ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ
สรุปข้อสำคัญดังนี้
1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความที่ไม่เหมาะสมและเกิดความขัดแย้ง
3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่นี่หรือที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อขออนุญาตเจ้าของเรื่องก่อนนะครับ
.::.กรุณาอ่านเพิ่มเติมที่นี่ .::. (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0)
:impress: :impress:
เพื่อนไหว้วานให้ช่วยลงเรื่องให้หน่อย เพราะเค้าล็อคอินไม่ได้ เรย์มาอ่านเจอ ช่วยดูให้ " มังกรขี้เหงา " ทีนะ หุหุ
=========================================================
หวัดดีครับ
เนื่องจากเพื่อนๆอยากให้ผมเนี่ย ลงเรื่องของผมเหลือเกินทั้งที่ไม่อยากลง(เพราะลงไม่เป็น)
ก็ขอความอนุเคราะห์จาก yayoy อะครับ ว่าให้ช่วยหน่อย ก็ลองการเขียนของผมละกันครับ ว่ามันไม่ได้เรื่องขนาดไหน
เริ่มเลยละกัน
" เส้นทางรัก...ของผมกับเขา "
.
.
.
ผมเป็นเด็กซิ่วจากสถาบันที่มีชื่อเสียงแห่งหนึ่ง มาอีกที ใจไม่อยากมาหรอก แต่ทำไงได้อะครับ อยากจะหนีหน้าใครบางคนเลยต้องมาทีนี้
และที่แห่งนี้ละครับ มันทำให้ผมรู้ว่า ความรักนั้นมันเป็นอย่างไร และความเจ็บปวดจากมันเป็นอย่างไร
“แม่ วันนี้ผมต้องไปตรวจร่างกายนะที่โรงพยาบาล........ตามที่มหาลัยเค้าจัดเอาไว้ให้” ผมพูดกับแม่ของผม ขณะขอตัวไปจัดการธุระส่วนตัว
“แล้วเนี่ยทางมหาลัยเค้านัดตรวจร่างกายกี่โมงล่ะ” แม่ถามผมต่อ
“ 10 โมงครับ ” ผมตอบกลับไป
........
....
..
.
เกือบ 10 โมงเช้า
“เฮ้ย เมื่อไรจะถึงซักทีว่ะ” ผมเริ่มรำพึงรำพันในใจแล้วอะครับ กลัวไปตรวจร่างกายไม่ทัน
นับ 1 ,2,3,4,5,6 อะ ไฟเขียวแล้ว อีกแยกหนึ่งก็ถึงโรงพยาบาลของที่ทางมหาลัยจัดเอาไว้ให้แล้ว
เหนื่อยชิบ............................. ในที่สุดก็มาทัน
........
....
..
.
“เดี๋ยวนักศึกษา นั่งรอเรียกขึ้นไปตรวจร่างกายนะค่ะ” เจ้าหน้าที่บอกผมขณะผมส่งเอกสารประวัติส่วนตัวของผมให้กับเค้า
“ครับ” ผมรับคำ
ผมดินกลับมานั่งรอที่นั่งตามที่เค้าบอก หางตาเจือกไปเห็นนักศึกษาคนหนึ่ง มันพาพ่อแม่มาด้วย ในใจเดาแล้วว่ามันมาจากต่างจังหวัด
หน้ามันไทยๆมาก ถึงมากที่สุดเลยครับ แต่มีคนเคยบอกว่า หน้ามันเหมือนหน้าผม(หลายคนด้วยที่บอก)
จนทุกวันนี้ ก็ยังงอยู่ กูไปเหมือนมันตรงไหนว่ะ ( กูหน้าออกจากฮ่องกง แต่หน้ามันคนแหลมทอง ชัดๆ )
ถ้าจะเหมือนก็คงเป็นเรื่องเพศนั้นแหละที่เหมือนกัน ก็แค่นั้น
และจุดเริ่มต้น ของผมกับคนๆนี้ สมมติว่า ชื่อไอ้กร๊วกละกัน 5555555555555 กำลังจะเปิดม่าน
ปล.
• จริงๆแล้วผมจะเลือกวิศวะของมหาลัยนี้ อะครับ แต่ดันเสือกตัดผิดเป็นคณะวิดยาของมหาลัย แล้วไอ้กร๊วกมันก็เบื่อกันครับ
มันบอกผมว่า มันเลือกสอบตัดปะคณะเอาไว้เรียบร้อยแลว แต่เสือกลืมเอาใบสมัครไป
เลยต้องซื้อใบสมัครใหม่แล้วมันก็เลือกคณะวิทยาสาสตร์ของมหาลัยนี้ บุพเพอาละวาดจิงๆ
• ผมกับมันเกิด วันเสาร์ที่ 3 แต่คนละเดือน เวลาเกิด ใกล้กันมาก คิดๆแล้วเนี่ย มันก็เหมือนโชคชะตาเล่นตลกกับเราจัง
ดันส่งคนที่คล้ายๆกับเรา(ณ ตอนนั้นนะครับ) มารู้จักกับผม
หลังจากที่ได้ตรวจร่างกาย แล้วเนี่ย อีกประมาณ 2 สัปดาห์ ผมก็ต้องไปเรียนแล้วอะครับ แล้วผมก็นั่งรถตู้ไปที่เรียนอะครับ อยู่แถบชานเมือง
ผมต้องเรียนที่ปี 1 แล้วกลับเข้ามาเรียนที่ กทม ที่เรียนก็อากาศดีนะ สดชื่น สบายตา ได้ล้างปอดบ้าง
การเรียนก็เรื่อยๆอะครับ เพราะผ่านการเรียนมาปีหนึ่งแล้ว โดยการเรียนที่นี้ จะทำการเลือกสาขาตอนปี 2 อะครับ
ไอ้เราก็มีสาขาที่เลือกเอาไว้ในใจแล้วคือ สาขา เคมี และก็สาขา คณิตศาสตร์ จึงต้องตั้งใจเรียนเพื่อที่จะทำเกรดให้ได้เรียนสาขาที่ผมอยากได้
แต่แล้วบังเอิญมันมีเหตุการณ์ที่ผมต้องไปเจอกับมันอะครับ
“เมื่อเช้าโทรไปที่บ้าน แม่รับสายบอกว่า มังกร มาถึงมหาลัยแล้ว” ไอ้กร๊วกมันพูดกับผม
“โทรไปตอนไหน”
“ก็ซักพักได้” ไอ้กร๊วกมันตอบผม
คือผมกับกับกลุ่มของเค้ามีนัดกัน เพื่อที่จะติววิชากัน เพื่อที่จะเตรียมตัวสอบมิดเทอมอะครับ โดยผมมีหน้าที่ติววิชาแคลคลูลัส (เป็นหน้าที่ไปแล้ว) และวิชาทางคณิตศาสตร์
ส่วนวิชาชีวะ ผมต้องให้มันติว ก็ติวกันครับ ทั้งกลุ่มประมาณ 8 คน มั่ง ชายล้วนครับ เฮฮา ไปเรื่อยตามประสาครับ
โดยผมต้องมานอนกับไอ้กร๊วกเนี่ย ตั้งแต่นั้นมาเลยครับ
TBC
เดี๋ยวทำงานซักพักนะครับ แล้วค่อยเข้ามาต่อนะ
=========================================================
ขอฝากเรื่องใหม่ไว้ในอ้อมอกอ้อมใจ พี่น้องชาวเล้าด้วยนะคร๊าบบบบบ!!
:m13: :m13: :m13:
*** ขออนุญาตแก้ไขคำห้อยท้ายของชื่อเรื่อง เพื่อลดความรุงรังของหัวข้อ แต่หากผู้แต่งมีเรื่องแจ้งเพิ่มเติม ก็สามารถแก้ไขชื่อเรื่องได้ตามปกติค่ะ
ทิพย์โมบอร์ดนิยาย
***** แวะเข้ามา comment เป็นครั้งสุดท้าย... :pigwrite:
เริ่มต้นเขียนภาษายังไม่ค่อยสละสลวยเท่าไหร่ ไม่ลื่นไหล ไม่ปะติดปะต่อ....
ก็คงเป็นธรรมดาของคนเพิ่งหัดเขียน หลัง ๆ ค่อยไหลลื่นขึ้น...
+1เป็นคะแนนสุดท้ายให้กับความตั้งใจและพัฒนาการ :teach:
อ่านเรื่องของนายรักษ์แล้วคิดถึงบทกลอนบทหนึ่ง...
.....เขียนรักให้เป็นเส้นขนาน
ให้ทางที่ผ่านอยู่กันคนละขอบฟ้า
ความรู้สึกลึกๆ ที่มีให้ตลอดมา
เขียนเป็นธาราใสให้ไหลริน
เขียนหัวใจเป็นความว่างเปล่า
ลบความหลังครั้งเก่าให้หมดสิ้น
ทำเป็นไม่รู้ไม่ยลไม่ได้ยิน
ให้สูญสิ้นไปกับกาลเวลา
เขียนรักให้เป็นเส้นขนาน
ไม่ให้เหลือความหวานที่ผ่านหา
ต่อไปนี้จะอยู่ไกลคนละฝากฟ้า
ตามหัวใจที่ปราถนา...ของเธอ
:20470030: