พิมพ์หน้านี้ - พฤติกรรมแบบไหนของ ผู้เขียน ที่ทำให้ ผู้อ่าน ไม่ชอบอย่างแรง และจะเลิกอ่านนิยายเรื่องนั้นไปในที่สุด
CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE
Boy's love => พูดคุยทั่วไป => คลังกระทู้เก่า => ข้อความที่เริ่มโดย: Samudra ที่ 24-01-2012 10:37:57
-
เห็นมีกระทู้ถามพฤติกรรมผู้อ่านแบบไหนที่ผู้เขียนไม่ชอบ
เลยขอตั้งกระทู้ในฐานะมุมผู้อ่านบ้างนะครับ
พฤติกรรมแบบไหนของ ผู้เขียน ที่ทำให้ ผู้อ่าน ไม่ชอบอย่างแรง และจะเลิกอ่านนิยายเรื่องนั้นไปในที่สุด
สำหรับผม โคตรเกลียดเลย ชอบให้กดบวกเป็ดเนี้ยะ ไม่รู้จะอะไรหนักหนา ถ้าไม่ถึงจำนวนจะไม่มาลงนิยายต่อ
ถ้านิยายคุณดีจริง เดี๋ยวก็มีคนมากดให้เอง ไม่ต้องเรียกร้อง
การกระทำแบบนี้่ทำให้เราไม่รู้ว่า นิยายเราดีจริงหรือเปล่า เพราะผู้อ่านเขากดตามคำเรียกร้องของผุูเขียน เอามาวัดไม่ได้ว่าเขียนดีจริงไหม
อีกประเภทคือ วิจา์รณ์ แตะต้องนิยายไม่ได้เลย
พอวิจารณ์นิดก็เหวี่ยงวีนใส่คนอ่าน ซึ่งจริงๆ แล้วคนอ่านก็หวังดี อยากให้นิยายที่ตัวเองชอบเขียนออกมาสวยงาม
แบบนี้ก็ไม่ไหวครับ ศิลปินเกิน เห็นแล้วพาลไม่อยากอ่านต่อเลย
ใครไม่ชอบแบบไหน เขียนบอกกันได้เลยนะครับ ผู้เขียนจะได้เข้ามาเก็บข้อมูลกัน
ถ้ากลัวผู้เขียนจะอาฆาตมาดร้ายคุณ ส่ง PM มาหลังไมค์ผมก็ได้ครับ
เดี๋ยวผมเอามาลงแทนให้ครับ รับรองไม่เปิดเผยตัวตนคุณแน่นอนครับ
-
เห็นด้วยเลย ผมไม่ชอบนักเขียนที่ผู้อ่านแตะต้องนิยายไม่ได้เหมือนกันครับ
และ... ไม่ถึงกับไม่ชอบ แต่บางทีก็อึ้งๆ ถ้านักอ่านพูดจาเหมือนสนิทด้วยมาแรมปี แต่จริงๆ เพิ่งเคยคุยกัน ฮ่าๆๆๆ ออกตกใจนิดนึง แต่ก็ไม่ได้คิดไรมากมาย
ถ้าถามว่าไม่ชอบการคอมเมนท์แบบไหน ก็คงบอกว่าการทวงนิยายแบบไม่ค่อยสุภาพมั้งครับ หรือเม้นแต่อิโม อันนี้ก็งงๆ เอิ๊กๆ
ส่วนมากผมจะรู้สึกงงๆ มึนๆ ไม่ค่อยชอบพฤติกรรมของนักเขียนบางอย่างและบางคนมากกว่านักอ่านนะ ทั้งๆ ที่ตัวเองเป็นนักเขียนเหมือนกันแท้ๆ อาจจะเพราะรู้สึกว่าคนเขียนต้องวางตัวเหมาะสมและเปิดใจกว้างมากกว่านักอ่านมั้งครับ
-
เบื่อเรื่องการผันวรรณยุกต์ ครับ และในฐานะผู้อ่านด้วยกันก็รำคาญคอมเมนต์ที่ใส่ Emoticon เยอะๆ จนน่ารำคาญครับ
-
- นักเขียนที่ลงเรื่องไม่จบ อิอิ (อันนี้เม้นต์ในฐานะคนอ่านนะ)
- นักเขียนที่ไม่ใส่ใจการสะกดให้ถูกต้อง แล้วพอเตือน ก็บอกว่าเขียนแบบนี้พอแล้ว คนอ่านจะเอาอะไรมาก เขียนให้ก็บุญท่วมหัวแล้ว
- นักเขียนที่เรียกรองเม้นต์ กดบวก กดเป็ด อย่างเกินงาม เข้าใจนะว่า ลมหายใจนักเขียนคือคำเม้นต์ แต่แบบอย่าเอามาตั้งเป็นข้อบังคับได้ไหมว่า กี่เม้นต์แล้วจะลงต่อ
- นักเขียนที่ชอบเขียน เค้า แทน เขา , ชั้น แทน ฉัน, มั๊ย แทน ไหม
- นักเขียนที่ชอบเขียนฉาก NC โดยที่มันไม่ได้มีสาระสำคัญต่อท้องเรื่อง ประมาณว่า ถ้าไม่ใส่ฉากนี้เข้าไป เรื่องมันก็เดินไปได้ แต่ก็ใส่ไว้ก่อน เพราะเรียกเรทติ้ง
- นักเขียนที่ชอบระบุ Nc+ เท่านั้นเท่านี้ แต่พอเอาเข้าจริงๆ ตัวคนเขียนนั้นแหละ ที่อายุยังไม่ถึง สุวรรณมาลีมากๆ
เจ้สอง
-
ไม่ชอบที่สุดคือ ปั่นหัวคนอ่านให้ง้อเยอะๆ ไม่ใช่ให้ทวงแบบไม่ยอมมาแต่งต่อสักทีนะ แต่จะทำให้ค้างอยากรู้ต่อเป็นประจำ พอค้างตรงดราม่า ก็จะปล่อยเศร้าค้างไว้ พอเราทำใจได้ ก็ไปลงเรื่องอะไรที่สนุกคั่นแทน พอเราสนุกมีความสุขโดยเฉพาะเวลาอ่านเรื่องอื่นๆที่ไม่ใช่ของนักเขียนคนนี้ คนเขียนคนนี้ก็จะมาลงเรื่องดราม่าให้เราศร้าและค้างอีก โดยทำเป็นประจำ ไม่ใช่คนเขียนไม่รู้นะ เค้ารู้ เพราะลงอยูในหัวข้อเดียวกัน ยังไงเค้าก็รู้อารมณ์ขิงคนอ่านโดยรวมๆ
เป็นพฤติกรรมที่เรียกร้องความสนใจโดยเล่นกับความรู้สึกของคนอื่น เราเกลียดเลยล่ะ
ส่วนจะขอเป็ด ขอบวกอะไรเนี่ย ไม่มีปัญหา ขอบก็บวก คนเขียนบางคนคนไม่ได้อยากได้ เราก็บวกมั่งไม่บวกมั่งอยู่ดี เพราะเรารู้ว่าทั้งบวก ทั้งเป็ด และที่สำคัญ เม้นต์ เป็นกำลังใจให้คนเขียนต่อมากมายเลย
-
ก็คล้ายๆกันอะค่ะ
ไม่ชอบนักเขียนที่เอะอะอะไรก็ขอบวกคะแนนขอบวกเป็ด ซึ่งเรื่องพวกนี้ไม่ต้องขอหรอกค่ะ ถ้าเรื่องของคุณดีจริง หรือถ้าคนอ่านชอบเรื่องของคุณ เดี๋ยวเขาก็บวกให้เองนั่นแหละ
แล้วก็ไม่ชอบนักเขียนที่เขียนผิด แต่พอมีคนเข้าไปบอกไปเตือนก็ไม่ยอมปรับปรุงแก้ไข หรือไม่แก้ไม่พอยังพาลมาโกรธคนที่เขาเตือนซะอีก
หลักๆเลยก็2เรื่องนี้แหละ :seng2ped:
-
อันดับ 1 เลยก็เรื่อง "การวิจารณ์นิยายไม่ได้เลย" บางครั้งไอแค่ต้องการถามว่าทำไมถึงเป็นแบบนั้น มันดูไม่สมจริงหรืออีกหลายสาเหตุก็ว่าไป ก็โดนนักเขียนด่า ที่หนักกว่านั้นคือแฟนๆนิยายที่ร่วมมาด่าด้วยน่ะ (เพราะนักเขียนบางคนถึงขั้นจะเลิกเขียนนิยายเลยเพราะคำวิจารณ์) ไอก็รู้นะว่าบางครั้งวิจารณ์แรงไป แต่ไอก็ขอโทษไว้ก่อนแล้ว ถามหน่อยถ้าไม่พูดกันตรงๆถามกันตรงๆคุณจะรู้เหรอว่านิยายของคุณมันมีข้อบกพร่องอ่านแล้วมันสะดุดตรงไหน? ถึงคุณจะบอกว่าไม่ชอบนักก็ออกไป แต่ก็นะ พูดมาด๊ายยยย ถ้าไม่ชอบฉันจะมานั่งพิมพ์มานั่งวิจารณ์ชี้หาข้อผิดพลาดให้คุณเหรอ เวลาฉันมีค่าเหมือนกันนะ พิมพ์ทีวิจารณ์ทีก็ต้องมีครึ่งชม.ล่ะอย่างน้อย ถ้าไม่สนุกถ้าไม่ใส่ใจไอไม่มานั่งงมวิจารณ์หาข้อผิดพลาดและแนะนำอะไรหรอก ถ้าไม่ใส่ใจก็อ่านผ่านๆไปงั้นๆไม่ต้องมาถามว่าตรงนี้ทำไมเป็นแบบนั้นให้มารกสมองหรอก นี่เพราะฉันอยากจะอ่านต่อไปไงล่ะเว้ยเฮ้ย หวังดีน่ะเข้าใจกันไหม๊?! เพราะงั้นข้อนี้จะเป็นข้อที่ทำให้ไอเซ็งหรือเสียใจจนเลิกอ่านได้เลย "เมื่อเจอนักเขียนที่ถามก็ไม่ได้วิจารณ์ยิ่งโดนวีน" คิดว่ามีแต่คนเขียนรึไงที่sadแอนด์เซ็งจนไม่อยากเขียนต่อ(ชอบอ้างกันเหลือเกินว่าไม่มีกำลังใจจะเขียนต่อ แล้วเมื่อนั้นไอก็จะโดนแฟนนิยายคนอื่นรุมด่า) นักอ่านอย่างไอก็ไม่มีกำลังใจจะอ่านต่อเหมือนกันเหอะ! ทีหลังช่วยเขียนกฎห้ามคอมเมนท์ห้ามวิจารณ์เลยนะ ในเมื่อคุณขอเมนท์ ฉันก็คอมเมนท์ให้ไง บอกขอโพสแต่กำลังใจหรือบ่งบอกตัวตนในการอ่านก็ว่าไปจะได้ทำตัวถูก
ข้อ 2 คือเรื่อง "ขอให้เมนท์จำนวนเท่านี้ๆแล้วจะมาต่อ ต้องโหวตเท่านี้ๆแล้วจะมาต่อ และ ถ้าเข้าแล้วไม่เมนท์ก็ไม่ต้องมาอ่าน ไม่รับนักอ่านเงา" นี่คุณๆนักเขียนทั้งหลายคะ บางครั้งเพิ่งได้อ่านหลังจากที่คุณลงไปเป็นสิบๆตอนแล้วเพื่อความต่อเนื่องก็เลยยังไม่เมนท์ บางครั้งตอนนั้นไม่สะดวกจะคอมเมนท์ก็มี(ก็จะโหวตให้แทน) แล้วบางตอนไม่อยากโหวตก็มี ซึ่งตอนไหนชอบจริงๆก็โหวตให้อยู่แล้ว ขอให้รู้ไว้นะคะ
ข้อ 3 เรื่อง "คำซ้ำ การใช้คำ การเรียบเรียงประโยค" เหมือนจะเล็กน้อยนะ แต่เวลาอ่านนิยายเรื่องไหนแล้วคนเขียนพิมพ์ย้ำๆอยู่นั่นแหละมันรำคาญนะ การใช้คำนะอยากบอกว่ามีคำที่เหมาะสมกว่าดูสละสลวยกว่าก็ใช้คำนั้นเถอะ อ่านแล้วมันแปลกๆนะ แบบว่าขัดๆกันไงไม่รู้ ส่วนเรื่องการเรียงประโยค การบรรยายด้วยภาษาพูดบางครั้งมันก็ไม่ดีหรอกนะ หรือบางทีนะ เข้าใจนะว่ารีบหรือคุณอาจทวนประโยคนั้นคิดว่าดีแล้วแต่คนอ่านบางคนก็ไม่เข้าใจด้วยนะ การเขียนหนังสือก็เป็นศิลปะอย่างหนึ่งนะ
-
- ลงไป10กว่าตอนแล้วหยุด ออกเป็นเล่มขาย อันนี้หยุดเพราะหาอ่านฟรีไม่ได้แล้ว ฮี่ๆ
- ยืดเยื้อ วนไปวนมา พาออกทะเล โยงเรื่องจนหาทางออกไม่เจอ
- แทรกความคิดนักเขียนตลอดเวลา+อีโม
- ฉากNCมีทุกหน้า บรรยายฉากNC เสมือนว่าดูหนังR แบบนั้นซื้อหนังแผ่นมาดูก็ได้
นิยายคือเรื่องสมมุติคือจินตนาการ จะใส่อะไรก็ได้ที่เกี่ยวข้องกับเนื้อหา อย่าพาแวะข้างทางบ่อยเดี๋ยวจะหลงทาง
-
เรื่องอื่นเราไม่เคยเจอค่ะ เพราะเป็นคนตามนิยายเฉพาะเรื่องที่เข้าเส้นจริงๆ เลยยังไม่ได้รู้สึกกับการขอเม้นท์ขอบวกเท่าไหร่ ยังไม่เคยเจอ
แต่ได้อ่านนิยายเรื่องนึงชอบมากๆ ตามทันเราก็เม้นท์ให้กำลังใจไปได้ไม่กี่ตอน
เห็นมีนักอ่านถามในเรื่องที่เขาข้องใจ และติงอะไรสักอย่างจำไม่ได้แต่จำได้ว่าก็บอกอย่างสุภาพอะนะ
แต่นักเขียนเธอโวยใหญ่เลย ลงท้ายด้วยไม่ชอบก็ไม่ต้องอ่าน
เอ่อ ชอบนิยายเขานะยิ่งอ่านยิ่งผูกพันกับตัวละคร แต่คนเขียนอีโก้แรงเกินก็ไม่ไหว
จากที่ก่อนหน้าวิ่งตามหาอ่านนิยายเรื่องอื่นๆของเขา ก็หยุดตั้งแต่วินาทีนั้นเลย มีเรื่องใหม่ออกมาก็ไม่เคยคิดจะคลิกเข้าไปอ่านด้วย เข็ดจ้า ขนาดไม่โดนเองนะเนี่ย
หลังจากนั้นเวลาอ่านนิยายเรื่องไหนก็กลายเป็นดูด้วยว่าคนเขียนรับการวิจารณ์งานได้มากน้อยแค่ไหน (ซึ่งไม่เข้าใจบางคนทำไมรับไม่ได้ทั้งที่เป็นผลดีกับตัวคนเขียนทั้งนั้น) ถ้าคนเขียนมีจุดยืนสูงมากเราก็จะไม่อ่านแม้นิยายจะน่าติดตามก็ตามที
ลืม อีกเรื่องคือ NC บางทีมันไม่มีที่มาที่ไป มันดูอีโรติกเกินไปก็ไม่อ่านค่ะ
-
เราซาดิสน่ะ ชอบอ่านคำวิจารณ์(แต่บางครั้งก็อย่ายึดติดคำนี้เกินไป เดี๋ยวตัวตนในการเขียนจะหาย ก็นำมาใช้สักครึ่งแล้วกัน)
ไม่ค่อยมีปัญหาอะไรกับคนเขียนมากหรอก(เพราะไม่ค่อยจะตีซี้กับนักเขียนถึงเข้าขั้นอยากวิจารณ์) คือ ส่วนใหญ่อ่านตามใจฉัน ดูอารมณ์ ณ... ถ้าสนุกแล้วร้องเม้น(แบบไม่เกินงาม)ไม่ว่าหรอกเต็มใจให้ทั้งบวกทั้งเม้น เคยเข้าไปนิยายไหนไม่รู้ คนอ่านเสียสละมาวิจารณ์ขอด่อยขอเสียให้ก็ดีแล้วนี้(กรณีที่วิจารณ์อย่างสุภาพน่ะ)
ต่อไปนี้คงต้องตั้งกฏเพิ่มกันแล้วมั่งจะได้ไม่มีกรณีพิพาทกัน คือเขียนหน้าหัวข้อไปเลยว่าห้ามวิจารณ์
ปล,เราอยากให้คนเขียนคำนึกถึงภาษา อย่าเอาภาษาสก็อย ภาษาเอ็มมาเขียน แค่นี้ตรูก็ไม่รู้แล้วว่าการเขียนภาษาไทยให้ถูกเขียนอย่างไร ดีที่มีคนทวงติ่งให้แก้ไข
Nc ยังไงก็ข้อร้องเถอะ ในนี่มีเยาวชนอยู่น่ะ ไม่ต้องเอามันออกมาทุกตอนก็ได้(เคยอ่านแล้วเจอเกือบทุกตอน เราปิดเลย เพราะหาสาระความสนุกไม่ได้เลย มีแต่ความใคร่)
-
เจ๊พี่สองพูดแทนใจทุกข้อ
-
- ชอบให้เม้น/บวกเป็ด ไม่เม้นจะไม่มาต่อ แบบจริงจังด้วยนะ
- ใช้ภาษาวิบัติค่ะ
-
หายไปไม่บอกกล่าว อย่างนี้เกลียดมาก
นอยด์จนเกินเหตุ ถ้าไม่ทำอย่างโน้นอย่างนี้
ก็จะไม่มาต่อ
-
โอ้ เยอะค่ะ
และน่าจะเหมือนๆกับที่อยู่ในคอมเม้นท์อื่นๆ
ที่จะเข้มข้นสำหรับเราคือการใช้ภาษาผิด พิมพ์ผิดไม่ว่ากัน แต่ไม่รู้และไม่แก้ไขนี่เลิกอ่านสถานเดียวค่ะ
อีกข้อคือเรื่อง NC มีก็ดีค่ะ เป็นสีสันให้เนื้อเรื่อง แต่มีแบบไม่มีที่มาที่มา มีแบบวันๆไม่ทำมาหากินอะไร
หรือคิดว่าแต่ง NC แล้วคนอ่านจะติด อันนี้สำหรับเราถือว่าไม่ผ่านค่ะ
-
อยากให้พวกที่วันๆเอาแต่นั่งแต่งNC++จงกลับหลุมของเจ้าบอร์ดฟิคต่อไป เพราะที่นี่คงไม่เหมาะสำหรับคุณ!
-
พฤติกรรมแบบไหนของ ผู้เขียน ที่ทำให้ ผู้อ่าน ไม่ชอบอย่างแรง : นักเขียนเทวดา แตะไม่ได้
แต่เท่าที่อ่านของคนอื่นๆที่โพสมา ของเจ้สอง กับน้องไอ ตรงกับความรู้สึกแล้ว
-
1. เลยคือนักเขียนที่แตะไม่ได้
2. นักเขียนที่ไม่มาต่อเรื่องให้จบคือถ้าไม่อยากเขียนตั้งแต่แรกแล้วจะเขียนทำไม?อ่านแล้วมันก็ต้องอยากติดตามตอนต่อไปแต่เล่นไม่มาต่อหายไปเป็นปีแบบนี้โคตรเซ็งเลย
-
อย่างที่ทุกคนพูดมาเลยค่ะ
โดยเฉพาะที่ลงต่อไม่จบ เพราะต้องออกหนังสือเนี่ย มันน่านัก!!
-
จากที่อ่านมาก็ชอบคนเขียนในเล้านะ
แต่ที่อ่านนอกเว็บที่ไม่ชอบอย่างแรงคือเกลียดมากๆๆๆ
แบบว่าเราเหมือนจะไปหาฟิคเก่าๆอ่าน
แล้วเจอ ข้อความด่าแบบว่า เกลียดนักอ่านเงา บางคนด่าแรงมากๆลามปามไปไกลโน่น พอเราเข้าไปอ่าน
แล้ว เอ่อ...นิยายของคุณ มรึง ก็ไม่ได้สนุกสนานอะไรมาก คุณฉันจะเม้นให้ดีไหม ด่าซะขนาดนี้
บางทีก็มี เม้นไม่ถึงไม่ลง เอาซะอึ้ง !? บังคับขู่เข็นสารพัด คิดว่าตัวเองเป็นผู้แต่งนิยายสวรรค์ชั้นฟ้าไหน เลวร้ายมาก
ตอนหนึ่งกว่ามาลง ค้างแรมปี โครตจัง... - -
หลังจากนั้นก็ไม่เคยเข้าไปอ่านฟิคอีกเลย เซง !
บางเรื่องก็สนุกนะ แต่อุสส่าสละหน้ากระดาษมานั่งด่านักอ่านเงานี่ไม่ไหว เราก็เป็นคนเขียน เราเชื่อว่าถ้านิยายคุณสนุกจริงคนก็
เม้นให้อยู่แล้วค่ะ ไม่ต้องมาดักด่ากันก็ได้ ตอนท้ายจบเรื่อง
เกลียดมาก !!! คนเขียนแบบนี้
ยิ่งคิดยิ่งแค้น --
-
เราไม่ชอบ อยู่3อย่างอ่ะ
1.ชอบว่า นักอ่านเงา ด่าไปแล้วเค้าก้ไม่แสดงตัวออกมาหรอก :เฮ้อ:
2.หวงนิยายตัวเอง คิดว่าตัวเองมีชื่อเสียงมาก การแต่งของตนเป็นเลิศ หยิ่ง ไม่ต้อนรับนักอ่านคนใหม่ สนใจแต่คนเคยโพสนิยายเก่าๆของตัวเอง อ่าว แล้วเราพึ่งมาเป็นสมาชิก พึ่งมาเห็นนิยายของคุณ ขอเป็นแฟนคลับด้วยซ้ำ ทำไมแบบ ไล่กันอ่ะไม่เข้าใจ :o12:
3.โพสว่า อีก2 ช.ม.จะมาอัพ ผ่านไปแล้ว4ช.ม. ยังไม่มีอะไรเกิดขึ้นเลย :serius2: หลอกลวงคนอ่านอ่ะ อุตสาห์ตั้งหน้าตั้งตาคอยอ่านอ่ะ เสียความรู้สึกจริงๆ :เฮ้อ: ทำให้เราไม่อยากจะอ่านนิยายของเค้าอีกต่อไปอ่ะ :seng2ped:
-
ไม่ชอบพฤติกรรมจับงานเขียนของตัวเองเป็นตัวประกันค่ะ
-
1. คนแต่งมีความมั่นใจในตัวเองสูงมาก ยอมรับคำวิจารณ์จากคนอ่านไม่ได้เลย หรือวิจารณ์มาสิ แต่ชั้นไม่สนหรอกนะ
คือบอกกันหน้าเว็บเลยว่า " I don't care" ชั้นเป็นตัวของชั้นเอง รับไม่ได้ก็กดออกไปเลย ชิ้ว ๆ ประมาณนั้น
อันนี้แนะนำให้ไปแต่งในบล็อกนะคะ รับเฉพาะแฟนคลับไปเลย
2. บรรยายฉากร่วมเพศได้อย่างถึงใจ ไม่ต้องใช้จินตนาการ ประหนึ่งว่ากำลังอ่านเล่าเรื่องเสียวจากประสบการณ์ตรง
และถ้าตัดฉากที่ว่านี้ออกจากนิยายจะพบว่าไม่มีเนื้อหาอะไรเลย
แหม่ อะไรจะปานนั้น จะกามตายด้านก็เพราะนิยายแบบนี้แหละน้องเอ๊ยยยย
3. สะกดผิดค่ะ การสะกดผิดมันแสดงให้เห็นถึงทักษะทางด้านการใช้ภาษาไทยของคนแต่ง
การพิมพ์ผิดพอเข้าใจ และอยากแก้ไขให้ แต่สะกดผิดนี่ไม่ชอบจริง ๆ ค่ะ
ข้อสังเกตอย่างหนึ่ง คือ คนแต่งที่สะกดผิดส่วนใหญ่จะอายุน้อยมาก ๆ จ้ะ (ไม่ใช่ทุกคนนะ )
อยากแนะนำให้อ่านเยอะ ๆ อ่านหนังสือทุกชนิด จะช่วยได้ค่ะ
4. แต่งเอง แทรกเมนท์ตัวเองลงไปในนิยายด้วย ไม่ชอบค่ะ เสียอารมณ์
5. คนแต่งที่อ่อนไหวมาก ๆ เมนท์น้อย เป็ดน้อย คะแนนบวกไม่ขึ้น วิจารณ์ไม่ค่อยดี ทำให้ท้อแท้ ไม่มีกำลังใจแต่ง
บอกตรง ๆ ว่ากลัวคนแต่งประเภทนี้มาก ๆ เพราะไม่มั่นใจเลยว่านิยายเรื่องนี้จะถูกดองหรือถูกลบกลางคันหรือเปล่า
หลัง ๆ มาไม่อ่านกับคนแต่งที่เป็นแบบนี้เลยค่ะ
6. เคยเจอที่ว่าแต่งมาอยู่ดี ๆ จะจบแล้วเชียว ลบเนื้อหาโดยไม่บอกล่วงหน้า ไม่มีเหตุผล
แบบนี้เรื่องต่อ ๆ ไปก็ขอบายค่ะ ไม่อยากเจอแบบนี้อีก
7. แต่งเรื่องนี้ยังไม่ถึงไหนเลย ขึ้นเรื่องใหม่ และเรื่องใหม่ และเรื่องใหม่ โดยมีเหตุผลว่าตันขอแต่งเรื่องใหม่ก่อน
ไม่ใช่ว่านิยายของเขาไม่ดีนะ แต่คำว่า "ตัน" มันหมายถึง ไม่มีโครงเรื่องหรือเปล่า
คือจะยังไม่อ่านทันทีนะคะถ้าเป็นแบบนี้ เพราะไม่แน่ใจว่ามันจะจบซักเรื่องหรือเปล่า จะรออ่านตอนจบทีเดียว
.... เคยมีคนถามถึงเหตุผลของการอ่านหรือไม่อ่านนิยายมาแล้ว
ตอนนั้นตอบไปว่า คนแต่งไม่มีผล แต่ตอนนี้อยากบอกว่าคนแต่งมีผลเหมือนกันค่ะ
เพราะส่วนตัวแล้วก็เป็นคนอ่านที่อ่อนไหวเหมือนกัน
อยากบอกว่าเดี๋ยวนี้จะคอมเมนท์แต่ละที อ่านแล้วอ่านอีกก่อนกดโพสต์ กลัวไปกระทบต่อมคนแต่งหรือแฟนคลับเข้าให้
ทั้ง ๆ ที่เมนท์แต่นิยายแท้ ๆ เคยเห็นคนอ่านบางคนโดนแล้ว ย่องออกไปแบบเงียบ ๆ และไม่เข้าไปอีกเลย กลัวง่ะ
-
จะหมดอารมณ์อ่านก็ต่อเมื่อ
1. เจอนักเขียนที่นอยด์ง่าย
คือ การเป็นนักเขียนก็อ่อนไหวง่ายอยู่แล้ว (น่าจะเป็นกันทุกคน มันซึมในสายเลือดของกวี)
ยิ่งมาลงงานในสื่อสาธารณะ .... คุณต้องรู้ตัวเองและทำใจไว้ก่อนมาลงนะคะ ว่า
สื่อสาธารณะ เราคุมความรู้สึกของคนอื่นไม่ได้
"ถึงเห็นหน้าก็ไม่เห็นความรู้สึก บางทีเราว่า "การไม่เห็นหน้า" เห็นแต่ตัวอักษรมันดูจริงใจกว่าเสียอีก"
การว่าหรือชมต่องานที่เราเขียนมันก็คือ "ความชอบ" ของคน
เปรียบได้กับ บางคนชอบไอโฟน บางคนเกลี๊ยดเกลียดงี้
ของที่คนว่าดีแล้ว โอเค สุดยอด อาจไม่ใช่ที่สุดของอีกคนหนึ่ง
เช่นกัน งานเขียนไม่ต่างจากไอโฟน
สตีปจ็อบไม่มัวนอยด์กับการด่าของผู้ใช้บางคน เขาผลิตงานอย่างมุ่งมั่นด้วยความรักและเคารพต่องานของเขาเพื่อพิสูจน์มันสมองของเขาเอง....
ให้งานและเวลาเป็นเครื่องพิสูจน์ "ใจ" สำหรับผู้ที่ชื่นชอบศิลปทางความคิดของเรา
ผู้ที่อยู่นอกเหนือจากนั้น ต้องช่างเขา เราบังคับใจเขาไม่ได้
สรุปคือ การอยู่ในโลกสาธารณะ ไม่ต่างจากมายาภาพ
จงทำใจเวลาเอางานเขียนมาลงแล้วจะพบเจอคนอ่านหลายรูปแบบ เก็บส่วนดีๆ สร้างสรรค์งานต่อไปจะดีกับตัวผู้เขียนเองนะคะ
จงมั่นใจและทำในสิ่งที่รัก และทำให้ดีที่สุด....นั่นจะเป็นเครื่องพิสูจน์ที่ดีที่สุดของงานประพันธ์
เรื่องนอกจากนั้น "เวลา" จะเป็นตัวแก้ปัญหาและหาคำตอบให้คุณผู้เขียนเอง
อย่าไปนอยด์เลยค่ะ :กอด1:
2. เจอนักเขียนที่จุ๊กจิ๊กเกินไป อาธิ
ขอเม้นท์เท่านี้จะมาต่อ
ขอนู่นนี่จะมาต่อ
ลงเท่านี้ก่อน (เป็นเปอร์เซ็นต์) กว่าจะครบ 100 *0* พอแหละ ตรูไม่อ่านแหละ....
ไม่รู้นะว่านักเขียนสมัยนี้เป็นอย่างไร
แต่นักเขียนสมัยก่อน เค้าสบายๆ คนอ่านก็สบายๆ ตาม
นานๆ ทีนักเขียนมีขออะไรกันบ้าง เราก็งุ้งงิ๊งให้ได้...แบบพอดีๆ น่ารักๆ
ไอ้แบบสรรค์สร้างเรียกร้องความสนใจ (เหย ไม่ได้ว่าแรงนะ หรือว่าคุณๆ ไม่เคยรู้สึกกันเลย) นี่ขอบาย
หากมันพอดีก็ยังดูน่ารัก หากเกินพอดีมันก็หมดความรู้สึกร่วมอ่ะค่ะ ฝากแง่คิดนี้ไว้ด้วยนะคะ :กอด1:
3. เจอคำพูดนักเขียนเวลาโมโหมีอารมณ์แบบว่า "นี่เขียนมาให้อ่านก็ดีเท่าไหร่แล้ว"
บางคนไม่พูดตรงพูดอ้อมจนเรารู้สึกอ่ะนะ (เหยยยย เคยเจอนะเธอจ๋า อย่าว่าชั้นนั่งเทียนเขียน)
อีแบบนี้เจอปุ๊บ งดอ่านปั๊บ......ใจเราหายอ่ะ
ใจหายนะ ไม่ใช่เกลียดนักเขียนหรืองานนั้นๆ ไปเลย
มันเหมือนอกหัก เหมือนผิดหวัง นั่นแหละใจหาย
อยากฝากนักเขียนเยาวชนไว้ว่า อารมณ์บางครั้งก็ควรเก็บไว้นะคะ
เพราะต่อไปเวลาเข้าสังคมนั้น การใช้อารมณ์สู้กัน มันไม่มีอะไรดีขั้นมาเลย...จริงๆ นะคะ
ฝากไว้อีกแง่คิดหนึ่ง :กอด1:
*******************************************************************************
โดยรวมช่วงนี้ เราไม่อ่านเพราะเหตุ 3 ข้อข้างต้นนี่แหละ
ก่อนนี้จะเขียนหัวข้อว่า "นักเขียนดองงาน" ด้วย
แต่เราว่า ดองงานก็ดีกว่าทำให้คนอ่านเสียความรู้สึกแบบข้ออื่นๆ ข้างต้นอ่ะนะ
ตอนนี้เราเลยไม่เป็นอะไรกับการดองงานแหละ
ตามใจผู้เขียนค่ะ เราคนอ่านจะรอคุณมาลงตอนต่อไปเสมอ :กอด1:
****
***
**
*
ที่สำคัญ......อยากบอกเหลือเกินว่า เธอจ๋า สังคมเวลานี้ก็เครียดพออยู่แล้ว
เราอยากผ่อนคลายด้วยโลกของตัวอักษรที่สงบเงียบและสวยงาม
ไม่อยากเข้ามาพบเจอเรื่องยุ่งเหยิงที่นอกเหนือจากบทประพันธ์สักเท่าไหร่ :เฮ้อ:
ซึ่งในเวลานี้ ช่างหาได้ยากเย็นแสนเข็ญเหลือเกิน :o12:
ไว้อาลัย :sad2:
-
คล้ายๆกับหลายคนนะ คำตอบที่พุ่งพรวดเข้ามาตั้งแต่อ่านหัวกระทู้เลยก็มี
- เรียกร้องคอมเม้นท์'มากจนเกินงาม'น่ะค่ะ
อย่างที่ตั้งเงื่อนไขจำนวนคอมเม้นท์ก็ใช่ เขียนพรรณนาโอดครวญน้อยใจเรื่องที่คอมเม้นท์น้อยมากจนเกินไปก็ใช่
- ลงเรื่องเป็นเปอร์เซ็นต์ แล้วลงแบบทีละน้อยๆ
ถ้าลงทีละห้าสิบเปอร์เซ็นต์อะไรแบบนี้เราโอเคนะ
แต่บางครั้งเจอแบบลงครั้งนึงนับเป็นเลขเปอร์เซ็นต์ที่น้อยเกินไปน่ะค่ะ มันไม่ค่อยต่อเนื่อง บวกกับทำให้รู้สึกรำคาญนิดๆ
- ประเด็นเรื่องความไม่ต่อเนื่องคล้ายๆกับข้อข้างบน แต่มีสาเหตุมาจากการดองนิยายแบบนานๆ หรือหายไปนานเกิน
อันนี้ทำให้เราลืมเนื้อเรื่อง แล้วต่อไม่ติด อ่านต่อไม่สนุกเหมือนเดิม ลืมไปเลยว่าเคยอ่านเรื่องนี้อยู่ก็มี
- วิจารณ์งานเขียนไม่ได้ เอาแบบวิจารณ์ดีๆมีสาระด้วยความหวังดีเลยนะ แต่นักเขียนโกรธเราซะงั้น...
-
เห็นแล้วสะดุดตาก็จะมีพวกที่ขอนู้นนี่นั่นจนเกินเหตุครับ
เพราะโดยส่วนตัวแล้วกดบวกให้ทุกครั้งให้เป็ดทุกครั้งทุกตอนแล้วก็ทุกเรื่องที่อ่าน
แต่มันไม่จำเป็นที่เวลาให้แล้วต้องมาบอกว่ากดให้แล้วอะไรแบบนี้
บางทีเรื่องแบบนี้นักเขียนก็น่าจะคิดได้เองนะครับ
ส่วนเรื่องเขียนแล้วไม่มาต่อแต่ถ้าบอกกล่าวกันก็เข้าใจครับไม่ว่ากัน
แต่ละคนย่อมมีภาระกันทั้งนั้น
เรื่องการใช้ภาษาอันนี้จะเห็นตั้งแต่ครั้งแรกที่อ่าน
ถ้าเจอแต่ภาษาแปลกๆเป็นอันว่าขอลาครับ
-
ชอบนักเขียนที่ใจเปิดกว้างรับความเห็นของคนอ่านจริงๆ ไม่ใช่ว่านักเขียนเป็นผู้ให้ฝ่ายเดียวซะหน่อย
เราเองก็เคยเป็นฝ่ายผู้เขียน สิ่งที่ต้องการคือ ผู้อ่านสนุกกับเรื่องของเรา ชอบเรื่องเรา อินกับเนื้อเรื่อง ก็รู้สึกดีมากๆๆแล้ว
บางเรื่องเห็นคนเม้นอย่าดราม่านะๆ เราเองก็คิดงั้น แต่คนเขียนก็มาเหวี่ยงๆหรือเป็นอารมศิลป์ของเขาก็ไม่รู้นะ ว่าชีวิตจริงไม่ได้
สมหวังกันทุกเรื่อง บ่นๆ แล้วก็จัดให้ไม่ได้กันซะเลย เราก็คิด มันก็ใช่ไง เลยต้องมาหาเรื่องสมหวังในนิยายไงล่ะยะ
ไม่รู้ว่าไม่ชอบแบบไหน เพราะอ่านไม่กี่เรื่อง:) เราชอบเรื่องแนวธรรมดาๆนักศึกษา สมจริงไม่เว่อร์แต่ไม่ดาร์กเกินไป หายาก(รึเปล่า)
อ้อๆ ไม่ทำตัวเป็นใหญ่กว่าคนอ่าน อธิบายไม่ถูกแฮะ แบบต้องให้คนอ่านมาง้อๆถ้าบอกว่าอุตส่าห์แต่งก็อุตส่าห์อ่านเหมือนกันแหละ!
-
ภาษาวิบัิติ เนื้อเรื่องไม่มีอะไรเลย หลักๆคงมีแค่นี้
อีกส่วนน้อยที่เลิกอ่านคือ หายไปนาน จนไม่มีนิยายเรื่องนี้อยู่ในสมองแล้ว
ก็เลย 'เลยตามเลย' ไม่อ่านแล้วก็ได้ :sad2:
-
คนเขียนกับคนอ่าน ก็อ่อนไหวไม่ต่างกันเลยนะ
บางครั้งมันบอกเหตุผลไม่ได้อ่ะ ว่าไม่ชอบเพราะอะไร
บางทีเกิดจากความหมั่นไส้ส่วนตัว จนเขาทำอะไรก็ผิดไปหมดก็มี
-
- ถ้าคิดจะเป็นนักเขียนแล้ว ซื่อสัตย์ต่อตนเองและคนอ่านด้วย ฉะนั้นกรุณาเล่าเรื่องให้จบ
ไม่ใช่อารมณ์ตอนนั้นอยากแต่งก็แต่ง อยากเขียนก็เขียน มาลงเรื่องให้อ่าน แต่พอไปๆมาๆ (กรู)เบื่อแล้ว เลิกเล่าเหอะ ฮ่วยยยยย ทุกวันนี้มีนิยายลงให้อ่านเยอะมาก จนล้นเล้าเต็มไปหมด แต๋มีซักกี่เรื่องกันล่ะที่มาเล่าจนจบเรื่อง ระยะหลังๆมานี่ บอกตรงๆ เข้าบอร์ดนิยายแล้วเบื่อมาก ค่อดๆๆๆๆ มีแต่ปริมาณแต่สวนทางกันกับคุณภาพ เรื่องอะไรก็ไม่รู้เกลื่อนกลาดเล้า
อยากจะอ่านซักเรื่อง ต้องกดไปหน้า 2 หน้า 3 ทั้งๆที่ก็มีเรื่องลงให้อ่านต่อเนื่องอยู่เพียงน้อยนิดเดียว กร๊ากกกกกกกก
-อย่าแบ่งแยกชนชั้นของคนอ่าน สนิทหรือไม่สนิทก็ควรปฎิบัติ แสดงออกมาให้เท่าเทียมกัน เพราะเล้าเป็ดเป็นบอร์ดฟรี ไม่มีสมาชิกพรีเมี่ยม หุหุ
- ถ้าไม่ใช่ 2 ข้อข้างบนที่พูดถึง ก็เข้าไปอ่านหมดล่ะครับ ทุกเรื่องถ้าทำได้ เพราะเสพติดนิยาย เข้าขั้น Novel Addicted อิอิ
ขอบคุณครับที่อ่าน
-
ความเห็นเจ๊สอง โดนใจจังๆ
-
หลายคนพูดมาหมดละ ฮาๆ
ผมไม่ต้องพูดไรละ ^^
-
เอ่อ เห็นด้วยกับทุกคนค่ะ แหะๆ
โดยเฉพาะประเภท เรียกร้อง ทุกสิ่งอย่าง
ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าจะต้องการ บวก ต้องการเป็ด อะไรนักหนา
ก็เข้าใจนะคะ ว่ามันเป็นกำลังใจแต่ บางทีมันก็เยอะเกินอ่ะค่ะ
ปล ในฐานะนักเขียน อ่านแล้วเริ่มเครียดเผลอทำอะไรลงไปหรือเปล่าเนี่ย
-
ถ้ายังไม่ตาย ป่วยหรือพิการ ก็ช่วยแต่งนิยายให้จบด้วยเถอะครับ
-
ดองงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง :z2: :z2: :z2: :z2:
-
เห็นด้วยกับทุกท่านนะคะ เเต่ขอมาเเทรกนิด
1. มีคนเคยบอกว่าอย่าไปหวังกับนิยายตามเน็ต นิยายตามเน็ตก็เหมือนกับการบริการที่เราได้มาฟรีๆโดยไม่ต้องไปเสียตังซื้อหนังสือ ซึ่งเราจะล้มเลิกการอ่านเมื่อไรก็ได้ พอๆกับคนเขียนที่จะหยุดเมื่อไรก็ได้ ถ้าจะให้ดีต้องไปซื้ออ่านเอา อีกทั้งคนเขียนส่วนใหญ่ตามเน็ตจะไม่ใช่มืออาชีพซึ่งเขาจะมีภาระเยอะ มันเป็นเเค่งานอดิเรก บางคนเเบ่งเวลาได้ ไม่ได้ต่างกันไป เเละสิ่งสำคัญที่สุดคือเวลามุขตัน เขียนไม่ออก มันก็ไม่ไปจริงๆ (ส่วนตัวเคยลองเขียนบ้างก็เห็นด้วยนะคะ พล็อตถ้าจะมาก็มา ถ้าไม่ก็ไม่ได้ซะดื้อๆ จะให้มั่วเอามันก็ไม่สนุกเหรอกค่ะ เพราะคนเขียนไม่สนุก ไม่มีอารมณ์ร่วมกับมันงานเขียนคนอ่านก็จะพลอยรู้สึกไปด้วย) จะว่าไปก็จริงนะคะ อิอิ
2. อันนี้ขอรวมทั้งคนเขียน คนอ่านนะคะ คนอ่านก็อยากให้พูดจาสุภาพกับคนเขียน ติชมเเบบสุภาพในประเด็นของนิยาย เวลาเขาเขียนไม่ออกก็เห็นใจเขาหน่อย ส่วนคนเขียนก็อยากให้อย่าอ่อนไหวง่ายนัก ทุกคนในโลกนี้ไม่มีใครเหมือนกัีน ทุกคนคิดต่างกัน พูดต่างกัน จะให้ทุกคนพูดดี เห็นใจ มันเป็นไปไม่ได้เหรอกค่ะ ดังนั้นเวลาที่งานของเราถูกโพสที่สาธารณะต้องมองไว้สองด้านทั้งดี เเละไม่ดีที่จะเข้ามา
3. การพูดขอของนักเขียนในเเง่กดเป็ด บวกอะไรนี่ โดยส่วนตัวไม่ชอบนะคะ ไม่ใช่ไรมันไม่ได้เป็นประโยชน์ซักเท่าไรในเเง่การเอาไปพํฒนาการเขียน เเม้การพูดไม่ชอบนักอ่านเงา อยากให้คนมาเม้นมันเหมือนเป็นการไปบังคับเขา เหมือนเเต่งเอาเป็ด เอาเม้น บางคนเขาจะคิดในเเง่นั้นได้ (เคยเจอในเเง่ขอเม้นติชมนะคะ เเต่คนเขียนเขียนเเค่ขอเม้นอย่างเดียว เลยโดนว่า ซึ่งถือว่าเป็นการพูดไม่ชัดเจนไป)
-
ไม่ชอบที่ทำให้ค้าง
-
กดไลค์เจ้สอง :m4:
แล้วก็นักเขียนที่ให้ความหวังผ่านมาจะเป็นปีแล้วไม่อัพ (ไม่สิ รอมา2ปีแล้ว :fire:)
-
ดองนิยาย หมักเปรี้ยวดองเค็มเป็นปลาร้าค้างปี :z3:
มันค้าง รู้ไหมคะว่ามันค้าง เรื่องคุณสนุกมาก แต่ไม่เขียนต่อนี่แบบเสียอารมณ์ค่ะ
รอคอยนักเขียนบางคนมานานแล้ว!
มีอีกประเภท คือ นักเขียนที่เขียนหลายๆเรื่อง เรื่องนี้ก็ยืด เรื่องนั้นก็ไม่จบ เรื่องนู้นก็หายต๋อม :m15:
(คหสต. ของนางฟ้าค่ะ ไม่ได้พาดพิง....)
-
แรกๆก็มาลงเรื่องทุกวัน นานๆไปหายหัว
-
คำเดียว ..... ลีลา .....
แบบว่าถ้าเงียบๆ อยากมาต่อก็มา ไม่มาก็ไม่ว่า
แต่พวก " ถ้า............. จะมาลง "
เริ่มรับไม่ไหว แล้วก็พวกเล่นกับความรู้สึกคนอ่าน
อยากบอกว่า ต่อให้นิยายดี สนุก คนอ่านธรรมดาคนนึงก็ตัดใจเลิกอ่านได้
ถ้าไม่มีคนอ่าน คนเขียนจะรู้สึกยังไง
แต่ก็กลับกัน ถ้าไม่มีคนเขียน นิยายบางดีๆบางเรียนคนอ่านก็ไม่มีวันได้อ่าน
จริงๆมันก็ต่างคนต่างพึ่งพากัน เพราะถ้าต่อไปคุณทำเป็นหนังสือ
คนที่อุดหนุนก็คงไม่พ้น ... นักอ่าน...
ปล. อยากให้มาต่อนิยายให้จบ
ปล2.กรณีที่กล่าวมาข้างต้น ไม่รวมเรื่องเล่า
-
:z2: เห็นด้วยกับทุกความเห็น แต่ก็ขอบคุณคนเขียนที่มาเขียนให้อ่าน :z2:
-
ยื้อเวลา เล่นตัว จนมากเกินเหตุ เข้าใจว่าต้องมีบ้าง แต่เยอะเกินไปก็รำคาญ
-
ไม่ชอบที่พูดว่าจะมาลงวัน...แล้วพอเราเข้ามาอ่านวันที่เขาบอกก็ยังไม่มาลง
คือถ้าทำไม่ได้ก็อย่าให้ความหวังกันอย่างนี้เลย มันเสียความรู้สึกมากๆ
แล้วก็ที่ชอบเรียกร้องให้คนเม้นท์ๆๆๆๆๆๆ ถ้าเขาอยากเม้นท์ก็เม้นท์เองล่ะ
ประเภทที่มีเงื่อนไข ถ้า...แล้ว... คนอ่านล่ะเพลีย - -' :m25:
-
:laugh: เหมือนคนอื่นทุกประการ
ขำว่าคนอ่านก็มีเซ็ง คนแต่งก็มีเซ็ง นานาจิตตังเนอะ
-
ตามเม้นข้างบนทั้งหมดเลย ฮ่าๆๆๆ
โดยเฉพาะอย่างยิ่งไม่ชอบให้บังคับเม้นถึงนีั้นะจะมาอัพ ไรงี้ = =
-
สำหรับตัวเองที่แบบว่าเจอแล้วชวนใ้ห้เกิดอารมณ์โมโห คือ
1.ประเภทบกพร่องทางภาษาไทย อ่านแล้วปวดหัวดีจริงๆ ถ้าเป็นแบบว่าสะกดผิดเป็นบางคำที่มีความสับสน
อันนี้ก็ยังพอเข้าใจว่าสะกดผิดจริงๆ แต่คำบางคำมันไม่น่าจะผิด พอเจอแล้วก็แบบว่าตั้งใจพิมพ์
เช่น คับ ก้อ อาราย ฯลฯ เห็นแล้วชวนปวดตับ แค่พิมพ์เพิ่มอีก 2-3 ตัวอักษร
มันจะเสียเวลามากมายอะไรหนักหนา และที่ร้ายกาจพอให้คำแนะนำไปกลับโดนเหวี่ยงใส่เสียอย่างนั้น
2.เรียกร้องคอมเม้นต์หนักหนา พออิฉันให้คำแนะนำ ตินั่นนิดนี่หน่อย ในส่วนที่เห็นว่าน่าจะปรับปรุง
กลับโดนดราม่าใส่ หาว่าไปทำให้เขานอยด์ หมดกำลังใจในการเขียนซะอย่างนั้น
อ้าว.....ถ้าอย่างนั้นก็จั่วหัวเรื่องไว้ด้วยซิว่ารับเฉพาะคอมเม้นต์ที่เป็นคำอวยเท่านั้น
ต้องการเฉพาะคำสรรเสริญเยินยอเท่านั้น อย่างอื่นไม่รับ อิฉันจะได้เม้นต์ได้ถูกใจ
:m31: :m31: :m31:
-
1.ใช้ภาษาวิบัติ อ่านแล้วมึนงงสับสนในชีวิตมาก เพราะมันนิยายไม่ใช่คุยเอ็ม ตั้งสเตตัสเฟส อ่านไม่รู้เรื่องค่ะ
2.เรียกเมนท์ เรียกบวกมากเกินไป บอกว่าเมนท์เท่านี้ บวกเท่านี้แล้วจะมาต่อ พอคนอ่านเมนท์ถึงยอดแล้วท่านก็ยังไม่โผล่หัวออกมา
3.ดองนิยาย ติดภารกิจ ติดเรียน ติดงานไม่เป็นไร คนอ่านเข้าใจว่าคนเขียนไม่มีเวลามานั่งแต่งให้อ่านได้ทั้งวัน แต่พวกที่อยู่ๆก็หายเงียบ ไม่ส่งข่าวสาร ไม่บอกว่าทำไมไม่ต่อ ไม่บอกอะไรเลย ปล่อยให้ค้างเติ่งอยู่แบบนั้น มันน่าโมโหจริงๆ คนอ่านก็เสียความรู้สึกด้วย
4.อีโก้สูงส่ง คิดว่าตัวเองดี ไม่เปิดรับฟังความเห็น คำวิจาร์ณของคนอ่าน
5.ใช้อีโมเยอะเกินไป แรกๆไม่เท่าไหร่ พอนานๆไปแล้วลายตานะคะ
6.บอกจะอัพแต่ก็ไม่อัพ ปล่อยในเรารอ ร๊อ รอ... รอจนเหงือกแห้งเหงือกบานพี่ท่านก็ยังไม่มา
พูดในแง่คนอ่านนะคะ... แต่ถ้าในแง่คนเขียน...
เวลาเราแต่งนิยายวาย จะเขียนเตือนว่าชายรักชายนะ แต่ยังมีบางคนที่เข้ามาด่า เข้ามาเมนท์ว่า "แหยะ นิยายเกย์" << ประมาณนี้
เห็นแล้วปรี๊ดมากกกกก ...คือคุณไม่อ่านเลยใช่ไหม ที่ฉันเขียนเตือนไว้เนี่ย!!
ส่วนนักอ่านเงา เฉยๆ(เพราะตัวเองก็ทำ...เป็นบางครั้ง =_=;; )
-
เบื่อพวก NC ไม่รู้จักเลิก อะไรวะ อ่านแมร่ง มาอีกแล้ว จะยัดเยียดเอาให้กรู :pighaun: ตลอดหรือไง
แล้วก็เขียนแบบดิบๆเถื่อนๆ ถึงจะผู้ชายอ่านแต่ขอโทษไอ้แบบเขียนหื่นจนไม่ต้องวาดภาพน่ะ จะอ๊วกมากกว่านะ เอาแบบให้จินตนาการกันบ้าง แบบนี้มันถึงจะได้ใจ เหมือนมองคนแก้ผ้าโทงๆๆน่ะมันทุเรศมากกว่า เปิดแวบแวมๆๆ แบบมันเล้าใจจริง อยากยกตัวอย่างสักเรื่องสองเรื่องแต่ไม่ได้หรอก เด่วจะสร้างความแตกแยก ประเทศไทยแตกแยกเป็นพันธุ์ๆ พอแระ
-
อันดับ 1 เลยก็เรื่อง "การวิจารณ์นิยายไม่ได้เลย" บางครั้งไอแค่ต้องการถามว่าทำไมถึงเป็นแบบนั้น มันดูไม่สมจริงหรืออีกหลายสาเหตุก็ว่าไป ก็โดนนักเขียนด่า ที่หนักกว่านั้นคือแฟนๆนิยายที่ร่วมมาด่าด้วยน่ะ (เพราะนักเขียนบางคนถึงขั้นจะเลิกเขียนนิยายเลยเพราะคำวิจารณ์) ไอก็รู้นะว่าบางครั้งวิจารณ์แรงไป แต่ไอก็ขอโทษไว้ก่อนแล้ว ถามหน่อยถ้าไม่พูดกันตรงๆถามกันตรงๆคุณจะรู้เหรอว่านิยายของคุณมันมีข้อบกพร่องอ่านแล้วมันสะดุดตรงไหน? ถึงคุณจะบอกว่าไม่ชอบนักก็ออกไป แต่ก็นะ พูดมาด๊ายยยย ถ้าไม่ชอบฉันจะมานั่งพิมพ์มานั่งวิจารณ์ชี้หาข้อผิดพลาดให้คุณเหรอ เวลาฉันมีค่าเหมือนกันนะ พิมพ์ทีวิจารณ์ทีก็ต้องมีครึ่งชม.ล่ะอย่างน้อย ถ้าไม่สนุกถ้าไม่ใส่ใจไอไม่มานั่งงมวิจารณ์หาข้อผิดพลาดและแนะนำอะไรหรอก ถ้าไม่ใส่ใจก็อ่านผ่านๆไปงั้นๆไม่ต้องมาถามว่าตรงนี้ทำไมเป็นแบบนั้นให้มารกสมองหรอก นี่เพราะฉันอยากจะอ่านต่อไปไงล่ะเว้ยเฮ้ย หวังดีน่ะเข้าใจกันไหม๊?! เพราะงั้นข้อนี้จะเป็นข้อที่ทำให้ไอเซ็งหรือเสียใจจนเลิกอ่านได้เลย "เมื่อเจอนักเขียนที่ถามก็ไม่ได้วิจารณ์ยิ่งโดนวีน" คิดว่ามีแต่คนเขียนรึไงที่sadแอนด์เซ็งจนไม่อยากเขียนต่อ(ชอบอ้างกันเหลือเกินว่าไม่มีกำลังใจจะเขียนต่อ แล้วเมื่อนั้นไอก็จะโดนแฟนนิยายคนอื่นรุมด่า) นักอ่านอย่างไอก็ไม่มีกำลังใจจะอ่านต่อเหมือนกันเหอะ! ทีหลังช่วยเขียนกฎห้ามคอมเมนท์ห้ามวิจารณ์เลยนะ ในเมื่อคุณขอเมนท์ ฉันก็คอมเมนท์ให้ไง บอกขอโพสแต่กำลังใจหรือบ่งบอกตัวตนในการอ่านก็ว่าไปจะได้ทำตัวถูก
ข้อ 2 คือเรื่อง "ขอให้เมนท์จำนวนเท่านี้ๆแล้วจะมาต่อ ต้องโหวตเท่านี้ๆแล้วจะมาต่อ และ ถ้าเข้าแล้วไม่เมนท์ก็ไม่ต้องมาอ่าน ไม่รับนักอ่านเงา" นี่คุณๆนักเขียนทั้งหลายคะ บางครั้งเพิ่งได้อ่านหลังจากที่คุณลงไปเป็นสิบๆตอนแล้วเพื่อความต่อเนื่องก็เลยยังไม่เมนท์ บางครั้งตอนนั้นไม่สะดวกจะคอมเมนท์ก็มี(ก็จะโหวตให้แทน) แล้วบางตอนไม่อยากโหวตก็มี ซึ่งตอนไหนชอบจริงๆก็โหวตให้อยู่แล้ว ขอให้รู้ไว้นะคะ
ข้อ 3 เรื่อง "คำซ้ำ การใช้คำ การเรียบเรียงประโยค" เหมือนจะเล็กน้อยนะ แต่เวลาอ่านนิยายเรื่องไหนแล้วคนเขียนพิมพ์ย้ำๆอยู่นั่นแหละมันรำคาญนะ การใช้คำนะอยากบอกว่ามีคำที่เหมาะสมกว่าดูสละสลวยกว่าก็ใช้คำนั้นเถอะ อ่านแล้วมันแปลกๆนะ แบบว่าขัดๆกันไงไม่รู้ ส่วนเรื่องการเรียงประโยค การบรรยายด้วยภาษาพูดบางครั้งมันก็ไม่ดีหรอกนะ หรือบางทีนะ เข้าใจนะว่ารีบหรือคุณอาจทวนประโยคนั้นคิดว่าดีแล้วแต่คนอ่านบางคนก็ไม่เข้าใจด้วยนะ การเขียนหนังสือก็เป็นศิลปะอย่างหนึ่งนะ
เห็นด้วยอย่างแรง
นอกจากนี้คือ นักเขียนที่ไม่เคารพพล๊อตของตัวเองค่ะ แบบพอมีคนอ่านมาวิจารณ์เกี่ยวกับเนื้อเรื่อง ก็มาเล่นกับความรู้สึกคนอ่าน หักมุมบ้าง ยืดประเด็นบ้าง ตัดจบบ้าง ตัดให้ค้างบ้าง หรือบางทีก็เขียนออกทะเลไปตามคำวิจารณ์ของคนอ่าน คืออ่านแล้วอินกับเรื่องบ้างทีเราก็สงสัยว่า อ้าวเรื่องเดินมาแบบนี้อยู่ดีๆ ทำไมกลายเป็นแบบนั้นหละ หรือปูพื้นฐานหรือนิสัยตัวละครมาแบบนี้แล้วทำไมกลายเป็นอีกแบบหล่ะ หรือนายเอกเกลียดพระเอกอยู่ด้วยเรื่องอะไรสักอย่าง เจอฉาก NC ไปทีรักกันซะงั้น หรืออยู่ๆ ก็มีคนรักเก่า หรืออะไรที่ไม่น่ามีมาป่วนซะงั้น ถ้าเป็นแบบนี้ถึงกับเลิกอ่านกันทีเดียวค่ะ พูดเองงงเอง เป็นว่าเรื่องที่พล๊อตออกทะเล หรือเปลี่ยนไปมาตามอารมณ์คนเขียน ไม่อ่านต่อไปหลายเรื่องเลยค่ะ
อีกอย่างประเภท เรื่องที่มีคู่รองรับบทเด่นมากหลายคู่ อันนี้ไม่ถึงกับเลิกอ่านแต่แอบรู้สึกว่าทำไมไม่ตั้งเป็นเรื่องใหม่ไปเลยอีกเรื่องจะเอามาปนเป็นเรื่องเดียวกันทำไม แบบบ้างที่พระ-นายกำลังง้อกำลังงอนกันอยู่ อ้าวเป็นคู่อื่นซะงั้น แอบเสียอารมณ์ค่ะ
-
แอบเข้ามาจด :pigwrite:เผื่อในอนาคตอยากเป็นนักเขียน :z2:
ส่วนที่ไม่ชอบก็เหมือนกับหลายๆคนที่บอกกันแหละค่ะ (ไม่ได้มีความคิดเป็นของตัวเองเลย :beat:)
ก็ที่ไม่ชอบสุดก็พวกเขียน ทามมาย,อาราย,เจรงๆ,เปงงาย, แบบนี้อ่ะ คือ...มึนมาก แบบตูอ่านถูกรึเปล่าวะ?
และอีกข้อ เนื้อหาออกทะเล เอ่อ...คุณพี่(น้อง)คะ มันเกี่ยวกันไหม? ประมาณนี้ค่ะ
-
ดองครับ. จนลืมว่าเร่าเคยอ่านเรื่องนี้อยู่รอจนลืม.รออารมณ์คนแต่ง ตอนนี้ผมเลยไม่ค่อยสนนิยายกำลังโพส. ผมเลยย้ายไปอ่านนิยาที่โพสจบแล้วดีกว่าไหลลื่นไม่มีสะดุดไม่ต้องรอคนแต่งจะอารมณ์ผิดปกติเพราะยังไงเค้าก็แต่งจบแล้ว
-
อืม ค่ะ ส่วนใหญ่คนในบอร์ดก็พูดกันออกมาหมดแล้ว ของวิวก็คล้ายๆกันค่ะ
แต่คงไม่ได้เจอนักเขียนแรงๆมากเท่าไหร่ ส่วนใหญ่ก็ดีๆกันค่ะ
ที่ไม่ค่อยจะเห็นด้วยคงจะเป็นทำให้ค้างในช่วงสำคัญ ซึ่งถ้าค้างก็เป็นเรื่องปกติ
แต่ที่ค้างเนื้อเรื่องมันนานมากค่ะ บางผู้แต่งก็มีเหตุผลที่สมควร สอบ ติดงาน ไม่อยู่บ้าน
ไปเที่ยว อยู่กับแฟน(อันนี้ยอมรับได้ค่ะเห็นใจ) และอีก หลายๆเหตุผลที่ผู้แต่งแจ้งก็ยินดีรับฟังค่ะ
ก็รอได้เสมอเพื่องานที่มีคุณภาพ
แต่บางคนหายไปเลย แบบเป็นเดือนก็แล้ว เดือนครึ่ง สองเดือน
ก็เลยค้างอยู่อย่างนั้นเช่นกันค่ะ เศร้าหัวใจผู้อ่าน
-
1. ดอง
2. มาทำให้อยากแล้วจากไป
3. ใช้ภาษาวัยรุ่นมากจนอ่านไม่รู้เรื่อง
-
ไม่ชอบนักเขียนที่ไม่เปิดรับ :z3:
-
การใช้ภาษาแชท สำหรับการใช้ภาษาพูดมาเขียนยังพอรับได้แต่กับภาษาแชทนี่สุดๆอ่านแล้วปวดหัว เช่น เห็น-เหน เป็น-เปน อยู่-อยุ่ อะไรมันจะขี้เกียจกดshift ขนาดนั้น และที่อ่านแล้วอารมณ์เสียสุดๆคือ คะและค่ะ คนเขียนไม่ได้อ่านที่ตัวเองพิมพ์บ้างเหรอคะ ถึงไม่รู้ว่ามันไม่ลงเสียงน่ะ อยากจะให้กลับไปท่อง สามัญ เอก โท ตรี จัตวา ใหม่มากๆเลยค่ะ
-
- ถ้าแต่ก่อนคงตอบว่า 'ปล่อยยให้มีคำผิดเยอะจนเกินไป'
แต่ทุกวันนี้ แค่ขอให้ใช้ 'คะ-ค่ะ นะคะ-น่ะค่ะ' ให้ถูก ก็รู้สึกบุญหัวแล้วครับ หลายๆ เรื่อง แค่ผมเจอ คะ ค่ะ ผิด ผมก็กดปิด เลิกอ่าน เพราะอ่านต่อไปก็มีแต่หงุดหงิด แถมทุกวันนี้ 'จะ จ้ะ จ๊ะ' ยังใช้กันไม่ค่อยถูกเลย (ส่วนใครใช้ 'จ่ะ' นี่อยากจะบ่น ว่าอักษรกลาง คำตาย เขาไม่ใส่ไม้เอกกัน ไปเอามาจากไหน)
- เรื่องเรียกเม้นท์ กดบวกนี่ก็น่าเบื่อ คือมันอยู่กับความพอใจเราด้วยส่วนนึง คือถ้าไม่ได้รู้สึกพอใจ หรือประทับใจก็อาจจะไม่เม้นท์ให้ ทุกวันนี้ตัดปัญหา ขอหนีไปอ่านเรื่องที่จบแล้วแทน
- ดองไม่ว่า แต่อย่าหายไปเลย บางเรื่องเขีบนได้ดีมาก ติดธุระ ไม่ค่อยมีเวลาก็เข้าใจครับ แต่อย่าหายไปเลย (บางเรื่องผมรอเป็นปีแล้วครับ 555555)
หลักๆ ก็ประมาณนี้แหละครับ แต่ซีเรียสเรื่องการผันวรรณยุกต์ กับการใช้คำผิดมากที่สุด
-
ขอพูดมั่ง ทุกความเห็นประทับใจหมดเลย และเห็นด้วยเป็นอย่างยิ่ง เราคนไทยส่วนมากเรียนภาษาไทย
แต่เขียนและสะกดคำไม่ถูกทำไมเวลาอ่านหนังสือภาษาไทยไม่รู้จักสังเกตบ้าง
พอเราติงไป มีเจ้าหนึ่ง เขาบอกว่าไม่ได้จบเอกภาษาไทย เรามึนเลย อย่างนี้ก็มีด้วย
ถ้าไม่ใส่ใจอึกหน่อยคนไทยจะเขียนภาษาไทยไม่ถูกกัน แล้วเราจะไม่เหลือภาษาไทยที่ถูกต้อง
ไว้เป็นสมบัติของชาติอีกต่อไป
-
ตอบในฐานะคนอ่านนะครับที่เรารับไม่ได้เลยคือ
1.ไอ้ประเภทมาต่อทีล่ะ10-20% หรือบางเรื่องมาต่อ90% คืออยากจะถามว่าเหลืออีก10%ไว้ทำซากอะไรอ่ะ
บางเรื่องมาต่อทุก1-3วันยังพอรับได้ แต่บางเรื่องเดือน-สองเดือนมาต่อแล้วยังมาแบบเป็น%อีก เราว่ามันเกินไป
คือนานๆมาต่อทีไม่เป็นไรนะ เรารอได้ จะเดือนสองเดือนสามเดือนค่อยมาต่อ ก็ยังพอเข้าใจว่าบางทีสมองตัน ติดธุระ
มีปัญหารุมเร้าชีวิต แต่ถ้าจะมาต่อก็ขอแบบครบ100%ทีเดียวเลยไม่ได้รึไงอ่ะ คือรอนานแล้วๆต้องมานั่งอ่านแค่10-20บรรทัดเนี่ย
บางทีในฐานะคนอ่านก็มีอารมณ์เสียเหมือนกันนะ
2.เปิดอ่านมีแต่NC บางเรื่องทั้งตอนมีแต่NC เนื้อหาก็อยู่แต่บนเตียงนั่นแหละ วนมันอยู่แค่นั้นไม่ต้องไปไหนกันพอดี
คือถ้าจะเยอะขนาดนั้นไปหาอ่านพวกเซ็กส์สตอรี่ไม่ดีกว่าเหรอ บางเรื่องก็มีจนเกินจำเป็น
และบอกเลยถ้าฉากไม่สำคัญเอาแต่ซั่มกันอย่างเดียวเราก็จะข้ามๆไปอ่านตรงเนื้อหาเอา
เราไม่ได้มากระแดะรังเกียจฉากพวกนี้นะ แต่บางทีมันเยอะจนเอียนอ่ะ เพราะที่มาอ่านนิยายก็เพราะอยากอ่านเนื้อหา
เรื่องราว ไม่ใช่ซักประเคนแต่ฉากซั่มกันเพื่อเรียกเรตติ้ง อยากเรื่องผมเป็นคนโรคจิต เค้ามีฉากNC เยอะนะ
แต่ทุกฉากมันสำคัญ มันมีที่มาที่ไปซึ่งมันเป็นเรื่องราวนำพาฉากNC แต่บางเรื่องนี่ฉาก NC นำพาเรื่องราว เจอแบบนี้จะเซ็งมาก
ปล.ตรงส่วนนี้เราอาจคิดต่างจากคนอื่นเรื่องภาษา อย่างการใช้ไหมกับมั๊ย ซึ่งถ้าเป็นบทสนทนา
เรากลับอยากให้ใช้มั๊ยมากกว่า คือมันฟังแล้วสบายหูและดูเป็นภาษาพูดมากกว่า ไหม นะเราว่า
เพราะถ้าจะให้เรามานั่งอ่านที่ถูกหลักภาษาไปหมดซะทุกคำมันก็ไม่ต่างจากนั่งอ่านวรรณคดีไทย
แต่ไม่ได้หมายความว่านิยมชมชอบพวกที่ใช้ภาษาแชทนะ อย่างพวก เป็น-เปง เอา-อาว อะไร-อาราย
คืออันนี้ถ้าเจอก็กดปิดเลยเหมือนกัน คือคำพวกนี้ถ้าใช้ตอนตัวละครเมาหรือไม่ได้สตินี่เราพอเข้าใจนะเพราะอ่านแล้วได้อารมณ์ แต่ถ้าจะใช้เป็นบทสนทนาตลอดเลย เราก็ไม่ไหวอ่ะ อ่านแล้วมึนเหมือนกัน
ส่วนเรื่องการเม้นท์ บางคนมาเม้นท์แรงๆด่าตัวละคร ถ้าเราในฐานะที่เป็นนักเขียนคนหนึ่งกลับชอบนะ
เพราะมันบ่งบอกว่าเราแต่งให้คนอ่านสามารถอินได้ แต่นักเขียนบางคนอาจรับไม่ได้ ซึ่งเราก็งงว่าทำไมอ่ะ
คือคุณแต่งให้ตัวละครมันเลว คิดชั่ว ทำชั่วแล้วคุณจะให้เรามานั่งชมหรือสนับสนุนมันเหรอ มันก็ไม่ใช่ไง
บางครั้งคนแต่งก็ต้องเข้าใจคนอ่านด้วยนะว่าเค้าไม่ได้มานั่งรู้โครงเรื่องทั้งหมดเหมือนคนแต่ง ฉะนั้นอาจเข้าใจผิด
ในนตอนนั้นๆ เพราะยังไม่รู้ที่มาที่ไปหรือจุดจบ ซึ่งอันนี้เราในฐานะคนแต่งก็เคยเจอคนอ่านแบบนี้
บางคนถึงกับอยากเลิกอ่าน(อันนี้เราเคยเป็น) ทางแก้ไขที่ดีที่สุด คือการชี้แจงกับคนอ่าน ว่าอะไรยังไงเท่าที่บอกได้
เพื่อความเข้าใจตรงกัน อีกอย่างการเม้นท์ตอบก็เหมือนการเม้าท์ละครหลังข่าวที่ทำงานอ่ะ
เพียงแต่มันมาเม้าท์บนบอร์ดของแต่ละเรื่องซึ่งอยากจะด่าตัวละครแค่ไหน ไอ้เลวไอ้ชั่วก็ด่าไปเถอะเรายิ่งชอบ
แต่ถ้ามาด่าคนแต่งอันนั้นก็ไม่ไหวนะ แต่ถ้าจะติชมว่าตรงนั้นไม่ถูก ประเด็นไม่เคลียร์ อันนี้เราเข้าใจ
เพราะเคยไปเจอในเว็บนึง มีฉากนายเอกโดนแฟนเก่าหลอกพาไปข่มขืน(จำเรื่องไม่ได้แต่ไม่ใช่เรื่องที่เราแต่งนะ5555+++) แล้วมีคนไปเม้นท์ด่าคนแต่งว่า อีเหี้ย อีดอก มึงแต่งอะไรเหี้ยๆแบบนี้
(ประมาณนี้อ่ะ รู้สึกว่าจะอยาบกว่านี้ด้วยซ้ำนะ) คือถ้าเราเป็นคนแต่งเราคงไม่มีกำลังใจแต่งต่อ
คือเสียเวลาแต่งมาให้อ่านแล้วยังมาด่าอีก เป็นใครๆก็คงไม่มีกำลังใจที่จะแต่งต่ออ่ะ ส่วนเรื่องให้กดบวกหรือมาเม้นท์
อันนี้ในฐานะคนแต่งเราก็เฉยๆนะ ถ้าเม้นท์ได้ก็ดีถือเป็นกำลังใจถ้าไม่มีเม้นท์เราก็เฉยๆนะ แต่จะมีคิดว่าหรือเรื่องมันเอื่อยๆเกินไป แล้วมันก็จะทำให้เรารู้เหมือนสำรวจความนิยมไปในตัวว่าตอนไหนที่คนเม้นท์เยอะแสดงว่าคนอ่านถูกใจ แต่ถ้าตอนไหนเม้น์น้อยแสดงว่าเรายังแต่งไม่ถูกใจคนอ่าน และเราจะได้นำไปพัฒนาดีกว่ามานั่งน้อยอกน้อยใจ แต่ไอ้ประเถทที่มาบังคับเม้นท์เท่านี้ถึงจะมาแต่งต่อ เราก็ไม่ชอบเหมือนกันนะะ เหมือนโดนบังคับยังไงไม่รู้
-
เห็นด้วยกับทุกคอมเม้นท์ o13
แต่ที่น่าเบื่อที่สุดคือ ขอเม้นท์จนเกินงาม แถมให้กรูตามอ่านเป็นเปอร์เซ็นอีก :angry2:
ทำให้พาลเลิกอ่านได้เหมือนกัน หนึ่งคอมเม้นท์คือหนึ่งกำลังใจ เราก็เม้นท์ให้เป็นกำลังใจ คนอื่นก็เม้นท์อีก แต่เหมือนจะยังไม่พอใจกับที่ตัวเองตั้งไว้ (สูง) อยากได้ก็ต้องพิจารณาเนื้อหานิยายตัวเองก่อนว่า เป็นยังไง เราเขียนเองย่อมรู้สึกเองว่าเป็นยังไง ถ้าไม่เข้าข้างตัวเองจนเกินไปนักนะ :hao3: พอมีคนวิจารณ์ ก็ดันนอยด์ น้อยใจ ไม่ชอบอีก เราต้องชั่งใจและน้ำหนักเม้นท์เอาว่า จะเลือกเม้นท์แบบไหนที่ติมาก่อให้เกิดเรื่องดี รับฟังไว้บ้าง อันไหนแรงไปด่าเกินขอบเขตก็ข้ามมันไปซะ อย่าไปเต้นตามไม่เขียนต่อ นึกถึงคนที่เขายังเห็นค่านิยายคุณบ้าง จะน้อยนิดนั่นก็คือกำลังใจและความชอบที่เขามีให้ และพยายามทำต่อไป เดี๋ยวก็ดีเอง :katai2-1:
-
หลักๆ จะมี 2 เรื่องที่ไม่ชอบค่ะ
1 ดองนิยาย คือ ไม่มาต่อซักที หายไปไม่บอกกล่าว จะมาต่อให้เมื่อไหร่ไม่รู้
2 เนื้อเรื่อง ยืดเยื้อ ออกมหาสมุทรค่ะ คือ ยิ่งกว่าออกทะเล แล้วถ้ายือเยื้อเกินไปมันก็น่าเบื่อค่ะ
พอเจอ 2 ข้อนี้แล้วคนอ่านคนนี้จะจากไปเงียบๆ ค่ะ เพราะปกติก็เป็นนักอ่านเงาอยู่แล้วด้วย
-
นิยายที่เนื้อเรื่องวนเวียนไม่ไปไหน
ออกนอกเรื่องจนลืมสิ่งที่ควรเสนอ
หรือไม่สามารถรักษาความสนุกไว้เท่าเดิมค่ะ
-
1. เรื่องนักเขียนขอเม้น บวกเป็ด เป็นเรื่องธรรมดานะ
สำหรับเรา มันเป็นมารยาทที่นักอ่านต้องทำให้
นักเขียนขอเม้น ขอเป็ดได้ค่ะ แต่ไม่ชอบที่แบบ ต้องได้กี่เม้นๆ ถึงจะมาต่อให้ อันนี้คือไม่ชอบอ่า
2.ชอบอัพเรื่องเป็นเปอร์เซ็น
อันนี้เกลียดมากจริงๆนะ
อันที่พอรับได้คือ มีครึ่งแรก กะ ครึ่งหลัง
แต่ตอนนึง จะมาอัพ เป็น 20 30 เปอร์เซนอะไรงี้ เวลาอ่านแล้วมันชอบไม่ไหลลื่น
ไม่พอ ยังชอบมาต่อทีละนิดทีละหน่อยอีก เกลียดจริงจัง
ถ้าเจอนะ ไม่เข้าไปอ่านเลย มันเสียอารมณ์
-
ที่ไม่ชอบสุดเป็นเรื่องที่นักเขียนไม่ทำการบ้านมาให้ดีแล้วเขียนแบบนั่งเทียนเอา เวลาอ่านแล้วรู้ว่ามันไม่ใช่ทำให้รู้สึกเซ็ง ไม่อยากอ่านต่อ แล้วยิ่งถ้าเป็นพวกมีแต่คำด่า หยาบคาย ยิ่งไม่อยากอ่าน นอกจากนั้นถ้าเรื่องมันไม่สนุก พาย วนในอ่าง ก็ทำให้ไม่อยากอ่านต่อเหมือนกัน
-
-นักเขียนที่ใส่ความคิดเห็นของตัวเองลงในเนื้อเรื่อง เหมือนมันมาขัดๆ ยังไงไม่รู้ ไม่ชอบมากๆๆ เคยเจอเรื่องนึงนักเขียนเขียนสนุกมากกกก แต่คนที่เอามาลงชอบใส่ความคิดเห็นตัวเองลงไป อยากอ่านให้จบนะแต่อ่านแล้วรู้สึกรำคาญเลิกอ่านเลย
-นักเขียนที่ไม่ยอมมาต่อให้จบ เรื่องนี้นักเขียนบาปมากนะ มาทำให้นักอ่านอย่างเราเป็นทุกข์โดยการที่แต่งนิยายสนุกแต่ไม่ยอมมาต่อให้จบ -_-
-
o13 NC เยอะเกิน ไม่ชอบนักเขียนโกหก รอให้ติดตาม บอกว่าจะมาก็ไม่มา อยู่ๆ ก็หายไป ถึงจะเป็นนิยายที่ชอบก็ไม่ติดตาม ใช่ว่าเราจะเป็นนักอ่านที่ดีหรอกนะ แต่ถ้ามาหลอกเนี๊ยะไม่ชอบสุดๆ รอจะขายนิยาย อย่างเดียว.....เราก็ไม่ได้อยากจะว่านักเขียนหรอกนะ เพราะไหนก็เขียนนิยายออกมาให้ได้ติดตาม...
-
ตามความคิดเห็นเจ๊สองเลยครับ ตอบได้ตรงใจทุกข้อ แบบว่าเห็นด้วยทั้งหมด
-
-เนื้อเรื่องยืดยื้อ วนอยู่เเต่ที่เดิม + ตัวละครไม่พัฒนานิสัยยังไงก็อย่างงั้น 10ผ่านไปก็เหมือนเดิม
-นายเอกที่ทำตัวเหมือนชะนี ทำให้รู้สึกเหมือนอ่านนิยาย ช-ญ
-คอมเม้นเท่านั้นเท่านี้ ถึงจะมาต่อ
-อัพทีละน้อยมากๆๆๆๆๆ
-เน้นnc คือเบื่อมากกก เดี๋ยวนี้เหมือนเอาฉาก nc มาเป็นตัวล่อ บางเรื่องเปิดไปอ่าน 8/10ตอนที่มีnc
-เเต่งหลายเรื่องพร้อมๆ กัน /มันก็สิทธิ์ของเขานะ เเต่ไม่ชอบ/ เเล้วไปเขียนเรื่องใหม่ๆ ไม่ยอมต่อเรื่องเก่า T_T
อัพช้าอัพนานอันนี้ไม่ว่าอะไร เพราะเขาเขียนให้อ่านฟรีๆ ต้องเอาเวลาไปทำมาหากิน ไม่อยากทวง
-
- คนเขียนประเภทเรื่องเก่าไม่จบ เปิดเรื่องใหม่ไปเรื่อยๆ แล้วค้างเรื่องเก่ามานานแรมปี ค้างพาลจะไม่ชอบ เห็นชื่อคนเขียนแล้วก็ถึงกับอารมภ์เสียได้เลยคะ เราว่าเปิดเรื่องใหม่ได้แต่ควรจะรับผิดชอบเรื่องเก่าด้วยคะ
- คนเขียนประเภทมาต่อที่ละนิด ไม่ถึงสิบบรรทัด เรื่องก็ไม่ได้เดินไปไหน ไม่มีความคืบหน้าจะรีบลงทำไม คนรอก็รออ่าน เหมือนโดนหลอกให้เปิดลิ้ง เสียเวลารอ เสียความรู้สึกมาก
-
ไม่ชอบคนเขียนที่พูดจาหยาบคายค่ะ หยาบคายในระดับที่เหมาะสมพอได้ แต่ถ้ามากเกินไปก็ไม่โอเค
อีกอย่างคือ เหมือนที่หลายๆความเห็นได้บอกไว้ นักเขียนที่กำหนดเกณฑ์ขั้นต่ำว่า ถ้าเม้นเท่านี้ๆถึงจะมาอัพต่อให้ ถ้าเจอแบบนี้เราก็จะไม่เม้นแล้วเลิกอ่านไปเลยค่ะ ไม่เข้าใจว่าทำไมต้องมาเรียกร้องขออะไรแบบนี้ เพราะถ้าผลงานของคุณสนุกและดีจริง คนอ่านก็พร้อมที่จะเม้นให้โดยไม่ต้องเรียกร้องอะไรเลย บางทีเจอเรื่องที่อ่านแล้วชอบ อยากเม้น แต่ถ้าคนเขียนมาเรียกร้องอะไรแบบนี้ เราก็จะไม่เม้นเลยล่ะ
-
กระทู้นี้น่าจะปักหมุดไว้นะคะ เห็นด้วยมั้ยคะโมฯ :hao3:
-
ขอเม้นท์ ขอเป็ด NC เยอะ เลิกอ่านเลย
-
ไม่ชอบที่สุดคือ ดองนิยาย บอกจะมาอัพก็ไม่มา ก็เข้าใจนะคะบางครั้่งติดธุระจริงก็ไม่ว่า แต่บอกว่าจะมาอัพก็ไม่มาเสียความรุ้สึก :hao3:
-
1 ลอกงาน
"พี่ครับ เรื่องนี้ลงเคยบอร์ด (ที่นั่นที่นี่แล้ว) นะครับ พิมพ์เป็นเล่มขาย ผมซื้อด้วย คนเขียนชื่อนี้ๆ นะ พี่ขอเค้ามาเปล่า ไม่เห็นให้เครดิตเลย ทำไมในนี้เป็นชื่อพี่แต่งล่ะ"
หรือ...
"พี่ค่ะ ประโยคนี้แม่งเหมือนเรื่องนั้นเป๊ะเลยค่ะ พี่ก๊อปเค้ามาแปะชิมิ"
ไม่ต้องถึงขั้นคนแต่งมาลิงค์บอกเองก็รีบกดปิดทันที
(ถ้ามีเม้นต์ตัวเองในนั้นจะเฟลมาก ตูส่งเสริมคนผิดรึนี่ (="=))
2 เรื่องไม่โดน ใช่อย่างที่ Worldslinger ว่า
ช่วงนี้อยากหวานแหวว
ช่วงนี้อยากซดมาม่า
ช่วงนี้ไม่เอาเนื้อหา ขอซด NC
ช่วงนี้ต้องเนี๊ยบอยากขอวรรณกรรมสวยๆ
แล้วแต่ลมเพลมพัดขณะนั้นๆ
3 ถึงเรื่องจะเจอะเรื่องที่โดนใจจ๊อด
แต่โทษเถอะ คำผิด คำวิบัติเยอะเกินขีดความอดทนของตัวเองก็บ๊ายบาย
4 ขอเม้นต์เกินงาม
กี่หน้า กี่บวดเป็ด
เอิ่ม...เลิก
(ยกเว้นกรุบกริบเป็นครั้งคราว เล่นเกม, แจกของสมนาคุณคนอ่าน, โหวตหัวข้อตอนพิเศษ อันนี้ว่าไปอย่าง)
5 มาน้อยๆ ชวนสับสน
โปรดอัพจนพอใจเลยไม่อยู่แล้ว
6 แตะไม่ได้ โวยกลับให้เห็น
(แต่ถ้าคนแต่งมาอธิบายดีๆ
เหตุการณ์นั้นนี้เป็นงี้ๆ ส่งผลให้พระเอกนายเอกต้องทำงั้นๆ
แบบนี้จะชอบ กดบวกให้กระจุย)
7 ลืม+ดอง
ทางเราเห่อของใหม่ไง
ทางนั้นดองไม่มาต่อซะทีก็ชะแว้บไปดูเรื่องอื่น
สุดท้าย...คุ้นๆ ว่าเคยอ่านเรื่องนี้นี่หว่า
ถึงไหนแล้วหนอ ต่อไม่ติดก็เลิกไม่เข้าไป
เป็นกำลังใจให้
ทั้งคนเขียน คนอ่าน และเรื่องนิยายที่ลง
ความวายจิได้ โอ้เย่!!!
:fire:
-
ไม่ต่างจากเจ้าของกระทู้สักเท่าไหร่เลยค่ะ
1.บังคับให้กดบวกเป็น เม้น หรือโหวตโพล ซึ่งนั่นมันจำเป็นเหรอ เรื่องเม้นเรานี่ไม่เท่าไหร่เพราะเราอ่านเรื่องไหนแล้วเม้นอยู่แล้ว แต่คนเขียนจะประมาณว่าถ้าเม้นไม่เกินสิบ ยี่สิบ ไม่มาต่ออย่างเนี่ย สำหรับเรา เราเสียความรู้สึกนะก็เข้าใจนะว่าคุณต้องการกำลังใจ แต่คุณไม่เห็นใจคนที่รออ่านนิยายของคุณบ้างเหรอว่าเขาจะรู้สึกยังไง คุณมัวแต่ไปสนใจเม้นไม่สนใจคนอ่านที่ให้กำลังใจคุณแล้วอย่างนี้จะมีใครกล้ามาอ่านของคุณ
2.เรื่องที่ดอง ถ้าดองแบบมีเหตุผลก็ว่าไปอย่าง ป่วย ไม่สบาย เป็นโรคนั้นโรคนี้ก็ว่าไป แต่แบบหายเข้ากลีบเมฆ ไม่มีใครพบแม้เงานี่ไม่ชอบจริงๆ ถ้าจะหายไปอย่างนี้ก็ช่วยแจ้งคนอ่าน ลบนิยายคุณ หรือแจ้งคนดูแลประจำบอร์ดให้ย้ายนิยายของคุณไปรอที่นิยายที่ไม่มาต่อก็ได้ ทิ้งไว้อย่างนี้มันเหมือนให้ความหวังทั้งๆ ที่ไม่รู้ว่าจะได้อ่านเมื่อไหร่
3.เรื่องที่แต่งไม่จบแล้วยังมีหน้าบอกว่ารวมเล่ม เราเข้าใจนะว่าคุณอยากขายของ แต่คุณมาลงแบบไร้ความรับผิดชอบลงได้ครึ่งเรื่องคุณดันโผล่มาอีกทีว่าเปิดจอง เพื่ออะไร? มาลงเพียงแค่โฆษณาเรื่องของตัวเองให้ได้ขายเท่านั้นเหรอ เห็นแก่ตัวไปหรือเปล่าคะ คนอ่านบางคนที่เขาไม่มีเงินจริงๆ เขาก็คงได้แต่ค้าง บางทีคุณก็ควรเห็นใจคนอ่านบ้างนะคะ ไม่ใช่เอาแต่เงินเข้ากระเป๋าตัวเอง
4.นิยายที่สะกิดแม้แต่ปลายเส้นผมตัวละครไม่ได้ ไม่ชอบจริงๆ ขึ้นชื่อว่านิยายมันก็คือเรื่องที่แต่งขึ้น คนเขียนจะปรับนู่นแต่นี่ก็ตามแต่ใจคนเขียน แต่คนอ่านซึ่งติดตามผลงานของคุณเขาก็อยากแสดงความเห็นเพราะบางทีบางอย่างมันก็ดูไม่สมเหตุสมผลจนเกิดไปคนอ่านคนอื่นเขาก็รู้สึกได้ แต่คุณดันพูดว่านิยายของคุณ คุณเป็นคนแต่ง คุณเป็นคนกำหนด เราไม่มีสิทธิก้าวก่าย โอเคค่ะ คุณมีความคิดของคุณ เรามีทัศนคติของเรา เราผิดเหรอที่เราอยากจะอธิบายทัศนคติของเราที่ไม่ตรองกับคุรให้คุณรู้ เราเจอเรื่องหนึ่งนะที่คนเขียนเป็นแบบนี้ แต่เราพึ่งได้มารู้จักตอนมันย้ายมาอยู่ห้องนิยายที่ไม่มาต่อ ประมาณว่าคนอ่านวิจารณ์แล้วคนเขียนบอกว่าตัวเองไม่พอใจและคงไม่มาต่อ จากนั้นก็หายเงียบไปแต่งเรื่องใหม่แล้วทิ้งเรื่องนี้ไป
5.เรื่องที่ตัดจบพาให้ค้าง อ่านนิยายเกือบทุกเรื่องมันต้องมีปมใช่ไหมค่ะ มันอยู่ทีปมจะมากปมจะน้อย แต่ที่ไม่ชอบก็เพราะว่าบางเรื่องคนเขียนขมวดปมมาแล้วตอนจบตัดฉับเลย บอกให้ไปคิดเอาเอง เราไม่ใช่โคนันนะเฟ้ยที่จะได้รู้ไปซะทุกเรื่อง มีอย่างที่ไหนให้ไปคิดต่อเอาเอง คนเรามันก็ต่างคนต่างความคิด เราคิดอีกแบบ คนเขียนคิดอีกแบบมันจะจูนกันติดเหร๊อ คุณขมวดปมเป็นเงื่อนตายขนาดนั้นแล้วตัวฉันที่ไม่รู้แม้กระทั่งวิธีขมวดของคุณจะไปรู้เหรอว่าจะแก้มันยังไง
6.เรื่องที่ตัดมาแต่ละครึ่งทุกตอน อย่างตอนนร้ตอนที่ 1.1 ตอนหน้า 1.2 แล้วพอเราไปอ่านมันก็ยาวเหมือนนิยายปกติหรือไม่ก็มาซะด้วยซ้ำ แหม่คุณจะแยกเป็นจุดทำไม่ในเมื่อทันก็เรื่องเดียวกัน แยกออกมาเป็นตอนๆ มันจะไม่ง่ายกว่าเหรอคะ
7.เรื่องอืด อืดชนิดเต่าเรียกพี่ ทั้งๆ ที่มันสมควรจะจบไปตั้งแต่ตอนนั้น แต่คุณดันต่อจนมันไม่มีมุกจะต่อคุ๊ณก็ยังดันทุกรังที่จะต่อ ถามจริง ต่อให้ได้หน้ากระดาศหนังสือเพิ่มเหรอคะ หมดแมคที่จะเล่มก็ตัดจบก่อนที่มันจะน่าเบื่อไปมากกว่านี้นะคะ
8.เรื่องที่เน้นฉากเรท เน้นฉากเรท มันก็เน้นอยู่นั่นแหละ ชีวิตตัวละครหาสาระอื่นไม่ได้เลยเหรอคะนอกจากขึ้นเตียงแล้วรอขย่ม เข้าใจค่ะว่านิยายเกือบทุกเรื่องมันจะต้องมี แต่มันก็ไม่จำเป็นต้องมีบ่อยขนาดนี้ก็ได้ค่ะ บ่อยขนาดนี้ไปแต่งนิยายโป๊จะรุ่งกว่าไหมคะ
-
เห็นกระทู้ตั้งแต่ปี2012..
แต่ในเมื่อมีคนต่อก่อนขอตามละกัน เผื่อยังมีนักเขียนท่านใดตามกระทู้อยู่
1.แตะไม่ได้ - วิจารณ์แล้วแทนที่จะนำไปปรับใช้กลับมาดราม่าใส่หรือเลิกเขียน
2.บังคับความคิดผู้อ่าน - บังคับให้คิดตาม ตามที่หัวข้อเลยค่ะ เจอนิยายเรื่องนึงบอก "ห้ามเกลียด____นะ เขาจะดีแล้ว"
3.ฉากอย่าว่ามาพร่ำเพรือ - มาเหมือนอยากเรียกคนดูมากกว่าจะเขียนให้มันสอดเข้ากับนิยาย
4.ดำเนินเรื่องแปลกๆ (อันนี้สังเกตเห็นแล้วกดออกเลย) - คือไม่มีความเกี่ยวโยงกันเลย สักพักก็ไปนู่น สักพักก็รักกัน ไม่ได้เปรยถึงช่วงเวลาที่สร้างความรักนั้นขึ้นมาเลย
5.มาแบบกระปิดกระปอย - ถ้ามาpart1/2อย่างนี้ยังพอโอเคด้วย ยาวเกินไปเลยแบ่งลงทีละครึ่งหรือไม่ว่างที่จะมาต่อจริงๆ แต่มาแบบ 30% 70%แบบนี้คืออะไร ไม่เคยเข้าใจมาก่อน.. หายไปนานเลยโผล่มาลงให้ใจชื้นแต่มานิดเดียวเหรอ.. ใครทราบก็ช่วยบอกหน่อยนะคะ
อีกอย่างคือขึ้นหัวล่อคน กำหนดจุดเรื่องแบบ ... NC SM