พิมพ์หน้านี้ - [เรื่องสั้น] เมียหรือหมา (กู้ภัย - ไฟไหม้) รีปรินซ์ P.1 [29/12/54]
CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE
Boy's love => เรื่องสั้น => ข้อความที่เริ่มโดย: bambooiihallo ที่ 18-05-2011 17:44:28
-
ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ
สรุปข้อสำคัญดังนี้
1.ห้ามละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท, หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์ และสถาบันต่าง ๆ รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด
3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่นี่หรือที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อขออนุญาตเจ้าของเรื่องก่อนนะครับ
4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด
โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอม
5.ขอให้นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียว ถ้าเป็นเรื่องจริงก็ให้บอกว่าเรื่องจริง ถ้าเป็นเรื่องแต่งให้บอกว่าเรื่องแต่ง ให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตามเพราะมีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว
ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน
ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ
6.อย่าพูดคุย ทักทาย นักเขียน คนอ่่านโดยรีพลายดังกล่าวไม่เกี่ยวพันกับนิยายให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรคอมเม้นต์สักคอมเม้นต์เีดียวก็เพียงพอแล้ว ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และทำลิงค์โยงมายังนิยาย และให้นักเขียนทุกคนทำลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยเกี่ยวกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วย เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน
เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง
ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม
กรุณาอ่านเพิ่มเติมที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0
เปิดรีปรินซ์แล้วนะคะ หนังสือจะได้ช่วงวาเลนไทน์พอดี ^^
ห้าเรื่องห้ารสสำหรับคนไม่ทันรอบแรก !!
(http://upic.me/i/e8/wifeor.jpg)
สีขอบรูปจริงๆไม่ม่วงขนาดนี้นะคะ แต่พอฝากไฟล์รูปมันดันม่วงซะงั้น -_-
รายละเอีดหนังสือนะคะ หากสนใจ ลิงค์ด้านล่างเลยจ้ะ
http://bambamzone.thai-forum.net/t1-topic#1
- -----------------------------------------------------------------------------
เรื่องเต็มค่ะ เนื้อหาในเรื่องนี้ยังไม่ครบในทู้นี้จ่ะ กดลิงค์ด้านล่างเลย !
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=25943.0
เรื่องสั้น เมียหรือหมา กู้ภัย – ไฟไหม้ อ่านเรื่องฉบับเต็มและอีกสี่เรื่องได้ที่ลิงด้านบน
“น้องข้างหลังอ่ะนั่งไวๆ ไอ้สัสพวกมึงมารับน้องหรือมาเดินสยาม ลากเท้าอยู่ได้รีบๆดิ๊ อย่าให้กูอารมณ์เสีย รุ่นอ่ะจะเอามั้ย ไม่เอามึงก็ออกไป จะเอาก็ไวๆ”
ผมมองไอ้รุ่นพี่ที่ยืนโวยวายอยู่ ตัวก็นิดเดียวทำเบ่งชิบเลยว่ะ
“มองไร กูบอกให้นั่งไงสัส ฟังภาษาคนไม่เข้าใจหรอวะ กูเห่าให้มึงฟังไม่ได้ด้วยนะ”
ไอ้รุ่นพี่ยักคิ้วกวนประสาทใส่ผม เออดีอย่าให้ถึงทีผมมั่งนะ ผมหมายมาดในใจก่อนจะนั่งตามเพื่อนๆในชุดเสื้อช็อปสีน้ำเงินนี่แหละ
วันนี้เป็นวันรับน้องของโรงเรียนอาชีวะที่ผมดันเสร่อสอบติด แผนกโยธา แบกหาม งานกรรมกรที่ชาวบ้านเรียกกันนั่นแหละ มีช่างไม้ ห่าเหวไรนั่นด้วย แต่ผมดันไม่ได้อ่านระเบียบการ ติดก็บุญแล้ววว
“เออๆ พวกมึงอ่ะมีหน้าที่ไปตามหาพี่รหัสกันเองนะ ใช้เลขสองตัวท้าย ไปหาเอาเอง ให้เวลาสามวันถ้ามึงหาไม่เจอ โดนทำโทษ” ไอ้พี่ตัวเล็กเสียงโหดก็แพล่มระเบียบนั่นนี่โน่นไปอีกสักพักใหญ่ๆ
“กูเป็นหัวหน้าทีมว๊ากพวกมึง ชื่อ กู้ภัย อย่ามาขำชื่อกูนะสัส พ่อแม่กูตั้งให้กูภูมิใจ” ไอ้พี่กู้ภัยเหมือนจะหัวเสียที่มีเสียงหัวเราะดังออกมาประปราย
“เอ้าพวกมึงแนะนำทีละคน บอกรหัสพร้อมชื่อดังๆ” พวกข้างหน้าก็ยืนแนะนำกันก่อนจนมาถึงผม ผมจ้องตาไอ้พี่กู้ภัยที่ส่งสายตาท้าทายมาให้ผมเรียยบร้อย
“5439027 ไฟไหม้” มันเลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อย ก่อนจะเหยียดปากออก ยักคิ้วยั่วโมโห รู้สึกเหมือนตีนผมสั่นอยากกระทืบคนชิบเป๋ง หลังจากไปนั่งโดนไอ้กู้ตัวเท่าเมี่ยงว๊ากใส่จนมันคอแตกไปหลายรอบก็ได้เวลากินข้าว
“เหิ้ยกูโคตรหมั่นไส้ไอ้พี่กู้เลย” ไอ้เจเพื่อนที่เพิ่งรู้จักกันมันเริ่มบ่นครับ
“เออโคตรเบ่งอ่ะ ตัวเท่ามดเอง สูงเท่าอกกูเองมั้ง” ไอ้ฟีเพื่อนอีกคนที่สูง 189 โวยวายมั่ง
“แต่กูว่าแม่งน่ารักนะเว่ย” คำพูดของไอ้เอ็มทำผมสะดุดหูเลย
“สัสเอ็มมึงจะเอาพี่เค้ารึไงวะ กูว่านะดุกว่าหมาอีกสัส”
“แบบนี้ไงชีวิตมีรสชาติมึง เมียดุๆนี่แหละดี ตบจูบตบจูบ จริงมั้ยวะไหม้” ไอ้เอ็มกอดคอผม พยักเพยิกหาแนวร่วม ผมก็ยอมรับในใจว่าไอ้พี่กู้นี่มันก็น่ารัก แต่ผมว่าความน่าหมั่นไส้มันมากกว่าเยอะ
“มึงอาจจะได้โทรโข่งแทนเมียนะเอ็ม” ผมยิ้มเย้าๆไอ้เอ็ม ที่ทำหน้าเซ็งทันที
“เออไอ้สัส กูถือว่าพวกมึงไม่จีบนะ อย่ามาแย่งกูทีหลังแล้วกัน” ไอ้เอ็มเอาส้อมชี้หน้ารายตัว
“แล้วมึงถามกูสักคำยังว่าอยากได้มึงเป็นแฟนหรือเปล่าไอ้น้อง” บุคคลนอกวงสนทนานามกู้ภัยตบโต๊ะดังลั่น ส่งสายตาไม่พอใจใส่ไอ้เอ็มที่หน้าหงอเหลือสองนิ้ว
“พวกมึงรีบๆแดกแล้วไปวิ่งรอบสนามสามรอบข้อหาปีนเกลียว ไวๆ” ผมเซ็งไปในทันที เฮ้อ ร้อนอีกแล้วกู
การรับน้องสุดแสนจะทรมาณของวันก็จบลงแบบเหนื่อยทั้งกายและใจ ผมลากตัวเองมาที่หอพักล้มตัวลงนอนในทันที วิ่งสามรอบ ซิตอัพ วิดพื้น สารพัดที่ไอ้พี่กู้สั่งให้ทำ ดุชิบหาย
“หลับยัง” ผมส่งเสียอืมในลำคอตอบรูมเมทร่วมห้อง เขานั่งลงข้างๆผมลูบหัวผมเบาๆ
“ฝันดีนะครับ”
ผมตื่นมาตอนเช้าอีกวัน เรียกว่าหลับลึกหลับยาวบนโต๊ะตัวเล็กมีโจ๊กชามหนึ่งวางไว้ ใส่หมูใส่ไข่สุกไม่ผัก ผมยิ้มกับชามโจ๊กก่อนจะรีบกินจะได้ไปทรหดกับการรับน้องต่อ อย่างน้อยก็ได้กำลังใจเป็นโจ๊กชามใหญ่ล่ะนะ
วันนี้ก็เป็นอีกวันอันสุดแสนทรหดอดทนรับน้องยังโหดเหมือนเดิมทั้งสั่งบูมร้องเพลง วิ่งหาของ หรือ อะไรมากมายที่เหนื่อยสายตัวแทบขาด มิน่าแผนกโยธาแม่งมีแต่ผู้ชาย ตอนเดินผ่านไอ้พวกช่างยนตร์นี่โคตรสบายนั่งในร่มร้องเพลง ทีพวกผมนี่เสียงแหบเสียงแห้ง ยืนกลางแดดตะโกนแหกปากกลิ้งไปกับพื้นร้อนๆ
“พวกมึงร้องให้ดังสิวะ มีปัญญาแค่นี้หรือไง กูบอกให้ร้องดังๆ วันที่ปีสามมาดูมึงอยากให้พี่เค้าอายใช่มั้ย” เสียงตะคอกของไอ้พี่กู้และพี่ว๊ากทั้งหลายด่ามาเป็นระยะๆ คอกูจะแหบตายอยู่แล้วครับพี่ หูหนวกไม่ได้ยินกันหรอวะสุดท้ายผมเริ่มเซ็ง ค่อยๆเอนตัวลง ล้มลงไปเลย หลับตา
“เฮ้ยไฟไหม้เป็นลม”
“เฮ้ยไอ้ไหม้ๆ”
“ไหม้ๆ เฮ้ยๆ แบกน้องไปห้องพยาบาล” ผมรู้สึกว่าโดนคนสองสามคนแบกไปที่ซักที่ แม้จะรู้สึกแปลกๆแต่ผมร้อนแล้วนี่หว่า ด้วยน้ำหนักที่สัมพันธ์กับความสูง 180 ของผมคงสร้างความลำบากให้ชาวบ้านอยู่เหมือนกัน
“ไหม้ .. ” เสียงคนคุ้นเคยดังขึ้นข้างๆ ผมค่อยๆลืมตาก่อนจะยิ้มกว้างๆเอาใจคนน้ำตาคลอ
“ร้องไห้ทำไมปกติออกจะดุ”
“มึงไม่เป็นไรใช่มั้ย” มือเรียวจับหน้าผมไปมา น้ำตาคลอหน่วยค่อยๆไหลลงมา
“โอ๋ๆไม่ร้อง ไม่เอาๆ ไม่ได้เป็นอะไร วืดนิดหน่อย” ผมคว้าแขนอีกคนดึงมานอนข้างๆกัน ว้า รู้สึกผิดเล็กน้อยที่ทำให้ร้องไห้แฮะ
“คราวหลังไม่ไหวก็บอกกูนะ ฮึก ..” เสียงสะอื้นพร้อมความแฉะที่ไหล่ทำผมรู้สึกผิดหนักกว่าเก่า แต่ก็ดีใจที่มันเป็นห่วง
“อืม ไม่ร้องๆ ถ้าพี่กู้ยังไม่เลิกงอแงผมไม่สบายใจนะเนี่ย”
“ก็ กูกลัวมึงเป็นอะไรขึ้นมา” ร่างของคนที่นอนเกยอกผมกอดผมแน่นๆ เอาหัวถูไถกับอกผม จากอารมณ์ซึ้งมันจะมีอารมณ์อื่นเข้ามาแทนนี่สิ
“หงอยเป็นแมวเชียว ปกติดุอย่างกับหมา”
“ก็มันตามหน้าที่ กูอยากตะคอกตายล่ะเสียงแหบเสียงแห้ง”
“ผมเห็นพี่มันส์มากเลยนะน่ะ”
“ร้อนชิบหาย กูนึกว่าอยู่กลางซาฮาร่า แต่ทำไงได้กูไม่อยากให้พวกไอ้โตมากระทืบพวกมึงนี่หว่า”
“ใครครับ”
“ไอ้พี่ว๊ากปีสาม วันรวมรุ่นแม่งจะหาเรื่องกระทืบรุ่นน้องเป็นการรับน้องไง กูเลยต้องเข้มหน่อย”
“นอนพักสักครู่กับผมแล้วกันนะ พี่เครียดมากไปแล้ว” ผมลุกขึ้นเดินไปล็อคประตูห้องพยาบาล เดินไปปิดม่าน เหลือแต่ห้องที่สลัวๆกับ ผมและพี่กู้ที่นอนอยู่บนเตียง
“ป่วยอยู่ยังทำซ่านะ .. อื้อออ” ผมขึ้นคร่อมคนตัวเล็กประกบจูบลงไปบนปากบาง ที่เจ้าของยกแขนขึ้นโอบคอผมข้างหนึ้งอีกข้างก็ไล้ไปตามแก้มผม แล้วล้วงเข้าไปในเสื้อลูบไปทั้งหน้าท้องซิกแพค เลิกเสื้อผมขึ้นเอานิ้วบี้หัวนมผมแรงๆ
“ซี้ดดด … ซนนะครับ” ผมดึงเสื้อช็อปของพี่กู้ออกตามติดๆไปด้วยเสื้อสีขาวด้านใน ผมดันหลังพี่กู้ให้แอ่นตัวขึ้นแล้วก้มลงใช้ลิ้นเลียหยอกเย้าหัวนมสีชมพูที่เริ่มแข็งขัน
“อ้ะ .. มะ ไหม้ ..”
“สีสวยเชียว เห็นแล้วอยากดูดทุกวัน”
“ทะลึ่ง อ้ะ อ้า” ผมเลื่อนมือลงไปใต้กางเกงยีนต์กดย้ำผ่านเนื้อผ้าบางชั้นในที่กั้นระหว่างมือผมกับแก่นกายที่เริ่มแข็ง
----------------------------------------
ขอตัวไปอ่านหนังสือสอบก่อนนะคะ วันศุกร์หรือเสาร์จะมาอัพต่อนะ ขอโทษด้วยค่ะ แบมรู้ว่าไม่มีใครค้างหรอกน่า ฮี่ฮี่
-
ค้างงงงงงงง ! TT'
รีบมาต่อนะจ้ะ ;)
-
:z1: :z1:
-
อ๊ากกกกกกกกก :z1:
อย่าอ่านต่อ เเว๊กกกกกกกกกก :m25:
-
ชอบจังพี่กู้กับน้องไหม้เข้ากั๊นเข้ากัน
แต่ไฟรักนี่ไม่อาจดับได้
ปล.จะติดตามนะคะ สอบโชคเอค่ะ
-
รู้จักกันมาก่อนนี่หว่า :z1:
-
:m16:
-
เอาอะไรมาพูดว่าไม่ค้าง??? ค้างมากๆๆๆๆเลยอ่ะ :z3: :z3: :z3:
ตกลงสองคนนี้เค้าคบกันอยู่หรอ?? :-[
-
เหมาะสม ทีี่เกิด มาคู่กัน จิงๆ
กูภัย vs ไฟไหม้
o13 o13
-
หือออออออ น้องแบมคะ พี่ไม่ค้างเลยค่ะ
:m31:
-
โอ๊ยคุณภรรยา ดุแต่น่ารักนะเนี่ย
-
หืออออออออออ
โอเคค่ะ ไม่ค้างก็ไม่ค้าง
เฮ้อออ :เฮ้อ: :เฮ้อ:
-
กรี๊ดดดดดดดดด ทำค้างทุกเรื่อง 55555555
แหม ไหม้ มีซัมติงกับ กู้ มานานแล้ว มิน่าละ คิคิ
-
:z1:
-
เฮอะๆไม่ค้างค่ะไม่ค้างงงงงงงง
-
ต๊ายยยย นึกว่ากัดกัน ที่ไหนได้ ก็กุ๊กกิ๊กกันนี่เองงง กรี๊ด น่ารักอ่า ช๊อบชอบ
-
เย้ยยยยยยยยยยยยยยย ค้างคาอย่างแร๊งงง :serius2:
-
กู้ภัยกับไฟไหม้เหมาะสมกันมาก :m20:
:a5:ไม่ค้างเลย ไม่ได้โกหกนะเค้าแค่ไม่พูดความจริงเอง :laugh:
+1ให้กู้ภัยกับไฟไหม้ :กอด1:
-
ชื่ออย่างเทพอะ
บร๊ะเจ้าช่วย :laugh:
-
ค้างเหอะ ฉึกฉึก
-
กู้ภัยโครตน่ารักเลย
ตอนแรกนึกว่าจะดุจริง :laugh:
+1
-
เรื่องน่าสนใจ :z2: :z13:
o13
ชอบบบบบบบภู้ภัย ><
-
แหมพี่กู้ จะดับไฟด้วยน้ำมันใช่ป่ะ :haun4:
-
ไฟไหม้ลามพี่กู้ภัยแล้ว แต่ไฟ(ราคะ)คงไม่มอดง่ายๆ :z1:
-
55555555555 เป็นชื่อที่แบบว่าจดจำได้เลยอ่ะ
-
ไฟลามเร็วมาก แบบใกล้ปุ๊บติดปั๊บ :z1:
-
ชอบทุกตอนเลย ซีรี่นี้
-
ใครว่าไม่ค้างละครับ ค้างแน่ๆ ค้างเติ่งด้วย มาเล่าดีๆ เลย
ไหงไฟไหม้มันทำเหมือนไม่รู้จัก มีการหมั่นไส้แฟนตัวเองด้วย
ก็ยังคิดอยู่ว่าเมทที่ว่าใช่กู้ภัยไหมเลย
ต่อเถอะนะครับ ขอบคุณมาก
-
โถๆๆๆ ไม่ค่อยจะค้างเลย....(ใจร้ายยยยย) :z3:
เฝ้ารอตอนต่อ...กระซิกๆ (เช็ดเลือกกำเดาที่กำลังจะไหล)
-
เง้อออ ตัดฉับๆๆๆกันเลยเร๊อะ มันค้างนะ :z3:
-
:z3: ค้างค๊า ตั้งชื่อได้เข้ากันมากเลย
-
เหอะๆ ค้างค่ะ ดูทุกตรงก็ค้างทุกตรง กู้ภัยน่ารักมากๆเลยอ่า
มาต่อเร็วๆนะคะ^^
-
มะ ... ไหม้ ...
ไม่ ไหว แล้วว
ซี๊ดดดด
-
ชอบจังเลยยย :haun4: :haun4:
-
ตัดฉับเลย แอร้ๆๆๆ
ไฟไหม้-กู้ภัย หุหุหุ
-
เรื่องนี้มาแบบหวานๆ แฮะ ...
เริ่มเรื่่องซะโหดเชียว คิดว่าจะเป็นคู่กัด ที่ไหนได้... :oo1:
-
ซ๊าดดดดดดดดดดดด น้องแบม
ปามีดใส่เลยนี่ o18
ก๊ากก ไม่ค่อยจะค้างเลยเนอะ ฮี่ๆๆๆ
-
ค้างงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง
:m16:
-
พ่อแม่ช่างตั้งชื่อไฟไหม้นะเนี่ย 555
อ่านมาอ่านไป เขาเป็นแฟนกันหรือเนี่ย
ดูอีกที ก็ชื่อเรื่องมัน เมียหรือหมา นี่เนอะ
-
:z1: :z1:
-
หุหุ ไฟไหม้เป็นลมก็ต้องให้พี่กู้ภัยช่วยยนะ
-
อื้อออออออออ.....
-
ไม่ใช่หมาแล้ว อ้อนเป็นแมวเชียว :-[
-
เฮ้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย :a5:
ตัดอย่างงี้เลยหรอ o22
เคืองอ่ะๆๆๆๆๆๆ :o12: :o12: :o12:
-
ค้างอย่างร้ายกาจ! ! !!
มาต่อไวไวนะคร๊ะๆ ๆ ๆ ^^
-
ค้าง พอๆ กับพอยท์เลยง่ะ
ชื่ออ่านแล้วฮามาก
-
ชอบชื่ออะ ไฟไหม้ กู้ภัย คิดได้ไงเนี่ย ฮ่าๆๆ
คู่นี้รักกันอยู่แล้วนิ ตอนนี้อยากรู้แค่ไปรักกันตอนไหน?? :-[
-
ขอให้ทำข้อสอบได้เน้อ
-
o18ไม่ค้างเลยค่ะ
-
พี่กู้!!!! มาช่วยกู้เค้าลงจากอารมณ์ค้างเดี๋ยวนี้
-
อร๊ายยยยยยยยยย
ค้างเติ่งเลยอ่ะ อิอิ
-
เค้าค้าอ่ะ :z3:
-
ไว้มาอัพ พรุ่งนี้ๆ 555
-
^
^
^
:z13: จิ้มรีบนๆ
เป็นครั้งแรกที่ได้จิ้มนะเนี่ย ดีใจ555
อัพพรุ่งนี้หรอคะ งั้นขอปักธงรอละกันจ้า
-
ชื่อเริดมาก ทั้งคู่เลย :laugh:
ที่แท้กู้ภัยกับไฟ้ไหม้รู้จักกัน(เป็นแฟนกัน)อยู่แล้วนี่
ว่าแต่ว่า ค้างมากเลยนะ :m31: o18
รอค่ะ
-
โอ้ว งั้นมานั่งรอ อิๆ :z1:
-
มีคู่ใหม่มาแล้ว ฮาอ่ะนี่แค่เริ่มต้นเรื่องนะเนี่ย
พี่กู้มันแอ๊บโหด 555+ เบ่งใส่น้องไฟไหม้ซะได้
:L2:
-
สนุกๆ พี่กู้ภัยน่ารัก ไม่ค้างเลยค่ะ เหมือนเหยียบเบรคแล้วหัวคว่ำ :serius2:
-
ต่อหน้า-คู่กัด
ลับหลัง-คู่ใจ :impress2:
-
:oni2: :oni2:
ท่าจะร้อนแรงเหมือนตอนเป็นพี่ว๊าก
เอ๊ะ หรือว่ายิ่งกว่านั้น
-
เมื่อไหร่จะมาอ่ะค่ะ T T''
รอ ร๊อ รอ!
-
อ๊าก!!! ค้างอย่างแรงงงงงงงงงงงง
พี่กู้ภัยน่ารักกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
รอตอนต่อไปนะ :call:
-
เข้ามารออออ
คิดถึงพี่กู้ภัยกับพี่ไฟไหม้แล้วน้าาาา
-
ที่แท้ก็... หึหึ
ชื่อนี่ น่ารักนะนเยย คิดได้ไงง
-
เราเชียร์เอ็มจีบพี่กู้ :laugh:
อยากดูคนบางคนหึง :m20:
-
:a5: :a5:
ค้างอ่ะ
-
ไม่ค้างธรรมดาอะ แบบ...เบรคเอี๊ยดแล้วอัดเข้าเต็มๆกับถุงลมนิรภัย T^T เอาใจช่วยให้สอบได้ แล้วมาต่อเร็วๆ ค้างคาที่ซู้ดดดด
-
ตอน 2 มาแล้วววววว ขอโทษที่ช้าค่า
อัพเดทนะคะ จะทำหนังสือรวมซีรีส์เมียหรือหมา ทั้งหมด 5 ตอน ทุกตอนจะเพิ่มเนื้อเรื่องทั้งหมดในเล่มนะจ๊ะปรับเนื้อหาให้มันลื่นขึ้นด้วยค่ะ เรื่องไหนโน NC ได้อ่านกันแน่ๆ อิอิ ใครสนใจก็เม้นๆบอกไว้ได้นะคะ
อ่านกันครบหรือยังเอ่ย 55
ตอนที่อัพให้อ่านกันแล้วมี
เม่น-จ๋าย ฟ้า-ซี เพียงพอ - ต่อไป แล้วก็ ตอนนี้ กู้ภัย - ไฟไหม้ และอีกตอนขออุบไว้ก่อน 555 ป่ะไปอ่านกันเล้ยยยยย
PS; ทวนคำผิดไปสามรอบถ้ายังมีอีกแบมก็ขอโทษด้วยจริงๆค่ะ
-------------------------
“ทะลึ่ง อ้ะ อ้า” ผมเลื่อนมือลงไปใต้กางเกงยีนต์กดย้ำผ่านเนื้อผ้าบางชั้นในที่กั้นระหว่างมือผมกับแก่นกายที่เริ่มแข็ง กดย้ำแรงๆบีบขยี้เบาๆในส่วนยอด ความชุ่มช้ำที่ชื้นผ่านเนื้อผ้าจนถึงมือผม
“เยิ้มแล้วนะครับ” พี่กู้เงยหน้าหอบแรงๆ ผมอดไม่ได้ที่จะจูบลงไปบนหากสีสดนั่น ผมลูบไล้ไปตามแผ่นหลังและสะโพกของเขาแล้วดึงรั้งกางเกงยีนต์ออก เรียวขาขาวนวลนุ่มนิ่มเผยออกมาให้เห็น แต่คนๆนี้ก็ขี้อายเหลือเกินพยายามเอื้อมมือไปหยิบกางมาบังเรียวขา ผมรีบโยนกางเกงลงไปข้างเตียง พี่กู้ส่งสายตาตัดพ้อมาให้ผม เวลาอื่นผมคงรู้สึกผิด แต่เวลานี้ ขอผมเถอะนะครับที่รัก ผมรวบข้อมือบางไว้ในมือเดียว พี่กู้ตัวเล็กมากครับไม่ค่อยจะมีแรงเอาซะเลย ผมเลื่อนขอขึ้นทับขาพี่กู้ เอาล่ะติดบ่วงผมแล้วล่ะนะ ซอกคอขาวๆนั่นกลายเป็นจุดแรกที่ผมลงไปลิ้มลอง กลิ่นสบู่จางๆที่ผมซื้อ กลิ่นแชมพูบนผมนุ่มๆที่ผมซื้อ ทำให้พี่กู้หอมและน่ากินเป็นที่สุด ผมจัดการกับตัวเองทันที ใช้นิ้วเกี่ยวชั้นในของคนด้านล่างแก่นกายที่แข็งขันของเราชูชันเสียดสีกันไปมา
“ซี้ดดดด ขอผมเข้าไปเลยได้มั้ย”
“ถะ .. ถามอะไร” พี่กู้เอียงหน้าหนีผมอายๆ ก็เล่นหน้าแดงขนาดนี้ไม่อายก็ไม่รู้จะพูดยังไงแล้ว ผมชันเข่าของพี่กู้ขึ้นแต่ผมก็ทนไม่ไหวเมื่อเห็นช่องทางสีสดนั่น ผมขยับกระแทกแรงๆลงไปทันที
“โอ้ยยยยย ไหม้ ทะ ทำอะไร เจ็บ โอ้ย” น้ำตาของคนข้างล่างไหลพรากออกมาทันที
“ผมขอโทษนะพี่แต่ผมไม่ไหวแล้ว” มือของผมเริ่มรูดทำงานกับแก่นกายพี่กู้ทันที ซักพักช่องทางด้านหลังก็เริ่มผ่อนคลายลง ผมเริ่มจังหวะของตัวเองอีกครั้ง ส่วนตัวไม่ใช่คนหยาบกระด้างนะครับ แต่กับพี่กู้นี่อยากกระแทกแรงๆทุกทีสิ ดังนั้นแต่ละครั้งที่กระแทกลงไปผมจึงจัดเต็มไม่ยั้ง กระแทกกระทั้น ออกจนสุดเข้าจนสุด เตียงพยาบาลสั่นไหวรุนแรงดึง คึกคึกคึก เสียงครางดังลั่นของพี่กู้เป็นตัวปลุกอารมณ์ของผมให้ยิ่งพุ่งสูงขึ้นไปอีก มือผมรัวเร็วตามจังหวะกระแทกกระทั้นจนเราสองคนปลดปล่อยออกมาพร้อมกัน ผมล้มตัวลงนอนข้างๆคนตัวเล็กดึงเขาขึ้นมานอนเกยบนอก เสียงหอบเบาๆของพี่กู้ ทำผมอดยิ้มไม่ได้
“เฮ้ยไอ้ไหม้ พวกกูมาเยี่ยมแล้วววว” เสียงดังจากด้านนอกห้องพยาบาลขัดเวลาของเราจริงๆ พี่กู้รีบลุกขึ้นจากเตียงแต่ก็ทรุดลงลงกับพื้นข้างเตียงนั่นแหละ ทั้งคราบสีขุ่นไหลลงมาตามขาขาวๆที่เลอะพื้นเป็นที่เรียบร้อย บนเตียงนี่ก็อีก เรียกได้ว่าทุกสถานการณ์เป็นใจให้ชาวบ้านรู้ว่าทำอะไรกัน แต่หน้าพี่กู้ที่ดูเหมือนจะเครียดจัดทำให้ผมต้องรีบหาเสื้อผ้ามาให้พี่กู้ใส่ ที่แม้จะเดินไม่ไหวก็รีบปีนหน้าต่างห้องพยาบาลลงไป ดีที่อยู่ชั้น 1 ไม่งั้นตาย คราบบนเตียงผมจัดการโดยการกระตุกออกซับคราบที่เปื้อนตามพื้นโยนลงไปบนถังขยะทันที จัดการใส่เสื้อผ้า แกล้งงัวเงียไปเปิดประตูห้อง สามเกลอ เจ ฟี เอ็ม ก็พุ่งเข้ามากอดผมทันที
“กูนึกว่ามึงจะตายแล้วนะเนี่ย” ขอบคุณที่แช่งกูนะฟี
“ไอ้สัสบอกบางชิบหายตัวอย่างกับควายเสือกเป็นลม” เอ่อ แค่อารมณ์อยากกดเมียว่ะอาร์ม
“พี่กู้แม่งก็หายไปเลย มาเฝ้ามึงเปล่าวะ” ไอ้เอ็มมองซ้ายมองขวาไปมา
“เปล่าๆ” เขาไม่ได้มาเฝ้า แต่มาให้กูเอาต่างหาก ผมแอบยิ้มกับคำตอบของตัวเองในใจ มึงอย่าหวังจะได้เชยชมเมียกูเลยเพื่อน
“ป่ะๆพวกกูไปส่งบ้าน มึงไม่สบายอยู่เร็วๆ อย่าโอ้เอ้” พวกมันลากผมกลับไปด้วย ผมเหลือบมองไปที่หลังหน้าต่างที่มีคนสำคัญของผมนั่งหลบอยู่ และยิ่งเดินไม่ไหวแบบนั้นผมทิ้งเขาไปไม่ได้หรอก
“ไม่เป็นไรๆ เดี๋ยวแม่กูมารับ กูโทรไปบอกแล้ว”
“อ้าวมึงอยู่หอไม่ใช่หรอ” สัสเจเสือกมาความจำดีเหิ้ยไรตอนนี้วะ
“แม่กูมาหากูพอดีไง เนี่ยเดี๋ยวก็มาแล้วพวกมึงกลับไปก่อนเลย”
“เออๆ พรุ่งนี้เจอกันเว่ย ไม่ไหวก็ไม่ต้องฝืนนะ พวกกูเป็นห่วง”
“อืมๆ ขอบใจมากมึง” ผมโบกมือลาเพื่อนๆที่เดินออกจากตัวอาคารไป ขาผมก้าวยาวๆไปที่หน้าต่างทันที พี่กู้ตัวน้อยนั่งทรุดลงพิงกำแพง ตากลมโตมองผมเคืองๆ
“นึกว่าจะทิ้งกูแล้วไง พอได้กูแล้วก็ทิ้งกู” มีการสะบัดหน้างอนตุ้บป่องๆซะด้วย เดี๋ยวนี้พัฒนา
“จะทิ้งได้ยังไงครับ หัวใจผมนอนนิ่งแนบสนิทอยู่แทบเท้าคนตรงนี้นี่ ป่ะกลับหอเราดีกันดีกว่า” ผมช้อนตัวพี่กู้ชื่อโหดแต่บอบบางไว้ในอ้อมแขนเดินออกมาจากตึก แต่เมียผมคนนี้เขาขี้อายครับ รีบซุกหน้าลงกับอกผมไม่ใครเห็น สองแขนก็ยกขึ้นโอบคอผมแน่น
“อายหรอครับ”
“ก็เป็นใครใครก็อาย หรือมึงไม่อาย”
“ไม่อาย คนอื่นจะได้รู้ว่าเมียผมน่ารัก”
“ไอ้บ้า” เสียงบ่นกระปอดกระแปดดังงุมงัมแผ่วเบา พี่กู้น่ารักใช่มั้ยล่ะ ตลอดทางที่จะถึงประตูโรงเรียนผมเดินยิ้มร่าสบตาสายตาสงสัยของชาวบ้านทุกคน ให้มันรู้กันไปว่ามีเจ้าของแล้วโว้ย แต่คนเรานี่ก็แปลกแค่คนอุ้มเมียจะมองอะไรนักหนาวะ ผมเดินมาเรื่อยๆจนถึงหน้าหอของตัวเองที่อยู่ถัดจากโรงเรียนไปสองซอย จัดการล้างเนื้อล้างตัวให้ภรรเมียสุดที่รัก แล้วเราก็หลับไปพร้อมกันเหมือนเดิม ..
Ver. M
ผมวิ่งย้อนกลับมาที่ตึกเดิม โธ่เว่ยไม่น่าลืมชีทที่รุ่นพี่ฝากมาให้ไอ้ไหม้เลย เสียเวลาย้อนกลับมาชิบหาย
ผมวิ่งด้วยความรวดเร็วไปที่หน้าตึก แต่เท้ากับต้องชะงักลงทันที ไอ้ไหม้ที่ปกติจะนิ่งๆ กว่าเพื่อนในกลุ่มกำลังเดินออกมาจากตึก ผมรีบหันหลบอยู่หลังต้นไม้ทันที
ไม่จริง ..
ไอ้ไหม้กับพี่กู้ ..
ออกมาจากห้องพยาบาล ..
ไอ้ไหม้ไม่ใช่หรอที่ไม่สบาย แต่ทำไมต้องอุ้มพี่กู้ ..
“ก็เป็นใครใครก็อาย หรือมึงไม่อาย” เสียงของพี่กู้ที่ปกติจะแข็ง กระด้าง ห้าวๆตลอด กับอ่อนลงเหมือนจะตัดพ้อไอ้ไหม้
“ไม่อาย คนอื่นจะได้รู้ว่าเมียผมน่ารัก” เสียงของไอ้ไหม้ที่อ่อนลงก็ว่าน่าแปลกแล้ว แต่คำว่าเมียที่หลุดออกมาทำผมตัวชาสนิท คนสองคนนี้ไม่ได้แค่เพิ่งรู้จักกัน แต่สนิทสนมกันถึงกระทั่งสามารถใช้คำว่า ‘เมีย’ แล้วทำไมต้องปิดบังกันด้วย ผมเป็นตัวตลกหรือไง ถึงจะอ้างด้วยเหตุผลว่ากลัวพี่กู้อาย แต่กับเพื่อน ทำไมทำแบบนี้ ยิ่งผมประกาศตรงๆว่าจะจีบพี่กู้ นี่ไม่แอบไปขำกันสองคนแล้วหรอ ผมเดินตามหลังพวกเขาสองคนอยู่ห่างๆ จนกระทั่งมาถึงหอของไอ้ไหม้ หึ
โกหกทั้งเพ บอกว่าแม่จะมารับ
แม่มึงชื่อกู้ภัยหรือไง
แม่ลูกกันเขาไม่อุ้มกันแบบนี้หรอกโว้ย มือผมกำชีทที่จะเอามาให้มันแน่น อารมณ์โกรธพุ่งขึ้นมาอย่างน่าแปลกใจ
ไม่ได้โกรธที่พี่กู้กับไอ้ไหม้เป็นแฟนกันเพราะไม่ได้ชอบพี่กู้ขนาดนั้นแต่ความรู้สึกเสียหน้าเหมือนโดนตบหน้าจนชาไปทั้งแถบต่างหากที่ทำผมแค้นอยู่ข้างใน
-
จิ้มก่อน
-
จิ้มก่อน
มาไวมว๊ากกกก จิ้มคืน :z13:
-
พอดีตาไว เห็นชื่อคุณแบมมาเขียนอะไรไว้ ตอนแรกยังนึกว่าจะใจหมายลา พอเห็นเป็นเนื้อเรื่อง
เลยรีบจ้ิม ผมประกบคู่ขนาบคุณแบมไว้ ขู่ให้มาลงเพ่ิมเถอะนะครับ
-
อ้าวๆๆ ไอ้เอ็ม แกจะทำไรว่ะ :angry2:
-
งานเข้าแล้วไฟไหม้
-
ง่า ทำไงดีล่ะเนี่ย
-
เอ็ม แกลองป่วนดูสิ ระเบิดปาบ้านแม่งเลย :angry2:
-
ตึ่ง ตึ่ง ตึ่ง มีเรื่องแล้ว ไอ้หยา!!!! งานเข้าสองศรีผัวและเมีย เต็มๆ บักเอ็มนี่แอบคิดไม่ซื่อป่ะเนี่ย สงสัยๆๆ
-
อย่ามาทำตัวเลวนะเอ็ม
เดี๋ยะสวย :m16: :m16:
-
:z3: :z3:
จริงๆแล้วเอ็มแค่ผิดหวังที่เพื่อนไม่บอก
เหมือนไม่ไว้ใจเหมือนเราเป็นคนอื่นมากกว่าจะโกรธจริงจังอ่ะ
พี่กู้ทำตัวน่ารัก :-[
-
งานเข้า! งานเข้า! :z2:
-
แว๊กก จะเกิดอะไรขึ้นมั๊ยเนี่ยยย
-
เอาแล้วไงล่า งานเข้าแล้ว แล้วเอ็มมันจะทำไรเนี่ย
รอตอนต่อไปนะคะ^^
-
:m25: :m25:
น้องไฟไหม้แย่แล้ว น้องเอ็มโกด
รีบเคลียร์กานนนนนนนนน :z3:
-
พี่กู้น่ารักกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก :pighaun:
ไหม้ก็ร้อนแรง ก๊ากกกก
นั้นเมียแกนะ เบาๆหน่อยซิว่ะ สงสารพี่กู้เค้า
-
อ้าว อ้าว อ้าว ท่าทางงานจะเข้าซะแล้ว
เหอๆ ความซวยมาเยือนแล้ววววววว
-
อ้าวๆๆๆ งานเข้าแล้วไงนั่น เพื่อนรักจะหักเหลี่ยมโหดป่าวหว่า แต่แหม๋ไม่น่าโกรธแค้นไรนักหนา คิดไปในแง่ร้ายซะงั้นนะเอ็ม
+1
-
ว๊ายเรื่องนี้มีดาวร้ายหรอออออออออออออ
-
กู้ภัยน่ารักมาก
+1
-
:pighaun:
-
อ้าว! กู้เป็นเมียเหรอ
เฮ้อ ! ดูอนาจแท้หนอ ต้องหลบเพื่อนไฟไหม้ทั้งๆที่ยังไม่ได้พักเลย ทุลักทุเลจริงๆ :z3:
-
อ้าวว งานเข้าซะแล้ว o22
-
เค้าคงได้กันนานแล้วล่ะคะ แต่เอ็มไม่รู้เรื่องงง
-
เหมือนจะมีตัวร้ายนะเนี่ย
-
เค้าคงได้กันนานแล้วล่ะคะ แต่เอ็มไม่รู้เรื่องงง
กด LIKE สักร้อยครั้งได้ไหม อิอิ
-
o13
เอ็มคิดจะแก้แค้นอ่ะเปล่าอ่ะ
-
เฮัย เอ็มเพื่อนหักเหลี่ยมโหด แน่เลย
อย่าทำอะไรพี่กู้นะ
-
รอตอนต่อไปครับ
-
อ๋าว หาสามีให้มันซักคนไปจะได้หายแค้น อิอิ
-
มาลงเสียงรอรวมเล่มด้วยคนนน
ชอบซีรี่นี้มากๆอ่ะ จองอย่างจริงจัง หุหุ
-
:z3:
ไอเอ็มแกจะไรของแกกกก
-
อย่ามีตัวร้ายนะ :serius2:
-
5555 ไฟไหม้หื่นมากกก พี่กู้น่ารักจัง ว่าแต่คู่ที่เหลือคงเป็นคู่ของเอ็มป่ะเนี่ย อิอิ อยากได้เก็บไว้ซักเล่มค่ะ!!!
-
กริ๊ดดดด เอ็มอย่าแค้นน่า ไอ้ไหม้ไม่ใช่คนอย่างงั้นซะกะหน่อย :เฮ้อ: (เอ๊ะหรือใช่?)
ตอนนี้พี่กู้น่ารักขึ้นมาทันตา o22
รอตอนต่อไปค่า~
-
:m20: :m20:
โดนหลอกกันถ้วนหน้า
-
ซื้อหนังสือแน่นอนครับ
-
เอ็มเกิดเฮี้ยนเหรอ อย่าสร้างเรื่องนะ :angry2:
แต่จะรอว่าเกิดไรต่อไป ติดตามค่ะ
-
อ่าวววว แย่ล่ะ
-
อ้าว ไหม้งานเข้า
ปล.อยากได้หนังสือด้วยคนค่ะ :impress2:
-
แก จะ ดี หรือ จะ ร้าย เนี้ย เอ็ม
:m16: :m16: :m16:
-
M จะทำอะำไรค่ะเนี้ย :serius2:
ไหม้ โดนเพื่อนโกรธซะแล้วว :m31:
-
เอิ่มมม ไอ้คุณเอ็ม อย่าทำอะไรบ้านะ :serius2:
-
ปิ้ป่อ ปี้ป่อ o13
-
เอ็มเอ๊ย~~~
เรื่องแบบนี้มันใช่เรื่องที่จะเอามาพูดกันกลางที่สาธารณะมั้ยละจ๊ะไอน้องเอ๊ย
-
จะทะเลาะักันจนเสียเพื่อนมั้ยเนี่ย
ส่วนเหตุการณ์ในห้อง ดีนะที่ทำเวลาทัน
ไม่งั้นได้อายทั้งพี่กู้น้องไหม้แน่ๆ
-
:a5: :a5: :a5:
-
เอาล่ะสิ ไปทำคนอื่นเขาโกรธแล้ว
-
ง่ะ
จะเกิดอะไรขึ้นนี้
o22
-
งานงอกแล้วสิ
-
คู่ต่อไป เอ็มเหรอ
คึคึ เดาเอาอ่ะ
-
จบแล้วเด้อส่วนคนที่รอหนังสือนะคะ อีกประมาณสองอาทิตย์ถึงเปิดจองนะจ๊ะ ส่วนเรื่องที่ห้ายังไม่อัพค่ะ แหะๆ พอดีเปิดเทอมแล้วกลัวดอง อิอิ
--------------------------
วันนี้พี่กู้ไข้ขึ้นสูงสงสัยผมจะหนักไปหน่อย ผมตื่นแต่เช้าไปซื้อโจ๊กด้านล่างตึกมาป้อนคนป่วย ที่ตาปรือปรอย หน้าขาวๆแดงระเรื่อด้วยพิษไข้ แถมยังงอแงไม่ยอมให้เช็ดตัวอีกต่างหาก จนต้องใช้กำลังไปเล็กน้อยจับรวบข้อมือไว้แน่นๆ เช็ดไปตามเนื้อตามตัว ยอมรับว่าแอบภูมิใจเล็กๆที่เห็นรอยสีแดงแสดงความเป็นเจ้าของตามตัวของพี่กู้ ยิ่งตอนจับชันเข่าเช็ดช่องทางด้านหลังคนตัวเล็กก็อายแสนอาย เอียงหน้าหนีทันที หน้าแดงก่ำก็ยิ่งแดงเข้าไปอีก ถ้าไม่ติดว่าไม่สบายอยู่นะ เสร็จผมไปแล้วนะครับที่รัก ปิดท้ายการดูแลคนป่วยด้วยการหอมหน้าผากฟอดใหญ่ ผมก็เดินออกมาจากหอไปสู่โรงเรียนอาชีวะเดิมๆ กับการแหกปากร้องเพลงเดิมๆ วันนี้มันไม่น่าสนใจที่พี่ว๊ากกลายเป็นคนอื่น ไม่ใช่คนหน้าหวานๆของผม วันนี้ไอ้เอ็มมันแปลกๆไป มันมองผมแบบห่างเหิน บางทีก็ไม่พอใจ มันเป็นอะไรของมันวะ
“เฮ้ย ไหม้มึงไปทำไรไอ้เอ็มวะ แม่งเคืองมึงสัสอ่ะ”
“กูยังไม่รู้เลย กูก็ งงๆเนี่ย”
“เออๆลองคุยกันดู อย่าค้างคานะมึงเดี๋ยวมันจะนาน” ไอ้เจกับไอ้ฟีตบบ่าให้กำลังใจผม ตอนพักหลังกินข้าวที่บรรยากาศมาคุสุดตีนผมก็เดินไปขอเคลียกับไอ้เอ็ม เราเดินกันมาถึงหลังโรงเรียนโดยมีไอ้ฟีกับไอ้เจเดินตามมาห่างๆ พอถึงบริเวณลับตาคนมันก็หันมาผลักไหล่ผมแรงๆ
“มึงมีไรเหิ้ยไร”
“กูอยากเคลียกับมึง”
“กูไม่มีอะไรจะพูด”
“เฮ้ย ไอ้เหิ้ยมึงเป็นไรวะ มีไรไม่คุยตรงๆ”
“มึงนั่นแหล่ะ ที่ไม่คุยตรงๆไอ้สัสไหม้ มึงอย่ามาพูดดีเลย” มันชี้หน้าผม สายตาโกรธเกรี้ยวไม่พอใจ จนผม งง
“เฮ้ยไอ้เอ็มมึงใจเย็นๆดิ๊ เพื่อนกันนะเว่ย” ไอ้ฟีรับมาคั่นระหว่างผมสองคน
“ไอ้เหิ้ยมึงมีไรก็พูดไปเลย โตๆกันแล้ว” ไอ้เจอีกคนก็รีบพูดไกล่เกลี่ย
“เมื่อวานมึงจำได้มั้ยว่าไอ้ไหม้บอกมันจะกลับกับแม่” ผมนิ่งไปทันทีที่มันพูดเรื่องนี้ หรือว่า ..
“เออแล้วไงวะ แค่เรื่องนี้มึงงอนที่มันไม่กลับกับพวกเราหรือไง”
“ไม่ใช่ มึงรู้มั้ยว่ามันโกหก มันไม่ได้กลับกับแม่ มันกลับกับพี่กู้ แค่นั้นไม่พอมันออกมาจากห้องพยาบาลในสภาพที่พี่กู้เดินไม่ไหวจนมันต้องอุ้มกันออกมา มึงจะให้กูคิดว่ามันกับพี่กู้ไปทำอะไรกันในห้องพยาบาลนอกจากเรื่องอย่างว่า” ผมเงียบไปทันที ไอ้ฟีกับไอ้เจหันหน้ามามองผม แต่ผมกลับหลบตาพวกมัน
“แต่ .. ก็ไอ้ไหม้มันอาจจะเป็นแฟนกับพี่กู้อยู่แล้วไง มึงใจเย็นดิเอ็ม”
“กูเคยพูดไว้แล้วใช่มั้ยว่ากูชอบพี่กู้ แล้วตอนนั้นทำไมมันไม่พูดว่ามันกับพี่กู้เป็นอะไรกัน ! มันจะให้กูหวังทำไม”
“ไอ้ไหม้ มึงทำเพื่ออะไรวะ” ไอ้ฟีถามผม สายตามันตัดพ้อเต็มที่
“กูว่ามึงมีเหตุผลนะ ไหนว่ามา .. ”
“พวกมึงคิดว่ากูไม่อยากพูดหรอ กูอยากจะตายห่าแล้ว เมียกูกูก็หวง แต่กูพูดไม่ได้มึงเข้าใจมั้ย เพราะพี่กู้ขอไว้ พี่กู้บอกอย่าบอกใคร พี่กู้เค้าอาย มึงเข้าใจปะ ว่าพี่กู้เค้าอายที่คบกับกู เค้าอายที่จะคบกับผู้ชาย เค้ารับสายตาคนอื่นไม่ได้ เค้าขอให้กูแกล้งทำเป็นไม่รู้จัก เค้าขอให้กูทำเหมือนว่าเราเป็นคนอื่น พวกมึงคิดว่ากูชอบสภาพแบบนี้หรือไงล่ะ” หลังจากที่ผมได้ระบายบ้างคราวนี้พวกมันเป็นฝ่ายเงียบ แต่ไอ้เอ็มกลับจ้องผมตาวาว
“มึงคิดว่าพวกกูเป็นใคร ทำไมจะบอกเพื่อนไม่ได้ มึงเห็นพวกกูปากหมาชอบโพนทะนาหรอวะไอ้สัส มึงรู้มั้ยว่ากูรู้สึกเหมือนเป็นตัวตลกที่ให้มึงหลอก ขนาดกูบอกว่าชอบเมียมึงมึงยังไม่คิดจะบอกกูสักครั้ง กูโง่มากใช่มั้ย”
“ไอ้สัสก็กูบอกแล้วไงว่ากูไม่ได้อยากให้มันเป็นอย่างงี้ ไอ้เหิ้ยเอ้ยมึงจะเอาไงวะ”
“กูขอต่อยมึงล้างอายหน่อยเหอะ” ไอ้เอ็มกระโจนเข้ามาฟาดหมัดใส่ผมแรงๆ มีหรือจะยอม ผมก็ซัดกลับ พวกเราสองคนนัวเนียกันไปมา ไอ้ฟีกับไอ้เจก็ไม่ห้าม
“ต่อยกันให้ตายไปเลยพวกมึง เสร็จแล้วกลับมาดีกันด้วย ไอ้สัส ทำตัวเป็นเด็กงอนกันไปได้”
เราฟาดหมัดใส่กันไปได้ซักพักจนเหนื่อย ผมกับมันล้มตัวลงนั่งจ้องหน้ากัน ก่อนจะระเบิดเสียงหัวเราะออกมาดังลั่น นี่แหละเพื่อน ยังไงก็เป็นเพื่อน
“ลุกได้แล้วพวกมึง เคลียกันแล้วก็ไปรับน้องต่อ”
“เอออย่าช้า น่ะไม่ลุกอีก”
“กูลุกไม่ไหว” ผมบอกมันเพลียๆ
“กูด้วย”
“เฮ้อ ไอ้พวกเหิ้ยเอ้ย” ไอ้ฟีเดินขึ้นมาฉุดผมขึ้น กับไอ้เจที่เดินไปฉุดไอ้เอ็ม สุดท้ายผมกับไอ้เอ็มกันหันมากอดคอกัน เราสี่คนก็เดินกอดคอกันไปจนถึงแผนกโยธาอีกครั้ง แม้สภาพจะยับเยินแต่ก็สบายใจสุดๆ นี่แหละสุดยอดของคำว่าเพื่อนล่ะ
ตอนเย็นผมรีบกลับหอทันที เป็นห่วงครับพี่กู้ไม่สบายไม่รู้ได้กินข้าวหรือเปล่า ทำไมห้องไม่ล็อค ?
“กลับมาแล้วครับ … พี่กู้” ร่างของคนที่นอนอยู่บนเตียงหายไป รอบห้องมีร่องรอยการรื้อค้น ข้าวของกระจัดกระจาย มันเกิดอะไรขึ้น ผมรีบโทรหาพี่กู้ทันที
“ไง เจ้าเด็กปากไม่สิ้นกลิ่นน้ำนม” เสียงคนที่รับโทรศัพท์กำลังหาเรื่องผม
“พี่กู้อยู่ไหน”
“หึ กำลังนอนครวญครางอยู่ข้างๆกูนี่ไง ไม่เชื่อก็ฟังดู” สักพักผมได้ยินเสียงพี่กู้จริงๆ
‘อย่า .. ปล่อยกูไป ไอ้โต มะ มึง ..’
“ไงล่ะ อึ้งอ่ะสิมึง จำไว้อย่าเสือกมายุ่งกับเด็กในสต็อกของกู” แล้วสายก็ตัดไป กราผมขบกันจนขึ้นสัน มึงจะมากไปแล้วบังอาจมาเอาพี่กู้กูไป แต่ไอ้โตมึงก็พลาดนะ .. โทรศัพท์พี่กู้กูเป็นคนซื้อให้ แล้วกูก็หวงพอจะเปิด GPS ผมรีบเช็คที่อยู่ของพี่กู้ทันที หึ โรงอ็อกเหล็กของโรงเรียน ผมกดโทรศัพท์อีกรอบโทรหาไอ้เอ็ม
“เอ็มมึงไปโรงอ็อกเหล็กกับกูหน่อย พี่กู้โดนฉุดฝากเรียกไอ้ฟีไอ้เจด้วยกูจะไปก่อน” เสร็จสิ้นการคุยขาผมก็วิ่งสุดชีวิต
รอก่อนนะพี่กู้ ..
รอไหม้ก่อนนะ ..
อย่าพึ่งเป็นอะไรนะ ..
ผมวิ่งจนเหงื่อโชกไปทั้งตัว หยาดเหงื่อชุ่มฉ่ำด้วยความร้อน แต่มันไม่เท่ากับความร้อนที่อยู่ในใจตอนนี้หรอก
“เฮ้ยกูมาแล้ว” เสียงของไอ้เอ็ม ตามด้วยไอ้ฟี ไอ้เจ วิ่งตามกันมา พวกเรามาหยุดที่โรงอ็อกเหล็ก ผมถีบประตูเข้าไปทันที เจอผู้ชาย 3-4 คนยืนอยู่มุมหนึ่งกำลังล้อมอะไรซักอย่าง
“ไอ้สัส เอาเมียกูคืนมา” ผมกระโดดถีบพวกมันที่ยืนอยู่ แล้วเราก็ตะลุมบอนกัน แน่นอนว่าผมชนะ บ้านเป็นค่ายมวยครับ ส่วนไอ้เอ็มเคยถามมันมันก็เล่นคาราเต้ตั้งแต่เด็ก ไอ้ฟีไอ้เจก็เรียนยูโดมา จับทุ่มท่าเดียว ผมมองไปที่ผู้ชายตัวใหญ่ที่น่าจะชื่อโตกำลังพยายามหนีทั้งที่ยังใส่กางเกงไม่เสร็จ สภาพของพี่กู้ตอนนี้นอนสลบอยู่ เสื้อผ้าหลุดลุ่ยแต่ที่แค้นที่สุดคือหยาดน้ำกามที่ไหลเลอะขาขาวๆ ตากลมโตที่ปิดอยู่ปรากฏรอยน้ำตา
“อย่าอยู่เลยมึง” ผมกระโจนเข้าไปกระทืบมันทั้งทีทั้งต่อย ทั้งเตะ เท่าที่มือสองมือตีนสองตีนจะทำได้
“เฮ้ยๆ ไอ้ไหม้หยุดก่อน เดี๋ยวมันตาย” ไอ้ฟีกับไอ้เจล็อคแขนผมดึงออกจากไอ้เลวระยำนั่น
“ไอ้สัสกูจะฆ่ามันนนนนนนน”
“เฮ้ยๆ มึงอย่าพึ่งดูเมียมึงก่อนเร็วๆ” ไอ้เอ็มจัดการกระทืบกล้องจนเละ เอาแผ่นซีดีข้างในหักทิ้งเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย ผมพยายามควบคุมอารมณ์จับเสื้อผ้าที่หลุดลุ่ยของพี่กู้ใส่ให้เรียบร้อย
“กูแจ้งตำรวจแล้ว เดี๋ยวถ้าเค้าจะให้มึงไปให้ปากคำยังไงเดี๋ยวกูโทรบอก พาพี่กู้กลับไปก่อนไป”
“เออๆ ขอบใจพวกมึงมาก”
ผมพาร่างของคนที่รักกลับหอด้วยความรวดเร็ว จากนั้นก็เช็ดตัว ตามใบหน้า ตามคอที่มันมีรอยจูบที่ไม่ใช่ของผมเพิ่มเข้ามา แขนมีรอยช้ำที่ถูกบีบ ไอ้สัสนั่นมันทำพี่กู้ได้ยังไง ผมยังไม่เคยใช้กำลังขัดขืน ช่องทางด้านหลังที่ช้ำอยู่แล้วจากผม ปริแตกมีเลือดไหลซิบออกมา ผมใช้ผ้าอุ่นชุบให้ หยิบยามาทาให้เรียบร้อย ตอนนี้พี่กู้สะอาดไปทั้งตัวแล้ว
“ฮึก .. มะ อย่า นะ ไหม้กู ด้วย … อยะ อย่า” เสียงละเมอที่มาพร้อมน้ำตาของคนตัวเล็ก ทำผมเจ็บใจที่สุด เวลาที่พี่กู้กำลังร้องไห้อยู่ เรียกให้ผมช่วย ผมกลับไปช่วยไม่ทัน ..
“พี่กู้ไม่เป็นไรนะครับ ผมอยู่นี่แล้ว อยู่ตรงนี้” ผมล้มตัวลงนอนรวบร่างบางมากอดไว้แน่นๆ น้ำตาของผมเริ่มคลอและไหลลงมาไปพร้อมๆกับพี่กู้
“ผมขอโทษนะพี่กู้ ..”
“ไหม้ …” เสียงคุ้นเคยที่ใกล้หูปลุกผมให้ตื่นเหมือนทุกๆวัน ผิดกับที่วันนี้คนปลุกกำลังร้องไห้
“พี่กู้ อย่าร้อง ..”
“ฮึก .. กูขอโทษ กูสปรก” ร่างบอบบางสะอื้นจนตัวสั่นเทิ้ม ผมกอดพี่กู้แนบอก ร้องไห้ไปพร้อมๆกัน
“ไม่ เลย พี่กู้ สะ .. อาด เสมอ ฮึก .. ฮืออ ผมขอโทษ .. ที่ไปช่วยไม่ทัน” เราร้องไห้ไปด้วยกันตลอดเช้า
“ตาบวมแล้วพี่กู้หยุดร้องเลยเป็นนกฮูกแล้วเนี่ย” ผมจิ้มเปลือกตาของคนตัวเล็ก ยิ้มเย้าแหย่
“มึงก็เหมือนกับกูนั่นแหละน่า ไอ้ตาโปนเอ้ย”
“โหย พี่กู้นั่นแหละตาปูด”
“ไอ้ไหม้ตาโปน”
“พี่กู้ตาปูด”
“ฮ่าๆๆๆ” เสียงหัวเราะดังขึ้นอีกครั้ง หวังว่าเรื่องเลวร้ายนี้จะถูกลืมเลือนไปสักวัน
ช่วงบ่ายไอ้เอ็มโทรมาบอกให้ไปสอบปากคำที่โรงพัก ผมก็อุ้มพี่กูเดินลงมาจากหอครับ พี่กู้เดินไม่ไหวแล้ว เรามาด้วยแทกซี่จนถึงโรงพักเจ้าหน้าที่พาเราไปสอบปากคำทีละคน จากนั้นก็พาเราไปที่ห้องประชุมห้องหนึ่งที่มีพวกไอ้เลวเมื่อวานนั่งอยู่กันครบ มี ผอ.โรงเรียน อาจาร์ปกครอง แล้วก็พวกเพื่อนๆผม และเพื่อนๆพี่กู้ ผมวางร่างพี่กู้บนเก้าอี้ตัวหนึ่ง
“คุณตำรวจคะลูกชายฉันล่ะคะ” เสียงของผู้หญิงที่ผมคุ้นเคยคนหนึ่งนำพาร่างบอบบางที่เหมือนพี่กู้ไปซะทุกอย่างเข้ามาในห้องประชุม
“แม่ ..”
“กู้ กู้ลูกแม่ โธ่ ไม่เป็นไรนะลูก”
“แม่ ฮึก ..” ผมถอยหลังออกมาให้แม่ลูกปลอบใจกัน แล้วผู้ชายวัยกลางคนคนหนึ่งก็เดินตามเข้ามา
“ไหม้ กู้มันโอเคมั้ย”
“ครับคุณลุง ขอโทษที่ผมไปช่วยพี่กู้ไม่ทัน”
“ไม่เป็นไรลุงรู้ว่าเราไม่อยากให้เกิดเรื่องแบบนี้หรอก”
ผมกับทางบ้านพี่กู้สนิทกันครับ พ่อแม่พี่กู้และพ่อแม่ผมรู้ว่าเราคบกัน และสองครอบครัวก็เข้ากันได้ดีซะด้วย เจ้าหน้าที่เชิญให้พวกเรานั่งลง จากนั้นก็สรุปคดีไปตามเรื่องพวกไอ้โตก็โดนคดีกันไปตามระเบียบสาสมกับสิ่งที่พวกมันทำ พ่อแม่พวกมันที่ตามมาทีหลังก็ยินยอมให้ตำรวจจำคุก และไม่ยื่นประกันตัวเพราะรับพฤติกรรมความเลวของลูกตัวเองไม่ได้ ทุกอย่างจบลงด้วยดี ผอ. ก็เลยจัดการติดกล้องวงจรเพิ่มในโรงเรียนเป็นที่เรียบร้อยไม่เว้นแม้แต่ในห้องพยาบาล
“เฮ้ยไหม้”
“ไรวะเอ็ม”
“สมหน้าอดสวีทเมียในห้องพยาบาล”
“ไอ้สัส !”
-
สนุกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกชอบบบบ
-
จบแล้ววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววว???????
-
:serius2: ว๊ากกกกกกกกกกกกกกกก :serius2: :serius2: ไอ้โต สัด :z6:
-
555 ฮาชุดสุดท้ายค่ะ!
เเต่เรื่องนี้ พี่กู้ไม่ค่อยหมาเเหะ... o13
-
สมหน้าไอ้โต :m31:
ไม่น่าติดกล้องที่ห้องพยาบอลเลยอ่ะ :z1:
-
:m15: ไม่จริงอ่าาาาาาาาาาาาาาา โหดร้ายอ่า สงสารพี่กู้
ไหม้ด้วยยยยยยย แม่งเอ๋ย ไอ้เลวโต :z3:
-
น่าจะแบบทำให้ ไอ้นั่น ของไอ้โตขาดไปเลย
-
ง่า ไปช่วยม่ายทัน o22 เศร้า สงสารพี่กู้ :monkeysad:
-
:monkeysad: :monkeysad: :monkeysad:
-
อยากอ่านตอนคู่นี้เจอกันจังเลยค่ะ ท่าจะมันส์ กู้ภัยท่าจะแสบใช่เล่น555
-
ไอ้โตตตตต ไอ้เลวววววววววว แกตายยยยยยยยย :m31: :m31: :m31:
-
อ๊ายยย รักพี่กู้ รักคนแต่ง
-
แงงง สงสารพี่กู้
ก็ได้แต่หวังให้ไหม้ค่อยๆเยียวยากันไปนะ
อย่าร้องไห้นะพี่กู้ :monkeysad:
อิโต ฮึ้ยยย :fire:
-
ฮ่า ฮ่า
ฮาตรงไอ้เอ็มนี่แหล่ะ แม่งมีคิดเล้กคิดน้อย
-
ฮื่อๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
มาม่าตั้งแต่ต้นตอน มาฮาตอนท้ายเนี้ยแหละ 5555
-
เข้าใจครับว่าไอ้ไหม้มันไม่ใช่ฮีโร่เสมอไป
อะไรๆมันก็พลาดกันได้ ดีที่ยังรักกันเขาใจกัน :กอด1: :กอด1:
-
ไม้น้าาาาา :z3:
:m15:
-
อ้ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
:angry2: :serius2:
น่าจะฆ่ามันให้ตายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
-
:laugh:
สนุกดีอ่ะ
แต่ไม่ชอบที่กู้โดนข่มขืนเลย
เป็นพวกเซนสิทีฟกะเรื่องพวกนี้อ่ะ
ไม่ชอบๆ :fire:
-
สนุกมากกกกกกกกกก o13
แต่จบไว้จัง :z3:
-
o13 o13 o13
-
จบ o13
-
สงสารพี่กู้ ไม่คิดว่าจะมาแนวนี้
:z3: :z3: :z3: :z3:
ไอ้เลวโต :z6: :z6: :z6: :z6: :z6:
-
รักด้วยหัวใจ แล้วทุกอย่างจะผ่านไปได้
รักด้วยสมอง เอาไว้ใช้ทีหลัง
:L2: :L2: :pig4: :pig4:
-
นี่ถ้าเป็นเรื่องยาว รับรองว่าได้ดราม่ามากกว่านี้แน่ๆ
ดีนะเรื่องสั้น ถึงมาม่าแต่เรื่องก็จบด้วยดี
สงสารกู้อะั ไอ้โต มึงเป็นใครวะคะ อยู่ดีๆก็มาข่มขืนพี่กู้
เลว ระยำ จริงๆ อยู่ในนั้นไม่ใช่ว่าไปจับใครเค้าข่มขืนอีกล่ะ
-
เครียด กู้น่าสงสาร ถึงจะฮาตอนจบก็เหอะ
-
จริงๆแอบมาม่านะคะ น่าสงสารกู้ภัยจัง
แต่ก็โอเครับได้ที่แฮปปี้ :กอด1:
-
:m15: :monkeysad:
-
จบแบบฮาๆนะ 55+ แต่ก็สงสารพี่กู้นะเนี่ย มีมลทินเลย T^T
-
ทำไมต้องให้พี่กู้โดนแบบนี้ด้วยอ่า ไม่ชอบเลยยแง๊
-
อ๊ายยย นั่งอ่านชิวๆ อมยิ้มแก้มตุ่ยอยู่ดีๆ
ไอ้โตโผล่มาจากไหน ยื่นมาม่ามาให้ถ้วยบักเอ้ก
ระวังเห๊อะจะเจอกรรมสนองในคุก ชิส์
พี่กู้กับน้องไหม้น่ารักนะคะ อิอิ
ขอบคุณค่ะ
-
พี่กู้นี่แอบโหดนะ แต่พออยู่กับไหม้สองต่อสอง
บอบบางมากเลยอ่ะ ><~~~~
แล้วแบบว่า....ในห้องพยาบาลอ่ะ
ชอบบบบบบบบบบบ :pighaun:
ถึงพี่กู้จะโดนแบบนั่น แต่อย่าไปเสียใจ
เพราะไหม้รับได้ ^^
แอบฮาตอนท้ายเหมือนกันนะ
มีโดนแซวว่าอดทำในห้องพยาบาล 5555555555+
-
ไอ้โต ส า ร ะ เ ล ว ที่สุดเลย
สงสารพี่กู้จริงๆ
-
เวรกรรม ไหงอยู่ดีๆก็จบงี้อ่ะ :เฮ้อ:
-
การเปิดเล้าเป็ดตอนเช้าทำให้เราอาจไปทำงานสาย T_T
-
ขอโทษนะ ... เราว่ามันไม่มีเหตุและผลเลย ที่กู้โดนข่มขืนอ่ะ
คืออ่านมาตั้งแต่ต้นเรื่อง พูดชื่อ โต แค่ตอนในห้องพยาบาล
แล้วก็ไม่ได้มีมูลเหตุก่อนหน้าที่จะเกิดเรื่องแบบนี้เลยอ่ะ :เฮ้อ:
แอบเหวี่ยงเล็กน้อย ตัวละครโดนทำร้ายแบบไม่มีเหตุผล :m16:
-
สงสารพี่กู้อ่ะ ต้องมาเจอเรื่องอะไรอย่างงี้
ไอ้โต ไอ้เลว ไอ้สันดารเสีย แมร่งมันน่าฆ่าให้ตายจริงๆ :z6: :z6:
-
ไอ้โตมาจากไหนเนี่ย
มาถึงก็จับพี่กู้ไปข่มขืนซะงั้น แบบนี้มันต้องจับไปประัหารด้วยเครื่องประหารหัวสุนัขซะแล้ว~~~
-
อะไร ยังไง
อยู่ๆ กู้โดนข่มขืนซะงั้น
คนเขียนใจร้ายไปเปล่าคะ
สงสารนายเอกอ่ะ
-
ไอ้โตนี่รุ่นพี่ปีสามที่วางแผนกระทืบเด็กปีหนึ่งใช่มะ
ไหงพี่กู้ไปเป็นเด็กในสต๊อกมันได้ฟระ????
โธ่!พี่กูของเค้า หงุดหงิด
-
สนใจหนังสือค๊าฟ ช๊อบชอบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบ
ขอสั่งคนนึงเลยน้า >,,,,,,,< ชอบอะ เมียดุ มันรุ้สึกดี ฮ่าๆ
-
:o12:สงสารพี่กู้อ่ะค่ะ
-
:m15: :m15: สงสารกู้
-
มาแนวนี้เลยเหรอ
-
............ทำอาราย???ไม่ได้แล้วในห้องพยาบาล เหอะๆๆๆ
-
ขอโทษนะ ... เราว่ามันไม่มีเหตุและผลเลย ที่กู้โดนข่มขืนอ่ะ
คืออ่านมาตั้งแต่ต้นเรื่อง พูดชื่อ โต แค่ตอนในห้องพยาบาล
แล้วก็ไม่ได้มีมูลเหตุก่อนหน้าที่จะเกิดเรื่องแบบนี้เลยอ่ะ :เฮ้อ:
แอบเหวี่ยงเล็กน้อย ตัวละครโดนทำร้ายแบบไม่มีเหตุผล :m16:
อ่ออันนั้นมีย้อนความค่ะ แต่ในเรื่องหลักคือจบแล้ว
-
สนุกมากค่ะ
+1 o13 o13
:pig4: :pig4:
-
ขอโทษนะ ... เราว่ามันไม่มีเหตุและผลเลย ที่กู้โดนข่มขืนอ่ะ
คืออ่านมาตั้งแต่ต้นเรื่อง พูดชื่อ โต แค่ตอนในห้องพยาบาล
แล้วก็ไม่ได้มีมูลเหตุก่อนหน้าที่จะเกิดเรื่องแบบนี้เลยอ่ะ :เฮ้อ:
แอบเหวี่ยงเล็กน้อย ตัวละครโดนทำร้ายแบบไม่มีเหตุผล :m16:
อ่ออันนั้นมีย้อนความค่ะ แต่ในเรื่องหลักคือจบแล้ว
หมายความว่า,,,ต้องติดตามปมนี้จากหนังสือใช่มั้ยคะ??
-
ขอบคุณนะจ๊ะ
หึหึหึ ไอ้โต แกต้องได้รับผลกรรมนี้
ไปอยู่ในคุกอย่าได้หวังว่าจะอยู่ดีดี
(จัดไปอย่าให้เสีย)
เป็นกำลังใจให้จ้า...
-
สนุกทุกเรื่องเลยซีรีย์นี้ ชอบๆ
-
เรื่องนี้น่ารักอีกแล้วว กู้ภัยไฟไหม้ :)),, ฮึ่ยๆแต่แอบขัดใจตอนท้าย ไอ้พี่โตแมร่มเลวว่ะ น่าจะโดนจัดหนักอีกซักรอบก่อนเข้านอนคุก
ปอลอปอลอ หนังสือเอาด้วยยยยยย ลงชื่อไว้ก่อน ฮิฮิ
ขอบคุณค่า
-
จบแล้ว :m21:
-
สงสารพี่กู้ภัยอ่ะทำไมต้องโดนเเบบนี้ด้วย :m15: :m15:
-
ขอโทษนะ ... เราว่ามันไม่มีเหตุและผลเลย ที่กู้โดนข่มขืนอ่ะ
คืออ่านมาตั้งแต่ต้นเรื่อง พูดชื่อ โต แค่ตอนในห้องพยาบาล
แล้วก็ไม่ได้มีมูลเหตุก่อนหน้าที่จะเกิดเรื่องแบบนี้เลยอ่ะ :เฮ้อ:
แอบเหวี่ยงเล็กน้อย ตัวละครโดนทำร้ายแบบไม่มีเหตุผล :m16:
อ่ออันนั้นมีย้อนความค่ะ แต่ในเรื่องหลักคือจบแล้ว
หมายความว่า,,,ต้องติดตามปมนี้จากหนังสือใช่มั้ยคะ??
อ่อไม่ใช่จ้า เดี๋ยวมาลงต่อแน่นอนค่ะ รวมถึงเรื่องอื่นๆในซีรียส์นี่ด้วย ลงเท่าที่พิมพ์ในหนังสือแน่นอนค่ะ ไม่มีกั๊ก ยกเว้นพวกตอนพิเศษที่เป็นของแถมจ้า
-
สนุดมากค่ะ แต่ดราม่าเหมือนกัน อ่านแล้วใจหวิวเลยอ่ะ
-
เพิ่งได้อ่าน สนุกมากกกกกกกกกก
เรยครับ
:pig4:
-
แอบเสียใจที่ไปช่วยไม่ทัน ไม่เป็นไรเนอะ :กอด1:
-
ฮึก พี่กู้~ งอแงๆ TOT
ทำไมๆๆๆๆๆ
ฮึ่มนะ! ไอ้สั ส โต แม่ ง :z6: :m16:
-
ชอบกู้กับไหม้อ่ะ แต่ทำไมโตต้องทำแบบนี้ด้วยอ่า ไม่เข้าใจ
น่าจะโดนเยอะกว่านี้ด้วยซ้ำ ไอโตอ่ะ
-
จบแบบฮาๆ นะ แต่ก็สงสารพี่กู้นะครับเนี้ย แต่ถ้ารักด้วยหัวใจ แล้วทุกอย่างจะผ่านไปได้ครับ
เอาใจช่วย
-
น่าสงสาร
-
ขอทำใจก่อนนะ เห็นว่ากู้ถูกข่มขืน :o12:
เดี๋ยวขอแปะไว้ก่อนค่ะ (อาจจะทิ้งระยะบ้าง..แหะๆ)
แล้วจะตามไปอ่านให้ครบเลยทุกคู่
แน่นอน
:กอด1:
-
โห แค่จำคุกไม่พอหรอก >o<
มันน่าจะจริงๆ เลย มาทำกับน้องกู้ได้อย่างไร
-
เอ็มแอบกวนตีนตอนจบ ฮ่าๆ
-
อิโต สมควรตาย :fire:
-
เปิดจองซีรีส์เรื่องสั้นเมียหรือหมา (wife or ...?!)
หน้าปกกระดาษอาร์ตมันสี่สีเคลือบปก
สันกาวอย่างดี
เนื้อหาด้านในกระดาษถนอมสายตา 162 หน้า (มีห้าเรื่องพร้อมตอนพิเศษในเล่ม)
ไม่มีที่คั่นโรงพิมพ์ไม่รับทำ (ไม่รู้เพราะอะไร TT)
ราคาพร้อมการส่งหนังสือ
การส่งใช้ซองกันกระแทก (ไม่ยับนะคะหลังจากถามลูกค้าเดิมมาแล้ว)
ราคา 230 บาท
ลูกค้าเดิม 220 บาท (ลดได้นิดเดียวขอโทษด้วยค่ะ TT)
แต่ถ้าต้องการใส่กล่องอีกชั้นเพื่อความสบายใจกลัวซองกันกระแทกไม่พอ
ราคา 242 บาท (ค่ากล่อง 12 บาท)
ลูกค้าเดิม 232 บาท (ลดได้นิดเดียวขอโทษด้วยค่ะ TT)
แบมได้แจกแจงค่าใช้จ่ายทั้งหมดเพื่อความสบายใจของผู้ที่สนใจมาแล้วนะคะ
ค่าหนังสือโรงพิมพ์คิดเงินต่อเล่ม 150 บาท (แพงมาก)
ค่าส่งจากโรงพิมพ์ถึงบ้านในเขตกรุงเทพ 200 บาท
ค่าซองกันกระแทก 10-12 บาท
ค่าส่ง EMS (จากประสบการณ์เรื่องที่แล้ว)ตกประมาณ 37-40 บาท
รวมแล้ว 150+12+40 = 202 บาท (ไม่รวมค่าส่งในกรุงเทพ)
ดังนั้นในส่วนของค่าใช่จ่ายทั้งหมดจะเท่าทุนจนถึงเล่มที่ 7 TT (จะขายถึงมั้ยน้อ) หลังจากนั้น
จะได้กำไรต่อเล่มประมาณ 30 บาทค่ะสำหรับลูกค้าใหม่ และ 20 บาทสำหรับลูกค้าเดิม บวกลบไม่เกิน 10 บาท
หากสนใจ
ส่งอีเมลล์โดยใช้หัวเรื่อง : สั่งจองนิยายเรื่องเมียหรือหมา
แล้วกรอกแบบฟอร์มตามนี้ค่ะเพื่อประโยชน์สูงสุดของคุณเอง
นามแฝงบนบอร์ด :
เบอร์โทรหรืออีเมลล์ที่ติดต่อได้ :
จำนวนการจอง :
ส่งรายละเอียดที่ : bambam_ohแอทhotmail.com (แอดเอ็มมาแชทกันได้ค่ะ >w<)
ขอเรียนรายละเอียดทั้งหมดตามนี้ค่ะ ไม่สั่งซื้อไม่ว่ากันค่ะ ^^ ไม่โกรธไม่เคืองไม่งอน
PS' แบมอ่านนิยายซ้ำสามรอบแล้วค่ะ ถ้ายังมีคำผิดหลุดลอดไปอีกขออภัยจริงๆค่ะ TT ส่วนจัดหน้าดูดีตามแบบหนังสือทั่วไปมากขึ้นแล้วค่ะ
ขอขอบคุณทุกคนที่ช่วยตามเม้นตามอ่านติเตียนและให้กำลังใจมาโดยตลอดค่ะ ขอบคุณที่ให้โอกาสแบมค่ะ
-
ดูจากราคาต้นทุนของน้องแล้ว
พี่รู้สึกว่าโรงพิมพ์นี้หน้าเลือดอย่างแรง
:fire:
ถ้าน้องแบมสนใจโรงพิมพ์อื่น
พี่บอกให้มั้ยคะ ถูกกว่าเจ้านี้เยอะเลย
อยากให้น้องได้กำไรมากกว่านี้อ่ะนะ
ในฐานะที่เคยพิมพ์หนังสือมาเหมือนกัน
เป็นกำลังใจให้นะคะ
:bye2:
ปลล.จะจองหนังสือได้ถึงเมื่อไหร่คะ? ถ้าเร็วๆนี้อาจจะไม่ไหว :เฮ้อ:
-
เรื่องน่ารักจังเลยครับ แอบเศร้านิดนึงตอนท้าย
-
ทำไมคนเรามันช่างโหดร้ายอย่างนี้ นิสัยไม่ดีเลยวะ ไอ้เชี่ยโต
พี่กู้อย่าเสียใจไปนะ ถือว่าทำบุญให้หมา
-
สนุกมากๆเลยอ่ะ
-
ระทึกหน่อย แต่ก็สนุกดี
-
สนุกดีค่ะ
-
น่ารักมากมาย >.< เพิ่งอ่านตอนนี้ตอนแรกค่ะ เนื้อเรื่องดูขาดๆอยู่ แต่เดี๋ยวจะไปตามอ่านเรื่องอื่นๆเสริมค่ะ
ตอนแรกไม่กล้าอ่านแหละ เพราะด้วยชื่อเรื่อง ดูแรงอ่ะ แต่มาอ่านเราะเพื่อนบอกว่าสนุกดี เลือกอ่านตอนนี้ก่อนเพราะชื่อพระ-นาย คล้องกัน น่ารักดีอ่า
ตามไปอ่านตอนอื่นๆค่า
-
ไอพี่โตแม่งเชี่ยว่ะ ไหม้น่าจะฆ่าๆมันทิ้งไป ไม่งั้นก้อตอนแม่งซะ
คนพวกนี้หนักแผ่นดินจิงๆ
-
o13 o13 o13 o13
-
รีปรินซ์จ้า