พิมพ์หน้านี้ - (เรื่องสั้นสุดๆ) P ♥ N K ให้รัก (คุณ) เป็นสีชมพู จบแล้ว..รบกวนย้ายได้เลยจ้า
CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE
Boy's love => เรื่องสั้น => ข้อความที่เริ่มโดย: cancan ที่ 15-06-2012 21:41:55
-
ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ
สรุปข้อสำคัญดังนี้
1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท, หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย, ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้งสร้างความแตกแยก ชวนวิวาท ของสมาชิกเล้าฯ ในเรื่องการเมือง เชื้อชาติ เผ่าพันธุ์ ศาสนา และสถาบันต่าง ๆ รวมถึงการตั้งชื่อเรื่องด้วยคำหยาบ คำไม่สุภาพ ล่อแหลม และชี้เป้าให้เล้าฯ ถูกเพ่งเล็ง จากทางราชการ
3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่นี่หรือที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อขออนุญาตเจ้าของเรื่องก่อนนะครับ
4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าตัวไม่ยินยอม
5.ขอให้นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียว ถ้าเป็นเรื่องจริงก็ให้บอกว่าเรื่องจริง ถ้าเป็นเรื่องแต่งให้บอกว่าเรื่องแต่ง ให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตามเพราะมีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว
6. การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย ทำได้ แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว โดยสามารถใช้ปุ่ม Insearch qoute ได้ ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน
7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
7.1 นิยาย 1 ตอน จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
- 1 Reply ที่เกินมานั้น โมฯทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ
เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ
การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง
ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม
กรุณาอ่านเพิ่มเติมที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0
นั่งฟังพี่ตูนแล้วคันไม้คันมือ...
-
P I N K ให้ รัก (คุณ) เป็น สี ชมพู..
“กลับก่อนนะพี่..”
“เออๆ..เฮ่ย..ไอ้พายพรุ่งนี้มึงเข้าอู่เช้าหน่อยนะ เมื่อเย็นมีรถเข้าใหม่”
“คันไหน ใช่ซีวิคสีดำป่าวพี่”
“เออๆ นั่นล่ะ เปลี่ยนไฟยกชุด”
“ของไรอ่ะพี่”
“อีเกิ้ล..เจ้าของมันเร่งหลายวันและ แช่ไว้ที่บ้านกูก็ไม่ได้ทำ เลยให้เด็กมันเอาเข้ามาวันนี้ มึงใจเย็น ช่วยกูหน่อยละกัน”
“เอากี่โมงอ่ะพี่”
“สายๆมั้ง..ระดับมึงแป๊บเดียวก็เสร็จ ช่วยกูหน่อยดิ..”
“หึๆ..ได้ดิ..มีไรปะเนี่ย..”
“ไอ้เจ้าของรถน่ะเพื่อนกูเอง น้องสาวมันแม่งโคตรสวย แต่กูนี่ดิ..งานล้นมือไม่ได้แตะเลยว่ะ”
“ฮ่าๆๆได้ดิพี่..งั้นผมต้องดองไอ้แก่นั่นไว้ก่อนนะ”
“เออๆ..ให้มันแยกร่างไปก่อน เดี๋ยวเสร็จซีวิคแล้วมึงค่อยไปนั่งประกอบ ไม่ต้องรีบๆ”
“โอเคพี่..งั้นผมลาล่ะ”
“เออๆ..ใส่หมวกด้วยดิมึง จะห้อยไว้ทำแป๊ะไรวะ เดี๋ยวเจอพ่อก็โดนซิวอีก”
“ฮ่าๆ..อย่าเพิ่งบ่นดิ จะใส่อยู่เนี่ย..”
บรื้นๆ
...
...
ผม “ไอ้พาย” ผู้ชายธรรมดา ช่างยนต์ประกอบทำสีรถ ไม่ได้ร่ำรวยเป็นเจ้าของอู่เหมือนพี่ช้าง ผมตัวคนเดียว กำพร้าพ่อแม่ตั้งแต่เด็ก ยายเป็นคนเลี้ยงผมมาตามอัตภาพด้วยน้ำพักน้ำแรงจากการขายข้าวแกง ผมเรียนสายอาชีวะ จบปวช.ด้วยเงินของยาย แต่จบปวส.ด้วยเงินจากงานพิเศษของตัวเอง ผมไม่ใช่คนดีอะไร เกเร เสพย์ยาก็เคยมาหมด แต่หลังจากวันที่ได้กราบยายเป็นครั้งสุดท้าย ผมก็เปลี่ยนตัวเอง
ไม่ใช่เพื่อใคร..
แต่..เพื่อ พระคุณ ของยาย
ผมตั้งใจดำเนินชีวิตอยู่บนพื้นฐานของคำว่า เป็นคนดี มาตั้งแต่นั้น
จนถึงทุกวันนี้..ผมก็ยังพยายามทำสิ่งที่เรียกว่า ความดี
อาจจะต่างออกไปอีกหน่อย ก็ตรงที่ ตอนนี้ผมไม่ได้แค่ต้องการทดแทนพระคุณของยายเท่านั้น
ตอนนี้..ผมทำเพื่อ ใครอีกคน
บรื้นๆ..ผมสตาร์ทฟีโน่คู่ใจ แล้วก็จัดการใส่หมวกให้เรียบร้อย โบกมือลาพี่ช้างตั้งท่าจะบิดรถออกมา น้องสาวแกก็กลับมาจากมหาลัยพอดี
“อุ๊ย..พี่พาย จะกลับแล้วเหรอ..”
“ครับ..”
“ให้มันน้อยๆหน่อยไอ้กวาง พี่มึงยืนหัวโด่อยู่นี่” พี่ช้างผลักหัวน้องตัวเองเบาๆ
“เหอะๆ..ใครหล่อน่ารัก กวางก็ทักคนนั้นก่อนล่ะ..” กวางพูดแล้วก็หันมาทำตาหวานให้ผม
“หึๆ..” ผมขำแล้วก็ส่ายหน้า รู้อยู่ว่ากวางมันแกล้งให้พี่ช้างโมโหเล่น
พี่ช้างกำปั้นแล้วก็นวดลงบนหัวของกวาง มันไม่ได้ลงน้ำหนัก แต่ก็ทำให้น้องสาวหน้ายู่ได้
“คนนี้อย่าหวัง แค่คิดมึงคิดก็กินแห้วแล้วไอ้กวาง”
“เหอะ..รู้ย่ะ หล่อแถมเก่งแบบนี้ จะเหลือเหรอ..เลิกกันเมื่อไหร่ พี่พายรับกวางไปพิจารณาคนแรกเลยนะ”
“ฮ่าๆ...ได้ดิ..” ผมบอกกวางอย่างอารมณ์ดี ไม่ได้ให้ความหวังครับ แต่คนอย่างกวางไม่จำเป็นต้องได้คนอย่างผมเป็นแฟน เพราะผมคงเลี้ยงน้องสาวเจ้าของอู่แต่งรถด้วยเงินระดับลูกจ้างไม่ได้ กวางควรเจอคนที่อยู่ในสังคมเดียวกัน
และที่สำคัญ...ผมไม่คิดจะมองใครอีก
บรื้นๆ..
ผมขี่มอเตอร์ไซค์ออกจากที่ทำงานอย่างใจเย็น
ไม่จำเป็นต้องรีบครับ เพราะผมยังมีเวลา นาฬิกาโลโซบนข้อมือบอกว่า อีก20นาทีจะ1ทุ่มตรง ผมขับรถกินลมอย่างสบายใจ ก่อนจะเลี้ยวเข้าปั๊มน้ำมันแห่งหนึ่ง จอดรถหน้าร้านสะดวกซื้อชื่อดัง ดับเครื่องแล้วก็นั่งรอ
มันเป็นการรออย่างเต็มใจ และ มีความสุข ที่จะ รอ
จนนาฬิกาบนข้อมือบอกว่า 1 ทุ่มตรง การรอคอยของผมก็สิ้นสุดลง
“บายๆ กลับก่อนนะ..”
เสียงคุ้นหูเรียกความสนใจของผมให้ต้องเงยหน้าขึ้น
ผมยิ้มให้ ครั้งนี้น่าจะเป็นยิ้มที่กว้างที่สุดของวันนี้แล้วล่ะ
“เหนื่อยปะ?”
ไม่ใช่ผมที่เป็นคนถาม แต่เป็นคนที่เพิ่งเดินออกมาจากร้านสะดวกซื้อในชุดเครื่องแบบพนักงาน
“ดีขึ้นและ..” ผมตอบกลับไป
“เหรออออออ..งั้นกลับกัน” ลากเสียงยาวใส่ผมเหมือนรู้ทัน
น่ารักว่ะ..
“มิ้นท์..เดี๋ยว” ผมรีบเรียก
ใช่แล้วครับ..คนที่ผมมารับ คือ “มิ้นท์”
คนสำคัญที่สุด...
“หืม.?.”
ผมถอดหมวกกันน็อคออกแล้วก็เอาครอบหัวทุยๆของมันแทน
“เฮ่ย..เป็นคนขับก็ใส่ไปดิ..” มันรีบท้วง แต่สุดท้ายก็ยอมให้ผมใส่ให้จนเรียบร้อย
เป็นแบบนี้ทุกวัน พฤติกรรมที่ผมชอบทำ แต่ไอ้มิ้นท์ก็ไม่เคยชินสักที
ทำหน้าบูดแต่แก้มแดงๆนี่หมายความว่าไง?
ผมส่ายหน้าแล้วก็รอมันขึ้นนั่งซ้อนท้าย เราแวะตลาดซื้ออาหารสดเล็กน้อย เหตุผลที่ไม่ได้กินอาหารสำเร็จ เพราะมิ้นท์มันบอกว่า แบบนี้ประหยัดกว่า และกินได้หลายวัน
แต่เหตุผลของผมคือการกินอาหารที่ไอ้มิ้นท์เป็นคนทำ มันอร่อยที่สุดในโลก..
ให้มันเป็นสีชมพู :z2:
-
:mc4: :mc4: :mc4: :mc4: :mc4:
-
:pig2: :pig2:
-
นั่งรอตอนต่อ
-
บวกๆ
-
ขากลับบ้านผมกับมิ้นท์ต้องผ่านสี่แยกไฟแดง ไม่ค่อยมีรถวิ่งผ่านหรอกครับ จะแหกไฟแดงก็ได้ แต่ผมชอบที่จะหยุดรถตามกฎ
จราจรมากกว่า แล้วก็ ทดสอบไอ้มิ้นท์นิดหน่อย
“ว่าไง..ตอนนี้สีอะไร..” ผมเอี้ยวหน้าถามมันขณะที่หยุดรถ
“หา!..เอ่อ...” ไอ้มิ้นท์มันกระซิบมาด้วยเสียงประหม่าๆ
“ตอบเร็ว..”
บรื้น~
รถกระบะคันหนึ่งวิ่งผ่านพวกเราไป
“ก็ไฟเขียวอ่ะดิ..พายทำไมมึงไม่ออกรถ เดี๋ยวคันหลังมาก็เสยตูดหรอก..”
“ฮ่าๆๆ..ไม่มีใครเสยหรอก..ไอ้กระบะคันเมื่อกี๊มันแหกไฟแดง..”
“...”
ผมคว้ามือมันมากอดเอวผมไว้
“ฝึกไปเรื่อยๆเดี๋ยวก็สังเกตได้ แต่ไม่อนุญาตให้ข้ามแยกที่มีไฟคนเดียวนะ..”
“อืม..”
มิ้นท์ไม่ได้ชักมือกลับ แต่มันกอดเอวผมไว้ แน่นขึ้น
พอกลับถึงบ้านไอ้มิ้นท์มันก็ทิ้งให้ผมนั่งดูบอล ส่วนตัวเองก็เดินเข้าครัวทำมื้อเย็น ก็อยากช่วยนะครับ แต่ผมไม่สันทัดเรื่องในครัว เกรงว่าจะไปเป็นตัวเกะกะเปล่าๆ ผมเลือกนั่งดูทีวีจะดีกว่า
ผมชอบดูทีวี เพราะมันมีเรื่องราวให้ผมได้เสพ
แต่มิ้นท์มันไม่ชอบครับ
แต่สักวัน..ผมจะทำให้มันนั่งดูทีวีกับผมให้ได้ ก็ถ้า..ได้นอนตักมันแล้วก็ดูทีวีไปด้วยก็คงดี
หลังจากกินมื้อเย็นผมก็รับหน้าที่ล้างจานตามระเบียบ..ไอ้มิ้นท์มันอาบน้ำเสร็จแล้วก็มานั่งรอผม
ตัวหอมว่ะ..
ผมถือผ้าขนหนูเดินเข้าห้องน้ำแล้วก็จัดการทุกอย่างให้เสร็จภายใน15นาที
“เช็ดหัวให้หน่อยคับ” ผมบอกมัน
มิ้นท์หยิบผ้าขนหนูผืนเล็กจากตู้เสื้อผ้าเดินมาหาผมที่นั่งรอมันอยู่ตรงฟูกที่นอน
“หอมจัง”
“ทะลึ่งละ ไปนั่งที่เก้าอี้สิ เดี๋ยวที่นอนเปียก พูดหลายรอบแล้วนะ” มันดุผมครับ
“พูดกันดีๆก่อนดิ..” ผมทำหน้ากวนแล้วก็ยักคิ้วให้ไอ้มิ้นท์
“ชิ..ขอเรียนเชิญท่านเสด็จลงนั่งที่เก้าอี้ตัวนั้นด้วยพะยะค่ะ”
“ฮ่าๆๆๆ” เล่นเอาซะผมหัวเราะร่วนเลย คงต้องยอมลุกแล้วครับ
ผมนั่งให้มิ้นท์เช็ดหัวให้ ทั้งเนื้อทั้งตัวก็มีแค่ผ้าขนหนูผืนเดียว
“พุงออกแล้วนะ..” น้ำเสียงเผด็จการมากครับ
“ฮื้อออ..ไม่มีอ่ะ..จับดูได้เลย กล้ามทั้งนั้น..” ผมเถียงเลยครับ เล่นพูดซะกูเสียความมั่นใจ วันๆใช้แต่แรงงานมันจะเอาไขมันไปสะสมไว้ตรงไหนวะ
“นี่ล่ะ..อะไรอ่ะ” ไอ้มิ้นท์มันจิกลงตรงพุงผม
เจ็บนะเนี่ย ผมตัวงอเลย
“โห..ที่จิกมาเนี่ยเค้าเรียกว่าพุงใช่ปะ..แล้วเนี่ยเค้าเรียกว่าอะไร อ่ะ มึงท้องรึเปล่าเนี่ย” คราวนี้ผมเลยแกล้งมันบ้าง คว้าหมับที่พุงนิ่มๆของมันแล้วก็เอาหัวซุกซะเลย
“ฮ่าๆๆ..ไอ้บ้า ปล่อยเลยนะ” ไอ้มิ้นท์หัวเราะเสียงดังเพราะมันบ้าจี้ครับ
“หึๆ..หอมจัง นิ่มด้วย วันหลังขอยืมซิตร้าใช้มั่งดิ หอมดีว่ะ”
“พอเลย..ไปใส่เสื้อได้และ เดี๋ยวต้องกินพาราก่อนได้ทาซิตร้า..” มิ้นท์มันว่าแล้วดุนหลังผมให้ลุกขึ้นไปหาเสื้อผ้าใส่ ก็ไม่มีอะไรมากหรอกครับ เสื้อกล้ามกับกางเกงบอลย้วยๆ ใส่แล้ว โคตรสบายยยยยยยยยย
“พาย..”
“คับ..” ผมถามมันขณะที่เดินมานั่งลงบนฟูก ปิดไฟให้เรียบร้อย
“มึงห้ามถอดเสื้อต่อหน้าคนอื่นนะ..”
“หึๆ..ได้ดิ..ไมอ่ะ หวงเหรอ”
“...” ไม่ตอบแต่ก้มหน้างุดเลยครับ มันล้มตัวลงนอน
ผมนอนตามมิ้นท์แล้วก็สอดแขนกอดมันไว้หลวมๆ ร้อนนะ ทั้งๆที่มีพัดลมปั่น แต่มันก็ร้อน ขนาดเพิ่งอาบน้ำเสร็จนะเนี่ย แต่..กูแพ้กลิ่นซิตร้าว่ะ ถึงร้อนก็ทนได้จะนอนดมแม่งทั้งคืน
“เบื่อคนปากแข็งว่ะ..”
“เออ..” มันกระแทกเสียงกลับมา
“เออ..อะไร..พูดดีๆสิคับ”
“เออ..ก็หวงไงเล่า..”
“ฮ่าๆๆ..ขี้หวงแบบนี้รักตายเลย” ผมกอดมันแล้วก็ไซร้คอมันเล่น
“ฮื่อ..อย่าดิ วันนี้จัดของคนเดียวเลยอ่ะ เหนื่อย..เมื่อยด้วย”
มันพูดแล้วหันกลับมาทำตาบ้องแบ๊วใส่ผม หารู้ไม่ ว่าทำแบบนี้ยิ่งกระตุ้นอารมณ์นะเนี่ย
“เมื่อยเหรอ นวดให้เอาป่าว..” ผมถามมัน
มันส่ายหน้าให้ผมก่อนซุกแก้มลงมาที่หน้าอกผม
“ไม่เอา อยากนอนกอด..ร้อนรึเปล่าล่ะ”
“ร้อนดิ..แต่กูชอบกลิ่นซิตร้า กอดแบบนี้แหละดีแล้ว คืนนี้กูก็ตั้งใจว่าจะไม่สะกิดมึง เพราะพรุ่งนี้ต้องออกแต่เช้าเลยว่ะ”
“กี่โมงอ่ะ..”
“เจ็ดโมงมั้ง..”
“ตื่นไหวเหรอ..”
“ก็นี่ไง..เลยต้องงดกิจกรรมรอบดึก..” ผมบอกแบบเซ็งๆ รู้สึกจั๊กจี้ที่หน้าอก เพราะไอ้มิ้นท์มันทำปากขมุบขมิบ
“ทำไมมึงต้องทำงานหนักแบบนี้ด้วย..” มันถามผมครับ
เออ.. ไม่รู้สิ ถ้าจะบอกว่าผมทำเพื่อมัน มันก็ใช่ส่วนหนึ่ง แต่พอคิดๆดู ถึงผมไม่ทำงานหักโหม แต่ผมก็ใช้ชีวิตกับมันได้อย่างมีความสุข
ขอแค่มีไอ้มิ้นท์นอนซบอกผมแบบนี้ทุกคืนก็พอ
“กำลังใจกูดีมั้ง...เจอหน้ามึงกูก็หายเหนื่อยละ” แถวบ้านเรียกหยอดครับ
“เว่อร์ ฟังแล้วจะอ๊วก..”
“แพ้ท้อง?”
“ตลกนะ..”มันจิกพุงผมอีกแล้วครับ แต่นอนแบบนี้มึงไม่ได้กินเนื้อกูหรอก คราวนี้ก็ไม่เจ็บว่ะ
“มิ้นท์”
“หืม..”
“ขอเพราะๆหน่อย..”
“ครับ..”
“ขอแบบหวานๆ..”
“จ๋า~”
“เอาแบบใส่ลูกอ้อนด้วยจ้ะ เช่น ว่าไงจ๊ะ ผัวจ๋า”
“ชักเยอะแล้วนะมึง.. ไปอยู่คณะตลกท่าจะรุ่ง กะล่อนได้ตลอด”
“กูกะล่อนแค่มึงนี่ล่ะ...”
“...”
“มิ้นท์..”
“...”
“มิ้นท์..เงียบไมคับ ง่วงแล้วเหรอ?”
“พาย..”
“ว่าไงจ๊ะ..”
“ทำไมถึงเป็นกู..”
“ไม่รู้ดิ กูชอบลูกหมา..”
“หือ..ว่ากูเป็นหมาเหรอ..”
“ฮ่าๆ..ก็มิ้นเป็นลูกหมาหลงทางนี่..”
“อืม..จริงด้วยเนอะ..”
ผมกอดมันแน่นก่อนฝังจมูกลงบนหัวทุยๆของมัน
“มึงมีกูนะ..” ผมบอกมัน ไอ้มิ้นเลื่อนตัวขึ้นมา มองหน้าผม
“อืม..รู้แล้ว..”
“แล้วมิ้นท์ล่ะ..?” ผมถามมันบ้างครับ เพื่อความเสมอภาค
“มึงก็มีกูนี่แหละ..กูเป็นเจ้านาย มึงเป็นลูกแมวเชื่องๆในกำมือกู” มันบอกผมแล้วก็ยักคิ้วทำเท่ห์
หมั่นไส้ปนหมั่นเขี้ยว ลูกแมวอย่างกูอยากกัดเนื้อนิ่มๆของเจ้านายมากเลยว่ะ
“หึ..มิ้นท์ มึงจำได้รึเปล่า ที่เคยให้กูอธิบายเรื่องสีน่ะ..”
“อืม..ทำไมเหรอ..”
“ตอนนี้กูรู้ความหมายอยู่2สี” ผมบอกไอ้มิ้นท์ครับ
“สีไหนเหรอ..”
“มึงจำความรู้สึกตอนที่หนีออกมาได้ปะ..?”
ผมถามไอ้มิ้นท์ครับ จริงๆก็ไม่ใช่เรื่องที่จะต้องไปรื้อฟื้นความหลังแบบนั้นหรอกครับ เพราะมันเป็นความทรงจำที่ไม่น่าจดจำสักเท่าไหร่ คือไอ้มิ้นท์มันเคยอยู่บ้านเด็กกำพร้าตั้งแต่เด็ก จะเรียกว่าตั้งแต่เกิดก็ได้ครับ มันถูกเอาไปทิ้งไว้ที่นั่นตั้งแต่อายุได้แค่ไม่กี่เดือน ท่าทางอ้อนแอ้นกับผิวบอบบางทำให้มันโดนหมั่นไส้เป็นประจำครับ เพราะมันเป็นผู้ชาย แต่เสือกดูดีกว่าผู้หญิงบางคน ก็เลยโดนอิจฉา จนมันโดนแกล้งหนักข้อเข้าก็เลยตัดสินใจหนีออกมา ผมเจอมันครั้งแรกสภาพอย่างกับลูกหมา จะเรียกว่าผมเก็บมันมาจากข้างถนนก็ได้นะ
จากวันนั้นไอ้มิ้นท์มันก็เข้มแข็งขึ้นมาก ผมเห็นมันยิ้มมากขึ้น
และมันทำให้ผมยิ้มด้วย
“จำได้ปะ..” ผมลองถามมันอีกครั้ง
“อืม..ตอนนั้น..นึกว่าต้องตายแล้ว..”
“แบบนั้นล่ะ..สีเทา..มันเป็นแบบนั้น..”
“งั้นมันก็ไม่สวยน่ะสิ..”
“ใช่ ไม่สวย ไม่สดใส..”
“สดใส?”
“เวลาอยู่ในที่ๆสว่างมากแล้วรู้สึกปลอดภัย อบอุ่นใจ นั่นล่ะ สดใส..”
“อ้อ..งั้นสีเทาก็ไม่สดใส เหมือนหม่นๆไม่มีแสงน่ะเหรอ..”
“อืม..”
“แล้วอีกสีล่ะ..”
“งั้นต้องถามก่อน..ตอนนี้มิ้นท์รู้สึกยังไง?”
“ตอนนี้น่ะเหรอ?”
“อืม..ตอนนี้เลยนะ นอนกอดกันแบบนี้ มิ้นท์รู้สึกยังไง”
“ร้อน..”
“ฮ่าๆๆ แต่ก็ยังกอดซะแน่น”
“....” ไอ้มิ้นท์มันซุกหน้าลงที่อกของผม
แบบนี้ก็ไม่รู้เรื่องน่ะสิ ไม่ได้ๆ กูต้องเปลี่ยนท่า ผมพลิกตัวขึ้นไปอยู่เหนือมัน เลยกลายเป็นไอ้มิ้นท์นอนหงายมองผมตาแป๋วอยู่ในความมืด
ผมก้มลงทาบริมฝีปากบนกลีบปากของมันแล้วก็จูบเบาๆที่แก้มซ้ายแก้มขวา ก่อนจะไปจบที่หน้าผาก ผมเอาจมูกถูที่จมูกไอ้มิ้นท์เบาๆก่อนถามมัน
“แล้วแบบนี้ล่ะ รู้สึกยังไง?”
“...” มันไม่ตอบผมครับ หลบตาแถมยังเอามือปิดหน้าอีก
ผมค่อยๆจับข้อมือมันเลื่อนออกไป แล้วก็ก้มลงจูบซับน้ำตาให้มัน
“ตอบได้รึยัง ว่ารู้สึกยัง..ตอนนี้กูรู้สึกแบบนี้ แล้วมึงล่ะ”
ไอ้มิ้นมันเงียบไปสักพัก ผมได้ยินมันสะอื้นเบาๆ
“ฮึก..กูรักมึง.. ห้ามทิ้งกูนะ..” มันชูแขนกอดคอผม
ผมล้มตัวลงให้ไอ้มิ้นท์ขี้แยมันนอนหนุนอกอีกครั้ง
“กูก็รักมึง..กูจะไม่มีวันทิ้งมึง” ผมตอบมันด้วยเสียงหนักแน่นที่สุด
...
...
...
“มิ้นท์”
“หืม..”
“ความรู้สึกของกูกับมึงกำลังเป็นสีชมพู..”
จบ
http://www.youtube.com/v/i-QLdpjZntM?
-
มิ้นท์น่ารักดีนะ ต้องฟังเพลงด้วยถึงจะเข้าใจอารมณ์คนแต่ง 555
-
+1 ทุกท่าน เข้าใจใช่ปะ ว่ามิ้นท์มันไม่ปกติอ่ะ....
ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาอ่านคร้าบบบบบบบบบ
-
:กอด1:
-
หนูมิ้นท์ตาบอดสีสินะ
น่าสงสารจัง...
แต่ก็น่ารักดีอะเรื่องนี้
:-[
-
รักกันนานๆ นะครับ
(แอบอิจฉาเล็กๆ)
-
น่ารักกกกกกกกกกกกกกกกกกก
-
หนูมิ้นท์ผิดปกติเรื่องตาใช่มั้ย??
เรื่องนี้อบอุ่น ให้ความรู้สึกว่า ไม่จำเป็นต้องรวยล้นฟ้าแค่พอมีพอกินและได้อกอุ่น ๆ กอดกับคนรักก็มีความสุขได้นะ
-
ช่วยเป็นกำลังใจให้กันและกันสินะ :L2:
-
อยากมีสักคน
ที่เข้าใจกันแบบนี้
อิจฉาอ่ะ :L1:
-
น่ารักจัง
ไม่ต้องมีพร้อม แค่คนสองคนกับหัวใจสีชมพูสองดวงก็พอ :กอด1:
-
น่ารักอ่ะ :L2: :L2:
-
:-[
-
อยากอ่านอีกกกก.
รัก❤❤!!
-
สีชมพู หวานแหววเลยค่ะ
น่ารักดีเนอะ เหมือนเป็นกำลังเล็กๆให้กันและกัน
-
น่ารักดีอะ
-
เป็นความรักที่น่ารักมากๆ :-[
ต่างคนต่างเคยผ่านเรื่องไม่ดีมาก่อน
ถึงจะไม่ได้ร่ำรวยมหาศาลแต่ก็อยู่ด้วยกันอย่างมีความสุขได้ อ่านแล้วอมยิ้มเลยค่ะ
-
ไม่น่าเชื่อว่า เรื่องสั้นเรื่องนี้ จะทำให้เรารู้สึกซาบซึ้งกับคำว่าความรัก
ไม่ต้องมีมาม่า พระเอกไม่ต้องหล่อ เลว รวยล้นฟ้า
ทุกคนก็มีความรักที่ยิ่งใหญ่ได้เหมือนกัน
ขอบคุณคนแต่งค่ะ อาจจะช้าไปหน่อยที่ตามมาอ่านที่ห้องจบแล้ว
แต่ก็อยากเม้นต์
กดเป็ด กดบวกให้นะคะ
-
ขอบคุณนะคะ รักกันนานๆนะ
-
บวกและเป็ดสำหรับเรื่องราวน่ารักๆ ^^
-
o13 o13 o13 o13 o13
-
น่ารักมากกกก :-[
-
เป็นความรักที่อบอุ่นนะคะ ต่างให้กำลังใจกันและกัน :L2:
-
อยากจะเก็บได้แบบนี้ซักคนอ่ะ
ถ้าน่ารักแบบนี้เลี้ยงตลอดชีพก็ยังไหว หุหุ
-
กรี๊ดดด อบอุ่นมากมายยยยย +++ อร๊ายยเอาใจไปสองร้อยดวง 55
-
มิ้นท์น่ารักน้า~ :-[ รวยหรือจนก็ไม่สำคัญ.แค่เรารักกันก็พอเนอะ.รักมิ้นท์ & พาย. :กอด1:
-
น่ารักมากครับ