พิมพ์หน้านี้ - เรื่องสั้น [แอบ] จบในตัว
CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE
Boy's love => เรื่องสั้น => ข้อความที่เริ่มโดย: BaoBao ที่ 13-04-2012 15:21:13
-
**************************************************************************
ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ
ติดตามกฏเพิ่มเติมที่กระทู้นี้บ่อยๆ เมื่อมีการแก้ไขกฏจะแก้ไขที่กระทู้นี้นะครับ
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0
ประกาศทั่วไปติดตามอัพเดทกันที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.0
ประกาศ กฎที่อื่นมีไว้แหก แต่ห้ามมาแหกที่นี่
1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
การสนใจและชื่นชอบนิยายและเรื่องเล่าของคนในเรื่องควรมีขอบเขตที่จะไม่สร้างความเดือดร้อนให้เจ้าของเรื่อง เช่นเดียวกับเป็ดที่ตอนนี้ถูกรังควานตามหาตัวจากคนด้านต่างๆ จนตัดสินใจไม่เล่าเรื่องต่อ.........เนื่องจากบางเรื่องเป็นเรื่องเล่า.....................บางคนไม่ได้เปิดเผยตัวตน เขาพอใจจะมีความสุขในที่เล็กๆแห่งนี้โดยไม่ได้ตั้งใจให้คนภายนอกได้รับรู้เรื่องราวแล้วนำไปพูดต่อ เพราะปฎิเสธไม่ได้ว่าสังคมไม่ได้ยอมรับพวกเราสักเท่าไหร่
2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท,
หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง
หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์
และสถาบันต่าง ๆ รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด
การกระทำเช่นนั้นอาจทำให้คุณแบนทันที และถาวร . หมายเลข IP ของทุกโพสต์จะถูกบันทึกเพื่อใช้เป็นหลักฐาน
ในความเป็นจริงเป็นไปได้ยากมากที่จะให้แต่ละคนมีความคิดเห็นตรงกันทั้งหมด คนเรามากมายต่างความคิดต่างความเห็น เติบโตมาภายใต้ภาวะแวดล้อมต่างกันการแสดงความคิดเห็นที่แตกต่าง จึงควรทำเพื่อให้เกิดความเข้าใจกัน แบ่งปันประสบการณ์และมิตรภาพเพื่ออาจเป็นประโยชน์ในการใช้ชีวิต และไม่ว่าจะอย่างไรก็ควรเคารพในความคิดเห็นที่แตกต่างของบุคคลอื่นช่วยกันสร้างให้บอร์ดนี้มีแต่ความรักนะครับ
เรื่องบางเรื่องอาจจะเป็นทั้งเรื่องแต่งหรือเรื่องเล่าใดๆก็ขอให้ระลึกเสมอว่า อ่านเพื่อความบันเทิงและเก็บประสบการณ์ชีวิตที่คุณไม่ต้องไปเจอความเจ็บปวดเล่านั้นเองเพื่อเป็นข้อเตือนใจ สอนใจในการตัดสินใจใช้ชีวิต จึงไม่ต้องพยายามสืบหาว่าเรื่องจริงหรือเรื่องแต่งส่วนการพูดคุยนั้น ก็ประมาณอย่าทำให้กระทุ้กลายพันธุ์ห้ามเอาเรื่องส่วนตัวมาปรึกษาพูดคุยกันโดยที่ไม่เกี่ยวพันกับเรื่องในกระทู้นิยาย ถ้าจะวิจารณ์หรือแสดงความคิดเห็นทุกคนมีสิทธิแต่ขอให้ไปตั้งกระทู้ที่บอร์ดอื่นที่ไม่ใช่ที่นี่นะครับ
3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อเจ้าของเรื่องเท่าที่จะทำได้หรือแจ้งมายังบอร์ดนี้ก่อนนะครับ เนื่องจากเจ้าของเรื่องบางครั้งไม่ต้องการให้คนที่ไม่ได้ชื่นชอบนิยายชายรักชายเข้ามารับรู้ ลิขสิทธิ์ทั้งหมดเป็นของเจ้าของคนที่ทำขึ้นและเวปแห่งนี้นะครับ
4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอมให้ส่งหรือติดต่อกันทางพีเอ็มจะปลอดภัยกว่าแล้วเมื่อมีการติดต่อสื่อสารกันให้พึงระวังถึงความปลอดภัย ความไม่น่าไว้ใจของผุ้คนทุกคนแม้จะมีชื่อเสียงในบอร์ดเป็นเรื่องส่วนตัวของแต่ละคนไป เพื่อลดความขัดแย้งภายในเล้า จึงไม่สนับสนุนให้มีการจีบกันในบอร์ดนะครับ
5.ห้ามจั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียวให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตาม
เพราะแม้จะเป็นเรื่องที่เขียนจากเรื่องจริง เมื่อนำมาพิมพ์เป็นเรื่องผ่านตัวอักษร ย่อมเลี่ยงไม่ได้ที่จะมีการเพิ่มเติมเพื่อให้เกิดสีสันในเนื้อเรื่อง ทางเล้าถือว่านั่นคือการเพิ่มเติมเนื้อเรื่อง จึงไม่อนุญาตให้จั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” แต่สามารถแจ้งว่าเป็น “นิยายที่อ้างอิงมาจากชีวิตจริง” ได้ มีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว
6.อย่าพูดคุย ทักทาย นักเขียน คนอ่่านโดยรีพลายดังกล่าวไม่เกี่ยวพันกับนิยายให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรคอมเม้นต์สักคอมเม้นต์เดียวก็เพียงพอแล้ว ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และทำลิงค์โยงมายังนิยาย และให้นักเขียนทุกคนทำลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยเกี่ยวกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วย เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน
7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
7.1 นิยาย 1 ตอน จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
- 1 Reply ที่เกินมานั้น โมทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ
8.Administrator และ moderator ของ forum นี้ มีสิทธิ์อ่าน, ลบ หรือแก้ไขทุกข้อความ. และ administrator, moderator หรือ webmaster ไม่สามารถรับผิดชอบต่อข้อความที่คุณได้แสดงความคิดเห็น (ยกเว้นว่าพวกเขาจะเป็นผู้โพสต์เอง).
9.คุณยินยอมให้ข้อมูลทุกอย่างของคุณถูกเก็บไว้ในฐานข้อมูล. ซึ่งข้อมูลเหล่านี้จะไม่ถูกเปิดเผยต่อผู้อื่นโดยไม่ได้รับการยินยอมจากคุณ .Webmaster, administrator และ moderator ไม่สามารถรับผิดชอบต่อการถูกเจาะข้อมูล แล้วนำไปสร้างความเดือดร้อนต่างๆ
10.ห้ามลงประกาศลิงค์โปรโมทเวป โฆษณา หรือโปรโมทในเชิงธุรกิจใดๆ ทุกชนิด ลงได้เฉพาะในห้องซื้อขาย ในเมื่อแนะนำเวปอื่นที่บอร์ดเรา ก็ช่วยแนะนำบอร์ดเราโดยลงลิงค์บอร์ดเรา เวป http://www.thaiboyslove.com ในบอร์ดที่ท่านแนะนำมาให้เราด้วย เมื่อจำเป็นต้องแนะนำลิงค์ให้ส่งลิงค์กันทาง personal message หรือพีเอ็มแทนนะครับจะสะดวกกว่า ส่วนในกรณีอยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนๆได้อ่านจริงๆนั้นพยายามลงให้ห้องซื้อขายซะ หรือถ้าม๊อดเดอเรเตอร์จะพิจารณาเป็นกรณีๆไป ถ้ารู้สึกว่าไม่ได้โปรโมทเวป แต่อยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนด้วยใจจริงจะให้กระทู้นั้นคงอยู่ต่อไป
11.บอร์ดนิยายที่โพสจนจบแล้วมีไว้สำหรับนิยายที่โพสในบอร์ด boy's love จนจบแล้วเท่านั้น จึงจะถูกย้ายมาเก็บไว้ที่นี่ หาอ่านนิยายที่จบแล้ว หรือคนเขียนไม่ได้เขียนต่อ แต่โดยนัยแล้วถือว่าพล็อตเรื่องโดยรวมสมควรแก่การจบแล้ว หากนักเขียนท่านใดได้พิมพ์เล่มกับสำนักพิมพ์ ต้องการลบเรือ่งบางส่วนออก โดยเฉพาะไคลแม๊ก หรือตอนจบที่สำคัญ ให้แจ้ง moderator ย้ายนิยายของท่านสู่ห้องนิยายไม่จบ เพื่อที่หากระยะเวลาเกินหกเดือนแล้ว เราจะได้ทำการลบทิ้ง หรือท่านจะลบนิยายดังกล่าวทิ้งเสียก็ได้ เนื่องจากบอร์ดนี้เก็บเฉพาะนิยายที่จบแล้ว
บอร์ดนิยายที่ยังไม่มาต่อจนจบไว้สำหรับ
นิยายที่คนเขียนไม่ได้มาต่อนาน หายไปโดยไม่มีเหตุผลสมควร ไม่ได้แจ้งไว้หรือแจ้งแล้วก็ไม่มาต่อ 3 เดือน จะย้ายมาเก็บในนี้เมื่อครบหกเดือนจะทำการลบทิ้ง ส่วนเรื่องไหนที่จะต่อก็ต่อในนี้จนกว่าจะจบ แล้วถึงจะทำการย้ายไปสู่บอร์ดนิยายจบแล้วต่อไป
12.ห้ามนำเรื่องพิพาทต่างๆมาเคลียร์กันในบอร์ด
13.ผู้โพสนิยาย และเขียนนิยายกรุณาโพสให้จบ ตรวจสอบคำผิดก่อนนำมาลงด้วยครับ
14.ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ
15. การนำรูปภาพ บทความ ฯลฯ มาลงในเวปบอร์ด ควรจะให้เครดิตกับ...
(1) ผู้ที่เป็นต้นตอเจ้าของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ
(2) เวปไซต์ต้นตอที่อ้างอิงถึง
....ในกรณีที่เป็นบทความที่ถูกอ้างอิงต่อมาจากเวปไซต์อื่นๆ
- ถ้ามีแหล่งต้นตอของเจ้าของบทความ ให้โพสชื่อเจ้าของต้นตอของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ พร้อมทั้งเวปไซต์ที่อ้างอิง
(กรณีนี้จะโพสอ้างอิงชื่อผู้โพสหรือเวปไซต์ที่เรานำมาหรือไม่ก็ได้ แต่ควรมั่นใจว่าชื่อต้นตอของที่มาถูกต้อง)
- ถ้าไม่สามารถหาชื่อต้นตอของรูปภาพหรือเวปไซต์ที่นำมาได้ ควรอ้างอิงชื่อผู้โพสและเวปไซต์จากแหล่งที่เรานำมาเสมอ
- ควรขออนุญาติเจ้าของภาพหรือเจ้าของบทความก่อนนำมาโพสค่ะ(ถ้าเป็นไปได้) ยกเว้นพวกเวปไซต์สาธารณะ เช่น หนังสือพิมพ์ออนไลน์ ฯลฯ ที่เปิดให้คนทั่วไปได้อ่านเป็นสาธารณะ ก็นำมาโพสได้ แต่ให้อ้างอิงเจ้าของชื่อและแหล่งที่มาค่ะ
- ไม่ควรดัดแปลงหรือแก้ไขเครดิตที่ติดมากับรูปหรือบทความก่อนนำมาโพส
- ถ้าเป็น FW mail ก็บอกไปเลยว่าเอามาจาก FW mail
16.นิยายเรื่องไหนที่คิดว่าเมื่อมีการรวมเล่มขายแล้วจะลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออก กรุณาอย่าเอามาลงที่นี่ หรือสำหรับผู้ที่ขอนิยายจากนักเขียนอื่นมาลง ต้องมั่นใจว่าเรื่องนั้นจะไม่มีการลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออกเมื่อมีการรวมเล่มขาย อนึ่ง เล้าไม่ได้ห้ามให้มีการรวมเล่มแต่อย่างใด สามารถรวมเล่มขายกันได้ แต่อยากให้เคารพกฎของเล้าด้วย เล้าเปิดโอกาสให้ทุกคน จะทำมาหากิน หรืออะไรก็ตามแต่ขอความร่วมมือด้วย เผื่อที่ทุกคนจะได้อยู่อย่างมีความสุข
17.ห้ามแจ้งที่หัวกระทู้เกี่ยวกับการจองหรือจัดพิมพ์หนังสือ แต่อนุโลมให้ขึ้นหัวกระทู้ว่า “แจ้งข่าวหน้า...” และลงลิงค์ที่ได้ตั้งเอาไว้ในแล้วในห้องซื้อขายลงในกระทู้นิยายแทน ถ้านักเขียนต้องการประชาสัมพันธ์เกี่ยวกับการจอง หรือจัดพิมพ์หนังสือของตนเองผ่านกระทู้นิยายของตนเอง นิยายเรื่องดังกล่าวจะต้องลงเนื้อหาจนจบก่อน (ไม่รวมตอนพิเศษ) จึงจะทำการประชาสัมพันธ์ในกระทู้นิยายได้ (ศึกษากฏการซื้อขายของเล้่าก่อน ด้วยนะคะ)
เอาข้อสำคัญก่อนนะครับเด่วอื่นๆจะทำมาเพิ่มครับเอิ้กๆหุหุ
admin
thaiboyslove.com.......................................
วันที่ 3 ธ.ค. 2551วันที่ 16 ก.ย. 2554 ได้เพิ่มกฏ ข้อที่ 7
วันที่ 21 ต.ค.2556 ได้ปรับปรุงกฏทั้งหมดเพื่อให้แก้ไข และติดตามได้ง่าย
เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรงข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม
**********************************************************************
รวมงานเขียนของ BaoBao จ้า (https://www.facebook.com/notes/baobao-story/%E0%B8%A3%E0%B8%A7%E0%B8%A1%E0%B8%87%E0%B8%B2%E0%B8%99%E0%B9%80%E0%B8%82%E0%B8%B5%E0%B8%A2%E0%B8%99%E0%B8%82%E0%B8%AD%E0%B8%87-%E0%B9%80%E0%B8%9A%E0%B8%B2%E0%B9%80%E0%B8%9A%E0%B8%B2-baobao-%E0%B8%84%E0%B8%A3%E0%B8%B1%E0%B9%8A%E0%B8%9A%E0%B8%9C%E0%B8%A1/105373206277195)
อ่านก่อน ชั่งใจ
เรื่องที่เป็นอักษรตัวสีชมพู คือ แนวน่ารักไม่ปวดใจ
เรื่องที่เป็นอักษรตัวสีม่วง คือ แนวเจ็บปวดหน่วงหัวใจ
เรื่องที่เป็นอักษรตัวสีเขียวฟ้า คือ แนวที่จัดอารมณ์ไม่ได้
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
เรื่องสั้น
[หึง & ง้อ] (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32258.0)
[ข้างๆ] (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32730.0)
[บังเอิญ]… ณ โรงพยาบาล (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=34345.0)
[อย่าเงียบสิวะ!] (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=34200.0)
[แค่นี้ได้มั้ย?] (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=34200.30)
[บังเอิญ]… คำบางคำกับช่อดอกไม้ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37207.msg2319691#msg2319691)
ซีรีย์สั้นกุด [บังเอิญ]...คน (ไม่) รู้จัก (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=43183.msg2778253#msg2778253)
ซีรีย์สั้นกุด คำ บ า ง คำ [Silence speaks...] (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=39086.msg2471624#msg2471624)
เรื่องกึ่งสั้น-กึ่งยาว
[แอบ] (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32607.0)
[สองก้าว] (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32258.msg1903406#msg1903406)
[เวลา] (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32382.0)
[รู้แล้ว] (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=33130.msg1981862#msg1981862)
เรื่องยาว
[กระดาษ] (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32535.0)
[กระซิบ] (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32646.0)
[บอก] (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32646.msg1970179#msg1970179)
[บังเอิญ]… สวนทาง (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=34952.0)
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------
-
แอบ
ก่อน(เว้น)วรรค
รถมอเตอไซด์รับจ้างคันหนึ่งพาผู้โดยสารเลี้ยวลดมาตามซอกซอย ผ่านฝูงชนที่เดินเข้าออก สวนกับรถในวินเดียวกันและต่างวินกันไปมาในทางแคบๆ ซึ่งพื้นที่บนถนนถูกร้านค้าริมทางและรถยนต์ที่เคลื่อนตัวอย่างช้าๆ อยู่ในทางแคบแห่งเดียวกัน
อากาศอบอ้าวอวลไปตลอดทางที่รถมอเตอไซด์รับจ้างพาเขามาจนถึงตึกซึ่งเป็นที่พักแบบแบ่งเช่าแห่งหนึ่ง... เขาลงจากรถและจ่ายค่าบริการให้กับชายผู้ขี่รถมอเตอไซด์รับจ้างโดยไม่ถามราคา
เขาขยับกระเป๋าสะพายที่อยู่ด้านหลังให้กระชับพร้อมก้าวเดินเข้าไปในรั้วของตึกแห่งนั้น เขาเดินขึ้นบันไดสามสี่ขั้นและเดินไปนั่งอยู่ที่เก้าอี้ซึ่งทางหอจัดไว้ให้บุคคลภายนอก
เขาหยิบมือถือขึ้นมา....เมื่อปลายสายรับสาย เขาจึงบอกอีกฝ่าย “พี่ลงมาเปิดประตูให้ผมหน่อยครับ ผมอยู่หน้าหอพี่ครับ”
พออีกฝ่ายรับคำ เขาก็วางสาย และนั่งมองปลาตัวอ้วนสีสวยหลากสีซึ่งแวหกว่ายอยู่ในบ่อขนาดไม่เล็ก... ทางหอสร้างบ่อปลากว้างไว้ที่ด้านหน้าของหอ ช่วงก่อนประตูเข้าตัวตึกอีกทั้งยังทำบ่อแบบเล็กและยาวไปรอบๆ บริเวณตึกนั้นด้วย และด้วยต้นไม้ที่ปลูกลงดินและในกระถางทำให้เมื่อเขามานั่งอยู่บริเวณนี้เขารู้สึกได้ถึงลมเย็นสดชื่น...ช่วยผ่อนลมหายใจของเขาให้โล่งขึ้นได้เยอะ
เขาเงยหน้ามองท้องฟ้า... วันนี้ควรที่จะเห็นดาวเต็มท้องฟ้า ทว่า แสงไฟประดิษฐ์ส่องสว่างจนทำให้ผู้คนมองไม่เห็นแสงไฟกระพริบจากธรรมชาติ
แกร๊ก..... “มาซะดึกเลยมึงกูก็รอตั้งนาน!” คนที่ลงมาเปิดประตูให้เขาบอกเสียงเหมือนฉุนนิดหน่อย
“วันนี้คนเยอะน่ะครับ กว่ารถจะเข้ามาก็เลยเวลาไปเกือบสองชั่วโมงแน่ะครับ นี่ขนาดผมจองไว้ก่อนแล้วนะ ยังต้องรอเลย” เขาพูดพลางเดินเข้าไปในตัวตึกพร้อมคนอีกคน
“อื้อ” เสียงรับคำจากในลำคอ
เขามองใบหน้าด้านข้างของชายที่ตัวเองรักด้วยรอยยิ้มจางๆ ..... ไม่เคยมีความดีใจจากอีกฝ่าย แต่มันไม่ใช่ปัญหาสำหรับของ-----คนแอบรัก
......
.....
....
...
..
.
เขาเดินทางสี่ชั่วโมง ทดเวลาที่นั่งรอรถอีกสองชั่วโมง เพื่อมาหาคนคนนี้.... เขามีเวลาจากการขอลาหยุดกับที่ทำงานสามวัน เขาหวังที่จะมาหาคนที่เขารัก ขอให้มีเวลาอยู่ด้วยกันบ้าง เล็กๆ น้อยๆ ไม่ได้ขออะไรมากมาย....เพราะที่เขาให้ตัวเองมานั้นเยอะมากเกินพออยู่แล้ว
คนที่เขารักเป็นผู้ชายทั้งแท่ง... แต่เพราะความที่ตัวเองชอบอีกฝ่าย เขาจึงทำทุกวิถีทางให้เข้าไปอยู่ในสายตาของอีกฝ่าย ตอนนั้นไม่ได้หวังว่าจะได้มาถึงวันนี้....เพราะความรักของเกย์กับชายแท้ แค่คำเรียกลักษณะของแต่ละฝ่ายก็แลดูไม่อาจเข้ากันได้แน่นอนอยู่แล้ว
แต่ก็นั่นแหละ เขาเคยหวังแค่ ขอให้ได้เห็นหน้า ขอให้ได้คุย เอาเท่านั้นแหละไม่เอาอะไรมากไปกว่านี้....
แต่แล้วเพราะความชอบที่จุกอกของตัวเอง ทำให้อีกฝ่ายจับได้ว่าเขา “แอบรัก” อยู่.... โดนด่าหรือโดนรังเกียจก็ไม่เป็นไร-----เคยบ่อยๆ....โดนชกก็มี โดนยำตีนก็ใช่ว่าไม่เคย ...... และคนคนนี้ทำกับเขาทุกอย่าง ด่าไปชกไป พอเขานิ่งปล่อยให้เขาทำฝ่ายเดียว เขาก็เพิ่มระดับด้วยเท้า และเมื่อเขายังนิ่งไม่หนี และยืนยันความรู้สึก “รัก” ที่ตนเองมีแต่คนที่กำลังโมโหอยู่นั้น ...... เขาก็โดนรังเกียจ โดนเฉยเมยใส่
แต่ก็นะ... ไม่รู้ยังไง ทั้งๆ ที่ต่างฝ่ายต่างเฉยใส่กันมานาน อยู่ดีๆ วันหนึ่งกลับคุยกันได้เฉยเลย และนั่นคือการเปลี่ยนแปลงสำหรับ “เขา” แต่ฝ่ายเดียว
......
.....
....
...
..
.
สำหรับใครที่เคยแอบรัก... เคยคิดแบบนี้มั้ย?
ตอนที่แอบรัก ก็อยากบอกรักเขาใจจะขาด
แต่พอได้บอกรักเขาไปแล้ว กลับรู้สึกว่า อยากกลับไปอยู่ในช่วงแอบรักฝ่ายเดียวมากกว่า
......
.....
....
...
..
.
การกลับมาคุยกันได้อีกครั้ง คนที่เขาแอบรักไม่ได้อะไรกับเขาเลย แค่กลับมาเป็นแบบเดิม.... และยอมรับรู้ว่าตัวเองน่ะถูกคนหนึ่งแอบชอบอยู่นะ---- อีกฝ่ายยอมรับแค่นั้น
การก้าวมายืนอยู่ในฐานะคนพิเศษ แต่ไร้ฐานะที่จะเรียก!..... เจ็บกว่าตอนที่อยู่ในฐานะ “คนแอบรัก” เสียอีก
แต่ถึงแม้จะทรมานหัวใจมากแค่ไหน เขามันก็คือคนโง่ที่ยังคง.... มาเพื่อพบหน้าเขา มาเพื่อให้ได้คุยกับเขา มาเพื่อได้มีช่วงเวลาร่วมกัน มาเพื่อคลายความคิดถึง... หากอีกฝ่ายให้ได้แค่นี้ เขาก็แค่นี้ เขาไม่เรียกร้อง และจะไม่เรียกร้อง!
......
.....
....
...
..
.
ยังไม่ทันที่เขาจะวางกระเป๋าเป้ลงพื้นดี เจ้าของห้องก็บอก “ข่าวไม่ดี” กับเขา
“ไอ้เป้มันชวนพวกกูไปเที่ยวบ้านแฟนมัน มันกะจะไปขอแฟนมัน แต่มันก็กลัว เลยให้พวกกูไปเป็นเพื่อนมันด้วย”
“พี่.... เรานัดกันไว้แล้วไม่ใช่เหรอครับ” เขาขมวดคิ้ว แต่ยังขับน้ำเสียงแบบปกติให้ออกจากปาก
“ก็กูปฏิเสธพวกมันไม่ได้! เพื่อนๆ แม่งไปกันหมด หากกูไม่ไป มึงจะให้กูบอกมันไงล่ะ?” เขาเริ่มขึ้นเสียงแบบมีอารมณ์
สำหรับคนหนึ่งที่ไม่มีแม้ฐานะ----ย่อมไม่มีความสำคัญที่จะเอาไปกล่าวอ้าง....กับใคร
“พี่ ผมหยุดงานเพื่อมานี่นะครับ ผมมีเวลาแค่ 3 วันเองนะ” เขาลองอ้อนอีกฝ่ายดู
“เออ เออ กูไปกับพวกมันสองวันเดี๋ยวก็กลับแล้ว” น้ำเสียงห้วนคล้ายรำคาญ
“พี่ให้ผมรอพี่สองวัน แล้วพี่ให้ผมเจอพี่ได้แค่วันเดียว ทั้งๆ ที่ผมเอาวันลามาใช้เพื่อมาที่นี่เนี่ยนะ” เขาย้ำความคิดให้อีกฝ่ายรับรู้
“ว้าเว้ย! ก็กูบอกแล้วว่าไม่ต้องมา ไม่ต้องมา มึงก็ไม่เชื่อ กูไม่ได้ขอให้มาสักหน่อย!” เจ้าของห้องพูดพลางหันหลังไปที่ปลายเตียง เขาหยิบกระเป๋าสะพายใบย่อมขึ้นมาสะพาย
“พี่!” เขาเรียกอีกฝ่ายเมือเห็นเขาหยิบรองเท้าผ้าใบมาสวม “ถ้าพี่ไป ผมจะกลับ!”
“ตามใจเว้ย! จะกลับก็ตามใจมึง ล็อคห้องให้ด้วยล่ะ” เจ้าของห้องพูดพร้อมเปิดประตูและก้าวเท้าของไปจากห้องของตัวเอง
......
.....
....
...
..
.
-
หน่วงจริงๆ
-
......
.....
....
...
..
.
เขายังยืนนิ่งอยู่กับที่ มองประตูที่ถูกปิดไปนานแล้วด้วยความรู้สึก “เสียใจ”.....
ไม่รู้ว่านานแค่ไหนกว่าที่เขาจะเดินไปนั่งที่เก้าอี้โต๊ะคอมอันหนึ่งนั้นได้..... เขามองจอคอมพิวเตอร์และเปิดเครื่อง... เขาอัดอั้น เขาอยากระบายกับใครสักคน เขาเริ่มทนไม่ไหว....
เขาเปิดโปรแกรมหนึ่ง เขาทักเพื่อนสนิท.... เขาระบายความรู้สึกและบอกเล่าถึงสิ่งที่เกิดขึ้นให้เพื่อนสนิทฟัง... เป็นนานที่พวกเขาคุยกัน สุดท้ายคำถามที่เพื่อนถามเขา มันกลับหยุดทุกการกระทำและทุกความรู้สึกของเขาเอง---- แล้วมึงจะทนทำไมวะ?
...
..
.
เขาไม่มีคำตอบให้เพื่อน
และเพื่อนก็ไม่ท้วงและคั้นเอาคำตอบกับเขา
พวกเขาจึงลากันและต่างคนต่างทำเรื่องของตัวเองต่อ.....
...
..
.
เขาปิดเครื่องคอมและเดินไปกดทีวี.... เขามองไปรอบห้อง
เคยคิดว่ามันเป็นอะไรที่สุดๆ แล้วกับการที่พี่ตรงยอมให้เขาก้าวเข้ามาอยู่ในชีวิตของพี่เค้า ยอมให้เขามาหา ยอมให้เขาค้างที่ห้องด้วย ยอมไปเดินเล่นที่โน่นที่นี่กับเขา ยอมไปเที่ยวที่ต่างๆ กับเขา ยอมไปกินข้าวด้วย ยอมรับสายที่เขาโทรหา (แม้ไม่ใช่ทุกครั้งก็ตาม) ยอมให้เขาอยู่ในห้องของพี่ตรงได้แม้พี่ตรงไม่อยู่..... มันเป็นความเชื่อใจและไว้ใจที่เป็นภาระหนักอึ้งกับนายน้ำ...อย่างบอกไม่ถูก
...
..
.
“งี๊ด งี๊ด งี๊ด....” เสียงเบาๆ ที่ค่อยๆ ดังเข้ามาหานายน้ำ
นายน้ำก้มลงมองที่พื้นห้องจุดนั้นจุดนี้---- ไม่มีที่มาของเสียง แต่เสียงงี๊ดๆ นั้นยังคงดังอยู่อย่างต่อเนื่อง นายน้ำลุกขึ้นไปมองตามซอกมุมต่างๆ ที่ไอ้ตัวเล็กจะมุดเข้าไปได้.... เดินจนทั่วห้องก็แล้ว เสียงนั้นก็ยิ่งดังและเร่งเร้ามากขึ้น นายน้ำว้าวุ่นใจ ขณะที่หยิบมือถือและจะกดเบอร์ไปหาเจ้าของห้อง เขาก็คิดถึงอะไรบางอย่างขึ้นมาได้
เขาเดินไปที่โซฟาซึ่งนั่งอยู่เมื่อครู่ เขาก้มลงมองหาช่องที่ฐานโซฟา มันเป็นช่องเล็กๆ แคบๆ ซึ่งพอใช้ไม้กวาดแหย่เข้าไปกวาดได้..... และหากไอ้ตัวเล็กมันเบียดๆ ตัวกับพื้นห้อง มันก็คงเข้าไปได้----- และเสือกออกมาไม่ได้!
นายน้ำออกแรงยกโซฟาขึ้น เขารอสักพัก ไอ้ตัวเล็กกลมๆ สีน้ำตาลอ่อนก็เดินดุกดุ๋ยออกมาจากใต้โซฟา ไอ้ตัวเล็กหันมามองเขาและกระโจนมายืนอยู่บนขาของเขา พร้อมเอาขาหน้ามาเกาะกอดขาของนายน้ำไว้ ลิ้นนิ่มๆ เล็กๆ เลียผิวที่ขาของเขาอย่างเมามันและเอาใจ
“หึหึหึ ไอ้จี๊ด ไอ้ตัวแสบ สมน้ำหน้ามั้ยฮะ! นี่ถ้าเมื่อกี้พี่ไม่อยู่แล้วแกจะทำยังไง! ซนไม่มีใครเกิน!” เขาพูดพลางวางโซฟาคืนที่เดิม จากนั้นก็หิ้วคอเจ้าตัวเล็กที่เกาะขาเขาไม่ยอมปล่อยขึ้นมา โดยเอาอีกมือรองก้นของมันไว้ บอกกระทำที่ผิดของมัน และสั่งสอนว่าอย่าทำอีกนะ.... เขาตีมันพอเป็นพิธี
....พอเขาวางมันลงพื้น ไอ้ตัวกลมก็วิ่งจู๊ดหายไปอีก
นายน้ำถอนหายใจกับความหน้ามึนของมัน และนั่งดูทีวีต่อแต่ไม่ทันไร เขาก็ได้กลิ่นเหม็นลอยขึ้นมาเตะจมูก เขาเหลียวมองหากลิ่นของมัน-----มันมาจากมือของเขา!
เขาลุกขึ้นจากโซฟาและเดินไปหาไอ้ตัวเล็ก.... เขาเจอมันเล่นกระดาษหนังสือพิมพ์อยู่ตรงซอกระหว่างตะกร้าผ้าสองอัน เขาลากมันมาจับและพามันเดินเข้าไปในห้องน้ำ
ไอ้จี๊ดเหมือนรู้ชะตากรรมตัวเอง มันตะกายประตูห้องน้ำหน้าตั้ง ส่งเสียงร้องขอความช่วยเหลือ----จากใครล่ะ? ไอ้จี๊ด แกเหลือแค่พี่คนเดียวแล้วเว้ย!
เขาเอากาละมังพลาสติกใบหนึ่งมาวางรองน้ำอุ่นจากฝักบัว เขามองหาแชมพูสำหรับไอ้จี๊ดที่ซื้อให้พี่ตรงเมื่อคราวก่อน นายน้ำไปเจอมันอยู่ใต้อ่างล้างหน้า เขาเอาอุปกรณ์มาวางพร้อมแล้ว ถึงเดินกลับไปเอา “ไอ้จี๊ดตัวเหม็น” มาซัก!
“หือ! อะไรเนี่ย ยังไม่ใส่แชมพูน้ำก็ดำแล้ว! นี่แกสาบานกับพี่มั้ยว่าแกอยู่แต่ในห้องน่ะ ไอ้จี๊ด! ทำไมตัวสกปรกขนาดนี้เนี่ย! พ่อแกเค้าทำอะไรอยู่ ทำไมไม่ดูแลแกเลย... โอ้ย! กัดเหรอ!” เขาตีขาหน้าทั้งคู่ของไอ้จี๊ดที่ถูกเขารวบจับไว้แน่นเป็นการทำโทษ
“อี๊ดดดดดดด” ไอ้จี๊ด ปล่อยปากจากมือของนายน้ำและขืนตัวดิ้นจะให้หลุดให้ได้---- แต่แรงลูกหมาตัวเล็กๆ มันจะไปสู้แรงผู้ชายเค้าได้ยังไง
และแล้วไอ้จี๊ดก็โดนพี่น้ำ “ซัก” จนน้ำใสไร้ฟองและไม่มีสีขุ่นปนในน้ำที่ล้างตัวมัน.... โดยฟังพี่น้ำบ่นมันและพ่อของมันไปตลอดเวลาที่ “ซัก” ตัวไอ้จี๊ด
พอพี่น้ำปล่อยมันออกมานอกกาละมัง...ไอ้จี๊ดยืนอยู่บนพื้นได้ปุ๊บ มันก็สะบัดตัวเอาน้ำออกไปจากตัวเป็นการใหญ่
“เฮ้ย! ไอ้จี๊ด ไอ้ลูกหมา แกจะสะบัดทำไม เดี๋ยวพี่เช็ดตัวให้ รอก่อนสิวะ ไอ้นี่! โอย... เปียกหมด เปียกหมดแล้ว!” นายน้ำพูดพลาง ลุกขึ้นมาอุ้มและพาไอ้จี๊ดออกไปจากห้องน้ำ
นายน้ำล็อคตัวไอ้จี๊ดไว้แน่น ไม่ยอมปล่อย เขาหยิบผ้าเช็ดตัวออกมามัดไอ้จี๊ด .... อ๊ะ ไม่ใช่! เอามันใส่ไปในผ้าเช็ดตัว รวบผ้าขึ้นมาคลุมตัวมันจนมิดมองไม่เห็น แล้วถูผ้าเช็ดตัวกับตัวไอ้จี๊ดด้วยการคลำ.... สักพักก็ปล่อยตัวมันออกมาจากห่อผ้าเช็ดตัว.... ไอ้จี๊ดนั่งอยู่บนผ้านั้น และสะบัดตัวอีกสองสามรอบ เขาก็เดินเอาไดร์เป่าผมมาได้พอดี...ไม่ต้องเสียแรงไปวิ่งจับมันมาอีกเหมือนคราวแรกๆ ที่จับมันอาบน้ำ
พอเขาเปิดเครื่องและเป่าลมร้อนพอดีๆ ใส่มัน จี๊ดก็นั่งนิ่งให้เขาเป่าตัวมันให้.... มันชอบนั่งหน้าพัดลมเวลาร้อน แต่หากหลังอาบน้ำมันชอบให้เอาไดร์เป่าผมมาเป่าตัวมันให้แห้งเร็วๆ....
...
..
.
พอไอ้จี๊ดขนแห้งมันก็เดินออกไปจากรัศมีของผ้าเช็ดตัว มันเดินไปที่โซฟา.... นายน้ำได้ยินเสียงมันกระโดดขึ้นไปบนโซฟา พอเขาลุกขึ้นก้เดินไปชะโงกดู------ มันนอนแผ่เล่นโดยที่ตามองภาพในทีวีไม่วางตา
“เออ นอนเล่นไปนะ อย่าซนล่ะ เดี๋ยวจับอาบน้ำอีกนะ” นายน้ำบอกมันและให้ขาพาตัวเข้าไปในห้องน้ำบ้าง
เขาถอดเสื้อผ้าและเปิดประตูเอามาใส่ตระกร้าที่ตั้งไว้ด้านนอก พอกลับเข้าไปเขาก็ล้างพื้นห้องน้ำก่อน แล้วถึงค่อยอาบน้ำสระผม
ไม่กี่นาทีนายน้ำก็พาตัวเองออกมาจากห้องน้ำ หากพี่ตรงอยู่พี่ตรงคงแซวว่า ‘มึงอาบน้ำหรือเดินผ่านน้ำวะ? ไวฉิบหาย!’
นายน้ำนึกขำกับเสียงพี่ตรงที่ดังอยู่ในหัวของตัวเอง เขาเดินไปที่โซฟา หยิบไดร์เป่าผมขึ้นมาเป่าหัวตัวเอง เขาผมหนาและเยอะมาก ถึงตัดทรงสั้นเป็นประจำ แต่ก็ยังแห้งยาก ต้องใช้ตัวช่วยช่วยให้แห้ง ไม่งั้นจะรู้สึกไม่ดี.... พอเขาปิดไดร์ไอ้จี๊ดก็ขึ้นมาอยู่ตรงหว่างขาของเขา มันเงยหน้า และเอาหัวถูที่หน้าท้องซึ่งไม่มีเสื้อผ้าของเขาพร้อมครางเสียงงี๊ดๆ ไม่หยุดปาก
“เอาไรอ่ะ?” นายน้ำก้มหน้าลงไปถามมัน
ไอ้จี๊ดส่งเสียงงี๊ดๆ พร้อมเอาหัวชนที่หน้าท้องเขาต่อ
“หิวข้าวเหรอ?” นายน้ำถามมัน
ไอ้จี๊ดกระโดดลงไปที่พื้น และวิ่งหางชี้ไปที่จานข้าวของมันพร้อมทั้งส่งเสียงงี๊ดๆ
“โห กี่ทุ่มแล้วเนี่ย? นี่แกจะกินเพิ่มหรือพ่อแกเค้าไม่ได้ให้ข้าวเย็นแกอ่ะ?” นายน้ำพูดเพราะเพิ่งได้ยินเสียงเพลงนำสำหรับข่าวในพระราชสำนัก
เขาเดินไปค้นกล่องอาหารสุนัข และเทมันลงไปในชามแค่นิดเดียว เนื่องจากไม่แน่ใจว่ามันกินข้าวเย็นแล้วรึยัง?
นายน้ำปล่อยไอ้จี๊ดที่หน้าจิ้มอยู่ในจานอาหารไว้ ส่วนตัวเองเดินกลับมาเผิดตู้เสื้อผ้าหาชุดนอนของตัวเองที่เอามาใส่ไว้ในตู้ และใส่มัน...
เขาเดินกลับไปหันทีวีมาอีกทาง และเอาตัวเองไปล้มตัวลงนอนที่เตียง..... ไอ้จี๊ดเดินกลับมาที่โซฟา และนั่งลงมองทีวีเหมือนเดิม---- นายน้ำชักไม่แน่ใจว่า มันมองทีวีรู้เรื่องหรือนั่งฟังเสียงคนเฉยๆ เพราะหากนั่งตรงที่จี๊ดนั่งมันมองแทบไม่เห็นภาพเลยนะ???
ไอ้จี๊ด... ไอ้ลูกหมาพันธ์โกลเด้นที่พี่ตรงไปเจอมันอยู่ในกระบะรวมพี่รวมน้องของมันในจตุจักร
วันนั้นนายน้ำขอไปเดินเล่นที่จตุจักรพี่ตรงก็ไป... นายน้ำซื้อเสื้อได้แล้วสองตัว พี่ตรงเดินหากางเกงตัวใหม่อยู่ พอดีเดินผ่านทางหนึ่ง ซึ่งปกติก็เดินผ่านเลยกันไปเป็นปกติ จะมีหยุดดูสัตว์โลกน่ารักบ้างก็น้อยครั้ง... แต่วันนั้น อยู่ดีๆ พี่ตรงก็หยุดเดิน และจับแขนท่อนบนของนายน้ำไว้
“อะไรครับพี่?” นายน้ำถาม
“มึงมานี่เดี๋ยวดิ” พี่ตรงพูดปุ๊บก็เดินลากแขนนายน้ำกลับไปทางเดิน
พี่ตรงเดินไปเรื่อยๆ จนมาหยุดที่หนึ่งซึ่งมีมุงอยู่สามคน นายน้ำมองลูกหมาตัวเล็กที่นอนหลับตาปุ๋ยอยู่ในผ้าห่มหนาผืนนุ่ม.....
นายน้ำเงยหน้ามองพี่ตรง สายตาของพี่ตรงมองจ้องลูกหมาสักพักก็หันมาจ้องหน้าของเขา แล้วก็หันไปจ้องลูกหมาอีก...... สักพักพี่ตรงก็เดินลากแขนเขาออกมาจากตรงนั้นในระยะที่ไกลพอควร
“มึงไปต่อราคาดิ มันราคาเท่ากันทุกตัวรึเปล่าวะ?” พี่ตรงบอกเขา
“หา------ พี่จะเลี้ยงเหรอ? บาปกรรมเปล่าๆ พี่..อย่าเลย” นายน้ำตกใจมากถึงมากที่สุด พี่ตรงที่เขาแอบรัก ตัวเองยังแทบไม่ดูแล แต่พี่ตรงคนนี้จะซื้อลูกหมาไปเลี้ยง... ตายก่อนโตแน่ๆ
“กูเล็งไว้แหละ มึงต่อราคาให้ได้ถูกๆ ล่ะ พร้อมยัง?” พี่ตรงสรุปให้เขาเสร็จ
“พี่ตรง เดี๋ยวก่อน! นั่นลูกหมานะ ตัวเล็กเกินไปด้วย น่าจะยังไม่หย่านมเลยมั๊ง พี่จะเลี้ยงมันยังไง? อย่าเลยนะพี่” นายน้ำยังค้าน
“กูจะเอาไอ้ตัวนั้น! กูเลี้ยงได้น่า แค่หมาจะอะไรกันมากวะ!” ตรงเริ่มเสียงแข็งเหมือนโมโห
นายน้ำรีบเอาน้ำเย็นเข้าลูบพี่ตรงของเขา “พี่! นี่หมาไฮโซนะ ไม่ใช่หมาวัด มันเซนซิทีฟจะตาย”
พี่ตรงมองหน้าเขาโดยไม่พูดอะไรอีก แต่พี่ตรงจับแขนเขาแล้วลากกลับไปที่เดิม... ตรงใช้เท้าแตะขาของน้ำเป็นสัญญาณ
นายน้ำทำหน้าเบื่อๆ .... แล้วเจรจาต้าอ่วยเพื่อเอาน้องหมามาให้พี่ตรงที่แอบรัก
และพอมันมาอยู่ในมือของพี่ตรงมันก็ได้ชื่อว่า “มึงชื่อไอ้จี๊ด! ป๊ะ ไอ้น้ำ กลับห้องเหอะ!”
“อ้าว แล้วพี่ไม่เอากางเกงแล้วเหรอ?” นายน้ำยังสงสัย
“เงินกูหมดแหละ..... ว่าแต่ไอ้จี๊ดมันกินข้าวคลุกปลาทูได้มั้ยวะ หรือต้องให้โตหน่อย?” พี่ตรงถาม
นายน้ำตกใจโหยง “พี่จะบ้าเหรอ! นี่มันหมานะไม่ใช่แมว ลูกหมาด้วย มันต้องกินอาหารที่เหมาะสมกับอายุมัน ไม่งั้นโตขึ้นไปมันจะอ่อนแอนะพี่”
“ไรวะ มากเรื่องว่ะ หมาแถวบ้านแม่กูไม่เห็นต้องงี้เลย กับข้าวเหลือๆ ก็เทคลุกข้าวให้มัน แค่นั้นเอง มึงเวอร์รึเปล่าวะไอ้น้ำ” เถียงคอเป็นเอ็น
“ก็ผมบอกแล้วว่ามันไม่เหมือนกัน นี่มันพันธุ์ขนยาวนะพี่” นายน้ำเถียงกลับ
พี่ตรงกับนายน้ำยังเถียงกันไปตลอดทาง.... วันนั้นนายน้ำเอาเหตุผลมากมายมายันกับพี่ตรงและพาพี่ตรงไปซื้อของจำเป็นสำหรับลูกหมาพันธ์ขนยาวจนครบถ้วน
พี่ตรงบ่นฉิบหายวายป่วงว่าเสียเงินซื้อตัวมาตั้งหลายพัน ต่อราคามาได้ถูกๆ แต่เงินส่วนต่างที่เหลือกลับหมดเกลี้ยงไปกับไอ้ลูกหมาตัวเดียวกัน...พี่ตรงคาดโทษล่วงหน้ากับไอ้ลูกหมาว่า
“นี่ถ้ามึงดื้อมากนะ กูจะเอามึงไปขาย!”
ไอ้จี๊ดที่ถูกเรียกนอนหลับปุ๋ยอยู่ในแขนของพ่อมันโดยไม่รู้เรื่องอะไรเลย*0*
...
..
.
-
:mc4:
สมกับชื่อเรื่องเลย แอบรัก หน่วงเหรอคะจะได้ทำใจ
แม้จะหน่วงแต่สมหวังก็โอเคค่ะ และชอบที่คนเขียนมาต่อ
แบบรวดเร็วทันใจไม่ค้างนี่แหละ แม้หน่วงก็ยอม o18
-
เว้นวรรค
นายน้ำปิดฝามือถือของตัวเองพร้อมระบายลมหายใจ
เขาโทรหาพี่ตรงว่าจะถามว่าได้ให้ไอ้จี๊ดกินข้าวเย็นหรือยัง เพราะไอ้จี๊ดมาร้องงี๊ดๆ ขออาหารอีกแล้ว ..... แต่พี่ตรงไม่รับสาย
นายน้ำลุกจากเตียงไปเทอาหารใส่ชามข้าวไอ้จี๊ดในปริมาณเดิม แล้วเดินกลับมานอนที่เตียงเหมือนเดิม
พี่ตรงไม่ค่อยได้ดูแลไอ้จี๊ดอย่างที่น้ำคิด.... อาหารมีให้กินตลอดไม่ขาด หากจะไปไหนก็เททิ้งไว้เยอะๆ ปล่อยมันให้กินตามใจ แล้วพี่ตรงก็ไป..... ว่างก็เล่นกับมัน ไม่ว่างก็ปล่อยมัน บางทีก็เปิดทีวีทิ้งไว้ในห้อง...ให้ไอ้จี๊ดมันดู
สามเดือนมาแล้ว แต่ไอ้จี๊ดมันก็รอดมาได้.....ซึ่งมันก็มีนิสัยที่เข้ากับวิถีชีวิตพ่อมันพอควรทีเดียว
ไอ้จี๊ดเป็นหมาไฮโซแต่พี่ตรงเสี้ยมสอนให้มันเป็นหมาวัด----มันก็เป็นเด็กดีเป็นหมาวัดให้พ่อมันสมใจ... นายน้ำเห็นตัวมันที่มอมแมมแล้วใจสลาย จับมันอาบน้ำให้ทุกครั้ง รอพ่อมันอาบน้ำให้น่ะเหรอ?----- ไม่มีทาง!
สำหรับคุณซื่อตรง หมากับแมวเป็นสิ่งมีชีวิตที่ทำความสะอาดตัวเองได้!
ก่อนหน้าที่จะมีไอ้จี๊ด.... นายน้ำไม่ค่อยได้มาหาพี่ตรงบ่อยขนาดนี้ ก่อนนั้นมาหาแค่เดือนละ 2-3 วัน แต่ช่วงที่มีไอ้จี๊ด นายน้ำมาทุกอาทิตย์...... และวันนี้คือวันพิเศษ แต่มันพิเศษสำหรับนายน้ำคนเดียว
...
..
.
เสียงเรียกข้อความดังขึ้น นายน้ำเปิดฝามือถือออกมาดู
- สุขสันต์วันเกิดนะครับ ขอให้น้องน้ำมีความสุขมากๆ .......ปล.หากเหงาใจเมื่อไหร่ พี่พร้อมดูแลเสมอนะครับ -
...
..
.
ไม่กฏไหนห้ามว่า..... คนที่แอบชอบคนอื่น ห้ามมี คนอื่นมาชอบ!
-
อืม แอบคิดนะว่าการที่ตรงซื้อไอ้จี๊ดมาเลี้ยงเพราน้ำจะได้มาหาบ่อยๆ
อาจเป็นคนประเภทขี้หวงของแม้ของชิ้นนั้นตัวเองจะไม่ได้ชอบมากมายอะไร
หรืออีกในหนึ่งเป็นแค่ความผูกพันธ์ของคนเคยๆที่อาจจะพัฒนาไปไกลได้ถ้าตรงไม่ใจแข็งนัก
แต่ชอบที่เรื่องนี้นายเอกมีตัวเลือกและอาจจะเป็นแรงกระตุ้นให้ตรงหันมามอง
ได้เร็วขึ้น มั้ง :z2:
-
พี่ตรงปฏิบัติต่อไอ้จี๊ด เหมือนที่ทำกับน้ำ
-
......
.....
....
...
..
.
ไอ้จี๊ดตะกายขอขึ้นมานอนบนเตียง นายสายน้ำอุ้มมันขึ้นมาบนผ้าห่ม แล้วปล่อยให้มันหาที่นอนของมันเอง... มันตัวสะอาดแล้ว เจ้าของที่นอนคงไม่ว่าอะไรมัน... เขากดข้อความส่งไปหาเบอร์ที่โทรหาเท่าไหร่ก็ไม่ติด
‘พี่ตรง... วันนี้วันเกิดผม อวยพรให้ผมหน่อยสิครับ’
......
.....
....
...
..
.
เขานอนหนุนหมอน….. สามชั่วโมงแล้วที่รอคอยข้อความตอบกลับ
ไอ้จี๊ดเล่นกับเขาจดหมดแรง และนอนหลับไปแล้ว------ทว่าต่างกับของเล่นของมัน…. ไม่ว่าจะข่มใจยังไงก็นอนไม่หลับ
นายน้ำลุกจากเตียงและเปิดคอมอีกครั้ง…. เขาตรวจหาเที่ยวรถสายที่ต้องการ เขาจดมันลงในกระดาษ และเดินไปเตรียมของที่จำเป็นแยกเป็นสองส่วน อันหนึ่งนำติดตัวไปด้วย อีกส่วนนั้นเขาจะเอามันไปส่งไปรษณีย์หาตัวเอง…
นายน้ำเดินกลับมาที่เตียงของคนที่ตัวเองรัก เขาซุกตัวลงไปในผ้าห่ม ซุกหน้าลงกับหมอนนั้น สูดกลิ่นที่ยังหลงเหลืออยู่....... เป็นครั้งสุดท้าย
ไม่เคยตัดใจจากเขาได้....รู้ตัวดี
แต่มันทรมานหัวใจ....หากแอบรักอยู่ ความคาดหวังจะเป็นเฉกเช่นความฝันที่เป็นจริงได้หรือเปล่าก็ไม่อาจรู้
ทว่า ในตอนนี้มันเป็นทุกข์จากการที่เขา "รับรู้" และ "ใจดี" ด้วย!
......ยิ่งพี่ตรงใจดีด้วยเท่าไหร่...นายน้ำยิ่งมีความหวัง
......ยิ่งพี่ตรงไม่ใส่ใจเขามากเท่าไหร่...นายน้ำก็ยิ่งทรมาน
รู้ดีว่าไม่ควรคาดหวัง
รู้ดีว่าคาดหวังแล้วต้องเจ็บ
รู้ดีว่าหากทนก็ยิ่งเจ็บ
รู้ดีว่า...ตนเองรักเขามากแค่ไหน
คำตอบจากคำถามของเพื่อนที่คุยกันเมื่อตอนหัวค่ำดังก้องอยู่ในหัวใจนายสายน้ำ...... ‘ถ้ากูไม่รัก กูไม่ทนหรอก!’ ----- สายน้ำอยากบอกเพื่อน ทว่า หากมันออกมาจากปากตัวเอง ก็เหมือนตัวเองไปเหยียบซ้ำความช้ำระบมของตัวเอง...เปล่าๆ
......
.....
....
...
..
.
“พี่นอนหรือยังครับ......” สายน้ำฟังคำตอบจากอีกฝ่ายก่อนค่อยบอกว่า “ไปฉลองวันเกิดกับผมได้มั้ยครับ?” เขาถามทั้งๆ ที่รู้ดีแก่ใจว่าอีกฝ่ายไม่มีทางปฏิเสธตัวเอง
คนที่ตามจีบเค้าโทรมาหาและชวนไปเที่ยว.... คนที่จีบเค้าไม่ก้าวขึ้นสะพานที่ทอดให้ก็บ้าแล้ว!
....
...
..
.
นายน้ำนัดสถานที่กับอีกฝ่าย จากนั้นก็ลุกขึ้นไปแต่งตัว เขาจิ้มหัวไอ้จี๊ดจนมันลืมตาขึ้นมา.... “จี๊ด พี่ไปข้างนอกเดี๋ยวมานะ อย่าซนนะเรา”
......
.....
....
...
..
.
พอสายน้ำไปถึงสถานที่ที่นัดกับอีกฝ่าย ปรากฏว่าอีกฝ่ายยังมาไม่ถึง สายน้ำสนุกกับบรรยากาศคนเดียวพลางรอคนมาคลายเหงา...
ยังไม่ทันที่จะได้จิบแก้วที่สอง เครื่องดื่มสามแก้วก็ถูกนำมาส่งให้เขา พนักงานแจ้งพิกัดให้สายน้ำรู้ว่าแก้วไหนมาจากคนใจดีคนไหน... สายน้ำยกแก้วนั้นๆ ให้เจ้าของพร้อมรอยยิ้ม----เชิญชวน
......
.....
....
...
..
.
ร้านที่บรรยากาศเบาสบายไม่ hot เดือดพล่านทำให้ผู้คนที่มาใช้บริการค่อนข้างใจเย็น... การทอดสะพานเป็นไปอย่างเชื่องช้า ค่อยเป็นค่อยไป... ส่วนจุดจบนั้นไม่ต่างจากที่ไหนๆ
......
.....
....
...
..
.
“มาคนเดียวเหรอครับ” ชายหนุ่มเจ้าของพันซ์เดินเข้ามาทักทายสายน้ำ
“มาคนเดียว....แต่อาจไม่ได้กลับคนเดียวครับ” สายน้ำส่งยิ้มมุมปาก
“กลับทางเดียวกันมั้ยครับ จะได้ไปส่ง” ชายเจ้าของพันซ์ออกปากตรงเป้า
“หึหึหึ....” สายน้ำหัวเราะนิดๆ .... คนที่เขานัดเดินมาแล้ว ------ สะพานที่รากฐานไม่มั่นคงนี้คงต้องล่มในอีกไม่กี่นาที
คนที่สายน้ำนัดเจอเดินหน้าตึงเข้ามาหา พร้อมด้วยวงแขนแข็งแกร่งซึ่งรวบเอวของสายน้ำเข้าไปโอบชิดกับตัวของเขาเอง------แสดงความเป็นเจ้าของ
“เพื่อนหรือคนที่เพิ่งรู้จักกันครับ?” ชายหนุ่มที่รัดเอวสายน้ำไว้เอ่ยถามสายน้ำ
“อย่างหลังครับ” สายน้ำบอกแต่สายตายังไม่วางจากหนุ่มเจ้าของพันซ์
“งั้นผมคงไม่รบกวนเวลาส่วนตัว.... ไว้เจอกันใหม่นะครับ” หนุ่มเจ้าของพันซ์ออกตัวลาแบบไม่ให้สะพานล่ม.... ไว้ต่อใหม่โอกาสหน้า
“เหลือเกินนะครับ นัดพี่มาแท้ๆ ยังทำแบบนี้ได้อีก!” เจ้าของวงแขนที่เอวสายน้ำบ่นฉุน
สายน้ำหัวเราะ “ก็พี่มาช้านี่ครับ ช้ามากกกก”
....
...
..
.
“คนที่กำลังจีบ” ฐานะของเขามีแค่นั้น ยังไม่ใช่ “เจ้าข้าวเจ้าของ”..... ดังนั้นเค้าจึงทำได้แค่บ่นด้วยความฉุน และปรับอารมณ์ให้ดีขึ้นเพื่อทำคะแนนให้ตัวเอง
เมื่อบรรยากาศดีขึ้น สายน้ำก็เริ่มสนุกและลืม....หลายอย่างที่จุกแน่นอยู่ในหัว
ความสัมพันธ์กับเจ....สายน้ำยกให้เป็นคนที่ใกล้ชิดในระดับหนึ่ง พี่เจเป็นชายที่นิยมทางเดียวกัน พี่เจจีบสายน้ำมาได้สองปีแล้ว และพี่เจก็รู้ว่าสายน้ำรักคนคนหนึ่งอยู่ แต่พี่เจไม่ได้ว่าอะไร บอกแต่แค่ว่าเหนื่อยแล้วก็มองเขานะ เขารออยู่
ความสัมพันธ์กับเจ....เป็นการจับมือกันอยู่ห่างๆ ต่างฝ่ายต่างมีคนอื่นได้ ได้ขนาดไหนก็ได้.... แต่เวลาพี่เจไม่เห็นเท่านั้น หากพี่เจอยู่ด้วย พี่เค้าจะแสดงความเป็นเจ้าของกับสายน้ำ สายน้ำก็ให้สิทธิ์นั้นกับเขา
..... ไม่ใช่ว่าใครก็ได้
..... ไม่ใช่ว่าขอใครสักคน
พี่เจเป็นคนรู้จักที่คุ้นเคยและไว้ใจได้ พี่เจมีลิมิตในตัวเองและไม่ก้าวข้ามเส้นกั้นที่สายน้ำกำหนดไว้!....ทว่า พี่เจก็ไม่ยอมปล่อยโอกาสให้หลุดมือหากรู้ว่าเส้นกั้นของสายน้ำกำลังหย่อนเมื่อไหร่----- เช่นเดียวกับคืนนี้
สายน้ำปล่อยให้พี่เจเทคแคร์และนำพาความสนุกมาหาจนเสีย “จูบ” ให้พี่เจไปหลายครั้ง
....
...
..
.
ขากลับสายน้ำไม่ได้ให้พี่เจมาส่งที่หอของพี่ตรง...เพราะไม่อยากให้พี่เจรู้ว่าคู่กรณีเค้าพักอยู่ที่ไหน สายน้ำเรียกแท๊กซี่คันหนึ่งที่หน้าย่านราตรีนั้น.... พี่เจมาส่งขึ้นรถ พร้อมบอกว่าถึงแล้วให้โทรบอกด้วย พอรถเคลื่อนตัว สายน้ำก็เห็นพี่เจ ยกมือถือขึ้นมาถ่ายรูป
คนนี้เค้าน่ารักนะ.....แต่ทำไม “รัก” ไม่ได้สักที
....
...
..
.
สายน้ำโทรบอกพี่เจแล้วตั้งแต่อยู่นอกหอว่าถึงแล้ว จากนั้นถึงค่อยเข้ามาในห้อง.... ตีสามแล้ว เขาต้องออกไปขึ้นรถเที่ยวตีห้าครึ่ง เขาอยากไปเที่ยวแรกเพื่อให้มีเวลาหาที่พัก
สายน้ำเดินเข้าไปอาบน้ำแต่ไม่ได้สระผมด้วยกลัวว่าเสียงของไดร์เป่าผมอาจดังไปรบกวนห้องข้างเคียงได้ เขาเหม็นควันบุหรี่บนหัว แต่ทำไงได้....ต้องเอามันไปสระที่อื่น
สายน้ำแต่งตัวเสร็จก็เดินออกมาเก็บของในห้องให้เรียบร้อยเข้าที่ เขาเอากระเป๋าเสื้อผ้าไปวางหน้าประตูห้อง จากนั้นก็จับเจ้าก้อนสีน้ำตาลขนฟูเข้าไปในกระเป๋าถือขนาดพอเหมาะอย่างเบามือที่สุด------ หากไม่มีเสียงดังอะไร ไอ้จี๊ดจะตื่นสายหน่อยเพราะเมื่อคืนเขาเล่นกับมันจนดึก
ปรื๊ด-------- สายน้ำรูดซิบ เขายกกระเป๋าขึ้นมา น้ำหนักมากพอดูเพราะมันเริ่มโตแล้ว
สายน้ำเดินไปที่หน้าประตู เขาวางกระเป๋าไอ้จี๊ดลงและสะพายเป้ของตัวเองขึ้นหลัง... เขาและน้องชายพร้อมแล้วสำหรับการเดินทาง
....
...
..
.
-
ถ้าเปลี่ยนใจไปรักคนอื่นได้ง่ายๆก็คงไม่ต้องเจ็บ
-
เจนี่ดูดีเนอะ แต่ไม่ได้รักถึงดียังไงก็ไม่ได้
คราวนี้ตรงกลับมาจะว่ายังไงกันน้อ
:laugh:
-
....
...
..
.
“งี๊ด งี๊ด งี๊ด” ไอ้จี๊ดตื่นของแท้แล้ว
นายน้ำเปิดซิป ให้กว้างขึ้น และก้มตัวลงไปให้มันเห็นหน้า.... กระเป๋าใบนี้เป็นขอคู่ตัวของจี๊ดมัน วันที่ได้มันมาจากจตุจักร เขาบอกพี่ตรงให้ซื้อกระเป๋าใบนี้ไว้ใส่มัน ทีแรกพี่ตรงไม่ยอมซื้อ บอกว่าจะอุ้มไปเอง เปลืองตังค์ เพราะเดี๋ยวมันก็โต แต่น้ำก็บอกเหตุผลเวลาต้องเอามันไปหาหมอกับพี่ตรง.... แจงข้อดีข้อเสียให้ฟังสักพัก พี่ตรงเลยเออออ ทว่ายังไม่วายให้เขาต่อราคาให้อีก! กว่าจะได้ราคาที่พ่อเจ้าประคุณเค้ารับไหว นายน้ำหวั่นใจว่าจะโดนเขาถีบออกจากร้านเมื่อไหร่
“งี๊ด งี๊ด งี๊ด” ไอ้จี๊ดร้องหนักขึ้น เพราะมันเริ่มรู้ว่ามาแปลกที่ นายน้ำรูดซิป และพามันออกมาอุ้ม มันก็เป็นแค่ลูกหมา และมันก็กำลังกลัว... ถึงรู้ว่านี่เป็นมือและหน้าของคนที่รู้จัก แต่มันก็ยังกลัวและร้องหาความอบอุ่นจากเจ้าของ
จี๊ดขดตัวอยู่ในอุ้งแขนของนายน้ำ มันซุกหน้าอยู่กับหน้าอกตรงตำแหน่งของหัวใจของนายน้ำ....สักพักมันก็เงียบ นายน้ำก้มหน้าลงมองมัน มันยังลืมตาแป๋ว .... คลับคล้ายว่าตามันฉ่ำกว่าปกติ ยังไงไม่รู้สิ
“ไปเที่ยวกันนะจี๊ด เดี๋ยวเราก็กลับบ้านกัน แป๊บเดียวเนอะ” นายน้ำกระซิบบอกไอ้จี๊ดอยู่บนหัวของมัน
ไอ้จี๊ดมันดีที่พูดรู้เรื่อง.... ซื่อตรงบอกกับสายน้ำว่า ไอ้จี๊ดมันฟังออก.... แต่มันก็ดื้อตามประสาลูกหมา ผิดนักก็ตีมันที บอกมันที แล้วมันก็ไม่ทำอย่างนั้น-----แต่หันไปทำอย่างอื่นแทน!
....
...
..
.
สายน้ำอุ้มไอ้จี๊ดเดินหาที่พักในตัวเมือง แต่หายากที่จะรับสัตว์เลี้ยงด้วย ที่ที่เขาจดมานั้นมีคนเต็มหมดแล้ว... เขาพลาดอย่างจัง
สายน้ำเปลี่ยนวิธี เขาเข้าไปในร้านอินเตอเน็ทรายชั่วโมง ไอ้จี๊ดร้องอยู่ในกระเป๋า เขาเอาอาหารเม็ดของมันใส่ชามเล็กๆ ที่เตรียมมา รูดซิปและวางมันให้ไอ้จี๊ด เสียงงี๊ดง๊าดเงียบไป
เขาหันกลับมาสนใจหารายชื่อโรงแรมและที่พักที่รับสัตว์เลี้ยงต่อ เขารีบจดรายชื่อและเบอร์โทรไว้ในสมุด ตามลำดับความใกล้ไปหาไกล... สักพักเขาก็ออกมาจากร้าน เขาเดินไปที่ร่มไม้หนึ่ง เขาวางกระเป๋าไอ้จี๊ดลง และควานหาสายจูงมาจากกระเป๋าเล็กนั้น นายน้ำเอาจี๊ดออกมาจากกระเป๋า เขารีบใส่สายจูงที่ปลอกคอมัน เขาเทน้ำลงที่ถ้วยเดิม จี๊ดเลยน้ำกินอย่างเอร็ดอร่อย.... เขายืนจับสายจูงไว้แน่น พลางไล่โทรหาที่พักไปทีละที่ พร้อมรอไอ้จี๊ดขับถ่ายทำธุระประจำวันของมันให้เสร็จ ก่อนเริ่มกิจกรรมต่อไป
....
...
..
.
ที่ส่วนใหญ่เต็มแล้ว มีสองที่ที่ไกลจากตรงนี้มาก การเดินทางเป็นยังไงเขาก็ไม่รู้ เขาจึงยังไม่จองห้อง และมองหาข้าวเช้ากินก่อน
จี๊ดทำธุระเสร็จแล้ว เขาเช็ดก้นให้มัน จนสะอาดเอี่ยม และเอามันกลับเข้ากระเป๋าเหมือนเดิม โดยไม่ลืมกำชับมันว่า “จี๊ดอยู่ในนั้นก่อนนะ วันนี้นอนเล่นในนั้นไปก่อนนะ เดี๋ยวเข้าที่พักแล้วพี่จะให้ออกมาเล่น จี๊ดอย่าร้องนะ เดี๋ยวคนอื่นเค้ารำคาญเรา รู้มั้ย?”
“งี๊ด งี๊ด-----”
บอกว่าอย่าร้องมันก็ร้อง..... ฟังออกที่ไหนกัน!------ สายน้ำส่ายหัวให้ไอ้ตัวแสบ และหิ้วกระเป๋าที่มีน้ำหนักเดินไปตามทาง
....
...
..
.
สายน้ำเดินมาเรื่อยๆ จนเห็นร้านก๋วยเตี๋ยวร้านหนึ่ง บรรยากาศน่านั่งดู คนขายก็ดูท่าทางใจดี น่าจะพอชวนคุยเล่นถามทางได้ เขาจึงเดินเข้าไปในร้านนี้ และเลือกที่นั่งใกล้พัดลม เพื่อไม่ให้จี๊ดมันร้อนจนหงุดหงิดและเกิดอาการโยเย
สายน้ำเล็งจุดที่พัดลมพัด และวางกระเป๋าไอ้จี๊ดบนเก้าอี้ที่รับลม เขารูดซิบผ้าด้านบนของกระเป๋าออกเพื่อให้อากาศเย็นเข้าไปด้านในกระเป๋า เสียงงี๊ดเบาๆ ดังมาจาไอ้จี๊ด สายน้ำก้มลงไปบอกมัน “ขอพี่กินข้าวก่อนนะ”
“ตัวอะไรน่ะครับ”
เสียงหนึ่งดังขึ้นมาใกล้เขา สายน้ำรีบเงยหน้าขึ้น และส่งยิ้มแบบเป็นมิตรให้ “ลูกหมาน่ะครับ ไม่ดื้อครับ”
“เหรอครับ ระวังอย่าเอามันออกมาข้างนอกนะครับ แฟนผมเค้าชอบลูกหมา เดี๋ยวมันจะช้ำใน” พ่อค้าขายก๋วยเตี๋ยวบอกเขาด้วยรอยยิ้ม
สายน้ำลุ้นแทบแย่ว่าเขาจะรังเกียจที่เอาสัตว์เข้ามาในร้าน แต่เห็นเขาพูดจริงใจ ก็เลยสบายใจ...และสั่งอาหารมื้อเช้าให้ตัวเอง
นายน้ำอยากกินเกาเหลาข้าวเปล่า แต่ข้าวยังไม่สุก เขาเลยจำใจกินเส้นหมี่ขาวไปก่อน....ไว้ค่อยกินต่ออีกที
....
...
..
.
“ข้าวสุกแล้วนะครับ ต่อมั้ยครับคุณ” พ่อค้าขายก๋วยเตี๋ยวบอกนายน้ำ
“เอาครับ” สายน้ำบอกและเอาลูกชิ้นที่เก็บไว้ต่างหากหย่อนลงไปให้ไอ้จี๊ด
สายน้ำคอยมองว่ามันจะกินมั้ย?... ตัวเองกินแล้วว่าอร่อยดี ก็อยากแบ่งมัน แต่มันเคยกินแต่อาหารเม็ด มันจะรู้จักลูกชิ้นมั้ย?------ ปรากฏว่าไม่กิน*0*.... งั้นของรสชาติหมาไม่แดก คนอาจแดกอร่อยก็เป็นได้นะครับคุณ
“ได้แล้วครับ” คนเสริฟเอาของมาวางพร้อมบอกนายน้ำ
สายน้ำเงยหน้าขึ้นมาบอกขอบคุณ และหันหน้าไปหยิบช้อนกับส้อมมาจากกล่อง เขาซดน้ำหนึ่งทีเพื่อทดสอบรสชาติ....ขณะที่เขากำลังเหยาะพริกป่นลงไปในชามเกาเหลา คนเสริฟก็ถามเขาว่า “พี่สายน้ำรึเปล่าครับ”
....
...
..
.
สายน้ำตวัดสายตาขึ้นไปมองหน้าคนเสริฟทันควัน เขาจ้องอีกฝ่ายครู่หนึ่ง ก็พูดอย่างไม่แน่ใจว่า “น้องรุทเหรอครับ?”
“พี่น้ำ พี่น้ำ พี่น้ำ....พี่จำผมไม่ได้เหรอ? โหย พี่อ่ะ ใจร้ายที่สุด!” เด็กเสริฟพูดเสียงกระเง้ากระงอด
“โห ก็เราเปลี่ยนไปซะ ใครจะจำได้ทันทีล่ะครับ” สายน้ำบอกอีกฝ่าย
เด็กหนุ่มที่ถูกเรียกว่า รุท.... นั่งลงที่เก้าอี้ตรงข้ามกับเขาและถามเขาด้วยความดีใจว่าเป็นไงมาไง และสบายดีมั้ย และอีกมากมาย เขาก็ตอบคำถามของน้องรุทไปพลางตักข้าวเข้าปากไปพลาง พร้อมถามน้องคืนบ้างว่าทำไมมาอยู่ที่นี่....และมาอยู่กับใคร
“อ๊ะ! พี่ดอน มานี่หน่อยครับ” น้องรุทร้องเรียกพ่อค้าขายก๋วยเตี๋ยว
ชายหนุ่มร่างกำยำเดินมาทางโต๊ะของพวกเขา.....น้องรุทแนะนำว่า “พี่น้ำ นี่พี่ดอน แฟนผม....พี่ดอนฮะ นี่พี่น้ำ รักแรกของผม”
....
...
..
.
-
สองตอนที่ผ่านรู้สึกว่าสายน้ำหน้าตาดีแฮะ
หนุ่มตรึม
-
....
...
..
.
"อ้อ รักแรกของน้องรุท ยินดีที่ได้รู้จักครับ" คนที่ถูกแนะนำว่าดอนยื่นมือมาหานายน้ำ
นายน้ำยื่นมือไปปจับพี่ดอน "ครับ ยินดีที่ได้รู้จักครับ เรียกผมว่าน้ำเถอะครับ" ......แรงบีบของมือหนักมากจนนายน้ำต้องแอบกัดฟัน
"พี่ดอนช่วยพี่น้ำหาที่พักหน่อยสิ แถวนี้ไม่มีเลยอ่ะ ที่พี่น้ำจดมาเนี่ย ไกลจะตาย ไม่มีรถโดยสารวิ่งด้วยอ่ะ" น้องรุทบอกแฟนตัวเอง
"หือ? วันนี้ไม่ใช่วันหยุดใหญ่ ไม่น่าเต็มนะครับ คุณน้ำดูที่ไหนไว้ล่ะครับ" มือที่บีบแรงเริ่มคลายและปล่อยไป------ในที่สุด
นายน้ำกลืนน้ำลายเหนียวๆ ลงคอ แล้วถึงบอกว่า "พอมีไอ้นี่มาด้วย เลยหาที่พักลำบากหน่อยน่ะครับ ได้เจอว่าว่างก็อยู่ไกลเกิน"
ไอ้จี๊ดขยับตัว กระเป๋าเกิดความเคลื่อนไหว.... ทุกอย่างอยู่ในสายตาของน้องรุท
"ตัวอะไรน่ะ?"
"เอ่อ.....ลูกหมาน่ะครับ" นายน้ำบอกเสียงอ่อน
“ขออุ้มหน่อยน๊า พี่น้ำ ขอผมอุ้มหน่อยยยยยยยยยยยยยย” น้ำเสียงขอร้องอย่างจริงจัง
“รุทไม่เอาน่า เดี๋ยวลูกหมามันตกใจ พี่เปิดร้านแล้วนะ ไม่จับหมานะครับ” ดอนบอกแฟนที่ตาเป็นประกาย
“ขออุ้มแป๊บเดียว เดี๋ยวผมไปล้างมือให้สะอาดๆ ก็ได้.....น๊า พี่น้ำ ขอดูหน่อย น๊าาาาาา” น้องรุทหันไปบอกแฟนก่อนแล้วค่อยหันมาขอกับสายน้ำอีกครั้ง
“เดี๋ยวพี่ดูก่อนนะว่ามันไหวรึเปล่า? มันแปลกที่หงอยไปเยอะเลย” สายน้ำหาข้ออ้างไว้ล่วงหน้าเผื่อปล่อยเข้าไปในมือน้องรุทแล้วจะได้หาเรื่องเอาไอ้จี๊ดกลับเข้ามาในกระเป๋าได้...แบบนุ่มนวล
ปรื๊ดดดด---- ซิปเปิด
สักครู่ไอ้จี๊ดก็โผล่หน้าออกมา...มันมองน้องรุทที่เอาหน้าไปใกล้มัน และเงยมองพี่ดอนที่ยืนอยู่ข้างหลัง จากนั้นมันก็มองซ้ายมองขวา จากนั้นก็ร้องงี๊ดง๊าดเรียกหา....
สายน้ำเอามือไปใกล้จมูกมัน มันดมมือของเขาและแลบลิ้นเลีย จากนั้นก็มุดเข้าไปในกระเป๋าเหมือนเดิม
“ว๊า รมณ์ไม่จอยเหรอ?” น้องรุทบ่นเสียดายแล้วลุกขึ้นยืน “โกลเด้นใช่มั้ยพี่น้ำ น่ารักอ่ะ เหมือนเลย!”
“อื้ม โกลเด้น” สายน้ำบอกน้องรุทและยังสงสัยในคำสุดท้ายของน้อง
“คุณน้ำจองที่ไหนไว้นะครับ ผมให้ยืมมอไซด์ขี่ไปได้นะ ไว้ตอนคุณจะกลับค่อยเอามาคืนก็ได้ ผมมีสองคัน” พี่ดอนบอกด้วยความเอื้อเฟื้อ
สรุปว่าวันนั้น สายน้ำก็รับน้ำใจจากคุณดอนและขี่มอเตอไซด์พาไอ้จี๊ดไปที่พักที่เล็งไว้... เขาเลือกที่ที่มีธรรมชาติมากกว่า เพื่อให้ไอ้จี๊ดได้วิ่งเล่น....
เขาปล่อยไอ้จี๊ดไว้กับพนักงาน และเอาของเข้ามาเก็บพร้อมอาบน้ำสระผมที่คาใจมาตั้งแต่เมื่อคืน.... เขาแต่งตัวเสร็จก็เดินไปหยิบมือถือ เปิดฝามัน และดูที่หน้าจอ....และปิดฝามันลง จากนั้นก็เดินออกไปข้างนอกห้อง ตามหาไอ้จี๊ด
....
...
..
.
นายน้ำไปเจอไอ้จี๊ดวิ่งเล่นกับโกเด้นตัวโตเต็มวัยสองตัวอย่างลั่นล้า....
นายน้ำอมยิ้ม และนั่งมองมันเฉยๆ ไม่เรียกมันมาหา เป็นนานกว่าไอ้จี๊ดจะหันมาเห็นเขาที่นั่งอยู่บนชิงช้าในระยะที่ใกล้ๆ กับสนามหญ้าซึ่งมันวิ่งเล่นอยู่.... พอมันวิ่งมาพันแข้งพันขาเขา โกเด้นตัวโตอีกสองตัวก็วิ่งส่ายหางมาหาเขาด้วย เขาลูบหัวมันด้วยความเอ็นดู พวกมันก็ชวนเขาเล่นอย่างคึกคัก...
นายน้ำเล่นกับจอมพลังสองตัวครึ่งได้แค่สามสิบนาทีก็หอบเหนื่อย.... ยังไม่ได้นอนมาทั้งคืน ตอนนี้เขาง่วงแล้ว และง่วงมากด้วย
นายน้ำเดินหน้าเซื่องไปหาพนักงาน พร้อมถามหาสายจูงของไอ้จี๊ด พนักงานเดินไปหยิบมาให้เขาและบอกว่า สามารถฝากไอ้ตัวเล็กไว้ได้ เพราะสองตัวที่อยู่นั่น ตัวนึงเป็นของที่นี่เอง ส่วนอีกตัวเป็นตัวที่แขกฝากไว้เหมือนกัน....
สายน้ำหันกลับไปมองเจ้าพวกสองตัวครึ่งที่วิ่งเล่นกันอย่างสนุกแล้วก็สบายใจ
“ถ้าผมเรียกมันแล้วมันไม่กลับไปด้วย ก็รบกวนฝากดูให้หน่อยนะครับ ผมคงหลับอยู่ในห้องไม่ได้ไปไหน” นายน้ำบอกพนักงานแล้วเดินไปทางก๊วนตัวป่วน
“จี๊ด ไปกับพี่มั้ย?” นายน้ำบอกไอ้ตัวเล็ก
จี๊ดวิ่งหน้าเริดมาหาพี่น้ำ แล้วก็วิ่งกลับไปหาพี่ๆ โกเด้น..... แต่พอพี่น้ำขยับขาเดินไปไกล จี๊ดก็รีบวิ่งตามไป---งับขาของพี่น้ำด้วยความคึกคะนอง และเดินพันแข้งพันขาพี่น้ำเข้าห้องไปด้วยกัน
พี่น้ำเทน้ำเปล่าให้จี๊ด และเทอาหารเม็ดนิดนึงให้ด้วย.... จี๊ดเขมือบมันหมดไปอย่างรวดเร็วเพราะเสียพลังไปเยอะ เอาหน้าจุ่มชามอยู่นาน เลียจนก้นชามเกลี้ยง พอจี๊ดเงยหน้ามาก็ไม่เห็นตัวของคนอยู่ที่ไหนในห้องนั้นเลย
จี๊ดเดินไปทั่วห้อง.... จากนั้นก็เดินมาตะกายจะขึ้นไปบนเตียง จี๊ดร้องงี๊ดงี๊ด เสียงดังให้คนที่อยู่ข้างบนอุ้มขึ้นไปหน่อย... สักพักมือที่มีกลิ่นคุ้นเคยก็ยื่นมาหา และพาตัวจี๊ดลอยขึ้นไปบนที่เตียงนุ่มๆ
“พี่นอนก่อนนะ เราจะทำอะไรก็ทำไป บาย”
พี่น้ำบอกจี๊ดเสร็จก็หลับตาไปเลย... จี๊ดตะกายไปบนตัวพี่น้ำ เอาเท้าเหยียบที่จมูกพี่น้ำ เอาขาหน้าวางบนหน้าผากพี่น้ำ แล้วเดินกลับมาลงด้านล่าง.... จี๊ดหันหลังไปมองพี่น้ำอีกที พี่น้ำยังหลับตานิ่งเหมือนเดิม จี๊ดเลยลงมาจากตัวพี่น้ำ และเดินไปซุกที่รักแร้ของพี่น้ำ------ จัดท่าให้เหมาะ แล้วก็ตามพี่น้ำไปเฝ้าพระอินทร์
....
...
..
.
-
....
...
..
.
สายน้ำขับรถวนรอบในตัวเมืองและรอบทางเลียบหาดเสร็จแล้วจึงวนรถกลับมาที่ร้านของพี่ดอนกับน้องรุท... บ่ายสามโมงแล้ว น้องรุทกับพี่ดอนเก็บร้านเกือบเสร็จพอดี
เขาเอาไปจี๊ดไปให้น้องรุทเล่น และช่วยพี่ดอนเก็บร้านแทนน้องรุท
ไอ้จี๊ดได้ของเล่นชิ้นใหม่ที่พลังไม่ต่างจากมัน ก็มันส์สิครับ-------ทั้งคนทั้งไอ้ลูกหมานั่นแหละ
เก็บร้านเสร็จ พี่ดอนก็ชวนให้ไปนั่งเล่นที่หลังร้าน และชวนให้กินข้าวเย็นด้วยกัน แต่นายน้ำอยากเลี้ยงข้าวสักมื้อแทนคำขอบคุณที่พี่ดอนให้ยืมรถ แต่พี่ดอนไม่ยอมและบอกว่า แขกมาหาจะให้แขกเลี้ยงได้ยังไง น้องรุทก็ไม่ยอม.... สุดท้ายเขาก็ต้องรับลูกเดียว
ส่วนไอ้จี๊ดถือเป็นคำขอบคุณได้อย่างหนึ่งซึ่งน้องรุทเค้า “นับ” ให้
คืนนั้น....พี่ดอนกับน้องรุทขับมอเตอไซด์นำนายน้ำและจี๊ดมาที่ร้านอาหารหนึ่งริมชายทะเล บรรยากาศเงียบเคล้าลมเย็นที่ฝันเข้าหาฝั่ง... ร้านนี้ไม่หรู แต่นั่งสบาย....พออาหารขึ้นโต๊ะ ร้านนี้ก็ได้ห้าดาวจากสายน้ำทันที
นั่งกินกันไปก็ฟังตำนานรักดอกเหมยของพี่ดอนกับน้องรุทไปด้วยความสนุก.... กว่าพี่ดอนจะจีบติดได้ยากมาก รุททั้งใจแข็ง ทั้งไม่สนใจคนอื่น.... นั่นเพราะรุทไม่เคยลืมรักครั้งแรกของตัวเอง-----ไม่ต่างจากสายน้ำ เขาเองก็ไม่เคยลืมรักครั้งแรกของตัวเองเลย
แรงบีบที่มือของสายน้ำเมื่อตอนที่เจอพี่ดอมครั้งแรก คงเป็นความคับแค้นที่ฝังลึกอยู่ในหัวใจของพี่เค้านี่เอง*0*
กับน้องรุท นายน้ำไม่ได้เลิกเพราะทะเลาะกัน... แต่ความห่างจากที่น้องรุทต้องย้ายบ้านทำให้ความสัมพันธ์ชืดชาลงและหยุดไปในที่สุด ตอนนั้นไม่เคยคิดหรอกว่าจะมีวันที่ต้องเลิกกัน แต่พอนานวันนานเดือน เจ้าสิ่งนั้นก็มาและตัดสายใยระหว่างใจของรุทและนายน้ำ----- พรหมลิขิตมาเท่านั้นก็ต้องเท่านั้น
เมื่อต่างคนต่างเป็นอิสระทั้งที่ยังห่วงหากันในช่วงแรก แต่ต่างฝ่ายต่างไม่คิดที่จะกลับมากัน.... ต่างฝ่ายต่างเดินต่อไปในเส้นทางของตัวเอง-------จากที่เคยคิดว่าไม่อาจรักใครได้อีก และแล้วทั้งสองฝ่ายก็ทำมันได้
รุทพบคนที่รักแล้ว แถมยังได้จับมือคนที่รักเพื่อเดินต่อไปในทางชีวิตแล้วด้วย-----ช่างต่างกับเขาอย่างสิ้นเชิง ยิ่งเห็นรอยยิ้มที่พวกเขามีให้กัน สายน้ำยิ่งนึกสะท้อนใจ
....
...
..
.
หลังอาหาร รุทลาไอ้จี๊ดด้วยความเสียดายเพราะพี่ดอนไม่ให้เอากลับไปบ้านด้วย...เด็ดขาด!
เขาลาคนทั้งสองและขี่รถพาไอ้จี๊ดไปเดินเล่นชายหาด ไอ้จี๊ดเริงร่ามาก ตั้งแต่เกิดมาไม่เคยเห็นทะเล*0*.... ก็แน่ล่ะ ใครจะพาลูกหมาเพิ่งเกิดมาเที่ยวทะเล ถึงมีมันก็ไม่ใช่ไอ้จี๊ด! -------- โลกของไอ้จี๊ดคือบ้านแม่ของมัน กระบะที่จตุจักร และห้องของพ่อมัน!
มือถือที่อยู่ในกางเกงของนายน้ำสั่น เขาล้วงมันออกมา-----พี่เจ
“ครับพี่” สายน้ำกรอกเสียงลงไป
“อยู่ไหนครับ นอนรึยัง?” พี่เจทักแบบอารมณ์ดี
“อยู่ทะเลครับ เดินเล่นที่ชายหาดอยู่” สายน้ำบอกกับอีกฝ่าย
“อ๊ะ! เดินกันใครครับ? โห ปิดกันนะครับ เมื่อคืนไม่เห็นบอกกันเลย” พี่เจโอดโอย
“นึกอยากมาก็มาเลยครับ ไม่ได้เตรียมอะไร เดี๋ยวผมให้พี่เจคุยกับเพื่อนเดินเล่นของผมนะครับ” สายน้ำ นั่งยองๆ แล้วเอาโทรศัพท์ไปไปใกล้ปากไอ้จี๊ด
ไอ้จี๊ดดมของที่พี่น้ำยื่นมาให้.... ไม่มีกลิ่นของกิน จี๊ดเลยไม่สน แต่พี่น้ำบอกว่า ‘ไหน ทักทายกันหน่อย’ อันนี้จี๊ดจำได้! “บ๊อก บ๊อก บ๊อก” จี๊ดเห่าเสียงแหลมเล็กแบบลูกหมาน้อย
“ไงครับ รู้จักกันแล้วนะ” สายน้ำเอามือถือคืนมาจากจี๊ดแล้วคุยกับอีกฝ่ายต่อ
“ฮ่าฮ่า ลูกหมาแถวนั้นเหรอ? พูดรู้เรื่องด้วย” พี่เจขำ
“ก็พอรู้ เป็นเพื่อนกันมาสักพักแล้วครับ” สายน้ำต่อความ... เขาไม่อยากบอกฐานะจริงของไอ้จี๊ด ไม่อยากให้พี่เจเชื่อมความไปให้ถึงต้นตอ
สายน้ำคุยเล่นกับพี่เจไปเรื่อยๆ จนพี่เจขอวางสายไปเอง.... หลังจากพี่เจวางสายไปแล้ว สายน้ำก็ยังไม่ปิดฝาของมือถือ.... สายน้ำเริ่มเมื่อยขา เขานั่งลงเหยียดเท้าบนพื้นทราย จี๊ดเดินขึ้นมาเล่นบนขาของเขา และไต่ขึ้นมาจนถึงหว่างขาของเขา มันนั่งขดตัวอยู่ที่พุงของเขา ส่วนหน้ามันหันไปทางทะเลที่มืดสนิท
ตรงที่สายน้ำเลือกนั่งคือพื้นที่ที่ไม่ห่างจากชุมนุมคนมากนัก พอเงียบแต่ไม่วังเวงจนเป็นอันตราย....
สายน้ำนั่งมองทะเลได้สักพัก ก็มีคนเดินเข้ามาคุยด้วยบ้าง....ด้วยจุดประสงค์ “หนึ่ง”...... สักครู่ใหญ่ เขาจึงลุกขึ้น เลิกนั่งทอดอารมณ์ และตัดสินใจกลับที่พัก
....
...
..
.
อาบน้ำล้างตัวเสร็จ กำลังจะเป่าผม เสียงสั่นของมือถือซึ่งกระทบกับพื้นไม้ของโต๊ะก็ดังขึ้นและหยุดลง----ข้อความเข้า!
‘น้องน้ำพักถึงวันไหนครับ พรุ่งนี้พี่ไปเดินเล่นเป็นเพื่อนมั้ยครับ’
....
...
..
.
พอเชือกกั้นที่ล้อมรอบตัวของสายน้ำเริ่มหย่อน พี่เจไม่เคยพลาดที่จะเหยียบมันให้จมดิน และแทนที่มันด้วยตัวของพี่เจเอง
....
...
..
.
นายน้ำเป่าผมเสร็จ เขาเปิดทีวี ไอ้จี๊ดที่วิ่งมาจากไหนไม่รู้ มานั่งแต้อยู่หน้าทีวี..... นายน้ำนึกขำที่ไอ้จี๊ด กลายเป็นหมาติดทีวีไปซะได้ หากปล่อยให้ทีวีเลี้ยงมันแทนคน ตอนโตคงกลายเป็นหมาพิลึก..... “จี๊ดมานอนกับพี่มะ นั่งตรงนั้นเย็นตูดน๊า”
นายน้ำตบที่นอน จี๊ดหันขวับมามองพี่น้ำ และเดินดุกดุ๋ยไปหาพี่น้ำ แขย่งขาหลังยืน เอาขาหน้าตะกายขึ้นไป แต่ไม่สามารถขึ้นไปบนเตียงที่สูงนั้นได้ด้วยตัวเอง
“ฮึ๊บ” สิ้นเสียงนี้ ตัวของจี๊ดก็ลอยหวือเข้าไปบนที่นอนนุ่มๆ จี๊ดขยับตัวหาที่เหมาะได้แล้ว ก็ขดตัวลงหนุนขาหน้าของตัวเอง และมองภาพในจอสี่เหลี่ยมต่อ....จนตาหลับไปเอง
....
...
..
.
‘ถ้ามาเดินเป็นเพื่อนเฉยๆ ก็ได้ครับ’
....
...
..
.
:a12:หลับพร้อมไอ้จี๊ด
-
:mc4:มาแล้ว ชอบไอ้จี๊ดมากเลย อ่านแล้วคิดถึงหมาที่บ้าน พันธุ์เดียวกันด้วย เค้าฉลาดนะบางทีจับความรู้สึกเราได้ ว่าให้ทำอะไรแต่จะทำไหมอีกเรื่องหนึ่ง ก็หมาเนอะ เอาอะไรมาก หุหุ
จากความรู้สึกน้ำรักตรงมากนะ อดทนมากเลย คิดว่าตรงก็รู้สึกอะไรกับน้ำบ้างแหละ ก็ยังดีที่มีไอ้จี๊ดนะ ไม่งั้นเรื่องจะหน่วงกว่านี้
-
ชื่อของตัวเอกบอกอะไรรึเปล่าน้อ เวิ่นเว้อนะคะ
พระเอก(มั้ง)ชื่ิอ-ซื่อตรง ก็เลยซื่อตรงกับความรู้สึกของตัวเอง ว่าชายต้องคู่หญิง ไม่ใช่ชายและชาย และถึงแม้จะรักกันจริงหรือเริ่มชอบก็ตาม ซื่อตรงก็จะ treat แบบตามมีตามเกิดนั้นแหละ หุหุหุ
ส่วนสายน้ำ- เย็น ชุ่มฉ่ำ เสมอ แต่ธรรมชาติของน้ำคือไหลไม่มีย้อนกลับนะ
ดังนั้น ถ้าอีพี่ตรงยังเป็นคนแบบนี้ o18 สักวันเมื่อสายน้ำที่ไหลผ่าน ตัดสินใจจะไหลผ่านไปเลยหละก็อย่าเสียใจนะ ยกเว้นจะมีคันกั้นน้ำ อุดน้ำไม่ให้ไหลไปนั้นแหละ
เห้อ ชักอยากเชียร์พี่เจแล้วสิ รักน้องจี๊ดที่สุด ฟัดน้องหมา :impress2:
บวกเป็ดให้คนเขียนค่ะ ชอบเรื่องนี้อีกแล้ว
-
เจ็บละสิ อีแบบนี้
แล้วจะทนเจ็บทำไม.....เพื่อใครเพื่ออะไร ในเมื่อเขาไม่มีใจให้เลยสักนิด
-
ยังดีน๊า ที่มีไอ้จี๊ดมาเบรกอารมณ์บ้าง
ไม่งั้นคนอ่านของขึ้นกันเป็นแถว
-
ตรงก็ยังไม่ติดต่อมา เออดี น้ำหักดิบไปเลย
สู้โว้ยยยย
-
:กอด1: :L1:
บวกเป็ด
-
หลัง (เว้น) วรรค
สายน้ำยังไม่ตื่น สิ่งมีชีวิตตัวเล็กในห้องตื่นแล้ว จี๊ดงัวเงียขึ้นมา มองไปรอบๆ ห้อง เสียงคราวหึ่งของเครื่องปรับอากาศยังคงดังให้ได้ยิน จี๊ดหันหน้าไปมองพี่น้ำ ------ พี่น้ำไม่มีหน้า จี๊ดเห็นแต่ขนบนหัวของพี่น้ำ... จี๊ดหิวน้ำ
จี๊ดลุกขึ้นและหวาวหวอดใหญ่ จากนั้นก็เดินอ้อมตัวพี่น้ำไปหาหน้าพี่น้ำ-----อ๊ะ เจอหน้าพี่น้ำแล้ว!
จี๊ดเดินดุกดุ๋ยมานั่งอยู่ข้างหน้าของพี่น้ำ เอาขาหน้าแปะที่แก้มพี่น้ำ.... ไม่พอเอาสองขาเลย
“อื๊อ.....” พี่น้ำเอามือปัดขาหน้าทั้งคู่ของจี๊ด จี๊ดเสียหลักกลิ้งตกลงมาจากเตียง จี๊ดลุกขึ้นมายืนด้วยความงง เงยหน้ามองเตียงที่สูง แล้วเปลี่ยนใจเดินหาน้ำเอง
....
...
..
.
สายน้ำลืมตาขึ้นมา และทรงตัวลุกนั่ง ...... ไอ้จี๊ดยืนสองขาบนโต๊ะระหว่างเก้าอี้ไม้สองตัว ขาหน้าเกาะกระจก ตามองออกไปข้างนอก
“จี๊ด หิวยัง?” สายน้ำถามน้องชาย
ไอ้จี๊ดหันขวับและวิ่งลงมาจากโต๊ะ มันเดินมาส่ายหางดุ๊กดิ๊กพร้อมร้องงี๊ดง๊าดเสียงดัง
สายน้ำลุกจากเตียง ไปหาสายจูงมาติดที่ปลอกคอไอ้จี๊ด และพามันออกไปข้างนอกห้อง
....
...
..
.
หลังจากที่จี๊ดทำธุระตอนเช้าเสร็จ สายน้ำก็จูงมันเข้ามาในห้อง ปิดประตู ปลดสายจูง และเดินไปที่กล่องอาหารเม็ด จี๊ดนั่งรออยู่หน้าชามข้าวของตัวเอง สายตาจ้องเขม็งที่มือพี่น้ำ
สายน้ำเทข้าวให้ไอ้จี๊ด แล้วหยิบชามน้ำไปเปลี่ยนน้ำให้ จากนั้นจึงเดินเข้าไปอาบน้ำ โดยไม่ได้ปิดประตูห้องน้ำ เผื่อไอ้จี๊ดกินข้าวเสร็จมันจะเข้ามาดูว่าพี่น้ำของมันอยู่ไหน......
....
...
..
.
แต่งตัวเสร็จ วันนี้สายน้ำพาไอ้จี๊ดไปที่ร้านของพี่ดอนกับน้องรุท และอยู่ช่วยขายของด้วย.... การมาทะเลของสายน้ำไม่ใช่เพื่อมาเที่ยว เขาแค่อยากมาหาที่เงียบๆ เพื่อคิด.....และตัดสินใจ
“จี๊ด... ไม่ออกไปนอกร้านนะ วิ่งเล่นในนี้นะ” พี่น้ำบอกจี๊ดแล้วขยี้หัวของจี๊ด จากนั้นพี่น้ำก็เดินไปเดินมา..... น่าสนุกดี จี๊ดเลยเดินตามพี่น้ำกลับไปกลับมาด้วย
“ฮ่าฮ่าฮ่า ไอ้จี๊ดมันจะช่วยเสริฟด้วยอ่ะพี่น้ำ.... มานี่ๆ คาบเป็นยัง?” น้องรุธเอาถาดเล็กๆ ขนาดพอดีฝ่ามือของคนยื่นไปที่ปากของจี๊ด
จี๊ดดม แล้วมองหน้าน้องรุท ตะแคงหัว------งง
“จี๊ด อ่ะ ให้!” สายน้ำยื่นถาดในมือของน้องรุทมาที่ปากของจี๊ดพร้อมบอกว่า อันนี้ให้----- จี๊ดอ้าปากคาบมัน ส่ายหางดุ๊กดิ๊ก
สายน้ำเดินไปที่โต๊ะหนึ่งซึ่งไกลจากไอ้จี๊ดระยะหนึ่ง “จี๊ด มานี่ มานี่” พี่น้ำเรียก
“โห ฉลาดจัง!” น้องรุทมองด้วยตาเป็นตาประกาย
“ถ้าจะเอาก็บอกว่า ขอก่อนนะ เดี๋ยวมันก็คายให้เอง แรกๆ อาจโยเยหน่อย แต่เดี๋ยวก็ให้” สายน้ำบอกน้องรุท
“พี่น้ำสอนเองเหรอ?” น้องรุทถาม
“พ่อมันสอนน่ะครับ เอาไว้ใช้วางรีโมท หยิบของให้ อะไรแบบนี้อ่ะครับ” สายน้ำบอกน้องรุท
“แฟน?” น้องรุทยิ้มกริ่ม
“รักข้างเดียวครับ” สายน้ำยิ้ม.... แต่สายตาของเก็บความเศร้าเอาไว้ไม่อยู่น้องรุทถึงได้ออกปากว่า “รักคนอื่นมากแค่ไหนก็รักได้นะครับ แต่พี่อย่าลืมรักตัวเองด้วยนะ”
...
..
.
วันนั้นไอ้จี๊ดเลยได้งานทำ.... คาบถาดใส่เงินทอนจากพี่ดอนไปให้พี่น้ำไม่ก็พี่รุท
....
...
..
.
-
เรื่องนี้ไอ้จี๊ดน้องพี่น้ำขโมยซีนอ่ะ
น่ารัก โกเด้นเป็นมิตรมากกับคน ชอบๆ
:impress2:
-
ฮี่ๆๆๆๆๆๆๆหมาทำตัวน่ารักกว่าเจ้าของมันอีก
เจ้าของมันน่า................น่าเตะออกจากห้องมากๆ :z6: :z6:
-
....
...
..
.
ช่วงบ่ายพี่เจโทรเข้ามาบอกว่ามาถึงแล้ว และจะไปเที่ยวกับเพื่อน.... พี่เจขอนัดกับสายน้ำว่าอยากไปเดินที่ชายทะเลด้วย---- สายน้ำรับปากพี่เจ
เย็นนั้นพี่ดอนกับน้องรุทพาสายน้ำและไอ้จี๊ดไปกินของทะเลเผาอีกร้าน... ร้านดูโกโรโกโสแต่รสชาติ สุดยอด!
ไอ้จี๊ดไม่กินกุ้งหรือปลาหมึก มันกินแต่ปลาทะเล เอาลิ้นเลียๆ เนื้อปลาอย่างมุ่งมั่น.... นายน้ำไม่ได้แกะเนื้อให้ ปล่อยให้จี๊ดหัดเลียกินเอง
ทุ่มครึ่ง...ก็อิ่มกันอย่างถ้วนหน้า
มื้อนี้นายน้ำขอหารกันเพราะเกรงใจมากๆ.... ถึงพี่ดอนไม่ยอมแต่รุทก็ตัดสินให้ และจับหารสาม โดยที่พี่ดอนรับไปสองส่วน*0*
แล้วเจ้าภาพทั้งสองก็ขอตัวกลับบ้านเพื่อพักผ่อน นายน้ำยังคงไปเที่ยวต่อ เขาเอาจี๊ดที่พุงกางยัดเข้าไปใส่กระเป๋า แล้วไปที่ชายหาดเดิม.... วันนี้ถามพี่ดอนมาแล้ว ได้ความว่าหาดนี้ปลอดภัยสุด นายน้ำเลยกลับมาที่เดิมของเมื่อวาน
....
...
..
.
พอลงไปเดินที่หาดทราย สายน้ำล้วงเอามือถือขึ้นมา เปิดฝาทิ้งไว้สักครู่ก็กด-----พี่เจ
สายน้ำบอกจุดที่ตัวเองยืนอยู่กับอีกฝ่าย...... ไม่นานนัก คนที่สายน้ำโทรหาก็มา พี่เจอุ้มไอ้จี๊ดขึ้นมาเล่นด้วยความหมั่นเขี้ยว แต่ไอ้จี๊ดอิ่มมากเลยไม่ยอมเล่นด้วย พี่เจบ่นเสียดายไปขาดปาก สายน้ำเลยให้พี่เจเป็นคนถือสายจูงไอ้จี๊ดแทน
วันนี้ไม่ได้มาคนเดียว สายน้ำเลยเดินไปไกลกว่าเมื่อคืน.... ในมุมที่ไม่ค่อยมีคน พี่เจขโมยหอมแก้มสายน้ำไปหลายที
....
...
..
.
ไอ้จี๊ดเหนื่อยแล้ว มันหย่อนตูดแหมะบนพื้นทรายและไม่ยอมเดินอีก... มันเงยหน้ามองพี่น้ำ และส่งเสียงงี๊ดง๊าดเบาๆ
“จี๊ดง่วงแล้วล่ะพี่เจ” สายน้ำอุ้มจี๊ดมากอด จี๊ดซุกหน้ากับหน้าอกพี่น้ำ ฟังเสียงตึกตักตึกตักจากพี่น้ำสักแป๊บก็หลับตา
“นอนง่ายจังนะครับ? เอาไปคืนเค้าที่ไหนล่ะ?” พี่เจถามพร้อมเอานิ้วชี้ลูบที่หัวไอ้จี๊ดด้วยความเอ็นดู
“เหนื่อยมาทั้งวันครับ เล่นจนหิวซก กินอิ่มมาอีก เลยง่วงเร็ว” สายน้ำมองหน้าจี๊ดว่าหลับเล่นหรือหลับจริง
“อ้าว ตกลง ลูกหมานี่ของน้องน้ำเหรอครับ?” พี่เจสะกิดใจ
“เปล่าครับ ของ.....คนรู้จักน่ะครับ พอดีเค้าไปธุระ แล้วเอามาฝากผมไว้” สายน้ำบอกเท่าที่จำเป็น
“อื้ม.... เล่นกันมาแต่เกิดเหรอครับ ดูน้องน้ำรู้นิสัยมันดีเหมือนหมาตัวเองเลยนะครับ” พี่เจยิ้มและชวนคุยต่อแบบไม่ให้อึดอัด
“ครับ.... เคยมาเล่นด้วยบ้าง มันน่ารักดี หรือพี่ว่าไม่จริง” สายน้ำย้อนถาม
มือใหญ่ยกขึ้นมาทาบที่แก้มของสายน้ำ “จุ๊บ” แล้วใบหน้าที่อยู่ตรงหน้าของสายน้ำก็สิ่งยิ้มด้วยสายตาหวานเยิ้ม “น่ารักครับ รักแล้วด้วยครับ”
....
...
..
.
เสียจูบให้พี่เจอีกสองครั้ง..... นานทีเดียว
พอครั้งที่สามจะกำลังจะตามมา มือถือที่อยู่ในกระเป๋าหลังของกางเกงก็สั่น
“เดี๋ยวนะครับ มีสายเรียกเข้า” สายน้ำบอกพร้อมกับยื่นมือข้างที่ไม่ได้ประคองจี๊ดไว้ไปหยิบมันมาเปิดฝา----- พี่ตรง
“ครับพี่” น้ำรับสาย
“มึงอยู่ไหนวะ?” พี่ตรงถาม
“อืม.... ทะเลพี่ บางแสนครับ” สายน้ำบอก
“ตรงไหนของบางแสน นี่เสียงทะเลใช่มั้ยวะ?” ลมที่พัดเกลียวคลื่นคงดังลอดเข้าไปในสายจนอีกฝ่ายได้ยิน
“ครับ อืม.... หาดxxxx” สายน้ำบอกชื่อของหาดที่ตัวเองยืนอยู่
“มึงเอาไอ้จี๊ดไปด้วยรึเปล่า” พี่ตรงถาม
“เอามาสิครับ ปล่อยมันอยู่ในห้องตัวเดียวได้ไงพี่” สายน้ำบอก
“มึงจะกลับวันไหน?” พี่ตรงถามต่อ
“อืม...กะว่าพรุ่งนี้อ่ะพี่ ตื่นมาค่อยกลับ” สายน้ำบอกกำหนดคร่าวๆ แต่ไม่แจ้งเวลาเพราะไม่แน่ใจ
“เออ ดี มารับกูที่ห้าง..... ชล.... เดี๋ยวกูให้เพื่อนกูจอดที่นั่น ใกล้ถึงแล้วกูจะโทรบอก” พี่ตรงบอกสายน้ำ จากนั้นก็วางสายไป
สายน้ำมองมือถือในมือหน้าเหวอ เขาคงนิ่งไปนานจนพี่เจอดรนทนไม่ไหว “น้ำเป็นไรครับ? มีข่าวไม่ดีอะไรรึเปล่า?”
“อ๊ะ เปล่าครับพี่ พอดี......เจ้าของไอ้จี๊ดเค้าจะผ่านมาทางนี้พอดี เดี๋ยวผมคงต้องไปรับเค้าน่ะครับ” น้ำหันหน้าไปบอกพี่เจ
“ตอนนี้เหรอครับ?” พี่เจถามด้วยสีหน้าเสียดายมากจนเก็บไม่อยู่
“ยังครับ รถเค้ายังมาไม่ถึง เดี๋ยวถึงเค้าจะโทรมาบอกครับ” สายน้ำบอกพี่เจ
พี่เจถอนหายใจ และส่งยิ้มกรุ้มกริ่ม “งั้นพี่อยู่เป็นเพื่อนนะครับ”
สายน้ำส่งยิ้มให้แทนคำตอบ และพี่เจก็ชวนให้ไปนั่งคุยเล่นบนพื้นทรายในจุดหนึ่งที่ไม่ห่างจากตรงนั้นมากนัก---- ก็ดี นายน้ำจะได้วางจี๊ดบ้าง ไอ้จี๊ดมันพันธ์ใหญ่ ถึงเป็นลูกหมาก็ยังหนัก
สายน้ำนั่งขัดสมาธิ และเอาจี๊ดวางลงไปตรงหน้าขา หันหน้าจี๊ดไปหาทะเล จี๊ดขยับตัวนิดหน่อยจนอยู่ในท่าที่ชอบ และนิ่งไปอีก สายน้ำเอามือซ้ายไปกุมขาหน้าข้างหนึ่งของจี๊ดไว้ ให้จี๊ดสบายใจว่านอนอยู่กับใคร
ส่วนมือขวาของสายน้ำพี่เจก็เอาไปเล่นสนุก
....
...
..
.
ทะเลเวลากลางคืนทำให้เหงา
....
...
..
.
แต่สำหรับสายน้ำ ความเหงามันติดอยู่ใน “หัวใจ”
....
...
..
.
ไม่ว่าอยูที่ไหน.....กับใคร
....
...
..
.
ใจของสายน้ำก็มีแต่ “ความเหงา”
....
...
..
.
เกลียวคลื่นที่ซัดกระทบฝั่ง เป็นแค่ตัวเร่งปฏิกริยา “ความเหงา” ที่สายน้ำมีในหัวใจให้พองฟูขึ้น-----เท่านั้น
....
...
..
.
“ไอ้ตรง แดกเบียร์อีกมั้ย กูจะได้สั่งเผื่อ” เพื่อนร้องถามนายซื่อตรง
“เออ เผื่อด้วย สองขวด” นายซื่อตรงเดินกลับไปนั่งที่โต๊ะ
เสียงคลื่นทะเลซัดเข้าหาฝั่งดังกลบเสียงเฮฮาในโต๊ะยาวเหยียด..... ขนเพื่อนเป็นฝูงไปสู่ขอสาวกับพ่อเค้า ก็ได้ลูกสาวเค้ามาสมดังใจ ขากลับเลยแวะมาฉลองกันที่ชลบุรี เช่ารถตู้ไปกันเลยไม่มีใครกังวลเรื่องขับรถ เมากันให้ปลิ้นได้
“เดี๋ยวแดกเสร็จมึงให้พี่คนขับแวะไปส่งกูที่ห้างxxx ของชลด้วยนะ” นายซื่อตรงกระซิบบอกเพื่อนที่กำลังจะเป็นว่าที่เจ้าบ่าว
“ทำไมวะ?” ว่าที่เจ้าบ่าวงง
“กูฝากไอ้จี๊ดไว้กับไอ้น้ำ เมื่อกี้โทรหามัน มันดันพาไอ้จี๊ดมาเที่ยวทะเลกับมันด้วย เลยว่าจะกลับพร้อมพวกมันพรุ่งนี้” นายซื่อตรงบอกเพื่อน
"พักอยู่ไหนล่ะ ให้รถไปส่งที่นั่นก็ได้" เพื่อนบอก
"กูไม่ได้ถามว่ะ" นายซื่อตรงบอกเพื่อน
“ไอ้น้ำ.....รุ่นน้องที่มันจีบมึงน่ะเหรอ? ตกลงมึงคบเป็นแฟนกับมันเหรอวะ?” เพื่อนถามต่อ
“เปล่า! แค่พี่แค่น้องเฉยๆ” นายซื่อตรงบอกเพื่อนแล้วกระดกแก้วเข้าปาก
เพื่อนเหนี่ยวคอนายซื่อตรงเข้ามาหา “เพื่อนกูน่ะ เป็นห่าอะไรก็เป็นเพื่อนกูเสมอ มึงจะคบกับใครกูไม่ว่า หากมึงรักเค้า หากเค้าเป็นคนดี กูรับได้หมด”
นายซื่อตรงยันเพื่อนให้ออกไปห่างๆ “เหี้ย! เมาแล้วมึง”
“เหมือนที่พ่อตากูพูดไง รวยจนไม่สำคัญนะมึง ขอให้รักกัน ส่งเสริมกันในทางที่ดีก็พอ .... กูนี่ ขอเป็นตัวแทนเพื่อนกล่าวกับมึงสักเล็กน้อย มึงจะหาจะเพื่อนเขยหรือเพื่อนสะใภ้มาให้พวกกูก็ได้ ขอแค่พวกมึงรักกัน ส่งเสริมกันในทางที่ดี....ก็พอ ฮี่ฮี่ฮี่” ว่าที่เจ้าบ่าวหัวเราะเจ้าเล่ห์
นายซื่อตรงยันเพื่อนตกเก้าอี้.... พูดมากหมาเลียปาก ถีบมันซะมันจะได้หยุดเห่า!
เสียงหัวเราะดังครืนอยู่ในร้านอาหารริมชายหาด ที่ทำเป็นกระโจมยื่นออกมาในพื้นทราย ให้ลูกค้าได้นั่งคุยกันไปพลาง จิบแอลกกอฮอร์ไปพลาง ฟังเสียงคลื่นจากทะเลที่อยู่ไม่ห่างแทนเสียงเพลง.....
....
...
..
.
-
เพื่อนยังเข้าใจ
มีแต่เจ้าตัวที่ยังไม่เข้าใจตัวเอง
-
หน่วงจริง ๆ แต่ก็ยังอยากให้หายหน่วงบ้าง
สงสารสายน้ำสุด ๆ สงสารพี่เจด้วย
แต่อยากให้สายน้ำสมหวังเจ้าจี๊ดจะได้มีทั้งพ่อและแม่ไงล่ะ...
นะ นะ ท่านนักเขียนที่รักของข้าพเจ้า :pig4:
-
....
...
..
.
นายน้ำจอดมอเตอไซด์ที่หน้าห้างซึ่งพี่ตรงนัดเจอ ยังไม่ทันจะโทรหา นายน้ำก็พบพี่ตรงแล้ว... พี่ตรงหิ้วกระเป๋าเดินมาทางเขา
“มึงเอากระเป๋าไว้หน้ารถป๊ะ” พี่ตรงยื่นกระเป๋าใหบย่อมมาให้นายน้ำ
“วางไม่ได้หรอกพี่ เดี๋ยวเลี้ยงรถแล้วมันจะตก” นายน้ำบอก
“กูขี้เกียจถือ” พี่ตรงบอกด้วยเสียงรำคาญ
“อ่ะ งั้นพี่ขี่ เดี๋ยวผมถือให้” นายน้ำลุกจากเบาะรถ แล้วรับกระเป๋าของพี่ตรงไปกอดไว้
พี่ตรงคร่อมเบาะแล้วยกกระเป๋าไอ้จี๊ดขึ้นมา “ไอ้มึง หลับแล้วเหรอ?”
เสียงพี่ตรงดังลอดเข้าไปในกระเป๋าไม่ทันไร ลูกชายก็ร้องงี๊ดง๊าดเสียงดังหาพ่อของมัน พี่ตรงรูดซิบแล้วอุ้มมันออกมาวางที่แฮนด์รถ ไอ้จี๊ดทักทายพ่อมันอย่างดีใจ....
สักพักพ่อไอ้จี๊ดก็ส่งกระเป๋าที่ใส่ลูกชายมาให้นายน้ำ.... “อ้าว ส่งมาให้ผมทำไมอ่ะพี่?”
“มันตื่นแล้ว เดี๋ยวแม่งดิ้นตกรถ” พี่ตรงบอก
“เฮ้ย ผมไม่มีมืออุ้มมันแล้วนะ พี่เอาไอ้จี๊ดมันใส่กระเป๋าแล้วคอยจับไว้สิ” นายน้ำบอกวิธีกับพี่ตรง
สรุปว่า พี่ตรงไม่ทำ.... พี่ตรงให้นายน้ำกอดกระเป๋าเสื้อผ้าขอตัวเองซ้อนหลัง แล้วเอากระเป๋าไอ้จี๊ดแขวนไว้กับกระจกรถ.... ส่วนไอ้จี๊ดที่ตื่นแล้ว พี่ตรงมัดสายจูงไว้ที่แกนกระจกรถอีกข้าง แล้วปล่อยสายให้พอดีๆ สำหรับให้ไอ้จี๊ดนั่งเล่นอยู่ในตระกร้าหน้ารถ
“มึงนั่งดีๆ นะ อย่าซน เดี๋ยวตายไม่รู้ตัว!” พ่อเค้าบอกลูกชาย
ไม่รู้ว่าเพราะไอ้จี๊ดกลัวหรือเซื่องจากการที่เพิ่งตื่น..... มันนั่งเฉยอยู่หน้ารถ พลิกตัวมองฝั่งนั้นที ฝั่งนี้ที... ไม่ดื้อ ไม่ซนแบบที่พ่อมันสั่งไว้ไปจนถึงที่พัก
....
...
..
.
พี่ตรงถือกระเป๋าเดินตามนายน้ำที่จูงไอ้จี๊ดนำทางไปห้องพัก....
เข้าห้องมาไอ้จี๊ดก็ตามพ่อมันไม่ยอมห่าง.... พ่อไปไหนมันไปด้วย กระทั่งเข้าห้องน้ำมันก็เข้าไปด้วย นายน้ำเลยบอกพี่ตรงให้ล้างตัวล้างเท้ามันเพื่อเอาทรายออกให้ด้วยเลย
นายน้ำนั่งดูทีวีเพลินๆ ไอ้จี๊ดก็วิ่งปรู๊ดออกมา..... ตัวเปียกซก!
“เฮ้ย! เปียกหมดๆ อย่านะๆ อย่าสะบัด!” นายน้ำร้องโวยวายทันทีที่เห็นไอ้จี๊ดนิ่งและเตรียมสะบัดเอาน้ำออกจากตัว
“เฮ้ย! เฮ้ย! มึงหยุด เฉยๆ เลยนะ! นิ่ง!” เสียงตวาดไอ้จี๊ดดังมาจากพ่อมัน
ไอ้จี๊ดยืนนิ่งส่งเสียงงี๊ดง๊าดทันควัน นายน้ำได้โอกาสก็รีบเอาผ้าขนหนูที่เช็ดให้จี๊ดเมื่อวานมาคลุมตัวมันแล้วอุ้มมันไปนั่งที่เก้าอี้ข้างหน้าต่าง ...ซับน้ำจากตัวมันให้หมาด แล้วเดินไปหยิบไดร์มาเป่าขนให้มัน
พี่ตรงเดินมาหยิบเสื้อผ้าเข้าไปเปลี่ยนในห้องน้ำ แล้วออกมานั่งเช็ดหัวที่เก้าอี้ตัวใกล้กัน ..... ไอ้จี๊ดยืนหันตูดมาหานายน้ำ มองจ้องพ่อมันพร้อมครางงี๊ดๆ เสียงเบา.....พี่ตรงเช็ดหัวเสร็จก็เอามือยีหัวไอ้จี๊ดเล่น
นายน้ำดึงขาหลังจี๊ดไว้ไม่ให้มันไปหาพี่ตรงเพราะยังเป่าตัวไม่แห้งดี..... “ยืนดีๆ สิ เดี๋ยวก็ไม่ได้นอนหรอก!”
“มึงเอาอาหารมันไว้ไหน?” พี่ตรงถาม
“โน่นพี่” นายน้ำพยักหน้าแล้วบอกต่อว่า “ไม่ให้กินแล้วนะพี่ เมื่อเย็นมันกินปลาไปตั้งเยอะ”
“มึงคลุกข้าวให้มันด้วยเปล่าล่ะ” พี่ตรงลุกขึ้นแล้วถาม
“ทัพพีเดียวพี่ แต่ปลาก็เยอะอยู่ ตัวนึงได้มั๊ง” นายน้ำบอก แล้วย้ายไดร์ไปที่ส่วนอื่นของจี๊ด
ระหว่างที่ไล่เป่าขนให้ไอ้จี๊ด พี่ตรงก็เอาอาหารเม็ดมาล่อมัน โดยเอาวางที่พื้นซึ่งมันยืนอยู่ทีละเม็ด วางซ้ายที ขวาที แกล้งหลอกมันไปเรื่อยจนตัวแห้ง....ไอ้จี๊ดก็เข้าไปคลุกวงในกับพ่อมัน
“มึงอาบน้ำให้มันยังวะ” พี่ตรงถามพร้อมเล่นกับลูกชายไปด้วย
“อาบก่อนหิ้วขึ้นรถมาเนี่ยล่ะพี่ ยังไม่ได้อาบให้อีกนะ แค่ล้างทรายเฉยๆ” นายน้ำบอกพลางเก็บสายไดร์เป่าผม และยัดมันเข้าไปในลิ้นชักหนึ่งของโต๊ะเครื่องแป้ง จากนั้นถึงกลับมานั่งดูรายทีวีที่ชอบต่อ
....
...
..
.
ตอนที่นายน้ำเดินไปปิดโทรทัศน์ พี่ตรงที่นอนเล่นปล่อยให้จี๊ดกัดชายเสื้อเล่นพูดกับเขาว่า “กูเห็นมึงกับใครไม่รู้ที่ชายหาด”
นายน้ำหันหน้าขวับไปหาพี่ตรง
....
...
..
.
เห็นอะไร?
....
...
..
.
เห็นแค่ไหน?
....
...
..
.
ตั้งแต่เมื่อไหร่?
....
...
..
.
นายน้ำมีคำถามมากมาย
....
...
..
.
-
ดีเห็นอะไรๆซะบ้าง
อืม!ถ้าไม่รู้สึกอะไรก็ไม่น่าถามขึ้นมาใช่ไหม
-
....
...
..
.
“พี่เห็นได้ไง?” นายน้ำกลืนน้ำลายเหนียวหนืดลงคอได้อย่างลำบาก
“เพื่อนกูมันแวะฉลองกันที่นี่ ร้านที่ตั้งเต้นท์โดมสีขาวในหาดทรายนั่นน่ะ” พี่ตรงบอก
“.....................” นายน้ำกัดริมฝีปากตัวเองไว้แน่น...เป็นนานกว่าที่จะเอ่ยคำถามเพื่อตอกย้ำ-----หัวใจตัวเอง
....
...
..
.
“พี่เห็นตั้งแต่เมื่อไหร่?”
....
...
..
.
“ก่อนโทรหามึงครึ่งชั่วโมงได้มั๊ง กูก็นั่งกินข้าวอยู่ตรงนั้น”
....
...
..
.
ใจร้าย!.... สายน้ำว่าได้หรือไม่ว่าพี่ตรงใจร้ายมาก
กินข้าวไปทั้งๆ ที่เห็นเขา!...... เดินเล่นหวานหยดกับผู้ชายคนอื่น
ทั้งเอวที่ถูกพี่เจโอบเล่น
ทั้งแก้มที่โดนพี่เจขโมยหอม....หลายครั้ง
ทั้งจูบที่เป็นของกำนัลให้พี่เจ....ที่มาหาเขาเพื่อคลายเหงา
....
...
..
.
อยากถามพี่ตรงเหลือเกิน.......
พี่ตรงมองแล้วยังกินข้าวได้อีกเหรอ?
พี่ตรงเห็นมันตลอดแล้วยังโทรมาหาเขาได้อีกเหรอ?
พี่ตรงเห็นตั้งแต่ต้นจนจบก็ยังมานั่งพูดกับเขาตรงนี้ได้หน้าตาเฉยอีกเหรอ?
------- แต่พูดไม่ได้ มันไม่ใช่สิทธิ์ของคนที่ “แอบรัก”
ฐานะของสายน้ำ.... เรียกร้องอะไรไม่ได้
....
...
..
.
ได้เท่านี้ก็เท่านี้..... เพราะเขาให้แค่นี้!
....
...
..
.
“พี่เค้ามาเที่ยวกับเพื่อนน่ะครับ” นายน้ำทำใจดีสู้เสือ-------มันยังไม่จบ เขาจะไม่ยอมให้มันล่ม
“แฟนมึง?” พี่ตรงถาม
นายน้ำมองใบหน้าด้านข้างของคนที่แอบรักอย่างไม่วางตาาโดยตลอด.....และเขาก็ยังคงมองมันอยู่.... “พี่เค้าแค่มาจีบเฉยๆ”
“แค่จีบมึงก็ทำอะไรกับเค้าก็ได้งั้นสิ!” น้ำเสียงประชดประชัน
“ไม่ใช่!” นายน้ำปฏิเสธหนักแน่น
“กูเห็นกับตา แล้วที่กูไม่เห็นอีกล่ะ!” เสียงตวาดลั่นจนไอ้จี๊ดที่กัดมือพี่ตรงเล่นอยู่ สะดุ้งโหยงและเงยหน้าขึ้นมามองพ่อของมันด้วยความระแวงว่า---- ป๋มทำไรผิดอ่ะ กัดเล่นเฉยๆ นะ
“ไม่มีมากกว่านั้น มีเท่าที่พี่เห็น ผมไม่ได้รักเขา เขาไม่ใช่แฟนผม ผมรักพี่!” นายน้ำบอกทั้งน้ำตา
ความอึดอัดที่ทับทมอยู่ภายในปะทุตัวขึ้น
....
...
..
.
พี่ตรงโกรธ...... หึง?
....
...
..
.
หรือแค่หวงของ?
....
...
..
.
เจ็บเพราะแอบรักเขา
เจ็บเพราะเป็นคนไม่มีฐานะให้เรียก
เจ็บเพราะได้เป็นคนพิเศษแต่ไม่ใช่คนสำคัญของเขา
....
...
..
.
กลับต้องมาเจ็บซ้ำเพราะไม่รู้ว่าที่เขาโมโหนั้นเพราะหึงหรือว่าหวงของ อยู่กันแน่?!
....
...
..
.
หากถามพี่ตรง นายน้ำจะไม่ได้คำตอบ
นายน้ำจะได้แต่ความโมโหและความรำคาญจากพี่ตรง
....
...
..
.
เวลาแบบนี้ นายน้ำทำได้แค่......บอกรัก
....
...
..
.
ทั้งๆ ที่ตัวเองทำเรื่องน่าละอายให้พี่ตรงเห็น
....
...
..
.
ทั้งๆ ที่ตัวเองทำสิ่งที่หักกลบคำว่า “รัก” ที่เขามีให้พี่ตรงด้วย......ภาพการขอพึ่งพิงพักใจกับพี่เจ
....
...
..
.
ทำไมต้องเห็น!
....
...
..
.
-
เออดีแฮะที่ตรงได้เห็นจะได้รู้ว่าน้ำไม่ใช่ของตาย
ทางที่ดีให้เห็นทั้งหมดนั่นแหละ :laugh:
-
....
...
..
.
พี่ตรงลุกขึ้นอุ้มไอ้จี๊ดไปปิดไฟ และเดินไปที่เตียงโดยไม่แม้แต่หันหน้ามามองนายน้ำที่มีน้ำตาไหลอาบแก้มสักนิดเดียว พี่ตรงจบแล้ว ไม่มีอะไรต้องคุยอีกแล้ว
....
...
..
.
‘แล้วมึงจะทนทำไม?’ เสียงของเพื่อนสนิทดังขึ้นมาในหัวของสายน้ำ
‘ถ้ากูไม่รัก กูไม่ทนหรอก!’ ประโยคที่ไม่เคยเอ่ยปากบอกกับใคร เพราะแค่คิดเอง มันก็เจ็บจนเหมือนหายใจไม่ออกอยู่แล้ว
อึดอัดกับการแอบรัก แล้วบอกรักเขาไม่ได้
ทรมานอยู่กับความหวังลมๆ แล้งๆ
ไม่ว่าสเตปไหนมันก็เจ็บด้วยกันทั้งนั้น..... ทว่า ตลอดมาคำว่ารักของสายน้ำ เคยศักดิ์สิทธิ์มาโดยตลอด เขาจึงมาได้ถึงวันนี้...
และหากพ้นคืนนี้ไป...คำว่า “รัก” จากปากของสายน้ำ คงไม่มีค่าอีกแล้วในสายตาของพี่ตรง
....
...
..
.
อยากกลับไปเมื่อก่อน..... ตอนที่แอบรักพี่ตรงฝ่ายเดียว
....
...
..
.
หากกลับไปได้...สายน้ำจะไม่คาดหวังกับสิ่งใดๆ อีก
....
...
..
.
สายน้ำจะไม่อยากได้อะไรไปมากกว่า.... ได้เห็นหน้า ได้พูดคุย ได้มีความรู้สึกดีๆ ได้มีช่วงเวลาดีๆ ได้มีความทรงจำดีๆ ร่วมกัน--------- ซึ่งสิ่งเหล่านี้ที่ว่ามันกำลังจะ “หยุด”
จะไม่มีอีกต่อไปแล้ว หากพ้นคืนนี้ไป!
....
...
..
.
สายน้ำปาดน้ำตาทิ้ง เขาเดินเข้าไปในห้องน้ำ ล้างหน้า และเรียกสติคืนมา..... ใบหน้าที่อยู่ในกระจก ดูไม่ใช่เขาเลย ....ผู้ชายคนนี้เป็นใครก็ไม่รู้ ทำไมแววตาเศร้าขนาดนี้
“จะตัดแล้วใช่มั้ย?” นายน้ำกระซิบถามตัวเองที่อยู่ในกระจก
ตอนที่หิ้วไอ้จี๊ดมาทะเลก็เพื่อมาคิด... สายน้ำคิดที่จะวางความรักไว้ที่พี่ตรง และเอาตัวเองที่เหลืออยู่ไปหาพี่เจ.... ถึงเป็นความคิดที่เลว! แต่สายน้ำก็คิด....ที่จะทำมัน
....
...
..
.
ถ้าหัก....ต้องหักให้ขาด
....
...
..
.
ตัดบัว....อย่าให้เหลือใย
....
...
..
.
ของใช้ของเขาซึ่งเคยเอาไปไว้ในห้องพี่ตรง เขาเอามันใส่กล่องไว้หมดแล้ว ก่อนออกมาจากห้องของพี่ตรง....เพราะไอ้จี๊ดไม่ใช่สิ่งของ เขาจึงหิ้วมันมาด้วย และกะว่าตอนที่เอามันไปคืนเจ้าของ เขาจะเอากล่องพวกนั้นมาส่งไปรษณีย์-----ส่งถึงตัวเอง
และจบเรื่องราวที่คาราคาซังมานานนี้ซะ
-
:a5ต่อๆๆๆๆๆๆๆมาต่อซะดีๆ
-
ตบเข่าดังฉาด ให้มันได้อย่างงี้สิ คนเขียนจ๋ารีบมาต่อนะ หน่วงโคตรๆๆ
-
....
...
..
.
ทันทีที่สายน้ำล้มตัวลงนอน ไอ้จี๊ดก็ชะโงกหน้ามามองจ้องเขา พี่ตรงนอนหันหลังให้เขา ไอ้จี๊ดอยากมาหาเขา แต่มันเกิดโง่หรือจะอ้อนก็ไม่รู้ มันทำเป็นข้ามตัวพี่ตรงมาไม่ได้ และร้องงี๊ดงี๊ดให้เขาช่วย
“มึงเอามันไปดิ กูรำคาญ จะนอน” พี่ตรงงึมงัมบอก
สายน้ำยื่นมือไปหิ้วปีกไอ้จี๊ดมาหาตัวเอง.... ไอ้จี๊ดซุกรักแร้ของพี่น้ำแล้วขดตัวหาท่าเหมาะๆ ก่อนที่จะนอนทับขาหน้าตัวเองและนิ่งไป
สายน้ำมองหัวไอ้จี๊ด.....หัวมันโตขึ้นกว่าครั้งแรกที่เอามันมา
“พี่ซื้อไอ้จี๊ดมาทำไมครับ? อยากเลี้ยงเหรอครับ?” สายน้ำไม่เข้าใจมาตลอด
............................... ไม่มีคำตอบจากคนที่เขาถาม
พรุ่งนี้...ทุกสิ่งต้องจบลงแล้ว สายน้ำต้องเดินต่อไป เขาหยุดมานานเกินไป... และรอมาจนเหนื่อย
....
...
..
.
สายน้ำหลับตา คืนนี้จะหลับลงหรือไม่... ก็ปล่อยมันไป สายน้ำแค่อยากหลับตา....และพัก
....
...
..
.
“มันหน้าเหมือนมึง!”
....
...
..
.
น้ำตาร้อนๆ เริ่มรื้อขึ้นมาที่ขอบตา.... มันผลักดันกันให้ออกมาจากดวงตาทั้งคู่ของสายน้ำ.... สายน้ำกัดริมฝีปากไว้แน่น
เขาจะไม่ร้องไห้ให้พี่ตรง...ลำบากใจมากไปกว่านี้
อีกแค่ไม่กี่ชั่วโมงก็เช้าแล้ว เขาต้องผ่านมันไปได้สิ!
....
...
..
.
แพลบ แพลบ แพลบ---- ไอ้จี๊ดเอาลิ้นเลียแก้มที่ชุ่มน้ำของพี่น้ำ..... หูของสุนัขดีกว่าคน เสียงสะอื้นที่จุกแน่นอยู่ในลำคอของสายน้ำ ไอ้จี๊ดได้ยินแล้วนอนไม่หลับ
สายน้ำเริ่มกลั้นเสียงไม่อยู่... เขาผุดลุกขึ้นมาจากเตียง อุ้มไอ้จี๊ดขึ้นมา แล้วพามันเดินออกไปนอกห้อง
สายน้ำก้าวจ้ำมาถึงชายหาดของที่พัก.... ทะเลเวิ้งว้างแต่มีเสียงดังซึ่งกลบเสียงที่ออกมาจากหัวใจที่บอบช้ำของสายน้ำได้
สายน้ำนั่งแหมะที่พื้นทราย เขากอดไอ้จี๊ดร้องไห้...... และรอ “เวลา” ที่น้ำตามันจะหยุดไหล...ด้วยตัวมันเอง
....
...
..
.
-
:a5:ห่ะ!ตูจะบ้า
:serius2: :serius2:
-
ปิดวรรค
เสียงโฮดังแข่งกับเสียงคลื่นอย่างไม่อายของนายสายน้ำ ย้อมความมืดในยามค่ำคืนนั้นให้เศร้ายิ่งกว่าทุกๆ วัน..... เขาถึงบอกว่า เวลาอกหักอย่ามาทะเล.... แต่ใจมันก็สั่งให้สายน้ำมาและต้องมาที่นี่เท่านั้น!
---------
-------
------
-----
----
---
--
-
ที่ชายหาดนี้ แต่ไม่ใช่บ้านพักในเวลานี้
วันนั้นเมื่อหลายปีก่อน หลังจากที่ไม่ได้คุยกันมานาน หลังจากที่โดนพี่ตรงชกจนฟันหลุดไปสองซีก และโดนเตะจนเลือกกลบปาก----- โทษฐานที่สารภาพรักกับพี่ตรง
----- รุ่นพี่ที่สนิทกันอย่างกับเป็นพี่น้องร่วมท้อง!
----- เป็นความเจ็บที่สายน้ำต้องรับไปเพราะเขาทรยศความไว้เนื้อเชื่อใจของพี่ตรง!
วันเลี้ยงอำลาของคณะ รุ่นพี่และรุ่นน้องจะมารวมตัวกัน รวมไปถึงรุ่นพี่ที่จบไปแล้วด้วย.... จะเรียกว่า งานคืนสู่เย้าขนาดย่อมๆ ก็ได้
พี่ตรงเดินเล่นอยู่และเดินมาเจอสายน้ำที่กำลังเดินทอดน่องเล่นอยู่ด้วยเหมือนกัน
สายน้ำส่งยิ้มให้แต่ไม่ได้พูดอะไร
พี่ตรงเดินนำหน้าไป และก้าวดิ่งนำไปก่อน....สายน้ำถอนหายใจให้กับอากัปกริยาของพี่ตรง เขาเดินต่อไป มองทะเลและปล่อยความคิดไปเรื่อยๆ
พอเมื่อยขา สายน้ำก็นั่งลงบนผืนทราย เขากอดเข่านั่งจ้องทะเลที่มือสนิท เขาเห็นแสงของคลื่นที่สะท้อนล้อเล่นกับแสงไฟบนบก
สักพัก ขาของคนคนหนึ่งก็มายืนอยู่ข้างๆ สายน้ำ....เขารีบเงยหน้าขึ้นมอง แล้วเขาก็ต้องตกใจ ใบหน้าของคนที่ไม่คิดว่าจะได้มาอยู่ใกล้กันอีกแล้วปรากฏอยุ่ในดวงตาของสายน้ำ
“ถ้ามึงหยุด กูจะให้อภัยมึง” อีกฝ่ายบอกเขา
“หยุด? อะไรเหรอครับ?” สายน้ำถามอีกฝ่าย
“หยุดคิดเลวๆ กับกู กูรักมึงเหมือนน้องในไส้ แค่นี้มึงไม่พอเหรอ?” อีกฝ่ายถามด้วยเสียงเคียดแค้น
“ขอบคุณครับ แต่ไม่พอ ผมสั่งหัวใจตัวเองไม่ได้ครับ” สายน้ำยืนยัน
หมัดหนึ่งถวายมาที่หน้าของสายน้ำ สายหน้าล้มลงไปกองกับผืนทราย เขาเช็ดเลือดที่มุมปาก แล้วส่งยิ้มให้อีกฝ่าย “พี่ห้ามตัวเองไม่ให้เกลียดผมได้มั้ยล่ะครับ หากพี่ทำได้ผมก็ทำได้!”
“กูทำได้!” เสียงตะโกนกร้าวดังแหวกความมืด
สายน้ำหัวเราะในลำคอ และทรงตัวลุกขึ้น “แล้วพี่จะทำยังไงครับ?”
“เหมือนเดิม ทำเหมือนเดิมทุกอย่าง เหมือนก่อนหน้าที่กูจะรู้ความคิดของมึง!” เสียงกร้าวบอกคำตอบแก่สายน้ำ
ซื่อตรงจะให้ทุกอย่างกลับไปเหมือนตอนที่เขายังไม่รู้ว่าสายน้ำคิดอะไรกับเขา ตอนที่ยังไม่เคยได้ยินคำสารภาพจากปากของสายน้ำ.... กลับมาเป็นพี่น้องที่รักกัน เหมือนเดิม!
“พี่จะทำได้ไงไม่ทราบ ผมรักพี่ พี่ก็รู้แล้ว มันจะไปเหมือนเดิมได้ยังไง” สายน้ำถามประชด
“กูไม่รักมึงแบบนั้น เดี๋ยวนานไปมึงก็มองคนอื่นเอง กูก็แค่รอเวลา” ซื่อตรงบอกสายน้ำด้วยน้ำเสียงหนักแน่น จริงจัง และมั่นใจ
....
...
..
.
เลวที่สุด----- สายน้ำนึกอยู่ในใจ
....
...
..
.
เห็นแก่ตัว!----- สายน้ำด่าอีกฝ่ายในใจ
....
...
..
.
“ได้ครับ! แต่จำไว้นะครับ ผมรักพี่!” สายน้ำตอบรับคำท้าจากอีกฝ่าย
....
...
..
.
และนับตั้งแต่เช้าวันนั้นเป็นต้นมา ซื่อตรงและสายน้ำก็กลับมาเป็นรุ่นพี่รุ่นน้องที่สนิทกันเหมือนพี่น้องแท้ๆ ...... เฉกเช่นเดิม
ทุกสิ่งสงบลง และมีชีวิตต่อไปในแบบของมัน....ในแบบที่ราวกับว่าช่วงเวลาหนึ่งที่เกิดขึ้นนั้นได้ถูกกด “ลบทิ้ง” ไปแล้ว
....
...
..
.
กลับมาอยู่ในฐานะ “คนแอบรัก”
....
...
..
.
และครั้งนี้สายน้ำมุ่งมั่นมากที่จะทำให้พี่ตรงหันมาสนใจและเอาเขาเข้าไปอยู่ในหัวใจของพี่ตรง สายน้ำใช้ความ “เห็นแก่ตัว” ของพี่ตรงสร้างความฝันลมๆ แล้งๆ ให้กับตัวเอง.....
สายน้ำเอาเวลาเป็นเครื่องพิสูจน์ความรักที่ตัวเองมีกับพี่ตรง.....แต่เวลาไม่ได้ทำให้พี่ตรงเปลี่ยนใจ
พี่ตรงลั่นวาจาไว้แล้วว่า “ไม่ได้รัก” --------และก็ “ไม่ได้รัก” จริงๆ ด้วย
....
...
..
.
เมื่อต้องจบการย้อนเวลานั้น..... สายน้ำต้องกลับมาที่จุดเดิม
สายน้ำต้องสำนึกในฐานะจริงของตัวเองสักที----- น้องชาย และ พี่ชาย
---------
-------
------
-----
----
---
--
-
-
เหอ เหอ เหอ
ชอบประโยคที่ว่า "มันน่าเหมือนมึง"
มันมีความหมายแฝงหรือเปล่า
-
จบเปล่า??
-
ปรบมือข้างเดียว ไม่ดัง
-
:เฮ้อ: ปวดตับจัง... พี่ตรงต้องคิดบ้างเเหละ แต่ไม่ยอมรับความจริง
เพราะมัวเเต่เป็นเเบบนี้ น้ำคงไปหาคนที่รอเค้า เเทนที่จะรอคนที่เค้ารักซะเเล้ว
:z3: ถ้าไปจริงๆ คงได้มีสมน้ำหน้าพี่ตรงจริงๆแล้วล่ะ... ทิ้งขว้างเค้ามานานเกินพอแล้ว
ของตายเวลามันดิ้นได้อ่ะ น่ากลัว!!!
-
ปิดวรรคแล้ว จะเอาไงต่อล่ะทีนี้
รอค่ะ
-
ซื่อตรงผุดลุกขึ้นมาจากที่นอน
ใจเขาไม่สงบ เพราะไม่รู้ว่าคนที่นอนอยู่ข้างๆ เมื่อกี้ลุกไปไหน.... ถึงหันไปดูแล้วว่า ไอ้จี๊ดก็ถูกเอาไปด้วย แต่ไอ้จี๊ดมันเป็นแค่ลูกหมา หากเกิดอะไรขึ้นมา มันคงช่วยอะไรคนตัวโตเท่าตึกสักคนก็ไม่ได้
ข่มใจเท่าไหร่ก็ไม่ลง ดังนั้นซื่อตรงจึงลุกขึ้นไปเปิดไฟ เขามองหากุญแจห้อง แล้วเดินออกไปจากห้อง
ซื่อตรงเดินไปที่ลานจอดรถ เห็นรถมอเตอไซด์ยังอยู่ เขาถอนหายใจแล้วเดินไปดูตามจุดต่างๆ ในที่พัก----ไม่มีร่างของคนที่เขามองหาเลย
ซื่อตรงได้ยินเสียงทะเล...เขาเดินเข้าไปหาเสียงคลื่น
เขายืนอยู่บนกำแพงสูงของที่พัก เขามองเห็นเงาคนคนหนึ่งนั่งกองอยู่บนทราย คนคนนั้นนั้งกอดเข่าเอาหน้าซุกลงไป------เห็นแล้วน่าสงสารจับใจ.......
ซื่อตรงนั่งยองๆ ตรงที่ที่ยืน
เขามองจ้องที่ร่างของคนคนนั้น
....
...
..
.
จนเมื่อเหมือนหายใจได้ลำบาก ซื่อตรงจึงถอนหายใจหนักและลุกขึ้นยืน
....
...
..
.
ซื่อตรงเดินลงบันไดหินและค่อยๆ เดินย่างเหยียบลงไปบนผืนทราย.... ทรายที่ดูดเท้า ทำให้เขาเดินได้ลำบาก คล้ายกับว่าจะล้มมิล้มเหล่ได้ทุกเวลา
ซื่อตรงเดินเข้าไปใก้ลร่างนั้นแต่ยังเว้นระยะห่างกันอยู่ เขานิ่งและฟัง
....
...
..
.
เสียงคลื่น.....และเสียงร้องไห้.....
....
...
..
.
ซื่อตรงยืนนิ่งและใคร่ครวญ
....
...
..
.
-
:เฮ้อ:
-
ใคร่ครวญไรว้า o22
รอค่ะ
-
....
...
..
.
ร่างใหญ่ที่สวมเสื้อยืดและกางเกงขาสั้น เดินไปอยู่ข้างหลังของคนที่สวมชุดนอนลายทางขายาวครบชุดซึ่งซุกหน้าอยู่กับเข่าที่ตั้งชัน ร่างใหญ่นั่งซ้อนหลังของคนที่งอตัวอยู่แต่เดิม เขาสอดแขนทั้งคู่ของตัวเองแล้วดึงให้คนที่ซุกหน้ากับเข่าตัวเองเอนหลังมาพิงกับตัวของเขา
“เดี๋ยวไอ้จี๊ดมันหายใจไม่ออก” เขากระซิบที่ริมใบหู เสียงเขาคงแข่งกับเสียงของคลื่นทะเลแรงไม่ได้ มีแต่ต้องพูดตัดเสียงของคลื่น....เท่านั้น
“ถ้าคนนั้นเค้าดี และรักมึง มึงก็ไปอยู่กับเค้าซะ กูไม่มีอะไรให้มึงมากกว่านี้หรอก กู.......” เสียงเขาที่กระซิบหยุดลง เขากลืนน้ำลายลงคอ แต่มันมีก้อนอะไรไม่รู้ทำให้เขากลืนมันลงไปไม่ได้
....
...
..
.
“กูพยายามแล้ว”
....
...
..
.
เสียงร้องที่คิดว่ามันดังที่สุดที่ตัวเองจะทำได้.....ทว่ามันไม่ใช่เลย
สายน้ำยังร้องได้ดังกว่าที่ทำอยู่......ดังกว่ามาก
....
...
..
.
ร่างใหญ่กอดคนที่ร้องไห้ไว้แน่น เขาแนบแก้มกับอีกฝ่าย ปล่อยให้แก้มที่แห้งของตัวเองเปียกไปพร้อมๆ กับคนอีกคน..... เพราะเอาแขนกอดอีกฝ่ายไว้ เขาจึงเอามือเช็ดน้ำตาให้ไม่ได้
แต่เขาอยากให้ความอบอุ่นแก่คนที่กำลังเสียใจ
....
...
..
.
ถึงแม้จะเป็นคนใจร้าย
....
...
..
.
ถึงแม้จะเป็นคนใจดำ
....
...
..
.
ถึงแม้จะเป็นคนแก่ตัว
....
...
..
.
ร่างใหญ่ก็เป็นคนซื่อตรงต่อความรู้สึกของตัวเอง
....
...
..
.
เมื่อมีคนที่เหมาะสมกับน้องชายของเขา
....
...
..
.
เขาควรต้องสนับสนุน
....
...
..
.
ถึงการสนับสนุนของเขาจะทำให้น้องเสียใจ เขาก็จะคอยปลอบใจน้องชาย
เขาไม่ได้จะทิ้งน้องชาย รักยังไงก็รักอย่างนั้น ไม่ได้น้อยไปกว่าเดิม
....
...
..
.
แต่ได้เท่านี้....แม้เคยพยายามให้มากกว่า
....
...
..
.
แต่มันก็ไม่เคยมี “มากกว่า”
....
...
..
.
ซื่อตรงกอดกระชับสายน้ำไว้แนบอก ร่วมรับรู้ความรู้สึกของสายน้ำ และแบ่งเบาน้ำตาจากอีกฝ่าย
....
...
..
.
ความมืดปกคลุมให้สิ่งต่างๆ ไม่อาจมองเห็นได้
....
...
..
.
แต่ความมืดปกปิดความรู้สึกของคนไม่ได้
....
...
..
.
ความรู้สึก เราสัมผัสได้ด้วยใจ ไม่จำเป็นต้องใช้แสงจากสิ่งใด
....
...
..
.
สายน้ำร้องไห้จนหลับคาอกของซื่อตรง เสียงโฮลั่นค่อยๆ แผ่วลง จนมีแค่เสียงสะอึกสะอื้นเบาๆ
ซื่อตรงปัดไอ้จี๊ดที่ตะกายยืนสองขาตะกายอยู่กับตัวของสายน้ำออกไป จากนั้นก็อุ้มสายน้ำขึ้นมา
“ป๊ะ เข้าห้องกัน ไอ้จี๊ด! เดินตามมานะ” ซื่อตรงก้มลงไปบอกไอ้จี๊ด
และพอเขาก้าวขาเดิน ไอ้จี๊ดก็วิ่งตาขาของซื่อตรงไปพลาง เงยหน้ามองซื่อตรงไปพลาง------ตลอดทาง
....
...
..
.
ซื่อตรงเปิดห้อง และเอาสายน้ำไปวางลงบนเตียง....
ไม่ใช่คนละเอียดอ่อน ไม่ใช่คนพิถีพิถัน ไม่ใช่คนรักสะอาด.... ทรายท่วมตัวทั้งเขาและสายน้ำหรือแม้กระทั่งตัวไอ้จี๊ดก็ตาม
ซื่อตรงไม่ได้เฉลียวใจหรือนึกสงสารแม่บ้านที่จะมาทำความสะอาดห้อง
....
...
..
.
สำคัญแค่คนตรงหน้านี้
....
...
..
.
ไอ้จี๊ดร้องขอขึ้นมาบนเตียงด้วย ซื่อตรงอุ้มมันขึ้นมา มันขึ้นไปตะกายบนตัวของสายน้ำ
“ไอ้จี๊ด! ลงมา! ไป...หาที่นอนเอง” ซื่อตรงจิ้มหน้าผากไอ้จี๊ด
ไอ้จี๊ดโยเยอีกสักพัก แต่พอตรงจุ๊จุ๊ ไอ้จี๊ดก็หางจุกตูดแล้วลงมาจากตัวสายน้ำ ไปซุกตัวกลมนอนอยู่ข้างหมอนของสายน้ำ
“เด็กดี” นายตรงยื่นมือไปขยี้หัวไอ้จี๊ดเป็นการชมเชย
....
...
..
.
ซื่อตรงนอนตะแคงมองสายน้ำจนแน่ใจว่า สายน้ำหลับไปแล้วจริง เขาจึงผ่อนลมหายใจ
....
...
..
.
ริมฝีปากแนบลงที่หน้าผาก
....
...
..
.
ริมฝีปากแนบลงที่แก้ม-----เลียนแบบคนที่เขาเห็น
....
...
..
.
ริมฝีปากแนบลงที่ริมฝีปากของคนที่นอนหลับ
....
...
..
.
ริมฝีปากแนบที่เปลือกตาที่หลับ แต่หนังตานั้นยังกระตุกไม่นิ่ง
....
...
..
.
แขนหนึ่งสอดรองคอของคนที่หลับ แขนอีกข้างโอบเอาร่างของคนที่หลับมากอดกระชับ
....
...
..
.
ในยามราตรีที่ท้องฟ้าเทผืนฟ้าสีนิลกาล ในผ้าสีนิลที่ประดับแสงแวบวาวจากดวงดารา ในคืนที่ความเงียบเป็นราชา ในยามที่สิ่งมีชีวิตส่วนใหญ่นิทรา
หนึ่งคนที่อยู่บนเตียงหลับไปแล้ว หนึ่งตัวที่อยู่ข้างหมอนของคนที่หลับยังนอนลืมตาเอาหัวเกยหมอนมองอีกคนที่อยู่บนเตียงนั้น------ คนอีกคนซึ่งไม่หลับ และคงไม่ได้หลับไปตลอดทั้งคืนนี้
....
...
..
.
หากคืนนี้สิ้นสุดแล้ว คืนนี้คงเรียกคืนมาไม่ได้....อีกแล้ว
....
...
..
.
งั้นคืนนี้เขาก็จะมองเวลาที่เลื่อนลอยผ่านไปด้วยตาของตัวเอง-----ตลอดทั้งคืน
....
...
..
.
http://youtu.be/K9snskjiw5Y
....
...
..
.
เอวัง :pig4:
-
:pig4:
จบแบบนี้โอเคเข้าใจได้ค่ะ
ซื่อตรงสมกับชื่อจริงๆ
-
:m15: ยัง... ยังไม่จบใช่มั้ยอ่ะ...
เศร้าเกินไป สรุปว่าได้เเค่น้องชายจริงๆเหรอ ไม่ได้หลอกตัวเองจริงๆใช่มั้ย
งั้นน้ำก็คงต้องตัดใจ เพราะมันคงไม่มีประโยชน์แล้วจริงๆ...
สงสารน้ำ แต่ไม่สงสารพี่ตรง... เพราะใจร้ายเกินไป ถึงจะใจดีด้วยบางที
แต่เเบบนี้มันร้ายจริงๆ :เฮ้อ:
-
:a5: เศร้าอ่ะ แต่ก็นะ คนเราบังคับใจกันไม่ได้ เป็นพี่เป็นน้องก็ดี มาคิดๆเจก็น่าสงสารนะ สองปีนี้ก็นานในการรอคนหนึ่ง คนเขียนจ๋าเขียนพาร์ทน้ำกับเจหวานๆหน่อยจิ ตรงด้วย อยากรู้ความรู้สึกต่อน้ำอ่ะ
เห้อ กอดน้องจี๊ด ร้องไห้ดีกว่า
-
จบแล้วหรอออออ :a5:
ม่ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย :serius2:
มานม่ายเคลียยยยยยยยยยย :serius2:
“กูพยายามแล้ว”มึงพยายามไม่พออออออออออ :3125:
สงสารรรนํ้า :L3: :L3:
-
T_T
น้ำไปแล้ว ไอจี๊ดจะรอดมั้ยเนี่ย
-
อยากรู้สุดท้ายที่นอนลืมตา ซื่อตรงคิดอะไรอยู่
:sad11:
-
:กอด1:อืมจบละ
หน่วงหนักเข้าไปอีก
-
เอวัง....ตามนั้น :เฮ้อ:
:pig4:
-
น้ำตาคลอ มันไม่ไหลออกมาเพราะมันจุกเกินไป
อ่านเรื่องนี้แล้วโคตรเข้าใจความรู้สึกของน้ำเลย
เพราะสภาพที่เป็นอยู่ก็ไม่ต่างกันสักนิด จะต่างกันก็ตรงที่
เราไม่มีพี่เจมาหลงรักที่แหละ ฮา~
แต่ซื่อตรงก็เหมือนให้ความหวังจริงๆ นะ
สำหรับคนที่แอบชอบนะ ความหวังเพียงน้อยนิดก็เหมือนต่อชีวิตออกไปแล้ว
แต่ถึงกับให้มาหาได้ ใช้ชีวิตอยู่ข้างๆ ได้บ้าง มันสุดยอดที่สุดแล้ว
แต่เป็นธรรมดาของมนุษย์นะ แม้จะบอกว่าไม่อยากได้แค่ไหน
ถ้าได้มาเพียงน้อยนิด มันก็จะอยากได้มากกว่านี้...
ดีแล้วล่ะ ที่ซื่อตรงพูดยืนยันความรู้สึกอีกที เวลาผ่านไป..ใจของซื่อตรงก็เหมือนเดิม
ดีแล้ว ที่ทำให้น้ำตัดใจได้สักที จะได้หันไปมองคนที่เขารออยู่บ้าง
ขอบคุณนะคะ มันหน่วงจริงๆ T^T
-
= = เพลียสงสาร แต่มันก็ต้องยอม
-
คนใจดีนี่น่ากลัวจริงๆ :m15:
เข้าใจความรู้สึกน้ำเลยตรงคำว่า กูพยายามแล้ว
เจ็บ... :monkeysad:
-
หน่วงดีแท้
-
นี่มันไม่ใช่แค่หน่วงๆแล้วววววววววววววววววว :z3:
-
เอ้อออ ไม่ไหวจริงๆ
-
อ่านแล้วปวดใจมาก! :'( พี่ตรงไม่รักนํ้าแบบนั้นเลยจริงๆหรอ
คำว่า กูพยายามแล้ว มันทำให้เจ็บมากจริงๆ:'((((
-
จะจบแบบนี้จริงอ่ะ :z3:
-
อ่านแล้วปวดตับ ร้องห่มร้องไห้ เศร้า
-
สงสารน้ำ
-
:o12: หน่วงขนาดหนัก
-
T^T
อยากให้มีต่อจากนี้อ่ะ
ไม่ต้องสมหวัง แต่มีผลสรุปของใจของคนที่แอบรัก :)
-
เข้าใจ.......ความรู้สึกมันบังคับกันไม่ได้ ต่อให้พยายามแค่ไหนก็ตาม :c4:
-
อาเมน :กอด1:
-
ไม่จริ๊งงงง
อย่าจบแบบนี้น้า
หน่วงยังไงเค้าทนได้ แต่ขอจบดีเถอะน้า
-
โดนมากๆๆ
-
:z3: :z3: :z3: :z3:
สงสารหมา :z3:
-
เจ็บจี๊ด ๆ
-
เอ่อ...จบได้แบบว่า :z3:
-
จบได้แบบว่า..... :sad4: :sad4: :sad4:
แต่ชอบตรงนะคะ เพราะเจ้าตัวรู้สึกยังไงก็อย่านั้นบอกให้รู้เรื่อง ไม่ให้ความหวังลมๆแล้งๆกับน้ำ เพื่อที่น้ำจะได้มองคนอื่นเสียที
-
จบ แบบ ว่าค้าง คา แต่กินใจคนอ่านอย่างเรามากกก
ถึงไม่มีบทสรุปแต่อยากให้มันเคลียรมากกว่านี้ เขียนต่อได้มั้ยครับ
ชอบจัง.....
-
จุกแอนด์เจ็บ
สงสารน้ำ เข้าใจตรง
เพราะเกิดมารักเพศเดียวกัน
มันห้ามใจไม่ได้
กับอีกคนที่พยายามแล้ว
แต่ก็ให้ได้เพียงเท่านี้
เจ็บจริง!!!
-
o13 o13 o13
-
ยังคงรอคอยตอนพิเศษ
-
พยายามแล้ว โอ้วววว จิ๊ดดีจริงๆ o13
-
เศร้า แต่ก็อ่าน ชอบๆ
จบแบบนี้แหละดีแล้ว
มันไม่ใช่ก็คือไม่ใช่ ฝืนกันไม่ได้หรอก
-
ประทับใจมากจ๊ะ ^^
-
จุก
-
:m15: เจ็บ
-
น้ำตาตกอีกแล้ว
-
พี่ซื่อตรงช่างซื่อตรงสมชื่อจริงๆ
สงสารน้ำมากเลย
แต่คนมันไม่รักนี่นะทำไงได้
:monkeysad:
-
:m15:
-
จบแบบนี้จิงอ่ะ
ยังไม่เคลียร์เลยอ่ะ
ไม่รู้ว่าน้ำจะไปจิงรึป่าว
อยากอ่านอีกสักตอนอ่ะ
ไม่อยากให้จบแบบนี้เลย
-
ยังไม่อยากให้จบอ่า
-
อารมณ์พี่ตรงคงเหมือนกับสงสารน้ำนะ แต่ไม่รู้จะช่วยยังไงจริงๆ
บีบมากอะเรื่องนี้ TT^TT
-
“กูพยายามแล้ว” แทบจะปล่อยโฮไปกับน้ำ :sad4:
-
จบไม่เคลียร์เลยจริงๆด้วย สงสารน้ำอ่ะ ไอ้พี่ตรงบ้าเอ๊ยยยย :m15:
-
ไม่โทษใครเลยจริงๆ ทั้งพี่ตรงและน้ำ
ไม่โทษน้ำที่ไปรักพี่ตรง ไม่โทษพี่ตรงที่รับรักน้ำไม่ได้
ต่างคนต่างมีความรู้สึกที่ต่างกัน แต่ปฏิเสธไม่ได้เลยอ่านแล้วบีบหัวใจ :z3:
-
ก็นะเรื่องอบบนี้มันพูดยาก มันรู้สึกแบบ..... :z3: โอ้ยพูดไม่ถูกอ่ะค่ะ
แต่เราก็เข้าใจหมดนะ จริงๆ...
-
อึก ปวดเคล็ดเคล็ดเนอะ หน่วงหน่วงคันคัน เอ้ออออ แปลกแปลก อ๊ากกก เจ็บอ่ะ :m15: :m15:
-
สมกับที่ชื่อซื่อตรงจริงๆ
ดีแล้วล่ะที่ตรงซื่อสัตย์กับความรู้สึกตัวเอง
ให้น้ำตัดใจเสียแต่ตอนนี้ ดีกว่าถลำลึกไปกว่านี้ เฮ้ออ!!~
-
อ่านแล้วก็แอบปวดใจตาม
-
อ่านจบแล้วมันหน่วงๆ ในอกยังไงไม่รู้ :m15:
-
:hao5: เศร้า :mew4:
-
อื้อออ เศร้า :ling3:
-
จบแบบนี้เลยเหรอ
งือๆๆๆ
ไม่เป็นไรนะนายน้ำ
ชีวิตก็ต้องเดินต่อไป
อ่านเรื่องนี้แล้วหลงรักไอ้จี๊ดอ่ะ
-
จี๊ด จริงๆ สำหรับคนแอบรัก
-
คุณเปาเปาค่ะ น้ำตาท่วมอีกแล้ว
สนุกค่ะเป็นกำลังใจให้นะค่ะ
-
คุณเปาเปาค่ะ น้ำตาท่วมอีกแล้ว
สนุกค่ะเป็นกำลังใจให้นะค่ะ
คุณ Dark_Evil
ไปอ่าน [สองก้าว] (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32258.msg1903406#msg1903406) สิคะ
ส่งกำลังใจไปให้ :mew1:
-
อ้าวจบแล้วหรอคะ :z3: สุดท้ายคงจะรักแบบพี่ชายใช่ไหมเนี่ย
สงสารน้ำอ่าาาาาาาาา
-
เข้าใจคนแอบรักเลย กำลังอยู่ในช่วงนี้พอดี เฮ้อ!!เศร้าเนอะ
-
เจ็บมากกกกกกกกก อ่านแล้วน้ำตาปริ่ม.__.
-
โฮ~~~~~~
น้ำตาไหล
ขอปวารณาตัวเป็นแฟนคลับไอ้จี๊ด เอ๊ย คนแต่งตั้งแต่บัดนี้ไป โฮ~~~~
-
อ๊ากกกกก!! หน่วงมากกกก บอกเลย
เศร้าได้อีกกกกก น้ำตาไหลตรงคำว่า "กูพยายามแล้ว"
คุณพระ!! เจ็บได้อีกค่าาาาาาาา
อยากได้หมาแบบจี๊ดดดด
-
:o12: จบแบบนี้จริงๆหรอ
+1 ให้คนเขียน เขียนเก่งมากทำให้อินตามไปด้วย
-
มันจี๊ดมากก
น้ำตาไหล
สงสารน้องน้ำอะ
-
อ้าว แอบลุ้นตามว่าเฮียจะสำนึกได้ว่ารัก
-
เฮ้อ เศร้ามากเรื่องนี้ ..... ไม่มีใครผิดทั้งพี่ตรงและน้ำ แต่ผมสงสารพี่ตรงมากกว่าน้ำนะ
-
หน่วงมาก แต่สุดท้ายนี่ยังไง
ซื่อตรงรักสายน้ำแบบนั้นไม่ได้แล้วจูบทำไม
หรือจูบลา ฮือ แต่ก็ขอบคุณค่ะ
-
หน่วงมากๆๆๆ :sad4:
-
ตกลงได้แค่พี่น้องจริงๆใช่มั้ย?
เอาเหอะในเมื่อไปจนสุดทางแล้ว ถ้าเป็นทางตันก็แค่เริ่มเดินใหม่อีกครั้ง
อย่างน้อยก็ได้พยายามแล้วทั้งพี่ตรงทั้งน้ำ เฮ้อ :katai1:
-
รักไม่ได้จริงๆใช่มั้ย สงสารน้ำ พี่ตรงใจร้ายเกินไปแล้ว
-
:hao5: :hao5: :hao5:
-
+ 1 ให้คนเขียน
อ่านแล้วน้ำตาไหลป๊อกๆ
สักพักพรากกกกกกจ้า .... ทะลักเหมือนเขื่อนแตก
อ่านแล้วหน่วงมากเลย
สงสารน้ำแต่ก็เข้าใจพี่ตรง
รักน้องจี๊ด ( ตัวแจกความฉดไฉประจำเรื่อง )
* ฉากที่หล่อเลี้ยงจิตใจคนอ่านและพีคมากสำหรับเราขณะนี้
คือฉากที่พี่ตรงจูบลบรอยพี่เจตอนน้องน้ำหลับ
จะให้มันเป็นแบบนี้จริงๆหรอ T_______T
ก็ได้ เอางั้นก็ได้ เก็บไว้เป็นความลับระหว่างเรานะน้องจี๊ด
ปล. จบจริงง่ะ มาแถลงก่อนตกลงน้องน้ำเหมือนน้องจี๊ด หรือน้องจี๊ดเหมือนน้องน้ำ 555555
-
โฮกกก หน่วงได้ใจ. :sad4:
-
น้ำตาคลอจนเกือบไหล
ฮืออออ อิพี่ตรง พยายามเพื่อน้องมันอีกนิดได้ไหม อีกนิดนะ
อยากเรียกร้องแบบนั้น แต่อีกใจก็สงสารน้ำ กี่ปีแล้ว รออิพี่ตรงมากี่ปีแล้ว ฮือออิ :hao5:
-
เศร้าเนอะ แต่ไม่รัก ก็คือ ไม่รัก ...
-
น้ำตาท่วมค่ะ TT^TT มันเศร้า มันหน่วง
พี่ตรงนะพี่ตรง พยายามอีกพี่ น้องน้ำเขาพยายามแล้ว นะ!!!
ปล. คงต้องยอมรับความจริงใช่ไหม 555
-
เดี๋ยว ๆๆๆ จบแบบนี้จริงๆหรือครับ? :hao5: