พิมพ์หน้านี้ - [เรื่องสั้น] สตอล์กเกอร์ที่รัก - ตอนพิเศษ 1 จบแล่ะ (หน้า 4)
CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE
Boy's love => เรื่องสั้น => ข้อความที่เริ่มโดย: ka~O ที่ 28-08-2011 13:38:38
-
ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ
สรุปข้อสำคัญดังนี้
1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท, หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย, ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้งสร้างความแตกแยก ชวนวิวาท ของสมาชิกเล้าฯ ในเรื่องการเมือง เชื้อชาติ เผ่าพันธุ์ ศาสนา และสถาบันต่าง ๆ รวมถึงการตั้งชื่อเรื่องด้วยคำหยาบ คำไม่สุภาพ ล่อแหลม และชี้เป้าให้เล้าฯ ถูกเพ่งเล็ง จากทางราชการ
3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่นี่หรือที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อขออนุญาตเจ้าของเรื่องก่อนนะครับ
4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าตัวไม่ยินยอม
5.ขอให้นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียว ถ้าเป็นเรื่องจริงก็ให้บอกว่าเรื่องจริง ถ้าเป็นเรื่องแต่งให้บอกว่าเรื่องแต่ง ให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตามเพราะมีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว
6. การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย ทำได้ แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เีดียวก็พอแล้ว โดยสามารถใช้ปุ่ม Insearch qoute ได้ ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน
เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง
ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม
กรุณาอ่านเพิ่มเติมที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0
:z3: :z3: :z3: :z3: ยังไม่เข็ดแอบมาลงเรื่องสั้นอีก 555+
ขอพักเรื่องเลือกที่จะโง่ไ้ว้สักระยะ เพราะพักนี้คนเขียนเฟลมากกกกกกกกกกกกกกกก
เรื่องสั้น สตอล์กเกอร์ที่รัก
ตอนที่ 1
ผมถูกตามครับ ไม่ใช่แอบตามธรรมดานะ แต่นี่มันเข้าขั้นสตอล์กเกอร์กันเลยทีเดียว
ทั้งที่บ้านและที่ทำงานผมรู้สึกเหมือนถูกแอบมองอยู่ตลอดเวลา
แล้วยังพวกจดหมายที่ไม่ได้เขียนชื่อคนส่ง โทรศัพท์ปริศนาที่โทรมาทุกวัน ของขวัญที่ไม่รู้ที่มา
แต่ทุกชิ้นและทุกการกระทำกลับบ่งบอกว่าคนๆนั้นรู้จักผมดีจนน่ากลัว
เขารู้ว่าผมชอบอะไร กลับบ้านเวลาไหน ไปทำงานกี่โมง
แต่นอกจากความรู้สึกแปลกๆเหมือนถูกแอบมองกับสารพัดของขวัญและจดหมายที่ส่งมา มันก็ไม่มีอะไรอีก
ผมแค่รู้สึกหงุดหงิดใจเพราะความสงสัยนิดหน่อย แต่ก็ไม่ได้รำคาญอะไรมากมาย
เพราะฉะนั้นผมเลยไม่ได้แจ้งความและก็ค่อนข้างแน่ใจว่าขนาดตัวอย่างผมคงไม่ถูกฉุดไปทำมิดีมิร้ายง่ายๆแน่ๆ
อ่อ ลืม .. ผมยังไม่ได้แนะนำตัวใช่มั้ยครับ
ผมชื่อ"เมธี"ครับ เมธี นามสกุลไม่บอก ถ้าอยากรู้ก็ลองมาใช้นามสกุลผมดูสิครับ อิอิ อายุปีนี้ก็เบญจเพศพอดี
ส่วนหน้าตาผมไม่ชอบยอตัวเองครับ เอาเป็นว่าไม่ขี้เหร่ล่ะกัน ตอนนี้ผมทำงานอยู่ที่บริษัทออกแบบสื่อโฆษณาแห่งหนึ่ง
ในตำแหน่งต๊อกต๋อย เป็นแค่พนักงานแถวล่างๆของโครงสร้างบริษัทนั่นแหล่ะครับ และวันนี้ผมก็ต้องไปทำงาน
จะมัวพล่ามแนะนำตัวยืดยาวก็ไม่ได้ เดี๋ยวสายๆ ขอตัวไปอาบน้ำแต่งตัวก่อนนะครับ
อ๊ะๆๆๆ อย่าตามไปแอบดูล่ะ ผมมีสตอล์กเกอร์ส่วนตัวคนเดียวพอ
ก็ไม่มีอะไรมากอ่ะครับ อาบน้ำสระผมให้สดชื่อหน่อย สังเกตความหล่อ+โกนหนวดหน้ากระจกนิด ฉีดโคโลนสองสามปื้ด
แล้วสวมเสื้อเชิ๊ตกับกางเกงขาเดปสีดำ คว้าแจ๊กเกตไปกันหนาวตัวนึง บริษัทออกแบบไม่เนี๊ยบเรื่องการแต่งตัีวครับ จะใส่อะไรก็ได้แต่ต้องดูสุภาพ+คล่องตัวนิดนึง
แต่กว่าจะฝ่าด่านรถไฟฟ้านรกมาได้ก็แทบแดดิ้น มันจะแน่นอะไรกันหนักหนา ชั่วโมงเร่งด่วนก็เป็นยั่งงี้ ทำใจๆ
ลงจากสถานีรถไฟฟ้าเดินอีกไม่กี่ร้อยเมตรก็ถึงบริษัท สะดวกดีแท้
แต่เดี๋ยวก่อน ก่อนเข้าบริษัทขอสำรวจความเนี๊ยบนิดนึง ผมใช้ประตูกระจกหน้าบริษัทเช็คเครื่องแต่งตัว
เชิ๊ตเรียบกริบเมื่อเช้ายับนิดหน่อย ผมจัดการสลัดๆสบัดๆ ให้คืนตัวเท่าที่พอทำได้ นอกนั้นก็ไม่มีอะไรคนหล่อไม่ต้องแต่งนานอิอิ
(เมื่อกี้แกยังบอกว่าไม่อยากยอตัวเองอยู่เลย ไอ่นี่)
แต่สงสัยผมจะผิดที่ผิดทางไปสักหน่อย อยู่ๆก็มีคนเปิดประตูออกมาแล้วพุ่งเข้ามาชนผมอย่างจัง
แต่ไม่สะเทือนครับ ภูผาอย่างผมแรงแค่นี้เปรียบเสมือนลมพัดเบาๆ
แต่คนที่ชนสิครับ ปะทะอกกว้างๆของผมแล้วกระเด็นหวืดไปเลย ดีที่ผมคว้าทัน
ชิมัตตะ (ฉิบหายแล้ว) คนที่ผมชน (เอ๊ะ รึเค้ามาชนผม) คือท่านประธานบริษัทครับ!
แล่วๆๆๆๆ จะโดนไล่ออกมั้ยเนี่ย ซวยแต่เช้าเลยผม เมื่อผมรู้ว่าเป็นใครก็รีบปล่อยเอวบางในทันที
"ขอโทษครับ" ผมขอโทษพลางก้มหัว พระเจ้าโปรดเมตตา ลูกยังไม่อยากตกงาน
" ไม่เป็นไร" ท่านประธานพูดรัวแล้วหันหลังวิ่งเข้าบริษัทไป อะไรวะ จะไปตามควายรึไง แต่ก็ดี ผมรอดสินะ 555+
เมื่อจบเรื่องแล้วผมก็เดินเข้าบริษัทแบบโล่งอก ทักทายลุงยาม ป้าแม่บ้าน พนักงานต้อนรับ เพื่อนร่วมชะตากรรมเอ๊ยเพื่อนร่วมงาน
แล้วก็หัวหน้าแผนกอย่างทุกที คนมันมนุษย์สัมพันธ์ดีครับ ต้องพรีเซนต์ตัวเองหน่อย
ผมทำงานเป็นกราฟฟิกดีไซน์เนอร์ โต๊ะทำงานก็เหมือนบริษัททั่วๆไป มีกั้นคอกแยกโต๊ะพนักงานเป็นส่วนๆ
กลัวพนักงานจะเขาชนกันรึยังไงไม่รู้ ผมรีบเดินเข้าคอกทันที (พูดไปพูดมาเหมือนสัตว์มีเขาเนอะ =*=)
ต้องรีบเปิดคอมออนเฟสบุ๊คเอ๊ยไม่ใช่ต้องรีบสะสางงานครับ ต้องให้คุ้มเงินเดือนหน่อย เค้าอุตส่าห์จ้างเราทั้งที
อีกแล้วครับ! สีแดงทิ่มตาเลยทีเดียว บนโต๊ะอัีนซกมกของผมมีของที่ไม่เข้ากันวางอยู่ กุหลาบสีแดงช่อโต ซึ่งไม่มีการ์ดหรือข้อความอะไรแนบมาเหมือนทุกที ผมจับขึ้นพลิกไปมาเพื่อหาพิรุธ
"ต๊ายยยยยยยยยยย! มีดอกไม้มาส่งทุกวันเลยนะจ๊ะ พ่อเสน่ห์แรง" เจ๊ดาครับ ชื่อเต็มๆชื่อดาริกา นั่งทำงานอยู่คอกข้างๆผม
ตะโกนมาได้ผมตกใจดอกไม้แทบหลุดมือ
"เค้าส่งผิดมั้งครับ" ผมพูดปัดๆ
"ผิดอะไรล่ะจ๊ะ มาทุกวัน คริๆๆ ว่าแต่คนส่งเป็นใครหรอคะ?" ถ้าผมรู้ ผมจะปวดหัวอยู่แบบนี้รึครับเจ๊ ถามมาได้
"ไม่รู้ครับ"
"งั้นเจ๊ก็ยังมีหวังสินะจ๊ะ" พูดพลางส่งสายตาหวานเชื่อม นี่เจ๊เริ่มตอกเสาเข็มสะพานเสริมเหล็กอีกแล้วใช่มั้ยเนี่ย
" รีบทำงานกันดีกว่าครับ เดี๋ยวพ่อเจ๊เข้ามาจะหนาวดึ๋ง " ผมเอ่อถึงคนที่พนักงานในแผนกก็รู้ดีว่าใคร
" ประธานอ่ะหรอ นั่นสินะ พักนี้ไม่รู้เป็นไร เดินตรวจงานแผนกเราบ๊อยบ่อย" เจ๊ดาว่า มันก็จริง มันเป็นงานของประธานบริษัทที่ไหน
แล้วหัวหน้าแผนกจะจ้างมาทำไมกันล่ะ
ไม่เคยจะรู้ตัวเลยว่าเดินตรวจบ่อยๆ พนักงานในแผนกจะเกร็งกันขนาดไหน ทันทีที่เดินเข้ามาในแผนกลบ 0 องศาทันที
ประธานบริษัทผมท่านไม่ดุหรอกครับ แต่นิ่งนี่สิ นิ่งจนเหมือนสต๊าปไว้ ไม่เคยยิ้ม ไม่เคยคุยกับใคร เป็นเจ้าชายน้ำแข็งที่น่าขยาด
อายุก็น่าจะมากกว่าผมสัก 10 ปีไ้ด้ ตัวเล็กๆ ผอมๆ ใส่แว่นกรอบบางที่ทำให้หน้าดูเย็นชามากขึ้น ผมเสยเก็บเรียบแปร้
จะว่าไปก็หน้าตาดีนะครับ ถ้ายิ้มสักหน่อยจะน่ามองมากเลย
อีกแล้วในขณะที่ผมจะเก็บของกลับบ้านตอนเลิกงาน ผมสังเกตเห็นว่าบางอย่างบนโต๊ะของผมหายไป ผมเอากล่องดินสอร่างงานที่บ้านมาใช้ครับ ในนั้นบรรจุดินสอหลายเบอร์ที่ผมใช้จนคุ้นมือไว้
มันหายไปทั้งกล่อง หายไปได้ยังไงเนี่ยยยยยยยยยยยย
พักหลังมานี้ ของเล็กๆน้อยๆบนโต๊ะของผมหายไปบ่อยๆครับ อาทิ ปากกา ยางลบ ไม้บรรทัด แก้วกาแฟ ถังขยะใบเล็กข้างๆโต๊ะ หรือแม้กระทั่งเศษกระดาษที่ผมวาดรูปเล่นยามเครียดๆ
ไม่มีเหตุผลเลยสักนิด ของพรรณนี้จะเอาไปทำไม?
แต่ช่างมันเถอะ คิดมากไปของมันก็ไม่กลับมา ปวดหัวซะเปล่าๆ
ตอนเย็นยิ่งกว่าตอนเช้าอีกครับ คนแห่กัีนขึ้นบีทูเอสเหมือนไม่เคยพบเคยเห็น
เพลียจากที่ทำงานแล้ว ยังต้องมาเพลียกับการเดินทางอีก ฮ่วย
อยากกลับไปอาบน้ำนอนเร็วๆ ผมอยู่คนเดียวครับ บ้านเกิดอยู่ที่จังหวัดทางภาคเหนือ
พอได้งานทำที่กรุงเทพก็มาเช่าบ้านเล็กๆอยู่คนเดียว เหงาเหมือนกันแต่มันส่วนตัวดี นึกจะทำอะไรก็ทำ
"กริ๊งงงงงงงงงงงงงงงงงง" ตรงเวลาเป๊ะทุกวันเลยครับ เจ้าโทรศัพท์ปริศนา โทรมาแล้วไม่พูดเลยสักครั้ง แต่โทรมาทุกวัน เวลาเดิมๆ คือหลังจากที่ผมเลิกงานแล้วกลับมาบ้านสักสิบนาทีไ้ด้
"ครับ!" ผมยกหูโทรศัพท์บ้านแล้วกรอกคำทักทายเข้าไป
"......" เงียบเหมือนเดิมครับ
" สวัสดีครับคุณสตอล์กเกอร์ ผมถึงบ้านเรียบร้อยแล้ว ปลอดภัยครบ 32 ดีทุกอย่าง ไม่ต้องโทรมาเช็คทุกวันก็ได้
ผมเหนื่อยมากกกกกกกก..........ก ขี้เกียจรับโทรศัพท์ แค่นี้นะครับ ผมไม่อยากพูดคนเดียว" ผมวางหูดังกริ๊ก แล้วเอนตัวลงนอนบนโซฟา เดี๋ยวหายเหนื่อยแล้วค่อยไปอาบน้ำ
แต่กลายไปว่าผมเผลอหลับตรงโซฟาทุกที
วันต่อมากระเช้าซุปไก่สกัด+เป๊ปทีนก็ยิ้มเผล่อยู่บนโต๊ะผม
เฮ้! วันนี้มีการ์ดด้วย ผมรีบหยิบมาอ่านอย่างตื่นเต้น "งานหนักดูแลสุขภาพด้วย"
แหมดีจริงๆเมื่อวานบ่นว่าเหนื่อย วันนี้ส่งของบำรุงมาให้เลย น่ารักจริงๆ คุณสตอล์กเกอร์
ผมชักอยากรู้ซะแล้วสิว่าคุณเป็นคนแบบไหน อายุเท่าไหร่ และเพศอะไร
เมื่อวานว่าเหนื่อยแล้ววันนี้ยิ่งกว่าครับ แถมมีวี่แววว่าต้องอยู่เย็นอีก ก็ลูกค้านะสิครับดันเปลี่ยนใจให้แก้ดีไซต์งานเอาโค้งสุดท้าย
ทั้งๆที่จะเอาเข้าโรงพิมพ์อยู่แล้ว แถมเป็นงานที่ผมออกแบบอีก ผมก็ซวยไปคนเดียวนะสิครับ
เพื่อนๆที่แสนดีก็ไม่อยู่ช่วยเลยสักตัว เลิกงานแล้วกลับบ้านกันเกลี้ยงแผนก จำเอาไว้!
ผมนั่งแก้งานจนปวดกระบอกตาเลยคิดจะพักบ้าง ไปชงกาแฟมาซดให้สดชื่นดีกว่า ผมละจากจอมอนิเตอร์เหลือบไปดูนาฬิกาบนผนัง
สามทุ่มสิบนาที บ๊ะช้าขนาดนี้แล้วหรอ เ็ฮ้อ รีบกินกาแฟแล้วปั่นงานให้มันเสร็จๆดีกว่า จะได้รีบกลับบ้าน
ผมไม่ถูกกับบรรยากาศแบบนี้เลย กลางคืนที่แผนกมันน่ากลัวแบบนี้นี่เอง แถมไฟก็ปิดหมดแผนกตามนโยบายประหยัดพลังงาน
เหลือแค่โคมไฟดวงเดียวคือตรงโต๊ะที่ผมนั่งทำงาน
ทั้งแผนกเลยเต็มไปด้วยความมืดกับเงาตะคุ่มๆ ชวนผวา
ผมยอมรับอย่างแมนๆเลยว่าผมกลัวผีครับ ใครว่าคนตัวโตเท่าควายจะกลัวผีไม่ได้ ผมนี่แหล่ะกลัวเข้าไส้ แต่อย่าไปบอกใครนะ เสียมู๊ดหมด
ผมรีบสาวเท้าไปที่โต๊ะกาแฟครับ มันอยู่คนซีกโลกกับโต๊ะของผมเลย พอไปถึงกดน้ำร้อย บ๊ะ น้ำร้อนหมด ต้องต้มใหม่เสียเวลาพอดู
พอน้ำร้อนผมก็จัดแจงชงกาแฟหอมกรุ่นแล้วรีบเดินกลับโต๊ะทันที ผมไม่อยากอยู่ที่นี่นานๆ
ยังไม่ทันที่ผมจะเดินถึงโต๊ะ ผมก็มีอันต้องหยุดกึ๊ก หังใจเต้นรุมบ้าจนอกแทบจะพัง ไอ่นั่นมันอาร๊ายยยยยยยยยยย
ไอ่เงาตะคุ่มๆที่มองยังไงก็คล้ายคนนั่น ที่ีสำคัญมันยืนอยู่ที่โต๊ะโผ้มมมมมมมมมมม
พ่อแก้วแม่แก้ว 25 ปีที่ผ่านมาลูกไม่เคยได้เจอะได้เจอผีตัวเป็นๆ โฮๆๆๆๆ นี่เป็นครั้งแรกในชีวิตใช่ม้ายยยย
งานไม่เสร็จ=โดนตัดเงินเดือน เผลอๆอาจโดนไล่ออก
ผีหลอก=หัวโกร๋น จะตกใจตายรึเปล่าก็ไม่รู้
ผมชั่งน้ำหนักสองสมการในหัว จะทางไหนก็ไม่ดีทั้งนั้น ใช่สิ ผมก็ไม่ต้องเลือกมันสักทาง
ผมหันไปดูผนังข้างๆที่ผมยืนอยู่ พอดีเลย สวิตไฟ จัดการเปิดซะ ดูสิถ้าสว่างแล้วผีมันยังกล้ายืนหัวโด่อยู่มั้ย
"พรึบ" ไฟทุกดวงในแผนกแทบจะติดขึ้นพร้อมกันด้วยสกิลรัวนิ้วขั้นเทพของผม
ผมหันไปมองในทันที และสิ่งที่ผมได้เห็นมันทำให้ผมตกใจเสียยิ่งกว่าผีหลอกเสียอีก
"ท่านประธาน!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!"
ไอ่เงาดำๆที่ผมคิดว่าเป็นผีที่จริงเป็นประธานบริษัท แต่นั่นไม่ใช่สิ่งที่ทำให้ผมตกใจ
สิ่งที่ท่านประธานกำลังทำอยู่ทำเอาผมมึนงงเหมือนโดนน๊อกด้วยค้อน 500 ปอนด์
ที่มือของท่านประธานมีเสื้อแจ๊กเกตของผม และๆ ท่านกำลังสูดดมเสื้อของผมอยู่!!!!!!!!!!
TBC ตอนต่อไปเป็นพาสของประธานบริษัท มาฟังคำแก้ตัวของจำเลยดูบ้าง
:a5: :a5: :a5: :a5: :a5:
-
จิ้มๆๆ
:z13:
ได้เปิดคนแรกเลยแฮะ
แบบว่าท่านประธานหลงรักหนุ่มลูกน้อง
ถึงขั้นตามสโตกเลยเร้อ!!!
o22
แจ่มมาก
รอตอนหน้ามาแก้ตัวซะดีๆท่านประธาน
:L2:
-
ู^
ู^
มีคนอ่านด้วยยยยยยยยยยยยย
ขอบคุณค่ะ คุณ choijiin
เอาตอนท่านประธานมาลง
สั้นปุ๊ด เนื่องจากท่านประธานเป็นคนพูดน้อย ขี้อายอ่ะค่ะ (แถ ค่ะ แถ )
ตอนที่ 2 ส่วนของท่านประธาน
อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก!!!!!!!!!!
ยังมีอะไรเลวร้ายกว่านี้อีกมั้ย คนที่ผมคิดว่าเขากลับไปแล้ว เค้ากลับยืนถือถ้วยกาแฟอยู่ตรงหน้า
ความตกใจทำให้ผมทำอะไรไม่ถูก หลักฐานก็ยังคาอยู่ในมือ จะแก้ตัวออกไปก็ไม่รู้ว่าจะพูดอะไร
เขาต้องหาว่าผมเป็นตาแก่ตัญหากลับแน่ๆ หมดกัน อุตส่าห์ปกปิดมาตั้งนาน
ความรักข้างเดียวของผม ความรักที่เป็นไปไม่ได้ กับอีกฝ่ายที่เด็กกว่าเกือบสิบปี และเป็นผู้ชาย
"นั่นเสื้อผมนี่ครับ" เขาถามด้วยใบหน้าปั้นยาก แต่ก็ยังอุตส่าห์ยิ้มแหยๆให้ผม
" อะ เอ่อ ฉันลองดมดูน่ะ แบบๆๆ แบบว่ามันหอมดี อยากรู้จังว่าใช่น้ำยาปรับผ้านุ่มยี่ห้ออะไร"
ตาย คงเป็นคำแก้ตัวที่ฟังดูสมจริงที่สุดใน 3 โลก
อยากเอาหัวโขกกำแพง โทษฐานที่เจ้าของบริษัทออกแบบงานโฆษณายักษ์ใหญ่คิดคำแก้ตัวได้แค่นี่ ตายๆๆๆๆๆ
"ครับ อันที่จริงตั้งแต่ผมซื้อมา ผมก็ยังไม่ได้ซักเลย" ฮะ ควรขอบคุณในความซกมกของเขาหรือเปล่าที่ทำเอาผมไปไม่เป็นเลย
ผมกับเขาเงียบกันอยู่นาน ผมไม่รู้หรอกว่าตอนนี้เขาทำหน้าแบบไหน พอได้ยินคำว่ายังไม่เคยซักเสื้อ ผมก็ก้มหน้างุดอย่างเดียว
อายเสียยิ่งกว่าอาย เขาต้องคิดว่าผมเป็นไอ้โรคจิตแน่ๆ
"งะงั้น ทำงานต่อไปเถอะ ผมกลับล่ะ " ผมรีบเดินก้มหน้าจากมา เขาไม่พูดอะไรต่อสักคำ
แย่แล้ว ดีไม่ดีเค้าอาจจะลาออกเสียด้วยซ้ำ ใครจะอยากทำงานกับบริษัทที่มีประธานโรคจิตกัน
คุณคงสงสัยว่าผมทำยังงั้นไปทำไม ผมหลงรักเขาครับ หลงรักตั้งแต่แรกเห็น ตั้งแต่ครั้งแรกที่ผมเห็นรูปบนแฟ้มประวัติของเขา
และยิ่งหลงรักหัวปักหัวปำเมื่อได้แอบดูแอบมองเขา
เขาเป็นผู้ชายที่น่าหลงใหล เต็มไปด้วยจินตนาการ และดูสนุกสนานอยู่ตลอดเวลา
ผมแอบติดกล้องที่ผนังหลังโต๊ะทำงานของเขา แล้วแอบดูทุกอิริยาบทของเขาผ่านคอมพิวเตอร์โน๊ตบุ๊คในห้องทำงาน
แล้วก็ส่งจดหมายถึงเขา พรรณาถึงความรักที่มีต่อเขา บอกเขาว่าเขาน่ารักยังไง และน่าหลงใหลแค่ไหน
ผมหาเรื่องส่งของขวัญให้เขาทุกวัน แถมยังแอบจิ๊กอะไรเล็กๆน้อยๆจากโต๊ะของเขามาอีก
ส่วนมากจะเป็นของที่เขาใช้บ่อยๆ ของที่เขาทิ้งรอยสัมผัสไว้มากมาย
อ่านถึงตรงนี้พวกคุณคงประนามผมสินะ ใช่ผมมันพวกโรคจิต ชอบสตอล์กเกอร์
ก็ผมไม่กล้านี่นา ผมจะเข้าไปทำความรู้จักกับเขาในฐานะไหน จะให้ผมไปจีบเขาตรงๆนี่คงเป็นไปไม่ได้ เราต่างกันเกินไป
ในเมื่อมันเป็นไม่ได้ผมก็ขออยู่ของผมในมุมนี้ แอบรักเขาอย่างเงียบๆ แต่ผมก็อดใจให้ไม่แอบดู แอบตาม แอบทำอะไรให้เขาไม่ได้
ความรักของผมมันช่างน่ารังเกียจ แต่มันจบแล้วล่ะ ผมคงไม่มีหน้าส่งอะไรให้เขาอีกแล้ว
หรือแม้กระทั่งความห่วงใยเล็กๆที่ผมโทรไปหาเขาทุกวันหลังเลิกงานเพื่อที่จะได้รู้ว่าเขากลับถึงบ้านอย่างปลอดภัย ผมคงไม่มีสิทธิอีกแล้ว
ผมคงต้องถอยออกมา ผู้ชายแก่ๆ แถมขี้อาย คงต้องจบความรักโรคจิตๆลง ชีวิตของผมมันช่างน่าสมเพศว่ามั้ยครับ
TBC ตอนหน้า Nc แมร่งเลย จับกดซะ มันจะได้จบๆ ดูสิว่าใครจะกดใคร อันนี้คนเขียนก็ยังไม่รู้ค่ะ
-
เอ๊อะ กำลังสูดดมเสื้อผมอยู่ !!!! กรี๊ดดดดดด ท่านประธาน เป็นเอามากนะคะเนี่ย
ขอบคุณมากจ้า :pig4:
-
เรื่องน่ารักดี ท่านประธานเจียมเนื้อเจียมตัวมากมาย อิอิ
แล้วก็ 35อ่ะ ยังไม่เป็นตาแก่ร้อก จริงๆนะ :laugh:
มาต่อเร็วๆน้า รออ่านจ้า
-
ท่าทางท่านประธานท่าจะไม่เคยได้ยินที่เค้าว่ากันว่า
ด้านได้อายอดแต่ถึงขั้นสโตกต้องตามกดสถานเดียวค่า
กรั่กๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
:jul3:
ขอบคุณคนเขียนค่า
:pig4:
-
ตอนที่ 3 ครึ่งแรก
คนตรงหน้าของผมคือใคร หน้าตาตายด้านๆหายไปไหน
ถ้ามองไม่ผิดผมเห็นประธานหน้าแดงด้วย ถึงจะก้มหน้าลงไปก็ปิดไม่มิดหรอก มันเห่อแดงมาถึงหูซะขนาดนั้น
ผมแทบจะหลุกก๊ากเมื่อได้ยินคำแก้ตัวของท่านประธาน ดมพิสูจกลิ่นน้ำยาปรับผ้านุ่มหรอ คิดได้ยังไงน่ะ โอ๊ย 5555555555555+
เอ่อ ขอเวลานอกสักครู่ ก๊ากๆๆๆๆ ฮ่าๆๆๆๆๆๆ คิ๊กๆๆๆ เคี๊ยกๆๆๆๆ อะฮุๆๆๆๆ (พอๆ หมดกันพระเอกฉัน)
ฮึๆๆๆ จะผิดมั้ยถ้าจะคิดว่าท่านประธานนี่น่ารักเป็นบ้าเลย
ตั้งแต่วันนั้นเป็นต้นมาทุกอย่างก็หายไป ทั้งจดหมาย โทรศัพท์ ของขวัญ แม้กระทั่งความรู้สึกที่เหมือนถูกแอบมอง
ผมจับตัวสตอล์กเกอร์ได้แล้วล่ะ พฤติกรรมมันเชื่อมโยงสองเหตุการณ์ได้อย่างพอดีเป๊ะ แต่ผมไม่รู้ว่าที่เขาทำเขาจริงจังแค่ไหน แบบนี้ต้องพลิกเกมส์กันหน่อยล่ะ
อย่าคิดว่าเงียบไปแบบนี้เรื่องมันจะจบนะครับท่านประธาน คุณผิดเองที่เริ่มก่อนและยิ่งผิดไปกันใหญ่ที่ทำให้ผมถูกใจคุณ
ผมลงมือพิมพ์จดหมายขึ้นมาหนึ่งฉบับ ใจความก็ไม่มีอะไรหรอกแค่ข่มขู่เล็กๆ เพื่อขอเจอเขาสองต่อสองเท่านั้น
ผมคิดว่าคนที่เป็นเสาหลักของบริษัทคงไม่ยอมปล่อยให้บริษัทเสื่อมเสียชื่อเสียงแน่ๆ
และก็จริงอย่างที่ผมคิด เขารับนัดผม
ผมนัดเขาที่ร้านอาหารกึงผับเล็กๆ ที่ไม่ค่อยจะมีคนนัก เป็นส่วนตัวพอให้เขาถอดหัวโขนที่ใส่อยู่ได้
ผมมาก่อนเวลานัดนิดนึง เพื่อเตรียมแผนอะไรบางอย่าง
เขามาตรงเวลาเด๊ะ น่าชื่นชมจริงๆช่างเถรตรงกับทุกเรื่อง
นอกเวลางานผมที่เคยเสยเรียบหมดศีรษะถูกปล่อยลงเคลียคอขาว
เขาอยู่ในชุดเสื้อโปโลพอดีตัวสีขาวสะอาด ส่วนท่อนล่างเป็นกางเกงยีนสีเข้ม
ผมอึ้งไปนิดๆกับรูปลักษณ์สบายๆของเขา
คนตรงหน้าของผมดูอ่อนกว่าอายุมาก ไอ่สิ่งที่เขาแกล้งเป็นที่บริษัทนั่นแหล่ะทำลายเสน่ห์ของเขาแทบไม่เหลือ
มันทำให้เขาดูเป็นตาแก่จู้จี้ที่น่าเบื่อ
"คุณต้องการอะไร" พอนั่งลงเขาก็เอ่อปากถามทันที
"มาเหนื่อยๆ ดื่มน้ำผลไม้ก่อนสิครับผมสั่งไว้รอคุณ " ผมยิ้มเย็น แล้วส่งแก้วน้ำให้ มันคือแผนสองที่ผมสำรองไว้ในกรณีที่เจรจาไม่สำเร็จ
เขามองหน้าผมอย่างงงๆแต่ก็ยอมดื่มแต่โดยดี
"ผมไม่ได้ต้องการอะไรหรอก ผมแค่อยากรู้ว่าไอ่สิ่งที่คุณเขียนในจดหมายนั่นน่ะ มันจริงรึเปล่า หรือแค่เล่นๆกับ
ผม" ผมถามออกไปตรงเป้า ไม่ต้องเสียเวลาอ้อมไปอ้อมมา เขาสำลักเล็กน้อย แล้วมองหน้าผมตื่นๆ
"ว่าไงครับ" ผมซักไซ้เมื่อเห็นเขาเงียบไป เขาอึกอักอยู่นาน ลักษณะแบบนี้ผมคงต้องรุกอย่างเดียว
"คุณชอบผมมากจนถึงขั้นตามสตอล์กเกอร์ ถูกมั้ย"
เขาหน้าแดงแล้วก็ซีดซีดแล้วก็แดงเมื่อเจอผมรุกหนักเข้า ชักเริ่มสงสารซะแล้วสิ
"ผมสัญญาว่าผมจะไม่ยุ่งกับคุณอีก แต่ถ้าคุณยังไม่พอใจ คุณจะแจ้งความหรือเรียกร้องค่าเสียหายก็ได้นะ" เสียงนั้นสั่นจนน่าใจหาย เป็นเสียงของคนที่ถูกไล่ต้อนจนอับจนหนทาง
"แปลว่า ผมจะเรียกร้องอะไรก็ได้ยังงั้นสิ" ผมถามอีก เขาพยักหน้าอย่างอดกลั้น
"งั้น เป็นแฟนผม" ผมพูดความต้องการจริงๆออกมาในที่สุด เขาอ้าปากหวอ แล้วนิ่งค้างอยู่อย่างนั้น
ผมเชยคางมลนั้นขึ้น
"ว่าไงครับ เป็นแฟนกับผมนะ" ผมยิ้มหวานเมื่อได้พูดคำพูดจากใจ
"อะ.. อะ อะไรนะ" ตาโตหลังกรอบแว่นเบิกกว้าง เข้าใจอะไรยากจริงท่านประธานของผม
บางทีการกระทำมันอาจจะชัดเจนกว่า ผมดึงหน้าสวยนั้นมาใกล้แล้วกดริมฝีปากลงไป
เป็นจูบที่ไม่ล้ำลึกอะไรแต่มันหวานซ่านเข้าไปในหัวใจ
เขาทำหน้าเหวอไปพักนึงแล้วหน้าก็แดงแปร๊ดขึ้นมากระทันหัน แดงขนาดที่ผมคิดว่าเลือดของเขาทั้งหมดคง
มากระจุกรวมกันอยู่ที่หน้า
น่ารักเป็นบ้า
"แปลว่าผมหลงรักคุณแล้วน่ะสิครับ" ผมกระซิบคำหวานเพื่อตอกย้ำ
ผมได้ยินเสียงฟืดฟาด แล้วหน้าของเขาก็เริ่มซีด ตัวก็เริ่มสั่นๆ
"เป็นอะไรไปครับ" ผมรีบลุกไปดูเขาในทันที เมื่อเห็นอาการแปลกๆ รึจะเป็นเพราะ ไม่น่า มันคงยังไม่ออกฤทธิ์
"หะ หายใจไม่ออก" เขาละล่ำละลักบอก หน้าเริ่มเขียวแล้วสิ
" ค่อยๆ ครับ ค่อยๆ หายใจนะ อย่างเพิ่งคิดอะไร" ผมลูบหลังหวังให้เขาดีขึ้น เพราะดูจากอาการแล้วน่าจะเป็น
เขินจนหายใจไม่ออกมากกว่า
" นายรักฉันจริงๆหรอ ฉันเนี่ยนะ" เมื่อเขาสงบลงผมก็กลับไปนั่งที่เหมือนเดิม
" จริงสิครับ รึจะให้ผมพิสูจเหมือนเมื่อกี้อีก" ผมยิ้มเจ้าเล่ห์
เขาส่ายหน้าดิก
"แล้วมันจะดีหรอ เราต่างกันขนาดนี้" เขาถามอย่างสับสน ในใจคงสั่นไหวยางที่จะตัดสินใจอะไร
" ถ้าเป็นเพราะผมไม่คู่ควรกับคุณ ผมจะพิสูจและพยายามไปยืนที่เดียวกับคุณให้ได้ ผมสัญญาครับ" ผมยิ้มจริงใจ
"ไม่ใช่ คือนายเป็นคนหนุ่มที่มีเสน่ห์ จะมาคบกับคนแก่น่าเบื่ออย่างฉันหรือ" เขาช่างดูถูกตัวเอง ผมสิเป็นฝ่ายไม่คู่ควร
" งั้นถามใหม่ คุณรักผมจริงรึเปล่าครับ ลองถามใจตัวเองนะ ถ้าคำตอบข้างในบอกว่ารักผมก็ช่วยบอกผมด้วย และ
ผมจะไม่ให้คุณอ้างความแตกต่างหรือความไม่เหมาะสมอะไรอีกแล้ว " ผมพูดพลางโน้มตัวไปจับแก้มแดงๆของคนตรงหน้า แล้วสบสายตาลึกซึ้ง
เรามองเข้าไปในสายตาของกันและกัน โลกนี้พลันหายไปเหลือแค่เราสองคน
" ฉันรักนาย รักมานานแล้ว และยิ่งรักนายรักนายขึ้นทุกวัน" เสียงอ่อนหวานเอ่ยประโยคที่ทำให้ใจผมเต็มตื้นไปด้วยความสุข
ถ้ายังงั้นก็ไม่ต้องรออะไรอีกแล้ว ผมไม่สนใจสายตาที่ของคนในร้าน ผมไม่สนใจใคร เพราะโลกแห่งความสุขมีเพียงผมและเขา
" เดี๋ยวจะทำอะไรน่ะ" ท่านประธานโวยวายเมื่อผมฉุดเขาลุกขึ้นจากเก้าอี้แล้วยกตัวเขาขึ้นอุ้มไว้ในอ้อมแขน
"เอ้อ ก็เข้าหอไงล่ะจ๊ะ ที่รัก" ผมยักคิ้วแล้วพาเขาไปที่รถ
"ดะเดี๋ยว นายจะทำอะไร"
"ไม่ทำอะไรหรอกครับ ผมแค่จะช่วยคุณน่ะ"
"หะ ช่วยช่วยอะไร" เขาตีหน้าสงสัย
"คุณไม่รู้สึกแปลกๆบ้างหรอ"ผมถามยิ้มๆ ก็ไอ่สิ่งที่ผมผสมน้ำส้มให้เขาดื่มน่ะมันคงจะเริ่มออกฤทธิ์แล้ว
มันเป็นแผนสองที่ทำให้เขายอมทำตามความรู้สึกตัวเอง มันก็แค่ยาปลุกเซ็กส์อ่อนๆที่วัยรุ่นเขาใช้กัน
ผมก็แค่ผสมลงไปในน้ำส้มนิดหน่อยเท่านั้น
"ก็รู้สึกร้อนๆน่ะ" นั่นไงเริ่มออกฤทธิ์แล้ว ผมบอกเขาว่าอะไรเป็นอะไร สไตล์เดิมคือหน้าแดงแล้วอ้าปากค้าง
พอรู้สึกตัวก็ทุบผมเป็นพัลวัล
"โอ๊ยๆๆๆ ที่ผมต้องทำแบบนี้ก็เพราะกลัวคุณปากแข็งน่ะที่รัก เลิกทุบเถอะครับ เราจะได้ไปขึ้นสวรรค์กันเร็วๆนะ"
ผมออดอ้อน แล้วจัดการสตาร์ทรถในทันที จุดหมายคือบ้านของผม
มีต่ออีก เด๋วทำกับข้าวเสร็จแล้วจะมาลง แต่งเอ็นซีมันต้องใช้สมาธิและเวลาอย่างมากกกกกกก
-
:L2: :L2: :L2:
-
:mc4:
-
ร้ายกาจ .. :laugh:
-
ตอนที่ 3 ครึ่งหลัง Nc ผู้ปกครองควรพิจารณา
ผมอยากจะให้ถนนที่ทอดไปสู่บ้านของผมหดสั้นลง
และรถยนต์คู่ใจสามารถเหยียบได้มากกว่านี้
แต่ก็ทำไม่ได้ ได้แต่อดทนอดกลั้นพยายามไม่มองร่างที่นอนอ่อนระทวยอยู่ที่เบาะข้างๆ
อู๊ย สติจะแตกครับ ลากลงข้างทางเลยดีมั้ย
ตอนนี้แว่นหลุดจากหน้าหวาน และผมก็ไม่ได้สนใจที่จะเก็บมัน
ตาคู่นั้นเมื่อไร้กรอบแว่น กลมโตและหวานซึ้งกว่าเดิม รับกับจมูกที่เชิดรั้นน้อยๆ
และริมฝีปากเซ็กซี่นั้นผมอยากจะผละจากพวงมาลัยแล้วไปขยี้จูบให้หนำใจ
คนอ่านช่วยบอกทีสิครับว่าคนที่กินยาปลุกน่ะมันคือเขาไม่ใช่ผม
แล้วไอ้เจ้าลูกชายมันทำไมแข็งโป๊กดันผ้าแทบทะลุยังงั้นล่ะ
ยอมรับเลยว่าแค่ประธานมีอารมณ์ผมก็แทบจะคลั่งแล้ว เสน่ห์เหลือร้าย
และแล้วก็ถึงครับ โอมายบุดดา อารามรีบร้อนทำให้ขาผมไปเกี่ยวขอบประตูรถตอนลง
ผลเป็นไง ก็หน้าทิ่มสิครับ
ไม่เป็นไรๆ ใจเย็นๆ ผมปลอบตัวเองแล้วลุกขึ้นยืน
เดินอ้อมรถไปเปิดประตูแล้วช้อนร่างอ่อนระทวยเข้าบ้าน
ผมตรงไปที่ห้องนอนทันทีประธานทำตาปรือตอนผมวางเขาลงบนเตียง
"ที่นี่ที่ไหนอ่ะ" ทำไมเสียงมันกระเซ่าเซ็กซี่ยังงั้นอ่ะครับ ผมจะทนไม่ไหวแล้วน้า
"ที่บ้านผมครับ และก็บนเตียงของผม" ผมฟัดแก้มสีแดงระเรื่อนั่นอย่างหมันเขี้ยว
"คิกๆ พามาทำอะไรอ่ะ " นัยตานั้นพราวระยับบ่งบอกว่ากำลังหยอกกระเซ้า
โอยถ้ารู้ว่าประธานเป็นแบบนี้นะ ผมแอบเอายาให้กินนานแล้ว (เริ่มชั่วล่ะ)
ยานี้ฤทธิ์มันก็เหมือนเหล้าแล่ะครับ ทำให้ขาดสติ อยากพูดอะไร อยากทำอะไร ต้องการอะไร มันก็ออกมาหมด
แต่ที่ต่างก็คือมันเพิ่มความต้องการทางเพศด้วยเท่านั้นเอง ไม่เป็นอันตราย ตื่นมาก็ไม่มีอาการแฮงค์เหมือนเหล้า
" มาทำรักไงครับ " ผมเพิ่งรู้นะว่าผมมันเสี่ยวได้ขนาดนี้
" งั้นก็ทำสักทีสิที่รัก " หูผมไม่ฝาดใช่มั้นครับ ประธานเรียกผมว่าที่รัก ช้างมาฉุดก็ไม่อยู่แล้วครับทีนี้
ผมกระชากเสื้อโปโลตัวน้อยออกทางหัว แต่กางเกงนี่ถอดยากครับ เพราะเป็นแบบกระดุม
คราวหน้าต้องบอกให้ใส่อะไรที่ถอดง่ายๆหน่อยดีกว่า
เมื่อเสื้อผ้าไม่เป็นปัญหาแล้วผมก็ตรงเข้าฟัดผิดเนียนนั่นทันที
ผมลากลิ้นสากชิมร่างกายยั่วยวนนั้นทุกส่วน ตั้งแต่ปลายติ่งหูนิ่ม ปากเชิญชวนนั้น ซอกคอหอมกรุ่น
แล้วลงมาที่เม็ดทับทิมสีแดง ซอกต้นขาด้านใน ตลอดจนปลายเท้า
ประธานดิ้นพล่าน คลางเสียงหวานออกมาไม่หยุดหย่อน
แล้วก็เปลี่ยนเป็นกรีดร้องเมื่อผมใช้ปากครอบครองแท่งสีหวานเข้าไปทั้งอัน
"อื๊มมมมมม อ่ะ อ๊าาาาาาาาาา ธี เสียวจังเลย อ๊ะ " ผมรู้สึกถึงมือเรียวทีจิกลงบนหัวของผม
มันไม่เจ็บแต่ทำให้ผมรู้ว่าร่างที่ผมชิมอยู่นี้รู้สึกเสียวซ่านขนาดไหน
ผมใช้ลิ้นลากยาวตามความยาวของแท่งสีชมพู สลับกับดูดดุ่นล้อเล่นกับหัวบาน ประธานยิ่งดิ่งพล่านเข้าไปใหญ่
และแล้วความอดทนก็ขาดผึง
แท่งสีหวานพ่นพิษออกมาในปากผมมากมาย ผมกลืนมันลงไปแล้วหันไปละเลงลิ้นกับช่องทางสีชมพู
"อึ๊ ธี อ่าาาาา อย่าแกล้งกันสิ อื้ออออออ อ๊าาาาาาาาา " ผมไม่ได้แกล้งครับ จริงๆนะ
ถ้าผมไม่เตรียมความพร้อมซะก่อน ประธานก็แย่นะสิ
ผมพนันได้เลยว่าผมเป็นผู้ชายคนแรกของเขา
เซ็กส์ครั้งแรกผมอยากสร้างความประทับใจมากกว่าความเจ็บปวด
ผมผละจากร่างเย้ายวน ตรงไปค้นเจลหรืออะไรสักอย่างที่ลื่นๆพอที่จะเป็นตัวช่วยในกิจครั้งนี้
ผมได้เบบี้ออยมา 1 ขวด มันไม่ค่อยลื่นเท่าไหร่ แถมยังซึมเข้าผิวได้อีกตั้งหาก แต่ไม่เป็นไรดีกว่าไม่มี
ผมกลับไปหาร่างที่กำลังจะเป็นของผมในไม่กี่นาทีข้างหน้านี้ ร่างนั้นกำลังปลดปล่อยอารมณ์ตัวเองด้วยมือสองข้าง
" ไม่เอาน่าที่รัก เดี๋ยวผมทำให้นะครับ" ผมจับมือทั้งสองข้างออก ประธานทำเสียงฮึดฮัด
ผมเลยจัดการจูบแบบดีพคิสอีก 1 รอบ
แต่รอบนี้มีรสของพิษรักที่เจ้าตัวปลดปล่อยออกเมื่อครู่เลยร้อนแรงกว่าครั้งไหนๆ
ผมผละปากบวมเจ่ออย่างเสียดาย
ผมยกสะโพกขาวขึ้นบนหมอนที่ผมคว้ามาจากหัวเตียง
พอหนุนแล้วสโพกสวยนั้นก็ลอยเด่น ช่องทางสีชมพูกระตุกยั่วยวน
มันคงพร้อมที่จะดูดกลืนแก่นกายของผมแล้ว ผมเทเบบี้ออยลงที่ช่องทางสีชมพูมันเจิ่งนองลงไปถึงด้านล่าง
ผมจินตนาการว่ามันเป็นน้ำของผมที่ปล่อยในช่องทางนั้นมากมายจนล้นเอ่อ
ท่อนของผมปวดหนึบด้วยความต้องการจนต้องกัดฟัน (สมน้ำหน้ามัวแต่จิ้นอยู่นั่นแหล่ะ)
ผมป้ายเบบี้ออยละเลงในช่องทางนุ่ม จาก 1 นิ้วเป็นสองนิ้ว และ 3 นิ้ว
ระหว่างนั้นผมก็สำรวจจุดระเบิดอารมณ์ของร่างที่บิดเกร็งเพราะอารมณ์ไปด้วย
ประธานคลางอู้เมื่อผมเจอมัน ผมเลยจัดการเสือกนิ้วสุดความยาวเพื่อกดย้ำที่จุดนั้น ประธานดิ้นราวกับถูกทุบหัว
ช่องทางนั้นตอดนิ้วผมอย่างรุนแรง แล้วก็ประธานก็ปลดปล่อยน้ำขาวขุ่นออกมาอีกครั้ง
ประธานหอบแฮกตาลอย ตอนที่ผมชักนิ้วออก บนตัวเต็มไปด้วยน้ำรักที่ตนเองปล่อยออกมาและเหงื่อที่พราวไปทั่วร่าง
สะท้อนแสงเหมือนกับอัญมณี
" คุณสวยจริงๆ" ผมอดที่จะชมไม่ได้เมื่อเห็นภาพตรงหน้า
ประธานยิ้มยั่ว ฤทธิ์ของยาทำให้ความต้องการไม่หมดไปง่ายๆ ทั้งที่เพิ่งปลอดปล่อยออกไป แต่กลับเต็มไปด้วยอารมณ์ที่เร่าร้อน
" เข้ามาสิธี ฉันต้องการนาย " ประธานชันเข่าขึ้นมาแล้วอ้าขากว้างเชิญชวนผม
เอ่อ ไม่ต้องทำขนาดนั้นผมก็แทบจะทนไม่ไหวแล้วครับ ถ้าไม่กลัวคุณเจ็บป่านนี้ผมคงขย่มคุณไม่เหลือแล้วล่ะ
ผมยัดเยียดความแข็งแรงเข้าไปทันที ไม่ถนอมมันแล้ว ทนไม่ไหวแล้วโว้ย (อ่าว)
ข้างในนั้นอุ่นจัดและรัดแน่นจนรู้สึกเจ็บ แต่ด้วยอารมณ์ตอนนี้ผมไม่สนใจอะไรแล้วครับ
ผมกระชับสะโพกขาวแล้วจัดการสวนอาวุธคู่กายลงไปอย่างไม่ยั้ง
"โอ้วๆๆๆ บะเบา เบาหน่อยธี เจ็บ " ร่างที่ถูกผมกระแทกจนหัวสั่นหัวคลอนร้องขอ
" ช่วยไม่ได้ครับ คุณยั่วผมเองนะ" ผมกัดฟันตอบ
เตียวลั่นเอี๊ยดอ๊าดราวจะพัง เสียงเนื้อกระทบกันดังสนั่นในราตรีที่เงียบงัน มันเร้าอารมณ์จนแทบมอดไหม้
เสียงที่บอกให้ผมเบาๆเริ่มเปลี่ยนเป็นครวญครางเร่าร้อน
และก็สิ้นสุดความอดทน ช่องทางบีบเคร้นผมอย่างหนัก จนไม่สามารถเก็บอารมณ์ที่ล้นเอ่อได้อีกต่อไป
ผมปลดปล่อยอารมณ์ในช่องทางนั้นจนหมดสิ้น แต่อารมณ์ของผมและประธานคงยังไม่ถูกดับลงง่ายๆ
เสียงกรีดร้องด้วยความสุขยังคงดังระงมจนถึงเช้า
The End
หลังฉาก
ธี : ว่าแต่ประธานชื่ออะไรครับ
ประธาน : ห๊ะ ทำกันขนาดนั้นยังไม่รู้อีกหรอ ยังงี้ไล่ออกดีมั้ยเนี่ย
ธี : อะแฮะๆ
ประธาน : ฉันชื่อ กร ที่มาจากวรากรณ์น่ะ ตอนปฐมนิเทศฝ่ายบุคคลก็บอกไม่ใช่หรอ
ธี : ก็ตอนนั้นผมไม่ได้สนใจจำนี่ครับ
ประธาน : อ่อ ฉันไม่ได้อยู่ในสายตาใช่มั้ย (งอน สะบัดหน้าพรืด)
ธี : ไม่ใช่อย่างงั้นครับที่รัก อย่างอนนะ (ทำหน้าหมาหงอย)
ประธาน : ฮึ งดเซ็กส์หนึ่งเดือน
ธี : ประธ๊านนนนนนนนนนน (กรีดร้องเสียงหลง แถมยังไม่ยอมเรียกชื่ออีก เออขอให้อดไปสักปีนะเจ้าธี 555+ ด้วยความปราถนาดีจากคนแต่ง)
//////////////////////////////////////////
0 [] 0 จบแล่ว อายแฮะเขียนเอ็นซีไม่ถนัดด้วย ช่วยจัดเรตนิดนึง
กรี๊ดดดดดดดดดดดด เขียนจบแล้วค่าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา ปลื้มมากค่ะ ลงเรื่องในเล้าจบครั้งแรก
ว่างๆ เขียนอีกดีกว่า เบื่อมาม่า
ว่าแต่จะมีคนอ่านมั้ยเนี่ย ถ้าเค้าจะเขียนเรื่องสั้นอีกอ่ะ ?
-
ท่านประธานนี่เองอิอิแต่ก็โดนน้องธีกดอยู่ดีขอบคุณครับ
-
โอ๊ะ เรื่องสั้นจริงๆ จบแล้วรึเนี่ย :กอด1:
ขอบคุณมากเลยน้า ไว้เขียนมาให้อ่านกันอีกเน้อ
-
ท่านประธานน่ารักจังเลย
:z1: :z1: :z1:
-
ท่านประธานน่าฮักดีนะ :impress2: :man1:
-
อ่านค่ะ! เขียนเรื่องสั้นมาบ่อยๆนะ ชอบมากเลยค่ะ ^^
-
น่ารักดี
+1 เป็นกำลังใจ
-
เสียดายที่เป็นเรื่องสั้น จริงๆอยากอ่านต่อเน้อ
เคะโอจิ ขี้อาย แบบนี้มันอิอ๊างงงมากมายอ่ะ
หาอ่านไม่ค่อยได้ด้วยอ่ะค่ะ แหะๆ :-)
-
ชอบค๊า า า
ประธานน่ารักน่าฟัด :)
-
อยากให้มีตอนพิเศษ อิอิ
-
:-[ ประธานน่ารักอะ
-
ท่านประธานน่ารักมากๆ
-
อยากได้อีกตอนอ่ะ!!!!
-
สนุกดีจ้า อ่านเพลินดี แต่งมาให้อ่านอีกนะ :pig4:
-
ในที่สุดก็เป็นทองแผ่นเดียวกันจนได้
ท่านประธานนี่น่ารักจริงจัง
:z1:
เรื่องสนุกดีจ้า
ยังไงเอาไว้แต่งมาให้อ่านกันอีกนะคะ
:pig4:
-
ประธานน่ารักอ่ะ...สรุปไหงกลายเป็นสต็อกเกอร์เสร็จคนโดนสะกดรอยไปได้ล่ะเนี่ย :z1:
-
เป็นเรื่องสั้นที่ใช้ได้น้า โดยเฉพาะ NC โอเคเลย :impress2:
-
มีสตล์อกเกอร์น่ารักๆแบบนี้มาตามบ้างก็ดีนะ :haun4:
-
ประธานน่ารักอ่ะ
-
ฮ่าๆๆๆๆ นายธีตรงดีแฮะ
อยากได้ก็จะเอา ติดใจก็จะให้ได้
ชอบง่ะ!
-
จบแบบสวยงาม
-
ฮาปนหื่น น่ารักดีค่ะ
-
:m25: เฮือกกกก
+1เป็นกำลังใจให้ค่า
แล้วเขียนมาลงอีกน๊าา
-
เสียดายอ่าาเป็นเรื่องสั้น
ประธานน่ารักดีค่าาา :impress2:
(ชอบเรียกแบบประธานนน เหมือนเรียกหัวหน้าห้อง หัวหน้าาาาา ไม่เคยเรียกชื่อ 555)
-
อยากให้เก็บเข้าห้องนิยายที่จบแล้วต้องทำยังไงคะ ??
ขอบคุณนักอ่านทุกคนนะคะ ซาบซึ้ง
พักนี้ว่างแล้วเดี๋ยวเขียนเรื่องสั้นมาลงอีก
(มันยังไม่คิดจะเขียนนิยายต่อนะฮะ-/\-)
-
กำลังคิดอยู่เลยว่าประธานชื่ออะไรน๊า ไม่เห็นเจ้าทีเรียดสักครั้ง
มารู้ก็ตอนจบฉากนี่แหละ มันน่าถูกส่งงดสักปีจริงๆ
แฟนตัวเองแท้ๆ
-
สนุกดีจ้ะ
เป็นเรื่อง :haun4:ปน :laugh: ดีแล้วล่ะ เบาๆ ไม่เครียด
อิ อิ เรียบร้อยโรงเรียนธีแล้วค่อยมาถามชื่อกันเนาะ
ไม่รอให้ลูกโตจนอายุครบเกณฑ์ทหารก่อนล่ะธี ค่อยถามกันน่ะ 555+++
-
ฮ่าๆๆ ชอบๆ คิดอยู่เหมือนกันว่าประธานชื่ออะไร แต่ธีนี่ บ๊ะ ก็ไม่รู้จักชื่อด้วย
น่ารักดีค่ะ จะมีตอนพิเศษอีกซักหน่อยมั้ยคะ ^^
-
อยากได้สโตกเกอร์แบบว่า ตามมาฉุดอะ คนโดนตามเป็นฝ่ายรับอะ :z10: แต่แบบนี้ก็น่ารักนะค่ะ แต่ภาคท่านประธานน้อยจัง
-
:L2: มีต่ออีกไหมนิ
-
ท่านประธาน
ความพยายาม(สตอล์กเกอร์)อยู่ที่ไหน
ความสำเร็จ(ได้ธี)อยู่ที่นั้น ^^
-
ฮิฮิ :z1:
-
ท่านประธานน่ารัก
-
ตลกกกกง่า 555+ :laugh:
ตอนแรกนึกว่าประธานจะเป้นฝ่ายรุกซะอีก รับซักงั้น = = อ่านไปขำไปซับเลือดไปจริงๆ -.,- :-[
-
พอรู้ว่าเค้าชอบนี่รุกใหญ่เลยนะธี
-
ฮ่าๆ อ่านจบแล้ววว ,, เรื่องสนุกดีค่ะ :)
ประธานน่ารักดี ... แต่สุดท้ายแล้วคนที่เจ้าเล่ห์ที่สุดก็ตาธีเนี่ยละ แหมม เตรียมยาพร้อมมมมม 555+
-
:haun4:
-
:m25: ชอบประธานอ่ะ น่าฮักขนาด
-
น่ารักและเลือดสาด
-
ท่านประธานน่ารักมาก แถมเป็นสตอร์เกอร์ด้วย
แหมนี้ นายเมธี ไม่รักไม่หลงได้ไงอ่า
ชอบมากอ่า เสียดายเป็นเรื่องสั้น
ขอบคุนมากๆๆครับ
-
น่ารัก ><
-
อ้ากกก มาอ่านทีเดียวจบ
อ่านจบแล้วจะมาดิทนะคะ
-
อ่านมาสะดุดตรงเป็นกราฟิกดีไซด์นี่ิสิ (เส้นทางเดียวกัน) รีบอ่านต่อโดยไวทันที
เป็นเรื่องสั้นที่สั้นดีจริงๆ ฉับไวมาก
สรุปสุดท้ายธีนี่ร้ายกาจที่สุดสินะ เจ้าแผนการจริงๆ
-
โอววววกะลังสนุก จบซะแล้ว
-
เรื่องน่ารักดีค่ะ ชอบตอนมาป๊ะกันแบบช๊อคสุดขีด นึกหน้าประธานแล้วฮาแทน ว่าแต่วางยาตั้งแต่แรกเลยเรอะ น่ากลัวพอกันจริงเชียวคู่นี้
-
ท่านประธานน่ารักมากเลยค่ะ
:pig4: :pig4: :pig4:
-
ประธานน่ารักจัง><
-
งืมๆๆ
นึกว่าท่านประธานจะรุกซะอีกแฮะ
แต่จะว่าไปธีนี่เจ้าเล่ห์แฮะ
-
ประธานดูซื่อๆ มากเลยค่า
-
:haun4:
-
ในที่สุดก็จบแบบ
แฮบปี้ ปี้ ปี้ ปี้ ~
น่ารักทั้ง 2 คนเลยค่ะ อิจฉานะเนี่ย 55
-
อั๊ยยะ !
ท่านประธานนี่น่ารักจริงอะไรจริง
แอบมียั่วเล็กน้อย :m25:
-
ประธานน่ารักอ่ะ ช๊อบชอบ อยากให้มีตอนต่ออีกนิดนึงอ่ะ :-[
-
น่ารักดี ขอรับ
-
:pig4:
o13
-
ท่านประธานน่ารักดีจังเลย
ขอบคุณมากจ้า
-
เนื้อเรื่อง สั้น กระฉับ มาก ๆ ยังไงอยากให้มีตอนพิเศษ ๆ บ้าง จัง
ชอบท่านประธาน ดู ใสซื่อ น่ารักดี ....
:pig4: :pig4: :pig4:
-
ประธานน่ารักอ่ะ มีแอบดงแอบดู ส่งของ แถมจิ๊กของธีอีก น่ารักๆๆๆๆๆ
-
...ที่แท้คุณประธานก็เป็นสตอลเกอร์หรอกรึ
อะไรมันจะรักจะหลงขนาดนั้นนนน
ธีก็... ชื่อยังไม่ทันถาม เอ็งซั่มเขาแล้วเรอะ!!
เสียดายที่เป็นเรื่องสั้น อยากให้ต่อยาวๆ
เรื่องนี้สนุกมากค่ะ
ประธานน่ารักมากกก มียั่วด้วย >,,<
-
ขอบคุณนะคะ อ่านจบเเล้วสนุกดีค่ะ คล้ายๆกับเรื่องอะไรซักเรื่องตรงตอนที่เเอบเก็บของเค้าอะ ท่านประธานน่ะ เเต่ชอบนะคะ ไม่ชอบมาม่าเหมือนกันมันปวดใจ รอเรื่องสั้นต่อไปนะคะ บวกให้เเล้วนะคะ
-
ไว้แต่งมาอีกนะคะ ^^
-
ฮ่าๆๆๆ มาไวเคลมไว
ไม่ต้องคิดมาก น่ารัก กรุบกริบๆดีค่ะ
ชอบๆ ขอบคุณค่ะ
-
อ๊ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย กร น่ารักมาก
เอ่ แต่เรียกว่าประธานดีกว่า ไอ้อารมณ์ ? กว่าตั้งเยอะ
ธีก็เนอะ ขี้แกล้งเหมือนกันนะเรา แต่อย่างว่า ถ้ามัวแต่อายกันไปอายกันมา ก็แห้วกินพอดี ...
ประธานน่ารักอ่ะ !!! อายุมากกว่าเมธี แต่ไหง๊แอ๊บแบ๊วอย่างนั้น โอ้ยยยยยยยยยยยย
อ่านแล้วเลือดจะพุ่ง
แถมยั่วเก่งซะด้วยนะ คนสวยคนนี้ ><!
-
ท่านประธานน่ารักได้อีกนะเนี่ย :o8:
ขอบคุณสำหรับเรื่องสั้นสนุก ๆ นะฮ๊าฟฟฟ
-
กากมากค่ะธีไม่รู้ชื่อประธาน 555
-
ชอบอ่ะ +น้า
-
ไม่จำเป็นต้องพึ่งยาก็ได้มั่งนั้น
-
น่ารักอ่ะ
-
น่ารักมาก~
เข้ากันมาก~ คนหนึ่งสตอกเกอร์ คนหนึ่งซาดิส 5555
-
ประธานเเอบเซ็กซี่เเต่พองาม
น่ารักอ่ะ
-
หน้าผมตอนนี้ เป็นแบบนี้เลยครับ :haun4:
-
(ตอนพิเศษ) สตอล์กเกอร์ยังไงก็เป็นสตอล์กเกอร์วันยังค่ำ
ส่วนของธี
หลังจากวันนั้นมาเป็นยังไงหรอครับ ที่จริงผมไม่ค่อยจะอยากเล่านะแบบว่าแอบหวงนิดนึง
มีหลายคนบอกว่าแฟนผมน่ารัก โฮ้ย อย่ามารักเลยครับแค่นี้ผมก็ปวดหัวจะแย่แล้ว
ตั้งแต่วันนั้น (คุณก็น่าจะรู้ว่าวันไหน)
ที่รักของผมออร่ากระจายเลยครับ ชนิดที่ว่าแว่นหนาๆกับผมเรียบเป็นเป็ดโดนน้ำมันขวางเสน่ห์ไม่อยู่กันเลยทีเดียว
ผมก็ทั้งคอยกันคอยประกบ แต่ที่รู้ๆครับว่าเราค่อนข้างจะห่างกัน ถึงจะทำงานที่เดียวกันแต่ตัวก็ไม่ได้ติดกัน 24 ชม.
เวลาที่เราจะอยู่ด้วยกันจริงๆ ก็หลังเลิกงานนั่นแหล่ะครับ
ซึ่งผมไม่มีทางรู้เลยว่าระหว่างเวลางานคนของผมทำอะไร อยู่ที่ไหน โดนใครจีบหรือเปล่า
แต่ไม่เป็นไรครับ ผมจะชดเชยเวลาที่เราไม่ได้อยู่ด้วยกันด้วยอ้อมกอดแบบแนบแน่นทุกคืนๆ เอง
(อะไรนะ ใครว่าผมมักมาก ผมแค่นอนกอดเขาเฉยๆ พวกคุณคิดอะไรกันอยู่)
แต่พักหลังมานี้มีอะไรแปลกๆครับ เขาดูเหมือนจะปิดบังอะไรผมอยู่
เขาชอบทำตัวแปลกๆหลังเลิกงาน ปกติเราจะกลับบ้านพร้อมกัน แต่พักหลังเขามักขอกลับก่อน
กลับมาก็ชอบหมกตัวอยู่ในห้องทำงาน (ผมลืมบอกคุณไปรึเปล่าว่าผมย้ายมาอยู่ที่คอนโดประธานเรียบร้อยแล้ว)
แถมห้ามผมเข้าไปด้วย ไม่รู้มีความลับอะไรนักหนา
การอยู่ด้วยกันถึงจะรักกันแค่ไหนแต่ก็ต้องเหลือพื้นที่ส่วนตัวไว้บ้าง อันนี้ผมเข้าใจดีครับ
แต่ไอ้พื้นที่ส่วนตัวลึกลับของท่านประธานมันทำให้ต่อมอยากรู้ของผมกระตุกยิกๆ
ช่วงข้าวใหม่ปลามันนะครับ ตอนที่อยู่ด้วยกันผมก็อยากจะอ้อนบ้างอะไรบ้าง
เวลาที่น้อยอยู่แล้วโดนไอ่ห้องทำงานบ้านั่นแย่งไปอีก (ฮึม แฮ่ กรอดดดดด -*-)
และสำคัญสุด ตอนกลางคืนประธานหลับเป็นตายเลยครับ ผมจะทำอะไรได้นอกจากนอนตะกายหัวเตียงแกรกๆ (-*--)
ไม่เป็นไรครับวันนี้ผมต้องรู้ให้ได้ว่าอาการแปลกๆทั้งหมดของประธานมันคืออะไร
จะซ่อนชู้ไว้ในห้องทำงานที่คอนโดหรือเปล่า (อันนี้เริ่มฟุ้งซ่าน) ผมต้องยุติภาวะเสี่ยงต่อชีวิตคู่นี้ให้ได้
แผนก็ไม่มีอะไรมากครับ แค่ผมต้องเตรียมการอะไรนิดหน่อย อันนี้ต้องยกความดีความชอบให้งานช่วงนี้ของผม
ช่วงนี้ผมต้องออกพบลูกค้าบ่อยครับ ครั้งละหลายๆชั่วโมง ครึ่งวันก็บ่อย ผมเลยมีเวลาแอบแว๊บไปทำอะไรบางอย่าง
ที่จริงมันก็ไม่ใช่ความลับหรอกครับ แค่แอบเอาช่างไปปั๊มลูกกุญแจห้องบางห้างที่คอนโดเท่านั้นเอง
เสร็จแล้วผมก็เนียนเข้าบริษัท อ้างว่ารถติด รอลูกค้าทำธุระอะไรไปตามเรื่อง
แต่ตอนเย็นสิยากกว่า ผมต้องทำยังไงก็ได้ให้ได้กลับบ้านก่อนประธาน
โธ่พนักงานต๊อกต๋อยที่ต้องตอกบัตรเข้าออกงานกับประธานที่จะไปที่ไหนเวลาใดก็ได้ ใครได้เปรียบกว่ากันล่ะครับ
ผมคงต้องยอมโดดงาน บัตรเย็นไม่ต้องตอกมันล่ะ เสี่ยงหน่อยก็ยอม (แอบเสียวเหมือนกัน ถ้าโดนไล่ออกนี่แย่เลยนะครับ)
ผมทำตัวเนียนสุดฤทธิ์ เอากุญแจคอนโดหย่อนใส่กระเป๋าเสื้อแจ๊กเก็ต ส่วนกระเป๋าสัมภาระก็ทิ้งไว้ที่ออฟฟิต
พอออกไปพบลูกค้าตอนบ่ายเสร็จผมก็ชิ่งกลับคอนโดทันที
ถึงคอนโดก่อนเวลาเลิกงานชั่วโมงกว่าๆ หวานหมู มีเวลาสำรวจอะไรเยอะแยะ
ผมซ่อนรองเท้ากับแฟ้มเสนองานที่เอาไปเสนอลูกค้าช่วงบ่ายเอาไว้ เขากลับมาจะได้ไม่รู้ว่าผมกลับมาคอนโดก่อน
หัวใจผมเต้นตึกตักตอนที่ไขกุญแจ ผมผลักประตูห้องทำงานเข้าไป แอบคิดไปต่างๆนาๆ ฟุ้งซ่านอีกแล้ว
สิ่งที่อยู่ข้างในห่างไกลจากจินตนาการของผมลิบ
ห้องทำงานที่น่าจะมีแค่โต๊ะทำงานและตู้เก็บเอกสารกลับเต็มไปด้วยสิ่งที่น่าพิศวง
ที่น่าตกในที่สุดในห้องคงจะเป็นรูปภาพตัวผมขนาดใหญ่ๆที่ติดไว้เต็มพื้นที่ผนัง
เอิ่ม ผมเริ่มเข้าใจความรู้สึกของไอดอลที่มีคนชื่นชอบจนคลั่งไคล้เล็กๆน้อยๆ
โต๊ะทำงานน่ะมีครับแต่มันกลับวางจอมอนิเตอร์ขนาดยักษ์ไว้จนเต็มพื้นที่
ข้างๆ มีชั้นวางของเล็กๆ ถ้าจำไม่ผิดสิ่งของที่อยู่บนนั้นมันคุ้นตาแทบทั้งนั้น
ผมตรงเข้าไปสำรวจในทันที เอ่อ นี่มันของๆผมทั้งชั้นเลยนี่หน่า
ทั้งแก้วกาแฟ ช้อนกาแฟ แปลงสีฟัน แก้วใส่ดินสอ เศษยางลบก้อนน้อย
และภาพสเก็ตของผม มันถูกใส่แฟ้มไว้ชั้นล่างสุด ไอ่ที่ประธานตามสตอล์กเกอร์ผมผมรู้แล้ว
แต่ก็ไม่คิดว่าเขาจะเอาของที่แอบจิ๊กมาจากผมมาเก็บเป็นคอลเล็กชั่นสะสมแบบนี้
แล้วนั่นอะไร ด้านหลังของโต๊ะทำงานมีตู้เก็บเอกสารขนาดใหญ่
ลักษณะมันก็เหมือนตู้เก็บเอกสารทั่วไป แต่สิ่งของที่บรรจุเต็มทั้งตู้นั่นดูยังไงมันก็ไม่ใช่แฟ้มเอกสาร
ผมหยิบออกมาดู มันเป็นกล่องที่บรรจุแผ่นซีดีปริ้นโกสีขาวไม่ปรากฎโลโก้อะไรสักอย่างบนแผ่น
คงเป็นแผ่นที่ไร้ทขึ้นมาเอง บนแผ่นเขียนเพียงวันที่ไว้เท่านั้น
ตั้งแต่ชั้นบนยังชั้นล่างของชั้นผมค้นดูก็เจอแต่แผ่นลักษณะเดียวกัน เป็นแผ่นซีดีที่เขียนวันที่และจัดเรียงไว้อย่างเป็นระเบียบ
อ่า ต่อมสงสัยทำงานอีกแล้ว อะไรมันอยู่ข้างในน้า
เอ๊ะ แล้วนี่ผมทำอะไร ทำไมอยู่ๆ เครื่องคอมพิวเตอร์มันก็ติดล่ะ (เอ็งเปิดเองไม่ใช่หรอวะ ทำแบ๊วไปได้)
ไหนๆก็เปิดแล้วเนอะ ลองดูอะไรสักหน่อยดีกว่า อิอิ
ผมจัดแจงจะยัดแผ่นซีดีเข้าเครื่องแต่บนจานป้อนแผ่นกลับมีแผ่นซีดีค้างอยู่แผ่นหนึ่ง บนแผ่นเขียนวันที่เมื่อวานไว้
ประธานคงดูแผ่นนี้ค้างไว้ตอนเมื่อเย็นวานสินะ
ผมเปลี่ยนใจเอาแผ่นที่ถือมาไปเก็บบนชั้นเหมือนเดิมแล้วผลักแผ่นที่ค้างอยู่เข้าเครื่องดังเก่า
ภาพวิดีโอบนจอภาพขนาดยักษ์เป็นภาพที่ถูกถ่ายจากมุมสูงเหมือนถูกถ่ายด้วยกล้องวงจรปิด
ผมจำหน้าคนในวิดีโอได้ดีครับ ก็มันผมนี่หน่า
มุมกล้องเก็บภาพโต๊ะทำงานของผมทั้งหมด มันถ่ายทุกอิริยาบทของผม
ทั้งตอนที่ผมทำหน้านิ่วเพราะคิดงานไม่ออก หรือแม้กระทั่งตอนแอบอู้
ให้ตาย ดีนะที่ผมไม่แอบเกาตูด -*-
โอเคครับ นี่ประธานยังไม่เลิกสตอล์กเกอร์ผมสินะ งั้นซีดีมหาศาลในตู้ข้างหลังผมนี่ก็ โอย ทำตัวน่ารักอีกแล้ว
กลับมาจะฟัดให้หนำใจ โทษฐานมีผมอยู่กับตัวแล้วยังจะตามสตอล์กเกอร์อีก
ไม่ไหวๆ แฟนผมคนนี้ ทั้งๆที่ผมก็เป็นของเขาทั้งตัวและหัวใจแล้วแท้ๆ
จะถ่ายหรือจะทำอะไรก็น่าจะบอกกัน จะได้โพสท่าให้ถูกใจไปเลย
เอาท่าเอ็กซ์ขนาดไหนก็ได้นะที่รัก ดีกว่าแอบถ่ายตั้งเยอะ
เสียงดังแกร๊กที่หน้าประตูทางเข้า
ถึงจะไม่ดังมากแต่ก็ทำให้ผมรู้ตัว รีบปิดคอมพิวเตอร์ และลบร่องรอยทุกอย่างเหมือนกับผมไม่เคยเข้ามา
ประตูก็ล็อกไว้ดังเดิม แต่ตอนนี้ผมจะไปอยู่ที่ไหนดีล่ะ
นั่นไง ม่านสีเข้มที่ทิ้งตัวอยู่มุมห้อง ผมเข้าไปแอบทันที แล้วร่างคุ้นตาก็เดินเข้ามาในห้อง
สตอล์กเกอร์ที่รักของผมนั่นเอง เขาดูผ่อนคลายกว่าตอนที่อยู่กับผมซะอีก
ร่างบางค่อยๆถอดเสื้อนอกออกเหลือแต่เชิตสีขาว
เน็คไทรัดแน่นก็ถูกคลายออกพร้อมกับปลดกระดุมลงจนถึงราวอก เซ็กซี่เป็นบ้าเลย
เฮ้ยเดี๋ยวผมนึกว่า เขาจะหยุดแค่ถอดชายเสื้อออกจากนอกกางเกง
แต่นี่เขากลับรูดกางเกงลงไปกองกับพื้น ตอนนี้ตัวของเขาจึงเหลือเพียงเสื้อเชิตสีขาวกับกกน.สีเดียวกัน
ผมพยายามอดใจไม่กระโจนไปที่ร่างแสนยั่วยวนนั่น
เดี๋ยวก่อน ผมต้องรู้ก่อนว่าเขาเข้ามาทำอะไรในห้องนี้ทุกวัน
ประธานเดินตรงไปที่เครื่องคอมพิวเตอร์ แล้วทิ้งตัวลงนั่งบนโต๊ะนุ่มด้านหน้าจอมอนิเตอร์
นิ้วเรียวกดเปิดเครื่องคอมพิวเตอร์สายตาหวานจับจ้องอยู่ที่หน้าจอ
ประธานเปลี่ยนแผ่นซีดีในเครื่องด้วยแผ่นซีดีที่เขาหยิบออกมาจากกระเป๋า
ภาพบนหน้าจอผมจำได้ดี ก็มันเพิ่งผ่านมาไม่กี่ชั่วโมงนี่ครับ มันคงเป็นซีดีของวันนี้
เก็บทุกช็อตได้ชัดเจนเหมือนเดิม มือเรียวนั้นค่อยๆเลื่อนลงต่ำ เฮ้จะทำอะไร
มุมที่ผมแอบอยู่เห็นอะไรไม่มากครับ แต่ก็พอรู้ว่าเสียงกระเซ่าที่ออกมานั้นมันคืออะไร
ประธานช่วยตัวเองไปดูภาพของผมไป เอ่อ จะยั่วให้ตายเลยใช่มั้ย ทำไมไม่ทำกับโผ้มมมมมมมม
ไอ่วิดีโอนี่มันดีกว่าผมตรงไหนนนน!!!!!!!!!!!!!!!!
เสียงนั้นกระชั้นขึ้น มันหวาบหวามขึ้นจนถึงขีดสุด แล้วร่างบางก็กระตุกถี่
นั่นมันหน้าที่ผม คุณจะเสร็จโดยไม่มีผมไม่ได้ (ไอ่นี่เผด็จการแฮะ - คนเขียน)
ประธานไม่ได้หยุดแค่นั้น ผมกลั้นใจเมื่อเห็นประธานหยิบดินสอที่ชั้นวางข้างๆขึ้นมา มันคือดินสอแท่งโปรดของผม!!!!
แทบจะหยุดหายใจเมื่อเห็นภาพตรงหน้า ลิ้นบางค่อยๆแลบเลียไปทั่วแท่งดินสอ โอ๊กกกกกกกกกกก เลือดกำเดาจะไหล
ร่างบางยกตัวขึ้นจนผมเห็น เห็น ......... จะว่าอะไรมั้ยถ้าผมจะหยุดเล่าแล้วพวกคุณๆไปจิ้นต่อกันเอง........................
.....................
..............
..........
.....
...
..
.
อะไร ไม่ได้หรอ เฮ้ย นี่เมียผมนะ ผมหวงอ่ะ
อะไรนะ ถ้าไม่เล่าคนเขียนจะเปลี่ยนพระเอกหรอ ได้ไง
เรื่องนี้มันจบแล้วไม่ใช่หรอ เฮ้ย เฮ้ย เฮ้ย เดี๋ยว ....... -*-
เล่าต่อก็ได้วะ
ประทานยกตัวขึ้นจงผมเห็นช่องทางสีชมพูที่เปียกชุ่มไปด้วยน้ำของตัวเอง ดวงตาหรี่ปรือด้วยอารมณ์หันมามองด้านหลัง
อ๊ากกกกกกกกกก อย่าทำอย่างนั้าน
มือบางค่อยๆดันดินสอแท่งนั้นเข้าไปที่ช่องทาง เสียงหวานเริ่มครางกระเซ่าอีกครั้ง ผมทนต่อไปไม่ไหวแล้ว
ผมกระโจนออกจากที่ซ่อน
ร่างบางดูตกใจมากเมื่อเห็นผม เขาปล่อยมือจากแท่งดินสอ ผมไม่สนใจตรงไปมอบจูบร้อนแรงให้ทันที
ร่างที่ยกตัวอยู่บนเกาอี้นวม ซวนซบอยู่กับอกของผม ประธานหอบหายใจถี่เมื่อผมปล่อยให้ปากนั้นเป็นอิสระ
แต่ผมก็ไม่เว้นช่วงให้เขาหายใจนานนัก ผมกดดินสอเจ้าปัญหานั้นให้จมลึกกว่าเดิม พร้อมกับหมุนคว้าง
" อ๊าาาาาาาาาาาาาาาาาาา!!! " ประธานบิดตัวต่อต้านทันที
ผมจุมพิศที่กระหม่อมชื้นเหงื่ออย่างปลอบประโลม มือก็ยังไม่หยุดหมุนดินสอ แถมยังดึงมันเข้าออกอย่างเร็วและกดย้ำที่จุดๆนั้น
"อ๊า โอ๊วววววววววว อ๊าาาาาาาาาาาาาาาา" ประธานบิดร่างทุรนทุรายด้วยอารมณ์ที่ถูกปลุกเร้าจนถึงขีดสุด แต่ผมยังไม่ยอมหรอก
ผมดึงแท่งดินสอนั้นออกในทันที มันยากนิดหน่อย เพราะเหมือนช่องทางนั้นจะรัดแท่งดินสอแน่นอย่างเสียดาย
"อะ ย๊ะ อย่าแกล้งกันสิ" เสียงหวานตัดพ้อด้วยเสียงกระท่อนกระแท่นเมื่อแท่งดินสอนั้นหลุดออกมาทั้งหมด
"ผมเพิ่งรู้นะครับ ว่าที่รักใช้ดินสอของผมทำแบบนี้" ผมเน้นคำว่าแบบนี้แล้วใช้สายตาโลมเลียไปทั่วร่างเกือบเปลือย
ร่างที่แดงอยู่แล้วด้วยแรงอารมณ์เหมือนจะแดงขึ้นไปอีก
หน้าหวานนั้นก้มหงุดหลบสายตาในทันที
"ทำยังงี้ผมโกรธรู้มั้ยหึ๊" ผมช้อนใบหน้าแดงกล่ำขึ้นมาสบตา
"ชะ ชั้น" เหมือนเด็กที่ถูกจับได้ตอนแอบกินขนม
"หืม ว่าไงครับ" ผมถามย้ำพลางมองเข้าไปในสายตาหวานฉ่ำ
"ชั้นแค่ "
"แค่อะไรครับ" เหมือนจะไม่ยอมเปิดปาก ผมก็เลยแกล้งกระตุ้นร่างนั้นอีกครั้ง
ผมกอบกุมแก่นกายของร่างในอ้อมแขน ค่อยๆกดย้ำที่ส่วนหัวแล้วรูดรั้นไปจนถึงโคน
"อาาาาห์ " ผมฟังเสียงคลางนั้นอย่างถูกใจ ดี ปลุกปั่นให้มากขึ้นอีก ให้เสียวจนทนไม่ได้ ผมอยากรู้นักว่าเขายังจะยังไม่ยอมพูดอยู่มั้ย
จนร่างนั้นเริ่มทนไม่ได้ ผมจึงหยุดมือ เปลี่ยนการสาวแบบถึงใจเป็นกดรัดนิ่งตรงโคน
ประธานครางอื้ออย่างขัดใจ ดูทรมานที่ไม่ได้ปลดปล่อย
"ว่าไงครับทำแบบนี้ทำไม"
ประธานหอบจนตัวโยน ลมหายใจก็ติดขัด ผมชักสงสารแล้วนะ (สงสารตัวเองด้วยมันปวดไปหมดแล้ว55+)
"ชะ ชั้นแค่อาย" เสียงนั้นแผ่วเบาเหมือนจะถูกกลบด้วยเสียงเต้นของหัวใจ
"อาย? อายที่จะรักกับผมน่ะหรอครับ แต่กลับมาแอบทำคนเดียวแบบนี้ คุณเห็นแก่ตัวอยู่รู้มั้ย" ผมพูดพลางฟัดแก้มนิ่ม
"ชั้นขอโทษ จะให้ชั้นทำไง" หางเสียงเริ่มสูงนิดๆ
"คุณก็แค่บอกผมว่าคุณอยากไง" ผมยิ้มเจ้าเล่ห์ ประธานทำตาโตอย่างโกรธๆ แล้วทุบปั๊กมาที่อก
"ล้อเล่นครับ ผมรับประกันว่าคุณไม่ทันร้องขอแน่ๆ รู้มั้ยที่รัก หลายวันมานี่ผมเก็บกดขนาดไหน"
ผมยืนยันคำพูดด้วยการบดแก่นกายที่ขยายตัวจนแน่นกางเกงกับก้นนิ่ม
.
.
.
.
ตัดฉับ ไปอ่านต่อจากพาสประธานล่ะกันค่ะ
เดี๋ยวจะหาว่าคนเขียนไม่เขียนส่วนของประธานมั่งเลย
Ps. ขอบคุณที่อ่านค่ะ
-
แอร๊ยยยยยยยยยยยยยยยยยย
ท่านประธานทำเยี่ยงนี้ได้อย่างไร
แอบมาช่วยตัวเองแล้วยังใช้ดินสออีก
ธีก็สุดๆๆๆๆ
แอบตามมาดูจนเจอของดี ><~~~~
รออ่านพาสประธษนบ้าง อิอิ
-
แหมเค้าอาย
รออ่านพาทประธานนะ
-
ท่านประธานทำไมทำอย่างนี้ ตัวจริงก็อยู่นะ
-
ประธานเป็นสตอร์กเกอร์ที่น่ารักมากค่ะ อิอิ
แหมๆ ปล่อยให้พ่อพระเอกสงสัยอยู่ตั้งนาน ที่แท้อายนี่เอง
ดีใจจังมาต่อตอนพิเศษด้วย จะรออ่านพาร์ทประธานนะคะ
-
ท่านประธานยังไม่เลิกอาชีพนี้อีกหรอ
แต่อาชีพนี้ประธานก็น่ารัก
-
ท่านประธานอ่ะน่ารักได้อีก
รอพาร์ทท่านประธานค่ะ
-
ค้างเบาๆ.........
-
:o8: :-[ :o8:
น่ารักอ่ะ ชอบบบบจัง o13
-
มาต่อเร็วๆๆๆๆๆๆ ค้างๆๆ
-
รอท่านประธาน
จะได้ครบองค์....ประชุม
ฮฺฮฺ
^^
-
ท่านประธานจะน่ารักเกินไปแล้วนะ
:z1: :z1: :z1:
-
อ๊ากกก ประธานนนนน
:m25: :m25: :m25:
-
อ่านๆๆชอบครับโดนใจคนวัยทำงาน55++
-
ท่านประธานมาสายมากกกกกกกกกกกกกกกกกกก
ทุกคนรออยู่
-
รอท่านประธานนนนนนนนนนนน :z2:
-
มาปูกางถุงนอน นอนรอท่านประธาน หุหุ
-
ท่านประธานโฮกๆ จริงๆ มารอค่ะ
-
อิอิ ท่านประธานแอบหื่นแต่ขี้อาย น่ารักอ่า
ทีหลังมีอะไรก็บอกกันตรงๆดีกว่านะ รับรองว่ามีคนเต็มใจ "จัด" ให้ถึงใจแน่ๆ อิอิ
-
เข้ามาอ่านด้วยคนครับ อยากมีประธานน่ารักๆมาเป็นสตอล์กเกอร์ส่วนตัวอย่างนี้บ้างจัง
-
รอ ร๊อ รอ
-
"คุณก็แค่บอกผมว่าคุณอยากไง" ธียิ้มเจ้าเล่ห์
เพียงคำพูดหยาบคายเล็กน้อยของเขามันก็ทำให้หน้าผมร้อนฉ่าขึ้นมาเฉยๆ
ทำอะไรไม่ได้นอกจากระบายความอายด้วยการมรัวกำปั้นไปที่อกแกร่ง
"ล้อเล่นครับ ผมรับประกันว่าคุณไม่ทันร้องขอแน่ๆ รู้มั้ยที่รัก หลายวันมานี่ผมเก็บกดขนาดไหน"
เหมือนผมจะคิดผิดยิ่งผมดันและขัดขืนเขามากเท่าไหร่เขากลับกอดผมแน่นขึ้นมากเท่านั้น
เขากอดรัดผมจากด้านหลังสัมผัสร้อนๆที่เบียดอยู่ที่สะโพกช่วยยืนยันคำพูดของเขาได้ดี
เอาเป็นว่าผมไม่รอดแน่ๆ อย่างที่บอกผมอาย อายมากด้วย ผมคงจะกลายเป็นตาแก่ตัญหากลับจริงๆซะแล้ว
เพราะตั้งแต่วันนั้นมา วันธีกอดผมอย่างเร่าร้อน ผมก็ต้องการอ้อมกอดของเขาตลอดเวลา อยากอยู่ใกล้ อยากจูบ
ต้องการสัมผัสจากเขา ต้องการมากเสียจนน่าอาย
ผมฟุ้งซ่านขนาดกลับไปตามสต๊อกเกอร์เขาอีกครั้ง ทั้งๆที่เราอยู่ด้วยกันแล้วแท้ๆ
อย่างน้อยผมก็อยากจะรักษาภาพประธานผู้เอาการเอางานเอาไว้บ้าง
แต่พังหมดแล้วล่ะ ผมคงกอบกู้อะไรไม่ได้แล้ว ผมกลายเป็นคนโรคจิตในสายตาของเขาอย่างสมบูรณ์แบบ
"รังเกียจรึเปล่า” ผมกัดฟันถามออกไป ทั้งๆที่คำตอบก็น่าจะรู้อยู่แก่ใจ
เขาเลิกคิ้วสูง ดูจะปลาดใจกับคำถามของผม ชั่วครู่ก็เปลี่ยนเป็นยิ้มอบอุ่น
“ดีใจต่างหากล่ะครับ ทีนี้ผมก็ไม่ต้องอดทนอีกต่อไปแล้ว” เขากดผมลงกับพื้นในทันที
เอ่อ เจ็บหลังหน่อยๆ แต่ผมตกใจมากกว่า
“ดะ เดี๋ยว “ เสื้อเชิตตัวเก่งของผมถูกดึงจนกระดุมกระเด็นไปคนละทิศคนละทาง
เพียงแค่นี้ตัวของผมก็เปล่าเปลือย เพราะผมมีอยู่แค่นี้จริงๆ
“ไม่เดี๋ยวแล้วครับ ผมต้องการคุณจนทนไม่ไหวแล้วนะที่รัก” ที่รักฟังกี่ครั้งก็เขิน
แน่นอนผมชอบมันมากกว่าคำว่า “ประธาน” มันฟังดูห่างเหินแล้วก็พาลเอาผมทำตัวไม่ถูก
ร่างกายที่ถูกกระตุ้นด้วยตัวเองเหมือนจะยังไม่พร้อมเท่าไหร่ ธีเสือกแก่นกายเข้ามารวดเดียว จุกจนพูดไม่ออก
เขาช่างเปลื้องผ้าได้รวดเร็วจริงๆ
“อึ๊ก อย่ารัดแน่นนักสิครับ แค่นี้ผมก็แทบจะไปแล้วนะ”ธีประท้วง ผมรัดเขาที่ไหนกันล่ะ ทั้งแสบทั้งจุก
“อ๊ะ อย่า เพิ่งขยับนะ” ผมขอเขา ธีก็เหมือนเข้าใจแต่สายตาที่ส่งมานี่สิเหมือนจะบอกเป็นในๆว่าผมใจร้ายเหลือเกิน
ผมพยายามผ่อนคลาย ธีดูเหมือนจะเย็นลง
เขาโน้มลงลิ้นกับหน้าอกของผม พอลากลิ้นผ่านเม็ดสีชมพูเขาก็หยุดครอบปากดูดดุนสลับกับขบเล็กๆ เหมือนหยอกล้อ
อารมณ์ที่เหมือนกับถูกถีบลงเหวตอนสอดใส่เปลี่ยนเป็นอารมณ์เสียวซ่านจนอดที่จะร้องออกมาไม่ได้
“อื๊อ อ๊า............า” ผมได้ยินเสียงตัวเองที่ฟังแล้วอายเป็นบ้า แต่ก็ห้ามตัวเองไม่ได้ มือแกร่งที่ว่างอยู่ทำหน้าที่ได้ดีจริงๆ
ข้างหนึ่งรูดรั้งอยู่ที่แท่งอารมณ์ของผม ข้างหนึ่งนวดเฟ้นอยู่ที่สะโพกนุ่ม จนผมทนไม่ได้เป็นฝ่ายขอร้องเขาเอง
อารมณ์ที่อยากจะปลดปล่อย แต่จิตสำนึกก็ยังรั้งอยู่ ผมอยากมีความสุขร่วมไปกับเขา
“ขยับสิธี ผมก็ต้องการคุณนะ” ผมลืมความอายไปชั่วครู่
ธีตอบรับคำขอของผมด้วยการดึงแท่งอารมณ์ออกแล้วกดเน้นเข้ามาอีกครั้ง รุนแรงไม่แพ้ตอนแรก
แต่หนนี้ความเจ็บปวดถูกบรรเทาด้วยความต้องการของตัวผมเอง
ธีปลดปล่อยอารมณ์ที่อดกลั้นมานานด้วยใส่แบบไม่ยั้ง ผมรู้สึกเหมือนตัวเองเป็นถังเนยแข็งที่ถูกเขากวนซ้ำๆจนหลอมละลาย
ถึงรุนแรงแต่ก็ถึงใจ ผมกับธีแข่งกันร้องอย่างลืมตัว ในหัวขาวโพลน ลืมไปว่าตัวเองเป็นใคร อยู่ที่ไหน และกำลังทำอะไร
จุดอารมณ์ที่ถูกกระแทกย้ำๆ ทำให้ผมเต้นเร่าลืมอาย ขยับสะโพกระรัวตามเกมส์รักที่ธีเป็นคนนำ
แท่งร้อนภายในตัวเสียดสีกับช่องทางจนแทบไหม้
มากกว่านี้ รักผมให้มากกว่านี้ แม้จะปลดปล่อยไปสักกี่ครั้ง แต่ผมก็ยังต้องการ ต้องการเขามากขึ้นทุกที
ดูท่าธีก็เช่นกัน ความแข็งแกร่งที่สอดอยู่ในร่างของผมยังไม่ได้อ่อนลงเลยแม้มันจะพ่นพิษออกมาหลายครั้งแล้วก็ตาม
“ไปที่เตียงกันดีกว่าครับ ผมกลัวว่าคุณจะเจ็บหลัง เพราะยังไงคืนนี้ผมก็ไม่ปล่อยคุณไปนอนแน่ๆ” ธียิ้มเจ้าเล่ห์
ผมยิ้มหวานตอบ แน่นอน ผมเองก็ไม่ปล่อยเขาไปนอนง่ายๆเหมือนกัน
ไฟอารมณ์ที่เราสองคนช่วยกันจุด ยังไงก็ต้องช่วยกันดับ และท่าทางมันจะดับยากซะด้วย หรือคุณว่าไง
....................... จบตอนพิเศษ 1
สั้น!!!!!!!!!!!!!!! ขอเขียนแบบเบาๆนะคะ กลัวเล้าจะรับไม่ได้ เบรกตัวเองอยู่ที่ 2 หน้าไมโครซอฟ์ตเวิด
ไม่อยากให้มันอ่านแล้วเหมือนเซ็กส์สตอรี่จนเกินไป
เฮ้อ งานเพิ่งลงตัวค่ะ งานชุกจนน่ากลัว กลัวว่าคนทำจะทำไม่ไหว
ไม่มีเวลาพิมพ์นิยายเลย ขอโทษค่ะที่ดอง
-
จิ้มซักที - -+
ตอนที่รอมานาน ต้องย้อนกลับไปอ่านตอนที่แล้วก่อนกันเลยทีเดียว 5555
ตอนนี้เลือดหมดตัวแหล่ววว =.,=
เป็นกำลังใจให้นะคะ เรื่องงานก็สู้ๆ
-
น่ารักมากกก ประธานเจียมตัวจนธีแทบทนไม่ไหว เราชอบแนวนี้นะ ไม่ได้เครียดแต่บีบหัวใจได้อ่ะ อยากมีภาคต่ออีกจัง
-
รอตอนพิเศษอีกนะคะ
:L2: :L2:
-
จะมีตอนต่อไปอีกมั๊ยนะ
:z1:
-
อยากอ่านต่อ :z1: :z1: :z1:
-
ThankS
-
เม้นเบาๆ
แรงอะ!!!!
-
:pighaun: สุดยอด
-
สุดๆ
-
ท่านประธานน่ารักสุดยอด เป็นสตอล์กเกอร์ที่สงบเสงี่ยมเจียมตัวมาก ฮ่าๆ
แต่ดูเหมือนว่าธีจะเริ่มคลั่งท่านประธานมากขึ้นเรื่อยๆ น่ารักมากกก
ขอเชียร์ตอนพิเศษด้วยคน
-
อยากอ่านต่อ อยากอ่านต่อ อยากอ่านต่อ อยากอ่านต่อ อยากอ่านต่อ อยากอ่านต่อ
:call: :call: :call: :call: :call: :call:
-
:haun4:เป็นโรคจิตที่ น่ารัก...น่ากดจริงๆๆๆ
-
โหยยยยยยยยย
ชอบเรื่องนี้อ่ะ~~~!!!
^///////////^
-
ประธานนี่น่ารักจังเนอะ :m1:
-
เอิี๊วววววว ประธานช่างร้อนแรงงงง 555
-
:laugh: :o8: :laugh: :o8: :laugh: :o8:
-
ThankS
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
อ้ากกก ชอบ อยากได้ตอนพิเศษอีกสักตอน
-
ขอบคุณมากๆ
:m25:
-
ขอบคุณมากๆนะค่ะสนกมาก
ชอบท่านประธานอ่ะน่ารักมากเลย><
-
o13
-
:seng2ped:น่ารักอ่ะ
-
โอ้ยกรน่ารักมากอ่ะ มีอีกไหมตอนพิเศษเนี่ย
-
อ๊าย ธี เจ้าเล่ห์อ่ะ
แกล้งประธานซะเยอะเลย
แต่ประธาน กร ก็ยั่วเกิน
น่าแกล้งจริงๆ อ๊ายยย
ประธานค่ะ อายุ 35 แล้วนะ แต่ความน่ารักนี้มันอะไรกัน
อ๊อยยยยย ประธานทำตัวน่ารักกว่า ธี ซะอีกอ่ะ (แน่ล่ะ ก็ประธานเคะนี้)
ฮ่าๆๆๆ
-
สตอล์กเกอร์น่ารักแบบนี้ก้เอานะ หวานมาก น่าร้ากกกกกกกกกกกก :o8: :-[ :impress2: :haun4: :กอด1:
-
ขอบคุณค่่ะ^^
-
ท่านประธานกรณ์น่ารักมากคะ
ขอตอนพิเศษอีกนะคะ
ขอบคุณคะ
-
:pig4:
-
อยากอ่านตอนพิเศษของเรื่องนี้อีกจังเลย
-
ไม่คิดว่าจะร้อนแรงขนาดนี้ ถึงขั้นขาเตียงทรุดกันทีเดียว ป๊าดดดดด .... จัดเต็มอ่ะ สุดยอด!!!!
-
ท่านประธารน่ารักสุโค่ยไปเลยครับ
-
:o8: :-[ น่าร้ากกกกกกกกกกก...ไวไฟกันดีจริงคู่นี้ :z1: :haun4:
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด :hao5:
ช๊อบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบ :hao6:
คนแก่ แก่แต่อายุแต่เรี่ยวแรงยังไม่แก่นะเออ :hao7:
ขย่ม ออนท๊อปเอาให้มันทุกท่าเลยค่าาาาาาาาา :hao3: //โดนตบ :fcuk:
-
เอร๊ยๆ สนุกมากอ่ะ เรื่องนี้น่าร๊๊๊๊๊๊๊๊๊๊ากกกกกกกกกกกกก!!!!!!!! :-[
-
ขอบคุณค่ะ :z1:
-
ประธานหื่นได้น่ารักมากครับ
ขอบคุณครับ
-
:กอด1:
:L2: :pig4:
-
ประธานน่าร้ากกก~ น่ากดที่สุด. :-[ :jul1:
-
o13 ประธานสุดยอด
-
:jul1:
-
คุณท่านประธานน่ารักมากเลยค่า ><
เมธีก็ตรงดี รุกแรงดีตรงใจมากเลยค่า เขิน
ขอบคุณสำหรับเรื่องสั้นน่ารัก ๆ นะคะ
-
อ่าาาาา มันช่างเร้าร้อนนนนนน :z1: :z1: :haun4: :haun4: :jul1: :jul1: :jul1:
-
:pig4: :pig4:
-
กลับมาอ่านรอบสองก็ยน่าร้ากกก