พิมพ์หน้านี้ - #เมื่อความรักมาจากความหนาว# (เรื่องสั้นตอนเดียวจบ) (จบแล้วย้ายได้เลย)
CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE
Boy's love => เรื่องสั้น => ข้อความที่เริ่มโดย: sabastane ที่ 29-09-2014 19:42:21
-
***************************************************************************************
ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ
ติดตามกฏเพิ่มเติมที่กระทู้นี้บ่อยๆ เมื่อมีการแก้ไขกฏจะแก้ไขที่กระทู้นี้นะครับ
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0
ประกาศทั่วไปติดตามอัพเดทกันที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.0
ประกาศ กฎที่อื่นมีไว้แหก แต่ห้ามมาแหกที่นี่
1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
การสนใจและชื่นชอบนิยายและเรื่องเล่าของคนในเรื่องควรมีขอบเขตที่จะไม่สร้างความเดือดร้อนให้เจ้าของเรื่อง เช่นเดียวกับเป็ดที่ตอนนี้ถูกรังควานตามหาตัวจากคนด้านต่างๆ จนตัดสินใจไม่เล่าเรื่องต่อ.........เนื่องจากบางเรื่องเป็นเรื่องเล่า.....................บางคนไม่ได้เปิดเผยตัวตน เขาพอใจจะมีความสุขในที่เล็กๆแห่งนี้โดยไม่ได้ตั้งใจให้คนภายนอกได้รับรู้เรื่องราวแล้วนำไปพูดต่อ เพราะปฎิเสธไม่ได้ว่าสังคมไม่ได้ยอมรับพวกเราสักเท่าไหร่
2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท,
หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง
หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์
และสถาบันต่าง ๆ รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด
การกระทำเช่นนั้นอาจทำให้คุณแบนทันที และถาวร . หมายเลข IP ของทุกโพสต์จะถูกบันทึกเพื่อใช้เป็นหลักฐาน
ในความเป็นจริงเป็นไปได้ยากมากที่จะให้แต่ละคนมีความคิดเห็นตรงกันทั้งหมด คนเรามากมายต่างความคิดต่างความเห็น เติบโตมาภายใต้ภาวะแวดล้อมต่างกันการแสดงความคิดเห็นที่แตกต่าง จึงควรทำเพื่อให้เกิดความเข้าใจกัน แบ่งปันประสบการณ์และมิตรภาพเพื่ออาจเป็นประโยชน์ในการใช้ชีวิต และไม่ว่าจะอย่างไรก็ควรเคารพในความคิดเห็นที่แตกต่างของบุคคลอื่นช่วยกันสร้างให้บอร์ดนี้มีแต่ความรักนะครับ
เรื่องบางเรื่องอาจจะเป็นทั้งเรื่องแต่งหรือเรื่องเล่าใดๆก็ขอให้ระลึกเสมอว่า อ่านเพื่อความบันเทิงและเก็บประสบการณ์ชีวิตที่คุณไม่ต้องไปเจอความเจ็บปวดเล่านั้นเองเพื่อเป็นข้อเตือนใจ สอนใจในการตัดสินใจใช้ชีวิต จึงไม่ต้องพยายามสืบหาว่าเรื่องจริงหรือเรื่องแต่งส่วนการพูดคุยนั้น ก็ประมาณอย่าทำให้กระทุ้กลายพันธุ์ห้ามเอาเรื่องส่วนตัวมาปรึกษาพูดคุยกันโดยที่ไม่เกี่ยวพันกับเรื่องในกระทู้นิยาย ถ้าจะวิจารณ์หรือแสดงความคิดเห็นทุกคนมีสิทธิแต่ขอให้ไปตั้งกระทู้ที่บอร์ดอื่นที่ไม่ใช่ที่นี่นะครับ
3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อเจ้าของเรื่องเท่าที่จะทำได้หรือแจ้งมายังบอร์ดนี้ก่อนนะครับ เนื่องจากเจ้าของเรื่องบางครั้งไม่ต้องการให้คนที่ไม่ได้ชื่นชอบนิยายชายรักชายเข้ามารับรู้ ลิขสิทธิ์ทั้งหมดเป็นของเจ้าของคนที่ทำขึ้นและเวปแห่งนี้นะครับ
4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอมให้ส่งหรือติดต่อกันทางพีเอ็มจะปลอดภัยกว่าแล้วเมื่อมีการติดต่อสื่อสารกันให้พึงระวังถึงความปลอดภัย ความไม่น่าไว้ใจของผุ้คนทุกคนแม้จะมีชื่อเสียงในบอร์ดเป็นเรื่องส่วนตัวของแต่ละคนไป เพื่อลดความขัดแย้งภายในเล้า จึงไม่สนับสนุนให้มีการจีบกันในบอร์ดนะครับ
5.ห้ามจั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียวให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตาม
เพราะแม้จะเป็นเรื่องที่เขียนจากเรื่องจริง เมื่อนำมาพิมพ์เป็นเรื่องผ่านตัวอักษร ย่อมเลี่ยงไม่ได้ที่จะมีการเพิ่มเติมเพื่อให้เกิดสีสันในเนื้อเรื่อง ทางเล้าถือว่านั่นคือการเพิ่มเติมเนื้อเรื่อง จึงไม่อนุญาตให้จั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” แต่สามารถแจ้งว่าเป็น “นิยายที่อ้างอิงมาจากชีวิตจริง” ได้ มีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว
6.การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย ทำได้ แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว โดยสามารถใช้ปุ่ม Insearch qoute ได้ ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน
7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
7.1 นิยาย 1 ตอน จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
- 1 Reply ที่เกินมานั้น โมทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ
8.Administrator และ moderator ของ forum นี้ มีสิทธิ์อ่าน, ลบ หรือแก้ไขทุกข้อความ. และ administrator, moderator หรือ webmaster ไม่สามารถรับผิดชอบต่อข้อความที่คุณได้แสดงความคิดเห็น (ยกเว้นว่าพวกเขาจะเป็นผู้โพสต์เอง).
9.คุณยินยอมให้ข้อมูลทุกอย่างของคุณถูกเก็บไว้ในฐานข้อมูล. ซึ่งข้อมูลเหล่านี้จะไม่ถูกเปิดเผยต่อผู้อื่นโดยไม่ได้รับการยินยอมจากคุณ .Webmaster, administrator และ moderator ไม่สามารถรับผิดชอบต่อการถูกเจาะข้อมูล แล้วนำไปสร้างความเดือดร้อนต่างๆ
10.ห้ามลงประกาศลิงค์โปรโมทเวป โฆษณา หรือโปรโมทในเชิงธุรกิจใดๆ ทุกชนิด ลงได้เฉพาะในห้องซื้อขาย ในเมื่อแนะนำเวปอื่นที่บอร์ดเรา ก็ช่วยแนะนำบอร์ดเราโดยลงลิงค์บอร์ดเรา เวป http://www.thaiboyslove.com ในบอร์ดที่ท่านแนะนำมาให้เราด้วย เมื่อจำเป็นต้องแนะนำลิงค์ให้ส่งลิงค์กันทาง personal message หรือพีเอ็มแทนนะครับจะสะดวกกว่า ส่วนในกรณีอยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนๆได้อ่านจริงๆนั้นพยายามลงให้ห้องซื้อขายซะ หรือถ้าม๊อดเดอเรเตอร์จะพิจารณาเป็นกรณีๆไป ถ้ารู้สึกว่าไม่ได้โปรโมทเวป แต่อยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนด้วยใจจริงจะให้กระทู้นั้นคงอยู่ต่อไป
11.บอร์ดนิยายที่โพสจนจบแล้วมีไว้สำหรับนิยายที่โพสในบอร์ด boy's love จนจบแล้วเท่านั้น จึงจะถูกย้ายมาเก็บไว้ที่นี่ หาอ่านนิยายที่จบแล้ว หรือคนเขียนไม่ได้เขียนต่อ แต่โดยนัยแล้วถือว่าพล็อตเรื่องโดยรวมสมควรแก่การจบแล้ว หากนักเขียนท่านใดได้พิมพ์เล่มกับสำนักพิมพ์ ต้องการลบเรือ่งบางส่วนออก โดยเฉพาะไคลแม๊ก หรือตอนจบที่สำคัญ ให้แจ้ง moderator ย้ายนิยายของท่านสู่ห้องนิยายไม่จบ เพื่อที่หากระยะเวลาเกินหกเดือนแล้ว เราจะได้ทำการลบทิ้ง หรือท่านจะลบนิยายดังกล่าวทิ้งเสียก็ได้ เนื่องจากบอร์ดนี้เก็บเฉพาะนิยายที่จบแล้ว
บอร์ดนิยายที่ยังไม่มาต่อจนจบไว้สำหรับ
นิยายที่คนเขียนไม่ได้มาต่อนาน หายไปโดยไม่มีเหตุผลสมควร ไม่ได้แจ้งไว้หรือแจ้งแล้วก็ไม่มาต่อ 3 เดือน จะย้ายมาเก็บในนี้เมื่อครบหกเดือนจะทำการลบทิ้ง ส่วนเรื่องไหนที่จะต่อก็ต่อในนี้จนกว่าจะจบ แล้วถึงจะทำการย้ายไปสู่บอร์ดนิยายจบแล้วต่อไป
12.ห้ามนำเรื่องพิพาทต่างๆมาเคลียร์กันในบอร์ด
13.ผู้โพสนิยาย และเขียนนิยายกรุณาโพสให้จบ ตรวจสอบคำผิดก่อนนำมาลงด้วยครับ
14.ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ
15. การนำรูปภาพ บทความ ฯลฯ มาลงในเวปบอร์ด ควรจะให้เครดิตกับ...
(1) ผู้ที่เป็นต้นตอเจ้าของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ
(2) เวปไซต์ต้นตอที่อ้างอิงถึง
....ในกรณีที่เป็นบทความที่ถูกอ้างอิงต่อมาจากเวปไซต์อื่นๆ
- ถ้ามีแหล่งต้นตอของเจ้าของบทความ ให้โพสชื่อเจ้าของต้นตอของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ พร้อมทั้งเวปไซต์ที่อ้างอิง
(กรณีนี้จะโพสอ้างอิงชื่อผู้โพสหรือเวปไซต์ที่เรานำมาหรือไม่ก็ได้ แต่ควรมั่นใจว่าชื่อต้นตอของที่มาถูกต้อง)
- ถ้าไม่สามารถหาชื่อต้นตอของรูปภาพหรือเวปไซต์ที่นำมาได้ ควรอ้างอิงชื่อผู้โพสและเวปไซต์จากแหล่งที่เรานำมาเสมอ
- ควรขออนุญาติเจ้าของภาพหรือเจ้าของบทความก่อนนำมาโพสค่ะ(ถ้าเป็นไปได้) ยกเว้นพวกเวปไซต์สาธารณะ เช่น หนังสือพิมพ์ออนไลน์ ฯลฯ ที่เปิดให้คนทั่วไปได้อ่านเป็นสาธารณะ ก็นำมาโพสได้ แต่ให้อ้างอิงเจ้าของชื่อและแหล่งที่มาค่ะ
- ไม่ควรดัดแปลงหรือแก้ไขเครดิตที่ติดมากับรูปหรือบทความก่อนนำมาโพส
- ถ้าเป็น FW mail ก็บอกไปเลยว่าเอามาจาก FW mail
16.นิยายเรื่องไหนที่คิดว่าเมื่อมีการรวมเล่มขายแล้วจะลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออก กรุณาอย่าเอามาลงที่นี่ หรือสำหรับผู้ที่ขอนิยายจากนักเขียนอื่นมาลง ต้องมั่นใจว่าเรื่องนั้นจะไม่มีการลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออกเมื่อมีการรวมเล่มขาย อนึ่ง เล้าไม่ได้ห้ามให้มีการรวมเล่มแต่อย่างใด สามารถรวมเล่มขายกันได้ แต่อยากให้เคารพกฎของเล้าด้วย เล้าเปิดโอกาสให้ทุกคน จะทำมาหากิน หรืออะไรก็ตามแต่ขอความร่วมมือด้วย เผื่อที่ทุกคนจะได้อยู่อย่างมีความสุข
17.ห้ามแจ้งที่หัวกระทู้เกี่ยวกับการจองหรือจัดพิมพ์หนังสือ แต่อนุโลมให้ขึ้นหัวกระทู้ว่า “แจ้งข่าวหน้า...” และลงลิงค์ที่ได้ตั้งเอาไว้ในแล้วในห้องซื้อขายลงในกระทู้นิยายแทน ถ้านักเขียนต้องการประชาสัมพันธ์เกี่ยวกับการจอง หรือจัดพิมพ์หนังสือของตนเองผ่านกระทู้นิยายของตนเอง นิยายเรื่องดังกล่าวจะต้องลงเนื้อหาจนจบก่อน (ไม่รวมตอนพิเศษ) จึงจะทำการประชาสัมพันธ์ในกระทู้นิยายได้ (ศึกษากฏการซื้อขายของเล้่าก่อน ด้วยนะคะ)
เอาข้อสำคัญก่อนนะครับเด่วอื่นๆจะทำมาเพิ่มครับเอิ้กๆหุหุ
admin
thaiboyslove.com.......................................
