พิมพ์หน้านี้ - (เรื่องสั้น)เหตุเกิดจากความเหงา 6-3-2012 จบ!!! by Arkiiz
CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE
Boy's love => เรื่องสั้น => ข้อความที่เริ่มโดย: Arkiiz ที่ 06-03-2012 23:50:46
-
ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย
หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ
สรุปข้อสำคัญดังนี้
ประกาศ กฎที่อื่นมีไว้แหก แต่ห้ามมาแหกที่นี่
1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
การสนใจและชื่นชอบนิยายและเรื่องเล่าของคนในเรื่องควรมีขอบเขตที่จะ
ไม่สร้างความเดือดร้อนให้เจ้าของเรื่อง
เช่นเดียวกับเป็ดที่ตอนนี้ถูกรังควาน
ตามหาตัวจากคนด้านต่างๆ จนตัดสินใจไม่เล่าเรื่องต่อ...........
.
.
เนื่องจากบางเรื่องเป็นเรื่องเล่า............
.........
บางคนไม่ได้เปิดเผยตัวตน เขาพอใจจะมีความสุขในที่เล็กๆแห่งนี้โดยไม่ได้ตั้งใจให้คนภายนอกได้รับรู้
เรื่องราวแล้วนำไปพูดต่อ เพราะปฎิเสธไม่ได้ว่าสังคมไม่ได้ยอมรับพวกเราสักเท่าไหร่
2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท, หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์ และสถาบันต่าง ๆ รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด
การกระทำเช่นนั้นอาจทำให้คุณแบนทันที และถาวร . หมายเลข IP ของทุกโพสต์จะถูกบันทึกเพื่อใช้เป็นหลักฐาน
ในความเป็นจริงเป็นไปได้ยากมากที่จะให้แต่ละคนมีความคิดเห็นตรงกันทั้งหมด คนเรามากมายต่างความคิดต่างความเห็น เติบโตมาภายใต้ภาวะแวดล้อมต่างกัน
การแสดงความคิดเห็นที่แตกต่าง จึงควรทำเพื่อให้เกิดความเข้าใจกัน
แบ่งปันประสบการณ์และมิตรภาพเพื่ออาจเป็นประโยชน์ในการใช้ชีวิต
และไม่ว่าจะอย่างไรก็ควรเคารพในความคิดเห็นที่แตกต่างของบุคคลอื่น
ช่วยกันสร้างให้บอร์ดนี้มีแต่ความรักนะครับ เรื่องบางเรื่องอาจจะเป็นทั้งเรื่องแต่งหรือเรื่องเล่าใดๆ
ก็ขอให้ระลึกเสมอว่า อ่านเพื่อความบันเทิงและเก็บประสบการณ์ชีวิตที่คุณไม่ต้องไปเจอความเจ็บปวดเล่านั้นเอง
เพื่อเป็นข้อเตือนใจ สอนใจในการตัดสินใจใช้ชีวิต จึงไม่ต้องพยายามสืบหาว่าเรื่องจริงหรือเรื่องแต่ง
ส่วนการพูดคุยนั้น ก็ประมาณอย่าทำให้กระทุ้กลายพันธุ์
ห้ามเอาเรื่องส่วนตัวมาปรึกษาพูดคุยกันโดยที่ไม่เกี่ยวพันกับเรื่องในกระทู้นิยาย
ถ้าจะวิจารณ์หรือแสดงความคิดเห็นทุกคนมีสิทธิแต่ขอให้ไปตั้งกระทู้ที่บอร์ดอื่นที่ไม่ใช่ที่นี่นะครับ
3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อเจ้าของเรื่องเท่าที่จะทำได้
หรือแจ้งมายังบอร์ดนี้ก่อนนะครับ เนื่องจากเจ้าของเรื่องบางครั้งไม่ต้องการให้คนที่ไม่ได้ชื่นชอบนิยายชายรักชาย
เข้ามารับรู้ ลิขสิทธิ์ทั้งหมดเป็นของเจ้าของคนที่ทำขึ้นและเวปแห่งนี้นะครับ
4.Administrator และ moderator ของ forum นี้ มีสิทธิ์อ่าน, ลบ หรือแก้ไขทุกข้อความ. และ administrator, moderator หรือ webmaster ไม่สามารถรับผิดชอบต่อข้อความที่คุณได้แสดงความคิดเห็น (ยกเว้นว่าพวกเขาจะเป็นผู้โพสต์เอง).
5.คุณยินยอมให้ข้อมูลทุกอย่างของคุณถูกเก็บไว้ในฐานข้อมูล. ซึ่งข้อมูลเหล่านี้จะไม่ถูกเปิดเผยต่อผู้อื่นโดยไม่ได้รับการยินยอมจากคุณ .Webmaster, administrator และ moderator ไม่สามารถรับผิดชอบต่อการถูกเจาะข้อมูล แล้วนำไปสร้างความเดือดร้อนต่างๆ
6.ห้ามลงประกาศลิงค์โปรโมทเวป โฆษณา หรือโปรโมทในเชิงธุรกิจใดๆ ทุกชนิด ลงได้เฉพาะในห้องซื้อขาย ยกเว้นแนะนำนิยายหรือเรื่องราวที่อยากให้เพื่อนๆตามไปอ่านแล้วขอมาลงไม่สะดวก และช่วยกรุณาโพสลิงค์ที่บอร์ดนั้นกลับมาที่เวป http://www.thaiboyslove.com แห่งนี้ด้วยนะครับ เมื่อจำเป็นต้องแนะนำลิงค์ให้ส่งลิงค์กันทาง personal message หรือพีเอ็มแทนนะครับ
7.ข้อความที่ท่านได้อ่านในเว็บเพจนี้ เกิดจากการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเว็บไซต์แห่งนี้ ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และ ไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ ผู้อ่านจึงควรใช้วิจารณญาณในการกลั่นกรองด้วยตัวเอง
8.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด
โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอม
ให้ส่งหรือติดต่อกันทางพีเอ็มจะปลอดภัยกว่า
แล้วเมื่อมีการติดต่อสื่อสารกันให้พึงระวังถึงความปลอดภัย ความไม่น่าไว้ใจของผุ้คนทุกคนแม้จะมีชื่อเสียงในบอร์ด
เป็นเรื่องส่วนตัวของแต่ละคนไป เพื่อลดความขัดแย้งภายในเล้า จึงไม่สนับสนุนให้มีการจีบกันในบอร์ดนะครับ
9.ห้ามนำเรื่องพิพาทต่างๆมาเคลียร์กันในบอร์ด
10.ผู้โพสนิยาย และเขียนนิยายกรุณาโพสให้จบ ตรวจสอบคำผิดก่อนนำมาลงด้วยครับ
หวังว่าคงได้รับความร่วมมือจากสมาชิกทุกท่าน อ่าน และ พิจารณาถึงการกระทำ ของทุกท่านด้วยความระมัดระวังยิ่ง
อิเจ้
:z13: :z13: :z13: :z13: :z13: :z13:
-
ผม ลองเขียนเรื่องนี้ เป็นเรื่องแรก จบในตอนเลยครับ อยากรู้ว่า คนอ่านจะเป็นยังไงบ้างลองอ่านดูนะครับ
เรื่องสั้น เหตุเกิดจากความเหงา
http://www.youtube.com/v/iGVeFDyhxA0
ขอบคุณ..ระยะทางที่ทำให้เราต้องห่างไกล
ขอบใจ..เธอเหมือนกัน ทีเธอเลือกจากฉันไปแสนไกล
ขอบคุณเวลาที่ฉันนั้นไม่มีใคร
ขอบคุณอารมณ์อ่อนไหวที่มาทักทายกัน
ทำให้ฉันได้รู้..หากขาดเธอไปคงอยู่ไม่ไหว
เหตุเกิดจากความเหงาที่ทำให้รู้ว่ารักเธอเท่าไหร่
ความห่างไกลมันทำให้ฉันคิดถึงเธอ
ความอ้างว้างเดียวดายคอยตอกย้ำอยู่เสมอ
เหตุเกิดจากความเหงาที่ทำให้รู้เธอสำคัญเพียงใด
ความห่างไกลมันทำให้ฉันคิดถึงเธอ
ยิ่งห่างเหินเท่าไหร่ก็ยิ่งรู้ว่าเป็นเธอ..ที่ฉันรักหมดหัวใจ
วันนี้..มาพบเธอ ด้วยใจที่เดินอย่างอ่อนล้า
ต้องการมาพบหน้า ต้องการจะบอกว่าพึ่งเข้าใจ
ขอบคุณเวลาที่ฉันนั้นไม่มีใคร
ขอบคุณอารมณ์อ่อนไหวที่มาทักทายกัน
ทำให้ฉันได้รู้..หากขาดเธอไปคงอยู่ไม่ไหว
เหตุเกิดจากความเหงาที่ทำให้รู้ว่ารักเธอเท่าไหร่
ความห่างไกลมันทำให้ฉันคิดถึงเธอ
ความอ้างว้างเดียวดายคอยตอกย้ำอยู่เสมอ
เหตุเกิดจากความเหงาที่ทำให้รู้เธอสำคัญเพียงใด
ความห่างไกลมันทำให้ฉันคิดถึงเธอ
ยิ่งห่างเหินเท่าไหร่ก็ยิ่งรู้..ว่าเป็นเธอ..ที่ฉันรักหมดหัวใจ
มีคนเคยบอก ถ้าไม่สูญเสียบางอย่าง ก็ไม่รู้คุณค่าสิ่งนั้น
เหมือนอย่างตัวฉัน ทีเพิ่งรู้ว่าคืนวัน.ที่ผ่านมา ใครคือคนสำคัญ
เหตุเกิดจากความเหงาที่ทำให้รู้ว่ารักเธอเท่าไหร่
ความห่างไกลมันทำให้ฉันคิดถึงเธอ
ความอ้างว้างเดียวดายคอยตอกย้ำอยู่เสมอ
เหตุเกิดจากความเหงาที่ทำให้รู้เธอสำคัญเพียงใด
ความห่างไกลมันทำให้ฉันคิดถึงเธอ
ยิ่งห่างเหินเท่าไหร่ก็ยิ่งรู้..ว่าเป็นเธอ..ที่ฉันรักหมดหัวใจ
เสียงเพลงจากไอพอตเครื่องจิ๊วของผมเล่นเพลงนี้ซ้ำไปซ้ำมา......
ทำไมผมถึงต้องเดินมาหยุดที่นี่ ที่ๆมีความทรงจำระหว่างผมกับเขา ความทรงจำเดิมๆที่เคยผูกผันกันตั้งแต่สมัยเรียน
“นาย ชื่ออะไร กูก้อง” เด็กตัวสูง หัวเกรียน หน้าตากวนเบี้องล่าง เดินเข้ามาทักผมในวันแรกที่ผมได้เป็นเด็กมัธยมปลายแห่งนี้แบบเต็มตัว
“หื้อ พูดกับ กู หรือ ใคร ???” ผมถึงจะเป็นเด็กแว่นดูเรียบร้อย แต่ที่จริงผมก็กวนใช่เล่น
“เออ กับมึงอะ” หน้าตากวน ปากยังดีอีก
“อยากรู้จักกู คุยกับกูอย่างนี้ นะ?” ก็จริงไหมละครับ
“เออ หน่ะ รีบบอกเหอะรีบ”
“ต้อม” ชื่อผมเองละ น่ารักป่าวละครับ พ่อผมตั้งให้ แต่ไม่รู้หรอกครับว่าพ่อตั้งจากไหน
“เออต้อม กินข้าวกันกูหิว” เดี่ยวหิว เดี่ยวรีบอะไรกันแน่วะ
แล้วมันก็ลากผมไปกินข้าว กับมัน ก้องเป็นคนดีคุยเก่งมากเลยครับ แถมกวนดีด้วยครับใครก็ชอบ...
“กูชอบต้นไม้ต้นนี้วะ” ต้นสนต้นใหญ่ มันหน้าชื่นชอบตรงไหนวะ มีแต่ใบร่วงได้ร่วงดี
“เออ แต่กูไม่ชอบ ไม่รู้แมร่งพากูมาได้ทุกวัน”
“ไม่รู้สิ มันเป็นต้นไม้ต้นเดียวเลยนะ ที่โตขนาดนี้แถวนี้ คงเหมือนกันกูละมั้ง” พ่อแม่ของก้อง ทิ้งมันกับพี่ชายไปแต่เด็ก มันโตมาในสถานเลี้ยงเด็กเล็กๆแห่งหนึ่ง พอโตขึ้นที่จะเลี้ยงตัวเองได้มันก็ออกมา ทำงานเก็บตังคนเดียวมาตลอด
“ครับ ๆ บอกกี่รอบแล้วเนี่ย” ฟังจนพูดได้แล้วอะ
“555 ก็อยากบอกนี่ครับ คุณต้อม”
จากวันนั้น ผมรู้จักกับมัน ได้สิบสามปีแล้วสินะ หลายๆอย่างที่มันทำให้ผมรู้สึกดี หลายๆอย่างที่มันทำให้ผมยิ้มได้และมีความสุข ที่ตรงนี้ ที่ๆผมมาทุกวัน จากทุกวันก็เป็นทุกสัปดาห์ สัปดาห์ละสองสามครั้ง ...
“พ่อหนุ่มมาอีกแล้ว ไม่เบื่อหรอ” ยายร้านขายของชำที่ผมเดินผ่านถามขึ้น ทุกครั้งที่ผมมาที่นี่
“หัวใจผมอยู่ที่นี่ นิครับ” ยายแกก็ยิ้มให้ผมเหมือนเช่นทุกครั้ง ดูแล้วยายแกคงมีความสุขหน้าดูเลย
ผมกำลังจะขึ้นไปหาคนที่รัก ที่อยู่ที่นั้นอีกครั้ง ต้นสนต้นใหญ่ที่ผมไม่เคยคิดจะชอบ เหมือนมัน ที่ผมไม่เคยคิดจะชอบก็กลับชอบมันขึ้นมาซ่ะอย่างนั้น
-
“Happy Birth Day นะครับก้อง อะนี่ของขวัญจากกู” ผมยื่นกล่องของขวัญให้มัน เห็นมันบ่นอยากได้นักอยากได้หนา เลยเก็บตังซื้อให้มันซ่ะหน่อย
“ไหนๆ อะไรว่ะ” มันรีบฉีกกระดาษห่อ เลยครับ ของขวัญผมกล่องใหญ่มาก มันคงนึกว่าตุ๊กตาละมั้ง
“ตุ๊กตา ๆ ....... เห้ย ไมมีแต่กระดาษว่ะมืงแกล้งกูใช่มะ” มืงมันตาถั่งจริงๆเลย
“ไหนว่ะ อึบๆ” มันยกกล่องทำท่าจะเท ออกมาซ่ะแล้ว
กึก....
“เห้ย!!! กูโครตอยากได้ รับรองกูจะไม่ให้ บุบสลาย” มันหยิบขึ้นมาอวด เพื่อนๆในกลุ่มครับ ท่าทางมันจะดีใจมากนะนั่น
“ขอบใจมากว่ะ ต้อม”
รอยยิ้มในวันนั้น ผมยังจำได้ไม่เคยลืม มันยังคงน่ารัก เหมือนเคยไม่เคยเปลี่ยน…
“รถ รอนานมากอะ” ฝนตกรถติด
“ต้อม มืงเป็นไรว่ะ ช่วงนี้เงียบๆ” กูชอบมืง จะให้กูบอกหรือไง!!
“......”
“งั้นกูกลับ แล้วนะ รถมาแล้ว” มันเตรียมวิ่งฝ่าคนฝน
“ก้อง” มันหยุดหันมา ทำตาทะเล้นใส่ผม
“กลับดีๆละ” ผมยิ้มให้มัน มันก็ยิ้มให้ผม
มันก็วิ่งฝ่าฝนฝ่าคนไป “กูรักมืง” ผมได้แค่พูดเบาๆ เพียงหวังว่า วันนึงสายลมจะพาคำๆนี้ไปถึงมัน...
“หัวหิน อากาศสบายจังเลย เนาะแม่”
“ร้อนงี้นะ บอกสบาย เองมันบ้า” ก็ยังดีที่ว่าไม่มีกลิ่นควันให้ระคายจมูกนี่น๊า
... ใต้ร่มคันเดียวกันวันฝนพรำ ฉันยังคงจดจำยังตรึงอยู่ในหัวใจ...
เสียงรอสายเครื่องผมเอง แต่เอะ พี่ไอก้องโทรมาไมว่ะ หรือว่ามันไม่กลับบ้านอีกแล้ว
“ว่า..งะ..” ผมยังไม่ทันพูดอะไร
“ต้อม..... ก้องโดนโจร.....แท่ง อาการ...ร....สาหัสมาก....เลยต้อม”
!!!!!!!
“ที่ไหนครับพี่ เดี่ยวผมรีบไป” ผมนั่งฟังข้อมูลโรงพยาบาลที่ก้องรักษาตัวอยู่ แล้วรีบออกเดินทาง
รอยยิ้ม เสียงหัวเราะ หน้าตากวนๆ อย่าไปไหนเลยนะ ก้อง....
ผมไปถึงก็เห็นเพื่อนไอก้อง นั่งร้องไห้ ซบไหลกัน อยู่ ส่วนพี่ชายได้ยืนนิ่งๆ ข้างประตู
“ก้องมันเป็นไงบ้าง” ผมอยากได้ยินคำตอบที่ใจชื้นขึ้นมาหน่อย
“ก้อง .....”
“ไปคุยกับพี่เถอะ” พี่กันพี่ชายก้อง เดินจูงผมไปคุยกันที่เงียบๆ
.................................................
“ก้องเป็นไงพี่” ผมเป็นห่วงก้องมันมากๆเลยครับ
“ก้อง.... เสียแล้ว ......หมอบอก แผลลึกมาก แล้วโดนเส้นเลือดใหญ่.........................”
“ก้องฝากมาให้” พี่กันยื่นไอพอต ของก้องที่ผมซื้อให้ แล้วเดินกลับไปหากลุ่มเพื่อน เงียบๆ
ทำไมมันต้องทิ้งให้ผมอยู่คนเดียว กลับมาก่อนได้ไหมกลับมาฟัง คำที่จะบอกก่อนได้ไหม กลับมา....
ต้นสนต้นใหญ่ที่ยืนต้น สง่าสูง ผมหยุดยืนใต้ต้นสน หยิบไอพอตเครื่องนั้น เครื่องเดียวกัน เปิดเพลงที่มีอยู่เพลงเดียวในเครื่องฟัง
ขอบคุณนะ ก้องที่สร้างเสียงหัวเราะให้เรา....
ขอบคุณนะ ที่อยู่กับเราข้างๆเรา....
ขอบคุณนะ ที่รักษาสัญญา ว่าจะรักษามันไว้...
ขอบคุณนะ ที่เรามาเจอกัน....
ผมมาที่นี่มาหา ร่างที่นอนแน่นิ่งใต้ผืนดิน ใต้ต้นสนต้นใหญ่ โอบล้อมด้วยสายลม ที่ผมมาที่นี่ผมจะอบอุ่นทุกครั้ง และ เมื่อผมมา
ที่นี้ ผมเหมือนจะได้ยิน เสียง “กูก็รักมืง” เบาๆจากก้อง เสมอ...
ยิ่งห่างเหินเท่าไหร่ก็ยิ่งรู้..ว่าเป็นเธอ..ที่ฉันรักหมดหัวใจ
จบ....
เรื่องสั้น เรื่องแรกของผม ครับมีอะไรติชมได้นะครับ ขอกำลังใจหน่อยครับผม
-
อะไรอ่ะ คุณคนเขียนกลับมาเขียนต่อเถอะนะ :z3: :z3: :z3: :z3:
ไม่อยากให้จบอย่างนี้เลยอ่ะ :o12: :o12:
-
หน่วงยามค่ำคืน :เฮ้อ:
-
อ่าา จุกในอกอ่า คนเขียนอ่า สงสารต้อมม
-
ไม่น่าหลงมาอ่านเลย หน่วงยามดึกจริงๆ :sad4:
สามคำ>>>หน่วง เหงา เศร้า
-
so sad หน่วงด้วยคน T^T
-
เศร้า อ่า
กำลังจะอ่านหนังสือ ไปไม่เป็นเลยทีเดียว
TT
-
ฮือออ อารมณ์เหงาๆ หนักกว่าเดิมเลย....
เเต่ก็ว่าเเล้ว ว่าต้องจบประมาณนี้
-
เขียนดีครับ อาจจะงงกะบทตัวละครบ้าง
เต่ถ้ามีเรื่องต่อไปอย่าจบเเบบนี้เลยครับ
-
TT[]TT
-
:o12:
-
ได้อารมณ์เศร้าเคล้าน้ำตา :monkeysad: ก่อนไปเวียนเทียนคืนนี้แหละ
-
ขอบคุณ ทุกกำลังใจนะครับ แวะมาแปะ เพลงให้ กดฟังไปด้วยอ่านไปด้วย ได้อารมณ์ดีจังครับ
แล้วเรื่องต่อไป เป็นแนวไหนต้องรอ ชมนะครับ แต่คงเป็นเรื่องสั้นจากเพลง เหมือนเดิมครับ
:pig4:
-
:a5: >> :sad4:>> :o12: เรื่องมัน..........เศร้าไปนะ
อ่านจบปุ๊บ น้ำตาไหลพรากกกก คนเขียนแต่งดี หรือเราอ่อนไหวเนี่ย :m15:
:pig4:
-
บอกได้คำเดียว ว่า "หน่วง"
-
จบแบบนี้ไม่ได้นะ o9
-
สงสารจังครับ
-
:z3: แซดดดดดดดดดดดดดดดดดด
-
ไม่มีคำบรรยาย :o12: :o12: :o12:
-
มันเศร้ามากมาย
ขอบคุณสำหรับเรื่องราวดี ๆ นะฮ๊าฟฟฟฟ
-
เศร้าจัง
-
จบอย่างนี้ มาฆ่าชั้นเถอะTTTOTTT
สงสารต้อมอ่ะยังไม่ทันได้บอกรักเลย
ไอ้โจรชั่ววววววววววว
-
TT[]TT เศร้า :sad11: :sad11: อ่านแล้วมัน หนักๆหน่วงๆยังไงไม่รู้แฮะ
-
สามคำ เศร้าไปมั้ย ฮืออออ
-
อ่านแล้วคิดถึงคืนวันเก่าๆ แล้วมันก็ลางเลือน แต่ติดในความทรงจำตลอดไป :L3:
-
T^T
-
รัยอะ หลงเจ้าอ่าน เจอโหมกเศร้า เหงา ซึ่ง
-
ต้องบอกว่าเรียกน้ำตาได้ดีจริงๆ ฮรึก :mew2:
-
สั้น ๆ แต่เศร้ามากอ่ะ .... ขอบคุณครับ