พิมพ์หน้านี้ - เรื่องสั้น สิ่งเตือนใจ (จบ)
CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE
Boy's love => เรื่องสั้น => ข้อความที่เริ่มโดย: kyoya11 ที่ 20-11-2010 16:00:04
-
ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ
สรุปข้อสำคัญดังนี้
1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท, หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์ และสถาบันต่าง ๆ รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด
3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่นี่หรือที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อขออนุญาตเจ้าของเรื่องก่อนนะครับ
4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด
โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอม
เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง
ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม
กรุณาอ่านเพิ่มเติมที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0
-
ชีวิตของผมมันช่างโชคดีเลยเกิน ถึงแม้ว่าจะรู้ช้าไปหน่อย แต่มันก็ทำให้ผมอยู่ได้ จนถึงทุกวันนี้ คุณเชื่อมั้ยว่าผมเคยฆ่าตัวตาย แต่ดีที่มีคน ๆ หนึ่งเข้ามาเตือนผม และทำให้ผมคิดได้ ว่าผมนั้น.......ช่างโง่เหลือเกิน
ผมชื่อ เก่ง เรียนอยู่มัธยมปลายแห่งหนึ่งในกรุงเทพมหานคร ผมก็เหมือนเด็กนักเรียนทั่วไป ที่เรียน ๆ โดด ๆ ดื่มเหล้าบ้าง แล้วก็มีเซ็กส์บ้าง ตามประสาเด็กอยากลองทั่วไป ตอนนี้ผมกำลังตั้งใจเรียนให้มากขึ้น เพราะปีหน้าผมก็ต้องเอนท์แล้ว ถึงผมจะเลวแค่ไหนก็ไม่ได้หมายความว่า ผมอยากทำให้พ่อแม่ผมเสียใจ พ่อกับแม่ส่งผมมาเรียน ทำงานเหนื่อยขนาดไหนกว่าจะได้เงินมาให้ผมไปโรงเรียน เรื่องนี้ผมรู้ ผมอยากทำให้พ่อกับแม่ภูมิใจบ้าง จึงคิดที่จะเลิกทำบ้า ๆ ที่ผ่านมา คิดซะว่าเราได้ลองมาแล้ว ผมตั้งหน้าตั้งตาอ่านหนังสือ เพื่อให้พ่อกับแม่ไม่ผิดหวัง แต่แล้วก็มีผู้ชายคนหนึ่งเดินเข้ามาหาผม ผมไม่เคยรู้จักคน ๆ นี้มาก่อน แต่ผมก็ไม่ได้ตั้งแง่อะไรกับเขาหรอก เขาคุยมาก็คุยตอบไป ไป ๆ มา ๆ กลับกลายเป็นว่าเขาชวนผมไม่ดื่ม คงรู้กันดีว่าดื่มอะไร นั่นแหละครับ ผมคิดจะเปลี่ยนตัวเองแล้ว ผมจึงตอบปฏิเสธไป เขาก็ดูเสียดายเล็กน้อย ผมก็ไม่คิดมากอะไร แต่แล้ว.....
ขณะที่ผมกำลังจะเดินไปขึ้นรถกลับบ้านตามปกติ ผู้ชายคนที่ผมคุยด้วยก็เข้ามาหาผม แล้วก็มาลากผมไป ผมขัดขืนตลอดทาง ถามดี ๆ ก็แล้ว ใช้กำลังก็แล้ว แต่ดูเหมือนเขาจะไม่สะเทือนเลย เหมือนเรี่ยวแรงทั้งหมดที่ผมมีจะใช้กับเขาไม่ได้ จนกระทั่งมาถึงที่ ๆ เขาจะพาผมมา เขาบอกว่าให้ผมดื่ม ๆ หน่อย จะได้หายเครียด เพราะเห็นผมเอาแต่อ่านหนังสือ เขาบอกว่าถ้าผมดื่มเขาจะปล่อยผมไป ผมก็เลยคิดว่าแค่ดื่มนิดหน่อยเขาคงจะปล่อย แต่กลับกลายเป็นว่า พอผมดื่มเข้าไปเพียงแก้วเดียวเท่านั้น ผมกลับรู้สึกเบลอมาก ทั้งที่ปกติ ผมดื่มไป 3 – 4 แก้วผมไม่ยังเบลอขนาดนี้เลย แล้วผมก็เห็นลาง ๆ ว่าเขาเข้ามาใกล้ ๆ ผม เอามือมาลูบ ๆ ตัวผม แล้วก็พูดอะไรกันไม่รู้ แต่ประโยคที่ผมได้ยินคือ “มึงเสือกมายุ่งกับเมียกูเองนะ” แล้วสติผมก็ดับวูบไป
ผมตื่นขึ้นมาก็ไม่เห็นเขาแล้ว แต่กลับเห็นรอยฟกช้ำตามตัว แล้วก็มีคราบของเหลวไหลออกมาตามขาของผม ตอนนั้นผมรู้แต่ว่า ผมโดนแล้วแน่ ๆ เพราะมันเจ็บหน่วง ๆ ที่สะโพกมาก มีคราบน้ำแล้วก็เลือด ผมคง....โดนแล้วจริง ๆ ผมรวบรวมกำลังทั้งหมดลุกขึ้น แล้วแต่งตัวให้เรียบร้อย ตอนนั้นผมคิดไม่ออกจริง ๆ ว่าจะเอายังไงต่อ เพราะจะบอกพ่อกับแม่ก็กลัว กลัวว่าจะทำให้พ่อกับแม่ร้องไห้ ซึ่งมันเป็นภาพที่ผมไม่อยากเห็นมากที่สุดในชีวิตนี้ แรงที่จะก้าวขาเดินก็ไม่มี จะนั่งรออยู่ตรงนี้เรื่อย ๆ หรือจะทำยังไงดี ผมหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมา เห็นสายที่ไม่ได้รับอยู่ 63 สาย ซึ่งก็เป็นเบอร์ทั้งของพ่อ ของแม่ แล้วก็ของเพื่อน ผมไล่ดูเบอร์ในรายชื่อไปเรื่อย ๆ แต่แล้วก็มีสายเข้ามา ซึ่งก็คือเพื่อนของผมเอง เพื่อนผมชื่อ เอก เป็นเพื่อนที่สนิทมากของผม ไปไหนไปกัน แต่ถ้ามันมาเจอเพื่อนในสภาพแบบนี้ มันจะทำยังไงกันนะ? ผมรับโทรศัพท์มันก่อนจะบอกให้มันมาหาผม แต่ผมก็บอกไม่ถูกว่าที่นี่คือที่ไหน เอกมันคงสงสัยว่าผมไปที่ไหนทำไมถึงจำไม่ได้ มันเลยถามผมว่าเกิดอะไรขึ้น ผมโกหกเอกไม่ได้จริง ๆ พอพูดไปก็โดนดักไว้ตลอด “มึงเป็นเพื่อนกูนะ ทำไมมึงไม่บอกอะไรกูบ้าง มึงเจ็บ กูก็เจ็บ สงสารกูบ้างมั้ย?” ประโยคที่พูดเหมือนน้อยใจนี้ กลับทำให้ผมร้องไห้ออกมาอย่างไม่อายใคร แล้วผมก็บอกทุกอย่างให้มันฟัง มันเงียบมาก แต่แล้วก็มีเสียงในที่ ๆ ผมนั่งอยู่ เอกมารับผม มันมาถูกได้ยังไง ผมว่าผมบอกมันไม่รู้เรื่องด้วยซ้ำ มันคงเห็นผมทำหน้าตาสงสัย มันเลยบอกว่า พูดมาไม่รู้เรื่องเลย แต่พอจับใจความได้ เลยคิดว่าน่าจะที่นี่ แล้วมันก็พาผมขึ้นรถ
ตอนนี้ผมอยู่ในรถกับเอก 2 คน ต่างคนต่างก็เงียบ เพราะผมทำใจไม่ได้จริง ๆ ทำไมผมถึงต้องโดนแบบนี้ ผมไม่ใช่ว่าจะมั่วผู้หญิง ผู้หญิงพวกนั้นต่างหากที่มาหาผมเอง แล้วผมก็เลือกด้วย ไม่ใช่ว่าจะเอาทุกคน แต่ผมไปยุ่งกับเมียของเขาตอนไหน เมียของเขาคือใครกัน? เอกคงไม่อยากให้ผมเครียดมาก จึงเริ่มคุยกับผม คุยไปเรื่อย ๆ จนมันหยุดรถ แต่ไม่ใช่ที่บ้านของผม แต่นี่เป็นบ้านของเอก คงไม่อยากให้ผมกลับไปทั้งสภาพแบบนี้ล่ะมั้ง แล้วเอกก็พาผมขึ้นไปที่ห้องนอนของมัน แล้วก็บอกให้ผมอาบน้ำ มันมองผมเหมือนกับว่า จะให้มันทำให้มั้ย? แต่ผมไม่อยากให้มันเห็นร่างกายของผมแบบนี้ มันดูน่าสมเพชมาก พอผมส่ายหน้าเพื่อเป็นการบอกว่า ไม่ต้อง มันก็เดินลงไปข้างล่าง ปล่อยให้ผมอยู่บนห้องคนเดียว ผมทำใจกับเรื่องนี้ไม่ได้จริง ๆ ร่างกายของผมที่ผมดูแลอย่างดี ทำไมตอนนี้ผมคิดว่ามันสกปรกมาก มากเหลือเกิน คิดถึงเรื่องนี้แล้ว น้ำตามันก็ไหลออกมาอย่างหยุดไม่ได้ ผมมันอ่อนแอจริง ๆ อ่อนแอมาก ผมไม่อยากอยู่อีกแล้ว โลกนี้น่ากลัวเกินไป ผมไม่มีแรงพอที่จะอยู่อีกแล้ว........
ผมมองไปที่โต๊ะของเอก เห็นคัตเตอร์อยู่ จึงหยิบขึ้นมา.....พร้อมกับกรีดลงบนข้อมือของตนเอง แปลกที่ว่า ทำไมผมถึงไม่เจ็บเลย หรือว่าผมบ้าไปแล้ว แล้วผมก็เดินไปเปิดน้ำใส่อ่าง แล้วเอาแขนที่กรีดลงไปแช่ในน้ำ ผมมองดูน้ำในอ่างอย่างเหม่อลอย มันก็เหมือนจะสวยนะ แต่มันก็ดูขมขื่นเหมือนกัน น้ำมันควรจะเป็นสีใส ๆ แต่ตอนนี้กลับเป็นสีแดง แดงจนน่ากลัว แล้วสติผมก็ค่อย ๆ เลื่อนลอยออกไป ผมได้ยินเสียงแว่ว ๆ ของใครก็ไม่รู้ แต่ผมไม่อยากรับรู้อะไรอีกแล้ว.......
ผมตื่นขึ้นมาพร้อมสายน้ำเกลือและสายที่ให้เลือด นี่ผม....ยังไม่ตาย.....สินะ ผมมองไปรอบ ๆ ก็เห็นเอกที่นั่งหลับอยู่ ผมไม่อยากปลุกมันหรอก ผมก็เลยหลับตาลง เพื่อคิดถึงอดีตที่ผ่านมา ว่าตัวเองได้ทำอะไรลงไปบ้าง พอผมลืมตาขึ้นมาก็เจอเอกทำหน้านิ่งอยู่ มันคงโกรธผมมาก แต่ตอนนั้นผมไม่ไหวจริง ๆ น้ำตาผมไหลเมื่อคิดถึงเรื่องนี้ เอกเดินเข้ามากอดผม ถึงจะไม่แน่น แต่ก็รับรู้ได้ถึงความรู้สึกต่าง ๆ “มึงมันบ้า มึงมันบ้า มึงอยากตายขนาดนั้นเลยเหรอ มึงอยากตายแล้วมึงไม่คิดถึงกูบ้างเหรอ กูห่วงมึงจะตายห่า มึงก็ทำได้ลงคอ ถ้ามึงตายไปนะ กูจะตายตามแล้วไปลากคอมึงมากระทืบเลยไอ้เหี้ย มึงไม่ห่วงกูไม่เป็นไร ยังไงกูก็แค่เพื่อนมึง แต่ครอบครัวมึงล่ะ เขาเลี้ยงมึงมากี่ปี เสียเงินไปกี่บาท ความรักที่เขามีให้มึงอีก มันไม่มากพอให้มึงคิดเลยเหรอ มึงไม่รักไม่ห่วงพวกเขาใช่มั้ย พ่อกับแม่มึงน่ะ.....ไอ้เหี้ยเอ๊ย! ทำไมกูต้องร้องวะ ไอ้เพื่อนเหี้ย ไอ้เลว.....ไอ้.....มึงอย่าทำแบบนี้อีกนะ กูขอ.....กูห่วงมึง กู....รัก...มึงนะ.....ไอ้เพื่อนบ้า...”ประโยคที่มันด่าผม มันทำให้ผมคิดขึ้นได้ ตอนผมทำ ทำไมผมไม่ขึ้นถึงคนอื่นบ้าง มีหลายคนที่เลี้ยงผม รักผม ห่วงผม แต่กับแค่คน ๆ เดียว ทำไมผมถึงทำได้ขนาดนี้ ชีวิตผมยังอยู่ได้ พ่อกับแม่ของผมคงร้องไห้อยู่แน่ ๆ ทั้ง ๆ ที่ผมไม่อยากเห็นเลยจริง ๆ แล้วเพื่อนคนนี้ของผมอีก เพื่อนรักของผม ที่ปกติมันจะเข้มแข็ง แต่วันนี้มันกลับ......ร้องไห้ ดูไม่ได้จริง ๆ นะผม ผมมันแย่จริง ๆ หลังจากที่เอกร้องไห้ซักพัก พ่อกับแม่ของผมก็เข้ามาหาผม พ่อกับแม่ของผม.....ร้องไห้......แย่จริง ๆ ผมไม่อยากเห็นแท้ ๆ แต่กลับทำให้ต้องเห็นเพราะความคิดโง่ ๆ ผมจะไม่ทำให้คนอื่นต้องเสียใจอีกแล้ว ผมสัญญากับตัวเองอย่างนั้น
เรื่องราวนี้ผ่านไปได้ 10 ปีแล้ว ผมได้จบวิศวะคอมพิวเตอร์ ได้ทำงานด้านนี้โดยตรง เงินเดือนก็มากอยู่ พ่อกับแม่ผมก็แก่ลงไปมากแล้ว ผมจึงต้องดูแลท่านให้ดีมาก ๆ ยิ่งขึ้น ดีกว่าที่พ่อกับแม่ดูแลผม แต่มันคงไม่มากกว่าอยู่แล้ว พ่อกับแม่ของผมดูแลผมดีที่สุด ผมจะพยายามอย่างเต็มที่ อยากเห็นพ่อกับแม่มีความสุข ตอนนี้ผมยังไม่แต่งงาน ทั้ง ๆ ที่อายุก็ปาไป 27 แล้ว แต่ผมมีคนรักแล้วนะ คน ๆ นั้น ก็คือ....เอก ไงครับ เอกที่เป็นเพื่อนรักของผม ที่คอยให้กำลังใจผมมาตลอด ผมไม่คิดว่ามันจะจบลงแบบนี้ด้วยซ้ำ ผมเจอเรื่องร้าย ๆ มา เอกก็ดูแล แล้วก็เอาใจผมดีมาก ไป ๆ มา ๆ กลับกลายเป็นว่า เอกบอกรักผม ตอนนั้นผมก็รู้สึกดีกับเอกไปแล้ว ผมคิดมาตลอดว่าผมไม่ใช่เกย์แท้ ๆ แต่ทำไมกลับรักเอกได้ แต่ก็ช่างเถอะครับ ความรักมันห้ามกันได้ที่ไหน ผู้ชายก็รักกับผู้ชายได้ ไม่ได้น่าเกลียดอะไร เพียงแค่เปิดความคิดให้กว้างขึ้น ความสุขก็อาจจะเพิ่มขึ้นตามก็ได้ ผมกับเอกอยู่บ้านหลังเดียวกัน โดยที่ครอบครัวของเอกกับของผมมาอยู่ด้วยกัน กลายเป็นครอบครัวใหญ่ ทุกคนมีความสุข แค่นี้ผมก็มีความสุขมากแล้ว
ถึงคุณจะเจอเรื่องร้าย ๆ อะไรมาก็ตาม อยากให้คุณคิดถึงคนที่คอยให้ความรักคุณ คอยเป็นกำลังใจคุณมาตลอด นั่นจะทำให้คุณไม่พลาด หรือไม่ทำอะไรที่ไม่ดี ๆ ไป คุณอาจจะคิดว่าคนรักคือ แฟน ก็ใช่ครับ แต่คุณก็อย่ามองข้ามความรักที่วิเศษไป ซึ่งนั่นก็คือพ่อและแม่ของคุณ ผมเชื่อว่าถ้าคุณคิดถึงพวกเขา คุณต้องผ่านเรื่องร้าย ๆ นั้น ไปได้แน่นอน ความรักมันก็วิเศษแบบนี้แหละครับ
----The End----
-
ดีจ้า
เรื่องนี้เป็นเรื่องสั้นอีกเรื่อง ที่ยังค้างอยู่ในสต็อค
ต้องขอโทษเรื่องย่อหน้าด้วยเพราะรู้สึกว่ามันจะเบี้ยวๆยังไงชอบกล - -
แล้วก็ต้องขอบคุณทุกคนที่เข้ามาอ่านด้วยจ้า ^^
เรื่องนี้เป็นภาคแรก ส่วนภาค2ตามลิงค์นี้ไปเลยจ้า
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=19933.msg1214428 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=19933.msg1214428)
-
เรื่องนี้ซึ้งอ่ะ
ให้ +1 โทษฐานทำให้เสียน้ำตา
-
:z13:กับเรื่องราวดีๆอีกเรื่องนึงถึงจะเป็นเรื่องสั้นก็เหอะ
-
ซึ้งมาก ให้ข้อคิดดีๆด้วย
+1 ไปเลยจ้า
-
ซึ้งอ่ะ ให้ข้อคิดดีๆด้วย
-
ชอบมากเลยยย !!
กดไลค์ ๆๆ
:'D
-
อ่านแล้วแอบน้ำตาซึม
:monkeysad: :monkeysad:
ชอบค่ะ
-
this story is so cool :pig4:
-
เป็นเรื่องที่เยี่ยมมมากกก สอนใจสุดๆๆ
-
อ่า ชอบมากเลยคับ อ่านแล้วซึ้งมากมาย
ได้ข้อคิดดีๆด้วย แม้ว่าจะเป็นเรื่องสั้นแต่ก็สื่อออกมาได้ดีมากคับ ขอบคุณนะคับ
-
สั้นๆ แต่ให้กำลังใจ และข้อคิดเตือนใจได้ชัดเจนดีค่ะ
กลายเป็นครอบครัวสุขสันต์เพราะความรักและความเข้าใจของครอบครัวและคนรัก
บวก 1 แต้ม สำหรับเรื่องสั้นดีๆ ขอบคุณมากค่ะ
-
:m15:
ซึ้งมากเลย
-
:impress3: :impress3: :impress3:
ซึ้งค่ะเรื่องนี้
สุดท้ายความรักก็สามารถรักษาบาดแผลที่เกิดขึ้นจากคนเลวๆได้ :กอด1: :กอด1:
-
เจ้าอายทำเจ้ร้องไห้อ่ะ เลี้ยงไอติมเลยโทษฐานทำเจ้เสียน้ำตา :m15:
อยากบอกว่าเรื่องนี้แต่งได้ซึ้งมากมาย อาจจะมีคำผิดบ้าง แต่ไม่มากมายหรอก
เจ้อ่านผ่านตาได้ เอิ๊กๆๆๆ +1 ให้เป็นกำลังใจนะ o13
-
ฝังสิ่งเลวร้ายไปพร้อมกับอดีต
แล้วเก็บเรื่องราวดีๆ ไว้กันอนาคต และปัจจุบัน
o13
-
ซึ้งอ่าครับ
จงอยู่กับปัจจุบันนั้นแหละคือสิ่งที่ดีที่สุด
ปล่อยอดีต และ ฝันร้าย ให้เป็นบทเรียนและสิ่งที่คอยเตือนใจเรา
และเก็บสิ่งที่ดีๆๆเอาไว้
ขอบคุนมากๆๆครับ
ที่่นำเรื่องราวดีๆๆมาให้ได้อ่านกัน
ขอบคุนอีกครั้งครับ
-
อ่า~~~~
เป็นข้อคิดให้หลาย ๆ คนได้เลยนะเนี้ย
เนื้อเรื่องดีมากเลย
ซึ้งด้วย ^^
-
ซึ้งมากครับดีนะเนี่ยที่มีเอกอยู่ข้างกาย
-
อย่าให้คน ๆ เดียวมาทำลายชีวิตของเรา o13
-
อ่านแล้วรับรู้ได้ถึงความรักหลายๆ แบบเลยค่ะ
รักตัวเอง รักพ่อแม่ รักเพื่อน และรักแบบคู่รัก
แต่เริ่มต้นแอบเคืองนะคะ ทำไมไม่รักตัวเอง
เชือดข้อมือตัวเองก็ได้ด้วย จิส์ จิส์
โดนไอ้เลวนั้นทำร้ายไม่พอ ยังจะทำร้ายตัวเองอีก
แต่มันผ่านไปแล้วด้วยดีก็โอเคนะคะ เอกน่ารักมั่กมาก อิอิ
-
ทำให้เห็นว่าเมื่อเราเดือดร้อนก็ยังมีคนอยู่ข้างๆเราอย่างเพื่อนเรา
-
โชคดีที่ยังมีชีวิตอยู่...
ฟ้าหลังฝนย่อมสวยงามเสมอ <^^>
-
ดีจังเลย
สุดท้ายก็จบด้วยดี
-
อ่านภาคแรกกะภาคสองแล้ว ซึ้งมากอ่ะ อยากเจอคนที่รักเราจริงๆแบบนี้บ้าง
-
สั้น ๆ แต่น่ารักได้ใจความ :pig4:
ขอไปอ่านภาคต่อก่อนนะครับ o13
-
:sad11:
แก้ปัญหาด้วยวิธีนี้ ทำให้คนข้างหลังเจ็บปวดมากนะ อย่าทำเลย
ตอนนี้มีคนคอยดูแลแถมอยู่กับพ่อแม่อีก อิจฉาจัง :กอด1:
-
สั้นๆ แต่ให้กำลังใจ และข้อคิดดีครับ
ขอบคุณมากมายคร้าบ
-
ได้กำลังใจเยอะเลย ใช่เราต้องก้าวผ่านมันไป และก้าวไปเรื่อยๆ
-
อดีต คือ ความจำ
ปัจจุน คือ สิ่งที่ทำอยู่
อนาคต คือ ผลของการกระทำ
:L2:
-
น้ำตาซึมเลย
-
ขอบคุณสำหรับเรื่องราวและข้อคิดดี ๆ นะฮ๊าฟฟฟฟฟฟ
-
เป็นความรักที่ก่อตัวจากคำว่าเพื่อน :hao5: :hao5: :hao5:
ถึงจะเจอเรื่องร้ายๆมาแต่ก็ยังมีคนที่รักเราคอยอยู่ข้างๆ