*****************************************************************************************
ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ
ติดตามกฏเพิ่มเติมที่กระทู้นี้บ่อยๆ เมื่อมีการแก้ไขกฏจะแก้ไขที่กระทู้นี้นะครับ
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0
ประกาศทั่วไปติดตามอัพเดทกันที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.0
ประกาศ กฎที่อื่นมีไว้แหก แต่ห้ามมาแหกที่นี่
1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท,
หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง
หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์
และสถาบันต่าง ๆ รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด
3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อเจ้าของเรื่องเท่าที่จะทำได้หรือแจ้งมายังบอร์ดนี้ก่อนนะครับ เนื่องจากเจ้าของเรื่องบางครั้งไม่ต้องการให้คนที่ไม่ได้ชื่นชอบนิยายชายรักชายเข้ามารับรู้ ลิขสิทธิ์ทั้งหมดเป็นของเจ้าของคนที่ทำขึ้นและเวปแห่งนี้นะครับ
4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอมให้ส่งหรือติดต่อกันทางพีเอ็มจะปลอดภัยกว่าแล้วเมื่อมีการติดต่อสื่อสารกันให้พึงระวังถึงความปลอดภัย ความไม่น่าไว้ใจของผุ้คนทุกคนแม้จะมีชื่อเสียงในบอร์ดเป็นเรื่องส่วนตัวของแต่ละคนไป เพื่อลดความขัดแย้งภายในเล้า จึงไม่สนับสนุนให้มีการจีบกันในบอร์ดนะครับ
5.ห้ามจั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียวให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตาม
6.การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย ทำได้ แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว โดยสามารถใช้ปุ่ม Insearch qoute ได้ ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน
7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
7.1 นิยาย 1 ตอน จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
- 1 Reply ที่เกินมานั้น โมทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ
8.Administrator และ moderator ของ forum นี้ มีสิทธิ์อ่าน, ลบ หรือแก้ไขทุกข้อความ. และ administrator, moderator หรือ webmaster ไม่สามารถรับผิดชอบต่อข้อความที่คุณได้แสดงความคิดเห็น (ยกเว้นว่าพวกเขาจะเป็นผู้โพสต์เอง).
9.คุณยินยอมให้ข้อมูลทุกอย่างของคุณถูกเก็บไว้ในฐานข้อมูล. ซึ่งข้อมูลเหล่านี้จะไม่ถูกเปิดเผยต่อผู้อื่นโดยไม่ได้รับการยินยอมจากคุณ .Webmaster, administrator และ moderator ไม่สามารถรับผิดชอบต่อการถูกเจาะข้อมูล แล้วนำไปสร้างความเดือดร้อนต่างๆ
10.ห้ามลงประกาศลิงค์โปรโมทเวป โฆษณา หรือโปรโมทในเชิงธุรกิจใดๆ ทุกชนิด ลงได้เฉพาะในห้องซื้อขาย ในเมื่อแนะนำเวปอื่นที่บอร์ดเรา ก็ช่วยแนะนำบอร์ดเราโดยลงลิงค์บอร์ดเรา เวป http://www.thaiboyslove.com ในบอร์ดที่ท่านแนะนำมาให้เราด้วย เมื่อจำเป็นต้องแนะนำลิงค์ให้ส่งลิงค์กันทาง personal message หรือพีเอ็มแทนนะครับจะสะดวกกว่า ส่วนในกรณีอยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนๆได้อ่านจริงๆนั้นพยายามลงให้ห้องซื้อขายซะ หรือถ้าม๊อดเดอเรเตอร์จะพิจารณาเป็นกรณีๆไป ถ้ารู้สึกว่าไม่ได้โปรโมทเวป แต่อยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนด้วยใจจริงจะให้กระทู้นั้นคงอยู่ต่อไป
11.บอร์ดนิยายที่โพสจนจบแล้วมีไว้สำหรับนิยายที่โพสในบอร์ด boy's love จนจบแล้วเท่านั้น จึงจะถูกย้ายมาเก็บไว้ที่นี่ หาอ่านนิยายที่จบแล้ว หรือคนเขียนไม่ได้เขียนต่อ แต่โดยนัยแล้วถือว่าพล็อตเรื่องโดยรวมสมควรแก่การจบแล้ว หากนักเขียนท่านใดได้พิมพ์เล่มกับสำนักพิมพ์ ต้องการลบเรือ่งบางส่วนออก โดยเฉพาะไคลแม๊ก หรือตอนจบที่สำคัญ ให้แจ้ง moderator ย้ายนิยายของท่านสู่ห้องนิยายไม่จบ เพื่อที่หากระยะเวลาเกินหกเดือนแล้ว เราจะได้ทำการลบทิ้ง หรือท่านจะลบนิยายดังกล่าวทิ้งเสียก็ได้ เนื่องจากบอร์ดนี้เก็บเฉพาะนิยายที่จบแล้ว
บอร์ดนิยายที่ยังไม่มาต่อจนจบไว้สำหรับ
นิยายที่คนเขียนไม่ได้มาต่อนาน หายไปโดยไม่มีเหตุผลสมควร ไม่ได้แจ้งไว้หรือแจ้งแล้วก็ไม่มาต่อ 3 เดือน จะย้ายมาเก็บในนี้เมื่อครบหกเดือนจะทำการลบทิ้ง ส่วนเรื่องไหนที่จะต่อก็ต่อในนี้จนกว่าจะจบ แล้วถึงจะทำการย้ายไปสู่บอร์ดนิยายจบแล้วต่อไป
12.ห้ามนำเรื่องพิพาทต่างๆมาเคลียร์กันในบอร์ด
13.ผู้โพสนิยาย และเขียนนิยายกรุณาโพสให้จบ ตรวจสอบคำผิดก่อนนำมาลงด้วยครับ
14.ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ
15. การนำรูปภาพ บทความ ฯลฯ มาลงในเวปบอร์ด ควรจะให้เครดิตกับ...
(1) ผู้ที่เป็นต้นตอเจ้าของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ
(2) เวปไซต์ต้นตอที่อ้างอิงถึง
16.นิยายเรื่องไหนที่คิดว่าเมื่อมีการรวมเล่มขายแล้วจะลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออก กรุณาอย่าเอามาลงที่นี่ หรือสำหรับผู้ที่ขอนิยายจากนักเขียนอื่นมาลง ต้องมั่นใจว่าเรื่องนั้นจะไม่มีการลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออกเมื่อมีการรวมเล่มขาย อนึ่ง เล้าไม่ได้ห้ามให้มีการรวมเล่มแต่อย่างใด สามารถรวมเล่มขายกันได้ แต่อยากให้เคารพกฎของเล้าด้วย เล้าเปิดโอกาสให้ทุกคน จะทำมาหากิน หรืออะไรก็ตามแต่ขอความร่วมมือด้วย เผื่อที่ทุกคนจะได้อยู่อย่างมีความสุข
17.ห้ามแจ้งที่หัวกระทู้เกี่ยวกับการจองหรือจัดพิมพ์หนังสือ แต่อนุโลมให้ขึ้นหัวกระทู้ว่า “แจ้งข่าวหน้า...” และลงลิงค์ที่ได้ตั้งเอาไว้ในแล้วในห้องซื้อขายลงในกระทู้นิยายแทน ถ้านักเขียนต้องการประชาสัมพันธ์เกี่ยวกับการจอง หรือจัดพิมพ์หนังสือของตนเองผ่านกระทู้นิยายของตนเอง นิยายเรื่องดังกล่าวจะต้องลงเนื้อหาจนจบก่อน (ไม่รวมตอนพิเศษ) จึงจะทำการประชาสัมพันธ์ในกระทู้นิยายได้ (ศึกษากฏการซื้อขายของเล้่าก่อน ด้วยนะคะ)
เอาข้อสำคัญก่อนนะครับเด่วอื่นๆจะทำมาเพิ่มครับเอิ้กๆหุหุ
admin
thaiboyslove.com.......................................
วันที่ 3 ธ.ค. 2551วันที่ 16 ก.ย. 2554 ได้เพิ่มกฏ ข้อที่ 7
วันที่ 21 ต.ค.2556 ได้ปรับปรุงกฏทั้งหมดเพื่อให้แก้ไข และติดตามได้ง่าย
เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง
ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม
*****************************************************************************************
Intro.
[/b]
ผู้ชายหนึ่งคนจะอดทนได้นานแค่ไหน ? ☻
ห้องนี้เป็นห้องเช่าเล็กๆ
อืม.. จริงๆมันก็ไม่เล็กมาก
เอาเป็นว่าอยู่กันสองคนก็สบายดี
แต่ในที่นี้หมายถึงคนสองคนกับเฟอร์นิเจอร์น้อยชิ้นต่างหาก
.
"น้องจิน ตู้เสื้อผ้านี่อะไรครับแล้วโต๊ะกินข้าวนั่นอีก" พญาครุฑในสภาพหัวชี้ฟูนุ่งบอกเซอร์สีซีดๆเพียงตัวเดียวยืนพิงตัวกับกรอบประตูห้องน้ำมองคนรักที่อาศัยอยู่ร่วมกันมาได้สามเดือนกว่าๆแล้วผ่านกระจกบานใหญ่ในห้องน้ำ
"หนูได้ส่วนลดมา ก็เลยใช้สักหน่อย ทำไมล่ะ" อีกคนก็เอ่ยตอบโดยที่ยังไม่มองหน้า มือสาละวนอยู่กับการวางบรรดากระปุกครีมบำรุงผิวที่ซื้อมาใหม่ให้เป็นระเบียบ
"โธ่น้องจิน อีกนิดเดียวพี่ก็จะเดินออกจากห้องไม่ได้อยู่แล้วนะครับ แล้วอีกหน่อยก็คงต้องนอนกันบนโต๊ะกินข้าวนั่นแหละ" พญาครุฑขยี้หัวตัวเองแรงๆด้วยความหงุดหงิด ทั้งๆที่ตู้เสื้อผ้าใบเก่าก็ใหญ่จนเบียดเข้าไปในส่วนที่เป็นครัวตั้งครึ่งตู้ นี่เจ้าตัวยุ่งยังจะซื้อตู้เสื้อผ้าที่ขนาดไม่ต่างกันมาเพิ่มอีก! ที่สำคัญมันถูกวางอยู่ข้างๆโต๊ะคอมฝั่งเดียวกับประตูห้องซึ่งตอนนี้มันบังประตูห้องไปแล้วจนเกือบจะออกแทบไม่ได้ โอเค ที่บอกว่าออกไม่ได้ก็เป็นเพราะขนาดตัวเขาเองด้วยนั่นแหละ แต่มันใช่เรื่องไหมเล่าเจ้าตัวเล็กของพี่!!
"พี่บ้ารึเปล่า จะไปนอนทำไมบนโต๊ะกินข้าว เตียงนอนเราก็มี ฮู้ว ไม่คุยด้วยละคนพูดไม่รู้เรื่อง" คนตัวเล็กกว่าเดินเบียดไหล่ชายหนุ่มคนรักที่ยังบ่นไม่หยุดออกมา ทิ้งตัวนอนบนที่นอนยับๆแล้วคว้าเอาสมาร์ทโฟนขึ้นมาจิ้มเล่น
"เฮ้อ ลุกก่อนครับจิน วันนี้แดดดีพี่จะเอาผ้าปูที่นอนลงไปซัก" พญาครุฑจึงต้องจำใจหยุดบ่นในสิ่งที่คนรักไม่สนใจจะฟัง โอเค อาจจะรู้สึกเหนื่อยใจนิดหน่อยแต่ยังอยู่ในระดับที่พอรับได้
"ง่ะ.." ถึงจะทำท่าอิดออดขี้เกียจจะลุกแต่จินก็ยอมกลิ้งตัวลงจากเตียงนอนมานอนเลื้อยอยู่ที่พรมหน้าทีวีแทน
"น้องจินครับอยู่ว่างๆก็เอาผ้าปูที่นอนผืนใหม่ในตู้เสื้อผ้ามาปูให้พี่ทีนะ" พญาครุฑหยิบเสื้อยืดย้วยๆตัวเก่ามาใส่ทับร่างกายก่อนคว้าตะกร้าผ้าใบโตและกระเป๋าตังค์ออกจากห้องไป
.
จากยามสายล่วงเข้าสู่เวลาเที่ยง พญาครุฑซักเสื้อผ้าที่ตู้หยอดเหรียญข้างล่างเสร็จหมดในเวลาเที่ยงครึ่ง คงเป็นเพราะพักนี้แฟนตัวเล็กของเขาออกไปไหนมาไหนบ่อยเสื้อผ้าถึงได้เยอะจนต้องซักตั้งสองตู้
ชายหนุ่มแบกตะกร้าผ้าที่หนักอึ้งไปด้วยผ้าเปียกชื้นที่ยังมีกลิ่นหอมของผงซักฟอกขึ้นบันไดมาจนถึงห้องของตนเองที่ชั้นสอง ในใจก็คิดไว้แล้วว่าป่านนี้คนรักของตนคงทำอาหารเที่ยงร้อนๆไว้รอให้กลับมากิน
แต่พญาครุฑสุดหล่อคงลืมไป
อืม..
ใช่ ลืมจริงๆนั่นแหละ
สภาพห้องยังเหมือนเมื่อสองชั่วโมงที่แล้วอย่างไม่มีผิดเพี้ยน ที่นอนยังไม่ถูกปูผ้าจนเรียบตึงน่านอนแต่อย่างใด หมอนและหมอนข้างตกระเกะระกะอยู่ข้างเตียง คนตัวเล็กที่นอนเล่นโทรศัพท์อยู่หน้าทีวีก็ยังคงเล่นอยู่เหมือนเดิม แต่ที่เพิ่มมาอีกอย่างคือบรรดาขนมนมเนยที่กองกันอยู่รอบๆเจ้าตัว มีเศษขนมหกเกลื่อนบางที่ เดาได้เลยว่าอีกไม่เกินครึ่งชั่วโมงมดต้องแห่กันมาเป็นกองทัพแน่ๆ
"จินโทนิค! ถ้าไม่คิดจะช่วยกันก็อย่าเพิ่มงานให้พี่จะได้ไหมครับ ทำงานบริษัทห้าวันพี่ก็เหนื่อยมากแล้วนะ นี่วันหยุดแท้ๆพี่ยังต้องมาทำงานบ้านให้เราอีก"
"หนูก็บอกแล้วนะว่าให้จ้างแม่บ้าน" เสียงใสเถียงขึ้นทันที ก่อนจะลุกขึ้นด้วยใบหน้าบูดบึ้งแล้วเดินกระแทกส้นเท้าไปนั่งที่เก้าอี้ตรงโต๊ะคอมพิวเตอร์แทน
ไม่มีเลย ที่จะหันมาเก็บ
มันน่าโมโหจริงๆเด็กคนนี้
"ขนมล่ะทำไมไม่เก็บ"
"ก็เก็บให้หน่อยสิ หนูคุยกับเพื่อนอยู่"
"จิน! ลุกมาเก็บเดี๋ยวนี้" พญาครุฑยืนนิ่งอยู่กับที่ไม่ทำอะไรๆให้คนรักเหมือนอย่างเคย บางทีนิสัยเสียๆของคนตัวเล็กมันก็มาจากเขาเองที่ตามใจไม่เข้าเรื่อง ทำให้จนอีกคนชิน จะโทษใครก็ไม่ได้แฮะ..
"ไม่ ไม่ ไม่"
"ถ้าพูดไม่รู้เรื่องแบบนี้พี่จะให้กลับไปอยู่กับที่บ้านนะ"
"ทำไมต้องไล่หนู จะเอาใครมานอนใช่ไหมล่ะ!"
พญาครุฑกุมขมับด้วยความปวดหัวกับเรื่องนี้ เอาล่ะ ชักจะเถียงกันออกนอกเรื่องไปแล้ว เจตนาของเขาก็แค่อยากให้แฟนตัวเองขยับก้นทำงานบ้านบ้าง นี่เจ้าตัวดันมาคิดไปถึงว่าเขาคิดจะนอกใจพาใครมาเหยียบรังรัก
เอาวะ วันนี้ตามใจทำให้ไปก่อนก็แล้วกัน
•••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••
วันนี้จินโทนิคเด็กดีที่หนึ่งของพี่ครุฑสุดหล่อลงทุนตื่นก่อนเวลาปกติตั้งสองชั่วโมงเพื่อโทรหาคนรักที่ป่านนี้คงนั่งทำงานหัวปั่นอยู่ที่ออฟฟิศเพื่อนัดให้ออกมาทานมื้อเที่ยงด้วยกันที่ห้างสรรพสินค้าใกล้ๆกับบริษัทของพญาครุฑ
ก็แหม เมื่อคืนนัดกับเพื่อนซี้อย่างเมษาไปแล้วนี่นาว่าจะแวะไปอุดหนุนกระเป๋าแบรนด์ดังของเจ้าตัวให้ได้ แล้วเงินหมื่นห้าที่ต้องใช้ทั้งอาทิตย์ก็ดันหมดไปกับบรรดาผลิตภัณฑ์บำรุงผิวตั้งแต่วันจันทร์แล้วด้วยโดยที่ก็ถูกเมษาเจ้าเดิมคะยั้นคะยอให้ซื้อให้ได้ บรรยายสรรพคุณซะเลิศหรู คนหัวอ่อนอย่างจินโทนิคก็เลยยอมเชื่อง่ายๆควักเงินจ่ายจนตัวเบาโหวงกลับห้อง
วันนี้ก็เลยต้องแวะไปขอบัตรเครดิตจากพี่ครุฑคนดีที่หนึ่งของน้องจินซะก่อน ยอมอดทนโดนบ่นเรื่องการใช้จ่ายที่สุรุ่ยสุร่ายเกินไปแค่แปปเดียวเดี๋ยวคนรักขี้ใจอ่อนก็ยื่นบัตรเครดิตมาให้ใช้ตามอำเภอใจอยู่ดีนั่นแหละ
"นี่ พี่ครุฑวันนี้หนูขอยืมบัตรพี่ครุฑหน่อยนะ" มือก็ใช้ตะเกียบคีบนู่นคีบนี่ใส่จานให้อีกฝ่ายอย่างผิดวิสัย ปากก็เคี้ยวเนื้อกุ้งจนแก้มป่องไปข้างนึง แต่สมองน้อยๆอันชาญฉลาดก็ประมวลผลแล้วว่าช่วงเวลานี้แหละเหมาะแก่การเปิดปากขอบัตรเครดิตจากคนรักมากที่สุด
ว่าแล้วเชียวมาทำท่าทางออดอ้อนแบบนี้ต้องมีผลประโยชน์แอบแฝงตลอด พญาครุฑแอบถอนหายใจเบาๆกลัวเจ้าตัวยุ่งได้ยินแล้วจะเก็บมาเป็นเรื่องทะเลาะกันอีก
"เอาไปทั้งกระเป๋าเลยก็ได้ครับน้องจิน" พูดออกไปแบบประชดเมียสุดที่รักของตัวเองเต็มที่ แต่คนฟังกลับไม่รู้สึกระแคะระคายอะไรฉีกยิ้มหวานเอาอกเอาใจมาให้เป็นการใหญ่
..เดี๋ยวนะ ไอ้ยิ้มเนี่ยจะหวานไปไหน..
แล้วก็นะ.. ยิ้มให้พี่ก็พอไม่ต้องเผื่อแผ่โต๊ะข้างๆสิครับที่รัก!!
.
"พี่ครุฑหนูไปนะเมษามารอแล้ว สู้ๆ ตั้งใจทำงานครับ" เขย่งตัวฝังจมูกโด่งรั้นลงบนแก้มคนรักไปทีเป็นกำลังใจในการทำงานหาเงินมาเลี้ยงครอบครัว
"เดี๋ยว.. พี่เพิ่งเห็น.."
"เห็น? เห็นอะไร"
"ทำไมแต่งตัวแบบนี้ออกมาวะ!!!"
โอเค..หายใจเข้าลึกๆไว้พญาครุฑ อย่าได้ลงไม้ลงมือกันกลางห้างเชียวเป็นข่าวใหญ่โตแน่ๆ มือเลยฉุดกระชากลากแขนคนรักให้เดินตามมาที่ลานจอดรถแบบไร้ความปราณี ไม่ได้ห่วงเลยว่าผิวขาวๆจะมีรอยช้ำไหม อารมณ์โมโหได้เข้าครอบงำจิตใจเขาอย่างสมบูรณ์แบบ..
"ปล่อยได้แล้วพี่ครุฑ หนูเจ็บนะ!!!"
"พี่ถามว่าทำไมถึงแต่งตัวแบบนี้ออกมา" เสียงที่เคยทุ้มนุ่มอ่อนโยนถูกกดต่ำจนฟังดูดุดัน แผ่นหลังเล็กถูกต้อนให้จนมุม ทั้งเนื้อทั้งตัวแนบไปกับเสาต้นใหญ่ด้วยความตกใจ อยากจะหนีแล้วรอให้พี่ครุฑอารมณ์เย็นลงก่อนแล้วค่อยมาพูดกันใหม่ ก็ทำไม่ได้อีกเล่นกักตัวกันไว้ขนาดนี้ จิ๊
"กางเกงขาสั้นพี่ไม่ว่าแต่ฟิตขนาดนี้ใส่มาได้ยังไง เสื้อก็อีกพี่ไม่เคยเห็นมาก่อนนะตัวนี้ ของใคร? เมษาอีกล่ะสิใช่ไหม?" นั่งกินข้าวด้วยกันตั้งนานเขาดันไม่สังเกตุเห็น พอเจ้าตัวเดินหันหลังให้เท่านั้นแหละ! เห็นชัดเต็มๆสองตาทำเอาเลือดขึ้นหน้า โมโหหัวฟัดหัวเหวี่ยงแบบนี้แหละ
"ไม่มีแล้วยังจะอยากโชว์อีกนะจินโทนิค!!!"
TBC.
•••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••
เรื่องสั้นครั้งแรก ฝากอ่านและติชมด้วยนะครับ ^__________^
อดทนครั้งที่ 1
หลังจากที่ทะเลาะกันแบบเบาๆไปเมื่อสามวันก่อน บรรดากางเกงขาสั้นที่แต่ก่อนพี่ครุฑสุดหล่อเคยอนุญาตให้ใส่ออกไปไหนมาไหนได้ก็ถูกขนไปทิ้งแบบไม่บอกไม่กล่าวกันเลยสักนิด!
จินโทนิคเลยแผลงฤทธิ์ดื้อเข้าให้ สามวันมานี้ไม่ว่าคนรักจะชวนคุยจะเอาอกเอาใจแค่ไหน จินโทนิคก็ไม่ยอมปริปากพูดด้วย แถมยังยึดครองเตียงนอนคนเดียวโดยไล่พญาครุฑให้ไปนอนที่พื้นหน้าทีวีแทนซะนี่
"เฮ้อ.. ทนไม่ไหวแล้วเว้ย สงสัยคงต้องง้อแบบจริงๆจังๆสักที" พญาครุฑที่มีอาการหงุดหงิดงุ่นง่านมาทำงานทุกวันเพราะเจ้าตัวเล็กเด็กดื้อที่ห้องไม่ยอมแม้แต่กระทั่งจะให้เข้าจูบก่อนออกไปทำงานด้วยซ้ำ มันน่าโมโหนัก สุดท้ายก็เลยต้องต่อสายหาคนรักด้วยความร้อนใจ
(ฮัลโหล)
เสียงปลายสายฟังดูงัวเงียเหมือนคนยังไม่ตื่นนอนดีทั้งๆที่ตอนนี้เวลาก็ปาไปเที่ยงกว่าแล้ว คิดแล้วก็หนักใจกลับบ้านไปวันนี้คงมีงานบ้านรอให้ทำอยู่เพียบ
"เย็นนี้ออกมากินข้าวข้างนอกกับพี่นะจิน"
(อืม..ไม่อ่ะหนูขี้เกียจ แค่นี้นะ ฮ้าว ง่วงนอน)
"อย่าเพิ่งวางสิครับ กินที่ร้านเดิมของเราไง แล้วพี่จะพาไปซื้อของนะ"
(ก็ได้ หกโมงนะ)
และสายก็ถูกคนปลายสายตัดไปทันทีที่เจ้าตัวพูดจบ เอาเป็นว่าตอนนี้พญาครุฑรู้สึกดีขึ้นกว่าเดิมเล็กน้อย ละสายตาจากหน้าจอโทรศัพท์ที่ถูกตั้งเป็นรูปคนรักแล้วเริ่มสู้รบกับงานที่เหลือช่วงบ่ายตรงหน้าแทนเพื่อที่จะได้รีบไปเจอคนรักตัวเล็กตามที่นัดไว้
17.50 นาที
พญาครุฑรีบลงจากวินมอเตอร์ไซค์ที่กัดฟันนั่งมาจากหน้าบริษัทเพราะหากจะยืนรอรถประจำทางก็กลัวว่าจะมาไม่ทันเวลานัด ดันมีประชุมด่วนเอาตอนเกือบจะได้เวลาเลิกงานอยู่แล้ว เขาอยากจะถามบอสตัวเองจริงๆว่าคิดอะไรอยู่กันนะ
ร่างสูงใหญ่ในชุดเสื้อเชิ้ตกับกางเกงแสลคสำหรับใส่ไปทำงานเหมือนพนักงานบริษัททั่วไปแวะหยุดส่องเงาตัวเองจากกระจกรถเช็คความหล่อและเซ็ตผมให้ดูดีเพราะโดนแรงลมจากการนั่งวินมอเตอร์ไซค์เล่นงานซะจนสภาพดูไม่จืด
"สองที่ครับ"
บอกกับพนักงานต้อนรับก่อนจะถูกพาไปนั่งที่โต๊ะสำหรับสองคน พญาครุฑหยิบเมนูที่พนักงานยื่นให้ขึ้นมาก่อนเอ่ยปากสั่งอาหารไทยสี่ห้าอย่างที่ล้วนแล้วแต่เป็นของโปรดเจ้าตัวเล็ก
นั่งรอไม่นานอาหารสองอย่างแรกก็ถูกนำมาเสิร์ฟบนโต๊ะ มีต้มยำทะเลร้อนๆกับปลาช่อนลุยสวนดูน่าทานจนต้องกลืนน้ำลายไปอึกใหญ่ พอยกนาฬิกาขึ้นดูเวลาก็เห็นว่าเลยเวลานัดมา 20 นาทีแล้วเลยอดที่จะเป็นห่วงจินโทนิคไม่ได้ ยกโทรศัพท์ต่อสายหาคนรักอีกครั้งด้วยใจกังวล ปล่อยให้มาเองคนเดียวไม่ใช่ว่าไปหลงทางอยู่ที่ไหนล่ะ
"ทำไมไม่รับสายวะ"
ถือสายรอจนสายตัดไปแล้วก็กดโทรใหม่อีกรอบแล้วก็รอจนสายตัดไปอีก โทรมากกว่ายี่สิบสายก็ยังไม่มีทีท่าว่าคนรักจะรับ พอสายล่าสุดเขากดโทรออกก็พบว่าทางนู้นปิดเครื่องไปซะแล้ว แต่พญาครุฑจะคิดซะว่าคนรักโทรศัพท์แบตหมดพอดีก็แล้วกัน
สุดท้ายก็เลยตัดสินใจนั่งรอต่อไป รอจนอาหารลำเลียงมาเสิร์ฟครบถ้วนและตอนนี้อาหารหน้าตาน่าทานของโปรดคนรักก็เย็นชืดหมดแล้ว
ช่างเถอะ น้องคงรู้สึกไม่สบายเลยออกมาไม่ไหวแล้วโทรศัพท์ก็แบตหมดอีกเลยโทรมาบอกกันไม่ได้
ใช่..
ต้องเป็นแบบนั้นแน่ๆ..
พญาครุฑเรียกพนักงานมาคิดเงินพร้อมกับสั่งให้ห่ออาหารทั้งหมดกลับบ้าน ถ้าเขาเอากลับไปอุ่นให้ร้อนก็คงอร่อยเหมือนเดิมแบบนี้เจ้าตัวเล็กต้องอยากกินแน่ๆ
เพราะว่าเสียเวลาอยู่ในร้านอาหารนานไปหน่อยออกมาอีกทีรถประจำทางเที่ยวสุดท้ายที่ผ่านละแวกห้องเช่าของเขาก็หมดเที่ยวไปเสียแล้ว เลยจำต้องโบกแท็กซี่ที่ผ่านมาขึ้นแทน ถึงจะเปลืองเงินไปสักหน่อยก็ช่างมัน ไม่ไหวจะลากขาเดินกลับบ้านแล้วมันล้าไปหมด..
แอ๊ด..
พอไขกุญแจเข้าไปได้สิ่งแรกที่เห็นคือรองเท้าที่กองพะเนินอยู่หน้าประตูมองเลยไปอีกนิดก็เห็นถุงช็อปปิ้งมีชื่อแบรนด์ดังวางเกลื่อนอยู่เต็มไปหมด
ก็พอคิดไว้แล้วบ้างว่าห้องคงจะรกเหมือนทุกวันนั่นแหละ แต่ดูท่าวันนี้มันออกจะรกเกินไปหน่อยจนเขาอยากจะบ้า
"จิน.. จินครับ .. น้องจิน!" ล็อคประตูห้องเรียบร้อยเดินข้ามของรกๆไปวางถุงอาหารไว้บนโต๊ะกินข้าว เมื่อไม่เห็นคนรักอยู่ที่เตียงหรือหน้าทีวีจึงตะโกนเรียก
"อ้าว กลับมาแล้วหรอพี่ครุฑ ทำไมวันนี้กลับดึกจัง ไม่เห็นโทรมาบอกหนูก่อนเลย หิวจะตายแล้วเนี่ย"
โผล่หน้าออกมาจากประตูห้องน้ำได้ก็โวยวายหน้าง้ำหน้างอ ลืมไปเสียสนิทว่ายังโกรธเคืองคนรักอยู่ ก็วันนี้พอเขาลุกจากที่นอนในช่วงบ่ายได้ก็โดนเมษาเพื่อนรักมาลากถึงห้องพากันออกไปซื้อรองเท้าที่ห้างใกล้ๆแถมยังโชคดีที่เป็นช่วงลดราคาจากที่ตั้งใจว่าจะซื้อสักคู่สองคู่ก็กลายเป็นสิบคู่ยี่สิบคู่อย่างช่วยไม่ได้
จากนั้นก็แยกกับเพื่อนซี้ตรงดิ่งกลับห้องด้วยความเมื่อยแขนเมื่อยขา กระเพาะก็ส่งเสียงร้องประท้วงมาเป็นระยะๆเลยรีบกลับมานั่งเล่นนอนเล่นรอมื้อเย็นจากพี่ครุฑจนเผลอหลับไปอีกรอบ หูได้ยินเสียงเรียกเข้าโทรศัพท์ดังต่อเนื่องวนไปวนมาเป็นสิบๆรอบจนชักรำคาญเพลงโปรดที่ดังขึ้นมารบกวนการนอน เอื้อมมือคว้ามาได้ก็จัดการปิดเครื่องแล้วก็หลับต่อทันที จนตื่นขึ้นมาอีกรอบตอนสี่ทุ่มนั่นแหละถึงได้รู้ว่าพี่ครุฑสุดหล่อยังไม่กลับห้องมาอีก..
"จินลืมหรอ"
"อะไร ลืมอะไร ซื้อกับข้าวมาใช่ไหมอุ่นให้หนูหน่อยสิ หิวมากๆเลย" แต่งตัวจนเสร็จก็เดินผ่านคนตัวสูงที่ยังยืนค้างอยู่กลางห้องไปนั่งที่โต๊ะกินข้าว มือเปิดถุงดูว่าคนรักซื้ออะไรมาบ้างแล้วก็ยิ้มชอบใจที่ล้วนแล้วแต่เป็นของโปรดของเขาทั้งนั้น
"พี่ครุฑไปร้านประจำเรามาหรอ ดูสิน่ากินทั้งนั้นเลย"
"วันนี้เรามีนัดกันไม่ใช่หรอครับน้องจิน"
"ห๊ะ.."
"..."
"อ๋อ นึกออกแล้ว! พี่ครุฑนี่เองที่โทรมาตอนบ่าย ก็ตอนนั้นหนูง่วงนี่นา มันก็เลย...ลืม"
นี่ไม่ใช่การผิดนัดครั้งแรก
ไม่น่าเลย
เขาไม่น่าคาดหวังคำตอบอื่น
รู้อยู่แก่ใจแล้วแท้ๆ..
"สัญญาว่าจะไม่ผิดนัดอีก มากินข้าวกันดีกว่าน้าา" ลุกจากโต๊ะเดินมากอดเอวอ้อน พอก้มมองก็ยังส่งยิ้มละลายใจมาให้อีกดอก
เจอแบบนี้แล้วพญาครุฑจะทำอะไรได้ล่ะ
ก็เหมือนเดิม
คำๆเดียว
"อื้ม กินข้าวกันครับ"
ให้อภัยก็ได้เจ้าตัวเล็กของพี่..
TBC.
•••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••
ขอบคุณทุกๆคอมเม้นท์จากคนอ่านทุกคน
ดีใจที่ยังมีคนเข้ามาอ่าน จะตั้งใจเขียนให้เต็มที่เลยครับ
ฝากพี่ครุฑกับน้องจินด้วยนะครับ ♥