วันที่ 3 ธ.ค. 2551วันที่ 16 ก.ย. 2554 ได้เพิ่มกฏ ข้อที่ 7
วันที่ 21 ต.ค.2556 ได้ปรับปรุงกฏทั้งหมดเพื่อให้แก้ไข และติดตามได้ง่าย
เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง
ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม
*****************************************************************************************
-
#เมื่อความรักมาจากความหนาว#
.
.
.
หนาว....
หนาวเหลือเกิน....
....ใคร...ใครก็ได้ช่วยที...ช่วยกอดเขาที...
.
.
.
‘รติ’ เด็กหนุ่มวัย 22 ร่างค่อนข้างบาง ใส่แว่นตาหนาเตอะ ทำให้ดูเป็นเด็กเนิร์ดพอสมควร เรียนอยู่มหาลัยชื่อดังแห่งหนึ่ง กอดหนังสือเรียนพลางเดินกลับบ้านคนเดียว
...เขาตัวคนเดียว...
พ่อกับแม่เขาเสียชีวิตตั้งแต่เด็ก ป้าที่รับมาเลี้ยงก็หัวใจวายฉับพลัน เสียชีวิตลงเมื่ออาทิตย์ก่อน ทำให้บ้านที่เคยอบอุ่นเสมอกลายเป็นที่ๆเขากลัว...กลัวการกลับไปแล้วมีแต่ความเงียบเหงา...
สิ่งหนึ่งที่ผลักดันให้รติมีชีวิตอยู่ต่อเป็นคำพูดประโยคหนึ่งที่ป้าเคยบอกเขาก่อนจากไปอย่างสงบ
‘...มีชีวิตอยู่ต่อไปนะลูก ใช้ชีวิตต่อแทนป้า มีความสุขแทนป้าทีนะ...’
เขามีชีวิตต่อเพื่อป้าได้...
...แต่เขาไม่มีความสุขเลย...
บ้านที่ไร้ซึ่งเสียงต้อนรับเช่นเคย บ้านที่เคยมีแต่ความอบอุ่น กลับมีแต่...ความหนาวเหน็บ...
ตั้งเด็กรติมักจะถูกกันออกจากกลุ่มเพื่อนเสมอ ที่ๆมีแต่ความสบายใจมีเพียงแค่บ้านที่มีป้าคอยการกลับมาของเขาเสมอ และสวนหลังบ้านที่แสนร่มรื่นเท่านั้น
...เขาใช้ชีวิตเช่นนี้ตลอดมา ตั้งแต่เด็ก...จนถึงปัจจุบัน...
การขาดเพื่อนไม่ได้ทำให้เขาเสียใจ แต่การเสียป้า เสียครอบครัวคนเดียวของเขาไปต่างหากที่ทำให้เขาเสียใจ...
...เหงา...
...เหงาจังเลย...
หลังกินข้าว และอาบน้ำเสร็จ รติก็เตรียมตัวเข้านอน พลางเหลือบเห็นรูปของป้าที่จากไป จึงเอือมมือไปหยิบพร้อมแนบอกแล้วหลับไปทั้งอย่างนั้น...
.
.
...หนาว
หนาวจังเลย...
...ป้าครับ..กอดผมหน่อย ผมหนาวจังเลย...
ป้าครับ...!?
ป้าาาา!!!
.
.
เฮือก!
...ฝันนี้อีกแล้ว...
ฝันร้ายตามหลอกหลอนเขาหลายคืนแล้ว...
.
.
รติก้าวเท้าไปตามทางเดินภายในตัวอาคารเรียนช้าๆ พลางคิดอะไรเรื่อยเปื่อย แต่แล้วเท้าก็ต้องชะงัก เมื่อมองลงไปข้างล่าง
‘เป็นหนึ่ง’ เพื่อร่วมคณะที่แสนร่าเริง และเป็นหนึ่งสมชื่อ ด้วยความเฟรนลี่ทำให้มีเพื่อนเยอะทั้งในและนอกคณะ ซึ่งตอนนี้เป็นหนึ่งและเพื่อนๆก็กำลังพูดคุยกันอย่างสนุกสนานเฮฮา
...เป็นภาพที่รตินึกอยากจะมีบ้างก็เมื่อตอนที่เสียป้าไป...
เขาท้างคางมองอย่างเหม่อลอยถึงภาพเบื้องหน้า ไม่รู้นานเท่าไหร่ รู้สึกตัวอีกทีตาคมๆของเป็นหนึ่งก็สบตาเขาเข้า แล้วโบกมือมาให้เหมือนรู้จักกันมานาน
รติเบือนหน้ากลับ พลางนึกไม่ชอบใจนักที่ตาคมนั่นทำเหมือนทุกสิ่งเป็นเรื่องสนุก เขาไม่ชอบใจเลย...ไม่ชอบเลยจริงๆ....
.
.
“นี่”
“...” รติยังคงเดินต่อไปเรื่อยๆ
“นี่ๆ”
“...” รติกอดกระเป๋าแน่นขึ้น พร้อมกับเร่งฝีเท้า ให้คนตามหลังหลุดจากการเดินตามที่ทำมาตั้งแต่มหาลัยจนจวนจะถึงบ้านเขาในอีกไม่มีร้อยเมตรข้างหน้า
“นี่นาย! รอเดี๋ยวสิ!” เมื่อเห็นคนที่เดินตามไม่หันมาสักที มือหนาจึงเลื่อนมาดึงแขนอีกคนให้หันมาเผชิญหน้ากับตนแทน
“...” ซึ่งรติยังคงก้มหน้านิ่ง ไร้อารมณ์เช่นเดิม
“ชั้นเรียก ทำไมไม่หัน?”
“ชั้นไม่ได้ชื่อ ‘นี่’”
“งั้นนายชื่ออะไรหล่ะ ชั้นจะได้เรียกถูก ส่วนชั้นเป็นหนึ่งนะ เรียกหนึ่งเฉยๆก็ได้” รอยยิ้มกว้างที่ถูกส่งมาทำให้รตินึกอยากร้องไห้
...ร้องไห้ที่ไม่เคยยิ้มอย่างนี้ได้สักที...
...อยากทำได้อย่างนี้บ้าง...
“ชั้นไม่มีความจำเป็นที่จะต้องบอกนาย ปล่อยชั้นได้แล้ว ชั้นจะกลับบ้าน” เขายังคงปฏิเสธที่จะทำความรู้จักกับใครเช่นเดิม
“ไม่ จนกว่านายจะบอกชื่อนาย” รอยยิ้มกว้างยังคงประดับอยู่บนหน้าคนตามมาเสมอ
“ปล่อย!” รติสะบัดแขนออก ผลักคนที่ตามมาให้ถอยห่าง พร้อมกับวิ่งกลับบ้านอย่างรวดเร็ว
“...น่ารักจัง” รอยยิ้มที่มีมากอยู่แล้วยิ่งมีมากกว่าเก่า เมื่อได้เห็นหน้าของคนที่ผลักชัดๆ ถึงแม้จะอยู่ภายใต้แว่นหนาเตอะก็ตาม
.
.
รติกลับบ้านมาด้วยความสับสน
...อยู่ๆจะมาอยากรู้จักกันทำไม?...
จากนั้นรติก็จัดการตัวเอง แล้วนอนหลับพร้อมกับรูปของป้าเช่นเคย แต่แปลก...ไม่มีฝันร้ายของวันก่อนๆอีกแล้ว....
.
.
“เฮ้นาย! เจอกันอีกแล้วนะ” เป็นหนึ่งวิ่งเข้ามาทันที เมื่อเห็นรติก้าวเข้ามาบริเวณโต๊ะที่นั่งอยู่กับเพื่อนๆ
“....” ซึ่งเขายังคงเงียบเช่นเดิม
“เฮ้ยหนึ่ง! รู้จักกันหรอวะ?” เสียงเพื่อนๆที่ตะโกนมา ทำให้รติอยากหนีไปจากตรงนี้เร็วๆ ก่อนจะเจออะไรที่มากกว่านั้นตามมา “...หยิ่งก็หยิ่ง มึงไปรู้จักคนอย่างงั้นได้ไงว่ะ!?” เสียงหัวเราะที่ดังครื้นไปทั่ว ทำให้เขารีบก้าวเท้าจากตรงนั้นอย่างรวดเร็ว
...หยิ่ง...สินะ...ฮึก...
หมับ!
แต่ก่อนจะหันตัวก้าวไปอีกทาง เป็นหนึ่งก็ดึงรั้งรติเข้ามากอด จนแทบจะจมหายเข้าไปในอกของตัวเอง
“ใครว่าแฟนกูอีก กูจะทำให้มันหายไปจากโลกนี้!!” น้ำเสียงเย็นเยียบตะโกนก้องไปทั่งบริเวณ เพื่อนๆที่เคยเฮฮาก็นิ่งเงียบฉายแววหวาดกลัวอย่าเห็นได้ชัด
...แต่รติกลับไม่มีความรู้สึกนั้นเลยสักนิด...
...อุ่น...อุ่นจังเลย....
เป็นหนึ่งชะงัก เมื่อมือบางยกขึ้นกอดเขาตอบ นั่นยิ่งทำให้เขากอดคนตัวบางให้แน่นขึ้นไปอีก ก่อนจะยกตัวขึ้นแนบอก แล้วก้าวไปทางรถสปอตสีสวย ขับออกไปอย่างรวดเร็ว
.
.
เป็นหนึ่งพารติมาที่บ้านขนาดเล็กหลังหนึ่ง รอบๆเป็นสวนดอกไม้นานาพันธุ์ แซมด้วยต้นไม้ใหญ่ไม่กี่ต้น ด้านข้างของตัวบ้านเป็นศาลาขนาดเล็กด้านใต้เป็นบ่อปลาคาร์ฟหลากสี พร้อมด้วยซุ้มชิงช้าตั้งออกมาไม่ไกลนัก
ทั้งสองยังคงไร้บทสนทนาต่อกัน เป็นหนึ่งจูงมือรติมานั่งที่ศาลาแล้วโอบกอดเอาไว้จากทางด้านหลัง
รติยังคงนิ่งเงียบด้วยความสับสน ในหัวมีแต่คำว่าทำไม ทำไมชายคนนี้ถึงก้าวเข้ามาในชีวิตเขา ทำไมปกป้องเขา ทำไมต้องกอด แล้วทำไม...กอดนี้ถึงอบอุ่นเหลือเกิน อบอุ่นจนตัวเขาเองไม่อยากจะผละจากอ้อมกอดนี้แม้เพียงเสี้ยววินาทีเดียว...
...อยากอยู่อย่างนี้ตลอดไปจัง...
น้ำใสๆไหลออกจากดวงตาหวานอย่างไม่รู้ตัว เมื่อนึกถึงตอนที่ต้องแยกจากอ้อมกอดนี้
ก็ในเมื่อเราไม่รู้จักกันเลย...
“รติ! เป็นอะไรไป! ร้องไห้ทำไม!?” เสียงเป็นหนึ่งร้องอย่างตกใจบวกกับสัมผัสอ่อนโยนข้างแก้ม ดึงสติของรติกลับมาก่อนจะแตะบริเวณดวงตาของตนเองอย่างแผ่วเบา
“...เปล่า ไม่มีอะไร” เมื่อเช็ดน้ำตาเสร็จเรียบร้อย รติก็พลิกตัวกลับ หันเข้าหาอ้อมกอดแกร่ง แล้วกอดกระชับด้วยตนเอง
การกระทำที่ทำเอาเป็นหนึ่งนึกเอ็นดู ใจหนึ่งก็อยากจะถามถึงเรื่องที่ทำให้ร้องไห้ อีกใจก็อยากจะอยู่อย่างนี้ไปเรื่อยๆ
...ก็น่ารักซะขนาดนี้นี่นา...
“เฮ้! นี่ เดี๋ยวก่อนนะ” เป็นหนึ่งพยายามที่จะดันร่างเล็กออก เพื่อที่จะคุยให้รู้เรื่อง แต่ก็เหมือนจะสูญเปล่า เมื่ออีกคนเอาแต่จะซุกหน้าอกแกร่งไม่เลิก “เฮ้อ.....”
เสียงถอนหายใจทำเอาคนตัวเล็กที่ว่าน้ำตารื้นขึ้นมาอีกครั้ง
...เราน่ารำคาญหรือ?...
“....ฮึก..อึก...” ร่างกายที่สั่นสะท้านเบาๆ ทำเป็นหนึ่งสะดุ้งสุดตัว เกรงว่าจะทำอะไรผิดต่อคนในอ้อมกอดอีกรึเปล่า
“รติ!? เป็นอะไร?” คนตัวโตจับใบหน้าเรียวเงยขึ้นสบตาอย่างรวดเร็ว พลางถามอย่างร้อนรน
“ไม่...อึก ไม่เป็นไร..ฮึก” คิ้วเรียวขมวดแน่นที่คนขี้แยยังคงปฏิเสธที่จะตอบคำถาม
“รติ...คุยกันก่อนนะ เมื่อกี้ที่ชั้นจะผลักออก ก็เพราะอยากคุยให้รู้เรื่องเท่านั้น ไม่ได้รำคาญอะไรนายเลยซักนิด”
“จริง...จริงหรือ?” ภาพรติใช้มือบางๆของตนเองเช็ดน้ำตา ทำให้แว่นตาร่นขึ้นไปอยู่บริเวณหน้าผาก เผยให้เห็นหน้าที่หวานสวยกว่าผู้หญิงบางคน อีกทั้งตาที่แดงช้ำจากการร้องไห้ ทำเส้นศีลธรรมของเป็นหนึ่งขาดผึง ทำการโน้มใบหน้าลงไปแนบกับริมฝีปากอิ่มอย่างรวดเร็วและแนบแน่น นานจนกระทั่งมือบางดึงเสื้อเขาเบาๆนั่นแหละ ที่ทำให้เป็นหนึ่งผละออก
“แฮ่ก...แฮ่ก..” ใบหน้าที่ขึ้นสีแดงจัดพร้อมหอบหายใจน้อย น้ำใสๆที่ไหลออกจากมุมปากจากจูบเมื่อสักครู่ ทำเป็นหนึ่งอยากจะย้ำริมฝีปากเข้าหาอีกหลายๆครั้ง แต่ก็ต้องยั้งใจตัวเองไว้ เพราะยังอธิบายเรื่องทั้งหมดไม่จบ
...เรื่องที่ว่าเขาหลงรักคนตัวเล็กนี่ตั้งแต่แรกเห็น จนถึงขนาดต้องให้คนสืบข้อมูล และยังบอกแม่เสร็จสรรพว่าคนนี้แหละจะมาเป็นสะใภ้ของบ้าน...แล้วแม่เขาก็ยังเห็นดีด้วยอีกต่างหาก
“ฟังชั้นหน่อยนะ” มือหนาไล้ไปตามกรอบหน้าสวยเบาๆ “ชั้นรักนาย”
“...เอ๊ะ?”
“ชู่ว...บอกให้ฟังก่อนไง” เป็นหนึ่งเลื่อนมือมาแตะที่ริมฝีปากอิ่มเบาๆ ก่อนจะไล้ไปมาอย่างเพลิดเพลิน “นายอาจจะไม่เชื่อ แต่ชั้นรักนายตั้งแต่ตอนที่สบตากันที่อาคารเรียนจำได้มั้ย?”
หัวเล็กๆที่พยักขึ้นลงเบาๆ ทำให้เป็นหนึ่งรั้งตัวบางเข้าหาอ้อมกอดอีกครั้ง “ชั้นเลยให้คนสืบข้อมูลของนายทุกอย่าง จนรู้แทบจะทุกเรื่องของนาย แม่ชั้นก็เห็นดีเห็นงามด้วยเรื่องที่จะเอานายมาเป็นสะใภ้”
“ตะ...แต่...เราไม่รู้จักกัน” เป็นหนึ่งยิ้มอย่างอ่อนโยนให้กับคนตัวเล็กที่เงยหน้าขึ้นมาถาม แต่ก็เจอรอยยิ้มของเขาจนต้องมุดหน้าซุกอกแกร่งด้วยความเขินอาย
“ก็ทำความรู้จักกันสิครับ...ตัวเล็ก” เสียงทุ้มต่ำอ่อนโยนบวกกับสรรพนามที่ไม่เคยเรียกทำให้รติยิ่งหน้าแดงเข้าไปใหญ่ จนไม่กล้าที่จะเงยหน้าขึ้นมามากกว่าเก่า แต่ก็ยังถูกคนตัวโตกว่าจับใบหน้าเงยขึ้นมาอยู่ดี
“เป็นแฟนกันนะครับ”
“...อื้อ >///<” รติรับคำ ร่างกายที่แทบจะแดงไปทั้งตัวซุกเข้าหาอกแกร่งมากขึ้น ทำเอาเป็นหนึ่งยิ้มกว้าง กระชับอ้อมกอดแน่นขึ้นยิ่งกว่าเก่า
ทั้งสองนั่งกอดกันไปเรื่อยๆ มีบางครั้งที่หยิบเอาอาหารปลาที่เคยเก็บไว้มาให้อาหารปลาบ้าง บางครั้งก็นั่งห้อยขาจุ่มน้ำเล่น เสียงหัวเราะของทั้งสองดังไปทั่วบริเวณ บ้านที่เป็นหนึ่งเคยแยกออกมาอยู่คนเดียว ไร้ซึ่งความมีชีวิตชีวา ตอนนี้กลับมีแต่เสียงหัวเราะ และความสุขอบอวลไปทั่วทั้งหลัง
.
.
วันต่อมาเป็นหนึ่งจัดการให้คนย้ายของบางส่วนของรติมาไว้ที่บ้านทันที และให้คนตัวเล็กนอนกับตน เรื่องเรียนและค่าใช้จ่ายต่างๆ เขาก็เป็นคนออก โดยที่เงินทั้งหมดทั้งที่ใช้ปัจจุบันและที่ออกให้รตินั้นมาจากการเล่นหุ้น และร่วมลงทุนเปิดผับถูกกฎหมายกับเพื่อน
หลังจากจัดการเรื่องบ้านเสร็จเป็นหนึ่งก็พารติไปพบกับแม่ ซึ่งเจอหน้ากันครั้งแรกแม่เขาก็ถูกใจร่างบางเป็นอย่างมาก ยึดเอาไว้ด้วยทั้งวัน ดีที่วันนี้เป็นวันเสาร์พอดีทั้งเขาและรติจึงไม่ต้องขาดเรียนให้เสียการเรียน
.
.
ตอนนี้รติมีความสุขเหลือเกิน เขายิ้มได้ทั้งวัน เพียงเพราะเป็นหนึ่งก้าวเข้ามาในชีวิต เขาถึงมีความสุข...มาก
...ไม่หนาวแล้ว...
หมับ
“อ๊ะ!” อ้อมกอดที่ทาบลงมาอย่างรวดเร็ว ทำเอารติที่กำลังเหม่อลอยสะดุ้งเฮือก ก่อนจะวางใจเมื่อเห็นว่าใครที่กำลังกอดเขาอยู่
อุ่นจัง...อยากอยู่แบบนี้ไปนานๆจังเลย...
“คิดเรื่องอะไรอยู่ ตัวเล็ก...หืม?” เป็นหนึ่งพูดขึ้น ก่อนจะก้มลงหอมแก้มคนในอ้อมแขน
“คิดไปเรื่อยๆ”
“อืม...” คนตัวโตจูงมือบางมาที่โซฟา กอดจะยกตัวบางให้ขึ้นนั่งบนตักตนเอง “ไปเที่ยวกันมั้ย?”
“ไม่เอาดีกว่า...” รติปฏิเสธ มือบางเกี่ยวคอแกร่งก่อนจะซบลงไป “...อยากอยู่อย่างนี้”
การกระทำที่แสนน่ารัก ทำเอาเป็นหนึ่งยิ้มกว้าง
...เพราะน่ารักอย่างนี้น่ะสิ ถึงไปไหนไม่รอด...
...รักจนจะบ้าตายอยู่แล้วนะ ตัวเล็ก...
.
.
เรื่องสั้นเรื่องแรกครับ ลงไว้อีกที่หนึ่ง คือที่เด็กดี กับเรื่องยาวอีกหนึ่งเรื่องที่เด็กดีเช่นกัน
-
ตัวเล็กน่ารักกกกกก><
ไปไหนไม่รอดจริงๆด้วย
-
มาติด ตามล่ะมั้งนะ
ขี้เหงาเหมือนรติเลยเข้าใจ
-
น่ารัก ตัวเล็กน่ารักมากมาย
อิจฉาเป็นหนึ่ง ได้ตัวเล็กไปครอบครอง
หนึ่งทำให้ตัวเล็กยิ้มได้ตลอดไปเลยนะ
-
+1 ให้จ้าเรื่องน่ารักดี อ่านแล้วให้ความรู้สึกว่าเป็นอะไรที่ลงตัว
ความเหงาที่หนาวเหน็บ ได้มาพบเจอกับ ความสดใสที่อบอุ่น
ปล. เริ่มเรื่องน่าสนใจมาก
แต่พอเข้าบทจะเริ่มสนใจกันมันดูติดไฟกันง่ายไปหน่อยนะจ๊ะ
สู้ๆน๊า แล้วจะรออ่านผลงานเรื่องต่อๆไปน๊า ^^
-
น่ารักดีค่ะ เสียดายสั้นไปหน่อย อยากอ่านต่อจัง :กอด1:
-
อ๊ากกกกกก เรื่องสั้น สั้นเจงๆค่าาาาาา กระซิกๆ :hao5:
เค้าอยากให้เป็นเรื่องยาวจัง :katai1: :katai1:
อยากบอกว่าสนุกมากๆๆๆๆค่ะ เป็นหนึ่งกับรติน่ารักมากกกกกกก เป็นคู่ที่อยากให้รักกันนานๆๆๆๆๆจนแก่เลยน๊าาาาา คึคึ
-
อบอุ่น ฟริ้งฟรุ้งมากๆๆๆๆ
>\\\\\<
-
สนุกค่ะ อบอุ่นดี แต่รวบรัดไปหน่อย
อยากให้ยาวกว่านี้จัง ยังอ่านไม่จุใจเลย T^T
-
อบอุ่นอ่ะ ชอบ ~
-
เสียดายสั้นไปหน่อย แต่รติดูน่ารักมากก
น่าจะทำเป็นเรื่องยาวเนาะะ
-
:mew1: