พิมพ์หน้านี้ - [จบแล้ว]“ปีนเกลียว”...(นึกแล้วเชียว ว่าต้องจีบติด!) บทพิเศษ ชวิน VS หมอเขม P.10 [Up 27/2/12]
CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE
Boy's love => Boy's love story => นิยายที่โพสจนจบแล้ว => ข้อความที่เริ่มโดย: ryoko_chan ที่ 30-12-2011 16:01:19
ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับเรื่องนี้ เคยเป็นฟิคชั่นที่ลงในเว็บบอร์ด yoosuparadise มาแล้ว(แต่งเองนะคะ...และก็รีไรท์เอง)
บทที่ 1 วัวแก่...แพ้หญ้าอ่อน “จะกัดกันอีกนานมั๊ย?” “พี่สอง!” นั่นแหล่ะสิ่งที่ ‘สอง’ กมลินทร์ อยากให้เป็น ตัดเด็กในสต๊อคออกสักคนสองคน ชีวิตมันจะเรียบง่ายกว่านี้มั๊ยวะ?.. คิดแล้วปวดตับเว้ย! โป๊ก!!! การเรียนเหรอ ...ก็งั้นๆ ไม่ถูกไทร์ก็ถือว่าเป็นบุญหัว กีฬาเหรอ ...จะมีก็แต่ฟุตบอลแหล่ะที่สนและรักเป็นชีวิตจิตใจส่วนเรื่องอื่นๆสัพเพเหระไม่ค่อยจะเห็นสนใจเสียเท่าไหร่ นอกเสียจาก “เด็กในฮาเร็ม”มีดีก็แค่หน้าตา ..อย่างอื่นอย่าได้พูดถึง หน้าตาน่ารักขัดกับความโหดของตัวเองชิบ!ไม่อยากสาธยายมาก...เดี๋ยวไอ้คุณกมลินทร์จะมาตั๊นหน้าเอา! เพล้ง!!! “ระวังหญ้าอ่อนติดคอตายก่อนนะครับรุ่นพี่กมลินทร์~” ‘ภู’ หรือนามเต็มๆว่า ภูเบศธ์ ไปโดยไม่ได้คำนึงถึงว่าเจ้าตัวจะได้ยินหรือเปล่า แต่ขอแค่ได้ด่าไว้ก่อน เจ็บใจชิบ! ไอ้ภูเบศธ์ มารขัดความสุขของกมลินทร์! แม่งเจอกูทีไร ด่ากูเป็นวัวทุกที! มึง......ตก......มีน ! ทีนี้น่ะชัดมั๊ยมึง” ตรฤณตะคอกใส่หูจนสองเอามือปิดหูแทบไม่ทัน ก่อนจะหลับตาอย่างเซ็งๆในชีวิต แม่งขนาดวิชาที่ข้อสอบเป็นปรนัยยังตกมีนได้ แล้วอัตนัยกูจะรอดไหมล่ะเนี่ย!กูท๊อปเซค ” พูดแบบไม่ค่อยอยากจะอวดเลยเนอะไอ้ตรฤณ สองทำได้แต่ค่อนแคะอยู่ในใจ“อย่างนี้แหล่ะกินแต่หญ้า สมองเลยไม่พัฒนากับชาวบ้านชาวช่องเขาสักที” ทิ้งระเบิดไว้ลูกใหญ่ก่อนจะเดินจากไปพร้อมริมฝีปากที่ยกขึ้นยิ้มอย่างคนอารมณ์ดีที่แกล้งยัวะอีกฝ่ายได้ ทั้งที่ไม่ได้ตั้งใจจะพูดดูถูกดูแคลนแต่อย่างใด ถึงคราวนี้ไม่ได้ด่าว่าเป็น “วัว” แต่มันก็คลับคล้ายคลับคลาว่าจะเป็นสัตว์สายพันธุ์ใกล้เคียง อย่างน้อยก็กินหญ้ากินฟางเหมือนกันแม่ง..วันนี้เสือกมัดจุกหน้า เปิดเหม่งโชว์โหงวเฮ้งความฉลาดมาเชียวนะมึง! “เถิกแล้วฉลาด ดีกว่าหน้าผากแคบแล้วโง่ล่ะน่า~ อ๊ะ..อย่าโมโหให้มาก แก่แล้วเดี๋ยวเส้นเลือดในสมองแตกแล้วจะหาว่าไม่เตือน” “ไอ้เด็กเวร!!!!!!!! แกไม่ได้ตายดีแน่ไอ้ภู!!!” “จีบ” สองเพื่อนรักของตรฤณอยู่โฮะ! จะฆ่าตรฤณทางอ้อมด้วยสายตาเหรอวะ คุณทิวากร! และคราวนี้แหล่ะ ไอ้กมลินทร์เอ้ย มึงจะได้มีเด็กเป็นตัวเป็นตนกะชาวบ้านเขาสักที! ตรฤณคนนี้เอาหัวเป็นประกัน! TBC ตรฤณ อ่านว่า ตริน นะคะ (ชื่อนี่ เผื่อบางคนอ่านเจอตอนแรกอาจจะงงๆ ว่าอ่านยังไง ฮ่ะฮ่าาา)
สนุกดี แต่แอบมีผิดอ่ะน้องชื่อเพื่อนนายเอกอ่ะมียุนโฮด้วยแหละ
“ระวังหญ้าอ่อนติดคอตายก่อนนะครับรุ่นพี่กมลินทร์~”
คอยๆ ตอนต่อไป พระเอกน่ารักนะ
จะติดตามอ่านต่อไปนะครับ
ชอบๆๆ พระเอกกวนติงดี
ชอบเด็กด้วยคน
สนุกดีค่ะ
:mc4: :กอด1:
แล้วจะรอตอนต่อไปนะจ้า แอบมีคำผิดอยู่บ้างเล็กๆน้อยๆค่ะ แต่การจัดเรียง อ่านง่ายดีแล้ว
คุณพระเอกนี่น่ารักจริงๆ
กินเด็กด้วยคน....นะ
สนุกดีนะ o13 o13
เข้ามาจารึกชื่อไว้ว่า จะตามมาอ่านอีก~~ อิอิ
อร๊ากกก........ต้องติดตามซะแล้วละ มันต้องมีอารายเด็ดๆแน่ๆเลย
บทที่ 2 ลูกในปาก “ฉันบอกว่าให้เรียก ‘พี่’ ไอ้เด็กนี่!” ให้ตายเหอะ กูไม่เคยสั่งสอนให้มันเรียกกูแต่ชื่อ! จะว่าไปการเกิดเป็นภูเบศธ์มันน่าดีใจมั๊ยวะ? ถามทีเหอะนี่หัวคนหรือหัวหมา แข็งชิบ! หงอยเป็นไก่ติดโรคเชียวนะมึง! “เป็นกู กูก็ไม่สนว่ะไอ้คุณภูเบศธ์!” ผีเจาะปากมันให้พูดหรือไงวะ กูอยากกระโดดถีบขาคู่ไอ้เด็กนี่จริงๆ! เออ! ...โอ๊ย!”ตอบกลับไปคำร้องตามมาอีกคำ ทำไมนายทิวากรถึงได้ชอบตบหัวกูนักนะ! “ปากหมา!” ภูว่าเข้าให้ ถึงจะเป็นคำด่าที่ถือธรรมดามากถ้าเปรียบจากคำด่าที่ภูเคยด่ามา แต่ไม่รู้ทำไมกรรู้สึกจี๊ดไปถึงไต“อย่ากวนตีน!” สรุปว่ามันเครียดเรื่องสองหรือเรื่องไดโนเสาร์? แม่ง สูญพันธ์ไปกี่สิบชาติแล้ววะนั่น! มึงยังจะเอามาคิดให้ปวดหัวแม่เท้าอีก เห็นโง่ๆ เลยถามลองเชิง”จากใบหน้าครุ่นคิดเมื่อสักครู่กลับกลายเป็นรอยยิ้มกวนตีนที่กรอยากจะเอาตีนลูบหน้าให้สมกับรอยยิ้มของมัน!พี่กร ....ช่วยน้องชายสุดหล่อคนนี้ให้ได้สองมาเป็นแฟนด้วยนะคร๊าบ” ร่างสูงโปร่งวิ่งตาม ‘พี่กร’ มาติดๆพร้อมกับพูดเสียงนุ่มเสียงหวานจนชวนขนลุก...ทีอย่างนี้ทำมาเป็นเรียก “พี่” เชียวนะ! ช่างสมเป็นน้องชายที่ฟ้าถีบส่งลงมาให้กูเสียจริงๆ! ทีเงี้ย เรียบร้อยเป็นผ้าพับไว้(แล้วยัดใส่ตู้)เชียวนะมึง จีบได้จีบไป ไม่สนใจซะอย่าง..มีปัญหามะ? ถ้ากูเป็นไอ้หน้าหล่อนั่น...กูคงสั่นจนช็อคอ่ะ เฮ้ย นั่นชื่อกู!! โฮะ! ได้ยินมั๊ยมึง เขามานั่งรอกู ทิวากรมานั่งรอตรฤณ! มาหากูแต่ถามถึงไอ้สองนี่นะ? “ตายห่า!ลืมมันไว้ที่ห้อง..แม่งหลับคาห้องแล้วลืมปลุก!” พูดจบร่างสูงใหญ่ของตรฤณก็รีบหันหลังกลับแล้ววิ่งขึ้นไปชั้นสองไปยังห้องที่เพิ่งออกมาเมื้อสักครู่ทันที ทิ้งให้กรยืนทำตาปริบๆมองตรฤณที่ลุกลี้ลุกลนวิ่งพรวดพราดกลับไป ก่อนจะค่อยๆหัวเราะออกมาราวกับว่ามันเรื่องตลก....คนบ้าอะไร อยู่เฉยๆก็สวยโคตรๆ แล้วนี่ยังมายิ้มอีก สวยยกกำลังสองเลยเหอะ! ไอ้คนเห็น(ว่าที่)เมียดีกว่าเพื่อน! เฮ้อ....กมลินทร์อยากผูกคอตายใต้ต้นถั่วงอก! “อ้าววันนี้ไม่ออกไปหาหญ้ากินเหรอ?” และพอภูเบศธ์เข้ามาร่วมวงสนทนา สองก็คือเป้าหมายต่อไปที่คนคนนี้เลือกที่จะพูด(?)ด้วยทันทีสองทำได้แค่เพียงกำมือแน่นเพราะพยายามระงับอารมณ์ที่เริ่มเดือดปุดๆ โดยที่ตรฤณเองก็มองอาการเพื่อนรักอย่างขำๆสลับกับมองหน้าไอ้เด็กหล่อที่บอกว่าจะ “จีบ” สอง ส่วนกรก็รีบกระชากแขนภูพร้อมกับกระซิบเก็บหมาเข้าคอก เดี๋ยวนี้ นายภูเบศธ์!”“ตามสบาย กูไม่ซีเรียส ถ้าจะเสียเพื่อนอย่างมึงไป” แม่งตัวใหญ่อย่างกับหมี แต่ทำตัวอย่างกับเด็กป.สี่ กูงี้เครียดแทนมึงว่ะ ไอ้คุณตรฤณ อย่างน้อยกูก็ไม่ต้องอายคนเดียวเว้ยไอ้สอง ฮ่าฮ่าฮ่า! คนบางคน ไปด้วยสักเท่าไหร่หรอกนะ...กรฉันไม่ไปหรอก เชิญนายชวนเพื่อนนายไปเลี้ยงเถอะ ขาดฉันสักคนงานคงไม่แกร่วหรอก”ภูเบศธ์รีบออกตัวพร้อมด้วยส่งสายตาตัดพ้อไปให้สอง ซึ่งสองเองก็ไม่ค่อยที่จะเข้าใจนัก ก็พอรู้ว่าเหมือน ภูเบศธ์กำลังน้อยใจตนเองอยู่ตกลงว่าฉันไปนะกร ”สองเองก็ไม่รู้ตัวเหมือนกันว่าจะต้องไปพูดเสียงดังเพื่อประชดกลับใส่ใคร แต่สายตากลับเหล่ไปทางเด็กปากหมาที่กำลังเดินออกจากวงสนทนาก็คนมันรัก..แต่แค่จีบไม่เป็น..คนอย่างภูเบศธ์ผิดด้วยเหรอ? “ฉันรักเขาจนจะบ้าอยู่แล้ว..” และถ้าหากสองไม่ได้มีเด็กในสังกัดเยอะขนาดนั้น ภูก็คงไม่ต้องมานั่งเครียดขนาดนี้เช่นกัน
“แบงค์..มาทำอะไรที่นี่ล่ะเนี่ย?” เพียงแค่เดินออกจากโรงอาหารของคณะสองก็รีบเดินแยกออกจากตรฤณไปหาเด็กหนุ่มที่ดูก็รู้ว่ามายืนรอสอง แต่แค่ทำท่าเหมือนกับว่ามาที่นี่แล้วเจอสองโดยบังเอิญ ตรฤณมองหน้าเด็กคนใหม่ของสองที่รู้สึกว่าไม่เคยเห็นหน้าอย่างพินิจพิจารณาคราวนี้มีเด็กใหม่แบบกูไม่รู้ ชักจะร้ายเกินไปแล้วนะเว้ย ไอ้กมลินทร์! แต่ตอนนี้ไม่อยู่แล้ว ” ...กูยืนยันได้นะ..ว่ากูพูดตามที่มึงบอก... ไปดูหนังกับน้องแบงค์ น่ะ...” กูคิดได้แค่นี้อ่ะเพื่อนเกลอ... “อยู่ไหนไม่รู้แต่ระวังว่าถ้าปล่อยสองไว้กับน้องแบงค์นานๆน้องบอลจะตกกระป๋องพี่ขอเตือน” ว่าแล้วก็เดินจากไปทำเอาบอลเดือดพล่านแล้วทำท่าจะเดินออกจากคณะไปในทางที่เคยเดินมา...แล้วก็เจอกับภาพที่เคยพลาดไปพี่สองกำลังนั่งยิ้มหวานให้ไอ้เด็กหนุ่มหน้าอ่อนที่ไหนก็ไม่รู้! วันนี้มันวันซวยอะไรของกู! เป็นข่าวใหญ่กลางโรงอาหารถึงสองครั้งสองคราภายในวันเดียว ..จะให้หมายความว่ายังไงล่ะ ก็ไอ้เด็กนี่เป็นเด็กในฮาเร็มกูอีกคน.. เออ หัวเราะเยาะกันเข้าไป ไม่โดนแบบนี้บ้างไม่เข้าใจกูหรอก! เฮ้อ..ช่วงนี้ชักจะสลับรางไม่ค่อยทัน เพราะไอ้เพื่อนตัวดีดันมาหักหลังกันเอง! มึงไม่อยู่ กับกู แล้วมึงบอกอีกว่า มึงไปไหนก็ได้แล้วแต่กูจะคิดออก กูเลยบอกไปว่ามึงจะไปดูหนังกับน้องแบงค์...แล้วกูผิดตรงไหน? ”พูดจาได้กวนอวัยวะเบื้องล่างถึงที่สุดว่าแล้วสองก็วิ่งไล่เตะก้นตรฤณจนรอบคณะไอ้ส้นตรฤณ เมิงไม่ได้ตายดีแน่!!!!” บังเอิญว่าชื่อของเพื่อนสนิทมันดังไปออกเสียงคล้ายอวัยวะเบื้องล่าง ก็เลยขอด่าควบชื่อมันไปเลยแล้วกัน“สมควรแล้วไม่ใช่เหรอที่โดนแบบนี้บ้าง อยากกินหญ้าที่ละหลายกอ ติดคอซะบ้างจะได้รู้สึก” ภูเบศธ์พูดพร้อมกับยืนกอดอกทำเอาคนได้ยินชะงัก ถึงจะโกรธที่โดนไอ้เด็กเวรกัด แต่ครั้งนี้สองกลับไม่นึกอยากด่ากลับ...แต่กลับรู้สึกว่าคิดได้ขึ้นมาซะอีกเอ๊ะ...หรือว่ากูคิดมากไปวะครับ? TBC สนุกดี แต่แอบมีผิดอ่ะน้องชื่อเพื่อนนายเอกอ่ะมียุนโฮด้วยแหละ แก้ให้แล้วนะคะ ขอบคุณมากๆเลยค่า เปลี่ยนชื่อไปเบลอเอง :z3:แล้วจะรอตอนต่อไปนะจ้า แอบมีคำผิดอยู่บ้างเล็กๆน้อยๆค่ะ แต่การจัดเรียง อ่านง่ายดีแล้ว จะพยายามรีเช็คนะคะ...แบบว่าพิมพ์เอง อ่านเอง เบลอเอง ฮ่าฮ่า o2
:3123:
นายตรฤนนี่แสดงแบบทุ่มทุนมาก กรก็ช่วยเห็นใจหน่อยนะ ฮะๆ
มาต่ออีกนะค๊าฟฟ รอ รอ
นายเอกแปลกดี ปกติจะเจอแต่แบบว่าพระเอกเจ้าชู้ กว่าจะมาเจอนายเอกนี่มีเมียมาเป็นร้อย อะไรประมาณนั้น แปลกดีค่ะ ที่เป็นฝ่ายนายเอกที่มีเด็กเยอะ และพระเอก โสด หึหึ รอตอนต่อไปนะคะ สนุกดี ยาวด้วยอ่านอิ่มเลย
เค้าเคยอ่านเรื่องนี้ในบอร์ดฟิกกกกกกกกกกกก
บทที่ 3 เพราะอยากจีบ “สมควรแล้วไม่ใช่เหรอที่โดนแบบนี้บ้าง อยากกินหญ้าที่ละหลายกอ ติดคอซะบ้างจะได้รู้สึก” “เดี๋ยวก่อน ไอ้ภูเบศธ์!!!” ช่างเป็นภาพที่ขัดลูกกะตากูจริงๆ! “ถ้าไม่ได้โง่เกินไปก็คงคิดออกเองแหล่ะ” แต่ยังไม่ทันสตาร์ทก็ดันโดนเพื่อนตัวใหญ่สต๊อปเอาไว้ก่อน เตี้ย แต่แค่เพียงไอ้เด็กเวรภูเบศธ์มันสูงเกินไปเท่านั้นเอง!“มึงว่ากูเตี้ยเหรอ!” จากที่เมื่อกี้ยังจ้องอาฆาตภูเบศธ์อยู่ แต่ไหงจู่ๆหันมาตะคอกกูวะ? ไม่ใช่อะไร..ทิวากรก็แค่กลัวลูกหลง! นี่ขนาดหลบออกมา ยังหาเรื่องลงที่กูจนได้! มึงเตี้ย พอใจยัง”หลานรหัสปากหมา...ส่วนปู่รหัสก็ดุอย่างกับหมา ช่างเข้ากั๊นนน เข้ากัน! ถ้าเป็นอย่างนั้นตรฤณจะได้เตรียมขันหมากไปสู่ขอ! เออ..ได้ข่าวว่ากูก็เอาเบอร์กรมาจากหนังสือรุ่นเหมือนกัน.. สนุกแน่งานนี้ ไอ้กมลินทร์เอ้ย! งานนี้มีแต่ได้กับได้ หรือว่าใครจะเถียง! “พอสักทีเหอะ หนวกหู!” ในที่สุดภูเองต่างหากที่ทนเสียงของสองไม่ไหวถึงได้เดินเข้าไปประชิดสองจากทางด้านหลัง ถึงปากจะด่าจะว่าแต่มือกลับคว้ามือเล็กที่กำลังทุบประตูอย่างบ้าดีเดือดเอาไว้ พร้อมกับค่อยๆนำมาดูใกล้ๆทำเอาเจ้าของมือเล็กนิ่งเงียบไปพร้อมกับสังเกตท่าทีของภูแทนกูขอถาม..นี่คือไอ้เด็กเวรภูเบศธ์ตัวจริงเสียงจริงแน่เหรอวะ? “หัวเถิกจริงๆเลยให้ตายเหอะ!” เออ กูรู้! เพราะนอกจากมึงกะกู มึงเห็นหนูสักตัวอยู่ในห้องนี้อีกมะ? หมาตรฤณแน่ๆตัวนึง กูรู้! คราวหน้ามึงไม่ขุดดิน แล้วเอาเศษหินมากลบตัวกูเลยล่ะ ไอ้ส้นตรฤณ! ทั้งที่แอบรักมานาน.....แต่สองก็ไม่เคยรู้สักที ขอหาทางที่ทำให้จำชื่อ “ภูเบศธ์” ได้ขึ้นใจ ยังดีกว่าที่ต้องไปเป็นเด็กในสังกัดที่สองจำชื่อไม่เคยได้ปัง!!! เพราะอยากจีบ...ชัดมั๊ยครับ รุ่นพี่กมลินท ร์” เสียงกระซิบข้างใบหูทำเอาสองรู้สึกขนหัวลุก แต่พอรู้ตัวอีกทีตรฤณกลับกลายมาอยู่ข้างๆตัวแล้วภูเบศธ์ก็เดินจากไปจนลับตาหูมันฝาด ...หาเกลือสักถาดมาจิ้ม ยังไม่รู้เลยว่าถ้าชิมดูอีกครั้งจะหายฝาดหรือเปล่า?นี่ถ้าไม่บอกกูไม่รู้นะนี่ ไอ้เด็กเวรภูเบศธ์! “สอดรู้” พูดไปเอามือถูจมูกไปแบบนี้แถวบ้านเขาเรียกว่าเขินว่ะ ไอ้คุณภูเบศธ์! แล้วเจอกันวันเลี้ยงสายนะ..รุ่นพี่กมลินทร์~
บทที่ 4 จูบทางอ้อม “มึงเรียกชื่อกูหาป๊ามึงเรอะ! ไอ้ตรฤณ” ไม่ใช่อะไรอยู่มากันจนป่านนี้หลบหมัดไอ้สองเก่งซะยิ่งกว่าหนูหลบแมวซะอีก ต่อให้มึงออกลูกเป็นปู กูก็ไม่เชื่อว่ามึงไม่ได้ขังกู ไอ้ตรฤณ! ที่กูขังมึงไว้กับเด็กเวรนั่นน่ะ ..ไม่มีเหตุผลจริงๆนะ!”สองยืนฟังสิ่งที่ตรฤณเผลอตัวหลุดพูดออกมาด้วยความใจเย็น ถึงจะรู้ทั้งรู้ว่าไอ้เพื่อนตัวดีมันขังเขาเอาไว้ แต่ยังไง๊ยังไง สองก็ยังอยากรู้เหตุผล คนเราทำอะไรไปโดยไม่มีเหตุผลไม่ได้..สองเชื่อว่ามันเป็นอย่างนั้นเห็นไหมว่าถึงจะแดกแต่หญ้าแต่ฟาง แถมประโยคที่มันพูดตอนท้าย ทำเอาโรคหัวใจกูแทบกำเริบ! ตะลึง ตึง โป๊ะ อะไรบ้างมันอยากจีบกู ”รู้งี้ กูหาทางขังสองคนนี้ไว้ตั้งแต่ที่ไอ้เด็กเวรนั่นเริ่มชอบไอ้สองซะก็ดี! แม่ง ด่าเพราะอยากจีบ ถามเหอะ ชาติหน้ามึงจะจีบติดมั๊ย! ตรงใจกูมากขอบอกครับขอบอก! “กูรู้โดยสัญชาตญาณว่ะ ก็คนมันเกิดมาเพื่อคู่กัน ทำไมกูจะไม่รู้” โอ๊ย...ภูมิใจมีแฟนสวยแถมยังฉลาดแบบคาดไม่ถึง! เอี๊ยดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด ไม่ใช่อะไรป้ายชื่อบนเสื้อกราวน์บอกเอาไว้ซะเด่นหราว่า นี่มันตามมาจองเวรจองกรรมถึงหอกูเลยเหรอเนี่ย! ถ้าจะละเมอก็กลับบ้านไปหลับก่อนไป ไอ้ภูเบศธ์! ให้ตายเหอะ! อยู่ต่อหน้าไอ้เด็กนี่ทีไรใบ้แดกทุกที! ก่อนไปมึงยังมีกะจิตกะใจมาประชดกูอีกเนอะ! พอกันที กับวิธีที่มึงจีบกู ไอ้เด็กเวรภูเบศธ์! ติ๊ด ติ๊ด ติ๊ด... ติ๊ด ติ๊ด ติ๊ด.. ติ๊ด ติ๊ด ติ๊ด. . “ที่รักมึงก็ไป...แค่นี้นะ” พูดจบตัดสายใส่กู แล้วเมื่อกี้มึงด่ากูทำแมวอะไร? แต่พอบอกว่าจะเลี้ยง มาให้เห็นตั้งแต่น้องยันโหลน! แต่ที่สองรู้ เบียร์หมดไปลังไอ้ตรฤณยังไม่กึ่ม! “สร่างเมาเชียวนะ!” เสียงของกรทำเอาคนที่เพิ่งสร่างเมาตัวหดเหลือสองนิ้วก่อนจะหันหน้าไปแยกเขี้ยวใส่สองอย่างนึกโกรธอย่าให้ถึงคราวกูมั่งแล้วมึงจะหนาว ไอ้สอง! กูรู้ซึ้งถึงความเจ็บปวดเลยครับขอบอก! T^T “ยานอนหลับ...รับรองมันดับสนิท!” ตรฤณพูดด้วยความมั่นใจก่อนจะหัวเราะออกมาอย่างผู้ชนะงานนี้มึงได้เด็กในสังกัดเพิ่งอีกคนแน่ ไอ้สอง! แล้วกูจะไปสนใจมันทำไมวะ? หน้ากูมันบอกชัดเจนเลยเหรอว่ากำลังมองหาคน? แค่พูดเล่นก็แล้วไป..มึงดูแล(ว่าที่)เมียมึงดีๆนะตรฤณ แล้วจะหาว่ากูไม่เตือน คนยิ่งอารมณ์ไม่ดี “ได้จูบทางอ้อมด้วยแฮะ” พูดด้วยสีหน้าระรื่น แต่อีกสองคนที่นั่งตรงข้ามกลับเหงื่อตกจนซับไม่ทันเพราะฉะนั้น.... “นอนหลับให้สบายนะ...ภูเบศธ์” เพียงแค่เสียงของกรพูดจบ....“ไม่รู้สิ...ช่างตรฤณมันเถอะ นายเองก็รีบๆดื่มรีบๆกินจะได้รีบกลับไปนอน!” กรขึ้นเสียงใส่ทำเอาสองรีบยกแก้วขึ้นดื่มรวดเดียวจนหมดกูไม่รู้ ฮ่าฮ่า ____
อะ จูบทางอ้อม ไปซะแล้วภูของช้านนนน
หนูสองเอ้ยยย เข็ดสักทีเถอะ ยอมเป็นของพระเอกเราซะดีดี 555
:กอด1:
อร๊ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยค้างคาสิแบบนี้อ่ะ
^^
ฮากรมาก
ร้ายกาจม๊วกกกก>< แล้วแบบนี้จะเกิดอารายขึ้น
เป็นจูบทางอ้อมที่คุ้มรึเปล่าเนี่ย
ว้าว...ติดตามแน่นอนเลยเรื่องนี้
บทที่ 5 เมาไม่นับ! “ลองทายซิ....ว่าใครจะตื่นก่อน?” กล้ามีเรื่องกับทิวากรอย่างนั้นเหรอครับ! คุณตรฤณ “ตรฤณ! หยุดรถเดี๋ยวนี้ แล้วมาคุยกันให้รู้เรื่อง!” เสียงหวานตะโกนดังลั่นรถทำเอาตรฤณแทบหักพวงมาลัยตามคำสั่งไม่ทันข้อหา ไม่ยอมฟังที่คุณทิวากรพูด ย้ำ! ว่ากูแค่“เกรงใจ” ไม่ใช่ว่า กู “กลัว” เมีย! จะถูกตบอยู่รอมร่อ ก็ยังทำหน้าระรื่นได้อีกนะ! “ยิ้มไร?!” แต่ดูท่าทางคงไม่มีมากและไม่มีน้อยเรียกว่าไม่มีเสียเลยจะดีกว่าเพราะไม่งั้นกรคงไม่ทำหน้าอยากจะกินเลือดกินเนื้อตรฤณซะขนาดนั้นกูเพิ่งรู้ว่าเวลากรอารณ์ไม่ดี คนหน้าหมีอย่างกูไม่มีสิทธิ์ยิ้ม! เพราะเรื่องนี้เกือบทำกูโดนตบไปเป็นสิบตลบแล้วครับ เพราะถ้ากูว่าไม่ใช่ “ไอ้ภู”...กูคงโดนงอนอีกแน่นอน! แพ้ใสๆ เลยครับงานนี้ปึก! แล้วก็พบว่าหัวกลมทุยของไอ้สองก็ตกลงไปซบกับไหล่ของไอ้ภูเบศธ์พอดีเป๊ะราวกับจัดฉากให้! ทั้งที่เมื่อกี้ยังทำหน้าง่วงอยู่ พอกูบอกให้แบล๊คเมล์ ล่ะดี๊ด๊าจนแทบจะเต้นบัลเลต์เชียว! เอ๊ะ? หรือว่าเป็นไอ้ภูเบศธ์ที่จะเสียตัวให้ไอ้สองมันแทนโดยไม่ได้ตั้งใจ? ไหนบอกว่าช่วยกันพยุง...ตอนนี้กูไม่เห็นลุงคนไหนมาช่วยกูสักตัว! สอง..กูลาก่อนนะมึง...ถ้าพรุ่งนี้มึงตื่นก่อนก็ถือว่าโชคดี ขอให้โชคดีนะ..ภูเบศธ์ แต่พอรู้สึกตัวว่าตื่นเต็มตาภูเบศธ์กลับรู้สึกว่าตัวเองมีสามแขน! โครม!!! ก็เล่นวางยานอนหลับคู่ ถามจริงเหอะ จะให้ตกเป็นผัวเมียกันในฝันเหรอ? “ก็ลักหลับเลยดิ สองจะได้ไม่กล้าไปมีเด็กทางไหนอีก ” แหม่....ช่างรู้ใจกันจริงๆนะ ทิวากร! “อ๊าก!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!” โครม!!! ขอบอกว่ากูตกเตียงเป็นรอบที่สองของวันแล้วนะเว้ย!!!! แต่โทษทีเหอะ ได้ข่าวว่านี่ห้องกู-“- ก็มีกันอยู่สองคน..ถ้าไม่ใช่ห้องคุณกมลินทร์..ก็คงจะตัดสินว่าเป็นห้องกูซะล่ะมั้ง! มาชมกูเป็นควายแต่เช้า เดี๋ยวแม่งตั๊นหน้าเข้าให้! เรื่องของเรา ได้มากกว่านะ ” สายตาคมเริ่มกรุ้มกริ่มจนสองที่เหมือนจะเป็นรองชักจะกังวลขึ้นมานิดๆกูกับมึง เคยไปลึกซึ้งกันตอนไหน? มันถึงได้มีเรื่องของ “เรา” มาพูด! ถ้านึกออกได้ก็แปลก! หรือว่าไม่จริง? รีบตอบมาสิวะ! กูจะได้รู้ว่ามึงกะกูไปมีเรื่องของเรา เอาตอนไหน! “รุ่นพี่เมาแล้วชวนผมขึ้นห้อง....จำไม่ได้จริงๆเหรอรุ่นพี่กมลินทร์” เขินหรือโมโห? มึงคงลากกูมามั้ง?...กูสาบานได้ว่าไม่ได้ยอมมากับมึงแน่นอน! โครม ถึงเมื่อคืนจะปล้ำกันจริงๆ...แต่กูถือว่ากูเมา....เมาไม่นับเว้ย! พันธ์อย่างภูเบศธ์ จงสูญพันธุ์ไปซะ!
__________________...เมื่อคืนมึงกับไอ้เด็กเวรหลับสนิทกันทั้งคู่ ไม่รู้ว่าไอ้เด็กนั่นไปตู่เอาตอนไหนว่าได้มึงเป็นเมีย.. ฤทธิ์ของไอ้กมลินทร์ ถ้าไม่ใช่ตรฤณ ไม่มีใครรู้ร๊อก! กูบอกตามตรงว่าอยากให้มึงเป็นฝั่งเป็นฝา ใช่ว่ากูอยากโกหกมึงหรอกนะสอง.. แล้วที่รถไฟมันชนกันแล้วมึงเขี่ยพวกมันทิ้งเป็นว่าเล่น เด็กมึงไม่ Pain เลยเนอะ! “นายเป็นบ้าอะไรของนาย ตรฤณ!” ถึงเสียงหวานจะติดไม่พอใจ ทำให้ตรฤณรู้ว่ากรไม่ทันแผนของเขา ตรฤณเลยทำหน้าเข้มก่อนจะพูดว่าสงสัยกูคงไม่ต้องลงมือฆ่าหั่นศพภูเบศธ์คนเดียวซะล่ะมั้ง ฮ่าฮ่า! กูซึ้งจริงๆครับ เพื่อนตรฤณ! “ฉันถามว่าเป็นบ้าอะไร มาทำเสียงดุฉัน หา!” เมื่อตรฤณไม่ยอมพูด กรก็รีบถามขึ้นอีกครั้ง แล้วพอก้าวเท้าพ้นจากธรณีประตูห้อง ตรฤณก็รีบพูดจาไพเราะเพราะพริ้งทันที“อ่อ งั้นแล้วไป!” พอได้ยินอย่างนั้นตรฤณก็รีบปาดเหงื่อด้วยความโล่งอก“เป็นยังไงบ้าง..สองเป็นยังไง..ยอมคบกับไอ้ภูเบศธ์มะ?” “เอาล่ะ...ในเมื่อไม่ยอม...ก็คงให้เจ้าของเรื่องมาจัดการเอง” กรพูดยิ้มๆ“เดี๋ยวฉันจะส่งไอ้ภูเบศธ์ไปถึงห้องเลยคอยดู~” มึงเตรียมรับศึกหนักอีกครั้งได้เลยว่ะ ไอ้สอง ทีเมื่อกี้ยังหาเรื่องมันให้กูอยู่ จู่ๆก็กลับมาหาเรื่องให้มันเป็นเด็กกูอีกละ? งานนี้ ไอ้ภูเบศธ์เตรียมประกาศความเป็นเจ้าของได้เลย! TBC
5555555555 ตายๆได้สามีแบบตู่ๆเสียแล้ว จงยอมรับมันเสียเถอะ
:m20: :m20:
ร้ายกาจมากกกก อิอิ
^^
สองรับๆไปเหอะนะ วะฮ่าๆๆๆ
สนุกดีค่ะ มารอต่อนะคะ
จะหนีน้องภูไปได้สักกี่น้ำเชียวสอง?
เพิ่งเข้ามาอ่านก็ติดเลยอ่า พี่ภูเยี่ยมมาก o13
อั้ยยะ ยอมๆ ไปเต๊อะ จิได้เสียตัว เอ้ย มีตัวจริงสักที
ทำไงล่ะทีนี้เดินหน้าลุยเต็มตัวดีมั้ยภูปากเสียไว้เยอะท่าจะยากนะ
5555555 ชอบเรื่องนี้อ่ะ สองเอ๊ยยยยยย เสร็งน้องภูแน่ๆ!!!! ฮ่าาาาาาาา
ไม่รอด น้องภูแน่ พี่สอง
เออ
อย่างนี้แสดงว่า สองยังแบคเวอร์จิ้นอยู่อ่ะสิ เพราะยังไม่รู้เลยว่า ตัวเองโดนภูทำอะไรรึเปล่า 55555+ เด็กๆในฮาเร็มเยอะซะขนาดนั้น แต่ยังไม่มีใครได้แอ้มสองอีกเหรอเนี่ยยยยยยยยย ฮี่ๆๆๆๆ เสร็จภูล่ะ!!!! :oo1:
เสียเวอร์จิ้น แบบไม่เจ็บ..
เสียเวอร์จิ้น แบบไม่เจ็บ..
ยังรออยู่นะค้าาาาาาาาาา
บทที่ 6 เด็กปากหมา VS เด็กในฮาเร็ม ก๊อก ก๊อก ก๊อก แล้วใครล่ะที่มา? กูเตือนด้วยความหวังดี เพราะบางทีมึงอาจจะช็อคเมื่อเห็นหน้าเด็กมึง ทำไมกูจะไม่รู้ ว่าไอ้สองเจอตัวอะไร สงสัยโดนตามหลอกตามหลอนจนตาฝ้าฟาง! ปัง! เออ กูก็เพิ่งรู้วันนี้แหล่ะ ว่าภูเบศธ์ก็ทำตัวไร้สาระเป็น ทั้งที่เมื่อกี้ไอ้ภูโดนผลัก กลับมาบอกให้มันหยุด มันน่าน้อยใจแทนจริงๆว่ะ โฮะ! มันช่างตอบได้ถูกใจกูจริงจริ๊ง!(เสียงจากผู้แอบลุ้นอยู่ใกล้ๆ) พลั่ก!!!! สอง กมลินทร์อยู่ที่ไหน เป็นอันต้องมีรถไฟชนกันที่นั่น..อยู่ร่ำไป กูไปพูดว่ากูเป็นห่วงมึงตอนไหนมิทราบไอ้ขี่ตู่ กรุณาแถลงไขให้กูเคลียร์! ฉันเป็นห่วงนาย *....นี่ไงล่ะที่พี่สองพูด ”“ที่หลบจูบผมได้” ถึงแม้จะแค่จุ๊บ แต่หัวใจกูก็เต้นตุบตับเป็นจังหวะแทงโก้เลยว่ะเฮ้ย! รู้แค่ว่าเรื่องคืนนั้น...กูจะคิดว่าแค่ฝันไป!แล้วมึงจะมารื้อฟื้นทำไม ภูเบศธ์! โดนจูบ อีกรอบ เหรอครับ!”แต่มองยังไง๊..ยังไง ก็เหมือนลูกแมวพองขนหางฟูตั้งท่าขู่หมาอยู่ดี แม่ง เตะไม่โดนสักที! คนนึงก็เพื่อน อีกคนก็ญาติแฟน(เหรอ?) โอย ตรฤณ ตัดสินใจไม่ถูก กูพูดตามตรง ตอนนี้กูอยากตายมากครับเพื่อน.. “โอ๊ย!” “มึงเตะกูทำเบี้ยอะไรวะสอง! ” ตรฤณร้องลั่นในขณะที่เป็นที่กำบังอย่างดีสำหรับภูเบศธ์แน่ะ! ยังมีหน้าไปกวนส้นเพื่อนกูอีก... ให้ตายเหอะ! กว่าจะได้กัน...กูคงช้ำในตายก่อนแน่นอน! กูหนักใจกับไอ้คู่นี้จริงๆครับ...ท่านผู้ชม
------------------------------------------ซึ่งความจริงเป็นอะไรที่เจ็บปวดมากสำหรับกูครับ! สอง ถ้ามึงรักกูกรุณาอย่าพูดความจริง “เออ..ปากดี โดนเด็กเวรขึ้นคร่อมแล้วยังไม่สำนึก” กูชักรู้สึกผิดขึ้นมาจริงๆแล้วว่ะสองกูไม่น่าเข้าร่วมแผนหลอกคนโง่ๆอย่างมึงเลย (สาบานได้ว่ารู้สึกผิด!) ชวิน ที่เรียนมาด้วยกันตั้งแต่ประถมยันจบมัธยมปลาย แต่พอต้องเข้ามหาวิทยาลัย ชวินที่สมองดีมาแต่กำเนิดเลยได้ทุนไปเรียนต่อต่างประเทศ จะว่าไป...พวกเราไม่ได้ติดต่อไอ้ดำนั่นนานแค่ไหนแล้วนะ? เมื่อกี้แม่งพูดไรวะ? เฮ้ โล... โมโต๊! นี่กูอุตส่าห์เสียตังค์โทรศัพท์ข้ามประเทศมึงยังมีหน้ากวนประสาทให้กูเปลืองค่าโทรเล่นได้อีกเนอะ! วัวแก่ ที่ไหนโทรมาหากูแต่เช้า”กูรู้แล้วว่าไอ้เด็กเวรนั่นเหมือนใคร กูก็ว่าคุ้นๆ! งก ไม่ใช่เหรอ?”มึงเป็นรักแรกของกูนะ ”สองพูดโดยที่ไม่ทันคิด ก่อนที่สุดท้าย เสียงของทั้งสองจะเงียบหายไปดื้อๆโดยไม่มีใครคิดจะพูดขึ้นมาอีกทั้งที่เคยตกลงกันไว้แล้ว..ว่าจะรักกันแบบเพื่อน... TBC ตลกดี
สงสารพี่ภูจัง
สนุกดี
ชวิน รักแรก??
:กอด1:
ง่ะ
:sad4: สงสาีรภูอ่าาาาาา ชวินนี่รักแรกของสองเหรอ แล้วถ้ากลับมาไทย ภูเบศธ์จะเป็นเยี่ยงไรล่ะ ฮึ!! :m15: โธ่ๆๆๆๆๆๆๆ พ่อภูของนม เอ้ย! ของเค้า :impress3:
o13พี่พริ้ม!!! ปอนด์ว่าจะอ่านตั้งแต่ใน ysp แต่ไม่ว่างอ่านเลย
ตายละ มีรักแรกมาอีก พระเอกเราจะเป็นยังไงล่ะนี่
บทที่ 7 ใครกันที่ ‘เขา’งอก “นี่มึงแดกไปถาดที่หก แล้วมึงยังไม่คิดที่จะยกโทษให้กูอีกเรอะวะ!” แม่งแดกอย่างกับมีสี่กระเพาะ นี่ถ้าไม่ใช่ว่าเพราะกูผิดกูไม่คิดเลี้ยงมึงให้เสียกะตังค์หรอกเว้ย! แล้วจะเห็นว่ากูอุตส่าห์ทำตาแบ๊วอ้อนวอนมึงได้อย่างที่ไม่เคยทำเลยนะเว้ย! “กูชอบนะคนขี้อ้อน...แต่ถ้าปัญญาอ่อนเชิญป้ายหน้าเลยมึง” สองมองตรฤณอย่างเอือมๆก่อนจะชักเมนูกลับมาดูอย่างไม่สนใจคนที่กำลังง้อตัวเองผู้สมรู้ร่วมคิด! ”สองรีบตอบกลับพร้อมกับที่พิซซ่าถาดที่เจ็ดถูกยกมาเสิร์ฟตรงหน้า มึงนะมึง! ถ้าเดือนนี้กูจนขึ้นมาจริงๆ กูจะมาเกาะมึงเป็นปลิงอยู่ที่ห้องมึงให้ดู! “ไม่! พอใจยัง?” สองตอบลอยๆโดยมีการกระแทกเสียงใส่เล็กน้อยพอให้รู้ว่ายังโกรธอยู่กูเจ็บปวดมากครับสอง กระเป๋ากูแบนแล้วมึงยังไม่คิดจะตอบแทนด้วยการยกโทษให้กูอีกเหรอ?! ปิดฮาเร็มตามคำสั่งมึง สักที”สองหันมาพูดพร้อมด้วยรอยยิ้มที่มุมปาก ทั้งที่ตรฤณอยากจะโล่งใจที่ดูเหมือนคราวนี้สองยอมกลับมาพูดคุยกับตัวเองเหมือนเดิมแต่เพราะรอยยิ้มและคำพูดแบบนั้นของสองทำเอาตรฤณรู้สึกหนาวๆร้อนๆแทนใครบางคน..ตายห่าล่ะครับคุณภูเบศธ์ บุญมีแต่กรรมบังแท้ๆเลยมึงเอ้ย! ถ้าคราวนี้ไอ้วินกลับมา...แล้วเด็กปากหมาจะทำยังไง? เด็กดัน พรรค์นั้นกูไม่สนใจหรอก! เพราะตอนนี้กูแค่รอคนของกูกลับมา”แล้ว....ตรฤณคนนี้จะต้องทำเยี่ยงไร? ใครก็ได้ช่วยบอกกูที! โฮะ! ถ้าไอ้สองมันรักภูเบศธ์อย่างที่ว่าก็ดีสิ กูจะได้เลิกกังวลสักที ตั้งแต่กูอยู่กับมันมากูไม่เคยเห็นมันทำตาหวานใสมีแต่จะเตะใส่ไอ้ภูเบศธ์ทุกที แค่นี้ไอ้สอง ก็โกรธกูจนง้อยากแล้วนะครับ กรุณาอย่ามาสร้างความร้าวฉานให้กูอีกรอบเลยครับกร ตอนนี้กูสงสารตัวเองมากกว่าครับคุณทิวากร โรคหัวใจอ่อนแอกำเริบแน่ๆเลยครับงานนี้ ! แต่ทำไงได้ครับ ตาก็หวาน มือก็นุ่ม...แค่นี้ก็คุ้มสุดคุ้มแล้วเว้ยเฮ้ย! ยังคงอ้อนต่อไปให้ใจกูไหวหวั่นเล่นเหรอครับ? เพี๊ยะ! จะโกรธก็ไม่ใช่จะว่าน้อยใจก็ไม่เชิง..สองยอมรับว่าอ่านสายตาคู่นี้ไม่ออกจริงๆ เอาแล้วไงคราวนี้ ไอ้สองก่อเรื่องให้กูได้ตามเช็ดอีกแล้วครับ กูถือพู่เชียร์เด็กดันของคุณทิวากรอยู่ กรุณาอย่ามองกูด้วยสายตาแบบนั้นนะจ๊ะ ไอ้สอง~ พูดตามตรงปรากฎการณ์ที่ไอ้สองถูกเด็กทิ้งหาดูได้ยากจริงๆนะครับกูขอบอก! เฮ้ย! กูต้องบ้าไปแล้วแน่ๆ ที่รู้สึกดีที่ได้อยู่ในอ้อมกอดของไอ้เด็กเวรนี่! แทะโลม เอ้ย! แทะเล็มหญ้าอ่อนที่อื่นหรอกนะครับ”ครั้งนี้?! มึงบอกแค่ครั้งนี้? เออ ได้ทีเอาทั้งวัวทั้งควายมาหลอกด่ากูเชียวนะมึง! อ่า..กูชักจะมั่นใจแล้วสิว่านี่คือคำที่มันกำลังสารภาพรักกับกู! เหอะ! ที่มึงด่ากูอยู่ทุกวันถึงไม่เคยมีคำหยาบ แต่กูว่ามันคมยิ่งกว่าดาบอีกนะมึง! ถึงเป็นพ่อไม่ได้ แต่เป็นผัว ให้ได้ แล้วจะเอาไหมครับ? “แล้วอย่าแวะไปเล็มหญ้าข้างทางนะครับ!” เมื่อปล่อยให้รุ่นพี่ตัวเล็กเป็นอิสระแล้วเดินกลับไป ภูเบศธ์ก็ยังไม่ลืมที่จะพูดอะไรทิ้งท้ายไว้ให้คนบางคนได้คิดถึงเวลาจากกันอ๊ากกกกกก กูอยากฆ่าหั่นศพมันจริงๆเลย ไอ้ตรฤณมึงเตรียมมีดหมอให้กูที!
“ไง เคลียร์กับเด็กเรียบร้อย?”เมื่อสองเดินเข้าห้องเรียนมาแล้วนั่งแหมะลงข้างๆกับตรฤณที่จองที่เอาไว้ให้หัวเล็กก็เคาะลงกับพื้นโต๊ะโดยไม่กลัวว่าจะเจ็บแม้แต่น้อย แต่ก็ต้องรีบผงกหัวขึ้นมาเมื่อโดนถามให้ตาย! ไอ้ตรฤณมันช่างกล้าใช้คำว่า “ไปหน่อย” เว้ยเฮ้ย! กูว่าอย่างนี้เขาเรียกว่าปากหมาตัวพ่อแล้วว่ะ! แหม่ ทิวากรสวยเค้าเลือกได้ เค้าถึงไม่อยากจะแลมึงเหมือนกันล่ะวะ ไอ้ตรฤณ! เฮ้ย! ” พูดออกมาได้แค่นั้นตรฤณก็ต้องรีบเอามือขึ้นมาตะครุบปากตัวเองเอาไว้ แต่ดูเหมือนว่าจะช้าเกินไปเมื่อหันไปเจอกับสายตาคาดคั้นเอาคำตอบสอง“เพราะมึงต่างหากที่ปล้ำมันน่ะ...สอง มึงรู้ตัวไว้ซะด้วย” ตอนนี้ไอ้สองจะทำหน้ายังไงกูไม่รู้ รู้แต่ว่าตอนนี้กูรอดตายแล้วเว้ย! TBC
พี่ภูทำแต้มเร็วๆนะก่อนที่จะมีพายุลูกยักษ์มาอ่ะ
ก๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกก :m20: :m20: :m20: ชอบเพื่อนของสองซะจริง เกือบหลุดไปแล้วไม๊ล่ะ ..แต่ไปบอกว่าสองเป็นคนปล้ำภูนี่ สองจะเชื่อไม๊เนี่ยยยยยยยยยยยย ฮ่าๆๆๆ
ร้ายกาจ สลับกานซะงั้น
รักครั้งแรกกำลังมา
ถ้ารักแรกกลับมามันจะเป็นยังไงต่อนะไม่อยากจะคิดเลย
ThankS
รักครั้งแรกจงมีเมียที่เมืองนอกเสียเถอะนะ :เฮ้อ:
o13เอาละวะ รอดูตอนต่อไป
กร๊ากกกกกกกกกกกกก...
ชวินๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
บทที่ 8 หวั่นไหว “เพราะมึงต่างหากที่ปล้ำมันน่ะ...สอง รู้ตัวไว้ซะด้วย” หัวแม่เท้า? ” ถึงแม้ในตอนแรกสองจะทำตาโตเท่าไข่ห่านแถมด้วยใบหน้า(บาน)ตื่นตระหนกจนเกินกว่าเหตุก็ตามที แต่พอลองมานึกดูดีๆ คนอย่างสองเนี่ยเหรอจะปล้ำคนเป็นขอบอกตามตรง ตั้งแต่เกิดมาจนอายุปาไปยี่สิบสองกูยังไม่รู้วิธีทำเมีย! ยั่ว? ไอ้เด็กชั่วกูไปยั่วมึงตอนไหนอีกล่ะ! กูล่ะชอบสมองกูจริงๆ..ที่คิดได้เร็วซะยิ่งกว่าลิงปีนต้นไม้ เพื่อนสอง..มึงช่างคิดไปได้ ไอเดียมึงบรรเจิดมากครับกูขอบอก กูซึ้งจนน้ำตาจะไหลกับความเป็นเพื่อนที่มึงให้กูเลย...ไอ้ส้นตรฤณ ก็เคยบอกแล้วว่าเมาไม่นับ...เพราะฉะนั้นอย่ามาบังคับกูให้รับมันเป็นเด็กในฮาเร็ม! ภูเบศธ์...สงสัยต้องเคลียร์กันหน่อยซะล่ะมั้ง! ปกติเวลาไม่อยากเจอล่ะชอบโผล่หน้ามาให้เห็น แต่พอถึงคราวจำเป็นหลบจนไม่เห็นแม้แต่หางเชียวนะมึง! ฮ่าฮ่า! ติดเบ็ดอีกหนึ่งแบบไม่ต้องเปลืองแรง เพราะถ้ากูเล็มหญ้าอ่อนเมื่อไหร่ ไอ้เด็กปากหมาก็โผล่มาเมื่อนั้น! เอาไว้ไอ้เด็กเวรนี่ไปเมื่อไหร่ เราค่อยมาสานต่อทีหลังก็ได้..คงไม่สายไปหรอกครับ ทำเป็นปากกล้า เดี๋ยวเผลอจับจูบขึ้นมา แล้วจะหาว่าไม่เตือน คิดถึงเหรอ? ”แววตาคมดูขี้เล่นขึ้นมาทันทีพร้อมกับไหล่กว้างกระแซะรุ่นพี่ตัวเล็กอย่างข้ามรุ่นราวกับว่าสนิทสนมกันมาก ซึ่งการกระทำเหล่านี้คนที่ถูกถามเองคงจะไม่ค่อยจะปลื้มเท่าไหร่ แต่ก็ไม่ได้อยากพูดอะไรมากเพราะกลัวพูดไปแล้วจะโดนกัดกลับมาขี้เกียจวิ่งไปฟ้องไอ้เพื่อนตรฤณอีกมึงไม่ไล่ให้ถึงวันอาทิตย์เลยล่ะ?..อ่อ..ถึงวันตายเลยก็ได้นะ กูไม่ว่า! หรือว่าต้องให้กูตบหัวกระเตื้องเซลล์สมองอันฉลาดปราดเปรื่องของมึงถึงจะระลึกชาติได้? ชอบ ไง ”ช่างเป็นคำตอบที่ดูจะไม่ตรงกับคำถาม... น่ารัก ยังไงล่ะ”ดูท่าทางกูจะถามไม่ตรงคำตอบของมันซะล่ะมั้ง-“- เกือบหวั่นไหวไปกับเสียงนุ่มๆ หน้าหล่อๆ ของไอ้เด็กนี่แล้วมั๊ยล่ะ! ทำไงล่ะ? พอดีคืนนั้นไม่มีอะไรให้จำ เลยไม่จำเป็นต้องลืม เพราะหากตอบไม่เข้าหูกูอาจโดนสองงับหัวเอาได้ง่ายๆนะครับงานนนี้ บอกกูว่าอยากเต้นฮูลาฮูล่าแต่ทำหน้าอย่างกับจะไปงานศพ
“ถ้ายังไม่ได้ผล มันก็ต้องลองด้วยวิธีนี้..”พูดแล้วก็ถอนหายใจ...ไม่ใช่อะไร แค่ตอนนี้คันปากที่ไม่ได้กัดคน รถ Audi A4 สีน้ำเงินเข้ม ของไอ้ตรฤณ เพื่อนกูเอง กูล่ะอยากจะรู้จริงๆว่ามึงเอา ไอ้เด็กปากหมาภูเบศธ์นั่นตามกูมาทำไม..
:กอด1:
พี่ภูสู้ๆ
ลุ้นๆเมื่อไหร่ภูจะจีบติด :impress2:
เวรกรรม นี่ก็เล่นตามซะรู้ตัวเลย เฮ้อ
โอยยยยยยยยยย แผนจะแตกไม๊นั่นนนนพ่อภูเอ๊ยยยย!! สู้ๆนะ ป้าเอาใจช่วยอยู่ห่างๆ :laugh: :laugh:
มันจะเปงอารายยังไงน้อ อยากรุ็เหมือนกานนะนี่
ภู ทำไมไม่ควงคนอื่นให้เห็นชัดๆไปเลย ฮิ้วๆ
ภูเอ้ยไม่แน่จริงนี่นา
ดูเหมือนอะไรๆก็เข้าข้างพระเอกเราจังเลยนะ 555
คึคึคึ ชอบอ่ะ :impress2:
แผนจะแตกก็คราวนี้หล่ะ..
หวา~ ฉุกเฉินๆ สองรู้ตัวแล้ว เปลี่ยนแผนสำรองด่วน！ :z2:
บทที่ 9 บรรยากาศมันพาไป ~ แค่ลองนึกถึงวันนั้น...ใจกูก็ยังสั่นไม่หายเลยครับ! ‘กูประชด’ ...”เพราะดูจากสายตาของมึงตอนนี้ กูควรยกธงขาวเอาไว้ท่าจะดีต่อชีวิตกูเอง ไม่มีทาง “ก็ดักตีหัวไอ้เด็กนั่น แล้วเอาไอ้ภูเบศธ์ไปสลับตัว แค่นี้ก็สิ้นเรื่อง” แล้วนี่มันเสียงใครวะ? โหดสิ้นดี! กูล่ะปลื้มจริงๆถึงจะสวยแล้วหยิ่งแต่ก็โคตรเก่งเหมาะสมกับการเป็นแม่พันธุ์ให้กูจริงๆเลยครับขอบอก! น้องบอลของพี่สองเหรอครับ? มึงนะมึงเมื่อตอนบ่ายทำอย่างกับคนไม่รู้จักทีอย่างนี้ล่ะเข้ามาทักขอนั่งดูหนังด้วย ก็จะให้ทำไงได้ เล่นล็อคแขนกูไว้อย่างนี้... นี่มึงอยากทำให้โรแมนติก ด้วยการคิดดูหนังผีกับกูเนี่ยนะ? บอกอย่างเดียวว่ากูเซ็งครับ ที่สองไม่กลัวผีอย่างที่คิดเอาไว้ เพราะอย่างนี้ฝันเลยสลายละลายไปจากหัวหมด! ทำมาเป็นขานรับหน้าตาเฉย..กูละอยากจะเสยคางมึงให้ฟันร่วงจริงๆเหอะให้ตาย! หน้ามึงน่ะไม่เหมือนหรอกหมาน่ะ...แต่ปากมึงมีหมาเต็มคอกเลยกูรู้! แขนแม่งก็ยาวเหลือเกิ๊นน กูเดินเท่าไหร่ก็ไม่เคยหนีพ้นวงสวิงมึงสักที! จะพากูไปไหนอีกวะ? หวังว่าคงไม่คิดจับกูฆ่าหั่นศพแล้วทิ้งลงแม่น้ำหรอกนะเว้ย! หรือว่าเมื่อกี้มึงโมโหหิวแต่ไม่มีตังค์กินข้าว เลยต้องมายืนจ้องเอาหน้าร้าน? เฮ้ย แค่ได้ปล้ำกันคืนเดียว นี่มึงคิดจะพากูมาแนะนำกับครอบครัวเลยเหรอวะ?! ยังว่า ภูเบศธ์ถึงได้ปากหมา เพราะครอบครัวมีปัญหานี่เอง! “ถามจริง....เชื่อด้วยเหรอ?” ยังไม่ทันที่จะเช็ดน้ำตาออกหมดจากใบหน้ากลับมีเสียงทุ้มๆเข้ามากระซิบใกล้ๆใบหู ทำเอาสองรีบหันขวับไปทางต้นเสียงทันทีแหมมึง! ยืนยิ้มหน้าบานเชียวนะ...สะใจมากล่ะสิที่หลอกกูได้ ไอ้เด็กชั่ว! เจอจุดอ่อนละ คราวนี้ล่ะเสร็จแน่ๆ! “ก็เพราะพี่สองเป็นอย่างนี้ล่ะน้า ผมถึงได้ชอบมากๆยังไงล่ะ” เหมือนเป็นคำพูดที่พูดกับตัวเอง แต่บังเอิญว่าพูดดังไปหน่อยคนข้างๆเขาถึงได้ยินด้วย ถึงสองจะสงสัยในคำพูดของเด็กปากหมา แต่สุดท้ายกลับกลายเป็นว่ารู้สึกหน้าร้อนผ่าวขึ้นมาอย่างห้ามไม่ได้ก็เท่านั้นเองถามดีๆไม่ค่อยจะยอมตอบ ชอบให้กูตะคอกมากกว่าใช่มะ? แม่งหลอกด่ากู ไอ้เด็กเวร!
______________หรือจะให้กูเป็นมาเฟีย..แล้วกรเป็นเมียมาเฟียดี? ~เลขหมายที่ท่านเรียก ไม่สามารถติดต่อได้ในขณะนี้ กรุณาติดต่อใหม่ค่ะ~ กูขอถามสักคำถาม...อะไรมันเข้าสิงร่างของทิวากรครับ?...กรุณาออกจากร่างทีเห๊อะ กูกลัวจนน้ำตาแทบเล็ดแล้ว! ~RRRRRRRRRRRR~ โอ๊ย! ’ไปขัดๆ อะไรสักอย่าง เกรงว่าตรฤณจะจบชีวิตทันทีหลังจากที่วางสายไปก็เท่านั้นเมื่อกี้นี้บรรยากาศพาไป...กูก็ไม่นับเหมือนเดิมเว้ย! ได้ข่าวว่ามึงเป็นคนลากสังขารกูมาถึงแม่น้ำเจ้าพระยามันก็สมควรแล้วไม่ใช่เหรอที่จะต้องไปส่งกู! เพราะเกรงว่าถ้า “บรรยากาศ” มันพาไปอีก..จะเป็นการหาเรื่องเสียตัวอีกเปล่าๆ ~RRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRR~ เพราะว่าชวินกำลังจะกลับมา... TBC
เริ่มหวั่นไหวแล้วกับชวินขอให้เป็นเพื่อนกันต่อไปนะ
ความซวยมาเยือนนายแล้วภู...
ทำไมกลับมาเร็วนักฟระ
ภูจีบยังไม่คืบหน้าเลยยยย....แล้ววินจะกลับมาอีก...
พี่ชวินพี่อย่ามาเปลี่ยนแนวเอาตอนนี้นะ ไม่งั้นบ้านพี่โดนเผาแน่ๆ o18
มาแล้วๆ
งานเข้าแล้วววววภูเอ๊ยยยยยยยยยยย :z3: :z3: :z3: :z3: :z3:
ร้ายกาจๆ........สองจะเลือกใครนะ
:กอด1:
บทที่ 10 เพื่อนสนิทคิดลักหลับ กูล้อเล่น มึงเชื่อด้วยเหรอ?’สองกำมือแน่นพร้อมด้วยการกัดฟันระงับอารมณ์ตัวเองเอาไว้แม่งคุยกับกูทีไร หาเรื่องทำให้กูโง่ได้ทุกที!! “ไอ้ดำ!” สองตะโกนใส่คนที่นอนหลับอุตุบนเตียงตนเองอย่างเหลืออด แต่สุดท้ายก็ได้แค่เพียงความเงียบกลับคืนมา จนเจ้าของเตียงถึงกับถอนหายใจเตรียมหันหลังเดินหนี“ทำเมียให้เป็นก่อนแล้วค่อยมาลักหลับกู” โอ๊ย ” ตามมาทันทีเมื่อฝ่ายที่เสียเปรียบดึงแขนตัวเองออกทำให้หัวทุยๆของสองกระแทกลงกับเตียงนอนโดยไร้หมอนนุ่มๆรองรับ..ตัวเล็ก มือก็เล็ก แต่แรงไม่เล็กตามตัวเลยว่ะ.. มาว่าแต่กูปากหมา มึงนี่จะว่าไปก็ปากกรรไกรตัวพ่อเหมือนกันล่ะวะสอง! แล้วไอ้ที่ตบป้าบๆที่ไหล่กูพร้อมด้วยแก้มแดงเป็นตูดลิง กูถามจริงๆว่านี่แถวบ้านมึงเขาไม่เรียกว่าเขิน? ทำไมสถานที่พลอดรักของไอ้ภู แต่พอถึงทีกูกลายเป็นสนามรบได้วะ? เอ๊ะ? ทำไมไม่มีเสียง ตู้ม! วะ? เฮ้อ...โล่งอก...ลูกจ๋าเรายังมีบุญวาสนาต่อกันอยู่สินะ~ ทำไงได้ ก็ตกหลุมรักคนโหดไปแล้วหมดใจ ดึงขึ้นก็ไม่ไหวแล้วล่ะตอนนี้~ นี่กูส่งสายตาหวานๆให้ขนาดนี้.. นี่ยังไม่รู้ว่ากูจีบอีก? ฮ่าฮ่า มึงตายห่าแน่ๆคราวนี้ไอ้เด็กปากเสียเอ้ย! อ๊ะๆ! เป็นไงล่ะ โดนลูกในปากไอ้ชวินกัดเข้าไป....ลูกในปากของไอ้เด็กปากหมาตายห่ายกคอกเลย ฮ่าฮ่า! “แต่โทษทีว่าหมาตัวนี้...มันทั้งเห่าทั้งกัด..หรือว่าอยากจะลองกัดกันดูสักหน่อย” “พอดีผมไม่ใช่หมา....เลยไม่คิดอยากลองน่ะครับ” วินยังคงตอบตามสไตล์เสียงเรียบๆแต่เชือดเฉือนไปถึงขั้วปอด ถึงสองจะนึกอยากตบมือดังฉาดที่เจอคนที่พอจะมากำราบเด็กปากหมา แต่พอเอาเข้าจริงสองกลับหวั่นเสียเองโห...มึง! ฉลาดสุดยอดเลย~ ลมสงบเมื่อไหร่...เตรียมเจอคลื่นใหญ่สึนามิไว้ได้เลยครับ กูขอบอก! แต่กูดูจากท่าทางไอ้เด็กปากหมาของมึง กูรู้ซึ้งเลยล่ะวามึงคงไม่ได้กะมาเซอร์ไพร์สกู ไอ้สอง!
_____________แล้วทำไมกูต้องอยู่เป็นส่วนเกินด้วยวะ? กูล่ะสงสารไอ้เด็กปากหมานั่นลงตับ! เห็นไหม กูบอกแล้วว่าการห่างจากกันนาน..มันต้องมีอะไรบ้างให้คิดถึงกัน~ ปึง! เพราะฉะนั้นกูถึงได้พยายามหันไปมองทางอื่น...แค่นี้ก็ใจอ่อนมากเกินพอละ! เอาอีกละ! อย่าใจอ่อนให้มันมาก กูชักรำคาญตัวเอง พูดเองเจ็บเอง...เป็นเอามากนะมึง สอง!!!!! ขอโทษนะ...
o22..กรทำอย่างนั้นแล้วจะเอาตรฤณไปไว้ไหน
กร ร้ายกาจมากอ่ะ
กร ทำงี้ไมอ่ะ สงสารตรฤณอ่ะ แล้วชวินอีก เฮ้อ มันจะแย่ไปใหญ่แล้วนะ
น้องภูของช้านนนนนน T^T
:กอด1:
อ๊ะ หวังว่าคงไม่เกิดสงครามนะ ไม่นะไม่นะ
กร...................................... o22
เป็นการตกลงปลงใจที่สั้นมากๆ อื้อ คำเดียวจบ
เนื้อเรื่องจะพันกันเป็น เกรียวเชือกแล้ว..
o22 ทิวาก๊รรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรร
กรต้องคู่กับตฤนเด้ อ้ากกกกกกกกกกกกกกกกกก
อ๊ากกกกกกกกกกกกกกก ตรฤณเอ๊ย!! โดนตีท้ายครัวแล้วไม๊ล่ะ สงสารตรฤณจริงๆอ่ะ :laugh: :laugh: ((แล้วหัวเราะทำม๊ายยยย)) 5555+
อ้าวยังไงเนี่ยชุลมุนดีแท้ :sad4:
บทที่ 11 แกนนำผู้ก่อการร้าย เฮ้ย! จะมากเกินไปแล้วนะที่กล้าขัดคำสั่งคนอย่างสองน่ะ! แต่ทำไงได้รูปร่างและสรีระมันต่างกันลิบลับ วิ่งจนลมแทบจับยังตามมันไม่ทันเลยอ่ะคิดดู! ไอ้ขาสั้นน่ะยังไม่เท่าไหร่ แต่เรื่องอายุเนี่ยช่วยเห็นใจกูบ้างสักนิดนึง! อั่ก!!! ดีหรือไม่ดี อันนี้ก็ไม่รู้ รู้แค่ว่าตอนนี้ภูเบศธ์ยอมหันหน้ามาคุยด้วยก็แล้วกัน กับคนคนนี้...ยังไงก็เป็นห่วงได้ทุกครั้ง... แค่ความเป็นห่วงเขาก็ยังไม่อยากได้เลย … .คนที่ชื่อสองน่ะรู้จักใช่มั๊ย ” เด็กในฮาเร็มกูก็ไม่ใช่ ยังมีหน้ามาทำงอนใส่กูอีกนะ! หือ?...กูพูดอย่างนี้ก็หมายความว่า...กูสนใจมันเหรอ? เรื่องที่ว่า....สองก็อาจมีใจให้แต่แค่ไม่เคยรู้ตัว เออ..นั่นสิวะ กูเดินตามมันหาพระแสงอะไร? ถ้าว่ากันตามความเป็นจริง กูก็เพิ่งรู้ตัวเหมือนกันนี่แหล่ะว่าเดินตามไอ้เด็กเวรนี่มา อยากง้อ ผมหรอกนะถึงได้ตามมาน่ะ ”ภูเบศธ์ยิ้มกริ่ม โดยที่สองเองก็พยักหน้าคล้อยตามหลังจากที่คิดหาข้ออ้างอยู่นานเฮ้ย!กูหลงกลไอ้เดกเวรนี่อีกแล้วเหรอเนี่ย! มือคนหรือ.. ”มือควาย! นายจะพูดอย่างนี้อีกแล้วใช่มะ?”สองพูดเสริมให้โดยไม่ต้องรอให้ภูเบศธ์พูดจนจบประโยคพร้อมกับมือเล็กแต่แรงไม่เล็กฟาดไหล่เป็นการตบท้ายอีกหนึ่งดอก จนภูเบศธ์ต้องยู่หน้าด้วยความเจ็บ ‘มือคนหรือตีนควาย’ ต่างหาก เพราะควายน่ะไม่มีมือหรอกนะครับพี่สอง”วัวแก่ซาดิสม์ ”ภูเบศธ์ล้อทั้งทางสายตาและคำพูด ทำเอาร่างเล็กในอ้อมกอดถลึงตาใส่เตรียมใช้มือตัวเองฟาดฟันแต่ติดที่ว่ามือเล็กทั้งสองข้างกลับถูกยึดเอาไว้ด้วยมือข้างเดียวของภูเบศธ์จุ๊บ! ขอโทษทีกูไม่ใช่เด็กปอสี่ ที่พอเป่าเพี้ยงทีแล้วจะหายเจ็บนะเว้ย! ได้ข่าวกูบอกไปตั้งนานแล้วนะว่ากูหายเจ็บ...หรือว่ามันไม่ได้ยิน..มันถึงทำหน้ามึนหาเรื่องมาจุ๊บหน้าผากกูจนได้! “ใช่...มีปัญหาแน่ๆ” แต่ดูท่าว่าคงไม่ใช่ปัญหาระหว่างภูเบศธ์และกมลินทร์ หลังจากที่ภูเบศธ์ลองมองตามสายตาของสองที่เหล่ไปทางซ้ายอย่างโกรธเคือง แล้วก็เจอกับต้นตอที่ทำให้สองเกิดอาการสวิซตัวเองเปลี่ยนเป็นอีกโหมดได้ภายในเศษเสี้ยววินาทีทิวากร แกนนำผู้ก่อการร้าย! ร้ายแรก ...คือการเทียวกรอกหูให้ไอ้ตรฤณจับกูประเคนน้องมันร้ายที่สอง ...คือการเดินมาควงไอ้ชวินต่อหน้าต่อตากูกูทนไม่ไหวแล้วนะเว้ย! ไอ้ส้นตรฤณมึงไปมุดหัวอยู่ที่ไหนรีบมาเก็บตัวทิวากรของมึงไปด่วน เกิดมาจนโตเท่าควาย คนอย่างภูเบศธ์สาบานได้ว่าไม่เคยเห็นทิวากรโหมดยิ้มหวานแบบเน้! “ไอ้ชวิน! กร!” “เฮ้ย ตรฤณๆ!!” “ไอ้กรกับไอ้สอง...เปิดศึกกันอยู่บนชั้นสอง รีบไปห้ามมวยด่วนเลยมึง!” “ไอ้วินมึงพูดมาเลยดีกว่า ว่าระหว่างกรกับกูมึงจะเลือกใคร” ทำท่าอ่อนแอเรียกคะแนนความน่าสงสารจากชวินสักหน่อยไม่ดีกว่าเรอะ? อ่อ...ทีหลังก็หาปลอกคอมาใส่ให้สิ จะได้รู้ว่ามีเจ้าของแล้ว ”พูดไปพูดมา...กูชักจะเหมือนหมาตามไอ้เด็กปากหมาของ ไอ้สองเข้าไปทุกที.. ‘เคย’ เกิดเหตุ ก็รีบถามทันทีหันซ้ายหันขวา จะเห็นก็แต่กรและภูเบศธ์ยืนอยู่ด้วยกัน โดยที่ไม่มีอะไรผิดปกติเกิดขึ้น“จบไปนานแล้วตรฤณ...ไม่มาซะพรุ่งนี้เลยล่ะ” กรแขวะเข้าให้ก่อนจะเดินผ่านหน้าตรฤณไปพร้อมกับภูเบศธ์ราวกับว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้นโดนแขวะมาเยี่ยงนี้ ชายตรฤณเจ็บปวดมากครับขอบอก ได้ข่าวว่ากูยังงอนที่กรไปเดินเคียงคู่กับไอ้วินอยู่ แต่จะว่าไปกรณีของสองและกรนี่ท่าทางจะสูสี... ต่างกันจนรู้สึกได้… ไอ้เรารึอุตส่าห์ถามดีๆแต่งานนี้กูเกือบโดนทิวากรกัดหัวเอาแล้วมั๊ยล่ะ! นั่นไง! ทำไมตอนกูเดาข้อสอบมันถึงไม่ถูกอย่างนี้บ้างวะ? “ตอแหล” ฉันน่ะเหรอจะชอบคนอย่างตรฤณไม่มีวันซะหรอก! ”
_________________‘เขิน’ .... กันแน่?”ฮ่าฮ่า....รู้อย่างเดียวว่าไม่ใช่เพราะกูเขินแน่ๆ! กูมั่นใจ .....”มั้ง! TBC เนื้อเรื่องจะพันกันเป็น เกรียวเชือกแล้ว..
นั่นไง งานงอกแล้วมั้ยล่ะกร o18
ตอนนี้ตรฤณซวยสุด..
กรเริ่มใจอ่อนแระน้านี่ อิอิ
เคลียร์จร้าาา กร
:กอด1:
ผูกมาก แก้ยาก
กร รู้ใจตัวเงอยังง่ะ?
สองเริ่มมีใจแล้วใช่ม๊าาาาา งั้นภูก็มีสิทธิ์แล้วอ่ะเซ่!!! โอ้ยยยยยย ดีใจเว๊!!! สองจะมีสามีเป็นตัวเป็นตนวะที 555555555 :impress2: :impress2:
งานนี้พี่กรตายเพราะลูกๆในปากตัวเองแท้ๆ
ชอบคู่ตรฤณค้า~. น่ารักน่าเชียร์มากมาย รอลุ้นอยู่ว่าจะเคลียร์กันยังไง
บทที่ 12 ปากเขามีไว้.... ฉันน่ะเหรอจะชอบตรฤณ...ไม่มีวันซะหรอก! ”‘รัก’ ก็ไม่แน่ใช่มั๊ยล่ะ?”ตรฤณเอ่ยพร้อมกับเหยียดริมฝีปากเผยยิ้มจนแก้มปริ ไม่ได้มีทีท่าว่าจะน้อยอกน้อยใจหรือว่าเจ็บปวดกับคำพูดของกรแม้แต่น้อยพอดีรู้จัก “คนปากแข็ง” อย่างไอ้สองซะดิบดี...พอเจองานนี้กูถึงไม่เดือดร้อน! จะด่าก็ปากไม่ขยับจะปฏิเสธก็ทำไม่ได้ ‘หึง’ แต่คนจะให้หึงดันเดินหนีซะได้”ตรฤณพูดลอยๆทำเอากรทำตาโตเท่าไข่ห่านด้วยความตกใจ นี่อย่าบอกนะว่าตรฤณ ได้ยินเรื่องที่กูพูดกับภูเบศธ์น่ะ? “ก็เรื่องที่ฉันน้อยใจเพราะนายไม่หึงฉันกับชวินยังไงล่ะ! ” กรตะใกนใส่หน้าตรฤณอย่างหมดความอดทน แต่ทว่าคนโดนตะโกนใส่กลับไม่มีทีท่าว่าจะกลัวน้ำเสียงนั้นแต่กลับยิ้มจนเห็นฟันขาวๆเรียงกันอย่างสวยงามจนกรเองยังนึกแปลกใจปกติพอโดนตะคอกใส่ก็ทำหงอยอย่างกับลูกหมีตามหาแม่ แต่คราวนี้กลับทำหน้าเปรมปรีอย่างกับหมีได้กินปลาทาโร่! กูจะได้ไม่เหนื่อยตามจีบอีกให้เสียเวลา! ไอ เลิฟ ยู ....เหรอครับ กร”ไม่ใช่อะไร .... เพราะกูก็ไม่รู้ว่าเมื่อไหร่ที่จะโดนกรเอาหลุยส์หวดหัวกูเอา! ถ้ายังพูดจาไม่เข้าหูเขาอยู่แบบนี้ จะวิ่งหนีน่ะสิถามแปลกๆ! ” พูดจบก็ใส่เกียร์หมีวิ่งสุดแรงเกิดโดยที่สันกระเป๋าหลุยส์ของกรเฉียดหัวไปในระยะสองมิลลิเมตรคราวนี้มันวิ่งไปไกล....คงไม่ได้ยินที่พูดแล้วล่ะมั้ง! แน่ะ! ขนาดพูดยังดูดี ราคี เอ้ย! ราศีนักเรียนแพทย์พากันรุมจับแทบไม่ทันกันเลยทีเดียว อ๊ะอ๊ะ!หงุดหงิดล่ะสิที่ไม่รู้ในสิ่งที่ตัวเองอยากรู้ เอ๊ะ?หรือว่ามันหงุดหงิดกูที่ไม่ยอมบอกมันสักทีวะ-“- ขนาดโมโหยังดูผู้ดีอีกเหอะ ไอ้หมอเขม เพื่อน ของสองครับ.....” แต่ยังไม่ทันที่สองจะพูดจบชวินก็ชิงตัดหน้าพูดต่อจนจบ และปิดท้ายด้วยการลุกขึ้นยืนแล้วยื่นมือเพื่อหวังจะเช็คแฮนด์ทำความรู้จักทำเอาสองถึงขั้นงงกับอาการของเพื่อนรักที่ดูจะดี๋ด๋าเกินไปหน่อยแค่ได้รู้จักกับเด็กในฮาเร็มของสองอีกคนทีอีตอนเจอกับภูเบศธ์ไม่เห็นมันจะยื่นมือทำความรู้จักเลย หมาตัวไหนมันบังอาจคาบข่าวไปบอกเด็กในเครือกูอีกล่ะ! ผีตัวไหนมันเข้าสิงไอ้ชวินเพื่อนกู กรุณาออกจากตัวเพื่อนกูที กูสยองครับ! น้องรหัส? ได้ข่าวว่าน้องรหัสกูเป็นผู้หญิง กูไม่อยากจะเชื่อจริงๆครับว่าไอ้หมอเขมมันจะแยกเพศคนไม่ออก ไม่งั้นมันเรียนหมอไม่ได้หรอกกูมั่นใจ! มึงตายแน่ภูเบศธ์! ถ้ายังไงน้องเขม นั่งรอสองอยู่กับผมที่นี่ก็ได้นะครับ..ถ้าไม่รังเกียจ ”แหม่!นอกจากจะปากหมาตัวพ่อไอ้ปากปีจอยังพ่วงความสามารถในการประชดเข้าขั้นอัจริยะด้วย! “เออ! แล้วไงอย่างน้อยก็ยังดีกว่าหญ้าอ่อนบางตัวที่แม้แต่วัวยังไม่อยากจะแล” สองตอกกลับด้วยท่าทางสบายๆแต่ภูเบศธ์กลับรู้สึกสนุกได้ต่อล้อต่อเถียงกับสองเป็นรอบที่สองของวันให้ตายเหอะ! พอได้ทีล่ะจงใจเรียกกูเป็น “ตัว” เชียวนะมึง! “แล้วก็มีไว้จูบ เข้าใจมั๊ยครับ” พูดจบริมฝีปากของร่างสูงก็ประกบเข้ากับริมฝีปากเล็กทันที ดวงตาเรียวเล็กเบิกกว้างด้วยความตกใจ พอจะใช้มือดันอีกฝ่ายออกก็ดันช้าไปเพราะถูกรวบมือเอาไว้อีกแล้ว“หน้านายก็เหมาะกับการที่มีไว้ให้ฉันต่อยเหมือนกัน นะไอ้ภูเบศธ์!” พลั๊ว! เพราะกลัวว่าถ้าร่องรอยยังหลงเหลือ...แล้วหัวใจจะยิ่งหวั่นไหวไปมากกว่านี้ ได้ดีฟคิส แต่ต้องแลกกับหนึ่งหมัด...มันก็คุ้มแล้วล่ะวะ ภูเบศธ์เอ้ย! “เออ! กูลืมไอ้วินไว้ที่โต๊ะ...ตายห่าจะมีแมวตัวไหนมาคาบมันไปแดกหรือเปล่าก็ไม่รู้ แม่งยิ่งชอบนั่งทำหน้าหล่ออยู่ด้วย!” พูดจบก็รีบวิ่งกลับไปยังที่ประจำของตัวเองโดยมีตรฤณวิ่งตามไปติดๆ
“กูว่าแล้วไง...ว่ามันต้องมีแมวมาขโมยปลาย่างของกู! ” “เออ! เด็กในเครือกูนี่แหล่ะตัวดี! ”พูดจบก็เดินไปนั่งกระแทกก้นลงข้างๆชวินที่ยังคงมองเด็กในฮาเร็มของสองด้วยสายตาเชื่อมแบบที่สองไม่เคยเห็นกูว่าไอ้ลักษณะท่าทางแบบนี้มันคุ้นๆแฮะ...แม่งลอกเลียนแบบไอ้สองมาเป๊ะๆเลยนะไอ้วิน! จะว่าไป...ก็ไม่เคยเห็นไอ้วินมันสนใจใคร... เอาแล้วไง..องค์ลงเจ้าแม่สองอีกแล้ว...อะไรอะไรก็ของสองเขาหมดล่ะ! “ก็ได้ทุนไปเรียนต่อปริญญาตรีที่อเมริกา....โคตรโง่เลยล่ะมั้ง!” มึงเอาไปเลย กูไม่อยากสนใจมึงแล้ว! หมอเขมด้วยเลิกยุ่งกับพี่ไปเลย!”สองว่าด้วยความโมโหก่อนที่จะถูกตรฤณจูงไปอีกทางแต่ครั้งนี้...จะยอมสักครั้งก็ได้วะ! ไอ้แกนนำผู้ก่อการร้าย นั่นเองเหรอที่ขู่จนน้องบอลของกูไม่กล้าโผล่หัวมาให้กูเห็นอีกน่ะ!”ไม่งั้นวันนี้กูก็คงไม่โดนกระเป๋าหลุยส์ประทุษร้ายแน่นอน! “กูไม่เชื่อหรอกนะว่าที่ปากมึงเจ่อเพราะกัดปากตัวเอง...คงไปเจอหมาที่ไหนกัดปากมาล่ะสิท่า ฮ่าฮ่า” TBC
กร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
พี่ภูน่ารักอ่ะ
น่าร๊ากกกกกกกก.............อิอิ บทจะน่ารักก้อน่ารักกานหมดเยย อิอิ
:กอด1:
มีคู่ใหม่อีกใช่ไหมจ๊ะ รอดูอยู่เน้อ
:m20: :m20: :m20: :m20:
ตรฤณ...สุดยอดเลยอะนาย o13
โธ่ นายตรฤณ
อยากโดน หมา กัดปาก............
ก๊ากกกกกกกกกกกกก ตรฤณช่างแสนรู้จริงๆว่าปากของสองอ่ะต้องโดนหมาที่ไหนกัดอ่ะ :m20: :m20: :m20: อย่างฮาอ่ะ
55555
หมากัดปากเหรอ :laugh:
บทที่ 13 พ่อ หรือ เพื่อน? ฉลาดเกินควรอีกแล้วมั๊ยล่ะ ไอ้ตรฤณ! ไม่งั้นขอให้ฮาเร็มมึงแตก! ”ช่างเป็นคำแช่งที่กูรู้สึกเจ็บปวดเหลือเกินครับเพื่อนตรฤณ! ความสุขกูนะนั่น เอามาล้อเล่นได้ยังไง แสนรู้กว่าหมา แถมยังฉลาดยิ่งกว่าปลาโลมา ก็เลยขี้เกียจจะหาข้อแก้ตัว เพราะไม่ว่าจะแก้ตัวยังไงมันก็รู้ไต๋กูอยู่ดี! ไม่แน่ใจเว้ย! มึงจะมาถามซักไซ้เอาอะไรกับกูมากวะตรฤณ....แค่นี้กูอายจะแย่อยู่แล้ว!”ต้องมาเล่าว่าไปถูกใครกัดปากมา...ใช่ว่ากูเขินไม่เป็นนะเว้ย! แต่ที่ถามเพราะอยากได้ความจริง...กูจะได้รีบวิ่งไปบอกให้ทิวากรมาสู่ขอมึงให้หลานรหัสเขา! แหม่! มาว่าเรื่องเรียนเก่งไม่ใช่สเป๊ค! ได้ข่าวมาว่าแต่ละคนในสังกัดมึงเนี่ย เกรดเฉลี่ยอยู่ระดับขั้นว่าที่เกียรตินิยมกันทั้งน้าน~ “ปากหมา?” เฮ้ย? พอถามอย่างนี้ล่ะ ทำคิดนานเว้ย! อย่าจับอาวุธสิกร! ”กูเกรงว่าครั้งนี้มันจะไม่หวุดหวิดเหมือนคราวที่แล้ว...เพราะไม่แคล้วว่ามันจะถูกหน้ากูจังๆถ้ายังยืนอยู่ในรัศมีสองเมตรนี้! โฮ่~ โล่งอกที่คราวนี้หลุยส์วิคตองไม่ใช่อาวุธที่จะทำร้ายกู แต่ถ้าเกิดกูไปตรงนั้น เห็นทีว่าอาวุธคงเปลี่ยนจากกระเป๋าเป็นมือของกรแทนซะละมั้ง “เปล่าครับ......ซักผ้า” ภูเบศธ์สบตาตรฤณครู่หนึ่งก่อนจะก้มหน้าก้มตาลงไปอ่านหนังสือต่อ ทำเอาคนที่ถามไปตามมารยาทอึ้งไปหนึ่งดอก แต่ก็ต้องแหล่มองคนสวยอย่างไม่ค่อยชอบใจเมื่อ กรแหกปากหัวเราะแบบไม่รักษาภาพพจน์ความสวยไว้เลยช่างปากหมาสมกับที่ไอ้สองด่าเช้าเย็น! ไม่ซักผ้าต่อล่ะ? ”ตรฤณได้ทีก็ตอกกลับคืนพอเป็นพิธี แต่ยังไม่ทันที่ภูเบศธ์จะเดือดดาล กรก็เป็นเดือดเป็นร้อนขึ้นมาแทนโดยการเอาสมุดของภูเบศธ์ที่วางอยู่ใกล้มือม้วนเป็นทรงกระบอก แล้วซัดเข้าให้ที่แขนของตรฤณมันชอบภูนะ ”ประโยคนี้ทำเอาเจ้าของชื่อชูคอขึ้นมาสนใจอีกครั้ง“แผน?” ตรฤณและภูเบศธ์พูดพร้อมกันก่อนจะหนไปสนใจกรอีกครั้งกูว่าสมแล้วที่ที่กรได้ตำแหน่ง...แกนนำผู้ก่อการ‘ร้าย’ ของไอ้สอง! เพราะหากยังถามซ้ำรอบสอง รับรองได้เลยว่าหัวพี่ตรฤณหลุดออกจากบ่าชัวร์! ~RRRRRRRRRRrrr~ ห๊า! เพราะเรื่องนี้นี่นะที่มึงโทรมาทำให้โทรศัพท์กูดังแล้วต้องอายเพื่อนยกห้องน่ะ! ไอ้วิน กูลงไปถึงเมื่อไหร่จะชกหน้ามึง! กูงอนนะเว้ย! นอกจากมึงซึ่งเป็นรักแรกกูกำลังจะมีรักใหม่ แถมยังเป็นรักใหม่กับเด็กเก่ากูอีกต่างหาก! มันน่านัก “เอาตีนกูมั๊ย..มันยังพอมีที่ว่างให้มึงจดอยู่” บุญเท่าไหร่แล้วที่ไอ้สองไม่ฟรีคลิ๊กเข้าที่กลางหลังกูน่ะ เชียร์หรือจับกูใส่พานแล้วประเคนใส่ปากไอ้เด็กนั่นกันวะ?! ไม่อยากจะบอกเลยว่ากูก็เป็นหนึ่งในผู้ก่อการร้ายของไอ้สอง..เมื่อวานนี้เอง! จะทำอะไร จะจีบใครใหม่ก็เชิญเล้ย ภูเบศธ์! หล่อแรก ...ขาวตี๋อินเทรน มาแรงในกระแสวัยรุ่นผู้หญิงเดี๋ยวนี้..แต่ไม่ว่ายังไงกรก็มองว่าหน้าเหมือนหมีอยู่วันยังค่ำหล่อสอง ...สูงยาวเข่าดีตาโตคิ้วเข้มแถมผิวเข้มเป็นของแถมถ้าบังเอิญว่ากรไม่ได้ชอบของขาวๆ ก็คงก็ชมได้เต็มปากว่าไอ้หนุ่มนี่หล่อลากดิน หล่อสุดท้าย ...บรรยายไม่ค่อยจะถูกเนื่องจากเห็นหน้ามันตั้งแต่อ้อนแต่ออก...แต่เท่าที่รู้หล่อที่สุดในบรรดาหนุ่มๆที่นั่งอยู่ตรงนี้!นั่นสินะ..ก็รักสองซะขนาดนี้..จะยอมทำตัวเป็นคนดีสักวันก็ได้วะ! แหม่! น่าหมั่นไส้ กระหนุงกระหนิงกันได้ใจกูจริงๆ! กูจะจีบกัน กับไอ้วินบ้างจะเป็นไร”ตรฤณทำตาหวานหยดย้อยพร้อมกับกระแซะตัวใหญ่ๆใส่เพื่อนร่างสูงโปร่งอย่างออดอ้อน เพื่อเสริมคำพูดทำเอาสองต้องปิดตาด้วยความอนาถใจตัวก็ใหญ่ แต่แรดได้ใจจริงๆเลยมึงอ่ะ!
ถึงว่าภูเบศธ์มันถึงทนจีบได้ไม่นาน ”ตรฤณพูดลอยๆแต่ทำเอาสมุดเมนูลอยข้ามโต๊ะไปถูกหัวตรฤณราวกับจับวางเพราะแต่ละคนที่มึงชอบ ดุๆทั้งนั้น ”วินพูดยิ้มๆแต่กลับโดนตรฤณตบขาเข้าให้เพื่อเตือนสติก่อนจะเหลือบมองไปทางสอง แล้วก็ต้องโล่งอกเพราะดูเหมือนบุคคลที่กำลังพูดถึงไม่ได้ยินแต่ก่อนกูก็แค่หลงผิด อย่าได้คิดเชียวว่ากูเคยแอบชอบไอ้สองมันน่ะ! ติดใจความน่ารักของไอ้สองมันอีกคนแล้วล่ะสิ! จะทำการใหญ่ทั้งที ต้องเตรียมการดีๆอย่าให้ใครรู้! แหม่! โชคจะเข้าข้างกูไปถึงไหนวะเนี่ย? นี่แหล่ะรางวัลสำหรับแกนนำผู้ก่อการร้ายทั้งสองตัว รับรองตื่นเช้ามาได้เป็นผัวเมียกันชัวร์ๆ!..กูฟันธง! :: TBC ::
เจ๋งๆ หัวหน้าผู้ก่อการโดนย้อนแผนตัวเอง เสร็จแน่ๆ ทั้งกรทั้งสอง :impress2:
แกนนำผู้ก่อการร้าย เจอ แกนนำผู้ก่อการร้ายกว่า เข้าไป จอดเลยทีเดียว
กร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
ร้ายกาจม๊วกนายชวิน อิอิ
555555+ วินแสบอ่ะ ขอให้ตำแหน่งวินเป็นหัวหน้าผู้ก่อการร้ายเลยล่ะ เสร็จวินล่ะ!! ขอให้ได้ขอให้โดน วี๊ดดดดวิ้วววววว!! :oo1: :oo1: :oo1:
ผู้ก่อการร้าย ตัวจริง มาแว้วววว..
:กอด1:
เหอ เหอ เหอ ชอบชวินสุด ๆ เลยเว้ยยย ได้ใจจริง ๆ
วินนนนนนนน....มาม๊ะ :จุ๊บๆ:
พี่ชวินสุดยอดอ่ะ หัวหน้ากลุ่มก่อการร้ายชัดๆ
งานนี้ตรฤณตายแน่ ๆ
มาต่อเร็วๆน้าาาา
บทที่ 14 หนัก... แต่อย่าทำให้ตื่นเชียวล่ะ! อึ๊บ! . . อื้อ....อึ๊บ! กูบอกตามตรงว่ากูแบกสองไม่ไหว! มีใครอยากทำโล่ เพื่อเป็นเกียรติยศแห่งความพยายามของกูบ้างมั๊ยครับ? นี่ถ้าเกิดหอกูไม่มีลิฟท์ กูคงคิดทิ้งคุณกมลินทร์ไว้ในรถจริงๆแล้วล่ะ! แค่เห็นสีหน้า ก็พอจะรู้ได้ทันที ว่าหนุ่มน้อยที่หลับอุตุอยู่บนหลังพ่อหนุ่มนั่น หนักใช่หยอก! “อุ้ย!” พอหายเหนื่อย ภูเบศธ์ก็หันหลังกลับไปดูผลงานของตัวเองก็พบว่าหัวของคนที่เพิ่งแบกขึ้นมานั้นเลยขอบเตียงจนหงายคอพับไป ทำให้คนที่แบกขึ้นมาลนลานกระโดดข้ามเตียงไปแล้วช้อนหัวทุยๆของคนที่หลับไม่รู้เรื่องขึ้นมา แล้วจัดวางคนตัวเล็กให้นอนอยู่บนเตียงในท่าที่สบายขึ้นปิ๊บๆ... ‘อย่าคิดแม้แต่จะจูบ.. เข้าใจ๊?’ ‘อย่าคิดแม้แต่จะจูบสอง เข้าใจ๊?’ ไม่ได้จูบ แต่แค่หอมแก้ม เพราะนั้นไม่ได้ผิดสัญญา เข้าใจ๊! ถ้าอาบไม่ได้ ผมมีบริการเช็ดตัวให้ จะเอามั๊ยครับรุ่นพี่กมลินทร์~ ปฏิบัติการเช็ดตัวให้คนเมา(ยานอนหลับ) กำลังจะเริ่มขึ้น ! “กลัวใจตัวเอง” “โถ่เว้ย!” ภูเบศธ์เขวี้ยงผ้าขนหนูทิ้งด้วยความโมโหตัวเองก่อนจะใช้มือกุมขมับเมื่อยิ่งเช็ดก็ยิ่งจะทำให้ตัวเองตบะแตก เหมือนกับเป็นการขุดหลุมฝังตัวเอง แล้วอาจจะทำให้ผิดสัญญาที่เคยให้ไว้กับพ่อทั้งสองของสอง ภูเบศธ์หันไปมองร่างเล็กที่พลิกตัวไปอีกทางอย่างคนไม่รู้เรื่องแล้วก็ถอนหายใจเป็นรอบที่ล้านแปด ก่อนจะเอื้อมมือไปคว้าผ้าห่มแล้วห่มให้สองจนถึงคอเพราะถ้าเกิดว่ายังมีช่องว่างให้กูได้มองร่างกายสองเกรงว่าเวอร์จิ้นของสองจะถูกกูขโมยจริงๆล่ะคราวนี้ เฮ้ย! อย่าบอกนะว่ากูเมาแล้วชวนไอ้เด็กปากหมานี่ขึ้นห้องอีกน่ะ! เพี๊ยะ! โฮะ! นี่จงใจจะยั่วกันตั้งแต่เช้าเลยเหรอ? แค่เมื่อคืนก็แทบควมคุมอารม์ไม่ได้อยู่แล้ว เฮ้ย?..รู้แล้วเหรอวะ มั่นใจได้ยังไงเล่าพี่สอง ว่าจะไม่มีหนอนบ่อนไส้ในกลุ่มเพื่อนของตัวเอง! เอ...หรือว่าเวลากูเมาชอบชวนคนอื่นขึ้นห้องแบบไม่รู้ตัว? “รื้อฟื้นความทรงจำกันสักหน่อยดีกว่า...” อือ....เว้ย~ ตุ๊ดที่ไหนมาร้องไห้คร่ำครวญอยู่แถวนี้คนจะนอน!” ยังไม่วายส่งเสียงขู่ปิดท้าย แต่ก็ไม่ได้ทำให้คนที่ร้องไห้เพื่อนเรียกร้องความสนใจอยู่นั้นสนใจ เพราะตายังคงจับจ้องแผ่นหลังขาวของคนขู่อย่างที่ไม่อยากจะละสายตาไปทางไหน “หือ?..ตุ๊ด!” คนบ่นลุกพรวดขึ้นมาทันทีที่นึกขึ้นได้ว่าตัวเองพูดอะไรไปทำให้ผ้าห่มร่วงไปกองบนพื้นทำให้ร่างกายที่ไร้อาภรณ์ใดๆปกปิดเผยสู่สายตาของคนที่กำลังจ้องอยู่ก่อนหน้านี้อยู่แล้วเต็มๆตาตายห่า! เลือดกำเกากูพุ่งเลยมั๊ยล่ะ?! กูบอกตามตรงครับ ใจกูสั่นจนพูดไม่เป็น...ถ้าหากยังเห็นอะไรขาวๆอยู่อย่างนี้ “อ๊าก!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!” ‘อะไร’ กัน”ปึ่ก! จุ๊บ! ปัญญาอ่อน! หาเรื่องให้แต่กูเสียกับเสียนะมึงหลุดออกจากอกได้เมื่อไหร่เตรียมใจไว้เลยว่าศพไม่สวยแน่! กูออกจะแมนอาจไม่ถึงขั้นมีซิกส์แพ็คแต่อย่างน้อยก็น่าจะมีสักสองสามแพ็คล่ะว่ะ! “ไอ้บ้า อย่าจับก้นฉันนะ!” สองขู่ ก่อนที่อกแกร่งจะกระเพื่อมขึ้นลงเพราะหัวเราะไปกับคำพูดของสอง ทั้งที่เค้าลูบแค่หลังแต่อาจจะไล้ต่ำไปบ้างแต่ก็ยังไม่ถึงสะโพกอันงอนงามสักหน่อย แต่เจ้าตัวดันขู่เสียงแข็งไม่ยอมให้จับแล้วกูจะรู้ได้ยังไง? ในเมื่อกูไม่ใช่หัวใจของมึงนี่! เฮ้ย! จะรีบก็รีบพูด ก่อนที่หัวใจกูจะกระเด็นออกมาข้างนอก แล้วอย่าบอกมันเชียวล่ะว่ากูตื่นเต้น! “มันบอกว่าตัวพี่สองโคตรหนักเลยเหอะ!” นี่มันหาว่ากูอ้วนเหรอ?! ชอบชมกูเป็นสัตว์กินหญ้ายังไม่พอ นี่ยังล่อเอาสายพันธุ์กินแล้วนอนมาด่ากูอีก! “แล้วเมื่อไหร่ที่คนน่ารัก...จะรักผมสักที” น้ำเสียงทะเล้นแปรเปลี่ยนเป็นนุ่มทุ้มทำให้สองต้องชะงักไปเล็กน้อยก่อนจะหันหน้าไปทางด้านหลังเพื่อมองหน้าคนพูด แต่ทว่าพอหันกลับไป ใบหน้าคมกลับอยู่ห่างจากใบหน้าของตัวเองไม่ถึงระยะที่มดสามารถเดินผ่านได้ก๊อก! ก๊อก!ก๊อก! โป๊ก! โถ่เว้ย! เกือบปล้ำสองมั๊ยล่ะ ตายห่า พ่อเขามา! กูกลัวพ่อสองคนนี้จนหัวหดเลยล่ะครับกูขอบอก! “ไม่มี!” แล้วเจอกันนนะครับ...พี่สองที่น่ารักของผม~ พ่อใครวะ? ดุชิบหาย!
______________ถือว่าไอ้เด็กนี่ผ่าน....ใช้ได้เหมือนกันนะเนี่ย นี่มึงไม่รู้จริงๆเหรอ ว่ามึงจะถูกชิงเวอร์จิ้นไปหลายรอบแล้วน่ะสอง! ถ้ากูไม่พูดว่ากูเป็นคนลากไอ้คู่นุ้นไปไว้ที่ห้องของไอ้ตรฤณ...ก็อย่าหวังเลยว่าความลับนี้จะถูกเปิดเผย! คนเสียหายน่ะคนชื่อกร! แต่ไอ้หน้าหมีดันมานั่งร้องไห้กระซิกๆราวกับว่าตัวเองถูกปล้ำ โว้ย! มันน่าจับมาหักคอนัก! ตึง! กูยังไม่อยากขึ้นหน้าหนึ่ง ข้อหาฆาตกรรมคนที่ปล้ำกูหรอกนะ! พูดมาได้หน้าไม่อายว่าโดนปล้ำ! โห~ ตัวใหญ่อย่างกับหมีควาย กูขอฆ่าตัวตายดีกว่าต้องมาปล้ำมึ๊ง! “ผัวเมียกันแล้ว~” ชวินต่อเติมประโยคของสองให้เต็มก่อนที่สองจะตัดสินใจเคาะประตูห้องเพื่อเรียกร้องความสนใจ ที่เคาะห้องไม่ใช่อะไร...กูกลัวว่าไอ้ตรฤณมันจะตายไวกว่าที่เป็นอยู่ก็เท่านั้นเอง ก๊อก ก๊อก ก๊อก อยากยัดเยียดกูให้ไอ้เด็กปากหมานั่นดีนัก..โดนไอ้ตรฤณยัดเยียดความเป็นสามีให้บ้าง..รู้สึกหรือยังล่ะ คุณแกนนำผู้ก่อการร้าย! :: TBC ::
กรเสร็จตรฤณ...จริงหรอเนี้ยยย :a5:
ชวินไอเดียเลิศจริง ๆ คริ คริ คริ
โอ้ย!!! วุ่นวายกันจริงๆ วิน เจ้าแผนการนักนะ ระวังตัวไว้เถอะ :z2: :z2:
แผนของหัวหน้ากบฏนี่สุดยอดจริงๆ
ร้ายกาจกานหมดเล๊ยยยย
:กอด1:
เสร็จสม อารมณ์หมาย ไป 1 คู่..
น่ารักอ่ะ
หึหึ...เยี่ยมมาก ชวิน o13
555555555555+ ขำคู่ตรฤณ กะกร อ่ะ :m20: :m20: :m20:
บทที่ 15 อาการน่าเป็นห่วง ส่วนสอง...ก็เดินเข้ามานั่งไขว่ห้างสบายๆรอผู้ก่อการร้ายกลับมารับกรรม! แล้วมึงกะกูจะตายเอา...เข้าใจใช่มั๊ยครับคุณชวิน ตระกูลนี้ดุยังกับหมากันทั้งตระกูล กูยืนยันได้! แต่ก่อนด่ากูแค่ไอ้หน้าหมี แต่เดี๋ยวนี้มาหาว่ากูเป็นหมีควายซะอย่างนั้น “โถ่....ผัวจ๋า~มาด่าเมียอย่างนี้ได้ยังไง...เมียขารับไม่ได้!” มือแกร่งยังคงจับข้อมือเล็กของกรเอาไว้แน่นพร้อมกับดัดเสียงเล็กเสียงน้อยออดอ้อนผู้ที่กำลังเตรียมใช้มือที่ว่างอีกข้างฟาดลงเข้าที่ไหล่ใหญ่ๆของตรฤณ แต่ทว่าวิชามารของตรฤณได้ถูกฝึกปรือมาอย่างดี ทำให้ตรฤณต้านฝ่ามืออรหันต์ของอีกฝ่ายได้อย่างทันท่วงที “ใครเป็นผัว..ใครเป็นเมีย” พร้อมกับยิ้มเล็กยิ้มน้อยอย่างอารมณ์ดี ทำให้สองเองก็นึกสงสัยในรอยยิ้มแบบนั้นของชวินขึ้นมาตะหงิดๆช่วยไม่ได้อยากมาหาเรื่องรุมแกล้งไอ้สองเพื่อนที่น่ารักของกูเอง... ‘เมีย’ สมใจอยาก ตรฤณ..”พูดจบก็ผลักตรฤณล้มลงแล้วใช้ตัวเองทาบทับตามลงไปทันที พอผู้เฝ้าสังเกตการณ์เห็นฉากที่กำลังจะติด “ฉ” อย่างนี้ก็ทำให้ชวินรีบปิดตาสองเพื่อนรักที่นั่งอยู่ข้างๆทันทีด้วยความเป็นห่วงกลัวว่าสองจะมองเห็นอะไรที่ไม่ค่อยถูกหลักถูกการเท่าไหร่ภาพที่ทิวากรกำลังจะปลุกปล้ำตรฤณ ฮ่าฮ่า! ถ้าไอ้มันรู้ว่าเมื่อคืนนอนหลับดับสนิทกันทั้งคู่ มึงยังจะหาเรื่องตู่ว่ากรเป็นเมียได้อีกมั๊ยวะ? ก็ถ้าหากมึงรู้ว่าพวกมึงโดนวางยาพวกมึงก็จะรู้เองล่ะว่ามันหมายความว่ายังไง ฮ่าฮ่า! กูขำตามมึงไม่ออกว่ะวิน...มึงขำไรวะ? เมื่อคืนฉันเมา..ส่วนนายก็เมา ฉันว่ามันน่าจะมากกว่านั้นนา~ ”แล้วมึงจะพูดทำไมว่ากูกะมึงแค่เล่นเป่ายิงฉุบถอดเสื้อผ้ากัน ไอ้หน้าหมี! ถ้ารับไอ้หน้าหมีนี่เป็นสามีก็คงจะดีกว่าที่เสียทีโดยไม่มีใครรับผิดชอบล่ะวะ! อิจฉาชิบ! อย่าให้กูได้มีแฟนนะมึงจะหวานใส่หน้าให้ดู ไอ้ตรฤณ! นั่นไง กูเคยเดาผิดที่ไหนล่ะ! สุดท้าย...หัวใจของสองก็ยังเป็นของพี่วินอยู่ดี เออ ส่วนตัวกูก็เพิ่งเสียเวอร์จิ้น แต่ไม่คิดที่จะหาใครมารับผิดชอบเลยเหรอวะ? โง่จริงมึงนี่! ”สองหัวเราะร้ายก่อนจะเดินลงจากรถเมื่อชวินนำรถมาเทียบหน้าหอพักของสองเพราะกูว่านิวเคลียร์ลงมันยังน้อยไปด้วยซ้ำ หากจะนิยามสภาพห้องในตอนนี้! เฮ้อ! เกือบโดนเมียกลับทำร้ายร่างกายอีกแล้วมั๊ยล่ะ ไอ้ตรฤณเอ้ย! “ทำตัวติดเมียจริงนะ!” รู้งี้ไม่น่าให้ไอ้ตรฤณมีเมียเร็วซะก็ดี! เพราะเจอมันทีไร แม่งมันเดินหนีกูทุกที หน้ากูเหมือนผีมากหรือไงวะ! เป็นอะไรกันไปหมด?...คนหล่อเซ็งว่ะ! อย่างนี้เรียกได้หรือเปล่า...ว่าอาการน่าเป็นห่วง
“วันนี้ก็ไม่เจอภูเบศธ์เหรอ?”กรเอ่ยถามซึ่งสองก็รีบส่ายหน้าปฎิเสธ ก่อนจะฟุบใบหน้าลงกับท่อนแขนที่วางเอาไว้บนโต๊ะถ้าไม่เจอ ก็คงไม่เป็นเอามากขนาดนี้หรอก... .....“แล้วเมื่อไหร่ที่คนน่ารัก...จะรักผมสักที”.... แล้วถ้ารัก...จะเลิกหลบหน้ากันมั๊ยล่ะ? เฮ้ย! คุณทิวากร กระผมยังไม่ลืมนะครับว่าคุณเคยเป็นแฟนคลับของไอ้สอง! แตะนิดแตะหน่อยก็ไม่ได้เลยนะ หวงจริง! ท่องนะโมเอาไว้ แล้วก็ท่องให้ขึ้นใจว่าสองและตรฤณเป็นแค่เพื่อนกัน เกิดเป็นตรฤณ ช่างวางตัวลำบากอะไรเยี่ยงนี้! “ใช่เข้าใจ~ แต่เย็นนี้ไม่ต้องไปส่ง ฉันจะกลับกับไอ้ภูเบศธ์!” พูดจบกรก็ลุกขึ้นแล้วเดินไปทันทีโดยที่ตรฤณเองก็คว้าเอาไว้ไม่ทัน“ให้ตายเหอะ! พระอาทิตย์ขึ้นสองดวง” กรบ่นพึมพัมเมื่อกวาดสายตาแล้วไปเจอเข้ากับไอ้เด็กคุ้นหน้า ที่ช่วงนี้ชอบหลบหน้าหลบตาจากประชากรชาวโลก ก่อนจะเงยหน้ามองท้องฟ้าที่แสนสดใสไร้เมฆบดบัง จะมีก็แต่ดวงอาทิตย์ที่ส่องแสงเจิดจ้าราวปะทะหน้าผากเด็กหนุ่มที่นอนหงายโชว์เหม่งท้าทายพระอาทิตย์โดยมีแว่นกันแดดสีดำสนิทวางอยู่บนใบหน้าเพื่อป้องกันแสง เดาได้ไม่ยากว่าภูเบศธ์คงนึกครึ้มใจเลยมานอนตากแดดให้เสี่ยงต่อการเป็นมะเร็งผิวหนังเล่นนี่มึงโง่หรือมึงโคตรโง่ ที่ดูไม่ออกว่าสองมีใจให้มึงน่ะ! “ฉันเจ็บเจียนตาย เพราะรักสอง เข้าใจหรือยังกร”ภูเบศธ์หันหน้าเข้าหากรที่ยืนขึ้นตาม ก่อนที่ร่างสูงจะซบลงกับไหล่เล็กของกรที่เป็นที่พึ่งของเขา“ไม่รู้โว้ย..รู้แต่ว่าวันนั้นฉันเมา!”
:z13: จิ้มก่อนๆ
กระซิก.....สงสารภูอ่ :sad4: :sad4: :sad4: :sad4: สู้ๆนะภู ยังไงสองก็ต้องเป็นของเราอยู่วันยังค่ำอ่ะ แต่ว่า.....คู่รอง กรกับตรฤณ ไวไปหนายยยยยยยยยยยย สมใจคนอ่านม๊ากกกกกกกกกกกกกกกค่ะ 555555 :impress2:
:L2: :L2: :L2:
เฮ้อปากไม่ตรงกับใจจริง ๆนะสอง
:กอด1:
สองนะสอง... จะปากแข็งไปถึงไหน
โถ่..ภู :impress3:
เดี๋ยวก็ได้กัน..
o18 o18 o18เหอๆๆๆๆๆๆ
:กอด1:
เข้ามารอพี่สองกับน้องภู แอนด์แอบดูคู่ชู้ชื่นตรฤณกับกร :L2: :L2: :L2:
บทที่ 16 บอกรัก “ท่าทางจะไม่ได้เรื่อง...สงสัยชวินคนนี้ต้องลงพื้นที่เองซะล่ะมั้ง” ‘ไอ้คุณสองกำลังแย่’ ชวินก็พร้อมที่จะทิ้งงานเอกสารตรงหน้าแล้วรีบคว้ากุญแจรถบึ่งมายังมหาวิทยาลัยด้วยความเร็ว 120 กิโลเมตรต่อชั่วโมงแต่ทว่าพอมาถึงจุดหมายคนที่ทำให้เป็นห่วงกลับไม่ได้นั่งอยู่ข้างๆตรฤณอย่างที่ควรจะเป็นกูก็นึกว่ากำลังแย่เพราะเรื่องหัวใจ แต่ที่ไหนได้ กูว่ามันกำลังจะแย่เพราะน้ำหนักที่ขึ้นพรวดพราดซะล่ะมั้ง! เพราะเท่าที่เห็นมันก็ยังดูเหมือนคนกินอิ่มนอนหลับครบแปดชั่วโมงไม่เห็นทำท่าอยากจะตายโหงตรงไหน! เวลาไอ้ชวินโมโหกูแทบไม่อยากจะโผล่หัวออกจากกระดองเลยว่ะ! น่ากลัวชิบ “ไม่รู้....กูไม่รู้ว่ากูเป็นอะไร” น้ำเสียงอ้อมแอ้มของสองทำให้ชวินสนใจก่อนจะมองตาเพื่อค้นหาความจริง ซึ่งชวินเองก็คงไม่เชื่อในคำพูดนั้นเท่าไหร่หากไม่ได้เห็นแววตาที่ฉายแววสับสนของสองด้วยตาของตัวเอง ก่อนจะหันหน้าไปมองตรฤณเพื่อขอความคิดเห็นถ้าตอบอย่างนี้ไม่ต้องตอบก็ได้ว่ะครฤณ เพราะเมื่อกี้ไอ้สองก็เพิ่งบอกกับกู! เฮ้อ! ให้ตาย เห็นสายตาแบบนี้ทีไร ใจกูอ่อนทุกที! ไม่กินให้หมด แล้วค่อยถามพวกกูล่ะ? ถึงสองจะแปลกไป...แต่ความเป็นเพื่อน..ยังไงยังไง ก็มีให้กันเหมือนเดิม “เรื่องเด็กของไอ้สองยังไงล่ะ” อั่ก!! อะไรมันจะบังเอิญขนาดนั้นวะ? กูยิ่งกำลังวิ่งหนีคำสั่งแม่อยู่เชียว! แค่บอกให้แกไปสารภาพรักกับสองแค่นี้ทำเป็นเขิน วิ่งหนีเป็นลิงลมเชียว ไอ้เด็กบ้า! ”และนี่คงเป็นสาเหตุที่ทำให้ภูเบศธ์วิ่งแบบไม่คิดชีวิตจนชนเข้าให้กับบุคคลที่สามที่ กรกำลังพูดถึงถือว่าช่วยได้แค่นี้...ต่อจากนี้ไปลุยเองเลยน้องรัก! “ช้าไปซะแล้วล่ะมั้ง?” งานนี้แค่แผนของทิวากร...ก็พอแล้ว~ ถ้าไม่ติดว่าเคยมีประสบการณ์ ภูเบศธ์ก็อยากให้สองขี่หลังแล้วพาขึ้นไปอยู่หร๊อก! “ไปบอกรัก” ไอ้เด็กปากหมา! หาเรื่องด่ากูเป็นวัวแก่หูตึงได้อีกนะมึง ทั้งที่กูกำลังอึ้งกับเรื่องที่มึงจะบอกรักกู! แล้วนี่อะไร เรียนปีหนึ่งยังไม่ทันจบดีก็ดันอุตริ ริอาจขึ้นมาบนดาดฟ้าซะแล้ว! จะบอกรัก. ..อย่างนั้นเหรอ?”สรุปชาตินี้ใครจะได้คำตอบก่อนใคร...ลองทายดูเล่นๆกันมั๊ยครับ? อายุอานามก็ห่างถึงสามปี ไม่ทันไรคิดจะตีซี้กูแล้วเหรอ? “มันรักพี่สองน่ะสิ” ทำไม๊...กูถึงไม่เคยถามคำถามให้ตรงคำตอบมันสักที เจอเข้าไปอย่างนี้ อึ้งแดกอีกที คงไม่เสียหายเท่าไหร่ล่ะมั้ง! หยุดเต้นแรงสักทีได้มั๊ย กูรำคาญ! อะ...อึ้ง สิครับ...สอง กำลังจูบกู!!! คราวนี้จะไม่ให้มันเป็นแค่จูบธรรมดา...แต่มันจะเป็นจูบที่ลึกซึ้งยิ่งกว่าความรักที่มีให้เลย ไม่เคยรู้เลยใช่มั๊ย ว่ายิ้มแบบนี้แถวบ้านเขาเรียกว่ายิ้มยั่ว นะครับ~ รู้ทันอีกแล้วนะ.. ออ! กูลืมไปเลยว่าเคยมีเรื่องราวที่เรา “เคยได้กันในวันที่เมา” มาแล้วถึงสองครั้ง ทางที่ดี หาเรื่องให้กูได้เป็นสามีจริงๆสักที ท่าจะดีไม่น้อย~ งั้นกูขอถามกลับสักคำ วันนั้นคุณกมลินทร์มีอารมณ์มาฟังกูขอเป็นแฟนหรือเปล่าล่ะครับ? ทำไมการทำให้สอง ยอมรับกูเป็นแฟนมันช่างยากเย็นได้ถึงเพียงเน้! เออ! อยากเป็นเมียใช่มั๊ย เดี๋ยวภูเบศธ์จะจัดให้สมใจอยากเลยคอยดู! เมีย ดี”ภูเบศธ์อมยิ้ม แต่ทว่าสองกลับไม่ใส่ใจแล้วก็เดินนำภูเบศธ์ไปเดี๋ยวนี้ชักจะปากจัดเกินไปแล้วนะ...คอยดูเหอะจะจูบล้างปากให้หายจัดเลย!
_______________________ถ้ามีเด็กคนเดียว เขาไม่เรียกว่าฮาเร็มหรอกเว้ย ไอ้สอง! เพราะไม่รู้ว่าวันดีคืนดี โดนทิวากรโมโห กูจะโดนหลุยส์นี่แหล่ะเป็นอาวุธดักตีหัว เพราะฉะนั้น ปลอดภัยไว้ก่อนเป็นอันว่าดี! นั่นไง! ดีเท่าไหร่ที่กูเอาหลุยส์มาแนบข้างตัว ไม่งั้นกูโดนหลุยส์หวดหัวไปแล้วครับ! รู้ทันกูดีจริงๆเชียวนะไอ้หน้าหมี! แล้วอย่าเงยหน้าขึ้นมาเชียวล่ะ..เดี๋ยวได้เห็นว่าคนอย่างทิวากรกำลังยิ้มแก้มปริอยู่! “นี่! ยังเถียงกันไม่จบเลยนะ นายจะกลับได้ยังไง” เผลอเมื่อไหร่ กูจะเสยคางเข้าให้แล้วอย่าหาว่ากูไม่เตือน! ไอ้เด็กบ้านี่ แล้วกูก็ใจอ่อนยวบกับคำมันทุกทีสิน้า... ขอบคุณมากนะไอ้สอง ที่โละเด็กในฮาเร็มมาให้กูเซ้งต่ออีกที!
สองเป็นแฟนกับภูแล้ว :m4:
หมอเขม VS. ชวิน เค้าอยากอ่านบ้างอ่า
เหลือกินเหลือใช้แบ่งมาแถวนี้บ้างก็ได้พี่สอง
อะฮุ....ชักอยากเห็นคู่ หนุ่มวินกะหมอเขม แล้วล่ะ :z1:
ในที่สุดก้อสมหวังจนได้สิน้า
เมื่อไร3คู่นี้จะเป็นของกันและกันสักที
เชียร์ ชวิน + หมอเขม ...
ในที่สุดดดดดดดดดด เค้าก็เป็นแควนกันนนนนน!!!~ สมหวังซะทีเว๊ยเฮ้ย!! :laugh: :laugh: :laugh: :laugh:
ถ้าสองรุ้ความจริงว่ายังไม่ได้เป็นเมียภูจะว่าไงล่ะ
ฮิ้วววว ลงเอย กันสักที
โอ๊ย ฮ่าๆๆ
โอ๊ย ฮ่าๆๆ
บทที่ 17 เมาแดด! พรืดดดดด~ “ไม่รู้!” สองกอดอกก่อนจะสะบัดหน้าไปทางกระจกด้านข้างทำเป็นสนใจสิ่งต่างๆนอกรถกรุณาอย่าถามว่าทำไม เพราะกูก็ไม่ค่อยเข้าใจตัวเองเหมือนกัน! “เมาแดด!” ถ้าเมาแดดแล้วจูบกูสงสัยคงต้องจับสองตากแดดวันละหลายรอบซะแล้วล่ะมั้ง! จะเชื่อไม่เชื่อกูไม่อยากรู้... ก็ตั้งแต่เมาแดดแล้วจูบมันก่อน ไอ้ภูเบศธ์ก็คอยแต่จะหาเรื่องให้กูบอกรักมัน! ปิ๊บ ปิ๊บ... ‘พรุ่งนี้อย่าลืมตากแดดอีกนะ..เผื่อจะเมาแดดแล้วจูบผมก่อนอีก ’ ปิ๊บ ปิ๊บ... ‘ถ้ารู้ว่าด่าผมว่า ปากหมา อีก จะตามไปจูบถึงที่เลย ’ “ชั้น 3 เองอ่ะทำไมต้องขึ้นลิฟท์ให้เปลืองไฟ?” กูไม่ได้ด่ามึงว่าปากหมา..เพราะฉะนั้นอย่าหาเรื่องมาจูบกู! ติ๊ง กูก็กลับของกูอย่างนี้จนถึงปีสี่ ไม่เห็นว่ากูจะโดนฉุดสักที จะตามติดกูเป็นผีมีห่วงทำไม๊! นั่นไง! กูว่าแล้วว่ามันต้องมีอะไรแอบแฝง ไม่งั้นมันจะง้องแง้งหาเรื่องมาส่งกูถึงห้องหร๊อ?! ปัญหามากจริงเลยเว้ย! รู้งี้ไม่น่าโละเด็กในสังกัดซะก็ดีพอมีไอ้นี่คนเดียวหนักใจกว่ามีเด็กในฮาเร็มเป็นสิบอีก! เฮ้ย ใครเอาอะไรให้ทิวากรกินวะ...ถึงได้หายดุเป็นล็อตไวเลอร์ป่วย! ตายห่า! ไอ้สองเป็นหม้ายขันหมากก็งานนี้ล่ะวะ! ไม่ใช่กำลังจีบเว้ย...แต่เป็นคนรักแล้ว...กรุณาพูดใหม่ด้วย! “แต่ว่า....ตอนนี้ภูเบศธ์ชอบพี่ ขอโทษนะที่ต้องทำให้เสียใจ” สองเดินออกจากเสาที่หลบซ่อนตัวอยู่นาน พร้อมกับประกาศเสียงดังพร้อมกับการเดินไปเคียงข้างภูเบศธ์จะได้รู้กันไปเลย ว่าไอ้นี่น่ะเด็กใคร...กมลินทร์น่ะใหญ่รู้ไว้ซะด้วย! แล้วคนที่แอบมีชู้ที่ไหนเขายอมรับว่าตัวเองนอกใจเมียตัวเองน่ะหา! เพล้ง!~ คนปากแข็ง สงสัยต้องจูบบ่อยๆเผื่อมันจะหายแข็งบ้าง “ไม่แน่ใจเว้ย!” เป็นไงล่ะ เด็กกูเก่งครับเด็กกูเก่ง...
_____________________กว่าจะรักกันได้ กูต้องถูกไอ้สองเตะถูกไอ้สองมันงอนไปไม่รู้กี่รอบ “อังกฤษอย่างนั้นเหรอ?” สองพึมพัมเบาๆหลังจากที่เพิ่งเดินตามตรฤณกับกรออกมาคนเดียวเพราะว่าภูเบศธ์โดนอาจารย์เรียกตัวไปคุยเรื่องทุนที่สอบได้“ไม่รู้! ฮึก..จะไปกี่ปีหรือกี่ชาติ...กูก็จะไม่รอ!” สองพูดอย่างน้อยอกน้อยใจ ทั้งที่ถ้าว่ากันตามความเป็นจริง สองคงไม่สามารถทำได้อย่างที่พูดเอาไว้ก็วินนั่นแหล่ะ..คือคำตอบสุดท้ายของสอง :: TBC ::
ทำไมมี "จุนซุ" โผล่มาด้วย จะทักตั้งแต่ตอนที่แล้วแหละ ลองเช็คดูนะ
เอ่อ!พี่กรกับแฟนเมากาวหรือเปล่า
กรก็พูดไป...สองก็คิดไป อะนะ o16
กรรม!!! พี่ภูเคลียร์ ด่วน!!!
อ้าวกะลังจะเศร้าหักมุมซะงั้นแต่ก็ดี
แล้วไป :เฮ้อ: :เฮ้อ:
ทำไมมี "จุนซุ" โผล่มาด้วย จะทักตั้งแต่ตอนที่แล้วแหละ ลองเช็คดูนะ
อ๊ายยย พลิกล็อคอ่ะ
มารอตอนไป
อร๊ากกก.........เกลียดประเทศอังกฤษ เกลียดๆ ดีนะที่ภูไม่ได้สอบไปจิงๆ
คิดมาก แก้ยาก เรื่องเยอะ คิดแยะ
สองรอไม่ไหวแล้วเน่อออออออ ภูรวบหัวรวบหางเลยเร๊ววววว สงสารสองจริงๆ :sad4:
สะใจค่า ที่คนเขียนบอกว่าอย่าคิดว่าเรื่องนี้จะดราม่า
อ่านจนทัน (และงานการไม่ทำ ตายแน่ๆ อ๊ากกกก)
อ่านจนทัน (และงานการไม่ทำ ตายแน่ๆ อ๊ากกกก)
บทที่ 18 ผีแม่ลูกอ่อน “ติดสักทีสิวะ!!” “รถหรือโทรศัพท์?” ใบหน้าหวานของผู้เป็นลูกพี่ลูกน้องที่อายุมากกว่าหันหน้าไปมองภูเบศธ์ที่มือหนึ่งถือโทรศัพท์แนบหูส่วนอีกมือใช้บิดกุญแจเพื่อสตาร์ทรถ แต่ทว่าดูเหมือนตอนนี้จะไม่มีอะไรเป็นใจเลยสักอย่างรถก็สตาร์ทไม่ติด โทรศัพท์ก็เสือกได้ยินแต่คำฮิตเวลาที่โทรไปติดเครื่องคนที่ปิดมือถือ! เลขหมายที่ท่านเรียกไม่สามารถติดต่อได้ในขณะนี้ ~ “ปั้ก!” ตามมาติดๆจะโยนอะไรมากรุณามองด้วยจะได้มั๊ย ถึงไม่เห็นใจแต่ก็เห็นแก่หน้าผากใสๆกูบ้าง! อ้าว กูก็นึกว่าแค่แดงเฉยๆ....อ๊ากกกก! เลือด! สมกับที่กรเคยว่าเอาไว้ภูเบศธ์นั้นไซร้ ไม่ได้ตั้งใจ? แค่ไม่ได้ตั้งใจหัวกูยังแตก ถ้าตั้งใจไม่วายกระโหลกกูจะร้าวซะล่ะมั้ง! ถึงคราวผีแม่ลูกอ่อนเฮี้ยน ตรฤณเลยต้องเนียนทำเป็นว่านอนสอนง่ายให้เข้ากับคอนเซ็ปต์ เออ...จะอุ้มก็อุ้มเลย พอดีกูขี้เกียจเดิน กูโดนโทรศัพท์ปาใส่หัวมาครับ แต่ไม่รู้ว่าจะเรียกว่าเป็นอุบัติเหตุได้หรือเปล่า “โดนมือถือปาแสกหน้ามาครับ” คราวนี้ตรฤณตอบจนบุรุษพยาบาลมองหน้าตรฤณด้วยความงงๆ เพราะถ้าไม่บอกบุรุษพยาบาลคนที่เข็นตรฤณมาคงจะนึกเสียว่าตรฤณหัวแตกจนได้รับความกระทบกระเทือนทางสมอง ขอโทษ! อย่ามามองกูอย่างนั้น แค่โทรศัพท์กระแทกหัวนิดหน่อย สมองกูยังไม่เป็นง่อยครับขอบอก! ไหนบอกว่าไม่อยากจะคิด...ได้ข่าวว่าคิดจนเตลิดไปไกลแล้วล่ะมั้ง “ปล่อยเอาไว้กับนางพยาบาลไม่ได้เลยนะ!” เพียงเท่านี้ภูเบศธ์ก็ไม่อยากที่จะจิตนาการเรื่องราวต่อ รอดูสภาพตรฤณพรุ่งนี้เลยแล้วกันเพราะบางทีพรุ่งนี้ตรฤณอาจจะมีผ้าพันแผลรอบหัวเลยก็ได้โป๊ก สงสัยพี่ตรฤณคงกะแช่งจองเวรจองกรรมกูแน่นอน! หลังจากที่กูปามือถือแสกหน้าพี่เขามาอ่ะ “เขื่อนแตกเลยล่ะ” ประโยคแรกสองเป็นคนตอบ แต่ประโยคที่สองชวินเป็นคนเสริมเลยทำให้ทั้งสองและภูเบศธ์เงียบไป ที่สองเงียบคงไม่รู้ว่าจะหาเรื่องอะไรมาเถียง เพราะที่ชวินพูดมานั้นใกล้เคียงกับเรื่องจริง ส่วนภูเบศธ์คงจะรู้สึกผิดจนพูดอะไรไม่ออกเฮ้ย! แต่กูก็หวงเพื่อนนะเว้ย~ ตายโหง...ใครก็ได้เตรียมจองโลงให้กูที เพราะกำลังจะโดนดีที่ไปขโมยจูบลูกรักของพี่วิน! แต่ว่า...อะไรดีวะ? ชักจะเริ่มรู้สึกว่าตัวเองทำตัวเป็นพ่อหวงลูกสาวเข้าไปทุกที แล้วนี่อะไร! มาจูบโชว์ต่อหน้า คนมันหวงเว้ย! ก็แค่ไม่อยากอยู่นานกว่านี้ เดี๋ยวเด็กปากดีของมึงจะได้ไปนอนหยอดน้ำข้าวต้มในโรงพยาบาล แหม่! พอพ่อกูไม่อยู่ ก็ทำตัวเป็นหนูร่าเริงเชียวนะมึง! ช่วงนี้สองชักจะแรงโดนใจกูเกินไปมั๊ยครับ? จำเอาไว้เลย สอง...คอยดูจะหาเรื่องเอาคืนทั้งต้นทั้งดอกเลย! ปัง ปัง ปัง นี่แหล่ะฝีตีนกู สุดท้ายสองก็ต้องหันมาสนใจ! อย่าคิดว่ามันเป็นแค่คำขู่ เพราะตอนนี้กูเตรียมพังประตูจริงๆด้วย แต่ด้านอย่างกูมีหรือจะใส่ใจ? ทบ กับ ทับ ไม่เห็นจะเกี่ยวกันตรงไหน! ไอ้เด็กเวรนี่
~RrrrrrrrrrrrrrrrrRrrrrrrrrrrrrrrrrrrrr~ ~Rrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrr~ ตายห่า ถ้าพ่อเขารู้ กูจะมีชีวิตรอดถึงวันพรุ่งนี้มั๊ยวะ? จากตอนแรกที่กลัวพี่วิน...ถ้าเปลี่ยนเป็นเกลียดชีวิตกูจะเฉียดความตายไปมากกว่านี้มั๊ยวะ! ก็นึกว่ามาหาถึงห้อง รู้งี้ล็อคตัวไม่ให้ไปรับโทรศัพท์ซะก็ดี! โอกาสทองหลุดลอยเลยเว้ย~ ถามอะไรกูไม่รู้ รู้แต่ว่าให้ตอบปฏิเสธไว้ก่อนพ่อกูสอนไว้! เดี๋ยวจะได้มีงานไว้อาลัย ก่อนวัยอันควร “หา?...ไม่ต้องมา !ไม่มีอะไรจริงๆวิน”แต่พอสองพูดออกมาเช่นนี้ ภูเบศธ์ก็หันซ้ายหันขวาเตรียมเก็บข้าวของออกจากห้องเดี๋ยวนี้เวรกรรมติดจรวด แถมยังรวดเร็วซะยิ่งกว่าอินเตอร์เน็ตไฮสปีด สัญชาติญาณความเป็นพ่อสูงจริ๊ง! ฝากไว้ก่อนเหอะพี่มีโอกาสอีกเมื่อไหร่จะแอบปิดเครื่องไม่ให้โทรเช็คได้เลย คอยดู!
คนแรก (มั้ย??)
พี่ชวิน พี่จะเป็นมารขัดความสุขแล้วนะ ว่างมากๆพี่ก็ไปจัดหมอเขมเหอะ
ชวินอยากทำแต้มกับหมอเขมก็อยาก หวงลูกก็หวง บ๊ะ จะเอาแบบไหน
ชวิน..เก่งที่สุด
แหมคุณพ่อวิน...จังหวะแม่นราวตาเห็น o18
อ๊ากกกกก ด้ายกำลังจะเข้าเข็ม วินนี่ล่ะก็นะ มันบาปปปปปปปรู้ไม๊!!!!! :z3:
หลอกง่ายดีเน๊อะ :jul3:
เอาเพลงมานำเสนอ (มันยังไม่เลิก)
อ่านเรื่องนี้แล้วหัวเราะตลอดเลย :m20:
ภูเอ้ยอดอีกแล้ว
วินนนนนนนน เด๋วโดนขัดบ้างจะรู้สึก
บทที่ 19 ยานอนหลับดับชวิน จะทำไม่ทำ? ” เสียงแหบเล็กคล้ายมีน้ำโหในเมื่ออีกฝ่ายยังคงถามซักไซ้จนน่ารำคาญ“ทำดิ!” ตอบเสียงดังฟังชัดพร้อมกับการถลาเข้าหาร่างเล็กตรงหน้า ก่อนที่จะผลักร่างของสองลงกับเตียงเบาๆซึ่งสองก็โอนอ่อนไปตามแรงผลัก ทำให้ร่างสูงกว่ารีบตามลงไปคร่อม แต่ดูเหมือนจะช้าไปนิดหน่อยเพราะเพียงแค่ภูเบศธ์โน้มตัวลง ร่างเล็กก็พลิกกายให้พ้นวงแขนแกร่งจนร่างสูงต้องล้มตึงลงบนเตียงแทนให้ฉันทำ นะภูเบศธ์~”ริมฝีปากเล็กยิ้มยั่วก่อนจะทิ้งตัวลงทาบทับร่างสูง สายตาของสองไม่ได้บ่งบอกว่าอยากออนท็อป แต่กะอ๊อปกูทำเมียเสียมากกว่า! “อ้าว~ ก็นายเป็นเด็กฉัน...นายก็เลยต้องเป็นเมียฉันด้วยไงภูเบศธ์” ร่างเล็กขยิบตาส่งให้ภูเบศธ์ที่อยู่ใต้ร่างของตนเอง ก่อนจะโน้มตัวลงเข้าใกล้จนภูเบศธ์ต้องหลับตาปี๋ด้วยความกลัว“ไม่!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!” สงสัยเพ้อเจ้อว่าอยากได้เมีย...จนเก็บไปฝันว่าจะได้เป็นเมียซะเองล่ะมั้ง! บุญเท่าไหร่ที่กูไม่ทำให้หน้าผากมึงเลือดไหล เมียทิ้ง? ”เจ็บชิบ! อ่อ...กูลืมไปว่านี่โต๊ะไม้หินอ่อน ไม่ใช่โต๊ะไม้ธรรมดา กูเริ่มไม่ค่อยมั่นใจว่าไอ้เด็กนี่ เคยมีประวัติเข้ารักษากับจิตแพทย์หรือเปล่า... เพราะความเป็นจริงกูยังไม่สามารถจับสองทำเมียได้ แล้วยังจะเสือกฝันว่าโดนสองจับทำเมียอีก คนหล่อเครียดว่ะเฮ้ย! รู้งี้ ไม่เล่าให้ฟังซะก็ดี! ถ้างานนี้มีมารผจญ เดี๋ยวคนอย่างทิวากรนี่แหล่ะจะจัดการให้เอง! เฮ้ย! มือถือกูแข็งขนาดทำเอาคนหัวแข็งอย่างพี่ตรฤณต้องนอนรอดูอาการที่โรงพยาบาลเลยเหรอวะ? อ่อ! ไอ้อาการแทรกซ้อนที่ว่า ดูท่าจะเป็นฝีมือของคุณทิวากรมากกว่าล่ะมั้ง! แหม่~ มันก็กวนตีน พอกันทั้งปู่ทั้งหลานล่ะวะ!!! อ่อ...สงสัยกูลืมไปว่าบ้านมันรวย แถมยังได้ทุนเรียนฟรียันปีสี่ คงจะมีเงินเหลือเยอะเนอะ! “ก็คนมันคิดถึงอ่ะ...อยากได้ยินเสียงก่อนเจอหน้าก็ไม่ได้” แล้วไอ้การอนุญาตให้กลับกะการไล่กลับบ้านมันต่างกันตรงไหน?! เอ๊ะ? หรือว่ากูเข้าใจผิดไปเอง? ให้ไปรับนะครับทิวากร..ไม่ใช่ให้คุณไปทำให้พี่ตรฤณช้ำในไปมากกว่าเดิม! ถ้าแค่หัวแตกอย่างเดียว ก็คงไม่ต้องนอนโรงพยาบาลล่ะมั้ง~ ถ้าไม่เจอเลือดคั่งตามเนื้อตามตัว ตรฤณก็คงจะโผล่หัวมาเรียนได้แล้วล่ะ! หายหัวกันไปทั้งคู่ ไม่รู้ไปมุดหัวอยู่รูไหนถึงได้ยังไม่โผล่หน้ามาที่ร้านสักที! อย่าให้กูเจ็บจนน้องเขมต้องมาประคบประหงมบ้างเชียวนะ ไอ้ตรฤณ! เฮ้อ! ไอ้คู่ตรฤณกรก็เลิกหวานกันซักทีได้มั๊ยวะ ไม่รู้หรือไงว่ากูอิจฉา กูหกล้ม..ใช่กูหกล้ม! ”ตอนแรกก็กะว่าจะตอบไปตามความเป็นจริง แต่พอหันไปเจอสายตาของทิวากร ตรฤณก็รู้ตัวในทันทีว่าควรพูดว่าอะไรขืนกูปากโป้งฟ้องเพื่อนว่าโดนเมียทำร้ายมีหวังชีวิตคู่กูโดนทำลายในบัดดลแน่นอน กูขอบอก! ถ้าวันนั้นกูโดนทิวากรใส่หมัดแบบไม่ยั้งไปตามเนื้อตัวเขาเรียกว่า “หกล้ม” สามีดีเด่นก็เงี้ย เถียงเมียไม่เคยขึ้นครับ ! ทิวากรมาโหมดน่ารักแบบนี้ คนหน้าหมีก็พอจะให้อภัย อ้อนเท่าไหร่ก็ไม่เคยพอล่ะว้า~ เนียนจนได้โล่ห์....ตรฤณเลยได้แต่นึกชมอยู่ในใจ “หรือไม่อยากไปต่อล่ะ ตรฤณ~” เสียงหวานคล้ายเอ่ยยั่วแล้วมีหรือตรฤณจะไม่ตอบตกลงไอ้วินเอ้ย! พอดีกูเป็นคนเห็นเมียสำคัญกว่าเพื่อน...เพราะฉะนั้นเพื่อนชั่วอย่างกูจะทิ้งมึงให้กับคนอื่นแล้วล่ะน้า~ จะว่าไปหมอเขมก็ไม่ใช่คนอื่นนี่หว่า ฮ่าฮ่า มีใครอยากช่วยผมคิดหรือเปล่าล่ะครับ?
“ฉันแค่เปลี่ยนเสื้อผ้านะ จะลงไปนอนทำไมลุกขึ้นมาภูเบศธ์”ร่างเล็กพยายามดึงแขนคนตัวใหญ่ให้ลุกจากเตียงที่ดูเหมือนจะขี้เกียจลุกหลังจากที่นอนรอคนตัวเล็กเปลี่ยนเสื้อผ้าอยู่จนเหมือนจะเผลอหลับไป ไม่ใช่ว่าสองเปลี่ยนเสื้อผ้านาน แต่กูว่า ‘โคตรนาน’ ไม่งั้นไม่ถึงขั้นเผลอหลับอย่างนี้หรอก! ‘Clear ’ ปากชักจะจัดเกินไปแล้วมั๊ยครับ?... กูไม่ ‘ว่ามั๊ย’ ไปกับมึงหรอก~ ภูเบศธ์! ‘จุดจุด’ กับฉันสักหน่อย ลงไปเดี๋ยวนี้เลยน้า~”สองโวยวายแถมยังดิ้นขลุกขลักไปมาใต้วงแขนของภูเบศธ์ แต่นั่นกลับทำภูเบศธ์ยิ้มร่าเริงใครจะไปโอเคกับมึ๊ง! มีแต่เสียกับเสียล่ะวะกมลินทร์อ้ย! มาถึงขั้นนี้ยังจะพูดถึงพี่ วินให้กูเสียวสันหลังเล่นอีกเหรอ? แค่หอบเฉยๆก็เกือบจะตายแล้วนี่อะไรมานอนทับ ตัวไม่ได้เล็กๆเลยนะไอ้เด็กนี่! ความจริงก็อยากจะฉลองถึงเช้า แต่พอเห็นนอนหลับปุ๋ยไปอย่างนี้ ก็เกิดใจดี...ยอมให้นอนจนได้ล่ะว้า~ จริงๆ สักที ฮ่าฮ่าาา ลุ้นกันนานคู่นี้
และแล้วสองก็ตกเป็นของภูโดยสมบูรณ์...แล้ววินกับเขมจะเป็นไงบ้างน้อ :z1:
:haun4: :haun4: กรี๊สสสสสสสสสสส ในที่สุดภูก็ได้สองเป็นเมียแล้วเว๊!!! โย่วววววว
รวมร่างกันไดัสักที
เอิ่มม ชวิน ไม่ใช่ว่าจะต้องเสียประตูชัยให้หมอเขมเหรอเนี่ยะ
ลุ้นคู่วินเขมมากกว่าอีก...
:jul1: :jul1: :jul1: :jul1: :jul1: :jul1:
แล้วชวินจะไปนอนไหนอ่ะ
ในที่สุดน้องสองก็ตกเป็นของภูจริงๆ
เสร็จไอ้เด็กปากหมาจนได้นะสอง
หึหึหึ และแล้ววันนี้ที่เฝ้ารอก็มาถึง :z1:
5555 เสดกันสักที ถ้าชวินตื่นมารู้เรื่องนี้ ภูเบศธ์จะมีชีวิตรอดอยู่มั้ยน๊าาา
จนแล้วจนรอดก้อเส็ดจนได้สิน้า อิอิ
บทที่ 20 ก็แค่ด่า..เพราะว่าอยากโดนจูบ เพราะชวิน ไม่ค่อยจะหลุดมาดเข้มแบบนี้สักเท่าไหร่ หรือว่าไม่จริง? เสื้อผ้าก็อยู่ครบ...แต่ทว่าเพิ่งค้นพบข้อเท็จจริง!! โฮ่.... กูไม่อยากจะคิดสภาพ ตอนที่กูนอนแผ่พังพาบให้น้องหมอเขมเปลี่ยนชุดให้กูเล้ย! กูสาบานได้ ว่าไม่เคยเห็นรอยยิ้มของน้องเขมเจ้าเล่ห์แบบนี้! จะว่าไปก็หาทางเห็นร่างกายน้องหมอเขมสิ จะได้เสมอภาคกัน!! ขอบอกตามตรงตั้งแต่จีบหมอเขมมา กูก็ไม่เคยรู้ว่าระหว่างเราใครจะอยู่ตำแหน่งอะไร?! “ใหญ่กว่าพี่วินน่ะ...ผมก็เคยเห็นมาแล้ว” หมอเขมยิ้มเหมือนเป็นการยั่วกลายๆแถมสายตายังไล้ต่ำลงไป ทำเอาชวินเบิกตากว้าง ก่อนที่มือจะรวบรวมเอาผ้าห่มทั้งมาปิดส่วนล่างของลำตัวไว้ใหญ่?....อะไรที่ว่าใหญ่...บอกกูมาเดี๋ยวนี้นะครับน้องเขม!!! ตัวใหญ่ ...พี่วินคิดไปถึงไหนเนี่ย~ อีกอย่างผมเรียนหมอนะอย่าลืมสิ”หมอเขมกลั้นยิ้มเพื่อตอบให้ชวินได้โล่งใจมากกว่านี้ก็เคยเห็นมาแล้ว...แค่การเปลี่ยนเสื้อผ้าไม่ทำให้ผมหลงเผลอตัวเผลอใจ จนทำอะไรพี่วินหรอก~ รู้งี้ กูจับน้องหมอเขมกินแทนขนมปังแต่เช้าก็ดี นี่แหล่ะประเด็นร้อน ที่ชอนไชเข้ามาในเซลล์สมองกูยามปลอดโปร่ง! ไอ้แกนนำผู้ก่อการร้าย สุดท้ายกูก็ตกม้าตายเพราะทิวากรจนได้! วางยากูเพื่อให้ลูกได้กับไอ้สอง….เจอะแบบนี้กูแทบจะปรี่เอาปืนไปเป่าหัวทั้งปู่ทั้งหลานรหัส! เจ็บใจนัก! เลขหมายที่ท่านเรียกไม่สามารถติดต่อได้ในขณะนี้ เลขหมายที่ท่านเรียกไม่สามารถติดต่อได้ในขณะนี้~ เออ! จะพูดให้ทะลุแก้วหูกู กูก็จะโทรจิกหาตัวลูกอยู่อย่างนี้แหล่ะวะ ตู๊ด.......ตู๊ด...... ตู๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด~ ไม่เอาแขนก่ายหน้ากูด้วยเลยล่ะ! นอนดิ้นได้ใจกูจริงๆว่ะเฮ้ย! เอ...หรือว่าคราวก่อนๆโดนยานอนหลับเครื่องถึงได้ดับสนิทแบบไม่มีการซึมเปื้อน(?) ครั้งแรก ..อาจจะเจ็บล่ะมั้ง”ภูเบศธ์ตอบด้วยความที่ไม่ค่อยแน่ใจ ในเมื่อครั้งนี้ต่างก็เป็นครั้งแรกของสองและภูเบศธ์แต่ในเคสของภูเบศธ์อาจจะมีความรู้บ้างเล็กน้อยตามความสนใจในเรื่องอย่างว่าที่มีมากกว่าสองอย่างเห็นได้ชัดตายห่า! กูว่ากูคงเผลอพูดอะไรที่ไม่น่าจะพูดซะแล้วล่ะมั้งงานนี้~ ก็ว่าทำไมไอ้คราวก่อนๆมันจำอะไรไม่เคยได้~ ทีเมื่อคืนล่ะจำได้ทุกช็อตทุกท่วงท่าเชียว! จุ๊บ~ ไอ้ตัวที่ทำหน้าอย่างกับลูกหมาถูกทิ้งเมื่อกี้มันหายไปไหน? ทำไมกูเห็นแต่ไอ้จิ้งจอกเจ้าเล่ห์อยู่ตรงหน้าอีกแล้ววะ! ตั้งแต่กูเอาไอ้เด็กปากหมาย้ายเข้ามาในสังกัดกู ก็โดนมันหาเรื่องกัดปากได้ทุกสามนาทีเลย ให้ตายเหอะ! ไม่งั้นครั้งนี้กูไม่มีทางยอมให้มันจุดจุดอีกรอบหรอก! เจ็บใจอ่ะ! เออ~ จะว่าไปไม่ว่าจะตอนนั้นหรือตอนนี้ กูก็เสียจิ้นให้มันอยู่ดีคิดไรมาก? เฮ้อ~ เบื่อตัวเองจริงๆ เป็นการยอมรับว่า “รัก” ที่ดูดิบเถื่อนสมกับสอง กมลินทร์ดีแท้~ แป๊ะ! ใช่ครับ! สองไม่เคยบ่น เพราะการตบคืนแต่ละหนไม่เคยบ่นให้กูได้เตรียมตัวหลบสักที ทีงี้ ล่ะทำหน้าระริ้กระรี้ ยังกะปลากระดี่ได้น้ำเชียวนะมึง! ทำหน้าอย่างกับกำลังทำโจทย์คณิต เห็นครุ่นคิดจนคิ้วแทบจะชนกัน! ‘กรไปเรียนแล้ว...มึงมารับกูด้วย เพราะตอนนี้กูถูกยึดรถ’ มีเมียเป็นถึงแกนนำผู้ก่อการร้าย (ของไอ้สอง) กูก็ขออวยพรให้มึงโชคดีสุขขีสโมรสรแล้วกันว่ะเพื่อน! พูดไปก็เหมือนปลอบใจแต่ไอ้การหัวเราะตบท้ายนี่มันอะไรครับไอ้ดำ?! กูไม่เคลียร์
“หรือไม่อยากไปต่อล่ะ ตรฤณ~”แต่ตอนนี้เวอร์จิ้นไอ้สองสำคัญกว่า...ซะล่ะมั้ง! ผลัวะ!! ถึงใบหน้ากูจะสวยใส แต่อย่าได้ลืมไปว่ากล้ามกูก็ใหญ่ไม่ใช่หยอก! “แค่กรคนเดียว กูจัดการได้แต่กูว่าใช้มึงร่วมด้วยอีกคนท่าจะมันส์กว่าเยอะ!” ว่าแล้วชวินก็เหยียดยิ้มที่มุมปากทำใจดีสู้เสือไว้ ไหนๆก็ได้ลูกเสือมาแล้วนี่! เอ๊ะ?...หรือว่าเมื่อคืนสองคนนี้ไม่ได้มีอะไร คงเป็นเพราะกูอาจหวงสองมากเกินไปซะล่ะมั้ง! ถ้าเกิดกูตอบว่าอยู่ตั้งแต่เมื่อคืน กูจะโดนพี่วินเอาปืนยิงแสกหน้ามั๊ยวะ?! ถือว่าเป็นคำสัญญาจากเด็กปากหมาแล้วกัน ขนาดไอ้นักศึกษาแพทย์เขมชาติมันหึง...มันยังพูดเพราะได้อีกอ่ะ! จะผู้ดีไปไหนวะ? กูกลับห้องไปสวีทต่อกับสองก็ได้วะ~ ‘มึง...ทำไงดี..กรง้อกูจนกูจะอดใจไม่ไหวแล้วนะเว้ย’ กูหายงอนตั้งแต่ที่กรกลับมาหากูพร้อมด้วยรอยยิ้มแล้วครับ แต่พอดีเพื่อนกูมันบังคับให้งอนใส่อ่ะทำไงได้! งั้นคุณทิวากรก็ช่วยเห็นแก่ท้ายทอยกูบ้างก็ได้ครับ กระแทกมาได้ คอกูไม่หักก็บุญเท่าไหร่แล้ว! ไอ้วิน! ถ้ามึงยังมาไม่ถึง...กูจะเลิกงอนทิวากรแล้วนะเว้ย! “ก็คนสวยของมึงไง” ชวินยิ้มร้ายก่อนจะเดินออกจากห้องเพื่อให้คู่รักได้เคลียร์กันเอง แต่ก่อนออกจากห้องก็ไม่วายแอบกระซิบกับกรสงสัยต้องไปขอบคุณเด็กไอ้สองที่บอกความลับสุดยอดของกูจนเอามาเป็นเรื่องแกล้งทิวากรได้! แค่นมเปื้อนปาก มันก็หาเรื่องจูบปากกูอีกจนได้! นี่ขนาดปากบอกว่าสนใจ แต่ก็ยังแย่งแซนด์วิซกลับไปจนได้~ ไม่ชมกูเป็นวัวสักวัน มันจะตายหรือไงห๊า! ไอ้เด็กนี่ สอง กมลินทร์ก็แค่อยากด่า..ทั้งๆที่รู้ว่าจะโดนจูบนี่แหล่ะ! The End! เฮ้ย~ อย่าลืมกูสิครับ! “จะผลัดกันบ้างก็ได้ ผมไม่มีปัญหา” ก็ผลัดกัน ‘ขับรถ’ ไงไม่ดีตรงไหนล่ะครับ? ”ผลัดกัน ไปรับไปส่งสิ.....แฟร์ดี ....ว่ามั๊ยครับ^^Happy Ending~~
:3123:
ฮิ๊วววววววววววววววววว :-[ ในที่สุดก็แฮฟฟฟฟฟฟปรี้!! สมหวังกันทุกฝ่ายแล้วน๊าาาา
จบซะงั้น
:L2: เย้ จบแบบไม่ทันตั้งตัว :a5:
อ่านเหมือนรู้ว่าเป็นตอนจบ
ง่า คู่พี่หมอๆด้วยนะคะ
รักกานแบบรุ่นแรงจิงๆ 555++
5555555555555555 อยากได้ตอนพิเศษของหมอเขมกะพี่วินจ้าาา
จบแล้วเหรอสองน่ารัก :กอด1:
บทพิเศษ ไอ้แกนนำผู้ก่อการร้าย!!! ”คุณแกนนำผู้ก่อการรัก ”กูยืนยันได้ว่าไม่ได้พูดเกินจริง ไม่รู้ผีบ้าอะไรเข้าสิง ทำเอาเพื่อนกูนั่งเพ้อเป็นลิงถือลูกท้อ!(?) ไม่ใช่ตายเพราะโรคเพ้อ...แต่คงเพราะเจอตีนกูก่อนนี่แหล่ะ!นั่งละเมอถึงทิวากรอยู่ได้ กูรำคาญ! โว๊ย!กูขี้เกียจจะใสไฟเพราะไม่ว่าจะพูดยังไงไอ้ก็ไม่คิดจะตัดใจจากทิวากรอยู่ดี! กูว่าเพราะเขามึงต่างหากที่ทิ่มหัวกูมันเลยทำกูคัน ”ชิชะ! ไอ้เด็กปากหมา ควงสาวน้อยผมหน้าม้าเดินเสร่อกลางโรงอาหาร! กูพูดตามตรง กูก็เคยงี่เง่าจนเขาโผล่ เนื่องจากไปหึงกรกับแม่สาว(?)น้อยคนนี้... รู้แล้วว่าพี่กรสั่งให้ตัวเองเดินควงไอ้พี่ภูทำไม~ โห~ กูแค่เรียกชื่อยังไม่เอ่ยบริบท ก็หยั่งรู้อนาคตซะแล้วว่ากูจะพูดอะไร ถึงจะดีใจว่าโดนหึงแต่การที่โดนสองถลึงตาใส่แบบนี้ มันไม่ได้น่ารื่นพิรมณ์สักนิดจริงๆครับ เมียน้อย? !” คำพูดของสองทำเอาภูเบศธ์ตบหน้าผากกว้างตัวเองดังฉาด ในขณะที่ ภี หลุดหัวเราะออกมาอย่างไม่เกรงใจใครแล้วงานนี้ จนสองนึกแปลกใจ เหลือบมองเด็กสาวด้วยความขุ่นเคืองตายห่า! ไอ้เด็กปากหมามีคู่แฝด หน้าตาถอดแบบกันมาเป๊ะเลยอ่ะ! แต่ทฤษฎี ปากหมาเพราะครอบครัวมีปัญหาของสองที่เคยรู้มา ขอยืนยันว่ามันไม่จริงล้านเปอร์! จะพูดแก้ตัวก็ไม่ได้ เพราะโดนไอ้คนพี่ปิดปากเอาไว้อยู่ กูอยากบอกว่าเซ็งมากครับ ฝากไว้ก่อนเหอะไอ้พี่ภู! เดี๋ยวสักวันจะยุให้พี่สองจับทำเมีย หาเรื่องแกล้งกูอีกจนได้ ไอ้แกนนำผู้ก่อนการร้ายเอ้ย! เพราะอย่างนี้ไงกูถึงแช่งให้ไอ้ตรฤณมันเลิกกับกรอยู่เช้าเย็น! กูว่าเพราะกรรู้มากกว่าว่ากูขี้หึง เลยกะดึงเอาเด็กมาร่วมหลอกกูให้ลมออกหูเล่นมากกว่าซะล่ะมั้ง! เพราะกูหึงได้แม้แต่เพศเดียวกัน(?)! เฮ้อ~ ....เพราะกูคาดว่าพ่อมันคงเป็นแขก...ส่วนแม่มันคงเป็นเจ้าของบ้าน!... เพราะขืนกูยังเล่นตัวต่อไปมีหวังหลุยส์คู่ใจกรพุ่งใส่หัวแน่นอนครับ กูขอบอก! น้องชาย? ”ตรฤณพูดด้วยความไม่พอใจส่วนตัว แต่ก็ดันระลึกได้ถึงคำว่า ‘น้องชาย’ ที่กรพูดออกมา ได้ข่าวว่ากูเห็นเด็กนั่นใส่กระโปรง สมองกูคงไม่กลวงโบ๋ขนาดแยกเพศไม่ออกหรอกมั้ง! เกมส์แบบนี้ เห็นทีว่ากูคงอยากจะให้ทิวากรแพ้ว่ะ! ฮ่าฮ่า ถ้ายังอยากโดนจูบ กูคาดว่างานนี้กูคงไม่ใช่หลุยส์อย่างเดียวที่จูบปากกู แต่อาจมีของกำนัลตามมาติดๆ ......ยกตัวอย่างเช่นฝ่ามือ.. เดี๋ยวถ้าจับแรง เดี๋ยวโดนตะปบหน้า ข้อหาทำมือคนสวยเจ็บอีก! แต่จะว่ากันตามความเป็นจริง กรก็คงหาเรื่องแกล้งสองจริงๆนั่นแหล่ะ~ แล้วดูนะ ไอ้คนก่อเรื่องไม่ได้ง้อ แต่ไอ้คนง้อก็ไม่ได้ก่อเรื่อง... อ๊าว? กูเพิ่งรู้ว่าการที่ภูเบศธ์มีน้องชายมันผิด ตั้งแต่จีบ ยันคบ...จะมีสักวันมั๊ยที่มันไม่ชมกูว่าเป็นวัวแก่ ไอ้เด็กผีนี่! “ไม่ใช่...” ภูเบศธ์พูดพร้อมกับเผยยิ้ม แต่คำตอบของภูเบศธ์ทำเอาใบหน้าหวานหงอลง เพราะทายผิด“เห็นมั๊ย...ฉันรู้เรื่องของภูไม่กี่อย่างเอง” กลัวการที่ชีวิตนี้ขาดความรักและความเอาใจใส่จากวัวแก่ตรงหน้าต่างหาก ”ก็กะว่าจะซึ้ง กับคำพูดที่ซึ้งตรึงใจ แต่ไม่ทันไรก็มาสะดุดกับไอ้คำว่า “วัวแก่” นี่แหล่ะ! เอากับมันสิพูดจาอย่างกับตัวเองเสียเปรียบทั้งที่ถ้าลองเทียบกับกู...ยังมองไม่เห็นลู่ทางเลยว่ากูจะได้เปรียบมัน โอ๊ย.....จะน่ารักไปไหนครับ..สอง แค่นี้ยังทำกูเครซี่ไม่พออีกเหรอครับ!
“อ้าว..มึงรู้จักภีก่อนกูอีกเหรอ?”สองเอ่ยถามขึ้นมากูล่ะซึ้งเพื่อนกูจริงๆ รู้ก็ไม่บอกตั้งแต่แรกแถมยังหาเรื่องแกล้งกูได้อีก มันน่าจับมาฉีกเป็นชิ้นๆ ให้สิ้นชีพไปซะ! ถึงพี่ตรฤณจะแกล้งบ่อยแต่ก็ไร้พิษภัย แต่ถ้ากรออกโรงเมื่อไหร่กูเกือบตายโหงทุกที! กูขอโทษว่ะสอง เพื่อชีวิตคู่ที่สดใส กูไม่กล้าพอที่จะปฏิเสธ นอกจากคนน้องจะปากหมาคนพี่ก็ยังดุยิ่งกว่าหมา แล้วดูท่าว่าจะเป็นพวกชอบทำอะไรบ้าๆกันทั้งตระกูล แหม่! กูก็กะว่าจะหนีตามกันไป แต่เจอพ่อกูเบรคเอาไว้ มีเคืองนะเว้ยงานนี้! “เฮ้ย! ภูเบศธ์....ถ้าแกเอาสองไป แล้วฉันจะหาเรื่องแกล้งใครวะ กลับมาก่อนเลยนะเว้ย!!!!” ถ้าชีวิตขาดไอ้สอง พวกกูคงเหงาแย่ มึงไม่รู้หรือไง๊ ไอ้วัวแก่กมลินทร์~~~ บ๊ายๆ ซียูอะเกนเน็กซ์ไทม์ นะไอ้วิน...และไอ้ตรฤณ เพราะตอนนี้กูขอลาบินไปฮันนีมูนก่อน ก็ไปปั๊มลูก กันที่เมกายังไงล่ะ ฮ่าฮ่า”คำพูดของภูเบศธ์ทำเอาสองรู้สึกว่าตัวเองคิดผิดที่หลงเชื่อหนีตามมันมาฮือ... ไอ้ วินไอ้ตรฤณ มึงมาช่วยกูด้วย ! ไอ้เด็กเวรปากหมามันจะหาเรื่องปล้ำกูอีกแล้ววววววว!!! ~ THE END ~
:กอด1:
o13 o13
จบแล้วสินะเนี่ย หว่า!!
:m20: :m20: :m20: :m20: :m20: :m20: :m20: :m20:
แล้ว หมอเขมหล่ะ.. จะได้ไปด้วยหรือป่าว
จบแล้วเหรอเนี่ย ยังสนุกอยู่เลยอ่ะ
น่าจะมีตอนที่กรโดนแกล้งมั่ง
555555555555+
ปีนเกลียว ... พากันเที่ยวอเมริกา จำได้ว่ากูเรียกชื่อมาสองครั้ง ถ้ายังไม่หยุดกระทำ ได้ช้ำในแน่ ไอ้ภูเบศธ์! “ไอ้ภูเบศธ์!” ตุ้บ! เพราะขืนปีนขึ้นเตียงไปสานต่อ...มีหวังโดนเอาปืนจ่อหัวแน่ๆ หกรอบ! ” สองขมวดคิ้วเมื่อรู้สึกว่าจำนวนที่ภูเบศธ์บอกมามันน้อยกว่าความเป็นจริง พอลองนึกไปนึกมาก็พอบอกได้ว่าสรุปแล้วมันกี่รอบ“ลูกกูอยู่ไหน?!” แต่ทว่าพอเปิดประตูมากลับเจอเจ้าของเสียงดุๆของคนที่คุณก็รู้ว่าใคร ซึ่งคนคนนี้จะดุมากเป็นพิเศษเวลาที่ภูเบศธ์อยู่ใกล้กับสองเกินปกติ เฮ้อ~ โล่งอก ที่กูไม่โดนชกจนหน้าแหก! แต่ก็เคืองที่หน้าต้องแตกเพราะโดนพี่วินแกล้งให้กูกลัวจนหัวหด! ตื่น....ตรงไหนวะ? ได้ข่าวว่านอนหลับตาพริ้มแถมด้วยเสียงเอฟเฟค ฟี้~ ฟี้~ เนี่ย ท่าทางจะเหนื่อยจริงๆแฮะ~ ตุ้บ! คนที่ชื่อตรฤณงอน...ส่วนคนชื่อสองยังคงหลับต่อไป ป้าบ ตายซะ! ช่วยไม่ได้ก็คนจะนอนอยากมาเห่ามาหอนแถวหูกูเอง! ไอ้แมลงวันเอ้ย~(สองนึกอยู่ในใจ) เด็กมึงมีกิ๊ก! ”ชวินเอ่ยเรียกเสียงดังพร้อมกับการยื่นเท้าไปสะกิดขาเพื่อนรักแรงๆเพื่อป้องกันท่าไม้ตายสองที่ตบเตะโดนหัวหูไอ้หน่วยกล้าตายมาแล้วเฮ้ยได้ผลแฮะ! เด้งขึ้นมาทำตาสว่างเชียว! ได้ข่าวว่ามึงมีเพื่อนสนิทอยู่สองคน แต่ทำไมถึงรู้สึกว่ากูกลายเป็นคนที่มึงรักน้อยกว่าวะ ไอ้สอง! สงสัยช่วงนี้ดวงตก ... เป็นหมีหัวเน่าตกกระป๋อง ทั้งกับเพื่อนและกับเมีย! อ๊าว? ซวยกูแล้วมั๊ยล่ะ โฮะ! ถ้ากูไม่รีบปฏิเสธ มีหวังกูเด๊ทคาห้องแน่! วัวแก่ยิ่งขี้หึงอยู่ พี่วินก็รู้นี่! เวลาชีวิตที่ขาดทิวากรช่วยเหลือ ภูเบศธ์ก็เหมือนไร้แขนขาหาทางรอดไม่เคยได้! “STOP!” ชวินรีบเดินมาขวางตรงกลางจับแยกภูเบศธ์กับสองออกจากกัน ห่างมากเท่าไหร่ยิ่งดี ไอ้คู่รักคู่นี้ยิ่งสปาร์คกันง่ายๆอยู่ด้วย มึงจะพูดอะไร ช่วยคิดสักหน่อยก็ดีไอ้ตรฤณ! สมองมึงทำด้วยขี้เลื่อยหรือไงไอ้นี่! พอมีผัว ก็ลืมพ่ออย่างพวกกูเชียวนะสอง! พวกกูล่ะน้อยใจจริงๆ! กูว่างานนี้ เพราะไอ้ตรฤณสติไม่ดี กรถึงได้คิดตีจาก..จนมันต้องมาเรียกร้องอ้อมกอดจากเพื่อนแทนแน่ๆเลยว่ะ! กูเจ็บตับเพราะอาภัพรัก มึงน่ะไปแย่งลูกมึงกลับคืนมาเลย”ตรฤณดุนหลังชวินเพื่อเป็นกองหน้าไปบุกแย่งลูก ส่วนตรฤณขอเป็นโกลด์อยู่กับที่รอลูกมาแล้วค่อยรับดีกว่ากันเยอะเลย ถ้ากูไม่ย้ายก้นหนี ดีไม่ดีกูโดนพี่วินทับกูแบนแน่นอนครับ! เชื่อมั๊ยครับว่าทุกวันนี้ กูก็ยังหึงพี่วินกับสองอยู่ดี~ ให้มันได้อย่างนี้สิ! เออ! ไปก็ไป แต่ไก่อย่าเผลอ พ่อจะลักตัวเพื่อนเกลอกลับบ้านเกิดทันทีที่มีโอกาส..จำไว้! ตั้งแต่ไอ้ตรฤณมันมีเรื่องทะเลาะกับทิวากร ดูเหมือนว่ามันจะโง่ขึ้นเยอะเลยเว้ย! เออ...กูลืมคิดถึงคนนี้เลยว่ะเพื่อน! ภารกิจ...ลักพาตัวลูก...กำลังจะเริ่มขึ้น ณ บัดนาว! แหม่! มึงฉลาดนี่ทำทีเป็นเลือกก่อน...แล้วผลักไอ้ภูเบศธ์ให้กูจัดการ..งานหนักเลยนะนั่น! “วัวไงมึง” พูดจบก็หัวเราะอย่างมีความสุขคนเดียว แต่สองไม่ได้มีทีท่าว่าจะขำตามเลยเดินกระหนุงกระหนิงไปกับภูเบศธ์สองคน หลังจากที่เพิ่งเล่นเครื่องเล่นจำพวกเกมส์ชกต่อย และเกมส์ทุบหัวหนูที่มีเครื่องตั้งอยู่ตามข้างทางแข่งกับภูเบศธ์บ้างตรฤณบ้างตามประสา “ว่าการที่มึงมาลักพาตัวกูกลับ มึงจะต้องโดนสกัดโดย...” “กร?!” ตรฤณหันไปด้านหลังแล้วก็ต้องเจอกับเจ้าของชื่อที่ตรฤณเรียกออกมาเสียเต็มเสียงด้วยความตกใจ แม่มึงมา...กูเลยต้องขอลาไปหาภูเบศธ์นะ ไอ้เพื่อนตรฤณ~
“เอ่อ...พี่วินก็มาใช่มั๊ยครับพี่ตรฤณ ถ้ายังไงผมขอตัวไปตามหาพี่วินแล้วกันนะครับ”หมอเขมทำลายความเงียบขึ้นมาหลังจากที่สองทิ้งเพื่อนเอาไว้กับกร และเขม หมอเขมเริ่มรู้สึกเป็นส่วนเกิน และรับรู้ได้ถึงบรรยากาศมาคุแปลกๆจึงขอตัวเลี่ยงออกมาเมื่อตรฤณพยักหน้าเป็นคำตอบท่าทางชีวิตของภูเบศธ์คงขาดกรไม่ได้ซะล่ะมั้ง พอมีมารมาขัดความสุข ก็รีบโทรหาตัวแม่ให้มารุกฆาตกูทันที! ท่าทางจะมีหลายคน เลยสับสนล่ะสิว่ากูหมายถึงใคร (ตรฤณของอนต่อ!) ได้ข่าวว่ากระผมยังไม่หายงอนคุณเลยนะครับคุณทิวากร มากอดอย่างนี้กะหาทางลัดยัดเยียดให้กูหายงอนเร็วๆล่ะสิ! ทำไงได้มีแฟนสวยเกินความจำเป็นก็งี้มันก็ต้องมีหึงบ้างเป็นธรรมดาว่ามั๊ยครับ? ขอเล่นตัวให้กรง้อต่ออีกสักนิด...ชีวิตกูคงจะไม่สั้นลงใช่มั๊ยครับ? กูว่าแล้วมั๊ยล่ะ! ว่าผีที่สิงร่างกรอยู่ต้องเฮี้ยนขึ้นมาทันที ถ้ากูยังอยากลองดีแบบเมื่อกี้! ต้องรีบปลดอาวุธ เป็นสโลแกนที่ตรฤณท่องไว้ในใจตลอดเวลาที่อารมณ์ของกรไม่ค่อยปกติ...แบบเมื่อสักครู่ไอ้บ้าหน้าหมี ความสวยมันลดดีกรีลงได้ที่ไหนล่ะวะ? กูนึกแล้วเชียว.... ว่ามันต้องเลิก! เลิกรักกรไม่ได้สักทีสิน่า ไอ้ตรฤณเอ้ย! แล้ววัวแก่ตัวไหนล่ะที่สั่งให้กูวิ่งไปหาสวิตซ์เปิดน้ำพุตามคำบัญชาน่ะครับ! กูเลยอาภัพไม่ได้ดูฉากหวานๆเล้ย~ ไอ้เด็กเวรนี่! อย่าให้กูขายาวนะ จะวิ่งตามไปเตะตูดให้ถึงที่แน่! อยากทำโรแมนติกโดยการพาแฟนนั่งชิงช้าสวรรค์..แต่ภูเบศธ์ก็ดั๊นนนนมากลัวความสูง มันน่าขำขันหรือน่าดีใจมากกว่ากันล่ะเนี่ย? ไอ้ตรฤณ!!! มึงมาเป็นพี่เลี้ยงเด็กแทนกูที...เพราะตอนนี้หัวใจกูคงจะวายถ้าได้ขึ้นเฮอริเคนเป็นเครื่องเล่นสุดท้ายของวัน! สงสัยกูคงได้หัวใจวายตายก่อนลักพาตัวไอ้สองกลับแน่นอนเลยว่ะ-“- เฮ้อ~ พ่อแก้วแม่แก้ว....ชวินขอลาตาย~ แต่เพราะมันไม่ตายนี่สิถึงหนักใจอยู่ตอนนี้ เฮ้อ~ แค่นี้?...ไอ้เด็กนี่พากูเล่นเป็นหลายสิบเครื่องเล่น...มันบอกว่า “แค่นี้”! เออ! กูก็แก่จริงนี่หว่า..! อย่าย้ำให้มันมากจะได้มั๊ยวะ? “มาอเมริกาแป๊บเดียว...ได้แฟนใหม่แล้วเหรอครับ?” หมอเขมยังคงรักษาภาพพจน์ได้ตั้งแต่ต้นจรดปลายในน้ำเสียงไม่ได้บ่งบอกอารมณ์ใดๆและยังเป็นน้ำเสียงเหมือนปกติทุกครั้งเวลาพูดคุยกันกับชวินอีกด้วย “ปากบอกว่าไม่ใช่แฟน...แล้วที่ควงแขนกันอยู่นี่....แม่พี่เหรอครับ?” โดนซะบ้างจะได้รู้สึก...อยากหาทางชิงตัวพี่สองกลับดีนัก! แล้วที่แดกดันกูอยู่เมื่อกี้..มันเรียกว่าอะไรกันครับน้องหมอเขม! “ไม่ได้หึง....แต่ถึงตายง่ายๆนะครับถ้าไม่ระวังตัวดีๆ”
กึก!!! กึก! เอ่อ..พี่สองครับ..ไม่คิดจะเป็นเดือดเป็นร้อนยามคับขันบ้างเลยเหรอคร๊าบบ! แค่มันอยู่นิ่งๆกูก็กลัวจนฉี่แทบราดแล้วครับ! แล้วยังจะมาหาเรื่องให้มันขยับทำม๊าย! แต่ตอนนี้ดูเหมือนภูเบศธ์จะตื่นตูมมากกว่าตื่นเต้นซะล่ะมั้ง~ “นี่...เรามา...จูบกันมั๊ย?” คำพูดของร่างเล็กฟังดูขี้เล่น แต่ดูท่าว่าคนพูดจะคิดจริงขัดกับน้ำเสียงเลยทำให้ใบหน้าหวานซับสีเลือดขึ้นมานิดหน่อย ร่างสูงเงยหน้าขึ้นมองคนที่ตัวเองกอด ก่อนจะค่อยๆโน้มใบหน้าลงแนบชิดกับริมฝีปากเล็กๆตรงหน้าโดยการหลับตาพริ้ม กึก! กึก! จุ๊บ ~ เคร้ง อ่อ! เสียงตีนไอ้ตรฤณกระทบกระเช้าที่กูนี่เอง! ขนาดกระเช้าเทียบท่ามึงยังไม่รู้ตัว มัวแต่จูบกันอยู่นั่นแหล่ะ! กูล่ะหมั่นไส้! แต่ถ้ามึงมาช้ากว่านี้อีกสักหน่อยก็ไม่แน่ใจเหมือนกันล่ะว้า~ ไม่เห็นหรือไงว่าพ่อกูดุ...นั่น! มองกูอย่างกับจะกินเลือดกินเนื้ออีก...กูเปล่าแรดนะเว้ย! “แต่กูไม่ได้แรดนะ!” แต่พอสองประกาศออกมาอย่างนี้ก็เรียกเสียงฮาได้เป็นอย่างดี แถมรอยยิ้มอบอุ่นจากเพื่อนๆอีกงานเข้า หมีน้อยน่ารัก ..แต่พอเตียงใกล้หักก็ด่ากูซะว่าหมีควาย หัวใจกูแทบวายครับขอบอก! ใคร๊! ไม่ใช่กูนะครับทิวากร....เมื่อกี้กูก็แค่เหลือบมอง แต่ไม่ได้จ้องจนตาละห้อยขนาดน้าน อย่ากล่าวหาเกินความจริงสิครับ! ท่าทางจะจริงอย่างที่ตรฤณเคยว่าเอาไว้..มีเมียก่อนวัยนั้นไซร้ต้องทำใจ...และรู้จักยอมรับชะตากรรม! The End!
ถึงตอนนี้ก็ยังน่ารักกันเหมือนเดิม :กอด1:
อิจฉาง่า
ตั่งแต่สองเป็นแฟนภู...น่ารักขึ้นมากมาย :impress2:
อเมริกา พาเพลิน..
ขนาดไปกันไกลถึงอเมริกาก็ยังวุ่นวายกันไม่เลิก
อิจฉาคู่รัก
narak narak o13 o13 o13
:เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:
อ๊ากกกกกกกกกกกกกกก น่ารักอ่าาาาาา
หนุกมากจ้า
แอบมาดันค่ะ มารอคู่หมอเขมกับชวินนะค่ะ ^^
น่ารักเชียว :m1:
"มึงล่อภี กูล่อภู........." คำพูดมันส่อซะจริ๊งงงงงงง 5555555
ตกมาอยู่ที่หน้า 4 ยังไม่มาต่ออีกหรือ
ตกมาอยู่ที่หน้า 4 ยังไม่มาต่ออีกหรือ
บทพิเศษ ชวิน VS หมอเขม ติ๊ด...ติ๊ด... ‘หมอเขม’ ทั้งที่ความเป็นจริง....ก็จริงอย่างที่พวกมันคิดจริงๆนั่นแหล่ะ! Rrrrr Rrrrrr “พวกมึงนั่นแหล่ะควาย...เห่าตีกันจนกูฟังไม่รู้เรื่อง!” ผมไม่ได้อยากเปรียบเพื่อนๆว่าเป็นหมาไฮยีน่า แต่ถ้าเปรียบพวกมันเป็นตัวเงินตัวทองผมก็ไม่แน่ใจเพราะผมไม่เคยได้ยินเสียงพวกมันหัวเราะซะด้วย...เลยเปรียบๆไปงั้นล่ะ! ไม่ใช่เซ็งที่รับรู้ว่าแฟนมีชู้ แต่กูเซ็งที่มีเพื่อนอยู่สองคนก็ดันสู่รู้ไม่เข้าเรื่อง แถมยังไม่เคยคิดจะปลอบใจเพื่อนเลยสักคำ หรือว่าผมรักหมอเขมมากไม่พอที่จะหึงกันนะ? “ไอ้วิน!!!” คราวนี้คงไม่ต้องพึ่งเครื่องมือสื่อสารเป็นเครื่องนำพาเสียงของผม และของเพื่อนๆผม ให้ได้พูดคุยกันอีกต่อไป ในเมื่อผมมายืนอยู่ข้างหลังพวกมัน เพื่อให้ได้ถามไถ่แบบถึงเนื้อถึงตัว(?)กูว่ากูไม่ได้ตั้งใจประชด แต่ทำไมท่าทางของหมอเขมอยากทำให้กูหมดอนาคตแบบนั้นล่ะครับ! เอาแล้วไง...ท่าทางผมจะถามไม่ตรงคำตอบของหมอเขมเข้าซะแล้ว อ๊าว กูไม่ใช่ทิวากรนะครับ ที่จะจินตนาการเก่ง ขนาดที่หาเรื่องหึงไอ้ตรฤณได้เช้าเย็นน่ะ! ผมเริ่มรู้สึกว่าระหว่างผมและหมอเขม ไม่ค่อยจะถามตรงคำตอบ และตอบไม่ตรงคำถาม แถมยังชอบเพิ่มคำถามให้กันอีกแน่ะ! เราเลิกกันดีมั๊ยครับ? พี่วินจะได้ไม่ต้องคอยเป็นห่วงผม”“ก็ได้...งั้นเราเลิกกัน” ดูท่าทางว่าหมอเขมจะยอมเล่นละครตบตาไอ้เพื่อนตัวดีของผมได้แบบร้ายกาจและหาตัวจับได้ยากเลยนะครับงานนี้! ร่วมสร้างให้คนเกือบเป็นควาย อย่างที่หลอกผมเอาไว้ว่าน้องหมอเขมสวมเข้าให้ เพียงเพราะอยากให้ผมใส่ใจหมอเขมมากขึ้นเอาล่ะ คราวนี้ก็ถึงตาที่ผมกับหมอเขมจะร่วมมือกัน ทำให้ควายกลายเป็นคนบ้างล่ะ! “ความดีมักจะแพ้ลีลาครับพี่วิน!” ภูเบศธ์มันว่ามาอย่างนั้นอ่ะนะ ผมเองก็ไม่เคยลิ้มลองลีลาของเด็กไอ้สองมันด้วยเลยไม่รู้จะเถียงอะไร จะมีก็แต่ไอ้สองที่เขินหน้าแดงเหมือนตูดลิง ตีหลังภูเบศธ์ดังอั่กๆ แบบไม่กลัวว่าชะตาเด็กมันจะสั้นถ้าหากมันยังไม่ยั้งแรงอยู่แบบนี้เรื่องนี้สอนให้ผมรู้ว่า ขนาดคนยังเป็นควายไม่ได้..แล้วควายจะกลายเป็นคนได้ยังไงกัน ใช่มั๊ยครับทุกคน!!! ทำไงดีทุกทีเคยแต่รุก...แต่ถ้างานนี้ฉุกละหุก จากรุกจะได้กลายเป็นรับแบบง่ายๆเลยนะเนี่ย! เอาล่ะทีนี้ประสบปัญหาที่ว่า...ขั้วเดียวกัน...โคจรมาเจอกัน..แต่ดันดูดกันแทนที่จะผลักกัน..มันชักจะผิดหลักผิดการไป(ไม่)นิดซะแล้วล่ะ ไปวัดกันหน้างาน...ผมว่าก็ไม่สายหรอกครับ ”หมอเขมพูดจบก็ยักคิ้วให้ผมหนึ่งที ทำเอาใจผมหล่นวูบแบบที่ไม่เคยเป็นมาก่อนเลยล่ะครับผมยอมรับก็ได้วะ!!! ไม่ได้ยอมเป็น “ฝ่ายรับ” รู้ไว้ซะด้วย!
พุ่งเข้ามาเพราะเห็นชื่อชวินกับหมอเขม..
:laugh: :3125:เปลี่ยน กัน ดิ :z1: :z1: :z1:
555 ชอบค่ะ จบแบบนี้เหมาะกับคู่นี้ดี วัดกันหน้างาน
อ๊ากกกกกกกกกกกก ถูกใจจริงๆ ค่ะ (แต่ไม่สุดน๊าาาา) หมอเขมกะชวินน่ารักจริงๆ ..แต่เชียร์ให้ผลัดกันรุกผลัดกันรับ ไม่มีใครได้ไม่มีใครเสียนะคะงานนี้ มีแต่ได้กับได้กับได้ ฮี่ๆๆๆๆ :impress2:
งานหน้าท่าทางจะมีเฮ :z1:
:กอด1:
สลับกันได้ ไม่น่าเบื่อ..
จิ้นไปเรื่อยละกู :jul1:
อ๊ากกกกกก มันสนุกมากมายกับเรื่องนี้
เห็นชื่อเรื่องตกใจมาก นึกว่า ryoko_chan จะโดนทำร้ายโดยการก้อปฟิค 55+
สนุกมากมายครับ
จบแล้วจริงๆหรอ เรื่องนี้น่ารักมากเลยค่ะ ภูก็ปากหม๊าปากหมามากเลย ช่วงแรกก็กลัวสองจะเกลียดมาก
o13
555
อ่านจบแล้ววววววววววว
ใครจะรุกจะรับไม่สำคัญขอแค่เรารักกันก็พอ(รึเปล่า)
อ่านรวดเดียวจบ สนุกดีค่ะ
แอร๊ยยยยย!!!! สนุกมากกกกกกกกก น่ารักที่สุดเลย แล้วเรื่อง It gets better เราก็ไปดูกะเพื่อนมา โอ้ว!! สนุกมาก จริงจัง ร้องไห้ด้วย ขอบคุณสำหรับนิยายนะคะ
ในที่สุดก็อ่านจบแล้ววว
สนุกดีค่ะ
ว๊ากกกกก อยากอ่านต่อๆ
ขอบคุณครับผม..................................
o13 o13 o13
:a5: :a5: :a5:
อ่านจบแล้ว เย้ๆๆ
วู้ อ่านรวดเดียวจบ :-[ น่ารักทุกคู่เยยอ๊า
:L2: :pig4:
:pig4: :pig4:
ThankS
อยากให้เขียนคู่ชวินกับหมอเขมแบบฉบับเต็มอะ
ขอบจัยมาก
สนุกมาก ขอบคุณค่ะ
ชอบมากกกกกกกกกกก
อ่านจบแล้ววววว
อยากอ่านต่อจัง
ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆ นะคะ :กอด1: :pig4:
อยากอ่านคู่วินกับเขมอ่ะ อยากรู้ๆ 555
ทำไมเรื่องนี้ย้ายมาห้องนี้อ่ะคะ
:mew1:
ไม่เป็นไรค่าา คู่นี้ผลัดกันก็ได้ อิอิ :o8:
ผลัดกันไปเลย เพื่อความเท่าเทียม :hao3: :hao3: :hao3:
:pig4: :pig4: :pig4:
:-[ :-[ น่ารักกกกก :mew1:
:pig4: