CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

Boy's love => เซ็งเป็ดแฟนคลับ => ข้อความที่เริ่มโดย: เป็ดชรา ที่ 22-09-2010 12:49:39

หัวข้อ: ซึ้งใจในวัย 46
เริ่มหัวข้อโดย: เป็ดชรา ที่ 22-09-2010 12:49:39

 :sad11:
 จะบอกว่าผมพึ่งได้อ่าน เซ็งเป็ด และ ดูหนัง เรื่อง เซ็งเป็ด เมื่อวันที่ 15 ก.ย.53  ซึ่งจำไม่ได้ว่าไปเจอ link ที่คุณ ณนณ ไปโพสไว้ที่ พันทิพย์ ได้อย่างไร แต่อยากบอกว่าเมื่อได้อ่านตั้งแต่ตอนแรกแล้ว ต้องค้นหาตอนอื่นๆมาจาก link ต่างๆมาประติดประต่อจนจบทันที  ขอบอกว่าผ่านร้อนผ่านหนาวมา อย่างโชกโชน 46 ปี พึ่งมีเรื่องนี้ นี่แหละที่เล่นเอาผมซึม จนถึงวันนี้เลย
   สำหรับบางความคิดเห็นว่าเรื่องนี้อาจเป็นเรื่องแต่ง  แต่โดยความคิดเห็นส่วนตัวจากประสบการณ์ตรงของชีวิต เชื่อว่านำมาจากเค้าโครงเืรื่องจริง เพราะจุดกำเนิดของทั้ง คุณ เป็ด และคุณอ้อย ต่างกันทั้งของบรรยากาศครอบครัว วัฒนธรรม และภูมิประเทศ การที่คนๆหนึ่งจะสามารถบอกกล่าวถึงชีวิตของอีกคนหนึ่งได้อย่างไม่ผิดเพี้ยน ถ้าเขาไม่มีประสบการณ์ตรงจริง ไม่น่าที่ถ่ายทอดได้ตรงแบบนี้
   ทำไมผมถึงว่าตรงน่ะหรือ ชีวิตของคุณอ้อย โทษครับพระน่ะ  คล้ายกับผมมาก ทั้งสถานที่เกิดความเป็นอยู่ วิถีชีวิต อารมณ์ความรู้สึก ไม่ต่างจากของผมเลย ผมเป็นคนบ้านแพ้ว สมุทรสาคร บ้านผมอยู่ติดริมคลองดำเนินสะดวก ชีวิตตั้งแต่ลืมตาดูโลก ก็โตมากับริมคลอง ทุกวันนี้เวลาผมทุกข์ใจ เหงา เศร้า ผมชอบทีจะหาสถานที่เงียบๆ ติดริมคลองที่ไหนก็ได้ ส่วนใหญ่ก็จะเป็นศาลา ริมน้ำของวัด นั่งมองสายน้ำ มันไม่ได้ทำให้ผมมีความสุึขหรอก แต่มันทำให้ผมรู้สึกไม่ฟุ้งซ่าน สงบ และนิ่ง
   อารมณ์ของพระที่เดินหาหอ แล้วเจอศาลาริมน้ำ แล้วเลือกหอแถวนั้น เพื่อที่ว่า เมื่อเป็ดมาหา จะได้นั่งเล่นกันที่ศาลาริมน้ำนี่  ต้องบอกว่าเหมือนโดนอะไรกระแทกใจอย่างแรง  หลังจากอ่านเหตุการณ์ตั้งแต่เดินหาหอเป็นต้นมาจนกระทั่งจบ ต้องบอกว่าซึม เชื่องไปเลยผม
    อยากบอกว่า  อ่านแล้วเหมือนกลับไปรื้ออดีตเก่าๆของผม กลับมาอีกรอบ อารมณ์ความรู้สึกที่ลืมเลือนไปแล้วกลับมาเต็มๆ อารมณ์เสียใจ เจ็บปวด สูญเสีย ไร้ค่า ไม่รู้จะยึดหลักอะไรในการดำเนินชีวิต สับ สน อ้างว้าง ทุกอารมณ์ของความเป็นทุกข์
    ซึ่งอารมณ์แบบนี้ (ก่อนจะอ่าน เซ็งเป็ด) มันไม่มีอิทธิพลกับผมเท่าไรแล้ว ตามประสบการณ์ ตามวัย ตามความเข้าใจความเป็นจริงของโลก  แต่ตอนนี้มันกลับมาใกล้ชิดกับผมเหลือเกิน  จนสุดท้ายต้องชวนเพื่อนไปพักผ่อนกันที่ วังน้ำเขียว โคราช วันที่ 25 - 26 ที่จะถึงนี่ ซึ่งปัจจุบันเพื่อนสนิทผมก็เหลือไม่กี่คนหรอกครับ  3 คนเท่านั้น
    ความรักสำคัญนะครับ ยิ่งความรักที่บริสุทธิ์ เป็นสิ่งที่ล้ำค่ามาก เป็นทุกอย่างของชีวิต อ่านเรื่องของคุณเป็ดแล้ว หันมามองรอบตัวนะครับ ว่าตอนนี้เราได้รับสิ่งนั้นจากใครอยู่หรือเปล่า แล้วเราตอบแทนเขาอย่างไร  อย่าให้สิ่งล้ำค่านี้หลุดไปโดยที่เราไม่เห็นค่าเลย

                                              ขอบคุณครับ :bye2:
   

หัวข้อ: Re: ซึ้งใจในวัย 46
เริ่มหัวข้อโดย: watt ที่ 22-09-2010 13:06:50

สวัสดีครับ คุณเป็ดชรา

ผมเข้าใจในความรู้สึกนะครับ เพราะเร็ว ๆ นี้เพิ่งได้ดูหนังและอ่านมาเหมือนกัน

เพียงแต่ผมไม่เคยมีประสบการณ์แบบนี้ แต่เข้าใจคุณครับ

เพราะเรารุ่นเดียวกันเลยอ่ะ และเพื่อนสนิทก็เหลือน้อยมากเช่นกันครับครับ

ยินดีรู้จักครับ

ชื่อ วัตต์ ครับ

 

หัวข้อ: Re: ซึ้งใจในวัย 46
เริ่มหัวข้อโดย: mma419109 ที่ 22-09-2010 15:28:56

      เข้ามาทักทายตามประสาคนชราเหมือนๆกันถึงจะชรากว่าทั้งสองท่านอยู่หลายปีก็เถอะ
   สวัสดีค่ะ ป้าอ้วนของเด็กๆกระทู้เชียงใหม่ค่ะ ยินดีต้อนรับสู่เล้าเป็นค่ะ :pig2: :L2:

หัวข้อ: Re: ซึ้งใจในวัย 46
เริ่มหัวข้อโดย: watt ที่ 22-09-2010 19:35:22

หวัดดีครับ คุณป้าอ้วน

ยินดีที่ได้รู้จักครับ

ดีใจจังที่ยังมีผู้อาวุโสกว่า

เรามาตั้งชมรมคนสูงวัย ดีป่ะคับบป้า

หัวข้อ: Re: ซึ้งใจในวัย 46
เริ่มหัวข้อโดย: เป็ดชรา ที่ 22-09-2010 21:06:39

 :pigha2:
  ดีใจจังที่รู้ว่าในนี้มีคนวัยเกิน 40 เหมือนผมด้วย ตอนแรกกะว่าจะมาโพสบอกความรู้สึกครั้งเดียว เพราะคิดว่าเด็กๆ เขาคงไม่อยากสนใจคนวัยผมหรอก เข้ามาดูอีกที อือมีมากกว่า 1 ขอบคุณครับคุณ วัฒน์ ที่บอกเข้าใจ
 
  ที่จริงอารมณ์นี้มันไม่เกิดกับผมมานานมากแล้วจริงๆนะ  เหมือนที่บอกด้วยวัย ประสบการณ์ และความเข้าใจโลก กับ การได้ศึกษา และปฏิบัติธรรมะมาบ้าง แต่อ่านแล้ว ภาพอดีตตัวเองกลับมาหมดเลย ผมจึงบอกว่า ส่วนตัวเชื่อว่าโครงเรืื่องมาจากเรื่องจริง  ผมไม่ค่อยอินกับอารมณ์คุณเป็ดเท่าไร  แต่อินกับพระมาก เพราะวิถีชีวิต เหมือนกันเกือบหมด ต่างกรรรม ต่างเวลาเท่านั้นเอง  จะสรุปที่เหมือนให้ฟังคร่าวๆนะครับ
 
   ชีวิตผมเกิดกับริมน้ำ เป็นลูกคนเดียว พ่อตายก่อนจะจำความได้  แม่มีผมตอนอายุมากแล้ว เกิดมาเริ่มจำความได้แม่ก็ไม่แข็งแรงเท่าไร เท่าที่รู้จากญาติๆ และแม่บ้าง ทราบว่าพ่อกินเหล้า เล่นการพนัน และซ้อมแม่ แต่ผมไม่เคยเห็นหรอก จำความไม่ได้
 
    แม่เป็นทุกสิ่งทุกอย่างของผม  และก็จากผมไปตอนผมจบ ป.6 ชีวิตหลังจากนั้นมัน ขวัญเสีย กลัว เหงา เศร้า ทุกอย่าง  สุดท้ายต้องอยู่วัดเป็นลูกศิษย์วัดเหมือนกัน  ไม่มีพระประจำตัวหรอก เวลาที่เทศกาลบวช พระรูปไหนไม่มีลูกศิษย์ ผมก็จะไปเป็นลูกศิษย์ให้ พอครบพรรษาส่วนใหญ่ก็จะศึกกัน ผมก็จะอยู่กับ หลวงพ่อ กับพระที่พรรษามากๆ อีกไม่กี่รูป  เพื่อนๆของผมก็เหมือนพระอ้อย  มีเป็นรุ่นๆ  พอหมดพรรษาเขาก็กลับบ้านกันไปพร้อมกับพระ แต่ผมก็ยังอยู่วัดเหมือนเดิม
วัดที่ผมอยู่  อยู่ติดริมน้ำ เวลาพระบิณฑบาตร จะพายเรือ สมัยผมเป็นเด็ก อำเภอที่ผมอยู่ยังไม่มีถนนครับ มีแต่คลอง กับคลอง ก็เหมือนในกรุงเทพ มีถนนใหญ่ และมีซอย แยกไปในแต่ละถนนอย่างนั้น
 
   เวลาเย็นๆ ถ้าไม่มีอะไรผมชอบจะมานั่งดูน้ำ ดูแสงสีส้มๆ ดูพระอาทิตย์ เหมือนที่บอก มันทำให้ผมสงบ แรกๆจะรอ้งให้คิดถึงแม่ ตอนหลังไม่ร้องแล้วครับ จบ ม.6 มาเรียนรามฯ ทำงานตอน 10.00 -19.00 ขายของที่เดอะมอลล์ รามคำแหง ได้วันละ 60 บาท ไม่พอค่าหอค่ากิน ต้องทำงานเพิ่มเป็น Operator รับโทรศัพท์ 22.00- 6.00 ที่หอพักสตรีหลังราม เป็นยามไปด้วยในตัว ทำอยู่แบบนี้ 3 ปีเรียนจบ และต่อมาได้ทำงานที่ ธนาคารแห่งหนึ่ง กระทั่งปัจจุบัน
 
     ชีวิตที่ผ่านมา มันเงียบเหงา โหยหาความรักมาตลอด  ทุกครั้งที่มีโอกาสได้รักใคร ก็จะรักแบบตายแทนไ้ด้ขอเพียงได้อยู่ใกล้ พร้อมจะยอมทำทุกอย่างให้คนที่รัก พอใจ รักเรา ไม่จากเราไป แต่ก็พบกับความสูญเสียและเจ็บปวดเรื่อยมา
 
    เมื่อได้อ่านเรื่องของคุณเป็น ผมถึงอินกับพระอ้อยมาก เข้าใจความรู้สึกทุกอย่าง  รู้ว่าทำไมพระอ้อยถึงเลือกหอที่อยู่ใกล้คลอง และมีศาลาริมน้ำ  อินกับประโยคที่ว่า  เป็ดเวลามึงเข้ากะดึกมาค้างกับกู แล้วเย็นๆ เรามานั่งเล่นที่ศาลาริมน้ำกัน  มันมีความหมายมากมายเหลือเกินครับ
 
      เข้าใจเหตุผมด้วยว่าทำไมพระถึงเลือกที่จะบวช  ทั้งๆที่ตอนท้าย คุณเป็ด ก็เสนอทางเลือกให้มากมาย  ประเด็นอยู่ที่ ประโยคนี้ครับ กรูไม่กล้าคิดหรอกว่ามันจะกลับไปเป็นเหมือนเดิมอีกรึ ป่าว ใจคนน่ะเมิงกรูเจอมาเยอะ เมิงตอบตัวเองให้ได้ก่อนเหอะว่าถ้าห่างกรูไปแล้ว เมิงยังจะรู้สึกแบบนี้กับกรูอีกมั๊ย สำหรับกรูนะ กรูไม่ไว้ใจเมิง กรูถึงอยากจะอยู่ใกล้เมิง จริงๆครับ ใจคนน่ะ อยากบอกว่าผมก็เจอมาเยอะเหมือนกัน

       ผมเลือกคล้ายพระอ้อยครับ แต่ไม่เหมือนกันบางกรณี คือ หลังๆเลือกที่จะ  เป็นผู้เลือกวิธีเปลี่ยนแปลง หรือวิถีชีวิตเอง ทางจิตวิทยาเป็นเรื่องปฏิกริยาอัตโนมัติในการปกป้องตนเอง ให้เจ็บปวด เหงา เศร้า น้อยลง และลดการสูญเสียความภูมิใจในตัวเองด้วย  อีกวิธีที่คล้ายพระอ้อย คือเริ่มศึกษา และปฏิบัติธรรมมะ ทำให้เข้าใจสัจจธรรมชีวิตมากขึ้น

       เสียดายที่หนังไม่ได้สร้างแบบที่คุณเป็ดเขียนทั้งหมด  ไม่งั้นผมว่าหนังเรื่องนี้จะเป็นเรื่องที่เป็นตำนานอีกเรื่อง เดี๋ยวนี้คนโลกทัศน์กว้างขึ้นครับ เขาดูแล้วเข้าใจว่า ไม่ใช่หนังเกย์  แต่เป็นหนังรักที่บริสุทธิ์ ดูได้ทุกเพศ แต่เหมาะกับอายุ 18 ขึ้นไปจริงๆ

        สมัยที่ หนัง Brokeback mountain ว่าซึ้งๆแล้วนะแต่ยังไม่เท่า เซ็งเป็ด เพราะนั่นเป็นเรื่องของหนังต่างประเทศ แต่ก็เล่นเอาเคยชวนเพื่อนสนิทที่มีอยู่ 3 คนรวมทั้งตัวผมด้วยก็ 4 คนบอกว่า   เฮ้ย เราไปหาหุบเขานี่กับมั่งเหอะ  เพื่อนมันบอกว่า  มึงจะไปหาที่ฝังกระดูกหรือ  จบข่าว

หัวข้อ: Re: ซึ้งใจในวัย 46
เริ่มหัวข้อโดย: aitnarak ที่ 23-09-2010 12:50:33

สวัสดีครับ  ผมเป็ดน้อย...... ผมหาแผ่นเรื่องเซ็งเป็ดมานานมากแล้ว....และปัจจุบันก็ยังหาไม่ได้

ไม่ทราบว่าไปหาซื้อกันที่ใหน ใครรู้รบกวนด้วยครับ

หัวข้อ: Re: ซึ้งใจในวัย 46
เริ่มหัวข้อโดย: เป็ดชรา ที่ 23-09-2010 15:36:33

    ผมดูจาก Inte net ครับ ไปเดินหาแผ่นตามร้านขาย CD DVD ที่เดอะมอลล์บางกะปิ ทุกร้านไม่มีเลย  หนังสือก็ไม่มีครับ ทั้งซีเอ็ด นายอินทร์ ดอกหญ้า ไม่รู้เมื่อไรเขาจะผลิต CD DVD หรือ พิมพ์หนังสือเพิ่ม

หัวข้อ: Re: ซึ้งใจในวัย 46
เริ่มหัวข้อโดย: watt ที่ 23-09-2010 16:20:12

ผมซื้อที่ Big C ร้านที่ตั้งอยู่บริเวณรอบวอยล์(ทางขึ้นลง-ลงบันไดเลื่อนชั้น 2) พอดีไปซื้อของใช้ที่นั่น

ตอนซื้อเห็นมีอยู่ประมาณ 5-6 แผ่น

ที่ซื้อเพราะเห็นว่าแปลกดีเลยลองซื้อมาเปิดดู ตอนนั้นยังไม่รู้จักอะไรคือ"เซ็งเป็ด" พอดูแล้วถึงไปค้นหาเพิ่มเติมใน

เวป  พึ่งซื้อมาเมื่อประมาณ 2 อาทิตย์ที่ผ่านมานี้เองครับ อ้อ..สาขาแฟชั่นไอส์แลนด์ ครับ 

หัวข้อ: Re: ซึ้งใจในวัย 46
เริ่มหัวข้อโดย: Goodfellas ที่ 24-09-2010 14:05:00

สวัสดีครับ พี่เป็ดชรา  ผมน๊อตครับ แวะมาต้อนรับพี่สู่เล้านะครับ  :pig2:  ก็ไม่มีอะไรมากครับ ผมเองก็เพิ่งมาติดตามเรื่องนี้เหมือนกัน  ซึ่งก็ออกจะช้าไปบ้าง    แต่เราก็ยังคงแฮบปี้กับมัน  ตอนที่ได้อ่านครั้งแรกผมก็ยังงงเลยว่า  อะไรมันจะใกล้เคียงชีวิตเราขนาดนี้   แต่ก็ดีแล้วครับ  ที่ยังได้มาติดตามเรื่องนี้ทันอยู่    อยากจะชวนให้พี่มาคุยมาแจมกันที่บอร์ดพูดคุยทั่วไปนะครับ   เพราะในบอร์ดนั้นจะมีความเคลื่อนไหวอัพเดทมากกว่าบอร์ดนี้ครับ   ถ้ายังไงก็ลองแวะมาคุยเล่นกันนะครับ   :bye2:     

หัวข้อ: Re: ซึ้งใจในวัย 46
เริ่มหัวข้อโดย: เป็ดชรา ที่ 24-09-2010 15:22:45

   
 ก็เข้าไปอ่านเรื่อยๆครับ อ่านทุกวันด้วย ยิ่งของคุณแทน ที่แอบรักเพื่อนเขา อ่านติดตามมาตลอด ชอบคำแนะนำของเพื่อนๆ และความมีน้ำใจที่มีให้กัน  ชอบเป็นพิเศษก็ คุณที่อยู่ฝรั่งเศสจำชื่อไม่ได้  คำแนะนำดี  อ่านแล้วรู้เลยว่าน่าจะถึง เลข 4 เหมือนผม

 ที่เลือกลงกระทู้ใน เซ็งเป็ดแฟนคลับ เพราะอยากบอกให้เจ้าของเรื่องหรือใครก็ตามที่มีโอกาสได้อ่านเรื่อง เซ็งเป็ด ได้รับรู้ว่าเรื่องเขาดีจริงๆ แม้แต่คนวัยชราอย่างผม ที่น่าจะผ่านเลยเรื่องพวกนี้ไปแล้วยังมีอารมณ์่ร่วมในเนื้อเรื่อง  อดีตและอารมณ์ต่างๆที่ผมใส่ เซฟฝังไว้  จนลืมรหัสไปแล้ว กลับถูกเปิดออกมาเพราะเรื่องนี้แหละครับ  ผมคิดว่าผมลืมไปแล้วแต่จริงๆมันอยู่กับผมตลอดเลย 
 
 แล้วจะไป โพสในบอดพูดคุยเรื่องทั่วไปครับ

หัวข้อ: Re: ซึ้งใจในวัย 46
เริ่มหัวข้อโดย: aitnarak ที่ 24-09-2010 18:04:15

ขอบคุณครับ......เดลจารีบไปซื้อ......

หัวข้อ: Re: ซึ้งใจในวัย 46
เริ่มหัวข้อโดย: nunaykub ที่ 27-09-2010 16:16:36

วัย ไหน ก๊ เหงา ได้ หมด อะ ครับ

หา รัก ที่ เหมือน คุณ เซ็ง เป็ด ยาก จริง :z3:

หัวข้อ: Re: ซึ้งใจในวัย 46
เริ่มหัวข้อโดย: tong358 ที่ 14-11-2010 13:22:40

สวัสดีครับ เป็ดชรา
ที่จิงไม่อยากเรียกคำนี้เลย เพราะทุกคนยากดีมีจนยังไงก้อต้องชรา
ผมวัย 31 ย่าง 32 ผมอ่านเรื่องนี้อารมณ์เดียวกับเป็ดชราเลยครับ
ผมอยากรู้จักเป็ดชราจังเลยครับ
ทุกวันนี้ ผม ยังไม่รู้เลยครับ ว่าที่แท้แล้ว เราต้องการอะไร
ทำงานเก็บเงิน เพื่อ กิน เที่ยว อย่างนั้นหรือ
ยิ่งอ่านเซ็งเป็ด ยิ่งได้รู้ว่า รักแท้ ที่ต้องการคนที่อยู่เคียงข้าง
คนที่เข้าใจต่างหาก ที่ผมต้องการ
ถึงแม้จะเป็นไปได้ยากก้อตาม
ยังไง ผมขอ เป็นส่วนนึงของบอร์ด นี้
เพื่อเวลาเหงา จะได้มาระบ่ายสูกันฟัง
รักษาสุขภาพด้วยนะครับ เป็ด ชรา
สวัสดีครับ

หัวข้อ: Re: ซึ้งใจในวัย 46
เริ่มหัวข้อโดย: เป็ดpsycho ที่ 14-11-2010 13:34:50

 ได้แนวคิดดีๆจากพี่เป็ดชราเลยอะ ผมเองก็เป็นคนหนึ่งที่อินกับตัวพระอ้อย เพราะ มีพื้นฐานครอบครัว ไม่แข็งแรง แต่ผิดกันตรงที่ตัวผมเองมีแม่ก็เหมือนไม่มี เพราะท่านมะเคยเลี้ยงดู ส่วนพ่อผมก็เสียตั้งแต่เด็กๆ เล็กๆผมอยู่กับตา ยาย และ สู้ชีวิตเอง ผมอยากได้อยากมีคนมารักเอาใจใส่ อยากมี ครอบครัวที่สามารถ รับฟังให้กำลังใจเวลาเราท้อ แต่ผมไม่มี ผม เติมเต็มจากเพื่อนๆวัยเรียนและเพื่อนที่ทำงาน แต่ทุกคนต่างก็มีีวิตของแต่ล่ะคน ตลอดทั้งชีวิตผมชอบที่จะtake care ผู้อื่น(แบบรักเขาข้างเดียว ทุ่มเททุกอย่าง สุดท้ายมะได้อะไร)แต่ก็สุขใจดี ผมเองก็พักอยู่แถวๆลำสาลี ในใจผมอยากได้มิ้ตติ้งกับทุกๆคนถึงแม้จะเข้ามาเปงสมาชิกใหม่ แต่ก็อยากได้แลกเปลี่ยนความคิดเห็น นานา ทัศนคติกัน ยังไงเป็นกำลังใจให้นะครับ เพราะผมเองก็คงจะตายไปกับปมชีวิตที่ต้องการหาคนมาเติมเต็มจนวันตาย

หัวข้อ: Re: ซึ้งใจในวัย 46
เริ่มหัวข้อโดย: เซ็งเป็ด ที่ 14-11-2010 14:33:06

สวัสดีครับ พี่เป็ดชรา  ผมเป็ดกำลังชราครับ ดีใจที่ชอบเรื่องราวของคนเดินดิน คนธรรมดา ไม่มีราคาไม่มีคุณค่าใด..................


ยินดีตอนรับสู่เล้าเป็ดนะครับ

ในนี้มีเรื่องรามากมายที่น้องๆมาแชร์ประสบการณ์กัน
บางเรื่อง ซึ้งกินใจกว่าเรื่องของผมอีกนา

ลองเลือกอ่านดูนะครับ

 :bye2:

หัวข้อ: Re: ซึ้งใจในวัย 46
เริ่มหัวข้อโดย: เป็ดpsycho ที่ 14-11-2010 16:47:05

พี่พูดมีสาระด้วยอะ :z1:

หัวข้อ: Re: ซึ้งใจในวัย 46
เริ่มหัวข้อโดย: chaiiyawit ที่ 15-11-2010 01:18:29

อ้างจาก: เซ็งเป็ด ที่ 14-11-2010 14:33:06  

สวัสดีครับ พี่เป็ดชรา  ผมเป็ดกำลังชราครับ ดีใจที่ชอบเรื่องราวของคนเดินดิน คนธรรมดา ไม่มีราคาไม่มีคุณค่าใด..................


ยินดีตอนรับสู่เล้าเป็ดนะครับ

ในนี้มีเรื่องรามากมายที่น้องๆมาแชร์ประสบการณ์กัน
บางเรื่อง ซึ้งกินใจกว่าเรื่องของผมอีกนา

ลองเลือกอ่านดูนะครับ

 :bye2:

เพลงนี้จำได้ที่ร้องกันเมื่อวันนั้น ที่พี่ค้นเพลงจนเจอแต่ร้องไม่เป็นอ่ะนะ ฮ่าๆๆๆ ไผ่จัดให้แบบผิดคีย์กร๊ากๆๆ   ความรักมันจำกัดด้วยหรอครับ ว่าต้องอายุเท่าไหร่  ยินดีต้อนรับทุกคนครับ

หัวข้อ: Re: ซึ้งใจในวัย 46
เริ่มหัวข้อโดย: เป็ดpsycho ที่ 17-11-2010 19:14:52

คุณเป็ดชราหายไปเลยสงสัยแอบเป็นลมอยุ่ตามซอกตึกในเดอะมอลล์รึเปล่างิ :z10:

หัวข้อ: Re: ซึ้งใจในวัย 46
เริ่มหัวข้อโดย: เป็ดชรา ที่ 19-11-2010 20:36:27

 :m16: ไม่ได้ไปเป็นลมที่ซอกตึกเดอะมอลล์หรอกครับ คุณ psycho ชื่อเขียนยาก อ่านยากด้วย และต้องขอขอบคุณคุณ tong358 นี่ก็ชื่อ ยากอีกคน  เพียงแต่ไม่ได้แวะเข้ามาเฉยๆ ผมแข็งแรง ออกกำลังกายตลอด(ถ้ามีเวลา) น่าจะมีชีวิตได้อีก เป็นปีๆนะ

ที่โพสไว้เพียงแต่อยากชื่นชมเจ้าของเรื่อง เซ็งเป็ด ให้เขาได้รับรู้ว่า การแชร์ประสบการณ์ของตนเอง ที่เป็นเรื่องเกี่ยวกับความรู้สึก โดยเฉพาะเรื่องความรักและความผูกพันธ์นั้น ผู้อ่านสามารถรับสารได้อย่างรวดเร็วและเรื่องของคุณเซ็งเป็ดนับว่าเป็นเรื่องที่ดี  ถ้าอ่านแล้วพิจารณาดีๆได้แง่คิด  ยิ่งเป็นเรื่องที่พื้นฐานใกล้ตัว อย่างเช่นผมด้วยโดนเต็มๆ

ยังสบายดีอยู่ครับ ไม่คิดว่าจะมีใครมาตอบกระทู้ เป็ดชราอย่างผม เพราะดูตัวเองก็ไม่ค่อยมีอะไรน่าสนใจ แต่พอมีคนมาตอบมาสนใจนี่ ดีใจนะ ยินดีเป็นเพื่อนของทุกคน จะเข้ามาในนี้ให้บ่อยขึ้น  ก็รู้จักทุกคนนะครับ แต่เขามีกฏห้ามให้เบอร์ หรือ email ก็คงได้แต่รู้จักกันในนี้ไปก่อน แล้วค่อนหาวิธีรู้จักกันตัวเป็นๆ แล้วอย่าเสียใจล่ะที่เห็นตัวเป็นๆของผม

หัวข้อ: Re: ซึ้งใจในวัย 46
เริ่มหัวข้อโดย: เซ็งเป็ด ที่ 19-11-2010 21:40:16

สนใจครับ สนใจ (หน้าตาตื่น) เรื่องชาวบ้าน เราสนใจทุกเรื่องแหละครับ

เพราะเรื่องของชาวบ้าน อาจเป็นงาน(เขียน) ของเราในอนาคตก็เปนได้

555
แวะมาบ่อยๆนะครับ เหงา :oo1:

หัวข้อ: Re: ซึ้งใจในวัย 46
เริ่มหัวข้อโดย: เป็ดpsycho ที่ 19-11-2010 23:39:40

อ้างจาก: เซ็งเป็ด ที่ 19-11-2010 21:40:16  

สนใจครับ สนใจ (หน้าตาตื่น) เรื่องชาวบ้าน เราสนใจทุกเรื่องแหละครับ

เพราะเรื่องของชาวบ้าน อาจเป็นงาน(เขียน) ของเราในอนาคตก็เปนได้

555
แวะมาบ่อยๆนะครับ เหงา :oo1:

งก ว่ะ

หัวข้อ: Re: ซึ้งใจในวัย 46
เริ่มหัวข้อโดย: เป็ดชรา ที่ 20-11-2010 14:24:24

 :3123:
ขอบคุณครับคุณ เซ็งเป็ดที่ให้เกียรติแวะมาในกระทู้ผม ปลื้มนะเนี่ยะ  โหเรื่องของผมนี่ต้องบอกอย่างเยอะ บางเรื่องผมเองยังไม่อยากเชื่อว่าเคยเกิดกับผมแล้วผมรอดมาได้ 
จนถึงทุกวันนี้ถ้าเป็นนักมวยนี่ คงหมดรูปมวยไปหมดแล้ว

บางเรื่องก็เกิดบาดแผลเรื้อรังไม่เคยหาย  บางเรื่องก็ชิวๆ บางเรื่องก็เป็นสิ่งที่ประทับใจเมื่อคิดถึงทีไรก็ยังรู้สึกดีอยู่  แต่สุดท้ายที่ดีที่สุดคืออยู่กับปัจจุบัน แต่ผมก็ทำไม่ค่อยได้หรอกครับ
เดี๋ยวก็ย้อนอดีต เดี๋ยวก็กังวลกับสิ่งที่ยังไม่เกิดขึ้น เหมือนมีไทม์แมชชีนเป็นพาหนะประจำตัวตลอดเวลา

นอกจากหนังสือ 5 เล่มที่ออกมาแล้ว เมื่อไรจะมีเล่มใหม่ๆออกมาให้อ่านอีกล่ะครับ คุณนณน

หัวข้อ: Re: ซึ้งใจในวัย 46
เริ่มหัวข้อโดย: เป็ดpsycho ที่ 20-11-2010 15:56:18

พี่เป็ดชรารู้สึกเหมือนผมเลย ถ้า พี่ นนท์ เข้ามา ตอบผมละ ดีจั๊ยดีใจ ทุกวันเข้ามาบอร์ดก็ลุ้นว่า จะมีริปไหนของพี่แกบ้าง  o13

หัวข้อ: Re: ซึ้งใจในวัย 46
เริ่มหัวข้อโดย: เป็ดชรา ที่ 22-11-2010 09:42:59

 :jul3:
 เข้ามาสวัสดีตอนเช้าตัวเอง และคนที่เข้ามาในนี้ครับ กรมอุตตุฯแจ้งเตือนมาตั้งแต่เดือน ต.ค. ว่าปีนี้ทั่วประเทศจะหนาวเป็นประวัติการ ตัวผมด้วยความแก่ชราเกรงว่า
 ถ้าหนาวมากจะเจ็บป่วย ก็รีบไปซื้อกันหนาวมาตุนไว้ 2 ตัว ไปซื้อเครื่องทำน้ำอุ่นมาติดตั้งอีก เพราะเกรงว่าถ้าอากาศมันหนาวหนักจริงของทั้งสองสิ่งจะต้องขึ้นราคา
 นี่ก็จะครบ 2 เดือนที่ซื้อของสองสิ่งที่กล่าวมา  ยังไม่เคยได้ใส่เสื้อกันหนาว และไม่เคยใช้เครื่องทำน้ำอุ่นเลย ยิ่งวันนี้รู้สึกอากาศออกร้อนๆอีกด้วย

 เใกล้ปีใหม่แล้วไปเที่ยวไหนกันบ้างครับ ผมยังไม่มีโปรแกรมเลย ใครไปเที่ยวไหนสนุกอย่างไรเล่าสู่กันฟังบ้าง มีความสุขครับทุกคน

หัวข้อ: Re: ซึ้งใจในวัย 46
เริ่มหัวข้อโดย: tamtam ที่ 22-11-2010 11:18:25

หลังจากอ่านเซ็งเป็ดผ่านมาเกือบ 3ปี ชักเลือนๆ

เพิ่งเจอกระทู้ของพี่เป็ดชรา อ่านแล้วขนลุกเลยนะคะ
น้ำตาซึมเลย เขียนบอกเล่าได้ดีจริงๆ ค่ะ
ชอบมาก


ช่วงปลายปีทุกปี มักหาเวลาไป เข้าค้อค่ะ
ชอบภูเขาที่นั่น ไปกี่ปี ก็สวยมาก
กลางวัน นั่งจิบกาแฟเจ้าอร่อย และ ชมภูเขา
กลางคืน ต่อสู้กับความหนาวสุดขั้ว สนุกดี

ปล. ไม่ทราบว่าเคยได้หาดูหนังเรื่อง รักแห่งสยาม ดูบ้างยังคะ อยากให้ดูค่ะ

หัวข้อ: Re: ซึ้งใจในวัย 46
เริ่มหัวข้อโดย: เป็ดชรา ที่ 22-11-2010 14:30:40

รักแห่งสยามดูแล้วครับ ก่อนเรื่องเซ็งเป็ด หนังเขาก็ดีนะครับ แต่เป็นเรื่องไกลตัวผมไปสักนิด พอมาอ่านเรื่องของคุณเซ็งเป็ดมันใกล้ตัวมากเลยอิน   4 ปีต่อเนื่องมาแล้วครับที่ปีใหม่จะไปเที่ยวที่เขาค้อ เพชบูรณ์ และแถว จ.พิษณุโลก พอดีเมื่อปีที่แล้วอากาศไม่หนาว และไม่มีหมอก เพื่อนสนิท 2 - 3 คนที่ไปเที่ยวด้วยกันเลยไม่อยากไป จะไปเที่ยวเชียงใหม่แทน แต่ผมไม่อยากไปเชียงใหม่เพราะนั่งรถนาน ก็เลยขอตัว   สุดท้ายเลยไม่มีโปรแกรม ก็คิดไว้ว่า ไปทำบุญไหว้พระใกล้ๆแทนก็ได้ 
วัดในกรุงเทพนี่แหละครับ ดีเหมือนกัน ไม่เที่ยวพักผ่อน เข้าวัด ก็เหมาะกับวัยดี  งัยปีนี้ก็ขอให้เที่ยวให้สนุก เดินทางปลอดภัยนะครับ

หัวข้อ: Re: ซึ้งใจในวัย 46
เริ่มหัวข้อโดย: pita ที่ 22-11-2010 15:15:35

สวัสดีค่ะ คุณเป็ดชรา แหมเรียกแบบนี้รู้สึกแปลกๆๆอ่ะค่ะ

ยินดีที่ได้รู้จักนะค่ะ

น้องพิตก้อเป็นอีกคนที่เสียน้ำตาให้ เซ็งเป็ดไปหลายปี๊บ

ซึ้งดีค่ะ มันทำให้พิตรู้สึกว่าความรักมันช่างบริสุทธิ์และยิ่งใหญ่ได้ขนาดนี้

 :sad11: :monkeysad:
ง่ะไม่รุจาบอกยังไง

แต่อยากบอกคุณเป็ดชราว่า สู้ต่อไปนะค่ะ

ถ้าเหงาก้อเข้ามาคุยกันในเล้าบ่อยๆก้อได้

พิตเข้ามาทุกวันค่ะ อิอิ  :bye2:

หัวข้อ: Re: ซึ้งใจในวัย 46
เริ่มหัวข้อโดย: เป็ดชรา ที่ 22-11-2010 20:49:48

 :3123:
 ขอบคุณครับคุณพิต ครับจะหาเวลาเข้ามาบ่อยๆ ดีเหมือนกันได้คุยกับเพื่อนๆ เรียกเป็ดชรา เหมาะกับผมแล้วครับ เพราะชราแล้วจริงๆ

หัวข้อ: Re: ซึ้งใจในวัย 46
เริ่มหัวข้อโดย: เป็ดชรา ที่ 24-11-2010 11:52:00

 เข้ามาอรุณสวัสตัวเอง และเพื่อนที่เข้ามาในกระทู้นี้ เมื่อวานไปพบแพทย์ที่ ร.พ.รัฐบาลแห่งหนึ่งมา ก็ไปตั้งแต่ 7.00น.กว่าจะเสร็จสิ้น จนรับยากลับบ้านก็ ประมาณ บ่าย 2 กว่าๆ ทุกครั้งที่ไปโรงพยาบาลของรัฐ  ผมจะรู้สึกหดหู่ กลับมาบ้านทีไรจะมีอาการเหมือนไม่สบายร้อนในทุกที  กลับคอนโดอาบน้ำอาบท่ากินยาและนอนลงก็อดคิดถึงแม่ไม่ได้ทุกที  เมื่อสมัยเด็กที่อยู่กับแม่ เวลาไม่สบาย แม่จะทำกับข้าวที่ผมชอบให้กิน เพื่อจะได้กินข้าวได้มากๆไข้จะหายเร็วๆ  อาหารก็เป็นพวกของพื่นบ้านที่ไม่ได้ไปซื้อหาหรอกครับ แกงส้มดอกแค  ผักบุ้ง ดอกโสนฯ  ผักตามฤดูกาล กับปลาหมอนา ปลากระดี่แดดเดียวทอด (ปลากระดี่จะมีรูปร่างลักษณะเหมือนปลาสลิด แต่มีขนาดเล็กกว่า ไม่มัน เวลาทอดกรอบกินได้ทั้งก้าง) ทอดมันกุ้งฝอย (ส่วนผสมเหมือนทอดมันตามท้องตลาดที่เรากิน แต่ใส่กุ้งฝอย บ้านผมอยู่ติดริมคลองกุ้งฝอยเยอะมาก ) และก็ได้นอนกอดแม่นานๆ  เป็นไข้ก็ทรมานกายอยู่แต่เป็นสุขใจมาก อบอุ่น ปลอดภัย และก็หลับอย่างมีความสุขจริงๆ   34 ปีผ่านมาแล้วที่ไม่ได้รับความรู้สึกนี้  คิดถึงจัง   ที่จริงผมก็อายุปูนนี้แล้ว เป็นรุ่นพ่อ รุ่นลุงแล้ว ทำไมยังมีความรู้สึกเป็นเด็กๆแบบนี้ไม่รู้ แย่จัง 

หัวข้อ: Re: ซึ้งใจในวัย 46
เริ่มหัวข้อโดย: tong358 ที่ 24-11-2010 13:43:39

ตามให้กำลังใจเป็ดชราครับ
ผมเอง ไม่นานก้อต้องตามวัยเป็ดชราครับ
ผมอยากให้กำลังใจเป็ดชราครับ ว่า
ไม่ได้เปล่าเปลี่ยวคนเดียว
มีอะไรมาระบายในบอร์ดนี้นะครับ
อย่างน้อยมีผม กับ น้องๆในบอร์ด เป็นเพื่อนอยู่อีกกลุ่มนะครับ
อากาศช่วงนี้เปลี่ยนแปลงบ่อย
รักษาสุขภาพด้วยะครับ
 :3123:
เอาดอกไม้ช่อโตมาฝาก
หายไวๆนะครับ
***********

หัวข้อ: Re: ซึ้งใจในวัย 46
เริ่มหัวข้อโดย: tamtam ที่ 24-11-2010 15:21:19

โอ้วววว เห็นรายการอาหาร แล้วสุดยอด น่ากิน
ชอบทอดมันกุ้งฝอย อยากกินมั่งจัง

รักษาสุขภาพด้วยนะคะ ขอให้หายไวไว  :L2:

ปล. อย่ายอมชราในวัย 46   :a2:

หัวข้อ: Re: ซึ้งใจในวัย 46
เริ่มหัวข้อโดย: เป็ดชรา ที่ 25-11-2010 10:54:31

อรุณสวัสตัวเอง และเพื่อนที่เข้ามาในกระทู้นี้ครับ เป็นอีกเช้าหนึ่งที่ตื่นมาแล้วยังมึนยา และก็คิดถึงอดีต นี่แหละที่เขาว่า คนแก่จะพูดแต่เรื่องอดีต แหม! ก็แก่แล้วมันไม่มีเรื่องอนาคตหรือความหวังอะไรนักหรอกนะ  ยิ่งเวลาอยู่คนเดียว ว่างจากทำกิจกรรมประจำวันและทำงาน ก็นั่ง Time Machine ย้อนอดีตซะอีกแล้ว ส่วนใหญ่ผมก็จะย้อนไปครั้งยังเด็กที่ได้อยู่กับแม่ทุกที  ตอนอยู่กับแม่ปกติผมไม่ค่อยถูกตีหรอก แต่ก็จะมีบ้าง ทุกครั้งที่ถูกตีก็จะร้องไห้ เสียใจ น้อยอกน้อยใจ ตามประสาเด็ก แต่มีอยู่ครั้งหนึ่งที่ผมถูกแม่ตีแล้ว กลับดีใจ ไม่รอ้งไห้เลย   เรื่องมีอยู่ว่าสมัยเป็นเด็กแถวบ้านผมไม่มีไฟฟ้าใช้ ต้องใช้ตะเกียงกระป๋อง ถ้าบ้านไหนพอมีฐานะก็ใช้ตะเกียงเจ้าพายุ (สมัยนี้น่าจะไม่มีใครรู้จัก ตะเกียงทั้ง 2 ชนิดแล้ว) เวลาหุงข้าวต้มแกง ก็ใช้เตาอั๋งโล้ กับฟืน  เดือน พ.ย. - ธ.ค. จะเป็นระยะเวลาที่ชาวสวนพักฟื้นดิน เป็นช่วงที่แม่จะไม่ได้ไปรับจ้างทำสวน แม่กับผมก็จะพายเรือกันไปหาฟืนมาเก็บไว้ ก็จะเป็นพวกกิ่งไม้แห้งตามริมคลองสวน ที่เจ้าของเขาอนุญาต ให้ตัดเอาไปใช้ได้  มีเจ้าของสวนรายหนึ่งชื่อ ยายหงวน แกะมีสวนรกร้างมีต้นไม้ยืนต้นตาย หรือกิ่งไม้แห้งเยอะ แกจะอนุญาติให้แม่ไปตัดเอามาใช้ได้  วันที่เกิดเรื่องนี้ก็เช่นกัน ผมกับแม่พายเรือไปสวนยายหงวน ผูกเรือไว้ริมตลิ่งและเดินลุยป่าหญ้าขน ป่าเฟือย เข้าไปในสวนรกร้าง บริเวณสวนจะรกครึ้มไปด้วยหญ้า และหนองบึงตื้นๆ ซึ่งเต็มไปด้วยโคลน ผมไม่ชอบสวนยายหงวนเลยทุกครั้งที่ต้องมาที่นี่จะ งองแง อิดเอื้อน จนเกีอบถูกตีทุกครั้ง พอถึงที่หมายเป็นต้นมะม่วงยืนต้นตายแห้ง ใกล้ริมบึง แมก็บอกว่าอยู่เล่นโคนต้นไม้นะ  ถ้าเบื่อก็เอามีดตัดโคนต้นเล่นไปเรื่อยๆ ถ้าตัดต้นไม้ขาด ก็ได้กลับบ้านกัน แล้วแม่ก็ปีนขึ้นไปบนต้นเพื่อเอามีดอีโต้ขึ้นไปตัดกิ่งมะม่วง   แม่ไม่รู้หรอกว่าการที่บอกกับผมแบบนั้น สร้างแรงใจและพลังให้ผมมากมายเพราะอยากกลับบ้าน เมื่อแม่อยู่บนต้นมะม่วงเรียบร้อย ผมก็เริ่มตัดโคนต้นมะม่วงทันทัน ตัดไปเรื่อยๆ เหนื่อยก็พัก ขณะที่แม่ก็ตัดกิ่งมะม่วงอยู่ข้างบน กิ่งไม้ก็จะตกลงมาเรื่อยๆ ผมก็มีหน้าที่เก็บมารวมให้เป็นกองเพื่อให้แม่ลงมามัดรวมกัน  ว่างจากเก็บกิ่งไม้ผมก็ตัดโคนต้นมะม่วงอีก ความที่เป็นต้นไม้แห้งและภายในก็มีพวก ปลวก มดทำรับ ทำให้ข้างในต้นมะม่วงกรวง และผุ ทันใดนั้นสิ่งที่ไม่คาดฝันก็เกิดขึ้น เกิดเสียงดังเอี๊ยด และโครมตามมาทันที ต้นมะม่วงโค่นลงไปในบึงโคลน ร่างแม่ผมจมหายไปเหลือเพียงงอบที่แม่ใส่กันแดดลอยอยู่เหนือโคลน ตอนนั้นผมตกใจสุดขีวิตกับสิ่งที่เกิดขึ้นยืนตัวแข็งทำอะไรไม่ถูก สักอึดใจก็มีบางสิ่งเคลื่อนไหวในบึงโคลน แม่ยืนขึ้นมา ภาพที่เห็นเหมือนเราดูหนังตลก ที่คนเดินตกท่อแล้วโผล่ขึ้นมาดำทั้งตัวเหลือแต่ลูกตา  ผมดีใจมากที่แม่ไม่ตาย วิ่งลงโคลนไปกอดแม่ แม่จับแขนผมและฟาดผมด้วยฝ่ามือที่ตูด และหยิบกิ่งไม้เล็กๆที่หักตกแถวนั้นมาตีผมอีก  เชื่อไม๊ผมไม่เจ็บไม่ร้องให้เลย ดีใจที่แม่ยังไม่ตายเหมือนที่ผมกลัว แม่ยังลุกมาตีผมได้   สุดท้ายก็ได้กลับบ้านจริงๆไม่ใช่เพราะต้นมะม่วงขาดหรอก เป็นเพราะแม่เปียกโคลนไปทั้งตัว และโคลนมันเข้าตาแม่จนแม่เจ็บตา  ไม่รู้เวรกรรมผมหรือเปล่าที่ทำให้แม่เจ็บตา ทุกวันนี้ตาจะสู้ลมสู้แดดไม่ได้ น้ำตาไหลต้องใส่แว่นกันลม เวลาอ่านหนังสือก็ต้องใส่แว่นตายาวอีก  ใครที่ยังมี พ่อแม่อยู่ทำดีกับท่านไว้นะครับ

 

หัวข้อ: Re: ซึ้งใจในวัย 46
เริ่มหัวข้อโดย: info001 ที่ 03-12-2010 17:35:30

หวัดดีครับ
    คนที่โพสท์ในกระทู้คุณแทน ที่คุณหนุ่มกล่าวถึง ก็คือ ผมเอง "อิน" ครับ
ไม่ทราบว่าจำได้รึเปล่า และอย่าชมผมมากนักเลยครับ เดี๋ยวผมจะได้ใจ..55

    และเรื่องอายุที่คุณหนุ่มคาดเดาก็ไม่ผิดหรอกครับ  แหม ผมอุตส่าห์
หลบๆเลี่ยงๆ มาตั้งนาน  จริงๆ ก็เพราะไม่อยากใส่ใจ เพราะมันเป็นเพียง
แค่สิ่งสมมติน่ะครับ..จริงมั้ย

   แล้วไม่ค่อยอยากให้เน้นย้ำว่า วัยอย่างเราๆ นี้ เป็นวัยชราเลย
ถ้างั้นคนอายุสัก 70 เขาจะใช้คำว่าอะไรล่ะครับ คงต้องใช้ “วัยแย้มฝาโลง” แทน
ดังนั้น วัยนี้จึงน่าจะเรียกว่า "วัยผู้ใหญ่ตอนปลาย หรือ วัยที่ผ่านประสบการณ์มาพอควร” (แต่ผมยังอ่อนประสบการณ์อยู่เลย)

   เมื่อได้อ่านประวัติชีวิตของคุณหนุ่มแล้ว ก็เข้าใจเลยครับว่า จะต้องอินกับเรื่องของพระอ้อยแน่นอน  
และบางอย่างก็คล้ายๆ ผมนะ แต่ผมมัน "dektep" ตั้งแต่เกิด เลยไม่ค่อยได้อยู่กับบรรยากาศแบบธรรมชาติเท่าไหร่  
ผมก็ชอบทั้งความศิวิไลซ์ของเมือง และธรรมชาติตามต่างจังหวัด

หัวข้อ: Re: ซึ้งใจในวัย 46
เริ่มหัวข้อโดย: info001 ที่ 03-12-2010 20:22:33

    เมื่อคุณหนุ่ม ได้เล่าเกี่ยวกับชีวิตตั้งแต่วัยเด็กให้ได้รับรู้กันแล้ว
ผมก็เลยอยากเล่าเกี่ยวกับตัวผมบ้าง พอสังเขป แต่คงไม่รันทดเท่าไหร่หรอกครับ
    ผมเกิดมาก็ไม่เห็นหน้าคุณพ่อแล้ว ตั้งแต่เด็กผมจึงเติบโตมากับ คุณแม่ และคุณยาย  
ซึ่งดูแลเอาใจใส่ผมเป็นอย่างดี แต่ในใจลึกๆ ก็ยังต้องการความรักความอบอุ่นจากใครสักคน
มาเติมเต็มในสิ่งที่เรารู้สึกว่าขาดหายไป  ซึ่งมันคงเป็นเพียงจินตนาการ ที่ไม่อาจเป็นจริงได้
แต่ถึงรู้อย่างนั้น มันก็ยังทำให้เรารู้สึกมีความหวัง และความสุขเล็กๆ จากจินตนาการนั้น
  
    คุณยายผมได้เสียชีวิตไปนานแล้ว ส่วนคุณแม่ก็อายุเจ็ดสิบกว่า หลายๆ อย่างที่คุณหนุ่มเล่า
ก็ทำให้นึกถึงตอนที่เราเจ็บป่วย ก็มีคุณยาย และคุณแม่ มาคอยดูแล และทำอาหารให้เรากิน
ซึ่งช่วงเวลาเหล่านั้น มันเหลือแค่เพียงความทรงจำ ให้เรานึกถึงเท่านั้น

    ด้วยกาลเวลา และวัยที่เพิ่มขึ้น  อะไรๆ มันก็เปลี่ยนแปลง  
ความคิด อารมณ์ ความรู้สึก  แม้แต่ความทรงจำในอดีต
บางอย่างมันก็เลือนๆ ไป แต่ก็ใช่ว่าจะลืม
เมื่อมีอะไรมาสะกิด  ก็ทำให้เราระลึกถึงขึ้นมาอีกครั้ง

    และอีกอย่างหนึ่งที่ผมคล้ายคุณหนุ่ม ก็คือ เรื่องอาชีพ
เพราะ ผมเคยทำงานธนาคารมาก่อน  ปกติชีวิตผมจะเรียบง่าย มาตั้งแต่เด็ก
จนมาถึงวัยทำงาน ก็ค่อยมีสีสรรหน่อย แต่ก็ไม่มีอะไรหวือหวาหรอกครับ
ก็แค่พอรู้เรื่องอะไร ๆ ในวงการนี้มาบ้างนิดหน่อยเท่านั้นอง
:bye2:

หัวข้อ: Re: ซึ้งใจในวัย 46
เริ่มหัวข้อโดย: Goodfellas ที่ 04-12-2010 00:34:17

แวะมาหาพี่หนุ่มนะครับ  ช่วงนึงผมนึกว่าพี่ไม่ได้แวะเข้ามาเล่นซะแ้ล้ว   แต่ที่จริงเป็นผมเองนะที่ไม่ได้มาเล่นบอร์ดนี้

เพราะบางทีก็ยึดติดกับบอร์ดนั้นมากไปซะแล้วครับ  ก็คงต้องทำใจใหม่นะ  ให้ห่างๆมันซะบ้าง

ดีใจครับที่พี่หนุ่มยังแวะมา  และได้เล่าเรื่องอะไรๆให้พวกเราได้ฟังกัน  และพี่อินก็แวะมาเล่าบ้างซึ่งพอผมอ่านแล้วผมรู้สึกดีนะครับ

เหมือนกับว่าผมได้มานั่งอยู่กับพี่ชายของผมเองจริงๆเลยนะ   เพราะจะว่าไปช่วงนี้ผมก็มีแต่เรื่องไม่สบายใจเยอะแยะไปหมด

แต่พอได้แวะมากระทู้นี้แล้วก็รู้สึกสบายใจดีอย่างน่าแปลกใจเลย

ก็เพียงเท่านี้ผมก็สบายใจแล้วล่ะ  ถ้าพี่หนุ่มกับพี่อินว่างๆก็แวะกันมาที่กระทู้นี้นะครับ

ผมก็อยากจะเข้ามาฟังอะไรดีๆจากพี่ๆอีกครับ

ขอบคุณมาก o13

หัวข้อ: Re: ซึ้งใจในวัย 46
เริ่มหัวข้อโดย: เป็ดชรา ที่ 08-12-2010 11:30:46

ดีใจครับที่คุณอินทร์ เข้ามาอ่านกระทู้ผม รวมทั้งการตอบและเล่าเรื่องส่วนตัวบางส่วนให้ผมได้รับฟังด้วย  ครับ! ต่อไปนี้ผมจะเรียกวัยเราว่า "วัยแย้มฝาโลง" เอ้ย! ไม่ใช่ "วัยผู้ใหญ่ตอนปลาย"(สุด) ครับ 

ผมได้เข้ามาใน web นี้ทุกอาทิตย์ครับ ได้อ่านที่คุณอินทร์ Reply ไว้ที่กระทู้คุณแทน ได้ดูรูปพร้อมคำบรรยายภาพที่คุณเอามาลง ได้อ่านประสบการณ์เรื่องราวที่คุณเจอในที่ต่างๆ ได้พอmuj0tรู้จักคุณอินทร์จากการแสดงความคิดเห็นในหัวข้อต่างๆ ที่เพื่อนๆมาตั้งคำถามไว้  ผมได้แต่อ่านครับไม่ค่อยได้แสดงตัว  ใช้ภาษาวัยรุ่นกับเขาไม่ค่อยเป็น อีกอย่างก็เป็น " ผู้ใหญ่ตอนปลาย"(สุด) ไม่มีอะไรน่าสนใจ ชีวิตปัจจุบัน จืดสนิทไม่ม่มีสีนันอะไรเลย คิดว่าเป็นผู้ดู้จะเหมาะกว่า แต่ในความรู้สึกของผมก็คิดว่าเป็นเพื่อนกับทุกคนในกระทู้ที่เข้าไปอ่านครับ

สวัสดีครับ น้องน็อต ยังเข้าไปอ่านเรื่องของ น็อต อยู่นะครับ มีเรื่องอะไรไม่สบายใจหรือ? เล่าให้ผมฟังบ้างก็ได้ อาจไม่มีคำแนะนำดีๆ แต่ยินดีรับฟังและเป็นกำลังใจให้ครับ

ครั้งที่แล้วเล่าเรื่องเคยถูกแม่ตี แต่กลับดีใจสุดๆ  ครั้งนี้จะขอเล่าเรื่อง  ถูกแม่ตี และเสียใจสุดๆให้ฟังนะครับ  ย้อนเวลากลับไปไกลมากสมัยยังอยู่กับแม่ ตอนอายุประมาณ 9 ขวบตอนนั้นเรียนอยู่ ป.3 โรงเรียนกับบ้านผมอยู่ห่างกันประมาณ 5 ก.ม. พาหนะที่ใช้ในการเดินทางไปโรงเรียนคือ การพายเรือไป - กลับ วันละ 10 กม.  ผมจะออกจากบ้านตั้งแต่ประมาณ 6 โมงเช้า พายเรือไปคนเดียว ลัดเลาะไปตามลำคลอง ผ่านสวนผักสวนผลไม้ สลับกับทุ่งนา ซึ่งมีเวิ้งน้ำกว้างไกล ตอนเช้าจะมีพวกนกเป็ดน้ำ แมลงปอสีสวยๆ ดอกบัวบานเต็มหนองน้ำและนาข้าว บ้านผมนกจะเยอะมาก และผมก็เป็นคนชอบสัตว์ปีก พวก นก เป็ด ไก่ ห่าน มาตั้งแต่เด็ก แถวบ้านผมไม่ค่่อยมีหมา เพราะมันมีแต่น้ำไม่มีดิน เคยขอแม่เลี้ยงสัตว์แม่ก็ไม่ให้เลี้ยงเพราะแม่เลี้ยงแมว  บอกว่าถ้าผมเลี้ยงสัตว์พวกนี้จะโดนแมวมันกิน  แต่ผมก็ยังอยากได้พวก นก เป็ด ไก่ มาเลี้ยงตลอด เย็นวันหนึ่งหลังเลิกเรียนผมพายเรือกลับมาพร้อมกับเพื่อนคนอื่นๆ บังเอิญวันนั้นมีกลุ่มเด็กเกเร ชอบรังแก มันพายเรือเกาะกลุ่มมาด้วย มาถึงสวนที่มีต้นมะยม มะพร้าว ต้นมะกอกน้ำอยู่ริมสวนเด็กพวกนี้ก็จะเอาไม้พายฟาดไปที่ลูกมะกอกน้ำ กับลูกมะพร้าวที่อยู่ริมตลิ่งให้ร่วงลงมาแล้วก็รีบพายเรือหนีเพื่อไม่ให้เจ้าของสวนเขามาเห็น พอพ้นมาก็จะหัวเราะกันอย่างสนุกสนาน วันนั้นไม่รู้เป็นไรผมก็พลอยสนุกไปกับเขาด้วย ทั้งที่ผ่านมาผมจะพยายามออกห่างจากเด็กพวกนี้ตลอดมา พายเรือมาต่ออีกระยะ มองขึ้นไปบนหัวที่ปลายกิ่งใบมะพร้าวมีรังนกห้อยอยู่ไม่สูงจากพื้นน้ำมากนัก เด็กกลุ่มนี้ก็หยุดเรือและเหนี่ยวรังนกตกลงมาภายในรัง ผมเห็นมีลูกนกตัวเล็กๆขนยังไม่ขึ้นอยู่ 5 ตัวพวกมันดีใจกันใหญ่บอกจะไปให้แม่มันทำกับข้าว ผมตกใจและสงสารนก แต่ไม่รู้จะทำงัยเลยบอกมันว่า "ขอแบ่งลูกนกตัวหนึ่ง" มันก็ให้มา ผมยื่นมือสองมือไปรับลูกนกมา ลูกนกไม่มีขนร้องลั่นตัวสั่นตลอด ผมเอากะลาผ่าซีก ที่เอาไว้ใช้วิดน้ำออกจากเรือ ฉีกกระดาษสมุดเป็นเส้นๆรองไว้และเอาลูกนกใส่ในนั้น รีบภายเรือกลับบ้านทันทีใน คิดดีใจว่าได้เลี้ยงนกสักทีแม่คงไม่ว่า พอถึงบ้านผูกเรือไว้ใต้ถุนเรือนก็รีบวิ่งขึ้นบ้านเอาลูกนกไปให้แม่ดู  แม่ตกใจมากบอก "ทำไมผมเป็นเด็กเลวอย่างนี้ พรากลูกมันมาจากแม่ได้อย่างไร มันเป็นบาปกรรมมาก ให้ผมเอาไปคืนรังเดี๋ยวนี้" " ผมบอแม่ว่ารังมันไม่มีแล้ว เพราะถูกดึงหลุดจากใบมะพร้าว" แม่โกรธมาก  "บอกว่ารู้ไม่ว่าเราเลี้ยงลูกนกขนาดนี้ไม่รอด ลูกนกเล็กขนาดนี้ต้องกินอาหารที่แม่มันป้อน แล้วเราก็ไม่รู้ว่ามันกินอะไรนกแต่ละอย่างกินไม่เหมือนกัน" แม่ตีผมด้วยไม้ขัดหม้อ น้ำตาผมไหลร้องไห้เยอะมาก ไม่ใช่เพราะเจ็บที่แม่ตี แต่เสียใจที่ตัวเองทำผิดทำบาปกรรม พรากลูกจากแม่    หลังจากตีผมแล้วแม่ก็เอานกไปใส่ไว้ในกระจาดเอาผ้าปูรอง พยายามเอา ข้าวเอาผัก มด ยุงที่พอจะหาได้ไปป้อน แต่ลูกนกก็ไม่กิน   พอเช้าวันรุ่งขึ้นลูกนกก็ตาย  ผมตื่นเช้ามาร้องไห้ตลอด จนแม่ต้องปลอบใจ วันนั้นผมกไม่ไปโรงเรียน  ตั้งแต่นั้นเป็นต้นมาผมก็ไม่เคยพายเรือผ่านตรงที่เคยเอาลูกนกอีกเลย  ใช้คลองอื่นพายไปโรงเรียนแทน

นี่แหละครับ คือเรื่องที่ถูกแม่ตีแล้วเสียใจที่สุด  ก็คงเป็นเพราะเวรกรรมที่ผมทำไว้   พออายุ 13 แม่ก็จากผมไป และชีวิตผมก็ไม่มีใครอีกเลย  ใครก็ตามที่ได้มีโอกาสอ่านเรื่องของผม พยายามทำกรรมดี ละเว้นบาปนะครับ เวรกรรมมีจริง ทุกวันนี้ผมก็ได้รับแล้ว ยังไม่รู้จะมีอีกกี่กรรมที่จะตามมา

หัวข้อ: Re: ซึ้งใจในวัย 46
เริ่มหัวข้อโดย: เซ็งเป็ด ที่ 08-12-2010 22:11:46

สู้ๆ ครับ

เขาคุยกันเรื่องไรไม่รู้ แต่สู้ๆไว้ก่อน

หัวข้อ: Re: ซึ้งใจในวัย 46
เริ่มหัวข้อโดย: sarusakee ที่ 08-12-2010 23:10:55

เป็นกำลังใจให้พี่เป็ดชรา น่ะคับ
ผมเป็นเด็กใหม่ ฝากเนื้อฝากตัวด้วยน่ะคร้าบบบบผม อิอิ  o18

ผมได้อ่านเรื่องราวของพี่เป็ดชราแล้วน่ะคับ

เราสองคนมีอะไรคล้ายๆกันในมุมมองของความรัก ความเหงา และอะไรหลายๆอย่าง

ยังไงจะมาพูดคุยเป็นกำลังใจให้เรื่อยๆน่ะคับ ^_^

หัวข้อ: Re: ซึ้งใจในวัย 46
เริ่มหัวข้อโดย: info001 ที่ 09-12-2010 09:00:47

หวัดดีครับ
     รู้สึกว่าคุณหนุ่มค่อนข้างปลงกับชีวิตนะครับ
จริงๆวัยนี้น่าจะรู้สึกภูมิใจกับตำแหน่งหน้าที่การงานที่ทำอยู่...รึเปล่า

     ผมคิดว่า ชีวิตของคนเราแต่ละคน ย่อมมีความแตกต่างและน่าศึกษาด้วยกันทั้งนั้น
อยู่ที่มุมมองและวิธีการถ่ายทอดให้น่าสนใจมากกว่า
อย่างชีวิตวัยเด็กของคุณหนุ่มที่ได้อยู่ท่างกลางธรรมชาติอันบริสุทธิ์นั้น
มีคนอีกเป็นจำนวนมาก รวมทั้งผม ที่ไม่มีโอกาสอย่างนั้น

     การที่ได้ซึมซับกับบรรยากาศที่เป็นธรรมชาติ จะส่งผลให้เรามีสุขภาพกาย และสุขภาพจิตที่ดี
รักและเห็นคุณค่าของธรรมชาติสิ่งแวดล้อม
     และการอยู่ในสังคมต่างจังหวัด ทำให้มีพื้นฐานจิตใจดี มีน้ำใจเอื้อเฟื้อเผื่อแผ่ รักครอบครัว
ซึ่งเคยมีฝรั่งเขาวิเคราะห์จากชาวอเมริกันหลายครอบครัว  ว่าครอบครัวไหนที่ลูกยังดูแลเอาใจใส่พ่อแม่ แม้ยามแก่เฒ่า
รักครอบครัว รักญาติพี่น้อง เมื่อสืบดูก็มีข้อมูลตรงกันที่ว่า ครอบครัวเหล่านั้น เคยอยู่ชนบทมาก่อน 
ต่างจากครอบครัวที่อยู่ในเมืองมาตลอด จะไม่ชอบยุ่งเกี่ยวกับใคร แม้แต่พ่อแม่ก็ไม่ค่อยสนใจ ต่างคนต่างอยู่ 

      ผมว่าคนไทยส่วนใหญ่ ก็ยังมีพื้นฐานจิตใจดี เพราะถูกหล่อหลอมด้วยวัฒนธรรมประเพณี และวิถีทางพุทธศาสนา
แต่เมื่อกาลเวลาผ่านไป กระแสสื่อต่างๆ เข้ามามีอิทธิพลต่อชีวิตของคนเราค่อนข้างมาก 
ทำให้คนรุ่นหลังๆ มีพฤติกรรมที่เปลี่ยนไป  สังคมก็เปลี่ยนไป…ฯลฯ
      พล่ามมากไปหน่อย จะกลายเป็นบทความทางวิชาการไปซะแล้ว ถ้าเป็นการพูด คนฟังก็คงหลับไปแล้ว
จริงๆ ก็ยังมีอะไรๆ เล่าได้อีกหลายเรื่องแหละครับ บางส่วนก็เป็นชีวิตและประสบการณ์ของผมเอง
แต่กลัวจะเบื่อซะก่อน ก็คงไว้โอกาสต่อๆ ไป   ค่อยมาแลกเปลี่ยนข้อคิดและประสบการณ์กันนะครับ
 :bye2:

หัวข้อ: Re: ซึ้งใจในวัย 46
เริ่มหัวข้อโดย: เป็ดชรา ที่ 09-12-2010 12:38:20

 :pig4:

อรุณสวัส ตัวผมเอง และทุกคนที่เข้ามาอ่านกระทู้นี้ครับ

ขอบคุณ คุณเป็ดที่ให้เกียรติแวะมาเยี่ยม ว่าแต่เมื่อไรจะมีผลงานใหม่ให้อ่านอีกล่ะ รออยู่นะ

ยินดีต้อนรับ Sarusakee เข้าสู่ Community ครับ

ขอบคุณ คุณอินทร์ ที่เข้ามาพูดคุย แลกเปลี่ยนความคิดเห็นครับ  อย่างไรดีล่ะ ผมไม่ได้ปลงอะไรกับชีวิตหรอกครับ ยัง รัก โลภ โกรธ หลง ครบอยู่ เพียงแต่พยายามลดความคาดหวังกับชีวิตลง พร้อมรับกับสิ่งต่างๆที่จะเกิดขึ้น ส่วนเรื่องความภูมิใจกับตำแหน่งหน้าที่การงาน เคยภูมิใจครับ เคยได้ยินผู้ที่ประสบความสำเร็จในชีวิต และผู้คงแก่เรียนหลายๆท่าน พูดไว้ว่า "ชีวิตเรา เราลิขิตเอง" หรือ "ชีวิตเรา  เราเป็นผู้กำหนด" หรือ "เราเป็น ในสิ่งที่เราทำ" ฯลฯ  ซึ่งผมก็เชื่อใน วลี เหล่านี้นะครับ แต่บางชีวิตก็มีข้อยกเว้น ผมก็เป็นหนึ่งในข้อยกเว้นเหมือนกัน

แต่ไม่ได้หมายความว่า ชีวิตผมจะเศร้า หรือหดหู่ไปทั้งหมดนะครับ เหมือนกับชีวิตคนอื่นนั่นแหละ มีสุข ทุกข์ ปะปนสลับกันไป เหมือนที่คุณอินทร์ บอกแหละครับว่า จะเลือกถ่ายทอดอย่างไร  และช่วงเวลาไหน  บังเอิญผมอาจจะถ่ายทอดช่วงที่มันดูเศร้า  เพราะอารมณ์ต่องเนื่องจาก "เซ็งเป็ด" ประกอบกับช่วงนี้อากาศเริ่มเย็น "คนวัยผู้ใหญ่ตอนปลาย (สุด)" อย่างผม   ยิ่งมาเจ็บๆป่วยๆด้วย เลยออกอาการเหงาๆ เคยได้ยินไม๊ล่ะที่เขาว่า คนแก่ขี้เหงา 

ชอบอ่านความคิดเห็นของทุกคนครับ เป็นการเปิดโลกทัศน์ ที่เราไม่เคยได้รู้ และได้ข้อคิดบางอย่างที่เราไม่เคยคิด การแสดงความคิดเห็นในนี้ส่วนใหญ่ ก็มีเจตนาดี เป็นที่ตั้ง เพราะฉนั้นทุกความคิดเห็นมีของดีอยู่ในนั้นครับ

ว่างๆแวะมาหากันอีกนะครับ  คิดถึงนะ

หัวข้อ: Re: ซึ้งใจในวัย 46
เริ่มหัวข้อโดย: tamtam ที่ 09-12-2010 14:31:16

คุณเป็ดชรา พูดเหมือนป่วยเรื้อรังเลยนะคะ เป็นอะไรมากมั๊ยคะเนี่ย
ความเห็นส่วนตัว วัยนี้ ไม่ชราขนาดนั้นหรอกค่ะ แค่ครึ่งชีวิตเท่านั้น

รู้สึกดีที่ได้อ่านประสบการ์ณของแต่ละคน เขียนน่าอ่าน
เล่าให้ฟังเรื่อยๆ นะคะ

หัวข้อ: Re: ซึ้งใจในวัย 46
เริ่มหัวข้อโดย: Goodfellas ที่ 10-12-2010 00:49:51

แวะมากอดพี่ชายสุดเลิฟนะครับ 

ทั้งพี่หนุ่มและพี่อินเลย :กอด1: :กอด1: :กอด1:

หัวข้อ: Re: ซึ้งใจในวัย 46
เริ่มหัวข้อโดย: sarusakee ที่ 10-12-2010 01:22:46

ช่วงนี้ต้องดูแลตัวเองดีๆน่ะคับ เพราะอากาศมันเดี๋ยวหนาวเดี๋ยวร้อน

ไม่เจ็บไข้ได้ป่วยเป็นดีที่สุดน่ะคับ  :really2:

หัวข้อ: Re: ซึ้งใจในวัย 46
เริ่มหัวข้อโดย: เป็ดชรา ที่ 10-12-2010 11:58:46

 :L2:
อรุณสวัสตัวเอง และทุกคนที่เข้ามาอ่านในกระทู้นี้ครับ

สวัสดีครับ คุณเป็ดแสนดี ครับผมป่วยเรื้อรัง เบาหวาน ครับ ต้องกินยาตลอดชีวิต ตอนนี้ก็มี Promotion เพิ่มอีก 2 โรค คือ ความดันสูง กับ Collateral  2 โรคหลังอาจกินยาแค่ระยะเดียว ถ้าดูแลรักษาร่างกายดีๆ  ที่จริงผมก็เป็นคนออกกำลังกายค่อนค้างสม่ำเสมอ  เหล้า บุหรี่  เลิกมา 8 ปีแล้ว สงสัยพิษมันสะสมในร่างกายนาน พออายุมากขึ้น มันเลยแสดงผลออกมา  แต่ผมว่าปัจจัยที่สำคัญที่สุดน่าจะเป็นเรื่องความเครียด 

สวัสดีครับ น็อต  นานมากๆๆๆๆๆๆๆๆ แล้วที่ไม่มีคนกอด อุ่นดี   แวะมากอดบ่อยๆนะ

สวัสดีครับ Sarusakee (เป็นคนรัสเซียเปล่าเนี่ยะ) พยายามดูแลรักษาร่างกายอย่างดีครับ ขอบคุณครับ

วันนี้เล่าเรื่องอะไรดี  เอาเรื่องที่ไปอัมพวากับเพื่อนเมื่อวันที่  5 - 6 ธ.ค. ที่ผ่านมาดีกว่า ไปนอนโฮมสเตย์ที่ อัมพวามาครับ บ้านพักเป็นอาคารไม้ริมคลองอัมพวา ด้านหน้าจะเป็นทางเดินปูด้วยไม้ทอดผ่านหน้าบ้านทุกหลังในแหล่งชุมชน ฝั่งตรงข้ามคลองเป็นวัด   เก็บของเข้าที่พัก ก็เดินเที่ยวเล่นตามริมคลองต่อเนื่องถึงตลาดน้ำยามเย็นของคลองอัมพวา เพื่อนๆซื้อตั๋วเรือเพื่อไปดูหิ่งห้อยตอนกลางคืน แต่ผมไม่ไปขออยู่โดดน้ำเล่นหน้าที่พักดีกว่า   พอค่ำเพื่อนๆเขาก็ไปลงเรือกัน  แต่ผมอยู่บ้านยืมเรือเจ้าของบ้านพายเล่นคนเดียว เจ้าของบ้านเขาก็ใจดีถามว่า "พายเป็นหรือ" เขาอาสาจะพายให้นั่ง  เลยบอกเขาไปว่าไม่ใช่แค่เป็น "เก่งเลยแหละ " เขาหัวเราะ "บอกลองพายให้ดูซิ" พอลงเรือและพายเรือออกไป เขาเลยยืนโบกมือบ้ายบายกันที่ท่าน้ำ  ผมพายเรือของผมเรื่อยๆคนเดียว คืนนี้เป็นข้างแรม พระจันทร์มองเห็นเป็นเสี้ยวเล็กนิดเดียว แต่ดาวเยอะมาก  อดคิดถึงแม่ไม่ได้อีกแล้ว ตอนเด็ก เวลาข้างแรมแบบนี้แม่จะจุดตะเกียงมานั่งนอกชานบ้าน เปิดวิทยุ AM ฟังนิยาย หรือ ข่าว พร้อมกับทำงานเล็กๆน้อยๆไปด้วย  ผมก็จะเอาหมอนมาหนุนหัวนอนข้างๆแม่ มองขึ้นไปบนฟ้า และชี้ถามแม่ว่าดาวอะไร ดาวไหนแม่รู้ก็จะบอก ถ้าไม่รู้ก็บอกไม่รู้ จนผมหลับ อากาศเย็นสบายมากผมพายเรือไปเรื่อยๆ จนรู้สึกว่าน่าจะมาไกลและนานพอดูแล้ว จึงพายเรือกลับที่พัก ความที่ไม่ชำนาญทาง และมัวแต่ดื่มด่ำบรรยากาศ เลยจำทางไม่ได้ว่าเลี้ยวเข้าคลองมากี่คลอง ตรงไหนบ้าง คลองที่พายเข้ามาก็มีแต่สวนไม่มีไฟ และยังมองไม่เห็นบ้านคนอยู่เลย เริ่มตกใจนิดๆ  และกลัวหน่อยๆแล้ว จากพายชิวๆ เป็นจ้ำใบพายเต็มแรงเพื่อให้เรือไปเร็วที่สุด พายมาจนสุดคลองข้างหน้ามีคลองขวางอยู่แต่ก็จำไม่ได้อีกว่าจะเลี้ยวซ้าย เลี้ยวขวาดี พอดีมีเรือพายสวนมาเป็นผู้หญิงน่าจะวัยประมาณผม ตอนแรกดูเขาจะกลัวๆผมนิดหน่อย (ที่จริงไม่น่ากลัว เพราะผมรูปหล่อและใจดีด้วย) เลยบอกเขาว่าหลงทาง เขายิ้มๆและบอกทางกลับให้ พายเรือมาได้สัก 10 นาทีก็มีเรือยนต์ติดสปอร์ตไลน์ สองสว่าง วิ่งสวนมาจากด้านหน้า "ได้ยินเสียงเจอแล้ว" พอเรือยนต์เข้ามาใกล้ก็เห็นเพื่อนผมและเจ้าของโฮมสเตย์นั่งอยู่ในเรือ

กลับมาถึงที่พักดูนาฬิกาจึงรู้ว่า เกือบห้าทุ่มแล้ว ทุกคนต่างรุมชื่นชมผมเสียงอื้ออึง จนผมหลับไปเมื่อไรไม่รู้เหมือนกัน  ตื่นเช้ามารู้สึกได้เลยว่าอากาศดีสดชื่นมาก เจ้าของโฮมสเตย์เขาเตรียม ข้าวและกับข้าวให้ใส่บาตรทีท่าน้ำหน้าบ้าน รอประมาณ 15 นาที เห็นพระพายเรือชักแถวตามกันมา 5 ลำ ผมและเพื่อนก็ได้ใส่บาตรกันทุกคน รู้สึกดีมากๆ เสร็จแล้วก็กินข้าวเช้าดื่มกาแฟ  นั่งคุยเล่นกับเพื่อนๆริมศาลาท่าน้ำ  สักประมาณ 10 โมงก็เก็บข้าวของลาเจ้าของโฮมเสตย์ เดินทางกลับกรุงเทพฯ

เพื่อนๆคนไหนยังไม่เคยไปที่อัมพวา ลองหาโอกาสไปพักดูนะครับ ใกล้กรุงเทพนิดเดียว แต่เหมือนอยู่คนละโลกเลย คิดถึงทุกคนนะ   

หัวข้อ: Re: ซึ้งใจในวัย 46
เริ่มหัวข้อโดย: sarusakee ที่ 10-12-2010 22:02:49

สวัสดีครับ พี่เป็ดชรา (จิงๆไม่อยากเรียกเท่าไหร่เลย เหอะๆ เพราะจิงๆคงยังไม่แก่หรอก อิอิ)

จิงๆเรียกผมว่าออฟก็ได้คับ แล้วก็เป็นคนไทยแต้ๆเลยเจ้า 5555555  :really2:

ยังไงก็ดูแลตัวเองดีๆล่ะคับ ยิ่งมีโรคประจำตัวแบบนี้ด้วย ยิ่งต้องดูแลตัวเองมากเข้าไปใหญ่ พยายามทำตามที่หมอสั่งเรื่อยๆ เดี๋ยวก็แข็งแรงๆขึ้นคับ  สู้ๆๆๆๆ o13 o13 o13 o13 (มีเทคนิคในการดูแลตัวเองหรือยาดีๆ จะเข้ามาบอกในโอกาสต่อๆไปน่ะคับ ^_^)

ตอนนี้ผมมาเที่ยวที่ วังน้ำเขียวคับ อยากบอกว่า หนาวมากๆๆๆๆๆๆๆ

แล้วจาเที่ยวเผื่อน่ะคร้าบบบบ  :bye2: :bye2: :bye2: :bye2:

หัวข้อ: Re: ซึ้งใจในวัย 46
เริ่มหัวข้อโดย: info001 ที่ 11-12-2010 08:49:16

หวัดดีครับ
   รู้สึกดีครับ พอได้อ่านเรื่องที่คุณหนุ่มไปพักผ่อนมา ก็เห็นภาพเลยนะครับ
อยากไปเหมือนกัน แต่พายเรือไม่เป็นอ่ะ ทำไงดี ?
  
   ได้รู้ถึงปัญหาสุขภาพของคุณหนุ่มแล้ว ก็อดเป็นห่วงไม่ได้ ขอให้รักษาสุขภาพมากๆ ด้วยนะครับ
ผมเองถึงจะไม่ได้มีโรคประจำตัว แต่วัยปูนนี้แล้ว (แต่ยืนยันว่ายังไม่แก่เท่าไหร่นะ..55)
ก็คงหนีไม่พ้นเรื่องความเสื่อมของสังขาร อย่างน้อยก็มีปวดๆ เมื่อยๆ บ้างแหละ
เพื่อนผมบางคน ยังต้องพยายามไปแสวงหาส้นเท้า มาประทับบนร่างกาย ไม่งั้นนอนไม่หลับก็มี
 
   จริงๆ ผมไม่ค่อยได้ไปไหนบ่อยนัก (แต่ถ้ามีคนชวนก็ไม่ค่อยปฏิเสธ)
ขนาดวันลอยกระทงที่ผ่านมายังไม่ได้ไปไหนกะเขาเลย..น่าสงสารตัวเองจัง :m15:
พูดถึงวันลอยกระทง เพื่อนผมที่อยู่แคนาดา เล่าให้ฟังว่า เตรียมจัดงานลอยกระทงเล็กๆ ระหว่างหมู่เพื่อนและกลุ่มคนไทยที่รู้จัก
จึงใช้ไวนิล ทำเป็นอ่างเก็บน้ำขนาดใหญ่พอประมาณเพื่อใช้ลอยกระทงกัน
แต่พอถึงวันงาน ปรากฎว่าน้ำในอ่างกลายเป็นน้ำแข็ง เพราะช่วงนั้นอากาศหนาว มีหิมะตก
เลยต้องแก้ปัญหาเฉพาะหน้า โดยเอาน้ำร้อนมาราด ให้ผิวหน้าที่เป็นน้ำแข็งละลาย ซึ่งหนาเกือบนิ้ว
ส่วนใต้น้ำแข็ง ยังคงเป็นน้ำปกติ ก็เลยพอทำให้งานลอยกระทงผ่านไปได้ด้วยความเรียบร้อย แบบทุลักทุเลนิดหน่อย
นี่แหละครับ อุปสรรคของการลอยกระทงในเมืองหนาว อาจต้องใส่สเก็ตน้ำแข็งไปร่วมงานก็ได้
ยังคิดถึงทุกๆ คนนะครับ :bye2:

หัวข้อ: Re: ซึ้งใจในวัย 46
เริ่มหัวข้อโดย: เป็ดชรา ที่ 11-12-2010 11:04:12

 :L2:
อรุณสวัสตัวเอง และเพื่อนๆที่เข้ามาอ่านกระทู้นี้ทุกคนครับ

สวัสดีครับ คุณอ๊อฟ  โห! นี่ขนาดไปเที่ยววังน้ำเขียวยังเข้ามาเขียนในกระทู้ผมอีก  ดีใจ เที่ยวให้สนุกนะครับ ผมพึ่งไปมาเมื่อ ต.ค. อากาศตอนนั้นแค่เย็น แต่ก็สบายสดชื่นเพราะที่นี่เขาบอกว่ามี O3 เป็นอับดับ 7 ของโลก  ผมพักที่ภูผางามรีสอร์ท ทิวทัศน์สวยดี  แต่ผมว่าแพงไปหน่อย กลับมาเล่าให้ฟังบ้างนะครับว่าไปที่ไหนบ้าง  เรื่องโรคภัยของผมนี่ เขามาอยู่กับผมระยะหนึ่งแล้ว ไม่คิดอะไรมากครับ ดีเหมือนกันอย่างน้อยมีโรคมาอยู่เป็นเพื่อน ถ้ามันจากไปผมคงเหงาเหมือนกัน   

สวัสดีครับคุณอินทร์ วันนี้เข้ามาเช้ากว่าผมอีก ถ้าอยากไปอัมพวา แต่ปัญหาพายเรือไม่เป็นนี่ แก้ได้ครับ ผมอาสาไปพายเรือให้นั่ง แต่!!!!! มีข้อแลกเปลี่ยน นิดหนึ่ง  ต้องร้องเพลงตามโจทย์ที่ผมกำหนด 1 เพลง

ขอบคุณครับที่เป็นห่วง ผมแข็งแรงดี เปรี๊ยะมาก  ครั้งแรกที่ตรวจเจอเบาหวาน และตอนหลังมี Pro เสริมอีก คุณหมอบอกว่า ดูรูปร่างแล้วไม่น่าเป็นโรคพวกนี้เลย รูปร่างออกเตี้ยล่ำ มะขามข้อเดียวขนาดนี้ พวกโรคภัยนี่ดูจากภายนอกไม่ได้จริงๆ ทีเพื่อนผมมีอยู่คน ผมแห้ง กร่องแกร่งมาก เหมือนคนป่วยมาตลอดชีวิต ขนาดที่โทรหากันต้องถามว่า มึงอยู่ศาลาไหน กลับไม่เป็นไรเลย ทุกวันนี้ดูแลรักษาร่างกายดีครับ ออกกำลังกาย กินอาหารที่มีประโยชน์(แต่ไม่อร่อยเลย)

ลอยกระทงผมก็ไม่ได้ไปไหนครับ นอนฟังเสียงพลุอยู่คอนโดคนเดียว ปีใหม่ก็คง Gingle Bell อยู่กรุงเทพคนเดียวเหมือนกัน

อย่างคุณอินทร์ยังเรียกว่าไม่ค่อยได้ไปไหนอีกหรือครับ ผมว่าคุณอินทร์มีโอกาสได้ไปในที่ต่างๆมากกว่าคนหลายพันล้านคนเลย  ได้ไปหลายประเทศรอบโลก ได้ประสบการณ์จากการใช้ชีวิตอยู่ในสถานที่ต่าง วิถีชีวิตวัฒนธรรม  ต่างภูมิประเทศ ได้เห็นงานศิลปสิ่งก่อสร้างสวยงาม เป็นสิ่งที่เยี่ยมยอดมาก ถ้าคุณอินทร์มีเวลาอยากให้เล่าให้ฟัง เพราะเป็นประสบการณ์ตรงที่เกิดขึ้นจริง  ไม่เหมือนการดูสารคดี

วันนี้ผมจะเล่าเรื่องอะไรดี  เอาเรี่องการดูหนังในโรงภาพยนตร์ครั้งแรกในชีวิตของผมแล้วกัน  ย้อนกลับไปตอนอายุประมาณ 18 ปี เข้ามาเรียนรามฯปีแรก ยังไม่มีเพื่อน ไม่มีคนรู้จักเลยสักคนเดียว  เหงาๆ เลยนั่งรถไปประตูน้ำเดินเล่นเห็นโรงภาพยนตร์ ถ้าจำไม่ผิดน่าจะเป็น เพชรราม่า ฉายหนังเรื่อง Edward scissor hands เลยซื้อตั๋วหนังเข้าไปดู เป็นครั้งแรกของชีวิตที่เข้าดูหนังในโรงภาพยนต์  (แต่เดิมเคยดูแต่หนังกลางแปลงที่วัด เป็นลานโล่งไม่มีผนัง ไม่มีหลังคา มีแสงไฟสว่าง ที่นั่งใช้ปูเสื่อ หรือเอากระดาษมารองปูกับพื้น) พอผ่านประตูเข้าไปมันมืดมากมองอะไรไม่เห็น เดินเตะบันได้เกือบทุกขั้น ข้างในจะมีพนักงานถือไฟฉายคอยส่งทางให้แต่ก็ยังไม่สว่างอยู่ดี เอาตั๋วไปให้เขาดูเขาก็เดินนำไปที่แถวตามที่ระบุในตั๋ว และเอาไฟฉายชี้นำไปหาเก้าอี้ที่เราจะนั่ง แล้วเขาก็กลับไปยืนที่เดิมรอบริการคนอื่นต่อ  พอเขาดับไฟฉายก็มืดเหมือนเดิม ผมก็เดินงมไปตามแถวที่นั่งในความมืด  ระหว่าทางก็เหยียบเท้าคนบ้าง เอามือไปค้ำหัวเขาบ้าง ต้องขอโทษเขาไปตลอดจนถึงที่นั่งของตนเองและนั่งลง  คิดในใจว่าจะไม่เข้าโรงหนังอีก มืดอึดอัด ที่นั่งก็เล็กนั่งไม่เต็มตูด สักแ๊ป๊ป ได้ยินเสียง จุ๊ จิ๊ และเสียงบ่นว่า มันจะยืนทำไมว่ะ บัง แม่ง...... ผมก็มองหาคนยืนและคิดในใจเหมือนกันว่า มันจะยืนทำไม  เสียงบ่นดังถี่และดังขึ้นเรื่อยๆ ขณะที่ตาผมก็เริ่มชินกับความมืดเริ่มมองเห็นสิ่งแวดล้อมรอบตัว มองคนรอบข้าง เอ!! ทำไมที่นั่งเขาเตี้ยกว่าเราหมดเลย  สงสัยที่นั่งเราเสีย  จึงเดินไปหาพนักงานที่เขาคอยส่องไฟ บอกเขาว่าที่นั่งเราเสีย  เขาเดินนำมาแล้วโยกพนักที่นั่ง เสร็จแล้วก็กางที่นั่งลง  นั่นแหละครับ ผมถึงบางอ้อว่า ไอ้คนที่เขาทำเสียงจุ๊จิ๊ และบ่นว่ามันจะยืนทำไม คือ ผมเอง เพราะไม่รู้ว่าถ้าเวลาไม่มีคนนั่งเก้าอี้มันจะพับขึ้น เวลานั่งต้องกางมันออก

แล้วกลับมาพูดคุยกันอีกนะครับ  คิดถึงนะ

หัวข้อ: Re: ซึ้งใจในวัย 46
เริ่มหัวข้อโดย: sarusakee ที่ 11-12-2010 21:30:01

สวัสดีคร้าบบบบ พี่หนุ่ม
ผมกลับมาแล้วคับพร้อมกับความเหนื่อยมากมาย ทั้งนั่งรถ ขึ้นเขา ลงห้วย ทุกอย่าง เล่นเอาซ่ะข้อเข่าผมจะเสื่อมไปเลย 55555 แต่ก็สนุกดีคับ ได้ความประทับใจหลายๆอย่างกลับมาเยอะแยะเลย  :z1: :z1: :z1:

วันที่ผมไปช่วงกลางวันก็ไม่เท่าไหร่น่ะคับ ก็ถือว่าไม่ร้อนมากแต่ก็ไม่ถึงกับเย็น แต่พอตกดึก พระอาทิตย์ลับขอบฟ้า อากาศก็กลับกลายเป็นหนาวขึ้นมาทันทีเลย โดยเฉพาะตอนเช้ามืดอ่ะคับ หนาวสุดๆจิงๆ แต่ผมก็ดีใจน่ะ ได้ไปสัมผัสอากาศหนาวจิงๆ เป็นบุญๆ เหอะๆๆ ได้ไปสูด โอโซน ให้เต็มปอด คุ้มค่า (นี่ถ้าเอาใส่กระป๋องกลับมาได้ก็คงดีเนาะคับ เพราะไม่เคยเจออากาศบริสุทธิ์ อย่างนี้มาก่อนเลย  :really2:)

ผมไปพักที่ ภูธาราฟ้ารีสอร์ท อ่ะคับ ตรงอ่างเก็บน้ำลำพระเพลิงพอดีเลย ราคาต่อคืนที่ผมไปพักก็ไม่แพงเท่าไหร่น่ะคับ (แต่พอดีผมไปซื้อที่พักตอนเขามาจัดงานท่องเที่ยวไทยก็เลยได้ราคาพิเศษก็โอเคหน่อยอ่ะคับ)

ทริปครั้งนี้ผมได้ไปเที่ยว ปาลิโอเขาใหญ่,a cup of love (ไปอุ้มแกะกับถ่ายรูปกับต้นทานตะวัน ชอบมากๆเลยอ่า ^^) ,แปลงองุ่น (อันนี้ไปมาหลายแปลงมากจนจำชื่อแปลงไม่ได้ 5555) แล้วก็แวะถ่ายรูปเรื่อยๆไป ถือว่า โอเคน่ะคับ แต่ในระหว่างนั้นก็มีกิจกรรมการผจญภัยต่างๆมากมาย ไว้จะมาเล่าให้ฟังอีกทีน่ะคับผม (เพราะว่าวันนี้เหนื่อยมาก ผมพิมคอมม่ะไหวและ เหอะๆๆ) อ้อ อีกอย่างคับ นอนดูดาว ดาวที่โน้นสวยมาก ผมไม่เคยเจอท้องฟ้าและดาวที่สวยที่สุดอย่างนี้มาก่อนเลย หาใน กทม ไม่ได้เลย มีความสุขจิงๆคับ  o13 o13

อีกเรื่องคับ จิงๆ พี่หนุ่มไม่จำเป็นต้องมี โรคภัยไข้เจ็บเป็นเพื่อนก็ได้คับ อย่างน้อยก็ยังมีน้องๆ เพื่อนๆ และอีกหลายๆคนในบอร์ดนี้ เป็นเพื่อนอยู่แล้ว จิงไหมคับ  :mc4: :mc4: :mc4: :mc4:
ขืนโรคภัยไข้เจ็บมันหายไปก็ยังไม่เหงาหรอกคับ อิอิ

เอาไว้เดี๋ยวผมมาคุยด้วยใหม่น่ะคับ วันนี้ขอตัวลาก่อน เพลียมากถึงมากที่สุด 5555
 :bye2: :bye2: :bye2: :bye2: :bye2: :bye2:

หัวข้อ: Re: ซึ้งใจในวัย 46
เริ่มหัวข้อโดย: tamtam ที่ 11-12-2010 22:19:12

ฮาคุณเป็ดชรา จริง ๆ นะคะเนี่ย เรื่องในโรงหนัง
ทุกคนมีมุมที่เคยที่เคยทำเปิ่นมาทั้งนั้น แต่เมื่อมองย้อนหลังไป
มันก็เป็นความประทับใจไม่รู้ลืมนะคะ

ปล. คุณsarusakee อาทิตย์นี้ที่ palio รถติดมั๊ยคะ เมื่ออาทิตย์ก่อนติดยาวเป็นกิโลเลยค่ะ เซ็งอดเข้า

หัวข้อ: Re: ซึ้งใจในวัย 46
เริ่มหัวข้อโดย: sarusakee ที่ 11-12-2010 23:17:29

@ คุณ 4 Your Eye Only คร้าบ รถติดมากๆถึงมากที่สุดคับ แต่ก็รอจนเข้าไปจนได้ ไหนๆก็มาแล้ว ไม่ให้เสียเที่ยว อิอิ
แต่ก็ไม่สนุกอยู่ดีคับ ถ่ายรูปไม่ได้เลย คนเยอะมากๆอ่ะคับ เดี๋ยวก็เดินผ่านหน้ากล้อง เดี๋ยวก็เดินผ่านหน้ากล้อง  :z3: :z3:

สรุปเลยถ่ายดีกว่า 55555555

หัวข้อ: Re: ซึ้งใจในวัย 46
เริ่มหัวข้อโดย: tamtam ที่ 11-12-2010 23:43:17

อ้างจาก: sarusakee ที่ 11-12-2010 23:17:29  

@ คุณ 4 Your Eye Only คร้าบ รถติดมากๆถึงมากที่สุดคับ แต่ก็รอจนเข้าไปจนได้ ไหนๆก็มาแล้ว ไม่ให้เสียเที่ยว อิอิ
แต่ก็ไม่สนุกอยู่ดีคับ ถ่ายรูปไม่ได้เลย คนเยอะมากๆอ่ะคับ เดี๋ยวก็เดินผ่านหน้ากล้อง เดี๋ยวก็เดินผ่านหน้ากล้อง  :z3: :z3:

สรุปเลยถ่ายดีกว่า 55555555

เห็นภาพเลยค่ะ
อาทิตย์ที่แล้วต้องเลี่ยงออกไปหาไรทานที่สวนเมืองพรดีกว่า
นึกไม่ถึงว่าคนจะเยอะขนาดนี้
สงสัยช่วงนี้คงจะแน่นทุกเสาร์อาทิตย์

หัวข้อ: Re: ซึ้งใจในวัย 46
เริ่มหัวข้อโดย: info001 ที่ 12-12-2010 12:28:18

หวัดดีครับ
     น้องอ๊อฟ ได้เล่าเรื่องไปเที่ยว  ก็น่าสนุกดี  ถึงจะเหน็ดเหนื่อยยังไง
แต่เราก็รู้สึกสนุก ได้ผ่อนคลาย หายเครียดไปช่วงหนึ่ง
ยังหนุ่มยังแน่นก็รีบๆ หาโอกาสไปเที่ยวหลายๆที่นะครับ  
ขึ้นเขาลงห้วยได้สะดวก  อย่ารอเที่ยวตอนแก่เหมือนพวกฝรั่งเลย  
เคยเห็นแต่ละคู่ก็รู้สึกสงสาร ถึงจะใจสู้ยังไง แต่สังขารมันไม่ให้  มันก็เที่ยวได้ไม่เต็มที่หรอกครับ

      คุณหนุ่มครับ แต่ก่อนนี้ ผมไม่ค่อยได้ไปไหนกะเขาจริงๆ นะ
ตอนเด็กๆ ออกจากบ้านไปโรงเรียน  ออกจากโรงเรียนก็กลับบ้าน  
พอวัยรุ่นก็มีไปเที่ยวบ้างนิดๆหน่อยๆ กับเพื่อนๆ  แล้วพอมาทำงาน (ที่ทำงานเก่า)
ก็ขับรถออกจากบ้านไปทำงาน  เลิกงานก็กลับบ้าน ชีวิตมีแค่นั้น จนรู้สึกเบื่อๆ เหมือนกัน

      เคยมีช่วงหนึ่ง ผมไปฝึกงานที่บริษัทแถวถนนวิทยุ  
ได้เจอรุ่นพี่สถาบัน ทำงานอยู่ที่นั่น  เขามีงานที่ต้องเดินทางไปต่างประเทศบ่อยๆ  
เขาได้เล่าให้ฟังว่า  สมัยก่อนเขาเคยไปหาหมอดู ๆ ทำนายว่า เขาต้องเดินทางไปต่างประเทศบ่อย
แล้วปัจจุบันก็เป็นจริงตามนั้นซะด้วย (แต่ไม่ได้ถามว่าหมอดูอยู่มะขามต้นไหน)  
ตอนนั้น ผมคิดในใจว่า แล้วเราจะมีโอกาสไปต่างประเทศอย่างพี่เขาบ้างรึเปล่านะ...ยังนึกภาพไม่ออกเลย

      แต่ก็ไม่รู้จับพลัดจับผลูยังไง  ปัจจุบัน ชีวิตผมเหมือนชีพจรลงเท้า (โดยไม่ได้ตั้งใจ)  
ต้องไปในสถานที่ต่างๆ ทั้งโดยสมัครใจ และโดยภาระหน้าที่  
ซึ่งผมก็ไม่เคยไปหาหมอดูที่ไหนให้ทำนายหรอกนะครับ

     เมื่อเล่าถึงเรื่องหมอดู จริงๆ ผมก็ไม่ได้เชื่อ หรือต่อต้านอะไร  อาจจะดูเล่นๆ บ้าง
แต่ต่อมา ผมจะไม่ยอมให้ใครมาดูหมอ หรือทำนายทายทักผมเด็ดขาด  
ไม่ว่าจะเป็นดูลายมือ ดูไพ่ หรืออื่นๆ ยิ่งถ้ารู้ว่าดูแม่นจะยิ่งอยู่ห่างๆ
เพราะ มีที่มาจากเหตุการณ์ครั้งหนึ่ง…..
ลองเดาดูสิครับ ว่าเพราะอะไร... :m28:

หัวข้อ: Re: ซึ้งใจในวัย 46
เริ่มหัวข้อโดย: sarusakee ที่ 12-12-2010 14:38:35

สวัสดีคร้าบ พี่อิน
คร้าบ ตอนนี้มีโอกาสไปไหนได้ไปหมด แม้จะเหนื่อย แต่ก็เอาความเครียดไปปลดปล่อย เอาชีวิต เอาหัวใจไปคืนสู่ป่า คืนสู่ ธรรมชาติ ให้ธรรมชาติช่วยรักษาเยียวยา 55555
(ถ้ายังไงจะหาโอกาสชวนคนในบอร์ดไปเที่ยวด้วยกัน คงสนุกดีแน่ๆเลย  o13 o13 o13)

ส่วนเรื่อง ที่พี่อิน ไปดูดวง มาเดาไม่ถูกจิงๆว่าไปเจอกับเหตุการณ์อะไรมา แต่ผมว่า เขาคงพูดหรือทำอะไรกระทบจิตใจพี่อิน แน่ๆ เลย  :sad4: :sad4: :sad4: (เอหรือว่าพี่อินไม่ชอบรู้อนาคตล่วงหน้าอ่ะคับ)

หัวข้อ: Re: ซึ้งใจในวัย 46
เริ่มหัวข้อโดย: sarusakee ที่ 15-12-2010 11:05:18

แวะเข้ามาทักทาย พี่หนุ่ม พี่อิน และทุกๆคนน่ะคับ
 :man1: :man1: :man1: :man1: :man1:

เป็นไงมั้งคับ สบายดีกันอ่ะป่าว อากาศจะเริ่มหนาวอีกแล้ว ดูแลสุขภาพกันด้วยน่ะคับ
 :3123: :3123: :3123: :3123: :3123:

ปล. ว่าแต่ทุกคนหายไปไหนหมดเนี่ย อิอิ o22 o22 o22 o22 o22 o22

หัวข้อ: Re: ซึ้งใจในวัย 46
เริ่มหัวข้อโดย: เป็ดชรา ที่ 15-12-2010 12:06:18

 :L2:
อรุณสวัสดตัว เองและเพื่อนทุกคนที่เข้ามาอ่านในกระทู้นี้ครับ

หายไป 2 วัน คิดถึงครับ คุณอิน น้องอ๊อฟ คุณเป็ดแสนดี 

แค่อ่านที่น้องอ๊อฟเล่าก็มีความสุขตามไปด้วยแล้ว ธรรมชาติเป็นสิ่งมหัศจรรย์ที่สุดวิเศษจริงๆครับ ว่างๆเอาภาพมาลงให้ดูบ้างซิ 

สวัสดีครับ คุณเป็ดแสนดี ไอ้เรื่องโจ๊กๆจี้ๆ ที่เกิดกับผมโดยไม่ได้ตั้งใจนี่เยอะมาก ด้วยความที่เป็นคนบ้านนอกๆๆๆๆๆ เหมือนหนังไทยสมัยอดีต ที่ตัวละครต่างจังหวัดเวลาเข้ากรุงเทพ เจอแต่สิ่งที่แปลกตา และทำอะไรผิดๆถูกๆตลอด  ไอ้ความบ้านนอกไม่รู้เรื่องรู้ราวนี่ เล่นเอาเกือบเข้าไปนอนไอ คุำกๆๆ อยู่ในระรางมาแล้วครับ

สวัสดีครับ คุณอินทร์ รู้เลยเป็นคนชอบแกล้ง ไห้ทายทำไมล่ะว่าเรื่องอะไร  เล่ามาซะดีๆๆๆๆ อยากฟัง ผมเองก็ประเภทไม่ชอบให้หมอดูเหมือนกัน แต่มีบ้างที่เพื่อนผู้หญิง ชวนแกมบังคับให้ไปเป็นเพื่อน เคยดู 2 ครั้งมั้ง  ไม่อยากรู้อนาคตเหมือนกัน  เอาแค่อยากมีความเป็นปกติทุกวันพอ

ปีใหม่นี้ ตอนแรกคิดว่าคงต้องอยู่กรุงเทพ แต่สวรรค์โปรด เหมือนจะมีโปรแกรมเที่ยวแล้ว ไปเขาพะเนินทุ่งครับ Unseen ที่ผมเคยไปมาแล้วครั้งหนึ่ง แล้วมีความคิดเห็นสอดคล้องว่าที่นี่เป็น Unseen จริงๆ( หลังจากไปมาเกือบทุก Un แล้ว) ใกล้กรุงเทพนิดเดียวครับ อยู่แก่งกระจาน จ.เพชรบุรี  เป็นภูเขาที่มีลักษณะพืชพรรณ 3 แบบไว้ในเขาลูกเดียวเลย  คือป่าดงดิบ ป่าดิบเขา(ป่าดึกดำบรรณ์ ลักษณะเดียวกับดอยอินทนนท์) และป่าสน(เป็นสน 2 , 3 ใบเหมือนภูกระดึง) ตอนเช้าหมอกเยอะมาก เหมือนเดินตัวลอยในหมู่เมฆหมอกเลยครับ ถ้าได้ไปจริงๆ จะเอาความสุขมาฝาก  เอาภาพมาลงให้ดูด้วย

แต่ละคนไปไหนกับบ้างล่ะ ไม่แน่นะเผื่อเป็นที่เดียวกัน  คิดถึงทุกคนนะครับ

หัวข้อ: Re: ซึ้งใจในวัย 46
เริ่มหัวข้อโดย: tamtam ที่ 15-12-2010 12:50:44

สวัสดีค่ะ พี่หนุ่ม พี่อิน และ อ๊อฟ
เรียกพี่หนุ่มแล้วกันนะคะ

อ้างจาก: เป็ดชรา ที่ 15-12-2010 12:06:18  

:L2:
สวัสดีครับ คุณเป็ดแสนดี ไอ้เรื่องโจ๊กๆจี้ๆ ที่เกิดกับผมโดยไม่ได้ตั้งใจนี่เยอะมาก ด้วยความที่เป็นคนบ้านนอกๆๆๆๆๆ เหมือนหนังไทยสมัยอดีต ที่ตัวละครต่างจังหวัดเวลาเข้ากรุงเทพ เจอแต่สิ่งที่แปลกตา และทำอะไรผิดๆถูกๆตลอด  ไอ้ความบ้านนอกไม่รู้เรื่องรู้ราวนี่ เล่นเอาเกือบเข้าไปนอนไอ คุำกๆๆ อยู่ในระรางมาแล้วครับ

อย่าว่าแ่่ต่คนต่างจังหวัดเลยค่ะ คนกรุงเองก็เปิ่นฮาได้เหมือนกันนะคะ
พี่หนุ่มเรียบเรียงเรื่องสนุกน่าอ่าน เล่าให้อ่านอีกนะคะ
เราเล่าไม่เก่ง เลยชอบอ่าน

ปีใหม่นี้ มีโปรแกรมหลายที่ค่ะ 26-27 เพชรบุรี 2-3 เขาค้อ หลังปีใหม่ เกาหลี (เยอะไปนิ แต่อยากไปอ่ะ)

ปล. ในรูป ใส่เสื้อกันหลากสีดีนะคะ

หัวข้อ: Re: ซึ้งใจในวัย 46
เริ่มหัวข้อโดย: info001 ที่ 15-12-2010 14:18:30

หวัดดีครับ
       สงสัยปีใหม่คงได้อยู่กับเหย้าเฝ้ากับเรือน แล้วยังไงจะคอยความสุขจากทุกคนที่ได้ไปเที่ยวมา
และฝากเที่ยวเผื่อด้วยนะครับ
       ก็มาเล่าถึงเรื่องหมอดูคู่กับหมอเดากันต่อนะครับ ที่น้องอ๊อฟทายมานั้นใกล้เคียง
เพราะกระทบกับจิตใจอันบอบบางของผม แต่จริงๆ ไม่ได้เลวร้ายขนาดนั้นหรอกครับ
       การทำนายเรื่องอนาคตนั้น เป็นความเชื่อและความชอบส่วนบุคคล
สำหรับผมคิดว่า ถ้าเขาทำนายว่าจะมีสิ่งดีๆ เกิดขึ้น ก็จะทำให้เรารอคอยและคาดหวังจนเกินไป
แต่ถ้าทายไม่ดี ก็อาจทำให้เราเป็นกังวล ฉะนั้น ไม่รู้เลยจะดีกว่า
คือ เราก็ทำให้ดีที่สุดในแต่ละวัน อะไรจะเกิดมันก็ต้องเกิด
       แต่นั่นไม่ใช่เรื่องที่ผมจะเล่าหรอกครับ ส่วนเรื่องที่กล่าวถึงนั้น
เป็นเรื่องสมัยเรียน ตอนนั้นผมไปเที่ยวต่างจังหวัดกับกลุ่มเพื่อนๆ  
และมีเพื่อนคนหนึ่งเขาชำนาญเรื่องสับไพ่ดูหมอ บางคนอาจจะเคยเล่นนะครับ
เพื่อนๆ ก็ล้อมวงกัน ให้เพื่อนคนนี้ทำนายกันไปเรื่อยๆ  และที่ขาดไม่ได้ก็คือ
เรื่อง ชีวิตในอนาคต หรือ เนื้อคู่
       แล้วก็มาถึงคิวผม ก็แค่อยากลองดู พอผมสับไพ่แล้ว เขาก็รับไปเรียงๆ เป็นวงกลม
จากนั้นก็หยิบไพ่ใบนั้นใบนี้ ทำนายไปเรื่อยๆ พอมาถึงเรื่องเนื้อคู่เขาก็หยิบไพ่ใบหนึ่งพลิกขึ้นมา  
รู้สึกจะเป็นคิงอะไรซักอย่าง แล้วก็พูดขึ้นว่า
        อนาคต ผมจะมีคนอุปถัมภ์ แต่เป็นผู้ชายมีอายุ  
        เท่านั้นแหละครับ รู้สึกเหมือนใครเอาไม้หน้าสามมาตีกลางแสกหน้า  
คือ หน้าชา อึ้งไปเลย ส่วนเพื่อนๆ ก็หัวเราะเฮฮากันใหญ่  
เราก็โวยวายเล็กๆ แก้เขิน แล้วก็ลุกออกจากวงมาเลย  
        พอเดินออกมา ก็คิดในใจ หวังว่าเพื่อนๆ มันคงไม่คิดอะไร
คงคิดแค่เป็นเรื่องโจ๊ก สักพักก็คงลืมๆ ไปเอง
        ผมก็งงๆ อยู่ว่า แค่ดูหมอด้วยไพ่ อะไรมันจะบังเอิญขนาดนี้…ในเรื่องเกี่ยวกับผู้ชาย  
ซึ่งเขาก็ทำนายไปตามไพ่ที่หยิบขึ้นมาตามปกติ ไม่ได้แกล้งอำเรา และบุคลิกทุกอย่างผมก็ปกติ(คิดว่านะ)
ไม่มีใครคิดว่าผมจะเป็นแบบอย่างว่า…แม้แต่ผมเองยังไม่คิดเลย..555
        ตั้งแต่ตอนนั้น ผมก็บอกกับตัวเองว่า จะไม่เสี่ยงกับการดูหมออีกเด็ดขาด ไม่ว่าจะรูปแบบไหนก็ตาม
ขนาดแค่ดูไพ่ยังเจอขนาดนี้ ถ้าเป็นการดูลายมือ อาจจะยิ่งไปกันใหญ่ เพราะ รู้สึกแย่มากกับเหตุการณ์ตอนนั้น
ไม่อยากหน้าชาต่อหน้าสาธารณชนอีก และไม่เคยมีใครโดนแบบผมเลย
จะหญิงหรือชาย ก็ได้ไพ่ที่ทำนายเป็นเพศตรงข้ามกันทุกคน…บางทีแม่นเกินไป ก็ไม่ค่อยดีนะเนี่ย
       (แต่ ณ ปัจจุบัน ผมลองวิเคราะห์ถึงเรื่องที่เขาทำนายในตอนนั้น อาจจะใช่ก็ได้  
คือ อยู่ที่มุมมอง และการตีความ ซึ่งไม่ใช่อย่างที่ทุกคนคิดเลยครับ แต่ผมคงอธิบายให้ละเอียดไม่ได้  
บอกได้แต่เพียงว่าเป็นสิ่งที่ดีสำหรับชีวิตผม ที่ทำให้เป็นผมในทุกวันนี้
และไม่แปลกใจที่ว่า ทำไมถึงไม่มีใครได้ไพ่แบบผมเลย)  
       แล้วเหตุการณ์ครั้งนั้นก็ผ่านไป ไม่ได้มีใครพูดถึงอีก แต่มันก็ยังมีเรื่องเกี่ยวเนื่อง
จากการที่ผมพยายาม “ทำตัวห่าง” จากเรื่องพวกนี้ (เรื่องดูหมอ) แต่ครั้งนี้เล่ามายาวแล้ว
ถ้ายังอยากรู้ ก็ไว้ติดตามคราวหน้าแล้วกันนะครับ
คิดถึงทุกคนเหมือนเดิมครับ
 :write-a-letter:

หัวข้อ: Re: ซึ้งใจในวัย 46
เริ่มหัวข้อโดย: เป็ดชรา ที่ 16-12-2010 10:42:44

 :3123:
อรุณสวัสตัวเอง และเพื่อนทุกคนที่เข้ามาในกระทู้นี้ครับ

สวัสดีครับคุณเป็ดแสนดี โห! ทำไมโปรแกรมเที่ยวเยอะอย่างนี้? โทษนะ  อันนี้เที่ยวเป็นอาชีพเลยหรือเปล่า ต้องบอกว่าช่างเกิดมาเพรียบพร้อมด้วยบุญบารมีจริงๆ ปีใหม่ปีนี้ขอให้เที่ยวให้สนุก เดินทางปลอดภัยนะครับ  มีเรื่องอะไรลองเล่าแลกเปลี่ยนบ้างซิ เดินทางท่องเที่ยวเยอะอย่างนี้ข้อมูลเพียบอยู่แล้ว ประสบการณ์ของผมจะทยอยเล่าให้ฟังเรื่อยๆ นะครับ ส่วนเรื่องเสื้อนี่เวลาเที่่ยวแล้วชอบใส่สีจัดๆกันครับ เวลาพลัดหลงกันแล้วบอกลักษณะแก่ผู้ติดตามได้ง่าย  สั้นๆ วัยชราหน้าแก่ ผิวสีดำ หรือขาว ใส่เสื้อสีอะไร แค่นี้ก็หาเจอเลยครับ

สวัสดีคุณอินทร์ มาต่อเลยดีๆ ติดตามอ่านอยู่ เข้ามาในกระทู้ทุกครั้งก็ลุ้นตลอดว่าจะเจอคุณหรือเปล่า  ไม่ต้องกลัวยาวเกินไป ยิ่งยาวยิ่งชอบ (อย่าคิดอะไรแบบนั้นเด็ดขาด) อ่านเรื่องไพ่ยิบซีของคุณอินทร์แล้ว นึกถึงตอนที่ผมบอกว่าถูกเพื่อนผู้หญิงชวนแกมบังคับให้ไปเป็นเพื่อนดูหมอ แต่ผมไม่ได้เล่าว่า หมอดูเขาพูดว่าอะไร  "เจอแบบของคุณอินทร์ เหมือนกัน" แต่ของผมโชคดีที่ หมอดูคนนี้เขาจะให้เข้าไปดูกับเขาเป็นการส่วนตัวครั้งละคน ไม่มีคนอื่นร่วมรับรู้ด้วย  เขาก็จะดูเป็นเรื่องๆครับ เรื่องอดีต อุปนิสัย การงาน อนาคต และ เนื้อคู่่  ซึ่งตรงนี้แหละที่เขาบอกว่า "แปลกทำไมดวงผมจะมีดวงเนื้อคู่เกี่ยวพันกับเพศเดียวกันตลอด" พอถึงตรงนี้ เหมือนโดนขีปนาวุธร้ายแรงยิงใส่ร่างกายเลย มันชา อับอาย อยากจะหายตัวไปจากตรงนั้น ลักษณะส่วนตัวของผมจะเป็นคนนิ่งๆ ทุกอย่างที่ประกอบเป็นตัวผมมองแล้วไม่สื่อว่าเป็นแบบนั้น ทั้งรูปร่าง หน้าตา การแต่งกาย บุคคลิก น้ำเสียงคำพูด และผมก็ปฏิเสธเรื่องแบบนั้นมาตลอด ไม่คิด ไม่ข้องแวะยุ่งเกี่ยว หมอดูคนนี้ทราบภายหลังว่าเคยเป็นอาจารย์สอนที่ นิด้าฯที่จริงเขาไม่ได้มีอาชีพนี้โดยตรง เขาขายวัตถุโบราณ อยู่ที่ World trad center (ตอนนี้เป็น Central World) เพียงแต่ชอบศึกษาเรื่องโหราศาสตร์ แล้วเป็นที่กล่าวขานปากต่อปากในหมู่คนชอบดูดวงว่าแม่น ซึ่งผมก็ต้องยอมรับว่ากรณีผมกับเพื่อนผู้หญิงที่ไปด้วยกัน แม่นจริงๆ เขาทำนายเพื่อนผู้หญิงของผมคนนั้นว่า คนรักที่จะหมั้นกันในเดือนหน้า ไม่ใช่เนื้อคู่และไม่ได้แต่งงานกัน และก็เป็นจริงเหมือนที่ทำนายไว้ทุกอย่าง

สวัสดีครับ น้องอ๊อฟ แล้วอย่าลืมให้ความอบอุ่นร่างกายและหัวใจด้วยเช่นเดียวกันนะครับ เดี๋ยวเป็นหวัด

อย่าลืมแวะเข้ามาพบกันอีกนะครับเพื่อนๆ คิดถึงครับ

  

หัวข้อ: Re: ซึ้งใจในวัย 46
เริ่มหัวข้อโดย: sarusakee ที่ 16-12-2010 13:26:31

สวัสดีคร้าบ พี่หนุ่ม และพี่อิน

ผมว่าจะเข้ามาคุยก่ะพี่ๆตั้งแต่เมื่อวานและ แต่พอดีเมื่อวานยุ่งๆ ทั้งวัน พอกลับมาถึงห้องก็  :t3: ไปเลย เหอะๆ
 :z2: :z2: :z2: :z2:

วันนี้ก็เลยเข้ามาคุยซ่ะหน่อย คิดถึงๆๆๆ  :man1: :man1: :man1:

วันเสาร์อาทิตย์นี้ จะไปเที่ยว อุทยานแห่งชาติน้ำหนาวอ่ะคับ เดี๋ยวจะเที่ยวมาเผื่อน่ะคับ
ส่วนเรื่องรูปเดี๋ยวจะเอามาลงให้ดูน่ะคับ พี่หนุ่ม

เรื่องดูดวงนั้น ผมก็เคยไปดู และหมอดูเขาก็ทักเรื่องความรักเหมือนกันว่า จะเป็นแบบไหน ผมก็ถึงกับอึ้งไปไม่แพ้กัน เหอะๆๆ (แต่ก็แอบดีใจเล็กๆ อิอิ  :z1: :z1: :z1:) อีกอย่างหมอดูเขาบอกว่าดวงความรักเปิดคับ จะได้เจอใครเข้ามาในชีวิต แต่ตอนนี้กำลังนั่งรอ ปักฝุ่นรอ ยังไม่มีใครเข้ามาเลย

ถ้าเข้ามาอยากได้นิสัยเหมือนพระ หรือ เหมือนพี่นัท ก็ได้ ผมคิดว่าน่าจะเติมเต็มให้กันและกันได้ไม่มากก็น้อย
แต่ถ้าหวังมากไปมันก็ใช่ว่าจะได้ดั่งหวัง เพราะฉะนั้นขอให้เจอคนที่ "พอดี" ดีกว่าเนาะคับ

ว่าแล้ว ทำงานต่อดีกว่า แล้วจะแวะเข้ามาคุยใหม่น่ะคับ

คิดถึงทุกๆคนคับ  :bye2: :bye2: :bye2:

ปล.พี่หนุ่ม พี่อิน แล้วก็ทุกๆคน รักษาสุขภาพด้วยน่ะ รักษาสุขภาพกายและใจให้แข็งแรงเหมือนอย่างที่พี่หนุ่มบอก สุขภาพกายเราสามารถสร้างให้ตัวเราเองได้ ส่วนสุขภาพใจ เราแวะมาเติมกันที่บอร์ดนนี้น่ะคับ อิอิ

(บ่นซ่ะยาวเลยผม)  :z1: :z1:

หัวข้อ: Re: ซึ้งใจในวัย 46
เริ่มหัวข้อโดย: info001 ที่ 16-12-2010 21:44:46

หวัดดีครับ
     เพิ่งรู้ว่าคุณหนุ่ม ก็เคยดูหมอแล้วเจอคล้ายๆ ผมเหมือนกัน  แถมน้องอ๊อฟก็มีประสบการณ์มาอีก  
ฉะนั้น เรื่องพวกนี้ ไม่เชื่อ อย่าลบหลู่นะ…อิอิ   ผมคิดว่าคนที่มีอาชีพ หรือพรสวรรค์ทางด้านนี้  
มักเป็นคนช่างสังเกต หรือมีสัมผัสพิเศษ ที่พอจะรู้ว่าแต่ละคนเป็นยังไง  แต่พยายามพูดให้ฟังดูดี  
เพื่อรักษาหน้าลูกค้าเอาไว้..เผื่อจะได้กลับมาดูอีก ..รึเปล่า
    ใกล้ปีใหม่ หลายคนคงเตรียมโปรแกรมกันไว้บ้างแล้ว  คุณหนุ่ม และน้องอ๊อฟ รวมถึงท่านอื่นด้วย
มีโอกาสได้ไปเที่ยวหลายๆ ที่ ก็ดีนะครับ ยังมีคนอีกมากที่ทำแต่งาน จนไม่คิดหาโอกาสไปพักผ่อนที่ไหนเลยก็มี  
ซึ่งน่าเสียดายแทน เพราะผมคิดว่า การไปเที่ยวชมสถานที่ต่างๆ เหมือนกับเป็นการชาร์ตแบตเตอรี่
และเปิดโลกทัศน์ให้กับตัวเราเอง  
      ผมเคยไปประเทศแถบตะวันออกกลาง พอถึงวันหยุด เขาก็ไม่รู้จะไปเที่ยวที่ไหน เพราะมันไม่มีอะไรเลย  
นอกจาก…ทะเลทราย อย่างดีก็ไปเดินตากแอร์ ช้อปปิ้งตามห้างสรรพสินค้า หรือบางแห่ง เช่น ดูไบ
ก็พยายามสร้างแหล่งท่องเที่ยวใหม่ๆ ขึ้นมา แต่มันก็ไม่ใช่ธรรมชาติ ไปแค่ครั้งหรือสองครั้งก็เบื่อ  
      พอได้ไปสัมผัสกับสภาพแบบนั้นแล้ว  ทำให้รักเมืองไทยมากขึ้น และคิดว่าคนไทยนั้นโชคดีมากๆ
ที่เมืองไทยมีธรรมชาติที่อุดมสมบูรณ์ มีทั้งชายทะเลสวยงาม ป่าไม้  ลำธาร ภูเขา น้ำตก อาหารอร่อย
วัฒนธรรมประเพณีน่าสนใจ ฯลฯ เรียกว่า  มีครบเกือบทุกอย่าง ที่นักท่องเที่ยวต้องการ  
ถ้าเรามีการปรับปรุงพัฒนาการท่องเที่ยวให้ได้มาตรฐานกว่านี้  รับรองว่า
เมืองไทยจะเป็นแหล่งท่องเที่ยวอันดับต้นๆ ของโลกได้อย่างสบาย  
        รู้สึกจะออกไกลไปหน่อย  ก็กลับมาถึงเรื่องที่ค้างไว้  เกี่ยวกับหมอดูแม่นๆ ล่ะครับที่ได้เล่าไว้ว่า
เคยให้เพื่อนสับไพ่ดูหมอตอนสมัยเรียน แล้วเจอแจ็กพ๊อต ทำให้ผมหน้าชาไปแล้ว ก็เลยตั้งมโนปณิธานกับตัวเอง
มีฟ้าดินเป็นพยาน ว่าชาตินี้จะไม่ยุ่งเกี่ยว กับเรื่องเหล่านี้อีกเด็ดขาดตลอดชีวิต
(รู้สึกเหมือนเป็นเรื่องคอขาดบาดตายเกินไปรึเปล่าเนี่ย)  
        แล้ววันเวลาก็ผันผ่านไปนานหลายปี จนผมเข้าทำงานในธนาคารแห่งหนึ่ง  ซึ่งหน่วยงานที่ผมอยู่นั้น  
มีสำนักงานอยู่คนละแห่งกับสำนักงานใหญ่  ต่อมาหน่วยงานที่นี่จะมีการตั้งศาลพระภูมิ  
จึงเชิญพนักงานอาวุโสท่านหนึ่งมาจากสำนักงานใหญ่ ซึ่งคนทั่วไป เรียกเขาว่า “พี่หมอ”
เพราะนอกจากงานประจำแล้ว  เขาก็มีความรู้ในด้านพิธีกรรมนี้ด้วย เรียกว่า รับจ๊อบพิเศษแบบนี้อยู่แล้ว  
และที่หลายคนสนใจ ถึงการมาของ พี่หมอ  ไม่ใช่เรื่องตั้งศาลพระภูมิ  แต่เป็นเรื่องดูลายมือ  
ซึ่งเขาเล่าลือกันว่า พี่หมอดูแม่นมาก แต่ไม่ค่อยดูให้ใครง่ายๆ
       พอถึงวันทำพิธีตั้งศาลพระภูมิ  เราเริ่มกันในช่วงสายโดยมี พี่หมอ เป็นคนทำพิธีให้  
ผมก็เพิ่งพบเขาเป็นครั้งแรก เป็นชายอายุประมาณ 50 กว่า ดูเป็นคนใจดี มีมนุษยสัมพันธ์  
แต่ผมไม่ได้เข้าไปทักทายพูดคุย เพราะไม่ได้รู้จักเป็นการส่วนตัว แค่ยืนร่วมในพิธีพร้อมกับคนอื่นๆ อีกเกือบครึ่งร้อย  
ใช้เวลาร่วมชั่วโมงก็เป็นอันเสร็จพิธี  แล้วทุกคนต่างก็แยกย้ายกันไปทำงานตามปกติ
      เมื่อใกล้ถึงเวลาพักเที่ยง  ผมกับกลุ่มเพื่อนๆ ประมาณ 7-8 คน กำลังจะเดินออกไปกินข้าวข้างนอก  
บังเอิญเพื่อนคนหนึ่งเห็น พี่หมอ อยู่ในห้องรับแขก ทุกคนก็เลยเดินเข้าไปหา คือ หวังจะตีสนิท
แล้วให้พี่หมอช่วยดูลายมือนั่นแหละ ส่วนผม พอรู้สรรพคุณของพี่หมอแล้ว ก็ไม่อยากเข้าไปดูกะเขา  
เลยต้องทำเป็นยืนรออยู่ห่างๆ  ทำหน้าแบบเกรงใจ ไม่อยากรบกวน อะไรประมาณนั้น
(แต่จริงๆ พี่หมอเขาไม่คิดอย่างนั้นนะสิ…อ่านไปเรื่อยๆ แล้วก็จะรู้)      
       ทุกคน (ยกเว้นผม) แย่งกันให้พี่หมอช่วยดูลายมือ  พี่หมอก็ใจดี  คงเพราะเกรงใจเจ้าของบ้าน
จึงดูให้คนละนิดละหน่อยพอหอมปากหอมคอ  ซึ่งก็เรียกเสียงเฮฮาได้เป็นระยะๆ  
จนเสร็จแล้ว ผมกับเพื่อนๆ ก็ออกไปทานข้าวกันตามปกติ  ซึ่งจริงๆ เรื่องมันก็จบไปแล้วล่ะครับ  
แต่ก็มีแถมอีกนิดหน่อย  คือ หลังจากนั้นอาทิตย์หนึ่งได้  ผมต้องไปทำธุระที่สำนักงานใหญ่  
กำลังจะเดินไปยังเคาน์เตอร์ ที่จัดไว้ติดต่อเรื่องสวัสดิการพนักงาน  
ก็เห็นพี่หมอ กำลังทำธุระอยู่กับเจ้าหน้าที่ซึ่งมีคนเดียว ผมจึงนั่งรอที่โซฟาด้านหลัง  
     จริงๆ แล้ว พี่หมอ เป็นผู้ที่หลายคน  อยากเจอตัวเป็นๆ กันทั้งนั้น  
แต่ตอนนั้นผมกลับคิดตรงข้ามว่า ไม่น่าบังเอิญมาเจอกันอีกเล้ย  
และไม่แน่ใจว่าเขาจำผมได้รึเปล่า เพราะผมก็พยายามอยู่ห่างๆ เขาตลอดแล้วนะ
      พอเห็นว่าพี่หมอเตรียมลุกจากที่นั่ง ผมก็เดินเข้าไป คิดในใจ หวังว่าเขาคงไม่ทักผมถึงเรื่องวันนั้น  
แต่เหมือนเขารู้ความคิดผม พอไหว้ทักทายกันแล้ว เขาก็พูดขึ้นว่า
“ทำไมวันนั้น ถึงไม่ยอมให้ผมดูลายมือ…มีอะไร (ปิดบังไว้…คงพูดในใจ) หรือเปล่า”  
แล้วพี่หมอก็แสยะยิ้มเหมือนคนที่รู้อะไรบางอย่าง ผมก็ไม่รู้จะพูดอะไรดี ได้แต่ยิ้มเจื่อนๆ  
แล้วก็เดินหลีกไปทำธุระที่เคาน์เตอร์  
      จริงๆ พี่หมอเห็นผมตั้งแต่เดินมาแล้ว จนผมนั่งที่โซฟา ก็ยังเห็นเขาเหลียวมองมานิดหน่อย  
พอเขาทำธุระเสร็จ ก็ไม่เห็นลุกไปซะที ท่าทางเหมือนรอให้ผมเข้าไปหา เพื่อให้เขาดูหมอ  แต่..ไม่มีวันซะล่ะ...555
ซึ่งถ้าเป็นคนอื่น เมื่อได้เจอพี่หมอตัวต่อตัวอย่างนี้ คงไม่ปล่อยให้โอกาสงามๆ แบบนี้ผ่านไปแน่นอน  
     เลยกลับตาลปัตร กลายเป็นว่า คนอื่นๆ พยายามเข้าหาเขา เพื่อให้ดูลายมือ พี่หมอก็เฉยๆ    
ส่วนผม พี่หมอ อุตส่าห์นั่งรอก็แล้ว ผมกลับเฉย เขาอาจรู้สึกเสียฟอร์มก็ได้
ที่หมอดูแม่นๆ อย่างเขา ใครๆ ก็ต้องวิ่งเข้าหา แต่ผมกลับไม่สนใจเลย
คิดๆ ดูแล้ว เรื่องนี้คงคล้ายคำพังเพยที่ว่า “ไก่เห็นตีนงู งูเห็นนมไก่”
คือ ผมรู้ว่าถ้าเขาดูลายมือผม อาจจะรู้อะไรบางอย่าง ที่ไม่อยากให้รู้  
และเขาก็รู้ว่าผมอาจมีอะไรบางอย่าง ที่ไม่อยากให้รู้ จึงไม่ยอมให้ดูลายมือ
    เรื่องหมอดูแม่นๆ ของผมก็คงมีเพียงเท่านี้แหละครับ  นึกว่าจะสั้นๆ กลายเป็นยาวกว่าครั้งก่อนซะอีก  
แล้วค่อยมาทักทายกันใหม่ในวันต่อๆ ไปนะครับ :pigwrite:

หัวข้อ: Re: ซึ้งใจในวัย 46
เริ่มหัวข้อโดย: tamtam ที่ 16-12-2010 23:08:04

ดีค่ะ ทุกคน
นั่นจิ แค่เห็นโปรแกรมเที่ยวตัวเอง ก็น่าจะเยอะนิ
เพชรบุรีอ่ะ เป็นงานรื่นเริงประจำปี ของบริษัท
ส่วน เขาค้อนี้ อย่างที่เคยบอกล่ะค่ะ ชอบมาก พอๆ กับ แม่ฮ่องสอน
เลยพยามยามหาเวลาไปทุกปีช่วงหน้าหนาว
ปีนี้คนขับเซย์โน ไม่ขอไปแม่ฮ่องสอน เพราะไกลเกิน
เกาหลีนี่สนองนี๊ดตัวเองและ ครอบครัว

ครอบครัวเราชอบสรรหาของกิน ร้านน่ารัก ๆ บรรยากาศดีๆ ของกินมีเอกลักษณ์
ใครจะคิด หลายปีก่อนไปเจอหนุ่มมาดคาราบาวหน้าดุ ชงเครื่องดื่มอร่อยอยู่บนเขาค้อ
แถมวิวสุดยอด นั่งเป็นชัวโมงไม่มีเบื่อ เช่นกัน เจอร้านเค็ก อยู่ใจกลางเมืองแม่ฮ่องสอน
ที่ทั้งเงียบ สงบ ยังคงความดั่งเดิมของเมือง แต่เค็กนี่โคตรอินเตอร์ อร่อยแบบ 6ดาวสุดๆ
แปลกใจมาก ที่เจ้าของร้านเลือกขายที่แม่ฮ่องสอน แทนที่จะไปปาย

ส่วนเรื่องหมอดูนี่เป็นอะไร ที่ไม่ค่อยชอบดูอยู่แล้ว แต่ใช่ว่าจะไม่เคยดู
คือส่วนใหญ่สิ่งที่หมอดูพูด มันเป็นอะไรที่ 50/50 คือไม่ถูกแต่ก็ไม่่ผิด
เป็นสิ่งที่เิกิดกับใครก็ได้  ชีวิตทุกคนมีทุกข์มีสุข มีขึ้นมีลง หนักเบาก็แตกต่างจากจิตของแต่ละคน
(บอกแล้วเขียนไม่เก่ง เขียนเอง งงเอง 5555+)
สรุป เราเชื่อว่าหมอดู คือคนที่มีจิตวิทยาสูงค่ะ ที่สำคัญการพบปะผู้คนหลากหลาย
สั่งสมประสบการ์ณให้เค้าค่ะ มีปลอบ มีขู่ มีให้ข้อคิด


ยาวเหมือนกันนะเนี่ย
ราตรีสวัสดิ์ค่ะ
ปล.ดูท่าพี่อิน จะวัยใกล้เคียงพี่หนุ่มนะคะ

หัวข้อ: Re: ซึ้งใจในวัย 46
เริ่มหัวข้อโดย: เป็ดชรา ที่ 17-12-2010 11:19:16

 :3123:
อรุณสวัสตัวเอง และเพื่อนทุกคนที่เข้ามาในกระทู้นี้ครับ วันนี้อากาศเริ่มเย็นแล้วนะครับ ให้ความอบอุ่นร่างกาย กับหัวใจด้วยนะครับ

สวัสดีครับ น้องอ๊อฟ มีโปรแกรมเที่ยวอีกแล้ว ดีจริงๆ ไปน้ำหนาวช่วงนี้ดีมากเลย อากาศหนาว ต้นไม้เริ่มเปลี่ยนสี คนยังไม่เยอะด้วย เป็นช่วงเริ่มต้นฤดูท่องเที่ยวของที่นั่น
น้องอ๊อฟครับ ถ้าได้แฟนนิสัยเหมือนพระนี่ เจอรักแท้เลยนะ   แต่ระยะยาวอย่าเบื่อล่ะ เพราะคนนิสัยแบบพระเวลาอยู่ใกล้แฟนจะมีนิสัยเหมือนเด็ก คือจะชอบคลอเคลียร์ ติดพันธ์ชนิดอยากอยู่ใกล้ชิดตลอดเวลา งองแงเป็นบางครั้ง Sensitive กับแฟนมาก รักแบบไม่ยอมเปลี่ยนแปลง  และเมื่อใดก็ตามที่คุณเปลี่ยนไป เขาจะแทบมีชวิตอยู่ไม่ได้เลย ทำไมผมถึงรู้ กลับไปอ่านหัวข้อแรกๆของผมครับ  พรุ่งนี้วันเสาร์แล้วขอให้เดินทาง ไป - กลับ โดยสวัสดิภาพ เป็นไปได้เจอความรักที่นั่นเลย ไหนๆหมอเขาก็บอกดวงความรักเปิดแล้วนี่ครับ

สวัสดีครับคุณอินทร์ แล้วตกลงได้ดูลายมือกับพี่หมอหรือเปล่า เรื่องหมอดูผมก็มีความคิดคล้ายๆกับคุณอินทร์ หมอดูคนที่ผมเล่าให้ฟังผมได้แนะนำเพื่อนอีก 2 คนให้ไปดูกับเขา ได้ผลเช่นเดียวกัน ซึ่ง 2 คนที่ว่านี่ เวลาเดินสวนกันในที่เปลี่ยว คงไม่เชื่อว่าเขาจะเป็นคนดีแน่  รูปร่างหน้าตา บุคคลิก เหมือนฆ่าหั่นศพมาแล้วไม่ต่ำกว่า 100 คน

โปรแกรมปีใหม่ของผมก็ยังไม่ 100% ครับ แต่ผมมีโปรแกรมสำรองไว้แล้ว ถ้าไม่ได้ไป  ก็จะไปนั่งสมาธิที่วัดบวรฯแทน ที่นั่นเขามีพิธีทำบุญวันที่ 31ต่อเนื่องถึงวันที่ 1 ก็คิดว่าดีเหมือนกันเป็นสิริมงคงแก่ชีวิต รู้สึกจะมีหลายวัดเหมือนกันที่ทำพิธีแบบนี้ แล้วจะแผ่เมตตาให้กับเพื่อนๆทุกคนด้วยครับ

สวัสดีครับคุณเป็ดแสนดี เรียกแบบนี้ยาวนิ คุยจนเป็นเพื่อนกันแล้ว ชื่ออะไรครับ?
ใครบอกเขียนไม่เก่ง เขียนได้น่าอ่านมากเลยเข้าใจง่าย สามารถจินตนาการบรรยากาศที่บอกเล่าได้ทุกที่ สัมผัสได้ถึงอารมณ์ความรู้สึกที่ได้รับในขณะนั้นๆ รับรู้ถึงความรักความอบอุ่นในครอบครัว รวมถึงอุปนิสัย ทัศนะคติ  ผมว่าคุณต้องเป็นคนที่รักธรรมชาติ จิตรใจดี อารมณ์ดี อบอุ่น ห่วงใยคนรอบข้าง ทำให้ผมคิดถึงผู้หญิงคนหนึ่งซึ่งผมประทับใจมาก เธอผู้นั้นคือ "แดจังกึม"

ชอบเขาค้อ เหมือนกันครับ ไปมา 10 กว่าครั้งแล้ว ประทับใจบรรยากาศยามเช้าอันแสนเย็นสบาย นั่งจิบการแฟมองทะเลหมอกเบื้องหน้า พอสายหน่อยหมอกเริ่มจางลง อากาศบรรเทาความหนาวเย็น มีแสงเรื่อเรืองของอาทิตย์จับขอบฟ้า ความอุ่นสบายเข้ามาแทนที่ รู้สึกมีความสุข สงบ ผ่อนคลาย ชอบจริงๆครับ

อีกที่ไม่ไกลกันนักก็น่าไปนะครับ ภูทับเบิก  นอนเต็นท์ บรรยากาศยามเช้า ยามเย็น ชวนหลงไหลมาก ยังเคยคิดเคลิ้มๆเลยว่า ถ้ามีคนรู้ใจสักคนมานั่งเคียงข้าง คงเหมือนสวรรค์เลย พอดีได้ยินเสียงเรียก "ลุงๆ กาแฟที่สั่งไว้ได้แล้วครับ"  ถึงได้รู้ว่าไอ้ที่คิดไว้น่ะ มันผ่านมานานแล้ว

ส่วนเรื่องอายุคุณอินทร์ ผมว่าคงใกล้เคียงกับผม แต่เขาคงหล่อกว่า

แล้วเจอกันอีกครับทุกคน คิดถึงครับ

หัวข้อ: Re: ซึ้งใจในวัย 46
เริ่มหัวข้อโดย: sarusakee ที่ 17-12-2010 14:05:31

สวัสดีคับ พี่หนุ่ม พี่อิน และทุกๆคน

ทานข้าวกันหรือยังคับผม ^^  :m18: :m18: :m18:

เรื่องไปเที่ยว อยากไปมากๆเลย สงสัยรอบนี้คงได้สัมผัสอากาศหนาวแน่ๆเลย ผมว่า เพราะวันนี้แถวบ้านผมก็อากาศเย็นมากถึงมากที่สุดอ่า แต่ก็จะมีอันต้องล่มไปทุกวัน เพราะบางคนบอกว่าจะไป แต่วันนี้กลับบอกว่าไม่ พอวันพุ่งนี้ก็ไปเหมือนเดิม งง จิงๆ ลังเลกันสุดๆเหอะๆๆ เพราะถ้าไปกันน้อยๆ คนอื่นๆก็พลอยจะพาลไม่อยากไปตามๆกัน แต่เดินทางพุ่งนี้แล้ว วันนี้ยังไม่เห็นเปลี่ยนใจกัน คงได้ไปเที่ยวแน่ๆคับ แล้วจะเที่ยวมาเผื่อ เอาบรรยากาศมาให้ดูน่ะคับ

ส่วนเรื่องที่พี่หนุ่มบอก เรื่องถ้าได้แฟนนิสัยเหมือนพระ ผมก็คงไม่เบื่ออ่ะคับ เพราะผมชอบคนนิสัยแบบนี้ มันดูมีความสุขดีน่ะ แบบว่าอาจจะไม่ต้องหวานมากจนเลี่ยน หวานมั้งขมมั้งให้มันมีสีสัน มันคงโอเคน่ะคับ
และก็ขอบคุณน่ะคับ สำหรับคำอวยพรน่ะคับ แล้วจาซื้อของฝากมาฝาก แล้วแวะมาเอาของฝากกันด้วยน้า อิอิ  :really2: :really2:
(พี่หนุ่มคิดเหมือนผมเลยอ่ะ ผมก็คิดว่าไปเที่ยวอาจจะไปเจอใครซักคนก็ได้  :z1: :z1: :z1: :z1:)

อากาศกลับมาหนาวอีกแล้ว ดูแลสุขภาพกันดีๆน่ะคับ อย่าให้ป่วยไปนา แต่ถ้าป่วยแล้วไม่มีใครดูแลบอกได้น่ะคับ จะไปดูแลให้ถึงที่ คิดถึงพี่ๆเพื่อนๆทุกคนคร้าบบบ
 :bye2: :bye2: :bye2: :bye2:
ปล. อยากให้มี metting กันจัง อยากเจอทุกๆคน ^^

หัวข้อ: Re: ซึ้งใจในวัย 46
เริ่มหัวข้อโดย: tamtam ที่ 17-12-2010 15:49:12

ดีค่ะทุกคน เรียก ซันนี่ ได้นะคะ (ชื่อที่นายเก่าใช้เรียกหา)

เช้านี้ อากาศเย็นดีจริงๆ (เป็นคนขี้หนาวที่ชอบอากาศเย็นมากๆ)

พี่หนุ่ม ขอบคุณในความรู้สึกดีดี ที่สัมผัสถึงกันนะคะ
พี่หนุ่มเป็นคนที่สามนะคะ ที่คิดแบบนี้

เราคิดว่าตัวเองเป็นคนค่อนข้างเฉียบดุ และ ชัดเจนค่ะ

เวลาเที่ยวเข้าค้อ ลมแรงๆ เคยลองอาบน้ำเย็นๆ กันป่าวคะ
สนุกดีนะคะ มันวัดใจกันที่ซู่แรกอ่ะค่ะ
ถ้าผ่าน อาบเสร็จ อากาศหนาวทำไรเราไม่ได้เลยนะคะ

ไม่เคยชอบภูเขามาก่อน แต่พอได้สัมผัสเขาค้อนี่ งงมากว่า ภูเขาที่ไม่มีต้นไม้ใหญ่
เห็นแต่หญ้าเหลือง ๆ กว้างๆ เตี่ยนๆ เป็นภูเขาล้วนๆ อากาศเย็นๆ พระอาทิตย์ส่องสว่างไปทั่ว
อูยยยยยยย มันอบอุ่นไปหมด สวยมาก หลงไหลเลยค่ะ
เสียดายรูป ถูกไวรัสกินไปซะแระ

(พักหลังไม่ค่อยถ่ายรูป เพราะรู้สึกเอียนกับบรรยากาศ คนถ่ายรูปกันเยอะมาก)

อ๊อฟ เที่ยวให้สนุกนะคะ ขอให้สมหวังเน้อ
ดีนะคะที่ไปตั้งแต่ตอนนี้ ไม่เอาไปตอนปีใหม่ เต้นท์แทบเกยกัน
แต่ก็สนุกคนละแบบ สนุกตอนแย่งกันกิน แย่งกันใช้ แต่ต้องใจเย็นๆนะคะ

บะบาย
หนาวแล้ว รักษาสุขภาพกันนะคะ
ตามศาสตร์ของจีน รู้หลบ รู้หลีก รู้ป้องกัน ร่างกายแข็งแรงค่ะ

หัวข้อ: Re: ซึ้งใจในวัย 46
เริ่มหัวข้อโดย: เป็ดชรา ที่ 18-12-2010 11:37:45

 :3123:
อรุณสวัสตัวเอง และเพื่อนทุกคนที่เข้ามาในกระทู้นี้นะครับ วันนี้อากาศเย็นสบายขอให้วันหยุดนี้มีความสุขกับการพักผ่อน ทำกิจกรรมที่พอใจอย่างมีความสุขทุกคน นะครับ

ป่านนี้ น้องอ๊อฟคงกำลังเดินทางไปสัมผัสธรรมชาติสวยงามที่น้ำหนาว  ขอเป็นแรงใจให้เจอใครสักคนตามปรารถนา นิสัยเหมือนพระ รูปหล่อเหมือน เอ็ดดี้ นะครับ 555+++

สวัสดีครับ คุณซันนี่ โอ้โห! ชื่อร้อนแรงเล่นเอาเหงื่อตกเลย อือ..อ่านจากข้อความที่เขียนเ และการที่ได้พูดคุยกันมาระยะหนึ่ง น่าจะชื่อ Coolly นะ พูดถึงเรื่องหนาวนี่ มีประสบการณ์ฝังใจครั้งหนึ่งจะเล่าให้ฟัง

ย้อนหลังไปสัก 25 ปี ตอนนั้น นิตยสาร อสท.ได้สำรวจเปิดเส้นทางท่องเที่ยวใหม่คือ "แม่สอด-อุ้งผาง" ผมเป็นหนึ่งในผู้ร่วมคณะสำรวจด้วย ที่ได้ไปเนื่องจากได้รู้จักนักเขียนประจำนิตยสารคนหนึ่ง ตอนนั้นเขาทำงาน Bank เดียวกับผม เส้นทางระหว่าง แม่สอด อุ้งผาง ขณะนั้นเป็นถนนลูกรังแคบๆ ลัดเลาะเลี้ยวลดไปตามเนินเขา ไหล่เขา หักโค้งวกวน ประมาณว่า 2,000 โค้ง โค้งแคบๆทั้งนั้น ต้องนั่งรถกระบะดัดแปลงของคนท้องถิ่นขึ้นไป ผมนั่งได้ประมาณ 10 กว่าโค้งเท่านั้นก็ต้องเปลี่ยนสภาพเป็นกลิ้งที่พื้นกระบะแทน โงหัวไม่ขึ้นเลยครับ ไม่ใช่หลงใครหรอกนะ โงหัวเป็นอ๊วก ตลอด จนถึงอุ้งผาง  แล้วเดินทางโดยแพไม้ไผ่ต่อไปที่น้ำตกทีลอซูเลย ธรรมชาติตอนนั้นสวยงามมาก อากาศเย็นเชียบ น้ำใสเย็น ตอนแพล่องผ่านน้ำตกทีลอจ่อ ต้องลอดใต้น้ำตกมองย้อนออกมาจากม่านน้ำตก ที่เป็นละอองฝอย เห็นรุ้งเต็มไปหมดเลย พึ่งรู้ว่าครอบครัวรุ้งกินน้ำมาชุมนุมกันที่นี่เอง ล่องจนมาขึ้นฝั่งที่ผาเลือด เดินเท้าต่ออีกประมาณ 10 กม. ก็ถึงที่ำทำการคุ้มครองสัตว์ป่าและพันธ์พืชอุ้งผาง

ทีนี่ปกคลุมไปด้วยละอองน้ำเต็มไปหมด ได้ยินเสียงโครมครามของกระแสน้ำตลอดเวลา ทีมงานจัดเตรียมกางเต้นท์และพักผ่อนกันที่นี่ 1 คืน รุ่งขึ้นจึงเดินทางขึ้นไปชมความยิ่งใหญ่และงดงามของ น้ำตกทีลอซู  เมื่อได้เห็นน้ำตกครั้งแรกบอกได้เลยว่า  ตะลึงตึงๆๆๆๆๆ มันยิ่งใหญ่สุดลูกหูลูกตา น้ำไหลแผ่กว้างตกจากผาที่สูงชัน เหมือนน้ำตก วิคตอเรีย หรือ อีคัวซุ ที่อเมริกาใต้  แอ่งน้ำแต่ละแอ่งก็ใหญ่โต มีละอองน้ำปกคลุมอยู่เต็ม ขณะนั้นไม่รู้อารมณ์ไหน ผมโดดลงไปในแอ่งน้ำตก เมื่อร่างกายสัมผัสกับน้ำรู้สึกกล้ามเนื้อกระตุกอย่างรุนแรง ไม่สามารถขยับร่างกายได้ เจ็บน้ำอกหายใจไม่ออก และผมก็วูบไป มารู้สึกตัวอีกที เห็นตัวเองนอนตากแดดบนโขดหิน เสื้อผ้าของผมถูกถอดออกหมด มีเสื้อของคนอื่นห่มคลุมร่างกายผมหลายตัว ทีมงานนั่งบ้างยืนบ้างมองผมอยู่ พี่บางคนถามผมว่า ทำไมถึงคิดฆ่าตัวตาย

หลังจากนั้นเมื่อประมาณ 5 ปีที่แล้วผมได้มีโอกาสไปที่นั่้นอีก ต้องบอกเสียดายมาก ทุกอย่างเปลี่ยนไป รีสอร์ท ที่พักเกิดขี้นมากมาย เรือยางล่องลำน้ำแม่กลองกราดเกลื่อน ที่ทำการคุ้มครองสัตว์ป่าและพันธ์พืช มีนักท่องเที่ยวนับพัน พร้อมสิ่งอำนวยความสะดวก เส้นทางเดินสู่น้ำตกเลี่ยนเตียน มอสเฟิร์นโดยเฉพาะเฟิร์นก้านดำที่เป็นเอกลักษณ์หนึ่งของที่นั่น ถูกเหยียบหักจนขึ้นไม่ทันการทำลาย ขยะสิ่งปฏิกูลมีให้เห็น  อยากให้คนไทยเรามีจิตรสำนึกรักในธรรมชาติมากกว่านี้จังครับ

ไม่ทราบว่าคุณซันนี่เคยเดินทางเส้น เพชรบูรณ์ หล่มสัก วังทอง ในช่วงปลายฝนต้นหนาวบ้างเปล่าครับ ช่วงนี้ต้นหญ้าตามเทืองเขาจะเป็นสีเขียว อ่อน แก่ สลับกันไป เหมือนใครเอาพรมกำมะหยี่ไปวางไว้ สวยมากครับ

ปีใหม่นี้โปรแกรมเที่ยวภูทับเบิกของผมมีอันต้องพับไป ดังนั้นผมจึงต้องไปโปรแกรมสอง เข้าวัดนั่งสมาธิ ทำบุญวันส่งท้ายปีเก่า ต่อเนื่องถึงวันขึ้นปีใหม่ แล้วจะแผ่เมตตาแบ่งบุญถึงเพื่อนๆทุกคนครับ

คิดถึงทุกคนครับ รักษาสุขภาพด้วย

หัวข้อ: Re: ซึ้งใจในวัย 46
เริ่มหัวข้อโดย: tamtam ที่ 18-12-2010 22:23:12

อนุโมทนา สาธุ ค่ะ พี่หนุ่ม บุญกุศลส่งให้มีความสุขตลอดปีใหม่นะคะ


วันก่อนเพิ่งโดนคนขับรถประมาทพุ่งเข้าหารถเรา แล้วโกหกจนตัวเองเป็นฝ่ายถูก
เล่นเอาเราเจ็บกระดองใจมากโขอยู่ ก็ว่าจะทำบุญอุทิศส่วนกุศลให้เค้าซะ
รถน่ะ เสียหายนิดหน่อย แต่เซ็งกับตำรวจไทยมากค่ะ

ไม่แ่น่ใจว่าเคยไป เส้นทาง เพชรบูรณ์ หล่มสัก วังทอง รึป่าวนะคะ
เที่ยวสมบุกสมบันไม่ค่อยได้ เพราะฉนั้นทุกที่ที่ไป ต้องสะดวก รถเข้าถึง
เป็นคนไม่มีเซนส์ ในการจำเส้นทางเลยค่ะ ชื่อสถานที่ก็จำผิด จำถูก
ต้องอาศัยคนใกล้เค้าจำเก่ง ต้องบอกเค้า คุณๆ ไปร้านนี้นะ ไปภูเขานี้นะ ไปทะเลนี้นะ

อิจฉานะเนี่ย ได้ไปทีลอซู ทุกทีที่จะไป เป็นได้เปลี่ยนใจกลางทางทุกที

โดดน้ำตกนี่เป็นอะไรที่กลัวมากกกกกก (พี่หนุ่มซนเหมือนกันนะเนี่ย ^^)
เคยจมเหมือนกันค่ะ โดดทั้งๆ ที่ว่ายน้ำไม่เป็น
เพื่อนบอก ตื้นๆ แต่พอดีเราโดดไปเจอหลุมพอดี เหมือนโดดดูด ดึงลงไปด้านล่าง
กลัวมาก ได้แต่คิดว่าถ้าไม่ทำไร ต้องตายแน่ๆ เลยพยายามตีขา
เลยเป็นที่มา ของการว่ายน้ำเป็น

ส่วน 1284 โค้ง พิชิตมาแล้วพร้อมกับ คนใกล้ตัว ตื่นเป็นอ๊วกตลอดทาง
น่าสงสารมากกกกกก เลยเข็ดทางรถ ถ้าอยากไปมากๆ ก็ ต้องบินอย่างเดียว ไม่งั้นไม่ไป

ช่วงนี้กระหายเที่ยวมากค่ะ เพราะรู้ว่า ต่อไปจะหาเวลาเที่ยวไม่ค่อยได้มากขึ้นทุกที
คุยไปคุยมา เริ่มจะกลายเป็นกระทู้พาเที่ยวซะแล้วสิ

บะบาย/ราตรีสวัสดิ์ค่ะ

หัวข้อ: Re: ซึ้งใจในวัย 46
เริ่มหัวข้อโดย: Goodfellas ที่ 19-12-2010 21:13:08

เอ..  ไม่ได้เข้ามาพักเดียวอ่านไม่ทันแล้วง่ะ

กอดพี่หนุ่มกับพี่อินสุดเลิฟครับผม :กอด1:

แล้วก็ทุกๆคนเลย

อ่านแล้วผมเป็นห่วงพี่หนุ่มแฮะ  เป็นเบาหวานแล้วยังความดันสูง

ขอนุยาดแนะนำให้กินยาคูลท์นะครับ   เพราะว่าแม่ก็เป็นเบาหวาน+ความดันสูงเหมือนกัน

จากผลการทดสอบพบว่า  ความดันสามารถลดลงได้ภายในเวลาไม่กี่เดือนครับผม

จากตอนแรกหมอจะให้แม่้กินยาลดความดัน  ซึ่งคงต้องกินตลอดชีวิต

ตอนนี้แม่ความดันเหลือเท่าปกติ   และไม่ต้องกินยาแล้ว

และไม่มีอาการมึนหัวอะไรอีก  แต่ทั้งหมดต้องกินยาคูลท์ช่วงเช้าๆที่่ท้องว่างยังไม่กินอะไร

พอกินแล้วทิ้งระยะสักพักนึง ค่อยกินอาหารเช้า

ฟังดูอาจจะไม่น่าเชื่อนะครับ  แต่ถ้าไม่เห็นผลที่เกิดกะแม่ผมก็ไม่เชื่อเหมือนกัน

หมอเค้าว่ามันช่วยไปปรับสมดุลย์ให้ร่างกายครับ

ทั้งเรื่องการย่อยและการขับถ่าย   การเผาผลาญก็จะดีขึ้นด้วย

เลยความดันลดได้ครับ   อยากให้พี่หนุ่มลองดูนะครับ

แล้วถ้าสงสัยยังไงก็ถามมาได้เลยครับ o13

หัวข้อ: Re: ซึ้งใจในวัย 46
เริ่มหัวข้อโดย: เป็ดชรา ที่ 20-12-2010 12:08:19

 :L2:
สวัสดีทุกคนที่เข้ามาในกระทู้นี้ครับ ใกล้ปีใหม่แล้วคงมีโปรแกรมฉลองเทศกาลแห่งความสุข รักษาสุขภาพด้วยนะครับ

สวัสดีครับ ซันนี่ เช่นกันครับขอให้มีความสุข สุขภาพแข็งแรงตลอดปี 2554 และตลอดไปครับ
ดีนะคุยเรื่องเที่ยวมีความสุขดี  ถ่ายรูปทุกสถานที่ ที่ไป ว่างเมื่้อไรเป็นเอาออกมาดู อารมณ์ขณะนั้นยังคงอยู่เหมือนเดิม ความจริงแหล่งท่องเที่ยวในประเทศไทย อุทยานแห่งชาติ เขตรักษาพันธุ์สัตว์ป่าและพันธ์พืช ผมไปมาเกือบทุกที่แล้ว แต่ไม่เคยเบื่อ  ถ้ารวยๆนะ จะหยุดทำงาน ท่องเที่ยวเขียนบันทึก เขียนหนังสือ ทำสารคดี ทำซื่อวีดีทัศน์ต่างๆ แจกตามห้องสมุด และสถานศึกษาเลย

เวลาไปเที่ยวตามน้ำตก ลำธาร ถ้าว่ายน้ำไม่เป็นต้องระวังครับ ภาพมันหลอกตา  บางทีมองเห็นพื้นน้ำคิดว่าตื้น แต่ลงไปจริงๆลึกเลย โดยเฉพาะน้ำตกจะมีอุโมงน้ำในบางที่ น้ำจะวนและดูดเราลงไปได้ครับ เวลาเล่นน้ำต้องให้มีคนอื่นลงไปเล่นด้วยจะมีความปลอดภัยเพิ่มขึ้น

สวัสดี น้องน็อต ขอบคุณสำหรับคำแนะนำเรื่องยาคูลท์ จะเริ่มปฏิบัติตั้งแต่พรุ่งนี้เลย ถ้าได้ผลและหายนี่ มีรางวัลให้เลย อือ! เป็นไรดี  จะคอยติดตามงานเขียนเรื่องใหม่นะครับ ปีใหม่นี้มีโปรแกรมเฉลิมฉลองหรือยัง ขอให้มีความสุขนะครับ

น้องอ๊อฟ กับคุณอิน หายไปไหนเอ่ย อย่าลืมเข้ามาคุยกันนะ

คิดถึงครับทุกคน

หัวข้อ: Re: ซึ้งใจในวัย 46
เริ่มหัวข้อโดย: sarusakee ที่ 20-12-2010 14:24:47

สวัสดีคร้าบบบบบ พี่หนุ่มและทุกๆคน
ผมกลับมาแว้ว ^ ^ กลับมาถึงตั้งแต่เมื่อวาน แต่เหนื่อยมากๆอ่ะคับ กลับมาก็อาบน้ำและหลับเลย ก็เลยไม่ได้แวะเข้ามาคุยคับ :really2: :really2: :really2: :really2:

ขอบคุณน่ะคับพี่หนุ่ม สำหรับคำอวยพรเรื่องใครซักคนที่ปราถนา สรุปก็ยังไม่เจออยู่ดี ว้า ฮ่าๆๆๆๆ ขอแค่นิสัยเหมือนพระก็พอคับ ส่วนเรื่องอื่นจะเป็นไงก็ช่าง ขอให้เป็นคนดีจิงๆ อยู่ด้วยแล้วมีความสุขก็ดีใจแล้วคับ
อีกอย่างพี่หนุ่มก็คิดเหมือนผมเลยอ่ะ ผมอ่ะชอบมากเลย การเดินทาง การท่องเที่ยว เดินป่า ไปตามสถานที่ต่างๆที่เรายังไม่เคยไป ไปเก็บประสบการณ์ใหม่ๆ ใจจิงผมก็อยากทำงานด้านสารคดีอะไรประมาณนี้น่ะ ดูมันมีความสุขดีอ่ะ ชอบๆๆ ถ้าไง ไปเที่ยวด้วยกันน่ะพี่หนุ่ม เราคอเดียวกัน อิอิ

       มาพูดถึงทริปนี้ที่ผมไปมากันมั้งน่ะคับ ทริปนี้สนุกมากๆคับ ได้ประสบการณ์อะไรหลายๆอย่าง ทั้งได้เรียนรู้การกางเต้นครั้งแรก ได้สัมผัสอากาศหนาวสุดขั้วหัวใจครั้งแรก ได้นั่งรถขึ้นเขาที่เสียวมากๆ มีนับเป็นร้อยๆโค้ง ได้ชมทะเลหมอกและธรรมชาติที่บอกว่าสุดยอดสวยจิงๆคับ หาในกรุงเทพไม่ได้เลย ถือว่าการเที่ยวครั้งนี้คุ้มมากคับ และเติมพลังงานให้กับชีวิตผมได้มากมายเลยทีเดียว
 o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13

พวกเราออกเดินทางกันตั้งแต่เช้าเลยคับ (6.30 โดยประมาณ)ตอนนั้นอากาศในกรุงเทพถือว่าหนาวเลยทีเดียว
ที่เลือกออกเดินทางกันตั้งแต่เช้าเพราะว่าจะได้ไปถึงเพชรบูรณ์เร็วจะได้เที่ยวกันได้เยอะๆหน่อย เนื่องจากเรามีเวลาน้อยอ่ะคับ
พอไปถึงที่เพชรบูรณ์ พวกผมก็ได้แวะเที่ยวที่ อุทยานประวัติศาสตร์ศรีเทพ ก่อนคับเป็นที่แรก
อุทยานประวัติศาสตร์ศรีเทพเป็นโบราณสถานสำคัญแห่งหนึ่งของจังหวัดเพชรบูรณ์
อุทยานประวัติศาสตร์ศรีเทพเป็นสถานที่เก่าแก่ตั้งแต่สมัยสุโขทัย เพราะเป็นเมืองเก่าที่ชื่อว่าเมือง ศรีเทพ หรือเมืองอภัยสาลี ถูกค้นพบโดย สมเด็จเจ้าพระยากรมราชานุภาพ เป็นเมืองที่ผสมผสานกันระหว่างวัฒนธรรมศิลปะทวารวดี ขอม เป็นต้น อีกอย่างอุทยานประวัติศาสตร์ศรีเทพได้รับรางวัล Thailand Tourism Award ประจำปี 2543 2 รางวัลคือ รางวัลประเภทแหล่งท่องเที่ยวทางวัฒนธรรมโบราณสถานยอดเยี่ยมและรางวัลสื่อเผยแพร่ประชาสัมพันธ์ด้านอินเทอร์เน็ตดีเด่น
เป็นโบราณสถานที่ค่อนข้างจะสมบูรณ์มากเลยทีเดียว สวยมากๆคับผมว่า  :really2: o13
พอออกจากอุทยานพวกผมก็นั่งรถมาประมาณ ชั่วโมงครึ่งก็มาถึงตัวเมืองเพชรบูรณ์ ก็แวะรับประทานอาหารกันคับ (ตอนแรกตั้งใจจะแวะทานไก่วิเชียรบุรี แต่ระหว่างทางไม่เจอเลย เนื่องจากผมไม่ได้ไปทางหลวงก็เลยต้องมาหาอาหารตามสั่งทานในเมืองเอา :z1: :z1:) แล้วเราก็มุ่งหน้าสู่ อ.น้ำหนาว เพื่อที่จะขึ้นไป อุทยานแห่งชาติน้ำหนาว จุดหมายปลายทางของเราคับ อยากจะบอกว่าระหว่างที่ขึ้นไป โค้งเยอะมาก แบบว่าเอาเสียวไส้กันไปตามๆกัน (ลองจินตนาการดูน่ะคับเหมือนนั่งรถไฟเหาะในสวนสนุกดรีมเวิลดอ่ะคับ) เพื่อนผมที่ไปเที่ยวด้วยกัน ถึงขนาดเมารถกันเลยทีเดียว ต้องเอาออกมาหมด ยาดม ยาหม่อง ยาแก้เมารถ ทุกสิ่งทุกอย่าง เหอะๆๆ (แต่ผมว่าสนุกดีน่ะ แต่คนอื่นๆในรถคงไม่คิดเช่นนั้น อิอิ) เราถึงอุทยานแห่งชาติน้ำหนาวประมาณ ห้าโมงเย็นได้คับ ติดต่อจองเต้นท์อะไรเรียบร้อย ก็ถึงเวลาหาที่กางเต้นท์กัน ต่างคนก็ต่างกางกันแบบว่ามั่วสุดๆ 555555 (ก็ผมกางเต้นท์เป็นครั้งแรก ก็ต้องมีความผิดพลาดมั้งจิงม่ะคับ 5555) จนแล้วจนรอดก็ไม่ได้ออกมาเป็นเต้นท์ที่นอนได้ จนพี่นักท่องเที่ยวแถวนั้นต้องมาช่วยกาง เขาใช้เวลาไม่เท่าไหร่ก็กางเสร็จเป็นที่เรียบร้อย เนี่ยแหละคับ คนที่เดินป่าบ่อยๆ อิอิ
หลังจากกางเต้นท์กันเสร็จเราก็นั่งทานขนม ร้องเพลง พูดคุยไปเรื่อยๆ อากาศก็เริ่มเย็นลงๆ
(อยากให้พี่หนุ่มเห็นรูปเต้นท์ของพวกผมและวงล้อมหน้าเต้นท์จัง ผมลองใส่รูปลงไปและ แต่ไม่สำเร็จ อิอิ สงสัยรูปใหญ๋เกิน) อยากบอกว่าตอนกางคืนอากาศเย็นมากคับ ถึงขนาดพูดกันควันออกปากเลยทีเดียว มีน้องคนนึงทืี่ไปด้วย เขาตื่นเต้นมากเนื่องจากเขาก็เพิ่งเคยมาที่อากาศเย็นๆอย่างนี้ ตะโกนออกมาเลยว่า "ควันออกปากๆ เย้ๆ" หุหุ พี่อยากบอกว่าพี่ตื่นเต้นกว่าน้องอีกคับ 55555
แล้วพอประมาณซัก 2 ทุ่ม เราก็ไปส่องสัตว์กัน อยากบอกว่าอากาศปกติก็หนาวมากๆอยู่แล้ว พอนั่งรถออกไปส่องสัตว์อากาศรอบๆตัวเราก็เข้ามากระทบตัวเราแรงๆ ความหนาวก็ยิ่งทวีคูณเข้าไปใหญ่คับ ทั้งมือไม้สั่น ทั้งปากสั่น จนมือนี่ชาไปหมดเลย แต่ก็สนุกดีคับ ได้บรรยากาศไปอีกแบบ ชอบๆ
ตอนไปส่องสัตว์ก็เจอแต่ช้างป่าคับ แต่ช้างป่าขี้หงุดหงิดมากเลย เรากำลังส่องๆดูๆเขาอยู่ เขาก็ร้อง เสียงดังมาก แล้วก็หันมา แล้วทำท่าจะวิ่งเข้ามาใส่รถที่พวกผมนั่งอยู่ จนพี่เจ้าหน้าที่ต้องซิ่งรถไปอย่างรวดเร็ว ไม่งั้นโดนช้างเหยียบกันแน่ๆ 55555
พอถึงกลางดึก ประมาณเที่ยงคืนมั้ง พวกเพื่อนๆผมก็เข้าเต้นท์ไปนอนหลับพักผ่อนกัน แต่ผมขออยู่ข้างนอกก่อน ขอนอนดูดาว เก็บบรรยากาศให้ได้มากที่สุด เพราะพุ่งนี้ต้องกลับและ ผมอยากบอกพี่หนุ่มเลยน่ะว่าสุดยอดมากๆ อยากตัดบรรยากาศตรงหน้าเรา เก็บเอามาติดไว้บนเพดานห้องพอทำงานเหนื่อยๆก็แหงนหน้ามองดู ท้องฟ้ามืดมิด มีดาวระยิบระยับ มีแสงจันทร์สีนวลๆ มีต้นสนสูงตระง่าน พอมองแล้วแทบอยากจะบินขึ้นไปเลย พี่หนุ่มคงนึกภาพออกน่ะคับ
อีกอย่างถ้าไม่ใครซักคนมานอนข้างเรา คงรู้สึกดีมากๆเลย o13 o13 o13 o13

ตอนกลางคืนนอนไม่หลับคับ หนาวมากๆหนาวตั้งแต่เท้าไปจนถึงขั้วหัวใจเลยทีเดียว
พอตอนเช้าพวกผมก็ไปดูพระอาทิตย์ขึ้นกับทะเลหมอกกันที่ ภูค้อคับ สวยมากๆ แต่เสียดายทะเลหมอกน้อยไปหน่อย ไม่เหมือนกับในหนังสือ แต่ก็โอเคคับ

แล้วพวกผมก็ได้เวลาเดินทางกลับ ทุกคนโหยหามาก ไม่อยากไปเลย (โดยเฉพาะผม เหอะๆๆ)
ระหว่างทางกลับ เราก็ได้แวะเที่ยวถ้ำใหญ่น้ำหนาวคับ จะบอกว่าไปยากมาก แต่พอไปถึง ก็สวยสุดยอดมากเช่นเดียวกันคับ ภายในถ้ำมีหินงอกหินย้อยที่สวยมากๆ กับค้างคาวพันธุ์หายากที่สุดชื่อว่า ค้างคาวมงกุฎมาร์แชล
ค้างคาวเนี่ยผมไม่ได้เห็นคับ เพราะมันอยู่บนผนังถ้ำแล้วเราก็ไม่มีกล้องมาส่องดู แต่อยากบอกว่าหินงอกหินย้อยในนั้น สวยจิงๆคับ เป็นหินงอกหินย้อยรูปแบบต่างๆอีกทั้งมีความระยิบระยับเหมือนเพชรเลยอ่าคับ พวกผมก็แวะถ่ายรูปแถวๆถ้ำอ่ะคับ เพราะมีป่าที่สวยงามมาก จนถึงประมาณบ่ายสามโมง เราก็เดินทางกลับ ระหว่างทางก็แวะซื้อโน้นซื้อนี่เป็นของฝาก จนพวกผมก็ถึง กรุงเทพ กันประมาณ 3 ทุ่มกว่าๆ
ถือว่าทริปนี้สุดยอดและมีความสุขมากๆคับ  o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13

ปีใหม่ผมว่าจะไปไหว้พระเก้าวัดที่อยุธยา ไปด้วยกันไหมคับ พี่หนุ่ม พี่อิน ทุกๆคน  :really2: :really2: :really2: :really2:

อากาศก็เดี๋ยวหนาวเดี๋ยวร้อน เดี๋ยวฝนตก ดูแลสุขภาพกันดีๆด้วยน่ะคับ

คิดถึงทุกๆคนเสมอๆ คร้าบ
(มีโอกาสไปเที่ยวด้วยกันน่ะคับผม)
 :bye2: :bye2: :bye2: :bye2: :bye2: :bye2: :bye2: :bye2: :bye2: :bye2: :bye2:

หัวข้อ: Re: ซึ้งใจในวัย 46
เริ่มหัวข้อโดย: เป็ดชรา ที่ 21-12-2010 11:58:47

 :L2:
อรุณสวัสตัวเอง และทุกคนที่เข้ามาในกระทู้นี้ครับ เมื่อวานยังบอกว่าอากาศเย็น วันนี้ออกจะร้อนซะแล้ว

น้องออ๊ฟมายาวเลยงานนี้ เล่าเรื่องการไปเที่ยวจนพี่เห็นภาพเลย อย่างนี้ต้องพากันไป ฮาร์ดคอร์อีกนิด ไปภูสอยดาว ดูดอกหงอนนาค กันเถอะ แต่ว่าตอนนี้ไม่ทันแล้ว ต้องรอปีหน้า ดอกหงอนนาคจะบานช่วงปลายฝน ต้นหนาว  ประมาณ ต.ค. - ปลาย พ.ย. ถ้าเป็นตอนนี้ต้องไปดูนางพญาเสือโคร่งแทน แถวขุนช่างเคี่ยน ดอยแม่สลอง หรือภูทับเบิกก็มี

ที่จริงน่าจะมีกิจกรรมแบบนี้ใน community บ้าง จะได้มีโอกาสพบปะเจอเจอกัน  ชวนกันไปกิน เที่ยว ทำบุญ ทำกิจกรรมเพื่อสังคมบ้าง เช่น ปลูกป่า หรือทำงานจิตรอาสายามเกิดทุกข์ภัยแก่ผู้คน เช่น น้ำท่วมที่พึ่งผ่านมา ชีวิตมันคงดูอบอุ่นมีพลัง มีชีวิตชีวาขึ้น

สงสัยต้องเริ่มกันที่ 2 3 คนก่อน ว่าแต่จะเริ่มกันเมื่อไรที่ไหน อย่างไรดีล่ะ ตอนนี้คุณอิน ก็หายไปอีกคน ที่เจออยู่ประจำก็ น้องออ๊ฟ กับ ซันนี่ 

คิดถึงครับทุกคน 

หัวข้อ: Re: ซึ้งใจในวัย 46
เริ่มหัวข้อโดย: sarusakee ที่ 21-12-2010 13:06:53

สวัสดีคับ พี่หนุ่ม และทุกๆคน
เที่ยงแล้ว ทานข้าวกันยังเอ่ย  :pigha2:
ส่วนเรื่อง Metting พบป่ะกัน พร้อมเสมอคร้าบผม จะพาไปบุกป่า ผ่าดง ที่ไหนเต็มที่คับ 555555
บางทีอาจจะไปหาอะไรทานเล็กๆน้อยๆ คุยกันก็น่าจะโอเคน่ะคับ แล้วค่อยมีทริปใหญ่ๆ กัน  o13 o13
ส่วนเรื่องพี่อิน ช่วงนี้เขาอาจจะยุ่งๆอยู่มั้งคับ เลยไม่ได้แวะเข้ามาคุยด้วยเลย

พี่อิน อยู่หนายยยยยยยยยยยยยยยยยยยย อิอิ  :z3: :z3: :z3: :z3:

อยากไปเห็นดอกหงอนนาคกับดอกพญาเสือโคร่งเหมือนกันคับ ถ้าได้มีโอกาสเห็นก็คงจะดีน่ะคับ

แล้วพี่หนุ่มสบายดีไหมเอ่ย เอาวิธีที่คุณน๊อตให้ไปใช้ยังคับ ยังไงก็ดูแลตัวเองดีๆ น่ะคับ โรคภัยไข้เจ็บที่เป็นอยู่ยังไงมันก็ต้องหาย
แล้วถ้ายังไงจะแวะเข้ามาคุยด้วยใหม่น่ะคับพี่หนุ่ม

คิดถึงทุกๆคนเสมอ ดูแลสุขภาพด้วยน่ะคับ

 :bye2: :bye2: :bye2: :bye2: :bye2:

หัวข้อ: Re: ซึ้งใจในวัย 46
เริ่มหัวข้อโดย: เป็ดชรา ที่ 22-12-2010 11:32:29

 :L2:
อรุณสวัสตัวเอง และเพื่อนทุกคนที่เข้ามาในกระทู้นี้ครับ

สวัสดีน้องอ๊อฟ ก็เริ่มปฏิบัติตามคำแนะนำของ น็อต มาตั้งแต่เมื่อวานครับ แต่ของอย่างนี้คงต้องใช้เวลา เรื่อง meeting พี่ก็เห็นด้วย แต่ช่วงนี้แต่ละคนคงมีโปรแกรมกันหมดแล้ว ต้องรอหลังปีใหม่

ยังคิดถึงทุกคนเหมือนเดิมครับ

หัวข้อ: Re: ซึ้งใจในวัย 46
เริ่มหัวข้อโดย: sarusakee ที่ 22-12-2010 12:30:46

สวัสดีคร้าบ พี่หนุ่มและทุกๆคน
เรื่อง Metting ก็คงต้องเป็นหลังปีใหม่จิงๆนั่นแหละคับ เพราะแต่ล่ะคนคงมีแผนการท่องเที่ยว กันหมดแล้ว

ว่าแต่พี่หนุ่มไปไหว้พระ 9 วัด อยุธยาด้วยกันไหมคับ หุหุ ตอนนี้หาแนวร่วมกันเต็มที่ อิอิ  :really2: :really2: :really2: :really2:

วันนี้ผมเซ็งๆ เบื่อๆ มากถึงมากที่สุด เฮ้อ..........
อยากมีเพื่อนคุย เหงาจายยยยยยยยยยยยยย  :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3:

ไปเที่ยวปีใหม่ที่ไหนก็ระมัดระวัง เดินทางปลอดภัยน่ะคับ

คิดถึงทุกๆคนเสมอคร้าบผม  :bye2: :bye2: :bye2: :bye2: :bye2:

หัวข้อ: Re: ซึ้งใจในวัย 46
เริ่มหัวข้อโดย: เป็ดชรา ที่ 23-12-2010 11:09:09

 :L2:
อรุณสวัสตัวเอง และเพื่อนทุกคนที่เข้ามาในกระทู้นี้ครับ

สวัสดีครับ น้องอ๊อฟ เซ็งเรื่องอะไรล่ะ ชีวิตก็แบบนี้แหละ ทุกอย่างอยู่กับเราไม่ตลอดครับ วันนี้เซ็งเดี๋ยววันหน้าก็หายเซ็ง อาจเป็นความสุข หรือสนุกสุดขีดก็ได้ครับ ปีใหม่พี่จะไปทำบุญนั่งวิปัสสนา สวดข้ามปีครับ ตั้งใจจะทำบุญอุทิศส่วนกุศลให้กับ พ่อ แม่ และเจ้ากรรมนายเวรทั้งหมด  แล้วอ๊อฟไปทำบุญ 9 วัดกับใครล่ะ มีเพื่อนไป คน สองคน ก็ไปได้แล้วครับ หลายคนอาจทำไม่ทันภายในวันเดียว อย่างไรเดินทางช่วงปีใหม่ให้ระมัดระวังการขับรถด้วยนะครับ

คิดถึงทุกคนอยู่เหมือนเดิม

หัวข้อ: Re: ซึ้งใจในวัย 46
เริ่มหัวข้อโดย: sarusakee ที่ 23-12-2010 13:22:02

สวัสดีคร้าบ พี่หนุ่ม และทุกๆคน

ผมว่าจะไปทำบุญ 9 วัดกับพ่อแม่ เพื่อนๆ น่ะคับ แต่ก็ยังไม่แน่
ส่วนพี่หนุ่มไปนั่งวิปัสสนา สวดมนตร์ข้ามปีก็ดีน่ะคับ พ่อ แม่ เจ้ากรรมนายเวร หรืออะไรต่างๆนานา จะได้รับส่วนบุญส่วนกุศลที่เราได้มอบให้ไป เป็นการทำบุญที่ยิ่งใหญ่จิงๆคับ  :really2: :really2: :really2: :really2:

ส่วนเรื่องเซ็งก็อย่างที่พี่หนุ่มว่าแหละคับ วันนี้เซ็งพุ่งนี้อาจมีอะไรดีๆเข้ามาก็ได้ (แต่วันนี้ก็ยังเซ็งเหมือนเดิม 555555)
ที่เซ็งก็คือ เบื่อๆเหงาๆ นั่นแหละคับ ก็แค่อยากมีเพื่อนคุยไปเรื่อยๆก็เท่านั้นเองแหละคับ ^^
พุ่งนี้ขอให้มีอะไรดีๆตื่นเต้นๆ เข้ามาในชีวิตด้วยน่ะคร้าบบบบบ สาธุ๊.............. :call: :call: :call: :call: :call:

ดูแลสุขภาพดีๆด้วยน่ะคับ
 :bye2: :bye2: :bye2: :bye2:

หัวข้อ: Re: ซึ้งใจในวัย 46
เริ่มหัวข้อโดย: เป็ดชรา ที่ 24-12-2010 10:22:39

 :3123:
อรุณสวัสตัวเอง และเพื่อนทุกคนที่เข้ามาในกระทู้นี้ครับ

สวัสดีครับ อ๊อฟ คิดว่าวันนี้อาการเซ็งคงทุเลาขึ้นนะ  มันเป็นธรรมชาติและเป็นไปตามวัย นานมาแล้วสมัยที่พี่รุ่นเดียวกับ อ๊อฟ พี่ก็เกิดอาการเซ็งบ่อยๆ (เดี๋ยวนี้ก็ยังเป็น แต่นานๆครั้ง และหายเซ็งเร็ว) เราชอบคิดกันว่า อยากได้ใครสักคน(ตามจินตนาการของแต่ละคน) เข้ามาในชีวิต มาเติมเต็มส่วนที่ขาด มานู่น นี่ นั่น ซึ่งใครสักคนที่เราว่า เขาก็คิดแบบเดียวกับเรา ตอนนี้เวลา คน 2 คนที่ต่างมีความคาดหวังให้อีกฝ่ายมาเป็นแบบที่เราต้องการมาเจอกัน แรกๆที่เริ่มคบกันจะเป็นเหมือนว่า เจอแล้วคนที่รอคอย โลกนี้ช่างมีความสุขจริงๆ ชีวิตเรามีซึ่งกันและกัน พอเวลาผ่านไปสักระยะหนึ่ง ยาวบ้าง สั้นบ้าง ทุกอย่างก็จะเิริ่มเปลี่ยนไป  เริ่มมีสิ่งไม่ใช่ในตัวคนๆนี้เพิ่มขึ้นเรื่อยๆ และเริ่มมองหาคนที่ใช่มากกว่าต่อไป เป็นวงจรแบบนี้

พี่อยากบอกว่า ขณะที่เรามองไปนอกตัวเราและยังไม่เจอคนที่ใช่  ลองมองกลับมาที่ตัวเราเองก่อนนะ ว่าตัวเราใช่แบบที่ต้องการหรือเปล่า เรามีร่างกายหรือตัวเราเพื่ออะไร ใครคนนั้น(ซึ่งไม่รู้คนไหน) ทำไมมีอิทธิพลต่ออารมณ์และความรู้สึกเราขนาดนี้   

ตอนนี้เรามองไปเห็นใครบ้างที่อยู่ใกล้ตัว ลองคิดดูให้ดีว่า บางทีเราอาจเป็นส่วนเติมเต็ม และเป็นคนที่เขารอคอยอยู่ตลอดเวลาก็ได้  พ่อแม่คือคนที่รอคอยเราเสมอ เป็นคนที่รักเราทุกกรณี ไม่ว่าเราจะดีจะร้าย ไม่ว่าเราจะรูปร่างหน้าตาดี หรืออัปลักษณ์พิกลพิการ ไม่ว่าเราจะเด็กหรือแ่ก่  รักแท้อยู่ใกล้ตัวแล้วนะครับ มองให้เห็น ดูแลให้ดี ความสุขมีอยู่เสมอ

คิดถึงทุกคนครับ

หัวข้อ: Re: ซึ้งใจในวัย 46
เริ่มหัวข้อโดย: tamtam ที่ 24-12-2010 12:29:27

Merry X-Mas ค่ะทุก ๆคน

พี่หนุ่ม เขียนได้ดีอีกแล้ว อ่านแล้วชอบนะ เป็นคนที่เขียนน่าอ่าน น่าเชื่อถือ มากด้วยประสบการ์ณของจริงเลยนะคะเนี่ย

เราหายไปหลายวัน คิดถึงค่ะ หลังจากดื้อและดันทุรัง 555+
คือแบบ ว่า ฮอลิเดย์มู้ด มันเยอะไปอ่ะค่ะ ฟุ้งซ่านอยากเกเร ไม่อยากทำงาน
ที่ว่าดันทุรังก็ประมาณว่า ใครว่ายุ่ง อิฉันว่าไม่ยุ่ง ใครว่าง อิฉันยุ่ง ใครว่าดี อิฉันว่าไม่ดี
ดื้อเนอะ ตอนนี้ เลยต้องรีบเคลียร์งาน (แต่ก็ยังไม่มีมู้ดเคลียร์งานอยู่ดี)
เพื่อจะได้เที่ยวให้สนุก เขียนให้ งง  อีกแล้ว (เขียนเอง งง เอง เรียบเรียง ไม่ดี ฮ่วย 55+)

พี่หนุ่มอย่าลืมเล่าเรื่อง วันบวรฯ ให้ฟังนะคะ เผื่อคนที่ทำบุญน้อยๆ อย่างเรา จะได้อนิสง
ปฏิบัติตามในปีหน้า

๑อ๊อฟ ไปเที่ยวมา คุ้มค่า ดูมีความสุขดีจังนะคะ
ดีจัง ไปเที่ยว ถูกที่ ถูกเวลา ถูกใจ แค่นี้น่าอิจฉาจะแย่แล้ว

อายุยังน้อย อย่าเพิ่งรีบเซ็ง มีสิ่งดีดี รออยู่อีกเยอะแยะนะคะ
เซ็ง เหงา ก็เอาเวลาทั้งหมดพุ่งเข้าหางานเลยค่ะ ได้ผลดีนะคะ
เอาใจช่วยน๊า (ปลอบไม่เก่ง เขียนไม่เก่งอ่า)

Merry X-Mas อีกที ขอให้มีความสุขกันมากๆ นะคะ คืนนี้อย่าเมากันล่ะ

ปล. พี่หนุ่ม เป็นงัยๆๆ ยาคูลท์ ดีมะดีมะ (ตอนนี้ เราประกาศไปทั่วแระ ยาคูลท์ขายดี ฮี่ๆๆ)
ถ้าได้ผล บุญตกแก่น้องอ๊อฟเน้อ

** จ๊าก อีิดิท ค่ะ อีดิืท สูตรของ คุณ godfellas จ้า จำผิดเป็นของ น้องอ๊อฟ

หัวข้อ: Re: ซึ้งใจในวัย 46
เริ่มหัวข้อโดย: เป็ดชรา ที่ 27-12-2010 11:19:01

 :3123:
อรุณสวัสตัวเอง และทุกคนที่เข้ามาในกระทู้นี้ครับ
สวัสดีครับ ซันนี่ หายไปหลายวันเลย ขอบคุณสำหรับคำชม  สมัยก่อน ไม่ว่าจะเป็นเรื่องงานหรือเรื่องการดำเนินชีวิต คนส่วนใหญ่จะให้ความสำคัญที่ประสบการณ์  แต่สมัยนี้เป็นเรื่องของวิทยาการ ที่มาเป็นอันดับแรก คนรุ่นพี่ก็จะถูกลืมและค่อยๆหายไปครับ

ไม่งงที่เขียนหรอกเข้าใจอารมณ์ เขียนแบบนี้เขาเรียกว่าจริงใจ ไม่ต้องแต่งสำนวน อยากเขียนอะไรก็ไปตามอารมณ์นั้นเลย

อ๊อฟ หายไปหลายวัน ไม่รู้ข้อความที่เขียนวันก่อนทำให้ไม่สบายใจหรือเปล่า เห็นว่าคุยกันได้ระยะหนึ่งแล้ว เวลาแสดงความคิดเห็นอะไรก็อาจจะเพิ่มคำแนะนำไปด้วย ถ้าทำให้ไม่สบายใจต้องขอโทษด้วยครับ

ใกล้ปีใหม่แล้ว ยังไม่ได้บอกรักใครก็บอกได้แล้วนะครับ โกรธกับใครก็ปรับความเข้าใจกันซะ ปีหน้าจะได้เริ่มต้นแต่สิ่งดีๆ

คิดถึงทุกคนครับ

หัวข้อ: Re: ซึ้งใจในวัย 46
เริ่มหัวข้อโดย: sarusakee ที่ 27-12-2010 14:51:22

สวัสดีคร้าบ พี่หนุ่ม
ผมกลับมาแว้ว 5555555 ขอโทษน่ะคับ หายไปหลายวันเลย พอดี ติดงานอ่ะคับ ก็เลยไม่มีเวลาได้เล่นเท่าไหร่เลยคับ

ส่วนเรื่องที่พี่หนุ่มแน่ะนำมา ดีมากๆคับ ผมสามารถเอาไปปรับใช้ได้ ไม่ต้องคิดมากน่ะคับ ว่าสิ่งที่พี่หนุ่มบอกมาจะทำให้ผมไม่สบายใจ มันคือคำแน่ะนำที่ดีเลยต่างหาก มันทำให้ผมรู้ว่า ถ้าผมเบื่อ เหงา ไม่สบายใจ ก็แวะเข้ามาหาพี่ๆ เพื่อนๆ ในนี้ได้คับ
ทำให้เรารู้ว่า "เราก็มีค่า" (จะดูยิ่งใหญ่ไปป่าวก็ไม่รู้ อิอิ)  :mc4: :mc4: :mc4:

ใกล้ปีใหม่แล้ว ผมก็จะเดินทางกลับบ้านที่ ชลบุรี
ถ้ายังไงจะเอาน้ำทะเล หิน ทราย ปลาทะเล และอะไรต่างๆที่เกี่ยวกับทะเลมาฝากทุกๆคนน่ะคับ

ดูแลตัวเองกันดีๆด้วยน่ะคับ อากาศกลับมาหนาวอีกแล้ว
 :bye2: :bye2: :bye2: :bye2: :bye2: :bye2:

หัวข้อ: Re: ซึ้งใจในวัย 46
เริ่มหัวข้อโดย: เป็ดชรา ที่ 28-12-2010 11:06:11

 :3123:
อรุณสวัสตัวเอง และทุกคนที่เข้ามาในกระทู้นี้ครับ

สวัสดีครับ อ๊อฟ คงหายเซ็งแล้วนะ ดีครับปีใหม่กลับบ้าน ได้อยู่กันพร้อมหน้าครอบครัวน่าจะมีความสุขดี  ถึงเทศกาลทีไร ไม่ว่าจะเป็นปีใหม่ สงกรานต์ หรืองานบุญอะไร เห็นแต่ละคนเิดินทางกลับบ้านไปหาครอบครัวแล้ว จะดีใจกับเขาด้วยทุกที เพราะพี่ไม่มีบ้านให้กลับ ไม่มีครอบครัวที่จะไปหา ไม่ว่าเวลาไหน เทศกาลอะไร ก็อยู่คนเดียวในห้องเงียบๆ

ใครที่ยังมี พ่อ แม่ เหลืออยู่ พี่มักจะคอยบอกเสมอว่า รักแท้รอคอยเราอยู่ เมื่อใดก็ตามที่ไม่มีท่านแล้วจะรู้ว่ารักแท้แบบนี้หาจากใครไม่ได้ ทำให้ท่านมีความสุข แล้วความสุขจากท่านก็จะส่งกลับมาหาเรา 

น้องอ๊อฟ กลับบ้านปีนี้ก็ขอให้มีความสุขกับครอบครัวนะครับ ชลบุรีเป็นจังหวัดที่อุดมสมบูรณ์ ทั้งแหล่งท่องเที่ยวทางธรรมชาติ และอาหารการกิน เป็นอีกจังหวัดหนึ่งที่พี่ชอบไปครับ

คิดถึงทุกคนนะครับ

หัวข้อ: Re: ซึ้งใจในวัย 46
เริ่มหัวข้อโดย: oaw_eang ที่ 28-12-2010 19:02:42

ว้าย  ในบรรดาเป็ดชราทั้งหลาย

มี เจ้สอง คนเดียว ที่สาวสุด สวยสุด สดใส-ร่างเริงที่ซู้ดดดดดดดดดดดดดดดดด

อิอิ

จุบุจุบุ ทุกคนในทู้นี้นะคะ

หัวข้อ: Re: ซึ้งใจในวัย 46
เริ่มหัวข้อโดย: Goodfellas ที่ 28-12-2010 22:37:54

อิอิ แวะมากอดเจ๊สอง ผู้เป็นสาวสวย สดใส ร่าเริงด้วยคนครับ :กอด1:


ใกล้ปีใหม่แล้วพี่หนุ่มจะไปเที่ยวไหนครับ  พี่อินก็ไม่ค่อยว่างมาเท่าไหร่เลย

ตอนนี้ผมมีงานเขียน 3 เรื่องแล้ว  เป็นเรื่องสั้นๆเลยจบเร็วหน่อย  ว่างๆลองไปอ่านนะครับ

อ้อ เรื่องยาคูลท์นี่  ลองทำดูแล้วกันครับ  ถ้าสงสัยอะไรก็ถามมาเลย  ทำตามที่บอกเป๊ะๆผมรับรองว่าได้ผล

ก็ขอให้สุขภาพดีแล้วกันนะครับพี่

หัวข้อ: Re: ซึ้งใจในวัย 46
เริ่มหัวข้อโดย: sarusakee ที่ 29-12-2010 09:18:14

สวัสดีคร้าบบบบบบ พี่หนุ่ม

วันนี้หนาวแต่เช้าเลย ดีๆคับชอบ ทำให้รู้สึกว่า เป็นฤดูหนาวอย่างแท้จิง  :z1: :z1: :z1: :z1:

อีกอย่างอย่าคิดว่าอยู่คนเดียวซิคับ อย่างน้อยก็ยังมีผม (ด.ช. ออฟ 55555 ขอโกงอายุตัวเองลงไปหน่อยน่ะพี่) แล้วก็อีกหลายๆคนในบอร์ดนี้ น่ะคับ ยังไงผมกลับบ้านไป จะแวะเข้ามาคุยก่ะพี่หนุ่มเรื่อยๆน่ะคับ จะได้ไม่เหงา สัญญา  :m18: :m18:

เดี๋ยวจะกลับไปหารักแท้ที่บ้านและ อิอิ
ถ้ายังไงผมจะแบกน้ำ แบกดิน แบกทะเล มาฝากล่ะกันน่ะคับ พี่หนุ่ม
ฝากเผื่อทุกๆคนด้วย

รักษาสุขภาพด้วยน่ะคับ
 :bye2: :bye2: :bye2: :bye2: :bye2: :bye2: :bye2:

หัวข้อ: Re: ซึ้งใจในวัย 46
เริ่มหัวข้อโดย: เป็ดชรา ที่ 29-12-2010 10:13:44

 :3123:
อรุณสวัสดิ์ตัวเองและเพื่อนทุกคนที่เข้ามาในกระทู้นี้ครับ

สวัสดีครับเจ้สอง (บุปผาราตรี) ครับ ขอให้เป็นสาวสุดสวย สุดซ่าๆๆๆๆๆ ตลอดปี และตลอดไปนะครับ

ขอบคุณครับน็อต สำหรับคำแนะนำเรื่องยาคูล  เริ่มกินตั้งแต่ที่แนะนำนั่นแหละ ก็จะทำไปเรื่อยๆ ได้ผลอย่างไรจะรายงานให้ทราบ และจะเข้าไปอ่านนิยายเรื่องใหม่ครับ

สวัสดีครับ อ๊อฟ อือ อากาศเช้านี้เย็นขึ้นจริงๆ รู้สึกผิวหนังตึงๆ(แต่หน้ายังเหี่ยวเหมือนเดิม) ไม่ต้องเอาอะไรมาฝากหรอก กลับบ้านขอให้มีความสุขกับครอบครัวก็พอแล้วครับ ไม่ต้องกังวลเกี่ยวกับเรื่องที่พี่บอกว่า อยู่คนเดียว เพราะนี่คือเรื่องจริงที่พี่ยอมรับได้ตั้งแต่แม่พี่เสียแล้ว   และพี่ก็เลือกที่จะอยู่แบบนี้ด้วย เคยไฝ่หาคนมาอยู่ด้วยตามความฝัน แต่จากประสบการณ์ อยู่คนเดียวแบบนี้ดีกว่า มันอาจจะไม่สุขสุดๆ แต่ก็ไม่ทุกข์ ถ้าเราไม่หาทุกข์ใส่ตัว และไม่คิดว่าเป็นทุกข์

พรุ่งนี้ก็เป็นวันทำงานวันสุดท้ายของปีนี้แล้ว เดินทางกลับบ้านโดยสวัสดิภาพนะครับทุกคน  คิดถึงครับ

หัวข้อ: Re: ซึ้งใจในวัย 46
เริ่มหัวข้อโดย: sarusakee ที่ 30-12-2010 12:41:02

สวัสดีคร้าบ พี่หนุ่มและทุกๆคน

ตอนนี้ผมกำลังจะเดินทางกลับบ้านคับ กลับไปหาครอบครัว วันนี้แม่โทรมาปลุกแต่เช้าเลย กลัวลูกไม่กลับบ้านอิอิ

ถ้ายังไงก็ดูแลตัวเองดีๆด้วยน่ะคับ แล้วผมจะแวะเข้ามาคุยด้วยเรื่อยๆ

 สวัสดีปีใหม่ล่วงหน้าด้วยครับผม ^^
 :bye2: :bye2: :bye2: :bye2: :bye2: :bye2: :bye2:

หัวข้อ: Re: ซึ้งใจในวัย 46
เริ่มหัวข้อโดย: kyuubi ที่ 03-01-2011 23:37:45

สวัสดีครับ ผมสมาชิกใหม่ได้ไม่นานครับ ได้อ่านหนังสือก็ได้ไม่นาน ได้มาเป็นของขวัญครับ ขอสมัครเข้ามาคุยด้วยคนนะครับ ผมก็วัยเกือบ 40 แล้วครับ เชื่อป่าวเนี่ย อิอิ ไงก็ขอให้พี่สุขภาพแข็งแรง ๆ นะครับผม จะเข้ามาแวะทักทายบ่อย ๆ ครับผม

หัวข้อ: Re: ซึ้งใจในวัย 46
เริ่มหัวข้อโดย: sarusakee ที่ 04-01-2011 12:50:44

สวัสดีคร้าบพี่หนุ่มและทุกๆคน
สวัสดีปีเถาะ กระต่ายจ๋า ผมกลับมาแล้วคร้าบ หลังจากหายหน้าหายตากลับบ้านไปหลายวัน

พี่หนุ่มล่ะคับเป็นไงมั้ง สวดมนตร์ข้ามปี คงได้บุญมาเป็นกระบุงแน่เลย

ผมก็ไปทำบุญมาคับไปกับครอบครัว ไปทำบุญ 9 วัดอยุธยา ไปถวายสังฆทาน ได้ทั้งความสนุก ได้ทั้งบุญ มีความสุขที่สุดอ่ะคับ
แล้วสุขภาพพี่หนุ่มเป็นไงมั้งคับ ดีขึ้นไหม หลังจากทำตามที่ คุณน๊อต บอก

ยังไงก็ขอให้มีความสุขมากๆน่ะคับ ทั้งพี่หนุ่มและทุกๆคน อย่าเจ็บอย่าจน รวยๆๆๆ (อันนี้ชอบมาก อิอิ) ตลอดทั้งปีกระต่ายน่ะคร้าบบบบ
 :bye2: :bye2: :bye2: :bye2: :bye2: :bye2: :bye2: :bye2: :bye2:

หัวข้อ: Re: ซึ้งใจในวัย 46
เริ่มหัวข้อโดย: info001 ที่ 04-01-2011 15:13:29

หวัดดีครับ
      ก่อนอื่น ก็ขอสวัสดีปีใหม่ทุกๆ คนนะครับ
ผมหายจากกระทู้นานไปหน่อย หวังว่าคงให้อภัยนะครับ ช่วงคริสต์มาส + ปีใหม่
ก็ไม่ได้ออกไปเที่ยวไหนกะเขาเหมือนกัน ถ้าจะถามว่าเหงาไหม ก็ไม่เชิงนะครับ มันอาจจะชินแล้วก็ได้
      คนส่วนใหญ่ ก็คงอยากได้ใครมาอยู่ข้างๆ เป็นทั้งเพื่อน เป็นที่ปรึกษา เป็นกำลังใจให้กันและกัน 
จริงๆ ก็ยอมรับว่า ทำให้เรารู้สึกดี แต่ไม่ใช่ทุกคนจะได้รับความสุขสมหวังอย่างนั้นเสมอไป
      บางคนโชคดี เจอคนที่ใช่และมีสุขได้อยู่ด้วยกันนานๆ  แต่บางคนอาจไม่เป็นอย่างนั้น
ถ้าพูดในทางธรรมะ ก็เพราะว่า แต่ละคนทำบุญมาไม่เหมือนกัน (ทั้งในอดีต และปัจจุบัน) 
จึงทำให้ชีวิตของแต่ละคนแตกต่างกันไป ก็ต้องยอมรับตามสภาพความเป็นจริง
   ถึงแม้เราไม่ได้มีสุขสดชื่น แหวนแหวว เหมือนอย่างเรื่องเล่าของบางคน
แต่มันก็มีความสุขเย็นๆ ในระดับหนึ่ง ไม่ถึงกับเป็นทุกข์อะไรมากมาย
      ผมบอกกับตัวเองว่า ถึงผมจะเป็นอย่างนี้ แต่ผมคงไม่ได้เกิดมาเพื่อทำอย่างนั้น
เพราะผมมีหน้าที่อื่นที่สำคัญกว่า…. (ตรงนี้แต่ละคนคงไม่เหมือนกัน)
      จิตใจคนเรา มันก็มีขึ้นๆ ลงๆ เบื่อๆ เซ็งๆ กันบ้างไม่มากก็น้อย
ก็พยายามให้กำลังใจตัวเอง มองโลกในแง่ดี  หากิจกรรมบางอย่างที่ทำให้เรารู้สึกดีๆกับชีวิต
เช่น ท่องเที่ยว ทำประโยชน์ให้สังคม ทำบุญ ศึกษาธรรมะ หรืออื่นๆ
แล้วจะทำให้คุณภาพจิตใจของเราดีขึ้น มองว่ายังมีสิ่งดีๆ รอเราอยู่ในอนาคต
เพราะชีวิตของเรายังต้องก้าวเดินต่อไป
   ทั้งหมดนี้ อย่าคิดว่าเป็นคำแนะนำอะไรใคร แต่ผมเขียนเพื่อบอกกับตัวเองเท่านั้นแหละ…อ่านแล้วอย่าเพิ่งซีเรียสนะครับ
 ..
 ..
      เพิ่งรู้ว่าคุณหนุ่มก็เคยมีเหตุการณ์เฉียดตายมาแล้วเหมือนกัน ส่วนผมไม่มีเหตุการณ์ทำนองนี้ในชีวิตนักหรอกครับ
แต่ก็ทำให้นึกถึงตอนสมัยเด็กๆ ที่ครั้งหนึ่งเคยไปเที่ยวชมถ้ำที่ภูแห่งหนึ่งในจังหวัดเลย พร้อมกับครอบครัว
ตอนขาขึ้นก็เหนื่อยนิดหน่อย พอขึ้นไปชมอะไรกันแล้ว ต่างก็ทยอยกันเดินลงมา
โดยผมเลือกลงทางลัดที่เป็นทางดิน และป่าหญ้า ค่อนข้างชัน  เพราะเห็นพี่ชายเดินลงไปก่อนแล้ว ผมจึงคิดตามไปด้วย
   ด้วยความที่เป็นเด็ก และไม่เคยลงเขา จึงเดินเร็วๆ เพราะคิดจะตามพี่ชายให้ทัน
ที่นี้ด้วยความลาดชัน ความเร็วก็เพิ่มขึ้นเรื่อยๆ จนกลายเป็นวิ่ง และที่สำคัญ คือ มันหยุดไม่ได้
พอเจอสิ่งกีดขวาง เช่น ก้อนหิน หรือท่อนไม้ ก็ต้องกระโดดหลบบ้าง กระโดดข้ามบ้าง
ประมาณวิ่งวิบากน่ะครับ (ของแท้เลย) ไม่งั้นถ้าสะดุดอะไรเข้า มีหวังหกล้มหน้าแหกแน่ๆ 
      ตอนนั้นรู้สึกกลัว ไม่รู้จะทำยังไงดี พอวิ่งไปได้สักพัก ก็มองเห็นพี่ชายกำลังเดินอยู่ข้างหน้า
ตอนนั้นดีใจมาก เพราะเรากำลังตกอยู่ในภาวะคับขัน แล้วมองเห็นสิ่งที่จะเป็นที่พึ่งช่วยให้เราปลอดภัยได้
จึงตะโกนเรียกให้เขารู้ตัว พี่ชายกำลังจะหันมา ผมก็วิ่งเข้าไปเกาะตัวเขาเอาไว้แล้ว
ดีที่เขาตัวใหญ่กว่าผมมาก จึงไม่เสียหลักไปด้วย พี่ชายก็จับตัวผมยึดไว้แบบงงๆ ว่ามาได้ยังไง
ผมก็ไม่ได้เล่าอะไรมาก คือ รู้สึกอาย กลัวจะรู้ว่าเราเดินลงเขาไม่เป็น จึงทำเป็นพูดคุยเรื่องอื่นๆ กลบเกลื่อนไป
จากนั้น ผมก็รู้แล้วว่า จะต้องเดินลงเขายังไงถึงจะปลอดภัย…
     ช่วงนี้อากาศหนาวบ้าง ร้อนบ้าง ก็ขอให้ทุกคนรักษาสุขภาพด้วยนะครับ
ตัวผมเองก็ต้องพยายามรักษาสุขภาพด้วยเหมือนกัน เพราะอีกไม่กี่วันนี้ จะต้องขึ้นเหนือเพื่อไปทำกิจกรรมบางอย่าง
แล้วถ้ามีโอกาสก็คงได้กลับมาทักทายกันอีกนะครับ :3130:

หัวข้อ: Re: ซึ้งใจในวัย 46
เริ่มหัวข้อโดย: เป็ดชรา ที่ 05-01-2011 10:29:31

 :L1:
สวัสดีปีใหม่ 2554 ครับทุกคน ขอให้มีความสุข ความเจริญ สุขภาพแข็งแรง คิดสิ่งใดขอให้สมปรารถนานะครับ

ขอต้อนรับคุณ kyubi ครั้งหน้าขอชื่อด้วยนะครับ เราจะได้ทักกันถูก ยินดีที่ได้รู้จักครับ ว่างๆก็แวะเข้ามาทักทายพูดคุย บอกเล่าเรื่องราวต่างๆกันนะครับ

สวัสดีครับ อ๊อฟ พี่ไปสวดมนต์ข้ามปีที่วัดเทพลีลา ตรงข้าม ม.รามฯ คนเยอะมาก ในพระอุโบสถคนเต็มต้องนั่งกันอยู่รอบๆพระอุโบสถ อากาศเย็นสบายดีแต่มียุงมาคอยกัดเป็นระยะ เพราะวัดตั้งอยู่ติดกับคลองแสนแสบ ก็รู้สึกดีที่ได้ร่วมพิธีสวดมนต์ แต่มาสมาธิแตกเล็กน้อยตรงที่เวลา 24.00 น.เขามีการจุดพลุกับตีระฆังประกอบบทสวดมนต์  ตรงนี้แหละเล่นเอาพี่สะดุ้งสุดตัวตลอดเวลา ทำเอาคนที่นั่งติดกับพี่เขาเว้นพื่นที่เป็นวงกลมให้พี่นั่งคนเดียวเลย คงนึกว่าพี่ของเข้า แต่พี่ตกใจแบบห้ามอาการไม่อยู่จริงๆ เพราะตั้งแต่เด็กๆแม่จะบอกว่า เวลาที่วัดหรือตามงานพิธีต่างๆถ้าเขามีการจุดพลุกับตะลัย(ตะลัย คือพลุชนิดหนึ่ง ลักษณะเป็นไฟพุุ่งขึ้นไปบนท้องฟ้าเหมือนน้ำพลุแต่เป็นไฟ และพุ่งขึ้นไม่สูงนัก) ห้ามเข้าไปใกล้ๆ เพราะไฟจะเข้าตา แล้วตาจะบอด ต่อมาพี่เป่าลูกโป่งเล่น แล้วมันแตก เศษลูกโป่งมันเข้าตาจนต้องไปหาหมอ จากนั้นมา เวลาได้ยินเสียงพลุพี่จะตกใจและน้ำตาไหลทุกที 

ดีครับที่อ๊อฟพาพ่อกับแม่ไปทำบุญพ่อกับแม่ต้องมีความสุขมาก ผลบุญที่ทำให้พ่อแม่มีความสุขจะส่งมีถึงอ๊อฟแน่นอน เรื่องสุขภาพพี่ยังเหมือนเดิม ทำตามที่น็อตแนะนำอย่างเคร่งครัด แต่คงต้องใช้ระยะเวลาหน่อย เพราะยาคูล ไม่ใช่ยารักษาโรค เป็นประเภทอาหารเพื่อสุขภาพ แต่ไม่เป็นไรรอได้ ก็ป่วยมาตั้ง 10 กว่าปียังป่วยได้เลยนิ

สวัสดีครับคุณอินทร์  โห! หายไปนานคิดถึงจังเลย สวัสดีปีใหม่ครับ นึกว่าจะไม่มาหากันอีกแล้ว ชอบเวลาที่คุณเขียนอะไรที่ให้แง่คิด เป็นประโยชน์กับผู้ที่ได้อ่าน รู้สึกดีด้วยที่คุณใช้กระทู้ผมถ่ายทอดออกมา  ว่างจากกิจกรรมทางภาคเหนือก็แวะเวียนมาเยี่ยมกันบ้างนะครับ

แล้วอย่าลืมเข้ามาคุยกันอีกนะครับทุกคน  คิดถึงนะ

หัวข้อ: Re: ซึ้งใจในวัย 46
เริ่มหัวข้อโดย: oaw_eang ที่ 05-01-2011 10:40:10

นึกว่าจะมีมิตติ้ง ชวนไปเที่ยวไหนกัน

โด่

สาวสวยหงอยเลย!

หัวข้อ: Re: ซึ้งใจในวัย 46
เริ่มหัวข้อโดย: kyuubi ที่ 05-01-2011 12:30:23

แวะมาทักทายท่านพี่เจ้าของกระทู้ครับ ขอให้แข็งแรง ๆ นะครับผม  :L1:

หัวข้อ: Re: ซึ้งใจในวัย 46
เริ่มหัวข้อโดย: Goodfellas ที่ 09-01-2011 23:02:32

แวะมาสวัสดีปีใหม่ทุกท่านนะคร้าบ  ขออวยพรให้ทุกท่านสมหวังในทุกสิ่งที่ตั้งใจไว้  และสุขภาพแข็งแรงกันตลอดไปนะครับ

คิดถึงพี่ๆทุกคนเลย  พี่อินก็ไม่ค่อยได้แวะไปบอร์ดโน้่นเลย  ตอนนี้ผมมีนิยายเรื่องใหม่สองเรื่องแล้วนะ อิอิ

ว่างๆก็ลองแวะมาอ่านกันนะครับพี่   :กอด1:

หัวข้อ: Re: ซึ้งใจในวัย 46
เริ่มหัวข้อโดย: sarusakee ที่ 10-01-2011 12:48:23

แวะเข้ามาทักทาย พี่หนุ่ม คร้าบ

ช่วงนี้เป็นไงมั้ง สบายดีไหมคับ

เรื่องพลุจิงๆผมก็ไม่ค่อยชอบเท่าไหร่น่ะ เพราะเสียงมันดัง ถ้าไปอยู่ใกล้ที่เขาจุดพลุทีไร ผมต้องเอานิ้วอุดหูตลอดเลย แต่ที่ชอบคือความสวยงามของพลุเนี่ยแหละคับ พอเห็นแล้วก็เหมือนกับเราอยู่ใน เทพนิยายเลย บนท้องฟ้ามีสีสันเต็มไปหมด ทำให้หัวใจมีชีวิตชีวาขึ้น

พี่อินกลับมาแล้ว ขอบคุณที่มาเขียนอะไรดีๆ ให้พวกเราได้อ่านกันอีกน่ะคับ

สวัสดีน๊อตคร้าบ เดี๋ยวจะตามไปอ่านนิยายบอร์ดโน้นน่ะ

ยังไงก็ตอนนี้อากาศกลับมาหนาวอีกและ ดูแลตัวเองรักษาสุขภาพให้ดีๆน่ะคร้าบ

คิดถึงทุกคน เสมอๆ ^^
 :bye2: :bye2: :bye2: :bye2: :bye2: :bye2: :bye2:

หัวข้อ: Re: ซึ้งใจในวัย 46
เริ่มหัวข้อโดย: kyuubi ที่ 10-01-2011 13:11:15

 :m25: อากาศแปรปรวนมากมายครับกระผม ระวัง และรักษาสุขภาพกันนะครับผม เป็นห่วงทุกๆ คนเช่นกันครับผม  :กอด1:

หัวข้อ: Re: ซึ้งใจในวัย 46
เริ่มหัวข้อโดย: เป็ดpsycho ที่ 11-01-2011 05:12:02

สวัสดีปีใหม่ย้อนหลังนะพี่เป็นชะรา ไปเชียงคานมา ครับ บรรยากาศเหมือนข้าวสารเลยเหอๆ มีแต่คนกรุงเทพ น่ารำคาญมาก แฮปปี้นิวเมียกันถ้วนหน้าเยยยยยยย

หัวข้อ: Re: ซึ้งใจในวัย 46
เริ่มหัวข้อโดย: kyuubi ที่ 11-01-2011 12:54:47

อ้างจาก: เป็ดpsycho ที่ 11-01-2011 05:12:02  

สวัสดีปีใหม่ย้อนหลังนะพี่เป็นชะรา ไปเชียงคานมา ครับ บรรยากาศเหมือนข้าวสารเลยเหอๆ มีแต่คนกรุงเทพ น่ารำคาญมาก แฮปปี้นิวเมียกันถ้วนหน้าเยยยยยยย

ไปตามรอยนาธาน เหรอคับ  :laugh: อิอิ นิวเมียไม่มีครับ หาไม่ได้  :sad4:

หัวข้อ: Re: ซึ้งใจในวัย 46
เริ่มหัวข้อโดย: เป็ดชรา ที่ 12-01-2011 09:29:47

 :3123:

อรุณสวัสดิ์ตัวเอง และเพื่อนทุกคนที่เข้ามาอ่านในกระทู้นี้ครับ

ระยะนี้อากาศแปรปรวนมากเมื่อวานบ่ายๆ มีเมฆครึ้มอากาศเริ่มเย็นลง เช้านี้อากาศยังคงมืดครึ้มมีฝนปรอยเป็นละอองบางๆ อากาศลักษณะนี้จะทำให้เจ็บป่วยได้ง่ายดูแลรักษาสุขภาพกันให้ดีๆนะครับ ถ้าสังเกตุจากเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นจากปีที่แล้วต่อเนื่องมาถึงปีนี้ จะเห็นว่าภัยธรรมชาติรุนแรงขึ้นทั่วโลก ไม่เว้นแม้แต่ประเทศไทยที่ผมเคยคิดว่าโชคดีมาตลอดมักไม่ค่อยเกิดอะไรรุนแรง (หลังจากซึนามิ) ก็มาเกิดอุทกภัยทั่วประเทศ คำทำนายหรือคำพยากรณ์ต่างๆีที่เราเคยอ่านจากหนังสือ หรือดูจากภาพยนต์อาจมีโอกาสเกิดขึ้นจริงก็ได้  ดังนั้นอยากให้ทุกคนใช้ชีวิตในปัจจุบันให้เหมือนกับว่า วันนี้เป็นวันสุดท้ายของเรา  แล้วลองคิดดูนะครับว่า เราต้องการอะไรและอยากทำอะไร  ยังอยากได้วัตถุสิ่งของความมั่งคั่งต่างๆ อยากจะโกรธ เกลียด แก้แค้น ใครๆอีกหรือเปล่า  หรืออยากจะมีความสุข ลองเปรียบเทียบดูนะครับ ว่าระหว่างความเกลียด กับ ความรัก อะไรทำให้เรามีความสุข และความสุขมาจากเงินทองอย่างเดียวจริงๆหรือ  ยังงั้นเราก็เอาเงินมากองอยู่กับเราในห้อง แล้วปิดห้องอยู่กับเงินทั้งวันทั้งคืนเราก็มีความสุขแล้วซิ ถ้าไม่ใช่อีกลองนึกว่าจริงๆคืออะไร ถ้าหาคำตอบได้แล้วก็เลือกทำในสิ่งที่ใช่นะครับ

วันนี้เริ่มซะหนักเลย ไม่มีอะไรหรอกครับ พึ่งเริ่มต้นปีใหม่อยากให้ทุกคนตั้งหลักให้ดีๆ จะได้พบความสุขและร่วมพูดคุยแบ่งปันความสุขให้กันและกัน ถ้าเราอยู่ใกล้คนมีความสุขเราก็จะได้รับความสุขนั้นด้วย จริงๆนะ อันนี้ลุงขอบอก

คิดถึงทุกคนนะครับ

หัวข้อ: Re: ซึ้งใจในวัย 46
เริ่มหัวข้อโดย: kyuubi ที่ 12-01-2011 23:40:15

ผมก็อยากจะบอกว่าเรื่องจริงนะครับ ผมดูเรื่อง 2012 แล้ว ผมยังบอกกับที่บ้านเลยว่า ถ้าเกิดขึ้นจริง ๆ ไม่ต้องปลุกนะ บอกลากันก่อนสักวันสองวัน อยากทำอะไรก็ทำ เงินทอง รวยแค่ไหน ช่วยไรไม่ได้เลย ขอแค่อยู่กับคนที่เรารักก็พอ ผมขอยานอนหลับสักสองเม็ด แล้ว ใครจะหนีก็หนี ผมไม่หนี ไม่ไหว อย่าคิดมากเลยครับผม แค่คิดว่าต้องทำอะไรภายในวันนี้ให้ดีที่สุดก็พอครับ แม้ผมเองยังจะไม่ได้ทำอะไรที่ดีเลย แต่ผมก็จะพยายามทำให้ดีที่สุด

เทคแคร์  และปลอดภัยนะครับ
May the force be with you.

หัวข้อ: Re: ซึ้งใจในวัย 46
เริ่มหัวข้อโดย: aitnarak ที่ 13-01-2011 00:05:33

สะบายดีทุกคนเน๋อ.....

หัวข้อ: Re: ซึ้งใจในวัย 46
เริ่มหัวข้อโดย: sarusakee ที่ 13-01-2011 14:32:31

สวัสดีคร้าบ พี่หนุ่ม และทุกๆคน
สบายดีไหมอ่าคร้าบ ผมก็ช่วงนี้ดันเป็นหวัดซ่ะได้ ไอจาม สลับกันไป เป็นมาหลายวันและ เมื่อไหร่จะหายซักทีก็ไม่รู้  :z3: :z3: :z3:

พี่อินหายไปไหนอ่า กลับมาทักทายกันหน่อยน่ะคร้าบบบ 

พี่นัทก็ด้วย เงียบหายไม่มาทักน้องเลย อิอิ :serius2: :serius2: :serius2:

พี่คิวบิ เป็นไงมั้งคับ สบายดีป่าวเอ่ย ว่าจะไปทักแหละ แต่ไม่รู้จะไปทักตรงส่วนหัวข้อไหนดี เอาตรงนน้ล่ะกันเนาะ อิอิ

ยังไงก็ดูแลสุขภาพกันดีๆน่ะคับทุกคน อย่าให้เป็นหวัดเหมือนอย่างผมล่ะคับ
เพราะช่วงนี้ เดี๋ยวหนาวเดี๋ยวร้อน ปรับสภาพร่างกายกันไม่ทันเลย

คิดถึงทุกๆคนน่ะคร้าบบบ ^^
 :bye2: :bye2: :bye2: :bye2: :bye2: :bye2: :bye2: :bye2:

หัวข้อ: Re: ซึ้งใจในวัย 46
เริ่มหัวข้อโดย: kyuubi ที่ 13-01-2011 17:54:14

สำหรับผม ทักมาเหอะครับ จะตั้งกระทู้ใหม่ กระทู้เก่า ผมตามอ่านหมด แม้จะพึ่งเข้ามาเป็นเด็กโข่งคนใหม่ แต่ก็ยังรักมั่นกับนายเป็ดกับพระอ้อยไปอีกนาน มีไรมาคุยกันได้เสมอคร้าบบบพ๊ม นี่ผมก็หวัดเล่นงานเหมือนกัน อากาศเมืองไทย แบบ ไม่อยากจะบอก มันจะซ่งทิง อะไรกันนักกันหนา วันนึงไม่รู้กี่ฤดู เซ็งเป็ด  :seng2ped: (แต่จริง ๆ รักเซ็งเป็ด) เป็นกันทั้งบ้านเลยผม ตอนนี้ นอนอืดกันเป็นแถว อิอิ ไงก็ระวังสุขภาพกันหละครับผม รักนะจุ๊ฟสองที  :กอด1:

หัวข้อ: Re: ซึ้งใจในวัย 46
เริ่มหัวข้อโดย: เป็ดชรา ที่ 14-01-2011 20:22:45

 :3123:

สวัสดียามค่ำครับเพื่อนทุกคน

ระยะนี้ต้องรักษาสุขภาพกันดีๆนะครับอากาศแปรปรวนมาก อ๊อฟ ขอให้หายหวัดไวๆนะ ควรกินวิตามินซีทุกวันๆละ 1000 mg ของ blackmore จะดีที่สุด เพราะเป็นวิตามินธรรมชาติ 100% ไม่ต้องกลัวสะสมนะ เพราะวิตามินซีละลายในน้ำ ส่วนที่ร่างกายใช้ไม่หมดจะถูกขับออกทางปัสสาวะ กับเหงื่อ พี่กินทุกวัน ไม่เคยเป็นหวัดมาหลายปีแล้ว แต่ดันเป็นโรคอื่นแทน กรรม

ช่วงนี้เพื่อนๆเงียบหายกันไปหลายคน คงต่างคนต่างมีกิจธุระ ว่างๆกันเมื่อไรก็เข้ามาทักทายกันนะ ผมยังรอทุกคนอยู่ในนี้เสมอ คิดถึงนะ จุ๊บๆๆๆ

หัวข้อ: Re: ซึ้งใจในวัย 46
เริ่มหัวข้อโดย: kyuubi ที่ 15-01-2011 01:23:54

ขอให้พี่ ๆ เพื่อน ๆ เดินทางโดยปลอดภัย และมีความสุขทุก ๆ คนครับผม

หัวข้อ: Re: ซึ้งใจในวัย 46
เริ่มหัวข้อโดย: sarusakee ที่ 17-01-2011 12:57:04

สวัสดีคร้ายบ พี่หนุ่ม และทุกๆคน

ขอบคุณครับสำหรับคำแน่ะนำเรื่อง วิตามินซี ผมไปหาซื้อมากินและ ก็โอเคดีน่ะคับ แต่มันต้องกินไปเรื่อย ถึงจะเห็นผลโอเคขึ้นกว่านี้ แต่ผมเสียใจอย่างเดียว มันแพงหง่า 5555555  :sad4: :sad4: :sad4: :sad4: :sad4:

วันนี้ผมวุ่นวายครั้งใหญ่เลย ที่ออฟฟิศเขาย้ายที่ทำงานกัน เนื่องจากต่างคนต้องไปอยู่ในผู้ใต้บังคับบัญชา คนใหม่ เหลือแต่ผมคนเดียวที่เคว้่งคว้าง ยังไม่มีคำสั่งมาว่าผมต้องไปอยู่หน่วยงานไหน กรรม เศร้าจายยยยย เป็นคนที่ไม่มีใครนึกถึงก็เงี้ย  :o12: :o12: :o12:

พี่คิวบิ เป็นไงมั้งคับ สบายดีไหมคับ เอ้อ เหมือนพี่คิวบิจะรู้จักคนที่ผมรู้จักอยู่ด้วยน่ะ โลกกลมจิงเชียว อิอิ

พี่อิน หายเงียบไปเลย แวะเข้ามาทักกันมั้งน่ะคับ สงสัยช่วงนี้พี่ท่าจะยุ่ง  :mc4: :mc4: :mc4: :mc4:

อากาศในกรุงเทพหนาวมาหลายวันและ ช่วงนี้กลับมาสู่ความเปลี่ยนแปลงของอากาศอีกแล้ว ยังไงก็ดูแลตัวเองดีๆน่ะคร้าบบบบ อย่าให้เป็นหวัดไปล่ะคับ
 :bye2: :bye2: :bye2: :bye2: :bye2: :bye2: :bye2:

หัวข้อ: Re: ซึ้งใจในวัย 46
เริ่มหัวข้อโดย: เป็ดชรา ที่ 18-01-2011 09:31:39

 :L2:
อรุณสวัสดิ์ตัวเอง และทุกคนที่เ้ข้ามาอ่านในกระทู้นี้ครับ

สวัสดีครับน้องอ๊อฟ ทีเขายังไม่เรียกไม่ย้าย พี่ว่าเขาจะรอ Promote ตำแหน่งใหม่ให้น่ะครับ สงสัยต้องเตรียมแสดงความยินดีกันแล้ว  อากาศช่วงนี้เย็นสบายจริงๆ น่าไปเดินเล่นตามริมทุ่ง หรือตามลานหินภาคตะวันออกเฉียงเหนือแถวผาแต้ม อุบล หรือไปเดินลุยทุ่งหญ้าที่ทุ่งแสลงหลวง พิษณุโลก หรือไม่งั้นก็ไปนอนพักผ่อนจิบกาแฟยามเช้าที่ เขาค้อ เพชรบูรณ์พูดแล้วอยากไปซะเดี๋ยวนี้เลย  ซื้อลอตเตอรี่มาเกือบสามสิบปี ไม่เคยถูกรางวัลใหญ่ๆสักที ตั้งใจไว้ว่าถ้าถูกรางวัลใหญ่ๆ ครึ่งหนึ่งจะทำบุญให้กับศาสนา และสาธารณชน อีกครึ่งหนึ่งทำบุญให้กับตนเอง (สงสัยเพราะคิดแบบนี้เลยไม่ถูก )

เช้าๆอากาศดีแบบนี้ขอให้ทำงานกันอย่างมีความสุขนะครับ คิดถึงนะ

หัวข้อ: Re: ซึ้งใจในวัย 46
เริ่มหัวข้อโดย: oaw_eang ที่ 20-01-2011 17:33:12

หายไปไหนนะ

สองวันแล้วที่ไม่เข้ามาในทุ้  อิอิ

หัวข้อ: Re: ซึ้งใจในวัย 46
เริ่มหัวข้อโดย: kyuubi ที่ 21-01-2011 00:05:24

เข้ามาแอบดูคนคิดถึงกัน....คริคริคริ  :pigha2:

หัวข้อ: Re: ซึ้งใจในวัย 46
เริ่มหัวข้อโดย: info001 ที่ 23-01-2011 21:53:37

หวัดดีครับ
    ผมกลับมาจากภาคเหนือได้ 3-4 วันแล้ว กลับมาโดยสวัสดิภาพ
และรู้สึกปลอดโปร่งขึ้น หลังจากได้ไปสัมผัสกับธรรมชาติ และอื่นๆ ที่น่าสนใจทางภาคเหนือ
ตอนนี้กำลังเตรียมอะไรนิดหน่อย ถ้าเสร็จแล้วก็คงให้ทุกคนได้ชมกันนะครับ
วันนี้คงทักทายกันเท่านี้ก่อน  ยังคิดถึงทุกๆคนเหมือนเดิมนะครับ  :teach:

หัวข้อ: Re: ซึ้งใจในวัย 46
เริ่มหัวข้อโดย: sarusakee ที่ 24-01-2011 23:55:57

สวัสดีคร้าบ พี่หนุ่ม
ผมกลับมาแว้ว ช่วงนี้ยุ่งๆอ่ะคับ เพราะกำลังอยู่ในช่วงเตรียมตัวสอบไอเอล ไปออสเตรเลียอ่ะคับ แล้วก็เรื่องงานด้วย มาพร้อมกันที่เดียวเลย เอาซ่ะผมเหนื่อยเลย แต่ถ้าเป็นไปได้อย่างที่คิด มันก็คงภูมิใจน่าดูเนาะคับ  :z1: :z1: :z1:
พี่หนุ่ม เป็นไงมั้งคับ สบายดีไหมคร้าบบบบ สุขภาพดีขึ้นมั้งไหม ยังไงก็ดูแลรักษาตัวเองดีๆล่ะคับ

พี่อินกลับมาแล้ว หลังจากห่างหายไปนาน  :กอด1: ให้ชื่นใจหน่อย

ทุกๆคนล่ะคับ เป็นไงกันมั้ง สบายดีกันหรือป่าวคับ

พี่นัท แวะเข้ามาทักทายกันด้วยน่ะคร้าบบบบบบ คิดถึงๆ อิอิ  :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2:

ยังไงก็ยังคิดถึงทุกคนๆที่บอร์ดนี้เสมอๆน่ะคร้าบบบ
ดูแลสุขภาพกันด้วย แล้วไว้จะแวะเข้ามาคุยใหม่คับ
 :bye2: :bye2: :bye2: :bye2: :bye2: :bye2: :bye2:

หัวข้อ: Re: ซึ้งใจในวัย 46
เริ่มหัวข้อโดย: sarusakee ที่ 25-01-2011 00:18:31

ลืมถามพี่หนุ่ม พี่อิน ไปงาน มิทติ้ง ชาวเล้าม่ะคับ  o13 o13 o13 o13

หัวข้อ: Re: ซึ้งใจในวัย 46
เริ่มหัวข้อโดย: Goodfellas ที่ 25-01-2011 01:52:09

แวะมาทักทายพี่หนุ่ม พี่อิน และคุณอ๊อฟนะครับ รวมทั้งทุกๆคนเลย

คิดถึงนะครับ ก็ช่วงนี้ผมยุ่งๆมาก ตอนนี้เขียนนิยายทีเดียวสามเรื่องละครับ  บ้ามั๊ยเนี่ย  เหอๆ

แต่แบบว่าสลับเขียนไงครับ  พอเรื่องนี้มุขตันก็สลับไปเขียนอีกเรื่องไง  จะได้ไม่ต้องมาฟุ้งซ่านหามุขอยู่

พี่ๆเป็นไงกันบ้างครับ  พี่หนุ่มกินยาคูลท์แล้วได้ผลเป็นไงมั่งเอ่ย  อยากให้แข็งแรงๆจัง

ส่วนวิตามินซีนี่ผมก็กินเหมือนกันครับ  ไม่อยากเชื่อว่าทำให้หน้าใสขึ้นด้วยแฮะ  สงสัยมันช่วยเรื่องระบบร่างกายได้จริง

ไม่เป็นหวัดด้วยครับ  อันนี้คอนเฟิร์ม

ส่วนพี่อิน เป็นไงบ้างครับ เห็นว่ามีอะไรจะให้ดูด้วยก็เลยอยากดูนะนี่

ส่วนคุณอ๊อฟก็ขอให้โชคดีกับการสอบนะครับ  อยากเก่งๆยังงี้บ้างแฮะ 

ว่างๆก็มาติดตามนิยายที่ผมเขียนกันนะครับ  ตอนนี้มีหลายเรื่องมากเลย

อยากให้ลองอ่านกันดูเล่นๆนะครับ  แล้วว่างๆจะแวะมาอีกนะครับผม :bye2:

หัวข้อ: Re: ซึ้งใจในวัย 46
เริ่มหัวข้อโดย: info001 ที่ 25-01-2011 10:28:19

หวัดดีครับ  ช่วงกลางมกราคมที่ผ่านมา  ผมไปทำธุระที่เชียงใหม่  ซึ่งแต่เดิมไม่มีโปรแกรมไปเที่ยวที่ไหนต่อ  
แต่บังเอิญเจอเพื่อนที่เขาจะไปทำธุระที่เชียงราย จึงขอติดรถเขาไปด้วย เพราะยังไม่เคยไปที่นั่น  
แต่เพื่อนผมเขาก็ใจดี ทั้งๆ ที่มีเวลาจำกัดแค่ 2-3 วัน  แต่ก็อุตส่าห์พาไปชมสถานที่ต่าง ๆ เท่าที่มีเวลา  
จึงเก็บภาพมาฝากทุกคนให้ชมกัน  
     สถานที่แรกนี้เป็นดอยแห่งหนึ่ง ในอำเภอฮอด จังหวัดเชียงใหม่  ระดับความสูง 1,100 เมตร  
พื้นที่ปกคลุมไปด้วยป่าสน  ช่วงที่ไปแรกๆ อากาศก็เย็นสบายไม่หนาวมาก  แต่ผ่านไปได้ 2-3 วัน
อากาศกลับเย็นกว่าเดิม อุณหภูมิประมาณ  12-18 องศา
ก็เลยได้สัมผัสอากาศหนาวบนดอย สะใจไปเลย  ดีที่เตรียมเครื่องนุ่งห่มกันหนาวมาพร้อม จึงไม่มีปัญหาอะไร  
ก็มาชมภาพและวีดีโอกันเลยนะครับ

บรรยากาศทั่วๆ ไป ของป่าสน
(http://image.ohozaa.com/i/5a0/6p001.jpg) (http://image.ohozaa.com/show.php?id=6bd8068b7fa3e51b8ff1046b25c91c0c)

(http://image.ohozaa.com/i/805/8p002.jpg) (http://image.ohozaa.com/show.php?id=042dd3801fc19b0321b51d65875b280f)

(http://image.ohozaa.com/i/782/rp003.jpg) (http://image.ohozaa.com/show.php?id=281fa2f599ebc5a607e2b4955c3b20c6)

(http://image.ohozaa.com/i/a63/hp004.jpg) (http://image.ohozaa.com/show.php?id=d0aaa3ed927557fad74105a82a7d94d7)

(http://image.ohozaa.com/i/664/7p005.jpg) (http://image.ohozaa.com/show.php?id=76dbb710ddc387103943d14142dfc961)

(http://image.ohozaa.com/i/e98/jp006.jpg) (http://image.ohozaa.com/show.php?id=d0d4fabc0b5d6872362eead64ffe20e5)

พันธ์ไม้แปลกตาในป่าสน
(http://image.ohozaa.com/i/de3/lp007.jpg) (http://image.ohozaa.com/show.php?id=f04afbf23059b25d9206835c8b56ea3d)

บรรยากาศบนดอยยามเช้า
http://www.youtube.com/v/hYDI0HhAq04?hl=en&fs=1

ดูพันธ์ไม้ในป่าสน
http://www.youtube.com/v/M8e0RlVgizI?hl=en&fs=1

หัวข้อ: Re: ซึ้งใจในวัย 46
เริ่มหัวข้อโดย: เป็ดชรา ที่ 25-01-2011 11:00:05

 :L2:
อรุณสวัสตัวเอง และเพื่อนทุกคนที่เข้ามาในกระทู้นี้ครับ

สวัสดีครับ ออ๊ฟ  ยินดีด้วยกับความก้าวหน้าที่จะมาถึง และขออวยพรให้ประสบความสำเร็จ ได้ไปออสเตรเลียครับ สุขภาพพี่ตอนนี้ก็ทรงตัว สังขารก็แบบนี้ไม่กังวลอะไรกับมันมาก ดูแลตามสภาพ แต่มุ่งเน้นที่จะดูแลด้านจิตรใจเป็นหลัก สังขารพี่คงยื้อมันไว้ไม่อยู่ แต่จิตรใจพัฒนาขึ้นได้เรื่อยๆไม่มีข้อจำกัดด้านอายุครับ

น็อต ดีครับเขียนเยอะๆมากๆ  สักวันพี่อาจได้เห็นนักเขียนนิยายคนไทยชื่อดัง เทียบเท่า เจ เค โรลลิ่ง ก็ได้ เป็นกำลังใจให้ครับ

คุณอิน ต้องบอกว่า ไม่เจ๊อะกันนานคิดถึงจังเลย (เพลงเก่าของอดีตนักร้องลูกทุ่งชื่อดัง ศรเพชร ศรสุพรรณ)ขอบคุณที่ยังไม่ลืมกัน ชอบมากครับสำหรับของฝาก เห็นภาพถ่าย และคลิปวีดีโอที่เอามาให้ดูแล้ว สัมผัสได้ถึงบรรยากาศที่เย็นสบาย ปรอดโปร่ง สงบ  เสียงคนบรรยายภาพเพราะด้วยครับ

งาน meeting ผมไม่ได้ไปนะครับ กลัวคนในงานเขาตกใจว่า แก่ขนาดนี้แล้วยังเป็นแฟนคลับเซ็งเป็ดอีกหรือ  จะคอยติดตามข่าว พูดคุย กับเพื่อนๆอยู่ในนี้แหละครับ (ไม่มีที่ไป ฮือๆ)
ใครไปงานบรรยากาศอย่างไร เล่าสู่กันฟังบ้างนะครับ

คิดถึงทุกคนนะครับ

หัวข้อ: Re: ซึ้งใจในวัย 46
เริ่มหัวข้อโดย: info001 ที่ 25-01-2011 13:22:17

ผมนำภาพและคลิปมาให้ดูกันเพิ่มครับ  
  เสร็จจากภารกิจที่เชียงใหม่ ก็มีโอกาสไปเชียงราย  
เป้าหมายแรก คือ ไปดูน้ำพุร้อนธรรมชาติ ที่ อ.เวียงป่าเป้า  
   เมื่อไปถึง ก็เห็นลานกว้าง สำหรับจอดรถ  สองฝั่งก็เรียงรายไปด้วยร้านขายของ
ส่วนบ่อน้ำพุร้อนที่เห็นบ่อแรก  อยู่บริเวณด้านหน้า และมีน้ำพุ่งขึ้นมาตลอดเวลา
  (http://image.ohozaa.com/i/921/gp008.jpg) (http://image.ohozaa.com/show.php?id=d439895822d3fbc47ec483719971ef30)

  น้ำร้อนในบ่อนี้  ร้อนจนสามารถต้มไข่สุกได้  จึงมีการเอาไข่มาต้มในบ่อนี้เพื่อขายนักท่องเที่ยว ตะกร้าละ 20 บาท
(http://image.ohozaa.com/i/d1d/6p009.jpg) (http://image.ohozaa.com/show.php?id=51c459b4293d5c6f768706c3f1a5dfc3)
    
   น้ำพุร้อนธรรมชาติ บ่อนี้  ตามป้ายบอกว่า สูงและสวยที่สุดในประเทศไทย  แต่จะพุ่งขึ้นเป็นรอบๆ   เว้นช่วงประมาณ 10-15 นาที
(http://image.ohozaa.com/i/23d/mp010.jpg) (http://image.ohozaa.com/show.php?id=967e3672306696791c482928b0262a3a)

(http://image.ohozaa.com/i/939/3p012.jpg) (http://image.ohozaa.com/show.php?id=ceeb83e264009562d1d4d7dbd0da8be6)

บรรยากาศตอนเดินทางไปเชียงราย
http://www.youtube.com/v/Jg7J3MI4huE?hl=en&fs=1

   บรรยากาศของร้านขายของที่ระลึก บริเวณน้ำพุร้อน  มีของขายนานาชนิด เช่น พวกงานไม้ ศิลปหัตถกรรมต่าง ๆ  
เสื้อผ้า เครื่องประดับ วัตถุโบราณ พระพุทธรูป  หินแกะสลัก ฯลฯ
(http://image.ohozaa.com/i/1e8/pp013.jpg) (http://image.ohozaa.com/show.php?id=fdc9a3f7ea4ce2adce70a5eac776963d)

(http://image.ohozaa.com/i/e27/gp014.jpg) (http://image.ohozaa.com/show.php?id=ccbfda78e64ab765a108bbf74c1e8e55)

(http://image.ohozaa.com/i/7e6/pp015.jpg) (http://image.ohozaa.com/show.php?id=4c8edfac96f31f22d6c63c2f9ece0b6d)

(http://image.ohozaa.com/i/420/mp018.jpg) (http://image.ohozaa.com/show.php?id=9c8f25e14a42e8012dd09ef495e5d45c)

(http://image.ohozaa.com/i/ec3/1p020.jpg) (http://image.ohozaa.com/show.php?id=afce3ad9afd4db4c8012dd161b703e59)

(http://image.ohozaa.com/i/acc/vp023.jpg) (http://image.ohozaa.com/show.php?id=0e7fc43bfc9d6e635fa3e34051e3502d)

(http://image.ohozaa.com/i/198/xp025.jpg) (http://image.ohozaa.com/show.php?id=76d198b521ef89fba45c0c7214f018be)

  บรรยากาศสวนไม้ดอก ที่จัดตกแต่งดูแลอย่างสวยงาม
(http://image.ohozaa.com/i/bdf/lp026.jpg) (http://image.ohozaa.com/show.php?id=dc62b1488861d9f5f39ddce10f7c1bf9)

(http://image.ohozaa.com/i/eb6/hp027.jpg) (http://image.ohozaa.com/show.php?id=0daf5428cb6d832cb119eba7f7595e43)

 FISH SPA  สปาแบบใหม่ ใช้ปลาตอด
(http://image.ohozaa.com/i/444/yp029.jpg) (http://image.ohozaa.com/show.php?id=652c0c59fbed98a2d15a634f251381c0)

(http://image.ohozaa.com/i/6ff/op030.jpg) (http://image.ohozaa.com/show.php?id=2131e638847e2f5452c9e14f2cba0830)

บรรยากาศ บ่อน้ำร้อนในสวน ที่จัดทำไว้ให้นักท่องเที่ยวเอาเท้าไปจุ่มแช่ได้
 น้ำร้อนใช้ได้เลยครับ  ยิ่งถ้าอยู่ใกล้ต้นน้ำ ก็เกือบจะต้มมาม่าได้
(http://image.ohozaa.com/i/f57/op031.jpg) (http://image.ohozaa.com/show.php?id=5cc97488183dc4ed44b1920c8eb8829e)

(http://image.ohozaa.com/i/b74/tp032.jpg) (http://image.ohozaa.com/show.php?id=b886624a2c7c24aa08e5b0fb69654ffb)

  วัดที่อยู่ใกล้กับบริเวณน้ำพุร้อน  สร้างอาคารเป็นทรงปราสาทหิน
(http://image.ohozaa.com/i/3a1/7p033.jpg) (http://image.ohozaa.com/show.php?id=248484479c4b24a36c556a0d3f85d609)

บรรยากาศโดยรอบ และน้ำพุร้อนกลางสวน
http://www.youtube.com/v/AQCBRtbajM4?hl=en&fs=1

 วันนี้คงนำภาพมาให้ชมเท่านี้ก่อน   แล้วผมจะทยอยนำมาลงให้ดูอีกเป็นช่วงๆ  นะครับ

หัวข้อ: Re: ซึ้งใจในวัย 46
เริ่มหัวข้อโดย: oaw_eang ที่ 25-01-2011 17:37:06

ภาพสวยดี

แต่ทำไมวัดทางเหนือต้องสร้างอาคารทรงขอมด้วย

ไม่ได้เกลียดขอมนะคะ

แต่แค่สงสัยว่า ล้านนา ฤาถึงคราวสิ้นศิลป์

หัวข้อ: Re: ซึ้งใจในวัย 46
เริ่มหัวข้อโดย: kyuubi ที่ 25-01-2011 23:18:31

ภาพถ่ายสวยงามมากครับผมม ขอบคุณสำหรับภาพ และรูปสวย ๆ ครับ

หัวข้อ: Re: ซึ้งใจในวัย 46
เริ่มหัวข้อโดย: info001 ที่ 26-01-2011 08:49:19

    หลังจากไปดูบ่อน้ำพุร้อนแล้ว  ก็ขับรถไปชมวัดร่องขุ่น ซึ่งคุณเฉลิมชัย โฆษิตพิพัฒน์ เป็นผู้สร้างขึ้น  
มีนักท่องเที่ยวทั้งไทยและเทศค่อนข้างเยอะ  
   แต่ก่อนเห็นแต่ในรูป  พอมาเห็นของจริงแล้ว  สวยงามอลังการ ละเอียดประณีตมาก  
เหมือนดูภาพเขียน แต่สามารถจับต้องได้จริง  บริเวณรอบๆ วัด ก็สะอาด และเป็นระบบระเบียบดีมาก  
สอบถามได้ข้อมูลว่า มีพระจำพรรษาอยู่ 2รูป แต่มีกุฏิพระที่สร้างแยกไว้เป็นสัดส่วนอยู่ด้านใน  เพื่อหลีกเลี่ยงความวุ่นวายด้านนอก
   บริเวณด้านหลัง เห็นมีการก่อสร้างที่ยังไม่แล้วเสร็จ ซึ่งคงใช้เวลาอีกไม่น้อย กว่าทุกทุกอย่างจะเสร็จสมบูรณ์  
แต่เพียงเท่าที่เห็นก็อลังการงานสร้างมากแล้ว  ถือเป็นศิลปกรรมชิ้นเอกอย่างหนึ่งของเมืองไทยเราเลยครับ
(http://image.ohozaa.com/i/8bf/ap038.jpg) (http://image.ohozaa.com/show.php?id=a5f700fff413988d683c6dc3b7cbab8c)

ประติมากรรม ที่เป็นปริศนาธรรม ให้แง่คิคเกี่ยวกับ ภพภูมิ นรก สวรรค์ และนิพพาน
(http://image.ohozaa.com/i/14c/qp039.jpg) (http://image.ohozaa.com/show.php?id=ffe5431717f7382d85e96083f92cd1d4)

(http://image.ohozaa.com/i/d90/yp041.jpg) (http://image.ohozaa.com/show.php?id=851d3b49a89921e5af73700596dc2be7)

มีรูปปั้นพรีเดเตอร์ด้วย คงมีความหมาย เป็นตัวแทนของมาร
(http://image.ohozaa.com/i/7e3/5p043.jpg) (http://image.ohozaa.com/show.php?id=5be7600a27f50edacf447692c9134ee8)

(http://image.ohozaa.com/i/2c1/gp047.jpg) (http://image.ohozaa.com/show.php?id=e009fa356409b57398bdc8588aabacbe)
 
(http://image.ohozaa.com/i/71e/op049.jpg) (http://image.ohozaa.com/show.php?id=279c569dc452d2a863c010752894afd6)
 
(http://image.ohozaa.com/i/1e4/fp050.jpg) (http://image.ohozaa.com/show.php?id=6713fe74f99ae4a802c534f280ce3a5f)
 
(http://image.ohozaa.com/i/ef5/ap051.jpg) (http://image.ohozaa.com/show.php?id=0111aa56d2c5124bdb1d82aeef384d14)
 
สไลด์ประมวลภาพสวยๆ ของวัดร่องขุ่น
http://www.youtube.com/v/m7_2h4TKo8o?hl=en&fs=1

หัวข้อ: Re: ซึ้งใจในวัย 46
เริ่มหัวข้อโดย: เป็ดชรา ที่ 26-01-2011 13:28:27

 :L2:
สวัสดีตอนบ่ายตัวเอง และทุกคนที่เข้ามาในกระทู้นี้ครับ

สวัสดีครับคุณอิน ที่เอาภาพ และคลิป การเดินทางไปภาคเหนือมาให้ชม ชอบๆ ดูแล้วมีความสุขดี มีเวลาก็เอามาลงให้ดูเรื่อยๆนะครับ 

คิดถึงทุกคนนะครับ

หัวข้อ: Re: ซึ้งใจในวัย 46
เริ่มหัวข้อโดย: spider77 ที่ 26-01-2011 23:46:54

เหมือนผมเลย ซึมไปหลายวันเลยยยย :m15:

หัวข้อ: Re: ซึ้งใจในวัย 46
เริ่มหัวข้อโดย: sarusakee ที่ 27-01-2011 16:54:38

สวัสดีคร้าบ พี่หนุ่ม และทุกๆคน

ขอบคุณน่ะคับพี่หนุ่ม สำหรับคำอวยพร ถ้าได้ไป จะเอาหมีโคอาล่ากับจิงโจ้มาฝาก อิอิ  :z1: :z1: :z1: :z1:
พี่หนุ่มก็ต้องดูแลสุขภาพตัวเองดีๆล่ะคับ แข็งแรงๆขึ้นเรื่อยๆน้า

สวัสดีพี่อิน ไปเที่ยวครั้งนี้เอาภาพมาฝากพร้อมกับคลิปวิดีโอเต็มเลย ดีจังดูแลอยากไปมั้ง ถ้ามีโอกาสคงได้ไปเนาะคับ ขอบคุณคร้าบบบ

นึกว่าพี่ๆมางาน metting ผมอาจจะแว๊บไปด้วย เพราะผมไม่รู้จักใครเลยไปแล้วไม่รู้จะคุยก่ะใคร อิอิ

ไงก็จะแว๊บเข้ามาคุยใหม่น่ะคับ
ดูแลสุขภาพกันด้วยคร้าบ ทุกคน
 :bye2: :bye2: :bye2: :bye2: :bye2: :bye2: :bye2: :bye2:

หัวข้อ: Re: ซึ้งใจในวัย 46
เริ่มหัวข้อโดย: Rhythm ที่ 27-01-2011 18:04:22

แวะเข้ามาดูค่ะ

 ข้างบนรูปสวยดีค่ะ

หัวข้อ: Re: ซึ้งใจในวัย 46
เริ่มหัวข้อโดย: info001 ที่ 27-01-2011 18:46:25

ช๊อปปิ้งที่ตลาดแม่สาย      
    หลายคนเมื่อไปเชียงราย โปรแกรมที่ขาดไม่ได้ คือ ไปซื้อของในตลาด อ.แม่สาย ชายแดนติดพม่า  
ตลาดย่านนี้มีของขายสารพัดชนิด ทั้งของกิน ของใช้ อุปกรณ์อิเลคโทรนิค ราคาถูกจากจีน
นอกจากนี้ ก็มีหยก ซึ่งมีหลายแบบ หลายราคา ตั้งแต่หลักร้อย ไปจนถึงหลักแสน
และที่ด่านแม่สายนี้  ทั้งคนไทยและพม่าสามารถทำบัตรผ่านแดนข้ามประเทศกันได้  
แม่น้ำแม่สายกั้นพรมแดนระหว่างไทยกับพม่า
(http://image.ohozaa.com/i/8de/4p056.jpg) (http://image.ohozaa.com/show.php?id=c83e22a52ac35f9e60a309703c95c448)  
ประตูทางเข้าสู่ประเทศพม่า
(http://image.ohozaa.com/i/fa9/pp057.jpg) (http://image.ohozaa.com/show.php?id=2f755571254759a7bace55d02703216d)
บรรยากาศสภาพบ้านเมืองในพม่า
(http://image.ohozaa.com/i/f95/ep058.jpg) (http://image.ohozaa.com/show.php?id=6c66bad554d933cbcdc58403e49e9956)
      
(http://image.ohozaa.com/i/5c8/dp059.jpg) (http://image.ohozaa.com/show.php?id=5037e09e0b24799417a8e47b57b27b78)
นี่คืออนุสาวรีย์ของบุเรงนอง ตั้งอยู่ในสวนสาธารณะแห่งหนึ่งของพม่า
(http://image.ohozaa.com/i/8a3/9p060.jpg) (http://image.ohozaa.com/show.php?id=7a240ff80a49eda2bbbf0b0eb7b882bb)
ตลาดขายของนานาชนิด ไม่ต่างจากฝั่งไทย และราคาอาจถูกกว่า
(http://image.ohozaa.com/i/238/ep062.jpg) (http://image.ohozaa.com/show.php?id=12877cf62ea8c05a61470f3a483f0fd1)
ตลาดแม่สาย เป็นแหล่งซื้อขายหยก  จึงมีหยกวางขายอยู่ทั่วไป
(http://image.ohozaa.com/i/2b1/jp063.jpg) (http://image.ohozaa.com/show.php?id=c881fd8e4e8ab332489def1a1fb2e537)
ร้านขายของฝั่งพม่านี้ มีกระเป๋ายี่ห้อดังๆ (ที่เลียนแบบได้เหมือน) ราคาไม่แพง
(http://image.ohozaa.com/i/802/zp064.jpg) (http://image.ohozaa.com/show.php?id=5930d76c969444d0fc37ecc656b17920)
มือถือของจีน มีทั้ง Nokia  Iphone  BB  ราคาไม่แพง  เช่น Iphone  ราคาสองพันกว่าบาท ดูทีวีได้ด้วย แต่ไม่มีประกัน  
(http://image.ohozaa.com/i/7a5/3p065.jpg) (http://image.ohozaa.com/show.php?id=2e6121bbb69871c09d8be8b0478cbaa9)
ที่เห็นนี้คือ มันทอด โดยเขาจะฝานให้เป็นเกลียวยาวๆ แล้วเอาไม้เสียบกลาง ทอดในน้ำมันจนเหลืองกรอบ และอร่อยมาก  
(http://image.ohozaa.com/i/4dd/wp066.jpg) (http://image.ohozaa.com/show.php?id=ff0288be2972d1d771b2a26a698bf5c4)

หัวข้อ: Re: ซึ้งใจในวัย 46
เริ่มหัวข้อโดย: info001 ที่ 27-01-2011 18:49:47

วัดถ้ำผาจม อ.แม่สาย     
  ถ้ำในวัดนี้ลึกและยาวมาก เข้าไปถึงฝั่งพม่า และบางส่วนก็จมลงไปใต้น้ำ 
แต่เดิมเคยมีพระธุดงค์มาปฏิบัติธรรมในถ้ำแห่งนี้  แต่ต่อมามีบางคนเดินเข้าไปจนลึกแล้วหลงหายไปในถ้ำ
ทางวัดจึงปิดทางเดินในส่วนที่ลึกเข้าไปเป็นเวลาหลายสิบปีแล้ว  ปัจจุบันจึงเข้าไปเห็นเพียงบางส่วนของถ้ำเท่านั้น
ส่วนด้านหน้า มีพระพุทธรูป และประตูทางเข้าถ้ำ
(http://image.ohozaa.com/i/3a8/bp070.jpg) (http://image.ohozaa.com/show.php?id=23791cc4e8714ad5bd97e443f8b31bbc)
ภายในถ้ำ มีเจดีย์ และพระพุทธรูปอีกหลายองค์
(http://image.ohozaa.com/i/ff5/8p071.jpg) (http://image.ohozaa.com/show.php?id=1f19960f155cf0107017a71d682dfa4a)
อาคารที่ประดิษฐานพระบรมสารีริกธาตุของพระพุทธเจ้า และพระธาตุของพระอรหันต์ที่สำคัญๆ
(http://image.ohozaa.com/i/a04/yp073.jpg) (http://image.ohozaa.com/show.php?id=dba0188106b4b5e50209077b90c3c891)
เจดีย์ที่บรรจุพระบรมสารีริกธาตุ และพระธาตุ
(http://image.ohozaa.com/i/e29/8p074.jpg) (http://image.ohozaa.com/show.php?id=2a979d31eefbddcac7778062c45c7fbd)
ภายในวัดถ้ำผาจม
http://www.youtube.com/v/FJUYZERHwWk?hl=en&fs=1


สามเหลี่ยมทองคำ Golden Triangle อ.เชียงแสน จ.เชียงราย
บริเวณนี้เป็นจุดให้นักท่องเที่ยวมาชมวิว ซึ่งจะเห็นฝั่งของประเทศลาว และพม่าได้ชัดเจน
ซึ่งฝั่งไทยเราก็มีพระพุทธรูปขนาดใหญ่ เพื่อสักการบูชา และเป็นสัญลักษณ์ที่งดงามและโดดเด่น 
(http://image.ohozaa.com/i/95c/6p075.jpg) (http://image.ohozaa.com/show.php?id=08c040b1f85b10559ff0936a86c39fac)
 
(http://image.ohozaa.com/i/6e3/sp076.jpg) (http://image.ohozaa.com/show.php?id=c7454e38721e55a52ccce84e0851fc05)

(http://image.ohozaa.com/i/835/dp078.jpg) (http://image.ohozaa.com/show.php?id=e2f3d8539d18eb33b88592c58056cfb4)

(http://image.ohozaa.com/i/6da/rp079.jpg) (http://image.ohozaa.com/show.php?id=f6f5069eed61695827a955365d1723b9)
ฝั่งตรงข้ามที่เห็นนี้ คือ ประเทศลาว อาคารที่เห็น คือ คาสิโน
(http://image.ohozaa.com/i/6ae/ap082.jpg) (http://image.ohozaa.com/show.php?id=c01f7e6d4a9c496fe75790ab5977312d)
อาคารหลังคาสีแดงไกลๆ นั่นก็คือ ฝั่งพม่า
(http://image.ohozaa.com/i/0a8/9p083.jpg) (http://image.ohozaa.com/show.php?id=d81f434fa9bdfd28296308c69ccf691e)
ชมบรรยากาศบริเวณสามเหลี่ยมทองคำ
http://www.youtube.com/v/8mT2fz7CCxY?hl=en&fs=1


วัดถ้ำผาเงา อ.เชียงแสน จ.เชียงราย
    จากสามเหลี่ยมทองคำ ก็เดินทางมาที่วัดถ้ำผาเงา ซึ่งตั้งอยู่บนเขา สามารถมองเห็นวิวเบื้องล่างที่เป็นฝั่งลาวได้ชัดเจน   (http://image.ohozaa.com/i/9b7/pp084.jpg) (http://image.ohozaa.com/show.php?id=69bfbdb90b68be95d6bfa1ade15c7c71)
กองอิฐด้านหลัง คือ องค์พระธาตุของเดิม
(http://image.ohozaa.com/i/3fb/7p086.jpg) (http://image.ohozaa.com/show.php?id=eb328e64be74d49f6e645a988f75eda3)
วิวที่เห็นฝั่งตรงข้าม คือ ประเทศลาว
(http://image.ohozaa.com/i/429/hp088.jpg) (http://image.ohozaa.com/show.php?id=7851485bd7f55f967bbf690f27a20ad4)

วันนี้ก็ให้ชมเท่านี้ก่อน ยังมีอีก 2-3 แห่ง แล้วผมจะนำภาพมาให้ชมกันในวันต่อๆไปครับ

หัวข้อ: Re: ซึ้งใจในวัย 46
เริ่มหัวข้อโดย: info001 ที่ 28-01-2011 09:51:43

ภูชี้ฟ้า เชียงราย       
    วันที่ 3 ของการมาเชียงราย  ออกจากที่พักในเมืองตั้งแต่ตี 4 เพื่อให้ทันดูพระอาทิตย์ขึ้นที่ภูชี้ฟ้า
แต่กว่าจะมาถึงก็เกือบ 7 โมงเช้าแล้ว   เมื่อจอดรถเรียบร้อยแล้ว ต้องเดินขึ้นเขาต่ออีก เกือบกิโล ก็จะถึงยอดเขา 
    เมื่อเดินสูงขึ้นไป จะเห็นวิวภูเขา ต้นไม้ ทุ่งหญ้าที่อยู่ไกลออกไป สวยขึ้นเรื่อยๆ  แต่อากาศเย็นมาก
อุณหภูมิประมาณ 9-10 องศา แถมลมแรงอีกต่างหาก เย็นจนมือชาไปหมด
ขณะกำลังเดินขึ้น  เห็นมีแต่คนเดินสวนลงมา  เพราะส่วนใหญ่คงจะกางเต็นท์ หรือพักค้างที่รีสอร์ทแถวนี้ซึ่งมีอยู่หลายแห่ง 
แล้วขึ้นมารอดูพระอาทิตย์ขึ้นตั้งแต่ตี 5 เมื่อถามดู เขาก็บอกว่า วันนี้โชคไม่ค่อยดี เพราะท้องฟ้าปิด
จึงมองไม่เห็นพระอาทิตย์ ทะเลหมอกก็ไม่มี พอได้ยินก็รู้สึกเสียดายนิดหน่อย แต่อย่างน้อยก็ได้มาถึงแล้ว
และได้เห็นธรรมชาติที่สวยงาม จากยอดภูชี้ฟ้า ก็ไม่เสียใจอะไรเพราะไม่ได้มีโปรแกรมมาที่นี่แต่แรกด้วยซ้ำ
 
 วิวจากจุดพักรถระหว่างทาง ก่อนไปถึงภูชี้ฟ้า
(http://image.ohozaa.com/i/271/bp090.jpg) (http://image.ohozaa.com/show.php?id=ee9f9b7a9186f90cf64751f034095c24)
บรรยากาศระหว่างเดินขึ้นเขา
(http://image.ohozaa.com/i/542/ip093.jpg) (http://image.ohozaa.com/show.php?id=5d7b8794c67c6d941ded6684325857a4)

(http://image.ohozaa.com/i/3ec/vp094.jpg) (http://image.ohozaa.com/show.php?id=e4979ffbab87830799171fb104919793)
ภาพแสดงให้เห็นลักษณะของยอดภูเขา  ซึ่งเป็นที่มาของชื่อ ภูชี้ฟ้า
(http://image.ohozaa.com/i/126/vp095.jpg) (http://image.ohozaa.com/show.php?id=95b5d391918270ba1b2b61f9a32e7a9f)
จากยอดภูชี้ฟ้า มองเห็นแสงอาทิตย์รำไร
(http://image.ohozaa.com/i/4c9/hp097.jpg) (http://image.ohozaa.com/show.php?id=d2c280489d0ab57f410d3afb659950f9)
วิวธรรมชาติสวยงาม รอบๆ ภูชี้ฟ้า
(http://image.ohozaa.com/i/480/mp099.jpg) (http://image.ohozaa.com/show.php?id=4c474fdeda53f9285a0e23eec32a2e33)
 
(http://image.ohozaa.com/i/b5c/ap101.jpg) (http://image.ohozaa.com/show.php?id=157ba47267f4bae16abf33f3fa470066)
ชมบรรยากาศบนยอดภูชี้ฟ้า
http://www.youtube.com/v/WfshMOMGS3M?hl=en&fs=1

เงามหัศจรรย์ เจดีย์กลับหัว ที่พระธาตุจอมปิง
     พระธาตุจอมปิง อยู่ในจังหวัดลำปาง เป็นที่รู้จักกันมากขึ้น เมื่อมีผู้พบเห็นเงามหัศจรรย์
เป็นภาพเจดีย์กลับหัว ฉายที่พื้นโบสถ์ เนื่องจากมีแสงลอดผ่านรูที่หน้าต่าง แล้วเกิดเป็นเงาขึ้นมา
ซึ่งสร้างความฉงนให้กับคนทั่วไป แต่นักวิชาการอธิบายว่า เป็นเพียงภาพสะท้อนที่เกิดจากการหักเหของแสงตามหลักวิทยาศาสตร์ 
แต่ถึงอย่างไรก็ยังมีคนสนใจเข้าไปชมเงามหัศจรรย์นี้กันเรื่อยๆ อยู่เหมือนเดิม
(http://image.ohozaa.com/i/eb1/6p104.jpg) (http://image.ohozaa.com/show.php?id=ab0d2a319d3474b78b5e29b7fe3c754b)
หน้าต่างที่อยู่ตรงข้ามกับเจดีย์ วงกลมสีแดง คือ รูที่มีแสงลอดผ่านเข้าไป
(http://image.ohozaa.com/i/3b2/ap106.jpg) (http://image.ohozaa.com/show.php?id=041e2fe6495e2a9de1cc02f11e5e3bc0)
ภาพขยาย รูที่หน้าต่าง ซึ่งเป็นองค์ประกอบสำคัญที่ทำให้เกิดเป็นเงาเจดีย์
(http://image.ohozaa.com/i/d7f/qp107.jpg) (http://image.ohozaa.com/show.php?id=c5868afd04e0fc0319d330ced18f0840)
นี่คือ ภาพเงาเจดีย์ ที่มาจากรูที่หน้าต่าง ฉายเข้ามาในโบสถ์ 
แต่ภาพที่เห็นนี้ เขาใช้ฉากที่เป็นผ้าขาว มารองรับเงาอีกที เพื่อให้เห็นภาพที่ชัดเจนขึ้น
(http://image.ohozaa.com/i/ee1/3p108.jpg) (http://image.ohozaa.com/show.php?id=e5e91ba785c893c77a526151fee33e98)
บรรยากาศขณะที่มัคคุเทศน์ประจำวัด สาธิตเงามหัศจรรย์ให้ชมกัน
http://www.youtube.com/v/Z9eEA8u5Ghk?hl=en&fs=1

กว๊านพะเยา     
ระหว่างเดินทางกลับ มาแวะชมกว๊านพะเยา ซึ่งเป็นบึงน้ำธรรมชาติขนาดใหญ่
มีพื้นที่กว่า 12,000 ไร่  ถือว่าเป็นทะเลสาบน้ำจืดใหญ่ที่สุดของภาคเหนือ 
แต่เป็นอันดับ 3 ของประเทศ รองจาก หนองหาน จ.สกลนคร และ บึงบรเพ็ด จ.นครสวรรค์
บริเวณท่าเรือ ที่รับจ้างพายเรือ พานักท่องเที่ยวไปยังเกาะกลางน้ำ
(http://image.ohozaa.com/i/ba7/ap109.jpg) (http://image.ohozaa.com/show.php?id=41dda1eeb9e152aabb152d5da8865660)
 
(http://image.ohozaa.com/i/8a2/ep111.jpg) (http://image.ohozaa.com/show.php?id=c0e515527ac0cfc5f3ec19a1d568aa9a)
เกาะกลางน้ำ ซึ่งตั้งอยู่บนฐานเจดีย์เก่า ตั้งเป็นวัดกลางน้ำ ชื่อ วัดติโลกอาราม
(http://image.ohozaa.com/i/13f/jp112.jpg) (http://image.ohozaa.com/show.php?id=d6c3e919f885075134a9c66388ea4932)
ธรรมชาติรอบๆ กว๊านพะเยา
(http://image.ohozaa.com/i/218/cp114.jpg) (http://image.ohozaa.com/show.php?id=9059764ab9246e76d55b526ca6d36691)

(http://image.ohozaa.com/i/0e5/mp115.jpg) (http://image.ohozaa.com/show.php?id=845096c0f903397e0cb77a5b28da0826)
บรรยากาศ บริเวณกว๊านพะเยา และเกาะกลางน้ำ
http://www.youtube.com/v/3Jp5-PX9KTs?hl=en&fs=1

วัดเทวปราสาท อ.ตะพานหิน จ.พิจิตร
    ขากลับ เดินทางมาที่พิจิตร ได้แวะเข้าไปที่วัดเทวปราสาท
ซึ่งมีพระพุทธรูปองค์ใหญ่และงดงาม จึงเก็บภาพมาฝากกันครับ
(http://image.ohozaa.com/i/ef1/1p116.jpg) (http://image.ohozaa.com/show.php?id=7557e42127fb0327f334ff10c979171e)
บรรยากาศริมแม่น้ำหน้าวัด
(http://image.ohozaa.com/i/729/wp117.jpg) (http://image.ohozaa.com/show.php?id=fad9693bea46101d4752907fe2409bd5)
ส่วนนี่เป็นคลิปสั้นๆ ที่ไปแวะสวนสาธารณะแห่งหนึ่งในพิจิตร ลองชมกันดูนะครับ
http://www.youtube.com/v/0l5DmOZ7VLE?hl=en&fs=1
    เที่ยวภาคเหนือ ก็คงนำมาให้ชมกันเพียงเท่านี้  ส่วนจะมีครั้งต่อไปหรือไม่นั้น คงแล้วแต่โอกาส  คิดถึงทุกๆคนนะครับ 

หัวข้อ: Re: ซึ้งใจในวัย 46
เริ่มหัวข้อโดย: เป็ดชรา ที่ 28-01-2011 11:38:46

 :L2:
อรุณสวัสตัวเอง และเพื่อนทุกคนที่เข้ามาในกระทู้นี้ครับ

ขอบคุณครับ คุณอิน ที่พาผมและเพื่อนๆที่เข้ามาในกระทู้นี้ได้เที่ยวเมืองเหนือ ขอชมว่าเสียงบรรยายน่าฟังมาก เข้ากับดนตรีและบรรยากาศทางภาคเหนือ อักขระชัดเจนเหมือนนักพากมืออาชีพ  ถึงแม้จะไม่ได้ไปเที่ยวไหน ถ้ามีเวลาก็อยากให้เข้ามาทักทายกันบ้างครับ

คิดถึงทุกคน

หัวข้อ: Re: ซึ้งใจในวัย 46
เริ่มหัวข้อโดย: sarusakee ที่ 01-02-2011 13:24:40

แวะมาทักทายพี่หนุ่มคร้าบ
ช่วงนี้ไม่ค่อยว่างเข้ามาคุยซักเท่าไหร่
แวะมา  :man1: ให้ชื่นใจ 5555555
เดี๋ยววันนี้จะกลับบ้านอ่ะคับ ไปไหว้ตรุษจีนที่บ้าน เดี๋ยวจะเอาหมู เห็ด เป็ด ไก่ มาฝากทุกคนน่ะคับ ^^
 :bye2: :bye2: :bye2: :bye2: :bye2: :bye2: :bye2: :bye2: :bye2:
ดูแลตัวเองสุขภาพด้วยน่ะครับ พี่หนุ่ม พี่อิน พี่นัท และทุกๆคน ครับ

หัวข้อ: Re: ซึ้งใจในวัย 46
เริ่มหัวข้อโดย: Goodfellas ที่ 01-02-2011 22:56:05

แวะมากอดทุกคนเหมือนเคยครับ :กอด1:

ก็ช่วงนี้ผมเลยเป็นหวัดจนได้  แย่เลย

อ๊อฟก็ว่าจะไปมีทติ้งเหรอครับ  ผมก็ว่าจะไปนะ  ไว้มาแจมกันมั๊ย

จริงๆก็อยากให้พี่หนุ่ม พี่อินได้มามีทติ้งด้วยจังครับ  คงจะดีมากๆ  แต่ก็ไม่เป็นไร อิอิ

ช่วงนี้ก็รักษาสุขภาพกันนะครับ  ไม่งั้นเดี๋ยวเหมือนผมนะ   :bye2:

หัวข้อ: Re: ซึ้งใจในวัย 46
เริ่มหัวข้อโดย: theLUST ที่ 01-02-2011 23:39:24

 :กอด1: :กอด1: ทุกคนฮับ

หัวข้อ: Re: ซึ้งใจในวัย 46
เริ่มหัวข้อโดย: tamtam ที่ 01-02-2011 23:44:16

สวัสดีค่ะ พี่หนุ่ม
ไม่ได้มาทักนานเลยนะคะ มัวแต่เที่ยว ๆๆๆ เหนื่อยแต่สนุกมาก เที่ยวตั้งแต่ปีใหม่ ยันกลางเดือน
แล้วก็สร่างงานหัวปักหัวปรำ
ไปเกาหลีแบบหนาวเข็ดสุดๆ -22 แลตกใจกับน้องๆ ที่ขน อีตูดกลับกันเป็นกระเป๋า ๆ
เดี้ยนก็เอาท์สุดๆ ถามน้องมันว่าอีตูด (ETUDE)นี่มันดีรึ น้องบอกว่าพี่ๆๆ เค้าเรียก อีตูดี้ ๆ (แป่ว) มีดีที่ถูกมากกกกกกก วัยรุ่นชอบ
พี่หนุ่มสบายดีนะคะ

@คุณอิน ทั้งรูปและคลิปถูกใจมาก ขอบอก เสียงล้อหล่อมากกกกกกกกกกก
ถูกใจที่สุดก็รูปภูชีฟ้าเห็นวิวภูเขาแล้วใจละลาย โหยเห็นแล้วคิดถึงสุดใจ ชอบจริงๆ นะ

หัวข้อ: Re: ซึ้งใจในวัย 46
เริ่มหัวข้อโดย: sarusakee ที่ 04-02-2011 13:34:12

สวัสดีคร้าบ พี่หนุ่ม และทุกๆคน
ผ่าตรุษจีนไปแล้ว ได้อั่งเปามคนล่ะเท่าไหร่คร้าบ อิอิ

ช่วงนี้มีอะไรวุ่นวายในชีวิตหลายอย่าง  :เฮ้อ:

พี่หนุ่มคร้าบ เป็นไงบ้าง ทั้งงานทั้งชีวิตส่วนตัว ทั้งเรื่อง สุขภาพ โอเคไหมคับ

น๊อต ผมไม่รู้จะไปหรือป่าวน่ะ จิงๆอ่าอยากไปมากเลย แต่ไม่กล้าไปเพราะไม่มีเพื่อน ไม่รู้จักใครเลย อายอ่า ไปแล้วไปทำ เอ๋อๆ อยู่ในงานเข้า ถ้าไงจะไปจิงๆ เราค่อยนัดเข้าไปในงานพร้อมกันก็ได้ เพราะอย่างนี้จะไม่ค่อยอายเท่าไหร่  :z1: :z1: :z1: :z1:
 :กอด1: ทุกคน น่ะคับ

คิดถึงน้า ดูแลตัวเองกันดีๆด้วยคับ ^^
 :bye2: :bye2: :bye2: :bye2: :bye2: :bye2: :bye2: :bye2:

หัวข้อ: Re: ซึ้งใจในวัย 46
เริ่มหัวข้อโดย: info001 ที่ 04-02-2011 15:29:14

  หวัดดีทุกคนครับ ทั้งคุณหนุ่ม น้องออฟ น้องน๊อต คุณซันนี่ หวังว่าคงสบายดีนะครับ
ส่วนผมก็เกือบสบายดี เพราะเป็นหวัดนิดหน่อย ไม่มากนัก กำลังพอดี
   ต้องขอบคุณสำหรับคำติชม แต่จริงๆ ผมเป็นแค่มือสมัครเล่น
รู้ว่ามีสิ่งบกพร่องอีกเยอะ แต่ก็พยายามทำให้ดีที่สุด เพื่อแบ่งปันให้ทุกคนได้ชมกัน
ถ้าดูแล้วรู้สึกดี ผมก็มีความสุขไปด้วย และมีกำลังใจในการจัดทำสำหรับครั้งต่อๆไป เมื่อมีโอกาส 
   ส่วนเรื่องมีตติ้ง ผมคงไม่ได้ไป ได้แต่ส่งใจไปแทน
แต่หากใครมีโอกาสได้ไป ถ้าจะไปกอดใคร ก็อย่าลืมเผื่อผมด้วยนะครับ ...55
คิดถึงทุกคนครับ

หัวข้อ: Re: ซึ้งใจในวัย 46
เริ่มหัวข้อโดย: taenu5 ที่ 05-02-2011 09:32:45

สวัสดีครับ พี่เป็ดชรา ผมเพิ่งสมัครเข้าบอร์ดนี้ และเพิ่งได้อ่านกระทู้ของพี่ 

ชอบคุณที่มาเล่าเรื่องแบ่งปันประสบการณ์ชีวิตให้ฟังกันครับ  มีแง่คิดเยอะนะ ให้น้องซึ่งไม่ค่อยจะรู้เรื่องอะไรๆ ได้เข้าใจซะบ้าง

แถมพาเที่ยวอีก ทำให้น้องซึ่งไม่มีบุญได้ไปเห็นไปสัมผัส ได้รับรู้ด้วย จนอยากไปมาก (จัดทริปดีกว่า  หุหุ :laugh:)

ท้ายนี้ฝากตัวเป็นน้องที่น่ารักของพี่อีกคนครับ

   "ลูกเป็ดอวกาศ"

หัวข้อ: Re: ซึ้งใจในวัย 46
เริ่มหัวข้อโดย: เป็ดชรา ที่ 08-02-2011 10:21:53

 :3123:
อรุณสวัสตัวเอง และเพื่อนทุกคนที่เข้ามาในกระทู้นี้ครับ

สวัสดีครับ คุณอิน น้องอ๊อฟ น็อต ซันนี่ ลูกเป็ดอวกาศ และทุกคนที่ยังไม่รู้จักชื่อครับ หายไปเป็นอาทิตย์เหมือนกัน เนื่องจาก มีพระศุกร์เข้า พระเสาร์แทรก ราหูอมอีก ตอนนี้ก็ยังมืดๆ แต่พอเห็นแสงให้มองเห็นบ้าง เลยได้มีโอกาสเข้ามาทักทายเพื่อนๆในนี้ 

ดีใจนะที่ยังไม่หายกันไปไหนหมด  คำที่บอกใจเป็นนาย กายเป็นบ่าวนี่ เป็นเรื่องจริงที่พิสูจน์ได้ ถ้าเวลาไหนรู้สึกสบายใจมีความสุข ร่างกายจะแข็งแรงกระปรี่กระเป่า หน้าตาสดใน ออร่า เปล่งออกมารอบตัว มีคนพร้อมที่จะเข้าหายื่นความเป็นมิตรไมตรีมาให้  แต่ถ้าจิตรใจเป็นทุกข์ ดูเหมือนสิ่งดีๆจะหนีหาย และจะมีเรื่องที่ร้ายๆวิ่งเข้ามาเพิ่มเติมเรื่อยๆ  ที่พูดเรื่องนี้ เพราะผมประสบอยู่ตลอด เมื่อก่อนไม่เชื่อเรื่อง ดวง  เดี๋ยวนี้ไม่ปฏิเสธ แต่ขอใช้คำว่า กรรม แทน  แต่ละคนกรรมมากกรรมน้อยต่างกัน ถ้าเราเคยสังเกตุผู้คนที่เราเคยรู้จัก และได้รับรู้เกี่ยวกับเรื่องชีวิตของเขามาเป็นระยะ จะพอเปรียบเทียบดูได้ว่า คนนี้มักมีโอกาสดีๆอยู่เสมอ เวลาทำอะไรค่อนข้างราบรื่น คนนี้ทำไมทำอะไรมีอุปสรรคทุกเรื่อง ทำอะไรก็ไม่ราบรื่น ทั้งที่เป็นคนดี  นี่แหละครับที่ผมเรียกกรรม

อิทธิพลทางด้านจิตรใจที่เห็นได้สำหรับผมอีกอย่าง เช่น วันนี้พอเข้ามาแล้วเห็นเพื่อนๆ มาโพสไว้ในกระทู้ผมรู้สึกดีใจ ในทางกลับกันถ้าไม่พบใครเลยผมก็คงรู้สึกผิดหวัง ทั้งๆที่เพื่อนๆและผมไม่เคยเห็นตัวตนกันจริงๆเลย  แต่ละคนล้วนเป็นจินตนาการของอีกคน แต่ก็สามารถมีอิทธพลต่อด้านจิตรใจของแต่ละคน มากบ้างน้อยบ้าง

ทั้งๆที่รู้ว่าจิตรใจและอารมณ์มีอิทธิพลขนาดนี้ ผมก็ไม่สามารถทำให้ตัวเองมีอารมณ์ดีและมั่นคงตลอดเวลา ทั้งที่พยายามศึกษาและปฏิบัติธรรมมาบ้างตามโอกาส  เพื่อนๆคนไหนมีเทคนิคดีๆในการบริหารจิตรใจ แนะนำกันบ้างนะครับ

คิดถึงทุกคน  ครับ

หัวข้อ: Re: ซึ้งใจในวัย 46
เริ่มหัวข้อโดย: tamtam ที่ 08-02-2011 21:53:53

@คุณอิน
ดีใจที่ทักทาย และ จำชื่อได้นะคะ หายหวัดยังคะ
คราวหน้าถ้ารู้ตัวว่ากำลังจะเป็นหวัด ลองกินโสมดูนะคะ สำหรับซันนี่มันช่วยได้
อย่าคิดว่าแนะนำของราคาแพงเลยนะคะ คือตลอดเวลาลงทุนครั้งเดียว 2-3 พันบาท/ขวด
แต่ขวดเดียวกินได้เกือบสิบปี คุ้มจริงๆ ค่ะ อากาศเย็นๆ กินดักได้เลย
ขนาดจามและมีน้ำมูกใสแล้ว กินโสมเข้าไปไม่ถึงสองชั่วโมงก็เป็นปกติเลย

@พี่หนุ่ม
อ่านดูแล้วรู้สึกหดหู่จังเลย ขอให้ความไม่สบายใจผ่านไปโดยเร็วนะคะ
ใจแย่ กายก็พาลจะแย่เอานะคะ ของซันนี่เวลามีเรื่องร้ายๆ มักจะคิดถึงวันที่แย่กว่า
แล้วก็คิดว่ามันยังผ่านไปได้เลย อันนี้เด๋วก็ผ่าน ก็แค่วันนี้ไม่ใช่ของเรา ไม่ใช่เรามีกรรมหนัก
หรือคนอื่นมีบุญมากหรอก
คนเราทุกข์สุด ก็ต่อเมื่อเคยผ่านสุขสุดมาแล้ว ผิดหวังได้ ท้อแท้ได้ แต่อย่าอยู่กับมันนานนะคะ

ลองดูนะคะ ว่าวันนี้ทุกข์จนทนไม่ได้ แต่วันพรุ่งนี้ทุกข์น้อยกว่าวันแรก และวันต่อๆไป
มันก็จะดีขึ้นเรื่อยๆ พอเวลาผ่านไป คนส่วนใหญ่ มองย้อนกลับไป จะรู้สึกได้ว่า ทำไมวันนั้นมันทุกข์ขนาดนั้นไปได้ไง

พี่หนุ่มให้กำลังใจตัวเองเยอะๆนะคะ ชั่วโมงบินพี่หนุ่มมีมาก ยิ่งพี่หนุ่มเป็นคนมองอะไรบวกๆ
เดี๋ยวก็ผ่านค่ะ
ซันนี่เองก็เคยเป็นคนชอบดูดวง ชอบทำนายทายทัก สุดท้ายลองคิดดูดีดีว่าทายงัยมันก็ถูกมันก็ใช่
เพราะชีวิตคนเรามันมีวัฏจักรไม่แตกต่างกันมากหรอกค่ะทายยังไงก็ถูก ก็ใช่ อยู่ที่ตีความเอาเอง
สุดท้าย ซันนี่เลิกดูดวงค่ะ คิดว่าช่างมันอะไรมันจะเกิดมันก็เกิด  คิดดีทำดี ก็พอแล้ว
ความซวยมา ก็จะสู้ค่ะ ของบางอย่างไม่สำคัญเท่าใจเรา
 
งงๆ นะคะ อย่างที่เคยบอก เป็นคนเรียบเรียงคำพูดไม่เก่งอ่ะ แต่อยากพล่าม เป็นห่วงนะ
พี่หนุ่มสู้ๆ ค่ะ

หัวข้อ: Re: ซึ้งใจในวัย 46
เริ่มหัวข้อโดย: sarusakee ที่ 09-02-2011 14:09:08

สู้ๆน่ะพี่หนุ่ม ผมก็เจอแต่อะไรแย่ๆมาเหมือนกัน จนแทบจะไม่อยากทำอะไรและ เหอะๆๆ  :m15: :m15: :m15: :m15:
ยังไงก็เป็นกำลังใจให้เสมอๆน่ะคับ

คิดถึงทุกๆคนคร้าบบบ

หัวข้อ: Re: ซึ้งใจในวัย 46
เริ่มหัวข้อโดย: เป็ดชรา ที่ 11-02-2011 10:03:30

 :L2:

อรุณสวัสตัวเอง และเพื่อนๆที่เข้ามาในกระทู้นี้ครับ

ขอบคุณมาก ซันนี่ สำหรับข้อคิดเห็น จริงแบบที่ ซันนี่พูด บางครั้งเวลาเราเจอกับอะไรเรามักจะจดจ่อกับสิ่งนั้น และถ้าเป็นสิ่งที่ทำให้เราไม่เป็นสุข อารมณ์ขุ่นมัว ก็อยากจะหาวิธีให้สิ่งนั้นผ่านไป หรือจบเร็วๆทำให้จิตรใจร้อนรน ขาดความสงบเย็นที่จะเรียกสติกลับมา และนำเอาประสบการณ์ต่างๆในชีวิต หรือกระทั่งคำแนะนำที่เคยบอกคนอื่นมาคิดเตือนตัวเอง นี่แหละที่เขาเรียกผงเข้าตา ต้องให้คนอื่นช่วยเอาออกให้ ขอบคุณซันนี่มาก  อีกอย่างซันนี่เป็นคนถ่ายทอดได้ดีเป็นธรรมชาติ อ่านแล้วเหมือนนั่งคุยกัน ไม่ต้องสละสลวยมากมาย แต่อ่านแล้วรับอารมณ์และสิ่งที่ต้องการสื่อสารได้ เป็นแบบฉบับเฉพาะตัว  พี่ชอบครับ

สวัสดีครับ อ๊อฟ ตอนนี้ทางด้านจิตรใจก็ดีขึ้นแล้วครับ พอสติกลับ อารมณ์นิ่ง ทุกอย่างทางด้านความรู้สึกก็คลี่คลายครับ นี่ขนาดผ่านร้อนผ่านหนาวมาขนาดนี้ ยังวูบๆวาบๆ ตามสิ่งที่มากระทบอยู่เลย สงสัยพี่จะอยู่ในช่วงวัยทองด้วย ต้องเสริมโฮโมนกันบ้างแล้ว  พี่ก็ขอเป็นกำลังใจให้อ๊อฟผ่านเรื่องวุ่นๆหรือยุ่งๆ ไปอย่างเรียบร้อย และให้สิ่งเหล่านี้กลับเป็นผลดีกับตัว อ๊อฟนะครับ

คิดถึงทุกคน

หัวข้อ: Re: ซึ้งใจในวัย 46
เริ่มหัวข้อโดย: tamtam ที่ 11-02-2011 11:55:08

วู้้ๆๆๆๆ ดีค่ะ พี่หนุ่ม
อ่านที่พี่หนุ่มตอบ ดูเหมือนจะดีขึ้นแล้วนะคะ (ไม่รู้ล่ะ ยังไงก็ต้องดีขึ้น อิอิ)

อูย พี่หนุ่มพูดถึงซันนี่หยั่งกับตาเห็น คือ ซันนี่มีคำพูดเป็นล้านอยู่ในใจ
แต่เวลาสื่อสารกับใครกลับทำไม่ได้ดี เขียนไม่ได้เท่าที่ใจอยากเขียน
พูดไม่ได้ดี เท่าที่ใจคิด เป็นคนสมองไวเกิน ความคิดสุดท้ายในสมอง มักหลุดเป็นคำพูด
ไอ่ที่คิดมาตั้งเยอะ พูดไม่ออก บางทีเหมือนด่วนสรุป ทำให้หลายคนงง

ช่วงที่ผ่านมา คนใกล้ตัวซัน ก็กังวล คิดมาก กับ ปีชง คิดแต่ว่าไมมีแต่เรื่องร้าย
ซันนี่ต้องคอยผลัก คอยดัน ให้เลิกกังวล เวลาเห็นเค้ายิ้มได้ก็ดีใจมาก
บอกเค้าเสมอ ร้ายกว่านี้ก็ผ่านมาแระ เรื่องแค่เดี๋ยวก็ผ่าน ชิวๆ ค่ะ
บ้าๆ บอๆ กับเค้าว่า คุณชง แต่ฉันไม่ชงนี่ เกาะชั้นไว้ละกัน เด๋วป้องกันให้ 55555+

อ่านแล้วยิ้มได้ป่าวววววว
พี่หนุ่มรักษากาย ใจ ให้ดีนะคะ บะบาย


ปล. + 1 ให้กำลังใจ เป็น 11 เห็นมะ 11 ตรงกับวันที่วันนี้เลย ดวงดีละ 5555+

ปลล. ช่วงนี้ ดีลงานกับองค์กรใหญ่มาก เครียดสุด ตอบเมล์แต่ละฉบับ เหงื่อแตกผลั่ก กลัวพลาดจัด

หัวข้อ: Re: ซึ้งใจในวัย 46
เริ่มหัวข้อโดย: info001 ที่ 12-02-2011 06:04:20

หวัดดีทุกคนครับ
   คุณซันนี่ : เพิ่งรู้ว่ากินโสมแก้หวัดได้ด้วย น่าสนใจมาก จะลองหาโอกาสพิสูจน์ดูครับ
แต่ไม่แน่ใจว่ากินแล้ว จะทำให้คึกคักด้วยรึเปล่า..55
  คุณหนุ่ม : หวังว่าตอนนี้ สภาพจิตใจคงดีขึ้นบ้างแล้วนะครับ  ปกติแล้วใจคนเราทุกคน มันก็มีขึ้นๆ ลงๆ 
และไม่ได้มั่นคงเข้มแข็งอะไรกันทุกคน  แม้จะปฏิบัติธรรมกันมาเป็นสิบๆ ปี พอพบเจอเรื่องที่มากระทบใจ
ก็อดที่จะหวั่นไหวไม่ได้เหมือนกัน  เพราะคนเรายังไม่หมดกิเลส เป็นพระอรหันต์กันนี่ครับ
   สิ่งทั้งหลายที่เราพบเจอ มันก็อยู่ในโลกธรรม 8 คือ  มีลาภ เสื่อมลาภ  มียศ เสื่อมยศ  สุข ทุกข์ สรรเสริญ นินทา 
ซึ่งมีอยู่ทุกยุคสมัย และทุกคนต้องพบเจออย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้     
    แต่เมื่อต้องพบเจอกับสิ่งเหล่านี้  ที่สำคัญ ก็คือ ขอให้เรามีสติ ทำใจให้สงบนิ่ง แล้วปัญญาก็จะเกิด 
สามารถหาวิธีแก้ไขปัญหาไปได้ทีละเปลาะ เพราะ ไม่มีปัญหาอะไรที่แก้ไขไม่ได้
      เรื่องต่างๆ ที่เราพบเจอ ไม่ว่าดีหรือร้าย มันไม่สามารถอยู่กับเราได้ตลอดไป เมื่อผ่านมา มันก็ต้องผ่านไป   
เมื่อมีปัญหาอุปสรรคอะไรเกิดขึ้น เราก็แก้ไขกันไป ทำเท่าที่ทำได้  อะไรจะเกิดจะเป็น เราก็คงห้ามมันไม่ได้
บางครั้งก็ต้องปล่อยวางบ้าง ถือว่าเราทำดีที่สุดแล้ว อันนี้ออกจะแนวปลงๆ หน่อยนะครับ
     นอกจากนี้ ก็ต้องพยายามให้กำลังใจตัวเอง และคิดในเชิงบวกเข้าไว้  บอกกับตัวเองบ่อยๆ ว่าวันพรุ่งนี้ จะต้องดีกว่าวันนี้ 
และเตือนตนเองให้คิดดี พูดดี ทำดี แล้วย่อมจะมีแต่สิ่งดี ๆ เกิดขึ้นกับชีวิตของเรา       
      สิ่งสำคัญในชีวิตของคนเรา ก็คือ “กัลยาณมิตร”  บางครั้งเรารู้สึกเป็นทุกข์  ก็อยากให้มีใครสักคนช่วยให้กำลังใจ 
ช่วยแนะนำ ให้คำปรึกษาในสิ่งที่เป็นประโยชน์ หรือ อย่างน้อย ก็รับฟังปัญหาของเราบ้าง
ซึ่งไม่ว่าคนๆนั้นจะมีอายุมากน้อยแค่ไหน มีประสบการณ์มามากเท่าไหร่ ก็ยังคงต้องการ  กัลยาณมิตร ด้วยกันทั้งนั้น 
ซึ่งผมก็หวังว่าบอร์ดนี้คงทำหน้าที่เป็น กัลยาณมิตร ให้คุณหนุ่มได้บ้างไม่มากก็น้อย   (ออกจะสำนวนลิเกไปหน่อย อย่าว่ากันนะครับ)
    คิดถึง และเป็นกำลังใจให้กับทุกคน ทั้งที่เอ่ยชื่อ และไม่ได้เอ่ยชื่อนะครับ

หัวข้อ: Re: ซึ้งใจในวัย 46
เริ่มหัวข้อโดย: เป็ดชรา ที่ 14-02-2011 12:01:01

 :L2: :3123: :L1:
สวัสดี Valentine Day ครับเพื่อนๆทุึกคน

วันนี้ฝรั่งกับเขาหน่อย เพราะปฏิเสธไม่ได้ว่า วันนี้เป็นวันหนึ่งที่สังคมไทยปัจจุบันให้ความสำคัญไม่น้อยไปกว่า หรือจะมากกว่า วันสำคัญของโลก หรือ ศาสนา โดยเฉพาะคนวัยหนุ่มสาว หรือคนที่อยู่ระหว่าง เริ่มลุ้น เริ่มรัก กำลังรัก รักหวานชื่น

อ๊อฟ ซันนี่ คุณอิน น็อต และเพื่อนๆที่ไม่ได้เอ่ยนามถึง ขอบคุณสำหรับความห่วงใย และคำพูดดีๆ ที่ได้อ่านครั้งใดก็ทำให้ผมมีความรู้สึกสุขใจทุกครั้ง ตอนนี้เรียกว่าสภาพจิตรใจเป็นปกติแล้วครับ นี่แหละผมบทจะหลุดก็หลุดดื้อๆ  อย่างหนึ่งที่ผมเชื่อมาตลอดคือ มนุษย์เป็นสัตว์สังคม ต้องมีครอบครัวและสังคม สองสิ่งนี้จะมีอิทธพลกับสภาพจิตรใจและพฤติกรรมอย่างสูงสุด  อีกสิ่งที่ทำให้มนุษย์มีความเป็นมนุษย์ที่สมบูรณ์คือ ต้องมีความรัก ทั้งให้ความรัก และได้รับความรัก  สำหรับผมไม่มี ครอบครัว คู่รัก ให้บอกรัก เหลือแค่เพื่อนๆ ก็ถือโอกาสนี้บอกเลยนะครับ    ผมรักคุณ     :L1:

ถือโอกาสนี้ บอกรักทุกคนเลยนะครับเพื่อนๆ  คิดถึงครับ

 

 

หัวข้อ: Re: ซึ้งใจในวัย 46
เริ่มหัวข้อโดย: sarusakee ที่ 14-02-2011 14:30:37

สวัสดีคร้าบ พี่หนุ่ม และทุกๆคน

จะเข้ามาบอกว่า Happy  Valentine day คร้าบบบบบบบบบ
 :L1:
วันนี้เป็นวันแห่งความรัก อยากจะบอกว่า
รักทุกคนในบอร์ดเลยคับ  :z1: :z1: :z1: :z1: :z1: :z1:

หัวข้อ: Re: ซึ้งใจในวัย 46
เริ่มหัวข้อโดย: info001 ที่ 14-02-2011 19:42:43

Happy Valentine สำหรับทุกคนในบอร์ด และทุกๆ คนบนโลกใบนี้
อยากให้ทุกคนรักกัน จะได้อยู่กันอย่างสงบสุขซะที
แต่ตอนนี้กุหลาบแพงมาก ขอใช้ดอกไม้อย่างอื่นแทนแล้วกันนะครับ :3123:

หัวข้อ: Re: ซึ้งใจในวัย 46
เริ่มหัวข้อโดย: tamtam ที่ 14-02-2011 21:01:29

ดีค่ะ ทุกคน Happy Valentine day เช่นกันค่ะ
ขอให้เจอคนที่ใช่ คนที่รัก คนที่คอยห่วงใยกันทุกคนนะคะ

แหม พี่หนุ่มบอกรักทุุกคนแบบนี้ รู้สึกดีจังนะคะ
ปีนี้ได้ดอกไม้จากคุณอินแล้ว อิอิ

หัวข้อ: Re: ซึ้งใจในวัย 46
เริ่มหัวข้อโดย: เป็ดชรา ที่ 15-02-2011 10:29:37

 :L2:
อรุณสวัสตัวเอง และทุกคนที่เข้ามาในกระทู้นี้ครับ

สวัสดี อ๊อฟ ซันนี่ คุณอิน และเพื่อนๆทุกคน โดยเฉพาะซันนี่ เมื่อวานต้องไป Sweet กับแฟนแน่ๆเลย ขอให้ความรักมั่นคงและเพิ่มพูนขึ้นทุกๆปี  อ๊อฟก็ขอให้เจอคนที่ใช่สักที หรือเจอแล้วไม่ใช่ก็ให้เปลี่ยนเป็นใช่ในเดือนนี้นี่แหละ   อือ...ของคุณอินนี่ เป็นคนมีความรักมากมายอยู่แล้วขอแบ่งให้ผมบ้างแล้วกัน  อีกอย่างดอกกุหลาบที่ว่าแพง เปลี่ยนเป็นดอกไม้อย่างอื่นน่ะ อย่าเป็นดอกไม้จันทร์ นะครับ ยังไม่อยากรับตอนนี้  อีกสัก 10 ค่อยมาให้

ขอให้เริ่มต้นเช้าวันนี้อย่างมีความสุขทุกคนครับ คิดถึงครับ

หัวข้อ: Re: ซึ้งใจในวัย 46
เริ่มหัวข้อโดย: tamtam ที่ 18-02-2011 23:28:08

ดีค่ะ พี่หนุ่ม และ ทุกคนนะคะ

พี่หนุ่มทายผิดค่า ไม่มีสวีทค่า มีแต่ระเบิดลง 5555+
ฮ่วย เกิดจากห่วงกันมากไปเท่านั้นเอง

ไหนๆ ก็ไหนๆ เดือนนี้อขอพูดถึงความรัก ไม่รู้คนส่วนใหญ่คิดแบบนี้มั๊ย
ทุกคนมักจะมองหาคนที่มีไรเหมือนๆ กัน คิดเหมือนกัน
แ่ต่ซันนี่กลับ พบว่า คนที่แตกต่างกันอย่างสิ้นเชิง กลับคบกันได้ดีนะคะ
มันเหมือนมาเติมเต็มให้กันน่ะค่ะ
ลองพิจารณา หรือเปิดใจให้กับคนที่แตกต่าง คนที่เราไม่คิดว่าจะใช่ ดูบ้างนะคะ
งงมั๊ยเนี่ย 55555+

ทุกคนสบายดีนะคะ ช่วงนี้ซันนี่ไม่ค่อยได้เข้า เพราะว่าอยู่ช่วง ฤดูภาษีค่ะ
ขอก้มหน้าก้มตา เคลียร์ให้จบ ๆ ไวไว จะได้เที่ยวอีก
เห็นคนอื่นเที่ยวแล้วน้ำลายไหล

พี่หนุ่ม คุณอินไปไหนรึป่าวคะ อย่าลืมมาเล่าให้ฟังบ้างนะคะ เผื่อเป็นไอเดียวไปเที่ยวบ้าง

คิดถึงทุกคนนะคะ

หัวข้อ: Re: ซึ้งใจในวัย 46
เริ่มหัวข้อโดย: Goodfellas ที่ 20-02-2011 14:05:04

มัวแต่ยุ่งๆกับนิยายและบอร์ดนู้น เลยไม่ได้แวะมาเลยครับ

เป็นห่วงพี่หนุ่มจังครับ  อยากให้อาการดีขึ้นเร็วๆนะ

ได้ไปงานมีทติ้งมาก็สนุกดีมากๆครับ  ได้รู้จักคนเพิ่มอีกจากที่ไม่ค่อยได้ไปเจอใครที่ไหนอีกเลยตั้งนานมากแล้ว

เสียดายที่พี่ๆกับคุณอ๊อฟไม่ได้ไปด้วย อิอิ

แล้วพี่อินสบายดีป่ะครับ  มีทริปที่ไหนอีกป่าว

สุดท้ายก็ไม่มีอะไรครับ ฝากทุกคนดูและสุขภาพนะครับ โดยเฉพาะพี่หนุ่มเลย

ไว้แล้วว่างๆจะแวะมานะครับ

หัวข้อ: Re: ซึ้งใจในวัย 46
เริ่มหัวข้อโดย: เป็ดชรา ที่ 23-02-2011 11:26:38

 :3123:
อรุณสวัสตัวเอง และเพื่อนๆทุกคนที่เข้ามาในกระทู้นี้ครับ

สวัสดีคุณอิน ซันนี่ อ๊อฟ น็อต ผมสบายดีครับ คิดว่าทุกคนคงสบายดีเช่นกัน  อากาศช่วงนี้เรียกแปรปรวนไม่ถูกแล้ว ต้องเรียกว่าวิปริตมากกว่า บางวันเช้าตื่นมาหนาว สายร้อน บ่ายฝนตก ปรับตัวปรับอารมณ์ไม่ถูกเลย  มาุคุยกันเรื่องฤดูต่างๆดีกว่าว่าใครชอบฤดูไหน และไม่ชอบฤดูไหน  ของผมนี่ชอบสุดฤดูร้อน ส่วนตัวรู้สึกว่ามันชัดเจนแจ่มใส ไม่มีอะไรเคลือบแฝง รองลงมาเป็นฤดูหนาว อากาศเย็นสบายเป็นฤดูที่ท้องฟ้าสวยที่สุด โปร่งใส เห็นสีฟ้าชัดเจน บางครั้งจะเห็นเมฆขนนกทาทับจางๆบนท้องฟ้า เวลากลางคืนก็เห็นดาวชัดเจน ไปตามภูเขาเห็นสายหมอก เหมือนอยู่บนสวรรค์  แต่สิ่งหนึ่งที่ต้องระวังคือ อกหักฤดูนี้เจ็บสุดๆ มันแสนอ้างว้าง โดดเดี่ยว เปลี่ยวเหงาสุดจะบรรยาย  ไม่ชอบสุดฤดูฝน ทำให้ป่วยไข้ ไม่สามารถคาดเดาหรือวางแผนการอะไรได้  ยิ่งฝนตกพรำๆเป็นละออง ฟ้าเป็นสีเทา ผมจะรู้สึกหดหู เศร้าๆ เหมือนชีวิตไม่มีทางออก

แล้วเพื่อนคนไหนคิดอย่างไรกับ 3 ฤดูที่กล่าวมาบ้าง  ที่จริงถ้าในบอร์ดนี้มีกิจกรรมปลูกป่า หรือกิจกรรมเพื่อสังคมอะไรที่เกี่ยวกับการฟื้นฟู หรืออนุรักษณ์ธรรมชาติก็ดีนึ ได้เที่ยวพักผ่อน และทำประโยชน์พร้อมกันไปในตัวด้วย  เพื่อที่ต่อไปข้างหน้าฤดูกาลต่างๆจะได้เป็นแบบที่เคยเป็น ไม่ใช่เป็นแบบทุกวันนี้

รักและคิดถึงทุกคนครับ

หัวข้อ: Re: ซึ้งใจในวัย 46
เริ่มหัวข้อโดย: sarusakee ที่ 24-02-2011 16:06:14

สวัสดีคร้าบ พี่หนุ่ม และทุกๆคน
ผมยุ่งมากๆช่วงนี้ เลยหายไปนานเลย ไม่ได้เข้ามาคุยด้วยเลย แต่ก็ยังคิดถึงทุกๆคนเหมือนเดิม และ  :seng2ped: ก็จะอยู่ในใจเสมอๆ
พี่หนุ่ม พี่อิน พี่นัท น๊อต ทุกๆคน สบายดีไหมคับ ดูแลสุขภาพกันด้วยน่ะ เดี๋ยวฝนตก เดี๋ยวแดดออก แย่เลย
ผมตอนนี้น้ำมูกไหลมาเป็นอาทิตย์และไม่หายซักที  :serius2: :serius2: :serius2:

อิจฉาน๊อตอ่า ได้ไปงานมิตติ้งมาด้วย เอารูปบรรยากาศมาให้ดูด้วยน่ะ นึกแล้วก็เสียดายอยู่  :m15: :m15: :m15:

ส่วนตัวผมนั้น ชอบ ฤดูหนาว เพราะผมเป็นคนชอบอากาศเย็นครับ มันสบายดีแล้วก็เป็นอากาศที่โรแมนติกดีด้วย
อยากไปปลูกป่าเหมือนกัน คงสนุกน่าดู ถ้ายังไงนัดไปเที่ยวด้วยกันน่ะคับ  :mc4: :mc4: :mc4: :mc4: :mc4:

เรื่องความรักก็ไม่อยากพูดถึงเลย รู้สึกเจ็บและแย่มาเยอะ ก็ได้แต่ภาวนาว่าซักวัน จะเจอคนที่พอดี ที่มาเติมเต็มซึ่งกันและกัน  ^^
ยังไงก็รักษาสุขภาพกันด้วยน่ะคับ จะเดินทางไปไหนก็ระมัดระวังกันด้วยน่ะคับ
 :bye2: :bye2: :bye2: :bye2: :bye2: :bye2: :bye2: :bye2:

คิดถึงทุกคนมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกก :L1: :L1: :L1:

หัวข้อ: Re: ซึ้งใจในวัย 46
เริ่มหัวข้อโดย: Goodfellas ที่ 25-02-2011 20:59:51

แวะมาทักทายเหมือนเคยนะครับ พี่หนุ่ม พี่อิน คุณอ๊อฟ เป็นไงกันบ้างเอ่ย

ช่วงนี้งานผมสุดจะยุ่ง  มีทั้งงานจ๊อบ และนิยายอีกสองเรื่องต้องลง

เยอะแยะมากมายจนแทบจะไม่ได้นอนเลย บางคืน

ยังไงก็รักษาสุขภาพกันนะครับทุกๆคน

หัวข้อ: Re: ซึ้งใจในวัย 46
เริ่มหัวข้อโดย: info001 ที่ 02-03-2011 16:30:58

   หวัดดีครับ ไม่ได้เข้ามาที่บอร์ดช่วงหนึ่ง เพราะมีงานนิดหน่อย
เดี๋ยวจะเข้าใจว่าผมเป็นคนว่างงาน ก็เลยต้องหางานให้ตัวเองบ้างน่ะครับ ..อิอิ
   มีการถามไถ่ว่าช่วงวาเลนไทน์ ไปที่ไหนมาบ้าง  ก็มีโอกาสไปเหมือนกันครับ
แต่เป็นทริปเล็กๆ ไปกับเพื่อน ๆ ที่เพชรบุรีนี่เอง จุดประสงค์หลักก็คือ ไปแช่น้ำแร่
โดยพักที่ โบ๊ทเฮ้าส์ พาราไดซ์ รีสอร์ท ใกล้กับเขื่อนแก่งกระจาน  
แล้วรุ่งขึ้นจึงไปที่ ภูสิตา สถานที่แช่น้ำแร่ ซึ่งอยู่กลางหุบเขา
เสร็จจากนั้น ก็มาที่เขื่อนแก่งกระจาน รอดูพระอาทิตย์ตกดิน …ฟังดูก็โรแมนติกดี สำหรับคนมีคู่  
ซึ่งอาจจะเห็นเฉพาะในหนัง แต่ชีวิตจริงไม่รู้ว่ามีบ้างรึเปล่า (ก็คนไม่เคยมี ก็เลยไม่รู้อ่ะครับ)  
  มาดูรูปดีกว่าครับ แต่ถ่ายมาแค่นิดหน่อย เพราะไม่ค่อยมีอะไรสวยถูกใจสักเท่าไหร่
คิดซะว่าดูพอให้เห็นภาพบรรยากาศก็แล้วกันครับ
บรรยากาศตอนเย็น มองจากรีสอร์ทที่พัก ไปยังปลายเขื่อนแก่งกระจาน
ซึ่งช่วงที่ไปนั้น น้ำค่อนข้างน้อย จึงดูแห้งๆ ยังไม่ค่อยสวยงามเท่าไหร่นัก
(http://image.ohozaa.com/i/448/2p001.jpg) (http://image.ohozaa.com/show.php?id=d2101854328b5902154065c35a3145f6)
บรรยากาศรอบๆ รีสอร์ท
(http://image.ohozaa.com/i/5d0/lp002.jpg) (http://image.ohozaa.com/show.php?id=962f7c63bae0e84955eda247e71820b1)
 
(http://image.ohozaa.com/i/d46/xp003.jpg) (http://image.ohozaa.com/show.php?id=bce62438f6d77059c34b6a3316bbe5c5)  
ที่พักในรีสอร์ท จะเป็นรูปเรือแบบต่าง ๆ สมชื่อ โบ๊ทเฮ้าส์
(http://image.ohozaa.com/i/6f3/hp004.jpg) (http://image.ohozaa.com/show.php?id=816946cfa990121ae250293621cf6d8f)
 
(http://image.ohozaa.com/i/9b5/dp005.jpg) (http://image.ohozaa.com/show.php?id=3e3157ad8ac791406b9cd5048f1f4c2c)

(http://image.ohozaa.com/i/337/7p006.jpg) (http://image.ohozaa.com/show.php?id=04f98d0427bb034ff7c16ff0f8ac0bdd)

หัวข้อ: Re: ซึ้งใจในวัย 46
เริ่มหัวข้อโดย: info001 ที่ 02-03-2011 16:32:47

นี่คือ เรือที่ผมพักกับเพื่อน ๆ ค่าที่พัก คืนละ 10,000 บาท มี 2 ชั้น 6 เตียง ดีที่ไปกันหลายคน ไม่งั้น….กระเป๋าฉีก
ด้านข้าง
(http://image.ohozaa.com/i/5f9/ep007.jpg) (http://image.ohozaa.com/show.php?id=2529b705b8d1a2717f51da9031bc6981)
ด้านหน้า
(http://image.ohozaa.com/i/596/vp008.jpg) (http://image.ohozaa.com/show.php?id=a68a178dbbdae10fc64c1667b40ec68b)
ทางขึ้นชั้น 2
(http://image.ohozaa.com/i/efe/vp009.jpg) (http://image.ohozaa.com/show.php?id=ef0f89f80fcf2b80a1c78bce8c8d770d)
ห้องนอน
(http://image.ohozaa.com/i/cee/ip010.jpg) (http://image.ohozaa.com/show.php?id=2e3800bd90dd4e33c1cb9b83b93549b1)

(http://image.ohozaa.com/i/941/5p011.jpg) (http://image.ohozaa.com/show.php?id=275b318825d160971c4b02d88685a820)
อ่างอาบน้ำทำด้วยไม้ ดูคลาสิกดี
(http://image.ohozaa.com/i/dc1/zp012.jpg) (http://image.ohozaa.com/show.php?id=a448982ea4a177c414276ffef24d5747)
ห้องอาหาร
(http://image.ohozaa.com/i/043/2p013.jpg) (http://image.ohozaa.com/show.php?id=be5156bd2f73cf44a7297d9506b92a36)
 
(http://image.ohozaa.com/i/a2b/ep014.jpg) (http://image.ohozaa.com/show.php?id=81b3ea994684b0db8e8dfc319f70cdb7)

หัวข้อ: Re: ซึ้งใจในวัย 46
เริ่มหัวข้อโดย: info001 ที่ 02-03-2011 16:34:35

วิวระหว่างทางออกมาจากรีสอร์ท
(http://image.ohozaa.com/i/85a/jp015.jpg) (http://image.ohozaa.com/show.php?id=0a24d5c215d76e6b3d3d4e433ea1be86)
แวะทานอาหารริมทะเล  ทะเลสวย ลมพัดเย็นสบาย  ที่เห็นในรูป ไม่ใช่ที่สำหรับทานอาหาร แค่ตั้งไว้เท่ห์ๆ
(http://image.ohozaa.com/i/3af/dp016.jpg) (http://image.ohozaa.com/show.php?id=f4de442f99d3af406db6412b9cd7475e)
ระหว่างทางไปสถานที่แช่น้ำแร่
(http://image.ohozaa.com/i/6e6/rp017.jpg) (http://image.ohozaa.com/show.php?id=3b15cbc1fe9727fc8b4d08509c8394de)

(http://image.ohozaa.com/i/1af/dp018.jpg) (http://image.ohozaa.com/show.php?id=9f023e6aa6bbd6969b892b8191d9ed83)
บ่อน้ำร้อน  ตั้งในที่เปิดโล่ง แต่กั้นเป็นห้องๆ เป็นส่วนตัว โดยเขาต่อท่อมาจากบ่อน้ำร้อนธรรมชาติ  
น้ำในบ่อแต่ละห้องสามารถปรับให้ร้อนมากน้อยได้ตามต้องการ
(http://image.ohozaa.com/i/f07/0p019.jpg) (http://image.ohozaa.com/show.php?id=a9aa3e10e64182f9b7b0c3f088bd677f)
 
(http://image.ohozaa.com/i/d89/3p020.jpg) (http://image.ohozaa.com/show.php?id=767aef5fc4baa7976fd5c7f03075c130)
บรรยากาศทั่วๆ ไปบริเวณรีสอร์ทสำหรับแช่น้ำร้อน
(http://image.ohozaa.com/i/653/bp021.jpg) (http://image.ohozaa.com/show.php?id=5b808acf627cec90eb3de3177d45b3e0)

(http://image.ohozaa.com/i/eda/sp022.jpg) (http://image.ohozaa.com/show.php?id=43f2053dd683300a99c36c419142399c)

หัวข้อ: Re: ซึ้งใจในวัย 46
เริ่มหัวข้อโดย: info001 ที่ 02-03-2011 16:39:42

เขื่อนแก่งกระจาน ยามเย็น
(http://image.ohozaa.com/i/70d/qp023.jpg) (http://image.ohozaa.com/show.php?id=0f7c097766846d9fa7be7bf290dbda3c)

(http://image.ohozaa.com/i/f00/gp024.jpg) (http://image.ohozaa.com/show.php?id=4a0a89bda94f4eff49dedd432f0ecd90)
 
(http://image.ohozaa.com/i/b26/mp025.jpg) (http://image.ohozaa.com/show.php?id=18efd7d359aa54950d7d2cc9a9df6b42)
 
(http://image.ohozaa.com/i/5a1/bp027.jpg) (http://image.ohozaa.com/show.php?id=16da848409818c640f29cb6d484911cd)

(http://image.ohozaa.com/i/e08/up028.jpg) (http://image.ohozaa.com/show.php?id=1a7b32b2b34a5b7b3c2ddc3e225a3f48)
ครั้งนี้คงมีให้ชมเท่านี้  ก็ยังคงคิดถึงทุกคน และรักษาสุขภาพกันด้วยนะครับ

หัวข้อ: Re: ซึ้งใจในวัย 46
เริ่มหัวข้อโดย: เป็ดชรา ที่ 11-03-2011 10:17:42

 :L2:
อรุณสวัสตัวเอง และทุกคนที่เข้ามาในกระทู้นี้ครับ

เกือบสามอาทิตย์ที่ไม่ได้เข้ามาในกระทู้  ขอบคุณเพื่อนๆที่ยังเข้ามาแวะทักทายกัน ขอบคุณมากสำหรับคุณอิน ที่นำรูปแก่งกระจานมาฝาก ยังคิดถึงทุกคนเสมอ

หัวข้อ: Re: ซึ้งใจในวัย 46
เริ่มหัวข้อโดย: Goodfellas ที่ 11-03-2011 21:40:18

แวะมาทักทายพี่ๆทั้งสองครับ แล้วก็คุณอ๊อฟด้วย :กอด1:

เห็นพี่อินไปโน่นไปนี่แล้วอยากไปมากๆ :serius2:

แต่ไปไหนไม่ได้ 555

นี่ก็ต้องนั่งปั่นนิยายทุกวันเลย  แล้วยังจะงานจ๊อบอีก เยอะจะทับตายละครับ :really2:

หัวข้อ: Re: ซึ้งใจในวัย 46
เริ่มหัวข้อโดย: tamtam ที่ 11-03-2011 22:05:22

ขอบคุณ คุณอิน ที่รีวิวสถานที่และรูปสวยๆ
เห็นแล้วอยากไปนะคะเนี่ย
ไม่เคยรู้เลยว่ามีบ่อน้ำร้อนอยู่ไม่ไกลกรุงเทพฯ แบบนี้
ไว้ขอตามรอยไปนะคะ (โหแต่ที่พักแอบแพงจริงๆ)
รอคุณอินรีวิว ที่ต่อไป


พี่หนุ่มยุ่งมากมั๊ยคะเนี่ย
สบายดีนะคะ มีความสุขดีนะคะ
คิดถึงเหมือนกันค่ะ
อยากให้พี่หนุ่ม เล่าอะไรสนุกๆ ให้อมยิ้มอีกจัง
ซันนี่ก็ยุ่ง ทำให้ไม่ค่อยได้เข้า
สองเดือนนี้ ทั้งงาน ทั้งเดินทาง ทั้งปัญหา ยุ่งสุดๆๆ
เหนื่อยมาก แต่ไม่เบื่อนะคะ
เวลาเหนื่อยๆ ก็เข้ามาหาไรอ่านในนี้ที ยิ้มได้ก็หายเหนื่อยแล้ว

ราตรีสวัสดิ์ ฝันดีนะคะทุกคน

หัวข้อ: Re: ซึ้งใจในวัย 46
เริ่มหัวข้อโดย: sarusakee ที่ 20-03-2011 23:39:09

ผมกลับมาแล้ว
คิดถึง พี่หนุ่ม พี่อิน คุณน๊อต และทุกๆคนเลยคร้าบ
หายไปกลับปัญหาแย่ๆอะไรหลายๆอย่าง
ทุกคนสบายดีไหมคับ ดูแลสุขภาพกันด้วยน่ะ เป็นห่วงจากใจคับ
ผมเหงามาก แต่ก็รู้ว่ายังมีทุกคนที่บอร์ดนี้คอยเป็นเพื่อนอยู่ ^^
แม้จะไม่เคยได้เจอกัน แต่
รักทุกคน รัก  :seng2ped: คับ
 :L1:
 :bye2: :bye2: :bye2: :bye2: :bye2:

หัวข้อ: Re: ซึ้งใจในวัย 46
เริ่มหัวข้อโดย: เป็ดชรา ที่ 24-03-2011 10:28:26

 :L2:
อรุณสวัสตัวเองและทุกคนที่เข้ามาในกระทู้นี้ครับ

2 อาทิตย์ที่ผ่านมา อากาศบ้านเราเปลี่ยนแปลงรวดเร็วดี  บางวันมีครบ 3 ฤดู อือ! ถ้ามีเหตุการณ์แบบ 2012 เกิดขึ้นจริงๆ เพื่อนๆจะทำอย่างไรกันบ้างครับ
คิดถึง ซันนี่ อ๊อฟ คุณอิน น็อต และทุกคนที่ไม่ได้เอ่ยนามนะครับ เชื่อว่าแต่ละคน คงทำหน้าที่ในแต่ละวันของแต่ละคนไป อาจห่างหายกันไปบ้าง ถ้าว่างเมื่อไรและมีอะไรอย่าลืมมาบอกเล่าให้ฟังกันอีกนะครับ

สำหรับซันนี่  ตอนนี้พี่หนุ่มยังไม่มีอะไรขำๆเล่าให้ฟังนะครับ เอาไว้มีเมื่อไรจะมาเล่าให้ฟังต่อ ตอนนี้พี่ก็เหมือนคนแก่ทั่วไปที่มีแต่เรื่องอดีตให้คิดถึงเป็นส่วนใหญ่

คิดถึงทุกคนครับ

หัวข้อ: Re: ซึ้งใจในวัย 46
เริ่มหัวข้อโดย: info001 ที่ 26-03-2011 11:05:39

หวัดดีทุกคนครับ ช่วงนี้หลายๆ คน อาจไม่ค่อยว่าง จึงไม่ค่อยได้โพสท์กันเท่าไหร่
ตัวผมเอง ก็มีงานเข้า จึงไม่ค่อยว่างเหมือนกัน ต้องดูแลอบรมหลายสิบชีวิต
ถึงจะเหนื่อย แต่ก็ภูมิใจที่ได้ทำงานนี้
ช่วงนี้สถานการณ์ต่างๆ ทั่วโลก มีแต่เรื่องวุ่นวาย และยังกระทบมาถึงไทยด้วย
เราจึงไม่ควรประมาทในชีวิต รีบเร่งขวนขวายทำความดี สร้างบุญกุศลเอาไว้ให้มากๆ กันดีกว่าครับ
เพราะ ความตายไม่มีนิมิตหมาย เราไม่สามารถรู้ล่วงหน้าว่าความตายจะมาเยือนเราเมื่อไหร่
ที่กล่าวอย่างนี้ ก็เพราะ มีกลุ่มคนจำนวนหนึ่ง ที่จะมาเข้าโครงการอบรมที่ผมไปช่วยอยู่ แต่เกิดเหตุเสียก่อน
กลุ่มนี้มีทั้งหมด 9 คน กำลังเดินทางมาจากเชียงราย แต่ปรากฏว่าระหว่างเดินทาง อยู่ๆ ก็เสียชีวิตไป 2 คน
เพราะอาหารเป็นพิษ ที่เหลือก็ต้องไปดูแลเรื่องงานศพเพื่อน จึงไม่ได้มาอบรมทั้งหมด
ยังไงก็ขอให้ทุกคนมีสุขภาพแข็งแรง อยู่ดีมีสุขกันทุกคนนะครับ... :pig3:

หัวข้อ: Re: ซึ้งใจในวัย 46
เริ่มหัวข้อโดย: tamtam ที่ 08-04-2011 10:22:38

สวัสดีค่ะทุกคน

พี่หนุ่มทุกวันนี้ ซันนี่นึกถึงเรื่องโรงหนังที่พี่เข้าครั้งแรกยังขำไม่หาย เล่าให้ใครฟัง ฮาได้อีก
ชอบมากๆๆ คิดว่าทุกคนคงเคยมีเรื่องประมาณนี้เหมือนกัน ซันนี่ก็เคยมียังฮาตัวเองไม่หาย
เอามาเผาตัวเองก็บ่อยอยู่

คุณอิน คงกำลังสนุกกับการทำงานนะคะ แต่แหม น่ากลัวจังที่อยู่ดีดี
ต้องมาเจอสภาพคนล้มหายไปสองคน เชียงรายกำลังน่ากลัวมาก

เดือนที่ผ่านมา หดหู่หัวใจจริงๆ ค่ะ
ประสาทกิน เก็บกระเป๋ารวมของจำเป็นไว้ด้วยกัน
กลัวตายเหมือนกัน แต่กลัวคนที่อยู่จะเสียใจมากกว่า
ประสาทมากเนอะ

บุญรักษานะคะทุกคนนะค

หัวข้อ: Re: ซึ้งใจในวัย 46
เริ่มหัวข้อโดย: เป็ดชรา ที่ 04-08-2011 12:23:13

 :L1:
สวัสดีครับ ทุกคนหลังจากที่หายไปชาติหนึ่ง
สบายกันดีทุกคนนะครับ คิดถึงเพื่อนทุกคนเหมือนเดิม

หัวข้อ: Re: ซึ้งใจในวัย 46
เริ่มหัวข้อโดย: info001 ที่ 17-08-2011 02:03:19

หวัดดีทุกคนครับ
   ผมไม่ได้เข้ามาในเล้าเป็ดประมาณ 5 เดือนได้  เพราะมีหลายๆเรื่องเข้ามาในชีวิต
ตอนนี้ผมมาทำภารกิจที่เมืองเบอร์ลิน ประเทศเยอรมัน  เพิ่งเดินทางมาได้ 4 วัน
และถ้าไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลง ก็คงจะอยู่ที่นี่ประมาณ 3 เดือน แล้ววันหลังจะมานำเรื่องราวต่างๆ
มาเขียนเล่าให้ได้อ่านกันนะครับ :m24:

หัวข้อ: Re: ซึ้งใจในวัย 46
เริ่มหัวข้อโดย: nonae ที่ 19-08-2011 11:43:42

แวะมาเที่ยวทู้นี้ รูปไปเที่ยวสวยมาก มีโอกาสจะไปเที่ยวบ้าง