CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

Boy's love => Boy's love story => นิยายที่โพสจนจบแล้ว => ข้อความที่เริ่มโดย: Chia ที่ 17-11-2012 19:54:34

หัวข้อ: #### เชลยรัก เชลยแค้น ###
เริ่มหัวข้อโดย: Chia ที่ 17-11-2012 19:54:34

ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ

สรุปข้อสำคัญดังนี้



1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด

2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท, หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย, ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้งสร้างความแตกแยก  ชวนวิวาท ของสมาชิกเล้าฯ ในเรื่องการเมือง เชื้อชาติ  เผ่าพันธุ์  ศาสนา และสถาบันต่าง ๆ  รวมถึงการตั้งชื่อเรื่องด้วยคำหยาบ คำไม่สุภาพ  ล่อแหลม และชี้เป้าให้เล้าฯ ถูกเพ่งเล็ง จากทางราชการ

3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่นี่หรือที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อขออนุญาตเจ้าของเรื่องก่อนนะครับ

4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าตัวไม่ยินยอม

5.ขอให้นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียว ถ้าเป็นเรื่องจริงก็ให้บอกว่าเรื่องจริง ถ้าเป็นเรื่องแต่งให้บอกว่าเรื่องแต่ง  ให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตามเพราะมีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว

6. การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย  ทำได้  แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว  โดยสามารถใช้ปุ่ม Insearch qoute  ได้    ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน

7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
      7.1 นิยาย 1 ตอน  จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
      7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
      7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
            - 1 Reply ที่เกินมานั้น โมฯทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ


เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ
การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง

ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ  โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม

กรุณาอ่านเพิ่มเติมที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0
 


-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

                                                                       เชลยรัก เชลยแค้น
 บทนำ

     ท่ามกลางอากาศร้อนยามบ่ายและความวุ่นวายกลางเมืองหลวงของประเทศไทย ทำให้คนจำนวนมากมายหาที่พักร้อน

และที่หลบแสงแดดอันร้อนระอุ หนึ่งในนั้นก็คือ “ศักดิ์นรินทร์” เจ้าของรูปร่างสูงใหญ่ ตาสีสนิม หน้าตาคมเข้มดุจชายไทยโบราณ

ที่อันเป็นที่หมายปองของสาวๆทั่วไปที่พบเห็นเขา ซึ่งตอนนี้เขานั่งอยู่ในคาเฟ่ของศูนย์การค้าขนาดใหญ่แห่งหนึ่งกลางเมือง

หลวง เขาค่อยๆวางแก้วกาแฟลงบนจานรองแก้ว พลางมองไปทางกลุ่มวัยรุ่นมัธยมปลายกลุ่มหนึ่งที่ดูท่าทางเหมือนมานั่งสังสรรค์

กันหลังเลิกเรียน    ศักดิ์นรินทร์จ้องมองเขม็งไปยังเด็กหนุ่มคนหนึ่งซึ่งนั่งอยู่กลางวงสนทนานั้น เด็กหนุ่มคนนั้นมีรูปร่างเล็ก       

ผิวขาว ดวงตานั้นตี่แต่นัยน์ตานั้นกลมเต็มตาอย่างน่าประหลาด จมูกของเด็กหนุ่มโด่งอย่างได้รูป ปากบางๆสีชมพูระเรื่อ           

ดวงตาดำขลับนั้นกำลังฉายแววดีใจ ปากบางๆนั้นกำลังยิ้มอย่างมีความสุข ศักดิ์นรินทร์นั้นลอบมองอยู่นาน

จนในที่สุดเด็กกลุ่มนั้นก็เริ่มทยอยกันแยกย้ายกันกลับไป เขายิ้มที่มุมปากเบาๆ ก่อนที่จะลุกตามเด็กคนนั้นไปจนถึงลานจอดรถในที่สุด

   “โอ๊ะ ขอโทษครับ”  ศักดิ์นรินทร์กล่าวขอโทษเบาๆทันทีที่เดินแกล้งชนเด็กหนุ่มคนนั้น

  “ไม่เป็นไรครับ” เด็กหนุ่มคนนั้นหันมาพุดกับศักดิ์นรินทร์เบาๆ ก่อนเดินเลี่ยงออกไปอีกทาง ศักดิ์นรินทร์นั้นยิ้มมุมปากเบาๆ ก่อนที่จะพูดกับตัวเองเบาๆว่า

  “หึ ในที่สุดก็ถึงวันนี้ซักที วันที่พวกมันจะต้องเสียใจกับการกระทำของมัน วันที่พวกมันจะต้องชดใช้ในการกระทำของพวกมัน” เขาหัวเราะเบาๆก่อนจะเดินตามเด็กคนนั้นไปอย่างเงียบๆ



--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

 สวัสดีครับ นี่เป็นนิยายเรื่องแรกที่ผมแต่งครับ ผมไม่ชอบยังไงกันติชมกันมาได้นะครับ ผมจะพยายามทำให้ดีที่สุดเลยครับ :)

หัวข้อ: Re: เชลยรัก เชลยแค้น บทที่ 1
เริ่มหัวข้อโดย: Chia ที่ 17-11-2012 22:31:44

                                                                     บทที่ 1

“ตุ๊บ” เสียงวัตถุชนิดหนึ่งถูกโยนลงจากเบาะนั่งด้านหลังลงสู่พื้นบ้านย่านนอกเมือง ถุงผ้าสีดำถูกมัดปากไว้อย่างหลวมๆ สิ่งมีชีวิต

ที่อยู่ในถุงสีดำนั้นขยับไปขยับไปเมื่อถูกโยนลงมาสู่พื้นดิน ศักดิ์นรินทร์นั้นยืนมองอย่างใจเย็น ก่อนที่จะเดินไปแก้เชือกที่มัดปาก

ถุงผ้านั้น พลันก็ปรากฏร่างของเด็กหนุ่มที่ศักดิ์นรินทร์จงใจชนเมื่อยามบ่าย สภาพของเด็กหนุ่มคนนั้นโดนมัดมือมัดเท้า ปากของ

เด็กหนุ่มคนนั้นถูกปิดด้วยผ้าบางๆ ศักดิ์นรินทร์ยิ้มเบาๆที่มุมปากก่อนจะปลดผ้าที่มัดปากนั่นออกจากปากของเด็กหนุ่มคนนั้น พลัน

  “นี่คุณ!    จับผมมาทำไม ผมเคยทำอะไรให้คุณหรอ? ปล่อยผม! ปล่อยผม! ผมจะกลับบ้าน” เด็กหนุ่มนั้นตะโกน

 “ใจเย็นๆสิ นายโกสินทร์   มงคลชัยกุล ผมไม่ปล่อยคุณง่ายๆหรอก” ศักดิ์นรินทร์พูดแบบเย้ยหยัน “เมื่อไหร่ที่คุณรู้สึกอยากตาย
นั้นแหละ ผมถึงจะปล่อย!” ศักดิ์นรินทร์ยิ้มชั่ว

“ปล่อยผม! ปล่อยผม! เงิน! เงิน! เงินคุณอยากได้เงินใช่ไหม คุณอยากได้เงินเท่าไหร่ บอกผมมา ผมจะโทรบอกป๊าผม ป๊าผมจะเอามาให้คุณแน่ๆ ผมจะบอกป๊าเองว่าไม่ต้องแจ้งตำรวจ แค่ปล่อยผม!”

 “เงินหรอ” ศักดิ์นรินทร์เลิกคิ้วถาม

 “ใช่  คุณอยากได้เท่าไหร่ บอกผมมาเลย”  เขายิ้มอย่างมีหวัง

 “ถุ๊ย……!” ศักดิ์นรินทร์ถมน้ำลายทันทีที่โกสินทร์พูดจบ “แล้วเงินสกปรกๆของพวกแกน่ะ มันซื้อชีวิตของพ่อฉันกลับมาได้ไหม พวกแกนี้มันสกปรกกันทั้งตระกูลจริงๆ เอะอะก็เอาเงินฟาดหัว ไอ้พวกดีแต่พูด ต่อหน้าอย่าง ลับหลังอย่าง ชั่วทั้งตระกูล! ”

 “อะไร? อะไร? คุณมีสิทธิ์อะไรมาว่าครอบครัวผมแบบนี้ คุณมันชั่ว นิสัยไม่ดี เลวยิ่งกว่าอะไรในโลกนี้ซะอีก” โกสินทร์แผดเสียง

 “เลว ชั่วหรอ ?” ศักดิ์นรินทร์ถามแบบไม่ต้องการคำตอบ พร้อมกับตบหน้าเด็กหนุ่มอย่างแรง โกสินทร์ที่ถูกมัดมือมัดเท้าอยู่ไม่มีโอกาสแม้แต่จะตอบโต้เลยซักนิด ศักดิ์นรินทร์ลากเก้าอี้มาตั้งไว้ข้างหน้าโกสินทร์ที่ถูกมัดไว้ ก่อนจะนั่งลงบนเก้าอี้ดุจจะพิพากษาโทษกับโกสินทร์
 
“เอาสิ แกว่าฉันชั่ว เลว ระยำ งั้นแกก็ลองฟังเรื่องชั่วๆที่ครอบครัวพวกแกทำกับครอบครัวฉันดูสิว่าใครมันจะเลวกว่ากัน!” ศักดิ์นรินทร์ยิ้มอย่างเย้ยหยันก่อนที่จะเริ่มพูดทันที

  “แกคงจะรู้จักกับประธานบริษัทของพวกแกคนก่อนสินะ นั่นแหละ พ่อฉันเอง แต่ตอนนั้นแกยังเด็กมาก คงไม่รู้ความเท่าไหร่ไม่

เป็นไร เดี๋ยวฉันจะสาธยายให้ฟัง แต่ก่อนนั้นนะพ่อแกกับพ่อฉันเป็นเพื่อนสนิทกัน ต่อมาเมื่อพ่อฉันลงทุนเปิดบริษัทส่งออกที่

ปัจจุบันพวกแกเป็นเจ้าของอยู่ตอนนี้ไง ตอนนั้นพ่อฉันไว้ใจพ่อแกมาก จึงแต่งตั้งให้พ่อแกเป็นรองประธานบริษัทโดยไม่ฟังเสียง

คัดค้านใดๆทั้งนั้น และพ่อฉันก็ไว้ใจพ่อแกมาก มากจนไม่เคยคิดเลยว่าสักวันหนึ่ง คนที่เขาไว้ใจมากที่สุดจะลอบมาทำร้ายเขา มี

อยู่ช่วงหนึ่งที่เศรษฐกิจดี ราคาสินค้าที่ส่งออกได้ราคาสูงมาก พ่อแกนั่นนะโกงเงินไปเกือบครึ่ง แล้วทำเอกสารใส่ร้ายว่าพ่อฉันเป็น

คนโกงไป ทั้งๆที่จริงพ่อฉันไม่ได้รู้เรื่องอะไรทั้งสิ้น แต่พ่อแกก็ยังทำหน้าซื่อมาปลอบใจพ่อฉัน” ศักดิ์นรินทร์เว้นวรรคไปช่วงหนึ่ง

ก่อนพูดต่อไปว่า “จนในที่สุดพ่อฉันต้องเอาที่ดินที่เชียงรายสมบัติของพ่อฉันที่ได้รับตกทอดมาจากบรรพบุรุษไปจำนองเพื่อมาจุน

เจือบริษัทไม่ให้ล้ม พร้อมกับเอาเงินมาแสดงว่าตัวเองบริสุทธิ์ต่อหน้าคณะกรรมการบริษัท หึ! ต่อมาพ่อแกก็เปิดเผยความเลวของ

มัน โดยการฟ้องศาลให้พ่อฉันล้มละลาย พ่อฉันฉันก็ล้มละลายสมใจสมใจพวกแก ท่านเสียใจมากที่รู้ว่าเพื่อนที่ท่านรักมาก ไว้

เนื้อเชื่อใจมาก จะทำกับท่านได้ลงคอ” ศักดิ์นรินทร์เว้นช่วงอีกครั้ง ก่อนพูดต่อไปว่า “ในที่สุด พ่อฉันก็ต้องพาครอบครัวมาอยู่ที่นี่

ที่ดินที่ทำกินสุดท้ายของพวกเรา สุดท้ายพ่อฉันก็ตรอมใจ กินไม่ได้นอนไม่หลับ เพราะพวกแกบีบบังคับให้พ่อฉันขายที่ดินที่เอา

ไปจำนองให้พวกแก ที่ดินที่สืบทอดกันมาแต่บรรพบุรุษ ที่ดินที่พ่อฉันทั้งรักทั้งหวง ที่ดินที่เป็นป่าต้นน้ำ! พ่อแกบังคับให้พ่อฉัน

ขายในราคาไม่กี่สิบล้านบาท ทั้งๆที่จริงมันราคาสูงกว่านั้นมาก ถ้าพ่อฉันไม่ขายพวกแกก็จะฆ่าฉัน ฆ่าแม่ฉัน ฆ่าน้องฉัน ฉันยังจำ

ได้เลย วันที่พวกแกมาจับตัวฉันกับน้องไปเป็นตัวประกัน ให้พ่อฉันขายที่ดินให้ พวกแกคงสะใจมากสินะ พวกแกคงได้บริษัทไป

สมใจแล้วสินะ แต่นับตั้งแต่วันนี้ไปต้นไป ฉันจะทำให้ครอบครัวแกเจ็บอย่างที่พวกแกฉันเคยเจ็บ ทรมานมากกว่าที่ฉันเคยทรมาน
หลายเท่า ฮ่าๆๆๆ” ศักดิ์นรินทร์หัวเราะเบาๆทันทีที่พูดจบ

 “ไม่! ป๊าผมไม่ใช่คนแบบนั้น ผมไม่เชื่อ!”

 “ก็ตามใจ ถ้าแกจะคิดแบบนั้น แต่แกก็ลองคิดดูนะ จากครอบครัวพวกแกที่เคยจนๆแบบนั้นทำไมจู่ๆถึงรวยขึ้นมาได้ในไม่กี่ปี”

 “ไม่ ผมไม่เชื่อ ป๊า ทำไม ทำไม……………….” โกสินทร์ครางเบาๆในลำคอ เขาแทบไม่อยากเชื่อเลยว่าป๊าของเขาจะทำแบบนี้
กับคนที่ได้ชื่อว่าเพื่อนสนิท เขาไม่อยากจะเชื่อเลย

 “เอาอย่างนี้ก็ได้นะ ฉันจะปล่อยแกไป แต่มันต้องแลกกับชีวิตของพ่อแกแทน โอเคไหม” ศํกดิ์นรินทร์เอ่ยข้อเสนอที่แสนจะโหดร้าย หากแต่โกสินทร์ไม่ยอมรับ

 “ไม่ แกอย่าไปยุ่งอะไรกับป๊าฉันนะ” โกสินทร์ตะโกนอีกรอบพร้อมกับน้ำตาที่อาบหน้า หากแต่ยามนี้ศักดิ์นรินทร์คือผู้ชนะ เขาไม่มีสิทธิ์ทำอะไรได้เลย
 
“งั้นฉันขอคิดๆดูก่อนนะ” ศักดิ์นรินทร์พูดอย่างเย้ยหยัน  ก่อนที่จะสั่งโกสินทร์ต่อไปว่า “ลุกขึ้นมา”

 “ไม่ ผมไม่ลุก ทำไมผมต้องลุกด้วย” โกสินทร์ทำทีอารยะขัดขืน

 “งั้นก็ตามใจ ถ้าแกไม่ลุก เดี๋ยวฉันพาไปเอง” พูดจบศักดิ์นรินทร์ก็ยืนขึ้นและตรงเข้ามาลากร่างโกสินทร์ที่กึ่งนั่งกึ่งนอนอยู่กลางห้อง

เขาจับร่างนั้นให้ลุกขึ้นอย่างแรงและลากร่างนั้นให้เดินไปกับเขาตามไปกับเขา จนในที่สุดก็มาถึงหน้าห้องๆหนึ่ง ศักดิ์นรินทร์

ไขกุญแจออก ก่อนจะใช้มีดเหน็บที่เขามีตัดเชือกที่แขนและขาของโกสินทร์ และพลักร่างน้อยๆให้เข้าไปอยู่ในห้องอย่างแรง
โกสินทร์ล้มลงนั่งกับพื้น พร้อมกับเสียงปิดประตูที่ศักดิ์นรินทร์ปิดอย่างดัง

 สิ้นเสียงใส่กุญแจของประตูอีกด้านหนึ่ง โกสินทร์ก็รู้แล้วว่า ตัวเองถูกขังอยู่ในห้องนี้เสียแล้ว!


 

หัวข้อ: Re: เชลยรัก เชลยแค้น
เริ่มหัวข้อโดย: BBChin JungBB ที่ 17-11-2012 22:46:36

oh my god!!!! 555 รอติดตามอยู่ครับ

หัวข้อ: Re: เชลยรัก เชลยแค้น
เริ่มหัวข้อโดย: INMINTHA ที่ 17-11-2012 22:47:21

ชอบแนวนี้ รอนะคะ

หัวข้อ: Re: เชลยรัก เชลยแค้น
เริ่มหัวข้อโดย: sukaz ที่ 17-11-2012 22:59:33

 :beat: :beat: :beat:

ตบ จูบๆๆๆ

หัวข้อ: Re: เชลยรัก เชลยแค้น
เริ่มหัวข้อโดย: everlastingly ที่ 17-11-2012 23:38:47

 :mc4: ชอบแนวนี้มากๆ มารอตอนต่อไป  o13

หัวข้อ: Re: เชลยรัก เชลยแค้น
เริ่มหัวข้อโดย: Lovecartoon1996 ที่ 17-11-2012 23:52:04

 :mc4:  :mc4: :mc4: :mc4:

หัวข้อ: Re: เชลยรัก เชลยแค้น
เริ่มหัวข้อโดย: bun ที่ 18-11-2012 00:00:29

มาติดตามด้วยคน

หัวข้อ: Re: เชลยรัก เชลยแค้น
เริ่มหัวข้อโดย: janamanza ที่ 18-11-2012 00:28:10

อย่าลืมแปะกฎนะคะ

หัวข้อ: Re: เชลยรัก เชลยแค้น
เริ่มหัวข้อโดย: mro ที่ 18-11-2012 01:34:45

ต้อนรับเรื่อใหม่ รออ่านค่าา

หัวข้อ: Re: เชลยรัก เชลยแค้น
เริ่มหัวข้อโดย: Mookkun ที่ 18-11-2012 11:03:01

มาไวๆน้าาา :)

หัวข้อ: Re: เชลยรัก เชลยแค้น บทที่ 1.2
เริ่มหัวข้อโดย: Chia ที่ 18-11-2012 14:03:28

มาต่อกันเลยนะครับ แต่สั้นนิดนึงนะครับ เมื่อวานนี้ผมว่าจะเอาลงพร้อมกับบทที่ 1 แต่ลืมไปเสียได้ :))

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

  ไม่รู้ว่าเวลาผ่านไปนานเท่าไหร่แล้วที่โกสินทร์นั่งร้องไห้อยู่ในห้องเล็กๆนั่น เขาค่อยๆปาดน้ำตาที่หางตาก่อนที่จะลุกขึ้นเบาๆ

พลางกวาดสายตาไปรอบๆห้อง ห้องที่โกสินทร์ถูกขังนั้นมีเตียงตั้งอยู่ชิดกับผนังด้านขวาของห้อง มีหน้าต่างอยู่ที่ฝาผนังปลาย

เตียง หน้าตาทุกบานนั้นถูกติดเหล็กดัดและลูกกรงไว้เป็นอย่างแน่นหนา ด้านซ้ายของห้องเป็นห้องน้ำ โกสินทร์เข้าไปดู

 ด้านหนึ่งของห้องน้ำมีถังน้ำเก่าๆขนาดใหญ่หนึ่งใบ กับขันหนึ่งลูก ที่ฝาผนังของห้องน้ำนั้นมีกระจกเก่าๆอยู่หนึ่งบาน

เขาใช้มือเช็ดฝุ่นละอองต่างๆที่จับกระจกพลางส่องกระจก ดวงตาที่เคยฉายแววยิ้มเมื่อยามบ่ายนั้น ขณะนี้กลับแดงกล่ำเพราะผ่านการร้องไห้มาอย่างหนัก ที่แก้มขาวนั้นมีคราบน้ำตาเหลือไว้ให้เห็น
 
“ป๊า พี่กฤษณ์ ช่วยกันด้วย” โกสินทร์พูดกับตัวเองเบาๆ ก่อนที่จะเช็ดน้ำตาที่พาลไหลออกมาอีกรอบหนึ่ง

หัวข้อ: Re: เชลยรัก เชลยแค้น บทที่ 1.3
เริ่มหัวข้อโดย: Chia ที่ 18-11-2012 14:47:46

  เช้าวันต่อมาเมื่อแสงแดดเริ่มสาดส่องเข้ามาในห้องนอนที่มีลูกกรงปิดไว้ที่หน้าต่าง โกสินทร์ตื่นขึ้นมาอย่างงุนงง ก่อนที่จะยก

นาฬิกาที่ข้อมือดูเวลา เวลานี้เจ็ดโมงเช้ากว่าๆแล้ว โกสินทร์เดินไปที่หน้าตาที่มีเหล็กดัดติดไว้แน่นหนา นอกหน้าต่างนั้นเป็นไร่

ขนาดใหญ่ แต่ก่อนที่เขาจะคิดอะไรไปมากกว่านั้น พลัน เสียงประตูก็เปิดขึ้นอย่างดัง พร้อมกับการปรากฏตัวของศักดิ์นรินทร์ ชาย

ร่างใหญ่ที่จับเขามาเมื่อวานนี้ จู่ๆศักดิ์นรินทร์ก็เดินเข้ามาหาเขา ก่อนจะโยนหนังสือพิมพ์ใส่โกสินทร์

   “อะไรเนี่ยคุณ ไร้มารยาทที่สุด” โกสินทร์แผดเสียง

 “ลองอ่านดูสิ” ศักดิ์นรินทร์พูดอย่างไม่แยแสคำด่าของโกสินทร์นัก โกสินทร์หยิบหนังสือพิมพ์ขึ้นมา ที่หน้าหนึ่งของหนังสือพิมพ์จั่วหัวว่า

 “นักธุรกิจใหญ่สกุลมงคลชัยกุลหวิดดับ! เหตุรถเก๋งไฟท่วม โชคดีไม่ได้อยู่ในรถ ตำรวจคาดลอบสังหาร ปมขัดแย้งธุรกิจ” เมื่อ

เด็กหนุ่มอ่านจบเขาเลือดขึ้นหน้าทันที โกสินทร์เขวี้ยงหนังสือพิมพ์ใส่ศักดิ์นรินทร์ทันที ศักดิ์นรินทร์หลบได้ทัน

 “ทำไมคุณมันชั่ว เลวขนาดนี้ ทำไมต้องยุ่งกับป๊าผมด้วย จับผมมาคนเดียวมันยังไม่สะใจคุณอีกหรอ คุณมันเลว คุณมันชั่ว” โกสินทร์แผดเสียงทันที

 “จริงๆแล้วฉันก็ไม่ได้อยากไปยุ่งอะไรกับคนสกปรกอย่างนั้นหรอกนะ ฉันก็แค่อยากจะช่วยสงเคราะห์ให้มันตายเร็วขึ้นก็เท่านั้น

มันแก่จวนเจียนจะตายอยู่แล้วนี่ แล้วอีกอย่าง ฉันจะทำอะไรแกมาเกี่ยวข้องอะไรด้วย” ศักดิ์นรินทร์ยิ้มอย่างสะใจใส่โกสินทร์

โกสินทร์รี่เข้าไปหาศักดิ์นรินทร์เพื่อหวังว่าจะทำร้ายเขา เด็กหนุ่มเหวี่ยงหมัดไปอย่างแรง ศักดิ์นรินทร์หลบได้ทัน เขาจับร่างเล็กๆ

นั้นไว้อย่างแรงและผลักอย่างแรงจนร่างของเด็กหนุ่มถลาและล้มลงไปอีกทางหนึ่งของห้อง

 “คุณมันชั่ว ไอ้ชั่ว ไอ้เลว อึก….” น้ำตาไหลออกมาจากร่างเล็กๆนั้นอีก ศักดิ์นรินทร์ยิ้มอย่างชั่วช้า ก่อนจะเดินเข้ามาหาเด็กหนุ่มที่

ล้มลงอยู่ที่มุมห้อง ก่อนเขาจะใช้เท้าเขี่ยร่างเล็กๆนั่น

  “หึ ชั่ว เลวหรอ? แค่นี้มันยังไม่สาสมหรอกที่พวกแกทำไว้กับพวกฉัน แกคอยดูนะ นี่แค่น้ำจิ้มนะ แกรอดูต่อไปแล้วกันนะว่าฉันจะชั่วเลวได้ถึงขนาดไหน”

  “คุณจะทำอะไร! คุณจะทำอะไรอีก ให้มันจบที่ผม ให้มันจบที่ผม อย่ายุ่งกับป๊าผม อย่านะ” โกสินทร์สะอื้นไห้เบาๆ ศักดิ์นรินทร์นั่งลงยองๆ ก่อนจะเชยดวงหน้านั้นขึ้นมาอย่างแรง

 “ฮึ คนอย่างฉัน ทำอะไรได้มากกว่าที่แกคิดอีก คอยดูเถอะ เหอะ!” พูดจบศักดิ์นรินทร์ก็ปล่อยดวงหน้านั้นอย่างแรง ก่อนที่เขาจะเดินออกไปจากห้องโดยไม่สนใจร่างที่นอนร่ำไห้อยู่อีกเลย

หัวข้อ: Re: เชลยรัก เชลยแค้น
เริ่มหัวข้อโดย: cavalli ที่ 18-11-2012 15:08:37

 o13

หัวข้อ: Re: เชลยรัก เชลยแค้น บทที่ 1
เริ่มหัวข้อโดย: nOsTrAdamUsz ที่ 18-11-2012 16:29:08

ช่างน่าสนใจจริงๆ :call: :call: :call:

หัวข้อ: Re: เชลยรัก เชลยแค้น
เริ่มหัวข้อโดย: actionmarks ที่ 18-11-2012 18:27:10

นึกถึงพี่บอย ไฟรักอสูรเลย 555+ :z1: :z1: :z1:

หัวข้อ: Re: เชลยรัก เชลยแค้น
เริ่มหัวข้อโดย: aloney ที่ 18-11-2012 18:38:51

โศรยามาเลย

ติดตามนะคะ

อ่อๆ เปะกฏด้วยนะ เดี๋ยวจิโดนอุ้มไป เค้ายังอยากอ่านต่อ^^

หัวข้อ: Re: เชลยรัก เชลยแค้น
เริ่มหัวข้อโดย: Chia ที่ 18-11-2012 20:34:29

เย็นวันนั้น ลมฝนโชยมาอย่างแรง โกสินทร์มองลอดออกไปข้างนอกหน้าต่าง เมฆดำๆตั้งเค้ามาจากด้านหนึ่งของภูเขา และแล้ว

เมฆดำที่ว่านั้นก็กลั่นตัวกลายเป็นหยดน้ำตกลงมาอย่างแรง โกสินทร์พยายามเอื้อมมือลอดออกไปจากลูกรงเพื่อปิดหน้าต่าง เมื่อ

ปิดเสร็จแล้วเขาจึงมานั่งอยู่บนเตียงเงียบๆคนเดียว พลางคิดไปว่า เมื่อสมัยเขาเด็กๆนั้นเคยมีเจ้านายของพ่อมาเยี่ยมมาแวะหาพ่อ

เขาที่บ้านเขาบ่อยๆ พร้อมกับเขาขนมอร่อยๆมาให้เขากับพี่ชายได้กินกัน เจ้านายของพ่อนั้นชอบแทนตัวเองว่า “ลุง” ลุงคนนั้นได้

พาลูกชายคนหนึ่งมาเล่นด้วย ชื่ออะไรเขาจำไม่ได้เสียแล้ว แต่พี่ชายคนนั้นใจดีเหลือเกิน ใจดีมาก ตามใจเขาทุกอย่าง แต่แล้ว

โกสินทร์ก็ต้องหยุดการคิดแต่เพียงเท่านั้น เพราะเสียงเปิดประตูดังโครม พร้อมกับการปรากฏตัวของศักดิ์นรินทร์ มันมาอีกแล้ว!

  “เอ้า! ดูสิว่าเย็นนี้ฉันมีอะไรมากฝากแก หลังจากที่เมื่อเช้าฉันคาบข่าวดีมาบอก” จู่ๆศักดิ์นรินทร์ก็โยนตุ๊กตาญี่ปุ่นซึ่งเป็นรูป

ซามูไรลงบนเตียง ข้างกับตัวเด็กหนุ่ม โกสินทร์จำได้ทันทีว่ามันคือตุ๊กตาที่เขาซื้อให้ป๊าในวันเกิด และป๊าของเขาก็เอามันไปวาง

ไว้ที่โต๊ะทำงานภายในบริษัท โกสินทร์หยิบมันขึ้นมาดูอย่างใจเย็น ที่ตัวตุ๊กตานั้นปรากฏคราบเลือดที่ดูยังไงก็ดูเหมือนเพิ่งเกิดขึ้น
มา

  “คุณ คุณทำอะไร คุณทำอะไรกับป๊าผม” โกสินทร์แผดเสียงอีกรอบ

  “ฮึ ก็ไม่ได้ทำอะไรไอ้แก่นั่นมันมากหรอก ฉันก็แค่………………”ศักดิ์นรินทร์เว้นวรรคช่วง

 “ก็แค่ แค่อะไร”

 “ฉันก็แค่เอาเลือดมันหัวมันออกเล็กๆ น้อยๆก็เท่านั้นเอง จริงๆฉันว่าจะเอาปืนยิงมันให้ตาย แต่มีคนเคาะประตูมาขอพบมันพอดี

ฉันก็เลยขู่มันให้เงียบๆพอดีว่าเจอตุ๊กตาตัวนี้มันสวยดี ก็เลยเอามาฝากแกหน่อยไง เผื่อแกจะชอบ  ฮ่าๆๆๆๆ”

 “แก ไอ้เลว ไอ้ชั่ว ไอ้บ้า” โกสินทร์ลุกขึ้นชกหน้าศักดิ์นรินทร์ขึ้นหนึ่งที ศักดิ์นรินทร์ไม่หลบ หมัดเบาๆนั่นถึงแม้ว่ามันจะไม่เจ็บนัก

แต่ก็พอให้เขาได้กลิ่นคาวๆในปากก็เท่านั้นเอง หากแต่

 “เพี๊ยะ!” เขาตบหน้าเด็กหนุ่มอย่างแรงจนเด็กหนุ่มหน้าหัน เด็กหนุ่มหน้าหันไปตามแรงพร้อมกับจับแก้มตัวเองที่ร้อนผ่าว ตั้งแต่

เกิดมาไม่เคยมีใครทำกับเขาแบบนี้มาก่อนเลย น้ำตาเริ่มคลอเบ้า แต่โกสินทร์ไม่ยอมปล่อยให้ตัวเองโดยกระทำอยู่ฝ่ายเดียว
หรอก เขาฮึดสู้

  “มาเลย คุณเข้ามาเลย ผมไม่กลัวหรอก เข้ามาเลย วันนี้ผมยอมตาย ยอมตาย! ให้เรื่องทุกอย่างมันจบมันสิ้นแค่นี้ แค่ที่ผม!”

โกสินทร์ลุกขึ้นแผดเสียงพร้องทำท่าป้องกันตัวเองอย่างสุดขีด ศักดิ์นรินทร์ยิ้มแบบไม่เกรงกลัว หนำซ้ำเขายังพ่อถ้อยคำที่หน้า

ขยะแขยงออกมาดูถูกโกสินทร์อีกต่างหาก

 “แกมันจะแน่สักแค่ไหนว่ะ เหอะ ไอ้พวกขี้แพ้ หมาลอบกัด ถุ๊ย ยังไงมันก็พวกเลวกันทั้งตระกูลอยู่ดี”พูดไม่ทันขาดคำโกสินทร์ก็

กระโดดแตะร่างของศักดิ์นรินทร์ทันที เมื่อศักดิ์นรินทร์ไม่ทันตั้งตัวก็เกือบล้มจนเสียหลัง แต่เขายังประคองร่างกายไว้ได้อยู่

 “ก็ได้ ในเมื่อมึงจะเอาจริง เดี๋ยวกูจัดให้” ศักดิ์นรินทร์เดินเข้าไปหาเด็กหนุ่มร่างน้อยที่ตอนนี้เหมือนหมาจนตรอกที่พร้อมจับสู้แบบ
ไม่คิดชีวิต

 “อย่าเข้ามานะ ไอ้คนชั่ว” โกสินทร์พยายามเหวี่ยงหวัดแบบไร้จุดหมายใส่ร่างใหญ่ที่เดินมา

 “อุ๊ก” เสียงอุทานของโกสินทร์เกิดขึ้นทันทีเมื่อหมัดของศักดิ์นรินทร์เหวี่ยงเข้าไปในท้องน้อยของโกสินทร์อย่างแรง ร่างน้อยแทบ
จะล้มลงในบัดดล

  “ฮึ เก่งนักเก่งหนารึไง แค่นี้ก็ร่วงไปแล้ว” ศักดิ์นรินทร์พูดพลางมองร่างน้อยๆที่นอนสลบไปเสียแล้ว เขาพินิจใบ

หน้าขาวนวลนั้นอย่างสมเพช ก่อนจะเดินออกไปโดยไม่สนใจร่างน้อยๆนั่นอีกเลย

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

ขอขอบคุณทุกคนที่เขามาอ่าน มาแสดงความคิดเห็นนะครับ ผมดีใจมากมายเลยครับที่มีคนมาสนใจ นี่เป็นนิยายเรื่องแรกของผมเลยครับ ยินดีนะครับ  สนุกไม่สนุกยังไง มีข้อบกพร่องตกไหนต้องแกไข ก็แนะนำกันเข้ามาได้เลยนะครับ ยินดีมากๆๆครับ :o8:

หัวข้อ: Re: เชลยรัก เชลยแค้น
เริ่มหัวข้อโดย: Mookkun ที่ 18-11-2012 20:54:55

รอต่อจ้าาา :D

หัวข้อ: Re: เชลยรัก เชลยแค้น
เริ่มหัวข้อโดย: kkmm ที่ 18-11-2012 21:32:38

ชอบ
ตบ
 :oo1:
ตบ :oo1:

หัวข้อ: Re: เชลยรัก เชลยแค้น
เริ่มหัวข้อโดย: nubeebaa ที่ 18-11-2012 21:33:30

ตบ แล้ว จูบ หึหึๆ  =.,=

หัวข้อ: Re: เชลยรัก เชลยแค้น
เริ่มหัวข้อโดย: cavalli ที่ 19-11-2012 00:03:57

 o13

หัวข้อ: Re: เชลยรัก เชลยแค้น
เริ่มหัวข้อโดย: everlastingly ที่ 19-11-2012 01:46:47

 o13 เป็นกำลังใจให้คนแต่ง รออ่านอยู่นะ

หัวข้อ: Re: เชลยรัก เชลยแค้น
เริ่มหัวข้อโดย: NOoTuNE ที่ 19-11-2012 06:59:11

 :angry2: :angry2: :angry2:

นายหัว ทำกับโสรยาขนาดนี้ได้ยังไง  :z6: ผิดเรื่องงงง


กรี๊ดดดดด ชอบมากค่ะ ตบจูบๆ สนุกดี ดูท่าน้องกันคงต้องโดนอีกเยอะ มาต่อบ่อยๆๆนะ แนะนำว่า เปลี่ยนหัวเรื่องด้วยเวลาอัพ เค้าจิได้รู้นะจ้ะ  :กอด1:

หัวข้อ: Re: เชลยรัก เชลยแค้น
เริ่มหัวข้อโดย: kp ที่ 19-11-2012 07:52:19

 :z1: :z1: :z1:

หัวข้อ: Re: เชลยรัก เชลยแค้น บทที่ 2
เริ่มหัวข้อโดย: Chia ที่ 19-11-2012 16:45:59

ยามดึกคืนนั้น โกสินทร์ตื่นขึ้นมา ฝนที่ตกไปเมื่อตอนเย็นนั้นหยุดไปเสียแล้ว ร่างน้อยๆค่อยๆจับท้องเบาๆ เขารู้สึกเจ็บที่ท้อง

พลางยกนาฬิกาข้อมือเพื่อดูเวลา ตีสามกว่าๆแล้ว เขานอนหลับไปนานแค่ไหนเนี่ย เขาคิดได้สักพักอาการปวดท้องก็เริ่มทวีความ

รุนแรงขึ้นเรื่อยๆ

  “โอ๊ย ปวดท้อง” เขาครางเบาๆพรางกุมมือที่ท้อง “ป๊า พี่กฤษณ์ กันปวดท้อง ช่วยกันด้วย” เขาพยายามที่จะพยุงตัวเองขึ้นไป

นอนบนเตียง เรี่ยวแรงที่มีอยู่หายไปไหนหมดนะ เขาเริ่มปวดท้องขึ้นเรื่อยๆ

 “โครม!” โกสินทร์เซถลาไปชนเข้ากับโต๊ะกลมข้างเตียง ส่งผลให้มันล้มลงอย่างแรงจนทำให้เกิดเสียงดังไปทั้งห้อง



  ศักดิ์นรินทร์กำลังนั่งง่วงอยู่กับเอกสารบนโต๊ะทำงานภายในห้องนอนของเขา เขากำลังนั่งศึกษาเอกสารต่างๆที่เกี่ยวข้องกับการ

เพิ่มผลผลิตและการทดลองการปลูกพืชยืนต้นแบบใหม่  เพื่อนำมาปรับใช้กับไร่ของเขา เมื่อต้นเดือนที่ผ่านมาศักดิ์นรินทร์เพิ่งจะ

ซื้อที่ดินติดกับเชิงเขาต่อจากชาวไร่คนก่อนด้วยเงินที่เขาได้จากการค้าขายผลผลิตจากไร่ของเขาเอง ตอนนี้เขามีทั้งไร่ข้าวโพด

ไร่ส้ม ไร่องุ่น ไร้แอบเปิ้ล และไร่ผลไม้อื่นๆอีกมากมาย นอกจากนี้ยังมีแปลงดอกไม้เล็กๆอีกหลายแปลง เมื่อแม่ของเขายังมีชีวิต

อยู่แม่ของเขานั้นปลูกไว้มากมาย มีทั้งกุหลาบ ดาวเรือง และแปลงที่ใหญ่ที่สุดเห็นจะเป็นแปลงดอกมะลิ เพราะแม่ของเขาชอบ

ดอกมะลิมาก สิ้นเดือนนี้เขาว่าจะจ้างคนงานให้เข้ามาช่วยทำงานในไร่อีกสักสองสามคน จากเดิมที่เขามีคนงานอยู่แล้วสิบห้าคน

ศักดิ์นรินทร์นั่งคิดไปเพลินๆว่า ถ้าน้องเขาเรียนจบปริญญาตรีเมื่อไหร่และตกลงปลงใจมาทำงานในไร่กับเขา หรือไม่ก็ต่อเมื่อน้อง

เขามีงานที่มั่นคงแล้ว เขาก็จะเรียนต่อปริญญาเอกทางด้านเกษตรกรรมอีกเสียหน่อย ศักดิ์นรินทร์เหลือบไปมองนาฬิกาที่จอ

คอมพิวเตอร์ ขณะนี้เวลาตีสามสี่สิบกว่าแล้ว อีกไม่กี่ชั่วโมงก็เช้า พลันเขาก็ได้ยินเสียงของล้มอย่างดังจากในห้องของโกสินทร์ ที่
อยู่ชั้นสองของบ้าน

  “อะไรของมันว่ะ เสียงดังกลางดึกแบบนี้” ศักดิ์นรินทร์พูดอย่างอารมณ์เสียพลางลุกขึ้นแล้วเดินไปที่ห้องของโกสินทร์ที่อยู่ชั้นสอง เขาไขกุญแจแล้วเปิดประตูอย่างดัง

 “อะไรของแกว่ะ เสียงดังกลางดึกกลางดื่นแบบนี้ แกนี่มัน…………..”ศักดิ์นรินทร์สอดส่ายสายตาไปทั่วห้อง พลันเขาก็เห็นร่าง

เล็กๆนอนอยู่บนพื้นห้อง ร่างนั้นกุมเท้า สีหน้าบ่งบอกถึงความเจ็บปวด

  “เห้ย เป็นอะไรไป?” ศักดิ์นรินทร์ถามร่างที่นอนอยู่บนพื้น

  “อย่ามายุ่งกับผม อึก ออกไป” โกสินทร์ตอบโต้ด้วยเสียงอ่อนแรงเต็มที หน้านั้นซีดอย่างเห็นได้ชัด

   “เห้ย เป็นอะไรไป บอกฉันมาสิ”

  “ออกไป ผม อึก โอ๊ย ปวด……………. ปวด ป๊า พี่กฤษณ์ช่วยกันด้วย กัน ปวด………….ทะ…ท้อง…..โอ๊ย” สิ้นเสียงแผ่วเบานั้นร่างของเด็กหนุ่มก็สลบไปพร้อมกับความตกใจของศักดิ์นรินทร์

หัวข้อ: Re: เชลยรัก เชลยแค้น
เริ่มหัวข้อโดย: NOoTuNE ที่ 19-11-2012 20:13:23

 :m15: :m15:

หัวข้อ: Re: เชลยรัก เชลยแค้น
เริ่มหัวข้อโดย: Mookkun ที่ 19-11-2012 21:05:42

สงสารร T_________T

หัวข้อ: Re: เชลยรัก เชลยแค้น
เริ่มหัวข้อโดย: YounIn ที่ 19-11-2012 21:37:14

พระเอกมีชื่อเล่นมั้ยอ่ะ

ชื่อจริงเรียกยาก ไป นิส

น่าสนุกดี

ต่อๆๆๆๆ

หัวข้อ: Re: เชลยรัก เชลยแค้น
เริ่มหัวข้อโดย: aofaof ที่ 19-11-2012 21:45:17

อยากห้คนเขียนลงวันที่กับตอนที่อัพด้วอะค่ะ  คนอ่านจะไ้รู้ว่ามาอัพตอนใหม่แล้ววว o13

หัวข้อ: Re: เชลยรัก เชลยแค้น
เริ่มหัวข้อโดย: everlastingly ที่ 19-11-2012 21:59:17

 :pig4: รออ่านต่อไป สงสารกันโดนทำร้ายอีกเยอะแน่

หัวข้อ: Re: เชลยรัก เชลยแค้น
เริ่มหัวข้อโดย: bun ที่ 19-11-2012 22:02:37

กันเป็นโรคกระเพาะหรือเปล่า
เลยปวดท้อง เวลาเครียด หรือไม่ได้ทานข้าว :really2:

หัวข้อ: Re: เชลยรัก เชลยแค้น
เริ่มหัวข้อโดย: nOsTrAdamUsz ที่ 19-11-2012 22:03:37

มาอีก มาอีก มาอีกเยอะๆ  :call: :call: :call:

หัวข้อ: Re: เชลยรัก เชลยแค้น
เริ่มหัวข้อโดย: nunnuns ที่ 19-11-2012 23:13:11

โอย เชลยของแท้

หัวข้อ: Re: เชลยรัก เชลยแค้น
เริ่มหัวข้อโดย: Ali$a฿eth ที่ 19-11-2012 23:34:27

- .. -ดีหมดจ๊ะ แต่อยากให้คุณพระเอกร้ายกว่านี้มากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

แล้วก้เอายาวๆกว่านี้อีกหน่อย(ก้ดีนะ) อิอิ  รอคะ

หัวข้อ: Re: เชลยรัก เชลยแค้น
เริ่มหัวข้อโดย: anuruk97 ที่ 19-11-2012 23:52:05

มาปักธงให้ค่ะ....... :mc4:..พระเอก.ขอความร้ายกาจกว่านี้อีกนะค่ะ..เดินเรื่องน่าตามดี ค่ะ :pig4:

หัวข้อ: Re: เชลยรัก เชลยแค้น
เริ่มหัวข้อโดย: actionmarks ที่ 20-11-2012 00:51:08

ร้ายได้อีก 555+

หัวข้อ: Re: เชลยรัก เชลยแค้น
เริ่มหัวข้อโดย: My_yunho ที่ 20-11-2012 13:32:27

รอๆๆๆ ท่าทางจะหนุก

หัวข้อ: Re: เชลยรัก เชลยแค้น
เริ่มหัวข้อโดย: Chia ที่ 21-11-2012 20:53:28

มาต่อกันเลยนะครับ ตอนนี้อาจจะยาวนิดนึง ผมลงชดเชยให้นะครับ เนื่องจากหายไปหลายวัน เพราะงานยุ่ง :)))
 :เฮ้อ:
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
“เออ เป็นไงบ้างว่ะ ไอ้เก่ง” ศักดิ์นรินทร์ถามหมอเก่งแทบจะในทันทีที่หมอเก่งเดินออกมาจากห้องฉุกเฉิน หมอเก่งนั้นเป็นเพื่อน

ตั้งแต่สมัยที่ศักดิ์นรินทร์ยังเป็นเด็ก บ้านของทั้งสองนั้นอยู่ติดกันเมื่อสมัยที่เขาทั้งสองยังอยู่กรุงเทพ ต่อมาเมื่อพ่อของศักดิ์นรินทร์

ได้พาครอบครัวมาอยู่ที่ไร่แห่งนี้ ศักดิ์นรินทร์ก็ไม่ได้ติดต่อกับหมอเก่งอีกเลย จนกระทั่งเมื่อแม่ของเขาป่วยหนักจนเข้าโรง

พยาบาลเมื่อสามสี่ปีก่อน หมอเก่งได้เป็นหมอเจ้าของไข้ของแม่เขา ทำให้ศักดิ์นรินทร์รู้ว่าหมอเก่งนั้นได้มาประจำอยู่ที่โรงพยาบาลประจำอำเภอนี้แล้ว

  “เออ จริงๆแล้วคนไข้ไม่ได้เป็นอะไรมากหรอกนะไอ้นาย ที่น้องเขาปวดท้องนั้นมันมาจากภาวะความเครียดและเกิดจากการอด

อาหารมาหลายวัน ข้าไม่แน่ใจนะว่าน้องเขาเคยเป็นโรคกระเพราะหรือเปล่า อีกอย่าง เหมือนที่ท้องน้องเขาได้รับความกระทบ

กระเทือนมาอย่างแรงซ้ำเข้าไป ทำให้อาการที่ปวดท้องอยู่แล้วเลยลุกลามไปกันใหญ่  ข้าลองดูที่ท้องน้องเขานะ ตอนที่ตรวจ ที่

ท้องน้อยเขามีรอยเหมือนกับว่าโดนต่อยมาก่อนน่ะ เอ็งบอกข้ามานะไอ้นาย ว่าเอ็งไปทำไรน้องเขา” หมอเก่งถามพลางยิ้มแบบยียวน

 “เห้ย ข้าไม่ได้ทำไรน้องเขานะเว้ย ข้าเจอน้องเขาหลงทางระหว่างที่ข้าขับรถกลับบ้าน แล้วจู่ๆ น้องเขาก็ล้มลงไป ข้าก็เลยพามาโรง’บาล ก็เท่านั้นเอง”  ศักดิ์นรินทร์พยายามปฏิเสธกับหมอเก่ง

  “เออๆ ข้ารู้หรอกว่าเพื่อนข้าคงไม่ลักพาตัวใครมาหรอก” หมอเก่งพูดพลางยิ้ม แต่ศักดิ์นรินทร์สะอึกเบาๆ “ข้าก็แกล้งๆเอ็งไปงั้นแหละไอ้นาย เห็นเอ็งโหดๆอยู่ ว่าแต่ว่าข้าคุ้นๆหน้าเด็กคนนี้นะ เหมือนข้าเคยเห็นที่ไหนมา”

  “ไม่มีไรหรอกไอ้เก่ง เด็กแถวบ้านข้าเอง”

 “เออ ข้าก็ว่างั้นแหละ” หมอเก่งยิ้ม “ข้าไปก่อนนะจะเช้าแล้ว จะได้กลับไปนอนเสียที เจอกันที่ห้องคนไข้ตอนเย็นนะ ข้าจะไป
ตรวจอาการอีกไม่แน่เย็นนี้อาจจะออกจากโรง’บาลได้แล้ว  ข้าไปล่ะ”

 “เออ ฝันดีโว้ย ไอ้เก่ง” ศักดิ์นรินทร์พูดล่ำลาหมอเก่งที่เดินจากไป เขามองตามหมอเก่งจนหมอเก่งหายไปในมุมตึก สักพักหนึ่ง

บุรุษพยาบาลก็เข็นเตียงคนไข้ออกมาจากห้องฉุกเฉิน ศักดิ์นรินทร์เดินตามไปจนถึงห้องพักคนไข้ ร่างเล็กๆนอนหลับอยู่บนเตียง

ศักดิ์นรินทร์คิดว่าเขาทำเกินไปนิด ความคิดของเขาก็หยุดลงเมื่อบุรุษพยาบาลยื่นถุงใส่ของส่วนตัวของโกสินทร์ให้เขา ศักดิ์

นรินทร์เอ่ยคำขอบคุณเบาๆ บุรุษพยาบาลคนนั้นรับคำ ก่อนที่จะเดินออกจากห้องไปอย่างเงียบๆ





  โกสินทร์ลืมตาขึ้นมาอีกทีก็พบว่าตัวเองนอนอยู่ในห้องสีฟ้าน้ำทะเล เขามองไปรอบๆ ก่อนที่จะหยุดสายตากับร่างใหญ่ที่ดู

เหมือนนอนหลับอยู่บนโซฟา โกสินทร์พยายามคิดว่าเขาอยู่ที่ไหน แต่แล้วเขาก็ได้คำตอบเมื่อเห็นสายน้ำเกลือกับขวดน้ำเกลือที่

อยู่ข้างเตียง เสื้อผ้าถูกเปลี่ยนเปลี่ยนเป็นชุดที่สวมใส่สบายๆ อาการปวดท้องที่เขาปวดเมื่อคืนนี้หายไปแล้ว แต่ก็ยังรู้สึกปวดหัวนิดหน่อย 

  “อ้าว ตื่นแล้วหรอ?” ศักดิ์นรินทร์ที่ดูเหมือนว่าเพิ่งตื่นเช่นกันเอ่ยคำทักทายด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน หากแต่เด็กหนุ่มไม่สนใจ

  “นี่! พูดด้วยทำไมไม่พูดด้วย แกเป็นอะไรนักหนาว่ะ? หรือว่าติดนิสัยคุณหนู ไม่ยอมคุยกับคนแปลกหน้า?” ศักดิ์นรินทร์ พูดแบบ
หัวเสีย

  “ถ้าใช่แล้วจะทำไม” โกสินทร์เริ่มต่อปากต่อคำ

 “อะไรนะ แกว่าอะไรนะ?” ศักดิ์นรินทร์เริ่มเดือด

 “ทำไมคุณไม่ปล่อยให้ผมตายไปเลยล่ะ ให้มันสาสมใจคุณไง ให้เรื่องบ้าๆมันจบสักที ทำไมไม่ปล่อยให้ผมตายไปเลยล่ะ

ทำไม! ทำไม! มันจะได้จบสักที จบที่ผม อึก” เมื่อเด็กหนุ่มพูดจบน้ำตาเขาก็ค่อยๆไหลรดแก้มขาวนวลทันที

 “ฮึ ทำไมฉันต้องให้แกตายตอนนี้ด้วยล่ะ ครอบครัวแกยังไม่พินาศ ฉันยังไม่ปล่อยให้แกตายง่ายๆหรอก แล้วอีกอย่าง แกอย่ามา

ทำเป็นสำออยบีบน้ำตาหน่อยเลยว่ะ มันน่าขยะแขยงสิ้นดี” ศักดิ์นรินทร์พูดอย่างแข็งกร้าว หากแต่ยามนี้เขาสงสารร่างที่อยู่บน
เตียงขึ้นมาอย่างฉับพลัน

 “ออกไป ผมบอกให้ออกไป” โกสินทร์ชันกายลุกขึ้นมานั่งบนเตียง ก่อนที่จะเอาหมอนขว้างไปยังร่างของศักดิ์นรินทร์

 “ไอ้เลว ไอ้ชั่ว ทำร้ายฉันคนเดียวไม่พอ ยังทำร้ายป๊าฉันด้วย ฮือๆ ออกไป” เด็กหนุ่มพูดขึ้นทั้งๆที่น้ำตายังคงนองหน้า แต่ก่อนที่

จะมีอะไรรุนแรงไปมากกว่านั้นเสียงเคาะประตูก็ดังขึ้นพร้อมกับการปรากฏกายของหมอเก่ง กับพยาบาลอีกคนหนึ่ง

 “อ้าวหมอเก่ง ไหนว่าจะมาเยี่ยมตอนเย็นไง นี่เพิ่งบ่ายกว่าๆเอง” ศักดิ์นรินทร์เปลี่ยนสรรพนามที่ใช้เรียกหมอเก่งทันทีเมื่อเขาอยู่
ในที่สาธารณะ หรืออยู่ต่อหน้าบุคคลอื่น

 “อ้อ พอดีหมอลืมไปว่ามีประชุมตอนเช้าน่ะครับ พอประชุมเสร็จหมอก็เลยแวะมาตรวจอาการคนไข้เนี่ยแหละครับ” หมอเก่งพูด
พร้อมกับยิ้มให้ศักดิ์นรินทร์หนึ่งที ก็ที่จะเดินเข้ามาหาโกสินทร์ที่นั่งเช็ดน้ำตาอยู่บนเตียง

 “อ้าว เป็นอะไรไปละครับ ร้องไห้ทำไมหรอครับ? หรือว่ายังปวดท้องอยู่หรือเอ่ย บอกหมอได้นะครับ” หมอเก่งถามโกสินทร์ด้วย
ถ้อยคำที่เหมือนไว้ถามกับเด็กเล็กๆ

 “ไม่มีอะไรหรอกครับหมอ ผมหายปวดท้องแล้วครับ” โกสินทร์ตอบหมอเก่งแล้วยิ้มให้ เด็กหนุ่มพิจารณาหน้าตาหมอเก่งแล้ว เขา

คิดว่าหมอเก่งก็จัดได้ว่าเป็นคนหน้าตาดีคนหนึ่งทีเดียวเลย ดวงตาดำขลับของหมอเก่งที่อยู่ใต้แว่นนั่นฉายแววใจดีอยู่ตลอดเวลา อีกทั้งคำพูดคำจาของหมอเก่งก็ทำให้หมอเก่งนั้นดูมีเสน่ห์อยู่ไม่น้อย

 “ครับ ดีแล้วล่ะ งั้นวันนี้ก็คงกลับบ้านได้แล้วนะครับ ถ้าไม่มีอะไรน่าเป็นห่วง ดีใจไหมครับ?” หมอเก่งถามโกสินทร์  ก่อนที่จะสั่งให้พยาบาลถอดสายน้ำเกลือออกจากแขนของเด็กหนุ่ม

  “กลับบ้านหรอครับ? ไม่เอา ผมไม่กลับได้ไหมครับ หมอช่วยผมด้วย ผมไม่อยากกลับ เขาจะทำร้ายผม ถ้าหมออยากให้ผมกลับ

บ้าน หมอต้องพาผมไปส่งที่กรุงเทพนะครับ ไปหาป๊าผม พาผมไปหาป๊าผมหน่อยนะครับ นะครับหมอ” โกสินทร์บอกหมอเก่ง

หมอเก่งทำหน้างุนงง ศักดิ์นรินทร์ที่ยืนอยู่ข้างๆหมอเก่งจึงรีบตัดบททันที

 “หมอเก่งครับ ขอบคุณมากนะครับที่มาตรวจเยี่ยมอาการ วันนี้ผมจะพาน้องเขาไปส่งบ้านเลยครับ หมอไม่ต้องเป็นห่วงนะครับ ขอบคุณมากนะครับ”

  “หมอครับ ช่วยผมด้วย” โกสินทร์ไม่ลดความพยายาม เด็กหนุ่มยังคงร้องเรียกให้หมอเก่งช่วยทันที ศักดิ์นรินทร์เห็นท่าไม่ดีจึง

บอกกับหมอเก่งว่า “หมอครับ เด็กคนนี้น่ะ พ่อเขาอยู่กรุงเทพนะครับ เขาคงอยากไปหา แต่ไม่แม่เขาไม่ให้ไป เพราะพ่อกับแม่
เขาแยกทางกันมานานแล้ว ตื่นมาก็เลยเพ้อแบบนี้แหละครับ”

  “น้องครับ เดี๋ยวพี่ไปส่งที่บ้านให้นะครับ ไม่ต้องกลัว” ศักดิ์นรินทร์แสร้งพูดดีกับโกสินทร์

  “งั้นไม่มีอะไรแล้วหมอขอตัวก่อนนะครับ อย่าลืมทานยาตามที่หมอสั่ง อย่าเครียดมาก แล้วก็อย่าอดอาหารนะครับ คราวนี้โชคดีที่

ไม่เป็นโรคกระเพราะ แต่คราวหน้าต้องระวังนะครับ ถ้ามีอะไรให้หมอช่วยเหลือก็มาหาหมอได้ที่โรงพยาบาลนะครับ” หมอเก่งเน้น

เสียงกับประโยคท้าย ก่อนจะพูดต่อไปว่า”หมอขอตัวนะครับ ขอบคุณครับ” พูดจบหมอเก่งก็เดินออกไปจากห้องอย่างเงียบๆ เมื่อ

หมอเก่งเดินจากไป ศักดิ์นรินทร์หันมามองโกสินทร์ทันที

  “แกอยากให้พ่อหรือพี่ชายแกตายใช่ไหม ถึงพูดแบบนั้นออกมา หา ?” ศักดิ์นรินทร์ถามเสียงเรียบที่เจือไปด้วยคำขู่ “ถ้าแกยังไม่หยุด ฉันสัญญาว่าจะเอาหัวของคนในครอบครัวแกมาให้แกแน่นอน!” โกสินทร์ไม่มีทางเลือกจึงต้องอยู่แบบเงียบๆ

 “เอ้า นี่เสื้อผ้าแก ไปเปลี่ยนซะ” ศักดิ์นรินทร์พูดพร้อมกับยื่นถุงเสื้อผ้าให้โกสินทร์ โกสินทร์รับอย่างเสียไม่ได้ ก่อนที่จะลงมาจาก

เตียงไปเข้าห้องน้ำเพื่อเข้าไปเปลี่ยนเสื้อผ้าที่ได้รับมาอย่างเงียบๆ

  บนรถของศักดิ์นรินทร์ยามนี้ช่างเงียบเหงายิ่งนัก ไม่มีแม้แต่คำพูดคำจาระหว่างโกสินทร์และศักดิ์นรินทร์ ที่ตักของโกสินทร์มีถุงยาวางไว้อยู่ เด็กหนุ่มมองไปข้างหน้าอย่างเหม่อลอย

  “เออ เป็นไง เสื้อฉันพอใส่ได้ไหม?” ศักดิ์นรินทร์เอ่ยถามโกสินทร์

 “ก็ดี” เด็กหนุ่มตอบแต่เพียงเท่านั้น หากแต่ความจริงนั้นเสื้อเชิ้ตของศักดิ์นรินทร์ที่โกสินทร์สวมอยู่มันใหญ่มากสำหรับเด็กตัว

เล็กๆแค่นี้ แค่ชายเสื้อก็เกือบถึงหัวเข่าของโกสินทร์แล้ว บทสนทนาระหว่างโกสินทร์กับศักดิ์นรินทร์ก็ไม่มีอีกเลย จนกระทั่งถึงไร่

ของศักดิ์นรินทร์เมื่อยามเย็น


-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
 ขอขอบคุณที่กำลังใจที่มีให้ผมนะครับ ส่วนเรื่องที่ว่าจะให้พระเอกร้ายไปมากกว่านี้ ผมจะพยายามหาเรื่อง ให้ทั้งคู่ตีกันเรื่อยๆนะครับ แต่ก็อาจจะมีแอบหวานหน่อยๆ ส่วนพระเอกของเรานั้นมีชื่อเล่นว่า "นาย"ครับ 

ป.ล. ขอบคุณทุกๆคนอีกครั้งนะครังที่ให้กำลังใจ และมาอ่านนิยายของผม ช่วงนี้งานยุ่ง เรียนเยอะ อาจจะอัพเรื่องสองสามวันครั้งนะครับ อย่าว่ากันนะครับ  :sad4:

หัวข้อ: Re: เชลยรัก เชลยแค้น อัพตอนใหม่วันที่ 21-11-2555 ครับ
เริ่มหัวข้อโดย: YounIn ที่ 21-11-2012 21:41:21

พคะเอกเหมือนจะใจดี แต่เพียงเซี่ยววินาที ก็กลับมาโหดเหมือนเดิม

ต่อๆ

หัวข้อ: Re: เชลยรัก เชลยแค้น อัพตอนใหม่วันที่ 21-11-2555 ครับ
เริ่มหัวข้อโดย: marionatte ที่ 21-11-2012 22:22:09

งานนี้กลัวนายโมโหอัดกันจนตายไปก่อนจริงๆ

ไม่รู้จะเข้าฝ่ายไหนดี เลือกไปอยู่กับหมอเก่งดีกว่า อิอิ

หัวข้อ: Re: เชลยรัก เชลยแค้น อัพตอนใหม่วันที่ 21-11-2555 ครับ
เริ่มหัวข้อโดย: nunnuns ที่ 21-11-2012 23:52:41

แอบรู้สึกเกลียดพระเอกตะหงิดๆ

หัวข้อ: Re: เชลยรัก เชลยแค้น อัพตอนใหม่วันที่ 21-11-2555 ครับ
เริ่มหัวข้อโดย: mro ที่ 21-11-2012 23:59:19

สงสารนายเอกอ่ะ แต่พ่อก็ช่วยจริง

หัวข้อ: Re: เชลยรัก เชลยแค้น อัพตอนใหม่วันที่ 21-11-2555 ครับ
เริ่มหัวข้อโดย: bun ที่ 22-11-2012 00:15:03

มีแอบสงสารนิด ๆ และไขว้เขวหน่อย ๆ นะนี่

หัวข้อ: Re: เชลยรัก เชลยแค้น อัพตอนใหม่วันที่ 21-11-2555 ครับ
เริ่มหัวข้อโดย: cavalli ที่ 22-11-2012 00:32:07

 o18

หัวข้อ: Re: เชลยรัก เชลยแค้น อัพตอนใหม่วันที่ 21-11-2555 ครับ
เริ่มหัวข้อโดย: Ali$a฿eth ที่ 22-11-2012 02:28:44

-..- คะ ยังไงก็ได้ตามใจคนแต่งเลย แอบเชียร์ .sm คึคึ

หัวข้อ: Re: เชลยรัก เชลยแค้น อัพตอนใหม่วันที่ 21-11-2555 ครับ
เริ่มหัวข้อโดย: Chia ที่ 22-11-2012 18:49:28

 “เอ้า ข้าวเย็นของแก” ศักดิ์นรินทร์พูดพร้อมกับยื่นจานข้าวให้โกสินทร์ หลังจากที่กลับมาถึงบ้านโกสินทร์ก็ดูเงียบๆไป ไม่พูดไม่

จาไม่ต่อล้อต่อเถียงกับเขาอีกเลย เมื่อยามที่ศักดิ์นรินทร์พาโกสินทร์เข้ามาที่ห้อง เด็กหนุ่มก็ไม่ขัดขืนแต่ไม่ประการใด โกสินทร์

กลับเดินตามเขามาอย่างโดยดี ก่อนที่เขาจะลงไปหาข้าวหาปลามาให้เด็กหนุ่มกิน

  “เอ้า กินซะสิว่ะ” ไม่มีเสียงตอบโต้จากเด็กหนุ่ม โกสินทร์ยังคงนั่งเงียบเหมือนเดิม

  “แกเป็นอะไรไปอีกล่ะ ฉันบอกให้กินไง เดี๋ยวแกก็ปวดท้องอีกหรอก”

  “คุณจะมาห่วงผมทำไมล่ะ ผมจะกินไม่กินมันก็ไม่เกี่ยวกับคุณ มันร่างกายของผม” โกสินทร์พูดอย่างเบาๆ

 “ห่วงหรอ ฉันน่ะหรอห่วงแก บ้าชะมัด แกเอาอะไรคิดว่ะ ที่ฉันให้แกกินข้าวน่ะเพราะไม่อยากให้แกตายตอนนี้ ถ้าแกตาย แล้วฉัน

จะมีตัวประกันที่ไหนเอาไปแลกกับครอบครัวบ้าๆของแกล่ะ” ศักดิ์นรินทร์ขู่เบาๆ แต่ในใจของเขากลับเป็นห่วงร่างที่อยู่ตรงหน้า

หน่อยๆ หากแต่ไม่มีคำตอบจากปากของเด็กหนุ่ม เด็กหนุ่มยังคงนิ่งเงียบเหมือนเดิม ก่อนจะออกจากโรงพยาบาลหมอเก่งก็กำชับ

นักกำชับหนาให้ศักดิ์นรินทร์บอกกับโกสินทร์ว่าให้กินข้าวให้ตรงเวลา อย่าอดอาหาร มิฉะนั้นจะเป็นโรคกระเพราะ จนบางทีกระเพราะอาจจะทะลุก็เป็นได้

 “เห้ย จะกินไม่กิน” ศักดิ์นรินทร์ถามโกสินทร์เชิงขู่

 “ไม่ ผมไม่กิน!” โกสินทร์พูดเบาๆ

 “ก็ได้ แกไม่กินใช่ไหม?”

 “ใช่ ผมไม่กิน!แล้วคุณจะทำไมผม?”

“ถ้าแกไม่กิน มานี่ ฉันจะบังคับให้แกกินให้ได้ หันมา” ศักดิ์นรินทร์พูดจาข่มขู่โกสินทร์ที่นั่งอยู่บนเตียงก่อนจะตักข้าวใส่ช้อน และ

หันช้อนไปทางโกสินทร์

  “เอ้า กินซะ เร็วๆ” ศักดิ์นรินทร์ขู่

  “ไม่ คุณอย่ามาบังคับผม หยุดสะที” โกสินทร์พูดพร้อมพลักมือที่ถือช้อนของศักดิ์นรินทร์ไปอีกทางจนข้าวหกกระจายที่พื้น

 “นี่แก เห็นฉันใจดีด้วยแล้วกล้ากับฉันงั้นหรอ? แกคิดว่าแกเป็นลูกคนรวยแล้วกินทิ้งกินขว้างได้งั้นหรอ? แกรู้ไหมว่าตอนที่ฉันไม่มี

กินมันเป็นยังไง?” ศักดิ์นรินทร์พูดจบก็จับข้อมือของโกสินทร์อย่างแรง

 “เจ็บ ปล่อยผม!” โกสินทร์พยายามสะบัดข้อมือให้หลุดจากมือของโกสินทร์ ศักดิ์นรินทร์ตักข้าวคำใหม่ขึ้นมาด้วยมืออีกข้าง แล้ว

ยื่นให้โกสินทร์

  “กิน กิน กิน ฉันมองให้กิน!” ศักดิ์นรินทร์ตะคอก

 “ไม่ ผมไม่กิน ปล่อยผมสักที ปล่อย”

 “โอเค ไม่กินใช่ไหม” ศักดิ์นรินทร์พูดจบก็ตักข้าวคำนั้นเข้าปากตัวเองทันที จากนั้นเขาก็ก้มลงนำริมฝีปากของเขาให้แนบชิดกับ

ริมฝีปากของโกสินทร์ทันที เด็กหนุ่มชะงักไปชั่วครู่ ก่อนที่ศักดิ์นรินทร์จะถอนริมฝีปากออก   

 “ทีนี้แกยอมกินหรือยัง” ศักดิ์นรินทร์ลุกขึ้นยืนถามเด็กหนุ่มที่นั่งอยู่บนเตียง

 “ออกไป ออกไป ผมบอกให้ออกไปไงเล่า”

 “โอเค ขอให้แกกินข้าวให้อร่อยนะ ฉันไปล่ะ ฮึ” พูดจบศักดิ์นรินทร์ก็เดินออกไปจากห้อง ทิ้งให้โกสินทร์รู้สึกร้อนผ่าวที่หน้า

พร้อมกับอาการใจหวิวๆ เหมือนตกลงจากที่สูง เขาไม่เคยรู้สึกแบบนี้มาก่อนเลย มันเป็นเพราะอะไรกันแน่ เด็กหนุ่มจับริมฝีปาก

เขาเบาๆ ก่อนที่จะพูดกับตัวเองว่า

  “ไอ้บ้า ไอ้ชั่ว ไอ้เลว บ้าที่สุด”


ศักดิ์นรินทร์เดินกลับมาที่ห้องนอนของตน ก่อนที่จะนั่งลงที่โต๊ะทำงาน เก็บเอกสารต่างๆที่เขาทิ้งไว้เมื่อคืนให้เรียบร้อย ก่อนที่จะ

เดินไปทิ้งตัวลงบนที่นอนของตน เขานึกถึงตอนที่เขาจูบปากกับโกสินทร์ พลันเขาก็ยิ้มเบาๆ

 “ฮึ ได้เด็กบ้า ปากเก่งนะเนี่ย”

หัวข้อ: Re: เชลยรัก เชลยแค้น อัพตอนใหม่วันที่ วัน พฤ. ที่ 22-11-2555 ครับ
เริ่มหัวข้อโดย: nunnuns ที่ 22-11-2012 19:15:08

เฮ้ยยยยยย ใกล้แล้ว อีกนิด!

หัวข้อ: Re: เชลยรัก เชลยแค้น อัพตอนใหม่วันที่ วัน พฤ. ที่ 22-11-2555 ครับ
เริ่มหัวข้อโดย: everlastingly ที่ 22-11-2012 22:00:39

 :pig4: อิอิ เริ่มแล้วเริ่มแล้ว รออ่านต่อไป  o13

หัวข้อ: Re: เชลยรัก เชลยแค้น อัพตอนใหม่วันที่ วัน พฤ. ที่ 22-11-2555 ครับ
เริ่มหัวข้อโดย: actionmarks ที่ 22-11-2012 22:26:06

ยาวเกิ๊น !!!

หัวข้อ: Re: เชลยรัก เชลยแค้น อัพตอนใหม่วันที่ วัน พฤ. ที่ 22-11-2555 ครับ
เริ่มหัวข้อโดย: Ali$a฿eth ที่ 23-11-2012 00:08:26

มาแว๊วๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

หัวข้อ: Re: เชลยรัก เชลยแค้น อัพตอนใหม่วันที่ วัน พฤ. ที่ 22-11-2555 ครับ
เริ่มหัวข้อโดย: cavalli ที่ 23-11-2012 01:41:15

จุ๊บๆ

หัวข้อ: Re: เชลยรัก เชลยแค้น อัพตอนใหม่วันที่ วัน พฤ. ที่ 22-11-2555 ครับ
เริ่มหัวข้อโดย: maru ที่ 23-11-2012 05:29:29

นาย่ไม่มีเหตุผลเลยนะนั่น กันไม่ได้ทำอะไรผิดสักหน่อย นายเองก็รู้แก่ใจว่ากันตอนนั้นยังเด็ก แล้วเอากันมาเกี่ยวกับเรื่องนี้ทำไม

หัวข้อ: Re: เชลยรัก เชลยแค้น อัพตอนใหม่วันที่ วัน พฤ. ที่ 22-11-2555 ครับ
เริ่มหัวข้อโดย: Chia ที่ 23-11-2012 18:36:10

 เช้าวันต่อมา

  “ตื่น ตื่น ตื่นสักทีสิโว้ย!”ศักดิ์นรินทร์เขย่าร่างเล็กๆที่นอนอยู่ตรงหน้าเบาอย่างเสียไม่ได้ ศักดิ์นรินทร์คิดว่าตั้งแต่โกสินทร์มาอยู่ที่

นี่ก็ไม่ได้ทำอะไร วันๆก็อยู่แต่ในห้องรอให้เขานำอาหารมาให้ทุกค่ำเช้าเขาเลยอยากให้โกสินทร์ทำงานเสียหน่อย ให้มันคุ้มกับค่าข้าวค่าน้ำที่เขาต้องมาเลี้ยงเด็กหนุ่มทุกๆวัน

  “เออ ตื่นได้สักที เอ้านี่!” ศักดิ์นรินทร์พูดพร้อมกับโยนเสื้อผ้าของเขาลงบนเตียงให้กับร่างที่เพิ่งตื่น

 “ไปเปลี่ยนเสื้อผ้าซะ เร็วๆด้วยล่ะ” ศักดิ์นรินทร์สั่งโกสินทร์ เด็กหนุ่มไม่มีทางเลือกเขาจึงทำตามคำสั่งของศักดิ์นรินทร์ กี่โมงแล้ว

นะ ฟ้ายังมืดอยู่เลยแท้ๆ ทำไมต้องมาปลุกตอนที่เขากำลังนอนหลับสบายด้วยนะ โกสินทร์คิด

 “วันนี้ฉันจะพาแกไปทำงานที่ไร่สักหน่อย แล้วตอนที่ฉันพาแกออกไปก็อย่าคิดที่จะหนีเชียวล่ะ ไม่อย่างนั้นล่ะก็ ครอบครัวแก พ่อ

แกได้เจอดีแน่ๆ” ศักดิ์นรินทร์ขู่โกสินทร์ด้วยน้ำเสียงที่เบา ก่อนที่เขาจะพาเด็กหนุ่มออกจากห้องนั้น ศักดิ์นรินทร์จับแขนของเด็ก

หนุ่มทันทีโดยที่โกสินทร์ไม่มีทีท่าที่ว่าจะขัดขืนแต่ประการใด

 “ตามฉันมา” ศักดิ์นรินทร์พูดกับโกสินทร์ ก่อนที่เขาจะพาโกสินทร์เดินลัดเลาะไปทางหลังบ้าน จนมาถึงแปลงดอกไม้ขนาดใหญ่

โกสินทร์มองไปรอบๆแปลงดอกไม้นั่น มีทั้งดอกกุหลาบ ดาวเรืองและอื่นๆอีกมากมาย แต่แปลงที่ใหญ่ที่สุดเห็นจะเป็นแปลงดอก

มะลิ ศักดิ์นรินทร์ปล่อยมือของเด็กหนุ่ม ก่อนที่จะหยิบฝักบัวรดน้ำต้นไม้ให้แก่โกสินทร์

 “เอ้า! นี่แกไปตักน้ำมารดตรงแปลงดอกมะลิก่อนนะ เดี๋ยวฉันจะนั่งดูแกอยู่ตรงนี้ อย่าอู้งาน อย่าคิดที่จะหนี เพราะถ้าแกหนี แก

อาจจะรอด แต่ครอบครัวแกไม่รอดหรอก จำไว้!” ศักดิ์นรินทร์พูดขู่โกสินทร์อีกรอบหนึ่ง

 “แล้วคุณไม่คิดที่จะช่วยผมทำหน่อยเลยหรอ นี่มันบ้านคุณนะ ไม่ใช่บ้านผม” โกสินทร์ถามศักดิ์นรินทร์ที่อยู่ตรงหน้าด้วยความ

สงสัย เกิดมาเขาไม่เคยทำงานอะไรแบบนี่เลย ที่บ้านเขามีสวนก็จริง แต่ก็มีคนสวนคอยดูแลอยู่ตลอดเวลา

 “อย่ามาพูดมาก พวกลูกคุณหนูมันก็แบบนี้แหละ ให้ทำงานนิดทำงานหน่อยมันก็บ่น”ศักดิ์นรินทร์พูด ก่อนที่จะมองที่หน้า

โกสินทร์ “งานหนักไม่เคยฆ่าคน อีกอย่างแกก็เป็นผู้ชาย งานแค่นี้ทำไม่ได้หรือไง เอ หรือว่าแกไม่ใช่ผู้ชายว่ะ?”

“ผมเป็นผู้ชาย” โกสินทร์ตะคอกศักดิ์นรินทร์กลับทันทีก่อนที่เขาจะเดินไปตักน้ำที่อยู่ในถังใส่ฝักบัวและเดินไปรดน้ำต้นไม้ที่
แปลงดอกมะลิทันที


 “เอ้า ผมรดเสร็จแล้ว จะให้ผมทำอะไรต่อก็ว่ามาเลย” โกสินทร์เดินเข้ามาถามศักดิ์นรินทร์ที่นั่งอยู่ด้วยอารมณ์หงุดหงิดนิดๆ ศักดิ์

นรินทร์ไม่ตอบ หากแต่เขายื่นขวดน้ำให้โกสินทร์ เด็กหนุ่มลังเล

 “เอ้า รับไปเถอะ ฉันไม่ได้ใส่ยาพิษไว้ให้แกกินหรอกน่า” ศักดิ์นรินทร์พูด

 “ขอบคุณ” โกสินทร์พูดก่อนที่จะนั่งลงข้างๆศักดิ์นรินทร์เบาๆ ศักดิ์นรินทร์ยิ้มให้เด็กหนุ่มที่มุมปากนิดๆ ก่อนที่จะนั่งผิวปากอย่าง
อารมณ์ดี

 “เอ่อ………….ดูท่าทางคุณจะชอบดอกไม้มากเลยสินะ” โกสินทร์เอ่ยขึ้นหลังจากที่บรรยากาศเงียบไปนาน เขาไม่เคยคุยกับชาย

หนุ่มที่อยู่ข้างเขาเลยสักนิด แต่เขาไม่ชอบบรรยากาศเงียบๆแบบที่เป็นอยู่ โกสินทร์จึงเอ่ยปากพูดขึ้นกับศักดิ์นรินทร์ ศักดิ์นรินทร์หันมามองเขาอย่างแปลกใจ ก่อนที่จะตอบว่า

 “ของแม่ฉันน่ะ แม่ฉันเขาชอบดอกไม้พวกนี้มาก ฉันก็เลยปลูกไว้ให้แม่” ศักดิ์นรินทร์ตอบ ก่อนที่จะเงียบอีกครั้งหนึ่ง

 “ผมก็ชอบดอกมะลินะ มันหอมดี สีก็ขาวบริสุทธิ์ด้วย” โกสินทร์เอ่ยขึ้นมาอีกครั้งหนึ่ง

 “อื้ม” ศักดิ์นรินทร์รับคำโกสินทร์เบาๆ เด็กหนุ่มรู้สึกว่าบรรยากาศมันเริ่มจะอึดอัดขึ้นอีกแล้ว แต่ก่อนที่เขาจะได้พูดอะไรต่อ เขาก็

รู้สึกเจ็บแปลบๆ ที่ขาอย่างมากเหมือนมดกัด เขาจึงก้มลงไปดูที่ขาของตน มดแดง! เขากำลังนั่งทับรังมดแดง!  เขาจึงรีบลุกทันที
ทำเอาศักดิ์นรินทร์ที่อยู่ข้างๆตกใจคิดว่าเด็กหนุ่มจะหนีออกไปจากที่นี่

 “แกจะไปไหน!” ศักดิ์นรินทร์ลุกตามโกสินทร์ทันที

“มดแดง คุณ มดแดงมันกัดผม เห้ยๆ” โกสินทร์พูดพร้อมกับปัดมดแดงที่ไต่ขาไต่ตัวเขาเป็นพัลวัน

 “มดกัดหรอ งั้นมานี่เลย” ศักดิ์นรินทร์พูดก่อนจะลากเด็กหนุ่มมาริมสระน้ำ ก่อนที่เขาจะผลักร่างของโกสินทร์ให้ลงไปในบ่อน้ำ

  “หวา เห้ยยยยยยยยยยยยยยยยย” โกสินทร์อุทานทันทีก่อนที่เขาจะตกลงไปในสระน้ำ

“คุณทำอะไรน่ะ!” โกสินทร์ตะคอกร่างใหญ่ๆที่ยืนอยู่ยิ้มอยู่บนบกอย่างสะใจ

 “ก็ช่วยล้างมดออกให้แกไง ถ้าเกิดมดมันเข้าไปกัดอะไรขึ้นมามันจะยุ่ง ฮ่าๆๆ” ศักดิ์นรินทร์หัวเราะชอบใจทันทีที่พูดจบ

 “บ้า คุณมันบ้า โรคจิต” โกสินทร์ตะคอกอย่างดังก่อนที่จะเดินขึ้นมาจากสระน้ำด้วยอารมณ์โกรธ เด็กหนุ่มเดินตรงมายังร่างของ
ศักดิ์นรินทร์ทันที

 “แกจะทำอะไรฉัน?” ศักดิ์นรินทร์เอ่ยถามโกสินทร์อย่างอารมณ์ดีที่เห็นเด็กหนุ่มเดินเข้ามาหาเขา

 “ผมจะไม่ยอมตกลงไปคนเดียวหรอก คุณต้องลงมาเป็นเพื่อนผม” โกสินทร์พยายามยื้อยุดฉุดกระชากร่างของศักดิ์นรินทร์ลงไป

ในน้ำ จนในที่สุดทั้งศักดิ์นรินทร์และโกสินทร์ต่างก็ตกลงไปในสระน้ำด้วยกันทั้งคู่

 “ฮ่าๆๆๆ สมน้ำหน้าคุณแล้ว” โกสินทร์หัวเราะเยาะเย้ยศักดิ์นรินทร์ รอยยิ้มนั้นเจิดจ้ายิ่งนัก ศักดิ์นรินทร์ยิ้มให้โกสินทร์เบาๆก่อนที่

จะคิดไปว่า มันสมควรแล้วหรอที่เขานำเด็กหนุ่มมากักขังไว้ที่นี่ รอยยิ้มแบบนี้มันไม่สมควรที่จะมาอยู่ที่นี่เลย มันเหมาะกับโลกภาย

นอกมากกว่า มากว่าที่จะมาอยู่กับเขาจริงๆ

หัวข้อ: Re: เชลยรัก เชลยแค้น อัพตอนใหม่ วัน ศุกร์ ที่ 23-11-2555 ครับ
เริ่มหัวข้อโดย: nunnuns ที่ 23-11-2012 20:37:10

แล่วๆๆๆ อีกนิดนึง เชลยแค้นจะเปลี่ยนเป็นเชลยรัก กร๊าก

หัวข้อ: Re: เชลยรัก เชลยแค้น อัพตอนใหม่ วัน ศุกร์ ที่ 23-11-2555 ครับ
เริ่มหัวข้อโดย: mro ที่ 23-11-2012 21:31:49

หวั่นไหวแล้วอ่าดิ้ๆๆๆ

หัวข้อ: Re: เชลยรัก เชลยแค้น อัพตอนใหม่ วัน ศุกร์ ที่ 23-11-2555 ครับ
เริ่มหัวข้อโดย: bun ที่ 23-11-2012 22:15:58

เริ่มมีใจให้กันแล้วอะดิ

หัวข้อ: Re: เชลยรัก เชลยแค้น อัพตอนใหม่ วัน ศุกร์ ที่ 23-11-2555 ครับ
เริ่มหัวข้อโดย: YounIn ที่ 24-11-2012 22:33:04

ดี กัน เร็วๆ หน่อย

ความจริง เป็นอย่างที่พระเอกพูด จริงๆ หรอ

หัวข้อ: Re: เชลยรัก เชลยแค้น อัพตอนใหม่ วัน ศุกร์ ที่ 23-11-2555 ครับ
เริ่มหัวข้อโดย: Lovecartoon1996 ที่ 24-11-2012 23:40:27

เริ่้มกุ๊กกิ๊กกันซะเเล้ว

หัวข้อ: Re: เชลยรัก เชลยแค้น อัพตอนใหม่ วัน ศุกร์ ที่ 23-11-2555 ครับ
เริ่มหัวข้อโดย: cavalli ที่ 25-11-2012 00:43:29

 :z1:

หัวข้อ: Re: เชลยรัก เชลยแค้น อัพตอนใหม่ วัน ศุกร์ ที่ 23-11-2555 ครับ
เริ่มหัวข้อโดย: Chia ที่ 25-11-2012 19:04:18

หลายวันผ่านไป

     วันนี้ฝนตกตั้งแต่เช้ายันเย็น โกสินทร์นั่งมองนาฬิกาข้อมือของตน มันบอกเวลาห้าโมงเย็นกว่าๆแล้ว เด็กหนุ่มนั่งถอนใจ เมื่อ

เช้าศักดิ์นรินทร์นำข้าวเช้าและข้าวกลางวันมาให้เขาพร้อมกัน โดยเขาบอกว่าเย็นๆเขาถึงจะกลับ โกสินทร์ไม่สนใจอะไรมากนัก

เขาจึงแค่กล่าวคำขอบคุณเบาๆแก่ศักดิ์นรินทร์ ก่อนที่ศักดิ์นรินทร์จะเดินออกไปจากห้อง ในห้องนี้ไม่มีอะไรให้ความบันเทิงเขาได้

สักอย่าง โทรศัพท์ของโกสินทร์ก็ถูกศักดิ์นรินทร์ยึดไปพร้อมกับกระเป๋านักเรียนและอื่นๆตั้งแต่วันที่เขาโดนลักพาตัวมา โกสินทร์

กวาดสายตามองไปรอบๆห้อง พลันเขาก็สะดุดสายตากับชั้นวางของข้างประตูห้อง โกสินทร์จึงเดินไปดู  เขาสังเกตเห็นวิทยุเก่าๆ
วางอยู่บนชั้นวางของ

 “ขอให้ใช้ได้ทีเถอะ” โกสินทร์รำพึงกับตัวเองเบาๆ ก่อนที่จะเลื่อนสวิตซ์เปิด …..เงียบไม่มีเสียงออกมาจากวิทยุนั่น เด็กหนุ่มจึง
ลองเคาะเบาๆ พลันก็มีเสียงซ่าออกมาจากวิทยุ

  “ฝนตกแบบนี้ คงไม่มีคลื่นหรอกมั้ง” โกสินทร์เลื่อนหาสัญญาณสถานีวิทยุไปเรื่อย ในที่สุดเขาก็พบสถานีวิทยุซึ่งดูเหมือนน่าจะ

กระจายเสียงมาจากกรุงเทพฯ เพราะเป็นสถานีที่ประกาศข่าว เหมือนที่เขาเคยได้ยินที่คนล้างรถที่บ้านเขาเปิดฟังบ่อยๆ เด็กหนุ่ม

จึงเปิดฟังไปแก้เหงา จนกระทั่งเขามาสะดุดหูกับข่าวข่าวหนึ่ง

 “เกิดเหตุเพลิงไหม้ที่คุ้มมงคลชัย จังหวัดเชียงราย” โกสินทร์เริ่มใจคอไม่ค่อยดี เพราะคุ้มมงคลชัยที่ว่านั่นเป็นบ้านพักตากอากาศ
ของครอบครัวเขาที่เชียงราย

  “วันนี้เมื่อเวลา 08.34 นาที เกิดเหตุเพลิงไหม้ที่คุ้มมงคลชัย ตำบลสบเวียง อำเภอเวียงชัย จังหวัดเชียงราย เพลิงได้ลุกไหม้

อาคารเรือนเล็ก ซึ่งเป็นเรือนของแม่บ้าน เจ้าหน้าที่ดับเพลิงจึงพยายามดับไฟจนในที่สุดไฟก็สงบลง สอบถามแม่บ้านชื่อนางบัว

ตอง  ทองเสงี่ยม ได้ความว่า เมื่อตอนเช้าตรู่ นายอดิศร  มงคลชัยกุล นักธุรกิจชื่อดังเจ้าของบ้านได้ออกไปทำธุระนอกบ้าน นาง

บัวตอง แม่บ้านจึงได้ออกไปจ่ายตลาด เมื่อนางบัวตองกลับมาได้พบเห็นไฟไหม้ที่เรือนเล็ก ซึ่งเป็นเรือนนอนของตนจึงร้องเรียก

ให้เพื่อนบ้านมาช่วยดับไฟ พร้อมกับโทรแจ้งดับเพลิง โชคดีที่ไฟไม่ลามไปที่เรือนหลังใหญ่ซึ่งเป็นของเจ้าของบ้าน  เจ้าหน้าที่ตำรวจคาดว่าน่าจะเป็นเพราะไฟฟ้าลัดวงจร”

  “ป๊า ป๊า” โกสินทร์เรียกร้องหาป๊าเขาทันทีที่ข่าวนั่นจบ ทำไมศักดิ์นรินทร์ไม่หยุดตามจองล้างจองผลาญพ่อเขาสักที ทำไมเขาจึง

ชั่วขนาดนี้ ศักดิ์นรินทร์จับตัวเขามายังไม่หนำใจอีกหรือ ทำไม ทำไม ทำไมเขายังไม่หยุดรังควานครอบครัวของเขาเสียที ทำไม?

 “แก ไอ้ชั่ว ฉันจะฆ่าแก” โกสินทร์ตะโกนเสียงดังออกพร้อมกับน้ำตาที่ไหลรดแก้มของเขา


  “เอ้า ฉันเอาข้าวเย็นมาให้ กินซะสิ” ศักดิ์นรินทร์พูดจบก่อนที่จะวางจานข้าวของโกสินทร์ลงบนโต๊ะตัวเล็ก เขาเหลือบไปเห็นวิทยุตั้งอยู่บนเตียงข้างๆตัวโกสินทร์
 
“โฮ่ วิทยุตัวนี้ยังใช้ได้อยู่หรอเนี่ย” ศักดิ์นรินทร์ถามแบบยิ้มๆ “ฉันนึกว่ามันพังไปตั้งนานแล้วเลยเอามาเก็บไว้ ไม่นึกว่ามันจะใช้ได้อีก”

  “ทำไมคุณถึงชั่วแบบนี้ ทำไม! ไปเผาบ้านผมทำไม” โกสินทร์เริ่มพูดขึ้นมาบ้าง

  “เผาบ้าน เผาบ้านอะไร?” ศักดิ์นรินทร์ถามแบบงงๆ

 “อย่ามาทำไขสือ คุณมันชั่ว ทำไมต้องเผาบ้านหลังนั้น บ้านที่เชียงรายนั่นแม่ผมรักบ้านหลังนั้นมาก ทำไม ทำไมล่ะ!  คุณอยาก

ได้ที่ดินคืนขนาดต้องเผาไล่ที่กันเลยหรอ? ทำไม แม่ผมเขาตายที่นั่น แม่ผมเขาชอบที่นั่น ทำไม ทำไมคุณต้องทำแบบนี้”

โกสินทร์ตะคอกศักดิ์นรินทร์ ตอนนี้ศักดิ์นรินทร์เองก็งงมาก ไม่รู้ทำไมโกสินทร์ต้องกล่าวหาว่าเขาเผาบ้านที่เชียงราย วันนี้ที่เขา

ออกจากบ้านไปตั้งแต่เช้าเพราะว่าศักดิ์นรินทร์นั้นไปเป็นวิทยากรเกี่ยวกับทฤษฎีเศรษฐกิจพอเพียงให้แก่เกษตรกรคนอื่นๆที่
อำเภอ แล้วเขาก็เพิ่งจะกลับมาถึงบ้านไม่กี่นาทีนี่เอง

 “ฉันไม่ได้เผา แกไปเอาข่าวมาจากไหน หา? แกคิดว่าฉันขึ้นเครื่องบินไปเผาบ้านแกที่เชียงรายมางั้นหรอ?” ศักดิ์นรินทร์พูดไปตามความจริง

 “อย่ามาโกหก คุณมันชั่ว คุณมันเลว เลวยิ่งกว่าอะไรในโลกนี้เสียอีก คุณมันชั่ว เลว ไอ้บ้า” แล้วเด็กหนุ่มก็เหวี่ยงหมัดใส่ศักดิ์

นรินทร์ทันที หมัดนั้นไปโดนที่หน้าของศักดิ์นรินทร์อย่างจัง

 “มึง มันจะมากไปแล้วน!ะ” ศักดิ์นรินทร์จับแก้มเขาที่โดนหมัดของเด็กหนุ่ม เขาผลักโกสินทร์อย่างแรงจนไปชนโต๊ะกลมที่ตั้ง

ตุ๊กตาญี่ปุ่น โกสินทร์หยิบตุ๊กตาญี่ปุ่นขึ้นมาอย่างเร็ว

 “อย่าเข้ามานะ ไม่งั้น ผมจะฆ่าคุณ” โกสินทร์ยันตัวให้ลุกขึ้นพร้อมกับถือตุ๊กตาญี่ปุ่น  ฝนไม่มีทีท่าว่าจะหยุดตกเลยสักนิด ตรงกัน
ข้ามฝนกลับตกแรงขึ้นเรื่อยๆ

 “ปัญญาอ่อน แกจะทำอะไรฉัน  แกมันก็แค่ลูกคุณหนูคนหนึ่งที่ไม่…………..โอ๊ย” โกสินทร์ไม่ปล่อยให้ศักดิ์นรินทร์พุดจบ เขา

ขว้างตุ๊กตาญี่ปุ่นใส่หน้าศักดิ์นรินทร์ทันที ศักดิ์นรินทร์ล้มลงพร้อมกับเสียงแตกของตุ๊กตา โกสินทร์ได้โอกาสจึงวิ่งหนีออกไป แต่ถูกศักดิ์นรินทร์ที่นอนอยู่จับขาไว้ได้

  “แกจะหนีไปไหน”

 “ปล่อยผม” โกสินทร์พูดพร้อมกับเอาเท้ากระทืบที่มือของศักดิ์นรินทร์ ได้ผล ศักดิ์นรินทร์ปล่อยมือออกจากเท้าของโกสินทร์

ทันที โกสินทร์จึงรีบวิ่งออกมาไปจากห้องนั้น จนกระทั่งพ้นจากตัวบ้าน เขามองไปรอบๆ มีแต่สวยส้ม ไรองุ่น และที่ๆไม่อาจซ่อน

ตัวได้เลยสักนิด แต่แล้วเหมือนโชคเข้าข้าง เขาเห็นป่าข้าวโพด โกสินทร์ไม่มีเวลาตัดสินใจมากนัก เขาจึงวิ่งหนีเข้าไปในป่าข้าว

โพดนั่นทันที ฝนเริ่มตกหนักขึ้น พร้อมกับแสงสุดท้ายกำลังจะลาลับโลก

  ทางด้านศักดิ์นรินทร์ทันทีที่เขาลุกขึ้นมาได้ เขาที่หน้าผากของตนบริเวณที่โดนตุ๊กตาญี่ปุ่นขว้างใส่ ปรากฏว่าเลือดไหล เขาปาด

เลือดอย่างใจเย็น ก่อนที่จะไปหยิบของใช้ที่จำเป็นในการตามล่าโกสินทร์และวิ่งออกไปที่หน้าบ้านทันที ฝนตกหนาเม็ดขึ้นเรื่อยๆ
พร้อมกับการร้องตะโกนของศักดิ์นรินทร์ว่า

  “ไอ้โกสินทร์ มึงคิดอย่าคิดนะว่าจะหนีกูพ้น!”

หัวข้อ: Re: ----- เชลยรัก เชลยแค้น อัพตอนใหม่ วัน อาทิตย์ ที่ 25-11-2555 ครับ ------
เริ่มหัวข้อโดย: nunnuns ที่ 25-11-2012 19:37:26

เอาแล้วจุ้ย

หัวข้อ: Re: ----- เชลยรัก เชลยแค้น อัพตอนใหม่ วัน อาทิตย์ ที่ 25-11-2555 ครับ ------
เริ่มหัวข้อโดย: Mookkun ที่ 25-11-2012 20:02:52

เอิ่มมม ไม่ฟังกันเลยยย  ;))

หัวข้อ: Re: ----- เชลยรัก เชลยแค้น อัพตอนใหม่ วัน อาทิตย์ ที่ 25-11-2555 ครับ ------
เริ่มหัวข้อโดย: everlastingly ที่ 25-11-2012 22:57:40

 :pig4: มาต่ออีกนะ หนีเข้าไปในป่าข้าวโพดแล้ว...เมื่อไรจะชอบกันสักที ตามลุ้น

หัวข้อ: Re: ----- เชลยรัก เชลยแค้น อัพตอนใหม่ วัน อาทิตย์ ที่ 25-11-2555 ครับ ------
เริ่มหัวข้อโดย: maru ที่ 26-11-2012 05:52:50

กันทำไมหาเรื่องใส่ัตัวแบบนั้นเนี่ย เหมือนนายจะเริ่มใจอ่อนแล้วนะเนี่ย แต่นายก็ทำให้กันเข้าใจผิดเองนี่นา กันจะคิดแบบนั้นก็ไม่แปลก แต่กันใช้อารมณ์มากไปไหม

หัวข้อ: Re: ----- เชลยรัก เชลยแค้น อัพตอนใหม่ วัน อาทิตย์ ที่ 25-11-2555 ครับ ------
เริ่มหัวข้อโดย: YounIn ที่ 28-11-2012 07:51:56

เอาแล้ว

ยังไง ก็คง หนีไม่พ้น

ทุ่งข้าวโถด จะมีอะไรน้อ


ต่อๆ

หัวข้อ: Re: ----- เชลยรัก เชลยแค้น อัพตอนใหม่ วัน อาทิตย์ ที่ 25-11-2555 ครับ ------
เริ่มหัวข้อโดย: Chia ที่ 02-12-2012 19:22:27

ขอโทษนะครับที่หายไปเกือบสัปดาห์ ช่วงนี้งานยุ่งมากเลยครับ ไหนจะต้องอ่านวรรณคดีอีกเป็นกองเลยครับ ( เทอมนี้เรียนหนักนิดหน่อยครับ ) แต่ยังไงๆ ผมก็ไม่หายไปไหนแน่นอนครับ ขอบคุณทุกๆคนที่เข้ามารอติดตามผลงานของผมนะครับ เอาล่ะ เราไปต่อกันเลยดีกว่านะครับ   :laugh:

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------


   โกสินทร์นั่งลงกลางไร่ข้าวโพดอย่างหมดแรง บัดนี้ท้องฟ้ากลายเป็นสีดำสนิทไปเสียแล้ว เขาลูบหน้าที่เปียกน้ำฝนเบาๆ ฝนยัง

ไม่มีที่ท่าว่าจะหยุดเลยสักนิด เด็กหนุ่มนั่งคิดไปว่าเขาจะหาทางออกจากที่นี่ได้อย่างไร เขาคิดว่าเขาหนีมาไกลพอแล้ว เขาคิดว่า

ศักดิ์นรินทร์คงตามมาหาเขาไม่ทันแน่ และอีกสารพัดที่เขาจะคิด เสียงซวบซาบเกิดขึ้นรอบๆตัวโกสินทร์ ลมฝนพัดกระหน่ำมา

อย่างไม่ลดละ เขานั่งภาวนาไม่ให้ศักดิ์นรินทร์ตามมาเจอเขา แต่ดูเหมือนคำภาวนาจำไม่เป็นผล เขาได้ยินเสียงดังมาจากที่มุมใด
มุมหนึ่งของไร่ข้าวโพด เขาไม่อาจคาดเดาได้เลยว่า มันมาจากทิศทางไหน

  “ออกมา ออกมา กูบอกให้ออกมาไงไอ้โกสินทร์” เสียงศักดิ์นรินทร์ลอยมาตามลม

  “ป๊า พี่กฤษณ์ แม่ ช่วยกันด้วย กันกลัว กันกลัว” โกสินทร์พูดเบาๆกับตัวเอง ก่อนที่จะลุกเดินอีกครั้งหนึ่ง เขาพยายามเดินให้เบา
ที่สุดเท่าที่จะทำได้

 “เปรี้ยง!” เสียงผ่าฟ้าทำให้โกสินทร์ตกใจ ทันใดนั้นเขาก็เห็นร่างๆหนึ่งยืนอยู่กลางสายฝนตรงทางเดินระหว่างแปลงข้าวโพด ห่างจากเขาไม่มากนัก

  “ออกมา ออกมา! กูบอกให้ออกมา” เสียงศักดิ์นรินทร์ดังขึ้นอีกครั้งหนึ่ง โกสินทร์จึงตัดสินใจที่จะวิ่งอีกครั้งหนึ่ง หากแต่โกสินทร์กลับสะดุดล้ม ทำให้ศักดิ์นรินทร์รู้ได้ถึงตำแหน่งของเด็กหนุ่ม

 “ไอ้โกสินทร์!”ศักดิ์นรินทร์คำรามก่อนที่จะวิ่งมาหาโกสินทร์ที่หกล้มอยู่ เด็กหนุ่มจึงรีบพยุงตัวขึ้นวิ่งอีกครั้งหนึ่ง แต่ด้วยการที่เขา

หกล้มทำให้เขาวิ่งไม่ถนัดนัก ศักดิ์นรินทร์ไหวตัวทัน เขารีบวิ่งตามมาไปทันทีพร้อมกับส่องไฟฉายที่มือของเขาไปยังร่างของโกสินทร์หมายจะให้หยุด

 “มึงอย่าคิดว่าจะหนีกูพ้นนะ” ศักดิ์นรินทร์วิ่งไล่ตาม พร้อมกับเล็งกระบอกปืนอัดลมไปทางเด็กหนุ่ม

 “ปัง” เสียงอัดลมดังขึ้นพร้อมกับการล้มลงของร่างเด็กหนุ่ม กระสุนยางถูกยิงไปยังข้อเท้าของเด็กหนุ่ม มันไม่ทำให้เกิดแผล หาก

แต่เป็นรอยแดงและเจ็บเอาการมาก แต่เด็กหนุ่มก็ยังคงพยายามตะเกียกตะกายลุกขึ้น ศักดิ์นรินทร์ค่อยๆเดินเข้ามาหาร่างน้อยๆที่

พยายามจะชันกายลุกขึ้น ฝนตกอย่างแรงแต่ก็ไม่อาจทำให้ใจของศักดิ์นรินทร์เย็นลงได้เลยสักนิด ยามนี้ในจิตใจของศักดิ์นรินทร์

นั้นเต็มไปด้วยความแค้น ความเกลียดชัง ศักดิ์นรินทร์ค่อยๆลูบหน้าที่เปียกไปด้วยน้ำฝนอย่างใจเย็น ก่อนจะเอ่ยคำพูดที่ดูเหมือน
ธรรมดา แต่แฝงไปด้วยความโกรธกับโกสินทร์

 “ฤทธิ์เยอะใช่ไหมมึงน่ะ ฤทธิ์เยอะนักใช่ไหม” ศักดิ์นรินทร์พูดพร้อมกับกดร่างเด็กหนุ่มอย่างแรง โกสินทร์พยายามดิ้นอย่างสุดชีวิต

 “ปล่อย ปล่อยผม ผมบอกให้ปล่อย!”

 “เอ้า มึงร้องเข้าไป ร้องให้มันดังๆ ร้องไปจนตาย ก็ไม่มีใครเขาช่วยมึงได้หรอก เพราะนี่มันไร่ของกู ไม่มีใครมาช่วยมึงได้หรอก!”

ศักดิ์นรินทร์พูดจบก็หยิบเชือกที่ติดตัวมามามัดมือของโกสินทร์ เด็กหนุ่มมองหน้าของร่างใหญ่นั่น หน้าของศักดิ์นรินทร์ยามนี้ดูน่า
กลัวยิ่งกว่าปีศาจใดๆเสียอีก ศักดิ์นรินทร์กระตุกเชือกอย่างแรกจนเชือกนั้นบาดมือของโกสินทร์

“ลุกขึ้น!” ศักดิ์นรินทร์ร้องสั่งโกสินทร์ เด็กหนุ่มทำตามคำสั่งอย่างเลี่ยงไม่ได้

 “โอ๊ย เจ็บ!” โกสินทร์ร้องเพราะร่างใหญ่นั้นกระตุกเชือกอย่างแรงจนทำให้เขาเจ็บที่ข้อมือ

 “อย่าร้อง!”ศักดิ์นรินทร์ตะคอกก่อนจะเดินนำให้โกสินทร์เดินตาม ยามนี้โกสินทร์ครุ่นคิดแต่เพียงอย่างเดียวว่า เขาจะโดนอะไรบ้าง!

หัวข้อ: Re: #### เชลยรัก เชลยแค้น อัพตอนใหม่ วันที่ 2-12-2555 ครับ ####
เริ่มหัวข้อโดย: nunnuns ที่ 02-12-2012 20:13:21

แมร่งงงงงง
อย่าให้คนอ่านอินนะ
เดี๋ยวศักดิ์นรินทร์จะหนาว
แอร้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย

หัวข้อ: Re: #### เชลยรัก เชลยแค้น อัพตอนใหม่ วันที่ 2-12-2555 ครับ ####
เริ่มหัวข้อโดย: andear ที่ 02-12-2012 20:36:33

โอ้จำเลยรักแบบสุดๆ เหอๆๆๆๆ เอาอีก SMอีก แอร๊ยยยย

ปล. ฝากให้อีตาศักดิ์นรินทร์ :z6: :z6: :z6: :z6:

หัวข้อ: Re: #### เชลยรัก เชลยแค้น อัพตอนใหม่ วันที่ 2-12-2555 ครับ ####
เริ่มหัวข้อโดย: everlastingly ที่ 02-12-2012 22:02:43

 :pig4: ลุ้นตอนถัดไป โหดแน่เลยดูจากสถานการณ์

หัวข้อ: Re: #### เชลยรัก เชลยแค้น อัพตอนใหม่ วันที่ 2-12-2555 ครับ ####
เริ่มหัวข้อโดย: maru ที่ 03-12-2012 12:40:29

นายจะทำอะไรกันนะเนี่ย กันก็จริง ๆ เลยทำไมไม่ฟังอะไรบ้างเลยนะ

หัวข้อ: Re: #### เชลยรัก เชลยแค้น อัพตอนใหม่ วันที่ 2-12-2555 ครับ ####
เริ่มหัวข้อโดย: Ali$a฿eth ที่ 03-12-2012 12:46:51

จำเลยรักไร่ข้าวโพด ฮิ๊ววว

หัวข้อ: Re: #### เชลยรัก เชลยแค้น อัพตอนใหม่ วันที่ 2-12-2555 ครับ ####
เริ่มหัวข้อโดย: YounIn ที่ 04-12-2012 21:44:45

อ้างถึง

“อย่าร้อง!”ศักดิ์นรินทร์ตะคอกก่อนจะเดินนำให้โกสินทร์เดินตาม ยามนี้โกสินทร์ครุ่นคิดแต่เพียงอย่างเดียวว่า เขาจะโดนอะไรบ้าง!

เป็นเรา ตอนโมโห เราจะ ตะคอกว่า "หุบปาก"

 :amen:

ต่อๆๆๆๆจ้า
 :bye2: :bye2: :bye2:

หัวข้อ: Re: #### เชลยรัก เชลยแค้น อัพตอนใหม่ วันที่ 2-12-2555 ครับ ####
เริ่มหัวข้อโดย: bun ที่ 04-12-2012 21:59:23

สงสัยคงจะโดนไม่ใช่น้อย

หัวข้อ: Re: #### เชลยรัก เชลยแค้น อัพตอนใหม่ วันที่ 2-12-2555 ครับ ####
เริ่มหัวข้อโดย: Chia ที่ 14-12-2012 19:50:56

มาแล้วครับ มาแล้ว หลังจากที่หายไปนานมากกกกก ขอโทษนะครีบที่มาต่อช้า เอาละ อย่าเสียเวลาเลยเนอะ ไปต่อกันเลยดีกว่าครับ  :call:

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
“โครม!” โกสินทร์ล้มลงบนเตียงตามแรงผลักของศักดิ์นรินทร์ เขาเงยหน้าขึ้นไปมองใบหน้าของศักดิ์นรินทร์ ยามนี้ใยหน้าของร่าง

ใหญ่ตรงหน้าเขาดูเหมือนปีศาจที่พร้อมจะลงมือฆ่าโกสินทร์ได้ทุกเมื่อ ศักดิ์นรินทร์นั่งลงบนขอบเตียง พร้อมกับตบหน้าของเด็กหนุ่มอย่างแรง

 “ถุ๊ย!” ศักดิ์นรินทร์ทำทางถมหน้าลายใส่หน้าโกสินทร์ “มึงมีฤทธิ์แค่นี้เองหรอ ไอ้ไก่อ่อน”

 “คุณน่ะมันเลว ชั่ว ยิ่งกว่าอะไรเสียอีก คุณไม่น่าเกิดมาบนโลกนี้ด้วยซ้ำ” โกสินทร์แผดเสียงอย่างไม่ยอมอ่อนข้อให้ศักดิ์นรินทร์
ศักดิ์นรินทร์เชยคางของเด็กหนุ่มเบาๆ

  “ปากเก่งนักนะมึงนะ! กูเลว ชั่วขนาดนั้นเลยหรอ?”

 “ใช่ คุณมันแสนจะเลว แสนจะชั่ว” โกสินทร์แผดเสียงอีก

 “ฮึ ทำปากดีเข้าไป ดูดีๆมึงก็น่ารักดีอยู่หรอกนะ ถ้ามึงไม่ปากดี” ศักดิ์นรินทร์พูดพร้อมก้มหน้าลงมาหาเด็กหนุ่มอย่างใกล้ ใกล้เสียจนจมูกชนจมูกเลยก็ว่าได้ โกสินทร์หลับตาปี๋

 “เฮอะ กลัวกูด้วยหรอ?” ศักดิ์นรินทร์ถามโกสินทร์พรางหัวเราะแบบสมเพช หากแต่มือของเขากลับล้วงเข้าไปในเสื้อบริเวณท้องน้อยของเด็กหนุ่ม

 “เอามือโสโครกของคุณออกไปเดี๋ยวนี้นะ เอาออกไป มือสกปรก” โกสินทร์ไม่ยอมลดละ เขาตะคอกใส่ศักดิ์นรินทร์พร้อมกับพยายามผลักร่างที่อยู่ตรงหน้าเขาอย่างแรง แต่ก็ไม่อาจทำอะไรร่างใหญ่ได้เลย

 “มือกูมันสกปรกหรอ? ฮึ รู้ดีจริงนะ แล้วมันสกปรกเท่ากับสิ่งที่กูจับอยู่ตอนนี้ไหมล่ะ?” ศักดิ์นรินทร์พูดพลางล้วงเข้าไปในกางเกงของเด็กหนุ่ม โกสินทร์สะดุ้ง

 “ปล่อย คุณจะทำอะไร ปล่อย ผมบอกให้ปล่อยไง” โกสินทร์พยายามดิ้นขัดขืน แต่มือที่เขาโดนมัดไว้ช่างเป็นอุปสรรคในการที่ขัดขืนเหลือเกิน

 “ฮึ มึงรู้ไหม กูไม่ได้มีอะไรกับใครมานานแล้วนะ” ศักดิ์นรินทร์พูดพรางยิ้มชั่ว

 “แล้วมาบอกผมทำไม ผมไม่อยากรู้ ปล่อย! ปล่อย!” เหมือนคำสั่งของโกสินทร์ไม่มีความหมาย ศักดิ์นรินทร์ค่อยๆลุกขึ้นกดร่าง

นั้นไว้อย่างแรง โกสินทร์พยายามดิ้นอย่างสุดชีวิต แต่ก็ไม่สามารถหยุดการกระทำอันหื่นกระหายของศักดิ์นรินทร์ได้เลย

 “ปล่อย คุณ ไม่เอา คุณจะทำอะไร ไม่เอา ปล่อยผม ปล่อย อึก” โกสินทร์รู้สึกหวาดกลัวจากก้นบึ้งหัวใจ เขาไม่เคยเจออะไรน่า

กลัวไปมากกว่านี้อีกแล้ว ยามนี้ศักดิ์นรินทร์เริ่มกระทำการลูบไล้ไปทั่วร่างกายของโกสินทร์

 “ไม่……อย่าจับ ปล่อย ปล่อย อย่าจับ อย่ามอง อึก”โกสินทร์ขอร้องทั้งน้ำตา แต่ก็ไร้ผล ศักดิ์นรินทร์ถอดเสื้อของตนเองออก

 “คุณครับ ผมขอร้องนะครับ อย่าทำอะไรผมเลย ผมกลัวแล้ว ผมจะไม่หนีแล้ว ฮือๆ อย่าทำอะไรผมเลย ผมกลัวแล้ว ผมจะไม่หนีแล้ว”
 น้ำตาอาบใบหน้าขาวนวล โกสินทร์ขอร้องศักดิ์นรินทร์ทั้งน้ำตา ตาสีสนิมของศักดิ์นรินทร์มองแบบเย้ยหยัน เขายิ้มที่มุมปากก่อนจะพูดขึ้นมาว่า

 “ฤทธิ์เยอะนักไม่ใช่หรอมึง แค่นี้ทำไมมึงจะทนไม่ได้ !!!” ศักดิ์นรินทร์ตะคอกร่างเล็กๆที่เขาค่อมไว้อยู่ ร่างใหญ่ๆนั่นจึงเริ่มกระทำ

การย่ำยีร่างกายของเด็กอายุสิบแปดปีได้อย่างไม่ปรานี ความเจ็บปวดครั้งนี้มันรุนแรงเกินกว่าที่เด็กหนุ่มจะรับได้ น้ำตาของโกสินทร์จึงไหลออกเป็นทาง

““หุบปาก!”โกสินทร์ตะคอกร่างเล็กที่นอนร้องโอดครวญพรางดิ้นไปดิ้นมาเพื่อให้หลุดพ้นจากความเจ็บปวดครั้งนี้

 “โอ๊ย…..จ…..เจ็บ……..จุก……ย….หยุด โอ๊ย” โกสินทร์คร่ำครวญ

  สุดท้ายเมื่อศักดิ์นรินทร์บรรลุผลตามที่ต้องการแล้ว เขาก็ลุกขึ้นไปอาบน้ำโดยไม่แยแสร่างของโกสินทร์ที่นอนหายใจรวยรินอยู่

บนเตียงเลยสักนิด ศักดิ์นรินทร์สังเกตเห็นว่าสิ่งนั้นของเขามีของเหลวสีแดงติดออกมารอบๆ เขาจึงใช้มือเช็ด และมือขึ้นดูว่าคืออะไร

  “เลือดนี้หว่า เลือดอะไรว่ะ” ศักดิ์นรินทร์ครุ่นคิดอยู่นานจนได้คำตอบว่าเลือดนั้นมาจากไหน และเมื่อเขารู้คำตอบที่แท้จริงแล้ว ศักดิ์นรินทร์ก็ยิ้มแบบชั่วร้ายแกมสะใจสุดๆ


   โกสินทร์ยังคงนอนอ่อนแรงอยู่บนเตียงของเขา น้ำตาไหลอาบแก้มนวลของเด็กหนุ่ม เขาเกลียดตัวเองที่ปล่อยให้ผู้ชายด้วยกัน

ย่ำยีร่างกายของเขาโดยที่เขาไม่สามารถทำอะไรได้เลย การกระทำเช่นนี้เป็นการกระที่ป่าเถื่อน หยาบช้า เกินกว่าที่เขาจะรับได้ พลันประตูห้องน้ำก็เปิดออกพร้อมกับการปรากฏกายของชายที่เขาชิงชัง

  “คุณมันเลว คุณมันชั่ว ชิงหมาเกิด ไอ้เลว ฮือๆ” โกสินทร์แผดเสียงใส่ศักดิ์นรินทร์ที่ยืนอยู่อย่างแรง หากแต่ศักดิ์นรินทร์ไม่สนใจเลยแม้แต่น้อย เขากลับยิ้มเบาๆที่มุมปาก พร้อมพุดขึ้นมาว่า

  “ขอบคุณมากนะ นายโกสินทร์   มงคลชัยกุล”

  “ขอบคุณ ขอบคุณทำไม” โกสินทร์ถามด้วยน้ำตานองหน้า

  “ขอบคุณที่กูเป็นคนแรกของมึงไง ฮ่าๆๆๆๆ” ศักดิ์นรินทร์หัวเราะอย่างสะใจ

  “ออกไป ออกไป ผมบอกให้ออกไป” โกสินทร์ตะคอก
 
“แน่นอน ฉันไปแน่ อย่าลืมอาบน้ำนะ ที่รัก ฮ่าๆๆ!” ศักดิ์นรินทร์พูดแบบยียวน ก่อนที่จะเดินออกไปจากห้องอย่างไม่ไยดี

 “ไอ้เลว ชั่ว ไอ้บ้า ฮือๆ”โกสินทร์ไล่ด่าตามหลังศักดิ์นรินทร์ เมื่อประตูปิดลง เขายันตัวเองให้ลุกขึ้นมานั่งบนเตียงก่อนที่จะพูดเบาๆกับตัวเองด้วยน้ำตาที่นองหน้าว่า

  “ขอให้ผลกรรมของป๊าผม มันสิ้นสุดที่ผม ผมยอมทำทุกอย่างเพื่อไถ่บาปให้ป๊าผม และผมก็พร้อมที่จะอโหสิกรรมให้แก่เขาได้ทุกเมื่อ ฮือๆ”


    ศักดิ์นรินทร์เดินกลับมาที่ห้องนอนของตนนาฬิกาตีบอกเวลาเกือบจะตีสองเสียแล้ว ฝนเพิ่งจะหยุดตกไปสักพักนึง เขาจำได้ว่า

เขาจับโกสินทร์ได้เมื่อเกือบสามทุ่มกว่าๆ ร่างใหญ่ทิ้งตัวเองลงบนที่นอน ศักดิ์นรินทร์พยายามข่มตาให้หลับ หากแต่เขาก็ไม่

สามารถหลับลงได้เลย เขายังคิดถึงใบหน้าที่ขาวนวลของเด็กหนุ่ม เด็กหนุ่มที่บริสุทธิ์ดุจดอกไม้โดนเขาขืนใจอย่างไม่ไยดี เขายัง

จำหน้าที่เจ็ดปวดของเด็กหนุ่มได้เป็นอย่างดี เสียงขอร้องให้หยุดของโกสินทร์ยังคงติดหูของเขา เสียงร้องไห้บอกให้หยุดยังคง

ก้องกังวานอยู่ในโสตประสาท นี่เราทำอะไรลงไป? เขาคิด เขาแค้น โกรธ สงสาร หรือมีความรู้สึกยังไงกับโกสินทร์กันแน่?

  “เป็นอะไรว่ะเนี่ย ทำไมต้องไปสนใจมันด้วยว่ะ” ศักดิ์นรินทร์พูดกับตัวเองเบาๆ และพยายามข่มตาให้หลับต่อ แต่ก็ไม่เป็นผล ใบหน้าของเด็กหนุ่มยังคงปรากฏในความคิดของเขา

 “โธ่เว้ย เป็นไรว่ะ” เขาสบถกับตัว ก่อนที่จะเดินขึ้นไปหาโกสินทร์ที่ชั้นสอง เขาไขกุญแจที่ล็อคห้องเบาๆ ก่อนจะเปิดประตูเข้าไป

ร่างเล็กนอนร้องไห้อยู่บนเตียง นี่โกสินทร์เพิ่งคงอาบน้ำเสร็จสินะ ศักดิ์นรินทร์คิด ทางด้านของโกสินทร์เมื่อเห็นว่าใครเข้ามาใน

ห้อง เขาก็ไม่หันหน้าไปมองอีกเลย โกสินทร์รู้สึกเกลียดและชิงชังผู้ชายคนนี้มาก ผู้ชายที่ย่ำยีเขา! แต่ก่อนที่โกสินทร์จะได้พูด
อะไร ศักดิ์นรินทร์ก็พูดขึ้นมาว่า

  “ถ้าแกยังคิดจะหนี หรือคิดจะทำอะไรไร้มารยาทกับฉันอีกล่ะก็ ฉันสาบานได้เลยว่า ทั้งพ่อแก ทั้งพี่แก รวมทั้งตัวแก จะเจออะไรมากกว่านี้แน่นอน!”
 

หัวข้อ: Re: #### เชลยรัก เชลยแค้น อัพตอนใหม่ วันที่ 14-12-2555 ครับ ####
เริ่มหัวข้อโดย: Mookkun ที่ 14-12-2012 21:24:56

โหดจิงวุ้ยย :'(

หัวข้อ: Re: #### เชลยรัก เชลยแค้น อัพตอนใหม่ วันที่ 14-12-2555 ครับ ####
เริ่มหัวข้อโดย: everlastingly ที่ 14-12-2012 21:34:02

 :pig4: โหดร้ายนัก...แต่ก็เริ่มหลงแล้วล่ะซิ แต่กรณีโกสินทร์เนี้ยะท่าจะยากที่จะรักจะชอบ :monkeysad:

หัวข้อ: Re: #### เชลยรัก เชลยแค้น อัพตอนใหม่ วันที่ 14-12-2555 ครับ ####
เริ่มหัวข้อโดย: nunnuns ที่ 14-12-2012 23:13:29

โอ้ยยยยย น้ำตาปริ่ม

อิศักดิ์นรินทร์มันจะเลวไปไหนเนี่ย ใครเอาแกมาเป็นพระเอกห๊า!!!! มาผิดเรื่องแล้ววว

สงสารโกสินทร์มากๆ ทำให้มันรักแล้วจากไปเลย อย่าได้แคร์ สวยๆเริ่ดๆเข้าไว้ลูก

+เป็ดค่ะ

หัวข้อ: Re: ----- เชลยรัก เชลยแค้น อัพตอนใหม่ วัน อาทิตย์ ที่ 25-11-2555 ครับ ------
เริ่มหัวข้อโดย: nOsTrAdamUsz ที่ 14-12-2012 23:17:50

อย่ามาอ้อนวอนขอรักจากน้องกันนะ  :z6: :z6: <<

หัวข้อ: Re: #### เชลยรัก เชลยแค้น อัพตอนใหม่ วันที่ 14-12-2555 ครับ ####
เริ่มหัวข้อโดย: actionmarks ที่ 14-12-2012 23:49:01

นาน จนลืมอ่ะ เรื่องนี้ 555+

หัวข้อ: Re: #### เชลยรัก เชลยแค้น อัพตอนใหม่ วันที่ 14-12-2555 ครับ ####
เริ่มหัวข้อโดย: YounIn ที่ 15-12-2012 12:51:10

พระเอกมันยังไม่รู้ความรู้สึกของตัวเอง

ต่อๆ

หัวข้อ: Re: #### เชลยรัก เชลยแค้น อัพตอนใหม่ วันที่ 14-12-2555 ครับ ####
เริ่มหัวข้อโดย: cavalli ที่ 15-12-2012 15:41:01

 :m15:

หัวข้อ: Re: #### เชลยรัก เชลยแค้น อัพตอนใหม่ วันที่ 14-12-2555 ครับ ####
เริ่มหัวข้อโดย: bun ที่ 15-12-2012 16:08:47

โหดจริง อะไรจริง
ถ้ารู้ตัวเมื่อไร อาจจะต้องเสียใจทีหลังก็ได้นะ

หัวข้อ: Re: #### เชลยรัก เชลยแค้น อัพตอนใหม่ วันที่ 14-12-2555 ครับ ####
เริ่มหัวข้อโดย: Ipatza ที่ 15-12-2012 16:39:01

เยี้ยม
มันต้องงี๊ละ

หัวข้อ: Re: #### เชลยรัก เชลยแค้น อัพตอนใหม่ วันที่ 14-12-2555 ครับ ####
เริ่มหัวข้อโดย: hello_lovestory ที่ 15-12-2012 17:37:52

แบบนี้สิถึงจะสนุกได้ใจจริงๆ

หัวข้อ: Re: #### เชลยรัก เชลยแค้น อัพตอนใหม่ วันที่ 14-12-2555 ครับ ####
เริ่มหัวข้อโดย: mro ที่ 16-12-2012 00:50:58

เดี๋ยววันที่น้องไม่อยู่จริงๆจะรู้สึกก

หัวข้อ: Re: #### เชลยรัก เชลยแค้น อัพตอนใหม่ วันที่ 14-12-2555 ครับ ####
เริ่มหัวข้อโดย: Ali$a฿eth ที่ 16-12-2012 06:14:09

คนหนึ่งก็เอาแต่อารมณื
อีกคนก็ไม่ฟังอะไร

วู๊ๆๆๆๆ

หัวข้อ: Re: #### เชลยรัก เชลยแค้น อัพตอนใหม่ วันที่ 14-12-2555 ครับ ####
เริ่มหัวข้อโดย: Maytbb ที่ 16-12-2012 11:33:17

 :m15: สงสารน้องกันอ่ะ โดนขนาดนี้ โสรยาชิดซ้าย
 :กอด1: รอตอนต่อไปจ้าาาาา

หัวข้อ: Re: #### เชลยรัก เชลยแค้น อัพตอนใหม่ วันที่ 14-12-2555 ครับ ####
เริ่มหัวข้อโดย: Chia ที่ 16-12-2012 14:53:36

ขอบคุณทุกคอมเม้นท์ทุกกำลังใจ และแรงเชียร์นะครับ ขอบคุณจริงๆครับ ส่วนเรื่องที่ว่าพระเอกจะโหดแค่ไหน ผมว่าแค่นี้คงพอแล้วมั้งครับ ถ้ามากกว่านี้จะเป็นตัวร้ายไปเสียเปล่า ( หัวเราะ ) ส่วนน้องกันของเราก็โดนกระทำชำเรามาเยอะ ท่าทางจะรักกันยากจริงๆ แต่ถึงยังๆไง ก็คงมีบางช่วงแหละครับ ที่เขาแอบหวานกันเล็กๆ ประสาพ่อแง่แม่งอน เอาล่ะครับ ผมพูดพร่ำมาเยอะแล้ว ไปต่อกันเลยดีกว่าเนอะ จะได้ไม่เสียอารมร์ครับ

ปอลิง ขอบคุณทุกกำลังใจ ทุกการอ่าน ทุกคอมเม้นท์ที่เข้ามาตอบผมจริงๆครับ ไม่คิดเลยว่าเรื่องที่ผมแต่งจะมีคนติดตามและให้ความสนใจมากขนาดนี้เลย ขอบคุณจริงๆครับ :))))

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

หลังจากการหายตัวไปอย่างลึกลับของน้องชายร่วมเดือน “กฤษณพล” หรือ “กฤษณ์” พี่ชายแท้ๆของโกสินทร์กำลังนั่งเครียดอยู่

หน้าจอคอมพิวเตอร์ กฤษณ์กำลังค้นหานักสืบฝีมือดีจากโลกไซเบอร์ ตาที่คมเข้มดุจชายไทยจ้องมองหน้าจอคอมพิวเตอร์ไม่กระ

พริบเลยสักนิดเดียว ทำไมเขาต้องมาหานักสืบน่ะหรอ ก็เพราะว่าสน.ที่เขาไปแจ้งความว่าน้องชายหายยังไม่มีการรายงานความ

คืบหน้า โทรไปหาผู้หมวดบีทีไรก็ได้ความแต่ว่า กำลังสืบหาตัวอยู่ กฤษณ์เคยจ้างนักสืบมาแล้วหลายคน แต่กี่คนๆที่เขาว่าจ้างก็

ยังไม่มีการรายงานความคืบหน้าใดๆเลย เขาจึงตัดสินใจเลิกจ้างนักสืบพวกนั้นและมาหานักสืบคนใหม่แทน ตอนนี้เขามีหลายเรื่อง

ที่ต้องคิดมาก ไหนจะเรื่องพ่อที่เข้าโรงพยาบาลเพราะเครียดจัดเนื่องจากยังตามหาโกสินทร์ไม่พบ ไหนจะเรื่องที่เขาจะต้อง

จัดการบริษัทแทนพ่อไปก่อน กฤษณ์ก้มมองนาฬิกาที่จอคอมพิวเตอร์ มันบอกเวลาเที่ยงคืนกว่าๆแล้ว

 “เที่ยงคืนกว่าแล้วหรอเนี่ย” กฤษณ์พึมพำกับตัวเอง

 “หิวว่ะ ไปหาอะไรกินก่อนดีกว่า” กฤษณ์พึมพำกับตัวเองอีกที ก่อนที่จะลุกจากโต๊ะคอมพิวเตอร์ เขาเดินลงมาที่โรงรถเพื่อไปนำ
จักรยานออกมาใช้เป็นพาหนะในการเดินทาง

 “อ้าว คุณกฤษณ์ครับ ดึกดื่นป่านนี้จะไปไหนล่ะครับ” สมพงษ์ยามเฝ้าประตูบ้านเขาเอ่ยถาม

 “ไปเซเว่นหน้าปากซอยหน่อยน่ะสมพงษ์ พอดีเมื่อตอนเย็นกินข้าวไปนิดเดียว”

 “ให้ไอ้พลไปเป็นเพื่อนไหมล่ะครับ ดึกๆดื่นๆแบบนี้อันตรายนะครับ เดี๋ยวผมจะไปปลุกมันให้” สมพงษ์เอ่ยถามเจ้านายเขาด้วย
ความเป็นห่วงเป็นใย พลที่ว่านั่นก็หมายถึงลูกชายของสมพงษ์นั่นเอง

 “ขอบใจมาก แต่ไม่เป็นไรหรอกสมพงษ์ ปล่อยให้พลมันนอนไปเถอะ ฉันไปก่อนนะ” กฤษณ์พูดก่อนที่ขี่จักรยานออกจากประตู

บ้านไป สมพงษ์มองตามไปด้วยความเป็นห่วง เห้อ คุณกฤษณ์น้อคุณกฤษณ์ เพิ่งเรียนจบมาจากต่างประเทศไม่กี่ปี ก็ต้องทำงาน

แทนคุณท่านที่ป่วยเสียแล้ว ท่าทางจะเหนื่อยน่าดู วันๆไม่เคยอยู่ติดบ้านเลย อายุยังน้อยๆอยู่เลย แฟนก็ไม่เห็นมี ทั้งๆที่หน้าตา

ออกจะดีแท้ๆ ไหนจะคุณหนูที่หายตัวไปอีก คิดแล้วสงสารคุณกฤษณ์จริงๆ สมพงษ์คิด

    เมื่อกฤษณ์ได้ซื้อของตามที่เขาต้องการแล้ว เขาจึงขี่จักรยานกลับบ้านทันที ดึกสงัดอย่างนี้นานๆจะมีรถผ่านมาสักคัน ผิดกับ

กลางวันที่มีรถตลอดเวลา กฤษณ์ชอบบรรยายเงียบๆแบบนี้ เพราะมันจะทำให้เขาเกิดความคิดที่ดีหลายอย่าง เขาจึงฮัมเพลง
เบาๆอย่างอารมณ์ดี

  “ช่วยด้วย ช่วยด้วย ใครก็ได้ช่วยด้วย”เสียงร้องขอความช่วยเหลือดังขึ้นทางด้านหน้าของเขา พร้อมกับการปรากฏร่างของเด็ก

หนุ่มคนหนึ่ง ที่ดูยังไงก็น่าจะเป็นนักศึกษา นักศึกษาคนนั้นวิ่งตรงเข้ามาหาเขา กฤษณ์จึงหยุดรถจักรยานทันที

 “เกิดอะไรขึ้นหรอครับ?” กฤษณ์ถามนักศึกษาหนุ่มแปลกหน้า

 “มีคนดักปล้นผม เขาจะทำร้ายผมถ้าผมไม่ให้เงินเขา” ไม่ทันขาดคำ พลันก็ปรากฏร่างของวัยรุ่นสองคนที่กฤษณ์จำได้ว่าเป็นเด็ก

ในซอยนั่นเอง เมื่อวัยรุ่นสองคนนั้นเมื่อเห็นกฤษณ์ พวกเขาก็จำได้ทันที่ว่านี่คือคุณกฤษณ์ ลุกชายคนโตของตระกูลมงคลชัยกุล
ตระกูลนักธุรกิจชื่อดังที่มีที่มีบ้านอย่ในซอยนี้

 “สวัสดีครับคุณกฤษณ์” วัยรุ่นสองคนนั้นยกมือไหว้กฤษณ์ “เห็นคนวิ่งผ่านมาแถวนี้บ้างไหมครับ”

 “คนที่พวกนายจะดักปล้นน่ะหรอ นัท ปลา?”กฤษณ์ถามวัยรุ่นทั้งสอง ทั้งคู่ยิ้มเหยๆ ก่อนจะให้การภาคเสธต่อกฤษณ์

 “เอ้านี่ นัท ย้ง แล้วทีหน้าทีหลังอย่าดักปล้นใครอีกนะ ไม่งั้นฉันจะแจ้งตำรวจ” กฤษณ์พูดพร้อมกับส่งธนบัตรราคาหนึ่งพันบาท

สองใบให้กับวัยรุ่นทั้งสอง พวกเขายิ้มอย่างเริงร่าก่อนที่จะรับเงินจำนวนนั้นไว้โดยที่ไม่ลืมยกมือไหว้ขอบคุณกฤษณ์ และวัยรุ่นทั้ง
สองก็เดินจากไปด้วยความดีใจ 

 “ขอบคุณนะครับที่ช่วยผมไว้” นักศึกษาคนนั้นกล่าวขอบคุณกฤษณ์เบาๆ กฤษณ์หันหน้าไปมองนักศึกษาหนุ่มคนนั้น ผู้ชายอะไร

เนี่ย หน้าหวานจริงๆ เขาพิจารณาหน้าที่ขาวนวลนั่น ตาโตรับกับจมูกที่ได้รูป อย่างนี้หรือเปล่านะที่เขาเรียกว่าน่ารัก กฤษณ์คิด

 “อื้ม ไม่เป็นไร ว่าแต่ชื่อไรล่ะเราเนี่ย ทำไมถึงกลับบ้านดึกแท้ บ้านอยู่แถวนี้หรอ ทำไมฉันไม่เคยเห็นหน้ามาก่อนเลยล่ะ หรือว่า
ย้ายมาอยู่ใหม่” กฤษณ์พ่นคำถามใส่นักศึกษาหนุ่มน้อยเสียหลายข้อ

  “ผมชื่อสุกฤษฎิ์ครับ เรียกสั้นๆว่า เหนือก็ได้ครับ”

 “อื้ม ชื่อแปลกดีนะ เหนือ?” กฤษณ์ทวนคำชื่อของนักศึกษาหนุ่มคนนั้นอีกครั้ง

 “ครับ ผมเพิ่งย้ายมาอยู่ครับ ผมอยู่ที่หอพักมังคลา ตรงต้นโพธิ์น่ะครับ เลยบ้านหลังใหญ่ๆกลางซอยไปหน่อย”

 “อ้อ สะดวกสบายไหมล่ะ ถ้ามีปัญหาอะไรก็บอกฉันได้นะ” กฤษณ์ถามเหนือไป เพราะเขาอยากรู้ข้อมูลจากผู้อาศัยว่าหอของเขา

ที่เพิ่งเปิดใหม่นั้น สะดวกสบายหรือไม่ และควรมีอะไรแก้ไขเพิ่มเติมหรือเปล่า

 “เอ๋? ครับ?” เหนือยังไม่เข้าใจสิ่งที่ชายหนุ่มร่างสูงพูดเท่าไหร่นัก แต่เขาก็ตอบรับไป

 “มา ขึ้นมาสิเหนือ เดี๋ยวฉันจะไปส่งให้ที่หอ”กฤษณ์พูดเชื้อเชิญหนุ่มน้อย

 “จะดีหรอครับ คุณ…….เอ่อ……”

 “ฉันกฤษณพล เรียกสั้นๆว่ากฤษณ์ก็ได้ ขึ้นมาเถอะ แถวนี้ไม่มีใครกล้าทำอะไรฉันหรอก”

 “ครับ ขอบคุณนะครับ คุณกฤษณ์” 

 “ขอบคุณอีกครั้งนะครับคุณกฤษณ์ ผมไม่มีอะไรตอบแทนคุณเลย นอกจากนี่ครับ”เหนือพูดกับกฤษณ์ทันทีที่กฤษณ์พาเขามาส่งถึงหน้าหอพร้อมกับยื่นกระดาษใบเล็กๆ ที่ดูเหมือนตั๋วอะไรสักอย่าง

 “ไม่เป็นไรหรอก เก็บไว้เถอะ” กฤษณ์พูด

 “ไม่ได้ครับ คุณกฤษณ์ต้องรับไว้นะครับ ไม่อย่างนั้นผมคงเสียน้ำใจแย่”

 “งั้น ถ้าเหนือพูดถึงขนาดนั้น ฉันรับไว้ก็ได้” กฤษณ์รับพร้อมกับมองดูกระดาษใบนั้น มันเป็นตั๋วละครเวทีของมหาวิทยาลัย ซึ่งเป็นตั๋วระดับเฟิร์สคลาสเลยทีเดียว

    “เอ้า เหนือเรียนที่มหา’ลัยนี้หรอกหรอ พี่ก็จบตรีจากที่นี้เหมือนกันนะ รุ่นน้องพี่นี่” กฤษณ์เปลี่ยนสรรพนามที่แทนตัวเองจาก

‘ฉัน’ เป็น ‘พี่’ ทันทีที่รู้ว่าเหนือเรียนอยู่ที่สถาบันเดิมของเขา

  “ครับ คุณกฤษณ์อย่าลืมไปดูนะครับ มันเป็นละครเวทีของคณะผมเอง”

  “แล้วเหนือเล่นด้วยหรือเปล่าล่ะ?” กฤษณ์ถามอย่างยิ้มๆ

 “เล่นครับ”

 “งั้นพี่จะไปดูแน่นอน คืนนี้ดึกมากแล้ว ไปนอนเถอะ ราตรีสวัสดิ์ครับเหนือ

 “ครับ ราตรีสวัสดิ์ครับ คุณกฤษณ์ เหนือพูดแล้วยิ้มให้กฤษณ์ ก่อนที่จะเดินขึ้นหอพักของตนไป เหนือรู้สึกดีอย่างประหลาดเขาไม่

เคยรู้สึกแบบนี้มาก่อนเลย ไม่ต่างจากกฤษณ์มากนัก โดยที่ไม่สามารถล่วงรู้ได้เลยว่าในอนาคตอันใกล้ของพวกเขานั้นจะเกิดอะไรขึ้น

หัวข้อ: Re: #### เชลยรัก เชลยแค้น อัพตอนใหม่ วันที่ 16-12-2555 ครับ ####
เริ่มหัวข้อโดย: Maytbb ที่ 16-12-2012 15:04:48

เอ๊ะ...อย่าบอกนะว่า เด็กคนนี้เป็นน้อง...ม่ายยยยยย :serius2:
 :กอด1: รอความจริงต่อไปนะเออ

หัวข้อ: Re: #### เชลยรัก เชลยแค้น อัพตอนใหม่ วันที่ 16-12-2555 ครับ ####
เริ่มหัวข้อโดย: hello_lovestory ที่ 17-12-2012 01:18:51

เหนือเป็นใครหนอ เรื่องราวจะเป็นไงต่หนอ รออ่านตอนต่อไป อย่างตั้งใจ เป็นกำลังใจให้ จขกท. เรื่อสนุก เดินเรื่องไม่น่าเบื่อดี ชอบๆ

หัวข้อ: Re: #### เชลยรัก เชลยแค้น อัพตอนใหม่ วันที่ 16-12-2555 ครับ ####
เริ่มหัวข้อโดย: sukaz ที่ 17-12-2012 05:31:28

พระเอก โหดแท้เหล๊าาาาา  :z3: :z3: :z3:

หัวข้อ: Re: #### เชลยรัก เชลยแค้น อัพตอนใหม่ วันที่ 16-12-2555 ครับ ####
เริ่มหัวข้อโดย: Chia ที่ 21-12-2012 21:15:01

ช่วงนี้เดี๋ยวหนาว เดี๋ยวร้อน เดี๋ยวฝนอะไรกันก็ไม่รู้เนอะครับที่ กทม เนี่ย ที่บ้านผมแม่โทรมาบอกว่า หนาวครับ คงจะจริงแหละครับ แถวบ้านผมมีเขาล้อมรอบ ถ้าหนาวก็หนาวจริง ถ้าร้อนก็ร้อนจริง ยังไงก็ดูแลรักษาร่างกายกันด้วยนะครับ เดี๋ยวจะไม่สบายเอา
 เอาล่ะครับ มาต่อกันเลยดีกว่านะครับ ผมโม้มานานแล้วครับ  :เฮ้อ: :เฮ้อ:

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

บ่ายนี้ศักดิ์นรินทร์ยังคงง่วนอยู่กับการศึกษาเอกสารกองพะเนินบนโต๊ะทำงานเขา  สามสี่วันมานี้เขาแทบจะไม่ได้พักผ่อนเลย ด้วย

เขาต้องศึกษาค้นคว้าเกี่ยวกับการเพิ่มผลผลิต เพราะปีนี้ผลผลิตจากไร่เขานั้นได้น้อยกว่าที่เขาคาดไว้ รายรับรายจ่ายในไร่เขาจึง

ไม่สมดุลเท่าที่ควร  แต่ในละแวกนี้นั้นใครๆต่างก็รูปกันทั่วว่าผลผลิตที่ได้จากไร่ของเขานั้นล้วนมีคุณภาพดีทั้งสิ้น

 “เห้อ อะไรกันนักกันหนาว่ะปีนี้” เขาถอนหายใจเบาๆก่อนที่จะวางเอกสารต่างๆลง แล้วจึงไปทิ้งตัวอย่างแรงบนเตียง ก่อนที่จะ

สอดส่ายสายตาไปยังชั้นวางของข้างๆเตียง เขาเห็นกระเป๋าเป้ของโกสินทร์วางอยู่ที่ชั้นวางของ ใช่สิเรายึดของๆเด็กนั่นมาตั้งแต่วันที่จับมันมาได้ เขาคิด ก่อนที่จะลุกขึ้นไปหยิบกระเป๋าเป้ใบนั้นขึ้นมาดูทันที

 “ไหน มีอะไรบ้างเนี่ย” เขาพูดพร้อมกับเปิดเป้ใบนั้น ในเป้ใบนั้นมีหนังสือเรียนอยู่สองสามเล่ม สมุดโน้ตเล่มเล็กๆ กระเป๋าใส่

ดินสอ สายชาร์จ  นอกจากนี้ยังมีของที่เขายึดมาได้จากโกสินทร์นั่นก็คือกระเป๋าสตางค์ กับโทรศัพท์ที่เขานำมาใส่รวมไว้ใน
กระเป๋าใบนี้ ศักดิ์นรินทร์หยิบโทรศัพท์ก่อนที่จะกดลงไปที่ปุ่ม เงียบ…..ไม่มีอะไรเกิดขึ้น

 “แบตคงจะหมดแล้วมั้งเนี่ย” ศักดิ์นรินทร์พูดกับตัวเอง ก่อนที่จะหยิบสายชาร์จออกมาจากกระเป๋าเป้ของโกสินทร์ ศักดิ์นรินทร์จึง

เปิดโทรศัพท์ดูอีกทีหนึ่งขณะที่กำลังชาร์จแบตโทรศัพท์ ที่พื้นหลังนั้นเป็นรูปของโกสินทร์ ศักดิ์นรินทร์จึงไล่กดดูไปเรื่อยๆจนถึง

คลังภาพ มีรูปของโกสินทร์ตามสถานที่ต่างๆ ถ่ายกับเพื่อนบ้าง แต่ที่ศักดิ์นรินทร์แปลกใจคือ เขาเห็นเด็กหนุ่มอีกคนหน้าตาดีถ่าย

คู่กับโกสินทร์หลายครั้งมาก บางทีก็จับมือกัน บางทีก็กอดกันบ้าง มันสนิทกันจนดูเหมือนจะเป็นมากกว่าเพื่อนไปแล้วนะ ศักดิ์นรินทร์คิด

 “อะไรว่ะ มันจะถ่ายกับใครก็เรื่องของมัน ทำไมเราต้องคิดฟุ้งซ่านอะไรด้วยว่ะเนี่ย” ศักดิ์นรินทร์พูดก่อนที่จะทิ้งโทรศัพท์ลงและ

ล้มตัวลงนอน เขาพยายามข่มตาให้หลับ แต่ก็มิอาจหลับลงได้เขากลับคิดไปว่าไอ้ผู้ชายคนนั้นเป็นใคร ทำไมมันต้องมาสนิทกันแบบนั้นด้วย

 “โว้ย อะไรว่ะ” จู่ๆศักดิ์นรินทร์ก็ตะโกนขึ้นมาอย่างดัง พร้อมกับลุกขึ้นดึงโทรศัพท์ออกจากสายชาร์จ แล้วรีบวิ่งขึ้นไปที่ห้องที่คุม

ขังโกสินทร์ทันที เขาทำอะไรอยู่ เขาก็ไม่รู้ ศักดิ์นรินทร์รู้แต่เพียงว่า เขาต้องรู้ให้ได้ว่า ไอ้เด็กผู้ชายคนนั้นเป็นใคร!

   โกสินทร์นั่งอยู่บนเตียงพลางมองออกไปนอกหน้าตา นกตัวน้อยๆกำลังร้องเบาๆชวนน่าฟัง เด็กหนุ่มจึงฮัมเพลงอย่างอารมณ์ดี

โดยที่ไม่รู้เลยว่าเขากำลังจะเจออะไรในอีกไม่กี่นาทีข้างหน้า จู่ๆศักดิ์นรินทร์ก็เปิดประตูเข้ามา

  “ดูท่าทางสนิทกันดีนะ มีการซบไหล่กันด้วย เฮอะ” จู่ๆศักดิ์นรินทร์ก็พูดขึ้นมา

  “อะไรกันหรอครับ ใครซบไหล่ใคร อะไรยังไง” โกสินทร์ถามแบบงงๆ

 “ก็จะใครซะล่ะ ก็แกไง” เขาพูดพร้อมกับยกหน้าโทรศัพท์มือถือของโกสินทร์ขึ้นมาทันที “ดูท่าทางจะสนิทสนมกันมากกว่าเพื่อน
นะ”

 “คุณ คุณทำอะไรน่ะ แอบดูโทรศัพท์คนอื่นได้ไง ไม่มีมารยาท” โกสินทร์พูดพร้อมกับพยายามยื้อแย่งโทรศัพท์ของเขาจากมือของศักดิ์นรินทร์

 “เอาของผมคืนมา เอาของผมคืนมา เอาโทรศัพท์ผมคืนมา” โกสินทร์พยามยามร้องเรียกให้ศักดิ์นรินทร์คืนโทรศัพท์ให้เขา

 “มันเป็นใครว่ะ  บอกฉันมาสิ” โกสินทร์ถามแบบยียวนแกมขู่

 “ไม่ ผมไม่บอก เอาของผมคืนมา”

 “ท่าทางแกจะอยากได้มากนะ งั้นแกก็เอาไปสิ” พูดจบศักดิ์นรินทร์ก็ขว้างโทรศัพท์ของโกสินทร์อย่างแรงไปที่พื้นห้อง ส่งผลให้
โทรศัพท์แตกกระจายทันที

“ไม่ ~” โกสินทร์ร้องอย่างสุดเสียง เด็กหนุ่มรีบวิ่งไปเก็บซากโทรศัพท์ขึ้นมาประกอบทันที หากไม่ได้ผล มันไม่ติดอีกแล้ว

 “ไม่! ติดสิ! ติดสิ!” เด็กหนุ่มพยายามเขย่าโทรศัพท์อย่างแรง ด้วยหวังว่ามันจะติดขึ้นมาอีกครั้งหนึ่ง

 “มานี่” ศักดิ์นรินทร์ดึงร่างของโกสินทร์ที่นั่งอยู่อย่างแรง  “บอกฉันมาว่าไอ้คนที่ถ่ายรูปกับแกมันคือใคร”

 “ปล่อยผม ปล่อยผม” โกสินทร์ดิ้นอย่างแรง

 “บอกฉันมาสิ ว่ามันคือแฟนแกใช่ไหม”

 “ถ้าใช่แล้วจะทำไมผม!” โกสินทร์ตะคอกใส่หน้าศักดิ์นรินทร์อย่างเหลืออด ศักดิ์นรินทร์นิ่งไปชั่วครู่ ก่อนที่จะตะโกนอย่างรุนแรงว่า

 “ท่าจะรักมันมากสินะ ได้กับมันมากี่ครั้งแล้วล่ะ!”

 “คุณ!” โกสินทร์ตะโกน น้ำตาเขาค่อยๆไหลออกมา ทำไมศักดิ์นรินทร์ถึงพูดดูถูกเขาแบบนี้

 “บอกมาสิ ว่าได้กับมันมากี่ครั้งแล้ว” เมื่อศักดิ์นรินทร์พูดจบโกสินทร์ก็ต่อยหน้าศักดิ์นรินทร์ ร่างใหญ่หน้าหัน ศักดิ์นรินทร์จับหน้าเขาเบาๆ

 “ผมเกลียดคุณ ออกไป ผมเกลียดคุณ ได้ยินไหมว่าให้ออกไป!” โกสินทร์พูด น้ำตาที่แก้มนวลไหลออกมาเป็นทาง

 “ว่าไงนะ แกเกลียดฉันหรอ?” ไม่รู้ว่าทำไมเมื่อศักดิ์นรินทร์ได้ยินโกสินทร์พูดคำว่า ‘เกลียด’ เขากลับเจ็บปวดที่ใจและความรู้สึกอย่างไม่อาจรับได้ ศักดิ์นรินทร์จับแขนของโกสินทร์อย่างแรง

 “ปล่อยผม ผมเกลียดคุณ ออกไป” ไม่มีคำโต้เถียงโต้ตอบใดๆ เมื่อโกสินทร์พูดจบ ศักดิ์นรินทร์ก็ประกบริมฝีปากน้อยๆนั่นทันที
ข้อมือเล็กๆนั่นพยายามขัดขืน หากแต่ไร้ผล

 “แกห้ามเกลียดฉัน เข้าใจไหมว่าห้ามเกลียดฉัน”ศักดิ์นรินทร์พูดเมื่อถอนริมฝีปากของเขาออก เขารู้สึกว่าไม่อยากให้เด็กหนุ่มตรง
หน้าต้องเกลียดเขา ไม่รู้ทำไม  แค่คิดว่าโกสินทร์เกลียดเขา เขาก็แทบจะทนไม่ได้แล้ว

 “ไม่! ผมเกลียดคุณ ผมเกลียด คุ……..” คราวนี้ศักดิ์นรินทร์ไม่ทันให้โกสินทร์พูดจบ เขาประกบริมฝีปากของเด็กหนุ่มทันที

 “สกปรก คุณมันสกปรกที่สุด” โกสินทร์พูดเมื่อเขาได้รับอิสระ เขาเอามือมาปาดที่ริมฝีปากเบาๆ พร้อมกับน้ำตาที่ไหล

 “แกห้ามเกลียดฉัน เข้าใจไหม!” ศักดิ์นรินทร์พูดแกมบังคับ ตอนนี้เขาเริ่มรู้สึกปวดหัวอย่างหนัก หรือว่านี่จะเป็นผลมาจากการที่
สองสามวันนี้เขาไม่ได้นอนเลย แต่เขาก็ยังฝืนพูดต่อไปว่า

 “แกต้องอยู่กับฉัน ฉันไม่ให้แกไปไหน โอ๊ะ” เขาเริ่มรู้สึกตาพร่าขึ้นมาอย่างทันที จู่ๆเขาก็เริ่มหายใจไม่สะดวกมากขึ้น ศักดิ์นรินทร์รู้สึกปวดหัวมากขึ้น มากขึ้น มากจนเขาทนไม่ไหวแล้ว และจู่ๆโลกเขาก็พลันดับวูบลงไป

 “คุณ!” โกสินทร์ร้องขึ้นมาในทันทีที่เห็นศักดิ์นรินทร์ล้มลงไปที่พื้นห้อง!

หัวข้อ: Re: #### เชลยรัก เชลยแค้น อัพตอนใหม่ วันที่ 21-12-2555 ครับ ####
เริ่มหัวข้อโดย: Ipatza ที่ 21-12-2012 21:42:17

ยังไง
เป้นอะไรอะ พักผ่อนไม่เพียงพอไง?
หนีเลยดีไหมเนี้ย อิอิิ

หัวข้อ: Re: #### เชลยรัก เชลยแค้น อัพตอนใหม่ วันที่ 21-12-2555 ครับ ####
เริ่มหัวข้อโดย: actionmarks ที่ 21-12-2012 21:54:21

ยาวได้อีกไหมเนี่ย สั้นเกิ๊น

หัวข้อ: Re: #### เชลยรัก เชลยแค้น อัพตอนใหม่ วันที่ 21-12-2555 ครับ ####
เริ่มหัวข้อโดย: Chichi Yuki ที่ 21-12-2012 22:02:23

จะทำยังไงต่อไปล่ะทีนี้

มีหนีกับดูแล

ขอให้เลือกอย่างที่ 2 เถอะ

มันจะได้หวานนนนนนน

เป็นกำลังใจให้คนเขียนสู้ต่อไปค้าาาา  :L2:

หัวข้อ: Re: #### เชลยรัก เชลยแค้น อัพตอนใหม่ วันที่ 21-12-2555 ครับ ####
เริ่มหัวข้อโดย: Ali$a฿eth ที่ 21-12-2012 22:15:14

2ทางแยกเลยลูก ดูแล รึ หนี


วี๊ดว๊าย ♥

หัวข้อ: Re: #### เชลยรัก เชลยแค้น อัพตอนใหม่ วันที่ 21-12-2555 ครับ ####
เริ่มหัวข้อโดย: nunnuns ที่ 21-12-2012 22:53:17

อ้าว คราวนี้พระเอกแรงดีดันน็อคเอ้าท์ซะงั้น สม แกล้งนายเอกนัก555

มาต่อไวๆนะคะ^^

หัวข้อ: Re: #### เชลยรัก เชลยแค้น อัพตอนใหม่ วันที่ 21-12-2555 ครับ ####
เริ่มหัวข้อโดย: bun ที่ 21-12-2012 23:04:09

ตอนนี้ก็คงมี 2 ทางเลือกระหว่างดูแลกับหนี :really2:

หัวข้อ: Re: #### เชลยรัก เชลยแค้น อัพตอนใหม่ วันที่ 21-12-2555 ครับ ####
เริ่มหัวข้อโดย: everlastingly ที่ 22-12-2012 00:27:02

 :pig4: เรื่องราวจะเป็นยังไงต่อไป แต่คาดว่าต้องช่วยแน่แน่ คนอ่านรออ่านตอนซึ้งอยู่

หัวข้อ: Re: #### เชลยรัก เชลยแค้น อัพตอนใหม่ วันที่ 21-12-2555 ครับ ####
เริ่มหัวข้อโดย: hello_lovestory ที่ 22-12-2012 16:17:22

ตอนหน้าขอแบบยาวๆ ได้ไหมอ่ะ ค้างมาก

หัวข้อ: Re: #### เชลยรัก เชลยแค้น อัพตอนใหม่ วันที่ 21-12-2555 ครับ ####
เริ่มหัวข้อโดย: Chia ที่ 22-12-2012 19:44:54

      บ่ายวันนี้ในห้องประธานบริษัทที่ทำงานของกฤษณพลกำลังเคร่งเครียด สืบเนื่องมาจากหมวดบีนั้นได้เบาะแสที่สำคัญในการ

หายตัวไปของน้องชายเขา หมวดบีจึงตัดสินใจที่จะมาพบกฤษณพลในวันนี้        กฤษณพลจึงชวน “ พิชญดนัย” หรือ “พิชญ์” เพื่อนชายที่สนิทกับน้องชายเขามาพบด้วย

  “น้องชายคนนี้เขาบอกว่าครั้งสุดท้ายที่อยู่กับน้องชายคุณ คือที่ห้างสรรพสินค้า ก่อนที่จะแยกย้ายกันกลับบ้าน” หมวดบีบอกพรางมองมาทางพิชญดนัย

  “ใช่แล้วครับพี่กฤษณ์ ผมกับเพื่อนๆแล้วก็กันได้พากันไปทานอาหารฉลองการสอบเสร็จกัน ขากลับผมบอกว่าจะไปส่งกันที่บ้าน

แต่กันบอกว่าพี่กฤษณ์จะมารับที่ลานจอดรถ กันบอกว่าให้ผมกลับไปได้เลยผมจึงไม่ได้ตามไป” พิชญดนัยพูดขึ้น กฤษณพลชัก

รู้สึกผิด หากว่าถ้าวันนั้นเขารับน้องชายเขาเร็วกว่านี้อีกซักนิด น้องเขาก็คงจะไม่หายไปอย่างนี้แน่นอน

 “นั่นแหละครับคือข้อมูลที่ผมได้จากเจ้าหนุ่มนี่ ผมจึงไปขอไฟล์วิดิโอจากห้างสรรพสินค้าที่ว่านั่น และมันก็ทำให้เราได้เจอกับ

เบาะแสที่สำคัญครับคุณกฤษณ์”พูดจบหมวดบีก็เปิดโน้ตบุ๊คของตน และเปิดไฟล์วิดีโอที่เขาได้มาจากลานจอดรถที่ห้างสรรพ

สินค้าให้ทุกคนได้ดู วิดีโอฉายภาพขณะที่โกสินทร์กำลังยืนอยู่ในลานจอดรถ สักพักก็มีรถกระบะคันหนึ่งขับพุ่งมาหาโกสินทร์

อย่างแรง ทำให้โกสินทร์ต้องหลบอย่างรวดเร็ว จากนั้นจึงปรากฏร่างชายคนใส่ผ้าคลุมหน้า และแต่งกายอย่างมิดชิดจนไม่สามารถ

บอกได้ว่าเป็นใคร แต่ดูจากรูปกายภายนอกรู้ได้แค่ว่าร่างนั้นสูงใหญ่ ร่างนั้นหยิบถุงผ้าสีดำขนาดใหญ่ออกมาจากในรถและนำมา

คลุมร่างโกสินทร์ทันที จากนั้นเขาจึงผลักถึงผ้าสีดำให้เข้าไปอยู่บริเวณที่นั่งด้านหลัง แล้วจึงขับรถหนีไปอย่างรวดเร็ว

 “แสดงว่าน้องผมถูกลักพาตัวใช่ไหมครับ หมวดบี?” กฤษณพลร้องถามหมวดบี

 “ใช่ครับ ผมมั่นใจ แต่รถของผู้ร้ายไม่มีป้ายทะเบียน ผมจึงไม่รู้แน่ชัดว่ามาจากที่ไหน และตอนนี้เขานำน้องคุณไปที่ไหน” หมวด

บีพูดพลางปิดไฟล์วิดีโอ “แต่ตอนนี้ผมกำลังพยายามสอบถามจาก รปภ.ครับว่าวันนั้นมีรถคันไหนบ้างที่ผิดสังเกต และผมจะพยายามหาเบาะแสต่อไปครับ” หมวดบีพูด

 “เอ่อ พี่กฤษณ์ หมวดบีครับ” พิชญดนัยเอ่ยขึ้นหลังจากที่เงียบไปนาน

 “ว่าไงพิชญ์”

 “คือว่าวันนี้ผมลองโทรไปหากันอีกรอบครับ แล้วบังเอิญว่ามันติดน่ะครับ ผมก็ไม่รู้ว่ากันบังเอิญกดรับหรือว่ายังไง แต่ผมได้ยิน

เสียงเหมือนคนทะเลาะกันเสียงดังมาก มันเป็นเสียงของกันกับผู้ชายคนหนึ่งซึ่งผมก็ไม่รู้ว่าใคร เสียงมันขาดๆหายๆด้วยเหมือนไม่
ค่อยมีสัญญาณ ผมเลยได้ยินไม่ค่อยชัดนะครับ”

 “แล้วกันพูดว่ายังไงบ้าง บอกพี่มาสิพิชญ์” กฤษณพลพยายามเค้นคำตอบจากพิชญดนัย

 “ผู้ชายคนนั้นเขาถามกันว่าอะไรผมไม่ทราบ ผมได้ยินแต่กันบอกว่าให้เอาของผมคืนมา เหมือนผู้ชายคนนั้นเขาเอาโทรศัพท์ของ

กันและกันพยายามแย่งคืน คำสุดท้ายที่ผมได้ยินคือกันร้องว่า ไม่ อย่างดังก่อนที่โทรศัพท์มันจะตัดไปน่ะครับ” กฤษณพลเกิด

อารมณ์เครียดขึ้นมาอีกครั้งหนึ่งทันทีที่ฟังพิชญดนัยเล่าจบ

 “หมวดบีครับ ช่วยน้องผมให้ได้นะครับ ผมฝากความหวังไว้ที่คุณ” กฤษณพลพูดบอกหมวดบี จู่ๆก็มีเสียงเคาะประตูเบาๆ ก่อนที่

จะปรากฏร่างของ “พิมพ์ชนก” เลขาของกฤษณพล

 “คุณกฤษณ์ค่ะ มีของส่งมาให้คุณค่ะ พอดีว่าหน้าซองเขาจ่าว่าด่วนที่สุด  มันมาถึงเมื่อสองสามวันก่อนค่ะ แต่ว่าฝ่าย

ประชาสัมพันธ์เขาเพิ่งนำมาให้ดิฉัน ดิฉันเห็นว่ามันคงสำคัญมาก เลยนำมาให้คุณค่ะ ขอโทษนะค่ะที่มารบกวน” พิมพ์ชนกพูดขึ้น

ก่อนที่จะส่งซองกระดาษสีน้ำตาลซองใหญ่ให้กฤษณพล เขารับไว้ก่อนที่จะเอ่ยขอบคุณพิมพ์ชนก กฤษณพลมองดูที่หน้าซอง

ไม่ปรากฏว่าใครส่งมา หากแต่มันจ่าหน้าซองถึงเขา

 “รอสักครู่นะครับ ผมขอเปิดเอกสารดูก่อนนะครับ คงจะด่วนมาก ขอโทษด้วยนะครับที่เสียมารยาท” กฤษณพลเอ่ยกับหมวดบี

และพิชญดนัย เมื่อกฤษณพลเปิดดูเขาตกใจสุดขีด เพราะมันเป็นรูปของน้องชายเขาในสภาพที่เวทนาเป็นที่สุด โกสินทร์นั้นนอน

อยู่บนเตียงในสภาพเกือบเปลือยเปล่า ที่ข้อมือมีรอยแผล รูปต่อๆมาเป็นรูปที่คอของโกสินทร์มีรอยแดงๆอยู่ บ้างก็เป็นรูปที่

โกสินทร์นอนร้องไห้ รูปสุดท้ายเป็นรูปของผ้าปูที่นอนที่ปรากฏรอยเลือดจางๆ กฤษณพลพอจะทราบความเป็นตายร้ายดีของน้อง

เขาในขณะนี้ เขาหยิบกระดาษใบหนึ่งที่เขียนข้อความไว้มาอ่านด้วยสภาพจิตใจที่ย่ำแย่

 “ถึง คุณกฤษณพล   มงคลชัยกุล”
      เป็นยังไงบ้างครับคุณกฤษณพล  รูปที่ผมส่งไปให้ถูกใจคุณไหมครับ ถึงมันคุณจะไม่ชอบ แต่ผมชอบนะครับ เพราะน้องคุณมันยั่วยิ่งกว่าพวกเด็กยืนขาย ท่าทางคงจะเป็นครั้งแรกของน้องคุณสินะครับ เขาดิ้นไม่ยอมยอมผมเลย แต่ผมก็ไม่ได้ทำอะไรมาก ก็แค่ประเคนหมัดเบาๆใส่ที่ท้องของน้องชายคุณ น้องชายคุณก็แทบจะอ้าขาให้ผมแล้วครับ ผมชอบมากเลยครับ เอาล่ะครับ ถ้าชอบไม่ชอบยังไงก็ไม่เป็นไรครับ ผมอาจจะส่งไปให้ดูอีกก็ได้ อ้อ แล้วก็ไม่ต้องตามหาตัวผมกับน้องชั่วๆของคุณหรอกนะครับ เพราะยังไงก็คงจะหาไม่เจอ ถ้าผมเบื่อเมื่อไหร่ ผมจะปล่อยมาเองแหละครับ!
   ป.ล. ขอบคุณนะครับสำหรับความบริสุทธิ์ของน้องชายคุณ

ทันทีที่อ่านจดหมายนั้นจบกฤษณพลผู้ซึ่งไม่ได้พักผ่อนมาหลายวันก็แทบจะลมจับทันที แต่เขาจะอ่อนแอไม่ได้ เขาพูดได้แต่เพียงว่า

 “หมวดบีครับ มันส่งจดหมายอุบาทว์มาให้ผม หมวดบีต้องจับมันให้ได้ หมวดบีต้องช่วยผมให้ได้ ไม่อย่างนั้นผมจะไม่ไว้หน้าใครทั้งนั้น!” กฤษณพลประกาศกร้าว

หัวข้อ: Re: #### เชลยรัก เชลยแค้น อัพตอนใหม่ วันที่ 22-12-2555 ครับ ####
เริ่มหัวข้อโดย: KARMI ที่ 22-12-2012 19:52:14

 o22

หัวข้อ: Re: #### เชลยรัก เชลยแค้น อัพตอนใหม่ วันที่ 22-12-2555 ครับ ####
เริ่มหัวข้อโดย: hello_lovestory ที่ 22-12-2012 19:54:26

สู้ต่อไปคุณตำรวจ รีบสืบให้เจอน้องน๊า

หัวข้อ: Re: #### เชลยรัก เชลยแค้น อัพตอนใหม่ วันที่ 22-12-2555 ครับ ####
เริ่มหัวข้อโดย: ammamooty ที่ 22-12-2012 20:29:40

พึ่งเข้ามาอ่านคะ
แบบว่าพระเอกเลวอะมีการส่งร่งส่งรูปมาให้ดูอีกอะ !! !


รออ่านต่อไปคะ><

หัวข้อ: Re: #### เชลยรัก เชลยแค้น อัพตอนใหม่ วันที่ 22-12-2555 ครับ ####
เริ่มหัวข้อโดย: second ที่ 22-12-2012 20:29:48

พระเอกเหมือนจะเริ่มดีละ แต่เขียนจดหมาย :z3:
แต่เค้าชอบแนวเน้้ ~  o18
มาต่ออีกนะคะ  :m15:
 :z13: :z13: :z13: :z13: :z13:

หัวข้อ: Re: #### เชลยรัก เชลยแค้น อัพตอนใหม่ วันที่ 22-12-2555 ครับ ####
เริ่มหัวข้อโดย: everlastingly ที่ 22-12-2012 20:58:09

 :pig4: รออ่านต่อไป

หัวข้อ: Re: #### เชลยรัก เชลยแค้น อัพตอนใหม่ วันที่ 22-12-2555 ครับ ####
เริ่มหัวข้อโดย: Chia ที่ 22-12-2012 21:05:52

“โอ๊ย ฉันเป็นอะไรไปเนี่ย” ศักดิ์นรินทร์พูดขึ้นมาทันทีที่รู้สึกตัว เขาพบว่าตัวเองนอนอยู่ในห้องนอนของโกสินทร์ แต่ไร้วี่แววของ

โกสินทร์ ข้างๆเขามีคนงานผู้ชายสองสามคนนั่งอยู่ หนึ่งในนั้นกำลังคุยโทรศัพท์อยู่

 “ผมก็ไม่ค่อยรู้อะไรมากหรอกครับ พวกผมทำงานอยู่ดีๆก็มีเด็กผู้ชายหน้าตาดีคนหนึ่งเขาวิ่งร้องตะโกนไปทั้งไร่ เลยล่ะครับว่าช่วยด้วยๆ พอพวกผมถามเขา เขาก็เลยบอกว่าคุณรินล้มลงไปต่อหน้าต่อตาเขา” ศักดิ์นรินทร์พยักหน้า

 (สาเหตุที่คนงานเรียกเขาว่าคุณริน เป็นเพราะเขาต้องการให้เรียกแบบนี้ ดีกว่าว่าจะเรียกว่าว่าคุณแล้วตามด้วยชื่อเล่นของเขาว่า
นาย ถ้าเรียกแบบนั้น มันฟังดูแปลกพิลึก )

 “ฮ่ะ ว่าอะไรนะ เด็กผู้ชายหรอ ฉันจะไปตามมันกลับมา ” ศักดิ์นรินทร์พูดโพรงขึ้นมาทันทีที่ได้ฟังคนงานเขาพูด ก่อนที่จะลุก
อย่างเร็ว แต่ร่างกายเขาในเวลานี้ไม่เอื้ออำนวยเลยวักนิด เขาจึงเซถลาลงทันทีที่ลุกขึ้น

“คุณริน!” คนงานของศักดิ์นรินทร์อุทานแทบจะพร้อมกันก่อนที่จะประคองศักดิ์นรนิทร์ให้ล้มตัวลงนอนอย่างเร็ว

“คุณรินครับอย่าเพิ่งออกไปเลยนะครับ อีกสักพักหมอเก่งคงจะมาถึงแล้วครับ” คนงานอีกคนหนึ่งกล่าว

 “อื้ม อุดม เจิด พวกนายจำหน้าเด็กคนนั้นได้ไหม” ศักดิ์นรินทร์กล่าวถามคนงานของเขา แต่ใจจริงเขาอยากลุกขึ้นไปตามโกสินทร์มากกว่า หากแต่ร่างกายนั้นไม่เอื้ออำนวยเลยซักนิดเดียว

 “จำได้ครับ” คนงานคนหนึ่งเขาตอบ

 “พวกนายช่วยไปตามมันกลับมาให้ฉันทีนะ ยิ่งเร็วเท่าไหร่ ก็ยิ่งดี!” ศักดิ์นรินทร์กล่าวกับคนงานเขาอย่างอ่อนเพลีย แต่น้ำเสียงแฝงไปด้วยอำนาจ  ก่อนที่เขาจะสั่งให้คนงานของเขาแยกย้ายกันไปทำงานต่อ

 “ให้ผมอยู่เฝ้าสักคนไหมครับ คุณริน?” คนงานของเขาที่ชื่ออุดมถามเขาด้วยความเป็นห่วง

 “ไม่เป็นไรหรอกอุดม เดี๋ยวหมอเก่งก็จะมาแล้วนี่ พวกนายรีบแยกย้ายกันไปตามหาเด็กคนนั้นเถอะ ยิ่งได้ตัวเร็วเท่าไห่ก็ยิ่งดี” ศักดิ์นรนิทร์กล่าว

 “ครับ ถ้ามีอะไรก็เรียกผมได้นะครับ ผมไม่ไปไกลหรอกครับ คงจะรดน้ำต้นไม้อยู่แถวๆหน้าบ้านเนี่ยแหละครับ ส่วนเรื่องเด็กคน

นั้น ผมจะให้ไอ้เจิดกับพักพวกออกไปหาเดี๋ยวนี้เลยครับ” อุดมกล่าวขึ้นก่อนที่จะเดินออกไปจากห้องด้วยความเป็นห่วงเจ้านาย

ของเขา เห้อ สงสารคุณรินจริงๆ พ่อแม่ก็มาตายไปหมด น้องก็ไปเรียนที่กรุงเทพฯอีกต่างหาก เมียก็ไม่มี ถ้าเป็นอะไรไปคงไม่มี

ใครมาดูแลแน่ๆเลย อุดมคิดก่อนที่จะเดินไปจนถึงลานหน้าบ้าน ขณะที่เขากำลังรดน้ำต้นไม้ อยู่นั้นพลันก็ปรากฏร่างของเด็กชายที่

ร้องตะโกนขอความช่วยเหลือจากคนในไร่เมื่อยามบ่าย ที่หัวเข่าของเขาเป็นแผลอย่างเห็นได้ชัด เด็กหนุ่มนั้นไม่ได้ใส่รองเท้า หน้าตามอมแมมเหมือนเพิ่งไปหกล้มที่ไหนมาสักแห่ง

 “อ้าว ไอ้หนู ไปหกล้มที่ไหนมาเนี่ย มอมแมมมาเชียว”

 “อย่าเพิ่งถามอะไรผมเลยครับ แล้วก็ช่วยพาผมไปในเมืองด้วยครับ!”

หัวข้อ: Re: #### เชลยรัก เชลยแค้น อัพตอนใหม่ วันที่ 22-12-2555 ครับ ( อัพรอบสอง ) ####
เริ่มหัวข้อโดย: สายหมอก ที่ 22-12-2012 21:18:14

กรี้ดดดดดด ค้างงงงงงงงงงง  :z3:

หัวข้อ: Re: #### เชลยรัก เชลยแค้น อัพตอนใหม่ วันที่ 22-12-2555 ครับ ( อัพรอบสอง ) ####
เริ่มหัวข้อโดย: second ที่ 22-12-2012 21:21:56

คุณริน เมียจะหนีแล้วโว้ยยยยยย  :z3: (เอ๊ะ ! ยังไง)  :m28:
ฮาาาาา รีบมาต่่อนะ  :m1:

หัวข้อ: Re: #### เชลยรัก เชลยแค้น อัพตอนใหม่ วันที่ 22-12-2555 ครับ ( อัพรอบสอง ) ####
เริ่มหัวข้อโดย: Ipatza ที่ 22-12-2012 21:53:19

-*-
อะไรหว่า

หัวข้อ: Re: #### เชลยรัก เชลยแค้น อัพตอนใหม่ วันที่ 22-12-2555 ครับ ( อัพรอบสอง ) ####
เริ่มหัวข้อโดย: bun ที่ 22-12-2012 22:12:34

ไม่รู้ว่าจะหนีไปทางไหนก็เลยกลับมาหรือว่ายังไง
อย่างนี้ใครจะกล้าไปส่งเนี้ยะ

หัวข้อ: Re: #### เชลยรัก เชลยแค้น อัพตอนใหม่ วันที่ 22-12-2555 ครับ ( อัพรอบสอง ) ####
เริ่มหัวข้อโดย: hello_lovestory ที่ 23-12-2012 00:12:39

เมียก็ไม่มี (จริงหรอ) คุณริน ดูแลน้องเขาดีๆหน่อยเซ้

หัวข้อ: Re: #### เชลยรัก เชลยแค้น อัพตอนใหม่ วันที่ 22-12-2555 ครับ ( อัพรอบสอง ) ####
เริ่มหัวข้อโดย: cavalli ที่ 23-12-2012 03:49:03

 :z3:

หัวข้อ: Re: #### เชลยรัก เชลยแค้น อัพตอนใหม่ วันที่ 22-12-2555 ครับ ( อัพรอบสอง ) ####
เริ่มหัวข้อโดย: ammamooty ที่ 23-12-2012 08:06:07

แอ่ก!!! ค้างค้าาา

รีบๆมาต่อน้าก่อนคนอ่านจะขาดใจตาย><

หัวข้อ: Re: #### เชลยรัก เชลยแค้น อัพตอนใหม่ วันที่ 22-12-2555 ครับ ( อัพรอบสอง ) ####
เริ่มหัวข้อโดย: Chia ที่ 23-12-2012 13:02:35

มาต่อกันเลยดีกว่านะครับ ขอบคุณแรงใจ แรงเชียร์ของทุกคนด้วยนะครับ ทุกการติดตาม ทุกคอมเม้นท์เป็นกำลังใจให้ผมเสมอเลยครับ ผมยิ้มได้ผมหายเหนื่อยก็เพราะคนอ่านและคอมเม้นท์ทุกคอมเม้นท์ครับ ขอบคุณครับ

ปอลิง ตอนนี้ผมว่าจะเขียนเรื่องใหม่อีกสักเรื่อง เป็นเรื่องสั้นครับ แต่จะเขียนเป็นซีรีย์ ทุกคนว่าไงครับ ???  :mc4:

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
   “เออ ไม่เป็นอะไรมากหรอไอ้นาย แค่พักผ่อนไม่เพียงพอว่ะ” หมอเก่งพูดหลังจากที่ตรวจร่างกายของศักดิ์นรินทร์เสร็จแล้ว

 “เออ ก็ข้าไม่ได้พักผ่อนเลยนี่หว่าไอ้เก่ง แต่ก็ขอบใจนะที่เอ็งอุตส่าห์มา”

 “เออ ไม่เป็นไรหรอก เพื่อนกันนี่หว่า เออ ข้าเข้าใจนะว่าปีเนี่ยใครๆเขาก็บ่นว่ามันแล้งบ้างแหละ ไอ้ไม้ดอกไม้ผลที่เคยได้เยอะ

มันก็ลดลงมากเลยนี่หว่า ฝนไม่ค่อยตกก็เงี้ยแหละว่ะ ข้าล่ะก็เป็นห่วงเอ็งจริงๆเลย แต่ก็อย่าเครียดมากเลยว่ะ ทุกปัญหามีทางแก้เสมอๆ แล้วก็ข้าวปลาหันกินบ้างนะเอ็งน่ะ เป็นอะไรไปใครจะดูแล”

  “เหอะ คนไม่มีเมียนี่หว่า จะหากินเองบางทีมันก็ไม่มีเวลา งานข้าเยอะๆแบบนี้ บางทีก็ไม่ต้องกินกันเลยก็มีนะเว้ยไอ้เก่ง”

 “ไม่มีมงมีเมียอะไรกัน ไอ้นาย เมื่อกี้เดินผ่านครัวเห็นมีคนทำกับข้าว หอมน่ากินเชียว นี่ถ้าข้าไม่มีประชุมคงจะขออยู่กินด้วยคนล่ะ 

แต่ข้ามีประชุมตอนเย็นว่ะ ร้ายนะเอ็งเนี่ยแอบมีเมียไว้แล้วไม่บอกเพื่อน” หมอเก่งพูดแบบยียวน หากแต่ศักดิ์นรินทร์ยังคงงง

“เออๆจะได้เวลาประชุมแล้ว ข้าขอตัวไปก่อนนะเว้ย” หมอเก่งพูดพร้อมกับเก็บของใส่กระเป๋า

“เออ ขอบใจมากว่ะ ไอ้เก่ง”

 “เออ ข้าไปล่ะ กินข้าวด้วยนะเอ็งน่ะ” พูดจบหมอเก่งก็เดินออกไปจากห้องนั้น ศักดิ์นรินทร์นั้นคิดว่าคนที่กำลังทำอาหารอยู่ในห้อง

ครัวตามที่หมอเก่งบอกนั้นคงเป็นป้าพิม แม่บ้านคนเก่าที่ลาออกไปแล้วแน่ๆ แต่คงมีใครไปบอกป้าพิมว่าเขาไม่สบายแหงๆ  ต้อง

ขอบคุณป้าพิมสักหน่อยแล้ว เขามองไปรอบๆห้อง พลันเขาก็คิดที่ร่างของเด็กหนุ่มที่ทะเลาะกับเขาเมื่อยามบ่าย

   “คงหนีไปแล้วสินะ เห้อ” เขาถอนใจกับตัวเองเบาๆ ไม่รู้ว่าป่านนี้โกสินทร์จะหนีไปไหนแล้ว ไม่รู้ว่าทำไมตอนที่เขาโดนโกสินทร์

บอกว่าเกลียด เขากลับรู้สึกเจ็บที่ใจแปลบๆ เขามองดูนาฬิกาข้อมือ มันบอกเวลาห้าโมงเย็นกว่าๆแล้ว ศักดิ์นรินทร์มองลอดออก

ไปที่หน้าต่าง ฟ้ายามเย็นสีช่างสวยนัก กี่เดือนกี่ปีแล้วนะที่เขาไม่ได้นั่งมองท้องฟ้ายามเย็นแบบนี้ ตั้งแต่ตอนที่พ่อแม่เขาตายไปเขาก็ต้องรับหน้าที่เป็นหัวหน้าครอบครัวส่งเสียน้องชายให้เรียนหนังสือ เขาต้องคอยเป็นทั้งพี่ชายและพ่อแม่

 “คุณรินครับ ทานข้าวเย็นครับ” จู่ๆอุดม คนงานในสวนของเขาก็เดินเข้ามาในห้องพร้อมกับจานข้าว อุดมวางจานข้าวลงข้างๆตัวเขา

 “ฝากขอบใจป้าพิมด้วยนะ ป้าพิมคงทำมาให้ฉันใช่ไหม” ป้าพิมที่ศักดิ์นรินทร์กล่าวถึงก็คือแม่ของอุดมนั้นเอง ป้าพิมเคยทำงานที่

นี้ แต่ได้ลาออกไปเมื่อไม่กี่ปีที่ผ่านมาด้วยเหตุผลที่ว่ามีโรคประจำตัวอีกทั้งตัวป้าพิมยังแก่มากแล้ว อุดมจึงให้แม่เขาลาออกจาก

งานที่ไร่และไปอยู่ที่บ้านของตน แต่ป้าพิมก็ยังคงแวะเวียนมาหาศักดิ์นรินทร์อยู่บ่อยครั้ง ด้วยป้าพิมรู้สึกผูกพันและเป็นห่วงศักดิ์
นรินทร์และน้องชายที่มีกันอยู่แค่สองคน

 “แล้วหมอว่าไงบ้างล่ะครับ คุณริน” อุดมถามเจ้านายเขาด้วยความเป็นห่วง

 “ก็ไม่ได้ว่ายังไงหรอกอุดม เขาบอกว่าฉันพักผ่อนน้อย แล้วก็ไม่ได้กินข้าวมาหลายวันก็เลยอ่อนแรงไปงั้นๆแหละ แต่แค่นี้สบาย

มาก เดี๋ยวพรุ่งนี้ฉันจะออกไปที่ไร่ ไปทำงานต่อ”ศักดิ์นรินทร์พูดกับอุดม

“แล้วเรื่องเด็กคนนั้น เจอไหม อุดม?” ศักดิ์นรินทร์เอ่ยถามอุดม

 “ผมให้ไอ้เจิดกับพรรคพวกออกไปตามหา แต่ก็ไร้วี่แววเลยครับ วันนี้พวกไอ้เจิดก็เพิ่งกลับมาครับ แล้วเดี๋ยวพรุ่งนี้ผมจะให้มัน

ออกไปตามหาอีกรอบครับ” อุดมกล่าว

“อื้ม งั้นไม่เป็นไร เอาล่ะอุดม ไปพักผ่อนได้แล้ว เหนื่อยมาทั้งวันแล้วนี่ ฉันก็ว่าจะกินข้าวกินยาแล้วก็นอนเอาแรงสักหน่อย” ศักดิ์

นรินทร์กล่าวกับอุดม อุดมจึงขอตัวไปอย่างเสียไม่ได้ ร่างใหญ่จับจ้องที่จานอาหาร มันเป็นข้าวต้ม ข้าวต้มปลาเสียด้วย เขาค่อยๆ

ตักมันเข้าปากอย่างใจเย็น แผนแก้แค้นของเขาพังอย่างไม่เป็นท่า โกสินทร์นั้นคงหนีไปเสียแล้ว ศักดิ์นรินทร์คิด

 
  ศักดิ์นรินทร์ตื่นขึ้นมาเมื่อยามสายของเช้าวันใหม่ เมื่อวานนี้หลังจากที่เขากินข้าวต้มไปแล้ว เขาก็ลงมาอาบน้ำและเข้านอนอย่างเร็วเพราะรู้สึกปวดหัวนิดๆ ศักดิ์นรินทร์รีบเดินไปในครัวทันทีด้วยความเคยชิน

   “อื้ม วันนี้มีอะไรให้มันกินได้บ้างไหมเนี่ย?” ศักดิ์นรินทร์พูดอย่างัวเงีย ทุกๆเช้าเมื่อเขาตื่นเขาจะต้องหาข้าวไปให้เด็กหนุ่มที่เขา

คุมขังอยู่ด้านบน แต่เขาคงจะลืมไปว่าตอนนี้โกสินทร์ได้หนีออกไปจากบ้านเขาเสียแล้ว ศักดิ์นรินทร์เดินงัวเงียขึ้นไปบนชั้นสอง

ของตัวบ้าน ก่อนที่จะเปิดประตูห้องที่เคยใช้คุมขังโกสินทร์ เงียบ….. ไม่มีแม้แต่เงาของโกสินทร์ ศักดิ์นรินทร์ยืนมองอยู่นานสอง

นาน จนในที่สุดเขาก็นึกได้ว่า โกสินทร์คงจะหนีเขาไปตั้งแต่เมื่อวานแล้ว ศักดิ์นรินทร์วางจานข้าวไว้ที่โต๊ะตัวเล็กเบาๆ เขาไม่เคย

รู้สึกแบบนี้มาก่อน ทำไมไม่มีโกสินทร์แล้วบ้านนี้มันเงียบเหงานักนะ ศักดิ์นรินทร์คิดก่อนที่จะนั่งลงบนเตียง 
 


หลายวันผ่านไป

  เย็นวันนี้ศักดิ์นรินทร์กลับมาจากไร่ด้วยท่าทีที่เหนื่อยอ่อน เขาเดินตรงเข้าไปในห้องครัวก่อนที่จะเดินหาอะไรกินเป็นอาหารเย็น แต่

แล้วเขาก็จำได้ว่าป้าพิมฝากอุดมมาบอกเขาว่าอาหารเย็นของเขาอยู่ในตู้เย็น หากจะกินก็อุ่นได้เลยทันที

  “แล้วเย็นนี้มันจะกินอะไร” ศักดิ์นรินทร์พูดกับตัวเองเบาๆ ก่อนที่เขาจะนึกขึ้นได้ว่าโกสินทร์หนีออกไปจากที่นี้ตั้งแต่เมื่อหลายวัน

ก่อนแล้ว เมื่อศักดิ์นรินทร์กินข้าวเสร็จแล้วก็ตรงไปอาบน้ำและเข้านอนที่ห้องนอนของตนทันทีโดยที่ไม่สนใจเวลาเลยว่าเพิ่งจะหก

โมงครึ่งเท่านั้น เขาอยากจะนอน ไม่อยากคิดอะไร ไม่อยากนึกถึงอะไรอีกแล้ว เขาไม่รู้ว่าสิ่งที่เกิดขึ้นในใจเขาตอนนี้มันคืออะไร

เขารู้แต่ว่าที่บ้านของเขามันเงียบเหงาเกินไป มันเงียบเกินไป สำหรับคนอย่างเขา จริงๆ…..

หัวข้อ: Re: #### เชลยรัก เชลยแค้น อัพตอนใหม่ วันที่ 23-12-2555 ครับ ####
เริ่มหัวข้อโดย: nunnan ที่ 23-12-2012 13:08:03

่เหงาก็ไปพาเค้ากลับมาอยู่ด้วยสิ :oo1: :oo1:

หัวข้อ: Re: #### เชลยรัก เชลยแค้น อัพตอนใหม่ วันที่ 23-12-2555 ครับ ####
เริ่มหัวข้อโดย: KARMI ที่ 23-12-2012 16:54:46

 :monkeysad:

หัวข้อ: Re: #### เชลยรัก เชลยแค้น อัพตอนใหม่ วันที่ 23-12-2555 ครับ ####
เริ่มหัวข้อโดย: Ipatza ที่ 23-12-2012 18:14:45

ความรักมันกระแทกใจไปแล้วไง รินเอ้ย

หัวข้อ: Re: #### เชลยรัก เชลยแค้น อัพตอนใหม่ วันที่ 23-12-2555 ครับ ####
เริ่มหัวข้อโดย: ammamooty ที่ 23-12-2012 19:04:28

ชะอ้าวพร่ำเพ้อถึงเขาซะแล้ว

คิดถึงก็รีบๆไปหาว่าเขาอยู่ที่ไหนดิค้าาาาา

ถ้าเกิดคุณคนแต่งจะเขียนเรื่องใหม่ยังไงก้จะตามไปอ่านนะคะแค่อย่าดองเรื่องนี้เป็นพอ><

หัวข้อ: Re: #### เชลยรัก เชลยแค้น อัพตอนใหม่ วันที่ 23-12-2555 ครับ ####
เริ่มหัวข้อโดย: nunnuns ที่ 23-12-2012 21:12:13

หึ เริ่มรักนายเอกของเราแล้วสินะ แล้วไม่ดูแลให้ดีๆ สม ชิชิ

หัวข้อ: Re: #### เชลยรัก เชลยแค้น อัพตอนใหม่ วันที่ 23-12-2555 ครับ ####
เริ่มหัวข้อโดย: gngane ที่ 23-12-2012 21:20:02

กระโดด เข้ามาอ่านด้วยความกระดี้กระด้า

ฮ่าฮ่าฮ่า  คนเขียนมาอัพอีกเเล้ว  ดีใจ :กอด1:

เป็นไงละคะคุณริน เหงาละสิ 

ปกติเคยทำนู้นนี้ให้เเต่หาเขาไม่เจอ

คนช่วยนี้ละก็น่ะ

เอ๊ะรึว่า นายเอกยังไม่ได้หนีไปไหนพ้นอาจจะอยู่เเถวๆนั้น

มาต่อไวๆเด้อ

หัวข้อ: Re: #### เชลยรัก เชลยแค้น อัพตอนใหม่ วันที่ 23-12-2555 ครับ ####
เริ่มหัวข้อโดย: hello_lovestory ที่ 24-12-2012 01:45:48

เวลาเอาเขามาแล้วก็ไม่ดูแลดีๆ พอเขาหยีไปกลับมาคิดถึง เชอะ มันสายไปแล้วมั้ง คุณนาย จงรีบรู้ตัวแล้วไปตามหาน้องเขาซะ เป็นกำลังใจให้คนเขียนค้าบ สู้ๆ

หัวข้อ: Re: #### เชลยรัก เชลยแค้น อัพตอนใหม่ วันที่ 23-12-2555 ครับ ####
เริ่มหัวข้อโดย: Chia ที่ 26-12-2012 18:12:39

มาต่อกันเลยนะครับ ผมเอาลงไว้ก่อนประเดี๋ยวจะกลับบ้านช่วงปีใหม่แล้ว อากาสเย็นจังเลยนะครับ ยังไงก็รักษาสุขภาพกันด้วยนะครับ สวัสดีปีใหม่ 2556 ครับ มีความสุขกันมากๆนะครับ ปีหน้าก็ขอฝากตัวด้วยนะครับ :)))       :mc4: :mc4:

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

      ทันทีที่หมวดบีได้รับข้อมูลจากหมวดต้าเพื่อนสนิทของเขาที่ประจำการอยู่ที่จังหวัดกาญจนบุรีเมื่อยามบ่ายว่า มีคนพบเห็น

เด็กผู้ชายท่าทางคล้ายกับโกสินทร์เดินอยู่ที่ตลาดแห่งหนึ่งในตัวอำเภอ หมวดบีก็เลยตัดสินใจขับรถมายังจังหวัดกาญจนบุรีทันที

หมวดบีเลือกที่จะไม่โทรบอกกฤษณพล เพราะถ้าหากเด็กคนนั้นไม่ใช่โกสินทร์อย่างที่กฤษณพลคาดหวังไว้แล้ว กฤษณพลก็จะ

ต้องเครียดหนักเข้าไปอีกแน่ๆ นาฬิกาบอกเวลาหกโมงเย็นกว่าๆแล้ว หมวดบีขับรถออกมาจากกรุงเทพฯตอนบ่ายแก่ แต่ตอนนี้

หมวดบียังไม่ถึงสถานีตำรวจเลย หรือว่าเขาหลงทาง?? ขณะหมวดบีกำลังคิดที่จะโทรหาหมวดหมีเพื่อถามเส้นทาง จู่ๆก็มีรถคัน

หนึ่งขับมาอย่างแรงและบีบแตรใส่รถหมวดบีอย่างดัง ก่อนที่จะขับแซงหน้าหมวดบีไปอย่างเร็ว

 “เห้ย ขับรถอะไรอย่างนี้ว่ะ เร็วชิบเป้งเลย!” หมวดบีพูดพร้อมกับเร่งความเร็วรถของตนให้ไปประชิดรถคันนั้นทันที พร้อมกันนั้น

หมวดบีก็พยายามเรียกร้องให้รถคันนั้นลดความเร็วลงซะ แต่ไม่ได้ผลรถคันนั้นกลับเร่งความเร็วให้เร็วขึ้นไปอีก

 “เล่นอย่างนี้กับตำรวจอย่างฉันหรอ ได้!” หมวดบีพูดพลางยิ้มเยาะเย้ยก่อนที่จะเร่งความเร็วให้เร็วกว่ารถคันนั้นและรีบขับไปปาด

หน้าทันที ได้ผล ไอ้ตีนผีคันนั้นเบรกรถแทบจะทันที เกิดฝุ่นควันคละคลุ้งไปทั่ว หมวดบีรีบลงมาจากรถเพื่อที่จะว่ากล่าวตักเตือน

เจ้าของรถคันดังกล่าว ประตูรถคันดังกล่าวได้ถูกเปิดออกพร้อมกับการปรากฏตัวของชายหนุ่มคนหนึ่ง แววตาดำขลับนั้นฉายแวว

โกรธภายใต้กรอบแว่นอย่างเห็นได้ชัด ปากนั้นเม้มเข้าหากัน หน้าขาวนวลรับกับจมูกโด่ง หมอเก่งนั่นเอง หมวดบีมองหน้านั้นอย่างพินิจ

 “นี่ คุณขับรถอะไรของคุณน่ะ มาปาดหน้าผมได้ยังไง ผมจะต้องไปประชุมนะ” หมอเก่งเริ่มเปิดฉากก่อนทันที

 “อ้าว แล้วคุณอยากขับรถเกินกว่าที่มาตรฐานกำหนดไว้ทำไมล่ะ ตำรวจอย่างผมก็เลยต้องเรียกมาตักเตือนสิครับ” หมวดบีพูด

อย่างยียวน แต่หมอเก่งนั้นไม่สนุกด้วยเลยสักนิด “แล้วอีกอย่างถ้าคุณมีประชุมทำไมคุณไม่ไปตั้งแต่เนิ่นๆล่ะ จะได้ไม่ต้องมาขับ

รถเร็วรบกวนชาวบ้านชาวเมืองเขาแบบนี้ มันอันตรายนะคุณ ดีไม่ดีคุณอาจจะเบรกไม่ทันแล้วชนใครตายก็ได้นะ” หมวดบียังคงยียวนต่อไป

 “เหอะ ถึงผมขับรถชนก็คงไม่ตายหรอก เพราะผมเป็นหมอ ชนปุ๊บก็รักษาได้เลย”

  “หน้าตาอย่างคุณเนี่ยนะเป็นหมอ ฮ่าๆๆๆๆ” หมวดบีหัวเราะร่วน “หน้าตาอย่างคุณเนี่ยเหมือนพวกลูกจีนขายของที่บ้านมากกว่า
นะ ฮ่าๆๆๆ”

 “ทำไมล่ะ บ้านผมขายของแล้วทำไม แล้วคุณล่ะหน้าตาคุณไม่น่าเป็นตำรวจเลย น่าจะเป็นพวกโจรดักปล้นมากกว่ามั้ง” หมอเก่ง
สวนกลับได้เจ็บแสบพอดู

 “งั้นหรอ งั้นผมขอปล้นสวาทคุณได้ป่ะ ฮ่าๆ” หมวดบีทำท่าทางทีเล่นทีจริง เขาชักชอบชายหนุ่มตรงหน้าที่แอบอ้างตัวเองว่าเป็น
หมอเสียแล้ว

  “คุณมันบ้า โรคจิต ผมจะไปประชุมแล้ว ถอยไป” หมอเก่งพูดแล้วพยายามเดินหนีหมวดบี หมวดบีไม่ลดละเขาเข้ารวบตัวหมอเก่งจากทางด้านหลังทันที

 “หยุด คุณจะไปไหน ในนามของตำรวจ ผมขอสั่งให้คุณไปจ่ายค่าปรับข้อหาขับรถเร็วเกินมาตรฐานที่โรงพักซะ ไม่อย่างนั้นผมจะ
จับคุณ แล้วส่งให้เข้าไปนอนในคุกสักสองสามวัน”

 “ไอ้บ้า ปล่อย ปล่อย” หมอเก่งพยายามดิ้นให้หลุดจากวงแขนนั่น

 “ไม่ปล่อย ผมไม่ปล่อย” หมวดบีพูดพลางกระซิบเบาๆข้างๆหู “คุณต้องไปโรงพักกับผม”

 “เออๆ ผมยอมไปก็ได้ ปล่อยผมก่อนนะครับ” หมอบีแสร้งพูดดี หมวดบีจึงยอมปล่อย เมื่อหลุดพ้นจากวงแขนที่เข้มแข็งนั่นแล้ว
หมอเก่งก็หันหน้าเข้าประจัญกับหมวดบีทันที

 “จะให้ผมจ่ายค่าปรับใช่ไหม ก็ได้” หมอเก่งพูดพลางยิ้มๆก่อนที่จะเตะเข้าที่กลางหว่างขาของหมวดบีอย่างแรง หมวดบีล้มลง
แทบจะทันที ไม่ต้องบอกก็รู้ ว่าเขาจะเจ็บขนาดไหน

 “ค่าปรับ อยากได้นักไม่ใช่หรอ ผมจ่ายให้แล้วนะคุณตำรวจ ถ้าไม่มีอะไรติดค้างกันแล้วผมไปล่ะ แบร่ๆ” หมอเก่งพูดเยาะเย้ย

พรางแลบลิ้นปลิ้นตาใส่หมวดบีที่นอนกองอยู่กับพื้น ก่อนที่จะวิ่งขึ้นรถของตัวเองและขับรถหนีไปอย่างรวดเร็ว

   หลังจากที่หมอเก่งหนีไปได้แล้ว ถ้าไม่มีรถของสายตรวจวิ่งผ่านมา หมวดบีคงได้นอนจุกไปกับพื้นอีกนานแหงๆ!






    หลังจากที่การแสดงละครเวทีได้ปิดม่านการแสดงลงไป เหนือก็ยังไม่เห็นแม้แต่เงาของกฤษณพลเลย เขาคงลืมสินะหรือไม่ก็

คงไม่ว่างที่จะมาดู เหนือคิดไปเรื่อยขณะที่กำลังถอดชุดนักแสดงออก และกำลังจะเตรียมตัวที่จะกลับหอพักของตน จู่ๆก็มีเสียง
ร้องเรียกจากเพื่อนของเขามาจากด้านหลัง

  “เหนือ เหนือ มีคนมาหาอยู่ด้านนอกน่ะ เขารอแกอยู่ที่โต๊ะม้าหินตรงทางออกจากหอประชุมนะ” เพื่อนสาวของเขาชื่อฟางร้อง
เรียกเหนือ

 “ใครน่ะ ฟาง?” เหนือถามเพื่อนสาวของเขา

 “ไม่รู้สิเหนือ พี่ชายแกมั้ง เห็นใส่สูทมาอย่างดีเลย” ฟางพูดอย่างสงสัยเช่นกันก่อนที่จะขอตัวเดินไปหารุ่นน้องอีกสองสามคนที่

กำลังเก็บชุดนักแสดงเพื่อที่จะรวบรวมไปซัก เหนือจึงรีบเก็บของและและรีบเดินออกจากหอประชุมไปทันที ใครน่ะที่มาหาเขา พี่

เขาหรอ? คงไม่หรอกมั้ง พี่เขาออกจะงานยุ่งไม่ใช่หรอช่วงนี้ วันนั้นที่เหนือโทรไปชวนพี่ชายเขาให้มาดูเขาแสดงละครเวที พี่ชาย

เขาก็ยังตอบว่าไม่ว่างมาหรอก เพราะช่วงนี้งานพี่ชายเขายุ่งมากนัก เหนือเดินตรงไปที่โต๊ะม้าหินอ่อนที่ฟางบอกว่ามีคนรอเขาอยู่

ชายหนุ่มคนหนึ่งยืนใส่สูทยืนหันหลังให้เขาอยู่ ร่างนั้นหันไปมองบ่อน้ำกลางมหาวิทยาลัยอย่างสบายใจ แดดยามเย็นกระทบกับผิวน้ำในบ่อ ส่องประกายสีทองสวยงามยิ่งนัก

 “คุณครับ” เหนือร้องเรียกชายหนุ่มคนนั้นเบาๆ ร่างนั้นหันมายิ้มให้เขา กฤษณพลนั่นเอง

 “อ้าว คุณกฤษณ์” เหนือยิ้มเบาๆ ให้กับร่างนั้น

 “ขอโทษนะที่พี่มาซะเย็นเลยเหนือ พอดีช่วงบ่ายมีประชุม มาอีกทีนึงเขาก็เลิกแสดงไปเสียแล้ว” กฤษณพลพูดก่อนที่จะหัวเราะ

เบาๆกลบเกลื่อน เหนือยิ้มให้ร่างนั้นเบาๆ

 “ไม่เป็นไรหรอกครับคุณกฤษณ์ แค่คุณกฤษณ์มาผมก็ดีใจแล้วครับ” เหนือพูด

 “งั้นเอาอย่างนี้ไหม เดี๋ยวพี่ไปเลี้ยงข้าวเป็นการไถ่โทษดีไหม เหนืออยากไปกินที่ไหนดี?”

 “ไม่เป็นไรหรอกครับ ผมว่าจะไปกินข้าวที่โรงอาหารพอดีเลย ผมไม่รบกวนคุณกฤษณ์หรอกครับ”

 “งั้น เอางี้ไหม เดี๋ยวพี่ไปกินเป็นเพื่อนดีไหม” กฤษณพลพูดพลางยิ้ม เหนือยิ้มเบาๆก่อนที่จะตอบตกลงไปกับกฤษณพล

หัวข้อ: Re: #### เชลยรัก เชลยแค้น อัพตอนใหม่ วันที่ 26-12-2555 ครับ ####
เริ่มหัวข้อโดย: nunnuns ที่ 26-12-2012 18:22:08

เหนือคือน้องพระเอกแล้วก็ไม่รู้เรื่องที่พี่ทำแน่เลย ใช่หรือเปล่าหว่า

หัวข้อ: Re: #### เชลยรัก เชลยแค้น อัพตอนใหม่ วันที่ 26-12-2555 ครับ ####
เริ่มหัวข้อโดย: Maytbb ที่ 26-12-2012 18:23:47

 o18 หมวดบี  หมอเก่ง  :impress2: :กอด1:

หัวข้อ: Re: #### เชลยรัก เชลยแค้น อัพตอนใหม่ วันที่ 26-12-2555 ครับ ####
เริ่มหัวข้อโดย: hello_lovestory ที่ 26-12-2012 19:08:52

แวะมาเชียร์คุณตำรวจกับคุณหมอ

หัวข้อ: Re: #### เชลยรัก เชลยแค้น อัพตอนใหม่ วันที่ 26-12-2555 ครับ ####
เริ่มหัวข้อโดย: gngane ที่ 26-12-2012 20:05:49

เเวะมาลงชื่อไว้เเละสวัสดีปีใหม่ล่วงหน้าค่ะนักเขียน  ตอนนี้ยุ่งจัดห้องจัดเสร็จจะมาอ่านมาเม้นให้นะตัวเอง

 :กอด1: :กอด1: :กอด1:

หัวข้อ: Re: #### เชลยรัก เชลยแค้น อัพตอนใหม่ วันที่ 26-12-2555 ครับ ####
เริ่มหัวข้อโดย: Chia ที่ 26-12-2012 22:08:10

-------------------------------------------------ตอนพิเศษ ต้อนรับปีใหม่ --------------------------------------------------

    เคยมีคนบอกกับผมว่า ถ้าสักวันหนึ่งเราต้องห่างไกลกัน ขอให้หยิบดอกไม้ที่เขาให้ขึ้นมา และเมื่อถึงวันนั้น ดอกไม้ดอกนั้น จะพาเขากลับมา



   “เก่ง” เสียงๆหนึ่งดังขึ้นจากข้างหลังผมที่นั่งอยู่บนเก้าอี้ตัวเล็กบนระเบียงชั้นสองของบ้าน ท้องฟ้าคืนนี้มืดสนิท เสียงเรไรยังคง

ร่ำร้องอยู่มิวาย ภูเขายังคงทอดตัวยาวเป็นแนวไกลสุดสายตา ลมหนาวเดือนธันวาคมพัดมาอย่างแผ่วเบาดุจจะรับรู้ว่าคืนนี้จะมีชีวิตหนึ่งที่ต้องพรากจากกันไป

  “อื้อ บี…..” ผมหันหน้าไปรับคำของชายคนหนึ่งที่กำลังเดินเข้ามาหาผมอย่างแผ่วเบา ร่างใหญ่ๆที่สมชายชาตรีนั้นสวมเสื้อยืด

บางๆ กับกางเกงขาขายาวตัวโปรดที่ผมซื้อให้เขาเมื่อวันเกิดในปีที่ผ่านมา ผมลุกขึ้นเดินไปที่ริมระเบียง ลมหนาวพัดโชยมาอย่างแผ่วเบาอีกครั้งหนึ่ง

  “ผม   ผมไม่อยากไปเลย  ผมไม่อยากจากคุณไปเลย …..เก่ง”  เขาพูดด้วยน้ำเสียงเศร้า ผมที่เป็นคนฟังก็เศร้าไม่น้อยไป

มากกว่าเขา แต่แล้วผมก็ต้องฝืนใจทำตัวให้เข้มแข็งขึ้นมา เพราะผมไม่อยากต้องให้เขาเป็นห่วงผม ผมจับมือเขาเบาๆ ก่อนที่จะบอกเขาไปว่า

  “บีต้องไปทำหน้าที่เพื่อชาตินะ ไปทำหน้าที่……ของลูกผู้ชาย” ผมพูดด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ พรุ่งนี้แล้วสินะที่หมวดบีสุดที่รักของ

ผมจะต้องย้ายไปช่วยราชการที่สามจังหวัดชายแดนภาคใต้เป็นเวลาสองปี เมื่อผมพูดจบ หมวดบีก็ไม่พูดอะไรต่อเพียงแต่เขาได้

แต่จับหน้าผมเบาๆ ก่อนที่จะหยิบดอกกุหลาบขาว ดอกหนึ่งที่เขาเพิ่งเด็ดออกมาใส่มือผมอย่างแผ่วเบา ผมไม่พูดอะไรต่อ น้ำตา

ที่กลั้นไว้พาลไหลออกมาอย่างไม่เป็นท่า ทำไมนะ ทำไมต้องเป็นผู้ชายคนนี้ ผู้ชายที่ผมรักเขาสุดหัวใจ ผมรู้ว่าถ้าสถานที่ๆเขาจะไปนั้นมันอันตรายมากแค่ไหน ผมไม่อยากให้เขาไปเลย ทำไมนะ

  “ไม่เอานะเก่ง อย่าร้องสิ บีไม่ได้ไปตายซักหน่อย” หมวดบีพยายามหยอกผมด้วยท่าทีที่เศร้าสร้อย

 “บี ไม่ไปไม่ได้หรอ ? “ ผมรู้ว่าผมไม่มีสิทธิที่จะพุดประโยคนี้ออกไป แต่ผมอยากจะพูดเพราะไม่อยากโกหกใจของตัวเองอีกต่อ

ไปแล้ว ใจผมมันกลัว กลัวว่าคืนนี้จะเป็นคืนสุดที่ผมและหมวดบีได้อยู่ด้วยกัน หมวดบีไม่พุดอะไรต่อ เขาปาดน้ำตาผมเบาๆ ลมหนาวพัดมาอย่างแรงอีกครั้งหนึ่ง

 “จำไว้นะ เก่ง ถ้าวันไหนเก่งอยากให้บีกลับมา เก่งจงหยิบดอกไม้ดอกนี้ขึ้นมานะ แล้วมันจะพาบีกลับมา”

 “ เก่ง   เก่งรักบีนะ” ผมพูดปนไปกับเสียงสะอื้นไห้ หมวดบีจึงรวบตัวผมไปกอดเบาๆ ท่ามกลางสายลมและแสงจันทร์คืนนี้ จะมี
ใครรู้เล่าว่า ยังมีความทุกข์ที่แสนจะสาหัสของคู่รักคู่หนึ่งอยู่ด้วย


  “โชคดีนะ” ผมพูดกับหมวดบีเบาๆในยามเช้า ก่อนที่หมวดเก่งจะยิ้มให้ผมเบาหนึ่งที

 “รักษาเนื้อรักษาตัวด้วยล่ะ บีสัญญาว่าบีจะกลับมาหาเก่ง” เขาพูดแค่นั้นก่อนที่จะเดินขึ้นรถไปอย่างเร่งรีบ พลันที่รถออกน้ำตาผม

ก็ไหลออกอย่างไม่รู้ตัว ใจผมจะขาดเสียให้ได้ ณ ตรงนั้น








  เย็นนี้ผมนั่งอยู่บนเก้าอี้ไม้ที่ระเบียงหลังบ้านอย่างแผ่วเบา ภูเขายังคงไกลสุดลูกหูลูกตาดังเดิม ลมหนาวเดือนธันวาพัดโชยมา

อีกครั้ง กลิ่นดอกไม้โชยมาจากที่ไหนสักแห่งในป่าใหญ่ สมุดบันทึกเล่มหนึ่งถูกวางลงบนโต๊ะอย่างแผ่วเบา ผมหยิบดอกกุหลาบสี

ขาวที่หมวดบีให้ผมขึ้นมาในวันนั้นอย่างพินิจดู มันเหี่ยวเฉาไปตามกาลเวลาหมดแล้ว แต่ความรักของผมไม่เคยที่จะห่อเหี่ยวตาม

ดอกไม้เลย มีแต่ที่จะทวีเพิ่มขึ้นทุกวันๆ ลมหนาวพัดมาอย่างแรง จนทำให้กลับดอกไม้ที่เก่าและเฉาหลดออดจากก้าน กลีบของ

มันปลิวไปตามสายลมอย่างแผ่วเบา

  “เก่ง” เสียงๆหนึ่งที่ผมคุ้นเคยดังขึ้นจากด้านหลัง ผมหันกลับไปดูด้วยความดีใจ ผู้ชายที่เป็นดั่งความสุขของผมได้กลับมาแล้ว ผมยิ้มให้เขาเบาๆ ก่อนที่จะคว้าตัวเขามากอดไว้อย่างแรง

  “บี บี เก่งคิดถึงบีมากนะ เก่ง รักบีนะ” ผมพูดด้วยน้ำเสียงปนสะอื้นไห้ เขาลูบหัวผมเบาๆ ก่อนตอบว่า

  “บีก็รักเก่ง”

สิ้นเสียงเขา โลกของผมก็พลันสว่างขึ้นมาอีกครั้งหลังจากที่มืดมนไปนาน เขาไม่ใช่คนนอกของผมอีกต่อไป แต่เขาจะเป็นคนที่จะ
อยู่ในหัวใจของผมไปตลอดกาล …..


--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

ผมลองเขียนตอนสั้นๆดูครับ อาจจะไม่ค่อยสนุกนัก แต่ผมก็พยายามเขียนขึ้นมาครับ หวังว่าคงจะชอบกันนะครับผม

ปอลิง ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาอ่านด้วยนะครับ

หัวข้อ: Re: #### เชลยรัก เชลยแค้น อัพตอนใหม่ วันที่ 26-12-2555 ครับ ( อัพตอนพิเศษเพิ่มครับ ) ####
เริ่มหัวข้อโดย: cavalli ที่ 26-12-2012 23:53:17

 o13

หัวข้อ: Re: #### เชลยรัก เชลยแค้น อัพตอนใหม่ วันที่ 26-12-2555 ครับ ( อัพตอนพิเศษเพิ่มครับ ) ####
เริ่มหัวข้อโดย: hello_lovestory ที่ 26-12-2012 23:58:51

ชอบจังตอนพิเศษของคุณหมอกับคุณตำรวจ น่ารักที่สุดเลย

หัวข้อ: Re: #### เชลยรัก เชลยแค้น อัพตอนใหม่ วันที่ 26-12-2555 ครับ ( อัพตอนพิเศษเพิ่มครับ ) ####
เริ่มหัวข้อโดย: ammamooty ที่ 27-12-2012 05:57:32

แอบมาตามคุณกมอเก่งกะหมดบีน่าร๊ากกก

หัวข้อ: Re: #### เชลยรัก เชลยแค้น อัพตอนใหม่ วันที่ 26-12-2555 ครับ ( อัพตอนพิเศษเพิ่มครับ ) ####
เริ่มหัวข้อโดย: KARMI ที่ 27-12-2012 12:00:22

 :pig4:

หัวข้อ: Re: #### เชลยรัก เชลยแค้น อัพตอนใหม่ วันที่ 26-12-2555 ครับ ( อัพตอนพิเศษเพิ่มครับ ) ####
เริ่มหัวข้อโดย: actionmarks ที่ 10-01-2013 19:17:22

มาต่อยัง

หัวข้อ: Re: #### เชลยรัก เชลยแค้น อัพตอนใหม่ วันที่ 26-12-2555 ครับ ( อัพตอนพิเศษเพิ่มครับ ) ####
เริ่มหัวข้อโดย: Chia ที่ 10-01-2013 22:03:47

ขอโทษนะครับที่หายไปนานนะครับ มาต่อกันนะครับ ตอนนี้ขอลงแค่นิดนึงก่อนนะครับ เพราะงานเยอะมาก เอาล่ะคับ เรามาต่อกันเลยดีกว่าคับ


   “โอ๊ย ไอ้ต้า ข้ายังจุกๆอยู่เลยเนี่ย แม่ง! คนอะไรว่ะ ดุชะมัดเลย ข้าแค่แหย่ไปนิดเดียวเอง ล่อซะข้าแทบ     สูญพันธุ์เลย”

หมวดบีพูดกับหมวดต้าเพื่อนตำรวจที่สนิทกัน หลังจากเรียนจบตำรวจแล้ว หมวดต้าก็ได้ถูกส่งตัวมาประจำการทีนี้ ส่วนหมวดบีนั้น

ได้ประจำการอยู่ที่กรุงเทพฯ แต่ทั้งสองก็ยังคงไปมาหาสู่กันอยู่เสมอๆ ทำให้มิตรภาพของตำรวจหนุ่มทั้งสองยังคงยืนยาวอยู่จนถึง

ทุกวันนี้ หลังจากที่หมวดบีโดนหมอเก่งเตะจนล้มลงไปนอนที่กลางถนน พอดีกับที่รถสายตรวจผ่านมา หมวดบีจึงบอกกับพวกตำรวจสายตรวจว่าเขาเป็นเพื่อนกับหมวดต้า ตำรวจสายตรวจจึงพาเขามาพบกับหมอหมีที่บ้านพัก

   “ข้าอยากรู้จริงๆว่าเอ็งไปแหย่อะไรเขา เอ็งยิ่งชีกออยู่ ไม่ใช่ไปเอ็งไปกอดไปหอมเขาหรือไง เขาถึงเตะเข้าให้” หมวดต้าถาม

หมวดบี เขารู้มาตั้งแต่สมัยที่เป็นนักเรียนเตรียมแล้วว่า หมวดบีนั้นทั้งเจ้าชู้ทั้งชีกอแค่ไหน ทำสาวๆเสียใจมากนักต่อนักแล้วนัก 
แต่ก็ดี ให้มันเจอของจริงแบบนี้สะบ้าง มันจะได้เข็ดๆไปสะที

 “เออ แล้วนี่เอ็งจะเอาไงว่ะ เรื่องเด็กคนนั้น มะรืนนี้จะให้ข้าพาไปที่ตลาดนั้นเลยไหม ข้าว่างอยู่แล้ว แต่พรุ่งนี้ข้าไม่ว่างว่ะ ต้องตาม

เจ้านายไปราชบุรี พรุ่งนี้เอ็งจะไปเที่ยวเล่นก็ได้นะโว้ย เดี๋ยวข้าให้ลูกน้องข้าพาไป” หมวดต้าบอกหมวดบี หมวดบีพยักหน้ารับคำ

 “เออ ขอบใจมากว่ะ เรื่องเด็กคนนั้นน่ะนะ ไอ้ต้าเอ๋ย เอ็งรู้ป่ะว่าพี่ชายเขาเป็นห่วงยิ่งกว่าอะไรดีเสียอีก ไม่งั้นข้าคงไม่รีบบึ่งรถมา

หาเอ็งหรอกว่ะ เออ ระหว่างนี่ข้าขอพักกับเอ็งไปพลางๆก่อนนะเว้ยไอ้ต้า”

 “เออ ตามสบายว่ะ ไอ้บี อยู่กับข้าก่อนน่ะดีแล้ว เอ็งไม่รู้จักที่จักทางมากนัก เดี๋ยวจะหลงซะเปล่าๆ ขนาดมาหาข้าเอ็งยังหลงได้เลยนี่หว่า ฮ่าๆๆ” หมวดหมีหัวเราะกวนเพื่อนเบาๆ

 “เออ ขอบใจเอ็งมากนะ ไอ้ต้า” หมวดบีขอบใจหมวดหมีเบาๆ ก่อนที่หมวดต้าจะขอตัวไปทำธุระที่สถานีตำรวจ หมวดบีจึงรำพันกับตัวเองเบาๆ

 “ฮึ จ่ายค่าปรับผมแบบนี้หรอ งวดหน้าผมต้องเอาคืนให้สาสม” หมวดบีหัวเราะเบาๆ พลางคิดไปถึงเอวบางๆที่เขารวบไว้เมื่อยาม

บ่าย และใบหน้าที่หน้านวล แววตาที่ฉายแววโกรธเขาภายใต้กรอบแว่นนั่นมันทำให้เขาอยากรู้ อยากลอง อยากค้นหาอะไรๆในตัวหนุ่มคนนั้นที่อ้างตัวว่าเป็นหมอมากขึ้น หมวดบีคิด  ก่อนที่เขาจะทิ้งตัวลงนอนบนโซฟาอย่างสบายใจ

หัวข้อ: Re: #### เชลยรัก เชลยแค้น อัพตอนใหม่ วันที่ 10-01-2556 ครับ ####
เริ่มหัวข้อโดย: maru ที่ 10-01-2013 22:23:49

นายกัน กฤษณ์เหนือ บีเก่งสินะ กันเป็นคนทำกับข้าวให้นายใช่ไหม แล้วกันหายไปไหนกันนะเนี่ย นายชอบกันแล้วใช่ไหมนะ แต่ทำไมไม่พูดกับกันดี ๆ แล้วทำแบบนั้นทำไมนายถ้ากันรู้กันจะว่ายังไงเนี่ย เหนือคิดยังไงกับกฤษณ์กันนะ บีทำไมไปว่าเก่งแบบนั้น แล้วเก่งทำไมทำกับบีแบบนั้น

หัวข้อ: Re: #### เชลยรัก เชลยแค้น อัพตอนใหม่ วันที่ 10-01-2556 ครับ ####
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 10-01-2013 22:45:51

 :call: :call: :call:

หัวข้อ: Re: #### เชลยรัก เชลยแค้น อัพตอนใหม่ วันที่ 10-01-2556 ครับ ####
เริ่มหัวข้อโดย: bun ที่ 10-01-2013 22:58:22

มาครั้งเดียวได้ 2 คนหรือเปล่านี่
ได้ทั้งคนที่หายและแฟน

หัวข้อ: Re: #### เชลยรัก เชลยแค้น อัพตอนใหม่ วันที่ 10-01-2556 ครับ ####
เริ่มหัวข้อโดย: gngane ที่ 10-01-2013 23:01:07

นักอ่านมาเเบบมึนๆ

สวัสดีปีใหม่อีทีนะจ๊ะ

หัวข้อ: Re: #### เชลยรัก เชลยแค้น อัพตอนใหม่ วันที่ 10-01-2556 ครับ ####
เริ่มหัวข้อโดย: lalitalx ที่ 10-01-2013 23:24:22

เจ็บแค้นเคืองโกรธ โทษฉันใย ฉันทำอะไรให้เธอเคืองโกรธ 555555
เพลงนี้ลอยมาตอนอ่านเรื่องนี้ อิอิ พระเอกโหดร้ายจังเลย TT แต่ก็แอบมีอ่อนโยน
แล้วคู่คุณพี่จะมีแก้แค้นกลับมั้ยคะเนี่ย  o18

หัวข้อ: Re: #### เชลยรัก เชลยแค้น อัพตอนใหม่ วันที่ 10-01-2556 ครับ ####
เริ่มหัวข้อโดย: cavalli ที่ 10-01-2013 23:38:53

พิเศษ = สั้น
 :z13: :z3:

หัวข้อ: Re: #### เชลยรัก เชลยแค้น อัพตอนใหม่ วันที่ 10-01-2556 ครับ ####
เริ่มหัวข้อโดย: hello_lovestory ที่ 11-01-2013 00:00:57

มาแบบสั้นมาก ยังไม่หายคิดถึงเลย คุณ จขกท. ตอนหน้าขอแบบเต็มๆ นะ ยาวๆ

หัวข้อ: Re: #### เชลยรัก เชลยแค้น อัพตอนใหม่ วันที่ 10-01-2556 ครับ ####
เริ่มหัวข้อโดย: Maytbb ที่ 11-01-2013 12:20:15

 :m3: เก่งกะบี

หัวข้อ: Re: #### เชลยรัก เชลยแค้น อัพตอนใหม่ วันที่ 10-01-2556 ครับ ####
เริ่มหัวข้อโดย: Chia ที่ 01-02-2013 21:16:59

ขอโทษนะครับที่หายไปนานมาก นานเวอร์ อิ อิ พอดีว่ามีธุระบางประการครับ เพื่อไม่เป็นการเสียเวลามาค่อกันดีกว่านะครับ ไม่รู้ว่าเพือ่นๆนักอ่านยังรออ่านอยู่หรือเปล่าน้อ :)))

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

เกือบเที่ยงคืนแล้ว แต่ศักดิ์นรินทร์ก็ยังคงนั่งง่วนอยู่กับเอกสารกองพะเนินอยู่บนโต๊ะ ตอนนี้ผลผลิตในไร่ของเขาเริ่มให้ผลผลิต

มากกว่าเดิมพอให้ได้กำไรคืนมาบ้างเล็กๆน้อยก็ยังดี ดีกว่าที่ไม่ได้อะไรเลย ศักดิ์นรินทร์ชักรู้สึกปวดหัวขึ้นมา เขาจึงจัดแจงเก็บ

เอกสารพวกนั้นให้เข้าที่ ก่อนที่จะเดินลงไปนอนบนเตียง ป่านนี้เด็กคนนั้นจะเป็นยังไงบ้างนะ หลังจากวันนั้นที่โกสินทร์หายตัวไป

จากบ้านเขา เขาก็ให้คนงานในไร่เขาตามหาโกสินทร์จนแทบจะทั่วจังหวัด แต่ก็ไร้ร่องรอยของโกสินทร์ เขารู้สึกเกลียดตัวเองที่

ทำให้เด็กคนนั้นเกลียดถึงขั้นขนาดที่ว่าเห็นเขาล้มลงไปต่อหน้าต่อตาก็ยังไม่คิดจะช่วย และหนีไปในที่สุด

 “ป่านนี้จะเป็นยังไงบ้างนะ” ศักดิ์นรินทร์รำพึงกับตัวเองเบาๆ เขาลุกขึ้นยืนพลางมองออกไปที่นอกหน้าต่าง ฟ้าเบื้องบนนั้นเต็มไป

ด้วยดวงดาวที่ส่องสกาว ลมเย็นๆพัดเข้ามาประทะกายเขา คงใกล้หน้าหนาวแล้วสินะ ศักดิ์นรินทร์คิดก่อนที่จะเดินขึ้นไปชั้นสอง

ของบ้าน เขาอยากจะขึ้นไปดูสถานที่ๆโกสินทร์นั้นเคยอยู่ สถานที่ๆเขาเป็นเจ้าของโกสินทร์แต่เพียงผู้เดียว สถานที่ๆเต็มไปด้วย

รอยยิ้มของเขาและคราบน้ำตาของโกสินทร์ ศักดิ์นรินทร์เปิดประตูเบาๆ ลมเย็นๆพัดเข้ามาในห้องก่อนที่จะประทะกับร่างกายของ

ศักดิ์นรินทร์ แสงสว่างจากจันทราสาดส่องเข้ามาในห้องผ่านหน้าต่างที่เปิดไว้อยู่ ที่บนเตียงมีร่างๆหนึ่งนอนหลับสนิทอยู่ ร่างที่เขาคุ้นเคย ร่างที่เขาคิดว่าเจ้าของร่างได้หนีหายไปจากเขาเสียแล้ว

 “แก!” ศักดิ์นรินทร์อุทานขึ้นมาทันทีที่เห็นร่างเล็กๆนอนอยู่บนเตียง เขาเดินไปหาร่างนั้นบนเตียงทันที ร่างนั้นตื่นขึ้นมาตามเสียงร้องเรียกของเขา

 “หืม คุณ  คุณเข้ามาได้ไงเนี่ย?” โกสินทร์นั้นพูดอย่างงัวเงียก่อนที่จะลุกขึ้นนั่งลงบนเตียง


 “ทำไม แกจะกลับมาทำไม แกอยากให้ฉันทำร้ายแกนักหรอ? ทำไมไม่หนีไป ทำไม!”  ศักดิ์นรินทร์เอ่ยขึ้นอย่างเสียงดังราวกับ
คนบ้า เขารู้สึกผิดกับเด็กหนุ่มตรงหน้าอย่างมาก มากเสียจนไม่อยากให้โกสินทร์มาเจอคนเลวๆแบบเขา

   “……………..”


 “ทำไมแกไม่ตอบฉัน แกไม่กลัวฉันหรอ แกอยากโดนฉันลงโทษแกมากเลยใช่ไหม” ศักดิ์นรินทร์ถาม


“ผมยอมและเต็มใจ คุณจะฆ่าผมก็ได้ ผมจะยอมให้คุณฆ่าผมด้วยมือของคุณ” โกสินทร์พูดกับศักดิ์นรินทร์ ศักดิ์นรินทร์น้ำตาไหล

ไม่รู้ว่าทำไมน้ำตาของเขาถึงไหลออกมา น้ำตาลูกผู้ชายน้ำตาที่ไหลออกมาจากการถูกความเหงาทำร้ายมาอย่างหนัก น้ำตาของ

ผู้ชายที่มีแต่ความเหงาเป็นเพื่อน มันได้ไหลออกมาจนหมดสิ้นแล้วในยามนี้ ร่างเล็กๆนั้นยกมือขึ้นเบาๆ ก่อนที่จะบรรจงเช็ดน้ำตาให้กับร่างใหญ่ตรงหน้า  โกสินทร์ยิ้มเบาๆ ก่อนเอยขึ้นมาว่า

 “ผมไม่ได้กลับมาหาคุณหรอกครับ คุณศักดิ์นรินทร์” โกสินทร์พูดพลางยิ้มน้อยๆบนใบหน้า หากแต่ศักดิ์นรินทร์ไม่เข้าใจความหมายคำที่เขาพูดเลยแม้แต่น้อย

 “ไม่ได้กลับมาหาฉัน แล้วกันกลับมาหาใคร?” ศักดิ์นรินทร์ถามโกสินทร์ โกสินทร์ยิ้มน้อยๆ

 “ที่ผมบอกว่าผมไม่ได้กลับมาหาคุณ แท้จริงแล้วผมไม่ได้ไปไหนเลยต่างหาก ผมอยู่รอบๆตัวคุณมาตลอด ผมแอบดูคุณ เฝ้ามองดูคุณทุกวัน แต่คุณเองต่างหากที่ไม่ได้สังเกตผมเลย” โกสินทร์พูดแล้วยิ้ม

 “งั้น กันอยู่กับพี่นะ อยู่กับพี่ที่นี้นะ พี่ไม่อยากอยู่คนเดียวอีกแล้ว” น้ำตาลูกผู้ชายไหลออกมาอีกครั้ง โกสินทร์ยิ้มเบาๆก่อนที่จะปาดน้ำตาให้ชายหนุ่มตรงหน้า ราตรีนี้ช่างงดงามยิ่งนัก ร่างทั้งสองบอกรักกันอย่างหวานชื่นภายใต้แสงจันทร์และแสงดาวที่ดู

เหมือนว่าจะเป็นพยานรักให้เขาทั้งสอง ไม่ว่าอีกนานเท่าไหร่ ใจทั้งสองก็จะหลอมหลวมเป็นหนึ่งเดียวกันตลอดไป
 
  “ทำไมกันถึงไม่หนีไปล่ะ เล่าให้พี่ฟังได้ไหม?” ศักดิ์นรินทร์ถามร่างเล็กที่อยู่ในอ้อมกอดของเบาเบาๆ โกสินทร์มองหน้าศักดิ์นรินทร์ก่อนที่จะพูดขึ้นมาว่า

 “ถ้าคุณอยากรู้ ผมจะเล่าให้ฟัง”
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
““คุณ!” โกสินทร์ร้องขึ้นมาในทันทีที่เห็นศักดิ์นรินทร์ล้มลงไปที่นอนที่พื้นอยู่ห้อง ร่างของศักดิ์นรินทร์นั้นหน้าซีดอย่างเห็นได้ชัด เด็กหนุ่มตกใจมากจนไม่รู้จะทำอย่างไร เขาเหลือบไปเห็นประตูห้องที่ถูกเปิดอ้าไว้ ก่อนที่โกสินทร์จะตัดสินใจวิ่งออกมาจากในห้องนั้นทันที

 “ช่วยด้วยครับ เจ้าของไร่เป็นลม ช่วยด้วยครับ ช่วยด้วย เจ้าของไร่เป็นลม” โกสินทร์วิ่งตะโกนไปลั่นทั้งไร่ โกสินทร์ใช้สรรพนาม

เรียกศักดิ์นรินทร์ว่าเจ้าของไร่ เหตุเพราะเขาไม่รู้ว่าคนที่จับเขาว่าชื่ออะไร พลันก็ปรากฏร่างของคนงานจำนวนสองสามคนวิ่งตรงมาหาเขาด้วยสีหน้าตื่นตระหนก

 “ใคร ใครเป็นอะไรไอ้หนู บอกลุงมาสิ” หนึ่งในคนงานคนหนึ่งเอ่ยถามโกสินทร์

 “เจ้าของไร่เป็นลมอยู่บนชั้นสองของบ้านครับ” โกสินทร์ตอบ

 “เห้ย ไม่ได้การแล้ว พวกเราไปดูคุณศักดิ์นรินทร์กันก่อนโว้ยไป ไอ้เจิด ไอ้อุดม” คนงานคนนั้นร้องเรียกชายหนุ่มสองคนที่ท่าทาง

ดูเหมือนเป็นรุ่นน้องเขาให้ตามเขาไปอย่างเร็ว  โกสินทร์เพิ่งจะรับรู้ว่าคนที่จับเขามาชื่อศักดิ์นรินทร์หรอ โกสินทร์คิดพลางหันไป

มองทางซ้ายขวา ใช่สิ ตอนนี้ไม่มีคนเห็นเขาแล้ว ไม่มีใครสนใจเขาแล้ว หนี เราต้องหนี เราต้องหนีออกจากที่นี้ให้เร็วที่สุด โกสินทร์คิด แต่อีกใจหนึ่งก็คิดขึ้นมาได้ว่าศักดิ์นรินทร์นั้นจะเป็นอย่างไงบ้าง จะเป็นอะไรมากหรือเปล่า ไม่รุ้ว่าทำไมเขาต้องคิดแบบนั้น

 “ไม่! เราต้องกลับบ้าน ไปหาป๊า หาพี่กฤษณ์” โกสินทร์พูดกับตัวเองเบาๆ ก่อนที่จะตั้งหน้าตั้งตาวิ่งออกจากไร่นั้นไปอย่างรวดเร็ว

 “โอ๊ย” จู่ๆโกสินทร์ก็สะดุดเข้ากับก้อนหินระหว่างทาง เขายังไปได้ไม่ไกลจากไร่ของศักดิ์นรินทร์มากนักก็มาสะดุดหกล้มเสียก่อน

ที่หัวเขาของเขาเป็นแผลขึ้นมาอย่างเห็นได้ชัด ร่างกายของเขาเต็มไปด้วยฝุ่นที่เกิดจากการหกล้ม เด็กหนุ่มรู้สึกเขาเดินไม่ถนัด

พร้อมกับเจ็บที่หัวเข้าแปลบๆ ถ้าหากเป็นอย่างนี้ต่อไปล่ะก็ เขาคงจะวิ่งต่อไปไม่ไหวแน่ ใช่สิ รถ เราต้องหาโบกรถแถวนี้ไปในตัว

เมือง โกสินทร์คิดได้ดั่งนั้นก็พยายามรอรถที่จะขับผ่านไปผ่านมา แต่ก็ไม่มีวี่แววที่จะมีรถผ่านมาแม้แต่คันเดียว เด็กหนุ่มจึงคิดแผน

ใหม่ขึ้นมา โดยการจะหลอกคนงานที่ไร่ของศักดิ์นรินทร์ให้พาเขาไปยังตัวเมือง และเขาก็จะบอกกับคนงานว่าจะไปหาซื้อของมา

ทำกับข้าวให้ศักดิ์นรินทร์กินระหว่างนั้นเขาจะแอบขอความช่วยเหลือจากพลเมืองดี หรือไม่ก็ตำรวจแถวนั้นทันทีที่คนงานในไร่ของ

ศักดิ์นรินทร์เผลอ เมื่อคิดได้ดังนั้นโกสินทร์จึงพยายามเดินกลับมาที่ไร่ เขาเห็นคนงานคนหนึ่งกำลังรถน้ำต้นไม้อยู่ที่ลานบ้าน อุดมนั่นเอง เมื่ออุดมเห็นเขาเดินมาจึงทักขึ้นมาว่า

“อ้าว ไอ้หนู ไปหกล้มที่ไหนมาเนี่ย มอมแมมมาเชียว”

 “อย่าเพิ่งถามอะไรผมเลยครับ แล้วก็ช่วยพาผมไปในเมืองด้วยครับ” โกสินทร์บอกกับอุดม หากแต่อุดมดูเหมือนจะไม่ค่อยเชื่อคำพูดของเด็กหนุ่มสักเท่าไหร่นัก

 “ผมชื่อกันครับ เป็นแขกของคุณศักดิ์นรินทร์ ตอนนี้ผมจะไปหาอะไรมาทำกับข้าวให้คุณศักดิ์นรินทร์ทานเมื่อเขาฟื้นขึ้นมาแล้ว”

โกสินทร์พูด เมื่ออุดมได้ยินว่าเด็กหนุ่มตรงหน้าเป็นแขกของศักดิ์นรินทร์เขาก็ไร้ข้อกังขาทันที เพราะนานๆที ศักดิ์นรินทร์จะพาเพื่อนมาที่บ้านซักครั้ง และคนที่ศักดิ์นรินทร์พามา แน่นอนว่าต้องเป็นคนที่สนิทมากจนพอที่จะไว้ใจได้ อุดมคิด

 “งั้นคุณกันก็ตามผมมาเลยครับ รถอยู่ทางนี้”
 
  “คุณศักดิ์นรินทร์นี่เขาน่าเห็นใจนะครับ ทำงานจนเป็นลมเป็นแล้งไป ท่าทางจะไม่ได้กินข้าวอีกตามเคย” อุดมเปิดฉากบท

สนทนากับโกสินทร์ทันทีที่เขาขับรถออกมาจากไร่ หากแต่โกสินทร์นั่งฟังอย่างเงียบๆ เมื่ออุดมไม่เห็นว่าโกสินทร์จะพูดอะไรต่อ เขาจึงพูดต่อไปว่า

 “จริงๆแล้วเนี่ย เมื่อก่อนนี้นะครับ ตอนที่คุณหนูเล็กอยู่ด้วยเนี่ย คุณศักดิ์นรินทร์เขาไม่เป็นแบบนี้หรอกครับ เพราะคุณเหนือเขา

บังคับให้พี่ชายเขากินข้าวทุกวัน แถมกินให้ตรงเวลาอีกต่างหาก แต่หลังๆมาเนี่ยครับ หลังจากที่คุณหนูเล็กไปเรียนที่กรุงเทพฯ

คุณศักดิ์นรินทร์แกก็ก็โหมงานอย่างนัก เพราะช่วงหลังๆมา เศรษฐกิจในไร่ก็ไม่ค่อยดีเท่าไหร่นัก ผลผลิตก็ได้น้อย คุณศักดิ์

นรินทร์คงจะเครียดน่าดู ผมเห็นวันๆ คุณศักดิ์นรินทร์ไม่เป็นอันทำอะไรนอกจากอ่านหนังสือ แล้วก็พยายามมาดูต้นไม้ในไร่ คุณ

ศักดิ์นรินท์เคยพูดกับผมนะครับว่า ถ้าหากว่ามีทางไหนที่จะเพิ่มผลผลิตได้ เขาก็จะทำ”อุดมพูดก่อนที่จะยิ้ม โกสินทร์เพิ่งจะเคยได้ยินว่าศักดิ์นรินทร์นั้นมุ่งมั่นที่จะทำงานเพื่อไร่ของเขาเพียงไร เด็กหนุ่มก็เลยอดไม่ได้ที่จะถาม

 “ท่าทางคุณศักดิ์นรินทร์เนี่ยจะรักไร่นี้มากเลยนะ”โกสินทร์พูด อุดมยิ้มออกเมื่อโกสินทร์เริ่มสนใจที่จะคุยกับเขา

 “ใช่ครับ คุณศักดิ์นรินทร์รักที่ดินผืนนี้มาก แม่ผมที่เป็นคนเก่าคนแก่ของบ้านคุณศักดิ์นรินทร์นั้นเขาเล่าให้ผมฟังว่า ที่ดินผืนนี้เป็น

ที่ทำกินสุดท้ายของครอบครัวคุณศักดิ์นรินทร์ เพราะครอบครัวคุณศักดิ์นรินทร์นั้นโดนคนที่กรุงเทพฯโกงจนล้มละลาย คุณท่านเลย

พาครอบครัวมาอยู่ที่นี่ แม่ผมบอกว่าแรกๆที่ดินผืนนี้เป็นที่รกร้างว่างเปล่า คุณท่านกับคุณหญิง พร้อมด้วยแม่ผมกับก็เลยร่วมมือกัน

หักร้างถางพงจนเป็นไร่อย่างที่เห็นเนี่ยแหละครับ ต่อมาไม่กี่เดือนหลังจากที่คุณท่านย้ายมาอยู่ที่นี่ ก็มีคนจากกรุงเทพมาหาคุณ

ท่าน ผมก็ไม่รู้ว่าเหมือนกันว่าคุณท่านคุยอะไรกับคนพวกนั้น แต่หลังจากนั้นไม่นานคุณท่านก็เสีย ทิ้งให้คุณหญิงนั้นเลี้ยงลูกมา

โดยลำพังตลอด ด้วยความอดทนบวกกับความพยายาม ทำให้ไร่ผลผลิตที่ออกไปจากไร่นี้มีคุณภาพมาก”อุดมยิ้มก่อนพูดต่อไป
ว่า 

  “แต่ก่อนไร่นี้เล็กกว่าที่เห็นมากนะครับ แต่ต่อมาก็ได้มีการขยับขยาบเพิ่มเติมจนใหญ่โตอย่างที่เห็นเนี่ยแหละครับ ตอนนี้คุณ

ศักดิ์นรินทร์ก็มีแผนที่จะซื้อที่ดินติดน้ำตกริมเชิงเขาด้วยนะครับ” อุดมกล่าวอย่างยืดยาว โกสินทร์ชักสนใจชีวิตครอบครัวของศักดิ์นรินทร์ขึ้นมา เขาจึงถามต่อไปว่า

 “แล้วคุณหญิงล่ะไปไหนแล้ว”

 “อ๋อ คุณหญิงท่านเสียไปเมื่อหกเจ็ดปีที่แล้วครับ หลังจากที่คุณท่านเสียไปได้ไม่นานนัก พูดๆไปผมก็สงสารคุณศักดิ์นรินทร์

เหมือนกันนะครับ หลังจากที่คุณหญิงเสีย ตอนนั้นคุณศักดิ์นรินทร์ก็เพิ่งอายุสิบเก้าเองครับ  เพิ่งจะเข้ามหาลัยปีหนึ่ง คุณศักดิ์

นรินทร์ก็เลยต้องดูแลทั้งไร่ ดูแลทั้งคุณหนูเล็กที่อายุเพิ่งจะสิบสามเท่านั้นเอง ไหนคุณศักดิ์นรินทร์จะต้องไปเรียนอีก ผมไม่เคย

เห็นคุณศักดิ์นรินทร์มีแฟนเลยครับ คงจะไม่มีเวลาไปหาใครมั้งครับ เพราะว่าตอนเช้าคุณศักดิ์นรินทร์ก็ไปเรียนพอเลิกเรียนคุณ

ศักดิ์นรินทร์ก็รีบกลับบ้านมาดูแลงานที่ไร่ต่อ” อุดมพูดพลางทำเสียงเศร้าก่อนพูดต่อไปว่า


“คุณกันเห็นจะเป็นคนที่โชคดีนะครับที่คุณศักดิ์นรินทร์พามาที่บ้าน เพราะตั้งแต่ที่คุณหญิงเสียไป ผมไม่เคยเห็นคุณศักดิ์นรินทร์

พาใครมาที่บ้านเลย เห็นแต่วันๆ คุณศักดิ์นรินทร์ก้อมหน้าก้มตาเรียนกับทำงานในไร่ตลอดเลย ผมว่าที่ช่วงนี้คุณศักดิ์นรินทร์แจ่ม

ใสขึ้นเนี่ย คงเป็นเพราะว่ามีคุณกันมาอยู่เป็นเพื่อนแน่ๆเลยครับ ถ้าคุณกันอยู่กับคุณศักดิ์นรินทร์นานๆก็คงจะดีสินะครับ” อุดมพุด

ก่อนที่จะส่งยิ้มให้โกสินทร์ โกสินทร์ไม่เคยรับรู้เลยว่า การกระทำของป๊าเขามันส่งผลให้ครอบครัวครอบครัวหนึ่งต้องลำบากมาก

แค่ไหน คนๆหนึ่งที่ไม่เคยมีเวลาให้กับใคร คนๆหนึ่งที่คงไม่เคยสัมผัสกับคำว่ารัก คนๆหนึ่งที่หัวใจด้านชาและอยู่กับความเหงามา

นาน โหดร้ายเหลือเกิน ยามนี้เขารู้สึกสงสารศักดิ์นรินทร์เป็นกำลัง โกสินทร์นั่งทบทวนเรื่องราวต่างๆที่ผ่านมา เรื่องที่ศักดิ์นรินทร์

ทำกับเขา ศักดิ์นรินทร์ขโมยจูบครั้งแรกของเขาไป หลังจากวันนั้นเขาก็เริ่มรู้สึกแปลกๆกับชายหนุ่มคนนั้น เขาอยากจะพบเจอกับ

ศักดิ์นรินทร์มากขึ้น  ตอนนี้โกสินทร์กลับไม่รู้สึกโกรธหรือเกลียดศักดิ์นรินทร์แต่ประการใด ตรงกันข้ามเขากลับสงสารและให้อภัย

ศักดิ์นรินทร์ทุกอย่างที่ทำกับเขา เขาอยากกลับไปหาศักดิ์นรินทร์ อยากกลับไปพูดความในใจที่เขามีต่อศักดิ์นรินทร์ ถ้าศักดิ์

นรินทร์ไม่คิดอะไรกับเขาก็ไม่เป็นไร ต่อให้เขาจะต้องโดนศักดิ์นรินทร์ทำร้ายอีกกี่รอบ เขาก็ยอมเพื่อให้เขาได้อยู่ข้างๆศักดิ์นรินทร์
   


  “คุณกันครับ นี่แม่ที่ผมเล่าให้ฟังไงครับ แม่ผมชื่อพิมครับ” อุดมกล่าวในขณะที่พาหญิงสูงอายุคนหนึ่งเข้ามาในห้องครัว

โกสินทร์ยกมือไหว้ก่อนที่จะเพ่งพินิจดูใบหน้าของป้าพิม ป้าพิมเป็นผู้หญิงที่หน้าตาบ่งบอกถึงความใจดีและสุขภาพแข็งแรง หลัง

จากที่โกสินทร์ได้ฟังเรื่องราวต่างๆของศักดิ์นรินทร์จากปากของอุดมแล้ว เขาก็ตัดสินใจว่าจะไม่ทิ้งให้โกสินทร์ต้องอยู่ตามลำพัง

แต่เขาขอร้องอุดมว่าไม่ให้บอกเรื่องที่อุดมเจอกับเขา อุดมรับปากอย่างงงๆ แต่ก็สัญญาเป็นอย่างดีว่าจะไม่บอกศักดิ์นรินทร์

 “ นี่คงจะมีคนไปบอกว่าแม่ว่าคุณศักดิ์นรินทร์ไม่สบายล่ะมั้งเนี่ย ไม่งั้นแม่ไม่รีบให้ผมไปรับหรอก ใช่ไหมแม่” อุดมถามแม่ของ
เขาอย่างยียวน ป้าพิมยิ้มๆ ก่อนที่จะเปรยว่า

 “ก็ข้ารักของข้านี่หว่า เห็นมาตั้งแต่เด็กๆ ไม่รักก็ไม่รู้จะว่าไงแล้ว” ป้าพิมพูดก่อนที่จะหันมาทางโกสินทร์

 “คุณหนูจะทำกับข้าวหรือค่ะ มาเดี๋ยวป้าช่วย ว่าแต่คุณหนูจะทำอะไรค่ะเนี่ย” ป้าพิมเอ่ยถามโกสินทร์

 “ผมว่าจะทำข้าวต้มปลาให้คุณศักดิ์นรินทร์ครับป้าพิม ตอนที่แม่ผมป่วย ผมทำให้ท่านทานบ่อยๆ” โกสินทร์ตอบก่อนที่จะยิ้มให้ป้าพิม

 “แหม คุณหนูท่าจะเก่งนะเนี่ย ทำอาหารเป็นด้วย” ป้าพิมเอ่ยชมโกสินทร์ ด้วยความที่เป็นคนอัธยาศัยดี ทำให้โกสินทร์และป้า

เข้ากันได้ง่าย ทั้งคู่ช่วยกันทำอาหารอีกหลายอย่างจนเมื่ออุดมใกล้จะกลับบ้าน เขาจึงมารับป้าพิมกลับไป โกสินทร์จึงขอร้องกับ

อุดมว่าเขาขอไปนอนที่บ้านด้วย ซึ่งทั้งป้าพิมและอุดมต่างก็ยินดีเป็นอย่างยิ่งโดยที่ไม่ถามเหตุผลโกสินทร์เลย โกสินทร์และป้า

พิมจะแวะมาทำอาหารให้ศักดิ์นรินทร์กินทุกเย็นก่อนที่จะพากันกลับบ้านของอุดม และเมื่อเย็นนี้โกสินทร์ก็ตัดสินใจที่จะกลับมานอนที่บ้านของศักดิ์นรินทร์อีกครั้งหนึ่ง จนเป็นเหตุให้พบกับศักดิ์นรินทร์อีกครั้งในค่ำคืนนี้

   เช้านี้ศักดิ์นรินทร์ตื่นขึ้นมา เขาพบว่าตัวเองนอนอยู่คนเดียวบนห้องนอนของที่เคยใช้กักขังโกสินทร์ ฝันหรอ? เราฝันหรอ? ศักดิ์

นรินทร์คิด แต่ถ้าหากเขาฝันคงจะเป็นฝันดีที่สุดเท่าที่เขาพบเจอมา เขาคิดทบทวนเรื่องต่างๆเมื่อคืนนี้ ศักดิ์นรินทร์นั้นสัญญากับ

โกสินทร์ไว้ว่าจะเลิกแก้แค้น ระราน และเลิกยุ่งวุ่นวายกับครอบครัวของโกสินทร์อีกต่อไป หากแต่มันก็แค่ฝันนี่น่า เขาคิด เรื่องจริง

เขาคงทำไม่ได้ ถ้าหากไม่ได้โกสินทร์มาอยู่ใกล้ๆกับเขาล่ะก็ ต่อให้เขาต้องฆ่าคนตระกูล ‘มงคลชัยกุล’ หมดทั้งตระกูล เขาจะทำ เพื่อให้ได้มาซึ่งโกสินทร์

  “เราต้องไปเอาตัวกันกลับมา” ศักดิ์นรินทร์พูดอย่างดัง

 “ใคร ใครจะเอาอะไรใครกลับมาหรอครับ พี่นาย?” เสียงโกสินทร์ดังขึ้นทันทีที่เขาเดินเข้ามาในห้อง ศักดิ์นรินทร์ไม่ได้ฝันไปนี่

โกสินทร์อยู่กับเขาจริงๆ โกสินทร์ไม่ได้จากเขาไปไหน โกสินทร์ที่เรียกเขาว่า พี่นาย! ศักดิ์นรินทร์รีบลุกขึ้นไปกอดร่างเล็กๆนั่นทันที พร้อมกับบอกว่า

 “อยู่กับพี่ตลอดไปนะ กัน”

หัวข้อ: Re: #### เชลยรัก เชลยแค้น อัพตอนใหม่ วันที่ 1-02-2556 ครับ ####
เริ่มหัวข้อโดย: Maytbb ที่ 01-02-2013 22:39:00

ไม่ดีมั้ง ไปเคลียร์กับพ่อตาดีกว่าเน้ออออ  o18

หัวข้อ: Re: #### เชลยรัก เชลยแค้น อัพตอนใหม่ วันที่ 1-02-2556 ครับ ####
เริ่มหัวข้อโดย: bun ที่ 01-02-2013 23:06:07

เอ่อ แล้วจะบอกทางบ้านกันว่าอย่างไรเนี้ยะ

หัวข้อ: Re: #### เชลยรัก เชลยแค้น อัพตอนใหม่ วันที่ 1-02-2556 ครับ ####
เริ่มหัวข้อโดย: nunnuns ที่ 02-02-2013 07:58:58

พี่นายหลงรักหัวปรักหัวปรำแบบนี้ โดนใจหนูเลย

กันแกล้งให้แสบๆเลยนะ หมันไส้พี่นายมานานละ ทารุณกันมาหลายตอนละ5555

หัวข้อ: Re: #### เชลยรัก เชลยแค้น อัพตอนใหม่ วันที่ 1-02-2556 ครับ ####
เริ่มหัวข้อโดย: hello_lovestory ที่ 05-02-2013 21:18:57

ดูท่าว่าใกล้จะจบแล้วสินะเนี่ย หรือว่ายังหว่า

หัวข้อ: Re: #### เชลยรัก เชลยแค้น อัพตอนใหม่ วันที่ 1-02-2556 ครับ ####
เริ่มหัวข้อโดย: Chia ที่ 01-03-2013 23:03:03

เย็นวันนี้หมวดบีได้ออกมาเดินตลาดพร้อมกับลูกน้องของหมวดหมีซึ่งหมวดหมีไหว้วานให้พาหมวดบีไปเที่ยว คงเป็นเพราะหมวด

ต้ารู้ว่าเพื่อนจอมเจ้าชู้ของเขาอยู่นึ่งๆเป็นวันไม่ได้ ไม่งั้นไอ้เพื่อนจอมเจ้าชู้เขาเขาคงคลั่งตายพอดี หลังจากที่เมื่อเช้าหมู่ต้นได้พา

หมวดบีไปเที่ยวน้ำตกมาแล้ว หมวดบีก็เลยลองขอร้องให้หมู่ต้นพาเขามาที่ตลาดที่เจอเด็กหน้าตาคล้ายกับโกสินทร์ เผื่อว่าเขาอา

อาจจะได้แบะแสอะไรเพิ่มขึ้นมาอีก ซึ่งหมู่ต้นก็ยินดีเป็นอย่างยิ่งที่จะพาหมวดบีมา

  “ถึงแล้วครับ ผู้หมวด” หมู่ต้นบอกหมวดบีทันทีที่จอดรถ หมวดบีจงลงจากรถและมองไปรอบๆ เออ ตลาดนี้ก็ใหญ่ดีแฮะ สมกับเป็นตลาดประจำอำเภอ มีข้าวของขายมากมายทีเดียว

 “ผมไม่ไปไหนหรอกครับ ผู้หมวด ผมกะว่าจะนั่งกินข้าวแถวๆนี้หน่อยนะครับ” หมู่ต้นบอกหมวดบี

 “ครับ ตามสบายเลยหมู่ต้น ผมขอเดินไปเที่ยวรอบๆตลาดก่อนนะ” หมวดบีบอกกับหมู่ต้น ก่อนที่จะเดินเข้าไปในตลาด มีทั้งข้าว

ของที่ไว้ใช้ในชีวิตประจำวัน มีทั้งของป่าที่นำมาขาย แต่แล้วหมวดบีก็สังเกตเห็นร่างๆหนึ่งที่วันนั้นบังอาจมาเตะกล่องดวงใจของ

เขา ร่างนั้นเดินเข้าไปที่ซุ้มขายกล้วยไม้ป่า หมวดบีชักสนุก จึงยิ้มเบาๆที่มุมปากก่อนที่จะพุดกับตัวเองเบาๆว่า

 “วันนี้แหละ ผมต้องเอาคืนให้มันสาสม ที่วันนั้นคุณบังอาจมาทำกับตำรวจอย่างผมได้” พูดจบหมวดบีก็เดินตามร่างนั้นเข้าไปในซุ้มขายกล้วยไม้ทันที

   วันนี้หลังจากที่หมอเก่งออกเวรแล้ว เขาจึงตรงมาที่ตลาดเพื่อที่จะหาอะไรกิน  แต่แล้วหมอเก่งก็ต้องสะดุดตากับร้านขายต้น

กล้วยไม้ หมอเก่งเป็นคนที่ชอบกล้วยไม้มาก ที่บ้านของหมอเก่งมีกล้วยไม้หลายชนิด วันนี้เขาเห็นซุ้มขายต้นกล้วยไม้มีกล้วยไม้

พันธุ์หายากมาขาย หมอเก่งจึงไม่รอช้าที่จะเข้าไปสอบถามราคาทันที

 “ช้างกระนี้ต้นเท่าไหร่ครับ” หมวดบีถามหญิงคนขายที่ท่าทางดูเหมือนจะไม่ใช่คนไทย น่าจะเป็นกระเหรี่ยง หรือไม่ก็พม่าที่เข้า
มาทำมาหากินในประเทศไทย

“สี่ ล้อ บ่ะ” ( สี่ร้อยบาท )” หญิงคนขายตอบด้วยสำเนียงภาษาไทยที่ไม่ค่อยชัดเท่าไหร่นัก

 “หยุด ยกมือขึ้นนี่คือเจ้าหน้าที่ตำรวจ” จู่เสียงหนึ่งก็ดังขึ้นมาจากทางด้านหลังของหมอเก่ง ตายล่ะหว่า เขาต้องโดนตำรวจจับแน่ๆ

ในข้อหาซื้อของป่า ทำไมดีว่ะ ไอ้เก่งเอ้ยไอ้เก่ง อยู่ดีไม่ว่าดี หมอเก่งคิด ทางด้านหญิงต่างชาติเจ้าของร้านขายต้นกล้วยไม้ หลัง

จากที่เธอได้ยินคำว่าตำรวจแล้วนั้น เธอก็รีบวิ่งหนีไปทันทีโดยไม่สนใจข้าวของเลยสักนิดเดียว แต่หมวดบีไม่สนใจนัก คนที่เขา
สนใจคือร่างที่ยืนหันหลังให้เขามากกว่า

 “เอ่อ คุณตำรวจครับ ผมยังไม่ทันได้ซื้อเลยนะครับ ผมแค่เข้ามาดูเฉยๆ” หมอเก่งพยายามปฏิเสธ

 “หลักฐานอยู่ในมือทนโท่ คุณจะปฏิเสธได้ยังไง” หมวดบีขู่หมอเก่งต่อ แต่หมอเก่งชักรู้สึกรู้สึกเหมือนคุ้นๆเสียงของตำรวจนายนี้ หมอเก่งจึงพยายามที่จะหันหน้ามาทางหมวดบี

 “อย่าหันมานะ ไม่งั้นคุณได้เข้าไปนอนในคุกสองสามวันแน่ เอามือไพล่หลังเดี๋ยวนี้นะ” หมวดบีพูด เมื่อหมอเก่งทำตามที่เขาสั่ง

แล้ว หมวดบีจึงเข้ารวบตัวหมอเก่งด้วยอ้อมแขนของเขาจากทางด้านหลังทันที ไม่มีตำรวจไทยคนไหนที่จะทำกับประชาชนแบบนี้

ได้หรอก นอกจากคนที่เขาพบเจอเมื่อวานนี้ หมอเก่งคิด แต่ก่อนที่หมอเก่งจะได้พูดอะไร หมวดบีก็ชิงพูดขึ้นมาก่อนว่า

 “เมื่อวานคุณทำผมเจ็บแสบมากนะ วันนี้ผมจะเอาคืนให้สาสมเลยคอยดูสิ” หมวดบีพูดพลางก้มลงหอมแก้มของหมอเก่ง ทว่าหมอเก่งกลับพยายามขัดขืนอย่างรุนแรง

 “หยุด คุณ ปล่อยผมเดี๋ยวนี้ ไม่อย่างนั้นผมจะเรียกตำรวจ”

 “ก็ผมเนี่ยแหละตำรวจ ใครจะทำอะไรผมได้” หมวดบีพูดโต้กลับ หมอเก่งพยายามดิ้นให้หลุดออกจากอ้อมกอดของหมวดบี แต่
ทว่าแขนของเขาที่โดยล็อคจากทางด้านหลังมันช่างเป็นอุปสรรคเสียนี่กระไร

 “ไม่ปล่อยผมใช่ไหม นี่แนะ” พูดจบหมอเก่งก็กระทืบเท้าหมวดบีอย่างแรง ท่าทางหมวดบีน่าจะเจ็บน่าดู ไม่อย่างนั้นเขาคงไม่ยอมคลายอ้อมแขนจากหมอเก่งอย่างนี้แน่นอน

“นี่คุณ คุณทำอะไรเนี่ย ผมเจ็บนะ” หมวดบีพูดกับหมอเก่ง

 “ทำไมล่ะ ก็คุณมาทำอะไรบ้าๆกับผมก่อนทำไมล่ะ” หมอเก่งพูด หมวดบีสังเกตเห็นหน้าของหมอเก่งเป็นสีชมพูระเรื่อๆ ที่หูนั่นของหมอเก่งก็แดงอย่างเห็นได้ชัด

 “คุณหน้าแดงนี่ อย่าบอกนะว่าคุณชอบที่ผมกอดคุณน่ะ”

“อะไร ใครหน้าแดง ไม่มี ไม่มีเสียหน่อย”หมอเก่งพูดก่อนที่จะพยายามขยับแว่นของตนทำเสมือนว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น หมอเก่งรู้สึกตัวว่าเขาร้อนที่หน้าตั้งแต่รู้ว่าคนที่กอดเขาเป็นหมวดบีแล้ว

 “ผมหมวดบีครับ ร้อยตำรวจโท วรวัชร์   ประสานธรรม” หมวดบีแนะนำตัวกับหมอเก่งที่ยืนอยู่ตรงหน้าด้วยรอยยิ้มที่ยียวน

 “ใครเขาอยากรู้ชื่อของคุณกัน”  หมอเก่งพูดก่อนที่จะพยายามเดินเลี่ยงไปอีกทาง หมวดบีจึงเดินเข้าไปดักทางด้านหน้าทันที

“คุณจะไปไหน ผมยังไม่รู้จักชื่อคุณเลย” หมวดบียิ้มให้คนที่อยู่ตรงหน้า

 “ผมไม่บอก หลบไป ผมจะกลับบ้านแล้ว” หมอเก่งพูด

 “ถ้าคุณไม่บอกผม ผมจะกอดคุณอีกรอบหนึ่ง” หมวดบีพูดแล้วยิ้ม ก่อนที่จะทำท่าเหมือนจะกอดหมอเก่งอีกรอบ

 “ผมชื่อเก่ง คุณรู้ชื่อผมแล้วก็ถอยไปได้แล้ว ผมจะกลับบ้าน” หมอเก่งพูดก่อนที่จะพยายามเดินไปอีกทางหนึ่ง แต่ก่อนที่หมวดบี

จะได้พุดอะไรต่อไปนั้น พลันก็มีเสียงร้องขอความช่วยเหลือ

 “ช่วยด้วยค่ะ ช่วยด้วย โจรมันกระชากกกระเป๋าดิฉันไป ช่วยด้วยค่ะ” เสียงหญิงคนหนึ่งพูดพร้อมกับวิ่งไล่ตามชายคนหนึ่งที่เพิ่ง

วิ่งผ่านหน้าหมอเก่งและหมวดบีไปอย่างรวดเร็ว ด้วยความที่หมวดบีมีเลือดผู้พิทักษ์สันติราษฎร์อยู่ในร่างกายอย่างเต็มเปี่ยม เขา

จึงรีบวิ่งตามชายคนนั้นไปทันที หมอเก่งและหญิงเจ้าของกระเป๋าจึงรับวิ่งตามหมวดบีไปอย่างทันที

 “ปัง!” เสียงปืนดังขึ้นพร้อมกับร่างของหมวดบีที่ล้มลงท่ามกลางความตกใจของคนทั้งตลาด โจรนั้นได้วิ่งหนีไปเสียแล้ว

 “คุณ!” หมอเก่งอุทานทันทีที่เห็นร่างของหมวดบีล้มลง ด้วยความที่มีสัญชาตญาณความเป็นหมอ หมอเก่งจึงรีบเข้าไปห้ามเลือด

ของหมวดบีทันที ก่อนที่หมอเก่งจะก้มมองลงไปดูบาดแผลที่เกิดจากกระสุน รอยกระสุนนั้นอยู่บริเวณหน้าอกด้านซ้ายของหมวดบี
หมอเก่งนั้นไม่อาจคาดเดาได้เลยว่ากระสุนนั้นจะถูกบริเวณหัวใจของหมวดบีหรือไม่

 “ดีจังเลยเนอะ ผมได้นอนตักคุณด้วย” หมวดบีพูดทีเล่นทีจริงด้วยน้ำเสียงที่อ่อนแรง พลันรถพยาบาลที่พลเมืองดีโทรไปแจ้งก็มา

พอดี ร่างของหมวดบีจึงถูกลำเลียงขึ้นรถไปพร้อมๆกับหมอเก่งทันที

 “หมอเก่งค่ะ เกิดอะไรขึ้นค่ะ” พยาบาลสาวที่ประจำมากับรถเอ่ยถามหมอเก่ง

 “อย่าเพิ่งถามอะไรผมเลยครับ แค่รู้ไว้ว่าตอนนี้ผมไม่อยากให้เขาเป็นอะไรไปเลย” หมอเก่งพูดด้วยน้ำเสียงจริงจัง ร่างตรงหน้า
เขาที่นอนหลับตาอยู่นั้น เอ่ยขึ้นมาว่า

 “ห่วงผมขนาดนั้นเลยหรอครับ หมอเก่ง” หมวดบียังไม่ทิ้งความเจ้าชู้ เขาคงพูดขึ้นมาด้วยน้ำเสียงอ่อนแรง แต่แฝงไปด้วยความยียวน หมอเก่งเริ่มรู้สึกเสียหน้าเบาๆที่หมวดบีรู้ความรู้สึกของเขา

 “ผมปล่อยให้เขาตายได้ไหมครับ คุณพยาบาลนิด” หมอเก่งพูดด้วยน้ำเสียงหมั่นไส้ร่างตรงหน้าอย่างเสียไม่ได้ คนอะไรจะเป็นจะตายยังไม่ทิ้งความเจ้าชู้อีก น่าหมั่นไส้จริงๆเลย

หัวข้อ: Re: #### เชลยรัก เชลยแค้น อัพตอนใหม่ วันที่ 1-03-2556 ครับ ####
เริ่มหัวข้อโดย: nunnan ที่ 01-03-2013 23:21:39

อิอิ ถ้าเค้าตาย ตัวเองจะเหงาน่ะะะะ  :laugh: :laugh: :oo1:

หัวข้อ: Re: #### เชลยรัก เชลยแค้น อัพตอนใหม่ วันที่ 1-03-2556 ครับ ####
เริ่มหัวข้อโดย: Chia ที่ 01-03-2013 23:41:25

  “ เฮ้ย ไอ้บี เป็นไรมากไหม!” เสียงของหมวดต้าดังขึ้นในทันทีที่ประตูห้องพักคนไข้เปิดออก ก่อนที่หมวดต้าจะเดินเข้ามาหา

หมวดบีที่นอนอยู่บนเตียงคนไข้ด้วยท่าทางอ่อนเพลีย เพราะเพิ่งจะออกมาจากห้อง ICU หลังจากไปผ่าเอากระสุนที่อกด้านซ้ายออก โชคดีที่กระสุนไม่โดนจุดสำคัญ ไม่อย่างนั้นเขาได้เหลือแต่ชื่อแน่ๆ

  “เออ เออ ไม่เป็นไรมากหรอกไอ้ต้า ขอบใจเอ็งมาว่ะ” หมวดบีตอบด้วยน้ำเสียงอ่อนเพลีย

 “อ้าว หมอเก่งครับ สวัสดีครับ” หมวดต้ากล่าวคำทักมายหมอเก่งที่เปิดประตูเข้ามาในห้อง

 “สวัสดีครับ หมวดต้า” หมอเก่งกล่าวคำทักทายก่อนยิ้มให้หมวดต้าเบาๆ ก่อนจะเอ่ยต่อไปว่า “นี่หมวดต้ารู้จักนายคนนี้ด้วยหรอครับ?”

 “ครับ ผมเป็นเพื่อนกับไอ้บีตั้งแต่สมัยเรียนแล้ว รู้ไหมครับหมอเก่งตอนเรียนไอ้บีมันเจ้าชู้มากเลย จีบดะไปทั่ว” หมวดต้าพูดพลางหัวเราะคิกคัก แต่คนบนเตียงนี้หน้าซีดทีเดียว

 “ท่าจะจริงมั้งครับ” หมอเก่งตอบเบาๆ ก่อนที่จะพูดต่อไปว่า “หมวดต้ามาก็ดีแล้ว งั้นหมอขอตัวไปกลับไปพักก่อนนะครับ แล้วก็นี่ ชุดของนายคนนี้ เอ๊ย ของนายบีครับ ผมวางไว้นี้นะครับ”

 “เอ่อ หมอเก่งครับ ผมมีเรื่องจะขอร้องครับ คือว่าคืนนี้ผมต้องไปเข้าเวร และพรุ่งนี้ผมต้องตามนายไปราชบุรีอีก หมอเก่งช่วยเฝ้าไอ้บีสักวันได้ไหมครับ ผมขอร้องจริงๆล่ะครับ”

 “เอ่อ แต่ว่า หมวดต้า หมอ ………” หมอเก่งอ้ำอึ้ง

 “นะครับ นะหมอเก่งครับ ผมต้องไปตามหาเด็กอีกนะครับ นะครับหมอเก่ง นึกเสียว่าสงสารไอ้บีมันนะครับ หมอเก่ง” หมวดต้าพยายามขอร้องหมอเก่งอีกหน หมวดต้ารู้อยู่แล้วล่ะว่าหมอเก่งน่ะใจดี ถ้าอ้อนมากๆก็คงยอม

 “แต่……..”

 “โอ๊ย ไอ้ต้า เอ็งจะไปขอร้องอะไรเขา เขาไม่มีน้ำใจจะเฝ้าข้าก็ไม่ต้องไปขอร้องเขาหรอก ข้าอยู่คนเดียวได้แต่ถ้าเอ็งกลับมาแล้ว

เห็นข้าตาย ก็ช่วยบอกแม่ข้าด้วยนะ ว่าข้าตายเพราะความแล้งน้ำใจของหมอ” หมวดบีพุดขึ้นหลังจากที่เงียบไปนาน น้ำเสียง

แสดงความน้อยใจแกมประชดนิดๆ หมอเก่งรู้สึกหมั่นไส้ขึ้นมาทันที

 “ได้ครับหมวดต้า หมอจะยอมสละเวลามาเฝ้าคนป่วย แต่ถ้าหมวดต้ากลับมา แล้วคนป่วยตายไป ก็อย่ามาโทษหมอแล้วกันนะครับ”  หมอเก่งพูดก่อนที่จะหันมาทางหมวดบีที่นอนทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้อยู่บนเตียง

 “ขอบคุณครับ หมอเก่ง” หมวดต้ากล่าวคำขอบคุณหมอเก่ง “อื้ม ผมมีอีกเรื่องนึงครับที่อยากให้หมอช่วย” หมวดต้าพูดก่อนที่จะหยิบโทรศัพท์ของตนขึ้นมา

 “ครับ หมวดต้า?”

 “คือว่า หมอเก่งเคยเห็นเด็กคนนี้ไหมครับ?” หมวดต้าพูดพร้อมกับส่งมือถือของตนเองให้หมอเก่ง หมอเก่งรับมาดู

 “คือว่าเด็กคนนี้หายไปจากบ้านเกือบจะสี่เดือนแล้ว ตำรวจได้ร่องรอยมาว่าเขาถูกลักพาตัวตัวไป และเมื่อไม่กี่วันมานี้เองมีคนเห็น
เด็กคนนี้ที่ตลาดในตัวอำเภอ หมอเก่งพอจะเคยเห็น หรือคุ้นหน้าเด็กคนนี้บ้างไหมครับ ?”

   “เอ่อ………..” ไม่มีคำพูดใดๆออกจากของหมอเก่งอีกเลย รูปที่หมอเก่งเห็นมันแน่เสียยิ่งกว่าแน่อีกว่า เด็กในรูปคนนั้น คือเด็กที่

เขาเคยพบตอนที่ศักดิ์นรินทร์พามาหาเขาที่โรงพยาบาลเมื่อสองเดือนที่แล้ว หมอเก่งยังคงจำได้ที่ท้องของเด็กคนนี้มีร่องรอย

เหมือนโดนต่อย และหมอเก่งยังจำได้อีกว่าเด็กคนนี้ร้องขอความช่วยเหลือจากเขา โดยการที่จะให้พากลับบ้าน

  แล้วตกลงศักดิ์นรินทร์เพื่อนเขาทำอะไรกับเด็กคนนี้กันแน่ หมอเก่งคิด!!

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

เรื่องใกล้จบแล้วนะครับ ขอบคุณทุกแรงใจที่ติดตามอ่านมานะครับ สาเหตุที่ผมตัดให้จบ เพราะช่วงนี้ไม่ค่อยมีเวลาครับ ไม่อยากให้ค้างๆไว้ ยังไงๆก้ขอบคุณทุกท่านที่เข้ามาอ่านนะครับ

หัวข้อ: Re: #### เชลยรัก เชลยแค้น อัพตอนใหม่ วันที่ 1-03-2556 -----อัพเพิ่ม------
เริ่มหัวข้อโดย: nunnuns ที่ 02-03-2013 00:26:17

โอ้วววววววว มาต่อแล้ว ^^

หัวข้อ: Re: #### เชลยรัก เชลยแค้น อัพตอนใหม่ วันที่ 1-03-2556 -----อัพเพิ่ม------
เริ่มหัวข้อโดย: nunnan ที่ 02-03-2013 00:38:45

ตามมาจนจะเจอแล้วสิน่ะะ

หัวข้อ: Re: #### เชลยรัก เชลยแค้น อัพตอนใหม่ วันที่ 1-03-2556 -----อัพเพิ่ม------
เริ่มหัวข้อโดย: KARMI ที่ 02-03-2013 00:50:16

 :m20: ต่ออีกน้าา o13

หัวข้อ: Re: #### เชลยรัก เชลยแค้น อัพตอนใหม่ วันที่ 2-03-2556 ###
เริ่มหัวข้อโดย: Chia ที่ 02-03-2013 16:14:04

   “คุณต้องรู้อะไรแน่ๆ” จู่ๆหมวดบีก็พูดโพล่งขี้นมาหลังจากที่นอนอยู่บนเตียงคนไข้ในยามเย็น หมวดต้ากลับไปนานแล้ว จึงเหลือแค่เขากับหมอเก่งเพียงสองคน หมอเก่งทำหน้ามีพิรุธทันทีทันที่ที่ได้ยินคำถามจากหมวดบี แต่เขายังคงพยายามทำหน้าเป็นปกติ

 “รู้? รู้อะไร ผมรู้อะไร ผมไม่รู้อะไรทั้งนั้น” หมอเก่งพยายามให้การปฏิเสธ

 “ผมไม่เชื่อหรอก ว่าคุณไม่รู้” หมวดบียังคงไล่เบี้ยหมอเก่งไปอย่างไม่ลดละ

 “นอนได้แล้ว พอซักทีผมไม่รู้อะไรทั้งนั้นแหละ” หมอเก่งเปลี่ยนเรื่อง หมวดบีไม่อย่างให้อะไรมันเกินเลยไปมากกว่านี้ หมวดบีรู้

แน่ๆว่าถ้าถามหมอเก่งตรงๆหมอเก่งคงไม่ตอบเขาเป็นแน่ เขาจะต้องหาวิธีที่จะทำให้เขารับรู้เรื่องราวทั้งหมด หมวดบีนอนคิดก่อน
ที่จะเผลอหลับไปในที่สุด



 ศักดิ์นรินทร์มองร่างเล็กๆที่นอนข้างๆเขาเบาๆ เขายิ้มที่มุมปากอย่างมีความสุข ก่อนที่จะลุกขึ้นไปมองท้องฟ้าในยามใกล้รุ่งเช่นนี้

ใช่สิ เขาเพิ่งจะเข้านอนได้ไม่นานและก็เพิ่งจะตื่น เนื่องด้วยเมื่อคืนนี้เขาพาโกสินทร์ไปนั่งชมจันทร์ที่ระเบียงนอกบ้านเสียจน

ดึกดื่น โกสินทร์บอกกับเขาว่าโกสินทร์ชอบที่นี่มาก เพราะที่กรุงเทพไม่มีท้องฟ้าที่เห็นดาวชัดเจนแบบนี้นอกจากที่เชียงรายบ้าน

แม่เขา ร่างเล็กๆนอนซุกตัวใต้ผ้าห่มเบาๆ เพิ่งจะตีห้ากว่าๆเท่านั้นเอง พลันโกสินทร์ก็เห็นรถคันหนึ่งขับเข้ามาในไร่ ก่อนที่จะมี

เสียงร้องเรียกเขาในเวลาไล่เลี่ยกันนั้นเอง

  “ไอ้นาย ไอ้นาย ข้ามีเรื่องจะคุยด้วย ออกมาหาข้าหน่อย” หมอเก่งนั้นเอง ศักดิ์นรินทร์คิดก่อนที่จะคิดต่อไปว่า หมอเก่งมีอะไร

ทำไมมาหาเขาตั้งแต่เช้าขนาดนี้ ก่อนที่เขาจะสาวเท้าลงไปที่ชั้นล่างของบ้านและเปิดประตูให้หมอเก่งทันที

  “เออ ว่าไงไอ้เก่ง มีอะไรทำไมถึงมาหาข้าแต่เช้าขนาดนี้” ศักดิ์นรินทร์ถามหมอเก่งที่สีหน้าไม่ค่อยสู้ดีนัก หมอเก่งไม่ตอบก่อนที่จะทิ้งตัวลงนั่งกับเก้าอี้โซฟาในห้องรับแขก

  “เออ ว่าไงไอ้เก่ง มีอะไรทำไมสีหน้าเอ็งไม่สู้ดีเลย” ศักดิ์นรินทร์ถามย้ำหมอเก่ง

 “ไอ้นาย ข้ามีเรื่องจะบอกเอ็งนะ เรื่องสำคัญด้วย” หมอเก่งทำหน้าจริงจัง

 “เออ มีอะไร เอ็งว่ามาดิ ไอ้เก่ง”

 “ไอ้นาย เอ็งรู้ไหมว่าตอนนี้เอ็งกำลังจะกลายเป็นอาชญากรแล้วนะ” หมอเก่งพูดเนิบๆ

 “เรื่องอะไรวะ ไอ้เก่ง ข้าไม่เข้าใจ”

 “ก็เรื่องที่เอ็งลักพาตัวเด็กคนนั้นมา” ตอนนี้ตำรวจเขากำลังตามหาเด็กคนนั้นอยู่ และถ้าเรื่องมาถึงตัวเอ็งเมื่อไหร่ เอ็งเดือดร้อน
แน่ๆ” หมอเก่งพูดต่อไปด้วยสีหน้ากังวล

 “เด็ก? เด็กคนไหน? ข้าไม่รู้เรื่อง” ศักดิ์นรินทร์ทำหน้าไม่รู้เรื่อง ทั้งที่จริงเขารู้อยู่เต็มอกว่าหมอเก่งหมายถึงโกสินทร์นั่นเอง

 “ไอ้นาย ข้ารู้ว่าเอ็งรู้ เอ็งพาน้องเขาไปหาตำรวจเถอะนะ ข้าไม่อยากให้เพื่อนข้าต้องกลายเป็นอาชญากร ข้าเป็นห่วง” หมอเก่ง

พูดต่อ “อีกอย่างเอ็งลองคิดถึงหัวอกของคนในครอบครัวน้องเขาดูนะ ตอนที่เอ็งพรากพ่อพรากแม่เอ็งก็รู้นี่ว่ามันทรมานขนาดไหน”

หมอเก่งพูด “อีกอย่างน้องเขามีอนาคต เขาต้องเรียนต่อ ต้องทำงาน ต้องเจออะไรอีกมากมาย เอ็งแน่ใจหรอว่าน้องเขาจะเอา
อนาคตมาทิ้งไว้ที่นี”

 “ไม่!” ศักดิ์นรินทร์ปฏิเสธแทบจะในทันที “ข้ารักกัน ข้าไม่ส่งกันให้ใครแน่นอน กันต้องอยู่กับข้า อยู่กับข้าที่นี่!” โกสินทร์พูดด้วย

เสียงหน้าหนักแน่นแต่แววตาแฝงไปด้วยความกังวล หมอเก่งก็มีสีหน้าเป็นกังวลยิ่งนักเขาถอนหายใจเบาๆด้วยความเป็นห่วงเพื่อน

อย่างสุดซึ้ง ก่อนฟ้าจะสาง ก่อนทุกสิ่งทุกอย่างจะจบ หมอเก่งไม่สามารถพูดอะไรได้เลย นอกจากยิ้มแห้งๆให้กับโชคชะตาที่เล่น
ตลกกับชีวิตของเพื่อนเขา

 
    หลังจากที่หมวดบีได้ยินเสียงหมอเก่งถอนหายใจทั้งคืน จนทำให้เขานอนไม่หลับไปด้วยหมวดบีก็เริ่มสงสัยในตัวหมอเก่งว่า

ต้องรู้อะไรสักอย่างเกี่ยวกับรูปคดีของเขา เขาจึงแอบมองหมอเก่งอยู่เนื่องๆ จนเมื่อตอนตีสี่ที่เขาแกล้งหลับ เขาได้ยินเสียงหมอ

เก่งพูดพึมพำอยู่คนเดียวทำให้เขาสงสัยในตัวหมอเก่งมากขึ้น ในที่สุดหมวดบีก็เห็นหมอเก่งเดินออกไปจากห้องด้วยท่าทีที่รีบ

ร้อนและลนลาน ไม่ต้องสงสัยอะไรอีกแล้วหมวดบีคิด ก่อนที่จะพยายามพยุงตัวเองให้ลุกจากเตียงทั้งๆที่ร่างกายเขายังเจ็บอยู่ 

หมวดบีแอบตามหมอเก่งออกไปจากโรงพยาบาลอย่างเงียบๆจนหมอเก่งไม่รู้ตัว เขารีบโทรเรียกดาบนัท เพื่อนอีกคนของหมวดต้า

ให้มารับเขา และตามหมอเก่งไป หมวดบีและดาบนัทตามหมอเก่งมาจนถึงบ้านไร่แห่งหนึ่ง หมวดบีเห็นหมอเก่งคุยกับชายคนหนึ่ง

ด้วยสีหน้าเป็นกังวลก่อนที่จะพากันเข้าบ้านไป หมวดเก่งไม่รอช้ารีบหาทางแอบฟังนอกบ้านทันที จนในที่สุดเขาก็รู้ว่า คนที่หมอ

เก่งคุยด้วยคือคนที่ลักพาตัวน้องชายของคุณกฤษณพลไป

   “ดาบนัทรีบกลับไป สน.และโทรบอกคุณกฤษณพลว่าเรารู้แล้วว่าใครลักพาตัวน้องชายเขาไป!!!

หัวข้อ: Re: #### เชลยรัก เชลยแค้น อัพตอนใหม่ วันที่ 2-03-2556 ###
เริ่มหัวข้อโดย: KARMI ที่ 02-03-2013 17:38:44

ง่ะ  :z3:

หัวข้อ: Re: #### เชลยรัก เชลยแค้น อัพตอนใหม่ วันที่ 2-03-2556 ###
เริ่มหัวข้อโดย: nunnan ที่ 02-03-2013 19:12:27

ไม่น่ะะะ  :o12: :o12:

หัวข้อ: Re: #### เชลยรัก เชลยแค้น อัพตอนใหม่ วันที่ 2-03-2556 ###
เริ่มหัวข้อโดย: Chia ที่ 03-03-2013 00:45:06

หลังจากที่กฤษณพลได้รับสายจากดาบนัทเมื่อยามเช้าตรู่ว่าหมวดบีทราบถึงเบาะแสทั้งหมดแล้วว่าใครลักพาตัวน้องชายเขาไป

กฤษณพลไม่รอช้ารีบบึ่งรถมากาญจนบุรีทันที เขามาถึง สน. ในยามสาย ที่นั่นดาบนัทรอต้อนรับเขาอยู่แล้ว กฤษณพลไม่รอช้า เขารีบเข้าไปหาหมวดบีทันที

  “ดาบนัท ใครพาน้องผมไป บอกผมมา บอกผมมาเลยครับ!!” กฤษณพลถามดาบนัทด้วยใจเต้นรัว

 “ครับ คุณกฤษ ใจเย็นๆครับ เราค่อนข้างมั่นใจว่า คนที่ลักพาน้องคุณไป คือเจ้าของไรที่ใหญ่ที่สุดในย่านนี้ ตอนนี้เรากำลังรอ

หมายค้นครับ เราจะเข้าค้นไร่ของเขาในบ่ายวันนี้” ดาบนัทบอกกฤษณพล

 “แล้วคนที่ว่านั่น มันชื่ออะไร” กฤษณพลถาม

 “เขาชื่อ ศักดิ์นรินทร์  วงศ์อินทะครับ” ดาบนัทตอบ

 “วงศ์อินทะ!!” กฤษณพลพูด ก่อนที่เขาจะขอตัวจากดาบนัท และเลี่ยงมาอีกทาง เขากดโทรศัพท์เบาๆ ปลายสายรับโทรศัพท์

เขาตั้งคำถามสองสามข้อ ปลายสามตอบรับด้วยคำตอบที่เขาไม่อยากให้เป็น กฤษณพลตัวสั่น ก่อนที่จะสั่งให้คนรับใช้ที่บ้านทำภารกิจบางอย่าง ที่เขาไม่อยากจะทำ แต่เลือดมันต้องแลกด้วยเลือด เกลือมันต้องจิ้มเกลือ!!!




  ในยามเที่ยงวันนั้นเอง กฤษณพลรีบบึ่งรถเข้าไปในตัวเมือง เพื่อไปหาคนรับใช้ที่บ้านที่นำร่างๆหนึ่งมาให้คน ร่างๆนั้นคือเหนือ

นั่นเอง เหนือยิ้มเบาๆให้กับกฤษณพลอย่างน้อมรับ เหนือรับทราบทุกข้อกล่าวหาจากพล คนรับใช้ที่บ้านของกฤษณพลเมื่อตอน


เช้าที่พลเข้าไปหาเขาที่หอ ตอนแรกเหนือไม่ยอมไปกับพล จนในที่สุดพลต้องต่อสายให้คุยกับกฤษณพล กฤษณพลยืนยันว่า

เขาเป็นคนให้พลนำตัวเขาไปหากฤษณพลที่กาญจนบุรี ระหว่างทางเหนือได้ถามพลว่าทำไมพลต้องพาเขาไปหากฤษณพลอย่าง

เร่งด่วนขนาดนี้ จนเมื่อเขารู้ว่าพี่ชายแท้ๆของเขา ลักพาตัวน้องชายของคุณกฤษ แห่งบ้านมงคลชัยกุลไป เขาก็ยอมไปแต่โดยดี

ไม่มีข้อโต้แย้ง ไม่มีข้อขัดขืนใดๆในตัวเหนือเลย จนเมื่อเขามาพบกฤษณพลในตอนนี้ ณ รีสอร์ทแห่งหนึ่ง

  “แกคงจะรู้แล้วสินะ ว่าพี่ชายแก ลักพาตัวน้องชายฉันไป” กฤษณพลเปลี่ยนสรรพนามที่แทนตัวเองว่า “พี่” เป็น “ฉัน” และแทน

ตัวเหนือว่า “แก” ทันที่ที่พบหน้าเหนือ เหนือยิ้มเบาๆ ก่อนนั่งลงบนเก้าอี้รับแขกตรงหน้ากฤษณพล

 “ครับ ผมทราบครับ” เหนือยิ้มอีกที เขาไม่รู้ว่าทำไมน้ำตาถึงคลอเบ้า

 “พี่ชายแกมันเลว ชั่วช้า ทำร้ายน้องฉัน ทำทุกอย่าง แม้กระทั่งทำลายความบริสุทธิ์ของน้องฉัน” กฤษณพลพูดอย่างดัง เขาทำ

หน้าตาขยะแขยงร่างตรงหน้าอย่างสิ้นดี เหนือน้ำตาไหลลงทันทีที่เห็นสีหน้าของกฤษณพลที่เคยยิ้มให้เขาทุกครั้งที่เจอหน้า แต่
ในตอนนี้มันกลับกลายเป็นสีหน้าที่เขาไม่คิดว่าจะได้เห็น

 “ผม ผมขอโทษแทนพี่นาย ผม…..”เหนือพูดก่อนเช็ดน้ำตาตัวเองเบาๆ ณ ยามนี้กฤษณพลรู้สึกสงสารเหนือจับใจ แต่ความแค้นมันมีมากกว่าเขาจึงพูดต่อไปว่า

 “ฉันจะไม่รับคำขอโทษจากแก กองมันไว้ตรงนั้นแหละ” กฤษณพลพูดก่อนลุกขึ้น เขาเดินไปหาเหนือที่นั่งอยู่ เหนือลุกขึ้นตาม

 “ผมยอมทุกอย่าง ถ้าเป็นการลบล้างความผิดให้พี่ชายผม ผมยอมทุกอย่าง คุณจะทำอะไรผมก็ได้ จนกว่าคุณจะพอใจ ผมยอม ถ้ามันทำให้คุณหายเกลียดผม” เหนือพูดก่อนซับน้ำตาตัวเองเบาๆอีกที

 “ฉันเกลียดแก เกลียดพี่ชายแก!!” กฤษณพลตะคอกร่างเล็กๆที่สั่นระริกตรงหน้าจากการร้อง กฤษณพลจับร่างเล็กๆและเหวี่ยงร่างนั้นลงบนเตียงอย่างแรง ไม่มีเสียงร้องจากความเจ็บ มีแต่เสียงร้องไห้เบาๆ

 “แกต้องชดใช้!!” กฤษณพลพูดอย่างดังก่อนที่จะโน้มตัวลงใส่ร่างเล็กๆ ไม่มีการร้องขอความเห็นใจ ไม่มีการร้องขอความช่วยเหลือ ไม่มีแม้แต่การขัดขืน มีแต่ร่างเล็กๆที่นอนร้องไห้เพราะความเจ็บปวดในครั้งแรก และหัวใจที่แตกสลาย เพราะร่างใหญ่ๆอีก

ร่างที่เหนือเคยคิดว่าอ่อนโยนและใจดีกับเขาตลอดเวลา กลับกลายเป็นปีศาจไปในชั่วพริบตา และปีศาจตนนั้นก็ทำท่ารังเกียจเขาอย่างชัดเจนจนเขาไม่รู้ว่า จะมีหัวใจไปเพื่อใครอีกแล้ว!!

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

หัวข้อ: Re: #### เชลยรัก เชลยแค้น อัพตอนใหม่ วันที่ 3-03-2556 บทรองสุดท้าย ###
เริ่มหัวข้อโดย: nunnan ที่ 03-03-2013 00:52:04

ครอบครัวนี่มันน่าสงสารจริงๆ  :monkeysad: :monkeysad:

หัวข้อ: Re: #### เชลยรัก เชลยแค้น อัพตอนใหม่ วันที่ 3-03-2556 บทรองสุดท้าย ###
เริ่มหัวข้อโดย: maru ที่ 03-03-2013 01:05:07

สงสารเหนือ เหนือไม่เกี่ยวอะไรด้วยสักหน่อย กฤษณะใจร้ายมากเลยนะเนี่ย ถ้าเก่งรู้ว่าบีแอบตามไปเก่งจะว่ายังไงนะ นายคุยกับคนที่บ้านกันดี ๆ นะ ไม่งั้นกันคงลำบากใจมาก

หัวข้อ: Re: #### เชลยรัก เชลยแค้น อัพตอนใหม่ วันที่ 3-03-2556 บทรองสุดท้าย ###
เริ่มหัวข้อโดย: nunnuns ที่ 03-03-2013 03:52:43

แงๆๆๆๆ เรื่องมันนักเศร้าใจนักหนา สงสารเหนือ แต่ก็เข้าใจในมุมของกฤษณพลนะ

หัวข้อ: Re: #### เชลยรัก เชลยแค้น อัพตอนใหม่ วันที่ 3-03-2556 บทรองสุดท้าย ###
เริ่มหัวข้อโดย: cavalli ที่ 03-03-2013 05:57:22

 :serius2:

หัวข้อ: Re: #### เชลยรัก เชลยแค้น อัพตอนใหม่ วันที่ 3-03-2556 บทรองสุดท้าย ###
เริ่มหัวข้อโดย: pooinfinity ที่ 03-03-2013 10:48:29

แทนที่จะจัดการที่ต้นเหตุ ประสาท!!!!!!!!!!

หัวข้อ: Re: #### เชลยรัก เชลยแค้น อัพตอนใหม่ วันที่ 3-03-2556 บทรองสุดท้าย ###
เริ่มหัวข้อโดย: zazoi ที่ 03-03-2013 13:45:58

ถ้าเก่งรู้ว่าเป็นคนพาหมวดบีมาเองนี่คงเสียใจ ไม่ก็โกรธหมวดบีมากแน่ๆ


ปล. สงสารเหนืออ่ะ ตัดใจเถอะ อย่าไปรักคนแบบนี้เลย

หัวข้อ: Re: #### เชลยรัก เชลยแค้น อัพตอนใหม่ วันที่ 3-03-2556 บทรองสุดท้าย ###
เริ่มหัวข้อโดย: Chia ที่ 03-03-2013 14:05:49

ในวันนั้นเองตำรวจไม่ได้ไปค้นที่บ้านของศักดิ์นรินทร์ตามที่บอกไว้เพราะกฤษณพลขอไว้ หากแต่เขาขอไปพบกับศักดิ์นรินทร์

ด้วยตัวของเขาเอง พร้อมกับเหนือ หมวดบี หมวดต้า เพื่อความปลอดภัย หลังจากที่หมอเก่งพุดคุยกับศักดิ์นรินทร์จบเมื่อเช้า หมอ

เก่งกำลังจะเตรียมตัวกลับ แต่เมื่อเขาเดินออกมาหน้าบ้าน เขากลับพบกับหมวดบี หมอเก่งตกใจจนทำอะไรไม่ถูก หมวดบีบังคับ

ให้หมอเก่งสารภาพ จนในที่สุดหมอเก่งก็ยอมสารภาพว่าศักดิ์นรินทร์รับรู้ถึงเรื่องการหายตัวไปของโกสินทร์ และเมื่อกฤษณพลบ

อกหมวดบีว่าจะขอพบกับศักดิ์นรินทร์ หมอเก่งก็เป็นคนประสานกับศักดิ์นรินทร์เองโดยตรง ทุกสิ่งทุกอย่างมันกำลังเริ่มต้นและกำลังจะจบลงแล้ว
   


    เที่ยงวันนั้นที่กลางสวนดอกไม้อันร่มรื่นของกฤษณพลถูกจัดให้เป็นที่สำหรับนั่งเจรจาเรื่องสำคัญ และรองรับแขกผู้มาเยือน

ทั้งหมด กฤษณพลถอนหายใจเบาๆ ระหว่างมองดูคนงานจัดของ เขาแหงนมองดูท้องฟ้าที่ครึ้มๆเหมือนฝนจะตก ก่อนที่ก้มลงเด็ด

ดอกมะลิอย่างแผ่วเบาใส่ไว้ในมือ และกลับเข้าไปในบ้านภายในบ้านของเขา  ศักดิ์นรินทร์เห็นโกสินทร์กำลังนั่งอ่านหนังสืออยู่ โกสินทร์ยิ้มทันทีที่เห็นศักดิ์นรินทร์

 “พี่นาย วันนี้จะมีงานอะไรในสวนหรอครับ ผมเห็นมีคนงานจัดของกันเยอะแยะเลย” โกสินทร์พูด หากแต่ศักดิ์นรินทร์ไม่ตอบ เขา

กลับนั่งลงข้างๆโกสินทร์เบาๆ ก่อนที่จะส่งดอกมะลิสามสี่ดอกที่อยู่ในมือเขาให้กับโกสินทร์

 “พี่รู้ว่ากันชอบ พี่เลยเอามาให้ กันจะได้ไม่ลืมพี่” ศักดิ์นรินทร์พูดแผ่วเบา หากแต่โกสินทร์ยิ้ม

 “พี่นายพูดอะไรน่ะครับ ผมไม่ได้ไปไหนสักหน่อย ผมรักพี่นายนะครับ” โกสินทร์พูดด้วยทีท่าเริงร่า ก่อนที่จะเอี้ยวตัวไปกอดแขนศักดิ์นรินทร์ ศักดิ์นรินทร์ยิ้มเบาๆ

 “กัน กันอยากเรียนต่อไหม” ศักดิ์นรินทร์ถาม

 “อยากสิครับพี่นาย กันอยากเรียนวนศาสตร์ หรือไม่ก็เกษตรครับ เพราะกันมาอยู่ที่นี่กันได้เห็นต้นไม้เยอะเลย ดอกไม้ก็สวยด้วยครับ พี่นายถามผมทำไมหรอครับ หรือว่า” โกสินทร์ยิ้มก่อนดึงแก้มศักดินรินทร์เบาๆ “พี่นายจะส่งผมไปเรียนต่อหรอครับ”

 “อื้อ พี่จะส่งกันไปเรียนต่อ ส่งกันกลับไปสู่โลกกว้างไง โลกที่กันอยากพบ ดีกว่ามีอยู่ในที่นี่เป็นไหนๆเลยน่ะ ” ศักดิ์นรินทร์ก่อนยุดมือเล็กๆที่จับแก้มเขาอย่างอารมณ์ดี

“เย้ ดีใจจังเลย” โกสินทร์พูดเบาๆอย่างคนอารมณ์ดี มัยนิ่งทำให้ศักดิ์นรินทร์เห็นว่าเขาไม่ควรกักขังเด็กคนนี้ไว้ในโลกแคบๆแบบนี้

อีกต่อไปแล้ว เขาควรจะปล่อยโกสินทร์ออกไปสู่โลกกว้าง ไม่มีคำพูดใดๆออกจากปากของศักดิ์นรินทร์อีก ศักดิ์นรินทร์มองตัวคาที่

เริงร่าอย่างแผ่วเบา ดวงตาทั้งสองจับจ้องกัน หากแต่เมื่อมองลึกๆลงไป ก็จะรู้ว่าในแววตาของศักดิ์นรินทร์มีความอาลัยอยู่เกินกว่าที่ใคร  จะเข้าใจได้………

 



    สิบห้านาฬิกาสามสิบนาทีเป็นเวลาที่กฤษณพล และศักดิ์นรินทร์นัดกันไว้ผ่านทางตัวกลางคือหมอเก่ง ศักดิ์นรินทร์พาโกสินทร์

เข้ามานั่งอยู่ในสวนก่อนแล้ว โดยที่เขาบอกกับเด็กหนุ่มว่าวันนี้จะมีคนมาหาเขา และคนๆนั้นๆก็อยากพบโกสินทร์ด้วย โกสินทร์ไม่

ได้สงสัยอะไรจึงตามเขามาแต่โดยดี ในสวนนั้นมีการจัดที่นั่งเป็นสองฝั่ง ฝั่งซ้ายคือฝั่งที่ศักดิ์นรินทร์และโกสินทร์นั่งอยู่ มันอยู่ใต้

ต้นราชพฤกษ์ที่ตอนนี้ดอกดอกสีเหลืองเต็มต้น ขนาบข้างด้วยสวนดอกมะลิที่ส่งกลิ่นหอมไปทั่ว และอีกฝั่งที่อยู่ไม่ไกลกันนักนั้น

อยู่ใต้ต้นหากนกยูงที่ตอนนี้ออกดอกสีแสดเต็มต้น ขนาบไปด้วยสวนมะลิที่ส่งกลิ่นหอมด้วยเช่นกัน ไม่ไกลกันนักเป็นคลองสาย

หนึ่งที่ตัดผ่านสวนของศักดิ์นรินทร์  ข้างๆของศักดิ์นรินทร์นั้นเป็นที่นั่งของหมอเก่ง หมอเก่งถอนหายใจเป็นรอบที่เท่าไหร่ไม่รู้ของ

วันด้วยความเป็นห่วงเพื่อน นอกจากนี้ด้านหลังของศักดิ์นรินทร์นั้นก็ขนาบไปด้วยคนงานนับสามสิบคนนั่งอยู่รายรอบ ฝนเริ่มตั้งเค้า ลมฝนพัดมาเบาๆ

  “อากาศดีจังเลยพี่นาย ว่าแต่วันนี้ทำคนที่จะมาหาพี่นายเป็นใครหรอ ทำไมต้องให้คนในสวนมากันเกือบหมดด้วยล่ะ” โกสินทร์ถามศักดิ์นรินทร์อย่างอารมณ์ดี

 “เดี๋ยวกันก็รู้ แต่พี่อยากจะบอกกันไว้นะ ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น พี่รักกันนะ” ศักดิ์นรินทร์พูดเบาๆกับโกสินทร์ โกสินทร์หน้าแดงไป

ชั่วครู่ก่อนที่จะหันไปมองสวนดาวเรืองที่ไม่ไกลมากนัก ไม่นานนักก็ปรากฏรถตำรวจสองคันนำหน้ารถเก๋งสีดำสามคัน ที่หลัง

กระบะนั้นมีตำรวจนั่งอยู่เต็ม ศักดิ์นรินทร์ไม่หวั่นไหว เขายังคงนั่งอย่างองอาจไม่ยี่หระต่อสิ่งใด แม้ในใจของเขายามนี้จะดูเหมือน

ว่ามียมฑูตมารอควักดวงใจของเขาออกไปจากอกแล้วก็ตาม รถตำรวจนั้นจอดก่อนที่ตำรวจทั้งหมดจะมายืนรอบที่นั่งฝั่งขวา ไม่

นานนักก็ปรากฏร่างของผู้ชายคนหนึ่งรูปร่างสูงใหญ่ไม่แพ้ศักดิ์นรินทร์ พร้อมกับเด็กหนุ่มอีกคนที่ศักดิ์นรินทร์คุ้นตา ใช่แล้ว เหนือ

เดินมาพร้อมกับกฤษณพลนั่นเอง ศักดิ์นรินทร์แปลกใจและตกใจว่าทำไมน้องชายของเขาถึงมากับกฤษณพล แต่เขาก็เก็บความ

แปลกใจนั่นไว้ ข้างๆของเหนือและกฤษณพลนั้นขนาบข้างไปด้วยหมวดบีและหมวดต้า ก่อนที่ทั้งหมดจะมานั่งตรงบริเวณที่นั่งด้านฝั่งขวา

 “พี่กฤษ” โกสินทร์ร้องสุดเสียงเมื่อเห็นพี่ชายของเขาปรากฏตัว ก่อนที่จะหันหน้าไปหาศักดิ์นรินทร์ เขา   พยักหน้าเบาๆเป็นเชิง
อนุญาต โกสินทร์จึงรีบลุกไปหาพี่ชายของเขาทันที ทั้งสองพี่น้องโผกอดเข้าหากันด้วยความดีใจ

   กัน กัน” กฤษณพลร้องลั่นทันทีที่เขาพบหน้าโกสินทร์ เขาตระกองน้องชายของเขาไว้ในอ้อมกอด

 “พี่กฤษ พี่กฤษมาหากันแล้ว พี่กฤษกันคิดถึงบ้าน ” โกสินทร์ร้องลั่น เขาน้ำตาไหลออกมาด้วยความยินดี

 “พี่ก็คิดถึงกัน”กฤษณพลพูด ก่อนก้มลงเช็ดน้ำตาให้น้องชาย “กันดูผอมไปนะ ดำขึ้นด้วย บอกพี่มานะ ว่ามันทำอะไรกัน” กฤษณพลถามโกสินทร์พร้อมกับหันไปมองศักดิ์นรินทร์ด้วยความอาฆาต ก่อนที่จะหันมาหาศักดิ์นรินทร์

  “แกมันชั่ว มันเลว แกมันระยำ ทำร้ายได้แม้กระทั่งเด็ก ไอ้เลว”กฤษณพลตะโกนร้องด่าศักดิ์นรินทร์ที่นั่งอยู่บนโต๊ะไม้ฝั่งตรงข้าม คนงานของศักดิ์นรินทร์ลุกฮือขึ้นพร้อมกัน ก่อนที่ศักดิ์นรินทร์จะยกมือเป็นเชิงบอกให้หยุด คนงานจึงนั่งลงตามเดิม

  “เงียบ เงียบทำไมว่ะ ไอ้เลว แกคงสะใจสินะกับสิ่งที่ทำลงไปกับน้องชายฉัน”กฤษณพลพูด ศักดิ์นรินทร์ลุกขึ้นยืนด้วยสีหน้าเศร้าสร้อย

 “ผม  ผมขอโทษ” ศักดิ์นรินทร์พูด กฤษณพลรีบเดินเข้าไปกระชากคอเสื้อขอศักดิ์นรินทร์ทันที ศักดิ์นรินทร์ไม่ขัดขืนใดๆ เพียงแต่เขาพูดเบาๆว่าผมขอโทษ ลมฝนเริ่มแรงขึ้นเรื่อยๆ

 “เฮอะ ฉันไม่ต้องการคำขอโทษจากแก!!” กฤษณพลพูดก่อนที่จะปล่อยคอเสื้อของศักดิ์นรินทร์ก่อนพลักร่างใหญ่ตรงหน้าอย่าง
แรง หากแต่ศักดิ์นรินทร์ไม่ตอบโต้  กฤษณพลเดินไปกระชากตัวเหนือมาทันที

 “นี่ น้องชายแก น้องชายแกใช่ไหม!!” กฤษณพลถาม

 “ใช่ น้องชายผมเอง” ศักดิ์นรินทร์ตอบ

 “งั้น แกก็เอาน้องชายแกคืนไป!!” กฤษณพลผลักเหนืออย่างแรงจนแทบล้ม เหนือน้ำตาไหลออกมา หากแต่หมอเก่งนั้นรับไว้ทัน

“ขอบใจนะ สำหรับความบริสุทธิ์ของน้องชายแก!!” กฤษณพลร้องบอกศักดิ์นรินทร์ด้วยความเย้ยหยัน

 “แกพูดว่าอะไรนะ!!” ศักดิ์นรินทร์ตะคอกด้วยความตกใจ  ก่อนหันไปหาเหนือ “ไม่จริงใช่ไหมเหนือ บอกพี่มาสิว่ามันไม่จริง”    ศักดิ์นรินทร์พูดถามเหนือ เหนือไม่ตอบได้แต่พยักหน้าเบาๆพร้อมกับน้ำตาที่อาบแก้ม ก่อนที่จะวิ่งเข้าไปกอดศักดิ์นรินทร์ทันที

 “พี่นาย เหนือชดใช้กรรมให้พี่แล้ว เขาบอกว่าเขาจะไม่เอาเรื่องพี่นาย พี่นายหยุดเถอะนะ เหนือจะกลับมาอยู่ที่บ้าน ฮือๆ” เหนือ

กอดศักดิ์นรินทร์ด้วยน้ำตาที่อาบแก้ม ก่อนที่ศักดิ์นรินทร์จะก้มลงไปเห็นเลือดที่กำลังไหลลงมาที่ขาของเหนือ ศักดิ์นรินทร์คลั่ง

ทันที คนงานของเขาลุกฮืออีกรอบ หากแต่ฝ่ายตำรวจที่มากลับกฤษณพลก็ชักปืนขึ้นมาแป็นเชิงบอกให้คนงานของเขาหยุดการกระทำ

   “ไอ้เฮี้ย มึงทำอะไรน้องกู” ศักดิ์นรินท์ตะคอกด้วยน้ำตาที่นองหน้า ก่อนปรี่เข้าไปหากฤษณพลทันที  เขาต่อยหน้ากฤษณพล 

กฤษณพลไม่ยอมแพ้ต่อยกลับ หมวดบี หมวดต้า หมอเก่งเห็นดังนั้นแล้วจึงรีบแยกทั้งคู่ออกจากกันทันที กฤษณพลและ         ศักดิ์นรินทร์ไม่ยอมพยายามจะกระโจนเข้าหากันตลอด

 “พี่กฤษ พอแล้วนะ พี่กฤษ กันขอล่ะ” โกสินทร์ห้ามกฤษณพล กฤษณพลจึงหยุดทันที

 “ไป กัน กลับบ้าน พี่จะพากลับบ้าน” กฤษณพลพูดกับโกสินทร์พร้อมกับจับที่มุมปากเบาๆ กลิ่นคาวเลือดนิดๆในปากบ่งบอกว่าเขาปากแตก หากแต่โกสินทร์ไม่ยอมทำตามคำเชื้อเชิญนั้น

 “กัน พี่บอกให้กลับบ้าน” กฤษณพลพูดเมื่อเห็นน้องชายเขายังคงยืนอยู่ที่เดิม เหนือวิ่งเข้ามากอดศักดิ์นรินทร์พร้อมกับร้องไห้ ศักดิ์นรินทร์ลูบหัวน้องชายของเขาเบาๆ

 “กัน กลับบ้าน!!!” กฤษณพลร้องสั่งโกสินทร์ โกสินทร์ไม่อยากไปไหน เขาอยากอยู่กับศักดิ์นรินทร์ ชายที่เขารักสุดหัวใจ ชายคนที่ทำให้เขารู้จักความรัก ความเสียสละ และจิตสำนึก ชายคนที่เขาสัญญาไว้ด้วยว่าจะไม่แยกจากกันไปไหน

 “กันรักเขา กันรักพี่นาย กันไม่กลับ” โกสินทร์พูดเบาๆ

 “ว่าไงนะ กัน?” กฤษณพลพูดพรางสะอึก เขาหันมามองน้องชายเขา

 “กันรักเขา กันรักพี่นาย กันอยากอยู่กับเขา” โกสินทร์ร้องบอกกฤษณพล ศักดิ์นรินทร์มองโกสินทร์ด้วยความฉงน เขารักโกสินทร์

ไม่แพ้ไปกว่าที่โกสินทร์รักเขา เขารักเด็กหนุ่มผู้นี้ เด็กหนุ่มผู้ที่ทำให้จิตใจอัน     ด้านชาของเขารู้จักความรัก เด็กหนุ่มที่ทำให้เขา

หายเหนื่อย เด็กหนุ่มที่ทำให้เขาไม่มีความเหงาต่อไปในหัวใจ  พลัน เขากลับคิดถึงคำที่หมอเก่งพูดไว้ได้ โกสินทร์ยังต้องมี
อนาคต ต้องเจออะไรอีกมาก โกสินทร์ไม่ควรเอาอนาคตมาทิ้งไว้ที่นี่ เขาไม่ควรทำร้ายโกสินทร์ไปมากกว่านี้อีกแล้ว

  “พี่นาย บอกพี่กฤษสิ ว่าพี่นายรักกัน พี่นายสัญญากับกันว่าเราจะอยู่ด้วยกัน” โกสินทร์พูดแล้วยิ้มอย่างมีความหวัง หากแต่

 “ไม่ กูเกลียดมึง กูเกลียดพี่ชายมึง พี่ชายมึงมันเลวข่มขืนน้องชายกู กูไม่เคยรักมึง ไอ้เด็กเมื่อวานซืน!!”            ศักดิ์นรินทร์

กลั้นใจพูดออกมาด้วยสีหน้าจริงจังหากแต่ในใจเขากลับเจ็บปวดเหมือนใครเอาเข็มมาทิ่มซักพันเล่ม แต่ในเมื่อไม่มีทางเลือกเขา

จึงต้องยอมทำแบบนี้ เขาไม่อยากทำร้ายเด็กหนุ่มตรงหน้าไปมากกว่านี้อีกแล้ว

 “พี่นาย พี่นายพูดว่าอะไรนะ” โกสินทร์เริ่มน้ำตาคลอ

 “ไสหัวออกจากบ้านกูไปซะ ไอ้เด็กเวร กูเกลียดมึง กุไม่ได้รักมึง ได้ยินไหม กูคบมึงไว้เอาเท่านั้นกูไม่ได้รักมึง ได้ยินไหม!!”

ศักดิ์นรินทร์ตะคอกอย่างดังพร้อมกับน้ำตาที่นองหน้า เขาไม่สามารถอดทนต่อความรู้สึกของตัวเองที่มันขัดกับคำพูด
ได้อีกแล้ว

 “พี่นาย!! ไม่จริง พี่นายโกหก!!” โกสินทร์ร้องไห้ ไม่มีคำพูดใดๆออกมาจากปากของเขาอีกแล้วนอกจากน้ำตาที่ไหลหลั่งออกมา


“ออกไปจากบ้านกู ทั้งหมดเลย แล้วไม่ต้องเจอกันอีกแล้วชั่วฟ้าดินสลาย!!!” ฝนตกลงมาพร้อมกับหน้าตาที่นองหน้าของโกสินทร์

และศักดิ์นรินทร์ ก่อนที่ศักดิ์นรินทร์จะหันหลังไปประคองเหนือและพากลับเข้าบ้านไป หมอเก่งมองมาที่คนทั้งหมดด้วยสายตาที่

เป็นห่วง และหันหลังเดินตามศักดิ์นรินทร์เข้าบ้านไป


 “ไม่จริง พี่นาย ไม่จริง ฮือๆ” โกสินทร์ตะโกนสุดเสียงก่อนที่จะทรุดลงนั่งกับพื้นดินอย่างคนอ่อนแรง  หัวใจของเขาแตกสลายไป

หมดแล้ว กฤษณพลมองน้องชายของเขาด้วยความสงสาร ในใจของกฤษณพลก็ไม่ต่างจากโกสินทร์มากนัก เขารักเหนือ     

กฤษณพลรักเหนือ แต่เมื่อมันเป็นแบบนี้ เขาก็ทำอะไรไม่ได้อีกแล้ว นอกจากพาเข้าไปประคองน้องชายเขาให้ลุกขึ้นยืนอีกครั้ง

และพาโกสินทร์ออกจากไร่นั้นโดยเร็วที่สุด โกสินทร์ร่ำไห้ตลอดทาง



      เย็นวันนั้นหลังจากที่ฝนหยุดลง โกสินทร์นั่งอยู่บนรถพร้อมกับกฤษณพล กฤษณพลบอกกับหมวดบีว่าเขาไม่ติดใจอะไรในรูป

คดีอีกแล้ว  แค่ให้ได้น้องชายเขาคืนมาก็พอ  โกสินทร์เล่าเรื่องราวทั้งหมดที่พ่อของเขาทำไว้ให้กฤษณพลฟัง ยามแรกที่   

กฤษณพลได้ยินเขาอึ้งไปชั่วครู่ ก่อนที่จะบอกว่าเขาอโหสิกรรมอย่างให้กับเหนือและศักดิ์นรินทร์ โกสินทร์จ้องมองออกไปนอก

หน้าต่างรถด้วยใบหน้าที่นองไปด้วยน้ำตา โกสินทร์หยิบดอกมะลิที่ศักดิ์นรินทร์นำมาให้เขาเมื่อเช้าอย่างอาลัย พระอาทิตย์กำลัง

ลาลับขอบฟ้า บรรยากาศยามเย็นวันนี้เหงาหงอยมากที่สุดเท่าที่โกสินทร์เคยเห็นมา รถเก๋งค่อยๆขับเคลื่อนออกจากเขตจังหวัด

กาญจนบุรีมากขึ้นทุกที ทุกที สิ่งที่โกสินทร์เหลือทิ้งไว้ที่กาญจนบุรีจะคงมีแต่ความรัก ความทรงจำ และผู้ชายที่ชื่อศักดิ์นรินทร์ ที่

มันจะอยู่ในใจของโกสินทร์ตลอดไป ตราบนานเท่านาน……




 ---------------------------------------------------------------จบ----------------------------------------------------------------------




 ครับ จบแล้วนะครับนิยายเรื่องแรกในชีวิตผม ( อย่าเรื่องว่านิยายเลย มันสั้นเกิน ) ขอขอบคุณทุกท่านที่ติดตามอ่านมาโดยตลอด ขอบคุณทุกคอมเม้นต์ที่เป็นกำลังใจ ติชม และแนะนำ และที่สำคัญขอขอบคุณเว็บไซต์เล้าเป็ดด้วยนะครับที่เปิดโอกาสให้ผมระบายจินตนาการของผมออกมา ( แม้ว่ามันจะไม่ค่อยสมบูรณ์นัก ) ยังไงๆ ก็ขอขอบคุณทุกท่านนะครับ แล้วพบกันใหม่เรื่องหน้าครับ  :bye2: :bye2: :bye2:

หัวข้อ: Re: #### เชลยรัก เชลยแค้น บทส่งท้าย ( จบแล้วครับ ย้ายให้ด้วยนะครับ ) ###
เริ่มหัวข้อโดย: nunnuns ที่ 03-03-2013 14:29:24

ห้ะ!!!!! อย่าจบแบบนี้นะคุณนักเขียน.แงงงงงงงง

มาต่อให้แฮปปี้แอนดิ้งจะดีมากเลยค่ะ tt

หัวข้อ: Re: #### เชลยรัก เชลยแค้น บทส่งท้าย ( จบแล้วครับ ย้ายให้ด้วยนะครับ ) ###
เริ่มหัวข้อโดย: nunnan ที่ 03-03-2013 14:42:15

ไม่่ น่ะะะะะะ  :m31: :m31: :m31: :m31:

หัวข้อ: Re: #### เชลยรัก เชลยแค้น บทส่งท้าย ( จบแล้วครับ ย้ายให้ด้วยนะครับ ) ###
เริ่มหัวข้อโดย: maru ที่ 04-03-2013 05:40:10

กฤษณะเลวร้ายมาก ๆ เลยจนไม่รู้จะพูดยังไง สงสารเหนือ

หัวข้อ: Re: #### เชลยรัก เชลยแค้น บทส่งท้าย ( จบแล้วครับ ย้ายให้ด้วยนะครับ ) ###
เริ่มหัวข้อโดย: chollawat.d ที่ 04-03-2013 06:06:55

เสียดายจัง อยากให้ยาวกว่านี้  :เฮ้อ:

หัวข้อ: Re: #### เชลยรัก เชลยแค้น บทส่งท้าย ( จบแล้วครับ ย้ายให้ด้วยนะครับ ) ###
เริ่มหัวข้อโดย: punthipha ที่ 04-03-2013 08:16:36

มันเหมือนว่ายังไม่ค่อยจบนะ  :serius2:

หัวข้อ: Re: #### เชลยรัก เชลยแค้น บทส่งท้าย ( จบแล้วครับ ย้ายให้ด้วยนะครับ ) ###
เริ่มหัวข้อโดย: BBChin JungBB ที่ 04-03-2013 10:55:41

ทำไมมาจบแบบนี้อ่ะ โห พูดไม่ออกเลย เหมือนถูกผลักลงเหว ไม่ไหวนะ แก้ตอนจบได้ม่ะ มันจะสวยมาก

หัวข้อ: Re: #### เชลยรัก เชลยแค้น บทส่งท้าย ( จบแล้วครับ ย้ายให้ด้วยนะครับ ) ###
เริ่มหัวข้อโดย: capool ที่ 04-03-2013 10:57:56

จบอย่างนี้เหรอไม่มีตอนพิเศษแบบ happy เหรอ เฮ้อ...ไม่น่าหลงมาอ่านเล้ยเสียอารมณ์ เรื่องหน้าคงไม่กล้าติดตามอ่านอีกแล้วแหละ

หัวข้อ: Re: #### เชลยรัก เชลยแค้น บทส่งท้าย ( จบแล้วครับ ย้ายให้ด้วยนะครับ ) ###
เริ่มหัวข้อโดย: Mio ที่ 04-03-2013 12:54:46

เหมือนนางฟ้าจะมีตาวิเศษ....ทำไมเดาถูกว่ามันต้องจบแบบนี้  o18
ห้วนเกินไปนิดนึงอ่ะค่ะ  จริงๆแล้วอยากให้จบแฮปปี้นะคะ มันจะสวยงามมาก 555
สามคำ>>>เอ่อ จบ แล้ว (เหรอ?)

หัวข้อ: Re: #### เชลยรัก เชลยแค้น บทส่งท้าย ( จบแล้วครับ ย้ายให้ด้วยนะครับ ) ###
เริ่มหัวข้อโดย: Chia ที่ 04-03-2013 13:29:15

----------------------------ชี้แจงแถลงไขครับจากคนเขียนครับ----------------------------------


จริงๆแล้วที่ผมตัดจบแบบนี้เพราะช่วงนี้ผมงานเยอะมากครับ ทุกคนคงจะสัมผัสความห้วนในตัวเรื่องได้ใช่ไหมครับ ผมเลยตัดจบไปก่อนเพราะกลัวว่าคงไม่ได้มาต่ออีกนาน กลัวผู้ดูแลเขาจะลบไปก่อนน่ะครับ แต่ยังไงๆผมคิดว่าน่าจะให้มีภาคสอง โดยการชื่อเรื่องใหม่ แต่ตัวละครยังคงเดิมและจบแบบ Happy Ending แน่นอนครับ

 ส่วนในหลายๆคอมเม้นท์ก็ทำเอาผมสะดุ้งอยู่เหมือนกันครับ ก็เลยต้องมาแถลงไขเนี่ยแหละครับ ไม่อยากให้คนอ่านของผมเสียความรู้สึกครับ ผมแคร์ทุกๆคนนะ ^^

ปอ ลิง ยังไงก็ติดตาม season 2 ไม่นานเกินรอหรอกครับ แต่ตอนนี้ผมขอไปเครียลงานก่อนนะครับ มันเยอะมากเลย ขอบคุณทุกคอมเม้นท์นะครับ ^^

หัวข้อ: Re: #### เชลยรัก เชลยแค้น คำชี้แจงจากนักเขียนครับ ( จบแล้วครับ ย้ายให้ด้วยนะครับ ) ###
เริ่มหัวข้อโดย: HanATarO ที่ 04-03-2013 14:44:08

เพิ่งเข้ามาอ่าน

ชอบเนื้อเรื่องที่เขียนมากเลย

แต่พออ่านมาถึงตอนจบมันกลับสะดุดซะงั้น

ดีนะที่คนเขียนยังมาจะมาต่อภาค 2

ไม่งั้นอารมณ์ค้างแน่ๆ

ยังงัยก็จะรอตอนต่อไปนะค่ะ

แล้วก็ขอบคุณคนเขียนที่เขียนเรื่องนี้ให้ได้อ่านค้า

 :กอด1: :กอด1:

หัวข้อ: Re: #### เชลยรัก เชลยแค้น คำชี้แจงจากนักเขียนครับ ( จบแล้วครับ ย้ายให้ด้วยนะครับ ) ###
เริ่มหัวข้อโดย: nunnan ที่ 04-03-2013 17:42:03

จะรอน่ะ คนแต่งงง  :sad11: :sad11:

หัวข้อ: Re: #### เชลยรัก เชลยแค้น คำชี้แจงจากนักเขียนครับ ( จบแล้วครับ ย้ายให้ด้วยนะครับ ) ###
เริ่มหัวข้อโดย: KARMI ที่ 04-03-2013 19:47:14

 :impress3: รอนะ

หัวข้อ: Re: #### เชลยรัก เชลยแค้น คำชี้แจงจากนักเขียนครับ ( จบแล้วครับ ย้ายให้ด้วยนะครับ ) ###
เริ่มหัวข้อโดย: punthipha ที่ 04-03-2013 20:32:24

จะรอ  :pig4: มาต่อเร็วๆนะ

หัวข้อ: Re: #### เชลยรัก เชลยแค้น คำชี้แจงจากนักเขียนครับ ( จบแล้วครับ ย้ายให้ด้วยนะครับ ) ###
เริ่มหัวข้อโดย: maru ที่ 04-03-2013 21:25:41

รอค่ะ

หัวข้อ: Re: #### เชลยรัก เชลยแค้น คำชี้แจงจากนักเขียนครับ ( จบแล้วครับ ย้ายให้ด้วยนะครับ ) ###
เริ่มหัวข้อโดย: hello_lovestory ที่ 05-03-2013 00:52:53

เป็นอีกเรื่องที่จบแบบ Sadly Ending

หัวข้อ: Re: #### เชลยรัก เชลยแค้น คำชี้แจงจากนักเขียนครับ ( จบแล้วครับ ย้ายให้ด้วยนะครับ ) ###
เริ่มหัวข้อโดย: nunnuns ที่ 05-03-2013 01:00:32

รอทั้งคู่กลับมารักกันเหมือนเดิมนะคะ ถ้าภาคสองไปตั้งกระทู้ใหม่ก็ช่วยประกาศให้หนูรู้ด้วยน้า กลัวมองไม่เห็น >.<

ติดตามเสมอค่ะ เป็นกำลังใจให้นะคะ สู้ๆในการทำงาน แล้วค่อยมาฟิตให้เราอ่านกันก็ได้ค่ะ ^^

หัวข้อ: Re: #### เชลยรัก เชลยแค้น คำชี้แจงจากนักเขียนครับ ( จบแล้วครับ ย้ายให้ด้วยนะครับ ) ###
เริ่มหัวข้อโดย: capool ที่ 05-03-2013 10:01:11

จะมีภาค 2 เหรอ...ฮือๆๆๆ  :sad4: ดีใจ happy ใช่ไหม แล้วจะรอน้าาา...  :sad11:

หัวข้อ: Re: #### เชลยรัก เชลยแค้น คำชี้แจงจากนักเขียนครับ ( จบแล้วครับ ย้ายให้ด้วยนะครับ ) ###
เริ่มหัวข้อโดย: loveview ที่ 05-03-2013 10:35:21

ถ้าจบอย่างนี้แอบน้ำตาร่วงนะเนี่ย
โอ๊ยๆ น่าสงสารพี่นายอ่ะ

หัวข้อ: Re: #### เชลยรัก เชลยแค้น คำชี้แจงจากนักเขียนครับ ( จบแล้วครับ ย้ายให้ด้วยนะครับ ) ###
เริ่มหัวข้อโดย: Ayla ที่ 05-03-2013 18:39:25

เศร้า

หัวข้อ: Re: #### เชลยรัก เชลยแค้น คำชี้แจงจากนักเขียนครับ ( จบแล้วครับ ย้ายให้ด้วยนะครับ ) ###
เริ่มหัวข้อโดย: everlastingly ที่ 07-03-2013 02:25:47

 :a5: อ๊ะๆๆๆ...แบบว่าคนอ่านสะดุดกึกทันทีเลย...เกิดอาการไม่พอใจ :m31: จบอย่างนี้ได้ยังไงง่ะ สงสารทั้งคู่มากมาย
แต่พอคนแต่งมาแถลงไขแล้ว :เฮ้อ: ค่อยยังชั่ว...เอาเป็นว่าคนอ่านจะติดตามภาคสองของเรื่องนี้ต่อไปแน่นอน
ป.ล.อยากให้มาต่อเร็วๆ จังเลย ถ้ามาแต่งต่ออย่าลืมประกาศบอกด้วยนะ ภาคต่อมาจากเรื่องนี้ เป็นกำลังใจให้คนแต่ง o13

หัวข้อ: Re: #### เชลยรัก เชลยแค้น คำชี้แจงจากนักเขียนครับ ( จบแล้วครับ ย้ายให้ด้วยนะครับ ) ###
เริ่มหัวข้อโดย: iammz ที่ 07-03-2013 16:38:18

แง๊ๆๆๆ >.<

หัวข้อ: Re: #### เชลยรัก เชลยแค้น คำชี้แจงจากนักเขียนครับ ( จบแล้วครับ ย้ายให้ด้วยนะครับ ) ###
เริ่มหัวข้อโดย: praseat ที่ 07-03-2013 20:00:34

ผู้แต่ง....ใจร้าย...โครตๆ....แง้ๆ

หัวข้อ: Re: #### เชลยรัก เชลยแค้น คำชี้แจงจากนักเขียนครับ ( จบแล้วครับ ย้ายให้ด้วยนะครับ ) ###
เริ่มหัวข้อโดย: preaw-sm ที่ 08-03-2013 07:29:49

ฮือออ สงสารเหนือ โอ๊ย อ่านแล้วเจ็บ ฮือๆ
รอภาค2 นะคะ

หัวข้อ: Re: #### เชลยรัก เชลยแค้น คำชี้แจงจากนักเขียนครับ ( จบแล้วครับ ย้ายให้ด้วยนะครับ ) ###
เริ่มหัวข้อโดย: kamikame ที่ 08-03-2013 09:26:35

สงสารเหนือมากเบยยยยย
หวังว่าจะมีภาค 2 เร็ว ๆ น้า

หัวข้อ: Re: #### เชลยรัก เชลยแค้น คำชี้แจงจากนักเขียนครับ ( จบแล้วครับ ย้ายให้ด้วยนะครับ ) ###
เริ่มหัวข้อโดย: ladypenelopy ที่ 16-03-2013 16:22:36

ช็อคมากคะหายใจไม่ออกเลยคะตอนเเรกเเอบทำหน้าเบลอๆเเล้วเเบบว่าเอาอีกเเล้วกุโดนไปอีกเรื่องเเล้ว Bad end 5555 เเต่ก็รู้สึกดีใจขึ้นมาทันทีเลยคะที่บอกจะมาต่อSeason2 ทำหน้าเเบบคลายเครียดเเล้วถอนหายใจอออกมาย่างเเรง5555 ยังไงก็จะติดตามผลงานของคุณต่อไปคะ รักคนเเต่งมากๆคะ :กอด1: :L1:

หัวข้อ: Re: #### เชลยรัก เชลยแค้น คำชี้แจงจากนักเขียนครับ ( จบแล้วครับ ย้ายให้ด้วยนะครับ ) ###
เริ่มหัวข้อโดย: Kinuii ที่ 16-03-2013 21:27:45

ง่า!! คือแบบว่า อารมณ์ค้างงะ จบแบบนี้จริงๆเหรอ?

หัวข้อ: Re: #### เชลยรัก เชลยแค้น คำชี้แจงจากนักเขียนครับ ( จบแล้วครับ ย้ายให้ด้วยนะครับ ) ###
เริ่มหัวข้อโดย: kareepup ที่ 17-03-2013 17:42:27

วะ ...วะ...วะ...เฮ้ยยยยย :a5:
จบแบบนี้ ขัดใจสุดๆ มันช่างคาใจ
เจ็บปวด
อร๊ายยย!! หัวใจถูกบีบ :z3:

มาต่อ ภาค2 ให้ครองรักสุขสมเร็วๆน้า คุณนักเขียน
เด่วผมจะให้กำลังใจไปเยอะๆเลย
ส่งกระแสจิตเชียร์ นะ

เพราะชอบน้องเหนือ น้องเหนือน่าร้ากๆๆๆ

หัวข้อ: Re: #### เชลยรัก เชลยแค้น คำชี้แจงจากนักเขียนครับ ( จบแล้วครับ ย้ายให้ด้วยนะครับ ) ###
เริ่มหัวข้อโดย: keem ที่ 17-03-2013 22:59:55

ภาค 2 มายังเนี่ย รอๆๆ

หัวข้อ: Re: #### เชลยรัก เชลยแค้น คำชี้แจงจากนักเขียนครับ ( จบแล้วครับ ย้ายให้ด้วยนะครับ ) ###
เริ่มหัวข้อโดย: apostrope ที่ 18-03-2013 00:50:39

เห้.  กล้วยหักมุก. มาก. จบ. แบบใจ หาย อะ. แต่ รอ ซีซั่น 2 นะฮะ. ติดตามๆ

หัวข้อ: Re: #### เชลยรัก เชลยแค้น คำชี้แจงจากนักเขียนครับ ( จบแล้วครับ ย้ายให้ด้วยนะครับ ) ###
เริ่มหัวข้อโดย: EunSung87 ที่ 23-03-2013 00:10:13

รอ ซีซั่น 2 ด้วยคน

หัวข้อ: Re: #### เชลยรัก เชลยแค้น คำชี้แจงจากนักเขียนครับ ( จบแล้วครับ ย้ายให้ด้วยนะครับ ) ###
เริ่มหัวข้อโดย: evil_kun ที่ 14-04-2013 00:11:02

อ่านเจอคำว่า จบ แทบช๊อค!!!
จะรอภาค2 นะคะ ^_^

หัวข้อ: Re: #### เชลยรัก เชลยแค้น คำชี้แจงจากนักเขียนครับ ( จบแล้วครับ ย้ายให้ด้วยนะครับ ) ###
เริ่มหัวข้อโดย: ♥Täsinä→l3€LL♥ ที่ 15-04-2013 22:40:13

ชอบมากเลยค่ะ
จบได้โดนใจมากเลยค่ะ ^^

หัวข้อ: Re: #### เชลยรัก เชลยแค้น คำชี้แจงจากนักเขียนครับ ( จบแล้วครับ ย้ายให้ด้วยนะครับ ) ###
เริ่มหัวข้อโดย: na-au ที่ 16-04-2013 20:53:39

 :katai1: :katai1: :katai1:

จบแบบกระชากใจคนแก่เป็นอย่างมาก

รอภาค 21 เด้อ

 :bye2: :bye2: :bye2:

หัวข้อ: Re: #### เชลยรัก เชลยแค้น ###
เริ่มหัวข้อโดย: liza sarin ที่ 27-05-2013 17:08:39

ค้างอย่างแรง :ling1:

หัวข้อ: Re: #### เชลยรัก เชลยแค้น ###
เริ่มหัวข้อโดย: benji ที่ 06-12-2013 22:28:02

 :a5: เฮ้ยยยย  จบ จริง อ้ะ 

รอภาค2  มาหรือยังคะ

รอดูบทสรุปของ  พี่กฤษ กับ เหนอ  และ หมวดบี จะโดนหมอเก่งเฉ่ง มากน้อยอย่างไร

มาไวๆเน้อ  :katai5: :call:

หัวข้อ: Re: #### เชลยรัก เชลยแค้น ###
เริ่มหัวข้อโดย: aoihimeko ที่ 25-12-2013 05:34:14

จบได้สะเทือนใจดีจัง  ขอบคุณค่ะ

หัวข้อ: Re: #### เชลยรัก เชลยแค้น ###
เริ่มหัวข้อโดย: Ningg.Destiny ที่ 31-08-2015 10:16:42

ห้ะ!!!!!! จบแล้ว? ไหนภาค 2

 :ling1: :ling1:

หัวข้อ: Re: #### เชลยรัก เชลยแค้น ###
เริ่มหัวข้อโดย: แมลงมีพิษชนิดหนึ่ง ที่ 22-02-2016 22:34:39

สรุปไม่มีภาค 2 ใช่ไหม เสียดายเรื่องน่ายาวกว่านี้นะ อะไรๆมันยังไม่เคลียร์สักอย่างและสักคู่

 :katai1: :katai1: :katai1: :katai1:

หัวข้อ: Re: #### เชลยรัก เชลยแค้น ###
เริ่มหัวข้อโดย: Thadawong ที่ 16-07-2016 22:25:36

ภาค 2 มีแน่นอนครับ ตอนนี้กำลังปั่นอยู่ครับ

ยังไงก็รอติดตามนะครับ คนเขียนหายไปนานมาก เลยโดนลบยูสไปละ
ยังไงก็มาติดตามกันนะครับ รับรองสนุกไม่แพ้ภาคแรกเลย

หัวข้อ: Re: #### เชลยรัก เชลยแค้น ###
เริ่มหัวข้อโดย: mentholss ที่ 18-07-2016 12:36:32

 o13

หัวข้อ: Re: #### เชลยรัก เชลยแค้น ###
เริ่มหัวข้อโดย: gayraygirl ที่ 18-07-2016 18:52:44

ค้างค่า  :katai1:

หัวข้อ: Re: #### เชลยรัก เชลยแค้น ###
เริ่มหัวข้อโดย: nunda ที่ 19-07-2016 13:54:56

ขอบคุณค่ะ ^^

หัวข้อ: Re: #### เชลยรัก เชลยแค้น ###
เริ่มหัวข้อโดย: Pawana ที่ 02-08-2016 18:37:41

น้ำตาไหลค้างอยู่ตรงแก้ม. เอาภาค 2มาทำให้มันหายไปทีคร่า.  ใช้ชื่อไรค๊ากระซิบนิด. รอ

หัวข้อ: Re: #### เชลยรัก เชลยแค้น ###
เริ่มหัวข้อโดย: sosi ที่ 02-08-2016 19:00:41

จบเศร้าจัง :hao5:

หัวข้อ: Re: #### เชลยรัก เชลยแค้น ###
เริ่มหัวข้อโดย: benji ที่ 08-08-2016 00:00:21

ห๊ะ!!!  เหมือนโดนน้ำแข็งขั้วโลกถล่มทับเลย อุตส่าห์เล็งชื่อเรื่องว่าน่าจะแนวน้ำเน่า ดราม่าบีบอารมณ์เคล้าน้ำตา แต่สุดท้ายก็แฮปปี้ ที่ไหนได้.....จบไม่สวย โอยยยยยยยยยยย เราไม่ชอบตอนจบแบบนี้ เราชอบพล็อตแนวนี้ และ จบ สวย  :katai1:

หัวข้อ: Re: #### เชลยรัก เชลยแค้น ###
เริ่มหัวข้อโดย: KKKwanGGG ที่ 14-06-2017 09:04:01

อ่ะ จบแบบนี้จริง ๆ ดิ ............................ ขอบคุณครับ

หัวข้อ: Re: #### เชลยรัก เชลยแค้น ###
เริ่มหัวข้อโดย: armsa2531 ที่ 14-11-2017 23:33:44

 :fire: 555 ร้ายๆ รักๆ

หัวข้อ: Re: #### เชลยรัก เชลยแค้น ###
เริ่มหัวข้อโดย: everyone ที่ 16-11-2017 13:38:36

ห๊ะ ทำไมไม่มีคำชี้แจงจาก พ่อว่าโกงจิงหรือไม่จิง หรือยังไง

หัวข้อ: Re: #### เชลยรัก เชลยแค้น ###
เริ่มหัวข้อโดย: little_munoi ที่ 22-11-2018 21:15:03

เอ้า? ไม่นะ
ม่ายนะ!!!
#ครวญคราง!!