CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

Boy's love => Boy's love story => นิยายที่โพสจนจบแล้ว => ข้อความที่เริ่มโดย: mutyamania ที่ 25-10-2012 08:46:10

หัวข้อ: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน : เมื่อมนุษย์เมียอยากเป็นผัว (12/12/13)
เริ่มหัวข้อโดย: mutyamania ที่ 25-10-2012 08:46:10

ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ

สรุปข้อสำคัญดังนี้



1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด

2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท, หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย, ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้งสร้างความแตกแยก  ชวนวิวาท ของสมาชิกเล้าฯ ในเรื่องการเมือง เชื้อชาติ  เผ่าพันธุ์  ศาสนา และสถาบันต่าง ๆ  รวมถึงการตั้งชื่อเรื่องด้วยคำหยาบ คำไม่สุภาพ  ล่อแหลม และชี้เป้าให้เล้าฯ ถูกเพ่งเล็ง จากทางราชการ

3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่นี่หรือที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อขออนุญาตเจ้าของเรื่องก่อนนะครับ

4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าตัวไม่ยินยอม

5.ขอให้นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียว ถ้าเป็นเรื่องจริงก็ให้บอกว่าเรื่องจริง ถ้าเป็นเรื่องแต่งให้บอกว่าเรื่องแต่ง  ให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตามเพราะมีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว

6. การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย  ทำได้  แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว  โดยสามารถใช้ปุ่ม Insearch qoute  ได้    ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน

7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
      7.1 นิยาย 1 ตอน  จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
      7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
      7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
            - 1 Reply ที่เกินมานั้น โมฯทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ


เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ
การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง

ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ  โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม

กรุณาอ่านเพิ่มเติมที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0



*********************************



....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน (แนวฝาแฝดเรื่องที่ 2)



บทที่ 1  เมื่อดอกเห็ดบาน





.........ลัลล๊า...........


เปิดฉากที่ทางเท้าเล็ก ๆ  สองข้างทางเต็มไปด้วยต้นไม้ใบหญ้าเขียวขจี  แสงแดดอ่อน ๆ ส่องรอดกิ่งไม้ใหญ่ลงมากระทบพื้นดินอันอ่อนนุ่ม  และปกคลุมไปด้วยหญ้าสีเขียว  ซึ่งชุ่มชื่นด้วยหยาดน้ำค้างในยามเช้า  บนกิ่งไม้ใหญ่ของต้นไม้ต้นหนึ่ง....ครอบครัวนกกำลังร้องเพลงอันแสนไพเราะ



เปล่าเลย!!!!



หากแต่....ณ ตรงนี้  คือฟุตบาทริมทางยามเย็น  ที่ซึ่งมนุษย์หัวเห็ดเดินเหวี่ยงกระเป๋าผ้าสีเขียวอย่างอารมณ์ดี  บรรยากาศรอบตัวช่างสดใสชื่นมื่น  สองขาเดินทอดน่อง  ส่วนแขนผอมเล็กก็เหวี่ยงเป็นจังหวะ  ซึ่งไอ้ร่างที่ว่าจะหยุดหมุนตัวทุก ๆ สิบห้าวินาที


ท่ามกลางสายตาแปลก ๆ ของแม้ค้าขายทอดมันและผู้คนที่เดินผ่านไปมา


...ไอ้เด็กนี่มันเต็มบาทรึเปล่าวะ....แม่ค้านึก  ก่อนจะหันไปสนใจกับทอดมันในกระทะ


“หนึ่ง  สอง  สาม..............สิบห้า  หมุน  อ๊า......”


เด็กหนุ่มร่างโปร่งกับทรงผมซอยสั้นจนหัวกลมบ๊อก หวีผมหน้าม้าลงมาหนาจนเกือบจะปิดดวงตาคู่โต  โซเซไปกระแทกกับบางสิ่งที่สูงตระหง่านราวกับกับกำแพงตึกในชุดนักศึกษา 


“เห็ด  มึงจะเล่นมิวสิคอีกนานมั้ย  น้องหิวข้าวแล้วนะ”
“เรื่องของพี่  นายก็เดินนำไปก่อนดิ๊  ยังไงคนทำอาหารเย็นก็ต้องเป็นนายอยู่ดี”
“ยอกย้อน”  มะเหงกเขกป๊อกลงบนหัวกลมๆ กับทรงผมละม้ายคล้ายดอกเห็ด  “มีความสุขอะไรนักหนา  ทำอย่างกับมีคนมาสารภาพรักอย่างนั้นแหละ”
“เปล๊า............. ก็แค่ความสุขรายทางที่เค้าเก็บเกี่ยวได้ในหนึ่งวันเท่านั้นเอง”  หนุ่มหัวเห็ดทำหน้าเพ้อ  ก่อนจะโดนมะเหงกอีกหนึ่งลูก
“พี่เจ็บน๊า....เบ็นซิลลลลลลล”
“หมั่นไส้  พูดบ้าบออะไรน่ะ  เร็วเหอะ”  ชายหนุ่มชื่อแปลกพิลึก  ตัดบทอย่างรำคาญ  ก่อนจะฉุดมือพี่ชายสุดเพี้ยนให้เดินตามไปกับเขา


สองพี่น้องเดินจูงมือกันกลับห้องช่างเป็นภาพที่คนเดินถนนแปลความหมายในสิ่งที่เห็นไปอีกแบบ


สาวน้อยมัธยมกลุ่มใหญ่เอ่ยแซวเมื่อคนทั้งสองเดินผ่านหน้าพวกเธอไป....ดูสิเธอ  ผู้ชายเดินจับมือกัน  น่ารักมากเลย....


“พี่ชายครับ”  ตัวใหญ่หันไปตอบยิ้ม ๆ อย่างรู้ทัน
“พี่ที่ให้ใครไม่ได้รึเปล่าคะ”  สาวน้อยปากกล้าแซวต่อ
“คงงั้นมั้งครับ” 


คำตอบเรียบ ๆ เรียกเสียงกรี๊ดได้เป็นอย่างดี  แม่ค้าขายทอดมันคนเดิมนึก....อีเด็กพวกนี้มันเป็นบ้าอะไรกัน  ผีเข้า?....หรืออะไร?


“แม่ง...ต๊องยกแก๊งค์”  หัวเห็ดเปรยกับคนเป็นน้อง  แล้วตัวใหญ่ก็หัวเราะในลำคอ
“หึหึ” 
“หัวเราะไรฟะ”
“อย่ารู้เลย......ก็แค่ความสุขเล็ก ๆของเค้า”
“มึงก็ต๊อง....รู้ตัวมั้ย?”


มือหนาและใหญ่เท่าใบลาน  ขยี้เส้นผมหนานุ่มสีดำของไอ้หัวเห็ด.....ผมของพี่ช่างตรงแล้วก็นิ่มมือต่างจากผมที่หยิกฟูของเค้า






ช่างเป็นฝาแฝดที่ต่างกันมากเหลือเกิน.....
.
.
.
.
.
.

“ไหนเล่าให้เค้าฟังหน่อยดิ  วันนี้ครึ้มอกครึ้มใจอะไรมา........ไอ้เห็ดสด”


เสียงทุ้มใหญ่เอ่ยถามหลังจากซัดของหวานปิดท้ายมื้อเย็นอันแสนยิ่งใหญ่  เบนซิน....แหงล่ะ  ใคร ๆก็บอกว่าชื่อเขามันช่างแปลกประหลาด  พ่อเป็นคนตั้งให้เขา  แทนชื่อเดิมคือเปาบุ้นจิ้น(ซึ่งมันยาวเกินกว่าจะเป็นชื่อเล่น)  แต่จะท่านเปา...หรือน้ำมันเบนซิน  ทั้งสองสิ่งก็มันก็ดำปี๋  พอ ๆ กันกับสีผิวของเขา  ต่างจากโอโม่....รายนั้นน่ะขาวจั๊วะ  เปาบุ้นจิ้น...โอโม่  ทั้งสองชื่อ  บุพการีเอามาจากยี่ห้อผงซักฟอก.....

เบนซินหมั่นไส้พี่ชาย  ที่วันนี้ดูจะอารมณ์ดีจนผิดสังเกต....ไปเจอสาวถูกสเปคในโรงอาหาร  หรือว่าเป็นเพราะคะแนนสอบกลางภาค  ที่ได้น้อยจนน่ากลัวนั่นกันแน่ล่ะ  อ้าว....คนที่ผิดหวังจนกลายเป็นบ้าก็มีออกถมไปนี่นะ  แต่ต้องไม่ใช่โอโม่แน่ ๆ เด็กคนนี้ไม่เคยซีเรียสกับเรื่องเรียนอยู่แล้ว  มีคนติวส่วนตัว  ซึ่งก็คือเขาอยู่ทั้งคน....


“พี่ไม่เล่าไม่ได้เหรอ”  โอโม่ฟุบหน้าลงบนโต๊ะกินข้าว  ก่อนจะเงยหน้าขึ้นมาเรอดัง ๆ
“ฝาแฝดห้ามมีความลับดิ”  อีกฝ่ายยังคงรุกด้วยน้ำเสียงออดอ้อนปนบังคับ  ลงทุนบีบน้ำตาคลอนิด ๆ เรียกคะแนนความสงสาร
“ก้อด๊ายยยยยยยยยยยยยย  พี่เล่าแล้วห้ามโกรธนะ  คืองี้...รู้จักคนชื่อเป๋าใช่ป่ะ  ที่เรียนคลาสเดียวกับเราอ่ะ....ที่เพื่อนเค้าเรียกกันไอ้ป๋าววววววน่ะนะ”
“รู้....ไอ้ตัวเล็ก ๆ ขาว ๆ ใส่แว่น  เดินเซ ๆ เสียงตุ๊ด ๆ  หน้าตาเหมือนตี๋ปัญญาอ่อน....โอ๊ย”  คนปากเสียถึงกับสะดุ้ง  เมื่อมือของพี่ชาย  เอื้อมข้ามโต๊ะมาตบหน้าดังฉาด!!!
“ตบเค้าทำไม  เค้าน้องตัวนะ”
“ไม่เล่าแล้วเจ๊ดแม่ม!!!”
“โห่ยยยย....ของขึ้นอะไรของมึงฟะไอ้เห็ดสด  เล่าม๊ะ....เปิดประเด็นให้อยากรู้กันขนาดนี้แล้วอ่ะนะ” 
“ถ้าอยากฟังต่อห้ามปากหมานะไอ้มืด  คนนี้ห้ามเลย”
“เออ....เล่าต่อเลย”
“ก็วันนี้ตอนที่นายไปเข้าห้องน้ำเค้าหันมายืมยางลบพี่ด้วย....”
“แล้วไงต่อ....????”
“เค้าบอกว่า  ขอยืมยางลบหน่อยนะครับ”
“แล้ว....???”
“ก็แบบ...มือเราโดนกันด้วย  สัมผัส...ทัชชิ่ง...สปาร์คนาโน”
“แค่เนี๊ยะ”
“เค้ายิ้มให้พี่ตอนเลิกเรียนด้วยนะ  เค้าน่าร๊ากกกกกกกกกกกก  มาก ๆ เลย”
“เพ้อเจ้อที่สุด!!!!  เสียเวลาฟังชะมัด”
“พี่ชอบเค้าแหละ”


พรวดดดดดดดดดดดดดดดดดดด!!!! 


แฝดน้องได้ยินประโยคหลังแล้วถึงกับพ่นน้ำออกมาห่าใหญ่  พี่ชายรีบเอี้ยวตัวหลบอย่างรังเกียจแต่ก็ยังไม่วายโดนผมไปจึ๋งหนึ่ง


“อี๊วววววว.....ซกว่ะ”
“เห็ดชอบผู้ชายงั้นเหรอ..........เฮ๊ดดดดดด.....เห็ดเป็นตุ๊ด......อ๊ากกกกกก” 
“เกย์คิงต่างหาก  พี่จะกลายพันธุ์ล๊ะ....เบื่อหญิง  หลีไปก็ไม่เคยได้ฟันซ๊ากกกกคน  ฟันดาบโช้งเช้งดีฝ่า” หัวเห็ดทำตลก  แต่อีกฝ่ายกลับไม่ขำด้วย


พี่ทั้งคนนะเว้ย!!!!...มาบอกว่าปิ๊งผู้ชาย  เบนซินอยากจะเอาหัว(เห็ด)โขกโต๊ะตายกันไปข้าง

 
“เป็นไรไปวะ  อย่าเงียบดิ  ใจไม่ดีนะเว้ยยยย”


ตัวใหญ่ตาขวางอย่างน่ากลัว  ก่อนจะเค้นคำพูดออกมาอย่างช้า ๆ ทีละคำ  ทว่าชัดเจน




“เห็ด......คืน.......นี้.......มึง......ไส.....หัว.....เห็ด....เห็ด.....ของมึง........ไปนอนโซฟาเลยไป๊ !!!!!!!!!”
“ง๊า.....ม่ายยยยน๊า”
.
.
.
.
.
.
เจ้าเห็ดสด...ค่อย ๆ หอบหมอนกับผ้าห่มเดินย่องเข้าไปในห้องนอนที่ปิดไฟมืดอย่างช้า ๆ


ไอ้ดำใหญ่คงจะหลับไปแล้ว  ก็หมอนี่น่ะมันเด็กอนามัย  สามทุ่มกว่า ๆ หัวก็ถึงหมอนแล้ว.....
 

โอโม่ค่อย ๆ หย่อนตัวลงช้า ๆบนอีกฝากหนึ่งของเตียง  เพื่อไม่ให้อีกฝ่ายจับได้ว่าแอบมานอนด้วย  เหลือบดูนาฬิกา  ตอนนี้ก็ปาเข้าไปตีสามกว่า ๆ แล้ว


ชิส์....นอนโซฟามันเจ็บหลังนะเว้ยไอ้น้องเวร


“ใครใช้ให้เข้ามา  เค้ายังไม่ได้อนุญาตเห็ดเลยนะ  กลับไปนอนโซฟาเลยไป”
เสียงเหี้ย(ม)เอ่ยโพล่งขึ้นท่ามกลางความเงียบสงัด  จนหัวเห็ดถึงกับสะดุ้งโหยงด้วยความตกใจ  ก่อนที่ไอ้เหี้ย(ม)คนเดิม  จะเอื้อมมือไปกดสวิทซ์ไฟที่หัวเตียง

“ไม่สนอ่ะ  นี่ก็ห้องพี่เหมือนกันนะ  เรื่องไรพี่จะต้องไปนอนหลังขดหลังแข็งบนโซฟาด้วยอ่ะ”
“เค้าไม่อยากนอนกับตุ๊ด”
“พูดงี้ตัดพี่ตัดน้องกันเลยมั้ยเล่า  แต่ไม่สนอ่ะ  พี่นอนแล้วด้วย  แน่จริงก็ทำให้พี่ลงจากเตียงให้ได้ดิ” 


หัวเห็ดพูดอย่างเหนือกว่า  ก่อนที่จะถูกตีนใหญ่จะยันเบา ๆ  จนร่วงไปนอนไม่เป็นท่าอยู่ข้างล่าง




แล้วทุกอย่างก็เงียบสงัด




“เห็ด...................”  เหี้ย(ม)ศักดิ์ลองเรียกคนเป็นพี่ด้วยเสียงอันแผ่วเบา
“ไอ้เห็ดอย่าเว่อร์   จะนอนก็ขึ้นมา  ตีสามแล้วนะเว้ย  เดี๋ยวพรุ่งนี้มีเรียน(เที่ยง)  เค้าไม่อยากอดนอน”



เงียบ..........



“เห็ดตายยังเนี่ย”  เริ่มใจหายวูบ  นี่ถ้าเกิดพี่ชายคอหักตายไป  พ่อกับแม่ฆ่าเขาตายแน่ ๆ เลย



“ฮึก.....ฮึก......”  แม้เสียงสะอึกสะอื้นที่ดังขึ้นในตอนตีสาม  ช่างฟังดูโหยไห้คร่ำครวญชวนขนลุก  แต่มันทำให้คนเป็นน้องรีบพุ่งตัวไปดูทันที


“เห็ดร้องไห้เหรอ”
“ไม่ต้องมายุ่ง  นายไม่ใช่น้องเราแล้ว”
“เห็ด  เค้าขอโทษที่ถีบเห็ดตกเตียง  เจ็บมั้ย?   ขึ้นมานอนบนเตียงเหอะมา”
“ตัวเราอ่ะไม่เท่าไหร่หรอก  แต่มันเจ็บที่ใจมากกว่า  ต่อไปนี้เราไปนอนโซฟาก็ได้  เชิญตัวเองนอนให้สบายไปเลยนะ......ไอ้น้องตุ๊ด!!!!”  พี่ชายยันตัวลุกขึ้น  โดยไม่สนใจมือที่ยื่นมาเลยแม้แต่น้อย  แฝดน้องแตะมือเบา ๆ ที่ไหล่  แต่ก็โดนปัดทิ้งอย่างไม่ใยดี



พี่ชายงอนซะแล้ว...................ท่าทางจะง้อยากซะด้วยสิ!!!



ตัวใหญ่รีบลุกขึ้นตามออกไป  ยังไม่ทันที่หัวเห็ดจะพ้นจากประตูห้องนอน  น้องชายก็สวมกอดจากทางด้านหลัง  กอดแน่น...อย่างกับงูเหลือม....กำลัง....รัดเหยื่อในห่วงโซ่อาหาร


“ขอโทษนะพี่”  เสียงทุ้มนุ่ม  ฟังแล้วช่างซาบซึ้งยิ่ง  กระซิบข้างหูพี่ชายหัวเห็ด
“ไม่ต้องมาเรียกพี่  มันสายไปแล้วเฟ้ย” 
“ขอโทษนะครับตุ๊ดเห็ด”
“ยังจะมาตลกอีก......ไปตายซะ!!!!”
“เค้านอนไม่หลับเลย  สงสัยเป็นเพราะวันนี้เค้าไม่ได้กอดพี่เหมือนทุกคืน  กลับไปเป็นหมอนข้างให้เค้าเหอะนะ.....น๊า”
“อ๋อ  นี่ใช่ป่ะเหตุผลที่ตามมาง้อเรา  เชอะ  แค่หมอนข้างใบเดียว  เดี๋ยวซื้อให้ใหม่เลยก็ได้ฟะ  ปล่อยเด่!!!!!”  หัวเห็ดยังคงงอนน้องอยู่  แต่เริ่มมีรอยยิ้มบาง ๆ กับใบหน้าที่ขึ้นสีแดงระเรื่อ  อากาศร้อน?  เขิน?  หรือโดนงูใหญ่รัดจนหน้าดำหน้าแดง?!?



กระเลี่ยนชะมัดเลยไอ้ยักษ์บ้านี่..............


“รักตัวนะพี่ชาย  ไปนอนกันดีกว่า.....เดี๋ยวพรุ่งนี้เลี้ยงขนม  โอเคป่ะ”  ไม้ตายสุดท้ายถูกงัดเอามาใช้  เมื่อง้อไม่สำเร็จก็ต้องเอาขนมมาล่อ

“เออก็ได้  จะให้ไปนอนก็ปล่อยพี่ดิ”  สุดท้ายแฝดพี่ก็ยอมใจอ่อน  เจ้าตัวใหญ่จับหัวเห็ดให้หันมา   ก่อนที่มือนั้น  จะเกลี่ยขอบตาที่เปื้อนคราบน้ำตา....จากการร้องไห้เมื่อครู่เบา ๆ

“ไปนอนกันนะพี่นะ”


To be con

แฝดเรื่องแรกบิ๊กบู้ใกล้จบแล้ว  เลยเข็นแฝดคู่ใหม่ออกมาแทน  เป็นแนวใส ๆ ไม่เน้นเลือดสาด  แบบ....อยากแต่งนิยายใส ๆ เพ้อ ๆ  ไรเงี๊ยะ!!!!

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน (แนวฝาแฝดเรื่องที่ 2)
เริ่มหัวข้อโดย: Zitraphat ที่ 25-10-2012 08:48:15

 :z13:  จิ้ม 300 ไว้อ่านแล้วจะมาเม้นท์
*****
V
V
V

น้องห่วงพี่สินะ :n1:

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน (แนวฝาแฝดเรื่องที่ 2)
เริ่มหัวข้อโดย: nunnan ที่ 25-10-2012 09:10:35

เบนซิน อย่าไปแกล้งโอโม่สิ :z6: :z6:

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน (แนวฝาแฝดเรื่องที่ 2)
เริ่มหัวข้อโดย: rubymoona ที่ 25-10-2012 09:39:23

โอ๊ย!!!!เป็นลม!!!!อีเบนซิน อีน้องหวังฟันพี่โดยไม่รู้ตัว!!!!!คู่นี้แม่ม!!!!อยากจะจับรมยาปลุกแล้วยัดใส่ห้องแคบๆ เอาให้มันได้กันให้รู้แล้วรู้รอด!!!!! :laugh:

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน (แนวฝาแฝดเรื่องที่ 2)
เริ่มหัวข้อโดย: tankungza ที่ 25-10-2012 12:18:51

น้องกินพี่ซินะ

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน (แนวฝาแฝดเรื่องที่ 2)
เริ่มหัวข้อโดย: Luk-Pla-Yai ที่ 25-10-2012 14:57:38

ชอบๆ ใสๆ  :o8:
อีกเดี๋ยวน้องคงจับพี่ปล้ำแหงมๆ o18
มาต่อเร็วๆนะขอร๊าบบบ o13

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน (แนวฝาแฝดเรื่องที่ 2)
เริ่มหัวข้อโดย: MonaLis ที่ 25-10-2012 15:03:52

อยากกินเห็น..  :oo1:


 :laugh:  :laugh:  :laugh:

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน (แนวฝาแฝดเรื่องที่ 2)
เริ่มหัวข้อโดย: powderje ที่ 25-10-2012 18:20:35

 :m3: น่ารักมากกกกกก
รอๆจ้าาา   :m1:

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน : บทที่ 2 คู่แท้ของหัวเห็ด (26/10/12)
เริ่มหัวข้อโดย: mutyamania ที่ 26-10-2012 19:16:58

บทที่ 2  คู่แท้ของหัวเห็ด



หนุ่มน้อยเบนซิน....ใช้เวลาที่นอนไม่หลับเพราะขาดหมอนข้างคู่กาย  คิดทบทวนเรื่องของพี่ชายหัวเห็ด....วนไปวนมา



อย่างแรกต้องหาสาเหตุที่ทำให้นอนไม่หลับ.....



คนตัวโตพลิกตัวไปมาบนเตียงกว้าง...ที่ดูว่างเปล่าเหลือเกินเมื่อต้องนอนเพียงลำพัง



ที่กูนอนไม่หลับเพราะคิดเรื่องมึงนั่นแหละ.......เบนซินครุ่นคิดถึงเจ้าตัวปัญหา



ยังดีที่พี่ชายไม่ได้ไปชอบไอ้พวกล่ำ ๆ ชนิดปูเรียกพี่  ไม่อย่างนั้น  เขาคงจะเครียดอีกหลายเท่านัก



ก็ยังดี...ที่ไอ้เห็ดแม่มเป็นเกย์รุก  มันก็ไม่ใช่เรื่องดี  แต่อย่างน้อยก็ไม่ได้เสียหายหลายแสน  ยังพอได้กำไรอยู่.....อ๊ะ....นี่กูคิดอะไรฟะ!!!......พ่อหนุ่มน้อยตัวโตยังคงคิดต่อไป  นอนคนเดียวทำให้เขาคิดอะไรฟุ้งซ่าน  เลอะเทอะ!!!



เขาก็แค่.....ไม่อยากให้พี่ไปชอบผู้ชายด้วยกัน......ทำไมล่ะ?



อายล่ะมั้ง....ถ้าจะมีพี่เป็นตุ๊ดเป็นแต๋ว  ก็ตั้งแต่เล็กจนโต  ไอ้หมอนี่ไม่เคยแสดงอาการเบี่ยงเบนออกมาเลยนี่นะ  พี่ชายของเบ็นซิน...ถึงภายนอกจะดูไม่ค่อยแมน  เพราะตัวผอม...ผิวขาวซีด....ดูอ้อนแอ้นอ่อนแอ  แต่มันก็หม้อตัวพ่อ  เจ้าโอโม่น่ะ...ขี้หลียิ่งกว่าเขาเสียอีก  แล้วอยู่ ๆทำไมถึง.....?!?



คงเหงาแหละ....ถ้าเกิดสมมติว่า  วันหนึ่งพี่จะไม่ได้เป็นของเขาอีกต่อไป   วัน ๆ คงเอาแต่ตามแฟนต้อย ๆ.....ให้ตายเถอะ  เมื่อกี้เขาคิดอะไรแปลก ๆไปไหม?....พี่ชายของเขา....ของเขา....ฟังทะแม่งๆยังไงก็ไม่รู้สิ!!!



แล้วถ้าพี่ชายไปชอบผู้หญิงล่ะ  เขาจะมานอนกลุ้มอยู่แบบนี้มั้ย.....เมื่อก่อนเขาก็ไม่ได้....หวงพี่ชายถึงขนาดนี้นี่นะ  ตอนที่พี่ชายไปวิ่งไล่ตามสาว ๆน่ะ.....ให้ตายเถอะ.....อีกแล้วนะ  หวงงั้นเหรอ  ทำไมต้องใช้คำว่าหวงด้วยล่ะ...นั่นสินะ




อืม....



ก็ยังกลุ้มอยู่ดีแหละ.....ก็เมื่อก่อนนี้น่ะนะ.....พี่ชายของเขาไม่ได้ดูจริงจังแบบนี้เสียหน่อย  ออกไปทางกระล่อนปลิ้นปล้อนไปวัน ๆ เสียมากกว่า  แต่แววตาของพี่ชายเมื่อตอนเย็นของเมื่อวานนั้นน่ะ  ดูมุ่งมั่นแล้วก็จริงจังอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน....ตอนที่บอกว่าชอบ....



ชอบ....ไอ้เป๋า...ไอ้แป๋ว...อะไรนั่นน่ะ




สรุปว่าที่โกรธมันนี่........เพราะว่ามันชอบผู้ชาย............หรือว่าหวง  กลัวจะเสียพี่ไปกันแน่วะ!?!?!



เขานอนคิดอยู่นานเชียวล่ะ  จนกระทั่งไอ้ตัวดีมันแอบย่องเข้ามา  เจ้าโอโม่ทั้งกระล่อน  และตีนเบาราวกับขโมย
.
.
.
.
.
.
.
เช้าวันรุ่งขึ้น



น้องชายตัวโตเป็นฝ่ายตื่นก่อนตามเคย



เบนซินตั้งใจจะแกะอ้อมแขนของพี่ออกแต่ก็ต้องชะงักเอาไว้.....เออ  กอดกูก็เป็นด้วยแฮะ



เจ้าหัวเห็ดครางเบา ๆ ก่อนจะกัดแขนอีกข้างของน้องชาย


“หิวเว้ย......มีไรกินมั่งเนี่ย”  โอโม่คงกำลังฝันถึงตู้เย็นที่ปราศจากอาหาร  ไม่ก็ฝันว่าไปติดเกาะร้างแน่ ๆ  ถึงได้ละเมอว่าหิวแบบนั้น
“เฮ้ย  ไอ้เห็ดมึงทำห่าอะไรเนี่ย  เจ็บเว้ย.....ปล่อย.....ง่า....คายแขนกูเดี๋ยวนี้น๊า”
“เค็ม  เนื้อเชี่ยอะไรโครตเค็มเลย”  หัวเห็ดยังคงละเมอต่ออย่างลืมตัว  แต่ปากก็ปล่อยแขนของอีกฝ่ายแล้วพลิกตัวไปอีกทาง


ฆ่ามันซะดีมั้ย  สมบัติ(บ้านรถกับหมาแก่ ๆ หนึ่งตัว)  จะได้ตกเป็นของเราแต่เพียงผู้เดียว  หึหึหึหึ


“พี่......ไอ้เห็ด  ตื่น ๆ ๆ ๆ เดี๋ยวไปเรียนไม่ทันไม่รู้นะ  จะเที่ยงแล้วตื่นเว้ย”
“ง่า.....วันนี้โดดวันนึงได้มั้ย  มีแค่วิชาเดียวพี่ขี้เกียจไป  เช็คชื่อเก็บชีทให้ด้วยละกัน  ขอบใจมาก”


ห่าเอ๊ยพี่กู!!!!  มาพูดให้ขี้เกียจได้อีก......


เอาไงดีโดดเรียนดีมั้ย  มันจะได้ไม่ต้องไปเจอหน้าไอ้เตี้ยหน้าจืดนั่น



ตัวใหญ่กระหยิ่มอยู่ในใจ  มือก็ควานหาโทรศัพท์เพื่อวานเพื่อนเช็คชื่อเข้าเรียนให้



“ไอ้ยักษ์ทำไมไม่ปลุกพี่เนี่ย  โอยสายแล้ว ๆ มัวทำอะไรอยู่ไปอาบน้ำดิวะ”  จู่ ๆ หัวเห็ดก็ดีดตัวขึ้นมาร้องเอะอะมะเทิ่ง  ดวงตาขนาดคิงไซส์เบิกกว้างจวนเจียนจะหลุดออกมาจากเบ้า  ก่อนจะสลัดผ้าห่มออกจากตัว
“ก็มึงบอกว่าจะโดดอ่ะ”
“นายจะเอาอะไรกับคนละเมอล่ะ  ไปอาบน้ำกันไปได้แล้วไป”
“ก็ไปก่อนดิ  มึงแก้ผ้าแล้วอ่ะ”
“ไปอาบด้วยกันนี่แหละ  พี่รีบ  ป่ะ ๆ ๆ”


ตัวใหญ่ได้แต่อ้าปากค้างอย่างตะลึงงัน  ส่วนตัวผอม(ที่ตอนนี้กำลังโป๊ล่อนจ้อน)  ก็เอาแต่ฉุดกระชากตัวน้องด้วยเรี่ยวแรงมหาศาล(พลังแห่งรักนั่นแหละ)  จนกระทั่งมาหยุดอยู่หน้าห้องน้ำ  น้องชายก็ขืนตัวสุดชีวิต  แปลกนะ  เวลาแบบนี้เขาสู้แรงพี่ไม่ได้เลย  อย่างกับว่าลึก ๆ แล้ว....เขาอยากจะเดินตามมันเข้าไปในห้องน้ำอย่างนั้นแหละ



“เห็ดเดี๋ยวก่อนสิ”
“ทำไมอ่ะ”
“เราอาบน้ำด้วยกันครั้งสุดท้ายตอนกี่ขวบ”
“หก....เจ็ด....สิบเอ็ดมั้ง  แล้วไงอ่ะ?  ไปเหอะ....”
“เดี๋ยว.....”
“อะไรอีกวะแม่ม!!!!”
“เอาจริงอ่ะ”
“ก็จริงน่ะสิ  ยังไม่ถอดอีก  พี่ช่วยถอดมั้ย”  มือใหญ่ ๆที่เหมือนมนุษย์ต่างดาวของไอ้เห็ด  ไม่ละความพยายามที่จะถอดเสื้อของน้อง  พ่อหนุ่มร่างใหญ่เองก็เอาแต่ปัดป้องเป็นพัลวัล  ราวกับว่าตัวเขาเป็นสาวพรหมจรรย์   แต่สุดท้าย  หัวเห็ดก็ทำสำเร็จ  ตัวใหญ่ยอมถอดกางเกงนอนอันเป็นปราการด่านสุดท้ายออกด้วยตัวเอง  ตอนนี้เขาก็โป๊เท่ากับพี่ชายทุกซอกมุม  จะต่างกันก็แค่ขนาด....อย่าให้พูดเลย  ยั่วโทสะหัวเห็ดเสียเปล่า ๆ


ทั้งคู่แย่งน้ำฝักบัวกันอาบ  เบนซินใช้ร่างกายอันใหญ่โตดันเห็ดกระเด็นไปติดผนัง  ส่วนหัวเห็ดก็ไม่ยอมแพ้  ยังตามมาเบียดอีกจนได้...


“เบน...พี่จะล้างสบู่  นายก็หลบหน่อยดิว๊า....”
“ไม่เค้ากำลังล้างแชมพูอยู่  สำคัญกว่านะ  แชมพูมันเข้าตาเค้าเนี่ย....เฮ้ยพูดไม่รู้เรื่องเหรอไอ้พี่ต๊อง  อย่าดิ”


เนื้อแนบเนื้อ  ผิวกายเสียดสีกันอย่างเอาเป็นเอาตายจนกระทั่ง....


“จูโด้”  เห็ดร้องลั่นก่อนจะชี้มือไปที่น้องชายของน้องชาย
“อะไรมึง”
“จู๋นายโด่อ่ะ  อี๊ลามกจัง  หลบพี่ได้แล้วไอ้ยักษ์!!!!” พี่ชายพูดออกมาได้หน้าตาเฉย  ราวกับเป็นเรื่องธรรมดา  ส่วนไอ้ตัวใหญ่ก็รีบตะปบเป้าตัวเองด้วยความอายสุดขีด
“ไอ้บ้า  เค้าปวดฉี่หรอกเว้ย  เอ้าเสร็จแล้วมาล้างตัวได้แล้วมา”



น้องชายตัวโต.....เหลือบมองผิวขาว ๆ ของพี่ชายฝาแฝด  ก่อนจะหน้าแดงซ่าน   เบนซินสะบัดหัวสองสามทีเพื่อให้ภาพตรงหน้าหลุดออกจากหัว



พี่......จะขาวไปไหนฟะ
นี่ขนาดแดกยังกะยัดพลุ  ตัวยังบางได้อีก
มันจะเซ็กซี่เกินไปแล้วน๊าไอ้เฮ๊ดดดดดด!!!!!!



“เสร็จแล้วก็ไปแต่งตัวสิไอ้ยักษ์  ถ้าพี่สายนะ  นายตายแน่”
“หน็อย....สั่งกูเรอะ...ไอ้เหียกกกกก”
.
.
.
.
.
.
ทั้งคู่ค่อย ๆ เปิดประตูหลังห้องเรียนอย่างช้า ๆ  หัวเห็ดหน้าหงิกงอเมื่อเหลือบไปเห็นคนที่ตัวเองแอบปลื้ม  กำลังคุยอยู่กับผู้ชายซึ่งเป็นเพื่อนในกลุ่ม


คนตัวเล็กยิ้มอย่างสดใส  ขณะที่เก้าอี้รอบ ๆ บริเวณนั้นถูกจับจองเอาไว้จนเต็ม


“เห็นมั้ย!!!!  ที่ตรงนั้นเต็มจนได้  ถ้ามาเร็วกว่านี้เราก็ได้นั่งใกล้พ่อปั๊กกะเป๋าน้อยแล้ว”
“ไม่ใช่เราเว้ย  มึงคนเดียวเลย  นู่นมึงไปนั่งริมหน้าต่างห้องเลยไป”


เบนซินเหลือบมองร่างเล็กที่นั่งอยู่ข้างหน้าห้อง  ก่อนจะถอนหายใจหงุดหงิด



.......ไม่เห็นจะน่ารักตรงไหนเลย  เห็ดน่ารักกว่ากันตั้งเยอะ  ถ้าจะให้เทียบกันน่ะนะ.......



“เห็ดเรียนดิวะ  มั่วแต่จ้องสุดที่รักของมึงอยู่นั่นแหละ  เดี๋ยวโบกเลย”
“อะไรเล่า  ตัวเองก็เรียนไปสิ  พี่จะ....”
“จะอะไร.....เปิดหนังสือเลยมึง  อย่าให้วิบ....”


โอโม่จิ๊ปากก่อนจะหยิบหนังสือเรียนขึ้นมากระแทกบนโต๊ะ  แต่สายตาก็ยังมองไปที่คนตัวเล็กหน้าห้อง


“น่ารักจัง”  มันยังไม่วายเพ้อออกมาเบา ๆ


“.....นักศึกษาคะ  เดี๋ยวก่อนจะเบรก  อาจารย์จะให้จับกลุ่มทำรายงาน  เอากลุ่มละ 5-6 คนนะคะ  เสร็จแล้วส่งตัวแทนมาจับฉลากหัวข้อรายงานกับอาจารย์ที่หน้าห้องค่ะ....”  เสียงอาจารย์ประจำวิชาเอ่ยขึ้น  ไอ้เห็ดสดรีบมองตรงไปยังกลุ่มของนายเป๋าทันที....พอดีเลย....พรหมลิขิตนี่หว่าเฮ้ย!!!!


“กลุ่มนั้นเค้ามีอยู่สามคนอ่ะ  เราไปขอเค้าอยู่กันนะ”  โอโม่หันมาอ้อนน้อง  สองมือบีบนวด  ขยำต้นแขนคลายเส้นให้อย่างเอาใจ
“กลุ่มตุ๊ด  เค้าไม่ไปอยู่ด้วยหรอก  เชิญมึงไปอยู่คนเดียวเหอะ”
“เบนซิลลลลล”  พี่เห็ดของเราเริ่มมีน้ำใส ๆ คลอเบ้าตา  มือใหญ่หยาบหนาผลักหน้าของโอโม่ให้หันไปอีกทาง
“อย่ามาบีบน้ำตา  เค้ารำคาญ!!!!”
“ใจร้าย  พี่จะโทรไปหาแม่  ขอย้ายไปอยู่ที่อื่น  เหตุผลพี่เตรียมไว้แล้ว  อยากใช้ชีวิตด้วยตัวคนเดียวเพียงลำพัง  เพื่อค้นหาตัวตนที่แท้จริง  บลา ๆ ๆ......เออ...แล้วพี่ก็จะบอกแม่ว่าโดนนายแกล้งด้วย  แม่เชื่อพี่อยู่แล้ว...หึหึหึ”
“เล่นงี้เลยใช่มั้ย?”
“ไม่รู้  ไม่สน  เลือกเอา จะตามใจพี่หรือจะจ่ายค่าห้องคนเดียว  โดดเดี่ยวเดียวดาย  วายชีวาวอด......”
“ฮึ่มมมมมมมมมม  ก็ด้ายยย  ตามใจพี่ท่านก็ได้  ก็พี่ท่านมันลูกรักคุณแม่นิ  งั้นที่เราติดค้างขนมกันไว้  แคนเซิ่ลนะ  เลือกเอาละกันจะเอาขนมหรือแฟน”
“เล่นงี้เลยใช่มั้ยยักษ์...หึ...คนอย่างพี่น่ะ....เรื่องกินเรื่องเล๊กกกก....เรื่องรักน่ะเรื่องหญ่ายยยยย”
“เอ้า!!!!  อาจารย์ให้จับกลุ่มแล้ว  มึงรีบวิ่งไปดิ  ช้าเดี๋ยวก็อดหรอก”



เบนซินอยากเผาเห็ด....เผาให้เรียบ!!!!


“นาย ๆ  ขอเรากับน้องอยู่กลุ่มด้วยคนได้ป่ะ”  หัวเห็ดเข้าไปสะกิดหัวไหล่นายเป๋า  พร้อมกับส่งยิ้มหวานปนเจ้าเล่ห์.....ให้ตายเถอะ  เบนซินอยากจะเตะพี่ชายให้กลิ้งเป็นลูกขนุน  ดูท่าทางของมันตอนนี้สิ  อย่างกับไม่กลัวอีกฝ่ายจะรู้จุดประสงค์อย่างนั้นแหละ.....


หมอนี่มันเจ้าชู้  ดูแววตาวิ้งวับนั่นสิ!!!  เหมือนจะเขมือบอีกฝ่ายเข้าไปได้ทั้งตัวในเสี้ยววินาที  รอยยิ้มนั่นก็ขยี้ใจชะมัด  อย่างน้อยก็ขยี้ใจเขา  พี่ชายเคยยิ้มแบบนี้ให้เขาเสียที่ไหน....เว้นเสียแต่....มันต้องการจะให้เขาช่วยอะไรเท่านั้นแหละ  แต่ก็ออกไปทางเจ้าเล่ห์มากกว่า  ไม่ได้หวานเชื่อมแบบนี้.....


เบนซิน....กำลังหงุดหงิด.....โมโห.....ควบคุมตัวเองไม่ได้....อยากจะหิ้วตัวพี่ชายหนีออกไปจากตรงนี้......ตอนนี้.....เขาก็ไม่รู้ว่าทำไม!!!!


“.........”  หนุ่มน้อยเป๋าเงยหน้าขึ้นมองหัวเห็ดและไอ้ตัวใหญ่ที่ยืนค้ำหัว  ก่อนจะนิ่งอึ้งไปซักพัก  มือเล็ก ๆ พยายามจะขยับแว่นสายตาของตัวเอง  แต่ก็ทำอย่างเงอะ ๆ งะ ๆ  จนใครบางคนรู้สึกรำคาญ 
“เอ้านาย  ตกลงว่าได้รึเปล่า  ไม่ได้เราจะได้ไปหากลุ่มอื่น  ชักช้าถ้าเราหากลุ่มไม่ได้ล่ะก็  เราโทษนายนะ”  เบนซินเอ่ยอย่างหัวเสีย  หนุ่มแว่นรีบพยักหน้าหงึกหงักตกลงทันที
“บอกชื่อกับเลขทะเบียนสิเห็ด”  ตัวใหญ่หันไปสั่งพี่  หนุ่มแว่นยกมือขึ้นปิดปากหัวเราะเบา ๆ
“นายชื่อตลกจัง” ร่างเล็กส่งยิ้มสั้น ๆให้หัวเห็ด  เพียงแค่นั้นก็ทำให้หัวเห็ดหน้าแดงซ่าน

“เราชื่อโอโม่.....เปล่าชื่อเห็ดซักหน่อย....ส่วนไอ้ยักษ์นี่ชื่อเบนซิน....จริง ๆแล้วไม่ใช่น้องชายเราหรอก  ลูกคนสวนที่บ้านน่ะ  พูดง่าย ๆ ก็เป็นเบ๊ส่วนตัวเราเองแหละ....”
“ให้มันน้อยหน่อยเห็ด” 
“ต่อไปนี้เราสองคนขอมานั่งเรียนด้วยละกันนะ”
“อืม.....คราวหน้าเราจะจองที่ไว้ให้สองที่นะ  นายเห็ด.....เอ่อ.....เบนซินด้วยนะ”
“บร้า!!!!....อรั๊ง”  หัวเห็ดทำดัดจริตเพื่อให้อีกฝ่ายขำ  เขาชอบรอยยิ้มของเป๋า  มันทำให้โลกของเห็ดสดใส


วันนี้เป็นอีกหนึ่งวันที่หัวเห็ดมีความสุข
.
.
.
.
.

ตกเย็น


“เห็ด.....แวะร้านนี้ก่อน”  เสียงขรึม ๆเรียกให้คนเป็นพี่หยุดชะงักฝีเท้า
“อ้าวไหนว่า...”  หัวเห็ดหันมามองหน้าน้องชายแบบงง ๆ สลับกับมองเข้าไปในร้านเบเกอรี่
“เค้าให้เห็ดแค่ห้าชิ้น  ไปเลือกเอาเลย”
“งั้นพี่ขอเค้กสองปอนด์  ซักห้าชิ้นนะ ฮี่ฮี่”
“กลับ.....ไม่ต้องกินแล้วมึง”
“เค้าล้อเล่ง”
“เค้าตั้งใจจะขอโทษเห็ดเรื่องเมื่อคืนนี้น่ะ  คือ...มันคนละเรื่องกันนี่นะ....เข้าไปกันเถอะไป”
“พี่รักนายจัง”
“ไม่จริงหรอกมั้งเห็ด”

เบนซินกำลังน้อยใจ  แต่ไอ้หัวเห็ดไม่รู้หรอก  มันกำลังมีความสุขอยู่นี่นะ
.
.
.
.
.
To be con

มาอีกตอนแล้วนะ  ชอบไม่ชอบก็ติชมกันได้เลยจ้ะ  อิ๊วอ๊าว...

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน : บทที่ 2 คู่แท้ของหัวเห็ด (26/10/12)
เริ่มหัวข้อโดย: EARTHYSS :) ที่ 26-10-2012 19:58:31

อีสองตัวนี้เมื่อไรจะรักก๊านนนนนนนนนนนนนนนน
เคะกับเคะไปกันไม่รอดหร๊อก เอาเห็ดกะน้องมันนี่แหละ
เห็ดก็ไม่รู้เรื่องเอาซะเลย เบนซิลไปมีแฟนจะมารู้ตัวป้ะเนี่ย
# สนุกค่า มาต่อเร็วๆเน้อ

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน : บทที่ 2 คู่แท้ของหัวเห็ด (26/10/12)
เริ่มหัวข้อโดย: gupalz ที่ 26-10-2012 21:25:26

สนุกมากอ่ะ อ่านเพลินมาก อิอิ

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน : บทที่ 2 คู่แท้ของหัวเห็ด (26/10/12)
เริ่มหัวข้อโดย: powderje ที่ 26-10-2012 23:04:43

หัวเห็ดดด  :impress2:

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน : บทที่ 2 คู่แท้ของหัวเห็ด (26/10/12)
เริ่มหัวข้อโดย: tankungza ที่ 27-10-2012 00:13:45

น้องเห็ดดดดดดดดดดดดดน่ารัก

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน : บทที่ 2 คู่แท้ของหัวเห็ด (26/10/12)
เริ่มหัวข้อโดย: คนโง่ ที่ 27-10-2012 00:48:01

เฮ้ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด!

นายทำไอ้ยักษ์เสียใจอยู่นะ!

เขินอะ กรี๊ด!

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน : บทที่ 2 คู่แท้ของหัวเห็ด (26/10/12)
เริ่มหัวข้อโดย: choijiin ที่ 27-10-2012 11:50:59

อรั๊ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
คุณพี่เข็นเรื่องใหม่มาแย้ว
แนวแฝดนรกหวังฟันกันเอง อั๊ยย่ะ!!!
อิเบนซิลดูซื่อบื้อพอกับพี่มันเลยนะคะคุณพี่
แต่จู๋มันดันฉลาดกว่าสมองมันอีกเนอะ 555555555
 :laugh: :laugh:
ดูท่าน้องปั๊กกะเป้าคงจะแอบปิ๊งปั๊งอิยักษ์ดำรึเปล่า
น้องเห็ดเมิงอดแน่ๆ อุคริๆ
 :z1:

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน : บทที่ 3 หัวเห็ดเผด็จข้าศึก (29/10/12)
เริ่มหัวข้อโดย: mutyamania ที่ 29-10-2012 19:58:14

บทที่ 3   หัวเห็ดเผด็จข้าศึก


โอโม่ตื่นขึ้นมาอาบน้ำสระผมแต่เช้า  อันเป็นเรื่องผิดวิสัย  พ่อเจ้าประคุณนั้นตอนนี้กำลังผิวปากอย่างอารมณ์ดีอยู่กระจก   สองมือที่เต็มไปด้วยโฟมมูสขยำหัวเห็ดอย่างเมามัน

“เท่ห์แล้ว.....วันนี้ท่าทางเห็ดของพี่จะบานเป็นพิเศษเลยนะเนี่ย”  แฝดน้องเอ่ยแซว  ท่าทางรายนี้ยังคงเมาขี้ตาอยู่  เบนซินหาวหวอด  บิดขี้เกียจไปมา  จนพี่ชายต้องเดินมาหา....เพื่อจิกหัวใช้ต้อนรับรุ่งอรุณ
“ไดร์ผมให้หน่อย  เอาพอง ๆ เลยนะ”
“กะอีแค่ไปนั่งทำงานกลุ่มบ้านไอ้แว่นตุ๊ดเนี่ยนะ!!!” 
“อย่ามาเรียกว่าที่แฟนของพี่แบบนี้นะ!!!”
“เรียกแล้วจะทำไมเค้า!!!”
“งอน!!!”

ไอ้ตัวโตทำหน้าเซ็ง  ส่วนมือก็สาละวนอยู่กับหัวพี่   ไดร์ผม...หึ....งานตุ๊ด ๆ  ก็พี่ชายของเขาไม่เคยสำอางค์ถึงขนาดนี้เลยนี่นะ  ปกติไปเรียนมันยังไม่ค่อยจะสระผมเลย  กลิ่นงี้ตุอย่าบอกใคร  อยู่ ๆ ก็มาอ้อน....ขอให้น้องไดร์ผมให้พองก๋าท้าลมร้อน!!!
“ก็มีอยู่แค่เนี๊ยะ  คนอย่างมึงอ่ะ  หล่อแล้วไปกันได้แล้วไป”
.
.
.
.
.
.
“มึงเลิกส่องกระจกได้แล้วไอ้เหียก!!!!”

เบนซินคว้าเป้ใบใหญ่  ที่ข้างในเต็มไปด้วยของจำเป็น  ก่อนจะออกแรงลากมือพี่ชายประสาทเสียออกจากห้อง  ก็หัวเห็ดกลัวไม่หล่อ  เลยต้องส่องหาสิวเสี้ยนกันนิดนึง  บีบเคล้นเสียจนจมูกแดงเป็นตัวตลก

“ดีจังเลยเนอะ  นี่ ๆ ๆ ๆ  เบนซิ่ววววแบบนี้มันพรหมลิขิตชัดชัดเลยว่ามั้ย”  ตลอดทางที่นั่งอยู่บนรถแท็กซี่  หัวเห็ดก็เอาแต่พร่ำเพ้อไม่มีหยุด
“เลิกพูดถึงไอ้กุ้งแห้งหน้าจืดนั่นซักห้านาทีมันจะตายมั้ย”  เจ้าตัวใหญ่ชักจะเริ่มรำคาญพี่ตัวเอง  อันที่จริง  เขารำคาญมันตั้งแต่ตอนมันตื่นแล้วล่ะ  ถ้าย้อนไปก่อนหน้านั้น  เขารำคาญมัน  ตั้งแต่มันไปชอบ......



..........อะไรวะ  เอาแต่พูดถึงเป๋า ๆ ๆ ๆ  อยู่นั่นแหละ  แล้วน้องอ่ะ  เคยสนใจน้องคนนี้มั่งมั้ย  ไอ้เห็ดสด!!!!............



“โหยยยยย......สุดหล่อของพี่  ไม่งอนนะครับคนดี  โอ๊ยยยย  เขกหัวพี่ทำไมฟะ!!!!”
“เหม็นขี้หน้ามึง”
“ไรฟะ  ไม่คุยด้วยแล้ว”  คนติงต๊องหันไปเอาหน้าแนบกระจก  หลอกเด็กในรถคันข้าง ๆ ตอนรถติดไฟแดงแทน

ในเวลาไม่นานนักทั้งคู่ก็เดินทางมาถึงเคหะสถานของนายปั๊กกะเป๋า

“ไม่เลว ๆ  น่าอยู่ชะมัดเลยเนาะ  เรือนหอรอร๊ากกกกก”  ชิส์....เรือนหอรอเฮี้ยนน่ะสิ  เห็ดสดเอ๊ย!!!
“หุบปากไอ้เห็ด”

สองพี่น้องยืนรออยู่หน้าบ้านหลังจากที่กดออด  หัวเห็ดกระโดดโลดเต้นหมุนตัวไปทั่ว  ส่วนน้องชายก็ได้แต่ยืนมองพลางส่ายหน้าเอือม ๆ

“ลัลลา.................อากาศดีเหมาะแก่การมีฟามร๊ากกกกกกก.....บิ๊กเบน....นายมาเต้นกับพี่สิ  ดึ๋ง ๆ ๆ ๆ”
“เฮ้อพี่กู  ไปซะแล้ว”  หนุ่มน้อยเบนซินได้แต่ถอนใจ  สักครู่ใหญ่ ๆก็มีคนมาเปิดประตู.....เพื่อนของนายเป๋าคนหนึ่งในชุดสีชมพู  ออร่าความเป็นเก้งกวางแผ่ซ่าน....ทั้งที่จะว่าไปแล้ว  หน้าตาของเจ้าหมอนี่  กระเดียดไปในหมวดคนหล่อ  จนไม่น่าเชื่อว่าจะเป็น....แต่มันก็เป็นไปแล้ว  นี่ล่ะ....ฮ่องเต้  หนึ่งในพระสหายของนายปั๊กกะเป๋า  แต่คนมักจะแซวว่าเป็นขันทีมากกว่า!!!


“เอ้าพวกนายมากันแล้วเหรอเนี่ย  แหมวันนี้โอโม่หัวโตจังเลยค่ะร๊าบบบบ”  ฮ่องเต้แซว  แต่ตานั้นกำลังโลมเลียพ่อหนุ่มผิวเข้ม  ที่แม้จะสวมเพียงเสื้อยืดพอดีตัว  แต่กล้ามหน้าอกตึงเปรี๊ยะสองลูกนั้น  ก็ยังเผยให้เห็นราง ๆ  แบบ...มันช่างแหล่มเสียกระไรนี่!!!!
“หุหุ  มันก็...พองโตเหมือนหัวใจของเราไง”

นายเป๋าในชุดอยู่บ้านเรียบ ๆ แต่ว่าดูน่ารักเมื่อสวมรองเท้าที่มีหัวหมีติดอยู่  รองเท้าสำหรับใส่เดินในบ้าน
“กินมะม่วงมั้ยหัวเห็ด”  เจ้าของบ้านเอ่ยปากชวน
“มะม่วงอะไรอ่ะครับผม”  หัวเห็ดก็ดี๊ด๊า
“มะม่วงแร่ดไง” อันนี้ไม่บอกก็รู้ว่าใคร  เจ้าโอโม่มองหน้าน้องค้อน ๆ ตาของเจ้าหมอนี่ในตอนนี้  เหวี่ยงได้อีก  แต่พอหันไปหาอีกคน  มันก็เปลี่ยนเป็นหวานเชื่อมโดยอัตโนมัติ

เบนซินมองคนที่พี่ชายแอบชอบ  ก็อดเห็นด้วยไปกับเจ้าหัวเห็ดไม่ได้  ก็น่ารักจริง ๆ นั่นแหละ  พวงแก้มเล็ก ๆ นั่นก็น่าหยิก  ตาตี่ ๆ ช่างน่าเอ็นดู  ปากนิดจมูกหน่อย  แต่ปากนี่ช่างชมพูระเรื่อ น่าบดขยี้  ผิวขาวเนียนแบบลูกผู้ดี  ไม่ได้ขาวซีด ๆ.......เหมือนไอ้เห็ดสด

นายเป๋าหันมาสบตากับไอ้ตัวใหญ่  ริมฝีปากคลี่ยิ้มให้บาง ๆ  แต่พอเบนซินยิ้มตอบ  พ่อคนน่ารักหวานใจนายเห็ด  ก็รีบหลุบสายตาก้มลงมองพื้นทันที

และถ้าเบนซินสังเกตให้ดีล่ะก็  คงจะเห็นว่าใบหน้านั้นกำลังขึ้นสีระเรื่อเพราะเลือดสูบฉีด

“ยักษ์มานั่งสิ  ยืนเป็นเสาหลักอยู่นั่นแหละ”  หัวเห็ดเรียกน้อง  ส่วนตัวเองก็มัวแต่กัดมะม่วงกร้วม ๆ
“ตะกละใหญ่แล้วมึงอ่ะ  มาทำงานกันไม่ใช่เหรอเฮ้ย  เอากันยังอ่ะ”
“ป่ะเป๋า....เราไปเอากันดีฝ่า...เย้ย....ครึครึ”
“ไอ้เห็ด...มึงมันหื่น  เป๋าอย่าไปสนใจมัน  ทำงาน ๆ ๆ จะได้รีบกลับ”
 
แต่สุดท้ายวันนี้ทั้งวันก็ไม่ค่อยได้งานกันเท่าไหร่

ฮ่องเต้....เอาแต่แทะโลมพ่อดาร์คแทน  ที่ได้แต่นั่งพิมพ์รายงานตัวแข็งทื่อ  หัวเราะฝืดฝืน  ส่วนเจ้าร่างอวบตาตี่ที่มีชื่อว่าเต้าหู้  เพื่อนของนายเป๋าอีกคน ก็เอาแต่กดแท๊บเล็ทเล่นเกมส์  ทางฝั่งมนุษย์เห็ดก็เอาแต่โม้ ๆ ๆ  กับว่าที่สุดที่รักของพ่อเจ้าประคุณ

“แล้วเป๋ามีแฟนยัง”  หัวเห็ดซักไซ้  ดวงตากลมโตแทบจะมองทะลุเข้าไปในจิตใจของอีกฝ่าย  ขณะที่
ไอ้ตัวใหญ่กำลังพิมพ์งานโดยใช้โน๊ตบุ๊คที่หิ้วมาเอง แต่หูก็คอยเงี่ยฟังจนพิมพ์ตกหล่น  สุดท้ายนิ้วก็กดแช่ยาวที่ปุ่มเอนเทอร์!!!
“ยังเลย  หน้าเราเห่ยไง  เลยไม่มีใครสนใจ”
“อืม.....ไม่จริงหรอก  เราว่าเป๋าน่ารักดีนะ  แก้มนิ่มดีจะตาย”  เห็ดสดฉวยโอกาส  ลูบไล้ผิวหน้านุ่ม ๆ พออีกฝ่ายเผลอ  ก็ยกมือขึ้นดม  มันคิดว่าไม่มีคนเห็น แต่เปล่าเลย  แม้แต่นายเต้าหู้ที่เล่นเกมส์อยู่ ก็ยังอุตส่าห์เงยหน้าขึ้นมาเห็น  เต็มสองตาตี่ ๆ

“เรามีคนที่แอบชอบอยู่น่ะ”  นายเป๋าสีหน้าหม่นหมอง  แต่หัวเห็ดนั้นไม่ได้สังเกตเห็น  เพราะมัวแต่หาช่องลวนลาม เล็ก ๆน้อย ๆ  เห็ดก็ไม่เกี่ยง
“เราก็เหมือนกัน........อ๋า.......เป๋ามีคนที่ชอบแล้วเหรอ....ป๋าววววว”
“อื่อ  เราได้แต่แอบมองเค้าน่ะ  แต่ดูเหมือนเค้าไม่ค่อยจะสนใจเราเลย”  หวานใจนายเห็ดถอนหายใจพรืด
“เอ..........เค้าจะเป็นคนแบบไหนกันน๊า....สาวคนนั้น”  หัวเห็ดลองถามหยั่งเชิงดู  อีกฝ่ายก็ได้แต่ยิ้มเจื่อน
“ม่ะ....ไม่ใช่ผู้หญิงหรอก...แหม่....เราก็...เก้งกวางคนนึงนะเห็ด”
“แล้วสเปคนายเป็นแบบไหน”
“ตัวสูง....”  โอโม่กำลังนึกภาพตาม.....สูงแค่ไหนล่ะ  อย่างเขาล่ะพอไหม  เขาก็ไม่ได้เตี้ยนะ  เกินร้อยเจ็ดสิบนะขอบอกให้แซ่บ!!!
“ผิวเข้ม ๆ หน่อย”  โอโม่กะว่าจะไปอาบแดดให้ผิวขาว ๆ กลายเป็นสีแทน  แบบไอ้ยักษ์ใหญ่  ถ้าเขาดำ  จะดูได้มั้ยนะ  แต่เจ้ายักษ์มันก็ยังหล่อดีนี่  ถึงจะดำก็เถอะ
“พอแล้วนายเห็ด  เขินนะเนี่ย  มาหลอกถามเราแล้วนายล่ะชอบแบบไหน  บอกมาเลยไม่งั้นมีเคือง”

“แบบเป๋าไง!!!!!”  หัวเห็ดตะโกนเสียงดังจนทุกคนหันมามอง
“หมายถึงแบบเป๋าง่ะ”  คนเพี้ยนรีบลดเสียงลงมา  แต่คงไม่ทันแล้วล่ะเห็ด!!!
“ไอ้เห็ดกลับกันได้แล้วมั้ง  เย็นแล้ว  พรุ่งนี้เค้ากะจะพักผ่อนหน่อย  เก็บของสิ”  เบนซินเดินมาสั่งพี่ชาย  สายตาของหนุ่มหล่อเหลือบมองคนตัวเล็กที่นั่งตะลึงตัวแข็ง   มือของหนุ่มผิวเข้มพาดบนบ่าของนายเป๋า  พร้อมกับส่งสายตาประมาณว่า......เดี๋ยวก็ชิน......
“เดินทางดีดีนะฝาแฝด”  นายเป๋าพูดด้วยเสียงแผ่วเบา  ราวกับพูดกับตัวเอง
.
.
.
.
.
“ไงล่ะมึง  ดูท่าไอ้ตัวพี่จะชอบมึงนะ  แม่ม....คลั่งชิบหาย  ขันที...มึงมีฟามเห็นว่ากระไรครับผม”

หลังจากสองพี่น้องกลับไปแล้ว  เจ้าเต้าหู้ก็เป็นฝ่ายทำลายความเงียบ  เต้าหู้น่ะ...ชายแท้....แท้โครต ๆ แต่อาจจะมีภาพลักษณ์ที่ไม่ค่อยป๊อบปูล่าร์นัก   เจ้าเต้าหู้น่ะเป็นเพื่อนซี้กับนายเป๋ามาตั้งแต่มัธยมปลายจนเข้ามหาวิทยาลัย  และมักจะคอยหาเรื่องทะเลาะกับนายขันที....เพื่อนใหม่ของนายเป๋าอยู่บ่อยครั้ง 

“นั่นสิยะ  อุตส่าห์ดีใจที่ได้อยู่กลุ่มเดียวกับนายเบนเท็นอะไรนั่นแล้วแท้ ๆ  แต่เค้าก็ไม่สนใจแกเลย  แล้วงี้พวกชั้นจะช่วยแกยังไงล่ะเนี่ย”
“เหรอวะครับ...งั้นมึงก็ช่วย....หยุดแทะโลมไอ้หมอนั่นสิวะ  ก็รู้นิ  ว่าเพื่อนเล็งไว้  ยังจะ....”
“หุบตูด....นังเต้าหู้ยี้....ชั้นล่ะยี้แกจริง ๆ  ไอ้อ้วน!!!!”

ปั๊กกะเป๋ายิ้มเจื่อน  ทั้งคู่จึงหยุดทะเลาะกันชั่วคราว  แล้วช่วยกันปลอบประโลมคนที่มีแนวโน้มว่าจะแห้ว  แต่อย่างน้อย  ไม่ได้น้อง....ก็ยังมีพี่นะ  เห็ดออกจะแซ่บเวอร์!!!!
“ช่างเถอะเต้...หู้  ปล่อยให้มันเป็นไปตามธรรมชาติดีกว่า  อีกอย่างโอโม่เค้าก็น่ารักดี  เราไม่ได้คิดอะไรกับเค้าหรอก  ส่วน.....?......แค่เราได้อยู่ใกล้ ๆ เราก็พอใจแล้ว”

“เป๋า...มึง....นางเอกเอ็มวีมากอ่ะครับ” 
“เห็นด้วยกับแกว่ะหู้”

ทั้งสองคนหันมามองหน้ากันอย่างเข้าใจ....ชั่วเดี๋ยวเดียว....นายฮ่องเต้หน้าระรื่นขึ้นมาทันที

“ถ้าแกจะไม่ทำอะไร...งั้นแกยกให้ชั้นได้มั้ยเป๋า....ชั้นทำเอง”
“ฝันไปเถอะ”  ป๋าตาเขียวใส่เกย์สาวหน้าหล่อ

.
.
.
.
.
.

“เป็นบ้าอะไรของมึงถึงได้พูดไปแบบนั้น  เกิดเค้าไม่ได้ชอบตัวเองขึ้นมา............ซึ่งเดาว่าคงไม่ได้ชอบอยู่แล้วล่ะ....แล้วจะมองหน้ากันติดมั้ยเนี่ย”  เบนซินโวยวายใส่พี่ชายจอมซื่อบื้ออย่างหัวเสีย  ทันทีที่กลับถึงห้อง
“ก็เค้าถามง่ะ”
“กูก็ไม่อยากจะยุ่งกับมึงหรอกนะไอ้เห็ด  เอาเป็นว่าต่อไปจะทำยังไงต่อล่ะเนี่ย”
“ก็พี่ไม่ได้บอกชอบเค้าซักหน่อย  ก็แค่บอกว่าชอบสเปคแบบเค้าเองง่า  ก็ไม่เห็นต้องทำไง  ก็เนียน ๆ เป็นปกติไป”
“พี่เนี่ยน๊า...เค้าล่ะเชื่อเลยจริง ๆ  พรุ่งนี้เค้าว่าไปดูหนังซะหน่อย  ไปด้วยกันมั้ย  คลายเคลียด”
“งั้นชวนเป๋าไปด้วยดีมั้ย?”
“แหมมึง  วันนี้ก็ได้อยู่ด้วยกันทั้งวันยังไม่พอใจอีกรึไง”
“น่า ๆ ลองชวนดูนะ........แต่พี่ไม่ชวนนะ  พี่เขิน  นายนั่นแหละชวนเลย  โทรเลย ๆ ๆ ๆ”

หัวเห็ดรบเร้าจะเอาให้ได้อย่างใจ  จึงโดนมะเหงกไปชุดใหญ่  จัดไปเน้น ๆ 

“พรุ่งนี้ค่อยชวน....เข้านอนกันได้แล้ว  เค้าง่วงแล้ว”
“แต่พี่ยังไม่ง่วงนี่นา”
“ก็เรื่องของพี่สิ  ถ้าพี่ไม่นอนแล้วเค้าจะกอดอะไรล่ะ  ไปทำหน้าที่หมอนข้างของมึงซะ  เร็ว”
“อ่า..........อีกแล้วเหรอเนี่ย”
.
.
.
.
.
.
.
To be con

เรื่องนี้เคยเป็นพล็อตดั้งเดิมของบิ๊กบู้...ฟิคอีกเรื่อง  แต่งไว้หลายปีแล้ว  ก็เลยต้องปรับเนื้อหาบางส่วนให้เป็นปัจจุบัน(สมัย Hi5 เลยแหละ 555+)  ตอนแรกตัวละครไม่ได้ชื่อโอโม่กับเบนซิน  แต่เป็นโมโม....กับบิ๊กกี้  หากอ่านแล้วมีตรงไหนที่แก้ไขชื่อตัวละครไม่หมด  เตือนกันได้นะคะ  รักค่ะทุกคน อิอิ
..............................................................

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน : บทที่ 3 หัวเห็ดเผด็จข้าศึก (29/10/12)
เริ่มหัวข้อโดย: nunnan ที่ 29-10-2012 20:08:38

หัวเห็ดกินแห้วแน่ :m20: :laugh: :pigha2:

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน : บทที่ 3 หัวเห็ดเผด็จข้าศึก (29/10/12)
เริ่มหัวข้อโดย: tonkhaw ที่ 29-10-2012 20:43:14

อะำรกัน ทำไมดาร์คเเทนมันฮอทอย่างนี้ละ

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน : บทที่ 3 หัวเห็ดเผด็จข้าศึก (29/10/12)
เริ่มหัวข้อโดย: คนโง่ ที่ 29-10-2012 22:40:14

ดาร์กชักจะเกินหน้าเห็ดแล้วนะ! :a5:

กลัวเห็ดเศร้าอะ งื้อ... :o12:

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน : บทที่ 3 หัวเห็ดเผด็จข้าศึก (29/10/12)
เริ่มหัวข้อโดย: nightsza ที่ 29-10-2012 23:47:20

ดาร์คฮอตแท้เหลา หัวเห็ดไม่ต้องเสียใจน๊าา

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน : บทที่ 3 หัวเห็ดเผด็จข้าศึก (29/10/12)
เริ่มหัวข้อโดย: everlastingly ที่ 30-10-2012 00:41:12

 o13

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน : บทที่ 3 หัวเห็ดเผด็จข้าศึก (29/10/12)
เริ่มหัวข้อโดย: mutyamania ที่ 30-10-2012 12:35:03

ดันไว้ก่อนค่ะ เดี๋ยวเย็นๆมาต่อ

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน : บทที่ 4 หัวเห็ดออกเดท (30/10/12)
เริ่มหัวข้อโดย: mutyamania ที่ 30-10-2012 18:31:29

บทที่ 4  หัวเห็ดออกเดท


พ่อหนุ่มน้อยร่างเล็ก...นอนบิดขี้เกียจอย่างสบายตัวอยู่บนเตียงนอนนุ่มๆ  ใจนั้นนึกไปถึงหนุ่มหัวเห็ดหน้าทะเล้น  และท่าทางดี๊ด๊าอย่างออกนอกหน้าเกินใคร....ก็....แรดนั่นแหละ

 :z2:
....เราชอบแบบเป๋าไง....


ประโยคสุดหลอนจากเมื่อวานนี้ยังคงวนเวียนอยู่ในหัว  เจ้าตัวกระเปี๊ยกไม่รู้จะดีใจหรือเสียใจ  ที่เสน่ห์ของตนดันไปต้องตาเจ้าคนที่มีบุคลิคแปลก ๆ เหมือนเด็กไฮเปอร์  แทนที่จะเป็นพ่อหนุ่มมาดขรึมคมเข้มแมนเกินร้อย  ถึงจะไม่ขาวตี๋อินเทรนด์  แต่ก็น่าหม่ำอย่าบอกใคร  แถมดูเป็นผู้ชายจริง ๆ เสียยิ่งกว่าพวกบอยแบนด์ในช่องรายการเพลง...ที่ชอบฉีกเสื้อโชว์กล้ามอกเสียอีก

เจ้าตัวเปี๊ยกย่นจมูกอย่างขัดใจ  ใครกันจะอยากหม่ำเห็ด  ในเมื่อพ่อดาร์คช๊อคออกจะหอมหวานน่ากินขนาดนั้น  หนุ่มน้อยพาลไปถึงนิยายชายรักชายที่เคยอ่านมาหลายต่อหลายเรื่อง  น่ารักอย่างเขา....ควรจะได้คู่กับพระเอกสุดเท่ห์สิ  ไม่ใช่...นายหัวเห็ดตัวประกอบ  แต่ถึงกระนั้นก็อดชอบนิด ๆ ไม่ได้ในความเป็นคนตรงไปตรงมา  กล้าที่จะบุกเข้าหาเขา....แถมยังตลก....น่ารัก....ต๊อง....เสียแต่....เขาดันไปชอบแฝดคนน้องอย่างถอนตัวไม่ขึ้นเสียแล้วสิ!!!!


ปั๊กกะเป๋าไม่ใช่คนหลายใจ....รู้ตัวเองมานานแล้วว่าเบี่ยงเบน....แต่ไม่เคยตกหลุมรักใครจริง ๆ จัง ๆมาก่อน....ที่ผ่านมามีหนุ่ม ๆ รุ่นพี่มาขายขนมจีบ  แต่เขาก็ปฏิเสธไปอย่างสุภาพ  ก็คนมันชอบของดำนี่นะ!!!!


........~แยแยแหย่แยแยแยแย๊~.......


เสียงโทรศัพท์ดังขึ้น  ทำให้หนุ่มเป๋าต้องดีดตัวลุกขึ้นมาอย่างเสียไม่ได้  ใครนะโทรมาซะเช้าเชียว

“เบอร์เบนซิน...”  หัวใจแทบจะหยุดเต้นพอเห็นว่าใครโทรมา

....รับสิ  รับเลย  ขืนปล่อยให้มันดังอย่างนี้  โอกาสดีดีคงหลุดลอยไปแน่ ๆ....

“ฮัลโหล”  ปรับเสียงตัวเองให้แจ่มใส  พยายามควบคุมน้ำเสียง  ไม่ให้ดูผิดธรรมชาติ
“วันนี้ว่างป่ะ”  ปลายสายที่โต้ตอบกลับมา  ทำให้เป๋ายิ่งตื่นเต้น  เมื่อมันไม่ใช่การโทรมาคุยเรื่องงานแน่ ๆ
“ว่าง...........ว่างทั้งวันเลย”
“ไปดูหนังกันมั้ย”
“เรื่องอะไรอ่ะ”
“ยังไม่ได้คิด...ไว้ไปช่วยกันเลือกดิ”
“แล้ว...นายเห็ดไปด้วยมั้ย”
“ไปสิ  ว่าไงสนมั้ย  หรือว่าไม่สะดวกจะไม่ไปก็...โอ๊ยยยย”

ปลายสายเงียบไปชั่วเดี๋ยวหนึ่ง  โดยมีเสียงทะเลาะกันแว่ว ๆ ออกมา  ทำให้นายเป๋านั้นจินตนาการไปใหญ่โต

...ตีกันแหงเลย  พี่น้องคู่นี้  จะมีใครตายเพราะเรามั้ยนะ  หุหุหุ.......เย๊ยยยย~....

“ฮัลโหล.....โทษทีนะ  ไอ้เห็ดมันกวนตีนน่ะ  สรุปว่าจะไปมั้ย?”
“อืมมม....ตกลง...ไปแน่นอนอยู่แล้ว....หมายถึง....เราก็กำลังเบื่อ ๆ อยู่พอดี”
 “งั้นบ่ายสองเจอกันที่เมเจอร์รัชโย.....พาเพื่อนไปก็ได้นะ.....โอ๊ยยย ไอ้เห็ดอยากตายใช่มั้ย  เดี๋ยวเหอะมึง  เป๋า ๆ.... แค่นี้นะขอตัวไปตื้บพี่ก่อน  บาย”

เป๋ากดวางสายอย่างอารมณ์ดี  จะว่าไปแล้วพี่น้องคู่นี้น่ารักเป็นบ้าเลยแฮะ....ด้วยความเป็นลูกคนเดียว  เป๋าก็อดอิจฉาไม่ได้  แถมยังเป็นฝาแฝดอีก  ต้องสนิทกันสุด ๆ ไปเลยสินะ...

เป๋าโทรไปชวนเพื่อนอีกสองคน  แต่ก็ถูกปฏิเสธด้วยเหตุผลที่ราวกับนัดกันไว้

......ไม่อยากเป็นก้างขวางคอ.....

ต้องขอบใจเพื่อนผู้แสนน่ารักสองคนนี้จริง ๆ  จะว่าไปแล้วเจ้าเต้าหู้กับนายฮ่องเต้...ถึงจะกัดกันอยู่บ่อย ๆ แต่ก็แอบใจตรงกันอยู่บ่อย ๆ เช่นกัน
.
.
.
.
.
.

“เป็นไง ๆ ๆ เป๋าน้อยจะไปดูหนังกับเรามั้ย”
“ไป”
“เย้”

หัวเห็ดกระโดดโลดเต้นไปทั่วห้องอย่างเป็นสุข  วิ่งจากประตูไปยังระเบียงกลับไปกลับมาไม่หยุด  จนกะทั่งสะดุดขาตัวเองล้มนั่นแหละ  ถึงจะหยุดอาการลิงโลด

“อนาถใจชะมัด  มีพี่แบบมันนี่”  แฝดผู้น้องเปรยกับตัวเองดัง ๆ
“บ๊ะเอนนนน.....ซะอิวววววววว”  คนที่เพิ่งล้มไปเมื่อครู่ยันกายขึ้นมาอีกครั้งโดยไม่มีสลด
“นายไม่ต้องไปนะ  พี่จะไปกับเป๋าสองคน  ขอบใจมากที่ให้ความร่วมมือ....ไอ้น้องรักของพี่”
“เจริญเหอะ  เค้าเป็นคนชวนนะ   แต่ก็ดี  เชิญเห็ดไปเป็นส่วนเกินเหอะ  เพราะว่าที่แฟนของเห็ด...เค้าคงจะชวนเพื่อนอีกสองคนไปด้วยแน่ ๆล่ะ”  เบนซินพูดอย่างเป็นต่อ  หัวเห็ดหุบยิ้มก่อนจะวิ่งไปกอดแข้งกอดขาน้องชาย
“บิ๊กเบนไปด้วยกันเถอะ  นี่ ๆ พี่รีดกางเกงให้เอาป่ะ  ไปนะ ๆ  ไปดูหนังลั๊ลลากันนะน้องพี่”
“ไม่!!!!  กางเกงยีนส์ใครเค้ารีดกันไอ้เห็ด”
“งั้นพี่ออกค่าตั๋วให้”
“หุหุหุ  ไม่!!!!  อย่าลืมดิเค้าเป็นคนกุมบัญชีของเรานะ  จะหักค่าขนมเห็ดก็ยังได้เหอะ”
“งั้นจะเอาอะไร...ว่ามา...ไอ้ลูกรักคุณพ่อ!!!”
“หอมแก้มเค้าดิ  สองข้างเลย”
“โธ่แค่เนี๊ยะ  สบายมาก  ก้มลงมาดิ  พี่หอมไม่ถึงนะ”

เบนซินพองแก้มป่อง  ก่อนจะโน้มตัวลงไปเพื่อหัวเห็ดฝังจมูกลงบนแก้ม

“ไม่สบายเหรอคิงคอง  หน้าแดงแปร๊ดเลย  เขิลลลพี่ล่ะเซ่  ใช่ม๊า....ไอ้คิงคองของพี่!!!”
“เฮ้ย!!!  เมื่อกี้ก่อนวางสายบอกไอ้เป๋าว่าจะไปตื้บเห็ด  ยังไม่ได้ตื้บเลยนิ  มาให้น้องเตะซักป้าบมาเห็ดมา...”
“งิ”
.
.
.
.
.
.
1: 50 น.  เมเจอร์รัชโยธิน

“ไอ้เห็ดมึงต๊องป่ะเนี่ย  เอาหนวดปลอมออกเดี๋ยวนี้นะไอ้บ้าเอ๊ย  คนมองมึงใหญ่แล้ว”  เบนซินอดไม่ได้  เมื่อพี่ชายตัวดีติดหนวดปลอมแบบฮิตเลอร์  พร้อมหมวกทรง รด. เดินแรดออกมาจากบ้าน
“ไม่เนียนเลยเหรอ”
“ไม่เลยซักนิดเดียว”
“ก็คนมันอยากเท่ห์บ้างงิ”

สองพี่น้องยืนคุยกันเรื่อยเปื่อยระหว่างรอเพื่อฆ่าเวลา
วันนี้หัวเห็ดสวมเสื้อยืดหลวม ๆ ลายทางคอปาดกับกางเกงขาสั้นสบาย ๆ  ส่วนนายคิงคองใส่กางเกงขาเดฟ  พร้อมกับสวมแจ๊คเก็ตแนวสปอต  กับร้องเท้าผ้าใบหุ้มข้อสีเขียว

“จะเซ็กซี่ไปไหนเนี่ยเห็ด”   มือของแฝดน้อง  ลูบไล้ไปบนเนื้อน่องขาว ๆ  หัวเห็ดยกมือขึ้นปิดแก้ม  ก่อนจะบิดตัวไปมาอย่างมีจริต
“อ๋าย....คนลามกอย่ามาลูบขาอ่อนเค้านะ”
“กระแดะแล้วพี่  พอเหอะ...กูไม่เล่นกับมึงแล้ว”
“ไอ้คิงคองแต่งตัวเท่ห์เกินไปแล้วนะ...ขโมยซีนพี่ตลอด”
“ช่วยไม่ได้อยากตัวผอมเอง  ก็เลยหากางเกงยีนส์ใส่ลำบากไงล่ะ  ไอ้กุ้งแห้ง”
“นั่น  เป่าเป๋ามาแล้ว  ว่าที่แฟนพี่น่ารักมากเลยนายดูสิ  ใส่ขาสั้นเหมือนพี่เลยด้วย”  หัวเห็ดหันไปเห็นนายเป๋าที่เดินมาแต่ไกล  จึงสะกิดให้น้องชายดูอย่างตื่นเต้น

แต่หารู้ไม่ว่า

บัดนี้สายตาของเบนซินนั้นตรงดิ่งไปที่คนตัวเล็กเรียบร้อยแล้ว

นายเป๋าซึ่งสวมเสื้อเชิ้ตสีขาว  กับกางเกงขาสั้นสีเทาธรรมดา ๆ   แต่ที่พิเศษคือเสื้อคลุมตัวนอกแบบมีฮูดเป็นหูแมว  สวมแว่นสายตาอันใหญ่ที่ตัดเอาไว้สำหรับใส่ไปเที่ยว  ส่วนรองเท้านั้นเป็นผ้าใบสีขาวสะอาด

“ดู....ดูแมวน้อยของพี่ซะก่อน....ง๊า”
“น่ารัก...............................................ตายล่ะ”  คนปากเสียพูดออกมาจนได้  ดวงตายังคงจับจ้องไปยังคนตัวเล็กที่เดินใกล้เข้ามาเรื่อย  ไม่ว่าจะแต่งแบบไหนก็ดูน่ารักไร้เดียงสาเสียจริง ๆ
“เสื้อน่าเกลียดมั้ยแฝด  แม่เราซื้อมาให้อ่ะ  แถมบังคับให้เราใส่อีก  แม่บอกกลัวเราไปนั่งสั่นในโรงหนังง่ะ”  เป๋าบอกเขินๆ
“น่ารักที่สุดเลยครับผม....พี่เห็ดเทใจให้หมดหน้าตักเลย”
“น้อย ๆ หน่อยไอ้เห็ด......เป๋าดูมันนะ  เราบอกมันแล้วให้มันเอาเสื้อคลุมบาง ๆ มาด้วย  แต่มันเถียงว่าไงรู้มั้ย....ยังไม่ถึงหน้าหนาวซักโหน่ยยยเบนซิ๊นนนน”   เบนซินบีบเสียงล้อเลียนพี่  หัวเห็ดหันไปถลึงตาใส่  แต่น้องชายกลับเพียงแค่ยักคิ้วกวน ๆ ส่งมา

“ไปเลือกหนังกันเหอะ”  หัวเห็ดตัดบท  เพราะไม่อยากเถียงกับน้องโชว์  งานนี้ต้องสร้างภาพกันสุดฤทธิ์
“อายจังเดินมามีแต่คนมอง”  เป๋าชวนโอโม่คุย  ส่วนเบนซินนั้นเดินนำลิ่ว ๆ ไปข้างหน้าแล้ว หนุ่มแว่นโตได้แต่แอบเหลือบมองอย่างน้อยใจ  เป็นระยะ ๆ
“จริงอ่ะ  ทีหลังตื้บ ๆ มันเลย  ไอ้พวกนี้มันไม่มีมารยาท  เป็นเราอ่ะไม่ยอมอยู่แล้ว”  หัวเห็ดโชว์แมนทำท่าทางขึงขัง
“นั่นก็เวอร์ไป”  เป๋าหัวเราะ  ส่วนหัวเห็ดก็ฉวยโอกาสแต๊ะอั๋งจับมือให้เดินไปด้วยกัน
.
.
.
.
.
.
หนังฉายไปถึงกลางเรื่องแล้ว  แต่มีเพียงโอโม่คนเดียวเท่านั้น  ที่กอดไหล่ตัวเองด้วยความหนาวโดยมีอีกสองหนุ่มขนาบข้างซ้ายขวา  บนจอหนังกำลังฉายหนังตลกเบาสมอง  สองเสียงย่อมชนะหนึ่งเสียง  คิงคองเลยอดดูหนังแอ็คชั่นไปตามระเบียบ

“เค้าบอกเห็ดแล้ว”  เบ็นซินกระซิบข้างหูพี่

ส่วนนายเป๋าก็จดจ่อสายตาอยู่กับหนัง  บนใบหน้ามีรอยยิ้มจาง ๆ สลับกับการปิดปากหัวเราะเบา ๆ แบบผู้ดี  ไม่เหมือนคนที่นั่งตรงกลางได้แต่สั่นไปขำไป  ชักกระตุกด้วยความขนลุก

“เอ้านี่เสื้อ  เอาไปคลุมตัวไว้ก่อนจะหนาวตาย”  เบนซินถอดเสื้อคลุม  ก่อนจะวางแหมะลงบนหัวเห็ด ๆ  คนตัวโตอย่างเขา  แอร์ในโรงหนังไม่สามารถทำอะไรได้อยู่แล้ว
“แหมเว่อร์”  พี่ชายสวมเสื้อคลุมอย่างเขิน ๆ


พอดูหนังกันเสร็จ  ทั้งสามก็เดินออกมาจากโรงในสภาพที่ไม่ค่อยปกติ  เบนซินข่มความหนาวจนปากเขียว  ส่วนเป๋าก็กลั้นฉี่จนแทบจะเดินไม่ไหว

“ปวดฉี่จังเลยโอโม่”
“เราก็ปวด....ป่ะ....ไปฉู่ฉี่ปลากระบอกกันเถอะที่รัก”

หัวเห็ดฉวยโอกาสโอบบ่าคนตัวเล็กกว่าไว้อย่างย่ามใจ  ลืมไปแล้ว  ว่าวันนี้มากันสามคน

โป๊กกกก  มะเหงกที่มองไม่เห็นลอยมากระแทกหัวเห็ดอย่างจัง

เหมาะเหม็ง

“นี่ไอ้เหียก.....ลืมเค้าไปเลยนะ  เสื้ออ่ะขอคืนเหอะ  เห็นแล้วเหมือนเด็กเอาเสื้อพ่อมาใส่เลย” 
“พี่เบน.....อ้าว.......มาดูหนังเหมือนกันเหรอเนี่ย....เป๋า....เราเจอพี่เบน  ชลาทิศแหละ  ถ่ายรูปกันแม๊ะ” 
“ไม่ตลก  รีบถอดเสื้อเค้ามาไม่งั้นตาย”
“ชิส์....ทำเป็นเก๊ก  พี่ก็เห็นนายหนาวจนตัวสั่นเหมือนกันแหละวะ  อ่ะ....เอาไปเลยไป  เหม็นด้วยเสื้อนายอ่ะ  ตืดอย่างแรงนิ”
“แล้วอุ่นมั้ยล่ะ”
“มาก ๆ อ่ะ”

ตอนนี้กลายเป็นพ่อแว่นโตเสียเอง  ที่โดนสองพี่น้องเมินใส่  เป๋าถอนหายใจเบา ๆ   ทว่าใบหน้าก็ยังคงเปื้อนรอยยิ้มจาง ๆ  ก่อนจะเดินตามไปให้ทันสองคนข้างหน้า


....หาช่องว่างแทรกลำบากชะมัดเลย.....

พ่อหนุ่มน้อยแอบกระซิบกับตัวเองในใจ
.
.
.
.
.
.
.
To be con
มาต่อตามสัญญา  ถ้าชอบก็เม้นท์กันเยอะ ๆ นะคะ 
..............................................................................

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน : บทที่ 4 หัวเห็ดออกเดท (30/10/12)
เริ่มหัวข้อโดย: soul love ที่ 30-10-2012 22:43:03

ช๊อบ....ชอบ.....

น่ารักมากเลย รีบมาต่อนะ

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน : บทที่ 4 หัวเห็ดออกเดท (30/10/12)
เริ่มหัวข้อโดย: everlastingly ที่ 30-10-2012 23:22:40

ชอบๆ รออ่านต่อไปว่าเป๋าจะจีบเบนซินได้ไหม  :pig4:

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน : บทที่ 4 หัวเห็ดออกเดท (30/10/12)
เริ่มหัวข้อโดย: tonkhaw ที่ 30-10-2012 23:25:01

อะโย้ยโย้ว .... เห้ดมันติ๊งต๋องอย่างนี้ใครจะไปชอบมันเนี๊ย

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน : บทที่ 4 หัวเห็ดออกเดท (30/10/12)
เริ่มหัวข้อโดย: ben ที่ 30-10-2012 23:36:58

แทรกยากนะ

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน : บทที่ 4 หัวเห็ดออกเดท (30/10/12)
เริ่มหัวข้อโดย: sunshadow ที่ 31-10-2012 11:02:25

     น่ารักดีนะพี่น้องคู่นี้
     แต่ทำไมพี่กะน้องแถมเป็นฝาแฝดด้วยถึงต่างกันขนาดนี้ล่ะ
     ต่างกันตั้งแต่รูปลักษณ์ภายนอกยันนิสัย
     ตอนอยู่ในท้องทะเลาะกันจนแบ่งยีนกันออกมาอย่างนี้ใช่มะ

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน : บทที่ 4 หัวเห็ดออกเดท (30/10/12)
เริ่มหัวข้อโดย: ordkrub ที่ 31-10-2012 12:01:31

เข้ามาอ่านด้วยคนครับ

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน : บทที่ 4 หัวเห็ดออกเดท (30/10/12)
เริ่มหัวข้อโดย: ลิงน้อยสุดเอ๋อ ที่ 31-10-2012 13:01:35

อ่ะ

แนวใสๆ ดีค่ะ

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน : บทที่ 4 หัวเห็ดออกเดท (30/10/12)
เริ่มหัวข้อโดย: mutyamania ที่ 01-11-2012 16:56:58

ดันค่าดัน...ดันมะดันดอง....ดึก ๆ จะมาต่อตอน 5 นะจ๊ะ

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน : บทที่ 4 หัวเห็ดออกเดท (30/10/12)
เริ่มหัวข้อโดย: redcapet2013 ที่ 01-11-2012 17:37:02

ปูเสื่อรอ .......อ่ะยังไง เห็ดอยากออกเดท แต่ไหงไม่ชวนเป๋าหละ จะได้เรื่องไหมเนี่ย ฤต้องให้กูรูอย่างเบนซินสอนหวา.......

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน : บทที่ 5 ถูกคุกคาม (02/11/12)
เริ่มหัวข้อโดย: mutyamania ที่ 02-11-2012 03:39:13

บทที่ 5  ถูกคุกคาม



.....คุณได้รับข้อความ 1 ฉบับ....

เป๋ากดดูข้อความปริศนาที่ถูกส่งมาจากเบอร์แปลก ๆ ขณะนอนอยู่บนเตียงในวันที่ไม่มีเรียน  ยังไม่ทันเปิดดู  หนุ่มน้อยก็รู้สึกสังหรณ์ล่วงหน้า  ว่ามันจะต้องใช่  แล้วพอเปิดอ่าน  มันก็เป็นอย่างที่เขาคิดจริง ๆ 

.....แกมันร่าน  ระวังตัวเอาไว้เหอะ  อีวันทองสองผัว...... 

หนุ่มแว่นร่างเล็กอ่านข้อความนั้นซ้ำถึงสามรอบ  กว่าสมองจะประมวลผลทำความเข้าใจ  ครั้งนี้นับว่าใช้คำที่รุนแรงที่สุด  โดยไม่ต้องแปลหรือถอดความอย่างครั้งก่อน  สั้นกระชับ  แต่แรงเหมือนถูกตบหน้า  หากว่าเขาคือคนที่ทางฝ่ายนั้น....ตั้งใจจะส่งข้อความมาหาจริง ๆ น่ะนะ

ส่งผิดเบอร์ใช่มั้ยนี่ ? 
ร่าน......ใช้กับผู้หญิง ?
คงมีการเข้าใจผิด  เกี่ยวกับเรื่องชิงรักหักสวาทอะไรทำนองนั้นแน่ ๆ

เป๋าถอนใจเบา ๆ อย่างใจเย็น  ในหนึ่งอาทิตย์ที่ผ่านนี้  มีข้อความแปลก ๆ ถูกส่งมาถึงสิบสามครั้ง
และแต่ละครั้งก็ไม่เคยซ้ำกันเลยสักเบอร์
ครั้นพอโทรกลับไป  เลขหมายก็ถูกระงับการใช้งานเสียอย่างนั้น
คราวนี้ก็เช่นกัน  ถึงเบอร์ที่ใช้ส่งจะเป็นคนละเบอร์  แล้วข้อความในคราวนี้ก็รุนแรงกว่าครั้งก่อน ๆ  แต่ยังไงก็แล้วแต่  มันจะต้องเป็นคน ๆ เดียวกันแน่ ๆ แล้วฝ่ายนั้นก็ดูเหมือนจะทวีความรุนแรงเพิ่มขึ้น!!!

พอ!!!  หยุดคิด  เลิกสนใจ  ถ้ายังส่งมาเรื่อย ๆ แบบนี้  เห็นทีคงต้องเปลี่ยนเบอร์ใหม่แล้วแหละ  ว่าแล้วก็เปลี่ยนไปนอนคิดถึงการไปดูหนังกับแฝดเมื่อครานั้นแทน....

.....พอดูหนังจบก็ไปนั่งกินแม็คโดนัลด์  นี่ถ้าไม่ติดว่ามากันสาม  ก็คงจะเหมือนการมาเดทไม่มีผิด  และเขาก็จะมีความสุขม๊ากมาก  ถ้าหากได้มากับเจ้าคิงคองหน้าหยกสองต่อสอง  แต่สามคนก็สนุกดี  เขาได้เห็นมุมน่ารัก ๆ ของแฝด  ที่ไม่คิดว่าจะมีอะไรแบบนี้ระหว่างพี่น้อง...โดยเฉพาะกับแฝดหนุ่ม  ถ้าเป็นแฝดสาวมาทำอะไรกุ๊กกิ๊กกันก็คงจะไม่แปลก....แต่เอาเถอะ  ลูกคนเดียวอย่างเขาจะไปเข้าใจอะไรเล่า!!!

....สองพี่น้องก็ทะเลาะกันงุ๊งงิ๊ง

ป้ายซอสใส่หน้ายังงี้....
แย่งไอศครีมกันยังงี้.....
แต่สุดท้ายก็ผลัดกันป้อน.....

มีตบหัวแล้วก็มีลูบหลัง  หัวเห็ดชอบกวนประสาทน้องชาย  แล้วก็ไม่เปิดช่องว่างให้ใครได้พูดแทรก  เขามีเรื่องมากมายที่อยากจะคุยกับนายเบนซิน  แต่เจ้าเห็ดสดก็ช่างเป็นมารคอหอยยอดเยี่ยม.....

แต่หัวเห็ดก็ป้อนไอศครีมเขา.....พ่อหนุ่มเนิร์ดอมยิ้ม  บางครั้ง  เขาก็ชอบการจู่โจมของหมอนี่  หลายใจชะมัด  ก็ช่วยไม่ได้  ในเมื่อคนที่เขามีใจ  กลับไม่เคยเห็นเขาอยู่ในสายตา  สายตาของเบนซินมีแต่พี่ชาย  ช่างเป็นคนที่รักพี่รักน้องเหลือเกิน  แล้วมันก็ทำให้เป๋าหลงเขาคนนั้นมากเข้าไปอีก....

“น้องเป๋ารับโทรศัพท์ค่ะลูก”  เสียงหม่ามี๊ดังมาจากด้านล่าง  เป๋าลากสังขารลงจากเตียงอย่างขี้เกียจ  เพื่อลงไปรับโทรศัพท์

“ถ้ามีโทรศัพท์พ่วงซักเครื่องก็ดีสินะ”  เขาเปรยเบา ๆ  ก็เครื่องเก่าบนห้องที่เป็นคิตตี้สีชมพูแหววมันเพิ่งจะเจ๊งกะบ๊งไปน่ะสิ!!!!
“ฮัลโหลครับ”
“ไง.....ควงทั้งพี่ทั้งน้องเลยนะ  สนุกมั้ยกับการปั่นหัวผู้ชายน่ะ”  ปลายสายเป็นเสียงผู้ชายฟังดูคุ้นหู  ไม่หรอก  ไม่ใช่เสียงของคนรู้จักแน่นอน  แต่ว่ามันเหมือนกับตัวโกงในละครหลังข่าว  ตอนที่โทรมาขู่แบล็คเมล์น้องสาวพระเอก
“ใครน่ะ”  เป๋ากรอกเสียงลงไปด้วยความโกรธผสมกับความกลัว
“ผัวของมึงอีกคนไง”
“อย่ามามั่ว!!!!  เราไม่เคยมีแฟน”
“ระวังตัวไว้เถอะ  ร่านแบบนี้กูจะจัดให้สาสม!!!!”
“พูดกันดีดีเถอะนะ  เราว่าคุณน่ะโทรผิดแล้วล่ะ”  เสียงของเป๋าเริ่มเย็นลง  เมื่อนึกขึ้นได้ว่านี่อาจเป็นการเข้าใจผิด....เข้าใจผิดกับผีน่ะสิ!!!  รู้เบอร์ส่วนตัวแล้วยังรู้เบอร์บ้านอีก  เพื่อนของเขาสักคนอาจจะให้ใครโทรมาแกล้งก็ได้นี่นา  อาจจะเป็นเพื่อนของเพื่อนอีกทีกระมัง
“ก็ได้......มึงจำได้มั้ยล่ะ  ว่าเคยทำร้ายใครเค้าเอาไว้”
“พูดบ้า ๆ เราอยู่ของเราเฉย ๆของเรา  จะไปทำร้ายใครได้ไง!!!!”
“แน่ใจ?”
“ก็พูดมาสิว่าเราไปทำอะไร!!!!”
“อยากรู้เหรอ..............................................................”

ปลายสายเงียบไปนานจนเป๋าขนลุกซู่






“เอาไว้เจอหน้ากันแล้วจะบอก...ดีมั้ยล่ะ!!!!!!”
.
.
.
.
.
.

ดวงตาที่โหลลึกและดำคล้ำ  ดูน่าสยดสยอง  กำลังมองลึกลงไปในกระจกเงาใบใหญ่  ที่สะท้อนภาพของมันในมุมมืด...
สายตานั้นเต็มไปด้วยความชิงชังที่พร้อมจะบดขยี้ทกสิ่งให้แหลกเป็นจุล
ไม่ใช่เงาของมัน  ที่มันกำลังจ้องอยู่นั้น  หากแต่มันมโนภาพไปถึงใครบางคนที่มันเคียดแค้นเป็นหนักหนา
ริมฝีปากดำคล้ำและปริแตก  เอ่ยด้วยน้ำเสียงแหบพร่ากับตัวเองในกระจก


“~แก.........................ต้อง...................................ตายยยยยยย~”


โป๊กกกกกกกกก!!!!!!!!


มะเหงกแรกของวันสำหรับไอ้เห็ดเพศผู้


“มึงเป็นบ้าอะไรแต่เช้าเห็ด  ว่างมากนักก็มาช่วยเค้าทำกับข้าวนี่”  เบนซินตวาด  จนไอ้ร่างที่ดูหงอนั้น  หงอเข้าไปอีก  หัวเห็ดหัวเราะแหะ ๆ ให้กับตัวเองในกระจก
“ไม่เอาขี้เกียจ”  พูดจบก็ฟุบหน้าลงบนโต๊ะเครื่องแป้ง  แล้วอยู่ ๆ ก็เงยหน้าขึ้นมาเล่นจ๊ะเอ๋กับตัวเอง  แล้วก็หัวเราะร่าชอบใจ  น่ากลัวดีเหมือนกันแหละนะ....
“ทั้งปีสิพี่กู  แล้วนี่ไปเอาอะไรมาเขียนหน้าเขียนตาล่ะ  เละเทะไปหมดทั้งตัวแล้วนั่น”
“ถ่านดูดกลิ่นในตู้เย็น”  เจ้าเห็ดตอบกลับมาอย่างไม่สะทกสะท้าน
“ระวังเฮ๊อะ  ตาจะบอดเอา  ไปล้างหน้าซะ  แล้วก็ไปนั่งหายใจเงียบ ๆ ที่โต๊ะกินข้าวโน่น  กูล่ะอยากจะถีบมึงจริง ๆ ซนนักไอ้หอย!!!!”

หัวเห็ดสะบัดหัวสองสามครั้ง  ก่อนจะโยนถ่านลงถังขยะอย่างเหมาะเหม็ง

“เอาถ่านไปเก็บไว้ที่เดิมด้วยล่ะ  เล่นแล้วเก็บที่ด้วย”  ไอ้ตัวใหญ่ตะโกนมาจากในครัว
.
.
.
.
.
.
มื้อเช้ามีไข่เจียวกับหมูสับ  ต้มจืดสาหร่าย  กับผัดหน่อไม้ฝรั่ง  หัวเห็ดทำท่าปลาบปลื้มอย่างมีจริต  จนแฝดน้องอยากจะประเคนทั้งศอกและหมัด  แถมยังคันเท้ายิบ ๆ  อยากเหยียบเห็ด!!!

“น้องพี่เก่งจัง  แต่คราวหน้าขอเป็นอาหารญี่ปุ่นนะ  ทำเบนโตะให้พี่ไปกินกับเป๋าสองคน...อิเตะอิเตะ คิมูชิ โกไคอิไตโยะ โมะโต๊ะ ๆ ซูกิ๊.....”  โอโม่ตบมือแปะ ๆ  หลังจากพล่ามแบบไม่หายใจ  ก่อนจะตักหน่อไม้ฝรั่งเข้าปาก....เลือกเฉพาะตรงยอด  ซึ่งอร่อยที่สุด

“ใช้ช้อนกลางสิ  ห้ามเอาช้อนนี้ตักอีกนะ  เดี๋ยวพ่อฟาดให้มือหัก”
“ชิส์  รังเกียจเค้าอ่ะตัวจ๋า  เค้าเมียตัวนะ  อุคริอุคริ”
“ตีนแหนะเห็ด!!!”  ไอ้ดำใหญ่หน้าแดง  จึงต้องทำเป็นโมโหกลบเกลื่อน  “แล้วดูมันทำ  เลือกแต่ยอดหน่อไม้กับกุ้ง  ส่วนโคนๆเหลือไว้ให้น้อง  อ่าโจ๊ะ!!!!  อย่า ๆ ไข่เจียวมึงเอาไปหนึ่งในสามพอ” 

มือที่ไวกว่าก็รีบจิ้มส้อมลงไปในจานไข่เจียว  หัวเห็ดทำหน้ายู่  เอาคางเกยโต๊ะ...

“น้องต้องเสียสละดิ”
“มีที่ไหนวะ?....น้องต้องเสียสละ  อ่ะบอกให้ใช้ช้อนกลางไง  เห็ดนี่เดี๋ยวเค้างอนนะ”
“ไม่ง้อนะคิงคอง  เชิญงอนตามสบาย”  เห็ดยิ้มแฉ่ง  ส่วนคิงคองก็เบะปากทำหน้าเหมือนจะร้องไห้
“อ่ะ  พี่ป้อน”  พี่ชายที่แสนดี  ตักน้ำแกงจ่อปากน้อง  เบนซินมัวแต่เขิน  ก็เลยอ้าปากงับโดยไม่คิด


“ไอ้เอี้ย  โอ๊ววววว   อ่า.....อ๊อนนนนนน.....เฮ้ยยยย  นี่มันร้อนนะไอ้พี่เลว”
.
.
.
.
.

ฮ่องเต้...เก้งหน้าแมน  กับหนุ่มอวบตาตี่...นายเต้าหู้  มาประชุมลับกันที่บ้านของเป๋า


“ร้ายแรงมากอ่ะแก   แกเคยไปแย่งเมียใครเค้ารึเปล่ายะ”  ฮ่องเต้เดาสุ่ม  จึงโดนมือป้อม ๆ ของพ่อเต้าหู้  ตบเข้าฉาดใหญ่ที่ท้ายท้อย
“เฮ้ยยย  เพื่อนเราเป็นตุ๊ด  ตุ๊ดเหมือนมึงอ่ะไอ้ขันที!!!”
“ใช่เวลาทะเลาะมั้ยนี่  เดี๋ยวไล่กลับบ้านเลย”  เป๋าก็เหวี่ยงเป็นกับเขาเหมือนกัน
“งั้นแกนึกดีดีสิ  ไปว่านเสน่ห์ใครโดยไม่รู้ตัวบ้างมั้ย”
“ไม่นะ  พวกนายก็รู้ว่าเราเป็นคนยังไง  เราไม่ใช่คนมั่นใจแบบนั้น  ทุกวันนี้ยังได้แต่แอบชอบเค้าข้างเดียวอยู่เลย”  ตัวปัญหาทำเสียงสลด
“แล้วตอนมัธยมล่ะ..............ตอนประถม.........อ่ะตอนอนุบาลอ่ะ  เคยไปมีศัตรูที่ไหน  นึกดีดีสิ  อาจเป็นคนพวกนั้น  อีหูด....แกเอาหนังสือรุ่นมามั้ย”  ฮ่องเต้หันไปหาอีกฝ่าย  นายเต้าหู้ส่ายหน้าอย่างจนใจ

“ปลวกกินเหมือนของมึงแหละเป๋า.....”
“ใครบอก  ของเราน่ะ...แม่เอาไปบริจาคหรอก...แบบ....มันติดไปกับหนังสือเรียนน่ะ  เสียดายชิบโป๋ง"

เป๋าพยายามนึก  ขณะที่เพื่อนทั้งสองยังไม่เลิกจิกกัดกัน  คงต้องปลงกับคู่นี้  น่าให้มันได้กันให้รู้แล้วรู้รอด  แต่ว่าใครจะเป็นอะไรล่ะ....ไอ้ตัวสาวก็ดันหล่อซะ  ส่วนไอ้ตัวห้าวก็ดันตัวกลมแก้มยุ้ย...


เอ....มัธยมนี่......


“ตอนมัธยมเราเคยทะเลาะกับเพื่อนคนนึง”
“ผู้ชายใช่มั้ย” 
“ใช่”
“เล่าสิ....ชั้นอยากฟัง....ว่าแต่มันหล่อมั้ยอ่ะ”
“มึงแม่มแร่ดสัด!!!”
“เค้ามาขอลอกการบ้าน....แคลคูลัส  แต่เราก็ปฏิเสธไป  เราบอกให้เค้าทำเอง  แล้วเค้าก็เลยโดนอาจารย์ทำโทษ....แถมยังสอบตกอีก.......เพราะว่าคะแนนเก็บเค้าไม่มีเลย  เฮ้ย....พวกนายอย่าทำหน้างี้ดิ  เค้ามาขอสมุดเรานะ  แล้วเราก็ต้องส่งเหมือนกัน  ก็เค้าไม่เคยทำเลยอ่ะ  อยู่ ๆก็จะมาเอาสมุดเรากลับบ้านเฉย.....” 

ฮ่องเต้กลอกตา  ส่วนนายเต้าหู้กุมขมับ

“กูว่าไม่ใช่แร๊ะ” 
“แมร่งปัญญาอ่อนสิ้นดี  เอาให้มันรุนแรงกว่านี้หน่อยได้มั้ย  มูลเหตุจูงใจน่ะหอย!!!” 
“ก็แค่นี้อ่ะ  นอกนั้นไม่มีแล้ว  เรานิสัยดีนะ  ไม่เคยมีเรื่องกับใคร”
“เออจริง...ไอ้เป๋ามันติ๋มสัด  กูนี่...เปรี้ยวตัวพ่อ”
“เปรี้ยวนี่เขาใช้กับผู้ชายด้วยเหรอยะ......เออนี่เป๋า  ชั้นว่าอีโรคจิตนั่นคงแค้นแกในทางชู้สาวว่ะ  ก็ที่แกบอกว่า....มันบอกว่า.....มันเป็นผัวแก....เนี๊ยะแหละ!!!!  ที่นึกออกตอนนี้มีคนเดียวเลย”
“ใครวะ/ใครเหรอ”
“ก็อีพี่รหัสแกไง  คนที่ดูจิต ๆ หัวฟู ๆ  ตัวสูง ๆ หน้าตาปลวก ๆน่ะ  ชั้นว่าเค้าปิ๊งแกนะ  เคยจีบแกอยู่ช่วงนึงด้วยไม่ใช่เหรอ  จนแกต้องหนีหัวซุกหัวซุนน่ะ...อี๋ย์”  พอฮ่องเต้พูดถึงคนๆนี้ขึ้นมา  เป๋าก็ชักจะเริ่มรู้สึกว่า  ไอ้เสียงคุ้น ๆที่เหมือนเจ้าตัวร้ายในละครนั่นน่ะ  มันก็ฟังคล้ายกับเสียงของบุคคลปริศนาคนนั้นด้วยหน่อย ๆ เสียแต่ฝ่ายนั้นชอบพูดเนิบ ๆ ยาน ๆ ตะกุกตะกัก  ติดอ่างอีกต่างหาก!!!!
“เออ.....กูก็คิดเหมือนไอ้ขันทีนั่นแหละวะ”
.
.
.
.
.
.
หลังจากเพื่อนกลับไปแล้ว  เป๋าก็นอนนึกถึงรุ่นพี่ท่าทางแปลก ๆ คนนั้น

สวมแว่นตาเชย ๆแบบคุณลุง
แต่งตัวเรียบร้อย  ใส่กางเกงเอวสูง  เอาเสื้อยัดในกางเกง  แถมยังคอยดึงตลอดเวลา
หัวฟู
หน้ามันแผล็บ
เวลาซ้อมร้องเพลงประจำคณะ  ก็จะวนเวียนมาคอยสอนทั้ง ๆ ที่เขาเองก็ร้องได้เหมือนคนอื่น  ใช่ว่าจะจำเนื้อเพลงไม่ได้เสียเมื่อไหร่
คอยเทคแคร์ซื้อขนมกับน้ำอัดลมมาให้....อันนี้ทำเกินพี่รหัสไปนิด  เพราะขนมที่ว่า....ดันเป็นช็อคโกแล็ต  หน้าตาดูดีมีสกุล  มาในกล่องหรู  ส่วนน้ำอัดลมก็....มาเป็นกระเช้า....เว่อร์เสียไม่มีดี!!!

แต่ที่เด็ดสุด  คือรุ่นพี่คนนี้เคยเอาหนังสือเรียนมาให้  ข้างในแนบซองจดหมายสีชมพูลายกระต่าย  ข้อความในจดหมายมีกลอนเพ้อ.....แถมยังมีชื่อเขาในกลอนนั่นอีก

ยังเคยเอามาอ่านกันที่ซุ้มคณะให้เพื่อนฟังแล้วขำกันแทบตาย  เขาเปล่า....ไอ้เต้าหู้น่ะตัวดีเลย  ชอบนักเรื่องแกล้งคนให้อับอายเนี่ย



จะใช่เขาคนนั้นมั้ย.....เป๋าคิดวนไปเวียนมาจนเผลอหลับไป  ไม่รู้ตัวด้วยซ้ำ  ตอนที่บุคคลปริศนานั่นส่งข้อความมาให้เขาอีกเป็นครั้งที่สิบสี่
.
.
.
.
.
.
To be Con

แก้เยอะมาก  เพราะเมื่อก่อนชอบใช้คำสรรพนามประเภท....ร่างสูง  ร่างหนา  ร่างบาง  ร่างโปร่ง  ร่างเล็ก  อย่างพร่ำเพื่อ  และดูเฝือเป็นที่สุด(ตอนนี้รู้สึกตะขิดตะขวงใจที่จะใช้  แต่ถ้าเลี่ยงไม่ได้ก็จำต้องใช้)  เหนื่อย  แต่สุขใจ  ที่ได้ปัดฝุ่นแล้วเอามาให้ได้อ่านกันขำ ๆ อย่างน้อย ๆ ก็เป็นฟิคแนวใส ๆ ที่เมื่อก่อนชอบแต่งออกมาจนเยอะ  และไม่จบซักเรื่อง 5555+

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน : บทที่ 5 ถูกคุกคาม (02/11/12)
เริ่มหัวข้อโดย: sunshadow ที่ 02-11-2012 08:29:43

     น้องเป๋าจะมีเรื่อง หวังว่าคู่แฝดคงไม่โดนลูกหลงหรอกนะ

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน : บทที่ 5 ถูกคุกคาม (02/11/12)
เริ่มหัวข้อโดย: bebe ที่ 02-11-2012 10:59:45

โมเม้นแฝด มันน่ารักสุดๆเรยเอ๊าะ

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน : บทที่ 5 ถูกคุกคาม (02/11/12)
เริ่มหัวข้อโดย: moredee ที่ 02-11-2012 11:10:40

รึว่า..จะเป้นพี่เห็ดด้านมืด ที่ส่งข้อความมา :z2:

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน : บทที่ 5 ถูกคุกคาม (02/11/12)
เริ่มหัวข้อโดย: yellowswarn ที่ 02-11-2012 11:50:07

สนุกมว๊ากกกกกกก
ไอ้เห็ดรั่วสุดๆเลย
เบนน่ารักมากกกกกกก อิอิ

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน : บทที่ 5 ถูกคุกคาม (02/11/12)
เริ่มหัวข้อโดย: everlastingly ที่ 02-11-2012 18:17:46

 :pig4: เรื่องเริ่มเข้มข้น แต่พี่น้องแฝดยังน่ารักแบบตลกๆเหมือนเดิม

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน : บทที่ 5 ถูกคุกคาม (02/11/12)
เริ่มหัวข้อโดย: powderje ที่ 02-11-2012 19:10:28

แล้วสรุปหัวเห็ดคู่บใคร โอ๊ยย งง  :serius2:

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน : บทที่ 5 ถูกคุกคาม (02/11/12)
เริ่มหัวข้อโดย: aloney ที่ 02-11-2012 19:39:02

ตามอ่านจร้าา

ชอบแฝดคู่นี้มากพอๆกับบู๊ปิ๊กเลย ป่วงๆดี

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน : บทที่ 5 ถูกคุกคาม (02/11/12)
เริ่มหัวข้อโดย: irksome ที่ 02-11-2012 20:22:02

ใครคู่ใครล่ะเนี่ยยย
เดาว่าแฝดไม่ได้เป็นพี่น้องกันจริงๆ  :z2:

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน : บทที่ 5 ถูกคุกคาม (02/11/12)
เริ่มหัวข้อโดย: redcapet2013 ที่ 02-11-2012 20:37:21

เห็ดเอ๋ย! ไห๋งรั่วมากขนาดนี้เล่าเจ้า.....คิ..คิ... ชอบแนวการเขียนจัง อ่านง่ายดี จารอติดตามบุรุษปริศนาว่าเป็นใคร ถึงได้เฝ้าเวียนมาแกล้งส่งข้อความให้เป๋าอยู่เรื่อย ๆ

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน : บทที่ 5 ถูกคุกคาม (02/11/12)
เริ่มหัวข้อโดย: mutyamania ที่ 02-11-2012 21:09:11

โหวต ๆ ๆ ๆ ช่วยกันโหวตนะจ๊ะ....ขอบคุณจ้า

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน : บทที่ 5 ถูกคุกคาม (02/11/12) + โพลล์สำรวจ ช่วยกดหน่อยนะคะ
เริ่มหัวข้อโดย: orientation ที่ 03-11-2012 00:56:12

น่าสงสารเบนซิน มีพี่แบบเห็ด 555

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน : บทที่ 5 ถูกคุกคาม (02/11/12) + โพลล์สำรวจ ช่วยกดหน่อยนะคะ
เริ่มหัวข้อโดย: monsterkim ที่ 03-11-2012 01:44:12

อยากรู้แล้วนะว่าใครที่ตามด่า ป๋าวววว ของผมอ๊ะ!?!?

รีบๆมาต่อนะค้าบบบบ

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน : บทที่ 5 ถูกคุกคาม (02/11/12) + โพลล์สำรวจ ช่วยกดหน่อยนะคะ
เริ่มหัวข้อโดย: nightsza ที่ 03-11-2012 02:36:48

ต้องเป็นพี่รหัสคนนั้นแน่ๆ

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน : บทที่ 5 ถูกคุกคาม (02/11/12) + โพลล์สำรวจ ช่วยกดหน่อยนะคะ
เริ่มหัวข้อโดย: Dark_Noah ที่ 03-11-2012 06:41:36

เพิ่งได้อ่าน สนุกมากเลยค่ะ น่ารักมากกกกกกกกก ><
ว่าแต่ตกลงเรื่องนี้ฝาแฝดได้กันเองหรอคะ เสียดายน้องเป๋าอ่ะ
โพลนายฮ่องเต้กับเต้าหู้เนี่ยตัดสินใจไม่ถูกจริงๆ ปกติชอบให้แมนๆ โดนกด
แต่ถ้าฮ่องเต้กดเนี่ย เอิ่ม ก็นึกภาพไม่ออกเลย ก็...สาวซะ =_=;

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน : บทที่ 5 ถูกคุกคาม (02/11/12) + โพลล์สำรวจ ช่วยกดหน่อยนะคะ
เริ่มหัวข้อโดย: sunshadow ที่ 03-11-2012 11:13:13

     กดโหวตไม่ได้อ่างับ มานขึ้นว่า "โพลล์ดังล่าวไม่มีในระบบ หรือโพลล์นั้นถูกล็อกแล้ว หรือคุณพยายามจะโหวตเป็นครั้งสองครั้ง" ง่ะ

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน : บทที่ 5 ถูกคุกคาม (02/11/12) + โพลล์สำรวจ ช่วยกดหน่อยนะคะ
เริ่มหัวข้อโดย: mutyamania ที่ 03-11-2012 11:49:31

อ้างจาก: sunshadow ที่ 03-11-2012 11:13:13  

กดโหวตไม่ได้อ่างับ มานขึ้นว่า "โพลล์ดังล่าวไม่มีในระบบ หรือโพลล์นั้นถูกล็อกแล้ว หรือคุณพยายามจะโหวตเป็นครั้งสองครั้ง" ง่ะ

แจ้งโมไปแล้วเน้อ  งงเหมือนกัน  จะเข้าไปแก้ไขก็ไม่ได้  จะลบโพลล์ออกมันก็ไม่ยอมให้ลบ  มีใครเป็นเหมือนกันมั่งมั้ยไม่รู้นิ....โหวตกันทางคอมเม้นท์ก็ได้ค่ะ
 :กอด1:

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน : บทที่ 5 ถูกคุกคาม (02/11/12) + โพลล์สำรวจ ช่วยกดหน่อยนะคะ
เริ่มหัวข้อโดย: sunshadow ที่ 03-11-2012 12:07:14

      โหวตให้ ฮ่องเต้เป็นผู้กระทำงับ
      หึๆๆๆ

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน : บทที่ 6 พี่รหัส ???? (03/11/12)
เริ่มหัวข้อโดย: mutyamania ที่ 03-11-2012 14:27:52

บทที่  6  พี่รหัส????


หัวเห็ดในชุดนอนลายจุดสุดแรด  กำลังนั่งฟังเพลงจากเครื่องเล่นเอ็มพีสามอยู่ตรงระเบียงห้อง  ข้างนอกฝนตกเบา ๆ  มือยื่นออกไปรับละอองน้ำฝนเล่นอย่างได้ฟีล


พรุ่งนี้ก็ได้เจอปั๊กกะเป๋าอีกแล้ว.....


มีความสุขจัง.....
   
“นี่ไอ้หำน้อย  เอามือไปรอน้ำฝนแบบนั้นเดี๋ยวก็เป็นหวัดหรอกนะ”  มารความสุขเอ่ยขึ้น  ไอ้ตัวใหญ่ในชุดนอนลายเดียวกัน  กำลังยืนพิงอยู่ที่ประตู   ในมือมีแก้วโอวันตินสองใบ  หัวเห็ดจิ๊ปาก....มันรู้อีกว่าเราหำน้อย....

“แดกมั้ย  น้องชงมาให้”
“นายก็พูดดีดีกับพี่มั่งเฮ๊อะ  พี่เกิดก่อนนายสี่วินาทีนะ”
“ข้อมูลเมคมั่วตลอดอ่ะเห็ด”
“ไม่มั่ว....ไม่เชื่อไปถามแม่ไป”
“เค้าเสียสละให้ตัวออกมาก่อนหรอก....เพราะจริง ๆ แล้วเค้าเป็นพี่ตัวไงเห็ด”
“นายก็เมคมั่วเหมือนกันแหละ”  หัวเห็ดเถียงอย่างไม่ลดละ  เจ้าตัวใหญ่จึงโบกเข้าให้  หลังจากวางแก้วใบหนึ่งลงบนโต๊ะ
“เอ้า....ดื่มมั้ยครับ  เห็ดสด   แหม....มานั่งทำมิวสิคตรงริมระเบียง  หน้างี้เปี่ยมประกายเชียวนะ  พ่อพระเอก  พ่อเคน  ธีรเดช”
“ณเดชต่างหากล่ะ!!!!  มันความสุขของพี่น่า  ว่าแต่นายเฮ๊อะ  วันนี้นอนดึกได้เหมือนกันเรอะ”
“ก็เพิ่งจะสี่ทุ่ม”
“ปกติสามทุ่มก็นอนแล้วนิ”
“จะนอนได้ไง  ก็หมอนข้างของเค้ายังมานั่งเพ้ออยู่ตรงระเบียงแบบนี้”
“กดดันชะมัด  อุตส่าห์จะซื้อหมอนข้างให้แล้ว  ก็ไม่ยอมให้ซื้อ”
“เค้าชอบกลิ่นแบบโอโม่นิ  กลิ่นตืด ๆ ดมแล้วนอนหลับสบาย”

หัวเห็ดจ้องแก้วโอวัลติน  ก่อนจะคว้าขึ้นดื่มอั่ก ๆ  จนหมด
“เอ้าไปก็ไป”
“อย่ามามั่วไปแปรงฟันก่อน   ล้างแก้วด้วย”
“นายก็ล้างให้หน่อยดิ๊”

เสร็จธุระ....ทั้งคู่ก็ขึ้นนอนบนเตียงอุ่นนุ่ม  เบนซินพอกระโจนขึ้นเตียงได้ก็คว้าตัวพี่ชายมากอดซะแน่น  ซุกไซร้ดอมดมอย่างหมั่นเขี้ยว
“แบบนี้สิ  ค่อยน่านอนหน่อย” 
“ฮี่เท่อ...ไอ้เด็กติดพี่  นี่ถ้าวันนึงนายแต่งงานไป  พี่จะต้องตามไปให้กอดมั้ยเนี่ย”
“โธ่เห็ดคร๊าบ  ผมก็กอดเมียผมดิคร๊าบ”  ดำใหญ่ว่า  ทั้งที่หลับตาพริ้ม  จมูกสูดกลิ่นหอมอ่อน ๆ ของเส้นผมพี่ชาย  ก่อนจะผล็อยหลับไป
“ยังงี้ทุกทีสินะ  ไอ้ยักษ์ใหญ่!!!!”  แล้วหัวเห็ดก็หลับตาลงบ้าง
.
.
.
.
.
.
.
.
“น้องป๋าวววววววววว”  เสียงแหบพร่า  ร้องเรียกเจ้าตัวเล็กอย่างยานคาง  ขณะที่เป๋ากำลังเดินออกมาจากห้องน้ำชาย


อึ่ยยยยย!!!!  อุตส่าห์ทำเป็นไม่เห็นแล้วนะนี่

“ครับพี่ก้อง”  เป๋าหันไปยิ้มให้อย่างเป็นมิตร  แต่อีกฝ่ายกลับเข้าใจผิด  คิดว่านี่เป็นยิ้มที่มาจากความเสน่หา

“พี่ชื่อหนึ่งต่างหาก  ก้องน่ะเพื่อนพี่”
“อ่ออออ....”

แป่วววววว!!!!

“พี่หนึ่งมีอะไรกับผมเหรอครับ”
“อ่ะ.......พี่ให้”   ปึกกระดาษเอสี่เก่า ๆ ถูกส่งให้อีกฝ่าย  เป๋ารับมาอย่างงง ๆ  ก่อนจะรู้ว่ามันเป็นชีทประกอบการเรียน  กับเลคเช่อร์ที่จดขึ้นเองด้วยลายมือที่สวยขัดกับบุคลิคคนจด  ถ้าหากว่ามันเป็นของไอ้หมอนี่น่ะนะ
“พี่เอามาให้ผมทำไมเหรอครับ”
“ก็พอดีว่าไม่ได้ใช้แล้ว  ก็เลยเอามาให้น้องเป๋าน่ะครับ  เผื่อว่าจะช่วยอะไรได้บ้าง  นิดนึงก็ยังดี”
“อ่ะ....อ๋อ....ขอบคุณครับพี่   เอ่อ.....ผมไปเรียนก่อนนะ”
“เดี๋ยวสิ”

มือใหญ่ฉวยคว้าข้อมือของเป๋าเอาไว้   ผู้ถูกจู่โจมสะดุ้งเฮือก   แต่ก็ยังฝืนเกร็งทำตัวเป็นปกติ

“ครับ?”
“คือเย็นนี้เลิกเรียนแล้วไปเดินเที่ยวกับพี่หน่อยสิ....พี่ว่างน่ะ....เบื่อด้วย”
“คือผมมีเรียนต่อน่ะครับ  ถึงสองทุ่มเลย”
“น้องเป๋าจำผิดแล้วล่ะม้าง  วันที่เรียนถึงสองทุ่มน่ะมันพรุ่งนี้ต่างหาก  อาจารย์เค้าขอเปลี่ยนไม่ใช่เหรอ  น่า....ไปเป็นเพื่อนพี่หน่อยเถอะนะครับ  ไปหาอะไรกินกันก็ได้  พี่เลี้ยงเอง.....”
“เอ่อ......”



“เป๋า”  เสียงเหี้ย(ม)ๆ อีกเสียงหนึ่งดังขึ้นขัดจังหวะ  เป๋าหันไปทางต้นเสียง  รู้สึกโล่งอกโล่งใจอย่างบอกไม่ถูก

“เบนซิน”  สุ้มเสียงของเจ้าปั๊กเป๋าดูดีใจอย่างบอกไม่ถูก
“พี่หนึ่งหวัดดีครับ  ไงพี่...ตั้งแต่เลิกงานรับน้องก็ไม่ได้เจอกันเลยนะ”  เบนซินโอบคอรุ่นพี่  ก่อนจะเหนี่ยวรั้งออกมาให้ห่างจากเป๋า
“ว่าไงล่ะพี่  แล้วนี่มาคุยอะไรกับเด็กผมเหรอ  ขอคุยด้วยคนสิ”  คนมาใหม่พูดด้วยน้ำเสียงที่ฟังดูสบาย ๆ  ราวกับเป็นเรื่องปกติ  อย่างกับซี้กันเหนียวแน่นหนึบ
“ไม่มีอะไร”  ฝ่ายรุ่นพี่ตอบกลับมาอย่างติดขัด  เขารู้สึกได้  ว่าไอ้หมอนี่น่ะ  ตั้งใจเข้ามาขัดจังหวะ  ไม่ได้มีอะไรจะพูดกับเขาเลยแม้แต่น้อย  ยิ่งคิดก็ยิ่งโมโหเจ้าก้างขวางคอชิ้นใหญ่  ที่ทำให้เขากับรุ่นน้องผู้น่ารัก  ต้องไกลห่างกันออกไปอีก  ก็หมอนี่มันทั้งเท่ห์  ทั้งหล่อ  ต่างกับเขา...ที่ถึงจะตัวโต  แต่หน้าตาห่างกันคนละชั้น
“นายก็เหมือนกันเป๋า  ทีหลังอย่าให้ผู้ชายมาจับมืออย่างงี้ดิ  เค้าหวงนะรู้มั้ย”  เบนซินพูดยิ้ม ๆ  พร้อมกับขยิบตาให้  เป๋ายิ้มแหยทั้งที่กำลังเขิน  ตาตี่ ๆ เหลือบมองคนทั้งคู่สลับกันไปมา
“เข้าห้องเรียนไปสิ  เห็นเพื่อนสองคนว่าจะคุยเรื่องงานกลุ่มน่ะ”

เป๋าพยักหน้ารับรู้  ก่อนจะวิ่งปรู๊ดเข้าห้องเรียน

“เอ่อ....เดี๋ยวพี่ว่าจะไปเข้าห้องสมุดซักหน่อยน่ะ  ขอตัวนะ”  หนึ่งหยิบมือของอีกฝ่ายออกจากไหล่ของตนแบบไม่พอใจ  พร้อมกับพูดด้วยน้ำเสียงเคืองขุ่น 
“ไอ้โรคจิตเอ๊ย!!!!”  เบนซินพูดไล่หลัง  แต่อีกฝ่ายคงไม่ได้ยิน  เพราะว่าเดินไปไกลแล้ว


ไอ้ตัวโตหันหลังกลับเข้าห้องเรียน  โดยหารู้ไม่  ว่ามีสายตาคู่หนึ่งกำลังมองมาอย่างอาฆาต









“หึหึหึหึ”
.
.
.
.
.
.
 “ขอบใจนะ”  เป๋ากระซิบกับคนที่กำลังหย่อนตัวลงนั่ง  เบนซินยักคิ้วให้  ส่วนหัวเห็ดนั้นหูผึ่ง  ไม่ให้ผึ่งได้ไงกัน  ก็เล่นมากระซิบข้ามหน้าเขาแบบนี้นี่นะ!!!
“ขอบใจอะไรกันเหรอ”   เห็ดสดโพล่งขึ้น  แต่ก็ไม่มีใครตอบ  เจ้าตัวดีเลยได้แต่ทำเสียงฮึดฮัดอยู่ในลำคอ  “ฮึ........ทำเป็นลึกลับกันนะ”
“ไม่ใช่เรื่องของเด็ก”  เบนซินว่า
“บ้า....อรั๊งงงค์   มาชมว่าเค้าหน้าเด็ก”
“ปัญญาอ่อน”
“ป๋าวววว  เบนว่าเค้าอีกแล้ว”

หัวเห็ดตีเนียน  เอนซบไหล่ของนายเป๋า  แต่ซบได้เดี๋ยวเดียวก็ถูกเบนซินกระชากตัวนั่งตัวตรงเหมือนเดิม  โอโม่จิ๊ปาก  ก่อนจะหันไปจ้องหน้าน้องชายอย่างคาดโทษ....แต่อีกฝ่ายก็เคยกลัวเสียที่ไหนล่ะ  กับอีแค่เห็ดดอกเดียว....   

“เรียนไปเห็ด....อย่าให้กูต้องวิบ”
“เชอะ...นายมันหยาบคาย....ป่าเถื่อน...สวรรค์เบี่ยงที่สวดดดด!!!!”

หัวเห็ดอยากจะวีน....อยากจะเหวี่ยงให้มันรู้แล้วรู้รอด....
.
.
.
.
.
หลังเลิกเรียน  ทุกคนแยกย้ายกันกลับ  บ้านใครบ้านมัน  ห้องใครห้องมัน  เบนซินกับเป๋าบังเอิญสบตากัน  ทั้งคู่ต่างก็อึกอัก  เหมือนมีเรื่องที่อยากจะบอกอีกฝ่าย  ในที่สุดเบนซินก็เป็นฝ่ายเอ่ยขึ้นก่อน
 “กลับบ้านดีดีนะเป๋า....เทคแคร์ครับผม” 
“เฮ้ย!!!!!  อย่ามาแย่งพี่พูดสิ  เป๋า ๆ คืนนี้อย่าลืมฝันถึงเรานะ...จะฝันลามกเราก็ไม่เกี่ยง  แต่เราเป็นรุกนะป๋าวววว”  เจ้าโอ่โมก็พูดไปโยกตัวไปเหมือนเคย  เด็กที่กินน้ำตาลมากเกินไปก็แบบนี้แหละ  ไฮเปอร์แอคทีฟ  คึกได้คึกดีไม่มีหยุด
“เห็ดสด   มากไปแล้วนะมึงอ่ะ  เกรงใจบ้าง  รักษาหน้าน้องบ้าง  อะไรบ้างเหอะ”
“หน้านาย...ไม่ใช่หน้าพี่  เป๋ามาจูบทีม๊ะ...มาม๊ะ”
“เห็ด!!!!กลับ!!!!!!”
“ป๋าวววววววว......อ๊า”

ตอนนี้ทุกคนกลับบ้านกันหมดแล้ว....จะเหลือก็แต่เป๋า....ที่ยังคงเตร็ดเตร่อยู่หน้ามหาวิทยาลัย  วันนี้พ่อกับแม่กลับดึก  เป๋าเลยยังไม่อยากกลับไปอยู่คนเดียว  ไอ้โรคจิตที่คอยตามรังควาญ  ทำให้เป๋ารู้สึกหวาดระแวง  กลายเป็นคนขี้กลัวอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน.....เกิดมันดักรอเขาอยู่หน้าบ้านล่ะ?  ตอนที่เขากำลังจะไขกุญแจเข้าไป....แล้วมันก็.....


ไหน ๆ ก็ไหน ๆ แล้วน่ะนะ  ไปในที่ที่มีคนพลุกพล่านท่าจะปลอดภัยสุด  หาเรื่องเดินเที่ยว  ฉายเดี่ยวแบบไม่ง้อเพื่อนสักวันก็แล้วกัน  คิดได้ดังนั้น  เป๋าจึงเดินเพื่อที่จะไปขึ้นรถเมล์  ซึ่งอยู่ตรงหน้าทางเข้ามหาวิทยาลัย


แต่ทว่า.....


 “ไงตัวเล็ก  มาทำอะไรตรงนี้ครับ”
“อ๋า....พี่หนึ่ง”
“ไม่ต้องมาอ๋าเลย..........ไงเรา   ยังไงวันนี้พี่ก็ไม่ปล่อยให้เราปฏิเสธได้หรอกนะ   ไปไหนไปกัน  เอาสิ!!!!”
“ผมว่ากลับบ้านดีกว่า”  เป๋าเปลี่ยนใจโดยไม่ต้องคิด  ไอ้โรคจิตคงไม่น่ากลัวเท่าหมอนี่  แล้วถ้าหมอนี่เป็นไอ้โรคจิต  เขาก็สมควรจะอยู่ห่าง ๆ....ห่างให้มากที่สุด

ก้าวไปได้ไม่กี่ก้าว  ก็ต้องหยุดชะงัก  เมื่อรุ่นพี่หน้าปลวกพูดประโยคนี้ออกมา 






ด้วยน้ำเสียงที่แสนเศร้า......

“รังเกียจพี่ขนาดนั้นเลยเหรอ”  หนึ่งว่า  พร้อมกับก้มหน้าลงมองพื้นฟุตบาท  ดูจ๋อยเสียจนน่าสงสาร
“พี่เข้ากับคนไม่เก่ง  ก็เลยไม่ค่อยมีเพื่อน  ไม่มีใครสนใจคนอย่างพี่เลย....ฮะฮะ  แต่มันก็คงไม่แปลกหรอกเนอะ.....หน้าอย่างพี่....มีคนสนใจสิ....ถึงจะเรียกว่าแปลก....น้องเป๋าเองก็คงจะรำคาญพี่มากสินะ”
“พี่หนึ่ง”  คนขี้ใจอ่อนแทบจะร้องไห้ตาม  ไอ้หมอนี้มันก่อดราม่าเก่งได้ถ้วยจริง ๆ การกระทำเมื่อครู่  ชวนให้เกิดความสลดหดหู่อย่างบอกไม่ถูก


“งั้นเราไปเดินเซ็นทรัลกันนะครับ.....พี่หนึ่ง”


ไม่ต้องบอกก็เดาได้ไม่ยาก  ว่าหน้าตาของนายพี่หนึ่งยามนี้ดูกรุ้มกริ่มปนเจ้าเล่ห์พิกลเพียงใด
.
.
.
.
.
.
.
 “จะแย่งพี่ใช่มั้ย!!!!!   ไหนนายว่าเป๋าไม่น่ารักไง!!!!!  ไหนนายบอกนายแมนไง!!!!!  ทำงี้กับพี่สุดที่รักของนายได้ไงฟะ!!!!”   หัวเห็ดแทบจะเต้นเป็นไฟ  เมื่อน้องชายสุดที่รักเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นวันนี้ให้ฟัง.....ยังไม่ทันจะจบดี
“เฮ้ยเห็ดฟังเค้าก่อนดิ  คือเรื่องมันเป็นงี้......”
“ม่ายยยยยยยย.....ไม่ฟัง ๆ ๆ ๆ ๆ ลาลาลาลาลาลาลาลาลาลาลาลาลาลาลา”
“ถ้ายังไม่เลิกโวยวายนะไอ้เหี้ยเห็ด  กูจะจับมึงขังในตู้เสื้อผ้าซะ!!!!!”

ได้ผล  หัวเห็ดหุบปากฉับ  แต่สีหน้าก็ยังเต็มไปด้วยความไม่พอใจ  โอโม่ลงไปกลิ้งอยู่บนที่นอน  เอาหมอนปิดหน้า....แล้วแหกปาก.....แบบเงียบ ๆ ?????

“ก็จะให้เค้าทำยังไงล่ะ  ในเมื่อไอ้พี่หนึ่งมันจับมือไอ้เป๋าของพี่ไว้ไม่ยอมปล่อยเลยนี่นา  นี่น้องอุตส่าห์ช่วยกันออกไปให้นะ  ไม่ขอบคุณแล้วยังจะมาเหวี่ยงอีก....เห็ดสด!!!!”
“ก็อ้างแบบอื่นก็ได้นี่  แค่บอกว่าเพื่อนตามไปคุยเรื่องงานกลุ่มก็พอแล้ว  นายเล่นไปพูดแบบนี้  เกิดว่าที่แฟนพี่เค้าหวั่นไหวขึ้นมา  แล้วทำยังไงเล่า!!!!”
“คิดมากไปได้น่า  มันก็แค่การแสดงตบตา  ไอ้เป๋าก็คงรู้หรอก  เลิกเวิ่นเถอะเห็ด”
“พี่ไม่ได้โง่นะ  ก็เปาอ่ะชอบแอบมองนายตลอดเลย  ไม่เห็นจะสนใจพี่เลยซักนิด  แถมสเปคของเค้ามันก็นายชัด ๆ ตัวสูง  ผิวดำปิ๊ดปี๋  โอ้ยยยยยยย  เครียดเว้ยยยยยย  ขัดใจ ๆ ๆ ๆ ๆ”
“เออ ๆ ๆ ๆ  จะคิดอะไรก็ตามใจมึงเหอะ  รำคาญล๊ะ!!!!!”

เจ้าหัวเห็ดหยุดโวยวาย  ก่อนจะวิ่งไปหยิบดัมเบลสีดำของน้องชายมายกเล่น

“ทำไรของมึงฟะ!!!”
“เล่นกล้าม  จะได้บึ้ก ๆ แบบนายไง   คอยดูนะเป๋า  นายจะต้องคิดผิดที่เมินเห็ด   ย๊ากกกกกกกก”
“โอ้โห  จะไปได้ซักกี่น้ำฟะพี่กู”
“พี่เอาจริงนะ....ไม่ได้โม้!!!!”
.
.
.
.
.
.
ดีใจ ๆ ๆ  ได้มาเดินเที่ยวกับน้องเปาแล้วโย๋วววววว!!!!   


นายหนึ่งยิ้มอย่างอารมณ์ดี   ก่อนจะหยิบกระดาษซับมันขึ้นมาซับหน้า  แค่แตะเบา ๆ ความมันก็ติดกระดาษ  และกระจายตัวเป็นวงกว้าง....ปลวกจริงอะไรจริง


“ผมว่าพี่หนึ่งตัดผมมั่งก็ดีนะ  ผมยาวแล้ว  ไม่เป็นทรงด้วย”  เป๋าพูดเย้า  เมื่อทั้งคู่เดินผ่านร้านตัดผมร้านหนึ่งในเซ็นทรัลลาดพร้าว  แล้วรุ่นพี่ก็เอาแต่หยุดมองอย่างลังเล.....
“ตัดแล้วจะหล่อมั้ยเนี่ย”
“ลองดูสิครับ...เดี๋ยวผมไปเดินดูเสื้อก่อน  แล้วค่อยกลับมาเจอกัน  พี่หนึ่งเสร็จแล้วรอที่หน้าร้านนะครับ  อย่าไปไหนนะ”
“ครับพร้มมมม”

เป๋าผลักคนตัวสูงเข้าไปในร้าน  ก่อนจะเดินชิ่ง



คิดผิดหรือคิดถูกที่ไปเห็นใจนายคนนี้กันนะ  เป๋าคิด  ตอนแรกก็น่าสงสารดีหรอก  ไป ๆ มา ๆ ก็อีหรอบเดิม....

ชอบมามองหน้าด้วยสายตาแปลก ๆ ชวนขนลุก....
ชอบส่งยิ้มหวาน ๆ  น่าสยอง.....
ชอบมาถูกเนื้อต้องตัว....
แถมยังชอบปล่อยมุกจีบเสี่ยว ๆ เสียงดังลั่น  เดินด้วยแล้วอายจริง ๆ.....


ปกติไม่เคยรังเกียจใคร  แต่หมอนี่คงเป็นข้อยกเว้น!!!


ฟู่!!!!   ไว้เจอกันอีกทีตอนจะกลับเลยละกัน  แยกย้ายทางใครทางมัน  เป๋ายกแขนขึ้นปาดเหงื่ออย่างโล่งอก  ก่อนจะเดินไปชนผู้ชายคนหนึ่งเนื่องจากไม่ทันระวัง

“อ๊ะ!!!  ผมขอโทษครับ”  เปารีบขอโทษขอโพย  ก่อนจะรู้ตัวว่า  แก้วน้ำในมือ  ตอนนี้ไม่มีน้ำซักหยด

เพราะว่ามันเปียกเสื้อของอีกฝ่ายเป็นวงเบ้อเริ้ม

“ไม่เป็นไรครับ”  หนุ่มหล่อในชุดนิสิตจากสถาบันเดียวกันพูดยิ้ม ๆ  ดูไม่ได้ใส่ใจกับรอยเปื้อนนั้น  เพราะมัวแต่คุยโทรศัพท์  เป๋าล้วงหาทิชชู่ในกระเป๋า  ก่อนจะส่งให้อีกฝ่าย
 “เอาไว้เจอหน้าแล้วจะบอกนะ.....หึหึหึหึ”  ชายแปลกหน้ารับทิชชู่มาแบบไม่ใส่ใจ  ก่อนจะเดินไปคุยไป  ทิ้งให้เปาได้แต่ยืนตัวค้าง  กับประโยคที่ฟังดูคุ้นหูนั้น


เอาไว้เจอหน้ากันแล้วจะบอก
เอาไว้เจอหน้ากันแล้วจะบอก
เอาไว้เจอหน้ากันแล้วจะบอก
เอาไว้เจอหน้ากันแล้วจะบอก
เอาไว้เจอหน้ากันแล้วจะบอก
เอาไว้เจอหน้ากันแล้วจะบอก
เอาไว้เจอหน้ากันแล้วจะบอก


คงไม่ใช่หรอกมั้ง?  ก็แค่เรื่องบังเอิญ  แค่บังเอิญเสียงคล้าย  ก็เลยนึกไปถึงประโยคนั้น  แค่จำแม่นไปหน่อยเท่านั้น  ว่าไอ้โรคจิตมันพูดอะไรเอาไว้

เป๋าเปลี่ยนใจกะทันหัน  ไม่มีอารมณ์จะเลือกดูของ  หนุ่มร่างเล็กจึงตัดสินใจกลับไปรอรุ่นพี่ที่หน้าร้านตัดผมแทน
.
.
.
.
.
.
.

“เอาทรงอะไร”  ช่างตัดผมถาม  ขณะที่กำลังฉีดน้ำลงบนหัวฟู ๆ เสียจนเปียกชุ่ม  เธอเป็นผู้หญิงตัวสูง  ที่ดันบังเอิญเสียงห้าวคล้ายผู้ชาย  หนึ่งไม่กล้าสบตากับช่าง  กลัวจะถูกกรรไกรแทงเข้าไปในรูหู  จึงได้แต่ตอบไปอย่างแหย ๆ
“ไม่รู้เหมือนกันครับ”
“อ้าว!!!!”

เอาล่ะสิ!!!  ไอ้ที่ว่าตัดผมแล้วจะหล่อเนี่ย   เรียนมาก็ปีสองแล้ว  แต่ไม่เคยตัดผมเลยซักครั้ง  แฟชั่นก็ไม่เคยอัพเดตกับชาวบ้านเค้า 

แล้วทรงไหนมันฮิตฟะ!!!

“งั้นพี่ซอยออกให้มันเข้าทรงกว่านี้ก็แล้วกัน  เพราะผมเราเยอะมาก  แต่พี่ว่าผมหยิกแบบน้องเนี่ยสวยดี  ไม่ต้องยืด  ไม่ต้องทำอะไรเพิ่ม  แค่ซอยให้เป็นทรงแล้วก็ย้อมซักหน่อยก็โอเค”
“ย้อมด้วยก็ดีครับ  ตามใจพี่ละกัน”  หนึ่งก้มหน้าก้มตาอ่านหนังสือ   โดยแอบลุ้นว่าเสร็จแล้วจะออกมาเป็นยังไง  เป็นจังหวะเดียวกันกับที่รุ่นน้องที่แอบปิ๊ง  เดินหน้าตื่นเข้ามานั่งในร้าน
“อ้าว....น้องเป๋า....เดินเสร็จแล้วเหรอครับ”
“เปลี่ยนใจแล้วครับพี่  พอดีไม่รู้จะซื้ออะไรน่ะ  ผมนั่งรอพี่ในนี้ก็แล้วกัน”
“นานนะ  เพราะพี่จะย้อมผมด้วย”
“ไม่เป็นไร  ผมรอได้  อยากเห็นพี่หนึ่งลุคใหม่ไงครับ”


เขินเข้าไปสิ!!!!     บิดตัวม้วนต้วนกันเข้าไป!!!!  เป๋านึกขำ  ที่คน ๆ นี้ตีความเข้าข้างตัวเองตลอด


เวลาผ่านไปนานมาก  ในที่สุดก็เสร็จสิ้นทั้งตัด  กัด  ย้อม
แล้วก็ถึงเวลาไดร์ผม  เซ็ทให้เป็นทรง

“เสร็จแล้วเหรอครับพี่” 
“จ้ะ  ชอบมั้ย?”

ก็ลองตอบว่าไม่ชอบสิ  โดนยายเจ๊เอากรรไกรกระซวกแน่

 “ก็สบายหัวดีนะครับ  ค่อยดูเหมือนคนหน่อย  แหะ ๆ”
“เรายังไม่ชินไง  เดี๋ยวพอชินแล้วก็รู้เอง  ว่าชอบมั้ย  ถ้าชอบก็มาให้พี่ร้านเล็มให้เป็นทรงละกัน  หรือจะเปลี่ยนทรงก็ได้  เปลี่ยนร้านก็ได้นะ”
“แหะ ๆ”
“พี่แซวเล่นหรอกน่ะ”

หนึ่งกำลังจะลุกจากเก้าอี้  แต่คุณช่างเธอกลับกดตัวเอาไว้  แถมยังถอดแว่นสายตาเค้าออกไปอีก  ทุกอย่างนั้นพร่าเลือน  เพราะเขาเป็นคนที่สายตาสั้นผิดปกติ  ได้ยินแต่เสียงงึมงำ  ฟังไม่ได้ศัพท์อยู่รอบ ๆทิศ  ก่อนที่คุณเธอจะเอ่ยกับเขาด้วยเสียงเย็นยะเยือก.....





“ไปหาคอนแท็คเลนส์ใส่ซะนะ”  แว่นตาถูกสวมกลับเข้าไป  แล้วเขาก็ถูกปล่อยให้เป็นอิสระ
.
.
.
.
.
.
.
“โอ๊ยยย ๆ ๆ ๆ ๆ  เบาหน่อยสิ  พี่เจ็บนะ”
“ไม่ต้องมาคร่ำครวญ  ใครใช้ให้ยกดัมเบลแบบหักโหม  มันก็ปวดแขนแบบนี้แหละ  ลำบากกูด้วยสิไอ้เห็ด”

หัวเห็ดนั่งครางไม่เป็นท่าอยู่บนเตียง  ปล่อยให้อีกฝ่ายนวดยาคลายกล้ามเนื้อให้

“ก็พี่อยากล่ำแบบนายนี่นา”
“ขอให้สำเร็จก็แล้วกันนะเห็ด”
“เบนจ๋า....เบนรักพี่มั้ย”  หัวเห็ดพลิกตัวมาเผชิญหน้ากับน้องชาย  ใบหน้านั้นใกล้กันแค่คืบ
“ไม่!!!”  เบนซินเบนหลบสายตาคู่นั้น ด้วยการเสมองไปทางอื่น  กลัวลูกตาไอ้เห็ดสดมันจะระเบิดใส่หน้า  หัวเห็ดทำตาบ้องแบ๊ว  ใสแหน๋วเป็นประกายวิบวับ  เหมือนพวกการ์ตูนตาหวานไม่มีผิด
“เชอะ.....นายมันใจแข็ง” 
“จะอ้อนอะไรเค้าอีก  ไอ้คุณพี่”
“สอนจูบหน่อยสิ”


กึก


////
////////

///////////////

////////////////////////

“ทำไมทำหน้ายังงั้นเล่า  เร็วดิ”  หัวเห็ดหลับตาพริ้ม  พร้อมกับทำปากยื่นจู๋

เบนซินกลืนน้ำลายเอื๊อก  ก่อนจะมองคนตรงหน้า

เบนซินได้แต่จ้องมองใบหน้าขาวเนียน  สลับกับปากเป็นกระจับน่าจุมพิต 
มองลอดเข้าไปในเสื้อนอนคอกว้าง  อย่างทำอะไรไม่ถูก
ชายหนุ่มไม่รู้ตัวด้วยซ้ำ  ว่าสายตาของเขาในยามนี้  มันซุกซนและลามกขนาดไหน

รีบตบหัวมันซะทีสิ!!!!
ตบหัวมันแล้วบอกมันไปว่า.....มึงเล่นเหี้ยอะไรของมึง  ไอ้เห็ดหำน้อย!!!!

แต่เขาก็ไม่ทำ

ใบหน้าโน้มต่ำลง 

ต่ำลง

ต่ำลง

ต่ำลง

ต่ำลง

ต่ำลง

ต่ำลงไป....   

ริมฝีปากจวนจะประกบอยู่แล้วเชียว.....

“บ๊ะ!!!!  นายเอาจริงง่ะ....พี่ล้อเล่นหรอกวู้.....ไอ้ยักษ์เอ๊ย ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า” หัวเห็ดเป็นฝ่ายลืมตาขึ้น  พร้อมกับหัวเราะร่า  ที่อำน้องชายได้สำเร็จ  อีกฝ่ายเองก็หัวเราะเช่นกัน  แต่เป็นการหัวเราะแก้เก้ออย่างเคอะเขิน
“ฮะฮะ  เค้ากะแล้วเชียว  นี่ก็รออยู่  ว่าเห็ดจะลืมตามั้ย  ไม่งั้นเค้าคงต้องจูบเห็ด....ซึ่ง....แหวะ!!!”
“พี่ก็แหวะเหมือนกันแหละ  จูบกับน้อง....รู้ถึงไหนอายถึงนั่น”
“นะ....นอนกันเถอะ”
“เออ”


เกือบไปแล้วเชียว....ไอ้เห็ด
เกือบไปแล้วเชียว.....เบนซิน
.
.
.
.
.
To be con

มาต่อแล้วค่ะ....นายพี่หนึ่งจิตได้ใจดีไหม  หรือว่าเค้าพระเอกมันจับ  5555+
โพลล์ใช้ไม่ได้อ่ะ  โหวตผ่านคอมเม้นท์กันนะคะ
ขอบคุณคนอ่านทุกคนที่แสดงความเห็นเข้ามากันค่ะ  ดีใจ  ตอนแรกคิดว่าจะไม่มีคนอ่านซะแล้ว  แต่งแนวแฝดทีไร  เรตติ้งลงเหวทุกทีไป  ฝากเรื่องนี้ไว้อ่านฆ่าเวลากันด้วยนะคะ  จุ๊บ ๆ

***ฝากเตือนเรื่องคำผิดกับชื่อตัวละครด้วยนะคะ

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน : บทที่ 6 พี่รหัส ???? (03/11/12)
เริ่มหัวข้อโดย: ♠DekDoy♠ ที่ 03-11-2012 15:04:15

พี่หนึ่งแปลงร่างเป็นชายงามรึเปล่า ??

พี่เห็ดกะน้องยักษ์เกือบไปแว๊ววววว

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน : บทที่ 6 พี่รหัส ???? (03/11/12)
เริ่มหัวข้อโดย: sunshadow ที่ 03-11-2012 15:51:20

     อดเลยนายเบน ชักช้าง่ะ

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน : บทที่ 6 พี่รหัส ???? (03/11/12)
เริ่มหัวข้อโดย: powderje ที่ 03-11-2012 16:41:50

กรี๊ด ตอนแรกคิดว่าพี่รหัสโรคจิต สรุปใครจิต  :a5:
เปาคู่กับพี่หนึ่งเปล่าพี่หนึ่งจะกลายร่าง  :m3:
หึหึ เห็ดทำไรกับน้องอะหวั่นไหวอ่าดิ  :oni2:

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน : บทที่ 6 พี่รหัส ???? (03/11/12)
เริ่มหัวข้อโดย: EARTHYSS :) ที่ 03-11-2012 19:36:51

อีพี่หนึ่งจะกลายเป็นเคะรึปล่าว ยังไง ?
คงไม่ได้สมหวังกับเป๋าหรอก ใช่มะ
แล้วเห็ดแอบมีใจให้น้องชายตัวเองแล้วหรอ
รักกันเร็วๆนะทุกคู่เลยอ่ะ

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน : บทที่ 6 พี่รหัส ???? (03/11/12)
เริ่มหัวข้อโดย: chancha ที่ 03-11-2012 21:30:50

ใครเป็นไอ้โรคจิตอ่ะ

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน : บทที่ 6 พี่รหัส ???? (03/11/12)
เริ่มหัวข้อโดย: aloney ที่ 03-11-2012 21:40:40

เห็ดป่วง เห็ดน่ารัก เก๊าชอบเห็ด

จะเอาเห็ดกลับบ้านไปนอนกอดมั้งงง >o<

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน : บทที่ 6 พี่รหัส ???? (03/11/12)
เริ่มหัวข้อโดย: mutyamania ที่ 03-11-2012 22:11:55

ขอเก็บไอ้โรคจิตไว้เป็นคีย์เวิร์ดของเรื่อง 555+  ยังไม่เฉลยง่าย ๆ หรอกงิ.....

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน : บทที่ 6 พี่รหัส ???? (03/11/12)
เริ่มหัวข้อโดย: daboo ที่ 03-11-2012 22:16:09

รอตอนต่อไปคร๊าฟ   ๕๕  หนุกมาก


แฝดต่างขั้ว

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน : บทที่ 6 พี่รหัส ???? (03/11/12)
เริ่มหัวข้อโดย: redcapet2013 ที่ 03-11-2012 22:27:15

ไม่นะ.....เค้ารับไม่ได้นะ ที่เบนจะตกไปเป็นของเห็ด เบนต้องเป็นของเค้าซิ ส่วนเห็ดก็ให้เป๋ามันไป  ส่วนรุ่นพี่หนึ่งถอดแว่นใส่คอนแท็คซะ ยกให้เจ๊ช่างตัดผมไปแหละดีแล้วว......2 พี่น้อง คารม ไหวพริบดูจะทันกันนะ

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน : บทที่ 6 พี่รหัส ???? (03/11/12)
เริ่มหัวข้อโดย: nightsza ที่ 03-11-2012 22:42:27

เค้าโหวตโพลล์ไม่ได้เหมือนกันเลยอ่าาา อยากรู้จังว่าไอ้คนโรคจิตนั่นคือใคร หึๆ

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน : บทที่ 6 พี่รหัส ???? (03/11/12)
เริ่มหัวข้อโดย: everlastingly ที่ 04-11-2012 00:54:08

 :pig4:

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน : บทที่ 6 พี่รหัส ???? (03/11/12)
เริ่มหัวข้อโดย: zuu_zaa ที่ 04-11-2012 09:01:07

 o13 แล้วจะติดตามนะคะ :กอด1:

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน : บทที่ 6 พี่รหัส ???? (03/11/12)
เริ่มหัวข้อโดย: tonkhaw ที่ 04-11-2012 17:55:00

รอเปิดตัวอีจิต
ว่าเเต่ พี่หนึ่งตัดผม ดัด ย้อม เเล้วออร่าพระเอกไม่จับบ้างหรอ ???

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน : บทที่ 6 พี่รหัส ???? (03/11/12)
เริ่มหัวข้อโดย: Lunatan ที่ 04-11-2012 19:49:14

ติดตามๆ
เห็ดเริ่มหวั่นไหวกะน้องแล้วอ่อ :impress2:

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน : บทที่ 6 พี่รหัส ???? (03/11/12)
เริ่มหัวข้อโดย: YounIn ที่ 04-11-2012 20:12:22

พี่หนึ่ง เป็น คนดี แค่ ชอบน้อง??

แล้ว คนที่เจอ คือ ตัวจริง??

ลุ้นๆๆๆ

รอ อ่าน จ้าาา

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน : บทที่ 6 พี่รหัส ???? (03/11/12)
เริ่มหัวข้อโดย: iammz ที่ 04-11-2012 22:40:03

เบนซินกับโอโม่ น่าร๊ากกกก


แอบอยากรู้ใครจะเป็นไอ้โรคจิต .. งิงิ

 :L2:

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน : บทที่ 6 องครักษ์พิทักษ์เป๋า (06/11/12)
เริ่มหัวข้อโดย: mutyamania ที่ 06-11-2012 17:03:10

บทที่  7  องครักษ์พิทักษ์เป๋า




ลาทีเสื้อนักศึกษาตัวโคร่งเกินไซส์ใส่สบาย...
ลาทีกางเกงสแลคขาตรงโคร่งเหมือนจับกัง....
ลาทีแว่นตาทรงคุณลุงเฉิ่ม ๆ  พร้อมสายคล้อง....
ลาทีนายพี่หนึ่งคนเดิม....
น้องเป๋าครับ  พี่หนึ่งจะแร๊งงงงให้ดู !!!!





ว่าแต่ไอ้คอนแท็คเลนส์นี่มันใส่ลำบากจริงแฮะ....

.
.
.
.
.
.
.
.
“โหวววววววว    โดนพวกโรคจิตตามตื๊อเลยเหรอ  น่าหนุก ๆ”  หัวเห็ดตะโกนดังลั่นอย่างลืมตัว   จนทุกคนในห้องสมุดของมหาวิทยาลัย  หันมามองเป็นตาเดียว  แต่พ่อคุณมีสลดเสียที่ไหนล่ะ  มีการหันไปจ้องหน้าอย่างเอาเรื่องเรียงตัวเสียด้วย!!!

“ชู่ววววววว  เบา ๆ สินายเห็ด   คนยิ่งกลุ้ม ๆ อยู่ด้วย”  เป๋าหันมาจุ๊ปาก  มนุษย์เห็ดจึงเปลี่ยนมาทำกระดี๊กระด๊าใส่อีกคนแทน
“กลุ้มแต่ก็ยังไปเที่ยวกับเค้าเนี่ยนะ  แบบนั้นเดี๋ยวอีกฝ่ายก็คิดว่าให้ท่าหรอกแก”  ฮ่องเต้พูดสวนขึ้น
“เป๋า....ไปเที่ยวกับคนอื่นได้ไง  แล้วโอโม่ล่ะครับผม....เพราะนายอ่ะเบน.....เป๋าของพี่เลยไปกับผู้บ่าวนายอื่น  รับผิดชอบกันมาเลยนะจ๊อด”

ตอนนี้ทุกคนในแก๊งค์(นั่นรวมถึงเบนซิน)  ใช้พื้นที่อับ ๆ หลังห้องสมุดเป็นที่ประชุมลับ  หลังจากที่เช้าวันนี้  เป๋าได้รับจดหมายไม่ระบุชื่อคนส่งก่อนจะเดินทางมามหาวิทยาลัย  แน่นอน...ไม่ใช่จากบุรุษไปรษณีย์  แสดงว่ามันคนนั้น  รู้จักบ้านของเขา

ข้างในเป็นภาพของเป๋าในอิริยาบถต่าง ๆ นับสิบใบ  ทุกภาพล้วนถ่ายในมหาลัย  และบางรูปน่าจะถ่ายจากกล้องมือถือในระยะประชิดด้วยซ้ำ   มีเมจิกสีแดงวงไว้ตรงส่วนที่เป็นใบหน้า  นอกจากนี้ยังมีจดหมายเขียนด้วยตัวหนังสือแดง ๆ ว่าผมรักคุณ


“ทีแรกเราสงสัยพี่หนึ่งอยู่ล่ะ”  ฮ่องเต้ว่า  ส่วนพ่อเต้าหู้ยี้ก็พยักหน้าหงึกหงักอย่างเห็นด้วย
“แต่ตอนนี้เราก็ไม่แน่ใจเหมือนกัน  ว่าไอ้โรคจิตคนนั้นมันเป็นใคร  คนที่ดูจะใช่  พอเอาเข้าจริงกลับน่าสงสัยน้อยที่สุด  แต่เราจะตัดพี่หนึ่งออกไปจากผู้ต้องสงสัย  ก็ยังไม่ได้ซะทีเดียว”  ฮ่องเต้จีบปากพูด  ด้วยสำเนียงแบบตัวละครหญิง  ในซีรีย์สอบสวนของชาวมะกัน(ซึ่งพากย์ไทยอีกที)  ทุกคนพยายามกลั้นขำ  เว้นเสียแต่นายเบนซิน  ที่นั่งหน้าตึง  ไม่ยอมปริปากพูดจา  เพราะอารมณ์ขุ่นมัวที่ถูกพี่เห็ดตวาดใส่  จนกระทั่ง....

“แล้วไม่สงสัยไอ้เห็ดมันมั่งเหรอ   เรื่องความโรคจิตน่ะ  พี่เราก็ไม่แพ้ใครหรอกนะ”  เบนซินเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงราบเรียบ  ทำเอาเป้าสายตาของทุกคน  พุ่งไปที่หัวเห็ด  พระเอกของเรื่อง

“ไอ้ยักษ์เบน!!!  เงียบไปเลยนะ  ออกไปจากกลุ่มเราเลยไป  ไปนั่งหายใจทิ้งเงียบ ๆ นู่น!!!!”  โอโม่หันมาขู่ฟ่อ  แต่แฝดผู้น้องไม่ยักจะสะท้าน  ยังคงพูดเนิบ ๆ ต่อไปอย่างจงใจกวนอารมณ์
“ทุกคนก็คงจะรู้กันแล้วใช่มั้ย?  ว่าไอ้เห็ดมันชอบเป๋า”
“เดี๋ยวเหอะเบน  เดี๋ยวพี่ไม่รักนะ  คืนนี้ไม่ให้กอดนอนด้วย  เงียบปากไปเลย”  ดูเหมือนคำขู่ของหัวเห็ด  จะทำให้ทุกคนที่ได้ยินต่างอมยิ้ม


และตอนนี้ทุกคนก็หันมามองหัวเห็ดด้วยสายตาแปลก ๆ
“โอ่โมชอบเราเหรอ”  เป๋าแกล้งแหย่
“ไม่!!!!  เปล่าชอบ.....เราหยอกนายเล่นเฉย ๆต่างหาก”  อีกฝ่ายรีบปฏิเสธเสียงแข็ง
“อ้าว....ไม่ได้ชอบเรางั้นเหรอเนี่ย....ว๊างี้ก็คิดไปเองดิ”  เป๋าทำเสียงเศร้า  แต่หัวเห็ดก็ทำเป็นมองไปทางอื่น  ไม่รู้ไม่ชี้.... 
“งั้นเราไปชอบคนอื่นดีกว่า....เบนจ๋า.....เป็นแฟนกันนะเบนนนน”  เป๋าชักนึกสนุก  เลยแกล้งหัวเห็ดเล่น ๆดู  โดยการไปลูบขาอ่อนของอีกคน
“เฮ้ย!!!  ไม่เอา!!!”  เบนซินปฏิเสธแบบไม่คิด  รีบปัดมือของเป๋าออกจากขาของตน  ทำให้พ่อหนุ่มแก้มป่องใจกระตุกวูบหน่อย ๆ  แต่เป๋าก็ยังยิ้มระรื่นเหมือนไม่ใส่ใจ
“เออ....เราชอบเป๋าก็ได้.....พอใจยัง”  หัวเห็ดยอมรับเสียงอ่อย  “แต่เราเปล่าเป็นโรคจิตนะ  แค่เอาเป๋าไปฝันลามกเองง่ะ  แค่พอจั๊กกะเดียม  ไม่ได้ฟีทเจอริ่งกัน  ตื่นก่อนเลยอดเลย...”
“โอโม่ชอบเราจริง ๆ เหรอเนี่ย  หวาวววววว”
“เป๋าอ่ะ............รู้แล้วก็เลิกแกล้งเราซักทีเหอะ  อุตส่าห์เนียน ๆ แล้วนะเนี่ย  ทุกคนรู้กันได้ไงวะ”  เจ้าเห็ดเกาหัวแกรก  ขณะที่ทุกคนมองหน้ากันเป็นเชิงเข้าใจ  ว่าไอ้เนียนของพ่อคุณ  มันไม่เนียนเอาเสียเลย  ก็พ่อเล่นใหญ่เป็นละครเวทีบัลลังเมฆเสียขนาดนั้น 

 “เฮ้อออ  แต่เป๋าก็คงไม่ชอบเราสินะ  ช่างมันเถอะ”  หัวเห็ดถอนใจ  ทำหน้าจ๋อย ๆ ดูแล้วกระตุ้นความสงสารจากทุกคน  ยกเว้นไอ้ตัวโตไว้คนหนึ่งก็แล้วกัน
“ชอบสิ  ทำไมจะไม่ชอบ  โอโม่ของพวกเราออกจะน่ารักซะขนาดนี้”  เป๋าเอื้อมมือไปขยี้หัวเห็ดจนยุ่ง  อีกฝ่ายคว้ามือของเป๋า  พยายามจะจูบคืน  แต่อีกฝ่ายดึงออกไปได้เสียก่อน  หัวเห็ดก็เลยยิ่งจ๋อยหนักเข้าไปใหญ่....
“ไม่ต้องมาหยอดเลย  ไม่ชอบกันก็อย่ามาให้ความหวังดิ  เป๋าทำงี้เราคิดนะ” 
“ก็ชอบแบบเพื่อนไง  เค้าไปให้ความหวังตัวตั้งแต่ตอนไหน  ตัวอ่ะคิดมากไปเอง”  มือเล็กบีบจมูกเห็ดเบา ๆ  โอโม่ทำหน้ายู่ได้อย่างน่าเอ็นดู  “นายอ่ะ  ไม่ใช่แบบที่เราชอบหรอกน่ะ  เห็ดน้อยเอ๊ย”
 “โธ่!!!  แล้วเคยลองพิสูจน์แล้วรึยัง  เป๋าอาจจะชอบแบบเราก็ได้  มาจูบกันมาม๊ะ”




ว่าแล้วไอ้เห็ดก็เอามือจับหัวเปาเอาไว้มั่น  ก่อนที่จะ......




~จุ๊บ~
จริง ๆ แล้ว  มันก็แค่เอาปากแตะกันแบบเร็ว ๆเท่านั้นเอง  เพราะอีกฝ่ายดิ้นขืนจนหลุด  เลยไม่ทันได้ลึกซึ้ง  แต่ทุกคนก็ยังตะลึงจนตาค้าง  เพราะไม่คิดว่าไอ้เห็ดมันจะกล้าทำในที่แบบนี้  แต่ถึงอีกฝ่ายไม่ดิ้น  หัวเห็ดก็จูบไม่เป็นอยู่ดีแหละ  เพราะน้องชายไม่ยอมสอนกันนี่นะ
“เห็ดอ่ะ  เล่นแบบนี้เดี๋ยวเราโกรธนะ”  เป๋าหน้าแดงแปร๊ด  ส่วนมือก็ตีไหล่ไอ้เห็ดไปพลาง ๆ แก้เขิน
  ส่วนหัวเห็ดก็บิดตัวม้วนต้วนอย่างมีจริต  น่าแปลกที่เป๋าไม่ยักจะโกรธ  หนุ่มร่างเล็กรู้สึกว่าเป็นจูบที่น่ารัก  เกินกว่าจะเป็นจูบแรกในชีวิต
“เลิกเล่นไร้สาระกันได้แล้ว”  เบนซินเสียงแข็ง  แม้จะไม่ใช่การตวาด  แต่ก็ทำเอาทั้งโต๊ะเงียบกริบ  แม้แต่หัวเห็ดก็ยังหยุดเล่น  นาน ๆ ทีที่น้องชายจะดุเขาเป็นเรื่องเป็นราวแบบนี้

“เรื่องนั้นก็ไม่ยาก  ตอนนี้พวกเราก็ช่วยกันดูแลเป๋า  จัดเวรกันพาเป๋าไปส่งบ้านอย่างปลอดภัย  จนกว่าจะจับตัวไอ้โรคจิตได้  ว่าแล้วก็กลับกันเถอะ  ก่อนที่มันจะค่ำไปกว่านี้  แล้วไอ้โรคจิตนั่นจะลงมือได้สะดวก”  เบนซินอย่างเฉียบขาด  เล่นเอาทุกคนขนลุกซู่
.
.
.
.
.
.

“พี่พูดตรง ๆ นะหนึ่ง  ตั้งแต่พี่เป็นหมอมา  พี่ไม่เคยเจอเคสที่น่ารังเกียจแบบแกมาก่อนเลย  ทำไมแกปล่อยให้หน้าแกเป็นไปได้ขนาดนี้วะคะ”

คุณหมอโรคผิวหนังคนสวย  ลูกพี่ลูกน้องของนายหนึ่ง  ละสายตาจากกล้องส่อง  ก่อนจะเบิ้ดกะโหลกญาติรุ่นน้องเต็มเหนี่ยว

“พี่เพิ่งจะเปิดคลินิกได้สามวันเองนะ  ลูกค้าที่แย่กว่าผมมันก็ต้องมีอยู่แล้ว  พี่ยังไม่เคยเจอเองต่างหาก”
“ยอกย้อนเอาไปอีกที”
“เจ็บนะ”
“ชั้นรักษาแกน่ะ....ชั้นไม่คิดตังค์นะยะ  เพราะฉะนั้นอย่าเถียงพี่”
“ครับผม”


เธอส่ายหน้าอย่างเหนื่อยใจ  น้องของเธอเคยเป็นเด็กหน้าตาดี  ใช่ว่าจะขี้ริ้ว  เพียงแต่ช่วงมัธยมปลายใช้ชีวิตสมบุกสมบันไปหน่อย  เจ้าตัวเป็นนักกีฬาโรงเรียนจนตัวล่ำบึ้ก  แต่ตอนหลังเกรดแย่  ก็เลยหันมาบ้าเรียน  จนลืมเอาใจใส่ตัวเองอย่างที่เห็น

“พี่จะพยายามทำให้แกดูดีขึ้น  แค่เฉพาะเรื่องหน้าเท่านั้นนะ  อย่างอื่นน่ะ  แกต้องจัดการเอง.....แต่แกก็อย่ามัวปรับปรุงแค่ภายนอกล่ะ.....มันต้องหล่อจากข้างในด้วย  เข้าใจมั้ย”
“พี่หมายถึงดีท๊อกซ์สินะ”
“กูหมายถึงจิตใจย่ะ  ไอ้ซื่อบื้อ  เอ้า....เอายาละลายสิวไปทาซะ  เอายาไปกินด้วย”
“ขอบคุณครับพี่สาว” 
.
.
.
.
.
.

“เอ้าจับฉลากค่ะ  จับฉลาก”  ฮ่องเต้บีบเสียงแหลมเล็ก  ท่าทางกรีดกรายกว่าทุกครั้ง
“แรด”  เต้าหู้กัดเพื่อนหน้าตาย
“ต้องทำกันถึงขนาดนี้เลย....เหรอนี่”  เป๋ากระซิบถามแบบอาย ๆ  แต่ไม่มีใครสนใจ  ทุกคนดูสนุกกับการจับฉลาก
“ทำอย่างนี้แหละเวิร์ค  เอ้า....วันนี้ใครซวยจับฉลากได้  ต้องไปส่งนังเป๋าถึงบ้านนะคะ” 
“ช่ายล๊ะ  แล้วถ้าพ่อกับแม่มันยังไม่กลับ  คนคนนั้นต้องอยู่เป็นเพื่อนมันด้วย  เพื่อความปลอดภัย  ส่วนตอนเช้าไม่ต้องห่วง  พ่อกับแม่มันจะมาส่งทุกวัน  แต่ถ้าวันไหนไม่มา  คนที่จับฉลากเมื่อวานได้  ต้องรับผิดชอบหน้าที่นี้นะครับผม”  เต้าหู้ขยายความ
“เบนซินขา  มาจับค่ะ  มาเลย  ไม่ต้องทำเก๊กโหด”

เป๋าซึ้งใจจัดจนอยากจะหลั่งน้ำตา  ที่ทุกคนทำเพื่อเขาถึงขนาดนี้  แต่มันจะดีกว่านี้ไหม  ถ้ามันไม่ใช่วิธีจับฉลากอ่ะนะ  ทำแบบนี้มันเหมือนเกี่ยง ๆชอบกล
 
“ไม่ต้องจับหรอก  เค้าเต็มใจไปส่งเป่าเป๋าทู๊กกกกกวันเลย”   นี่ก็เวอร์ไป  เป๋าหันไปมองหัวเห็ด  ที่แอบเอาอายไลเนอร์ของฮ่องเต้  มาเขียนหน้าเขียนตาแบบพวกทหารพรานอย่างซาบซึ้ง
“กรี๊ดดดดดดดดดดดดด  ไอ้เห็ดสด  เก็บบัดเดี๋ยวนี้  กว่าจะแฮ๊บเงินพ่อมาซื้อมันลำบากนะยะ  ราคาก็มิใช่ไก่กา  ของแมคเชียวนะเว้ย” ฮ่องเต้แทบจะลมจับ  เมื่ออายไลน์เนอร์สุดแพงอยู่ติดก้นอยู่ติ๊ดหนึ่ง
“อย่างไอ้เห็ดมันจะไปคุ้มครองใครได้  เอาไปก็เกะกะเปล่า ๆ ลำพังตัวมันเองยังเอาตัวไม่รอดเลย”  เบนซินหยุดมองพี่ชายด้วยหางตา  ก่อนจะเอ่ยกับทุกคนต่อ
“เอางี้  เดี๋ยวเย็นนี้เราไปส่งเอง  ส่วนนายสองคนค่อยผลัดกันไปละกัน  แล้วก็ไปส่งกันทั้งสองคนนั่นแหละ  จะได้ช่วย ๆ ระวัง  ส่วนเรา  ถ้าหนีบไอ้ตัวภาระไปด้วย  เราขอไปคนเดียวดีกว่าว่ะ” 
“ไม่จริง.....นายมันกันท่า.....พี่จะไปด้วย  ยังไงก็จะไป  แล้วนายก็ไม่มีสิทธิ์ห้าม  เข้าใจม๊ะ” 
“มึงน่ะ  กลับไปทำการบ้านซะเถอะ  จะไปเพื่อ ?  ไร้ประโยชน์สุด ๆ  เดี๋ยวมีไรจะโทรบอก  ป่ะกลับกันได้แล้ว”  เบนซินตัดบท  มือใหญ่ผลักหัวคนเป็นพี่ให้พ้นทาง..... 




ก่อนจะจูงมือเจ้าตัวปัญหาให้เดินไปด้วยกันอย่างลืมตัว

“สู้ ๆ นะเป๋า”  ฮ่องเต้แอบกระซิบเชียร์เพื่อน
“แหม....ดูจริงใจเนอะ”  เต้าหู้กัด
“อีหู้.....อย่าสอดกู....กลับบ้านมึงไปได้แล้วไป” 



ทุกคนแยกย้ายกันกลับ  บ้านใครก็บ้านมัน  ส่วนหัวเห็ดน่ะเหรอ  ก็เดินจ๋องกลับห้องไปเหอะ.......งานนี้ไม่เหมาะกับพวกติงต๊องอย่างนาย

You Know ?
.
.
.
.
.
.
To be con

พี่เห็ดมาแล้วค่ะ

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน : บทที่ 7 องครักษ์พิทักษ์เป๋า (06/11/12)
เริ่มหัวข้อโดย: sunshadow ที่ 06-11-2012 17:14:15

    เบนหึงโหดขึ้นทุกที
    แต่อย่างนี้มันทำร้ายจิตใจพี่เห็ดนะ
    แล้วถ้าพี่เห็ดโดนรังแกกลางทางจะทำไงล่าาา

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน : บทที่ 7 องครักษ์พิทักษ์เป๋า (06/11/12)
เริ่มหัวข้อโดย: powderje ที่ 06-11-2012 17:33:39

แอร๊ยย รอพี่1 หล่อ!!

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน : บทที่ 7 องครักษ์พิทักษ์เป๋า (06/11/12)
เริ่มหัวข้อโดย: ♠DekDoy♠ ที่ 06-11-2012 20:17:56

ขอให้เห็ดโดนรังแกเล็ก ๆ น้องเบนจะได้รีบ ๆ กลับมาดูแลพี่เห็ด

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน : บทที่ 7 องครักษ์พิทักษ์เป๋า (06/11/12)
เริ่มหัวข้อโดย: tonkhaw ที่ 06-11-2012 20:50:38

เบนซินกันท่า พี่เห็ดสด จังเลยอ่า

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน : บทที่ 7 องครักษ์พิทักษ์เป๋า (06/11/12)
เริ่มหัวข้อโดย: tankungza ที่ 06-11-2012 21:16:47

น้องเห็ดของฉันจะน่ารักไปไหน

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน : บทที่ 7 องครักษ์พิทักษ์เป๋า (06/11/12)
เริ่มหัวข้อโดย: nightsza ที่ 07-11-2012 00:48:50

เบนซินน่ะระวังตัวเองเถ้อะะะ

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน : บทที่ 7 องครักษ์พิทักษ์เป๋า (06/11/12)
เริ่มหัวข้อโดย: mutyamania ที่ 07-11-2012 11:06:50

ดัน..... :o8:

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน : บทที่ 7 องครักษ์พิทักษ์เป๋า (06/11/12)
เริ่มหัวข้อโดย: bebe ที่ 07-11-2012 14:47:11

 น้องเห็ดน่าสงสารจังง

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน : บทที่ 7 องครักษ์พิทักษ์เป๋า (06/11/12)
เริ่มหัวข้อโดย: nunnan ที่ 07-11-2012 18:34:54

มารอดูว่าพี่หนึ่งจะหล่อแค่ไหน o22 o22

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน : บทที่ 7 องครักษ์พิทักษ์เป๋า (06/11/12)
เริ่มหัวข้อโดย: everlastingly ที่ 07-11-2012 19:54:29

 :pig4:

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน : บทที่ 7 องครักษ์พิทักษ์เป๋า (06/11/12)
เริ่มหัวข้อโดย: iammz ที่ 08-11-2012 21:29:06

น้องเห็ดของเจ้

 :กอด1:

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน : บทที่ 8 ความจริงในใจ (09/11/12)
เริ่มหัวข้อโดย: mutyamania ที่ 09-11-2012 03:13:46

ตอนที่ 8  ความจริงในใจ(ไม่มีใครแทนที่ความรู้สึก)




บรรยากาศในบ้านของเป๋านั้นเงียบสงัด  พ่อกับแม่ของเป๋ายังไม่กลับมาเนื่องจากติดงานอีกเช่นเคย  หากเป็นแต่ก่อนเป๋าคงไขกุญแจเข้าไป  เปิดไฟให้ทั่วบ้าน  อุ่นนมร้อน ๆ แล้วขึ้นไปอาบน้ำ  เสร็จแล้วก็นอนเล่นอินเตอร์เน็ตบนห้องของตน 

หากเป็นแต่ก่อน  เป๋าไม่รีรอเลยที่จะเข้าไปในบ้านอันแสนคุ้นเคย  ความมืดภายในบ้านไม่ได้ทำให้เป๋าขวัญผวา  แค่กดสวิทซ์ไฟเท่านั้น  ความน่ากลัวก็ถูกขจัดไปจนสิ้น  แต่ในยามที่ถูกคนแปลกหน้ารุกล้ำความเป็นส่วนตัว  ไม่ว่าจะนอกหรือในบ้าน  หากต้องอยู่ตามลำพัง  มันก็น่ากลัวไม่ต่างกัน


เบนซินเดินนำเข้าไปในบ้านมืด ๆ ขณะที่มือก็ยังคงเกาะกุมมือของเป๋าเอาไว้ไม่ยอมปล่อย


“รู้เหรอสวิทซ์ไฟอยู่ไหน”  เป๋ากระซิบถามเบา ๆ
“เออนั่นดิ....โทษทีนะ”  มือใหญ่คลายออก  เมื่อรู้ตัวว่าเดินจับมือคนตัวเล็กมาตลอดทาง  ปล่อยให้เจ้าของบ้านเดินไปเปิดไฟทุกดวง  จนบ้านสว่างโร่ 

“เปลืองไฟ  แต่สบายใจ”  เป๋ายิ้มแฉ่งอย่างน่าเอ็นดู  น่าเอ็นดูจนอีกฝ่ายต้องหาเรื่องชวนคุย  เพื่อไม่ให้คิดเตลิดไปไหนต่อไหน
“พ่อแม่นายกลับดึกมั้ยเป๋า”
“ก็ดึก....นี่เบนซิน....ไม่ต้องเป็นห่วงไปหรอก   เราอยู่คนเดียวได้  แค่นายเดินสำรวจกลอน  กับเปิดไฟชั้นบนเป็นเพื่อนเราก็พอแล้ว  เราว่านายกลับไปดูพี่นายดีกว่านะ  ปล่อยให้เดินกลับไปในสภาพเลอะสีเต็มหน้าแบบนั้น  น่าสงสารแย่” 
“ก็ไม่ได้ลำบากอะไรนักหนาหรอก  ก็แค่เฉพาะช่วงนี้  เวลาที่พ่อกับแม่นายกลับดึกแค่นั้นแหละ  พอจับตัวไอ้โรคจิตนั่นได้เมื่อไหร่  เรื่องก็จบ  จะเตะแม่งซักสามป้าบ  ฐานทำเค้าป่วนกันไปหมด”
“ขอโทษทีนะ  ที่ทำให้ต้องเดือดร้อนกัน”  เป๋าก้มหน้าอย่างจ๋อยๆ  เบนซินขำก๊ากจนอีกฝ่ายเปลี่ยนมาขมวดคิ้วจนยุ่ง
“นายนี่มันขี้แหยแบบนี้ตลอดเวลาเลยสินะ” 
“เราไม่แหยซักหน่อย  ออกจะเข้ม!!!!” ทำหน้าเก๊กเข้มจนยักษ์ใหญ่ขำก๊ากอีกระลอก  “เออนี่....นายไปนั่งที่โซฟาก่อนนะ  เดี๋ยวเราไปหาอะไรให้ดื่มถ้างั้นอ่ะ”
“ไม่เอานมร้อนนะ”  เป๋าหน้าขึ้นสี  เหมือนอีกฝ่ายจะรู้ว่าเขาชอบดื่มนมร้อน  เติมน้ำผึ้งไปนิด  ดื่มแล้วหลับสบาย
“โหยยยยยบิ๊กเบน   มีเหล้าของพ่อเราแน่ะ  จะเอามั้ยล่า”
“โค้กก็พอคร๊าบ  เหล้ามันแรงไป๊”


เบนซินนั่งกระดิกขาระหว่างรอเครื่องดื่ม  ราวกับเป็นแขกคนสำคัญ  เด็กหนุ่มตัวโตกวาดสายตาไปทั่วมุมรับแขก  ฝาผนัง  วอลเปเปอร์สีเย็นตา  บนผนังมีกรอบรูปมากมายแขวนอยู่  เป็นรูปครอบครัวที่มีพ่อสวมแว่น  แม่ตัวกลมแก้มยุ้ย  กับลูกชายคนเดียวของบ้าน   ตั้งแต่เด็กยันโต 


ตั้งแต่เด็กยันโตก็หน้าตาแบบนี้สินะ  ไร้เดียงสาไม่เคยเปลี่ยน  ภายนอกอาจจะใช่  แต่ข้างในนั้นเข็มแข็งแล้วก็ฉลาดเกินกว่าที่ใครจะคาดเดาได้  เจ้าปั๊กกะเป๋าน่ะ  โตเป็นผู้ใหญ่ยิ่งกว่าหัวเห็ดเสียอีก  รายนั้นน่ะเด็กเกิน  มีแต่คนโอ๋เกิน 


นิสัยไม่สมกับหน้าตาอาจจะทำให้ถูกมองว่าร้ายลึก  เบนซินคิด  แต่แท้จริงแล้วมันก็เป็นแค่นิสัยปกติของมนุษย์ธรรมดา ๆ นี่เองแหละ  สู้ให้หน้าตาขี้โกงไปเลยเสียยังจะดีกว่า  สำหรับบางคนน่ะนะ  คนบางคนก็มักจะหมกหมุ่นอยู่แต่กับการเอาบุคลิคภายนอก  จับคู่กับนิสัยใจคอที่ควรจะเป็นไปตามหน้าตาในแบบนั้น ๆ


ไอ้โรคจิต....บางทีอาจจะไม่จำเป็นต้องเป็นพวกเงียบขรึม  เก็บตัว  เข้าสังคมไม่เก่ง  พวกที่ฉอเลาะไปวัน ๆ แบบที่เห็นแล้วก็เดาได้ง่าย  ว่าเป็นคนแบบไหน  แท้จริงอาจจะมีอะไรซ่อนอยู่  เมื่อเขาคนนั้นกลับไปยังห้องของตน  แล้วบิดลูกกุญแจ  ไขเข้าไปสู่อีกโลกหนึ่ง....


จงอย่าประมาท  และมองข้ามสิ่งที่น่าจะมองข้าม....ทุกคนรวมทั้งเขา....หรือแม้แต่เหยื่ออย่างเป๋าเอง  ต่างก็มีสิทธิ์ตกเป็นผู้ต้องสงสัยได้ทั้งนั้น


คิดสิคิด....ใครกันที่นั่งแถวหลังจากพวกเขาในคาบวิชาภาษาอังกฤษ  แน่นอน  ว่าถึงจะเป็นมหาวิทยาลัย  แต่คนส่วนใหญ่ก็มักจะติดกับที่นั่งเดิม ๆ ที่เจ้าตัวเคยนั่ง  เหมือนตอนอยู่มัธยม  ถ้าแบ่งออกเป็นกลุ่ม ๆ จะง่ายกว่านี้สินะ  กลุ่มขี้แพ้  กลุ่มเฮฮา  กลุ่มหนุ่มหล่อสาวสวย  กลุ่มผสมมีทั้งหญิง-ชาย-และเก้งกว้างอย่างน้อยหนึ่งคน  กลุ่มเกย์ล้วน 


หรืออาจจะเป็นใครสักคนในกลุ่มของเขา  เบนซินถอนใจอย่างเหนื่อยหน่าย  นี่เขากลายเป็นสมาชิกของกลุ่มเพี้ยน ๆ ไปแล้วหรือเนี่ย


“โค้กหมดอ่ะเบน  เราเลยเอาน้ำองุ่นมาให้นายลองชิม”
“มิน่าไปนาน”
“เราเห็นนายนั่งเหม่อ  แล้วก็บ่นอะไรไม่รู้พึมพำ”
“ง่ะ....อ่ะจริงดิ”


ให้ตาย  หลงเข้าใจว่าตัวเองเป็นคนมีมาดอยู่นานเลยนะ  นายเบนซิน  ทีแท้นายก็มีมุมหลุด ๆ กับคนอื่นเขาเหมือนกัน  ไม่งั้นมาอยู่แก๊งค์คนเพี้ยนไม่ได้หรอก


“อ๊ะนั่น....อะไรอ่ะเป๋า”  สายตาของเบนซินไปสะดุดเข้ากับภาพ ๆ หนึ่ง  มองไกล ๆ เห็นไม่ถนัด  ต้องรีบลุกพรวดขึ้นไปดูใกล้ ๆ
“เจ๊ยยยยย”
“เป๋า....ทำไมนายแต่งเป็นผู้หญิงล่ะ....เป็นแต่เด็กเลยเหรอเนี่ย”

ขำ....ชายหนุ่มขำก๊ากอีกแล้ว  ก็เจ้าปั๊กกะเป๋าน่ะสิ  เดาะสวมชุดกี่เพ้าแดงแปร๊ด  มิหนำซ้ำยังสวมวิกผมบ๊อบ  ทรงเดียวกันกับพี่ม้า  อรนภาอีกต่างหาก

“แม่เราจับแต่ง...เฮ้ยยยย....พอแล้ว....หยุดขำสิวะเบน  เราอายนะ”  เจ้าตัวเล็กพยายามจะกระโดดบังรูปถ่ายของตัวเอง  ที่ติดเสียสูงเกินตัว  เบนซินกดหัวอีกฝ่าย  ไม่ให้กระโดดได้อีก  ก่อนจะขยี้จนผมยุ่งไม่เป็นทรง
“นายนี่มันน่ารักจริง ๆ สมแล้วที่ไอ้เห็ดมันคลั่งไคล้”
“น่ารักแล้วรักมั้ยล่ะ”
“นั่นคือสารภาพรักเหรอป๋าวววววว”
“เราชอบนาย  เพราะงี้เราถึงได้ชอบเห็ดไม่ได้ไง”
“ตลกแล้ว”
“คนเขาซีเรียสก็หาว่าตลก  จริง ๆ ก็ไม่อยากบอกหรอก  ในสถานการณ์แบบนี้น่ะ  มันไม่เข้าท่าเอาซะเลย  แต่ถ้าเกิดเราเป็นอะไรไป  เราก็อยากให้นายรู้  ว่าเราแอบชอบนายอยู่  ไม่มุข”


เป๋า....นายช่างเป็นคนที่เข้มแข็งกว่าที่คิด  มิหนำซ้ำยังกล้าหาญ  กล้าที่จะสารภาพรักอย่างตรงไปตรงมา


“อย่าพูดอย่างนั้นอีก”
“เราขอโทษ”
“เพราะนายจะไม่เป็นอะไร  พวกเราจะคุ้มครองนายเอง”
“ไม่รังเกียจเรานะ  แค่อยากบอกเฉย ๆ  ไม่ได้ขอให้นายมามีใจให้  แต่ถ้าได้ก็โอ”


พอกล้าที่จะสารภาพ  ก็กล้าที่จะรุกต้อนอีกฝ่ายทีละนิด  จริงอยู่ว่ามันช่างเป็นการเนียนบอกรักที่ทื่อ  และผิดเวล่ำเวลา  แต่มันก็ทำเอาพ่อหนุ่มน้อยตัวใหญ่ไปไม่เป็นกันเลยทีเดียว


“ก็ไม่ได้รังเกียจ.....”
“แต่ก็ไม่ได้ชอบ”
“เอาไว้หมดเรื่องไอ้โรคจิตก่อนค่อยว่ากัน”
“หมายความว่าเรายังมีหวังสินะ”
“อย่าหวังเลยจะดีกว่า  เราไม่อยากให้นายเสียใจ  เหมือนที่ไอ้เห็ดเสียใจ  ถึงมันจะต๊องแบบนั้น  แต่มันก็ชอบนายจริง ๆนะ”
“เรารู้สึกกับเห็ด  เหมือนที่นายรู้สึกกับเราตอนนี้นั่นแหละ”
“พูดตรง ๆ คือเราไม่ใช่อย่างนาย  เราไม่ได้เป็น....”
“เกย์น่ะเหรอ  เพราะงี้เลย....ชอบเราไม่ได้สินะ”
“มันก็ไม่เชิง  แต่มันก็เร็วเกินไป”
“ถ้างั้นให้โอกาสเราพิสูจน์สิ  เราจะทำให้นายรักเราตอบให้ได้  เราจะไม่ยอมแพ้  จะสู้จนกว่าจะไม่มีทาง  ขอแค่นายให้โอกาส”


ดวงตาสองคู่สบกันอย่างสื่อความหมาย  ตอนนี้ทั้งคู่ยืนหันหน้าเข้าหากัน  ริมฝีปากของเป๋าเผยอออกโดยอัตโนมัติ  เมื่ออีกฝ่ายค่อย ๆ โน้มตัวลงมา


“แค่ลองนะเป๋า  ถ้ามันเวิร์ค....เราจะให้โอกาสนาย  แต่ถ้าเราจูบแล้วรู้สึกไม่ดี  หรือไม่รู้สึกอะไร  นายคงรู้นะ  ว่าเราคงให้นายได้แค่เพื่อน”
“ครับผม”
“จูบแรกของนายคือไอ้เห็ดสินะ  งั้นเราขอเป็นจูบที่สองของนายก็แล้วกัน”


ริมฝีปากของทั้งคู่ประกบกันอย่างดูดดื่ม  ลึกซึ้ง  เบนซินพอมีประสบการณ์มาก่อนกับเพื่อนต่างเพศ  จึงไม่ใช่เรื่องยากอะไร  แต่ถ้าเทียบตามมาตรฐานชายแท้แล้วก็ยังถือว่าห่างชั้น  ยังละอ่อนนัก


หวานเหลือเกิน....จูบนี้ไม่ได้ทำให้รู้สึกแย่อย่างที่เขานึก  เบนซินสอดลิ้นของตนเข้าไปในโพรงปากของอีกฝ่าย  รุกล้ำและไล่ต้อนลิ้นของเป๋าที่พยายามจะเบี่ยงหลบ  ในความหอมหวาน  คนทั้งคู่แทบหยุดหายใจ....


“เป็นไง”  เป๋าหอบแฮ่ก  เมื่ออีกฝ่ายถอนจูบออก  ร่างกายของเขารู้สึกเหมือนจะหลอมละลายลงตรงหน้าชายผู้นี้
“ก็ดี”
“แค่ก็ดีเหรอ”
“มันก็....ค่อนข้างเยี่ยม”
“หมายความว่า...”
“เราให้โอกาสนายแบบไม่มีกำหนด  จนกว่าเราทั้งคู่จะเหนื่อย  แต่มีข้อแม้”


เบนซินโน้มตัวลงไปอีกครั้ง  กระซิบถ้อยคำข้างหูของคนตัวเล็ก  ด้วยน้ำเสียงที่ซีเรียส  จริงจัง






“นายเองก็ต้องให้โอกาสไอ้เห็ดมันพิสูจน์ตัวเองเหมือนกัน  ตกลงมั้ย”
“ตกลง”
.
.
.
.
.
.
.
.
ตกดึกคืนนั้น


แฝดน้องหอบถุงของกินมาเสียเต็มมือ  ชดเชยที่มื้อเย็นปล่อยให้เห็ดฝากท้องกับร้านสะดวกซื้อ



“กลับมาแล้วไอ้เห็ด   นอนรึยัง  น้องซื้อขนมมาฝากออกมากินเร็ว”



เบนซินตะโกนเรียกพี่ชายต่างไซส์  เมื่อเปิดประตูเข้าห้องเข้ามา  ไม่พบแม้แต่เงาของเห็ด  ห้องปิดมืด  แต่ก็ได้ยินเสียงกุกกัก  พอให้ได้รู้ว่ามีคนอยู่


 “งอน!!!!”


ทันทีที่สวิทซ์ไฟถูกเปิด  หัวเห็ดรีบวิ่งปรู๊ดมากระชากของกินในมือน้องมากอดไว้  ก่อนจะวิ่งไปแอบหลังโซฟา


นั่งกินคนเดียว


“ขาไก่อร่อยมั้ยเห็ด”  เบนซินชะโงกหน้าข้ามโซฟาไปดู  พร้อมฉีกยิ้มแฉ่ง  เมื่อเห็นเจ้าเห็ดเขมือบขนมปังแท่งของโปรด  อย่างเอร็ดอร่อย
“ไม่แบ่งนะ  งอนอยู่”  โอโม่จัดการเขมือบขนมตรงหน้า  แบบว่าไม่ให้เหลือถึงวันพรุ่งนี้
“มัฟฟิ่นล่ะอร่อยป่ะ”
“อร่อยยยยย......แต่ไม่แบ่งหรอก  งอนอยู่”
“เค้าก็ไม่ได้ให้แบ่งซักหน่อย  ก็ซื้อมาให้ตัวนั่นแหละ  กินคนเดียวเต็ม ๆเลย”
“อื่อ  ไปได้แล้ว  เห็นหน้านาย...พี่เสียมู๊ดจะกินต่อ”
“หึหึหึ”


ง้อไอ้เห็ดหัวโตน่ะเหรอ  ง่ายนิดเดียวเอง


“อ้าวแล้วจะไปไหนล่ะเห็ด....”  เบนซินร้องเรียกคนเป็นพี่ที่เดินตัวปลิวจากไป  ทิ้งไว้แต่ซาก......ถุงขนมเปล่า ๆ กองเกลื่อนเต็มพื้นห้อง
“กินเสร็จแล้วมาเก็บสิฟะ  เค้าอุตส่าห์ซื้อขนมมาง้อแล้วนะ”
“ก็พี่งอน  นายก็เก็บเองเด่” 
“อยากงอนใช่มั้ย  งั้นก็งอนไปเลยนะ  งอนซะให้พอใจไปเลยเห็ด   ถ้าไม่อยากรู้ว่าเป๋าเค้าพูดถึงพี่ว่ายังไงมั่งล่ะก็  งอนให้ตายไปเลย!!!!”


ได้ผล   หัวเห็ดวิ่งฉิวออกมาจากซอกหลืบมุมห้องโดยเร็ว


“ดีกันก็ได้  โธ่เอ๊ย!!!!  พี่น้องกันเค้าไม่โกรธกันนานหรอก   เป๋าพูดถึงพี่ว่าไงมั่ง”
“เค้าบอกว่า..................”
“ว่าไงอ่ะ?”
“บอกว่า....”
“เออ...ก็เล่ามาดิ๊  รอฟังอยู่เนี่ย....”
“ว่า.....”
“ลีลาเดี๋ยวกูตบฟ่ำเลยเบน”
“งั้นไม่เล่าดีกว่า...เห็ดขี้เหวี่ยงอ่ะ  ไม่เล่าแล้ว”
“โห่เบนอ่ะ”


เบนซินจับหัวโต ๆ ของเห็ดเอาไว้มั่น  ด้วยมือทั้งสองข้าง  ก่อนจะยื่นหน้าเข้าไปใกล้....


ใกล้จนสัมผัสได้ถึงลมหายใจอุ่น ๆ ระหว่างกัน









“เห็ดน่ะหัวโหนก!!!!”  ตัวใหญ่เป่าลมใส่หน้าผากของตัวเล็ก  จนผมหน้าม้าของเห็ดปลิวยุ่ง
“ห่ะ...เฮ้ยยยย”  โอโม่รีบเอามือตะปบหน้าผากตัวเอง  ไม่ได้โหนกขนาดเป็นปลาทองเสียหน่อย  แค่นูน ๆ เอง
“เค้ายังบอกอีกว่า  ตอนออกมานั่งพักเบรคกันตรงริมระเบียง  ลมมันพัดใส่หน้าม้าพี่จนเปิด  เค้าเลยเห็นหัวโหนก”
“ง๊า..........................ทีหลังไม่ต้องเอามาบอกก็ได้นะเบน  พี่เสียใจนะเนี่ย”


เจ้าตัวใหญ่เอาหัวชนกับอีกฝ่ายเบา ๆ  พร้อมกับถูไถไปมา  เหมือนเล่นกับเด็ก


“เค้าบอกว่าจะลองให้โอกาสเห็ดดู....เป๋าน่ะ....แต่แค่โอกาสนะเห็ด  ไม่ใช่จะยอมคบด้วย  เห็ดไม่ใช่สเปคเค้า  เพราะฉะนั้นเห็ดต้องพยายามนะ  รู้มั้ย  ใช้ไอ้โรคจิตให้เป็นประโยชน์  เลิกติงต๊อง  แล้วหัดปกป้องคนที่เห็ดชอบจริง ๆ จัง ๆ ซะทีนะเห็ด”
“นายช่วยพูดให้พี่เหรอเบน....พี่รักนายจัง  จะตอบแทนยังไงดี  ขนมก็กินเกลี้ยงไปแล้ว”
 “งั้นคืนนี้..............พี่ต้องนวดไหล่ให้เค้าด้วย  เข้าใจมั้ย?”
“แค่นี้เองสบายมาก”


หัวเห็ดมีความสุขอีกหนึ่งวัน  คืนนี้เขาคงจะหลับฝันดีกว่าใคร  เพราะนอกจากท้องที่อิ่มแปล้ไปด้วยของโปรด  หัวใจยังพองคับไปด้วยความหวัง....


ผิดกับอีกคนที่อาจจะนอนไม่หลับเหมือนอย่างเคย  เพราะกำลังสับสน
.
.
.
.
.
.
.
To be con

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน : บทที่ 8 ความจริงในใจ (09/11/12)
เริ่มหัวข้อโดย: EARTHYSS :) ที่ 09-11-2012 06:15:24

สงสารเบนซินอ่า ต้องมาช่วยให้คนที่ตัวเองรักสมหวัง แล้วไงต่อเนี่ย
เห็ดก็โคตรไม่รู้เรื่องเลย คนใกล้ตัวกับมองไม่เห็นซะงั้น
ปล. เรื่องนี้มันเพี้ยนกันหมดจริงๆ เห้อออออ คริคริ ><

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน : บทที่ 8 ความจริงในใจ (09/11/12)
เริ่มหัวข้อโดย: aloney ที่ 09-11-2012 08:28:12

อิเห็ดเอ๊ยยย  มองคนใกล้ตัวเด่

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน : บทที่ 8 ความจริงในใจ (09/11/12)
เริ่มหัวข้อโดย: bebe ที่ 09-11-2012 12:07:51

ยังงัย เนี้ยย  นาย เบนน สงสารเห็ดนะ อย่ามาทำแบบนี้้้

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน : บทที่ 8 ความจริงในใจ (09/11/12)
เริ่มหัวข้อโดย: tonkhaw ที่ 09-11-2012 12:26:08

อะไร??? แอบเคืองเบนจูบกับ เป๋า ซะได้

เเต่เบนมันสับสนว่ามันชอบใครอย่างนั้นหรือ

จูบกับเป๋าก็ชอบ กับโอโม่ก็พอกัน เฮ้อออ

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน : บทที่ 8 ความจริงในใจ (09/11/12)
เริ่มหัวข้อโดย: iammz ที่ 09-11-2012 15:15:55

เบนจูบกับเป๋า .. ฮึก  :monkeysad:

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน : บทที่ 8 ความจริงในใจ (09/11/12)
เริ่มหัวข้อโดย: Dark_Noah ที่ 09-11-2012 16:09:24

เบนซินหวั่นไหวกับเป๋าหน่อยจิ  :really2:

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน : บทที่ 8 ความจริงในใจ (09/11/12)
เริ่มหัวข้อโดย: nunnan ที่ 09-11-2012 17:30:57

เป๋าต้องคุ่หนึ่งสิ :m16:

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน : บทที่ 8 ความจริงในใจ (09/11/12)
เริ่มหัวข้อโดย: everlastingly ที่ 10-11-2012 00:52:41

 :pig4: สรุปแล้วยังไงดีล่ะนิ....

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน : บทที่ 8 ความจริงในใจ (09/11/12)
เริ่มหัวข้อโดย: ♠DekDoy♠ ที่ 10-11-2012 09:44:18

เบนหวั่นไหวรึไงเนี่ย ??

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน : บทที่ 8 ความจริงในใจ (09/11/12)
เริ่มหัวข้อโดย: mutyamania ที่ 10-11-2012 19:07:02

 :oo1: :laugh: :m25: :jul1:

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน : บทที่ 8 ความจริงในใจ (09/11/12)
เริ่มหัวข้อโดย: kaew203 ที่ 10-11-2012 19:24:05

ตามมาอ่านค่ะ;)
ขอบอกก่อนว่าชอบทุกเรื่องที่พี่แต่งเลยนะคะ อ่านแล้วสบายใจ เบาๆดี
เม้นบางเงาบ้างก็อย่าว่ากันนะ>< ขอให้รู้ว่าติดตามเสมอค่ะ
ชอบนิสัยของเห็ดกับพี่บู้มากๆเลย น่ารัก~
เป็นกำลังใจให้เสมอนะคะ

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน : บทที่ 8 ความจริงในใจ (09/11/12)
เริ่มหัวข้อโดย: sunshadow ที่ 11-11-2012 05:35:31

    ทำงี้เลยเหรอนายเบ็น
    งี้ก็เหมือนกับเปิดโอกาสให้ทั้งตัวเองและทั้งเป๋าได้ลองศึกษาก่อนที่จะตัดสินใจสินะ
    แต่เบ็นกะเป๋ามีตั้งสองตัวเลือกให้ศึกษา เห็ดมีแต่ตัวเลือกเดียวเอง ขาดทุนแย่

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน : บทที่ 8 ความจริงในใจ (09/11/12)
เริ่มหัวข้อโดย: คนโง่ ที่ 12-11-2012 22:43:26

สงสารจนเหนื่อย :sad4:
สงสารเป๋าที่แอบรู้สึกมีความหวัง แต่เป็นไปไม่ได้
สงสารเบนซินที่ต้องสับสนเพื่อคนที่รัก
แต่สงสารโอโม่ที่สุด เรารู้สึกว่าเหมือนหัวเห็ดจะเริ่มรู้แล้วว่าเป็นไปไม่ได้ และรู้สึกว่าสองคนนี้มีอะไรบางอย่างต่อกัน
แต่ก็ยังทำตัวปกติ ทั้งๆที่อาจจะเจ็บอยู่มาก...

อาจจะคิดมากไปแฮะเรา ติดตามจ้า :z2:

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน : บทที่ 9 สุดหล่อมาแล้วนะ (13/11/12)
เริ่มหัวข้อโดย: mutyamania ที่ 13-11-2012 19:23:53

ขอบคุณทุก ๆ คอมเม้นต์  คุณคือแหล่งกำลังใจอันยิ่งใหญ่มหาศาล  ที่เราไม่อาจจะตอบแทนได้หมด  เราจะพยายามทำให้ออกมาดีที่สุดในแต่ละตอน  เพื่อให้คุ้มกับการรอคอยของทุก ๆท่าน  หวังว่าคนอ่านคงจะชอบฟิคเรื่องนี้กันนะคะ  ถ้ามีส่วนไหนของเนื้อหาที่ทำให้ทุกคนไม่พอใจหรือเบื่อหน่าย  คนแต่งขออภัยมา ณ ที่นี้ด้วย  จุ๊บ ๆ


หวังว่าคงไม่ทิ้งกันนะ...นะ...นะ  :กอด1: :L2: :pig4:



บทที่ 9  สุดหล่อมาแล้วนะ



วันนี้เป็นอีกวัน....ที่หัวเห็ดตื่นสาย


แฝดผู้น้องถึงกับหายง่วงเป็นปลิดทิ้ง  เมื่อลืมตาขึ้นมาพบกับเท้าคู่หนึ่ง  ซึ่งมีขนาดไม่ใช่เล่น  พาดอยู่บนหมอนแทนที่จะเป็นศีรษะ  ฝ่าเท้าของพี่ชาย  เกือบจะชนเข้ากับหน้าหล่อ ๆ ของเขาอยู่รอมร่อ  แล้วพอเบนซินลุกขึ้นนั่ง  เพื่อที่จะบิดขี้เกียจ  เขาก็พบว่าส่วนหัวของไอ้มนุษย์เห็ดโคนนั้น  เกยอยู่ที่ขอบตรงปลายเตียง.....เสียงกรนดังขึ้นอย่างต่อเนื่อง  และสม่ำเสมอ

หัวเห็ดชอบนอนดิ้นเป็นปกติ  เบนซินเคยโดนพี่ชายละเมอฟาดด้วยท่อนแขนเข้าเต็ม ๆ หน้ามาแล้ว  เล่นเอาเลือดกำเดาไหลทะลัก  ไม่ได้นอนไปจนเช้า  เพราะอย่างนี้  เด็กหนุ่มจึงต้องนอนกอดพี่ชายฝาแฝดเอาไว้ทั้งคืน  แล้วก็ต้องมั่นใจว่าเขากอดแน่นพอ  แน่นเท่าที่จะแน่นได้  ไม่เช่นนั้นแล้ว  หัวเห็ดก็จะมีสภาพอย่างที่เห็น....คราวนี้เจ้าตัวเปลี่ยนมานอนหงาย  เท้าตวัดไปมาในอากาศ ก่อนจะเหยียดออกไปจนสุด  ตามด้วยเสียงครางดัง  “อ่าห์”  อย่างสบายตัว


“เห็ดตื่น”
“แง่มมมม”
“ไปอาบน้ำไปเห็ด  วันนี้มีเรียนนะ  กลายเป็นเด็กสันหลังยาวไปแล้วนะมึงน่ะ”
“อย่า...เจือก...น่า....แจ่บ ๆ”


หัวเห็ดยังคงนอนหลับอยู่  หากแต่ตอนนี้เปลี่ยนท่ามาเป็นนอนหงายในแนวทแยงกับเตียงนอน  หน้าตาดูไม่ค่อยมีความสุขนัก  ทั้งแสงสว่าง  และเสียงฝีเท้าหนัก ๆ รบกวนการนอนของเขาเป็นอย่างมาก  แต่ถึงกระนั้น  ความขี้เกียจก็ทำให้เจ้าเห็ดสดไม่อยากจะตื่น  ยิ่งกำลังฝันดี  ยิ่งอยากจะนอนไปเรื่อย ๆ  ฝันอะไรน่ะหรือ.....อย่ารู้กันเลยจะดีกว่า.....มันค่อนข้างติดเรท


ไอ้ตัวโตส่ายหน้าอย่างหนักใจ  เขาอุตส่าห์รีดเสื้อให้พี่ชายก็แล้ว  แถมยังอาบน้ำก่อนอีกต่างหาก  เพื่อที่จะให้ไอ้ตัวดีนั้นได้นอนต่ออีกนิด  ทุกอย่างถูกจัดเตรียมไว้เบ็ดเสร็จเตรียมพร้อม  รอแค่ให้คนขี้เกียจลุกขึ้นมาอาบน้ำแปรงฟันก็เท่านั้นเอง


“จะไม่ตื่นใช่มั้ยเห็ด”
“แอ่กกกกก”


ตื่นแล้ว!!!!  หัวเห็ดตื่นโดยไม่มีข้อแม้  เมื่อตัวหนัก ๆ และเปียกชื้นไปด้วยหยดน้ำ  โถมทับเข้าให้เต็มรัก  หมอนี่สูงเกินร้อยแปดสิบ....อาจจะร้อยเก้าสิบกว่า ๆ ด้วยซ้ำไป  แถมน้ำหนักตัวนั้นไม่ต้องพูดถึง  ถ้ามันจะกล้ามใหญ่ขนาดนี้ล่ะก็นะ....







“เบนซิน.....นายมันอำมหิตที่สุด”
.
.
.
.
.
.
.

“โย่เป๋า.....”
“แหม่....วันนี้เห็ดของนายบานจัง”
“ก็เราใส่มูสไง  เด้งดึ๋ง ๆ”
“แล้วทำไมนายต้องเด้งตัวตามด้วยอ่ะโอโม่”
“มันเป็นจังหวะหัวใจของเราไงเป๋า  พออยู่ใกล้เป๋าแล้วทุกอย่างมันก็ตื่นตัวไปหมด  ไม่เชื่อไปห้องน้ำม๊ะ  ไปดูอย่างอื่นเด้งดึ๋ง ๆ กัน  ฮี่ฮี่ฮี่”
“เห็ดบ้า!!!!”
“ว๊ายยยยย.....เป๋าเขินเค้า....อุอุอุ”

โอโม่ทำหน้าทะเล้น....ใส่นายเป๋าที่นั่งรออยู่ก่อนแล้วกับนายฮ่องเต้   ตามประสาเด็กไฮเปอร์แอคทีฟ  ก่อนจะหย่อนตูดนั่งลงข้าง ๆ พร้อมกับส่งสายตาหวานเชื่อมแบบไม่ปกปิด  ลำดับที่นั่งวันนี้ดูแปลกไปจากทุกครั้ง  เมื่อเบนซินนั้นเป็นฝ่ายบอกให้นายฮ่องเต้  ลุกเขยิบออกไปนั่งที่นั่งถัดไป  แล้วแทรกร่างกายอันใหญ่โตของตัวเขาเอง  ลงไประหว่างที่ว่างตรงกลางนั้น  กลายเป็นว่าตอนนี้  นายเป๋าถูกขนาบด้วยสองแฝด  แทนที่จะเป็นหัวเห็ด  ถูกขนาบด้วยเป๋าและเบนซินอย่างที่เคย

“อยากนั่งใกล้ฮ่องเต้เหรอเบนนนน”  หัวเห็ดแซวน้อง  แม้จะรู้สึกโหวงเหวงแปลก ๆ ก็ตามที  เป็นครั้งแรกที่น้องชายไม่นั่งเรียนข้าง ๆเขา  วันนี้เจ้าเบนซินมันเป็นบ้าอะไร  ถึงได้หนีไปนั่งตรงนั้น  ถึงแม้จะดีใจที่ได้อยู่ใกล้เป๋า  แต่หัวเห็ดก็อยากให้เบนซินนั่งข้าง ๆเขาด้วยเหมือนกัน  จะบอกว่าเห็นแก่ตัวก็ได้  แต่การที่มีทั้งน้องชาย  และคนที่แอบรักคอยขนาบทั้งสองข้าง  มันทำให้อุ่นใจและอบอุ่นอย่างบอกไม่ถูก  “ว่าไงเบนนนน หนีพี่ไปนั่งตรงนั้นทำไม  กลับมา ๆ มุ๊ ๆ ๆ” 
“เสือก”  เบนซินตวัดเสียงตอบ  ก่อนที่เขาจะโดนลวนลามโดยกะเทยควายรูปหล่อ  แต่ใจสาว  ชายหนุ่มจั๊กกะเดียม  แล้วก็รู้สึกแขยงแปลก ๆ ไม่เหมือนตอนจูบกับเป๋า  ที่ให้ความรู้สึกไม่ต่างจากการจูบผู้หญิง  แต่ก็รู้แหละ  ว่านายฮ่องเต้ก็ทำเป็นลวนลามเล่น ๆ ไปอย่างนั้นเอง.....อีกฝ่ายไม่เคยทำมากไปกว่าเกาะแขน จับกล้ามหน้าอก....แต่ไม่เคยเลี้ยวลงไปยังจุดนั้น  จุดยุทธศาสตร์  นับว่ายังเป็นกะเทยที่แรดอยู่ในกรอบ....ลองจับสิ  เขาจะต่อยให้ตาแตกเลยคอยดู!!!!


“แล้วนี่นังหู้มันไปไหน  ไม่เข้าเรียนมาสามวันแล้วนะ”  ฮ่องเต้เอ่ยถาม  หลังจากไปส่งเป๋าด้วยกันหลายวันก่อน  เจ้าเต้าหู้ยี้ก็หายจ้อย  ตุ๊ดหล่อรู้สึกเป็นห่วงปนสังหรณ์ใจแบบแปลก ๆ เป็นไปได้ไหม  ว่าการที่พวกเขาเทียวไปรับส่งเหยื่อของมัน  อาจจะทำให้มันโกรธ....จนถึงขั้น


ถ้าไอ้แก้มยุ่นนั่นถูกไอ้โรคจิตจับตัวไปล่ะ  แล้วตอนนี้ก็อาจจะถูกหั่นหรือเฉือนอวัยวะบางส่วน  ออกไปทำเป็นอาหารแล้วก็เป็นไปได้


ถ้าเรื่องนี้เป๋าเป็นนางเอก  เบนซินเป็นพระเอก  สองคนนี้ก็น่าจะอยู่รอดเป็นสองคนสุดท้าย  แล้วพวกเขาล่ะ  ตัวโจ๊กอย่างนายเต้าหู้ดับไปแล้วหนึ่ง  ทีนี้ก็ถึงคิวของนางรองอย่างเขา....และพระรองอย่างเจ้าเห็ด  แล้วหากมีพลิกโผ  หัวเห็ดเป็นฆาตกรล่ะ....ฮ่องเต้เริ่มจินตนาการไปไกลแบบกู่ไม่กลับ


โธ่....ถ้าชั้นเป็นอะไรไป....เท่ากับว่าโลกนี้สูญเสียบุคลากรตุ๊ดอันทรงคุณค่าไปอีกหนึ่งชีวิตเชียวนะยะ  ไอ้หน้าสวย ๆ กับหุ่นแซ่บ ๆ ไว้ล่อเกย์คิงนี่มันใช่ว่าจะได้มาง่ายๆซะเมื่อไหร่  แล้วจะต้องมาถูกฆ่าตายทั้งที่ยังซิงทั้งหน้าและหลังแบบนี้....อุ๊กรี๊ด....อุ๊กรี๊ด


“เต้าหู้เป็นไข้หวัดใหญ่  เราโทรหาแล้ว  นอนซมเป็นหมูป่วยอยู่ที่บ้านแน่ะ”  เป๋ายิ้มแฉ่งให้ฮ่องเต้  รู้หรอกว่าอีกฝ่ายน่ะเป็นห่วง  ถึงแม้ว่าจะกัดกันทุกวัน  เพราะต่างเปรี้ยวเยี่ยวราดด้วยกันทั้งคู่  แต่ลึก ๆ แล้วสองคนนี้ก็ยังมีความเป็นเพื่อนกันอยู่ดี  สีหน้าของนายฮ่องเต้มันฟ้องน่ะ
“เหรอยะ  ชั้นก็นึกว่ามันโดนเป่าขมองไปแล้ว....กลัวผีมันมาหลอกชั้น  ชั้นกลัว....บรื๋อ”

.
.
.
.
.
.
.
นั่นใคร....ผู้ชายคนที่กำลังเดินตัวเด้งดึ๋งดั๋งมาทางนี้  ท่าเดินดูหน่อมแน้มคิกขุ  เดินไปกระโดดไปแบบเด็กน้อย  ช่างไม่เข้ากับหนังหน้าที่ดู......








“~หล่อจัง~”  ฮ่องเต้เพ้อ  เมื่อชายปริศนาเคลื่อนกายเข้ามาใกล้พวกเขา  ซึ่งกำลังหย่อนใจระหว่างรอเรียนคาบวิชาถัดไปอย่างเบื่อหน่าย  บางครั้งการได้พักเบรกระหว่างคาบนานหลายชั่วโมงมันก็น่าเบื่อ โดยเฉพาะตอนที่เงินใกล้จะหมด  จะออกไปเดินห้างให้เย็นใจ  ก็แลดูจะเป็นการทำร้ายกระเป๋าสตางค์กันเกินไป


“พี่หนึ่ง”  เป๋าอ้าปากหวอ  ทอดมันหลุดร่วงลงจากมือ  ส่วนเจ้าหัวเห็ดฮึดฮัด  ขณะที่คนอื่นได้แต่ตะลึงในความ....







หล่อเหลา...



“พี่หล่อใช่ม๊า....ทีนี้คงจะมองพี่กันใหม่แล้วสินะ”

จมูกโด่งเป็นสัน  แต่ก็ดูเป็นธรรมชาติ...ดวงตากลมโตใสแจ๋ว  ผิวหน้าขาวเนียนปราศจากร่องรอยหลุมอุกกาบาต  หุ่นที่แสนจะเพอร์เฟค  อย่างกับคุณวีกิจในเรื่องแรงเงา  เวอร์ชั่น 2012....แต่ทั้งหมดทั้งมวลมัน  ก็ช่างเข้ากับทรงผมแบบพระเอกซีรีย์เกาหลี  ซอยสั้น  หยิกธรรมชาติ  แถมยังเป็นสีน้ำตาลอ่อน ๆ


ทำได้ไงน่ะ!!!!  ทุกคนล้วนเกิดคำถามในใจ  ยกเว้นคนที่ไม่เคยคิดอะไร  นอกจากเรื่องรัก ๆ ใคร่ ๆ อย่างเจ้าเห็ดสด  แขนผอม ๆ ยาวเก้งก้าง  ตวัดรัดรอบคอของเจ้าปั๊กกะเป๋าอย่างหวงแหน


“ไปไกล ๆ เลยไอ้โรคจิต”
“เย็นนี้น้องเป๋าว่างรึเปล่าครับ”
“ไม่ว่างเฟ้ย...บอกให้ไปไกล ๆ ไง”
“พี่หนึ่งได้ส่วนลดร้านอาหารญี่ปุ่น  พวกเราไปหม่ำ ๆ กันสองต่อสองมั้ยครับ  พี่ออกเอง....พี่รวย!!!!”
“รวยก็พาพวกเราไปกินด้วยเด้”
"ทานเสร็จแล้วก็ไปเดินดูดาวกันก็ดีนะ"
"ไม่ดี.....หน้าฝนมีดาวที่ไหนกันไอ้ฟราย!!!!"


ทุกคนส่ายหัวอย่างเอือมระอา  อีกฝ่ายก็จอมตื๊อตัวพ่อ  ตี๊อแบบไม่ฟังใครทั้งนั้น  ขอแค่ได้ตื๊อ...ตื๊อเท่านั้นที่ครองโลก  ส่วนอีกคนหนึ่งก็หลับหูหลับตาหวง  ไม่สนใจหน้าอินทร์หน้าพรหม  หนึ่งยังคงตื๊อชวนไม่หยุด  จนกว่าอีกฝ่ายจะตอบตกลง  ขณะที่หัวเห็ดเดือดจนควันออกหู  เมื่อรุ่นพี่หน้าหล่อไม่ฟังเสียงคัดค้านของเขาเลย  ทำเหมือนกับเขาไม่มีตัวตนอย่างนั้นแหละ


ก็เป๋าให้โอกาสเขาแล้วนี่  เขาก็ต้องทำหน้าที่ให้ดีที่สุดสิ  เขาจะปกป้องอีกฝ่ายจนกว่าชีวิตจะหาไม่  ส่วนไอ้ผู้ชายหน้าขาวตัวโตนี่  เป๋าไม่ได้ให้โอกาสมันเสียหน่อย  ออกจะกลัวมันด้วยซ้ำ...มันนี่แหละ  ที่สมควรจะโดนเตะโด่ง!!!!


มือของหัวเห็ดกระชากคอเสื้อขอรุ่นพี่  ก่อนจะกระโดดงับใบหูของอีกฝ่ายอย่ามันเขี้ยว....


“อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก”
“เห้ยยยยย......เห็ดหยุด!!!!  พวกเราจับแยกเร็ว”
“นังเป๋า....ผู้ชายตีกันแย่งแกอีกแล้ว แกไม่เอาพี่หนึ่งใช่มั้ย  ชั้นเอาเอ๊งงงงงง”


จารจลย่อม ๆ เกิดขึ้นในบ่ายวันนี้  ทุกสายตาในแถบนั้น  ต่างก็หันมามองพวกเขาเป็นตาเดียว  ไม่เว้นแม้กระทั่งคน ๆหนึ่ง  ที่ยืนแสยะยิ้มอย่างสะใจในฝูงชน....








“ชักสนุกล่ะสิ....เป๋า....แกต้องเป็นของชั้นเท่านั้น.....หึหึหึหึหึ”
.
.
.
.
.
.
.
เย็นวันนั้น....ณ ร้านอาหารญี่ปุ่นสุดไฮโซ



“ทานเยอะ ๆ นะครับ....ปลาดิบดีต่อสุขภาพนะ”


คนขี้ตื๊อยังไม่มีสลด  แม้ว่าจะมีพลาสเตอร์แปะที่ใบหู  หนึ่งคีบชิ้นปลาดิบส่งให้อีกฝ่าย  ยังไม่ทันที่เป๋าจะรับ  ก็ดันถูกคนขี้หวงตัดหน้า  โดยการโฉบงับจากมือของหนึ่ง  ไปต่อหน้าต่อตาทุกคนบนโต๊ะ


หัวเห็ดเคี้ยวหยับ ๆ ก่อนจะตาลุกโชน  ด้วยฤทธิ์ของวาซาบิ  ทุกคนแอบสะใจเล็ก ๆ ไม่เว้นแม้แต่....


“สม”  เบนซินกระซิบข้างหูพี่
“อย่าไปสนใจเด็กก้าวร้าวเลยครับน้องเป๋า ทานปลาหมึกดีกว่านะ  พี่ป้อน”
“นายว่าไงนะ....เราไม่ได้ก้าวร้าว...เราอ่ะ...ว่าที่แฟนของเป๋าเว้ย  นายนั่นแหละส่วนเกิน  ไอ้ติ่ง!!!!”


หัวเห็ดเต้นเร่า ๆ ขณะที่อีกฝ่ายทำเพียงแค่ยักคิ้วให้อย่างท้าทาย  ไม่ใช่อะไรหรอก  ตอนนี้หนึ่งไม่อยากแสดงอารมณ์ทางสีหน้ามากนัก  กลัวเมคอัพที่ฉาบเอาไว้มันจะแตกน่ะ...

พุธโธ่เอ๋ย!!!....เวลาไม่ถึงเดือน  มันจะทำให้เขาหล่อขึ้นได้อย่างไรกันเล่า  ยาของพี่สาวน่ะมันก็ดีหรอก  แต่เห็นผลช้าไม่ทันใจ  เห็นไหมล่ะ  หายหน้าไปไม่นาน  ก็มีไอ้เด็กหัวเห็ด  หน้าตากวนโอ๊ยเข้ามาเป็นก้าง  ไหนจะเจ้าตัวโตผิวดำ  หน้าตาดิบเถื่อนที่นั่งจ้องหน้าเขาตาไม่กระพริบ  แล้วยังจะ....ยัยเจ๊กะเทยควาย  ที่ทำเหมือนว่าเขาเป็นอาหารตาของเจ้าหล่อนอย่างนั้นแหละ

“ยังไงผมว่า...พวกเราช่วยกันหารก็ดีนะ  ถึงมีส่วนลด  แต่ร้านนี้มัน...แพงง่ะ”  เป๋าเอ่ยอย่างเกรงใจ  หนึ่งเอานิ้วชี้แตะปากอีกฝ่ายเอาไว้  ก่อนจะส่ายหน้าช้า ๆ  ไม่ให้อีกฝ่ายพูดต่อ
“พี่หนึ่งบอกว่าจะเลี้ยงก็คือเลี้ยงสิครับ  ทุกคนทานให้อร่อยกันดีกว่า  เรื่องค่าอาหารไม่ต้องเป็นห่วง...บอกแล้วไงว่าพี่....รวย!!!!”
“เบน....พี่อยากกินกุ้ง....สั่งมาอีกเยอะ ๆเลยนะ...ปลาหิมะด้วย....แซลม่อนซาซิมิด้วย.....ราเมนด้วย....ไหนเอาเมนูมาดูเลยดิ๊  จะสั่งให้หมดตัวเลยแม่ม”
“พี่เลี้ยงทุกคนยกเว้นน้องนะครับ....ส่วนของน้อง.....น้องออกเอง....ยูโน๋วววว”
“ชิส์....ไม่เลี้ยงก็อย่าเลี้ยงเด่....เบน.....ตังค์เราก็มีเนอะเบนเนอะ.....เราสองคนจะออกเอง  ไม่ง้อนายอยู่แล้ว  เพราะพวกเราก็รวยเฟ้ย!!!!”
"เหรอครับ"


แล้วสงครามย่อย ๆ ก็เกิดขึ้นอีกครั้งในร้านอาหาร  หัวเห็ดปาตะเกียบใส่รุ่นพี่  แต่อีกฝ่ายก็เอี้ยวตัวหลบได้  ปาส้อม  แต่อีกฝ่ายก็รับไว้ได้ทัน  หัวเห็ดคำรามลั่น  ก่อนจะใช้มือขยุ้มลงไปในจานอาหาร  สุดท้ายแล้วต้องมีใครสักคนจบเกมส์นี้  ทุกคนปิดปากสนิท  แล้วก้มหน้าก้มตากินกันเงียบ ๆ  เมื่อเบนซินแผลงฤทธิ์กับเขาบ้าง  แค่กำปั้นหนัก ๆ ทุบลงไปบนโต๊ะ  พร้อมกับเสียงสั่งเฉียบขาดเท่านั้นแหละ....


“เงียบ!!!!!!”


ทุกคนทำตามโดยไม่มีข้อกังขา ยังดีว่าร้านที่เขามานั้น  เป็นห้องที่จัดเอาไว้เป็นส่วนตัว  แต่ทุกคนก็ไม่ควรทำตัวกร่าง  ส่งเสียงดังเอะอะ  อย่างที่พี่ชายตัวดีของเขากำลังทำอยู่


รู้ว่าห่วง....รู้ว่าหวง  แต่ยังไม่ทันได้เป็นอะไรกัน  ก็ทำตัวเป็นเจ้าเข้าเจ้าของแบบนี้  กลับไปคงต้องอบรมสั่งสอนกันยกใหญ่

.
.
.
.
.
.
“ทุกคน....ถ้ายังไงวันนี้พี่หนึ่งขอตัวกลับก่อนนะครับ”

ทุกคน(ยกเว้นหัวเห็ด)อดแปลกใจไม่ได้  เมื่ออยู่ ๆ อีกฝ่ายก็ผลุบกลับเข้าไปในห้าง  ทั้งที่เพิ่งจะเอ่ยปากขอตัวกลับ
“กลัวฝนรึไงนั่น”  เบนซินเอ่ยเสียงเรียบอย่างไม่ใส่ใจ  เขายังโมโหเจ้าหัวเห็ดอยู่  ที่ทำตัวไม่เป็นผู้ใหญ่เอาเสียเลย  ตอนนี้ข้างนอกฝนตกพรำ ๆ แต่ไม่มีใครพกร่มกันมาสักคน  เบนซินถอดเสื้อคลุมออก  ก่อนจะมองพี่ชาย  สลับกับเป๋าอย่างลังเล 

“อ่ะ” สุดท้ายเขาก็ส่งมันให้กับพี่ชายฝาแฝด  ก่อนจะเพยิดหน้าไปทางเป๋า  หัวเห็ดเข้าใจความหมาย  จึงนำเสื้อคลุมของน้องชายไปคลุมหัวของเป๋าอย่างห่วงใย  เป๋ามองมายังเขา  ใบหน้าเต็มไปด้วยเครื่องหมายคำถาม  แต่ที่เขาพอจะทำได้  คือยิ้มให้อย่างฝืดฝืน

“วันนี้ไม่ต้องไปส่งเราหรอก  พ่อกับแม่เรากลับมาแล้ว  เดี๋ยวเรานั่งแท็กซี่กลับเอง”  น้ำเสียงของเป๋าดูหมองหม่นอย่างบอกไม่ถูก  เขาเห็นทุกอย่าง  แต่ไม่ได้รู้สึกดีใจเลย  เขารู้ดี....ที่เบนซินยอมทำทุกอย่าง  ก็เพื่อพี่ชายเท่านั้น
“งั้นชั้นไปนะเป๋า  เบน...กลับแล้วนะคะที่รัก  นังเห็ด...ชั้นกลับแล้วนะยะ”
“เออ....”

ฮ่องเต้กับเป๋ากลับไปแล้ว  เหลือแต่สองคนพี่น้องที่ยืนรอรถกันอย่างเงียบเชียบ  พี่ชายเหมือนกับจะรู้ตัวนิด ๆ ว่าทำให้น้องไม่พอใจ  หัวเห็ดบีบมืออีกฝ่ายเบา ๆ พอเบนซินหันมาทางเขา  เขาก็ส่งยิ้มแหย ๆ ให้อย่างสำนึกผิด....
“ขอบใจนะเบน.....นายช่วยพี่อีกแล้ว”
“ก็ตัวพี่เค้า....ไม่ช่วยตัวแล้วเค้าจะช่วยใคร”


ก่อนที่ทั้งคู่จะทำซึ้ง  พลันสายตาอันแหลมคมของเบนซินก็หันไปพบกับ....


“เห็ด”
“อะไรแว๊”
“นั่นมันเต้าหู้นี่  ไหนว่าป่วยไง”


หัวเห็ดมองตามไปยังนิ้วชี้ของน้องชาย.....ใช่จริง ๆ ด้วย  เจ้าตัวกลมแต่งตัวเสียหล่อเหลา  กำลังเดินอาด ๆ ตรงดิ่งไปยังห้างที่พวกเขาเพิ่งจะออกกันมาเมื่อสักครู่....แต่ที่แปลกไปกว่านั้น...




“เต้าหู้มากับใครน่ะเบน”
.
.
.
.
.
.
“แม่ครับ.....ไหนว่าเครื่องสำอางมันกันน้ำไง  แล้วไมหน้าผมเป็นงี้อ่ะ”


หนึ่งเสียงอ่อย  กว่าเขาจะกลับมาถึงบ้าน  ฝนก็สาดใส่เขาจนเปียกปอนไปทั้งตัว  ทันทีที่เปิดประตูเข้าไปในบ้าน ทั้งแม่ของเขา....ทั้งคุณป้ายังสาว....อีกทั้งพี่หมอคนสวย  ต่างก็กรีดร้องเหมือนกับเห็นผี.....เมื่อเห็นสภาพหน้าที่ย่ำแย่ของเขา


“ชั้นบอกแล้วไงยะ....ไอ้หนึ่ง....ว่าให้แกใจเย็น ๆ แต่งหน้าปิดสิวซะหนาเตอะแบบนี้  เกิดแพ้ขึ้นมาจะทำยังไงยะ”  คุณหมอจบใหม่  เกียรตินิยมอันดับหนึ่ง  เอามือตบอกด้วยความตกใจ  ก่อนจะโวยลั่น  ใส่คนไข้กิตติมศักดิ์
“น้าเห็นน้องมันไม่ค่อยอยากไปเรียน...อ่า....เห็นว่าอายหน้า....น้าก็เลย”  แม่ของหนึ่งเองก็สารภาพเสียงอ่อยไม่แพ้ลูกชาย  ก็ด้วยความที่เป็นเมคอัพอาร์ทิส  เลยอดไม่ได้  ที่จะให้ลูกชายออกไปเรียนในสภาพนั้น  ใครต่างก็รู้กันดี....ว่าช่วงแรกของการรักษาสิวน่ะ  สิวที่อุดตันอยู่มานานเป็นปี  มักจะผุดขึ้นมาเป็นดอกเห็ด


“แล้วนี่ผมจะต้องกลับไปเป็นไอ้หน้าเน่าเหมือนเดิมเหรอครับ  วันนี้มีแต่คนชมว่าหล่อด้วยสิ”
“เอาน่า....รักษาสิวต้องอดทน  เอางี้....แกแต่งได้  แต่ต้องล้างให้สะอาดเอี่ยมโอเค๊  พี่ช่วยนะล้าง....ไปไปไป...ไปล้างหน้าซะ!!!!”

หนทางของความหล่อยังอีกยาวไกลหนึ่งเอ๊ย.....ถึงชีวิตจะเหมือนนิยาย  แต่ใช่ว่าสิวของนายจะหายทันตาเห็นนะ  ชายหนุ่มลากสังขารตามญาติผู้พี่ขึ้นไปชั้นบนอย่างหมดอาลัยตายอยาก


กว่าเขาจะหล่อ....น้องเป๋าไม่ตกเป็นของไอ้เด็กหัวเห็ดไปแล้วเรอะ!!!!

To be con
.............................................................................................

ใครกันคือไอ้โรคจิต....คนใกล้ตัวรึเปล่านะ...อิอิอิ  o18

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน : บทที่ 9 สุดหล่อมาแล้วนะ (13/11/12)
เริ่มหัวข้อโดย: tonkhaw ที่ 13-11-2012 19:38:05

ทำไมเขารู้สึกโหวงๆทุกครั้งที่เบนซินเข้าใกล้เป๋า

เเบบเหมือนจะโดนเเย่งของไปยังไงไม่รู้ไม่ชอบเลย

ไม่เบนซินกดพี่มันสักที

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน : บทที่ 9 สุดหล่อมาแล้วนะ (13/11/12)
เริ่มหัวข้อโดย: EARTHYSS :) ที่ 13-11-2012 19:43:56

แหม่....วันนี้เห็ดของนายบานจัง
ฮ่าๆ ตลกก็ตรงนี่แหละ ติดเรทโคตรรรรรรร

อยากให้เบนซินมีแฟนแล้วไม่สนใจเห็ดทีนี้จะได้รู้ตัวซะที
เบนซินก็รักพี่ชายแต่มากไปรึปล่าว ตัวเองไม่มีความสุขเนี่ยนะ
เห็ดก็เหมือนจะรู้ตัวแต่ก็ไม่รู้สักที ใกล้กันจนไม่รู้สึกแล้วอ่าาา TT

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน : บทที่ 9 สุดหล่อมาแล้วนะ (13/11/12)
เริ่มหัวข้อโดย: daboo ที่ 13-11-2012 20:12:43

ตอนเริ่มต้น อ่านแล้วง๊งงง


แต่พออ่านต่อเรื่อยๆ  ชักติดใจ

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน : บทที่ 9 สุดหล่อมาแล้วนะ (13/11/12)
เริ่มหัวข้อโดย: Dark_Noah ที่ 13-11-2012 22:15:21

แบบว่าถ้าเบนได้กับเห็ดน่ะ ยังพอได้ แต่ถ้าเป๋าได้กับพี่หนึ่งนี่จะตะหงิดๆ มากอ่ะ
แอบไม่ชอบพี่หนึ่งหน่อยๆ ดูจิตย่อมๆ ด้วย เอฟซี เบนเป๋า จ้า  :really2:
อย่าบอกนะว่าไอ้โรคจิตคือ...  o22

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน : บทที่ 9 สุดหล่อมาแล้วนะ (13/11/12)
เริ่มหัวข้อโดย: iammz ที่ 13-11-2012 22:43:44

น้องเห็ดน่ารักจริง 5555+

แต่ใครคือไอ้โรคจิต  :z3:

++++++++++++

ขอบคุณค่ะ

 :L2:

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน : บทที่ 9 สุดหล่อมาแล้วนะ (13/11/12)
เริ่มหัวข้อโดย: kaew203 ที่ 14-11-2012 01:50:13

พี่คนแต่งขยันมากเลย ตอนนี้อย่างยาว 5555

ลุ้นๆ ใครจะเป็นไอ้โรคจิต

ปล. หวังว่าจะได้อ่านคู่แปลกของเต้าหู้กับฮ่องเต้เร็วนี้นะคะ^^
อ้อ..ขอโหวตให้ฮ่องเต้กดนะคะ 5555 เอาให้สุดขั้วไปเล้ยยย

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน : บทที่ 9 สุดหล่อมาแล้วนะ (13/11/12)
เริ่มหัวข้อโดย: sunshadow ที่ 14-11-2012 01:54:28

   น้องเห็ดนี่ . . . ช่างเต็มที่กับชีวิต
   ดีหน่อยที่มีเบนคอยปราม
   แต่ดูแผนการเปิดโอกาสนี่จะไม่ได้เปลี่ยนแปลงอะไรเท่าไหร่นะ

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน : บทที่ 9 สุดหล่อมาแล้วนะ (13/11/12)
เริ่มหัวข้อโดย: mutyamania ที่ 14-11-2012 15:05:42

 :กอด1:

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน : บทที่ 9 สุดหล่อมาแล้วนะ (13/11/12)
เริ่มหัวข้อโดย: ♠DekDoy♠ ที่ 14-11-2012 15:46:38

น้องเบนนี่จะเข้าใกล้เป๋ามากเกินไปแล้วนะ หาหนุ่มหล่อ ๆ มาติดพี่เห็ดหน่อยท่าจะดีน้องเบนจะได้กลับมาคลอเคลีย?พี่เห็ดเหมือนเดิม

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน : บทที่ 9 สุดหล่อมาแล้วนะ (13/11/12)
เริ่มหัวข้อโดย: cher7343 ที่ 14-11-2012 16:09:37

รักไอ้หัวเห็ด :กอด1:

หมั่นไส้ไอ้ยักษ์ดำเบาๆ o18

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน : บทที่ 9 สุดหล่อมาแล้วนะ (13/11/12)
เริ่มหัวข้อโดย: nightsza ที่ 15-11-2012 01:38:06

เบนซินเอ้ย เมื่อไรจะรู้ตัวสักที

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน : บทที่ 9 สุดหล่อมาแล้วนะ (13/11/12)
เริ่มหัวข้อโดย: คนโง่ ที่ 15-11-2012 23:39:37

หล่อแล้ว!!! :impress2:

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน : Interlude ลูกรัก-ลูกชัง (16/11/12)
เริ่มหัวข้อโดย: mutyamania ที่ 16-11-2012 01:05:38

Interlude ลูกรัก-ลูกชัง





เราเป็นมากกว่าพี่น้อง....




เราคือคู่หู....เราคือตัวแสบ....เราคือความคึกคะนอง....เราคือตัวประหลาด...




เราคือเด็กนอกคอก....ที่ภายนอกเหมือนเด็กปกติ....แต่เราไม่เหมือนใคร....ไม่เหมือนพี่น้องคู่ไหน ๆ




เราคือศัตรู....




เราคือคู่แข่ง....







เราคือ.....ฝาแฝด.....ฝาแฝดที่เกิดจากไข่คนละใบ...โอกาสเกิดขึ้นได้ยาก  แต่พวกเราก็ลืมตาขึ้นมาดูโลกได้อย่างปลอดภัย





เราคือกันและกัน
.
.
.
.
.
.
“แฮ๊ะแฮ๊ะ”  เจ้าเด็กผิวขาวแกล้งทำเป็นล้มก้นจ้ำเบ้า  เรียกร้องความสนใจจากผู้เป็นแม่  ขณะที่จูงลูกทั้งสองไปป้อนข้าวที่วัดใกล้บ้าน  เด็กน้อยหัวเราะร่าอย่างชอบใจ  เมื่อเห็นท่าทีตระหนกตกใจอย่างเกินเหตุของแม่


ทุ่งหญ้าเล็ก ๆ สองข้างทางมีหญ้าขึ้นไม่สูงนัก  ผู้เป็นแม่มักจะรู้สึกเอ็นดูเจ้าแฝดคนพี่มากกว่า  ด้วยความที่เป็นเด็กร่าเริง  หน้าตาน่ารัก  ผิวขาว...เหมือนถอดแบบจากเธอทุกกระเบียด


ส่วนแฝดคนน้อง...ใช่ว่าเธอจะไม่รัก  เพียงแต่เด็กคนนี้ค่อนข้างดื้อเงียบ  ก้าวร้าว  เมื่อตอนที่ยังเล็กกว่านี้  เจ้าตัวดำมักจะชอบงับหัวนมของเธออยู่บ่อย ๆ เวลาที่ป้อนนม  เมื่อเด็กน้อยรู้สึกไม่พอใจ  ไม่ชอบใจกับท่าทางที่เธออุ้มประคอง  ขณะที่เท้าก็ทั้งเตะและถีบแฝดพี่ที่ดูดนมอยู่อีกข้างหนึ่ง  เจ้าเด็กตัวดำแข็งแรงกว่า  และเวลาโมโหก็ชอบอาละวาด  กรีดร้องขว้างปาสิ่งของ  บ้าพลัง...


เธอมองว่าก้าวร้าว  แต่สามีกลับบอกว่านั่นคือการแสดงออกถึงความเป็นชายชาตรี  เธอไม่อยากขัดคอสามีเท่าไหร่  หาใช่เพราะกลัวเขา.....แต่เพราะป่วยการเปล่าที่จะเถียงด้วย  หากยามเธอโมโหขึ้นมาจริง ๆ  สามีตัวโตก็เอาเธอไม่อยู่หรอก  เธอเคยคว่ำเขาลงไปกองกับพื้นมาแล้ว  หลายครั้งเสียด้วยสิ


“น้องเบนหม่ำ ๆ ข้าวลูก”
“อื่อออออ” 


เจ้าเด็กดื้อไม่ยอมกิน  แต่กลับผลักพี่ชายจนล้ม  เธอเลยฟาดเข้าให้  พ่อหนูไม่ร้องไห้  แต่จ้องเธอกลับตาปริบ ๆ  แบบนี้เขาเรียกดื้อตาใส


“อย่าแกล้งพี่สิเบน  ไม่น่ารักเลยนะ”
“ฮะฮะ”
“ยังจะหัวเราะอีกเจ้าลูกคนนี้นี่”


เจ้าเด็กดื้อตัวดำ  อยากจะเรียกร้องความสนใจบ้าง  โดยการแกล้งล้มไปบนหญ้าสีเขียว  ที่สูงถึงเข่าของพ่อหนูน้อย....


“ฮะฮะ”


คราวนี้เป็นเสียงหัวเราะของแฝดพี่  ที่ดังขึ้นมาบ้างอย่างสาแก่ใจ  เมื่อหนูน้อยเบนซินร้องจ๊าก  และลุกขึ้นมาพร้อมกับไม้เสียบลูกชิ้นไม้หนึ่ง  ปักอยู่บนแก้มก้น  หนูน้อยตัวขาวสมชื่อโอโม่  ตบมือแปะ ๆ อย่างชอบอกชอบใจ


“ว๊ายตาเถร....น้องเบนนนนนนน”
“แง๊.....แง๊”





ทีนี้ก็กลายเป็นที่สนใจสมใจอยากแล้วสินะ....เบนซิน
.
.
.
.
.
.

ถึงตอนเล็ก ๆจะตีกันแทบตาย(ส่วนใหญ่ไอ้ตัวใหญ่มักชนะ  แต่เจ้าตัวเล็กก็สู้สุดใจ)  ไม่น่าเชื่อใช่ไหม  ว่าไอ้ตัวแสบทั้งคู่จะโตขึ้นมา  แล้วรักกันเหนียวแน่นหนึบได้ขนาดนี้





เอ่อ....รักกันจริง ๆน่ะเรอะ....เชื่อก็บ้าแล้ว  เด็กสองคนมักแข่งขันกันอย่างเงียบ ๆ


ประถม....เจ้าเด็กผิวขาวมักจะชอบหาเรื่องกับเพื่อนร่วมชั้น  ขณะที่เด็กผิวเข้ม....รับจ้างทำการบ้านให้เพื่อน  พร้อมเปลี่ยนแปลงลายมือให้เสร็จสรรพ  ไม่ใช่เพื่อผู้ว่าจ้าง  แต่ไม่ให้สาวไปถึงตัวเองได้ต่างหาก  แต่ก็ไม่เคยถูกจับได้  เพราะเป็นวิชาคณิตศาสตร์  และเด็กบางคนก็มักจะจ้างเขาทำ  มากกว่าจะเขียนเองเสียอีก


เจ้าเด็กผิวขาวขี้อิจฉา  อิจฉาน้องชายที่ทั้งเรียนเก่งและหัวดี  เลยระบายออกด้วยการมีเรื่องชกต่อยไม่เว้นวัน  หากครั้งไหนที่สู้ไม่ได้  เจ้าตัวขาวก็มีเจ้าดำใหญ่คอยช่วยเหลือ  เป็นแบคให้กัน  แต่โอโม่ชอบลุยเดี่ยวมากกว่า  ที่ทำแบบนั้น  เพราะอยากให้พ่อยอมรับเขาบ้าง  ว่าเขาก็แกร่งไม่แพ้น้องชายตัวโตหรอกนะ


ก็เหมือนเบนซินที่ตั้งใจเรียน  เพื่อเอาสมุดพกไปอวดแม่นั่นแหละ  แต่ดูเหมือนว่าเกรดปานกลางของแฝดพี่  มักจะทำให้แม่ปลื้มใจมากกว่า  แม่ชอบพูดว่า  ‘ก็เจ้าเบนมันได้ที่หนึ่งทุกเทอมอยู่แล้ว   แต่โอโม่สิ  ขยับจากที่สิบห้าเป็นที่แปด  มันคือการพัฒนานะคะคุณ  ชั้นถึงยิ่งต้องให้กำลังใจแกเยอะ ๆ ไงล่ะ  ซักวันแกก็อาจจะเก่งเหมือนน้องก็ได้นี่’ 




เจ้าผิวขาวเป็นเด็กกะล่อน  ขี้อ้อน  ขี้เกียจ  และฉลาดแกมโกง
เจ้าตัวดำร้ายลึก  เงียบ....ชอบวางแผนและจัดการทุกอย่างเด็ดขาดแบบม้วนเดียวจบ





พอขึ้นมัธยม  เจ้าตัวขาวก็เลิกนิสัยชกต่อย  เพราะฉลาดพอที่จะรู้ว่า  หากไปมีเรื่องกับใครสักคนแล้วล่ะก็  ต่อไปอาจจะต้องมีเรื่องกับใครอีกหลายคน  ที่อาจจะยกโขยงกันมาเป็นกองทัพ  มันทำหน้ายู่ด้วยความสยอง  เวลาที่ใครคนหนึ่งในโรงเรียน  ถูกรุมสกรัมจนเละเป็นโจ๊ก  จากพวกขาใหญ่....พวกเพื่อนมาก....เด็กห้องท้ายที่ชอบจับกันเป็นกล่มแก๊งค์



เจ้าตัวดำเป็นประธานนักเรียน  แถมยังเป็นนักกีฬาบาสเก็ตบอล  ผู้เป็นพ่อมักจะรักและหลงเจ้าตัวดำมาตั้งแต่ไหนแต่ไร  เขามักพูดกับลูกชายทั้งสองเสมอ  ว่าเป็นลูกผู้ชายต้องเป็นแบบนี้  เข้มแข็ง  แข็งแกร่ง  ตัวโต  และเต็มไปด้วยมัดกล้าม  ไม่ใช่ตัวผอมแห้ง  ขี้แหย  แล้วก็ขี้อ้อน



ลูกรัก...ลูกชัง



ใช่ว่าจะไม่รักลูกคนโต  เพียงแต่เด็กคนนั้นทำอะไรไม่เคยได้อย่างใจสักอย่าง  เกรดก็ถูไถจนเกือบจะหลุดจากห้องคิง  กีฬาก็ไม่เอาอ่าว  แถมบางครั้งยังขี้อ้อนและติดแม่เกินไปอีกต่างหาก  วัน ๆ เอาแต่หมกมุ่นอยู่กับการวาดรูป  จนเขาคิดว่าลูกชายอาจจะเบี่ยงเบน  นั่นยิ่งทำให้เขารับไม่ได้



เจ้าตัวดำมักน้อยใจ....ที่แม่ทำเหมือนไม่รักเขา
ส่วนเจ้าตัวขาวก็ขยาดพ่อ....กลายเป็นต่อต้าน



แต่น่าแปลกที่เด็กสองคนนี้กลับรักกัน  แม้จะเป็นความรักแบบแปลก ๆ แปลกกว่าพี่น้องปกติทั่วไป  แปลกกว่าแฝดคู่ไหน ๆ



“โตขึ้นตัวจะเป็นอะไร”  เบนซินเอ่ยถามพี่ชายในคืนหนึ่ง
“เค้าก็ไม่รู้”  เจ้าตัวขาวส่ายหัวดิก  ก่อนจะซุกเข้ากับอ้อมอกแกร่งเกินวัยของน้องชาย
“เค้าอยากอยู่กับตัวตลอดไป”  เบนซินก้มลงหอมหัวพี่ชาย  กลิ่นที่เขาชอบที่สุด  กลิ่นแบบโอโม่
“เค้าก็เหมือนกัน  ผู้ใหญ่น่ะงี่เง่า  ชอบคิดว่าแฝดจะต้องเหมือนกันทุกอย่าง  แม้แต่หน้าเรายังไม่เหมือนกันเลย  เนอะเบนเนอะ”
“ใช่....พวกผู้ใหญ่งี่เง่า  ทำให้ตัวกับเค้าต้องแข่งกัน  เค้าไม่ชอบเลยที่พ่อพูดกับตัวแบบนั้น....ตัวไม่ได้เป็นตุ๊ดซักหน่อย  ใช่มั้ย”
“เค้าก็ไม่ชอบ  ที่แม่ชอบเมินตัว...เหมือนที่พ่อเมินเค้า....ทั้งที่ตัวดีกว่าเค้าตั้งเยอะ”
“เค้าไม่ชอบแข่งกับตัวเลย”
“เค้าก็เหมือนกัน  กดดันชะมัด”
“เค้านอนกอดตัวได้มั้ย  กอดตัวแล้วหลับฝันดี”
“เอาดิ”
“เค้ารักตัว”
“เค้าก็เหมือนกัน”
“แต่อยู่ที่โรงเรียนเค้าอาจจะทำเป็นไม่สนิทกับตัวนะ  แต่เค้ารักตัวจริง ๆ  ตัวเข้าใจใช่มั้ย”
“เค้าเข้าใจ  ฟัคยู...โรงเรียน....ฟัคยูพวกอาจารย์งี่เง่า  เค้าไม่แคร์หรอก”
“เค้าจะช่วยให้ตัวผ่านวิชาเลข  อย่ากังวลไปเลยนะ  พละด้วย  เค้าจะเป็นคู่ซ้อมให้ตัวเอง  ใครจะได้ไม่หัวเราะเยาะตัวไง”
“คร่อกกกกกก....แจ่บ ๆ”
“รักตัวนะ”




เห็นไหม....ใครว่าพี่น้องคู่นี้ไม่รักกัน  ถ้าคุณคิดว่าพวกเขาไม่รักกันล่ะก็  คุณคิดผิดแล้วล่ะ




เบนซินรักโอโม่....และโอโม่ก็รักเบนซิน....รักกันมากกว่าพี่น้องคู่ไหน ๆ....

.
.
.
.
.
.
จบ Interlude
.
.
.
.
.
ตอนต่อไปยังตัน ๆ อยู่  หมดสต๊อกพอดี  เลยเอาตอนคั่นมาให้อ่านกันก่อนนะจ๊ะ

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน : Interlude ลูกรัก-ลูกชัง (16/11/12)
เริ่มหัวข้อโดย: •♀NoM!_KunG♀• ที่ 16-11-2012 02:53:37

ให้ตายเถอะอ่านรวดเดียวจบแตน่ารักเปงบ้้า ><

คิคดอยากทำตัวแบบโอโม่บ้างจัง เกรียนดี

แต่ใครมนุษย์ปริศนานั้นเปงใครนะ น่ากลัวแฮะ รอรอต่อไปน้า

ขอติดตามด้วยคน คิคิ

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน : Interlude ลูกรัก-ลูกชัง (16/11/12)
เริ่มหัวข้อโดย: bebe ที่ 16-11-2012 04:41:43

น่ารักอ่า อ่านแล้วมันรุ้สึกอบอุ่นมากเรยย

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน : Interlude ลูกรัก-ลูกชัง (16/11/12)
เริ่มหัวข้อโดย: ♠DekDoy♠ ที่ 16-11-2012 09:13:57

พี่น้องคู่นี้น่ารักเกิ๊น

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน : Interlude ลูกรัก-ลูกชัง (16/11/12)
เริ่มหัวข้อโดย: sunshadow ที่ 16-11-2012 09:58:41

     คู่นี้นี่แสบแต่เด็กเลยนะ
     แต่เกลียดกันดีๆ ไหงโตแล้วอยู่ๆก็เกิดรักกันงี้อ่า

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน : Interlude ลูกรัก-ลูกชัง (16/11/12)
เริ่มหัวข้อโดย: iammz ที่ 16-11-2012 10:11:14

น่ารักจังค่ะ

 :กอด1:

+1

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน : Interlude ลูกรัก-ลูกชัง (16/11/12)
เริ่มหัวข้อโดย: mutyamania ที่ 16-11-2012 13:11:10

อ้างจาก: sunshadow ที่ 16-11-2012 09:58:41  

     คู่นี้นี่แสบแต่เด็กเลยนะ
     แต่เกลียดกันดีๆ ไหงโตแล้วอยู่ๆก็เกิดรักกันงี้อ่า

ขอตอบว่าเป็นเพราะแรงกดดัน  ที่ทั้งคู่ได้รับเหมือน ๆ กัน  อีกคนจากพ่อ....อีกคนจากแม่  แฝดเลยรู้สึกเข้าใจกันและกัน  เมื่อต่างฝ่ายต่างเข้าใจหัวอกของอีกฝ่าย  และไม่รู้จะหันหน้าไปพึ่งใคร  ก็เลยกลายเป็นว่าพวกมันจำต้องรักกัน...(ทั้งที่อิจฉากัน)

แต่ภาคปกติคือพวกมันโตแล้วประมาณหนึ่ง  อาจจะเริ่มคิดถึงชีวิตของตัวเองเป็นหลัก  หัวเห็ดก็เลิกอิจฉาเบน  เพราะได้เบนเป็นพวก  เลยสนใจเรื่องรัก ๆใคร่ ๆส่วนตัวมากกว่า

แฝดไม่ได้เกลียดกันเน้อ  แต่สถานการณ์มันบังคับ บางทีพ่อแม่เลี้ยงลูกผิด ๆ แสดงออกว่ารักลูกไม่เท่ากัน  ถ้าสมมุติว่าเป็นเบนหรือเห็ดที่กลายเป็นหมาหัวเน่า  ทั้งคู่อาจจะเกลียดกันไปเลยก็ได้  แต่นี่ต่างฝ่ายต่างก็มีพ่อแม่คอยเป็นแบค  จะขาดก็แต่ความรักอีกครึ่งหนึ่งเท่านั้นเอง  พวกมันก็เลยชดเชยตรงส่วนนั้น  ด้วยกันรักกันมากขึ้น.....


นิยายอีกเรื่องที่เคยแต่ง  เป็นแนวแฝดเหมือนกัน  แต่ตัวละครแฝดน้องถูกทั้งพ่อและแม่เพิกเฉย  เลยกลายเป็นเด็กก้าวร้าวเก็บกด  แต่จะไม่แสดงออก  แล้วมาลงกับพี่ชาย  บังคับให้พี่ชายรักตัวเองคนเดียว  เรื่องนั้นเรตติ้งไม่ดี  แต่ชอบ  เพราะแต่งออกมาได้ป่วยดีทั้งพี่และน้อง  ไม่เหมือนเรื่องนี้ที่ออกจะแบ๊ว ๆใส ๆ 555+ 

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน : Interlude ลูกรัก-ลูกชัง (16/11/12)
เริ่มหัวข้อโดย: tonkhaw ที่ 16-11-2012 15:59:18

เค้าปลื้มเรื่องนี้

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน : Interlude ลูกรัก-ลูกชัง (16/11/12)
เริ่มหัวข้อโดย: nunnan ที่ 16-11-2012 16:51:25

อิจฉาความรักของ ตัว จังงง :impress2: :impress2: :L2:

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน : Interlude ลูกรัก-ลูกชัง (16/11/12)
เริ่มหัวข้อโดย: คนโง่ ที่ 16-11-2012 22:09:41

ปลื้มอะ! :-[


ชอบแฝดคู่นี้มาก!!!!

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน : Interlude ลูกรัก-ลูกชัง (16/11/12)
เริ่มหัวข้อโดย: nightsza ที่ 16-11-2012 23:34:55

พี่น้องคู่นี้รักกันดีจัง น่ารักๆ

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน : บทที่ 10 ผู้หญิงของหู้ (21/11/12)
เริ่มหัวข้อโดย: mutyamania ที่ 21-11-2012 01:32:10

บทที่ 10  ผู้หญิงของหู้....






“พวกมึงคร้าบบบบบ.....นี่แฟนกูคร้าบบบบ....สวัสดีแฟนกูกันซะสิคร้าบบบบบ”



ใครล่ะมันจะไปคาดคิด....!!!!!



“นี่เพื่อนเค้า.....ไอ้ห่าเป๋า....อีขันที....ไอ้ดีเซล....ไอ้เห็ด”



ว่าคนที่ทั้งกวนประสาท..... 
ปากหมาพูดจาสุนัขไม่รับประทาน..... 



“นี่กวาง....น่ารักป่ะล่ะ...เด็กเซคเรานี่แหละ...แต่ไม่ค่อยเข้า....แต่ถึงไม่ค่อยมาเรียน....คะแนนก็เริ่ดสะแมนแตนทุกวิชาเลยนะพวกมึงงงงง”




หน้าตาก็เข้าขั้นเกือบแย่  รูปร่างรึก็ห่างไกลจากคำว่าเพอร์เฟคไปไกลถึงชาติหน้า.....ตาตี่  หน้ากลม  บานเป็นกระด้ง  ตัวสั้น  แถมยังอวบระยะสุดท้าย....คิ้วหนาๆ รก ๆไม่ได้ทำให้ดูดีอย่างที่คิด  แม้นว่า...หากการที่อ่านจากตัวหนังสือ  ซึ่งบรรยายคุณลักษณะดังนี้  จะทำให้จินตนาการกันถึงเด็กอ้วนแก้มยุ้ย  หน้าตาน่ารัก  เสี่ยวหลงเปา  ที่พอจับลดน้ำหนักปุ๊บ  ก็จะกลายเป็นหนุ่มน้อยเคะแบ๊วกันไปแล้วก็ตาม  อย่าลืมสิ  แค่อ่านแบบไม่มีภาพประกอบ  พวกคุณจะไปตรัสรู้ได้ไงกันล่ะ....



“อีขันทีมึงเอากระเป๋าหลบไปเลย....ฟราย!!!....กูจะให้กวางนั่งตรงนี้เว้ย.....จะได้ดู๋ดี๋แบบไม่มีใครเห็น  คริคริคริ”




ความเป็นสุภาพบุรุษลูกผู้ชายรึก็หาไม่ค่อยจะเจอ....






ผู้ชายอย่างนายเต้าหู้....








จะมีวาสนา  ได้ผู้หญิงที่ทั้งสวย  น่ารัก  แถมยังคุณหนูไฮโซ  มารยาทดีแบบนี้มาเป็นแฟน  แม้แต่หัวเห็ดยังตาลุกวาวด้วยความอิจฉา....ถ้าไม่ติดว่าเบี่ยงเบนไปแล้ว  งานนี้มีแย่งแน่นอน!!!!



แต่ที่แน่ ๆงานนี้มีใครบางคนไม่พอใจเอามาก ๆ......ปกติก็ยิ่งเกลียดมนุษย์เพศหญิง  อันนอกเหนือไปจากแม่ของตัวเองเป็นทุนเดิมอยู่แล้ว  ฮ่องเต้ไม่ได้เลือกที่รัก  มักที่ชัง  รังเกียจเฉพาะคนสวย ๆ หรอกนะ  ขอให้เป็นผู้หญิงเถอะ  เกลียดแม่งหมดแหละ  แต่แม่คนนี้พิเศษไข่ใส่มากหน่อย  เนื่องจากจมูกตุ๊ด  ได้กลิ่นแปลก ๆ ที่ไม่ค่อยน่าไว้ใจนัก.....



กลิ่นอสรพิษ....
.
.
.
.
.
.
.
“หู้....กินนี่ดิ....กุ้งตัวโตมากอ่ะ...เรารู้ว่าเธอชอบ”
“อ้ามมมม”
“หู้น่ารัก....กินเก่งแบบนี้  เรารักตายเลย”
“อ่ะคร้าบบบผม”


กวางเพิ่งจะเข้ามาอยู่ในกลุ่มของพวกเขาได้พักหนึ่ง  เธอเป็นนักศึกษาที่เรียนกลุ่มเดียวกันกับพวกของนายเต้าหู้  แต่ว่าไม่ค่อยได้เข้าเรียน  เพราะปัญหาด้านสุขภาพ  แต่ถึงอย่างนั้น  คะแนนสอบกลางภาคของเธอก็จัดอยู่ในขั้นที่ดีถึงดีมาก  บางวิชาแม้ไม่เคยเข้าเรียนเลย  แต่ก็ได้คะแนนเกือบเต็ม  กวางเป็นผู้หญิงเรียบร้อยและขี้อาย  ใบหน้าสวยแบบหวานเย็น  ถูกซ่อนอยู่หลังแว่นกรอบหนา  และไม่เคยแต่งหน้า  กวางไม่ค่อยมีเพื่อนสนิท  ชนิดที่เกาะกลุ่มกันไปไหน ๆ  เธอมีก็แต่เพื่อนที่ทำงานกลุ่มเท่านั้นเอง  ซึ่งพอมีงานสำคัญ...ต่อให้ป่วยหนัก  เธอก็ไม่เคยเอาเปรียบเพื่อนโดยการทำตัวเป็นปลิง  สิงกินคะแนนฟรี ๆ


ขนาดไม่แต่งหน้ายังดูสวยขนาดนี้  กวางไม่ใช่ผู้หญิงประเพศน่ารัก  แอ๊บแบ๊วเพราะสวมบิ๊กอาย  ม้วนผมเกลียวหลอด  แต่เป็นผู้หญิงที่มีโครงสร้างสมบูรณ์แบบ  ผมหยิกเป็นลอนธรรมชาติปล่อยยาวถึงกลางหลังโดยไม่ซอย  หรือทำสี  หากวันไหนหนีบตรงมา  ก็จะยิ่งดูเป็นคุณหนูเข้าไปใหญ่  ตอนนี้เธอสามารถมาเรียนได้เป็นปกติแล้ว  เพราะอาการของเธอดีขึ้นจากการผ่าตัด


ฮ่องเต้เคยเอ่ยถามอย่างหมั่นไส้  ว่าสองคนนี้ไปรู้จักถึงขั้นคบหากันได้อย่างไร  นายเต้าหู้จึงเฉลยว่า  เขาจีบกวางตั้งแต่ตอนรับน้องแล้ว  มีทั้งเบอร์  อีเมลล์  และโซเชี่ยลเน็ตเวิร์ค  ทั้งคู่แอบส่งสายตากันปิ๊งปั๊งในห้องเรียน  แต่ไม่มีใครสังเกตเห็น


ฮ่องเต้ยังไม่วายกัดเข้าให้  ผู้หญิงเรียบร้อยแบบไหนกัน  ที่ให้ทั้งเบอร์  ทั้งอีเมลล์กับผู้ชายที่เพิ่งรู้จัก  เพื่อให้เขาจีบเธอได้สะดวก  เซ้นส์ตัวแม่ของฮ่องเต้ทำงานโดยอัตโนมัติ  ว่าผู้หญิงที่ชื่อกวาง  อาจจะไม่ได้เรียบร้อยใสซื่ออย่างที่เห็น  นี่ถ้านายเต้าหู้ได้ดูละครกับคนอื่นเขาบ้าง  คงต้องคุ้นกับท่าทางของกวางแน่ ๆ ว่ามันช่างเหมือนตัวละครรัชนก  ในเรื่องแรงเงาเสียเหลือเกิน


แน่นอนที่สุด!!!!  เต้าหู้เถียงแทนอย่างปกป้อง  ก็คนที่ด้านขอก่อนน่ะ...มันเขาต่างหาก  แล้วกวางก็ไม่ได้ให้ทันทีที่ขอเสียหน่อย   ของแบบนี้มันขึ้นอยู่กับชั้นเชิงในการสีหญิง  ตุ๊ดอย่างฮ่องเต้ไม่มีวันเข้าใจหรอก


ฮ่องเต้เถียงกลับ  หากเป็นผู้ชายคนอื่นเขาจะไม่ว่าเลยสักคำ  แต่นี่มันนายเต้าหู้  ผู้ชายป่าเถื่อน  หยาบคาย  แถมยังชอบพูดจาลามกสัปดน  ผู้หญิงคนไหนที่มันเข้าหา  ยังไม่ทันเอ่ยปากขอเบอร์  เขาก็ไล่ตะเพิดมันแล้ว  แต่คิดไปคิดมา  ที่ผู้หญิงยอมให้  อาจเป็นเพราะไม่รู้ว่าอีกฝ่ายจะจีบเธอมากกว่า  อย่าลืมสิ กลุ่มเขาในตอนนั้นมีอยู่แค่สามคน  แล้วสองในสามก็ไม่ใช่ผู้ชายแท้ ๆ อย่างที่รู้กันอยู่  แต่ที่แปลกคือมันกลายมาเป็นแฟนกันนี่แหละ....


“แล้วแกไม่รู้เหรอยะ....ว่ามันเรียน ๆ หยุดๆ  มันป่วยเป็นโรคห่าอะไร”
“กูไม่ได้ชอบเสือกเหมือนมึงนี่.....ไอ้ขันทีขี้ยุเอ๊ย.....เพราะคนแบบมึงนี่เอง.....ราชวงศ์ถึงได้ปั่นป่วน”  เต้าหู้นึกไปถึงหนังจีนเรื่องหนึ่งที่ม๊าชอบเปิดดู  สมัยก่อนนู้นนนนน  ขันทีชอบยุยง  น่าจับมาตัดหัว!!!!!
“ชั้นอยากเสือกตายแหละย่ะ.....แกจะคบใคร....จะอึ๊บใคร...ก็เรื่องของแกดิ”
“วันนี้มึงไปส่งห่าเป๋าคนเดียวนะ  กูมีเดท”
“แมร่งเหี้ย.....เห็นผู้หญิงสำคัญกว่าเพื่อน”
"เอาไว้มึงมีผัว  มึงจะถอนคำพูด  อีห่า"


วันนั้นเต้าหู้ไม่ได้ไปส่งเป๋า  ฮ่องเต้...กับฝาแฝดจึงยกโขยงกันไปบ้านเป๋าอย่างเงียบ ๆ แต่ก็ไม่ทันจะได้เคลื่อนพลกันไปไหนไกลนัก......เพราะแขกที่ไม่ได้รับเชิญอย่างพี่หนึ่ง  ดักรออยู่หน้ามหาวิทยาลัย  เหมือนมีญาณสัมผัส....


“มึงอีกแล้วนะ.....เบน....นายอย่ายอมนะ....มันนี่แหละ....พี่ว่ามันแน่ ๆ”  หัวเห็ดแยกเขี้ยว  ตั้งท่าจะกระโจนใส่ท่าเดียว  เรื่องทั้งหมดเลยแดงขึ้น  หนึ่งซักไซ้คนที่สามารถหลอกถามได้ง่ายที่สุด  นายฮ่องเต้นั่นประไร  แค่เขายิ้มหล่อ  อีกฝ่ายก็ใจละลายแล้ว  กว่าทุกคนจะทันเบรค  พ่อคุณก็เล่าไปถึงไหนต่อไหน


ตอนนี้หนึ่งแต่งหน้าบางลง....แม่บอกว่าสิวของเขาเริ่มน้อยลงแล้ว  เหลือรอยหลุมข้างแก้ม  กับสิวผดอีกเล็กน้อย  สิวเสี้ยนก็มีบ้าง  แต่ไม่เยอะ  พวกสิวอุดตันกับสิวอักเสบนี่หายไปจากชีวิตนานพอสมควร  แต่เมื่อวานเหมือนมันจะคิดถึง  เลยแอบกลับมาเยี่ยมเยียนสองเม็ด....


หัวเห็ดฮึดฮัด  ยิ่งเห็นอีกฝ่ายทำหน้าซื่อตาใส  ทำทีเป็นห่วงใยอย่างเกินจริง  ก็อยากจะัปรี่เข้าไปกัดให้หูขาด  แต่หนึ่งก็ห่วงรุ่นน้องจริง ๆ นั่นแหละ  เขาถูกตัดชื่ออกจากผู้ต้องสงสัยไปนานแล้ว  ตั้งแต่เริ่มรุกเป๋าอย่างจริงจัง  ขณะที่ไอ้โรคจิตนั้นกลับยังคงรังควาญอย่างสม่ำเสมอ  ไม่บ่อยมาก....แต่ก็ยอมไม่หายไป  อีกอย่างหนึ่ง....ภาพจากมุมกล้องในห้องเรียน  ทำให้มั่นใจว่าไม่ใช่แน่ ๆ....อย่างน้อยก็ไม่ใช่คนถ่ายรูปเป๋าตอนเผลอละกัน


แต่หัวเห็ดและเบนซินกลับไม่คิดแบบนั้น  แค่ภาพน่ะ  ให้ใครถ่ายก็ได้  โรคจิตอาจทำเป็นขบวนการ  เบนซินสงสัยไปตามสมมติฐาน  แต่หัวเห็ดน่ะอคติส่วนตัวล้วน ๆ


เป๋าเองต่างหากที่กางแขนปกป้องฝ่ายนั้น  เป๋าบอกว่าตอนไปเดินเที่ยวกันเมื่อนานมาแล้วนั้น  เขารู้สึกปลอดภัยเมื่ออยู่ใกล้พี่หนึ่ง  มากเสียยิ่งกว่าอยู่บ้านคนเดียวเสียอีก  เซ้นส์มันบอกว่าคน ๆนี้แค่ผิดปกติแบบเบสิค  ไม่ได้จิตวิปลาสถึงขนาดจะขู่ฆ่าใครได้  ออกไปทางต๊องบ้องตื้น  ผสมโอตาคุมากกว่า....


แต่ถ้าให้กลับบ้านด้วยกันตามลำพังน่ะ....ไม่เอาด้วยหรอกนะ....กลัวโดนจับทำเมียอยู่....ยิ่งไปกว่านั้น...กลัวมันทำเสร็จแล้วจะรับผิดชอบนี่สิ...เรื่องใหญ่เลย....ถึงจะหล่อ(แบบปลอม ๆ)แล้ว...แต่เป๋าก็ไม่ใจง่ายหรอกนะ


“ไม่ลองตามเบอร์มันดูล่ะครับ....ว่ามันอยู่ที่ไหน”  พี่หนึ่งเสนอ  แต่ทุกคนกลับส่ายหัว
“มันไม่ได้ใช้เบอร์ตู้นะพี่หนึ่ง  จะได้ตามกันง่าย ๆ เป๋าว่ามันเอาซิมที่แลกเซเว่นมานั่นแหละ  โทรเสร็จก็หักทิ้ง  อย่างเรา ๆจะไปตามได้ที่ไหน  ไม่ใช่หนังซีเอสไอนะครับ  จะได้มีเครื่องเช็คพิกัด ณ ตอนนั้นที่มันโทรมาน่ะ”
“งั้น....มันหาเบอร์น้องเป๋าได้ไงอ่ะ....”
“นั่นสิ...ผมว่าผมเปลี่ยนเบอร์แล้วนา....ยังโดนจนได้...ห้าครั้งแล้วเนี่ย...จนจะเลิกใช้โทรศัพท์แล้ว”
“คนรู้จักรึเปล่าเหอะ”
“พี่หนึ่งหมายความว่าไง”
“บางทีวิธีของมันอาจจะไม่ซับซ้อนอย่างที่คิด....สมมติว่าเข้าหาทางคนใกล้ตัวล่ะ....สมมติว่าน้องเห็ดเป็นไอ้โรคจิต...”
“เอาคนนอกกลุ่มสิวะ  กูต้องมีเบอร์เป๋าอยู่แล้ว”  หัวเห็ดเอ่ยขัด
“งั้นถ้าน้องเห็ด....ถูกใครซักคนตีสนิท....แล้วแอบเอาเบอร์ของน้องเป๋า....จากเครื่องของน้องเห็ดที่เมมไว้ตอนเผลอ...ต่อให้เปลี่ยนเบอร์ร้อยครั้ง....ก็ไม่ยากหรอกมั้ง”  ทุกคนเริ่มคิดตามพี่หนึ่ง  อาจเป็นแฟนนายเต้าหู้รึเปล่า?  แต่นั่นน่ะมันผู้หญิงนะ....แถมยังสวยน่ารักมากซะด้วย  แรงจูงใจยิ่งไม่น่ามีใหญ่  ทั้งชีวิตของเป๋า...ชอบผู้ชายก็แค่เบนซินคนเดียว...จะว่าหึงเต้าหู้ก็ไม่น่าใช่...ชอบเขาก็ยิ่งเป็นไปไม่ได้ใหญ่....ใคร ๆ ก็ดูออกว่าเขาไม่แมน....ซึ่งคนที่จะชอบเขา...มันก็ต้องไม่ใช่ผู้หญิงอยู่แล้วนี่นะ



แล้วถ้าสมมติไอ้โรคจิตนั่นไม่ได้ชอบเขาล่ะ....


ถึงจะบอกว่า...อาจจะเป็นคนที่ชอบเบนซิน  มาเล่นงานเขาก็เถอะ....แต่ว่าเบนซินก็ไม่ได้มีท่าทีสนใจเขาเลยนี่นา  ในตอนนั้นน่ะ...แม้แต่ตอนนี้เองก็เหอะ....ตอนนั้น...ก็คือตอนที่มันเริ่มรังควาญเขา...


ดังนั้นคนที่สนใจเขาอย่างออกนอกหน้า  ในช่วงเวลานั้น  ก็มีอยู่เพียงสองคน....พี่หนึ่ง....โอโม่....ถ้าคิดแบบนี้แล้วล่ะก็นะ  ก็มีสิทธิ์เป็นไปได้เหมือนกัน  เพราะมันเองก็เคยบอกเอาไว้  ว่าเขาทำให้มันเสียใจ  จนต้องเอาคืนให้สาสม....


แต่ถ้าตัดพี่หนึ่งออกไปล่ะ...ช่วงนั้นพี่หนึ่งเองก็ไม่ได้ดูน่าพิศมัยเท่าไหร่....ออกจะน่าสงสัยกว่าใครด้วยซ้ำ  ทีนี้จะเหลือก็แต่หัวเห็ด  เด็กแนวกับผมสุดล้ำ  ที่หน้าตาหล่อปนน่ารักใช่เล่น  ผู้หญิงหรือผู้ชายที่หลงไอ้หมอนี่  คงต้องมีรสนิยมแปลกหน่อย  แล้วก็ต้องมีบุคลิกที่ไม่ธรรมดาสามัญ.... 









ซึ่งถ้าคิดแบบนี้....ผู้หญิงอย่างแม่กวาง  ก็น่าจะถูกจัดอยู่ในลิสต์ผู้ต้องสงสัยไม่ใช่รึไงกัน?
 

.....................................................................

เพิ่งได้งานใหม่  อาจมาไม่บ่อย  มาทีก็สั้นเกิ๊น  แต่อย่าเพิ่งทิ้งกันนะ  หยุดวีคเอนด์จะมาแบบจุใจ...ไม่รับปาก...แต่จะพยายาม

มีคนเชียร์เบนเป๋า...งั้นให้หัวเห็ดคู่พี่หนึ่งไหม  สมกันดีนะ  หลุดโลกทั้งคู่ 5555+

ไอ้โรคจิตเปิดตัวแล้ว ?....แหม...ไม่เคยดู Scream กันเหรอ....มันมีมากกว่าหนึ่งคนนะ...ฆาตกรน่ะ

ดังนั้น...ลุ้นต่อไปเหอะว่าใคร...กวางอาจจะเป็นนักสืบหญิงปลอมตัวมาก็ได้ 555+ 

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน : บทที่ 10 ผู้หญิงของหู้ (21/11/12)
เริ่มหัวข้อโดย: •♀NoM!_KunG♀• ที่ 21-11-2012 02:39:12

โอ๊ะ มีปริศนาได้ตลอดเลยน้อ อยากรุ็แว้วๆ ><

รอรอต่อปาย คิคิ

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน : บทที่ 10 ผู้หญิงของหู้ (21/11/12)
เริ่มหัวข้อโดย: iammz ที่ 21-11-2012 03:47:24

โอยยย ลุ้นๆๆๆ >.<

ขอบคุณค่ะ

 :L2:

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน : บทที่ 10 ผู้หญิงของหู้ (21/11/12)
เริ่มหัวข้อโดย: daboo ที่ 21-11-2012 08:39:31

รอต่อนะครับ



กำลังได้ฟิวเลย



เริ่มเจ้มจ้นเรื่อยๆ

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน : บทที่ 10 ผู้หญิงของหู้ (21/11/12)
เริ่มหัวข้อโดย: ♠DekDoy♠ ที่ 21-11-2012 09:05:25

ลุ้น ๆ

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน : บทที่ 10 ผู้หญิงของหู้ (21/11/12)
เริ่มหัวข้อโดย: krit24 ที่ 21-11-2012 17:34:57

งง ใครคือไอ้โรคจิตตัวจริงอ่ะ

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน : บทที่ 10 ผู้หญิงของหู้ (21/11/12)
เริ่มหัวข้อโดย: tonkhaw ที่ 21-11-2012 17:45:13

ไม่อ้าวววววววววววววว เบนเป๋า

เอาเบน โอโม่ นะ

พลีสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสส

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน : บทที่ 10 ผู้หญิงของหู้ (21/11/12)
เริ่มหัวข้อโดย: mutyamania ที่ 21-11-2012 20:32:55

ดันค่ะ

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน : บทที่ 10 ผู้หญิงของหู้ (21/11/12)
เริ่มหัวข้อโดย: Zitraphat ที่ 21-11-2012 21:02:18

อ้างจาก: mutyamania ที่ 21-11-2012 20:32:55  

ดันค่ะ

อย่าดันอย่างเดียวสิจ๊ะที่รัก...เอานิ้วจิ้มคีย์บอร์ดด้วย เหอะๆๆๆ :a3:

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน : บทที่ 10 ผู้หญิงของหู้ (21/11/12)
เริ่มหัวข้อโดย: Dark_Noah ที่ 21-11-2012 23:30:45

เฮ้ย เห็ดกับพี่หนึ่งก็ได้นะ แต่... จะดีหรอ  o22

กวางคือสาวดุ้นมาแอบชอบเป๋า  :a5:

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน : บทที่ 10 ผู้หญิงของหู้ (21/11/12)
เริ่มหัวข้อโดย: ordkrub ที่ 22-11-2012 12:00:47

ซับซ้อน ซ่อนเง่ือน จริงๆ

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน : บทที่ 10 ผู้หญิงของหู้ (21/11/12)
เริ่มหัวข้อโดย: sunshadow ที่ 22-11-2012 14:50:07

    แหม ลึกลับซับซ้อนซะจริงๆ เดาไม่ถูกเลยทีเดียว

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน : บทที่ 11 Who R U?... (23/11/12)
เริ่มหัวข้อโดย: mutyamania ที่ 23-11-2012 23:23:36

บทที่ 11  Who R U? (BABy…..)  o18






“ยังไม่นอนอีกเหรอเห็ด”


เบนซินเอ่ยถามที่ชาย....ที่หนีจากอ้อมกอดของเขากลางดึก  ตอนนี้หมอนข้างส่วนตัวของยักษ์ใหญ่  กำลังยืนเหม่อลอยอยู่ตรงระเบียงหลังห้อง  ตาโตของเจ้าหัวเห็ดทอดยาวออกไปไกล  จนน้องชายต้องโบกมือไปมาเพื่อเรียกสติ 


“พี่นอนไม่หลับ”
“เครียดเหรอ”
“อื่อ”
“เรื่องเป๋าสินะ”
“ก็หลายเรื่อง...."
".....อืม"
"เบน....ทำไมความรักของพี่มันถึงได้มีอุปสรรคจริงวะ  ทั้งไอ้โรคจิต...ทั้งไอ้พี่หนึ่ง....ทั้งเป๋า....ที่ไม่เคยสนใจพี่  ทั้งที่บอกว่าจะให้โอกาส  นายหลอกพี่หรือเปล่าเบน  วันนั้นน่ะ....เป๋าไม่ได้พูดแบบนั้นหรอกใช่มั้ย”  สุดท้าย...เจ้าหัวเห็ดก็เลือกที่จะปล่อยออกมาอย่างอัดอั้น  โอโม่ถอนใจยาว  โดยไม่เหลือบมองหน้าของคู่สนทนา...


แฝดน้องหน้าเจื่อนกับสิ่งที่รู้อยู่แก่ใจ  ตกอยู่ในสภาพกลืนไม่เข้า  คายไม่ออก  โอกาสของหัวเห็ด  แลกกับโอกาสของเป๋า....ที่จะพิสูจน์ตัวเองเพื่อพิชิตใจเขา  หัวเห็ดจะรู้เรื่องนี้ไม่ได้เด็ดขาด  มิเช่นนั้นแล้ว  เขามันก็คนทรยศดี ๆนี่เอง...


เขาควรจะเชียร์พี่ชายสิ...นั่นแหละ  สิ่งที่คนเป็นน้องควรทำ  แค่ลุ้นอยู่ห่าง ๆ ก็พอแล้ว  แต่ในเมื่อฝ่ายนั้นบอกปัดแบบไม่มีเยื่อใย  แล้วเขาจะทำอย่างไรได้ล่ะ  การบอกความจริงทุกอย่าง  เจ้าเด็กที่ไม่เคยคิดมากตรงหน้าเขานี่  ก็อาจจะกลายเป็นคนเจ้าคิดเจ้าแค้น  จนพาลจะมองหน้ากันไม่ติด  เขารักพี่ชาย...รักมากเสียด้วย  จนไม่อยากจะสูญเสียความรู้สึกดีดีไป  เพียงเพราะเรื่องรัก ๆ ใคร่ ๆ ของคนนอก....ใช่....เขาคงทนไม่ได้หรอก....ที่จะเห็นเจ้าเด็กร่าเริง  กลายเป็นหมองเศร้าอมทุกข์


เขาเองก็ไม่ได้รังเกียจอะไรเป๋าหรอกนะ  ยังไงเสีย...เจ้าตัวเล็กจิ๋วเองก็น่ารักในสายตาของเขาอยู่ดีนั่นแหละ  แต่เขาคงคิดอะไรลึกซึ้งไปกว่านั้นไม่ได้แล้ว  การที่จูบกันแล้วไม่รู้สึกรังเกียจ  ไม่ได้แปลว่าชอบ....หรือเขาจะเบี่ยงเบนตามพี่ชายไปอีกคน....จริงไหม?


“พี่น่ะ....อิจฉานายมาตลอด  มันไม่เกี่ยวกับพ่อหรือแม่จะรักใครมากกว่ากัน  แต่พี่ก็อิจฉานายอยู่ดี  นายเหนือกว่าพี่ทุกอย่าง  ผู้หญิงทุกคนสนใจแต่นาย..หึ....ส่วนพี่....มันก็แค่สะพานให้พวกนั้นข้ามไปหานายได้สะดวกก็เท่านั้นแหละ”


ไอ้ตัวขาวหน้าหม่นหมอง  เมื่อนึกย้อนถึงความหลัง  หัวเห็ดเดินกลับเข้าไปในห้อง  โดยมีอีกฝ่ายเดินตามมาติด ๆ


“ถ้านายนอนไม่หลับ...พี่ให้นายกอดก็ได้”
“ช่างเถอะ...ไหน ๆ ก็ไม่หลับแล้ว  เรานั่งดูทีวีกันดีกว่า”
“อืม”


แสงสลัวจากไฟดวงเล็ก  และแสงจากหน้าจอโทรทัศน์  สะท้อนใบหน้าของพี่ชายให้เด่นชัดขึ้น  ภายในห้องมืด ๆ  เบนซินไม่ได้สนใจรายการทีวีเลยแม้แต่นิดเดียว  เขาจ้องมองใบหน้าซีกหนึ่งของพี่ชาย  ที่หัวเราะไปกับโชว์จำอวดในโทรทัศน์




เมื่อไหร่กันนะ....ที่พี่โตขึ้นมากขนาดนี้
สำหรับเค้าแล้ว....พี่ไม่เคยเปลี่ยนไปเลยจริง ๆ





ยิ่งได้มองใบหน้ารั้น ๆของพี่แล้ว  มันก็ทำให้รู้สึกดีอย่างบอกไม่ถูก  คิดแล้วใจเสีย  หากว่าวันหนึ่ง  พวกเขาอาจจะไม่ได้อยู่ด้วยกันอย่างทุกวันนี้  วันหนึ่งอีกฝ่ายจะต้องจากไป....ไม่ใช่แค่เรื่องน่ากลัวอย่างความตาย  หากแม้แต่ความรักที่สวยงาม  ก็อาจจะพรากพี่ไปจากเขา...


ถ้าวันหนึ่งพี่ตกหลุมรักใครสักคน  แล้วคน ๆนั้นก็ตกหลุมรักพี่เช่นกัน  แล้วน้องชายอย่างเขาล่ะ  ยังจะมีความหมายอยู่อีกไหม





เค้ารักตัว
เค้าก็รักตัว





เด็กสองคนผลัดกันบอกรักซ้ำ ๆ จนกระทั่งผล็อยหลับ  ไม่มีใครยอมแพ้  เพราะในตอนนั้น  ต่างฝ่ายต่างก็คิดว่าความรักของตัวเองนั้น  มีมากกว่าอีกฝ่ายหนึ่ง  แหงล่ะ...พวกเขาต้องรักกันให้มาก ๆ เพื่อชดเชยอีกส่วนที่ขาด  ให้แก่กันและกัน  ทั้งที่ยังเด็กอยู่แท้ ๆ...


แล้วตอนนี้ล่ะ  พี่ชาย....ไม่รักเขาแล้วสินะ


“เห็ด”
“อะไร”
“เห็ดรักเป๋ามากเลยเหรอ”
“ไม่รู้สิ”
“แล้วเห็ดจะเสียใจมั้ย....ถ้าต้องผิดหวัง....เค้าแค่สมมติน่ะ”
“ยิ่งนานเท่าไหร่...พี่ก็ยิ่งชอบเค้ามากขึ้น....แล้วนายคิดว่าพี่จะเสียใจมั้ยล่ะ”
“นั่นสินะ”
“แต่พี่จะเสียใจมาก....ถ้าเค้าให้โอกาสพี่เพราะสงสาร....หรือเพราะ....”


พี่ชายเงียบไป  เงียบจนน่าใจหาย  วลีถัดมาแผ่วเบาราวเสียงกระซิบ


“มีคนไปขอร้องเค้า....”
“แต่เค้าทำเพื่อช่วยเห็ดนะ”
“พี่รู้....ตอนแรกมันก็ดีใจ....แต่คิด ๆแล้วทุกอย่างที่มันเป็นแบบนี้....มันเพราะนายทั้งนั้น  นายมีอิทธิพลกับเป๋ามากเกินไป....มากจนพี่กลัวว่า....ช่างเถอะ....ไม่เห็นจะแปลก  มันก็เป็นแบบนี้ทุกที”
“ใช่....มันก็เป็นแบบนั้นแหละ....แต่เห็ดรู้ไว้ด้วย  ว่าคนพวกนั้นไม่เคยสำคัญสำหรับเค้า....เห็ดต่างหากที่สำคัญ”
“เพราะแบบนี้ไง....พี่ถึง....เกลียดนาย....นายมันเพอร์เฟค  ส่วนพี่มันน่าสมเพช....นายสงสารพี่ใช่มั้ยล่ะ...หึ”


หัวเห็ดเปลี่ยนไป....เปลี่ยนไปแล้วจริง ๆ  เจ้าเด็กไฮเปอร์ที่ทำอะไรไม่คิด  ไม่เคยคิดก่อนพูด  แต่ตอนนี้มันไม่ใช่  เบนซินรู้สึกว่าพี่ชายในตอนนี้  ไม่ใช่คนที่เขารู้จักมาตลอดชีวิต  ก็คน ๆ นี้ไม่ใช่เหรอ  ที่บอกว่ารักเขา  คน ๆนี้ที่เคยบอกว่าไม่แคร์อะไรทั้งนั้นนอกจากเขา  พี่เคยรักเขาจริง ๆ หรือเปล่า  หรือเพราะจะใช้ประโยชน์จากตัวเขากันแน่...


“เห็ด...เกลียดเค้างั้นเหรอ”
“พี่...เปล่า....ไม่ได้เกลียด”
“ก็พี่เพิ่งพูดออกมา”
“นายอย่าเพิ่งดราม่าได้มั้ย...ก็เกลียดเป็นเรื่อง ๆ ไปไง....ยังไงเราก็พี่น้องกันนี่เนอะ”


อุ้งมือใหญ่กระชากคอเสื้อของพี่ชาย  เหนี่ยวตัวเจ้าเห็ดขี้นอยด์ให้เข้ามาใกล้....ใกล้จนแนบชิด  เบนซินก้มหน้าลงไป...เพื่อจ้องมองอีกฝ่ายให้ชัด ๆ


“นายโกรธอะไรเบน....เสื้อย้วยหมดแล้ว”
“...”
“เบน....พูดอะไรบ้างสิ”
“....”
“เบนปล่อยสิเว้ยยยยย”


ยิ่งดิ้นก็ยิ่งเหนื่อยเปล่า  เจ้าตัวโตไม่ได้ทำอะไร  นอกจากจ้องหน้าเขานิ่งไม่วางตา  หัวเห็ดขนลุกขึ้นมาเสียดื้อ ๆ พักหลังมานี่ไม่ใช่แค่เขาหรอกที่แปลกไป  เจ้าตัวโตนี่ก็ใช่ย่อยเสียที่ไหน  ชอบทำตัวเข้าใจยากอยู่เรื่อย  ทั้ง ๆ ที่เขาก็เป็นแบบนี้  เป็นพี่ชายที่เอาแต่ใจ  เป็นมานานแล้วด้วยซ้ำ  บางอย่างที่พูดออกไปก็แค่อารมณ์ขัดใจ  ไม่ใช่ความรู้สึกจริง ๆ เสียหน่อย  แต่อยู่ ๆเจ้าตัวโตก็เกิดจะเก็บมาคิด  แล้วทำท่าทางเหมือนกำลังน้อยใจ....


บ้าที่สุด!!!!


“เค้ารักตัว”
“พี่ก็รักนาย....แต่ปล่อยก่อนได้มั้ย”
“เค้าไม่อยากเสียตัวไป....ให้ใครทั้งนั้น....จำได้มั้ย....เค้ากับตัวจะอยู่ด้วยกันตลอดไป”


แวบหนึ่ง...หัวเห็ดรู้สึกเย็นยะเยือกกับท่าทางของน้อง  สันนิษฐานของพี่หนึ่งแว่บเข้ามาในห้วงความคิด....ถ้าเกิดเป็นไอ้หมอนี่ล่ะ....ถ้าเกิดไอ้โรคจิต...ไม่เคยมีตัวตนอยู่จริงล่ะ  แต่คือมิสเตอร์ไฮด์ที่ซ่อนตัวอยู่ในร่างของเจ้ายักษ์ใหญ่คนนี้  ที่ผ่านมาพวกเราไม่เคยสงสัยกันเอง...แต่ถ้าเกิดว่า...


ไม่น่า....เรารู้จักเด็กคนนี้ดี....ถึงเบนซินจะเงียบขรึมไปหน่อย  แต่เมื่ออยู่กับเขาแล้ว....มันก็ไม่ได้ขี้เก๊กเสียเท่าไหร่นัก  แต่ตอนที่ไม่ได้อยู่กับเขาล่ะ  ตอนที่เขาหลับเป็นตาย  เจ้าหมอนี่อาจจะตื่นขึ้นมากลางดึก....ไม่สิ.....เบนซินอีกคนหนึ่ง  ที่เจ้าตัวเองก็ไม่เคยรับรู้  เหมือนในหนังที่เขาดูเมื่อหัวค่ำนี้ยังไงล่ะ


ประจวบเหมาะเลย...กับตอนที่เขาสารภาพกับน้อง  ว่าตกหลุมรักเป๋า  หลังจากนั้นไม่นาน...เจ้าโรคจิตก็เริ่มลงมือ  เป๋าจะไปมีศัตรูที่ไหน?  วัน ๆ ก็อยู่แต่กับพวกเขานั่นแหละ  ถ้าเป็นเรื่องราวความแค้นตั้งแต่อดีตจริง ๆ อย่างที่สงสัยกัน  แล้วทำไมไอ้โรคจิตต้องลงมือตอนนี้ล่ะ  มันน่าจะทำตั้งนานแล้ว  นานตั้งแต่ตอนที่พวกเขาไม่เคยรู้จักกัน  ลงมือเชือดนิ่ม ๆ  โดยไม่มีใครคอยช่วยระวังให้....


“เบน....นายปล่อยพี่เถอะ....พี่เมื่อยแล้ว”
“เค้าไปนอนก่อนนะ....เห็ดก็อย่านอนให้มันดึกนักล่ะ...รู้มั้ย....ถึงพรุ่งนี้จะไม่มีเรียนก็เหอะ”
“เออ....นายไปนอนเหอะ”


น่ากลัว.....มันจะน่ากลัวเกินไปแล้วนะ  หัวเห็ดแทบทรุด  เมื่ออีกฝ่ายนั้นหายเข้าไปในห้องนอนแล้ว  ขนในร่างกายลุกชันโดยไม่ทราบสาเหตุ  เหลียวมองไปรอบ ๆ ห้องอย่างหวาด ๆ  จนต้องเดินไปเปิดไฟดวงกลางให้ห้องสว่างกว่าที่เป็น....



ขออย่าให้ใช่นายเลยเบน....น้องรักของพี่








พี่รักนาย....แต่ถ้านายเป็นโรคจิต....เราก็ลากันตรงนี้ล่ะนะ.....




แล้วกว่าหัวเห็ดจะหลับ....ก็เกือบสว่างโน่นแหละ
.
.
.
.
.
.
To be con

สั้นมั้ย...ก็สั้น(ฮา)  แต่ต้องรีบมาต่อ  เพราะเดี๋ยวจะไม่มีเวลา  เอาเป็นว่าถ้ามีโอกาสก็อาจจะมาบ่อย...แต่สั้น  แต่ถ้าไม่ว่างจริง ๆ ก็คงจะนาน ๆ ครั้ง  แต่มายาว....ตอนนี้ตารางชีวิตแปรปรวนสุดติ่ง  ทำงานอาทิตย์แรก  โดนเหวี่ยงจนหงอเลย...555+  แต่ก็ต้องทน....เดี๋ยวไม่ได้ดี 

หรือว่า....หรือว่า....จะใช่ไหมนะ....พอมีลุ้นไหม....ถ้าไอ้โรคจิตคือน้องเบน(ฮา)

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน : บทที่ 11 Who R U?... (23/11/12)
เริ่มหัวข้อโดย: ♠DekDoy♠ ที่ 23-11-2012 23:37:28

เห็ดอย่าสงสัยมั่วซั่วสิ เอ๊ะรึว่า?

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน : บทที่ 11 Who R U?... (23/11/12)
เริ่มหัวข้อโดย: nunnan ที่ 23-11-2012 23:38:40

สงสัยน้องตัวเองงซะได้้ :z6:

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน : บทที่ 11 Who R U?... (23/11/12)
เริ่มหัวข้อโดย: nightsza ที่ 24-11-2012 00:52:47

เห็ดสงสัยผิดคนแล้วล่ะ

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน : บทที่ 11 Who R U?... (23/11/12)
เริ่มหัวข้อโดย: •♀NoM!_KunG♀• ที่ 24-11-2012 03:25:54

โอ้ย จะขำก้อขำไม่ออก มันเศร้านะในอีกด้าน

แต่บุคลิกเห็ดทำเอาขำเปงบ้า ><

รอรอต่อไปน้า

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน : บทที่ 11 Who R U?... (23/11/12)
เริ่มหัวข้อโดย: iammz ที่ 24-11-2012 03:44:06

ม่ายน๊าา น้องเบนของเค้าต้องไม่เป็นไอ้โรคจิต >.<

+++++++++++

ขอบคุณค่ะ

 :L2:

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน : บทที่ 11 Who R U?... (23/11/12)
เริ่มหัวข้อโดย: daboo ที่ 24-11-2012 09:35:18

ไหงกลายเปนไม่เชื่อใจน้องตัวเองซะงั้นล่ะนี่

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน : บทที่ 11 Who R U?... (23/11/12)
เริ่มหัวข้อโดย: Zalzah_iP ที่ 24-11-2012 14:51:14

บ้าแล้ววววววว ไอ่เห็ดมันต๊องว่ะ

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน : บทที่ 11 Who R U?... (23/11/12)
เริ่มหัวข้อโดย: mutyamania ที่ 24-11-2012 18:43:32

ดันคร่า....

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน : บทที่ 11 Who R U?... (23/11/12)
เริ่มหัวข้อโดย: Satanza321 ที่ 24-11-2012 23:23:27

บ้าไปแว้ว นายหัวเห็ด สงสัยน้องตัวเองทำมาย(เอ๊ะหรือว่าเบนจะเป็น... :serius2:)

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน : บทที่ 11 Who R U?... (23/11/12)
เริ่มหัวข้อโดย: sunshadow ที่ 25-11-2012 03:02:52

     เบนนี่หวงพี่ชายจริงๆเลยน้าาา
     ดูแลกันดีขนาดนี้ไม่รู้ใครเป็นพี่ใครเป็นน้องกันแน่

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน : บทที่ 11 Who R U?... (23/11/12)
เริ่มหัวข้อโดย: minere_mi ที่ 25-11-2012 17:51:43

เห็ดนิสัยไม่ดีอ่ะ !!! มาสงสัยเบนของเค้าทำมายยย :m16:

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน : บทที่ 11 Who R U?... (23/11/12)
เริ่มหัวข้อโดย: tonkhaw ที่ 25-11-2012 18:45:59

นั่นสิ ถ้าเป็นเบนมันจะผิดคาดมาก

เเต่ก็อาจจะเป็นไปได้ ก็ต๋องๆกันทั้งพี่ทั้งน้องอยู่เเล้วนี่น่า

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน : บทที่ 11 Who R U?... (23/11/12)
เริ่มหัวข้อโดย: gngane ที่ 25-11-2012 20:00:02

ถึงเห็ดมันจะต๊อง  เเต่ว่ามันก็รักน้องนะเว้ยยยย


เเต่เบนหวงพี่แบบโคตรๆๆๆๆๆๆ


อย่าสงสัยน้องสิ่โอโม่ :z3:

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน : บทที่ 11 Who R U?... (23/11/12)
เริ่มหัวข้อโดย: pooinfinity ที่ 25-11-2012 21:26:45

ความที่เป็นเด็กไฮเปอร์ เห็ดเลยคิดอะไรนั้นนู่นนี้ไปเร็วมาก และพออันไหนที่จับประเด็นได้ ก็จะฝังใจกับอันนั้น
น่าสงสารเบนเบาๆ

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน : บทที่ 12 สมอลล์โม่...แอนด์....บิ๊กเบน!!!!(27/11/12)
เริ่มหัวข้อโดย: mutyamania ที่ 27-11-2012 00:14:05

บทที่ 12 สมอลล์โม่....แอนด์.....บิ๊กเบน








“~เค้าอาบด้วยคนสิเห็ด~”



หัวเห็ดค่อย ๆ แง้มเปิดประตูห้องน้ำ  หลังจากที่ทนฟังเสียงกำปั้นของเจ้ายักษ์ใหญ่ทุบโครมครามต่อไปไม่ไหว  ครั้นจะแกล้งทำเป็นไม่ได้ยิน  ก็เกรงว่าประตูจะพังเอาเสียก่อน  แล้วพอเปิดมาเจอน้องชายตัวโตยืนยิ้มแฉ่ง  เหมือนกับว่าเมื่อคืนนี้ไม่มีอะไรเกิดขึ้น  พี่ชายอย่างเขาก็ถึงกับขนลุกซู่....




ไม่ได้โล่งอกโล่งใจเลย...ให้ตายสิ.....



ยิ่งอีกคนเปลี่ยนอารมณ์เร็วเว่อร์แบบนี้  หัวเห็ดก็ชักจะกลัวเหมือนกันนะ  ไอ้สิ่งที่คิดเล่น ๆ เมื่อคืนจนทำเอานอนไม่หลับ  ก็รังแต่จะยิ่งตอกย้ำ  เมื่อคืนนี้ไม่ได้ทะเลาะกัน  ก็เหมือนทะเลาะ  เจ้าบิ๊กเบนควรจะสร้างบรรยากาศอึมครึม  แล้วรอให้เขาเป็นฝ่ายง้อสิ  ไม่ใช่ยิ้มระรื่นแบบนี้  ผิดวิสัยไอ้ขี้เก๊กไปหน่อยมั้ย



ก็จริงอยู่  ที่ว่าพออยู่กับเขาตามลำพังสองต่อสอง...น้องชายก็จะมีมุมอ้อน ๆ น่ารัก ๆ  ที่จะทำแต่กับเขาเท่านั้น  แต่มันต้องไม่ใช่รอยยิ้มผิดธรรมชาติแบบนี้แน่  คิดได้ดังนั้นจึงดันประตูปิด  แต่ช้าไปแล้ว....หัวเห็ดตัวกระหร่อง  จะมาสู้แรงไอ้ยักษ์ใหญ่ดำทะมึนได้อย่างไร



“เราอาบน้ำด้วยกันครั้งสุดท้ายกี่ขวบเบนนนนน”  เจ้าแฝดพี่  พยายามบังคับเสียงไม่ให้สั่น  ทำเหมือนว่าหยอกล้อกันตามปกติ
“กี่ขวบที่ไหน....ไม่นานมานี่เอง  เห็ดลืมแล้วเหรอ”
“เออ....ก็จริงนะ”
“ไม่ต้องอายเห็ด  เคยเห็นกันหมดทุกซอกทุกมุมแล้ว  ปิดไปก็ใช่มิด  ไอ้ไข่ย้อย”
“แย้กกกกกก”
“เค้าอาบให้ตัวนะ....เค้าอยากบริการตัว....เดี๋ยวต่อไปเค้ากับตัวก็ต้องแยกย้ายกันไปมีชีวิตเป็นของตัวเอง.....”
“อีกนานเหอะเบนนนนน”
“พอเรียนจบ...อาจจะได้ทำงานคนละที่  แล้วถึงตอนนั้นเราก็จะไม่ได้อยู่ด้วยกันอีก  มาใช้เวลาร่วมกันให้คุ้มเถอะนะ  เห็ดของเค้า”
“ไม่เอ๊า.....ไอ้เบน.....มึงอย่าเล่นงี้เซ่....อ๊ากกกก.....ปล่อยยยยย”



ไอ้ตัวโตกอดรัด  แนบชิด  สนิทสนม  มังกรดำที่กำลังสงบ....ตอนนี้เริ่มกระตุกตัวเตรียมจะตื่นมารบ  เมื่อร่างกายเสียดสีกัน  ยิ่งบนตัวเจ้าเห็ดมีแต่ฟองสบู่ลื่น ๆ บอกได้เลยว่าเรทเอ็กซ์....



มังกรดำกำลังดิ้นพล่านอยู่ตรงปากทางเข้าถ้ำ...หัวเห็ดในตอนนี้  หน้าตาเหมือนจะร้องไห้  แต่ร้องไม่ออก



“แบบนี้ใช่เหรอเบนนนนนนน....”
“ทำไมอ่ะ  ก็ถูหลังไงเห็ด”
“ก็เอามือถูสิฟะ!!!!”
“แบบนี้สะอาดกว่า.....เชื่อเค้า”



แฝดน้องเอาแผ่นอกของตน  ถูไถไปกับแผ่นหลังของพี่ชาย  ไอ้เห็ดได้แต่ยืนตัวแข็ง  จะขัดขืนก็ไม่กล้า  กลัวว่าอีกฝ่ายคลั่งขึ้นมา  เขาอาจจะถูกเจ้ากอริลล่าป่า  จับหักสองท่อน  แล้วฟาดกับพื้นปูนจนร่างแหลกเหลว  แล้วพอยิ่งนิ่ง  เจ้าเบนซินก็ยิ่งได้ใจ  คราวนี้มือใหญ่ ๆ เอื้อมมาถูร่างกายส่วนหน้าของเจ้าเห็ดกระป๋องบ้าง


“ตอนเด็ก ๆ เค้ากับตัวก็อาบให้กันแบบนี้  จำได้มั้ย  เค้าถูหลังตัว....ตัวถูหลังเค้า”
“จำได้สิ”



จำไม่ได้เฟ้ย!!!!!  หัวเห็ดแย้งเสียงดังอยู่ในใจ  เรื่องนมนานกาเลมาแล้ว  ใครมันจะไประลึกชาติได้  ยิ่งเจ้าตัวโตทำตัวแบ๊วใสเหมือนเมื่อก่อน.....เอ่อ.....หมายถึงตอนที่ยังเป็นเด็กน้อยวัยกระเตาะอ่านะ  หัวเห็ดก็ยิ่งสยองปนสยิว  เมื่อมือใหญ่ ๆ เปลี่ยนจากถูตามลำตัว  ลูบลงต่ำมาเรื่อย ๆ แล้วตอนนี้....เจ้าเบนซินก็กำลังฟอกกระปู๋ให้พี่ชาย....



“โอ้ยยยย!!!!....เจ็บงิ....เห็ดรังแกน้องทำไม”
“มันใช่เหรอเบน....เมื่อก่อนเราทำแบบนี้กันด้วยเรอะ”
“แหะ ๆ”



เบนซินคลำจมูกป้อย ๆ  ก็ไอ้เห็ดน่ะสิ  กระแทกหัวของมันเข้ามาเต็ม ๆดั้งจมูกของเขาเต็มรักเลย  พี่ชายของเขาหัวแข็งอย่างที่คิดเอาไว้ไม่มีผิด  แต่ก็ไม่คิดว่าจะได้เสียเลือดขนาดนี้  หัวเห็ดไม่สนใจเลือดกำเดาที่ไหลทะลัก  แต่กลับรีบล้างฟองสบู่ออกจากตัว  ก่อนที่จะมีคนอาสาล้างให้  ท่าถูของพี่ชายนั้น  ทำเอาแฝดน้องตะลึงจนตาค้าง



“เห็ดเซ็กส์ซี่”
“พ่องดิ”
“ล้างเสร็จแล้วมาแช่น้ำมันหอมคลายเครียดกันนะเห็ด”
“ฝัน?....ต่อไปนี้นายไม่ต้องเจ๋อเข้ามาอาบด้วยเลยนะ  ขนลุกชะมัด  เหมือนคิงคองตกมันไม่มีผิด”



คิดจะหนีเหรอเห็ด  คิดเหรอว่าคนอย่างเบนซิน  จะปล่อยให้ดอกเห็ดน้อย ๆ หลุดรอดเงื้อมมือไปได้  มือยังไม่ทันแตะถึงลูกบิดประตู  โอโม่ก็ถูกน้องชายจับอุ้มพาดบ่า  นำไปหย่อนลงอ่างอาบน้ำที่หยดน้ำมันหอมพร้อม ๆ กับตัวเขา



“อย่าทำหน้างั้นดิ”
“เบน....นายมันน่ากลัวขึ้นทุกวัน”
“เมื่อคืนนี้เค้าทำให้เห็ดกลัวสินะ  ไม่ต้องกลัว....เค้าไม่ทำร้ายเห็ดหรอก  เค้าขอแค่นี้  ขอใช้เวลากับเห็ดตามลำพัง  ตามประสาพี่น้องเหมือนแต่ก่อนไง”
“มันคงจะเหมือนแต่ก่อนอยู่หรอก  ทั้งนาย...ทั้งพี่....โตจนขนขึ้นเต็มไข่ย้อยหมดแล้ว”
“เค้ารู้....เห็ด.....ไม่ต้องย้ำหรอก....เค้ารู้ดีว่าทุกอย่างมันไม่เหมือนเดิม  เห็ดเจอความรักของเห็ดแล้ว  ถึงมันจะสมหวังหรือไม่  เห็ดก็จะต้องสู้ให้ถึงที่สุด  ไม่ว่าเค้าจะช่วยหรือไม่ช่วย  เห็ดก็ไม่ต้องไปสนใจ  แต่รู้เอาไว้  เค้าไม่ทิ้งเห็ดหรอก  เจ็บมาก็มีอกให้ซบ.....ถ้าไม่อยากซบอกเค้า  เค้าซบอกตัวก็ได้นะ”



ประโยคที่ฟังดูเหมือนจะซึ้ง  แต่ลงท้ายแบบมีลับลมคมในพิลึก  หัวเห็ดยกมือกอดอกของตัวเองแน่น  ราวกับกลัวอีกฝ่ายจะมาซบเอาเดี๋ยวนั้น



“นายไม่ต้องช่วยพี่แล้ว  ที่เหลือพี่จัดการเอง”
“เค้าช่วยเห็ดมาพอแล้วล่ะ  ที่เหลือยังไงมันก็หน้าที่ของเห็ดแล้ว”
“จับตัวไอ้โรคจิตได้เมื่อไหร่  พี่จะพูดเรื่องนี้กับเป๋าอย่างจริงจัง  พี่จะขอเค้าคบ  จะไม่ทำเป็นเล่นอีกแล้ว....แต่ถ้าเกิด...
“อะไร?”
“ถ้าเกิดเค้าชอบคนอื่น....”  หัวเห็ดหลุบตาลงต่ำ  ก่อนจะเหลือบมองหน้าน้องชายนิ่ง  เบนซินเข้าใจใจความหมายของอีกฝ่าย  เขาคิดว่าเขารู้....ว่าพี่ชายเองก็พอจะรู้....ว่าเป๋าคิดอย่างไรกับเขา  หัวเห็ดพูดต่อด้วยน้ำเสียงจริงจัง  และติดหล่อโดยไม่ได้ตั้งใจ...





“พี่ก็จะยอมหลีกทาง....แล้วก็จะขอเป็นแค่เพื่อน....”
“เห็ด”
“ถ้าสมมติว่าเค้าเลือกคนอื่น....พี่ก็จะยอมรับการตัดสินใจ....นายไม่ต้องเป็นห่วงพี่หรอก  พี่โตพอที่จะยอมรับความจริงได้แล้ว....ถ้าคน ๆ นั้นเป็นคนดี....ถ้าเป็นคนที่พี่เองก็รู้ดี...ว่ามันเป็นคนดี....พี่ก็ไม่มีอะไรต้องห่วง....นายว่าจริงมั้ย”
“อื่อ”




แล้วทั้งคู่ต่างก็แช่น้ำกันอย่างเงียบ ๆ ต่างคนต่างคิดเรื่องของตัวเอง....หัวเห็ดเผลอเอามือตีน้ำกระเพื่อมอย่างไม่รู้ตัว  แล้วนั่นก็ช่างน่ารักเหลือเกินในสายตาของคนเป็นน้อง...
.
.
.
.
“ป่านนี้....หู้ยังไม่มาอีกเหรอ”


เป๋าถามอย่างเป็นกังวล  ขณะที่อีกฝ่ายยังคงยกแก้วน้ำส้มขึ้นจิบอย่างไม่ทุกข์ร้อน  กวางช้อนตามองอีกฝ่าย  ก่อนจะส่งยิ้มยั่วเย้า  หึ....น้ำนางเอก....วันนี้กวางดูต่างจากทุกที  ดูไม่เหมือนสาวน้อยขี้อายเลยแม้แต่นิด  ใบหน้าที่ดูสวยหวาน  และไม่เคยแต่งแต้มสีสัน  วันนี้เธอกลับละเลงเครื่องสำอางโทนสีจัดจ้าน  ริมฝีปากฉาบด้วยสีแดงเลือดนก  ดูสวยแบบแปลก ๆ แต่ก็ดูคล้ายวิกลจริต  ดวงตาของเธอวูบไหว  และมีประกายระรื่น


“อาจจะรถติดก็ได้  เป๋ากลัวเราเหรอ....แค่นั่งทานขนมกับเราสองต่อสองเอง  หรือว่าเขินผู้หญิงฮึเป๋า?....ไหนเค้าบอกว่านายไม่ชอบผู้หญิงไงล่ะ....”
“กวาง!!!!”
“เราล้อนายเล่นหรอกน่ะ....”


เธอหัวเราะ  สุ้มเสียงของเธอใสราวแก้ว  หากแต่เป็นแก้วที่บิ่น  และมีรอยร้าว  เธอนัดเป๋าออกมา....ไม่สิ....เต้าหู้ต่างหากที่เป็นคนโทรนัด  เจ้าแก้มกลมบอกว่าอยากมานั่งกินขนมกับเขาตามประสาเพื่อนฝูง  โทรตามทุกคน....ทั้งฮ่องเต้....เบนซิน....และหัวเห็ด  แต่ไหงตอนนี้ถึงได้มีแต่เขา....และเธอ....ตามลำพังกันล่ะ


เต้าหู้เป็นคนโทรมา...เขาถึงได้ยอมออกมายังไงล่ะ  ก็น่าจะเอะใจอยู่แล้ว  ว่ามีอะไรไม่ชอบมาพากล  คนอย่างหมอนั่นมันเขี้ยวตัวพ่อ  ชอบหลอกเนียนกินฟรีตลอด  แต่ทุกคนก็เอ็นดูเจ้าแก้มยุ้ย  เพราะความตลกและจริงใจ  รักเพื่อน  แต่นั่นมันก่อนที่จะมีกวาง


เกิดอะไรขึ้น....



เจ้าแก้มยุ้ยโดนล้างสมอง....



“คัพเค้กกับกาแฟได้แล้วครับผม”



อื่อหือ....หล่อจัง



หนุ่มหล่อใจสาวนามว่าฮ่องเต้...หรือที่นายเต้าหู้ชอบแซวว่าเป็นไอ้ขันที  ส่งสายตาหวานเยิ้มไปยังพนักงานเสิร์ฟหนุ่มหน้าตาหล่อเหลา  ความหล่อของเจ้าหมอนี่....ทำเอาฮ่องเต้หลงลืมภารกิจไปชั่วขณะ


คิดว่าแกฉลาดอยู่ฝ่ายเดียวเหรอยะ....อีโรคจิต....ต้องเป็นแกแหง ๆ อยู่แล้วล่ะย่ะ  ตุ๊ดหล่อขยับแว่นดำให้กระชับใบหน้า  ก่อนจะพันผ้าพันคอเพื่อปกปิดใบหน้าของตน  เป๋าเหลือบมองมาที่เขาอยู่เป็นระยะ  ซึ่งเขาก็ส่งสายตาเป็นสัญญาณให้อีกฝ่ายเล่นตามเกมส์ที่ผู้หญิงคนนั้นวางไว้  อีกไม่นาน  เขาจะกระชากหน้ากากของนางปิศาจ  ให้ทุกคนได้เห็น



ว่าแต่....




เด็กเสิร์ฟร้านนี้มัน....น่าหม่ำดีจริง ๆ พับผ่าเซ่!!!!
.
.
.
.
.
To be con

ตอนหน้าจะเปิดตัวไอ้โรคจิตรึเปล่า...555+  ติดตามกันนะค้า  ตอนนี้ไปนอนก่อน  เพลียมากมาย

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน : บทที่ 12 สมอลล์โม่...แอนด์....บิ๊กเบน!!!!(27/11/12)
เริ่มหัวข้อโดย: •♀NoM!_KunG♀• ที่ 27-11-2012 02:32:52

อ้าวเฮ้ย อารายยังไงกานเนี่ย แง๊ๆ

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน : บทที่ 12 สมอลล์โม่...แอนด์....บิ๊กเบน!!!!(27/11/12)
เริ่มหัวข้อโดย: iammz ที่ 27-11-2012 08:07:50

รอตอนต่อไปค่ะ เปิดตัวไอ้โรคจิต >.<

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน : บทที่ 12 สมอลล์โม่...แอนด์....บิ๊กเบน!!!!(27/11/12)
เริ่มหัวข้อโดย: nunnan ที่ 27-11-2012 08:47:38

 o18 o18

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน : บทที่ 12 สมอลล์โม่...แอนด์....บิ๊กเบน!!!!(27/11/12)
เริ่มหัวข้อโดย: ordkrub ที่ 27-11-2012 10:30:47

ตอนนี้มันมึนๆ
55555
เปิดตัวโรคจิตจริงๆเหรอ

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน : บทที่ 12 สมอลล์โม่...แอนด์....บิ๊กเบน!!!!(27/11/12)
เริ่มหัวข้อโดย: sunshadow ที่ 27-11-2012 15:48:58

     เบน. . . ตอนนี้นายมัน. . . ทำเห็ดสยองสุดๆไปเลย
     อย่ารุกรุนแรงนักจิ๊ เห็ดตื่นหมด

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน : บทที่ 12 สมอลล์โม่...แอนด์....บิ๊กเบน!!!!(27/11/12)
เริ่มหัวข้อโดย: tonkhaw ที่ 27-11-2012 20:22:20

ใกล้เป็นจริงเเล้ว ความฝันของเค้า เบนกดเห็ด อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกก

กวางมันมาไม้ไหนของมันนะ

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน : บทที่ 12 สมอลล์โม่...แอนด์....บิ๊กเบน!!!!(27/11/12)
เริ่มหัวข้อโดย: pharm ที่ 27-11-2012 20:43:50

หัวเห็ด ก็คิดถึงแทมินตะก่อนเลย  :z1:

หรือจิงๆกวางจะจีบเป๋า  o22

สองแฝดนี่ยังไงนี่ ทำเราคิดไปไกล  :m25:

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน : บทที่ 12 สมอลล์โม่...แอนด์....บิ๊กเบน!!!!(27/11/12)
เริ่มหัวข้อโดย: snooppy ที่ 27-11-2012 20:53:30

รายงานตัว!!  เพิ่งจะอ่านอ่ะ  เรื่องน่ารักเชียว


ลุ้นๆๆ ใครจาเป็นไอ้โรคจิตหว่า?

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน : บทที่ 12 สมอลล์โม่...แอนด์....บิ๊กเบน!!!!(27/11/12)
เริ่มหัวข้อโดย: ben ที่ 27-11-2012 21:57:41

อั๊ยย๊ะ เบนทัมเสียวววว

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน : บทที่ 12 สมอลล์โม่...แอนด์....บิ๊กเบน!!!!(27/11/12)
เริ่มหัวข้อโดย: nightsza ที่ 28-11-2012 01:15:29

ระวังพนักงานเสิร์ฟจะไปจีบเป๋าแทนนะหู้

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน : บทที่ 12 สมอลล์โม่...แอนด์....บิ๊กเบน!!!!(27/11/12)
เริ่มหัวข้อโดย: mutyamania ที่ 28-11-2012 23:31:12

ดันจ้า.....

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน : บทที่ 13 มันมาแล้ววววว!!!!!(03/12/12)
เริ่มหัวข้อโดย: mutyamania ที่ 03-12-2012 13:21:12

บทที่ 13 มันมาแล้ววววว!!!!!


อา....



สบายตัวเป็นที่สุด....



หัวเห็ดกำลังนอนแช่อ่างอาบน้ำอย่างผ่อนคลาย  เพียงลำพัง  เสียงเพลงบอสซ่าโนว่าถูกเปิดเบา ๆ ผ่านเครื่องเล่นเอ็มพีสาม  หัวเห็ดเสียบหูฟังทั้งสองข้าง  ปิดกั้นตัวเองจากโลกภายนอก  สู่โลกอีกใบที่เป็นส่วนตัว



โลกที่ไม่มีเบนซินเข้ามาก้าวก่าย....วุ่นวาย



ก๊อก ๆ ๆ ๆ



ชิส์....ไม่สนใจเว้ย



หัวเห็ดเร่งเสียงเพลงให้ดังขึ้น  เพื่อกลบเสียงเคาะประตูห้องน้ำของไอ้ตัวใหญ่  เขายังสยองไม่หาย  ที่ถูกน้องชายลวนลาม  ล่วงละเมิดทางเพศ  อาจจะกล่าวอ้างเกินจริงไปเสียหน่อย  แต่หัวเห็ดก็รู้สึกแบบนั้นจริง ๆ



"เห็ดดดดดด.....ฮัลโล้.....พี่....พี่....."
"ไม่ได้ยิน ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ....."



จากเสียงเคาะ  กลายเป็นเสียงทุบ  เสียงดังโครมครามด้วยเรี่ยวแรงมหาศาล  หัวเห็ดถอดหูฟังออกจากหู  แล้วเปลี่ยนมาเป็นสวดมนต์ภาวนา  ขอให้ไอ้ยักษ์ใหญ่สงบเสียที



มะ...มะ.....ไม่มีวันเปิดหรอกเว้ย!!!!!










โครมมมมมมมม!!!!!




ภาพตรงหน้าทำเอาช๊อค  ประตูห้องน้ำนอนแอ้งแม้งอยู่ระนาบเดียวกับพื้น  หัวเห็ดขยี้ตาอย่างไม่เชื่อ  เจ้าตัวโตยืนจังก้า  ทุบอกระรัว....ดูคล้ายคิงคองพาต้า



"ง๊า"
"เรียกแล้วทำไมไม่ขานฟะ!!!!น้องนึกว่าเห็ดจมน้ำตายไปแล้วรู้มั้ย!!!!!ทำไมชอบทำให้ห่วงอยู่เรื่อยเลยวะไอ้เห็ดดดดดดดด!!!!!"
"พี่ขอโต๊ดดดด"
"ไหน ๆ ก็ไหน ๆ แล้ว  เห็ดเขยิบไปดิ๊....ให้เค้าแช่ด้วยคนนะ"
"ครับผมเบนนนน"


 :sad4:
.
.
.
.
.
.

.
.
.
.
ที่นี่ที่ไหนยะ!!!!!






ตุ๊ดหล่อหุ่นแซ่บสะท้านทรวง  ตื่นขึ้นมาด้วยอาการมึนงง  พร้อมกับความรู้สึกเจ็บปวดไปทั่วทั้งร่าง  จำได้ราง ๆ ว่าพนักงานเสิร์ฟร้านขนมหล่อโฮก ๆ  แล้วอยู่ ๆเขาก็หมดสติไปเสียอย่างนั้น 




"แว้กกกก.....ชั้นโป๊.....ชั้นโดนทำมิดีมิร้ายคร่า......แอร๊ยยยย"



กรีดร้องลั่น  เมื่อรู้ตัวว่าตัวเองนั้นเปลือยเปล่า  ตามตัวเขียวเป็นจ้ำ ๆ มือล้วงลงไปลูบคลำช่วงล่าง  อ้าวววว....ยังไม่เสียซิงนี่หว่า  แล้วความรู้สึกระบมแบบนี้มัน...รอยพวกนี้ไม่ใช่รอยกระทำชำเราหรอกหรือ....เอ๊ะ?????



"ตื่นแล้วเหรอไอ้ตุ๊ดเหี้ยยยยย"
"นังหู้....แกทำอะไรชั้นยะ....ทำไมชั้นโป๊....แอร๊ยยยย....แกก็ด้วย....หำน้อยนะเรา....ว้ายยยย"



อีกฝ่ายไม่ฟังเสียงอะไรใดๆทั้งสิ้น  ทั้งหมัด...ศอก....เข่า  ถูกประเคนใส่กะเทยหล่อโดยไม่ยั้ง  ฮ่องเต้ใช้หมอนใบโตคอยรองรับ  เจ้าเต้าหู้หมัดหนักใช่เล่น  นอกจากจะแรงควายแล้ว  ยังบ้าคลั่งอีกด้วยสิ



เสียงสะอึกสะอื้นดังขึ้น  พร้อมกับหมัดที่ค่อย ๆซาลง  สุดท้ายทุกอย่างก็สงบ  เหลือเพียงเสียงกระซิก ๆ  ฮ่องเต้แง้มหมอนออกดู  แล้วพบว่าเจ้าตัวกลมกำลังร้องไห้



"ฮึกฮึก....ไอ้สัดเต้.....น่าแขยงชะมัด....เพื่อนกันแท้ ๆ เลยนะ"



เจ็บยิ่งกว่าโดนหมัดฮุคอีก....เป็นกะเทยมันน่าขยะแขยงมากขนาดนั้นเลยไง๊?....หรือว่าเขาไปทำอะไรมันเข้า  ก็เปล่านี่หว่า  เขาสลบเป็นตายไร้สติแบบนั้น  จะไปทำอะไรมันได้ยังไงกันล่ะ



"หู้ใจเย็น....แกเล่าให้ชั้นฟังซิ....แอร๊ยยยย"



พอเดินเข้าไปแตะไหล่เป็นการปลอบ  ก็ถูกหมัดหนัก ๆ นั้นซัดเข้าให้ที่สันจมูก  แรงหมัดทำเอาเสียศูนย์  ความรู้สึกเจ็บไม่เท่ากับความโกรธในตอนนี้  ทั้งหมัดทั้งเท้าประเคนเข้ามาอีกครั้ง  แต่คราวนี้ฮ่องเต้ไม่ยืนเฉย ๆ ให้อีกฝ่ายซัดเล่นเป็นกระสอบทรายอีกแล้ว



"โอ้ยยยยย"
"หมาบ้าอย่างแกต้องโดนซะบ้าง....คนอย่างชั้นถ้าคิดจะเสียเวอร์จิ้น  ชั้นก็ไม่เอาผู้ชายสวะ ๆอย่างแกมาทำพันธุ์หรอกย่ะ  อีปลวกกกกกก....ถุยยยยยย"



ไอ้ตัวกลมถูกจับทุ่มลงบนเตียง  ตามด้วยร่างหนัก ๆ กระโจนขึ้นทับเอาไว้  ไม่ให้ขยับได้ตามชอบใจ  เต้าหู้เสมองไปทางอื่น  ขณะที่ใบหน้าหล่อเหลาเปื้อนเลือดกำเดานั้น  โน้มต่ำลงมาเรื่อย ๆ



"แกฟัง...ไอ้อ้วน"
"ไม่...กูไม่ฟัง"
"มึงต้องฟัง...พวกเราถูกจัดฉาก  มึงสำรวจตัวเองให้ดีก่อนจะดีกว่า  ว่าถูกล่วงละเมิดอะไรหรือเปล่า"
"เปล่า...กูไม่โดน...แต่กูคิดว่ามึงนั่งเทียนกู....ไม่ใช่เหรอ?"
"ใช่กับผีน่ะสิ!!!!  พวกเราแค่โดนวางยา  แล้วจับแก้ผ้านอนด้วยกันแค่นั้น  แล้วถ้าชั้นนั่งเทียนแกจริง  ชั้นต่างหากย่ะ  ที่เสียหาย"
"ไม่รู้โว้ย  จะแบบไหนกูก็ไม่เอาทั้งนั้น  กูแมน  กูจะเอาแต่หญิง  ตุ๊ดกูไม่เล่น"
"แล้วอะไรที่กำลังตำก้นชั้นอยู่ยะ  แกแข็งเหรออีหู้"
"สัด....มึงลงไปเลยนะแม่ม....มันเสียดสีกัน....มันก็มีตกใจตื่นบ้างแหละ"
"แก"
"อะไรอีกวะ"
"นังเป๋า"
"ไอ้เป๋าทำไม"
"ซวยแล้ว....ไอ้เป๋าถูกไอ้โรคจิตจับตัวไป....โธ่....ไม่น่าพลาดเลยชั้น"
"มึงพูดเหี้ยอะไรนิ  กูงงไปหมดละ"
.
.
.
.
.
.
.

"เป๋า....ตื่นเถอะ"


เสียงกระซิบของหญิงสาว  ปลุกเป๋าให้ตื่นจากการหลับไหล  ภาพของกวางพร่ามัว  ก่อนจะค่อย ๆ เด่นชัดขึ้น  เธอมีสีหน้าที่หวาดกลัวอย่างเห็นได้ชัด  แล้วพอมองไปรอบ ๆ ก็พบว่าเขาทั้งคู่  อยู่ในห้องสีขาวที่ไม่มีเฟอร์นิเจอร์อะไรเลย



"กวาง...เกิดอะไรขึ้น...ที่นี่ที่ไหน"
"เราไม่รู้เป๋า  เราก็เพิ่งจะตื่น"
"บ้าชิบ...มึนหัวชะมัดเลย"



เป๋าพยายามจะลุกขึ้น  แต่ทว่าเซจนเกือบล้ม  หญิงสาวถลันไปประคองตัวเขาเอาไว้ได้ทัน  ก่อนจะพยุงกันไปที่ทางออก



"หวังว่าคงไม่ล็อคนะ"
"ไม่รู้สิ"


ประตูถูกเปิดออกอย่างง่ายดายเหลือเชื่อ  ง่ายเกินไป  ทั้งคู่ไต่ลงไปยังบันไดวนที่สูงชัน  ราวกับไม่มีที่สิ้นสุด  ทางออกเดียวที่ต่อจากห้องสีขาวนั้น  มุ่งหน้าไปสู่ความมืดมิด


"เป๋า...เรากลัวจังเลย"
"เราก็กลัว"


หญิงสาวซบหน้าลงบนศีรษะเจ้าตัวจิ๋ว  หนึ่งหญิงหนึ่งชาย  พากันประคองลงไปเรื่อย ๆ ตามทางที่ลดเลี้ยว  จนกระทั่งเจอแสงสว่างจากปลายทาง  ทั้งคู่เร่งฝีเท้าเร็วขึ้น...เร็วขึ้น  นั่นไม่ได้ทำให้มีความหวังบังเกิดขึ้นเลยแม้แต่น้อย  ทุกอย่างมันง่ายดายเกินไปจนน่ากลัว  แล้วความหวังของเป๋าก็ดับวูบลง  เมื่อทางออกมีร่างของใครบางคนขวางเอาไว้  ใครคนนั้นเงื้อมือเตรียมจะฟาด  เป๋าเอาตัวเองกำบังหญิงสาว  แรงปะทะทำเอาทั้งคู่ลงไปกองกับพื้นห้อง


"พวกมึงจะไปไหน"
"นาย"





ไอ้โรคจิตนั่นเอง  ที่ยืนมองพวกเขาด้วยสายตาหยามเหยียด!!!!
.
.
.
.
.
.
to be con


ไอ้โรคจิตปรากฎตัวแล้วนะ

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน : บทที่ 13 มันมาแล้ววววว!!!!!(03/12/12)
เริ่มหัวข้อโดย: ♠DekDoy♠ ที่ 03-12-2012 13:44:25

กวางมีส่วนแน่ ๆ

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน : บทที่ 13 มันมาแล้ววววว!!!!!(03/12/12)
เริ่มหัวข้อโดย: sunshadow ที่ 03-12-2012 15:48:07

     อะเห้ย ไอ้โรคจิตนั่นใครอ่า
     แล้วเป๋ารู้ได้ไงว่าคนนั้นคือไอ้โรคจิตคนนั้น
     แล้วใครเป็นคนจัดฉากคู่ฮ่องเต้กันนะ

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน : บทที่ 13 มันมาแล้ววววว!!!!!(03/12/12)
เริ่มหัวข้อโดย: nightsza ที่ 03-12-2012 18:08:20

ตกลงใครคือโรคจิตกันแน่!!

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน : บทที่ 13 มันมาแล้ววววว!!!!!(03/12/12)
เริ่มหัวข้อโดย: daboo ที่ 03-12-2012 18:57:24

ขาดตอนจ้าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา




มาต่อด่วนๆเลยครับ

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน : บทที่ 13 มันมาแล้ววววว!!!!!(03/12/12)
เริ่มหัวข้อโดย: iammz ที่ 03-12-2012 19:57:59

ใครๆๆๆๆๆๆๆๆ >.<

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน : บทที่ 13 มันมาแล้ววววว!!!!!(03/12/12)
เริ่มหัวข้อโดย: ordkrub ที่ 03-12-2012 20:05:12

โอยยยยยย
มึนนนนนนนน

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน : บทที่ 13 มันมาแล้ววววว!!!!!(03/12/12)
เริ่มหัวข้อโดย: •♀NoM!_KunG♀• ที่ 03-12-2012 21:39:51

สรุป ใครกานแน่นะ หักมุมเกิ๊นน !

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน : บทที่ 13 มันมาแล้ววววว!!!!!(03/12/12)
เริ่มหัวข้อโดย: tonkhaw ที่ 03-12-2012 22:21:06

ค้าง เเละ สับสนมาก


มาต่อด่วนเลยเด้อ

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน : บทที่ 13 มันมาแล้ววววว!!!!!(03/12/12)
เริ่มหัวข้อโดย: mutyamania ที่ 03-12-2012 22:40:28

แวะมาแก้ไขคำผิดและตบแต่งนิด ๆ หน่อย ๆจ้า  เม้นท์กันเยอะ ๆนะครับผม  ตอนหน้าจะจริงจังละนะ....หุหุหุ

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน : บทที่ 13 มันมาแล้ววววว!!!!!(03/12/12)
เริ่มหัวข้อโดย: Zalzah_iP ที่ 03-12-2012 22:55:20

ต้องเป็นไอ้คนที่เป่าเคยทำไอติมหกใส่แหงมๆ
แง่งงงง โรคจิตว่ะ!

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน : บทที่ 13 มันมาแล้ววววว!!!!!(03/12/12)
เริ่มหัวข้อโดย: mutyamania ที่ 04-12-2012 14:58:56

แวะมาดันก่อนจ้า....ดึกๆมาลงน๊า....

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน : บทที่ 13 มันมาแล้ววววว!!!!!(03/12/12)
เริ่มหัวข้อโดย: phakajira ที่ 04-12-2012 20:38:43

ลุ้นนนน. ชอบพี่เห็ดกับไอ่ดำจุง 55555 ส่วนพี่หนึ่งหล่อแล้วก็ไปดีนะ. หาคนดีๆหล่อให้สักคน. 555

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน : บทที่ 14 We Are... (05/12/12)
เริ่มหัวข้อโดย: mutyamania ที่ 05-12-2012 14:53:36

บทที่ 14 We Are.....




ปึง....ปึงงงงงง.....ปึงงงงงงงงง


ความพยายามเฮือกสุดท้ายของเจ้าตัวกลมสิ้นสุดลง  พร้อม ๆ กับประตูห้องที่ยังคงปิดล๊อคอย่างแน่นหนาจากด้านนอก  เต้าหู้ทรุดร่างลงไปกองกับพื้นอย่างหมดแรง


"ห่าเอ๊ยยยยย....ใครก็ได้ที่อยู่ข้างนอกน่ะ.....ช่วยเปิดทีโว้ยยยยยย"
"พอเถอะอีหู้"
"ที่นี่ไม่ใช่ม่านรูดใช่มั้ยไอ้ตุ๊ดเต้"
"ก็ไม่ใช่น่ะสิยะ....พวกเราเองก็คงถูกไอ้โรคจิตจับตัวมาเหมือนกัน....แฟนแกนั่นแหละอีหู้....ที่อยู่เบื้องหลังเรื่องทั้งหมด"
"หุบปากไปเลยไอ้สัด  มึงมีหลักฐานเหรอ"
"ก็.....ก็....."
"ตอนมึงถูกจับมา....มึงก็บอกเองว่ากวางไปกับไอ้เป๋า....เหี้ย....ป่านนี้แฟนกูไม่โดนลูกหลงไปด้วยเหรอแม่ม.....แล้วดูสิวะ....กูต้องมาอยู่กับมึงในสภาพชีเปลือยแบบนี้  หันไปเลยนะไอ้สัดเต้!!!!"
"โอยยยยย.....อยากมองตายแหละ....ไอ้หมู!!!!.......เห็นแล้วจิ๋มหดห่อเหี่ยว.....ยี๊"


ทั้งคู่พยายามอีกครั้ง  ที่จะพังประตูออกไปข้างนอก  ข้างในเป็นประตูไม้ธรรมดาทั่วไปก็จริงอยู่  แต่ด้านนอกนั้น  มันคือประตูนิรภัยที่ต้องใช้รหัสผ่านเท่านั้น  จึงจะเปิดได้  ภายในห้องตกแต่งได้เหมือนม่านรูดราคาถูก  ราวกับต้องการจะหยอกเย้าผู้ที่ถูกขังให้เหมือนมีความหวัง  ก่อนจะทำลายความหวังทั้งหมู่มวลให้ดับวูบลง  หน้าต่างห้องนั้น  พอรูดม่านเปิดดู  ก็พบเพียงแค่ผนังปูนที่วาดภาพวิวตึกสูง ๆเอาไว้เท่านั้น



นับว่าใครที่ทำแบบนี้ได้....นอกจากจะโรคจิตชอบทรมานคนอื่นแล้ว  ยังแอบมีอารมณ์ขันเล็ก ๆอีกต่างหาก  เจ้าตัวกลมเดินมาคว้าขวดน้ำดื่มเพียงขวดเดียวที่วางอยู่  เตรียมจะยกขึ้นดื่ม....


"อย่า...อีหู้.....มันอาจจะมียาพิษ"  ตุ๊ดหล่อร้องห้าม  แต่ช้าไปแล้ว....เจ้าตัวกลมทำหน้าท้าทาย  ก่อนจะยกขึ้นดื่มโดยไม่ฟังเสียงคัดค้านใด ๆ
"เหรอ....อึกอึกอึก"
"แอร๊ยยยยย......เสร็จมัน....นี่ชั้นต้องโดนขังอยู่กับศพหมูงั้นเหรอ....คุณพระช่วยยยยย"
"อ่าห์.....เห็นแม๊ะ.....แดกแล้วก็ไม่เห็นตาย.......มึงจะโวยวายเพื่อ?.....ก็คนมันหิวน้ำนี่หว่า....ถ้ามันจะฆ่าพวกเราจริง ๆอ่ะนะ  มันไม่ลงทุนจับมาขังเอาไว้  แล้ววางยาพิษหรอกไอ้ตุ๊ดเต้....มึงไม่เคยดูซอว์เหรอ  มันต้องทรมานให้ตายอย่างช้า ๆสิ  เอ้า....มึงก็แดกซะ....กูเหลือไว้ให้....ไม่แดกกูแดกหมดนะสาดดดดด"


ตุ๊ดหล่อรับขวดน้ำ  ที่เหลืออยู่น้อยกว่าครึ่ง  ยกขึ้นดื่มอย่างกระหาย  จริงอย่างที่ไอ้แก้มยุ้ยว่า  ตายด้วยยาพิษมันง่ายเกินไป  ถ้าไอ้โรคจิตลงทุนทำห้องแบบนี้ขึ้นมา  มันคงอยากจะเล่นสนุกกับเหยื่อให้นานที่สุดก่อนฆ่าทิ้ง  น้ำดื่มนั่นอาจจะเป็นของที่มันหยิบยื่นให้  เพื่อต่อชีวิตพวกเขา  แล้วหลังจากนั้นล่ะ  พวกเขาจะต้องอดน้ำ....อดข้าวไปอีกกี่วัน? 









หรือว่ามันต้องการให้พวกเขากินกันเอง  พอมองร่างอวบ ๆของเจ้าเต้าหู้แล้ว  ก็อดคิดไม่ได้เหมือนกัน  ว่าเนื้อแน่น ๆ เนียน ๆแบบนี้  จะเอาไปปรุงเป็นอะไรกินดีล่ะ.....







หวังว่าคงไม่ต้องกินดิบ ๆ หรอกนะ....แอร๊ยยยยยยยย
.
.
.
.
.
.
.
"นาย"
"รู้จักกูด้วยเหรอ"



ชายปริศนากระตุกยิ้มเหี้ยมเกรียม  เขาเป็นผู้ชายตัวสูง  และมีหน้าตาหล่อเหลาเกินกว่าจะเป็นไอ้โรคจิต   แต่ในความหล่อนั้น  ใบหน้าของชายผู้นี้  ดูมีความน่าพรั่นพรึงอยู่ไม่น้อย  ทั้งรอยยิ้ม  แววตา  และการหักเหของแสงไฟที่ตกกระทบผิวหน้าขาวเนียนนั่น  เป๋าจำได้....ว่าชายคนนี้คือพนักงานเสิร์ฟในร้านเบเกอรี่



"เราเคยเจอกันก่อนหน้านั้นจำได้ไหม....วันที่มึงทำเสื้อกูเปียกน้ำไง....น้ำแดงซะด้วยสิ"
"อ๊ะ....นายนั่นเอง.....เป็นนายจริง ๆด้วย  นายคอยตามเราไปทุกที่"
"ก็ไม่เชิงทุกที่หรอกนะ"


ใบหน้าแบบนี้....เห็นครั้งเดียวคงไม่มีทางลืมได้ง่าย ๆ  และเป๋าก็ไม่ได้ลืม  เพียงแค่เหตุการณ์นั้นมันสั้นเกินกว่าจะนึกถึง  พออีกฝ่ายพูดขึ้นนั่นแหละ  เขาถึงได้นึกออก  ถ้าเป็นคนอื่น ๆที่ไม่ใช่ไอ้หมอนี่  เป๋าอาจจะจำได้ราง ๆ เพียงแค่เหตุการณ์เท่านั้น  แต่เป็นเพราะใบหน้าของชายคนนี้  คนที่เห็นเพียงแว่บเดียวก็ติดตรึงอยู่ในความทรงจำ  ราวกับเป็นคนคุ้นเคย  ไม่ใช่เพียงเพราะความงดงามไร้ที่ติ  แต่มีบางอย่างที่มันมากกว่านั้น  เป๋าเองก็ไม่สามารถอธิบายได้เหมือนกัน  ว่าเพราะอะไร????


ด้านหลังของชายหนุ่มลึกลับอาจจะเป็นทางออก  มันถูกเปิดแง้มเอาไว้  เป๋าใช้เรี่ยวแรงทั้งหมดที่มีพุ่งเข้าใส่อีกฝ่ายที่ไม่ทันได้ระวังตัว  ก่อนตะโกนลั่นให้หญิงสาวหนีเอาตัวรอด  กวางไม่เกี่ยวกับเรื่องนี้  เขาต่างหากที่มันต้องการ  ให้หนีรอดไปเสียคนหนึ่ง  เพื่อที่กวางจะได้ไปตามเพื่อน ๆ ของเขามาช่วย  เพื่อที่กวางจะได้แจ้งตำรวจ  ก่อนที่มันจะฆ่าเขา.....










แต่หญิงสาวก็ไม่ทำ  เธอเพียงแค่เดินอย่างช้าเชื่องไปที่ประตู  ก่อนจะดึงปิดให้สนิทแล้วกดล็อค


"กวาง....เธอ"
"ชั้นชื่อกวางซะที่ไหน.....พี่นี่น๊า....แกล้งทำเป็นหละหลวมเพื่อให้ความหวังเหยื่อซะจริง....หลอกให้ตายใจแล้วเชือดทิ้งน่ะ  มันทรมานใช่เล่นเลยนะ....เหมือนที่พวกเราเคยโดนยังไงล่ะ"


ชายหนุ่มลึกลับไม่ได้ขัดขืนเลยด้วยซ้ำ  ตอนที่เป๋าพุ่งโจมตี  จริงอย่างที่กวางบอกนั่นแหละ  เขาแกล้งชอบให้เหยื่อมีความหวัง.....หวังว่าจะรอด.....เป็นการเล่นกับเหยื่อ  ตามประสาคนมีอารมณ์ขัน  ทุกรายมักหนีออกไปได้....พุ่งตรงไปยังทางออกเดียว  เพียงเพื่อเจอกำแพงหนา ๆ ขวางอยู่....







ทางตันยังไงล่ะ









แล้วพวกนั้นก็เสร็จ.....ถูกเชือดนิ่ม ๆ.......อย่างสิ้นหวัง........น่าเศร้าดีแท้


"กวางนี่มันอะไร"
"ก็บอกแล้วไงว่าชั้นไม่ได้ชื่อกวาง!!!!!.....นี่แกลืมพวกเราสองคนไปแล้วอย่างนั้นเหรอ.....แกลืมแฝดอ้วนอัปลักษณ์  ที่ทุกคนเห็นเป็นตัวตลกไปแล้วจริงอ่ะ.....โอ้.....เพราะชั้นสวยสินะ  แกเลยนึกไม่ถึง.....จริงมั้ยคะพี่ขา"  หญิงสาวตะคอกใส่เป๋า  ก่อนจะหันไปออเซาะชายหนุ่มลึกลับ.....เธอเรียกไอ้หมอนี่ว่าพี่......สองครั้งแล้วนะ!!!!




พี่ชาย......น้องสาว......พี่น้องฝาแฝด.....แฝดเหมือน.....ชาย......และหญิง.....






นึกออกแล้ว!!!!



เด็กแฝด....ตัวอ้วน.....หน้าตาขี้ริ้ว....ย้ายมาเรียนที่เดียวกับเขาตอน ป.4  แต่เพียงแค่ปีเดียวเท่านั้น  พวกมันก็จากไป  จากไปโดยที่ไม่มีใครสนใจนึกถึง  แค่ช่วงสั้น ๆเท่านั้นที่รู้จักกัน  แล้วเขาไปทำอะไรให้พวกมันโกรธแค้นหนักหนา 



จนปัญญาที่จะนึก  ทำไมถึงเป็นเขา  ทั้ง ๆที่ทุกคนในห้อง  ล้วนแต่รุมกลั่นแกล้งรังแก  เด็กแฝดไม่ค่อยสุงสิงกับใคร  แต่ชอบจับคู่เล่นกันเงียบ ๆ บ้างก็ว่าพวกมันเป็นโรคจิต  บ้างก็ว่าพวกมันได้เสียกันเอง  ก็แค่คำพูดของพวกเด็กแก่น  ที่ชอบโห่แซวกันไปเรื่อยด้วยความคะนองปาก  แต่มันก็อาจจะฟังดูรุนแรงเกินไปสำหรับเด็กวัยนั้น  พี่น้องชายหญิงที่ดูสนิทกันมากเกินไป  อาจเพราะเป็นแฝดกระมัง



แต่ถึงอย่างนั้นก็ยังมีเขากับเพื่อนๆอีกไม่กี่คนเท่านั้น  ที่ไม่ได้เข้าร่วมกลุ่มกลั่นแกล้งเด็กแฝดด้วย  เพราะว่ากลุ่มของพวกเขาเอง  ก็ถูกแกล้งอยู่เหมือนกัน  ก่อนที่เด็กแฝดจะย้ายมา  พวกเขาพยายามจะพูดคุยกับพวกมันด้วยซ้ำ  ตามประสาหัวอกเดียวกัน  แต่ก็เหมือนว่าจะมีแต่เขา  ที่สามารถเข้าถึงพวกมันสองคนได้  แต่ก็อย่างที่บอก....มันแค่ช่วงสั้น ๆ แล้วหลังจากนั้น.....เขานึกไม่ค่อยจะออกแล้วล่ะ





อย่าว่าอย่างนั้นอย่างนี้เลยน่ะ.....แค่ชื่อของพวกมัน  เขาก็นึกไม่ออกด้วยซ้ำ



"กำลังนึกอยู่สินะ.....ว่าทำไมน๊า.....ทั้ง ๆ ที่เราดีกับไอ้แฝดอัปลักษณ์คู่นั้นแท้ ๆ.....หึ......ใช่.....แกดีกับพวกเรา....เพราะงั้นมันเลยเจ็บปวดที่สุดยังไงล่ะ  แต่ก็ใช่ว่าพวกที่คอยแกล้งเราจะไม่ได้รับผลกรรมอะไรหรอกนะ  ไอ้ทรงพลกับเพื่อนของมันอีกสองคนน่ะ....โดนฝังทั้งเป็นอยู่ใต้พื้นบ้านนี่เองแหละ....อิอิอิอิ"
"ใช่....พวกเรากำลังปิดบัญชีอยู่.....ป.4/3  ตอนนี้จัดการไปกี่คนแล้วนะ....แปด....หรือเก้า"
"ถ้านับแกก็เป็นสิบ...พี่คะ.....เราคงไม่ฆ่ามันใช่มั้ย.....มันน่ารักไม่เปลี่ยนเลย.....น้องฝันอยากมีตุ๊กตาที่น่ารักเหมือนคนแบบนี้มานานแล้ว....น้องชอบเล่นตุ๊กตาพี่ก็รู้  ไอ้ทรงพลน่ะ...ทั้งอ้วน...ทั้งเหม็น....จับแต่งตัวก็ไม่เข้าเลยซักชุด.....อิอิอิ"
"เราจับมันสต๊าฟเอาไว้ก็ได้นี่นา....น้องพี่"
"นั่นมันทางเลือกสุดท้ายไม่ใช่เหรอจ๊ะพี่จ๋า.....แต่เพราะพี่คิดจะฆ่ามันสินะ.....พี่ถึงได้ไว้ชีวิตไอ้ตัวใหญ่นั่น"
"ใช่จ้ะ.....พี่เก็บมันเอาไว้เป็นแพะรับบาปแทนพวกเรายังไงล่ะจ๊ะ"
"เอาไว้ชั้นจะเล่าให้แกฟังนะเป๋า.....พวกเรายังมีเวลาเล่นสนุกกันอีกเยอะ"



ใคร.....นอกจากเขาแล้ว.....ยังมีใครอีก




"พี่หนึ่งงงงงง!!!!!"



คำตอบของคำถามที่สงสัย  นอนสลบอยู่ตรงหน้า  หลังจากที่พวกมันช่วยกันจับเขาโยนเข้าไปในห้องอีกห้องหนึ่ง  รุ่นพี่ของเขาหลับไม่ได้สติ  ใบหน้าบวมช้ำและเต็มไปด้วยเลือด  พวกมันทำแผลให้พี่หนึ่ง...พวกมันคงจะฟาดชายหนุ่มตัวโตด้วยของแข็งเข้าที่ขมับ  ไม่ใช่เรื่องง่ายหรอกนะ  ที่จะล้มผู้ชายตัวโตแบบนี้ลงได้  เขาคิดถึงสองแฝดขึ้นมาทันที  แล้วพวกนั้นล่ะปลอดภัยดีไหม  แล้วฮ่องเต้ล่ะ....เต้าหู้ล่ะ






สุดท้ายแล้วเหยื่ออย่างเขา  กลับนึกเป็นห่วงคนอื่น  มากกว่าตัวเองอีกตามเคย
.
.
.
.
.
.
"มึง.....อา......ออกไปไกล ๆ กูเลยนะ"
"ซี๊ดดดดด.....อีหู้มึง.....ขาวชิบหายเลย"
"มึงก็ขาววววววว......ไม่ไม่ไม่....กูไม่กินผู้ชาย.....กูไม่....."



อีกห้องหนึ่ง   คู่กัดของเรากำลังทรมานด้วยฤทธิ์จากยาปลุก  ที่ไอ้และอีโรคจิต  ผสมเอาไว้ในน้ำดื่ม  ใช่....พวกเขาคิดถูก....พวกมันไม่วางยาพิษฆ่าพวกเขาง่าย ๆ หรอก  แต่ต้องการจะเล่นสนุกกับพวกเขาต่างหาก



เจ้าตัวกลมขดตัวอยู่อีกมุมหนึ่ง.....ส่วนตุ๊ดหล่อก็ซุกร่างอยู่ใต้ผ้าห่ม   อากาศในห้องเหมือนจะเย็นขึ้นน่าไม่น่าเชื่อ  ทั้ง ๆที่ร่างกายนั้นรุ่มร้อนจากข้างใน  ทุกอย่างดูหวาบหวามไปหมด  แม้แต่ผ้านวมที่สัมผัสโดนร่างกายเปลือยเปล่า....







ให้ตายเถอะ.....สรุปว่าพวกเขาจะต้องมาได้เสียกันเอง  ให้ไอ้โรคจิตดูเนี่ยนะ




"พวกมึงสองคน....จูบกันเสียสิ"




เสียงลึกลับจากอินเตอร์คอมพ์  ร้องสั่งพวกเขาในที่สุด.....


to be con


ตั้งใจจะต่อเมื่อคืน  แต่ติดแรงเงาค่ะ  555+   เฉลยแล้วนะว่าไอ้โรคจิตคือใคร  ตอนหน้าค่อยบอกละกันว่าทำไม  คิดถึงแฝดล่ะสิ  ตอนหน้าแฝด(ดี)ค่อยออกนะคะ :กอด1:

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน : บทที่ 14 We Are... (05/12/12)
เริ่มหัวข้อโดย: tonkhaw ที่ 05-12-2012 15:22:52

โอ้ว โนว อีมันอารายกัน
จิตมากกว่าที่คิด นี่มันจิตขั้นกู่ไม่กลับเเล้ว

จะมีใครรอดจากอีเเฝดสองตัวนั้นไหม
เต้าหู้ ฮ่องเต้ จะกินกันเองหรอเปล่า
เเล้วตอนนี้ โอโม่ กับเบนซินเขาหายไปหน่ายยยยยย    :serius2: :serius2: :serius2:

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน : บทที่ 14 We Are... (05/12/12)
เริ่มหัวข้อโดย: nunnan ที่ 05-12-2012 15:58:23

รีบๆมาจับไอ้โรคจิตไปเร็วๆ o18 :z3: :z3:

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน : บทที่ 14 We Are... (05/12/12)
เริ่มหัวข้อโดย: pharm ที่ 05-12-2012 16:04:01

อ๊าก  :serius2:

ชาย หญิง พี่น้องโรคจิต คิดแรงเงาเลยคู่พี่ชายน้องนกโรคจิตนั่น :angry2:

แล้วใครจะมาช่วยเป๋านี่ รึไม่ต้องช่วยดี 55(แอบเลว)ก็เราชอบคู่พี่น้องชายๆนี่นา :z2:

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน : บทที่ 14 We Are... (05/12/12)
เริ่มหัวข้อโดย: sunshadow ที่ 05-12-2012 22:07:02

    โห. . . โรคจิตจริงๆด้วย เข้าขั้นโคม่าเลยล่ะ
    แล้วสองคู่นั่นเจอโรคจิตกลุ่มเดียวกันจับมาจริงอ่า
    ไหงดูคนละแนวกันเลย

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน : บทที่ 14 We Are... (05/12/12)
เริ่มหัวข้อโดย: nightsza ที่ 05-12-2012 23:29:20

โรคจิตตัวจริง เสียงจริง แท้แน่นอนนนนน ไม่ไหวนะๆๆๆ

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน : บทที่ 14 We Are... (05/12/12)
เริ่มหัวข้อโดย: Zalzah_iP ที่ 06-12-2012 00:30:19

แหงะ! อิแฝดนรก!! โรคจิตอิ๊บอ๋าย
ที่สวยหล่อกันได้เพราะศัลยกรรมใช่มะ? ดอกกกกก!!!
#แหะๆ ขอโทษนะคะที่ใช้คำไม่สุภาพ อินอ่ะค่ะ  :z3:

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน : บทที่ 14 We Are... (05/12/12)
เริ่มหัวข้อโดย: •♀NoM!_KunG♀• ที่ 06-12-2012 01:04:59

ตายๆ จิตได้กว่าที่คิดนะเนี่ย ไม่อยากจะเชื่อ

รอรอต่อไปน้า

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน : บทที่ 14 We Are... (05/12/12)
เริ่มหัวข้อโดย: mutyamania ที่ 06-12-2012 11:25:35

ดันมะดันดอง........

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน : บทที่ 14 We Are... (05/12/12)
เริ่มหัวข้อโดย: iammz ที่ 06-12-2012 12:02:40

อ๊ากกกก!!! โรคจิตมากมาย

แอบลุ้นเต้าหู้กะฮ่องเต้ 55555+ (เราก็โรคจิตอีกคน) *0*

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน : บทที่ 14 We Are... (05/12/12)
เริ่มหัวข้อโดย: ordkrub ที่ 06-12-2012 17:25:12

หลอนนนนนนน!!!!!!!!
อากซ์!!!!!!!!!!!!

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน : บทที่ 14 We Are... (05/12/12)
เริ่มหัวข้อโดย: mutyamania ที่ 14-12-2012 01:59:08

บทที่ 15  Searching For….[Something]

.
.
.
.
.
.
.
.

เครียด.....หัวเห็ดกำลังเครียด  ตาโปน ๆ นั่นจ้องเขม็งไปยังเบื้องหน้า  แต่สมองนั้นกำลังครุ่นคิดเรื่องอื่น  เรื่องอื่นที่สำคัญยิ่งกว่าสิ่งที่อาจารย์กำลังสอนอยู่หน้าห้องบรรยายเสียอีก


คิ้วหนา ๆกำลังขมวดพันกันยุ่ง  ส่วนมือที่วางประสานกันก็กำลังอยู่บดเบียดกันแน่นจนรู้สึกเจ็บ  เพียงแต่ตอนนี้ยังไม่มีอารมณ์ที่จะรู้สึกก็เท่านั้น  แม้ว่าภายนอกจะดูนิ่ง  แต่ในใจกำลังแปรปรวนราวกับทะเลคลั่ง  ก็คนที่แอบชอบหายตัวไปทั้งคนนี่นะ  คนอื่นน่ะช่างหัวมันเถอะ  คนเดียวเท่านั้นที่หัวเห็ดเป็นห่วงที่สุด  ห่วงจนจะเป็นบ้า


เช้านี้...ก่อนออกมาจากห้อง  เจ้าโอโม่ตัวขาวรู้สึกถึงลางร้ายหลายครั้งด้วยกัน  ในเวลาที่ไล่เลี่ย  ไม่ว่าจะเป็นจิ้งจกร้องทัก  ตาขวากระตุกยิก  เดินเหยียบอุจจาระสุนัข....เดินตกท่อ....เพราะไม่ทันระวัง....เพราะมัวแต่ตกใจ....ที่เหยียบอุจจาระสุนัข!!!!!


นี่ยังไม่รวมถึง...ถูกนกพิราบอึรดใส่หน้าอีกนะ....วันนี้มันวันซวยของหัวเห็ดชัด ๆ ไอ้ตัวดำข้าง ๆ นี่ก็เอาแต่ขำอย่างเดียว  ขำเอาเป็นเอาตาย  มันน่าขำนักรึไง  ไอ้ขี้นกสีขาว ๆที่แหมะอยู่ตรงกลางหน้าผากเขาเนี่ย!!!  แถมบางส่วนของเจ้าอึนกยังกระเซ็นเปื้อนสันจมูกของเขาอีกต่างหาก  ต้องวิ่งไปซื้อโฟมล้างหน้าจากมินิมาร์ทมาล้างออก  ท่ามกลางสายตาแปลก ๆของคนทั้งมหาวิทยาลัย  เขาขำไม่ออกหรอกนะ!!!!


แต่เรื่องร้าย ๆที่พร้อมใจประดังเข้ามาในตอนเช้านั้น  เทียบไม่ได้เลย  เมื่อมาถึงห้องเรียนแล้วพบกับความว่างเปล่า  ความว่างเปล่าในที่นี้  คือไม่มีเป๋า  ไม่มีฮ่องเต้  ไม่มีไอ้หมาหู้.....กับแฟนสุดสวยของมัน  ทุกคนพร้อมใจกันมาสายสินะ  แต่ปาเข้าไปสองคาบแล้ว  เจ้าพวกนั้นก็ยังไม่โผล่หัวมา


แล้วทุกคนก็คงบังเอิญพร้อมใจกันปิดเครื่องมือสื่อสารงั้นสิ.....กำลังคิดเครียดอยู่นั้น  ไอ้คนข้าง ๆ ก็เอ่ยในเรื่องที่ไม่น่าเอ่ย  คือบอกให้เขาตั้งใจเรียนเสีย....


“เห็ดจดสิวะ....มองอาจารย์น่ะฟังรึเปล่า  หรือว่าเหม่ออยู่....เค้าสั่งงานกลุ่มด้วยน่ะได้ยินไหมเห็ด”  เบนซินเอ่ยเสียงเข้ม  ก่อนจะเพยิดไปยังหน้าห้อง  อาจารย์กำลังพูดถึงงานกลุ่มชิ้นใหม่  ก็กลุ่มเดิมที่เคยทำกันมานั่นแหละ  หัวเห็ดจ้องหน้าน้องชายฝาแฝดอย่างไม่เข้าใจ...และไม่พอใจ
“เพื่อนหายไปยกแก๊งค์แท้ ๆ นายยังจะมีกะใจมาเป็นห่วงเรื่องนี้อีกเหรอ”
“ก็เพราะมันไม่โผล่มาซักตัวนี่ไงล่ะ  ถึงได้ต้องตั้งใจฟัง  ว่าอาจารย์เค้าสั่งอะไรบ้าง”
“คิดบ้างมั้ย? ว่าพวกนั้นอาจจะถูกไอ้โรคจิตจับตัวไป....อาจจะโดนฆ่าตายไปแล้วก็ได้น่ะ”
“แล้วยังไงล่ะเห็ด......ตอนนี้....เวลาอย่างนี้เราจะทำอะไรได้หืม?......จะไปแจ้งความก็ไม่ได้ด้วยซ้ำ  เพราะยังไม่ถึง 24 ชั่วโมง  หรือจะออกไปตามหากันตอนนี้  ทั้งๆที่ยังไร้สติแล้วก็ยังไม่รู้เรื่องรู้ราวเนี่ยนะ  มึงน่ะตั้งใจฟังอาจารย์สอนไปเถอะ  อย่าทำเป็นตื่นตูมนักเลย  มันอาจจะไม่เป็นอย่างที่คิดก็ได้  แต่ถ้าบ่ายนี้พวกมันยังไม่มา  เราค่อยช่วยกันคิดว่าจะเอาไงโอเคมั้ย?”
“ไม่โอเค!!!!”
"จะทำไรน่ะ"
"โทรตาพ่อตาแม่ยายในอนาคตน่ะสิ"
"มีเบอร์?"
"มี๊...ระดับนี้แล้ว"
"โทรไปเค้าเครียดกันเปล่า ๆ นี่มันเวลาทำงานของเค้านะเห็ด....คิดสิวะคิด"


เจ้าหัวเห็ดมันดื้อ  ในที่สุดก็กดเบอร์โทรหาพ่อกับแม่ของเป๋าจนได้  โทรคุยกันพักหนึ่ง  หลังจากกดวางสาย  โอโม่เครียดหนักกว่าเก่า  สองมือกุมขมับ  ลูบถูใบหน้าตัวเองแรงๆ  ก่อนจะฟุบลงไปกับโต๊ะ


“ลูกหายไปทั้งคนเนี่ยนะ!!!!....ยังจะใจเย็นอยู่นั่น!!!!”
“เค้าว่าไงล่ะ”
“ก็ไอ้หู้โทรมาขออนุญาต....ขอไปนอนค้างกันที่ห้องของเต้.....ไอ้หู้แม่มอ้างรายงาน.....เชี่ย!!!!....ก็คงจะเป็นไอ้ที่มันโทรมาชวนเราตอนสาย ๆนั่นแหละ  แต่นายก็ปฏิเสธไป......นายไม่ให้เพ่ไปอ่ะ!!!!!.....ไอ้เชี่ยเบน.....เฮ๊อะ!!!!.....เป๋าเป็นไรความผิดนาย....กักตัวพี่ไว้อยู่นั่น!!!!....อาบนงอาบน้ำก็ตามเข้ามาเจ๋อ....ชิส์”
“ไอ้สัดเห็ด....มึงไปก็โดนจับไปด้วยแล้วนั่น....ไม่รอดหรอก....โดนฆ่าคนแรกเลยมึงอ่ะ....ฆาตกรมันรำคาญไง”
"ยังจะมาตลกอีก...นายไม่รู้สึกแหม่ง ๆเหรอ"
"แหม่งอะไร....กลิ่นขี้นกพิราบน่ะเหรอ"
“ก็ไอ้หู้โทรชวนไปกินหนมต่างหาก....แค่กินหนมไหงต้องไปค้างคืนด้วย....นายว่าไม่แปลกเหรอ....แบบนี้ยังว่าปกติอีกเหรอ...”
“กินขนมก็ส่วนกินขนม...เที่ยวกลางคืนก็อีกเรื่อง  พวกนั้นอาจโกหกพ่อแม่เป๋า  เพราะอยากจะเที่ยวก็ได้นี่  อย่าลืมสิ....พวกนั้นก็เคยบ่น ๆ เปรย ๆ ว่าอยากจะลองไปเปิดหูเปิดตาน่ะ....ติดก็แต่เป๋า...ที่อยู่บ้านพ่อแม่....ก็เลยไม่อิสระไง....กินขนมเสร็จก็ไปต่อกัน...ก็เป็นไปได้นะเห็ด”
 “หึ่ยยยยย......ถ้าเป็นคนที่นายรักหายตัวไป....นายจะมานั่งเฉย ๆ ทำตัวโลกสวยแบบนี้มั้ยห๊ะ!!!”


เบนซินเปล่าโลกสวย....รู้ดีว่าทุกอย่างผิดปกติ  ตอนนี้เขาก็แค่อยากให้พี่ชายสบายใจ  อยากให้ไอ้เห็ดได้คิด  แล้วก็มองอะไรหลาย ๆ แง่กว่านี้....รู้จักคิดวางแผน....ให้สมกับเป้นพระเอกก็เท่านั้น


แต่หัวเห็ดกลับชักสีหน้าด้วยความฉุน  ก่อนจะหันไปกดโทรศัพท์โทรหาเป๋าและผองเพื่อนอีกครั้ง  ถ้าเป็นสถานการณ์ปกติ  เขาจะไม่โวยเลย  นี่คนที่เขาแอบชอบกำลังโดนคนบ้าสติไม่ดีตามรังควาญมาตลอดทั้งเทอม  ฉะนั้น  การที่ทุกคนพร้อมใจกันหายตัวไปในช่วงเช้านี้  จึงเป็นเรื่องที่ถือว่าผิดปกติอย่างมาก  แล้วยิ่งน้องชายที่ควรจะเป็นที่พึ่งให้เขาได้  ทำตัววางเฉยไม่รู้ทุกข์รู้ร้อนแบบนี้  หัวเห็ดก็ยิ่งเครียดหนัก


“ไหนบอกว่าแค่ชอบเค้าไงเห็ด....”
“แล้วไงวะ.....แม่ม.....ไม่ติด....ไม่ติด....นี่ก็ไม่ติด!!!!!”
“รู้ใช่มั้ยว่าชอบกับรักมันต่างกัน....”
“มันก็เหมือนกันนั่นแหละ  ใช่เวลามั้ยเบน.....ถ้าตอนบ่ายพวกนั้นยังไม่มา  พี่จะออกไปตามหา  นายก็ต้องช่วยพี่ด้วยเข้าใจมั้ยเบน!!!!”


ต่างสิ.....เบนซินตัดพ้อพี่ชายในใจ  เขาชอบเป๋า....แต่เขารักไอ้เห็ด  ถ้าไอ้เห็ดหายตัวไป  เขาคงคลั่งมากกว่าที่มันคลั่ง  เพียงแต่เขาไม่อยากให้พี่ชายตื่นตูมจนเกินกว่าเหตุ  ทุกเรื่องที่คิดเอาไว้  มีสิทธิ์เป็นไปได้เสมอ  เขาเองก็เป็นห่วงเจ้าพวกนั้นไม่น้อยไปกว่ากัน  แต่ในเวลาแบบนี้  ทุกคนควรจะมีสติสิ



ทุกคนในตอนนี้....มีแค่เขา....กับพี่ชายแค่สองคนเท่านั้น  แล้วสติแตกไปคนหนึ่งแบบนี้  เกิดเรื่องร้ายขึ้นมาจริง ๆ เขาคงต้องคิดหาทางอยู่คนเดียว....แหงล่ะ!!!!



“เรื่องนั้นเราทำแน่เห็ด  แต่ก่อนจะทำก็ต้องวางแผน  ถ้าเห็ดยังคุมสติตัวเองไม่ได้แบบนี้  ต่อให้เจ้าพวกนั้นถูกจับไปจริง ๆ เห็ดก็คว้าน้ำเหลว  ไม่ต้องกลัวหรอก  ยังไงเห็ดก็ได้เป็นพระเอกอยู่แล้ว....”



แต่ยิ่งพูดก็ยิ่งแย่....กลายเป็นตอนนี้  พี่ชายลุกหนีเขาไปนั่งที่อื่นเสียแล้ว


ดูถูกกันชะมัด!!!!....หัวเห็ดอารมณ์เสีย  ใครว่าเขาอยากเป็นพระเอกกันล่ะ  ขอให้เป๋าปลอดภัยเถอะ  ไม่ว่าจะเป็นใครช่วย  เขาก็ยอมทั้งนั้น  แต่เขาจะไม่อยู่เฉย ๆ แน่ล่ะ  อย่างน้อย  ถ้าได้ช่วยเป๋า  ได้กระทืบไอ้จิตป่วย  เป๋าคงมองเขาเปลี่ยนไปจากเดิม....






เป็นหนุ่มเต็มตัวเหมือนคนอื่นเสียที......


 
.
.
.
.
.
.
เจ็บใจนัก.....






แต่เพื่อเอาชีวิตรอด  เขาต้องยอมสินะ!!!!


“เก่งมากค๊า.....คุณแฟนของชั้น  ลีลาของนายสุดยอดไปเลย  เอาไปปล่อยโหลด.....ยอดโหลดต้องกระฉูดแน่นอน.....เหมือนหนังเอวีค่ายดังไม่มีผิด  อิอิ....อิอิอิอิอิ”


เสียงใส ๆ จากอินเตอร์คอม  เสียงของหญิงสาวที่เคยเป็นคนรัก  แต่ตอนนี้เขาเกลียดมันจนอยากจะตบสักฉาด  ไม่ก็ชกให้หน้างาม ๆ นั้นเปื้อนไปด้วยเลือด  เอาให้เสียสวย!!!!


“หู้ชั้นขอโทษ”
“มึงไม่ต้องขอโทษหรอก....เรื่องนี้มึงก็จำใจทำเหมือนกัน”
“แต่....”
“ถ้ารอดออกไปได้....ก็แค่.....ช่วยหุบปากเงียบ ๆ ก็พอ”


ไอ้ตัวกลมกำลังร้องไห้  น้ำตามากมายไหลพรั่งพรูออกมา  หลั่งให้แก่ความเป็นชายหนุ่มผู้บริสุทธิ์  คราบเลือดจากการร่วมรัก  เหมือนเป็นภาพบาดความรู้สึก  เต้าหู้เสมองเพดาน....ห้องนี้....ยิ่งอยู่ไปยิ่งอึดอัด  ราวกับว่ามันดูดกินพลังชีวิตเขา


พวกมันจะเล่นแบบนี้ไปอีกกี่ครั้งล่ะ....ครั้งต่อไปคงจะหนักกว่านี้....อาจไม่ใช่เซ็กส์  แต่เป็นความเจ็บปวดและความตาย  พวกเขาเป็นเพียงลูกไก่ในกำมือที่คอยฟังคำสั่งเท่านั้น


ประตูกลเล็ก ๆ ตรงด้านข้างของตัวห้องเปิดออก  พร้อมกับอาหารที่ส่งกลิ่นหอมถูกส่งเข้ามา  แต่ตอนนี้เขาไม่รู้สึกอยากอะไรอีกแล้ว  แต่อยากจะตายไปซะ  เขาเป็นผู้ชาย  ไม่เคยมีสักครั้งที่จะคิดเรื่องพรรค์กับเพศเดียวกัน  ไม่รู้สึกดี  แม้ว่าร่างกายนั้นเสียวซ่านแทบขาดใจ  แต่พอเสร็จจากกิจ  และฤทธิ์ยาที่ค่อย ๆสลายลงไปแล้วนั้น  ความเจ็บปวดทั้งกายและใจก็เข้ามาแทนที่


ถึงแม้ว่าจะรู้สึกดีแปลก ๆตอนทำ  แต่รู้ไหม  ว่าข้างในเขากำลังร้องไห้อยู่....แล้วตอนนี้น้ำตาที่กลั้นเอาไว้  มันก็ไหลออกมาไม่จบสิ้น  ตัวอวบ ๆถูกใครอีกคนคว้าไปกอด  ป่วยการจะขัดขืน  ต่อให้ไม่หมดแรง....แต่เพราะมากกว่านี้ก็ทำมาแล้ว


“เราต้องรอด....หู้.....มันต้องมีทาง......”
“ไม่ก็ตายด้วยกันในนี้....ใช่มั้ยเต้”
“พวกมันส่งอาหารมาให้....เอาไงดี?”
“คราวนี้มันจะใส่อะไรให้เรากินอีกล่ะ....”


เสียงจากอินเตอร์คอมยังคงเอ่ยเจื้อยแจ้ว  พวกมันจับตาดูพวกเขาอยู่ทุกขณะ  ในห้องบ้า ๆ แห่งนี้


“ทานเถอะจ้ะพวกเธอ.....ยังต้องอยู่เป็นของเล่นให้พวกเราไปอีกนาน.....ถือซะว่านี่เป็นรางวัล....เพื่อต่ออายุชีวิตของพวกเธอไปอีกวันก็แล้วกันนะจ๊ะ....ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า”



ถึงมันจะพูดแบบนั้น  พวกเขาก็ไม่ได้รู้สึกสบายใจขึ้นมาเลย  ฮ่องเต้กระชับกอดเจ้าลูกหมูในอ้อมแขนของเขาให้แน่นขึ้น  บอกกับตัวเองซ้ำ ๆ ว่าสิ่งที่ทำลงไป  ก็แค่รักษาชีวิตให้รอดเท่านั้น.....



ไม่มีคนสนใจอาหารที่ส่งกลิ่นเย้ายวนในยามนี้....เจ้าตัวกลมซุกหน้าเข้าหาอริ  เต้าหู้กอดตอบฮ่องเต้ทั้งคู่ผล็อยหลับไปในอ้อมกอดของกันและกัน 
.
.
.
.
.
.
.
“นายสงสัยใครอ่ะเบน....จะใช่กวางมั้ย.....แล้วนายเซิร์ชชื่อกวางทำไมอ่ะ....สงสัยกวางช่ายม๊ะ”
“ไม่น่าถามนะเห็ด.....จิ๊.....อย่าสิ....ถอยออกไปก่อนไป”


เจ้าหัวเห็ดเซ้าซี้น้องชายที่กำลังง่วนอยู่หน้าจอคอมพิวเตอร์  เบนซินลองวิธีง่าย ๆ คือพิมพ์ชื่อของคนที่สงสัยลงไปในกูเกิ้ล....ผลปรากฎว่า


“มีแต่ข้อมูลที่เกี่ยวกับตอนเรียนมหาลัยเท่านั้นดูสิ....ในเว็บมหาลัย....รายชื่อนักศึกษา....ชื่อผู้จัดทำรายงานในบล็อคของอาจารย์....ไม่มีตอนมัธยม....ยัยคนนี้ถ้าไม่ได้เปลี่ยนชื่อ-นามสกุลก่อนเข้ามหาลัย  ก็คงจะไม่เคยเรียนมัธยมละมั้ง....ดูอย่างพวกเราสิ....เห็นมั้ยเกรดเฉลี่ยสะสมของเห็ดตอนม.ปลาย....รายชื่อผู้สอบเข้ามหาวิทยาลัย....ไม่ผ่าน.....ไม่ผ่าน....ไม่ผ่าน....กระทู้ของเว็ปโรงเรียนก็ยังมีเรื่องของเห็ดเลยนะ....พ่อคนดัง....หึ”  เรื่องนั้นเอาไว้ก่อนสิ  หัวเห็ดแย้งในใจ  เรื่องน่าอาย  เอาไว้เล่าทีหลัง  ตอนที่ช่วยพวกนั้นสำเร็จก็แล้วกัน  อาจจะเป็นตอนพิเศษ  เก็บตกเรื่องของพระเอก....ไม่รู้สินะ....ก็เขาเป็นพระเอกนี่....หรือยังไง?
“เดี๋ยวนะพี่ตามไม่ทันอ่ะเบน....ขออีกรอบซิ”  พี่ชายพยายามแทรกตัว  ขอมีส่วนร่วม  เบนซินดันหัวให้เห็ดออกห่าง  กลิ่นตัวหอม ๆของพี่ชาย  กำลังรบกวนสมาธิเขา  ให้ตายเถอะ  ในสถานการณ์แบบนี้  สมองยังคิดแต่เรื่องลามกสัปดน
“เดี๋ยวนะเฟสบุ๊คของไอ้หู้......นี่ไง......ของกวาง....แหงล่ะเข้าดูไม่ได้.....ไอ้หู้บอกว่าไงนะ....ผู้หญิงคนนี้ไม่มีเพื่อน....ไม่ค่อยเข้าเรียน....แต่ก็มีกลุ่มทำรายงานสินะ....เราเริ่มจากตรงนั้น....ยิ่งเร็วยิ่งดี....ต้องรู้ที่อยู่ของผู้หญิงคนนั้น....ส่วนเห็ด...ลองเซิร์ชนามสกุลของยัยนั่นดูสิ  บางทีเราอาจสอบถามคนที่ใช้นามสกุลเดียวกัน...เฮ้ย....ฟังป่ะเนี่ย....ถ้าพวกนั้นถูกลักพาตัวไปจริง ๆ เรายิ่งต้องเร่งมือนะ  เดี๋ยวไปขอดูกล้องวงจรปิดของร้าน....ของห้างที่เจ้าพวกนั้นนัดเจอกันด้วย...”
“พี่จะพยายาม”
“ไม่...พี่ต้องทำให้ได้”
“นายจะช่วยใช่มั้ย”
“เราจะช่วยกัน”
“นายสงสัยกวางมาแต่แรก...”
“ทุกคนนั่นแหละ....ยกเว้นไอ้หู้....กับพี่”
“ทำไมล่ะ”
“เห็ดเชื่อเรื่องสังหรณ์มั้ย.....”


เบนซินจับตัวพี่ชายให้หันมา....พี่ชายของเขาไม่ใช่คนตัวเล็ก  แต่เป็นไอ้ผอมโย่งตัวยาว  ไม่จำเป็นต้องก้ม  หน้าของพวกเขาก็อยู่ใกล้กัน....


“ไอ้หู้โทรมาตอนเก้าโมงเช้า....นัดกันบ่ายสอง....เวลาเหลือเฟือ....คิดสิ....เค้าได้ยินเสียงผู้หญิง....มันอยู่ห้องของยัยนั่น....หรือไม่ยัยนั่นก็มาหามันที่ห้อง....ก่อนจะวางสาย....เค้าได้ยินเสียงเหมือน....”
“อะไร....นายได้ยินอะไร”
“เสียงอึกอัก....เสียงเหมือน”


มือใหญ่ ๆ ปิดปากไอ้เห็ด.....พี่ชายตกใจ....ส่งเสียงร้องอู้อี้....ก่อนจะสงบนิ่งอย่างเข้าใจ  เบนซินพยักหน้าให้หัวเห็ด  มือค่อย ๆ คลายออก....









“มือนายเค็มจัง”
“ใครใช้ให้มึงชิม”


แต่สิ่งที่แน่ใจ....เบนซินแน่ใจ....ว่าพวกมันต้องมีกันอย่างน้อยสองคน....สองคนขึ้นไป....ที่จะสามารถจับตัวผู้ชายสามคนได้ในวันเดียว....




ต่อมาก็กลายเป็นสี่.....เมื่อเขาไม่สามารถติดต่อนายพี่หนึ่งได้สำเร็จ!!!!
.
.
.
.
.
.
“สวยจังเลย.....ตุ๊กตาของชั้น”



เป๋านั่งนิ่ง  ไม่กล้าแม้แต่ขับเขยื้อนมาเป็นชั่วโมงแล้ว  อีโรคจิตทำเข็มตำโดนเขาหลายครั้ง  เขานึกโมโห  ว่ามันจะมาปักลายอะไรบนตัวเขานักหนา....ทำไมไม่ทำให้เสร็จซะก่อนจะสวมให้เขาเล่า!!!!


เครื่องสำอางอย่างดี  บรรจง  เติมแต่ง  จนเด็กหนุ่มหน้าจืดเหมือนเด็กประถม  ดูสวยราวกับตุ๊กตาเด็กผู้หญิง  วิกผมยาวสีดำสวมครอบไปบนหัวเขา  เจ้าหล่อนค่อย ๆใช้แปรงหวีอย่างทะนุถนอม  แต่เหมือนจะสวยไม่สาแก่ใจ  จึงคว้ากล่องเครื่องมือ  มาทำการปักลายดอกไม้บนชุดสีขาวของเขา


ชุดเจ้าสาว....


“คืนนี้....ชั้นจะส่งนายเข้าหอ....พี่ชายจะได้มีความสุขเสียที....ความสุขที่คนอย่างนายเคยพรากไปจากเขา....จากพวกเรา”
“เราทำอะไรนักหนา  ทำไมเธอไม่บอกมาล่ะ....”
“เดี๋ยวเธอก็จะรู้....แต่ว่าตอนนี้เธอเป็นของชั้น  ตุ๊กตาห้ามส่งเสียง  ไม่อย่างนั้น....”



เข็มหมุดจิ้มลงไปบนผิวแก้มเนียนใส  เป๋ากัดปากข่มความเจ็บปวด  เขากลัวผู้หญิงคนนี้....กลัวเกินกว่าจะสู้....ไม่สิ...




เขาสู้ไม่ได้ต่างหาก....ไม่อย่างนั้น  เพื่อน ๆของเขา....พี่หนึ่ง....ทุกคนที่ถูกจับมา....









จะต้องจบชีวิตเร็วขึ้น
.
.
.
.
.
.
.

ขออภัยที่หายหัวไปนาน  เรื่องนี้ใกล้จบแล้ว....ในส่วนของไอ้โรคจิต  หลังจากนั้นมันจะกลับมาเบาสมองอีกครั้ง  ไม่เคยแต่งแนวนี้  ถ้ามีอะไรไม่สมจริง  ต้องขออภัย  ติชมได้...แต่ถ้ามีข้อติติง....อธิบายคนแต่งด้วยนะเคอะ  จะได้แก้ไขถูกจุดงิ  รับฟังเสมอค่า....กลัวจะไม่เม้นท์มากกว่า

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน : บทที่ 14 Searching For... (14/12/12)
เริ่มหัวข้อโดย: nunnan ที่ 14-12-2012 07:14:14

รีบไปช่วยเร็วววว :z3: :z3:

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน : บทที่ 14 Searching For... (14/12/12)
เริ่มหัวข้อโดย: iammz ที่ 14-12-2012 08:23:20

รอดูว่าเบนกับเห็ดจะตามหาเพื่อนยังไง
+++++++++
ขอบคุณค่ะ

 :L2:

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน : บทที่ 14 Searching For... (14/12/12)
เริ่มหัวข้อโดย: ordkrub ที่ 14-12-2012 09:06:36

เอาใจช่วยทุกคน
ว่าแต่เห็ด เมื่อไหร่จะมีสติน้าาาา

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน : บทที่ 14 Searching For... (14/12/12)
เริ่มหัวข้อโดย: daboo ที่ 14-12-2012 09:34:24

ถ้าอยากให้อภัย  ต้องมาต่ออีกนะครับ

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน : บทที่ 14 Searching For... (14/12/12)
เริ่มหัวข้อโดย: SoN ที่ 14-12-2012 12:35:31

^^

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน : บทที่ 14 Searching For... (14/12/12)
เริ่มหัวข้อโดย: gngane ที่ 14-12-2012 14:18:26

นั้นไง
ยิ่งอ่านยิ่งเหมือนนิยายโรคจิต ฆ่ากันตายหั่นศพ หมกลงส้วม เย้ยยยยยยยยย

คิดเเล้วเศร้าเเทนเบนเเต่หมันไส้ด้วยไปชอบเปาทำมายยยยยยยยยยยยยยยยย :o12: :o12:

มาต่อไวๆนะค่ะ

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน : บทที่ 14 Searching For... (14/12/12)
เริ่มหัวข้อโดย: sunshadow ที่ 14-12-2012 15:08:54

    พวกเจ้าโรคจิตดูเตรียมการดีแถมเชี่ยวชาญอีกอ่า
    อย่างนี้พวกนายเบนจะไปช่วยอีท่าไหนละเนี่ย

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน : บทที่ 14 Searching For... (14/12/12)
เริ่มหัวข้อโดย: ice_spok ที่ 14-12-2012 18:00:21

น่ากลัวนะเนี่ย

ติดตาม ๆ ครับ

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน : บทที่ 14 Searching For... (14/12/12)
เริ่มหัวข้อโดย: soul love ที่ 14-12-2012 22:36:13

ลึกลับจริงแท้

แต่คิดถึงหัวเห็ดนะ

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน : บทที่ 14 Searching For... (14/12/12)
เริ่มหัวข้อโดย: คนโง่ ที่ 14-12-2012 23:42:07

ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น

ขออย่างเดียว

อย่าให้เห็ดต้องหนาวอยู่คนเดียวนะ

น่าสงสารกว่าทุกๆคนเลยด้วย  :m8:

สองแฝดมันต้องโดน! :beat: :z6: :o211:

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน : บทที่ 14 Searching For... (14/12/12)
เริ่มหัวข้อโดย: tonkhaw ที่ 15-12-2012 12:52:03

แฝดชั่ว ต้องเจอกับ แฝดดี

จัดการมันเลยลูก

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน : บทที่ 14 Searching For... (14/12/12)
เริ่มหัวข้อโดย: nightsza ที่ 15-12-2012 22:10:45

เห็ดกับเบนมาช่วยเร็วๆๆๆๆๆๆน๊าาาา

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน : บทที่ 14 Searching For... (14/12/12)
เริ่มหัวข้อโดย: mutyamania ที่ 17-12-2012 08:38:12

ดันนนนนนนน

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน : ตอนคั่น เพราะเราแตกต่าง....(18/12/12)
เริ่มหัวข้อโดย: mutyamania ที่ 18-12-2012 22:07:42

ขอแต่งอะไรน่ารัก ๆ แก้เครียดนะคะ  เนื้อหาหลักเริ่มน่ากลัวแล้ว  ยังไม่อยากแต่งผลีผลาม.....ขอบคุณที่ยังติดตามกันอยู่นะคะ



ตอนคั่น  เพราะเราแตกต่าง....(แต่เรารักกัน)




“เบน.......”
“หืม”



ไอ้เห็ดน้อย....ที่ตอนนั้นหัวยังกลมเกลี้ยงเป็นลูกชิ้น  เอ่ยกับน้องชายฝาแฝดที่นอนเอนหลังดูรายการโทรทัศน์  ในวันหยุดนักขัตฤกษ์ด้วยเสียงใส ๆ ที่ปราศจากจริต!!!!


“นั่นอะไรอ่ะ”
“อะไรล่ะ”
“ก็นี่ไง!!!....เบนมีนมด้วย....นมตัวแข็งปั๋งเลย.....เพื่อน ๆ ยังบอกเลย  ว่าตัวไปเสริมอึ๋มมา....ขอเค้าจับของตัวได้ป่ะ...เค้าอยากจับอึ๋ม ๆของตัว...”
“เฮ้ยยยยย!!!!....เอามือตัวออกไปเลยนะ....”


ไอ้เห็ดในตอนนั้น  ออกจะบ้องแบ๊วใสซื่อ  แต่เบนซินกลับมองเห็นถึงความเจ้าเล่ห์  และแก่นกะโหลกเกินวัย  อันเป็นแก่นแท้ของมัน  ที่มีแต่เขาเท่านั้นที่รู้  ริมฝีปากของเจ้าโอโม่คลี่ยิ้มนิด ๆ ราวกับจงใจให้เขาได้รู้....ว่ามันกำลังล้อเลียนเขาอยู่นะ....ฮี่ฮี่


“เค้าเล่นกล้าม....มันก็ขึ้นเป็นลูกไง....ทำไม....ตัวอิจฉาเค้าเหรอ....หรือตัวอยากมีบ้าง”  แฝดน้องถามกลับอย่างรู้ทัน  เอามือกอดอกแน่น...ก็ไม่รู้สิ....ผู้หญิงโดนจับนม...จะรู้สึกกึ๋ย ๆแบบนี้ไหมนะ
“อะไรที่ตัวมี....เค้าก็มีหมดนั่นแหละ  ไม่ใช่ตัวคนเดียวซักหน่อยที่แตกเนื้อหนุ่ม....นี่....อ่ะ...ให้ดู”


ว่าแล้วเจ้าเห็ดเวอร์ชั่นมัธยมต้น  ก็เสือกหน้าละอ่อนเข้าไปใกล้อีกฝ่าย  จนเกือบจะติดกัน  เบนซินเพ่งมองอย่างใช้สมาธิ  คงเพราะโตเป็นหนุ่มแล้วล่ะมั้ง  ฮอร์โมนเลยพลุ่งพล่าน  ได้กลิ่นตัวหอม ๆ ของพี่ก็รู้สึกปวดหนึบตรงเป้ากางเกง  ร่างกายวาบหวิวแปลก ๆ ยามที่ดวงตาซุกซนเผลอมองรอดเข้าไปใต้ร่มผ้า...


ไอ้เห็ดยังชอบทำเหมือนตัวเองเป็นเด็กน้อยอยู่  คือขึ้นไปขี่คร่อมอยู่บนตัวเขา  คงจะลืมนึกไป  ว่ายิ่งโตเป็นหนุ่มมากเท่าไหร่  ไอ้ท่าทางแบบที่กำลังทำอยู่นั้น  มันออกไปทางล่อแหลมชวนให้เข้าใจผิด  มากกว่าน่ารักน่าเอ็นดูอย่างแต่ก่อน


ไอ้ตัวขาวจั๊วะสวมเสื้อยืดสีขาว....คอปาด....เนื่องจากเป็นฤดูร้อน  ที่อากาศเป็นใจ  เอื้อให้วัยรุ่นได้แต่งกายน้อยชิ้น  ก้นปอด ๆ ของพี่ชายเกือบจะโดนตรงนั้นของเขา  ที่อยู่ ๆก็แข็งขึง  เบนซินรีบหยิบหมอนอิงมาปิดเอาไว้ได้ทันเฉียดฉิว....


“ไม่เห็นมีไรเลย  ตัวจะให้เค้าดูอะไร”
“หนวดไง....หนวดเค้าขึ้นแล้ว  อีกหน่อยเค้าก็ขนดกเหมือนตัว  หล่อเหมือนตัว  แต่สาว ๆ อาจจะชอบเค้ามากกว่า  เพราะเค้าไม่ดำปี๋เหมือนตัว....หึหึหึหึ”


หัวเราะด้วยเสียงแหลมเล็กเจ้าเล่ห์  ที่ยังคงไม่เปลี่ยนไปจากเดิม  โอโม่ลุกออกไป  พร้อมกับทิ้งความรู้สึกแปลกประหลาด  ให้แก่เด็กชายเบนซิน....






“หนวดหรอมแหรม....ยังจะเสือกอวด.....ห่านิ”


อาจเป็นครั้งแรก  ที่เด็กชายเบนซินพูดคำหยาบกับพี่ชาย  ไม่รู้สิ  หมั่นไส้ท่าทางของมันเหลือเกินนี่นะ  เหมือนอยากจะเอาชนะ  ทั้งที่ตัวยังกะเปี๊ยก  มันน่าเอาหมอนข้างฟาดให้เดี้ยงจริง ๆ!!!!
.
.
.
.
.
.
“เบน.....”
“อะไรอีก”
“นายดู......พรึ่บอ่ะ”



หลายเดือนผ่านไป  พี่ชายวิ่งมาหาเขาอย่างตื่นเต้น  ไอ้เห็ด(ที่ตอนนั้นหัวยังไม่เป็นเห็ด)ในชุดเสื้อกล้ามสีเขียว  ชูแขนอวดขนรักแร้รำไร  วิ่งพล่านไปมาทั่วบ้านอย่างดีใจ  ก่อนจะหยุดแล้วชี้มือมาที่เขา  ที่ซึ่งกำลังนั่งเล่นคอมพิวเตอร์อยู่กลางบ้าน  ทำหน้าตากวนโอ้ย....น่าถีบ....



“อีกไม่นานหรอกเบน.....ของดีมันต้องใช้เวลา.....พี่ต่อให้นายอยู่ต่างหาก”



แล้วมันก็วิ่งออกไป  เขาได้ยินเสียงมันตะโกนเรียกแม่  ช่างเป็นเด็กที่พลังงานล้นเหลือจริง ๆ  หลังจากถูกทักกล้ามหน้าอกกลายเป็นนมต้ม  เบนซินก็ไม่ค่อยได้โชว์แผงอกล่ำกำยำของตนเสียเท่าไหร่นัก  เบื่อเด็กช่างล้อ  ทั้งที่ตัวเองก็อยากจะมีอย่างเขา....แต่กระนั้น  มัดกล้ามที่ตึงเปรี๊ยะเกินเด็ก  ก็คอยจะดันเสื้อจนปริอยู่ร่ำไป....กลุ้มนะ.....สาว ๆชักกลัวกล้ามของเขาแล้ว  ไม่ค่อยกรี๊ดกร๊าดกันอย่างเดิม  แถมเพื่อนยังไม่คบอีกต่างหาก  คงต้องลดลงมาบ้างแล้วล่ะนะ...หน้าเขาตอนนี้กลายเป็นชายหนุ่มเต็มขั้นไปแล้ว  วันไหนไม่โกนหนวดล่ะก็....โจรป่าชัด ๆ


ประกอบกับตอนนั้น  เทรนด์เอเชี่ยนป๊อบกำลังเข้ามาใหม่ ๆ  เด็กผู้หญิงพากันคลั่งไคล้ผู้ชายขาว ๆ  ผมยาวรากไทร  หน้าตาตี๋ ๆบ้องแบ๊วหวานแหวว  ดีเหมือนกันแหละ  เขาจะได้ตั้งใจเรียน  ไม่ต้องว่อกแว่กกับเสียงกรี๊ดให้เสียสมาธิ  แต่ที่ยังเหมือนเดิม  ไม่มีเปลี่ยน....คือพวกกะเทยตุ๊ดแต๋วเคยคลั่งเขาอย่างไร  พวกนั้นก็ยังคงคลั่งอยู่อย่างนั้น....บางคนบอกก็ดี...ชะนีคู่แข่งลดฮวบลงไปอีก...ขอโทษ...ใครบอกไม่ทราบ....ว่าพวกมึงมีโอกาสจะได้แอ้มหวาน  ฝันลม ๆ แล้ง ๆ แบบนั้นมันไม่มีมาตั้งแต่แรกแล้วโว้ยยยยย



เชื่อแล้ว....ที่เขาว่ากันว่า.....เอ่อ....ที่พวกหล่อนๆชอบพูดน่ะนะ......หน้าเน่าแต่เป้าเริ่ด






แต่ขอโทษ....หน้ากูไม่เน่านะเว้ย!!!!!
.
.
.
.
.
.
ตกดึกของวันหนึ่ง....


“โม่!!!!”
“อะไรแว๊”
“ยาแต้มสิวน่ะสิ....เอาไปใช้ซะ  เม็ดนั้นน่ะ...เค้าเห็นมันมาเป็นอาทิตย์แล้วนะ.....รำคาญ”


พี่ชายรับหลอดยาแต้มสิวมาอย่างเอ๋อ ๆในตอนแรก ก่อนจะเปลี่ยนเป็นยิ้มกระปุ่ม.....


“นายสังเกตมันด้วย”
“เม็ดเป้งขนาดนั้น...ยังต้องสังเกตอะไรอีก”
“สิวหนุ่มน่ะเบน.....นายเอายาของนายคืนไปเหอะ....พี่ตั้งใจเก็บไว้เองแหละ.....สิวหัวช้างเม็ดแรกในชีวิตเชียวนะนี่  อัพลง Hi5* ไปล๊ะ.....เอิ๊กกกกก”
“พิลึกคน....น่าภูมิใจตรงไหน”
“มีสาวมาขอเบอร์พี่ด้วย....สองคน.....ดีใจกับพี่ซะสิเบน.....ครึครึ”
“เฮ๊อะ....แค่นั้น?”


เบนซินหงุดหงิด....บางอย่างกำลังเปลี่ยนไป  ซึ่งเขาไม่ชอบเลย  อย่างแรกคือสรรพนามเรียกแทนตัวระหว่างพวกเขาเปลี่ยนไป  เขายังคงใช้คำว่า...เค้า....แทนตัวเขา  แล้วเรียกอีกฝ่ายว่า...ตัว....เหมือนแต่ก่อน  เว้นแต่ตอนโมโห....จากตัว.....จะเปลี่ยนเป็น.....มึง


คนที่เป็นไปน่ะอีกฝ่ายนู่นแน่ะ....กระแดะเรียกตัวเองว่าพี่  ทั้งที่เกิดก่อนเขาไม่กี่วินาที  แถมยังตัวเล็กกว่า  หน้าตาก็ละอ่อนกว่า  ขนหน้าแข้งก็น้อยกว่า.....



เบนซินอยากสั่งสอนคนแถวนี้  สั่งสอนให้รู้สำนึก  ว่าพี่น่ะ....ไม่มีวันเข้มได้เท่าเขาหรอก  ไอ้ตัวขาวน่ารัก....คนมันน่ารัก....มันก็ต้องน่ารักอยู่วันยังค่ำ



เห็นพี่ชายพยายามทำตัวเป็นหนุ่มแล้วมันหงุดหงิดขนาดนั้นเชียว?







ขอตอบว่า....ที่สุดของที่สุด

.
.
.
.
.
.

“เบน.....”
“อะไรอีก”


ไอ้เห็ดมาแบบเดิม....เหมือนกับทุกครั้ง  ท่าทางเจ้าเล่ห์กรุ้มกริ่ม  เหมือนมีอะไรจะอวด  ว่าแล้วก็ชูกางเกงในสีดำ....ที่เปรอะเปื้อนคราบอสุจิของตนได้อย่างไม่มีขัดเขิน


“น้ำว่าววววววว....เว้ยยยยยย.....สด ๆ จากตัวพี่  แหม่....เมื่อเช้ามืดฝันแจ่มชะมัด....ก็เลยหลั่งซะชุ่มเลย.....พี่นายเป็นหนุ่มแล้วเบน.....หนุ่มเต็มตัวแล้ว....พร้อมเข้าสู่โลกของผู้ใหญ่แล้วเบนนนนน”
“หึหึหึ”
“หัวเราะไร.....ไม่เชื่อดม....ไม่ใช่ไข่ขาว.....ไม่ใช่วิปครีมเหมือนครั้งก่อน ๆ เฟ้ย  คราวนี้ของจริง  ลูก ๆของพี่นับล้าน  รอการพิสูจน์ซำเหมอนะน้องรัก”


เบนซินเปิดลิ้นชักข้างเตียง  หยิบสิ่งที่เตรียมเอาไว้  ตอนที่พี่ชายนั้นหลับปุ๋ย  เขาเก็บเจ้าสิ่งนี้เอาไว้ตั้งแต่เมื่อคืน  ปิดฝาแน่นสนิท.....เหมือนรู้....ว่าจะต้องเกิดเหตุการณ์นี้....จะว่าไป....เขาก็เก็บเอาไว้ทุกวันกันเหนียว....


“อ่ะ”
“ไรของนายอ่ะ....อี๋.....เหม็นคาวเฟ้ยยยย.....นายเก็บอะไรไว้ไอ้เบนนนน....ไอ้น้องเหี้ยยยยยย”
“ลูก ๆของเค้าไงโม่....ไม่ต้องฝัน....คั้นเองกับมือ  ไม่สดเท่าของโม่....แต่ดูปริมาณดิ....โม่แพ้แล้ว....หุหุหุ”



ตบท้ายชัยชนะอีกครั้ง  ด้วยการดึงกางเกงของตนเองลง  เพื่ออวดจรวดขนาดมหึมา  รูปร่างใหญ่โตที่ทำเอาเจ้าเห็ดตาค้าง  เอามือปิดปาก  กัดเล็บด้วยความริษยา....


"โชว์จู๋ทำไมฟะ....แหงะ....จู๋ดำ....จู๋นายดำปี๋...ของพี่อ่ะขาวจั๊วะ....ผู้หญิงต้องเลือกใช้ปากให้พี่...เพราะหน้าตามันน่าเอาเข้าปากมากกว่าของนาย....นายแหละแพ้แล้ววววว"
“ใหญ่ให้ได้เท่าเค้าก่อนเหอะ....แล้วค่อยมาโม้....อ่อ....แล้วไม่ต้องไปฉีดน้ำมันมะกอกนะ....ไม่งั้นล่ะ....ไม่เหลืออะไรมาแข่ง.....นอกจากตอด้วน ๆ”



หัวเราะไปเถอะ....เบนซิน....หัวเราะไป




“ว๊ายตาเถร....ไอ้ลูกบ้านี่....แกเล่นอะไรยะ.....คุณ....มาดูลูกชายคุณทำเข้าสิ....น้องโม่ไปลูก....อย่าไปมองนะลูกนะ”



เบนซิน....สุดท้ายนายก็แพ้.....หึหึหึ




ต้องขอบคุณคุณนายแม่ที่ขึ้นมาเรียกพวกเขาไปทานมื้อเช้าสินะ
.
.
.
.
.
.
End

แล้วสองแฝดก็แข่งกันอย่างเงียบ ๆต่อไป....ฮา


พยายามให้มันน่ารัก  แต่ออกมาทะลึ่งตึงตังเฉยเลยแง๊ะ....ตอนต่อไปขอเวลาก่อนนะคะ  ยังคิดพล็อตไม่ออกเลย  พยายามจะให้มันสมจริงที่สุด  โดยไม่ใช้ความบังเอิญมากเกินจำเป็นน่ะค่ะ  รอนะตัวเอง

*็Hi5 คือโซเชี่ยลที่เคยฮอตฮิตอยู่ช่วงหนึ่ง....

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน : ตอนคั่น เพราะเราแตกต่าง....(18/12/12)
เริ่มหัวข้อโดย: daboo ที่ 18-12-2012 22:33:40

ฮาอ่ะ  ๕๕๕๕๕




ทำไมไม่ล๊อคห้องล่ะเนี่ย

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน : ตอนคั่น เพราะเราแตกต่าง....(18/12/12)
เริ่มหัวข้อโดย: pharm ที่ 18-12-2012 23:03:48

แฝดคนละฝา55

แม่จะรีบขึ้นมาทำมาย ยังไม่ทันเห็นของโอโม่เลย :impress2:

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน : ตอนคั่น เพราะเราแตกต่าง....(18/12/12)
เริ่มหัวข้อโดย: ice_spok ที่ 18-12-2012 23:18:08

แม่!!!! มาทามมานตอนนี้

กะลังเยยยยยย

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน : ตอนคั่น เพราะเราแตกต่าง....(18/12/12)
เริ่มหัวข้อโดย: tonkhaw ที่ 18-12-2012 23:24:56

โอ๊ะ ๕๕๕ ยังไม่ทันเห็นตอนพร้อมรบเลย จรวดดำปี๋อันนั้นอ่า

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน : ตอนคั่น เพราะเราแตกต่าง....(18/12/12)
เริ่มหัวข้อโดย: mutyamania ที่ 19-12-2012 12:10:07

ดันนะจ๊ะ....

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน : ตอนคั่น เพราะเราแตกต่าง....(18/12/12)
เริ่มหัวข้อโดย: soul love ที่ 19-12-2012 18:34:32

พี่น้องคู่นี้น่ารักดีแท้

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน : ตอนคั่น เพราะเราแตกต่าง....(18/12/12)
เริ่มหัวข้อโดย: sunshadow ที่ 21-12-2012 03:23:46

     เจ้าคู่นี้นี่ แข่งกันโตเป็นหนุ่มเนี่ยนะ
     แต่แข่งกันโตแต่ตัว นิสัยยังเด็กกันจริงๆ

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน : ตอนคั่น เพราะเราแตกต่าง....(18/12/12)
เริ่มหัวข้อโดย: iammz ที่ 21-12-2012 15:04:41

5555555555+

เข้าใจหาเรื่องมาแ่ข่งกันนะ  :laugh:

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน : ตอนคั่น เพราะเราแตกต่าง....(18/12/12)
เริ่มหัวข้อโดย: mutyamania ที่ 22-12-2012 01:39:19

บทที่ 16 ส่งตัวเจ้าสาว/ความจริงอันโหดร้าย.....






ไม่น่าเชื่อว่า....แค่เด็กผู้ชายธรรมดา ๆเพียงหนึ่งคน....จะเป็นสาเหตุสำคัญของโศกนาฏกรรม






เด็กผู้ชายที่ทำเอาใครหลายคนพากันคุ้มคลั่ง.......ในรูปลักษณ์ที่ดูบริสุทธิ์....ไร้เดียงสา....








น่ากลั่นแกล้งพอให้มีน้ำตา.....หาใช่คุกคามอย่างเอาเป็นเอาตาย!!!!






“สวยมั้ยคะพี่.....”  แฝดหญิงคนน้อง  ดันร่างของหนุ่มน้อยในชุดเจ้าสาวเข้าสู่ห้องหอ.....ซึ่งแท้จริงคือห้องที่พยายามจะตกแต่งให้ดูเหมือนห้องของบ่าวสาว  เท่าที่มันจะเป็นไปได้  รูปทรงของห้องดูประหลาดไปเสียหน่อย  มีเหลี่ยมมุมเยื้องฉากมากมาย  หาใช่ทรงสี่เหลี่ยมจตุรัส  ท่อเหล็กสำหรับส่งความร้อน....หรือของเหลว.....หรือสสารบางอย่าง  ห้อยระโยงรยางค์อยู่เหนือศรีษะ  ดูคล้ายกับเป็นส่วนหนึ่งของโรงงานอุตสาหกรรม  ผนังห้องนั้นทาสีขาวอย่างชุ่ย ๆ  ตรงกลางมองเห็นเตียงนอนขนาดคิงไซส์  ทรงหัวใจ  ปูผ้าแดงตกแต่งด้วยกลีบกุหลาบ  โดดเด่นเป็นสง่า   เบื้องหน้าของเป๋า  มีชายหนุ่มร่างสูง  หน้าตาหล่อเหลายืนยิ้มต้อนรับอยู่  เขาโค้งคำนับให้กับตุ๊กตาเจ้าสาวแสนสวย  ที่กำลังหวาดกลัวจนตัวสั่นสะท้าน
 

“ขอให้มีความสุขนะคะพี่....มีความสุขแทนหนูด้วย”  กวาง....หรือใครสักคนที่ใช้ชื่อนี้  เช็ดน้ำตาอย่างตื้นตัน  ก่อนจะปิดประตูห้อง  เพื่อให้คู่บ่าวสาวอยู่กันตามลำพัง  อย่างเป็นส่วนตัว  ชายหนุ่มปริศนาเอ่ยทำลายความเงียบอันน่าอึดอัด
“นั่งก่อนสิ”
“อื่อ”
“กลัวเหรอ”
“นายว่าเราควรจะกลัวมั้ยล่ะ”
“อย่ากลัวเลย.....เราไม่ทำร้ายนายหรอก.....เราก็แค่....”


ชายหนุ่มเอ่ยเสียงเศร้า  ยิ่งได้ฟังเสียงของเขา  เป๋าก็รู้สึกถึงความผิดปกติในกระแสเสียง  มันฟังดูไม่เป็นธรรมชาติอย่างบอกไม่ถูก  แต่ก็ไม่ใช่การดัดแต่งแต่อย่างใด....มันคือความผิดเพี้ยน


"ถ้านายลืมมันไปแล้วจริง ๆ.....นายอยากจะรู้เหตุผล....เราจะเล่าให้นายฟัง"
"แล้วแต่นายสิ"


ชายหนุ่มปริศนาปลดเปลื้องผ้าคลุมเจ้าสาวออก  เผยให้เห็นใบหน้าที่ดูสวย....ถูกตกแต่งจนหวานเชื่อม....แม้ว่ากำลังหวาดกลัว


“พวกเรามีกันแค่สองคนพี่น้อง....ถูกเลี้ยงมาอย่างผิด ๆตั้งแต่ต้น....เรา....พวกเรา....พี่ชาย....กับน้องสาว.....สูญเสียทั้งพ่อและแม่ตั้งแต่ยังเรียนอยู่ชั้นประถม.....ถูกส่งมาอยู่กับลุงป้าใจร้าย.....ญาติเพียงสองคนที่เหลืออยู่.....พวกนั้นจ้องจะตะครุบสมบัติของพวกเรามาตลอด....”  ตาของชายหนุ่มวาวโรจน์  เมื่อพูดถึงเรื่องนี้  หนุ่มน้อยในชุดเจ้าสาวตัวสั่นเทามากกว่าเดิม  คล้ายลูกนกที่กำลังหนาวสั่น  มือของชายหนุ่มเอื้อมมาแตะอย่างอ่อนโยน....และแผ่วเบา  ทำให้เป๋าสงบลง....รู้สึกผ่อนคลายขึ้นอย่างน่าประหลาด  คน ๆนี้ไม่ได้คิดที่จะทำร้ายเขา  เป๋ารู้สึกได้  อย่างน้อยก็ในตอนนี้  ต่างจากแฝดหญิง....ที่ดูป่วยและผิดปกติมากกว่า


“แล้วมันเกิดอะไรขึ้นล่ะ”
“พวกมันคิดฆ่าเรา....แต่เราไม่ตาย....พวกเรารอดมาได้แต่ก็สาหัสไม่น้อย  เรารอเวลาแห่งการแก้แค้น  ซึ่งเราก็ทำสำเร็จ  เราฆ่าพวกมัน.....ยึดสมบัติที่ควรจะเป็นของเราคืนมา.....แม้ว่าจะไม่เหลืออะไรอีกแล้ว....”
“แล้วเราล่ะ....เราทำร้ายอะไรพวกนายงั้นเหรอ....บอกเราได้มั้ย....เราเองก็อยากจะแก้ไขสิ่งที่ผิด....แต่เราไม่รู้....ว่าเราทำอะไร”
“ไม่ใช่เราหรอก.....สิ่งที่เกิดกับเรา....เทียบไม่ได้เลย....สำหรับสิ่งที่เกิดกับพี่.....”


พี่.....หมอนี่พูดว่าพี่งั้นเหรอ.....


ร่างของเจ้าสาวถูกกดให้นอนราบลงไป  เป๋าไม่กล้าไม่แต่จะขัดขืน  กลัวแทบขาดใจอีกครั้ง  กลัวจะถูกชายคนนี้ล่วงละเมิด  แต่ที่ชายหนุ่มทำ  คือเพียงแค่สวมกอดเขาเอาไว้เท่านั้น  อ้อมกอดนั้นราวกับจะถ่ายทอดความเศร้าออกมาให้เป๋าได้ร่วมรับรู้  จากอ้อมกอด....สู่ผู้ถูกกอด  ท้ายทอดของเจ้าสาวถูกกดจูบและสูดดมกลิ่นหอมที่ผ่านการปรุงแต่งมาอย่างดี


“ถ้านายยังจำได้.....นายคงนึกออกว่าทำไมพวกเราถึงถูกล้อบ่อย ๆ ใช่...เราเป็นแฝดชายหญิงที่อ้วนมาก....แต่ก็มีบางอย่างที่ต่างกัน  นายจำได้มั้ย”
“เรา....เราขอโทษ.....เราจำได้แค่เรื่องที่นายคนนึงพยายามจะ....ไม่รู้สิ....มันเร็วมาก....แล้วพอหมดเทอมพวกนายก็หายไป”
“แฝดชายท่าทางตุ้งติ้ง  นุ่มนิ่มเรียบร้อยเหมือนผู้หญิง  อ่อนแอจนน่ารุมแกล้งให้ร้องไห้....ส่วนแฝดหญิงคนน้องนั้นเอาแต่เงียบ  บื้อใบ้จนดูเหมือนเด็กโรคจิต  เพราะอะไรน่ะเหรอ.....เด็กผู้หญิงทุกคนอยากที่จะสวยทั้งนั้น  นายไม่ใช่ยัยอ้วนขี้ริ้ว  เนื้อตัวเหม็นหืนตั้งแต่ยังเด็ก  นายไม่มีวันเข้าใจหรอก  ว่าอยู่ในร่างแบบนั้นมันทรมานแค่ไหน....สาเหตุทุกอย่างมันเป็นเพราะนาย  เพราะความใจดีของนาย  ทำให้เรื่องมันเลยเถิด....จำได้มั้ย....ทีนี้นายนึกออกหรือยัง”
“ยอร์ช....เราจำได้...นายคือยอร์ช...ชื่อของนาย”
“เราไม่ใช่ยอร์ช....นายนึกดีดีสิว่าเราเป็นใคร....เราคือแฝดคนน้องไง....”
“เราไม่เข้าใจ.....งงไปหมดแล้ว....นายคือยอร์ช....ส่วนนั่นคือน้องนาย......เจน.....ใช่มั้ย”
“เราคือเจสส์.....เจสซี่....แฝดคนน้องต่างหาก.....”



นั่นคือผู้หญิง....หาใช่ผู้ชายไม่.....ผู้หญิงที่ดูเหมือนผู้ชายอย่างสมบูรณ์แบบ....ไร้ที่ติ  ใบหน้านั้นหล่อเหลาและคมสัน  ส่วนหนึ่งเป็นเพราะการศัลยกรรม....เกิดอะไรขึ้นเนี่ย....ถ้าอย่างนั้นกวางล่ะ.....กวางเป็นผู้ชายงั้นเหรอ.....บ้าน่า


“ถ้านายจำได้....พี่ชายของเราสารภาพรักกับนาย  พยายามจะจูบนาย  แต่นายเอาแต่ดิ้นแล้วก็ร้องโวยวาย....นายบอกว่านายชอบผู้หญิง  ไม่มีวันชอบผู้ชาย  นายตะโกนลั่น  จนในที่สุด  เด็กทุกคนที่เล่นอยู่ในสนามเด็กเล่น  ต่างก็มารุมดูพวกเราสามคนในกระท่อมไม้หลังเล็ก....นายคิดดูว่าสิ่งที่พี่เจอหลังจากนั้นมันโหดร้ายแค่ไหน  เด็กหัวโจกจับพี่แก้ผ้าต่อหน้าทุกคน  พวกนั้นเองก็คงจะเล็งนายอยู่  แต่มันก็ไม่ใช่เรื่องที่จะยอมรับออกมาได้ง่าย ๆ  ว่าพวกมันหลงสเน่ห์เด็กผู้ชายหลังห้องอย่างนาย  ไม่มีใครช่วยพี่  ทุกคนเอาแต่ยืนจ้อง....บางคนก็ส่งเสียงเชียร์....บางคนหัวเราะชอบใจ  แม้กระทั่งนาย  จนกระทั่งครูวิ่งมาห้าม  แต่มันก็สายไปแล้ว....นายรู้มั้ย.....ว่าพี่คิดมากแค่ไหน  กับสิ่งที่นายพูดออกมา”
“เราก็แค่อยากเป็นเพื่อนกับนายสองคน  ไม่ได้คิดเรื่องแบบนั้นซักหน่อย  พี่นายเข้าใจไปเองทั้งเพ!!!!”
“พี่พยายามตัดมันออก....สิ่งนั้น....ใช้คัตเตอร์กับน้ำแข็ง....ป้าเป็นคนไปเจอะ  หมอเย็บมันกลับเข้าไป  แต่ก็ใช้การได้แค่ฉี่เท่านั้น.....แต่ว่าตอนนี้น่ะ...ตอนนี้พี่ได้ตัดมันออกไปจากชีวิตได้สำเร็จ  แต่นายกลับทรยศโดยการไปชอบไอ้ฝาแฝดบ้าสองคนนั่น.....พี่ยอมเป็นผู้หญิงเพื่อนาย....พยายามจะเข้าหานาย  เข้าเรียนที่เดียวกับนาย......แต่นายกลับไม่เคยสนใจพี่  นายทำลายชีวิตพี่ไปแล้ว....ชั้นถึงได้ต้องสวมบทแทนตัวพี่ไง....ทุกอย่างมันคือความต้องการของพี่  ไม่มีใครสนใจว่าชั้นจะรู้สึกยังไง  แต่เพราะเรามีกันแค่นี้....ชั้นยอมเป็นผู้ชายเพื่อพี่.....ร่างกายของพวกเรามันเอื้ออยู่แล้ว  โรคฮอร์โมนสลับกัน  พี่มีเต้านมเพราะมีฮอร์โมนเพศหญิงสูงกว่าเพศชาย  ส่วนชั้น....ทั้งที่เป็นผู้หญิง  แต่กลับมีทุกอย่างที่ผู้ชายมี....ทั้งขน....ทั้งเสียง....แต่ตอนนี้ชั้นชักชอบมันแล้วสิ....เป็นผู้ชายก็ไม่เลว  เพราะชั้นเองก็เคยแอบชอบนายเหมือนกัน....แบบนี้ก็ดีแล้ว.....นายเองก็ชอบผู้ชายนี่...ใช่มั้ย?”


ความจริงอันน่าช๊อค....ฝาแฝดลูกครึ่ง....ยอร์ชและเจสส์....พวกเขากลับมาแก้แค้น  คนที่ทำให้ชีวิตของพวกเขาบิดเบี้ยว....ไม่ว่าจะลุงป้าใจร้าย....เพื่อนร่วมชั้นที่รังแกพวกเขา....แม้กระทั่ง....เป๋าเองก็เข้าไปมีเอี่ยวด้วย


“หยุดเถอะเจสส์....ทุกอย่างมันยังไม่สาย  สำหรับพี่นายมันใช่....สายไปแล้ว.....แต่สำหรับนายยังมีโอกาสกลับตัวนะ.....นายเองก็ไม่ได้อยากทำร้ายใคร....ใช่มั้ย”


หญิงสาวในร่างชายหนุ่มโอบกอดเป๋า  พลางสะอื้นอย่างหมดท่า.....เจ้าตัวจิ๋วในร่างเจ้าสาวนึกกระหยิ่ม  ความหวังที่ตนและผองเพื่อนจะรอดพ้นจากนรกขุมนี้  ฉายแสงริบหรี่ขึ้นมาอีกครั้ง  หลังจากที่ดับมอดไปแล้ว  สองแขนผอมเล็ก  โอบกอดตอบสาวหล่อร่างสูงกำยำ....ลูบไล้แผ่นหลังกว้างนั้นอย่างมีความหมาย


“เรายังเวอร์จิ้นนะ....อยากให้นายรู้ไว้....ยังไม่ได้เป็นของใครทั้งนั้น....แต่เราพร้อมจะเป็นของนายเจสส์......ถ้านายรักเราจริง ๆ นายคงไม่ทำร้ายเราใช่มั้ย....เราต้องช่วยทุกคน...เราจะหนีไปด้วยกัน....”
“โกหก....นายชอบผู้ชาย....ไม่ได้ชอบผู้หญิง”
“เพราะเรายังไม่เจอผู้หญิงอย่างนายไงล่ะ....จะว่าไปพวกเราก็เหมะกันดีไม่ใช่เหรอ.....นายไม่คิดงั้นรึไง....ลงตัวเป๊ะ”  เจ้าสาวเขย่งตัวขึ้นจุมพิตหญิงหล่อ....ทั้งคู่กอดจูบกันอย่างเร่าร้อน....อย่างไรเสียยัยนี่มันก็เป็นผู้หญิง....ผู้หญิงที่อ่อนไหว...อ่อนแอและกำลังสับสน...ดีแล้วที่มันเป็นผู้หญิง.....ไอ้พวกโรคจิต....ได้เวลาเล่นงานพวกแกกลับบ้างล่ะ


ก็แค่ทำให้พวกมันแตกกันก็เท่านั้น....เดิมทีพวกมันก็ไม่ได้รักกันอยู่แล้วนี่...เขารู้ได้...จากน้ำเสียงของมันที่ตัดพ้อ....สุดท้ายมนุษย์ก็ไม่มีวันรักใครอื่น  นอกเสียจากตัวเอง....อ้างว่าทำเพื่อเสียสละ....แต่เพราะภาวะจำยอมต่างหาก...จำยอมต่อความต้องการลึก ๆ ในตัวเอง







เห็นหงิม ๆอย่างเขา....บทจะเล่นเป็นตัวร้ายขึ้นมา  ก็แสบใช่ย่อยอยู่หรอกนะ....ทำเป็นเล่นไปเถอะ
.
.
.
.
.
.
“เก่งนี่เห็ด.....ช่างสังเกตกับเค้าก็เป็น”


เบนซินเอ่ยชมเจ้าเห็ด  ที่สามารถพาพวกเขามาถึงที่พักของกวางได้สำเร็จ  เพียงแค่ดูจากภาพถ่ายภาพหนึ่ง....ที่อัพโหลดในเฟสบุ๊คของเจ้าเต้าหู้ยี้


รูปคู่ที่ทั้งคู่ถ่ายกันที่ระเบียง  หญิงสาวกำลังหอมฟอดเจ้าแก้มป่อง  ฉากหลังมองเห็นบรรยากาศด้านนอกได้โดยชัด  แน่นอนว่ารูปนี้ต่างจากรูปอื่น ๆ  ไม่ใช่ห้องของนายหู้  เด็กต่างจังหวัดที่บ้านฐานะกลาง ๆ คงไม่ไปเช่าตึกที่สูงเป็นสิบ ๆชั้น  ในย่านคนมีเงินอยู่หรอก  แต่เป็นห้องของสาวเจ้าต่างหากล่ะ....หัวเห็ดสะกิดน้องชายให้ดูจุดสังเกต  คืออาคารพาณิชย์แห่งหนึ่ง....เยื้องไปด้านขวาเป็นตึกธนาคาร  สองแฝดไม่รอช้า  ตรงดิ่งไปยังสถานที่บริเวณนั้นทันที  มันไม่ง่ายนักหรอก....ที่จะหาห้องพักของกวางได้ในทันที  จากแหล่งที่เต็มไปด้วยคอนโดให้เช่ามากมายราวกับดอกเห็ด  แต่ก็ไม่ใช่งานที่ยากเสียทีเดียว  อย่างน้อย ๆ จากมุมมองของภาพแล้ว  พวกเขาก็ไม่ต้องลำบากกับการหาแบบสะเปะสะปะ  แน่นอน...ต้องเป็นตึกที่อยู่ฝั่งตรงข้ามของตัวอาคารพาณิชย์  และตึกธนาคารเอกชนชื่อดังเท่านั้นสินะ  แล้วก็ต้องมีระเบียงห้องที่สามารถมองไป  ได้มุมอย่างในรูปถ่าย  ความใกล้ไกลและความน่าจะเป็น....จากภาพ....ตัวตึกก็ค่อนข้างจะใกล้  และมองเห็นชัดอยู่


“เค้าว่าตึกนี้ชัวร์.....ดูจากความสูงแล้วอ่ะนะ....สูงพอที่จะ....ถ่ายติด”
“เราจะเข้าไปไงอ่ะเบน.....ระบบรักษาความปลอดภัยมันต้องหนาแน่นมากแหงเลย....หรูซะ.....ไม่ง่ายเลยนะ.....แล้วเข้าไปก็ใช่ว่าจะเจอ....”
“อย่างน้อยก็อาจจะมีเบาะแสอะไรบ้างล่ะ....เชื่อใจเค้าแล้วเล่นไปตามบทก็พอ....พร้อมนะ”
“พี่ไม่พร้อม....เบนจี้.....โดนจับได้...แล้วถูกลากเข้าซังเตแหง.....”
"หมดเวลาโอดครวญแล้ว...พ่อฮีโร่!!!!"



มาดดีมีชัยไปกว่าครึ่ง....พวกเขาไม่รู้หรอก....ไม่ได้สนใจด้วยซ้ำไป  ว่าทางฝ่ายของครอบครัวเป๋าและนายพี่หนึ่ง  จะเริ่มติดตามค้นหา  หรือว่าไปแจ้งความคนหายแล้วหรือยัง  วันนี้ก็ย่างสู่วันที่สองแล้ว  ครบยี่สิบสี่ชั่วโมง  ฝาแฝดไม่ได้พักเลยตั้งแต่เมื่อวานนี้  เจ้าเห็ดขอบตาคล้ำเพราะอดนอนทั้งคืน  มาถึงขนาดนี้แล้ว  ก็คงต้องลองเสี่ยงกันเอาล่ะนะ.....
.
.
.
.
.
.
.

“ผมขอแค่ค้นห้องเท่านั้น.....ถ้าไม่เจอเบาะแสอะไรก็จะกลับ  จะไม่สร้างความเสียหายให้กับทางคอนโดของคุณเป็นอันขาด  แล้วผมก็อยากให้ทางพวกคุณช่วยกันเป็นพยานด้วยครับ”



ตำรวจผิวแทนนอกเครื่องแบบช่างดูน่าเชื่อถือเสียนี่กระไร  หัวเห็ดแอบทึ่งในความตอแหลของแฝดน้อง  ที่เรียกว่านักแสดงระดับเทพยังต้องซูฮก  ตอนนี้เขารับบทเป็นแฟนหนุ่มของสาวเจ้าของห้อง  มีหน้าที่แค่ยืนสังเกตการณ์ร่วมกับกับผู้ดูแลคอนโดเฉย ๆเท่านั้น  ก็น่าเหมือนอยู่หรอก....เบนซินในชุดเสื้อยืดคอกลมสีขาว....ขอบคอเสื้อและแขนเป็นสีแดง....กางเกงลายพรางกับรองเท้าหนัง  แม้ไม่มีบัตรเจ้าหน้าที่  แต่ก็บริสุทธิ์ใจที่จะให้คนดูแลยึดบัตรประชาชนเอาไว้  ยอมให้มีการประดับลายนิ้วมือ  และยอมให้คนดูแลมาร่วมสังเกตการณ์ด้วย  โชคดี....ที่อย่างน้อย....ผู้ดูแลนั้น  เป็นชายวัยกลางคน  ท่าทางเซื่อง ๆ.....ว่าง่าย....ไม่ทันคน!!!!


“พอจะบอกผมได้มั้ยครับหมวด....ว่าเกิดอะไรขึ้น....วันก่อนผู้ชายที่มากับคุณผู้หญิงเป็นอีกคนนึงนี่นา....ตัวอวบ ๆ หน่อยน่ะ....”
“ต้องเป็นมันแน่ ๆ.....กวางคงจะขอเลิกกับมัน....แต่มันไม่ยอมสินะ....”  หัวเห็ดก็ไม่น้อยหน้า  ใส่ฟีลลิ่งของคนที่กำลังห่วงหาคนรักได้อย่างสมบทบาท....ไม่ได้เสแสร้งเลยแม้แต่นิด  เขาเป็นห่วงเป๋าน้อย  ป่านนี้โดนเฉือนอะไรไปบ้างก็ไม่รู้สินะ....
“ผมขอเอาของพวกนี้ไปได้ไหม?”  เบนซินเอ่ยถามคนดูแล  อีกฝ่ายดูอึกอักเหมือนไม่เต็มใจ.......“อย่างนั้นแค่ถ่ายรูปเอาไว้ก็ได้....เดี๋ยวยังไงผมกับพรรคพวกก็คงต้องแวะมาอีกอยู่ดี....คดีมันค่อนข้างซับซ้อนน่ะ”
“โธ่กวาง.....ที่รักของผม....กระซิก....กระซิก”






เยอะไปเห็ด.....เยอะไป......
.
.
.
.
.
.
.
.

สองแฝดกับมายังฐานทัพ  ในที่สุดก็ได้สิ่งที่ต้องการ  แต่ก็ยังต้องลุ้นอยู่ดี....ว่าขอให้ใช้ได้สักอย่างเถอะน่ะ.....



“มีแต่บัตรประชาชนปลอมอื้อเลย.....มิน่าล่ะ....โทรเช็คไปพวกคนที่ใช้นามสกุลเดียวกัน  ถึงได้ไม่มีใครรู้จัก”
“นั่นสิ....คว้าน้ำเหลวสินะ....เบนนนนนนน.....ไปแจ้งตำรวจกันเหอะ”
“พ่อแม่เป๋าแจ้งไปแล้ว  เค้าโทรถามเมื่อกี้นี่  ตำรวจคงกำลังทำงานกันอยู่  เหมือนกับเรานี่แหละ....อย่างน้อยก็ช่วยแบ่งเบาไง  ดีกว่าไปร่วมให้ปากคำแล้วกระดิกตัวทำอะไรไม่สะดวกนะเห็ด”
“นั่นอะไรน่ะเบน....นายถ่ายมาทำไม”
“ไม่รู้สิ....เค้าคิดว่ามันน่าจะเกี่ยว”
“พวกเป๋าอาจถูกจับไปที่นี่น่ะเหรอ.....โรงงาน.....แต่เราก็ไม่รู้อยู่ดี....ว่ามันอยู่ที่ไหน....”  รุูปวาดเหมือนจริงของโรงงานร้าง....น่าจะเป็นฝีมือของกวาง....ไม่ก็ใครสักคนนั่นแหละ...หัวเห็ดตีหน้าผากตัวเองด้วยความเครียด.....ตีจนแสบร้อน
“ใครว่าล่ะ.....นี่ไง....หนังสือจดทะเบียน.....มีชื่อเจ้าของด้วย....ลองค้นหาดูซิ......โรงงานผลิตอาหารสัตว์ส่งออก.....ก่อตั้งปี 2539....ถูกเทคโอเวอร์.....ปี 2542....ปี 2547 ล้มละลาย.....คนงานประท้วง....โรงงานปิดตัวเพราะสองผัวเมียที่เป็นเจ้าของหายสาบสูญ.....ก็ยังไม่เข้าใจอยู่ดี...ว่ามันเกี่ยวกับยัยนั่นตรงไหน....แต่มันคงสำคัญกับยัยนั่นมากสินะ...ถึงได้เก็บเอกสารพวกนั้นเอาไว้.....คงจะย้อนกลับมาเอานั่นแหละ.....ยิ่งต้องรีบหาใหญ่เลย....ขืนพวกมันไหวตัวได้....จะยิ่งยาก”
“พี่อยากให้นายหา....ว่าเจ้าของเดิมเป็นใคร....ลองดิ” 


ไม่ต้องรอให้หัวเห็ดสั่งหรอก....มือของหนุ่มน้อยผิวแทนไวกว่าสมองของตนเสียอีก


“ชักเข้าเค้าแล้วสิ....ปี 2541 เจ้าของเดิมถูกฆาตกรรม....ก่อนจะถูกญาติฮุบไปหน้าด้าน ๆ....ในราคาที่ถูกโครตๆ....ต่อมาลูกชายและลูกสาวที่ถูกรับไปเลี้ยง.....หายสาบสูญ.....สองปีถัดมา....ผัวเมียนั่นก็หายตัวไปอีก....เรื่องพวกนี้เคยเป็นข่าวลงหนังสือพิมพ์ทั้งนั้น....แต่ไม่มีใครสนใจจะจำ....คดีไม่ใหญ่....ผู้เสียหายไม่ดัง....แค่เศรษฐีท้องถิ่น”
“นายลองนับอายุของเด็กพวกนั้นสิ  นับจากตอนที่หายตัวไป....ถ้ายังอยู่จะอายุเท่าไหร่แล้ว”
“เท่ากับอายุของพวกเรา....ซึ่งหมายถึง....."
"อายุของกวาง!!!!”
“นายค้นชื่อเด็กสองคนนั่นสิ...จากเนื้อข่าวน่ะ”
“เจอแล้ว!!!!....ฐานรายชื่อนักเรียนชั้นประถม....ให้ตายเหอะ.....เด็กสองคนนั่นเคยเรียนที่เดียวกับเป๋า....ห้องเดียวกัน...แต่แค่ปีเดียว!!!!"
“โรงงานนั่นอยู่ไหน.....เบนนนนน.....ตื่นเต้นงิ”
“สระบุรี”
“เจ๋ง”
“ตกลง....เรายังจะโทรบอกตำรวจมั้ยเห็ด.....”
“นายก็จะได้โดนข้อหาปลอมเป็นเจ้าหน้าราชการที่น่ะสิ.....ติดคุกนะเฮ้ยยยย”
“งั้นเราก็ลุยกันเอง.....คิดว่าไง”
"ไป!!!!"



ทั้งคู่ไม่รอช้า....รีบร้อนออกจากห้อง....สระบุรีงั้นเหรอ.....ก็ไม่ไกลอ่ะนะ....แต่ว่าจะไปกันยังไงล่ะ.....นั่งรถตู้ไปรึไง!!!!



“ขึ้นรถ.....เจ้าแฝดนรก”  รถยนต์ปริศนา....แล่นเข้ามาจอดขวางพวกเขาเอาไว้  ตรงหน้าตึก  ก่อนที่สองแฝดจะทันคิดออก  หน้าต่างรถเลื่อนลงมา  เผยให้เห็นใบหน้าหมวย ๆที่ดูสวยแบบร้ายกาจ....จัดจ้าน....จัดเต็ม!!!!
“ช้าทำไมล่ะยะ....งานนี้พึ่งตำรวจไม่ได้หรอก....พ่อเจ้าประคุณงานล้นมือ....ไหนจะตั้งด่านวัดแอลกอฮอล์....ไหนจะจับหมวกกันน๊อค.....พวกนั้นคงกลายเป็นซากไปแล้ว.....ให้ตายเถอะ....พวกนายแสบเหมือนที่ไอ้หนึ่งเล่าให้ฟังไม่มีผิด.....เอ้า!!!ขึ้นมาสิยะ”



ที่แท้ก็พี่สาวนายหนึ่ง  แม่หมอผิวหนังปากร้ายคนนั้นนั่นแหละ  ท่าทางของคุณเธอดูสนุก....ทั้งที่ควรจะเป็นห่วงญาติผู้น้องแท้ ๆ



“พี่สาวคือ.....”  หัวเห็ดถาม  หลังจากอ้าปากหวอจนน้ำลายเหนียว
“นางฟ้ามาโปรดพวกนายไง....เห็นนะยะ....ที่ปลอมตัวเป็นผู้หมวดนอกเครื่องแบบน่ะ....ผู้ชายเดี๋ยวนี้ตอแหลเก่งได้โล่จริงๆ”







ถึงเวลาร่วมมือกัน...เล่นงานไอ้โรคจิตแล้วสินะ!!!!
.
.
.
.
.
.
.
.
To be con


พยายามให้เนื้อหาสมจริงที่สุด  อาศัยจากจินตนาการส่วนตัว  และหนังเกรดบีที่เคยดู(ซึ่งมักจะใช้วิธี “บังเอิญ”เป็นส่วนใหญ่...ต่างจากหนังฟอร์มยักษ์ที่ซับซ้อนเกิ๊นนนน.....มีอะไรติดขัดก็ฝากท้วงติงด้วยนะจ๊ะ  คนแต่งจะดำเนินการแก้ไขให้อย่างด่วน ๆ


ตอนหน้าจบพาร์ทโรคจิตแล้วนะ...จะกลับไปใส ๆแล้วนะ

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน : บทที่ 16 ส่งตัวเจ้าสาว/ความจริงอันโหดร้าย.....(22/12/12)
เริ่มหัวข้อโดย: bebe ที่ 22-12-2012 02:27:28

โครตตหนุกอ่ะ ทั่งสืบสวน มีปมมากมาย ติดตามๆ

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน : บทที่ 16 ส่งตัวเจ้าสาว/ความจริงอันโหดร้าย.....(22/12/12)
เริ่มหัวข้อโดย: Zalzah_iP ที่ 22-12-2012 10:40:23

สนุกๆ รอต่อน้าาาาาา

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน : บทที่ 16 ส่งตัวเจ้าสาว/ความจริงอันโหดร้าย.....(22/12/12)
เริ่มหัวข้อโดย: tonkhaw ที่ 22-12-2012 11:02:27

อัยยะ ไปเลย จับอีเเฝดสองคนนั้นให้ได้นะ

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน : บทที่ 16 ส่งตัวเจ้าสาว/ความจริงอันโหดร้าย.....(22/12/12)
เริ่มหัวข้อโดย: ben ที่ 22-12-2012 14:27:39

กรี๊ดดดดด แสดงว่า พี่หนึ่งต้องคู่กะน้องเป๋าแล้วดิ >.<  :m25: :m25:

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน : บทที่ 16 ส่งตัวเจ้าสาว/ความจริงอันโหดร้าย.....(22/12/12)
เริ่มหัวข้อโดย: sunshadow ที่ 22-12-2012 15:32:54

    อ่านะ ทีมช่วยเหลือทีมนี้จะไว้ใจได้ไหมเนี่ย

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน : บทที่ 16 ส่งตัวเจ้าสาว/ความจริงอันโหดร้าย.....(22/12/12)
เริ่มหัวข้อโดย: flawless ที่ 22-12-2012 17:05:31

อ่า....ได้เวลามาอ่านแล้วววว...
ว้าวๆ เรื่องแนวรักใคร่กลมเกลียวในหมู่พี่น้อง ชอบๆ
ได้ติดตามผลงานอีกเรื่องล่ะคะ
ว่าแต่ว่า นี่มันนิยายสืบสวนสอบสวน หรือเรื่องใสๆ ของวัยรุ่นกันนี่
คนอ่านชักงง ฮาๆ
ปล. สนุกมากๆ เลย ขอบคุณสำหรับนิยายอีกหนึ่งเรื่องค่ะ ^ ^

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน : บทที่ 16 ส่งตัวเจ้าสาว/ความจริงอันโหดร้าย.....(22/12/12)
เริ่มหัวข้อโดย: nightsza ที่ 22-12-2012 22:07:25

แอบลุ้นว่าจะมีฉากบู๊ด้วยมั้ยนะ อิอิ

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน : บทที่ 16 ส่งตัวเจ้าสาว/ความจริงอันโหดร้าย.....(22/12/12)
เริ่มหัวข้อโดย: mujika_keita ที่ 22-12-2012 23:29:46

เรื่องนี้สนุกดี o13

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน : บทที่ 16 ส่งตัวเจ้าสาว/ความจริงอันโหดร้าย.....(22/12/12)
เริ่มหัวข้อโดย: nutty ที่ 23-12-2012 00:26:35

กำลังมัน ช่วยให้ได้นะ

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน : บทที่ 16 ส่งตัวเจ้าสาว/ความจริงอันโหดร้าย.....(22/12/12)
เริ่มหัวข้อโดย: ice_spok ที่ 23-12-2012 04:11:06

ขอให้ปลอดภัยนะ ^^

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน : บทที่ 16 ส่งตัวเจ้าสาว/ความจริงอันโหดร้าย.....(22/12/12)
เริ่มหัวข้อโดย: •♀NoM!_KunG♀• ที่ 23-12-2012 10:00:25

รอรอ คิคิ

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน : บทที่ 16 ส่งตัวเจ้าสาว/ความจริงอันโหดร้าย.....(22/12/12)
เริ่มหัวข้อโดย: iammz ที่ 24-12-2012 11:13:12

กำลังจะไปช่วยเพื่อนแร้วววว >.<

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน : บทที่ 16 ส่งตัวเจ้าสาว/ความจริงอันโหดร้าย.....(22/12/12)
เริ่มหัวข้อโดย: snooppy ที่ 24-12-2012 21:45:41

บู๊!! เลือดสาดดดด

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน : บทที่ 16 ส่งตัวเจ้าสาว/ความจริงอันโหดร้าย.....(22/12/12)
เริ่มหัวข้อโดย: Mocha01 ที่ 25-12-2012 00:06:29

ห่วงอยู่คนเดียว นายหนึ่งอย่าเป็นอะไรนะ!!!! :m31:


กำลังมันๆ มาต่อไวๆนะ :call:

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน : บทที่ 16 ส่งตัวเจ้าสาว/ความจริงอันโหดร้าย.....(22/12/12)
เริ่มหัวข้อโดย: Tassanee ที่ 28-12-2012 15:16:36

รอคอย  และลอยคอ   

ฮุลา ฮุล่า

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน : บทที่ 17 : ถึงเวลาละเลงเลือด (01/01/2013)
เริ่มหัวข้อโดย: mutyamania ที่ 01-01-2013 00:46:42

บทที่ 17  ถึงเวลาละเลงเลือด




“พี่หนึ่งตื่นครับ....”



เสียงใส ๆของคนในฝัน  ร้องเรียกนายหนึ่งจากความมืดมิดและว่างเปล่าเสียยิ่งกว่าห้วงอวกาศ  เสียงอันคุ้นเคยนั้น  สะท้อนกึกก้องไปมารอบ ๆตัวเขา  คล้ายกับเสียงตะโกนในหุบเหว  จากนั้นบางอย่างที่นุ่มแต่หนักแน่น  ก็ฝาดลงบนผิวเนื้อของเขา  ต้นแขน  หน้าอก  หน้าท้อง  แก้มซ้ายขวา  ซ้ำแล้วซ้ำเล่า  ก่อให้เกิดแสงสว่างดวงใหญ่  สาดลงมายังที่ ๆ เขายืนอยู่  แสงสว่างสาดลงมาและดับวูบไปซ้ำ ๆ ทุกครั้งที่ร่างกายถูกกระตุ้นสัมผัส.....



เพี๊ยะ ๆ ๆ ๆ.......ผลั้วะ!!!!!!



ชักเจ็บแฮะ!!!!! 



หนังตาของชายหนุ่มกระตุกเบา ๆ ก่อนจะค่อย ๆลืมขึ้น  กระพริบปริบ ๆ  หนึ่งฉีกยิ้มกว้าง  เมื่อภาพตรงหน้านั้นเด่นชัดขึ้น  ภาพของเจ้าปั๊กกะเป๋า  หนุ่มน้อยที่น่าทะนุถนอมที่สุด  กำลังจ้องมองเขาด้วยสายตาที่เป็นห่วงปนดีใจ



“ตื่นแล้ว....พี่หนึ่ง.....นึกว่าจะเป็นอะไรไปซะแล้ว”
“น้องเป๋า......น้องเป๋าจริง ๆ ด้วย.....ปลอดภัยใช่มั้ยครับ....อูยยยยยย”


ทั้งมึน  ปวดร้าว  และรู้สึกแสบเป็นจุด ๆ  คราบเลือดที่แห้งกรัง  ทำให้รู้สึกตึงทุกครั้งที่ขยับปาก


“ผมมาพาพี่หนีไปจากที่นี่ครับ.....”
“แก”  หนึ่งเหลือบไปเห็นใครอีกคนที่ยืนอยู่  คนที่ลักพาตัวนายฮ่องเต้จากร้านเบเกอรี่  วันนั้นเขาขับรถของแม่  เพื่อที่จะมาทดสอบใบขับขี่  แล้วเผอิญได้มาเห็นภาพเหตุการณ์ดังกล่าวเข้าโดยบังเอิญ  เขาสะกดรอยตามไป  จนกระทั่งขับเลยออกมานอกตัวเมือง  มุ่งสู่จังหวัดสระบุรี......หรืออาจจะเป็นที่ไหนสักที่หนึ่ง  ซึ่งตัวเขาเองก็ไม่ได้สนใจด้วยซ้ำ  เพราะมัวแต่เป็นห่วงเพื่อนของเจ้าตัวเล็ก....ก็ยอมรับแหละ  ว่าอยากจะเป็นฮีโร่ในสายตาของน้อง....อยากจะมีผลงานอะไรที่เข้าตาบ้าง


อย่างว่าแหละ...พระเอกอย่างเขา  ต่อให้เป็นคนแปลกหน้าต่อกัน  ถ้าเขาบังเอิญไปเห็น  คงอดที่จะยื่นมือเข้าไปช่วยไม่ได้


เขาขับตามไปจนกระทั่งถึงโรงงานร้าง  แล้วเขาก็ถูกชายชุดดำสองคนลอบทำร้าย  พวกมันยิงเข้าที่ยางรถ  จนเขาเสียหลักเกือบจะเสยเข้ากับต้นไม้ใหญ่ที่ยืนตายซากอยู่  พวกมันกรูเข้ามาชกต่อยเขาโดยไม่ทันได้ตั้งตัว....


เขาถูกจับมัดห้อยหัว  ถูกทุบด้วยท่อนไม้ไปทั่วทั้งตัว  รู้สึกถึงกระดูกบางแห่งแหลกละเอียด  ก่อนที่จะสลบไป  เขาเห็นน้อง  และเพื่อน ๆของน้องถูกจับตัวมา  ทั้งหมดนั้นนอนรวมกันอย่างไม่ได้สติอยู่บนพื้น  นอกจากไอ้เด็กร้านเค้กกับชายชุดดำแล้ว  เขาเห็นหญิงสาวที่เป็นแฟนกับเพื่อนของเป๋า  กำลังหัวเราะร่วน  พวกมันมองเขาอย่างเย้ยหยัน....


“พี่หนึ่งไม่ต้องกลัว...เจสส์จะพาพวกเราหนีไปจากที่นี่  รวมทั้งฮ่องเต้กับเต้าหู้ด้วย  รีบไปเถอะ เรามีเวลาไม่นาน  ก่อนที่ยานอนหลับจะหมดฤทธิ์  ใช่มั้ยเจสส์”
“อีกหลายชั่วโมง  ทันถมเถ....นายอย่าลืมสัญญาของเรานะเป๋า....สัญญาของเราสองคน”


หนึ่งรู้สึกหงุดหงิด  ถึงจะเข้าใจได้ไม่ยาก  ว่าน้องคงจะใช้วาทะเกลี้ยกล่อมพวกมันคนหนึ่ง  ให้พาพวกเขาหนีออกไปจนได้  แต่ที่รับไม่ได้  คือน้องกำลังเปลืองตัวโดยใช่เหตุ  เจ้าปั๊กกะเป๋ากับมันคนนั้น  กำลังจุมพิตกันอย่างดูดดื่ม  ไม่ได้เกรงใจเขาที่นอนมองตาปริบ ๆ เลยแม้แต่น้อย


“เราไม่ลืมเจสส์  เราจะบอกตำรวจว่านายเป็นคนช่วยพวกเราออกไป  แล้วนายเองก็ถูกพี่ชายบังคับให้ทำเรื่องพวกนี้  เจสส์...ทุกอย่างต้องโอเค  เราเคยทำร้ายพวกนายมาแล้วครั้งหนึ่ง  แต่คราวนี้  เราสัญญาว่าเราจะไม่ทิ้งพวกนายอีก  แล้วพี่นายก็จะไม่มีความผิด  เพราะที่ทำไปเพราะสภาพจิตใจไม่ปกติ  เค้าจะได้รับการรักษาที่ถูกต้อง  ส่วนเราสองคนก็จะได้อยู่ด้วยกัน....ใช่มั้ยพี่หนึ่ง”
“ใช่ก็ใช่ครับ....อูยยยย....ขาพี่....มันขยับไม่ได้เลย”


ทั้งสองคนช่วยกันประคองหนึ่งขึ้นจากพื้นห้องสกปรก  ผ่านร่างของชายชุดดำสองคนที่นอนเหยียดยาวอยู่บนพื้น  คนหนึ่งน้ำลายฟูมปาก  มือขยุ้มปึกธนบัตรแน่น  มันตายเพราะสารพิษที่เคลือบอยู่บนธนบัตรแต่ละใบ  และนิสัยเสียของมันที่ชอบเลียนิ้วเวลานับเงิน  ขณะที่อีกคนหนึ่งใบหน้าหายไปอย่างน่าสยอง  เหมือนถูกกัดกร่อนด้วยกรดเข้มข้น  มือของมันจิกเกร็งแน่น  ร่างบิดเบี้ยวผิดธรรมชาติ  บ่งบอกถึงความทรมานสุดขีด  หนึ่งรู้สึกขนลุก  นึกดีใจที่รอดมาได้  ไม่เข้าใจเหมือนกัน  ว่าพวกมันเก็บเขาเอาไว้ทำไม.....
.
.
.
.
.
.
.
“ถึงแล้ว.....ที่นี่แหละ....โรงงานที่ว่า”  คุณหมอสาวมือใหม่  ขยับแว่นกันแดดให้เข้าที่เข้าทาง  ก่อนจะชี้มือไปยังเบื้องหน้า  โรงงานเก่า ๆที่ถูกปล่อยทิ้งร้าง  ท่ามกลางบรรยากาศที่เงียบเหงา  ทุ่งหญ้ารอบข้างนั้นมีแต่ต้นหญ้าที่ตายซาก  ลมร้อนพัดพาเอาฝุ่นละอองเหนียว ๆและสกปรกโชยมาปะทะ  ทันทีที่ทั้งสามก้าวเท้าลงมาจากรถ


“แล้วไงอ่ะเบน”
“นั่นสิ....จะบุกเข้าไปงั้นเหรอ”


ไม่มีเวลาให้คิด  หญิงสาวก๋ากั่นนั้นเดินตัวปลิวนำลิ่วไปก่อนแล้ว  ทั้งทรวดทรงองค์เอวที่ขยับไปมา  ยามเยื้องย่าง  ทำเอาเจ้าคู่แฝดถึงกับอ้าปากหวอ  ตาค้าง  ลมหายใจติดขัด....เอ่อ....มันก็ไม่ใช่เวลาที่จะมาหื่นอ่ะนะ  แต่ช่วยไม่ได้  โดยพื้นฐานแล้ว  เจ้าสองตัวนี้ก็ชอบหญิงหุ่นแจ่ม ๆ มาแต่ไหนแต่ไรแล้ว....ก่อนจะเบี่ยงเบนกลายพันธุ์ไปตาม ๆกันอย่างที่รู้ ๆ กันอยู่นั่นแหละ


“เอ้า.....ตามมาสิยะ.....จะยืนทำพระแสงขอเงี้ยวอะไร๊!!!!!”
“ครับ/ครับผม”


เบนซินใช้พละกำลังของตน  ในการพังประตูรั้วกั้นโรงงานที่คล้องโซ่ขึ้นสนิม  ได้โดยไม่ยากเย็นนัก  แต่ก็ไม่เร็วไปกว่าเจ้าหัวเห็ด  ที่ปืนต้นไม้ใหญ่ริมรั้ว  ไต่ไปตามกิ่ง  แล้วกระโดดข้ามกำแพงที่กั้นลวดหนามเข้ามาในโรงงานได้อย่างชำนาญ  โอโม่กอดอกทำเท่ห์  ก่อนจะถูกมือของน้องชายโบกจนหน้าทิ่ม


“เห็ด......มึงทำไรฟะ.....อยากเจ็บตัวนักรึไง๊”  ยักษ์ใหญ่ดุพี่
“ก็นายอ่ะ....ช้าาาาา....พี่ใจร้อน....อยากช่วยเป๋าเร็ว ๆนิ” เห็ดตอบเสียงอ่อย
“เอาล่ะ ๆ ๆ....จะอยู่ที่นี่แน่หรือเปล่าก็ไม่รู้สินะ  อะไรมันจะง่ายปานนั้น”  ยักษ์ใหญ่ตัดบท
“นั่นมีรถจอดอยู่!!!!” 
“ว๊าย....รถแม่ไอ้หนึ่ง  สภาพดูไม่จืดเชียว”


ทั้งสามมุ่งหน้าไปยังอาคารหลังแรกของโรงงาน  คุณหมอมือใหม่ฉวยเอาท่อนเหล็กขนาดเหมาะมือ  ที่ตกอยู่แถวนั้น  มาใช้เป็นอาวุธสำหรับป้องกันตัว  ส่วนเจ้าหัวเห็ดนั้นตื่นเต้นเสียจนปัสสาวะกระปริบ  ขณะที่เบนซินเปลี่ยนมาเป็นคนสุขุมดังเดิม 


“น่ากลัวชะมัด.....เบน.....พี่ว่าเราแจ้งตำรวจดีม๊ะ”
“กลัวก็กลับไปรอที่รถไปเห็ด  ล็อครถแล้วก็อยู่ในนั้นจนกว่าจะเสร็จเรื่อง”
“เรื่องไรวะ....โด่....ไหนว่าจะให้พี่เป็นพระเอกไง”
“จะเถียงกันอีกนานมั้ยยะ”
"ครับโผมมมม/คร๊าบบบบบ"


หญิงสาวถอดถอนใจ  เหมือนพาเด็กละอ่อนมาด้วยไม่มีผิดสิน่า!!!!
.
.
.
.
.
.
“เป๋า.....แอร๊ยยยยยย  แกปลอดภัย.....พี่หนึ่งคะ.....พี่ดูแย่มากเลย....ส่วนคุณ....แอร๊ยยยยย.....นี่มันไอ้โรคจิตที่ลักพาตัวชั้นมานี่ยะ  แอร๊ยยยยยยย”


ฮ่องเต้โวยวายลั่น  จนกระทั่งเป๋าต้องเอามืออุดปากเจ้าหล่อนเอาไว้  ก่อนจะอธิบายเรื่องราวต่าง ๆ อย่างคร่าว ๆ ให้อีกฝ่ายได้เข้าใจ


“ว่าแต่พวกนายสองคน.....โป๊....เหรอเนี่ย.....เสื้อไปไหนอ่ะ”
“เงียบไปเลย!!!!!  ไม่มีอะไรทั้งนั้นแหละเว้ยยยยย!!!!”  เต้าหู้แหวเสียงดัง  ก่อนจะฉวยผ้าห่มมาห่อหุ้มร่างกายขาวอวบของตน  บังรอยจ้ำ  ที่ไม่รู้ว่าจะมีใครสังเกตเห็นหรือไม่!!!!
“หู้....นายเอากางเกงเราไป.....เรามีบ๊อกเซอร์ข้างใน....ส่วนเต้.....อืม.....นายห่มผ้าห่มนั่นแหละ”
“ไหงงั้นยะ....เพราะชั้นตัวใหญ่สินะ....ช่ายเซ๊....ชั้นมันผู้หญิงหุ่นนักกีฬานิ”
“รีบไปกันเถอะ....ไปจากที่นี่ก่อนที่จะ”




ปัง!!!!!




เสียงปืนแผดลั่นขึ้น  ทำเอาขวัญของทุกคนกระเจิงออกจากร่าง  เป๋ารีบหันมองเพื่อน ๆ หลังจากที่สำรวจตัวเองแล้วว่าไม่ได้บาดเจ็บอะไร


“เจสส์!!!!!”
"เป๋า....เราเจ็บ....."


ปัง!!!!.....ปัง!!!!!



เสียงกัมปนาทแผดขึ้นอีกสองครั้ง  ร่างของเจสส์  สาวที่มีฮอร์โมนเพศชายเกินขนาด  ค่อย ๆ ทรุดลง  พร้อมกับเลือดที่ไหลเจิ่งนองเต็มพื้น  แผ่นหลังของเธอเห็นเป็นวงสีแดงสามวง  เลือดค่อย ๆซึมทะลุเนื้อผ้าขึ้นมา  ก่อนจะขยายวงกว้างขึ้นจนกระทั่งเต็มแผ่นหลัง



“นังเจสส์.....นังน้องชั่ว.....แกมันคนทรยศ.....คิดว่าชั้นจะไว้ใจแก  ขนาดที่จะไม่ติดตั้งเครื่องดักฟังเอาไว้ในห้องหอของแกเชียวเหรอ  กล้ามากที่คิดจะวางยาชั้น.....แถมยังไม่ใช่ยาสลบเสียด้วยสิ....แกคิดจะฆ่าชั้นด้วยยาพิษ!!!!....นังน้องขี้อิจฉา....อีเด็กอัปลักษณ์!!!!”
“ยอร์ช!!!!”


กวาง....หรือยอร์ช  ค่อย ๆ ก้าวเข้ามาในห้องอย่างช้า ๆ มือของเธอจับปืนแน่น  และหันกระบอกปืนมายังพวกเขา  ฮ่องเต้เอาตัวบังเจ้าแก้มป่องเอาไว้  ขณะที่เป๋านั้น  ใช้ตัวผอมบางของเขา  ปกป้องผู้ชายตัวโตที่กำลังเจ็บหนัก  นายพี่หนึ่งรู้สึกสมเพชตัวเองเหลือเกิน  ที่ไม่สามารถปกป้องเจ้าตัวจิ๋วที่เขาหลงรักได้  กลับเป็นอีกฝ่ายเสียอีก  ที่ต้องมาช่วยเขา  เขามันเป็นตัวถ่วง....เป็นภาระชัด ๆ


“พวกแกไม่ต้องเกี่ยงกัน  ได้ตายทุกคนแน่  ส่วนเป๋า....ชั้นจะจับแกควักเครื่องในทั้งเป็น  แกจะต้องเป็นตุ๊กตาเจ้าสาวของชั้น  ฮ่าฮ่าฮ่า....อร๊ายยยยยย”



นายหนึ่งใช้พละกำลังเฮือกสุดท้ายทั้งหมดที่ตนมี  ถาโถมเข้าใส่ร่างอรชนที่กำลังหัวเราะอย่างเสียสติ  ทั้งคู่ล้มลง  พร้อมเสียงปืนที่ดังขึ้นหนึ่งนัด






ปัง!!!!!
.
.
.
.
.
.
.
“บ้าน่า.....หาจนทั่วแล้วนะ....นี่ก็จะมืดแล้วด้วย  ยังไม่มีร่องรอยอะไรเลย”  เบนซินเริ่มหัวเสีย  ไอ้ตัวโตเตะประตูเหล็กเสียงดังสนั่น  ราวกับจงใจจะให้พวกมันกรูกันออกมาให้จบๆไปเสีย  หัวเห็ดไม่ค่อยได้เห็นน้องชายในมุมนี้นัก  จึงรู้สึกผวาอย่างบอกไม่ถูก  โอโม่กลืนน้ำลายเอื๊อก  อยากจะย้อนเรื่องสติกลับไปเหมือนกัน  แต่ขืนพูดไปมีหวัง.....
“นั่นสิ....ทำไมพวกนายถึงได้มั่นใจนัก  ว่าเพื่อน ๆถูกจับมาที่นี่” 
“ไม่รู้สิ....ถ้าเป็นโรงงานร้าง.....มันก็มีพื้นที่มากพอ....แล้วก็เงียบมากพอที่จะ.....”  เบนซินไม่หันไปสบตากับพี่ชาย  คำพูดต่อจากนั้นถูกกลืนลงไป  สถานที่ที่เหมาะสำหรับการทรมานยังไงล่ะ  ระหว่างที่ทั้งสามกำลังครุ่นคิดอยู่นั้น  เสียงปริศนาของใครคนหนึ่งก็ดังขึ้นทำลายบรรยากาศตึงเตรียด



“พวกเธอเข้ามาทำอะไรกันน่ะ”
.
.
.
.
.
.

“รู้มั้ยว่าในนี้มันอันตราย  อีกไม่กี่วันเขาก็จะทุบทำลายมันแล้วนะ.....ไอ้โรงงานโรงเชือดอะไรนี่น่ะ”  ชายวัยกลางคนเอ่ยอย่างตำหนิ  หลังจากพาทั้งสามออกมาจากเขตโรงงาน  แกยืนพิงรถมอเตอร์ไซด์พ่วงข้างคันเก่า  ก่อนจะควักยาสูบขึ้นมาจุด

“ลุงเป็นคนแถวนี้ใช่มั้ยคะ”
“ใช่.....พอดีผ่านมา  แล้วเห็นรถพวกเธอจอดอยู่น่ะ.....ก็เลยเข้ามาดูพวกเธอเล่นซนกัน”
“เปล่านะจ๊อดดดดด......พวกเรามาช่วยคนต่างหากกกกกกก”  หัวเห็ดแหกปากลั่น  ก่อนจะถูกมือใหญ่ ๆ ตะปบเอาไว้ หมอนี่ขี้โวยวาย  พาลจะทำเสียเรื่องทุกทีไป  เบนซินขยุ้มไหล่พี่ชายเอาไว้แน่นพอสมควร  หัวเห็ดสงบเสงี่ยมขึ้นในทันที  จะบอกว่ากลัวน้องก็นั่นแหละ....ก็มันน่ากลัวจริง ๆ เบนซินเวลาโกรธเนี่ย!!!!
“ถ้างั้นคุณลุงก็พอจะรู้เรื่องเกี่ยวกับโรงงานนี่บ้างสินะครับ”
“ก็เคยทำงานอยู่พักหนึ่ง....จนกระทั่งเปลี่ยนเจ้าของนั่นแหละ....แล้วตอนนี้มันก็เจ๊งอย่างที่เห็น....ที่นี่มันมีแต่เรื่องร้าย ๆ ฆ่าแกงกัน  ช่วงชิงสมบัติ  ตามประสาพวกมีอันจะกินน่ะ.....อ่อ.....แต่ตอนนี้มีคนมาซื้อมันไปแล้วล่ะ  เอาแต่ที่น่ะ  เห็นว่าจะทุบของเก่าทิ้งหมด  แล้วสร้างใหม่....”
“ใครมาซื้อไปเหรอคะคุณลุง”
“ลุงก็ไม่รู้จักร๊อก....เห็นว่าเป็นคนหนุ่มสาวจากกรุงเทพ....ซื้อทั้งโรงงาน....ทั้งคฤหาสน์ฝั่งกระโน้น”
“คฤหาสน์”
“คฤหาสน์”
“จ๊อดดดด.....ค่ะ----หรือ-----หาดดดดดด”-----หัวเห็ด  นายมันเวอร์ได้ตลอดสิน่า


หัวเห็ดแทบกระโดดกอดคุณลุง  หากเบนซินไม่กระชากตัวเอาไว้ได้ทัน  อีกนิดเดียวไอ้เห็ดก็จะโดนตบกะโหลกร้าวแล้วแหละ  เบนซินข่มใจไว้  เพราะรู้ดีว่าพี่ชายค่อนข้างไฮเปอร์สุดขั้ว  หญิงสาวเอ่ยถามที่อยู่  ก่อนจะพากันมุ่งหน้าไปยังคฤหาสน์หลังที่ว่า  พระอาทิตย์ค่อย ๆ คล้อยต่ำลงไปเรื่อย ๆ จนกระทั่งความมืดเข้ามาเยือน...
.
.
.
.
.
.
“ที่นี่มันที่ไหนวะ  แม่ม....หาทางออกยากเย็นจริง ๆ”
“น่าจะเป็นห้องใต้ดินล่ะมั้ง....ไม่ก็ห้องเครื่องอะไรสักอย่าง  ดูท่อพวกนี้สิ”


ฮ่องเต้กับเต้าหู้ช่วยกันประคองร่างของนายหนึ่ง  ผลัดเปลี่ยนกับเป๋า  ที่รู้สึกอ่อนล้าเต็มที  ทั้งสี่เดินหาทางออกกันอย่างสะเปะสะปะอยู่นานพอสมควรแล้ว  แต่ดูเหมือนว่าจะยังไม่ไปถึงไหนเสียที  พวกเขาเดินผ่านศพของชายชุดดำเป็นรอบที่สามแล้ว  ซึ่งฮ่องเต้ก็กรี๊ดสาวแตกทุกครั้งที่เห็น


"อีเหี้ยยยยยยยย.....ศพพพพพพ!!!!!"
"ห่าเต้....กูตกใจไปด้วยเลยมึง"
“แหะ ๆ พี่ขอโทษด้วยนะ...พวกเราเลยลำบากกันเลย  ทิ้งพี่เอาไว้แล้วค่อยพาคนมาช่วยก็ได้  พี่ไม่เป็นไรหรอก....มันไม่รู้สึกเจ็บอะไรแล้ว”
“ไม่!!!!พวกเราจะไม่ทิ้งใครไว้ทั้งนั้น  จะเป็นจะตายก็เป็นมันด้วยกันนี่แหละ”  เป๋าเอ่ยอย่างแน่วแน่  ตาก็คอยสอดส่องหาประตูกล  หรือช่องทางที่อาจจะซ่อนอยู่หลังกำแพง  เพื่อทะลุออกไปยังโลกข้างนอก  อยู่ในนี้นาน ๆ เขารู้สึกเหมือนขาดอากาศหายใจลงไปทุกที


“นั่น....ทางออกอาจจะอยู่หลังตู้นั่นก็ได้  ลองขยับดูสิ”

ทั้งสามชีวิตที่ยังสมประกอบ  ต่างก็รื้อค้นหาทางออกกันอย่างบ้าคลั่ง  ในที่สุดก็เป็นเต้าหู้  ที่เหลือบมองขึ้นไปเห็นช่องสี่เหลี่ยมที่ซ่อนตัวอยู่อย่างแนบเนียน  เหนือศรีษะของพวกเขา


“อีหู้....แกขี่คอชั้น”
“มึงหาว่ากูเตี้ยสินะ”
“ใช่เวลามั้ยอีหู้...เร็วสิ”


เป็นบันไดที่ใช้สำหรับขึ้นไปยังด้านบนอย่างที่คิดเอาไว้  หลังจากออกแรงดึง  บันไดไม้ก็ทอดตัวยาวลงมา  คล้ายกับพระหัตถ์ของพระเจ้า  ที่ยื่นลงมาเพื่อช่วยเหลือพวกเขา  ใครบางคน....ไม่สิ...หลายคน  กำลังมองลงมา  หนึ่งในนั้นตะโกนกู่ร้องอย่างดีใจ

“เป๋า.......”
“เห็ด.....เบน......”
“พี่สาว....”
“แอร๊ยยยย....พวกนายมาช่วยชั้นเหรอเนี่ย.....เบนซินขา.....ช่วยอีเต้ด้วยคร่า.....อีเต้โป๊คร่า”


คนเจ็บถูกส่งตัวขึ้นไปก่อน  ตามด้วยเป๋า  และเต้าหู้  ขณะที่ฮ่องเต้นั้นเตรียมจะขึ้นไปนั้น  ขาของกะเทยหนุ่มถึก  ก็ถูกมือของใครคนหนึ่งคว้าหมับเอาไว้!!!!


“แอร๊ยยยย...กูซวยตลอด ๆ ๆ ๆ”
“พวกมึงจะไปไหน.....”
“ไปที่ชอบที่ชอบน่ะสิอีบ้า”


เท้าใหญ่ ๆ ของฮ่องเต้  เตะถีบเป็นพัลวัล  หญิงสาวถูกถีบเข้าอย่างจังที่ซีกหน้า  เลือดกำเดาไหลทะลักอย่างน่ากลัว  แล้วพอกะเทยหล่อได้สติ  จึงเตะซ้ำไปอีกทีอย่างจงใจ  แม่สาวจำแลงลงไปนอนสำลักเลือดอย่างไม่เป็นท่า  ไม่มีใครสังเกตเห็นรอยยิ้มเย็นยะเยือกด้วยความสาแก่ใจของเต้าหู้  ที่กระตุกขึ้นมาแว่บหนึ่ง....


“พวกแกเป็นพยานด้วยนะ  ว่าชั้นป้องกันตัว”  ฮ่องเต้ลูบอกตัวเอง  ลืมสนิทว่าตอนนี้โป๊  แล้วหุ่นของคุณเธอก็ทำให้ใครหลายคนหน้าแดง  ที่แน่ ๆคือเป๋าและคุณหมอ....ส่วนอีกคนทำฟอร์มเก็บอาการไว้
"เออ...กูจะช่วยยันให้"  เต้าหู้อาสา  ลมหายใจติดขัด  ก็เมื่อวานนี้เองสินะ  ที่ถูกไอ้ตุ๊ดบ้านี่ทำเรื่องน่าอาย....
“จบสิ้นกันซะทีสินะ” เป๋าพึมพำกับตัวเองอย่างโล่งอก
“ดีใจที่เป๋าปลอดภัยนะ.....แต่เสียใจอ่ะเบน.....ไม่ทันได้เป็นฮีโร่เลย”  หัวเห็ดบ่นอุบ  ทุกคนหัวเราะกันอย่างฝืดฝืน  ตลกกับโชคชะตาของตัวเอง  ไม่กี่ชั่วโมงก่อนหน้านี้  พวกเขาเกือบจะตกเป็นเหยื่อของสองพี่น้องโรคจิต  ไม่น่าเชื่อเหมือนกัน  ว่าบทจะรอดออกมา  มันก็ง่ายดายถึงเพียงนี้  เป๋านึกถึงเจสส์  ที่ต้องเสียสละชีวิตตัวเอง  เพียงเพราะความหวังลม ๆแล้ง ๆ เพียงเพราะคำสัญญาจอมปลอมของเขา....




“เจสส์......ยกโทษให้เราเถอะนะ.....”
.
.
.
.
.
.

(ต่อด้านล่าง)

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน : บทที่ 17 : ถึงเวลาละเลงเลือด (01/01/2013)
เริ่มหัวข้อโดย: mutyamania ที่ 01-01-2013 00:52:33

ตำรวจไทยมักโผล่มาตอนจบเรื่องทุกทีสิน่า!!!!


"ขอเชิญพวกคุณทั้งหมดไปให้ปากคำด้วยครับ"  ตำรวจท้องที่คนหนึ่งเอ่ยกับพวกเขา  ที่กำลังนั่งรวมกันเป็นกลุ่มก้อน  รอรับการปฐมพยาบาลกันเล็กน้อย  เว้นแต่นายหนึ่ง  ที่อาการหนักสุด  จนต้องใช้เปลหาม
"พี่หนึ่งงงง"  เป๋าตะโกนเรียกอีกฝ่าย  รุ่นพี่ชูสองนิ้วให้พร้อมฝืนยิ้ม....อย่าห่วงพี่เลยครับ....นายหนึ่งตั้งใจจะบอกแบบนั้น
"ไม่ต้องห่วงครับ  ทางเราจะส่งคนเจ็บไปถึงมือหมอให้เร็วที่สุด  เพื่อนน้องก็อึดใช่เล่นนะนี่  ขนาดกระดูกหักหลายที่....."


หลังจากนั้นไม่นาน  ตำรวจก็ได้ขุดเจอศพจำนวนมากมายในบ้านหลังนี้  รวมถึงสองสามีภรรยาที่หายตัวไปเมื่อหลายปีก่อน  หญิงสาว....หรือชายหนุ่มที่เคยใช้ชื่อว่ายอร์ช  ถูกนำส่งโรงพยาบาลในสภาพสาหัส  ก่อนจะสิ้นใจตายในเวลาต่อมา  เหตุการณ์นี้  ทำเอาทุกคนต่างหวาดผวาไปกับความเท้าหนักของนายฮ่องเต้  กะเทยหล่อสะบัดเสียงอย่างรำคาญทุกครั้งที่เอ่ยเรื่องนี้....


“ก็แหม.....พวกแกไม่เคยตกใจจนเส้นกระตุกเหรอยะ”
แล้วเต้าหู้ก็จะเป็นคนเสริมอย่างออกตัวเข้าข้างทุกทีไป
"ที่มันตายน่ะ...เพราะเหม็นตีนอีขันทีหรอกน่า!!!!"


เวลาผ่านไปทุกคนก็เริ่มกลับมาใช้ชีวิตกันตามปกติ  แต่ก็ไม่มีทางที่จะลบเลือนเหตุการณ์สยองขวัญในครั้งนี้ลงไปได้  โดยเฉพาะเป๋า....ฮ่องเต้.....และนายเต้าหู้


งานศพของแฝดร้ายถูกจัดขึ้นอย่างรีบเร่ง  โดยมีเพียงพวกเป๋าเป็นเจ้าภาพดำเนินธุระให้  ทั้งคู่ไม่เหลือญาติที่ไหนอีก  เป๋าถือโอกาสนี้  ขออโหสิกรรมแก่สองแฝด  ที่เขาเคยล่วงเกิน  เคยทำร้าย  แม้ไม่ตั้งใจและไม่เคยรู้ตัวก็ตามที....ไม่มีการลอยอังคารหรือเก็บอัฐิเอาไว้  ร่างของทั้งคู่ถูกเผาจนกลายเป็นเถ้าธุลีไปเสียทีเดียวในวันสุดท้าย  ทุกอย่างจบสิ้นลงเสียที  ต่อแต่นี้ไป  เป๋าก็ไม่ต้องทนใช้ชีวิตอย่างหวาดระแวงอีกแล้ว
.
.
.
.
.
.
“หึหึหึ.....ไม่นึกเลยว่าทุกอย่างจะง่ายดายเพียงนี้”


ชายวัยกลางคนในชุดภูมิฐาน  หัวเราะลั่นกับความสำเร็จที่เป็นไปตามแผนของตน....


ใช่.....เขาเองแหละ....ที่ช่วยสองคนพี่น้องนั่น  จากอุบัติเหตุที่ลุงกับป้าของพวกมันจงใจทำให้เกิดขึ้น  เขาพาพวกมันหนีไปซ่อนตัว  เพื่อรอวันแก้แค้น....ทำให้พวกมันเสมือนตายไปจากโลกใบนี้  เขาเป็นคน ๆ เดียวที่มันไว้ใจ  เนื่องจากเป็นคนสนิท  ที่เคยทำงานรับใช้พ่อกับแม่ของพวกมันในตำแหน่งคนขับรถ  และขี้ข้าคอยรองมือรองตีนพวกลูกคุณหนู.....ไอ้ยอร์ช....กับอีเจสส์.....ไอ้พวกเด็กนรก!!!!


หลังจากที่พวกมันจัดการกับลุงและป้าได้สำเร็จ  พร้อมกับเงินทั้งหมดที่มันยักย้ายถ่ายเทมาได้  หลังจากที่ซ้อมสองผัวเมียนั่นจนสารรูปยับเยินแทบไม่เหลือเค้าเดิม  พวกมันถึงได้ยอมปริปากเรื่องบัญชีเงินฝากทั้งหมด  และยอมบอกที่ซ่อนสมบัติ....สมบัติที่ไม่ใช่ของพวกมันตั้งแต่แรก  หากแต่เป็นของฝาแฝด  แล้วทีนี้จะทำอย่างไรเล่า....พวกมันตายไปแล้วนี่นะ  คนตายไม่มีสิทธิซื้ออสังหาริมทรัพย์  ทั้งบ้านและโรงงานของพวกมันเป็นชื่อของเขา  เขาเป็นคนดำเนินการทั้งหมด  จากเงินของพวกมัน...และความไว้เนื้อเชื่อใจที่พวกมันมีให้เขา  ซื้อมาในราคาที่ถูกเหลือเชื่อ  ก็ที่แห่งนี้มันมีประวัตินี่นะ  ใครเล่าจะต้องการคฤหาสน์ผีสิง....กับโรงงานต้องคำสาป  ที่ตั้งอยู่ในที่รกร้าง  ห่างไกลความเจริญ...


เขาก็แค่รอเวลาที่จะจัดการพวกมัน.....ไม่ต้องลงมือให้เปื้อนเลือด.....แค่รอเวลาที่พวกมันคลั่ง  และก่อเรื่องกันเอง  โดยมีเขาคอยช่วย  เขานอบน้อมกับพวกมันทั้งคู่เหมือนเดิมไม่เคยเปลี่ยน  เรียกพวกมันว่าคุณหนู  รับใช้พวกมันเยี่ยงทาสพร้อมสนองคำบัญชา  นั่นทำให้พวกมันตายใจ  และเก็บเขาเอาไว้ในฐานะคนเก่าคนแก่  แต่ทว่าตอนนี้พวกมันไม่อยู่แล้ว.....


“ในที่สุดทุกอย่างก็เป็นของกู”


ชายวัยกลางคนหัวเราะลั่นอีกครั้ง  ก่อนจะเปิดขวดไวน์  แล้วยกขึ้นดื่มอย่างกักขฬะ  พ่นใส่ภาพวาดบนผนัง  คู่สามีภรรยาและลูก ๆตัวน้อย  พวกนรกส่งมาเกิดที่คอยแต่จะกดขี่ข่มเหงเขาอยู่ตลอดเวลา  ตั้งแต่หนุ่มยันแก่  ข้างนอกฝนกำลังตกหนัก  ฟ้าแลบแปลบปลาบเข้ามาในตัวบ้าน  ที่อยู่ๆ ก็มืดสนิท


“ห่า.....ไฟดับเรอะ!!!!!”


ตาแก่ขี้เมาสบถอย่างหัวเสีย  เงาบางอย่างวูบไหวอยู่นอกตัวบ้าน  สายตาที่เต็มไปด้วยความอาฆาตแค้นและมุ่งร้าย  กำลังจ้องมองเข้ามาผ่านทางหน้าต่างบานหนึ่ง





สายตาของใครกันนะ......???????
.
.
.
.
.
.
.
.
To be Con

จบพาร์ทป่วย ๆไปได้เสียที  ต่อจากนี้จะกลับไปเป็นนิยายใส ๆ แล้วล่ะนะ  ลุ้น ๆ กันนะ  ว่าเป๋าจะเลือกใคร  ระหว่างเบนซิน....พี่หนึ่ง....หรือหัวเห็ดผู้น่ารัก

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน : บทที่ 17 : ถึงเวลาละเลงเลือด (01/01/2013)
เริ่มหัวข้อโดย: ice_spok ที่ 01-01-2013 02:57:06

อ่ะ ๆ ต้องรอติดตามมมต่ออีกแย้ววววว

T_T

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน : บทที่ 17 : ถึงเวลาละเลงเลือด (01/01/2013)
เริ่มหัวข้อโดย: daboo ที่ 01-01-2013 09:58:21

รอตอนต่อไปจ้า



ตอนนี้เข้มข้นสุดยอดอ่ะ



อยากรู้ว่าตาลุงคนนี้จะเปนไงต่อ

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน : บทที่ 17 : ถึงเวลาละเลงเลือด (01/01/2013)
เริ่มหัวข้อโดย: nunnan ที่ 01-01-2013 15:05:46

ผีสองแฝดดด o22 o22 :a5:

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน : บทที่ 17 : ถึงเวลาละเลงเลือด (01/01/2013)
เริ่มหัวข้อโดย: Pedkung ที่ 01-01-2013 15:51:49

ลุ้นฮับๆ

มาต่อไวๆน้อ

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน : บทที่ 17 : ถึงเวลาละเลงเลือด (01/01/2013)
เริ่มหัวข้อโดย: sunshadow ที่ 01-01-2013 18:38:45

     เหอๆๆ แอบหลอนๆเลยแฮะ

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน : บทที่ 17 : ถึงเวลาละเลงเลือด (01/01/2013)
เริ่มหัวข้อโดย: PEAK ที่ 02-01-2013 07:06:44

สนุกดีครับ  o13

ขอบคุณครับ

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน : บทที่ 17 : ถึงเวลาละเลงเลือด (01/01/2013)
เริ่มหัวข้อโดย: iammz ที่ 02-01-2013 13:01:41

เงานั่นเป็นใคร  :sad3:

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน : บทที่ 17 : ถึงเวลาละเลงเลือด (01/01/2013)
เริ่มหัวข้อโดย: mutyamania ที่ 03-01-2013 17:06:14

ดันค่ะ.....

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน : บทที่ 17 : ถึงเวลาละเลงเลือด (01/01/2013)
เริ่มหัวข้อโดย: nightsza ที่ 03-01-2013 18:52:21

อยากให้ถึงตอนใสๆไวจัง ตอนนี้มันเข้มข้นเกินไปอะ

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน : บทที่ 17 : ถึงเวลาละเลงเลือด (01/01/2013)
เริ่มหัวข้อโดย: •♀NoM!_KunG♀• ที่ 04-01-2013 19:50:37

โค๊ะ เรื่องนี้คาดการณ์อารายไม่ได้เลยแฮะ มีทุกแนว คิคิ

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน : บทที่ 17 : ถึงเวลาละเลงเลือด (01/01/2013)
เริ่มหัวข้อโดย: Tassanee ที่ 06-01-2013 22:42:44

แอ๊ววววววววววว   รอต่อไปค่ะ 

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน[Ver.กลับมาใส] : บทที่ 18 : คนน่าสงสาร (07/01/2013)
เริ่มหัวข้อโดย: mutyamania ที่ 07-01-2013 03:00:00

บทที่ 18 คนน่าสงสาร




หลังจากคืนนรกแตก....กว่าตำรวจจะยอมปล่อยพวกเขาก็ปาเข้าไปตีหนึ่งกว่า  กลับถึงห้องก็เกือบตีสาม  แถมยังต้องไปให้ปากคำเพิ่มเติมวันหลังอีกต่างหาก


“เหนื่อยสิเรา....หน้าเป็นตูดเลยนะ”  เบนซินเอ่ยกับแฝดตัวขาว  ที่ตอนนี้ทุกสิ่งอย่างบนใบหน้า  แทบจะขมวดลงมากองรวมอยู่ด้วยกัน  หัวเห็ดเนื้อตัวมอมแมม  ท่าทางดูอ่อนล้า  แขนขาว ๆ ทรงตะเกียบ  ถูกบางอย่างเกี่ยวเข้าให้หลายที่  ตอนที่บุกเข้าไปในโรงงานร้าง  เห็นเป็นริ้วรอยบาดแผลเล็กน้อย...แต่ก็หลายแผลอยู่
“เหนียวตัวชะมัด....เบนนนนนนนน”


นาน ๆ ที  พี่ชายจะทำท่าทางออดอ้อน  เจ้าหัวเห็ดห่อไหล่  ทำตัวเหี่ยว  เดินลากเท้าสะเปะสะปะไปหาน้อง  เอนเอาหัวกลม ๆไปชนหัวไหล่ของไอ้ตัวใหญ่


“ไม่ดีใจเหรอ...เป๋าปลอดภัยแล้ว”
“แต่เราก็ไม่ได้ช่วย....ทั้ง ๆ ที่เราอุตส่าห์เครียดกันแทบบ้า  นอนก็ไม่ได้นอน....ไอ้พี่หนึ่งเอาความดีไปหมด”
“ให้เค้าไปเถอะน่า....เจ็บไปทั้งตัวแบบนั้น....แต่นี่....ไม่งอแงสิเห็ด  เราควรดีใจ....ที่คนที่เห็ดรักปลอดภัยนะ  ไม่ว่าใครจะช่วยก็มีค่าเท่ากัน  ลืมแล้วเหรอ  ตัวเป็นคนบอกเองนะ....อีกอย่าง....ทุกคนก็เป็นห่วงเป๋ากันทั้งนั้น  ไม่ได้มีแค่เห็ดซักหน่อย....”
“ก็จริง....แต่...เฮ้ออออ.....ก็ดีแล้วล่ะ....จบเรื่องซะทีเนอะเบน...พี่ควรดีใจเนอะเบนเนอะ....เรื่องของพี่มันจิ๊มิ๊มด...”
“ฮ่าฮ่าฮ่า....เวลาเศร้า...พี่ก็ตลก....เวลาชี้เป็นชี้ตาย....พี่ก็ยังอุตส่าห์ตลก....พี่นี่มันน่าไปเป็นตลกอาชีพนะ”
“ทุกวันนี้พี่ก็เป็นตัวตลกอยู่แล้วล่ะเบน....คนอย่างพี่เคยเป็นพระเอกที่ไหนกัน....นายพูดถูก....ฮะฮะ”


เบนซินลูบหัวพี่ชาย  เขาดีใจที่เป๋าปลอดภัย  แต่ที่ดีใจไปกว่านั้น...คือพี่ชายของเขาไม่ต้องไปเสี่ยงชีวิต  สังเวยความบ้าของไอ้แฝดโรคจิตคู่นั้น  เขาดีใจที่ต่อจากนี้  จะไม่มีปัญหาบ้า ๆ อะไร  ที่จะมาเป็นอุปสรรคคอยขัดขวางความรักของพี่....


เขาเชียร์พี่ชายของเขาเต็มที่  แต่เขาเองก็ต้องเปิดใจให้พร้อมสำหรับการรุกของอีกฝ่าย



นี่แหละข้อเสียของเบนซิน  ใช้สมองคิดมากจนเกินไป...วางแผนชีวิตอย่างเข้มงวดและเป็นระเบียบเสมอ  จนลืมไปว่าเรื่องบ้างเรื่องนั้น  ไม่จำเป็นต้องมีเหตุผลรองรับก็ได้  ผิดกับโอโม่  ที่ทำทุกอย่างตามความรู้สึก  ไม่ใช่ไม่คิด  แต่คิดสั้น ๆ คิดแล้วทำโดยไม่นึกถึงผลที่จะตามมา....



เป็นฝาแฝดที่ต่างกัน  แต่ก็เหมาะที่จะอยู่คอยพยุงกันไป  ให้ทุกอย่างนั้นสมดุล  หัวเห็ดผละตัวออกมา  ยืนโงนเงนอย่างเพลียจัด



“อาบน้ำกันเถอะ”
“ฮื่อ....นายไปก่อนเลย  พี่อยากอาบคนเดียว....อยากแช่น้ำ.......”
“ให้อาบคนเดียวได้  แต่ห้ามแช่  เกิดตัวหลับแล้วจมน้ำตายขึ้นมาทำไง....”
“แหม่....ก็อย่าเปิดน้ำให้เต็มดิ”


เบนซินใช้สายน้ำเย็น ๆ ชโลมตั้งแต่หัวจรดเท้า  ปล่อยให้สายน้ำพัดพาบางสิ่งออกจากสมอง  ชะล้างความรู้สึกแปลก ๆ  ออกไปให้หมด  แต่เขาก็รู้ดีอยู่แก่ใจ  ว่าความรู้สึกแปลก ๆ เหล่านั้นจะไม่มีวันออกไปไหน  มันอยู่กับเขามาตั้งแต่เด็ก ๆ ตั้งแต่ตอนที่แตกเนื้อหนุ่ม 



กลิ่นหอมของโอโม่.....



“เห็ด....ไปอาบต่อไป....เสร็จแล้ว....อ้าว”



เห็นไหมล่ะ....ว่าความรู้สึกแปลก ๆนั้น  ไม่ได้ถูกชะล้างไปไหน  พี่ชายนอนตัวเหยียดยาวอยู่บนเตียง  สองมือกุมประสานอยู่ที่หน้าท้องขาว ๆ ไอ้หัวเห็ดนั้นถอดเสื้อแสงเตรียมจะอาบน้ำ  แต่ดันผล็อยหลับไปเสียก่อน  ผ้าขนหนูที่พันเอาไว้หลุดออก  จนมองเห็นไปถึงไหนต่อไหน  ดีที่ยังสวมกางเกงในเอาไว้อยู่น่ะ....




เอื๊อกกกก.....เอาไงดีล่ะเบนซิน.....



“เห็ด....”  .......ขาวจัง....จะขาวไปไหน...ขนาดลุยมาทั้งวัน  กลิ่นเหงื่อของพี่ชายก็ยังหอมในความรู้สึกของเขา  เบนซินขยับตัวคนหลับให้เข้าที่  ห่มผ้านวมให้เสียหน่อย  เพราะเดี๋ยวจะเปิดแอร์ให้เย็นฉ่ำ



“ยอมให้เน่าวันนึงนะเห็ด....เห็นว่าเหนื่อยมาทั้งวันหรอกนะ....ฝันดีไอ้เหียก”
.
.
.
.
.
.
“แม่กับคุณป้าล่ะพี่มิ้นท์” 


คนเจ็บเอ่ยถามพี่สาวตัวแสบ  ที่เดินหน้าระรื่นเข้ามาในห้องพิเศษพร้อมกับถุงของกิน  และเบียร์กระป๋อง....ที่คาดว่าจะแอบเอาเข้ามา  คุณเธอแกล้งทำตลก  มือไม้สั่นระริกขณะเปิดกระป๋องเบียร์ยกขึ้นดื่ม...ถามจริง....ยัยนี่เรียนจบหมอมาจริงอ่ะ
“มองไรไอ้หนึ่ง....พี่มันหมอผิวหนัง....ดริ๊งค์ได้....ไม่ผิดจรรยาบรรณเฟ้ย....”
“ก็ไม่ได้ว่าอะไรซักหน่อย”
“แม่พี่กับคุณน้า.....ไม่ว่างมาน่ะ  แม่แกไปต่างจังหวัดกับลูกค้า....แม่พี่ก็เหมือนกัน....แต่รายนั้นบินไปไกลหน่อย....ฮ่องกงน่ะ....เลื่อนนัดเค้าไว้ตั้งกะตอนที่แกหายตัวไปนั่นแหละ”
“ว้า....งี้ก็ไม่มีใครดูแลผมอ่ะดิ”
“พูดงี้ชั้นกลับเลยดีมั้ยเนี่ย....ปิดคลินิกเสร็จปุ๊บก็บึ่งมาหาแกเลยนะยะ....”
“ขอบใจพี่สาว”
“น้องคนเดียวชั้นดูได้....แต่กลางวันแกต้องทนกินอาหารโรง’บาลไปก่อนนะ....”
“แล้วนี่ซื้อไรมาให้ผมอ่ะ”
“แหนมเนืองค่ะคุณชาย.....เดี๋ยวพี่ไปล้างมือก่อนนะ...แล้วจะมาห่อป้อนแก.....อุ๊ยต๊าย....ใครมานะ....สงสัยเพื่อนแกมาเยี่ยม....แป๊บนะ”


แม่สาวก๋ากั่นเดินกระโดดเหยงๆอย่างร่าเริงไปเปิดประตู....แหงล่ะ....ซัดเบียร์เข้าไปก็กึ่มมันตาเห็น  หน้างี้แดงก่ำเชียว  แหนมเนืองอะไรนั่น....คงซื้อมาแกล้มเบียร์ล่ะสิ....หมอเอ๊ยยยย!!!!!


“อ้าว...น้อง.....น้องกระเป๋า.....เข้ามาค่ะ.....มาคนเดียวเหรอ”
“ครับ...พี่สาว”
“เข้ามาก่อนสิจ๊ะ”


แล้วนายหนึ่งก็อดกินแหนมเนืองจนได้  แม่หมอตัวแสบทำตัวมีมารยาทขึ้นมาเสียอย่างนั้น  เลยหอบของกินทุกสิ่งอย่าง  ไปนั่งชิวอยู่ตรงระเบียงข้างนอก  มองดูวิวแม่น้ำไปพลาง  สุขเขาล่ะ 


ทีนี้ก็เหลือนายหนึ่ง....กับเจ้าปั๊กกะเป๋า  ดูด้วยกันตามลำพัง....สองต่อสอง


“พี่หนึ่งโอเคนะครับ....”  เจ้าตัวกะเปี๊ยกถาม  ยิ้มจนตาหยี  ไอ้ตาที่จะตาก็ไม่เชิง....จะตี่ก็ไม่เชิง  แต่ดูบ้องแบ๊วได้โล่ห์แบบนี้  ไม่แปลกใจเลย  ที่จะมีใครต่อใครพยายามจะเข้ามาขายขนมจีบ  เสียแต่เป็นคนเงียบ ๆ ไปหน่อย  แถมไม่ค่อยจะใจอ่อนยอมให้ใครง่าย ๆ นัก  ร้อยทั้งร้อย  เจอการปฏิเสธแบบสุภาพ  แต่ตัดสิ้นเยื้อใยเข้าไป  เป็นต้องถอยแหละ...
“พี่....ก็อย่างที่เห็น....แขนก็เดี้ยง....ขาก็เดี้ยง....ไอ้ขาน่ะช่างเหอะ....แขนนี่สิ....ดันมาเจ็บข้างที่ถนัดซะได้...”
“คงลำบากแย่สินะครับ”
“เทอมนี้คงต้องทำใจ....ดรอปก็ไม่ทันแล้ว...บางตัวก็อาจจะต้องปล่อยตกไป....”
“พี่หนึ่ง.....คือผม”



เจ้าตัวเล็กดูอึกอัก....และมีสีหน้าที่ดูลำบากใจชอบกล  เหมือนกำลังชั่งใจจะทำบางอย่างอยู่  บางอย่างที่เจ้าตัวคิดเองเออเอง  ไม่ได้ไปปรึกษาใคร






“คบกันนะ”






'คบกันนะ'....ช่างเป็นประโยคที่แผ่วเบา....และไร้ซึ่งน้ำหนักโดยสิ้นเชิง  น้องเขินอย่างนั้นเหรอ  คนเจ็บมองอย่างใช้ความคิด  ทั้งที่เขาควรจะดีใจ  แต่ทำไมกันล่ะ....



ทำไมถึงได้รู้สึกว่าน้องลำบากใจ....ลำบากใจที่จะขอเขาคบ.....


“เป๋าครับ....คือ.....”
“เพราะผม....พี่ถึงได้เจ็บขนาดนี้....พี่ยอมเสี่ยงชีวิตช่วยผม....ช่วยเพื่อนผมทั้งที่ไม่ได้สนิทกัน....ผมคิดว่าพี่เป็นคนดี....ผมน่าจะลอง....คบกับพี่ดู....มันก็คงไม่เสียหาย....ชะ...ชะ....ใช่มั้ยครับ”


คราวนี้มาเป็นชุด  แทบไม่หยุดหายใจ  หน้าของไอ้ตัวเล็กหลุบลงต่ำ  แต่ดูอย่างไรก็ไม่ใช่เพราะเขินอายอยู่ดีนั่นแหละ....


“ถ้าลำบากใจก็อย่าดีกว่า....ทำแบบนี้พี่ไม่ดีใจหรอกนะ....เราไม่ได้อยากคบกับพี่ซักหน่อยนี่....”
“แต่ผม....”
“ถ้าจะมาตอบแทนพี่ด้วยวิธีสิ้นคิดแบบนี้ล่ะก็....สู้ไม่มาหากันซะยังดีกว่า....ทำแบบนี้พี่โกรธนะ...”
“ผม...”


บทจะขี้แย...เด็กคนนี้ก็ปล่อยออกมาไม่มีกั๊ก  ทั้งที่เขาก็ไม่ได้ทำเสียงดุหรือเสียงดังตรงไหน  เขาก็พูดของเขาแบบนี้แหละ  พูดด้วยเสียงนุ่มนวล....เหมือนผู้ใหญ่พูดกับเด็ก  ไม่ได้เจืออารมณ์ขุ่นข้องอะไรใด ๆ เลย  แม้ว่ารูปประโยคจะฟังดูเหมือนกำลังโกรธก็เถอะ.....จะว่าไปเขาก็โกรธจริง ๆนั่นแหละ


“โธ่....อย่าร้องสิครับ....ร้องแบบนี้พี่หนึ่งใจเสียนะ”
“ผมคิดว่า....ถ้าลองคบกับพี่....ผมอาจจะชอบพี่ก็ได้....ถึงหน้าพี่จะไม่หล่อ....แต่พี่ก็มีอย่างอื่นที่ดีกว่า....พี่หนึ่งใจดี....แค่แสดงออกมาไม่ค่อยเก่ง  คนก็เลยเข้าใจผิด....”
“ถ้าอยากจะลองคบใครจริง ๆ เราไปเคลียร์หัวใจให้ว่างดีกว่ามั้ย.....”
“พี่หนึ่ง....”
“ไม่ได้ชอบพี่น่ะ....มันก็โอเค.....แต่เราน่ะ....ชอบคนอื่นอยู่ไม่ใช่เหรอ....”
“รู้ได้ไง....ไม่เคยบอกใครเลยนะ....นอกจากเต้กับหู้”
“แสดงออกมาซะชัดเจนแบบนี้  พี่ก็ป่วยการจะหลอกตัวเอง....พี่น่ะ....ขอแค่ได้ทำอะไรเพื่อเราบ้างก็พอแล้ว  ไม่ต้องมาชอบตอบหรอก....เราอยากทำอะไรก็ทำเถอะ.....ถ้ามันไม่ใช่ก็คือไม่ใช่....พี่คงทำใจได้เองแหละ  เห็นงี้พี่ก็อึดนะ....”
“ฮะฮะ....จริง....โดนขนาดนั้นยังไม่ยอมตายอีก  พ่อคนเหล็ก”
“ถ้าอยากตอบแทนพี่จริง ๆ แค่มาเยี่ยมพี่บ่อย ๆ ก็พอ....เอาขนมติดมาด้วยก็ดี.....แล้วก็อ้อ....หยิบแลปท๊อปตรงนั้นให้หน่อยสิ  ฝากเอางานกลุ่มของพี่ให้เพื่อนที  เดี๋ยวโหลดใส่แฟลชไดรฟ์ไปนะ”
“ครับผม  มีอะไรบอกเป๋า....เป๋าจัดให้....พี่ชาย”
“พี่ชายก็ไม่เลว....ดีกว่าโดนมองว่าเป็นไอ้โรคจิต...เนอะ”
“งั้น....แถมให้อีกอย่าง....พี่น้อง....ทำแบบนี้คงได้เนอะ”



แค่นี้ก็สุขใจแล้ว  สำหรับผู้ชายอย่างนายหนึ่ง  แค่จมูกเล็ก ๆ กับริมฝีปากนุ่มนิ่ม.....สัมผัสที่แก้มของเขา.....จากคนที่เขาแอบชอบ....จะว่าไปก็ไม่ได้แอบหรอก  เปิดเผยเสียขนาดนั้นแล้ว



“แกนี่มันพระเอกจริง ๆ”
“แอบดูตลอดเลยสินะ”


หญิงสาว....ที่หน้าแดงก่ำเป็นสองเท่า  หลังจากซัดเบียร์ไปสองกระป๋อง  เอ่ยกับน้องชาย  ที่กำลังจ้องมองประตู  ที่รุ่นน้องของเขาเพิ่งเดินออกไป  ทั้งรอยยิ้มจาง ๆ และแก้มที่ขึ้นสี  ทำเอาพี่สาวย่นจมูกใส่อย่างหมั่นไส้


“พระเอก....ชิส์....เพราะเป็นคนดีแบบนี้ไง....มีรักกี่ครั้งก็โดนคนไม่ดีคาบไปกินเกลี้ยง”
“อย่ามาเยอะน่า....เมาก็ไปนอนไป”
“ไม่เมาย่ะ....แค่ตุ่ย ๆ”
“อย่างน้อยก็ได้เป็นพี่น้องกัน....แค่นั้นก็ดีถมถืด”
“นี่รู้อะไรมั้ย....ถ้าเราไม่ได้เป็นญาติกัน....ผู้ชายอย่างแกชั้นจะจับกินซะ....พอดีว่าชอบพระเอก....ไม่ชอบผู้ร้าย  ถึงหน้าแกจะเน่า  แต่ใจแกหล่อโครต”
“พูดอะไรน่าขนลุกชะมัด”


หนึ่งยังคงจ้องมองประตูอยู่พักใหญ่  เขาหวังใจว่าไอ้ตัวเล็กของเขาจะมีความสุขกับทางที่เลือก  เขามีหน้าที่เชียร์ให้น้องสมหวังในความรักครั้งนี้  ไม่ได้คิดเผื่อด้วยซ้ำ  ว่าเจ้าเด็กน้อยอาจต้องจะผิดหวัง  แล้วจะกลับมาหาเขาอย่างนกปีกหัก  เขาไม่หวังให้อีกฝ่ายผิดหวัง  เพื่อที่เขาจะสมหวังหรอก  แต่เอาเถอะ....ถ้าทางนั้นไม่โอเคจริง ๆ  เขาก็พร้อมที่จะยืดอกให้ไอ้ตัวเล็กได้พักพิง  พักให้หายเจ็บ  แล้วออกบินต่อไป... 










แต่ขอให้รู้เอาไว้  ว่าอกของพี่ชายนั้น  ว่างสำหรับน้องชายเสมอแหละ 

         
To be con

พี่หนึ่งแห้ว?.....น่าสงสารไหม
คงต้องหาคู่ให้ซะแล้วล่ะ.....
ให้คนผิดหวังได้มาเยียวยากัน....


ว่าแต่ใครล่ะ....จะเป็นคนที่จะต้องผิดหวัง  ถัดจากพี่หนึ่ง....เป๋า?....หัวเห็ด?.....หรือ....อ่ะเจ้ยยย  เบนซิน!!!!!


พบกันตอนหน้าค่ะ  :กอด1:

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน[Ver.กลับมาใส] : บทที่ 18 : คนน่าสงสาร (07/01/2013)
เริ่มหัวข้อโดย: nunnan ที่ 07-01-2013 07:42:09

เห็ดก็คู่เบนสิ เป๋าก็ไปคู่หนึ่ง :oo1: :oo1: :oo1:

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน[Ver.กลับมาใส] : บทที่ 18 : คนน่าสงสาร (07/01/2013)
เริ่มหัวข้อโดย: daboo ที่ 07-01-2013 08:36:31

พี่หนึ่งแมนโคตร

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน[Ver.กลับมาใส] : บทที่ 18 : คนน่าสงสาร (07/01/2013)
เริ่มหัวข้อโดย: sunshadow ที่ 07-01-2013 13:50:31

    แหม. . . พระเอกได้อีก
    ส่วนนายเบน จะทนไปได้ซักกี่น้ำ หุหุ

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน[Ver.กลับมาใส] : บทที่ 18 : คนน่าสงสาร (07/01/2013)
เริ่มหัวข้อโดย: snooppy ที่ 07-01-2013 19:25:56

พี่หนึ่งต้องคู่กะน้องเป๋าดิ .......คนอกหักมาร๊ากกานเอง (ฮิ้วววววว)

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน[Ver.กลับมาใส] : บทที่ 18 : คนน่าสงสาร (07/01/2013)
เริ่มหัวข้อโดย: gngane ที่ 07-01-2013 21:21:19

คนผิดหวังก็เปานั้นเเหละคะนักเขียน  โฮะๆ เธออย่าหวังนะเปา

เบนซินเป็นของโอโม่  โอโม่เปนของเบนซิน

หยุด!อยู่ตรงนั้นเลยซะ

เฝ้าอธิธาน  เบนซินจงงตบะเเตก เบนซินจงตบะเเตก เพี้ยงๆ

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน[Ver.กลับมาใส] : บทที่ 18 : คนน่าสงสาร (07/01/2013)
เริ่มหัวข้อโดย: ชัดเจนกาบ ที่ 07-01-2013 21:56:16

ถ้าหัวเห็ดผิดหวังนะ ถ้าเบนคบกับเป๋านะ ผมว่าคงมองน่ากันไม่ติดมั้ง แต่ก็แล้วแต่คนแต่งแล้วกัน ถ้าจบแบบน่าประทับใจก็ดีไปถ้าไม่ดีก็เสียความรู้สึกกับเรื่องนี้มากแค่นั้นเอง

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน[Ver.กลับมาใส] : บทที่ 18 : คนน่าสงสาร (07/01/2013)
เริ่มหัวข้อโดย: mutyamania ที่ 08-01-2013 17:31:29

ดันจ้า......T^T

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน[Ver.กลับมาใส] : บทที่ 18 : คนน่าสงสาร (07/01/2013)
เริ่มหัวข้อโดย: muiko ที่ 08-01-2013 22:10:09

พี่หนึ่งคนดีอ่ะ :monkeysad:

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน[Ver.กลับมาใส] : บทที่ 18 : คนน่าสงสาร (07/01/2013)
เริ่มหัวข้อโดย: nightsza ที่ 08-01-2013 23:20:06

พี่หนึ่งเป็นคนดีอ่ะ แต่ยังไงพระเอกก็ต้องคู่กับนางเอก เอ้ย นายเอก ล่ะนะ

ปล.ขอ 3P ก็ได้นะ แบบ เป๋า เห็ด เบน อะ อิอิ

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน[Ver.กลับมาใส] : บทที่ 19 : ถึงเวลาตัดสินใจ (10/01/2013)
เริ่มหัวข้อโดย: mutyamania ที่ 10-01-2013 17:52:05

บทที่ 19 ถึงเวลาตัดสินใจ



“หิวหิวหิวหิว......ในที่สุด....ก็หมดคาบซ๊ากกกกกที”  หัวเห็ดบิดขี้เกียจสุดแขน  ก้มตัวลงแล้วยืดแขนจนสุดเหมือนกับแมว  ก่อนจะชูขึ้นบิด  แล้วเนียนตวัดแขนไปโอบคนข้าง ๆ
“โอโม่อย่าเล่นดิ....”
“เป๋าเขินเหยอ.....อยากกินเป๋านะรู้ม๊ะ....ง่ำ ๆ ๆ ๆ ๆ”

ไม่ได้พูดเล่นขำ ๆ หรอกนะ  คนอย่างหัวเห็ด  คำไหนคำนั้นอยู่แล้ว  แก้มป่องๆของนายกระเป๋าถูกหอมฟอดใหญ่  หัวไหล่ถูกงับเล่น ก่อนจะไล่ไปถึงซอกคอขาว ๆ  จะดิ้นก็ไม่ได้  ทั้งหมดแรง  ทั้งเขิน  ถึงจะอยู่หลังห้อง  มุมสุดก็เถอะ  แต่ก็ยังไม่วายมีคนหันมาเห็น  แล้วก็พากันสะกิดให้เพื่อนคนข้าง ๆดูกันใหญ่  ขนาดอาจารย์ยังมองมาเลย

“เห็ดปล่อย”
“ไม่ปล่อย....เอิ๊ก ๆ....ให้ตัวหอมคืน....อ่ะ”

เหนือคลาสโนว่ายังมีเบนซิน  ที่อดทนอยู่นาน  ไม่อยากขัดใจ  เพราะเห็นแก่ว่าเพิ่งผ่านเรื่องร้าย ๆมา  นายพี่หนึ่งเองก็ยังไม่ออกจากโรงพยาบาลเลยด้วยซ้ำ  แต่ยิ่งปล่อย  พี่ชายก็ยิ่งทะลึ่งถลนจนเกินพอดี

“เห็ด....”
“ครับผมเบนนนน”
“เค้าขอโทษนะเห็ด”







ตุ้บ!!!!!!

หนังสือเรียนอย่างหนา  ตรงด้านสัน  ถูกนำมาฟาดใส่หัวเห็ด ๆ โอโม่หมึบตึ้บ  ยอดปล่อยมือจากเป๋าน้อยแต่โดยดี

“โหดกับพี่กับเชื้อตลอด....เออนี่พวกเรา....เย็นนี้ไปกินไหนกันแว๊.....กระเพาะคร่ำครวญแล้วเนี่ย”
“กูมีนัดว่ะ....ไอ้ผงซักฟอก  พวกมึงไปกินกันเลย”  ไอ้ตัวกลมตาตี่โผล่หน้ามาบอกยิ้ม ๆ คนทยอยลุกออกจากห้องไปหมดแล้ว  เหลือแต่แก๊งค์นี้ที่ยังคงนั่งก้นติดเก้าอี้  จากนั้นฮ่องเต้จึงเอ่ยขึ้นมาบ้าง
“ชั้นก็ไม่ว่างนะ....มีนัดกับหนุ่มนิโกรในไลน์....คุยกันมานานแล้ว  หล่อล่ำหำตุง...แซ่บเวอร์.....พูดตรง ๆเลยแล้วกัน....วันนี้จะไปเสียซิงให้ของใหญ่”
“เออ!!!!....กูแม่ม....มีนัดจิ้มกับหญิง....ปาร์ตี้เซ็กส์หมู่สวิงกิ้งห้ารุมหนึ่ง  กูแม่มคนเดียว  ผู้หญิงแม่มมีตั้งห้าคน  แต่ละคนแม่ม....ยังกะหลุดมาจากปฏิทินลีโอ”
“มูฮัมหมัดของชั้นนะยะ.....ไม่อยากจะโม้.....ไอ้จ้อนสิบห้านิ้ว....บะลั่กกั่ก.....ของเบนซินสุดหล่อกลายเป็นเจี๊ยวเด็กไปเลย  แซ่บบบบบ!!!!!” 
“ของกูแม่ม....นมเท่าหัวเด็ก.....เดี๋ยวก่อนไปจะแวะซื้อขนมปังซักแถว.....เอาไปจิ้มนม.....ไปนะพวกมึง”


ตุ๊ดหล่อกับตี๋เต้าหู้ข่มใส่กันอย่างไม่มีใครยอมแพ้  ก่อนจะสะบัดหน้าเชิดใส่กัน  แล้วต่างฝ่ายต่างก็ลุกขึ้นชิ่งออกจากห้องเรียนไป  ทิ้งไว้แต่สามหนุ่มที่นั่งกลั้นขำ  หัวเห็ดหันไปเหลือบมองน้องชายอย่างระแวง  ก่อนจะหันไปฟัดเป๋าอีกครั้ง.....



ตุ้บ!!!!!


“โว๊ะ!!!!.....ไอ้เชี่ยเบน......เจ็บนะเว้ย”
“เบน....นายอย่าแกล้งโอโม่สิ....สันหนังสือมันแข็งนะ”
“เป๋าพูดถูก.....เบน....นายไสหัวกลับห้องไปเลยนะ  เดี๋ยวพี่กับเป๋าจะไปดินเนอร์.....นายไม่เกี่ยว”
“เออ....อยากไปก็ไปดิ....ใครห้ามล่ะ”
“แต่ว่า....เรามีธุระอยากจะคุยกับเบนน่ะ.....เอาไว้วันหลังเราค่อยไปกินกันนะโอโม่....วันนี้คนไม่ครบด้วย  ไปก็ไม่สนุก  เบน....เอ่อ.....นายไปกับเรานะ.....ไม่นานหรอก....แปบเดียว”


พูดไป....ไอ้ตัวเล็กก็เขินไปจนหน้าแดงก่ำ  หัวเห็ดช๊อคจนวิญญาณหลุดจากร่างไปแล้ว  ตั้งแต่วินาทีที่ถูกอีกฝ่ายปฏิเสธกันกลางอากาศ


“เห็ด....กลับห้องไปก่อนละกัน.....เดี๋ยวเค้ามา....แล้วจะซื้อของกินมาฝาก.....ไปนะ”


พูดไปเถอะ....ไอ้หัวเห็ดมันไม่ได้ยินหรอก
.
.
.
.
.
.
.
“ทานเยอะ ๆนะจ๊ะคนป่วย”
“หง่ำ ๆ ๆ”


นี่ก็ช่างเป็นผู้ชายที่โชคดีเสียจริง  นายหนึ่งนอนดามเฝือก  ทั้งแขนและขา  อย่างละข้าง  ใบหน้านั้นดูสดใสอิ่มเอิบจากของกินสารพัด  โดนล้อมรอบด้วยสาว ๆ  อันประกอบด้วยคุณแม่คนสวยอดีตรองนางงาม  คุณป้าสุดเอ็กซ์เซ็กส์ซี่สตาร์ขาแด๊นซ์  และพี่หมอสาวสุดซ่าส์ก๋ากั่น  หมอนี่มันดวงนารีอุปถัมภ์ชัด ๆ



Knock…Knock….Knock


“ใครมาเคาะห้องน๊า....หนูมิ้นท์ไปดูสิลูก”
“ค่ะแม่”


หญิงสาวที่อายุน้อยสุด ๆ ค่อย ๆ เดินก้มหน้า  มือปิดอกอย่างมีมารยาท  อันเป็นสิ่งที่ขัดกับบุคลิคแสบซนของเธอยิ่งนัก  เธอเดินไปเปิดประตู  ก่อนจะอุทานออกมาเบา ๆ เมื่อรู้ว่าใครมา


“อ้าวนาย.....เฮ้....หนึ่ง.....มีรุ่นน้องมาเยี่ยมน่ะ”


ผู้มาเยี่ยมยกมือไหว้ทุกคนอย่างนอบน้อม  ยกเว้นผู้ชายตัวโตที่นอนทำหน้าเอ๋ออยู่บนเตียง  เด็กหนุ่งร่างสูงโปร่งเดินค้อมหลังผ่านผู้ใหญ่อย่างมีมารยาท  นี่ก็เป็นอะไรที่ดูขัดกับตัวตนโดยสิ้นเชิงเสียเหลือเกิน


“คนนี้เหรอลูก.....ที่เจ้าหนึ่งมัน.....ชอบ....”  คุณแม่ของนายหนึ่งหันไปกระซิบกับหมอสาว
“แนวจังเนอะ....”  คุณป้านายหนึ่ง  ซึ่งเป็นแม่ของคุณหมอมิ้นท์กระซิบข้างหูอีกด้านหนึ่ง  หญิงสาวส่ายหัวดิก
“ไม่ใช่คนนี้ค่ะ.....คนนั้นน่ารักกว่าเยอะ.....คนนี้เพี้ยน”
“แต่แม่ว่าน้องเค้าก็ดู....น่าเอ็นดูดีเหมือนกันเนอะ”
“นั่นสิ....น้าว่าเราปล่อยให้หนุ่ม ๆ เค้าได้คุยกันดีกว่า  ถือโอกาสลงไปช๊อปปิ้งหาขนมให้คนป่วยด้วย”
“แม่ว่าคนนี้ก็ไม่เลว  เห็นว่ารายนั้นไม่ค่อยจะสนใจไม่ใช่เหรอ....แม่ถูกชะตากับเด็กหัวเห็ดคนนี้นะ  หน้าตาดูดื้อ ๆดี....ท่าทางแสบใช่ย่อย.....ดูจากทรงผมแล้ว....” 


แล้วสาว ๆ ก็ปล่อยให้หนุ่ม ๆ ได้อยู่กันตามลำพัง  แต่ละคนดูชอบใจไม่น้อย  แม้ว่าตอนนี้ที่บ้านมีหนุ่มเพียงแค่คนเดียว  แต่ต่อไป  อาจจะมีหนุ่มเพิ่มมาอีกคน  บ้านสาวโสดจะได้ไม่เงียบเหงาอีกต่อไป....
.
.
.
.
.
.
.
“ถ้าพวกแม่ ๆ ของนายจะกระซิบกันเสียงดังขนาดนี้......”  หัวเห็ดเอ่ยด้วยสำเนียงกวนโอ้ย  ไม่ใช่อะไรหรอกนะ  แต่ว่าอารมณ์หงุดหงิดที่ถูกน้องกับว่าที่แฟนชิ่งหนี  มันยังไม่หายไปไหน  ครั้นจะกลับห้องก็เบื่อ  เลยโต๋เต๋ไปเรื่อย  นึกขึ้นได้ว่ามีคนป่วยนอนเป็นหมูรอเชือดอยู่  รอให้เขาไปเยี่ยม  คราวก่อนแกะกระเช้าคนป่วยกินขนม  อร่อยมาก....น้ำผลไม้กล่องไหน  คนป่วยเบ้หน้า  ขอให้บอกมา  หัวเห็ดจัดให้ครับผม....


“พี่สาวนายชื่อมิ้นท์เรอะ....น่ารักดีนะ  ถ้าไม่ติดว่าเรามีเป๋าล่ะก็  เราจีบไปล๊ะ.....ผู้หญิงบ้านนายแจ่ม ๆ กันทู๊กคนเลยว่ะ  นี่.....ไม่ดีใจเหรอ  อุตส่าห์มาเยี่ยมนะ”
“วันนี้ฉายเดี่ยวรึไง  น้องชายนายไปไหนซะล่ะ  ปกติเห็นตัวติดกันไม่ใช่เหรอ”
“.......”


หัวเห็ดไม่ตอบ  แต่กลับลากเก้าอี้พลาสติกมานั่งข้างเตียงคนป่วย  เอาคางเกย  ทำหน้าตาน่าสงสาร


“เป็นอะไร....ดูทำหน้าเข้าสิ”
“เซ็งชีวิต!!!!......นี่.....รู้มั้ย....นายกับเราน่ะ....หัวอกเดียวกันเลยนะ....ทำดีแทบตาย  สุดท้ายพวกเท่ห์คาบไปแดกตลอด.....สงสัยทรงผมแนวอย่างเดียวคงไม่พออ่ะ”
“เคยทำด้วยเหรอความดีน่ะ?”
“แง่ม ๆ.....พูดงี้อยากแขนหักอีกซักข้างมั้ยนี่”
“รู้อะไรมั้ย?  พี่ไม่สนหรอก  ว่าจะได้เป็นเจ้าของหรือเปล่า.....ขอแค่ทำให้คนที่พี่รักมีความสุข....พี่ก็พอใจแล้ว....ดีกว่าหาเรื่องรั้งเอาไว้ให้มันทรมานใจกันทั้งคู่.....ทำแบบนั้นมันไม่ใช่ความรักหรอก.....มันคือรักตัวเองชัด ๆ....อย่างน้อยพี่ก็มั่นใจ.....ว่ายอมถอยออกมาแบบนี้.....น้องอาจจะชอบพี่ขึ้นมานิดหน่อย.....ดีกว่าทำให้น้องลำบากใจ....แล้วกลายเป็นเกลียดหน้ากันไปเลย”
“โห.....ลึกซึ้ง.....คนอย่างนายก็คิดอะไรแบบนี้ได้ด้วย......มาดนายออกจะโอตาคุขนาดนี้.....ไม่น่าเชื่อเลยจ๊อด”
“โถ....ไอ้เห็ด!!!!!”


คนเจ็บดูออกทุกอย่าง  ดูออกว่าคนที่ตัวเองชอบนั้น  มองแต่คนอื่นตลอด  คนอื่นก็คือเบนซิน  สายตาของรุ่นน้อง  เวลาจ้องมองไอ้ยักษ์ใหญ่  มีทั้งความรู้สึกรัก....ลุ่มหลง...ชื่นชม.....แล้วก็น้อยอกน้อยใจ  ไม่เหมือนกับเขา  ที่น้องปฏิบัติด้วยความรู้สึกอีกแบบหนึ่ง  เหมือนน้องจะถนอมน้ำใจเขามากกว่า  แถมบางครั้งน้องยังดูอึดอัดมากเสียด้วยซ้ำ  เวลาที่ถูกเขารุกต้อน


เขาดูออก....ว่าเจ้าเด็กหัวเห็ดนี่ก็ไม่ต่างอะไรกับเขา  ทั้งที่รู้อยู่แก่ใจ  แต่ก็ยังไม่เลิกพยายาม  สำหรับเขามันมากพอแล้ว  เขาไม่อยากจะสู้อะไรอีก  ในเมื่อแม้แต่โอกาส  น้องยังไม่เคยให้เขาเลยด้วยซ้ำ  อย่างมากสุดก็ได้แค่นี้แหละ  ได้เป็นพี่ชายที่แสนดี  แค่นี้ก็มากเกินพอแล้ว  สำหรับคนอย่างเขา  เขาควรจะเจียมตัว  กับความสุขเล็ก ๆที่เขาได้จากน้อง


แต่ที่เขาไม่เข้าใจเลยจริง ๆ ก็คืออีกคนหนึ่งต่างหาก  คนตัวโตหน้าหล่อนั่น  ท่าทางบางครั้งก็เหมือนจะมีใจให้เป๋า  แต่บางครั้งก็ดูเหมือนจะเย็นชาเมินเฉย  เขาไม่เคยแน่ใจเลยว่าคน ๆนี้กำลังคิดอะไรอยู่  บางครั้งสายตาของเด็กคนนี้ที่มองพี่ชายฝาแฝด  ก็สื่ออารมณ์ที่สามารถตีความได้หลายอย่าง....


“นายเป็นคนดีนะ....ทั้ง ๆ ที่นายมีเหตุผลพอที่จะรั้งเป๋าเอาไว้แท้ ๆ ที่นายต้องเจ็บแบบนี้  ก็เพราะเสี่ยงชีวิตเข้าไปช่วย  ข้ออ้างแค่นี้ก็เกินพอแล้ว  แต่นายก็ไม่ทำ.....อยากคิดแบบนายได้บ้างจัง  แต่สงสัยเราคงจะรักตัวเองจริง ๆ นั่นแหละ”
“ไม่ต้องมาคิดตามพี่หรอก....เหตุผลคนเรามันไม่เหมือนกัน  พี่พอใจแค่นี้  ไม่อยากสู้แล้วมันเหนื่อย  แต่ถ้านายไหวก็ลองดู....”
“นายจะกลับไปหน้าเหียกเหมือนเดิมเหรอ  เกือบจะหล่อแล้วเชียว....แหม่เสียดายว่ะ”
“เรื่องอะไร!!! พี่จะดูแลตัวเองมากขึ้นกว่าเดิมอีก  ไม่ใช่เพื่อใคร  แต่เพื่อพี่ตัวเอง  ต่อไปนี้พี่จะรักตัวเองให้มาก ๆ ทำให้ตัวเองมีความสุขก่อน  แล้วค่อยคิดไปรักคนอื่น  ที่ผ่านมาพี่มัวแต่สนใจคนอื่น  ไม่เคยสนใจตัวเองเลย  แล้วเป็นไง?  สมัยก่อนพี่ป๊อบนะ  นายอาจจะไม่รู้  เดี๋ยวจะเปิดรูปเก่า ๆให้ดู”  ว่าแล้วก็เปิดคลังภาพสมัยพระเจ้าเหาขึ้นมา  แล้วยื่นส่งให้อีกฝ่ายดู  หัวเห็ดตาค้าง  มองรูปในแล็บท้อป  สลับกับตัวจริงอย่างไม่เชื่อสายตา
“บ๊ะ.....นี่นายเคยถ่ายโฆษณาด้วย.....บ้าไปแล้ว”
“ตลกมั้ยล่ะ?  โฆษณาโฟมล้างหน้ารักษาสิวด้วยนะนั่น”
“เห็นแล้วปลงเลยอ่ะ  สังขารคนเรานี่มัน”
“น้อย ๆ หน่อยน้องเห็ด”
“ถึงเวลาที่เราจะต้องสละยานแม่แล้วสินะ”
“หมายความว่าไง”
“ก็หมายความว่าเราไม่ถนัดบทพระเอกไง.....เราทำอย่างนายไม่ได้หรอก  เพราะเราชอบเป๋า  แล้วเป๋าก็ให้โอกาสเรา  เรื่องอะไรที่เราจะต้องยอมทิ้งโอกาสไปล่ะ  กลับก่อนนะ  แล้ววันหลังจะมาเยี่ยมอีก  นายตัดใจจากเป๋าแล้ว  ต่อไปเราคงจะเป็นเพื่อนกันได้  แต่นายต้องอยู่ข้างเรานะ  ห้ามไปอยู่ข้างคนอื่น  เรานี่แหละจะทำให้เป๋ามีความสุข.....ไปล่ะ”


ดื้อ.....เด็กคนนี้มันโครตจะดื้อ  ถึงจะรู้ว่าไม่มีหวัง  แต่หัวเห็ดก็ยังไม่เลิกพยายาม  หนึ่งนับถือความใจสู้ของเด็กคนนี้  คนอื่นอาจจะมองว่าดันทุรัง  แต่สำหรับเขา  เด็กคนนี้มันโครตเท่ห์.....


“สละยานแม่งั้นเหรอ.....อยากรู้จังมันแปลว่าอะไร”
.
.
.
.
.
To be con

มันไม่ใช่อ่ะ.....จิ้นไม่ขึ้น 5555+  ตอนหน้าค่อยมาเฉลย....ว่าสละยานแม่ของน้องเห็ดคืออะไร
แต่งยากที่สุดคือพาร์ทของเบนซิน  หมอนี่มันซับซ้อนเกิ๊น  เดี๋ยวชอบเป๋า  เดี๋ยวหวงพี่  แถมยังรู้สึกลามกกับพี่ชายตัวเองอีกต่างหาก  ถ้าเป็นเราคงรู้สึกผิดน่าดู  ที่ดันไปคิดเกินเลยกับสายเลือดเดียวกันซะได้....
อยากแต่งตอนพิเศษของพวกคู่แปลกเหมือนกันนะ  แต่ไม่รู้จะมีคนอ่านไหม  ฮ่องเต้หล่อนะ.....แต่สาวมากและสาวจริงจังซะด้วย  ส่วนน้องหู้ก็ถ่อยเกิ๊น..... :oo1:


เจอกันตอนหน้านะคะ  ชอบก็คอมเม้นท์กันเยอะ ๆ อย่าอ่านแล้วไม่เม้นท์นะ  คนแต่งปวดใจ  :sad4:

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน[Ver.กลับมาใส] : บทที่ 19 : ถึงเวลาตัดสินใจ (10/01/2013)
เริ่มหัวข้อโดย: Dark_Noah ที่ 10-01-2013 18:11:48

โห เกือบจิ้นพี่หนึ่งกับเห็ดเลยอ่ะ ก็เห็ดอ่ะเล่นถ่อไปหา เลยนึกว่าจะผลิกคู่ :try2:

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน[Ver.กลับมาใส] : บทที่ 19 : ถึงเวลาตัดสินใจ (10/01/2013)
เริ่มหัวข้อโดย: flawless ที่ 10-01-2013 18:38:07

น้องเห็ดน่ารัก คึกคักเวลาลงเล่น อิๆ
เราก็ว่าเบนซิน เป็นอะไรที่หน่วงๆ ช่างแตกต่างจากแฝดพี่ราวฟ้ากะเหว
พี่หนึ่งนี่ ถ้าไม่ติดรู้แล้วว่าป็นตัวรอง ของตัวรอง นึกว่าเป็นพระเอกแล้วนะนี่ แมนซะ
ดูเทห์ และจริงใจกว่าตาเบนซินซะอีก
ปล. อยากอ่านคู่แปลกนะ แหวกแนวดี ชอบๆ

เป็นกำลังใจให้จ้า

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน[Ver.กลับมาใส] : บทที่ 19 : ถึงเวลาตัดสินใจ (10/01/2013)
เริ่มหัวข้อโดย: EARTHYSS :) ที่ 10-01-2013 18:51:36

เห็ดต้องรอเสียเบนไปก่อนใช่ป้ะถึงรู้ตัว ? คือยังไงล่ะตอนนี้ใครคู่ใครซะล่ะ
พี่หนึ่งถ้าหล่อก็เสียดายอ่ะ โอ้ยยยย งงไปหมดแล้ว รักกันซะทียืดเยื้อ !

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน[Ver.กลับมาใส] : บทที่ 19 : ถึงเวลาตัดสินใจ (10/01/2013)
เริ่มหัวข้อโดย: tonkhaw ที่ 10-01-2013 19:05:01

เป๋า ไปพูดไรกะเบนซินนะ

เบนซินอย่ารักเป๋านะ นายมีพี่ชายนายโอโม่ไง

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน[Ver.กลับมาใส] : บทที่ 19 : ถึงเวลาตัดสินใจ (10/01/2013)
เริ่มหัวข้อโดย: snooppy ที่ 10-01-2013 20:07:35

เห็ด  จา  ฉาย  เดี่ยว  เยออออออออออออ

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน[Ver.กลับมาใส] : บทที่ 19 : ถึงเวลาตัดสินใจ (10/01/2013)
เริ่มหัวข้อโดย: Tassanee ที่ 10-01-2013 20:45:44

โคตรชอบเรื่องนี้อ่ะ   จะรออ่านนะคะ  ขอบคุณมากที่แต่งเรื่องสนุกๆ ให้อ่าน

และจะรอ ร๊อ  รอ ต่อไปค่า

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน[Ver.กลับมาใส] : บทที่ 19 : ถึงเวลาตัดสินใจ (10/01/2013)
เริ่มหัวข้อโดย: คนโง่ ที่ 10-01-2013 20:48:57

เกลียดเบนซินแล้ว!

จะชอบเป๋าก็ชอบไปเลยสิ! ห้ามหันมามองเห็ดด้วย!!!

เรื่องนี้ชอบเห็ดน้อยที่สุด!

เห็ดจ๋า ถ้าไม่สมหวัง เดี๋ยวเค้าหาผัว เอ๊ย! หาเมียให้!!!!

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน[Ver.กลับมาใส] : บทที่ 19 : ถึงเวลาตัดสินใจ (10/01/2013)
เริ่มหัวข้อโดย: ♠DekDoy♠ ที่ 10-01-2013 22:18:34

ถ้าพี่หนึ่งกับหัวเห็ดสนิทกันมากขึ้นน้องเบนจะว่ายังไง?

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน[Ver.กลับมาใส] : บทที่ 19 : ถึงเวลาตัดสินใจ (10/01/2013)
เริ่มหัวข้อโดย: nightsza ที่ 11-01-2013 00:38:32

3P ก็ได้นะ จริงๆ เอาหมดเลยยยย

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน[Ver.กลับมาใส] : บทที่ 19 : ถึงเวลาตัดสินใจ (10/01/2013)
เริ่มหัวข้อโดย: •♀NoM!_KunG♀• ที่ 11-01-2013 01:46:49

เห้อ อ่านแล้วไม่รุ้อะไรจะเกิดจิงๆเรื่องนี้ เข้มขัดสั้นจิงๆ

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน[Ver.กลับมาใส] : บทที่ 19 : ถึงเวลาตัดสินใจ (10/01/2013)
เริ่มหัวข้อโดย: ice_spok ที่ 11-01-2013 04:46:19

อยากกินเห็ด!!!

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน[Ver.กลับมาใส] : บทที่ 19 : ถึงเวลาตัดสินใจ (10/01/2013)
เริ่มหัวข้อโดย: sunshadow ที่ 11-01-2013 15:37:07

     และแล้วเห็ดก็หาแนวร่วมมาจนได้ เหอๆๆ

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน[Ver.กลับมาใส] : บทที่ 19 : ถึงเวลาตัดสินใจ (10/01/2013)
เริ่มหัวข้อโดย: ordkrub ที่ 11-01-2013 17:00:57

ซับซ้อนขึ้นเรื่อยๆ
ความรักนี่มันพูดยากเนอะ

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน[Ver.กลับมาใส] : บทที่ 20 : สละยานแม่ (12/01/2013)
เริ่มหัวข้อโดย: mutyamania ที่ 12-01-2013 23:33:49

บทที่ 20 สละยานแม่




“กินกันก่อนสิ.....ของโปรดนายไม่ใช่เหรอ.....เราจำได้นะ”  เป๋าเอ่ยกับชายหนุ่มตัวโตที่ทำหน้าตาเคร่งขรึม  จ้องมองเขาเหมือนกับจะเค้นคำตอบ  ก็น่าอยู่หรอก  เขาบอกอีกฝ่ายไปว่ามีเรื่องสำคัญจะคุยด้วยนี่นะ  แต่ดูเหมือนว่าผ่านมาเป็นชั่วโมงแล้ว  เขาก็ยังไม่ได้คุยอะไรที่เป็นสาระสำคัญเลยสักที  นอกจากคุยเรื่อยเปื่อยกันแบบฝืด ๆ ฝืน ๆ
“เบนไม่อยากกินข้าวกับเราสองคนเหรอ”  เป๋าถามเสียงสั่น  เขาอาจเป็นคนเข็มแข็งมากกว่าภายนอกที่ทุกคนเห็น  แต่สำหรับคน ๆนี้แล้ว  กลับทำให้เขารู้สึกอ่อนแออยู่บ่อยครั้ง  เขารู้....การเป็นคนขี้แยมันน่ารำคาญ  เขาเองก็ไม่ชอบ 
“เปล่านี่.....ก็เห็นเป๋าบอกเราว่ามีเรื่องสำคัญ....เราก็รอฟังอยู่นี่ไง”
“เราอยากใช้เวลาอยู่กับนายแค่สองคนน่ะ  ไหน ๆเรื่องร้าย ๆมันก็จบลงแล้ว  มันก็ถึงเวลาที่เราจะเริ่มรุกจีบนายอย่างจริงจัง”
“ถ้างั้นก็ไม่เห็นต้องโกหกเลยนี่นา....ถ้าอยากมากินข้าวกับเราก็บอกกันตรง ๆ สิ”
“เราไม่อยากให้โอโม่รู้สึกไม่ดี”
“นั่นสินะ.....ลืมไปเลย”


เบนซินตักอาหารจานโปรดของตนเข้าปาก  ก่อนจะทำหน้าตามีความสุขเต็มเปี่ยมจนอีกฝ่ายขำพรืด


“ประชดแล้วเบนนน”
“เปล่านะป๋าววววว......หรอย ๆนิ”  เบนซินแสร้งทำสำเนียงชาวใต้  ดูเข้ากับหน้าหล่อคมเข้มของเขาดีเหมือนกัน
“ของโปรดนาย.....เราจำได้.....ยำเนื้อ.....ร้านนี้อร่อยกว่าที่ร้านที่เคยไปกินกันตอนนั้นอีก....พ่อกับแม่เคยพาเรามากิน  ลองปลาราดซอสตะไคร้ดูดิ....อร่อยนะ”  เป๋าตักปลาส่งให้อีกฝ่าย  ท่าทางตอนแกะปลาของเจ้าตัวจิ๋วดูขะมักเขม้นและตั้งใจ  จนเบนซินอดรู้สึกเอ็นดูไม่ได้ แถมปลาที่ตักให้เขายังไม่มีข้างเลยสักชิ้นเดียว  แม่ศรีเรือนสุด ๆ.....



ทั้ง ๆ ที่ก็มีดีตั้งหลายอย่าง  จะติดก็แค่เป็นผู้ชายเหมือนกันเท่านั้น.....แต่นั่นก็ไม่ใช่ปัญหาหรอกนะ.....




นั่นสิ.....ถ้างั้นปัญหาคืออะไรเล่า?.....เบนซิน.....
 

“เป๋า.......ขอบใจนะ”  เสียงทุ้ม ๆ นุ่ม ๆ นั่นก็ทำเอาเป๋าเขินจนหน้าแดงเหมือนกัน  ไม่ใช่เดทแล้ว  แต่เหมือนคู่รักข้าวใหม่ปลามันมานั่งกินข้าวกันชัด ๆ  เหมือนภรรยาเลาะก้างปลาให้ผัว  คู่เดทที่ไหนเขาทำกัน  แค่ตักให้กันก็เกินพอแล้ว!!!!
“ไม่เป็นไร”
“นี่ๆ....อันนี้ของโปรดนาย”
“แหงล่ะ....ก็ทั้งโต๊ะนี่เราสั่งอยู่คนเดียว  ไม่ใช่ของโปรดนายก็ของเรา....เชอะ”
“แหะแหะ....เราจำได้หรอก....คราวก่อนนายก็สั่ง.....อะไรนิ.....กระเพาะปลาน้ำแดงบึ๋ย?”
“ผิดแล้ว....อันนี้เราเคยสั่งมาที่ไหน....เพิ่งสั่งมากินเป็นครั้งแรก.....ชื่อมันแปลกดี.....อะไรน๊า....ไม่เอาดีกว่า...ตอนสั่งอย่างอายอ่ะ  ออกเสียงผิดรึเปล่าก็ไม่รู้”  เป๋าพยายามจะนึกชื่ออาหารหน้าตาประหลาดที่วางอยู่บนโต๊ะ  ยังไม่มีใครแตะ  นึกเท่าไหร่ก็นึกไม่ออก  เมนูก็ถูกเด็กเสิร์ฟเก็บไปแล้ว  อ่านยากได้อีก
“อ้าวเหรอ....หน้าแตกอ่ะ...เพล้งงงง”
“มั่วได้อีก”
"นายก็มั่วพอกัน....บุ๋ง ๆ อ่ะ.....ตอนสั่งอ่ะ"
"หึยยยย....ยอกย้อนนะเบนนนน"
“งั้นเราตักให้นายนะ.....จะจำไว้....ว่าไอ้นี่คือจานแรกของเราสองคน...เป็นไง....ดูมีเรื่องราวดี....ว่ามั้ย?”


บรรยากาศตึงเครียดในตอนแรก  กลายเป็นกระหนุงกระหนิง  สถานที่ก็แสนจะเป็นใจ  ทั้งคู่นั่งอยู่ในมุมที่ค่อนข้างเป็นส่วนตัว  บนชั้นดาดฟ้าที่คนยังไม่เยอะนัก


“เรื่องของเรามันจะพอเป็นไปได้มั้ยเบนซิน”  เป๋าตัดสินใจเอ่ยถึงสิ่งที่ยังคั่งค้าง....คาใจ
“เราก็ไม่ได้รังเกียจอะไรนายนิ.....นายก็น่ารักดี.....อยู่ด้วยแล้วก็ไม่ได้อึดอัดอะไร”
“แล้วมีความสุขมั้ย....นายเขินหรือว่ารู้สึกหายใจไม่ทั่วท้องแบบที่เราเป็นรึเปล่า  เรามีความสุขมากเลยนะเบน....เวลาอยู่ใกล้นาย  เรารู้สึกอะไรตั้งหลายอย่าง....มันเกินคำว่าชอบไปแล้ว....”
“เราก็.....รู้สึกดีนะ”


รู้สึกดี.....แค่นี้มันพอแล้วหรือ....เป๋าไม่อยากเพ้อไปเองอีกแล้ว  ถึงแม้อีกฝ่ายรับปากว่าจะเปิดโอกาส  แต่ตอนนี้เป๋าอยากให้คนตรงหน้านี้  ส่งสัญญาณบางอย่าง  อะไรก็ได้ที่บอกให้รู้ว่าเขายังพอมีหวัง.....


อะไรก็ได้ที่ทำให้เป๋าได้รู้ตัว  ว่ามีโอกาสที่จะสำเร็จ....เพราะถ้าไม่  เขาจะได้ถอนตัวเสียแต่เนิ่น ๆ....ถ้าผลลัพธ์เป็นศูนย์...มันก็ป่วยการเปล่าที่จะสู้  แต่ถ้าหากมีเปอร์เซ็นต์ที่จะสำเร็จ  แค่เพียง 0.0001% เขาก็พร้อมที่จะทำทุกอย่าง....





เพื่อให้ได้มาซึ่งหัวใจของผู้ชายคนนี้


“เบนซิน”
“ครับผม”
“รู้สึกชอบเราขึ้นมามั่งมั้ย....ชอบเราแบบคนรักน่ะ.....นายรู้สึกแบบนั้นกับเราบ้างหรือยัง.....”
“เราไม่รู้....เรารู้ว่านายชอบเรา.....แต่ไอ้เห็ดมันก็ชอบนายนะ......นายเองก็ยังไม่เคยให้โอกาสมันจริง ๆ อย่างที่รับปากเลยนี่  แล้วอีกอย่าง....วันนี้ไอ้เห็ดมันชวนนาย  ก่อนที่นายจะชวนเรานะ”
“หมายความว่าที่นายยอมให้โอกาสเรา....ก็เพราะโอโม่งั้นเหรอ....นายทำแบบนี้ไม่คิดเหรอว่ามันอาจจะทำให้เรา.....”
“อะไร”
“รู้สึกไม่ชอบโอโม่มากขึ้น....”
“เป๋า!!!!”  ชายหนุ่มเผลอขึ้นเสียงใส่คนตัวเล็ก  พอโพล่งออกไปแล้วเห็นอีกฝ่ายจ๋อย  เบนซินก็รู้สึกผิดขึ้นมาทันที
“เราขอโทษ....แต่เราไม่ได้คิดแบบนั้นกับโอโม่จริง ๆ.....ยังไงก็ไม่ได้.....เราเคยบอกไปแล้ว...ทั้งบอกเค้า.....บอกนาย.....แล้วถ้าเราไม่สามารถให้โอกาสโอโม่ได้  เพราะว่ามันไม่มีทางเป็นไปได้ล่ะ.....นายยังจะให้โอกาสเราอีกมั้ย....หรือว่าที่นายยอมให้โอกาสเรา.....ก็เพราะโอโม่  ถ้าทุกอย่างระหว่างเรา  มันเป็นเพราะพี่ชายของนาย.....ไม่ได้เกิดจากความต้องการของนายจริง ๆ เราก็ควรจะหยุด.....”


บรรยากาศชื่นมื่นที่เกิดขึ้นเพียงชั่วครู่  กลับมาตึงเครียดอีกครั้ง  เบนซินก้มหน้าเงียบ  ไม่ปริปากเลยแม้แต่คำเดียว  ขณะที่เป๋าเริ่มสะอื้น  เจ้าตัวเล็กกลั้นน้ำตาเอาไว้  ไม่อยากให้อีกคนสงสาร  เขาไม่ได้ต้องการความเห็นใจจากใครทั้งนั้น


“โอโม่เป็นคนดี  น่ารัก  เราไม่อยากรู้สึกไม่ดีกับเค้า”
“แต่ไอ้เห็ดมันชอบเป๋ามากนะ....วันที่เป๋าหายไป  มันเหมือนคนบ้าเลยรู้มั้ย”
“........แล้วนายล่ะเบนซิน.....นายห่วงเราเหมือนที่พี่ชายนายห่วงเรามั้ย”
“ห่วงสิ....ไม่ใช่แค่นาย.....แต่เป็นทุกคนที่โดนจับไป......พวกเราเป็นเพื่อนกันนี่....”
“แล้วสรุปว่าเรื่องของเราล่ะ....จะยังไงต่อ....ยิ่งปล่อยให้เรารู้สึกว่ามีความหวังต่อไป....เราก็จะยิ่งเจ็บนะ”
“ยังไงนายก็ไม่มีวันชอบไอ้เห็ดแบบนั้นสินะ....แค่ลองไปเที่ยวกับมันสองต่อสอง....ซักครั้งนึงก็ไม่ได้เลยเหรอ.....อย่างน้อยถ้าไม่ใช่จริง ๆ นายก็บอกมันไปตรง ๆ”
“เราบอกไปแล้ว....ในห้องสมุดวันนั้นไง”
“เฮ้อออออ......ทำแบบนี้เราลำบากใจนะเป๋า....นั่นพี่เรา....แล้วมันก็ชอบนายก่อนเรา....”
“พูดแบบนี้แสดงว่านายเองก็ชอบเราแล้วใช่มั้ย”
“ก็คงงั้น.....เราคิดว่า....เราอาจจะชอบนายนิดนึง....ถึงนายจะเป็นผู้ชาย....แถมยังเหมือนเด็กประถมก็เหอะ”



เป๋ายิ้มแฉ่ง  อารมณ์ดีขึ้นมาอีกครั้ง  แค่นี้แหละ  ให้ได้รู้ว่ายังพอมีหวัง  มันก็คุ้มค่าที่จะเสี่ยง  ถึงสุดท้ายจะผิดหวังก็ช่างปะไร  อย่างน้อยมันก็ไม่ใช่ความผิดของเขา  ต่อจากนี้ไป  เขาจะทำให้อีกฝ่ายเปิดหัวใจยอมรับเขาหมดทั้งดวงให้ได้  ตอนนี้หัวใจของเบนซินมันแง้มออกมานิดหนึ่งแล้ว  นั่นถือเป็นนิมิตรหมายอันดีมิใช่หรือ.....


ขณะที่เบนซินเองก็ได้พยายามถามตัวเองแล้วเหมือนกัน  ว่าเขาพอจะมีทางที่จะชอบคนตรงหน้า  ที่ไม่ใช่ผู้หญิงได้ไหม  เขาไม่ได้รังเกียจเพศที่สาม  แล้วก็ไม่ได้เสียใจหากตัวเองจะเบี่ยงเบน  เขาลองนึกย้อนดู  มีหลายครั้งที่เขาเองเผลอรู้สึกวาบหวิวขึ้นมา  ยามที่ได้เห็น  สัมผัส  เข้าใกล้ผู้ชายด้วยกัน  ก็ไอ้หัวเห็ดนั่นไง  เวลาที่แอบมองร่างเปลือยเปล่าของพี่ชาย  บางครั้งมันก็ทำให้เขารู้สึก.....




มีอารมณ์.....




เขาอาจจะรู้สึกไปตามสัญชาติญาณก็เป็นได้  เพราะฉะนั้นแล้ว  เขาก็ต้องทำให้มันถูกต้อง  เขาต้องเปิดใจยอมรับ  ไม่ปิดกั้นตัวเอง  เพียงเพราะคำว่าศีลธรรม  สิ่งที่เขารู้สึกกับพี่ชายเป็นเรื่องปกติ  หากว่าเขามีพี่สาว  แล้วได้มาเห็นร่างเปลือยเปล่าของเพศหญิงแบบเต็มตา  ถึงจะเป็นเลือดเนื้อเชื้อไขเดียวกัน  แต่ร่างกายของเขามันก็ย่อมจะมีปฏิกิริยากับของสวย ๆงาม ๆอยู่ดีนั่นแหละ....นั่นคือธรรมชาติ....คือเรื่องปกติของมนุษย์



แต่เขาต้องทำให้มันถูกต้อง  พี่กับน้องจะมีความสัมพันธ์แบบนั้นไม่ได้  ไม่มีใครยอมรับเรื่องนี้ได้  ดังนั้นถ้าตัวเขารู้สึกชอบผู้ชายด้วยกัน.....



คน ๆนั้นจะต้องเป็นเป๋าอย่างไม่ต้องสงสัย  ยิ่งรายนี้ชอบเขาด้วยเป็นทุนเดิมอยู่แล้ว  เรื่องมันก็ยิ่งง่าย




อย่าทำทุกอย่างให้ซับซ้อนสิเบนซิน




ชายหนุ่มค่อย ๆ คิด  เขาพยักหน้าหงึกหงัก  พร้อมกับส่งยิ้มหวานให้คู่สนทนา  เป๋ากำลังชวนคุยหลายเรื่อง  แต่เขาก็ฟังบ้าง  ไม่ได้ฟังบ้าง  แต่ก็ยังสามารถโต้ตอบกับอีกฝ่ายได้อยู่  สมองของเขากำลังระบมเนื่องจากใช้งานหนัก  เขากำลังนึกหาคำพูดดี ๆ เพื่อไปอธิบายให้พี่ชายของเขาฟัง  เขาห่วงความรู้สึกของไอ้เห็ดมากกว่าใคร  อะไรก็ตามที่จะทำให้พี่เสียใจ  มันจะต้องไม่เกิดขึ้น  แต่ถ้าจะต้องเสียใจจริง ๆ พี่ชายของเขาต้องเสียใจน้อยที่สุด  ให้หัวเห็ดเจ็บเสียตั้งแต่ตอนนี้  แล้วกลับไปใช้ชีวิตแบบเด็กผู้ชายธรรมดา  คงจะเป็นทางเลือกที่ดีที่สุด....





ก็อย่างที่บอก....นี่แหละข้อเสียของเบนซิน....ใช้สมองมากเกินไป  จนไม่ยอมฟังหัวใจของตัวเอง
.
.
.
.
.
.
.
.
.
“เค้ากลับมาแล้ว.....เห็ดกินข้าวแล้วรึยัง  เค้ามีของอร่อยมาฝากด้วยนะ.....ขนมก็มีนะเห็ด......เห็ด.....”



เบนซินตกใจจนแทบปล่อยถุงอาหารลงกับพื้น  เขามัวแต่พูดไปก้มมองถุงของกินไป  ก็เลยไม่ได้เงยหน้าขึ้นมองอีกฝ่าย  หัวเห็ดยืนจ้องเขา  ร่างกายท่อนบนเปลือยเปล่า  มีเพียงผ้าเช็ดตัวพาดอยู่  สองมือกำลังล้วงกระเป๋ากางเกงขาสั้น  ยืนห่อไหล่ด้วยความหนาวจากเครื่องปรับอากาศ  พี่ชายเพิ่งอาบน้ำเสร็จหมาด ๆ ก็เลยรู้สึกหนาวนิดหน่อย


“เกิดอะไรขึ้นกับพี่เนี่ย....ทำไมเป็นงั้นล่ะ”
“อะไร?....อ๋อ.....เนี่ยเหรอ......เป็นไงหล่อใช่มั้ยล่ะ.....สละยานแม่ไงเบน”
“สละยานแม่?”
“ก็เบื่อทรงหัวเห็ดแล้ว  พี่ก็ไปซอยออกไง  อีกอย่างนึงผมมันยาวแล้วด้วย  มันเหมือนผมบ๊อบผู้หญิง....พี่นายเป็นรุกนะเบน.....เกย์รุกนะไม่ใช่สาวเสียบ....งงอ่าดิ.....สาวเสียบก็เป็นสาวแต่เสียบไง......จำมาจาฮ่องเต้น่ะ....หมอนั่นมันกูรูเรื่องเกย์ ๆ.....ตกลงหล่อม๊ะ....”
“ก็ดูดี”
“แค่ดูดีเองเหรอตั๋ว....”


เบนซินยืนนิ่ง  พี่ชายของเขาตั้งแต่จบชั้นมัธยม  ก็ตัดแต่ทรงหัวเห็ดกะลาครอบมาตลอด  นอกจากทรงนั้น  กับทรงหัวเกรียนแล้ว  เขาก็ไม่เคยเห็นพี่ชายไว้ทรงอื่น  ตอนที่ผมกำลังยาวช่วงปิดเทอมชั้นมอ.หก  กำลังจะเข้ามหาวิทยาลัยปีหนึ่ง  พี่ชายก็ดูตลกมากกว่าจะดู....




น่ารัก.....



ตอนนั้นผมของพี่ชี้โด่ชี้เด่ไปคนละทิศ  ผมข้างหน้าก็ยาวจนทิ่มลูกตา  ตอนนั้นนักร้องค่ายเพลงอินดี้ชื่อดังก็ตัดทรงหัวเห็ด  พี่ชายก็เลยไปตัดบ้าง  จนกลายเป็นเอกลักษณ์ของไอ้เห็ด  แต่ตอนนี้ ผมที่ตัดซอยให้สั้นแบบเบสิคธรรมดา  เหมือนกับเด็กวัยรุ่นทั่วไปที่ไม่ได้แฟชั่นจ๋า  แบบนี้ก็ดูเข้ากับโอโม่ดีเหมือนกัน  ดูเรียบร้อย  สะอาด  ที่สำคัญมันทำให้เห็นดวงตากลมโตคู่นั้นได้ชัดเจนขึ้นกว่าเดิม  หัวเหม่ง ๆ นั่นก็น่ารัก  แต่พอเดี๋ยวผมเข้าทรงมากกว่านี้  ก็คงจะยิ่งดูน่ารักมากว่านี้  ตอนนี้มันน่ารักแบบเด๋อ ๆ ไปหน่อย


อีกแล้ว....ร่างกายขาว ๆ ของพี่ชายกำลังจะทำเบนซินคลั่ง  กลิ่นหอมสะอาดหลังอาบน้ำก็จรุงใจเหลือเกิน อยากดึงพี่ชายมากอดมาฟัด  แต่ขืนทำแบบนั้นไอ้เห็ดคงไม่ชอบใจ


ฝ่ายโอโม่เห็นน้องยืนนิ่ง  ก็นึกคึกไปตามเรื่อง  เดินเข้าไปจนใกล้  บิดหัวนมข้างหนึ่งของน้องชาย  จนเบนซินสะดุ้งโหยง


“เชี่ย!!!”
“โอ๊ย”
“เฮ้ย....เค้าขอโทษ”
“นายต่อยพี่อ่ะเบน.....เต็ม ๆ เลย”


หัวเห็ดเบ้หน้า  เอามือลูบคางตรงที่มือของน้องชายตวัดไปโดนเข้าอย่างแรง.....ตัวอันตราย....หัวเห็ดคิด


“ไปกินข้าวกับเป๋ามาเป็นไงมั่ง.....”
“นั่นแหละที่เค้ากำลังจะพูดกับพี่.....”
“นายซื้อของกินมาตั้งเยอะ.....มีเรื่องไม่ดีแหง”
“มันก็ไม่ค่อยดี....แต่มันก็ดีกับเห็ดนะ....อย่างน้อยทุกอย่างมันก็จะได้ชัดเจนกันซะที....”
“อะไรอ่ะเบน.....เป๋าบอกอะไรนายกันแน่.....พี่ไม่อยากฟังเบน......ไม่เอา”



ร่างผอม ๆ ถูกสองมือใหญ่รวบตัวเอาไว้  ใบหน้าคมจ้องมองพี่ชายอย่างแน่วแน่  หัวเห็ดหลับตาปี๋  ถึงจะทำใจเอาไว้บ้าง  แต่ยังไงก็รับไม่ได้อยู่ดี  มันเร็วเกินไป  เขายังไม่ได้ลงมือทำอะไรเป็นจริงเป็นจริงเลยนี่นา....เขากำลังจะเริ่มมันพรุ่งนี้  เขาอุตส่าห์เปลี่ยนทรงผมเพื่อจะไปเซอร์ไพรซ์ไอ้ตัวเล็กพรุ่งนี้.....



เขาจะทำให้เป๋าได้รู้  ว่าเขามีทุกอย่างเหมือนที่เบนซินน้องชายของเขามี




หากความผิดหวังเข้ามาเยือนเร็วกว่าปกติ  โดยที่ไม่ทันได้ตั้งตัว....ความรู้สึกคงเหมือนกับถูกผลักลงจากที่สูง  ตกลงมาไม่เป็นท่า!!!!



“เห็ด.....ฟังนะ.....พี่ต้องฟัง....คิด.....แล้วก็ยอมรับมัน.....มันอาจจะทำให้พี่เจ็บ  แต่เชื่อเถอะ  ว่าเราสองคนไม่ได้อยากให้มันเป็นแบบนี้”



เราสองคน.....เราสองคนมันต้องเป็นเขากับเป๋าสิ  ไม่ใช่เป๋ากับน้องชายเขา 



ไม่อยากคิดว่าน้องทรยศ  แต่สุดท้ายแล้วมันก็อดคิดไม่ได้อยู่ดี



ถ้าน้องชายบอกเขาตรง ๆ ตั้งแต่แรก  ว่าตัวเองก็สนใจเป๋าเหมือนกัน  แล้วแข่งกันแบบแฟร์ ๆ เขาคงจะไม่รู้สึกแบบนี้ 




ยิ่งน้องพยายามที่จะช่วย  เขาก็ยิ่งสมเพชตัวเองมากขึ้น.......








ไม่ว่าจะทำยังไง.....โอโม่ก็ไม่เคยเอาชนะเบนซินได้สักเรื่องเลยสินะ


.
.
.
.
.
.
.
.
To be con

หัวเห็ดเสียใจแล้ว.....

บางคนอาจจะสะใจ....แต่บางคนอาจจะกำลังรู้สึกเกลียดเป๋ากับเบนซิน....


เอาน่า....นิยายทุกเรื่องต้องมีดราม่า  มันเป็นธรรมเนียม  คงไม่มีใครชอบกินของหวานเป็นอาหารหลักหรอกนะ  ของหวานน่ะ.....


มันต้องเก็บไว้กินล้างปาก  หลังจากจบมื้อคาวสิยะ!!!!

 o18

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน[Ver.กลับมาใส] : บทที่ 20 : สละยานแม่ (12/01/2013)
เริ่มหัวข้อโดย: mujika_keita ที่ 13-01-2013 00:17:02

เหมือนโอโม่จะรู้ตั้งนานแล้วนะว่าเป๋าชอบเบนซิน
แต่ก็พยายามหลอกตัวเอง
พอรู้ความจริงเหมือนเป๋าจะพยายามโทษคนอื่น ไม่ยอมรับความจริงอ่ะ
หรือเราคิดไปเอง

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน[Ver.กลับมาใส] : บทที่ 20 : สละยานแม่ (12/01/2013)
เริ่มหัวข้อโดย: nunnan ที่ 13-01-2013 00:42:52

 :เฮ้อ: :เฮ้อ:

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน[Ver.กลับมาใส] : บทที่ 20 : สละยานแม่ (12/01/2013)
เริ่มหัวข้อโดย: gngane ที่ 13-01-2013 01:12:01

ยอมเป็นเบาหวานที่จะกินเเต่ของหวานเป็นอาหารจานหลักคะ

ไม่เอาเกลียดเป่า มากๆ ไม่ชอบ ไม่พอใจ>>> นิสัยไม่ดีที่ว่าจำทำทุกทางคงไม่ใช่ให้เห็ดเสียใจมากๆใช่ไหม

เกลียดเบนซินไม่ชอบ ไม่พอใจ >>ใช้เเต่สมอง ไม่ใช้หัวใจ

เเต่รักเห็ดนะ

รักนักเขียนนะ

มาต่อไวๆเน้อ

รู้สึกเพลีย

ไม่ปลื้มไม่ชอบเลย มาม่า

เค้าะเอาบัวลอยไข่หวานนนนนนนน  เจี๊ยบ!

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน[Ver.กลับมาใส] : บทที่ 20 : สละยานแม่ (12/01/2013)
เริ่มหัวข้อโดย: •♀NoM!_KunG♀• ที่ 13-01-2013 05:55:09

สงสารเห็ด คนเจ็บจะต้องเปงไอดำ เห็ดเย็นชาใส่เลย

ไม่ต้องสนใจทั้งคู่ ทำครามประสาท ทำเลยเราเคยทำแล้วเราชนะด้วย

และมันใช้ได้ผลทุกครั้ง555++

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน[Ver.กลับมาใส] : บทที่ 20 : สละยานแม่ (12/01/2013)
เริ่มหัวข้อโดย: PEAK ที่ 13-01-2013 07:33:09

ชอบนะครับ  o13

เป็นกำลังใจครับ  :L2:

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน[Ver.กลับมาใส] : บทที่ 20 : สละยานแม่ (12/01/2013)
เริ่มหัวข้อโดย: Tassanee ที่ 13-01-2013 08:28:32

เจี๊ยกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก  รอตอนต่อไปจ้า
ขอทิชชู่  ไว้รอซับน้ำตาหน่อย

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน[Ver.กลับมาใส] : บทที่ 20 : สละยานแม่ (12/01/2013)
เริ่มหัวข้อโดย: flawless ที่ 13-01-2013 09:29:27

ความจริงโอโม่ก็น่าจะรู้ตัวเองแต่แรกแล้วล่ะ ว่าเป่าชอบใคร แต่ทุกวันนี้
แค่หลอกตัวเองอยู่ก็เท่านั้น ดีแล้วเห็ดน้อย ไปรักคนอื่นที่เนี้ยบนิ้งกว่าเป่าดีกว่าชิส์....อย่าได้แคร์ลูก
อยากเห็นโอโม่ภาคดาร์ก เหมือนกัน หากเขาผิดหวังเพราะคิดว่าน้องแทงข้างหลัง
และผิดหวังจากความรักของเป่า โม่น้อยจะดาร์กได้แค่ไหน (อ้าว เขาบอกจะเขียนแนวใสๆ อินี่ก็เชียร์
ให้เขาเขียนแนวดาร์ก ซะงั้น)

ปล. แอบไม่ชอบเบนซิน อาจเพราะมันเป็นตัวละครที่หน่วงเกินไปในทุกเรื่อง เยอะในทุกเหตุผล
คิดมากเปลืองสมองนะเบนซิน คนอ่านปวดหัววว...ฮาๆ...

อยากอ่านนังเต้กะน้องโม่น้อยเยอะๆ อ่ะ ชอบบุคลิกฮ่องเต้ กะโอโม่ที่สุดแระมันป่วนดี ^ ^

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน[Ver.กลับมาใส] : บทที่ 20 : สละยานแม่ (12/01/2013)
เริ่มหัวข้อโดย: daboo ที่ 13-01-2013 10:29:49

ง่ะ



ค้างคร๊าฟ

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน[Ver.กลับมาใส] : บทที่ 20 : สละยานแม่ (12/01/2013)
เริ่มหัวข้อโดย: Pedkung ที่ 13-01-2013 11:33:56

เอ้ย ค้างครับ :a5:

รอต่อ :call:

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน[Ver.กลับมาใส] : บทที่ 20 : สละยานแม่ (12/01/2013)
เริ่มหัวข้อโดย: คนโง่ ที่ 13-01-2013 13:46:27

เกลียดเบนสุดๆแล้ว :sad4:

โอโม่งอนเลย! อย่าไปสนใจนะคนแบบนี้น่ะ!!!

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน[Ver.กลับมาใส] : บทที่ 20 : สละยานแม่ (12/01/2013)
เริ่มหัวข้อโดย: sunshadow ที่ 13-01-2013 15:15:52

    อื้อหือเบน. . . เข้าใจหาเหตุผลมาหลอกตัวเองเนอะ
    แต่เห็ดมาน่ารักอย่างนี้แล้วจะทำให้เบนเข้าใจอะไรชัดเจนขึ้นไหม

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน[Ver.กลับมาใส] : บทที่ 20 : สละยานแม่ (12/01/2013)
เริ่มหัวข้อโดย: tonkhaw ที่ 13-01-2013 15:32:40

เฮ้ออ เบนซินตกลงจะเอาไง

เพลียจิต ชอบเป๋าเเล้วก็คบกันสิ

เดี๋ยวหาสามีใหม่ให้โอโม่เอง

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน[Ver.กลับมาใส] : บทที่ 20 : สละยานแม่ (12/01/2013)
เริ่มหัวข้อโดย: mutyamania ที่ 13-01-2013 22:12:53

ขอบคุณทุกคอมเม้นท์นะคะ  คนแต่งมีกำลังใจมากเลย....ตอนนี้กำลังปั่นตอนที่ 21 ด้วยหัวใจที่ฮึกเหิม.....สู้!!!!

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน[Ver.กลับมาใส] : บทที่ 20 : สละยานแม่ (12/01/2013)
เริ่มหัวข้อโดย: snooppy ที่ 14-01-2013 12:00:47

(อร๊ายยยย) แล้วจะเป็นไงต่อละเนี่ย

รอตอตต่อจ๊ะ :call: :call:

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน บทที่ 21 : อิทธิฤทธิ์ของไอ้เห็ด (14/01/2013)
เริ่มหัวข้อโดย: mutyamania ที่ 14-01-2013 21:43:29

บทที่ 21 อิทธิฤทธิ์ของไอ้เห็ด




เอาล่ะ....ถึงแม้ว่าตอนนี้  หัวเห็ดของเราจะไม่ใช่หัวเห็ดของเราอีกต่อไปแล้วก็เถอะ  แต่เพื่อความเข้าใจที่ตรงกัน....เราก็จะยังคงเรียกเขาว่าหัวเห็ดต่อไป  แม้ว่าหัวของเขา....จะไม่ได้เป็นทรงดอกเห็ด(หุบ)อีกต่อไปแล้วก็ตาม....




“ไงวะแฝดสยอง....เมื่อวานไปแดกห่าไรกัน....กูแม่ม....แดกนมจนจุก.....”  เสียงทุ้ม ๆนุ่ม ๆ ขัดกับภาพลักษณ์ถ่อยเถื่อนของไอ้ตื๋อ้วนเอ่ยขึ้น  เต้าหู้กับหัวเห็ดมีหลายอย่างที่ค่อนข้างจะคล้ายกัน  แล้วอย่างหนึ่งที่เห็นได้ชัดเจนในตอนนี้ก็คือ  การเป็นคนที่ไม่รู้จักสังเกตสิ่งรอบข้าง  ไม่สนใจโลก  และสะกดคำว่ากาลเทศะไม่เป็น


นายมองไม่เห็น  เพราะตานายมันตี่เป็นขีดรึไง  ไม่เห็นเรอะ  ว่าไอ้ตัวขาวมันเปลี่ยนไป  มันไม่คึก  มันไม่เล่น  มันกำลังทำหน้าเซ็ง  หลังจากเดินห่อเหี่ยวเข้ามาคนเดียวโดยไม่มีน้องชาย....เบนซินน่ะเหรอ  มาจองที่ให้ตั้งนานนมแล้ว  เจ้าปั๊กกะเป๋าเองก็หน้าเจื่อน  อุตส่าห์ยิ้มแถมยังโบกมือทักทาย  แต่กลับถูกหัวเห็ดเมินใส่ซะงั้น!!!!


“เงียบไปเลยไอ้ตี๋หกเม็ก”  ตี๋หกเม็ก  คือโฆษณาอินเตอร์เน็ตค่ายดัง  ที่มีเด็กตี๋อ้วนเป็นพรีเซ็นเตอร์  แต่ตอนนี้มันคือคำด่าไอ้หมูอ้วน  ที่พูดพล่ามไม่หยุดเรื่องนม ๆ เอาล่ะ  ตอนนี้เต้าหู้เริ่มรู้สึกถึงความผิดปกติแล้ว  คอสั้น ๆ พยายามยืดมองให้ได้เลนส์ที่กว้างขึ้น  เขาเห็นเบนซินกับเป๋าทำหน้าตาเคร่งเครียด  และคนทั้งคู่ก็เหลือบมองไอ้หัวเห็ดที่มาพร้อมผมกับทรงใหม่เป็นพัก ๆ  เป๋าเอนซบเบนซิน  ส่วนเบนซินก็ลูบหัวเป๋า  ไม่มีใครกล้ารบกวนไอ้เห็ดที่กำลังโกรธ  ทำไมน่ะเหรอ  นอกจากไอ้เสียงตะคอกเข้ม ๆของมันแล้ว  ตอนนี้ลูกตาของไอ้เห็ดดูเครียดแค้นสยองขวัญ  ตาโต ๆนั่นแทบถลนจวนเจียนจะหลุดออกมาจากเบ้าอยู่แล้ว


ส่วนไอ้คู่นั้นน่ะ  มันอะไรกันนักหนา....เห็นตั้งแต่เข้ามาแล้ว  งุ้งงิ้งง้องแง๊งอย่างกับคู่รักข้าใหม่ปลามัน  เต้าหู้ล่ะหมั่นไส้!!!!


“โอโม่มึงเปลี่ยนที่กับกูมั้ย”
“เออ....ก็ดีเหมือนกัน”


ความอยากรู้อยากเห็น  ทำให้ตี๋ร่างอวบตัวตันเอ่ยปากขอเปลี่ยนตำแหน่งกันหน้าด้าน ๆ จากนั้นจึงป้องปากกระซิบถาม  ไม่แคร์หรอก  ถ้าจะถูกด่า  เรื่องความหน้าหนาแล้ว  เต้าหู้ก็ไม่น้อยหน้าใคร  ไม่น้อยหน้าไอ้เห็ด  และไม่น้อยหนาความหนาของพุงตัวเอง....


“ไอ้เบนกับไอ้เป๋ามันทำอะไรมึงว๊ะ....กูเห็นพวกมึงแม่มมาคุใส่กัน....ทะเลาะไรกันเมื่อวานนี้”
“มันเป็นแฟนกันแล้ว!!!!”
“ง่าย ๆ งั้นเลย....ตอนไหนวะ”
“เมื่อวานนี้...”
“ต่อหน้าต่อตามึงเนี่ยนะ”
“กูไม่ได้ไป....แม่ง....ถามจัง....มึงดูไม่ออกเหรอว่ากูกำลังเฮิร์ท”
“ไม่ออกว่ะ....หน้ามึงเหมือนคนเดือดจัดมากกว่าอ่านะ”
“กูทั้งโกรธทั้งเฮิร์ท....จบม๊ะ!!!!”
“......หาเมียประชดแม่มเลย....ไม่ต้องเป็นแล้ว...ตุ๊ด....ตุ๊ดแม่มง่าย.....มึงดูอีขันทีนะ....เมื่อวานบอกจะไปเปิดซิง....ห่า....อย่างมันน่ะไม่ซิงแล้ว....วันนี้ไม่มาเรียน....สงสัยโดนนิโกรแทงไส้แตก”
“อุ๊บบบบบ....ครึครึครึ”


หัวเห็ดขำ....ก็มันน่าขำ....คนกำลังเครียด  พอมาได้ฟังอะไรตลก ๆ ก็อดหัวเราะไม่ได้  คู่รักข้าวใหม่ปลามันเห็น  ก็พาลคิดว่าอีกฝ่ายคงจะดีขึ้นมาบ้างแล้ว....





เสียที่ไหนล่ะ!!!!  ขำเสร็จก็ปรายตามองน้องชาย....และอดีต(ว่าที่)แฟน  ด้วยสายตาเย็นชาและหมางเมินเช่นเดิม



ป่วยการจะง้อ....ตอนนี้ปล่อยให้พ่อคุณอาละวาด  แผลงฤทธิ์แผลงเดชเสียให้พอ  อันที่จริงเบนซินพยายามแล้ว  พยายามมาทั้งคืน  ถึงแม้ว่าพี่ชายจะนอนตัวแข็งให้เขากอดจนหลับไป  แต่หัวเห็ดก็ยังไม่วายละเมอด่า  ออกไม้ออกหมัดใส่เขา  แล้วพอตื่นขึ้นมาก็อย่างที่เห็น  เงียบ...มึนตึง....ไม่ยอมไปเรียนพร้อมกัน....ไม่ยอมกินมื้อเช้าที่เตรียมไว้ให้....ออกจากห้องพร้อมกัน....แต่มันก็แว่บหนีไปกลางทาง....เอากับมันสิ!!!


“โอโม่โกรธพวกเรามากเลยเหรอเบน”  เป๋าถาม  ชักจะเป็นกังวลขึ้นมาแล้ว  ความรักของเขาแค่เริ่มต้นก็มีอุปสรรค  แถมอุปสรรคที่ว่ายังเป็นพี่ชายฝาแฝดของแฟน  ใช่....แฟน....ยังไม่ใช่คนรัก  แค่ตกลงคบหากันเป็นแฟน  ทำอะไรเหมือนที่แฟนทำกัน  ดูหนัง  กินข้าว  ศึกษาดูใจกัน....แล้วถ้าเกิดรักกันขึ้นมาก็ค่อย.....ลึกซึ้งกันมากกว่านี้  คนตัวโตบอกเขา  หลังทานมื้อเย็นกันเสร็จ  เขาเองก็เห็นด้วย  แบบนี้ดีกว่าที่เคยตกลง  มีแค่เขากับเบนซิน  ทีนี้เขาก็ได้ขยับขึ้นมาอีกขั้น  เขาเป็นแฟนกับเบนซินแล้ว.....

“แค่งอนน่ะ....เราอธิบายให้มันฟังแล้ว....เดี๋ยวก็คงคิดได้....ก็ค่อย ๆ ง้อกันไปอ่ะนะ  ช่วงนี้คงต้องปล่อยไปก่อน  รอให้มันเย็นลง”
“ถ้าจะนินทาเสียงดังขนาดนี้  นายเอาโทรโข่งมาพูดใส่หูพี่เลยมั้ย”





เฮือกกกกกกก.....เห็ด.....หูดีชะมัด.....ขนาดกระซิบกระซาบยังอุตส่าห์ได้ยิน




เย็นลงงั้นเรอะ....ตอนนี้ก็เย็นจนจะเป็นน้ำแข็งอยู่แล้ว  หัวเห็ดคนเก่าน่ะ  ถ้าไม่ชอบใจอะไรล่ะก็  โหวกเหวกโวยวายไปนานแล้ว  ไม่เงียบใส่แบบนี้หรอก.....หึ.....ต่อไปพวกนายจะได้เจอสงครามเย็น
.
.
.
.
.
.
.

“เห็ด....กินข้าวเย็นกัน”


สามวันมาแล้วที่พี่ชายไม่แตะต้องอาหารที่เขาทำให้  ไม่แม้แต่จะร่วมโต๊ะ  เห็นอีกฝ่ายซื้อกินต่างหากเขาก็หมดห่วง  แม้ว่าจะรู้สึกน้อยใจนิด ๆ แต่วันนี้พี่ชายไม่ได้ซื้อของกินขึ้นมา  เขาก็เลยลองชวนดู....เผื่อว่าจะ....



ดีใจอย่างบอกไม่ถูกเลยล่ะ!!!!  พี่ชายของเขาเดินไปหยิบจานมาคดข้าวอย่างว่าง่าย  ตักกับข้าวที่เขาทำให้  กินอย่างเอร็ดอร่อย....



“ค่อย ๆ กินสิ.....เดี๋ยวติดคอนะเห็ด....อ่ะนี่น้ำ”
“ขอบใจ”
“อร่อยมั้ย”
“อาหารฝีมือนายอร่อยเหมือนเดิม....นายกับแม่ไม่ค่อยลงรอยกัน  แต่นายก็เหมือนแม่อย่างนึง....คือทำอาหารเก่งเหมือนกัน”
“หายโกรธเค้าแล้วหรือยัง”
“พี่เคยบอกนายแล้วไง....ว่าถ้าเป๋าเจอใครที่ดีกว่าพี่  พี่ก็เต็มใจจะยอมปล่อย....หึ....ยอมปล่อยงั้นเหรอ....ตลกเนอะ  ไม่ได้เป็นอะไรกันซักหน่อย  ไม่ได้เป็นเจ้าของตั้งแต่แรกอยู่แล้ว  จะไปปล่อยเค้าได้ไง๊”
“โธ่เห็ด.....อย่าพูดแบบนี้ได้มั้ย  ไม่สมกับเป็นพี่เลย”
“หึ”


ไอ้ตัวขาวล้วงบางอย่างออกจากกางเกง  แล้ววางลงบนโต๊ะ  เบนซินจ้องมองธนบัตรใบละหนึ่งร้อยสองใบ  สลับกับมองหน้าพี่ชาย


“อะไรเหรอเห็ด”
“ค่ากับข้าวไง...”
“เฮ้ย....ไม่ต้อง”
“เอาไปเถอะเบน....เดี๋ยวคนจะหาว่าพี่เป็นภาระนาย....หรือว่ามันน้อยไป....หืม?”
“ทำไมพี่ถึงเป็นแบบนี้....จะต้องให้ทำยังไงพี่ถึงจะเข้าใจ”
“ไม่ต้องทำอะไร....พวกนายไม่ได้ผิดซักหน่อย  คนผิดมันพี่....พี่ผิดเอง....จบมั้ย?”


ตอบอย่างเย็นชา  แล้วก็ลุกขึ้นเดินหนีเอาดื้อ ๆ พี่ชายยังโกรธอยู่  ไอ้ตัวโตได้แต่บอกตัวเองอยู่ในใจ....ว่าเรื่องนี้เขาเป็นคนผิด  บอกตัวเองให้ใจเย็น  ไม่ให้ระเบิด  พฤติกรรมของไอ้เห็ดมันก็น่าให้เขาระเบิดจริง ๆ นั่นแหละ  สามวันมานี่มันเอาแต่พูดจาเสียดสีประชดประชัน  ทำตัวเย็นชาห่างเหิน  ทุกอย่างไม่เหมือนเดิม  เขาไม่กล้ากอดพี่ชายเวลานอนอีกแล้ว  พยายามข่มตาให้หลับอย่างยากลำบาก  กลิ่นหอมอ่อน ๆ อยู่ใกล้แค่เอื้อม  แต่ไม่สามารถกอดฟัดให้สมใจได้  เขาแทบคลั่ง....จวนจะเป็นบ้า....


ลุกขึ้นนั่งมองไอ้ตัวขาวตอนหลับ  เวลาสิ้นฤทธิ์สิ้นเดช  มันก็ดูน่ารักดี  ใบหน้าตอนหลับยังคงดูรั้น  ในสมองของพี่ชายคงจะมีแต่ความคับแค้น  ทุกอย่างแสดงออกมาได้ชัดเจนทางสีหน้า....แม้ยามนอน....







“แล้วซักวันพี่จะรู้.....ว่าที่เค้าทำแบบนี้ก็เพื่อเรา....เพื่อเราสองคน”

.
.
.
.
.
.
“นี่มันอะไรกันเห็ด”
“........”


อาทิตย์หนึ่งผ่านไป  เหตุการณ์ยังไม่ดีขึ้น  เขากับเป๋า  แม้ว่าจะตกลงกันแล้ว  ว่าจะลองคบหาเป็นแฟนกัน  แต่ความสัมพันธ์ก็ยังไม่คืบหน้าไปไหน  ติดแค่ตัวปัญหาตัวนี้ตัวเดียวเท่านั้น  ยิ่งนับวันความสัมพันธ์ระหว่างเขากับพี่ชายก็ยิ่งห่างเหิน  ราวกับคนแปลกหน้าที่อาศัยอยู่ในห้องเดียวกัน  เวลาแค่อาทิตย์เดียว  ทำให้เขากับพี่ชายห่างเหินกันได้ถึงเพียงนี้


จะไม่ให้เขาโกรธได้ยังไง  เมื่อครู่นี้แม่ของเขาโทรมาต่อว่า  ถามว่าเขากับพี่ชายมีปัญหาอะไรกัน  ถึงขั้นจะแยกกันอยู่  โดนเทศน์จนหูชา  แม่ไม่ได้เข้าข้างใครหรอก  ข้อนี้เขารู้ดี  แม่บอกว่าพี่น้องกัน  ไม่ใช่ใครอื่น  มีอะไรก็เคลียร์กันตรง ๆ  หนักนิดเบาหน่อยก็อภัยให้กันไปเถอะ  แต่ก็ตามสไตล์แม่นั่นแหละ  ที่โทรมาโวยวายใส่แต่กับเขาก่อน  แล้วค่อยพูดสอนทีหลัง  กับลูกคนโปรดน่ะเหรอ  แม่ไม่เคยทำให้ขุ่นเคืองใจ  คอยโอ๋  จ๊ะจ๋ากันตลอด


ตั้งใจจะถามพี่ชาย  ว่าโทรไปฟ้องอะไรแม่  แต่สิ่งที่เห็น  ทำเอาอารมณ์ที่ข่มเอาไว้  ระเบิดออกมาในที่สุด  พี่ชายกำลังเปิดอินเตอร์เน็ตค้นหาห้องพัก  ต่อหน้าต่อตาเขา.....


“เค้าถามว่านี่มันอะไร!!!!  พี่กำลังเล่นสงครามประสาทอะไรอยู่!!!!”
“เปล่านิ....พี่ก็ดูห้องไปเรื่อยเปื่อย....อยู่ที่นี่น่าเบื่อ....อากาศก็ไม่ค่อยดี....พี่ก็เลยกะจะหาห้องที่บรรยากาศสงบ ๆ หน่อย”
“เพื่อที่จะแยกไปอยู่คนเดียวงั้นเหรอ  ถ้าสิ่งที่เค้าตัดสินใจมันทำให้พี่เป็นแบบนี้  จะให้เค้าโทรไปบอกเป๋าเดี๋ยวนี้เลยก็ได้  ว่าทุกอย่างเป็นอันยกเลิก  จะได้สมใจพี่ไง  พี่ไม่ได้คนอื่นก็ต้องไม่ได้งั้นสินะ  โตแล้วนะ  หัดทำตัวเป็นผู้ใหญ่ซะทีสิวะ  นิสัยเด็ก ๆแบบนี้เมื่อไหร่จะแก้หาย!!!! ”
“ถ้านายเลิกกับเป๋า  ต่อไปนี้เราก็ไม่ต้องมาพูดกันอีก”
“ทำอย่างกับตอนนี้เราพูดกันดีนักนี่  เห็ดจะเอายังไงว่ามา  ทำแบบนี้มันอึดอัดเข้าใจมั้ย”
“ไม่เข้าใจ!!!!....นายจะมาสนใจอะไร  พี่ก็ส่วนพี่  นายก็ส่วนนาย  นายอยากทำอะไรก็ทำ  พี่อยากทำอะไรพี่ก็ทำ  ไม่เกี่ยวกัน”
“ก็ดี....งั้นก็ต่างคนต่างอยู่....อยากไปไหนก็ไปเลยนะ”



แล้วทั้งคู่ก็ไม่ได้พูดกันอีก  ไอ้ตัวโตปึงปังออกจากห้องไปแล้ว  ส่วนหัวเห็ดก็กระแทกคอมพ์ปิด  ฟึดฟัดเข้าห้องนอนไป

.
.
.
.
.
.
“เรื่องมันก็เป็นงี้....”  หัวเห็ดเล่าทุกอย่างให้รุ่นพี่ฟัง  นายหนึ่งเพิ่งออกจากโรงพยาบาลเมื่อวานนี้  ส่วนหัวเห็ดก็ไม่ได้พูดกับน้องชายร่วมเดือนแล้ว
“แค้น ๆ ๆ ๆ ๆ.....อย่างกับโดนแทงข้างหลัง  ทั้ง ๆที่มันผิดแท้ ๆ แต่แม่ง....จะง้อก็เหมือนไม่เต็มใจง้อ.....ไม่มีความพยายามเลย”
“นายเองก็ทำเกินไป  คนเขาอุตส่าห์ง้อแล้วก็ยังทำเฉย....แถมยังไปแผลงฤทธิ์ใส่อีก”
“นายไม่เป็นเรานายไม่เข้าใจหรอก  ถ้าเป็นเมื่อก่อนอ่ะนะ  ต่อให้เป็นเรื่องเล็กกว่านี้  แต่มันก็ยังพยายามจะง้อมากกว่านี้  นี่อะไร  แค่อาทิตย์เดียวมันก็ใส่เราซะยับเลย  แถมไม่ทำอะไรให้กินด้วย”
“เอาแต่ใจชะมัด  โลกไม่ได้หมุนตามเรานะโอโม่”


เค้กแครอทถูกยกมาเสิร์ฟ  หัวเห็ดจัดการเขมือบโดยไม่รอช้า  ตามด้วยฟรุ๊ตเค้ก  ก่อนจะดูดช็อคโกแล็ตเย็นตามให้ชื่นใจ


“ร้านนี้อะไรก็อร่อย....เมื่อก่อนนะ....ถ้าทะเลาะกัน  มันจะซื้อขนมมาง้อแหละ”
“ก็แล้วทำไมไม่ลองเป็นฝ่ายง้อเค้าก่อนบ้างล่ะ.....”
“เรื่อง!!!!....นายว่าเรื่องนี้เราผิดงั้นเหรอ”
“ไม่มีใครผิดหรอกน่า.....บอกแล้วไง  มันเรื่องของความรู้สึก....ชอบ....ไม่ชอบแค่นั้นเอง  พี่บังคับให้นายชอบพี่เอามั้ยล่ะ  เป็นนาย ๆจะยอมมั้ย  ก็ไม่....เป๋าเค้าก็มีสิทธิ์จะชอบน้องชายของนาย  ไม่ชอบนาย”
“เรื่องนั้นมันไม่ใช่ประเด็น  ที่โกรธคือไอ้ห่าเบนมันชอบทำเหมือนเราเป็นเด็กอ่อน  ถ้ามันก็ชอบเป๋า  แล้วจะมาช่วยกันทำไม  เราไม่ชอบให้ใครมาสมเพช  เราแมนพอ”
“หึ....เด็กน้อย  นายมันก็แค่เด็กน้อยที่ทำเป็นคิดอ่านแบบผู้ใหญ่  ถ้านายเป็นผู้ใหญ่จริง  เรื่องแบบนี้มันจิ๊บจ๊อยมาก  ถ้าเทียบกับความเป็นพี่น้องกัน....คิดดูนะ....”
“ไม่ฟัง ๆ ๆ กินเค้กดิ.....ชวนมากินเค้ก  กินเข้าไป”


หนึ่งถอนใจ....ก่อนหน้านี้  ไอ้เด็กแสบก็คอยไปกวนเขาที่โรงพยาบาลอยู่เรื่อย  จนทั้งแม่  ทั้งป้า  แล้วก็พี่สาว  ต่างก็หลงมันกันยกใหญ่  มันคุยเก่ง  ขี้ประจบ  กินเก่ง  ส่งอะไรให้กินหมด  เลี้ยงง่าย....แม่ของเขาเอ่ยชมมันแบบนั้น  จะว่าไปมันเองก็เป็นเด็กผู้ชายธรรมดานี่เอง  เด็กผู้ชายที่แค่หวั่นไหวไปกับความน่ารักของเด็กผู้ชาย  เขายังมีความเป็นเกย์มากกว่ามันเสียอีก  ดูจากสายตาซุกซนที่มันมองพี่สาวของเขาก็รู้  มันชอบผู้หญิงมากกว่าผู้ชาย  เป๋าอาจเป็นคนแรกที่มันชอบด้วยซ้ำ....


“ไม่คิดบ้างเหรอ....ว่าต่อให้ไม่มีน้องชายนาย  เป๋าก็อาจจะไม่ชอบนายก็ได้นะ”
“นายนี่ยังไงกันวะ!!!!....ไม่มีทางเป็นแบบนั้นไปได้หรอก....เป๋าเองก็ชอบเรา....เรารู้.....เป๋าเขินเราเวลาเราเล่นเราหยอก....นายไม่ต้องแก้ตัวให้พวกมันหรอก  ตอนนี้เรามีนายเป็นพวกแค่คนเดียว  ห้ามทรยศนะ  ไม่งั้นมีเคือง  หรือนายอยากจะเป็นศัตรูกับเราอีกคน....ก็ไม่ใช่มั้ย?....อ้อ....กินเสร็จแล้วไปเดินห้างเป็นเพื่อนเราด้วย  เราจะหาของขวัญไปเซอร์ไพรซ์ไอ้คนทรยศหน่อยน่ะ”






เอาล่ะสิ...ความซวยมาเยือนสุดหล่อแล้ว
.
.
.
.
.
.
.
“นายกลับมาแล้วเหรอเบน  ไปเที่ยวกับเป๋ามาสนุกมั้ย”
“นี่พี่จะมาไม้ไหนอีกวะ”


เบนซินงง  กับท่าทีที่เปลี่ยนไปอีกครั้งของพี่ชาย  สีหน้านั้นดูซุกซนและระรื่น  ราวกับว่าได้ทำเรื่องอะไรที่มันคิดว่าเจ๋งสุด ๆในชีวิต


“พี่ขอโทษที่ทำตัวงี่เง่า  แต่ชีวิตที่ไม่มีนายมันเหงามากเลย  แถมพี่ก็ยังอยากเป็นเพื่อนกับเป๋าอยู่อ่ะนะ.....”
“พูดจริงเหรอเห็ด”
“จริงซะยิ่งกว่าจริง....นี่....วันนี้พี่ไปเดินห้างมา  ได้ของมาฝากนายด้วยนะ”


หัวเห็ดชี้มือไปยังกล่องของขวัญขนาดใหญ่และยาว  ที่วางพิงผนังห้องอยู่อีกทาง  เบนซินจ้องมองมัน  สลับกับมองหน้าพี่ชายของตนอย่างหวาดระแวง  อย่างพี่ชายเขาเนี่ยนะ  จะลงทุนซื้อของขวัญมาให้เขา  ผิดวิสัยเห็ด


“ไปหยิบมาสิเบน  พี่ตั้งใจเลือกให้นายเลยนะ”
“มันคืออะไรอ่ะเห็ด”
“แกะดูสิน้องรัก”


กล่องของขวัญถูกแกะออกอย่างบรรจง  อะไรกันที่พี่ชายซื้อมาให้เขา  ลองกดดู  ของข้างในนุ่มนิ่มดี  น่าจะเป็นพวกตุ๊กตากระมัง.....



พี่ชายเองก็ทำท่าทางตื่นเต้น....เหมือนตัวเองเป็นผู้ใหญ่ที่ซื้อของเล่นให้เด็กอย่างนั้นแหละ


“เห็ด.....นี่มัน.....”
“ชอบมั้ยล่ะ.....เหมาะกับคนอย่างนายดีมั้ยเบน”
“หมายความว่าไงเห็ด?”
“ก็หมอนข้างสำหรับเด็กติดพี่อย่างนายไง  นายต่างหากที่เป็นเด็กไม่รู้จักโต  ถ้าวันไหนไม่ได้กอดพี่นายจะนอนไม่หลับ  น่าสมเพชเบน....พี่ซื้อให้นาย  เพราะต่อไปถ้าพี่ย้ายออกไปแล้ว  นายจะได้มีอะไรกอด....”



โมโห.....เบนซินโมโหพี่ชายจนเกินจะควบคุมได้  ยิ่งเขาเงียบก็แปลว่าเขายิ่งโกรธ  ไอ้ตัวโตทิ้งหมอนข้างลงบนพื้น  แล้วกระตุกยิ้มเยาะ



“ขอบคุณนะที่นึกถึงเค้า  แต่ไม่จำเป็นหรอก”
"หมายความว่าไง"
"ลืมแล้วเหรอ....ว่าเค้ามีเป๋าอยู่ทั้งคนน่ะ....หึ"
"ไอ้เบนซิน.....ไอ้หมาขี้ขโมย....โอ๊ยยยยยย"


ร่างของพี่ชายถูกดึงกระชากเข้ามาใกล้ในชั่วพริบตา  ตอนนี้คนขี้กวนรู้สึกกวนไม่ออก....ดวงตาของเบนซินจ้องมองอย่างเอาเรื่อง  สายตาแบบนี้  ครั้งสุดท้ายที่หัวเห็ดจำความได้  คือมีคนน็อคคาหมัด....คนสองหรือสามคนสลบเหมือดในหมัดเดียว  ถึงจะเป็นนักเรียนดีเด่น  แต่เรื่องความโหดนั้น  คนอย่างเบนซินไม่เคยน้อยหน้าใคร  เรื่องชกต่อยก็พอจะมีผ่านมาบ้าง  เป็นเรื่องปกติของลูกผู้ชาย  เขาไม่ใช่คนที่ดีแต่โวยวายอย่างโอโม่  พี่ชายของเขา....ไอ้คนไม่เอาไหน




ดวงตาคมดุจเหยี่ยว  จ้องมองลูกกระเดือกของพี่ชายกำลังเคลื่อนตัว  บรรยากาศเงียบจนได้ยินเสียงกลืนน้ำลาย.....เบนซินจ้องมองใบหน้าของเจ้าเด็กหัวรั้น  มองดวงตาที่กำลังสั่นระริก  มองจมูกเล็ก ๆที่ส่งเสียงลมหายใจอันติดขัด....




มองริมฝีปากสีชมพูอ่อนซีดที่กำลังขบเม้มกันแน่น




ปากดีแบบนี้.....จะลงโทษยังไงดี.....ถึงจะสาสม
.
.
.
.
.
.
.

To be con


ลงโทษยังไง  ถึงจะเข้าคอนเส็ปต์นิยายใส ๆ
กด 1 ขยี้จูบให้สะท้าน....ซาบซ่านทรวงใน
กด 2 ปล้ำแม่งเลย

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน บทที่ 21 : อิทธิฤทธิ์ของไอ้เห็ด (14/01/2013)
เริ่มหัวข้อโดย: U_Ton ที่ 14-01-2013 22:00:49

 :m31: ไม่เลือกสักข้อ.... โหวต 3 ให้หัวเห็ดคบกับพี่หนึ่งไปเลย ไม่ก็ค้นหารักใหม่

อย่างเบนน่ะ ไม่เสียเห็ดไป ก็ไม่มีวันรู็สึกว่า ขาดเห็ดไม่ได้... เห็ดเองยังไม่เคยรู้เลยว่าเบนคิดยังไง

กับเห็ด แต่เบนตัดช่องน้อยไปคบเป๋า... ตอนนี้ไม่ชอบเป๋าเเล้ว ไม่เคยให้โอกาสเห็ดจริงๆซักที...

ตามเเต่ก้นเบน ขณะที่เบนก็เเสนจะโลเล รักเห็ด แต่ชอบเป๋า... อย่างงั้นก็อยู่กับของชอบแล้วปล่อยเห็ด

ไปเหอะ ให้เห็ดได้เจอคนที่จะเป็นของเห็ดจริงๆ :angry2:

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน บทที่ 21 : อิทธิฤทธิ์ของไอ้เห็ด (14/01/2013)
เริ่มหัวข้อโดย: Tassanee ที่ 14-01-2013 22:02:32

กด  1    แล้วตามด้วยกด 2  ได้ปล่ะ

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน บทที่ 21 : อิทธิฤทธิ์ของไอ้เห็ด (14/01/2013)
เริ่มหัวข้อโดย: muiko ที่ 14-01-2013 22:04:54

เบนจะเอายังไงกันเเน่
ถึงจะเข้าใจว่าทำใจยากก็เถอะ เพราะเป็นพี่น้องกัน
เเต่คบเป๋าแบบนี้ก็ไม่ไหวนะ

อยากให้เห็ดคบพี่หนึ่งจัง
เบนจะได้ทำอะไรจริงๆจังๆซะที

แต่ว่าเบนปล้ำเห็ดไปเลย  :laugh:

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน บทที่ 21 : อิทธิฤทธิ์ของไอ้เห็ด (14/01/2013)
เริ่มหัวข้อโดย: nunnan ที่ 14-01-2013 22:09:53

กด 1 ตามด้วย 2 :กอด1: :oo1: :oo1:

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน บทที่ 21 : อิทธิฤทธิ์ของไอ้เห็ด (14/01/2013)
เริ่มหัวข้อโดย: gngane ที่ 14-01-2013 22:33:03

กดทั้งสองเบอร์เเล้วให้เห็ดหนีไปอยู่กับพี่หนึ่งเเบบพี่น้อง เเค่พี่น้องนะคะ

ซักระยะหนึ่ง ไม่ต้องไป รร ด้วย ให้ไอ้หมาเบนมันคลั้งๆตายไปเลย ชิส์

หมันไส้เปา ไม่เคยให้โอกาสเห็ดจริงๆซักครั้ง

เบนซินมีเหตผลหรอ เเล้วไม่สนใจความรู้สึกเห็ดรึยังไงกัน

โลเลนักขอให้ไม่ได้มันทั้งสอง

ขอเเค่เป่าอย่ามาเป็นตัวร้ายละกัน
จะขอให้รถชนเลย ชิส์

อินไปหน่อยขออภัยนะค่ะ

นักเขียนมาต่อไวๆนะค่ะ  มาปาความค้างไว้เเล้วก็จากไป  T^T

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน บทที่ 21 : อิทธิฤทธิ์ของไอ้เห็ด (14/01/2013)
เริ่มหัวข้อโดย: forever-yunjae ที่ 14-01-2013 23:07:25

ไม่ชอบเปาเลยอ่าๆ --

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน บทที่ 21 : อิทธิฤทธิ์ของไอ้เห็ด (14/01/2013)
เริ่มหัวข้อโดย: soul love ที่ 14-01-2013 23:12:00

กดหนึ่ง กดสอง พร้อมกัน
บึ้ม!!! กลายเป็นโกโก้ครั๊นซ์...ไม่ใช่แหละ

อุ๊กรี๊ด รออ่านนะจ๊ะ

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน บทที่ 21 : อิทธิฤทธิ์ของไอ้เห็ด (14/01/2013)
เริ่มหัวข้อโดย: •♀NoM!_KunG♀• ที่ 14-01-2013 23:48:17

ค้างอีกแย้ว แต่เห็ดโคตรจะเจ็บ ทำไปทั้งๆที่ใจดคตรจะเจ้บกว่าใคร

ภายนอกคนที่ไม่มีรุ้ดูร่าเริง แต่จิงๆมันเหมือนตัวคนเดียว (เหมือนกานป๊ะวะเนี่ย แฮ่ๆ)

เห้อ........รอรอตอนต่อไป

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน บทที่ 21 : อิทธิฤทธิ์ของไอ้เห็ด (14/01/2013)
เริ่มหัวข้อโดย: daboo ที่ 15-01-2013 08:29:50

จูบเลย

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน บทที่ 21 : อิทธิฤทธิ์ของไอ้เห็ด (14/01/2013)
เริ่มหัวข้อโดย: tonkhaw ที่ 15-01-2013 10:37:18

เป๋า มารผจญจริงๆ

หาผัวให้โอโม่ใหม่เหอะ

โอโม่ออกจะน่ารักต้องมีคนชอบโอโม่มั่งสิ

ชิมิ๊

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน บทที่ 21 : อิทธิฤทธิ์ของไอ้เห็ด (14/01/2013)
เริ่มหัวข้อโดย: ชัดเจนกาบ ที่ 15-01-2013 16:24:23

ไม่เอาทั้งสองได้ป่ะ ให้เห็ดได้เจอคนใหม่ เห็ดนี้ก็จะว่ายังไงดีมากกว่าดื้อแถมโง่ด้วยนะชอบเข้าข้างตัวเอง ถ้ามันจะดราม่าจริงๆกรุณาเถอะคนแต่งขอให้เห็ดตาสว่างเลิกหลอกตัวเองและพฤติกรรมที่ชอบทำตัวเหมือนเด็ก โตจนรักใครชอบใครเป็นแล้ว ให้ไอ้เหี้ยเบนคู่กับอีเป๋าไปเลยก็ดีเพราะเลว ชั่วช้าทั้งคู่ชอบเล่นกับความรู้สึกของคนอื่นเขาไปทั่ว ก็นึกว่าจะไปดราม่าตอนทำให้พ่อแม่ยอมรับว่าลูกรักกันเองแต่นี้อะไรเศร้าตั้งแต่งยังไม่รักกันเลย แล้วยิ่งถ้าเห็นโดนไอ้เหี้ยเบนเสียบตูดตอนนี้นะ แทนที่มันจะได้รักกันมันจะฆ่ากันตายมากกว่านะ น่ำซ้ำยังไม่พอเห็ดคงเหมือนคนตายทั้งเป็นแน่ทั้งน้องชายและเป๋าไม่งั้นคงยิ่งจะบ้าทำร้ายตัวเองมากกว่านี้อีก ก็จะรอดูว่าคนแต่งจะเข้าข้างใคร เคืองเบนอย่างแรง เคืองคนแต่งด้วย ก็แล้วแต่คนแต่งจะแต่งเถอะ ถ้าผมพูดแรงก็ขอโทษด้วย แค่มันมีผลกระทบกับใจผมแรงไปหน่อย ตอนนี้ก็ได้ละบายแล้ว เฮ้อค่อยยังชั่ว

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน บทที่ 21 : อิทธิฤทธิ์ของไอ้เห็ด (14/01/2013)
เริ่มหัวข้อโดย: gngane ที่ 15-01-2013 23:59:44

ปูเสื่อรอจ้า

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน บทที่ 21 : อิทธิฤทธิ์ของไอ้เห็ด (14/01/2013)
เริ่มหัวข้อโดย: Tassanee ที่ 16-01-2013 00:04:33

ร๊ากกกกกกเธอเข้าแล้วเต็มทรวงงงงงง

อย่าลืมมาต่อไวๆ เน้  เค้ารออยู่นะ  อิอิ

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน บทที่ 21 : อิทธิฤทธิ์ของไอ้เห็ด (14/01/2013)
เริ่มหัวข้อโดย: PEAK ที่ 16-01-2013 07:11:23

กำลังตื่นเต้น

สนุกดีครับ  o13
 
ขอบคุณครับผม

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน บทที่ 21 : อิทธิฤทธิ์ของไอ้เห็ด (14/01/2013)
เริ่มหัวข้อโดย: Takarajung_TK ที่ 16-01-2013 23:18:21

ไม่ชอบเป๋า  :fire:

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน บทที่ 21 : อิทธิฤทธิ์ของไอ้เห็ด (14/01/2013)
เริ่มหัวข้อโดย: ben ที่ 16-01-2013 23:43:04

ขอเป็นอีกเสียงนึงค่ะที่อยากให้เห็ดคบกับพี่หนึ่ง >> อยากจะรู้เหมือนกันว่า จะมีคนปากแข็ง ใจแข็งที่ไหนทนได้หรือป่าว :m16:

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน บทที่ 21 : อิทธิฤทธิ์ของไอ้เห็ด (14/01/2013)
เริ่มหัวข้อโดย: nightsza ที่ 17-01-2013 01:38:05

กด 3 โล้ดดด เลือกทั้งสองอย่าง

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน บทที่ 21 : อิทธิฤทธิ์ของไอ้เห็ด (14/01/2013)
เริ่มหัวข้อโดย: snooppy ที่ 17-01-2013 15:49:50

กด 1 พอ (ฮิ้ววว)

เห็ด! ทิ้งไอน้องเบนไปเลย!....ดูดิมันจะเอาไง
ไอ้นี่นิไม่ชอบเค้า เสือกไปคบเป็นแฟน...คิดแบบเด็กๆ (น่านนนนน) 

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน บทที่ 21 : อิทธิฤทธิ์ของไอ้เห็ด (14/01/2013)
เริ่มหัวข้อโดย: sunshadow ที่ 18-01-2013 09:26:16

    เอาละไง เล่นมากๆจนเบนเดือดเข้าแล้ว
    กด 1 ก็พอ เดี๋ยวเห็ดตื่นหมด แล้วจะหนีตามพี่หนึ่งไป

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน บทที่ 21 : อิทธิฤทธิ์ของไอ้เห็ด (14/01/2013)
เริ่มหัวข้อโดย: Tassanee ที่ 18-01-2013 21:09:00

กุ้งกิ้ง ๆๆๆๆ  ......    เมื่อไหร่จะมาอัพน้อ
.
.
.
.
.
.

.
.
.


เค้ารออยู่น้าตะเองงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง   


เง้อออออออออออออออออออออออออออออ

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน บทที่ 22 เบนซินเป็นของปั๊กเป๋า (19/01/2013)
เริ่มหัวข้อโดย: mutyamania ที่ 19-01-2013 20:51:41

บทที่  22  เบนซินเป็นของปั๊กเป๋า




“ฮึก.....หยุดสิวะ.....พอได้แล้ว.....ฮึก......นายจะทำแบบนี้เพื่ออะไร......เพื่ออะไร!!!!!”
 “เห็ด.......เค้าขอโทษ”
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.


“ใกล้จะปิดเทอมใหญ่แล้วพวกเราไปเที่ยวทะเลกันมั้ย”  เสียงเล็ก ๆ ของปั๊กกะเป๋าเรียกสติของเบนซินให้กลับคืนมา  แฟนตัวน้อยของเขากำลังหน้ามุ่ย  เมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายนั้นไม่ได้ฟังที่ตนพูดมาตั้งนมนานเลย  มือของเป๋าตบโต๊ะฉาด  แต่ก็ไม่ได้เอาจริงเอาจังอะไรนัก...
“เมื่อกี้เป๋าว่าอะไรนะ”
“หึยยยยยย......นิสัยนะเบน”  เป๋ามุ่ยหน้า  มองค้อนเขาอย่างงอน ๆ
“แหะ ๆ”


เบนซินกำลังนึกถึงใครอีกคนอยู่น่ะสิ  หลังจากที่พลั้งเผลอทำเรื่องแบบนั้นลงไปจนได้แล้ว  เขากับพี่ชายก็แทบจะไม่ได้พูดคุยอะไรกันเลย....ไม่สิ......พวกเขาไม่ได้พูดกันเลยต่างหาก  ความสัมพันธ์ที่เหินห่างกลับยิ่งเพิ่มช่องว่างขึ้นมากกว่าเดิม  ขนาดนอนยังต้องนอนหันหลังให้กัน  แถมยังต้องมีหมอนข้างคั่นกลางเอาไว้เหมือนในละครไม่มีผิด  มันคือข้อตกลง  ไม่อย่างนั้นพี่ชายก็จะเป็นฝ่ายออกไปนอนนอกห้อง.....


“เครียดเรื่องโอโม่อยู่เหรอเบน”
“อื่อ.....ขอโทษนะ.....ทำเสียบรรยากาศหมดเลย....อุตส่าห์ได้ออกมาเที่ยวกันแท้ ๆ”
“ไม่เป็นไร....เราเข้าใจนาย  ฟังใหม่อีกรอบนะเฮ้ย  ปิดเทอมนี้เราตั้งใจจะชวนทุกคนไปเที่ยวกัน.....ชวนโอโม่.....ชวนพี่หนึ่งไปด้วย.....เราอ่ะอยากไปทะเล  แต่ว่าถ้าโอโม่เค้าอยากไปเที่ยวที่อื่นก็ได้นะ  ให้เค้าคิดมาละกัน  ไปเที่ยวด้วยกันอะไร ๆ มันอาจจะดีขึ้น”


เบนซินไม่คิดแบบนั้นน่ะสิ  พี่ชายคงจะยอมไปด้วยหรอก  แค่พูดกันเหมือนแต่ก่อนยังยากเลย  พี่ชายเกลียดขี้หน้าเขาไปแล้ว  นับตั้งแต่วินาทีที่เขา.....


.
.
.
.
.
.
.
.
.

ปากดีแบบนี้.....จะลงโทษยังไงดี.....ถึงจะสาสม



ไม่เสียเวลาคิดเลยด้วยซ้ำ  เบนซินในวันนั้น  ความโกรธมันบังตาจนลืมความรู้สึกผิดชอบชั่วดีไปจนหมดสิ้น  เขากระชากไอ้ตัวผอมเข้ามาใกล้  พี่ชายไม่ดิ้นรนขัดขืน  เอาแต่ยืนตัวสั่นสะท้าน  ในดวงตาคู่นั้นฉายแววแห่งความหวาดกลัว......ใช่.....ไอ้เห็ดกลัวเขาจนตัวสั่น....มันรู้ดี.....มีไม่กี่ครั้งที่เขาจะโกรธได้มากขนาดนี้  แต่นี่เป็นครั้งแรกที่สาเหตุเกิดขึ้นจากมัน......


ริมฝีปากบดขยี้ลงไปอย่างรุนแรง  เขาจูบมันนานเนิ่น  แต่การจูบของเขามันรุนแรงจนอีกฝ่ายรู้สึกทั้งเจ็บ  ทั้งอึดอัดหายใจไม่ออก  น้ำตาของพี่ชายไหลซึม  กว่าที่มันจะมีสติพอที่จะกัดลิ้นของเขา  เขาก็สูบพลังชีวิตของมันจนเต็มอิ่ม  เขาเห็นน้ำตาของมันกำลังไหลพรั่งพรู  แต่ก็ยังไม่มากพอที่จะทำให้เขาหยุด.....


ยิ่งรับรู้ถึงรสชาติเค็มปร่าปะแล่ม  ผสมกลิ่นคาวของเลือด  เบนซินก็ยิ่งบ้าคลั่ง  ซอกคอขาว ๆ ถูกฟัด  หัวไหล่ทั้งสองข้างถูกบีบเค้น  แผ่นอกถูกขบกัดอย่างมันเขี้ยว  เสื้อผ้าถูกฉีกกระชากจนขาด  กลิ่นกายอันแสนคุ้นเคยนั้นเข้มข้นทวีขึ้นในความรู้สึก  กลิ่นหอมอ่อน ๆ ที่ทำให้เขาคลั่งทุกครั้ง  ตอนนี้เขาได้สูดดมกลิ่นนั้นเข้าไปจนเต็มปอด.....


กลิ่นกายของพี่  ยิ่งได้สูดเข้าไปลึก ๆ ความต้องการที่ถูกกดเอาไว้ก็ยิ่งระเบิดออกมาเป็นทวีคูณ  พี่ชายเริ่มดิ้นและต่อสู้แล้ว  แต่ทว่าร่างของอีกฝ่ายถูกทำให้ลงไปกองกับพื้นอย่างไม่เป็นท่า  เขารู้ดีว่าเขาทำมันเจ็บ  พอ ๆกับที่มันรู้ว่า.....






มันไม่เคยสู้แรงของเขาได้เลยสักครั้ง!!!!






และตอนนี้เบนซินก็กำลังจัดการกับกางเกงของมัน......มือของมันขืนดึงสุดชีวิต......ปกป้องปราการสองด่านสุดท้าย.....





“ฮึก.....หยุดสิวะ.....พอได้แล้ว.....ฮึก......นายจะทำแบบนี้เพื่ออะไร......เพื่ออะไร!!!!!”
.
.
.
.
.
.
.
.
“พ่อกับแม่เราไปสัมมนา....อีกหลายวันกว่าจะกลับมา.....นายแน่ใจนะว่าจะมานอนค้างเป็นเพื่อนเรา”  ไอ้ตัวเล็กถามเขาอย่างไม่แน่ใจนัก  ตอนนี้เขาอยู่หน้าบ้านของเป๋า  บนบ่าของเขามีกระเป๋าเป้ที่ข้างในมีสัมภาระสำหรับสองสามวันพาดอยู่  กลายเป็นเขาเองที่ต้องระเห็จออกมา  เพราะทนความอึดอัดไม่ไหว
“แน่ใจสิ.....ก็เราเป็นแฟนกันแล้วไม่ใช่เหรอ....จะปล่อยให้แฟนอยู่บ้านคนเดียวได้ไง”
“แหม่....เราไม่กลัวหรอกเบนนนนนนน”
“เหรอ.....ใครจะไปรู้  อาจจะมีไอ้โรคจิตสาม....สี่.....ห้าก็ได้  ไม่กลัวใช่มั้ย....งั้นกลับนะ”
“โหยยยย.....พูดขนาดนี้  เราคงยอมให้นายกลับหรอกนะ”


เบนซินก้าวเท้าเข้ามาในบ้านหลังที่เขาคุ้นเคย  ยิ่งความสัมพันธ์ระหว่างเขากับพี่ชายแย่ลงเท่าไหร่  ความสัมพันธ์ของเขากับคนตัวเล็กเจ้าของบ้านก็ยิ่งแนบแน่นมากขึ้น  เขาเริ่มชินกับสายตาคนรอบข้างที่มองมาแล้ว  บางครั้งเขาก็รู้สึกว่าสายตาพวกนั้นเต็มไปด้วยความชื่นชมแกมอิจฉามากกว่า  เขาเองก็หน้าตาไม่ได้เลวร้าย  ส่วนอีกฝ่ายก็น่ารักน่าเอ็นดู  พวกเขาออกไปเที่ยวกันบ่อย  เพราะเขาไม่อยากกลับไปพบความอึมครึมที่ห้อง....


ห้องที่เขาเคยอยู่อย่างมีความสุข  แต่ตอนนี้มันไม่เหมือนเดิมอีกแล้ว  ทำไมนะ....ทำไมพี่ชายถึงไม่ยอมเข้าใจอะไร ๆง่ายอย่างที่เขาคิด  เขาไม่เคยคิดเลย  ว่าพี่ชายจะฝังใจกับรักครั้งแรกแบบนี้  ใช่....รักครั้งแรก  เขากล้าเรียกได้เต็มปาก  เพราะเป๋าเป็นคนแรกที่ทำให้คนที่เอาแต่เล่นไปวัน ๆ อย่างพี่ชายของเขาเปลี่ยนไปมากมายขนาดนี้


“ขึ้นไปนั่งเล่นบนห้องเราก็ได้นะเบน”


อีกฝ่ายเอ่ยชวนเขาด้วยเสียงเบาหวิว  ลางสังหรณ์ในตัวชายหนุ่มบ่งบอกว่าคืนนี้....จะต้องมี Something Wrong เกิดขึ้น.....เอาเถอะ  ไม่ใช่เรื่องแปลกอะไรนี่  ก็แค่เซ็กส์เท่านั้น  เขาเองก็พอจะมีประสบการณ์มาบ้างหรอก  เคยนอนกับผู้หญิงมาก็ไม่ใช่น้อย....แต่กับผู้ชายด้วยกัน.....


มันก็ไม่ได้ยากเย็นอะไรหรอกน่า!!!!


“ไม่หิวเนอะเบน.....เพิ่งกินกันมานี่”
“เอ่อ.....ไม่รู้สิ....เราตัวโตนะเป๋า....ดึก ๆก็คงจะหิวมั้ง”
“ไม่มีอะไรให้กินนะ....”
“คงต้องโทรสั่งพิซซ่าแล้วล่ะ”
“หึหึ”


ไอ้ตัวเล็กหัวเราะแปลก ๆ ก่อนจะถอดเสื้อผ้าของตนออก  เบนซินกลืนน้ำลายเอื้อก  นอกจากไอ้มนุษย์เห็ดที่ห้องแล้ว  สาบานได้เลยว่าไม่มีอะไรที่จะกระตุ้นอารมณ์ได้มากไปกว่านี้อีกแล้ว....

เขาคงจะเป็นพวกชอบกินเด็กกระมัง.....พอได้เห็นหุ่นแบบเด็กประถม....บวกกลิ่นหอมอ่อนๆในอีกเวอร์ชั่นหนึ่งแล้ว  ความเป็นชายของเขาก็ผงาดง้ำจนเจ็บระบม

อีกฝ่ายจ้องเขาตาแป๋ว....ให้ตายเถอะ....คน ๆนี้ก็เจ้าเล่ห์น้อยเสียเมื่อไหร่  แววตาวิบวับแบบนั้นทำเอาเขาขนลุกซู่

“กินเราก็ได้นะเบน...”
“เย้ย”
“ฮ่าฮ่าฮ่า.....ก็ดูนายจ้องเราดิ.....เห็นเรือนร่างของเราแล้วอดใจไม่ไหวอ่าดิ๊”
“ยั่วกันเหรอเป๋า....ระวังเหอะ....โดนกินขึ้นมาจะร้องไม่ออก”
“กินแล้วไม่ปล่อยไปง่าย ๆ ต้องรับผิดชอบ  พาพ่อแม่มาสู่ขอเค้าด้วยนาเบน”


เป๋าไม่ได้พูดเล่น.....เขาไม่ใช่เด็กหนุ่มร่างบางผู้ไร้เดียงสาอย่างที่ใคร ๆ คิด.....เขาไม่ได้เล่นสกปรก.....หรือตั้งใจจะยั่วอีกฝ่าย  เขาคิดว่าหากอีกคนหนึ่งแข็งแรงพอ  เรื่องแบบนั้นก็จะไม่มีวันเกิด  ของแบบนี้มันตบมือข้างเดียวไม่ได้......






แต่ถ้าอะไรมันจะเกิดขึ้น....ขอให้รู้เอาไว้ว่าเขาเต็มใจตกเป็นของผู้ชายคนนี้  เป๋าอยากให้เบนซินเป็นคนแรก  ถึงแม้ว่าความสัมพันธ์ของพวกเขาจะไม่มั่นคง  พวกเขาอาจจะคบกันไม่รอด  หรืออาจจะต้องเลิกรากันไปสักวันหนึ่ง  แต่เป๋าจะไม่มีวันเสียใจที่เลือกแบบนี้.....






ขอแค่ครั้งหนึ่ง.....กับคนที่ใช่.....แค่ครั้งเดียวในชีวิตเท่านั้น



“เบน......เราพูดจริง ๆนะ......ถ้านายไม่รังเกียจ.....เราอยากมีเซ็กส์กับนาย”
“เป๋า........”
.
.
.
.
.
.
.
“เย้ยยยยยยยยยยยยยยย”


ตกดึกคืนนั้น  ชายหนุ่มตั้งใจจะขนเอาขยะถุงใหญ่ที่อยู่ในครัวออกมาทิ้งแทนพวกสาว ๆ  เขาเป็นผู้ชายเพียงคนเดียว  ถึงจะไม่ค่อยได้เรื่องได้ราวเท่าไหร่  แต่ก็มีหน้าที่ปกป้องดูแลมนุษย์ผู้หญิงอีกสามชีวิตในบ้าน  ทุกวันนี้งานในบ้านส่วนใหญ่  ถูกโอนย้ายมาเป็นหน้าที่ของเขาเสียเกือบหมด  หน้าที่ขนขยะออกไปทิ้งก็คงจะต้องตกเป็นของเขาอย่างไม่ต้องสงสัย  อีกไม่นานหรอก....


จังหวะที่จะเปิดประตูรั้วหน้าบ้าน  เขาก็ต้องตกใจเมื่อเห็นเงาตะคุ่ม  กำลังทำลับ ๆ ล่อ ๆ  อยู่ข้างนอก  ตอนนั้นยังไม่ค่อยดึกเท่าไหร่  แต่บ้านอื่น ๆ ซึ่งเป็นรั้วรอบขอบชิดอยู่แล้วนั้น  จึงไม่มีใครอื่นออกมาเผ่นผ่านกันในยามวิกาลเช่นนี้  เว้นเสียแต่....




ผี.......




หรือว่าขโมย....




หรือ......



ฆาตกรต่อเนื่อง.....นึกแล้วขนลุกซู่  เพราะตัวเองก็เพิ่งจะต่อกรกับคนพวกนี้มาหมาด ๆ ผลคือนอนเดี้ยงอยู่เป็นเดือน  เพิ่งจะออกมาได้ไม่เท่าไหร่  เขายังไม่พร้อมจะกลับเข้าไปอีกครั้ง  ไม่ว่าจะในสภาพไหนก็ตามที


“เปิดให้เข้าไปหน่อยได้มั้ย”
“ใครน่ะ”
“เราเอง”
“อ้าว.....นาย......ทำไมแต่งตัวแบบนี้ล่ะ.....”
“อากาศมันหนาวน่ะ......”


หนึ่งจำเสียงกวนโอ้ยแบบนั้นได้ดี  วันนี้ไอ้เด็กหัวดื้อมันบุกมาถึงบ้านของเขา  แถมยังแต่งตัวมิดชิด  สวมเสื้อคลุมสีดำแบบมีฮู้ด  บวกด้วยแว่นดำและผ้าปิดจมูกอีกต่างหาก  มันเดินไปทิ้งขยะเป็นเพื่อนเขา  ก่อนจะเดินตามเขาต้อยๆ เข้ามาในบ้าน.....แล้วเดี๋ยวคอยดูเถิด  ลองสาว ๆ ได้เห็นไอ้หมอนี่ล่ะก็....






บ้านแตกแน่ ๆ
.
.
.
.
.
.
“กรี๊ดดดดดดดดดด......อีหนึ่ง.....แกพาผู้ชายเข้าบ้านด้วยเหรอยะ....นังโม่นั่งค่ะนั่ง”
“หนูโม่ไปไงมาไงจ๊ะ.....แหม.....แต่งตัวซะเท่ห์เชียว.....ยังกะเด็กฮิปฮอป”
“ทานข้าวมารึยังลูก.....ตาหนึ่งหาอะไรให้น้องทานสิจ๊ะ....ไปอุ่นแกงเลียงไปลูกไป.....หนูโม่ทานแกงเลียงได้มั้ยจ๊ะ”


ไอ้เห็ดถูกสาว ๆ รุมซักไซ้จนหัวหมุน  ทั้งสามสาวต่างก็ชวนคุยแบบไม่เปิดช่องว่าง  ผมทรงใหม่ทำให้ทุกคนกรี๊ดกร๊าดกันมากกว่าเดิม  ตอนนี้หนึ่งรู้สึกเหมือนเป็นหมาหัวเน่า  ถูกไอ้เด็กนรกแย่งความรักจากสาว ๆในบ้านไปจนสิ้น


ไม่อยากทนอยู่ในห้องแบบนั้นได้อีกแล้ว  กับน้องชายที่มองหน้ากันไม่ติด  โอโม่ไม่ได้ไร้เดียงสา  ถึงขนาดที่จะไม่เข้าใจในสิ่งที่เกิดขึ้น  ไม่ใช่แค่การแกล้งกันหรือเอาคืนแบบแรง ๆ สิ่งที่เบนซินทำมันมีนัยยะมากกว่านั้น  เขาเองก็รู้สึกได้ตั้งแต่ตอนที่อีกฝ่ายพยายามจะเข้ามาอาบน้ำพร้อมกับเขาแล้ว  แต่เขาเลือกที่จะไม่คิด  ตอนนั้นเองเป๋าก็กำลังถูกพวกโรคจิตรังควาญอยู่ด้วย.....


พี่น้องไม่จูบกันแบบนั้น.....
พี่น้องไม่ฉีกกระชากเสื้อผ้ากัน......
ไม่สร้างร่องรอยน่าละอายแบบนั้นบนร่างกายของอีกฝ่าย......
ไม่พยายามที่จะ......


คิดว่าจะถูกชกซักหมัด....ถูกด่าว่าด้วยถ้อยคำรุนแรง.....แต่น้องกับเอาคืนด้วยเรื่องแบบนั้น  ร้องไห้จนเหนื่อย....ร้องจนแทบขาดใจ  กว่าอีกฝ่ายจะยอมหยุด  มือของเขาดึงรั้งกางเกงของตน  ไม่ให้อีกฝ่ายพรากมันไป  พยายามกระเสือกกระสนคลานไปขดตัวที่ผนังห้อง  จ้องมองอีกฝ่ายด้วยน้ำตานองหน้า....


เบนซินแรงเยอะ  ขนาดทั้งเตะถีบ....ชกหน้าน้องเต็มแรง....แต่น้องก็ยังไม่ยอมหยุด  สุดท้ายคงมีอะไรดลใจให้น้องหยุด  หากว่าเรื่องราวมันเลยเถิดกว่านี้  เขาเองก็ไม่รู้จะทำยังไง  จะบอกพ่อกับแม่ก็คงไม่ได้



กลัวน้องเกินกว่าจะกลับไปอยู่ด้วยกัน....










ทนอยู่กับคน ๆ นี้ไม่ได้อีกแล้ว
.
.
.
.
.
.
To be con


คนอ่านอย่าเกลียดเป๋าเลยนะ....เป๋าก็แค่ต่อสู้เพื่อความรักของตนก็แค่นั้นเอง  เรื่องนี้มีแต่คนเห็นแก่ตัว....ขนาดเบนซินที่อ้างว่าทำเพื่อพี่....แต่สุดท้ายก็เลือกที่จะไปเห็นแก่ตัวกับเป๋า  ดีใจที่คนอ่านอิน  ถึงจะโดนตำหนิไปบ้าง  แต่เราก็ยิ้มอย่างมีความสุข  ขอบคุณที่ยังมีคนอ่านอยู่  มีคนเม้นท์  มีคนตามทวง  ดีใจจนบอกไม่ถูก  พยายามจะมาต่อให้บ่อย  และไม่เว้นช่วงนาน  แต่บางทีมันตัน ๆ ก็ยังไม่อยากจะเค้น  กลัวเรื่องเพี้ยน.....ออกทะเล


มีคนเชียร์หลายทางมาก แต่คนแต่งขอแต่งตามใจตัวเองนะคะ  เพราะฉะนั้นถ้าเรื่องออกไปทางไหน  นั่นเป็นเรื่องบังเอิญ  หากเป็นสิ่งที่ใจตรงกันกับบางกลุ่ม  คนแต่งไม่ได้ลำเอียงหรือเลือกสปอยล์ทางไหนเป็นพิเศษจ้า

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน บทที่ 22 เบนซินเป็นของปั๊กเป๋า (19/01/2013)
เริ่มหัวข้อโดย: nunnan ที่ 19-01-2013 21:15:31

เบนนายพลาดสะแล้ววว :beat: :beat:

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน บทที่ 22 เบนซินเป็นของปั๊กเป๋า (19/01/2013)
เริ่มหัวข้อโดย: flawless ที่ 19-01-2013 21:45:51

สงสารน้องโม่น้อยอ่า...ตอนเบนซินกระทำแบบนั้นคงกลัวจะแย่เลยสิ
ก็ยังคงสติล ไม่ชอบเบน เป่า ไม่ชอบเมะหน่วงๆ เคะแบ๊วๆ ฮาๆ
แต่จะให้โม่น้อยมันไปกิ๊กกะพี่หนึ่งก็กระไรอยู่ เพราะดีเกินก็ไม่ชอบอีก
(แล้วเมิงชอบอะไร???) เอาค่ะรออ่าน รอลุ้นกันต่อไป
อยากรู้ว่าพี่น้องคู่นี้จะคืนดีกันอย่างไร  ชีวิตรักเบนเป่า จะราบรื่นไปตลอดหรือไม่
ต้องติดตามกันต่อปายยย...

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน บทที่ 22 เบนซินเป็นของปั๊กเป๋า (19/01/2013)
เริ่มหัวข้อโดย: nightsza ที่ 19-01-2013 21:53:02

น่าสงสารเห็ดอ่ะ เบนคงเก็บกดมานานสินะ หึๆ

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน บทที่ 22 เบนซินเป็นของปั๊กเป๋า (19/01/2013)
เริ่มหัวข้อโดย: thisispom ที่ 19-01-2013 22:17:34

สงสารน้องเห็ด T_T

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน บทที่ 22 เบนซินเป็นของปั๊กเป๋า (19/01/2013)
เริ่มหัวข้อโดย: คนโง่ ที่ 19-01-2013 22:23:49

โอโม่!!!! :sad4:

แงๆ น่าสงสาร พี่หนึ่งรักโม่แทนนะ ฮือๆ

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน บทที่ 22 เบนซินเป็นของปั๊กเป๋า (19/01/2013)
เริ่มหัวข้อโดย: muiko ที่ 19-01-2013 22:37:41

สงสารเห็ดอ่ะ

เบนทุเรศจริงๆ ตกลงคบเป๋าไปแล้วมาทำแบบนี้กะเห็ดได้ไง
ไปเลิกกะเป๋ามาก่อนดิ :laugh:

หรือถ้าไม่ จะไปตายที่ไหน หรือจะไปมีอะไรกะเป๋าก็ไปเลยไป
แต่ถ้ามีอะไรกะเป๋าแล้ว อย่ากลับมาทำให้โอโม่เสียใจอีกนะ :fire:

เชียร์เห็ดกับพี่หนึ่งอ่ะ พี่หนึ่งคนดีอ่ะ
อยากให้มาชอบกันจัง

เป๋าก็ดูร้ายลึกเกิน เห็ดเลิกชอบได้เเล้ว
ให้คนเหตุผลเยอะอย่างเบนซิลไป ร้ายพอกัน  :z6:

รอตอนต่อไปค่ะ :pig4:

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน บทที่ 22 เบนซินเป็นของปั๊กเป๋า (19/01/2013)
เริ่มหัวข้อโดย: gngane ที่ 19-01-2013 22:39:44

เกลียทุกหมดทุกคน!!! :a14: :a14:


ยกเว้นนักเขียนเห็ดเเละครอบครัวพี่หนึ่งเกลียดมันหมดทุกคนนั้นละะที่เหลือ


เรากำลังเดาใจว่าพี่นนักเขียนจะเขียนให้เบนกะเป่าได้กัน คนอ่านทำใจจะไม่ไหวจริงนะะ

ไม่เข้าใจเบนซินชอบเป่าจะมาอะไรกับเห็ดอย่ามาบอกว่าช่วยสิ่

เกลียดๆๆๆๆ

มาต่ออไวๆนะคะอยากรู้ตอนต่อไปถึงอาจจะใจสลายก็เถอะ เห้อออออออออ

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน บทที่ 22 เบนซินเป็นของปั๊กเป๋า (19/01/2013)
เริ่มหัวข้อโดย: veeva ที่ 19-01-2013 22:42:36

แง่ง ไหนว่าใสๆ แบ๊วๆ ไงคะคนเขียน

อ่านไปอ่านมามันก็เข้าข่ายโหมดดาร์กเหมือนไอ้แฝดเรื่องก่อนอีกแล้ว  :z3:

อ่านแล้ว หน่วงๆ มึนๆ อึนๆ ชอบกล  เมื่อไหร่มันจะผ่านช่วงนี้ไปสักที  :เฮ้อ:

ขอเป็นกระโดดข้ามไปรักกันแฮปปี้ดี๊ด้าเลยได้มะ มาม่าหนักไปมันไม่ดีแค่นี้ก็อืดทองจะแย่อยู่แล้ว

****อันนี้แฟนฟิคให้มันหายเครียด****

“เบน......เราพูดจริง ๆนะ......ถ้านายไม่รังเกียจ.....เราอยากมีเซ็กส์กับนาย”
“เป๋า........เราไม่รังเกียจนายแต่....เราทำไมได้”
"ทำไมล่ะ ไหนเบนบอกให้โอกาสเรา"
"เราขอโทษ เรา.......มีคนที่ชอบอยู่แล้ว"
"ไม่เป็นไร เรารับได้" เป๋ารู้ดีอยู่แล้วว่าเบนไม่ได้ชอบเขา
"แต่เรารับตัวเองไม่อ่ะเป๋า ที่จะทรยศคนๆ นั้น" มันควรจะเป็นแบบนี้มาตั้งแต่แรก เขามัวหลงผิดอะไรอยู่ แล้วเขาก็เดินออกมา เขาจบเรื่องบ้าๆ ที่กลืนไม่เข้าคายไม่ออกนี้ดีกว่าก่อนที่จะเข้าหน้าไอ้เห็ดไม่ติด สู้เอาเวลาไปวางแผนจับไอ้เห็ดปล้ำรวบหัวรวบหางกินกลางตลอดตัว

ปล. คนเขียนอย่าว่ากันนะ เขาอยากจิ้นเบนปล้ำไอ้เห็ดมากกว่าอ่ะ เกลียดไอ้เป๋า ชิชิ  :bye2:

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน บทที่ 22 เบนซินเป็นของปั๊กเป๋า (19/01/2013)
เริ่มหัวข้อโดย: railay ที่ 19-01-2013 22:57:11

 :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน บทที่ 22 เบนซินเป็นของปั๊กเป๋า (19/01/2013)
เริ่มหัวข้อโดย: ben ที่ 19-01-2013 22:59:36

เย้ยยยยยยยย ไม่เอานะๆ คนเขียนเค้าไม่ยอมน้ะ อย่าให้อิเปากะเบนซินได้กันสิ ไม่ยอมๆๆๆๆ
ถ้าจะได้กันล้ะก้อ ชิ งั้นต้องให้เท่ากัน ให้พี่หนึ่งได้กะเห้ดไปเลย จะได้เจ๊ากัน เชอะ เบนซิน เค้าไม่ปลื้มตัวแล้วน้ะ :m16:

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน บทที่ 22 เบนซินเป็นของปั๊กเป๋า (19/01/2013)
เริ่มหัวข้อโดย: Takarajung_TK ที่ 19-01-2013 23:04:21

เชียร์หนึ่งโอโม่ :กอด1:

ไม่ชอบเบนเป๋า :fire:

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน บทที่ 22 เบนซินเป็นของปั๊กเป๋า (19/01/2013)
เริ่มหัวข้อโดย: Tassanee ที่ 19-01-2013 23:08:28

โอววววววววววววววววว  เห็ดที่ร๊ากกกกกกกกกก
.
.
.
.
.

ขวัญเอ๊ย...ขวัญมานะลูก


มาม่ะ มาให้แม่กอดปลอบขวัญ

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน บทที่ 22 เบนซินเป็นของปั๊กเป๋า (19/01/2013)
เริ่มหัวข้อโดย: ice_spok ที่ 20-01-2013 00:32:21

สงสารโม่ๆ

กลับไปนอนกอดกันนนะ

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน บทที่ 22 เบนซินเป็นของปั๊กเป๋า (19/01/2013)
เริ่มหัวข้อโดย: ชัดเจนกาบ ที่ 20-01-2013 00:59:35

ใช่ผมก็ว่าคนเขียนจะให้ไอ้เชี้ยเบนเสียบไอ้เป๋าแน่ๆถ้าจะให้เบนกับมารักเห็ดนะ ผมคงหยุดอ่านอะ เห็ดยังซิ่งอยู่ผมไม่อยากให้เห็ดเสียให้คนไม่ดีอย่าเบน คนแบบไอ้เหี้ยเบนไม่เหมาะกับเห็ดสักนิดเดียว ขอบอกอ่านตอนนี้ใจสั่นแรงมาก เบนกะเป๋าได้เสียกันจริงผมคงเสียความรู้สึกกับเรื่องนี้มากดูเบนมันชอบเป๋ามาก90% ได้มั้งจิตใต้สำนึกมันหายไปแล้ว สู้ให้เห็ดคู่พี่หนึ่งไม่ก็คนใหม่มันจะได้แฟๆไง แต่ก็ทำใจไม่ได้อยู่ดี อีกอย่างขอให้เห็ดกับมาสดใสและเป็นคนใหม่ เอาให้ไอ้เบนมันคลั่งตายไปเลย เอาให้ไอ้เหี้ยเบนมันเจ็บปวดมากกว่าเห็ดร้อยเท่าพันเท่า เฮ้ฮกูอยากฆ่ามัน

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน บทที่ 22 เบนซินเป็นของปั๊กเป๋า (19/01/2013)
เริ่มหัวข้อโดย: Zalzah_iP ที่ 20-01-2013 01:42:02

อ้างจาก: ชัดเจนกาบ ที่ 20-01-2013 00:59:35  

ใช่ผมก็ว่าคนเขียนจะให้ไอ้เชี้ยเบนเสียบไอ้เป๋าแน่ๆถ้าจะให้เบนกับมารักเห็ดนะ ผมคงหยุดอ่านอะ เห็ดยังซิ่งอยู่ผมไม่อยากให้เห็ดเสียให้คนไม่ดีอย่าเบน คนแบบไอ้เหี้ยเบนไม่เหมาะกับเห็ดสักนิดเดียว ขอบอกอ่านตอนนี้ใจสั่นแรงมาก เบนกะเป๋าได้เสียกันจริงผมคงเสียความรู้สึกกับเรื่องนี้มากดูเบนมันชอบเป๋ามาก90% ได้มั้งจิตใต้สำนึกมันหายไปแล้ว สู้ให้เห็ดคู่พี่หนึ่งไม่ก็คนใหม่มันจะได้แฟๆไง แต่ก็ทำใจไม่ได้อยู่ดี อีกอย่างขอให้เห็ดกับมาสดใสและเป็นคนใหม่ เอาให้ไอ้เบนมันคลั่งตายไปเลย เอาให้ไอ้เหี้ยเบนมันเจ็บปวดมากกว่าเห็ดร้อยเท่าพันเท่า เฮ้ฮกูอยากฆ่ามัน

^
^
^
^
^
^
^
^
^
^

ชอบ คห. นี้
คุณดูอินกับนิยายดีจัง 5555
กดบวกไปแล้วด้วย
คิดก็คล้ายๆ กันอยู่หรอก
แต่ที่บวกให้เพราะคอมเม้นได้ใจ้มาก
โดยเฉพาะประโยคสุดท้าย
"กูอยากฆ่ามัน"
5555555



ส่วนตัวเรานะคะ ไม่ได้เกลียดเป๋า
กลับเข้าใจดี เพราะคนเราย่อมต้องทำเพื่อตัวเองมากกว่า
และต้องเลือกคนที่เรารัก
อีกอย่างเหมือนเป๋าจะไม่รู้นะว่าเบนชอบเห็ด(มั้ง)
ส่วนเบน อืมมม เราคิดว่าเบนชอบเห็ด
แต่ก็ถูกใจเป๋าไม่น้อย หรืออาจจะหวั่นไหว...
เหมือนกับทำเห็ดไม่ได้ เลยเหลือเป๋าเป็นตัวเลือกอีกตัว
ที่ทำให้ใจสั่นได้คล้ายๆ เห็ด

แต่ก็คิดคล้านๆ คห. ที่อ้างมานะคะ
ว่าถ้าคนเขียนเขียนให้เบนได้กับเป๋า
เราก็ขอเชียร์ให้เห็ดรักกับพี่หนึ่งมากกว่า
ถ้าสองคนนี้นเข้ากันได้ คงเป็นอะไรที่ลงตัว
เนื่องจากครอบครัวหนึ่งคงฟินตาย (ฮา)
แล้วก็จะได้แฟร์กันทั้งสองฝ่ายด้วย
ทั้งเบนและเห็ด
ให้มันเจ็บเหมือนๆ กัน เห็ดเคยโดนมาแล้ว ทีนี้ถึงตาเบนมั่ง
(เรามันโรคจิต ชอบเห็นคนทะเลาะกัน55555)
หรือถ้าคนเขียนจะเขียนให้เบนได้กับเป๋าแล้วกลับมารักเห็ด
ก็ได้นะ แต่ก่อนรักกันขอให้เบนมันเจ็บโคตรๆ ก็
ไม่งั้นไม่แฟร์ที่เห็ดต้องเจ็บอยู่ฝ่ายเดียว
แต่ถ้าคนเขียนเขียนให้เบนมันสำนึกได้ว่าตัวเองทำผิด
แล้วกลับมาง้อเห็ด...
ก็ขอให้มันเจ็บโคตรๆ เช่นกัน

สรุป ทำยังไงก็ได้ให้เบนมันเจ็บ = =

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน บทที่ 22 เบนซินเป็นของปั๊กเป๋า (19/01/2013)
เริ่มหัวข้อโดย: PEAK ที่ 20-01-2013 09:07:43

อ้าว!!   ทำไมเบน เป่า มันง่ายอย่างนี้หว่า??

แล้วคู่ในความคิดผมจะเป็นไปได้ไหมล่ะนี่

เป็นกำลังใจ + ขอบคุณ นะครับ  o13

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน บทที่ 22 เบนซินเป็นของปั๊กเป๋า (19/01/2013)
เริ่มหัวข้อโดย: iammz ที่ 20-01-2013 10:33:33

เราอยู่ข้างเห็ดนะ

เห็ดสู้ ๆ

+++++++++++

+1 ขอบคุณค่ะ

 :L2:

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน บทที่ 22 เบนซินเป็นของปั๊กเป๋า (19/01/2013)
เริ่มหัวข้อโดย: tonkhaw ที่ 20-01-2013 11:19:42

เฮ้ยยยย เบนกับเป๋า ซั่มกันเเล้วจริงๆหรอ

เป็นเรื่องที่ช็อคมาก เพราะคิดมาตลอดว่าหากเบนกับเป๋ามันมีสัมพันธ์ลึกซึ้งกันเมื่อไร

ขอจะลาจากเรื่องนี้ เขารับไม่ด้ายยยยยยยยยยยยยยยยยย

ฮืออออออออออออ

เเล้วอย่ากลับไปหาโอโม่นะ เพราะมันจะไร้เหตุผลมากหากว่าจะกลับไป ชิ ลาก่อน โอโม่ หวังว่าโอโม่จะเจอกับคนที่ดีเเละพอดี

เลิกเพ้อได้เเล้ว ฟอ้วววววววววววว

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน บทที่ 22 เบนซินเป็นของปั๊กเป๋า (19/01/2013)
เริ่มหัวข้อโดย: mutyamania ที่ 20-01-2013 11:43:35

ย๊างงงงง....ยังไม่ซั่มกันนะคะคนอ่านขา

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน บทที่ 22 เบนซินเป็นของปั๊กเป๋า (19/01/2013)
เริ่มหัวข้อโดย: bebe ที่ 20-01-2013 18:37:01

สงสารทั้งสองคนเลย

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน ตอนคั่นคลายเส้น...โถอีเต้!!!! (19/01/2013)
เริ่มหัวข้อโดย: mutyamania ที่ 23-01-2013 01:08:34

เอาตอนสั้นไปอ่านคลายเครียดก่อนนะทูนหัวขา.....



ตอนคั่นคลายเส้น.....โถอีเต้!!!!!



‘อา......พอแล้ว......พอที’
‘ซี๊ดดดดดด.....อีหู้.....มึง......ตอดชะมัดเลย’
‘เสียว.....อีขันที.....แม่งงงง....อา......ไม่ไหวแล้ว’
‘สุดยอดไปเลย....รู้งี้รุกตั้งนานแล้ว....อร๊ายยยยย....อ่าห์’



ฉิบหาย.....ตุ๊ดฝันเปียก



ภาพเหตุการณ์วันนั้นยังคงตามมาหลอกหลอนกะเทยสาวหน้าหล่อตี๋อินเทรนด์  วันมหาวิปโยคที่ถูกพี่น้องโรคจิตจับตัวไปขังในห้องแคบ ๆ ใส่ยาปลุกเซ็กส์ละลายลงในน้ำดื่ม


พยายามจะลืมให้ได้  ดังที่รับปากเอาไว้กับเพื่อนตี๋อวบร่วมชะตากรรม  เรื่องระหว่างเรานั้นเป็นเพราะเหตุการณ์บังคับ  เป็นอะไรที่สุดวิสัย  ไม่ทำก็ตายสถานเดียว  เรื่องนี้ไม่มีใครรู้นอกจากพวกเขา  กับพวกมันที่กลายเป็นผีลงหลุมไปแล้ว....


‘กูไม่โกรธมึง....ขอแค่ลืม ๆ มันไปซะ’
‘เออ....มันก็ไม่ใช่เรื่องน่าจำนักหรอกย่ะ’
‘รับปากกับกูนะ....เพื่อนกันเหมือนเดิม’
‘อื่อ’



ในฝันฮ่องเต้รู้สึกไม่เป็นตัวเองเอาซะเลย  ทั้งที่ชีวิตจริงออกจะเปิดเผย  พ่อแม่ก็รู้  แม่รับได้  ส่วนพ่อก็ทำเป็นเอาหูไปนาเอาตาไปไร่ตามประสา  แต่ในฝันเขาเหมือนอีแอบที่จะแมนก็ไม่ใช่  จะสาวก็ไม่เชิง



ที่สำคัญฝันบ้า ๆ นั่นทำเอาแข็งขึงทุกครั้งที่นึกถึง  เช้านี้แตกไปหนึ่งน้ำ  แต่ลูกสาวอันเขื่องก็ยังไม่ยอมสงบ  เคารพธงชาติขนานกับแกนโลก  ยิ่งเอามือไปโดนก็ยิ่งรู้สึก.....



มีอารมณ์....



ไอ้ตี๋บ้านั่นจะขาวไปไหน....ผิวเนียนนุ่มเหมือนเด็ก  จับตรงไหนก็น่าขยำ  หน้าตากวนโอ๊ย  แต่ก็น่ารักดี  นิสัยเหี้ยไปหน่อย  ก็ยังไงล่ะ....ก็มันผู้ชายอ่ะ



ก๊อก....ก๊อก.....ก๊อก



ตายยากจริงนะมึง



“มีอะไรมาถึงนี่”
“มึงเป็นเหี้ยอะไรไม่ยอมเข้าเรียน....โดนนิโกรเปิดซิงจนตูดโบ๋ขาถ่างรึไง”
“อีสัด!!!!”


กวนโอ๊ยไม่เปลี่ยน  แต่ดูก็รู้แล้วว่าเป็นห่วงกัน  ตี๋อ้วนเดินเข้ามาพร้อมอาหารมื้อเที่ยง....ฮ่าฮ่า....ตอนนี้มันก็ไม่เช้าเท่าไหร่หรอกนะ  เหลือบดูนาฬิกาบนผนังก็สิบโมงเห็นจะได้


“ห่วงงานเว้ย....ห่วงมึงด้วยนิดนึง....เพื่อนกันนิ”
“ย่ะ”
“ใจรักทางนี้ก็เลิกเล่นกล้ามดีกว่ามั้งอีห่า....แม่ม....กล้ามใหญ่ไปไหน....ตุ๊ดเหี้ยอะไรนอนถอดเสื้อ.....อุจาด....จะเอาไงก็เอาซักทาง  แต่งหญิงไปเลยไป๊”
“พาลอะไรของมึงเนี๊ยะ”
“ขวางหูขวางตาจริง”
“เออ....ใส่เสื้อก็ได้วะ”


บางครั้งมันก็น่าโมโห  นิสัยไอ้เห็ดที่ว่าเสีย  ยังต้องยอมไอ้หมอนี่  ทั้งเสียงดังโผงผาง  ไร้ซึ่งมารยาท  แต่หน้านิ่งได้อีก....หวั่นไหวก็ตรงหน้านิ่ง ๆ นี่ล่ะ  ถ้าสูงซักนิด  หุ่นโอกว่านี้หน่อย  อาจจะขอจับทำสามีซะให้รู้แล้วรู้รอด.....


“แล้วเป็นไงล่ะ.....อิ่มมั้ย....”
“อะไรมึ๊ง”
“นมไง”
“กูโม้.....ไม่มีหรอก....เซ็กส์มงเซ๊กส์หมู่  หน้าอย่างกูใครจะมาเซ็กส์.....มีนัดอ่ะจริง  แต่เป็นผู้หญิงบ้าน ๆ แถมแม่มเสือกชวนกูทำขายตรง  เซ็งเลย.....แล้วมึงอ่ะ....เป็นไง.....นิโกร....แม่มเล่นของนอก.....ลีลาเด็ดมั้ยล่ะ”
“เด็ดสิยะ....ถึงได้จับไข้สามวันนี่ไง....”
“ตูดมึงหุบรึยังวะตอนนี้....ว๊า....มีผัวคนไทยไม่ได้นะเนี่ย....ต้องนิโกรไปตลอดชีวิตแล้ว”
“ห่า.....ไม่ได้โดน.....พอดีเปลี่ยนใจน่ะ....ไม่อยากมีผัวตอนเรียน....ราคาตกหมด....แค่ไปกินข้าว  แล้วก็ติดหวัดจากมันเนี้ยะ....กูนะ....นึกว่าจะเป็นหวัดมรณะ...นึกในใจแม่งเอ๊ย.....เอาแล้วไง....แต่ตอนนี้หายแล้วมั้ง”
“ไข้หลอกหรือเปล่า.....อย่าเอามาติดกูนะเว้ย”
“เออ....ตาย ๆ ไปด้วยกันเลยป่ะ”


ไอ้ตี๋ยิ้มแฉ่ง....อาการฉุนเฉียวนั้นหายไปสิ้น  ผิดกับตอนแรก....เต้าหู้หงุดหงิด....จริง ๆนะ....รับไม่ได้หรอก.....เพื่อนของเขาไม่ได้เกิดมาเพื่อสิ่งนี้  เหมาะจะเป็นเกย์คิง...ไม่ก็ผู้ชาย....หรืออะไรล่ะ....เรียกไม่ถูก.....ควีนแบบไม่แสดงออกก็ยังดีอ่ะ....


ฮ่องเต้เองก็แอนตี้สาวเสียบ  ถึงขนาดไปป่วนบอร์ดเฉพาะกลุ่ม  ไปโพสท์ข้อความตามประสากะเทยหัวเกรียน  เข้าข่าย  หัวโปก  ไร้นม  อารมณ์ยังสับสน...



สาวเสียบแม่งกาก.....



มีทั้งนมมีทั้งหำ....เหี้ยแม่งตัวประหลาด....ผู้ชายที่ยอมมึงของเป็นพวกรสนิยมใฝ่ต่ำ....ไม่ก็ถูกหลอกมา...อี๋....โลวว์



ผลคือโดนแบนไอพีไปตามระเบียบ....เซ็ง



“อีเต้....”
“อะไรอีก....มาเนี่ยจะเอาอะไรจากชั้นยะ”
“กูแม่ม....ลืมเรื่องนั้นไม่ได้เลยว่ะ....อีกวางแม่ม.....แล้วแม่มเสือกไม่ใช่ผู้หญิงอีก  ชีวิตกูพีคมาก....พีคแบบกลับหัวเลย”
“ชั้นก็ลืมไม่ได้.....มันตามหลอนทุกคืน  หลับทีไรก็ฝันถึงแก....ฝันถึงตัวเอง....บ้าเอ๊ย....ยานรกนั่นแท้ ๆ มันไม่ใช่ตัวชั้นเลยสาบาน.....”
“กูกินน้ำนั่นเยอะกว่ามึง....”
“พูดงี้หมายความว่าไง”
“ไม่รู้สิ....กูสับสนเว้ย”
“บ้าจริง....อุตส่าห์จะไม่คิดแล้วนะ”



คนทั้งสองนั่งใกล้กัน....บนโซฟาตัวเดียวกัน  เต้าหู้ค่อย ๆเขยิบเข้าหาฮ่องเต้  อีกฝ่ายเองก็นั่งนิ่ง  ไม่ยอมขยับหนี....



“มึงสัญญาอีกเรื่องได้มั้ย...”
“ว่ามาสิ”
“ปิดเรื่องนี้เป็นความลับ”
“อื่อ”



หากสิ่งที่เกิดขึ้นในวันนั้นเป็นเพราะฤทธิ์ยา.....มันกำลังจะเกิดขึ้นอีกครั้ง







เพียงแต่ครั้งนี้สติสัมปชัญญะของทั้งคู่อยู่ในสภาวะปกติ












เนี่ยแหละปัญหาใหญ่
.
.
.
.
.
.
.
To be con


ตัดจบตอนด้วยความเท่ห์  อยากแต่งตอนหลัก  แต่นึกไม่ออก  มีพล็อตแล้ว  แต่แต่งไม่ใช้  สมองตัน  คิดคำไม่ออก  พอแต่งคู่นี้ลื่นเลย....ติดตาม....และเม้นท์ด้วยนะคะ  ถ้าอ่านแล้วชอบ

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน ตอนคั่นคลายเส้น...โถอีเต้!!!! (19/01/2013)
เริ่มหัวข้อโดย: Tassanee ที่ 23-01-2013 01:37:56

บอกได้คำเดียวว่า








ชอบค่ะ  รออ่าน  บางครั้งก็อ่านรอ  ....  หึหึหึ



ยังไงก็รอคู่หลักเหมือนเดิมค่ะ  สนุกดี 

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน ตอนคั่นคลายเส้น...โถอีเต้!!!! (19/01/2013)
เริ่มหัวข้อโดย: muiko ที่ 23-01-2013 02:31:48

ฮ่องเต้ จะได้หู้อีกแล้ว  :-[

คู่นี้น่ารักจัง

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน ตอนคั่นคลายเส้น...โถอีเต้!!!! (19/01/2013)
เริ่มหัวข้อโดย: daboo ที่ 23-01-2013 07:58:18

ไอ้เราอ่านตอนแรกก้คิดว่าเต้าหู้รุก   ก้ยังงง ว่ารุกแล้วมาร้องไห้ทำไม


ที่ไหนได้   ๕๕๕๕

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน ตอนคั่นคลายเส้น...โถอีเต้!!!! (19/01/2013)
เริ่มหัวข้อโดย: iammz ที่ 23-01-2013 07:59:11

คู่นี้ก็ชอบค่ะ ฮ่องเต้&เต้าหู้

เป็นคู่ที่น่าสนใจมาก :D

+1 ขอบคุณค่ะ

 :L2:

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน ตอนคั่นคลายเส้น...โถอีเต้!!!! (19/01/2013)
เริ่มหัวข้อโดย: flawless ที่ 23-01-2013 18:59:17

อะไรกันค๊าาา...อะไรกันคู่นี่???
ไหนบอกจะลืมไง แล้วไมมาสร้าง
สัมพันธ์สวาทอะไรกันอีกกก...
เอาคู่รองมาเบรคอารมณ์กันสักนิดก็ดีเนอะ

ขอบคุณสำหรับนิยายค่ะ ^ ^

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน ตอนคั่นคลายเส้น...โถอีเต้!!!! (19/01/2013)
เริ่มหัวข้อโดย: Zalzah_iP ที่ 23-01-2013 19:18:58

55555เราชอบคู่นี้ๆ น่ารักดี
แต่ก้อรอคู่เมนอยู่น้าาาา

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน ตอนคั่นคลายเส้น...โถอีเต้!!!! (19/01/2013)
เริ่มหัวข้อโดย: EARTHYSS :) ที่ 23-01-2013 21:01:37

เห็ดเมื่อไหร่จะรู้ใจตัวเองซักทีวะ หรือเรื่องนี้พล็อตมันคือเห็ดไม่ได้คู่กับเบน ?
เบนซินก็ทำให้เค้าเกลียดแล้วไงล่ะ สม อยากนัก ไปเอาเป๋าเลยไป ชิ

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน ตอนคั่นคลายเส้น...โถอีเต้!!!! (19/01/2013)
เริ่มหัวข้อโดย: mujika_keita ที่ 23-01-2013 21:03:49

เหมือนเราจะเริ่มชอบหนึ่งแล้วแฮะ คู่กับโอโม่น่าจะดี 555++
ส่วนเป๋าเราไม่ได้เกลียดเน้อ ก็คนมันรักอ่ะ อะไรที่ทำเพื่อเป็นการตอกย้ำความเชื่อมั่นก็ยอมหมดนิ
ส่วนเบนก็ไม่ผิดเน้อที่จะรักคนนึงแล้วอีกคนก็ชอบ เราว่าปกติมากๆในสันดารของคนเรา ทุกคนย่อมเห็นแก่ตัว
ไม่มีความรักอะไรที่บริสุทธิเท่าความรักของ พ่อ แม่ หรอก

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน ตอนคั่นคลายเส้น...โถอีเต้!!!! (19/01/2013)
เริ่มหัวข้อโดย: gngane ที่ 23-01-2013 22:20:09

นั้นละปัญหาใหญ่จริงๆด้วย

555555555555555555555555555555555555555555555555


ทำใจไม่ไหวถ้าตอนหลักมาหัวใจคนอ่านเริ่มกระตุก

มาต่อไวๆน้า

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน บทที่ 23 เบนซินไม่ใช่ของใคร (24/01/2013)
เริ่มหัวข้อโดย: mutyamania ที่ 24-01-2013 00:29:40

ตอนที่  23  เบนซินไม่ใช่ของใคร.....







ทำสิวะ....จะมัวรอรีอะไรอยู่ล่ะ.....ไอ้ทึ่มเอ๊ย!!!!!



“เบน......เราพูดจริง ๆนะ......ถ้านายไม่รังเกียจ.....เราอยากมีเซ็กส์กับนาย”
“เป๋า........”



เบนซินอยากแยกตัวออกมาจากร่างที่ซื่อบื้อนี้.....แล้วตบหัวตัวเองสักฉาด....ผ่านเรื่องอย่างว่ามาบ้างก็แล้ว  ถึงไม่มาก  แต่ก็ไม่ไก่อ่อน  แต่กับผู้ชายด้วยกันยังไม่เคยเลยสักครั้ง  ที่ทำกับหัวเห็ดไม่อยากนับ....อันนั้นเพราะความโกรธ  บวกอารมณ์ส่วนตัวบางอย่าง....ไม่รู้สิ...มันทำไปเองโดยสัญชาติญาณ....แต่นี่ไม่ใช่....มันต่างกัน!!!!



คน ๆนี้กำลังให้ท่าเขาอยู่ไม่ใช่เหรอ??????.....คำตอบก็เห็น ๆกันอยู่....แล้วทำไมล่ะ



คน ๆนี้บกพร่องตรงไหนงั้นเหรอ?
รูปร่างผอมบางไม่กระตุ้นกำหนัดนายหรือไง?
ผิวขาวเนียนนั่นยังไม่น่าขย้ำพออีกเหรอ?
อยากทำก็ทำเสียสิ....มันไม่ได้เป็นการทรยศใครหรอกน่า
็็็็


“เราทำไม่เป็น”  สารภาพตรง ๆ เสียงอ่อย  อีกฝ่ายขำก๊าก  ลงไปดิ้นแถกกับเตียง....เฮือก....ไม่ระวังเลยนะ  หวอออกแล้ว  เห็นไปยันลิ้นปี่....



กลิ่นของเป๋าหอมละมุน....หอมจริง ๆ แต่มันไม่ใช่....





ไม่ใช่กลิ่นแบบโอโม่....กลิ่นที่หอมนิด ๆตืดหน่อย ๆ กลิ่นที่คุ้นเคย.....แต่ไม่เคยรู้สึกเบื่อ


“ซีเรียสน่า....ดูทำหน้าเข้า  ไม่พร้อมก็ยังไม่ต้องทำ  เราก็แค่ยั่วนายแค่นั้นเอง  แต่สงสัยเสน่ห์เรามันยังไม่พอสินะ....”
“ไม่หรอก....เราก็รู้สึกอยู่เหมือนกัน...เพียงแต่”
“งั้นลังเลทำไม  เราพร้อม....ไม่ทำตอนนี้แล้วจะทำตอนไหนดี....เบน....ถ้านายก้าวเข้ามาในโลกของเราแล้ว  เรื่องแบบนี้มันเกิดขึ้นง่ายมาก  เราไม่ใช่ชายกับหญิง  ไม่มีอะไรเสียหาย  แค่ป้องกันโรคเท่านั้นเอง  เราไม่ถือเรื่องเวอร์จิ้น  อยากเสียมานานแล้ว  แต่ยังไม่เจอคนที่ใช่  เราหมายถึงเรื่องเซ็กส์น่ะ  ถ้าเรื่องรักก็อีกเรื่อง  ถึงต่อไปเราอาจจะไม่ได้คบกัน  แต่เราก็ไม่เสียใจ  ที่จะเสียมันให้นายนะ”
“พูด.....ยาวจัง.....ตามไม่ทัน”
“โธ่ถัง....ไอ้เอ๋อเอ๊ย   ฮ่าฮ่าฮ่า....ไม่ทำก็ไม่ทำ....เราไปอาบน้ำล่ะนะ”
“เดี๋ยวสิ....คือเราว่ามันคงไม่เวิร์ค”


ใช่....ไม่เวิร์ค.....เหมือนที่เป๋าไม่มีวันให้โอกาสไอ้เห็ดนั่นแหละ  ไม่ใช่ก็คือไม่ใช่....แล้วสำหรับเขา เป๋ามีความหมายมากกว่าจะเป็นแค่คู่นอน....ก็ก็ยังไม่มากพอที่จะรัก  เรื่องเพศตัดไปได้เลย  ลองเขามีอารมณ์กับพี่ตัวเองแล้วล่ะก็นะ...



เขาคงเป็นไอ้เสือไบล่ะมั้ง....อาจจะเป็นโชตะ....โลลิ.....ช่างแมร่ง  เขาไม่สันทัด  คำพวกนี้จำมาจากแม่ฮ่องเต้ทั้งนั้น



คบไปก็เสียเวลาเปล่า  ไม่มีทางไปถึงจุดนั้นได้  ยืดเยื้อไป  อีกฝ่ายก็จะยิ่งทรมาน  ถึงวันนี้หน้าชื่นบอกว่ารอได้  แล้วจะปล่อยให้เป๋ารอเขาไปจนถึงเมื่อไหร่.....อีกห้าปี....สิบ....ห้าสิบ....ร้อยปี....หรือพันปี




ถ้าไม่ใช่ก็คือไม่ใช่  ไม่ต้องลองคบกัน  เซ้นส์มันก็บอกว่าเขาให้ได้แค่เพื่อน



“นายกลับไปเถอะเบน...เราอยู่คนเดียวได้จริงๆ” 


อยู่ ๆไอ้ตัวเล็กก็ทำท่าทางเย็นชาใส่เขา  เป็นภาพที่หน้าใจหายไม่น้อย  ไม่ต้องพูดอะไร  ก็ดูเหมือนว่าอีกฝ่ายจะเข้าใจทุกอย่างแจ่มแจ้ง

“เป๋า....”  เขาพูดไม่ออกอีกแล้ว  อยู่กับคน ๆนี้  ทำเอาเงิบไปเสียทุกครั้ง...
“กลับไปหาเห็ดเถอะ....เราไม่เป็นไร....ไม่ถึงกับเสียใจหรอก....ความรู้สึกเหมือนติดเอฟในวิชาที่ตั้งใจเรียนแค่นั้นเอง”
“เราขอโทษ...แล้วก็ขอบคุณ....แล้วก็ขอโทษ...เอ้อ...”
“หึ....ไอ้เพี้ยนเอ๊ย....ความรักมีตั้งหลายแบบ  รักแบบเพื่อนก็ได้  แค่นายยอมเสี่ยงตายไปช่วยเรา  เราก็ซึ้งแล้ว  เอาอะไรมาก  บางทีคนเราไม่จำเป็นต้องมีคู่  แต่ก็สามารถรักได้  รักแบบพ่อแม่ลูก....รักแบบพี่น้อง....ไรเงี้ยะ”


เบนซินดึงไอ้ตัวเล็กมากอดแรง ๆ  คน ๆนี้เข็มแข็งกว่าใคร  เข็มแข็งกว่าเขา....กว่าทุกคน.....ตัวเล็ก ๆ ที่ทุกคนมองเห็น  ไม่ได้เศษธุลีของหัวใจที่ใหญ่ล้นอก


“ล็อคบ้านดีดีนะ....โทรตามไอ้สองตัวนั้นมานอนเป็นเพื่อนด้วยก็ดี....เป็นห่วง....แต่คิดว่านายคงอยากอยู่คนเดียวมากกว่า...”
“ไปได้แล้วไป”



เบนซินไปแล้ว  คนเข็มแข็งไม่มีกะจิตกะใจจะอาบน้ำ  เป๋าทิ้งตัวลงบนเตียงนอน  ตะแคงข้างแล้วคว้าหมอนใบนุ่มมากอดเอาไว้.....












ร้องไห้มันเสียตอนนี้แหละ  เอาให้มันสะใจ!!!!!
.
.
.
.
.
.
.
.
“ขอบคุณสำหรับห้องหับนะหนุ่มเอ๊ย”
“น้อย ๆหน่อยน้องเห็ด”
“ไม่เห็ดแล้ว....ตอนนี้ทำทรงเด็กเรียน....เจิดจรัสมากอ่ะ”
“เออ...ไอ้หล่อ...หล่อมีจริต”
"ตึ่งตะละหลึ่ง...ตึ๊งโป๊ะ!!!!"



เด็กคนนี้ยังไม่เลิกทะเลาะกับน้องสินะ  หนึ่งแอบถอนหายใจในใจ....พูดกรอกหู...พร่ำสอนมันทุกครั้งที่ได้เจอ  แต่มันก็เด็กเกินกว่าจะฟังใคร  นอกจากฟังตัวเอง  ดื้อ...ดื้อมากที่สุดต้องมันล่ะ....ไอ้เด็กเปรต!!!!


อันที่จริงแล้ว  โอโม่ตั้งใจจะอยู่บ้านของนายพี่หนึ่งแค่ไม่กี่วันหรอก  เกรงใจเจ้าของบ้าน  ถึงแม้ว่าสาว ๆบ้านนี้จะต้อนรับเขาอย่างอบอุ่นถึงกรึ๋นไปหน่อยก็เถอะ  โดยเฉพาะสองสาว(เหลือ)น้อย  เชียร์ให้เขากับไอ้พี่หนึ่งได้เสียกันเหลือเกิ๊น.....ไม่รู้รึไง....เนี่ยเกย์คิง....คิงทั้งแท่ง....ไม่ใช่ตุ๊ดแต๋วสะแด่วประตูหลัง!!!!


ถึงตอนนั้นคงต้องตัดใจหาห้องใหม่ให้ได้ด่วน ๆ  ลองหาในอินเตอร์เน็ตดูแบบไม่จริงจัง  เจอถูกใจหลายที่  ราคาโอเคอยู่  แต่ยังไม่ได้ไปดูห้องจริง  ไหนจะต้องขนของ  ตกลงเรื่องข้าวของกับน้อง  ใครจะได้ทีวีไปนะ....เบนซินไม่ค่อยได้ดู  มันต้องเป็นของเขาสิ....อืม....แล้วไมโครเวฟล่ะ  ยกให้มันไปละกัน....เฮ้ยไม่ได้  อยู่คนเดียวไม่มีน้องแล้วนะ  ต้องซื้ออาหารมาเวฟกิน...ซื้อตุนไว้ให้เต็มตู้เลย....จริงสิ....ตู้เย็นล่ะ....ใช่!!!!!.....อีกเรื่องหนึ่งคือต้องโทรไปขอเงินค้ำประกันห้องกับ.....กับใครดี....กับแม่แหละปลอดภัย  เขาไม่ค่อยลงรอยกับพ่อเท่าไหร่....



ถ้าไม่มีเบนซินอีกต่อไปแล้ว  ชีวิตเขาคงหายไปครึ่ง  ไม่มีใครเติมเต็มความรักของพ่อ  แล้วเบนซินล่ะ  ใครจะเติมเต็มในส่วนของแม่ให้น้อง....



ใครจะทำอาหารให้กิน....ใครจะปลุกไปเรียน....เขารีดเสื้อไม่เก่ง  ทำอาหารไม่เอาไหน  งานบ้านห่วยแตก....เรียนก็เฮี๊ยยยย...เหี้ย!!!!  ใครเล่าจะติวให้เขา  จริงสิ  ยังมีไอ้พี่หนึ่งอยู่ทั้งคน



“ก็บอกให้ง้อก่อนก็ไม่เชื่อ....ยากตรงไหน  พี่น้องกันมีอะไรคุยแบบเปิดอกให้เคลียร์ ๆไปเลย”
“ยุ่งน่า!!!  เราโอเค....นายห่วงตัวเองเฮ๊อะ”
“โอเคแล้วบ่นอะไรพึมพำ....แถมยังเรียกชื่อกันอีก”
“บ๊ะ....หูดี....เรามันพวกคิดไม่เก่ง  ไม่ชอบคิดเยอะ...ปวดหัว....คิดเยอะทีไรเผลอพูดออกมาทุกทีแหละ  อย่าใส่ใจ”
“งั้นก็นอนได้แล้ว”
“นอนแต่หัวค่ำสินะ....หน้านายถึงเนียนเด้งกระจ่างใส.....พี่ชายพร้มจะหล่อแล้ว.....”
“เออ....ยาพี่เค้าดีจริง ๆ แต่กับคนไข้ไม่รู้แม่งเลี้ยงไข้รึเปล่า....เจ้พี่อ่ะแสบชิบโป๋งงง”
“ชิบโป๋งด้วย....เช๊ยเชย....ไม่มีใครเค้าพูดคำนี้กันแล้ว”
“พี่มันไม่จ๊าบนิ”
“ฮ่าฮ่า”



พี่หนึ่งก็ใจดี  ดูพึ่งพาได้  คบเพื่อนต่างรุ่นก้ไม่เสียหาย  เขามันพวกมนุษย์สัมพันธ์แย่  ไม่เหมือนน้องที่เข้าได้กับทุกคน  เขามันเป็นแค่ปลิงที่เกาะน้องเพื่อเอาชีวิตรอด  แต่มันถึงเวลาแล้ว  ที่ปลิงตัวนี้จะโต  และแพร่พันธุ์เพื่อยึดโลกเสียที....



“พี่หนึ่ง.....พรุ่งนี้ไปดูห้องเป็นเพื่อนเราหน่อยดิ”
“คร่อกกกกก”
“บ๊ะ....ไอ้คนหลับง่าย  มีบุญจริงนะ....”



หัวเห็ดนอนไม่หลับ....เตียงนุ่มนอนสบายมากกว่าที่ห้องเป็นไหน ๆ หมอนก็ไม่เหม็นตืด  แถมเตียงกว้างจนสามารถเหยียดร่างได้เต็มที่  ไม่อึดอัดเหมือนนอนกับน้อง.....



“แง่ม ๆ แม่งมือถือก็แบตหมดอี๊ก....นอนไม่หลับโว๊ยยยย”




ไม่ใช่แค่เบนซินหรอกนะ  ที่นอนไม่ได้หากไม่ได้กอดพี่




หัวเห็ดเองก็เป็น  แต่เจ้าตัวไม่อยากจะยอมรับ.....










ชินกับอ้อมกอด....กลิ่นกาย....และการได้นอนเบียดที่กับน้องไปเรียบร้อยแล้วล่ะ...เห็ดเอ๊ยเห็ด!!!

.
.
.
.
.
.
. 

“บ้าชิบ.....ไม่ทันเหรอเนี่ย”


ไอ้ตัวโตมาช้าไป  ห้องของสองเรา...ตอนนี้ไม่มีหัวเห็ดอีกแล้ว  และอาจจะไม่มีตลอดไป


พี่ไปนอนที่อื่นนะเบน....เราควรห่างกันซักพัก.....  >>>>>  มีโน็ตสั้น ๆ แปะบอกไว้ที่หน้าทีวี



ห่า....ทำอย่างกับเป็นแฟนกันเลยนะมึง



ความรู้สึกแรกคือโกรธและหัวเสีย.....อยากจะจับไอ้ตัวดีมาลงโทษให้สาหัส  เอาให้ไม่กล้าดื้ออีก.....


ความรู้สึกต่อมา....หลังจากสงบสติอารมณ์ได้บ้างแล้ว....คือเสียใจ....


เสียใจที่พี่หนีไป....เสียใจที่ทำร้ายพี่.....เสียใจที่คิดแทนคนอื่นไปเสียทุกเรื่อง....แต่กลับกลายเป็นว่าทำชีวิตตัวเองให้ห่วยแตกโดยไม่ได้ตั้งใจ....




เสียใจที่ต้องเกิดเป็นพี่น้องกัน  อยากรักมากกว่านี้....ร้อยเท่า...




อยากแนบชิดมากกว่านี้.......เป็นพันเท่า




อยากสัมผัสกันมากกว่านี้....เป็นล้านเท่า







อยากใช้เวลาอยู่ด้วยกันมากกว่านี้....มากกว่าที่ควรจะเป็น....















ประเมินค่าเป็นตัวเลขไม่ได้!!!!


สวรรค์ใจร้ายเกินไปแล้ว....ที่ทำให้เขาต้องมารู้สึกอะไรบ้า ๆ กับพี่ชายตัวเอง 


“เค้าจะตามพี่กลับมาให้ได้....เห็ด....เรื่องอื่นช่างแม่งงงง.....ขอแค่โอกาสอีกครั้งเดียว....เค้าจะทำทุกอย่างให้เหมือนเดิม....”




ทำอะไรก็ได้ให้ไอ้เห็ดมีความสุข....ถึงแม้ตัวเขาเองจะต้องเสียใจก็ตาม.....








ไม่มีอะไรจะเสียใจได้มากเท่า......การทำให้คนที่ตัวเองรักเสียใจอีกแล้วล่ะ
.
.
.
.
.
.

To be con

ขอโทษด้วย  ที่อาจจะไม่สาแก่ใจ  เรามันพวกลำเอียง  ไม่ชอบทรมานพระเอก 5555+  เบนซินคิดได้ตั้งนานแล้ว  แต่เรื่องบางอย่างมันไม่สมควรที่จะทำตามใจตนเท่านั้น  เป็นเรื่องยากที่จะซั่มพี่ชายตัวเอง  โดยให้คนรอบข้างยอมรับ



หวังว่าคงจะไม่เลิกอ่านกันนะ....




แล้วก็....กลับมาเอ็นดูไอ้เจ้าเป๋ามันได้แล้ว  น่าสงสารกว่าใครเลยตอนนี้ 5555+

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน บทที่ 23 เบนซินไม่ใช่ของใคร (24/01/2013)
เริ่มหัวข้อโดย: veeva ที่ 24-01-2013 00:36:07

^
^
^
อย่างนี้สิค่อยเวิร์คหน่อย นายเบน

ส่วนเป๋าเราไม่สงสารหรอก หมันไส้ ดันทุรัง

ถึงเวลาง้อขอคืนดี แล้วก็จับปล้ำไอ้เห็ดได้แล้วนะ ตาทึ่ม

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน บทที่ 23 เบนซินไม่ใช่ของใคร (24/01/2013)
เริ่มหัวข้อโดย: Tassanee ที่ 24-01-2013 01:19:02

โฮ่ๆๆ


เพราะความรัก  มันออกแบบไม่ได้ 


จะรักกันในนิยาย  เราก็โอนะ    ..  เพราะยังไง๊ยังไงมันก็เป็นนิยาย



 แต่้ถ้าชีวิตจริงแล้วพี่น้อง


.........เอ่อ.........................

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน บทที่ 23 เบนซินไม่ใช่ของใคร (24/01/2013)
เริ่มหัวข้อโดย: •♀NoM!_KunG♀• ที่ 24-01-2013 01:27:19

ให้ตายเถอะ ตราม่าซะจุกอกเลย T^T

รอรอน้า

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน บทที่ 23 เบนซินไม่ใช่ของใคร (24/01/2013)
เริ่มหัวข้อโดย: ice_spok ที่ 24-01-2013 01:53:01

เห็ดน้อยยยย

ดราม่าากันนน

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน บทที่ 23 เบนซินไม่ใช่ของใคร (24/01/2013)
เริ่มหัวข้อโดย: pharm ที่ 24-01-2013 03:46:24

กลับมาอ่านอีกครั้งหลังจากเห็นชื่อตอน

เราชอบคู่พี่น้องอ่ะ ทำไงได้

ตอนนี้ใจชื้นขึ้นมาหน่อย  หวังว่าจะเป็นอย่างที่หวัง ฮือๆ

มันหน่วงๆอ่ะ  ไม่ใช่ว่าไม่ชอบเป๋านะแต่ชอบเบนกะโอโม่อ่ะ

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน บทที่ 23 เบนซินไม่ใช่ของใคร (24/01/2013)
เริ่มหัวข้อโดย: Takarajung_TK ที่ 24-01-2013 04:14:04

เชียร์เบนเห็ด

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน บทที่ 23 เบนซินไม่ใช่ของใคร (24/01/2013)
เริ่มหัวข้อโดย: muiko ที่ 24-01-2013 07:48:29

เห้อ ค่อยยังชั่วหน่อยที่เบนกะเป๋าไม่มีอะไรกัน :เฮ้อ:

เบนคราวนี้ถึงตานายต้องเสียใจบ้างแล้ว
แต่ก็ไปตามโอโม่กลับมาอยู่ด้วยกันให้ได้นะ :-[

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน บทที่ 23 เบนซินไม่ใช่ของใคร (24/01/2013)
เริ่มหัวข้อโดย: snooppy ที่ 24-01-2013 14:09:25

(เฮ้อ)ค่อยโล่งหย่อย

เบนซินสู้ๆ   o13

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน บทที่ 23 เบนซินไม่ใช่ของใคร (24/01/2013)
เริ่มหัวข้อโดย: sunshadow ที่ 24-01-2013 14:40:40

     แย่ละสิ แค่เผลอตัวเผลอใจไปนิดเดียวเล่นเอาเห็ดตื่นหนีหายไปเลย
     แล้วเบนจะไปตามง้อกลับมายังไงละเนี่ย
     เห็ดต้องระวังตัวมากๆแน่

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน บทที่ 23 เบนซินไม่ใช่ของใคร (24/01/2013)
เริ่มหัวข้อโดย: tonkhaw ที่ 24-01-2013 16:58:46

เห็นชื่อตอนเเล้วค่อยโล่งใจ เฮ้ออออออออออออออ


เห็ดจะเด็กไปไหนเนี๊ย น้องชายกลับมาเเล้วยังไม่รู้ตัวอีก

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน บทที่ 23 เบนซินไม่ใช่ของใคร (24/01/2013)
เริ่มหัวข้อโดย: iammz ที่ 24-01-2013 18:25:23

หนูเบน ไปตามพี่กลับมาเร้วววววว  :give2:

+1 ขอบคุณค่ะ

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน บทที่ 23 เบนซินไม่ใช่ของใคร (24/01/2013)
เริ่มหัวข้อโดย: nightsza ที่ 24-01-2013 19:48:25

น่าจะให้เห็ดคู่กับพี่หนึ่งไปเลยนะ พี่หนึ่งดูเป็นคนดีมากกว่าเบนเยอะเลย

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน บทที่ 23 เบนซินไม่ใช่ของใคร (24/01/2013)
เริ่มหัวข้อโดย: Tassanee ที่ 26-01-2013 15:28:37

คิดถุงเห็นจังเลย อ่ะ




เมื่อไหร่จะมาน้ออ  ....




รอนะคะ

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน บทที่ 23 เบนซินไม่ใช่ของใคร (24/01/2013)
เริ่มหัวข้อโดย: railay ที่ 26-01-2013 21:26:00

 :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน บทที่ 24 เกิดเป็นเห็ดเนี่ยมันไม่ง่ายนะขอบอก (27/01/2013)
เริ่มหัวข้อโดย: mutyamania ที่ 27-01-2013 03:09:43

บทที่  24  เกิดเป็นเห็ดเนี่ยมันไม่ง่ายนะขอบอก








“เฮ้ย.....กร๊วก....ไม่เรียนเหรอครับวันเนี้ยะ”


ชายหนุ่มเจ้าของห้อง  เอ่ยกับเจ้ากรรมนายเวรตัวขาวซีด  ที่นอนอ้าซ่า....แขนขาไปทางอยู่บนเตียงนอนของเขา  หลังจากที่ทั้งพี่สาว....แม่....และป้า  ออกไปทำงานทำการกันหมดแล้ว  ส่วนตัวเขาเองก็มีเรียน


“มี....แต่ไม่ไปนะ....ขี้เกียจ”
“ดีเนอะ....อนาคตตัวเองแท้ ๆ”
“บ่นมากน่า....ไปเถอะ....เดี๋ยวเฝ้าบ้านให้....จะเฝ้าให้เหมือนหมาเลย....ไม่ต้องเป็นห่วงเรา”
“ไม่ได้ห่วง....แต่กลัวเราจะยกเค้าบ้านพี่”
“โหแร๊ง....ตาสว่างเลย”



โอโม่ลุกขึ้นบิดขี้เกียจ  ก่อนจะทิ้งตัวลงไปนอนอีกครั้ง  ให้ตายเถอะ....ถึงแม้ว่าหนึ่งนั้น....จะไม่ได้คิดอะไรกับหมอนี่เลย(ยยยยยย)แม้แต่น้อย.....แต่ว่าตอนนี้ไม่คิดไม่ได้แล้วล่ะมั้ง



เสื้อกล้ามน่ะมันคอกว้างนะ....กางเกงบ็อกเซอร์ที่ใส่นอนก็ด้วย  แล้วผิวของมันก็ขาว....เนียน....ไร้ตำหนิ  แต่ถ้าพูดถึงเลือดฝาดอมชมพูแล้ว  สู้น้องเป๋าของเขาไม่ได้หรอก....หึหึ....



จริงสิ!!!....น้องเป๋าน่ะ....ใช่ของเขาเสียที่ไหน....ของไอ้ดำเบนซินต่างหากล่ะ!!!!!



“วันนี้โดดวันนึงดิ....อยู่เป็นเพื่อนกันหน่อย”
“ไม่มีทาง....พี่ขาดเรียนไปเป็นเดือนนะ  แค่นี้ก็เสี่ยงจะติดเอฟหลายตัวแล้ว”
“ถ้าเสี่ยงก็ปล่อยตกไปเด้....เสียเวลาไปเรียนทำไม....เดี๋ยวได้ด๊อกก็ต้องมารีเกรดใหม่อยู่ดี  ปวดหัวนา....ต้องอ่านหนังสือ สองรอบ....แถมทำให้หมดกำลังใจด้วย  ไปช่วยเราหาห้องเช่าราคาประหยัดดีกว่า....เราจะได้ไปจากชีวิตนายเร็ว ๆไง”




นั่นก็เป็นข้อเสนอที่น่าสน....ขืนนอนกับมันทุกคืน...แล้วต้องมาเจอมันในสภาพชวนคร่าสวาทแบบนั้นทุกเช้า  กลิ่นหอมแปลกของมันก็ช่างติดจมูกเสียจริง  แค่สองคืนก็รู้สึกคุ้นชินไปแล้ว




หนึ่งกลัว....กลัวเหลือเกินที่จะตกหลุมรักใครอีก  ต่อไปนี้เขาจะรักตัวเองให้มาก ๆ ความปลอดภัยทางความรู้สึกของเขาต้องมาก่อน  เป็นอันดับหนึ่ง....
.
.
.
.
.
.
“แวะร้านนี้ก่อน....น่ากิน ๆ”
“ท่าทางเราจะชอบกินขนมนะ”
“แน่นอน....เพราะเราสวยหวาน”
“สาวแตกสินะ”
“แอร๋ยยยย....ตัวตนของดาวฮ่ะ”



มันลากเขาเข้าร้านเบเกอรี่ที่ตกแต่งอย่างหรู ขณะที่เสร็จธุระจากการตะเวนหาห้องพัก  ซึ่งค่อนข้างไกลจากมหาวิทยาลัย  แต่ราคาก็ถูกกว่า  ถ้าเทียบกับหอที่เคยอยู่...ยิ่งใกล้ที่เรียน  แหล่งช้อปปิ้งยิ่งราคาสูง  ใกล้รถไฟฟ้า  รถไฟใต้ดิน  ราคายิ่งมหาโหดใหญ่....


“คัพเค้กเค้าทำน่ารักดีเนอะ....ไม่กล้ากินเลยว่ะ....อยากเก็บไว้โชว์....แต่....อา....หอมซะ”
"อย่างกับผู้หญิง....รู้เปล่า...ขนมแบบนี้....ผู้ชายแมน ๆ เค้าไปกินหรอก"
"พวกเราก็ไม่ใช่นิ......ตัวก็ไม่ใช่.....เค้าก็ไม่ใช่.....เค้าเมียตัวไงดาร์ลิ๋งงงง"
“พูดมากน่า!!!!!  แล้วก็ช่วยเบาเสียงหน่อยได้มั้ย  คนมองเต็มร้านแล้ว...พี่อายนะเฮ้ย!!!!!!!!”
“เชอะ”


หนี่งเองก็ชอบของหวาน  แต่ตอนนี้คุมน้ำหนักอยู่  จึงต้องกินแบบพอดี  บอกแล้วว่าอยู่ในช่วงฟื้นฟูดูแลตัวเองชุดใหญ่  เน้นทานแต่ผักผลไม้  ของมัน ๆ กินแล้วก็หน้ามันแผล็บเหมือนชโลมด้วยน้ำมันพืช  สาว ๆ ในร้านต่างก็มองคนทั้งคู่อย่างสนใจ  อีกคนก็ดู(เหมือนจะ)หล่อ  อีกคนก็ดูหน้าตา....กวนประสาทและอวัยวะเบื้องต่ำเป็นหนักหนา....เหมือนคู่รักเก้งกวางพากันมาทานเค้ก  หัวเห็ดพอรู้ว่าอีกฝ่ายอาย  ก็แกล้งทำตัวสาวแตก  แต่ไม่ค่อยจะเนียนนัก....ขาดความธรรมชาติในจริตไปนิดหนึ่งเท่านั้นเอง


ชายหนุ่มทานชาร้อน  กับขนมปังสองชิ้น  นั่งเท้าคางฟังอีกฝ่ายคุยโม้เพลินๆ  มันก็น่ารักดี  ตลก....บ้าบอ...ฮา ๆ  ก็เอาแต่เล่นแบบนี้  ใครเขาจะจริงจังกับมันด้วย...ถ้าเขาเป็นเป๋า  เขาก็ไม่เลือกมัน  แค่เจอมันครั้งแรก  ทรงผมมันก็กวนประสาทแล้ว


“อารมณ์ดีแบบนี้....ทำใจได้บ้างแล้วสินะ”
“เหยดดดด....เราทำได้แล้ว.....ก็ทีนายยังทำได้เลยนี่หว่า.....รักคือการไม่ครอบครอง....ปล่อยเค้าไปดี....แล้วจะรู้ซึ้ง...หึหึหึ.....ไอ้เบนน่ะนะ”
“น้องเรามันทำไม”  ชายหนุ่มชักเป็นห่วงเป๋า....ก็ห่วงตามประสาพี่ชาย....ตามประสาคนรู้จักเท่านั้นแหละ
“มันจู๋ดำ”
“ทุเรศละ....แล้วนี่ไปดูของกันตั้งแต่เมื่อไหร่”
“จู๋มันใหญ่บึ้ม....เป๋าเอ๋ย....ตายแน่....ไส้แตก....พอๆกับจู๋นิโกรเลย....เฮ้.....ไม่ใช่อย่างนั้นนะ....เราเคยเห็นก็เพราะมันทำผ้าหลุดหรอกน่ะ” 



หัวเห็ดโกหก  เสียงสั่นอย่างออกพิรุธ  มากกว่าเห็นก็เคยมาแล้ว  ตอนที่มันเอามาเสียดสีข้างหลัง ก็เหตุการณ์สยองขวัญในห้องน้ำคราวนั้นไงล่ะ  คิดแล้วขนลุกชิบ....



“จะกลับไปชอบผู้หญิงแล้วว่างั้น....เหล่อยู่นานแล้วนะ....สาวโต๊ะนั้นน่ะ”
“แน่นอน....ไม่ได้เป๋า  คนอื่นเราก็ไม่เอา...จะควงผู้หญิงนมโตไปเย้ยแม่งเลย  ให้ไอ้หู้มันหาให้  มันรู้จักสาวอึ๋มเยอะ....มันใจป๋า”
“ดีแล้ว....พี่ก็นึกว่าใจเรามาทางนี้....คงกู่ไม่กลับ....นึกว่าจะเปลี่ยนไปเป็นเมียคนอื่นแทนไรเงี้ยะ....ก็บุกมาหาพี่ถึงบ้านเลยนี่”
“โห....นี่นายคิดงี้เหรอ.....เราอ่ะนับถือนายเป็นพี่ชายนะเฮ้ย”
“เหรออออออออ.....ไอ้ตอแหล”
“ฮี่ฮี่”



เวลามันหัวเราะ  มันก็น่ารักดี  เป็นคนหัวเราะเจ้าเล่ห์ได้ดูจริงใจดี....ดูไม่ปิดบัง  ตาโต ๆ ของมันก็หยีตามไปด้วย  มองแล้วก็เพลิน(อีกละ)....


“แล้วเรื่องห้องเอาไง”
“ย้ายดิ....เอาห้องที่ราคาสองพันสามไง....กว้างดี....ถูก....สะอาดด้วย”
“อาจมีคนตาย...ว่ามั้ย?”
“โห.....เอาซะอยากเปลี่ยนใจกะทันหันเลยไอ้บ้า!!!!....แถวนั้นมันโซนห้องถูก  มันก็ราคาประมาณนี้แหละน่า”
“หึหึ.....งั้นกินเสร็จแล้วไปจ่ายมัดจำเลย....เลี้ยงเค้กพี่ด้วย  อยากชวนพี่โดดเรียนดีนัก”
“ได้....ป๋าจัดให้”
.
.
.
.
.
.
.
“เห็ด....เห็ดกลับมาแล้ว....อ้าวพี่หนึ่ง...หวัดดีพี่”
“เออ....หวัดดีครับน้องเบน”



ไอ้ตัวขาวเดินหน้าตึงเข้ามาในห้อง  คนนอกอย่างหนึ่ง  ไม่ค่อยได้เห็นไอ้เห็ดมุมนี้บ่อยนัก  ปกติมันออกจะเริงร่าบ้าบอคอแตกมาตลอดทั้งเรื่อง!!!!


“เห็ดทำอะไรน่ะ”
“เก็บของไง....พี่หาห้องได้แล้ว”
“เห็ด.......”
“พี่โทรบอกแม่แล้ว....แม่ส่งเงินมาให้แล้วด้วย  ไม่ต้องห่วง  พี่บอกว่าอยากย้ายเอง  ไม่เกี่ยวกับนาย  เราไม่ได้ทะเลาะกัน....”
“แล้วแม่ไม่.....”
“พี่ไม่ได้บอกหรอกว่านายมีแฟน....แถมแฟนเป็นผู้ชายด้วย....ไม่ได้บอกอะไรทั้งนั้น  พี่บอกแม่ว่าอย่าโทรหานาย  เพราะเราเปล่ามีปัญหากัน  แค่อยากใช้ชีวิตด้วยตัวเองเท่านั้นแหละ....หลบพี่ดิ๊”


เบนซินหันไปจ้องมองรุ่นพี่  หนึ่งมีสีหน้าลำบากใจไม่ใช่น้อย  เบนซินในตอนนี้ดูน่าสงสัย  เพราะไอ้เห็ดนั้น  ดูเหมือนมันจะจริงจังกับเรื่องนี้อย่างไม่น่าเชื่อ


“อยากให้พี่ออกไปมั้ย”
“นายไม่ต้องไป  ช่วยเราเก็บของ”
“พี่ออกไปก่อนเถอะครับ  ขอผมคุยกับพี่ชายของผมตามลำพังเท่านั้น  ไม่นานหรอก”



หัวเห็ดหน้าซีด  ภาพในวันนั้นกำลังฉายซ้ำในหัวสมองของเขา  น้องชายจะทำแบบนั้นอีกหรือเปล่า  แต่วันนี้เขามีบอดี้การ์ดมาด้วยนะ....พี่หนึ่งใช่ว่าจะธรรมดาเสียเมื่อไหร่  เรื่องหนักหนาสาหัสก็เคยผ่านมาแล้ว



เอาวะ....พูดให้แม่งเคลียร์วันนี้แหละ  อันที่จริงหัวเห็ดไม่ค่อยโกรธ....ออกไปทางกลัวมากกว่า  เรื่องน้องกับเป๋า  เขาเองก็พอรู้มานานแล้ว  ว่าสองคนนี้เหมือนมีบางอย่างต่อกัน


“เค้าไม่ทำร้ายพี่หรอก.....อย่ากลัวไปเลย  เค้าแค่อยากคุย”
“พี่ไม่ได้โกรธนายแล้ว  นายเข้าใจพี่เถอะนะ  พี่อยู่กับนายไม่ได้จริง ๆ”
“เค้ากับเป๋า.....เราไปกันไม่รอด....เราเลิกกันแล้ว”
“นาย...โธ่เว้ยยยย.....แย่งพี่ไปแล้วนายทำงี้ได้ไงวะเบน  เห็นแก่ตัวที่สุด  ทำแบบนั้นเป๋าต้องเสียใจแน่  นายทำร้ายพี่แล้วนะเบน....ตอนนี้เป็นสองคนแล้วนะ  ที่เสียใจด้วยน้ำมือนายน่ะ....”  หัวเห็ดเดือดจัด  เด็กหนุ่มหน้ามืดจนลืมความกลัวไปชั่วขณะ
“เค้าไม่ได้ตั้งใจ  แค่อยากเลือกทางออกที่ดีที่สุดสำหรับเราสามคนก็เท่านั้น”
“ทางออกสำหรับอะไร”
“เป๋าไม่ได้ชอบเห็ด”
“นายก็ไม่ได้ชอบเป๋า”
“เค้ามีเหตุผล”
“นายหวงพี่รึไง”
“มันมากกว่านั้น....เค้าไม่อยากเป็นคนทำร้ายพี่เข้าซักวันนึง...”
“แต่นายก็ทำไปแล้ว”
“เค้าอาจทำมากกว่านั้น.....ถ้าขืนยังปล่อยให้เรื่องมันค้างคา”
“นายจะพูดอะไรกันแน่”
“เค้ารักตัว”
“พี่ฟังจนเอียนแล้ว....นายมันรักแต่ตัวเองนั่นแหละ”
“เค้ารักตัวแบบอื่น.....คล้าย ๆ กับที่ตัวรักเป๋า.....แต่มันมากกว่านั้น....มากกว่าหลายเท่า...."




อะไรกัน....ไม่จริงน่ะ......ไม่จริงใช่มั้ย....โธ่ถัง




สิ่งที่ออกจากปากของไอ้ตัวโตเมื่อครู่นี้....และต่อจากนี้....คือเรื่องที่เซอร์ไพรซ์มากที่สุดในชีวิต....











ชีวิตของเห็ดบ้านๆดอกหนึ่ง...
.
.
.
.
.
.
.
“ลืมไปแล้วใช่มั้ยว่ามีคนรออยู่น่ะ....นานมากโอโห.....เฮ้ย.....ตาแดง....เกิดอะไรขึ้นเนี่ย”


หนึ่งตั้งใจจะสวดใส่อีกฝ่าย  ที่ปล่อยให้เขายืนรอจนเงก  แต่พอเห็นตาแดง ๆ ของไอ้เด็กเพื้ยน  ต่อมเห็นใจคนอื่นของเขาก็กำเริบขึ้นมาอีกครั้ง

“เคลียร์จบแล้ว....ป่ะ....กลับกัน”
“ไม่ขนของแล้ว?”
“อื่อ”
“หมายความว่าดีกันแล้ว....จะไม่ย้ายแล้วงั้นสิ?”
“เปล่า....วันนี้เหนื่อยแล้ว  ไม่มีอารมณ์  ขอค้างบ้านนายอีกคืน  แล้วพรุ่งนี้ค่อยย้าย  เราทำคนเดียวก็ได้  เก็บมาแค่เสื้อผ้ากับคอมพ์แค่นั้นแหละ”
“นายโอเคนะ”
“เราโอเค”


ไอ้ตัวขาวเดินโซซัดโซเซ  สิ่งที่ออกจากปากไอ้ดำใหญ่  ออกมาจนหมดเปลือก  ทั้งสิ่งที่เขาไม่อยากรู้....กับสิ่งที่เขารู้สึกตะหงิดมาตลอด  แต่พยายามที่จะไม่ใส่ใจ....


“แล้วน้องนายยอมเหรอ”
“ทำไงได้ล่ะ....ก็เงินมัดจำเราจ่ายเค้าไปแล้ว  เซ็นต์สัญญาเช่าแล้วด้วย  ตั้งหกเดือน  ไม่ย้ายก็โดนกินเงินประกันไปเต็ม ๆเลยดิ.....”
“สรุปว่ามันยอมมั้ย  พรุ่งนี้พี่มาขนของเป็นเพื่อนเราก็ได้  ถ้าเราต้องการ”
“มันไม่ว่าอะไรหรอก  เดี๋ยวมันก็ตามมา....เดี๋ยวพรุ่งนี้มันคงไปบอกเลิกห้องเช่านี้...แล้วเดือนหน้ามันคงตามมา....”
“เฮ้อ....ดีกันแล้วพี่ก็โล่งอก  ดีแล้วล่ะ  อยู่ที่นี่ค่าห้องก็แพงจนเช่าห้องใหม่เราได้สองห้อง  ย้ายไปอยู่ด้วยกันเซฟเงิน  มีรถเมล์ฟรีผ่านด้วย  สบายเลย”
“อื่อ”
“ทำหน้าให้มันดี ๆ หน่อยสิ”
“เหนื่อยน่ะ”



หัวเห็ดฝืนยิ้ม  ยิ้มที่ดูเหนื่อยล้าอ่อนแรง  ยิ้มที่แฝงไปด้วยความเศร้า.....








มันอะไรกันนักหนานะไอ้พี่น้องคู่นี้...








หนึ่งกำลังครุ่นคิด....คิดในสิ่งที่ไม่ควรจะคิดเลยให้ตายดิ๊
.
.
.
.
.
.
.
To be con


ใกล้จบแล้วล่ะ....ตอนหน้าค่อยมาต่อกันนะคะ  ว่าเบนสารภาพอะไรกับเห็ดน้อยไปบ้าง  แล้วอาการแปลก ๆ ของน้องเห็ดนี่คืออะไรยังไง  เบนซินจะกู้ศรัทธาในตัวเองคืนมาได้หรือไม่....อืมมม์.....ไม่ได้กั๊กนะคะ  แต่ตอนนี้แต่งได้เท่านี้จริง ๆ เหนื่อยและเพลียมากมาย  ไปนอนเอาแรงก่อน  ถ้าไม่ติดอะไรคืนนี้ตอนดึก ๆ คงได้อ่านอีกตอน  ไม่ก็ยกยอดไปคืนวันจันทร์เลยนะคะ


รักคนอ่านทุกคน  ที่เป็นกำลังใจให้แฝดสยองทั้งสองคนนี้  เรื่องนี้เน้นใส  โนดราม่า....ก็มีบ้างแหละ  แต่ไม่มากเกินไปจนเหนื่อยทีจะอ่าน(มั้ง)  ขอให้เข้าใจในตัวละคร  เพราะพวกมันไม่ใช่คู่ธรรมดา....




แต่พวกมันคือแฝด.....[ตอนหน้าขอเปลี่ยนเป็นอะไรหวาน ๆ สำหรับตอบแทนคนอ่านนะเคอะ]

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน บทที่ 24 เกิดเป็นเห็ดเนี่ยมันไม่ง่ายนะขอบอก (27/01/2013)
เริ่มหัวข้อโดย: gngane ที่ 27-01-2013 03:27:02

จะจบเเล้วจริงๆหรอค่ะ??

ไม่อยากให้จบเลยเเต่คิดอีกทีจบเร็วๆก็ดี(เอ๊ะ?)  ก็เค้าไม่ชอบดราม่าเรื่องนี้อ่าอ่านเเล้วเจ็บจี๊ดๆ เอาเป็นว่าจบเเฮปปี้ๆเเล้วเค้าค่อยมาอ่านซ้ำบ่อยๆเอาดีกว่าเนอะ ฮิฮิ

เบนซินนายพูดอะไรกับหัวเห็ดกันเเเน่เราอยากรู้!!!!!!!!!


พี่หนึ่งอย่าเผลอรักเห็ดน่ะ

เห็ดเป็นของไอ้ดำ

เค้าอยากอ่านต่อมากๆเลยคะนักเขียนที่รัก จุ๊ฟๆ

มาต่อไวๆนะจ้า

หลับฝันดี ปุอิ๊งปุอิ๊ง

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน บทที่ 24 เกิดเป็นเห็ดเนี่ยมันไม่ง่ายนะขอบอก (27/01/2013)
เริ่มหัวข้อโดย: Takarajung_TK ที่ 27-01-2013 07:56:01

เบนเห็ด ดีกันแล้วใช่ป่ะ

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน บทที่ 24 เกิดเป็นเห็ดเนี่ยมันไม่ง่ายนะขอบอก (27/01/2013)
เริ่มหัวข้อโดย: Tassanee ที่ 27-01-2013 09:18:22

ง่ะ  เสียดายจังเลยค่ะ

ยังไม่อยากให้จบ




ัยังไงก็ดูแลตัวเองด้วยนะคะ เป็นห่วง  ...

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน บทที่ 24 เกิดเป็นเห็ดเนี่ยมันไม่ง่ายนะขอบอก (27/01/2013)
เริ่มหัวข้อโดย: tonkhaw ที่ 27-01-2013 11:23:25

อัยยะ เขาจะรอตอนหวานๆนะ

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน บทที่ 24 เกิดเป็นเห็ดเนี่ยมันไม่ง่ายนะขอบอก (27/01/2013)
เริ่มหัวข้อโดย: ben ที่ 27-01-2013 12:06:58

ง๊ะ เบนพูดรัยกะเห้ดอ่าาาา
>> พี่หนึ่ง เริ่มตกหลุมรักเห้ดแล้วใช่มั๊ยเนี่ยยย :z1:

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน บทที่ 24 เกิดเป็นเห็ดเนี่ยมันไม่ง่ายนะขอบอก (27/01/2013)
เริ่มหัวข้อโดย: snooppy ที่ 27-01-2013 12:20:01

ลุ้น ๆ  :z2:

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน บทที่ 24 เกิดเป็นเห็ดเนี่ยมันไม่ง่ายนะขอบอก (27/01/2013)
เริ่มหัวข้อโดย: U_Ton ที่ 27-01-2013 12:33:07

 :a5: เอ้ย! กำลังจะจบเเล้ววววววว!!!!... เห็ดเป็ฯอะไรไป ร้องไห้จนตาเเดง แถมยังดูมึนๆ เอ๋อๆอีกอ่ะ เบนพูดอะไรกับเห็ดสด

เนี่ย... แต่ก็ว่าตอนนี้นายเบนเเมนมากเลยที่กล้าพูดความในใจออกมาจนหมดเปลือก เเม้เราจะยังไม่รู้ว่าพูดหมดนั่นมันพูดอะไร

บ้างก็เถอะ แต่ดูสภาพเห็ดเเล้วคงหมดเปลือกกันจริงๆ เห็ดถึงรับไปทีเดียวมึนไปเลย... คงเป็นเรื่องที่ตัวฮาอย่างเห็ดยังฮาไม่

ออก... แต่นี่ก็จะย้ายตามไปอยู่ด้วยกันอีกเเล้วนี่นา ไม่น่าจะเป็นเรื่องใหญ่มากหรอกมั้ง(เหรอออออออ)... นายพี่หนึ่งนี่น่ารักนะ

อิอิ  :o8: แอบคิดให้นายพี่หนึ่งมาหลงรักเห็ดสดอีกคน555... กะเอาให้นายเบนซินรู้สึกเลยว่าเห็ดน่ะ ถ้าไม่รีบคว้ามัวเเต่ลังเล

จะต้องเสียคนน่ารักหมายเลขหนึ่งไปแน่นอน ไม่เข้าใจ โอเคเป๋ษอาจจะหน้าตาหน้ารัก แต่ในความรู็สึก รู้สึกว่านิสัยเป๋าน่า

รำคาญอ่ะ ให้ความรู้สึกคาดคั้น และยัดเยียดตัวเองยังไงไม่รู้ เหมือนจะไม่กล้า แต่ก็กล้าเหลือเชื่อความเป็นเกย์สาวกระจายมาก

ขณะที่เห็ดยังมีเเบบพองามน่ะนะ ฮาๆดี อยู่ด้วยน่าสบายใจ แต่เป๋านี่อยู่ด้วย น่าจะรู้สึกอึดอัด(<<<ความรู้สึกส่วนตัวอ่ะนะ)

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน บทที่ 24 เกิดเป็นเห็ดเนี่ยมันไม่ง่ายนะขอบอก (27/01/2013)
เริ่มหัวข้อโดย: sunshadow ที่ 27-01-2013 16:45:44

     อ่าเห้ย เบนบอกอะไรไปอ่า
     เล่นเอาเห็ดจอมกวนเป็นเห็ดซึมไปเลย

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน บทที่ 24 เกิดเป็นเห็ดเนี่ยมันไม่ง่ายนะขอบอก (27/01/2013)
เริ่มหัวข้อโดย: ชัดเจนกาบ ที่ 27-01-2013 20:23:29

รอๆอ่านๆ จะฟังไอ้ดำมันพูดอะไรบ้าง

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน บทที่ 24 เกิดเป็นเห็ดเนี่ยมันไม่ง่ายนะขอบอก (27/01/2013)
เริ่มหัวข้อโดย: Zalzah_iP ที่ 27-01-2013 21:00:23

รออ่านค่ะ

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน บทที่ 24 เกิดเป็นเห็ดเนี่ยมันไม่ง่ายนะขอบอก (27/01/2013)
เริ่มหัวข้อโดย: คนโง่ ที่ 27-01-2013 21:50:16

จะจบแล้ว!?

NOOOOOOOOOOOOO!!!!!!!!!!!! :dont2:

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน บทที่ 24 เกิดเป็นเห็ดเนี่ยมันไม่ง่ายนะขอบอก (27/01/2013)
เริ่มหัวข้อโดย: PEAK ที่ 28-01-2013 10:20:49

สนุกดีครับ  o13

ขอบคุณ และเป็นกำลังใจครับ

ปล.ไม่อยากให้จบเลยครับ

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน บทที่ 24 เกิดเป็นเห็ดเนี่ยมันไม่ง่ายนะขอบอก (27/01/2013)
เริ่มหัวข้อโดย: iammz ที่ 28-01-2013 19:13:36

หวายยย เบนสารภาพไปแล้วว่าคิดกะเห็ดไกลกว่านั้น >//////////<

+1 ขอบคุณค่ะ

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน บทที่ 25 ทางออกสำหรับทุกฝ่าย (28/01/2013)
เริ่มหัวข้อโดย: mutyamania ที่ 28-01-2013 21:47:56

บทที่ 25 ทางออกสำหรับทุกฝ่าย







'เค้าไม่ได้รักเห็ดแบบพี่ชายนะ....'




ประโยคนั้นของน้องชายยังคงก้องอยู่ในหัวของไอ้เห็ด



ตกใจมากที่น้องกล้าพูดออกมาอย่างนั้น  เขาในวันนั้นได้แต่ยืนนิ่ง  เพื่อฟังอีกฝ่ายระบายความอัดอั้นที่ถูกเก็บไว้มาเนิ่นนาน  จนหมดสิ้น  นึกอยากจะชกหน้าหล่อ ๆ ของมันสักเปรี้ยงหนึ่ง  ข้อหาที่มันช่างกล้าเอาเรื่องล่อแหลมแบบนี้มาอำเล่น  แหงแซะ!!!!  หัวเห็ดอยากให้มันเป็นการอำกันเล่นมากกว่า  ในเวลาหลายเดือนที่ผ่านมา  เบนซินกับเป๋าและคนอื่น ๆ รวมหัวกันแกล้งเขาเล่นสนุก ๆ เท่านั้นเอง.....



แต่มันก็ไม่ใช่....ยิ่งคิด....ก็ยิ่งรู้สึกว่าน้องชายของตนนั้น  ผิดน้อยลงไปทุกที  เขาไม่ได้โกรธมันหรอก  แค่สับสน  แล้วกลัวในสิ่งที่น้องทำก็เท่านั้น  เขาไม่ได้เกลียดเบนซิน  แต่แค่ไม่ชอบความรู้สึกที่เหมือนกับถูก.....ขืนใจ



เบนซินมีเหตุผลเสมอ....แล้วเบนซินก็นึกถึงแต่โอโม่เป็นอันดับแรก  น้องทำเพื่อเขามากกว่าตัวเอง  แม้ว่าการกระทำของน้องจะทำให้ทั้งเขาและเป๋าเสียใจ  แน่ล่ะ  เขาเข้าใจความรู้สึกของเป๋าดี  เป๋าต้องเจ็บมากกว่าเขาไม่รู้กี่เท่า 
ขณะที่เขาเองรู้ตัวมาตั้งแต่แรกแล้ว  ว่าจะต้องผิดหวัง



แต่กับเป๋าที่เหมือนถูกหลอกให้มีความหวัง  เนื่องจากอีกฝ่ายยอมคบด้วย  เพียงเพื่อจะได้ไม่ต้องทำผิดต่อพี่ชายตัวเอง



'เค้ารักตัว....ไม่รู้เหมือนกันว่ามันเกิดขึ้นตั้งแต่เมื่อไหร่  เค้ารู้สึกแปลก ๆ เวลาที่อยู่ใกล้ตัว  เวลาที่ตัวละเมอแล้วนอนกอดเค้า  กลิ่นของตัวทำเค้าคลั่ง  เค้าไม่อยากทำผิดต่อตัว  ไม่อยากทำมากกว่าที่เคยทำให้ตัวต้องกลัว  แต่เค้าก็ไม่อยากทำร้ายเป๋า  เรื่องนี้เค้าผิดเอง  เค้ามันสกปรกที่คิดกับตัวแบบนั้น  เค้าอยากมีอะไรกับพี่ชายตัวเอง  พ่อกับแม่ต้องเสียใจ  ตัวก็ต้องรังเกียจเค้า  ตอนนี้ตัวอาจจะรังเกียจเค้าไปแล้วก็ได้  เพราะฉะนั้น  ถ้าตัวไม่อยากจะลำบากใจ  เราแยกกันอยู่ก็ได้  เค้าตามใจตัว  แต่เค้าก็อยากขอโอกาสตัวบ้าง  เค้าอยากให้เรื่องระหว่างเรามันเป็นเหมือนเดิม  เค้าจะไม่คิดแบบนั้นกับตัวอีก'

'พี่ไม่รู้สิ....พี่ไม่รู้เบน.....ทำไมต้องเป็นพี่ล่ะ.....โลกนี้มีคนตั้งเยอะให้นายคิดแบบนั้น....แต่ทำไมต้องเป็นพี่ด้วยล่ะเบน  ไม่ต้องเป็นเป๋าก็ได้  นายอยากจะชอบจะรักใครก็ไม่ใช่เรื่องผิด  แต่ทำไมต้องเป็นพี่'

'เค้าก็ไม่รู้...รู้แต่ว่าเค้าไม่อยากเสียตัวไปอีก....เค้าสัญญาว่าจะห้ามใจตัวเอง....เห็ด....ตัวเกลียดเค้ามั้ย....เค้าคงเสียใจถ้าตัวเกลียด....แต่มันก็สมควรแล้ว'

'ไม่...พี่ไม่เกลียดนาย....'

'แล้วที่เค้าทำตัววันนั้น....'

'นายอย่าทำอีกก็แล้วกัน....พี่ไม่โกรธนายแล้ว'

'งั้นตัวไม่ไปได้มั้ย....กลับมาอยู่กับเค้านะไอ้เห็ด'

'พี่จ่ายเงินไปแล้ว  ทำสัญญาเช่าแล้วด้วย....'

'งั้นเค้าไปอยู่กับตัวนะ'

'พี่ว่าเรา....ห่างกันบ้างเถอะนะเบน....ถ้านายจะบอกคืนห้อง....นายก็ต้องแจ้งย้ายล่วงหน้าหนึ่งเดือน....หนึ่งเดือนนี้เราต่างคนต่างอยู่เถอะ...เผื่อเราจะได้คิดอะไรมากขึ้นกว่านี้....นายจะได้มีเวลาคิด....ส่วนพี่ก็จะได้หัดใช้ชีวิตอยู่ด้วยตัวเอง'

'เดือนนึงมันนานมากเลยนะ....สำหรับเค้า'

'มันสั้นมากเบน....ถ้าเทียบกับชีวิตที่เหลืออยู่ของเรา'

'ตกลง....แค่ตัวไม่ปฎิเสธ...เค้าก็ดีใจที่สุดแล้วรู้มั้ย'

'แล้วนายค่อยย้ายตามพี่มานะ'



เบนซินทำหน้าเศร้าเหลือเกินในวันนั้น  น้องเหมือนกลับไปเป็นเด็กอีกครั้ง  ไม่เหลือเค้าของคนแข็งแกร่งคนเดิม  เบนซินที่เคยเป็นผู้นำ  ตอนนี้กลายเป็นละอ่อนน้อยไร้เดียงสา


วันรุ่งขึ้น...วันถัดมา  เขาไปเรียนและได้เจอเป๋า  รายนั้นดูไม่เสียใจเลยซักนิด  ผิดไปจากที่คิดเอาไว้  พวกเขาตกลงใจจะกลับไปเป็นเพื่อนกันอย่างเดิม  อันนี้หัวเห็ดเห็นด้วยเป็นที่สุด  ถึงตอนนี้เขาเองก็ไม่ได้รู้สึกอะไรกับเป๋าอีกแล้ว 
เป็นเพื่อนกันน่ะดีแล้วล่ะ  ไม่มีใครต้องอึดอัด  ไม่มีใครต้องลำบากใจ  ถ้าจะมี  ก็คงมีแต่เขา....กับไอ้ตัวโตเท่านั้นนั่นแหละ


"เห็ด...."
"ครับผม"
"ดีใจนะ...ที่ยอมคุยกับเราแล้ว....ปิดเทอมไปเที่ยวกันเนอะ"
"เหยดดดดด....มาไซร้ทีมาเป๋า"
"อรั๊งงงงค์"


เขาสองคนเล่นกันได้อย่างสนิทใจ  และสบายใจอย่างบอกไม่ถูก  คนตัวเล็กหันไปเล่นแหย่กับเบนซินบ้าง  ใช่....ฝาแฝดไม่ได้นั่งด้วยกัน  หัวเห็ดขอเวลาทำใจแค่เดือนหนึ่งเท่านั้น  แล้วเบนซินก็รับปากแล้ว  พวกเขาจะรักษาระยะห่างกัน  เพื่อคิดทบทวนทุกอย่างให้ดีกว่านี้







นายโตขึ้นมากเลยนะ.....เห็ดสด
.
.
.
.
.
.
.
.
"ลูกพี่มาได้ไงว๊า....แต่เช้าตรู่เลยนิ"
"เช้าบ้านนายสิ....สิบเอ็ดโมงแล้ว....พอดีที่บ้านซื้อเตารีดไอน้ำมาใหม่น่ะ....แบบยืนรีด....เลยเอาอันเก่ากับที่รองรีดมาให้  ยังไม่ได้ซื้อใช่มั้ย"
"แหม่....ตกใจ...เราก็นึกว่านายจะซื้อเตารีดไฮโซโก้หรูให้เราซะอีก  เข้ามา ๆ มาไงนิ"
"ขับรถแม่มาน่ะสิ  จริง ๆ ก็ไม่อยากออกหรอก  ยังไม่มีใบขับขี่เลย  เอ้านี่  ที่บ้านทำอาหารมาให้น่ะ  ไม่มีตู้เย็นสินะ  งั้นก็กินซะเลยสิ"
"กำลังหิวเลย  ขอบใจนา"


หนึ่งอ้างแม่...อ้างป้า....อ้างพี่มินท์  ว่าคนพวกนั้นบีบบังคับให้เขาต้องออกมา  แต่ความจริงคือเขาเองก็เป็นห่วงมันไม่ใช่น้อย ได้นอนคุยกันบ้างก็เลยรู้  ว่ามันเป็นคนที่ช่วยเหลือตัวเองไม่ได้เลย  ทุกอย่างมีน้องคอยทำให้ตลอด  คุณหนูชิบ....


"แล้วนี่ทำไรอยู่  เสื้อแสงไม่ใส่"


เขาถามโดยที่ไม่มองหน้ามัน  ตัวมันผอมบางแล้วก็ขาวมาก....สมชื่อโอโม่แล้วล่ะ  มันสวมกางเกงขาสั้น  หัวยุ่งเป็นรังนก  มองขาตะเกียบของมันที่มีขนหน้าแข็งหรอมแหรมแล้วก็อดรู้สึกวูบวาบขึ้นมาไม่ได้....


"Fap*** อยู่...ซี๊ดดดดด"
"อะไรของนายวะ...แฟบเฟิบไร"
"ชักว่าวอยู่"
"โห....ไอ้สาดดดด"
"ฮ่า ๆ ๆ ๆ....ชอบว่ะ...นายด่าเป็นด้วยอ่ะ  ด่าบ่อย ๆ นะ....ฮาดี"


เขาตบหัวมันไปทีหนึ่ง  มันยู่หน้า  แล้วก็ยิ้มแฉ่ง  เขาขำกร๊ากกกกกก  มีผักชีติดฟันมันอยู่  เขารู้ว่ามันแกล้ง  เพราะเห็นมันดุนอะไรในปาก  เด็กนี่มันมุกเยอะ...








เขาคงจะชอบมันเข้าแล้วล่ะ.....ชอบไปแล้ว....ชอบมัน.....








ไม่รู้ตัวจริง ๆนะนี่......

.
.
.
.
.
.
.

เดือนหนึ่งผ่านไปเร็วกว่าที่คิด  แม้ว่าสำหรับบางคน  มันเปรียบเสมือนกับการรอคอยที่ยาวนานนั้น  ได้สิ้นสุดลงเสียที


"อื่อ.....อย่าดิวะเบน"
"คิดถึงตัว....ขอกอดให้ชื่นใจหน่อยไม่ได้เหรอ"
"นายสัญญาแล้วนะ"
"ใช่....เค้าสัญญาว่าจะเป็นเหมือนเดิม  เมื่อก่อนเราก็กอดกันแบบนี้นี่....หรือเห็ดจะเถียง"


คนเจ้าเล่ห์ฉวยโอกาสสูดดมกลิ่นกายและกลิ่นผมแรกสระของเจ้าเห็ด  จริงอย่างที่เบนพูด  เมื่อก่อนพวกเขาก็คลุกคลีตีวงกันแบบนี้แหละ  แต่คำว่าเหมือนเดิมของหัวเห็ด  หมายถึงตอนที่พวกเขาโตเป็นหนุ่มแล้ว  ไม่ใช่ย้อนไปทำอะไรอย่างที่เคยทำสมัยเด็ก....



ไอ้ตัวดำหน้าโหดเข้ม....พอแกล้งทำตัวเป็นเบบี๋แบบนี้  มันเลยดูน่าขนลุกมากกว่าจะน่ารัก


"คิดถึงเค้ามั้ย"
"นิดนึง....เฮ้...พูดจาแบบปกติได้มั้ย  เค้าตัวอะไร....นายก็เรียกแทนตัวเองไปคนเดียวดิ๊...นายเรียกพี่ว่าเห็ดเหมือนเดิม  เรียกมึงก็ได้...มาตัว ๆ ๆ แบบนี้มันจั๊กกะดึ๋ยหู"
"เออ...ก็ได้วะ....เห็ดแม่ง"


เบนซินมองไอ้ตัวผอมเดินสะบัดหัวหายลับตาไป  เขารู้....มันไม่ได้รังเกียจในสิ่งที่เขาทำไปเมื่อครู่นี้  เขาเห็นหน้ามันแดงแปร๊ด  มันเขินเขา  มันก็แค่กลัวเหตุการณ์ในวันนั้น  กลัวความรุนแรงที่เขาทำกับมัน




ก็แค่ไม่รุนแรงก็สิ้นเรื่องสินะ!!!!




เขาจะไม่บังคับอะไรมันทั้งนั้น  จะไม่บังคับให้มันมาชอบเขา  หรือรักเขา....อย่างที่เขารักมัน  มันอยากจะทำอะไร  อยากรักใคร  อยากมีแฟน  ก็เชิญ....










แต่เขาจะขัดขวาง....ไม่ขวางมัน  แต่จะขวางคนเหล่านั้น....จะทำให้แนบเนียน  ไม่ให้มันจับได้.....ไม่ให้มันต้องเสียใจเพราะเขาอีก!!!


จะไม่ทำให้มันรัก  แต่มันจะต้องรักในสิ่งที่เขาจะทำกับมัน  รักด้วยตัวของมันเอง  เขาจะอ่อนโยนกับพี่ชายตัวน้อย...จะว่าไปมันก็ไม่ได้ตัวน้อยหรอก  มันเป็นคนตัวสูง  เสียแต่ว่าไม่สูงไปกว่าเขา  แล้วก็ผอมมากไปหน่อย  ต่างจากเป๋า  ที่ดูตัวเล็กกะทัดรัดกว่ามาก     




ลองถ้าตั้งใจทำอะไรโดยไม่หวังผลตอบแทนแล้ว...ผลของมันมักคุ้มค่าเสมอ 




เขารักมัน....รักมันมาก.....ไอ้พี่ชายของเขา....หึหึหึหึ













อันที่จริงตอนสัญญากับมัน....เขาแอบเอานิ้วไขว้กันเอาไว้ข้างหลังต่างหากล่ะ!!!!!!






"กอดเห็ดแล้วหลับสบาย....."  เบนซินตวัดตัวพี่ชายมากอดเอาไว้  มันดูลังเล  นอนตัวแข็งทื่อเหมือนฝืนใจ  แต่สุดท้ายมันก็ค่อย ๆ กอดตอบเขา  มันเอาหน้าซุกหน้าอกเขาด้วยล่ะ....

"หนึ่งเดือนมานี่เห็ดคิดอะไรบ้าง"
"แล้วนายล่ะ"
"เค้าคิดว่าเค้ารักเห็ด..."
"แหงะ"
"ไม่ได้รักแบบพี่น้อง...ไม่ได้รักแบบแฟน  แต่มันพิเศษแล้วก็มากกว่านั้น"
"ยังไงวะ"
"เราเป็นแฝดไง...นั่นแหละคำตอบ"
"เก็ทละ.....เก็ทพ่อง!!!!"
"ฮ่า ๆ....แล้วเห็ดล่ะครับผม"
"พี่.......คิดถึงนาย.....ขาดนายไปชีวิตลำบากชิบ....รีดผ้าก็ยับ....รีดได้แต่กางเกงเพราะมันง่าย  กินอาหารเวฟทุกวันจนจะขาดสารอาหารอยู่แล้ว....แต่พี่คิดว่า  พี่สามารถอยู่ได้โดยไม่มีนาย"
"งั้นเหรอ  ไอ้ตัวโตเสียงเศร้า  ฝังจมูกลงบนศีรษะของเจ้าเห็ดปากแข็ง
"แต่มันดีกว่าถ้าเราอยู่ด้วยกัน....พี่รักนายนะ...อาจจะรักนายแบบนั้นไม่ได้  แต่พี่มีความสุขกว่าที่ได้อยู่กับนาย  แต่มันคงเป็นไปไม่ได้ใช่มั้ย  ที่เราจะอยู่ด้วยกันตลอดไป  สักวันเราต้องแยกย้ายกันไปมีชีวิต  ไปมีครอบครัว  ทำให้พ่อแม่ภูมิใจ  เพราะงั้นตอนนี้เรายังมามีเวลา....เราใช้เวลาตอนนี้ให้คุ้มที่สุดเถอะนะ"
"พี่เองก็พูดอะไรดีดีมีสาระเป็นกับเขาเหมือนกันนิ"
"นอนละ...ง่วง....เกาหัวพี่ด้วยเลยเบน....."



ยังก่อนเห็ด....เห็ดอย่าเพิ่งชะล่าใจไป....ไอ้ตัวโตยิ้มเจ้าเล่ห์ปนหื่น.....






อยู่ด้วยกันตลอดไป....ทำไมมันถึงจะเป็นไปไม่ได้ล่ะ?????
.
.
.
.
.
.
.
"ทำไมทำหน้าอย่างนั้น....ไม่อยากมากินกาแฟกับผมเหรอ"  คนตัวเล็กหน้าบูด  จ้องมองรุ่นพี่ที่เอาแต่เหม่อลอย  เป๋าตบโต๊ะดังฉาด  กับคน ๆนี้  เขากล้าที่จะเอาแต่ใจ  กล้าที่จะเรียกร้อง  งอแง  เขารู้ว่าอีกฝ่ายชอบเขา  คงจะชอบเขาอยู่....ล่ะมั้ง?





ก็แน่ใจแบบนั้นมาตลอด....จนกระทั่งถึงตอนนี้...วินาทีนี้เองนั่นแหละ!!!



"หล่อแล้วหยิ่งเหรอ"
"ไม่ใช่อย่างนั้นนะครับ  พี่น่ะดีใจที่ได้ออกมา....เดทกับน้องเป๋านะครับรู้เปล่า?"  อีกฝ่ายดูระรื่นขึ้นทันตาเห็น  เป๋ายิ้มกว้างอยู่ในใจ  ขณะที่กำลังจ้องมองนายพี่หนึ่งอย่างเขม็ง....ทำเก๊กไปอย่างนั้นแหละ...ป๋าววววเอ๊ย



สายตาบ้องแบ๊วเหมือนลูกแมวแบบน้องเป๋า....ไม่ว่าจะอ้อน....ดุ....เก๊กเข้ม....ยังไงมันก็ดูน่ารักสำหรับนายพี่หนึ่งเสมอ....เพียงแต่ว่าตอนนี้.....



"ไม่ต้องมาทำหน้าระรื่นเลย...ตอนนี้ผมเพิ่งอกหักมานะ"
"พี่รู้...."
"ผมน่ะ....ไม่อยากใช้พี่เพื่อลืมใครหรอกนะ  พี่เป็นคนดี  แล้วผมก็ไม่ชอบเป็นคนใจร้าย  เพราะฉะนั้น...รอก่อนได้มั้ย  สัญญาว่าผมจะลืมเค้าให้ได้  แล้วพอถึงตอนนั้น...ผมอยากให้พี่เป็นตัวเลือกแรกของผมนะ"
"อะไรนะครับ....ภาษีรถคันแรกเหรอ...น้องเป๋าจะซื้อรถเหรอครับ"



โถ.....ไอ้!!!!!!



ให้ตายสิ....หงุดหงิดชะมัด  พี่หนึ่งคนนั้นหายไปไหน  คนที่หน้าตาแย่  แต่จิตใจงดงาม  คนที่เสี่ยงตายเพื่อปกป้องเขา  ยอมเสียสละตัวเอง  เพื่อให้เขาได้หวังในรัก  ไม่ใช่ไอ้หล่อที่ทำเมินใส่เขา  แล้วแสดงละครได้ห่วยแตกเป็นบ้า!!!!




แต่แม่งเอ๊ย....ไอ้พี่หนึ่งที่กำลังตีหน้าเซ่อต่อหน้าต่อตาเขาเนี๊ยะ....มันช่างหล่อเทพ...ดูมีออร่า....น่ากินเป็นบ้า....มากกว่าไอ้บ้าเบนซินเป็นไหน ๆ แม่งเอ๊ยยยยยยยยย



ไอ้ตายเถอะเจ็บใจชิบเป๋ง!!!!....ทั้ง ๆ ที่โมโห  แต่กลับรู้สึกว่ามันช่างท้าทายอะไรเช่นนี้  ไม่ใช่แค่ผู้หญิงสินะ  ที่ชอบผู้ชายแบด ๆ เกย์น้อยอย่างเขาเองก็คงจะด้วยแหง ๆ.....






เอาล่ะป๋าวววววว....ตอนนี้ถึงตาที่นายจะต้องเป็นฝ่ายไล่ตามพ่อหนุ่มเจ้าเสน่ห์คนใหม่ของวงการคนนี้บ้างแล้วล่ะ
.
.
.
.
.
.
.
.
"บ๊ะ....เต้....เดี๋ยวนี้นายถอดเสื้ออยู่ห้องด้วยเรอะ"


เป๋าตัดสินใจบุกห้องเพื่อนรักในยามวิกาล  ถ้ามีปัญหาเรื่องหัวใจแบบนี้  พวกเดียวกันย่อมให้คำปรึกษาได้ดีที่สุด  ถึงแม้ว่าพ่อเกย์สาวหน้าหล่อ  จะไม่เคยได้แอ้มหนุ่ม  เพราะหน้าตาและรูปร่างขัดกันโดยสิ้นเชิงกับบุคลิค....ก็ตามที


"เอ๋อ.....ไม่สะดวกมั้งเป๋า....พรุ่งนี้ค่อยมาได้มั้ย...แอร๊ยยยย"  ให้ตายเถิด....เป๋าคิด....ทำไมวันนี้ไอ้....'แอร๊ยยยยย'.....ของเพื่อนสาวมันดูขัด ๆเขิน ๆ ดูฝืด ๆ ไม่เป็นธรรมชาติชอบกล


"เชี่ยเต้....จะทำมั้ยไอ้สัด.....กูแหกขารอจนเจลแห้งแล้วแม่ม.....มาล่อกูซะทีสิวะ....เย้ย"
"เย้ย....ไอ้หู้....นายโป๊"
"แอร๊ยยยย  ไม่ใช่นะเป๋า....ไม่ใช่อย่างที่มึง...เอ๊ย....ที่เธอ...แอร๊ยยย....ที่หร่อนคิดนะยะ....อร๊ายยยย.....วันนี้ชั้นเป็นอะไรเนี่ยยยย"
"เป๋า....กูไม่ได้ปั่มป๊ามกันนะเฮ้ย....กูแค่.....ออกกำลังกายลดน้ำหนักไง....เชื่อกูนะเป๋า"







เชื่อก็บ้าแล้ววววว!!!!









ปั๊กกะเป๋าอยากตายยยยยยยยยยยย
.
.
.
.
.

.
.
.
.
To be con

ตอนนี้จบแล้วนะคะ  เนื้อหาสิ้นสุดแต่เพียงเท่านี้  ที่เหลือคนอ่านไปจินตนาการต่อเองตามชอบใจ  แต่ช้าก่อน......เรายังมีตอนพิเศษอีกหลายตอน  เพราะฉะนั้นจะยังไม่แจ้งจบนะคะ  ติดตามกันด้วยนะเพื่อน ๆ


L.O.V.E.
.......................................
คำแสลงมักไปเร็วมาเร็ว(เหมือน Hi5)  เพราะฉะนั้นสำหรับคนที่จะอ่านเรื่องนี้ในอนาคต  อีกห้าหรือสิบปีต่อจากนี้  คนแต่งจึงขออธิบายคำศัพท์ฮอตฮิตในตอนนี้...


***Fap  เป็นคำแสลง แปลว่า การสำเร็จความใคร่ด้วยตนเอง (ของผู้ชาย) มีต้นกำเนิดจากเสียงที่เกิดขึ้นเวลากระทำ

คำคำนี้เป็นสแลงภาษาอังกฤษที่มีมานานแล้ว ต่อมาได้มาการนำ Gag จากภาษาอังกฤษมาแปลเป็นภาษาไทย ฝนเฟสบุคเพจของ 9 Gag in thai และนายก๊าก ทำให้เป็นที่รู้จักในกลุ่มวัยรุ่นคนไทย



ยังมีอีกคำนึงครับที่ความหมายใกล้เคียงกับ FAP คือ OGC (ถ้ามองแนวดิ่งจะเหมือนคนกำลังช่วยตัวเอง)


ขอบคุณเว็บไซต์  http://www.guchill.com/fap-fap-fap-%E0%B8%84%E0%B8%B7%E0%B8%AD%E0%B8%AD%E0%B8%B0%E0%B9%84%E0%B8%A3

สำหรับข้อมูลอ้างอิงค่ะ

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน บทที่ 25 ทางออกสำหรับทุกฝ่าย (28/01/2013)
เริ่มหัวข้อโดย: iammz ที่ 28-01-2013 22:17:00

เห็ด ใจอ่อนกับน้องเบนเร็ว ๆ น๊าาา

แอบกรี๊ดดด โมเม้นท์ฮ่องเต้กะเต้าหู้  :oo1:

+1 ขอบคุณค่ะ

 :L2:

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน บทที่ 25 ทางออกสำหรับทุกฝ่าย (28/01/2013)
เริ่มหัวข้อโดย: pharm ที่ 28-01-2013 22:20:30

รักโอโม่ เบน

 :กอด1:

รักกัน รักกกัน

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน บทที่ 25 ทางออกสำหรับทุกฝ่าย (28/01/2013)
เริ่มหัวข้อโดย: snooppy ที่ 28-01-2013 22:34:10

อร๊ายยยย!! งานนี้ แฮป ปี้สุด คือกู้กับเป๋าสิน่ะ (อรั๊ยยย)

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน บทที่ 25 ทางออกสำหรับทุกฝ่าย (28/01/2013)
เริ่มหัวข้อโดย: tonkhaw ที่ 28-01-2013 22:34:55

๕๕๕๕ ขำตอนท้าย

นายเบนซินนี่มันร้ายกาจอย่างยิ่ง พี่หนึ่งเราก้หลงโอโม่ไปคนเเล้ว

จะโดนเบนซินเล่นงานไหมเนี๊ย

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน บทที่ 25 ทางออกสำหรับทุกฝ่าย (28/01/2013)
เริ่มหัวข้อโดย: muiko ที่ 28-01-2013 23:16:51

เสียใจด้วยนะเป๋าคนดีๆอย่างพี่หนึ่ง เค้าไปชอบโอโม่แล้วหล่ะ
ถ้าอยากได้ต้องจีบเเล้วหล่ะนะ

ส่วนเบนซิล นายยังร้ายไม่เปลียนเลย แต่ชอบอ่ะื :z1:

ตอนนี้ คนที่เศร้าที่สุดคงจะเป็นเป๋าสินะ  :m20:
รู้ความจริงว่าเพื่อบแอบได้เสียกัน
แต่หู้เเรงนะเนี่ย  :-[

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน บทที่ 25 ทางออกสำหรับทุกฝ่าย (28/01/2013)
เริ่มหัวข้อโดย: gngane ที่ 28-01-2013 23:25:14

เค้ารอตอนพิเศษอย่างใจจดใจจ่ออยู่เค้าว่าจบเเบบนี้ก็สวยดีนะคะ

มาต่อตอนพิเศษไวๆน้าา

ฮาที่สุดตรงเต้หู้ เเหม เนี่ยนนักนะเเอบมาหากันบ่อยละสิ่55555555555555

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน บทที่ 25 ทางออกสำหรับทุกฝ่าย (28/01/2013)
เริ่มหัวข้อโดย: Tassanee ที่ 28-01-2013 23:45:27

เม้นรอบที่สาม(พยายามมากๆ)  หวังว่าคงโพสได้  .....  เง้อ


ชอบมาก  ขอบคุณค่ะ  ...แต่มันยังไม่สุดอ่ะ  รอจุดคลายแม็ก อยู่นะคะ


เหอๆๆๆๆ    ยังไง  ขอตอนพิเศษ  แซ่บๆ สักตอน  พอให้คนอ่านได้นอนหลับฝันดี


คึคึคึคึ   รอนะคะ  กอด~  คนแต่ง  จุ๊บๆๆๆๆๆ

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน บทที่ 25 ทางออกสำหรับทุกฝ่าย (28/01/2013)
เริ่มหัวข้อโดย: sunshadow ที่ 29-01-2013 04:57:18

     อ่าเห้ย จะจบงี้เลยเหรอ
     แต่นายเบนก็ยังร้ายลึก ยังไงๆก็ไม่ยอมปล่อยไปง่ายๆสินะ

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน บทที่ 25 ทางออกสำหรับทุกฝ่าย (28/01/2013)
เริ่มหัวข้อโดย: railay ที่ 29-01-2013 05:26:07

 :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน บทที่ 25 ทางออกสำหรับทุกฝ่าย (28/01/2013)
เริ่มหัวข้อโดย: •♀NoM!_KunG♀• ที่ 29-01-2013 06:18:13

เย้ยยยยย

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน บทที่ 25 ทางออกสำหรับทุกฝ่าย (28/01/2013)
เริ่มหัวข้อโดย: daboo ที่ 29-01-2013 10:12:33

แตกแล้ว


แตกแล้ว


ความลับแตกแล้ว


เต้าหู้ แรงมากอ่ะ  แหกขารอจนเจลแห้ง   โอยยยยยย  ไม่คิดว่าคำๆนี้จะออกจากปากหู้

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน บทที่ 25 ทางออกสำหรับทุกฝ่าย (28/01/2013)
เริ่มหัวข้อโดย: ชัดเจนกาบ ที่ 29-01-2013 13:59:29

เต้าหู้เจ๋งอะ เต้ก็แมนสักทีสงสารเต้าหู้บ้างมีผัวเป็นตูดบ้าผู้ชายอะ

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน บทที่ 25 ทางออกสำหรับทุกฝ่าย (28/01/2013)
เริ่มหัวข้อโดย: nutty ที่ 29-01-2013 18:41:29

เป็นตามคาด หัวเห็ดระวังตัวนะ  ทั้งน้องทั้งพี่หนึ่งเล็งนายอยู่

คู่เต้หู้สงสียจะกลายพันธุ์แบบถาวร 555

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน บทที่ 25 ทางออกสำหรับทุกฝ่าย (28/01/2013)
เริ่มหัวข้อโดย: ben ที่ 29-01-2013 23:36:59

เกลียดอิเป๋า อะ แม่ง เสียจัยด้วยนะย่ะ พี่หนึ่งเค้าชอบโอโม่แล้ว
* เบนซิน เจ้าเล่หืสาดดดดดดดดดดดด
* ขออย่าให้พี่หนึ่งกลับไปรักิอนังเป่าเลยนะ สาธุมะก่อนไม่เคยเห็นคุณค่า พอเค้าหล่อขั้นมา กระแดะ โครตๆ :m16:

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน ตอนพิเศษ...กับความชั่วร้ายเล็ก ๆ ของเบนจี้ (01/02/2013)
เริ่มหัวข้อโดย: mutyamania ที่ 01-02-2013 23:51:07

มหากาพย์ช๊อตฟิค 


ตอนคั่นเบา ๆ



HBD…กับความชั่วร้ายเล็ก ๆ ของเบนจี้






โอ่โมนอนหลับปุ๋ยอยู่บนเตียงเพียงลำพัง....



นอนนิ่ง....น้ำลายไม่ไหล....แต่ในความฝัน  ตอนนี้ห้องทั้งห้องเปียกไปด้วยน้ำลาย 



ไอ้เห็ดน้อยยู่หน้า  ซู้ดปากเพื่อเรียกน้ำลายในมโนภาพให้กลับคืนสู่ปาก  ก่อนจะเปลี่ยนไปฝันเรื่องอื่น....ทะเล....ปวดฉี่....เหี้ยแล้ว  อยากตื่น....ช่วยกูด้วยเบนนนนนน.....



เวลาเดือดร้อน  คนแรกที่เห็ดน้อยนึกถึง....ก็คือเบนซิน  แล้วตอนนี้มันไปไหนนะ  ในความฝัน  หัวเห็ดวิ่งตามหาน้องในทุ่งหญ้า  ภาพตัดไปที่หน้าผา  แล้วตอนนี้มันก็กำลังกระโดดข้ามน้ำตกที่ไหลแรง...ซู่!!!!!



ร่างกายเริ่มขยับ  มือไม้ป่ายปะไปทั่ว  พลิกตัวซ้ายทีขวาที  จนรับรู้ถึงความแปลก....ข้างกายนั้นโล่งอย่างน่าประหลาด  ไม่มีอ้อมแขน...ที่แสนอึดอัด  ไม่มีมือปลาหมึก  ไม่มี....ไม่มี





“อื้อ.....เหี้ยยยย.....เบนนนนน....พี่หิวน้ำ.....ขอน้ำหน่อยครับผม”  หัวเห็ดขยี้สองตาอย่างง่วงงุน  แสงแดดยามเช้าที่ลอดเข้ามา  เป็นตัวช่วยปลุกให้ตื่นจากการหลับใหลให้เร็วขึ้น....ตื่นอย่างไม่เต็มใจ  แต่ก็ไม่ไหวที่จะกลับไปนอนแล้วล่ะ!!!!



“คิงคองไปไหนแว๊....น้ำ....แจ่บ ๆ....น้ามมมมม”   
“เบนนนนน....จะหวยออกแล้ว.....ช่วยตีเลขให้หน่อยดิ”
“บักเบนนนนนนนนน......เฮ้ยยยย!!!!.....ไปไหนของแม่งวะ....ไอ้เด็กโข่งนี่”



พอตื่นจนเต็มตาแล้วหัวเห็ดก็เรียกหาน้องชาย  ผลตอบรับที่ได้คือความเงียบ....



“หายไปไหนของมันนะ”   โอ่โมเดินออกมาจากห้องนอนแล้วตรงดิ่งไปยังโต๊ะกินข้าว  บนโต๊ะมีฝาชีครอบอยู่  โดยมีกระดาษโน้ตแปะไว้  ข้างในนั้นยังอุ่น ๆ อยู่  ส่งกลิ่นยั่วน้ำลายสอ....จ๊อกกกกก



.......แปรงฟันก่อนนะคร๊าบ......



ลายมือสวยงามแบบนี้จะเป็นของใครได้....(หัวเห็ดแอบแก้ตัวให้ตัวเอง....ลายมืออย่างข้า...เหมาะจะเป็นผู้บริหารเซ็นต์แกร๊ก...เซ็นต์แกร๊กเท่านั้นล่ะเว้ยยยยย)



เปิดฝาชีออก  เพื่อดูอาหารเช้าให้ชัด ๆ.......อืม.......เต้าหู้ไข่ทอดจนเหลืองอ่อน  แล้วเอาไปผัดน้ำมันหอยกับถั่วงอกสด ๆ....แหมรู้ใจพี่ซะด้วย  ถั่วงอกน้อย ๆใส่พอเป็นพิธี  ส่วนเต้าหู้ไข่ชิ้นใหญ่ ๆ ใส่มาเยอะ ๆ


ขณะตักข้าวเข้าปาก(แน่นอนว่าแปรงฟันแล้ว----ไม่ใช่คนซกมกนะ....แค่ลามกนิด ๆ)  โอโม่ก็นึกถึงเรื่องบางอย่างที่ติดอยู่ในหัว


อ้ามมมมมม.........เอ........ไอ้คิงคองมันหายไปไหนของมันว๊า.....โอ๊ยนึกอะไรไม่ออก  รู้สึกเหมือนลืมอะไรที่มันสำคัญมาก ๆ....








ย้ำว่าม๊ากกกกกก.....มาก!!!!


หัวเห็ดละจากความคิด  เผลอแป๊บเดียวกินข้าวหมดไปสองจานแล้วเหรอเนี่ย...อร่อยที่สุด  เหมือนมีคุณแม่มาทำให้ทาน  เบนซินเอ๊ย....แต่งงานไปเมียรักเมียหลงแน่นอน....ส่วนหัวเห็ดน่ะเหรอ...ช้างเท้าหน้าเฟ้ยยยย!!!! 


ห้องที่ไม่มีน้องชายร่างยักษ์ดูกว้างเป็นพิเศษในวันนี้  หัวเห็ดเปิดเพลงเสียงดังลั่นแล้วกระโดดโลดเต้นไปทั่วห้อง


เริ่มด้วยจังหวะเฮฟวี่ร๊อค  โยกจนแทบอ้วก  ก่อนจะเปลี่ยนมาเป็นฮิบฮอป  เต้นท่าสแครชแผ่นด้วยท่าทีเก้ ๆกัง ๆ   ไม่เอาละ....ลูกทุ่งสิวะ...เจิด.....ว่าแล้วก็กดเพลงเช็คเรตติ้ง  ของสาวใบเตย  อาร์สยาม....เต้นกระแทกเป้าใส่หน้ากระจกอย่างเมามันส์จนเอวเคล้ด  เบื่อแล้วก็เปลี่ยนเป็นเพลงบอสซ่าเบา ๆ ก่อนจะหมุนตัวไปรอบ ๆ ราวกับว่าตัวเองเป็นนักบัลเล่ต์....





ตึงงงงงง!!!!.....จะอะไรล่ะ....ล้มไม่เป็นท่าน่ะสิไอ้เห็ด



ก๊อก ๆ ๆ.......มาแล้วสินะ  น้องพี่....


ร่างสูงโปร่งของเจ้ามนุษย์สมองเห็ด  วิ่งปร๋อไปเปิดประตู   แต่ด้วยความเคยชินจึงส่งช่องตาแมวดูก่อน...เผื่อเป็นคนอื่น...พวกโรคจิตที่ชอบคิดทำมิดีมิร้าย  “ไบรุกหุ่นเท่ห์ที่น่าขย่มที่สุดในโลก...หล่อ...ใจดี....สปอร์ต  กทม.  ไม่มีรถขับ  แต่ชอบขับสาว ๆ และหนุ่มเคะแบ๊ว”



ไม่ใช่บิ๊กเบน   ใครเนี่ย!!!!



ผู้ชายคนหนึ่ง  สวมแว่นสายตา  หน้าตายับย่นเหมือนเพิ่งตื่นนอน  ท่าทางเฉิ่ม ๆปนเห่ย  ดูแล้วน่ารังแกให้น้ำตาเล็ด


“ครับ”  หัวเห็ดแง้มประตูโดยคล้องโซ่ไว้
“นี่นาย  เปิดเพลงอ่ะให้มันเบา ๆ หน่อยได้มั้ย  รู้มั้ยว่ามันกี่โมงกี่ยาม”  คนแปลกหน้าพูดจาแข็ง ๆ ไม่เข้าหูเอาซะเลย
“ห้าโมงเช้า  ทำไมอ่ะ....เวลานอนนายเหรอ!!!!”  ดวงตาเบิกกว้าง  ดูดุร้ายโดยไม่ต้องปั้นแต่ง  ตามฟีลตอนนั้นล้วน ๆ  อีกฝ่ายหน้าเจื่อนไปตามระเบียบ  ท่าทางที่ดูเอาเรื่องในตอนแรกดูผ่อนลงไปเยอะ  หัวเห็ดชนะขาด  ศูนย์ต่อหนึ่ง
“ไม่ทำไมอ่ะ  เพลงมันดังรบกวนเรา   เรายังนอนอยู่เลย  เพราะงั้นช่วยเบาหน่อยละกัน”
“อือ....ได้ดิ....บอกดี ๆเราก็จัดให้.....โทษด้วยละกันนะ....พอดีมันไม่ใช่เวลานอนของเราน่ะ” 


รบกับเพื่อนร่วมชั้นเสร็จก็หมดอารมณ์จะฟังเพลงละ....หิวนิด ๆ เพราะใช้พลังงานไปเยอะพอสมควร  วิ่งตึง ๆ หมายจะไปเปิดตู้เย็น  แต่นึกขึ้นได้ว่าเพิ่งถูกตำหนิมาหมาด ๆ เลยเปลี่ยนเป็นย่องเบาแทน....ว๊าวววว.....น้ำองุ่นคั้น....ของโปรด....นี่นาย....ตั้งใจทำให้พี่สินะ



ว่าแล้วก็ซัดโลด.........อ่าห์  หมดแก้วเยย!!!!





อืม.....ดูทีวีดีกว่า.....




ผ่านไปครู่หนึ่ง.....ชักเริ่มร้อน ๆ ละ....




อาบน้ำดีกว่า




โอโม่ถอดเสื้อออก  ก่อนจะวิ่งเข้าห้องน้ำทั้ง ๆ อย่างนั้นโดยไม่ปิดประตู....ก็มันร้อน....ร้อนจนแทบคลั่ง  ฟัคยู....ดินฟ้าอากาศในวันนี้....ร้อนไปละ....ประเทศไทย


วันนี้ใช้อ่างดีกว่า  จะแช่ตัวให้สบาย  สมกับที่เหน็ดเหนื่อยจากการสอบไฟนอล  ก็ต้องใช้เวลาช่วงหยุดซัมเมอร์ให้เป็นประโยชน์มากที่สุด....นี่เดี๋ยวก็ต้องไปเที่ยวกับเป๋า....สงกรานต์ก็ต้องกลับบ้าน...ไปหาตาแก่ขี้บ่น  กับหม่ามี๊ที่ใจดีที่สุดในโลก


หัวเห็ดตีน้ำจนเป็นฟองฟูฟ่อง   วันนี้ขอใช้ครีมอาบน้ำเปลืองหน่อยละกัน


ให้ตายเถอะวะ....วันนี้วาบหวิวเว้ยเฮ้ย....แค่ฟองสัมผัสร่างเปลือยเปล่า  ก็เกิดอารมณ์จนแข็งโด่


รู้สึกเสียวจี๊ดอย่างบอกไม่ถูก....ไม่ค่อยได้ช่วยตัวเองบ่อยนัก  เพราะอยู่กับน้อง  แต่วันนี้มันต่างไปจากทุกครั้ง  ทำเท่าไหร่ก็ไม่อิ่ม  ยิ่งทำยิ่งเพลิน....เสร็จไปแล้วครั้งหนึ่ง....แต่ก็สามารถต่อได้อีกครั้งทันที...ผิดปกติ....อะไรกันว๊า....

 “อ๊า.....................อื้อ.......................”  ในสมองลามกของหัวเห็ด  กำลังจินตนาการว่าตัวเองกำลังกอดรัดกับเป๋าอยู่บนเตียงอุ่นสบาย...มีทั้งเป๋า....ทั้งสาวสวย....เยอะแยะมากมาย....มากจากไหนไม่รู้....เฮ้ย....ไอ้เบนซิน....กำลังแก้ผ้าโทง ๆ ถ้าเป็นเวลาปกติคงจะกลัวจนหงอ



แต่วันนี้กลับคึกได้แฮะ....ตอนที่นึกภาพน้อง










ในสภาพโล่งโจ้ง!!!!!



ก๊อก ๆ ๆ


เสียงเคาะประตูห้องดังขึ้นอีกครั้ง  แต่คนในนี้ไม่ได้ยินเสียงอะไรทั้งนั้น
.
.
.
.
.
.
.

เด็กหนุ่มร่างสูงใหญ่  ไขกุญแจห้องเข้าไปก็พบว่าประตูคล้องโซ่อยู่  ไม่สามารถเปิดเข้าไปได้  เขาตะโกนเรียกสุดเสียง  เกรงใจห้องข้าง ๆ แต่ก็ต้องทำ  เรียกอยู่นาน  กว่าคนข้างในจะได้ยิน


“ไอ้เห็ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด.....กูหนัก!!!!!”


หัวเห็ดได้สติ  รีบลุกขึ้นจากอ่าง  ล้างสบู่อย่างลวก ๆ ก่อนจะวิ่งผลุบออกมาจากห้องน้ำ






เพื่อมาปลดโซ่ประตูให้น้อง.....

“เย้ย.....ไอ้บ้าทำไมมึงไม่ใส่เสื้อวะ”  ไอ้ตัวโตรีบเอามือปิดตา  หลังจากก้าวเท้าเข้ามาในห้อง  แล้วรีบปิดประตูตามหลังทันที  จะอะไรล่ะ  มีคนเดินผ่านน่ะสิ  สาว ๆ ซะด้วย  ไม่รู้มองเข้ามาเห็นไหม?

“แล้วนี่....อาบน้ำอยู่สิท่า  ตัวงี้เปียกชุ่มเลยนะ”
“เบนนนน.....”  เสียงที่เปล่งออกมาจากปากเห็ด  ฟังดูแผ่วเบาราวเสียงกระซิบ  แต่ทว่าดูเชื้อเชิญอย่างบอกไม่ถูก   เบนซินมองลึกเข้าไปในดวงตาคู่นั้น  ก่อนที่จะรับรู้ถึงสิ่งที่คนตรงหน้าตั้งใจจะสื่อออกมา 

สองมือใบลานของไอ้เห็ดขยุ้มแขนเสื้อของน้องชายไว้  ส่งเสียงหอบหายใจถี่อย่างตื่นเต้น

“ตรงนี้แหละ....ซี๊ดดดดด”  อีกฝ่ายพร้อมที่จะตอบสนองเป็นทุนเดิมอยู่แล้ว  รีบทิ้งของในมือแล้วตรงเข้ากอดรัดกับไอ้เห็ด


ราวกับจับคลื่นความต้องการของอีกฝ่ายได้



มือใหญ่หนาประคองหัวพี่ก่อนจะบดจูบอย่างเร่าร้อน



แฝดผู้พี่กอดรัดแฝดน้องแนบแน่น  ท่อนเนื้อขนาดใหญ่เกินมนุษย์เอเชียภายใต้ยีนส์สีเข้ม  กำลังดันออกมาเบียดเสียด....ต่อสู้กับท่อนเนื้อเปลือยเปล่าขนาดพอเหมาะ....ที่ขาวจั๊วะ....และแดงก่ำตรงส่วนตัว


ร้อน



ร้อนจนจะระเบิด



จะเป็นน้องชาย....หัวเห็ดไม่สนแล้ว....อยากเสร็จ....อยากถึงสวรรค์ซ้ำแล้วซ้ำเล่า.....ตัวใหญ่ไม่รอช้า  รีบถอดเสื้อผ้าอาภรณ์ที่ปกคลุมร่างกายกำยำออก  เหวี่ยงทิ้งให้พ้นทาง  ก่อนจะตรงเข้าไปขยี้จูบอีกครั้ง


ท่อนเนื้อร้อนเบียดเสียดกัน  ฝาแฝดผลัดกันส่งเสียงครางไม่เป็นระส่ำ   อีกฝ่ายละจากริมฝีปากที่เจ่อแดงจากแรงจูบ  หันมาสนใจหน้าอกขาว ๆ กับยอดอกสีชมพูอ่อนซีด  ละเลงเล่นอย่างกระหายด้วยลิ้นและปลายนิ้ว


ขณะที่เบื้องล่างเสียดสีกันอย่างเอาเป็นเอาตาย  ด้านบนก็สัมผัสกันอย่างเร่าร้อนดุเดือด  สักพักหนึ่งก็จับไอ้ตัวผอมให้นอนลงไปบนพื้น  ท่านี้ศึกษามาแล้ว  เสียวทั้งคู่แน่นอน...หกเก้า.....ขอแค่มันยอมเท่านั้นแหละ  เขาก้พร้อมจะลอง....


“เห็ดใช้ปากให้เค้านะ” 
“อื้อ”
“เค้าก็จะทำให้ตัวเหมือนกัน”

ทั้งสองคนผลัดกันมอบความสุขสม  จากการสัมผัสร่างกายภายนอกให้แก่กันอยู่พักใหญ่     ก่อนจะปลดปล่อย
ออกมาพร้อมกัน  น้ำนมสีขาวขุ่นสาดกระจายเต็มห้อง  แยกไม่ออกว่าเป็นของใคร 

ทั้งคู่นอนหงายอยู่คนละทิศละทาง  พยายามหายใจเอาอากาศเข้าปอด  หัวเห็ดหอบหายใจแรง ๆ อยู่ครู่หนึ่ง  ก่อนจะเขยิบตัวเข้าหาน้องชายแล้วกอดกันไว้

“เบนนนน”
“อะไร”
“แบบนี้ถือว่าเรามีอะไรกันแล้วยังอ่ะ”
“เอ่อ..............มัน.....ไม่รู้ดิ  คงใช่มั้ง  เค้าก็ไม่เคยกับผู้ชายอ่ะนะ”
“นายไม่เคยอึ๊บเป่าเป๊าเหยอ”
“ไม่อ่ะ...แค่เกือบ”
“วันนี้พี่เงี่ยน....”
“พูดไม่เพราะนะเราน่ะ”
“เป็นคนจริงใจเฟ้ยยยย”
“หยาบโลนน่ะสิ....สอนไม่จำ!!!!”
“ขอโทษครับพ่อ”
“หึหึ”
“เบนนนน”
“ไรอีก....พักแป๊บดิ”
 “ผู้ชายอ่ะ  เวลาเค้ามีอะไรกันเค้าต้อง..........”
“ไม่รู้เว้ย  เค้าก็ไม่เคย  พี่ก็ไม่เคย   เค้าก็ทำไม่เป็นอ่ะ....ถามเซ้าซี้จังนะมึง”


โอโม่ย่นจมูก....ก่อนจะสวนกลับด้วยน้ำเสียงหนักแน่น  ในสิ่งที่เขาคิดและกลั่นกรองดีแล้ว


“แต่ผู้ชายเค้าต้องทำกันทางก้นนี่!!!!   แต่เราไม่ได้ทำ  ก็ถือว่าเราไม่ได้มีอะไรกันนะ”
“แล้วไง  นี่มึงต้องการจะสื่ออะไรห๊ะ  ไอ้เห็ดโคนนนนน”
“ก็......ก็ที่เราทำมันก็คือไม่ผิดไง   พอมันไม่ผิด  คราวหน้าจะได้ทำอีก...เผื่อว๊อนท์ไรเงี้ยะ....มันก็สนุกไปอีกแบบนะ  ผู้ชายเล่นกัน....เพลินกว่าที่จินตนาการไว้”
“ให้มันได้งี้ดิพี่กู  เฮ้อ......มาถึงขนาดนี้แล้วอ่ะนะเห็ดเอ๊ยยยย”
“นี่.....ก่อนนายจะมาพี่ช่วยตัวเองอยู่แหละ”
“แล้วไง  จะบอกว่าน้องมาขัดจังหวะ  เลยอารมณ์ค้างว่างั้นเหอะ”
“เปล่า....พี่.....คือพี่แอบนึกถึงหน้าเป๋าด้วย.....แล้วก็สาว ๆเยอะแยะไปหมดเลย....นึกถึงนายด้วยนะ”
“แล้วไงอ่ะ”


ถึงตอนนี้....ใครบางคนกำลังหน้าแดงเถือก....

“นี่เบน”
“หืมมม....ไอ้เด็กช่างถาม....อะไรอีก”
“ถ้าสมมติเรามีอะไรกันจริง ๆ ใครจะเป็นฝ่ายทำวะ”  หัวเห็ดถามโดยไม่มองหน้าน้อง  สมองลามกเริ่มจินตนาการอีกครั้ง
“ก็ต้องเค้าไง....เพราะของเค้าใหญ่กว่า”  ร่างสูงมองของตัวเองสลับของพี่พร้อมกับหัวเราะหึหึ
“พี่ก็เจ็บแย่ดิ  เป็นน้องต้องเสียสละนะรู้เปล่า”
“มีที่ไหน....ใครบอกเจ้าฮะ...เห็ดน้อย...หึ...ก็น้อยสมชื่อแหละ”
“งั้นนายตัวโต....นายแข็งแรง....นายนั่นแหละเสียสละ....ยอมตกเป็นของพี่มาม๊ะ”
“มันไม่เกี่ยวกับเสียสละ  แต่มันเป็นศักดิ์ศรีลูกผู้ชายเฟ้ย”
“ตัวเองเป็นผู้ชายคนเดียวรึไงฟะ”
“เออ  เค้าน่ะผู้ชาย  มึงน่ะตุ๊ด”
“แล้ววันนี้ไปไหนมา....หายหัวนะเบน”  หัวเห็ดคิดถึงภาพตอนตัวเองเลือดกระฉูด  ก่อนจะเฉไฉเปลี่ยนเรื่อง
“ละเมอตดป่ะ.....วันนี้วันเกิดเราไง....เค้าก็ไปหาซื้อของมาฉลอง....ของขวัญของเห็ดด้วยนะ  ของเค้าเค้าออกตังค์เอง  ขอแค่เห็ดส่งให้ก็เป็นอันเสร็จ” 


หัวเห็ดยิ้มกว้างจนเห็นฟันเขี้ยว  ส่วนเบนซินนั้นยิ้มกริ่มอย่างมีความสุข


“เค้ารู้ว่าเห็ดน่ะเลือกของไม่เก่ง  เค้าเลยซื้อของที่ตัวเองอยากได้มาแล้ว....”
“ชิส์”
“แต่เค้ารู้ว่าเห็ดอยากได้อะไร....สังเกตป่ะ  วันนี้อะไรหายไป”
“เฮ้ยยยย  เออจริงด้วย....รองเท้าพี่หายว่ะเบน....ผ้าใบสุดรักของพี่”
“เค้าเอาไปวัดไซส์เพื่อความชัวร์....รุ่นที่ตัวบ่นอยากได้เมื่อวันก่อนไง”
“รักนายที่สุดเบน.....รัก ๆ ๆ ๆ ๆ ร๊ากกกกกก”
“หอมเค้าทีเด่”
“อ่ะจัดไป....วัยรุ่นนนน”

เบนซินดึงไอ้ชีเปลือยมากอดอีกครั้ง  กอดแน่น ๆ แล้วยิ้มชั่วร้าย  ยิ้มที่อีกฝ่ายไม่มีวันได้เห็น  ยาปลุกเซ็กส์วันนี้ได้ผลเกินคาด  แผนการราบรื่น  ทุกอย่างถือเป็นการสมยอมนะเห็ดนะ....




ขอแค่ครั้งเดียวแหละ....








เพราะครั้งต่อไปเขาคงไม่ต้องใช้มันแล้ว....หึหึหึ
.
.
.
.
.
.
To be con

ตอนพิเศษยังมีอีกเยอะ  มาอ่านกันก่อนนะวัยรุ่น!!!!

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน ตอนพิเศษ...กับความชั่วร้ายเล็ก ๆ ของเบนจี้ (01/02/2013)
เริ่มหัวข้อโดย: •♀NoM!_KunG♀• ที่ 02-02-2013 03:22:34

อร๊ากกร้ายกาจ เห็ดน้อยก้อใสซื่อแท้ 555

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน ตอนพิเศษ...กับความชั่วร้ายเล็ก ๆ ของเบนจี้ (01/02/2013)
เริ่มหัวข้อโดย: nunnan ที่ 02-02-2013 12:09:32

สุดยอดดดความชั่วร้ายยยย o13 o13

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน ตอนพิเศษ...กับความชั่วร้ายเล็ก ๆ ของเบนจี้ (01/02/2013)
เริ่มหัวข้อโดย: รอยเขียน ที่ 02-02-2013 12:21:33

โธ่..ถัง  :m25:

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน ตอนพิเศษ...กับความชั่วร้ายเล็ก ๆ ของเบนจี้ (01/02/2013)
เริ่มหัวข้อโดย: daboo ที่ 02-02-2013 12:51:58

ร้ายชิปเลยว่ะ     อยากใช้บ้าง  ๕๕๕๕

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน ตอนพิเศษ...กับความชั่วร้ายเล็ก ๆ ของเบนจี้ (01/02/2013)
เริ่มหัวข้อโดย: muiko ที่ 02-02-2013 21:39:01

อบ ร้ายจริง :z1:

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน ตอนพิเศษ...กับความชั่วร้ายเล็ก ๆ ของเบนจี้ (01/02/2013)
เริ่มหัวข้อโดย: ben ที่ 02-02-2013 23:14:05

กรี๊ดดดดด เบนซิน บทจะเจ้าเล่หื ก้อ โครตตตตต เล่ห์อ่าา ><
เห้ด โดนเข้้าแล้วไงงงงงงงงงง >>ครัุ้งต่อไปคงไม่ต้องใช่แล้ว กรี๊ดๆๆๆๆ :m25:

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน ตอนพิเศษ...กับความชั่วร้ายเล็ก ๆ ของเบนจี้ (01/02/2013)
เริ่มหัวข้อโดย: flawless ที่ 03-02-2013 08:16:30

อร๊ายยย นายเบนนน
ร้ายกาจนะยะ มาแนวตีลูกเซ่อ หน้ามึนไม่รู้เรื่อง
แต่วางแผนการไว้หมดเรียบร้อยแล้ว หนูโม่น้อย
ถูก...ภายนอกแล้ว นั้นก็นับว่าทำ (นิดหน่อย)
แล้วย่ะ

โม่น้อยถูกยาซะจนช่างหัวศีลธรรม ช่างหัวความเป็นพี่เป็นน้องแล้ว
ต่อไปมันจะเตลิดไปถึงขั้นไหนกันนี่???  ติดตามๆ...

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน ตอนพิเศษ...กับความชั่วร้ายเล็ก ๆ ของเบนจี้ (01/02/2013)
เริ่มหัวข้อโดย: iammz ที่ 03-02-2013 09:36:52

ว๊ากกกก น้องเบน!!! ร้ายนักนะเรา

 :-[

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน ตอนพิเศษ...กับความชั่วร้ายเล็ก ๆ ของเบนจี้ (01/02/2013)
เริ่มหัวข้อโดย: ordkrub ที่ 03-02-2013 11:42:57

ร้ายกาจสุดๆ

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน ตอนพิเศษ...กับความชั่วร้ายเล็ก ๆ ของเบนจี้ (01/02/2013)
เริ่มหัวข้อโดย: U_Ton ที่ 03-02-2013 12:23:50

 o22 ความชั่วร้ายที่เห็ดคาดไม่ถึง... เบนนายวางเเผนการได้เเยบยลมากเกินไป หรือเป็นเพราะเห็ดมันใสซื่อจนถึงขั้นซื่อบื้อเกิน
ไปกันเเน่... ดูเหมือนเห็ดจะสิ้นท่า ไปไหนไม่รอดพ้นเบนเเล้วล่ะ ของดำเขามาเเรงมาก ไม่เล่นของใส่แต่เล่นใช้ยา แต่คราวหน้า
คงไม่ต้องใช้แล้ว เพราะครั้งนี้ได้เปลี่ยนความคิดเห็ดสดไปตลอดกาลซะงั้น เบนเเต่เดิมก็เเทรกซึมอยู่ในระบบการดำเนินชีวิตของ
เห็ดอยู่เป็นทุนอยู่เเล้ว โดยที่เห็ดไม่ได้ทันสังเกต มาตอนนี้เเทรกซึมลึกล้ำซะ เห็ดคงคาดไม่ถึงเลยจริงๆกว่าจะรู็ตัว เห็ดคงขาด
เบนไม่ได้ซะล่ะมั้งงานนี้...  o18 เห็นพี่น้องเค้ารักกัน(?) แล้วเราก็สุขใจ

ตอนที่เเล้วเเอบสงสารเป๋านะ ช่างไม่รู็อะไรบ้างเลย ตอนนี้นายพี่หนึ่งก็ได้เปลี่ยนไปแล้ว คิดว่าไม่ใช่เเค่ด้วยความใกล้ชิด แต่เป็น
เพราะหัวอกเดียวกัน อุปนิสัยจริงๆของเห็ดที่นายพี่หนึ่งได้เห็ดได้รู้จัง เป็นความรู้สึกเอ็นดูปนรำคาญ นายพี่หนึ่งเลยกลายเป็นอีก
คนที่เห็นความน่ารักของเห็ดสดไปเเล้วววว... เป๋ามั่นใจเกินไปในบางครั้งอ่ะนะ มั่นใจในความน่ารักของตัวเอง เลยลืมไป ใจคนเรา
มันเปลี่ยนกันได้ เราเจ็บมาเราต้องรู้จักหาทางรักษาใจตัวเอง นายพี่หนึ่งก็เป็นคนหนึ่งในนั้น แล้วที่สำคัญที่นายพี่หนึ่งชองเบน มัน
ก็เป็นที่หน้าตาของเป๋านะ ไม่ใช่นิสัยใจคอเหมือนที่สัมผัสได้กับเห็ด นั้นเเหละสเน่ห์ที่เห็ดมี :-[ บางครั้งเป๋าก็เห็เเก่ตัวเกินไป แต่
จะมีใครบ้างล่ะที่ไม่เห็นเเก่ตัว... เต้กับหู้นี่เค้ารักกันน่าดู อุเคี๊ยกกกๆ... หู้เเรงเเต่น่ารักนะ55

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน ตอนพิเศษ...กับความชั่วร้ายเล็ก ๆ ของเบนจี้ (01/02/2013)
เริ่มหัวข้อโดย: PEAK ที่ 03-02-2013 20:42:32

ชอบครับ  o13

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน ตอนพิเศษ...กับความชั่วร้ายเล็ก ๆ ของเบนจี้ (01/02/2013)
เริ่มหัวข้อโดย: Tassanee ที่ 03-02-2013 22:06:50

แอร๊ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
.
.
.

จะบอกว่าอ่านมา 3 รอบแล้ว  อิอิ  (เค้าป่าวโรคจิตนะ่  ก็แค่......ติดใจ)


อยากเม้นตั้งแต่วันแรกที่อ่าน แต่อ่านจากมือถือ จำ Username Password ไม่ได้อ่ะค่ะ
เลยไม่ได้เม้น  สักกะที  วันนี้เลยรีบ  อิอิ


.
.
.
.

เมื่อไหร่จะได้กินเห็ดซะทีนะ  อยากอ่านอ่า~

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน ตอนพิเศษ...กับความชั่วร้ายเล็ก ๆ ของเบนจี้ (01/02/2013)
เริ่มหัวข้อโดย: sunshadow ที่ 04-02-2013 21:07:07

     นายเบน. . . เล่นเนียนๆนะเนี่ย

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน ตอนพิเศษ...กับความชั่วร้ายเล็ก ๆ ของเบนจี้ (01/02/2013)
เริ่มหัวข้อโดย: snooppy ที่ 05-02-2013 15:53:06

(อรั๊ยยย) ร้ายนะย่ะ เบนจี้!!

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน ตอนพิเศษ เล่นอะไรก็ไม่รู้....บ้า!!!! (11/02/2013)
เริ่มหัวข้อโดย: mutyamania ที่ 10-02-2013 20:59:10

ยังไม่ลืมเรื่องนี้กันนะคะ  ถึงเนื้อหาหลักจะจบแล้ว(แกนหลักของเรื่องคือน้องเป๋า....กับปัญหาระหว่างแฝด  ซึ่งคลี่คลายลงไปแล้วสิ้น)  แต่เรายังจะมีตอนพิเศษมาอัพเดตให้อ่านกันเรื่อย ๆนะ....รักจุงเบยยยยย




ตอนพิเศษ  เล่นอะไรก็ไม่รู้.....บ้า





ไอ้เห็ด....ขาวเนียน.....น่าขย้ำ







กลิ่นตัวหอม....ดมแล้ว...น้ำลายสอ!!!


อยากหม่ำเห็ดในทุก ๆคืน  แต่ตอนนี้ต้องค่อยเป็นค่อยไป  ไม่อยากให้เห็ดตื่น  แล้วกลัวจนหัวหดแบบครั้งก่อน ๆ  ครั้งนี้ต้องเนียนสุด ๆ เพื่อผลลัพธ์ที่ยั่งยืน  ถาวร  ยาปลุกเซ็กส์ที่ผสมน้ำองุ่น  ถือเป็นจุดเริ่มต้นที่ดี....ไอ้เห็ดเป็นฝ่ายต้องการเขา....เปล่าบังคับอะไรมันเสียหน่อย


“ตัว.....เล่นกันมั้ย.....เค้าว๊อนท์”


อยู่ ๆ ก็เกิดอารมณ์อย่างว่าขึ้นกลางดึก  หัวเห็ดถูกจับปลอกเปลือกจนล่อนจ้อน  สภาพของมันครึ่งหลับครึ่งตื่น  หน้าตายับย่น...ยู่ยี่  หน้าแบบนี้แหละ  ที่ทำเอาเบนซินเตลิดไปไกลแสนไกล

“ง่วง.....ไว้ทำกันพรุ่งนี้สิเบน”
“ชิส์.....ตามใจนะ”
“มากอดทีมา....น้องรัก”


เขาต้องตามใจมัน....ทั้งที่อยากฟัดใจจะขาด  บอกแล้วไง  จากนี้ไปมันต้องรักเขา  เขาจะทำให้มันขาดเขาไม่ได้
.
.
.
.
.
“เบนจี้....คุยกับใครว๊า”
“ไม่มีอะไร....เพื่อนในเฟสน่ะ....น่ารักดีมั้ย”
“โหวววว.....เบนป้อสาว.....ร้ายนะมึงเนี่ย”
“ไม่ได้เหรอ....หวงเค้ารึไง”
“เคยเหรอ....พี่นายเคยเป็นคนงี่เง่าแบบนั้นเหรอเบน....”
“ถึงตัวจะงี่เง่า...แต่เค้าก็รักตัวนะ....”
“พี่รู้น่า”
“หน้าแดงทำไม....ถามจริง....เวลาเห็นเค้าคุยกับสาว ๆ เห็ดไม่หงุดหงิดบ้างเหรอ”
“นิดหน่อย”


หงุดหงิดนิดหน่อย....ไม่ใช่เพราะหึงหวง  แต่เพราะอิจฉาน้องชายต่างหาก  ไม่ว่าจะหญิงหรือชาย  หมอนี่มันได้ไปกินก่อนเขาทุกที  บางครั้งคนที่มันได้  ดันเป็นคนที่เขาเล็งเอาไว้ด้วยเนี่ยสิ


“ตัวบอกเอง  ว่าเวลาของเรามันมีน้อย  พวกเราต้องใช้มันให้คุ้ม  ก่อนที่ตัวกับเค้าจะแยกย้ายกันไปมีชีวิตเป็นของตัวเอง....”  เบนซินทวงถาม  ในสิ่งที่พี่ชายเคยบอกไว้  เมื่อคราวก่อนโน้น
“อื่อ....แน่นอนดิว๊า....เว้นแต่นายนั่นแหละ  จะทิ้งพี่ไปมีชีวิตใหม่ก่อนน่ะนะ”
“ไม่มีทาง....เพราะเวลาของพวกเรามันมีไม่เยอะ  เพราะงั้นเค้าจะยังไม่มีใคร  เค้าอยากอยู่กับตัว....อยู่กับตัว”
“บางครั้งเวลานายทำตัวแบ๊ว....มันก็น่ากลัวนะเบน”
“แล้วจำได้มั้ย  เมื่อคืนนี้ตัวสัญญิงสัญญาอะไรเอาไว้....”  เบนซินทวงถามอีกครั้ง  ในสิ่งที่พี่เคยเคยบอกไว้  เมื่อไม่กี่ชั่วโมงก่อนหน้านี้....เมื่อคืนนี้เอง  หัวเห็ดหน้าซีด  กลืนน้ำลายตัวเองดังเอื้อก....
“ตัวบอกว่าวันนี้เราจะเล่นกัน”
.
.
.
.
.
.
.


“แหงะ.....ไม่เอาน่า...เบนจี้.....นายจะให้พี่ด๊วบ ๆ ให้นายอ่านะ”
“แบบครั้งก่อนไง....ตัวยังทำได้เลย....ปากตัวอุ่นสบายสุดยอด”
“พี่ทำไปได้ไงวะนั่น  อารมณ์มันคงพาไปอ่ะเนอะ”


ยาปลุกเซ็กส์ต่างหากล่ะ  เบนซินกระหยิ่มยิ้ม  จะใช้ก็ได้  แต่มันคงดูไม่เจ๋งเท่าไหร่  เขาอยากให้พี่ชายเล่นกับเขา  โดยไม่มีฤทธิ์ยาเข้ามาข้องเกี่ยว  อนาคอนด้าสิบนิ้วเศษ ๆ  ขนาดเส้นรอบวงใหญ่เว่อร์ ๆ ทำเอาไอ้เห็ดถึงกับผวา  ใครโดนเข้าไปคงจุกแน่ ๆ ถ้าเป็นผู้หญิงก็คงมดลูกทะลุ  แต่ถ้าเป็นผู้ชาย....นึกถึงตอนที่ล้อเป๋าให้นายพี่หนึ่งฟัง.....ไส้แตกแน่ ๆ  ไม่เหลือรอดหรอกจริง ๆนะ


“น่ากลัวชิบเลย....จู๋นายน่ะเบนนนน....บรื๋อออออย์”
“งั้นเค้าจะทำให้มันน่ารักนะเห็ด”


ว่าแล้วไอ้ตัวโตก็ฉวยเอาบางอย่างขึ้นมาสวม  ถุงผ้ารูปช้างน้อยที่ตัดเย็บด้วยผ้าบาง ๆ คล้ายถุงน่อง  ตกแต่งให้เป็นการ์ตูนหัวช้าง  น่ารักสัด....น่ารักเหี้ย ๆ เห็นแล้วดูเป็นมิตรขึ้นมาทันที!!!!


“วิตถารที่สุดเบน....มึงไปหาของพรรค์นี้มาจากโลกไหนวะ”
“ถุงงู....กับยีราฟก็มีนะ”
“อี๋.....ไอ้”
“งั้นเพื่อให้มันง่าย....เค้ามีตัวช่วยนะเห็ด”


มันมีทั้งวิปครีมเอย....ซอสช็อคโกแล็ต....นมข้นหวาน....และน้ำผึ้ง  หัวเห็ดกุมขมับ  เขา(ซึ่งหมายถึงหัวเห็ดคนใหม่ที่โตเป็นผู้ใหญ่โดยสมบูรณ์)ไม่ใช่คนกลับกลอกสับปลับ  หากพูดหรือรับปากอะไรเอาไว้แล้ว  ถ้าไม่จำเป็น  ก็ไม่อยากผิดคำพูด  ให้ใครบางคนมาหาว่าเขาเป็นเด็กไม่รู้จักโต


“เอาน้ำผึ้ง.....ไม่....วิปครีมดีกว่า  จะได้บังไอ้จู๋ดำ ๆของนายให้มิดไปเลย...”
“หยาบคาย....เขาเรียกว่าแทนน้ำผึ้งต่างหาก”
“ถุยยยยยย!!!!”
.
.
.
.
.
.
.
.


“อา.....ซี๊ดดดดดด....ดีมากเห็ด....กินอย่างเอร็ดอร่อยนะเห็ดนะ”
“นายมันบ้า....ไอ้เบน!!!!”




ทำไม....ทำไม.....ทำไม




ไอ้เห็ดสดมีคำถามแน่นเอี๊ยดเต็มสมอง  วันนั้นเขากับน้อง....เล่นลามกกันอย่างเร่าร้อน  รู้สึกดีมากเสียด้วย  เอาจริง ๆ แบบไม่หลอกตัวเอง  เขาเป็นฝ่ายจู่โจมเบนซินก่อนด้วยซ้ำไป รายนั้นน่ะก็แค่ตอบสนองความต้องการของเขา....มันก็แค่อะไรที่ถูกที่ถูกเวลา.....อย่างนั้นสินะ


หวาน.....อร่อย......พยายามหลับตา  แล้วนึกว่าเจ้าของดำที่ตั้งตระหง่าน  คือขนมหวานอันแสนอร่อย  สรุปแล้วคือเขากินทุกอย่างที่น้องบีบลงมาให้  หัวเห็ดทำเป็นไม่ได้ยินเสียงครางกระเส่าอย่างสุขสม  ก็แค่ใช้ปากให้น้องเท่านั้นเอง  แค่เล่นกันเฉย ๆ ไม่ผิดเสียหน่อย  ผู้ชายเค้าต้องทำกันทางก้น  ไม่อย่างนั้นก็ถือว่าไม่ได้มีเซ็กส์กัน  ก็พวกเขาเป็นพี่น้องกันนี่  พี่น้องจะมีเซ็กส์กันได้ยังไง  ตกนรกแหง ๆ 

“เห็ด......ดูดแรงกว่านี้หน่อยจิ.....เค้าไม่ไหวแล้ว....รู้สึกดีมากเบย....”
“เบยพ่องงงง!!!!”
“จะปล่อยออกมาล่ะนะ.....”
“อื้อออออ”



ถูกกดหัวลงมาจนเจ้าสิ่งนั้นกระทุ้งเข้าไปในคอ  อยากอ้วก  แต่ก็ไม่สามารถทำได้  จู๋ดำ ๆมันคับแน่นปาก  อึดอัดทรมานไปหมด  แล้วบางอย่างที่เฝื่อนคาวและมีกลิ่นแปลก ๆ ก็พุ่งตรงสู่ลำคอของเจ้าเห็ดน้อย  อยากถุยทิ้ง  แต่ก็ทำไม่ได้อีกนั่นแหละ ก็เลยต้องจำใจกลืนลงไป  เอาน่ะ......อย่างน้อยก็มีอะไรหวาน ๆ ช่วยไว้  แล้วดูไอ้ยักษ์สิ  ใส่ที่คาดผมหูหมี.....น่ารักตายล่ะ  เบนซิน.....นายชักจะเยอะเกินไปแล้ว.....ถ้าเป็นเป๋าทำก็ว่าไปอย่าง  รายนั้นยังไม่สลิดเท่าน้องชายของเขาเลย  พับผ่าเซ่!!!!


“ตาเค้าทำให้เห็ดบ้างละ.....ถอดดิ......หึ......ของเห็ดแข็งโด่เด่เลย....”
“ไม่ต้อง.....พี่ทำเอง....อ๊า”
“อย่าดื้อจิ.....ตัวทำให้เค้าไปแล้วนะ......เค้าช่วยตัวเอง.....มาม๊ะ....มาให้ลูกหมีเขมือบซะดี ๆ”


เบนซินกระชากตัวให้เห็ดที่กลัวลนลาน  ตอนนี้หน้ามืดสุด ๆ ไอ้แผนการแยบยลที่เคยคิดวางเอาไว้  ถูกพับเก็บลงไปก่อน  ตอนนี้อยากขย้ำให้หายหิว  ของไอ้เห็ดเล็กกว่าเขา  แต่ก็ไม่ใช่ไซส์เบบี๋  ไม่ใหญ่เท่าเขา  แต่ก็ยาวใช้ได้อยู่  ไอ้หนูขาว ๆ ของพี่ชายถูกดูดกลืนอย่างกระหาย  ไอ้เห็ดบิดกายพล่านด้วยความสยิว  ก้นแทบไม่ติดพื้น!!!!


“อ๊า.....บิ๊กเบน.....นายเก่งจัง......ไม่ไหวแว้วววว.....เสียวจู๋เชี่ย ๆ”
“อย่าเพิ่งแตกนะเห็ด.....กลั้นไว้.....เค้าอยากให้เห็ดเสียวนาน ๆ”
“อึก....อื้ออออออ”


ไม่ไหว.....รู้สึกดีจนโลกหมุน  ไอ้เห็ดหลับตาปี๋  ในความมืดมิด เต็มไปด้วยแสงแพรวพราว.....ระยิบระยับ   โอโม่เกร็งร่าง  กระตุกตัวสุดแรง  ปลดปล่อยน้ำกามที่คั่งค้างออกมาจนสิ้น 


“แฮ่ก ๆ.....พอละ.....ไปอาบน้ำล่ะนะเบน....พี่เหนียวหนึบไปทั้งตัวเลย”
“อย่าเพิ่งดิ”


เบนซินประกบจูบไอ้เห็ด  ร่างกายเปลือยเปล่าบดเบียดกันอีกครั้ง  ไอ้เห็ดเพิ่งเสร็จกิจ  แต่อีกคนกำลังจะเริ่มรอบสอง.....อยากทำมากกว่านี้  อยากเข้าไปในร่างกายของพี่  แต่ต้องอดเปรี้ยวไว้กินหวาน  ลูกเกดสีน้ำตาลสวยบนแผงอกแกร่ง  เต็มไปด้วยมัดกล้าม  ถูกไอ้ตัวซีดขบกัดอย่างมันเขี้ยว

“ซี๊ดดดดด.....หยิวว่ะเห็ด”
“เรายังไม่ได้มีอะไรกันนะเบน  แค่เล่นกันนะ.....พี่ช่วยนาย....นายช่วยพี่.....ห้ามล้ำเส้นไปมากกว่านี้นะเฟ้ยยยย”
“อื่อ.....เค้าสัญญา”




ก๊อก ๆ ๆ



ใครวะ....มาขัดความสุขของเบนซิน
.
.
.
.
.
.
“กลับมานานแล้วเหรอแฝด....นี่พี่เสี่ยงดวงเอานะ  โทรหาเราไม่ติดเลย  แต่ไหน ๆ ก็ออกมาทำธุระให้แม่ ๆ แล้ว  ก็เลยแวะดูซะหน่อย  อยู่ด้วย....โชคดีชะมัด”

นายพี่หนึ่งส่งอัลบั้มรูปที่เอาไปล้างให้กับฝาแฝด  หัวเห็ดรับมาอย่างตื่นเต้น  แต่เบนซินนั้น  กำลังจ้องมองอีกฝ่ายด้วยสายตาไม่เป็นมิตร  แต่ดูเหมือนว่าสุดหล่อของเราจะแกล้งตีมึน  ทำเป็นไม่รู้เรื่อง....


“ดูเป๋าน้อยสิ.....นุ่งกางเกงขาสั้นสีส้ม.....อย่างแร่ดอ่ะเบน....นี่.....มาดูเด็กเราเร็วดิ....มานี่ม๊ะ”
“ไหน....เออ......นี่....จะว่าไปก็ตลกไอ้เต้เหมือนกันนะ  เล่นน้ำอยู่ดีดี.....มีฝรั่งมาจีบเฉย....นิโกรด้วย....แถมเป็นผู้หญิงอีกต่างหาก”
“พี่เคยบอกมันแล้วเบน  ว่ามันเป็นตุ๊ดไม่ขึ้น  เนี่ย.....จะชวนมันกลับใจอยู่  จะได้มาเข้าร่วมแก๊งค์บอยแบนด์กับเราไง....เอิ๊ก”


สองพี่น้องสร้างโลกส่วนตัว  แขกไม่ได้รับเชิญได้แต่ยืนมองทำตาปริบ ๆ แทรกยาก....แต่ก็ใช่ว่าจะทำไม่ได้  ตอนไปเที่ยวทะเล  ฉวยโอกาสแต๊ะอั๋งไอ้ตัวขาวบ่อยอยู่  ยิ่งตอนเล่นน้ำ  ขอบอกว่าเนื้อตัวของมันนิ่มมืออย่าบอกใคร  ถ้าไม่ติดว่ามีน้องเป๋ามาพัวพัน  กับไอ้ดำใหญ่มาคอยเป็นก้าง  นายพี่หนึ่งคงได้กำไรมากกว่านี้  นึกถึงร่างเปลือยผอม ๆของไอ้เห็ดแล้วกำเดามันจะไหลทุกทีไป....


น้องเห็ดของพี่หนึ่ง.....อ๊า.....แอบเอาน้องเห็ดไปสอยดาวตอนดึกๆ.....แถมตอนเช้ามืดยังไม่วายฝันเปียกจนชุ่ม....นี่กู.....กลับไปเป็นโอตาคุอีกแล้วเรอะ.....ม่ายน๊า.....มันไม่เหมือนเดิมแล้วเฟ้ย  เขาคนใหม่หล่อกว่า...ใบหน้ามีพัฒนาการแบบโกลวอัพ....หุ่นรึก็ล่ำล้ำ....แซ่บเว่อร์กว่า.....หัวนมเซ็กส์กุซี่กว่า.....ไอ้หนูก็ใหญ่สูสีพอๆกับของไอ้ยักษ์ดำ  แต่ที่ได้เปรียบคือความขาวออร่า....ขาวกว่าเห็น ๆกันอยู่......


อา....ซี๊ดดดดด.....น้องโม่ของเพ่~  ชุดอยู่บ้านเจ้าช่างวาบหวิวหัวใจพี่ดีแท้  พวกเอ็งไม่น่ารีบคืนดีกันเร็วเลย....ให้ตายสิวะ


นี่แหละ.....รักครั้งใหม่ของพี่หนึ่ง.....







อย่าเผลอละกันนะเบนซิน.....ไอ้เด็กติดพี่!!!!
.
.
.
.
.
.
.
To be con

ดูเหมือนว่านายพี่หนึ่งจะไม่เปลี่ยนไปเท่าไหร่  นอกจากหล่อขึ้น  ยังคงเป็นผู้ชายที่ใสซื่อบริสุทธิ์เสียจริง

5555+ 

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน ตอนพิเศษ เล่นอะไรก็ไม่รู้....บ้า!!!! (11/02/2013)
เริ่มหัวข้อโดย: Tassanee ที่ 10-02-2013 21:29:32

กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดด



หุหุหุุหุหุหุุ   




เอาอีกๆๆๆๆๆๆๆ   เมื่อไหร่เบนจะได้กินเห็ดซะทีน๊าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา



วุ้ย!!  เขินนนนนนนนนนนนนนนน

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน ตอนพิเศษ เล่นอะไรก็ไม่รู้....บ้า!!!! (11/02/2013)
เริ่มหัวข้อโดย: คนโง่ ที่ 10-02-2013 21:44:24

กินเห็ด!  กินเห็ด!!!


//แต่ใครกินไม่รู้นะ คึๆ

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน ตอนพิเศษ เล่นอะไรก็ไม่รู้....บ้า!!!! (11/02/2013)
เริ่มหัวข้อโดย: veeva ที่ 10-02-2013 22:24:29

อยากกินเห็ดต้มยำ เอร๊ย  :-[

ปล. คุณคนเขียน วันนี้วันที่ 10 ค่ะ

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน ตอนพิเศษ เล่นอะไรก็ไม่รู้....บ้า!!!! (11/02/2013)
เริ่มหัวข้อโดย: iammz ที่ 10-02-2013 22:30:27

พี่หนึ่งแอบเอาเห็ดไปสอยดาวตอนดึก 55555555+  :laugh:

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน ตอนพิเศษ เล่นอะไรก็ไม่รู้....บ้า!!!! (11/02/2013)
เริ่มหัวข้อโดย: mutyamania ที่ 10-02-2013 22:36:02

อ้างจาก: veeva ที่ 10-02-2013 22:24:29  

อยากกินเห็ดต้มยำ เอร๊ย  :-[

ปล. คุณคนเขียน วันนี้วันที่ 10 ค่ะ

ว๊ายยยย....คอมพ์คุณพ่อทำพิษอีกแบ้ววว....อายจุงเบย

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน ตอนพิเศษ เล่นอะไรก็ไม่รู้....บ้า!!!! (11/02/2013)
เริ่มหัวข้อโดย: ice_spok ที่ 10-02-2013 22:49:06

หม่ำ ๆ เห็ดดกันดีกว่าาา

คิคิ

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน ตอนพิเศษ เล่นอะไรก็ไม่รู้....บ้า!!!! (10/02/2013)
เริ่มหัวข้อโดย: Zalzah_iP ที่ 10-02-2013 23:24:20

เห็นเบนแอ๊บแบ๊วแล้วขนลุกวะ บรื๋อออออ~~55555
เมื่อก่อนยังใช้ "เค้า" กับ "เห็ด"
แต่เดี๋ยวนี้พัฒนามาเป็น "เค้า" "ตัว" (ถึงจะเรียกอยู่ฝ่ายเดียวก็เหอะ = =)
แถมยังมี "จิ" มี "เบย" มาอีก โอ๊ยยยยย ไอ้เบน แกจะเลี่ยนไปถึงไหน  :try2:

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน ตอนพิเศษ เล่นอะไรก็ไม่รู้....บ้า!!!! (10/02/2013)
เริ่มหัวข้อโดย: ben ที่ 10-02-2013 23:57:53

 o22อั๊ยช๊ะ พี่หนึ่งงงงง สอยดาวววว
เห็ด ไม่ทันเล่หืเหลี่มเบนอะ >>เบนดุแอ๊บแบ๊วไปนะเบยยยยย
>>>>  3pไปเลย พี่หนึ่งเห็ดเบน 5 5 5+ :m25:

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน ตอนพิเศษ เล่นอะไรก็ไม่รู้....บ้า!!!! (10/02/2013)
เริ่มหัวข้อโดย: muiko ที่ 11-02-2013 00:27:43

พี่หนึ่งถึงจะชอบพี่ที่เป็นคนดี
แต่เลิกชอบเห็ดเถอะ เห็ดอ่ะ ของเบนน้า
ชอบเบนหื่น มากกว่าเบนจอมเหตุผลเยอะเลย  :laugh:
แต่ยังเป็นจอมวางเเผนเหมือนเดิม  :z1:

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน ตอนพิเศษ เล่นอะไรก็ไม่รู้....บ้า!!!! (10/02/2013)
เริ่มหัวข้อโดย: snooppy ที่ 11-02-2013 10:58:05

 :laugh: :laugh:

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน ตอนพิเศษ เล่นอะไรก็ไม่รู้....บ้า!!!! (10/02/2013)
เริ่มหัวข้อโดย: mutyamania ที่ 12-02-2013 22:20:13

ดันจ้า....ดัน...ดัน

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน ตอนพิเศษ เล่นอะไรก็ไม่รู้....บ้า!!!! (10/02/2013)
เริ่มหัวข้อโดย: Tassanee ที่ 13-02-2013 23:48:33

หุหุหุ  ชอบบบบบบบบบบบบบบบบบบบ



ยิ่งอ่าน....ยิ่งลุ้น


ยิ่งอ่าน...ยิ่งน้ำลายสอ



เมื่อไหร่น๊อ~     เบนจะบรรลุวัตถุประสงค์ซะที


รอค่า   :o8: :o8: :o8: :o8:

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน ตอนพิเศษ เล่นอะไรก็ไม่รู้....บ้า!!!! (10/02/2013)
เริ่มหัวข้อโดย: mutyamania ที่ 15-02-2013 23:45:57

ตอนพิเศษ  ความกลัดมันของไอ้ตี๋เต้าหู้






เต้าหู้ไปทำอะไรมา.....ดูหล่อขึ้นนะ....






ดูผอมขึ้น.....






ดูหุ่นเฟิร์มขึ้น......








หน้าก็ซ้ายยยย...ใส....



“หู้.....มึงแม่งออร่าว่ะ....ไปทำเหี้ยอะไรมานิ....บอกเคล็ดลับกูบ้างดิ”  เจ้าลูกเห็ดตัวขาวซีด  เอ่ยถามด้วยความชื่นชมแกมริษยา  ก็ไอ้ตี๋เต้าหู้เพื่อนร่วมก๊วนน่ะสิ  ตั้งแต่เปิดเทอมมา....มันก็ดูดี....มีออร่า....หน้าตาผิวพรรณ....ผ่องใส....สาวกรี๊ด....มีแต่เขาที่ผอม....ตัวซีด....กะจะดาร์คแทนตอนไปเที่ยวทะเลกับเพื่อนๆ....ที่ได้กลับมาคือความแสบและแดง.....โดนไอ้ลิงยักษ์บ่นหูชา....ข้อหาไม่ยอมทาครีมกันแดด....งิ


หัวเห็ดหันไปหาน้องชาย....เบนจี้มองเขาเหมือนเด็ก ๆ ที่ตื่นเต้นกับเรื่องไม่เป็นเรื่อง....มองหน้าเป๋า....รายนั้นก้มหน้างุดอย่างมีพิรุธ....ฮ่องเต้กะเทยหล่อเสมองไปทางอื่น  อะไรกัน!!!!  แค่ตื่นเต้นในความหล่อผิดหูผิดตาของเพื่อนแค่นี้  ทุกคนทำเหมือนเขาเป็นตัวประหลาด


“กูอ่าเหรอ....ไอ้แฟ้บ....กูอ่านะ....ก็แค่ไปรักษาสิว....ทำเลเซอร์....เปลี่ยนครีมบำรุงยกเซ็ท.....กินวิตามินอาหารเสริม....แล้วก็เข้าฟิตเนส....ออกกำลังกายสม่ำเสมอช่วงซัมเมอร์ก็เท่านั้นแหละ”
“มึงไปทำจมูกมาใช่มั้ย”
“สัด!!!!.....แม่มเสือกดูออกอีก.....แต่มึงช้าไปนะ....คนอื่นเค้ารู้กันหมดแล้ว....ว่ากูไปเสริมดั้งมา....จบนะ”


หัวเห็ดปล่อยมือจากเพื่อนตี๋อินเทรนด์.....แล้วหันไปรบเร้ากับแฝดน้องอย่างตื่นเต้น


“เบน....พี่ไปทำบ้างดีมั้ย....ใฝ่ฝันอยากจะมีจมูกเป็นแท่งเหมือนรูปปั้นบนเกาะอีสเตอร์มานานล๊ะ.....”
“ก็เก็บตังค์สิเห็ด”
“ครับผม”
“แต่ของเห็ดก็พอมีนะ”
“มันน้อยไป....พี่อยากหล่อแบบลูกครึ่ง....ตาพี่ได้ละ....ผิวก็ได้...เหลือจมูก....ขอโด่งอีกนิด....เอาโด่งกว่าเบนอ่ะ”
“จะเอาชนะกันทุกเรื่องเลยสินะ”




ก็ขำ ๆ กันไป  กับความเพ้อฝันอีกหนึ่งเรื่องของพ่อเห็ดผู้ใสซื่อ
.
.
.
.
.
.
.
“ออกกำลังกายเหรอยะ.....ตอแหลนะแก”



ตุ๊ดหล่อเอ่ยอย่างขมขื่น  หลังจากถูกไอ้ตี๋หน้าหล่อ....หุ่นเป๊ะ.....สูบพลังจนหมดสภาพ.....ทำไมนะ.....นั่นสิ....ทำไมถึงมีแต่เขาที่โทรดทรุด  ราวกับมันได้ดูดพลังชีวิต....และนำพาความเยาว์วัยไปจากเขาจนสิ้น....


ได้น้ำดี....ผิวก็เลยใส....ได้ออกกำลังกายทางอ้อม....เผาผลาญแคลอรี่จนผอม  รู้สึกเหมือนตัวเองเป็นเครื่องออกกำลังกายของไอ้ตี๋ชอบกล....ไม่ได้การล๊ะ.....เดี๋ยวต้องเทควิตามิน....เล่นกล้ามบ้าง....จะได้ดูดีเหมือนเดิม  เป็นเกย์สาวสุดเซ็กส์ซี่....เอาไว้ถ่ายรูปโชว์หุ่นผ่านกระจกเงา....แล้วอัพลงเฟสบุ๊ค....ล่อเหล่าบรรดาเกย์คิงกล้ามโตกระเป๋าหนัก







จะได้เปิดซิงข้างหลังกับเขาเสียที



“เหนื่อยแล้วเหรออีตุ๊ด”
“เออ....อีหู้....มึงน่ะ....นับวันจะกลัดมันเกินไปแล้วนะยะ....ไปตายอดตายอยากมาจากไหน....ห่า”
“มึงแม่มไม่รู้ไร....เซ็กส์คือการลดน้ำหนักที่ดีที่สุดเว้ย....แถมสนุกด้วย....ซี๊ดดดดดด.....ถ้ารู้ว่าโดนเอาแล้วมันส์แบบนี้นะ....”
“อร๊ายยยยย.....สต๊อปอิท!!!!....หยุดพูด!!!....ชั้นรับไม่ได้....ชั้นรับตัวเองไม่ได้พระเจ้าขา......นี่ชั้นกำลังทำอะไรอยู่.......บาปแท้.....ชั้นต้องมีผัวสิ....ไม่ใช่มีเมีย.....แม่เอ๊ย.....คงเพราะผิดจรรยาบรรณที่ยึดมั่นมาตลอด....สวรรค์เลยกลั่นแกล้งกันสินะ”
“เมียพ่อง.....แค่เซ็กส์....เราอ่ะเพื่อนกันไอ้ห่า”


เต้าหู้หน้าแดงแปร๊ด  เขาเองก็ใช่ว่าจะรับตัวเองได้  ตั้งแต่เกิดมาจนเป็นหนุ่มเต็มตัว  ชอบแต่สาวอึ๋ม  สะสมแต่หนังแผ่นเอวี  มีสาว ๆ SDN48 เป็นไอดอลในดวงใจมาตลอด  ไม่เคยหวั่นไหวกับตัวผู้ตัวไหนเลยสักนิด....แม้เศษเสี้ยวของความคิด  เอางี้...แค่คิดก็แขยงจนอยากจะอ้วกแตกอ้วกแตนแล้ว  แต่พอได้ลองทำ....กับอีตุ๊ดนี่....แม้จะไม่เต็มใจ....แต่มันก็ยากจะลบเลือนไปจากความทรงจำได้....ความรู้สึกดีจากการถูกสัมผัส....ถูกกระทำอย่างเร่าร้อนในวันนั้น.....เสียวซ่าน....วูบวาบอย่างบอกไม่ถูก....ดุ้นของไอ้ห่าเต้....สัมผัสโดนจุดกระสันของเขา.....กลิ่นตัวของมันก็หอมจรุงใจ  คงเพราะไม่ใช่ชายแท้  เลยไม่มีกลิ่นสาบของความเป็นชาย  มีแต่ความมึนเมา...หอมหวาน  พอมีครั้งแรก....ก็มีครั้งที่สอง....ยิ่งติดใจจนถอนตัวไม่ขึ้น  เป็นความรู้สึกวิเศษที่ไม่ต้องมียาช่วย  แถมครั้งที่สองก็ไม่เจ็บเหมือนครั้งแรก....มีแต่ความสุขสม....สุขสม....



เขากลายเป็นเกย์ไปแล้วงั้นเหรอ?.....ถึงแม้ความรู้สึกนั้นจะเป็นเฉพาะกับมัน  ไม่ใช่ชายอื่น  แต่มันก็เปลี่ยนชีวิตของเขา  หนังเอวีที่โหลดค้างไว้นานเนิ่น  ถูกปล่อยให้ค้างอยู่อย่างนั้นจนเว็บโฮสต์ถูกลบไปแล้วหรือยังก็ไม่รู้  ความรู้สึกที่มีต่อสตรีเพศลดลง


ถ้าเป็นคนอื่นที่ไม่ใช่ไอ้เต้ล่ะ?  เขาจะกล้าทำเรื่องแบบนั้นได้มั้ย  ไม่รู้สิ....เขายังคงไม่ชอบกลิ่นแบบผู้ชายอยู่....อย่างกลิ่นของไอ้พี่หนึ่ง....กลิ่นของไอ้เบนจี้....ทำเขาเวียนหัว  ตอนที่ลอบสูดดมเข้าไปจนเต็มปอด....นี่ถ้าไอ้เบนจับได้ว่าเขาแอบไปดมกลิ่นตัวมันล่ะก็นะ  มีหวัง.....ไม่อยากจะคิด!!!!!......เอ๊ะ.....แต่ไอ้เบนมันไม่ใช่เกย์หรอกเรอะ....คงไม่หรอก....เพราะมันลองคบกับไอ้เป๋าแล้วนี่นะ....ผลออกมาว่าไม่เวิร์ค....มันคงแมนแหละ....มั้ง?



ลองไปคลุกคลีกับไอ้เป๋า....ไอ้เห็ด....ความรู้สึกนั้นเฉย ๆ....ไม่ได้รังเกียจ...แต่มันไม่ใช่....ไอ้สองตัวนี้กลิ่นแม่มเหมือนเด็กอ่อน!!!!.....ตอนหลังไอ้เห็ดริเอาน้ำหอมน้องมาฉีด....กลิ่นแมนโครต....เหมือนเดิม...คือเวียนหัว....ไม่ชอบ!!!



อะไรกันวะ!!!!



ก็ดันเผลอมีอะไรกับผู้ชายด้วยกันไปแล้ว...ถึงแม้จะแค่คนเดียว....แต่ก็ถอนตัวไม่ขึ้น....บ้าชะมัด!!!....เขาคงเป็นเกย์ไปแล้วนั่นแหละ....ที่ผ่านมาอาจไม่รู้ตัว....เพราะคิดว่าตัวเองชอบผู้หญิงมาตลอด.....แถมสารรูปก็ไม่เอื้ออำนวยให้ได้เข้าไปพัวพันในสังคมแบบนั้น  ไม่เคยมีผู้ชายมาจีบเหมือนไอ้ห่าเป๋า....ไม่เคยมีผู้ชายมาเทคแคร์....ทำหวาน




กูเป็นเกย์.....บ๊ะ.....ม่ายยยยย



“แกไม่ใช่เกย์.....ก็แค่รสนิยมทางเพศที่เรารู้กันสองคน....เลิกเครียดเถอะ....เครียดไปก็เท่านั้น.....มันเป็นธรรมชาติทางสรีระ....ต่อให้เป็นชายแท้....ถูกผู้หญิงเอานิ้วแหย่เข้าไปก็เสียวได้....”
“ห่า.....อะไรของมึงนิ”
“ก็ดูน้ำหน้าแกก็รู้แล้ว  ว่ากำลังคิดบ้าอะไร.....คิดมาก....แต่ก็ยังจะทำ”
“เปล่านิ....แค่คิดเฉย ๆ ว่าจมูกใหม่กูมันดูไม่เป็นธรรมชาติขนาดนั้น....ใคร ๆก็ดูออก” 

เต้าหู้เปลี่ยนเรื่อง...เกลียดอีตุ๊ดนี่ก็ตรงนี้แหละ  แมร่งรู้ทัน...สาระแนจุงเบย!!!

“แต่ก็ดูดีไม่ใช่เหรอ”
“ทำอย่างอื่นด้วยดีมั้ยวะ”
“แค่นี้ก็พอแล้ว....แกจะทำอะไรเยอะแยะ....สงสารลูกแกเหอะ....เดี๋ยวเกิดมาหน้าไม่เหมือนพ่อ!!!!”
“สรุปคือกูหล่อแล้วใช่ม๊ะ”
“เออ....ตาตี่ ๆแบบนี้แหละ....ดูเป็นแกดี....ส่วนจมูก....สมัยนี้ใคร ๆเค้าก็ทำ....ทำแล้วดูดีก็ทำไปเถอะ”
“เงี่ยนอีกแล้วว่ะ”
“แอร๊ยยยยย....อีหู้....ชั้นน้ำหมดตัวแล้วนะยะ”



แล้วกะเทยรูปหล่อก็ถูกขึ้นคร่อมเพื่อสูบพลังอีกครั้ง  ปากก็บอกว่าไม่  แต่ตรงนั้นล่ะตื่นตัวเชียวนะแม่คุณ!!!!!
.
.
.
.
.
.
.
ไม่ไหว...




เหนื่อย....




เพลีย....





นับวันไอ้ตี๋หล่อก็มีแต่จะยิ่งบ้าพลังขึ้นเรื่อย ๆ  บุกมาหาเขา  ไม่พูดพร่ำทำเพลง  ถอดเสื้อผ้าแล้วลุยใส่ไม่ยั้ง....ทำกันทุกที่.....โต๊ะกินข้าว.....ระเบียง......ตู้เสื้อผ้า....



ที่มหาวิทยาลัยก็ไม่เว้น!!!


เขากับมันเคยแอบไปแซ่บกันในห้องน้ำ  ออกมางี้เสื้อแสงหลุดหลุ่ย  กระเซอะกระเซิง  ผมนี้เรียกได้ว่าเลิกเซ็ตไปเลย  มันเซ็ตให้เขาเสร็จ



แล้วตอนนี้มันก็หลับปุ๋ยบนตัวเขา....




กอดเขา.....





“เฮ้อ.....นังหู้.....ชั้นอุตส่าห์ปลอบใจแกแล้วนะ.....แต่แกกลับยิ่งทำตัวดำดิ่งขึ้นทุกวัน”



เกย์สาวพราวสเน่ห์  เอ่ยกับไอ้ตี๋อย่างหน่าย ๆ มันไม่อยากเป็นเกย์  แต่กลับเป็นฝ่ายรุกต้อนเขา  ทำในสิ่งที่โครตเกย์  ถ้าแค่ต้องการความสนุก  จะด้วยเหตุผลอะไรก็ตามแต่....




มันจูบเขา....จูบแบบแลกลิ้น



กอดเขาแน่นตอนใกล้เสร็จ




แล้วตอนนี้มันก็นอนกอดก่ายอยู่บนตัวเขา.....



ก็แค่ทำให้จบ  แล้วต่างคนต่างก็แยกย้ายกันไปคนละทาง  ถ้ามันทำแบบนั้นเขาจะไม่เครียดเลย


ยิ่งคิดก็ยิ่งสับสน  หลายคนชอบชมเขา  บอกว่าเขานั้นหล่อ....เสียดายที่เกิดมามีจิตใจเบี่ยงเบนเป็นหญิง


เท่าที่จำความได้  ตอนด็กเวลาเล่นกับเพื่อน  ก็ชอบสมมติตัวเองเป็นนางเอกตลอด.....ปริศนาเวอร์ชั่นเทย่าเงี้ยะ....แล้วก็อะไรอีกล่ะ....ละครของอั้ม  พัชราภา


เพลงก็ต้องฟังดิว่าเสียงแปดหลอดเท่านั้น  ไม่ก็พวกสายป๊อบเพอร์ฟอร์มานซ์แรง ๆ อย่างนังติ๊....นังบริท....นังกาก้า....นังนิคกี้....อ้อ....คีช่าด้วย


เขาควรจะมีผัวสิวะคะ....เวลาแบบนี้เขาควรจะกอดก่ายกับผู้ชายกำยำล่ำสัน  กลิ่นตัวแมน ๆ เหงื่อซก ๆ ถูกกระแทกจนก้นสั่น  ถูกกระทำเยี่ยงโสรยา...ในละครจำเลยรัก....ถูกเทคแคร์เหมือนเป็นนางฟ้าตัวน้อย....ถึงตัวเขามันจะไม่น้อยก็เหอะ!!!



ไม่ใช่นอนกอดกับมันแบบนี้...





'คบกับผมนะ....ผมชอบแบบคุณ'



ชายหนุ่มที่เขาจิกสำเร็จ....บอกกับเขาแบบนั้น.....พ่อหนุ่มกำยำส่งข้อความหาเขาเป็นสิบ ๆครั้ง  เขากลับลังเลที่จะสานต่อ  หากเป็นเมื่อก่อนคงไม่รอช้า  รีบตะครุบ  แต่ตอนนี้เขากำลังสับสน....อย่างมากเสียด้วยสิ....



“ถ้าแกบอกว่าเรื่องของเรา....มันก็แค่เซ็กส์.....ถ้าแกคิดแค่นั้น......นังหู้”



เกย์สาวพลังร่าน  แกะมือไอ้ตี๋เต้าหู้ออกจากตัวเจ้าหล่อน  เหวี่ยงออกไปอย่างรังเกียจ....ก็แค่แสร้งทำน่ะ....แต่มันถึงเวลาที่ต้องเลือกแล้วไม่ใช่หรือ?





“ชั้นจะไปมีผัวแล้วนะยะ”
.
.
.
.
.
.
To  be  con


คู่แปลก....แอบมาแซ่บกันบ่อยเกิ๊น

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน ตอนพิเศษ ความกลัดมันของไอ้ตี๋เต้าหู้(15/02/2013)
เริ่มหัวข้อโดย: iammz ที่ 16-02-2013 00:12:33

แน่ใจนะยะคุณน้องเต้ว่าจะไปมีผัว ... คริคริ  :m12:

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน ตอนพิเศษ ความกลัดมันของไอ้ตี๋เต้าหู้(15/02/2013)
เริ่มหัวข้อโดย: nunnan ที่ 16-02-2013 00:18:09

แกจะไปไหนไม่ได้น่ะะะ  :m16: :m16: ต้องอยู่เป็นฝามีเจ้หู้ต่อไปปปป :oo1: :oo1: :oo1:

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน ตอนพิเศษ ความกลัดมันของไอ้ตี๋เต้าหู้(15/02/2013)
เริ่มหัวข้อโดย: muiko ที่ 16-02-2013 01:01:39

หู้อย่ายอมนะ
เต้จะไปมีสามีเเล้วววววนะ  :z3:

เห็ดถ้้าอยากดูดีแบบหู้ให้เบนช่วยสิ  :z1:

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน ตอนพิเศษ ความกลัดมันของไอ้ตี๋เต้าหู้(15/02/2013)
เริ่มหัวข้อโดย: Dark_Noah ที่ 16-02-2013 01:59:44

ชอบคู่นี้อ่ะ ไม่รู้ทำไม สงสัยเพราะมันแปลกเกิน  :m20:

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน ตอนพิเศษ ความกลัดมันของไอ้ตี๋เต้าหู้(15/02/2013)
เริ่มหัวข้อโดย: •♀NoM!_KunG♀• ที่ 16-02-2013 02:08:29

โอยย มึนน แต่ต้องอ่านขาดมิได้

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน ตอนพิเศษ ความกลัดมันของไอ้ตี๋เต้าหู้(15/02/2013)
เริ่มหัวข้อโดย: railay ที่ 16-02-2013 05:19:55

 :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน ตอนพิเศษ ความกลัดมันของไอ้ตี๋เต้าหู้(15/02/2013)
เริ่มหัวข้อโดย: Zitraphat ที่ 16-02-2013 06:41:08

ติดสินบน...ชอบคู่นี้เน้อ :man1:

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน ตอนพิเศษ ความกลัดมันของไอ้ตี๋เต้าหู้(15/02/2013)
เริ่มหัวข้อโดย: EARTHYSS :) ที่ 16-02-2013 09:01:11

เออ ฮ่าๆ ไปมีผัวเลย เต้าหู้มันจะได้เข้าใจอะไรมากขึ้นซะที มัวแต่อิดออดกันอยู่นั่น

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน ตอนพิเศษ ความกลัดมันของไอ้ตี๋เต้าหู้(15/02/2013)
เริ่มหัวข้อโดย: daboo ที่ 16-02-2013 09:24:00

รุนแรงกันจัง

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน ตอนพิเศษ ความกลัดมันของไอ้ตี๋เต้าหู้(15/02/2013)
เริ่มหัวข้อโดย: sunshadow ที่ 16-02-2013 15:56:27

    และแล้วเต้าหู้ก็หลงเข้ามาในป่าสีม่วงอย่างเต็มตัว อาเมน

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน ตอนพิเศษ ความกลัดมันของไอ้ตี๋เต้าหู้(15/02/2013)
เริ่มหัวข้อโดย: ~ณิมมานรฎี~ ที่ 16-02-2013 20:22:12

กรี๊ดดดดดดดดดดดดดด
อยากดูกระเทยมีสามี  5555++
แบบว่าจะชอบแบบที่ใจคิดรึป่าวว :z2:

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน ตอนพิเศษ ความกลัดมันของไอ้ตี๋เต้าหู้(15/02/2013)
เริ่มหัวข้อโดย: snooppy ที่ 17-02-2013 21:29:40

อุ๊ย...น้องหู้ระวังสามีหายนะ

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน ตอนพิเศษ ความกลัดมันของไอ้ตี๋เต้าหู้(15/02/2013)
เริ่มหัวข้อโดย: De-Light ที่ 18-02-2013 20:38:41

เบน กับไอ้เห็ดมันไปไหนเนี่ยยยยยยยยย  :z10:

 :z1: เบนสู้ๆ จัดการไอ้เห็ดให้ได้รออยู่นะครับ  :haun4:

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน ตอนพิเศษ พาราดะ (21/02/2013)
เริ่มหัวข้อโดย: mutyamania ที่ 21-02-2013 22:43:46

พาราดะ

.
.
.
.
.




“ชื่ออะไรนะคะ”
“แยมโรลครับ”
“แหม....อยากกินแยมโรลจัง”
“กินกับนม.....อร่อยนะครับ”




เดทครั้งสำคัญของแม่ตุ๊ดถึกนามว่า....ฮ่องเต้  ไม่รวมหน้าหล่อ ๆ แค่ชื่อก็แมนนำโด่งไปก่อนตัวแล้ว  หล่อนมักคิดเสมอ  ว่าหล่อนบอบบาง(แล้วจะเล่นกล้ามเพื่อ?....คำตอบ....เพราะเกย์คิงถึก ๆ สเปคของหล่อนส่วนใหญ่  นิยมชมชอบฝ่ายรับที่มีกล้ามเนื้อ  มากกว่าผอมบางเหมือนแย้แห้ง....อย่างที่พวกสาววายชอบจิ้นกัน ---- True Story)


อีกฝ่ายเป็นผู้ชายตัวล่ำมาก  มากถึงขีดสุด  ตัวโตกว่าหล่อน  ดิบเถื่อนกว่าหล่อน  ผิวสีแทนน้ำผึ้ง  แบบอีตาเบนซิน  สเปคหล่อนเลยล่ะ



วันนี้คือวันเสียจิ้น....หลังจากพลาดพี่นิโกรนมตู้มคนก่อนไป




กูจะมีผัว.....หนูอยากมีผัว.....หนูอยากมีผัว....อยากจนจิ๋มสั่น.....แอร๊ยยยย


“คุณเต้นี่หล่อมากเลยนะครับ....น่าเสียดาย....เอ่อขอโทษที่เสียมารยาทครับ  ยังไงผมก็ชอบแบบคุณ  น่ารักดี”
“คุณไม่รังเกียจที่เต้สาวนะคะ”
“ตรงกันข้ามครับ....คลั่งไคล้ด้วยซ้ำไป....พวกเราเป็นเกย์....รสนิยมหลากหลายครับ....ไม่จำเป็นต้องตรงกับบุคลิคและร่างกาย  อย่างคุณเต้  มองให้สวย....ก็เหมือนรูปสลักเลยครับ”
“แยมโรล....คุณเนี่ย.....ปากหวานนะคะ”
“อยากลองชิมดูมั้ยล่ะครับ”




แอร๊ยยยยยย
.
.
.
.
.
.
.
นัว....




ซัดกันนัวเนีย




ชายหนุ่มไซส์บิ๊ก  กำลังกอดรัดกันอยู่ที่หน้าประตูห้อง  เป็นม่านรูดที่ดูดีมีระดับ  กลิ่นเหงื่อไคลของแต่ละฝ่าย  กระตุ้นสัญชาติญาณดิบ  พ่อสามีในอนาคตถอดเสื้อฟิตเปรี๊ยะของตนออก  หนวดเคราเฟิ้ม ๆ นั่น  ตุ๊ดหล่ออยากจะให้มาขยี้ตามตัวของเจ้าหล่อนเสียจริง



มือของฮ่องเต้ผลักอกของอีกฝ่าย  เสียงฝ่ามือกระทบผิวเนื้อที่ตึงไปด้วยมัดกล้าม  ส่งเสียงดังสนั่น  ก่อนจะโถมกายตามลงไป  บดขยี้....คลุกเคล้า 


“ซี๊ดดดดด  คุณดูดีมากเลย....รู้ตัวมั้ยครับคุณเต้.....จมูกคุณสวยมาก.....ทำมารึเปล่าครับ”
“อา.....ไม่ค่ะ.....พ่อให้มา”
“ผมชอบนะครับ....อะไรที่เป็นธรรมชาติ....ดีเสียอีก....จะได้โลดโผนกันเต็มที่หน่อย”


ลิ้นของฮ่องเต้  ขบกัด  หยอกเย้าหัวนมที่ชูเต่งของอีกฝ่าย  พ่อเทพบุตรส่งเสียงครวญครางด้วยความเสียว  เสียงบาดลึกจนฟังดูประหลาด  แต่หัวนมใหญ่ ๆ แบบนี้ดูดมันดีแท้  เต็มปากเต็มคำ....






“คุณเต้เคยเล่นของเล่นสำหรับผู้ใหญ่มั้ยครับ”
“อะไรนะคะ”
.
.
.
.
.
.
.
บ้าแล้ว....




บ้า ๆ ๆ ๆ ๆ



ไหงเป็นงี้ไปได้  ไอ้หน้าโฉดโครตแมน  ที่เค้าเลือกเฟ้นมาเป็นอย่างดี  กำลังนอนยกขาให้เขาเอาเจ้าดิลโด้อันเขื่องแยงเข้า – แยงออก  ทำไปได้ครู่หนึ่ง  ก็เปลี่ยนเป็นโก้งโค้ง  อย่างเชิญชวน....เฮ้ย.....มันใช่เรอะ



“คุณโรลลลลล”
“ซี๊ดดดดด.....เครื่องติดแล้ว.....ใส่เข้ามาสิครับ.....ของคุณเต้น่ะ”
“ตะ.....แต่ชั้นเป็นรับนะคะ....ยังไงเนี่ย”
“ผมก็รับครับ....แมน ๆ แต่ชอบสาวเสียบ  ยิ่งสาวยิ่งเร้าใจ  แบบมีนมผมยาวก็ลองมาแล้วครับ  เสียวเหี้ย ๆ โอย”
“แอร๊ยยยยยยยยย”



ต้องจำใจทำ.....ทั้งที่ฝืนใจงั้นเหรอนี่  อยากถีบให้หงายแล้วเผ่นหนี  แต่ตอนนี้โป๊หมดทั้งตัว....เสื้อก็โยนกระจายเต็มห้อง  กระเป๋าก็ไปไหนแล้วไม่รู้  กว่าจะหนีทัน  โดนมันฆ่าตายก่อนแน่ ๆ.....







เอาไงดีล่ะ.....นังเต้.....
.
.
.
.
.
.
.
ขอโทษนะคะ....แต่ชั้น....รุกคุณไม่ได้จริง ๆ ค่าห้องชั้นออกให้คุณละกัน  จะพาใครมาร่วมรักแก้ค้างก็เชิญตามรสนิยมเลย







’รมณ์เสียชิบหาย



กะเทยถึกเดินหน้ามุ่ยออกมาจากโรงแรมม่านรูด(แบบมีเกรด)  แสร้งออกอุบาย  ให้อีกฝ่ายเข้าไปฉีดน้ำทำความสะอาดช่องทาง  ถือโอกาสแต่งตัว  เก็บของ  แล้วเผ่นแน่บ  แต่ไม่ลืมแปะโน้ต  กับทิ้งค่าห้องไว้ให้  เสียดายก็เสียดาย  สงสารฝ่ายนั้นก็สงสาร  ตอนคุยกันก็แมนดีแท้ ๆ หน้าตาก็อย่างเข้ม  ไม่ใช่ประเภทรองพื้นหนา  หรือพรมน้ำหอมกลิ่นเวียนหัว  ดุเป็นผู้ชายบ้าน ๆ แมน ๆ เซอร์ ๆ เขาน่าจะฉุกคิดได้  ตั้งแต่ตอนที่อีกฝ่ายบอกชื่อเล่นแล้ว  แยมโรล  คนเหี้ยอะไร  หน้าเถื่อนจะชื่อหวานอย่างกับผู้หญิง.....สลิด.....สลิดที่สุด


“เพลินไปเลยสินะอีตุ๊ดเหี้ย”
“แอร๊ยยยยย....นังหู้.....แกตามชั้นมาเรอะ”
“เปล่าเฟ้ย”



ตี๋เต้าหู้  น้ำตาซึม  หน้าแดงก่ำ  แต่ยังคงฟอร์มจัด  จ้องเพื่อนรัก – เพื่อนนอนตาเขม็ง  จมูกใหม่ ๆ ที่ศัลยแพทย์มือดียัดเข้าไป  ทำให้ตี๋บ้าน ๆ ดูหล่อขึ้น....หน้าตาก็ดูขี้อ้อนขึ้น....ถ้าไปกรีดตาแบบเกาหลี  กับเหลาคางอีกหน่อย  จะแจ่มมาก  แต่แบบนี้แหละ  ดูเป็นไอ้เต้าหู้ดี  เต้าหู้ขาว....เมนูโปรดของฮ่องเต้จักรพรรดิ....



แม้ตอนโกรธ....ยังดูมีออร่า


“ก็หมาตัวไหนเช็คอินในเฟสบุ๊ควะ....แม่ม....สุขสันต์วันเสียตัว....คิดได้เนอะอีเหี้ยยยยย.....”
“แกงอนชั้น”
“เปล่าเว้ย”
“แกตามมานี่นะ”
“มึง.....แม่ม.....แม่ม”



ก็แค่อยากเรียกร้องความสนใจ  ไม่ได้คาดหวังอะไรเลยแม้แต่น้อย  แต่ฮ่องเต้ก็ตอบตัวเองไม่ได้เหมือนกัน  ว่าทำไมต้องดีใจมากมายขนาดนี้  ทั้งที่อีกฝ่ายกำลังโกรธหัวฟัดหัวเหวี่ยง


“ไม่ได้แดกอ่าค่ะ”
“เห?....อดเหี้ยอะไร....มึงกับมันแม่มหายเข้าไปเป็นชั่วโมง”
“เจอพวกเดียวกัน....อดแดกเบย....เหอ....เหอ”
“หึ.....สม.....อารมณ์ค้างสิท่า”
“ก็.....ค้าง”
“รอเหี้ยอะไรล่ะ....กลับห้องเด่....ค้างไม่ใช่รึไง”



ฮ่องเต้กำลังสับสน.....สับสนเหลือเกิน.....












น่ารักอย่างเต้าหู้  จะยอมเป็นผัวมันต่อไป.....หรือจะจับมันปล้ำทำผัวดีนะ.....

.
.
.
.
.
.
.
To be con

มาสั้น ๆ และยังคลุมเครือต่อไป  น้องเต้จะหาผัวต่อไปหรือไม่  หรือจะคว้าเอาหนุ่มเถื่อนข้างกาย  มาทำฝาละมี  ฝากคนอ่านช่วยคิดทีนะคะ  สำหรับคู่นี้


ตอนพิเศษอีกไม่กี่ตอนก็จะจบแล้วนะ  เหลือเรื่องของน้องเห็ดที่ยังค้างเติ่ง  กับน้องเป๋าในลุคแบดบอย  อันหลังนี่อาจจะพอกู้ศรัทธาในตัวน้องมาได้มั่งมั้ย 5555+


 :กอด1:

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน ตอนพิเศษ พาราดะ (21/02/2013)
เริ่มหัวข้อโดย: Zitraphat ที่ 21-02-2013 23:10:14

แต่ชอบสาวเสียว >>>สาวเสียบ... คิดถึงแฟนคนก่อนเลย ... :z3: :z3: :z3: :z3:

***ปล.ของมันคู่กัน ก็ให้มันอยู่ด้วยกันเตอะเน้อ  :man1: :man1: :man1:

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน ตอนพิเศษ พาราดะ (21/02/2013)
เริ่มหัวข้อโดย: nunnan ที่ 21-02-2013 23:12:16

ยอมเป็นผัวเค้าต่อไปเถอะะะะะะ  :oo1: :oo1:

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน ตอนพิเศษ พาราดะ (21/02/2013)
เริ่มหัวข้อโดย: Zalzah_iP ที่ 21-02-2013 23:37:43

แอร๊ยยยยยย ชอบคู่นี้จัง

ดูเป็นคู่รักพิสดารดี ฮ่าๆๆๆ

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน ตอนพิเศษ พาราดะ (21/02/2013)
เริ่มหัวข้อโดย: ice_spok ที่ 21-02-2013 23:38:07

สับสนและมึน งง กันต่อไป

คิคิ

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน ตอนพิเศษ พาราดะ (21/02/2013)
เริ่มหัวข้อโดย: •♀NoM!_KunG♀• ที่ 22-02-2013 00:17:12

ให้ตายสิ สองคนนี้นี่นะ 5555++

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน ตอนพิเศษ พาราดะ (21/02/2013)
เริ่มหัวข้อโดย: snooppy ที่ 22-02-2013 10:13:15

ต้องลองก่อนคร้า....ถึงจะรู้ (อิอิ) :impress2:

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน ตอนพิเศษ พาราดะ (21/02/2013)
เริ่มหัวข้อโดย: puppyluv ที่ 22-02-2013 15:11:33

ชอบตอนนี้
แต่จะไหวเหรอ
จะไปจากเต้าหู้ยี้ไปได้เหรอ
สนุกกับความลงตัวแบบแปลกๆ นี่ล่ะ
กดบวกปล่อยเป็ด

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน ตอนพิเศษ พาราดะ (21/02/2013)
เริ่มหัวข้อโดย: Tassanee ที่ 26-02-2013 20:58:50

คิดถึงเบน กับ เห็ด

จุงเบยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย



เง้อออออออออออออออออออ

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน ตอนพิเศษ Next Step/N.E.R.D. (28/02/2013)
เริ่มหัวข้อโดย: mutyamania ที่ 28-02-2013 00:45:03

Next Step





เห็ดดอกนี้....เป็นเห็ดพันธุ์หายาก....หนึ่งเดียวในโลก.....





ฉะนั้น....เวลากินมันต้องมีพิธีรีตรองนิดหนึ่ง




“อ๊า”



ไอ้เห็ด....กำลังโดนน้องชายดูดเลียหัวเห็ด  ชิมหยาดน้ำใสที่ซึมปริ่ม  รูดแกนสีขาวสมกับชื่อ....โอโม่  ไม่ว่าตรงไหนก็ขาวไปหมด....ผิวของพี่ชายขาว....ซีด....แต่ตอนนี้  ส่วนสำคัญกำลังถูกทำให้แดงเรื่อ......


“ซี๊ดดดดดด....เค้าอยากทำมากกว่านี้ชะมัด”
“อย่านะเบน.....นายสัญญาแล้ว”
“เห็ดรู้มั้ย....ทำไมเค้าถึงได้ห้ามพี่น้องมีอะไรกัน...”
“มันบาป....”
“แค่นั้น?”
“มีลูก....ลูกก็จะพิการ....ปัญญาอ่อน....พี่มึงก็เรียนหนังสือมานะเบน!!!!.....เบนแม่งงงง”


ปืนใหญ่ของเบนซิน....ถูไถอยู่ตรงทางเข้า  ช่องทางอันคับแคบ  และบริสุทธิ์ผุดผ่อง  ร่างกายที่เขาทะนุถนอมมานานเนิ่น  ในฐานะน้องชายที่โตกว่า  หรืออีกนัยหนึ่ง  ในฐานะพี่ชาย....ใครเล่าจะรู้....ที่ว่าคนเป็นพี่ต้องเสียสละ  เขานี่แหละ  ที่เสียสละให้มันได้เกิดก่อน  ให้เห็ดน้อย ๆ ได้ลืมตาดูโลก  ต้องแสงอาทิตย์  เจ้าดอกเห็ดสีขาวเจิดจ้า  ช่างน่าแกล้งและน่าทะนุถนอมไปพร้อม ๆกัน

“เบนนนนนน....บอกว่าอย่าไง”
“อะไรเล่าเห็ด....ตัวแตกไปแล้ว...ก็ตาเค้าแตกบ้างไง”
“ก็บอกแล้วไงว่าห้ามเอาตูดพี่”
“แค่ถูไถน่าเห็ด.....หึหึ”
“หยุดหัวเราะไปเลยนะ  พี่ไม่ตลกกับนายนะเฟ้ยยยยย”


หากแม้บางครั้ง  หัวเห็ดอาจจะดูร้ายและดื้อเงียบ...เบนซินก็คงร้ายและดื้อเงียบมากกว่าพี่ชายของเขาเป็นสองเท่า.....ขณะที่บางมุม  เจ้าหัวเห็ดเลือกที่จะโวยวาย  พูดทุกอย่างที่คิดและรู้สึก  แต่เบนซินกลับเลือกที่จะเงียบไว้....




เงียบไว้




เพื่อจ้องหาโอกาสที่จะลงมือ...





เชือดเหยื่อแบบนิ่ม ๆ  ให้เลือดไหลออกมาช้า ๆ....โอเค....มันอาจจะดูดาร์คและมืดหม่นไปหน่อย  ก็เหมือนเกมส์ปาลูกดอกนั่นแหละ  คนอย่างโอโม่จะขยุ้มลูกดอกทั้งหมด  แล้วเขวี้ยงออกไปให้จบ ๆ แต่คนอย่างเบนซินจะนิ่งและใช้สมาธิ....ค่อย ๆเล็ง.....กำหนดจุดศูนย์ถ่วง....ตาเล็งไปที่เป้าหมาย...แล้วก็โป๊ะเชะ....






ลูกดอกที่เหลือก็โยนให้โอโม่เล่นต่อ....จนกว่าพ่อคุณจะชนะ....หรือเบื่อไปก่อน




พี่ชายขี้อ้อน....แต่เบนซินขี้อ้อนกว่า  แถมยังเนียนตัวพ่อ

“เห็ด”
“เร็วดิ....ไม่ชอบท่านี้เลยเบน....กลัวเบนเอาตูด”
“ไอ้ข้อห้ามอะไรนั่นน่ะ....เขาใช้เฉพาะกับพี่น้องที่เป็นชายกับหญิงหรอก....แต่ชนชั้นสูงยังต้องแต่งงานกับเครือญาติ  เพื่อรักษาสายเลือดของตระกูลให้บริสุทธิ์  ไม่เจือปน  บางประเทศเป็นเรื่องถูกกฎหมายด้วยซ้ำ....เห็ดรู้มั้ย....โรคบางอย่างมันถ่ายถอดกันทางพันธุกรรมได้....พี่น้องจึงไม่ควรแต่งงานกันยังไงล่ะ....แต่กรณีของเราน่ะมันต่างกันนะเห็ด”
“ถึงเราจะเป็นผู้ชายทั้งคู่....แต่พี่ก็ไม่อยากโดนนายซุ๋ยตูด”
“หนังโป๊ฝรั่งที่แฝดมันฟีทเจอริ่งกันก็มีออกเกลื่อน”
“ประเด็นคือกูกลัวไอ้จู๋ดำ ๆของมึงมากกว่า....บรื๋ย.....ไส้แตกได้นะเบน....นายฆ่าพี่ด้วยไอ้จ้อนเลยนะนั่น”
“หึ....ร่างกายมนุษย์คือสิ่งมหัศจรรย์น่าเห็ด....ไม่ลองไม่รู้....เห็ดอาจชอบก็ได้  จะทำเบา ๆ สัญญาเลยครับผม”


ไอ้ตัวโตพยายามอย่างยิ่งยวดที่จะกดเจ้าสิ่งนั้นลงไป  ทว่าความใหญ่โตของมันกลับทำให้คว้าน้ำเหลว  หัวเห็ดดิ้นสุดแรง  สุดท้ายไอ้ตัวโตเลยโดนต่อยไปทีหนึ่ง


“ถ้านายยังจะเอาให้ได้...พี่จะไปซื้อกางเกงในแบบที่ล็อคกุญแจได้มาใส่....แล้วก็เลิกเล่นลามกกับนายด้วย....นายว๊อนท์ก็ไปหาเอาข้างนอกเด้”
“โหเห็ด....กกน.นิรภัย....ขับถ่ายลำบากนะเห็ด”
“แย้กกกกกก.....ฟังกันบ้างมั้ยเฮ้ยยยยย”
“ไม่หึงเหรอ....ถ้าน้องไปมีอะไรกับคนอื่น....เห็ด.....เวลาเรามันเหลือน้อย  จะเล่นจะลองอะไรก็ควรทำซะ  ก่อนที่เค้ากับเห็ดจะแยกย้ายทางใครทางมัน....มาม๊ะ”



ไอ้เห็ดถูกจับขึงพรืด  ไม้อ่อนไม่ได้ก็ต้องเล่นด้วยกำลัง  ยอดอกสีชมพูซีดถูกดูดเลียจนสยิวกิ้ว  เห็ดอีกดอกของโอโม่แข็งตัวอีกครั้ง  แดงก่ำ  พร้อมสู้รบ!!!!


“เด็กดี....กลัวเจ็บสินะ”
“เออสิวะ....ของเบนแม่ง....ยาวจรดสะดือเลยนะ....แล้วเครื่องในพี่จะเหลือรอดเรอะ”
“ค่อย ๆใส่ก็ได้น่า....ครึ่งเดียวก็เสียวได้”
“เบนเหี้ยยยยย”
“งั้นใช้ตัวช่วยละกัน”


เบนซินผลุบออกไป  ไขกล่องมหาสมบัติ  แล้วหยิบเอาเจ้าไวเบรเตอร์อันกระจิ๋วหลิวออกมา  ใบหน้าหล่อดูโรคจิต  ไอ้ตัวโตกระหยิ่มยิ้ม....


“เชื่อใจเค้าสิเห็ด....ถ้าเจ็บให้ถีบเลย....”
“ยังไงก็ไม่”
“อย่าดื้อ....เรามาเจอกันครึ่งทาง....ถึงเราจะรักกันแบบคนรักไม่ได้....แต่เราก็สนุกกันได้นี่....ยอมเถอะเห็ด  ถือว่าเพื่อการเรียนรู้นะเห็ด....เพื่อวันหนึ่งเห้ดจะไปเผด็จศึกสาวหรือหนุ่มที่ไหน  จะได้คล่องปรื๋ออออ”



เหตุผลนี้ฟังดูเข้าท่า



หัวเห็ดนิ่ง....ครุ่นคิด....ตามประสาคนที่ชอบคิดอะไรสั้น ๆ  ไม่เคยนึกถึงผลที่จะตามมา  หากว่าตกเป็นของเบนซินแล้วไซร้...






คิดเหรอว่าคนอย่างเบนซินจะยอมปล่อยมือง่ายๆ!!!!








เบนซินรักโอโม่....รักเกินขีดจำกัดของคำว่าพี่น้อง.....เกินขีดจำกัดของคนรักไปไกลโขแล้ว....

.
.
.
.
.
.
.
.
.

์N.E.R.D. --- เมื่อหัวเห็ดโดนหนุ่มแว่นข้างห้องจีบ






คนอะไรฟะ!!!  หน้าเหวี่ยงชะมัดเลยให้ตายดิ!!!!



เดินสวนกันในตึกนี้หลายต่อหลายครั้ง  ได้เห็นผิวขาว ๆ  ขาวซีดดูอ่อนแอ๊....อ่อนแอ  ไหนจะหน้าตาทะเล้นซุกซนขี้เล่น  อีกไหนจะรูปร่างโปร่งบางดูเป็นเคะจ๋าแบบนั้น  แต่เวลามองหน้าตวัดสายตาที  เล่นเอาเสียวสันหลังวาบเลย  ตาดุเว่อร์  คิ้วขมวดพันกันยุ่ง  หมอนี่น่ารักแต่ก็แอบโหด....อารมณ์คล้าย ๆ พระเอกหนังแอ็คชั่น



หมอนี่นะ....หากแม้นเป็นผู้ชาย...ก็คงจะทั้งกะล่อนและดัดจริต....จริตจกร้านนี้เกินหญิง  สาว ๆคงทั้งหลงหัวปรักหัวปรำ....แต่ขณะเดียวกันก็ทั้งจับไม่ได้และไล่ไม่ทัน  แต่ถ้าเป็นเก้งกวางล่ะก็  ท่าจะแรดน่าดู  ไม่ใช่แบบแต๋วจ๋าหรือสาวแตก  แต่เหมือนเป็นเด็กน้อยแสนเจ้าเล่ห์เสียมากกว่า.....แต่ทั้งนี้และทั้งนั้น  มันก็แค่มุมมองของเขา  คนที่ไม่ได้รู้จักกัน  แค่ว่าไปตามที่เห็น  วิเคาระห์กันตามประสบการณ์อ่ะนะ


บ๊ะ....หล่อแฮะ!!!!


ชายหนุ่มรูปร่างสมส่วนฉีกยิ้มให้กับตัวเองในกระจก   แม้ส่วนสูงจะไล่เลี่ยกันกับนายคนนั้น  คนที่เปิดเพลงดังลั่นรบกวนเวลาหลับนอนของเขา  คนที่เขาเคาะห้องหมายจะด่า  แต่กลับโดนตาวาวโรจน์นั่นสะกดจนหงอก๋อ  แต่เพราะหุ่นที่หนาล่ำกว่า  ทำให้ผู้ชายคนนี้ดูเท่ห์มากกว่าจะดูบอบบาง........




ก็เขามันเกย์รุกผู้แสนบริสุทธิ์....ไร้ซึ่งสิ่งเจือปน....รุกพิมพ์นิยม....เป๊ะเว่อร์!!!!




เอาล่ะ....หน้าก็หล่อ(อยู่)แล้ว....น้ำหอม...แมนสัด....เสื้อผ้าแนวเหี้ย ๆ...ดูดี...มีสไตล์

พร็อพพร้อม.....เตรียมตัวอย่างดีเพื่อไปขอโทษ

และสานสัมพันธ์




อ่าฮ้า!!!!.....ดีดนิ้วกับเงาตัวเองในกระจก  เรียกความมั่นใจที่หายหดไปให้กลับคืน  เขาพร้อมแล้วที่จะพุ่งชนเป้าหมาย  นายหน้าเหวี่ยง  รอก่อนเถอะ  จะเอาให้ร้องเหมือนลูกแมวเลย




ก๊อก ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ


“ตื้นเต้นชะมัดเลยเรา....หวังว่าคงไม่เหวี่ยงใส่กูอีกนะว๊อยยยยย”


ประตูเบื้องหน้าแง้มเปิดออกพร้อมกับการปรากฏตัวของสิ่งมีชีวิตร่างยักษ์  ใบหน้าเข้มยับยู่ยี่เนื่องจากถูกรบกวนเวลานอน



เย้ยเคาะผิดห้องเหรอเนี่ย!!!!



“ใครมาน่ะเบน”  เสียงอันแสนคุ้นหูดังขึ้น....เขาเองก็อยากจะถามนายคนนั้นเหมือนกัน  นายห้องที่เปิดเพลงเสียงดัง  อยากถามนายว่าไอ้ยักษ์นี่ใคร  ผัวมึงเรอะ!!!


ซวยแล้วกรู!!!!  มีแฟนแล้วก็ไม่บอก!!!.....อ่ะแล้วทำไมเค้าจะต้องมาบอกเราล่ะฟะ....เอาน่ะ!!!...คนเรามันพลาดกันได้....สมองสั่งให้ถอย  แต่เท้ายังเกร็งจิกพื้นอยู่อย่างนั้น  ในมือถือจานฟรุ๊ตเค้ก  หน้าตาน่าอร่อย  ร้านโปรดของเขา  ซึ่งอันที่จริง  มันอาจจะเป็นร้านโปรดของนายห้องที่เปิดเพลงเสียงดังด้วยก็ได้....


แม่งเอ๊ย  คงกำลังทำเรื่องอย่างว่ากันอยู่ล่ะสิ!!!  เสื้อแสงก็ไม่สวม  แต่ว่าหุ่นดีชะมัดเลย....กล้ามเป็นกล้าม  ไม่กล้ามองหน้า  เลยเอาแต่มองนมอีกฝ่าย  โดนต่อยแน่กู....โดนแน่

“เชี่ยเบน!!!!  พี่ถามว่าใครมาหา   เบนนนน!!!!  นี่มึงยืนหลับอยู่สินะ  ไอ้เด็กขี้เซาเอ๊ย....”  เสียงคุ้นหูดังขึ้นอีกครั้ง  พร้อมกับการปรากฏตัวขึ้นของคนที่เขาเฝ้ารอ  ในสภาพซึ่งไม่ต่างกันกับไอ้คนแรกเท่าไหร่  คือเสื้อกล้ามย้วย ๆ  หัวฟูยุ่ง  หนุ่มแว่นอดมองลอดเข้าไปใต้เสื้อไม่ได้


อืม  แฟนชาวบ้านนี่มันขาวดีจริง ๆ.......อ๊ะ.....นี่มึงทำเรื่องอย่างว่ากันอยู่สินะ.....ให้เค้ก....ขอโทษ....แล้วก็จะได้ไสหัวตัวเองกลับห้องไปซะที  ไม่ไหวแล้ว....จู๋ตั้งเลยกู!!!!


“อ้าวแว่น วันนี้นายเป็นฝ่ายมารบกวนเวลานอนของเรานะนี่  เชี่ยเบน  มึงไปหลับต่อที่เตียงเลยไป๊  มายืนพิงประตูหลับโชว์คนอื่นอยู่ได้  ทู่เรศชะมัด”  ผู้มาใหม่ชกแขนเจ้าคนขี้เซา  เจ้ายักษ์ใหญ่ที่ชื่อเบนสะดุ้งตัว  ก่อนจะเดินสะลึมสะลือไปนอนต่อ

“แบ่งเค้กมาให้....ผูกไมตรีน่ะครับ...ผมอยู่คนเดียว....กินไม่หมด....ไม่ใช่ของเหลือนะครับ  เพิ่งแกะกล่องเลย.....ขอโทษเรื่องวันนั้นด้วย”  หนุ่มแว่นตี๋หล่อพูดรัวเร็วไหลลื่น  ยื่นจานฟรุ๊ตเค้กจนเกือบจะชนหน้าอีกฝ่าย  คนตัวขาวซีดยิ้มเจ้าเล่ห์น่าตบกะโหลก  ก่อนจะยื่นมือมารับไป
“เข้ามาดิ”







เข้า?.....จะเข้าไปทำติ่งอะไรวะครับ!!!!
.
.
.
.
.
.
.
. 
เค้กขนาดหนึ่งปอนด์ที่ถูกหั่นครึ่งแบ่งเป็นสองส่วนยั่วน้ำลายคนตรงหน้าสุดขีด


ฟังจากที่แนะนำตัวคร่าว ๆได้ใจความว่าเป้าหมายพักอาศัยอยู่กับน้อง(ไอ้ตัวโต)  สองต่อสอง  เป็นแฝด(แฝดพ่อง....หน้าไม่เห็นเหมือน)  สรุปว่ามิใช่แฟน  งั้นก็จีบได้สินะ




ว่าแต่พ่อคุณไปตายอดตายอยากจากไหน  ทำไมถึงได้ตะกละตะกลามมูมมามแบบนี้  สาบานได้ว่านั่นคือคนกำลังกินเค้ก  ไม่ใช่หมา!!!!!  ตะกลามเกินคนไปแล้วมั้ย?



หนุ่มแว่นนั่งมองเค้กชิ้นใหญ่สูญสลายหายไปภายในเวลาไม่ถึงสิบนาที




คำถามคือ?....ทำได้ไงอ่ะ?

“แว่น....ไปหยิบนมในตู้เย็นให้เราทีสิ  ฝืดคอชะมัด  แต่ว่านะ....เค้กหรอยจัง  วันหลังเอามาเซ่นกันอีกนะหนุ่ม”
“เอ่อ......ครับ   ในครัวใช่มั้ย”
“ห้องน้ำมั้งหนุ่มมมม....ยกแกลลอนมาเลยนะหนุ่ม....แก้วด้วยนะหนุ่มมมมมม”


ตะกละไปนิด  กวนส้นตีนไปหน่อย  แต่ก็ยังน่ารักอยู่ดี


หนุ่มแว่นแอบยิ้มคนเดียว.....ปับปี้เลิฟครั้งแรกสินะ....ทุกอย่างช่างสวยงาม...หวานชื่นรื่นรมย์....พระเอกนุ่ม....นายเอกแก่นเซี้ยวน่ากำราบ...


มัวแต่คิดเรื่องของตัวเอง  เงยหน้าขึ้นมาอีกทีก็ชนกับร่างหนาๆ ตัวเปลือย ๆเข้าอย่างจัง!!!


“เฮ้ย  มึงเข้ามาได้ไงเนี่ย....ขโมยใช่มั้ยห๊ะ”  ยักษ์ใหญ่จับไหล่อีกฝ่ายไว้  ไม่เปิดโอกาสให้หนี  บีบเคล้นจนหนุ่มแว่นรู้สึกเจ็บ  และรู้สึกเหมือนตัวเองเป็นนางเอกจำเลยรัก....สวรรค์เบี่ยง....เจ้าชายอสูร....บลาห์...บลาห์
“คือ   ก็นายเปิดประตูให้เราเองอ่ะ”
“เฮ้ย  ไม่รู้เรื่องเฟ้ย  นอนอยู่................................ไอ้เห็ดเว้ย  หยิบกุญแจมือที่หัวเตียงมาเร็ววว!!!”




กุญแจมือ?.....ไหงถึงได้มีของพรรค์นี้ได้ล่ะเฮ้ย!!!


“เพื่อนใหม่ของพี่เอง  ใจดีมากเลยนะเบน  เอาเค้กมาให้ด้วย  แต่พี่กินหมดแล้ว”  เสียงกวน ๆตะโกนตอบมา  มือใหญ่นั่นถึงได้คลายลง



ปล่อยเสียได้ก็ดี.....ม่ะ  ไม่ชอบเลย  ไอ้กล้ามล่ำ ๆ เนี่ย...ตาลาย...เวียนหัว.....can’t control myself….


“นายเป็นไรอ่ะ  หน้าแดงเลย  คงจะตกใจสินะ  โทษที ๆ”






ยังจะมาถาม....กล้ามมึงนั่นแหละ  ทำใจกูหวิว...
.
.
.
.
.
.
“อ่อเรื่องมันเป็นแบบนี้นี่เอง....ว่าแต่นาย....ชื่ออะไรล่ะ”
“ชื่อปลาทูครับ”
“ก๊ากกกกก  คนบ้าอะไรชื่อปลาทูฟะ....พ่อแม่ไม่รักช่ายแม๊ะ...ถึงได้ตั้งชื่อแบบนี้ให้น่ะ”  ไอ้เห็ด(ไอ้ตัวโตเรียกแบบนั้น)หัวเราะบ้าคลั่งเสียจนเขารู้สึกเสียเซลฟ์  และขนลุกนิด ๆ  คนบ้าอะไร...เปลี่ยนอารมณ์เร็วดีแท้  แถมเสียงหัวเราะก็ช่างแหลมเล็ก  กวนประสาทหูอย่างแรง
“ขอโทษนะครับที่เกิดมาชื่อแปลก”



หนุ่มแว่นเอ่ยอย่างขื่นขม  ไม่นานนัก  น้ำหนักมืออันคุ้นเคยก็วางแหมะลงมาที่ไหล่  ราวกับจะปลอบใจ


“พวกเราก็ชะตากรรมไม่ต่างจากนายหรอก  เราชื่อเบนซิน  ตัวดำไง....พ่อกับแม่เลยตั้งให้  ส่วนไอ้หอยนี่ชื่อโอโม่  เพราะมันขาว  เอาเป็นว่ารู้จักกันแล้วนะ  แถมยังเรียนที่เดียว  ปีเดียวกันอีกนี่  แค่คนละคณะเอง  พวกเราเพิ่งย้ายมาพักที่นี่  ยังไงก็เป็นเพื่อนบ้านที่ดีต่อกันนะ”  ใบหน้านิ่งขรึม...จริงจัง...ทำเอาปลาทูสะท้าน  หมอนี่มันนุ่ม  พระเอกสุด ๆเลยให้ตาย  ถึงจะดำปี๋ไปหน่อยก็เถอะ  คิดเสียว่าสวนกระแสขาว ๆ ตี๋ ๆที่มีให้เกร่อ
“ไงก็ขอบคุณสำหรับเค้กนะแว่น” หัวเห็ดยิ้มแสยะ  แปลกนะ...ไอ้ที่เคยมอง ๆว่าน่ารัก  ตอนนี้ไม่รู้สึกอะไรเลยสักนิด



เฮ้ยยยยย!!!!....ที่เข้าใจมาตลอดว่าตัวเองเป็นรุกนี่มันถูกแล้วใช่ม๊ายยย!!!!

 
“ค่....ะ.......คือว่า.......ผมต้องขอตัวกลับก่อนนะครับ  รบกวนเวลาคุณสองคนมามากแล้ว   ไว้วันหลังไปนั่งเล่นที่ห้องผมได้นะครับ...คุณ...เห็ด....คุณ....บะ...บะ.....เบน....ซินนน
”
หนุ่มแว่นรีบล่ะล่ำละลักกล่าวลาสองพี่น้อง  ก่อนจะเดินเร็วออกไปจากห้องทันที  ทิ้งไว้ให้สองพี่น้องหน้าเหวอ  จากนั้นจึงหัวเราะกับท่าทางแปลก ๆของเพื่อนบ้านคนใหม่

“แปลก ๆ เนอะ”  หัวเห็ดหันมาขอความเห็นจากน้อง
“เออแปลก  แต่เค้าว่าคนที่เขมือบเค้กครึ่งปอนด์ภายในสิบนาทีนี่แปลกกว่านะ”
“ง่า......”
“ได้ข่าวว่าไม่มีอะไรกินเลย”
“พี่อิ่มแล้ว  นายไม่ต้องห่วงพี่”
“กูกินมึงซะดีมั้ย”
.
.
.
.
To be con

สองตอนรวดให้หายคิดถึง...ถ้ายังมีคนคิดถึง....จะจบแล้ว...จะจบแล้ว....อีกไม่กี่ตอนเท่านั้น....รักคนอ่านทุกคนเช่นเคย
ฝากเตือนเรื่องคำผิด  กับชื่อตัวละครด้วยจ้ะ  ดัดแปลงจากที่แต่งไว้หลายปีดีดัก  ภาษาเชยลาก  ยุค Hi5 อ่ะคุณ 5555+  ตอนแรกแต่งใหม่  แต่ตอนที่สองแก้ไขชื่อและปรับแต่งจากของเก่าจ้ะ  :กอด1:

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน ตอนพิเศษ Next Step/N.E.R.D. (28/02/2013)
เริ่มหัวข้อโดย: Zitraphat ที่ 28-02-2013 00:51:43

ปาดหน้ามาบวกให้ก่อน พรุ่งนี้ค่อยอ่านไปนอนแล้ว

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน ตอนพิเศษ Next Step/N.E.R.D. (28/02/2013)
เริ่มหัวข้อโดย: Tassanee ที่ 28-02-2013 01:06:36

ขอบคุณมากค่ะ   เห็นอัพปุ๊บ ระริกระรี้มากอยากอ่านนนนนนนนนนนน


แต่ก็นะ ลุ้นจนตับแล่บแล้วเนี่ย  ยังไม่ได้แ้อ้มพี่มันเล้ยยยยยยยยย




ไอ้เบนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน  ชิส์ชะ   

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน ตอนพิเศษ Next Step/N.E.R.D. (28/02/2013)
เริ่มหัวข้อโดย: ice_spok ที่ 28-02-2013 01:16:31

เบน มีสารพัดคำพูดหว่านล้อมมม

ฮ่า ๆ จะเหลือดรอดได้ไงเนี่ยยยย

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน ตอนพิเศษ Next Step/N.E.R.D. (28/02/2013)
เริ่มหัวข้อโดย: nunnan ที่ 28-02-2013 01:19:09

กินเห็ดได้ยังงง เดี่ยวมันบานน่ะ :oo1: :oo1:

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน ตอนพิเศษ Next Step/N.E.R.D. (28/02/2013)
เริ่มหัวข้อโดย: gngane ที่ 28-02-2013 07:26:28

เย๊ๆๆๆ


อัพเเล้วว  #ยิ้มตาปิด

เเต่ต้องไป รร เเล้ว

ตอนเย็นจะมาอ่านนะจ้า

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน ตอนพิเศษ Next Step/N.E.R.D. (28/02/2013)
เริ่มหัวข้อโดย: daboo ที่ 28-02-2013 09:23:56

เมื่อไรจะได้กันอ่ะ

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน ตอนพิเศษ Next Step/N.E.R.D. (28/02/2013)
เริ่มหัวข้อโดย: iammz ที่ 28-02-2013 09:30:18

เห็ดใจแข็งกะเบนซินจริง ๆ อิอิ

+1 ขอบคุณมากค่ะ

 :กอด1:

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน ตอนพิเศษ Next Step/N.E.R.D. (28/02/2013)
เริ่มหัวข้อโดย: mutyamania ที่ 28-02-2013 22:49:16

ดันจ้า....ใครแปะไว้มาอ่านด้วยครับผมมมม

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน ตอนพิเศษ Next Step/N.E.R.D. (28/02/2013)
เริ่มหัวข้อโดย: Zitraphat ที่ 28-02-2013 22:53:33

ไม่เอาหนุ่มแว่นเน็กดอร์อะ จะเอาเห็ดกะเบ็นซิน ... :z3: :z3: :z3: :z3:

แต่ว่า หลังจากโน้มน้าวแล้ว ข้ามอะไรไปอะเปล่า ?????

เดี๋ยวครบ 24 แล้วจะมาบวกให้ใหม่  :L2:

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน ตอนพิเศษ Next Step/N.E.R.D. (28/02/2013)
เริ่มหัวข้อโดย: bebe ที่ 28-02-2013 23:37:43

ตกลงได้กันยังอ่ะ เห็ด

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน ตอนพิเศษ Next Step/N.E.R.D. (28/02/2013)
เริ่มหัวข้อโดย: semen ที่ 01-03-2013 16:36:19

ดันๆๆๆ  :o8: :-[

อยากให้ได้กันเร็วๆๆจังเลยอ่ะ :o8: :-[

รอตอนต่อไปนะคับผม ^^ :กอด1:

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน ตอนพิเศษ Next Step/N.E.R.D. (28/02/2013)
เริ่มหัวข้อโดย: flawless ที่ 01-03-2013 19:11:46

สรุปเบนยังไม่ได้กินโอโม่สินะ หุๆ ก็มันน่ากลัวจริงอะไรจริงนี่
ยกสารพัด แม่น้ำทั้ง5 มาอ้าง ยังไงก็คงไม่ได้กิน แกน่ากลัวเกิ๊น

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน ตอนพิเศษ Next Step/N.E.R.D. (28/02/2013)
เริ่มหัวข้อโดย: EARTHYSS :) ที่ 01-03-2013 20:17:38

ยาวถึงสะดือ ! ไม่แปลกหรอกที่เห็ดกลัว หึหึ แต่เมื่อไหร่จะได้ซะที แอบรออยู่นะเนี่ย เชียร์
ปลาทูคู่ใครอ่ะ 55555555 โคตรน่ารักเลยว่ะ ดูเซ่อๆ ซื่อๆ ดี โง่ๆแบบนี้จะเสร็จใครอ่ะ ??
ไม่เอาแค่ตอนพิเศษนะ รู้สึกรักปลาทูขึ้นมาบ้่างละแต่อย่าแซกคู่พี่-น้องเค้าละกัน

ปล.เรื่องนี้มีใครชื่อพอเป็นคนบ้างป้ะ แหวกกันซะ 555555555555555

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน ตอนพิเศษ Next Step/N.E.R.D. (28/02/2013)
เริ่มหัวข้อโดย: •♀NoM!_KunG♀• ที่ 06-03-2013 00:31:51

จะกินกานตลอดเวยื

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน ตอนพิเศษ Next Step/N.E.R.D. (28/02/2013)
เริ่มหัวข้อโดย: sunshadow ที่ 06-03-2013 02:05:19

    เด็กเนิร์ดนี่เปลี่ยนใจง่ายจัง

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน ตอนพิเศษ Next Step/N.E.R.D. (28/02/2013)
เริ่มหัวข้อโดย: De-Light ที่ 06-03-2013 18:09:47

คิดถึงจังเลยมาต่อมาต่อ ดูสิถ้าไอ้แว่นจีบเบน ไอ้เห็ดมันจะหึงไหม 55555 :z1: :z1: :laugh: :laugh: :laugh:

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน ตอนพิเศษ Next Step/N.E.R.D. (28/02/2013)
เริ่มหัวข้อโดย: Tassanee ที่ 11-03-2013 23:19:25

คิดถึงจังเลย




ตัวรู้มั้ย  ตัวโพสเมื่อไหร่นะ  เค้าร้องกรี๊ดๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

ตลอด  เลยนะ  คิดถึงๆๆๆ

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน ตอนพิเศษ มาหม่ำอีเห็ดกันนะเบย.... (12/03/2013)
เริ่มหัวข้อโดย: mutyamania ที่ 12-03-2013 00:32:14

ตอน มาหม่ำอีเห็ดกันนะเบย....






กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว....ยังมีชายหนุ่ยร่างใหญ่วัยเจริญพันธุ์.....ผู้ซึ่งมีความเพียรพยายามอย่างยิ่งยวด...ในการเก็บเห็ดป่าหายาก....ที่มีอยู่ดอกเดียวในโลก


ความยากหาใช่กรรมวิธีการเสาะแสวงหา  แต่ปัญหาคือเก็บได้มาแล้ว....จะกินยังไงให้ได้สารอาหารครบถ้วนเนี่ยสิ.....ชายหนุ่มกำลังครุ่นคิด....เห็ดดอกนี้ไม่ใช่พืชเสียด้วย....หากแต่มันคือสิ่งมีชีวิตที่น่าหม่ำที่สุดในโลก


เขารู้มาว่า...อาหารบางอย่าง....หากเหยื่อมีความกลัว...ร่างกายจะหลั่งสารเคมีบางอย่าง  ทำให้เนื้อเสียรสชาติ....ไม่อร่อย


เจ้าเห็ดภูเขาดอกขาวจั๊วะนี่ก็เช่นกัน....กว่าจะได้กิน  ชายหนุ่มต้องหลอกล่อสารพัด  แต่ทุกครั้งที่เฉียดใกล้เป้าหมาย  อยู่ ๆ มันก็กระเด้งห่างไกลออกไปเป็นโยชน์...


หว่านล้อมด้วยคำพูดก็แล้ว....ใช้น้ำเชื่อมแสนหอมหวานเข้าช่วยก็แล้ว...จับขยายช่องทางด้วยของเล่นวิตถารก็แล้ว....ค่อย ๆ ขยายขนาดของเล่นทีละนิด  ต้องอดทนแทบบ้าเพื่อหักห้ามใจไม่ให้ตนเองผลีผลาม...




เดี๋ยวเห็ดช้ำ!!!!



แต่จนแล้วจนรอดกลับเป็นอาวุธคู่กายของเขาเองที่เป็นปัญหา  รูปร่างน่าเกลียดน่ากลัวเกินกว่าผู้ชายส่วนใหญ่ในภูมิภาค  ออกจะละม้ายคล้ายจรวยของคนผิวสีด้วยซ้ำ  ทั้งใหญ่...ยักษ์...ยาว.....และดำปี๋สมสีผิว  มังกรดำพ่นพิษ...เพียงพ่นหยาดน้ำใส  เทียบเท่าได้กับการหลั่งของชายบ่มิ๊ไก๊หนึ่งครั้ง....แล้วลองคิดดูปริมาณน้ำรักมหาศาลที่ไหลพรั่งพรูออกมาสิ  พุ่งแรง ร้อน  คาว...ข้น....เหนียว....หนืด...




คนสติดีที่ไหนจะยอมให้มึงกินวะ....ไอ้เบนซิน!!!!


“ดูหนังกันนะเห็ด”
“เออ....หนังโป๊อีกอ่ะดิ....ยังไงพี่ก็ไม่ยอมนายหรอกนะ”
“ก็ไม่ได้ว่าอะไรนิ....ดูก่อน...เผื่อเห็ดชอบไง”


หนังโป๊ชาย-ชาย  ที่คนมีมาดและหน้าบางอย่างเบนซิน  ต้องถ่างตาดาวน์โหลดทั้งวันทั้งคืนด้วยโฮสท์ฟรีจนตาแดงก่ำ  แทนที่จะหาซื้อตามร้าน  หรือสั่งซื้อเอาจากอินเตอร์เน็ต 3 แผ่นร้อยให้มันรู้แล้วรู้รอด  เคยซื้อแต่เซ็กส์ทอย  แต่หนังโป๊นี่ขอทีเหอะ....ไปซื้อตามแผงในตลาดมืดก็แสนอาย  อายที่จะมานั่งจาระไนถึงสเปคที่อยากได้  อายสายตาที่คนขายจะต้องมองมา  สั่งทางเน็ตก็ดูจะสิ้นเปลืองและอันตรายไปหน่อย  อันตรายที่จะมีหนังแนวนี้เก็บไว้กับตัว  ก็ไอ้ของเล่นพวกนั้นยังพออ้างว่าเอาไปเล่นกับสาว ๆ ได้...


เอาเป็นว่าพ่อคนจอมเหตุผลเขาก็คิดของเขามาดีแล้ว....อย่าไปขัดคอให้เสียฤกษ์เลย


“เห็ดเห็นป่ะ....นั่นน่ะก็แฝด  แฝดเด๊ะ ๆ แถมหน้าพิมพ์เดียวกันอีก....เขายังบั๊มสกรั๊มพ์กันได้เลย  น่าสนุกออก...เนอะเห็ดเนอะ  เขาทำได้  เราก็ทำได้  สู้ ๆ”
“สู้พ่องดิ...อูยยยย...ซี๊ดดดด....แม่งขาวเอ๊กส์”
“เป็นไรอ่ะเห็ดดดดดด...”
“เจ็บจู๋....นี่มึงแกล้งแบ๊วอีกละ....พี่ล่ะเพลีย”
“มีอารมณ์แล้วสินะ...เห็ดมีอารมณ์กับหนังอย่างว่า  พัฒนานะเนี่ย...”
“คงงั้นแหละ....แต่พี่ก็ไม่ยอมนายอยู่ดี....อย่าได้หวัง”
“โห่....เห็ดแม่งใจแข็ง”


มีทั้งแฝดญี่ปุ่น....แฝดยุโรป  ทั้งแสดงสองต่อสอง  และหมู่คณะที่มีคนอื่นมาแสดงร่วม  ทั้งเบนและเห็ดต่างก็เพลินตาไปกับรูปร่างพอเหมาะ  กำลังวาบหวิว  ของนักแสดงตัวหลัก  แต่แล้วก็ต้องยู่หน้าหนี  เมื่อไอ้พวกกำยำล่ำสันโผล่มาแจมกับเค้าด้วย  บางคนล่ำเกิ๊น....เถื่อน...หมี  เห็นแล้วจู๋หด...เสียฟีลลิ่งโม๊ดดด....

“ปิดเถอะเห็ด”
“ไมอ่ะน้องพี่”
“มันไม่สนุกแล้วอ่ะ...เรามาดูแบบศึกษาอย่างจริงจังดีกว่า....ปัญหาจริง ๆ ที่เห็ดไม่ยอม....ไม่ใช่เพราะเรื่องพี่น้องสินะ....งั้นก็ดูเรื่องนี้....ทน ๆ หน่อยละกัน  มันไม่ค่อยแจ่มเท่าไหร่”


หนังเรื่องใหม่ถูกเปิด  น่ากลัวสัด!!!  หัวเห็ดถึงกับผวา  โผเข้าหาไอ้ตัวใหญ่  ในหนังมีไอ้นิโกรยักษ์ใหญ่....ขนาดนั้นแซงคนข้าง ๆ ไปอย่างไม่น่าให้อภัย  น่ากลัวอย่างกับไม่ใช่ของมนุษย์  เสียงร้องโหยหวนของคู่ร่วมแสดง  ทำเอาเห็ดเกร็งจนหำหด....ตามด้วยอีกเรื่อง....คราวนี้เป็นโซนญี่ปุ่น  ที่นักแสดงชายรูปร่างหน้าตาพอโอเค  ถูกรุมโทรมด้วยหนุ่มทีมงานร่วมร้อย  ของเล่นชิ้นใหญ่  และฉากกำปั้นยัดทวารหนัก


“พอแล้วไอ้เหี้ย!!!!!”
“โอ๋....ขวัญเอ๊ยขวัญมานะพี่ชายของเค้า”
“เอามาให้ดูหาสวรรค์วิมานอะไร  ไอ้ของพรรค์นี้  มึงลบออกจากคอมพ์ให้เกลี้ยงไปเลยนะเบน”
“เค้าแค่อยากให้เห็ดเห็น  ว่ามันไม่น่ากลัวอย่างที่เห็ดคิด”
“ไม่น่ากลัวพ่องดิ”
“ไม่ใช่ในหนัง  แต่หมายถึงเรื่องของเรา  เห็ดกลัวไอ้จ้อนของเค้า  แต่ว่าร่างกายของเห็ดน่ะรับมันได้สบายบรื๋อ  อย่ากลัวไปเลย  เห็ดเองก็ไม่ได้ตัวน้อยแบบเป๋าสักหน่อย  ตัวก็ออกสูงชะรูด”
“มึงน่าไปเป็นพวกขายอาหารเสริมแบบแชร์ลูกโซ่นะเบน  เกลี้ยกล่อมเก่งชิบ”
“ขอครั้งนึง....ถ้าไม่เวิร์คก็จบกันเลย”
“ไม่”
“งั้นใส่เข้าไปครึ่งเดียว”
“ไม่”
“เค้าพยายามแล้วนะเห็ด....ที่จะใช้ไม้อ่อนน่ะ”
“หมายความว่าไงฟะ”
“กูจะปล้ำมึงไง”
“แย้กกกก”



เมื่อเบนซินเอาจริง  ใครก็อย่าได้ขวาง  เห็ดก็เห็ด  ต่อให้รักแค่ไหน  แต่ถ้าดื้อจนพูดไม่รู้เรื่อง  มันก็ต้องใช้กำลังกำราบ






“ยอมแล้ว....นายอยากทำก็ได้เบน....แต่เบา ๆนะ...พลีสสสส”


ไอ้เห็ดในสภาพรุ่งริ่ง  ตามตัวเต็มไปด้วยรอยจ้ำแดงทั้งจากหนวดสาก  และการดูดเม้ม....เอ่ยเสียงสั่น....ระล่ำระลักขอความเมตตา  จากไอ้ยักษ์ถ่อย...


“ยอมตั้งแต่แรกก็ไม่ต้องเหนื่อย....มาสนุกแบบผู้ใหญ่กันเถอะนะ”
.
.
.
.
.
.
.
เจ็บ.....แต่ก็ไม่มากเท่าที่คิดไว้....ไม่มีเลือดสาดดังที่คาด  เป็นเพราะความอดทนของแฝดน้อง  ในการฝึกฝนช่องทางของพี่ชายจนคุ้นชิน  ทำทุกอย่างอย่างนุ่มนวล  และแผ่วเบา  เจลหล่อลื่นถูกบีบไม่ยั้งจนเกลี้ยงหลอด  ร่างกายของไอ้เห็ดเบาโหวง  และหนาว  แต่เดี๋ยวเดียวก็อุ่น  อุ่นจากการโอบกอดของใครอีกคน...


“สนุกเนอะ”
“นายหนุกของนายคนเดียว....เจ็บก้นชะมัด....นายทำแรงอ่ะ...ตอนนายจะเสร็จ.....พี่แทบขาดใจตาย”
“เค้ารักตัว....เราเป็นของกันและกันแล้วนะเห็ด  เค้าจะรับผิดชอบเห็ดเอง  มาเป็นเมียเค้านี่มา”
“เยอะตลอดนะมึงไอ้เชี่ยเบน”


บทอัศจรรย์นั้นเราขอข้าม  เพราะพวกเขาทำกันด้วยท่าที่เรียบง่ายและแสนเบสิค  ไม่ได้โลดโผนโจนทะยาน  อันเนื่องจากเป็นครั้งแรก  อยากฟัดมากกว่านี้  อยากกระแทกกระทั้น  แต่ใครบางคนต้องยั้งแรงและรั้งใจตนเอาไว้  เบนซินรู้สึกพึงพอใจกับผลงานครั้งแรกเป็นอย่างมาก  ครั้งแรกของพี่ชาย  ครั้งแรกของเขาที่มีอะไรกับเพศเดียวกัน


สิบเอ็ดนาที....กับอีกสามสิบหกวิ  ชายหนุ่มจับเวลาเอาไว้  เริ่มตั้งแต่ตอนที่ค่อย ๆดันสิ่งนั้นเข้าไป  เข้าไปหาความอุ่นนุ่มข้างใน  ทีละนิด....เสียวจนต้องบดขยี้จูบคนข้างใต้  เสียวจนต้องหยอกเย้ากับร่างกายของตัวเองไปด้วย  ไอ้เห็ดหน้าแดงและหอบหายใจถี่....


ไหนว่าจะไม่พูดถึงไง!!!.....แต่เอาเถอะ  ตอนนี้ทั้งคู่กำลังจ้องหน้ากัน  ไม่มีใครพูดอะไร  ตาใสแน๋วของเบนซิน....กับตาอ้อน ๆ ของไอ้เห็ด....ไอ้เห็ดอ้อน....ทั้งที่ควรจะโกรธ



น้องชายของเขาช่างอบอุ่น  อ้อมกอดที่ไม่เคยทอดทิ้งเขาเป็นเวลาเกือบยี่สิบปี....ใบหน้าหล่อเหลาดูเจ้าชู้นิด ๆ ผิวสีมอคค่าที่มองแล้วรู้สึกถึงความแข็งแกร่ง  เหมาะที่จะเอนซบ  และพักพิงร่างกายที่เหนื่อยล้า....พักพิงหัวใจที่อ่อนแรง....


“พี่รักนาย...เลยยอม....พี่รู้ว่านายต้องการ....รู้มาตลอด...แต่....พี่ไม่กล้า...เพราะเราเป็นพี่น้องกัน”
“เค้าก็รักตัว....รักตัวมากกว่า....”
“นายรู้ได้ไง....พี่รักนายมากกว่า...ถึงยอมเสียสละให้นายไง...หึหึ”
“พี่ดูโตมากนะ....รู้ตัวมั้ย....ตั้งแต่ผ่านเรื่องเป๋า...ไอ้โรคจิต.....เรื่องของเรา....พี่ของเค้าเป็นผู้ใหญ่เต็มตัวซักที”
“พี่ชอบให้นายกอด....มันรู้สึกดี....มันทำให้พี่หลับสบาย”
“เค้าชอบกลิ่นตัว....กลิ่นตัวทำให้เค้ามีอารมณ์”
“เชี่ยเบนนน  คนกำลังซึ้งนะเนี่ย”
“รักโอโม่นะ....โม่ทำให้เค้าไปไม่เป็น  วันนี้เค้าแม่งโครตมีความสุขเลยรู้แม๊ะ”
“นอนเถอะเบน....ขยำหัวให้พี่ด้วย....ง่วงละ”
“ครับผม”




แล้วนิทานเรื่องนี้ก็จบลงอย่างสมบูรณ์.....






มั้งนะ
.
.
.
.
.
.
To be con


เอาจริง ๆ ตอนนี้อ่านแล้วโอเคกันไหม  มีตรงไหนติดขัดหรืออยากแนะนำอะไรบอกกันมานะคะ  ลองลงดูก่อน  ถ้ามีอะไรไม่ถูกใจ  ยินดีแก้  ตอนนี้คนแต่งไม่ได้ตามใจตัวเอง  แต่ตามใจคนอ่านนะ...แต่ต้องตามเสียงส่วนใหญ่เน้อ

รู้สึกว่ามันได้กันง่ายไป...แต่พอคิดอีกที....ก็ไม่นี่นะ....เป็นไม่กี่ครั้งที่แต่งเรื่องลงแล้วมิมั่นใจ  แต่ก็ไม่อยากเก็บไว้อ่านเอง  อยากแชร์ความเห็นดูน่ะ  เป็นตอนทดลองก็แล้วกันนะ...

คำผิดทั้งหลายมาอีดิทพรุ่งนี้นะคะ  ง่วงแล้ว  จะไปนอนละ....บายค่ะ

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน ตอนพิเศษ มาหม่ำอีเห็ดกันนะเบย.... (12/03/2013)
เริ่มหัวข้อโดย: mutyamania ที่ 12-03-2013 00:32:55

อ้างจาก: Tassanee ที่ 11-03-2013 23:19:25  

คิดถึงจังเลย




ตัวรู้มั้ย  ตัวโพสเมื่อไหร่นะ  เค้าร้องกรี๊ดๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

ตลอด  เลยนะ  คิดถึงๆๆๆ

เค้ามาแล้วนะตัว....


เข้ามาอ่านกันนะคะทุก ๆคน  เวลคั่ม ๆ

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน ตอนพิเศษ มาหม่ำอีเห็ดกันนะเบย.... (12/03/2013)
เริ่มหัวข้อโดย: Tassanee ที่ 12-03-2013 00:49:47

คิคิคิ 







เอาอีก.......  แบบนี้อ่ะ เอาอีก



คึคึคึ


ขอบคุณคร๊าบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบ

ยิ้มแป้นแล้น

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน ตอนพิเศษ มาหม่ำอีเห็ดกันนะเบย.... (12/03/2013)
เริ่มหัวข้อโดย: nunnan ที่ 12-03-2013 00:50:15

โดนสักทีี :oo1: :oo1: :oo1: :z1:

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน ตอนพิเศษ มาหม่ำอีเห็ดกันนะเบย.... (12/03/2013)
เริ่มหัวข้อโดย: De-Light ที่ 12-03-2013 01:39:15

น่ารักจุงเบยยยย ก๊ากกกกกกกกกกก เอาอีก เอาอีก  :z1: :z1: :z1: :laugh: :laugh: :laugh: :m20: :m20: :m20:

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน ตอนพิเศษ มาหม่ำอีเห็ดกันนะเบย.... (12/03/2013)
เริ่มหัวข้อโดย: bebe ที่ 12-03-2013 02:07:18

ตอนนี้โอเค ที่สุดเรยจ้า แต่งได้ดีมากๆๆๆๆๆ

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน ตอนพิเศษ มาหม่ำอีเห็ดกันนะเบย.... (12/03/2013)
เริ่มหัวข้อโดย: ice_spok ที่ 12-03-2013 02:25:27

ในที่สุด.....ก็หม่ำๆเห็ดแล้ววว

คิคิ

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน ตอนพิเศษ มาหม่ำอีเห็ดกันนะเบย.... (12/03/2013)
เริ่มหัวข้อโดย: sunshadow ที่ 12-03-2013 03:27:10

    อยากกินของอร่อยมันก็ต้องผ่านกรรมวิธีนิดนึงสินะ

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน ตอนพิเศษ มาหม่ำอีเห็ดกันนะเบย.... (12/03/2013)
เริ่มหัวข้อโดย: muiko ที่ 12-03-2013 04:16:20

เห็ดน่ารัก
เสร็จเบนจนได้
เบนก็อดทนจริงกว่าจะได้กินเห็ด  :z1:


รอตอนต่อไปค่ะ :pig4:

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน ตอนพิเศษ มาหม่ำอีเห็ดกันนะเบย.... (12/03/2013)
เริ่มหัวข้อโดย: moredee ที่ 12-03-2013 14:35:37

เห็ดสมยอม ชอบนะ
รู้ทุกอย่างที่อิเบนมันหลอกล่อ :z2:

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน ตอนพิเศษ มาหม่ำอีเห็ดกันนะเบย.... (12/03/2013)
เริ่มหัวข้อโดย: snooppy ที่ 12-03-2013 15:02:03

มาแล้วๆๆๆ ( ตอนที่รอคอย )

ชอบเรื่องนี้มากๆเลยจร้า....ยิ่งตอนหลังๆยิ่งชอบ (อ่านแรกๆงง อ่านไปอ่านมาร่ารักอ่ะ)

น้องคนเขียนมาต่อเรื่อยๆ เน้อ...

Thank you kra.  :L2:

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน ตอนพิเศษ มาหม่ำอีเห็ดกันนะเบย.... (12/03/2013)
เริ่มหัวข้อโดย: คนโง่ ที่ 12-03-2013 15:09:56

เห็ดน่ารักอะ

เบนเพลาๆหน่อยเดี๋ยวช้ำ แต่ก็ขอชมที่ทนจนได้!

อร่อยล่ะสิ อิๆ

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน ตอนพิเศษ มาหม่ำอีเห็ดกันนะเบย.... (12/03/2013)
เริ่มหัวข้อโดย: Zitraphat ที่ 12-03-2013 16:24:51

เห็ดย่าง อร่อยนะ + จ่ายค่าเห็ดก่อน ....

.
.
.

กินเสร็จ แล้วก็อยากจะฟ้องแม่ค้าว่า นู๋นกินเห็ดย่างยังม่ายหนำใจ เบยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย..... :sad4: :sad4: :sad4:

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน ตอนพิเศษ มาหม่ำอีเห็ดกันนะเบย.... (12/03/2013)
เริ่มหัวข้อโดย: mutyamania ที่ 12-03-2013 18:57:52

มาแก้คำผิด  และแก้รูปประโยคที่อ่านแล้วขัด ๆ......


ตอนนี้ก็คลี่คลายไปแล้วมั้ง?....ในส่วนของเบนเห็ด....ไอ้เต้และอีหู้....ยังเหลืออะไร...เป๋ากับพี่หนึ่ง....ถ้าสองคนหลังนี่หันมาได้กันมันคงตามสูตรและน่าเบื่อตายเลยว่ามั้ย....เพื่อน ๆ ล่ะคะ....คิดว่าไง....(คือไม่ใช่อะไรหรอกนะ....วานให้ช่วยคิดหน่อย....ตัดสินใจลำบากเกิ๊น)


รักคนอ่านทุกคนนะจิ๊บิ....

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน ตอนพิเศษ มาหม่ำอีเห็ดกันนะเบย.... (12/03/2013)
เริ่มหัวข้อโดย: Zitraphat ที่ 12-03-2013 19:14:10

ไม่เอา.....ตามสูตรไปบางทีมันก็เบื่อ...
.
.
.
ตอนหนึ่งหน้าตา ปลากะโห้ ไม่เห็น เป่าสนใจ มีก็แต่ โอโม่มาปลอบนิดนึง หนึ่งหน้าตาดีแล้วจะมาคาบหรือ?
เกินไปไม่เอา ...ตอนแรกมาพี่น้องมันก็แย่ง เป๋ากันแล้ว ปลายเรื่องมา ให้เป๋าไปหาใหม่เหอะ
 
ปล่อยหนึ่งไปลั้นลา โชชิว ให้คนอื่นหลิ่วตามองดีกว่า หนึ่งกับเด็กเนิร์ดก็ดีนะ สองคนนี่เคมีน่าจะเข้าขากว่า เป๋า-หนึ่ง เยอะ  เชียร์ หนึ่ง-แว่นเนิร์ด  แต่ก็นะ คนอื่นอาจจะอยากได้ตามสุตรก็ได้ มาถึงขนาดนี้แล้วนี่น่า เน้ออออ

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน ตอนพิเศษ มาหม่ำอีเห็ดกันนะเบย.... (12/03/2013)
เริ่มหัวข้อโดย: ~ณิมมานรฎี~ ที่ 14-03-2013 17:52:16

ไม่ได้เข้ามาซักพัก  เห็ดเสียตัวแล้วอ่าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา


กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด  วิ่งรอบห้อง   :m3:

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน ตอนพิเศษ มาหม่ำอีเห็ดกันนะเบย.... (12/03/2013)
เริ่มหัวข้อโดย: Takarajung_TK ที่ 14-03-2013 19:25:21

ตัวมั่นใจเถอะ
เนี่ยเป็นฉากที่เค้ารอคอยเลยนะ
 :mc4:

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน ตอนพิเศษ พ่อของเรากับแม่ของนาย(26/03/2013)
เริ่มหัวข้อโดย: mutyamania ที่ 26-03-2013 22:42:54

 :katai5:.....เพิ่งเห็นไอคอนใหม่.....รู้สึก.... :katai2-1: :katai1: :katai3:....




หลังจากตันมานาน....พองานน้อย  สมองเลยแล่น  นั่งหน้าคอมพ์แล้ว  :katai4: จนได้ตอนล่าสุด  ไปอ่านกันเลยจ้ะ 



ตอนพิเศษ พ่อของเรา....กับแม่ของนาย





ไอ้หมอนี่ใคร.....มาทำลับ ๆ ล่อ ๆหน้าห้องแฝด....
.
.
.
.
.
.

หนึ่งคิดถึงไอ้หัวเห็ดตัวขาวแทบขาดใจ  ตั้งแต่มันกับไอ้น้องชายตัวดำขี้เก๊กนั่นคืนดีกัน  ดูเหมือนว่าเจ้าเห็ดเข็มทอง(เข้าใจเปรียบ)จะค่อย ๆ หายไปจากชีวิตเขา...ไม่สิ....ไอ้ดำถึกนั่นจงใจที่จะกรีดกันไอ้เห็ดดอกน้อยแสนน่าหม่ำนั่นออกจากเขาต่างหาก...


น้องหวงพี่สินะ....หึ....มันคงเป็นเรื่องปกติสามัญนั่นแหละ  ก็มีพี่ชายที่น่ารักน่าหม่ำกับเขาทั้งคนนี่นะ  ไม่หวงสิแปลก  แล้วอีกอย่างหนึ่งน่ะ  สายตาของเขาที่มองมัน  ไม่มีปิดบังความรู้สึกใดใดทั้งสิ้น  เสียแต่ว่าไอ้ลูกเห็ดหน้าอ่อนมันอาร์ตตัวพ่อ...มันแนวจับจิต....มันก็เลยไม่ยอมสนใจและไม่เคยที่จะเข้าใจอะไรง่าย ๆ เหมือนคนอื่นเขา.....กรรมแท้ ๆ


นึกย้อนไปแล้ว...ช่างต่างจากเคสของเจ้าปั๊กกะเป๋า!!!  ที่รายนั้นกลับมองเขาออกทะลุปรุโปร่งตั้งแต่ปราดแรก...แล้วก็คอยหาทางชิ่งหนีเขาเนียน ๆ ทุกครั้งไป....ข้าม...ข้าม....อย่าไปพูดถึงมันเลยจะดีกว่า  เรื่องของเรามันเป็นอดีตอันแสนหวานปนขื่นไปเสียแล้ว...



ว่าแต่ไอ้แว่นหัวฟูที่ดูคุ้น ๆ นั่นมันเป็นใครน่ะ....คุ้นมาก....คุ้นชิบ....








นึกอยู่นานว่าทำไมคุ้นจัง....จะไม่ให้คุ้นได้อย่างไรกันเล่า...ชายหนุ่มกระตุกยิ้มประชดชีวิต







ก็นั่นน่ะมันตัวเขาเมื่อสมัยก่อนชัด ๆ เลยนี่นา!!!
.
.
.
.
.
.
“บ๊ะไอ้เสือ.....กลับเร็วนี่หว่า....นึกว่าจะมาถึงตอนดึก ๆ เสียอีก  ดีแล้ว...จะได้ไม่ต้องขับรถไปรับ  เข้ามาลูกพ่อ...เข้ามา....แหม่....กลับมาคราวนี้มันดูแม้นแมนสมชายชาตรีแฮะ....ฟิตเหรอลูกพ่อ”


ชายหนุ่มวัยกลางคน  ต้นฉบับหน้าตาคมเข้ม  เอ่ยกับลูกชายหัวแก้วหัวแหวน(ตัวตายตัวแทน)อย่างภาคภูมิใจสุด ๆ  แม้ว่าคุณพ่อจะมีใบหน้าที่แลดูอ่อนกว่าวัย  แต่ทว่าผมก็เปลี่ยนไปเป็นสีเทาแกมขาวจนเกือบหมด  ผมหนา ๆถูกซอยไถสั้นดูสะอาดสะอ้าน  เหมาะเจาะลงตัวยิ่งนักกับผิวแทนเข้ม...หุ่นกำยำล่ำสันฟิตเปรี๊ยะ....นี่แหละ!!!  ตัวท้อปประจำหมู่บ้าน  ติดอับดับคุณสามีที่เซ็กส์ซี่ที่สุด  น่ากินที่สุด  น่าเล่นชู้ด้วยเป็นที่สุด  มตินี้เป็นเอกฉันท์จากบรรดาแม่บ้านวัยดึกกลัดมันเชียวนะ  อ้อ...รวมถึงพ่อบ้านแอบจิตบางคนก็แอบเทคะแนนให้ด้วย  อารมณ์ว่าอยากรับบทเมียบ้างน่ะสิ!!!....


“อ้าว....แล้วนั่นแกจะไม่ทักทายพ่อแกหน่อยเรอะ....ไอ้โม่...ไอ้โม่.....ไอ้โมมมมมมมมมมม่!!!!”
“แม่ต๋าาาาาาาาาาาาาาา”


หัวเห็ดเดินเชิ่ดอย่างน่าถีบ  ผ่านเจ้าพ่อลูกคู่เหมือน  ตรงดิ่งเข้าสู่อ้อมกอดของคุณแม่ยังสาว  สวยพริ้ง  ประหนึ่งหมิว  ลลิตามาเอง...


“กลับมาเหนื่อย ๆ ไปอาบน้ำให้สดชื่นนะคนเก่งของแม่....เย็นนี้แม่เตรียมของโปรดน้องโม่เอาไว้หลายอย่าง....กินให้หายคิดถึงฝีมือแม่นะลูกนะ....เอ๊ะ....ดูสูบไปแยะนะเราน่ะ....เบนซิน...นี่แกดูแลพี่แกยังไงฮะเนี๊ยะ!!!....น้องโม่ถึงได้ซูบแบบนี้  เงินส่งไปให้แบ่งกันใช้นะยะ  ไม่ใช่เอาไปซื้อโปรตีนผงกินหมด  แบบใครบางคนแถวนี้....ชิส์”  คุณแม่ไม่วายแขวะใส่คุณพ่อ  ราวกับว่าก่อนหน้านั้นได้มีเรื่องผิดใจกันนิดหน่อย  ดูเหมือนอีกฝ่ายเองก็ไม่น้อยหน้ากัน  ยักคิ้วล้อเลียนพร้อมกับทำท่ายักคอแบบสาวผิวสี....ดัดจริต....แต่ก็ยังดูดี 



มัวแต่เขม่นกัน....เผลอแป๊บเดียว  ลูก ๆ ทั้งสองก็เผ่นแน่บขึ้นห้องกันไปเสียแล้ว....
.
.
.
.
.
.
.
.
“เหมือนเดิมไม่เคยเปลี่ยนเลยเนอะ”  หัวเห็ดเอ่ยเสียงเรียบ  ยากที่จะเดาอารมณ์ได้  แต่เบนซินกลับเข้าใจเป็นอีกเรื่องหนึ่ง
“ห้องของเราน่ะเหรอ....ใช่.....เหมือนเดิม....ไม่เคยเปลี่ยน  ตลกเนอะ  พ่อกับแม่อุตส่าห์ทำห้องนอนเพิ่มให้อีกห้องหนึ่ง....แต่สุดท้ายก็กลับไปเป็นห้องเก็บของเหมือนเดิม...”
“พี่หมายถึงคู่สามีภรรยาข้างล่างต่างหาก....ลำเอียงไม่เคยเปลี่ยนเลย”


เบนซินกดล็อคประตูห้อง  พร้อมลงกลอนสองชั้นจนแน่ใจ  ก่อนที่จะพุ่งเข้ากอดรัดหัวเห็ด  สูดดมกลิ่นเหงื่อไคลของพี่ชาย  ที่กระตุ้นอารมณ์ไปอีกแบบหนึ่ง...


“อย่าดิวะ....”
“เค้าล็อคห้องแล้ว.....อยากอาบน้ำกับตัวจัง....”
“พวกเราไม่มีใครยอมแยกห้องนอน....เพราะห้องนอนห้องนั้นมันไม่มีห้องน้ำ”
“เห็ดกลัวผีไง....ไม่กล้ามาฉี่ข้างนอก”
“เหรอวะเบนนนน”
“ส่วนเค้าก็อยากนอนกอดเห็ดมากกว่า....ให้รู้ไม่ได้เลยนะ  ผู้ชายข้างล่างน่ะ  ยิ่งคาดหวังเค้าสูงอยู่ด้วย  ขืนรู้ว่าเค้าติดเห็ดหนึบล่ะ  คงหดหู่ไปหลายวัน...”
“อย่างน้อยก็ทำให้แม่ชนะในเกมส์นี้นะ  เผลอ ๆ แม่อาจจะเอ็นดูนายบ้าง....อื้ออออ....”



เวลามีน้อย....เลยไม่อยากจะเสีย  เบนซินบดขยี้จูบไอ้เห็ด  ไม่นานนักเครื่องก็ติด  แข็งปั๋งกันทั้งแฝดพี่แฝดน้อง



“ไม่ใส่เข้าไปนะเบน”
“รู้น่า....แค่ภายนอก...ซอร์ฟ ๆ”
“ห้ามทำรอยที่คอ....เดี๋ยวพ่อกับแม่สงสัย”
“ครับผม....กินได้ยังอ่ะ....อยากเต็มแก่แล้ว”
“ในอ่างดิวะ....พี่อยากแช่น้ำล๊ะ”



สุดท้ายทั้งคู่ก็ใช้เวลาที่มีอยู่อันจำกัดนั้นอย่างคุ้มค่า....เจริญอาหารแน่....ไอ้เห็ด!!!!
.
.
.
.
.
.
“เบนซิน......ลูกจ๊ะ......ตื่นแต่เช้าเชียว”
“แม่จะไปไหนเหรอครับ”
“ไปจ่ายตลาดน่ะสิ  แล้วนี่น้องโม่ยังไม่ตื่นเหรอ....ขี้เซาจริง”


ปากก็บ่นไปอย่างนั้น  แต่กลับอมยิ้มอย่างเอ็นดูรักใคร่  แม่กับไอ้เห็ดสนิทกันมาตั้งแต่ไหนแต่ไรแล้ว  ก็เหมือนเขากับพ่อนั่นแหละ  ทุกเย็น...ไอ้เห็ดจะอ้อนแม่ในครัว  ช่วยเตรียมอาหาร  ขณะที่เขามักจะออกไปเตะฟุตบอลกับพ่อ....และเพื่อน ๆ ของพ่อ  กลับมาเหนื่อย ๆ ก็เห็นพี่ชายนั่งยิ้มแฉ่ง  หม่ำข้าวเย็นก่อนใคร  แน่นอน....เลือกกินที่ของที่มันชอบ....ซึ่งหลายอย่างก็เป็นของที่เขาชอบ....เช่นยอดหน่อไม้ฝรั่ง...มันเลือกยอดกินจนหมด!!!!


เขาไม่เคยโกรธ....แค่เคืองนิด ๆ เขาเองก็เอ็นดูพี่ชายไม่ต่างจากแม่นักหรอก  ไม่อย่างนั้นคงไม่แอบพ่อไปเปิดเน็ต  และหัดทำอาหารให้พี่ชายกิน  ในวันที่สองสามีภรรยานั้นกลับบ้านดึก(และต้องทำเลี้ยงมันจนถึงทุกวันนี้)


“ผมไปเป็นเพื่อนนะครับ”
“ไม่ต้องหรอกจ้า...อู้ยยย....เรื่องจ่ายตลาดน่ะ....เอาไว้เป็นหน้าที่ของแม่บ้านเถอะ”  น้ำเสียงของผู้หญิงคนนี้  ไม่ได้หมายความตามที่พูดเลยแม้แต่น้อย  เธอกำลังบอกเขาอ้อม ๆ......ว่า ‘น้ำหน้าอย่างแกน่ะมันจะไปรู้อาร๊ายยย....วันๆก็เห็นเอาแต่ยกดัมเบลตามพ่อแกนั่นแหละ!!!!’.....
“ให้ผมไปช่วยเถอะนะครับ  ช่วยแม่ถือของก็ยังดี”
“ตามใจจ้ะ....ดีเหมือนกัน  จะได้ขับรถให้แม่ด้วย  แม่แก่แล้ว....หูตามันก็พร่าเลือนไปหมด”



อย่างน้อยก็ยังมีประโยชน์บ้างล่ะน่า....เบนซิน
.
.
.
.
.
.
.
ไอ้ตัวขาวนอนแต่หัวค่ำ  วันนี้ก็เลยตื่นเช้ากว่าปกติ  แต่ถึงจะนอนเต็มอิ่ม  เด็กขี้เกียจอย่างไอ้เห็ดก็ยังอุตส่าห์เดินเมาขี้ตาลงมาอย่างเพลียจัด  ใจจริงอยากนอนต่อ  แต่ไอ้น้องเวรดันรูดม่านจนตะวันแยงตา  กลิ้งไปกลิ้งมา  ท้องก็ร้องจ๊อก ๆ  แม่ก็ไม่ยอมเรียกกินข้าวเช้าเสียที



บ๊ะ....เจ็ดโมงเช้ากับอีกสิบนาทีเศษ ๆ เช้าไปไหม?


ทรุดตัวแหมะลงบนโซฟา  มือกำรีโมต  กดไล่หารายการอะไรก็ได้เพื่อดูแก้เซ็ง....การ์ตูน.....ว๊า.....เบื่อ.....ข่าว....ละครจักร ๆวงศ์ ๆ....เดี๋ยวนี้กลายเป็นพื้นบ้านลูกครึ่งเกาหลีไปแล้ว  ขำมาก....แต่ดู ๆไปแล้วก็ชักติด....พระเอกโง่ได้อีก....พระเอกไทยนี่โง่ทุกยุคทุกสมัยเลยให้ตายสิวะ...


เอ๊ะ....ใครกันมานั่งข้าง ๆ ทิ้งตัวแรงมาก...มากจนโซฟาที่นั่งยุบตัวจมลงไป  หัวเห็ดแทบจะเอนตัวล้มอยู่แล้วเชียว  ดีนะที่หลักมั่นคงพอสมควร



“แกนี่มันขี้เกียจไม่เปลี่ยน”



ชิส์....ตาแก่ขี้บ่น....ตัวเองก็ไม่เปลี่ยนเหมือนกัน  เมื่อก่อนไม่น่ารักยังไง...เดี๋ยวนี้ก็ยังแสบสันต์เหมือนเดิม  หัวเห็ดไม่ตอบโต้  หาวไล่ความขี้เกียจ  ก่อนจะกระพริบตาปริบ ๆ จดจ่อกับรายการทีวีต่อไป


“ทำไมต้องเมินพ่อวะ...ไอ้โอโม่”
“เปล่าเมิน....พ่อก็หาเรื่องใหม่ ๆ มาด่ามั่งดิ๊....ด่าแต่เรื่องเดิม ๆจนชินแล้วนิ....ไม่ครีเอทเลย”
“หน็อย....ไอ้ลูกบ้านี่”



โป๊กกกกก.....มะเหงกรับอรุณของไอ้หัวเห็ด  หันไปขมวดคิ้วจ้องอย่างเอาเรื่อง  สักครู่เริ่มรู้ตัวว่านั่นพ่อ...จึงหันกลับไปจ้องหน้าจอสี่เหลี่ยมต่อ  แถมผิวปากเป็นเพลงอีกต่างหาก


“เออ....เอ็งเก่ง...ว่าอะไรไปก็ทำเฉย  เอาเถอะ  ต่อไปไม่มีพ่อแล้วจะรู้....หัดเอาให้ได้อย่างเจ้าเบนมันบ้าง...ครึ่งนึงก็ยังดี”
“ไม่อ่ะ....เกาะน้องกินง่ายกว่าเย๊อะะะะะ......”


โป๊กกกกกกกกกกกกกกกกกก!!!!!!!!!!!!


ชักจะหนักมือไปแล้วนะคุณพ่อ...
.
.
.
.
.
.
“ตายเธอ....นี่ลูกชายเธอเหรอเนี่ย....โตเป็นหนุ่มแล้วหล่อเชียว  เดินคู่กันแต่ไกล  นึกว่าเธอเปลี่ยนมาควงหนุ่มเอ๊าะแทนสุดหล่อที่บ้านซะแล้ว....ไหว้พระเถอะจ้ะหนุ่ม”


ยัยมิสซิสเอ....สมาชิกคนหนึ่งของสมาคมแม่บ้านอารมณ์เปลี่ยว(แน่นอนว่าเป็นสมาคมลับ ๆ และแม่ของเบนซินก็ไม่เคยเข้าไปข้องเกี่ยวกับศาสตร์มืดแขนงนี้...รู้แต่ว่าเธอไม่ชอบขี้หน้ายัยปากมากคนนี้เอาซะเลยให้ตายสิ!!!!)  เอ่ยทักด้วยโทนเสียงสูงกังวานก้องตลาด  เธอมาแรงในชุดแอโรบิครัดรูปโชว์หุ่นเป๊ะ  มือไม้ไม่สุข  ลูบแขนล่ำ ๆ ในชุดกีฬาของเด็กหนุ่มอย่างโหยกระหายใคร่อยาก  ดูยังไงก็ไม่ใช่ผู้ใหญ่กำลังรับไหว้เด็ก  เหมือนจะเขมือบเด็กลงกระเพาะต่างหาก



“พี่น้องกันหรอกครับ” เจ้าตัวโตเอ่ยเสียงนุ่ม  ก่อนจะถูกยัยจิ้งจอกในชุดแอโรบิคตีดังเพี้ยะ!!!
“ต๊าย....ปากหวาน....จะบอกว่าแม่หน้าเด็กเหรอจ๊ะ”



คุณแม่อดยิ้มปลาบปลื้มไม่ได้  แต่มาสะดุดเอาอีตรงประโยคถัดมาของยัยมิสซิสเอนี่แหละ....ทำไมยะ....หน้าชั้นมันไม่เด็กตรงไหน....เธอเถียงในใจ  ทั้งที่หน้าเปื้อนยิ้ม....ไม่ถนัดตีฝีปาก...ถนัดชกต่อยมากกว่า  ไม่อย่างนั้นคงคุมสุดหล่อผมสีดอกเลาที่บ้านไม่อยู่มาจนป่านนี้หรอก


“ขอตัวนะจ๊ะ....พอดีมีรายการของต้องซื้อเยอะเชียว...ไปลูกเบน....ไปดูแตงโมอ่อนไปแกงส้มให้น้องโม่กันดีกว่า”  คุณแม่รีบตัดบททันควัน  สะใจไม่น้อย  ที่ได้เห็นสีหน้าละห้อยอย่างเสียดายของนังจิ้งจอกแก่
“ครับแม่”



ชักรู้สึกรักเจ้าลูกตัวโตนี่ขึ้นมานิด ๆ แล้วสิ....
.
.
.
.
.
.
.
“กินข้าวเสร็จแล้วก็มานอนตีพุง....ปล่อยให้น้องกับแม่เก็บล้าง....แกนี่มันขยะสังคมจริง ๆ ไอ้โม่”  ไม่รู้จะสรรหาคำไหนมาด่าไอ้ตัวขี้เกียจ  รู้ว่าคำนี้แรงเอาเรื่อง...ขยะสังคม.....แต่เจ้าลูกคนนี้ก็ใช่ว่าจะรู้สึกรู้สา  จ้องหน้าเขาพร้อมกับเรอดังเอิ๊กกกกก



“น้องโม่ไม่น่ารักเลยนะลูก”



เสียงคุณแม่เอ่ยอย่างตำหนิจากในครัว  ทว่าสุ้มเสียงนั้นฟังดูสะอกสะใจมากกว่า  คุณพ่อกำหมัด  ตัวสั่นสะท้าน  ก่อนจะฉุดกระฉากลูกชังขึ้นจากโซฟา



“จะลากไปไหนเนี่ย”
“ทำไม....ป๊อดขึ้นมาแล้วสินะ”
“หึหึ....ลูกผู้ชายน่ะ....เขาไม่ได้วัดกันที่กีฬากล้างแจ้งหรอกนะป๋า....เขาวัดกันที่ไอ้จ้อนกับลีลามากกว่า”
“ปากดี”



ลูกบาสถูกโยนใส่ไอ้เห็ด  ซึ่งสามารถรับได้อย่างเหมาะเหม็งด้วยสองแขนผอม ๆ กับมือใหญ่ ๆ



“สักตั้งมั้ยแก”
“ก็เอาดิ๊....ไม่กลัวกระดูกกระเดี้ยวผุกร่อนก็ตามสบาย....ยอมเล่นด้วยก็ได้”



หัวเห็ดตอบรับการเปิดศึกในครั้งนี้....โดยมีเบนซินกับคุณแม่เป็นกองเชียร์อยู่ห่าง ๆ



“เบนจ๊ะ....แม่ว่าเราสองคนน่ะ...ไปเตรียมน้ำกับขนมมาให้พวกทโมนสองคนนี้กินหลังจากแข่งกันเสร็จแล้วดีกว่า
“ครับแม่”



เอ๊ะ....ตอนเด็กดื๊อดื้อ....ตีก็ไม่ร้อง....โตขึ้นทำไมว่าง่ายขี้อ้อนแบบนี้....เธอคิด....รอยยิ้มระบายออกมาอย่างไม่รู้ตัว




คงเพราะไม่เคยสนใจกระมัง....คงต้องมองกันใหม่เสียแล้ว  คนบางคนแถวนี้จะได้เลิกใส่ร้าย  หาว่าเป็นพวกรักลูกลำเอียงสักที!!!!
.
.
.
.
.
.
.
ปึกกกก!!!!
“โอ๊ยยยยย!!!!”




เล่นแรงไปหน่อย  ร่างผอม ๆ ของไอ้เห็ดจึงถูกผู้ชายตัวโตใหญ่  กระแทกจนล้มกลิ้งไม่เป็นท่า  แน่นอน  คุณพ่อเอาจริงเอาจังมาก  เนื่องจากกลัวเสียหน้า  อุตส่าห์ปิดหูหปิดตาชู๊ตลงห่วงจนสำเร็จเสร็จสิ้น  เป็นอันปิดเกมส์ตอนใกล้เที่ยง  แล้วก็เริ่มหน้าเสีย  เมื่อเห็นลูกชายคนโตกำลังร้องโอดโอยด้วยความเจ็บปวด....


“เจ็บมั้ยลูก”
“เจ็บดิ...เห็นเลือดมั้ยเนี่ย”
“พ่อขอโทษ”
“พ่อเล่นไม่มีออมแรงเลย....ถ้าเป็นไอ้เบนนะ...มันต้องยอมอ่อนข้อให้โม่แล้ว....เพราะมันตัวโตกว่า....ได้เปรียบกว่า...หัดเอาอย่างไอ้เบนมั่งเด่”
“หน็อยแก....เจ็บตัวแล้วยังปากดีอีกนะ”
“โอ้ยยยยยย”
“อ๊ะ....เจ็บตรงไหนน่ะ....บอกพ่อสิลูก....แขนหักรึเปล่าเนี่ย”
“อุ้มหน่อยจิ”
“ว่าไงนะ”
“อุ้มหนูหน่อยดิพ่อต๋าาาาาาาาาาาาาา”



เป็นอันว่ารู้กันว่าสำออย
.
.
.
.

.
.
.
.
.
ตกดึกคืนนั้น  สองสามีภรรยาต่างก็นอนไม่หลับ  ดวงตาเบิกโพลงจ้องมองเพดานห้องสลัว ๆ


“เธอ”
“อะไร”
“เธอว่าเจ้าโม่มันจะเกลียดฉันมั้ย”
“ก็น่าอยู่....หาเรื่องมันตลอด  ชอบเปรียบเทียบมันกับเจ้าเบนอยู่เรื่อย”
“เธอเองก็เอาแต่โอ๋มันเหมือนกันนั่นแหละ”
“ขืนชั้นเป็นไปกับคุณอีกคน....แล้วน้องโม่จะเหลือใครเป็นพวกล่ะ....ใช่ว่าชั้นจะเกลียดอะไรเจ้าเบนมันเสียหน่อยนี่....มันก็น่ารักดี...เรียบร้อย...เรียนเก่ง.....เหมือนชั้นสมัยก่อนเหมือนกันนะ....ไม่ต้องพูดมาก....ทนไม่ไหวก็ต่อยแหลก....คุณเองก็รู้รสชาติหมัดชั้นดีนี่  ตอนเริ่มจีบชั้นใหม่ ๆ น่ะโดนไปกี่ดอกล่ะ”
“เรียบร้อย?...เหอะ....เจ้าเบนน่ะมันแมนนะเธอ....เขาเรียกว่าสุขุมนุ่มลึกมากกว่า....ไอ้โม่ต่างหากที่เหมือนเธอ  อย่างกับหมาบ้า!!!....จำได้ไหม  ตอนเด็ก ๆ ที่มันไล่ชกเขาไปทั่วน่ะ”
“หมาบ้า????  หึ...ไม่ใช่ล่ะม้าง....ชั้นว่าเหมือนคุณมากกว่า  สมัยหนุ่ม ๆ คุณน่ะซ่าส์ใช่ย่อย  มีเรื่องกับเค้าไปทั่ว  ทะลึ่งตึงตังได้โล่ห์  กระล่อนก็ที่หนึ่ง  แต่จะว่าไปลูกโม่ของชั้นก็ได้เชื้อขี้อ้อนจากคุณนั่นแหละ”



ทั้งคู่ต่างก็เงียบไป  เข้าสู่โลกส่วนตัวของตัวเอง  ทั้งคุณพ่อและคุณแม่  ต่างก็กำลังอมยิ้ม....อมยิ้มเมื่อนึกถึงอดีต....อมยิ้ม...เมื่อลองมองลูกชายของตนเองในมุมใหม่  ที่ต่างฝ่ายต่างก็ไม่เคยมองมาก่อน




เรียกได้ว่า....กลับบ้านช่วงปิดเทอมเล็กคราวนี้  คุ้มค่าเสียยิ่งกว่าตอนปิดเทอมใหญ่เสียอีกนะแฝด....
.
.
.
.
.
.
.
“ปล่อยผมพี่.....ปล่อยผม”
“ไม่ปล่อยเว้ย  มาด้อม ๆ มองห้องคนอื่นเขาแบบนี้มีจุดประสงค์อะไรกันแน่....แถมเมื่อกี้ยังสอดกระดาษอะไรเข้าไปอีก”
“เปล่าซักหน่อย....ผมแค่ตรวจดูว่ามีคนอยู่หรือเปล่านั้นเอง....พี่เป็นยามตึกนี้หรือไงวะ”


หนึ่งปล่อยเด็กหนุ่มตาตี่หัวฟูฟ่องลง  เจ้าตัวรีบปัดเสื้อแสง  ก่อนจะเสยผมไปด้านหลัง  แล้วขยำไปมาเป็นการเซ็ททรงให้เข้าที่  เด็กหนุ่มลอบมองอย่างเคืองขุ่น  ขณะที่หนึ่งเองกลับจ้องอย่างไม่ไว้วางใจ  ประสบการณ์ที่ได้รับเมื่อครั้งปะทะกับไอ้โรคจิต  ทำให้เขาหวาดระแวงเป็นพิเศษ


“รู้จักไอ้แฝดด้วย?”
“รู้ดิ.....จะเอาเค้กมาเซ่นคุณโม่....แล้วก็จะมาคุยกับคุณบิ๊กเรื่องโอนหน่วยกิจ....ว่าแต่พี่เหอะ....รู้จักสองคนนั่นเหมือนกันเรอะ”
“เออสิ....เป็นรุ่นพี่พวกมันเองแหละ”
“ผมไม่มีเบอร์มือถือ....โทรศัพท์ห้องพวกเขาก็คงถอดออก....พี่รู้จักเขาคงมีเบอร์.....โทรถามดูเอาแล้วกันว่าอยู่ไหม  ผมไปล่ะ”
“อ้าวเดี๋ยวสิ”



ไปเสียแล้ว....อะไรของมัน?


ใช่เบอร์น่ะมี  แต่อย่างที่บอก....ว่าถูกกรีดกัน  ถ้าไม่บุกมาหาก็คงจะไม่ได้เจอหน้า  ไอ้ดำนั่นคงใช้เล่ห์กลบางอย่าง  ที่ทำให้ไอ้หัวเห็ดรับสายเขายากขึ้น...น้อยครั้งที่โอโม่จะได้รับสายเขา....ถูกแย่งมือถือไปตัดบทก็หลายครั้ง...รับสายแทนกันก็หลายหนจนน่าหงุดหงิด  แล้วใครมันจะไปอยากโทร  บุกมานี่เสี่ยงดวงล้วน ๆ...



“อุตส่าห์ได้บัตรที่พักรีสอร์ตจากพี่มิ้นท์แท้ ๆ แผนการก็วางไว้เสร็จสรรพแล้วด้วยสิเนี่ย....เหลือแค่พาตัวมันมาให้ได้ก็เท่านั้น....”



ชายหนุ่มเคาะจนหนำใจ  ทั้งโทรทั้งเคาะจนแน่ใจว่าฝาแฝดไม่อยู่ห้อง....จึงยอมจากไปอย่างผิดหวัง....








แค่วันนี้เท่านั้นแหละ  โอกาสหน้ายังมีอยู่  เจ้าเห็ดดอกนั้น  ที่ขึ้นบนเขาสูง  หนึ่งจะคว้ามาเชยชมให้จงได้
..........................
ที่บอกอีกไม่กี่ตอนก็จะจบน่ะ  พูดจริงนะ  จริง ๆ มันจบลงไปตั้งแต่ตอนที่พี่น้องเขาคืนดีกันแล้ว  แต่แบบว่าหัวแล่น  เลยปั่นตอนพิเศษออกมาบ่อยมาก  ถือว่าไม่ออกทะเลนะ  เพราะเป็นตอนพิเศษล้วน ๆ  :hao6:

..................
ิอิดิทเล็กน้อยเพื่อความสมูธ

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน ตอนพิเศษ พ่อของเรากับแม่ของนาย(26/03/2013)
เริ่มหัวข้อโดย: Zitraphat ที่ 26-03-2013 23:06:10

ยังไงมันก็ลูกล่ะน่า.... ไม่ว่าลูกชั้น ลูกเธอ แต่สุดท้าย .....มันก็ลูกของเรา  :hao3: :hao3: :hao3:

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน ตอนพิเศษ พ่อของเรากับแม่ของนาย(26/03/2013)
เริ่มหัวข้อโดย: pilar ที่ 26-03-2013 23:06:21

จับคู่น้องเนิี์ร์ดกะพี่หนึ่ง 555+ :hao6:

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน ตอนพิเศษ พ่อของเรากับแม่ของนาย(26/03/2013)
เริ่มหัวข้อโดย: moredee ที่ 26-03-2013 23:18:53

รอตอนพิเศษเรื่อยๆ :ling1:

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน ตอนพิเศษ พ่อของเรากับแม่ของนาย(26/03/2013)
เริ่มหัวข้อโดย: Tassanee ที่ 26-03-2013 23:44:05

แอรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรร๊





ชอบมว๊าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาากค่ะ



รอนะตัวเอง  ....  เป็นบ้าไรไม่รู้เผลอกรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดด  ทุกทีที่เห็นเรื่องนี้ 

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน ตอนพิเศษ พ่อของเรากับแม่ของนาย(26/03/2013)
เริ่มหัวข้อโดย: ice_spok ที่ 27-03-2013 03:27:18

อยากกินเห็ดผัดเผ็ด

ซี้ดดด!!!!

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน ตอนพิเศษ พ่อของเรากับแม่ของนาย(26/03/2013)
เริ่มหัวข้อโดย: mutyamania ที่ 27-03-2013 18:19:30

มาดันนะเบย

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน ตอนพิเศษ พ่อของเรากับแม่ของนาย(26/03/2013)
เริ่มหัวข้อโดย: sunshadow ที่ 27-03-2013 23:51:17

    สรุปว่าพ่อแม่คู่นี้ชอบลูกที่นิสัยไม่เหมือนตัวเองสินะ

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน ตอนพิเศษ ไม่เชื่อก็ต้องเชื่อ กินไม่เคยเบื่อ อร่อยเหลือเฟือ (03/04/2013)
เริ่มหัวข้อโดย: mutyamania ที่ 03-04-2013 01:15:13

ตอน  ไม่เชื่อก็ต้องเชื่อ กินไม่เคยเบื่อ อร่อยเหลือเฟือ.....





“เห็ดครับ....ตื่นได้แล้วครับผม”


เบนซิน....หมอนี่มันเลี่ยน  จูบยามเช้า....กลิ่นปากไม่เป็นอุปสรรค  เพราะได้ยาสีฟันเดนทิสเต้ช่วยไว้....เปล่าเลย....เมื่อคืนนอนน้อยต่างหาก  แบคทีเรียยังไม่ทันออกมาวิ่งเล่น  เจ้าเห็ดลายจุดก็ตื่นเสียแล้ว



เห็ดลายจุด.....ทำไมอ่ะ!!!



ก็เพราะว่าตอนนี้  ตัวขาว ๆ ของไอ้เห็ดมันเต็มไปด้วยรอยจ้ำน่ะสิ  รอยพวกนี้จะเป็นฝีมือของใครได้  ถ้าไม่ใช่ไอ้ดำใหญ่ที่กำลังบดขยี้จูบอย่างดูดดื่ม  วิธีปลุกแบบนี้มันสำหรับคู่รักข้าวใหม่ปลามันชัด ๆ....



“เบนนนนนน.....กูยังไม่ได้นอนเบยยยย....เมื่อคืนนี้นายก็กวนพี่ทั้งคืน...เวรี่เพลีย...”
“แต่ตัวก็ยอมเค้าแค่รอบเดียวเอง  ทำไมเวลาเค้าจะกินตัวนี่มันถึงได้ยากจัง  เดือนนึงเค้าได้หม่ำๆตัวแค่สามสี่ครั้งเองมั้ง  นอกนั้นเล่นกันแบบภายนอกเอง  ซึ่งมันไม่หนำจู๋เค้าเลยอ่ะเห็ด”
“แล้วมันทุกวันมั้ยไอ้สาดดดด!!!....ไม่เห็นต่างกันตรงไหน!!!!....น้ำพี่แตกจนจู๋พี่จะฟีบเป็นจำปีแห้งแล้วนะไอ้เบยยยย”
"แง่ม ๆ"
"อ๊ากกกกกก"


ไอ้เห็ดดิ้นดุ๊กดิ๊ก....มันทำได้แค่นั้นแหละ  เพราะเรี่ยวแรงของมันได้หายไปหมดแล้ว  เมื่อคืนโดนน้องชายจัดให้อย่างสาสม  สูบพลังจนแทบจะไม่เหลือ  หมดเปลืองเจลไปหลายหลอด  จนไอ้เห็ดแอบคิดว่า....ถ้ายังเป็นแบบนี้ไปเรื่อย ๆ ซื้อหุ้นบริษัทผลิตเจลหล่อลื่นไปเลยน่าจะคุ้มค่ากว่า....


ก็เบนซินไม่อยากให้เห็ดน้อยของเขาต้องเจ็บ  ของเขามันใหญ่มาก....ใหญ่จนน่ากลัว  พยายามแล้วที่จะนุ่มนวล...เบามือที่สุด  แต่เวลาไปถึงจุดนั้น...ตอนใกล้ถึงฝั่ง  อดที่จะกระแทกกระทั้นแรง ๆ ไม่ได้เสียที  น้ำกามมหาศาลไหลทิ้งอย่างน่าเสียดาย  ชุ่มแฉะผ้าปูที่นอนไปหมด  ดีที่เป็นที่นอนแบบหนัง  ไม่อย่างนั้นลูก ๆนับล้านของทั้งสอง  คงซึมทะลุไปถึงข้างใต้โน่น....


ติดใจสัมผัสของน้องหรือ?....ไอ้เห็ดก็บอกไม่ถูก....ทุกครั้งที่ร่วมรักกัน  แน่นอนว่ามันสุขีกว่าช่วยตัวเอง  ความอ่อนโยนของน้อง  เวลาที่ไอ้ตัวใหญ่กระทำกับเขา  ไม่ว่าจะพรมจูบอย่างนุ่มนวล  หรือฟัดอย่างหมั่นเขี้ยว  สิ่งที่สัมผัสได้คือความอบอุ่น...


หัวใจของไอ้เห็ดเหมือนติดปีกบิน...สูงขึ้น...สูงขึ้น....ก้อนเมฆ....นุ่น....ดวงดาวระยิบระยับ....ชายหาด....ท้องทุ่ง...ต้นหญ้าเอนลู่ไปตามลม  คล้าย ๆ แบบนั้น  ยิ่งตอนจูบ....น้องชายเหมือนจะเข้าครอบงำก้อนสมองของเขา  ให้มีแต่ความสุข.....เหมือนสูบเนื้อล่ะมั้ง...หัวคิดเห็ด  ไม่เคยสูบ  แต่เคยดูในหนังฝรั่ง....มันหลอน ๆ แบบนั้นแหละ


“เค้าขออีกรอบนะเห็ด...แล้วคราวนี้จะพักยาวเลย...สัญญา”
“จริงรึ?”
“จริงจ้ะ”
“กูจะเชื่อมึงดีมั้ยไอ้เบนนน”
“เค้าไม่เคยผิดสัญญานิ...ตัวก็รู้”
“เหรออออ....เบนนนน....อื้ออออออ”


ไอ้เห็ดถูกบดขยี้จูบ  ดูดดุนชิ้นเนื้อในปาก  ตามด้วยหัวนมบนอกขาว ๆ  ลิ้นไล้วนไปทั่ว  ก่อนจะงับเบา ๆ ที่แผ่นอกของไอ้เห็ด  ไม่ก็ขยี้มันด้วยหนวดสาก ๆ แข็ง ๆพอให้ไอ้เห็ดได้เสียววูบ....

ทำเป็นเล่นไป  เดี๋ยวนี้ถึงมันจะผอม  แต่มันก็เริ่มมีกล้ามเนื้อกับเขาบ้างแล้วนะ  ฟิตตามน้อง  น้องพาฟิต  ออกกำลังเสร็จเห็ดก็เหนื่อย  พอเหนื่อยก็โดนหม่ำคำโต ๆ  พี่ชายกินจุ  เพราะฉะนั้นต้องเบิร์นออกเป็นสองเท่า


“อ่าห์...สบายจังเลยบิ๊กเบนนนน”
“หึหึ”


ลูกเห็ดกำลังโดนหม่ำ...ไอศครีมแท่งสีขาว...รสวนิลา  ค่อย ๆ ถูกชิมอย่างแผ่วเบาด้วยปลายลิ้น  แต่ก็อย่างว่า  ขืนอ้อยอิ่งนานเกินไปนัก  ของดีก็คงจะละลายหมด  เบนซินเปลี่ยนมาทั้งดูดเลียอย่างกระหาย...บ้าคลั่งในตอนท้าย  เจ้าของไอติมแท่งดิ้นพราด  หน้าแดงก่ำ  สองมือจิกขยุ้มหัวของน้อง  ก้นลอยไม่ติดที่นอน  ไอ้ติมวนิลา...ตรงปลายสีแดงระเรื่อ...แดงก่ำ....ช้างในมันคือเยลลี่รสสตอร์วเบอร์รี่


ไอ้เห็ดคันยิบๆตรงส่วนนั้น  รู้สึกจี๊ดเป็นจังหวะ  เป็นความสุขกระสันแบบแปลก ๆ ความสุขที่ค้นพบได้ตั้งแต่ยังเป็นเด็กน้อย  ตอนที่ทำเรื่องตื่นเต้นอย่างโดดโรงเรียนเป็นครั้งแรก  ความตื่นเต้นในครั้งนั้น  ไอ้เห็ดก็รู้สึกคันยิบตรงไอ้จ้อนแบบนี้แหละ  เพิ่งเข้าใจตอนที่โตเป็นหนุ่ม  ว่ามันคือการไปถึงจุดสุดยอด....


“เบน....จะแตกแล้ว....อา...เบน....นายเก่งจังเบยยยย”


ไส้ในนั้น....ที่แท้เป็นซอสนมข้น....แตกกระจายพุ่งตรงสู่ลำคอของแฝดน้อง  ไหลลงไปจนหมดไม่เหลือกระเซ็นออกมาสักหยด  ไอ้เห็ดหอบแฮ่ก..หมดแรงข้าวต้มร้อยเปอร์เซ็นต์  ใบหน้าแดงก่ำ  ดวงตาฉ่ำเยิ้ม  เบนซินส่งยิ้มหวานปนเจ้าเล่ห์ตอบกลับไป  เขาพร้อมแล้ว....ที่จะกินมื้อหลัก



"นอนนิ่ง ๆเถอะ....ปล่อยให้เป็นหน้าที่เค้าคุมเกมส์เอง"




ไม่ได้รู้สึกวางใจนักหรอก....กับไอ้ประโยคเมื่อครู่นี้!!!!
.
.
.
.
.
.
.
.
บ่ายวันนั้น  ฝาแฝดยังคงโป๊  มื้อเช้ากินแค่นมเคลือบกระเพาะคนละกล่อง  ก่อนจะกอดกันหลับยาวไปจนถึงบ่ายสองกว่า....



เพลียน่ะ!!!  ถึงจะบอกให้อยู่เฉย ๆ แต่ไอ้คิงคองป่านี่มัน....



เดี๋ยวจับพลิก....เดี๋ยวจับโยก....จับขึ้นออนท้อป....กดคว่ำไปกับที่นอนแล้วซอยยับ.....



ก็รู้สึกดี....แต่ก็เจ็บนิด ๆ...อึดอัดหน่อย ๆ....ไอ้เห็ดไม่ชอบช่วงเวลานี้....มันชอบตอนนอนกอดกัน....จูบกัน....เล้าโลมกันแบบซอร์ฟ ๆ มากกว่า....แต่คงจะเห็นแก่ตัวเกินไป  หากตักตวงความสุขเอาไว้แต่เพียงผู้เดียว  มันต้องมีแลกเปลี่ยนกันบ้าง  ถึงจะยุติธรรม...


“สัญญาต้องเป็นสัญญานะเบน”
“รู้แล้วน่า...แต่เรายังภายนอกกันได้นี่...ใช่มั้ย”
“หึ่ยยย...ไม่เอาแล้ว...หาอะไรสร้างสรรค์ทำมั่งดิวะเบน  แบบที่มึงเคยสอนกูไง....ชีวิตคนเราแม่งจะมาผสมพันธุ์กันทั้งวัน  มันใช่มั้ยวะ?....เบนแม่งงงง”
“ชิส์....งั้นไปเที่ยวกันมั้ยล่ะ....”
“วันนี้อ่ะนะ...”
“ปีใหม่ต่างหากเล่าเห็ด....ตอนนี้ก็นอนวางแผนกันไปก่อนไง”


ร่างกายเปลือยเปล่า...เคล้าคลอเคลียกันไปมา...อากาศยามบ่ายอุ่น...ค่อนไปทางร้อน....ฝาแฝดไม่เปิดแอร์เพราะต้องการเซฟค่าไฟ  จึงเปิดพัดลมตั้งพื้นตัวใหญ่แทน  ดังนั้นบรรยากาศในห้อง ณ ตอนนี้จึงกลายเป็นร้อนสลับเย็น  วูบไหว  ชวนให้งีบหลับ....บิดขี้เกียจให้สุดตัว....ไม่ก็...




จ้ำจี้เรียกเหงื่อ....




“เห็นมั้ย....เห็ดแม่งก็แข็ง....ว๊อนท์ก็บอกมา...สัญญาอ่ะยกเลิกได้นะเออ  ขึ้นอยู่กับเห็ดนะ”
“ม่ายยยยยยย”
“ไม่ก็ไม่”
“แค่อยากนอนกอดกันนี่นา...แบบนี้สิ...มันสบายใจ...สบายตัวกว่าตั้งเยอะ”
“แต่เค้าปวดจู๋”
“มึงไปตายไปเบน!!!!”



เบนซิน...ไอ้ยักษ์ใหญ่เจ้าเล่ห์  ตั้งท่าหมายจะขย้ำเห็ดอีกครั้งหนึ่ง  หมอนี่ทั้งหื่นและแรงเยอะ  แต่ส่วนมากที่สำเร็จไม่ใช่เพราะแรง  เพราะความเจ้าเล่ห์มากกว่า  ไอ้เห็ดไม่ว๊อนท์....ก็ทำให้มันว๊อนท์เสียก็สิ้นเรื่อง  โชคดีเป็นของไอ้เห็ด  ที่มีคนมาขัดขวางกระบวนการของเบนซินได้ทัน....ก่อนที่มันจะ....
.
.
.
.
.
.
.
“อ๊ะ....”
“เฮ้ย.....”



ตึง...ตึง...ตึง...
ตึก....ตึก....ตึก....
ก๊อกๆๆๆๆๆๆ


“อะไรเรา....คราวนี้อะไรอีก”
“ผมมาก่อนนา...เคาะก่อนพี่ด้วย...พี่นั่นแหละมีอะไร”


ไอ้แว่นสองตัวกำลังเขม่นกัน  นายหนึ่ง....และไอ้ปลาทู....ปลาทูเป็นฝ่ายเห็นก่อน  ขณะที่เขาเปิดประตูห้อง  และนายพี่หนึ่งกำลังเดินตรงมา  ทันทีที่สายตาสบกัน  การแข่งขันก็เริ่มขึ้น  ขายาว ๆ ของหนึ่งก้าวถึงหน้าห้องก่อน  แต่ด้วยความที่มัวแต่ยิ้มเย้ย  ปลาทูจึงฉวยเอาจังหวะนั้น  ทุบประตูห้องของแฝด....


แอ๊ดดดด


“อ้าว...ทู....พี่หนึ่ง....หวัดดีพี่...มาทำไมเนี่ย”


ปลาทูคงจะกระตุกยิ้มใส่อีกฝ่ายไปแล้ว  ถ้าไม่มัวแต่ตกตะลึงกับกล้ามล่ำ ๆ ตรงหน้า  หลังจากวันนั้น....เมื่อนานเนิ่นมาแล้ว  เขาก็เริ่มทบทวนอีกครั้ง  ทบทวนตัวเอง  ว่าที่จริงแล้วตัวของเขาต้องการอะไรกันแน่....


คุณเบนซิน......กล้าม...กล้าม...กล้าม...ซี๊ดดดดด....กล้ามนมกระดิกดิ๊ก ๆ.....กล้ามแขนใหญ่ยักษ์.....ซิคแพ็คแน่น ๆ....ผิวมอคค่านวลเนียน....หอมกลิ่นแมนทั้งแท่ง....ยิ้มบาดจิต...มือก็นุ่ม...ตอนที่ขยี้หัวเขา....

คุณโอโม่....ขาว....ซีด....กลิ่นตัวเหมือนเด็กน้อย....แดกจุ....กวนตีน....น่าถีบ....ชอบล้อชื่อ...แม่ง....ถึงจะน่ารักมาก ๆ ก็เหอะ...ก็เขาชอบคุณโอโม่ก่อนนี่นา....เฟิร์สอิมเพรสชั่นน่ะ....


สรุปแล้ว....ดูเหมือนว่าตัวเขาจะเอนเอียงไปทางไอ้กล้ามล่ำ ๆ เสียมากกว่า  ก็คุณเบนซินน่ะอ่อนโย๊นนน...อ่อนโยน  ดูเป็นคนเข้าใจโลก  พึ่งพาได้  เรื่องบนเตียงช่างเถอะ  ไว้ค่อยตกลงกัน  เมื่อถึงเวลาอันสมควร(ถ้าเขาได้ไปถึงจุดนั้นอ่ะนะ)



“เข้ามาสิ....ทั้งคู่นั่นแหละ” 


อา....ยิ้มของคุณเบนซิน.......ได้อีก


เบนซินยิ้มหวานให้แขก...แค่ปลาทูเท่านั้น  ไอ้หนุ่มข้างห้องสุดเพี้ยน  ที่แวะเวียนมานั่งเล่นบ่อย ๆ  ดูไปดูมาก็น่าเอ็นดูดี  ดูซื่อ ๆ ไม่มีอะไรแอบแฝง(เบนซินคิด)  แต่กับอีกคน  รู้จุดประสงค์  รู้ไส้รู้พุงกันดีอยู่  สายตาโลมเลียที่เคยมองเจ้าปั๊กกะเป๋า  ตอนนี้เบนมายังไอ้เห็ดเนื้อนุ่มของเขา....หวงนะเฟ้ยยย...ไอ้พี่หนึ่ง....อย่าได้หวังเชียว  ขาอ่อนไอ้เห็ดมึงก็อย่าได้....


“โย่วววว....ลูกพี่...โย่ว...น้องปลาทู๊.....ลมใดหอบพวกเจ้ามา....”


ยังไม่ทันสิ้นความคิด  ไอ้เห็ดก็เดินลั๊ลลาออกมาจากห้อง  สวมเสื้อยืดลายทางแขนยาวเพื่อปิดรอยน่าอาย  แต่ข้างล่างนั้นเป็นกางเกงบอลซึ่ง....


สั้นได้อีก....


ขาว.....พี่ใครน้องใคร....ทำไมมันขาวเยี่ยงนี้....


นายหนึ่งเลือดกำเดาไหลไปเรียบร้อยแล้ว....




ยังไม่ทันที่จะบอกจุดประสงค์ที่บุกมา...ประกอบกับอากาศร้อนอบอ้าว....และ....สงสัยคงจะกินข้าวมาน้อยเกินไป....




“เฮ้ย....กร๊วกเอ๊ย.....มาเป็นลมในห้องคนอื่นเค้าได้ไงวะมึงอ่ะ”







ลาก่อนนายพี่หนึ่ง....ไปสู่สุขคตินะนาย
.
.
.
.
.
.
.
To be con


ตอนหน้าพี่หนึ่งจะรุกคืบไอ้เห็ด....คนอ่านน้อยลง...คงเพราะไม่มีประเด็นอะไรอีกแล้ว...เคลียร์หมดแล้วทุกเรื่อง....ตอนนี้ก็ลงตอนพิเศษขำ ๆ ไปเรื่อย ๆ จนกว่าจะถึงตอนจบ(จริง ๆ) ที่วางโครงไว้เรียบร้อย เหอ ๆ
.
.
.
.
.
 :katai1:

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน ตอนพิเศษ ไม่เชื่อก็ต้องเชื่อ กินไม่เคยเบื่อ อร่อยเหลือเฟือ (03/04/2013)
เริ่มหัวข้อโดย: pilar ที่ 03-04-2013 01:24:18

ยังติดตามอย่างเหนียวแน่นอยู่ค่าาาา :katai4:
ขออย่างเดียว อย่าได้มีสลับคู่ สวิงกิ้งหรือนอกใจนะคะ ทำใจไม่ได้ T^T

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน ตอนพิเศษ ไม่เชื่อก็ต้องเชื่อ กินไม่เคยเบื่อ อร่อยเหลือเฟือ (03/04/2013)
เริ่มหัวข้อโดย: Tassanee ที่ 03-04-2013 01:28:59

แว๊กกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก


ฮาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน ตอนพิเศษ ไม่เชื่อก็ต้องเชื่อ กินไม่เคยเบื่อ อร่อยเหลือเฟือ (03/04/2013)
เริ่มหัวข้อโดย: Zitraphat ที่ 03-04-2013 01:33:44

ชอบเห็ด ชอบกินเห็ด  :katai5: :katai5: :katai5:

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน ตอนพิเศษ ไม่เชื่อก็ต้องเชื่อ กินไม่เคยเบื่อ อร่อยเหลือเฟือ (03/04/2013)
เริ่มหัวข้อโดย: bebe ที่ 03-04-2013 02:14:37

น่าร๊ากกก อะคุณ  เห็ดความคิดเทอน่ารักมากก

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน ตอนพิเศษ ไม่เชื่อก็ต้องเชื่อ กินไม่เคยเบื่อ อร่อยเหลือเฟือ (03/04/2013)
เริ่มหัวข้อโดย: gngane ที่ 03-04-2013 02:59:55

เค้ายังเกาะฟิคเรื่องนี้ติดหนึบตลอด

คนเขียนอย่านอยย์น้าจ้า

ปกติอ่านตลอดเเต่เม้นบ้างไม่เม้นบ้างตามวาระการอ่านถ้าอ่านในมือถือจะเม้นไม่ได้เพราะว่าจำรหัสไม่ได้อ่านแบบคนภายนอก = =

มาต่อไวๆนะจ้า

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน ตอนพิเศษ ไม่เชื่อก็ต้องเชื่อ กินไม่เคยเบื่อ อร่อยเหลือเฟือ (03/04/2013)
เริ่มหัวข้อโดย: ice_spok ที่ 03-04-2013 04:16:50

เห็ดนี้น่าหม่ำ ๆ บ้างจังง

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน ตอนพิเศษ ไม่เชื่อก็ต้องเชื่อ กินไม่เคยเบื่อ อร่อยเหลือเฟือ (03/04/2013)
เริ่มหัวข้อโดย: snooppy ที่ 03-04-2013 06:44:32

เบนนนนน!!!!!  หื่นได้ใจมากอ่ะ
...แบบว่า..เค้าแอบลุ้นคู่นี้อ่า....ปลาทู กะ พี่หนึ่ง (อายจัง) :-[


ป.ล. คนเขียนอย่าน้อยใจไปใย ข้าน้อยยังตามเรื่อยๆอยู่น้า (อุอุ)
      ....คิดถึงฮ่องเต้กะเต้าหู้

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน ตอนพิเศษ ไม่เชื่อก็ต้องเชื่อ กินไม่เคยเบื่อ อร่อยเหลือเฟือ (03/04/2013)
เริ่มหัวข้อโดย: sunshadow ที่ 03-04-2013 10:05:28

     เสน่ห์พุ่งทั้งพี่ทั้งน้องเชียว

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน ตอนพิเศษ ไม่เชื่อก็ต้องเชื่อ กินไม่เคยเบื่อ อร่อยเหลือเฟือ (03/04/2013)
เริ่มหัวข้อโดย: semen ที่ 04-04-2013 22:28:04

 :o8:ยังตามอ่านอยู่นะคับ

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน ตอนพิเศษ ไม่เชื่อก็ต้องเชื่อ กินไม่เคยเบื่อ อร่อยเหลือเฟือ (03/04/2013)
เริ่มหัวข้อโดย: iammz ที่ 05-04-2013 19:31:23

ยังติดตามอยู่นะคะ .. อาจจะมาอ่านช้าไปบ้าง >.<

รักเห็ด, เบนซิน แอนด์เดอะแก๊งเสมอ

+1 ขอบคุณมากค่ะ

 :mew1:

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน ตอนพิเศษ ไม่เชื่อก็ต้องเชื่อ กินไม่เคยเบื่อ อร่อยเหลือเฟือ (03/04/2013)
เริ่มหัวข้อโดย: flawless ที่ 05-04-2013 20:21:22

นายเบนซิน นายนี่หื่นสุดๆ พี่ชายจะช้ำในตายเอานะ

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน ตอนพิเศษ ไม่เชื่อก็ต้องเชื่อ กินไม่เคยเบื่อ อร่อยเหลือเฟือ (03/04/2013)
เริ่มหัวข้อโดย: tantalize ที่ 06-04-2013 01:32:51

เป็นเรื่องที่เกรียนมากจริงๆ อ่านเเล้วขำมากๆๆ   o13

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน ตอนพิเศษ ไม่เชื่อก็ต้องเชื่อ กินไม่เคยเบื่อ อร่อยเหลือเฟือ (03/04/2013)
เริ่มหัวข้อโดย: ~ณิมมานรฎี~ ที่ 06-04-2013 17:03:21

 :haun4: :haun4:  แบบว่า  เบนแสนดีแค่เปลือกกกกกกกกก  ปลาทูอย่าหลงกลลลลลล   :hao5:

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน ตอนพิเศษ ต้มเห็ด (20/04/2013)
เริ่มหัวข้อโดย: mutyamania ที่ 20-04-2013 20:51:04

ตอน  ต้มเห็ด.....1.1



ตั้งแต่เกิดมาจนโตเป็นควาย....ไม่เคยมีใครมาทำให้หัวใจดวงน้อยๆ  หวั่นไหวได้ถึงขนาดนี้






Fap…Fap….Fap….Fap…..ไอ้เห็ดตัวขาว....อูย...ซี๊ดดดดดดด.... Fap…Fap….Fap….Fap…..





ตั้งแต่ตอนไหนกันนะ....นั่นสิ....ตอนไหนกัน!!!


ก็เริ่มชอบตั้งแต่ตอนที่มันมาสิงบ้านเขานั่นแหละ  แรกเริ่มเลยคือไม่ชอบขี้หน้าเสียด้วยซ้ำ  ไม่ชอบเอามาก ๆเชียวล่ะ  ก็ไอ้เด็กหน้าแปลกกับผมทรงเห็ด  ที่แสดงความเป็นเจ้าเข้าเจ้าของน้องเป๋าน้อยจนเว่อร์แบบนั้น  มันน่าหมั่นไส้ออกจะตายไปนี่นะ  ต่อมาคือรำคาญสุด ๆ  เมื่อมันโผล่พรวดเข้ามาวุ่นวายในชีวิตอันแสนรันทดของเขา...เขาที่กำลังเจ็บหนักและเพิ่งอกหักมาหมาด ๆ  ไม่รู้สิ  แล้วหลังจากนั้นมันก็กลายเป็นความเอ็นดูแปลก ๆ รู้ตัวว่าชอบมากก็ตอนที่มันห่างหายไป....



เทียบกันไม่ได้เลย...กับตอนหลงรักเจ้าเป๋า...เด็กน้อยหน้าประถมคนนั้น...มันเป็นอะไรที่ไม่ใช่แค่ความหอมหวาน...แต่แฝงด้วยรสชาติประหลาดลิ้นอย่างบอกไม่ถูก  ยิ่งตอนเห็นเนื้อในขาว ๆ แบบวับ ๆ แวมๆ มันทำให้หนึ่งยิ่งคลั่งหนัก.....


หมอนี่มันเซ็กส์ซี่ชะมัด....มันจะรู้ตัวมั้ยว่าตัวเองเซ็กส์ซี่....โดยเฉพาะตอนที่แลบลิ้นเลียครีมที่เปรอะไปทั่วปาก....โดยเฉพาะตอนที่สวมเสื้อกล้ามหลวม ๆ....ตอนที่นอนแบบไม่ระวังจนเห็นไปถึงไหนต่อไหน....ตอนยกมือขึ้นขยี้หัวเห็ด....ตอนทำหน้ายู่....ตอนหรี่ตาเจ้าเล่ห์....ตอนกัดปากเวลาเผลอ....ซี๊ดดดดด



ยิ่งวันนี้มันยิ่งกระตุ้นต่อมหื่นเขาอย่างบอกไม่ถูก  ไอ้ตัวแสบที่เดินหน้าทะเล้นออกมา  หารู้ไม่ว่าตัวเองนั้นหน้าแดงก่ำ  แถมยังหอบเล็ก ๆ เหมือนเพิ่งทำอะไรลามกมาหมาด ๆ เหงื่อไหลจนชุ่มแผงอก....ทะลุเสื้อเป็นวงกว้าง  ปากที่เคยสีอ่อนซีด  แดงก่ำและบวมเจ่อ  ขาขาว ๆ ที่โผล่พ้นชายกางเกงบ๊อกเซอร์นั่นก็....ซี๊ดดดดด....อะไรแบบนี้ทำให้อารมณ์เขาพลุ่งพล่านยิ่งกว่าตอนที่เห็นมันแก้ผ้า – โป๊บน  เล่นน้ำทะเลเมื่อตอนซัมเมอร์เสียอีก.....



หื่นจนลมจับเป็นครั้งแรกในชีวิต  ต่อหน้าน้องชายขี้เก๊กของมัน  และไอ้เด็กแว่นหัวสิงโตนั่น....ขายขี้หน้าที่สุด!!!



“อ่าห์......ฟู่.....ออกมาเยอะเหมือนกันแฮะ.....เพราะนายแท้ ๆเลย  จะจัดให้หนักเลยเชียว....ซี๊ดดดดด”



หนึ่งหอบแฮ่ก  คลายมือออกจากท่อนเอ็นดุ้นสีขาวขนาดเขื่องของเขา  นี่เขาไม่ได้เอาไอ้เห็ดมาช่วยตัวเองนานแค่ไหนแล้วนะ....








ดูจากปริมาณน้ำนี่ก็พอจะรู้...
.
.
.
.
.
.
.
.
“ซี๊ดดดดดดด....เบนอ่า”


~บ๊วบบบบบบบบ~


ไอ้เห็ดกำลังโดนเขมือบอีกครั้ง....หลังจากเว้นช่วงไปเพียงแค่หนึ่งอาทิตย์


ชอบจัง....ขืนใจเห็ดเนี่ย  แต่จะว่างั้นงี้ก็ใช่ที่  เจ้าตัวเองก็โอนอ่อนผ่อนตามในท้ายที่สุดทุกทีไปนี่นะ  ช่วยไม่ได้  คนมันเก่ง....พี่ชายขยุ้มหัวของเขาพร้อมกับกระดกบั้นท้ายเป็นจังหวะ  ท้ายที่สุดไอ้เห็ดก็ซอยยิก  จนเขาต้องเอามือหยุดสะโพกมันเอาไว้.....ไม่นานน้ำหวานจากดอกเห็ดก็แตกนองคาปากของเขา  น้ำรักของพี่ชาย  เบนซินกินจนเกลี้ยง  จากนั้นก็ต้องประคองไอ้เห็ดที่อ่อนล้าเพราะถูกสูบพลังชีพ..



ยัง....เกมส์ยังไม่จบ...นายก็รู้ดีนี่โอโม่



“นี่เห็ด.....จะไปจริง ๆเหรอ....กับพี่หนึ่งน่ะ”

เบนซินถาม  ขณะที่มือกำลังซุกซนกับหัวนมของไอ้เห็ด....ไม่ต้องพูดถึงช่วงล่างที่กำลังต่อสู้กันอย่างดุเดือด...แต่ไม่ถึงกับเลือดสาด  งูดำกำลังบดเป็นจังหวะที่แน่น...แต่เนิบนาบ  ในอ่างอาบน้ำแคบ ๆ ไอ้เห็ดกำลังหงายเงิบอยู่บนตัวเขา  มันหลับตาปี๋อย่างคนที่ไม่รับรู้อะไรทั้งนั้น  ริมฝีปากของมันส่งเสียงครางกระเส่า....


“ไปดิ....เค้าอุตส่าห์ชวน....ผู้ใหญ่ทั้งนั้นเลยเบน”
“หึ....ปีใหม่แท้ ๆ นึกว่าเราสองคนจะใช้เวลาอยู่ด้วยกันซะอีก”
“อ๊า....ซี๊ดดดด....เบน....นายกับพี่....อึก....ก็อยู่ด้วยกันตลอด....เฮ้ย....อย่าขยำนมดิวะสาดดดด”
“เสียวเหรอครับ.....แข็งอีกแล้วนะตัวอ่ะ....ชักให้นะครับผม”
“อ่า....ของนายใหญ่ชิบ....ไม่ชินซะทีสินะ.....เมื่อไหร่พี่จะได้ตั่บ ๆนายบ้างอ่ะครับเบนนนน”
“เห็ดเป็นเมีย....จะมาตงมาตั่บอะไรว๊า....นี่แน่ะเห็ด....นี่ ๆ ๆ ๆ ๆ”
“เชี่ยเบน....ยอมแล้ว....อย่าซอยแรง....กูจะขาดใจ...เหี้ยยยยนี่”


รักกับเห็ดมันไม่หวาน!!!  แม้ว่าตัวของมันจะหวานน่าหม่ำแค่ไหนก็ตาม....ช่องทางสีชมพูอ่อนบีบตอดงูยักษ์ของเบนซินเป็นจังหวะ  สอดคล้องกับการเคลื่อนไหวของเขา  เขาเอี้ยวตัวของมันมาเพื่อจูบ....บดขยี้อย่างลึกซึ้ง...พี่ชายหลับตาปี๋  พ่นคำผรุสวาทเพื่อระบายความร้อนเร่า


“ซี๊ดดดด....เบนเหี้ยยยยยย”
“งี้เค้าก็ต้องอยู่คนเดียวสิ....ให้เค้าตามไปด้วยไม่ได้เหรอ”
“ไม่ได้หรอกเบน....พวกนั้นเค้าชวนพี่....ไม่ได้ชวนนาย  มันเสียมารยาทนา....นายเองก็ไม่เคยไปมาหาสู่บ้านพี่หนึ่งแบบพี่เสียหน่อย....อึก.....ซี๊ดดดดด.....แล้วอีกอย่างที่พักก็คงเต็มแล้วล่ะ  พี่ไปไม่นาน  แล้วจะซื้อหนมมาฝากนะ...อ๊า.....”


เบนซินจับลูกเห็ดน้อยตัวขาวพาดกับขอบอ่าง  ก่อนจะตะปบบั้นท้ายแล้วซอยไม่ยั้ง  ไอ้เห็ดไม่ได้พูดอะไรอีก  นอกจากกัดฟันแน่น  และส่งเสียงครางลึกในลำคอ  อยากจะฟุ่บหลับมันตอนนี้  แล้วให้ไอ้น้องรักมันจัดการทุกอย่าง 




ฝากล้างตัวแล้วเอาพี่เข้านอนด้วยนะน้องพี่....ลาล่ะ....





“อ้าว....แน่นิ่งไปซะแล้วคุณพี่....”  เบนซินยิ้มขัน  ก่อนจะจุมพิตเบา ๆ ตรงกกหูของพี่ชาย....วันนี้สงสัยกะแรงผิดไปหน่อย  เล่นซะไอ้เห็ดสลบคาเจ้าโลก  ขนาดแช่อยู่ในอ่าง  พี่ชายก็ยังมีเหงื่อผุดตรงขมับ  ยักษ์ใหญ่รีบเร่งเครื่องจนเสร็จ  ก่อนจะอุ้มช้อนเจ้าตุ๊กตายางหัวเห็ดขึ้นจากอ่าง....จะตื่นหรือหลับก็ทำให้ตื่นตัวได้ตลอดเลยนะคุณพี่....อดใจไม่ไหว  เผลอฟัดหน้าอกขาว ๆไปอีกรอบหนึ่ง....


 
หึ.....แน่ใจเหรอ.....ว่าไปกันทั้งครอบครัวน่ะ.....เบนซินไม่เชื่อหรอก  ไม่เชื่อเลยสักนิด



ต่อให้ต้องหน้าด้านตามไปขอนอนด้วย  เขาก็จะทำ....



ไม่ยอมให้มาแย่งไปได้หรอก  เห็ดดอกนี้เป็นของมาริโอเบนแต่เพียงผู้เดียว....ฮะฮะฮะฮะ!!!!
.
.
.
.
.
“ไปนะเบน....”
“เดินทางดีดีล่ะเห็ด....โทรหาด้วยนะถ้าถึงแล้ว....”
“อื่อ.....นี่เป็นพี่หรือเป็นลูกวะเนี่ย”
“เป็นเมีย”
“เมียพ่องดิเบน....อย่าหยามเรา...เราไม่อภิเชษฐ์ด้วยนะติ๊ดชึ่ง”
“มากอดทีไอ้ล้น....”


ฝาแฝดกอดกันแน่น  เบนซินจูบพี่ชาย  ทั้งจูบไซร้  ทั้งบดขยี้  และพยายามที่จะทำอะไรมากกว่านั้น  แต่คราวนี้ไอ้เห็ดไม่ยอมหรอกนะ  ลองบอกว่าไม่แล้วก็คือไม่  ไม่มีใครอยากเห็นเห็ดเดือด  ฤทธิ์มันเยอะเหลือหลาย  โดยเฉพาะไอ้ยักษ์ใหญ่ที่หลงพี่ชายจนโงหัวไม่ขึ้น


“กลับมาจะให้นายฟัดเลย  สัญญา”
“เห็ดดดดด”
“ทำไม”
“นาน ๆ จะเห็นพี่เชิญชวนนะเนี่ย....ชื่นใจชะมัด  อยู่ทางนี้เค้าจะชักว่าวรอเห็ดทุกคืน”
“ไอ้น้องเหี้ยยย!!!!”
“รักตัวนะ...”
“เออ!!!!”


เบนซินโบกมือบ๊ายบาย  เห็ดของเขากำลังจะออกไปผจญภัยครั้งยิ่งใหญ่  อย่างน้อยเขาก็แน่ใจว่าไอ้หมอนั่นคงจะเป็นคนดีมากพอที่จะไม่ทำอะไรชั่ว ๆ กับพี่ชายของเขา....แต่เขาก็กลัวความเป็นคนดีของมันนี่แหละ  ที่จะทำให้ไอ้เห็ดหวั่นไหว  ไอ้เห็ดน่ะพร้อมจะไปจากเขาทุกเมื่อ  เพราะมันรักเขาแบบน้อง....ไม่ใช่เขาที่รักมันแบบคนรัก 


หากมันคิดว่าเซ็กส์ระหว่างเขากับมัน  เป็นแค่การเล่นสนุกแบบเด็กผู้ชาย  ไม่มีความหมายอะไรไปกว่านั้น  ก็ปล่อยมันคิดไปเถอะ...


เขาไม่มีทางปล่อยมันไปง่าย ๆ เขารู้ดี  ว่าถ้าหากวันหนึ่งมันเผลอใจไปมีซัมติงกับใคร  เขาก็คงโกรธมันไม่ลงหรอก  เพราะเขาเคยสัญญากับตัวเองเอาไว้  ว่าจะไม่เรียกร้อง  ไม่บีบบังคับมัน  นั่นเพราะเขารู้ดีถึงผลที่จะตามมา  เขาไม่อยากทำพลาดอีกเป็นครั้งที่สอง  แต่ถ้าเป็นไปได้  คอยป้องกันเอาไว้  อย่าให้มันตกไปเป็นของใครเลยคงจะดีที่สุด!!!


เบนซินไม่ชอบกันไว้ดีกว่าแก้  เขาชอบที่จะจัดการสางปัญญาให้จบ  แต่กรณีนี้คงต้องเป็นข้อยกเว้น  ความรักเป็นเรื่องละเอียดอ่อน  และไม่ตายตัว




เขาเต็มใจที่จะคอยปกป้องมันทุกครั้ง...ไม่ว่ามันจะร้องขอหรือไม่....ตลอดไป....วิธีการอาจจะเจ้าเล่ห์ไปบ้างในบางครั้ง  แต่ที่ทำไปก็เพราะรักเห็ด....รักล้วน ๆ


“ปลาทู.....ปีใหม่นี้มีโปรแกรมจะไปไหนมั้ย”  เขาเอ่ยถามไอ้หนุ่มหัวฟูชื่อแปลก  ที่มักจะมีท่าทีประหม่าทุกครั้งเวลาเผชิญหน้ากับเขา...ชอบเขาสิท่า....เบนซินแอบคิดเล่น ๆ แต่ก็อ่านใจอีกฝ่ายได้ยากโข....คงเพราะเป็นคนแปลก ๆ จนไม่อาจคาดเดาทางได้ถูก  ก็เหมือนไอ้พี่หนึ่งตอนขี้ริ้วนั่นแหละ
“คุณเบนซินจะตามคุณโอโม่ไปสินะครับ”
“อย่าใช้คำว่าตามดิ๊.....แค่อยากไปพักผ่อนที่เดียวกับพี่”
“กลัวคุณโม่จะเสร็จนายพี่หนึ่งอะไรนั่นสินะครับ”
“รู้มากนะนาย.....แต่ก็อย่างที่นายว่านั่นแหละ  พี่ชายทั้งคนนี่นา....จะไม่ห่วงได้ไงกันล่ะ  ไม่เห็นสายตาที่หมอนั่นมันมองพี่เราเหรอ...นายไม่มีพี่น้องบ้างรึไงกัน”
“งั้นผมขอเก็บของก่อนนะครับ  ถึงพวกเราจะไม่มีรถ  แต่รีสอร์ทที่พวกคุณโม่จะไปพักน่าจะหาง่ายอยู่  ไม่เกินคืนนี้เราไปถึงแน่นอน...”
“เรานั่งรอในห้องนายนะ....เราเก็บของเสร็จแล้วอ่ะ”
“ตามสบายครับคุณเบน....หึหึ”......จะหึหึทำม๊ายยยยย





หึหึหึหึ.....เห็ด....รอเค้าก่อนนะเห็ด.....รอนะเห็ด...บ๊ะ....เผลอหึหึตามมันเสียได้
.
.
.
.
.
.
“พอดีแม่พี่มิ้นท์แกป่วยน่ะ  ก็เลยให้เรามาเที่ยวกันก่อน  สาว ๆอาจจะตามมาทีหลัง”
“เหรอ ๆ.....แหม่....ที่พักแจ่มชะมัด  มีสปาด้วย  บัตรของนายใช้สปาได้ใช่มั้ย  จะไปให้สาว ๆ นวดกระปู๋หน่อย”
“แหม่...ไม่ใช่อาบอบนวดนะว๊อยยยย”
“นวดหรือนาบดีคะพี่....แอร๊ยยยย”
“แรดล๊ะ”
“เหอเหอ....ตกลงว่าฟรีทุกอย่างแน่นะเฮ้ย  ไม่ต้องออกตังค์เลยใช่มั้ย  เราพกมาแค่สี่ร้อยนะนี่”
“ก็ตามโปรแกรมของเค้ามันก็ฟรี  ไปเล่นซนทำข้าวของเค้าพังก็อีกเรื่องนึง”
“แร๊งงงง...กับน้องกับนุ่งตลอดเบย”



หัวเห็ดเป็นเด็กที่กระแดะ  และโครตของโครตดัดจริต  นี่เป็นอีกเหตุผลหนึ่งที่คนอย่างนายพี่หนึ่งคลั่งไคล้  อยู่กับมันแล้วยิ้ม  อยู่ด้วยแล้วไม่เครียด  ไม่อึดอัดหรือรู้สึกประหม่า  บางทีเขาก็บ้าบอไปกับมัน


ไอ้เห็ดถอดเสื้อโชว์ซิกแพ็คราง ๆ บนร่างผอม ๆ  ที่ดูแล้วน่าเคี้ยวใช่เล่น  มันเปลี่ยนไปเยอะ  เมื่อเทียบกับครั้งล่าสุดที่ได้เห็นร่างเปลือยท่อนบนของมัน  มันเปลี่ยนมาสวมเสื้อกล้ามสีเขียวลายการ์ตูนสุดอาร์ต  ที่ค่อนค้างฟิต  กับกางเกงขาสั้นที่ไม่สั้นมากนัก  กระโจนขึ้นเตียงได้ก็แหกขาอ้าซ่า  กลิ้งเกลือกไปมาอย่างสบายตัว


อืมมมมม......สมมตินะครับสมมติ

[ในมโนภาพชั่ววูบของนายพี่หนึ่ง]

“ไม่ไหวแล้วโอโม่....พี่ขอนะ”  เขากระโจนขึ้นคร่อมมัน  มันหยุดขยับ....อันที่จริงไม่สามารถขยับได้ต่างหาก  มันทำได้แค่จ้องหน้าเขานิ่ง  ด้วยตาอ้อน ๆ ปนเจ้าชู้ของมัน
“อ๊ะ....ทำไรเก๊าอ่ะตัว...เอิ๊ก ๆ”
“ขอกินนายได้มั้ย”
“เบ๋ยยยย....ตลกน่าหนุ่ม....ตัวหนักเป็นบ้าเลยหนุ่ม....ลงไปได้แล้วหนุ่มมมม”  มันแซวเขาด้วยเสียงยานคาง  ก่อนจะตั้งฉายาใหม่ให้เขา....ตัวเยติ.....คู่กับน้องของมันที่เป็นตัวบิ๊กฟุต
“พี่ไม่ได้พูดเล่น....พี่ชอบเรา....ไม่สิ....พี่ว่าพี่ตกหลุมรักเราเข้าแล้วล่ะ”
“เอ่ออออ.....ไม่ขำนะสาดดด”

เขาจูบมัน...ในจินตนาการ....มันเร่าร้อนคล้ายจูบที่แสนเร่าร้อน  ในฉากหนึ่งของหนังอินดี้แนวโรแมนติกผสมอีโรติคนิดหน่อย  มันไม่ขัดขืน  ไม่แสดงทีท่ารังเกียจ  แหงสิ  ก็ทั้งหมดมันเป็นแค่การนึกของเขาเพียงฝ่ายเดียวเท่านั้น  มันจูบตอบ  กอดรัด  ถอดเสื้อแล้วเริ่มบรรเลง....


บรรเลงยังไงล่ะ...ไอ้เขามันก็เวอร์จิ้นเสียด้วยสิ....แต่ที่รู้ตอนนี้เป้ากางเกงมันแข็งชิบ....ถ้ามันไม่หยุดกลิ้งเกลือกไปมาแบบนั้น  เห็นทีเขาคงจะต้อง.....








“ทำเหมือนจะออกไปข้างนอกเนอะ”  เขาตัดสินใจหยุดมโนภาพของตนไว้เพียงเท่านั้น  แล้วชักชวนไอ้ตัวดีไปหากิจกรรมทำให้หายฟุ้งซ่าน  ให้นอนห้องเดียวกับมันไปตลอดแบบนี้มันไม่ไหวหรอก  วาบหวิวเกิ๊น
“ซักงีบนะ....เราเพลีย”
“นอนบนรถยังไม่พออีกรึไง...นี่ก็ยังบ่ายอยู่เลยนะ”
“แล้วจะให้ทำอะไรดีล่ะครับผม”
“ที่นี่เค้ามีสระว่ายน้ำด้วยนะ....ไปว่ายน้ำกันมั้ยล่ะ”
“เราว่ายไม่แข็ง....เป็นแต่ท่าหมาตกน้ำป๋อมแป๋ม....แข็งอย่างเดียวคือจู๋อ่ะ...เจอสาว ๆใส่บิกินี่แล้วมันหื่นชิบ”
“ตลอดอ่ะเรา....ให้สอนเปล่าล่ะ.....พี่เคยเรียนนะ”
“เอาเด่...เดี๋ยวโทรบอกน้องแป๊บนะ...ว่าถึงแล้ว”
“แหม่ต้องคอยรายงานกันด้วย....อย่างกับแฟนเลยเนอะ”
“รักมากอ่ะคนนี้....รักกว่าแฟนอีก....เหมือนมันเป็นพ่อเราอ่ะ....”


หัวเห็ดหัวเราะร่าอย่างไม่ใส่ใจ  ขณะที่นายหนึ่งนั้นอย่างจะปลดปล่อยแทบแย่  ถ้าเขาเลวกว่านี้สักนิด  จะจับมันปล้ำก็ไม่ใช่เรื่องยากเย็นเลย


แล้วบ่ายนั้นทั้งคู่ก็หมดเวลาไปกับการทำสปา....เนื่องจากสระน้ำนั้นเต็มไปด้วยครอบครัวที่มีเด็กเล็ก ๆ  ยิ่งทำให้ตัวขาวๆซีดๆของมันดูมีออร่าน่าหม่ำมากขึ้น  จากนั้นเมื่อตกเย็น  ทั้งคู่ก็ออกไปเดินชมบรรยากาศ  ซื้อของกินจากร้านค้าของคนท้องถิ่น  ที่เรียงรายอยู่เต็มสองข้างถนน 

“พรุ่งนี้ค่อยเล่นน้ำทะเลนะหนุ่ม.....แหม่....เสียดายเจ้หมอไม่มา.....อยากเห็นนมเจ้หมอใจจะขาด....แต่สรุปว่าเค้าจะตามมาใช่มั้ย”
“ทำไม....ถ้าเค้าไม่มากัน  นายเที่ยวกับพี่สองคนไม่ได้รึไง”
“แบบนั้นมันก็เหมือนคู่รักชัด ๆเลยสิแคระ.....แอร๋ยยยย”
“เดี๋ยวกูถีบ”




หึหึหึ....นายนี่ช่างไม่รู้อะไรบ้างเลย  ทำตลกไปเถอะ....นายเสร็จเราแน่ ๆ






คิดอะไรกันอยู่!!!!....ไม่ใช่อะไรเลวร้ายแบบนั้นหรอกน่า  เขาน่ะ....มันพระเอกนะ  โครตของโครตพระเอกมิตร ชัยบัญชา....ที่เหลือก็แค่หาเวลาเหมาะ ๆ....รอให้บรรยากาศเป็นใจ....เพื่อที่หนึ่งจะได้มีโอกาสบอกความในใจกับเจ้าเห็ด  เขาเตรียมตัวกับที่บ้านไว้แล้วล่ะ  งานนี้คงไม่หวาน  เขากะจะสารภาพรักแบบติดตลกนิด ๆ  แบบสบาย ๆ  แบบแมน ๆ ใจๆ





เหมาะสมกับบุคลิกของมันดีนักแหละ....
.
.
.
.
.
.
.
'ทริปสำหรับคู่รักเรอะ....หนอย.....ไอ้ตอแหล.....กูว่าแล้ว....ว่าไอ้บัตรที่พักฟรีนี่มันแหม่ง ๆ....'


เบนซินฉุนขาด  เมื่อเดินทางมาถึง  ใช้เวลาไม่นานนัก  ในการหลอกถามข้อมูลจากรีเซฟชั่นเก้งกวางนายหนึ่ง  หมอนี่แทบจะสิงเข้าไปในกล้ามของเขาอยู่แล้ว  คุยกันไม่มองหน้าเลย  มองแต่แขนกับนมตาไม่กระพริบ.....


“รบกวนช่วยดูห้องว่างให้เราหน่อย”  เสียงแข็ง ๆของไอ้ตี๋หัวฟูที่มาด้วยกัน  ช่วยปลุกเจ้าหล่อนให้ตื่นจากฝัน 
“เอ่อ....เหลือห้องเดียวนะครับ....ห้อง 501 โซนบี...เป็นห้องพักแบบบังกะโล...”
“ตกลงเอานะครับคุณเบนซิน....พวกเราเอาห้องนี้แหละครับคุณรีเซฟชั่น”
“แต่มันเป็นห้องสำหรับ....เอ่อ....คู่รักนะครับ”
“แล้ว?”


ไอ้ตี๋หัวฟูขึ้นเสียงสูงเป็นเชิงถามปนตำหนิ  ปลาทูทำเสียงกวนโอ๊ยได้อย่างหน้าตาย  เบนซินได้แต่ยิ้มแหย ๆ รู้สึกเหมือนมีพลังงานบางอย่าง  ส่งโต้ตอบกันไปมาอยู่ใกล้    ตัวเขา  ชายหนุ่มรับกุญแจห้อง  ก่อนจะแบกกระเป๋าเดินนำหน้าไปก่อน  เขาอยากไปจากตรงนี้  อยากเจอเห็ด....อยากจัดหนักให้สาสมใจอยาก....ถึงจะจัดไปแล้วเมื่อวาน  แต่เคยอิ่มด้วยเหรอ?...คนอย่างเขาน่ะ!!!


“คนนี้ของผมครับ....คุณรีเซฟชั่น”


ปลาทูบอกด้วยโทนเสียงโมโนโทนที่ไม่ดังนัก  แต่ก็หนักแน่น....พอให้ได้ยินกันแค่สองคน  ใบหน้านั้นเรียบนิ่ง  ทว่าแอบยักคิ้วเป็นเชิงท้าทายเบา ๆ





ให้ตายเถอะ....หมอนี่มันก็ร้ายใช่เล่นนะเนี่ย
.
.
.
.
.
.
To be con
เอาครึ่งแรกไปแบบเบา ๆ ก่อนนะเพื่อน ๆ  อย่าลืมอีเห็ดน้อยกันเสียล่ะ  มันบ้า  มันป่วง  แต่มันก็น่ารักนะเว้ยยยย

ปลาทูก็แรงแบบมึน ๆ.....หมดพาร์ทนี้  ต่อไปก็เป็นพาร์ทของเป๋าน้อย....คู่แปลกตุ๊ด+ตี๋....และเซอร์ไพรซ์เล็ก ๆก่อนจบ


เหมือนจะใกล้จบ  แต่ฝั่งก็ยังอีกไกลเหลือเกิน 555+

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน ตอนพิเศษ ต้มเห็ด...1.1 (20/04/2013)
เริ่มหัวข้อโดย: Zitraphat ที่ 20-04-2013 20:52:44

ปาดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน ตอนพิเศษ ต้มเห็ด...1.1 (20/04/2013)
เริ่มหัวข้อโดย: pilar ที่ 20-04-2013 21:14:53

ถือหางนายเต็มที่เลยเบน!!!

คิดถึงคู่แปลกด้วยค่ะ  :hao7:

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน ตอนพิเศษ ต้มเห็ด...1.1 (20/04/2013)
เริ่มหัวข้อโดย: snooppy ที่ 20-04-2013 21:28:55

กร๊ากกกก พี่หนึ่งจะรุกแย้ว


เบนระวังปลาทูด้วยนะ (เค้าเป็นห่วง)

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน ตอนพิเศษ ต้มเห็ด...1.1 (20/04/2013)
เริ่มหัวข้อโดย: ice_spok ที่ 21-04-2013 03:10:09

หม่ำเห็ดเพลินเกินอุราา

คิคิ

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน ตอนพิเศษ ต้มเห็ด...1.1 (20/04/2013)
เริ่มหัวข้อโดย: mutyamania ที่ 21-04-2013 15:29:50

ดันง่า....  :m15:

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน ตอนพิเศษ ต้มเห็ด...1.1 (20/04/2013)
เริ่มหัวข้อโดย: semen ที่ 21-04-2013 17:23:22

แอร๊ยยยย นายหนึ่งเสดแน่ๆเลยอ่า

อยากอ่านต่อละอ่า  รีบๆๆมาต่อนะคับผม สู้ๆคับนักเขียน :L2: :L2: ให้กำลังใจครับผม

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน ตอนพิเศษ ต้มเห็ด...1.1 (20/04/2013)
เริ่มหัวข้อโดย: iammz ที่ 21-04-2013 18:13:53

พี่หนึ่งแสบจริง ๆ มีพาเห็ดมาทริปคู่รัก  :m12:

+1 ขอบคุณนะคะ

 :mew3:

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน ตอนพิเศษ ต้มเห็ด...1.1 (20/04/2013)
เริ่มหัวข้อโดย: sunshadow ที่ 22-04-2013 08:10:44

     อือหือ ลงทุนนะเนี่ยคุณพี่ แต่จะสำเร็จเร้อ
     ที่แน่ๆรอรับมือคุณน้องชายดีกว่านะ

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน ตอนพิเศษ ศึกวันชิงเห็ด (24/04/2013)
เริ่มหัวข้อโดย: mutyamania ที่ 24-04-2013 22:46:21

ศึกวันชิงเห็ด





“เอาไงต่อล่ะครับคุณเบน.....ไปตามตัวคุณเห็ดกลับมาเลยมั้ย?”  ไอ้ตี๋หน้ามึนถามเขาด้วยเสียงยานคาง  ให้ตายเถอะอะไรของหมอนี่วะเนี่ย....ช่างเป็นคนที่เดาอารมณ์ได้ยากเสียจริง


พวกโลกส่วนตัวสูงก็เงี๊ยะ!!!!



“นายว่างั้นเหรอปลาทู”
“ก็เรารู้เบอร์ห้องแล้วนี่ครับ  แถมไอ้ทริปคู่รักแบบนั้น  มันออกจะทะแม่งไปหน่อย  ไม่กลัวคุณเห็ดโดนไอ้หมอนั่น....”
“ไม่หรอก....เชื่อเราเถอะ  ขืนบุกไปหาแบบนั้น  คนที่ดูไม่ดีคือพวกเรานะ  คอยสังเกตการณ์อยู่ห่าง ๆ แบบไม่ให้พวกนั้นรู้ตัวดีกว่า  ถ้าเห็นท่าไม่ดีก็ค่อย...”
“เข้าใจแล้วล่ะครับ....คุณเบนเองก็คงรู้จักหมอนั่นดีพอสมควรเลยสิครับ”
“นายนี่มันเก๊กจริง ๆ.....ไอ้ทูเอ๊ย”
“เปล่าซักหน่อย”

ไอ้หนุ่มหัวฟูบ่นอุบอิบ  มือของไอ้ยักษ์ใหญ่ขยำขยี้หัวฟู ๆของอีกฝ่ายเล่นอย่างหมั่นเขี้ยว  ก่อนจะถอดสื้อแสงของตนเตรียมอาบน้ำ....

บ๊ะ.....เอาอีกแล้ว....กล้ามล่ำ ๆของคุณเบนซิน  ทำใจให้ชินไม่ได้สักทีสิน่ะ!!!!

ฝ่ายนั้นผลุบหายเข้าห้องน้ำไปแล้ว  แต่ปลาทูก็ยังคงนั่งนิ่งเป็นรูปปั้นหินอยู่อย่างนั้น
.
.
.
.
.
.
คร่อกกกกก......ฟรี๊......


เสียงลมหายใจอย่างสม่ำเสมอของไอ้ยักษ์ใหญ่ช่างน่าฟังเสียจริง....



ไม่รู้ว่าเวลาผ่านไปนานแค่ไหน  ปลาทูเอาแต่นั่งมองอีกฝ่ายนอนหลับด้วยความรู้สึกหลากหลาย...



ชอบ....ชอบมาก....เอ็นดู....หล่อชิบหาย.....จมูกโด่งเชี่ยๆ...อ่า


ยามที่คนตัวโตนั้นพลิกกายไปมาเพื่อความสบายในการหลับ  ปลาทูอยากจะทำเนียนเข้าไปกอดฟัด  แต่ก็ไม่กล้า  ขืนทำแบบนั้นแล้วถูกจับได้  ไอ้กล้ามล่ำ ๆนั่นแหละอาจจะส่งผลร้ายแก่เขา...


“คุณเบนซิน....ผมอยากได้คุณมาเป็นน้องชายจัง....น่าอิจฉาคุณเห็ดโครต ๆ”
.
.
.
.
.
“กูนี่มันโอตาคุชัด ๆ....ถัมมมมเพื่อครายยยยย”

ไอ้เห็ดเกายุกยิก  เป็นอะไรที่น่าฟัด  น่าขยี้....หนึ่งเพ่งมองร่างยาว ๆที่ดูเก้งก้างนั่น  ร่างที่ไม่ได้ดูอ่อนแอจนน่าปกป้องจนเกินไปนัก....มองผิวขาว ๆของมัน....กล้ามเนื้อนิด ๆ ที่เจ้าตัวคุยฟุ้งว่ากำลังเริ่มเล่น  โดยมีเป้าหมายคือให้เท่าเทียมกับน้องชายตัวดำ....

ถ้าไอ้เห็ดบึ้ก.....จะเป็นยังไงนะ....คงดูไม่จืด....แต่ก็ไม่แน่หรอก....ดูอย่างนิชคุณสิ  หน้าแบ๊วขนาดนั้น  แต่กล้ามโตเว่อร์  แต่ถึงกระนั้นก็ยังดูน่าทะนุถนอม...น่าปกป้อง....น่ารังแกเล็ก ๆ....น่ากอด

เสียแต่มันไม่ใช่คนขี้อ้อน....ที่จริงก็ไม่เชิง....มันก็มีเสน่ห์....มีลูกล่อลูกชนในแบบของมันนั่นแหละ....แบบเห็ด ๆ ดูเอาเถอะ  ขนาดมันไม่ได้ตัดผมทรงนั้นแล้วนะ  ก็อดเรียกมันว่าไอ้เห็ดไม่ได้เสียที  มันติดปากน่ะ....

เฮือกกกกก.....


ไอ้เห็ด....ไอ้เด็กเวร


นอนภาษาอะไรของมัน....เสื้อเปิดไปถึงไหนแล้วนั่น
.
.
.
.
.
เฮือก.....นั่นมัน....อะไรกันน่ะ....สิ่งนั้น  ที่กำลังผงาดจนตุงขึ้นมา  ไม่ได้เป็นลำ  เพราะอีกฝ่ายคงไม่ได้สวมชั้นในนอนแน่ ๆ ไอ้ตึกใบหยกที่กำลังตั้งตระหง่าน  ดึงพื้นที่รอบ ๆของกางเกงนอนจนกลายเป็นภูเขาเป้าขนาดย่อม ๆ


ก็รู้ว่าผู้ชายเป็นแบบนี้ทุกคน  เช้า ๆ ไอ้หนูมักจะแข็งปั๋ง  เขาก็เป็น  หากไม่ใช่ฝันเปียกก็ปวดฉี่....



แต่ไอ้จ้อนของคุณเบนซิน.....มันจะใหญ่เกินไปแล้วนะ

“อ้าว....ตื่นแล้วเหรอทู....”
“ครับ...เอ่อ....อากาศดีนะครับ”

โกหก!!!  ปลาทูยังไม่ได้นอนเลยต่างหาก 

“เชี่ยละ....จู๋แข็งแต่เช้าเลย....อายชิบ”
“เรื่องปกติน่ะครับ”

ปกติตรงไหน....ไอ้จ้อนที่น่ากลัวแบบนั้น....มันผิดปกติชัด ๆ ยังจะมีหน้ามาทำหน้าระรื่นไม่สะทกสะท้านอีก...

“ตาคล้ำนะทูวววว....แน่ใจนะว่าหลับสบาย  ผีอำป่ะ”
“แปลกที่น่ะครับ”

ผิดแล้วล่ะคุณเบนซิน....ผีตัวไหนก็ทำร้ายผมไม่ได้หรอก....ไอ้จ้อนของคุณต่างหาก!!!

“ไปอาบน้ำไป....เราขอนอนต่ออีกแป๊บ....เสร็จแล้วจะได้ไปหาข้าวเช้ากินกัน”
“ครับ”
“ครับก็ถอดสิ”
“เย้ยยยย...คะ...ค...คุณเบนซินนนน”
“ฮ่าฮ่าฮ่า...ดูทำเข้าสิ  หน้านายตลกโครต....เรานอนล่ะ....อาบนานหน่อยก็ดีนะนาย”

ไอ้ตัวใหญ่สะใจเล็ก ๆ ที่ได้ยั่วได้แหย่....คนหน้านิ่งแกลังมันส์ยิ่งกว่าไอ้เห็ดหน้าทะเล้น  รายนั้นทันเกิ๊น....เล่นอะไรไปพ่อรับได้หมด...
.
.
.
.
.
“หุววววววว.....พกมาด้วยเหรอจ๊อด.....เล่นเป็นด้วยอ่ะ...อุคกี้”
“อุคเลเล่ต่างหาก”
“ก็จะเรียกอุคกี้....มีปัญหาม๊ะ”
“คร๊าบบบบ”

สองหนุ่ม.....มาเดินเล่นชายหาดตามประสาพี่น้อง  ชายหาดที่ไม่ใช่สาธารณะ  มีแต่แขกของรีสอร์ททั้งนั้น  ซึ่งก็ถือว่าน้อย  เมื่อเทียบกันกับทริปทะเลเมื่อฤดูร้อนก่อนหน้านั้น

“จะเล่นยังอ่ะ”
“เดี๋ยวสิ”
“เอายัง”
“บ๊ะ....ของงี้มันต้องหาแรงดลใจนิดนึง....ไปนั่งเล่นตรงโขดหินตรงนั้นดีกว่า”
“จะสอนเก๊าด้วยช่ายม๊ะ”
“พี่ว่าเรานั่งฟังพี่เล่นเฉย ๆก็พอนะ....แต่เรื่องสอนขอคิดดูก่อน”

ชายหนุ่มได้ที่ที่เหมาะ  และค่อนข้างเป็นส่วนตัว  เสียงเกลียวคลื่นนั้นดังกำลังดี  ไม่มากไปจนอาจจะกลบเสียงเพลงของเขา....

“อัดคลิปด้วย....ดูโอ้ไง....นายเล่น...เราร้อง”
“ร้องเป็น?”
“ดูถูกน้องนุ่งตลอดดดด”

นายพี่หนึ่งหัวเราะแบบมีมาด  ก่อนจะตีหน้าหล่อขรึม  แล้วบรรเลงโน้ตตัวแรก....

“อ๊ะ อ๊ะ อาย อ่ะ อ๊ะ อ๊ะ อาย เหงื่อไหลเมื่อพบเธอ ดั่งหิมะกำลังละลาย...”  ไอ้เห็ดแหกปากร้องแข่งเสียงคลื่นอย่างมั่นอกมั่นใจ  เสียงของมัน....ยากที่จะจัดประเภท....แต่อะไรก็ไม่น่าให้อภัยเท่ากับ...
“ผิดเพลงนะ....บางทีก็ควรจูนบ้างนะคนเราน่ะ”
“ซ้อม....ซ้อม....เอา....นายเล่นสิ....คราวนี้ไม่หลงแล้ว....ตั้งใจสุด ๆ”

เพลงลูกอม...ของวงวัชราวลี....ฉบับคู่เพี้ยนได้เริ่มขึ้น  ดีกว่าที่คิด....ทั้งคนเล่นคนร้อง  ไอ้เห็ดเสียงดีไม่หยอก  ติดแต่พ่อคุณเน้นจะเล่นบ้าบอไปตามเรื่อง....เดี๋ยวใส่ลูกคอ....เดี๋ยวแกล้งหลง....เดี๋ยวดัดเสียงให้แหลมเล็ก....กวนโอ๊ย

“ต่อให้เจี๊ยวสลาย....หายไปกับตา...ต่อไข่พวงนั้น...หดจนเป็นจิ๋ม....อยากกินปลาหมึกปิ้ง...อิ่งอิ่ง....นี่....ขอสิงโตนำโชคจะเข้ากว่านะ”
“เล่นตลอดอ่ะมึงงงง....ไอ้ห่าสาดดดดด....แล้วจะมีคนมากดไลค์มั้ยวะนั่น”

ขณะที่คู่เพี้ยนคู่นี้ชักจะกู่ไม่กลับ  คลิปที่ตั้งใจอัดไว้อวดสาว ๆ กลายเป็นคลิปตลก...คู่เพี้ยนคู่นี้กำลังถูกคู่เพี้ยนอีกคู่แอบจับตาดูอยู่

“ดุหวานกันจังเลยนะครับ  คุณเบนซินจะปล่อยไปจริง ๆเหรอ”
“ดูไปก่อน....ไอ้ทำน่ะทำอยู่แล้ว  แต่ขอแบบเอาให้จุกกันไปข้าง”

ไอ้ยักษ์ใหญ่ตอบเสียงเรียบเฉย  เหมือนไม่ทุกข์ร้อน  ทั้งที่ใจนั้นคลั่งแทบบ้า  คู่เพี้ยนคู่นั้นเลิกเล่น  แล้วหันมาตั้งใจร้องเพลง....

“ผู้ชายดีดี...ผู้ชายดีดี....เป็นเกย์หมดแว้วมึงจะรออะไรคร๊าบบบ”
“ไอ้เห็ดดดดด”
“ซีเรียสน่า....ไหนนายร้องบ้างดิ....เสียงนายอ่ะดีซักแค่ไหนเชียวว๊า”
“อยากฟังจริง ๆอ่ะ...”
“เออดิ”
“คืนนี้ค่อยฟัง....ตอนเค้าท์ดาวน์นะไอ้เห็ดสด”
“เขอะ”
“วางไว้แถวนี้คงไม่หายมั้ง...อุคของพี่น่ะ”
“ไม่รู้เว้ย....”
“อยากเล่นน้ำทะเลไม่ใช่เหรอเรา”
“คนน้อย....เล่นสองคนคงไม่หนุก....เราว่าไปว่ายน้ำสระดีกว่า...ไปดูนมลอยไป...ลอยไปก็ลอยมา”
“ตกลง....”
“ว่าแต่พี่มิ้นท์ไม่มาจริงเหรอวะ”
“คิดถึงพี่เค้าอ่าเด้”
“ที่สุด”

คู่เพี้ยนกับที่พักไปแล้ว  คู่เพี้ยนหมายเลขสองก็สะกดรอยตามไปติด ๆ อยู่ห่าง ๆ


“เห็ดดดด....จะเริงร่าเกินไปแล้วนะ”
“คุณเบนซินพูดอะไรกับผมหรือเปล่าครับ”
“ไปหาอะไรกินกันเถอะปลาทู”
.
.
.
.
.
“เดินลุยเข้าไปจะกินขี้...ชมนมกับสาว ๆทิฟฟานี่....ชนนม....แต่เจอกระบองดี้....”
“นายนี่น่าไปเป็นเจ้าพ่อเพลงแปลงนะ”
“โบราญเชียวคุณ”

สองหนุ่มพักการเล่นน้ำ  ขึ้นมาผึ่งตัวเปียก ๆ กับนิ้วเหี่ยว ๆ เพื่อดูสาวๆ ในชุดบิกินี่  แข่งกันนับแต้ม  เล่นเกมส์จับผิด  หาสาวประเภทสองที่แฝงตัวอยู่กันขำ ๆ

“คนนั้นตุงนะ....นายว่ามั้ยเห็ด”
“เขาอาจจะหม้อใหญ่รึเปล่าหนุ่มมมม”
“หมอบ้านนายสิเป็นดุ้น....หน้าคล้าย ๆน้อง happy polla หรือว่าใช่วะนั่น...”
“เออ...มีเค้าอยู่.....นั่น....เราเจออีกคนแล้ว....เฮ้ยยยย....นั่นมันเบนซินหรือเปล่าวะ”
“ไหน”

หัวเห็ดขยี้ตา  ก่อนจะเพ่งมองไปยังจุดนั้นให้แน่ชัด  เขาเห็นเหมือนอะไรดำ ๆ เดินโฉบอยู่....แต่พอมองใหม่  กลับกลายเป็นนิโกรคนหนึ่งในกางเกงลายดอก

นายพี่หนึ่งนั้นหน้าเหวอไปเรียบร้อย  ขำไม่ออก....เมื่อนึกถึงความบรรลัยที่จะมาเยือน  หากหมอนั่นตามมาจริง  เขาคงถูกกันไม่ให้เข้าใกล้เจ้าเห็ดน้อยมากกว่าเดิม...หนึ่งล่ะ....สองคือแผนการที่เขาวางไว้คงจะล่มไม่เป็นท่า  แน่นอน  คนอย่างมันต้องเข้ามาขัดขวางถึงที่สุดอยู่แล้ว...

“ตกลงใช่มั้ย”
“ตาฝาดน่ะสิ....มาเล่นต่อ....แม่ง....น้องเทยคนเมื่อกี้เลยหายแซ่บไปด้วยเลย...พับผ่า!!!”


หนึ่งกำลังภาวนาต่อสิ่งศักดิ์สิทธิ์ในใจ....
.
.
.
.
.
“คนเยอะชะมัด”
“นั่นสิ”

สองหนุ่มเข้ามาเคาท์ดาวน์กันในตัวเมือง  หัวเห็ดบ่นอุบ  เมื่อเจอกับคลื่นมหาชน  ไม่แพ้ปีใหม่ในกรุงเทพปีที่ผ่านๆมา

“ยังอุตส่าห์พกมาเนอะ....อุคกี้น่ะ”
“ก็สัญญากับเด็กแถวนี้....ว่าจะร้องเพลงให้ฟัง....ไม่คิดว่าคนจะเยอะ...”
“ถามตรง ๆ....จีบป่ะเนี่ย”
“เหยยยยยย”


ไอ้เห็ดเอาข้อศอกกระทุ้งอีกฝ่ายเล่น....ก่อนจะหัวเราะร่าที่แกล้งนายพี่หนึ่งได้สำเร็จ....

“อยากรู้...เอาไว้เคาท์ดาวน์เสร็จแล้วจะบอก”
“บ๊ะ...บ๊ะ...บ๊ะ”
“หึหึหึ”

แผนร้องเพลงให้ฟังดูเหมือนจะไม่เวิร์ค  แผนสองที่คิดได้เดี๋ยวนั้นเลย...คือสารภาพแม่ง....ถ้าสำเร็จค่อยร้องเพลงให้มันฟัง  แต่ถ้าไม่....เขาจะแกล้งทำเป็นแหย่มันเล่น....ให้มันได้เหวอบ้าง  หลังจากทำเขาเหวอมาหลายครั้ง....


ถึงแม้ว่าจะต้องเจ็บ....เขาก็จะไม่มีวันแสดงออกมาให้อีกฝ่ายได้รับรุ้เป็นอันขาด
.
.
.
.สิบ
.
.
.
.
เก้า
.
.
.
.
.
.
แปด
.
.
.
.
.
เจ็ด
.
.
.
.
หก
.
.ห้า
.
สี่
.
.
.
สาม
.
.
.
.
สอง


“หวาววววว...พลุสวยแฮะ...สวยกว่ากรุงเทพอีก”
“พี่ชอบเรานะ....ถ้าไม่รังเกียจ....พี่จะจีบเราจริง ๆจังๆแล้วนะไอ้เห็ด”
.
.
.
.
.
ระหว่างทางกลับห้องพัก.....มีแต่ความเงียบที่แสนอึดอัด  ไอ้ตัวแสบไม่แม้แต่จะมองหน้าเขาด้วยซ้ำไป

“โกรธพี่หรือเปล่า”
“ห่ะ....โกรธทำไมวะ”
“ก็เรื่องที่พี่บอก...”
“บอกอะไรอ่ะ”
“โธ่เอ๊ย....งั้นอย่าพึ่งนะ.....ตอนนี้แหละ.....พี่มีเรื่องจะบอกนาย....”
“ร้องเพลงเหรอ....พรุ่งนี้มั้ย?....ง่วงแล้ว”
“ตอนนี้แหละ....อย่าให้พี่อึดอัดไปมากกว่านี้เลย”

อุปกรณ์ตัวเก่ง....เห็นทีจะไม่เป็นหมัน  เมื่อเจ้าของหนุ่ม  หยิบมันขึ้นมาจับเอาไว้  ด้วยท่าทีที่มุ่งมั่นและตั้งใจ....ถัดออกไปด้านหลังคือชายหาดที่มืดมิด....แต่บริเวณที่พวกเขายืนอยู่นั้นสลัวด้วยไฟนำทางของรีสอร์ท... ลมทะเลพัด....หัวใจเย็นฉ่ำ....และมีความหวังอย่างบอกไม่ถูก

“ได้ชิดเพียงลมหายใจ แค่ได้ใช้เวลาร่วมกัน
แค่พี่ชายเท่านั้น แต่มันเกินห้ามใจ
ที่ค้างในความรู้สึก ลึกๆเธอคิดยังไง
รักเธอเท่าไร แต่ไม่เคยพูดกัน

อะไรที่อยู่ในใจก็เก็บเอาไว้
มันมีความสุขแค่นี้ก็ดีมากมาย

เธอจะมีใจหรือเปล่า เธอเคยมองมาที่ฉันหรือเปล่า
ที่เราเป็นอยู่นั้นคืออะไร
เธอจะมีใจหรือเปล่า มันคือความจริงที่ฉันอยากรู้ 
ติดอยู่ในใจ....แต่ไม่อยากถาม กลัวว่าเธอเปลี่ยนไป”
“เสียงนายเทพมากอ่ะพี่หนึ่งเอ๊ย”
“เห็ด....พี่มีเรื่องจะบอก”
“ว่า...”
“คือพี่...”
“....”
“พี่”
“....”
“พี่ชอบ....”
“เบนนนนนน”
“เห็ดดดดดดด.....เห็ดจริงด้วย....บังเอิญสุด ๆ”

ไอ้มาร.....สังหรณ์อะไรไม่เคยผิดสิน่า....ไอ้ยักษ์ผิวเข้มกึ่งเดินกึ่งวิ่งเข้ามาหา  มันมาพร้อมกับไอ้เด็กตี๋หัวฟูหน้าตาย  เด็กนั่นจ้องเขาด้วยสีหน้าไร้ความรู้สึก  ขณะที่เบนซินจ้องมองเขาอย่างผู้ชนะ”
“นายจะบอกอะไรเรานะ....ไม่ทันฟัง”
“พี่จะบอกว่าเจ๊มินท์แกคงไม่มาแล้วแหละ”
“โถ่...เรื่องแค่นี้ทำเป็นลึกลับนะ....เออนี่....มากันได้ไงวะ....โทษทีนะเบน.....วันนี้ไม่ได้โทรหาเบนเลย”
“ปลาทูชวนมาน่ะสิ...พอดีได้บัตรฟรีมาเหมือนกันน่ะ”

โกหกชัด ๆ ทั้งที่รู้ว่าอีกฝ่ายโกหก  แต่เขากลับไม่สามารถโต้แย้งอะไรได้....


บัตรที่พักฟรีน่ะมันมีเสียที่ไหน....นายหนึ่งเองก็รู้อยู่แก่ใจ


“คืนนี้ตัวไปนอนห้องเค้าสิเห็ด....มีเรื่องจะคุยกับตัวเยอะเลย


แหวะ....แหวะ....แหวะ....แมร่งเลี่ยนชิบ
.
.
.
.
.
“แล้วทำไมพี่จะต้องมานอนกับเราด้วยเนี่ย”  หนึ่งเอ่ยถามไอ้ตี๋หัวฟู  ที่ช่างดูกวนโอ๊ยสุด ๆในความรู้สึกเขา
“พี่น้องเขามีเรื่องคุยกัน...ขืนอยู่ผมก็เสียมารยาทแย่สิ”
“พี่รู้นะว่าเราคิดอะไร”
“ผมก็รู้ว่าพี่คิดอะไร”
“คิดอะไรล่ะ”
“พี่คิดจะเคลมคุณเห็ดน่ะสิ”
“เหมือนที่นายคิดจะเคลมไอ้หมอนั่น...”
“นั่นมันเรื่องของผม...พี่เจอผมแค่สองครั้ง...รวมครั้งนี้เป็นสาม...อย่าทำเป็นรู้มากไปหน่อยเลย”
“เห็นงี้พี่ก็โตกว่านาย  ไอ้ท่าทีของนายใช่จะดูยาก  แค่สังเกตหน่อยเดียวก็รู้แล้ว...ถ้าใส่ใจนิดนึงน่ะนะ”
ประโยคนี้  คล้ายจะเหน็บแนมอยู่กลาย ๆ  หนึ่งขยี้ผมอีกฝ่าย...อย่างที่ผู้ใหญ่คนหนึ่งทำกับเด็ก  แต่อีกฝ่ายกลับปัดมันออก

“ไม่ชอบให้เล่นหัว”
“ถ้าเราเองก็มีจุดประสงค์เดียวกัน  นายก็ควรจะร่วมมือกับพี่นะ”
“เห็นทีผมคงจะทำอย่างนั้นไม่ได้หรอกครับ”
“ทำไมฟะ”
“หึหึ....ผมปล่อยให้พี่...พรากคุณโม่ไปจากคุณเบนไม่ได้หรอก”
“นี่อย่าบอกนะ”
“คุณโม่คือรักแรกพบ....ส่วนคุณเบนคือเป้าหมายมีไว้พุ่งชน....สรุป....ขอสองเลยครับ”
“อ่ะ....ไอ้เด็กโลภเอ๊ย”

อยู่ ๆท่าทางของอีกฝ่ายก็เปลี่ยนไป  ปลาทูชูสองนิ้ว  ก่อนจะยิ้มหวานจนตาหยี....ผิดกับอีกคน...ที่ดูเหมือนสติจะหลุดออกจากร่างไปแล้ว



หมอนี่มันโอตาคุของแท้....ไม่สิ....โรคจิตสุด ๆขนานแท้....ไม่แพ้ฮันนิบาลกันเลยทีเดียว
.
.
.
.
.
To be con

ปลาทูร้ายลึก….แต่อย่าเกลียดน้องเลยนะ....เรื่องนี้มีคนปกติที่ไหนล่ะ....ไม่งั้นเข้ากลุ่มเบนซินแอนด์เดอะแก๊งค์ไม่ได้หรอก...

เบนก็เจ้าเล่ห์  เป๋าก็ซับซ้อนเกิน...ไอ้คู่แปลกก็นะ....หัวเห็ดสิ...ปกติสุดแล้ว
หวังว่าคนที่เชียร์ปลาทุกับหนึ่ง  อ่านตอนนี้แล้วคงอยากเปลี่ยนใจให้พี่หนึ่งกลับไปคู่น้องเป๋า 5555+

พรุ่งนี้ค่อยมาเช็คคำผิดนะคะ....คนแต่งง่วงแล้วล่ะ

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน ตอนพิเศษ ศึกวันชิงเห็ด (24/04/2013)
เริ่มหัวข้อโดย: Zitraphat ที่ 24-04-2013 22:47:30

ปาดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด..ที่หนึ่ง  :katai4: :katai4: :katai4: :katai4:


ยังเชียร์อยุ่เหมือนเดิม ...ชอบ ...มันทันกันดี แบบว่าอ้าปากเห็นไส้ติ่งเลยอะ   :katai5: :katai5: :katai5:

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน ตอนพิเศษ ศึกวันชิงเห็ด (24/04/2013)
เริ่มหัวข้อโดย: iammz ที่ 24-04-2013 23:46:10

ปลาทูววววววว  :hao3:

+1 ขอบคุณนะคะ ^^

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน ตอนพิเศษ ศึกวันชิงเห็ด (24/04/2013)
เริ่มหัวข้อโดย: bebe ที่ 25-04-2013 00:05:31

ปาดดจ้าา สงสารพี่หนึ่งนะ บอกไปเห็ดก็ทำเป็นไม่ได้ยินซะงั้นอะ

ปลาทูโลภไปนะหนู :m31: :a5: :katai4:

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน ตอนพิเศษ ศึกวันชิงเห็ด (24/04/2013)
เริ่มหัวข้อโดย: gngane ที่ 25-04-2013 02:18:08

ยังไงก็ยังเชียร์หนึ่งทูนะ

เเต่เฮ้ยของน้องเบนมันยังกะตึกใบหยกเลยหรอ :z1: :z1:

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน ตอนพิเศษ ศึกวันชิงเห็ด (24/04/2013)
เริ่มหัวข้อโดย: mutyamania ที่ 26-04-2013 18:08:00

ดัน...คนอ่านหายแซ่บเบยยยย

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน ตอนพิเศษ ศึกวันชิงเห็ด (24/04/2013)
เริ่มหัวข้อโดย: moredee ที่ 26-04-2013 22:01:58

เชียร์หนึ่งทู เพราะอิพี่หนึ่งมันจิ้น :katai5:

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน ตอนพิเศษ ศึกวันชิงเห็ด (24/04/2013)
เริ่มหัวข้อโดย: sunshadow ที่ 26-04-2013 23:51:02

    สรุปว่าไม่ร่วมมือกันเพราะกะจะรวบทั้งคู่เนี่ยนะ
    ช่างเป็นเหตุผลที่ช่าง . . .

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน ตอนพิเศษ กล่องความทรงจำ (01/05/2013)
เริ่มหัวข้อโดย: mutyamania ที่ 01-05-2013 23:00:34

ตอน  กล่องความทรงจำ



“ดูอะไรอยู่น่ะเห็ด”  ไอ้ยักษ์ขยี้ตาหลังจากเพิ่งตื่นนอน  เสียงกุกกักในห้องปลุกเบนซินให้ตื่นขึ้น  แล้วก็ต้องแปลกใจ  ที่วันนี้ไอ้เห็ดนั้นตื่นนอนก่อนเขา  มันกำลังนั่งหันหลัง  มือพลิกเปิดหนังสือเล่มโตทีละหน้า....
“อัลบั้มรูปน่ะเบน”  พี่ชายหันมาตอบ  พร้อมกับรอยยิ้มน่าขยี้  “ตอนกลับบ้านครั้งที่แล้วพี่แอบขโมยมา...ฝุ่นคลั่กเลย  แถมยังโดนมอดกินอีกต่างหาก”
“เค้าดูด้วยจิ”


ไอ้ตัวโตดีดตัวขึ้นอย่างตื่นเต้น  ปรี่เข้าไปประกบหลังไอ้เห็ด  แต่ดูแล้วเหมือนกับกระชากทุกสิ่งอย่าง...รวมทั้งตัวพี่  ให้กระเถิบเข้าหาเขาเสียมากกว่า  โอโม่จิ๊ปากอย่างหงุดหงิดเล็ก ๆ


“ดีดีสิวะเบนแม่งงง...เดี๋ยวขาด...เปื่อยไปทั้งอัลบั้มแล้ว”
“พวกเราแต่ก่อน....น่ารักเหมือนกันเนอะเห็ด”


เบนซินหอมแก้มพี่ชายฟอดใหญ่  ตอนนี้เขาเปลี่ยนมาโอบมันเอาไว้หลวม ๆ  ชะโงกหน้าเข้าไปดูอัลบั้มภาพด้วยอย่างสนใจ


“รูปในตำนาน....แม่ก็ยังมีแก่ใจถ่ายเอาไว้อีก  ไม้ลูกชิ้นปักตูดนายเด่เลย...ตลกอ่ะเบน”
“เหรอ....ถ้างั้นที่เห็ดถูกไอ้จ้อนเค้าปักเด่อยู่ทุกวันนี้มันไม่ตลกกว่าเหรอ”
“สัดเบน....พูดมากน่ะ!!!”


น่าแปลกที่ทั้งคู่กลับจำเหตุการณ์ในวันนั้นได้อย่างราง ๆ เหมือนฝันแต่ชัดกว่า  ตอนนั้นพวกเขาอายุน้อยมาก  ยังพูดไม่เป็นคำกันเลยมั้ง  นั่งดูแต่ล่ะภาพ  ความทรงจำเก่า ๆ ก็ไหลกลับมา  ทั้งสมบูรณ์บ้าง  ถูกลดหลั่นตัดทอนไปบ้าง  เพี้ยนไปก็เยอะ  จำไม่ได้เลยก็มี....


“รูปนี้น่ารัก...เหมือนบอกอนาคตกลาย ๆเลยว่ามั้ยเห็ด”  เบนซินเอ่ยอย่างเจ้าเล่ห์....รูปหนึ่งเป็นภาพที่พวกเขานอนทับกัน  เบนซินยิ้มแฉ่ง  ส่วนโอโม่หน้ามุ่ยเพราะหนัก  ฝีมือพ่อแหงม ๆ เพราะถ้าเป็นแม่ล่ะก็  ไม่มีวันยอมให้ลูกรักต้องเจ็บตัวเพราะถูกเด็กยักษ์กดทับแน่ ๆ

อีกภาพเป็นเด็กละอ่อนสองคนในสภาพเปลือยเปล่า  เด็กขาวกับเด็กดำเหนื่อยจัดจนเผลอหลับไปพร้อม ๆกัน  หลังจากอาบน้ำเสร็จ  ยังไม่ทันแต่งตัวก็สลบไสลกันไปเสียแล้ว


“นายมันก็ส่อไปเรื่องนั้นทุกที”  หัวเห็ดตีศอก  ไอ้ดำใหญ่แกล้งทำเป็นร้องโอดโอยอย่างเจ็บปวด


“ภาพนี้มาไงอ่ะ....อะเมซิ่งนะนี่....ตาลุงนั่นยิ้มจนเหงือกบานเลยนายดูดิ”  หัวเห็ดชี้ให้ดูภาพถ่ายหายาก  เป็นรูปของเขากับพ่อ  พ่อเอามือกดไหล่ของเขาเอาไว้  ฉีกยิ้มกว้างเหมือนไปอารมณ์ดีมาจากไหน  ขณะที่ตัวเขานั้นกลับยิ้มแหย ๆ อย่างไม่เต็มใจ
“เห็ดมีเหรียญห้อยด้วย....เหมือนไปแข่งอะไรมาแล้วชนะ  ชักกะเย่อมั้ย...หรือวิ่งระยะสั้น”
“ลืมแล้วววว....กูแก่แล้วนะเบน  รูปนี่ประถมได้มั้ง”
“ดูอัลบั้มเล็กบ้างดิ....หมดแล้วนี่รูปพวกเรา  หลัง ๆไปก็เป็นรูปพ่อกับแม่ตอนสาว ๆแล้ว”
“ไม่ดูรูปแต่งงานเหรอ”
“อยากดูแต่รูปเรามากกว่าง่ะ”



น้องอ้อนมาแบบนี้  ไอ้เห็ดก็เลยเขินซะ!!!



“ฮ่าฮ่าฮ่า....ไอ้เด็กเห่อขน....รูปนี้เค้าจำได้เลย...ม.ต้น  ขนรักแร้พี่เพิ่งขึ้น...ถ่ายไว้เป็นคอลเลคชั่น...ตอนแม่ใช้ให้ไปรับรูป  เค้าอายฉิบหาย”
“เออ!!! ก็ตอนนั้นคนมันไม่เคยมีนี่หว่า”
“มีรูปถ่ายที่โรงเรียนด้วย....ร้ายนะเห็ด....ไปขอถ่ายแต่กับสาว ๆ....”


เบนซินพูดได้แค่นั้น....แล้วก็เริ่มปรี๊ดดดด...ขึ้นมาอย่างไร้เหตุผล  เขาจับพี่ชายในอ้อมแขนฟัดโดยที่อีกฝ่ายไม่ทันตั้งตัว  เสื้อยืดย้วย ๆ ของไอ้เห็ดถูกถอดออก  เบนซินโกยของลงไปไว้ข้างล่างแบบลวก ๆ  เขาอยู่ในสภาพเตรียมพร้อม  เพราะยังไม่ได้สวมเสื้อผ้าสักชิ้น?


“ตัวก็ว้อนท์เหมือนกันสิ....นอนนิ่งไม่ขัดขืนเลย”
“นายเอาอะไรมาพูด...ซี๊ดดดดด”


ยอดอกถูกหยอกเย้าด้วยสัมผัสจากปลายลิ้น  ไอ้เห็ดยกตัวขึ้นเพื่อให้อีกฝ่ายได้ถอดกางเกงเขาออกโดยง่าย  ลิ้นสาก ๆของน้องชายลากผ่านแต่ละจุดบนร่างกายของเขาอย่างพลิ้วไหว


มีน้ำหนัก....มีชั้นเชิง....กับผู้หญิงเบนซินอาจจะเป็นไอ้อ่อน  แต่กับไอ้เห็ด....เขาคือหมายเลขหนึ่ง


“พี่ทำให้นายบ้างนะเบน”
“เอาสิ”


เบนซินปล่อยให้อีกฝ่ายพลิกขึ้นมาอยู่เหนือเขา  เด็กหนุ่มกัดฟันด้วยความสยิว  เมื่อลิ้นเย็น ๆของไอ้เห็ดดูดดุนหัวนมของเขา  พี่ชายลากลิ้นเลียนแบบกระบวนท่าของเขา  ก่อนจะลงไปหยุดอยู่ตรงจุดศูนย์ถ่วง  ไอ้เห็ดค่อย ๆแตะสิ่งนั้นด้วยปลายลิ้น  ตาเหลือบมองดูปฏิกิริยาของอีกฝ่าย


“พี่ออนท้อปนะเบนนนนนน”
“เหยยย...นึกคลึ้มอะไรของเห็ดวะ”


ไอ้เห็ดยิ้มหื่น ๆ  ขณะที่เบนซินพยายามนึก  ว่าเผลอผสมยาปลุกเซ็กส์ใส่อาหารในตู้เย็นเอาไว้หรือเปล่า  ตลกน่า!!! เขาเลิกใช้มันไปแล้ว  นับตั้งแต่ครั้งแรกเมื่อคราวนั้น  เรื่องเซ็กส์ของพวกเขาหลังจากนั้น  เกิดขึ้นมาจากความต้องการของพวกเขาเองล้วน ๆ


“หนังนายเมื่อคืน...พี่ดูแล้วแม่งเงี่ยนเลยเบน....เลยอยากลองทำกับนายบ้าง  น่าตื่นเต้นดี”
“หมายถึงแค่ออนท้อปหรือเซ็กส์หมู่น่ะเห็ด  เค้าไม่ยอมให้ตัวไปทำแบบนั้นหรอกนะเฮ้ย...มันเยอะไป”
“นายเห็นพี่เป็นคนยังไงวะ  แค่นายคนเดียวพี่ก็หมดแรงข้าวต้มแล้วววว”


โอโม่ต้องการอย่างนั้นจริง ๆ ทุกครั้งเขาปล่อยให้น้องชายคุมเกมส์มาโดยตลอด  ครั้นจะขอสลับบทบาทบ้าง  ไอ้ดำใหญ่ก็ไม่ยอม  แถมยังแกล้งกระแทกแรง ๆอีก  ที่ทำได้จริง ๆ คงมีแต่วิธีนี้เท่านั้น  ที่เขาจะเป็นฝ่ายชนะ  ไอ้เห็ดบีบเจลหล่อลื่นชโลมช่องทางของตัวเอง  และตึกใบหยกของอีกฝ่าย  ก่อนจะค่อย ๆขึ้นคร่อมลงไป  แล้วกดทิ้งน้ำหนักตัวลงมาอย่างช้า ๆ


“เหี้ยยยย.....ใหญ่ไปแล้ววววว”
“ใครใช้ให้ตัวกดลงไปแบบนั้นนนน...ซี๊ดดดดดด....ตัวเพิ่งทำ....ยังไม่รู้มุมเหมือนเค้า....เจ็บมั้ย...โอยยยยย...รัดชิบ”


ไอ้เห็ดค่อย ๆขยับสะโพกช้า ๆ  มือบีบขยำหน้าอกอีกฝ่าย  ราวกับจะช่วยบรรเทาความเจ็บปวด


“มึงก็อย่ากระแทกขึ้นมาสิวะ  พี่บอกแล้วไงว่าจะทำเอง”
“แหะ ๆ ก็มันเสียวนี่นา....ตัวเร่าร้อนชะมัดเลยรู้มั้ย”


หัวเห็ดบดขยี้จูบน้อง  ไม่เลวหนักหรอกสำหรับการเป็นฝ่ายคุมเกมส์ครั้งแรกของมัน  จากเด็กน้อยไม่ประสา  ตอนนี้มันเริ่มจะเก่งเหมือนน้องแล้ว....


ทำนบน้ำกามพังทลายในอีกไม่กี่อึดใจต่อมา  เบนซินกอดพี่ชายแน่น  รู้สึกชื่นใจและมีความสุขกว่าทุกครั้ง


“ครั้งหน้าเค้าให้เห็ดเสียบบ้างนะ”
“เฮ้ยได้จริงอ่ะ”
“เอามั้ยล่ะ”
“เอาเลยมั้ย”
“สัดเห็ด....มันก็ไม่ได้ปุบปับขนาดนั้น”


พี่ชายทำเพื่อเขาขนาดนี้  จะไม่ให้ยอมก็ดูจะใจจืดเกินไปหน่อยล่ะ  ดูจากขนาดของไอ้เห็ดแล้ว  ก็ใช่ย่อยเสียที่ไหน  ขอเวลาเตรียมใจสัก....








สักปี...สองปีพอไหม!!!! :pighaun:
.
.
.
.
.
.
“นี่...เห็ดคิดยังไงกับไอ้พี่หนึ่งเหรอ”


อยู่ ๆเบนซินถามพี่ชายขึ้นมา  ขณะที่พวกเขากำลังดูอัลบั้มรูปกันอีกครั้ง  เพื่อคัดแยกลงอัลบั้มใหม่  ไอ้เห็ดทำหน้าตาครุ่นคิด  ก่อนจะยักไหล่


“ยักไหล่นี่หมายความว่าไง”
“ก็เป็นคนดีนะ....เชียร์ให้ไอ้เป๋ามันอยู่....อยากให้พวกมันได้กัน....สงสารมันน่ะ....แอบชอบเค้ามานานเกิ๊น”
“ดูไม่ออกเหรอว่าพี่เค้าไม่ได้คิดอะไรกับเป๋าแล้ว”
“ไม่อ่ะ”
“เฮ้อ....เห็ดนี่น๊า....ช่างเป็นคนที่ไม่สนใจสิ่งรอบตัวเลยจริง ๆ”
“นายจะบอกอะไรพี่งั้นเหรอ”
“มันชอบเห็ดอยู่ไม่รู้ตัวเลยรึไง”
“ห๊า....จริงดิ”
“ตกใจอะไร!!! นี่ไม่รู้จริง ๆใช่มั้ยเนี่ย”
“ไม่เลย....มิน่าล่ะ....ชวนพี่ไปเที่ยวสองต่อสองแล้วอ้างว่าผู้ใหญ่มาไม่ได้  น่ากลัวอ่ะเบนนนนนน”


เบนซินยิ้มอย่างผู้ชนะ  อะไร ๆก็ดูเหมือนจะลงล็อคและเข้าข้างเขาอยู่เรื่อย  แต่ทว่าไอ้เห็ดดูหวาดกลัวจนเขาชักจะสงสารนายพี่หนึ่งขึ้นมาหน่อย ๆ


“ดีมันไม่ซุ๋ยทวารพี่...ดีนะวันนั้นนายตามไป”
“เห็ดรังเกียจเหรอ  ถ้าเค้าจะชอบเห็ดน่ะ...หมอนั่นก็เป็นคนดีนะ”
“มันก็ไม่เชิง  แต่มันไม่ใช่อ่ะจ๊อด  พี่ไม่ได้คิดอะไรกับมันเล้ยยยยย  แต่ถ้านายไม่บอกพี่ก็ไม่รู้นะ  มันเนียนมากอ่ะ”
“ดูสายตามันเค้าก็รู้แล้ว”
“เดี๋ยวต้องหาโอกาสเคลียร์ก่อน  สงสารมันเหมือนกันนะนี่...เออนี่...อีกอย่างนะเบน  พี่นายน่ะอยากจะเป็นเกย์รุกหรอกเว้ย  ไอ้ที่ยอม ๆอยู่ทุกวันนี่  เพื่อนายคนเดียวเลยรู้มั้ย”


ไอ้เห็ดว่า  ก่อนจะใส่รูปแต่งงานของพ่อกับแม่ใบสุดท้ายลงในอัลบั้มใหม่ที่พวกเขาเพิ่งไปซื้อกันมาวันนี้  โอโม่โผเข้าไปกอดอ้อนน้อง  อย่างกับเหนื่อยเสียเต็มประดา


“ตั่บ ๆนายได้ยังอ่ะ”
“ยังเว้ย....ทีตอนล่อตัวเค้าตะล่อมตั้งนาน  กว่าจะได้  กว่าตัวจะยอมเค้า!!!”
“หูยยยย  จะคืนคำป่ะเนี่ย”
“ไม่หรอก  แต่เอาไว้ก่อน  นี่ยังไม่ทันข้ามวันเลยนะเฮ้ย”


เบนซินปวดใจ  เพราะดันเผลอไปรับปากอะไรส่งเดช  อารมณ์พาไปแท้ ๆ ตอนนี้ก็ชักไม่รู้สึกอยากทำแล้ว  คงต้องรอให้พี่ชายลืม ๆ ไปซะ  มันน่ะลืมง่ายจะตายไป  ขี้คร้านจะไม่พ้นคืนนี้  แต่ไม่เสมอไปหรอก  เรื่องอะไรที่ฝังใจ  มันก็จะขุดมาพูดได้ตลอดเหมือนกัน  จนกว่าเรื่องนั้น ๆ จะคลี่คลายไปจนหมดทุกข้อกังขา....



แต่ถ้าต้องทำจริง ๆ เขาคงไม่ให้มัน ‘เอา’ เขาบ่อย ๆ หรอก  เขากลัวจะเสียการปกครองน่ะ



บอกแล้ว....รักกับเห็ดมันยุ่งยาก  ซับซ้อน  คนที่ไม่เคยคิดอะไร  แต่ตัวของมันเองนี่แหละที่โครตซับซ้อนโดยธรรมชาติ


“รูปนี้ใครถ่าย...ตัวจำได้มั้ย”

เบนซินชี้ให้ดูรูปถ่ายใบหนึ่ง  น่าจะเป็นการไปทัศนศึกษา  หรือเข้าค่ายอะไรทำนองนั้น  ในภาพมีเด็กสองคนกำลังนอนสัปปะหงก  เด็กตัวดำนอนพิงผนังรถ  ส่วนเด็กตัวขาวก็เอนซบเด็กตัวดำอีกทีหนึ่ง  ส่วนอีกรูปเป็นรูปที่ไอ้เห็ดนอนตักเขาในลักษณะล่อแหลม  หน้าของมันซุกลงไปตรงหว่างขา  จมหายเข้าไปพอดีเด๊ะ

“คิดถึงเมื่อก่อนจัง....มีเรื่องอะไรเกิดขึ้นตั้งเยอะเลยเนอะ  กว่าจะถึงวันนี้อ่ะ”  ไอ้เห็ดเปรยลอย ๆ ก่อนจะซุกตัวเข้าหาความอบอุ่นในอ้อมแขนของไอ้ตัวใหญ่  หลบหนีไอเย็นจากเครื่องปรับอากาศ
“พวกเรานี่มีแต่รักกันมากขึ้นทุกวันเลย....เห็ดว่ามั้ย”
“อื่อ”
“ยังคิดที่จะบินเดี่ยวอยู่อีกหรือเปล่า.....”
“หมายถึงอะไร....เรียนจบไปแล้วน่ะเหรอ”
“เค้าหมายถึง....เห็ดยังคิดจะไปมีชีวิตเป็นของตัวเองอีกมั้ย  ชีวิตที่ไม่มีเค้าน่ะ  ชีวิตครอบครัวกับผู้หญิงซักคน  มีลูกไรเงี้ยะ”
“พี่ว่า.....”  ไอ้เห็ดจ้องหน้าเบนซินตาแป๋ว  ตาของมันราวกับมีแรงดึงดูด  ฝาแฝดจ้องหน้ากันเงียบ ๆอยู่ชั่วอึดใจหนึ่ง  เบนซินใจเต้น  ขณะรอฟังประโยคต่อมาจากปากของพี่ชาย....




“พี่ว่าคงไม่แล้วแหละ....หมายถึง....ถ้าเราจะอยู่ด้วยกันตลอดไป...ถ้านายอยากอยู่กับพี่อ่ะนะ  พี่ให้นายเลือกอ่ะ”


ฝาแฝดจูจุ๊บกันเบา ๆ ไอ้ตัวใหญ่คลี่ยิ้มให้แทนคำตอบ








“ถ้ามีแค่พี่กับนาย....อยู่ด้วยกันตลอดไปแบบนี้.....เรื่องอื่นคงไม่จำเป็นแล้วล่ะมั้ง......”
.
.
.
.
.
To be con

ไม่เกินสองตอนฟิคจะจบแน่นอนจ้ะ  เผลอ ๆก้ตอนเดียวสรุปเบ็ดเสร็จตามที่ตั้งใจเอาไว้  แต่ถ้าใครอยากเห็นเบนโดนเสียบบ้าง  ลองรีเควสเข้ามาดูนะ  ช่วงนี้กำลังอินกับรุกตัวเล็ก  รับตัวโต.....55555+....แต่จะว่าไปอีเห็ดมันก็ไม่ได้ตัวเล็กหรอกนะ....ออกจะสูงโปร่งงงงง  แต่ไม่ตัวโตเหมือนเบนแค่นั้นเอง

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน ตอนพิเศษ กล่องความทรงจำ (01/05/2013)
เริ่มหัวข้อโดย: Zitraphat ที่ 01-05-2013 23:01:35

ปาดเหอะ

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน ตอนพิเศษ กล่องความทรงจำ (01/05/2013)
เริ่มหัวข้อโดย: mutyamania ที่ 01-05-2013 23:07:07

ปาดแว้วอย่าลืมมาเม้นท์นะง๊าบบบบ   :mew2:

ฝันดีทุกคน....เค้าไปนอนก่อนล่ะ :katai2-1:

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน ตอนพิเศษ กล่องความทรงจำ (01/05/2013)
เริ่มหัวข้อโดย: Gemm ที่ 01-05-2013 23:30:20

ลองสลับตำแหน่งบ้างก็ดี  :haun4:

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน ตอนพิเศษ กล่องความทรงจำ (01/05/2013)
เริ่มหัวข้อโดย: Tassanee ที่ 01-05-2013 23:33:45

แว๊กกกกกกกกกกกกกก   อ่านแล้วน่ารักเป็นบ้าเลยอ่ะ  คึคึคึ

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน ตอนพิเศษ กล่องความทรงจำ (01/05/2013)
เริ่มหัวข้อโดย: moredee ที่ 02-05-2013 00:21:06

ให้เห็ดลองสักครั้งดิ

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน ตอนพิเศษ กล่องความทรงจำ (01/05/2013)
เริ่มหัวข้อโดย: pilar ที่ 02-05-2013 00:33:15

ไม่อ่ะ เดี๋ยวเบนติดใจ เอ้ย! เดี๋ยวเห็ดได้ใจ

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน ตอนพิเศษ กล่องความทรงจำ (01/05/2013)
เริ่มหัวข้อโดย: ice_spok ที่ 02-05-2013 00:45:10

เห็ดดด พูดงี้จริงงงอ่ะ

ไอหยาาาาาา

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน ตอนพิเศษ กล่องความทรงจำ (01/05/2013)
เริ่มหัวข้อโดย: kaew203 ที่ 02-05-2013 09:46:19

อ๊าย~
ชอบแฝดเวอร์ชั่นนี้ที่สุดเลยค่ะ
น่ารักมากๆ
แฝดน้องดูรักจริง แถมถนอมน้ำใจแฝดพี่มากๆ
น่ารักๆๆๆ><

เป็นกำลังใจให้ค่ะ ยังติดตามเสมอเลย
สู้ๆค่ะ o13

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน ตอนพิเศษ กล่องความทรงจำ (01/05/2013)
เริ่มหัวข้อโดย: janek_alo ที่ 02-05-2013 11:02:56

เหอะๆๆๆ
ในที่สุด
เห็ดก็  ม่ะรอด  ไม่ไปไหนแล๊วแล้ว
ขอวิบัติเพื่อเสียงจ๋า

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน ตอนพิเศษ กล่องความทรงจำ (01/05/2013)
เริ่มหัวข้อโดย: thisispom ที่ 02-05-2013 11:54:22

อยากอ่านตอนน้องเห็ดรุกค่ะ ^_^'

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน ตอนพิเศษ กล่องความทรงจำ (01/05/2013)
เริ่มหัวข้อโดย: iammz ที่ 02-05-2013 12:05:02

อยากเห็นเบนซินโดนเสียบค่ะ >.<

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน ตอนพิเศษ กล่องความทรงจำ (01/05/2013)
เริ่มหัวข้อโดย: mutyamania ที่ 02-05-2013 18:19:32

ดันจ้าาาาา

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน ตอนพิเศษ กล่องความทรงจำ (01/05/2013)
เริ่มหัวข้อโดย: snooppy ที่ 02-05-2013 18:21:38

ชอบแฝดคู่นี้จุงเบย  :ling1:


(กรี๊ดอ่ะ) เห็ดเพี้ยนกะเบนซินจอมถึก


ป.ล.อยากให้เบนซินโดน ตับๆๆๆๆ บ้างจัง

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน ตอนพิเศษ กล่องความทรงจำ (01/05/2013)
เริ่มหัวข้อโดย: bebe ที่ 02-05-2013 19:17:23

ตอนท้ายน่ารักมากเรยย รู้สึกอบอุ่นจัง

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน ตอนพิเศษ กล่องความทรงจำ (01/05/2013)
เริ่มหัวข้อโดย: flawless ที่ 02-05-2013 19:48:28

หวานเชี้ยบกันทีเดียวเชียว ^ ^
ว่าแต่เราจะรอดูว่าเห็ดจะได้เสียบเบนอ่ะเปล่านะ

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน ตอนพิเศษ กล่องความทรงจำ (01/05/2013)
เริ่มหัวข้อโดย: sunshadow ที่ 03-05-2013 06:13:47

    แหม ไปหลุดปากสัญญาไปซะอย่างนี้ เห็ดไม่ปล่อยไปง่ายๆหรอกนะน้องเบน

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน สามตอนสุดท้าย---รวดเดียวจบ (10/05/2013)
เริ่มหัวข้อโดย: mutyamania ที่ 10-05-2013 00:31:17

ตอน โอตาคุ VS ซึนเดเระ




เมาเมาเมา....คืนนี้เขาจะเมาให้มันสุดเหวี่ยง...ชนิดที่เรียกว่าไม่ให้เป็นผู้เป็นคนกันเลยทีเดียว...


หนึ่งกำลังรู้สึกเจ็บจี๊ด  เมื่อถูกน้องเห็ดปฏิเสธเขาอย่างไร้เยื่อใย....ไร้เยื่อใยยิ่งกว่าตอนที่อกหักจากน้องกระเป๋าอีก  จะว่าไปตอนนั้น....เขาต่างหาก  ที่เป็นฝ่ายปฏิเสธอย่างฝืดฝืน  ทั้ง ๆที่ในใจนั้นรู้สึกเหมือนเป็นก้อนช๊อคโกแล็ตที่ถูกมดกัด


ยังไม่ได้เอ่ยปากขออะไรเลยเหอะ!!!!  จู่ ๆไอ้เด็กโอโม่หน้าทะเล้น  ก็เดินหน้าเครียดปรี่เข้ามาหาเขา  ฉุดกระชากลากถูเขา  ทำเอาเขาคิดลามกเตลิดไปไหนต่อไหน.....





ที่ไหนได้....มันพามาเคลียร์  ทุกอย่างดูกระชับและตัดบทจนเขาเองยังมึนงง  ว่านี่คือ....'กูอกหักแล้วงั้นเรอะ!!!'


“เราเป็นแค่พี่น้องกันเถอะนะ....นายไม่เหมาะกับเราหรอก....เรามันเหี้ย....เหี้ยมากกกกกก”


'มะมะมะมะ.....โม่จ๋า....ไหงงั้นล่ะจ๊ะ'....เขาได้แต่ยืนหน้านิ่ง  ขณะที่มันเอาแต่พูด...ชักแม่น้ำทั้งห้า...เขาอยากจะจับมันจูบเพื่อปิดปากเสีย  ปากสีระเรื่อที่น่าจ๊วบของมันนั่นน่ะ....ทำเอาเขาคลั่งจนเสียน้ำ....ชอบนึกภาพตอนที่มันกำลังบ๊วบ ๆเขาอย่างเร่าร้อน....อ่าห์....แต่เขาก็ทำไม่ได้...เพราะว่า....





“นายน่ะมันเป็นคนดีเกินไปนึกออกม๊ะ....แล้วแบบไงอ่ะ....เราสองคนมันก็เซมเซมอ่ะนะ  นายก็รุกเรารู้....เราก็รุกเหมือนกัน  ถ้าคบกันก็ต้องฟันดาบโช้งเช้งอ่ะนะ  ยังไงอ่ะ...คือมันไม่ใช่....นายก็อยากจะตั่บ ๆ เราก็อยากจะตั่บ ๆเหมือนกัน  เราอ่ะอยากไปตั่บเค้า  ไม่ใช่ถูกเค้าตั่บ....รู้เรื่องนะหนุ่มมมม....บายนะหนุ่มมมม....เราไปแล้วนะหนุ่มมมม”



~ฟิ้ววววว~



มันวิ่งจากไป  ทิ้งให้เขายืนอยู่แบบนั้น  แค่นยิ้มแกน ๆ อย่างสมเพชตัวเอง....เอาเถอะ...






คืนนี้เขาจะเลวให้มันสะใจโก๋
.
.
.
.
.
.
เด็กดีอย่างเขา  ไม่เคยหลุดเข้ามาในโลกแบบนี้มาก่อนเลย.....ให้ตายเถอะ!!!!



แสง...สี...เสียง....ทำเอาเขาเวียนหัว  เขาตรงดิ่งไปยังบาร์  เวลานี้เพลงที่เปิดยังไม่อัพบีทมากนัก  ยังพอสื่อสารกับคนรอบข้างได้อยู่  เขานั่งลงบนเก้าอี้บาร์  รู้สึกว่าตัวเองบ้านนอกและเสร่อฉิบ  ทั้งๆที่ตัวเขาเองเกิดและโตที่เมืองฟ้าอมรนี้มาเป็นเวลายี่สิบกว่าปี


สั่งเหี้ยอะไรดีล่ะ!!!  ให้มันสาสมกับความถ่อย  ต่อจากนี้ไปจะไม่มีพี่หนึ่งที่แสนดีของคุณหนู ๆอีกแล้ว  พี่หนึ่งจะดาร์ค  จะแร๊งงงง  ให้มันสุด ๆ


“โย่วววว”
“เฮ้ยยยย....นายยยย....ไหงเด็กอย่างนายถึงได้”
“อาชีพเสริมน่ะครับ”


ไอ้ปลาทู  ไอ้เด็กนรกแตก  ไอ้เด็กแหวกถุงยางมาเกิด  มันจ้องมองเขา  ด้วยสายตาที่เรียบเฉย  ก่อนจะฉีกยิ้มที่แข็งทื่อที่สุดในชีวิตของมัน....ไม่อยากจะเชื่อ  ว่าเขาจะได้มาเจอมันในที่แบบนี้  ในสภาพแบบนี้!!!!


“เอาเบียร์มาให้พี่ขวด”
“มาเที่ยวที่ไฮโซแบบนี้ทั้งที่...สั่งแค่เบียร์เนี่ยนะ...ไม่สิ้นคิดไปหน่อยเหรอครับ”
“เรื่องของกู”
“เฮอะ...สั่งไม่เป็นสิท่า”


มันจ้องเขาอย่างสมเพชเวทนา  ส่ายหัวช้า ๆ ก่อนจะหันหลังกลับไปทำอะไรยุกยิก  จะถ่มน้ำลายลงเหยือกเบียร์ของเขาหรือเปล่านะนั่น


“เอ้า....ลองนี่ซะ....”
“อะไรน่ะ”
“ค็อกเทลไง....ผมเป็นมือใหม่นะ...รสชาติอาจจะแย่หน่อย...แต่ให้พี่กินคงไม่เป็นไรมั้งเนอะ....”


ก็เพราะเป็นคนดีสินะ...ก็เลยยังไงก็ได้....เพราะเป็นคนดี....เลยต้องเจ็บอยู่คนเดียวแบบนี้...


“ดื่มสิ”
“มันเรียกว่าอะไร...”
“กรีน เดวิล....”
“ชื่อมันดูไม่ค่อยน่ากินนะ  สีก็อย่างกับน้ำยาล้างจาน”
“ไม่ดื่มก็ตามใจ  งั้นเดี๋ยวจะไปเอาเบียร์มาให้ละกัน”
“ไม่ต้อง...ช่างเถอะ....มันไม่มีอะไรแย่ไปกว่านี้แล้วล่ะ”


เขากระดกขึ้นดื่มทีเดียวหมด  กลิ่นเปเปอร์มินท์ขึ้นจมูกเขา  รสชาติก็ไม่เลวนัก....จะว่าไปเขาเองก็ชอบกินอะไรที่เป็นมิ้นท์  ชอบทานไอศกรีมกลิ่นมิ้นท์  มันหน้ายู่...เด็กปลาทูจ้องหน้าเขาด้วยสีหน้าพิลึกพิลั่น


“หยาบคายมาก....พี่ต้องค่อย ๆจิบสิ  ทำเหมือนใครบังคับให้กินยาน้ำไปได้”
“อร่อยดี...มีอย่างอื่นที่แรงกว่านี้มั้ย...คืนนี้พี่อยากเมา”
“รอแป๊บละกัน”


คราวนี้ค๊อกเทลสีสวยถูกประเคนให้เขาถึงสามแก้ว  ไอ้เด็กแสบ...แบบนี้มันเป็นฝ่ายได้ประโยชน์เห็น ๆ หวังได้เงินพิเศษจากการขายเครื่องดื่มแหง ๆ


“อันนี้เตกิล่าห์ซันไรซ์...ส่วนแก้วนี้ไหมไทย....อันนี้เหมือนสภาพพี่ตอนนี้เลยว่ะ....ซอมบี้...เออ...มันชื่อนี้จริง ๆ....ดื่มให้หมด...จะได้เมาสมใจไง”
“ฮีเท่อรรรรรรร์.....ได้น้ำผลไม้กิ๊กก๊อกแบบนี้....พี่คงจะเมาหรอกนะ....ขอออน เดอะ ร็อค....จัดมาเลยน้อง”
“ชิส์”
.
.
.
.
.
.
อ้วกกกกกกกกกกกกก.....


เขาหมดสภาพก่อนที่ออน เดอะ ร๊อค ที่สั่งไปจะมาถึง....เด็กนั่นมอมเขาด้วยค็อกเทล....เขาได้ยินเหมือนเสียงใครสักคนพูดขึ้นมาว่า....


“เอาลูกค้าเป็นหนูทดลองอีกแล้วเหรอไอ้ตี๋”


อ้าว....เหี้ยแล้ววววว!!!....เขาได้ยินเสียงมันตอบกลับอย่างระรื่นว่า....


“ฝึกไว้....จะได้เก่ง ๆอ่ะครับ...อุตส่าห์ลงทุนไปเรียนเป็นบาร์เทนเดอร์มาทั้งที”





ไอ้....ไอ้เด็กถุงยางแตกกกก....เขาจะฆ่ามัน
.
.
.
.
.
.
.
ที่นี่ที่ไหน  ทำไมฝ้าเพดานถึงได้ดูแปลกตาเสียเหลือเกินนักเล่า...


“ตื่นแล้วเหรอครับ”
 
เสียงคุ้นหูดังขึ้น...พร้อมกับการปรากฏตัวของไอ้เด็กคนหนึ่ง...เด็กที่เขารู้สึกไม่ถูกชะตาเสียยิ่งกว่าไอ้เห็ดสด...ไอ้เด็กโลภที่เคยเอ่ยกับเขาพร้อมกับแสยะยิ้มช่วยร้าย....ว่ามันจะควบสอง....ฮึ่มมม...มันร้าย...อย่าให้หน้าตาซื่อบื้อนั่นหลอกเอาได้เชียว

“ที่นี่ที่ไหน”
“จะที่ไหนเสียอีกล่ะครับ....โรงแรมถูก ๆใกล้บาร์น่ะสิ...พี่ตัวหนักแบบนี้...ผมจะมีปัญญาลากไปไหนได้ล่ะ”

มันตอบอย่างกวนโอ้ย  เขาอยากจะลุกขึ้นไปตบกะโหลกมันนัก....แต่ทว่าตอนนี้...






เขากำลังโป๊!!!


“ไอ้ทูวววว....แกทำอะไรเพ่!!!!!!”


เขาฉวยผ้าห่มเหม็นอับขึ้นมาปกปิดความอาย  ไอ้เด็กแสบยังคงตีสีหน้าเรียบเฉย  มันถอนใจเบา ๆ  ก่อนจะเอ่ยอย่างราบเรียบ


“สารรูปอย่างพี่ใครจะทำลง...ทั้งถึก...ทั้งเหม็น...แถมอ้วกกระจายเลอะเทอะไปหมดอย่างนั้น”
“จะไปรู้เรอะ....แล้วนึกยังไงถึงได้พาพี่เข้าม่านรูดแบบนี้ล่ะวะ”
“ใช่ม่านรูดที่ไหน....ผมบอกว่าโรงแรมถูก ๆ ต่างหาก....สภาพอย่างพี่  ผมไม่พาเข้าม่านรูดให้ขายขี้หน้าหรอกครับ....แล้วผมก็คงไม่โง่เอาพี่กลับห้องผมหรอก....เสียภาพลักษณ์แย่....ถ้าคุณเบนซินมาเห็นอ่ะนะ....พี่ก็รู้ว่าผมต้องทำคะแนนอ่ะนะ”
“แกมันไอ้เด็กปากร้าย....แล้วนี่กระเป๋าตังค์พี่ไปไหน....มือถือล่ะ”
“นี่ครับ...พอดีที่บ้านพี่โทรมา...ผมต้องโกหกว่าเป็นเพื่อนพี่....ว้า.....ทำบาปอีกแล้วสินะ....ไม่ดีเลยเนอะ”
“แล้วตังค์พี่ล่ะเฮ้ยยย....จำได้ว่าเยอะกว่านี้นี่”
“ผมเอาไปจ่ายมัดจำค่าห้องไง....คิดว่าผมจะออกตังค์ให้พี่เรอะ....ฝันไปเถอะจ๊อดเอ๊ยยยย”
“อ๊ากกกกกก.....พี่จะทำยังไงกับเด็กอย่างแกดีวะ.....ไอ้เด็กเวรตะไล.....หันไปเลยนะเฟ้ยยยย....พี่จะแต่งตัว”
“อายทำไม......ผมเห็นหมดแล้ว....ตอนเช็ดตัวให้พี่น่ะ....ซิคแพ็คแน่นดีนะครับ...แต่สู้คุณเบนซินไม่ได้หรอก...ครึครึครึ”


เขาอยากจะบ้าตาย  นอกจากอกหักจากไอ้เพี้ยนคนโน้นแล้ว  เขายังต้องมาปวดประสาทกับไอ้เพี้ยนอีกคนนี่อีก  เขาคิดถึงน้องเป๋าขึ้นมาจับจิต  ถ้ายอมรออีกนิด...บางทีเขากับน้องคงจะมีความสุขอย่างหวานชื่น  ใช่จะไม่รู้  ว่าน้องยอมเปิดใจ  ทอดสะพานลงมาให้  แต่ตอนนั้นเขาได้แต่คิดว่ามันช้าไปแล้ว....ชีวิตต้องก้าวต่อไปข้างหน้า  แล้วเป็นไงล่ะ  ก้าวลงหลุมก่อนคนแรกเลย....


“ยังไงก็ขอบใจละกันที่ช่วยพี่”
“สมเพชน่ะครับ”
“เออ”


ความรักมันยากเหลือเกิน....พอไม่ไขว่คว้า....ทำตัวชิว....มันก็เหงา....ครั้นพอไปปิ๊งปั๊งใครเข้า  มันก็อีหรอบเดิม  ผิดหวังด้วยสาเหตุเดิม ๆ




ชักเหนื่อยแล้วสินะ

“โดนคุณโม่หักอกมาสินะครับ”
“ยุ่งน่า”
“ไหน ๆก็ไม่ได้แล้ว....มาช่วยผมดีกว่า....ถ้าสำเร็จจะแบ่งคุณโม่ให้....ช่วยเชียร์ไรเงี้ยะ”
“แหม่....ขอกันหน้าด้าน ๆ”
“ตอนนี้ผมมีความสุขมาก....ที่คู่แข่งลดลงไปหนึ่ง....อืมม์.....ที่จริงตอนนี้ผมไม่มีคู่แข่งเลยสักคนนี่นะ....เพราะเป็นคนดีแน่ ๆเลย  สวรรค์เลยตอบแทนอย่างสาสมเช่นนี้”  เด็กปลาทูทิ้งตัวลงนั่งข้าง ๆเขา  เอาตัวกระแซะเขาอย่างลามปาม  เขาหันไปจ้องมันด้วยสายตาที่ไม่เคยทำที่ไหนมาก่อน  มันดูตกใจไม่น้อย  และผงะไปหน่อยหนึ่ง....


เขาอยากเลว....หนึ่งอยากลองเป็นคนเลวดูสักครั้ง....ไม่รู้สิ....มันอาจจะเวิร์คก็ได้นี่นา



เขามองไอ้เด็กปลาทู....ด้วยสายตาของแมวที่กำลังจ้องจานปลาย่าง....








ปลาย่างตัวโตเสียด้วยสิ


...................................................

เรื่องของคู่รักสลับขั้ว






แม่ม....แม่ม....แม่ม


ไอ้ตี๋หน้ามึนกำลังยั้วะจัด....กับเสียงออดอ้อนแง้ว ๆที่ดังอยู่ข้างหู  นี่เป็นรอบที่สามของวัน....ที่ทำให้เขาต้องมาหงุดหงิดกับเรื่องที่ไม่เป็นเรื่อง


เมื่อตอนเช้าตรู่ก็ทีหนึ่งแล้ว....ตุ๊ดเด็กปีหนึ่งสามคน  แอบกรี๊ดกร๊าดกรีดกรายให้เขาเห็น  ขณะที่เขากำลังเลือกซื้อของกินยัดใส่ท้องก่อนเข้าเรียนกับ....’มัน’


‘มัน’.....คือไอ้ผู้ชายหน้าหล่อ....ผิวสีแทนอ่อน ๆจากการอาบแดด....สูงเกินร้อยแปดสิบ....’มัน’...คือไอ้ผู้ชายหน้าหล่อ...จมูกโด่งเป็นสัน....ดวงตากลมโต...แต่ดูดุและคมเข้ม....ทั้งที่มันเองก็มีเชื้อจีนเหมือนกันกับเขา....เจ้าของใบหน้าที่เกือบจะเรียกได้ว่าเพอร์เฟคทั้ง ๆที่ไม่เคยผ่านมีดหมอ....เจ้าของเรือยกายที่เต็มไปด้วยมัดกล้ามที่ถูกสร้างขึ้นอย่างพอเหมะ



แต่ว่า ‘มัน’ เป็นตุ๊ด!!!!!



ไม่ใช่เกย์รับที่ออกสาวเล็กน้อย....แต่มันคือตุ๊ด....ตุ๊ดที่ชอบแว๊กซ์ขนบนร่างกายจนเนียนเรียบ.....ตุ๊ดที่ถอนหนวดจนเขียวช้ำ....ตุ๊ดที่กรี๊ดกร๊าดกรีดกรายเวลาเจอผู้ชายในสปค



แต่ ‘มัน’ ไม่รู้ตัวหรอก  ว่ามันเองก็กำลังถูกคนอื่นจ้องมองอย่างมาดหมายเช่นกัน



“แก....พี่คนนั้นอ่า....คมเข้มอย่างกับพระเอกเกาหลี”

คมเข้มพ่องดิ!!!!......พระเอกเกาหลีหน้าไม่หน้าตาขี้เปียกอย่างคนที่เล่นเรื่อง Sex is Zero  ก็หน้าตาระทมทุกข์อย่างไอ้นายเจี๋ยมเจี้ยม  นอกนั้นที่เคยผ่านตาเขา...เขาผู้ไม่สันทัดกับดาราจากแดนกิมจิ....มันก็ไอ้หน้าบล็อคเดียวกันหมด  แล้วในความรู้สึกเขา  ก็ไม่เห็นจะมีพระเอกเกาหลีคนไหนหน้าคมเข้มสักคน  แม้ว่าคนพวกนั้นจะพยายามโมดิฟายจมูกจนเด่นเห็นเป็นสัน  กรีดตาจนปูดโปนถลน  พยายามไว้หนวดเครา....แต่ดูยังไงก็สวยหวาน....แต๋วแหวว


ไม่เหมือนกับ ‘มัน’ ของเขา  ที่ถึงแม้จะถอนหนวดจนเกลี้ยง  แต่ก็ยังดูเข้ม  ด้วยสายตาคู่นั้น  ที่ทำเอาเขาระทวยทุกครั้ง  ตอนที่เขากับมันใกล้จะถึงจุดหมาย  คิ้วรก ๆที่มันภูมิใจเป็นหนักหนา  ริมฝีปากสีพีช....ช่างเถอะ  ถึงมันจะเมค-อัพมาเรียน  แต่ถ้าไม่เพ่งดี ๆก็มองไม่ออก  ก็มันเป็นตุ๊ดนี่นะ  ก็ย่อมอยากดูสวยมากกว่าหล่อ


เขาเอาแต่จ้องมองมันตลอดคาบเช้านั้น  สูดดมกลิ่นกายของมัน  กลิ่นหวานอมเปรี้ยวแบบผู้หญิง  เหมาะกับคนที่ทั้งเข้มและสวยอย่างมัน  เขาพยายามหาเหตุผลต่าง ๆนานามาอ้างถึงอารมณ์หงุดหงิดนั้น  พยายามหลอกตัวเองว่าเขาเปล่าหึงมันเสียหน่อย  แค่หมั่นไส้ตุ๊ดเด็กพวกนั้น  ที่ดูไม่ออกว่าอะไรเป้นอะไรเท่านั้น


บรรยากาศรอบข้างราวกับหยุดนิ่ง  เช้าวันนี้  เขาไม่ได้ฟังสิ่งที่อาจารย์บรรยายหน้าชั้นเลย  ไม่ได้สนใจไอ้เห็ดสดที่กำลังชวนคุยเรื่องลามก  เขาปัดมือของไอ้เห็ดที่คอยจิ้มแหย่อย่างรำคาญ  จนมันรามือไปเอง  แล้วหันไปกวนคนอื่นต่อ  ไม่สนใจสายตาของไอ้ปั๊กกะเป๋า  ที่มองเขาอย่างเคลือบแคลงสงสัย....ไม่สิ....กระอักกระอ่วนเสียมากกว่า


“อีขันทีกูปวดเยี่ยว....ไปเป็นเพื่อนกูหน่อยเด๊ะ”
“เฮ้ออออออ....อีกแล้วเรอะ”


มันถอนใจ....พร้อมกับทำหน้าเซ็งจัด  ฟุบลงไปกับโต๊ะ  ก่อนจะลุกขึ้นแล้วเดินนำหน้าเขาไป
.
.
.
.
.
.
.
“ซี๊ดดดดดดดดดดด....เหี้ยเต้.....มึงแม่ม...แม่ม.....”
“อะไรของแกยะ”
“ทำไมมึงแม่มต้องเป็นตุ๊ดด้วยวะ”
“เอ้า....อีห่านิ”


เขากำลังขย่มอยู่บนตัวมันที่กำลังนั่งอยุ่บนชักโครก  ก้มลงไปซุกไซร้มัน  ขบเม้มซอกคอสีนวลเนียนนั่น...มันดันออกพร้อมทำหน้าดุ


“อย่าทำเป็นรอยสิ....เดี๋ยวเพื่อนสงสัย”
“ช่างแม่มดิ....ไอ้ห่าเป๋ามันก็รู้แล้วนี่”
“แกไม่อายเหรอ....เพื่อนกินกันเอง”
“อายทำเหี้ยอะไร....ก็แค่เซ็กส์”


เขาและกะเทยหล่อ  อยู่ในสภาพที่เหงื่อออกชุ่มแฉะ  กระดุมเสื้อนักศึกษาถูกปลดออกเกือบหมด  โชว์กล้ามเนื้อที่ได้สัดส่วนของทั้งคู่  เขานึกอิจฉามัน  ที่ไม่ต้องทำอะไรมากเลย  มันเพอร์เฟคอยู่แล้ว  แล้วทำไมแม่มเสือกเป็นตุ๊ด  สวรรค์ลำเอียงชัด ๆ เขาเป็นผู้ชาย....แต่กลับต้องพยายามแทบตาย  ทำแม้กระทั่งไปนอนให้หมอเลาะโพรงจมูก....แถมยังต้องเหนื่อยเข้าฟิตเนส  อาทิตย์ละไม่รู้กี่ครั้ง




อิจฉาทุกอย่างที่เป็นมัน




อยากครอบครองมัน




อยากได้มันมาเป็นของเขา...แค่เขาเท่านั้น



“เมื่อเช้าแม่มมีตุ๊ดเด็กจ้องจะแดกมึงอ่ะ....รู้ตัวมั้ย”
“แล้วไงยะ”
“ไม่แล้วไงอ่ะ...ก็ขำดีว่ะ”
“ชั้นน่ะเจอจนเพลียแล้ว....ขี้เกียจจะไปทำสาวแตกใส่....ปล่อยพวกนางเพ้อไป....ได้บุญดี....แกเสร็จแล้วก็ลุกไปสิ  น้ำแกเลอะเต็มหน้าท้องชั้นเลย  แล้วงี้ชั้นจะกล้ากลับไปเรียนมั้ย”
“มึงก็กินเข้าไปดิ”
“อี๋ยยย์”
“อี๋ยย์เหี้ยอะไร.....กูยังเคยแดกของมึงเลย”

.
.
.
.
.
.
.
“นะคะพี่หู้ววววว.....มะนาวอยากได้เบอร์พี่คนนั้น.....เค้าชื่ออะไรนะ....ฮ่องเต้ใช่มั้ย.....แค่ชื่อก็ฟินแล้วอ่ะพี่”


เจ้าของเสียงแง้ว ๆข้างหูเขาคือมะนาว....เด็กแถวบ้านเขา....ที่เพิ่งจะเข้าเรียนปีหนึ่ง  มหาวิทยาลัยเดียวกับเขา  เขาเจอเด็กสาวรุ่นน้องโดยบังเอิญ  ขณะที่กำลังง่วนอยู่กับการหาข้อมูลทำรายงานในหอสมุด  เนื่องจากข้อมมูลเยอะกว่าไปหาก๊อปปี้เอาจากอินเตอร์เน็ต


จะว่าไปไอ้มะนาวมันก็สวย....สวยพิมพ์นิยม  แต่ตอนนี้เขาได้หมดความสนใจในตัวสตรีเพศไปโดยสิ้นเชิงแล้ว



มีแต่มันเท่านั้นที่เขาสนใจ  และยัยเด็กนี่ก็เป็นแค่ความหงุดหงิดที่เกิดขึ้นกับเขาเป็นรอบที่สามของวันนี้



เพื่อน ๆของนางก็ด้วย



เขาก้มลงกระซิบบางอย่างข้างหูเด็กคนนั้น  สักพักเธอก็หน้าแดง  ขวยเขิน.....แม้จะฉายแววผิดหวัง  แต่ก็เป็นความผิดหวังที่ปนด้วยความสุขปะแล่ม  เพื่อนอีกสองคนที่หน้าตาค่อนข้างแย่  ต่างก็ปิดปากตัวเอง  เพื่อระงับเสียงกรี๊ดที่กำลังจะระเบิดออกมา


.
.
.
.
.
.
.

“หายไปนานนะแก....อีหู้....ไม่มีติดมือมาซักเล่ม...จะกินแรงกันเกินไปแล้ว”
“เลิกเรียกกูอีหู้สักวันนึงได้มั้ยเฮ้ย”
“แล้วจะให้เรียกอะไรยะ”
“เรียกกูคุณหู้ครับ....ไม่ก็หู้เฉย ๆก็ได้นิ”
“ไม่เอาอ่ะ....ไม่ชินปาก....แกเพื่อนชั้นนะว๊อยยยย....สรรพนามหวาน ๆ ชั้นเอาไว้ใช้จิกผู้ชายในเน็ตแกก็รู้”


ถูกของมันแหละ  เขาน้อยใจเล็กน้อย  ที่มันยังไม่เลิกล้มความตั้งใจที่จะมีผัว  ตอนนี้มันพัฒนาบุคลิกภาพขึ้นเยอะ  สาวแตกน้อยลง  แล้วก็เริ่มหัดพูดจาครับผม....แทนคะขา....เวลาอ่อยเหยื่อในโลกออนไลน์


เขาเอามือลูบขาอ่อนมันอย่างหื่นจัด....มันหายใจสะดุด  เมื่อมือของเขากำลังคลึงเคล้นสิ่งนั้น....


“ซี๊ดดดดด....อีหู้.....อย่านะยะ.....นี่มันห้องสมุดนะ”
“เมื่อกี้นี้.....มีเด็กแถวบ้านกูมาขอเบอร์โทรกับไลน์ไอดีของมึง”
“ตุ๊ดเด็กหรือชะนีล่ะ”
“ช่างแม่มเถอะ....แต่กูบอกพวกมันไปแล้วว่ากูเป็นผัวมึง....พวกแม่ง....แทนที่จะเหวอ...กลับชอบซะงั้น”
“อีเหี้ยยยย  ทำไมแกไปพูดอย่างนั้น  เกิดพ่อแม่แกรู้เข้าล่ะยะ....ไม่สิ....มันไม่ใช่เรื่องจริงเลยสักนิด”
“งั้นก็ทำให้จริงสิ”
“หมายความว่า....”



มันมองเขาอย่างตื่นเต้น  แววตาของมีดูมีประกายรื้นอยู่.....สีหน้าของมันไม่อาจปกปิดความรู้สึกจริง ๆได้มิด







“กูเป็นเมียมึงมาก็ตั้งนานแล้ว....คืนนี้กูจะเป็นผัวมึงก็ได้....เตรียมตัวเสียเลือดได้เลยอีตุ๊ดเต้”
“แอร๊ยยยย”



ช่างแม่มเถอะ....Whatever.....เขารู้แค่ว่า....เขาจะเสียมันไปไม่ได้เป็นอันขาด
.
.
.
.
.
.
.
(มีต่อ)

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน สามตอนสุดท้าย---รวดเดียวจบ (10/05/2013)
เริ่มหัวข้อโดย: pilar ที่ 10-05-2013 00:37:58

ไหนอ่ะ TToTT ?

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน สามตอนสุดท้าย---รวดเดียวจบ (10/05/2013)
เริ่มหัวข้อโดย: mutyamania ที่ 10-05-2013 00:42:45

เรื่องของน้องเป๋า.....พ่อเด็กอยากห่าม




เยสเข้ ๆ ๆ ๆ

ชีวิตของปั๊กกะเป๋านี่มันขาลงชัด ๆ จากที่เคยมีหนุ่ม ๆมารุมล้อม  จะไอ้เห็ดเอย....ไอ้คุณเบนซินเอย.....นายพี่หนึ่งก็เอย...





ตอนนี้ทุกอย่างนั้นเงียบเชียบ  ราวกับบรรยากาศของสวยสาธารณะในฤดูร้อนก็ไม่ปาน!!!


แถมเพื่อนรักทั้งคู่ของเขาก็ยังหันมากินกันเองต่อหน้าต่อตาอีก  นายพี่หนึ่งก็ไม่คลั่งเขาอย่างแต่ก่อน  ทำตัวห่างเหิน  นายเบนซินก็สุภาพใส่เขาเหลือเกิน  ผิดกับไอ้เห็ด  ที่พอตัดสินใจคบกันอย่างเพื่อน  เดี๋ยวนี้มันตบหัวเขาแล้วนะนั่น....



บ้าชิบ......เป๋าอยากร๊อค....อยากเกรียน.....อยากทำตัวหลุดโลกบ้างจัง



“ไม่ทานข้าวเช้าเหรอคะน้องเป๋า”  เสียงหวาน ๆ ของคุณแม่เอ่ยขึ้น  เมื่อเขาเดินผ่านโต๊ะรับประทานอาหาร  เตรียมจะออกไปเรียน
“ไม่หิว!!!.....อ่อ.....วันนี้ไม่ต้องไปส่งนะ....จะไปเรียนเอง....โตแล้ว!!!”  เขาตอบกลับเสียงขุ่น...เจือความรำคาญนิด ๆ
“น้องเป๋าของม๊า....คุณคะลูกงอนอะไรเราก็ไม่รู้.....โฮ”


ให้ตายเถอะ!!!  แค่ด่านแรกก็เจออุปสรรคเสียแล้ว  แค่อยากซ่าส์....อยากกร่างกับเขาบ้างแค่เนี๊ยะ  พ่อกับแม่ก็ทำเป็นเรื่องใหญ่  เขาทอดถอนใจ  เมื่อตาแก่กับยัยอ้วนกำลังบีบน้ำตาเป็นการตัดพ้อเขา  ให้ตายเถอะ....ป๊ากับม๊านอกจากจะเลี้ยงเขาเหมือนเด็กอมมือแล้ว....






ก็ยังอุตส่าห์มีมุมเบบี้ขี้แยกับเขาด้วย!!!! 
แค่เขาปฏิเสธไม่ให้ไปส่ง  กับพูดเสียงห้วน ๆ แมน ๆ แค่นี้เองนะนั่น!!!


“โถ่ม๊าอ่า....ป๊าอ่า.....เข้าใจเป๋าหน่อยดิ.....เป๋าเป็นหนุ่มแล้วน๊า....จะให้ใส่ฮู้ดหมีไปเรียนเหมือนเด็ก ๆ มันก็ตลกแล้วอ่า...เพื่อนล้อตายเลย”
“แต่ฮู้ดหมีมันน่ารักนะอาตี๋ของป๊า.....หนูเหมือนตุ๊กตาตัวน้อย....”  ตุ๊กตากับผีน่ะสิ  คนพวกนี้เห็นเขาเป็นแค่หุ่นลองเสื้อผ้าหน่อมแน้มหรอกเหรอเนี่ย  น่ากลัวชะมัดยาด!!!
“แต่ฮู้ดหมีนี่ม๊าเย็บเองเลยนะน้องเป๋า.....ม๊าคงเสียใจ.....ถ้าน้องเป๋าไม่ใส่....กระซิก.....กระซิก”



ให้ตายเถอะ....ปั๊กกะเป๋าแพ้นำตาป๊ากับม๊าจนได้สิน่า!!!
.
.
.
.
.
.
.
กว่าจะยอมให้ไปเรียนเอง  เขาต้องแลกกับการใส่ชุดหมี  ระหว่างทางออกจากบ้าน  เขาต้องเจอกับเด็กมัธยมปลายกลุ่มใหญ่  ส่งเสียงโห่แซว  ถูกเด็กผู้หญิงหัวเราะคิก ๆ  หมาในซอยรุมเห่า  และปรี่จะเข้ามากัด  แถมยังถูกพี่วินรุ่นพ่อล้ออีกต่างหาก



รู้งี้ยอมให้ป๊ากับม๊ามาส่งเหมือนทุกทีก็ดีอ่ะ



“โย่วววววว....ป๋าววววว......แหม่...วันนี้แต่งตัวน่ารักเชียวครับผม”  ไอ้เห็ดสดเป็นคนแรกที่ปรี่เข้ามาทักทายเขา  น้ำหนักมือของมันหนักไม่น้อยตอนที่มันทักทายเขาป้าบใหญ่


เมื่อก่อนคิดจะเคลมกู  แต่เดี๋ยวนี้แม่ง...เอะอะตบป้าบ....ตบป้าบ....เขาน่าจะบอกมันแต่แรก  ว่าเป็นเพื่อนกันก็น่าจะมีลิมิตกันเสียหน่อย  แต่จะไปเอาอะไรกับคนพรรค์นี้ล่ะ  เคยสนใจอารมณ์ใครเสียที่ไหน  ขอแค่ได้เล่นเป็นพอ


"ตบซะแรงเชียวนะโอโม่”
“รักดอก....จึงหยอกเล่น....อ๊ะ....นั่นพี่หนึ่งนี่....เป๋า....นายไปทักทายแกหน่อยสิว๊า....หน้าเป็นตูดมาแต่ไกลเชียว....เราไปล่ะนะ...ฟิ้ววววว”


แล้วมันก็วิ่งฉิว  ตัวปลิวจากไปเสียอย่างนั้น  พักหลังมานี่  อยู่ ๆมันก็เชียร์เขาให้นายพี่หนึ่งซะงั้น  เขามองคนตัวโตที่เดินยิ้มเจื่อน ๆ เข้ามา



เชอะ!!!!



เปิดทางให้แอ้มแล้วเสือกทำเมิน....ก็อย่าหวังว่าจะมีโอกาสอีกเลยก็แล้วกัน  เขาเชิดใส่อีกฝ่าย  พยายามจะเดินด้วยท่วงท่าที่ดูสง่า  แต่มันกลับตลก  เมื่ออยู่ในชุดหมีน้อยแบบนี้  แล้วท่าเดินของเขาก็ดูพิลึกมากกว่าจะสง่า  เป๋าเชิดหน้าสูง  แต่กลับกลายเป็นหัวผงกไปด้านหลัง  ดูแล้วอย่างกับเด็กประถมไม่มีผิด
.
.
.
.
.
.
ตกเย็นวันนั้น





เด็กน้อยเป๋ายังคงไม่ละความพยายามที่จะทำตัวเก๋กร่าง....ก็กร่างในแบบฉบับของเขา  เท่าที่เขาจะนึกออกนั่นแหละ

เขากระชับฮู้ดหมีให้ปกปิดใบหน้า  ขณะกำลังเดินเตร่ในร้านซีดี  มือฉวยซีดีได้แผ่นหนึ่ง  พยายามที่จะยัดลงไปในกระเป๋า  อยากเป็นเด็กเลวดูสักครั้ง  เผื่อจะมีพระเอกมาปราบพยศเขาบ้าง....เย้ยยยย


ในที่สุดก็สำเร็จ  เขาพยายามจะเดินออกจากร้านอย่างไม่ให้มีพิรุธ  อีกเพียงไม่กี่ก้าวเท่านั้น



ไชโย....สำเร็จ.....ในที่สุดเขาก็รอดชีวิตออกมาจากร้านจนได้



หมับ!!!
เง้อออออ!!!!



“เมื่อกี้เราเห็นนะว่านายขโมยของน่ะ”  พนักงานเหรอ.....ซวยแล้วสิเป๋าเอ๊ย...
.
.
.
.
.
.
.
“โกโก้เย้นได้แล้วค่ะ”
“ขอบคุณครับ”


เป๋ากำลังนั่งตัวลีบ  ขณะที่อีกฝ่ายกำลังค่อย ๆบรรจงตักชิ้นเค้กเข้าปาก  ละเลียดความหอมหวานอย่างช้า ๆ


“เอ้ากินสินาย....เราเลี้ยง”
“ตกลงนายไม่ใช่พนักงานในร้านเหรอ”
“ซีดีมันแพงรึไง....อยู่มหาลัยแล้วนี่นา....ไม่มีเงินเลยงั้นเหรอ....หรือว่าทำไปหนุก ๆ”
“เอ่อ”
“เราชื่อพาย.....ซีดีที่นายขโมยมาน่ะ....วงของเราเอง...ชอบเหรอ....แต่ดูท่าแล้ว....นายคงหยิบมั่ว ๆเอาล่ะสิ”
“ดูถูก.....เห็นงี้เราก็สาวกเมทัลนะ”
“วงเราเล่นแจ๊สส์เหอะนาย”
“อ้าวเหรอ....เห็นแต่งตัวซะ....ร็อคเชียวง่ะ”
"เล่นแจ๊สแต่งตัวโกธิคไม่ได้รึไง"


พาย....ชื่ออย่างกับผู้หญิง  หมอนั่นยิ้มให้เขาอย่างเอ็นดู  ก่อนจะส่งซีดีแผ่นนั้นคืนให้เขา  จะว่าคืนก็ไม่ถูก....มันเป็นของที่ขโมยมานี่นะ


“เอาไปลองฟังดู....ถ้าชอบก็เข้าไปกดไลค์เฟสบุ๊ควงเราด้วย...นี่ค่ากาแฟ....เราไปก่อนนะ....มีซ้อมดนตรีน่ะ”


พายไปแล้ว  แล้วก็เอาหัวใจดวงน้อยของเขาไปด้วย....เห็นไหม....ทำตัวห่ามแล้วมันได้ผล  หัวใจของเป๋าติดปีกบินสูงไปถึงสวรรค์ชั้นที่แปดสิบหก....เพ้อเจ้อน่า!!!!
.
.
.
.
.
.
.
พระเจ้านี่มันอะไรกัน!!!


เป๋าอยากตาย....อยากตายจริง ๆนะ  หลังจากนอนฟังอัลบั้มเพลงแจ๊สส์เป็นรอบที่สาม  เป็นเพลงแจ๊สส์ที่ฟังง่าย  ฟังเพลินดีไม่น้อย  เป๋าพลิกปกซีดีไปมา  ไม่ปรากฏภาพของศิลปินในบุ๊คเลท  มีแต่ภาพประกอบที่น่าจะวาดด้วยสีอะคริลิค  ดูไม่ออกว่าเป็นอะไร  แต่ก็เพลินดี....มีโปสการ์ดแนบมาด้วย  เขาพลิกดูเครดิต  แล้วก็เหลือบไปเห็นเฟซบุ๊คของวง


ให้ตายเถอะนายพาย.....






ถ้านายจะเป็นผู้หญิงที่หล่อขนาดนี้.....
.
.
.
.
.
.
.
ปึ้ก!!!!


ในห้องซ้อมเต้นที่ทึมทึบ  หญิงสาวคือสิ่งมีชีวิตเพียงคนเดียวในเวลานี้  หล่อนซ้อมหนัก  เพราะเพิ่งมาเริ่มเรียนบัลเล่ท์เอาตอนอายุปูนนี้  ถึงตอนเด็ก ๆ จะเคยมีพื้น  แต่ร่างกายมันก็แข็งจนต้องเริ่มใหม่หมด....



เฮเลนน่าคือชื่อใหม่ของหล่อน  หล่อนสวมชุดสีดำสนิทเน้นรูปร่างสะโอดสะอง  และเพื่อปกปิดรอยแผลเป็นที่กลางหลัง  หล่อนคือหนึ่งในผู้รอดชีวิต  จากเหตุการณ์สยองขวัญเมื่อครานั้น



ร่างกายที่เหมือนผู้ชายตั้งแต่กำเนิด  ถูกทำให้เปลี่ยนไปเนื่องจากหล่อนกินฮอร์โมนเพศ  ตอนนี้หล่อนดูสวย  แม้จะไม่มากเท่ากับพี่ชายของหล่อน  แต่ในที่สุดหล่อนก็สามารถมีรูปร่างที่ตรงกับเพศที่แท้จริงของหล่อนเสียที....



“รอก่อนนะเป๋า....เจสส์จะไปหาเป๋า....ไปทวงสัญญาที่เป๋าเคยให้เอาไว้”



พวกเราจะรักกันตลอดไป....เจ้าชายของเจสส์
.
.
.
.
.
.
END

จบแล้วนะจ๊ะ
ในที่สุดเป๋าน้อยก็หนีไม่พ้นสาวหล่อ 5555+  ถือว่าเป็นการจบเรื่องโดยบริบูรณ์....แต่เดี๋ยวก่อน


เรายังติดค้างเรื่องเบนเห็ด....อยากให้คอนเฟิร์มอีกครั้ง....ว่าถ้าเห็ดรุกเบน  คนอ่านจะรับได้ไหม  ถ้าเสียงส่วนใหญ่โอเค....เราก็จะแต่ง....แต่ถ้าไม่โอเค....เราก็จะแต่งอยู่ดี 555+  แต่ก็อาจจะซอร์ฟลง 5 %

ไปนอนก่อนนะ....เหนื่อยละ  พรุ่งนี้จะแว่บมาดูคำผิดอีกทีหนึ่ง

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน สามตอนสุดท้าย---รวดเดียวจบ (10/05/2013)
เริ่มหัวข้อโดย: thisispom ที่ 10-05-2013 08:10:41

ยกมือเชียร์ให้น้องเห็ดได้รุกบ้างคะ หุๆๆ

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน สามตอนสุดท้าย---รวดเดียวจบ (10/05/2013)
เริ่มหัวข้อโดย: snooppy ที่ 10-05-2013 11:45:40

ยกมือเชียร์ " เห็ดรุกกกก ! " :katai4:

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน สามตอนสุดท้าย---รวดเดียวจบ (10/05/2013)
เริ่มหัวข้อโดย: Tassanee ที่ 10-05-2013 12:29:03

กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดด

แว๊กกกกกกกกกกกกกกกกก

ว๊ากกกกกกกกกกกกกกกกก

จ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกก


กรั๊กๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ


ไม่รู้จะิเอาเสียงไหนดี  ขอบคุณค่าาาาาาาาาาาาาาาาาา

จุใจสุด  เ้ย้ๆๆๆๆ

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน สามตอนสุดท้าย---รวดเดียวจบ (10/05/2013)
เริ่มหัวข้อโดย: mutyamania ที่ 10-05-2013 18:32:33

ฮึบบบบบ

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน สามตอนสุดท้าย---รวดเดียวจบ (10/05/2013)
เริ่มหัวข้อโดย: muiko ที่ 10-05-2013 18:43:32

อยากอ่านคู่เต้หู้ กับพี่หนึ่งกะปลาทูอีกจัง  :mew2:

น่ารักกกก อยากเห็นหู้กดเต้บ้างงงง

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน สามตอนสุดท้าย---รวดเดียวจบ (10/05/2013)
เริ่มหัวข้อโดย: nunnan ที่ 10-05-2013 21:11:27

อยากอ่านต่อออออ อีกอ่ะะะะ  :hao5: :hao5: :hao5:

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน สามตอนสุดท้าย---รวดเดียวจบ (10/05/2013)
เริ่มหัวข้อโดย: bebe ที่ 11-05-2013 01:41:17

ง่า จบแล้วหรอ
อยากบอกว่าชอบคนเขียนมากเรยย  จะติดตามตลอดไปนะ
ส่วน เรื่องให้เห็นรุก เค้าไม่อยากให้เห็ดรุกเรยอ่าา
ชอบเห็นในมุมน่ารัก โดนกดอ่า คิคิ
  :katai2-1:

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน สามตอนสุดท้าย---รวดเดียวจบ (10/05/2013)
เริ่มหัวข้อโดย: himenana ที่ 11-05-2013 12:41:50

ให้เห็ดรุกแป๊บ แล้วเบนก็เปลี่ยนใจ กดซะเองงงงง  :hao6: :hao6: :hao6: :hao6:

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน สามตอนสุดท้าย---รวดเดียวจบ (10/05/2013)
เริ่มหัวข้อโดย: iammz ที่ 11-05-2013 16:29:59

เห็ดรุกเบน!! รับได้และรอคอยมาก ๆ ค่ะ
แต่งเลย ๆๆๆๆ เชียร์ ๆๆๆ

 :hao6:

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน อวสาน : ตอน.....(14/05/2013)
เริ่มหัวข้อโดย: mutyamania ที่ 14-05-2013 02:04:47

ตอนสุดท้ายจริง ๆแล้วนะคะ  ลงเสร็จแล้วจะแจ้งโมดุย้ายอีกที(จริง ๆแจ้งไปแล้ว  แต่เป็นรีพอร์ต  คราวนี้ส่งพีเอ็มบอกพี่ ๆโมดุเลยดีกว่า)


ตอน.....


“เบนนนนนนนนนนนนน”


พี่ชายของเบนซิน.....โอโม่  กำลังทวงถามสัญญา  ที่คนเป็นน้องเคยรับปากเอาไว้....เมื่อนานแสนนานมาแล้ว....





เป็นรอบที่ร้อยของวัน!!!!
จริง ๆนะ....เดี๋ยวจะหาว่าเบนซินเป็นคนเว่อร์  ที่ชอบพูดอะไรเกินจริง  วันนี้ไอ้เห็ดสดอยู่ๆก็ปลุกเขาตั้งแต่เช้าตรู่  แล้วมันก็พูดเรื่องนี้ซ้ำ ๆ ราวกับถูกตั้งโปรแกรมเอาไว้

“เอานายได้ยังอ่ะ”
“อะไรของพี่เนี่ย...นี่มันเพิ่งจะตีสี่สิบห้าเองนะไอ้เหี้ยยยย”
“เอานายได้ยางงงง....อ่ะ.....เอานายได้ยัง....เอาได้ยัง.....เอาไว้ยัง....เอาได้ยัง”
“โอ้ยยยยยย....รำคาญโว้ยยยยย”
“อาวววววว......ได้อ๊ะยางอ่าหหหหห์!!!!”


และแล้วความอดทนของเบนซินในตอนรุ่งสางนั้น....ก็สิ้นสุดลง  เขาจัดการสำเร็จโทษมัน  ทั้ง ๆที่ไม่ได้รู้สึกอยากเลยแม้แต่น้อย  แต่เขาคิดอย่างถี่ถ้วนแล้ว  ว่าคงไม่มีวิธีไหน....ที่จะปิดปากของไอ้เห็ดนรกได้ดีไปกว่านี้  ไอ้จ้อนของเขาแข็งขึ้นมาโดยอัตโนมัติ...ราวกับสั่งได้  ได้ผล...ไอ้เห็ดเงียบไปเป็นชั่วโมงเชียวล่ะ  แล้วหลังจากนั้นมันก็รบเร้าอีก....


“นายสัญญาแล้วนะ....ว่าพี่จะได้ตั่บ ๆนายอ่ะ....นี่พี่ก็อดทนรอนายมาหลายเดือนแล้ว....นายคิดจะเบี้ยวกันช่ายม๊ะ...คิดว่าพี่ชายของนายคนนี้  จะลืมมันไปได้เองงั้นเรอะ!!!!  ฝันไปเถอะเบน....พี่นายอ่ะกินโอเมก้าสามบวกซอยเปบไทน์นะไอ้หำ  ความจำดีไม่มีบกพร่องอ่ะ”
“เห็ด....เอาจริง ๆนะ....เห็ดเหมาะจะเป็นเมียมากกว่า...ดูจากบอดี้ที่แตกต่างของเราสิ....เห็ดจะมาเล่นเค้า...ก็เหมือนเด็กน้อยกำลังปีนป่ายหอคอยอ่ะ”
เบนซินพยายามยกตัวอย่างให้เห็นภาพกันชัด ๆ แต่หัวเห็ดเองก็มีเหตุผลของเขา.....





ตรรกะของหัวเห็ด....คือจะเอาให้ได้อย่างใจไปเสียทุกอย่าง!!!!
“เบนนนน....ของงี้ไม่มีผลในแนวราบนะ  หรือนายอยากให้พี่ไปตั่บๆคนอื่น....ไหนนายว่านายรักพี่ไง  พี่เสียสละให้นายมาเป็นร้อย ๆครั้งแล้ว  นายจะไม่ทำความฝันของพี่ให้เป็นจริงรึไง”
“ไหนเห็ดบอกว่า...”
“พี่บอกอะไรตอนไหนเบน....เบนแม่งงงง”
“ก็สเปคเห็ดมันต้องน่ารัก ๆแบบเป๋าไม่ใช่เรอะ....แล้วในหนังโป๊ที่เราดูกัน  เห็ดก็ชอบแบบน่ารัก ๆ อ่ะ  ไม่ได้ชอบล่ำ ๆ ซักหน่อย....”
“มันก็จริงอ่านะ....มันต้องตัวเล็ก ๆ...ขาวววว...มีกล้ามเนื้อนิดหน่อย....แต่ต้องไม่เยอะเกินไป....มันถึงจะเป็นสเปคเกย์รุกอย่างเพ่......อืมมม....แต่นั่นมันก็นานมาแล้ว  ตอนนี้พี่อยากลองอะไรแปลก ๆดูบ้าง  มันก็น่าตื่นเต้นดี....นายว่าไงล่ะเบนน้องร๊ากกกก”
เบนซินยอมแพ้...เรื่องโน้มน้าวชักแม่น้ำทั้งห้า  ใช่ว่ามีแค่เขาที่ถนัดเรื่องแบบนี้...
“เฮ้อ.....เค้าจะไปว่ายังไงได้ล่ะ  ก็สัญญากับตัวไปแล้วนี่นะ”
“เยส....งั้นเรามาตั่บ ๆกันเถอะ”


ให้ตายเถอะ....ไอ้เห็ดหื่น  ตอนนี้พี่ชายของเบนซินเหมือนเป็นหมาที่กำลังดีใจสุดขีด  ตอนที่กำลังจะได้กินสเต็คเนื้อสัน  ลึก ๆแล้วเขาเองไม่อยากให้เป็นแบบนี้  มันออกจะเสียเชิงชายกระไรอยู่  ที่ยอมให้พี่ชายตัวผอมบางเป็นฝ่ายกด(ถึงมันจะตัวสูงโย่งก็เหอะ)  แต่พอมาคิด ๆดูแล้ว  ไอ้เห็ดมันก็เป็นผู้ชาย  แล้วมันก็เสียสละให้เขาทำตามใจตัวเองมานานเกินไปแล้ว....

ใช่สิ...เขาบอกรักมัน...แต่มันคงเป็นเพียงแค่ลมปาก  หากว่าเขาไม่สามารถมอบในสิ่งที่มันต้องการได้  เขาคงเห็นแก่ตัว  ที่เอาแต่ได้อยู่ฝ่ายเดียว  ตักตวงความสุขจากร่างกายของมัน  โดยไม่สนใจว่ามันรู้สึกหรือต้องการอะไร  แม้ว่าลีลาของเขามันจะดีเลิศขนาดไหน  แต่พี่ชายก็ต้องรู้สึกเจ็บปวดในความสุขสมทุกครั้งไป....



ใช่สิ...ก็ของเบนซินมันใหญ่......ใหญ่.......น้อง ๆม้าเลยแหละ



‘เค้ารักตัวนะ....’
‘พี่รักนายมากกว่า....ถ้าไม่รักคงไม่ยอมให้นายตั่บ ๆพี่หรอกเบน...ถึงมันจะรู้สึกดี...แต่มันก็เจ็บนะไอ้สาดดดด’


ไอ้เห็ดดูสั่น...ไม่ใช่เพราะกลัว  แต่คงจะตื่นเต้น  นี่เป็นครั้งแรกที่พี่ชายจะได้รุกเขา  ไม่มีอะไรให้เสียนี่นะ  แบบนี้ก็ดีแล้วไม่ใช่หรือ  เขากับมัน...เป็นของกันและกัน  ทีนี้มันกับเขาก็จะผูกติดกันไปตลอดกาล



“ซี๊ดดดดดด....เห็ดดดดด”


พี่ชายขบเม้มซอกคอกของเขา....ลิ้นอุ่น ๆของพี่ช่างซุกซนดีแท้  เขาจะปล่อยให้มันเล่นจนหนำใจ  งานนี้มีจัดหนักเอาคืนแน่นอน....ไอ้เห็ดหื่นนน!!!!


จ๊วบบบบบ.....


ไอ้เห็ดหยอกล้อกับหัวนมสีเข้มของเขา  เขาแพ้ก็ตรงจุดนี้แหละ...หัวนมของเขาคือจุดศูนย์รวมความรู้สึก  มืออีกข้างของมัน  ขยำอกแกร่งของเขา  บีบคลึงมัดกล้ามแน่น ๆของเขา  ก่อนจะใช้ปลายนิ้วบดบี้ยอดอกจนแข็งเป็นไต  มันตีเบา ๆ จะเงยหน้าขึ้นจ้องเขาอย่างเด็กเจ้าเล่ห์


“นมนายแข็งปั๋ง....อย่างกับนักกล้ามเลย...เหมือนหน้าอกผู้หญิงชะมัด”
“พูดมากน่ะเห็ด....ใครมันจะไปแฟ่บเหมือนตัวล่ะ”
“หัวนมนายแข็งเด่...ดูดแล้วเพลินดีนะ”


เขากดหัวมันให้ทำต่อ  ตอนนี้ไอ้หนูของเขาร้อนจนแทบลุกไหม้เป็นจุล  ตึกใบหยกของเบนซินกระตุกตัวถี่เตรียมพร้อมจะออกศึก  ไอ้เห็ดเคลื่อนตัวลงต่ำเรื่อย ๆ  จวนเจียนจะถึงจุดหมาย...


“พี่รักนายเบน....รักนาย ๆเท่า ๆกับที่นายรักพี่...เชื่อใจพี่นะเบน”
“เค้าเชื่อตัว”
“นายน่าจะแบ่งให้พี่มั่งนะ....ตอนอยู่ในท้องน่ะ”
“ซี๊ดดดดด...ของพี่....ก็ไม่ได้เล็กหรอกนะ....เจ็ดแปดนิ้วได้มั้งนั่น”
“แถมยังขาวจั้วะ...หุหุหุ”


เขาแตกคาปากของมัน....มันดูดกลืนอย่างไม่รังเกียจ  มันคงชินกับความข้นคาวจากตัวเขาแล้วกระมัง  เขายกขาขึ้นเพื่อให้มันได้ปฏิบัติภารกิจโดยง่าย....





ปรืดดดด....แหมะ....แหมะ....ติ๋ง
“แม่งงงงง”
“หึหึ”



“เชี่ยเอ๊ย”
“ตื่นเต้นมากไปก็แตกเร็วแบบนี้แหละเห็ด”
“ขี้โกง....นายขี้โกง....นายสัญญาแล้วนะเบน”
“เค้าก็เปล่าผิดสัญญาซะหน่อย....ตัวแตกออกมาก่อนจะตั่บ ๆเค้าเองนะเห็ด....อย่าโวยวายดิ....เอาน่า...คราวหน้ายังมีนะเห็ดน้อย”



มันกอดอก...กัดปาก....และมุ่ยหน้าอย่างเด็กกำลังขัดใจ  เขาหัวเราะ  แล้วจัดการกับมันอย่างง่ายดาย...



วันนี้เขาแตกเป็นรอบที่สามแล้วสินะ
.
.
.
.
.
.
“เบนนนนนนน”


หลายวันต่อมา  คราวนี้มันเป็นฝ่ายตามเข้าไปอาบน้ำพร้อมเขา





เชื่อเถอะ....มันไม่ล้มเลิกความตั้งใจง่าย ๆหรอก....

“ว่าไงคนเก่ง....ไปฝึกซ้อมชะลอการหลั่งได้ผลยังไงมั่ง”
“อย่ามาหยามกันสิฟะ....นี่....พี่เงี่ยนมากเลยเบน...คราวนี้นายเสร็จพี่แน่ ๆ”


มันจู่โจมเขาเหมือนอย่างเคย  หลัง ๆมานี่ ไอ้เห็ดเป็นฝ่ายพุ่งเข้าโจมตีเขาก่อนตลอด  มันจูบเขาได้ฝักบัว  เล่นกับหน้าอกของเขา  กอดรัดฟัดเหวี่ยงกันอย่างเมามันส์


“ดูดให้เค้าสิเห็ด”
“ครับผม”

มันใช้ปากได้อย่างแคล่วคล่อง  พี่ชายของเบนซินเก่งขึ้นแยะ  จากไอ้เด็กไม่ประสาประสา  ตอนนี้ไอ้เห็ดคือรับตัวพ่อ  ไม่ต้องรอให้สั่งหรือลงมือ  มันตะกายขึ้นบนตัวเขา  เขาช่วยมันโดยใช้มือข้างหนึ่งยกขามันสูงขึ้น  สอดความเป็นชายอันใหญ่ยักษ์เข้าสู่ช่องทางของมัน


“อา....เบน....ท่านี้เจ็บแฮะ”
“ก็อยากพิสดารนักนี่...ไอ้เห็ด”
“ลงไปทำกันบนพื้นเหอะ”


มันขย่มบนตัวเขา....แต่เขาก็ไม่ยอมให้มันคุมเกมส์แต่เพียงฝ่ายเดียว  เขาจับสะโพกมันเคลื่อนไหว...สวนทางกับการเคลื่อนไหวของมัน  มันจิ๊ปากอย่างขัดใจ  แต่ก็ยอมแต่โดยดี


“ไปต่อที่เตียงนะเบน....คราวนี้นายโดนแน่”
“อย่าเหมือนเดิมละกันคุณพี่”
“ดูถูกกกกก”

.
.
.
.
..
“ใจเย็นสิเห็ด....น่าตื่นเต้น”


เบนซินยกขาเตรียมพร้อม  หากแต่พี่ชายของเขายังคงลังเลที่จะสอดเข้ามา


“นายจะเจ็บมั้ยอ่ะเบน....นี่มันครั้งแรกของนายนะ”
“เค้าตัวโตกว่า....อดทนได้ดีกว่าตัวอยู่แล้ว...อีกอย่าง...ตัวเองยังรับของเค้าเข้าไปได้หมดเลย....นับประสาอะไรกับ....”
“อย่านะเบน....ห้ามดูถูกไอ้จ้อนขนาดมาตรฐานของพี่....มันก็ใช่ย่อยหรอกนะเฟ้ยยย”


เบนซินชโลมช่องทางของตนด้วยเจลหล่อลื่น  ก่อนจะมองอีกฝ่ายด้วยสายตาที่ท้าทาย


“เร็วสิเห็ด....เห็ดต้องการแบบนี้ไม่ใช่รึไง”
“ฮึก....ฮึก....นายแม่งกดดันพี่”


ไอ้เห็ดบ่อน้ำแตกแตกอีกแล้ว  เบนซินดึงตัวพี่ชายไปกอดไว้  เขาลูบหัวไอ้เห็ดอย่างเบามือ  มันสะอึกสะอื้นเหมือนเด็กน้อย


“พี่ไม่รู้ว่าต้องทำไง...พี่มันไม่ได้เรื่อง....ไม่เก่งเหมือนนาย...พี่กลัวทำนายเจ็บ...เบน...ชาตินี้มันคงเป็นแค่ฝันสินะ”
“ใจเย็น ๆเห็ด...เค้าช่วยเห็ดเอง....เรื่องแบบนี้อย่าใช้แค่อารมณ์สิ....ความรู้สึกของเรามันต้องเป็นหนึ่งเดียว...เค้าเคยบังคับขืนใจเห็ดเหรอ”
“ประจำ!!!”
“เปล่าซะหน่อย...เห็ดยอมเองต่างหาก”
“ก็นายมันเก่ง”


เบนซินจูบไอ้เห็ด....เขาจูบมันซ้ำ ๆ ก่อนจะมองหน้าของมันอยู่นานเนิ่น
.
.
.
.
.
“ซี๊ดดดดด....เห็ด....เข้ามาได้แล้วคนเก่ง”
“อ๊า...เบน...ของนายแน่นชิบ....พี่จะแตกอีกแล้ว”
“ช้า ๆเห็ด...อย่าตื่นเต้น...ค่อย ๆ เคลื่อนไหว....ถ้าทนไม่ไหวก็หลับตาสิ”



ทีแรกเขากะจะเป็นฝ่ายคุมเกมส์เอง  แต่เบนซินกลัวว่าพี่ชายคนเก่งจะเสียศักดิ์ศรี  พี่ชายคงไม่ยอมอยู่เฉย ๆ แล้วให้เขาเป็นฝ่ายเคลื่อนไหวเองหรอก  ไม่อย่างนั้นจะบอกว่ามันเป็นฝ่าย ‘กด’ เขาได้อย่างไรกันล่ะ


“เห็ด...หายใจลึก ๆ...ค่อย ๆขยับนะเห็ด....ทำไปพร้อม ๆกัน”
“นายเจ็บมั้ย”
“สบาย....”
“เบนอ่า”
“โอเค....เจ็บสิ....ครั้งแรกของเค้านี่เห็ด”


ไอ้เห็ดค่อย ๆเปิดเปลือกตาออก  น้องชายส่งยิ้มให้เขา  ไอ้คิงคองในสภาพแบบนี้ช่างเซ็กส์ซี่เร้าอารมณ์เห็ดดีแท้  แผงอกกระเพื่อม  หน้าท้องเกร็งแน่นจนซิกส์แพ็คขึ้นเป็นลอน  เบนซินค่อย ๆผ่อนลมหายใจตัวเอง  พยายามไม่เกร็ง  ตอนเปิดซิงไอ้เห็ด  เขาฝึกเล่นกับช่องทางของมันอยู่หลายครั้งจนยืดขยาย  แต่กับเขา  นี่เป็นครั้งแรกที่ไม่ได้มีการเตรียมพร้อมใดใดทั้งสิ้น


ไอ้เห็ดคุมจังหวะได้ดีทีเดียว  มันเคลื่อนไหวอย่าง ๆช้า ๆ และหยุดทุกครั้งที่เขาขมิบเกร็งช่องทางของตน  หน้าตาของมันเสียวซ่านแทบขาดใจ 


“พี่จะไปแล้วเบน....พี่ไม่ไหวแล้ว”
“ปล่อยออกมาสิเห็ด....พอแล้วเด็กดี....พี่เก่งมาก...เค้าภูมิใจในตัวพี่นะ”


พี่ชายฟุบร่างกายที่เมื่อยล้าลงบนอกแกร่งของเบนซิน  กล้ามเนื้อของน้องชายแข็งแรงดุจหินผา  แต่ก็นุ่มและอ่อนโยนราวกับที่นอนสปริงราคาแพงตามโรงแรม  เบนซินฟาดก้นปอดของพี่ชายอย่างหมั่นเขี้ยว  น้ำรักของมันไหลฉ่ำเยิ้มออกมาจากช่องทางของเขา...เชื่อสิ...อีกเดี๋ยวคงระบมแน่ ๆ


“หกนาที....ไม่เลวนะเห็ด...สำหรับรุกมือใหม่”
“เพราะนายช่วยต่างหาก....พี่ยังต้องฝึกอีกเยอะ....ว่าแต่คราวหน้าจะยังมีอีกช่ายม๊ะ”
“เห็ดทำได้เท่าที่เห็ดต้องการ....บอกแล้วไงว่าเค้ายอมเห็ด....เพราะเค้ารักเห็ดนะครับ”
“แล้วงี้พี่จะไปไหนรอดเบน....เบนแม่ง....สุดท้ายก็กักตัวพี่เอาไว้จนได้”
“พูดงี้ตัวไม่รักเค้ารึไง”
“รักสิ....ตอนนี้ตัวอ่ะ....เป็นเมียเค้าแล้วรู้เปล่า”
“ใครบอก....เราเป็นของกันและกันต่างหาก”


เบนซินประกบจูบริมฝีปากบางเฉียบ  ปากของไอ้เห็ดน่าขย้ำให้บวมเจ่อเสียจริง  แล้วอยู่ ๆ มันก็ผละออก  เหมือนนึกอะไรขึ้นได้


“นายเลือดออกอ่ะเบน....เจ็บมั้ย”
“นิดหน่อย”


หัวเห็ดทำหน้าตาเจ้าเล่ห์  มันหรี่ตาแคบอย่างกวนโอ๊ย  ก่อนจะแอ่นไอ้จ้อนขนาด ‘มาตรฐาน’ ของมันอย่างภูมิใจ


“ของพี่หญ่ายยยย....อ่ะเด่ะ”
“ใครบอก....อย่าลืมสิ....ว่านี่มันครั้งแรกของเค้า....แล้วเค้าก็ไม่ได้เตรียมตัวมาเป็นเดือนเหมือนเห็ด  ลองเห็ดเจอดุ้นของเค้าเข้าไปแบบไม่ทันตั้งตัวสิ....เลือดสาดกระเซ็นหมดตัวแน่”
“ชิส์....เออนี่....ว่าแต่....นายไม่เห็นแตกเลยอ่ะคราวนี้...”
“ก็เห็ดไม่ได้ช่วยเค้านี่...พอตัวเสร็จแล้วก็แล้วกันเลย...ค้างเลยรู้มั้ย”
“แหม่เบน....พี่ดูในหนัง....ตัวรับเสร็จเองมีถมไปหนิ”
“ก็เห็ดไม่ได้เก่งขนาดนั้น”
“เออ...พี่มันไม่ได้เรื่อง....พี่ทำให้นายรู้สึกแย่สินะ”


เบนซินจับมือของพี่ชายแนบกับอกของเขา  ไอ้เห็ดสัมผัสถึงจังหวะการเต้นของหัวใจของอีกฝ่าย  มันดังหนักแน่นเป็นจังหวะ  อย่างคนที่ควบคุมทุกอย่างได้ดีทุกครั้งไป


“ตอนเห็ดเข้ามาในตัวเค้า....เค้ารู้สึกตรงนี้....เค้ารับรู้ถึงความตั้งใจของตัว...แค่นี้เค้าก็มีความสุขแล้ว”
“งั้นเหรอ...แหม่....ฟังดูทะแม่ง ๆ แฮะ  เหมือนจะไม่มีอะไรเลยเนอะ”


มือของเบนซินเคลื่อนต่ำลงไปยังเบื้องล่าง  ไอ้เห็ดสัมผัสถึงบางอย่าง....บางอย่างที่คุ้นเคย  กำลังอยู่ในสภาพเตรียมพร้อม






“เบน...ฮะฮะฮะ”
“ตาเค้ามั่งนะไอ้ตูด”






แล้วหัวเห็ดก็ได้จ่ายค่าตอบแทนอย่างสาสมในวันนั้น
.
.
.
.
.
.
END
จบจริง ๆแล้วเน้อ  เรื่องความรักและความหวานของแฝดของไม่ต้องเอ่ยถึง....เพราะพวกมันรักกันสุด ๆยิ่งกว่าคู่ไหน ๆในฟิคเรื่องนี้(ฮา)

จะเจอกันอีกครั้งก็คงอีกนาน(หมายถึงตอนพิเศษ)  ยังไงฝากเม้นท์ติชมด้วยนะคะ  อยากอ่านตอนพิเศษของใคร - แบบไหนลองแนะนำมา  ถ้าว่าง ๆก็จะแต่งมาให้อ่าน  ถ้ามีคนอยากอ่านอ่ะนะ  ใครที่ไม่เห็นด้วยที่เห็ดจะกดเบน  หวังว่าคงไม่เคืองกันนะคะ  ยังไงเห็ดก็กดเบนไม่สำเร็จหรอก  ถ้าเบนไม่ 'ยอม' น่ะ....เพราะรักถึงยอมเสียสละให้กันและกันได้  แบบนี้ไม่น่าซาบซึ้งกว่าหรือคะ...ผลัดกันรุก...ผลัดกันรับ....ก็โอนะ 555+

แล้วเจอกันในเรื่องหน้าค่ะ

อ้อ...ฝากแนวฝาแฝดอีกเรื่องที่จบ(ไปนาน)แล้ว....ซึ่งเรื่องของเบนซินและโอโม่  ก็คือต้นฉบับของเรื่องนี้แหละ  แต่เรื่องนี้ออกแนวซาดิสม์วิตถารกว่า  ถ้าชอบก็ตามลิงค์เลยจ้ะ

http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=30388.0

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน อวสาน : ตอน.....(14/05/2013)
เริ่มหัวข้อโดย: Zitraphat ที่ 14-05-2013 02:07:18

+ ให้ตอนสุดท้าย ...ยังไม่เม้นท์ ป๋าไปนอนตายก่อนนะพรุ่งนี้เข้าเวรอะ

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน อวสาน : ตอน.....(14/05/2013)
เริ่มหัวข้อโดย: ice_spok ที่ 14-05-2013 02:33:06

เห็ดดดเร็วไปนะ ให้เบนฟัดเหมือนเดิมอ่ะดีแล้ววว

คิคิ

รอตอนพิเศษคร้าบบ

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน อวสาน : ตอน.....(14/05/2013)
เริ่มหัวข้อโดย: mutyamania ที่ 14-05-2013 21:36:54

 :m15: คนอ่านหายง่ะ....สงสัยย้ายเร็วเกินไป...หรือยังไง  :ruready

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน อวสาน : ตอน.....(14/05/2013)
เริ่มหัวข้อโดย: Zitraphat ที่ 14-05-2013 21:49:36

อ้างจาก: mutyamania ที่ 14-05-2013 21:36:54  

:m15: คนอ่านหายง่ะ....สงสัยย้ายเร็วเกินไป...หรือยังไง  :ruready

V
V
V

หายปัจจัยมากเชลบี ....ตอนนี้เรื่องในเล้าฯ มีโคตรเยอะมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกก ตาลายกันเลยทีเดียว แล้ววันนี้ก็เปิดเรียนบางส่วนด้วย เด็กหายหมดฮาาาาา...ป้าๆบางท่านก็ต้องไปส่งลูกเข้าเรียน  ส่วนมนุษย์เงินเดือนอย่างป๋าก็ต้องรีบนอนก่อนจะรีบตื่นเพื่อรีบไปทำงานแย่งรถกับเด็กๆ ฮา.....

ส่วนตอนจบ ...ป๋าบ่นได้ปะ? อย่าว่านะ ป๋าตินิดๆขอโทษก่อนนะ ...ป๋าว่ามันจบแบบไม่อิ่มอะคิดภาพตามเลยนะมันเหมือนประมาณกินเห็ดย่างเสียบไม้ ราคาเห็ดย่างมันแพง กลิ่นมันหอมหวังของคนซื้อมันก็สูง แบบกัดเข้าไปคำแล้วต้องแบบได้ทั้งน้ำจิ้มเปรี๊ยวจี๊ดดดดด เผ็ดนิดๆเต็มปากและรสชาติเนื้อของเห็ด แบบเฮ้ย!!!!!! กรูกินเห็ดดดดดดดดด!!!!!!!!!! คือป๋าอธิบายไม่ถูกอะ แต่อารมณ์ประมาณอย่างนี้คือสิ่งที่ป๋าอยากได้ แต่มันไม่ได้ในตอนจบอะ มันโหว่งๆ หลวมๆ เหมือนกับว่าราคาเห็ดย่างมันแพง กลิ่นมันหอม แต่ชิ้นเห็ดมันเล็กนิดเดียว เคี่ยวไม่มัน น้ำจิ้มเจื่อนๆ ... เรื่องนี้ไม่แน่นและเห็นภาพเท่าเรื่องเด็กสินเชื่อนะ  นี้ คหสต. ของป๋านะ  รักเชลบีนะ ไม่งั้นไม่ติให้โดนโกรธหรอก .... :katai2-1:

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน อวสาน : ตอน.....(14/05/2013)
เริ่มหัวข้อโดย: mutyamania ที่ 14-05-2013 22:10:57

รักป๋า....และขอโทษที่ทำให้ป๋าผิดหวัง


เอาจริง ๆ เรื่องนี้มันก็จบไปนานแล้วล่ะ  หลัง ๆมานี่ก็เริ่มเป็นตอนพิเศษแล้ว  ทีนี้จะให้แต่งตอนพิเศษไปตลอดก็ใช่ที่  หนูก็เลยเลือกปิดเรื่องด้วยประเด็นนี้  คือให้น้องเห็ดได้รุกน้องเบนบ้าง...เป็นการตอกย้ำความรักที่น้อง ๆ มีให้กัน  เพียงแต่ภาษาและการบรรยายอาจดูรีบลวกไปหน่อย  อันนี้ยอมรับว่ามีแต่ไอเดีย  แต่กำลังตันทางภาษา....รู้สึกภาษาของตัวเองมันวนอยู่แต่คำเดิม ๆ น่าเบื่อ....


กำลังแต่งน้องสินเชื่ออยู่...แต่ว่าแต่งลบ...แต่งลบ...มันตึบ ๆพิกล...หรือนี่จะเป็นยุคมืดของเชลลลล


ยังไงฝากนิยายเก่าของน้องไปพิจารณาด้วยนะคะ  ตามลิงค์ที่น้องแปะไว้  เป็นแนวแฝดเหมือนกัน  เผื่อคุณพี่จะมักเรื่องนี้มากกว่า   :mew1:

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน อวสาน : ตอน.....(14/05/2013)
เริ่มหัวข้อโดย: himenana ที่ 15-05-2013 14:53:31

จบได้แซ่บ ดีแท้  :hao6: :hao6: :hao6:
จะติดตามอ่านทุกเรื่องไป  :hao7: :hao7:

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน อวสาน : ตอน.....(14/05/2013)
เริ่มหัวข้อโดย: bebe ที่ 15-05-2013 16:53:55

สรุปเบนก็โดนจนได้สินะ แต่เห็ดน่ารักกลายเป็นรุกฝึกหัดละ

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน อวสาน : ตอน.....(14/05/2013)
เริ่มหัวข้อโดย: flawless ที่ 15-05-2013 20:26:30

อั๊ยย๊ะห์ ไม่ได้เข้าเล้าแค่ไม่กี่วัน จบเสียแล้วหรือพ่อโม่น้อยยย...
เอิ่ม ตอนจบเล่นเอาอึ้งและสตั๊นไปครึ่งวิ  สุดท้ายแล้วด้วยแรงแห่งรัก
เบนก็ยอมให้โม่น้อยจนได้ เอิ๊กกก....นักกล้ามช้าน พ่อมาดแมน
ดาร์กทอล แอนด์แฮนซั่มช้าน โดนจนได้ เป็นการรุกที่น่าเอ็นดูดีนะโม่น้อย
รุกไปให้รับคอยสอนไป ฮาๆ ว่าแต่จะมีโอกาสได้รุก ได้ฝึกฝีมือบ่อยๆ หรือ
เปล่าล่ะนี้?

อดใจหายไม่ได้แหะที่เรื่องนี้จบล่ะ แล้วจะอ่านเรื่องไรต่อดีอ่ะนี่?

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน อวสาน : ตอน.....(14/05/2013)
เริ่มหัวข้อโดย: snooppy ที่ 16-05-2013 11:57:24

เกือบหาไม่เจออ่ะ!

ในที่สุดเบนซินก็โดนรุกจนได้ (สมใจคนอ่าน)
จบซะแล้วอ่ะ จะตามอ่านเรื่องต่อไปน้า

Thank you so much ka. :mew1:

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน อวสาน : ตอน.....(14/05/2013)
เริ่มหัวข้อโดย: k_roro ที่ 16-05-2013 22:49:58

น่าร้ากกกกก :mew1: :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน อวสาน : ตอน.....(14/05/2013)
เริ่มหัวข้อโดย: kamikame ที่ 18-05-2013 15:06:56

แอร๊ยยยยยยยยยย น่ารักเวอร์อ่ะ

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน อวสาน : ตอน.....(14/05/2013)
เริ่มหัวข้อโดย: Tassanee ที่ 18-05-2013 16:36:17

กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด



ในที่สุด น้องเบนก็............. อร๊ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย   น่ารักอ่ะ

โฮ่ะๆๆๆๆ    พอดีหนีไปเที่ยวต่างจังหวัดมาค่ะ  ได้อ่านแล้วหล่ะ ผ่านมือถือ

แต่ว่าจำ  log in  ตัวเองไม่ได้  password ด้วย คือว่าโง่ไง  เลยไม่ได้เม้น อิอิ

กลับมาได้โอกาสเม้นเสียที  ขอบคุณนะคะ สำหรับเรื่องราวดีๆ  ขอบอกว่าเรื่องนี้เค้าปลื้มมาก

ถึงจะเสียดาย ......  แต่ก็ถูกใจจริงๆ ค่ะ  ขอบคุณนะคะ  ....ที่แต่งเรื่องหนุกๆ มาให้อ่าน

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน อวสาน : ตอน.....(14/05/2013)
เริ่มหัวข้อโดย: mint_852 ที่ 18-05-2013 23:00:19

เห็ดน้อยของเราได้รุกบ้างแล้ว
อยากอ่านคู่ของพี่หนึ่งกับปลาทู
คู่ของฮ่องเต้กับเต้าหู้และก็
คู่ของพายกับเป๋าอ่ะ
โดยเฉพาะคู่สุดท้ายนี่
เหมือนปมของเจสส์ยังค้างไว้อยู่เลย
อยากอ่านตอนพิเศษต่อเร็วๆอ่ะ
รีบๆมาต่อน้า

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน อวสาน : ตอน.....(14/05/2013)
เริ่มหัวข้อโดย: snack ที่ 21-05-2013 16:39:20

น่ารักมาก...ไอ้เห็ด(พิษ)ทั้งรั่ว หื่น ฮา ลามกเลย555

อ่านไปขำไป..คู่เต้กับหู้ก็แปลกพิศดารไม่มีใครเหมือน

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน อวสาน : ตอน.....(14/05/2013)
เริ่มหัวข้อโดย: funland ที่ 24-05-2013 12:39:43

อยากรู้คู่ของพี่หนึ่งอ่ะ อ๊ายๆๆ  :-[ ชอบเรื่องนี้อ่ะ อิอิ

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน อวสาน : ตอน.....(14/05/2013)
เริ่มหัวข้อโดย: ^^KENTA^^ ที่ 14-06-2013 19:58:29

สนุกมากครับ

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน ตอนพิเศษ : ตอนหื่น ๆ มาดึก ๆ (25/06/2013)
เริ่มหัวข้อโดย: mutyamania ที่ 25-06-2013 01:11:24

ตอนพิเศษเหมือนเคย  ใครไม่ชอบแนวเซ็กส์สตอรี่  หรือชอบอ่านอะไรที่แบบภาษาสวย ๆ บทกวี พรรณนาเปรียบเทียบ  ขอให้ข้ามไป  ตอนนี้สนองตัณหาล้วน ๆ 555+

ตอนพิเศษ : เมื่อเวลาในวันหยุด...ถูกใช้ไปอย่างไร้ค่า




วันหยุดแบบลองวีคเอนด์...ใช่ว่าจะมีกันบ่อย ๆ




โดยเฉพาะกับมนุษย์เงินเดือนอย่างเราๆ


ถึงจะเป็นฝาแฝดที่ตัวติดกัน  แต่ก็ใช่ว่าจะติดหนึบกันไปเสียทุกที่  เมื่อถึงคราวเรียนจบ  ก็ต้องแยกย้ายกันไปทำมาหากิน  อันเป็นเรื่องปกติ....

เอาเป็นว่าก็ได้ดิบได้ดีกันไปตามสภาพ(สมองและความสามารถเฉพาะตัว)  แต่เรื่องวันหยุดยาวววววว.....นอกจากสงกรานต์กับปีใหม่แล้ว  ก็มีแต่สิทธิลาพักร้อน  สำหรับพนักงานที่อายุงานเกินหนึ่งปีขึ้นไป

ทีนี้ปัญหามันก็ติดอยู่ตรงที่  การจะเคลียร์งานและเคลียร์ตัวเองให้ว่าง  เพื่อที่จะได้ใช้สิทธินั้นลาหยุดให้ตรงกัน  มันไม่ง่ายเลย  สำหรับคนหนุ่มที่ทำงานไป  เล่นไป  แกล้งชาวบ้านไป.....






อย่างไอ้เห็ดสด

แต่เรื่องนั้นคงจะไม่เป็นปัญหา  เมื่อไอ้ตัวแสบนั้น  มีน้องชายตัวโตร่างยักษ์คอยอยู่เคียงข้าง...ถึงจะอยู่กันคนละบริษัท  แต่อย่างน้อยก็เรียนจบมาในคณะเดียวกัน  สาขาเดียวกัน.....


แค่นี้ก็คงเพียงพอแล้ว  ที่คนอย่างไอ้เห็ดจะหอบเอาภาระมาให้น้องนุ่งถึงห้อง


“แหม่....หอบมาซะเยอะเชียวนะเห็ด....กลัวไม่ได้ลาหยุดพร้อมเค้ารึไง”
“หุบตูด....นายนั่นแหละมาช่วยพี่เคลียร์เอกสารพวกนี้ด่วน ๆ ได้ข่าวว่าของตัวเองเสร็จแล้วนี่....เร็วเลยเบนนน  ไม่งั้นนอกจากพี่จะต้องทำโอฟรีแล้ว  บอสพี่ได้งาบหัวแน่ ๆรับปากแกไว้แล้วด้วย”
“แล้วเค้าจะไปรู้ระบบของตัวมั้ย....กลับออฟฟิศตัวไปเลยนะ...ไปทำให้เสร็จ....ไม่งั้นก็อดหยุด”
“พี่อดหยุด...นายก็ต้องเหงา....เฉาตายเหมือนหนู....”
“เชี่ยอะไรของเห็ดวะ”
“น๊าเบนคนเก่ง  เดี๋ยวพี่สอน....งานไม่ยากหรอก....เปเปอร์ล้วน ๆ แค่ตรวจเองนะเบนนน  แต่เผอิญว่าพี่ดองเค็มเยอะไปนิ๊ดดดดด...แหะ ๆ....แล้วเดี๋ยวคืนนี้จะให้รางวัลนะครับผม”






ก็แค่นั้นแหละ....แค่นั้นก็พอแล้วสำหรับเบนซิน....การล่อหลอกของพี่ชายมักใช้ได้ผลเสมอ
.
.
.
.
.
.
.

“นายได้ลากี่วัน”
ไอ้เห็ดถามน้องชายตัวโต  หลังจากเสร็จภารกิจสลับกันรุกสลับกันรับ....จนเนื้อตัวโชกชุ่มไปด้วยเหงื่อ  มันปืนป่ายขึ้นไปบนตัวอีกฝ่ายอย่างออดอ้อน
“สี่วัน....พี่ล่ะ”
“สามเองว่ะเบน....พอดีเหี้ยไปนิด....พักร้อนพี่หมดแล้วนะเนี่ย....ต้องเอาลากิจช่วย”
“แค่นี้ก็อยู่ด้วยกันจนเหม็นหน้าแล้วเห็ด...หึหึ....เฮ้ยแต่เดี๋ยว....นี่ตัวแอบลาไปไหนมาวะ....ทำไมเค้าไม่เห็นจะรู้เรื่อง”
“กินขนมนมเนยกับเพื่อนร่วมงานน่าเบน....หึงเหรอ....นายกลัวพี่จะแอบมีชู้เหรอว๊า”
“อย่าให้จับได้ก็แล้วกันเห็ด....จะตัดพี่ตัดน้องเลยคอยดู”
“ชิส์!!!..อย่างกับตอนนี้เราเหมือนพี่น้องกันนักนี่.....เออ....แล้วงี้เราจะไปเที่ยวไหนกันดีวะเบน  อากาศแม่งก็ร้อนชิบ  จนไม่รู้จะเรียกฤดูห่าอะไรแล้ว  แถมตอนนี้จนกรอบ  ต้นเดือนฉลองหนักไปหน่อย”
“ใช่....หนักมาก....เมาปลิ้นจนน้องต้องถ่อไปรับกลับ”
“ไปไหนดีว๊า”
“ไม่ต้องมาเปลี่ยนเรื่องเลยนะ”
“เบนนนนนนนนน”
“ทำไมเราไม่ใช้เวลาด้วยกันให้คุ้มล่ะเห็ด  จะออกไปให้เสียเวลาทำไม  สู้ออกไปหาเสบียงมาตุนไว้  แล้วเล่นสนุกให้สมใจอยากไม่ดีกว่าเหรอ  เอาให้แบบเมื่อกี้นี้เป็นแค่ออเดิร์ฟไปเลยดีมั้ย”
“ซี๊ดดดดด.....เอาซะกูแข็งเลย”




แค่คิดภาพน้องชายแต่งกายแบบวิตถาร  ไอ้เห็ดก็ปวดหนึบ.....ซี๊ดดดดดดด








เช่นกัน.....แค่คิดภาพตอนทรมานลูกเห็ด....เบนซินก็หื่นระดับแปดริกเตอร์
.
.
.
.
.
.
“อ๊า.....เบนนนนนน”



เจ้าเห็ดน้อยกำลังถูกกระทำแบบวิตถารนิด ๆ  ไอ้ตัวขาวถูกจับแต่งชุดแบบนักแสดงนักโป๊ญี่ปุ่น(จับมัดด้วยเชือกแดงพันรอบตัว)  ถูกมัดขึงพรืด  ถูกโลมเล้าอย่างดิบเถื่อน

หัวนมชมพูบนแผงอกขาวถูกขบกัด  ไอ้เห็ดในตอนนี้ไม่ใช่ไอ้ตัวผอมโย่งอย่างแต่ก่อน  หากแต่เต็มไปด้วยกล้ามเนื้อขนาดพอเหมาะ  เซ็กส์ซี่ขึ้นเป็นกอง  เบนซินขย้ำพี่ชายจมเขี้ยว  ทั้งกัด  ทั้งบีบขยำ  เนื้อเนียนแน่นถูกฟาดจนแดงเป็นจ้ำ  หัวนมถูกหนีบด้วยไม้หนีบ  ไวเบรเตอร์กำลังสั่นอยู่ในตัวเห็ด  ส่วนของเล่นอีกชิ้นกำลังสั่นสะเทือนอยู่ตรงปลายองคชาติ  เสียวจี๊ดจนน้ำตาไหล

“เห็ดแม่งน่าฟัดขึ้นทุกวัน”
“เลิกเรียกเห็ดได้แล้ว....พี่นายไถอันเดอร์คัทแล้วเบนนน....”
“แต่ตอนนี้เค้าอยากไถเห็ด  วันนี้เป็นวันของเค้า  เค้าจะฟัดตัวให้จมเขี้ยว  แล้วพรุ่งนี้ถึงจะเป็นตาของตัว  เค้าจะยอมเป็นของเล่นตัว...หึหึหึ...แต่ว่าตอนนี้เค้าอยากเล่นรุนแรงกับตัว  รู้มั้ย  เค้าอยากทำแบบนี้มานานแล้ว  เพราะตัวมันน่าฟัดดดด”


เบนซินยัดแท่งถ่านดำเมี่ยมของตน  แทนที่เจ้าของเล่นอันจิ๋ว  กดลงไปจนลึกสุดโคน  กระแทกกระทั้นอย่างรุนแรงจนพี่ชายตาเหลือก  ถูกทำให้เจ็บตัวเล็ก ๆแบบนี้  ไอ้เห็ดก็รู้สึกตื่นเต้นไม่น้อย

เพราะช่องทางนั้นถูกฝึกฝนจนคุ้นชินแล้ว  จะเพิ่มแรงนิด ๆหน่อย ๆ ก็ไม่ใช่เรื่องเสียหาย  จะมาอ่อนโยนกันบ่อย ๆ มันก็ใช่ที่  พาลจะทำให้เบื่อกันเสียเปล่า ๆ  ไอ้เห็ดเองก็ไม่ใช่ฝ่ายรับที่ตัวเล็กน่าทะนุถนอม  ในเมื่อตัวมันเองก็รุกเบนซินมาแล้วนับครั้งไม่ถ้วน

ได้ลองลิ้มรสชาติแปลก ๆดูบ้างก็ดีเหมือนกัน  ชีวิตรักของพวกเขาจะได้ไม่จืดชืด  เบนซินปลดปล่อยพันธนาการให้แก่อีกฝ่าย  ร่างของพี่ชายนอนคว่ำหน้าลงกับพื้นเย็นเฉียบ  มีเพียงสะโพกที่ถูกยกขึ้นมาเพื่อรองรับแรงกระแทกอันมหาศาล  โอโม่หันมายักคิ้วให้น้องชาย  ยิ่งทำให้เบนซินหื่นขึ้นอีกสิบเท่า  หน้าตากวนโอ๊ยของมันที่กำลังแดงซ่าน  มันทำให้เขาต้องการที่จะ....





“แตกแล้ว”
“ยิงเข้ามาเลยน้องพี่.......อ๊า”
“ซี๊ดดดดดดดดด.....ตอดชิบ....ร่านนะเราอ่ะ”
“ช่วยพี่หน่อยสิเบน”
“ครับผม


วันที่หนึ่งผ่านไปอย่างเต็มอิ่ม....เบนซินได้กินเห็ดน้อยเต็ม ๆคำสมใจอยาก  ร่างกายของพี่ไม่เคยทำให้รู้สึกเบื่อเลยแม้แต่น้อย  มีอย่างอื่นให้ได้ค้นหาและลิ้มลองอีกแยะ....

.
.
.
.
.
.
.
“ตาพี่บ้างนะครับผม”


วันที่สอง....คือวันของเห็ด


บ้าจริง!!!!.....เบนซินถูกจับแต่งตัวเสียน่ารัก  ถูกจับใส่ชุดแกะอันแสนคับแน่น....วาบหวิว  เพื่อสนองตัณหาของไอ้หมาป่าหน้าเห็ด


“น้องพี่เซ็กส์ซี่”
“เค้าจะฆ่าตัว”
“ร้องอรั๊งค์ก่อนสิครับ”
“อรั๊งค์~......เหี้ยเห็ด!!!!.....มากไปแล้วนะมึง!!!!”



หน้าอกแน่น ๆ ของเขากำลังถูกหมาป่าตะปบ  ไอ้หมาตัวขาวขบกัดหน้าอกของเขาอย่างหื่นกระหาย  หัวนมถูกดูดเม้ม  ราวกับว่ามันกำลังหิวจัด....คันเขี้ยว.....ไม่ก็กำลังหิวนม!!!!


ซี๊ดดดดดดด....เคยบอกแล้วไง  ว่าเบนซินแพ้ตรงจุดนี้  หัวนมใหญ่ ๆเต่ง ๆ เป็นอะไรที่ทำเขาสยิว  เวลาอีกฝ่ายเผลอเขี่ยโดนแบบไม่ตั้งใจ  แต่นี่มันเล่นงับซะจมเขี้ยว  อะไร ๆ ทั้งหลายในร่างกายก็เลยตื่นตัวขึ้นมาอย่างช่วยไม่ได้!!!!

“ราดซอสนะเบน....อยากหม่ำ ๆ กล้วยหอมเคลือบช็อคโกแล็ตของนาย”
“เห็ด.....น่าตีจริง ๆนะมึงอ่ะ....อูยยยย.....สุดยอดเลยครับคุณพี่”

ไอ้เห็ดดูดแกนกายของเขาอย่างบ้าคลั่ง  มันเทซอสช็อคโกแล็ตจนหมดขวด  แล้วจัดการกับไอ้หนูแข็ง ๆ ของเบนซินโดยไม่ปราณี  ความเสียวซ่านปนทรมานจบลงด้วยลาวาที่ไหลทะลัก  ไอ้เห็ดเก็บกินจนเกลี้ยง  มันยิ้มแฉ่ง  ก่อนจะหยิบขึ้นมาอีกขวด....



ไม่ใช่ขวดซอสหรอกน่า!!!!



มันทาไอ้หนูขาว ๆ(ที่ส่วนปลายแดงก่ำอย่างน่าสงสาร)ด้วยเจลใสสำหรับหล่อลื่น  ตอนนี้ไอ้หนูของมันร้อนฉ่าเพราะมีเลือดไปเลี้ยงจำนวนมาก  มันค่อย ๆดันอาวุธของมันเข้าไปในตัวของน้องชาย  ยู่หน้าด้วยความเสียว  เมื่อถูกตอดรัดเป็นจังหวะ

“ขออึ๊บเต็มสตรีมเลยนะน้องแกะ”
“เห็ด....ซี๊ดดดดดดด.....เบา ๆสิวะ.....โอยยยยย”
“เจ็บอ่ะเด๊....ของพี่ใหญ่อ่ะเด๊”
“แน่จริงมึงใส่ให้สุดเลยเห็ด”
“นี่ ๆ ๆ ๆ ๆ”
“เหี้ยยยยย....อา.....เอาอีก.....แรงอีกไอ้เห็ดดดดด”



เห็ดน้อยหน้ามืด.....ทุ่มแรงทั้งหมด....กระแทกไม่ยั้ง!!!!
.
.
.
.
.
.
.
“เราก็ล่อกันมาทั้งวันแล้วนะเบน.....พี่ชักเริ่มเบื่อแล้ว.....ไม่ใช่เบื่อนายนะ....แล้วก็ไม่ได้เบื่อการล่อด้วย  แต่แบบ....เราจะไม่ทำอย่างอื่นกันจริง ๆ เหรอ”

ไอ้เห็ดเขี่ยหัวนมน้องชาย  แล้วมันก็ถูกรวบไปกอด  จูบ....บดขยี้อย่างลึกซึ้ง.....ดูดดื่ม

นับวันมันยิ่งถลำลึกมากขึ้น....ส่วนตัวเบนซินน่ะเหรอ....เขาน่ะถลำลึกไปนานแล้ว!!!

ไอ้เห็ดเริ่มขาดเขาไม่ได้    บ่อยครั้งที่มันเริ่มเป็นฝ่ายต้องการ  เริ่มเรียกร้องในเรื่องอย่างว่า  มันเริ่มสนุกกับร่างกายของเขา  เหมือนที่เขาเองก็สนุกกับมัน

สุดท้ายคือ.....มันไม่เคยสนใจคนอื่นอีกเลย  ไม่ว่าจะชายหรือหญิง  แน่นอน...คนน่ารักอย่างมันจะมีคนมาชอบก็ไม่ใช่เรื่องแปลก  แล้วถ้าเกิดมันจะไปมีซัมติงกับใครอื่นที่ไม่ใช่เขาบ้าง  แค่ชั่วครั้งชั่วคราว  เขาว่ามันก็ไม่ใช่เรื่องเสียหาย....


ตราบใดที่เซ็กส์กับความรักมันยังเป็นคนละเรื่องกันอยู่  เบนซินโตเกินกว่าจะหวงแหนแบบโง่ ๆ แต่ถ้ามันไปรักใครนั้นก็อีกเรื่อง….แน่นอน....เขาไม่มีทางยอมเด็ดขาด!!!  ต่อให้ต้องตายกันไปข้างหนึ่งก็เถอะ



ดังนั้นเรื่องที่มันกลับดึกในบางวัน  หรือแอบลางานโดยไม่บอกเขา  เขาก็จะทำเป็นไม่รู้ไม่เห็นเสีย



แล้วใช้วันหยุดยาวที่เหลืออีกหนึ่งวันกับมันให้คุ้มค่าที่สุด
.
.
.
.
.
.
.
.
“เห็ด....วันนี้กลับมากินข้าวเย็นมั้ยครับผม”
“วันนี้พี่กลับดึกหน่อยนะเบน....แต่ก็เก็บกับข้าวให้ด้วยนะน้องรัก....รักนายนะไอ้ตูด....บาย”



ไอ้เห็ดยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์  ก่อนจะวางโทรศัพท์มือถือลงบนโต๊ะ  วันนี้มันอยู่เคลียร์งานจนดึกดื่นอย่างที่มันบอกกับน้องชายตัวโตจริง ๆนั่นแหละ....


แต่ตอนนี้งานของมันก็เสร็จสมบูรณ์แล้ว....จะเหลือก็แต่






ออกกำลังยืดเส้นยืดสาย....คลายเครียดสักหน่อย


~อื้มมมมมมมมม~ 


เสียงขยี้จูบ  และเสียงผิวเนื้อที่บดเบียดเสียดสี  ดังก้องไปทั่ว  ในยามที่ออฟฟิศเงียบสลัด  ไร้ผู้คน


จะมีก็แต่เจ้านายตัวโต  กับลูกน้องคนโปรดกำลังระเริงรักกันอย่างเร่าร้อน......ถามว่าเรื่องมันเกิดขึ้นตอนไหน....ก็เมื่อเร็ว ๆนี้.....แล้วเกิดขึ้นได้ยังไงล่ะ.....อันนี้ก็ไม่มีใครรู้  รู้แค่ว่ามันชั่ววูบ  ตื่นเต้น  แล้วก็สนุก.....



ลีลาอาจสู้ไอ้ดำใหญ่ไม่ได้  แต่มันก็ตื่นเต้นดีชะมัด


“เมื่อกี้ใครโทรมา”
“น้องชาย...ไม่เอาน่า  เราตกลงกันแล้วนี่  แค่สนุกกันเฉย ๆ”
“ก็ถามไปงั้นแหละ”
“อย่าแตกในนะ”
“ทำไมอ่ะ....กลัวใครจะสงสัย”
“ขี้เกียจล้างน่ะ.....ซี๊ดดดดดดด.....พี่ก็รู้ว่ามันเหนียวจะตายห่าไป”


ทั้งคู่อึ๊บกันบนเก้าอี้ทำงาน  ไม่มีแม้แต่เสื้อผ้าติดตัวสักชิ้น  ไอ้เห็ดออนท้อป  มันก้มลงจูบเจ้านายอย่างเร่าร้อนเพื่อให้เครื่องติดอีกครั้ง  ฝ่ายนั้นกระแทกสวนขึ้นมา  เพียงอึดใจหนึ่งก็ปลดปล่อยความสุขออกมาจนล้น


“โห่.....บอกแล้วไงว่าอย่าแตกใน”
“หึหึหึ....โทษทีละกันนะ”


ไอ้เห็ดกอดคู่นอนของมันอย่างแนบแน่นอยู่ครู่หนึ่ง  ปล่อยให้อาวุธของอีกฝ่ายแช่อยู่อย่างนั้นจนอ่อนตัวลง  เพียงครู่ใหญ่ ๆ  ก่อนจะผละออกมาเพื่อใส่เสื้อผ้า.....


มันกะว่าจะทำแบบนี้อีกสามสี่ครั้งก็พอแล้ว  ถึงจะตื่นเต้นเร้าใจ  และเป็นประสบการณ์ที่แสนจะคุ้มค่า  แต่ถ้าเกิดถูกจับได้ขึ้นมา  เจ้าตัวโตที่ห้องคงเสียใจแล้วก็งอนมันยาวแหง ๆ  (ถึงมันจะเห็นว่าเรื่องนี้ไม่ใช่เรื่องเสียหายก็เถอะ)  อย่างน้อยก็คงเว้นไปนาน....แล้วหลังจากนั้นจะสานต่อกับคนเดิมหรือคนใหม่  ก็ค่อยว่ากันอีกทีหนึ่ง


ก็แค่เซ็กส์น่า!!!!....เรื่องแบบนี้มันเชื่อว่าอีกฝ่ายก็คงจะทำเหมือนกับมันนั่นแหละ  อย่างไรเสีย  คนที่มันรัก  ตอนนี้ก็มีแค่คนเดียวเท่านั้นแหละ.....ดีนะที่มื้อดึกของมันเป็นเซ็กส์ร้อน ๆแทนข้าวน่ะ  ตอนนี้มันหิวแทบขาดใจ  คิดถึงอาหารฝีมือน้องใจจะขาด....


แล้วตอนที่มันกำลังครุ่นคิดก้นขาว ๆของมันก็ถูกเตะเบา ๆอย่างหยอกเย้า  มันจึงหันไปตบหัวอีกฝ่ายคืน


“ปีนเกลียวตลอด”
“ไปนะ....วันหลังมาเล่นกันใหม่”
“ไปส่งมั้ย”
“ไม่เป็นไร....เรากลับเองได้....บายนะตัวจ๋า”


มันผิวปากอย่างอารมณ์ดี  ขณะที่อีกฝ่ายมองมันจนคล้อยหลัง  ชายหนุ่มจุดบุหรี่ขึ้นสูบทั้งที่ตัวยังเปลือยเปล่า.....





“ก็ไม่เลวนักหรอก”

.
.
.
.
.
.
.

 :m25: :m25: :m25: :m25:
จบตอนพิเศษ

เห็ดมีชู้.....อยากแต่งอะไรเลยเถิดแบบนี้มานานแล้ว  เพราะเบื่อกับนิยายที่พระเอกเชี่ยว  ส่วนนายเอกบริสุทธิ์ใสซื่อ  และเป็นของพระเอกแค่เพียงคนเดียว

เบนซินฉลาด  แฟร์  เป็นผู้ใหญ่
ส่วนให้เห็ดเจ้าเล่ห์  ซุกซน  แต่ก็รักน้องนะ


ใครรับได้กดบวก  หากรับไม่ได้ก็คิดว่าเป็นตอนพิเศษที่ไม่เกี่ยวกับเนื้อหาหลักที่จบไปแล้วก็แล้วกันนะคะ

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน ตอนพิเศษ : ตอนหื่น ๆ มาดึก ๆ (25/06/2013)
เริ่มหัวข้อโดย: Zitraphat ที่ 25-06-2013 01:28:17

มันก็แค่เซ็กส์น่า ...++++

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน ตอนพิเศษ : ตอนหื่น ๆ มาดึก ๆ (25/06/2013)
เริ่มหัวข้อโดย: semen ที่ 25-06-2013 11:52:37

แอร๊ยยยยย ทำไมเห็ดเป็นแบบนี้ละเนี่ย เฮ้ออออ

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน ตอนพิเศษ : ตอนหื่น ๆ มาดึก ๆ (25/06/2013)
เริ่มหัวข้อโดย: Tassanee ที่ 25-06-2013 12:17:18

แว๊กกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก


ขอเลือดด่วนค่าาาาาาาาาาาา

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน ตอนพิเศษ : ตอนหื่น ๆ มาดึก ๆ (25/06/2013)
เริ่มหัวข้อโดย: mutyamania ที่ 25-06-2013 12:39:33

สำหรับคนที่รับไอ้เห็ดในเวอร์ชั่นนี้ไม่ได้  ขอให้คิดว่าเป็นตอนพิเศษที่ไม่เกี่ยวข้องกับเนื้อหาหลักนะคะ  เป็นตอนที่แยกออกมาต่างหาก  เป็นอีกเวอร์ชั่นทางเลือกหนึ่ง (ตอนเดียวจบ/จบในตอน)

แต่ถ้าใครเห็นด้วยกับเรา  ว่าไอ้เห็ดในแบบนี้แหละ  ดูจริง  ดูเรียล  ดูมีความเป็นมนุษย์ปุถุชน  ก็จิ้นต่อจากตอนปกติได้เลยค่ะ

บอกไว้เผื่อเลือก  จิ้นใครจิ้นมัน  จิ้นแล้วขอให้มีความสุข  เพราะต่อจากนี้ไปก็คงเป็นตอนพิเศษล้วน ๆ ส่วนเนื้อหาปกตินั้นก็ถือว่าจบบริบูรณ์ไปแล้ว  ดังนั้นตอนต่อ ๆ ไป  จะมองว่าต่อเนื่องก็ได้  หรือไม่ต่อเนื่องก็ได้...


บอกไว้.....เผื่อมีอะไรหื่น ๆ มาลงอีก 5555+

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน ตอนพิเศษ : ตอนหื่น ๆ มาดึก ๆ (25/06/2013)
เริ่มหัวข้อโดย: Zitraphat ที่ 25-06-2013 12:43:12

บวกเน้ออออออ  แอร๊ะะะะะะะะะ......   :man1: :man1: :man1: :man1:

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน ตอนพิเศษ : ตอนหื่น ๆ มาดึก ๆ (25/06/2013)
เริ่มหัวข้อโดย: arun ที่ 28-06-2013 14:28:56

มีกิ๊กหราเห็ดน้อย หึหึ

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน ตอนพิเศษ : ตอนหื่น ๆ มาดึก ๆ (25/06/2013)
เริ่มหัวข้อโดย: snooppy ที่ 01-07-2013 18:33:25

บวกคร้า....เรียลจริงไรจริง

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน ตอนพิเศษ : ตอนหื่น ๆ มาดึก ๆ (25/06/2013)
เริ่มหัวข้อโดย: wi_OoO_wi ที่ 30-07-2013 22:39:32

 o13 o13เพิ่งมาอ่าน

มันแบบว่า  :pighaun: :pighaun:

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน ตอนพิเศษ : ตอนหื่น ๆ มาดึก ๆ (25/06/2013)
เริ่มหัวข้อโดย: heangsure ที่ 31-07-2013 18:31:00

นุ้งเห็ดมีกิ๊ก ทำไมไม่ป้องกันล่ะตัว

 :hao7: :ling2: :ling1:

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน ตอนพิเศษ : ตอนหื่น ๆ มาดึก ๆ (25/06/2013)
เริ่มหัวข้อโดย: ชางหลง ที่ 08-08-2013 15:21:20

มันอันตรายไปนะ แตกในด้วยถ้าเป็นอะไรไปก็เป็นทั้งสองเลยนะ

ถึงเป็นนิยายแต่อยากให้แต่งให้ป้องกันอะอย่าให้เป็นค่านิยมผิด ๆ

ว่าพวกนี้ไม่เลือกแล้วยังไม่สะอาดอีกอะ

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน : ไม่เจอกันนาน....ลืมกันไปแล้วหรือยัง (24/08/2013)
เริ่มหัวข้อโดย: mutyamania ที่ 24-08-2013 01:42:00

ตอนพิเศษ.....สิ่งมีชีวิตที่คิดไปเอง



“อ๊า”
“อื่อออ”


เซ็กส์ร้อน ๆ ยามบ่ายเริ่มขึ้นอีกแล้ว  ในเวลาที่รีบเร่ง  แต่ทว่าอารมณ์หื่นมันไม่เข้าใครออกใคร  ที่ที่เหมาะที่สุดคงเป็นห้องน้ำ....


แค่ทำเบา ๆ อย่าส่งเสียงดังให้ใครจับได้ก็น่าจะพอ


พี่กร....คือชายชู้ของไอ้เห็ด  เป็นทั้งเจ้านาย....เพื่อน.....คนเลี้ยงข้าว.....และคนตอบสนองความใคร่  ยามที่ไอ้ยักษ์ใหญ่นั้นบกพร่องในหน้าที่

“เสร็จแล้วเหรอไอ้แสบ....พี่ยังแค่คันๆเองนะ”
“ซี๊ดดดดด....พี่กรแม่งเหี้ย.....จะซอยยิกทำห่า’ไรฟะ”


ชายหนุ่มบดขยี้ยอดยกของไอ้เห็ด  ขบเล่นอย่างหมั่นเขี้ยว  มือขยำก้นปอด  ก่อนจะเร่งจังหวะจนเสร็จ....


“แตกในอีกแล้วนะไอ้แสดดดดด”
.
.
.
.
.
.
“ฉันจะไป....พัทยา....ฉันจะไป...ฉานจาปายยยยย”


เสียงของไอ้เห็ดที่ช่างแสนจะลั๊ลลา  ทำเอาเบนซินหงุดหงิดจนแทบบ้า


มันกำลังจะออกเดินทางต่างจังหวัด  ซึ่งเบนซินไม่ชอบใจเอาเสียเลย  แต่ว่าเขาก็ไม่สามารถที่จะพูดอะไรได้....


ทั้งเขาและมันต่างก็เป็นผู้ใหญ่เต็มตัวแล้ว  ต่างคนต่างก็มีหน้าที่รับผิดชอบ  แล้วที่มันจะไป....ก็ไปเพื่องาน  เรื่องงานล้วน ๆ


แต่ความลั๊ลลาของมัน  ทำเอาเขาหงุดหงิดจนแทบบ้า.....


ไปกับไอ้ห่านั่นอีกล่ะสิ....

ทำไมนะ  ทั้ง ๆที่กว่าจะทำให้พี่เป็นของเขาได้  มันช่างแสนยากเย็น  แล้วที่ผ่านมา  ก็มีแค่เขาที่ทำสำเร็จ  มันควรจะมีแค่เขาสิ  ก็ขนาดไอ้พี่หนึ่งที่ทั้งแสนหล่อ  และแสนดี  ไอ้เห็ดมันยังแขยงเลย

ก็รู้ว่ามันแค่เซ็กส์  ก็รู้ว่าไอ้เห็ดนอกใจ  ไม่สิ  จะเป็นแบบนั้นได้อย่างไรเล่า  ในเมื่อเขากับมันไม่ได้เป็นคนรักกันเสียหน่อย  เขาเป็นคนปลูกฝังมันเองกับมือมาตั้งแต่แรก  ตอนที่เขาพยายามจะกลืนกินมันให้สมใจอยาก

เขาเองที่บอกกับมัน....ว่ามันก็แค่เซ็กส์  แค่สนุก  หลอกล่อจนได้มันสมใจ  ทั้งหมดก็เพราะเขารักมัน



รักมาก.....



รักจนไม่อาจทำให้มันเสียใจได้



ถึงจะดูเหมือนไอ้หน้าโง่ก็ตามทีเถอะ....



ถ้ามันเป็นความสุขของเห็ด....ช่างแม่ง....ก็แค่เซ็กส์  ตราบใดที่เห็ดยังรักเบนซิน  และเบนซินก็เป็นที่หนึ่ง





ทำไมนะ....





ทำไมถึงไม่สบายใจขึ้นมาเลยล่ะเบนซิน






เหตุผลกับหัวใจมันช่างสวนทางกันเหลือเกิน

“ทำกันมั้ยเบน....สั่งลาไงน้องร๊ากกกกก  นานนะเฟ้ยยยย  กว่าพี่จะกลับมาน่ะ”
“ไม่ล่ะ....เค้าไม่มีอารมณ์”
“เบนแม่ง.....พูดงี้ตลอด  ได้พี่แล้วทิ้งขว้างเหรอวะ”
“เปล่านิ  งานเค้าเยอะ”
“อย่าให้รู้ว่ามีชู้นะแม่งงงง”


เห็ดนั่นแหละที่มีชู้  ให้ตายเถอะ  อยากจะลงโทษไอ้หน้าทะเล้นนี่ให้เข็ดหลาบเสียจริง


แต่จะเสียพี่ไปไม่ได้เด็ดขาด  ภาพของไอ้เห็ดที่น้ำตานองหน้าในวันนั้น  วันที่เขาพยายามใช้กำลังข่มเหง  ยังคงตามมาหลอกหลอนเสมอ



เบนซินกำลังสับสน.....สับสน....และเสียใจ


“เออ....ไม่ทำก็ไม่ทำวะแม่ง  กูไปชักว่าวเอาก็ได้”
.
.
.
.
.
.
“ซี๊ดดดดดด....เสียวเหี้ย ๆอ่ะ”


ไอ้เห็ดกับชู้รัก  กำลังระเริงรักกันอย่างเย้ยฟ้าท้าดิน  บนชั้นดาดฟ้าของออฟฟิศ  ตอนเที่ยงคืนกว่า


ลมเย็น  น่าตื่นเต้น  แถมครางได้ดังสุดเสียง


มือของมันป่ายปะ  และขาของมันนั้นแทบจะทรงตัวไม่อยู่  สุดท้ายมันก็ปล่อยให้ร่างของมันทรุดลงไปกองกับพื้น  ฝ่ายนั้นตามลงไปกระแทกตัวเป็นจังหวะอยู่ครู่หนึ่ง  ก่อนที่จะจับมันยกเพื่อเปลี่ยนท่า


“เซ็กส์ซี่นะมึงอ่ะ”
“พี่แม่งก็อย่างกับม้า  ใหญ่ชิบ  ใจจะขาดแล้วเนี่ย”


ยอดอกข้างหนึ่งของมันถูกเลีย  อีกข้างหนึ่งก็เช่นกัน  มือไม้มากมายป่ายปะไปทั่วร่างขาว ๆที่แดงเป็นจ้ำ ๆของมัน  ลมพัดแรงจนมันรู้สึกแสบตา  ไอ้เห็ดจึงหลับตา  ซี๊ดปากรอรับความสุขที่ตามมาอีกระลอกใหญ่


หนึ่งคน


สองคน


สามคน


สี่คน




หรือมากกว่านั้น


จะว่าเป็นเซ็กส์หมู่ก็ได้นะ  เรื่องมันเริ่มจากมีคนเห็น  แล้วก็บอกกันปากต่อปาก  ยามคนใหม่ซึ่งเป็นหนุ่มใต้ร่างใหญ่ผิวเข้ม  เป็นคนแรกที่เห็นฉากระเริงรักในออฟฟิศ  เขาจึงถูกชักชวน  กรเป็นฝ่ายชวน  แล้วไอ้เห็ดก็สนองตอบโดยไม่ได้ขัดขืนคัดค้าน  จะเป็นไรไปล่ะ  ก็แค่เซ็กส์  เหมือนที่ทำกับเบนนั่นแหละ


ก็แค่เซ็กส์  แต่ก็ตื่นเต้นกว่า  สนุกกว่า  ไอ้เห็ดขาดมันไม่ได้เสียแล้วสิ


มันถูกใครต่อใครจูบมั่วไปหมดในคืนนี้  ทั้งพี่ยามหน้าเหี้ยม  หัวหน้าของพี่กรอีกที  เพื่อนร่วมงานอีกสองคนจากแผนกมาร์เก็ตติ้ง  และอีกหนึ่งจากการเงิน  ทุกคนล้วนปลดปล่อยน้ำรักใส่ช่องทางของมันจนชุ่มโชก


ขณะที่ร่างกายของมันถูกกระทำ  ปากของมันก็ต้องปรนเปรอคนที่เหลืออยู่  น้ำรักของมันเองหลั่งออกมาซ้ำแล้วซ้ำอีก  อีกทำก็ยิ่งสนุก.....


“ไหวมั้ยไอ้แสบ”
“เสียวเหี้ย ๆ แต่ตอนนี้ก็เพลียแล้ว  อีกกี่คนวะแม่ง.....ครบยังวะ”
“อีกแปด.....เพิ่งจะสิบสองเองนะ”
“ต้องใช้ตัวช่วยแล้ว....ส่งป๊อปเปอร์มาดิ๊.....ซี๊ดดดดด”



ช่วยไม่ได้นะเบน  นายอยากเมินใส่พี่เอง



ช่วยไม่ได้นะเบน  เรื่องพวกนี้นายสอนพี่เอง




แค่เซ็กส์น่ะเบน  แค่หนุก ๆขำ ๆเท่านั้นเอง  ยังไงพี่ก็รักนายเสมอแหละ



อย่าโกรธกันนะน้องรัก
.
.
.
.
.
.
.
ทนไม่ไหวแล้ว  แบบนี้มันหยามกันเกินไป


เบนซินกำหมัดแน่น  ฟันขบกันจนกรามนูนเป็นสัน  รองเท้าคนแปลกหน้า....วางอยู่เคียงคู่กับรองเท้าของไอ้เห็ด  เสียงครางดังแว่วมาจากห้องนอน  เสียงคนหัวร่อต่อกระซิก

ไม่ได้จงใจจะกลับมาก่อนเวลาหรอกนะ  แต่ในเมื่อมันเลือกได้  เบนซินก็เลือกที่จะกลับมาก่อน  ด้วยความที่คิดถึงไอ้ตัวขาวจนแทบขาดใจ  การสัมมนาที่แสนยาวนานจึงดูเหมือนเป็นเวลาหลายสิบปี

เรื่องงานก็ไม่ค่อยมีอะไรน่าห่วงแล้ว  แล้วเบนซินก็ตั้งใจว่าจะกลับมาจัดชุดใหญ่ให้สาสม  เอาให้มันไม่กล้าไปหาชู้  หากิ๊กที่ไหนอีก...



ที่ไหนได้ล่ะ....กลับพากันมาเย้ยถึงที่



ลองไอ้เห็ด ‘กล้า’ ที่จะพาคนอื่นเข้ามาในห้องของ ‘พวกเขา’ แล้วล่ะก็นะ  นั่นหมายถึงเบนซินไม่ใช่ที่หนึ่งอีกต่อไป  ฟางเส้นสุดท้ายจึงขาดลงในที่สุด


จะใช่คนที่หายกันเข้าไปในโรงแรมเมื่อคราวนั้นไหมนะ  อบรมคราวก่อน  เขาแอบเห็นไอ้เห็ดกับเพื่อนร่วมงานหน้าละอ่อน  เดินกอดคอกันหายขึ้นไปชั้นบน


หรือจะเป็นคนนั้น  คนที่โดดงานมานั่งกินเค้กด้วยกัน  ไม่ได้ตั้งใจจะสะกดรอยตามหรอกนะ  แต่มันบังเอิญน่ะ


ปึงงงงงงง!!!!!
“ไอ้เห็ดดดดดดดดด!!!!!”
“โอ๊ยโหยวววววว”


เสียงหนังโป๊ชาย-ชายที่ดังกระหึ่ม  ถูกกดปิดลงพร้อมภาพด้วยรีโมตในมือของไอ้เห็ด  ไอ้เห็ดตัวขาวผมเปียก  กำลังอยู่ในสภาพเปลือยเปล่าล่อนจ้อน


“ทำไมกลับมาก่อนล่ะเบน”
“แล้วอยากให้เค้ากลับมาตอนไหนล่ะ”

เบนซินเดินวนทั่ว  แต่ห้องแคบแค่นั้น  ใครล่ะมันจะไปหลบซ่อนได้


“รองเท้าใครน่ะเห็ด”
“ของพี่”
“ไม่ยักกะเคยเห็น”
“ก็เพิ่งซื้อ  คู่ที่เบนซื้อให้มันขาดแล้ว  ไม่อยากใส่แล้ว”
“เบื่อของเก่า  อยากได้ของใหม่ว่างั้น”
“เบนเป็นเหี้ยไรฟะ  ก็พี่กลัวมันพังไปมากกว่านี้  ก็เลยตั้งใจจะเก็บไว้  ไม่งั้นก็ทิ้งไปแล้วสิแม่ง”


ไอ้เห็ดโมโหจนหน้าแดง  มันลุกขึ้นผลักอกน้องชายด้วยเรี่ยวแรงมหาศาล  แต่เพียงแค่อีกฝ่ายออกแรงแค่แผ่ว ๆเท่านั้น  ร่างของมันก็ปลิวหวือขิ้นไปกองอยู่บนเตียง


“ร่านนักนะพี่อ่ะ”
“เบนนนนนน”


เอาอีกแล้ว  เบนซินแพ้น้ำตาเห็ด  ไอ้เห็ดร้องไห้น้ำตาเป็นเผาเต่า  จากที่ตั้งใจว่าจะลงโทษ  เลยต้องดึงตัวมันมากอดไว้


“เบนแม่งดูถูกพี่เกินไปแล้วนะเว้ยยยย  นายเห็นพี่เป็นคนมั่วแบบนั้นเหรอ”
“ก็เห็ดทำตัวน่าสงสัย”
“เบนคิดไปเองทั้งนั้น”
“แล้วผู้ชายในร้านเบเกอรี่ล่ะใคร”
“ผู้ชายไหนวะ”
“ไอ้ตี๋หัวฟูใส่แว่นไง”
“น้องที่ทำงาน  พอดีออกมาคุยงานกับลูกค้า”
“แล้วไอ้ที่หายกันเข้าไปในโรงแรมคราวนั้นล่ะ”
“อะไรวะ....นี่เบนสะกดรอยตามพี่เหรอ”
“บังเอิญเว้ยยยย  พักหลังมา  ตัวทำตัวมีพิรุธนี่หว่า  จะไม่ให้คิดได้ไง”
“พี่ก็ปกติของพี่  นายนั่นแหละเปลี่ยนไป  แล้วไอ้ที่นายพูดถึงนั่นก็หัวหน้าพี่นะ  พี่กรแกแต่งงานมีเมียมีลูกไปแล้วเหอะเบน”
“เห็ดแม่งแถตลอด  ตัวจะมีก็มีไปเถอะ  อย่าให้จับได้แล้วกัน  ตัวตายแน่”


บทรักร้อน ๆ เริ่มขึ้น  ก่อนจะจบลงด้วยเสียงครางอย่างสุขสม  สามชั่วโมงที่แสนจะคุ้มค่า


“ดีกว่าดูหนังโป๊อีกเนอะเบน”
“ก็เพลา ๆบ้างเถอะ  เห็ดชักจะหมกมุ่นเกินไปแล้ว”


นาน ๆ รับทีหนึ่งก็เจ็บเหมือนกัน  ทั้งไอ้เห็ดและเบนซินต่างก็เจ็บก้น  แต่ก็มีความสุข  โดยเฉพาะเบนซินที่นานแสนนานจะถูกไอ้เห็ดกด  เขาจึงเจ็บกว่ามันเท่าตัว  แต่ก็มีความสุขตอนที่ได้ปลดปล่อยในตัวมันจนล้นทะลัก  ฝาแฝดสลับกันทำหน้าที่ได้อย่างสมบูรณ์


“เบนนนนน”
“อ้อนอะไร”
“พี่มีเรื่องสารภาพ  ห้ามเบนโกรธนะ”
“เออ....แต่ขอไม่ฟังได้มั้ย”
“ฟังหน่อยน่า”
“ว่ามา”
“คือที่เบนเห็นพี่กับพี่กรวันนั้นน่ะ......ไม่ใช่เรื่องงานหรอกนะ”
“อื่อ”
“พี่กรแกเจ้าชู้  แล้วก็ชอบหมู่....เค้าสนิทกับพี่  เห็นพี่หื่นก็เลยชวนไปสนุกกัน”
“อื่อ”
“แค่ครั้งเดียวเอง  จะไม่ทำอีกแล้ว”
“แล้วป้องกันดีใช่มั้ย”
“แน่นหนาเลยเบน”
“กี่คนล่ะ”
“สอง.....อย่างหมวยอ่ะเบน  แต่นมแม่ง”
“อ้าว.....ผู้หญิง?”
“ก็เออดิ....พี่บอกเบนคนเดียวนะ  เมียพี่กรแกดุชิบ  ขืนรู้ล่ะบ้านแตก  นี่แกสนิทกับพี่ไง  ก็เลยไว้ใจ  แต่ถ้าเบนไม่ชอบ  คราวหน้าแกชวนอีกจะได้ไม่ไป”


การกอดรัดที่แสนอึดอัดเมื่อครู่  ค่อย ๆผ่อนคลายลง  ไอ้เห็ดรู้สึกถึงอะดรีนาลีนในตัวพุ่งสูง  ตอนที่เบนซินบีบขยำร่างกายของมัน  มันรู้ว่าน้องโกรธ  แต่กำลังข่มใจ


มันจำเป็นต้องโกหก  ทั้งที่ไม่มีอะไร 



ไม่เคยนอกใจ



ไม่เคยมีคนอื่น



ไม่ว่าจะชาย....หรือหญิง



ทุกอย่างเบนซินคิดไปเองทั้งนั้น


คิดไปไกลแค่ไหน  มันก็ไม่รู้  แต่มันรู้จักน้องชายของมันดี  เบนซินผู้แสนซีเรียสและจริงจัง  มักจะคิดอะไรนำหน้ามันอยู่เสมอ


มันจำเป็นต้องโกหกสักเรื่องหนึ่ง  เรื่องที่จะทำให้น้องมันหายแคลงใจ  แต่ต้องไปแรงเกินไปจนถึงขั้นแตกหัก  มันคิดขึ้นสด ๆ เดี๋ยวนั้นเอง





เรื่องฉลาดแกมโกง  ไอ้เห็ดจอมแถเหนือกว่าเห็น ๆ........




แต่ตอนนี้มันกำลังเสียใจ





เสียใจที่น้องไม่เคยเชื่อมั่นในตัวของมันเลย





มันเลือกแล้ว  เลือกมานานแล้ว  เลือกที่จะอยู่กับน้อง.....ถึงจะไม่ใช่ฐานะคนรัก  แต่มันก็จะอยู่ข้างน้องตลอดไป





มันรู้ว่าน้องรัก  แต่มันก็แค่.....อยากจะให้น้องเชื่อในตัวมันบ้าง....







ถึงพี่จะเป็นคนขี้เล่น....ทำตัวไร้สาระไปวัน ๆ.....แต่พี่ก็เสียใจเป็นนะเฟ้ย.....ไอ้ตัวโต
.
.
.
.
.
.
(end)

มาหื่น.....แต่ไม่มีอะไร 55555

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน : ไม่เจอกันนาน....ลืมกันไปแล้วหรือยัง (24/08/2013)
เริ่มหัวข้อโดย: Dark_Noah ที่ 24-08-2013 10:04:48

ตอนแรกเฉยๆ ตอนนี้แอบเคืองและ ถ้าเห็ดยังนอกใจต่อไปจะเกลียดเห็ดแล้ว  :m16:

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน : ไม่เจอกันนาน....ลืมกันไปแล้วหรือยัง (24/08/2013)
เริ่มหัวข้อโดย: Secrets ที่ 24-08-2013 15:21:13

ถ้าแฟนผมเป็นแบบนี้ ผมคงทนไม่ไหวอ่ะ  ต่อให้รักมากแค่ไหนก็เถอะ
มันสกปรกเกินที่จะรับไหวอ่ะ

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน : ไม่เจอกันนาน....ลืมกันไปแล้วหรือยัง (24/08/2013)
เริ่มหัวข้อโดย: mutyamania ที่ 24-08-2013 20:56:34

มีใครเข้าใจบ้าง  ว่าทำไมหัวเห็ดถึงต้องโกหกน้อง.......














ถ้ามองเผิน ๆ มันคือการปกปิดความผิด  ในแบบฉบับของหัวเห็ด  แต่สิ่งที่คนแต่งจะสื่อก็คือ  เรื่องทั้งหมด  เป็นการ "คิดไปเอง" ของเบนซิน  หัวเห้ดผู้ซึ่งรู้จักน้องชายดี  จึงเลือกที่จะโกหก  เพื่อให้อีกฝ่ายสบายใจ  เหมือนแบบ...ต่อให้พูดความจริงว่าไม่มีอะไร  เบนซินก็ยังคงไม่เชื่อใจอยู่ดี  สู้โกหกในเรื่องที่เบาลงหน่อย  เพื่อให้น้องชายสบายใจ...ว่าสิ่งที่ตัวเองคิดนั้นถูก

เรื่องของเรื่องคืออยากแต่งอะไรแบบวาบหวิว  ตื่นเต้น  แต่ก็ไม่อยากให้คนอ่านเสียความรู้สึก(เพราะนิยายเรื่องนี้ค่อนข้างใส ๆ 5555+)

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน : ไม่เจอกันนาน....ลืมกันไปแล้วหรือยัง (24/08/2013)
เริ่มหัวข้อโดย: Secrets ที่ 25-08-2013 11:51:48

อิหนูเห็ดไม่ได้มั่วเซ็กส์จริงๆใช้มั๊ยครับ
เฮ้อ โล่งอก เกือบเกลียดไปละ
เล่นแบบนี้ใจหายหมดนะครับไรเตอร์

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน : ไม่เจอกันนาน....ลืมกันไปแล้วหรือยัง (24/08/2013)
เริ่มหัวข้อโดย: pilar ที่ 26-08-2013 21:12:32

แหม่ เก็บเอาความรู้สึกที่เสียไปกับนังเห็ดเมื่อตอนที่แล้วกลับมา

ตกลงตอนก่อนหน้าที่นักเขียนแต่งสนองนี้ดตัวเองใช่มั้ยคะ 555+

ตอนนี้เลยพยายามหาที่ลงไม่ให้มันดาร์คเกินไป

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน : ไม่เจอกันนาน....ลืมกันไปแล้วหรือยัง (24/08/2013)
เริ่มหัวข้อโดย: วัวพันปี ที่ 26-08-2013 21:43:24

อินและคล้อยตามว่าเห็ดนอกใจแต่กดบวกให้นะเพราะเขียนได้อารมณ์ของคนจริงๆ

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน : ไม่เจอกันนาน....ลืมกันไปแล้วหรือยัง (24/08/2013)
เริ่มหัวข้อโดย: Tassanee ที่ 26-08-2013 22:53:50

แง๊๊ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ   น้องเห็ด  ไม่อ๊าวววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววว


แค่คิดก็ผิดแล้ว

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน : เมื่อมนุษย์เมียอยากเป็นผัว (12/12/13)
เริ่มหัวข้อโดย: mutyamania ที่ 12-12-2013 21:13:46

โดนไอ้เบนจัดหนักมาหลายตอน  ตาน้องเห็ดรุกกลับแล้วล่ะเน้อ


ตอนพิเศษ  เมื่อมนุษย์เมียอยากเป็นผัว




เบนหื่น....เบนลามก

ชอบฟัด...ชอบอัด....ชอบบด

ชอบขย้ำ....ขยำ....ขยี้.....ทำสกอร์ของมันเรื่อยไป



อันนั้นเป็นเรื่องที่เรารู้กันอยู่แล้ว



แล้วถ้าเปลี่ยนจากไอ้ดำใหญ่  เป็นมนุษย์ดอกเห็ดล่ะ 

เห็ดน้อยที่ขนาดก็ไม่ใช่น้อย

หื่นกว่า....ลามกกว่า




เร่งทำสกอร์แข่งกับน้อง.....ช่วงชิงตำแหน่งผัว
.
.
.
.
.
.
.

ฮึบ....ฮึบ....ฮึบ


มนุษย์เงินเดือนอย่างเห็ด  รายจ่ายนั้นแสนจะรัดตัว  ไหนจะหนี้บัตรเครดิต  ผ่อนรถ  ผ่อนคอนโด(หารกับน้อง)รังรักของมันกับน้อง  แล้วยังจะภาษีสังคมสารพัดซอง  พาร์ตี้ประจำเดือนเอยเงี้ยะ  ถามจริง  จะเอาเวลาและกระตังค์ที่ไหนไปออกกำลังกาย  เข้าฟิตเนส


ก็อาศัยปลดปล่อยพลังงานยามราตรีด้วยท่ายาก  เผาพลาญแคลอรี่ด้วยการทำโอทีถึงตีสอง  แล้วก็......


เอาดำเบลของไอ้ดำมายกฟิตกล้ามแขนในวันหยุดนักขัตฤกษ์


“เห็ดจ๋า”
“เย้ย”
“อะไรวะ....ถูกตัวแค่นี้ทำสะดุ้ง....เบื่อกันแล้วสิ....หรือว่ามีคนอื่นอีกวะแม่ง”


มันปวดหัวกับไอ้ห่าน้องที่โครตจะขี้หึง  ไม่เข้าใจ  ว่าทำไมมันต้องหึงแบบนั้น  มันไม่เคยนอกใจน้องชายแม้แต่ครั้งเดียว  แต่อีกฝ่ายกลับเอาสิ่งที่เห็นแค่ผิวเผิน  ไปจินตนาการต่อยอดอย่างฟุ้งซ่าน  ปากก็บอกไม่หึง  ปล่อยพี่ชายใช้ชีวิตอย่างอิสระ  แต่พอเผลอ  มันก็เหน็บ  มันก็แนม


นิสัยแม่มผู้หญิงชะมัด


ตอนนี้ไอ้เห็ดก็ไม่ใช่ไอ้ตัวซีดผอมกะหร่องอย่างแต่ก่อน  ออกจะหล่อล่ำสมชายชาตรีอย่างที่มันฝันเอาไว้  ไม่แปลกหรอก  ที่เบนซินจะหึงจะหวง  แน่นอน  คนที่มาจีบมันก็พอจะมีบ้าง  แต่ประเดี๋ยวก็เผ่นกระเจิง  เมื่อเจอนิสัยบ้า ๆบอ ๆผสมถ่อย  อันเป็นสันดานแท้ ๆของมัน


หัวเห็ดอยากจะเป็นยอดรุก  อยากเป็นสามี  แต่เพราะรักมัน  จึงยอมสละประตูหลังให้  ไอ้น้องชายตัวดำมันก็โซ้ยเสียคุ้ม  พอจะเอามันบ้าง  ก็เสือกอิดออด  พองอนก็หาว่านอกใจ  เห็ดล่ะเซ็งจิต


พักหลังมานี่เลยต้องเอาคืนด้วยการเอามันกลับบ่อย ๆ แอบจดสกอร์ความเป็นผัวเมียแข่งกัน(เรื่องนี้เบนซินไม่รู้)  ปีนี้ไอ้เห็ดรับบทเมียไปแล้ว 126 วัน  ส่วนตัวมันได้เป็นผัว 121 วัน  ดูเผิน ๆ เหมือนสูสี  แต่ความจริงนั้น  ไอ้ร้อยยี่สิบเอ็ดวันของหัวเห็ด  ถ้านับครั้งแล้วก็ตามนั้นเดะ ๆ แต่สำหรับร้อยยี่สิบหกวันของไอ้ดำใหญ่  วันหนึ่งมันก็ฟาดไปไม่ต่ำกว่าสามครั้ง  มีวันหนึ่งพ่อเล่นซะเกินคุ้ม  สิบสองครั้งในหนึ่งวัน  เอาตั้งแต่เช้าจรดค่ำ


ก็ถึงขนาดเปลี่ยนนมข้นหวานเป็นจืดพร่องมันเนยได้อ่ะ  คิดดู  วันรุ่งขึ้นไข้จับ  ลาป่วยแม่ม....เดินให้ตรงยังยาก  แค่ยืนก็ขาอ่อนแล้ว  จรวดเบนซินนั้นเล็กเสียที่ไหน  อย่างกับหำม้า.....



มันต้องฝึกฝนอีกเยอะ


“เปล่าเว้ย....พี่ตกใจหรอกเบน  กำลังทำสมาธิเห็นมั้ยเนี่ย  ต้องนับใหม่เบยยยย  แขนล่ำไม่เท่ากันความผิดนาย”
“เค้าอยากอ่ะ  ไม่ได้ล่อเห็ดมาสามอาทิตย์ติดแล้ว  เนี่ย...เพิ่งเคลียร์งานเสร็จ  เดี๋ยวนี้นมอึ๋มนะเรา....”

มันแย่งดัมเบลไปจากมือไอ้เห็ด  ถกเสื้อกล้ามแล้วบีบคลึงกล้ามหน้าอกของพี่ชาย  ไอ้เห็ดไม่ใช่คนตัวโตแต่กำเนิด  มันเลยต้องขยันฟิตทั้งที่ไม่มีเวลา  อย่างน้อยตื่นมาต้องได้เล่นเครื่องออกกำลังกายซูปเปอร์โซนิคที่เพิ่งถอยมาได้เพียงสามเดือน(พร้อมกับหนี้ก้อนโต)  ไม่แปลกถ้าหุ่นมันจะเฟิร์มได้ขนาดนี้  เบนซินขบกัดหัวนมชูเต่งของพี่ชาย  เลียจนชุ่ม  ตอนนี้ไอ้เห็ดชุ่มไปทั้งหน้าอก.....และส่วนล่างที่น้ำกำลังปริ่ม  ก็แบบ....ไอ้ดำมันเก่ง


“นายก็ชักว่าวทุกวัน....ห่า.....จะอยากอะไรนักหนาวะ”
“ก็ไม่เท่าทำกับเห็ดจริง ๆ หรอก”
“นายให้พี่เอานายบ้างดิ”
“ได้สิ....แต่ขอเค้าก่อนนะครับผม”


ไอ้จ้อนขนาดม้า  บรรจงสอดใส่เข้าไป  แล้วก็เริ่มโยก....คลึง.....บด


ทั้ง ๆที่ยังถอดไม่หมดนั่นแหละ  ไอ้เห็ดถูกจับยกขึ้นจากเก้าอี้  มานั่งอยู่บนตัวของเบนซินแทน  แล้วไอ้ตัวแสบก็ถูกกระเด้าไม่ยั้ง  ทั้ง ๆที่อยู่ในท่าออนท้อป  แต่มันแทบจะไม่ต้องขยับอะไรเลย  น้องมันจัดการให้เบ็ดเสร็จ!!!!


แล้วก็เสร็จมันอีกตามเคย  โดนเย่อจนสลบคาอกโดยไม่รู้ตัว  ไม่เคยได้ทันเอาคืน  ไอ้เห็ดก็ถูกน้องทำสกอร์แซงหน้า  หมดแรงจะรุกกลับ

“ไม่ทำเค้าแล้วเหรอ”
“หมดแรงแล้วแม่งงง”
“หึหึหึ”
“นายมันงี้ประจำ....นิสัย”
“ก็หาทางเอาเค้าให้ได้สิ  มาขอตรง ๆ ใครมันจะไปยอมง่าย ๆล่ะครับ”
“อาบน้ำให้พี่เลยเบน  พี่นอนแล้ว.....คร่อก”



ใช่....นายพูดถูกเบน  หัวเห็ดกระหยิ่มทั้งที่เปลือกตารู้สึกหนัก





ต้องหาทางเอานายก่อนให้จงได้
.
.
.
.
.
.
.
“เหี้ย!!!!....ร้อน”


ไอ้เห็ดซุ่มซ่ามทำกาแฟหกใส่เสื้อทำงานของน้อง  เบนซินตวาดอย่างหงุดหงิด  ไม่ใช่อารมณ์เสียซะทีเดียว  แต่ดูคล้ายผู้ใหญ่ดุเด็กมากกว่า  ก็อย่างนี้แหละ  เบนซินแทบจะกลายเป็นพ่อของไอ้เห็ดไปเสียแล้ว  ก็ดุไปอย่างนั้น  คนทำผิดก็ต้องดุ  ปกติเบนซินน่ะหวานเลี่ยนจะตายไป


“พี่ขอโทษนะเบน”
“มึงยังโป๊อยู่อีก  เดี๋ยวสายนะเว้ย”
“พี่เช็ดให้นะ”
“ไปแต่งตัวเถอะไป!!!!”
“เหอะน่า!!!!  รถไม่ติดหรอก  ช่วงนี้เด็ก ๆ มันปิดเทอม”

ผ้าชุบน้ำในมือค่อย ๆ เช็ด  ถูวนตรงรอยเปื้อน  แต่ยิ่งเช็ดยิ่งเปียกเป็นวงกว้าง

“พอเถอะ...เค้าจะไปเปลี่ยนเสื้อล่ะ”
“พี่ถอดให้”

ไอ้เห็ดปลดกระดุมน้อง  ปลดแค่สามเม็ดแล้วแบะออก  มือนุ่ม ๆของมันเขี่ยคลึงหัวนมของเบนซินไปมาจนแข็งเป็นไต

“เงี่ยนเหรอเห็ด  จัดเซ็กส์เร่งด่วนให้ก็แล้วกันนะ”
“ลาป่วยดิ...ครึ่งวันก็ได้  วันนี้พี่ลาแล้ว  โทรไปลาตอนนายอาบน้ำ”
“เจ้าเล่ห์”
“วันนี้พี่อยากเป็นผัวนาย”
“เฮ้ยยย....งั้นหยุดเลย  เค้าจะรีบไปทำงาน”
“ถ้าไม่ให้พี่เอานาย  งั้นพี่ไปเอาคนอื่นก็ได้  วันนี้พี่ว่างท้างงงงวันนนน”

ได้ผลกับแผนยั่วโทสะ  ไอ้เห็ดใช้ความขี้หึงของเบนซินได้อย่างเกิดประโยชน์สูงสุด  น้องชายบีบขย้ำแขนมันแล้วบดจูบ

“ก็ได้....วันนี้เค้ายอมเห็ด  เชิญทำได้เต็มที่เลย  แล้วอย่าลืมจดลงไปด้วยล่ะ...แต้มห่าอะไรของมึงน่ะ”
“แหะ ๆ นายรู้”
“ก็พี่น่ะ...เคยเก็บอะไรเป็นที่บ้างวะ  นิสัยชอบแข่งชอบเอาชนะก็แก้ไม่เคยหาย”
“พูดมาก....งั้นพี่กินนายล่ะนะ”

ไอ้เห็ดผลักน้องชายลงบนเตียงสปริงนุ่มเด้ง(ต้องใช้แรงควายพอสมควรในการ ‘ผลัก’ เจ้าตัวโต)  มันกระโจนขึ้นคร่อม  แล้วซุกไซร้ซอกคออีกฝ่าย 

“ว่าง่าย ๆ แล้วพี่เห็ดจะพาน้องขึ้นสวรรค์ชั้นเจ็ด”
“หึ...เอาสิ...โชว์ฝีมือเลยครับคุณมนุษย์เมีย”
“จัด!!!!”

เบนซินกัดปากด้วยความสยิว  เมื่อถูกไอ้เห็ดเล่นกับจุดอ่อน  มนุษย์เมียกำลังจะทรานฟอร์มไปเป็นสามี  ไอ้เห็ดใช้กระบวนท่าที่ร่ำเรียนมาจากน้องชาย  สั่งสอนจนอีกฝ่ายอ่อนยวบ  ขบกัดหัวนม...ดูด...ทึ้ง....ดึง.....ยืด.....เป่าลมอุ่น ๆ จนอีกฝ่ายหลุดเสียงครางน่าละอาย


เบนซินครางได้เคะบรรลัยในยกนี้


“อ๊ะ.....เห็ด.....ไอ้เหี้ยเอ๊ยยยยยย”


ถัดไปเป็นกระสวยอันยักษ์  ไอ้เห็ดดูดเลียจนชุ่ม  งับเบา ๆที่ส่วนหัวหยัก  เลียรอบ ๆอย่างที่น้องชอบทำให้  ก่อนจะเปลี่ยนเป็นดูดหนัก ๆ จนเบนซินก้นลอยที่ติดที่นอน 


จุกคอหอยใช่เล่นอยู่หรอก  แต่ไอ้เห็ดก็บ่ยั่น


“ซี๊ดดดดด.....ของเบนตอดแน่นอ่ะ”
“ตัวทำเค้าจะเป็นบ้าอยู่แล้ว...ซี๊ดดดด”
“ถ้าชอบ....เปลี่ยนบทบาทถาวรเลยนะเบนนะ”
“ฝัน?....ซี๊ดดดด....อูยยย....เห็ดเบา ๆสิวะแม่ง....ตายอดตายอยากมาจากไหน”
“ก็ไม่ได้เอาเบนเป็นเดือนแล้วเหมือนกัน”

ไอ้เห็ดรู้ดี  ว่าขนาดของมันนั้นเสียเปรียบ  หากเอามาเทียบกัน  แต่มันก็มั่นใจ  ว่ากระบองของมันก็ทำเอาอีกฝ่ายดิ้นพล่านได้  มันสาวลำยาว ๆ แล้วกระแทกแบบจัดหนัก  เสียงเนินเนื้อกระทบแก้มก้นดังสนั่น

“วันนี้พี่คึก....จะล่อเบนยันเที่ยงเลย”
“เค้าจะแตกแล้วเห็ด   เห็ด....รักมึงนะ....ห้ามนอกใจนะ.....ห้ามมีคนอื่น”
“เออ....หัดเชื่อใจพี่บ้างสิเบน.....ถ้าพี่ไม่รักพี่จะยอมนายเหรอ....ถ้าคิดจะมีชู้....พี่คงเสร็จไอ้พี่หนึ่งไปแล้ว....นายนี่”
“เค้าไม่ไว้ใจ  ตัวดูดีขึ้นตั้งแยะ  คงมีหนุ่ม ๆสาว ๆมาติดตรึม”
“นายนั่นแหละเบน....อย่าให้รู้ละกันว่านอกใจ  พี่จะมั่วแม่ง”

ไอ้เห็ดปล่อยก๊อกหนึ่งฉีดรดร่างชุ่มเหงื่อของเบนซิน  ใช้สองมือละเลงคราบครีมจนทั่วหน้าอกอีกฝ่าย  มันก้มลงจูบน้องชายอย่างดูดดื่ม

“วันนี้วันของพี่เบน  ขอพี่ทำสกอร์สักห้าหกครั้งนะเบนนะ”
“เชี่ยเห็ด  พรุ่งนี้ตากู....มึงอ่วมแน่”
“กลัวมากเลยนะเบยยยย”


แล้วไอ้เห็ดก็จัดยันเที่ยงตามที่มันประกาศกร้าว




ได้ของดีมาน่ะ.....ไม่ใช่ยาปลุกเซ็กส์  แต่เป็นหอมนางรมสด ๆ....แน่นอน  ซุกไว้อย่างดีด้านในสุดของตู้เย็น




เออล่ะเหวย.....ปีนี้.....สกอร์ของไอ้เห็ดกำลังตามมาติด ๆ


[จบ]

คิดถึงน้องเห็ดกันไหม  :katai2-1:

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน : เมื่อมนุษย์เมียอยากเป็นผัว (12/12/13)
เริ่มหัวข้อโดย: pilar ที่ 12-12-2013 22:03:33

คิดถึงหู้กะฮ่องเต้ด้วยค่ะ  :katai2-1:

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน : เมื่อมนุษย์เมียอยากเป็นผัว (12/12/13)
เริ่มหัวข้อโดย: cokebundit ที่ 13-12-2013 19:06:42

 :hao7: กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดด  :katai4:

 :sad4: สนุกมากกกก  :o8:

 o13 ขอบคุณมากคับ  :bye2:

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน : เมื่อมนุษย์เมียอยากเป็นผัว (12/12/13)
เริ่มหัวข้อโดย: nunda ที่ 16-12-2013 20:52:52

วิ๊วๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ อ่านจบแล้วววววววว
ต้องใช้พลังงานอย่างมากในการอ่านเรื่องนี้
ขอบคุณค่ะ ทุกคู่น่ารัก และฮามากในบางคู่ 555
แม้จะมีแอบมาม่าเล็กๆ แต่ก็นิดหน่อยค่ะ พอได้ๆ

ขอบคุณอีกทีค่ะ ^^

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน : เมื่อมนุษย์เมียอยากเป็นผัว (12/12/13)
เริ่มหัวข้อโดย: HappyItim ที่ 18-12-2013 20:31:52

สวัสดีค่ะ.... อันที่จริงตามมาจากบิ๊ก-บู้ แต่น้องนางเป็นคนอ่อนไหว(ถรุ้ยยยยย) น้องนางเลยทนไม่ไหวกับความซาดิสถ์ของไอ้บิ๊กกับพี่บู้ :o12:

ก็เลยหนีออกมาไม่อ่านแม่งซะเลย.... อาเมน... :hao5:

แต่พอมาอ่านเรื่องนี้.... เอื้อออออออ ความหวานแผ่กระจายจนเป็นเบาหวาน กราบงามๆที่ไม่ทำให้เรื่องนี้ดราม่ากระฉูดเลือดสาดปาดกระจาย

ขอบคุณค่ะ

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน : เมื่อมนุษย์เมียอยากเป็นผัว (12/12/13)
เริ่มหัวข้อโดย: funland ที่ 19-12-2013 14:10:03

อ่าน ฉากแรกๆว่าจะหื่น สักหน่อย หลุด  :m20:  ขำจนได้

ขอบคุณคนแต่งมากค่ะ

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน : เมื่อมนุษย์เมียอยากเป็นผัว (12/12/13)
เริ่มหัวข้อโดย: GF_pp ที่ 22-12-2013 19:28:50

สนุกมากกกกกกกจ้าาาาาา  ตกด้วย  :laugh:    :laugh:

โอโม่น่ารักมากกกกกกกก    :กอด1:   :o8:     :-[

เบนซินก็รักเดียวใจเดียว   :กอด1:   :o8:   (แอบเคืองตอนไปคเป๋าแล้วทำให้เห็ดสียใจ)

อยากอ่านคู่เป๋าต่ออะ  ยังงง 5555

ขอบคุณสำหรับนิยายค่าาาาาา    :pig4:        :pig4:

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน : เมื่อมนุษย์เมียอยากเป็นผัว (12/12/13)
เริ่มหัวข้อโดย: Biwty... ที่ 26-12-2013 19:39:17

 :hao7:

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน : เมื่อมนุษย์เมียอยากเป็นผัว (12/12/13)
เริ่มหัวข้อโดย: Lucifer77 ที่ 09-10-2014 13:20:52

o.O

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน : เมื่อมนุษย์เมียอยากเป็นผัว (12/12/13)
เริ่มหัวข้อโดย: killerofcao ที่ 10-10-2014 19:55:27

เบน...ยอมซะเถอะ
น่าร๊ากอ่ะ

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน : เมื่อมนุษย์เมียอยากเป็นผัว (12/12/13)
เริ่มหัวข้อโดย: sine ที่ 15-06-2015 04:58:10

ตามมาให้กำลังใจคุณทุกเรื่อง
สนุกๆ

ปล.ถึงเราจะชอบความเรียลในนิยายคุณคนแต่งแต่ถ้านายเอกมั่วก็ขอบายนะคะ ไม่ใช่แนวน่อ  ดีแล้วที่เป็นแค่ การคิดไปเอง ขอเบนซิน อิๆ
สู้ๆค่ะ

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน : เมื่อมนุษย์เมียอยากเป็นผัว (12/12/13)
เริ่มหัวข้อโดย: KKKwanGGG ที่ 22-01-2016 12:13:20

สนุกครับ ชอบเต้าหู้ - ฮ่องเต้ เบนก็น่ารัก แต่ไม่ชอบเห็ด (นายเอกมั่วไม่ชอบ)

ขอบคุณครับ

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน : เมื่อมนุษย์เมียอยากเป็นผัว (12/12/13)
เริ่มหัวข้อโดย: mutyamania ที่ 22-01-2016 14:47:38

อ้างจาก: KKKwanGGG ที่ 22-01-2016 12:13:20  

สนุกครับ ชอบเต้าหู้ - ฮ่องเต้ เบนก็น่ารัก แต่ไม่ชอบเห็ด (นายเอกมั่วไม่ชอบ)

ขอบคุณครับ

เห็ดมีแต่บิ๊กเบน ผลัดกันรุกรับ แต่ไม่ได้มั่วค่ะ
ตอนแรกตั้งใจแต่งเป็นตอนพิเศษที่ไม่เกี่ยวกับเรื่องหลัก ให้น้องเห็ดออกมาเอ็กส์ๆ
แต่เปลี่ยนใจให้เป็นเบนซินหึงพี่แล้วมโนไปเอง
สรุปน้องเห็ดไม่ได้มั่วนะ แฮ่.....

หัวข้อ: Re: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน : เมื่อมนุษย์เมียอยากเป็นผัว (12/12/13)
เริ่มหัวข้อโดย: Quasar77 ที่ 25-10-2017 20:29:48

 o13 o13 o13 :impress2: