...>.<…My Valentine‘s day…>.<…
เช้าวันใหม่เริ่มต้นขึ้น ผม...นายปฏิพัทธ์ ลุกขึ้นมาจากที่นอนก่อนจะยิ้มสดใสแข่งกับดวงตะวัน จะไม่ให้อารมณ์ดีแต่เช้าได้อย่างไรในเมื่อวันนี้คือ...วันแห่งความรัก
ผมใช้ปลายนิ้วมือเกลี่ยไปตามผิวแก้มสากจากไรหนวดของคนที่ยังหลับใหลอยู่ มือใหญ่ปัดมือผมออก คิ้วหนาเข้มขมวดมุ่นบ่งบอกอารมณ์ว่ากำลังรำคาญถึงขีดสุดก่อนจะค่อยๆปรือตาขึ้นมอง ทันทีที่เห็นผมส่งยิ้มให้ก็เอ่ยถาม
“เช้านี้กินยาลืมเขย่าขวดเหรอ”
...หมดกัน วาเลนไทน์ที่แสนจะโรแมนติก...
“วันนี้วันอะไรเอ่ย?”
ผมเอ่ยถามเขาทำหน้าตางุนงงก่อนจะเอื้อมมือมาแตะหน้าผากผม
“อืม...ไข้ก็ไม่มีนี่นา วันนี้ผิดปกติแฮะ”
เมื่อหมดอารมณ์ผมจึงลุกขึ้นจากเตียง เตรียมตัวอาบน้ำแต่งตัวไปทำงาน
ป่วยการ...ที่จะให้คนซื่อๆบื้อๆทื่อๆอย่างนั้นมาเซอร์ไพร์อะไรที่หวานแหววโรแมนติกให้
“ทื่อจริงๆ”
“มีดในครัวเหรอ เดี๋ยวจะเอาไปลับให้”
ช่วยเอาตัวเองไปลับก่อนเถอะ!!! หัวจะได้แหลมๆคิดอะไรออกซะบ้าง ผมทนคบกับคนแบบนี้มาเกือบ 10 ปีได้อย่างไรกัน ให้ตายสิ!!!
เมื่อผมเดินออกมาจากห้องน้ำก็เห็นคนตัวโตยืนทำอาหารเช้าพร้อมกับฮัมเพลงอย่างอารมณ์ดีจนน่าหมั่นไส้ เห็นแล้วอยากจะขว้างกะหล่ำปลีไม่ก็มะเขือเทศใส่หน้าหล่อๆนั่นสักครั้ง
“เมื่อกี๊ยังยิ้มอยู่เลย ไหงอยู่ๆหน้าบูดล่ะ”
“หงุดหงิด น้ำตาลในเลือดต่ำ”
พูดไม่ทันขาดคำน้ำหวานก็ถูกเทใส่แก้วแล้วตั้งให้ต่อหน้าก่อน
“ดื่มซะนะจะได้ไม่หงุดหงิด”
มือใหญ่ลูบเรือนผมพร้อมส่งยิ้มให้อย่างเอ็นดูราวกับผมเป็นเด็กตัวน้อยๆก็ไม่ปาน
ไอ้ทื่อเอ๊ย!!! ฉันเปรียบเทียบว่าอยากให้หวานเหมือนคู่อื่นเขาบ้าง ไม่ได้อยากได้น้ำตาลจริงๆ...
อยู่ๆเสียงโทรศัพท์มือถือของคนตัวโตก็ดังขึ้น รอยยิ้มกว้างผุดขึ้นบนใบหน้าคมเข้ม นัยน์ตาสีเข้มเป็นประกายเสียจนเขานึกหมั่นไส้คนโทรมา
...ถ้ารู้ว่าเป็นชะนี พ่อจะไล่กลับไปอยู่ป่าเสียนี่...
เขาเดินไปหามุมสงบเงียบก่อนจะกระซิบกระซาบพูดคุยยิ่งทำให้ผมสงสัยเข้าไปใหญ่ อย่าบอกนะว่า...ผมกำลังจะถูกทิ้งในวันวาเลนไทน์ ไม่น๊า!!! อย่าทำร้ายกันแบบนี้
หลังจากเขาวางสายผมก็ตรงเข้าไปถามทันทีด้วยความอยากรู้
“ใคร? ทำไมต้องกระซิบกระซาบคุยกันด้วย”
“ลูกค้าน่ะ”
ผมเหล่ตามองอย่างไม่เชื่อแต่ก็ทำเป็นเฉยๆเพราะไม่อยากให้มันกลายเป็นเรื่องใหญ่ เดี๋ยวจะไม่จบแล้วจะกลายเป็นโศกนาฏกรรมรับวันแห่งความรัก
“อย่าให้รู้นะว่านอกใจ”
เขาส่ายหัวก่อนจะอมยิ้มน้อยๆพร้อมกับฮัมเพลงต่อ
“เย็นนี้เลิกงานกี่โมง”
ผมเอ่ยถามด้วยความอยากรู้ วันนี้วันวาเลนไทน์ทั้งทีผมก็อยากจะแสดงความรักที่มีต่อเขาบ้าง แม้เจ้าตัวจะซื่อบื้อไม่รู้เรื่องรู้ราวอะไรก็ตาม
“กลับดึกหน่อยน่ะ มีนัดกับลูกค้า”
นั่น...มีพิรุธ
“ลูกค้าผู้หญิงหรือผู้ชาย โสด มีแฟนหรือแต่งงานแล้วหรือยัง”
“กระผมจะไปทราบได้อย่างไรล่ะขอรับ ว่าเธออยู่สถานะไหน”
“เธอ ? แสดงว่าผู้หญิง”
“พัทก็รู้นี่ว่าผมไม่สนผู้หญิง เป็นลูกค้าผู้ชายก็ว่าไปอย่าง”
“อย่ามากวนโมโหนะ ฉันจริงจัง”
“ไม่เอาน่า...จะหงุดหงิดไปทำไม”
เลือดในตัวเดือดปุดๆจึงเดินเลี่ยงออกมา รู้ว่าผมขี้หึงแต่ก็ยังชอบเย้าแหย่ทุกครั้งไป คอยดูเถอะ!!! ระเบิดเวลาที่ฝังอยู่ในตัวผมระเบิดขึ้นมาเมื่อไหร่ล่ะก็...ได้เซย์กู๊ดบายกันแน่
“กินอะไรก่อนสิ”
เขาเอ่ยบอกเมื่อเห็นผมยืนใส่รองเท้าอยู่ที่หน้าประตูห้อง
“ไม่...อิ่มแล้ว”
ผมตอบประชดประชันส่งเดชก่อนจะเอื้อมมือหยิบกระเป๋า
“ตั้งใจทำงานนะ คืนนี้เจอกัน”
“ซี...วันนี้วันอะไร”
คนตัวโตหัวเราะก่อนจะส่งยิ้มกว้างจนเห็นลุกยิ้มที่ที่สองมุมแก้ม
“ถามเป็นรอบที่ 2 แล้วนะ วันนี้ก็วันจันทร์ที่ 14 กุมภาพันธ์ 2554 ไงล่ะ มีอะไรเหรอ”
“ทื่อจริงๆให้ตายสิ”
ผมเอ่ยก่อนจะเปิดประตูออกจากห้องแล้วปิดลงดังโครมใหญ่ ถ้าเขาเป็นผู้หญิงล่ะก็...จะกรี๊ดระบายอารมณ์มันเสียเดี๋ยวนี้เลย
บอกเลิกแล้วหาคนใหม่ตอนนี้ยังทันไหมเนี่ย
ตั้งแต่เช้าจนถึงเวลาพักเที่ยง ผมต้องทนมองกุหลาบช่อโต ตุ๊กตาหมี ช็อคโกแลต ตลอดจนสีแดง สีชมพูที่อยู่รอบตัวมิหน้ำซ้ำยังคนคู่ที่เดินจับมือควงกันไปไหนมาไหนอีก แล้วก็ทอดถอนใจย้อนกลับมามองดูตัวเอง
สงสัยชาติก่อนผมลืมถวายของหวาน มีแฟน มีคู่ ถึงได้จืดชืดเสียยิ่งกว่ารสชาติของแป้งมัน
เวลาล่วงเลยมาจนถึงยามเย็น ผมไม่มีอะไรทำเป็นพิเศษก็เลยนั่งหายใจทิ้งไปเรื่อยๆก่อนโทรศัพท์มือถือจะดังขึ้นบ่งบอกว่ามีข้อวามเข้า เมื่อเปิดก็พบว่าเป็นไฟล์วีดีโอไฟล์หนึ่ง ทันทีที่กดปุ่มเล่นวีดีโอโทสะในตัวก็ปะทุขึ้นมาทันที
ผมปิดคลิปก่อนจะโทรหานักแสดงนำในคลิปนั้นแต่ปรากฏว่าติดต่อไม่ได้ ด้วยความหึงหวงที่มีอยู่เต็มเปี่ยมผลักดันให้ผมรีบไปยังร้านอาหารที่คุ้นตาทันที
...กล้ามาก จับมือถือแขนกับยัยชะนีหลงป่า ในร้านที่เคยเอ่ยปากขอคบกับผม...
“โอ๊ย!!!พี่ เหยียบให้มิดเลยได้ไหม นี่มันทางด่วนนะไม่ใช่ทางกำลังก่อสร้าง”
“ใจเย็นสิน้อง พี่ต้องค่อยๆขับเพราะลูกเมียรออยู่ที่บ้าน”
“แต่ผมกำลังจะโดนแย่งแฟนนะ”
“เฮ้ย!!!น้อง”
“อะไรพี่ เรียกซะตกใจหมด”
“ดูเหมือนน้องจะมีเขาขึ้นนิดๆแล้ว ฮ่าๆๆ...”
ผมรีบจับศีรษะดูทันที ได้คนขับแท็กซี่มันวอนตายซะแล้วถึงมาพูดเปรียบเทียบว่าเขากำลังโดนสวมเขา
“ขับรถใช้มือ ปากไม่ต้องก็ได้นะพี่ไม่มีใครว่า”
ทันทีที่มาถึงร้านอาหารร้านประจำ ผมก็เดินย่างสามขุมไปยังโต๊ะที่มีคนคุ้นเคยนั่งอยู่ มือใหญ่กุมมือเรียวสวยไว้ ส่วนมืออีกข้างที่ว่างก็กำลังถือแหวนฝังเพชรกำลังจะสวนให้เธอ ทั้งคู่ดูตกใจที่ได้พบเขา
แน่ล่ะ...คาหนังคาเขาขนาดนี้
ผมหยิบแก้วน้ำขึ้นมา ในใจนึกอยากจะสาดน้ำใส่คนทั้งคู่เพื่อระบายความโมโห แต่ก็ทำได้เพียงแค่กำแก้วน้ำจนแน่นก่อนจะขว้างลงบนพื้นจนแตกกระจาย
“พอกันที!!!”
“เดี๋ยว...พัทกำลังเข้าใจผิดนะ”
“เห็นอยู่ตำตายังว่าเข้าใจผิดอีกเหรอ ไหนว่าไม่สนผู้หญิงไง”
ผมโมโหจนควันแทบออกหู แต่อยู่ๆทำนองเพลงหวานก็ดังขึ้นซึ้งผมจำได้ดีว่าเป็นเพลงที่เขาเคยร้องให้ผมฟังตอนที่ขอคบ ไฟในร้านก็หรี่ลงจนสลัว จอโปรเจคเตอร์ใหญ่ที่อยู่ตรงหน้าก็ฉายภาพผมแทบทุกอิริยาบถ ในหลายๆสถานที่ ทั้งหมดคือ...ภาพถ่ายฝีมือของเขา
ก่อนจะจบลงด้วยคำพูดหวานซึ้งที่ฟังดูเหมือนคำปฏิญาณในงานแต่งงาน ผมดดนสวมกอดก่อนจะยอมนิ่งฟังเสียงทุ้มนุ่มที่เอ่ยกระซิบข้างหู
“เอาน้ำตาลเพิ่มไหม”
ผมอมยิ้มเมื่อเขาเอ่ยถาม
“พอ...เดี๋ยวเบาหวานขึ้น”
“หายทื่อแล้วหรือยัง”
“คมจนบาดใจเลย”
“อยู่ด้วยกันตลอดไปนะ”
เขาเอ่ยและทันทีที่ผมพยักหน้าตอบรับเขาก็สวมแหวนให้เพื่อเป็นการตอกย้ำคำพูดเมื่อครู่
ผมเพิ่งได้รู้ว่าแท้ที่จริงแล้วเขาขอร้องให้เพื่อนร่วมงานสาวมาเป็นคู่ซ้อมให้เพราะกลัวว่าจะประหม่าจนทำอะไรผิดพลาดต่อหน้าผม ดีแล้วที่ผมไม่สาดน้ำใส่คนทั้งคู่ไม่งั้นต้องอับอายแน่ที่เข้าใจผิด หนำซ้ำคนตัวโตคงนึกน้อยใจที่ว่าทำไมผมถึงไม่เชื่อใจเขา
จริงๆแล้วคนที่ส่งคลิปพร้อมกับวางแผนให้ผมมาที่นี่ก็ไม่พ้นเจ้าตัวนั่นแหละ
แต่ดีแล้วที่ทุกอย่างลงได้ด้วยดี ไม่เช่นนั้นอาจจะได้พาดหัวข่าวหน้าหนึ่งก็เป็นได้
คืนวันแห่งความรัก ผมนอนหนุนแผ่นอกเปลือยเปล่าฟังเสียงหัวใจของเขาเต้นเป็นจังหวะสม่ำเสมอ ท่อนแขนแข็งแรงโอบกอดกระชับผมแน่นขึ้นเมื่อไอเย็นจากเครื่องปรับอากาศตกลงกระทบผิวเนื้อ
“ซี...วันนี้วันอะไร”
“รอบที่ 3 แล้วนะ”
“ก็...อยากรู้นี่นา”
“วันที่ซีขอพัทเป็นคู่ชีวิตไง”
“คำตอบยังไม่ถูกใจต้องทำโทษ”
ผมเอ่ยก่อนจะจูบแผ่วเบาที่ปลายคางของเขาก่อนจะนอนซบแผ่อกกว้างตามเดิม
“วันแห่งความรักของพัทกับซี”
เมื่อพอใจในคำตอบผมก็ค่อยๆหลับตาลงก่อนจะเข้าสู่ห้วงนิทราไป
และนี่ก็คือ...
วันวาเลนไทน์ของผม
………………………….>.<… END …>.<………………………….
(สวัสดีคับทุกท่านวันนี้เอาเรื่องสั้นต้อนรับวันแห่งความรักมาปล่อย ชอบหรือไม่ชอบอย่างไรก็คอมเม้นต์ได้เลยนะคับ อาจจะขาดๆเกินๆไปบ้างเพราะแต่งสดยังไงก็ช่วยเป็นกำลังใจให้ด้วยนะคับ ปล ในวันแห่งความรักก็ขอให้ทุกท่านมีแต่ความรัก :L1: พบเจอแต่คนดีๆความรักที่ดีๆนะคับ ^^ :L2:)
:กอด1: