พิมพ์หน้านี้ - T@NG★ซีรีย์เรื่องสั้น★เมฆาXน้ำฝน... คำว่ารัก ก็แค่เนี๊ยะ แจ้งอัพเรื่อง 10-1-56
CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE
Boy's love => เรื่องสั้น => ข้อความที่เริ่มโดย: Sirada_T ที่ 23-03-2012 17:05:26
-
ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ
สรุปข้อสำคัญดังนี้
1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท, หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย, ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้งสร้างความแตกแยก ชวนวิวาท ของสมาชิกเล้าฯ ในเรื่องการเมือง เชื้อชาติ เผ่าพันธุ์ ศาสนา และสถาบันต่าง ๆ รวมถึงการตั้งชื่อเรื่องด้วยคำหยาบ คำไม่สุภาพ ล่อแหลม และชี้เป้าให้เล้าฯ ถูกเพ่งเล็ง จากทางราชการ
3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่นี่หรือที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อขออนุญาตเจ้าของเรื่องก่อนนะครับ
4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าตัวไม่ยินยอม
5.ขอให้นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียว ถ้าเป็นเรื่องจริงก็ให้บอกว่าเรื่องจริง ถ้าเป็นเรื่องแต่งให้บอกว่าเรื่องแต่ง ให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตามเพราะมีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว
6. การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย ทำได้ แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เีดียวก็พอแล้ว โดยสามารถใช้ปุ่ม Insearch qoute ได้ ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน
เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง
ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม
กรุณาอ่านเพิ่มเติมที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0
เมฆาXน้ำฝน คำว่ารักก็แค่เนี๊ยะ
ผมยืนอยู่หน้าบริษัทที่จะมาทดลองงาน... ตำแหน่งที่ผมจะทำเหรอครับ... ยังไม่รู้เลย... อ่อ... ผมยังไม่ได้แนะนำตัวสินะ ผมชื่อเมฆ ชื่อจริงคือเมฆา ที่บ้านทำธุรกิจพวกสารเคมีและก็ยาต่างๆ ที่จริงพ่อก็กะจะให้ผมไปบริหารงานต่อนั่นแหละ แต่ผมต่อรองของมาทดลองทำงานก่อน จะได้ฝึกฝนตัวเองไปในตัว... พ่อผมก็เข้าใจดีครับ ถือว่าโชคดีไป...
“สวัสดีครับ... ผมมาจากมหาลัย... จะมาทดลองงานครับ”ผมเดินเข้าไปภายในตัวอาคาร ถูกว่าหรูเอาเรื่อง...
“อ้าว... เจ้าเมฆ มาฝึกงานเหรอ มานี่เลย ตามน้ามา”น้าผมเป็นหัวหน้าแผนกอยู่ที่บริษัทนี้ จริงๆก็ไม่ใช่หัวหน้าแผนกหรอกครับ เป็นเจ้าของบริษัทต่างหาก แต่น้าผมเขาไม่ชอบ เลยให้พี่ชายคนโตบริหารแล้วตัวเขาก็ลดขั้นตัวเองมาเป็นแค่หัวหน้าแผนก... ผมถึงได้สิทธิ์มาฝึกงานที่นี้เลยยังไงล่ะครับ
“เอ้า! เดี๋ยวเรามาฝึกงานที่แผนกนี้นะ... เอ...”น้าผมหันไปมองรอบๆก่อนจะกวักมือเรียกพนักงานคนหนึ่งให้ออกมาหา
“ฝน... ไอ้น้ำฝน ไม่มาหักเงินเดือน”ครับ... ประโยคหลังประโยคเดียว คนที่น้าผมเรียกก็แทบจะโยนงานทิ้งแล้ววิ่งมาหาทันที
“แฮะๆ... หัวหน้าก็... ผมมาแล้วครับ”พี่น้ำฝนยิ้มเจือๆ แล้วอ้อนน้าผมต่อ
“เอานี้... หลานฉัน ชื่อเจ้าเมฆ จะมาฝึกงานสักเดือนหนึ่ง ฝากดูแลด้วยล่ะ”แล้วน้าผมก็ผลักผมให้ไปหาคนที่ยืนรออยู่
“โอ๊ะ! หัวหน้า... ถ้าน้องเขาล้มไปนี้เจ็บนะครับ”พี่น้ำฝนบอก... ผมเพิ่งได้สังเกตหน้าพี่น้ำฝนดีๆ... ก็หน้าดูดีครับ... ไม่เข้มแต่ก็ไม่หวานเท่าไอ้ท่อง... รูปร่างก็โอเคสูงพอๆกับผมแต่มันจะผอมกว่าหน่อย
“ฉันรู้ว่าแกพยุงไหว... ฉันไปทำงานล่ะ เมฆดูแลตัวเองด้วยนะ มีอะไรก็ไปหาน้าได้ เดี๋ญวน้าจะขึ้นไปคุยงานกับประธานก่อน”ผมพยักหน้ารับแล้วน้าเมฆก็เดินออกไป ส่วนผมก็ถอยออกมาเว้นระยะกับพี่น้ำฝนสักนิด ก่อนจะยกมือไหว้พี่เขา
“หวัดดีครับพี่น้ำฝน ผมฝากตัวด้วยนะครับ”
“โอ๊ย! ไม่ต้องฝงต้องฝากหรอก พี่ไม่ใช่ธนาคาร...”พี่น้ำฝนยิ้มตอบ ประโยคเมื่อกี้พี่แกตั้งใจกวนนะครับ แต่ด้วยน้ำเสียงที่พี่น้ำฝนพูดออกมา มันก็เลยดูไม่กวนมากเท่าที่ควร
“โถ่! พี่น้ำฝนอ่ะ”ผมยิ้มให้พี่เขาก่อนที่พี่น้ำฝนจะพาผมไปแนะนำตัวกับคนในแผนก
“นี่ก็เที่ยงแล้ว... เดี๋ยวพี่พาเราไปเลี้ยงข้าวแล้วกัน...”พี่น้ำฝนพาผมเดินลัดเลาะไปเรื่อยๆ จนถึงร้านอาหารใกล้ๆบริษัท ก็จำพวกข้าวราดแกง อาหารตามสั่งล่ะครับ
“เจ้านี้อร่อยนะ... เดี๋ยวพี่ไปตักน้ำมาให้”พี่น้ำฝนบอกก่อนจะลุกไปตักน้ำที่อยู่ข้างๆผนังร้าน ผมสั่งผัดผักกับแกงเขียวหวานราดข้าว รสชาติก็... อร่อยดีครับ
“อะไรเนี่ย... อิ่มแล้วเหรอ กินไปนิดเดียวเอง”พี่น้ำฝนมองข้าวในจานผมที่พร่องไปไม่เยอะ
“โหพี่ครับ... เยอะจะตาย ผมจะไปกินหมดได้ไงล่ะ”
“อะไร... ปกติพี่มากินกับเพื่อนนี้ถึงกับต้องสั่งเบิ้ลเลยนะ... ไม่น่าเชื่อ พี่นึกว่าอ้วนๆอย่างเราจะกินเยอะกว่านี้ซะอีก”พี่น้ำฝนตักข้าวในจานเข้าปากแล้วยิ้มนิดๆ
“พี่น้ำฝน! ผมไม่ได้อ้วนนะ... แล้วก็ไม่ได้กินเยอะด้วย...”ผมเบ้ปากก่อนสายตาจะเหลือบไปเห็นใครคนหนึ่งเดินเข้ามาในร้าน
“เฮ้ย! ไอ้คิม”ผมกวักมือเรียกคิมหันต์... ก็น้องของไอ้เที่ยวไงครับ แล้วก็แฟนของไอ้เหมันต์เพื่อนผมด้วย... คิมหันต์มองมาที่ผม ผมเพิ่งสังเกตว่าข้างๆคิมหันต์มีเพื่อนเดินตามมาด้วยอีกสองคน
“พี่เมฆ โห... มาไงไปไงเนี่ย ฝึกงานแถวนี้เหรอ”คิมหันต์เริ่มทักผมก่อน
“อืม... บริษัทนั่นอ่ะแหละ นี้พี่ที่ฝึกงานเขาก็พามาเลี้ยงข้าว”ผมพยักเพยินไปที่พี่น้ำฝนที่ก้มหน้ากินข้าวอยู่
“อ้าว... พี่น้ำฝนนี่เอง... น้ำค้างมันเอาข้าวมาให้อ่ะ... แต่หาพี่ไม่เจอ เดี๋ยวมันคงตามออกมามั้ง”คิมหันไปพูด... สองคนนี่รู้จักกันด้วยเหรอเนี่ย... แล้วไม่นานเพื่อนของคิมอีกคนที่ชื่อน้ำค้างก็เดินเข้ามา
“น้ำค้าง... ไม่มีเรียนหรือไง หืม...”พี่น้ำฝนพูดเสียงเรียบๆ น้องน้ำค้างส่ายหน้าแล้วเดินมานั่งข้างๆกัน
“ตกลงพี่น้ำฝนนี้เป็นพี่ของน้ำค้างเหรอครับ”ผมถาม พี่น้ำฝนพยักหน้าก่อนจะรวบช้อน
“พี่อิ่มแล้วนะ... พี่กลับก่อนนะคิม... เอ กับพายด้วย น้ำค้างอย่ากลับบ้านดึกล่ะ วันนี้พี่รอกินข้าวนะ”พี่น้ำฝนหันไปล่ำลากับรุ่นน้องทุกคน ก่อนจะหันมามองผม
“จะได้เวลาเข้างานช่วงบ่ายแล้ว รีบไปเถอะ พี่ต้องบอกงานกับเราอีกเยอะเลยนะ”พี่น้ำฝนเดินไปจ่ายเงินแล้วเดินนำผมกลับไป... ก็ลัดเลาะกลับไปทางเดิมล่ะครับ...
จากวันแรกนี้ก็ผ่านมาเกือบสองอาทิตย์แล้วครับ การฝึกงานของผมก็เป็นไปได้ด้วยดี... ผมกับพี่ฝนก็ดูจะมีอะไรที่คล้ายกันหลายอย่าง... แต่มีอยู่เรื่องหนึ่งที่ผมยังไม่ได้บอกพี่เขาไป... ก็นะ... ไม่ใช่เรื่องที่น่าบอกสักหน่อย ถึงที่บ้านผมจะยอมรับแล้วก็เหอะ... แต่อยู่ดีๆใครจะกล้าบอกคนอื่นว่าตัวเองเป็นเกย์ล่ะ วันนี้ผมก็นัดไอ้เพื่อนๆในแก๊งค์ให้มาเลี้ยงฉลองกัน ในโอกาสอะไรเหรอครับ ก็โอกาสอยากแดกเหล้าไงล่ะ... สามทุ่มพอดิบพอดี ทุกคนทยอยกันเดินเข้ามา ไอ้คุณชายเหมันต์เดินเข้ามาพร้อมน้องรหัสของมันที่ตอนนี้อยู่ปี3 คิมหันต์ ได้ข่าวว่าปีนี้มันเป็นพี่ว๊าก กวนตีนแล้วก็โหดพอๆกับไอ้คุณชายเหล่ะครับ สมแล้วที่เป็นแฟนกัน อีกคู่ไอ้เที่ยวเดินเข้ามาพร้อมๆกับพยุงไอ้ท่องเข้ามาด้วย ไอ้เที่ยวให้เหตุผลกวนตีนว่าป้องกันไม่ให้คนอื่นมาแย่งไอ้ท่องไปตอนฝึกงาน... มันเลยทำให้ไอ้ท่องเดินไม่ไหวเลยซะงั้น น่าโดดถีบนะครับ... ไอ้สุดท้ายครับ เดินเข้ามาพร้อมพี่คนแรก คู่นี้ก็ตกล่องปล่องชิ้นกันไปเมื่อปีที่แล้ว ไม่รู้ไปรักกันอีท่าไหน รู้แต่ว่าหลังจากที่มันคบกันแล้วไอ้สุดท้ายมันไม่มามหาลัยอีกเลย 1 อาทิตย์ คนสุดท้ายที่เดินตามเข้ามาคือไอ้ต้นน้ำ ไม่ต้องมองหาคู่ครับ มันยังโสด โดยมันก็ให้เหตุผลกวนๆว่ามันหน้าหวาน แต่มันไม่อยากรับ ถ้าไม่ได้รุก มันก็จะไม่คบใคร... ทีนี้ก็ครบถ้วนกระบวนความ เครื่องดื่มแอลกอฮอล์ลถูกป้อนใส่ปากอย่างไม่มียั้ง มื้อนี้ไอ้คุณชายเหเลี้ยง พวกผมก็สะดวกสิครับ...
“เออ... ไอ้เมฆ งานมึงเป็นไงวะ”ต้นน้ำครับ เปิดเรื่องคุย..
“ก็สนุกดีอ่ะ แต่ถ้าจบแล้วไงก็คงต้องไปทำงานกับพ่ออยู่ดี... อาจของทำแผนกที่ชอบ ไม่เป็นผู้บริหารหรอก”ผมก็ตอบไปตามความคิด... ทุกคนในนี้เข้าใจหมดล่ะครับ ก็แต่ละคน บ้านรวยกันนักนี้ ถึงจะทำตัวจนๆกันก็เหอะ... ไอ้คุณชายเหมันต์บ้านมันทำธุรกิจเกี่ยวกับพวกโรงแรม มีครอบครัวของคิมหันต์มาช่วยเกี่ยวกับการออกแบบภายใน ไอ้เที่ยวบ้านมันก็ทำเกี่ยวกับอาหารแช่แข็งสำเร็จรูป ไอ้ท่องยิ่งแล้วใหญ่ธุรกิจเสื้อผ้ามาแรง... จะเบาๆก็คงไอ้สุดท้ายที่บ้านทำธุรกิจเกี่ยวกับบ้านจัดสรร แต่ก็ได้มือดีอย่างพี่คนแรกมาช่วยออกแบบ... ส่วนไอ้ต้นน้ำ บ้านมันไม่ได้ทำธุรกิจอะไรหรอกครับ แต่แค่เงินปันผลธุรกิจจากหุ้นที่พ่อกับแม่มันซื้อไว้ก็ถือว่าร่ำรวยเอาการ
“แล้วเมื่อไรจะมีแฟนวะ”ไอ้ต้นน้ำที่หน้าแดงกรึ่มๆถามทำเอาผมสะอึก
“ควายแล้วไอ้ต้น ถามเรื่องงานอยู่ดีๆ ไมพลิกมาเรื่องแฟนได้วะเนี่ย”ผมยกแก้วเหล้าขึ้นจิบ... ไม่อยากเมามากถึงนานๆทีไอ้เหมันจะเลี้ยงก็เถอะ แต่พรุ่งนี้ผมมีงานรออยู่
“เหอะหน่า... สายกูบอกมาว่า มึงจีบรุ่นพี่ที่บริษัทอยู่เหรอวะ”เสียงฮาครืนดังจากทั่วโต๊ะ ผมมองหน้าไอ้คนพูดก่อนจะกัดฟันกรอด
“ไอ้ควายต้น ถ้ามึงยังอยากเก็บปากไว้แดกเหล้าก็หุบปากซะ”
“พี่เมฆๆ รุ่นพี่คนนั้นอ่ะ... พี่น้ำฝนเปล่า”คิมหันต์ที่เริ่มเมาๆหันมายักคิ้วให้ผม
“ไอ้คุณชายเห พับเมียมึงยัดใส่กระเป๋าไปเลย กูขอร้อง”แล้วเสียงโหฮาก็ดังสนั่น ตกลงผมมาแดกเหล้าหรือมาให้พวกมันรุมวะเนี่ย
“อ้าว... เมฆ... พอดีเลย... มาเที่ยวกันเพื่อนเหรอ”เสียงคุ้นหูทำให้ผมกลับไปมอง... พี่ฝนเดินมากับเพื่อนอีกกลุ่มหนึ่ง ดูเหมือนจะมากินเหล้าเหมือนกัน
“เปล่าคร้าบ~ ผมเป็นพ่อมันน่ะ”เสียงไอ้สุดท้ายตะโกนขึ้นมา ผมหันไปเขม่นมันสักหนึ่งทีก่อนจะโค้งหัวให้พี่คนแรกที่ดึงไอ้สุดท้ายไปปิดปาก... ถึงจะปิดด้วยปากพี่คนแรกก็เถอะนะ...
“ครับพี่... แล้วพี่อ่ะ... เพื่อนที่มหาลัยเหรอ”ผมถามกลับ พี่ฝนพยักหน้าก่อนจะขอตัวแยกไปหาโต๊ะนั่ง ซึ่งโต๊ะนั้นมันก็ไม่ไกลจากโต๊ะผมเท่าไร
“โห... มุงชอบพี่เขาเหรอวะ... ใครรุกใครรับวะเนี่ย ขนาดตัวพอๆกันเลย”ไอ้เที่ยวแซวครับ ผมหันกลับไปด่ามัน
“สัด...”เต็มๆครับ... ไอ้เที่ยวหัวเราะร่าก่อนจะคว้าแก้วเหล้าไปกระดกต่อ
ผมกับพวกมันกินกันต่อจนเกือบเที่ยงคืนก็พากันแยกย้ายครับ หันไปดูอีกโต๊ะหนึ่งก็กำลังทยอยกลับกันพอดี... ดูสภาพพี่ฝนแล้วก็เมาโคตรๆครับ
“ไอ้เมฆ... อย่าช้า โอกาสมึงแล้วไง ไปดิ”ไอ้เหมันต์ครับ สะกิดบอกผม
“ไปเหอะหน่า... กูกับไอ้เหก็ได้แฟนเพราะร้านเหล้าเหมือนกันแหละวะ มึงอย่าลืมดิ”ไอ้เที่ยวบอกก่อนจะหันไปโอบกอดคนในอ้อมแขนแน่น
“ควายเหอะมึง”ไอ้ท่องหันมาด่าเต็มๆครับ ผมก็ขำแล้วหันไปมองพี่น้ำฝนที่เดินเซไปเซมา
“พี่น้ำฝน ผมช่วยนะครับ”แล้วผมก็เดินไปดึงตัวพี่ฝนให้ขึ้นมาเกาะไหล่ผม
“เดี๋ยวผมไปส่งพี่ฝนเองนะครับ”ผมหันไปบอกเพื่อนๆของพี่ฝนแล้วพยุงพี่เขาไปที่รถ... ก่อนจะพาพี่ฝนไปส่งบ้าน แต่ดูเหมือนพี่เขาจะเมาจนเดินไปไม่ถูก ผมเลยต้องเสียสละอีกรอบแบกพี่น้ำฝนไปนอนบนห้อง
“เฮ้อ~!”แบกมาถึงก็ล้มสิครับ ตัวพอๆกัน ถึงจะหนักน้อยกว่าก็เถอะ... ผมตั้งใจจะเดินไปล้างหน้าที่ห้องน้ำสักหน่อยก่อนจะกลับ... หนักตาเหมือนกันครับ ดึกพอสมควรแล้ว... ระหว่างที่ผมเงยหน้าให้น้ำไหลออกไป ผมก็เหลือบไปเห็นขอบของรูปถ่ายที่ล้ำออกมาจากหลังตู้พอดี
“ทำไมต้องเอารูปมาไว้ในนี้ด้วยนะ”พี่น้ำฝนนี้ชอบทำอะไรแปลกๆแฮะ ผมเปิดออกมาดู ชอบยุ่งเรื่องชอบบ้านอ่ะครับ... แล้วผมก็ต้องประหลาดใจเมื่อภาพทั้งหมดเป็นภาพของผม ในอิริยาบถต่างๆ ถึงว่าทำไมผมรู้สึกเหมือนมีแสงแฟลชเข้าตาเวลาเผลอๆอยู่เสมอ ที่แท้ก็เพราะคนๆนี้นี่เอง แต่ว่า... พี่น้ำฝนถ่ายรูปผมไว้ทำไมล่ะ
“เห็นแล้วเหรอ...”เสียง... เสียงพี่น้ำฝนครับ พี่น้ำฝนยืนพิงประตูห้องน้ำอยู่ ในมือถือบุหรี่ที่จุดแล้วไว้... ไหนเมื่อกี้... พี่น้ำฝนเมาไม่ใช่เหรอวะเนี่ย
“พี่... พี่เมาอยู่ไม่ใช่เหรอ”ผมถามครับ
“อืม... พี่เมา... แต่พี่เมาดิบว่ะ... รู้มั๊ยพี่ยังไม่ได้แตะเหล้าสักหยดเลย แล้วพี่จะเมาได้ไง”พี่น้ำฝนยิ้มกว้างก่อนจะเดินเข้ามาหาผม
“รู้มั๊ยทำไมพี่ถึงแอบถ่ายรูปเราเอาไว้น่ะ”ผมส่ายหน้าแล้วพยายามหาทางหนี... พี่น้ำฝนน่ากลัวมากครับตอนนี้... ไม่กล้าเข้าใกล้เลย
“พี่รักเรานะ เมฆ”พี่น้ำฝนดึงตัวผมเข้าไปกอด ก่อนจะบรรจงจูบเบาๆที่ริมฝีปากผมจนผมเคลิ้นไปเลย
“แล้วเมฆล่ะ... รักพี่รึเปล่า”พี่น้ำฝนเปิดทางให้ขนาดนี้แล้ว... ผมเองก็คงต้องยอมรับใจตัวเองสักทีสินะ
“ครับ... ผมก็รักพี่น้ำฝน”
“อือ... พี่น้ำฝน ยะ...อย่า อือ... มะ.. ไม่เอานะพี่”ลิ้นร้อนที่บรรเลงเพลงรักอยู่ทำเอาผมเสียวสะท้าน... คนที่แกล้งเมาจับตัวผมพลิกก่อนจะไล่พรมจูบบนหลังกว้าง...
“พี่น้ำฝน... พะ... พอก่อน”มือของผมจิกผ้าปูที่นอนแน่น พี่น้ำฝนยังคงไล้ลิ้นมาเรื่อยๆจนถึงด้านหลังของผม พี่น้ำฝนหันมามองหน้าผมที่หลับตาแน่นเพราะความเสียวก่อนจะไล่เลียช่องทางนั้นจนมันเต้นตุบๆ
“อือ... พี่...ฮะ... พี่น้ำฝน”นิ้วเรียวถูกส่งเข้าไปสำรวจช่องทางจนผมบิดเกร็ง ผมเองก็อายุ20กว่าแล้ว จะบอกว่าไม่เคยมีอะไรกับแฟนเลยก็คงไม่ใช่ แต่ครั้งสุดท้ายของผมมันเมื่อตอนม.6 ผ่านมาตั้ง 4 ปีแล้ว อะไรๆมันก็ดูไม่ค่อยชินทั้งนั้นแหละครับ
“ไม่ต้องเกร็งนะ...”พี่น้ำฝนบอกก่อนจะค่อยๆแทรกกายผ่านเข้ามา
“อุก... พี่น้ำฝน... หยุด... พอก่อน”ผมร้องครางครับ มันทั้งแน่นทั้งจุก น้ำตาไหลพรากเลย... พี่น้ำฝนโน้นตัวลงมาจูบเบาๆ รอจนผมนิ่งลงแล้วพี่เขาก็ค่อยๆดันเข้าไปต่อจนสุด...
“อ๊า... พี่น้ำฝน... ลึก... ฮ๊า... ลึกอีก”ผมร้องคราง พี่น้ำฝนพลิกตัวผมให้หันกลับมาก่อนจะไล่พรมจูบบริเวณหน้าอกผมจนแดงช้ำไปหมด นิ้วของผมก็ข่วงหลังพี่น้ำฝน...
“เมฆ... อืม... จริงด้วย... ไม่อ้วนสักหน่อยเนอะ”พี่น้ำฝนเอามือลูบหน้าท้องผมเบาๆ ทำให้ผมต้องลืมตาขึ้นมองค้อน
“ก็ผมบอกแล้วว่าผมไม่ได้อะ... อือออ~”พี่น้ำฝนครับ ดันเข้าออกเร็วกว่าเดิมทำเอาผมที่กำลังจะพูดต้องร้องครางแทนโดยปริยาย
“หึหึ... เมฆนี่น่ารักจริงๆ สมแล้วที่พี่หลงรัก”พี่น้ำฝนโอบกอดผมเอาไว้ก่อนจะเด้งเอวเร็วขึ้น
“อ๊ะ... พี่น้ำฝน ผม... ผมจะไปแล้ว อ๊า...”และแล้วน้ำใสๆของผมก็พุ่งทะลายออกมา พี่น้ำฝนกระแทกเข้ามาอีกสองสามครั้งก็หยุดพักไป... เพลียครับ ความคิดที่จะกลับบ้านเป็นอันต้องพังทลาย... หมดเรี่ยวแรงนอนแผ่เป็นปลาหมึกตากแห้งเลยครับ
“เดี๋ยวพี่เช็ดตัวให้นะ... นอนไปก่อนแล้วกัน”ขอผมหลับเลยแล้วกันนะครับพี่ฝน...
[fon talk]
ผมมองรุ่นน้องตรงหน้าที่ผล็อยหลับไปโดยที่ยังไม่แต่งตัวให้มิดชิดเลยสักชิ้น ทำเอาผมยิ้มขำ มือข้างหนึ่งผมก็เช็ดตัวไป ส่วนอีกข้างผมก็กดโทรศัพท์ไปหาใครคนหนึ่ง
“เออ... มีไรวะไอ้ฝน”
“เปล่า กูแค่จะโทรมาขอบใจ แผนมึงเยี่ยมมากเลยว่ะไอ้น็อต”ผมหัวเราะในลำคอ เจ้าตัวดีตรงหน้านี่จะรู้มั๊ยนะว่าโดนหลอกเข้าเต็มๆ
“แสดงว่ามึงคุยกับน้องเขารู้เรื่องแล้วสินะ”
“เออ... คุยทั้งปากคุยทั้งตัวเลยล่ะว่ะ อ่อ... อีกอย่าง ฝากขอบใจแฟนน้องคิมหันต์ด้วยนะ... ที่ช่วยทำให้แผนกูสำเร็จน่ะ”ผมพูดแล้วอีกมือก็ลูบไล้ผ่านยอดอกของคนที่นอนหลับไปแล้ว เรียกเสียงครางหวานหูให้ผมได้อีกระลอก
“ได้ๆ... ถ้าพรุ่งนี้มันเข้ามาฝึกงานที่บริษัทอ่ะนะ มึงเหอะ... ดูแลน้องเขาดีๆด้วย กูนอนก่อนล่ะ ง่วงชิบหาย”แล้วมันก็ตัดสายไป... ใช่ครับ เหมันต์หรือแฟนของคิมหันต์มันคือเด็กฝึกงานที่บริษัทเพื่อนผมพอดี โดยที่เมฆเองก็คงไม่รู้เหมือนกัน ผมเช็ดตัวให้คนตรงหน้าเสร็จก่อนจะจับใส่เสื้อใส่กางเกงแล้วตัวผมเองก็มุดลงไปนอนข้างๆน้องเขา
“ฝันดีนะครับ... น้องเมฆ พี่น้ำฝนรักน้องเมฆนะครับ”ผมกระซิบเบาๆก่อนจะได้เสียงพึมพำเบาๆให้ผมอมยิ้มอีกรอบ
“งืม... เมฆก็รักพี่น้ำฝนครับ”
แล้วแบบนี้... ใครจะอดใจไม่รักไหวล่ะครับ ผมฉวยโอกาสหอมแก้มน้องเขาอีกครั้งก่อนนอน แล้วดึงตัวเมฆมาอยู่ในอ้อมกอด... ใช่แล้ว... สำหรับผม ถ้าไม่มีเมฆ แล้วจะมีน้ำฝนได้ยังไงล่ะเนอะ... รึไม่จริง ?
-------------------------------------------------------------------------------------
ฝากซีรีย์เรื่องนี้ด้วยแล้วกันนะครับ...
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32334.new#new
[ซีรีย์เรื่องสั้น]รวมทีม... คำว่ารักก็แค่เนี๊ยะ
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29380.msg1659210#msg1659210
[ซีรีย์เรื่องสั้น-ตอนเดียวจบ]เที่ยวXท่อง... คำว่ารัก ก็แค่เนี๊ยะ [เนื้อเรื่องปี1]
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29362.0
[ซีรีย์เรื่องสั้น-ตอนเดียวจบ]คิมหันต์Xเหมันต์... คำว่ารัก ก็แค่เนี๊ยะ [เนื้อเรื่องปี2]
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32299.0
[ซีรีย์เรื่องสั้น-ตอนเดียวจบ]คนแรกXสุดท้าย... คำว่ารัก ก็แค่เนี๊ยะ [เนื้อเรื่องปี3]
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32318.msg1906321#msg1906321
[ซีรีย์เรื่องสั้น-ตอนเดียวจบ]เมฆาXน้ำฝน... คำว่ารัก ก็แค่เนี๊ยะ [เนื้อเรื่องปี4]
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32326.new#new
[ซีรีย์เรื่องสั้น-ตอนเดียวจบ]ต้นน้ำXปักษา... คำว่ารัก ก็แค่เนี๊ยะ [เนื้อเรื่องตอนเรียนจบแล้ว]
อันนี้ไม่ใช่ซีรีย์ครับ เป็นเรื่องแรกที่แต่ง
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29349.0
(เรื่องสั้น)I wiil pray
-
o13 o13
-
:3123:จริง
-
ตอนแรกไม่มีทีท่าเลยว่าจะชอบน้ำฝนจะชอบเมฆ
แต่แผนเนี่ยสุดยอด
-
555
น่ารักดีนะเนี่ยคู่นี้
-
น้ำฝนแผนสูงนะเนี่ย o13
-
ชื่อไม่สามารถบ่งบอกฐานะได้เลยนะเนี่ย พี่ฝนชื่ออย่างหวานแต่มากดน้องเมฆซะงั้น 555
-
น่ารักคับ ชอบๆๆ เหลืออีกเรื่องเดียวสินะ จะครบแล้ว
-
น้ำฝนเจ้าเล่ห์เหมือนกันนะ :laugh: แต่น้องเมฆน่ารักอ่ะ :-[
-
ตอนพิเศษ...
ครบหนึ่งเดือนของการฝึกงานแล้ว... เมฆต้องกลับไปที่มหาลัย... ไม่น่าเชื่อจริงๆว่าผมจะคบกับน้องเขามาได้สองอาทิตย์กว่า... ผมกับเมฆ ถึงจะไม่อยากจากแต่ก็ต้องทำใจล่ะครับ...
“พี่ฝน... ผมไม่อยากไปทำงานที่บ้านเลยอ่ะ เมฆอยากมาทำงานกับพี่ฝนมากกว่า”เมฆอ้อนครับ น้องอ้อนซะผมเกือบจะใจอ่อนเลยเชียว
“ไม่เอาหน่าเมฆ... เอาไว้พี่แวะไปหาที่บริษัทนะ... อย่าดื้ออย่าซน แล้วพี่จะซื้อขนมให้”
“พี่ฝน... เมฆไม่ใช่เด็กนะ... แต่... เอาช็อคโกแลตเยอะๆนะพี่”ไม่เด็กเลยครับ มีการบอกขอช็อคโกแลตเยอะๆอีกแหนะ ผมเขกหัวเจ้าตัวดีไปเบาๆทีหนึ่งแล้วหันกลับไปทำงานที่ค้างไว้ ปล่อยให้ตัวแสบของผมครางงุงงิงบ่นเรื่องที่จะต้องไปทำงานที่บริษัทอยู่คนเดียว... ก็นะครับ... คนอย่างไอ้น้ำฝน มีหรือจะปล่อยให้แฟนกลับไปง่ายๆน่ะ เหอ... ไม่มีทางซะล่ะ
“พี่ฝน เมฆไปแล้วนะ...”วันสุดท้ายที่เมฆต้องกลับ ผมยังยิ้มแย้มยืนส่งเมฆอย่างอารมณ์ดี... รอก่อนเด็กน้อย... เมื่อเมฆกลับไปแล้วผมก็ต่อโทรศัพทถึงพระบิดาผมทันที นี้แหละผู้ช่วยในแผนการของผม
“ฮัลโหล... พ่อเหรอ... พ่อ ฝนมีเรื่องให้ช่วยหน่อยอ่ะ รับรองว่าพ่อไม่ปฏิเสธแน่นอน”แล้วผมก็คุยอะไรอีกนิดหน่อยก่อนจะวางสาย... สบายกายสบายใจแล้วล่ะครับ ฮาๆ
ผมไม่ติดต่อเมฆเลยมาเกือบสามวัน อืม... ที่จริงก็คิดถึงโคตรๆเหมือนกันล่ะครับ แอบถามข่าวของเมฆผ่านทางเหมันต์เพื่อนของเจ้าเด็กแสบแล้วก็ได้รับรู้ว่าตอนนี้เมฆของผมกำลังเข้าขั้นเศร้าโศกโศกา พาเพื่อนกินเหล้าทุกวัน ดูดู๊! น่าจับตีให้ก้นลายจริงๆ กินเหล้าได้ทุกวี่ทุกวัน ถ้ามีเวลาขนาดนั้นน่าจะรีบๆมาช่วยบริษัททำงาน ส่วนผมน่ะเหรอครับ... นั่งเก็กหน้าหล่อเป็นรองประธานอยู่นี้ไงล่ะ... หลังจากโทรติดต่อกับคุณพระบิดาแล้ว ผมก็ทำการระเห็จตัวเองออกจากบริษัทนั้นทันที... แล้วรีบกลับมาช่วยงานที่บ้านให้ว่องไวเพราะงานที่ผมจะทำมันจะได้ไปเกี่ยวโยงกับน้องเมฆพอดีน่ะสิ
“พ่อ... เมื่อไรบริษัทน้องเมฆจะมาสักทีเนี่ย”ผมเข้าไปโวยวายกับประธานบริษัทที่นั่งดูโดเรม่อนบนโน้ตบุ๊ค... เจริญล่ะครับ บริษัทนี้...
“ไม่ต้องรีบหรอกหน่า... เขาบอกว่าจะเข้ามาพรุ่งนี้”แล้วผมก็ต้องระเห็จกลับไปนั่งรอที่โต๊ะตัวเอง... นี่คือสาเหตุว่าทำไมผมถึงไม่อยากมาช่วยงานไง ก็วันๆมันมีอะไรทำซะที่ไหนล่ะ นอกจากรอเข้าประชุมน่ะ...
“หมอน้ำฝนครับ... มีเคสด่วนเข้ามา แพทย์มีไม่พอ หมอไปช่วยก่อนได้มั๊ยครับ”เสียงเพื่อนสมัยเรียนของผมดังขึ้น ครับไอ้น็อตนั่นแหละ...
“ไอ้น็อต ถ้าแพทย์ไม่พอ แล้วอย่างมึงเรียกบุรุษพยาบาลรึไง”ผมบ่นมันไป ไอ้น็อตมันก็เลยหัวเราะร่า
“เอ้า! ไอ้นี่... กูพูดจริง เนี่ยเดี๋ยวกูก็ต้องไปผ่าตัดต่อแล้วครับไอ้รองประธาน ไหนๆถ้าว่างขนาดก็ช่วยมาทำงานให้เป็นประโยชน์ต่อโรงพยาบาลมึงบ้างเถอะครับ ดีกว่านั่งเหม่อรอน้องเมฆอยู่เป็นไหนๆ”ก็จริงครับ... ผมคว้าเสื้อกาวน์แพทย์มาสวมแล้วเดินลงไปชั้นล่างที่เป็นห้องคนไข้ฉุกเฉิน....
“พี่อ้อย... มีอะไรให้ผมช่วยก็บอกนะครับ”ผมเดินไปบอกหัวหน้าพยาบาลที่วุ่นอยู่กับข้อมูลคนไข้
“อุ๊ย! หมอน้ำฝน มาพอดีเลยค่ะ... มีคนไข้โดยสุนัขกัดมาพอดี รออยู่ในห้องแล้วค่ะ”ผมเดินเข้าไปเช็คดูครับ ไม่มีอะไรมาก แค่ถลอกแล้วก็เข้าไปนิดหน่อย ก็สั่งยาให้ฉีดไป 5 เข็มและก็ยากันบาดทะยัก จากนั้นผมก็เดินไปดูคนไข้รายอื่นต่อ...
“ไง...”ไอ้น็อตเดินมาลูบหลังผม “คิดถึงน้องเมฆจนไม่เป็นอันทำอะไรเลยเหรอวะ”
“กูไม่รู้ว่ะแม่ง... มึงคิดดูนะ... ห่างจากกูแทนที่จะคิดถึงโทรมาหา... ไม่มีสักมิสคอล เอาเวลาไปกระดกเหล้าซะหมด”
“เอาหน่า... กูไปก่อนแล้วกัน เดี๋ยวคนไข้รอกูนาน”แล้วไอ้น็อตก็รีบเดินหายไปเลยครับ ทิ้งผมให้นั่งอยู่คนเดียว
“ท่านรองคะ... มีคนจากบริษัทยามาขอพบค่ะ”
“ให้เข้ามาเลย”ผมตอบกลับไปก่อนจะหันหลังไปมองหน้าต่างข้างนอก... ถ้าเมฆมาเห็นผม... จะตกใจรึเปล่านะ
“สวัสดีครับคุณวรินทร ผมเมฆา ตัวแทนจากบริษัทยาที่โรงพยาบาลคุณติดต่อไปครับ”ผมแอบกลั้นขำอยู่ในใจก่อนจะกลั้นใจตอบกลับไป
“อืม... เข้ามานั่งสิ”ยังครับ... ผมยังไม่หันกลับไปหรอก เสียงเก้าอี้เลื่อนทำให้ผมรับรู้ว่าอีกฝ่ายนั่งลงแล้ว
“ได้ข่าวว่าคุณออกไปกินเหล้าทุกวันเลยนี่... แล้วแบบนี้จะคุยรู้เรื่องเหรอ”ผมแกล้งถาม
“ผมจะดื่มเหล้าหรือไม่... มันก็ไม่เกี่ยวกับงาน ผมสามารถคุยงานกับคุณได้แล้วกัน”เสียงฉุนๆทำเอาผมอดขำไม่ได้ก่อนจะหมุนเก้าอี้หันกลับไปมองหน้าคนตรงหน้าชัดๆ
“แล้วกับพี่นี่เกี่ยวมั๊ยครับน้องเมฆ... มีเวลาไปกินเหล้ากับเพื่อนแทนที่จะโทรหาพี่เนี่ย รู้มั๊ยพี่ร้องเรามากี่วันแล้วหืม...”ผมเดินอ้อมไปหาคนที่ยังอึ้งไม่หาย
“พะ...พี่น้ำฝน”เสียงเมฆดูเหวอแปลกๆครับ ผมก้มลงไปหอมแก้มอีกฝ่าย ไม่ไหวมีแต่กลิ่นเหล้าแฮะ
“ใช่ครับพี่เอง รู้มั๊ยพี่คิดถึงเราขนาดไหนเนี่ย”ผมหันไปสบตากับเมฆแล้วก็ต้องตกใจครับ เมฆน้ำตาไหลเป็ฯทางเลย
“คนบ้า... พี่น้ำฝนบ้าที่สุดเลย รู้มั๊ยว่าผมเสียใจขนาดไหนที่เราจะไม่ได้ทำงานด้วยกันอีกน่ะ... แล้วนี่มันอะไร... ทำไมไม่บอกผมล่ะ”เมฆพูดพร้อมกับเข้าไปทุบไหล่ผมเบาๆ ด้วยขนาดร่างกายที่ใกล้เคียงกันทำเอาผมเจ็บไม่น้อยเลยทีเดียว
“พี่ก็กะจะให้เราดีใจไง... ไม่เอานะ... ไม่ร้องแล้วตัวแสบของพี่ ไหนเอายาตัวใหม่มาให้พี่ดูดีกว่า เร็ว...”ผมเอื้อมมือไปเช็ดน้ำตาก่อนจะหันกลับมานั่งที่เดิม
“พี่น้ำฝน... ตอบผมก่อน... ทำไมพี่มาทำงานที่โรงพยาบาลนี้ได้ล่ะ”
“เอ้า! ทำไมพี่จะทำไม่ได้ล่ะ... โรงพยาบาลนี้ของครอบครัวพี่ ส่วนพี่เองก็จบแพทย์มาด้วย... เข้าใจหรือยังเด็กดื้อ ฮึ!”ผมยีหัวของเมฆเบาๆก่อนจะโน้มตัวไปหอมแก้มเมฆอีกครั้ง...
“รู้มั๊ยเนี่ย... พี่เสียสละขนาดไหน ต้องลาออกจากที่ทำงานนั่นเพื่อมานั่งแกร่วอยู่โรงพยาบาลคอยใครบางคนเลยนะ”
“พี่น้ำฝน...”คนตรงหน้าผมทำน้ำตาคลออีกครั้ง ทำเอาผมต้องรีบเดินไปกอดทันที
“โอ๋ๆ ไม่ร้องน้าไม่ร้อง... มากินข้าวก่อนดีกว่าแล้วเดี๋ยวเราค่อยคุยเรื่องงานกัน ตกลงมั๊ย”เมฆพยักหน้า ผมเลยจูงมือของเมฆออกมาแล้วเดินลงไปร้านอาหารด้านนอกโรงพยาบาล
“พี่น้ำฝน... แสดงว่าเราจะได้ทำงานด้วยกันใช่มั๊ย”เมฆถามระหว่างเดินมา
“อืม... ก็ใช่น่ะสิครับ... ใครจะยอมให้แฟนตัวเองไปทำงานกับคนอื่นล่ะ ของๆใคร ใครก็หวง แต่ของพี่น่ะ ทั้งรักทั้งหวงเลยรู้มั๊ย”ผมโอบไหล่คนข้างๆให้เข้ามากระชับขึ้น
“พี่น้ำฝน... เมฆรักพี่น้ำฝนนะ”
“พี่ก็รักเด็กขี้แยนะครับ”ผมบอกแล้วหัวเราะเบาๆ... ก็บอกแล้วไงครับ... ของๆใครใครก็ห่วง โดยเฉพาะของที่ชื่อเมฆน่ะ... ผมหวงมากเลยล่ะครับ....
-
คือตอนแรกอ่ะ
เราเดาไว้ว่าพี่น้ำฝนจะเป็นรับ
แต่สุดท้ายเมฆเป็นรับอ่ะ 5555555555555+
ส่วนตอนพิเศษ...เราไม่คิดว่าพี่น้ำฝนจะจบหมอนะ
แต่ก็นะ ดูฉลาด ๆ เจ้าเล่ห์ ๆ อยู่ อิอิ ><~~~
-
คาดไม่ถึงกับพี่น้ำฝน เป็นหมอเชียวนะ
-
:z1: :z1: :z1: :z1: :z1:รวบรัด จบตอน ...
-
ผิดคาดพี่น้ำฝนทำเอาผิดคาดเสมอจริงๆ
-
พี่น้ำฝนสุดยอด เมฆหลงกลพี่ฝนจนได้
-
แผนสูงกันทั้งแก๊งค์เลยนะคะ...
ตอนแรกนึกว่า พี่น้ำฝน จะเป็นฝ่ายรับค่ะ...
เพราะดูลักษณะแล้วบอกบบาง หน้าหวาน...
แต่ไปๆ มาๆ ดัน รุก น้องเฆมซะได้ 555
ขอบคุณสำหรับฟิกดีดีค่า ^^
-
เป็นหมอเชียวนะ 555
-
แผนสูงได้อีก ชอบจัง อิอิ
ขอบคุณมากมายครับผม
-
พี่น้ำฝนร้ายจริงๆ วางแผนซะแยบยล
เมฆเลยโดน... :-[
-
:o8: เราก็เข้าใจผิดคิดว่าพี่น้ำฝนเป็นเคะ ส่วนเมฆเป็นเมะ ไอ้ย่ะ พอมาถึงเมาดิบเท่านั้นแหละ>.,< กรี๊ดน่ารักมากค่ะ :-[
-
ชอบอ่ะ
ถ้าเมฆรู้จะเปงยังไงอ่ะ :z1:
แต่ยังไงก้อรักกันเนอะ o13
-
พี่น้ำฝนแกล้งน้องเมฆนี่นา
-
ต่อดิๆๆๆๆๆ :m1: :m5:
นารักๆๆๆๆอ่ะ :กอด1: :impress2:
-
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=35007.30
เรื่องสั้นผมย้ายมาลงไว้ตรงนี้หมดแล้วนะครับ ตามที่เดียวได้เลย แล้วจะทยอยลงเรื่อยๆนะครับ ขอบคุณทุกโพสมากครับ ทำให้ผมอยากแต่งเรื่องเพิ่มขึ้นอีกเยอะๆเลย :L1: :L1:
-
-
:pig4: :pig4:
-
น่ารักอ่ะ ฝน เมฆ
น่าจะมีลูกชื่อไอน้ำเนอะ
-
:L2: :L2: :L2: :L2: :L2:
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
หมอน้ำฝนแผนสูงนะ