-
ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้ เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณา กดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ
สรุปข้อสำคัญดังนี้
1.ห้ามละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่อง ทั้งหมด
2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท, หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์ และสถาบันต่าง ๆ รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด
3.การ นำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่นี่หรือที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อขออนุญาตเจ้าของเรื่องก่อนนะครับ
4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด
โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอม
5.ขอให้นักเขียนทุกคนอย่า โกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียว ถ้าเป็นเรื่องจริงก็ให้บอกว่าเรื่องจริง ถ้าเป็นเรื่องแต่งให้บอกว่าเรื่องแต่ง ให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตามเพราะมีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว
ส่วน คนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน
ก็ไม่ต้องไปอิน มากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ
6.อย่า พูดคุย ทักทาย นักเขียน คนอ่่านโดยรีพลายดังกล่าวไม่เกี่ยวพันกับนิยายให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรคอมเม้นต์สักคอมเม้นต์เดียวก็เพียงพอแล้ว ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และทำลิงค์โยงมายังนิยาย และให้นักเขียนทุกคนทำลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยเกี่ยวกับแฟนคลับนิยาย ในรีพลายแรกด้วย เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน
เวปไซต์แห่งนี้เป็น เวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง
ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม
กรุณาอ่านเพิ่มเติมที่ นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0
อ่าผมชื่อ "จิมมี่" ครับ อายุก้อ 17 ครับ หลังจากที่เพื่อนผมแนะนำมาที่นี่นะ ผมได้อ่านเรื่อง คนในบอร์ดไว้ก้อเยอะอ่าคับ ผมก้อเลยจะมาแชเรื่องของผมบ้างอ่ะคับ ตอบแทนสำหรับความอบอุ่นของ เพื่อนๆๆ ใน เล้วครับ ยังไงผมก้อขอฝากตัวอีกครั้งครับ หลังจากแนะนำตัว ในกระทู้พูดคุยทั้วไป
ไงก้อทักทายได้นะครับ ผมไม่หยิ่งหรอก
และก้อขออภัย ณ ที่นี้ ด้วยละกันคับ ถ้าไม่ดียังไง อาจมีจะฉาก 18+(ได้หื่นกันแน่นอนคับ เหอๆๆ) :pighaun: คำหยาบ ภาษาวิบัติมีบ้างนะครับ อิอิ
เดียวมาต่อคับ ขอลงข้อตกลงก่อน หุ หุ :o8: :o8:
////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////
:z2: :z2: :z2: :z2: :z2: :z2: :z2: :z2: :z2:
-
:mc4:
เจิมเรื่องใหม่ + เจิมน้องใหม่ด้วย
:กอด1:
-
ชื่อเรื่องชวนจิ้มมักๆ :-[
จะรอติดตามนะจ๊ะ :mc4:
-
เจิมๆๆ แค่ชื่อเรื่องก็เอาใจไปเต็มๆแระ อิอิ :mc4:
รีบๆมาต่อนะ :กอด1:
-
:mc4: :mc4:
เจิมเรื่องใหม่น๊าาาา
-
มาต่อคับไม่ รุ จะถูกใจ รึ เปล่า เพิ่งหัดแต่งด้วย จิ
/////////////////////////////////////////////////////////////////////
ตอน 1 เปิดเรียน
กริ๊ง ง ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
นาฬิกาปุกร้องเตือนวันแรกของการเปิดภาคเรียน
แสงสีขาวที่ส่องเช้ามา ทำให้เห็น เด็กชายกำลังนอนขดอยู่ในผ้าห้มผืนหนา
ยื่นมือเด็กชายกดหยุดนาฬิกาด้วยความรำคาญใจ แล้วไปเฝ้าพระอินทร์ต่อ
“เจมส์ ! !!”
“เจมส์ ! !!”
“เจมส์ สายแล้วนะลูก“
“วันนี้เปิดเทอมวันแรกนะลูก“
“ตื่นเร็วๆ อย่าห่วงแต่นอน ลุกขึ้น ลุกขึ้น“
แม่เดินเข้ามาเขย่าตัวผม ซื่งกำลังหมุดลงใต้ผ้า
“ครับ ลุกแล้วคับแม่ “ ผมตอบกลัวแม่ไป
เหอๆ ๆ เมื่อคืนผมนอนดอกไปหน่อย 55 มัวแต่เล่น hi5
“รีบอาบน้ำแต่งตัวแล้วลงมากินข้าวข้างล่างซะ สายแล้ว”
ผมแหงนหน้าไปดูนาฬิกา กี่โมงแล้วว่ะ ?
อะจึย !! ! ตายห่า 7 โมง จะครึ่ง แล้ว
สายแล้ว
“เอือก !! !”
ผมไม่สนไรแล้วผมขว้าผ้าเช็ดตัวได้ก้อรีบวิ่งเข้าห้องน้ำอย่างสุดชีวิตครับ
ผมขอแนะนำตัวหน่อย ผมชื่อ เจม ครับ อายุ 14 เป็นคนผิวขาว ตัวบาง เล็ก ตาโต น่าตาดี น่ารัก ( แหะๆ ๆ โค้ดหลงตัวเองเลย ฮ่าๆ ๆ)พอดีมีคนชอบชมว่าน่ารักบ่อยๆ แต่ก้อช่างเหอะๆ ผมอ่าชอบอยู่แล้วเพราะผมอ่า ไม่ชอบผู้หญิงหนิ ค้นพบตัวเองเมื่อตอน ป. 4 หนิ อิอิ เร็วไปหน่อย ฮ่าๆๆ เพราะใครอ่าหรอ ไว้ ว่างๆ ๆ จะมาเม้าส์ให้ฟังละกาน เน้อ) ผมเพิ่งย้ายบ้านมาอยู่ได้ 1 เดือน ด้วยทางเล้นสายของพ่อผม จึง ได้เข้าโรงเรียน แถวบ้านชื่อดังแห่งหนึ่ง ถึงผมจะเป็นก้อเหอะแต่ก้อได้ออกสาวนะ(เหรอ!! !)
ผมลงมาข้างล่าง
“แล้วรินอ่าคับแม่” ผมถามด้วยความสงสัย เพราะผมไม่เห็นรินน้องสาวของผม
“น้องสาวเรา ไปแต่เช้าแล้วลูก” ไม่เคย รอพี่เลยนะยัยริน เหอๆๆ
“ผมไปก่อนนะแม่ เดี่ยวไม่ทัน” ลาแม่แล้วรีบออกจากบ้านไป
“อ่าว แล้วไม่กินอะไรลองท้องก่อนหรอ ลูก ลูกคนนี้หนิจิงๆ “ แม่บนแววออกมา หลังจากที่ผมวิ่งออกจากบ้าน
ผมมาถึงโรงเรียนได้ก้อปาเข้าไปเกือบ 8 โมงครึ่งอ่าคับ
ตายแน่ กู ไม่เคยสายด้วย (พอดีเป็นเด็กดีอ่าคับ โรงเรียนเก่าไม่เคยสายเลย ฮ่าๆ)
ช่างแมร้งเปงไงเปงกัน วิ่งไปก่อนพ่อสอนไว้ (เกี่ยวไหม)
“โอ้ย ! !!” เหมือนมีกระสุนปืนใหญ่มาชน
“ใครว่ะ?” ชายที่ชนเอ่ย
“…”
“..เอ่อ...”
“เดินเกะกะอยู่ได้ ! !! คนยิ่งรีบๆ อยู่ ที่หลังหัดมองทางบ้าง” ชายผู้นั้นตระโกน แล้วหันหน้ามา มองหน้าอย่างหาเรื่อง
“..อ่.....” อึ้ง พูดไม่ออกเหมือน ตัวกำลังลอย
โหวพระเจ้าจอร์ด ด จะไม่อึงได้ไง ก้อไอคนที่ชมผมอ่า โค้ดหล่อเลยคับ เข้มได้อีก
ผิวสองสี สูง จมูกโด่ง คิ้วเข้ม ปากหยักได้รูป หุ่นสมส่วนเหมือนนักกีฬา ถอดเสื้อมาคงเซ็กซี่นาดู
หุ หุ ถือว่าภาพรวามเพอร์เฟร็คสุดๆ ๆ ถ้าไม่รวมการพูดจา
“…” มองครับ พูดไม่ออก (ตะลึงในความหล่อของมัน ฮ่าๆ ๆ)
“มอง เชี้ยไร” มันมองด้วยสายตาอาฆาติ ไอโหดเอ้ย
“โทดทีคับ” แงะไปขอโทดมันทำไม ไม่ได้ผิดซักหน่อย มันนั่นแหละที่ผิดมาชนเรา จะรีบไปไหนของมันว่า
อ้อรู้แระ คงจะมาสายจะเหมือนกันสินะ หลังจากที่ผมขอโทษมันผมก้อรีบวิงไปที่แถวทันใด(ก้อไม่รู้แถวหรอกเด็กใหม่หนิครับแกล้งทำเนียนๆ ไปกับชาวบ้านก่อน หุหุ ค่อยหาทางที่หลัง)
////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////
แค่นี้ก่อนคับ อิอิ ^^ ท่าว่างแล้วจะมาต่อนะคับ คอบคุณสำหรับกำลังใจนะคับ
:z1: :z1: :z1: :z1: :z1: :z1:
-
+ เป็นกำลังใจให้นะจ๊ะ
-
หวัดดีนายจิมมี่ ยินดีต้อนรับเรื่องใหม่นะ
-
มาต่ออีกน๊ะ ^ ^
น่าติดตามดีจ้า
รอ รอ รอ
-
แล้วจะมาติดตามต่อนะคะ :L1:
-
จิ้มๆๆๆๆ :3123:
ชอบๆๆ
นายเอก แรงๆๆ หน่อย(หรือเปล่า) หุหุหุหุหุ :กอด1:
เอาใจช่วยจร้า :mc4: :mc4:
:กอด1: :L2: :กอด1: :L2:
-
อ่ารีบๆมาต่อนะคร้า
แหะๆๆ
พอดีเราก็หนึ่งในสมาชิกกลุ่มนี้เนอะ
เรื่องสนุกดีน้า
แล้วจะรอนะ
-
:mc4: :mc4:
เจิมมั่งง่ะ ศิลปินคนใหม่ สู้น่ะ..
-
ชื่อเรื่องน่าสนใจ
อยากจะอ่านตอนต่อไปจริงๆ
-
ไม่เคยเจอนายเอกแบบนี่((แปลกดี???))
รอจ้า...รอ
:laugh:
-
+1 ให้ครับ
เจิมเรื่องใหม่ :mc4:
-
ติดตามคือกันครับ
น่ารักดี
-
สั้นหน่อยนะคับ บ มาตบท้ายก่อนนอน o13
////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////
ตอน 2 เพื่อนใหม่
พอมาถึง ก้อธรรมดา อะคับของการเปิดเทอมใหม่ อาจาร์ยก็จะพูดเรื่องกฎระเบียบ ต่างๆ แต่ผมอ่ะไม่ค่อยสนใจหรอกมันแต่คิดถึง คุณที่คุณรู้ว่าใคร บ้าไปแล้วเราเจอกันแค่ครั้งเดียวเองนะเหอๆ คิดซะไกล ฮ่าๆ คนไรก้อไม่รู้ หล่อก้อหล่อ ปากก้อร้าย
นั่งเหมื่อไปเรื่อยๆ มารู้สึกตัวอีกทีก้อมีคนมาทักคับ
“นี่ นาย” ผมหันซ้ายขวา ใครเรียกว่ะ
“นายคนนั้นอ่า” ผมหันไปตามเสียง
พอหันไปสบตาเท่านั้นแหละ จี๊ดเลย ดวงหนอดวง ทำไมต้องให้ลูกแก้วเจอแต่ คนหล่อด้วย ก้อไอคนที่ทักผมอ่า โดนใจอีกแล้ว
ก้อไอคนที่เรียกอ่า น่าตาดีมาก ขาว สูง จะออกตี่นะคับ จมูกโด่ง ตา สวย คิ้วได้รูป เหอๆๆ ใจแทบละลายไปกะสายลม
อยากถามออกไปว่า ‘ว่ามีแฟนรึยัง’ แต่ดันมี่เสียงมาขัดอีกเสียก
“นายน่ารักคับพูด กะพวกเราบ้างสิคับ” ชายคนทางขวาของชายคนแรกเอ่ย ชายคนนี้น่าตออกแนวเซอๆๆ นิด
“อะ..เอ่อ..นายเรียกเราหรอ” ถามตะกุกตะกักเพราะความ อาย ( อายทำไมเขายังไม่ทำไรมึงสักหน่อย : คนเขียน)
“นายนะแหะคับ”นายคนแรกตอบ ผมกับยิ้มหวานให้ด้วย ละลายสิครับคาวนี้
“นายเป็นเด็กใหม่หรอ ไม่เคยเห็นหน้า” ชายคนซ้ายถาม
”คือ อ่...อืม” พูดไม่ถูกครับเพราะใจไม่อยู่ กะเนื้อกะตัวแล้ว ใครก้อได้ปุกจากความฝันที
“นาย อยู่ห้องไรอ่ะ?” ชายคนขวาถาม
“เราอยู่ 2/4 อ่า” เริ่มพอปรับตัวเข้ากับรัศมีความหล่อแล้วครับ
“อ่าว ห้องเดียวกัน นิ” ชายคนกลางตอบ
ผมนี่แทบละลายเลย ห้องเดียวกันหรอเนี้ย ฮ่าๆๆ นึกแผนชั่วออกแล่ว อ่า หุๆ อ่า หุๆ
“นั้นดีเลย นายชื่ออะไรล่ะ“ คนกลางถามผมอีก
“เราชื่อเจมส์”ผมตอบกลับไป ทำตาไร้เดียงสา แฮะๆ
“เราชื่อเอก” คนกลางแนะนำตัว ก่อนหันไปชี้คนขวา
“นี่ก๊าซ” และคนซ้าย “และนี่เชน” ผมยักหน้าทักไปทีละคน
“นี่เอกขึ้นห้องได้ยัง เดี๋ยวขึ้นช้าโดนอาจาร์ยว่าหรอก” ผู้หญิงคนสวย น่าตาน่ารัก เข้ามาทักเอก
“เออกูกะว่ะกำลังจะขึ้น มึงมาก้อดีแระนี่เด็กใหม่ห้องเรา ที่อาจารย์ประจำชั้นเราบอกไว้อ่า”
เอกพูดให้เพื่อนสาวฟัน ก่อหัน มาตบท้ายที่ผม
“หวัดดีเราแนนนะ เป็นหัวหน้าห้อง มีอะไรก้อบอกเราได้นะ” แนนหันมาทักผมทำตาแวววาว
“อะ..คับ” ตอบตะกุกตะกัก และพยักหน้ารับ เหอๆๆ
“ป่ะไปกันได้แล้ว” แนนหันไปบอกเอกก่อนจะเดินนำขึ้นตึก
พอเดินขึ้นมาถึงห้องเรียนคาบแรกของห้องผมคือ วิชาคณิต ต้องขึ้นมาตึก 3 ชั้น 5 เหอๆๆ เหนื่อยน่าดู
“เฮ้อ ถึงซักที” ไอก๊าซหอบ
“นี่เรียนมาปีนึงมึงยังไม่ชินอีกหรอ เมิงดูเด็กใหม่ดืยังไม่บ่นซักคำ”ไอเชนว่าก๊าซ ก่อนตบท้ายมาโดนผมจนได้
“เห้อๆๆ ใครใครจะอึดเหมือนมึง ฟันหญิงเป็นว่าเล่น” ไอก๊าซหันไปเถียงไอเชน
“พวกมึงพอเหอะ ดีกันแปปเดียวกัดกันอีกแระ” พระเอกผมพูดขึ้น
“เฮ้ยไม่ใช่หมานะเว้ย”ไอก๊าซเถียงขัดใจ ไม่ใช่ก้อใกล้เคียงว่ะผมคิดในใจ
“พอเหอะ เข้าห้องได้แล้ว อายเด็กใหม่มันบ้าง” ไอเชนว่าพร้อมส่ายหัวละอา
และพวกพวกมัน 2 คนก้อเดินเข้าไปในห้อง ตบท้ายด้วยผมกะเชน อิอิ (คู่รัก)
////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////
ขอบคุณสำหรับกำลังใจนะคับ เม้นเข้ามาเยอะๆ นะคับ ไปนอนก่อนนะคับ ฝันดีคับ
:t3: :t3: :t3: :t3: :t3: :t3: :t3: :t3: :t3:
-
ต๊ายยยยยยยยย ทีนี้เป็นเรื่องของสาวน้อยร้อยช่าง หลังจากที่เจ๊จืดอำลาวงการ
มาโพสบ่อยๆ คะจ๊ะ
-
หุหุหุหุหุหุ
ยังเด็กกัลอยู่เลย
หุหุหุหุหุ :กอด1:
:L1: :L1:
-
ปั้มไว้ก่อน ตอนนี้ขอดูบอลก่อน ^^
-
กำลังจะ..........
เมื่อไรจะมาต่ออีกเนี่ยๆๆๆ............รอ :bye2: :bye2:
-
รับเรื่องใหม่ :mc4:
+1 เป็นกำลังใจ
-
ต่อ
////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////
จากนั้นก้อไม่มีอะไรอ่าคับ พอดีคาบแรกของการเรียนจะเป็นวิชาโฮมรูมอ่ะคับ ก็คือจะให้อาจาร์ยที่ปึกษาได้คุยกับนักเรียน
“อ่า...เงียบๆๆ “ อาจาร์ยพูดขึ้นพร้อมส่งสายตามาทางผม
“อย่างที่รู้กัน เรามีเด็กใหม่มา”
“ออกมาแนะนำตัวหน่อยซิเรา” อาจาร์ยยิ้มแล้วควักมือเรียก
“อะ..เอ่อครับ” พมขานตอบก่อนที่จะเดินออกไป
“เทอสองคนอ่ะ ฟังเพื่อนพูดก่อนซิย่ะ” อาจาร์ยหันไปดุเชนกับก๊าซ
“สวัสดีครับ ผมชื่อ นายจิรภัทร...บราๆๆๆ บรา” ผมก้อแนะนตัวตามปกติอ่าครับ ฮ่าๆๆ หลังจากผมแนะนำ ผมก็กลับเข้าที่
ผมก้อคุยกับเพื่อนไปเรื่อยจนหมดคาบ ทำให้เริ่มชินขึ้นแล้ว ผมนั่งข้างๆๆ เอกคับ อิอิ อย่าคิดไกล เอกเป็นคนคุยสนุกมาก นิสัยเหมือนผู้ใหญ่ นี่แหละว่าที่ที่รักในอนาคต (หุหุ แรดจิงเรา) ผมก้อเรียนมาเรื่อยๆ อ่าคับ วันแรกไม่มีไรหรอกงับ อาจาร์ยเขาแค่เช้ามาพูดคุยเฉยๆ จนมาถึงพักเที่ยง
“ปะไปกินข้าวกัน” เอกหันหน้ามาบอกผม
“อืม ป่ะ”
“พวกมึงอ่าจะสวีดกันอีกนานมั้ย” แนนหัวหน้าห้องเดินเข้ามา
“สวีดบ้านมึง ดิ กุแค่ชวน เพื่อนกูไปกินข้าว” เอกหันไปค้อนใส่
“เออๆ เหงพูดแบบนี้มาหลายราย แระ ” อ่า เจ้ย หมายความว่าไงว่ะ? ‘หลายรายอ่ะ’ ไว้ใจไม่ได้จริงๆ ผู้ชายสมันเนี้ย เหอๆๆ เชิดไว้เชิดไว้ เราสวยเลือกได้ลูก
“นี่หล่อนอ่า “ ผมหันไปตามเสียง
“ มานี่ มา” เด็กชายผิวขาวน่ารักควักมือเรียก
“เอกขอตัวก่อนนะ เดี่ยวไปเจอกันที่โรงอาหาร” เอกพยักหน้ารับ
“อ่า เด็กใหม่” เด็กชายน่าตาน่ารัก มองผมเหมือนวิเคราะห์
“นายก้อเป็นใช่มะ ?” เด็ชายเอ่ย ผมทำไงได้อ่าคับ อึ้งดิ เป็นไรว่ะ งงเดะ
“ไม่ต้องอายหรอกเราพวกเดียวกัน” ถึงผมจะไม่ใช่ผู้ชาย แต่ผมก้อไม่โง่นะ ผมพอเดาออกอ่ะคับ ว่า ‘เป็น’ มันคืออะไร แต่ของรองเชิงก่อน เดียวหน้าแตก
“เป็น ไรหรอ” กลุ่มเด็กชายหัวเราะ คิกๆ คักๆ ก่อที่เด็กชายน่ารักจะลงมากระซิบผม
“เป็นกระเทยไง” ว่าแล้วเชียว ถ้าซื้อหวยถูกไปแล้ว(เกี่ยวไหม)
“เอ่อ..คือ” พูดไม่ออกเดะ
“ไม่ต้องยอกก้อได้ เราดูออก” ก้ออย่างที่ว่าไว้อ่ะคับพวกเดียวกันจะดูกันออก
“อ่าเราชื่อบอย” เด็กชายน่ารักแนะนำตัว “หรือเรียกเจ๊บอยก็ได้นะ”
“นี่แกะ และ นี่เก่ง” บอยหันไปชี้เพื่อนๆให้ผมรู้จัก ผมก้อยิ้มรับ หุหุ ฮ่าพวกเดียวกัน
“นี่นาย ชื่อเจมใช่มะ” เด็กชานออกแนวเกาหลีหันมาทัก
“อ่ะ..อืม” ผมพยักหน้ารับ
“ไอเจมส์ โว้ย! !! ไปแดกข้าวกัน” เสียงไอก๊าซตะโกนมา (ยิ่งคบกันไปสรรพนามยิ่งเปลี่ยน)
“เออ จะไปเดี๋ยวนี้แหละ” ผมขานรับ และหันไปลาบอยและเพื่อนๆ ก่อนจะเดินออกจากห้องไป
///////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////
โพสก่อนไปโรงเรียนงับ :bye2: :bye2: :bye2: :bye2: :bye2: :bye2: :bye2: :bye2: :bye2: :bye2:
-
:L1:
-
ท่าจะมันส์ :z1:
-
มารอต่อยอดความสนุกค่ะ
น้องเจมส์น่ารักกกกกกกกก
-
หุหุหุ ชอบอ่ะน่ารักแก่นแก้ว แสนซนดีจัง
-
เป็นกำลังใจให้ไรเตอร์ :L2:
รออ่านต่อ
-
เจ๊บอย ชื่อเข้ากันมากเลยนะ
:laugh:
-
////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////
ตอน 3 เมื่อความรับถูกเปิดเผย :a5:
ผมมาหารไรกินที่โรงอาหารครับ นั่งไปสักพักก็เหมือนพวกมันจะมองผมแปลกๆ พอผมหันไปมองก้อหลบสายตาครับ
“ไอเจมส์” ผมนั่งกินข้าวได้สักพัก ไอก๊าสก้อเรียกผมครับ
“หือ..ว่าไง” ตอบรับไป ทั้งที่ข้าวยังเต็มปาก
“…” เงียบคับ
“..อ่ะ..เอ่อ”
“คือว่า “
“มีอะไรก้อว่ามา” ผมทนไม่ไหวคับ ตั้งใจฝัง แต่มันไม่พูดซักที เหมือนอะไรจะติดคอ
“มึงเป็นแบบเดียวกับพวกไอบอยหรอว่ะ” ข้าวแทบพุ่งสิครับ เห้ย วันนี้มันเป็นห่าไรว่ะเปิดเทอมวันแรกมีแต่งเรื่องให้ระทึกจัง
ตอนนั้นผมอึ้งสิครับ ถามแบบมิตั้งตัว เหอๆ แต่อย่าเพิ่งมีพิรุด รองเชิงก่อน อาจไม่ใช่อย่างที่เราคิดก้อได้ ใจเย็นๆ ไว้ ใจเย็นๆ
“ปะ..เป็น...ไรนะ?” พยายระงับ ไว้ ยุบ หนอ พอง หนอ อ
“ก้อเป็น อ่ะเอ่อ…นายเป็นกระเทนรึเปล่า” ไอเชนตอบคำ ตอนนี้สายตาทุกคนมาจ้องที่ผมหมดเลยขับ เหมือนการสอบสวนนักโทษยังไงไม่รู้ เห้อๆๆ จะรอดมั้ยเรา
“บอกมาเหอะ เรารับได้” ไอเอกคับ มันทำเป็นพูดซึ้ง
“อ่ะ..เออ” พูดใออกครับ
ทำไงดีฟร่ะจะบอกว่าง ’ใช่’ ใจหนึ่งก้อกลัวอยู่ กลัวมันรังเกียจผมครับ อ่าเอาว่ะเป็นไงเป็นกัน ในเมื่อมาถึงขนาดนี้ว่ะ เปิดใจเลย
“…” ผมพยักหน้าครับ แต่ละคนนี่ทำน่าเหวอครับ บ
“ถ้าเมิงจะเลิกคบะกู กูก้อไม่ว่าอะไรน่ะ “ ผมตีน่าเศร้าคับ
“กูว่าแล้ว”
“ ฮ่าๆ ไอสัดจ่ายมา เลยคนละ 200 ฮ่าๆ กูถูกเว้ย” ไอก๊าซหัวเรอะลั่นเลยครับ มันจะดีใจไรนักหนาครับ
“อย่าชักช้า มาๆๆ” งงสิครับ จ่ายค่าไรฟร่ะ
“เอ่อๆ ได้ทีนะมึง” ไอเชนบ่นพร้อมยื่นแบงค์แดง 2 ใยให้
“มึงด้วยไอเอก” ไอเอกเหมือนจะเพิ่งรู้สึกตัวครับ มันส่ายน่าละอา ก่อนจะควักเงินในกระเป๋าจ่ายไป 200 ส่งให้ไอก๊าซ
ผมเพิ่งเก็ดครับ มันพนันเรื่องผมหรอนี่ ไรว่ะ แมร้งๆๆ เหอๆ งอนดีมั้ย?? อย่าเพิ่งเมิงยังมีข้อหาอยู่นะ
“ฮ่าๆๆ งวดนี้กูน่าซื้อหวยว่ะ คงจะถูกรางวันที่หนึ่งแน่ๆ” ไอก๊าซยิ้มแป้นเลยครับ แมร้งได้ตัวหนิครับ
“เออ พอๆๆ เมิง อย่าให้ถึงทีกูมั้ง” ไอเชนขัดครับ
“…” การสนทะนาเงียบไปสักพักครับ
“..ไอเจมส์ เมิงอย่าคิดมากพวกกูไม่รังเกียจมึงหรอก กูแค่อย่ารู้เท่านั้น” ไอเชนเอามือมาแตะบ่าผมครับ
“เมิงก้อเป็นเพื่อนเราเหมือนเดิม แหละ ดีแระที่มึงเปิดใจ” ไปเอกหันหน้า มายิ้มให้ผมครับ น่ารักจัง อิอิ
“ ขอบใจมากนะเว้ย” ผมยิ้ม ตอบกลับไป ผมอยากจะร้องให้คับ เพื่อนที่เพิ่งรู้จักกันเองนะคับ เหอๆๆ ซึ้งมากมาย
แล้วก้อมีคำถามมาแทรกตอบความอยากผมครับ
“แล้วพวกเมิง สงสัยกูได้ไงฟร่ะ” ผมหันหน้าไปถามพวกมันครับ
“ก้อกูเห็นมึงคุยกะไอบอยอ่ะ พวกกูเลยส่งสัย เพราะไอบอยมันไม่เคยทักใครก่อนนะ”
“กูเลยเดาว่าน่าจะเป็นแบบมัน” ไอก๊าซตอบจนครบครับ
“อ่ะ...อืมๆ”
“แล้วอีกอย่าง กลุ่ม พวกกูก้อเป็นไบกันหมด” ไอเชนพูดต่อคับ
อึ้งสิครับ ห่า แทบไม่เชื่อหูตัวเอง ‘มันว่าพวกมันเป็นไบกันหมด’
“…”พูดไม่ออกอีกแล้วครับ
“จะ..จิงดิ” ผมเอ๋ออีกรอบครับ
“...”พวกมันสามคนพยักหน้าครับ
โหวถ้ามันบอกทุกคนเป็น ไอเอกก้อต้องเป็น อ่ หุ อ่าหุ คิคิ เสร็จกูแย่ไอเอก ฮ่าๆๆ (โค้ดบ้าผู้ชายอ่า)
“ยิ้มไรอยู่ได้ไอเจมส์” ไอก๊าซครับ ตัวขัดความสุข ปลุกผมจากแผนอันชั่วร้าย
“ป่ะ..ป่าว ก้อแค่ดีใจที่พวกมึงยอมรับ” ผมชักแม่น้ำครับ
“เออ แดกข้าวต่อสิว่ะจะได้รีบขึ้นเรียน” ไอเชนพูดตัดบทขึ้นครับ
////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////
กลับมาถึงบ้านก้อรีบมาต่อเลยครับ ขอบคุณสำหรับทุกคอมเม้นส์นะคับ ทำให้ผมมีกำลังใจแต่ง ^^ :กอด1:
-
55555คิดไปไกลเลยนะเจมส์
-
หุหุหุหุหุหุหุ
แลมีแต่คนน่าตาดีๆๆเหนอะ
หุหุหุ แบบนี้ ชอบบบบบ
555+ :z1:
:L2: :L2: :L2:
-
เจมส์เหมาหมด
-
หนุกหนานๆ อัพๆๆๆ :call:
-
ซะงั้น
-
////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////
ตอน 4 เฮ้ย ย ! !! o22
เหอพวกผมก้อนั้งกินข้าวกันต่ออ่ะคับ คุยไปเรื่อยเปลี่อย ตบหัวกันบ้าง ด่ากันบ้าน ตามพาษาเด็กอย่าผมอ่า แหะๆๆ
“เพ่…” มาแล้วครับน้องตัวแสบ ของผม เดินเข้ามาเรียกแต่ไกล
“พี่เจมส์จ๋า”
“ไม่ต้อง...มาแหลเลยมึง เมื่อเช้าไมไม่ปุกพี่” มาถึงก้อโดนเอ็ดเข้าให้ จากน่าตายิ้มแย้ม ก็งอทันใด
“ไม่ต้องมาทำหน้างอเลย” ผมเอานิ้วจิ้มไปที่หน้าผาก
“โหพี่อ่า” ดูมันทำเสียง นึกว่าผมจะใจอ่อนหรอ เหอๆๆ ก้ออ่อนจิงๆ อ่าคับ ผมเคยโกรธใครนานซะที่ไหนกัน
“ก้อหนูอยากรีบโรงเรียนไปหนิ” มันทำหน้าน้อยใจ
“อืมๆ ช่างเหอะ” ผมรีบพูดตัดบท ก่อนมันจะงอนผม ก้อได้ไงอ่าคับน้องผมอ่า งอนแล้วง้อยากจะตาย
“โหว ใครว่ะไม่เหงจะแนะนำเพื่อนฝูงให้รู้จักเลย” มาแล้วแล้วครับเสียไอเชนเพื่อนผม
“เออ โทดทีว่ะ นี่ริน น้องสวยของ กูเอง” ผมแนะนำไอรินให้เพื่อนผมรู้จัก “ริน นี่ ไอเชน ไอก๊าซ และไอ้เอก เพื่อนพี่” ไอรินยกมือไหว้
“น้องรินมี แฟนยังครับ “มัน มาแล้วคับไอก๊าซ ไอปลาไหล มั้นส่งสายตาวิบวับไปให้น้องสาวผม มันน่าหมั่นใส่
“ผัวะ ! !!” ไปเชนตบเข้าให้ครับ มันหันหน้าค้อนใส่ทันที ส่วนผมนะหรอสะใจครับ
“โอ้ย เจ็บนะเว้ย ตบกุทำไมฟ่ะ” ไอก๊าซรูปผมปอยๆ ก่อนจะจ้องอย่างกินเลือดกินเนื้อไปที่ไอเชน
“น้องเพื่อนยังไม่เว้นนะมึง ไอสาดด”ไอเชนบ่นคับ
“แหมๆ พี่แท้ๆ เค้ายังไม่บนเลยแล้วมึง เป็นใครคับ” ไอก๊าซบ่นคืนบ้าง
“พอเลย พวกมึงน้องรินเค้าอึดอัดหมดแล้ว” ไอเอกครับ ห้ามทัพ
“พี่เจมส์ หนูขอตัวก่อนนะ จะไปหาเพื่อน” มันพูดชี้ไปทางกลุ่มของเพื่อนมัน
“อืมๆ ตั้งใจเรียนนะคับ” ผมหันไปยิ้มให้มัน
“ไปก่อนนะค่ะ พี่ๆๆ ฝากดูแล้วพี่หนูด้วยนะค่ะแล้วเจอกันใหม่ค่ะ” น้องผมหันมาลาเพื่อนๆ ผมก่อนจะเดินไปที่โต๊ะเพื่อนเพื่อน
“น้องมึงน่ารักว่ะ” มาแล้วครับไอปลาไหล
“อย่าคิดเชียวนะมึง นั้นมันน้องกู” ผมขู่มันครับ
“โห พี่ดุจัง ว่ะ ใครจะกล้าจีบว่ะ” มันทำท่าล้อเลียนผมครับ เหอๆ
และผมก้อหันไปมองมองทางโต๊ะน้องสาวคับ มันกำลังคุยอย่างออกรสเชียวครับ แต่ผมก้อต้องดันไปสะดุดกับสิ่งๆ หนึ่งครับ
ก้ออะไรซะอีกอ่ะครับ ไอคนที่เดินชนผมเมื่อเช้าอ่ะคับ มันกำลังนั่งกอดสาวอยู่ที่โต๊ะอาหารกับกลุ่มเพื่อนๆ ของมันอ่ะคับ
มองกันซะตาเยิ้มเชียวครับ ผมก้อนั้งมองไปอ่าคับ มันนี่หล่อมากๆ เลยครับ ตรงสเป็คผมเป๊ะ สงสัยผมจะนั่งมองนานเกินไปจนผิดสังเกตุ
“ไอเจมส์ มึงนั่งมองห่าไรฟ่ะ” ไอเชนทักขึ้น สงสัยคงสงสัยว่าผมจ้องอ่ะไร
“นั่นใครว่ะ นั่งกอดแฟนซะเกลียวเชียว” ผมหันไปถามไอเชน แล้วชี้ไปทางไอหล่อ
“เออ นั่นอ่ะไอ มาร์ค เด็กมอสาม อย่าไปยุ่งกะมันนะมึง มันเป็นถึงหัวหน้าคณะ ร่มไทรเชียวนะ”
ทุกคนคงสงสัยว่าคณะร่มไทรคืออะไร ผมจะบอกให้ฟังคราวๆ ละกาน โรงผมอ่าถูปกโครองโดย 3 คณะ มีคณะหิงกลิ้ง เด็กเลี้ยงแกะ และคณะที่ใหญ่ที่สุดก้อคือคณะร่มไทร คือคณะที่ไอมาร์คมันเป็นหัวหน้าอ่ะคับ ตามที่พวกมันเล่ามันบอกว่า พวกเนี้ยแสบมาก มีเรื่องไม่เว้นแต่ละวัน ไม่มีใครกล้าหือหรอกคับ แม่แต่ อาจาร์ย
มาพูดเองไอมาร์คกันต่อนะคับ พวกเพื่อนผมมันเล่นให้ฟังวว่าไอมาร์คอ่ะโหดมาก เคยแทงคนจนขึ้นโรงพักมาแล้ว แต่มั้นมีเส้นครับพูดง่ายๆๆ บ้านมันมีตั้งอ่ะคับ มันชอบเปลี่ยนหญิงเป็นว่าเล่น ฟันแล้วก้อทิ้งว่างั้น เหอๆ เห็นแล้วสงสารผู้หญืงจริงๆ
ก้อได้ไงอ่าคับ มันออกจะเพอเฟร็คมาก ทั่งหล่อ รวย รวนเก่ง เป็นนักกีฬาโรงเรียนอีกครับ วิน่าถึงหุ่นดีจัง หุ หุ
จากนั้นผมก้อนั่งกินข้าวกับเพื่อนจนเสร็จ และขอแยกกับพวกมันเพื่อไปเข้าห้องน้ำอ่ะคับ
“เห้อ อ” สบายจัง ได้ปลดปล่อยอ่าคับ สบายจัง อิอิ
“เห้ย ย” เสียงร้องผมเองคับ ก้อใครไม่รู้คับเอามือมาล็อคแขนผมจากด้วนหลัง และกระชากผมแรงมาก
“ช่ว...” ผมพยายามจะร้องขอความช่วยเหลือ แตมีมีสากใหญ่มาปิดปากผมก่อน
“อ่ะ..อือ” ผมพยายามดิ้น แต้ก้อไม่หลุด ก้อตัวมันใหญ่หนิครับ ผมก้อตัวเล็กจะเอาแรงที่ไหนไปสู้กับมัน
“อยู่ นิ่งๆ สิว่ะ ! !!” ชายนิรนามตะโดนใส่ผม
“โอ้ย ! !!” ไม่ใช่เสียงผมนะ เป็นเสียงมัน เพราะผมใช้ฟัน กัดเข้ามือไปอย่างจัง แต่ทำไมเสียงมันคุ้นๆ จังว่ะ
“…” พอผมหลุดผมก้อหันหน้าไปมองทันทีคับ ตามสัญชาตญาณ แต่ เอ๊ะ
“เฮ้ย ย ! ”
////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////
แวะมาโพสก่อนไปนอนครับ บ
-
ครายหง่ะ!!!!!!!!!!!!!!!
-
มาต่อ ด่วน เชียว
งืมๆๆงืม :L2:
:L2: :L2:
-
ใครกันนะ ใครกัน
มันจับจนได้ตกใจ
-
มาต่อด่วนเลยนะค่ะ
เราว่าต้องเป็นมาร์คแน่เลยอ่า
ใช่ป่ะ
แง้ๆๆๆ หนุกๆๆๆ
ทำไมชีวิตจิงเรามันช่างน่ารันทด
ไม่เห็นเจองี้มั่งเลยอ่า
แง้ๆๆๆๆๆๆๆ
-
งะ
ค้างอ่ะ
สงสัยไอ้โหดแน่เลย :a5:
-
สงสัยโดนขมขื่นฆ่าหมกส้วมแหงๆ :m20:
-
:a5: ค้างอ่ะ
มาต่อเร้วๆนะ :bye2:
-
เฮ้ยยยยยย
โดนใครฉุดอ่า
555++
-
มาร์คมาดักฉุดนู๋เจมในห้องน้ำหรอ
คิดไรไม่ดีหรือเปล่าเนี้ย :z1:
-
ไอ้มาร์คแน่เลย
ชัวร์!!!((เปล่าไม่รู้))
:m23:
-
มาต่อเลย writer
ค้างงงง นะ
-
เขาเป็นครายยยยยยยยย
ต่อด่วนเลยอ่า กิสสสสสสส
-
เรื่องสนุกดีคับ อ่านจบแล้วค้างงงง o22
แล้วมาต่อเร็วๆน้าคับ :L2:
-
สงสัยโดนขมขื่นฆ่าหมกส้วมแหงๆ :m20:
เห็นด้วยยยย
-
สงสัยโดนขมขื่นฆ่าหมกส้วมแหงๆ :m20:
เห็นด้วยยยย
5 5 555+ จะ เอางั้น หรอ คนเขียนแต่งได้นะ :z1:
-
เฮ้ยด้วย ใครอ่ะ มาวันแรก งานเข้าเลย
ฮุๆๆ ชอบๆ ไม่ได้สงสารเจมส์ แม้แต่น้อย คริ คริ
-
“ไปก่อนนะค่ะ พี่ๆๆ ฝากดูแล้วพี่ผมด้วยนะค่ะแล้วจอกันใหม่ค่ะ” น้องผมหันมาลาเพื่อนๆ ผมก่อนจะเดินไปที่โต๊ะเพื่อนเพื่อน
เอ่ออออ ตกลงน้องรินเป็นผุหญิงรึกระเทยกันแน่เนี่ย :m20:
ชักไม่แน่ใจ :z1:
-
อิอิ มาอ่าน ทันละ
คริคริ
มาร์คหรออ
อิอิ
สงสัยโดนขมขื่นฆ่าหมกส้วมแหงๆ :m20:
เห็นด้วยยยย
5 5 555+ จะ เอางั้น หรอ คนเขียนแต่งได้นะ :z1:
อิอิ เห็นด้วย แต่อย่าหมกส้วมเดี๋ยวเรื่องนี้จบก่อน
หรือจะให้นายเอกเป็นผี(สวย) *-*
ไปแนวแฟนตาซีละ - -*
ขอมอบดอกไม้ให้ไรเตอร์><
:L2: :3123: :L1:
3ช่อ
แพงนะเออ(-_-;;)
ต่อๆๆ
-
////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////
ต่อ
“เฮ้ย ! !!”
ตกใจซิคับ พอหันหน้าไปปุบก้อเจอ ไอหน้าหล่ออย่างจัง
“ปะ..ปล่อย” ผมพยายามดิ้น แต่ยิ่งดิ้นมันก็ยิ่งจับผมแน่นขึ้น
“เงียบ ! !!” มันตะคอกใส่
“ก้อ...ปล่อยสิ” ผมพยายามดิ้นไม่ถอยครับ
“กุบอกให้เมิงอยู่นิ่งๆ อยากเจ็บตัวรึไง” มันขู่ผมครับ พร้อมกับส่งสายตาอาฆาตมา ยอมรับ ตานนั้นกลัวมากครับ ไม่รู้มันจะจับผมฆ่าหมกสวมรึเปล่า กลัว
“พี่จะ จับผมทำไม ครับ”เงียบไปซักพัก ผมก้อตักสินใจถามออกไป มันจะจับผมมาทำไม หรือจะเรื่องเมื่อเช้าที่ผมชนมัน แต่ผมก้อขอโทดไปแล้วหนิ ทั้งที่มันมาชนผมเอง
“มึง กวานตีนกู ! !!” มันตะคอกใส้ผมอีกครั้ง แมร้ง ! !! เว้ย ผมไปกวน ตีน มันตอนไหนฟร่ะ
“ผมไปกวน...พี่ตอนใหนคับ” ผมใช้น้ำเย็นเข้ารูป
“เมื่อเช้า เมิงวิ่งหนีกูทำไม” วิ่งหนี อ้อ เข้าใจแระ เหอๆ ก้อคนรีบๆ เน้อ
“ก้อ ผมรีบจะไปเข้าแถวหนิคับ แล้วอีกอย่างพี่ก้อวิ่งมาชนผมเอง” ผมตอบกลับไปครับ
“เมิงหาว่ากูวิงชน มึงหรอ ! !!” มันโกรธจัดครับ
“ก้อไม่เชิงคับ” ผมตอบกลับไปทำหน้ากวนตีน มันจองผมตาขวางเลยคับ
“แล้ว อีกอย่าง ผมก้อขอโทษพี่ไปแล้ว แล้วพี่ก้อไม่ได้เป็นอะไร พี่ต้องการอะไรจากผมอีก” ผมพูดจนจบ
“เมิงแน่นักนะ! !!” มันพูดพร้อมกระชากปกเสื้อผม
“ไอมาร์ค โว้ย ย! !! เสร็จยังว่ะ” เสียงจากข้างนอกตระโกนเข้ามา สงสัยจะเป็นพวกเพื่อนมัน
“เออๆ เดี๋ยวกูจะออกไปแล้ว !” มันทำหน้าเซ็นก่อนจะตอบเพื่อนมันกลับไป
“คราวนี้ถือ ว่าโชคดีนะมึง ถ้าคราวหน้ากูเจอมึงอีกนะ กูไม่ปล่อยมึงไว้แน่” มันปล่อยข้อเสื้อผม พร้อมกับเดินจากห้องน้ำไป พร้อมกำทิ้งให้ผมยืนนิ่ง อยู่ตรงนั้น
“เ ฮ้อ ออ ....” ผมถอนหายใจยาว โล่งอกสิครับ นึกว่าจะโดนฆ่า หมกห้องน้ำเสียวแล้ว แต่แมร้งผมทำไรหนักหนาว่ะ ถึงต้องโมโหแบบนี้ด้วย ไอ้คนใจร้อน คิดว่าหล่อเลือกได้สิมึง (เกี่ยวมั้ย?)
หลังจากสติผมกลับมาแล้ว ผมจัดการธุรส่วนตัวให้เสร็จ แล้วก็รีบขึ้นไปเรียนคาบต่อไป ก้อไม่มีอะไรมากอ่ะคับวันแรกของการเปิดเทอม อาจาร์ยเค้าก้อไม่ให้ทำอะไรอยู่แล้ว ส่วนมากจะแค่บอกข้อตกลงคะแนนเท่านั้นคับ แต่ผมไม่ได้ตั้งใจฟังซักเท่าไหร่
มัวแต่นั่งคิดเรื่องที่เกิดขึ้นตอนกลางวัน คิดแล้วคิดอีก เหอๆ ไม่เข้าใจจริงๆ
...
..
.
////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////
ขอต่อนิดนึงก่อนนะคับ พอดีว่าคนเขียนไม่ค่อยสบาย เหอๆ
:jul1: :jul1: :jul1: :jul1: :jul1: :jul1: :jul1: :jul1:
-
อิอิ มาอ่าน ทันละ
คริคริ
มาร์คหรออ
อิอิ
สงสัยโดนขมขื่นฆ่าหมกส้วมแหงๆ :m20:
เห็นด้วยยยย
5 5 555+ จะ เอางั้น หรอ คนเขียนแต่งได้นะ :z1:
อิอิ เห็นด้วย แต่อย่าหมกส้วมเดี๋ยวเรื่องนี้จบก่อน
หรือจะให้นายเอกเป็นผี(สวย) *-*
ไปแนวแฟนตาซีละ - -*
ขอมอบดอกไม้ให้ไรเตอร์><
:L2: :3123: :L1:
3ช่อ
แพงนะเออ(-_-;;)
ต่อๆๆ
ขอบคุลนะคับ คนเขียนมีกำลังใจขึ้นเยอะเลยครับ :-[
-
มาต่ออีกน่ะครับ เป็นกำลังใจให้ครับผม
เสียดายที่มีคนขัดขวาง อุตสาห์ลุ้นให้นายเอกโดน....... :laugh:
-
อิอิน่ารักจัง
มาร์ค แอบชอบแน่เลย(แหน่ะ- -*)
ระวังตูด เอ้ย ระวังตัวไว้นะเจมส์ อิอิ
-
ชอบแนวนี้
ปากบอกไม่ชอบ แต่ตามไปทุกที่ :impress2:
-
หุหุหุหุ
มาต่อ เร็วนะจ๊ กะลังไปได้ ลื่นๆ
ว่าแต่ เจมส์ มะไหร่จะโดน... :z1: รัก :L1:
หล่ะนั้น หุหุหุหุ :กอด1:
:L2: :L2:
-
“ไปก่อนนะค่ะ พี่ๆๆ ฝากดูแล้วพี่ผมด้วยนะค่ะแล้วจอกันใหม่ค่ะ” น้องผมหันมาลาเพื่อนๆ ผมก่อนจะเดินไปที่โต๊ะเพื่อนเพื่อน
เอ่ออออ ตกลงน้องรินเป็นผุหญิงรึกระเทยกันแน่เนี่ย :m20:
ชักไม่แน่ใจ :z1:
ขอ คอนเฟรืมคับ ผู้หญิงๆ แน่นอน 55
พอดีว่าคนแต่งมึน นิดหน่อย
โทดทีนะคาร๊าฟ ฟ
:call: :call: :call:
-
หายไวๆน่ะแล้วรีบมาต่อด้วยรออยู่นะ ว่านายเจมส์มันจะโดน"ข่มเขาโคขืน"หรือเปล่า ฮิ ฮิ ฮิ รออยู่ :z1:
-
เอ่อๆๆๆๆๆ
จบง่ายไปไหมมาร์ค
อิอิ
:z1:
-
ง่าๆๆ
ต่อแค่นี้เองหรอ วันนี้ใจจดใจจ่อมารอเรือ่งนี้เลยนะเนี่ยยย
โฮกกกก
มาอัพต่อเหอะ~!! TT TT
อย่าอ่านจริงๆนะ ติดใจพี่มาร์ค กร่กๆ
-
รอๆๆ
(อะไร!! แกเพิ่งอ่านไปเองไม่ใช่ร๊อ")
อิอิ
ใจร้อน
อยากอ่านต่อ อิอิ :L2:
-
อะไรจะจองเวรขนาดนั้น ไอ้เพ่มาร์ค :angry2:
:กอด1: น้องจิมมี่ ดูแลตัวเองดีๆนะคะ ช่วงนี้พี่ก็ไม่ค่อยสบายเหมือนกัน T^T
รออ่านตอนต่อไปค่าาา :L2:
-
ตามกลิ่น berry มาค่ะ
-
อะไรของไอ้มาร์ค
ต้องมีอะไรแน่ๆ
:z1:
-
รอ อ่าน อยู่ น้า เป็น กำ ลัง ใจ ให้ น้า
-
////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////
ตอน 5 โดนจุ๊ฟ :o8:
ผมมาอยู่โรงเรียนได้ประมาณหนึ่งอาทิตย์ อะไรๆ ก็เข้าที่ขึ้น เริ่มปรับตัวเข้าเพื่อนๆในห้องได้แล้วครับ ซึ่งแตกต่างจากวันแรกที่รู้สึกอึดอัดมาก มีเรื่องเข้ามาหลากหลาย โดยเฉพาะเรื่องไอหล่อ แต่ตั้งแต่วันนั้นมาผมก็ไม่เจอไอหน้าหล่ออีกเลยนะ แต่ก้อดีแล้วแหละคับ เหอๆ ส่วนกลุ่มเพื่อนของผมนะคับ หลังจากที่ผมเปิดใจวันนั้นพวกมันก้อทำตัวปกติทุกอย่าง เหมือนไม่เคยมีอะไรเกิดขึ้นเลย
ลมร้อนพัดผ่านเข้ามาทางบานหน้าต่างไม่สีซีด เสียงคุยเจาะแจะมากมาย ของเด็กผู้หญิงในห้องหญิง ผลัดกันเงียบ ผลัดกันดัง
ผมกำลังทำการบ้านคณิตอยู่บนโต๊ะ พร้อมกับไอพอดเสียบหูสอบข้าง ฟังเพลงช้าๆ สบายๆ คล้ายร้อน วันนี้มันอากาศช่างร้อนจริงๆ
“ไอเจมส์ มึงจะขยันไปถึงไหนฟร่ะ” ไอก๊าซเงยหน้าขึ้นจากหนังสือพร้อมกับหันหน้ามาพูดกระแนะกระแหนผม พระดึงหูฟังข้างนึงไปใส่หูมัน
“ก้อทำไว้ก่อนอ่ะมึง...ขี้เกียจหมกไว้” ใช่ครับผมเป็นคนไม่ชอบหมักหมมงาน ชอบทำให้เสร็จเร็วๆ (มีใครเป็นแบบผมบ้าง)
“เออไอคนขยัน...เสร็จแล้วเอามาให้กูลอกด้วย” ไอเชนครับขาลอกประจำกลุ่มพูดขึ้น ขณะที่มันกำลังลังลอกงานเก่าที่มันหมักไว้
“เออๆ...เมิงอางานเก่าให้เสร็จก่อนแล้วค่อยว่ากัน” ไอเอกที่มีหลักการพูดขึ้นคับ (ที่รักผม อิอิ) มันเป็นคนเรียนเก่งของห้อนนะครับ คนไรไม่รู้ เพอเฟร็ค มั๊ก
“อีเจมส์” ไอบอยเรียกผมครับผมหันไปหามัน
“ว่าไงมึง (สรรพนามเปลี่ยนคับ)” ผมถามมัน (ไม่รู้เปงไรเวลาเจออีบอยหรือ เพื่อนที่เป็นกระเทย ผมจะใช้ภาษาที่กระเทยพูดกัน ส่วนถ้าคุยกับผู้ชายผมก็จะพูดปกติทั่วไปไม่ให้จับสังเกตได้)
“ไปห้องสมุดกัน...ไปหาข้อมูลงานของกลุ่มเรากัน” มันบอกเจยนารมฌ์ของมัน
“อืมๆ รอแปปนึงขอขีดเส้นใต้ก่อนแปป” ผมพยักหน้ารับ และตอบกลับไป
“ย่ะ” อีบอยตอบ
“อ่าเสร็จ...แล้วอ่ะไอเชน” ผมยื่นสมุดคณิตไปให้ไอเชน มันรีบรับทันที
“กู ไปทำงานห้องสมุดก่อนนะ” ผมหันไปถามเพื่อนผม พวกมันพยักหน้ารับ
“ป่ะอีบอย” ผมหันหน้าไปเรียกมันแล้วเดินนำหน้ามันออกจากห้อง มันก้อเดินตามผมมาติดๆ ไอบอยมันเป็นถึงกระเทยชื่อดังของโรงเรียนเลยนะคับ ด้วยความน่ารักของมันทำให้เป็นที่อิจฉาของกระเทยหลายๆ ตน มันเป็นกระเทยผู้ดีก้อว่าได้คับเพราะมันจะดูหยิ่งๆ แร๊ดพองาม ในสายตาของคนอื่น ทำให้เป็นที่หมายปองของใครหลายคน ซึ่งไม่ต้องสงสัยเลยว่าทำไมเวลาที่ไปใหนกับมันจะมีจับคนมอง และแซวมันตลอดทางเลยคับ (อิจฉาวุ้ย)
ผมกะอีบอยเดินมาที่ห้องสมุดของโรงเรียน เราตกลงแยกย้ายกันหางานคับ
“กูไปดูทางโซนโน้นนะ” อีบอยชิงพูดก่อน
เออๆ เดียวกูไปหาตรงโซนในละกาน เจอแล้วค่อยมาว่ากันอีกที” พอพูดจบผมก้อเดินไปโซนข้างใน
ห้องสมุดผมจะแบ่งออกเป็น สองโซนคับ โซนนอกจะเป็นหนังสือพิมพ์ นิตยสาร จุลสาย นิยาย การตูนสำหรับเด็ก จึงคนอยู่มาก
ส่วนโซนในจะเป็นพวหหนังสือต่างๆ เช่น ประวัติศาสตร์ วิทยาศาสตร์ ดนตรี เป็นต้นครับโดยจะมีชั้นหนังสูงๆ มากมาย ใช้เก็บหนังสือ และโซนในจะดูเงียบมากๆ คับ ไม่มีคนเข้าไปเลยดีแล้วแหละครับ มีสมาธิในการหาดี อิอิ
ผมชายตามองไปตามชั้นหนังสือเรื่อยๆ มองหาหนังสือที่ต้องการ
“เฮ้อ...อยู่ในว่ะ”ผมถอนหายใจ พร้อมกับสบถเบาๆ
ผมชายตาไปชั้นบนสุดของชั้นหนังสือ แล้วผมก้อเจอเข้ากับเล่มนึงที่ผมว่าน่าจะใช้ได้คับ แต่ว่าทำไมมันสูงจังง่า เหอๆ
“อ่ะ...อึบ” ผมพยายามเอือมหยิบคับ
“อึบ” ใกล้แล้ว
อิดนิดเดียว
อืบ บ
แต่
ว่า
ว่างเปล่า
“ผุบ !” เสียงเหมือนวัตถุ กระทบกับอะไรซักอย่าง
“โอ๊ย ! !!” เสียงร้องดังจากอีกฝั่งของชั้นหนังสือ
“ใครว่ะ! !! หยิบหนังสือหล่นใส่หัวกู อย่าให้เจอนะมึง” คำสบถเสียงดังที่ตะคอกออกมา พร้อมกับเสียงฝีเท้าคนเดินมา
(แต่เสียงสบถแบบนี้มัน ตงิด ตงิด นะ)
ไม่ถึงเซี่ยววินาทีคนที่สบถเสียงดังก้อเดินเข้ามาหาผม พอหันน่าไปหามันผมก้อต้องตกใจสิครับ ทำไมโลกมันกลมอย่างนี้ฟร่ะ ก้อไอคนที่ที่ผมทำหนังสือตกใส่หัวก้อคือไอมาร์คคับ มันเดินมาพร้อมกับหนังสือที่ผมต้องการ พอมันเห็นผมเท่านั้นแหละคับมันมองผมตาขวางเลยคับ
“นี่มึงอีก แล้วหรอว่ะ” มันสบถใส่ผม พร้อมจ้องผมตาขวาง มาแบบเดิมไอโหด
“เอ่อ..ขอโทษทีนะคับพี่...คะ..คือ..ว่า..ผมไม่ได้ตั้งใจ..ทำหนังสือตกใส่หัวพี่ มันเป็นอุบัติเหตุ” ผมพูดขอโทษขอโทษมัน ตีหน้าเศร้าคราวนี้ผมผิดจริงหนิครับ เห็นมันไม่พูดอะไร ผมเตรียมตัวจะชิง แต่
มันจับต้นแขนผมก่อนคับ เรียกว่ากระชากดีขาคับ รู้สึกปวดที่แขนมากๆ
“พะ...พี่ปล่อยผมนะ…พะ..ผมเจ็บ” ผมพูดออกมา รู้สึกเหมือนน้ำตาจะเล็ด มันตอนนี้น่ากลัวมากๆ คับ
“เมิงไปไหนไม่ได้...ถ้ากูไม่ให้มึงไป กูเคยบอกกับเมิงแล้วไง ว่าอย่าให้กูเจอมึงอีก” มันพูดเสียงแข็งพร้อมกำแขนผมแนนขึ้น
“คราวนี้มึง ไม่โชคดีเหมือนคราวก่อนแน่” มันพูดต่อพร้อมทำตาถลึงใส่
“พะ..พี่...จะทำไรผม”
“ปล่อยผมนะ”
“อยู่นิ่งๆ สิว่ะ! !!” มันตะคอกใส่ผม
“บอกให้ปล่อย ได้ยินไม๊ ไม่งั้นผมร้องให้คนช่วยจิงๆด้วย” ผมขู่
“เหลอ ร้องสิ ร้องเลย ถ้ากล้าพอ แล้วจะหาว่ากูไม่เตือน” มันก็ขู่กลับบ้าง
“ช่วยด้...ว...........................” ผมยังไม่ทันร้องเส็ด มันก็ดึงผมเข้ามาแล้วประกบจูบทันที
...
..
.
////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////
แชวปมาลงแล้วคับ บ :really2:
ป.ล. พุ่งเน้คนเขียนเขียนไปเที่ยว เปิดหูเปิดตา นะคับ อาจจะไม่มาลงหนึ่งวัน
-
ไรเตอร์ทำค้างงง
T^T
:o8: :-[
อิอิว่าแล้วตั้งแต่ไปห้องสมุดว่าต้องเจอกันแน่ๆ
พรหมลิขิต~555
:3123:
-
อุมามิ
รสอร่อยกลมกล่อม
หุหุหุ :L1:
:L2: :L2: :L2:
-
ค้างง่ะไรเตอร์ไม่คิดว่ามาร์คมันช่างกล้านี้มันห้องสมุดนะ เยอะกว่านี้เปล่าเนี้ยไรเตอร์อยู่ไหนเนี้ยค้างงงง
-
ค้างหง่าาา
-
อยากเจอเเบบนี้มั่ง เป็นไบทั้งกลุ่ม 5555+ :laugh:
-
อะไรของไอ้มาร์คอ่ะ งง
:impress2:
-
น้องเจมส์มาเจอไอ้ชั่วแล้ว
-
แย๊กก :m25:
มาปุ๊บ จุ้ฟ เรยรึ -0- o22
-
:serius2:
:serius2:
ทำไมทำไว้ค้างอย่างนี้
ไม่สงสารคนอ่านเลยเหรอ
:call:
:call:
-
แง้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
ค้างโคตรๆๆๆๆๆๆๆเลย
ไม่เอาๆๆๆ มาต่อก่อนนะไรเตอร์นะ
แล้วค่อยไปเที่ยว
ระวังไปเที่ยวไม่สนุกนะ
เพราะรีดเดอร์ทั้งหลายจะร่วมใจกันคิดถึงให้ไรเตอร์กลับมา
แงๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
รอตอนต่อไปขอรับ :L2:
-
ว่าแล้วเชียว
ห้องสมุดเงียบๆ
เหมาะกับแบบนี้จังเลย
อิอิ
รอตอนต่อไปนะ
เป็นกำลังใจจ้า
สู้ๆ นะจ้ะ
-
จะเกิดอะไรต่อเนี่ย ลุ้น
-
ต้อนรับนิยายเรื่องใหม่ :pig2:
มาร์คนี่คนกลัวกันทั้งโรงเรียนเลยเหรอ
มันจะป็นโชคดีหรือโชคร้ายที่เจอมาร์คเนี่ย :เฮ้อ:
มาร์คนี่ใช่พระเอกเปล่า โหด เลว ตรงคอนเซป :beat: :pighaun:
แล้วมาอัพต่อนะมันค้างมากๆๆ :call:
-
:กอด1: :กอด1:
-
เอาแล้วไงไอ่เพ่มาร์ค :o8:
มาจุ๊บเจิ๊บอะไรนุ้งเจมส์ ผิดผีแล้วเนี่ย รับผิดชอบเลย กร๊ากกก
-
โดนเลย นะครับ
สิ่งแวดล้อมเป็นใจ
เสียผีแล้วสิ
-
:call: :call:ค้างนะ มาต่อด้วยน้าได้โปรด :call: :call:
-
รอรอรอ
ไรเตอร์T^T
จะลงแดงแล้ว :3125:
-
รอ
รอ
และ
รอ.....
:call:
-
รอ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ
ค้าง อย่าง แร้งงงงงงง
-
รอๆๆๆ มาต่อไวไว นะ :mc4: ค้างมาก o13
-
จุฟ กับ จูบ มันต่างกันอยู่นะงับ กิกิ
รองับ
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
เขาบอกว่าอย่าร้องก็ไม่เชื่อ เป็นไงล่ะ (ถ้าเป็นผมก็ร้องเหมือนกันน่ะ อิอิ) :impress3:
-
ค้างอ่า แง่มๆ
-
:call: :call:คน เขียน หาย ไป หรือ หรือ ว่า จะ เป็น เพราะ อาถรรพ์ คอม เสีย หรือ มี เหตุ การ อะ ไร ที่ ต้อง ไป ต่าง จัง หวัด หรือ มรสุม ต่างๆ ยัง ไง ก็ มา ต่อ ด้วย น้า เป็น กำ ลัง ใจ ให้ คน แต่ง นะ เป็น เรื่อง ที่ สนุก มาก เลย รอ นะ :call: :call:
-
////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////
ตอน 6 กู...เกียจกระเทย :fire:
“ช่วยด้...ว...........................” ผมยังไม่ทันร้องเส็ด มันก็ดึงผมเข้ามาแล้วประกบจูบทันที
มันทำให้เจมส์นิ่งไปชั่วขณะ ซึ่งไม่คิดว่ามันจะกล้าทำเช่นนี้ ลิ้นอุ่นพยายามทรอดแทรกเข้ามาภายใน แต่
“ผุบ ! !!” เสียงวัตถุกระทบพื้น ทำให้เราผละออกจากกัน แล้วรีบหันไปทางต้นเสีบง
“…” พอผมหันไปก้อพบกับผู้หญิงคนหนึ่ง น่าตาสวย น่ารัก ปากนิด จมูกหน่อย ขาว หุ่นดี กำลังมองพวกผมด้วยสายตาอึ้ง ง ความเงียบเกิดขึ้นชั่วขณะ ระยะเวลาสั้น
“ฟ้า…” ไอมาร์คเปิดประเด็น
“ฟ้า...ไม่ใช่อย่างที่เห็นนะ..คือ...ว่า..เอ่อ...” ไอมายกำลังอธิบาย แต่ก้อถูกฟ้าขัดขึ้นก่อน
“คือ..อะไร...คือมาร์คไม่ตั้งใจจูบงั้นสิ...มาร์คอย่ามาโกหกฟ้าเลย...ฟ้าเห็นมาตั้งนานแล้ว...มาร์คคิดว่าฟ้าโง่หรอ”
“ค..คือ “
ฟ้าเดินเข้ามาหามัน พร้อมกับน่าต่าที่เดาอารมฌ์ไม่ถูก
“เพี๊ยะ ! !!” ฟ้าตบหน้า ไอมาร์คไปฉาดหนึ่ง
“ตั้งแต่นี้เราจบกัน“ ฟ้าพูด แล้วรีบเดินออกไปจากห้องสมุด เกิดความเงียบชั่วขณะ
“เพราะมึง ! !!” มันตะคอกใส่ผม พร้อมเข้ามาเขย่าตัวผม
“เพราะมึง ฟ้าถึงทิ้งกูไป ! !!” มัสบถใส่ผม พร้อมกับเย่าและบีบบ่าผมแรงมาก เหมือนมันจะหักเป็นเสี่ยงๆ
“พะ...พี่ ปล่อยผม ผมเจ็บ ฮึก” น้าตาเจ้ากรรม มันใหลออกมาแล้ว
“มึงหุบปากไป นี่มันยังน้อยไป! !!”
“เพราะมึง คนเดียว !! !” มันตะคอกใส่ผม
“กูเกียจ มึงไอกระเทย” คำพูดที่แทงใจผมมาก ออกมาจากปากมันมัน
“ผุบ ! !!” มันปาหนังสือ ที่มันถืออยู่กับใส่ผมอย่างจัง
“โอ๊ย ” ผมเอามือกำที่หัว
แล้วมันก้อรีบเดินออกจากห้องสมุดไป ทิ้งให้ผมยืนอยู่ตรงนั้น
ผมรู้สึกเจ็บที่หัวมาก รู้สึกเหมือนน้ำที่ใหลบนหัว ผมรีบเอามือกำแผลบันหัวเอามาดู ก้อพบ
“เลือด ! !!” ผมสบถเสียงดัง ผมกลัวเลือดที่สุด กลัว มาก
หลังจากนั้นภาพก้อเหมือนลางๆ ไป พร้อมกับความมืดที่แทรกมารู้สึกเหมือนหลังกระทบกับพื้นที่เย็นเฉียบ แล้วผมก็หลับไป
นานเท่าใหร่ไม่รู้ที่หลับไป มันทำให้ผมลืมเรื่องที่เกิดขึ้น ก่อนที่ผมจะฟื้นขึ้นมา แล้วเผชิญหน้ากับมัน
ผมลืมตาขึ้น ก้อพบกับเพดานสีขาว สถานที่ที่ไม่คุ้นเคย แต่ผมเดาได้ ไม่ผิดแน่นี่มันโรงพยาบาลแน่นอน ผมรู้ปวดเมื่อยตามตัว
แล้วก้อเจ็บแผลที่หัวจี๊ดๆ
ผมหันหน้าไปทางซ้าย ก็พบกับไอบอยอย่างจัง
“เป็นไงมึง ฟื้นแล้วหรอ” ไอบอยเห็นผมหันหน้า มันก้อถามผมทันที
“อือ...ขอแห้งจัง ขอน้ำหน่อย” ผมรู้สึกคอแห้งมาก จากนั้นมันก้อจัดแจงเทน้ำใส่แก้ว แล้วยื่นมาให้ผม ดื่ม
“ฮ่า...ขอบใจ” ผมพูดพร้อมกัยส่งแก้วไปให้มัน
“กูหลับไปนานมั้ย” ผมตัดสินใจถามขึ้น หลังจากมันวางแก้วน้ำลงบนโต๊ะ
“พอกูหาหนังสือเจอ กูก้อรีบไปหามึง แล้วกูก้อไปเจอมึงนอนไม่ได้สติอยู่บ้านพื้น”
“กูตกใจมาก รีบไปเรียกอาจารย์ แล้วส่งมึงมาโรงพยาบาลนี่แหละ หมอบอกว่าหนังสือตกลงมาใส่หัว แผลเปิดเลยเย็บไป 10 เข็ม” มันอธิบายให้ผมฟังพร้อมตีหน้าเศร้า
“มันเป็นความผิดกู ที่ไม่น่าทิ้งมึงไว้คนเดียว” มันพูดพร้องทำหน้ารู้สึกผิด
“มึงไม่ผิดหรอก กูมันซุมซ่ามเอง หนังสือเลยตกใส่หัว” ผมพูดปลอบมัน
“แล้วนี่กูหลับไปนานแค่ใหน”
“ก้อประมาณ 6 ชั่วโมงได้”
“แล้วมี่ใคร รู้เรื่องกูมั้ยนอกจากมึง”
“ก้อมีแม่มึง เพิ่งลงไปซื้อของข้างล่างเดียวก้อคงมา นอกนั้น ก้อพวกไอเอกนะ”
“เอี๊ยด” เสียงประตูห้องเปิดขึ้น พร้อมกับร่างที่ผมคุ้นเคยเข้ามา
“แม่ ! !!” ผมร้องหาแม่ หลังจากที่แม่เดินเข้ามาในห้อง แม่เดินเข้ามากอดผม
“ขวัญเอ่ย ขวัญมานะลูก ถือว่าฝาดเคราะห์ไป” แม่พูดพร้อมกับลูบหัวผม และกอดผมแน่น แล้วผมก้อกอดแม่ตอบ นี่คืออ้อมกอดที่อบอุ่นที่สุดของผมครับ ใครจะหาว่าผม ติดแม่ก้อช่างครับ ก้อเพราะว่าผมรักแม่ของผมหนิ
จากนั้นผมก้อลงเข้าสู่ห่วงนิทราคาอ้อมอกแม่ไป
...
..
.
////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////
ขอโทดสำหรับ ความไม่รับผิดชอบของคนเขียนนะ
ขอแจงเหตุที่มาต่อช้าครับ ขอยอมรับผิด
หนึ่งอย่างที่ทาบกันว่าวันพฤหัสไปเที่ยว ก้อไปเที่ยวจริงๆ คับ
สองวันศุกร์มีเรื่องวุ้นกลับที่บ้านนิดหน่อย มีคนอยู่เยอะ
วันเสาร์ไปทำงานบ้านเพื่อนทั้งวันเหอๆ เหนื่อยมาก กลับมากะว่าจะลง แต่เพลียมากจริงๆ เลยขอตัวไปนอนก่อนแล้วแล้วพรุ่งนี้ค่อยมาลง
และวันนี้ผมก้อมาลงจริงๆ คับ ช่างนี้ วุ่นๆ นิดหน่อย อาจจะมาลงบ้างไม่ลงบ้างนะคับ เหนื่อยจิงๆ คับ
ขอโทดอีกทีนะคับ :m15:
ป.ล. รีบพิมพ์ไปนิด มีผิดบ้างอย่าว่ากันนะครับ
-
ดีนะที่รู้ตัวว่าหายนานไปดีมาก เราจะให้อภัยก้อต่อเมื่อมาต่ออีกเยอะๆน่ะและไวๆด้วยนิ
-
เกลียดอิมาร์คว่ะ คนอะไรไม่มีเหตุผลเล้ยยยยย :z6:
ไรเตอร์หายยุ่งแล้วค่อยมาต่อก็ได้ค่ะ แต่ขอแบบยาวๆได้มํ้ยอ่าาา
-
หุหุหุหุ
ว่าแล้ว รีบพิมพ์จริงๆ
ฟ้า กับ ฝ้าย อ่ะ หุหุหุ แก้ด้วยจร้า
เราเอาใจช่วยนะ พักผ่อนอย่างเพียงพอด้วยคร่า
จะได้มาอัพแบบเยอะๆ หุหุหุ o13
:L2: :L2: :L2:
-
ขอบคุณนะคะที่ยังแวะมาอัพให้ แม้จะไม่มาก แต่ดีกว่าไม่มาเลยเนอะ
-
งานเยอะระวังสุขภาพด้วยนะค่ะ :impress3:
เดี๋ยวจะไม่มีแรงมาเขียนต่อ :m20:
:L2: :L2:
-
ไรอะมาร์คคค
ไร้เหตุผล
แต่ส่วนมาก
ผู้ชายมักปากแข็ง(?)
5555
สู้ๆต่อไป เจมส์
ขอมอบดอกไม้ให้เป็นกำลังใจ
:L2:
-
////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////
ตอน 7 เอก ก เพี้ ยน ไป๋ :really2:
วันรุ่งขึ้นคุณหมอก้อให้ผม กลับบ้านได้แล้ว ผมกลับไปพักผ่อนที่บ้านต่อ โดยมีแม่คอยดูแล แต่ผมก้อก้อไม่เป็นไรมากแล้วนะคับ
พรุ่งเน้ก้อไปโรงเรียนปกติได้ แต่ก้อมีเรื่องเมือวารให้คิด ถ้าเราเจอมันอีก เราจะเป็นยังไง คิดแล้วสยอง เหอๆ แต่ก้อไม่มีใครรู้เรื่องที่เกิดกับผมจริงๆ ดีแล้วแหละคับไม่อยากให้ใครต้องมาเครียด เรื่องมันผ่านไปแล้ว ก้อให้มันผ่านไป เหมือนที่แม่พูดเอาไว้
เมื่อคืนว่า ‘ให้ถือว่าฟาดเคราะห์ไป’ ก้อคงจิง แต่ช่วงนี้ต้องหลบน่ามันก่อน ที่ไม่อยากเกิดเรื่อง
ในช่วงเย็น ไอเอก ไอเขน ไอก๊าซ ไอบอย ไอแกะ ไอเก่ง มาให้กำลังใจผม ถึงบนห้องครับ ก้อล้อกันบ้าง เล่นกันบ้าง ทำให้ผมลืมเรื่องเมื่อวารไปเลยครับ ส่วนไอบอยก้อมา สอนเรื่องที่เรียนไปวันนี้ เพื่อนดีครับ อิอิ
แต่ที่แปลกไปคือไอเอก เห็นนั่งเงียบ
“เอก เป็นอะไรหรือเปล่า เห็นนั่งเงียบมานานแล้ว” ผมตัดสินใจ ถามขึ้น เมื่อเพื่อนๆ ผมคนอื่นลงไปข้างล่างกันหมด เหลือแต่เอกที่นั่งอยู่บนโต๊ะเขียนหนังสือ
“…” เงียบคับ ไม่ได้การตอบรับจากเลขหมายที่ท่านเรียก
“เจมส์ รู้มั้ยเราเป็นห่วงมาก เมื่อรู้เรื่องจากไอบอย” เอกพูดด้วยน้ำเสียงจิงจัง
“เอก ไม่ต้องคิดมาก เจมไม่เป็นอะไรแล้ว เห็นมั้ย” ผมพูดพร้อมลุกขึ้นจากเตียง เดินมาทำให้เองเห็นว่าไม่เป็นไรแล้ว
“คับ ที่หลังจะไปใหนต้องให้เอกไปด้วยนะ ไม่ไว้ใจเลย“ เอกพูดพร้อมยิ้มออกมา พร้อมลุกจากเก้าอี้เดินมารูป หัวผม
“ไม่ต้องถึงขนาดนั้นมั้งเอก เอาเป็นว่าเจมส์จะดูแลตัวเองดีๆ ละกันคับ” ผมตับกลับไป
“ไม่ได้คับ ถ้าเจมส์เป็นอะไรขึ้นมาอีก แล้วเอกจะทำไง” เหอๆ วันเอกเป็นไรเนี้ย มีคับ และก้อเรียกแทนตัวเองว่าเองอีก เหอๆ
อย่าทำแบบนี้ได้ไหม เดียวจำทำผัวซะเลย งิ งิ
“งั้นก้อตามใจคับ” ผมตอบกลับไปพร้อมส่งยิ้มแบบน่ารักไปให้
หลังจากนั้นพวกเพื่อนๆ ผมก้อกลับบ้านไปประมาณ ค่ำๆ คับ เหอๆ มีเพื่อนก้อดีแบบนี้เองคับ คอยให้กำลังใจเราเสมอคับไม่ว่ายาม ทุกข์ หรือ สุข
ตี๊ดๆ ๆ
ผมหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดูเบอร์ เบอร์ไม่คุ้นเลย ใครว่ะจะรับดีมั้ย ผมปล่อยให้สายดับไป แล้วก้อโทรมาอีกรอบสอง ผมเลยตัดสินใจรับ
“ฮัลโหล คับ” ผมกรอกเสียงไปตามสาย ทักทายก่อนครับไม่รู้ว่าใครโทรมา
“ครับเจมส์ “
“ใครคับ”
“นี่เอกเองคับ”
“อ่าวเอกเองหรอ ”
“คับ”
“เอกโทรมาหาเจมส์ มีธุระอะไรรึเปล่า”
“ป่าวหรอก เอกโทรมาต้องมีธุระด้วยหรอ” น้าเสียงเอกเหมื่อนตัดพ้อ
“ไม่ใช่อย่างนั้นนะเอก คือว่า“ ก่อนที่ผมจะพูดจบเอกก้อขัดขึ้น
“ช่างมันเถอะคับ เอกแค่โทรมาคุยเล่นเฉยๆคับ”
“แล้วนี่เจมส์ ทำอะไรอยู่คับ”
จากนั้นเอกกับผมก้อคุยกันต่อครับ จนดึกผมก้อขอตัวไปนอน เพราะ มันดึกมาแล้ว แต่ที่แปลกก้อคือผมกับเอกคุยกันเหมือนคนจีบกันนี่สิ เหอๆ ช่าง เหอะ ผมอาจจะคิดมากไป ผมลืมตาดู นาฬิกา นี่ปาเข้าไปเกือบตีสองแล้วคับ นอนดีกว่า ผมเอื่อมมือไปปิดโคมไฟแล้วโง้มตัวลงนอน
วันรุ่งขึ้นผมก้อไปโรงเรียนคับ ถึงผมจะตื่นสายนิดหน่อย โดนแม่เบิร์ด กระโหลไปสองสามที ตอนเช้า อิอิ
ผมมาถึงโรงเรียนก้อเกิดเคารพธงชาติแล้วคับ ฮ่าๆ มาถึงในห้องเพื่อนๆ ก้อถามว่าผมเป็นไงมั้ง ผมก้อเล่นเรื่องโกหกไปถึงจะไม่ตั้งใจก้อเถอะ เหอะๆ
ส่วนผมกับเอกก้อคุยกันปกติ เหมือนเมื่อคืนไม่มีอะไรเกิดขึ้น แต่เอกก้อคอยตามผมตลอดคับ ฮ่าๆ เหมือนแฟนกันเลย
“เฮ้ย ! !! ไอเอก กุเห็นเมิงเดินตามติดไอเจมส์ตั้งแต่เช้าแล้วนะเว้ย เมิงเป็นอะไรฟ่ะ ” ไอก๊าซผู้กวนตีน เอ่ยครับ
“เออกู ก้อว่างั้นเหมือนกัน เดินติดอย่างกับเป็นแฟนกัน” ไอเชนคับ เข้าขากันจิง
“มันเรื่องของกู” ไอเอกตอบกลับไป แต่ผมนี่ดิน่าแดงมดแล้ว
“นี่เทอสามคนเนี๊ยะ จะคุยกันอีกนานมั้ย ! !!” อาจาร์ยสุดโหด หันไปทางกลุ่มไอเอก พร้อมตะโกนขึ้น
“พวกเทอสามคนเข้าใจที่ครูสอนมั้ย” สายตาอาจารย์แวบๆ น่ากลัวพิกล
“เข้าใจก้อดีแระพวกเทอสามคน ไปทำรายงานมาคนละ 2 เล่ม ส่งวันจันทร์” อาจารย์พูดจบก้อเดินกลับไปหน้าห้อง
“โหย..อาจารย์” ไอเชนสบถ
...
..
.
////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////
-
แหน่ะๆๆ
:-[
เอกคิดไรอะตัวเองงง
ชอบเจมส์ละสิท่า
:impress2:
เจมส์สู้ๆๆๆ
:m20:
-
:sad4: :sad4: :sad4:
ทำไมทำแบบนี้
หุหุหุหุ
รีบๆมานะจ๊ะ
:L2: :L2:
-
ขอแนะนำคะ
อ่านทันแล้วคะ น้องเจมส์น่ารักมากค่า
มาร์คเถื่อนได้อีกค่ะ
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
ขออ่านด้วยคนครับ
-
เอกจ้าาา...คิดจาทำไรอะตัวเอง
-
มาต่อโดยไว
ชอบมากกกกกก
-
////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////
ตอนที่ 8 ไม่ได้นอน :t3:
ผ่านมาหนึ่งเดือนกว่าหลังจากที่ผมเข้าโรงบาล ทุกๆ คืนกว่าจะได้นอนก้อปาเข้าไปซะเกือบตีสามทุกคืน ไม่ใช่เพราะเรียนหนักหรือว่างานเยอะนะคับ แต่เพราะเอกคับ โทรมาทุกคืนเลย พาเคลิ้มตลอด นี่ก้อเพิ่งจะวางสายไปได้สักพัก ก่อนวางสายมีการร้องเพลงกล่อมก่อนนอนด้วยนะคับ หวานจิงๆ
คนไรไม่รู้หล่อก้อหล่อ นิสัยก้อดีแล้วยังโรแมนติกอีก นี่หรือปล่าวที่เค้าเรียกว่าจีบ ผมนั่งอมยิ้มคิดไป เริ่มรู้สึกง่วง ก้อแหงนหน้าไปดูนาฬิกา ปาเข้าไปเกือบตี 4 ล่ะ เฮ้อ นอนดีกว่า ยิ่งช่วงเน้โดนแม่มะแหงกบ่อยๆ อยู่ข้อหาตื่นสาย กำลังจะยื่นมือไปปิดไฟนอน แต่
ตี๊ดๆ ๆๆ
โทรศัพท์มือถือผมร้องขึ้น เหอๆ ใครอีกฟ่ะ เอกหรือเปล่า แต่เพิ่งวางสายไปนะผมหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดู ไม่ใช่เบอร์เอกหนิ
แถมไม่ใช่เบอร์ที่คุ้นด้วย เบอร์ใคร ผมกดรับสาย
“ฮัลโหล” ผมกรอกเสียง
“เออ มึงคุยกลับใครอยู่ว่ะ” คนในสายพูดกลับมา
“คุณเป็นใครครับ”
“มึงจำกู ไม่ได้หรอว่ะ”
“เอ่อ..ผมไม่รู้ ว่าคุณเป็นใคร คุณคงโทรผิดแล้วมั้งคับ”
“มึงชื่อเจมส์ใช่ป่ะ?”
“ใช่”
“งั้นกูก้อโทรไม่ผิด”
“แล้วคุณเป็นใครครับ”
“คนที่จูบมึงในห้องสมุด” ชัดเลยครับ
“พี่รู้เบอร์ผมได้ไงคับ แล้วพี่โทรหาผมทำไม”
“มึงไม่ต้องรู้หรอกว่ากูรู้เบอร์มึงได้ไง และที่กูโทรมาก้อเพราะว่ามึงหลบหน้ากู” ใช่คัยตั้งแต่นั้นมาผมหลบหน้ามันตลอด หรือเวลาฟรุ๊คเจอมันผมก้อรีบชิ่งหนีตลอดเลยคับ
“ใช่ผมหลบหน้าพี่ แล้วผมไม่อยากเจอหน้าพี่ เรื่องวันนั้นก้อจบมานานแล้ว พี่ก้อได้แก้แค้นผมแล้วแล้วพี่จพต้องการอะไรจากผมอีก“
“ใครบอกว่าจบ เพราะมึง มึงทำให้กูต้องเลิกกับแฟน มึงมันนางแพดสยา”
“ผมมันนางแพดสยาแล้วพี่มายุ่งกับผมทำไม แล้วอีกอย่างก้อเพราะพี่ทำตัวของพี่เอง พี่มาจูบผมทำไม” อารมณ์เริ่มขึ้นแล้วคับ
“เมิงกล้าพูดแบบนี้กลับกูหรอ นั้นวันนี้มึงเจอกูแน่” มันพูดจบ ก็กดวางสายไป
มันจะต้องการอะไรกับผมอีก ผมนั่งคิดไปมองดูฬิกาอีกทีก้อเกือบหกโมงเช้าแล้วครับ ผมเลยตัดสินใจไม่นอนแล้วคับ อาบน้ำไปโรงเรียนดีกว่า เหอๆ อาบน้ำเสร็จผมก้อลงมากินข้าวข้างล่างคับ
“อ่าวพี่เจมส์ ทำไมวันนี้ตื่นแต่เช้าได้ละพี่?” ยังไมทันลงคับก้อริน น้องสาวตัวแสบจองผม
“เมื่อคืนพี่นอนเร็วนะ ลงไปกินข้าวไป อย่าถามมาก” ผมรีบพูดตัดไป
“เมื่อคืนนอนเร็ว หรือไม่ได้นอนกันแน่ ดูขอบตาดิคล้ำอย่างกับหมีแพนด้า” มันพูดจบก้อรีบวิ่ง ลงไปข้างล่างรู้ทันจิงนะมึงยัยตัวแสบ ก้อจิงอย่าที่มันพูดคับ ขอบตาผมคล้ำมากๆ คับ แล้วผมก้อลงมาห้องครัว
“ว่าไงลูกตัวดี ทำไมวันนี้ตื่นเช้าได้ล่ะ หรือว่าฝนจะตก ก้อไม่หนิท้องฟ้าก้อปลอดโปล่ง” แม่ผม แขวะได้อีก
จากนั้นพวกผมก้อนั่งกินเข้าวกัน ก้อนั่งกินข้าวคุยกันไปตามภาครอบครับ ตอนหลังพ่อก้อลงมากินด้วยครับ และผมก้อถือโอกาสติดรถพ่อไปโรงเรียนอีกด้วย
พอมาถึงโรงเรียน ไอ รินก้อขอตัวแยกไปหากลุ่มเพื่อนๆ มันคับ
ส่วนผมก้อเดินไปหาพวกไอบอยคับ ใรห้องผมก้อมีแต่พวกไอบอยเท่านั้นแหละที่มาเช้า
“ไงมึงลมอะไรมาโปรด ถึงมาโรงเรียนแต่เช้าได้” นี่คือคำแรกที่อีบอยเอ่ยทักผม
“เออ กูก้อแค่อยากมาเช้าจะเป็นไรไปว่ะ” ผมตอบกลับไป
“เออๆดี มาให้ได้ทุกวันนะมึง”
“ของแบบนี้ต้องแล้วแต่อารมณ์เว้ย” ผมตอบ พร้อมทำหน้ากวนใส่มันกลับไป
นั่งไปเรื่อยๆ ไอก๊าซ ไอเชน ก้อมาคับและตบท้ายด้วยไอเอกที่มาก่อนเคารพธงชาติห้านาที ไอเอกมันก้อสงสัยนะคับว่าทำไมผมมาโรงเรียนเช้า ทั้งที่เมือคืนคุยกันก้อปาเข้าไปเกือบตีสี่ ผมก้อตอบปัดๆ ไปว่าแม่มาปุก ทั้งๆ ที่ผมไม่อยากโกหกแต่ทำไงได้อะคับ เห้อ ออ...
...
..
.
////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////
-
เจมส์มันจะเจออะไรหว่า
-
หุหุหุหุหุ
วันนี้ 3 ตอนแล้ว
หุหุหุ :L1:
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
เจมส์จะโดนทำไรเนี้ย
น่ากลัวจะไม่ดีเลยเนอะ
รอตอนต่อไปนะ
เป็นกำลังใจจ้า
สู้ๆ นะจ้ะ
-
เจมส์จะโดนไรหว่า
ขอคิดลึกได้ไหมไรเตอร์
:o8:
อิอิดีจังวันนี้ลง3ตอนเลย
คริคริ
มอบดอกไม้ให้ไรเตอร์+อ้อมกอด
:L2: :กอด1:
-
:กอด1: ไรเตอร์ด้วยคน +1
-
เหอๆ อิพี่มาร์คมันเป็นอะไรมากมั้ย...เกลียดเค้าแต่ตามรังควานเค้าไม่เลิกแบบนี้....
ไม่ได้เกลียดอย่างเดียวล่ะม้างงงงง :z1:
+1 ขอบคุณค่ะ วันนี้ได้อ่านหลายตอนเลย :กอด1:
-
สงสัยพี่มาร์คคงจะหลงสเน่ห์น้องเจมส์แหงมๆๆๆ
มาต่อไวๆๆน๊ะค๊ะ รอยุ
-
ตกลงมาร์คมันเกรียดรึมันชอบเจมส์ตามราวีเคัาจัง
-
ไม่ใช่ความผิดเจมส์ซะหน่อยความผิดที่แกไอ้มาร์ค :beat:
-
ว้าววววววววว อิจฉา
ทำไมเราไม่มีแบบนี้มั่งหว่า
รึเรามันไม่สวยอ่า แงๆๆๆๆๆ
เจมส์ ไม่ต้องเอาหรอกมาร์คอ่า
เอาเอกนี่แหละ
แต่ถ้าเอกอกหักไง เราพร้อมจะดามใจนะค่ะ
แงๆๆๆๆๆๆๆ สงสัยเราจะไม่น่ารักพอ
เหอๆๆๆ
-
////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////
ตอนที่ 9 คบกัน :กอด1:
คาบเช้าก้อมีแต่วิชาที่เรียนบนห้อง สบายไปครับ หุ หุ ไม่ต้องเดินไปใหน คงไม่ได้เจอคนที่คุณรู้ว่าใครแน่ แต่ช่วงบ่ายนี่สิ ศิลปะเรียนที่ตึกสี่ เป็นตึกที่เสี่ยงจะเจอมันมากๆ เลยคับ ทำไงดีอ่า มันคงไม่ทำไรถ้าผมอยู่กับเพื่อนมั้ง ฮ่าๆ ขอยืมเพื่อนเป็นไม้กันหมาสักหน่อย อย่างน้อยเอกก้อตามติดผมตลอด
“เร็วๆ สิว่ะพวกมึง รีบๆ เก็บของหน่อย จะได้ลงไปเรียนศิลปะสักที” ผมเร่งพวกไอเอกให้รีบเก็บของไวๆ
“เออๆ ถ้ามึงรีบมากมึงก้อไปก่อนสิว่ะ” ไอก๊าซหันมาบอกผม ได้ไงอ่าคับ เดินคนเดียวก้อไม่ปลอดภัยสิคับ
“ไม่อ่า เดินไปพร้อมๆ กันดิ” ผมตอบกลับไป แล้วเดินไปนั่งที่เก้าข้างๆ เอก
หลังจากนั้นพวกผมก้อเดินลงมาที่ตึกศิลปะคับ ห้องศิลปะจะอยู่ชั้นสอง ของอาคารสี่ อยู่ตรงข้ามกับห้องนาฏศิลป์ เป็นห้องโถงยาว เต็มไปด้วยรูปปั้นมากมาย พวกผมเดินมาถึงห้องศิลปะ ก้อพบว่าประตูยังล๊อคอยู่แสดงว่าอาจารย์ยังไม่มา พวกผมก้อไม่เสียเวลาคับหาที่แถวนั้นจับกลุ่มนั่งคุยกัน จนอาจารย์ที่สอนนาฏศิลป์เดินเข้ามา
“คาบนี้พวกเทอ เรียนศิลปะกันใช่มะ” อาจารย์เอ่ยถามขึ้น
“คับ/ค่ะ”
“วันนี้อาจารย์กรองทิพย์ไม่สบาย แล้วเค้าฝากครูให้ดูแลพวกเทอ แต่คาบนี้ครูมีสอน พวกเทอก้อเอางานที่คั้งค้างไปทำที่ห้องนาฏศิลป์ละกัน”
“คับ/ค่ะ”
อาจารย์เดินำพวกผมไปห้องนาฏศิลป์ ซึ่งอยู่ตรงข้ามห้องศิลปะ
พวกผมเดินเข้าไปที่ห้องนาฏศิลป์ ก้อพบรองเท้าเรียงรายหลายคู่ วางอยู่ อาจาย์เรียกให้พวกผมไปนั่งทางปีก พอเดินเข้าไปเท่านั้นแหละ เด็กมอสามนี่หว่า สายตาทุกคู่จ้องมาที่พวกผมกันหมด แต่สายตาผมดันไปสดุดเข้ากับ คนที่ไม่อยากเจอมาหที่สุด มันนั่งอยู่ใกล้หิ้งครู พอมันเห็นผมเท่านั้นแหละมันจ้องผมตาเขียวปั๊ด เลยคับ ผมรีบหันหลบสายตามัน แล้วเดินเข้าไปนั่งกับพวกไอเอก พอนั่งไปสักพักก้อรู้สึกเหมือนมีคนมอง พอผมหันไปก้อพบกับไอมาร์ค มันขยับเข้ามาใกล้ผมตั้งแต่เมื่อใหร่ก้อไม่รู้ ตกใจสิครับ
“นายธนวรรษ เทอจะเข้าไปอยู่ใกล้พวกน้องๆ เค้าทำไม กลุ่มเทออยู่ตรงโน่นไม่ใช่หรอ แล้วทำไมไม่ไปช่วยเพื่อนทำงาน”
อาจารย์เอ่ยท้วงขึ้น คงจะรู้สึกผิดสังเกตุ ที่เห็นมันมาอยู่ใกล้พวกเด็กมอสอง
อาจารย์คับช่วยให้มันกลับไปนั่งทีเดิมทีครับ อึดอัดจะตายอยู่แล้ว
“งานกลุ่มผมเสร็จแล้วครับ เหลือรอพีเซ็นอาทิตย์หน้า แล้วอีกอย่างตรงโน่นมันอึดอัดขอมานั่งตรงนี้ดีกว่าคับ” มันตอบกลับไป
“งั้นเทอก้อว่างสิ อ่ะงั้นเอานี่ไปล้างให้ครูที” อาจารย์พูดขึ้น พร้อมยื่นถาดไปให้มัน
ฮ่าๆ ลอดแล้วตรู
“ได้คับ...แต่ผมขอหาคนไปเป็นเพื่อนได้มั้ยครับ” มันตอบกลับไป
จะไปก้อรีบไปสิ เฮ้อ อ อ จะได้หายใจให้ทั่วท้องสักที
“ก้อแล้วแต่..เทอสิ แต่ต้องหาคนที่ว่างนะ”
“คับ งั้นผมขอน้องคนนี้ละกันคับ เห็นน้องเค้านั่งเฉยๆ ไม่ได้ทำอะไร” มันจับบ่าผม พร้อมกับหันหน้าหาอาจารย์
ยุ่งแล้วสิคับ ถ้าผมไปผมก้อต้อง หยือ อ ไม่อยากจะคิดถึงอนาคต
แต่ตอนนี้ สายตาทุกคู่ในห้องหันมาที่ผมหมดเลยครับ โดยเฉพาะพวกเพื่อนผมที่นั้งข้างๆ ยังมองผมอย่าง งงๆ
“แล้วทำไมต้องเอาน้องเค้าด้วย เพื่อนเทอก้อมีต้องเยอะแยะไป”
“ก้อผมรู้จักกับน้องเค้าหนืคับ จิงมั้ย” มันพูดจบก้อ หันหน้ามาถามผม พร้อมกับทำหน่าโหด
“...อะ ใช่คับ” ผมตับรับ อย่างไม่มีทางเลือก เห้อ เป็นไงเป็นกัน
“งั้นพวกเทอก้อลงไปล้างได้แล้วไป เดี๋ยวจะหมดเวลาเสียก่อน”
แล้วมันก้อเดินนำผมไปที่อ่างน้ำ แถวๆ เรือนคหกรรม ซึ่งแน่นอนครับมันปลอดคน
ผมเดินตามมันมาติดๆ จนถึงอ่างน้ำ
“นึกว่าจะหนีกูพ้นหรอ” มันเปิดประเด็นขึ้นก่อน
“ป่าวพี่พูดเรื่องอะไร ผมจะหนีพี่ทำไม” ขอแก้ตัวน้ำขุ่นๆ ไปก่อน
“อย่า มาโกหกกู ! !!!” มันตะคอกใส่ผม พร้อมกระชากเสื้อผม
“พะ...พี่ ปล่อยผมนะ”
“เมิงคิดหรอว่าเรื่องวันนั้นมันจะจบ”
“เพราะมึงแฟนกูถึงบอกเลิก”
“แล้วพี่ต้องการอะไรจากผม ฮึก” ออกมาแล้วครับน้ำตาเจ้ากรรม
“กูต้องการให้มึง มาคบกับกู”
...
..
.
////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////
มาต่อก่อนไปนอนคับ หุ หุ มาลงไว้ก่อนคับ เผื่อไม่มีเวลาได้มาลงอีก ขอบคุณผู้อ่านทุกคนนะคับ :pig4:
-
เง้อ
นั่น
ไง
ออก
ลาย
แล้ว
เอก
มา
ช่วย
เจมส์
เร็ว
:-[
-
มาด่าว่าน้องแพศยาน้องเขาแพศยาตรงไหนว่ะมึงๆมามั่วน้องเขาเองนะไอ้ควายถ้าจำไม่ผิดนะ ความจำเสื่อมหรือว่าขาดความอบอุ่นว่ะ หรือว่าโรคจิต
-
อ้ายมาร์ชมานปัญญาอ่อนป่าวหง่ะ
หรือว่าจีบครายม่ะเป็น
ทำร้ายก่อนแล้วค่อยขอคบ
ครอบครัวดูเหมือนจะมีปัญหา :เฮ้อ:
-
เราว่าไอ้คุณมาร์คมันเอาข้ออ้างที่แฟนมันบอกเลิกมาอ้างกับเจมส์ว่ะ ไอ้นี่ขอคบกับน้องมันดีๆก้อไม่ได้ :angry2:ทำเป็น ทำเป็น...
-
ตรรกแปลกๆดี ปากบอกไม่ชอบเค้าแต่วอแวกับเค้าจัง
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
เพิ่งเข้ามาติดตามค่ะ มาร์คคงแอบสนใจเจมส์ แล้วเอาเรื่องโน้นเรื่องนี้มาอ้างให้คบกัน
-
ชอบบบบบ
-
o13ว้าว กำ ลัง สนุก เลย เชี่ยว ชอบ อิอิ
-
หาเรื่องกลบเกลื่อน
-
เชิดไปเลยน้องเจม สวยเลิกได้!!!
ปล.เชียร์เอก
-
ชอบพระเอก โหด ๆๆๆ งับ (โรคจิต) :m20:
10 เข็มยังน้อยไป o22
o13ว้าว กำ ลัง สนุก เลย เชี่ยว ชอบ อิอิ
พูดจาไม่สุภาพเลย :m20: :m20: :m20:
-
อืม... เป็นวิธีขอเป็นแฟนที่.... :beat: พิศาลมากๆ
-
อะไรขอมันว่ะเนี่ย...งง "แต่ชอบ"
.
o18
-
บอกเกลียดเขา
แต่มาขอคบซะงั้นนน่ะ
ไม่เข้าใจเลย
อิอิ
รอตอนต่อไปนะ
เป็นกำลังใจจ้า
สู้ๆ นะจ้ะ
-
อยากได้เค้าเปนแฟน ก้อพุดดีๆๆก้อได้น๊ะค๊ะมาร์ค
โหดเกิ้นพระเอกเรา แต่ก้อน่ารักเนอะ
-
////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////
ตอนที่ 10 เล่นละคร :-[
“กูต้องการให้มึง มาคบกับกู”
อึ่งสิคับ ไม่คิดว่าคำนี้จะหลุด มาจากปากมีน มัน
“ว่าอะไรนะ” ผมถามย้ำเพื่อความแน่ใจ ว่าผมฟังไม่ผิด
“กูจะให้มึงมาเป็นแฟนกู” มันตอบกลับมา ชัดเลยคับ
“อะ..เอ่อ” พูดไม่ออกเลยคับ
“เมิงต้องมาเป็นแฟนกู ในระยะเวลาสองเดือน”
“มะ...หมายความว่าไง”
“กูจะให้มึง มาเล่นละครเป็นแฟนกับกู” เล่นละคร เพื่ออะไร
“ทะ...ทำไม ต้องเป็นผม”
“มึงไม่ต้องถาม เพราะมึงไม่มีสิทธิ์ที่จะรู้ มึงทำตามที่กูบอกก้อพอ และเมื่อครบกำหนดเมื่อใหร่ กูก้อจะเลิกยุ่งกับเมิงทันที”
“ต...แต่ว่า”
“ไม่มีแต่ มึงต้องทำตามคำสั่งกู แล้วอีกอย่าง มึงจะเป็นแฟนกูแค่ในนามเท่านั้น ไม่มีการเกินเลย”
“…”
“เงียบ เป็นอันว่าตกลงตามนี้ มึงก้อเตรียมตัวให้พร้อมละกัน ก้อแค่เล่นละครนิดหน่อย คงจะไม่ใช่เรื่องยากสำหรับมึง”
“คะ..คือ” ผมพยามยามแย้ง แต่มันทำหน้าโหด
“…” ผมพยักหน้า รับ อย่างไม่มีทางเลือก
“วันนี้ตอนเย็นมึงไปหากูที่ซุ้มด้วย” หลังจากที่ผมสองคนล้างถาดไปสักพักมันก้อพูดขึ้น
“แต่ว่าผมจะ” ใครจะไปกับมันง่ายๆ คับ ต้องอ้างไว้ก่อน ไยังไม่ทันจะอ้าง มันก้อขัดมาก่อน
“ไม่มีแต่ เมิงต้องมาหากู กูจะรอมึงที่ซุม มึงคงจำได้นะถ้ากูโกรธมึงจะเกิดอะไรขึ้น มึงคงไม่อยากให้เกิดขึ้นแน่“ มันพูดพร้อมกับทำหน้าถลึงตาใส่ ผมคงต้องทำตามมันคับอย่างไม่มีทางเลือก เพื่อความปลอดภัยของตัวผมเอง เห้อๆ
ผมจัดแจงล้างถาดจนเสร็จ แล้วขึ้นมาเก็บบนห้อง ผมไม่เห็นมันจะช่วยผมล้างตรงใหน มีแต่ยืนดูอยู่เฉยๆ กินแรง นี่สรุปว่าอาจารย์ใช่ใครกันแน่ เนี๊ย
“กริ้ง ง ! !!! “ เสียงออดเตือนหมดเวลา เมือผมเลื่อนตัวลงไปนั่งข้างๆ เอก
“มึงไปรู้ จักพี่เค้าตอนใหนว่ะ” ไอก๊าซเปิดประเด็นถามขึ้น
“ก้อ ต้องนานแล้ว”ผมตอบกลับไป
“ไม่เห็นพวกกูจะรู้เลย” เอเชนสมทบ ไอคู่นี่มันเข้ากันได้จริงๆ
“พวกมึงไม่รู้หรอก ป่ะๆ ไปเรียนกันได้แล้ว” ผมคอบปัดๆ ไป
“มึงอย่ามาเปลี่ยนเรื่อง ไอห่า เดียวนี้ หัดมาปิดบังเพื่อน” ไอเชนคับกัดไม่เลิกจริงๆ
“ปิดบังอะไร ไม่มี” ผมหันหน้าลบสายตามัน
“ป่ะๆ พวกพวกมึง ไปเซ้าซี้เจมส์อยู่ได้ ไปเรียนได้กัยแล้ว” ไอเอกคับ มันมาช่วยผม พระเอกจริงๆ อิอิ
“เออๆ รู้แล้ว” ไอเชนพูดทำหน้าเซ็ง ก่อนจะเดินนำพวกผมออกจากห้อง
เดินไปได้สักพัก ก้อมีคนเดินตามมาข้างหลังพอผมหันไปมองเท่านั้นปละครับ ก้อเจอไอตัวดีเข้าอย่างจัง มันดึงผมเข้าไปหาตัวมันอย่างเร็ว จนตัวผมเซไปที่อกของมัน
“น้องเจมส์คับวันนี้อย่าลืมไปหาพี่ที่ซุมนะคับ” มันพูดพร้อมกับเอาปัดผมที่ปรกหน้า
ตอนนี้สายตาทุกคู่จ้องมาที่ผมกันหมดแล้วคับ โดยเฉพาะกลุ่มเพื่อผม
“อะ..เอ่อ คือ คะ ครับ” ผมตอบกลับไป ทำตัวไม่ถูกเลยครับ
“คับ ตั้งใจเรียนนะคับ” มันพูดพร้อมกับส่งยิ้มมาให้ผม พร้อมลูบหัวผม จนผมเคลิ้มเลยครับ
“ครับพี่ก้อเช่นกันนะครับ” ผมตอบกลับไป
“เล่นละครเก่งเหมือนกัน นื” มันก้มลงมากระซิบข้างๆ หูผม
“…”ผมไม่ได้ตอบอะไรกลับไป
“พี่ไปเรียนก่อนนะคับ แล้วเจอกัน” ไอมาร์คเอ๋ยขึ้น พร้อมกับจับผมออกจากอกมัน ตอนนี้รู้สึกถึงหน้าที่ร้อนผ่าว มันคงจะแดงน่าดู
“คับพี่ ” ผมตอบมันไปพร้อมกับส่งยิ้มกลับไปให้มัน แล้วมันก้อเดินไปทางตึกเรียนมันคับ
...
..
.
////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////
มาต่อวันละนิด จิตแจ่มใส ครับ หุ หุ :laugh: :laugh: :laugh:
:laugh:มีใครมีเมลพี่ ben-f บ้างคับขอหน่อยสิครับ
แอบติดตามผลงานมานานเลยคับ
แต่ต้องแอบให้นะคับ อิอิ
รับรองผมจะ รูดซิบเงียบ
แหะๆ อยากได้มากๆ :impress2: เลยคับ
ถ้าได้มาจะขอบพระคุณ
เป็นอย่างสูงเลยครับ :call:
-
อ๊ากกกก
หวาน
แต่มันจอมปลอม
น่าสงสารเจมส์
:o12:
-
อยากรู้จังว่ามีแผนอะไร
-
:sad4: :sad4: :sad4:
อย่าปลอยให้ค้างนานนะ
:call:
:call:
-
ง่าา สงสารเอก เข้าใจผิดแล้วแน่เลย
-
เพื่อนๆอึ้งเลยดิเนี่ย
แต่สงสารเอกมากกว่า
:เฮ้อ:
-
โด่ เเค่ในนาม เดี๋ยวเเกหลงรักเจมส์จริงๆ เเน่เลยไอ้มาร์ค
-
แง้ๆๆๆๆ
ค้างๆๆๆๆๆๆ
สงสารเอกอ่า
เอาเอกมาให้เค้าดามอกม่ะ
มามะ เอกจ๋า
-
เชียร์เอก
-
กว่าจะครบสองเดือนกลัวว่าน้องเราจะไปหลงรักไอ้คุณมาร์คเข้าจริงๆน่ะซิ กลัวจังเลยนิ
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
ไมเจมส์ยอมตกลงง่ายๆแบบนี้ ไม่ได้อะไรกันซักหน่อยมาบังคับให้เป็นแฟน เชอะ
-
มาร์คคิดจาทำไรอะ
-
เเกล้ง เป็น แฟน กัน หุหุ ชอบ ติด ตาม อยู๋ น้า อยาก รู้ ตอน ต่อ ไป ไว ไว จัง
-
มีหวัง น้องเจมส์น่วมก่อนเเน่เลย 2 เดือเนี๊ยะ
-
:m16:ไม่ได้ชอบแต่มาขอให้เขาแสดงเป็นแฟนหึๆๆๆๆๆๆปากว่าแต่ตาขยิบนะมึง
-
////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////
ตอนที่ 11 สอบสวน :a5:
พอมันเดินไปเสร็จ ผมก็เดินกลับไปสมทบกับเพื่อนผมต่อ แถมยังทิ้งขี้ให้ผมอีกนะ แล้วผมจะไปเคลียร์กับเพื่อนผมยังไง จะอ้างโน่นอ้างนี่ก้อไม่ได้ ก้อพวกมันเห็นผมซกอกไอมาร์คเต็มสองลูกตา เลย พอผมหันไปทางพวกมันเท่านั้นแหละ ต้องกลืนน้ำ เฮือก ไปหลายตลบ สายตาพวกมันจ้องมาที่พวกผมกันหมดเลย
“ฮิ้ว วว! !!” เสียงไอสองคู่หูนรกร้องขึ้น เมื่อผมเดินไปถึง
“ไหนปากมึงบอกไม้มีอะไรไง แล้วไมเข้าไปซกอกพี่เขาได้ แถมยิ้มให้กันซะหวานเยิ้มอีก” ไอเชน ปิดประเด็นขึ้นคับ
“ก้อไม่มีอะไร แค่พี่เค้าให้กูไปหาแค่นั้น” ผมตอบปัดๆ
“เอาใหญ่นะมึง แค่ไปล้างถาดด้วยกันแปปเดียว ก้อนัดไปเดดแล้ว ไวไฟนะมึง” ไอก๊าซพูดขึ้น พร้อมทำหน้ากวนตีน
“นัดไปเดดที่ใหน พี่เค้าแค่ให้ไปหาทีซุมเฉยๆ”
“กูไม่เชื่อมึงหรอก ซกกันซะขนาดนั้น” ไอเชนมันยังแซะไม่เลิกคับ เฮ้อ อ
“เจมส์ ! !!” หลังจากที่พวมันเลิกแซะผมกันแล้ว พวกกำลังเดินขึ้นห้องเรียน เอกเรียกผมขึ้นพร้อมจูงมือผมไปที่ซอกตึก
“เหวอ อ “ ผมร้อง ’เหวอ’ ออก ตามแรงที่เอกลากผม
ผมรู้สึกว่าเอกแปลก ไปตั้งแต่ผมไปกับไอมาร์คแล้ว เอกไม่พูดอะไรเอาแต่เงียบ เหมือนคิดอะไรอยู่ มีแต่ไอคู่หูนรกที่แซะผม
“เอกมีอะไรหรอ” ผมพูดขึ้น เมื่อผมกระเอกมายืนอยู่ที่มุมตึก
“เอกขอถามอะไรเจมส์หน่อย” เอกพูดขึ้น พร้อมทำสีหน้าจิจัง
“แต่เจมส์ต้องสัญญากับเอกก่อน ว่าเจมส์จะบอกความตามจริง”
“อืม เจมส์สัญญา” ผมรับปาก ทั้งที่ไม่มั่นใจ ว่าเอกจะถามอะไร แล้วผมจะตอบได้มั้ย
“เจมส์...”
“เจมส์เป็นแฟนกับไอหมอนั้นหรอ”
อึงสิคับไม่คิดว่าเอกจะถามแบบนี้ ผมไม่อยากตอบเลยคับ ผมพอจะเดาออกนะว่าเอกคิดอะไรกับผม ผมก้อไม่ใช่คนโง่นะคับ ผ่านอะไรมาก้อเยอะ ตามภาษาเด็กกรุงเทพ ก้อพอจะมองออก แต่แกล้วแอ๊บไปเท่านั้นแหลน เฮ้อ อ
แต่ผมไม่อยากทำร้ายจิตใจเอกเลย เฮ้อ อ เอกเป็นคนดีมากจริงๆ แต่ผมมันเลวเอง ทำไมผมไม่ตอบปฏิเสธมันไป แต่กลับรับข้อเสนอง่ายๆ ผมยังไม่เข้าใจตัวเองเลย แต่ทำไงได้อะคับผมไม่อยากโกหกเอกเลย แล้วต่อไปเอกก้อต้องรู้อยู่ดี
“…” ผมพยักหน้ารับ นี่คือทางออกที่ดีที่สุดแล้ว ผมไม่ใช่คนดีเด่อะไร ไม่ใช่คนเพอร์เฟร็ค อะไร คนอื่นยังมีอีกมากมาย ที่เหมาะสมกับเอก ที่ไม่ใช่ผม ผมไม่อยากให้เอกเสียใจ ‘เพราะผมรักเอก’
ผมมองหน้าเอกที่ตอนนี้นิ่ง ไม่แสดงอารมณ์อะไร
“...” ความเงียบเข้ามาชิงชัง กับเราสองคน
“เจมส์” เอกเรียกชื่อผมหลังจากเงียบไปนาน
“คับ”
“...”
“เจมส์”
“คือว่าเอก”
“เอก”
“เอก”
“เอก ชะชอบ เจ”
“เฮ้ยพวกมึงสองคนมาทำไรกันตรงนี้ว่ะ กูตามหาพวกมึงซะแมบแย่ กูเดินไปกลับไอเชนหันมาอีกที มึงสองคนก้อหายไปแล้ว” ไอก๊าซกับไอเชนเดินเข้ามาขัด ผมไม่ได้ยินที่ไอเอกพูด
“เปล่าหรอก พอดีกูทำของตกไว้เลยชวนไอเจมส์มันเดินมาหา” ไอเอกโกหกตอบกลับไป
“เออๆ แล้วหาเจอมั้ย เดียวพวกกูช่วยหา” ไอเชนเดินเข้ามาทางผมกัยเอก พร้อมทำท่าก้มหาของ
“ช่างมันเหอะ มันคงหายไปแล้ว ปะขึ้นนห้องเรียนกัน” ไอเชนพูดตัดบทและพวกผมก้อเดินขึ้นห้องไป
“เมื่อกี้เอกพูดว่าไรนะ” ผมตัดสินใจถามเรื่องที่เอกพูดค้างไว้ขึ้น เมื่อเอกับผมเดินมาถึงหน้าห้อง เรียน
“ปะ..ป่าว ไม่มีไร” เอกพูด หลบสายตาผมและรีบเดินเข้าห้อง ไป
...
..
.
////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////
-
จิ้มก่อนค่อยอ่าน 55555
-
โถ เอก แห้วเลยอะ
-
:L1:
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
:monkeysad: สงสารเอกจังอ่ะ
-
โธ่ โธ่ น้องเอกอุตสาห์บอกเค้า เค้าก้อยังไม่ได้ยินอีก เอาใหม่แล้วกันนะ
-
เอกแห้วเลย
น่าสงสารรร
:o12:
ไม่เป็นไรเอก
เอกยังมีเรา
(โดนตบ)
-
ติดตามคร่า มาต่อเร็วน้า :monkeysad:
แอบเชียร์เอกนะเนี่ย :-[
-
อ่าวละสิ โดนสารภาพรักเเลว้
-
อ้าว แล้วอย่างนี้เพื่อนเอกจะเป็นไงเนี่ย :z3:
อิพี่มาร์คแกวางแผนซ้อนแผนอะไรไว้อยู่อ๊ะป่าว คริๆ :z1:
-
น่าสงสารเอกอ่ะ
มาร์คคิดไรอยู่อ่ะ
-
อยู่แค่เ้อื้อมแค่นี้ื เอกเอ้ยกล้าๆหน่อย เดี๋ยวชาวบ้านเอาไปกินหรอก
-
ฮือออๆๆๆ สงสารเอกอ่า
เอกคนดีๆกว่าเจมก็มีนะ
ลองมองดูรอบๆเล้าดิ
อิอิ
แล้วจะรู้ว่าเราก็เป็น1ในนั้น
โอ้ววว เน่า 55+
-
ผมขอมาชี้แจงแถลงไขคับ :z12:
ช่วงเน้วุ้นๆคับ
ใกล้จะสอบแล้ว :a5:
ต้องอ่านหนังสือสอบด้วย
แถมการบ้านก้อเยอะ คงเข้าใจกันนะคับ
:m26:อย่างที่มีกระทู้นึงแนะนำผมว่า
ถ้าคนเขียนยุ่งมาก ก้อมาต่อแบบยาวๆ กได้มั้ย
ผมขอตอบว่า "ไม่ได้ครับ" ไม่ชอบลงแบบยาวๆ
แต่ชอบลงแบบหลายๆ ตอน มากกว่า :m21:
ผมขอมาแจงไว้ก่อนนะคับ หวังคงเข้าใจ
คนเขียนนะคับ แหะๆ รักคนอ่านทุกท่านคับ
คืนนี้หลับฝันดีนะคับ บ :a12:
-
ฮะ
รอได้
จะนานเท่าไหร่ก็รอ
แต่อย่าทิ้งละ
กิ้วๆๆ
-
เอกน่าสงสารอ่า
แต่ก้อยังไงก้อเชียร์มาร์คยุแร้ว
+55555555
มาต่อเร็วๆๆน๊ะคะ
-
มาลงชื่อ ว่าเข้ามาอ่าน :laugh:
-
สนุกจังเลย ชาอบจริง อย่าลืมมาต่อนะ รอๆๆๆๆ :bye2:
-
ต่อไวไวนะ รออยู่
ชอบจังพล็อตพวก พระเอกซาดิสเนี่ย
555
-
มาอัพต่อนะสนุกมากๆๆ o13
-
ค้างมากอะ ชอบเอก เชียร์เอก!!!!
-
////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////
ตอนที่ 12 เอ๊ะ ! !!? :confuse:
หลังจากเข้ามาในได้ ผมก้อเดินไปนั่ง ริมหน้าต่างหลังห้อง วันนี้ผมขอนั่งหลังห้องเถอะ ก็ไม่มีกระจิตใจที่จะเรียนเลย
ผมนั่งเหม่อ นั่งคิดแต่เรื่องที่เกิดขึ้นในวันนี้ เมื่อกี้เอกก้อบอกว่าชอบผม ถึงเอกพูดไม่จบแต่ก้อพอจะเดาออก แต่โชคดีที่ไอก๊าซมาขัดไว้ ถ้ามันไม่มาขัดไว้ผมก้อไม่จะเป็นยังไง ไม่รู้เอกกับผมจะจ้องหน้ากันติดไหม และผมก้อไม่ได้เตรียมคำตอบไว้ซะด้วย
เพราะผมยังไม่แน่ใจ ว่าผมคิดยังไงกับเอกกันแน่
ตลอดทั้งคาบเรียนผมก้อมัวแต่นั่งเหม่อ มองออกไปนอกน่าตาก เฮ้อ อ ไม่รู้กี่ครั้งแล้ว ที่ผมนั่งถอนหายใจ ผมไม่เข้าใจว่าไอมาร์คทำ มันต้องการอะไรกันแน่ โอ๊ย ยิ่งคิดยิ่งกลุ้ม ม
แต่คิดได้ไม่นาน
“นางเจมส์ ! !!” เสียงอีบอยเรียกขึ้นดังมาก หูแทบแตก ผมสะดุ้ง หันไปมองมัน
“ว่าไงย่ะ อิบอย ตะโกนมาทำหอยอะไร ขี้หู กรู เต้น หมด” ผมตอกมันกลับไป
“เมิงนะแหละ มัวแต่นั่งใจลอย คิดถึงใคร ย่ะ กูเรียกมึงต้องนานแระ” มันพูดพร้อมทำสายตา กริ่ม แหลนะมึง
“เออๆ ช่างเหอะ ว่าแต่ถึงเถอะ เรียกกูทำหอย?” ผมรับพูดตัดบท ก่อนหันไปถามถึงเจตนามัน
“เย็นนี้มึงว่าป่าว”
“ไมว่ะ”
“กูกะจะชวนมึงไป เปิดหูเปิดตาซักหน่อย พอดีว่ากู คันไม้คัน มือ อยากจะ ช็อป สะหน่อย มึงไปกับกูนะ” มันพูดแล้วทำสาย ตาอ้อน อยากก้อ อยากไปอยู่นะ แต่ไปมาร์คมันนัดเราไว้ซะหนิ ไม่กล้าขัดกลัว
“โทดว่ะอีบอย กรูคงไปกะมึงไม่ได้หรอก เย็นนี้กูไม่ว่าง” ผมตอบความจริงมันไป
“โหย ไรว่ะมึง คนอุดส่ามาชวน คนสวยเซ็ง กะจะเลี้ยงซิสเลอร์ ซะหน่อย” ดูมันสิคับอี เพื่อนเวร จะเอาอาหารมาล่อหรอว่า สาดดดด
“แมร่งกูก้ออยากไปอยู่หรอก แต่ไม่ว่างจิง ง่ะ” ผมพูดพร้อมทำสายตาเศร้า นิดนึง อิอิ
“เออ ไม่เปงไรหรอก กูแค่กะแนะมึง เฉยๆ” มันพูด พร้อมส่งสายตากวนบาทา
“โหยอีหอย เออ ไว้คราวหลังละกันมึง” ผมพูดตอบกลับไป แต่มันก้อไมยอมไปสักที ยืนทำหอกไรฟ่ะ นั่งก้อไม่นั่ง
เหงมันทำหน้าขับแครงใจ เหมือนจะถามอะไร
“มึงมี ไรอีก รึ ปล่าวย่ะ เหงยืนทำหน้าเข้า” ผมตัดสินใจถามขึ้น เห็นมันเริ่มพูดสักที
“เออ กูมี ไร จะถามมึงหน่อย” หลังจากที่เงียบไปสักพัก มันก้อพูดขึ้น แต่สายตามันจิงจังมาก
“จะถามอะไรชั้น ก้อถามมาสิ” ผมตอบตกลงไป ใจนึงก้อคิดนะว่ามึงจะถามอะไร
“เอ่อ คือ ว่า ไอเด็กมอ3 ที่ชื่อมาร์ค อ่ะแฟนมึงหรอ” มันอ้ำๆ อึ้งๆ ก้อจะถามผมมา คำถามมันทำให้ผมถึงกับ กึก มันไปได้ข่าวนี้มาจากใน กัน ฟ่ะ ผมก้อนั่งอึ้งอยู่นนาน สายตามันก้อจ้องคาดขึ้นมาทางผม เป็นไงเป็นกัน ยังไงมันก้อรู้จนได้ว่ะ
“…” ผมพยักหน้า แทนคำตอบ
สายตามันจ้องมาทีผมเลย คับ จากนั้นมันก้อเดินเข้ามา อ้าง มือจะตบ ผมนั่งหลับตาปี๋ แต่
“โอ๊ย ! !!” เสียงผมเองแหละ มันตบที่แขนผมอย่างจัง
“โหยอีดอก มึงตบกูทำไมเนี๊ย” ผมหันไปด่ามัน ตอนนี้มันยิ้มคับ มันเป็นอะไรของมันว่ะ
“กรี๊ด ดด อิจฉาว่ะ มึงไปทำอีท่าใหนว่ะ คนฮอตของโรงเรียนถึงมาติดมึง เนี้ย” มันทำสายตา กริมๆ อิจฉา กรู ละซิ
แตมันจะน่าอิจฉาตรงใหน ก้อมันไม่รู้ความจริงหนิคับ ทำไงได้ เฮ้อ อ
“เออ ว่า แต่มึงรู้เรื่องได้ไง” ผมตัดสินใจถามคำถามที่ผมอยากรู้มากที่สุด
“กูได้ยินมาอีกที่นึง แหละ กิกกูที่อยู่มอ3 มันมาบอก” อ่าวเฮ้ย ย อย่าบอกนะว่ามันมันเป็นคนป่อยข่าว แต่มันจะทำอย่างนั้นทำไมว่ะ เฮ้อ อ เอาให้ยังนี้สิ สวรรค์ช่างแกล้งคนสวย
“อิเจมส์กูไปก่อนนะมึง พวกไอแกะมันเรียกแล้ว” มันพูดขึ้น ผมพยักหน้ารับรู้มันก้อเดินไปทางกลุ่มไอแกะที่ชะเง้อคออยู่ คงอยากรู้มากสิมึง
จากนั้นก้อไม่มีไรมาก เรียน ไปเรื่อยๆ เรียกว่านั่งเฉยๆ จะดีกว่า เพราะไม่รู้เรื่องเลย มั้วแต่นั่งคิดเพลิน จนเวลาผ่านเลยไป
จากนั้นเสียงสวรรค์ก้อดังขึ้นคับ บอกให้รู้ถึงการสิ้นสุดคาบเรียน เวลาที่ไม่อยากให้ถึง มันก้อมาถึงจนได้ ผมไม่รอช้าคับรีบออกจากห้องรีบตรงดิ่งมารอมันที่ซุ้มคับ ผมมารอมันได้สักพักใหญ่ๆ มันก้อเดินลงมาพร้อมเพื่อนของมัน พอมันเห็นผมเท่านั้นแหละคับ ไอโหดก้อตรงดิ่งมาที่ผมทันที
“เออ พวกมึงไว้เจอกันพรุ่งนี้นะ” มันบอกลาเพื่อนมัน เพื่อนมันก้อแยกไป
“ป่ะ” มันไม่พูดพร่ำทำเพลงอะไร พาผมลากไปเลยคับ เอากับมันสิ เห็นผมเป็นกระสอบ หรอคิดจะลากไปใหนก้อได้
“เดี๋ยวก่อนสินายจะพาเราไปใหน” มันจับแขนแรกมาก มันจะรีบไปใหนของมันฟร่ะ
“ปล่อยสิ เราเจ็บนะ เราเดินเองได้” ผมพยายามสะบัดมือออก แต่มันกระชากผมแรงมาก ตอนนี้ข้อมือด้องแดงมากแหงๆ เลย
“เงียบและ อยู่นิ่งสิว่ะ ! !!” มันตะคอกใส่ผม สงสัยจะหมดความอดทน
ผมทำไรได้อะคับ เงียบเป็นดีที่สุด เฮ้อ กลัว มัน คับ ไอ บ้า นี่มันยิ่งบ้าๆ อยู่ ตอนนี้สายตาทุกคู่จ้องมาที่ผมกะมันหมดแล้วคับ
แต่ไม่มีใครเข้ามาช่วยสักคน
ในที่สุดมันก้อลากผมมาที่ร้านอาหารร้านหนึ่งครับ เป็นร้านอาหารอิตาเลี่ยน ตกแต่งซะหรู เรื่องราคาไม่ต้องพูดถึง มันลากผมไปนั่งที่โต๊ะริมหน้าต่างกระจกใส วิวสวยดีคับ
“สวัสดีค่ะ รับอะไรดีค่ะ” เด็กเสริฟน่าหวานเข้ามาทัก
“เอาสปาเก็ตตี้สองที่คับ” มันหันไปสั่งพนักงาน ทั้งที่ไม่ถามผมสักคำ ไอคนไร้มารยาท เชอะ แต่ผมจะ หื๋อ อะไรมันได้ละคับ
มันยิ่งบ้าไม่เลือกที่อยู่ สักพักสปาเก็ตตี้ที่สั่งก่อมาเสริฟ ว้าว น่ากินชะมัด
“กินซะสิ ! !!” เห็นผมจ้องอาหารไปนานมั้งมันเลยทักขึ้น จะรออะไรล่ะคับ เค้าจัดมาเราก้อสนองสิ อิอิ
ผมจัดกานสปาเก็ตตี้ตรงหน้าคับ อร่อยมากๆ เลยคับ แหะๆ หรือจะเป็นเพราะว่าของฟรี คิดไปเรื่อยคับ ผมนั่งกินไปก้อสังเกตเห็นคนตรงข้าม มันไม่ได้แตะเลยนี่สิ มัวแต่มองอะไรก้อไม่รู้ ผมก้อมองไปตามสายตามันคับ ทะลุกระจกออกไปทางนอกร้าย สายตาก้อไปสะดุดกับหญิงชายคู่ ที่กำลังเดินเข้ามาในร้าน ดูสนิทสนมกันมาก เดินคุยกันออกรส ใครเห็นก้อต้องคิดว่าแฟนกัน
แต่เอ๊ะ !
ผู้หญิงคนนั้น
ทำไมคุ้นๆ จัง
เหมือนเคยเห็นที่ใหนนะ?
...
..
.
////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////
แวะมาลงให้ตอนดึกนะคับ เพิ่ง กลับมาก เรียนพิเศษ แหะๆ ไม่ได้ขยัยไรมากหรอกคับ เรียนแค่ เคมี คณิต เลข ฟิสิก คอม และ อังกฤษ แค่นั้น ว่าไปก้อหลายอยู่นะแต่เพื่ออนาคตอ่ะคับ ตอนนี้ผมอยู่ ม.5 แล้ว เหลืออีกปีเดียวก้อจะเข้าสู่รั้วมหาลัยแล้ว ตอนนี้ผมก้อ เล็งหมอไว้อ่ะคับ ไม่รู้จะฝันสูงไปมั้น แต่ต้องพยายาม
วันนี้มาต่อให้นะคับก่อนไปนอน พุ่งเน้ต้องตื่นไปทำบุญแต่เช้า อาทิตย์หน้าก้อสอปอีก เหนื่อยจิง ผมไปก่อนเด้อ แล้ว ว่างๆ จะมาต่อใหม่คับ หลับฝันดีงับ
:เหอะ1: :เหอะ1: :เหอะ1: :เหอะ1: :เหอะ1: :เหอะ1: :เหอะ1: :เหอะ1: :เหอะ1: :เหอะ1: :เหอะ1: :เหอะ1: :เหอะ1: :เหอะ1: :เหอะ1: :เหอะ1:
-
รีบมาต่อนะ
แฟนเก่าแนเลย
:pig4:
:pig4:
-
แฟนไอ้มาร์คแน่เลย
-
รีบมาต่อนะคะ.
ม5 เหมือนกันเลย
แต่ก็แบบ ไม่ได้ฝันว่าจะเป็นหมอหรืออะไรมากมายนะคะ (ก็แกเรียนศิลป์ คำนวณ)
เอาเป็นว่าสู้ๆ จ้า++
-
สู้ ๆๆ ครับ
-
ไม่ชอบไอ้มาร์คเลยอ่า
-
งงๆกะไอ้มาร์ค
คิดอะไรอยู่
:m28:
-
แฟนเก่ามาร์คแหงเลย :z3:
-
:L2:มอบช่อดอกไม้ให้น้องคนแต่ง สู้ๆ นะครับขอให้สมหวังตามที่ต้องการนะครับ :L2:
:m16:ค้างอย่างแรง สงสัยมาร์คจะมีแฟนหญิงบังหน้าอะเนี่ยงานนี้ ไม่งั้นเพื่อน ม.3 ไม่น่ารู้เรื่องที่เจมส์รับปากเป็นแฟนมาร์ค :m16:
-
ผู้หญิงคนนั้น
ฟ้าใช่มะๆๆ
แฟนเก่ามาร์ค
หึหึ
แอบตามมาดู
หรืออะไรอะมาร์ค
เห็นกินสปาเก็ตตี้ละอยากกินมั้ง
สั่งพิซซ่ามาละ
=w=
มอบดอกไม้ให้ไรเตอร์~
:L2:
-
ก้อคนที่เจอในห้องสมุดงัย แฟนไอ้คุณมาร์คง่ะ เราว่ามันต้องใช่แน่ๆเลยนิหรือว่าไอ้คุณมาร์คมันจ้างผู้หญิงคนนี้มาหลอกว่าเป็นแฟนตอนแรก หว่า
-
พี่ก็ว่าแฟนเก่า ต้นเหตุที่พี่โหดลากน้องเจมส์มาเป็นแฟนเนี่ยล่ะ
ไรเตอร์สู้ๆๆนะจ๊ะ พยามยามให้เต็มที่ ขอให้สอบติดเป็นคุณหมออย่างที่ต้องการนะ สู้ๆๆตั้งแต่โควต้าเลยน้า เก็บโอกาสให้ครบเลยเน้อ ขยันๆ เรียนเป็นหลักจ้า o13
-
สถาณการสร้างวีระบุรุษ
แต่ไอ้การสร้างสถานการนี่เรียกว่า สร้างวีระบุรุษได้ไหมค่ะ 555
มีแฟนแบบกตกระไดพลอยโจน
-
งานจะเข้าใคร
มาให้กำลังใจ writer
+1
-
มาร์คมองใครอะ ใช่แฟนเก่ารึเปล่า
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
ขอบคุณที่มาต่นะครับ :pig4: :pig4:
เป็นกำลังใจให้น่ะครับ
จะรออ่านตอนต่อไปน่ะครับ :call: :call:
-
////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////
ตอนที่ 13 :oo1:
เฮ้ย ย ! !!
เหมือนภาพความความทรงจำมันย้อนกลับมา
ผมจำวันนั้นได้ไม่เคยลืม
วันที่ผมต้องเจ็บตัว
เพราะเธอ
ผู้หญิงคนนั้น
ผู้หญิงคนที่เป็นจุดเริ่มต้น
ของเรื่องทั้งหมด
เธอคนนั้น
ก้อคือ…
“ฟ้า” ชายตรงข้ามเอ๋ยขึ้น สายตานั้น มันเต็มไปด้วย ความอึ้ง และแววตาที่แสดงถึงความเอื้ออาทรต่อผู้หญิงคนนั้น ดูก้อรู้ว่าชายตรงข้ามผมต้องรักเธอคนนั้นเข้ามากๆ ท่าทางของเขาที่แสดงออกมันบ่งบอกอย่างชัดเจน ฟันที่กัดแน่น มือที่กำแนนน่าตาที่บอกถึงหึงและหวง อยากจะเข้าไปชกกับชายที่มากับเธอ
เธอกำลังเดินเข้ามาในร้าน พร้อมกับชายหนุ่ม ที่เห็นหน้าไม่ค่อยชัด ดูลักษณะแล้วคงจะหล่อไม่เบา ร่างกายกำยัง ผิวเนียนขาวเหลือง
เขาสองคนเดินเข้ามาในร้าน หรู คุยกันอย่างออกรส ดูสนิทสนมกันจิง เธอยิ้มให้เขา เขายิ้มให้เธอ เหมือนเธอจะหันมาทางนี้แวบนึง ก่อนที่จะลากชายหนุ่มให้เดินตามเธอมา
เธอและชายหนุ่มเดินมาทางโต๊ะผม เหมือนจะเข้ามาทัก
แต่ทำไมชายหนุ่มคนที่มากับเธอช่างคุ้นเสียจิง
ชายหนุ่มเดินตามเธอมาทำให้เห็นใบหน้าใต้หมวกชัดขึ้น
คุ้นมาก
ผมคุ้นกับเขามาก
เขาคือเพื่อนสนิทผม
เขาคือคนที่บอกผม
ใช่แล้วคับ
เขาคือ…
“เอก” ใช่แล้วคับเขาคือเอก ผมแทบไม่เชื่อสายตาตัวเอง ทำไมดูสนิทสนมกันจัง ผมทักเอกออกไป ทำเอาเอกสะดุ้ง แล้วหันมาทางผม
“เจมส์”
“อ่าวมาร์คบังเอิญจังเลยนะค่ะ” ก่อนที่เอกจะพูดอะไร ยัยฟ้าก้อพูดขึ้นมาเสียก่อน พร้อมรอยยิ้ม ดูเธอจะยิ้มเยอะเสียมากกว่า
ตอนนี้สีหน้าไอมาร์ค ไม่แสดงอารมณ์อะไรเลยคับ หน้านิ่งมาก เหมือนกำลังเก็บอารมณ์
“ฟ้ามากับเพื่อนหรอ” ไอมาร์คหันไปถาม
“ค่ะนี่เอก เป็นรุ่นน้องฟ้า อยู่มอสอง” ฟ้าพูดสายตานิ่ง และก้อเข้าไปเกาะแขนเอก
“คือว่าเราเป็นแฟนกัน”ยัยฟ้าพูดต่อจนจบ แล้วยิ้มแบบเขินๆ ทำเอาผมกับไอ มาร์คอึ้งไปเลยสิคับ โดยเฉพาะไปมาร์คกำหมัดแน่นเลยคับ
แต่ทำไมผมถึงรู้สึก หวิวๆ ยังไงไม่รู้ ทำไมแค่คำพูดคำนั้นมันทำให้ผมถึงกับสะอึกได้ ผมไม่เข้าใจตัวเองเลยจิงๆ
หรือว่า
ผม
จะชอบเอกเข้าเสียแล้ว
“แล้วมาร์ค มากับนี่ไม่เห็นแนะนำให้ฟ้ารู้จักเลย” ยัยฟ้าเปลี่ยนเรื่อง ทำท่าสนใจมาทางผม
“นี่เจมส์รุ่นน้องที่โรงเรียนน่ะ” ไอมาร์คตอบกลับไป
“เหรอ อ ใช่คนที่เค้ารือว่าเป็นแฟนมาร์ครึเปล่า” หล่อนลากเสียงยาว ก่อนจะหันไปถามไอมาร์คแต่ไม่จิงจังอะไร
ก่อนที่จะมีใครตอบอะไรไป ยัยฟ้าก้อตัดบทขึ้นเสีย
“ไปกันเถอะจ๊ะเอก ฟ้าหิวแล้ว”
“ไปก่อนนะค่ะมาร์ค แล้วเจอกัน” เทอพูดขึ้น ก่อนจะเกาะแขนเอกเดินไปนั่งโต๊ะที่ว่าง แต่ก่อนที่เอกจะเดินไปเอกก้อสบตาผมแวบนึง แต่ทำไมเอกแปลกไป ไม่พูดกำผมเลยซักคำ
ฟ้ากับเอกเดินไปนั่งแถวหลังๆ ร้าน
ผมหันทางคนตรงข้าม ตอนนี้มันกัดฟันแน่น น่าตามันน่ากลัวมาก หน้ามันเหมือนคนที่โดนคนแย่งของเล่นไป มันนั่งเงียบ ผมเข้าใจมันนะคับที่มันไม่พูดอะ มันคงพยายามระงับอารมณ์ไว้
ฟ้าคงเป็นผู้หญิงที่มันรักมากสินะ
ผมหันไปทางโต๊ะของฟ้าก้อเห็นทั้งคู่นั่งสวีดกัน
ภาพนั้นมันมันช่างบาดตาผมเสียจิง
ผมคนชอบเอกเค้าแล้วจริงๆ
ผมนั่งไปสักพัก ไอมาร์คก้อเรียกพนักงานให้มาเช็คบิล
“เจ็ดร้อยบาทค่ะ” พนังงานพูดพร้อมส่งบิลมา
“ไม่ต้องทอน” มันส่งแบงค์พันให้เด็กเสริฟไป แล้วลุกจากเก้าอี้ เดินมาลากผมออกจากร้านไป
มันลากผมมาถึงมอไซด์ของมัน มันปล่อยแขนผมที่ตอนนี้แดงมาก แล้วก้อไปสตาร์ทรถของมัน
“มึงจะไปใหน” มันถามขึ้นมื่อผมจะเดินไปเรียกรถกลับบ้าน
“คือว่าผมจะกลับบ้าน” ผมตอบกลับไป
“เดียวกูพาเมิงไปส่ง” มันพูดขึ้นน้ำเสียงปกติ แต่ เอ๊ะ ตามจิงมันจะต้องตะคอกใส่เรานี่หว่า มันเป็นอะของมัน
“ขึ้นมาสิ” หลังจากที่มันสตาร์ทรถแล้วมันก้อเรียกผมขึ้นรถ
ผมทำท่ารังเรก่อนจะซ้อนท้ายมันไป
“พี่จะพาผมไปใหนอ่ะ นี่มันไม่ใช่ทางกลับบ้านผมนะ” เมื่อมันขับรถไปสักพัก ผมตัดสินใจถามมัน ก้อทางที่มันขับม่าไม่ใช่ทางไปบ้านผม
“…” มันไม่ตอบ
“พี่จอดให้ผมลงหน่อย นี่มันไม่ใช่ทางไปบ้านผม”
“…” เงียบ ไม่มีเสียงตอบรับจากหมายเลขที่ท่านเรียก ผมเริ่มรู้สึกกลัวขึ้นมาแล้วสิ
ตอนนี้ผมอยู่ไม่สุขแล้ว ผมก้อทุบ ตี หลัง คนขับไป ก้อผมกลัวหนิคับ จนมันรำคาญ ทนไม่ไหว
“มึงอยู่นิ่งๆ สิว่ะ! !! มึงอยากตายหรือไง” มันตะคอกใส่ผมทำให้ผมหยุดการกระทำ
ตอนนี้ผมเริ่มใจไม่ดีแล้ว มันจะพาผมไปฆ่ารึเปล่า ฮือๆ
มันขับรถพาผมมาทีคอนโด หรู แห่งหนึ่ง พอมันจอดรถได้ ผมก้อใส่เกียหมารีบวิ่งทันทีคับ ขอเอาตัวรอดก่อนนะ
“เฮ้ย ! !!” เสียงมันตะโกนมาจากด้านหลัง
ตอนนี้ไม่สนไรแล้วขอวิ่งหนีสุดชีวิตก่อน
แต่ไม่รู้มันใส่เกียควายมาจากไหน มากระชากผมไว้ทัน มันจับแขนผมไว้แน่นมาก ผมพยายามรั้งมัน แต่ก้อแพ้แรงควายของมัน
“พี่ปล่อยผมนะ ผมจะกลับบ้าน” ตอนนี้น้ำตาผมเริ่มคลอเบ้าแล้วคับ
“พี่ปล่อยผมเถอะ” ผมพยายามอ้อนวอนมัน
“เงียบไว้ ! !! ถ้าไม่อยากเจ็บตัว” มันขู่ผม
“พี่ปล่อยผม ปล่อยผมสิ ปล่อยผม ฮึก ปล่อยเถอะพี่ ได้โปรดขอร้อง พี่ ฮึก ปล่อยผม ฮือๆ” ออกมาแล้วครับน้ำตาเจ้ากรรม ผมพยายามอ้อนวอนมัน แต่มันไม่สนใจเลย
เหลือวิธีเดียวแล้วสินะ !
“ช่วยด้วย ย ยย! !!” ผมตะโกนสุดเสียง
“โอ้ย..เหี้ยนี่..ฤทธิ์เยอะนะมึง..อยากให้กรูลงไม้ลงมือรึไงวะ”
“ช่วยผมด้..ว”
“ผัวะ ! !!”
“โอ๊ะ ! !!”
ยังไม่ทันที่จะร้องจบ มันก้อต่อยผมเข้าที่ท้องน้อยเต็มๆ ตอนนี้รู้สึกจุกจนพูดไม่ออกเลย ผมลมไปกองกับพื้น จากนั้นมันก้ออุ้มผมขึ้นและรีบพาเข้าคอนโดเลย
พอมาถึงห้องได้มันก้อจับผมโยนไปที่เตียงเลยคับ
“พี่จะทำไรผม” ผมถามมันทั้งที่รู้คำตอบ
“กรูก็จะทำให้มึงขึ้นสวรรค์ไง” มันตอบกลับมา
“ไม่เอาพี่ ปล่อยผม ฮึก ปล่อยผม” ผมพยายามดิ้น น้ำตาก้อใหลลงมา แต่มันก้อไม่สนใจ
“อย่านะ” มันถอดเสื้อออกทันที แล้วมาคล่อมตัวผม ผมทุบมัน แต่มันดันจับข้อมือผมไว้ทั้งสองข้าง
“พี่ผมขอร้องละ...อย่า” ผมร้องและปล่อยน้าตาใหลออกมา แต่มันไม่สนใจ มันไซร์ซอกคอผมทันที แต่ผมไม่ได้รู้สึกอารมณ์นั้นเลยครับ ไม่รู้เลยสักนิด มันแขยงมากกว่า ผมไปทำอะไรให้มัน ผมก็ดิ้นไม่หยุด พยายามดิ้นเท่าที่จะดิ้นได้
...
..
.
////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////
ผมแวะมาต่อให้นะคับ อิอิ ก่อนจะไปนอน วันนี้ไปทำบุญมาทั้งวันเลยคับ อิ่มบุญ
เอาแค่นี้ก่อนนะคับ ท่าว่างแล้วจะมาลงให้อีก ราตรีสวัสดิ์ครับ แฮะๆ :bye2:
-
จิ้มไว้ก่อน
เดี๋ยวมาอ่านครับ :pig4: :pig4:
-
ไรเตอร์ทำค้างงง
งะทำไมเป็นฟ้ากับเอกละ
ยังไงกันเนี่ยยย
:m15:
มาร์คจะทำไร
อย่าเอาอารมณ์มาระบายที่เจมส์น๊า
:m31:
(แต่ในใจ.....
:z1:)
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
ท่าจะเกิดการได้เสียกันแล้ว หุๆๆ
-
แว้กกกกกกก
เอกน่าเกลียดที่สุด
แต่เชียร์ให้ไอ้พี่มาร์คจับกดเลย
อิอิ
หื่นเชียวเรา
-
มาร์คใจร้ายยยยยยย
-
ว๊ากกก ทำบุญมา เเต่มาทำบาปกับ รีดเดอร์ ไม่ยอม อ่ะ ไม่ยอม
555555555555555555555555555555555555555555
มาต่อไวไวน่ะคับ ค้างงงงงงงมาก :z3: :z3: :z3: :z3:
-
โกรธฟ้า แต่ทำไมมาลงที่เจมส์ล่ะ ไอ้มาร์ค :angry2:
แล้วเอกกับฟ้า...ทำไมเป็นงั้นไปได้ล่ะ งง? ไหนเอกบอกชอบเจมส์ไง โลเลเหรอ :beat:
หรือว่านี่ก็วางแผนอะไรอีกคน...แต่ที่แน่ๆ เจมส์จะเสร็จอิมาร์คมั้ยนี่ :monkeysad:
-
รออออออออออออออออออออออออออ
-
เย้ย ทำไมมาร์คมาลงที่น้องเจมส์แบบนี้ละ
อย่ทำร้ายเจมส์นะ ถ้าจะทำ ทำเพราะรักดีกว่าไหม
-
สงสารเจมส์
ไม่รู้เรื่องอะไรเลย
-
:sad4: ม่ายยยจริ๊งงงงง เจมส์จะเสียความบริสุทธิ์ให้กับมาร์คแล้ว เหรอ :sad4:
-
ไรเตอร์อย่ามาหักมุมอีกนะ ให้มาร์คมันเอาเจมส์เลยเารอยากรู้ว่าถ้ามาร์คมันได้แล้วมันจะทำงัยต่อไปดีจะทิ้งจะขว้างหรือจะรับผิดชอบหรือจะปล่อยเลยตามเลยอยากรู้ม๊ากๆ
ทำมัยเอกเปลี่ยนไปหรือว่าเอกอยากให้เจมส์หึงหรือมันเป็นแผนของยัยฟ้า
-
สงสารเจมส์อะไม่รู้เรื่องอะไรเลย
-
เมื่อไรจะมาต่อเอ่ย รอจนจะขาดใจแล้ว :sad4:
-
ค้างงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง :z3:
มาต่อด่วนนนนนนนนนน :ped144:
-
ต่อด่วน
:m31:
:m15:
-
ไหนเอกบอกว่าชอบเจมส์ไง?? ทำไมทำงี้อ่ะ? :sad4:
เกียดฟ้า :z6:
มาต่อด่วน!!!
-
////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////
ต่อ :oo1:
“อย่านะ” มันถอดเสื้อออกทันที แล้วมาคล่อมตัวผม ผมทุบมัน แต่มันดันจับข้อมือผมไว้ทั้งสองข้าง
“พี่ ผมขอร้องละ...อย่า” ผมร้องและปล่อยน้าตาใหลออกมา แต่มันไม่สนใจ มันไซร์ซอกคอผมทันที แต่ผมไม่ได้รู้สึกอารมณ์นั้นเลยครับ ไม่รู้เลยสักนิด มันแขยงมากกว่า ผมไปทำอะไรให้มัน ผมก็ดิ้นไม่หยุด พยายามดิ้นเท่าที่จะดิ้นได้
แรงโถมของชายตรงหน้าพร้อมกับริมฝีปากที่กดทับอย่างรุนแรงยิ่งนัก แต่ผมพยายามเม้มริมฝีปาก สองมือยังคอยทุบคนข้าหน้าไม่ยั้ง แม่ทั้งรู้ว่าไม่สะทกสะท้านคนข้างหน้ามากนัก แต่ก้อคงจะสร้างความรำคาญให้กับคนข้างหน้าบ้าง
“อยู่นิ่งๆ สิว่ะ ! !!” ไอพี่มาร์คมันตะคอกออกมา อย่างหัวเสีย มันถอนปากจากริมฝีปาก และหันมาจัดการถอดเสื้อผ้าผมออก แต่ผมรั้งไว้ได้ แล้วพยาลุกหนี แต่ไม่ทัน มันจับเอวผมไว้ก่อน
“โอ้ย ย! !!” ผมถีบไอพี่มาร์คอย่างจัง จนมันร้องเสียงหลง ผมก้อรีบลุกจากเตียง แต่มันคว้าเอวผมไว้ได้อีก และเหวียงผมไปที่หัวเตียง ผมพยายามจะถีบ ทั้งเตะ และต่อย อีกครั้ง จนมันทนไม่ไหว
“ฤทธิ์มากนักนะมึง” มันพูดด้ายน้ำเสียงน่ากลัว พอสิ้นเสียงมันก้อชกท้องผมเข้าจังๆ ผมจุกจนตัวงอเลยครับ นอนนิ่งอยู่กับเตียง ตอนนี้ผมจุกไปหมดเลยคับไม่มีแรงจะต้านมันเลย
“กรูเตือนมึงแล้ว มึงไม่ฟัง” มันพูดแค่นั้นแล้วก้อจัดการถอดเสื้อผ้าผมจดหมดสิ้น ตอนนี้ร่างกายผมเปลือยเปล่า ตอนนี้น้ำตาผมใหลไม่ขาดสาย ผมพยายามพูดพร่ำ หยุดเถอะ พยายามขอร้องมัน แต่มันกลับทำเป็นไม่ได้ยิน ไม่รู้สึกอะไร
มันจัดแจงถอดเสื้อผมของตัวเองออก ผมพยายามจะขยับตัวหนี แต่มันมันดันขึ้นมาค่อมบนตัวผม จับผมถางขาออก ผมก้อไม่สามารถต้านแรงมันได้
“มึงอ้าคว้างๆ สิว่ะ” มันพูดขึ้น พร้อมกับจ่อน้องชายมาที่ประตูหลังของผม
“มึง อย่าเกร็งสิวะ” มันพูดขึ้น เมื่อมันพยายามดันน้องชายมันเข้ามาในตัวผม
“ไม่.....อึก...ฮือ...”ผมพูดพร้อมกับร้องไห้เบาๆ
“ไอเชี่ย นี่…แม่ง..เลิกร้องสักทีสิวะ..กรูชักเริ่มหมดความอดทนกับมึงแล้วนะ” พอสิ้นสุดคำพูด มันก้อประกบปากผมทันที ผมเม้มปากเอาไว้ แต่ไอพีมากมันดันจับคางและบีบจมุกผมไว้ ทำให้ผมต้องอ้าปากออกมา อย่างไม่ทางเลือก
ปากผมเผยออก พร้อมกับรับรสจูบที่ไอพี่มาร์คมันส่งมา ลิ้นร้อนเข้ามาในปากของผม ทำให้ผมเคลิ้ม มันเป็นจูบแรกของผม
“…อือ…..” เสียงผมเผลอหลุดคางออกมา มันจูบสักพักและก้อผละออก
“..อะ..อือ…..” เสียง ไอพี่มาร์คมันครางออกมา เมื่อมันดันน้องชายเข้ามาทีละนิด ผมน้ำตาไหลทันที มันเจ็บมากครับ เจ็บจนอยากฆ่าไอ้คนข้างหน้านี่ให้มันตายๆไปเลยครับ ผมจิกที่นอนแทบขาด
“ไอสัต เอ้ย…กรูบอกมึงว่าอย่าเกร็ง” พอมันพูดจบ มันก้อดันเข้ามาสุดลำทีเดียวเลยคับ
“โอ้ย ยยย…เจ็บ….อึก…ฮึก…โอ๊ะ” ผมร้องออกมาเสียงดัง รู้สึกเจ็บมากๆ เลยครับ แต่มนไม่สนใจผมเลยคับ
“ อือ…อา…..อือ…อา” ไอพี่มาร์คมันเริ่มขยับเข้าออก พร้อมกับเสียงคาง
“อือ…อา…..อา….ซี๊ด…อา”
“โอ้ย ยยย…ซี๊ดดดด....แม่งเอ้ย..”ไอพี่มาร์คมันสบถเหมือนถูกใจมากมันครับ แบบเหมือนพี่แกเสียวเหลือเกิน
“ไง...ครางออกมาสิ...กรูรู้ ว่ามึงอะเสียว”มันพูด เมื่อพี่แกกระแทกได้ซักพัก ตอนนี้น้ำตาผมเหือดแห้งแล้วคับ แต่ว่าผมกัดริมฝีปากตัวเองแทน มือมันก็ขึงผมไว้ ไม่มีสิ่งใดที่ผมจะเอามาปกปิดใบหน้าผมตอนนี้ได้เลย
“ไง...ครางสิ กรูรู้ว่ากูคงลีลาดีกว่าไอเหี้ยเอกผัวมึงแน่”มันร่อนสะโพกบดขยี้ตรงนั้นของผมครับ แต่มันดูถูกผมมาก
“หึ มึงไม่มีอะไรที่จะเทียบเอกได้เลย อะ อย่างน้อย อึก เอกไม่เคยทำแบบนี้กับ กะ กู มึงมัน ละ เลว ฮึก ไอ ชั่ว อึก ไป ตายซ่ะไปเหี้ย ย”
นี่คือครั้งแรกที่ผมกล้าด่ามัน ทั้งที่กลัว แต่อารมณ์มันไป
“ด่า กรูหรอมึง..หึ…ดี” มันพูดจบ แล้วกระแทกอย่างแรงครับ พร้อมกับจับข้อมือผมสองข้างขึงไว้เลยครับ มันกระแทกแรงมากเหมือนอยากจะฆ่าผมให้ตาย
ตอนนี้มันกระแทก แรง แรง แรง แรงขึ้นเรื่อยๆ
“อืออ...อะ....ฮะ..อือ”เสียงมันครางออกมา ตอนนี้กลายเป็นว่าผมก็หลุดครางออกมาแล้วเช่นกันครับ
“อือ...อึก ..อะ....อะ...”ผมครางออกมา เบาๆ มันยิ่งได้ใจ กระแทกแรงขึ้นครับ
“อะ…โอ้ยย….อึก…เจ็บ” ผม ครางออกมา มันกระแทกแรงขึ้นเหมือนไม่รับรู้
“ซี๊ด ดดดด…..อะ…อือ…อา….อา….”มันครางออกมาเสียงดัง พร้อมกับเร่งจังหวะ จับขาผมสองข้าง กระแทกโหมแรงที่มีใส่ประตูผมเต็มกำลัง มันครางไม่ได้ศัพท์เลยครับ
“อะ…อือ….อา….โอ๊ย….อา….ฮ่า…”มันซอยไปสักพัก ก้อรู้สึกเหมือนน้ำอุ่นๆ พุ่งเข้าไปในตัว มันขยับอีกสามสี่ทีก่อนจะถอนน้องชายมันออก
“โอ้ย ! !!” ผมร้องออกมาเมื่อมันถอนน้องชายมันออกมา มันหันมามองหน้าผม ก่อนที่จะเดินเข้าห้องน้าไป
ผมขยับตัวก้อรู้สึกแสบที่สะโพกมาก รู้สึกระบมร้าวไปหมด ผมก้มลงไปดูที่นอน ก้อเห็นเลือดเลอะเต็มไปหมด
ทำไมร่างกายผมมันอ่อนแอนัก รู้สึกน้ำตาเริ่มเจ้ากรรมจะไหลลงมาอีกแล้ว ผมไปทำอะไรให้มัน มันถึงทำกับผมแบบนี้
...
..
.
////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////
:m26:ก้ออย่างที่ทราบกันนะคับว่าช่วงนี้ผมติดสอบ เครียดชีวะมากๆ เลย มั่วตั้งหลายข้อแนะ แฮะๆ
ผมมาต่อให้นิดนึงก่อนนะ คือว่าที่บ้านไฟดับอะ กำลังพิมพ์ตอนที่ 14 ไฟก้อดับเฉยเลย
ด้วยความที่คนเขียนสับเพร่าเอง ต้องขอโทดคนอ่านจริงๆ ช่วงเน้ก้อวุ่นกับเรื่องสอบมากๆ
แถมร่างกายก้อไม่แข็งแรงเท่าไหร่ เห้อ เป็นโรคภูมิแพ้ ดัน มาเป็นที่ขาซะงั้น ต้องเดิน :z2:
เดี้ยงๆ เลย เคยมีใครเป็นมั้งมันจะบวมที่ขา เวลาเดินก้อเจ็บ ขอให้หายให้ทันสอบวันจันทร์
ละกานเน้อ คนเชียนพร่ำไรเนี้ยเหอๆ คนเขียนต้องไปนอนแระคับ เพิ่งกินยาไป ถ้าโอกาส
หน้าฟ้าใหม่แล้วพบกัน ฮ่าๆ
ป.ล. 1 รอกันต่อไปนะคับ แฮะๆ :m7:
ป.ล. 2 เรื่องนี้อาจทำร้ายจิตใจคนอ่านมากเกินไป กลับใจก้อยังทันนะคับ :m12:
ป.ล. 3 อย่าว่าเอกมากเลย เอกน่าสงสานออก เน้ออ เอกรักเจมส์ก้อจิงแต่ก้อไม่ได้กับเจมส์
:a3: ต้องคอยดูต่อไปว่าเอกจะคู่กับใคร ไม่ใกล้ไม่ไกล แถวนี้แหละ แฮะๆ :m21:
ดูแลสุขภาพด้วยนะครับ ช่วงเน้ฝนตกบ่อย รักคนอ่านทุกคนเลย :จุ๊บๆ: ฝันดีนะคับ บ
: 222222: : 222222: : 222222: : 222222: : 222222: : 222222: : 222222: : 222222: : 222222: : 222222: : 222222:
-
ทำไรว่ะไอ้มาร์คมึงเกลียดแบบนี้ไม่ใช่เหรอ แล้วมึงทำแบบนี้ทำไม่ว่ะไอ้เชรี่ย
-
ไม่สบายกันเยอะจังเลย
รักษาสุขภาพกันด้วยนะ
:L2:
-
นิสัยเลวมากค่ะ ไอ้มาร์ค :beat: :beat:
ทำไมทำแบบเน้ ห๊ะ!!! :angry2:
สู้ๆกับการสอบค่ะไรเตอร์ เป็นกำลังใจให้เน้อ :L2:
-
หายไวๆน่ะไรเตอร์รักาาสุขภาพด้วย แล้ว มาอัพอีกไวๆ ฮิ ฮิ ฮิ
-
หายไวไวนะครับพี่ไรเตอร์
รออ่านอตอนที่14อยู่น่ะ
เรื่องสอบก็สู้ๆน่ะ
ขอให้ได้เกรดดีดีนะครับ :L2: :L1:
-
มาร์คใจร้ายอ่ะ ทำแบบนี้ได้ไง :serius2:
คนแต่งหายเร็วๆนะคะ
-
ฮือๆๆๆ :m15: :m15: ไอ้มาร์คใจร้ายยยยยยยยยย! :angry2:
-
มาต่อบ่อยๆนะ ถ้าเราเป็นเจมส์คงกระอักเลือด
5555
-
เศร้า :sad4:
ทำไมทำกันแบบนี้
-
โอ้ว ช่างน่าสงสารกลายเป็นที่ระบายอารมณ์ไปแล้ว :sad4:
-
สงสารอะ ทำไมทำเเบบนี้อะ
-
เลวโคดดดดดดดดด :angry2: :angry2:
-
รักพี่มาร์คมากมาย
ขอแบบโหดๆ
จัดมาอย่าให้เสีย
-
โหดร้ายที่สุด :angry2: :angry2: :angry2:
-
รักพี่มาร์คมากมาย
ขอแบบโหดๆ
จัดมาอย่าให้เสีย
ลี่ซาดิสเหรอ 555
ถึงว่า เรื่องของลี่ซาดิสสสสสสสสซาดิส หุๆๆๆ
-
แย่ที่สุด
มาร์กแกแย่มากกกกกก
ฮือๆ
:m15:
เอก ไม่ใกล้ไม่ไกล
บอยหรอย่ะ
5555
ปล.รักษาสุขภาพด้วยเด้อ
จะสอบเหมือนกันเลย
-
มาร์คใจร้ายอ่าาา
แต่ยังไงก็เชียร์มาร์ค
ขอให้ไรท์หายไวๆนะค่ะ :L2:
-
รักพี่มาร์คมากมาย
ขอแบบโหดๆ
จัดมาอย่าให้เสีย
ลี่ซาดิสเหรอ 555
ถึงว่า เรื่องของลี่ซาดิสสสสสสสสซาดิส หุๆๆๆ
แฮะๆ คนอ่านซาดิสจัง ฮ่าๆ แต่ คนแต่ง ซาดิสกว่า หิ หิ
เพราะคนแต่งชอบทรมานคนอ่าน หุ หุ เตรียมรับไว้
ฮ่าๆ เห็นคนอ่านทรมานแล้วมีความสุข รอต่อนที่ 14 รับ
รอง 555 55 เอิ๊กๆ กร๊าก ก :laugh5:
เข้ามาบอกว่าไม่แน่พรุ่งนี้หรือบะรืน จะเข้ามาต่อ แหะๆ
วันนี้ไปหาหมอมา หมอรอดูอาการอยู่ ต้องพักการเดิน
พรุ่งเน้ก้อสอบอีก จะพยายามกระแผกไป
ขอบคุณสำหรับความเป็นห่วงนะคับ แฮะๆ ชื่อนใจ มั่กๆ
คืนนีก้อเหมือนเดิมราตรีสวัสดิ์ครับ :m18:
-
พึ่งมาอ่านวันแรกก็ถึงกับรักเรื่องนี้เลยทีเดียวแล้วจะมาตามอ่านเรื่อยๆนะครับ
-
โหดจริงๆเลยมาร์ค :oo1:
-
ตั้งใจทำข้อสอบนะคับ เป็นกำลังใจให้
แต่อยากวอนไรท์อย่างนึง ช่วยลงยาวๆกว่านี้ได้ไหม
-
มาต่อตอนที่ 14ไวไว น้า รออยู่ หุหุ อย่าลืมล่ะ :bye2:
-
เง้ออออ สงสารเจมส์ :monkeysad: :m15:
มาร์คอ่ะ :oo1:แรงเกินไปและ
ทะนุถนอมบ้างไรบ้าง :sad11: :o12:
รอตอนต่อไปค่ะ :bye2: :bye2: :bye2:
-
เจ้ามาร์คเอ๊ยแค้นอีกคน มาลงกะอีกคน
น้องไรต์เตอร์รักษาสุขภาพด้วยนะคะ
-
เหอๆๆ แต่เราคิดตรงข้ามกะทุกคนอ่า
ว่าจริงๆมาร์คไม่ได้แค้นยัยฟงยัยฟ้าอะไรนั่นหรอก
แต่จริงๆ น่าจะเป็นหึงหวงมากกว่า
ไม่งั้นคงไม่พูดถึงเอกหรอก ใช่ป่ะ
อิอิ แอบคิดต่างแฮะ
ไงไรเตอร์ก็รีบๆมาลงน้า เราก็เครียดกะชีวะเช่นกันอีก2คะแนนจะผ่านอ่า เซ็งๆๆๆ
-
รออ่านอยุนะคะ o13 o13 o13
ชอบๆๆๆๆ :L2: :กอด1: :bye2:
-
:call: :call: :call:มาม่ะมามา มาม่ะมามา มาม่ะมามา รอ อ่าน อยู๋ น้า
-
ไอ้พี่มาร์คบ้า :beat:ไม่ใส่ใจกันเลยสักนิด เจมส์ช้ำไปหมดแล้วไอ้คนใจร้าย
-
:call: :call:
-
รอไรเตอร์จร้า
-
////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////
ตอนที่ 14 :sad5:
ขอ.….แค่ให้มันเป็นแค่ฝันร้ายได้มั้ย
ขอ…..แค่พอตื่นขึ้นมาตอนเช้าขอให้มันเป็นเหมือนเดิม
ขอ…..แค่ร่างกายที่บริสุทธิ์กลับคืนมาได้มั้ย
ขอ…..แค่ให้ทุกอย่างมันจบสิ้นสักที
ความเจ็บปวดถาโถมเข้ามาเกินที่หัวใจจนจะรับไหว….
ความเจ็บปวดเข้ามาทำให้น้ำตาใสเอ่อใหลออกมา….
มันทำให้สิ่งรอบข้างเริ่มพร่าเบลอ ไม่สามารถรับรู้
และมองเห็นภาพใดๆ ได้อีก แม้กระทั้งอนาคต….
มันคุ้มแล้วหรอที่จะไปร้องไห้ ให้กับคนอย่างมัน….
แอร์ที่เย็นช่ำกระทบกับร่างกายที่เปลือยเปล่า ความหนาวเข้ามาเยือนหัวใจที่แห้งเฉา อะไรๆ ก้อดูเหมือนจะตอบย้ำให้แย่ลง ร่างกายที่ไม่ต่างอะไรกับซากศพค่อยๆ ขยับตัวช้าๆ ร่างกายที่ปวดร้าว กับขาสองข้างที่แทบจะรับน้ำหนักไม่ไหว คอยดันให้ลุกจากเตียง แม้จะเซไปบ้างก้อพอประคองไหว เลือดที่เปื้อนที่นอน ย้ำ ให้นึกถึงเหตุการณ์เก่าที่พึ่งผ่านไป
เสียงน้ำจากสระบัวที่ใหลกระทบกับพื้น ทำให้ทราบว่าเค้าคนนั้นกำลังอาบน้ำอยู่ ผมค่อยขยับร่างกาย ควานหยิบหาเสื้อผ้าที่กระจัดกระจายตามห้องขึ้นมาใส่ เสียงน้ำไหลหยุดลงพร้อมกับประตูห้องน้ำที่เปิดออกมา ทำให้เห็นคนที่ไม่เจอหน้าที่สุด
ในตอนนี้ ผมจัดการแต่งตัวเรียบร้อย พร้อมกับเดินออกไปที่ประตูห้อง แต่มันก้อกระชากแขนเอาไว้ก่อน
“มึงจะไปไหน” มันกระชากเสียง พร้อมกับจับแขนผมไว้แน่น
“ผมจะกลับบ้าน พี่ ปล่อยผมสิ…ฮึก” ผมพูดออกพร้อมน้ำตาที่ล่วงลงมา ผมไปทำอะไรให้มันนักนะ เค้าถึงทำกับเราเหมือนไม่ใช่คน ผมพยายามแกะมือเขาออก แต่ไม่ได้ผมเลย เขากับกำแน่นขึ้น
“มึงจะไปไหนไม่ได้ถ้ากูไม่สั่ง” พอมันพูดจบ มันปล่อยแขนผม แล้วก้อเดินไปหาอะไรซักอย่างที่หัวเตียง
“อะ…” มันเดินมาที่ผมพร้อมกับ ยื่นโทรศัพท์มือถือมันมาให้ผมดู สิ่งที่ผมเห็นก้อคือภาพของผมที่กัดฟันแน่น กับร่างกายถูกมันกระทำไม่ยั้ง เสียงครางที่ออกมาจากปากผมและมัน มันคือภาพเหคุการณ์ที่เพิ่งผ่านพ้นไปเมื่อซักพัก
“ถ้ามึงไม่อยาก ให้คลิปหลุดออกไป มึงต้องเชื่อฟังกรู” มันพูดพร้อมกับแสยะยิ้มเยอะ เมื่อตนเองถือไพ่เหนือกว่า
“พี่ยังต้องการอะไรจากผมอีก ผมจะไม่ทำตามพี่หรอก พอเหอะพี่ ขอให้มันจบแค่นี้เถอะ” ไม่รู้ว่าผมพูดออกไปได้ไง แต่มันคงถึงที่สุดของผมแล้ว ผมอยากจะจบเรื่องนี้สักที ไม่อยากเจอมันอีก
“หึหึ ไม่มีทาง กูไม่ให้มันจบง่ายๆ หรอก มึงอย่าเรื่องมาก หรือจะให้คลิปนี้ถึงมือแม่มึงดี” มันพูดจบพร้อมกับทำท่ากดมือถือ ไม่นะแม่จะรู้เรื่องนี้ไม่ได้เด็จ ผมไม่อยากให้แม่เสียใจ
“ไม่นะ ก้อได้ ผมจะทำตามพี่ แต่อย่าส่งคลิปให้แม่ผมนะ” ผมตัดใจพูดออกไป มันก้อเลิกกดโทรศัพท์แล้วหันมายิ้มให้ผม
“เข้าใจอะไรง่ายๆ ก้อดี สิ่งที่มึงต้องทำก้อคือ มึงต้องเชื่อฟังคำสั่งกู ในถานะตอนนี้กูเป็นผัวมึง” มันพูดพร้อมแสยะยิ้ม
“ส่วนข้อตกลงที่ให้มึงเล่นละครเป็นแฟนกูหนึ่งเดือน กรูจะถือว่าเป็นโมฆะ เพราะตอนนี้กูเป็นผัวมึงแล้ว”
“แต่ว่า…” ผมพูดยังไม่จบมันก้อขัดขึ้นเสียก่อน
“ไม่มีแต่ !! ! หรือมึงอยากจะให้คลิปถึงแม่มึง” ผมรีบส่ายหน้า
หลังจากนั้นมันก้อพาผมมาส่งที่บ้าน ซึ่งไม่ไกลนัก ผมปลดสายเข็มขัด พร้อมจะเดินลงจากรถ แต่มันยังไม่กดปลดล็อก
“พี่ผมจะลง” ผมบอกมันเมื่อมันยังนิ่งเฉย ยังไม่กดปลดล็อก สักที
“แกร็ก ! !!” มันกดปลดล๊อก ผมก้อกำลังจะเปิดประตู แต่มันจับมือผมไว้ก่อน
“เดี๋ยว” ผมหันไปมองมันแต่ หน้ามันขยับเข้าไม่ใกล้ผมเรื่อยๆ จนริมฝีปากเราประกบกันอีกครั้ง แต่สัมผัสนี้มันช่างนุ่มนวลเหลือเกิน ลมหาใจอุ่นๆ ขอคนตรงหน้า รสจูบที่หวานปนขม ไม่รูปว่าจูบไปนานแค่ใหนแต่รู้สึกตัวอีกที เราก้อผละออกจากกัน
ผมลงมาจากรถแต่กระจกสีดำดันเลื่อนลงมา
“พรุ่งนี้จะมารับ” มันพูดแค่นั้น ก้อจะขับรถออกไป ทิ้งให้คนตรงนี้ได้แต่ยืนงง กับสิ่งที่เพิ่งเกิดขึ้น
ผมเข้าบ้านมาได้ก้อเจอกับแม่เลยครับ ผมไม่สนอะไรรีบวิ่งเข้าไปกอดแม่ทันที
“วันนี้ไปไหนมาลูกกลับบ้ามซะดึกเชียว” แม่ถามพร้อมกลับลูบหัวผม อ้อมกอดนี้ทำไมช่างอบอุ่นเสมอนะ
“คือ…ผมไปทำงานบ้านเพื่อนมาคับ” ผมพูดปดออกไป แม่พยักหน้ารับรู้ ผมกับซุกหน้าที่อกแม่ ขอโทษนะคับแม่ ผมไม่ได้อยากโกหกแม่เลย ผมไม่อยากให้แม่เสียใจ สิ่งที่เกิดขึ้นเป็นเพราะผมอ่อนแอเอง ผมพยายามกลั้นน้ำตาไว้
“กินอะไรมายังเรา” แม่พูดออกมาพร้อมกับลูบหัวผม ผมพยักหน้ารับ
“อ้อนนักนะเรา…ป่ะ เข้าบ้าน” ผมละจากอกแม่ แม่ยิ้มอย่าอบอุ่น ก่อนที่เราแม่ลูก จะเดินเข้าบ้าน
ผมเดินขึ้นมาบนห้องได้ ก้อโฮออกมาทันทีเลยครับ เหมือนอัดอั้นมานาน ทำไมผมต้องเจอเรื่องร้ายแบบนี้ด้วย ทำไม
ผมอยากจะพูดออกไปหลายเรื่อง มีคำถามมากมายที่อยากจะรู้ ทั้งเรื่องของเอก ทำไมเอกถึงไปกับฟ้าได้ ทั้งเรื่องจูบที่นุ่มนวลเมื่อกี้ ผมสับสนมาก
ไม่รู้ว่าผมร้องไห้นานเท่าไหร่แล้ว มารู้ตัวอีกทีก้อมีโทรศัพท์ดังขึ้นมา
“เอก” ผมพูดชื่อที่โชว์บนโทรศัพท์ ก่อนที่จะกดรับสาย
“ว่าไงเอก” ผมกรอกสายไป
“เจมส์เอกรักเจมส์นะ”
“…”ผมอึ้งไปสักพัก
“แต่เราเป็นเพื่อนกันดีกว่านะเอก” ผมบอกตามความจริงไป ถึงผมจะเริ่มชอบเอกแล้ว แต่มันคงเป็นไปไม่ได้แล้วหละ
“แต่เอกรักเจมส์ ได้ยินไหม? เอกรักเจมส์…” เสียงเอกบอกรักผมไม่หยุด เสียงเอกเหมือนตนเมา
“เอกกินเหล้าหรอ?” ผมตัดสินใจถามออกไป
“เจมส์จะสนใจเอกทำไม” เอกพูดด้วยน้ำเสียงตัดพ้อ“ใช่สิเอกไม่ใช่ไอพี่มาร์คหนิ”
“เจมส์ว่าเอกเมาแล้วนะ คงคุยกันไม่รู้เรื่องแล้ว” ผมกำลังจะวางหูเพราะมีสายซ้อนเข้ามา
“เจมส์ อย่าพึ่งวาง เอกขอโทษครับ เอกผิดเอง เอกขอโทษ เอกรักเจมส์นะ รักมากด้วย”
“เอกอย่ารักคนอย่างเจมส์เลย เจมส์ไม่ดีพอสำหรับเอกหรอก”
“แต่เอกรักเจมส์นะ”
“เจมส์ว่าเอกเมาแล้วนะ พรุ่งนี้ค่อยคุยกันดีกว่านะเอก แค่นี้นะ” พูดจบผมก้อตัดสายไป ขอโทษนะเอก ตัดใจตอนนี้ยังทันนะ เฮ้อ แต่ก่อนที่คิดอะไรไปมากกว่านั้น โทรศัพท์ก้อดังขึ้นอีก พอผมดูเบอร์ ก้อเป็นเบอร์ที่ไม่คุ้น รอไปสักพัก จึงตัดสินใจกดรับ
“มึงคุยกับใครอยู่”คนในสายกรอกมาด้วยเสียงที่โมโหสุด แค่ได้ยินเสียงก้อจำได้ ว่าแต่มันรู้เอร์ได้ไง?
“เอ่อ…คือ”
“กูถามมึงไม่ไดยินรึไง”
“เอก”
“ใครใช้ให้มึงไปคุยกับมัน”
“…”
“ที่หลังมึงไม่ต้องไปคุยกับมัน”
“พี่แต่เอกเป็นเพื่อนของผมนะ”
“กูบอกว่าไม่คุย ก้อไม่คุยดิว่ะไม่ต้องเรื่องมาก หรือมึงอยากให้คลิปถึงแม่มึง”
“ไม่เอาพี่”
“มึงต้องเชื่อฟังกรู เออ แล้วพรุ่งนี้เดี๋ยวกรูไปรับมึงตอนเช้า”
“แต่”
“ไม่มีแต่!”
“ครับ”
จากนั้นมันก้อวางสายไป ผมนั่งพิงขอบเตียง นั่งคิดเรื่องวุ่นวายที่เกิดขึ้นวันนี้ กว่าจะขมตาหลับได้ก้อเกือบเช้า เฮ้อ
...
..
.
////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////
มาต่อจนได้ แฮะๆ หายไปนายเลย โทดทีนะคร๊าฟ
ช่วงเน้หายป่วยแล้ว แต่ยังวุ่นๆ อยู่ ถ้า ว่างจะมา
ต่อให้อีกนะคร๊าฟ รักคนอ่านทุกคนนะ งิงิ :จุ๊บๆ:
:m32: :m32: :m32: :m32: :m32: :m32: :m32: :m32: :m32: :m32: :m32: :m32::m32: :m32: :m32: :m32: :m32:
-
ตกลงมาร์คมันจะเอาไงกับเจมส์เนี่ย :เฮ้อ: :เฮ้อ:
ปล.เป็นกำลังใจให้ไรเตอร์มาต่อตอนต่อไปน่ะครับ :L1: :L2: :3123:
-
ตกลงไอ้มาร์คมึงจะเอาไง จะรักหรือชอบกันแน่ หรือว่าต้องการแค่ความสะใจของมึง แต่คนอื่นเขาเจ็บกับการกระทำของมึงนะ เชรี่ยเอาแม่มาขู่ไอ้ส้นตีน
-
เอกจะเอายังไง?
มาร์คทำอะไร?
-
โหด ดิบ เถื่อน ได้ใจจริง ๆ นายมาร์ค .
-
เ่อ่อ..พี่มาร์คจะเข้าใจยากไปไหน
ออกแนวข่มขู่นะนี่ นิสัยไม่ดี
-
สงสารเจมส์
-
เอกจะคู่กับบอยมั้ยอ่ะ
-
สงสารเจมส์จริงเลย
-
ตกลงมาร์คจะเอายังไงกับเจมส์เนี่ย
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
ครับ มาติดตามอย่างไกล้ชิด
ไงก้ มา อัพบ่อยๆน่ะคับ
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
มาร์คขาดแคลเซียมเหรอ
โมโหบ่อยจัง สงสารเจมส์บ้างดิ
-
:call: :call: :call:
-
เจมส์ น่าสงสารอะ :sad4: อยากจะกระโดดเข้าไปช่วย :o12: แต่ทำไมได้ :z3: ยังไงอย่าลืมมาต่อนะ ชอบมากเลยสนุกอะ :bye2:
-
เอ้ย! อะไรของไอ้พี่มาร์ควะ!
ยังงี้ตลอดอ่ะ -[]- ชิชะ!
แล้วเอกอะไรของเธอย้า!!!
มาต่อไว้เถอะค่ะ สงสารเจมส์ T^T
-
:o12: :o12: :o12:
มาแนวจำเลยรักอิกแร้วววววววว
เจมส์จะทำไงเงี่ย
-
มาร์ค เป็นพระเอก ละครพิศาลหรือเปล่าเนี่ย
พระเอก เถื่อน โหด หื่น อิอิ
-
มันบ้าๆว่ะไอ้คนคนนี้ เหนื่อยแน่ๆงานนี้ น้ำตาจะท่วมจอป่าวน้อ
-
แล้วเราก็รอต่อไป
-
เกลียด... :m16:
ไอ้มาร์ค :m31:
-
สงสาร เจมส์ จังเลยอ่ะ
:L2: :L2:
-
อดทนนะน้องเจมส์ T T
-
^^
-
สงสารเจมส์ เอ็นดูเอก
เคืองฟ้า(แอบพาล) เกลียดอิพี่มาร์ค....
ดังนั้น มาต่อเร็วๆหน่อยน้า(ซะงั้น)
-
อ๊ากกกกกก น่าติดตามมาก ๆ คร่า
:z1:
-
มาร์คเลววววววววววววววววว
เลวที่สุดดดดดดดดด :m15: :m15:
:m31: :m31: :m31:
เอกแกรักเจมส์แล้วทำไมไม่พูดให้มันตรงๆไป
ไปควงยัยฟ้าทำไม
เพราะแกนะทำให้เจมส์เป็นแบบนี้
(อ่าว?)
ปล.ขอให้สุขภาพแข็งแรงนะไรเตอร์
-
แงงงงงง :sad4:
สงสารเอกและเจมส์ :o12:
- -++
ไอ้มาร์ค น่ากะทืบมากก :angry2:
อั่ก !! :z6:
-
มาต่ออีกนะคับ
สงสารเจมส์......
-
เจมส์จ๋า :sad11: :sad11:
สู้ต่อปายยยยเน้ออออ :sad4: :sad4: :sad4:
-
โครงเรื่องดีนะ
ปรับปรุงเรื่องภาษาอีกนิดน่าจะดีกว่านี้อีกเยอะเลย
ว่าแต่ ... มาร์คจะทำไปเพื่ออะไร
-
โหดนิดๆ ได้ใจมาก
-
ในที่สุดก็ไล่อ่านตามทันแล้ว o13 เยี่ยมมากครับ writer เป็นกำลังให้ครับ
-
คนร้ายๆ กับอนาคตที่เต็มไปด้วยตะปูเรือใบ เหอะๆๆๆ
โหดจริง!!!
-
ต่อเร็วๆค่า
กำลังหนุกหนานเลยนะ :jul3:
ค้างมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
จุกธูปเรียกก่อน
โอมจงมา จงมา
:call: :call: :call: :call: :call: :call: :call: :call: :call: :call: :call: :call: :call: :call: :call: :call:
-
อยากฆ่านังมาร์คมากกก
- -+++
กล้าทำกับน้องเจมส์ของฉันได้เยี่ยงนี้ได้อย่างไรวะ
เจอ ติ๊ด !!! ซะเหอะ :z6:
-
:z3: :z3: :z3:
หายไปนานเรยยย
-
มาร์ก ไอ้ผู้ชายสับสนในอารมณ์เป็นไรมากป่ะเนี้ยะ :m16:
สับสนคนเดี่ยวไม่พอยังทำให้คนอื่นเจ็บอีก ไอ้เด็กมีปัญหา ไอ้คนมีปมด้อย :angry2:
-
:call: :call: :call:
-
จาครบเดือนนึงแล้วน้าาาา
มาต่อหน่อยเถอะครับ
:sad4:
-
สงสารเจมส์อ่าาา
เชียร์เอกนะๆๆๆๆๆ
:call:
-
แวะมาดันๆๆๆ
-
:impress2:
-
:call: :call: :call:
-
:call: :call: :call: :call: :call: :call: :call: :call: :call: :call: :call: :call: :call: :call: :call: :call: :call: :call: :call: :call: :call: :call: :call: :call: :call: :call: :call: :call: :call: :call: :call: :call: :call: :call: :call: :call: :call: :call: :call: :call: :call: :call: :call: :call: :call: :call: :call: :call: :call: :call: :call: :call: :call: :call: :call: :call: :call: :call: :call: :call: :call: :call: :call: :call: :call: :call: :call: :call: :call: :call: :call: :call: :call: :call: :call: :call: :call: :call: :call: :call: :call: :call: :call: :call:
มา ต่อ ด้วย เถอะ สา ธุ
-
ขอบคุณจ้าาาาาาา....
ตาพี่มาร์ค เอะอะ ๆ ๆ ข่มขื่น จริง ๆ ๆ ๆ
-
ตกลงเมิงจะเอายังไงแน่...ไอ้มาร์ค!!!
ความคริงมรึงก็ชอบเจมส์อยู่นี่หว่า ชิชะ...ทำเป็นหาข้ออ้าง :m16:
-
:z12:ชี้แจงแถลงไข
________________________________
สวัสดีครับไม่ได้เจอกันนานเลย
ขอโทดนะคับที่ทิ้งกันไปนานเลย
ย้ำว่านานมากเลย น่าจะเป็นเดือน
แล้วมั้งคับ ช่วงนี้เครียดกะการเรียน
ผลสอบไม่ดีเลย งานก้อเยอะปีหน้า
ก้อจะขึ้นมาหกแล้ว ช่วงนี้เครียดจริงคับ
ขอโทดจริงๆ นะคับ
วันนี้ไม่ได้แวะมาลงหรอกคับ
จะมาบอกข่าวคราวเฉยๆ
ว่าจะมาลงอีกหลังสอบเสร็จ
ก้อคงจะอีก 2 อาทิตย์
คงจะกลับมาต่อเรื่อย เรื่อย
เหมือนเดิมครับเพราะว่างแล้ว
ทนรอหน่อยนะคับ ช่วงนี้ไรเตอร์
เครียดจริงๆ กลัวเกรตออกมาไม่ดี
(มันต้องไม่ดีแน่ๆ เห้อ)
วันนี้เข้ามาเชร็คเรตติ้งหน่อย
รู้สึกดีใจมากๆ คนดูหมื่อนอัพแล้ว
และก้อตอมเม้นที่มาตลอดคอบ
คุณคนอ่านทุกคนนะ ที่ติดตาม
เสมอกันมา อย่าทิ้งกันไปใหนนะคับ
รอกันด้วยล่ะ + คอมเม้นให้กำลังใจ
บ้างนะ คิดถึงทุกคนนะคับ
______________________________
ป.ล. 1 ขอกราบขอโทษ งามๆ อีกที่
ป.ล. 2 ถ้าเม้นเยอะอาจมาต่อเร็วก้อได้นะคับ อิอิ
:110011: :110011: :110011: :110011: :110011:
-
แนะนำตัวละคร + ภาพเวอร์จิ้น
(http://img.ihere.org/uploads3/cf31600551.jpg)
นายเอก
ชื่อ : เนธิรินทร์
ชื่อเล่น : เจมส์
อุปนิสัย : มองโลกในแง่ดีเสมอ อ่อนต่อโลก โกรธใครไม่เป็น เวลามีปัญหาชอบ
เก็บไว้ในใจคนเดียว ไม่ปริปากบอกใคร เพราะไม่อยากให้ใครเป็นห่วงโดยเฉพาะ
แม่ คนที่เค้ารักมากที่สุด เป็นคนไม่เรื่องมาก กินใหนนอนนั่น ถูกเลี้ยงดูมาโดย
มาดาซะส่วนใหญ่ จึงทำให้จิตใจเอนเอียงไปด้านหญิง ซึ่งเข้ากับน่าตาที่หวาน
ปานผู้หญิง
เพื่อนสนิท : บอย เอก เชน ก๊าซ
ครอบครัว : พ่อของเจมส์เป็นตำรวจชั้นสูง และแม่มีเชื่อสายทางผู้ดีเก่า และเปิดธุกิจ
เส้อผ้าเป็นของตนเอง เป็นครอบครัวถานะดี มีความสุข
_________________________________________________________
(http://img.ihere.org/uploads3/e3a991b8fd.jpg)
พระเอก
ชื่อ : ธนวรรษ
ชื่อเล่น : มาร์ค
อุปนิสัย : อารมณ์ร้อน เอาแต่ใจ เนื่องจากโดนเลี้ยงมาอย่างตามใจ ขาดความอบอุ่นพ่อแม่ไม่มีเวลาให้
ชอบเรียกร้องความสนใจ เรียกร้องให้รัก ไม่คิดถึงจิตใจคนอื่น รักใครรักจริง แต่ก้อคาซิโนว่าไปเรื่อยๆ
เพื่อนสนิท : ยังไปเปิดเผย
ครอบครัว : พ่อแม่ทำธูรกิจใหญ่มากมาย ครอบรัวจิงมรฐานะที่รวยมาก หรือกล่าวอีกแง่นึงคือมหาเศรษฐี
ด้วยความรำรวยจากการทำงานจึง ทำให้ไม่มีเวลาให้ลูกชาย เลี้ยงลูกด้วยวัตถุ ลูกอยากได้อะไรก้อให้
_________________________________________________________
-
รอต่อไป
-
คร๊าบ รับทราบ อย่าเครียดนะรอได้ รักษาสุขภาพด้วยนะ
-
รับทราบค่ะ! :L2:
-
เป็นกำลังใจให้ค่ะ
บางทีเราต้องจัดลำดับความสำคัญของสิ่งที่เราจะต้องทำให้ดีๆนะคะ
-
จะรอนะคะ :call: :call:
-
หายไปนานเลยอ่ะ
มาไวๆน้า...รอลุ้นน้องเจมส์อยู่T^T
-
รอต่อไป~~
ไรเตอร์สู้ๆ
เป็นกำลังใจให้ o13
-
มารออออออออออค่ะ
ง่ะออกแนวโหดร้ายยย T^T
-
รอไรท์เตอร์ !!!!
สอบเหมือนกันเลย 55555555555
แต่เค้าหนังสือไม่อ่าน (ที่จริงอ่านแล้ว) แต่ไม่เข้าหัว
รอออออออออออออออออออออออ ~
-
รอต่อไปฮับ :call: :call:
-
รองับๆๆ
:z13: :z13:
-
:o8:จะกลับมาต่อแล้ว เย้ๆ ตั้งใจสอบด้วยน้า สู้ๆ
-
สนุกดี...แต่ว่าคำผิดเยอะมากเลย
ยังไงก็ช่วยดูหน่อยแล้วกันนะครับ
-
รอต่ออีกนิด ก็ได้ครับ
แต่รีบ ๆ มาน่ะ
คิดถึง
:กอด1:
-
รอจ้ารอ ......................
-
สู้ๆนะ
ยังรอเสมอ
-
////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////
ตอนที่ 15 (บอย+เอก) แรกพบ แรกรัก ครั้งแรก :m1:
“สวัสดีเราชื่อ บอย “ เด็กชายน่าใสยื่นแนะนำตัว เด็กชายผิวเนียนขาวหน้าหวาน หากมองดูผิวเผินลักษณะจะคล้ายผู้หญิงผิวพรรณที่เปร่งปรั่ง แม้ผู้หญิงยังอาย ตัวเรียวเล็ก ปากนิด จมูกหน่อย
“เชิญคนต่อไปจ๊ะ”อาจารย์พูดขึ้น หลังจากที่ฉันแนะนำตัวเสร็จและนั่งลง
โรงเรียนชื่อดังแห่งนี้ได้สร้างคนที่มีชื่อเสียงเอาไว้มาก จึงทำให้พ่อปลูกฝังให้เข้าโรงเรียนให้ได้ ด้วยความที่ไม่เคยเข้าสังคม ถูกเลี้ยงมาอย่างลูกคนมีตัง จึงทำให้ไม่มีเพื่อน วันแรกในวันเปิดเทอมวันที่เขาก้าวเข้ามามันช่างเงียบเหงานัก
“ครูชื่อ อุษามณี นะจ๊ะ อย่างที่รู้กัน ครูเป็น ครูที่ปรึกษาของพวกเธอ มีปัญญาหาอะไรก้อมาปรึกษาครูได้นะจ๊ะ ห้องประจำครูอยู่ที่...” เมื่อนักเรียนคนสุดท้ายแนะนำตัวเสร็จ อาจารย์ประจำชั้นก็แนะนำตัวเอง และก้อแนะแนวต่าง ต่าง ตามวันแรกของการเปิดเทอมของเด็กเข้าใหม่
“นี่นาย เราชื่อแกะนะ และนี่ เก่งเพื่อเรา” เด็กชายน่ารักที่นังข้าง แนะนำตัวเอง ก่อนจะแนะนำเด็กชายมีลักยิ้มที่นั่งข้างๆ
“เราชื่อบอย ยินดีที่ได้รู้จักนะ” ผมทักเพื่อนใหม่กลับ พร้อมกัยร้อยยิ้ม มาวันแรกเขาก้อได้เพื่อนไหม่แล้ว เนื่องจากทั้งสามเป็นคนที่นิสัยคล้ายกันจึงทำให้คุยกันถูกคอ และเข้ากันได้
“แอ๊ด ด“ เสียงเปิดประตูดังขึ้น ทำให้ทุกสายตาหันไปมอง เผยให้เห็นเด็กชายตี๋ ขาวจมูกโด่ง ที่รับกับใบหน้า คนอะไรว่ะหล่อเป็นบ้าเลย บอยคิดในใจ
“ขออนุญาตเข้าห้องนะคับ พอดีว่าผมหลงห้องครับ” เด็กชายพูดอย่างอายๆ ทำไมเขาน่ารักนักนะ บอยคิดในใจ
“…” ครูมณีพยักหน้ารับก่อนจะกลับมาพูดต่อ เด็กชายดังกล่าวเดินไปนั่งที่ว่างหลังห้อง
“ใหนนักเรียนที่เข้ามาใหม่ ยืนขึ้นแนนำตัวให้เพื่อนๆ รู้จักหน่อยสิจ๊ะ” เมื่ออาจานอธิบายข้อตงลงจบ ก้อหันมาสนใจกับเด็กที่พึ่งเข้ามา
“สวัสดีครับ ผมชื่อเอก จบจากโรงเรียน...”เด็กผู้ชายคนนั้นยืนขึ้นแนะนำตัว มีเสียงฮือมาจากทางหญิงสาว ด้วยหน้าต่อที่หล่อเหลา ผิวที่ขาว จึงทำให้เป็นที่ต้องตาของ ใครๆ
นั่นคืนวันแรกที่ผมพบกับเอก เป็นรักแรกพบเลยก้อว่าได้ แม้จะเป็นรักแค่ข้างเดียวก้อตาม
...
..
.
แสงแดดอ่อนกระทบกับเปลือกตาที่หลับสนิท ไอแดดอุ่นทำให้เขารู้ตัวว่าเช้าแล้ว ร่างบางคอยๆ ลืมตา อย่าล้า เห็นคนร่างหนา ข้างกายหลับอย่างสบายใจ น่าตาที่หล่อเหลา รับกับจมูกคมสัน ยิ่งมองก็ยิ่งหลงใหล แขนเนียนขาวเกยมาบนตัวเขา ร่างบางค่อยขยับร่างกายช้าๆ คนข้างกายสั่นไหวเล็กน้อย เหมือนคนที่ถูกรบกวนจากการหลับใหล เขารู้สึกโล่งอย่างน่าประหลาด แอร์ที่เย็นช่ำทำไมทำให้เขาเย็นได้ถึงเพียงนี้ ทั้งที่ร่างกายเขาคุ้นเคย กับมัน
ร่างบางค่อยๆ ขยับลุกจากเตียง อย่างเอื่อยๆ พอลุกจากเตียงได้ร่างกายก้อทรุดลง เขาสำรวจร่างกาย เสื้อผ้าหายไปไหน ทำไมเขาอยู่ในสภาพที่เปลือยเปล่าเช่นนี้ และทำไมเขาถึงรู้สึกปวดรวดร้าวไปทั้งตัวแบบนี้ โดยเฉพาะส่วนด้านหลัง ทำไมเลือด คราบเลือดเต็มขาผมเลย หันไปมองคนร่างหนาที่นอนหลับสบายอยู่ข้างๆ ไม่ผิดแน่ เขาคิดในใจ
นั่งนึกย้อนลำดับเหตุการณ์ เรื่องมันเริ่มขึ้นเมื่อคืน...
////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////
ขอมาต่อนิดนึงก่อนนะคับ
พอแก้ขัดไปก่อนนะคับ
หลังสอบคงจะได้พบกันอีก
เม้นให้กำลังใจด้วย นะคับ...
ขอบคุณคนอ่านทุกคนนะคับ
และก้อขอบคุณสำหรับข้อเสนอ
ที่แนะนำกันมา นะครับ
ยังไงก้อจะพยายาม ปรับนะคับ
ไปนอนก่อนนะคับ ราตรีสวัสดิ์ คับ
:amen: :amen: :amen: :amen: :amen: :amen: :amen: :amen: :amen: :amen: :amen: :amen: :amen: :amen: :amen: :amen: :amen:
-
ไรเตอร์มาลงสั้นจัง
ไงก้อขอให้สอบได้เกรดดีดีน่ะครับ
รออ่านตอนต่อไปครับ :pig4: :L1: :3123: :L2:
-
สั้นได้จวยจริงๆ รอหลังสอบก็ได้ ชิ
-
เ่อ่อ....รอหลังสอบก็ได้เหมือนกันค่ะ
-
มาหลังสอบแบบลงยาวกว่านี้หน่อย จะดีกว่านะ :กอด1:
-
แล้วมาต่ออีกนะ
-
แนะนำตัวละคร + ภาพเวอร์จิ้น
(http://img.ihere.org/uploads3/d6d68ad695.jpg)
นายเอก
ชื่อ : กฤษตฤณ
ชื่อเล่น : บอย
อุปนิสัย : เป็นตัวของตัวเอง จริงจัง ใครดีมาก็ดีตอบ ร้ายมาเอากลับหลายเท่า
กริยาท่าทางที่สง่าเป็นผู้ดี ที่ถูกอบรมมาแต่ไม่ใช่ตัวตนที่แท้จริง
แอบชอบเอกตั้งแต่ครั้งแรกที่พบกัน บอยเปิดเผยตัวตนว่าเป็นกระเทย
ด้วยความที่บอย เป็นที่เพรียบ พร้อมทั้งกริยา เชื้อชาติตระกูลและหน้าตา
จึงมีคนมาจีบมากมายแต่บอยไม่เคยสนใจใคร เพราะว่าเขามีแต่เอก
เพื่อนสนิท : เจมส์ เก่ง แกะ
ครอบครัว : ถูกเลี้ยงมาด้วยเงิน เนื่องจากพ่อแม่ต้องไปทำงานที่ต่างประเทศ
นานๆ กลับที บอยจึงต้องอาศัยอยู่กับแม่นม ที่เลี้ยงบอยมาตั้งแต่เล็ก
_________________________________________________________
(http://img.ihere.org/uploads3/96d7eca824.jpg)
พระเอก
ชื่อ : เอกพงศ์
ชื่อเล่น : เอก
อุปนิสัย : เป็นคนที่มีสัมพันธภาพที่ดี อัธยาศัยดี คุยสนุก มีความสุขเมื่ออยู่ใกล้
เอกชอบเจมส์ตั้งแต่ครั้งแรกที่พบ และพยายามจีบเจมส์มาตลอด
เพื่อนสนิท : เจมส์ เชน ก๊าซ
ครอบครัว : สมบูรณ์พร้อมทั้งฐานะ และความอบอุ่นจากครอบครัวจึงเป็นที่ต้องการ
และอิจฉาของใครๆ
_________________________________________________________
สอบเสร็จคงจะได้พบกัน... อย่าทิ้งกันนะคับ :undecided:
-
จ้า ไม่ทิ้่งกันหรอกค่ะ
ทำข้อสอบให้นะคะ
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
:L2: สู้ๆ นะ
-
ตกลงพระเอกไม่ใช่มาร์คใช่ป่ะ หุๆ
-
มารออ่านต่อ
-
มาต่อแล้ว
ถึงนิดเดียวก็ยังดีค่ะ
แล้วจะรอตอนต่อไปนะคะ
-
จ้า...
สอบเส็ดเรามาเจอกันน๊า....
เค้่าก้จะสอบเหมือนกัน
สู้ๆ ค๊าบบบบบ
-
แล้วจะรอนะคะ
-
โอเคค่ะ สอบเสร็จแล้วเจอกันนะคะ ขอให้สอบผ่านทุกตัวนะคะ
-
o22 โอ้ มาต่อซะเล่นเอางงเลยอะ
555 ได้กันยังไงอะคู่นี้ ไม่น่าเชื่อเลย
-
สั้นจัง
-
ถ้าสอบเสร็จแล้วรีบมาลงเลยนะคะ :call:
+1 นะคะ
-
เอ๊..ยังไงเนี่ย?
อยากรู้ว่ามันเกิดอาไร...กะหัวใจ(พี่บี้มาเอง55)
แต่รอให้ไร้ท์เตอร์สอบเสร็จก่อนดีกว่า โชคเอในการสอบนะ^^
-
/////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////
ตอนที่ 15 (บอย+เอก) 40%
“อีแกะ” ผมตะโกนเรียกคนที่นั่งเหม่อลอยอยู่ข้างๆ มัวแต่นั่งมองหนุ่มๆ เด็กนั่งเรียน เตะบอลอยู่กลางสนาม อย่างเพ้อฝันน้ำลายไหล ที่แต่ละคนหุ่นแบบยั่วน้ำลายจระเข้เอามากๆ
“เอออีบอย อีหอยเมิงจะเรียกกูทำต่อยหอยอะไร กูก้อนั่งอยู่ข้างมึง เนี๊ยย” อีแกะบ่นหัวฟัดหัวเหวี่ยงออกมา เหมือนคนถูกขัดใจ
“กรูเรียกมึงต้องนานแล้ว อีหอยเชลล์ จนปากกูจะฉีกถึงหูและ มึงนั่นแหละที่มัวแต่นั่งมองผู้ชาย” ผมพูดออกไปมันทำหน้าเหมือนตายอดตายอยาก กะอีแค่ผู้ชาย
“ใครจะเค้าจะน่าตาน่ารักเหมือนมึงล่ะ ที่มีแต่ผู้ชายมาจีบเข้า” มันพูด พร้อมเบ้ปากใส่ ก้อจริงอย่างที่มันพูดชีวิตของผมมีแต่คนมาจีบ มีคนหลายคนบอกว่าผมเป็นคนที่น่าหวานและน่ารักมากๆ เดินไปที่ไหนก้อมีแต่คนแซวตลอด แต่ผมไม่สนใครหรอก เพราะผมมีคนที่ผมชอบแล้วนะสิ อิอิ เขิล
“เฮ้ออ” ผมถอนหายใจออกมาอย่างเซ็งๆ เมื่อนึกถึงเขาคนนั้นก้อยิ่งกลุ้ม
“ไม่ต้องมาถอนหายใจเลยมึง ว่าแต่มึงเถอะ มีอะไร” อีแกะเพื่อนตัวดีของผม ผมคบกับมันมาก้อร่วมปีกว่าแล้ว มันเป็นเพื่อที่ดีคนหนึ่ง ถึงมันจะบ้าผู้ชายไปนิดนึง แต่มันคอยก้ออยู่ข้างๆ ผมเสมอเวลาที่ผม เป็นทุกข์หรือมีปัญหา มันเป็นเพื่อนแท้เลยก้อว่าได้
“เออกูกะจะชวนมึงไปหาอะไรแดกซะหน่อย กูหิวแล้วมาก มากเลย” ผมพูดออกไปแต่ตาจ้องไปทางเอก ใช่แล้วครับคนที่ผมชอบ เขาคนนั้นก้อคือเอก แต่มันคงจะเป็นรักแค่ของผมเพียงแค่ฝ่ายเดียวมากกว่า ผมชอบแอกตั้งแต่แรกพบตอน ม.1เอกเป็นคนที่นิสัยดีมากๆ เอกเคยคุยกับผมบ้างซึ่งผมจะเขินทุกครั้ง แหะๆ จึงทำให้ผมไม่ค่อยสู้หน้าเอกสักเท่าไหร่ แต่ผมก็เก็บซ่อนความรู้สึกเอาไว้เสมอมา แหวะน้ำเน่าเนอะ
เอกกำลังกำลังเดินออกจากโรงเรียน แต่มีสิ่งที่ทำให้ผมต้องสะดุดตาก้อคือ เอกกำลังเดินอยู่กับฟ้าเดือนโรงเรียนนี่สิ กำลังคุยอย่างออกรสเชียว เห็นแล้วก้อรู้สึกเจ็บที่หน้าอกแป๊ปๆ ขึ้นมาทันทีเลย ดูเอกกับยัยฟ้าดูสนิทสนมเหมือนแฟนเลย มันไม่น่าเป็นไปได้ยัยฟ้าอะไรนั่นกำลังคบอยู่กับ เจ้าพ่อ ม.3 อยู่หนิ ผมเถียงเหตุผมอยู่ใจ จิตใจตอนนี้มันละส่ำละสายนัก อยากจะเดินเข้าไปถาม แต่คงเป็นไปไม่ได้ ผมนั่งแต่ถอนหายใจ เฮ้อ อ
“เฮ้ย อีบอย” ผมสะดุ้งหลุดจากห้วงความคิด เมื่ออีแกะตะโกนเรียกใส่หู ผมหันไปคอนมัน “เมิงได้ยินที่กูพูดไหม มึงนั่งเหม่ออะไร” มันพูดแล้วหันไปทองตามสายตาผม
“ป่าว” ผมรีบปฏิเสธมัน ทันใด หลังจากนั้นผมก้อตกลงกับมันว่า จะไปหาอะไรกินแถวๆหน้าโรงเรียน หลังจากกินเสร็จผมกับมันก้อแยกย้ายกันกลับบ้าน แต่ผมยังไม่กลับบ้านหรอกอยากจะแวะไปเดินเล่นที่ห้างสรรพสินค้าแก้เซ็งแถวนี้สักหน่อยก่อน
ผมตัดสินใจไปเดินเล่นที่ห้างพารากอล กว่าจะมาถึงได้ โครตของโครตรถติดสุด ตามปรกติเวลาเลิกงาน เมื่อมามาถึงผมตัดสินใจแวะไปที่ร้านหนังสือนายอินทร์ ไปหาซื้อหนังสืออ่านแมกกาซีนวัยรุ่น รายเดือน ขอตามกระแสนิดนึง ขณะที่ผมกำลังจะหยิบแมกกาซีนขึ้นมา สายตาก้อดันไปสะดุดกับ
“เอก” ผมพึมพำเบา แมกกาซีนที่ผมจับขึ้นมาไม่รู้ล่วงไปตอนไหน คนที่เห็นคือเอก ซึ่งคนที่เดินข้างๆ ก็ไม่ใช่ใครที่ไหนแต่เป็นยัยฟ้าคนเดิม ตอนนั้นสติผมไม่สนใจอะไรทั้งสิ้นนอกจากเอก ผมจึงรีบออกจากร้านหนังสือเดินตามเอกไป ทำไมนะสองคนนี้ถึงมาอยู่ด้วยกันได้ แล้วเขาไปรู้จักกันตอนไหน ทำไมถึงดูสนิทกันมากขนาดนี้ ความถามที่ถาโถมเข้ามาในใจ กับขาที่กำลังเดิมตามสองคนนั้นไป
“ผุบ บ”
“ตุบ” สติคืนกลับเมื่อผมเดินไปชนอะไรบ้างอย่าง ด้วยแรงที่กระแทกสิ่งนั้นจึงทำให้ผมถึงกับผมล้มลง
“ขอโทษครับ” ผมกล่าวขอโทษคนที่เดินชน คนร่างใหญ่ตรงหน้าที่ไม่สะทกสะท้าน แต่อย่างไรที่ถูกชน สายตาผมกับควานหาคนที่กำลังตาม อยู่แต่ก็คาดกันไปเสียแล้ว
“โถ่เว้ย” ผมสบถอยู่ในใจ
“คุณครับ คุณ เป็นอะไรหรือเปล่าครับ คุณ” เสียงชายร่างใหญ่เรียกข้าง ทำให้สติกลับคืนมา
“ป..ปล่าวครับ” ผมรีบตอบกลับ ก่อนที่มือใหญ่ของคนตรงหน้าจะพยุงร่างผมขึ้นมา จึงทำให้ผมเห็นเขาเต็มตา ใบหน้าคมเข้มออกทางแขก รับกับจมูก ไรหนวดบางที่ขึ้น ทำให้เขาดูหล่อเหล่ามาก
“เอ่อ..ขอโทษ นะคับ ที่ผมเดินชนคุณ ผมต้องเป็นคนถามคุณมากกว่า คุณเป็นอะไรหรือเปล่า” ผมขอโทษเขาอีกครั้ง พร้อมกำทำหน้าเก้อๆ สำรวจร่างกายที่กำยำข้างหน้า
“ผมไม่เป็นอะไรหรอกคุณ ว่าแต่คุณเหอะ ชนผมแล้วลงไปนั่งซะเอง ดีนะที่มาชนผม ถ้าเป็นคนอื่นคุณคงจะโดนว่าไปแล้วแน่ๆ” ชายข้างหน้าพูดออกมา พร้อมกับยิ้มบาง
“ยังไงผมก้อต้อง ขอ” ผมขอโทษจากใจจริงออกมาอีกครั้ง แต่คนข้างหน้าก้อตัดบทสัยก่อน
“ไม่ต้องขอโทษผมแล้ว เปลี่ยนจากคำขอโทษ เป็นเลี้ยงกาแฟผมสักแก้ว” ชายหนุ่มตรงหน้าพูดออกมา พร้อมยิ้มออกมา
ร้อยยิ้มที่สาวๆต่างพากันหลงใหล
...
..
.
/////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////
ไม่รู้สั้นไปรึเปล้า แฮะๆ แต่ขอมาแปะไว้ก่อน นะคับ o14 เจอกันครั้งหน้านะครับ ขอบคุณสำหรับทุกคอมเม้นนะครับ และก้อผู้ติดตามเสมอมาขอ คารวะ
:pig4: :pig4: :pig4:
-
:กอด1:
-
มาต่อไวๆน๊า
-
รออีก 60%
-
เขาเปนใครหน่อ ?
-
/////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////
ตอนที่ 15 (บอย+เอก) 30%
ชายร่างใหญ่เดินนำเข้าไปในร้านกาแฟที่ตกแต่งอย่างสวยหรู บ่งบอกถึงราคาที่หนักเอาการ แต่ชายร่างเล็กหาได้สนใจ เพราะด้วยฐานะทางบ้านของเขานั้น คงจะเหมาร้านนี้ได้สบายๆ ชายร่างใหญ่พยายามชวนร่างเล็กคุย แต่ชายร่าเล็กก้อมัวแต่ทอดสายตาออกมองนอกไปทางกระจก มองหาคนที่เขาพัดคาดกัน
“นี่คุณ เราคุยมาต้องนานแล้ว ผมยังไม่รู้จักชื่อคุณเลย” ชายร่างใหญ่ซดกาแฟดำอึกใหญ่ ก่อนจะหันมาถามผม
“ผมชื่อบอย” ผมตอบ แต่สายตาก็พลันมองออกไปนอกกระจก มองหาคนที่คลาดกัน ‘เห้อ คงจะกลับไปแล้วมั้ง’
“คุณมีอะไรหรือเปล่า เห็นมัวแต่มองไปนอกกระจก นัดใครไว้หรือเปล่า” คำถามของชายตรงหน้า ทำให้สติผมกลับคือ
“ปะ…ปล่าว ไม่มี” ผมรีบปฏิเสธออกไปทันที
“ครับ ถ้ามีธุระอะไร ก็ไม่ต้องเกรงใจนะคับ” ชายร่างใหญ่ยิ้มออกมา กับอาการของคนตรงหน้า
“พี่ชื่อเสือนะ” ชายร่างใหญ่แนะนำชื่อตนเอง ผมยิ้มรับ ชายตรงหน้าช่างดูสุภาพจัง ถ้าเราไม่หลงรักเอกนะจะจีบแล้ว คนอะไรไม่รู้ยิ่งอยู่ใกล้ยิ่งอบอุ่น
“ว่าแต่น้องเรียนที่ไหนครับ”
หลังจากนั้นผมก้อคุยกับพี่เขาไปเรื่อยๆ จนทราบว่าพี่เขาอยู่สาม โรงเรียนเอกชนชื่อดังแห่งหนึ่ง บังเอิญวันนี้พี่เขามาเที่ยวกับเพื่อนแต่ เพื่อนดันมีธุระกลับไปเสียก่อน เขาก็เลยเดินเล่นต่อจนผมเดินมาชนเขานั่นแหละ พี่เขาเป็นคนที่นิสัยดีมาก อัธยาสัยดี คุยเก่ง ทำให้ผมรู้สึกอบอุ่นเมื่ออยู่ใกล้เขา ทำให้ผมลืมเรื่องเอกไปเลย
หลังจากที่ทานกาแฟเสร็จพี่เขาก้ออาสาพามาส่งบ้าน ทั้งหล่อทั้งใจดี
“ขอบคุณมาครับพี่เสือ อุตส่าห์มาส่งถึงที่” ผมยกมือไหว้พี่เขา ก่อนจะเปิดรถลงมา
“เดี๋ยวครับน้อยบอย คือว่าพี่ เอ่อ..ขอเบอร์โทรน้องได้ไหม” ก่อนที่ผมจะลงพี่เขาก้อจำมือผมไว้ก่อน
“ครับ ได้สิครับ” ผมตอบตงลงก่อนจะเมมเบอร์ ในโทรศัพท์ให้พี่เขาไป
“ผมไปก่อนนะคับ” เมื่อผมให้เบอร์ ก้อจัดแจงลงจากรถพี่เขา
“ครับ เดียวพี่ โทรหานะคับ” พี่เขาพูดแค่นั้น ก่อนที่รถจะขับออกไป
ผมเดินขึ้นห้องตัวเอง จัดแจงอาบน้ำอาบท่า วันนี้เหนื่อยมาทั้งวันดี เห้อ นั่งคิดเรื่องที่เกิดขึ้นวันนี้ทั้งเรื่องเอก และพี่เสือ ก่อนจะผลอยหลับไป
“ตี๊ดๆ” เสียงโทรศัพท์ทำให้ผมสะดุ้งตื่นกลางดึก ผมควานหาโทรศัพท์ พอกดรับก้อเอาแนบหูทันที
“ฮะ…โหล” ผมกรอกสายไป พร้อมกับฮาวยาวๆ ใครนะโทร มารบกวนการนอนหลับเข้าเรา
“สวัสดีครับ” เสียงปลายสายกรอก
“ใครครับ” ผมกรอกกลับไป หัวเสียนิดๆ ก้อคนมันง่วงนิครับ
“จำพี่ไม่ได้หรอครับ นี่พี่เสือเองนะ”
“ครับจำได้ครับ” ผมรับกรอกกลับไป
“นึกว่าจำกันไม่ได้เสียแล้ว นี่พี่โทรมากวนหรือปล่าว”
“เปล่าครับ”
จากนั้นผมกับพี่เขาก้อคุยกันไปเรื่อยๆ พี่เขาชวนผมคุยนั่นทีคุยนี่ที เหมือนพี่เขาจะจีบผมเลย แต่คงจะไม่หรอกมั้ง พี่เขาคงจะหาเพื่อนคุยแก้เหงามากว่า และอีกอย่างผมก้อคิดกับเขาแค่พี่ชายเท่านั้น
คุยไปได้สักพักผมก้อวางสายพี่เขาไป ก่อนจะมาจัดหมอนเตรียมตัวจะนอน
“ตี๊ด ตี๊ด ตี๊ด” ก่อนที่ผมจะนอน เสียงโทรศัพท์ก้อดังขึ้นเสียก่อน
“ฮัลโหลครับพี่เสื่อ” ผมกรอกสายไป โดยไม่ได้ดูเบอร์
“เสือ เสอ ไหนของมึง กูเชนเว้ย”
“เอาเชนโทรมาหาเราทำไม”
“มึงไม่ต้องถาม มากลงมาหากูข้างล่างหน่อย”
“ข้องล่างไหน?”
“ข้างล่างคอนโดมึงเนี้ย เร็วๆ อย่าช้า”
ยังไม่ทันได้ตอบกลับไป สายก้อถูกตัดไป ก่อน
ผมจัดการแต่งตัวสวมเสื้อคุมทับ ก่อนจะรับลงไปยังชั้น ลอบบี้ ชั้นข้างล่าง
...
..
.
/////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////
เอาไปอีก 30% ก่อนนะคับ แหะๆ :m23:
-
^^
-
งงอะ
ย้อนความของตอนก่อนหน้านี้ใช้ป่าวอะ
น้องบอยสู้ ๆ :L2:
-
มาอัพต่อนะคะ
+1 นะคะ
-
พี่เสือ??? ตกหลุมน้องบอยอีกคนใช่เปล่า
-
มะรุมมะตุ้มแน่งานเนี้ย
-
สงสารเจมส์
-
อ่านแล้ว งง มากๆ คุณน้อง จะปล่อยตัวละครมาทีละสิบยี่สิบคนมารุมกันเลยเหรอจ๊ะ คือ ถ้าทำแบบนี้ บอกตรงๆ ว่าส่วนตัวพี่ อ่านแล้วไม่สามารถรู้สึกอินไปกับตัวละครได้สักตัว ลักษณะนิสัย ทั้งตัวเอก ทั้งคนรอบข้าง พี่ก็แยกไม่ค่อยออกว่าใครเป็นใครอยู่แล้วด้วย
พี่ต้องย้อนกลับไปอ่านใหม่อีกรอบ ก็ยังแยกความแตกต่างระหว่างเจมส์กับบอยไม่ออก (ลองพยายามจินตนาการ ลักษณะนิสัย จุดเด่นของทั้งสองคนให้แตกต่างกันหน่อยนะครับ)
อย่างเรื่อง มาร์คเจมส์ ยังไม่เคลียร์ คนยังค้างอยู่ อยู่ๆ ตัดฉับ มาเป็นบอยเอก พี่เลย ยิ่งงไปกันใหญ่ (แต่น้องอาจจะต้องการรวบยอดไปเคลียร์ทีเดียวเลยมั้ง)
อย่าหาว่าพี่สอนเลยนะ พี่แค่แนะนำนิดหน่อยเท่านั้นเอง ถ้าไม่โอเค พี่อนุญาตให้ลบได้นะจ๊ะ
ปล. ชื่อเรื่อง "เกลียดกะเทย" นะครับ ไม่ใช่ "เกียจกระเทย"
จุ๊บๆ
-
เข้ามาดันให้ครับ พึ่งเห็นว่าแก้ชื่อเรื่องแล้ว น่ารักจังเลย
-
ผมแก้ชื่อเรื่องให้แล้วนะคับ มีอะไรก้อ บอกหรื่อเตือนกันได้นะคับ แล้วยังจะพยายามปรับเปลี่ยนนะคับ จิมเพิ่งจะหัดแต่งเขียนเรื่องเอง
ไม่ได้เก่งกาจอะไรหรอกครับ แค่อยากจะแจมแค่นั้นเอง แห่งคนอื่นเขียนก้อหัดเขียนบ้าง รวมไอเดียและก้อประสบการณ์จริงเข้าด้วยกัน
เรื่องนี้จะมีเรื่องผมจริงอยู่บ้าง สวนมากจะเป็นประสบการณ์ที่เจ็บปวดเสียมากว่า อย่าจะแบ่งความเจ็บปวดกันไปบ้างนะ อิอิ แต่ไม่ได้
ใจร้ายกันเกินไปหรอ ทรอดแทรกกันไปเพื่อความบันเทิงของนิยาย
หลายคนอาจจะงงกับตัวละคน คนแต่งจะพยายามเข้าถึงให้มากๆ
ตอนนี้จะสลับระหว่าง เจมส์ กับ บอย นะคับ หลายคนอาจจะงง อ่านให้ดีๆ นะคับ แต่ก้อจะแจ้งบน หัวตอนไว้ให้นะคับ
เรื่องตอนนี้อาจจะงงนิดนึงนะคับ เพราะอยากจะเขียนให้ลับนิดนึงทั้งเรื่อง ฟ้า เอก และก้อ บอย ยังไงก้อตามอ่านกันนะ
ช่วงนี้อาจมาต่อช้านะคับ ขอโทษจริงๆ ด้วยเหตุผลบางประการ คือ ผมถูกทางบ้านโดนจับลงคอร์สเรียนภาษา เขาบอกว่า อยากให้พูดได้
ตอนนี้ก้อกำลังตามหาแหล่งที่เรียนอีก แถมไปๆ มาๆ จะให้ผมเรียนล่างหน้าอีกๆ เห้อๆ สมองน้อยๆ ของกระผมจะรับได้มั้ย
ยังไงกระผมก้อจะพยายามมาลงเด้อ รักทุกคนน้าส์ :กอด1: จุ๊ฟๆ
-
เพิ่งได้เข้ามาอ่าน
งงๆตอนหลัง
คือแบบตอนหลังบรรยายชวนงงนิดๆ
คือแบบกำลังเล่าย้อนไปถึงอดีต
แล้วก็กลับมาปัจจุบันเลยหรอคือไม่เคลียร์
ยัง งงๆยุว่าตอนที่เล่าตอนนี้ของบอยอะ
ปัจจุบันหรืออดีต
เพราะตอนนั้นบอยเพิ่งเข้ามากะเอก =ม.1 ใช่ปะ
แล้วก็คือจบส่วนนั้นใช่ใหม
แต่ก็ยัง งงๆตอนที่บรรยายเหมือนบอยไปนอนกะใคร
แล้วก็ตัดไปอีกคือ บอก กงกงก ตามไม่ทันอะ
แล้วตัวละครเยอะไม่เท่าไหร่
แต่บทบรรยายเนี้ยขอไห้จบไปเป็นทีละตัว ทีละฉาก
ข้ามไปข้ามมา มันสับสน
ต้องเข้าใจว่าคนอ่านไม่อาจจะเห้นภาพหรือเข้าถึงได้ต้องบรรยาย
ไห้เข้าใจ(นิสนึง)
คือมันค้างๆมันเลยทำไห้งงมาก
แล้วสรุปตอนนี้เล่าในตัวบอยนั้นคือย้อนไปอดีตตอนม.1อยุ่หรือว่าม.3แล้ว
เพราะไม่เห้นพูดถึง เจมส์ งง ง่า
ไงก็มาต่อเร็วๆนะ
เอาไห้เคลียร์
โดยส่วนตัวเราชอบนะแต่งดีแล้ว
เพิ่งจะมางงมากตอนหลังนี้ละ
ปล.คำผิดเยอะนิดนึง แต่ก็พออ่านเข้าใจ
แค่มีตอนแรกๆที่บางคำอ่านแล้วไม่ค่อยเข้าใจ
:bye2:
-
งงนิส ๆ
แต่ก้โอเค อิอิ
เราเข้าใจอ่ะ
-
/////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////
ตอนที่ 15 (บอย+เอก) ที่เหลือ
ลงมาข้างล่างได้ สายตาก็ควานหาแต่ไปเชน หาเจอไม่ยากหรอก ก็ความที่มันน่าตาดีแบบกวนๆ ขัดกับผิวขาว
ทำให้มันแตดต่างจากชาวบ้านเขา เมื่อเห็นตัวเป้าหมาย ก้อรีบเข้าไปหา
“ไมมาช้าจังว่ะ” นี่คือคำแรกที่มันทักทายเมื่อเจอหน้า
“นี่ก็ รีบมาแล้วนะ ว่าแต่มึงเหอะมาทำไม ดึกดื่นป่านี้” เซงจัง เราต่างหากที่ต้องหงุดหงิดไม่ใช่มัน
“เออ ที่กูไม่มีเรื่องให้มึงช่วย กู ก็ไม่มากวนเมิงหรอก” มันพูดออกมาพร้อมกลิ่นแอลกอลฮอร์อ่อนๆ เป็นเด็กเป็นเล็กหัดกินเหล้า แล้วมันจะหางานอะไรมาให้เราทำหนิ หรือว่ามันจะจับเราไปทำอย่างว่า ไม่นะ อย่าช้า
“เรื่องอะไร” ถามคนข้างหน้าออกไป แต่สิ่งที่มันตอบกลับมา กลับชี้ไปที่เก้าอี้โซฟา
ทำให้ต้องชะเง้อไปตามมือของมัน แล้วก็อไปพบเข้ากับ
“เอก” คนที่นอนอยู่ที่โซฟา และสิ้งที่ตกใจในตอนนี้ก็คือเอกอยู่ในสภาพที่เมา ปากกับแก้มที่แดงจัด แสดงถึงการดื่มที่หนักมาก
“เออ มันเมามาก แดกหล้าเอาแดกเอา ไม่บันยะบันยัง จนสภาพเป็นแบบเนี๊ย กูขอฝากมันไว้กับมึงทีดิ” ไอเชนมันพูดจุดประสงค์ของมัน
“อ่าว แล้วทำไม ไม่ไปส่งที่ห้อง” นั่นสิ คอนโดเอกก็มีหนิ ทำไมเมิงไม่พาไปว่าไอเชน
“ถ้ากูไปส่งได้ กูไปส่งแล้ว กูหากุญแจห้องแมร้งไม่เจอ” อ่าวแล้วบอยบี่ ผิดหรอ
“แล้วทำไมไม่พาไปบ้างมึงอ่ะ พามาหากูทำไม ” ใช่แล้วล้า ไม่พาไปบ้านแกล่ะ เน้อ
“ไม่เอา เดี๋ยวกูโดนแม่เทศน์ เมิงก้อรู้จักแม่กู กูต้องเอาตัวให้รอดก่อน” โหยโครตรักเพื่อนมึงเลยไอเชน
“แต่” กำลังจะหาเหตุผลมันก้อขัดขึ้นก่อน
“แค่นี้ช่วยเพื่อนไม่ได้หรือไงว่ะ” อย่าอ้างคำนี้ได้ป่ะวะไอเชน กูโต้เมิงไม่ได้เลย สุดท้ายไอเชนกับผม ก้อช่าวกันแบกร่างของเอกขึ้นมาบนห้องผม แล้วไปเชนก้อขอกลับวิมานมันไป อ้างว่าเดี๋ยวโดนแม่ด่า แม่คงไม่ด่ามึงหรอกมั้งนี่มันจะตีหนึ่งแล้วเนี้ย ไอห่าลาก สุดท้ายมันปิดประตูทิ้งเอกไว้อยู่กับผมสองต่อสอง
.....
“อ๊วก กก” ฮือๆ แม่จ๋าช่วยลูกด้วย ผ่านไปไม่น่านคงที่นอนเมาแหง๋แก๋อยู่บนเตียง ก็สร้างปัญหาให้กับผม ด้วยการอาจเจียนอาหารออกมา ถึงเราจะชอบนายก้อเหอะ แต่มันคนละเรื่องกัน
“จับจับ” แหงะ มีการทำปาก จุบจับๆ ด้วย ไม่เอานิ้วโป้งดูดด้วยหละ คงไม่รู้ร้อนรู้หนาวอะไรเลยใช่มั้ยห่ะ ฮึย
หลังจากนั้นผมก็อพุ่งประเดนจัดการกับกอง อ๊วก (แหวะ) จัดกานเช็ดทำความสะอาดซะ คืนนี้ตรูจะได้นอนมั้ยเนี้ย
หลังจากจัดการกับกอง อ๊วก เสร็จ ก้อหาผ้ากำน้ำสะอาด มาเช็ดตัวให้คนที่นอนอยู่บนเตียง
“อือ” ผมจัดการชุบน้ำพอหมาดๆ เช็ดหน้าเช็ดตา ทำให้คนตรงหน้าส่งเสียงเมื่อโดนขัดใจ หลังจากนั้นก้อจัดการปลดกระดุมเสื้อออก ด้วยมือที่สั่น จะสั่นทำไม เผยให้เห็นหุ่นที่แน่นเอามากๆ มีกล้อมซิกแพคหกลูก อย่างคนออกกำลังกายเป็นประจำ ผิวที่ขาวเนียนน่าสำผัส ที่ทำให้คนที่เห็น แทบอดใจไม่ไหว ปมจัดการกลื่นน้ำลายสองเอือกก่อนจะจัดจัดการ เอาผ้าชุบน้ำเช็ดไปตามร่างกายที่แน่น
“หยุบหนอ พองหนอ หยุบหนอ พองหนอ” หลับตาพยายามท่องไว้ในใจ เพื่อระงับจิตใจ และมือก้อเช็นไปตามลำตัว แน่น
ไล่จากคอไปยังซิคแพคหกลูกก่อนจะวนๆ ไปที่สะดือ
“จ๊าก ก” ก้อทำไมละคับก้อไอคนตรงหน้ามันคว้าข้อมือผมไว้เนี้ยสิ ทำให้ตัวผมขึ้นไปค่อมคนตรงหน้า
“อาดิ้นสิครับ หืม” ผมพยายามจะดิ้นให้ออกจากคนตรงหน้า ดิ้นยังไงก้อดิ้นไม่ออกเพราะคนตรงหน้าแรงเยอะมาก
“อ๊ากก ปล่อยสิปล่อย” ผมพยายามดิน แต่ก้อไปไหนไม่ได้ ยิ่งดิ้นยิ่งคนตรงหน้ายิ่งกอดแน่น
“ฟอดดดดดดดดด” อ๊ากก ผมโดนคนตรงหน้าหอมแก้มครับ รู้สึกใบหน้าร้อนผ่าวทันใดครับ ไอบ้าขโมยหอมแก้มเค้า
“อย่าดิ้นสิครับ คนดี” ผมพยายามดิ้นไม่อย่าให้ถลำลึกไปมากกว่านี้ แต่คนที่กอดอยู่เหมือนไม่ได้สติ ไม่รับรู้อะไรเลย
“ปล่อยสิเอก ปล่อย” แรกของเอกมีมาก ผมไม่สามารถต้านได้ ผมพยายามดิ้น แต่ไมสะทกสะท้านคนตรงหน้าเลย
เอกจัดการขึ้นคร่อมบนตัวผม ก่อนจะโน้มหน้าลงมา ก่อนที่ประทับริมฝีปากลงมา แค่สัมผัสแรกก็ทำให้ผมถึงกับ กระตุกร่างสั่นไหว ความรู้สึกที่ไม่เคยรับจากใครทำให้ หัวใจอ่อนละลายไป เอกแทรกลิ้นเข้ามา ทำให้ลิ้นอุ่นร้อนเข้ามาในปาก สัมผัสที่โหยหามานานและได้รับจากคนที่ตนแอบรักใคร่ มันน่าอัศจรรย์ใจยิ่งนัก หลังจากนั้นเพลงรักที่เล่าร้อนก็ดำเนินต่อไป
...
..
.
/////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////
ขอเอาไว้แค่นี้ก่อนนะคับ พรุ่งนี้ต้องเดินทางไปรับผลการเรียน ไม่รู้เป็นไงบ้าง ต้องรีบไปนอนก่อนแล้ว พรุ่งนี้ต้องตื่นแต่เช้า ฝันดีนะคับ :t4: :t4:
-
:haun4: :haun4:
ค้างมากอ่ะคับ
ขอให้ได้เกรดสวยๆๆนะคราบบ
-
เอกมีอะไรกะบอยหรอแล้วนายคนนู้นล่ะ ค้าง
-
ขอโทษไรเตอร์ดั๊วนึกว่าบอยคือเจมส์ กร๊ากๆๆๆๆๆ เอกคงอกหักจากเจมส์ล่ะสิ หายงงแระ
-
ทำร้ายจิตใจกันอย่างแรง
ขอให้ได้เกรด เอ ๆ นะ (จะบอกว่าดี ๆ เหละแต่ดูมันเพราะ)
:pig4:
-
โอ๊ะ จบแบบค้างๆ
get A นะจ๊ะ
-
ขอให้เกรดงามสมใจนะ
-
:กอด1:
-
:3123: :3123: :3123:
-
ค้างอะ :L2:
-
ฮ่าาาา
จะพยามเข้าใจนะครับ
แต่พออ่านตอนจนก็เข้าใจและ ฮูเล่~
มาต่อไวๆนะ
ผลการเรียนก็ขอให้สมดังใจหวังจ้า
-
ก็ยัง
งงนิดๆ
ตกลงตอนปัจจุบัน(ในฉบับของบอยป่าวอะ)
ค้าง!
ไงก็มาต่อเร็วๆน้า
ขอไห้ได้คะแนนดีๆ
-
:a5:หนุกมาก ๆๆ o13
-
มาอัพต่อไวๆนะคะมันค้างมากๆๆ
+1 นะคะ
-
/////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////
ตอนที่ 16 :sad2:
“ฮึก...ฮือ อ..อึก...อือ”
ร่างบางกอดผ้าห่มสีชานอนร้องไห้ ร่างกายที่เปลือยเปล่าภายใต้ผ้าห่มผืนหนา เสียงสะอึกสะอื้น และผ้าผืนที่สั่นไหวจากร่างบางใต้ผ้าห่ม ทำให้ชายหนุ่มที่หลับข้างๆ รูสึกตัวตื่น
“ฮือ อ อึก”
ชายร่างหนาที่ตื่นขึ้น และเอื่อมมือใหญ่ ไปกอดร่างบางที่นอนอยู่ข้างๆ อย่างแผ่วเบา ทำให้ร่างบางสะดุ้ง แต่ก้อยอมให้ร่างหนากอดเอาไว้
เวลาผ่านไปไม่นาน เมื่อร่างบางรู้สึกตัวขึ้น พยายามแกะมือร่างหนาที่กอดตัวอยู่ แต่ไม่ได้มีผมอะไรเลย แต่ทางกลับกันทำให้ร่างหนากระชับกอดให้น่ายิ่งขึ้น
“ขอโทษ” เสียงของชายหนุ่มที่เปล่งออกมา ไม่รู้กี่ร้อยครั้ง เพื่อหวังให้ร่างบางตรงหน้า ยกโทษให้และเริ่มต้นใหม่ด้วยกันเพื่อชดเชยความผิดที่ทำลงไป
“ไม่”
คำเดียวที่เขาเปล่งออกมา ทำให้ชายหนุ่มร่างหนา รับรู้ถึงความใจแข็งของคนในอ้อมกอด และซุกใบหน้าที่กลั้นน้ำตาของลูกผู้ชายไปไว้ แผ่นหลังของร่างบาง ที่พยายามดิ้นหนีจากอ้อมกอดของเขา
“ริน ช่วยเบาเสียงโทรทัศน์หน่อย ซิ จะเปิดทำไมให้เสียงดัง”
เสียงแม่ที่กรวดลูก ดังมาจากในครัว เนื่องจากรำคาญเสียงเสียงดังจากโทรทัศน์ ที่ลูกสาวเปิดตั้งแต่ตอนที่ตื่นนอนมา และเอาแต่ดูโทรทัศน์ไม่ยอม ช่วยทำงานทำการ
“โหวแม่ ละครกำลังเข้าด้ายเข้าเข็นเลย แม่อ่ะ ต้องเปิดดังๆ ถึงจะเข้าถึงอารมณ์” รินพยายามจะเถียง ถึงรู่ว่าเถียงยังไงก็ไม่ชนะ แต่ก็ขอเถียงไว้ก่อน
“จะเบาเสียงหรือว่าจะปิด” แม่ยื่นคำขาด ทำให้รินต้องเบาเสียงโทรทัศน์ลงอย่าเลี่ยงไม่ได้
“ริน ช่วยขึ้นไปดู พี่ เขาหน่อย สิ ลูก สายป่านี้แล้ว ยังไม่ตื่นอีก เดี๋ยวก็ไปโรงเรียนสายหรอก”
“พี่เขาคงไม่เป็นไร หรองมั้งแม่ คงจะตื่นแล้วมั้ง” รินเถียงออกไป เพราะสายตายังจับอยู่ที่ละครโทรทัศน์ และไม่อยากพลาดไป
“ริน” แม่พูดเน้น เสียงเข้ม ทำให้รินต้องลุกจากที่นั่ง ด้วยความเซ็ง เมื่อโดนขัด จากละคร เรื่องโปรด
“จ้า จะไปเดี๋ยวนี้ละแม่” ขานรับอย่างเลี่ยงไม่ได้ ก่อนจะเดินขึ้นไปที่ห้องของพี่ชาย
…..
…
.
“หว..หาว“
ผมตื่นขึ้นพร้อมด้วยกับอาการเพลีย ตาก็แทบจะลืมไม่ขึ้น สงสัยจะด้วยพิษไข้ วันนี้วันศุกร์ ต้องไปโรงเรียนซะด้วยสิ ยิ่งไม่อยากจะขาดเรียน เดียวจะติดเป็นนิสัยเอา
“โอ๊ย ย”
พยายามพยุงตัวลุกขึ้น จากที่นอนแต่ไม่ทันใด ก็รู้สึกเจ็บ ที่ด้ายหลัง ทำให้ต้องทรุดไปบนที่นอนอีกครั้ง พร้อมอาการปวดที่ออกฤทธิ์ขึ้น เมื่อคืนกว่าจะหลับได้ก็ปาเข้าไปเกือบเช้า
ลืมตามองเพดารสีขาว แสงแดดยามเช้าฉาดแสง ผ่านร่องม่านสีชาเข้ามา คิดถึงเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อคืน มันช่างตอบย่ำจิตใจดวงน้อยให้แย่ลงไปทุกที กับคนที่เพิ่งเคยจะพบเจอกันไม่กี่ครั้ง แทบจะไม่เคยคุยกันด้วยกันด้วย แต่ทำเหมือนจะโกรธแค้นกันมาตั้งแต่ชาติไหน ถึงแม่ว่าเคยมีเรื่องขัดแย้งเล็กๆ น้อยๆ แต่ไม่น่าจะทำร้ายกันถึงเพียงนี้
“เฮ้อ”
ลมให้ใจที่ถอนออกมา พร้อมกลับคาบน้ำตานองหน้า รู้สึกเจ็บภายในยิ่งกว่าภายนอก ไม่เข้าใจ เพราะอะไร ทำไมถึงต้อง ทำร้ายกัน ถึงเพียงนี้
“ก๊อก ก๊อก พี่เจมส์แม่ให้มาเรียกพี่”
เสียงเคาะประตูดังขึ้น ทำให้ผมต้องเอามือเช็ดน้ำตาที่นองหน้า
“OK เดียวพี่ลงไปนะ ” ผมตอบรับ รินน้องสาวผมไป พร้อมกับพยุงตัวเองลุกขึ้น เพื่อไปจัดแจงกับตัวเอง แต่ด้วยความที่ลุกเร็วเกินไปบวกกับอาการไข้ ทำให้หน้ามืด และล้มลงไปอีกครั้ง
“ว๊าย พี่” นั่นคืนเสียงสุดท้ายที่ได้ยิน ก่อนที่สติจะเลือนหายไป
สัมผัสเย็นแผ่วเบาที่ใบหน้า ทำให้สติกลับคืนมาอีกครั้ง แต่เปลือกตาหนักอึ่ง กลับลืมไม่ขึ้น ผ้าเปียกหมาด ไล่เช็ดไปตามตัว ทำให้รู้สึกสบายตัวขึ้น
“อืมม”
เสียงที่เผลอคางออกไป เมื่อสัมผัสเย็นไล่ต่ำลงไปที่สะดือ ก่อนที่จะไล่ต่ำไปที่ลำตัว
หลังจาดที่เช็ดตัวเสร็จชายคนนั้นก็เดินเข้าไป ทิ้งให้ผมหรับไหลในห้วงนิทราอีกครั้ง
….
..
.
“ หายเร็วๆ นะคับ คนดี”
เสียงแผ่วเบากระซิบที่ข้างหู กับลอยประทับอ่อนโยนบนหน้าผาก
มันช่างอบอุ่นเหลือเกิน ลมหายใจที่เคยสัมผัส กลิ่นกายที่จำได้ไม่ลืม
แต่มันเป็นแค่ฝัน
ฝันไป…
เราแค่ฝันไปเท่านั้น
ไม่มีทาง
เขาคนนั้น ไม่มีทางอ่อนโยนถึงเพียงนี้...
/////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////
พยายามจะมาลงให้บ่อยๆ นะคัฟ วันนี้เอาไปแค่นี้ก่อนนะ
ใครหวา ไปตามเราถึงในเอ็มเยย ตอนแรกเราก้องงว่าใคร
มาบอกว่า ติดตามอ่านอยู่ๆ รู้เลย 555 เรามาต่อให้แย้วน้าส์
ขอบคุณที่ติดตามกันเสมอมา นะครับ :pig4: และจะมาอัพอีก
เรื่อยๆนะ
:m9: :m9: :m9: :m9: :m9: :m9: :m9: :m9: :m9: :m9: :m9: :m9: :m9: :m9: :m9: :m9: :m9:
-
สั้นอิกแล้ว ยังมิรุเรื่องไรเลย ค้างๆ
-
:L1:
-
ตอนนี้ตามเรื่องไม่ค่อยทัน
ต้องรออ่านต่อไปถึงจะรู้เรื่องมากกว่านี้อ่ะ
-
o2 o2 o2
-
มานิดมาหน่อยก็ยังดี แต่ถ้าดีมากๆๆต้องมายาวๆ
-
^^
-
555 งงวุ้ย
-
งง เหมือนกัน
:z2:
-
ค้างสุดๆๆ
-
ค๊างอย่างแรงงงง
พระเอกน่าตื๊บที่สุด
-
มาต่อไวๆๆนะคับรออ่านอยู่
-
มารอค๊าบบบบ
อะไรใครล่ะนั่น หรือว่า...
-
สั้นอะสั้นที่สุด :o12:
ใจร้ายอะต่ออีกไม่ได้เหรอ
:call:
-
คิคิคิคิ ผมเอง
ตามไปถึงเอ็มเลย :D ติดตามตอนต่อไป .....
-
อะไรคือฝันไป~~
-
:call: :call:
-
:confuse: o2
ครายก๊ะ???
-
มาต่อเร็วๆน้า
-
สนุกดี ขออ่านด้วยคนนะ
-
สั้นจังเลยนิ แต่ก้อโอที่มาต่อนะ อย่าช้านะมาต่ออีก
-
ทำไมมาอัพสั้นจังเลย
+1 นะคะ
-
อ่า...มายังไงล่ะเนี่ย
ฝันหรือจริง ค้างงงงง + งง
รอตอนต่อไปค่า
-
มาต่อ ไวไวไวไวไวไว
-
มานั่งรอ นอนรอ ยืนรอ อย่างมีหวัง :call:
-
:sad4:งงอ่ะ
สั้นจัง ยังไม่รู้เรื่องเลยอะ
-
:t3: เมื่อไรจะมาอัพอีนะ แฝนๆๆรออ่านนะจะ :impress2:
-
สวัสดีครับทุกคน และแม่เล้าทุกท่าน
กระผมนาย จิมมี่ จะมาขอรับผิดที่ทิ้งค้าง
เรื่องนี้และไปแต่งเรื่องใหม่ ข้าพเจ้าผิดเอง
ทุกอย่างและขอกราบ ขอโทษงามๆ
อีไม่นานคงจะได้มาลงนะ ช่วงนี้ผมยุ่งจริง
เอาแต่มุ่งเรียนเพื่ออนาคต ตัวเองครับ
ตอนนี้ผมได้ผู้ช่วยแต่เรื่องนี้มาแล้วคนนึง
คงจะทำให้นิยายเรื่องนี้กระเตื่องขึ้น...บ้าง
เพื่อนผมคนชื่อ "พลอย" เดียวพลอยก็คง
เข้ามาทักบ้างนะคับ ฮ่าๆ รอต่อไปนะคนอ่าน
รับรู้เอาไว้นะคนอ่าน คนแต่เรื่องนี้เขาเล่นตัว อิอิ
พร่ำมานานและ 555+ รอกานนะอีกไม่นะจะพบกันแน่
สำหรับวันนี้ ราตรีสวัสดิ์ ครับ
************************************
-
เอามาต่อแก้ขัดก่อน... สั้นไปหน่อยนะ อิอิ
/////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////
เมิงเกลียดกะเทย แล้วมายุ่งกะกูทำไมฟร่ะ
ตอนที่ 17 สัมผัสที่อ่อนโยน :undecided: 20%
ร่างกายตื่นขึ้นมาอีกครั้งในตอนบ่าย แส่งแดดอ่อนล้าส่องมาจากหน้าต่าง บ่งบอกถึงเวลาที่ใกล้จะเย็น นี่เรานอนไปนานขนาดนี้เลยหรือนี่ ค่อยพยุงตัวขึ้นจากที่ แต่สิ่งที่แปลกไปก็คือชุด เมื่อคืนตอนนอนผมไม่ได้ใส่ชุดนี้หนิ สงสัยแม่คงจะมาเช็ดตัว และคงจะเปลี่ยนให้
เช็ดตัว?
พูดถึงตอนนั้น
“ หายเร็วๆ นะคับ คนดี”
เสียงกระซิบข้างหู เสียงแผ่วเบาที่ได้ยิน เสียงนั้น เสียงเข้มแตกที่ชอบสั่ง ไม่ผิดแน่ มันเป็นของ
ไอพี่มาร์ค
“ก๊อก ก๊อก ก๊อก”
ก่อนที่จะคิดอะไรไปกว่านั้นเสียงเคราะประตูก็ดังขึ้นก่อน
“นี่ตืนแล้วหรอลูก มาลุกมีกินข้าวต้มร้อนๆ ก่อนกินเสร็จจะได้กินยา” แม่เดินเข้ามาในห้อง พร้อมถาดข้าวต้มหมูสับหอมฉุย ก่อนจะวางลงที่โต๊ะหน้าทีวี แล้วเดินมาที่เตียง
“แม่...” คงจะเพราะฤทธิ์ไข้ ทำให้ผมไม่มีแรกแม้จะเปล่งเสียงพูด ทำได้เพียงเสียงแหบพร่าที่เปล่งออกไป
“ไม่ต้องพูดหรอกลูก ไข้ลดลงแล้ว กินข้าวกินยาและนอนพักก็คงจะหาย” แม่เดินเข้ามาวัดไข้ที่หน้าผาก ก่อนจะช่วยผยุงผมไปทานข้าวต้มหมูสับ
“เอ่อ...เมื่อเช้ามีคนมาหาลูกด้วย” แม่พูดขึ้น เมื่อผมจัดการข้าวต้มข้างหน้าไปได้ครึ่งถ้วย
“ใครอ่ะแม่” ผมถามด้วยความสงสัย
“เห็นเขาบอกว่าเป็นรุ่นพี่ ชื่ออ่ะไร น้า แม่ก็จำไม่ได้ด้วยสิ” แม่พูดทำท่าครุ่นคิด
“มาร์ค” ผมสบถออกไป
“ใช่ลูก คนนั้นแหละแม่จำได้ ดูเขาจะเป็นห่วงลูกมากเลยนะลูกมากเลยนะ ถึงขนาดจะไม่ไปโรงเรียน แต่แม่บอกเขาว่า แม่จะดูแลเองไม่ต้องห่วงหรอก เขาถึงจะยอมไป แต่เขาก็ให้เบอร์แม่ไว้บอก ว่ามีอะไรก็โทรไปหาเขาได้ แล้วก็บอกว่าเย็นๆ จะแวะเข้ามา” คนอย่างไอพี่มาร์คนี่นะจะห่วงผม
หลังจากที่ผมกินยากินข้าวเสร็จ ผมก็จัดแจงนอนพักผ่อนอีกซักหน่อย ก่อนจะหลับสนิทอีกครั้งเพราะฤทธิ์ยา
รู้สึกตัวตื่นอีกครั้งเมื่อรู้สึกว่ามีอะไรหนัก หนัก มาทับที่ตัว
“เฮ้ย” ผมตกใจทันที่เพราะมีมือไม่อำพึงประสงค์มาเกาะที่เอวผม และตกใจยิ่งกว่านั้นเพราะคนที่กอดผมก็คือไอพี่มาร์คครับ แต่เสียงที่ผมเปล่งออกไปทำให้มันรู้สึกตัวตื่นขึ้น
“เงียบ เงียบ ซิ คนจะนอน” นอนก็ก็นอนไปซิ แต่มานอนห้องตรูทำไม ไอพี่มาร์ค
“พี่มาร์คมาได้ไง” ผมถามขึ้นด้วยความสงสัย ก่อนจะเป็นคำถามโง่ๆ สำหรับมัน
“เดินมาดิถามได้ โง่ป่าวมึงอะ นอนนิ่ง นิ่งดิ” แหม๋สั่งได้สังดีนะมึงไอพี่มาร์ค
“เอามีอ ออกซิ มากอดผมทำไม” ผมพูด รำคาญมือหนัก หนักของมัน
“ก็เพราะกรูเป็นผัวมึงนะสิ ทำไมจะกอดไม่ได้”
“แค่ครั้งเดียวนะหรอ ผมไม่นับเป็นผัวหรอก” ผมพูดประชดออกไปอย่างโมโห ไม่ชอบมันพูดแบบนี้ของมันเลยจริง จริง
“ครั้งเดียวหรอ นั้นเรามาทำกันกันอีกครั้งนะเมียจ๋า จะได้ย้ำความสัมพันเราไงกันจ๊ะ” มันพูดออกมาก่อนที่จะมาไซร้ซอกคอของผม
“จะทำไรนะ ปล่อยซิ ปล่อย ซิ ไม่เอา ปล่อยซิ ปล่อย” ผมพยายามดิ้น แต่ไม่ได้ผลตอนนี้มันขึ้นมาคร่อมตัวผมแล้วครับ แรงมันเยอะมาก ประมากมันกับปากผมประกลกันลิ้นอุ่นเข้ามาในปาก อย่างไม่ทันตั้งตัว ความรู้สึกเหมือนกับครั้งแรกนี่มันอะไรกันนะ แต่สิ่งที่เปลี่ยนไปก็คือ มันกลับอ่อนลง มันช่างนุ่นกว่าเดิม สัมผัสอ่อนโยนมันคือสัมผัสที่คนรักกันเค้ามีให้กันไม่ใช่หรอกหรือ มันคืออะไรกันแน่ผมสับสนไปหมด.....
...
..
.
/////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////
ไม่รู้จะทำให้หายงงกันบ้านรึปล่าว หรือจะทำให้งงยิ่งขึ้นกว่าเดิมแน่นะ อิอิ :m23:
-
ปลอยให้ค้างอีกแล้วพี่น้อง :sad4:
:call:
-
เอาอีกๆๆๆๆ
-
โดนซะจนใข้ขึ้นเลย
-
อะนะ มาสั้นๆ ให้งงเล่นๆ 5555555
-
ค้างมาเลยอะ
มาต่อไวๆนะ :call: :call: :call:
+1 นะคะ
-
ค้างอีกเเลวววววววววววววววววววว
-
:impress2:ถึงจะสั้นๆๆแต่ได้ใจความดีนะ :mc4:
-
:a5:
ค้างก๊ะ
-
มาต่ออีกซักนิด... ตอนนี้ไม่มีไรมากหรอก ไปอ่านกัน อิอิ
/////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////
เมิงเกลียดกะเทย แล้วมายุ่งกะกูทำไมฟร่ะ
ตอนที่ 17 เกมส์รัก :oo1: 100%
“อึก....อือ” เสียงผมหลุดครางไป เมื่อปากของไอพี่มาร์คมาประกบเข้าที่ยอดออกสีชม จากมือที่กำผ้าไว้แน่ก็คลายลงอย่างงายได้ สัมผัสที่เร่าร้อนเจือได้ความอ่อนหวานทำให้ร่างกายนี้อ่อนยวบลง เปรียบกับเหล็กที่หนาแข็งเมื่อมันโดนไฟแห่งราคะก็อ่อนยวบลง บทเพลงแห่งรักได้เริ่มบรรเลงขึ้นอีกครั้งแล้ว
“อืม ม อือ” ร่างบางหลุดครางไป เมื่อลิ้นร้อนอุ่นไล่ลงไปตามร่างกายขาวเนียน ก่อนจะไปหมุนรอบสะดือจุ่น ทำให้ร่างบางครางไม่ได้ศัพท์ เคลิ้ม เมื่อถูกร่างใหญ่คุมเกมส์
“อ่า...” ร่างใหญ่จัดการถอดประการต่างๆ ที่ปิดบังร่างนวลเนียน ที่สะสีจากแสงไฟสีนวลละเย้า เหลือไว้เพียง กกน สีขาวบางที่ซ่อนมังกรน้อยเอาไว้ ร่างบางหนารอไม่ไหว ถอดประการด่านสุดท้ายออกมา เผยให้เห็นเจ้าหนอนน้อยสีขาวอมชมพูปลายชูชันขึ้น ถึงแม่จะใหญ่นักแต่ก็สู้คนนะจะบอกให้
“อ่า....ยะ หยุด” ร่างบางพยายามห้าม เมื่อร่างยักษ์เอาปากครอบหนอนน้อยนั้น แต่ปากกับการกระทำกับตรงกันข้ามร่างเล็กครางไม่ได้ศัพท์ขยับสะโพกตามความเคลื่อนไหว ความต้องการที่เขายากต่อการปฏิเสธ ซึ่งเขาก็ไม่รู้ทำไม แต่ที่รู้เขาหยุดไม่ได้ ยิ่งสัมผัสยิ่งต้องการ
“ว่าไงครับเมียจ๋า ชอบมั้ย” ร่างหนายิ้มหงัน กับคนตรงหน้าที่ปากไม่ตรงกับใจ แต่กลับไม่ปฏิเสธ เขายิ้มบางที่ได้ได้เป็นผู้คุมเกมส์น้ำรักที่แสนจะเร่าร้อนนี้
“อะ...อือ ไม่ ” ร่างเล็กแก้มแดงกล่ำเพราะมันแทงใจดำเขาเสียจริง
“หรอครับที่รัก แล้วจะได้เห็นกัน ว่าใครกันปากไม่ตรงกับใจ” ร่างหนาพูดออกมา ก่อนที่จะดำเนินเกมส์รักที่เร่าร้อนนี้ต่อไป บทเพลงดำเนินต่อไปเรื่อยเมือร่างหนาลุกไปหยิบโลชั่นทางผิวที่หน้ากระจก ทำให้ร่างบางได้สติ ก่อนจะลุคหนีไป แต่ทันไรร่างหนาก็เข้ามาจับร่างไว้ทันเสียก่อน ก่อนจะดันร่างบางขึ้นไปบนเตียงอีกครั้ง
“จะหนีไปไหนจ๊ะเมียจ๋า ผัวอยู่ตรงนี้ทั้งคน”
“ปล่อย...ซิ ปล่อย ไอบ้า ใครเมียนาย” ร่างบางพยายามดิ้น ให้พ้นจากพันธนาการ ถึงแม้จะไร้ผม เพราะโดนร่างหนาคร่อมตัวอยู่
“ยังจะปฏิเสธ ผัวคนนี้อีกหรอครับ มาถึงขั้นนี้แล้ว” ร่างพูดขึ้น ก่อนจะโลชั่น มาบีบเป็นตัวเบิดทางรักที่สุดแสนจะเย้วยวน
“ไอบ้า ปล่อยซิ ปล่อย โอ๊ย” ร่าบางร้องขึ้นเมื่อ สอดนิ้วที่ชุ่มด้วยโลชั่น เข้าไปเป็นตัวเบิกทางร้อนรัก ที่ร้อน ร่างบางดิ้นด้วยความเจ็บ จากแผลเก่าที่เคยโดนไปเมื่อครั้งที่แล้ว ยังไม่หายดีเลย มันเจ็บซ่านไปทั่วตัว ร่างหนาก้มลงไปจูบร่างบางอย่างอ่อนโยน จากเพิ่มนิ้วจากหนึ่ง เป็นสอง และสาม ตามลำดับ เพื่อนให้แน่ใจว่าขยายขว้างพอแล้ว
“อ่า เจ็บ ปล่อย ซิ ปล่อย โอ้ย ย” ร่างบางร้องอย่างเจ็บปวด เมื่อร่างบางสอดมังกรยักษ์ชูชัน เข้ามาทางด้านหลัง เหมือนทุกอย่างในร่างกานถูกชีกขาด
“ไม่เป็นอะไรนะคับ ผัวอยู่ตรงนี้ เดี๋ยวสักพักเมียจะได้ขึ้นสวรรค์ยังไงครับ” ร่างหนาพูดขึ้น พร้อมกลับลงไปจูบร่างบางเพื่อให้คลายจากความเจ็บ
“ไอบ้า อ่า โอ๊ย” ร่างบางร้องขึ้นเมือนส่วนหัวเข้าไปได้ ร่างบางดิ้นด้วยความเจ็บ แต่ดิ้นไม่ได้มากยิ่งดิ้นก็ยิ่งเจ็บ
“ทะ...ทนอีกหน่อยนะคับนะที่รัก จะเข้าสุดลำแล้วอีกนิดเดียว”
“โอ๊ย””อ่า” ร่างบางและร่างหนาร้องขึ้นพร้อมกัน เมื่อมังกรยักษ์เข้าไปจนสุด
“อ่า” ร่างหนาร้องเมื่อร่างหนา เริ่มขยับเข้าออกช้าๆ
“เรามาเริ่มเกมส์รัก กันเลยนะเมียจ๋า”
“อะ..อือ” ร่างบางร้องออกมา จากความเจ็บกลายเป็นความเสียวซ่านขึ้นมาทันที เขายอมรับว่ามีอารมณ์ร่วม แต่เขาอายเกินที่ยอมรับมัน
“อ่า...ร้องออกมา สิ ครับที่รัก อย่ากักมันไว้ ปล่อยมันออกมา อ่า อือ อ่า ซี๊ดดด” ร่างหนาร้องคางออกมาอย่างไม่ได้ศัพท์
“อา...อือ...อา...อา” ร่างบางเผลอร้องคางออกมาเหมือนร่างหนาเร่งจังหวะ ถี่ยิบ
“อะ...อา ซี๊ด ดดด” ร่างหนาร้องไม่ได้ศัพท์ เพราะอารมณ์ที่กระเจิดกระเจิง ยากต่อการทนไหว
“ตูดเมียแน่น ฟิตเฟี๊ยะ อย่าให้ใครแบ่งชิมนะครับ ผัวไม่ยอม อือ อา”
“อะ..ไอ บ้า” ร่างบางเขินอาย เลือดสูบฉีดไปที่แก้ม รู้สึกร้อนลุ่มไปทั่วร่างกาย
“ตูดเมียตอด ชิบ อา ผัวจะไม่ไหวแล้วครับ อ่า ซี๊ด ดดด อืม มม” ร่างหนาพูดออกไป พร้อมเล่งจังหวะให้เร็วขึ้น
“อ่า...ซี๊ดด.....อ่า...อืม...ผัวจะไม่ไหวแล้วครับเมียจ๋า”
“อา....อือ...อา...อา....” ร่างเล็กครางออกมา พร้อมกลับน้ำขาวขุ่นออกมาจากหนอนน้อย โดยที่เขาไม่ได้แตะต้องอะไรมันเลย
“อ่า...ผัวไม่ไหวแล้วครับ...ซี๊ด....เมียสุดยอดไปเลยครับ ตอดดีชิบ”
“อ่า...โอ๊ย”
“อ่า” ร่างหนาร้องอย่างทนไม่ไหว ก่อนจะปลดปล่อยน้ำขาวใส ในช่องทางแห่งรัก ทั้งสองหอบพร้อมก่อนก่อนที่ร่างหนาทิ้งตัวไปกอดร่างบางเอาไว้
“เอาออกซักที สิ” ร่างบางพูดขึ้น เมื่อร่างหนาไม่ยอมเอามังกรยักษ์ออกไปจากตัวเขาซักที
ร่างหนาจัดการเอามังกรออกมา ก่อนจะโน้มตัวไปหอมหน้าผากร่างบางอย่างอ่อนโยน ก่อนจะลุกไปห้องน้ำ ร่างหนาออกมาจากห้องน้ำก็พบว่าร่างบางนอนหลับไปแล้ว ด้วยลมหายใจ อ่อนสม่ำเสมอ ร่างบางเดินไปประครองกอดร่างนั้น ไว้
ร่างบางขยับแนบออก ทำให้ร่างหนาเผลอยิ้ม หลังจากนั้นร่างบางกระชับกอด กลัวคน คนนี้จะหายไป ก่อนที่จะตามไปสู่ห่วงที่นิทรากลับคนในอ้อมออกนั้น....
...
..
.
/////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////
มาลงก่อนพรุ่งนี้เริ่มเรียนพิเศษคลอสเปิดเทอม ไม่รู้จะได้มาเจอกันอีกเมื่อไหร่ ตอนนี้ไม่ค้างนะ อิอิ ขอบคุณนักอ่านทุกท่าน อ่านแล้วเม้นให้กันบ้างนะคับ จ๊วฟๆ :m3:
-
:pighaun: :haun4:
-
:m25: :m25:
-
:jul1: :jul1:
-
มาต่ออีกซักนิด... ตอนนี้ไม่มีไรมากหรอก ไปกัน <--นี่ขนาดไม่มีอะไรมาก :jul1:
-
มาร์คดีขึ้นนิ เจมส์รับรับเค้าเปงผัวไปเถอะ
-
ว๊าวว หายค้างเปนปลิดทิ้ง อิอิ
ๆไงมาต่อไวไว นะคัรบ
-
:call: มาต่อแล้ว :sad11:
:impress3:กินใจจัง :o8:
-
คนอ่านเศร้ากันเป็นแถว :m15:
เมือรู้ว่าต้องรออออ :z3:
:call:
-
ตอนต่อไปนี้ พลอยเพื่อนผมเขาเป็นคนแต่งนะ อิอิ ลองไปอ่านกัน
/////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////
เมิงเกลียดกะเทย แล้วมายุ่งกะกูทำไมฟร่ะ
ตอนที่ 18 หญิงร้าย ชายเลว :angry2: 20%
ผมตื่นขึ้นมาในตอนเช้าผมก็พบแต่ความว่างเปล่า บนเตียง มันคงจะกลับไปแล้ว ตั้งแต่วันนั้นมาผมก็มาเรียนตามปกติ แต่สิ่งที่เปลี่ยนไปหลังจากวันนั้นไอมาร์คก็หายตัวไปเลย ไม่มีแม้แต่เงา
อีกไม่กี่วันก็คงใกล้จะสอบย่อยเข้าไปทุกทีแล้ว…ไอ้บ้ามารค์มันหายหัวไปไหนฟ่ะ…แล้วทำไมเราถึงต้องคิดถึงแต่หน้าไอ้มารค์ทุกทีทั้งๆที่มันก็ไม่เคยเห็นจะมาสนใจอะไรเรามากมาย เฮ้อ! บ้าจริง
“ เอะ! หรือว่าเราจะรักมัน ไม่ช่ายยยย เป็นไปไม่ได้ อ๊ากกกูบ้าไปแร้วววว ”
“ เจมส์ ”
ไม่ใช่หรอกมั้ง!!!มันก็แค่อารมณ์ชั่ววูบแค่นั้นเองงงงงง….ใช่แล้วอารมณ์ชั่ววูบท่องไว้ๆๆ
“ เจมส์ครับ ”
“ อ๊ากกก ” แม่งกูเครียดโว้ยยยยยยยย
“เจมส์โว้ยยย”
“ อะ..อ้าว….โทษทีๆๆ มีไรหราเอก ” 0_0
“ ป่าวหรอก!!แค่ลองเรียกดูเห็นพูดอยู่คนเดียว..เป็นอะไรหรือป่าวบอกเราได้นะ ”
“อ้อ…ไม่มีไรหรอกแบบว่า..เอ่อ..หิวข้าวไง แฮะๆๆ ”
“ช่ายหรอออออ…กูก็นึกว่ามึงนึกถึงผู้ชายอยู่555+” อะ…อีบอย!!แม่งรู้ทันกูแสรดดด…
“มึงจาบ้าหรอคิดได้เนาะ!!” แต่เสือกทายถูกอีนี่แม่นจริง555+
“เอ่อ…เอกว่าเราไปกินข้าวที่โรงอาหารกันดีกว่าหิวไม่ใช่หรอครับ…บอยไปด้วยกันก็ได้นะ” เอกชวนเราแต่ทำไมตามองอีบอยฟะแปลกๆแหะหรือว่า….
“ไม่อ่ะตามสบายนะ…พอดีว่านัดเพื่อนสนิทไว้อ่ะ”อีบอยบอกเสร็จก็เดินสะบัดตูดไปเฉยเลย…แม่งอีนี่มาไว้ไปไวจริง
“ป่ะ!! เอกเราหิวข้าวแล้วอ่ะไปกันเถอะ”ผมว่าแล้วก็รีบเดินนำเอกออกมาเพื่อจะไปโรงอาหารทันที
“เอ่อ...เจมส์ครับ...เจมส์ไปสั่งไว้ก่อนเอกเลยนะครับ…พอดีเอกพึ่งนึกได้ว่าลืมส่งงานวิชาคณิตอ่ะครับ ” อะไรของเอกฟ่ะ -_-
“อ้าวหรอ!! งั้นไม่เป็นไรหรอก! เอกไปเถอะเดี่ยวเราไปกินเองได้ ” แต่กูอดของฟรีอ่า..
หลังจากเอกเดินออกไปแล้วผมก็เดินมาที่โรงอาหารทันที แต่โต๊ะกินข้าวมันเต็มหมดนะซิผม
ก็เลยต้องซื้อแซนวิชไปกินที่สวนหลังโรงเรียน บรรยากาศที่สวนหลังโรงเรียนของผมเจ๋งมากๆ
มีทั้งต้นไม้หลากหลายพันธุ์แถมยังมีบ่อปลาคร๊าฟอีกผมอ่ะชอบมากเลยไอ้สถานที่แนวๆเนี้ยอ่าแต่ส่วนใหญ่พวกที่มานั่งกันที่นี้ก็จะเป็นพวกกลุ่มเพื่อนหรือไม่ก็คู่รักทั้งนั้นแหละ เฮ้อ!เห็นแล้วก้ออิจฉาอ่า…ว่าแล้วผมก้อรีบเดินไปหาที่นั่งตรงบ่อปลาคร๊าฟทันที…
“ทำไมเดี่ยวนี้พี่มารค์ไม่มาหาเชอรี่มั้งล่ะค่ะ…หรือว่าพอเชอรี่เป็นเมียพี่แล้วพี่ก็จะทิ้งเชอรี่ใช่
ไหมค่ะ…”เสียงใครว่ะรำคราญชิบ!!!แม่งพูดซะดังเลย…กลัวคนไม่รู้หราไงว่ามีผัวชื่อมารค์
เฮ้ย!!!..ชะ..ชื่อมารค์งั้นก็… ไวเท่าความคิดผมก็รีบเดินไปตรงที่มาของเสียงเมื่อกี้ทันที
“เชอรี่พี่ตกลงกับเราว่าไง…ก้อแค่สนุกด้วยกันไม่ใช่หรอเธอไม่มีสิทธิ์ที่จะมายุ่งกับเรื่องส่วนตัวของพี่ อ้อ..แล้วอีกอย่างเธอก็มีแฟนแล้วด้วยแถมแฟนเธอยังเป็น
ศัตรูกับพี่อีก…ถ้ามันรู้เรื่องเข้าล่ะก็มันคงอกแตกตาย555+”
“ตะ…แต่เชอรี่จะเลิกกับเค้าก็ได้นะค่ะถ้าพี่มารค์แค่ออกปากว่าจะคบกลับเชอรี่แทน”
“เชอรี่ครับ…สำหรับคนอย่างเธออ่ะแค่นี้ก็คงพอแล้วครับ…อ้อ..แล้วอีกอย่างพี่อย่างให้เธอรู้ไว้พี่น่ะมีเมียอยู่แล้วครับแถมเป็นผู้ชายซะด้วย..เพราะฉะนั้นเธออ่ะมันก็คงเป็นได้แค่ของเล่นชิ้นหนึ่งสำหรับพี่..อ่ะนี่ห้าพันสำหรับค่าเสียเวลาและค่าตัว” ไอ้มารค์ยื่นเงินให้เชอรี่เสร็จมันก็เดินออกไปจากตรงนั้นเลย…เหลือก็แต่เชอรี่ที่ดูตกใจกับคำพูดเมื่อกี้มาก…คงนึกไม่ถึงซินะว่ามันจะพูดกับเธอแบบนี้…นี่ผมกำลังหลงรักคนแบบนี้อยู่งั้นหรา..แล้วถ้าสักวันนึงมันกลับพูดกับผมด้วยคำพูดแบบนี้ชีวิตผมจะเป็นยังไงต่อไปนะ…หึๆ…ไอ้มารค์คนอย่างมึงนี้มันเลวจริงๆ
...
..
.
/////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////
เราลงให้แล้วนะพลอยๆ ไม่รู้ว่าพลอยจะแย่งงานเราไปหรือเปล่า อิอิ ยังไงก็ฝากด้วยนะครับ ไว้ว่างๆ ผมจะแต่งฉาก nc มาฝาก ผมชอบแต่งฉาก nc
มันดีต่อสุขภาพจิต อิอิ ไม่รู้ว่าชอบกันหรือเปล่ารีดเดอร์ทั้งหลาย ใครชอบส่งเสียงหน่อย ฮิ้วๆ คืนนี้หลับฝันดีกันถ้วนหน้า ราตรีสวัสดิ์ ครับ
-
ต่ออีกนิดได้ปะ
:call:
:call:
-
ต่อเลยๆๆๆๆ
-
อะไรยังไง
มาร์ค
พ่อมหาเสน่ห์หล่อ เเล้วยังรวยอีกนะ
เเต่เอาเงินฟาดหัวนี้นะ
อย่ายอม !!
-
รู้ว่านิสัยมันเลวแบบนี้ ลองทำให้มันรู้สึกเจ็บบ้างดิดัดนิสัยมันซะบ้าง
-
นี่ตัวเอง คนเค้าอุตส่าห์บอกกับคนอื่นว่ามีเมียเป็นผู้ชาย เห็นความดีเค้าหน่อยนะ :-[
-
อิ้ว ..อิ้ว..
มาร์คเอย..แล้วก็บอกเกลียดเค้า
สุดท้ายเป็นไงหระก็รักเค้าเข้าจนได้
ประกาศออกมาแบบไม่
แคร์สื่อเลยน่าว่ามีเมียเป็นผู้ชาย อิอิ...
-
จร้า พ่อมาร์ค พ่อมหาจำเริญ
สงสัยจะรักเจมส์จริงน่ะ
หึหึ
แต่เจมส์เข้าใจผิดอีกแร่ะ
:z3:
ป.ล.ไม่ชอบผุ้ชายแบบนี้เลยดีน่ะที่จริงใจกะเจมส์อ่ะ
-
นั้นดิ...ไอ้มารค์มันเลวจริ๊ง.......
ปล. มาให้กำลังใจคนแต่งดีไหมค่ะจิมมี่ 555+
-
^
^
^
ทุกคนลุมประชาทัน
น้องพลอยของเราแอบอู้ไม่ยอมแต่ง
-
ไม่อยากจะบอกน้องพลอยว๊าง...ว่าง555+ บทที่ 19 ก้อรอต่อไปเพราะเราจาว่าง555+
-
มาลงต่อนิดนึงนะครับ... สงสารคนอ่านไม่อยากทำร้าย...
/////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////
ต่อ
เมิงเกลียดกะเทย แล้วมายุ่งกะกูทำไมฟร่ะ
ตอนที่ 18 หญิงร้าย ชายเลว :angry2: 100%
...........
...........
“ว่าไงละ หึ รู้สึก ยังไงที่ โดนเขี่ยทิ้ง” เสียงที่ดังมาจากด้านหลัง ทำให้ผม สะดุ้ง จากความคิด และหันไปมอง ก็พบกับ
“พี่ฟ้า” ผมสบถออกไป แต่ผู้หญิงกลับทำนิ่ง ไม่สะทกสะท้านอะไร เมื่อผมรู้จักชื่อเธอ พร้อมกลับส่งสายตาเหยียดหยามมาให้
“ใช่ ชั้น เองย่ะ รู้ สึกยังไง ยังไงบ้างละ หึ หรือว่าเธอยังไม่รู้สึก เพราะว่าเขาคนนั้นไม่ใช่เธอ แต่เชื่อชั้นสิ คนต่อไปที่จะโดนเฉดทิ้ง อ๊ะ คือ เธอแน่นอน” เสียงที่เปล่งออกมาจากผู้หญิงคนนี้ มีแต่น้ำเสียงที่สมเพศ
“คุณพูดเรื่องอะไร” ผมถามออก
“แหม๋ๆ หึ อย่าโง่ไปหน่อยเลย เธอก็รู้ว่าชั้นพูดเรื่องอะไร เขาหายหัวไปละซิท่า หึ นิสัยเค้าก็อย่านี้แหละฟันแล้วก็ทิ้ง" ผู้หญิงตรงหน้าหัวเราะอย่างเย้ยยั่น พร้อมส่งสายตาชิงชังมาให้ผม
“แล้วคุณมาบอกผมทำไม ไมเห็นจะรู้เรื่อง”
“ชิ คนเค้าอุตส่าห์หวังดี หึ ไอพวก วิปริตผิดเพศ เธอก็เป็นแค่สิ่งบำบัดความใคร่เท่านั้นแหละ หึ ชั้นรู้จักนิสัยเค้าดี เค้าไม่เอาคนอย่างเธอมาเชิดชูเป็นเมียหรอก” ทนไม่ไว้แล้วนะ ผู้หญิงก็ผู้หญิงเถอะต้องลองสักตั้ง
“แล้วคุณมาบอกอะไรผม คุณน่าจะเตือนตัวเองมากว่า เป็นแค่แฟนเก่า หึ น่าสมเพศ” ผมย้อนกลับไปใหญ่ ทำให้ผู้หญิงตรงหน้าแก้มแดงด้วยความโกรธ
“กรี๊ดดด แก” ผู้หญิงข้างหน้าเตรียมท่าเข้ามาจะตบ
“ลองเข้ามามา ผมก็มีมือมีตีนเหมือนกัน” ผมยกเท้าเตรียมถีบ ทำให้เทอคนนั้นชะงักและหยุด
“หึ ไม่เป็นไร ยังไงชั้น ก็เหนือกว่าเธออยู่ดี ชั้นจะบอกอะไรให้อีกอย่างนะ ที่เค้าหายไปนะ เค้าไปอยู่กับฉันเอง หึ“ ยัยฟ้าพูดพร้อมกับฉายรอยยิ้ม ของผู้ชนะออกมา
“ไม่เห็นจะอยากรู้เลย จะไปนอนกกกันที่ไหนก็ เชิญ ไม่เกี่ยวกับผม”
“หึ แน่ใจหรอว่าไม่เกี่ยว แต่ก็ช่างเถาะ ชั้น แค่มา เตือน ควายให้หายโง่ ไม่อยากจะเห็นคนโง่แถวนี้ โดนเขี่ยทิ้ง หึ สงสาร” ยัยฟ้าพูดทิ้งท้าย ก่อนจะเดินออกไปออกไปจากบ่อปลา
ช่างสิไม่เห็นจะต้องไปสนใจคนเลวๆแบบนั้นเลย จะเป็นยังไงก็ช่าง รู้ตอนนี้ดีแล้ว ดีกว่ารู้ตอนที่ ตอนที่หัวใจมันถลำลึกไปมากกว่านี้
จบกันสักที
ไอคนเลว....
...
..
.
/////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////
สั้นไปหน่อยน้าส์ อย่าว่ากัน พรุ่งนี้ต้องตื่นแต่เช้าไปรับเกรตๆ กลุ้ม ม๊ากๆ ไม่อยากนอนดึก พรุ่งนี่วันเกิดผมนะครับ ฮูเร่ ไม่รู้ว่าจะมาต่อไหวป่าว อิอิ รอกัน
http://www.youtube.com/v/A-UZ3nvFhoY?fs=1&hl=en_US;autoplay=1
-
สั้นไปอะ :z3:
:call:
-
งืม พี่ฟ้า ยังไม่เลิกวุ่นวายอีกนะ
-
เกลียดอีนางฟ้าจริงๆ :m31:
ปล.+1 นะคะและก็ HBD นะคะ :L2:
-
:HBD2:
+1 นะเจ้าค่ะ
ขอให้ผลสอบออกมาเป็นที่น่าพอใจนะ
-
HBD ค่า แฮปปี้ๆนะคะ มีความสุขกับทุกเรื่อง สมหวังกับทุกอย่างนะคะ :mc4::mc3: :mc2:
:a13: :pig3:
ปอลอ..วันเกิดรบกวนมาต่อเป็นของขวัญให้คนอ่านด้วยนะคะ o18
-
เกลียดอีฟ้า.....เลวจริง
อย่านี้ต้อง :beat:
-
ร้ายทั้งคู่ :z6:
ญ ก้อร้าย ชาย ก้อเลว :angry2:
เหมาะกานจิงๆๆๆ :เฮ้อ:
แฮปปี้เบิร์ดเดย์นะจ้ะ ไรเตอร์ มารอๆๆๆๆๆๆๆ :HBD1: :HBD2:
-
มาร์คฟ้าเหมาะกันเหมือนผีเน่าโรงผุ - -
แฮปปี้เบิร์ดเดย์ไรเต๊อด้วยคนน่ะค่ะ ^^ :L1:
-
จาเข้ามาบอกว่า...ตอนพิเศษ บอยกับเอกแต่งเสร็จแว้ววววววววว
แต่!!....รอจิมมี่มาอัพให้ทุกคนเพราะฉะนั้นก้อรอต่อปายยยยยย555
อิอิ...ส่าจายยยยยยยย :laugh:
-
^
^
^
สงมาสิจ๊ะหล่อน
-
งะ
อยากอ่านทั้งตอนพิเศษทั้งตอนปกติเลย
o13
-
^
^
^
อยากอ่านก้อต้องอ้อนจิมมี่เยอะจร้า 555 ขานั้นเค้าใจดี ( หราาาาาา )
-
ตอนนี้น้องพลอยของเราใจดีแต่ง ตอนนี้คือตอน บอยกับเอก ขอย้ำ บอยกับเอก ไปอ่านกัน...
ดราม่านิดๆ แค่เริ่มต้น หุหุ
/////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////
เมิงเกลียดกะเทย แล้วมายุ่งกะกูทำไมฟร่ะ!
( บอย + เอก )
ตอนที่ 19 ตบมือข้างเดียว กับรักคืนเดียวจบ
หลังจากเหตุการณ์เลวร้ายในวันนั้นเอกก็ไม่ยอยคุยกับผมเลย ขนาดแค่ไปเดินอยู่ใกล้ๆเอกก็เอาแต่เดินหนี…นี่ผมกลายเป็นขยะในสายตาของเอกแล้วหรีอไง!! ทำไมไม่เห็นมาสนใจกันบ้างผมก็คนนะมีชีวิต มีหัวใจ และยังมีความรู้สึกดีๆให้กับเอกเสมอ..ถึงแม้ว่าเอกจะไม่เคยสนใจเลยก็ตาม……..แต่ผมชอบอ่ะใครจะทำไม!!! ^_^
“เฮ้อ…” ทำไมชีวิตมันถึงได้น่าเบื่ออย่างนี้ว่ะ….
“วันนี้มึงเป็นไรว่ะอีบอย แม่งถอนหายใจอยู่ได้ทั้งวัน ” ไอ้เก่งนี่ก็ยุ่งกับชีวิตผมจริงแม่งพูดเสร็จก็เดินหนีเลย..กวนตีนแล้วไงครับ!!…แต่จริงๆแล้วมันก็คงรำคราญผมอ่ะแหละก็วันนี้ทั้งวันผมถอนหายใจมาตั้งแต่เช้าจนนี่ใกล้จะเลิกเรียน แล้วไม่เห็นว่าวันนี้จะเรียนรู้เรื่องเลย…เฮ้อ!..คิดถึงเอกว่ะ!! อะ…อ้าวเป็นเอามากนะ
กู..ไม่รู้แหละยังไงวันนี้ผมก็ต้องคุยกับเอกให้รู้เรื่องไปเลยจะคบเป็นแฟนกับผมก็พูดออกมาไม่เห็นต้องเขินมากขนาดนี้เลยยังไงผมก็เป็นของเอกทั้งกายและใจอยู่แล้ว (หรา…คิดเข้าข้างตัวเองสุดๆ 555+) อะ!...นั้นไงเอกสุดที่รักกำลังเดินมาทางนี้พอดี555+ ( นี่ขนาดยังไม่เป็นแฟน ) ว่าแล้วผมก็รีบเดินไปหยุดตรงหน้าของเอกและทักทายเอกทันที…
“เอ่อ…เอกว่าไงสบายดีป่าว” อ้าว!! เป็นไรไปว่ะกู…
“…...” คำตอบก็คือเงียบ…..
“อ้าวทำไมเอกไม่พูดล่ะหรือว่าไม่สบายหรา” ว่าแล้วผมก้อเอามือไปจับที่หน้าผากของเอกทันที แต่เอกกลับปัดมือของผมออกซะงั้น…อ้อ! สงสัยเขินผมอ่ะดิ อิอิ..
“เอ่อ..บอยคือว่า..บอยอย่ามายุ่งกับเราเลยนะ..คือจริงๆเราก็ไม่ได้รังเกลียดอะไรบอยหรอกนะ
ตะ..แต่ว่าเรามีคนที่ชอบอยู่แล้วอ่ะ ส่วนเรื่องวันนั้นเราขอโทษนะเราคิดว่าเป็นเอ่อ..เป็นคนที่เราชอบอ่ะแหะๆ อะ..เอ่อเรารู้ว่าเรื่องนั้นมันไม่น่าให้อภัย แต่เราก็รู้ว่าบอยไม่ได้ชอบเราใช่ไหมล่ะถ้าคบกันไปก็จะอึดอัดกันซะป่าวๆ” ทะ…ทำไมเอกพูดกับผมอย่างนี้ล่ะ พูดเหมือนไม่เคยคิดอะไรกลับผม…ไม่จริงหรอก เอกคงจะยังไม่รู้ตัวว่าผมชอบ…อ่า..มันต้องใช่แน่ๆ
“ เราชอบเอก ” ผมไม่สนแล้วยังไงวันนี้ก็เป็นไงเป็นกัน!
“แต่เราไม่ได้ชอบบอยนะ” ช่ายยยยยย……เห้ย!! ทำไมพูดงี้อ่ะ……
“ทำไมล่ะเอก..เราชอบเอกมากเลยนะแบบว่าชอบมานานแล้วด้วย” อร๊ายยพูดแล้วก็เขินน ^o^
“เอ่อ..คือ..ไม่ได้หรอกบอย เราคบกับบอยไม่ได้จริงๆ” เอกพูดเสร็จก็ทำท่าจะเดินหนีไป ผมเลยรีบวิ่งตามไปขวางเอกเอาไว้ไม่ให้เดินหนีผมไปไหนได้
“ทะ...ทำไมเอกถึงคบกับเราไม่ได้ล่ะ..ทำไมล่ะเอก...” ผมไม่ยอมให้มันจบแบบนี้หรอกมันค้างคาเกินไป..ผมรักเอกมาตั้งนาน ผมไม่ยอมยกเอกให้ใครหรอก!
“…..”
“ทำไมล่ะเอก…เราถามว่าทำไม ตอบเรามาเซ่!!! พูดออกมาให้มันชัดเจนไปเลย ทำไมเอกไม่พูดล่ะ ทำไมต้องเอาแต่เงียบ ทำไมต้องเอาแต่หันหน้าหนีเรา ทำไม
ต้องคอยแต่จะหลบหน้าเรา ทำไม ทำไม ทำไมเอกต้องไม่รักเรา…”
“…..”
“ทำไมไม่พูดล่ะ…พูดออกมา..พูดออกมาเลย….พูดออกมาให้เราเจ็บไปเลย…ฮืออ ” น้ำตามันกลั้นเอาไว้ไม่อยู่แล้วจริงๆ ผมปล่อยโฮออกมาแบบไม่อายใครเลย..พวกรุ่นน้องที่เดินผ่านไปผ่านมาก็เอาแต่หันมามองพวกเรา
“บอย..เงียบซักทีได้ไหม!!! เราอายนะ ทำไมต้องตะโกนด้วยล่ะ เราบอกบอยแล้วไงว่าเรามีคนที่ชอบอยู่แล้ว..บอยฟังเราไม่เข้าใจหรือไง!!”
“ไม่!!...เราไม่ยอม เราเจอเอกก่อน เรารักเอกก่อนใครหน้าไหนก็ไม่มีสิทธ์ทั้งนั้น!!”พวกรุ่นพี่หรือรุ่นน้องหน้าไหนก้อไม่มีสิทธิ์ทั้งนั้น..ผมบอกแล้ว ผมไม่มีวันยอม
“บ้าไปแล้วหรือไงบอย!! เราบอกแล้วว่าเราไม่ได้ชอบบอย..ไม่เคยคิดรักบอย ถ้าหาก บอยชอบเราจริงๆบอยก็ปล่อยเราไปเถอะ…ยังไงบอยก็อย่ามายุ่งกับเราอีกเลยนะขอร้องล่ะ” เอก!..ถึงกับต้องขอร้องกันเลยหรา..นี่เอกไม่ได้รักผม..ไม่ซิต้องบอกว่าเอกไม่เคยคิดรักผมเลยต่างหาก 555 บ้าชัดมัดเลยว่ะ..ที่ผ่านมาผะ..ผมคิดไปเองหราเนี้ย ที่คิดว่ารักกันก็คิดไปเอกซินะ..เจ็บจัง…
“หวังว่าบอยคงเข้าใจเราแล้วใช่ไหม…ยังไงเราก็ยังเป็นเพื่อนกับบอยเสมอนะ”
หึๆ เพื่อนหรอ..นี่เราต้องเป็นแค่เพื่อนกันจริงๆหรอ..สำหรับเอกคนอย่างเรามันเป็นได้แค่เพื่อนหรอ…
“แล้วตอนนี้เอกชอบใคร!!!” บ้าจริงๆเลยผม รู้เค้าไม่ชอบแต่ก็ยังจะอยากรู้เรื่องของเค้าอยู่ได้
“บอย!!..พูดไม่รู้เรื่องใช่ไหม” ป่ะ..ป่าว…หรอกเอกเราก็แค่ห่วงเอกเท่านั้น…ละ..แล้วคนที่เอกชอบหน่ะเค้าเป็นคนที่ดีพอสำหรับเอกรึป่าว!…แล้วเค้าคนนั้นใช่คนที่เรากำลังกลัวอยู่รึป่าว..เค้าเป็นคนที่น่ารัก คนที่ยิ้มง่าย คนที่นิสัยดี คนที่เอกกำลังหลงรัก และคนนั้นที่ชื่อเจมส์…ใช่รึป่าว
“บอกมา…ขอร้องล่ะได้โปรดพูดออกมาเถอะ ถ้าเอกบอกเราแล้ว….ต่อไปนี้เราก็คงจะเลิกยุ่งกับเอกจริงๆ….ถ้าเอกถึงขนาดต้องขอร้องเรา…เราก้อจะเลิกมาตอแยกับเอกดีไหม ต่อไปเราก็คะ...คงจะเป็นได้แค่พะ…เพื่อนกัน”
“คะ…คนที่เราชอบก็คือเจมส์!! บอย..เราชอบเจมส์...”
“อื้ม!...ดีแล้วล่ะ เจมส์เป็นคนดี เรารู้ว่าเจมส์ต้องไม่ทำให้เอกเสียใจแน่นอน…เอก!..เราขอถามข้อสุดท้ายได้ไหม แล้วเราจะไปจริงๆ”
“อื้ม…ได้ซิบอย” เอกยิ้มให้กับผมเหมือนกับเมื่อกี้เราไม่ได้ทะเลาะกันเลย..
“แล้วเอ่อ…เอกเคยคิดที่จะรักเราบ้างไหม” เอก…เงียบ…แล้วเอกก็ได้พูดคำที่ผมต้องพยามอย่างมากในการยอมรับความจริงออกมา
“บอยเป็นเพื่อนของเรา” อ่า…พูดตรงดีจัง…
“อ้อ…อื้ม!! เราเข้าใจแล้ว ขอบคุณนะ…ขอบคุณ…ขอบคุณจริงๆ” ผมพูดเสร็จ..ก้อรีบเดินหนีเอกออกมาทันที บ้าจังทำไมน้ำตามันไม่หยุดไหล…แต่ผมก้ออยากจะบอกสิ่งที่มันยังค้างคาในใจตอนนี้ให้เอกได้รับรู้จัง……
เอกครับ!...บอยเข้าใจแล้ว ต่อไปบอยจะเป็นแค่เพียงเพื่อนคนนึงของเอก…บอยจะต้องควรอยู่ห่างจากเอก…บอยคงจะต้องหยุด…หยุดหัวใจของบอยที่มีต่อเอก….ให้มันหยุดลงตรงนี้ เวลานี้ และที่แห่งนี้ ให้มันปิดตายไปกับความบอบช้ำที่ได้เจอ ถึงแม้ว่ามันจะเจ็บมากแต่ไหน หรือมันจะเป็นเรื่องที่ยากมากก้อตาม แต่ถ้าบอยยังจะรั้นเอกต่อไปอย่างนี้เอกคงจะต้องเกลียดบอยแน่ๆ…ถ้าหากเอกถึงกับต้องเกลียดบอยจริงๆ บอยคงจะทนไม่ได้…เพราะหัวใจของบอยมันให้เอกไปตั้งแต่ครั้งแลกที่เจอกันแล้ว…..
END…………..
...
..
.
อ่ะ…ล้อเล่น 555 55 +
/////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////
พลอย
ป.ล. นี่เป็นตอนย้อนหลังเรื่องราวหลังจากที่เอกขืนใจนู๋บอยวันนั้นน่ะค่ะ ส่วนใครที่สงสารบอยหรือเกลียดเอกตอนต่อไปก้อจะได้สงสารเอกกันแล้วมั้ง 555 เพราะบอยบอกว่าจะหยุดก็คือหยุด อ่ะ..ฮ้า 555… เอาเป็นว่าตอนต่อไปพลอยก้อจะแต่งส่วนของเอกล่ะกันค่ะ…ส่วนตอนหลักของเรื่องก้อรอต่อไปเน้อ555 เพราะว่าพลอยต้องปรึกษากับจิมมี่ก่อน….เดี๋ยวจิมมี่ตกงาน 555
^
^
^
ดร่าม่าเกินไปมั้ยพลอย T^T
แต่ทำไมเราอ่านแล้วกับ ขำ ว่ะ กร๊ากๆ
*****************************************************************************************************
ตอนนี้ดราม่าอีกแล้ว และก็จะมาอีกหลายๆ ตอน ไม่อยากจะทำร้ายคนอ่านเลย แต่ก็อยากให้นิยายนี้ เข้มข้นขึ้น รออ่านกันต่อไป นร้าส์ คืนนี้ลากันไปก่อน บายๆ
-
:pig4: :pig4:
-
กรี๊ดดด สั้นมากกกกงะ :เฮ้อ:
มานั่งรออออออ
5555
:serius2: สงสารบอย เสียทั้งตัวเสียทั้งใจ เฮ้อ
แต่รอลุ้นเรื่องเจมงะ
คนแต่งสู้ๆๆๆ
คนโพสสู้ตายยยยย
วุ้วๆๆๆๆๆ :z2:
-
มาม่าจัง
-
ไม่ชอบแนวดรามาอะ
วันไหนสมหวังน่ารักบอกด้วยนะ
จะได้อ่าน
อ่านแนวดรามาแล้วมันเครียด
:pig4:
-
สั้นมากอะไรมาก :seng2ped:
ปอลอ...อย่าให้มันปวดตับมากกว่านี้เลย เบื่อมาม่าแว้ววว :เฮ้อ:
-
อยากรู้เหตุผลอ่ะว่าไมมาร์คต้องทำรุนแรงกะเจมส์ด้วยอ่ะ
-
:เฮ้อ:
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
:z6:จัดไปสำหรับไอ้มาร์ค
-
:L2:สุขสันต์วันครบรอบวันเกิดย้อนหลังนะครับ ขอให้มีความสุขมากๆ คิดหวังสิ่งใดก็ขอให้สมปราถนานะ และก็ได้เกรด 4 เยอะๆๆๆๆๆ :L2:
:เฮ้อ::มาร์คทำไมถึงทำแบบนี้นะ ส่วนฟ้าเธอช่างมืดมนอยู่กับเรื่องแบบนี้หรือไง ทำให้คุณค่าของผู้หญิงหมดไปเพราะเธอจริงๆ :เฮ้อ:
-
รีบปั่นสุดๆ ไปอ่านกัน....
/////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////
เมิงเกลียดกะเทย แล้วมายุ่งกะกูทำไมฟร่ะ!
ตอนที่ 20 ความจริงที่อยากหนี :duck1:
..........................
..........................
ผมขึ้นเรียนคาบบ่ายด้วยความเบื่อหน่าย ไม่คิดว่าตัวเองจะโง่แบบนี้ หลงรักคนเลวๆ แบบนั้นได้ยังไง ทั้งทีมันทำกับเราเอาไว้มากมาย ยากที่จะให้อภัยหันง่าย ง่าย แต่ดีแล้วเหละที่รู้ตอนนี้ ตัดไฟตั้งแต่ต้นลม จะได้ไม่ถลำ ลึกไปมากกว่านี้ ให้มันยิ่งปวดใจเลย แค่นี้หัวใจก็เริ่มหวั่นไหวมากพอแล้ว รู้สึกจุกแน่นที่หน้าอก ไม่อยากสูญเสียไป นี่นะสินะที่เขาเรียกว่ารัก แต่ทำไมเราถึงไปรักคนแบบนี้ ทำไมกัน....
“เจมส์” เสียงเรียกทักจากไอเชน ปลุกผมจากความคิด เรื่อยเปื่อย
“หืม อะไรเชน”
“ป่าว...หรอก กรู เห็นมึง นั่งเหม่อ ตั้งนาน จะถามว่ามึงเป็นอะไรรึเปล่า” ไอเชนถามผม แววตาแสดงความห่วงใย
“ป่าวหรอก กูแค่นั่งคิดอะไรเรื่อยเปื่อยนะ” พูดไปพร้อมกับเก็บของเข้ากระเป๋า
“อืม มีอะไรก็คุยกับกรู ได้นะมึง ยังไงกรูก็เพื่อนมึง” มันพูดพร้อมกลับตบบ่าผม มึงเป็นเพื่อนที่ดีมากเลยวะไอเชน แต่เรื่องแบบนี้กูไม่อยากให้ มึงไม่สบายใจ ขอเก็บเอาไว้คนเดียวดีกว่า
“ขอบใจมากวะ แต่กรูไม่เป็นไร จริงๆ” ผมพูดพร้อมกับหมุนตัวให้มันดู ว่าผมไม่เป็นอะไรจริง
“เออ ว่าตาไอเอกไปไหนวะ กรูยังไม่เห็นมันตั้งแต่บ่าย” ผมหันไปมองที่นั่งข้างที่เอกนั่ง แต่ก็พบแค่ที่ตรงนั้นว่าเปล่า ใช่สิผมมัวแต่คิดเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อตอนบ่าย จนลืมสังเกตไปว่าเอกไม่ได้ขึ้นเรียนตอนบ่าย
“กรูไม่รู้วะ มันขอแยกตัวตอนอยู่โรงอาหาร จากนั้นกรู ก็ไม่เห็นมันอีก” ผมตอบกลับไปตามความสัตย์
“เฮ้ออ ไอห่านี่เหลวไหลจริง” ไอเชนถอนหายใจ อย่างละอา
“มันคงมีธุระ สำคัญจริงๆ มั้ง มันไม่ใช่คนแบบนั้นหรอก” ผมก็แก้ตัวให้เอก ก็จริงนิครับ ไอเอกมันเป็นคนที่เรียนเด่งเอามาก มาก คงจะไม่มีทางเหลวไหลหรอก
“เออ ว่าแต่มึงเหอะ กรูกับไอก๊าซ จะไปห้องสมุด มึงจะไปกับ กรู ป่าว” มันพยักหน้ารับ รู้ แล้วไม่พูดอะไร คงจะรู้นิสัยเอก หลังจากที่คบกันมาตั้งแต่ ม.1
“กรูไม่ไปหรอก มึงไปเหอะ กรูว่าจะกลับบ้านแล้ว” ผมตอบไป อยากจะกลับบ้าน รู้สึกเพลีย เพลีย
“เออ งั้นตามใจ เมิง ไปไอก๊าซ” มันพยักหน้ารับก่อนจะเดินไปเรียกไอก๊าซ แล้วเดินออกจากห้องไป
“ไอแกะ อี บอย อะ” ผมจัดการเก็บหนังสือเข้าเป้ จะกลับบ้าน แต่ขอไปหาไอบอยเพื่อนเลิฟซักหน่อย แต่พอเดินไปโต๊ะก็เห็นแต่ไอแกะที่นั่งเม้าส์กับสมุน
“ไม่รู้วะ กูไม่เห็นแม่งตั้งแต่ตอนบ่ายไม่รู้หายไปไหนของมัน โทรหาแม่งก็ไม่รับสาย สงสัยบ้าผู้ชายตาย” ผมถามคำเดียวไอแกะเพื่อนสาว ก็ตอบซะยาวยืด แถมแช่งเพื่อนอีกต่างหาก
“เฮ้อ กรูแค่จะมาหามัน กรูเห็นตอนกลางวันมันดูแปลกๆ ไป บอกว่านัดเพื่อนไว้แล้วก็ขอแยกตัว” ผมเป็นห่วงอีบอยมากเลย มันก็เป็นเพื่อนสนิทผมอีกคน เห็นท่าทีของมันแปลกๆ เมื่อตอนกลางวัน แถมยังโกหกว่าไปหาเพื่อสนิทอีก ก็มีแต่อีแกะนี่แหละที่สนิท
“เพื่อนที่ไหนเมิง อีดอก อีบอยก็มีแต่พวกเราเป็นเพื่อนเท่านั้นแหละ มีเมิง กู และอีเก่ง” เท่าที่เห็นนะ ไอบอยก็ทีแต่พวกผมเป็นเพื่อน ไอแกะก็ไม่ได้มาหา ส่วนไอเก่งก็ไม่มาโรงเรียน แล้วใครกัน เพื่อนสนิท? มันไปไหนของมันว่ะ แล้วทำไมต้องโกหก
“เออว่าแต่พูดมาก็ดีและ มีเรื่องจะเมาส์ กูเห็นอีแกะนั่งซึมมาตั่งแต่เช้าแล้ว ไม่รู้เป็นไร เห็นเงียบๆ นั่งเหม่อลอย” อีแกะมันบอกเสียงเบา เหมือนกลัวใครแอบฟังยังไงยังงั้น
“กรูก็ไม่รู้วะ เฮ้ออ! มันคงมีเรื่องอะไรไม่สบายใจมั้ง” ผมตอบออกไปตามที่คิด
“เออ กรูก็คิดแบบนั้นแหละย่ะ แต่มันจะมีเรื่องอะไรที่ไม่สบายใจอีก ทั้งชีวิตมันก็มีแต่ความสุข” ก็จริงครับตามที่ไอแกะบอก ไอบอยออกจะเพอร์เฟค ทั้งหน้าตา ตระกูล และก็เงิน ครอบครัว แถมมีผู้ชายมาให้เลือกถึงที่อีกต่างหาก มันจะกลุ้มใจตรงไหน
“เออวะ กรูกลับบ้านก่อนนะเมิงอีแกะ” ผมพูดแค่นั้นก่อนที่จะเดินออกจากห้อง
ผมแวะห้องน้ำข้างอาคาร รู้สึกปวดชิงฉ่องขึ้นมากะทันหัน เรียนคาบบ่ายสี่ชั่วโมงติดต่อกันยังไม่ได้เข้าห้องน้ำเลย ขอไปปลดปล่อยสักหน่อย ผมเดินเข้าไปที่ห้องน้ำแต่ก่อนที่เท้าจะเดินเข้าไปก็ ได้ยินเสียงสนทนาขึ้นจากข้างในเสียก่อน
“เอกทำไมคน คนนั้น ของเอกถึงเป็นบอยไม่ได้”
“บอย เอกว่าเอก พูดรู้เรื่องแล้วนะ”ภาพที่ผมเห็นก็คือเอกกับบอยกำลังพูดคุย โดยที่ผมแอบฟังอยู่หน้าห้องน้ำ ทั้งสองต้องมีอะไรกัน แน่ๆ
“ทำไมอะเอก เอกได้บอยแล้วอะ ทำไมถึงเป็นบอยไม่ได้” O_O ได้กัน หมายความว่าไง?
“เอกว่าบอยพูดไม่รู้เรื่องล่ะ” เอกพูดพร้อมกับจะเดิน แต่บอยกับคว้ามือเอกและเข้าไปกอด
“ฮึก...บอยรักนะ รักเอกมานานแล้วฮือๆ” บอยพูดออกมาพร้อมกลับ น้ำเอ่อที่ล้นออกมาจากตา
บอยรักเอกงั้นหรอ? รักมานานแล้ว? ตอนนี้ผมยื่นอึ้ง เป็นหินเลย
“ปล่อย...พอแล้ว อย่ามาชอบเอกเลย เมื่อตอนเจ้าเราก็คุยกันไปรู้แล้ว” เอกพูดพร้อมกับจับแขนบอยที่กอดเขาอยู่ออก
“ทำไมเอก รู้เรื่อง ที่เอกบอยว่าชอบเจมส์นะหรอ ฮึก เอกใจร้ายมาเลยรู้มั้ย ฮึกใจร้าย”
เอกชอบเรางั้นหรอ? ใช่เราเคยได้ยินแล้ว เรารู้ แต่ทำไมครั้งนี้ ที่ได้ยินจากบอย เรากลับรู้สึก หดหู่ใจยิ่งนัก บอยรักเอก และผมก็เป็นสาเหตุให้ทั้งคู่ไม่ลงเอยกัน
ทำไมกัน ทำไม ปัญหาทุกอย่างถึงมารุมเล้าผมอย่างนี้? โดยที่ผมเป็นต้นเหตุ ทำไมถึงต้องไปเกี่ยวข้องทุกที ทำไมกัน
“แกร่ก” ด้วยความที่ผมตรงตะลึงกลับบทสนทนาที่พึ่งได้ยิน ทำให้ผมก้าวถอยหลังไปชนกระป๋องน้าพลาสติกเข้า
ทำให้คนทั้งสองหันสายตามาที่ผมพร้อมกัน
“เจมส์! !!”
ตอนนี้ผมไม่สนใจอะไรทั้งสิ้น แม้จะได้ยินเสียงของคนข้างหลัง ตระโกนมา แต่สองขาก็ขอวิ่งไว้ก่อน หนี หนีออกไปให้พ้นจากตรงนี้ หนีให้พ้นจากเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น ตอนนี้รู้อย่างเดียวก็คือหนี... หนี ให้ไกลที่สุด เท่าที่จะทำได้
“ตุบ บ”
แต่ด้วยความพวง แต่ข้างหลังไม่สนใจข้างหน้า ก็ชนกับ คน คน หนึ่งเสีย ก่อน
คนที่
คนที่
คนทีอยากหนีไปให้ไกลมากมากที่สุด...
...
..
.
/////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////
ค้างไปอีกตอน ตอนหน้ารู้กัน อิอิ รีบปั่นแบบสุดขีด ครึ่งชั่วโมงไม่รู้ทำได้ไง ฮ่าๆ ช่วงนี้เปิดเทอมแล้ว วุ่นวายหน้าดู อาจาร์ยสั่งงานเยอะน่าดู ไม่รู้จะคิดถึงกันอะไรมากมาย เกรตออกมาไม่ค่อยดีเลย เทอมนี้สัญญากับตัวเองไว้ว่ะจะตั้งใจเรียนขึ้น ไม่รู้ว่าจะได้เจอกันอีกเมื่อไหร่ รอกันต่อไป นะ จ๊วฟๆ แฟนๆ :จุ๊บๆ:
-
คัยอ่า
-
:เฮ้อ:มึนตึบ
-
อ๊ากกก !!!! ไรเตอร์ทำไมทำแบบนี้ .....รอตอนต่อไปค๊า..TT^TT
-
เจอ ไอพี่มาร์กเเน่เลยอะ
-
หนีเสือปจระเข้เลยจริงๆ
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
:m31: ค้างงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง
เจออิพี่มากแน่
-
อ่า
ตอนที่17อะ
แก่หน่อยก็ดีนะ
คนอ่านงงเลย
ร่างหนาร่างเล็กสลับกันมั่วเลยอะ
คำผิดเยอะไปหน่อยนึง
แล้วก็คำๆนี้
เปรี่ยนสักนิด
จะดูดีขึ้นมากเลยอะ
" หึๆ เพื่อนหรา..นี่เราต้องเป็นแค่เพื่อนกันจริงๆหรา..สำหรับเอกคนอย่างเรามันเป็นได้แค่เพื่อนหรา… "
คำว่าหราอะ เปรี่ยนเป็น หรอ/หรือ ดีกว่า แบบอารมณ์กำลังเศร้าๆพอใช้คำนี้แล้วมันแปลกๆนะ
หรา หรา มันเหมือนกวนเลยอะ(แล้วคำว่าหรานี่มันคืออะไรยังไม่รุ้คำจำกัดความของมันเลยอะ)
ไงก็มาต่อเร็วนะ
ตรวจทานคำผิดหน่อยมันมีเยอะมากไปอ่านแล้วก็งงๆ
:bye2:
-
^
^
^
ขอบคุณนะครับที่ช่วยดูคำผิดให้
แก้ไขให้แล้วนะคับ ไม่รู้จะครบจุดรึปล่าว?
ขอโทษจริงๆ คนอ่านสับสนกับชีวิต เอามากๆ
มีอะไรก็บอกกล่าวกันได้นะ... :pig4:
เพิ่งเป็นมือใหม่ ต้องค่อยๆ หัดกันไปเนอะ
ไม่รู้นะครับว่าจะมาต่อได้ปล่าว ถ้างานเสร็จจะมาต่อให้นะ จุ๊ฟๆ
-
:z3:
:call:
:call:
-
แบบนี้แถวบ้านเรียกค้างอ่ะคะ
มาต่อด่วนๆเลยนะคะ
:a5:
-
:m15:เจมส์คงช็อกน่าดูที่รู้ว่าเอกชอบเจมส์ แล้วบอยชอบเอก นี่แลหะความรักยากนักที่จะห้ามใจหรือสั่งให้เป็นไปตามที่เราต้องการ :m15:
-
สนุกจัง ^ ^
ขำตรงที่ชื่อว่าเจ๊บอย เข้ากันมากเลยน่ะ 5555+
:laugh:
-
ค้างตล๊อดๆๆ
-
ขยันตัด ขยันทำให้คนอ่านค้างจริงๆนะ :m15:
-
เข้าใจอ่ะ
แต่......ค้างงงงงงงงงงงงงงงงงงงง :z3: :m31:
อัพเร็วๆนะค่ะ เป็นกำลังใจนะค่าาาาาา :L2:
-
o13 รอตอนต่อไปนะ :z3:
-
เกลียดนักมักได้ เจมส์ต้องเจอมาร์คแน่ๆเลย
-
ต้องเป็นมาร์คแน่ๆเลย
+1 นะคะ
-
มาเจิมรอตอนใหม่
มาไวๆนะค้าบบบบบ
:mc4:
-
:sad4:สงสารบอยอะ
-
ค้ า ง ง ง ง ง ง ง ง ง ง ง ง ง ง ง ง ง ง ง ง ง ง ง ง ง ง
-
มาต่อแล้วนะ หาเวลาว่างปั่นจนได้ ฮ่าๆ ไปอ่านกาน...
/////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////
มิงเกลียดกะเทย แล้วมายุ่งกะกูทำไมฟร่ะ!
ตอนที่ 21 คำขอโทษของคนเลว :m5:
...............
...............
“จะไปไหน” มือของไอพี่มาร์ค จับเข้าที่ข้อมือ ของผม เมื่อผมวิ่งเข้าไปชนร่างไอพี่มาร์คอย่างจัง แล้วจะพยายามหนี แต่ก็ไม่พ้น
“อะ...เอ่อ” ผมพูดติดๆ ขัด แต่ยังไม่ทันที่จะพูด ไอพี่มาร์คมันก็พาผมไปหลบที่ซอกตึก ใกล้ๆ เสียก่อน
“ไปทำอะไรมา” มันถามขึ้นเมื่อผมกับมัน เข้ามาหลบซอกตึก ข้างอาคารเกษตร และหันไปมองที่ ที่ผมเพิ่งมา ก็พบเอกที่วิ่ง หอบ แฮ่ก แฮก ตามมา ผมยอมรับว่ายังตั้งสติยังไม่ได้กับเรื่องที่เพิ่งได้เจอมา ผมเข้าใจหมดแล้วทุกสิ่ง ทุกสิ่งที่แปลกไป แต่มันเร็วเกินไปที่จะพะเชินหน้า ขอเวลาให้ผมได้คิด ได้ยอมรับก่อน ผมไม่พร้อมที่จะเจอหน้าใคร
“ไม่มีไรหรอกน่า” ผมตอบกลับ ไม่อยากให้ใครมารับรู้ แต่มันคงจะไม่ส่งผมต่อคนข้างหน้า ที่ส่งสายตาโหดมาให้
“ไม่มีไรงั้นหรอ...แล้วมันตามมึงมาทำไม” มันพูดขึ้นเสียงดังแต่ไม่ถึงกับตระคอก แต่ก็ทำให้ผมรู้สึกกลัวขึ้นมา ไม่รู้ว่ามันมายุ่งเรื่องของผมทำไม เรื่องตัวเองก็ไม่ใช่
“แล้วจะมายุ่งทำไม” ผมเผอหลุดปากออกไป ปากไวกว่าความคิด
“ทำไมจะยุ่งไม่ได้ ทำไม หรือว่าลืมไปแล้วว่าเราเป็นอะไรกัน หึหึ อยากจะรื้อฟื้นมั้ย” ไอพี่มาร์คมันพูด พร้อมกับเดินเข้ามาใกล้
“อย่าเข้ามานะ” ผมพูดพร้อมกับเดินถอยหลัง มีหรอที่มันจะฟัง ผมเดินถอยหลังจนชนกำแพง ก็เจอทางตัน
“หึ หึ” หันหัวเราะในรำคอ ก่อนจะยื่นหน้าหื่นของมันเข้ามาใกล้ใบหน้าผม
“ออกไปซิ จะเข้ามาใกล้ทำไม” ผมพูดออกไป รู้สึกได้ถึงแก้มที่ร้อนผ่าวป่านี้มันคงจะแดง เหมือนลูกตำรึง
“ก็ตอบคำถามมาก่อนสิ” ไอนี่หนิทำไมเมิงชอบ ยุ่งเรื่องชาวบ้านว่ะ มันพูดจบก่อยื่นหน้าเข้ามาใกล้เรื่อยๆ
“อ่ะ” ผมหันหน้าหลบไอพี่มาร์ค เมื่อมันยืนมาจูบปากผม แต่หลบทันก่อน มันจึงจุ๊ฟเข้าที่ต้นคอ
“โอ๊ย! !!” ผมร้องออกมา เมื่อมันใช้ฟันงับที่ต้นคอของผม ก่อนจะผละออกมาหันมายิ้มกวนๆ ให้ผม
“ปล่อย ซิ ปล่อย” ผมพยามดิ้น ปากก็เอาพูดว่าให้มันปล่อย แต่มันกับมันสนอะไร เพียงแต่เอามือมาบีบที่บั่นท้ายผม แล้วขย้ำไปมาเหมือนพวกโรคจิต
“บอกให้ปล...” ยังไม่ทันได้พูดจบมันก็เข้ามาประกบปากผม
“อะ..อือ” ผมพยายามดิ้น เผลออ้าปากออก ทำให้ลิ้นอุ่นแทรกเข้ามาในโพรงปาก แล้วพันกับลิ้นผมทำให้ผมรู้สึกเคลิ้ม จากมือที่กำแน่นที่ทุบไปตามร่างกายของไอพี่มาร์คก็แบออก แล้วลดลงมาที่ข้างลำตัวแทน ผมยอมรับว่าไอพี่มาร์คมันจูบเก่งมากทำให้เข่าผมอ่อนยวบเลย แต่ทำไมหัวใจผมมันถึงเต้นเร็ว และแรง ขนาดนี้ อย่างแตกออกมาจากอกเสียให้ได้ ใช่ผมรักไอพี่มาร์คแล้ว ผมตกหลุมหลังเข้าอย่างจัง ผมรู้ว่าผมผิด ที่ไปรัก คนเลวๆ อย่างมัน แต่ทำอย่างไรในเมื่อผมรักไปแล้ว ผมอยากจะให้เวลาหยุดลงตรงนี้ มีแค่ผมกับมันเท่านั้น แต่คงจะเป็นไปไม่ได้ เพราะวันข้างหน้ามันก็ต้องทิ้งผมไปแบบผู้หญิงคนอื่นๆ ที่มันเคยคบมา มันจะมาสนใจอะไรผม มันเบื่อเดี๋ยวมันก็เขี่ยทิ้ง
“พอแค่นี้ก่อนะที่รัก ทำตรงนี้คง มันคงจะไม่ดีมั้ง” มันผละออกจากปากผม ก่อนจะหันมาส่งสายตาหื่นใส่ผม
“อะ...ไอบ้า” ผมพูดออกไป แต่รับรู้ได้ว่าหน้าร้อนผ่าวมาก แก้มคงจะแดงมาก แน่ๆ ผมทุบไปที่มันหนึ่งที่ ส่วนมันนะหรอทำท่าเจ็บปวด เจียนตาย กวนตีนโครต
“เพิ่งรู้ว่าเมียพี่...เวลาอาย น่ารัก เหมือนกันนะเนี๊ย” มันพูด พร้อมยักคิ้วหนากวนๆ
“ใครเมีย?” ผมพูด
“ก็เจมส์ไงคับ หืม หรือว่าจะให้พี่ย้ำความสำพันธ์กันตรงนี้เลย” เป็นครั้งแรกที่มันเรียกชื่อผม เพราะส่วนมากมันจะมึงกูพูดกับผมตลอด มันเป็นอะไรว่ะ
“ไม่” ผมรีบปฏิเสธ มันเป็นคนที่พูดจริงทำจริงคับ ไม่อยากเป็นเมีนมันคาซอกตึก
………………..
………………..
หลังจากนั้นมันก็พาผมไปที่รถของมัน เรียกว่าลากเลยก็ว่าได้ วันนี้มันเอามอไซด์มา มันขับรถพาผมไปที่คอนโดมัน
“พามาทำไม” ผมถามมันเมื่อมันจอดรถ ตามจริงที่นี่มันคือสถานที่ฝันร้านของ เป็นที่ที่มันข่มขืนผม ผมจำได้ไม่มีลืม ผมเกลียดที่นี่
“มาเหอะน่า” มันพูดแค่นั้นก่อนที่มันจะจับมือผมเดินไป
“ไม่” ผมพูดสะบัดมือออก
“อย่าดื้อน่า หรือว่าจะให้อุ้ม” มันพูดพร้อมจะเดินเข้ามาอุ้ม ผม มีหรือผมจะยอม ผมก็เลยจำใจต้องเดินตามมันไป
“พามาที่นี่ทำไม” ผมถามขึ้นเมื่อมันพาผมมาบนห้องของมัน
“ก็เรือนหอของเราไง” มันพูดหน้าตาย
“หึ เรือนหอหรอ นรกนะสิ ไม่ ว่า” ผมตอกกลับไป ทำให้ไอพี่มาร์คหน้าเสีย ผมไม่ชอบที่นี่เลยจริง ผมอยากจะลืมมันด้วยซ้ำ ภาพในอดีตเก่ามันย้อนเข้า สถานที่ทีมันทำร้ายผมไว้
“ขอโทษ” มันพูดแค่นั้น ก่อนจะเดินมากอดที่ข้างหลังผม
“ขอโทษ”
“ขอโทษ”
“ขอโทษ”
มันพูดขอโทษผมหลายครั้ง กระชับกอดผมแน่นขึ้น แล้วเอาหน้าซุกที่กลางหลัง ตอนนี้ผมรู้สึกว่าต่อมน้ำตามันได้ล่วงลงมาอีกครั้ง ผมนี่มันใจอ่อนง่ายเสียจริง
“ทำไม?” ผมถามมัน มันไม่ใช่คำถามที่ผมควรถามไป แต่ก็เผอ หลุด ออกไปแล้ว
เพราะว่า
เพราะว่า
กูรักมึง
เรามาเริ่มต้นกันใหม่นะ...
...
..
.
/////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////
โทษทีที่หายไปนานมาก ขอโทษจากใจจริง ไม่ค่อยมีเวลาเลยจริงๆ ตอนนี้คงไม่ดราม่านะ ฮ่าๆ เอาไปแค่นี้ก่อนนะ ไว้ถ้าว่างแล้วจะมาต่ออีกนะจ๊ะ จุ๊ฟๆ
-
ูุุ จิ้มๆๆๆๆ แก เพิ่ลเลิฟฟฟฟฟฟฟ 5555
-
^
^
^
นิสัยอ่า มาแอบอ่านนิยายอยู่นี่เอง
ไม่ไปช่วยเพื่อนทำงานอ่ะ
:P
-
มาต่อก็พอแล้วคร้าบบบ
-
o22 รักจริงอะ ไม่ค่อยอยากเชื่อเลย
-
:m20: :m20:ซะงั้น
-
กลับมาแล้ว :mc4:
เริ่มหวานกันได้หรือยัง :impress2:
-
พูดง่ายไปมั้ยเนี่ย พี่มาร์ค......
มาต่อเร็วๆนะ อยากอ่านพี่มาร์คกะเจมส์อีกอ่ะ
-
ทิ้งไว้ให้ค้างอีกแล้ว
:call:
-
ทำร้ายจิตรใจกันจริงๆเลยมาทำให้ค้างแล้วจากไป
+1 นะคะแล้วมาอัพต่อนะคะ :call: :call:
-
+1 ไปก่อนเลย
-
ง่า +1 เลยค่ะ
^^
-
อะ น่านๆๆๆ จะเป็นยังไงต่อไป
-
อิอิ ชอบ แล้วจะมาติดตามใหม่น้า :impress2:
-
:m15:ทำซะขนาดนั้น แล้วมาบอกว่าขอโทษ แล้วเริ่มต้นใหม่ นี่มันชีวิตคนนะ ไม่ใช่เกมส์ที่จะได้รีเซ็ทเริ่มใหม่ได้ :m15:
-
:o8: มาตอ่แล้วฮิๆๆ หลังหายไปช่วงหนึ่ง :m15:
:serius2: คราวนี้หวานจริงหรือเปล่าเนื้ย o22
:z13: รอตอนต่อไป มาอัพเร็วๆๆนะ :bye2:
-
กลับมาจากเรียนพิเศษได้สักพักก็รับปั่นเลย ตอนนี้เป็นโหมดมาร์คนะคงจะเฉลยอะไรหลายๆ ออกมา คงไม่งงกันนะ ไปอ่านกัน...
/////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////
มิงเกลียดกะเทย แล้วมายุ่งกะกูทำไมฟร่ะ!
ตอนที่ 22 จุดเริ่มต้นของความแค้น (mode : มาร์ค) :m16:
..........
..........
“ใครว่ะ?” ผมเอ่ยออกไป ไม่รู้ใครที่ใหนเดินซุมซ่ามมาชน คนยิ่งรีบๆ อยู่ไม่ดูตาม้าตาเรือ พอผมเงยหน้าขึ้นไปก็พบกับคนตรงหน้า ผู้ชายอะไรว่ะขาวชิบหายเลย หน้าหวานน่าจั๊วเหมือนผู้หญิงเลย แมร่งน่ารักว่ะ ถ้ามันเป็นผู้หญิงผมคงจะสอยมากินแล้วครับ ใบน่าเรียว รวมเข้ากับอาการทำอะไรไม่ถูกของมัน โตรตน่ารักเลยหวะ เมื่อเห็นท่าทีตกใจของมัน ขอแกล้งแม่งหน่อยละกัน
“เดินเกะกะอยู่ได้ ! !! คนยิ่งรีบๆ อยู่ ที่หลังหัดมองทางบ้าง” ผมพูดออกไป แล้วทำหน้าเข้มให้ดูน่ากลัว ทำให้ไอน่ารักที่ว่าหน้าขาวแล้ว กลับหน้าซีดเข้าไปอีก ผมเกือบหลุดขำออกมาแหนะ ช่วยไม่ได้น่าแกล้งนี่หว่า
“มอง เชี้ยไร” ผมว่ามันไปครับ เมื่อเห็นมันเอาแต่มองหน้าผม คงตกตะลึงในความหรอของผมมั้งครับ
หลังจากนั้นผมก็เดินไปเข้าแถว ไม่อยากจะสายวันแรกของการเปิดภาคเรียนสะด้วย แถมไอพวกห้องปกครองก็จะคอยเล่นเอา ก็ผมมันเป็นหัวโจ๊คแก๊งร่มไทรของโรงเรียนนิครับ ซึ่งเป็นนักเลงประจำโรงเรียนเลยก็ว่าได้ หลังจากที่ผมเดินออกมา ผมก็ได้ยินเสียงตามหลังมา “ขอโทษ” เสียงหวานพูดออกมา ทำให้ผมถึงกับยิ้มออกมา ทำไมกันนะแค่คำขอโทษถึงทำให้คนอย่างผมผมยิ้มได้แฮะ
……....
……....
นั่นคือครั้งแรกที่ผมได้พบกับไอน่ารัก ถึงแม้ว่าครั้งแรกของผมที่เจอกันไม่ดีนัก แต่ที่สำคัญตอนนี้ผมไม่ต้องการอะไรนอกจากไอน่ารัก ที่ผมกอดอยู่ตรงนี้อีกแล้วครับ ผมไม่รู้ว่าผมไปรักมันตั้งแต่เมื่อไหร่ แต่มารู้ตัวอีกทีก็รักไปแล้ว หึงหวง อยากเอาไว้ใกล้ แต่ผมก็ทำร้ายไอน่ารักของผมไว้เยอะ ผมยอมรับ มันเกิดจากผมโง่ และนิสัยของผมเอง
“ฟ้านี่มันหมายความว่าไง!” ผมหันไปตวาดฟ้า แฟนสาวของผม พร้อมกับยื่นมือถือ ที่มีรู้ที่เธอมั่วกับผู้ชายคนอื่น ซึ่งไม่น่าเชื่อเธอ ออกจะเรียบร้อยมาตลอด และผมก็ตั้งใจจะจริงจังกับเธอ แต่เธอกับหักหน้าผม
“อะไรกันค่ะ ว๊าย! ตายแล้ว นั้นไม่ใช่ฟ้านะคะ ฟ้าถูกใส่ร้ายค่ะว๊ายๆ” เธอยื่นหน้ามาดูโทรศัพท์ ก่อนจะร้องกร๊ด ตีสีหน้าว่าไม่ใช่เธออย่างแน่เลย เธอถูกใส่ร้าย
“แล้วนี่มันอะไร หน้าเธอชัดๆ” ผมพูดออกไป พร้อมโชว์โทรศัพท์ให้เห็นชัด
“ไม่จริงนะค๊า ไม่จริง ฟ้าถูกใส่ร้าย ครับนั่นมันตัดต่อ มาร์คเชื่อฟ้านะค่ะ ฟ้ารักมาร์คนะค่ะ” ฟ้าพูดพร้อมกลับ พร้อมกับเดินเข้ามากอดแขนผม แต่ผมสะบัดออกอย่างรังเกียจ เหมือนสัตว์ที่น่าขยักแขยง
“หึ มีหลักฐานอยู่ทนโท่ อย่าตอแหล ไอผู้หญิงแพศยา” ผม พูดออกไปตอนนี้ผมอารมณ์ขึ้นเอามากๆ เกลียดไปพวกผู้หญิงสำส่อน
“ทำไมพูดกับฟ้าอย่างนี้ละค่ะ” เธอพูดออกมา พร้อมตีหน้าเศร้า ผมเกลียดผู้หญิงแบบนี้เป็นที่สุด ยิ่งเกลียดก็ยิ่งเจอ
“พอกันที” ผมพูดแค่นั้นก่อนจะเดินออกไป
“ไม่นะค่ะ ไม่ทิ้งฟ้าแบบนี้ไม่ได้นะค่ะ กลับมาหาฟ้าก่อน มาร์ค มาร์คค่ะ” ผมเดินออกจากห้องไป ได้ยินเสียงเธอร้องออกมาจากด้านหลัง แต่มีหรือผมจะสนใจ หน้าตาอย่างผมหาใหม่ได้สบายอยู่ แต่มันน่าเจ็บใจนัก ที่โดนสวมเขา
...........
...........
“ไอกั๊ก” ผมเดินเข้าไปหาเพื่อนสนิทผมที่กำลังนั่งกินข้าวอยู่ที่โรงอาหาร เกือบอาทิตย์นึงแล้วตั้งแต่ที่ผมเลิกกับฟ้าไป เธอก็ยังตามราวีผมไม่เลิก ทั้งที่ผมก็ตอกเธอเจ็บๆ กลับไปตลอด แต่เธอก็ไม่ล้มเลิกสักที
“อ่าวไอห่ามาร์ค” ไอกั๊กหันมาพูด ทั้งที่ข้าวยังเต็มปากมันอยู่
“แมร่งไอกั๊ก กลืนข้าวข้าวก่อนแล้วค่อยพูดก็ได้ เดี๋ยวมึงก็สำลักช้าวตาย หรอกไอสัต” ผมด่ามันไป
“อึก เออๆ ก็มึงมาขัดตอนกรูแดกข้าวนี่ว่ะ ช่างเหอะ ว่าแต่มึงมีไรว่ะ” มันกลื่อนเข้าคอแล้วหันมาพูดกับผม
“คาบต่อไปกรูว่าจะโดดว่ะ เบื่อๆไงก็ไม่รู้” ผมบอกมันไปตามความจริง วันนี้ผมเบื่อเอามากๆ อยากจะพักสักหน่อย
“เออ เรื่องของมึง แล้วมึงจะไปไหนว่ะ” มันหันมาถามผม
“กรูว่าจะไปห้องสมุดว่ะ” ผมบอกออกไปตามที่ใจคิด กะว่าจะจะไปงีบที่ห้องสมุกซักหน่อย
“เออๆ” มันตอบแค่นั้นก่อนจะหันไปสนข้าวข้างหน้ามันต่อ
“เฮ้ยนั่นมัน” ผมกำลังจะขึ้นไปห้องสมุด แต่สายตาก็ไปสะดุดกับเด็ก ม.2 กลุ่มนึงเสียก่อน
“ไอกั๊ก ไอกั๊ก” ผมหันไปเรียก ไอห่ากั๊กที่กำลังตักข้าวเข้าปาดอยู่
“ไรไอสัตว์มาร์ค กรูกำลังแดกข้าวอยู่ มีไรว่ะ” ไอหากั๊กมันหันมาค้อนผม
“เออมึงอย่าพึ่งแดก กรูมีไรจะถามมึงว่ะ” ผมพูด สีหน้าจริงจัง
“เออๆ กรูจะได้แดกมั้ยวันนี้ข้าว มีไรก็ถามมาเร็วๆ” มันทำสายตาเบื่อ
“เออไอตี๋ ในกลุ่มนั้น ใครว่ะมึงรู้จักปล่าว?” ผมถามไปเหี้ยกั๊ก พร้อมชี้ไปทางกลุ่มเด็ก ม.2 ผมว่ามันต้องรู้ เพราะมันรู้จักคนเขาไปทั่ว
“อ้อ...ไอตี๋ขาว นั่นนะหรอ มันชื่อเอก อยู่ ม.2/4 เดือน ม.2 ถามทำไมว่ะ”
“ป่าวหรอก ไม่มีไร” ผมพูดปัดๆ ไป
“เออพูดถึงเรื่องนี้ก็ดีแล้ว กรูมีเรื่องจะเมาส์ว่ะ ไอห่านี่มันแอบชอบเด็กใหม่ว่ะ”
“ใครว่ะ” ผมถามมัน อย่างสนใจ
“ชื่อเจมส์เป็นเด็กใหม่เพิ่งเข้าใหม่ น่ารักมาก เหมือนผู้หญิงๆเลย” มันพูด พร้อมทำตาลอยๆ
“เหมือนผู้หญิง หะ! มันชอบผู้ชายหรอ”
“ก็คงนั้น แต่ไม่แน่รแกขนาดกรูเห็นน้องเจมส์ กรูยังแอบชอบเลย”
“กรูอยากเห็นหน้าว่ะ” ผมพูดออกไออยากรู้ว่าใครคือคนที่ไอเหี้ยนั่นแอบชอบ
“ถ้ามึงอยากเห็นมึงก็จะได้เห็นว่ะ นั่นไงเดินมาโน่นแล้ว” ไอกั๊กพูดพร้อมชี้ไปทางหน้าสหกรณ์ก็พบกับ
เฮ้ย!
นั่นมัน
ไอน่ารัก
ดีล่ะ
หึหึ จะได้แก้แค้นซักที...ถ้ามึงรู้ว่าคนที่มึงรักถูกย่ำยีมึงจะรู้สึกยังไง
ไอเอก
ไอคนที่อยู่ในคลิป
...
..
.
/////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////
ตัดค้างไว้แค่นี้ ฮ่าๆ รออ่านกันต่อไปเน้อ ไม่รู้จะได้ลงอีกเมื่อไหร่ วุ้นวายจริงๆ ช่วงนี้ คืนนี้ฝันดีกันถ้วนหน้า ราตรีสวัสดิ์จ๊ะ :bye2:
-
:impress2: จะติดตามต่อไป หนุกดีอิอิ :laugh:
-
:m16:
-
:m16: :m31:
-
เง้อออออออออออออ
-
ตัดได้ค้างจริง
:call:
-
:m16:มาร์คคิดจะแก้แค้นเอก แต่มาทำกับเจมส์นี่อะนะ มันไม่ถูกต้องเลยนะ แล้วจะมาบอกว่ารักงั้นหรือ บางครั้งสิ่งที่ทำลงไปแล้วต่อให้เพียรพยายามแก้ไขยังไงก็ไม่สามารถเหมือนเดิมได้ โดยเฉพาะความรู้สึกที่ถุกกระทำแบบนั้นลงไป :m16:
-
:serius2:กำลังอ่านมันส์ ตัดให้ค้างซะงั้นอะ
-
ค้างมากกกกกก :z3:
-
น่ารักที่สุดเลยๆๆ
รีบมาต่อนะ
เตยจะรออ่านอ่ะ
:-[ :-[
-
:call: อ่านถึงตอนนี้ เคลีย กระจ่างมากๆๆ o13
:n1: แต่อ่านมันๆๆ น่ารักน่ารัก :กอด1:
:L2: มาตัดตอน ค้างอะ :z3:
:mc4: เมื่อไรมาต่ออีกละเนี้ย :bye2:
-
o22 ที่แท้ไอ้มาร์คมันแก้แค้นเพราะอิฟ้ามันไปมีไรกับเอกนี่เอง
เห็นใจคนไม่รู้เรื่องมั่งเหอะ ไปทำเค้าดันรักเค้าเสียเอง :เฮ้อ:
โคตรสงสารน้องเจมส์เลยอ่ะ ทำแบบนี้แล้วแก้ไขไรได้วะ
รอตอนต่อไปจ้า เพราะมันค้าง :z3:
-
แล้วแบบนี้จะรักกันยังไง
-
กว่าจะรักกันได้คงจะลำบากน่าดู รอตอนต่อไปจ๊ะ
-
กริ้สสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสส
มาต่อด้วยนนะ :angry2: :angry2:
-
:z3: :z3:
เข้มข้นดี แต้ถ้าเปลี่ยนเป็นม.ปลายคงสมเหตุสมผลมากกว่านี้อ่า 555
เอกก็เลวเน๊ะ เรื่องนี้เลวกันหม๊ดดดดดดดดดด
-
ต่ออีกเลยยยย
-
อ้อ เจมส์ซวยด้วยประการฉะนี้เอง
มีสะมีเพราะคนที่แอบชอบตัวเอง
-
ที่เลือกอื่นเพราะ คิดว่าให้มีผัวใหม่แล้วตัดหางปล่อยวัดมันเลย
-
ตอนนี้เป็นโหมดจองมาร์ค สั้นไปหน่อยนะ... ไปอ่านกัน
/////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////
มิงเกลียดกะเทย แล้วมายุ่งกะกูทำไมฟร่ะ!
ตอนที่ 23 ใจแข็ง(mode : มาร์ค)
...............
...............
“กูรักมึง เรามาเริ่มต้นกันใหม่นะ” คำที่ผมเปล่งออกไป มันมาจากใจของผมเอง ไม่มีกี่วันมานี้ผมมั่นใจว่าผมได้หลงรักไอน่ารักของผมเข้าแล้ว ถึงไม่รู้ว่าเริ่มรักตั้งแต่เมื่อไหร่ แต่ตอนนี้ผมรู้ใจตัวเองแล้วว่าผมรักไอน่ารักของผมที่สุด มากจนไม่อยากให้ใครอื่นได้สัมผัส ได้มอง ผมหึง ผมห่วง อยากจะกอด อยากจะหอม ไม่อยากให้อยู่ไกลตา
เมื่อไม่นานมานี้ผมได้ไปจัดการกับบรรดาผู้หญิงที่ผมพัวพัน เรียกได้ว่าผมเอาเงินฟาดหน้าพวกเธอเพื่อให้ออกไปจากชีวิตของผม ก็แค่ผู้หญิงร่าน ที่เอาตัวเพื่อแรกเงิน รับหลังก็ไม่รู้ว่าไปมั่วกับใครเอาไว้บ้าง ผมจัดการเคลียร์ทุกอย่างให้เรียบร้อย ผมตั้งใจว่าจะเริ่มต้นใหม่กับไอน่ารักของผม คนที่ผมกล้าพูดคำว่ารักออกไป อยากให้ลืมเรื่องในอดีตที่ผมเคยทำไม่ดีเอาไว้ แล้วก็ก้าวเดินไปด้วยกัน
“หึ เริ่มต้นใหม่งั้นหรอ พูดง่ายเนอะ” เสียงหัวเราะเย้ยหยัน จากคนที่อยู่ตรงหน้า มันช่างบาดลึกเข้าไปในหัวใจผมเสียงจริง
“ขอโทษ” คำนี้ ไม่รู้ว่าผมพูดไปกี่ครั้งแล้ว หวังว่าให้คนตรงหน้าใจอ่อนลงบ้าง แต่ไม่เป็นผมเลย มีแต่เพียงสายตาเย็นชาที่ส่งมาให้ผม ทำไมคนตรงหน้าผมถึงเปลี่ยนไปได้ถึงขนาดนี้ ทั้งที่เมื่อก่อนดูอ่อนแอ เพียงแค่ลมก็จะพัดปลิว แต่ทำไมตอนนี้กลับตรงกันข้าม ร่างกายดูอ่อนแอ แต่ใจกลับแกร่งดังเหล็กหนา
“สิ่งที่คุณทำไว้กับผมมันมากเกินจะให้อภัย ผมว่าเราควรจะเลิกแล้วต่อกันจะดีกว่า” คำพูดห่างเหินของคนตรงหน้า ทำให้ผมเจ็บอย่างมาก ทำไมกันนะคนตรงหน้า ถึงเปลี่ยนไปได้ขนาดนี้ ทำไมกัน
“ไม่ ยังไงพี่ก็ไม่เลิก เรามาเริ่มต้นกันไม่นะ พี่ขอโทษสำหรับสิ่งที่ผ่านมา” ผมกระชับกอดคนข้างหน้าแน่น กลัวว่าคนในอ้อมจะหายไปไหน
“พี่ขอโทษ ยกโทษให้พี่นะ” ผมไม่รู้ว่าคนตรงหน้าผมทำหน้าแบบไหน รับรู้แค่ว่าน้ำตาผมไหลออกมาที่เบ้าตาแล้ว
“ถ้าพี่อยากขอโทษผม ผมขออะไรพี่สักอยากได้มั้ย” คำพูดของคนตรงหน้าทำให้ผมผละออก และหันไปจ้องตา
“ได้สิ อะไรที่ทำให้เจมส์หายโกรธพี่พี่ยอมหมด แต่ขอแค่เจมส์เลิกโกรธพี่” ผมพูดออกไป หวังในใจลึก ลึก
“พี่ปล่อยผมไปซะ ทำเหมือนว่าเราไม่รู้จักกัน” คนตรงหน้าพูดออกมา ทำไมกันนะคนข้างหน้าถึงตัดเยื้อใยได้ถึงเพียงนี้
“ไม่ยังไงพี่ก็ไม่ปล่อย พี่จะไม่ปล่อยเจมส์ พี่รักเจมส์ ได้ยินมั้ยว่าพี่รักเจมส์” ผมเขย่าคนตรงหน้า ที่ทำหน้าเฉยชา เหมือนไม่รับรู้อะไรทั้งสิ้น มันช่างเจ็บเสียจริง
“รักหรอพี่ พี่คงจะพูดบ่อยละสิ เอาคำพูดนี้ไปบอกคนที่พี่รักจริงๆ จะดีกว่า ซึ่งไม่ใช่ผม” คนข้างหน้าพูด ตัดพ้อ มันช่างบาดใจเสียจริง
“ทำไมจะไม่ใช่ คนตรงหน้าพี่คืนคนที่พี่รัก และพี่ก้อบอกรักเป็นคนแรก พี่ไม่เคยบอกรักใครมาก่อนเลย คนอื่นเข้ามาก็เพื่อเงิน และก็ต้องการในตัวพี่” ผมพูดออกไปจากใจจริง
“หึ ผมควรจะดีใจดีมั้ย แต่ผมว่าผู้หญิงพวกนั้นก็เหมาะสมกับพี่ดีนะ ผมว่า” คำพูดเหน็บ จากปากของคนตรงหน้า ลอยยิ้มเย็นเยือกที่ส่งมานั้นมันช่างแทงใจเสียจริง
“ทำไม ต้องพูดแบบนี้ พี่ขอโทษสำหรับเรื่องที่ผ่านมา เรามาเริ่มกันใหม่ไม่ได้หรอ”ผมอ้อนวอนคนข้างหน้า แต่ก็ไร้ความ เยื้อใย มีเพียงแต่เพียงสายตาสมเพศฉายออกมา
“ผมว่าทางที่ดี พี่ควรเลิกยุ่งกับผมซะ คนเราไม่สามารถรักใคร เมื่อความรักของเราติดลบได้หรอก ผมว่าเราควรจะห่างกันมากกว่า”
“ทำไม ทำยังไง เจมส์เถิงลืมอดีต แล้วมารักพี่ ทำยังไง”
“ไม่มีวันหรอก ผมว่าราควรจะหยุดแค่เพียงเท่านี้ ต่างคนต่างอยู่ และผมก็ไม่โกรธพี่ ทำเหมือนคนไม่รู้จักกัน”
“ไม่ ยังไงพี่ก็ทำไม่ได้ ยังไงพี่ก็ไม่ปล่อยเจมส์” ผมพูด ยังไงผมก็ไม่เลิกกับไอน่ารักของผมหรอก ไม่มีวัน ผมไม่มีทางยอมแพ้หรอก ไม่มีวัน
“ผมว่าผมพูดกับพี่รู้เรื่องแล้วนะ ผมขอตัวกลับก่อนดี” ไอน่ารักพูดก่อนจะเดินผละออกไปทางประตู แต่ผมรั้งไว้ก่อน
“ปล่อย” คนตรงหน้าร้องออกมา เมื่อผมจับแขนคนตรงหน้าและรั้งเข้ามาในอ้อมอก
“ปะ.ป่อย อะอุบ” ผมไม่พูดพร่ำทำเพลง ประกบปากจูบคนตรงหน้าทันที อารมณ์ผมพาไป ผมไม่ยอมปล่อยไอตัวเล็กให้หลุดลอยไปหรอก
“อือ อือ” คนตรงหน้าร้องอย่างคัดค้านเมื่อผมพยายามดันลิ้นเข้าไปในโพรงปาก ร่างบางพยามดิ้น แต่ก้อสู้แรงร่างหนาไม่ไหว เสื้อนักเรียนสีขาวหลุดออกไปโดยแรงกระชากของผมเผยให้เห็นหน้าออสีขาว น่ามอง น่าสัมผัส ยอดอกสีชมพูหน้าหยอกระเย้า
ผมกัดเข้าที่ริมฝีปากของคนตรงหน้าอย่างจัง ก่อนจะไปประกบปากอีกครั้งจนได้รสเปรี้ยวของเลือด จากที่ผมประกบก็ผละออก เปลี่ยนจากปากที่อวบอิ่มมาที่ซอกคอขาว
“โอ้ย” ไอน่ารักร้องออกมาเมื่อผมกัดเข้าที่ตนขอขาว ผมรับรู้ได้ถึงอารมณ์ที่รุนแรง อย่างไม่เคยเป็นมาก่อน
“อ่ะ...โอ๊ยปล่อย..ฮึก.เจ็บ ฮึก” ผมกัดเข้าที่ยอดอกสีแดง จนคนที่นอนร้องไห้ออกมา ตอนนี้ผมหน้ามืดไปหมด ไม่รับรู้ว่าอารมณ์ไหนกันแน่ ทั้งรัก ทั้งโกรธ ปนกันไปหมด
...
..
.
/////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////
ตอนนี้เป็นโหมดของมาร์ค จะเผยความคิดของมาร์ค ไม่มากก็น้อย ตอนหน้าจะเป็นโหมดของเจมส์เลยต้องตัดสั้น ไม่แน่ถ้าวันอาทิตย์ไม่มีธุระอะไร ก็จะมาลงอีก
-
:sad11: ค้างอีกแล้วอะ
:call:
-
มาร์คเอ้ย แลัวมันจะดีขึ้นมั้ย ไอ้ที่ทำไปเนี่ย
-
:m15:มาร์คยิ่งทำแบบนี้ก็เท่ากับทำร้ายเจมส์นะนั่น แล้วแบบนี้เจมส์จะรักได้ยังไงในเมื่อสิ่งที่มาร์คทำมันคือการทำร้ายจิตใจอย่างรุนแรง :m15:
-
มาร์คทำแบบนี้เจมส์คงจะยกโทษให้หรอกนะ
แต่ค้างอ่ะ
:m16: :m16: :m16:
-
ถ้ารักกัน ก็ถนอมน้องหน่อยสิ :beat:
-
เพราะนิสัยแบบนี้ไงถึงได้โดนบอกเลิก ชอบบังคับชอบใช้กำลัง :z6:
-
ค้างอ่ะ
-
มาอีกตอนนะ ก่อนจะแอบหายไปยาว ฮ่าๆ
/////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////
มิงเกลียดกะเทย แล้วมายุ่งกะกูทำไมฟร่ะ!
ตอนที่ 24 ปากกา พัดลม ปืน :m28:
............
............
“ขอโทษ”
คำพูดที่เข้าเปล่งออกมา แต่การกระทำกับตรงข้าม กี่หยดน้ำตาแล้วที่ต้องเสียให้กับเค้าคนนี้ ทำไมนะ เค้าบอกว่ารัก แต่ทำไมทำเหมือนกับว่าเราเป็นแค่สิ่งของ จะทำยังไงก็ได้ เหมือนกับเราเป็นแค่หุ่นตัวหนึ่งที่ไม่มีจิตใจ ถ้าจะให้รักก็ต้องรัก จะทำอะไรกับมันก็ได้ ไม่คำนึงถึงหัวใจ ไม่คำนึงถึงชีวิต จนร่างกายแน่นิ่งไม่ไหวติง ไร้วิญญาณไปสะอย่างนั้น
“ขอโทษ”
คนตรงหน้าย้ำกับคำพูดเดิม ไม่รู้กี่ร้อยครั้ง ใบหน้าหล่อคมคายซุกที่หน้าอก น้ำตาของลูกผู้ชายไหลออกมา น้ำตาที่ไม่เคยได้เห็น และไม่คิดว่าจะได้เห็น ตรงข้ามกับการกระทำที่ผ่านไปไม่ถึงเสี้ยววินาที ความรุนแรงทีถาโถมเข้ามา อย่างป่าเถื่อนนี่นะหรือคนที่บอกว่ารักเขากระทำ นี่นะหรือเรียกว่ารัก มันคืนความในกามไม่ใช่หรอกหรือ ความที่อยากได้โดยไม่คำนึงถึงจิตใจ ใจที่มันร้าวแล้ว แต่ตอนนี้มันกับแตกไม่เหลือชิ้นดี
“ฮึก...ขอโทษ มาร์ค ขอโทษครับ” คนตรงหน้าไม่หยุดพร่ำขอโทษ ซึ่งเปล่งออกมาไม่รู้กี่หน แต่ทำไปแล้วไม่คิด ไม่ตรอง จะมาหวังอะไรกับร่างบางที่ใจเหลือแต่ซาก จะมาหวังอะไรเมื่อทำไม่คิด จะมาขอโทษก็สายไป ร่างบางนอนไหลนิ่งคาบน้ำตาไหลพราก ไม่มีแล้วความรู้สึก ไม่รับรู้อะไร มีเพียงแค่ลมหายใจ รับรู้ว่าร่างนี้ยังมีชีวิต แต่ไร้ซึ่งจิตวิญาณ
อันเข้าว่าแก้วร้าว จะมาผสานดังเดิมคงจะเป็นไปไม่ได้ มีแต่ต้องหลอมใหม่เป็นสิ่งไม่ไม่ใช่อันเดิม ก็เปรียบกับใจคน แตกแล้วจะเหมือนเดิมคงเป็นไปไม่ได้
............
............
“เจมส์ทำไมกลับบ้านค่ำนักละลูก..โรงเรียนเรียนเลิกตั้งแต่บ่ายสามแล้วนะลูก เดี๋ยวนี้ซักเหลวไหล” เมื่อมาถึงบ้าน แม่ก็ซักฟอกใหญ่ แต่ก็คงจะเป็นห่วงผมอ่ะแหละครับ
“อะ..เอ่อ” ผมยังไม่ทันพูด คนข้างหลังที่เดินเข้ามาในบ้านก็ชิงพูดตัดขึ้นก่อน
“พอดีว่าผมพาน้องเขาไปติวหนังสือนะคับ ขอโทษด้วยทีไม่ได้บอก”
“โอ้ย..จะมาขอทงขอโทษอะไร แม่นะสิที่จะต้องขอบคุณ ดีสะอีกเจ้าเจมส์จะได้มีคนติวหนังสือให้” แม่ผมพูดออกมา ท่าแม่รู้ว่ามันทำอะไรผมไว้บ้างแม่จะไม่พูดแบบนี้เลย ส่วนไอพี่มาร์คนะหรอ มันทำหน้าหยักคิ้วชนะผม หมั่นไส้
“แม่เจมส์ขึ้นไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อนนะ” ผมชิงพูดตัดบท ก่อนจะเดินขึ้นห้องไป ปล่อยให้ไอพี่มาร์ คุยกับแม่ไป
ผมขึ้นไปบนห้องก็จัดการอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า แต่เมื่อผมถอดเสื้ออกมานี้สิแทบบ้าเลย รอยแดงเต็มไปหมดเลยดี นะที่ผมเอาเสื้อไอพี่มาร์คมาใส่ก่อน (เพราะเสื้อนักเรียนผมมันกระชากสะขาด) พอที่จะบังรอย คิสมาร์คเอาไว้ได้ เพราะเสื้อไอพี่มาร์คมันตัวใหญ่
หลังจากที่มันกอดเอาหน้าซุกร้องไห้บนตัวผม ผมก็ดังใจอ่อนสะงั้นดันเอามือไปกอดมันอีก เห้อ ทำไงได้ก็ผมรักมันไปทั้งใจแล้วหนิ แต่ผมก็ยังไม่บอกมันหรอกว่าผมหายโกรธมันขอเล่นตัวอีกซักพักจะเป็นไรไป ผมจัดการอาบน้ำจนเสร็จ ขัดทุกซอกมุม แต่พอออกมาก็พบกับไอพี่มาร์คที่นอนอยู่บนเตียงผมแล้ว ผมสงสัยว่ามันมาตั้งแต่ตอนไหน ไม่เห็นจะได้ยินเสียงลูกบิดประตูเลย
ผมเดินไปที่มุมเครื่องแป้งจัดการแต่งแต่ แต่ก็มีสัมผัส มีคนมากอดผมเอาไว้ ผมก็ไม่ขัดขื่น เพียงแต่ไม่พูดอะไรเท่านั้น ดูสิว่ามันจะทำอะไร
“เมื่อไหร่จะหายโกรธพี่สักทีล่ะครับ” มันพูดพร้อมกับหอมแกมผมไปหนึ่งฟอดใหญ่
“ไม่รู้” ผมตอบกลับไป ตอนนี้แก้มผมคงแดงระเรื่อแน่ เลย เขินโครตๆ เลย
“ไม่รู้แล้วทำไมต้องแก้มแดงด้วย” มันพูด ส่วนตอนนี้ผมนะอยากเอาหน้ามุดแผ่นดินหนีจริงเลย
“บอกว่าไม่รู้ไงเล่า” ผมบอกปัดๆ ไปส่วนไอพี่มารึก็เอาหน้าเข้ามาใกล้ ทำให้ผมเขินมากขึ้น จะหลุดก็แบบนี้นี่แหละ
“เขินแบบนี้แสดงว่าหายโกรธพี่แล้วสิ” มันพูดพร้อมกับคลอเคียต้นคอของผม
“อ่ะ...ไม่” ผมรีบตอบกลับมัน ตอนนี้มันเริ่มรุกผมมากขึ้น เพิ่งจะได้ไปมันจะเอาอีกแล้ว หื่น จริงๆ ไอพี่มาร์ค
“ปะ..ปล่อย” ผมบอกเมื้อมันเปลี่ยนจากต้นขอ ไปที่หลัง ไม่อยากเจออีกยกของเก่ายังไม่หายเลย ไม่รู้จะฉีกหรือเปล่า ก็ไม่รู้
“ไม่ปล่อย..ครับ แล้วเจมส์มายั่วพี่ทำไม ก็รู้ว่ารัก ว่าหลง” มันพูดพร้อมจูบเน้นที่ต้นคอขาว มันเป็นรอยอยู่แล้วจะไปย้ำมันทำไม
“คะ..ใครยั่ว” ผมตอบกลับไป แต่คิดตรองอีทีแล้วผมยั่วมันจริงๆ นะครับ ก็ผมนุ่งแค่ผ้าเช็ดตัวสีขาวเพียงผืนเดียวเท่านั้นตั้งแต่ผมออกมา แต่สุดท้ายอารมณ์ผมก็พาไปก็เสร็จไปอีกรอบจนได้ เห้อ
.............
.............
“หอมจัง” ไอพี่มาร์คพูดขึ้นตอนนี้มันกำลังกอดผมอยู่ แต่ก็ไม่วายเอาจมูกโด่งของมันมาซุกที่ต้นคอผม เพิ่งจะเสร็จไปแล้วแท้
“เจมส์ครับ” มันพูดขึ้นอีกครั้ง มือก็ยังกอดผมแน่นอยู่
“หืม” ผมรับคำก่อนจะพลิกหน้าไปหาไอพี่มาร์ค
“ปากกา พัดลม ปืน กันนะ” ปากกา พัดลม ปืน? มันคงเห็นผมทำหน้า เอ๋อ มั้งครับ มันก็เลยหัวเราะผม และมันก็ยอมเฉลยมุขฝืดๆมันออกมา
“ปากกาก็คือ Pen พัดลมก็คือ Fan และส่วนปืนก็คือ Gun” มันเฉยออกมา ส่วนผมนะหรอ เขินอีกแล้วครับท่าน ถึงมุขมันจะเห่ยแต่มันก็ทำให้ผมอายได้นับถือจริง
“เป็นแฟนกับพี่นะ” มันพูดออกมา ไม่สนใจว่าผมตอนนี้แทบจะเอาหน้าซุกแผ่นดินหนีอยู่แล้ว
“ไม่รู้” ผมตอบกลับไป
“เจมส์”
“อืม” ผมพูดแค่นั้น ไอพี่มาร์คกับกระชับ กอดผม และก็ยืนหน้าเข้ามาใกล้ รับรู้ถึงลมหายใจอุ่นทีรดต้นคอ
“ขอบคุณนะครับ ขอบคุณที่ให้โอกาสพี่ พี่ขอโทษสำหรับเรื่องที่ผ่านมา ลืมเรื่องในอดีตแล้ว เรามาเริ่มต้นกันใหม่นะ พี่สัญญาว่าพี่พี่จะไม่ทำให้เจมส์เสียใจอีก พี่รักเจมส์มาก ยิ่งได้ใกล้ชิดก็ยิ่งรัก” พูดจบมันก็ยืนหน้ามาจูบที่หน้าผม
“อย่าสัญญาเลย เพราะผมไม่ชอบคนผิดสัญญา ผมอยากให้พี่ทำตามสิ่งที่พี่พูดมากกว่า” ผมพูดตามที่ผมคิด ผมไม่ชอบคนที่สัญญา เมื่อเขาคนนั้นผิดสัญญาแล้วมันจะทำให้เสียความรู้สึกไปเลย ผมไม่อยากให้เป็นแบบนั้น ผมอยากให้เข้ากระทำมากกว่า
“หึหึ ครับ แต่พี่ขี้หึง และก็หื่นนะครับ เตรียมใจไว้ได้เลย”
...
..
.
/////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////
ตอนนี้ก็คงเข้าร็อคนะคับ ไม่รู้ว่าคืนดีง่ายไปรึเปล่านะ แต่ไม่อยากยื้อต่อแล้ว ตอนต่อไปจะเป็น คู่ของเอกกะบอยนะคับ ตอนนี้ขอตัวหายไปก่อน อิอิ
-
“หึหึ ครับ แต่พี่ขี้หึง และก็หื่นนะครับ เตรียมใจไว้ได้เลย”
หื่นจนหยดสุดท้ายจิงๆพี่มาร์ค :z1:
-
เป็นแฟนกันแล้ว :L2:
อยากอ่านคู่เอกกับบอยเหมือนกัน
+1 นะคะ
-
o13 o13 o13
-
:-[ :-[
น่าร๊ากกกกกดี
หื่นดีด้วย
555
-
ดีกันแล้ว :laugh:
-
“ปากกา พัดลม ปืน กันนะ” :m20: คิดนานไหมอะมุขนี้ :m20: :เฮ้อ:สุดท้ายเจมส์ก็แพ้ใจตัวเองจนได้นะ :เฮ้อ:
-
คิดได้.............อ่ะ
ปากกา พัดลม ปืน = เป็นแฟนกันนะ
วันหลังต้องยืมไปใช้บ้าง
-
ตอนนี้คงต้องลำลึกกันดินนึง อย่างจะมาลงให้มันเป็นปัจจุบัน ดราม่าหน่อยนะตอนนี้ ไปอ่านกัน....
/////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////
มิงเกลียดกะเทย แล้วมายุ่งกะกูทำไมฟร่ะ!
ตอนที่ 25 เวทนา :z6: (บอย+เอก) Sample
...............
...............
“เอกทำไมถึงไม่เข้าเรียน”
ผมบังเอิญมาเจอเอกเข้า ทั้งที่ตั้งใจจะหลบหน้าแท้ๆ แต่ทำไมต้องมาเจอกันอีกด้วย หลังจากที่แยกกับเอกที่โรงอาหาร ผมยอมรับว่าผมทนเห็นเอกกับเจมส์ไม่ได้ สายตาที่เอกส่งให้เจมส์นั้นมันช่างลึกซึ้งเกินเพื่อน ใช่คนบอยนี้อิจฉาแล้วอยากจะเป็นเจ้าของสายตานั้นแต่เพียงผู้เดียว ผมทนไม่ได้เลยต้องเดินหนีมา กลัวว่าความในใจ มันจะทะลักล้นออกมา
“แล้วบอยล่ะทำไมถึงมาอยู่ที่นี่” เอกตอบกลับมา แต่สายตากลับไม่มองผม ทำไมกันนะเองรังเกลียดเราหรอ
“เราแค่มาพักนะ รู้สึกเบื่อยังไงไม่รู้” ผมตอบไปตามความจริงเพียงไม่ถึงครึ่ง แต่ก่อนที่ผมจะเดินไปเอกก็พูดขึ้นเสียก่อน
“ทำไมบอยถึงทำตัวแบบนี้ มันคุ้มแล้วหรอที่ต้องมาแลกเพื่อเรา” เอกพูดพร้อมรั้งแขนผมไว้ แล้วรากผมเข้าไปในห้องน้ำ จนหลังกระทบเข้าที่กำแพง
“...” เอกกำข้อมือผมไว้แน่น ผมเงียบไม่ตอบอะไร รู้สึกถึงน้ำตาที่มันเอ่อล้นขึ้นมาทีดวง ผมได้เพียงแค่ก้มหน้านิ่ง ไปไม่ถูกทำไมต้องรุนแรงถึงเพียงนี้
“บอยตัดใจจากเอกสะเถอะ เราเป็นเพื่อนกันดีที่สุดแล้ว” เสียงที่อ่อนลง พยายามเหมือนจะระงับอารมณ์เอาไว้
“เอกทำไมคน คนนั้น ของเอกถึงเป็นบอยไม่ได้” ผมถามคำเอก เอกเงยหน้ามามองผม เป็นครั้งแรกที่เอกสบตาผม แต่ก็แค่แวบเดียวเอกก็สบตาผม
“บอย เอกว่าเอก พูดรู้เรื่องแล้วนะ” เอกพูดปล่อยต้นแขนผม ทำท่าจะเดินออกจากห้องน้ำ แต่ผมไม่สนไรแล้ว ไม่รู้ว่าผมคิดอะไรกันแน่ ผมเข้าไปกอดเอกจากด้านหลัง เองไม่ขัดขืนอะไรกลับยื่นนิ่ง
“ทำไมอะเอก เอกได้บอยแล้วอะ ทำไมถึงเป็นบอยไม่ได้” ผมพูดออกไปน้ำตาไหลพราก เอาหน้าซุกข้างหลังของคนตรงหน้า กินน้ำหอมอ่อนของเอกที่ใช้เป็นประจำ ทำไมกันนะเอกถึงไม่สนใจเราบ้าง รักฝ่ายเดียวมันช่างเจ็บปวดเหลือ เหมือนดังมีดที่กรีดหัวใจ แต่ไม่มีแผล
“เอกว่าบอยพูดไม่รู้เรื่องล่ะ” เอกพูดขึ้น ทำท่าแกะมือที่ผมออก
“ฮึก...บอยรักนะ รักเอกมานานแล้วฮือๆ” ผมกอดเอกเอาไว้แน่น
“ปล่อย...พอแล้ว อย่ามาชอบเอกเลย เมื่อตอนเช้าเราก็คุยกันไปรู้แล้ว” เอกสะบัดผมออกอย่างแรงจนผมลงไปนั่ง แต่มือก็กลับไปกอดขาเอกเอาไว้แน่น ทำไมกันน่าเราช่างเวทนาอย่างนี้ นี่เรากำลังอ้อนวอนขอความรักหรือ แต่เรื่องของหัวใจใครมันจะหยุดได้
“ทำไมเอก รู้เรื่อง ที่เอกบอยว่าชอบเจมส์นะหรอ ฮึก เอกใจร้ายมากเลยรู้มั้ย ฮึกใจร้าย” ผมกอดขาเอกไว่แน่น ห้องน้ำที่สกปรกสักเท่าไร กลิ่นที่เหม็นเน่าเพียงไร พื้นที่ไม่รู้ว่าเลอะคราบอะไรไว้เขาไม่สม แต่ที่รู้ๆ เขาใจไม่ให้คนๆ นี้จากไป
แกร่ง!
เสียงคนเตะกระป๋องน้ำอัดทำให้เอกและผมหันไปมอง ก็พบกับ
“เจมส์” เอกร้องออกมา ผมเห็นเจมส์ที่ยืนอึ้ง อยู่ที่ทางเข้าหน้าก้องน้ำ ยืนมองอยู่เสี้ยววินาที ใบหน้าแสดงสีหน้าตกใจ ก่อนรีบวิ่งหนีไป
เอกสะบัดขา จนมือที่ผมเกาะขาเอกเอาไว้หลุด แล้วก้อวิ่งตามเจมส์ออกไป นี่นะสินะคืนคนที่เขารัก นี่นะสินะคือคนที่เขาแคร์ และคนนั่นก็ไม่ใช่เรา ไม่สิ ไม่มีวันที่จะเป็นเรา ทำได้แค่เพียงร้องไห้ออกมาแค่นั้น ใครเขามองมาก็คงจะสมเพชเรา ก็เท่านั้น ใบหน้านองด้วยน้ำตา เจ็บเหลือเกิน นอนฟุบกับพื้นเน่าเน่าในห้องน้ำชาย กลิ่นเหม็นที่ส่งออกมาจากของขยะของแต่ละคน เหมือนของเน่าชิ้นนี้ ก็สมแล้วแหละที่เป็นแบบนี้ ก็เราผิดเองนี่แหละไปหลงรักเค้าเอง
อันเค้าว่าความรักไม่ได้ทำให้คนตาบอด แต่เราต่างหากที่ยอมตาบอดเพื่อความรัก
...
..
.
/////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////
อย่าเพิ่งเครียดกันนะ แค่ sample เอง ตอนนี้มันสั้นไปหน่อยนะ แต่อยากเอามาลงไว้ ขอไปสร้างอารมณ์นักแต่งก่อน แล้วจะมาใหม่ ฮ่าๆ เมื่อวารไปดู นาเนียร์ 3 มา สนุกโครตๆ เอ็ดมันด์ [Skandar Keynes] น่ารักมากอ่า กรี๊ดในโรงเลย ใครไปดูมาแล้วมั้งอ่าขอเสียงหน่อย
-
ทำไมไม่ชวนนนนนนนนนนนนนนนนฟ่ะ.............พรุ่งนี้ที่โรงเรียแกตายเเน่
ไปดูกะแฟนอ่ะดิ....นิสัยไง ชิๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ :z6:
-
ผลที่ตามมาคือ...
-
เจมส์มีแฟนแล้ว เอกก็ตัดใจซะเถอะ
-
มุกเน่าระดับเดียวกันกะมุกเค้าเลย
"ปากกา พัดลม ปืน" กร๊ากกกกกกกกกกก
-
กำลังสนุกเลย
รีบมาต่อนะคร๊าบ........
อิอิ
-
ปากกา พัดลม ปืน ชักเข้าโหมดหวานแล้ว
-
:oo1:น่าลุ้นนะ คู่เอกกับบอย :impress2:
:serius2:อยากให้ได้ดีเหมือนพี่มารค์กับเจมส์ :jul3:
:fire: :really2:
ปล มาต่อไวไวนา กำลังสนุกเลย
-
:-[ อุ๊ยยย มาอีกทีมาร์คกับน้องเจมส์สวีทกันซะแล้ว
น่ารักซะเหลือเกินนนนนนน เขินแทนเลย
แต่อิตามาร์คนี่หื่นไม่บันยะบันยังเลย
ถนอมน้องหน่อยสิย่ะ! น้องช้ำหมดละ
ส่วนเอกกับบอย สงสารทั้งคู่อ่ะ รักคนที่ไม่ได้รักเรา
การสมหวังเรื่องความรักเป็นสิ่งที่ยากดีแท้
ก็อยากให้เอกตัดใจแล้วมองหารักใหม่มากกว่า
เพราะว่าน้องเจมส์เค้าก็นะ รักกับอิตามาร์คไปซะละ
คู่เอกกับบอยก็น่าลุ้นดีอ่ะ อยากรู้ว่าจะรักกันได้ยังไง
-
อ๊ายยยยย
อีน้องมาร์คน่ารักน่าชังจริงเชียว ฮุๆ
น่ารักได้จับใจเจ๊มาก
กร๊าซซซ ขอให้เป็นแบบนี้อีกนานๆๆ นะจ๊ะ
:call:
-
lงสารนู่บอยอะครับบบบบ
เปนกำลังใจไห้ สู้ๆๆ
ดูเอก เลวๆๆนะ ฮ่าๆๆ
-
หลายคู่ดีนะ
งง
แหละ
-
:L2: :L2: :L2:
-
หึหึ....รุนแรงกะเค้าไว้เยอะเกิน...
ต้องใช้เวลาหน่อยล่ะ
-
ตอนพิเศษขั้นเวลา...
/////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////
มิงเกลียดกะเทย แล้วมายุ่งกะกูทำไมฟร่ะ!
ตอนพิเศษ 1 (เจมส์+มาร์ค) ให้เมียอนุญาติ
...............
...............
เสียงคนเดินเพล้นพล่านมากมายในช่วงตอนเย็น เสียงผู้คนเดินกันคับคั่น บางคนก็เลิกจากการทำงานแล้วมาหาเดินเล่นในศูนย์การค้าแห่งนี้ เด็กนักเรียนเดินกันเป็นกลุ่ม หลังจากเวลาเลิกเรียน เช่นเดียวกับผม แต่สิ่งที่ต่างออกไปก็คือคนที่เดินข้างๆ ผมหน้าหงิกเป็นตูดลิง ก็จะใครซะอีกละคับ ก็มีแต่ไอพี่มาร์คเท่านั้นแหละครับ ผมรู้แหละครับว่ามันไม่ชอบสถานที่คนเยอะแบบนี้ โดยเฉพาะวันนี้ซึ่ง คริสต์มาส วันปีใหม่ฝรั่ง อ่ะน่ะ แต่ผมก็ไม่ได้บังคับให้มันมานะ เพราะผมต้องมาซื้ออุปกรณ์จัดเตรียมกีฬาสี ซึงจะมาถึงอีกไม่กี่วัน ผมบอกแล้วว่าผมมาเองมันก็ไม่ยอม จะมาให้ได้ ตั้งแต่สามปีที่ผมกับมันคบกันมาจนตอนนี้ผมอยู่ ม.5 แล้ว มันก็ไม่เคยปล่อยผมให้ไปไหนมาไหนคนเดียวเลย ไม่ว่าผมจะไปไหนมันก็ตามติดตัวผมทุกที่ เห้อ
“บอกแล้วว่าไม่ต้องมาไงเล่า มาแล้วก็หน้าหงิกแบบนี้” ผมพูดออกไป ซักจะรำคาญคนที่ทำหน้าหงิกเป็นตูดลิงที่ ข้างๆ เสียแล้ว ทำหน้าเสียแบบว่าจะโดนฆ่าตาย
“จะปล่อยให้มาคนเดียวได้ไง เดียวมีคนมาจีบอีกแบบไอเหี้ยกันนั่นนะ” ไอกันที่พูดถึงก็คือเด็ก ม.4 ที่เพิ่งใหม่ปีนี้ คืนว่าผมไปเค้าค่ายพุทธบุตร แล้วเป็นพี่เลี้ยงน้องเค้าอ่ะคับ แต่น้องเค้ากับคิดไม่ชื้อกับผมซะงั้น ประกาศตัวว่าชอบผม จนข่าวถึงไอพี่มาร์คนั่นแหละครับ สั่นอย่างกับเจ้าเข้าทรง กว่าทุกอย่างจะคลี่คลายได้นะผมแถบจะเป็นบ้าตาย ต่างฝ่ายต่างไม่ยอม เหมือนสึกชิงนางยังไงยังงั้น ไอน้องกันก็ใช่ย่อยท้าต่อยกับไอพี่มาร์ค ไว้วันหลังจะมาเล่าให้ฟังล่ะกันคับ
“ไม่มีหรอก ใครเค้าจะมาสน” ผมพูดออกไป ตามที่คิด ผมก็ไม่ใช่คนหน้าตาดีอะไรมากมาย แต่ติดที่ขาวก็แค่นั้น
“น้อยไปสิ ตั้งแต่เดินเข้ามามีแต่คนจ้อง ไม่สังเกตมั่งรึไง” มันพูดพร้อมกลับมองไปตรงข้างหลังผมจน ผมต้องหันหน้ามองตามก็ไป พบกับเด็กนักเรียนกางเกงสีน้ำเงิน ม.ปลาย อยู่ในกลุ่มเพื่อนโรงเรียนเดียวกัน กำลังจ้องมาที่ผมอยู่ พอเค้าเห็นผมมองไป เขาก็หลบสายตาผม
“เค้าก็แค่มองเฉยๆ ไม่ได้คิดอะไรหรอกน่า” ผมหันหน้ากลับมา พูดปัด ปัด ก่อนนำหน้าเดินเข้าไปเข้าร้าน B2S
“หึหึ อย่าให้รู้ละกัน จะจับกดซะให้ไม่ได้หลับได้นอนเลย” ไอพี่มาร์คมันพูดก่อนจะเดินตามผมมา
“ไอบ้า” ผมหันไปค้อนมัน ไอพี่พี่มาร์คก็ทำเดินลอยหน้าลอยตา ตั้งแต่ที่คบมาไม่มีวันไหนที่มันไม่หื่นเลยจริงๆ
…………..
…………..
หลังจากที่ผมกับมันซื้อของจนเสร็จ มันก็พาผมไปเดินเล่น ซื้อของกันต่อแวะร้านโน้นเค้าร้านนี้จนกระทั่ง
“พี่ค่ะ ขอถ่ายรูปหน่อยได้มั้ย” มีชะนี เห้ย สตรี นางหนึ่ง เดินเข้ามาขอไอพี่มาร์คถ่ายรูปครับ
“…” ไอพี่มาร์คมันทำหน้างงก่อนจะหันหน้ามาทางผม ส่วนผมนะหรอ ยื่นนิ่งครับ ดูสิว่าไอพี่มาร์คจะทำยังไง
“นายๆ ถ่ายรูปคู่ให้หน่อยสิ” เทอคนนั้นหันมาพูดกับผม ก่อนจะส่งมือถือสีชมพูแป๊ดของเธอมาให้
“ไม่ได้หรอกครับ คือว่าผมต้องขออนุญาตเมียก่อน” แต่ก่อนที่ผมจะหยิบกล้องจากเธอ ไอพี่มาร์คมันก็ชิงพูดขึ้นเสียก่อนพูด ทำให้ผู้หญิงคนนั้นหยุดชะงัก สีหน้าของเทอดูจะอึ้งกับคำพูดของไอมาร์คเมื่อกี้นี้
“ว่าไงคับให้พี่ถ่ายรึป่าว” ไอพี่มาร์คหันมาถามาผม ซึ้งก็อึ้งนะแหละครับไม่นึกว่ามันจะกล้าพูดออกไป ถามความมรู้สึกผมนะ ต้องนี้แบบว่าลอยเลยแหละ ฮ่าๆ
“อะ..เอ่อคือว่าพี่สองคนปะ..เป็นแฟนกันหรอ” เทอคนนั้นถามออกไป เหมือนไม่เชื่อในสิ่งที่เพิ่งได้ยิน
“ใช่ครับ” ไอพี่มาร์คมันพูด ก่อนจะดึงผมเข้ามาโอบกอด ส่วนหญิงสาวนิ่งอึ้งเข้าไปใหญ่กับคำตอบที่ได้
“งั้นพี่ขอตัวก่อนนะคับ ไปกันครับที่รัก” ไอพี่มาร์คมันส่งยิ้มให้เทอ เป็นการบอกลา ก่อนจะพาผมเดินออกมาทิ้งให้เธอยืนอึ้ง
“ทำไมพูดไปแบบนั้น” ผมถามขึ้นเมื่อไอพี่มาร์คพาเดินออกมาไกลแล้ว
“ทำไมล่ะครับ ก็พี่พูดความจริงหนิ” ไอพี่มาร์คมันพูด
“ก็ดูสิน้องเค้าอึ้งเลย ไม่เห็นต้องบอกไปแบบนั้นเลย น้องเค้าแค่ขอถ่ายรูปเฉยๆเอง” ผมพูดออกไปตามที่คิด
“ก็ทำไมละคับพี่ไม่ชอบให้เค้าพูดกับเจมส์แบบนี้นิครับ” มันพูดเสียงอ่อน
“ก็ไม่เห็นเป็นไรเลยเจมส์ว่าไม่เห็นเป็นไรเลย” ผมพูดออกไปถึง ในจะจะคิดตรงข้างก้อเถอะ
“ไม่ได้ครับก็พี่รักของพี่ไม่อยากให้ใครมาพูดกับเจมส์แบบนี้” มันพูดออกมา ในใจผมตอนนี้ดีใจโครตๆ เลยครับ ไม่คิดว่าผมจะได้ยินคำพูดแบบนี้ ซึ้งคำพูดนั้นมันแสดงถึงความรักที่มีต่อผม ขอบคุณนะที่รักกันมาตลอด ผมไม่เคยเสียใจเลยที่ได้รักกับคน คนนี้
ผมพูดได้เต็มปากว่าผมรักเค้าคนนี้ รักมาก และเค้าก็รักผมเช่นกัน ผมรับรู้ได้ ผมไม่รู้ว่าอนาคตมันจะเป็นอย่างไร แต่ตอนนี้ผมมีความสุขที่สุด และทำให้ดีที่สุด
ตอนนี้ผมเดินเข้ามาที่ร้านหนังสือ ส่วนไอพี่มาร์คมันก็ไปเข้าห้องน้ำครับ เลือกหนังสือไปจนกระทั่ง ผมรู้สึกว่ามีคนกำลังแอบมองผมอยู่ พอผมหันไปก็ไม่เห็นใคร ผมเลือกหนังสือสักพอเลือกได้กำลังจะไปที่เค้าเตอร์ก็ชนกับคนๆ พอผมผมหันไปเท่านั้นแหละครับก็ชนเข้ากับคนคนหนึ่งเสียก่อน
“ขอโทษครับ” ผมกล่าวขอโทษออกไป ตามมารยาทแล้วถึงเราจะผิดหรือไม่ผิดก็ควรขอโทษไว้ก่อน
“ไม่เป็นไรคับผมเดินไม่ทันมองเอง” เด็กนักเรียนกางเกงน้ำเงินที่ชนผมพูดขึ้น
ผมยิ้มให้ประมาณว่าไม่เป็นไร เราก็ทันได้ระวังด้วย และผมก็เดินไปคิดเงิน แต่ก็สังเกตว่าเค้าคนนั้นยังมองมาที่ผมตลอด
“เฮ้ย” หลังจากที่ผมซื้อหนังสือเสร็จแล้วเค้าก็ยังตามผม จนกระทั่งได้ยินเสียงเลียง เสียงตกใจทำให้ผมหันไปมอง พอผมหันไปก็พบกับไอมาร์คที่กระชากคอเสื้อไอน้องกางเกงน้ำเงินครับ
“เมิงตามเมียกรูมาทำไม” เสียงไอพี่มาร์คน่ากลัวมากครับ ตอนนี้มันจ้องน้องเค้าแบบจะตาเขียวปัดเลยครับ
“คะ..คือ เอ่อ” ตอนนี้น้องเค้าดูกลัวไอพี่มาร์คมากๆ เลยครับ ถึงกับติดอ่างเลยครับ
“กรูถามว่ามึงตามเมียกรูมาทำไม” ไอพี่มาร์คถามย้ำมันดูน่ากลัวมา
“มาร์คพอเหอะน้องเค้าไม่ตั้งใจหรอก” ผมพูดปลอบมันให้มันอารมณ์เย็นลง ได้ผมครับมันยอมปล่อยน้องเค้า
“จำไว้นะมึงอย่ามายุ่งกับเมียกู” มันพูดชี้หน้าน้องเค้า ส่วนน้องเค้าตอนนี้ทำหน้าเหมือนจะร้องไห้เลยครับ
“ป่ะกลับ” มันหันมาพูดกลับผมก่อนจะลากผมออกไป
“มึงนี่ปล่อยให้ห่างไม่ได้เลยนะ” มันลากผมเข้าไปที่รถ คันงามของมัน
“อะ...ไรเล่าน้องเค้าไม่ได้ทำอะไรหนิ” ผมพูดออกไป
“ไม่ทำเชี้ยไร จ้องจะเขมือบมึงสะอย่างนั้น เดินตามึงมาต้องนานแล้ว” ไอพี่มาร์คมันพูด
“อย่างน้อยน้องเค้าก็ไม่ป่าเถื่อนเหมือนคนแถวนี้หรอกหรอก” ผมเถียงออกไป
“ใช่กรูมันป่าเถือน”มันพูดทิ้งค้างไว้ ก่อนจ่ะส่งสายตาเจ้าเล่ห์ส่งมาให้ผม
“หึหึ งั้นเรามารื้อฟื้นกันหน่อยมะจ๊ะ เมียจ๋า”
...
..
.
/////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////
merry christmas ย้อนหลังนร้า ใกล้จะสอบอีกแล้ว ไม่รู้ว่าจะได้อัพอีกเมื่อไหร่ ไม่อยากให้ค้างเลยเลยเอาตอนพิเศษมาลงก่อนนะ หวังว่าคงมะว่ากันนะ จุ๊ฟๆ
-
พี่มร์คน่รักอ่
ชอบผู้ชยรักมียบบนี้จัง อิอิ
-
มาร์ค ตอนไหนที่นายไม่หื่นม้างงงงงงงงงงง ??
หุหุ
-
:impress2: :-[ :man1:
+1 นะคะ
-
น้องเจมส์น่าจุ๊บ
อีมาร์คน่าร๊ากกกกก
น่าจะต่อเอ็นซีมาด้วย
กรี๊ด!
-
สยิวกิ้ววว
-
หื่นตลอด.................อ่ะ
:impress2: :impress2: :impress2:
-
แวะมาทักทาย + มาอ่านนิยายคุณจิมมี่ด้วย ^^
-
แวะมาทักทายคับบบบ
+1
เป็นแฟนคลับด้วยคน 555+
-
:กอด1: :กอด1:
-
กรี๊ดๆๆๆ
555
อยากอ่านต่อ
-
:serius2: ชอบพี่มารค์.....................หื่นได้ใจ o13
:impress2: :-[ :haun4: :o8: :กอด1: :L1:
:L1: :L1: :L1: :L1: :L1:
-
:z6: :z6: :z6:
-
ตอนพิเศษครึ่งหลัง
/////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////
มิงเกลียดกะเทย แล้วมายุ่งกะกูทำไมฟร่ะ!
ตอนพิเศษ 2 (เจมส์+มาร์ค) แกล้งงอน
สุดท้ายแล้วผมก็เสร็จมันไปอีกรอบจนได้ ผมคิดผิดหรือคิดถูกที่เอาไอพี่มาร์คมาเป็นผัว นับวันมันยิ่งหืนขึ้นทุกวัน ตั้งแต่ที่ผมโดนมันจับกดบนรถ พอกลับมาถึงคอนโดมัน มันก็ทำประตูผมไปอีกสอง ไม่รู้มันฟิตมาจากไหน มาจนตอนนี้มันก็เริ่มเอามือมาทำปูไต่อีกแล้วครับท่าน
“พอแล้ว” ผมพูด พร้อมดันตัวมันที่คลอเคลียอยู่บนต้นคอของผมออกไป ลุกขึ้นเพื่อเดินไปเข้าห้องน้ำ รู้สึกเหนียวตัวซะมัด กับเหงื่อที่ออกจากการทำรักของมัน
“ปล่อยได้แล้วจะไปอาบน้ำ” ผมหันไปเอ็ดมัน เมื่อมันยังรั้งข้อมือผมไว้ไม่ให้ไป
“เดี๋ยวอาบให้” มันพูดพร้อมส่งสายตาหื่นมาให้ผม
“ไอบ้า ไม่เอาเดี๋ยวไม่ได้อาบกันพอดี” ผมพูด ถ้าให้มันอาบให้นะมีหวังมันทำประตูผมเป็นรอบที่สี่แน่ในวันนี้
“หึหึ” ผมดันมันออกไปก่อนจะลุกขึ้นเดินไปเข้าห้องน้ำ ส่วนไอพี่มาร์คแมร่งก็หัวเราะในรำคอตามหลังมา นับวันมันยิ่งเจ้าเล่ห์นะผมว่า
เมื่อผมอาบน้ำเสร็จเดินออกมาก็เห็นมันนั่งดูทีวีปกติของมัน ผมก็เดินแต่งตัวของผมไปจนกระทั่งรู้สึกตัวว่ามีคนมาสวมกอดไม่ใช่ใครที่ไหนหรอกครับ ก็ไอพี่มาร์คคนเดียวเท่านั้นแหละ มันเดินมาสวมกอดผมจากด้านหลัง
“รักนะครับ” มันกระซิบเบาๆ ที่หูผมก่อนจะโน้มหน้าลงมาหอมผมฟอดใหญ่ๆ มันนั่งกอดผมสักพัก ส่วนผมก็นั่งเฉยให้มันกอดนะ งอนมันอยู่ครับ จากเรื่องเมื่อกี้นี้
“พี่รักเจมส์มาก ที่พี่ทำไปเพราะว่าพี่หึงรู้ไหมครับ พี่ไม่อยากให้ใครมายุ่งกับคนของพี่ พี่หวงนะคับ ไม่อยากให้ใครได้สัมผัส ไม่อยากให้ใครมอง มีแต่พี่เท่านั้นที่มองได้คนเดียว” มันพูดออกมาน้ำเสียงจริงจัง ตั้งแต่อยู่กันมามันไม่เคยทำให้ผมเสียใจเลยครับ อาจมีงอนกันบ้าง แต่สุดท้ายก็ลงเอยด้วยดี ไอพี่มาร์คมันเป็นคนอารมณ์ร้อน แต่ถ้าคุยด้วยเหตุผลมันก็เย็นลงนะ
“…” ผมนิ่งเงียบไม่ตอบอะไร จะดูสิว่าถ้าผมงอนมัน มันจะง้อผมยังไง ผมก็ไม่ได้งอนอะไรแรอกนะ ตรงกันข้ามออกจะดีใจมากกว่าที่มันหึงผม
มันเอาหน้ามาถูแก้มผม เหมือนหมาเลยผมว่านับวันยิ่งปัญญาอ่านลงทุกวัน แล้วมันก็ลุกออกไปก่อนจะเดินไปทำอะไรของมันไม่รู้ของมัน ดังกร่องแกร่ง พอมันได้ของที่มันต้องการมันก็เดินกลับมาก่อนจะเดินไปนั่งที่โซฟา ส่วนผมก็ไม่ได้สนใจมองมัน ทำเหมือนกลับไม่สนใจ เดียวแผนมันจะพังเสียก่อน ผมนั่งเช็ดผมที่เพิ่งสระของผมไป จะกระทั่งได้ยินเสียงกีตาร์คลอเป็นจังหวะเบาๆ ทำให้ผมหันไปมองไอพี่มาร์ค ก็พบกับมันที่นั่งเอนขาบนเก้าอี้กำลังดีดกีตาร์โปร่งอยู่ จากนั้นเสียงทุ้มของไอพี่มาร์คก็ร้องขึ้น ถึงไม่เพราะมากอะไร แต่สำหรับผมตอนนี้มันคือเพลงที่เพราะที่สุด
กดเบอร์ไปจะคุยกับเธอ
อยากเคลียร์เรื่องราวที่เราโกรธกัน
ต้องง้อกันเป็นประจำ ก็เธอไม่ฟังฉันบ้างเลย
อยากบอกกันให้เธอเข้าใจ
ไม่อยากให้เธอทำตัวเฉยเมย
รู้ไหมมันทรมาน กับการไม่มีเธออย่างนี้
มองดูนาฬิกา อยากโทรหาเธอคุยกันอย่างเคย
จะถามคำที่เก็บไว้
โกรธกันแล้วในใจของเธอมีความสุขไหม
โกรธกับฉันจะทำให้เธอดีใจใช่ไหม
ถ้าไม่ยอมเปิดใจเข้าหากัน ก็บอกให้ฉันรู้ที
โกรธกันแล้วมันดีอย่างไร
อยากให้เรากลับไปเหมือนเดิม
กลับมารักกันด้วยความเข้าใจ
รู้ไหมมันนานเท่าไหร่ ที่ไม่มีใครข้างๆ กัน
ไม่มีคนที่คอยห่วงใย ไม่ได้พบใครที่เคยผูกพัน
รู้ไหมฉันจะไม่ทน กับการไม่มีเธอต่อไป
มองดูนาฬิกา อยากโทรหาเธอคุยกันอย่างเคย
จะถามคำที่เก็บไว้
โกรธกันแล้วในใจของเธอมีความสุขไหม
โกรธกับฉันจะทำให้เธอดีใจใช่ไหม
ถ้าไม่ยอมเปิดใจเข้าหากัน ก็บอกให้ฉันรู้ที
โกรธกันแล้วมันดีอย่างไร
มองดูนาฬิกา อยากโทรหาเธอคุยกันอย่างเคย
จะถามคำที่เก็บไว้
โกรธกันแล้วในใจของเธอมีความสุขไหม
โกรธกับฉันจะทำให้เธอดีใจใช่ไหม
โกรธกันแล้วในใจของเธอมีความสุขไหม
โกรธกับฉันจะทำให้เธอดีใจใช่ไหม
ถ้าไม่ยอมเปิดใจเข้าหากัน ก็บอกให้ฉันรู้ที
โกรธกันแล้วมันดีอย่างไร
ที่เป็นอย่างนี้มันดีอย่างไร
ช่วยกลับมารักกันทีได้ไหม
เสียงกีตาร์โปร่งจบลง
ตอนนี้ไม่รู้ตัวเลยว่าผมเข้าไปกอดไอคนตรงหน้าตั้งแต่เมื่อไหร่ แต่เป็นอะไรที่ซึ้งมากไม่คิดว่ามันจะง้อผมแบบนี้ ดีใจมากๆ เลยถึงกลับกลั้นน้ำตาตัวเองไม่อยู่
“ร้องไห้ทำไมครับ” มันพูดพร้อมกลับเกลี่ยน้ำตาผมเบา
“หายโกรธพี่หรือยังครับคนดี” มันพูดพร้อมกลับลูบหลังผมเบา
“ใครโกรธ” ผมบอกมันออกไป ผมกลับยิ้มให้มัน ประมาณว่าผมแกล้งมัน
“อ่าว แกล้งพี่หรอครับ” มันพูดพร้อมกับกดจมูกไปที่แก้มของผม
“หึหึ เดี๋ยวโดนลงโทษ นี่แน่ะ” มันไม่พูดเปล่านะคับ นิ้วมันก็จี้เอวผมเข้าให้แล้ว
“ฮ่าๆ ปล่อย ฮ่า ปล่อยไอพี่มาร์ค บ้า ฮ่าๆ” ผมดิ้นไปมา ก็มันจี้แอบผมแบบไม่ยั้งอ่า ผมเป็นคนบ้าจี้เข้าเส้นเสียด้วยมีนจี้ซะจนน้ำหูน้ำตาผมแตกเลยครับ
“อะ..ไอพี่มาร์ค บ้า ปล่อยนะ พอแล้ว พอแล้ว ยอม ยอมแล้ว” หลังจากนั้นมันก็หยุดครับ ผมกลับมันนอนฟุบที่เตียงเหนื่อยมากเลยครับ
“แฮ่กๆ เล่นไรไม่รู้เรื่อง งอน จริงแล้ว” ผมพูดออกไปคราวนี้ผมงอนจริงแล้วครับ เชอะ
“โอ๋ๆ อย่างอนเลยนะครับ” มันเอามือเข้ามอกอดผม ตอนแรกก็ปัดมันออก แต่มันก็ไม่ได้ ผมก็เลยต้องปล่อยเลยตามเลย นะครับ มือไอพี่มาร์คมันอย่างกลับปลาหมึก
“เป็นไงเพลงที่พี่ร้องเพราะมั้ยครับ” มันถามผมขึ้น
“อืม” ผมตอบแค่นั้น
“หายโกรธพี่เถอะนะ” มันเข้ามาหอมแก้มผมอีกครั้งครับ
“ไม่” ผมตอบมันไป แกล้งงอนนั้นแหละ
“หายงอนเถอะนะ เอาอะไรก็ได้พี่ให้ทุกอย่าง” ผมหันหันไปหน้าไปหามันทันที่เลยครับ
“ครับ” มันรีบตอบรับทันทีเลยครับ
“งั้นเจมส์ขออยู่ข้างบนนะ” คำขอนี้ทำให้มันหน้าเสียไปเลยครับ ก่อนที่มันจะหันมายิ้ม แล้วตอบตกลงอย่างว่าง่าย ทำไมนะทั้งที่ผมจะเสียบมันแท้ๆ และในที่สุดผมก็เข้าใจครับ ก็มันให้ผมนั่งค่อมมันครับ เห้อ เจ้าเล่ห์จริงๆ เลยไอพามาร์คสุดท้ายผมก็เสร็จมันไปตามระเบียบอีกจนได้
“เจมส์พี่มีความสุขที่สุดเลยนะครับ” มันกระชับกอดมากขึ้นเมื่อผมกลับมัน มานั่งดูดาวที่ริมระเบียง
“ครับเจมส์ก็ความสุขที่ไดรักพี่” ผมตอบกลับไป อกที่แสนอบอุ่นที่ให้ผมพิง มือที่ใหญ่ที่ประคองกอดผมไว้ คนๆ นี้คืนคนที่ผมรักหมดใจ
“เจมส์ขอบคุณนะครับที่ทำให้พี่รู้จักคำว่ารัก ขอบคุณที่มอบความรักให้พี่ ขอบคุณพี่ดูแลพี่เสมอมา พี่สัญ” ยังไม่ทันที่ไอพี่มาร์คจะพูดจบผมก็เอามือไปปิดปากไว้ก่อนครับ
“อย่าสัญญาเลยครับ แค่ตลอดเวลาหลายปีที่ผ่านมา เจมส์ก็เข้าใจแล้วว่าพี่รักเจมส์มากแค่ไหน เจมส์ก็ต้องขอขอบคุณพี่เหมือนกันสำหรับความรักที่พี่มอบให้ เจมส์รักพี่มาร์คที่สุดและจะรักตลอดไป” ผทพูดออกไปตามที่ใจคิด แววตาจ้องไปในม่านตาสีดำของคนตรงหน้า ก่อนจะโผ่เข้ากอดร่างตรงหน้า
“ครับพี่ก็เช่น เราจะอยู่เคียงข้างกันไปจนแก่จนเฒ่านะ” ไอพี่มาร์คพูด ก่อนจะโน้มริมฝีปากมาแตะที่น้าผากผม
สองหนุ่มกอดกันแนบชิดกัน ท่ามกลางแสงจันทร์ที่สงลงมา สายลมเอื่อยพัดในยามมืดมิด แม้มันจะหนาวเพียงไร แต่สองร่างนั้นกลับไม่หนาวเลยสักนิด ตรงกลับข้ามร่างนั้นกลับอุ่นเสียมากกว่า ด้วยความอบอุ่นจากใจสองดวง ทีแผ่ออกมา จึงไม่มีอะไรมาทำให้ทั้งสองคนนั้นสั่นไหวได้
THE END PART I
...
..
.
/////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////
สวัสดีปีไหม่ทุกคนนะคับ ขอบคุณทุกคนที่คอยให้กำลังใจนะคับ ขอบคุณมากๆ ไว้ว่างๆ จะมาลงเอกกะบอยนะคับ วันนี้ขอไปแดนซ์ก่อนบะบาย
http://www.youtube.com/v/Ix__NxdguNA?fs=1&hl=en_US;autoplay=1
-
น่รักมกๆลย
ชอบ
-
ชอบบบบบบบบบบบบบบ
+1 นะคะ
สวัสดีปีใหม่นะคะ
-
น่ารักอ่า..............
อยากอ่านตอนปกติมั่งแล้วอ่ะ
-
:o8: :o8: :o8: :o8:
ชอบๆๆน่ารักอ๊า
-
:z6:ไอ้มาร์ค
-
o13 สุดยอดมากๆๆ :กอด1:
:-[ น่ารักมากๆๆๆ :impress2:
:man1: :o8: สุดท้ายกว่าจะลงเอยกันได้ ลุนแทบตายเลย o18 :oo1:
:m15: ปล. จากแฝนพันธ์แท้ จะรอ part 2 :monkeysad:
-
น่ารักจังเลยอะ
อิจฉาจัง
555+
-
:o8: :o8: :o8: :o8: :o8: :o8: :o8:
น่าร๊ากมากเลยค้าบบบบบบบบบบบบบบบบ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[
ลงบ่อยๆน้าค้าบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบ
:L2: รักไร้เตอร์ด้วยน้า :กอด1:
สวัสดีปีใหม่ทุกคนน้าค้าบบบบ :L2:
-
พี่มาร์คน่ารักจัง
-
แฮ่ สวัสดีปีใหม่ค่ะ ^^
ขอให้มีความสุขนะคะ
อ่านแล้วเขิน :o8: มากเลย
มาร์คก็น่ารัก
อิจฉาจัง :-[
-
*****************************************************************************************************
มิงเกลียดกะเทย แล้วมายุ่งกะกูทำไมฟร่ะ! II
ตอนที่ 25/2 INTRO
ชีวิตคนเราต่างกันออกไปนะผมว่า บ้างก็สมหวังในความรัก เรารักเค้าและเค้าก็รักเรา แต่บางคนก็มีความสุขกับการที่ได้แอบรัก รักโดยที่อีกฝ่ายไม่รับรู้ แต่กลับอีกแบบหากเค้ารู้ว่าเราแอบชอบ และทำกลับเราเหมือนว่าเราไม่เคยมีตัวตนบนโลกนี้ อย่าถามว่าเจ็บไหม มันไม่เจ็บหรอกก็แค่เหมือนเอาคมดาบคมกริบมาทิ่มแทงใจก็เท่านั้น สิ่งทีอยากจะได้มากที่สุดตอนนี้ก็คือ การที่ย้อนเวลากลับไปตอนที่ยังเป็นเพื่อนกันเหมือนเดิม ยังไม่รู้ว่าแอบรัก ในวันที่ทุกอย่างยังเหมือนเดิมจะสัญญาใจตรงนี้เลย ว่าจะไม่มีวันปริปากว่ารักออกมาเลย ไม่มีวัน
เวลาเดินเร็วมาก เหมือนไม่อะไรมาขว้างกั้น เวลาผ่านมาเดือนเศษ จากวันที่เกิดเรื่องน่าสมเพศที่สุดในชีวิต ทุกสิ่งทุกอย่างก็ดูเหมือนจะเปลี่ยนไปอย่างสิ้นเชิง
“อีบอยวันนี้มึงไปแดรกติมเป็นเพื่อนกรูหน่อยดิ” เสียงอีแกะ เพื่อนสนิทของผม ทักขึ้น
“ไม่อ่ะกรูขั้เกียจ” ผมตอบมันออกไปหลังจากบิดขี้เกียจ เรียนคาบเรียนสุดท้าย และวิชานี้ก็โครตน่าเบื่อเลยครับ วิชาวิทยาศาสตร์
“โหวไรว่ะ ซึ้งว่ะเพื่อน” มันทำหน้าเหมือนงอน อ่ะครับแต่มันก็แหลไปของมัน
“เจมส์มึงดูเพื่อนมึงดิ มันไม่ไป งั้นมึงไปกลับกรู” อีอกะแมร่งหันไปหาไอเจมส์ครับ ไอนี่แมร่งโครตตั้งใจเรียนเลย
“ไม่เดี๋ยวไอพี่มาร์คมารับ” มันตอบก่อนจะหันหน้าไปทางอาจารย์สนใจการเรียนต่อ ตั้งแต่วันนั้นไอเจมส์ก็สนิทกลับผมมากขึ้นจนมานั่งใกล้กันเนี๊ยแหละ มันเข้ามาบอกว่ามันไม่ได้ชอบเอก ผมก็ไม่ได้ว่าอะไรมันหรอกนะ และมันก็ยอกว่าที่มันวิ่งไปวันนั้นก็แค่ตกใจที่ว่า เหมือนมันเป็นตัวขวางความรักอะไรประมาณนั้นก็เท่านั้น ส่วนเรื่องไอพี่มาร์คนะครับ และส่วนไอพี่มาร์คมันก็เปิดตัวมันเป็นแฟนอย่างเป็นทางการ ใครยุ่งกลับเมียมันตาย กลายเป็นเรื่องฮอตของโรงเรียนไป ถึงขนาดมีเว็บบอร์ดแฟนคลับประจำตัวอีกนะจะบอกให้ ผมละอิจฉามันจริงเลยนะ ไม่รู้ว่ามันไปแอบรักกันตอนไหน
“โหวไรอ่ะอีดอกเห็นเพื่อนดีกว่าแฟนไงแมร่ง พวกมึงนะไม่มีใครไปกลับกรูเลย” มันพูดงอนครับ ทำปากยื่นปากยาว
“นี่พวกเทอกลุ่มนั้นเงียบกันหน่อย อยากได้รายงานทำนักหรอ” เจ๊นาเนียหันมาบน
..............
..............
“เห้ยผัวมึงมาโน่นแล้วอีเจมส์” ผมบอกไปเมื่อเห็นไอพี่มาร์คมันกำลังเดินเข้ามาในห้อง น่าตาแมร่งโครตหล่อเลยอิจฉา
“เออ นั้นกรูกลับก่อนนะมึงอีบอย ไปแระอีแกะ” อีเจมส์มันหันมาลาผม ก่อนจะแสลนแป๋นออกไปหาผัวมัน เชอะ อิจฉาคนมีผัว
ผมละสายตาไปที่หลังห้องก็พบเอกที่ไม่ละสายตาไปจากเจมส์เลย รักไม่เปลี่ยนแปลงสินะ เอกดูจะห่างเหินกับผมมากขึ้น ตั้งแต่วันนั้นเอกดูเหมือนจะเปลี่ยนไปอย่างกลับคนละคน ดูเป็นคนที่เฉยชา โดยเฉพาะกับผม ถามว่าผมรู้สึกยังไงก็บอกว่ามันก็เศร้าบ้างนะ ท่าอยู่ในบรรยากาศ MV แต่ตอนนี้ผมก็ทำใจไว้บ้างอ่ะครับ ไอเจมส์มันก็บอกกับผมว่ามันด้ายเคลียร์กับเอกไปแล้ว ผมก็ไม่ได้ถามมันหรอกว่าคุยอะไรกันบ้าง ไม่อยากยุ่งเรื่องส่วนตัวสักเท่าไหร่
“อีบอยเมิงจะไปไหนต่อแน่หรอค่ะ” อีแกะเพื่อนสาว ของผมถามผมขึ้น เมื่อผมกำลังเก็บของจะกลับบ้าน
“ไม่อ่ะกรูว่าจะกลับบ้านเลย” ผมตอบมันไป รู้สึกเหนื่อย เหนื่อย
“ค่ะดอก งั้นโชคดีนะค่ะ อย่าให้ใครเค้าฉุดละกันค่ะ” มันพูดเสียงแหลม
“ไม่หรอกคะ ถึงโดนก็ยอม” ผมพูดประชดชดมันออกไป ยิ้มแหยๆ ก่อนจะลุกขึ้นออกนอกห้องเรียน ที่เสียงกรี๊ดของอีแกะจะตามไล่หลังมา
ผมเดินออกมาหน้าโรงเรียน วันนี้รถที่บ้านก็ไม่มีใครรับสะด้วย ลุงหล่อต้องไปรับแม่ไปงานสังคม วันนี้ก็เลยต้องกลับเองกระว่าจะนั่งเรียกรถแท๊กกลับ กำลังจะโบก บ้าน แต่ก็มีมือนึงมาจับข้อมือผมไว้ก่อน ผมหันไปก็พบกับคนที่ไม่คิดว่าจะมายุ่งกลับผม
“จะไปไหน” เอกถามแต่ตามกลับไม่มองมาทีผม
“กลับบ้าน”
“เดี๋ยวไปส่ง” เอกพูด ก่อนจะลากแขนผมไป
“ไม่ต้อง เรากลับเองได้” ผมตอบไปกระชากแขนกลับ แต่ก็ถูกรั้งเอาไว้ เอกรากผมไปที่รถ ขึ้นไปบนรถ เอกก็หันไปบอกทางไปคอนโดกับคนขับรถอย่างเสร็จศัพท์ รถถูกขับออกไป ระว่างทางผมกับเอกเอาแต่นั่งเงียบ ต่างคนต่างเงียยบ จนมาถึงคอนโดผม ผมก็ลงจากรถ
“ขอบคุณ” ผมพูดก่อนจะลงจากรถ แล้วรถก็ถูกขับออกไป ผมยืนอยู่สักพักก่อนจะเดินขึ้นคนอโดไป นี่เป็นครั้งแรก หลังจากที่ผ่านมาเดือนเศษ เป็นครั้งแรกที่เอกสนใจผม
จะผิดไหม? ถ้าหากผมจะแอบคิดว่าเอกแอบมีใจให้ผมบ้างแล้ว
...
..
.
*****************************************************************************************************
รู้ตัวสั้นไปมากๆ ขอโทษนะ เรื่องนี้ไม่นานก็ใกล้จบแล้ว พรุ่งนี้สอบแล้วเครียดมากๆ เลย ขอไปอ่านหนังสือก่อนนะบะบาย :sad4:
HPY ย้อนหลังนะ :mc1:
-
หง่า............
เอกคะ ทำให้มันชัดเจนหน่อย
สงสารหนูบอย
-
:L1:
-
สู้ๆนะ บอย
สู้ด้วยนะ ไรเตอร์ สอบให้ได้ เอน๊ะ
-
ตอนพิเศษอย่างหวานค่ะ :-[
แต่ไอ้มาร์คนี่หึงโหด + หื่นเหมือนเดิมสินะ
ไม่มีวันไหนที่มันไม่หื่นเลย :m20:
สงสารบอยอ่ะ รออีกสักนิด เวลาเท่านั้นละนะที่จะช่วยได้
-
เจมส์กับมาร์คน่ารักจัง
ชอบ ๆ :-[
:call:
-
:o12:
เอกไม่ชัดเจน สงสารบอยอ่ะ
:impress2:
ส่วนเจมส์-มาร์ค น่ารักมากเลย
-
เอกเริ่มมาทำให้บอยรู้สึกมีความหวังอีกแระ
เอกคิดอะรัยอยู่น๊าาาา
รีบมาต่อนะคร๊าบๆๆๆ
อยากอ่านต่อแล้วอะ
o13 o13 o13
-
สงสารบอยอ่าาา
-
มีหวังนะบอย สู้ ๆ
-
:t3: :t3: :t3: :t3:
มาต่อสิ
-
:fire: 1บอยสูโว้ย สู้ๆๆนั เอาใจช่วย :serius2:
-
ทวนนิดนึง พี่เสือคือคนที่เอกเดินชน จำได้กันรึเปล่า รีบแต่งอีกเช่นเคย ไปอ่านกัน
/////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////
มิงเกลียดกะเทย แล้วมายุ่งกะกูทำไมฟร่ะ! II
ตอนที่ 26
.....................
.....................
“พี่เสือ” ผมเรียกทักพี่เสือ ที่นั่งอยู่ที่ร้านอาหารในห้างดังแห่งหนึ่ง ตั้งแต่วันที่ผมเจอกับพี่เสือ หวังว่าคงพอจะจำกันได้ ผมก็ติดต่อกับพี่เขามาตลอด ช่วงหลังๆมานี้ผมก็ดูจะสนิทกับพี่เค้ามากขึ้น พี่เค้าก็โทรคุย บางพี่เขาก็ชวนผมมาเดินเล่นห้างกันบ่อย อยากเช่นวันนี้
“อ่าวน้องบอยนั่งสิครับ อยากกินอะไรก็สั่งได้เลยเดียวพี่เลี้ยงเอง” พี่เสือพูด ก่อนที่ผมจะเดินเข้าไปนั่ง ฝั่งตรงข้างกับพี่เสือ
“ไม่เป็นไรพี่ ผมเกรงใจ”
“เกรงใจทำไม พี่เป็นคนชวนมานะ พี่เป็นคนชวนบอยมานะพี่ต้องเลี้ยงสิ” พี่เสือพูดออกมาผมไม่กล้าขัดใจ เพราะตั้งแต่ที่มาพี่เสือก็เลี้ยงผมมาตลอด ผมก็บอกไปนะว่าเกรงใจไม่ต้องเลี่ยงหรอก แต่พี่เค้าไม่ยอมจะเลี้ยงผมให้ได้ ผมก็เลยต้องตามใจ หลังจากที่ผมทานอาหารกับพี่เสือเสร็จ พี่เสือก็พาผมไปเดินช๊อบต่อ
“เอาตัวนี้ครับ” ผมบอกพนักงานเมื่อผมเจอเสื้อที่ต้องการ แต่พอผมจะจ่ายเงิน พี่เสือก็แย่งจ่ายทุกที ผมบอกว่าเกรง พี่เค้าก็รั้นผม บอกว่าพี่จะซื้อให้ ที่ไม่ให้พี่จ่ายพี่เค้าจะเสียใจ สุดท้ายผมก็ต้องยอม
“โห พี่ ซื้อของให้ผมต้องเยอะแยะ เกรงใจพี่จัง” ผมพูดกับพี่เสือ หลังจากที่เดินช๊อปปิ้งอยู่นาน ได้เสื้อ มาห้าตัวกางเกงยีนอีกสาม
“ไม่ต้องเกรงใจพี่หรอก พี่ตั้งใจจะซื้อให้” พี่เสือพูด ยิ้มๆ
“แต่…”มันแพง
“ไม่มีแต่ครับ พี่อยากซื้อให้เราแค่นั้น แล้วนี่จะไปไหนต่อ” พี่เสือตัดบทถามผมขึ้น
“ผมว่าจะเข้าร้านหนังสือซ่ะหน่อยอ่ะ” ผมบอกไปที่ ที่ผมวางไว้กะจะไปดูนิยายมาอ่านเล่นซักสองสามเล่ม แต่ก่อนที่ผมจะเดินไปสายตามผมก็ดันไปเจอกับใครบางคนเข้าเสียก่อน เป็นใครคงจะพอเดาออกเป็นยัยฟ้าคับ ดันมากับเอก
“พี่เสือรีบไปกันเถอะ” ผมลากพี่เสือเดินเข้าร้านหนังสือเลยครับ พี่เสือก็งงๆ นะครับแต่ก็ยอมเดินตามผมเดินเข้ามาในร้านหนังสือ โดยไม่ได้ถามอะไร
ผมก็เดินเข้าไปเลือกหนังสือนะครับ ส่วนพี่เสือก็แยกไปทางหนังสือด้านนิตยสารอีกด้านหนึ่ง ผมกำลังหยิบหนังสือ ก็มีมือมาคว้าผมไว้ก่อน
คงจะพอเดากันออกนะว่าใคร
“มากับใคร” เอกถามผมน้ำเสียงนิ่ง
“มากับใครก็เรื่องของเรา” ผมตอบกลับไป จองสายตาเอกกลับ ทำท่าจะผละออกแต่เองรั้งเอาไว้ กับความรู้สึกเจ็บที่ข้อมือ เมื่อเอกกำข้อมือผมแน่นขึ้น
“เอก” เสียงผู้หญิงร้องเรียก ทำให้เอกยอมคลายมือผมออก ก่อนจะเดินละผมออกไป ผมก็เดินตามออกไปนะ หมดอารมณ์เลือกนิยาย
ผมเดินเข้าไปหาพี่เสื่อที่กำลังดูนิตยสารรถยนต์
“พี่เสือผมอยากกลับบ้านแล้วอ่ะ” ผมเดินเข้าอ้อนพี่เสือ
“เอาแล้วหนังสือละครับ” พี่เสือถาม คงจะไม่เห็นผมถือหนังสืออะไร มาเลย
“พอดีว่ามันไม่มีอ่ะครับ เรากลับกันเถอะนะ”
“ครับ” พี่เสือก็ว่างายนะ ทำอะไรก็ทำ ผมละชอบคนแบบนี้ ไม่เรื่องมาก ผมเดินออกจากร้านหนังสือผมก็แอบมองไปทางเอกเห็นกำลังคุยอะไรกลับผู้หญิงที่ชื่อฟ้า ถ้าสังเกตไม่ผิด ผมเห็นสายตาที่เอกมองมาที่ผม ต้องที่ผมกำลังอ้อน แล้วถ้าผมรู้สึกไม่ผิด
สายตานั้นเหมือนสานตาที่น้องผมกำลังหวงของเล่น
“ขอบคุณนะครับพี่เสือ” ผมบอกขอบคุณพี่เสื่อ เมื่อพี่เสือขับรถมาส่งผมที่คอนโด ก่อนจะลงจากรถ
“เดียวก่อนสิบอย มีอะไรติดหน้า” พี่เสือเรียกทำให้ผมหันกลับไป พอผมหันไปก็เจอหน้าพี่เสือที่ยื่นเข้ามาใกล้
“ฟอดดดดดดดดดด”
“ขอบคุณนะครับ วันนี้พี่สนุกที่สุดเลย” พี่เอกบอกแค่นั้น ก่อนที่พี่เอกจะเดินอออกไป
“บ้า..” ผมเผลอครางออกไป รู้สึกเขินเป็นบ้าเลย ผมก็พอรู้บ้างแหละครับว่าพี่เสือรู้สึกอย่างไรกับผม ผมก็ไม่ใช่คนโง่อะไร ถ้าถามว่าผมรู้สึกยังไงกับพี่เค้าผมก็บอกไม่ถูกนะ จะบอกว่ารักหรือชอบก็ไม่ใช่ ทางที่ดีควรจะให้มันเป็นไปละกันเน้อ
...
..
.
/////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////
[Talk] เตรียมตัวรับดราม่ากันดีๆ นะจ๊ะจุ๊ฟๆ แต่ก็ไม่มากมายไรหรอกแค่เนิบๆ อิอิ ตอนนี้สั้นไปนิดนึงถ้าพรุ่งนี้ว่างจะมาต่ออีกนะ ช่วงนี้ยุ่งอีกเช่นเคย
-
I DON`T LIKE MAMA 55
-
มาม่า
แต่ต้องไม่ใช่เจมส์น้าาา
-
รอๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
น่ารักดีนะค่ะ เรื่องนี้ จะรอตามอ่านคู่ บอย เอก นะค่ะ แต่ว่าอย่าดราม่า มากนะค่ะ สงสารบอยอ่ะ แอบหมั่นไส้เอก
ขอบคุณค่ะ :L2:
-
จัดเต็มแบบบยาว ๆ
:call:
-
ไงล่ะอิเอก
คนที่ดีกว่านายกำลังจะมาทำให้จิตใจบอยดีขึ้น
:m14:
-
:mc4: :mc4: :mc4:
-
เอาให้เคลียร์ เอกกะบอย สู้ๆ
-
:L1:
-
หนุกดีครับ แต่คำผิดเยอะไปหน่อย
ค่อยๆๆเขียนก็ได้นะครับ
เป็นกำลังใจให้
-
ค่อยๆพิมพ์ก้อได้ฮะ อิอิ
ตอนนี้เชียพี่เสือดีกว่า :z2:
:pig4:
-
:t3: :t3: :t3:
-
:haun4:พี่เสือสู้ๆๆ....มั่นใส้เอกเล็กๆๆนะ :z1:แต่สารบอยจัง :o12:
-
ว้าๆๆๆ
อะรัยติดแก้มนะ
:-[ :-[ :-[
รีบมาต่อนะ
-
อยากอ่านคู่บอยอีกอ่ะ
มาต่อเร็วๆนะค่ะ :กอด1: :กอด1:
-
ลุ้นต่อไปค่ะ ><!
-
มุขเก่ามากพี่เสือ :m20: สมน้ำหน้าเอกอ่ะ
จะหวงทำไมในเมื่อพูดตัดขาดบอยซะขนาดนั้น :m31:
-
อยากอ่านๆๆๆ
-
/////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////
มิงเกลียดกะเทย แล้วมายุ่งกะกูทำไมฟร่ะ! II
ตอนที่ 27
.....................
.....................
“ประเทศไทย รวามเลือดเนื้อ ชาติเชื้อไทย”
วันรุ่งขึ้นผมมาโรงเรียนสาย ก็เมื่อคืนพี่เสือโทรมาคุย คุยเพลินไปหน่อย จนลืมเวลาล่อไปถึงตีสองกว่าๆ กว่าจะข่มตานอนได้เพราะว่าผิดเวลาก็ล่อไปตีสามอีก ก็ส่งผลให้ผมมาติดแถวสายอยู่แบบนี้แหละ
“อีบอยอีดอก นอนกกผัวหรือไงถึงมาสายเนี๊ย” พอเดินมาถึงห้องเรียน เสียงอีแกะอีเพื่อนเวร ก็เห่าหอนขึ้น แถมมือยังไม่ว่างคอยจกเลย์จากอีเก่งอีก
“ผัวเผอที่ไหนไม่มีหรอก” ผมตอบกลับไปไม่มองหน้า ถึงพี่เสือจะแสดงออกว่าคิดกับผมยังไง แต่ผมกับพี่เสื่อก็ยังอยู่ในถานะรุ่นพี่กัน
“ก็ไอเอกไงผัวมึง” อีเจมส์ครับมันเดินเข้าแถมยัง รวมหอนกับอิแกะอีกครับ แมร่งเข้าขากันดีจริง
“แหม พูดถึงไม่ได้เชียวนะแก แก้มแดงเชียว” อีเก่งครับ มันนั่งเงียบสอดฟังอย่าเดียวแต่ แม่งก็สอดขึ้น
“เชี้ย” ผมด่ากลับไปได้แค่นั้น ก็มันเขินจริง ถึงเรื่องมันจะผ่านมาพอสมควร แต่ผมก็ยังไม่เคยลืมเอกเลย ผมก็ยังเป็นห่วงเอกเสมอ จริงอยากที่เค้าว่าเอาไว้นะ ผู้ชายคนแรกมักจะฝังใจ
ผมหันไปมองข้างหลัง คงจะรู้นะว่าผมมองใคร แต่สายตานั้นก็จองมองมาที่ผมอยู่แล้ว พอผมหันไปจ้องเค้า เค้าก็หลบสายตาผม ทั้งที่เค้าเป็นคนปฏิเสธผม แต่ตอนนี้ทำไมตอนนี้เหมือนเอกจะแคร์ ไม่ใช่สิเค้าคงแค่รู้สึกผิด
“มึงยังไม่ตัดใจจากมันอีกหรอ” อีแกะครับมันถามผม ผมพยักหน้าตอบตามจริง
“ทำใจเถอะ” ไอเจมส์ครับมันเข้ามาตบบ่าผม แล้วเข้ามากอด ส่วนผมตอนนี้เหมือนน้ำตามันจะมากระจุกที่ขอบตา
“ครืด ครืด”
เสียงสั่นข้อความเข้าครับ ทำให้ผมต้องหยิบขึ้นมาดู แต่ก่อนที่ผมจะได้ดูครับ อีแกะก็ฉกเอาไป
“เฮ้ย เอาคืนมานะ อีแกะเอาคืนมานะ” อีแกะพอมันได้โทรศัพท์ผม มันก็ไปหลบหลังไอเจมส์ครับ เหมือนมันรู้หน้าที่ครับ อีเก่งกับอีแกะแมร่งกันผมไว้ครับ อิเพื่อนเลว
“ตั้งใจเรียนะครับจากพี่เสือ กร๊าก ใครว่าพี่เสือ” ส่วนอีแกะแม่งเปิดอ่านข้อความหัวเราะร่านเลยคับ
“เฮ้ย อิพวกมึงสงสัยมีคนมาดามหัวใจอิบอยแล้วล่ะ” อิเจมส์ครับมันพูด หลังจากที่พวกมันสุมหัวดูโทรศัพท์ผม
“อิบอยพี่เสื่อนี่ใครว่ะ” อีเจมส์ครับมันหันมาถาม
“รุ่นพี่อ่ะ” หลังจากนั้นผมก็เล่นเรื่องพี่เสือ ตั้งแต่เจอกันเมื่อไร จนถึงตอนนี้ พวกมันก็มารยาทดีนะ นั่งฟังซะเงียบเชียว
“พรมลิขิตแน่ๆ เลยว่ะ” อิเจมส์ครับ เริ่มเกริ่นเลย
“กรูว่ารุ่นพี่เค้าชอบมึงสิอิบอย” อีแกะครับเปิดประเด็นขึ้นหลังจากที่นั่งฟังผม เงียบๆ มานาน
“อืม”
“แล้วมึงเอาไงต่อ” อีแกะถามผมอีกครับ
“ก็คงต้องดูๆ ต่อไปล่ะว่ะ” ผมบอกตามที่คิด
“แต่กรูว่าไม่ว่ะ” อิเจมส์มันพูดขึ้น ทำให้ผมหันไปมองมัน
“ทำไมว่ะ” ตอนนี้สายตาทุกคนจ้องไปที่อิเจมส์ครับ รวมทั้งผมด้วย
“กรูว่ามึงไม่ชอบพี่เค้าหรอกว่ะ” อิเจมส์มันพูดสายตาจริงจัง
“ทำไม” ไม่ใช่ผมถามนะ แต่เป็นอีแกะที่ถาม
“เพราะใจมึงอ่ะอยู่ที่เอก จากที่มึงเล่นนะ มึงชอบไปไหนกับพี่เค้ากรูว่ามึงคิดกับพี่เค้าเป็นพี่ชัว” อิเจมส์พูดจนจบครับ ตบโต๊ะไปทีนึงเพื่อความสมจริง
“มึงก็พูดเกินไปอิเจมส์ กรูว่าดีออกที่มีพี่เค้า เค้าจะได้มาดามหัวใจมึงไงอีบอย มึงจะได้ลืมไอเอกได้สักที กรูว่ามึงหันมาสนใจพี่เค้าดีกว่า ไปรักคนที่ไม่มีหัวใจอย่าไงไอเอกมัน มีแต่ทำให้มึงเสียใจ” อิแกะพูดขึ้นครับ ทำให้ทุกคนเงียบรวมทั้งผมด้วย ใช่สิอิแกะมันพูดถูก ทำไมผมคิดไม่ออกนะ พี่เค้ารักผม ทำไมผมถึงไม่รักคนที่เค้ารักผมกันนะ
หลังจากนั้นผมก็ละพวกมันมาเข้าห้องน้ำ ไม่ใช่อ่ะไรหรอกเป็นข้ออ้างที่ผมจะคุยกับพี่เสือ
“ฮัลโหลว่าไงครับบอยคิดถึงพี่หรอถึงโทร” มาถึงก็หยอดผมเลยครับ พี่เสือนี่ร้ายจริงๆ
“ได้รับข้าความพี่หรือเปล่า”
“ครับ เอ่อ คือว่าเย็นนี้พี่เสือว่างหรือป่าวครับ”
“ว่างครับ มีอะไรหรือป่าว” พี่เสือถาม ด้วยน้ำเสียงเป็นห่วง
“ป่าวครับ แค่จะชวนพี่เสือไปเดินห้างอ่ะคับ”
“ครับพี่ว่าง นั้นเย็นนี้พี่ไปรับนะ”
“ครับพี่เสือ ผมไปเรียนก่อนนะ เจอกันเย็นนะครับ”
“ครับตั้งใจเรียนนะครับ คิดถึงพี่ด้วย”
ก่อนที่พี่เสือจะวางสายไปมีการหยอกผมด้วย ร้ายจริง ผมจัดการธุระส่วนตัวก่อนจะเดินออกจากห้องน้าแต่ก็มีมือมาจับคว้ามือผมไว้
ผมสะบัดมืออก เดินจากห้องน้ำ แต่งเอกจับข้อมือผมวันแน่นลากผมเข้าไปในห้องน้ำที่เพิ่งออกมา แล้ว ล๊อกกลอน ดันตัวผมเข้าไปจนชิดผนังห้องน้ำ ผมรับรู้ได้ถึงลมหายใจอุ่นของเอก ต้องนี้ผมกับเอกเราอยู่ห่างกันไม่เพียงถึงคืบ
...
..
.
/////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////
[tark] โทษทีนะที่ไม่ได้มาต่อ อิอิ วันอาทิตย์มีงานด่วนง่ะ ต้องไปช่วยเพื่อนทำงานห้อง แต่ก็ไม่ได้ช่วยเท่าไหร่หรอกไปกินมากกว่า ฮ่าๆ แถมน้ำหนักขึ้นอีก :sad4: ไว้ว่างๆ จะมาต่ออีกนะ ขอบใจทุกคอมเม้นน๊ะ ที่ให้กำลังใจ :pig4:
-
^
^
^
^
^
อ่านแหละ
-
:z1: โย้วๆๆพี่เสือสู้ๆๆ....เอาใจเชียร์...มั้นใส่นายเอกลึกๆๆนะ :3125:
-
อ๊ากคนเขียน ค้างมากๆๆๆๆๆ
-
เอก ! นายจะไม่ทำไรเลยหรอ จะปล่อยบอยให้พี่เสือจริงอ่ะ
รออ่านนะค่ะ :L1: :L1:
-
เอกหึงเหรอ นิสัยอ่ะ ปล่อยเค้าไปละยังมีสิทธิ์ไปหึงหวงอีก :m31:
หมั่นไส้อ่ะ 555+ คนอย่างเอกต้องเจอแบบนี้แหละ
กว่าจะรู้ตัวเมื่อเกือบสาย สมน้ำหน้า ต้องให้มีมือที่สามมาถึงจะสนใจบอยสินะ
-
เอกหึงแน่ๆเลย
จะมี nc ไหมนะ
+1 นะคะ
-
โอยๆๆ ทันแล้วๆ
สนุกมากมาย o13
เป็นฟิคที่อัพสม่ำเสมอมากเลยจร้า
รอติดตามอยุ่น่ะค่ะ มาเชียร์พี่มาร์ค เลวแต่รักนะเค๊อะ :o8: :-[
-
โอยๆๆ ทันแล้วๆ
สนุกมากมาย o13
เป็นฟิคที่อัพสม่ำเสมอมากเลยจร้า
รอติดตามอยุ่น่ะค่ะ มาเชียร์พี่มาร์ค เลวแต่รักนะเค๊อะ
-
ว้าๆๆๆ
รีบมาต่อนะคร๊าบ
ตื่นเต้นๆๆอะ
-
ค้างๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
:angry2: :angry2: ต่อเดียวนี้นะ
-
อ๊ากกกกกก
อยากให้เอกคู่กับบอย
แต่ตอนนี้หมันใส้เอกและ
คู่กับพี่เสือดีกว่า
เชียร์เสืออออ :mc4:
สั้นไป :serius2: ต่อๆๆ
-
ลุ้นๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ :L1:
-
เอกไม่น่ารัก อยากอ่านต่อ
-
อยากอ่านต่อๆๆสนุกมากๆๆ
-
เอกนี่ยังไงกันนะ หมาหวงก้างรึไง พอบอยมีคนมาสนใจถึงได้ทำแบบนี้
-
อยากอ่านต่อไวๆๆจังอ่ะ
-
มาอ่านต่ออีกรอบแว้วอยากอ่านๆๆๆๆ
-
/////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////
มิงเกลียดกะเทย แล้วมายุ่งกะกูทำไมฟร่ะ! II
ตอนที่ 27/2
.....................
.....................
ลมหายใจอุ่นกระทบที่ใบหน้า ผมรู้แต่เพียงว่าใบหน้าของเอกกำลังโน้มเข้ามา ทำให้ผมยืนหลับตาปี๋ แต่เวลาผ่านไปสักนาทีได้มั้งไม่มีอะไรเกิดขึ้น ทำให้ผม ลืมตาขึ้น แต่ก็พบกับใบหน้าเอกที่จ้องผมอยู่ข้างหน้า
“ผอมลงไปเยอะนะ” เอกเอ่ยขึ้น พร้อมกับปล่อยมือที่รั้งแขนผมไว้ที่ ผนังห้องน้ำ
“หรอ อืมก็เราไม่ค่อยกินอะไร” ผมตอบกลับไป กำลังจะเดินออกจากห้องน้ำ แต่เอกก็รั้งไว้อยู่
“เดี๋ยวก่อน” เอกพูดขึ้น ยกมือขึ้นมาปิดที่ผนัง
“เอกคือว่าเรามีธุระน่ะ ไว้ค่อยคุยกันวันหลังเถอะ” ผมพูดไม่ยอมสบตา จะเดินออกจากห้อง แต่ก็ถูกรั้งเอาไว้อยู่
“ไม่ วันนี้รอด้วยเดี๋ยวจะมารับ” เอกพูดขึ้น
“เอ่อไม่ได้หรอกเรามีนัดแล้วอ่ะ” ผมบอกไปตามความจริง ก็ผมมีนัดกับพี่เสือแล้วหนิ
“นัดได้ก็เลิกได้ ยังไงเย็นนี้ก็ต้องรอ” เอกพูดแค่นั้นก็เดินออกจากห้องน้ำไป
“เดี๋ยวแต่เราไปไม่ได้จริงๆนะ” ผมเดินเข้าไปดักหน้าเอก ที่หน้าห้องน้ำ
“ไม่ได้ก็ต้องได้ ถ้าไม่อยากให้เกิดอะไรขึ้นก็ยกเลิกนัดซ่ะ” เอกพูดเสียงเรียบ
“ไม่ได้หรอก เราไม่อยากให้เสียนัด และเราก็ไม่อยากไปกับนาย และนายก็ไม่ควรมายุ่งกับเราด้วย ต่างคนต่างไป” ผมพูดจบ กำลังจะเดินหนี
“ทำไมมันสำคัญนักรึไง” เอกพูดออก ทำที่ผมที่กำลังเดินไปก็หยุดชะงัก
“ใช่เค้าสำคัญมาก เค้าสำคัญมากที่สุด” ผมหันกลับไปพูดใส่เอก
“มันมีอะไรดีนักหนา ทำไม มันถึงใจหรือยังไง” เอกพูดขึ้นเสียงดัง ตอนนี้ผมก็อารมณ์ขึ้นเหมือนกันแหละ ชักจะดูถูกความเป็นคนเกินไปแล้ว
“หึ ใช่พี่เสือเขาถึงใจมาก ถึงมากที่สุด เรามีความสุข และอย่างน้อย พี่เค้าก็ไม่เคยทำให้เสียใจ” ผมพูดออกไป
“รักกันมากงั้นสิ หึ งั้นเราได้เห็นดีกัน” เอกแสยะยิ้มออกมา
“มานี่” เอกกระชาก แขนผม ให้เดินตามไป หรือเรียกว่าลากถึงจะถูก
“ไม่ ปล่อยสิ ปล่อย” เอกรากผมออกมาจากห้องน้ำ ส่วนผมก็ทุบตีไปเรื่อยๆ แต่ไม่สะทกสะท้านอะไร
“เดี๋ยวก่อนสิจะพาเราไปไหน เราไม่ไปนะ เราไม่ไป”
“หึ ร่านนักไม่ใช่หรือไง ขาดผู้ชายไม่ได้ไม่ใช่หรอ”
“เพี๊ยะ”
“ดูถูกกันมากเกินไปแล้วนะ”
“ทำไมที่ลากมาเนี้ยพิศวาสหรือยังไง หึหึ ไหนบอกไม่ชอบเราไง หรือว่าเพิ่งรู้ตัวว่าชอบเรา ติดใจกระเทยเข้าแล้วสิ” ผมแหยะยิ้มออกมา พูดแบบนี้ก็คงแทงใจดำไม่มากก็น้อย
“สัด..เอ้ย...” เอกบีบปากผม ก่อนจะลากผม ไปนอนที่แค่ไม้เก่าๆ หลังตึก
“อย่าหลงตัวเองไปหน่อยเลย เป็นแค่ของเล่น ที่ลงคารมณ์ก็แค่นั้น” ตอนนั้น น้ำตาผมล่วงลง มาเลยครับไม่คิดไม่ฝันว่าจะมาชอบคนเลวๆ แบบนี้ได้
“ไง..รับไม่ได้รึไง..เสียใจด้วยแล้วกันที่มาชอบคนเลวๆแบบกรู” เอกแสยะยิ้ม
“อยากร่านดีนักไม่ใช่หรอ เดี๋ยวกรูจัดให้ ดูสิกรูจะถึงใจมากกว่าไอเหี้ยนั่นหรือเปล่านะ”
“อย่านะ”
“อยู่นิ่งๆ สิว่ะแม่ง” เอกพูดขึ้นอย่างหัดเสีย ก่อนจะหันมาจัดการเสื้อผ้าของผม ตอนนี้น้ำตาผมไหลพรากเลยครับ เอกไม่สนใจ ไซร์ซอกคอผมทันที แต่ผมไม่ได้รู้สึกอารมณ์นั้นเลยครับ ไม่รู้เลยสักนิด มันเสียใจมากกว่าครับ ผมก็ดิ้นไม่หยุด ดิ้นเท่าที่ดิ้นได้ครับ ทำไมถึงทำกลับผมแบบนี้ ทั้งที่เป็นคนไม่สนใจเอกแท้ๆ แต่กลับทำมาเป็นหวง หมาหวงก้างหรือยังไงกัน
...
..
.
/////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////
[Talk] ขอโทษนะที่หายไปนาน แต่ยังไงก็มาต่อแล้วน้าส์ = = เหมือนหมดไฟยังไงก็ไม่รู้ แต่ยังไงก็จะมาต่ออีกนะ ไม่รู้ว่าเมื่อไหร่ แต่สัญญาว่าจะมาต่ออีกแน่นอน ขอบคุณนะ ซินเจียยู่อี่ ซินนี้ฮวกใช้ ทุกคนจร้า
-
เห้ยยยย ! ทำไมทำกับบอยเเบบนี้ว่ะ
ไม่ชอบเอกล่ะ :beat:
-
DRAMA
T.T
-
- -*
ทำไมเป็นแบบนี้ล่ะเอก
-
หึ! ไอ้เอก ไมดูถูกบอยเงี้ยอ่ะ!! :m16:
-
หายไปนานแล้วกลับมาสั้นด้วย :sad4:
:call:
-
:เฮ้อ:ไอ้พวกดูถูกความรู้สึกของคนอื่นและไม่รู้ใจตัวเองก็แสดงออกเชรี่ยแบบนี้แระ
-
ทำไมทำกับบอยแบบนี้
+1 นะคะ
-
เดี๋ยวต่อยตาเเตกเลยนะเอก
สงสารบอยๆ T_T
-
โหดร้ายที่สุด :sad4: :sad4:
-
ว้าๆๆมาต่อนิดเดียวเองอะ
ค้างๆๆๆ
มาต่อเร็วๆๆนะ
-
:z6: ..สองขาคู่ใส่เอก
-
แง...รังแกกันว่ะ
แต่เอาอีกได้ป่ะ (ซาดิสต์ลึกๆ)
-
ขัดอารมณ์อย่างแรงส์อ่ะ
-
เพิ่งเข้ามาอ่าน สนุกนะคะ
:เฮ้อ: !เราพลาดเรื่องนี้ไปได้ยังไง
:L2:
-
น้อยไปไหม อิอิ ขอบคุนที่ต่อ
-
โดน YESSSSSSSSSSSSS
-
ขอบคุณครับ
-
รักปนโหดทั้ง 2คู่เลย
-
น้อยจังเลย
เอกต้องโดน :beat:
-
:m25:.....น่าสงสารจังทำไมเอกถึงทำอย่านี้ :sad4:
-
มาต่อๆอยากอ่านๆ
-
กรี๊ดดดดดดดด
เอกน่ากระทืบ :z6:
อยากจะ :beat: เอกจริงๆ
ให้บอยคู่พี่เสือดีกว่า :กอด1:
-
//////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////
มิงเกลียดกะเทย แล้วมายุ่งกะกูทำไมฟร่ะ! II
ตอนพิเศษแก้ขัด I
“RRRRRRRRRR”
“R-Yet-R-RRRRRRRRRRRRR”
“เจมส์ครับพี่อยากได้ท่านั่นอ่ะ เราลองกันนะคับ”
“ม่ะ ไม่เอานะ ขาฉีกกันพอดี”
“นะครับนะ” เสียงไอพีมาร์คมันคับ ผมกับมันกำลังเล่นผีผ้าห่มกันอยู่ ก็เพื่อนไปพี่มาร์คมันอะดิครับ ดันเสือกส่งหนังโป๊ ชายกับชาย มาให้มันอะดิ มันยิ่งหืนอยู่ด้วย แค่ไม่มีสื่อมาล่อนะวันนึงยังไม่ต่ำกว่าสองเลยครับ แล้วเกิดอะไรขึ้นกับผมหรอ ความซวยก็มาตกที่ผมอ่ะดิครับ ไอพี่มาร์คมันให้ผมเล่นท่าตามหนังครับ ดูมันดิ พอไม่ให้มันก็อ้อนเป็นลูกหมาอยู่นี่แหละคับ
“ไม่” ผมตอบเสียงแข็ง ไม่เอาล่ะคับ ก้นเคล็ดไปโรงเรียนไม่ได้กันพอดี ผมตอบไปอย่างไร้เยื้อใย ทำให้ไอพี่มาร์คแมร่งงอนครับ มีหรอผมจะไปง้อมันไม่มีทางสำหรับคนอย่างเจมส์ซ่ะล่ะ
“อืมๆ ก็ได้” ผมตอบไปอย่างเซ็งๆ ส่วนไอพี่มาร์คนะครับมันยิ้มออกมาเลยครับ ก่อนจะเขยิบเข้ามาใกล้
“มานั่นตรงนี้ดิครับ” มันตบที่นอนตรงข้างๆ มันครับ ทำนองว่าให้ผมไปนั่งตรงนั้น
พอผมเข้าไปนั่งมันก็เริ่มลุกเลย ขึ้นมาค่อมไว้เลยครับ
“อ่าวไม่ทำแล้วหรอ” ผมถามไอพี่มาร์คครับ ที่เดินลุกออกไปค้นหาอะไรไม่รู้ ดังก๊อกแก๊ก
“ป่าวครับ” ไอพี่มาร์คมันยิ้มเจ้าเล่ห์หันมามองผม ก่อนจะชูอุปกรณ์อะไรสักอย่างคล้ายๆ โซ่กับกุญแจมือ
“พี่คิดว่าพี่อยากเล่น SM”
“ห๊า”
………………………..
………………………..
“ไอเจมส์มึงไปทำไรมาว่ะ เหมือนไม่ได้นอนมาทั้งคืน” มาถึงโรงเรียนเสียงไอหมาเชนมันก็เห่าขึ้นครับ
“มึงถามอะไรปัญญาอ่อนว่ะไอเชน ดูก็รู้ว่าเมื่อคืนต้องหนักใช่มั้ยไอเจมส์” สมทบด้วยเสียงหอนของไอก๊าซ คู่หูนรก
“ไม่ต้องย้ำกันได้มั้ยแมร่ง กรูป่วดไปหมดทั้งตัวเลย” ผมตอบกลับไปอย่างเซ็งๆ อยากจะบอกว่าเมื่อคืนนี้น่วมเลยครับกว่าจะเข้านอนก็เกือบๆ เลขห้าเลยครับ
“ตอบแบบนี้สงสัย ชัวร์ว่ะ” ไอก๊าซหันไอไปบอกไอเชนครับ น่าหมั่นไส้จัง สาธุแช่งครับแช่ง ขอพวกให้มันได้กันเอง
“เฮ้อๆ” ผมถอนหายใจออกมา ก่อนจะก้มหน้าฝุบหลับที่โต๊ะ
“เห้ยๆ อย่าเพิ่งไปเฝ้าพระอินทร์สิว่ะห่าเจมส์ เดี๋ยวมึงก็โดนอาจารย์ คณิตเล่นหรอก แมร่งยิ่งขี้วีนอยู่ด้วย” ไอเชนครับ มันมาสะกิตหลังผม แต่ผมไม่สนหรอกจะนอนซะอย่าง ผมมันเด็กเรียนอยู่แล้ว
“ครืดๆ ครืดๆ”
เสียงโทรศัพท์สั่น จากการหลับของผม ผมกดรับโดยที่ไม่ได้ดูเบอร์
“ฮัลโหล”
“ว่าไงอีเจมส์ หายไปเลยนะมึง ไม่เคยจะคิดถึงเพิ่อน” เสียงแบบนี้มีคนเดียวครับ ไม่มีใครนอกจาก
“อ่าวอีบอย กรูก็พึ่งโทรหามึงเมื่อมะรืนกรูจะหายไปไหนว่ะ แล้วโทรมามึงมีไรว่ะ”
“แหมเสียมารยาทนะเมิง เมิงแอบนอนในห้องล่ะสิท่า” ไอนี่มันรู้ทันตลอด
“เออ หาวว ว่าแต่มึงเหอะไปอยู่ที่ญี่ปุ่นเป็นไงบ้างว่ะ”
“ก็เรื่อยๆ ว่ะ ช่วงนี้เรียนหนักเอาการอยู่ เลยอยากโทรมาระบาย”
“เห็นกรูเป็นที่ระบายอารมณ์ว่างั้น”
“ฮ่าๆ เออ มึงนี่ชอบกวนประสาทตลอดว่ะไปเจมส์แมร่ง”
“เออไอบอยกรูได้รับของฝากแล้วนะเว้ย ขอบใจมากนะชอบมากเลย”
“อืมๆ สวยใช่มั้ยล่ะกรูเลือกเองกับมือเลยนะเว้ย ของขวัญสุขสันต์วันวาเลนไทน์นะเพื่อน ตอนแรกไม่รู้ว่าจะซื้ออะไรฝากแต่เอกบอกว่าให้ซื้อผ้าพันคอก็เลยซื้อตาม พูดถึงก็มาเลยกรูต้องวางแล้วนะเพื่อน ลืมไปว่าเอกนัดไปดินเนอร์”
“ หวานกันจริงนะอิบอย เออฝากบอกเอกด้วยว่ากรูคิดถึง”
แล้วไอบอยก็วางสายไป จากเรื่องวุ่นๆ ที่เกิดขึ้นสองคนนั้น กว่าสองคนนั้นจะลงเอยกันได้ นี่แบบว่าเล่นกันซะเราเครียดไปเลย ว่าไปก็คิดถึงนะ ถ้าเอกกับบอยไม่โดนไล่ออกจากโรงเรียน ป่านี่ก็คงต่อล้อต่อเถียงกัยอยู่ตรงนี้แล้วแหละ
ว่าไปแล้ววันนี้วันวาเลนไทน์ ไปหาไอพี่มาร์คดีกว่า คิคิ
...
..
.
//////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////
[Talk] ขอโทษนะที่หายไปอีกแล้ว คือแบบว่าตอนนี้เครียดมากจริงๆ เลย คอมมันเจ้งอ่า ฮือๆ ฮาร์ดดิสไหม้ขอมูลหายหมดเลย ยังต้องเตรียมงบซ้อมคอมใหม่ ช่วงนี้ก็เลยใช้โน๊ตบุ๊คแก้ขัดไปก่อนแต่ก็ช้าโครตๆ เลยแต่งตอนนี้มากราบขอขมางามๆ อาจจะหายไปสักพักนะ ทำใจ+รอคอม ขอโทษๆ จริงๆ น้าส์ ตามจริงจะเข้ามาบอกตั้งนานแล้วหละ แต่ไม้อยากมาตัวเปล่า ก็ต้องแต่ตอนพิเศษแก้ขัดกันก่อนนะ เครียดๆ มากเลย สงสัยจะปีชง ฮือๆ รอกันด้วยนะ ขอเวลาสร้างไฟก่อน
ป.ล. สุดท้ายขอฝากไปแสดงความเห็นนิดนึงนะคับ ตามลิ๊งข้างล่าง
แนะนำซีรี่ย์เกาหลีสนุกๆหน่อย http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=22118.0
-
จิ่ม จิ่ม จิ่ม
คอมเจ๊งเรื่องทำมะดา ไวรัสกระจายเป็นสามัญ
คนแต่งสู้ๆน้า
ค่อยๆเขียนแล้วเอามาลงไหมน้า
~~~เป็นกำลังใจให้จร้าา~~~
-
อยากอ่านตอนที่มาร์คเล่นเอสเอ็มกะเจมส์อ่ะ
-
ให้อภัยตลอดเพราะยังไงก็ไม่ลืม
:pig4:
-
ว้าสั้นจะเลย
แต่ก้อรีบมาต่อนะๆๆๆ
-
แล้วมาต่ออีกนะคะ
+1 นะคะ
-
รอรอ
-
อยากรู้อะว่าทำไม เอก กะ บอย ถึงโดนไรออก :sad4:
-
รอค่า
-
:call:ไม่เป็นไร.... :เฮ้อ:
:sad11:ให้อภัยเสมอ o18
เป็นกำลังใจให้ผู้เขียนที่ยังไม่ลืมแฝนๆๆ
-
//////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////
มิงเกลียดกะเทย แล้วมายุ่งกะกูทำไมฟร่ะ! II
ตอนพิเศษแก้ขัด II (เจมส์)
.................
..................
“รอนานมั้ย” พอผมเดินไปที่จุดนัด เห็นไอพี่มาร์คมันนั่งอยู่ ผมก็เดินไปนั่งตรงข้างๆ
“ไม่นานหรอกพี่เพิ่งเลิก” ไอพี่มาร์คมันบอก พร้อมกับเอามือมากอดที่เอวไว้ หลวมๆ
“ชิ๊ เดียวคนเค้ามอง” ผมบอก พร้อมกับจับมือไอพี่มาร์คออก
“ก็ช่างเค้าสิ ก็เราเป็นผัวเมียกันนิ” ไอพี่มาร์คมันบอกพร้อมกับ โน้มหน้ามา จุ๊ฟ ที่แก้ม
“ไม่เอา” ผมบอกเพราะไอพี่มาร์คมันจะมาจูบผมนะสิครับ แถมมันลืมไปแล้วหรือไงว่าอยู่ในโรงเรียน
“ฮ่าๆ เวลาเจมส์เขินก็น่ารักเหมือนกันนะเนี๊ย” ไอพี่มาร์คมันหัวเราะผมครับ ส่วนผมก็ทุบไปทีนึง ส่วนไอพี่มาร์คมันนะหรอก็ทำหน้าเหมือนจะเป็นเหมือนจะตายอยากนั้นแหละครับ
“ต๊อง”
“หิวรึยัง” หลังจากที่นั่ง ทำสงครามไปสักพัก ไอพี่มาร์คมันก็พูดขึ้น
“…” ผมไม่ตอบแต่พยักหน้ารับ
“งั้นป่ะ วันนี้พี่มีร้านเด็จด้วย” ไอพี่มาร์คมันบอก พร้อมกับลุกขึ้นนำผมเดินไปที่รถ
หลังจากที่ผมก็ไอพี่มาร์คขึ้นรถ มันก็พาผมมาที่ร้านหนึ่งครับ อากาศเย็นสบายที่พัดมาเพราะติดแม่น้ำ ระเบียงไม้ที่ยื่นออกไป บรรยากาศดีมากๆ เลย
อาหารที่สั่งมาก็มีเยอะแยะนะ แต่เป็นปลาซ่ะส่วนใหญ่ ซึ่งเป็นของโปรดของผม
“กินเยอะๆ นะครับเมียพี่พี่เลี้ยงเอง” แม้แต่ตอนกินมันยังไม่เลิกหยอกครับ
“ลองไม่เลี้ยงดิ” ผมหันไปค้อนมัน
“คร๊าฟๆ เมียพี่ดุ”
“โอ๊ย” ผมทุบมันไปอีกหนึ่งที หลังจากนั้นผมก็นั่งกินไปเรื่อย แล้วไอพี่มาร์คมันไปเข้าห้องน้ำ มีนักดนตรีมาเล่นด้วยครับแนวครันทรี่ ผมสังเกตรอบๆ ว่าส่วนใหญ่ลูกค้าเค้าจะมากันเป็นคู่ๆ ใช่เกือบลืมไปเลยวันนี้วันวาเลนไทน์ ใช่สิมันผมมีของขวัญมันด้วยเกือบลืมไปเลย ผมคว้ากล่องขึ้น จะให้ตอนไหนดีนะ
ขณะที่ผมกำลังคิด อยู่เสียงดนตรีก็เงียบลง
“อะหืม...แขกที่มีเกียรติทุกท่าน” ทายว่าใครครับ ไม่มีใครแล้วครับนอกจากไอพี่มาร์คนั่นแหละ มันส่งสายตาวิบวับจากเวทีมาให้ผมที่นึง
“ผมนักร้องหน้าใหม่คับ ฝากเนื้อฝากตัวด้วย แต่ฝากหัวใจไม่ได้ครับเพราะผมมีเจ้าของอยู่แล้ว” หลังจากที่มันพูดจบก็ยิงยิ้มมาที่ผมทีนึง คนเค้าก็ฮิ้วกันใหญ่ ผมว่าเค้าคงหน่ายกับมุขฝืดๆ ของไอพี่มาร์คมันมากกว่า
“เนื่องในวันนี้คืนวันแห่งความรัก วันนี้ผมจะขึ้นมาร้องเพลงให้ฟังครับ ถ้าเพี้ยนยังไง อย่าปาไข่ใส่กันนะครับ” คนดูพอจะชอบมุขของไอพี่มาร์ค หัวเรอะกันใหญ่ มีเสียงตบมือ ก่อนที่ดนตรีจะบรรเลงขึ้น
เสียงทุ่มนุ่มหูก็ดังขึ้น...
ฉันเคยเกือบพลาดสิ่งที่ดีที่สุดในชีวิต
หากในวันที่ฉันล้มอยู่ ไม่มีหนึ่งใจของเธอ
ฝันคงจบ หลายสิ่งที่ดีคงหมดทางได้เจอ
หนึ่งกำลังใจที่ยิ่งใหญ่ ไม่ลืมได้เลย...
ขอบคุณที่รักกัน...
ขอบคุณทุกครั้งที่คอยกอดฉัน
ในวันที่ปัญหา ถาโถมเข้ามาใส่
จะตอบแทนความรัก ที่ฉันได้จากเธออย่างไร
ก็รู้ดีว่าไม่พอ แต่ขอทำให้ดีที่สุด
สักวันหนึ่งฉันอาจต้องล้มลงอีก ใครจะรู้
แต่ถ้าเธอไปด้วยกันอยู่ ก็ไม่หวั่นกลัวเท่าไร
เรื่องบางอย่าง ฉันอาจได้เคยพูดบอกเธอออกไป
แต่อีกมุมนึงของหัวใจ ไม่เคยพูดเลย
ขอบคุณที่รักกัน...
ขอบคุณทุกครั้งที่คอยกอดฉัน
ในวันที่ปัญหา ถาโถมเข้ามาใส่
จะตอบแทนความรัก ที่ฉันได้จากเธออย่างไร
ก็รู้ดีว่าไม่พอ แต่ขอทำให้ดีที่สุด
ขอบคุณที่รักกัน...
ขอบคุณทุกครั้งที่คอยกอดฉัน
ในวันที่ปัญหา ถาโถมเข้ามาใส่
จะตอบแทนความรัก ที่ฉันได้จากเธออย่างไร
ก็รู้ดีว่าไม่พอ แต่ขอทำให้ดีที่สุด
ขอบคุณในความรัก ที่หาไม่ได้จากที่ไหน
จะรักเธอให้มากพอ และขอทำให้ดีที่สุด...
“จบไปแล้วนะครับบนเพลงที่ผมมอบให้ไป จะเพี้ยนบ้างอะไรบ้าง โปรดอย่าถือสากัน”
“และวันนี้มีสิ่งหนึ่งที่ผมอยากจะทำ”
“ผมเป็นผู้ชายคนนึง ไม่ใช่คนที่ดีอะไร ผมมีคนที่ผมรักคนนึง เมื่อก่อนผมทำไม่ดีกับเข้าเอาไว้มาก แต่เค้าก็ให้อภัยผมเสมอ เค้าคือคนที่ผมรักที่สุดในชีวิตเลยก็ว่าได้ เค้าเป็นคนที่อยู่เคียงข้างผมเสมอ ไม่ว่าจะสุข จะทุกข์ เค้าก็อยู่เคียงข้างผมตลอด 4 ปีที่ผมคบกันมาผมรู้แล้วว่า ผมไม่มีวันจะให้หัวใจใครได้อีกนอกจากเค้าคนนั้นครับ พี่รักเจมส์ครับ”
“นั่นไงครับเค้าอยู่ตรงนั้น” ไอพี่มาร์คมันชี้มาที่ผมครับ ทำให้แขกทั้งร้านจ้องมาที่ผมครับ ไอพี่มาร์คฝักมือเรียกผมครับ ผมก็เดินไปที่เวที ตอนนี้ผมรู้สึกอึ้งทำไรไม่ถูกเลยครับ
พอไปถึงเวทีไอพี่มาร์คก็ยิ้มให้ผมครับก่อน จะหยิบหาอะไรสักอย่างในกระเป๋ากางเกงออกมา
เป็นกล่องกำมะหยี่สีน้ำเงินใบพอดีมือ สิ่งของที่อยู่ในนั้นคงจะมีราคาน่าดู ไอพี่มาร์คเปิดกล่องออกมาก็พบกับแหวน ที่มีเพชรประดับอยู่ตรงกลาง
“นี่คือแหวนของแม่พี่ที่ท่านทิ้งไว้ก่อนที่จะจากพี่ไป แม่พี่บอกว่านี่คือแหวนที่พ่อลูกมอบให้แม่ เอาไว้ให้ลูกสะใภ้” พอพี่มาร์คพูดจบก็นั่งชันเข่าลงไปกับพื้น
“แต่งงานกับพี่นะครับ” ไม่น่าเชื่อไอพี่มาร์คขอผมแต่งงานครับ ตอนนี้น้ำตาผมไหลเลยครับ นั้นตาแห่งความตันใจ ที่ผมกลั่นมานาน และผมก็พยักน้ารับครับ แล้วไอพี่มาร์คมันก็ยิ้มเห็นฟันขาว ก่อนจะดึงมือไปสวมแหวน เข้าที่นิ้วนางข้างซ้าย
“ทุกคนในที่นี้โปรดเป็นพยานว่านายธนวรรษ ได้สมรสกับ นาง เฮ้ย นายเนธิรินทร์ เป็นที่เรียบร้อยแล้ว”
หลังจากที่ไอพี่มาร์คพูดจบก็ได้ยินเสียงหวิวปาก และเสียงเฮดังกล้องในร้าน แต่แล้วเสียงทุกอย่างก็หายไปเมื่อไอพี่มาร์คโน้มจูบเข้ามา
เนิ่นนานเท่าไหร่ที่เราจูบกันผมไม่รู้ แต่รู้เพียงแค่ว่าผมมีความสุขที่สุด ในตอนนี้ ถึงแม่ว่าผมจะไม่รู้ว่าอนาคตจะเป็นอย่างไร แต่ผมจะพักใจไว้กับคนๆ นี้ และผมจะทำ ทำให้รักของเราในตอนนี้ให้ดีที่สุด รัก รักมากที่สุด รักเหลือเกิน รัก รัก รัก ร๊ากกกก...
...
..
.
//////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////
[Talk] จบไปอีกตอนกับตอนพิเศษฮ่าๆ พอแก้ขัดไปก่อนได้นะ ถ้าว่างๆ จะมาต่ออีกแต่ไม่บอกหรอกว่าเมื่อไหร่ แต่มาต่อแน่นอน ขอบคุณทุกคอมมเม้นนะคับ แฟนคลับทั้งหลาย ฮ่าๆ ได้อ่านทุกคอมเม้นเลย อยากจะบอกว่าเพราะคอมเม้นทำให้มีกำลังใจขอบคุณนะ คร๊าฟ ฮ่าๆ ช่วงนี้เครียดมากๆเลย จะเอ็นแล้ว ต้องอ่านหนังสือทบทวนเยอะ หวังว่าคงเข้าใจ รู้ตัวว่าหายไปบ้างอะไรบ้าง แต่ไม่ทิ้งแน่นอนครับ
ป.ล. รีบพิมพ์เร่งด่วนๆ ผิดนะที่ใดโปรดอย่าถือกัน
ป.ล. 2 เพลงที่ไอพี่มาร์คร้องคือเพลง ขอบคุณที่รักกัน - โปเตโต้ หลายคนคงรู้จักกันดี ไม่ลิ้งนะครับ
-
น่ารักจังเลยอะ
เขินๆๆๆๆๆ
รียมาต่อนะ
-
:impress2:หวานเกิน
-
:impress2:น่ารักแลปนหวาน :กอด1: (อิฉาจัง)
-
รออ่านคะ
-
กะลังเข้ามาอ่าน อาจจะ งงๆนิดหน่อยแต่ก็พอเข้าใจได้
-
อ๊ายย ย :z3:
น่าอิจฉาจริงๆ
-
โห แต่งงานกันแล้วอ่ะ อิจฉาเว้ยเฮ้ย
อิตาเอกนี่เป็นไรอ่ะ มาฉุดบอยเค้า เด่ะตบเลยนิ :beat:
-
มันหวานไปเปล่า อิจฉาว่ะ
-
//////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////
มิงเกลียดกะเทย แล้วมายุ่งกะกูทำไมฟร่ะ! II
ตอนที่ 28/1
.....................
“พีเสือครับ” ผมกรอกเสียงไปเมื่อปลายสายรับ
“ว่าไงครับน้องบอย โทรหาพี่ รอพี่ไม่ไหวหรอ นี่ยังไม่ถึงเวลานัดเลย” เสียงพี่เสือหัวเราะ ถ้าไม่มีเรื่องอะไรให้หนักใจ ผมคงจะหัวเราะไปกับพี่เสือ
“เอ่อ พี่เสือครับผมขอโทษครับ วันนี้ผมคงจะไปไม่ได้แล้วล่ะครับ คือว่า เอ่อ พอดีบอยไม่ค่อยสบายอ่ะครับ” ผมพูดไปอย่างอ้ำอึ้งๆ กับสิ่งที่ผมต้องการบอก
“ครับ ไม่เป็นไร แต่บอยไม่สบายมากรึปล่าวครับ ให้พี่ไปรับไหม” พี่เสือถามกลับมาด้วยเสียงที่เป็นห่วง
“ไม่ต้องหรอกครับ รบกวนปล่าวๆ พอดีบอยให้รถที่บ้านเค้ามรับนะครับ บอยแค่เวียนหัวเฉยๆ เอง” ผมตอบกลับไป
“แล้วนี่ทานยารึยังครับ” พี่เสือพูดออกมาด้วยเสียงจริงจัง ยิ่งทำให้ผมรู้สึกผิดเข้าไปใหญ่
“ทานแล้วครับ เอ่อ คือว่าพี่เสือครับแค่นี้ก่อนนะครับ” ผมต้องตัดบทสนทนา เมื่อเพิ่งสังเกตุเห็นคนที่นั่งอยู่ข้างๆ
“ครับ พี่ไม่รบกวนแล้ว นอนพักเยอะๆ ล่ะจะได้หายไวๆ” พี่เสือลาผมสองสามคำก่อนจะวางสายไป
“หึ เป็นห่วงกันจริง” เมื่อวางสายเสร็จเสียงของคนข้างๆ ที่ฟังบทสนทนาของผมกับพี่เสือตั้งแต่ต้นจนจบ ก็พูดขึ้น
“แค่นี้ใช่มั้ยทีต้องการ” ผมพูดอกไป เมื่อผมโทรไปยกเลิกนัดกับพี่เสือตามที่เอกต้องการ
“มันก็ไม่ทั้งหมดหรอก” เอกสะแหยะยิ้มพร้อมกับยืนหน้าเข้ามาใกล้ ทำให้ผมหลับตาปี๋ แต่ก็ไม่มีอะไรเกิดขึ้น พอลืมตาขึ้นก็เห็นรอยยิ้มอย่างผู้ชนะของคนตรงหน้า
“หึ จำเอาไว้ว่าอย่าไปยุ่งกับมันอีก ถ้าไม่อยากเจอแบบนี้อีก”
“ทำไมหึงรึไง” ผมย้อนกลับไป
“อย่างหลงตัวเองไปหน่อยเลย ก็แค่ไม่อยากใช้ของร่วมกับใคร” เอกตอบกลับมา ด้วยคำพูดแทงใจ
“ที่แท้ก็หมาหวงก้าง” เป็นครั้งแรกที่ผมด่าเอก แต่ในเมื่อดูถูกกันมาก คนเรามันก็มีขีดสุดเหมือนกัน ขีดสุดของความเป็นคน
“รู้ตัวก็ดี จะได้ไม่ไปร่านที่ไหน” เอกพูดอกมา พร้อมกับมือจับที่ปลายคาง
“หึ ถ้าคนมันจะร่าน ถึงยังไงมันก็จะร่าน” ผมตอบเอกกลับไป พร้อมกับแสยะยิ้มออกมา อย่างคนชนะ
“ทำอะไรก็ระวังมั่งล่ะ อย่าให้ผัวจับได้ละกัน” พูดจบเอกตบที่ใบหน้าเบาๆ ก่อนจะเดินออกไป
. .. ......
“ตรงเวลาดีนี่” เสียงเอกทักขึ้น เมื่อผมมานั่งรอที่ซุ้มหลังเลิกเรียน หลังจากที่ผมแยกกลับเอกเมื่อตอนกลางวัน ผมก็ขึ้นเรียนตามปกติ ก็มีคนถามว่าหายไปไหน ผมบอกว่าผมไม่ค่อยสบายเท่าไหร่เลยไปนอนห้องพยาบาลมา ก็ไม่มีคนถามอะไรคงก็คงจะเห็นจากสภาพผมนะครับ
“…” ผมเงียบไม่อยากจะต่อล้อต่อเถียง ไม่อยากให้เกิดเรื่องอะไรอีก
“ทำไมอยู่กับผัวไม่มีความสุขหรือไง”เอกพูดออกมาอีก แต่ผมก็ยังเงียบไม่พูดอะไร เล่นสงครามประสาท
“คงอยากไปกับไอหม่อนั่นล่ะสิ” เอกพูดออกมาไม่เลิก ทำไมกันนะ ถึงดูถูกกันไม่จบไม่สิ้น ทั้งที่บอกว่าไม่ชอบ พยายามตัวออกห่างแล้ว ลืมแล้ว แล้วมายุ่งกันอีกทำไม
“ใช่ อยากไป” ผมพูดออกไปด้วยน้ำเสียงประชด
“รักมันมากล่ะสิ”
“ใช่ อย่างน้อยเค้าก็ไม่เคยทำให้เสียใจ” ผมพูดตามที่คิด ทำให้เอกถึงกับนิ่ง
“จะไปไหนก็ไปสักทีสิ” ผมพูดตัดบท ไม่อยากจะต่อล้อต่อเถียง พูดไปก็ไม่มีประโยชน์อะไร ผมลุกขึ้นเดินนำหน้าออกไป เพราะเบื่อกับคำพูดที่เสียดแทงใจเต็มที
ดูเอกไม่พอใจเท่าที่ผมแต่ก็ยอมเดินตามมาแต่โดยดี ระหว่างที่เดินมาเอกและผมก็ต่างเงียบ ผมเดินมาถึงรถที่จอดอยู่ ซึ่งผมจำได้ว่าเป็นรถเอก ผมกำลังจะเดืนไปขึ้นรถ แต่เอกก็รั้งมือผมไว้ก่อน
"..." เอกไม่พูดอะไร ยืนจ้องผมอยู่เฉยๆ ตอนนี้แววตาของเอกดูจะเปลี่ยนไปจากเดิม ไม่สิ คงไม่ใช่อย่างที่ผมคิดหรอกมั้ง ผมมองเอง เชิงถามว่ามีอะไร
แต่ก่อนทีจะได้พูดหรือมีอะไรเกิดขึ้นต่อจากนั้นก็มีเสียงหนึ่งดังขัดจังหวะขึ้นเสียก่อน
“เอกค่ะฟ้ากลับด้วยนะค่ะ”
...
..
.
//////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////
[talk] 0*o/#^((&=+\;l P ช่วงนีเครียดๆ มืดแปดด้านไปหมด เครียดแบบไม่ได้กินได้นอนเลยทีเดียว T^T :z3: สั้นไปอีกแล้วอย่าว่ากันนะ ถ้าหายเครียดเมื่อไหร่จะจัดแบบยาวให้ ตอนนี้เรื่องกำลังจะดำดิ่งลงหลืบดำอีกครั้ง ขัดกับตอนที่แล้วเลยเน้อ ยังไงก็ติดตามกันต่อไปนะคับ รักทุกคนจร้า :L1:
-
อิชะนีนางนี้ แม่งขัดจังหวะว่ะ!! :m31:
รอต่อค่า~ ค้างๆๆ ><
สู้ๆนะคะ เป็นกำลังใจให้เสมอค่ะ~♥
-
อะไรกันเนี่ยเอก
-
มาต่อไวๆๆนะ กำลัง จะดูว่าเป็นไงต่อไป :call: :call: :call:
-
อ้าวๆๆ ยัยฟ้ามันมาจากไหนเนี่ยย
รีบมาต่อนะๆๆๆ
-
เพิ่งเข้ามาอ่านค่ะ สมุกมากๆ เป็นแนวที่ชอบเลย
มาต่อไวๆนะคะ :กอด1:
ปล.ฟ้าอีกแล้ว ชอบมาขัดจังหวะจริงๆ เดี๋ยวแม่ก็จับ :beat: ซะหรอก
-
อ่า ค้างอ่ะ ตกลงเอกจะเอาไงเนี้ย
-
ค้างอ่ะ
แต่ชอบมาก
เป็นกำลังใจให้คนเขียน :L2: :L2:
-
:เฮ้อ:ก้างชิ้นใหม่มาอีกชิ้นนึงแล้ว
-
เหนี่อยอกเหนี่อยไจ
-
สู้ๆนะเพื่อนเลิฟ....เป็นกำลังใจให้ อิอิ ^^
ปล. อิยัยฟ้าน่า..... :beat:มากกกกก
ปล.2 ส่วนคนเขียนน่า...... :z6: มากกกกกกกก ( ล้อเล่นๆ ) 555+
ปล.3 สั้นอีกเเล้วนะแก...555+
-
สู้ๆนะค่ะไรเตอร์
อ่านตั้งแต่ตอนแรกชองพาร์ทแรกจนตอนนี้
ในวันเดียวเลยค่ะ
สนุกรอคต่อนะค่ะ
สู้ๆๆๆๆๆๆ
-
กำลังสนุกเลย
ค้างซะงั้น
แล้วมาอัพต่อนะคะ :call:
+1 นะคะ
-
:sad11:เอกทำเกินไป......สงสารบอยจ้ง :o12:
-
รออยู่นะค่ะ
-
งงกับเอก เอาแน่เอานอนไม่ได้เลย ไรวะ :fire:
สงสารบอย :m15: อุตส่าห์พยายามห่างแล้ว
แกจะหมาหวงก้างทำไมวะเนี่ย
อิฟ้านั่นก็นะ ตัวมารโผล่มาอีกละ :เฮ้อ:
-
หรอกให้อยาก.............(ติดตาม) แล้วหายไปนานๆตลอด
:t3: :t3: :t3: :t3: :t3: :t3: :t3: :t3: :t3: :t3: :t3: :t3: :t3: :t3:
-
ขอนางร้ายแรงๆ แรดๆ ชอบบบบบบบบบ
-
มาต่อเถอะค่ะ T.T
-
ต่อเถอะค่ะ Y.Y
-
รอ รอ รอ รอ รอ รอ :sad11: :dont2: :dont2:
-
:jul1: :jul1: :jul1:
-
อ่านะ หวงก้าง - *-
ยัยฟ้า... :z6: :z6:
รออ่านนะคะ :call: :call:
-
รอๆคับกำลังอินเลย ค้างสุดๆๆๆ
-
สนุกมากเลย
อย่าลืมมาต่อนะ :-[
-
หายยาวเลยอ่ะ
-
:mc4: เข้ามารอคับ
^^
-
:laugh: เปิดเข้ามาต๊กใจ
:sad4:ยังไม่มาอีกเรอะ :o12:ไปล่ะ
-
ยังรออยู่เช่นเดิม o18
-
เพิ่งอ่านเรื่องนี้เป็นครั้งแรกค่ะ
อ่านรวดเดียวมาถึงตอนนี้เลย
คิดว่าเนื้อเรื่องส่วนใหญ่ก็น่าสนใจดีนะคะ
เสียแต่ที่มาอัพทีละน้อยนี่แหละ
แต่ก็เข้าใจค่ะว่าคนแต่งไม่ว่าง
ยังไงก็สู้ๆนะคะ
-
:really2:
งงอะ วนไปวนมาไงไม่รู้ เเต่สนุกดีนะ มาต่อเร็วๆละ
-
รอค่ะ
-
ตามมาอ่านอีกระรอกเเล้วครับ อิอิ
ยังไงก้เปนกำลังใจไห้บอยด้วยนะครับ
-
ตามทันแหละ
-
//////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////
มิงเกลียดกะเทย แล้วมายุ่งกะกูทำไมฟร่ะ! II
ตอนที่ 28/2
.....................
.....................
“เอกค่ะทำไมต้องเอาคนอื่นขึ้นรถมาด้วยละค่ะ” ยัยฟ้าหันมองผมด้วยสายตาเหยียดๆ ก่อนจะเข้าไปเกาะแขนเอก ที่นั่งนิ่งหลังจากขึ้นรถ
“เอ่อ คือว่า” แต่ไม่ทันที่เอกจะพูดผมก็ชิงพูดก่อน
“พี่ฟ้าครับ ใครกันหรอครับที่เป็นคนอื่น” ผมพูด และฉีกยิ้มเสแสร้ง ลอยหน้าลอยตาแบบอินโนเซ็น ไปให้หล่อนหนึ่งดอก
“ก็น้องไงค่ะ น้องไม่รู้หรือไงว่าพี่กับเอกเป็นแฟนกัน” ยัยนางฟ้านรกหันมาพูดกับผม โครตอยากรู้ตายล่ะชิ๊
“อ่าวหรอครับไหง เอกไม่เห็นบอกผมสักคำเลยนิครับ” ผมตีหน้าดันจริตใส่ไป
“ถึงไม่บอก แต่ตอนนี้นี้พี่ก็ได้บอกไปแล้ว พี่คิดว่าน้องคงรู้ตัวดีน่ะว่าควรทำอย่างไร”
“อ่ะ เอ่อ..ฟ้า” เอกอึกๆ อักๆ เหมือนจะหาข้อเถียง หันมามองผม แต่ไม่ทันผมหรอก
“พี่พูดจบแล้วนะครับนั้นถึงตาผมบ้าง” ผมหันน้ายิ้มเยอะอย่างผู้ชนะ
“เอกครับ” ผมหันไปเกาะแขนเอกที่นั่งอยู่ข้างๆ
“เอกบอกเค้าไปสิว่าเราเราเป็นอะไรกัน” ผมเลือนมือไปกุมมือเอก พร้อมส่งสายตายที่ใครหลายๆ คนบอกว่ามี่เสน่ห์มากๆ
เอกทำท่าเลิ่กลั่ก ส่วนยัยฟ้านะหรอจ้องผมเขมังเลยครับ
“เอกค่ะเอกเป็นอะไรกับบอยหรอ” ยัยฟ้าหันเข้าไปเกาะแขนเอกครับ หล่อนคงอยากรู้ล่ะสิ
“เอกบอกเค้าไปสิ หรือถ้ายังงั้นบอยบอกเองก็ได้ เราสองคนเป็น...” แอนอาน'
“อย่า” เอกเอามือมาปิดที่ปากผมครับ ไม่ทันที่ผมจะได้ทันพูดจบ
“เอกมีอะไรปิดบังฟ้าหรอค่ะ บอกฟ้ามานะ บอกฟ้ามาเดี๋ยวนี้นะ” ยัยฟ้าหันไปเขย่าแขนเอกที่นั่งข้างๆ
“เปล่าครับไม่มีๆ คือว่าเอกจะบอกว่า เค้าเป็นเพื่อนสนิทกับเอก” เอกหันไปแก้ตัว
“หรอค่ะ” ยัยฟ้ามองเอกอย่างไม่เชื่อ แล้วมองผมเหยียดหัวจรดปลายเท้า อีนี่น่าตบจริง
“แค่เพื่อนจริงๆ หรอเอก” ผมลอยหน้าลอยตาพูด ก่อน ก่อนจะตบยิ้มไปอีกทีนึง ผมรู้สึกได้ว่าเอกกำมือผมแน่นขึ้น เหมือนให้ผมเงียบ แต่คนอย่างผม ไม่ได้ยอมใครง่ายๆ อย่างที่ใครคิดหรอก ผมเอามือไปวางไว้ที่ขาอ่าน เอหันมามองคงคิดว่าผมจะทำอะไร แล้วเอกก็คิดถูกซะด้วย
“พี่ฟ้าครับ พี่ฟ้ารู้หรือไม่ ว่าเอกมีปานแดงที่ขาอ่อน” ผมหันไปพูดกับยัยฟ้าที่นั่งข้างเอก พอผมพูดจบเอกก็ถมึงตามองผมเลยครับ แต่ไม่สนใจครับ เหมือนไม่มีตัวตน แต่ส่วนมือก็ยังคลอเคลียขาอ่อน
“กรี๊ด เอกค่ะ นี่เอกหมายความว่าไง ไหนบอกไม่มีไรไง แล้วทำไมถึงรู้ได้ว่าเอกมีปานแดงที่ต้นขาข้างขวา” ยัยฟ้ากรี๊ดเสียงสูง ปรี๊ด ถ้าผมไม่เคยไม่ได้ยินมาก่อนหน้านี้นะ ผมคงคิดว่าเธอกินนกหวีดแทนอาหาร
“กรี๊ด ฟ้า ไม่ยอมนะค่ะเอก ฟ้าไม่ยอมจริงด้วย เอกบอกฟ้ามาเดียวนี้นะ” ตอนนี้ยัยฟ้าทุบเอกใหญ่เลยครับ ฮ่าๆ สะจัยจริงๆ
“อ่ะ...โอ๊ย...ไม่ใช่ ฟ้ากำลังเข้าใจผิด ไม่ ใช่ นะ นี่นายบอกไปสิว่านายกุเรื่องขึ้นมา” เสียงเอกพูดขึ้น ทั้งยังโดนยันฟ้าทุบ
“เอกทำไม เอกไม่ยอมรับความจริงล่ะ เราเคยมี..” ยังไม่ทันพูดจบ เอกก็ตะคอกใส่หน้าผม
“พอ มันไม่เป็นความจริง! นี่ลุงจอดรถงข้างหน้านี่แหละ” เอกหันไปพูดกลับคนขับรถ
“แต่มันบนทางด่วนนะครับคุณกนู” ลุงคนขับพูดขึ้น
“บอกให้จอดก็จอดไง หรือว่าจะ”
“ครับๆ ได้ครับ” ลุงคนครับขานรับยอมทำตามที่สั่ง ก่อนที่รถจะเทียบข้างทาง บนสะพายทางด่วน
“ลงไป” เอกพูดขึ้นหันมาทางผม ดวงตาโตด้วยความโกรธจัด แล้วจะนั่งอยู่ทำไม เมื่อโดนไล่เหมือนหมา ผมก้าวลงจางรถ หันไปมองคนใน เอกมองตรงไปข้างหน้ารถ เหมือนไม่มีเยื้อใยอะไรทั้งสิ้นก่อรจะบอกให้คนขับออกรถ ส่วนยัยฟ้ายิ้มเย้ยหยัย สะใจข้างๆ ประตูรถปิดก่อนที่รถสีดำเงาจะขับออกไป
ในที่สุดสันดารก็ออกจนได้ ผมดูคนผิดไปจริงๆ นี่หรือคนที่ผมชอบ ไม่ใช่สิต้องใช้คำว่าเคยสิถึงจะถูก เพราะนับตั้งแต่หลังจากวันนี้เป็นต้นไป ผมจะไม่มีวันมีใจให้ผู้ชายคนนี้อีกเป็นอันขาด ผมจะลืมให้หมดสิ้น
แต่ทำไมผมต้องน้ำตาไหลด้วยนะ ผมก้าวเท้าไปตามถนน ทำไมนะน้ำตามันต้องไหลด้วย ผิดหรอที่ผมมีความรักกับใครสักคน ผิดหรือที่แอบรักเพื่อน ใครก็รักกัน ถ้าไม่รักหรือรังเกียจก็อย่ามายุ่งกันอีก มันเหมือนให้ความหวัง ผมยอมรับว่า ผมยังรักเอกอยู่ แต่ตั้งแต่นี้ผมจะลืมให้หมด ลืมๆ ลืม ลืม
เอี๊ยดดดดดด!!!
โครมมม
ว๊าย...กรี๊ดด !!
ช่วยด้วยค่ะ ช่วยด้วย!
มีคนถูกรถชน
ช่วยด้วย
นั่นคือเสียงสุดท้ายที่ผมได้ยิน ก่อนที่ภาพต่างๆ จะวิ่งซ้อนเข้ามาในหัว และสิ่งต่างๆ ที่เคยเป็นมันก็ดับมืดไป ไม่รับรู้อะไรอีก
...
..
.
/////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////
[talk] หายไปนานอีกแล้วเรา หายไปได้ไงแอบงง แต่ยังไงก็มาต่อแล้วเน้ออ และจะมาต่ออีกเช่นเดิม (แต่ไม่รู้เมื่อใหร่) ตอนนี้เครียดมีแต่สอบ วันๆ นึงนอนไม่กี่ชั่วโมงเอง ม.6 นี่วุ้นวายจริง รู้สึกมีคนรออ่านเราอยู่อีกเยอะเชียว รู้สึกผิดจังแหะ แต่ก็จะหาเวลามาลงละกันเน้อ ขอบคุณคนอ่านที่ยังๆ ติดตามกันนะครับ
ตอนนี้ผ่านไปอีกตอน นิยายมืดลงเรื่อยๆ เหมือนเรื่อง Harry Potter ยังไงยังงั้นไม่รู้ อิอิ อย่าเขวี้ยงอะไรมาใส่นะ เพราะสั้น
สั้นอีกตามเคย ฮ่าๆ :laugh:
-
สู้ๆๆครับ
เเล้วงี้ทำไงได้อะ เอกทำไมทำเเบบนี้กับบอย
เลวมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
-
:a5:
อะไรเนี่ยะ เกิดอะไรกับบอย
-
ไมเอกเป็นคนแบบนี้เนี่ย :z3:
-
:laugh:
ดราม่าซะ
-
อ้าว อย่าหายนานนะคราวนี้ ค้างนะเนี้ย
-
กำลังสนุกเลย
รีบมาต่อนะ
-
:serius2:
-
ขอ :z6:ไอ้เอก
กาะโดด :beat:นังฟ้า
น้องบอยอย่าเป็นไรนะ :m15:
เตรียมพร้อมรอกินมาม่า
-
//////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////
มิงเกลียดกะเทย แล้วมายุ่งกะกูทำไมฟร่ะ! II
ตอนที่ 29
.....................
.....................
คุณเชื่อไหม ถ้าคุณเคยทำผิดอะไรไว้ คุณไม่สามารถย้อนกลับไปแก้ไขอะไรได้อีก ครั้งหนึ่งผมเคยทำใครคนเอาไว้ ผมรู้ว่าผมทำผิด แต่ผมก็ยังทำให้เค้าคนนั้นเสียใจ แต่ผมก็ไม่สามรถย้อนกลับไปแก้ไขอะไรได้อีก นอกจากจะต้องจมอยู่กับความรู้สึกผิดมาตลอดหลายปี
ถ้าเป็นไปได้ ขอให้ผมได้พบเค้าคนนั้นอีกสักครั้งจะได้ไหม?
ขอให้ผมได้ขอโทษ ขอโทษ ขอโทษ และขอโทษ
ในสิ่งที่ผมได้ทำลงไป
“ลุงออกรถ” ผมสั่งลุงคนขับให้ขับรถออกไป ทั้งๆ ที่ผมได้ทิ้งคนๆ หนึ่งเอาไว้บนทางด่วน
“เอกค่ะคือว่าเอก..เอ่อ มีอะไรกับ” หลังจากรถขับอกไปได้ไม่เท่าไหร่ คนข้างๆ ที่เกาะแขนผม ถามผมขึ้น แต่ยังไม่ทันที่เธอพูดจบ ผมก็ตัดชิงพูดก่อน
“ใช่” ผมพูดไปตามความจริง ทำให้คนข้างหันมามองตาค้าง ไม่เชื่อในสิ่งที่พึ่งได้ยินมา
“ว่าไงน่ะค่ะ”
“ใช่เรามีอะไรกัน” ผมบอกย้ำอีกครั้ง
“เอก เอก ทำกับฟ้ายังงี้ได้ยังไงค่ะ เอก ไปนอนกับไอตุ๊ด ได้ยังไงกัน ฟ้า ไม่ยอมนะฟ้าไม่ยอม” หล่อนทุบเข้าข้างหลังผมทั้งที่ มันพึ่งโดนทุบได้สักพัก ด้วยความที่รำคาญ ผมจึงจับแขนเธอให้หยุด
“ปล่อยนะเอก มันยั้วเอกใช่มั้ย ใช่มั้ย มันยั้วเอกใช่หรือเปล่า ฟ้าไม่ยอมนะ ฟ้าจะไปตบไอตุ๊ดนั่น” ทั้งที่ผมจับผือเธอเอาไว้เธอก็ยังดิ้นไม่หยุด พร้อมทั้งพูดสิ่งต่างนาๆ ออกมา
“หยุดสิ บอกให้ยุดสิ บอกให้หยุดไง!!!” หนังจากที่พยายามระงับอารมณ์ แต่สุดท้ายก็ตะบะแตกจนได้ ทำไมผู้ถึงจุกจิกขนาดนี้ ได้ผลครับเธอหยุดครับ คงเป็นเพราะผมไม่เคย ตะคอกใส่มั้งครับ ส่วนมากจะพูดดีด้วยตลอด แต่วันนี้มันเก็บอารมณ์ไม่ไหวจริงๆ
“ลุงครับจอดป้ายหน้า” พอเงียบไปสักพักผมก็บอกให้ลุงคนขับจอดรถ เพื่อไปทำในสิ่งที่ผมกลุ้มมาต้อนนาน
“ได้ครับ”
“เอกค่ะ เอกจอดรถทำไม” ฟ้าหันมาถามผม แต่ผมไม่ตอบ จนรถมาทาบที่ป้ายรถเมย์
“ลุงครับช่วยไปส่งเธอคนนี้ให้ถึงที่ด้วยนะคับ” ผมบอกลุงคนขับก่อนจะเดินลงจากรถ แต่ผมก้าวไม่พ้นรถเท่าไหร่ปะตูอีกข้างก็เปิดออก
“เอกจะไปไหนค่ะ” ฟ้าถาม
“กลับไปขึ้นรถให้ลุงขับรถไปส่ง” ผมหลีกเลี่ยงที่จะตอบ เลยไล่เธอให้กลับขึ้นรถไป
“ไม่ฟ้าไม่ไปไหนทั้งสิ้น จะกว่าเอกจะบอกว่าไปไหน ไปหาไอตุ๊ดนั่นใช่มั้ย” ผมไม่ตอบ แต่เดินไปเรียกรถแทน
“ฟ้าไม่ให้ไปนะ ถ้าไปเราได้เห็นดีกันแน่”
“อยากทำอะไรก็เชิญเลย” ผมพูด แค่นั้นก่อนจะเดินขึ้นรถไป ปล่อยให้คนข้างหลังกรี๊ดกร๊าดไว้เหมือนคนบ้าก็ไม่ปราณ
“ไปที่ไหนครับ” โซเฟอร์ถาม
“ไป XXX ” ผมบอกโซเฟอร์เพื่อให้ไปยังจุดหมายที่ใจผมอยากไป มากที่สุดในตอนนี้
“ทำไมรถถึงติดขนาดนี้นะ ทางด่วนแท้ๆ สงสัยจะเกิดอุบัติเหตุ” พี่โซเฟอร์บ่น
“อ่ะนี่” ผมจะควักแบงค์ออกมาจ่าย พอเปิดประตูได้ ตัดสินวิ่งออกไปกลัวเขาคนนั้นจะไปไกลเสียก่อน
ผมวิ่งไปถึงจุดที่ผมทิ้งบอยเอาไว้ แต่ไร้วีแวว ‘บอยไปไหนนะหรือจะมีใครรับขึ้นรถไปแล้ว’ ‘แต่ก็คงไปไหนไม่ได้ไกลหรอกรถติดขนาดนี้’ ผมคิดในใจ ผมวิ่งตามหาไปเรื่อยๆ
“นี่เธอรู้รึเปล่าข้างหน้าเกิดอุบัติเหตุมีคนถูกรถชน” เสียงซุบซิมที่คุยกันของคนที่ยืน ดังแวว หลายคนหาสาเหตุที่รถติด เลยออกมาจากรถกัน
ผมรีบวิ่งเข้าไปดูที่คนเค้ายือออกันอยู่ คงไม่ใช่หรอกมั่ง? คงไม่ใช่ที่ผมคิด ป่านี้บอยคงไปถึงบ้านแล้ว
แต่ภาพที่ผมเห็นก็คือ
.
.
.
บอย หรือคนที่ผมทิ้งไว้
นอนอยู่ที่พื้น ที่เต็มไปด้วยเลือด
“บอยเอกขอโทษ” ผมฟลุมเข้าประกอดร่างของบอยเอาไว้
“นี่บอย อย่าเป็นไรไปนะ เราขอโทษ ฮึก อย่าไปไหน จะไม่ทิ้งอีกแล้วจะไม่มีวันทิ้ง” ผมกอดร่างบอยเอาไว้แน่น ผมรู้แล้วว่าผมขาดบอยไม่ได้ น้ำตาผมไหล ออกมา ไม่สนแล้วครับ ไม่สนอะไรทั้งสิ้น ถ้ามีสิ่งไหนที่ทำให้บอยฟื้นขึ้นมาได้ ผมยอม ยอมหมดทุกอย่าง ยอมทำทุกๆ ทาง
และถ้าผมย้อนเวลากลับไปได้ผมจะกลับไปแก้ไข แก้ไขในสิ่งที่ผมทำกับบอยไว้
...
..
..
.
End
/////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////
[talk] จบสักทีสำหรับนิยายเรื่องนี้ ตอนจบคงไม่ถูกใจใครหลายๆ คน (อย่าเควี้ยงอะไรมาล่ะนะ) ขอบคุณทุกคนที่คอยติดตามผมมาตลอด ผมรู้ว่านิยายเรื่องนี้ ทำให้ใครหลายๆ คนค้างเติ่งมาตลอด ก็เพราะด้วยภาระหน้าที่ตนใกล้จะจบ ม.6 แล้ว มีเรื่องเครียดมากมาย ส่านเรื่องนิยาย ก็คงจะไปทุ่มกับนิยายเรื่อง ที่ค้างเติ่งเอาไว้นะครับ ยังก็ฝากยอดรักนักโทษชายเอาไว้ในใจแฟนๆ ด้วยนะครับ พร่ำนานไปแระ ไปดีกว่า โอกาสหน้าเจอกันครับ รักทุกคนนะ จุ๊ฟ :bye2:
จิมมี่
จะจบแค่นี้นะหรอ?
ป่าวหรอกเรื่องมันแค่เริ่มต้นขึ้น?
เสียงรถเข็นเลื่อนเข้าไปตามทางเดิน แสงสว่างสีขาว สาดเข้ามา และหายไป เหมือนกำลังเคลื่อนไปที่ไหนสักแห่ง
ดางตาค่อยพร่ามัวลงไปเรื่อยๆ อ่อนเพลียเหมือนฝัน มีคนมุงดูมากมายรู้สึกได้ แต่ไม่รู้ว่าเป็นใครบ้าง หูอื้อเหมือนฝันจำเสียงนึงได้
“บอย อย่าเป็นไรไปนะ เราขอโทษ ฮึก อย่าไปไหน จะไม่ทิ้งอีกแล้วจะไม่มีวันทิ้ง”
เสียงของชายผู้เป็นที่รัก คนที่เราทุ่มเทให้หมดใจ
ดีใจเหลือเกินเค้าเป็นห่างเราด้วย มันคงเป็นฝัน นี่เราฝันไปใช่ไหม มันเป็นฝันที่ดีเหลือเกิน เราได้อยู่ในอ้อมกอดของเอก
เสียงจ๊อกแจ๊กมากมาย ดูวุ่นวายไปหมด
“ความดันเลือดของคนไข้เท่าไหร่แล้ว”
“122 ลดลงจนปกติแล้วค่ะ ”
“คุณพยาบาล”
“ค่ะหมอ”
“ไปบอกญาติคนไข้ว่าคนไข้พ้นขีดอันตรายแล้ว”
ผมปลอดภัยแล้วงั้นหรอ แล้วผมเป็นอะไรไป มันเกิดอะไรขึ้นกับผม
แต่ก่อนที่ผมจะคิดอะไรอีก อะบางอย่าก็ดึงผมล่วงเข้าไปในความมืดอีกครั้ง
...
..
.
/////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////
[talk] จัดหนักให้ก่อนนะก่อนจะหายไปยาวนานนนนมากกก ห๊าๆ ล่อเล่น ไม่มีไรพูดมากก็อย่างที่เห็นอ่ะ ขอตัวไปอ่านหนังสือสอบก่อนดีกว่า ฮ่าๆ ไปและบะบายย :z2:
-
ชอบจังครับทีบอกว่าเพ่งเริ่มต้น
ไงก้ตั้งใจก่อนนะครับ
เเต่ก้ยังอยากอ่านต่อเรื่อยๆๆ แห๊ะๆๆ
เปนกำลังใจไห้ครับ
-
จิ้มๆ คนเขียน ทำซะเราตกใจนึกว่าจะจบแค่นั้นจริงๆ ขอให้บอยตื่นมาจำไอ้เอกไม่ได้เลย จะได้สำนึก :fire:
-
:laugh:
ถ้าบอยตายจะแอบสะใจเล็ก
-
หวายๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ นึกว่าน้องจิมมี่ จะทิ้งคนอ่าน ซะแล้ว
หวังว่า มาม่า น้องบอย-เจ้าเอก เอารสหมูสับก็พอ กลมกล่อม อย่าถึง ต้มยำกุ้งเลย แซบ เกิ้น
-
อ๋าว ก็ว่าเหมือนอ่านตอนพิเศษก่อนหน้าเค้าก็อยู่ด้วยกันนี่นา เอ๊ะใช่ป่าว
-
ต่อด่วน
-
ทำเอาตกอกตกใจหมดเลย
-
จะรอก็แล้วกันนะ
แต่อย่าจบแบบขัดใจแม่ยก
:call:
-
รีบมาต่อๆๆ
กำลังสนุกเลย
-
ตื่นมาแล้ว จำเอกไม่ได้ไปเลย
หรือไม่ก็ ทำเอกเป็นอากาศธาตุไปเลย
-
:serius2: :serius2:
-
ดีนะที่มีต่อ ไม่งั้นโดนเขวี้ยงจริงๆน่ะแหละ เกือบไปแล้ว ฮึ่ม
-
//////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////
มิงเกลียดกะเทย แล้วมายุ่งกะกูทำไมฟร่ะ! II
ตอนที่ 30
.....................
.....................
“เป็นยังไงบ้างลูก”
พอผมลืมตาขึ้น ก็พบกับแม่ที่จ้องมองผมอยู่ก่อนแล้ว
“แม่ แม่มาได้ไงอ่ะ”
“แม่เพิ่งบินมาถึงเมื่อเช้านี้ เรานะเราทำแม่ใจหายใจคว่ำหมด”
แม่พูดทำท่าโล่งอก ก่อนจะเดินไปหยิบแอปเปิ้ลมาปอกใส่จาน
“แล้วเป็นยังไงบ้างลูกรู้สึกปวดตรงไหนหรือเปล่า”
“ไม่อ่ะแม่มันชาๆ น่ะ"
“สงสัยยาชาคงยังไม่หมดฤทธิ์ แล้วทำอิท่าไหนเนอะเราเดินไม่ระวังล่ะสิรถถึงชนเอา พอแม่รู้ข่าวก็รีบจองตั๋วรอบเร็วสุดมาจางสิงค์โปเลย” แม่พูดอย่าดุๆ
“โหวแม่อ่ะ เดินดีแล้วเหอะ”
“ไม่ต้องมาย้อนเลยเรา”
“แล้วพ่ออ่ะแม่” ผมถามขึ้นเพราะตั้งตื่นมาผมยังไม่เห็นพ่อเลย
“ไปพบหมอนะสิ ว่าแต่ไปนานล่ะยังไม่เห็นกลับมาเลย” แม่พูดพร้อมชะเง้อไปที่ประตู
สักพักผมก็ได้ยินเสียงประตูเปิดออก พร้อมกับพ่อที่เดินเข้ามา
“เป็นไงบ้างเไอลูกตัวดี”
“ก็อย่างที่เห็นอ่ะ พ่อๆหนูอยากกินช๊อกโกแล๊ตอ่ะ” ขออ้อนหน่อยเหาะพ่อ
“ไม่ต้องมาเปลี่ยนเรื่องไอตัวดี แกก็เป็นซ่ะอย่างเนี๊ย”
พ่อพูดและก็ส่ายหัวอย่างหน่ายๆ
“นี่คุณหมอว่ายังไงบ้าง”
“ไม่เป็นไรแล้วคุณ แค่กระดูกหัก ต้องเข้าเฝือก แล้วก็ต้องรักษาอีกยาว”
พ่อพูดจบก็หยิบหนังสือพิมพ์ ก่อนจะเดินไปนั่งที่โซฟา
“แม่บอยอยากกินน้ำ”
“แม่บอยหลับไปกี่วันแล้ว” พอผมดื่มน้ำเสร็จ ผ่านไปสักพักผมก็ถามแม่ขึ้น
“2 วัน 3 คืนจ๊ะ”
“มีใครมาเยี่ยมผมบ้างหรือเปล่า”
นั่นไม่ใช่คำถามผมถามแม่จริงๆ หรอก แต่คำถามนี้สิที่ผมอยากจะถาม อยากรู้ว่าเค้ามาเยี่ยมผมหรือเปล่า
“แม่กับพ่อเพิ่งมาถึงเมื่อเช้าเอง ก็เจอแต่กับเจมส์เพื่อนลูกนะ เค้าเพิ่งขอตัวกลับไปสักพักก่อนที่ลูกจะตื่นนี้เองนะจ๊ะ”
มีแต่เจมส์เท่านั้นหรอ
แล้วเค้าล่ะ?
.
.
.
“บอย อย่าเป็นไรไปนะ เราขอโทษ ฮึก อย่าไปไหน จะไม่ทิ้งอีกแล้วจะไม่มีวันทิ้ง”
นี่คือเสียงเค้าไม่ผิดแน่ เราจำได้ทั้งที่เราแทบจะไม่มีสติยู่แล้ว มันเลือนราง แต่เรารับรู้ได้
ไม่ผิดหรอก เพื่อนที่เราแอบรักมา 2 ปี เราจำไม่ผิด
“แม่กับพ่อไปซื้อของที่โลตัสข้างล่างก่อนนะลูก ลูกจะเอาอะไนมั้ย”
“ไม่ล่ะครับแม่ บอยว่าจะนอนพัก”
“จ๊ะ ถ้าหิว แม่ปอกวางแอ๊ปเปิ้ลไปข้างๆนะลูก เดี๋ยวแม่รีบกลับมา”
ผมหันไปมองจานแอปเปิ้ลที่วางไว้บนโต๊ะข้างๆเดียง แต่ก็ดันไปสะดุดกับช่อกุหลาบสีแดงช่อใหญ่
“แม่...” ไม่มีเสียงตอบสงสัยจะลงไปข้างล่างกันแล้ว
ผมหยิบขึ้นมาดู สวยเป็นบ้าเลย พ่อแม่ซื้อมาให้ผมหรอนี่ ผมคลำหาการ์ดที่ติดมาดูออกไม้ เพื่อจะดูข้อความที่เขียนอยู่ในนั้น
ดูคลิปในมือถือซะ จะได้เลิก ยุ่งกับของของชาวบ้านเค้าสักที
จากเฟื้องฟ้า
ผมไม่รอช้ารีบหยิบโทรศัพท์ผมขึ้นมาเปิดทันที่ พอเปิดก็พบข้อความสายไม่ได้รับจากเจมส์ 14 สาย
อีแกะ 12 สาย เก่ง 10 สาย จนเลื่อนมาจนคนสุดท้ายจากเบอร์ที่ไม้คุ้น
คุณได้รับข้อคุณมัลติมีเดียจาก +66873xxxxx
เอกXฟ้า.mpeg
พอกดเปิดเข้าไปในคลิปก็พบกับคู่หญิงชายที่ใครก็ดูออกว่ากำลังกำลังทำอะไรกันอยู่ เสียงที่ร้องครางนั้นมันยิ่งบีบใจผมเข้าไปอีก น้ำตาผมไหลออกมาอีกแล้ว ทำไมกันนะถึงโดนเค้าหลอกซ้ำซากไป เจ็บแล้วไม่เคยจำไอบอยเอ๋ย
มึงมันโง่!
มึงมันโง่ที่ไปหลงรักมัน!
ตอนนี้ผมเหมือนตาสว่าง ภาพในคลิปยังฉายไปเรื่อยๆ บอกถึง คารมของคนในคลิปว่ามีมากน้องเพียงใด
ผมจะต้องไม่ร้องให้ มันช่างเจ็บอะไรเช่นนี้ พอแล้ว พอกันที ร้องให้หมด แล้วจะไม่มีน้ำตาอีก
ต้องเข้มแข็ง
ผู้หญิงร้องให้ยังหน้าสงสาร
แต่ผู้ชายที่ไม่เต็มชายอย่างเราใครเค้าก็มองว่าน่าสมเพส
“ฮึก ฮือ...พ่อ แม่ ฮือ บอยไม่อยากอยู่ที่นี่อีกแล้ว”
...
..
.
/////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////
[talk] มาลงกับอีกตอนๆ นานๆ มาลงทีนึงล่ะกันเน้อ เบื่อมีแต่สอบกะงานอยากจะ อ๊วกก :m30: ไม่ได้นอนสนิทหลายวันแล้ว เช้าอีกแล้วหรอ เหนื่อยโครตๆ ไว้จาเวลาว่ามาอีกล่ะกัน มาถึงจุดดำเนินเรื่องสักที่เห้อๆ อย่าเครียดกันน้า ต้องฝ่าฟันกันอีกเยอะคู่นี้ หลายคนบอกว่าตอนเก่าทำใจหายใจคว่ำ ฮ่าๆ มันคืนการล้อเล่นนิดฟน่อยๆ ขำ แต่ถ้าจบแบนั้นก็ดีไปสิ สบายๆไป กำลังคิดอยู่ว่าจะหักมุมดีไหม หรือว่าจะจบแบบแฮปปี้ดี ขอความเห็นหน่อยสิ ขอไปทำรายงานต่อแระแล้วเจอกัน :o10:
-
สงสารบอย จะฆ่ามานนนนนนนนนนนนนน :m16:
-
o_0 น่าสงสารบอยอะ
-
สงสารบอย
-
รีบมาต่เถอะ :call: :call: :call:
-
//////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////
มิงเกลียดกะเทย แล้วมายุ่งกะกูทำไมฟร่ะ! II
ตอนที่ 31/1
.....................
.....................
“ฮึก ฮือ...พ่อ แม่ ฮือ บอยไม่อยากอยู่ที่นี่อีกแล้ว”
นั่นคือเสียงของบอยที่ผมได้ยิน เท้าสองข้างที่กำลังจะเก้าเข้าไปในห้องจากมีแรงของผมนั้นดูเหมือนว่ามันจะหมดแรง ที่จะก้าวเข้าไปในห้อง เสียงที่ผมอยากได้ยินมาหลายวัน เสียงของตนที่ผมเคยทำร้ายเอาไว้ เหมือนกับดาบสองคมที่กำลังกรีดที่ใจผมอยู่
“ทำไมล่ะ ไม่อยากอยู่ที่นี่คิดถึงไอหมอนั่นหรือไง” นี่แระนะที่เขาเรียกว่าปากไวยิ่งกว่าความคิด ผมอยากจะต่อยปากตัวเองเสียจริงจะปากไวไปถึงไหน ดูจากสายตาขอคนบนเตียงดูเหมือนจะผิดหวังกับผมอย่างแรง ก่อนจะหลอบสายตาไปที่ข้างๆเตียง
“คนอุตส่าห์แบกมาส่งโรงพยาบาลเองแท้...เห้อ ยังจะหลบหน้ากันอีก” ผมพูดตัดพ้อกับคนบนเตียง ไม่รู้สินะว่าไอเรา เป็นห่วงแค่ไหน พอรู้ว่าฟื้นก็รีบมาหานี่แหละ
“พ่อกับแม่ล่ะ?” คนบนเตียงหันมาถาม เมื่อผมกำลังเดินเข้าไปนั่นที่เก้าอี้ข้างๆ สนจันบ้างไหม? เนี๊ยย!
“ท่านลงไปข้างล่างน่ะ ฝากให้ดูแล” ผมพูดก่อนจะเดินไปจับที่หัว ไม่รู้เป็นไรผมชอบจับหัวมาก
“จิ๊ อย่ามาจับ คนจะพักผ่อน” บอยปัดมือผมออก
“คนอุตส่าห์มาเยี่ยมยังปัดมืออกอีก” ผมพูดอย่าเหนื่อยๆ
“ใครใช้ให้มาเป็นห่วง ใครใช้ให้มาสน ใครใช้ ใครใช้” คนบนเตียงหันมาว่าผม แต่ทำไม ผมสัมผัสได้ สายตายนั้น ถึงไม่เหมือนเดิมล่ะ เมื่อก่อนเวลาเจอหน้ากัน ถึงสายตาจะเกลียดผมและคำพูดที่แทงใจ แต่ผมจับได้ว่าสายตาเป็นห่วงผมยังเหมือนเดิม แต่ทำไมตอนนี้มันหายไป เหลือเพียงสายตาที่สมเพชผมเท่านั้น
“ไม่ได้มีใครใช้ มาเอง หรืออยากให้ ไอควายเฒ่านั่นมาหา” ผมพูอย่าเหลืออด คนอุตส่าห์เป็นห่วง ไม่สนใจกันบ้าง ก็รู้ว่าผิด ให้โอกาสกันบ้างไม่ได้รึไง
“ใช่ เชิญกลับไปหาคนของนายเหอะ” พูดตัดพ้ออีกแล้ว
“ใครกัน หมายถึงฟ้าสินะ”
“…………………………….” เงียบไม่ตอบแสดงคงใช่สินะ
“พอเหอะ พอได้แล้ว เราน่าจะจากได้ดีนะ อย่าทำให้เกลียดกันไปมากกว่านี้อีกเลย”
“พอเหอะเหนื่อยแล้ว เราว่าจบกันด้วยดีเหอะ ต่างคนต่างไปแบบอ่ะนี้ดีที่สุดแล้ว”
ทำไมนะคนอุตสาห์มาง้อดันมาพูดตัดง่ายๆอีก เห้อ...!
“ไม่มึงเป็นของกรู” เป็นของกรูคนเดียว มึงไม่มีสิทธ์เลิกรักกรู
“คิดได้แค่นี้สินะ ไอหมาห่วงก้าง”
“หึ รู้ก็ดีจะได้ไม่ต้องยุ่งกับใคร” ก็รู้ว่าห่วง ยังพูดแบบนี้อีก ปล่อยไม่ได้แล้ว ต้องทำให้รู้ว่ามีเจ้าของ
“จะทำไรอ่ะ” บอยพูดอย่างตื่นๆ ตาโตเริ่มขยายขึ้น เมื่อผมโน้มหน้าเข้าไปใกล้ยิ่งขึ้น
“ไอบ้านี่มันโรงพยาบาลนะ” ทำตาโตตื่นตกใจ กับปากแดง ยิ่งน่ารักเป็นบ้า
“แล้วใครสน” ผมพูดพร้อมกับยิ้มกรุ่มกริ่ม ทำให้คนตรงหน้าหลบไปทางซ้อายเมื่อผมยื่นหน้าเข้าไปใกล้ มีหรือจะหลบผมได้
“ทำอย่างกะไม่เคย” ผมพูดอย่างแกล้ง ก็มัน น่าแกลงนี้สิ
“ไปบ้า ไอโรคจิต นี้คนกำลังป่วยอยู่น่า ออกไป นะ..ไป“ พูดไปก็หลับตาปี๋ น่ารักจริงเมียผม
“ฟอดดดดดดดดดดด” ผมหอมที่แก้มซ้าย ทำให้คนบนเตียงหันมาค้อนผม
“อ่ะ...ไอบ้า ปล่อยนะ” น่าแกล้งเป็นบ้า เมื่อใหร่จะหายงอลซักทีละ ก็เวลางอนมันช่างหน้าแกล้งเหลือก่อน
“ขออีกซักฟอดนะ” ทำแค่นี้ก่อนเหอะ เดียวออกจากโรงบาลก่อนเหอะ จะจัดให้หนักเลย!
ข้อหาที่ทำให้ให้คนอย่างผม
หลงรักจำหัวปักหัวปำ
“ฮึก ฮือ...พ่อ แม่ ฮือ บอยไม่อยากอยู่ที่นี่อีกแล้ว”
...
..
.
/////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////
[talk] จัดหวาน+สั้นมาอีกซักตอน เอาใจแฟนๆ ก่อนที่ฝนจะก่อตัวอีกครั้ง โอกาสหน้าโน้นน เจอกัน ไปก่อนบะบายๆ :bye2:
-
จิมมี่ อ๊าก มาไม่บอกไม่กล่าว แล้ว เมื่อไหร่ บอย-เอก เค้า จะหวานกันซะที แล้ว นังชะนี ฟ้ามันจะเอายังไงกับชีวิต
-
:laugh:
-
โอ๊ะ
-
สู้ๆนะ
ขอให้หายงอลเร็วนะจ้า
รีบมาต่อนะ
-
เอกรูปเเบบใหม่โฉดดดดกว่าเดิม กิกิ ชอบบมากครับโหดเข้าไว้เมียจะได้เชื่อฟัง ส่วน บอย อย่าเพิ่งใจอ่อนง่ายๆๆๆ งอนเข้าไว้ ฮ่าๆๆๆ
รีบกลับมาต่อไวไวนะครับ
-
o13 o13
-
เออ... บทจะหวานก็หวานเนาะ
-
อ่านแล้วงง สงสัยเรามาอ่านตอนนี้เลย
ไว้มาอ่านอีกทีนะ
-
มาต่อเร็วเน้อ รออ่านอยูน้าาาาาาา :impress2:
[/font][/font][/size][/color]
-
กำลังอ่าน .....แต่ยังไม่จบ
(ตอนแรกๆ รู้สึกแปลกใจ ทำไมเพื่อนๆ ถึงไม่ถามเจมส์ว่าเป็นเกย์ไหมนะ แต่ถามว่าเป็นกะเทยเหรอ? โคตรเจาะจงเลยอ่ะ)
-
//////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////
มิงเกลียดกะเทย แล้วมายุ่งกะกูทำไมฟร่ะ! II
อวสาน
.....................
.....................
เห้อๆ ผมโคตรเกลียดตัวเองเลย เกลียดๆๆ เกลียดสุด ไปบ้าเอ้ย ก็อะซ่ะอีกละ เห้อๆ ก็ไอคนที่นอนเฝ้าผมเนี๊ย ตลอดแรกเรียกได้ว่าเกลียดมากเหอะ แต่สุดท้ายผมก็ต้องยอม
“อะไรครับ” ผมจัดการยื่นโทรศัพท์ ต้นเหตุไปให้เอกดู พอเอกรับไปอย่างงงๆ แต่พอได้ดูคลิปนั่นสีหน้าแววตาตกใจก็ปรากฎ
“เฮ้ย..มะ..มันไม่ใช่อย่างที่คิดนะ” เอกรีบปฏิเสธ แต่ผมเงียบเพื่อไม่ให้เอกอ่านใจผมได้
“เพราะนี่ใช่มั้ยที่ทำให้โกรธ” เอกถาม แต่ผมไม่ตอบ กลับเบนสายตาออกไปนอกหน้าต่าง เพื่อระงับน้ำตาที่มันล่วงลงมา เอกเห็นเช่น จึงขึ้นมานั่งบนเตียงผู้ป่วยเดียวกับผม มือสองข้างกระชับกอดขึ้น
“เอกรักบอยนะ” เอกบอกและโน้มใบหน้าช้อนลงที่ไหล่ผม แต่คำตอบนั้นทำให้ผมรู้สึก ดีใจ อย่างบอกไม่ถูกนิสนะ สิ่งที่ผมต้องการมาตั้งแต่แรก แค่คำเพียงคำเดียงมันทำให้ใจผมแทบจะบินลอยไปไปไกลแล้ว
“ฮีก...ฮือ” อะไรเป็นไหมเวลาที่อะไรมากระตุกใจเพียงสักนิด ก็ทำให้ร้องไห้ออกมาอย่างไม่มีสาเหตุ
“ร้องทำไมครับคนดี..หืม” เอกถามพร้อมกับแนบหัวเข้ากับอกอุ่นๆ กลิ่นน้ำหอมจางๆ ของเอกทำให้ผมยิ่งร้องไห้เข้าไปอีก
“ไม่ร้องนะ...เงียบสิครับคนดี..พี่ยังพูดไม่จบเลย” เอกรูปหัวเบาๆ
“ใช่เอกยอมรับว่าผิดจริง และที่เอกต้องทำแบบนั้นกับบอย ก็เพราะ” เอกพูดแต่ยังไม่จบ
“เพราะคลิปนี้นี่แหละ” เอกพูดมาจนจบ
“ทำไม” ผมถาม
“ใช่เอกเคยมีอะไรกับพี่ฟ้าจริงตามคลิป แต่ก็เพราะฤทธิ์ยา พี่ฟ้าพยามจับ เพราะพี่เค้าชอบเอกมานาน แต่อย่าเพิ่งเข้าใจผิดว่า
เอกชอบพี่ฟ้าป่าวเลย เอกไม่ได้ชอบพี่เค้า”
“ตั้งแต่เมื่อไหร่กัน” ผมถามเสียงนิ่ง
“ก็ตั้งแต่ประมาณสามเดือนที่แล้ว” เอกตอบ
“นั้นก็ก่อนที่เราจะ” ผมพูดพรางใช่ความคิด
“ใช่ก่อนที่เราจะมีอะไรกัน ตอนนั้นเอกไม่ยอมทำตามของน้ำ จนกระทั้งเมื่อไม่นานมานี้ เอกแอบมีใจให้กับบอย แต่เพราะคลิปบ้านั่น ยัยฟ้าใช้คลิปนั่นขู่ ว่าจะแฉถ้าพี่ไม่ทำตาม”
“แล้วเอกก็เลยทำกับบอยอย่างนี้ใช่” ผมถาม เอกไม่ตอบกับพยักหน้าแทน
“เอกยอมรับนะว่าเหตุผลอีกอย่างก็เพราะเอกพยามตัดใจ จากบอยด้วย เพราะเรา..เอ่อ..เป็นผู้ชาย ตอนนั้นเองเลยทำลงไป เอกอย่างให้บอยออกจากชิวิตของเอกไป แต่กลับทำไม่ได้”
“เอกรักบอยนะ รักจนอยากจะกลืนกินบอยเข้าไปทั้งตัว ทุกครั้งที่เอกทำร้ายบอยเอกเสียใจ เอกอยากบอกว่าเอกขอโทษ”
“ขอโทษครับ ยกโทษให้เอกได้มั้ย” เอกย้ำพลางจับใบหน้าให้ผมหันไปมอง เอกมองผมนิ่งด้วยสายตาที่จริงจัง ไม่มีแววโกหก แต่อย่าเพิ่งอีบอย อย่าเพิ่งหลงกลเดี๋ยวผู้ชายจะหาว่าง่ายต้องเล่นตัวสักนิด
จะได้มีค่า
“บอยหายโกรธเอกรึยังครับหืม?” เอกพูด พรางทำสีหน้าอ้อนสุด น่ารัก อย่าใจอ่อนนะ
“หึหึ หายโกรธแน่ถ้าเอกทำตามที่บอยต้องการ” ผมเอกทำท่ารุ่นคิด ก่อนจะตอบตกลงเพราะไม่มีทางเลือกจริงๆ
“ก็ได้เอกยอมครับ ยอมทุกอย่างเลย” เอกตอบตกลงก่อนจะ จับผมดึงเข้าไปกอด
“เอกขอนะ” เอกพูดเพื่อก้มไปไซร้ที่คอผม
“อือ” นี่คือคำตอบสั้นๆ แต่คุณรู้หรือไม่ ว่าผมนะกระเจิงตั้งแต่แรกแล้ว
หึหึ แล้วจะได้เห็นดีกันยัยฟ้า
จบบริบูรณ์
...
..
.
/////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////
จบแล้วจบแล้วจริงๆ ตอนแรกจะเขียนให้ยาวๆนะ แต่ด้วยปัญหาหลายอย่างเลย ทำไม่ได้อย่างใจคิดเหอะๆ ทั้งน้ำท่วม ทั้งสอบ เครียดโว้ย เลยตัดให้จบเลยฉับๆ แต่อย่าเพิ่งเสียใจไป สัญญาว่าจะลงตอนพิเศษให้อีกสองสามตอน ฮี่ๆ (แอบบอกน่อยละกานเป็นตอนแก้แค้นยัยฟ้า ตัวร้ายของเรา คริๆ เป็นการรวมมือกันระหว่างบอยและเจมส์) แต่ไม่รู้เมื่อไหร่รอต่อไปนะจะจุ๊ฟ :L2:
-
โอ๊ะ แอบตกใจครับ
เห็นขึ้นว่าอวสานแล้ว กะลัง
ลุ้นเลยนะเนี่ย ว่าแต่จะมีตอนพิเศษ
รึป่าวครับ? อยากเห็นตอนยัยฟ้านั่น
โดนจัดหนัดซะหน่อย o18
-
อย่าพึ่งจบบบบบบบ
:call:
-
:L2: จบซะแล้ว
-
ตอกแรกว่า อวสาน นี่แอบเคืองเล็กๆเลยนะ แต่ พอบอกว่า จะมีตอนพิเศษแก้แค้นยัยฟ้า
เอาหล่ะ จะรอนะจ๊ะ เป็นกำลังใจให้นะ
-
Wowwwww!!!
มาต่อไวๆๆนะ อยากรู้ว่ายัยฟ้าครึ้มนั่นจะทนได้สักกี่น้ำ
แค่คิดก็ขำแล้วหล่ะสิ อยากจะตะโกนออกมาว่าสนุกมาก
-
อ่านจบแล้วววววว ชอบมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก ขอบคุณนะะะะ
-
//////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////
มิงเกลียดกะเทย แล้วมายุ่งกะกูทำไมฟร่ะ! II
พิเศษ 1 แทรคำขอบคุณ (บอย-เจมส์)
.....................
.....................
“ยัยฟ้ากำลังคั่วอยู่กับไอคนที่ชื่อดิน” ไอเจมส์บอก
“จริงหรอ” ผมถาม
“เออดิกรูจะโกหกมึงไม...ผัวกรูเพิ่มมีเรื่องกับมันมาเมื่อไม่กี่เดือนก่อน” ไอเจมส์กรอกสายมาทางโทรศัพท์
“ถ้ามันเป็นอย่างที่มึงพูดจริงก็...” ผมพูดพรางคิด
“ก็ไง..พูดให้เคลียร์ดิ”
“อืม”
“อืม..เชี่ยไรมึง..ไอบอยกรูจะรู้เรื่องกับมึงไหม” ใจเย็นกรูก็ไม่รู้เหมือนกันว่ะเพื่อน กรูกำลังใช่สมอง
“มึงต้องร่วมมือกับกรูไอเจมส์” ผมบอก
“เออ..มึงมีแผนแล้วหรือไง” พอไอเจมส์พูดจบ ผมก็สะแหยะยิ้มทันที
“หึหึ..” หลังจากนั้นผมก็บอกแผนการของผมไป
“เห้ยถ้ากรูทำแบบนั้นไอพี่มาร์คมันก็ฆ่ากรูตายดิ” ไอเจมส์รีบร้องออกมา
“เดียวกรูเคลียร์ให้เมื่อแผนแตก” ผมบอกกลัวไร
“เห้ยไม่เอาหรอกไอพี่มาร์คมันไม่รู้ว่าไอเชี่ยดินมันตามจีบอยู่..ถ้ามันรู้กรูคิดท่าตายได้เลยว่ะ” มันไม่ช่วยแน่เลยครับ กลัวผัวจริงมึง
“เออ..เพื่อนไง” ผมพูดทำเสียงน้อยใจ
“ไอบอยกรูก็อยากช่วยมึงแต่…”
“คำว่าเพื่อนไงซึ้ง..” ผมทำจมูกฟืดๆ เหมือนเศร้า
“เออก็ได้มึงอย่าให้ผัวกรูรู้เป็นอันขาด” มันบอก
“เออกรูสัญญาด้วยเกียรติของเนตรนารี” ผมพูด
“เออ..ว่าแต่มึงมีไอนั่นต้องเป็นลูกเสือไม่ใช่หรอว่ะ ฮ่าๆ”
ไอเจมส์มันกวนตีนพูด และผมก็แจกหมาไอให้มันหลายฉอด เรื่องหลายเรื่องเริ่มลงตัว หลังจากออกโรงหมอ ก็คบกับเอกอย่างเต็มตัว ชีวิตผมช่างมีความสุขเสียจริง ความสุขที่ผมควานหามาแสนนาน ทั้งด้วยแลกมาด้วยความเจ็บและน้ำตา แต่มันก็คุ้ม กับความรักที่มี
“คุยกับใคร” พูดถึงก็มาเลย เสียงโหดอีกต่างหาก ผมกดรับโทรศัพท์ ที่เสียงริงโทนต่างออกไป
“ไอเจมส์” ผมบอก
“เย็นนี้ไปรับนะ” เอกบอก
“จะไปไหนล่ะ” ผมถาม
“เดียวก็รู้” เหอะไม่บอก เจ้าเลห์จริง
“แค่นี้ก่อนนะเอกไปเตะบอลกับไอเชนก่อน”
“อืม”
“รักนะคับจุ๊ฟทีนึงดิ” แล้วก็ได้ยินเสียงจุ๊ฟทีนึง
“ไอบ้า” เขินนะเว้ย
“หึหึ” เอกหัวเราะ และก็วางสายไป
.
.
.
“มึงแน่ใจหรอว่าจะทำแบบนี้” ไอเจมส์บอก
“ก็เอาคืนบ้างเล็กๆน้อยนะมึง” ผมบอกมึงอย่าใจอ่อนเชียวนะ ทีมันทำกับมึงไว้และกรูไว้
.
.
แผนของผมคือ ให้ไอเจมส์เรียกไอดินไอคนที่ยัยฟ้ากำลังคั่วอยู่ ซึ่งหลักๆแล้วไอดินอะไรนั้นก็แอบชอบไอเจมส์อยู่ แต่เจมส์มีพี่มาร์คแล้วมันไม่สนใครหรอก แถมไอนี่ยังเป็นคู่อริไอพี่มาร์คอีก ที่มันอยากได้ไอเจมส์ก็คงอยากแค้นพี่มาร์คละมั้ง
นั่นไงมาแล้วไอคนน้าหล่อผิวขาวใส่เสื้อช๊อปเด็กช่าง ก็เดินเข้าไปในร้านตามที่นัด อืม ไอคนที่คั่วยัยฟ้างั่งแต่ละคนก็ใช่เล่น แต่ไม่เห็นใครเขาจะติดใจมันสักคน คิดแล้วน่าขำ นั่นมือถืออะไรว่ะ ช่อกุหลาบ โรแมนติกดีนี่ ถ้ายัยฟ้ามาเห็นคงไม่คั่งตายหรอว่ะเนี๊ย เห้อๆ พูดไม่ทันขาดคำ ผมก็เห็นยัยฟ้าสะกดรอยตามมา ตามแผนของผม เปี๊ยะ
เห้อๆ ผมสะเยะยิ้มออกมา ก่อนจะเดินออกไปทำตามแผนของผม
“โอ๊ย..เดินยังไงเนี่ย” ผมเดินเข้าไปชนยังฟ้าอย่างจัง ทำให้หล่อนเซลงไปนั่งกองกับพื้น
“ขอโทษครับ...อ้าวพี่ฟ้าบังเอิญจังเลยนะครับ” ผมทักทายตามมารยาท เล่นไปตามบท พอยัยฟ้าเห็นก็ขบฟันแน่น
“แก..” ยัยฟ้าชี้หน้าพูดแค่นั้น แต่ก็ไม่ด่าอะไรทำท่ารีบเร่งจะเดินเข้าไปในร้านที่คนทั้งสองกำลังคุยกันออกรส
“เดียวก่อนสิครับไม่ทักทายรุ่นน้องบ้างเลยหรอครับ” ผมพูด
“ถอยไปอีตุ๊ดฉันไม่เวลามาเสวนากับคนอย่างแกหรอกนะ” ยัยฟ้าพูด จะเดินเข้าไปในร้าน แต่ก็ต้องชะงักด้วยคำพูดเหน็บแนม
“หึ หึ จะรีบไปหาผัวหรอครับพี่” ผมพูดยิ้มเยอะ
“แกรู้” ยัยฟ้าหันมาพูดกับผม
“ป่าวครับก็เรื่องธุระของพี่ถ้าผม..เอ่อ..เดาไม่ผิดอ่ะน่ะคงเป็นเรื่องผู้ชาย” ผมลอยหน้ารอยตาพูด
“กรี๊ด...แก” ยัยฟ้าทำท่าจะเข้ามาตบผม
“อย่านะครับอย่าเผยสันดานออกมสิครับ..ดูสินิมันกลางห้างนะครับ..” ผมบอกพรางหันไปมองพวกไทยมุง
“กรี๊ดๆ...กรี๊ด ฝากไว้ก่อนเถอะแก..อีกระเทย” ยัยฟ้าพูดลดมือลง แต่เอาไปกำแน่นแทนด้วยความ โกรธ
“รีบเอามาคืนด้วยนะครับ” ผมพูดโบกมือบายบ๊าย ไม่ใช่ว่าจะแผนนะครับ นี้มันแค่เริ่มต้น ผมเดินเข้าไปในร้าน ซึ้งที่หมายนั่นคือแผนสอง
“กรี๊ด..นี่อะไรกันค่ะดินทำไมถึงมากับอีนี่ได้..กรี๊ด” พอเข้าไปไม่ทันที่ผมจะเดินไปถึงโต๊ะของเจมส์ ยัยฟ้าก็กร๊ดดังรั่น จนผมอทบปิดหูไม่ทัน
“ฟ้ามาได้ไง” ไอพี่ดินถาม ทั้งสีหน้าและแววตานั้นตกใจ
“อ๊าย..ฟ้าน่าจะเป็นคนถามมากกว่านะค่ะ” ยัยฟ้าพูด
“อ่าวพี่ฟ้าสวัสดีครับ..รู้จักกับพี่ดินหรอครับ...อ่าวดีเลยคนกันเองมาทานร่วมกันสิครับพี่ฟ้า” ไอเจมส์มันพูดพรางขยิบตาให้ผมหนึ่งที มึงเล่นละครเก่งเป็นบ้า ร้ายนะมึง
“ชั้นไม่มีวันร่วมโต๊ะกับแกหรอก..หยี..อีพวกวิปหริดอย่างแก...วันนี้เป็นดวงซวซอะไรของชั้นย่ะที่ต้องคนอย่างพวกแก..แล้วแก...มายุ่งกับผัวของชั้นทำไมย่ะ”
“ผัวหรอ...อ้าวพี่ดินมีเมียแล้วหรอครับ..ทำไมปิดบังเจมส์ละครับ..งั้นเจมส์ขอตัวก่อนนะครับ” ไอเจมส์พูดพรางลุก มึงได้ออสก้าปีนี้แน่อีเจมส์ แต่ไอพี่ดินนั่นจับมือเจมส์ไว้ก่อน
“จะจับมันทำไมล่ะค่ะดิน..ปล่อยมันไปเถอะน่าจะ...มันน่ะลุกต้องนานแล้ว..ทั้งที่รู้ว่าคนเขามีเจ้าของแล้ว” ยัยฟ้าพูด
“อย่ายุ่ง..เจมส์ฟังพี่นะ..ก่อนนะ” ไอพี่ดินสะบัด ทำให้ยัยฟ้าลงไปกองกับพื้น
“แฟนพี่นั่งอยู่นู้นครับ...ผมขอตัวก่อนดีกว่า” เจมส์บอกพรางเดินหนี
“เดี๋ยวก่อนพี่กับเขาเราไม่มีอะไรกันนะ” ไอพี่ดิน จับแขนไว้
“ปล่อยมันไปเถอะค่ะอี่นี่มันมีผัวแล้วนะ” ยัยฟ้าสะแหยะยิ้ม มึงจะใช้แผนนี้มึงช้าไปหลายปีแสนย่ะ
“ปล่อยกรู...กรูรู้อยู่แล้วและกรูไม่สน..มึงอ่ะเป็นใครหัดดูตัวเองบ้าง..มึงแค่มาอ้าให้กรูเสียบเอง..มึงไม่ได้เป็นอะไรกับกรู”
“กรี๊ด...ไมแกพูดอย่างนี้...ไอเลว..ที่ตอนจะเอาก็พูดดีทีตอนนี้มึงก็ไม่เห็นหัวกรู..ผู้หญิงดีๆ ก็ไม่เอาไปค้ากระเทยต่ำแบบนี้มาได้ไง”
“แกเพราะแกคนเดียวอีกระเทยไอมาร์คคนเดียวไม่พออีกหรือไงมายุ่งอะไรกับผัวกรูอีก” ยัยฟ้าชี้หน้าด่า
“หยุดดูถูกคนของกรูนะ” ไอพี่ดินกัดฟันพูดอารมณ์ร้ายแรง “ยกย้องกันแล้วหรอมึงเอามาร์คไปไว้ไหน” ยัยฟ้าพูด
“เข้าใจผิดแล้วพี่ฟ้าผมออกมาในถานะเพื่อน..และผมก็ไม่ต้องการแย่งผัวใคร” เจมส์พูด
”หรอย่ะ...ชั้นไม่เชื่อแกหรอก..แกมันหน้าด้าน” ยัยฟ้าลุกขึ้นมาชั้หน้าด่า ก่อนจะสาดน้ำไปใส่ไอเจมส์ เปียกไม่นั่น ผมยืนดูเหตุการณ์อยู่ห่างๆ
เพี๊ยะ!!!
เสียงมือของไอพี่ดินที่ประทะแก้มขอยัยฟ้าอย่างจังถูกผู้ชายตบคงเจ็บหน้าดู
“หยุดบ้าสักทีเหอะ” ไอดินพูด คงโกรธสุดขึ้น
“กรี๊ด...ดินมาตบฟ้าไมอ่ะ..กรี๊ดด..ฟ้าไม่ยอม” ใจฟ้ากรี๊ดลั่นด้วยความเสียหน้า
“ก็เธอมันบ้าไง” ไอพี่ดินบอก ซะใจกรูจริง
“ผมขอตัวก่อนนะปัญหาผัวเมียผมไม่ชอบยุ่ง” ไอเจมส์บอกแค่นั้นมันก็เดินออกไป คงจะสงสารเหอะๆ ก็น่าสงสารจริงผู้ชายไม่
เอา แต่มันทำผมเอาไว้เยอะต้องกำหลาบบ้าง
“อย่าน้องเจมส์อย่าเพิ่งไป...ปล่อยสิโว้ยมึงจะจับขาไว้ทำไม” ไอพี่ดินจะเดินตามเจมส์ออกไป แต่ก็โดนรั้งขาไว้
“บอกแล้วไง...ว่ามึงแค่นอนเฉยไม่ผูกมัด..มึงไม่มีสิทธิ์มาบงการชีวิตกรู” ไอพี่ดินมันพูด พรางขยับเท้าให้แขนของยัยฟ้าที่จับอยู่หลุด
“แต่ฟ้ารักดินนะ” ยัยฟ้าพูดดินชะงักก่อนจะหันหน้ากลับมา
“แต่กรูไม่รักผู้หญิงอัปปรีย์แบบมึง”
“ปล่อย...ถ้าไม่ปล่อยก็ขอโทษด้วย” ไอพี่ดินพูดก่อนจะกระชาก ลากจนมือของยัยฟ้าหลุด และเดนตามเจมส์ที่ออกจากร้านไป
เห้อ...ช่างหน้าเวทนาเสียจริง ยัยฟ้าลุกขึ้นจะเดินตามออกไปแต่
“ขอโทษค่ะกรุณาชำระเงินค่าอาหารด้วยค่ะ” พนักงานในร้านพูดอย่างสุภาพ
“กรี๊ด...ชั้นไม่จ่ายชั้นไม่ได้กิน…กรี๊ด” ยัยฟ้าจะวิ่งออกไป แต่พนักงานในร้านกันเอาไว้
“กรี๊ด...จับฉันทำไม...กรี๊ด”
“เอาพี่เจอกันอีกแล้วนะครับ” ผมเข้าไปทักพี่ฟ้าเหมือนบังเอิญ พรางยื่นบัตรเครดิตให้พนักงานไป
“แกจะมาเยาะเย้ยชั้นหรือไง” ไอพี่ฟ้าพูด มองบัตรเครดิตที่ผมยื่นให้พนักงาน
“ก็ไม่เชิง...แค่จะมาบอกว่า” ผมพูดเว้นระยะ
“กรรมใดใครก่อกรรมนั้นยอมตามสนอง…เป็นไงล่ะร่วงลงมาบ้างอ่ะเจ็บไหม!?”
“พี่ค่ะเรียบร้อยแล้วค่ะ” พนักงานพูดเสียงหวาน รวดเร็วทันใจ ผมรับรับบัตรคืนมา
“นี่ค่าทำขวัญนะครับไม่ต้องใช้คืนผมหรอก...ผมถือว่าทำบุญละกันครับ” ผมพูดแค่นั้นก่อนจะเดินออกจากร้านไป
แผนที่วางไว้สำเร็จด้วยดี และเกินที่วางไว้ด้วยซ้ำ ก็แค่อยากให้รู้ว่าเป็นยังเวลาที่ตัวเองโดนตัวเองมั้ง
มันคือแผนผมทั้งหมดแม้กระทั้งร้านนี้ ผมก็จ้างเอาไว้เรียบร้อยก่อนหน้านี้แล้วเช่นกัน
...
..
.
/////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////
เหอะๆมาจนได้ เพราะมีคนติดตามนะเนี๊ยเลยรีบแต่งให้ ตอนพิเศษมี 2 เรื่องนะ แต่งเสร็จแล้วทั้ง 2 ตอน รออีกซักพักจะลงให้อีก ถ้าถามว่าแล้วจะมีอีกมั้ย ก็ตอบได้คำเดียวว่าไม่มีแล้ว อาจมีบทส่งท้ายเล็กไว้ พอประทังแต่จะไปมุ่งเน้นแต่งนิยาย เรื่องใหม่แทน รู้สึกว่าคล่องเอามากๆ เหอะ แต่ยังไม่ได้ลง ตอนนี้แรกจะไม่ได้ลงเพราะน้ำจะท่วมเตรียมตัวกัน แต่เห็นบอกจะมาพรุ่งนี้บ่ายเลยเอาปักมาเสียบคอมก่อนได้ เลยมาลงเรื่องนี้ก่อน เพื่อให้จบเป็นเรื่องๆไป ก่อนจะมุ่งหน้าไปแต่งเรื่องใหม่อย่างเอาตาย
ถึงขนาดมีคนมี PM มาหาแนะครับบอกให้แต่งตอนพิเศษ รับปากแล้วแต่งแน่นอน กะว่าขี้เกียจจะพักหน่อย แต่มันดันมีกำลังใจจากคน PM อ่ะว่ามีคนสนใจเรื่องของเราด้วย เลยหึกเหิมขึ้นมาเขียนได้ เหอะๆ กำลังใจล้วน ขอบคุณคนอ่านทุก ทุกคอมเม้นแห่งกำลังใจทุกคนน้า ถ้าไม่มีคุณก็ไม่มีผม พร่ำนานเกินไปดีกว่า
เห้ยลืม ...สุดท้ายหลายคนคงสงสัยว่านายดินเป็นใครต้องตามในตอนพิเศษหน้านะ...
-
ช่วยแก้ไขคำว่า อวสาร ด้วยครับ ต้องใช้ อวสาน นะครับ
ดูวิธีการเขียนที่ถูกต้องจากราชบัณฑิตยสถานนะครับ
http://rirs3.royin.go.th/new-search/word-search-all-x.asp
ช่วยกันสนับสนุนให้เด็กไทยรุ่นใหม่ เขียนภาษาไทยให้ถูกต้องด้วยกันครับ
-
ช่วยแก้ไขคำว่า อวสาร ด้วยครับ ต้องใช้ อวสาน นะครับ
ดูวิธีการเขียนที่ถูกต้องจากราชบัณฑิตยสถานนะครับ
http://rirs3.royin.go.th/new-search/word-search-all-x.asp
ช่วยกันสนับสนุนให้เด็กไทยรุ่นใหม่ เขียนภาษาไทยให้ถูกต้องด้วยกันครับ
ขอบคุณครับ แก้ให้แล้ว
-
//////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////
มิงเกลียดกะเทย แล้วมายุ่งกะกูทำไมฟร่ะ! II
พิเศษ 2 แทรคำขอบคุณ (เจมส์-มาร์ค)
.....................
.....................
ย้อนไป 1 เดือนก่อนเหตุการณ์แก้แค้นยัยฟ้า
“ไม่เอานะ!”
“ไอบ้ามันเย็นนะเว้ย” เสียงของผมเองหลังจากไอพี่มาร์คมันแกล้งเอาน้ำแข็ง มาใส่เสื้อผม เล่นอะไรพิศเลนจริง
หลังจากที่เรื่องของผมลงตัวอย่างน่าประหลาด ดูความสุขมันจะมีมากเกิน หลังจากที่ชีวิตของผมนั้นต้องผ่านมาเจออุปสรรคนานับการ ไม่ใช่ใครที่ไหนไกลก็ไอพี่มาร์คนั่นแหละ ตั้งแต่เจอกันนะมันโหดกับผมมาตลอด ด่าทอเวลาเจอหน้า โดนมันข่มขืนมั่งเหอๆ ช่างแสนสาหัส แต่สุดท้ายแล้วก็ดีใจที่ได้เจอไอพี่มาร์คนะ ถึงมันจะเป็นไอแก่โหดก็เถอะ แต่ถ้าถามว่าหากจะย้อนเวลาจะกลับไปแก้ไขอะไรไหม ผมว่าไม่นะ เพราะมันเหมือนเป็นอุปสรรคที่สวรรค์บันดารให้มาทดสอบเรา ไม่ใช่ทั้งหมดหรอก
บางที่ผมก็อยากให้มันสาดิสกับผมแบบนั้นนะ
ผมคิดว่า..เอ่อ...ผมชอบอ่ะ อิอิ
จากคนที่เกลียดกันสุดๆ จนกลายมาเป็นสถานะผัวเมียนี่มัน ประหลาดนะผมว่าเหอะ คิดถึงเรื่องเก่าแล้วน่าขำ
“ยิ้มอะไร” นั่นโหดจริง ยิ้มก็ไม่ได้ น้องเจมส์จะบ้าตาย
“ยิ้มให้ใคร” นั่งไงเอาอีกแล้วจะบ้าตาย หึงไม่เข้าเรื่อง ไอพี่มาร์คบ้า
“เปล่า?” ผมพูดให้เสียงสูง เหมือนโกหก ผมชอบให้มันหึงอ่า ฮ่าๆ ผมคงจะโรคจิตแล้วมั้งเนี่ย
ผมเล่นมากไปหรือเปล่า มันทำหน้านิ้วคิ้วขมวดเลยน่ะ แอบขำเวลามันโกรธแก้มไอพี่มาร์คมันน่าหยิกจริง เหอะๆ ตลกเป็นบ้า
“ใคร…พี่ถามว่าใคร!....ไอนู้นใช่มั้ย” มันถามผมก่อนจะหันไปมองทางกลุ่มเด็กช่าง ที่ผมส่งยิ้มตอบกลับไปให้คนหนึ่ง ในกลุ่มนั้น ก็มันเป็นมารยาทก็แค่นั้น เขายิ้มมาเราก็ยิ้มตอบ
มารยาทไทยเคยได้ยินไหม
แต่ปัญหาเกิดครั้ง ไอพี่มาร์คแสนโหดมันดันเดินไปทางเด็กกลุ่มนั้น เห้ยอย่านะเว้ยไอพี่มาร์ค
ไม่ได้อยากห้ามอะไรหรอก ผู้ชายต่อยกันเพื่อแย่งเรามันช่างมีค่าเสียจริง แต่เห้ยนั่นมันเด็กช่างนะ แถมสามรุมหนึงอีกต่างหาก คิดถึงสภาพคำเดียว
เดี้ยง
“อย่านะ” ผมพยามยามรั้ง แต่ดูเหมือนว่ามันจะสายไป ผมเลยรีบเดินเข้าไป
“มึงยิ้มให้แฟนกรูไหม” ไอพี่มาร์คทำเสียงโหดใส่ไอเด็คช่าง
“อ่าวมีแฟนแล้วหรอไม่ยักรู้” ไอคนที่ยิ้มให้ผม มันถามพร้อมยักคิ้วอย่างกวนตีน ว่าไปมันก็หล่อดีนะ ผัวเผลอแล้วเจอกันได้ไหม
“กรูนี่แหละผัวมัน มึงอย่ามายุ่งกับคนของกรู” ไอพี่มาร์คขู่เสียงโหด
“พอเหอะไอพี่มาร์คเขาไม่ได้มาจีบเจมส์นะแค่ยิ้มให้เฉยๆเอง” ผมรีบหามศึกก่อนที่มันจะไปไกลกว่านี้
“ยิ้มก็ไม่ได้..มึงก็อีกตัวดันไปยิ้มให้เขาอีก..มีผัวคนเดียวไม่พอหรือไง” อ่าวโดนซ่ะงั้น
“ส่วนมึงจำไว้อย่ามายุ่งกับเมียกรู..ไปกลับ” ไอพี่มาร์คมันชี้น้าด่า เด็กชู้..เอ้ยช่าง ก่อนจะลากผมเดินออกไป
“เดี๋ยวก่อน” ไอหล่อมันห้ามไว้ก่อน เห้ยก็เคลียกันจบแล้วก็จบๆไปดิว่ะ มึงจะไรอีก
“ไม” ไอพี่มาร์คถามเสียงห้วน
“เด็กช่างอย่างกรูใครหยามไม่ได้เว้ย...งั้นเอาอย่างนี้มึงมาดวลกับกรูตัวตัวป่าว” ไอหล่อพูดถ้า ดูอารมณ์ขึ้นจากการที่อยู่ดีก็มีคนมาด่าเหมือนกัน
“เออ..ก็มาดินึกว่ามึงไม่ถ้ากรูแระ” ไปพี่มาร์คพูดหน้าตาย
“เออ...ก็ดีเหมือนกันกรูจะได้แก้แค้นมึงที่แย่งเด็กกรู..ถ้ามึงแพ้กูขอเมียมึงไปแก้ขัดว่ะ” เฮ้ย อะไรยังไง ไอพี่มาร์คจะแย่งเมียมึง และมึงจะเอากรูไปแก้ขัด ไอไรยังไงเห้อ นี้ไอสองคนนี้มันเป็นเพื่อนครูอริกันหรอ ผมมองตาของไอมาร์คและไปหรอที่เห็น กระแสไฟฟ้าเปรี้ยงๆ แวบผ่าน
“พวกมึงถอยไป” ไอหล่อ หันไปบอกพวกสมุนมันให้ถอยไป
ไอพี่มาร์คกับไอหล่อยืนอยู่กลางวงที่มีผมและ ไอพวกสมุนยืนล้อมวง
“มึงเปลี่ยนใจทันนะเว้ยไอดิน” ไอมาร์คพูดอย่างดูถูก เอ้าไอหล่อชื่อว่าไอดิน เอ๊ะ! อ่าวพวกมึงรู้จักกันเหรอ เออตามคาดเปะ
“เออกรูเอาแน่ไอสัตมาเลย” ทั้งสองทำท่าจะชกกัน โดยยังไม่มีใครเลิกซ่ะก่อน สุดท้ายไอดินมันเริ่มก่อน แล้วไอพี่มาร์คก็หลบหมัดได้อย่างว่องไว้ ไอพี่มาร์คเตรียมท่าจะชก แต่ไอเหี๊ยสองตัวสมุนมัน ดันเข้ามาจับไอพี่มาร์คล็อค
“ฮ่าๆมึงคิดหรอว่ากรูจะชกมึงตัวต่อตัว..ชกกับมึงกรูก็แพ้โว้ย..พวกมึงจับมันให้แน่น..น่าสนุกว่า ฮ่าๆอยู่ดีๆมึงก็เข้ามาหาเรื่องกรูเอง โดยที่กรูไม่ต้องไปเสียเวลามาตามมึง..เห้ยพวกมึง...แถมได้เด็กมาจิ้มฟรีอีก..สะใจโว้ย ฮ่าๆ” ไอเชี๊ยดินหล่อแต่ชั่ว มันพวกอย่างชั่วร้าย เหมือนตัวร้ายในหนัง
“เห้ยมึงอย่าทำไรพี่มาร์คนะ” ผมพูดแล้วจะเดินเข้าไปช่วยพี่มาร์ค แต่ต้องหยุดชะงัก เพราะไอพวกนั้นมันเอามีดขึ้นมาขู่ก่อน
“อย่าดีกว่าน้องน่ารัก..พีอยากได้น้องเป็นๆ ดีกว่า” ไอเหี๊ยดินพูด
“มึงมันหมาหมู่ไอสัตว์ถุย” ไอพี่มาร์คมันพูดก่อนจะ ถุยไปทางไอเชี๊ยดิน ดูมันโกรธเอมากๆ
“มึงอย่างตายนักใช่มั้ย” มันสบถเสียงดัง หลังจากมันต่อยพี่มาร์คไปหนึ่ง
“ล..เลือด” ผมเห็นเลือดก็ร้องออกมาทันที พี่มาร์คส่งสายตามาทางผมประมาณว่าให้ผมหาทางหนีเอาตัวรอด แต่ไม่ยังไงผมก็ไม่ทิ้งพี่มาร์คเด็จขาด
ถึงจะตายก็ตายด้วยกันไม่ไปไหนทั้งสิ้น
“กรูไม่กลัวมึงหรอกสัต...แน่จริงมึงก็ปล่อยเมียกรูไปดิ..สัต..แล้วมึงค่อยฆ่ากรู” ไอพี่มาร์คพูดจ้องหน้าไอดินเขม่ง
“หึหึ...กรูช่างเวททนามึงเสียจริงว่ะไอมาร์ค...กรูก็ไม่ได้จับขามันไว้นิว่ะ...ถ้ามันจะหนีมันก็ไปนานแล้ว...แต่แสดงว่ามันรักมึงเมียมึงถึงไม่ทิ้งมึงไป...ซึ่งกรูอิจฉา...กรูอยากได้...แต่เอาเป็นว่ากรูใจดีให้กรูเป็นผัวมันคนเดียวก็พอว่ะ..ก็เพราะว่ะกรูก็หลงเสน่ห์เมียมึงเหมือนกัน...ตอนแรกที่กรูไม่เห็นมึงกรูก็ว่าจะเข้าไปจีบอยู่ว่ะ...ถึงมันจะเป็นของต่อจากมึงแต่แต่ก็อยากได้เป็นของกรู” มันพูดหน้าตายแววจริงจัง เหอะๆแต่เสียใจกรูมีพี่มาร์คคนเดียว ถึงไม่มีพี่มาร์คแล้วเจมส์คนนี้ก็จะขอกัดลิ้นตัวเองตายตามไป
“กรูไม่ยอม” ไอพี่มาร์คพูดทั้งที่เลือดยังไหลที่ข้างปาก เห็นรอยช้ำๆขึ้นมานิดๆคงเจ็บสิท่า
“เหอะ...กรูว่าตอนนี้มึงไม่ได้อยู่ในสถานะที่มีสิทธ์ตัดสินใจว่ะ” ไอดินพูด
“มึงมีไรสั่งเสียก่อนที่มึงจะตายมั้ย” ไอดินถาม ตอนนี้น้ำตาผมไหลแล้ว
“กรูขอให้มึงปล่อยเมียกรูไป” ไอพี่มาร์คขอร้องมันทำไมไอคนเลวแบบนี้
“คนอย่างมึงขอร้องเป็นด้วยหรอว่ะ...หึหึ..เมียคนนี้คงดีจริงๆมึงถึงขอร้องกรูได้..แต่กรูก็ยืนยันคำเดิมว่าไม่..แต่กรูสัญญาว่ากรูจะดูแลเมียมึงให้ดีที่สุดให้ร้องครางใต้ร่างกรูทั้งคืน” พอมันพูดจบ พี่มาร์คก็พยามดิ้น ให้หลุดเพื่อที่จะกระโจนไปใส่ขนข้างหน้า
“มึงปล่อยพี่มาร์คไปเหอะ...มึงอยากได้ตัวกรูมึงก็เอาไป” ผมพูดบทนางเอก ผมยอมทุกอย่าง เพื่อไม่ให้มาร์คเป็นอะไร ยอมได้แม้ตัว
“อย่านะเจมส์พี่ขอหนีไปซ่ะ” ไอพี่มาร์คพูด ผมแอบเห็นตาของ ไอพี่มาร์คมันแดงด้วย แต่ผผมไม่ไปหรอก ผมจะอยู่ใกล้คนที่ผมรัก
“ไม่เจมส์ไม่ไป...ฮึก...เจมส์จะอยู่ที่นี่กับ..พี่มาร์ค..อึก” ผมร้องไห้ออกมากลั้นไม่อยู่แล้ว
“รักกันดีจริง..หึ..แต่น้องเจมส์ก็จะไม่ได้รักมันอีกแล้วหละ..ดูผัวน้องตายนะครับ” พูดจบมันไอสัตดิน ก็จับมีดก่อนที่จะพุ่งไป
“ม่ายยยยย…”
ฉึกกกก!!
มีดแทงลงมาที่ผม คุรอ่านไม่ผิดหรอมัน แทงมาที่ผมจิง รู้สึกสึกได้ใจความเจ็บที่แว๊บมาออกชาๆเสียด้วยซ้ำ
“เฮ้ย!!”
“เจมส์!!”
.
.
.
.
.
.
“เห้ย..หยุด! นี่เจ้าหน้าที่ตำรวจ”
“เฮ้ยลูกพี่..ตำรวจมา”
“อ้าวจะอยู่ทำบื่ออะไร...จะให้พ่อมึงมาจับหรืออย่างไร..หนีสิโว้ยยย!”
หลังจากที่ได้ยินเสียงตำรวจมาพวกไอดินก็วิ่งกระเจิงไป ขอบคุณสววรค์จริงๆ หลังจากที่มันไอดินจะแทงไอพี่มาร์คผมนี่แหละใช่ร่างของผมบังไว้แทน
“เจมส์..อึก..อย่าเป็นไรไปนะ..พี่อยู่นี่” พี่มาร์คบอกพรางรูปหัวผม เพื่อปอบ
“เจมส์รักพี่นะ..รักมากที่สุด..อึก” น้ำตาของไอพี่มาร์คล่วงลงมา ของผมก็ไม่แพ้กัน อกของพี่มาร์คช่างอุ่นเหลือเกินมันช่างแสนอบอุ่น เหมือนเดิม
“จำไว้นะ..ว่าเจมรักพี่”
ผมพูดแค่แค่นั้นเบาๆ ก่อนที่ทุกอย่างมันจะดับวูบไป
บางสิ่งที่ไม่รับรู้ และไม่มีวันรู้ ก็ลากเราไป
จากโลกนี้
ชั่วนิรันดร์
เฮ้ยไมเรายังไม่ตายว่ะ
เดี๋ยวถูกแทงมันต้องตายดิ
รอสักครู่ๆ เห้ยยังไม่ตายจริง
ผมค่อยลืมตาขึ้นมองคนที่จองผมอยู่นานแล้ว
“จะเล่นละครอีกนานไหม?” ไอพี่มาร์คมันถาม
“ก็จักให้ซึ้ง” ผมตอบ
“นี่จะให้พี่บ้าตายหรือไง” ไอพี่มาร์คมันพูดพรางรูปหัวผมเบาๆ
“ที่หลังอย่าทำบ้าๆนั่นอีกเข้าใจไหม” ไอพี่มาร์คพูดเสียงสั่น ทำให้ผมต้องยิ้นไปจับมือพี่มาร์คไว้ กำเอาไว้หลวม พี่มาร์คก็ทำทำเช่นเดียวกัน
“ก็เจมส์รักพี่นี้จะยอมตายแทนพี่” ผมทำเสียงจ๋อยๆ
“แล้วถ้าเจมส์ตายไปพี่จะทำไง” พี่มาร์คพูดกำมือผมแน่นขึ้น แต่ก็ไม่เจ็บ แต่ให้รับรู้
“เจมส์ก็อยู่ไม่ได้ถ้าไม่มีพี่” ผมบอก
“เห้ออ..” พี่มาร์คถอนหายใจ
“อย่าโกรธเจมส์เลยนะ” ผมบอก ลืบมือพี่มาร์คเบาๆ เป็นเชิองอ้อน
“พี่ไม่ได้โกรธเจมส์...แต่พี่โกรธตัวเองที่ดูแลคนที่พี่รักเอาไว้ไม่ได้” พี่มาร์คพูดเสียงเศร้า
“ไม่ใช่ความผิดของพี่หรอก” ผมบอก
“พี่ผิด ถ้าพี่ไม่ใจร้อน ถ้าพี่ไม่วู้วามเอาอารมณ์เป็นหลักก็คงไม่เกิดเรื่อง” พี่มาร์คโทษตัวเอง
“อย่าโทษตัวเองเลย”
“ไม่ได้หรอกถ้าหากพี่เชื่อเจมส์..พี่ห่วง...พ” ยังไม่ทันที่พี่มาร์คพูดจบผมก็ยื่นหน้าไปจูบพี่มาร์คก่อน ไม่อยากให้โทษตัวเองอีก ไม่มีความผิด ไม่ใช่ความผิดของใคร มันเป็นแค่อุปสรรคที่เราต้องฝ่าไปก็เท่านั้น
ขอแค่วันนี้ยังไม่เรา
และผมยังอยู่ใกล้มาร์ค
มันคือ ปฎิหาร ปฎิหารแห่งรัก
วันนี้ผมจูบกับพี่มาร์คมันก็ไม่ใช่เรื่องประหลาดที่ผัวเมียจะจูบกัน
แต่มันแปลกที่รสจูบที่มันเค็นปนหวาน
ที่ไม่รู้แน่ว่ามันมาจากน้ำตาของใคร
หลังจากที่ปอบกันนาน พี่มาร์คก็พาผมไปโรงหมอ แผลที่โดนแทงก็โนแค่เฉี่ยวๆ แขนไป ไม่นานแผลก็ผสานแห้งสนิท และก็บ้านได้
“เจมส์ครับ” ไอพี่มาร์คมันสกิตเบาๆ ผมรู้ทันที
“เจมส์เพิ่งโดนแทงเองนะ” ผมพูดเบา ใจก็อืมอยาก
“แผลนิดเดียวเอง..พี่สัญญาว่าทำไม่เจ็บ..เจ็บแล้วเลิก นะครับ” ไอพี่มาร์คสาบานเป็นลูกเสือสำรองจนผมหลุดขำ
“นะครับคนดีของพี่” ผมไม่ตอบ
“ไม่ตอบถือว่าตกลงนะ” พูดไม่ทันขาดคำไอพี่มาร์คก็ขยุ่มผมทันที
“ฮึย..เค้าป่วยอยู่นะ” สุดท้ายผมก็ยอมอีกจนได้
.
.
.
“เจมส์เจ็บ..อือ” ผมร้อง
“เจ็บแผลหรอครับ” ไอพี่มาร์คถามด้วยความเป็นห่วง
“ป่าวเจ็บตรงนั้น” ผมชี้ไปทางเข้า
“งั้นเราต่อกันเลย” เอ้าไหงเจ็บแล้วจะเลิกไง เค้าเจ็บนะไอพี่มาร์คบ้า
“แต่เจมส์เจ็บนะ” ผมบอก
“พี่บอกว่าเจ็บแผลไงครับ” พี่มาร์คบอก ยิ้มเจ้าเลห์
“แต่มันก็เจ็บเหมือนกัน” ผมเถียง
“มันคนละที่กันครับงั้นเรามาต่อกันเดียวก็เสียวแล้วครับ” ไอพี่มาร์คบอก แล้วทำต่อ
ไอเจมส์เอ๋ยแกไม่ได้นอนแน่คืนนี้นี่มัน 4 รอบแล้วนะ มันปวดแล้วอ่ะ
เห้อๆ ตั้งแต่แรกจนถึงตอนนี้ไอพี่มาร์คนิสัยเปลี่ยนไปเยอะ
แต่ไอความหื่นนี่ไม่เคยเปลี่ยนเลยยังเท่าเดิม
และผมก็ไม่เคยปฏิเสธได้สักที
ผมว่าผมคงชอบแล้วจริงๆ
จบ
เอ้ยยังจบไม่ได้ยังไม่เคลียร์เลย
หลายคนคงสงสายว่าแล้วตำรวจหล่ะเค้าไปไหน ยังไง อะไร เอาเป็นเค้าไม่ใช่ตำรวจหรอกแค่พลเมืองดีสองคนก็แค่นั้น
เอาเป็นว่าเข้าชื่อลีกับแซ๊ค ถ้าอยากอ่านคู่นี้
ไปติดตามกันได้ในเรื่อง
You and I
จบบริบูรณ์
บทส่งท้าย
ในคอนโดหรูใจกลางเมือง แสงอาทิตแยงตาคนทั้งสองบนเตียงนอนสีขาว
“เฮ้ย!!” ชายที่ตัวขาวกว่าเอ้ย ร้องด้วยความตกใจ ก่อนจะดูตัวเองในร่างกายเปลือยเปล่า
“ไอเหี้ยเชนมึงทำไรกรู”
”จ๊ากกเลือด...”
“โอ๊ย...ไอเชี๊ยการ์ดมึงถีบกรูไม”
และทุกอย่างก็ดำเนินไปจบสิ้นอย่างสมบูรณ์
:pig4:
-
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
5555 สนุกดีแหะ ชอบๆๆ ขอบคุณมากๆๆเลยนะคับ
จะติดตามอ่านทุกๆๆเรื่องเลย
:bye2: :bye2: :bye2:
:bye2: :bye2: :bye2:
-
น่ารักจังเลย อิอิ
-
บริบูรณ์ ชอบๆๆๆๆ
-
o13 o13 o13จบอย่างสวยงาม
-
จบซะแล้ว ><"
ไอ้พี่มาร์คหื่นว่ะ 555
-
อ่านตอนแรกเกลียดมาร์คมากอะ นิสัยไม่ดี
แต่ตอนที่ได้รักกันแล้วเปลี่ยนเป็นคนละคน หื่นได้อีก~ :z1:
ส่วนเอกนี่ร้ายกับบอยซะ สงสารบอยอะ แต่ในที่สุดก็สมหวัง
ยัยฟ้าที่ร้ายจริงอะไรจริง ขอตบอีกที :beat:
-
สนุกดีฮ๊าฟฟฟฟ
แอบมีปวดตับเป็นระยะ ๆ อิอิ
:L2: ขอบคุณสำหรับเรื่องราวดี ๆ ฮ๊าฟฟฟฟ
-
สนุกมากๆๆเลยอ่า
ตอนแรกไม่ชอบมาร์คเลย
แต่พอรักกับเจมส์ปัป ชอบปุ๊ป น่ารักอ่า
ขอบคุนมากๆๆครับ
-
:z13: อืม....แบบว่าเรื่องของเชนกะการ์ด แบบว่าลงเพิ่มที่เรื่องไหม่ได้ป่ะ แทรกกะอีกคู่นู่นเลย อิอิ :laugh: ล้อเล่นแต่ได้ก็ดี แล้วเจอกันที่เรื่องใหม่ :กอด1: (โทษทีไม่เคยทัก แบบอ่านทีเดียวจบเลย : แต่มีตอนพิเศษไอ้พี่มาร์ครู้เรื่องที่เจมส์นัดกะดินก็ดี ... หึ่นสุดๆ) :oo1: โดยรวมก็ชอบ :o8:
-
o13
สนุก ๆ อีกแล้ว อ่านรวดเดียวจบ
-
สนุกมากกกกกก พี่มาร์คหื่นได้ใจ :haun4:
-
ขอบคุณมากค่า :o8: :really2: :impress2: :impress2:
น่ารักที่สุด :mc4: :mc4: :mc4:
จะไปตามอ่านอีกเรื่องเน้ออ :bye2:
-
:กอด1:คนแต่ง น่ารักมากๆเลยคับชอบมากๆเลยเล่นอ่านรวดเดียวจบ มีเรื่องไหนก็จะตามไปอ่านนะคั :bye2:
-
น่ารักจัง....อยากให้มีต่อม่ายอยากให้จบเลย
-
สนุกดีค่ะ :L2:
-
o13 สนุกมากเลยค่ะ
:pig4: :pig4:
-
เรื่องนี้สนุกมากๆเลยค่ะ ^^
-
รออ่านเรื่องต่อไป เรื่องนี้หนุกจริงจัง *O*
-
ม่ายมีไรจาพูดอะ นอกจากคำว่า
น่าร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก อะ :pighaun:
-
สนุกมากเลยครับ
o13 o13 o13
-
o13 o13 :pig4:
-
สนุกมากๆๆเลยอ่ะ
-
อ่านรวดเดียวจบเลย สนุกมาก o13
-
:-[ :-[ :o12: :o12: :sad4: :sad4: o22 o22 :bye2: :bye2: :bye2: :impress2: :impress2: :man1: :man1:
ขอบคุณค่ะ :3123: :3123: :3123: :3123:
-
ขอบคุณที่แต่งและนำมาแบ่งปันนะครับ
ชอบมากๆเลยครับ :haun4:
-
บางทีอ่านๆไปก็งงเหมือนกัน
แต่ก็เนื้อเรืองน่ารักดี ปรับอีกนิดหน่อยก็เก่งแล้ว
เป็นกำลังใจให้คนแต่งน๊า สู้ๆ :L2:
-
สนุกดีค่ะ
-
สนุกมากก
อ่านแล้วน่ารักทุกคู่เลย
-
สุดท้ายก็น่ารักทุกคนเลย
เเหมตอนเเรกนึกว่าจะร้ายกันซะอีก :เฮ้อ:
เเถมพี่มาร์คนี่ไปๆมาๆ หวานเว่อร์ญซะอีก
-
Sanook khaa,,torn raek aab gnong baang nid noi..hu hu hu!!
-
สนุกมากกกกกกกกกกกกกกก o13 o13
-
o13 o13 สนุกคร๊าบๆๆ :pig4: :pig4: :pig4:
-
จะว่าเศร้า ก็เศร้านะ แต่ฮาได้อีกอ่ะ
:laugh:
-
น่ารักดีนะคะ :กอด1:
ขอแสดงความคิดเห็นนิดหน่อยนะคะ
เรื่องประโยคนี่ ยอมรับตามตรงเลยนะคะว่า
พิมพ์ผิดบ่อยมากค่ะ ซึ่งบางประโยคก้ออ่านไม่รุเรื่องเลย :really2:
ขอให้ผู้เขียนช่วยรับเรื่องนี้ไปพิจารณาด้วยนะคะ
เพื่อประโยชน์ของการเขียนในเรื่องต่อไป
ขอบคุนที่เขียนผลงานสนุกๆแบบนี้ให้อ่านนะคะ :pig4:
-
สนุกมากเลยค่ะ o13...อยากให้เขียนเรื่องต่อไปอีก :call:
:pig4: :pig4:
-
ชอบจัง
สู้ๆน้าาาาา
-
ขอบคุณค่ะ ^^ ลงเอยกันด้วยดี
-
ฮาตอนจบ สุดท้ายเชนกับก๊าซก็ได้กัน
55555555
-
ชอบมาเลยคราฟ สนุกมากๆๆๆๆ :haun4: :haun4: :oo1: :oo1: :oo1:
-
บรรยากาศโรงเรียนคุ้น ๆ นะ
-
อ่านรวดเดียวจบสนุกมาก ๆ มีครบทุกรสเลย รักคนเขียนจัง ขอบคุณที่นำเรื่องดี ๆ มีลงให้อ่านนะจ๊ะ
:o8: :o8: :o8: :o8: :o8:
:L1: :L1: :L1: :L1: :L1:
-
สนุกดีครับ แต่อ่านยากไปหน่อยในบางช่วง ดีที่ว่า ผมยังตามทันความคิดคนแต่ง เลยสื่อสารกันยังรู้เรื่อง ฮ่าๆๆๆ อย่างไรก็ขอบคุณมากๆครับ เป็นกำลังใจให้แต่งมาเรื่อยๆ พัฒนางานต่อไปครับ...
-
สนุกอ่ะ :o8:
-
:haun4: :o8:
-
ทั้งมาร์คทั้งเอกเลยทำรุนแรงกับเจมส์และบอยได้ลงคอ แต่ทั้งสองคนก็ยอมเพราะว่ารักอ่ะนะ
ก็ว่าอยู่ว่าทำไมเอกถึงต้องยอมฟ้าขนาดนั้น เพราะโดนแบล็คเมล์นี่เอง
ฟ้าน่าจะได้รับผลที่มากกว่านี้อ่ะ แค่นี้ยังน้อยไปกับการกระทำที่ฟ้าทำเอาไว้มากมาย
:pig4:
-
:man1: :man1: :man1:
-
สนุกมากกกกก อ่านแล้วถึงกับฟินเลยจร้าาาา
-
สนุกม๊วกๆ o13 o13
-
สนุกจริงเลยอ่ะ พึ่งได้อ่านแต่ชอบมาก
-
ชอบมากเลยครับ
-
หนุกมาก ขอบคุณค่าาาา o13
:กอด1:
-
เด็กพวกนี้ มันรักในวัยเรียน เห้ออออ อิจฉา ว้อยย 555+
-
เจมส์น่ารักจัง มาหอมแก้มที -ฟอดดดดดด- :จุ๊บๆ:
-
แม่มพระเอกโหดฉิบ o22
-
สนุกจังคัฟ เจมส์น่ารัก แต่ไอ่พี่มาร์คหื่นตลอดเวย์จิงๆ คู่บอย-เอกก็น่ารัก เชนก็ตกเป็นเมียก๊าซตามคำแช่งเจมส์ อิอิ
-
มาร์คหื่นชิบ 555+
เชนกับก๊าซสมพรปากเจมส์ 5555555
-
เอาน้ำผึ้งผสมมะนาวมาให้ฟ้า ท่าทางจะคอแหบคอแห้ง เพราะกรี๊ดตลอดเวลา 555 o22
บอยน่ารัก ฮ่า ๆ ชอบค่ะ เจมส์กับมาร์คก็น่าร้ากกกก :-[
ขอบคุณสำหรับนิยายค่า
-
ขอบคุณมากนะคะ ~^^
-
อ่านจบมา 2 รอะแต่ลืมเม้นท์ :laugh: :laugh:
ชอบทุกคู่เลยคะ ชอบพี่มาร์ค กะเจมส์ และ บอยกะเอก ม๊ากกกกกกกกกกก :mew1: :mew1:
ขอบคุณที่แต่งนิยายสนุกๆๆๆอย่างี้มาให้เราได้อ่านกันนคะ :pig4: :pig4:
ตอบจบแอบเห็นๆๆๆๆ เชนทำอะรก๊าซะ :z1: :z1:
-
:z1: :heaven :heaven :pig4:ขขึ้นหัวเรื่องมาซะ..เมิงเกลียดกะเทย...
อ่านจบจนแล้ว ก็ไม่เห็นมันซักตัวที่เกลียดกะเทย เห็นมีแต่หลง รัก กันหัวปักหัวปำ
สงสัยว่าคลิปที่ ฟ้า ส่งให้บอย ใช่อันที่ มาร์ค เห็นหรือเปล่า
โดยรวมแล้วเรื่องนี้สนุกนะคะ คนเขียน แต่คำผิดเยอะมากค่ะ และหลายช่วงที่ งง งง มากๆ
และอีกอย่าง ถ้าเปลียนจากเด็ก มอ.ต้น เป็นเด็ก มอ.ปลาย หรือ เด็กมหาลัย อะไรหลายๆอย่างมันจะสมเหตุสมผลกว่านี้ค่ะ
:pig4: :pig4:
-
o13 o13 o13
:pig4: :pig4: :pig4:
-
สนุกดี :katai2-1:
-
กาเทยก็น่าร้ากละว้าาาาาา