-
ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ
ติดตามกฏเพิ่มเติมที่กระทู้นี้บ่อยๆ เมื่อมีการแก้ไขกฏจะแก้ไขที่กระทู้นี้นะครับ
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0
ประกาศทั่วไปติดตามอัพเดทกันที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.0
ประกาศ กฎที่อื่นมีไว้แหก แต่ห้ามมาแหกที่นี่
1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
การสนใจและชื่นชอบนิยายและเรื่องเล่าของคนในเรื่องควรมีขอบเขตที่จะไม่สร้างความเดือดร้อนให้เจ้าของเรื่อง เช่นเดียวกับเป็ดที่ตอนนี้ถูกรังควานตามหาตัวจากคนด้านต่างๆ จนตัดสินใจไม่เล่าเรื่องต่อ.........เนื่องจากบางเรื่องเป็นเรื่องเล่า.....................บางคนไม่ได้เปิดเผยตัวตน เขาพอใจจะมีความสุขในที่เล็กๆแห่งนี้โดยไม่ได้ตั้งใจให้คนภายนอกได้รับรู้เรื่องราวแล้วนำไปพูดต่อ เพราะปฎิเสธไม่ได้ว่าสังคมไม่ได้ยอมรับพวกเราสักเท่าไหร่
2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท,
หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง
หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์
และสถาบันต่าง ๆ รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด
การกระทำเช่นนั้นอาจทำให้คุณแบนทันที และถาวร . หมายเลข IP ของทุกโพสต์จะถูกบันทึกเพื่อใช้เป็นหลักฐาน
ในความเป็นจริงเป็นไปได้ยากมากที่จะให้แต่ละคนมีความคิดเห็นตรงกันทั้งหมด คนเรามากมายต่างความคิดต่างความเห็น เติบโตมาภายใต้ภาวะแวดล้อมต่างกันการแสดงความคิดเห็นที่แตกต่าง จึงควรทำเพื่อให้เกิดความเข้าใจกัน แบ่งปันประสบการณ์และมิตรภาพเพื่ออาจเป็นประโยชน์ในการใช้ชีวิต และไม่ว่าจะอย่างไรก็ควรเคารพในความคิดเห็นที่แตกต่างของบุคคลอื่นช่วยกันสร้างให้บอร์ดนี้มีแต่ความรักนะครับ
เรื่องบางเรื่องอาจจะเป็นทั้งเรื่องแต่งหรือเรื่องเล่าใดๆก็ขอให้ระลึกเสมอว่า อ่านเพื่อความบันเทิงและเก็บประสบการณ์ชีวิตที่คุณไม่ต้องไปเจอความเจ็บปวดเล่านั้นเองเพื่อเป็นข้อเตือนใจ สอนใจในการตัดสินใจใช้ชีวิต จึงไม่ต้องพยายามสืบหาว่าเรื่องจริงหรือเรื่องแต่งส่วนการพูดคุยนั้น ก็ประมาณอย่าทำให้กระทุ้กลายพันธุ์ห้ามเอาเรื่องส่วนตัวมาปรึกษาพูดคุยกันโดยที่ไม่เกี่ยวพันกับเรื่องในกระทู้นิยาย ถ้าจะวิจารณ์หรือแสดงความคิดเห็นทุกคนมีสิทธิแต่ขอให้ไปตั้งกระทู้ที่บอร์ดอื่นที่ไม่ใช่ที่นี่นะครับ
3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อเจ้าของเรื่องเท่าที่จะทำได้หรือแจ้งมายังบอร์ดนี้ก่อนนะครับ เนื่องจากเจ้าของเรื่องบางครั้งไม่ต้องการให้คนที่ไม่ได้ชื่นชอบนิยายชายรักชายเข้ามารับรู้ ลิขสิทธิ์ทั้งหมดเป็นของเจ้าของคนที่ทำขึ้นและเวปแห่งนี้นะครับ
4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอมให้ส่งหรือติดต่อกันทางพีเอ็มจะปลอดภัยกว่าแล้วเมื่อมีการติดต่อสื่อสารกันให้พึงระวังถึงความปลอดภัย ความไม่น่าไว้ใจของผุ้คนทุกคนแม้จะมีชื่อเสียงในบอร์ดเป็นเรื่องส่วนตัวของแต่ละคนไป เพื่อลดความขัดแย้งภายในเล้า จึงไม่สนับสนุนให้มีการจีบกันในบอร์ดนะครับ
5.ห้ามจั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียวให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตาม
เพราะแม้จะเป็นเรื่องที่เขียนจากเรื่องจริง เมื่อนำมาพิมพ์เป็นเรื่องผ่านตัวอักษร ย่อมเลี่ยงไม่ได้ที่จะมีการเพิ่มเติมเพื่อให้เกิดสีสันในเนื้อเรื่อง ทางเล้าถือว่านั่นคือการเพิ่มเติมเนื้อเรื่อง จึงไม่อนุญาตให้จั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” แต่สามารถแจ้งว่าเป็น “นิยายที่อ้างอิงมาจากชีวิตจริง” ได้ มีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว
6.อย่าพูดคุย ทักทาย นักเขียน คนอ่่านโดยรีพลายดังกล่าวไม่เกี่ยวพันกับนิยายให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรคอมเม้นต์สักคอมเม้นต์เดียวก็เพียงพอแล้ว ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และทำลิงค์โยงมายังนิยาย และให้นักเขียนทุกคนทำลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยเกี่ยวกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วย เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน
7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
7.1 นิยาย 1 ตอน จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
- 1 Reply ที่เกินมานั้น โมทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ
8.Administrator และ moderator ของ forum นี้ มีสิทธิ์อ่าน, ลบ หรือแก้ไขทุกข้อความ. และ administrator, moderator หรือ webmaster ไม่สามารถรับผิดชอบต่อข้อความที่คุณได้แสดงความคิดเห็น (ยกเว้นว่าพวกเขาจะเป็นผู้โพสต์เอง).
9.คุณยินยอมให้ข้อมูลทุกอย่างของคุณถูกเก็บไว้ในฐานข้อมูล. ซึ่งข้อมูลเหล่านี้จะไม่ถูกเปิดเผยต่อผู้อื่นโดยไม่ได้รับการยินยอมจากคุณ .Webmaster, administrator และ moderator ไม่สามารถรับผิดชอบต่อการถูกเจาะข้อมูล แล้วนำไปสร้างความเดือดร้อนต่างๆ
10.ห้ามลงประกาศลิงค์โปรโมทเวป โฆษณา หรือโปรโมทในเชิงธุรกิจใดๆ ทุกชนิด ลงได้เฉพาะในห้องซื้อขาย ในเมื่อแนะนำเวปอื่นที่บอร์ดเรา ก็ช่วยแนะนำบอร์ดเราโดยลงลิงค์บอร์ดเรา เวป http://www.thaiboyslove.com ในบอร์ดที่ท่านแนะนำมาให้เราด้วย เมื่อจำเป็นต้องแนะนำลิงค์ให้ส่งลิงค์กันทาง personal message หรือพีเอ็มแทนนะครับจะสะดวกกว่า ส่วนในกรณีอยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนๆได้อ่านจริงๆนั้นพยายามลงให้ห้องซื้อขายซะ หรือถ้าม๊อดเดอเรเตอร์จะพิจารณาเป็นกรณีๆไป ถ้ารู้สึกว่าไม่ได้โปรโมทเวป แต่อยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนด้วยใจจริงจะให้กระทู้นั้นคงอยู่ต่อไป
11.บอร์ดนิยายที่โพสจนจบแล้วมีไว้สำหรับนิยายที่โพสในบอร์ด boy's love จนจบแล้วเท่านั้น จึงจะถูกย้ายมาเก็บไว้ที่นี่ หาอ่านนิยายที่จบแล้ว หรือคนเขียนไม่ได้เขียนต่อ แต่โดยนัยแล้วถือว่าพล็อตเรื่องโดยรวมสมควรแก่การจบแล้ว หากนักเขียนท่านใดได้พิมพ์เล่มกับสำนักพิมพ์ ต้องการลบเรือ่งบางส่วนออก โดยเฉพาะไคลแม๊ก หรือตอนจบที่สำคัญ ให้แจ้ง moderator ย้ายนิยายของท่านสู่ห้องนิยายไม่จบ เพื่อที่หากระยะเวลาเกินหกเดือนแล้ว เราจะได้ทำการลบทิ้ง หรือท่านจะลบนิยายดังกล่าวทิ้งเสียก็ได้ เนื่องจากบอร์ดนี้เก็บเฉพาะนิยายที่จบแล้ว
บอร์ดนิยายที่ยังไม่มาต่อจนจบไว้สำหรับ
นิยายที่คนเขียนไม่ได้มาต่อนาน หายไปโดยไม่มีเหตุผลสมควร ไม่ได้แจ้งไว้หรือแจ้งแล้วก็ไม่มาต่อ 3 เดือน จะย้ายมาเก็บในนี้เมื่อครบหกเดือนจะทำการลบทิ้ง ส่วนเรื่องไหนที่จะต่อก็ต่อในนี้จนกว่าจะจบ แล้วถึงจะทำการย้ายไปสู่บอร์ดนิยายจบแล้วต่อไป
12.ห้ามนำเรื่องพิพาทต่างๆมาเคลียร์กันในบอร์ด
13.ผู้โพสนิยาย และเขียนนิยายกรุณาโพสให้จบ ตรวจสอบคำผิดก่อนนำมาลงด้วยครับ
14.ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ
15. การนำรูปภาพ บทความ ฯลฯ มาลงในเวปบอร์ด ควรจะให้เครดิตกับ...
(1) ผู้ที่เป็นต้นตอเจ้าของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ
(2) เวปไซต์ต้นตอที่อ้างอิงถึง
....ในกรณีที่เป็นบทความที่ถูกอ้างอิงต่อมาจากเวปไซต์อื่นๆ
- ถ้ามีแหล่งต้นตอของเจ้าของบทความ ให้โพสชื่อเจ้าของต้นตอของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ พร้อมทั้งเวปไซต์ที่อ้างอิง
(กรณีนี้จะโพสอ้างอิงชื่อผู้โพสหรือเวปไซต์ที่เรานำมาหรือไม่ก็ได้ แต่ควรมั่นใจว่าชื่อต้นตอของที่มาถูกต้อง)
- ถ้าไม่สามารถหาชื่อต้นตอของรูปภาพหรือเวปไซต์ที่นำมาได้ ควรอ้างอิงชื่อผู้โพสและเวปไซต์จากแหล่งที่เรานำมาเสมอ
- ควรขออนุญาติเจ้าของภาพหรือเจ้าของบทความก่อนนำมาโพสค่ะ(ถ้าเป็นไปได้) ยกเว้นพวกเวปไซต์สาธารณะ เช่น หนังสือพิมพ์ออนไลน์ ฯลฯ ที่เปิดให้คนทั่วไปได้อ่านเป็นสาธารณะ ก็นำมาโพสได้ แต่ให้อ้างอิงเจ้าของชื่อและแหล่งที่มาค่ะ
- ไม่ควรดัดแปลงหรือแก้ไขเครดิตที่ติดมากับรูปหรือบทความก่อนนำมาโพส
- ถ้าเป็น FW mail ก็บอกไปเลยว่าเอามาจาก FW mail
16.นิยายเรื่องไหนที่คิดว่าเมื่อมีการรวมเล่มขายแล้วจะลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออก กรุณาอย่าเอามาลงที่นี่ หรือสำหรับผู้ที่ขอนิยายจากนักเขียนอื่นมาลง ต้องมั่นใจว่าเรื่องนั้นจะไม่มีการลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออกเมื่อมีการรวมเล่มขาย อนึ่ง เล้าไม่ได้ห้ามให้มีการรวมเล่มแต่อย่างใด สามารถรวมเล่มขายกันได้ แต่อยากให้เคารพกฎของเล้าด้วย เล้าเปิดโอกาสให้ทุกคน จะทำมาหากิน หรืออะไรก็ตามแต่ขอความร่วมมือด้วย เผื่อที่ทุกคนจะได้อยู่อย่างมีความสุข
17.ห้ามแจ้งที่หัวกระทู้เกี่ยวกับการจองหรือจัดพิมพ์หนังสือ แต่อนุโลมให้ขึ้นหัวกระทู้ว่า “แจ้งข่าวหน้า...” และลงลิงค์ที่ได้ตั้งเอาไว้ในแล้วในห้องซื้อขายลงในกระทู้นิยายแทน ถ้านักเขียนต้องการประชาสัมพันธ์เกี่ยวกับการจอง หรือจัดพิมพ์หนังสือของตนเองผ่านกระทู้นิยายของตนเอง นิยายเรื่องดังกล่าวจะต้องลงเนื้อหาจนจบก่อน (ไม่รวมตอนพิเศษ) จึงจะทำการประชาสัมพันธ์ในกระทู้นิยายได้ (ศึกษากฏการซื้อขายของเล้่าก่อน ด้วยนะคะ)
กรุณาอ่านเพิ่มเติมที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0
:pig2:
สมาชิกใหม่โพสครั้งแรกค่า ขอคำแนะนำ และกำลังใจ จากนักอ่านที่น่ารักทุกท่าน ด้วยนะคะ :impress2:
สารบัญนิยายค่ะ
บทที่ 1 ครึ่งแรก (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=16626.msg995557#msg995557) ===บทที่ 1 ครึ่งหลัง (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=16626.msg995858#msg995858) ===บทที่ 2 ครึ่งแรก (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=16626.msg996762#msg996762) ===บทที่ 2 ครึ่งหลัง (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=16626.msg998362#msg998362) ===บทที่ 3 ครึ่งแรก (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=16626.msg999486#msg999486) ===บทที่ 3 ครึ่งหลัง (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=16626.msg1001292#msg1001292)
บทที่ 4 ครึ่งแรก (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=16626.msg1001825#msg1001825) ===บทที่ 4 ครึ่งหลัง (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=16626.msg1002762#msg1002762) ===บทที่ 5 ครึ่งแรก (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=16626.msg1008767#msg1008767) ===บทที่ 5 ครึ่งหลัง (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=16626.msg1009086#msg1009086)===บทที่ 6 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=16626.msg1009763#msg1009763)===บทที่ 7 ครึ่งแรก (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=16626.msg1013132#msg1013132)===บทที่ 7 ครึ่งหลัง (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=16626.msg1013470#msg1013470)
บทที่ 8 ครึ่งแรก (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=16626.msg1017855#msg1017855)===บทที่ 8 ครึ่งหลัง (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=16626.msg1018777#msg1018777)===บทที่ 9 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=16626.msg1021586#msg1021586)===บทที่ 10 ครึ่งแรก (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=16626.msg1025188#msg1025188)===บทที่ 10 ครึ่งหลัง (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=16626.msg1026123#msg1026123)===บทที่ 11 ครึ่งแรก (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=16626.msg1031519#msg1031519)
บทที่ 11 ครึ่งหลัง (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=16626.msg1033142#msg1033142)===บทที่ 12 ครึ่งแรก (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=16626.msg1034074#msg1034074)===บทที่ 12 ครึ่งหลัง (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=16626.msg1040831#msg1040831)===บทที่ 13 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=16626.msg1048471#msg1048471)===บทที่ 14 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=16626.msg1073772#msg1073772)===บทที่ 15 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=16626.msg1080395#msg1080395)===บทที่ 16 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=16626.msg1082938#msg1082938)===บทที่ 17 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=16626.msg1084155#msg1084155)
บทที่ 18 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=16626.msg1140852#msg1140852)===บทที่ 19 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=16626.msg1145848#msg1145848)===บทที่ 20 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=16626.msg1155973#msg1155973)===บทที่ 21 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=16626.msg1174616#msg1174616)===บทที่ 22 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=16626.msg1207960#msg1207960)===บทที่ 23 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=16626.msg1243239#msg1243239)===บทที่ 24 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=16626.msg1243781#msg1243781)===บทที่ 25 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=16626.msg1246356#msg1246356)===บทที่ 26 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=16626.msg1249477#msg1249477)===บทที่ 27 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=16626.msg1250007#msg1250007)===บทที่ 28(end) (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=16626.msg1252192#msg1252192)
ตอนพิเศษ ตอนที่ 1 (โทนี่ X ภาม) (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=16626.msg1255594#msg1255594)
ตอนพิเศษ ตอนที่ 2 (คริส X วิน) (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=16626.msg1265183#msg1265183)
----------------------------------------------
นิยายเก่า ๆ ที่ลงไว้ (จบแล้ว)
คุณตำรวจยอดรัก (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=16626.0) , คุณอาที่รัก(แนวโชตะ) (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=17582.0) , กรงรัก...พันธนาการใจ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=19318.0) , The Eden School (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=27513.0) , ดวงใจจ้าวมังกร (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=24780.00) , ม่านราตรี (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=27757.0) , Miracle Café (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=34057.0)
ลิขิตรักอสุรกาย (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=35637.0) , เรื่องวุ่น ๆ ของคุณ รปภ. (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=39294.0) , ขอโทษที คนนี้พี่จองแล้ว (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=43240.0) , กรงรัก พันธนาการใจ (ฉบับรีเมก) (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=43253.0)
เรื่องสั้น
คุณพี่...ที่รัก (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=20403.0) , สัญญา สายใย เชื่อมใจรัก (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=33672.0)
นิยายที่ยังไม่จบ
-
-
คุณตำรวจยอดรัก
บทที่ 1
=========
ร่างสูงกำยำได้สัดส่วนในเครื่องแบบตำรวจ กำลังนิ่วหน้าขมวดคิ้ว เมื่อได้รับข้อความผ่านมือถือของตนมาจากใครคนหนึ่ง ด้วยประโยคที่ทำให้เขาอยากจะเขวี้ยงมือถือในมือทิ้งไป ถ้าไม่เกรงว่าจะสิ้นเปลืองต้องซื้อเครื่องใหม่มาแทน
‘คิดถึงจังเลยที่รัก ห้ามนอกใจฉันล่ะ แล้วคืนนี้ฉันจะเตรียมอุปกรณ์ที่นายชอบเอาไว้รอนะ’
“ไอ้บ้า โรคจิต”
กานต์พึมพำเบา ๆ กับตัวเอง ใบหน้าแดงระเรื่อน้อย ๆ ทั้งโมโห ทั้งอาย ที่อีกฝ่ายเอาแต่ส่งข้อความไร้สาระ มารบกวนสมาธิในการทำงานของเขาอยู่เรื่อย
ผู้หมวดหนุ่มเดินกระแทกเท้ากลับไปนั่งทำงานที่โต๊ะของตนต่อ เพราะเขาไม่อยากเช็คข้อความในห้องทำงาน เนื่องจากกลัวตัวเองหลุดสีหน้าให้คนอื่นจับได้ เกี่ยวกับเรื่องคนรักลับ ๆ ของเขา
ใช่แล้ว… กานต์มีคนรัก และยังเป็นคนรักที่ไม่สามารถเผยตัวให้คนอื่นได้เห็น ไม่เพียงแค่เหตุผลว่าอีกฝ่ายเป็นผู้ชายเท่านั้น แต่เพราะสถานะเบื้องหลังอาชีพที่อีกฝ่ายทำอยู่ นั่นคือเหตุผลหลักที่เขาจะยอมให้เพื่อน ๆ ในที่ทำงานของเขาล่วงรู้ไม่ได้เด็ดขาด
เพราะนอกจากจะเป็นผู้ชายด้วยกันแล้ว ชายหนุ่มยังเป็นนักธุรกิจที่มีเบื้องหลังพัวพันกับแก๊งมาเฟียจีนในไทย ‘หย่งเฉิง’ อันเป็นแก๊งอิทธิพลใหญ่ในโลกเบื้องหลัง ที่ตำรวจอย่างเขาไม่ควรเข้าไปข้องเกี่ยว
ความสัมพันธ์ของเขาและเควิน หนุ่มลูกครึ่งจีนอเมริกาผู้นี้ ก็เกิดขึ้นด้วยความบังเอิญล้วน ๆ แท้ ๆ เนื่องจากเขาอกหัก โดนแฟนสาวที่คบกันมาสามปีบอกเลิก จึงทำให้เขาเผลอไปดื่มจนเมามาย ให้อีกฝ่ายมาเจอ ก่อนจะเกิดความสัมพันธ์สวาทชั่วข้ามคืน ที่พอเขารู้ตัวก็ต้องรีบแผ่นหนีให้ห่าง ไม่คิดจะสานต่อ
แต่เหมือนสวรรค์กลั่นแกล้ง แทนที่จะเลิกแล้วต่อกันไปเหมือนอย่างที่เขาคิด เควินกลับตามมาหาเขา และขู่แบล็กเมล์ถึงคลิปสวาทที่อีกฝ่ายใช้มือถือถ่ายเก็บเอาไว้ พร้อมยื่นเงื่อนไขทางธุรกิจบางอย่าง ที่ทำให้เขายากที่จะปฏิเสธ นั่นก็คือ ข่าววงในของพวกอาชญากรในโลกเบื้องหลัง แลกกับที่เขาต้องช่วยปรนเปรอมอบความสุขให้หนุ่มลูกครึ่งในแต่ละครั้ง
และที่น่าแค้นใจไปเสียยิ่งกว่าการถูกขู่บังคับ ตัวเขาเองนั้นยามที่ถูกชายหนุ่มลูกครึ่งสัมผัส ก็กลับเผลอสนองโต้ตอบไปด้วยความเร่าร้อน อย่างที่ตัวเขาไม่คิดว่าจะเป็นไปได้ จนเกิดถูกอกถูกใจคนโรคจิตนั่นเข้า สุดท้ายไป ๆ มา ๆ เขากับเควินก็เลยกลายเป็นคนรักกัน โดยที่เขาเองก็งุนงงอยู่บ้าง แต่ถึงอย่างนั้นเขากลับไม่เคยนึกรังเกียจสัมผัสจากชายหนุ่มลูกครึ่งผู้นี้เลยสักครั้งเดียว
“กานต์! เฮ้ย! ได้ยินเปล่าวะ”
อาชวิน เพื่อนสนิทร่วมแผนกสืบสวนปราบปรามของกานต์ ตะโกนดังขึ้นเมื่อเห็นชายหนุ่มนั่งเหม่อลอยได้สักพัก
“หะ…หา ... ทำไม มีอะไรงั้นหรือวะวิน”
กานต์ถามตะกุกตะกักด้วยความตกใจ เขาคงเผลอเหม่อไปหน่อย ขนาดเพื่อนมายืนอยู่ข้าง ๆ ยังไม่รู้ตัว ถ้าจะโทษก็คงต้องโทษเจ้าคนโรคจิตที่ส่งข้อความบ้า ๆ นั่นมานั่นล่ะ ที่ทำให้เขาเอาแต่เหม่อไม่มีสมาธิแบบนี้
ชายหนุ่มคิดเข้าข้างตัวเองในใจ แล้วรอฟังคำตอบจากเพื่อนว่าเจ้าตัวเรียกชื่อเขาทำไม
“ก็แค่จะมาถามว่าจะเลือกหยุดพักร้อนช่วงไหน คดีไอ้ปีเตอร์คราวก่อน ผู้หลักผู้ใหญ่เขาชมกันมามากเลยนะ สารวัตรเจ้านายเราเลยหน้าบาน ยอมให้ลูกน้องผู้ขยันขันแข็งอย่างพวกเรา เลือกวันหยุดพักในช่วงนี้ได้ตามสบาย ไม่ต้องรออนุมัติพิจารณาให้ยุ่งยาก”
อาชวินบอกเรื่อย ๆ ซึ่งกานต์ก็ได้แต่พยักหน้าน้อย ๆ รับ
“หยุดพักร้อนอย่างนั้นรึ สำหรับฉันมันก็ไม่ค่อยจำเป็นนัก…หรอก”
ท้ายประโยคเจ้าตัวชะงักเล็กน้อย เมื่อนึกถึงใครบางคน ผู้หมวดหนุ่มหน้าแดงระเรื่อขึ้นมาทันที จนคนมองจับได้
“อะฮ้า คิดถึงสาวสวยพราวเสน่ห์สายข่าวของนายล่ะสิ ก็ดีนะกานต์ นาน ๆ ได้หยุดที พวกนายหาเวลาไปพักผ่อนกันสองต่อสองเสียบ้างก็ดี คุณเธอจะได้ไม่เบื่อจนทิ้งนายไปอีกคน สาว ๆ น่ะขี้เบื่อง่ายจะตายไป”
อาชวินเอ่ยแซว พร้อมกับแนะนำเพื่อนสนิท และจนถึงป่านนี้ ชายหนุ่มก็ยังคงเข้าใจว่าคนรักลับ ๆ ผู้เป็นสายคอยส่งข่าวต่าง ๆ ให้กานต์ นั้นเป็นผู้หญิงและมีสัมพันธ์สนิทแนบแน่นกับเพื่อนของเขา ทั้งนี้เพราะกานต์ไม่คิดจะแก้ตัว และปล่อยให้เพื่อนเข้าใจผิดไปอย่างนั้นแทน เพื่อความสบายใจและเป็นการรักษาความลับของตัวเขาเอง
“อื้อ … จะลองถามเขาดูแล้วกัน”
ผู้หมวดหนุ่มพยักหน้ารับอย่างว่าง่าย เพราะไม่อยากให้เพื่อนเซ้าซี้เรื่องนี้ต่อ และอีกใจหนึ่งเขาก็นึกอยากไปพักผ่อนอยู่สองต่อสองกับเควินเช่นกัน เนื่องจากต่างฝ่ายก็ต่างงานยุ่ง จะเจอกันได้แค่เฉพาะหลังจากเลิกงานไปแล้ว แถมยังไม่ใช่ทุกวันอีกด้วย เพราะถ้าตอนไหนเขามีคดีติดพัน ก็แทบจะต้องนอนค้างสถานีตำรวจติด ๆ กันหลายคืนเลยทีเดียว แล้วพอเขาจะเริ่มว่างบ้าง เควินก็มีเรื่องงานทั้งเบื้องหน้าเบื้องหลังต้องจัดการอีกมากมาย จนบางทีก็ทำให้เขารู้สึกไม่เต็มอิ่มในเรื่อง ‘อย่างว่า’ ที่ชายหนุ่มมีให้ เพียงแต่กานต์ไม่มีวันจะพูดต่อหน้าอีกฝ่ายเด็ดขาดในเรื่องนี้
ผู้หมวดหนุ่มนึกในใจแล้วก็ต้องหน้าแดง ก่อนจะสะดุ้งอีกครั้งเมื่อเพื่อนเรียกชื่อ พร้อมกับส่งสายตาเจ้าเล่ห์ยิ้มเยาะล้อเลียนตามมา
“ฉันเปล่าคิดถึงเรื่องแบบนั้นนะ!”
ชายหนุ่มแก้ตัวออกไปแล้วก็ต้องหน้าแดงหนักขึ้น เพราะดันลืมตัวเผลอพูดในสิ่งที่คิดไปให้อีกฝ่ายรับรู้ ถึงจะออกในเชิงปฏิเสธก็เถอะ ทางด้านอาชวินหัวเราะเบา ๆ ในลำคอ แล้วจึงยักไหล่น้อย ๆ ก่อนรับคำ
“ครับ ๆ คุณผู้หมวด อย่ามัวแต่ฝันหวานล่ะ เดี๋ยวงานผิดพลาด แล้วจะโดนอยู่โยงเฝ้าสน.แทน จะได้พักร้อนนะ”
“รู้แล้วน่า!”
กานต์ตะโกนไล่หลังเพื่อนที่เดินจากไป เขาหยิบปฏิทินตั้งโต๊ะมาเช็ควันที่ ชายหนุ่มยิ้มน้อย ๆ กับตัวเองอย่างลืมตัว ก่อนจะชะงักมองซ้ายมองขวา ว่ามีคนเห็นไหม แล้วจึงถอนหายใจอย่างโล่งอก เมื่อคนอื่นต่างคนก็ต่างทำงานของตัวเองอยู่ไม่ได้มาสนใจเขา จากนั้นกานต์จึงเริ่มเรียกสมาธิ พร้อมกับก้มหน้าก้มตาทำงานของตนต่อด้วยความตั้งใจยิ่งกว่าทุกครั้งที่ผ่านมา
.....
...
(มีต่อ)
สวัสดีค่ะ ก่อนอื่นต้องขอแนะนำตัวก่อนว่า เป็นสมาชิกใหม่ซิง ๆ ที่ไม่เคยโพสนิยายที่นี่มาก่อน ^^"
ก็จ้องแล้วจ้องอีก ว่าจะโพส ๆ (แต่ก็ยังไม่ได้เริ่มเขียน) พอลงมือเขียนแล้ว เลยเอามาแปะที่นี่ ซึ่งเรื่องนี้ได้ไอเดียมาจากเรื่องสั้นที่เขียนไว้ แล้วชอบตัวละคร เลยนำมาเขียนเป็นเรื่องยาวเสียเลย
นักอ่านคนไหนหลงเข้ามาอ่านแล้วชอบ ก็ช่วยคอมเมนต์เป็นกำลังใจให้สักนิดนะคะ ขอบคุณล่วงหน้าค่ะ
ป.ล.ที่ลงนี่ยังไม่่่จบตอนที่ 1 นะคะ ตั้งใจว่า หนึ่งตอนจะมีราว 4-5 หน้าเอสี่น่ะค่ะ เพื่อน ๆ นักอ่านชอบไม่ชอบแนวนี้ยังไงก็บอกได้นะคะ ส่วนคนเขียนขอตัวไปปั่นต่อก่อนล่ะค่ะ ^^" :bye2:
-
รับนิยายใหม่ :mc4: กานนี่ตัวพระเอก ใช่มั้ยคะ แล้วฝั่งมาเฟีย เป็นนายเอก ถูกเป่า
-
รออ่านตอนต่อไปนะ :z1:
-
แค่เนื้อเรื่องก็ดูท่าว่าจะ เข้มข้น..
ศึกตำรวจผู้แสนดี กับ สายลับหน้าตาดีจอมวายร้าย
-
มาประเดิมเรื่องใหม่ด้วยคนนะ :mc4:
-
ท่าทางเรื่องนี้จะสนุกดี งานนี้ตำรวจจะจับผู้ร้าย หรือผู้ร้ายจะปราบตำรวจกันแน่ :laugh:
+1 เป็นกำลังใจและที่เอากฎเล้าแปะอย่างถูกต้อง
-
ต่อได้แล้วคับ
-
คุณ silverspoon – ขอบคุณที่ช่วยมาประเดิมนิยายให้นะคะ กานต์เป็นนายเอกค่ะ เควินเป็นพระเอก แต่ในเรื่องกานต์จะได้บทเด่นกว่าเควิน เรียกว่าเป็นตัวเอกนำเรื่องก็ได้ค่ะ
คุณ bakanishi1 จะพยายามทยอยปั่นแปะไปเรื่อย ๆ ค่ะ ขอบคุณสำหรับคอมเมนต์นะคะ
คุณ Dee^daY เป็นนายตำรวจหนุ่ม ผู้เร่าร้อน กับ นายมาเฟียจอมหื่น จะเหมาะกว่าค่ะ หุ ๆ
คุณ roseen ขอบคุณที่มาช่วยประเดิมค่ะ ^^
คุณ dahlia ขอบคุณสำหรับกำลังใจค่ะ
คุณ kkmm แหงะ เพิ่งแปะไปเองนะคะ แต่ก็ต่อให้ได้ค่ะ เมะจะได้ออกมาทักทายนักอ่านให้รู้จักก่อน
=============================
(ต่อ)
ตกตอนเย็นเวลาเลิกงาน กานต์ก็โบกแท็กซี่ไปที่คอนโดของเควิน และแม้ว่าหนุ่มลูกครึ่งจะเสนอให้เขาย้ายไปอยู่ด้วยกันกับเจ้าตัว กานต์ก็เลือกปฏิเสธ เพราะมันจะยิ่งเสี่ยงความแตกกับคนอื่นมากขึ้น ขนาดเควินจะให้คนของตัวเองคอยขับรถรับส่ง ผู้หมวดหนุ่มยังต้องคิดหนัก และสุดท้ายจึงตัดสินใจว่าถ้าอยากจะไปหา เขาจะไปเอง
คอนโดทันสมัยที่ผู้อาศัยต้องพกคีย์การ์ดประจำตัวผ่านระบบรักษาความปลอดภัยของคอนโด ทำให้กานต์ต้องถอนหายใจเบา ๆ เมื่อคิดถึงอพาร์ตเมนต์เก่า ๆ แคบ ๆ ที่เขาเช่าไว้อาศัยซุกหัวนอนโดยเฉพาะ
กานต์ขึ้นลิฟท์มาถึงชั้นบนสุด เขาใช้คีย์การ์ดเปิดห้องหนึ่งในชั้นนั้น เข้าไปนั่งพักผ่อนรอเควินกลับ เพราะก่อนหน้าที่จะมาถึงที่นี่นั้น เควินได้โทรมาบอกว่าวันนี้เขาอาจจะกลับค่ำไปสักหน่อย
“หมอนั่นจะมาสักกี่โมงกี่ยามกันนะ!”
ผู้หมวดหนุ่มบอกอย่างหงุดหงิด เมื่อเข็มนาฬิกาติดผนังชี้บอกเวลาสองทุ่มตรง เขาตัดสินใจเดินตรงไปในครัวเพื่อหาของกิน ที่ในตอนแรกเขาตั้งใจจะกินพร้อมกับอีกฝ่าย แต่เวลาป่านนี้แล้ว เควินอาจจะกินมื้อเย็นพร้อมลูกค้าที่เจ้าตัวไปติดต่องานด้วยเรียบร้อยไปแล้วล่ะ
“โทรมาบอกสักหน่อยก็ไม่ได้ ว่าให้กินไปก่อน คนจะได้ไม่ต้องรอ”
กานต์บ่นอุบอิบกับตัวเองลำพังแล้วตรงไปที่โต๊ะอาหาร ปกติแล้วถ้าอยู่ด้วยกัน เควินจะเป็นคนเตรียมมื้อเย็นให้เขา ฝีมือทำอาหารของหนุ่มลูกครึ่งก็แสนจะเพอร์เฟกต์ ทำให้กานต์เผลอคิดว่ามีอะไรที่ผู้ชายคนนี้ทำไม่เป็นบ้างไหม
“ทอดไข่แล้วกัน”
เมนูอาหารสามัญประจำบ้าน ถูกนำมาใช้เป็นมื้อค่ำนี้ กานต์ทำไข่ดาวกินกับขนมปังปิ้งและกาแฟ ความจริงก็มีเนื้อสัตว์แช่อยู่ แต่เขาอาศัยทำกินง่าย ๆ แก้ขัดไปก่อน พอกินไปกินมากานต์ก็เหลือบไปเห็นผ้ากันเปื้อนที่ถูกแขวนอยู่ข้างตู้เย็นเข้า เขาขมวดคิ้วน้อย ๆ นึกถึงอะไรบางอย่าง ก่อนจะหน้าแดงระเรื่อตามมา
“บ้าน่ะเรา คิดอะไรทุเรศ ๆ สงสัยจะติดเชื้อโรคจิตตามหมอนั่นมาแหง”
กานต์พึมพำกับตัวเอง แล้วพยายามเลิกคิดฟุ้งซ่าน แต่สักพัก เขาก็ต้องเหลือบสายตาไปที่ผ้ากันเปื้อนผืนเดิม กลืนน้ำลายลงคอ แล้วจ้องไปยังทางประตูเข้าห้องที่ไม่มีวี่แววว่าจะมีใครเปิดเข้ามา
“ลองสักหน่อย ก็ไม่เสียหายอะไรนี่นะ”
ผู้หมวดหนุ่มพึมพำทั้งที่ใบหน้าแดงระเรื่อ แล้วหยิบผ้ากันเปื้อนผืนนั้น เดินไปยังห้องน้ำ ส่องกระจกบานใหญ่ในนั้นแล้วตัดสินใจถอดเสื้อผ้าของตัวเองออกทีละชิ้น ทีละชิ้น จนเหลือแต่เพียงร่างกายเปลือยเปล่า ก่อนจะค่อย ๆ สวมผ้ากันเปื้อนปิดบังเรือนร่างของตนด้วยใจเต้นระทึก
“ฮะ…ฮะ ดูไม่ค่อยได้เลยแฮะ”
กานต์บอกกับตัวเองด้วยใบหน้าเขินอาย ผ้ากันเปื้อนผืนบางแนบลู่ไปกับแผ่นท้องราบเรียบด้วยมัดกล้ามเนื้อของเขา ไล่ไปจนสุดส่วนด้านล่างที่นูนดันผ้าออกมาเล็กน้อย ชายหนุ่มอยากจะลองเลียนแบบดาราสาวหนังโป๊ที่ใส่ผ้ากันเปื้อนผืนเดียวไปยั่วยุอารมณ์คนรัก แต่เขาก็ไม่แน่ใจว่าเควินจะชอบ หรือจะช็อกกันแน่ หากได้เห็นเขาในสภาพเช่นนี้
“บ้าชะมัดเลยเรา ถอดออกดีกว่า …”
“เพล๊ง!”
เสียงคล้ายแก้วแตกที่ดังจากบริเวณห้องครัวของบ้าน ทำให้กานต์ชะงักกึก ด้วยสัญชาตญาณของตำรวจ ทำให้เขาวิ่งพรวดออกไปจากห้องน้ำตรงไปที่บริเวณที่เกิดเหตุทันที โดยลืมไปว่าตัวเองกำลังอยู่ในสภาพใด
“นั่นใคร!”
เสียงตวาดลั่นของผู้หมวดหนุ่มทำให้คนที่เผลอทำแก้วน้ำหลุดมือชะงักแล้วหันมามองอีกฝ่าย ก่อนจะนิ่งอึ้งตะลึงพูดไม่ออก เมื่อเห็นสภาพของคนรักในยามนี้
“อ้าว…นายเองหรอกหรือเควิน หือ ทำแก้วตกงั้นรึ”
เมื่อเห็นว่าเป็นชายคนรัก กานต์ก็กลับเข้ามาสู่โหมดปกติเป็นใบหน้าผ่อนคลาย ก่อนจะขมวดคิ้วสงสัย เมื่อเห็นสายตาตกตะลึงมองมายังตน
“นายมองฉันแบบนั้นทำไม…กัน”
คนพูดชะงักกึกอย่างนึกได้ พลางก้มมองดูสภาพของตัวเอง ใบหน้าจึงพลันแดงก่ำ แล้วละล่ำละลักบอกอีกฝ่าย
“ฉะ…ฉัน…ไม่นะ…ฉันก็แค่ …ดะ เดี๋ยว ฉันไปเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อนดีกว่า”
กานต์บอกแล้วรีบหันหลังกลับจะวิ่งไปห้องน้ำ แต่เควินที่มองอยู่ กลับก้าวข้ามเศษแก้วแตกบนพื้น แล้วฉุดมือของผู้หมวดหนุ่มเอาไว้ไม่ให้หนีไปไหน
“นายอยากแต่งให้ฉันดูไม่ใช่หรือไง …แล้วจะหนีไปไหนล่ะ”
ใบหน้าหล่อเหลาของหนุ่มลูกครึ่งก้มลงกระซิบข้างหูของอีกฝ่าย กานต์นั้นใบหน้าร้อนผ่าว แล้วจึงพยายามดิ้นรนหนีจากร่างสูงเต็มแรง
“มะ ไม่ใช่ … นายอย่ามองนะ …อย่ามองสิ”
ใบหน้านั้นแดงก่ำด้วยความอับอาย ดวงตาคู่สวยก็มีน้ำใส ๆ คลอวิบวับ ภาพที่เห็นก็ยิ่งยั่วยุอารมณ์ของเควินให้พลุ่งพล่านมากยิ่งขึ้น
“ไม่เห็นต้องน่าอายเลย มันน่าดูออก ไหนให้ฉันดูชัด ๆ หน่อยซิ”
เควินกระซิบพร้อมกับใช้แรงที่มากกว่า รวบข้อมือทั้งสองข้างของผู้หมวดหนุ่มยกขึ้น แล้วสำรวจร่างตรงหน้าอย่างพึงพอใจ
“นายเซ็กซี่มากเลยนะ กานต์”
“อือ…ปล่อยฉันเถอะเควิน …ฉันอาย”
กานต์เงยหน้าจ้องมองสบตาชายหนุ่ม แล้วร้องขอความเห็นใจจากอีกฝ่าย ใบหน้าอ้อนวอนนั้นช่างดูน่ารักจนคนมองห้ามตัวเองเอาไว้ไม่ไหว
“ปล่อยก็ได้ … แต่นายต้องทำให้ฉันพอใจตอบแทนนะ”
กานต์ชะงัก เขาเข้าใจความหมายที่แฝงมาในคำพูดนั้นดี ผู้หมวดหนุ่มมีสีหน้าเขินอายเล็กน้อย ก่อนจะพยักหน้ารับ พร้อมกับตอบเสียงแผ่ว
“ก็ได้”
.... TBC .....
-
อ๊าง~ :pighaun: ผ้ากันเปื้อน :z1:
-
น่ารักอ่ะอิอิ :impress2:
-
อ้าวๆๆๆค้างอ่ะ ฮ่าๆๆ
+1 เป็นกำลังใจ
-
หื่นสุด ชอบมากๆคับ
:impress2: :oo1:
-
ดาราพร้อม :-[
กล้องพร้อม :m24: :m24:
Action! :m25:
น่าติดตามยิ่งนักตำรวจ มาเฟีย และความรักอย่างลับ ๆ ขอบคุณนะค่ะ Writer :3123:
-
เรื่องนี้คุณตำรวจเป็นนายเอกหรือเนี่ย :z1:
-
เปิดเรื่องมาก็เรียกเลือดซะล่ะ :m25: 555
-
น่าสนุกนะค่ะมาเฟียกับตำรวจ :z1:
-
นิยายใหม่แถมเป้นตำรวจหนุ่มกับมาเฟีย ผมชอบมากกกกกกกกกกกก :mc4:
-
ขอเจิมด้วยคน ชอบมากๆเรื่องนี้อะ :mc4:
อย่างไรมาต่อเยอะๆนะ ถ้าเควินจะเช็กจัดนะ อิอิ o18
-
ชอบ ๆ อ่ะ กานต์ น่ารักจริง ๆ
แอบยั่วด้วย เอิ้ก ๆ
มาต่อเรื่อย ๆ นะครับ
-
รับเรื่องใหม่ :mc4:
น่าติดตาม
+1 เป็นกำลังใจ
-
อ๊ายยยยน่ารักชอบจิงๆหนุ่มในเครื่องแบบเนี้ย
เควินก็ถ้าทางเจ้าเล่ห์ไม่เบานะเนี้ยทำผู้หมวดเขิลได้เนี้ย
เรื่องสนุกดีค่ะชอบๆ
รออ่านตอนต่อไปอยู่น๊าค่า
+1เป็นกำลังใจให้ไรท์เตอร์ค่า
-
คุณ silverspoon - อยากลองเขียนผ้ากันเปื้อนประกอบฉากมานานแล้วค่ะ ปกติให้แต่คนตัวเล็กร่างบาง ผิวขาวใส่ แต่นายกานต์นี่ เขาค่อนข้างรูปร่างแบบหนุ่มไทย บึกบึน ผิวสีแทน มีกล้ามท้องหน่อย ๆ ไม่ถึงกับล่ำมาก พอจิ้นที ก็นะ…เข้าท่าเหมือนกันค่ะ (พอดีไม่สังกัดสาย โชตะ ก็ได้ เคก็ดี)
คุณ nana - ขอบคุณค่ะ
คุณ iamnan – ขอบคุณสำหรับกำลังใจค่ะ
คุณ kkmm – แหะ ๆ ไม่หื่นเท่าไหร่หรอกค่ะ คนเขียนแต่งฉากไม่เก่ง
คุณ Annetemis – แหะ ๆ เตรียมกล้องพร้อมเลยหรือคะ อย่างนี้ นายเควินคงแสดงเต็มที่ ขอบคุณสำหรับคอมเมนต์และการติดตามค่ะ
คุณ CipheR – ถูกแล้วค่า นายเอกที่ค่อนข้างหุ่นล่ำสมชายนิด ๆ แต่ไม่ถึงกับถึก ก็หุ่นนายร้อยตำรวจนั่นล่ะค่ะ
คุณ Laxxeez – ไม่ได้ตั้งใจเรียกเลือดนะคะ แค่เซอร์วิสเล็กน้อย
คุณ n2 – ขอบคุณที่สนใจค่ะ
คุณ pongsj – ขอบคุณที่สนใจนะคะ คนเขียนก็ชอบแนวมาเฟียค่ะ เลยอยากเขียนบ้าง
คุณ akiso – ขอบคุณที่ชอบค่ะ จะพยายามมาต่อนะคะ แต่คงต่อได้ทีละนิดล่ะค่ะ เพราะต่อทีละนิด จะต่อได้เรื่อย ๆ แต่ต่อเยอะ ๆ มันต้องใช้เวลาเขียน เรื่องนี้เขียนสดแปะสดค่ะ
คุณ ChiOln – ค่า จะพยายามมาต่อนะคะ
คุณ Little Devil – ขอบคุณสำหรับกำลังใจค่ะ
คุณ meduza – ดีใจที่ชอบค่ะ จะพยายามแต่งนะคะ
-
ก่อนอื่นต้องขอออกตัวก่อนนะคะ ว่าคนเขียนไม่ค่อยถนัดเขียนฉากอัศจรรย์ เท่าใดนัก บางทีถ้าบิวส์ขึ้นก็จะใส่เต็ม แต่ส่วนใหญ่จะเป็นในลักษณะตัดไปตัดมามากกว่า (แต่พยายามจะใช้ภาษาไม่ให้อารมณ์เรื่องสะดุด) ก็จะพยามเขียนให้ดีที่สุดเท่าที่จะทำได้นะคะ มีคำแนะนำ เสนอแนะอะไร ก็ยินดีรับฟังทุกท่านค่ะ ขอบคุณล่วงหน้านะคะ
=========================
คุณตำรวจยอดรัก
==============
2
เควินยิ้มน้อย ๆ แล้วจึงยอมปล่อยมือทั้งสองข้างของอีกฝ่ายที่จับกุมไว้เป็นอิสระ ร่างสูงใหญ่เต็มไปด้วยมัดกล้ามราวกับนักกีฬาตรงเข้าช้อนร่างคนตรงหน้าขึ้นอุ้ม กานต์สะดุ้งเฮือก เมื่ออีกฝ่ายเดินดุ่ม ๆ ตรงไปที่บริเวณห้องครัว แทนที่จะพาเขาไปห้องนอนอย่างควรเป็น
“เดี๋ยวก่อน! นายจะพาฉันไปไหน”
“ผ้ากันเปื้อนก็ต้องคู่กับโต๊ะอาหารสิ”
หนุ่มลูกครึ่งตอบพร้อมรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ จนกานต์ต้องตวาดขึ้นเสียงใส่ด้วยความฉุนปนอาย
“นี่นาย!”
“ที่นายแต่งแบบนี้ เพราะต้องการให้ฉันทำแบบนี้ไม่ใช่หรือ”
เควินถามในขณะที่เดินอ้อมโต๊ะอาหารไปยังฝั่งที่ไม่มีเศษแก้ว เขาวางร่างเปลือยเปล่าในผ้ากันเปื้อนลงบนโต๊ะเบื้องหน้าเขา จัดการถ่างขาของอีกฝ่ายออกพร้อมกับแทรกตัวไปอยู่ตรงกลาง แล้วยืนนิ่งยิ้มรอคำตอบ
“มันก็…ก็มีส่วนบ้าง”
กานต์อ้อมแอ้มตอบกลับไป ใบหน้าแดงระเรื่อด้วยความเขินอาย
“ก็ดีแล้วไม่ใช่หรือไง เปลี่ยนบรรยากาศดีออก”
ร่างสูงเปรยขึ้น ในขณะที่มือใหญ่ข้างหนึ่งลูบไล้ท่อนขาด้านหน้าของอีกฝ่ายแผ่วเบา เพื่อปลุกเร้าอารมณ์
“อ๊ะ…เดี๋ยวก่อน …จะทำอะไรน่ะ”
กานต์ถามด้วยความหวาดระแวง เมื่อมืออีกข้างของชายหนุ่มถลกผ้ากันเปื้อนตรงหน้าเขาขึ้น เผยให้เห็นความเป็นชายที่เริ่มแข็งขืนขึ้นสู้สัมผัสนั้น
“ก็เตรียมกินอาหารไงล่ะ …ดูสิ สั่นระริก รอให้กินเชียว”
เควินบอกด้วยน้ำเสียงแหบพร่า และจับจ้องสิ่งนั้นด้วยสายตาโลมเลีย จนกานต์หน้าแดงก่ำ แล้วพยายามดันใบหน้าของคนที่ชะโงกมาใกล้ส่วนที่อยู่กึ่งกลางระหว่างขาเขาเกือบชิด
“โรคจิต! อย่ามองนะ!”
“รสชาติก็สุดยอดเหมือนเคยเลยนะ อาหารจานนี้”
เควินใช้ลิ้นลิ้มเลีย หยอกเย้า ดูดกลืนความเป็นชายของคนรักเขา ราวกับกำลังลิ้มรสอาหารอันโอชะจานพิเศษ ร่างของนายตำรวจหนุ่มบิดไปมาด้วยความเสียวซ่าน มือที่พยายามดันศีรษะของอีกฝ่ายให้ออกไป กลับเปลี่ยนเป็นขยุ้มเส้นผมดำสลวยของอีกฝ่ายด้วยแรงอารมณ์
“อื๊อ! เควิน…ยะ…อย่า”
เควินเงยหน้าขึ้นมองเมื่อได้ยินน้ำเสียงกระเส่าของชายคนรัก เขาถอนริมฝีปากออกมา แล้วเอ่ยถามอีกฝ่ายด้วยใบหน้ายิ้มแย้มติดเจ้าเล่ห์
“หือ? อย่าอะไรอย่างนั้นรึ”
ผู้หมวดหนุ่มหน้าแดงระเรื่อ เขาหลุบตาหลบลงด้วยความเขินอาย พร้อมกับพึมพำเสียงแผ่ว
“อย่า…ช้าสิ…ฉันจะทนไม่ไหว…แล้วนะ”
เควินชะงักเล็กน้อย ก่อนจะหลุดยิ้มออกมาอย่างพึงพอใจ พร้อมกับก้มลงกระซิบข้าง ๆ หูของอีกฝ่าย
“หึ ๆ รับทราบครับคุณตำรวจยอดรัก”
เกมรักเร่าร้อนระหว่างมาเฟียหนุ่ม และนายตำรวจอนาคตไกล ได้เริ่มต้นขึ้นอีกครั้ง ผู้หมวดหนุ่มยังคงมีเรือนร่างที่ถูกปลุกเร้าอารมณ์และตอบสนองได้ง่ายเช่นเคย และเควินเองก็พอใจมากที่กานต์เป็นเช่นนี้ ผ้ากันเปื้อนผืนที่ผู้หมวดหนุ่มสวมใส่ ก็ยังคงถูกผูกเอาไว้ไม่ได้ถอดออก เพราะมันไม่ได้เกะกะหรือขัดต่อเกมรักที่ทั้งคู่พึงมีต่อกัน
กานต์ถูกหนุ่มลูกครึ่งจับพลิกแพลงลีลาเพื่อร่วมรักหลายต่อหลายท่า อยู่เกือบสองชั่วโมง ในที่สุดพวกเขาทั้งคู่ก็สุขสมอารมณ์หมายในเวลาไล่เลี่ยกัน เควินจึงอุ้มร่างอ่อนระทวยในผ้ากันเปื้อน ตรงไปยังห้องน้ำ เปิดน้ำอุ่นใส่อ่าง แล้วลงไปแช่ด้วยกันพร้อมคนรัก
“เป็นไงคืนนี้ พอใจหรือยัง”
เควินที่นั่งซ้อนอยู่ข้างหลังร่างเปลือยเปล่าของกานต์กระซิบถาม สำหรับผ้ากันเปื้อนผืนที่ผู้หมวดหนุ่มใส่อยู่ก่อนหน้านั้น ก็ถูกถอดทิ้งไว้บนพื้นห้องน้ำเรียบร้อย
“พอใจ…ที่สุด”
กานต์ตอบเสียงแผ่วอย่างพึงพอใจดุจเดียวกับคำพูด ทำให้คนฟังหัวเราะเบา ๆ ในลำคอ แล้วชะโงกหน้าไปหอมแก้มของเจ้าตัวอย่างเอ็นดู
“ฉันรู้นะ ว่าก่อนหน้านั้น นายไม่ค่อยพอใจ ที่ฉันไม่มีเวลาทำให้นายถึงที่สุดน่ะ”
ประโยคถัดมาของเควิน ทำให้กานต์ชะงัก แล้วก็เงียบไป แต่ร่างสูงก็ยังคงสังเกตเห็นใบหูของอีกฝ่ายที่แดงก่ำ เผยให้เห็นว่าเจ้าของกำลังรู้สึกเช่นใด
“ไม่ต้องอายหรอกน่า ถ้านายอยากก็บอกฉันสิ ฉันยินดีทำให้นายถึงสวรรค์ ได้ทุกครั้งที่นายต้องการอยู่แล้วน่า”
กานต์ชะงัก ก่อนจะพึมพำแผ่วเบาอย่างเขินอาย กับประโยคที่ช่างไม่สะทกสะท้านอันใดของอีกฝ่าย
“คะ ใครจะกล้าพูดเล่า ไอ้คนหน้าด้าน”
เสียงหัวเราะทุ้มต่ำในลำคอ ดังขึ้นเบา ๆ หลังจากที่ได้ยินคำด่าของคนรัก ก่อนที่มือไม้ใหญ่จะเริ่มซุกซน ลูบไล้เรือนร่างเปลือยเปล่าได้สัดส่วนตรงหน้าอีกครั้ง
“ดะ เดี๋ยว ฉันพอแล้วนะ… ไม่ต้องแล้ว”
กานต์รีบประท้วงเสียงสั่น สัมผัสแข็งขึงที่ดุนดันมาจากสะโพกด้านหลัง บ่งบอกว่าเควินกำลังตื่นตัวขึ้นเรื่อย ๆ และพร้อมที่จะเริ่มเกมรักครั้งใหม่ระหว่างพวกเขาอีกครั้งหนึ่ง
“หือ? นายพอ แต่ฉันไม่พอนี่”
เควินตอบหน้าตาย ก่อนที่จะใช้มืออีกข้างล้วงไปตรงบริเวณกลางหว่างขาของผู้หมวดหนุ่ม เขารู้ดีว่าควรจะทำอย่างไร ถึงจะทำให้อีกฝ่ายยอมตอบสนอง และร่วมมือกับเขาอีกครั้ง
“ยะ…หยุดนะ …ไอ้คนบ้ากาม”
กานต์ร้องห้ามเสียงสั่น นึกเจ็บใจตัวเองที่เป็นคนถูกปลุกเร้าได้ง่ายดายแบบนี้ เขาเคยว่าเควินบ่อย ๆ ว่าเป็นคนเซ็กส์จัด แต่ดูเหมือนว่าตัวเขาเองก็แทบจะไม่แตกต่างอะไรกับอีกฝ่ายเลยแม้แต่น้อย
“พรุ่งนี้ต้องไปทำงาน…”
เมื่อเห็นว่าห้ามไปคงไม่มีผล น้ำเสียงแผ่วจึงร้องขอต่อรองแทน
“อืม…จะพยายามไม่ทำทั้งคืนแล้วกัน”
เควินตอบพึมพำอย่างไม่ใส่ใจ เขาอุ้มร่างที่เล็กกว่าตัวเขาขึ้นนั่งตักอย่างช้า ๆ พร้อมกับจ่อแก่นกายแข็งขึงไว้รอคอยยังปากทางที่ถูกเบิกทางมาแล้วก่อนหน้า ผู้หมวดหนุ่มสะดุ้งเฮือก ครางเบา ๆ เมื่อถูกความเป็นชายของคนรักดันผ่านเข้าไปทางเบื้องหลังของตนอย่างช้า ๆ เสียงขยับตัวใต้น้ำยิ่งชวนให้กระตุ้นอารมณ์เสียยิ่งกว่ายามปกติ …สุดท้ายกานต์ก็จำไม่ได้ว่า เขาใช้เวลาร่วมกับเควินในอ่างน้ำนั้นนานกี่ชั่วโมง และถูกอีกฝ่ายพามาพักบนเตียงในตอนไหน รู้สึกตัวอีกที แสงสว่างรำไรก็รอดมาจากผ้าม่าน พร้อมกับนาฬิกาบนหัวเตียงที่บอกเวลา เจ็ดโมงเช้าแล้ว
...
..
(ยังมีต่อ)
-
ตาเควินแรงดีไม่มีตกจริงๆ อิอิ
-
โอ๊ยย ที่โต๊ะกินข้าว 2 ชั่วโมง
ตาย ๆ ๆ ๆ กานต์เนี้ยทนดีจริง ๆ
-
:z1:
ลุ้นๆๆๆ
แอบเครียด....แต่ก้อได้ข้อสรุปแร่ะ
มาต่อไวๆน่ะ :z1:
-
แอ๊รรรรสลบเหมือด :m25:
หู้ยน่าอิชชี่เป็นที่สุดไม่รู้จะอิชใครดีเควินก็เร้าร้อนผู้หมวดก็ยั่วสะคนอ่านก็ :m25:
แล้วยังงี้ผู้หมวดจะลุกไปทำงานไหวไหมเนี้ย
รออ่านตอนต่อไปอยู่น๊าค่า
-
และแล้วในที่สุด ตำรวจก็โดนผู้ร้ายจับ (เกือบ) ตายคาอก :laugh:
รอตอนต่อไปนะ สนุกดี
-
==ชอบมากๆๆๆๆๆๆ
-
:m25:เรื่องนี้ตำรวจเสียท่าผู้ร้ายใช่มั้ย :z1:
-
:m25:
-
จะพยายามไม่ทำทั้งคืนแล้วกัน :z1:
-
:laugh:
ตำรวจโดยผู้ร้ายจับเป็น :z1:
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
ผ้ากันเปื้อน หรือทำให้ยิ่งเปื้อนกันเนี่ย 55+
-
อึดกันทั้ง 2 หนุ่ม :m25:
แล้วคุณตำรวจจะมีแรงไปทำงานมั้ยนั่น o18
-
หึๆๆๆๆๆๆๆชอบๆๆๆๆๆๆๆๆตำรวจเสียท่าเจ้าพ่อมาเฟีย :oo1:
-
:z1: จะไปทำงานไหวหรือค่ะผู้หมวดกานต์
-
โต๊ะกินข้าว..อ่างอาบน้ำ
จะขายหรือป่าว..รับซื้อ
-
คุณ pongsj – เควินมันอึดอยู่แล้วค่ะ
คุณ ChiOln – กานต์เองก็อึดไม่ยิ่งหย่อนค่ะ ปากบอกว่าไม่ แต่โดนปลุกอารมณ์เมื่อไหร่ ก็ไม่ยั้งเมื่อนั้น (เฮ้อ นายเอกฉัน)
คุณ Chanta - จะพยายามให้ไวเท่าที่จะทำได้นะคะ
คุณ meduza – ตำรวจไทยอึดนะคะ โดนแค่นี้ ไม่มีปัญหาค่ะ (หุ ๆ)
คุณ dahlia – ไว้จะเขียนให้ผู้ร้ายโดนตำรวจออนท็อปหมดแรงมั่งดีกว่า (แต่คงยาก เควินมันอึด)
คุณ kkmm– ขอบคุณที่ชอบค่า
คุณ silverspoon– ดูเหมือนจะเป็นแบบนั้นล่ะค่ะ หุ ๆ
คุณLittle Devil – ^ ____ ^”
คุณ nana– หุ ๆ ดูจากประโยคนั้นใจดีไหมล่ะคะ เมะคนนี้
คุณ kun – จับโน่นจับนี่จนหนีไม่รอดเลยค่ะรายนี้
คุณ wisa – ขอบคุณเช่นกันค่ะ
คุณ fahsai – นั่นสิคะ ผ้ากันเปื้อน หรือยิ่งใส่ยิ่งเปื้อน หุ ๆ
คุณ CipheR – มีแรงอยู่แล้วค่า กานต์มันอึด~ (แต่ครั้งแรกที่โดน ก็นอน โรงพยาบาลไปสองสามวันเลยนะคะ แต่หลัง ๆ นี่ชินละ)
คุณ roseen – คุณมาเฟีย ก็ทั้งหลง ทั้งหึง คุณตำรวจหัวปักหัวปำ พอ ๆ กันค่ะ หุ ๆ
คุณ n2 – มีแต่คนห่วงผู้หมวด คราวหน้าผู้หมวดคงต้องคอนเฟิร์มว่า หนักกว่านี้ ผมก็ไหว
คุณ Dee^daY – ไม่รับผ้ากันเปื้อนอีกผืนหรือคะ ขายทั้งเซ็ตราคาพิเศษนะคะ (แหะ ๆ ล้อเล่นค่า)
-
(ต่อ)
กานต์เดินงัวเงียเพราะแทบจะไม่ได้หลับได้นอนเมื่อคืนที่ผ่านมา เขาหาวยาว แล้วก็ต้องสะดุ้งเมื่อได้ยินเสียงหัวเราะเยาะ อย่างแฝงความนัยจากเพื่อนที่มองอยู่ ผู้หมวดหนุ่มหันไปถลึงตาดุ ๆ ใส่อีกฝ่าย จนคนที่มาถึงที่ทำงานก่อนยิ้มกว้าง
“น่าอิจฉาคนมีแฟนจังน้า ฉันเองก็อยากมีสาวหุ่นสะบึมไว้นอนกอดแก้เหงายามค่ำคืนกับเขาบ้างจัง”
อาชวินเปรยดัง ๆ ยั่วโมโหเพื่อนสนิท กานต์ทำเสียงฮึในลำคอ แล้วทำเป็นไม่ใส่ใจ และเผลอคิดไปว่า ถ้าเพื่อนของเขารู้เรื่องที่เขามีอะไรกับผู้ชาย แถมยังคบหากันเป็นคนรัก อาชวินจะทำหน้าแบบไหน แล้วยังกล้าจะแซวเขาเล่นแบบนี้หรือไม่
“เออ จริงสิ วิน นายลงวันลาไปหรือยัง”
กานต์ที่นึกได้เรื่องวันพักร้อน ถามอีกฝ่าย อาชวินเลิกคิ้วน้อย ๆ แล้วจึงพยักหน้ารับ พวกเขาจึงนำปฏิทินมาเทียบกันดู แล้วกานต์ก็เลยถอนหายใจอย่างโล่งอก
“ดีเลย คนละวันกับฉัน ถ้าไปพร้อมกันเวลามีเรื่องจะได้มีคนอยู่คอยช่วย”
“จะไปเที่ยวแล้วยังห่วงงานอีกนะ”
อาชวินบอกอย่างระอา แต่ก็ยิ้มน้อย ๆ ให้เพื่อนสนิทที่แสนจะขยันขันแข็งของตน
“แล้วแฟนนายเขาว่างตรงกันอย่างนั้นรึ”
คำถามของเพื่อนทำให้กานต์ชะงัก เขาฝืนยิ้มแห้ง ๆ แล้วตอบออกไปอย่างไม่เต็มเสียง
“ไม่แน่ใจ แต่เมื่อเช้าลองถาม บอกว่าช่วงนี้ไม่มีงานด่วนอะไร”
“เป็นสาวทำงานก็ลำบากแบบนี้ล่ะนะ แต่ก็ดีไปอย่าง เพราะหล่อนจะได้เข้าใจในตัวนายที่บ้างานเหมือน ๆ กัน”
อาชวินแซวทิ้งท้าย แล้วเดินไปนั่งประจำโต๊ะทำงานของตน ส่วนกานต์นั้นมองปฏิทินดูวันที่ แล้วจึงตัดสินใจไปยื่นเรื่องขอลาพักร้อนกับหัวหน้าของเขา
ตกตอนเย็นกานต์ก็ไปหาอีกฝ่ายเพื่อคุยเรื่องหยุดพักร้อนในวันมะรืนนี้ ที่เขาตั้งใจว่าจะไปเที่ยวค้างคืนที่ทะเล และก็อยากให้เควินไปด้วยกัน ทว่าเมื่อชายหนุ่มกลับมาถึงและได้รับฟังในสิ่งที่ผู้หมวดหนุ่มบอก ใบหน้าหล่อเหลานั้นก็มีสีหน้าลำบากใจขึ้นมาทันที
“ขอโทษด้วยนะ ช่วงนั้นฉันมีประชุมร่วมกับบริษัทคู่ค้า คงจะปลีกตัวไปไม่ได้”
คำตอบของเควินทำเอากานต์นิ่งอึ้ง แต่ก็ฝืนยิ้มร่าเริงตามมา
“ไม่ต้องขอโทษอะไรหรอกน่า ฉันก็เผื่อฟลุคว่านายจะว่างแค่นั้น เห็นบ่นเหนื่อยเรื่องงานก็เลยว่าจะชวนไปเปลี่ยนบรรยากาศบ้าง”
ผู้หมวดหนุ่มบอกอย่างไม่ถือสา แล้วลอบถอนหายใจเบา ๆ
“ฉันลงวันหยุดไปแล้ว และก็ไม่อยากเปลี่ยนด้วย เพราะช่วงอื่นมันจะไปซ้ำกับคนอื่นเข้า เดี๋ยวไม่มีคนทำงานกันพอดี”
เควินมองร่างที่นั่งตีสีหน้าผิดหวังที่โซฟาตัวใหญ่ในห้องรับแขกของตน แล้วจึงลุกขึ้นจากโซฟาที่อยู่ฝั่งตรงกันข้ามไปนั่งเบียดใกล้ ๆ พร้อมกับโอบร่างของคนรักมาแนบกาย เพื่อปลอบโยน
“ขอโทษนะที่ทำให้ผิดหวัง ไว้คราวหน้าจะชดเชยให้แล้วกันนะ”
“อือ ไม่เป็นไร ถึงจะผิดแผนไปหน่อย แต่ฉันก็ตั้งใจจะหาโอกาสไปค้างคืนพักผ่อนที่ทะเลมานานแล้วล่ะ”
กานต์ตอบเรียบ ๆ แต่กลับทำให้คนฟังชะงักกึก
“นายจะไปค้างคืนคนเดียว?”
ผู้หมวดหนุ่มเงยหน้ามองคนถาม แล้วพยักหน้ารับอย่างแปลกใจ
“ก็ใช่นะสิ ก็นายไม่ว่างนี่นา”
เควินนิ่งเงียบ แล้วถามต่ออีก
“ไปทะเลนี่นะ”
“เออ”
กานต์รับคำสั้น ๆ ชักจะสงสัยท่าทีของอีกฝ่ายขึ้นมาเสียแล้ว
“แล้วจะใส่ชุดว่ายน้ำลงทะเลด้วยไหม?”
คนฟังขมวดคิ้วยุ่ง แต่ก็ยังตอบกลับไปตามตรง
“ก็ต้องใส่สิ นายจะให้ฉันแก้ผ้าเล่นน้ำทะเลหรือไง”
เควินเม้มปากแน่น แล้วยกร่างของกานต์ขึ้นมานั่งตัก พร้อมกับกอดรัดแรง ๆ จนอีกฝ่ายตกใจ
“จะบ้าเหรอ จู่ ๆ จะทำอะไรน่ะ!”
“ไม่ให้ไปคนเดียว!”
หนุ่มลูกครึ่งบอกด้วยน้ำเสียงห้วนกึ่งออกคำสั่ง
“หา? แล้วทำไมฉันจะไปไม่ได้!”
กานต์ถามเสียงดังอย่างไม่ค่อยสบอารมณ์นัก เควินไม่ยอมตอบคำถามนั้น แต่กลับล้วงมือเข้าไปซุกในกางเกงขาสั้นของอีกฝ่าย ซึ่งกานต์ก็หน้าแดงวาบ ดิ้นหนีพร้อมกับโวยวายยกใหญ่
“เจ้าบ้า! กำลังคุยอยู่ อย่ามาทำเป็นเปลี่ยนเรื่องนะ!”
เควินไม่ได้สนใจท่าทางโวยวายอันเป็นปกติของคนรัก เพราะเขารู้ว่านั่นก็แค่ตอนแรก ถ้ากานต์เกิดอารมณ์ขึ้นมาเมื่อใด ผู้หมวดหนุ่มก็จะเป็นฝ่ายเรียกร้องเองตามมาในภายหลัง
“อื๊อ … คนบ้ากาม …คนโรคจิต… เกลียดนายที่สุด”
“เกลียดงั้นหรือ?”
เควินที่กำลังซุกหน้าอยู่ที่ซอกคอของอีกฝ่าย เงยหน้าขึ้นพร้อมกับเอ่ยถาม ขณะที่มือซึ่งเกาะกุมแก่นกายที่แข็งขึงของผู้หมวดหนุ่มนั้น ถูกปลดปล่อยออกให้เป็นอิสระ แถมมีท่าทางว่าจะดึงมือออกด้วยซ้ำ
“…ก็รู้อยู่นี่ว่า…ถ้าเกลียดจริง จะไม่ให้แตะต้องตัวหรอก”
คนพูดบอกเสียงกระเส่า แล้วใช้มือของตนจับข้อมือใหญ่ที่กำลังจะดึงออกจากกางเกงขาสั้น พร้อมกับเงยหน้าขึ้น แล้วจูบแผ่วเบาที่คางของอีกฝ่ายอย่างประจบ
“นายนี่มันน่ารักขึ้นทุกวันนะ …คงไม่ได้มีใครช่วยสอนให้ทำแบบนี้ใช่ไหม”
น้ำเสียงทุ้มแหบพร่ากระซิบถาม กานต์หัวเราะเบา ๆ ในลำคอ ตอนนี้เขาลืมเรื่องที่ตัวเองทะเลาะโวยวายใส่อีกฝ่ายก่อนหน้านั้นไปเรียบร้อย สิ่งที่กำลังคิดอยู่ในตอนนี้ก็คือต้องการให้ร่างสูงมอบความรักให้กับเขาเท่าที่เขาจะพึงพอใจ
“อยู่ด้วยกันตลอดแบบนี้ …จะมีเวลาให้ใครไปสอน”
ทว่าเควินกลับขมวดคิ้วน้อย ๆ ด้วยสีหน้าบึ้งตึงเมื่อได้ฟัง จากนั้นมือที่เกาะกุมแก่นกายของคนรักจึงบีบแรง ๆ จนกานต์ร้องครางด้วยความเจ็บ
“อ๊า! จะทำอะไรน่ะ!”
“พูดแบบนี้ คิดจะฉวยโอกาสตอนไปพักร้อนคนเดียว ให้ไอ้หนุ่มคนอื่นมันสอนลีลารักแบบใหม่ ๆ ให้ล่ะสิ!”
กานต์ที่โมโหเพราะถูกอีกฝ่ายแกล้งรุนแรงชะงักกึก เขาเอี้ยวตัวเงยหน้ามองเควินนิ่ง แล้วทบทวนถ้อยคำพร้อมอารมณ์ที่มากับน้ำเสียงนั้น
“หรือว่าที่นายไม่ยอมให้ฉันไปคนเดียว เพราะนาย…หึง”
กานต์ถามด้วยความไม่แน่ใจนัก แต่พอเห็นเควินหน้ามุ่ยไปเล็กน้อย เขาก็ชะงัก แล้วเผลอยิ้มออกมาอย่างนึกดีใจ
“ฮะ ๆ นายหึงฉันจริง ๆ น่ะหรือ”
“หุบปากน่า!”
คนถูกล้อหงุดหงิด ก่อนจะแกล้งกัดลงไปแรง ๆ ที่ซอกคอของอีกฝ่ายจนเป็นรอย
“โอ๊ย! ไอ้บ้า จะกัดทำไม!”
กานต์นั้นเจ็บที่ถูกกัด จนเกือบจะหมดอารมณ์วาบหวิวไปจนหมด เควินหัวเราะในลำคอ แล้วตอบออกไปหน้าตาย
“ทำเครื่องหมายความเป็นเจ้าของยังไงล่ะ เผื่อนายคิดอยากจะถอดเสื้อไปยั่วใคร ไอ้คนนั้นมันจะได้รู้ว่านายเป็นของฉัน”
“ที่นั่นคงไม่มีคนบ้ากาม โรคจิตเหมือนนายเยอะนักหรอก!”
กานต์โพล่งบอกด้วยความฉุนปนอาย เควินยักไหล่น้อย ๆ เขาดึงกางเกงของคนรักรูดลงไปที่ข้อเท้า แล้วจึงจับร่างของผู้หมวดหนุ่มพลิกนอนราบไปกับโซฟา พร้อมกับที่ตัวเขาขึ้นคร่อมตามไป แล้วบอกเสียงเข้ม
“ฉันจะทำเครื่องหมายบนตัวนายทั้งตัว ชนิดที่นายไม่สามารถถอดเสื้อผ้าโชว์ใครได้เลย คอยดู”
“หยุดนะ! ไอ้บ้ากาม! ไอ้โรคจิต! อื๊อ…อา~”
กานต์ครางเสียงแผ่ว เมื่อถูกอีกฝ่ายไล่กัดขบ ดูดเม้ม ไปทั่วแผ่นอกของตน
“หึ ๆ รู้สึกขึ้นมาแล้วล่ะสิ”
เควินบอกพร้อมยิ้มเยาะอย่างเจ้าเล่ห์ จนคนด้านล่างเตรียมประท้วง แต่ก็ต้องครางลั่น เมื่อนิ้วมือของอีกฝ่ายถูกส่งเข้าไปสำรวจปากทางจากด้านล่างของเขา
“อะ…อ๊า!”
“นายเองก็บ้ากามไม่แพ้ฉันนักหรอก กานต์”
เควินก้มลงกระซิบเสียงแผ่ว นิ้วมือขยับเข้าออกเพื่อเปิดช่องทางของอีกฝ่ายให้เตรียมรอรับสิ่งที่ใหญ่กว่านั้น ก่อนจะย้ำเบา ๆ ด้วยน้ำเสียงเข้ม ในขณะที่สติของกานต์กำลังลางเลือนเตลิดเปิดเปิง ไปด้วยลีลาสวาทที่อีกฝ่ายปรนเปรอให้
“นายเป็นของฉัน และฉันจะไม่มีวันยอมให้ไอ้หนุ่มหน้าไหนมาทำแบบนี้กับนายเด็ดขาด เข้าใจไหม!”
TBC...
-
อ่อยยย มันค้างอ่าาา
หึหึ เควินหึงน่ารักอ่ะ
-
หวงแรงนะนายเควิน
-
พิสวาสรุนแรงเหลือเกินนะค่ะเควิน แบบนี้เค้ายิ่งชอบเควินมากขึ้นไปอีกเยอะเลย :-[
-
มาตามติดเรื่องนี้ด้วยคนค่ะ
:haun4: ตำรวจน้อยกะมาเฟียหนุ่ม
ที่ทะเลจะมีอะไรรออยู่น๊า???
-
หึงหรือหื่น มันก้ำกึ่งนะ 55
-
เลือดกระฉูดพุ่งปริ๊ด ๆ ๆ
น่ารักดี ... แหม้ลงทุนทำเครื่องหมายเลยนะ
แบบนี้ก็อดลงเล่นน้ำอะดิ
ดีไม่ดีไม่ได้ไปหรอกทะเลอะ
ว่ามะ
-
:o8: :-[
แหะๆคิดถึงใครบ้างคนและคู่บ้างคู่ อิอิ
:haun4: :z1:
แล้วมาต่อไวๆนะค่ะ จะคอยติดตาม
-
ก็ทำให้..คุณกานต์ ลุกไม่ขึ้นจะได้ไปไหนไม่ได้ก็สิ้นเรื่อง
(ข้อเสนอแนะ)
-
เควินถ้าหึงมากนักก็ตามกานต์ไปทะเลด้วยเซ่ :z1:
-
คุณ ChiOln – แหะ ๆ ขออภัยที่ทำให้ค้างนะคะ
คุณ Little Devil - พอดีชอบเขียนเมะที่ นิสัย หื่น แล้วก็ขี้หึง ขี้หวง ค่ะ แบบว่าน่ารักดี~
คุณ Annetemis – ดีใจแทนนายเควินค่ะ ที่มีคนชอบกับเขาด้วย
คุณ nolirin - ขอบคุณที่ติดตามค่ะ
คุณ iamnan – เอาเป็นว่าหมอนี่ทั้งหึงด้วยหื่นด้วยแล้วกันค่ะ ครบสูตรดี หุ ๆ
คุณbakanishi1 – นั่นสิคะ เลยอดเห็นซิคแพคนายกานต์เลย หุ ๆ ออกจะเซะซี่ปานนั้น
คุณ the corrs – จะทยอยปั่น-แปะ เรื่อย ๆ นะคะ
คุณ Dee^daY – คู่พระ คู่นาย คู่นี้ อึดทนกันค่ะ - -‘ ถึงอยู่กันได้ยืดไงคะ
คุณ CipheR – มีหรือคะ ที่นายเควินจะพลาด~ (น่าน แอบสปอยส์ )
-
คุณตำรวจยอดรัก
==============
3
เช้าวันถัดมา กานต์แทบไม่อยากจะเดินลงจากเตียงนอนในห้องเควินด้วยซ้ำ แต่เพราะความที่เป็นคนบ้างานสุด ๆ อยู่แล้ว ต่อให้ป่วยหนักปางตาย เขาก็ต้องลากสังขารไปทำงานให้ได้ ต่อจากนั้นใครจะลากเขาไปโรงพยาบาลต่อ อันนั้นก็เป็นเรื่องของคนอื่นเขาจะตัดสินใจ
“พักสักคืนไม่ดีกว่าหรือ ยังไงพรุ่งนี้ก็หยุดพักร้อนแล้ว คงไม่มีใครเขาว่าหรอก โทรไปลาสิ”
เควินบอกด้วยน้ำเสียงอ่อนโยนเป็นห่วงเป็นใย แต่ผู้หมวดหนุ่มกลับมองตาอีกฝ่ายเขม็งอย่างขุ่นเคือง เพราะต้นเหตุที่ทำให้เขาหมดสภาพแบบนี้ ก็ไม่ใช่ใครอื่น นอกจากตัวคนพูดนั่นล่ะ
“ไม่เอา จะไปเคลียร์งานให้เสร็จ พรุ่งนี้จะได้เที่ยวอย่างสบายใจ”
พอได้ยินอย่างนั้นก็ทำให้คนฟังชะงักกึก แล้วเริ่มมีสีหน้าบึ้งตึงขึ้นผิดจากเมื่อครู่
“เฮอะ! มันน่าจะทำให้หนักจนลุกไม่ขึ้นไปเลยชะมัด”
หนุ่มลูกครึ่งบ่นพึมพำเบา ๆ ซึ่งกานต์เองก็จับใจความไม่ค่อยได้ แต่ก็พอจะเดาออกว่าไม่ใช่เรื่องดีแน่
“ตกลงจะไปจริง ๆ อย่างนั้นรึ”
เควินถามขึ้นหลังจากที่เงียบไปสักพัก ทำให้คนที่กำลังจะเดินเข้าห้องน้ำไปอาบน้ำชำระล้างร่างกาย หันมามอง แล้วตอบสั้น ๆ
“ก็ใช่น่ะสิ วันหยุดฉันนี่”
เมื่อเห็นว่าคนถามนั้นเงียบไป พร้อมสีหน้าที่เคร่งขรึมลง กานต์ก็ถอนหายใจเฮือกใหญ่ ก่อนจะเปรยเสียงดังคล้ายกับจะบ่นกับตัวเอง
“เฮ้อ! แต่ลองมีแต่รอยเต็มตัวแบบนี้ คงไปใส่ชุดว่ายน้ำอวดหุ่นล่ำ ๆ ให้สาวเห็นไม่ได้แล้ว น่าเสียดายเป็นบ้า แต่ทำไงได้สงสัยคงต้องไปนอนตากลมทะเลอย่างเดียวเสียแล้วล่ะ!”
ท้ายประโยคผู้หมวดหนุ่มหันมายิ้มน้อย ๆ ให้กับเจ้าของห้อง แล้วเดินเข้าห้องน้ำไป ทางด้านเควินพอได้ยินและเห็นรอยยิ้มอีกฝ่าย เขาก็หัวเราะในลำคอ พลางพึมพำกับตัวเองแผ่วเบา
“รอดตัวไปนะ ถ้ายังยืนยันจะไปเล่นน้ำอวดหุ่นให้ชาวบ้านเห็นอย่างเดิมล่ะก็ จะจับขังอยู่ในห้องนี้จนหมดพักร้อนเลย คอยดู”
แน่นอนว่าเควินคิดจะทำเช่นนั้นจริง ๆ และเขาเชื่อว่าหากกานต์รู้ เขาจะต้องโดนโกรธและโวยวายใส่แน่ แต่สำหรับเขาแล้วมีวิธีที่จะง้อให้อีกฝ่ายหายโกรธอยู่มากมาย แต่พอมาลองคิดดูว่ากานต์นั้นอยากไปพักผ่อน ประกอบกับอีกฝ่ายก็ทำงานหนักจริง ๆ จะให้เขาใจร้ายใจดำ พรากวันหยุดมาจากเจ้าตัว เขาก็ทำไม่ลง
แต่ถ้าอีกฝ่ายคิดจะไปว่ายน้ำโชว์หุ่นให้คนอื่นเห็นอย่างที่ตั้งใจครั้งแรกล่ะก็ มันก็เป็นอีกเรื่อง ต่อให้กานต์จะร้องไห้อ้อนวอนขอร้องเขา เขาก็จะจับอีกฝ่ายล่ามเอาไว้บนเตียงไม่ให้ไปไหนแน่
เควินคิดในใจพลางเหยียดยิ้มเจ้าเล่ห์ ทำเอาคนที่เดินออกมาหยิบผ้าขนหนูชะงักกึก แล้วมองคนรักอย่างไม่ค่อยไว้ใจนัก
“คิดอะไร ทำไมทำหน้าแบบนั้น”
“คิดอยากทำต่อรอบเช้าไงล่ะ อาบเสร็จหรือยัง หรือต้องการผู้ช่วย?”
ร่างสูงแกล้งตอบ พร้อมกับทำเป็นเดินเข้าไปใกล้ จนกานต์ต้องรีบปิดประตูห้องหนี พร้อมกับโวยวายยกใหญ่
“ไปให้พ้นเลยไอ้คนบ้ากาม! เมื่อคืนก็ทำทั้งคืนไม่พออีกหรือไง!”
เสียงหัวเราะทุ้มต่ำ ดังมาจากอีกฟากของประตู พร้อมกับคำพูดที่ทำให้คนฟังใจเต้น
“ทำกับนายกี่ครั้งก็ไม่เคยพอ …”
“ไอ้บ้ากาม…”
กานต์ตอบเสียงแผ่ว แต่ใบหน้านั้นแดงระเรื่อด้วยความเขินอาย ก่อนจะสะดุ้งเฮือก เมื่อได้ยินเสียงเคาะประตูพร้อมคำพูดเร่งตามมา
“ให้เวลาอีกห้านาที ไม่อย่างนั้นจะเข้าไปช่วยอาบน้ำแต่งตัวให้ข้างในนั้น”
“เออ! รู้แล้ว!”
ผู้หมวดหนุ่มตวาดลั่นด้วยความอาย พร้อมกับรีบทำตามอีกฝ่ายสั่ง เพราะว่าห้องน้ำในคอนโดของเควินนั้นไม่มีกลอนประตู และเจ้าของห้องก็หน้าด้านพอที่จะทำอย่างที่ปากว่าเอาไว้ได้อีกด้วย
และแล้วในที่สุดวันพักร้อนที่รอคอยของผู้หมวดหนุ่มก็มาถึง หลังจากที่เมื่อวานเจ้าตัวสะสางงานจนดึก และถูกก่อกวนด้วยข้อความทางมือถือที่บ่นบ้าง ขู่บ้าง เรื่องที่เขาไม่ยอมกลับไปนอนค้างคอนโดก่อนจะออกเดินทาง แต่พอกานต์ส่งข้อความกลับไปว่า ‘กำลังทำงาน อย่ามายุ่ง’ ข้อความต่าง ๆ ก็ไม่ถูกส่งมาจากเควินอีกเลย และพองานเสร็จ ผู้หมวดหนุ่มก็คิดโทรไปง้อ แต่ดูเหมือนอีกฝ่ายไม่ยอมรับสายเขา โทรตื๊อหนัก ๆ เข้า เขาก็เลยหงุดหงิด และไม่ได้โทรติดต่อกลับไปอีกเลยจนกระทั่งวันเดินทางมาถึง
“งี่เง่า แค่นี้ก็ต้องงอน นายเป็นมาเฟียไม่ใช่หรือไงวะ ทำตัวให้มันหนักแน่นหน่อยสิ”
กานต์บ่นอุบกับตัวเองในขณะที่จ้องมือถือตรงหน้า เขาไม่โทรไป เควินก็ไม่ยอมโทรมา จ้องไปจ้องมาหนักเข้า ชายหนุ่มก็ตัดสินใจเก็บมันเข้ากระเป๋าเสื้อ แล้วปิดตาลงนอนหลับตลอดระยะการเดินทางของเขา ชายหนุ่มเลือกเดินทางโดยรถทัวร์ไปยังจุดหมายปลายทางคือหัวหิน และเนื่องจากวันลาพักของเขาไม่ใช่อยู่ในช่วงฤดูท่องเที่ยว กานต์เลยคิดว่าจะไปหาที่พักเอาดาบหน้า โดยใช้ข้อมูลที่พักซึ่งเขาเลือกหามาในอินเทอร์เน็ตประกอบการตัดสินใจ
หัวหิน สถานที่ซึ่งเป็นแหล่งตากอากาศขึ้นชื่อแห่งหนึ่งในประเทศไทย และอยู่ไม่ไกลกรุงเทพมหานครมากนัก มีบ้านพักชายทะเล โรงแรม รีสอร์ตมากมาย ให้นักท่องเที่ยวได้เลือกพักผ่อนตามอัธยาศัย และงบประมาณในกระเป๋า สำหรับกานต์นั้น เขาเลือกพักที่บ้านพักติดชายหาดแห่งหนึ่ง ดูสงบเงียบ และไม่พลุกพล่าน อย่างที่เขาต้องการ อีกทั้งยังมีร้านอาหารในที่พัก เหมาะสำหรับชายหนุ่มที่มาท่องเที่ยวคนเดียว ไร้คนดูแลอย่างเขา
กานต์โชคดีได้ที่พักติดหาด แค่ก้าวลงจากบ้านพักไม่กี่ก้าว ก็เป็นชายหาดแล้ว เขาลากเจ้าเตียงผ้าใบมานอนเล่นเหม่อดูทะเล อยู่สักครู่ และโดยไม่ทันรู้ตัว ก็มีคนมานั่งข้าง ๆ พร้อมกับชวนเขาคุย
“ไม่ลงเล่นทะเลหรือครับ”
กานต์ที่กำลังเคลิ้ม ๆ สะดุ้ง เหลือบมองไปยังคนพูดด้วยความสงสัย แต่เมื่อเห็นสีหน้าและรอยยิ้มอย่างเป็นมิตร ก็ทำให้เขายิ้มตอบกลับไป
“ไม่หรอกครับ…ง่า พอดี เพิ่งหายไข้ เลยไม่อยากเล่นน้ำ เดี๋ยวไข้กลับ”
ผู้หมวดหนุ่มหาข้ออ้างแก้ตัว เพราะว่ารอยจ้ำบนร่างของเขามันยังไม่หายดี ขืนอวดให้ใครเห็น มีหวังโดนนินทาไม่ก็ถูกมองด้วยสายตาแปลก ๆ เป็นแน่
ชายหนุ่มที่ชวนกานต์คุย เป็นชายหนุ่มที่มีผมยาวดำถึงกลางหลัง แต่ถูกมัดเอาไว้อย่างเรียบร้อยเป็นระเบียบ หน้าตาของอีกฝ่ายเกลี้ยงเกลา ดูดี ติดออกจะหน้าค่อนข้างไปทางสวยด้วยซ้ำ มองดูแล้วคล้ายกับว่าจะเป็นลูกครึ่งมากกว่าเชื้อไทยล้วน อายุก็น่าจะรุ่นราวคราวเดียว หรือไม่ก็อาจจะมากน้อยกว่ากันกับกานต์แค่ไม่กี่ปีก็ได้
“ผมชื่อโทนี่ครับ โทนี่ หว่อง คุณล่ะครับชื่ออะไร”
อีกฝ่ายแนะนำตัวเองเสร็จสรรพ แล้วถามชื่อเขาต่อ ทำเอากานต์ยิ้มแห้ง ๆ แต่เพราะความสุภาพและเป็นมิตรของอีกฝ่าย จึงทำให้เขาแนะนำตัวเองไปบ้าง
“ผมกานต์ครับ กานต์ รักเลิศ เรียกกานต์ก็ได้ ผมไม่มีชื่อเล่น”
“หรือครับ ถ้าอย่างนั้นขออนุญาตเรียกคุณกานต์นะครับ”
“ตามสบายครับ”
กานต์บอก และจากนั้นเขากับโทนี่ก็คุยกันต่อ ซึ่งพอได้คุยกับอีกฝ่ายสักพัก กานต์ก็เริ่มถูกชะตากับชายหนุ่ม ด้วยอีกฝ่ายนั้นมีอัธยาศัยดี และยิ้มแย้มสุภาพอ่อนโยนต่อคู่สนทนาเสมอ
“ผมเองก็มาเที่ยวคนเดียวเหมือนกันครับ คนโสดก็แบบนี้ล่ะครับ ไปไหนมาไหน ก็ต้องไปคนเดียว ไม่มีคนเหลียวแล”
“เอ๋? อย่างคุณโทนี่น่ะหรือครับโสด ผู้หญิงรอบข้างเอาตาไว้ไหนกันหมดครับนั่น ถึงปล่อยให้คุณรอดมาได้”
กานต์ถามด้วยความสงสัย เพราะอีกฝ่ายหน้าตาดีมาก ๆ ชนิดว่าเดินผ่านผู้หญิง ๆ ก็ต้องเหลียวหลัง เผลอ ๆ เดินผ่านผู้ชาย ๆ ก็ยังเหลียวหลังมองตามตาค้างด้วยซ้ำไป
“จริง ๆ ครับ แต่อย่างผมไม่ใช่สเป็คสาวหรอกหรับ ถ้าแมน ๆ อย่างคุณกานต์ ก็ว่าไปอย่าง คุณมีแฟนแล้วหรือยังล่ะครับ”
กานต์ชะงัก หน้าแดงนิดหน่อย กำลังอ้ำอึ้งว่าจะตอบดีหรือไม่ แต่ท่าทางลังเลเขินอายของอีกฝ่าย ก็ทำให้คนถามหัวเราะเบา ๆ แล้วเปรยขึ้นอย่างรู้ทัน
“น่าอิจฉาจังนะครับ ใคร ๆ เขาก็มีคู่กันหมด แล้วอย่างคุณกานต์มาเที่ยวคนเดียวแบบนี้ แฟนปล่อยให้มาได้ยังไงครับ เขาไม่หึงแย่หรือครับ”
“เอ่อ หึงอะไรกันครับ ผมไม่ได้เป็นคนเสน่ห์แรงอะไรขนาดนั้นสักหน่อย”
กานต์รีบปฏิเสธยกใหญ่ แต่โทนี่นั้นอมยิ้มน้อย ๆ แล้วเปรยขึ้นเบา ๆ
“หึ ๆ คนที่มีเสน่ห์จริง ๆ เขาก็มักจะไม่รู้ตัวว่าตัวเองมีเสน่ห์ขนาดไหนหรอกครับ ถึงต่อให้มีคนมาทัก มาเสนอตัวอยู่ใกล้ ๆ ก็เถอะ”
ผู้หมวดหนุ่มหันมาทำหน้างง ๆ ซึ่งก็ทำให้หนุ่มลูกครึ่งยิ้มน้อย ๆ ก่อนลุกขึ้นจากเก้าอี้ผ้าใบ แล้วจึงหันมาบอกชายหนุ่มก่อนจาก
“ขอตัวก่อนนะครับ ไว้แล้วค่อยพบกันใหม่”
จากนั้นโทนี่ ก็เดินจากไปพลางโบกมือน้อย ๆ โดยไม่หันกลับมามอง ซึ่งกานต์ก็นึกแปลกใจในพฤติกรรมของอีกฝ่าย แต่เขาก็ไม่รู้สึกรังเกียจอะไรชายหนุ่มเท่าใดนัก อีกอย่างบรรยากาศรอบตัวของโทนี่เองนั้น ก็ดูคล้ายกับเควินอยู่ไม่น้อย เพียงแต่เจ้าคนรักหื่นกามของเขา เวลาคุยด้วยไม่ชวนให้สบายใจแบบนี้ แต่กลับชวนให้รู้สึกหวาดหวั่นราวกับกระต่ายที่กำลังโดนสิงโตไล่ต้อน เพราะพฤติกรรมที่แสนจะชอบเอาเปรียบเวลาอยู่ด้วยกันสองต่อสองประจำนั่นล่ะ
“เจ้าคนบ้ากามนั่น ป่านนี้คงทำงานยุ่งอยู่สินะ เฮ้อ! รู้งี้รอให้ว่างพร้อมกันแล้วค่อยขอลาพักก็ดีหรอก”
กานต์พึมพำกับตัวเองอย่างเหงา ๆ เขาก็ดีใจอยู่หรอกที่ได้มาพัก แต่หากมีเควินมาด้วย คงจะดีกว่านี้ไม่น้อยเลยทีเดียว
....(ยังมีอีก ไว้มาต่ออีกครึ่งบททีหลังนะคะ)....
-
โทนี่ หว่อง :o ต้องเป็นใครสักคนที่เควินรู้จักแน่ ๆ ไม่แน่อาจจะเป็นมาเฟียคู่แข่งทางการค้ากันก็ได้ แล้วเรื่องที่มาเจอกานต์เค้าว่าต้องไม่ใช่เรื่องบังเอิญแหง ๆ เลยค่ะ o16
เรื่องราวเข้มข้นขึ้นทุกที แถมเรียกเลือดไปพอสมควร เค้าไปพักผ่อนแหล่ะ :a12:
-
ทำไมรู้สึก ไม่ชอบมาพากลกับนาย โทนี่ จังเลยน้อ อืมมมมมม แต่เควินจ๋า พี่คุณช่าง น่าร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก ฮ่าๆๆ แหม่ กะจะจับให้อยู่แต่ห้องตลอดละสิ หุหุ
-
งานจะเข้ากานต์ไมเนี้ย
คุณโทนี่ มาแบบแปลก ๆ
-
โทนี่...ชื่อนี้ น่ากลัวนะ ต้องมีอะไรเกี่ยวข้องกับเควินของกานต์แน่ๆ เลย
-
นายโทนี่ ไม่ธรรมดาใช่มั๊ย
-
โทนี่จะมาเป็นคู่แข่งทางความรักของเควินหรือเปล่า
-
ระวังโดนตีท้ายครัวนะเควิน
-
เหอๆๆๆ เควิน แกอยู่ไหน ถ้ายังไม่มีมาละก็นะ เหอๆๆๆๆ ......... :haun5:
-
:haun4: :haun4:
อ่านไปเลือดพุ่งไปเลยนะ แต่ชอบ :jul1:
-
ขอคู่ให้โทนี่ด้วยค๊าบ
request เรื่องใหม่ พระเอกคือโทนี่
-
อยากอ่านตอนที่เควินเจอกานต์ใหม่ๆ จังเลยอ่ะค่ะ คุณซีนอน (นู๋เพอร์ขอเรียกแบบนี้นะค่ะ) แบบว่า อยากรู้ว่าเควินสอนกานต์ยังไงให้หื่นเก่งกว่าพี่แก กร๊ากๆๆๆๆ
ปล อยากจะสารภาพสักนิ๊ด ตอนอ่านตอนแรกอ่ะ นึกไปถึง มิคาอิลเป็น มาเฟียหนุ่ม แล้ว อีตาโซระ อ่ะ เป็นตำรวจ (จะเป็นได้ไหมน้อ เล่น ก่อกวน แถมเหมาะจะเป็นผู้ร้ายมากกว่าตำรวจสักอีก) หุหุ นู๋เพอร์ก็จิ้นบรรเจิด สุดๆๆ เลยอ่ะ แถมๆๆ ทั้งคู่เล่นหื่นกันไม่เกรงใจนักอ่านเลย ตากานต์แกท่าจะหื่นเก่งกว่าเควินอีกนะเนี่ย (อันนี้ ขอสารภาพอีกว่า ยิ่งหื่น นู๋เพอร์ยิ่งชอบบบบบบ หุหุ )
-
อยากอ่านตอนที่เควินเจอกานต์ใหม่ๆ จังเลยอ่ะค่ะ คุณซีนอน (นู๋เพอร์ขอเรียกแบบนี้นะค่ะ) แบบว่า อยากรู้ว่าเควินสอนกานต์ยังไงให้หื่นเก่งกว่าพี่แก กร๊ากๆๆๆๆ
ปล อยากจะสารภาพสักนิ๊ด ตอนอ่านตอนแรกอ่ะ นึกไปถึง มิคาอิลเป็น มาเฟียหนุ่ม แล้ว อีตาโซระ อ่ะ เป็นตำรวจ (จะเป็นได้ไหมน้อ เล่น ก่อกวน แถมเหมาะจะเป็นผู้ร้ายมากกว่าตำรวจสักอีก) หุหุ นู๋เพอร์ก็จิ้นบรรเจิด สุดๆๆ เลยอ่ะ แถมๆๆ ทั้งคู่เล่นหื่นกันไม่เกรงใจนักอ่านเลย ตากานต์แกท่าจะหื่นเก่งกว่าเควินอีกนะเนี่ย (อันนี้ ขอสารภาพอีกว่า ยิ่งหื่น นู๋เพอร์ยิ่งชอบบบบบบ หุหุ )
เรื่องสั้นมีค่ะ แต่ว่าลงรวมเล่มเรื่องสั้นกับนักเขียนท่านอื่น ๆ ออกรายสองสามเดือน (เพิ่งออก) เลยเอามาลงไม่ได้ค่ะ และเพราะเขียนเรื่องสั้นแล้วถูกใจเลยขยายมาเป็นซีรียส์เรื่องยาวนีล่ะค่ะ ^^
คุณ Annetemis – หุ ๆ ก็เดากันไปค่ะ
คุณ nuper – นายโทนี่เค้าน่ารักนะ หุ ๆ ตัวละครโปรด (จากเรื่องอื่น) อีกตัว
คุณ ChiOln – นายกานต์มีงานให้เข้ารออยู่อีกยาวค่ะ เสน่ห์แรงก็งี้ล่ะ
คุณ seaz - แหม มีแต่คนคิดว่าโทนี่ลึกลับแฮะ ก็พ่อคุณจู่ๆ ก็โผล่มาเนียนนี่น้า
คุณ Little Devil - หนุ่มธรรมดา ที่ไม่ธรรมดาค่ะ หุ ๆ
คุณ n2 – ยังไม่แน่ใจค่ะ แต่แน่ ๆ ตั้งใจใส่ให้มาป่วนนิดหน่อย
คุณ roseen – หุ ๆ เควินไม่ยอมให้ตีง่าย ๆ หรอกค่ะ
คุณ dahlia – พระเอกต้องปรากฏกายในจังหวะเหมาะ ๆ ค่ะ ^^
คุณ golove2 – แจกเลือดสำรองไว้สำหรับตอนหน้า ๆ ค่ะ
คุณ mutoo – แหม ออกมาแป๊บเดียว รีเควสเปิดตัวให้นายโทนี่เลยนะคะ เขาก็มีสเป็คปิ๊ง ๆ ของเขาอยู่นั่นล่ะค่ะ (อีตานี่ ถ้าจะเป็นเมะ ก็คงเมะขี้แกล้ง) แต่สเป็คของโทนี่เขาชอบหนุ่มขรึม จริงจัง น่ะค่ะ
----->ตอบเพิ่ม
คุณ Dee^daY – หลายคนเดาทางออกกันหมดแล้ว หุ ๆ เกี่ยวกับเควินน่ะเกี่ยวค่ะ แต่แบบไหน ต้องรออ่านเอง
คุณ PEENAT1972 – :-)
คุณ •MojiKung• – พ่อหนุ่มโทนี่ออกจะสุภาพน่ารักนะคะ หุ ๆ
-
โทนี่ หว่อง :o ต้องเป็นใครสักคนที่เควินรู้จักแน่ ๆ ไม่แน่อาจจะเป็นมาเฟียคู่แข่งทางการค้ากันก็ได้ แล้วเรื่องที่มาเจอกานต์เค้าว่าต้องไม่ใช่เรื่องบังเอิญแหง ๆ เลยค่ะ o16
เรื่องราวเข้มข้นขึ้นทุกที แถมเรียกเลือดไปพอสมควร เค้าไปพักผ่อนแหล่ะ :a12:
^
^
ตรงใจสุด ๆ
-
:-)
-
เรื่องใหม่โดนใจ
แถมเรียกเลือดอีกต่างหาก
จะว่าไปอิตาโทนี่เค้าเป็นใคร ชื่อไม่น่าไว้ใจอย่างแรง
-
:o ที่ทะเลมีอะไรจริงๆด้วยยยย
โทนี่เป็นใคร รู้จักกับเควินรึป่าว
มาอ่อยกานต์ถึงที่เชียว :m16: เควินรีบมาด่วนๆเลย
-
ถ้าเควินยังงอนอยู่อย่างนี้ สน คป รปท แน่ :m26:
-
มาตามอ่านด้วยคนจ่ะ
-
เข้ามาตามคำใบ้จากที่โน่น......
คิดว่า เจอแล้ว ฮี่ๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
ยินดีต้อนรับเข้ามาเป็นสมาชิกเล้า
ด้วยคนนะคะ ^^
+1 ให้ค่ะ
-
คุณ nolirin – ง่า โทนี่ไม่ได้อ่อยนะคะ แหม เขาออกจะแมน (ถึงหน้าสวยก็เหอะ)
คุณ silverspoon – ฮ่า ๆ แกล้งงอนต่างหากค่ะ เดี๋ยวก็โผล่แล้วล่ะพระเอก
คุณ JJHJJH – ขอบคุณที่สนใจค่า
คุณ EunJin - เก่งจังน้า ตามมาจนเจอ จะพยายามขยันอัพ พอ ๆ กับเรื่องนั้นนะคะ ^^
-
เดี๋ยวจะทำสารบัญให้ในหน้าแรกทุกครั้งที่แปะตอนใหม่นะคะ จะได้อ่านได้ง่ายขึ้น
ขอบคุณนักอ่านทุกท่านที่ติดตาม และคอมเมนต์ให้ค่ะ :impress2:
(บทที่ 3 ครึ่งหลัง)
ตกเย็นผู้หมวดหนุ่มออกมานั่งกินอาหารที่ร้านค้าภายในบ้านพัก เขาสั่งข้าวผัดปูง่าย พร้อมกับต้มยำกุ้ง และไข่เจียวหอยนางรม มากินในมื้อนั้น ทีแรกชายหนุ่มก็ตั้งใจจะกินในบ้านพัก แต่คิดไปคิดมา มานั่งรับลมทะเลกินบรรยากาศด้านนอก น่าจะดีกว่าไปนั่งแกร่วกินในบ้านลำพัง
“สวัสดีครับ คุณกานต์ ขอนั่งด้วยจะได้ไหมครับ”
เสียงคุ้นเคยเอ่ยทักขึ้น ทำให้คนที่กำลังดื่มเบียร์จากแก้วชะงักกึก ก่อนจะเงยหน้าขึ้นมองคนทัก พร้อมกับยิ้มรับอย่างเป็นมิตร
“เชิญครับ คุณโทนี่ ทานอะไรหรือยังล่ะครับ ทานด้วยกันเลยไหม?”
โทนี่ยิ้มน้อย ๆ เขาสั่นศีรษะปฏิเสธ แล้วเลือกนั่งลงฝั่งตรงข้ามอีกฝ่าย
“ไม่เป็นไรครับ ผมทานมื้อเย็นค่อนข้างช้าน่ะครับ”
จากนั้นเจ้าตัวจึงหันไปสั่งกาแฟเด็กเสิร์ฟแถวนั้น แล้วจึงชวนกานต์คุยต่อ สายตาก็เหลือบมองไปยังฝรั่งกลุ่มหนึ่งที่นั่งโต๊ะห่างออกไป ซึ่งหนึ่งในนั้นก็มีสีหน้าหงุดหงิด ผิดหวัง เมื่อเห็นเขามานั่งร่วมโต๊ะกับผู้หมวดหนุ่ม
“ดูท่าผมจะมาขัดจังหวะใครบางคนเสียแล้วล่ะครับ แต่ก็เชื่อแล้วล่ะว่าคุณกานต์นี่เสน่ห์แรงจริง ๆ”
“อะ เอ๋? หมายความว่าไงหรือครับ”
กานต์ถามด้วยความสงสัย เพราะเขาก็นั่งกินข้าวอยู่ดี ๆ มองไปรอบ ๆ ก็เห็นมีอีกสองสามโต๊ะที่นั่งกินข้าวกันอยู่เช่นกัน
“ไม่มีอะไรหรอกครับ … หือ? ดื่มเบียร์ด้วยหรือครับ”
“ครับ ก็นาน ๆ ดื่มที”
กานต์ตอบไปตามตรง เพราะปกติเขาก็พยายามเลี่ยงของมึนเมา แต่วันนี้เป็นวันพักผ่อน เขาจึงนึกครึ้มอยากหาอะไรมาดื่มแกล้มบรรยากาศบ้าง
“ได้ข่าวว่าคออ่อนไม่ใช่หรือครับ”
คำถามตรง ๆ ของโทนี่ ทำเอากานต์ชะงักกึก แล้วมองอีกฝ่ายด้วยความสงสัย
“คุณรู้ได้ยังไง?”
โทนี่หัวเราะเบา ๆ ในลำคอ ก่อนจะชะงักเมื่อได้ยินสัญญาณเสียงมือถือจากกระเป๋าเสื้อของตนดังขึ้น
“ขอโทษนะครับ ขอไปรับโทรศัพท์สักแป๊บ”
โทนี่พูดขึ้นหลังจากดูเบอร์โชว์ที่หน้าจอ เขายิ้มน้อย ๆ ให้กานต์แล้วเดินเลี่ยงออกไป ผู้หมวดหนุ่มมองตามไล่หลังอีกฝ่ายไปด้วยความสงสัย ทว่าสักพัก โทนี่ก็กลับมา แล้วเอ่ยขอโทษกับคนที่นั่งรออยู่
“ขอโทษนะครับ เห็นทีผมคงต้องขอตัวเสียแล้ว พอดีต้องไปรับเพื่อนน่ะครับ คุณกานต์เองก็อย่าดื่มหนักนักนะครับ ผมเป็นห่วง”
ท้ายประโยคเจ้าตัวลูบแก้มของผู้หมวดหนุ่มแผ่วเบา ทำเอากานต์หน้าแดงวาบ แล้วขยับถอยจนเก้าอี้นั่งเกือบล้ม โทนี่หัวเราะเบา ๆ ในลำคอ แล้ววางธนบัตรใบละพันไว้ใต้ถ้วยกาแฟของตน
“ฝากจ่ายด้วยนะครับ ขอบคุณครับ”
กานต์ยังคงไม่หายตกใจ แต่พอเหลือบไปเห็นสีแบงค์เขาก็ชะงัก แต่พอจะเรียกโทนี่ให้หยุด เจ้าตัวก็เดินแวบหายไปเสียแล้ว กานต์จึงตัดสินใจเก็บเงินค่ากาแฟของเจ้าตัวเอาไว้คืนภายหลัง แล้วนั่งดื่มต่อเรื่อย ๆ ด้วยความสงสัยในพฤติกรรมของหนุ่มลูกครึ่ง ที่ดูเหมือนจะรู้จักคุ้นเคยในตัวเขาผิดจากคนที่เคยรู้จักหน้าค่าตากันในวันแรกทั่วไป
ดื่มไปดื่มมา กานต์ก็มองขวดเบียร์ที่เพิ่มขึ้นเรื่อย ๆ แล้วจึงสั่นศีรษะไปมา กับความลืมตัวของตน หลังจากที่ตัดสินใจจ่ายค่าอาหารและค่าเบียร์เรียบร้อย ผู้หมวดหนุ่มจึงลุกขึ้นเดินโซเซ ตรงไปเดินเล่นที่ชายหาด แทนที่จะกลับไปนอนพักที่บ้านพักของตัวเอง เพื่อต้องการจะสร่างเมา โดยไม่รู้ว่า การกระทำเช่นนั้นทำให้ฝรั่งกลุ่มที่ยังคงนั่งกินนั่งดื่มอยู่ห่าง ๆ กระหยิ่มยิ้มย่อง และต่างพากันจ่ายเงินค่าอาหารทันที หลังจากที่กานต์ลุกจากไป
ชายหาดยามค่ำคืนไร้ผู้คนนั้นดูน่ากลัวจนไม่น่าออกมาเดิน แต่สำหรับคนเมาซึ่งเป็นตำรวจอย่างกานต์ กลับไม่ได้รู้สึกอะไรมากมาย เขาเดินเรื่อย ๆ ไป ๆ มา ๆ ตามชายหาด แม้จะมีเซบ้าง สะดุดบ้าง แต่ลมบกที่พัดเย็นสบาย ก็ช่วยให้เขารู้สึกสร่างเมาขึ้นมากพอสมควร
“สวัสดีครับคุณ ให้พวกผมเดินเป็นเพื่อนด้วยได้ไหมครับ”
เสียงทักทายเป็นภาษาไทยสำเนียงฝรั่ง ดังขึ้นจากร่างสูงใหญ่ร่างหนึ่ง ของกลุ่มชายฉกรรจ์ราวสี่ห้าคน ที่ดักล้อมหน้าล้อมหลังของตนเอาไว้ กานต์เงยหน้าขึ้นมองคนทัก แล้วหรี่ตาลงอย่างรู้สึกไม่เป็นมิตร ก่อนจะกล่าวปฏิเสธอย่างสุภาพ
“ขอโทษนะครับ ผมคิดจะกลับไปพักที่ห้องพอดี คงอยู่เป็นเพื่อนพวกคุณไม่ได้หรอก”
จากนั้นผู้หมวดหนุ่มก็เดินเซ หมายจะฝ่าวงล้อมของฝรั่งกลุ่มนั้นออกไป ทว่า กลับถูกคนที่ทักตน ดึงข้อมือเอาไว้เสียก่อน
“เดี๋ยวสิคุณ ก็แค่เดินเล่นสนุก ๆ กันนิดหน่อยเอง”
“ขอโทษ ผมบอกว่าอยากพัก กรุณาปล่อยมือด้วย!”
กานต์บอกเสียงเข้ม แล้วสะบัดมือออก เตรียมจะเดินจากไป แต่ก็ถูกชายคนอื่นล้อมเอาไว้เสียก่อน
“เดี๋ยวสิ ทีกับไอ้หนุ่มหน้าตี๋นั่น ทำเป็นหัวเราะต่อกระซิกกันได้ แต่กับพวกเราเดินหนีหรือไง เห็นแบบนี้ พวกเราก็มีเงินจ่ายแกเหมือนกันนะ”
หนึ่งในนั้นเอ่ยกับกานต์ด้วยภาษาอังกฤษอย่างหยาบคายและจาบจ้วง จนคนฟังเลือดขึ้นหน้า เขาเดินตรงกระแทกเบียดร่างตัวเองไปให้พ้นคนกลุ่มนั้น เพราะไม่อยากมีเรื่อง แต่ฝรั่งที่ถูกกระแทกก็เพียงแค่เซไปเล็กน้อย เพราะความเมาและรูปร่างที่แตกต่างกันอยู่มากของผู้หมวดหนุ่ม
“จับแม่งกดตรงนี้เลยแล้วกัน เสือกเล่นตัวนัก!”
ฝรั่งหนึ่งในกลุ่มบอก พร้อมกับกระชากร่างของกานต์เหวี่ยงลงไปนอนกับพื้นทราย ผู้หมวดหนุ่มกัดฟันกรอด ก่อนจะตีเข่าใส่คนที่หมายจะคร่อมลงมาล่วงเกินตน แล้วรีบลุกขึ้นวิ่งไปที่บ้านพัก แต่ก็ไม่ทันอีกสองคนที่มาดักหน้า กานต์เอี้ยวตัวหลบหมัดของคนหนึ่ง แล้วสวนหมัดกลับไปที่ปลายคาง จนไอ้ยักษ์ใหญ่นั่นเซแซด ๆ ล้มลงก้นกระแทก หนุ่มไทยเหยียดยิ้มอย่างสะใจ แต่แล้วก็ต้องสะดุ้งเฮือก ที่พวกของฝรั่งกลุ่มนั้นอีกคน ตรงเข้าล็อกแขนเขาจากด้านหลัง และคนที่ว่างอยู่ ก็ชกเข้าที่ท้องของกานต์แรง ๆ จนผู้หมวดหนุ่มจุกตัวงอ ร้องแทบไม่ออก
“ฤทธิ์มากนักไอ้หมอนี่ เอาไงวะสตีฟ ลากไปบ้านพักพวกเรา หรือจัดการกับมันตรงหาดนี่เลย”
ชายร่างยักษ์คนหนึ่งหันไปถามคนที่ถูกชกลงไปนั่งก้นจ้ำเบ้า ชายคนนั้นสะบัดศีรษะอย่างมึนงง ก่อนจะจับจ้องมาที่ร่างอ่อนแรงปวกเปียกในอ้อมแขนเพื่อนของตน ด้วยแววตาที่โกรธเกรี้ยว เขาตบหน้ากานต์แรง ๆ จนชายหนุ่มหน้าหันไปตามแรงตบ มีเลือดไหลออกมาน้อย ๆ ที่มุมปาก ก่อนจะฟุบคอพับคออ่อนอยู่อย่างนั้น สตีฟมองคนตรงหน้าอีกครั้ง แล้วจึงแลบลิ้นเลียฝีปากช้า ๆ ด้วยความหื่นกระหาย
“เอาแม่งตรงนี้ล่ะ อยากรู้นักว่าลีลาเรื่องนั้น มันจะเด็ดเหมือนฝีมือของมันหรือเปล่า!”
จากนั้นร่างของผู้หมวดหนุ่ม ก็ถูกฝรั่งกลุ่มนั้นจับขึงไปบนพื้นทราย กานต์นั้นมองภาพตรงหน้าที่กำลังลางเลือนลงทุกขณะ แต่เขาก็พอจะรู้ว่ากำลังจะเกิดเรื่องอะไรกับตัวเองในตอนนี้
“เควิน…ช่วยฉันด้วย”
หนุ่มไทยพึมพำกับตัวเอง ด้วยสติอันลางเลือน เขาเห็นใบหน้าแสยะยิ้มของผู้ชายที่ชื่อสตีฟเข้ามาใกล้ ๆ ก่อนที่สติของตัวเองจะดับวูบลงไป พร้อมกับเสียงตะโกนด้วยความเจ็บปวดของใครบางคนดังแว่วผ่านเข้ามา
....TBC....
-
พระเอกต้องปรากฏกายในจังหวะเหมาะ ๆ ค่ะ ^^
ค่อยดูถ้าตอนหน้า อิตาเควิน ไม่โผล่มาทันเวลานะ o18 o18
โทนี่ เป็นเพื่อนเควินแน่เลย
-
ค้างคะค้างๆๆๆๆๆ
-
ค้างงงงงงงงงง :serius2:
เควินอยู่ไหน มาด่วนๆ
-
ลุ้น ๆ ๆ ๆ มาช่วยให้ทันนะ
-
ใครจะเป็นเจ้าชายขี่ม้าขาวมาช่วยกานต์กันน๊า :o11:
คงไม่ปล่อยให้กานต์ถูกรุมโทรมหรอกใช่มั๊ยค่ะ :sad5:
-
ใครจะเป็นเจ้าชายขี่ม้าขาวมาช่วยกานต์กันน๊า :o11:
คงไม่ปล่อยให้กานต์ถูกรุมโทรมหรอกใช่มั๊ยค่ะ :sad5:
เค้าว่าทิ้งท้ายให้ไม่ค้างแล้วนา หุ ๆ ช่วยน่ะช่วยทันอยู่แล้วค่ะ ไม่นิยมกลั่นแกล้งนายเอกเท่าใดนัก
-
:serius2:
ค้าง.....
มาต่อเร็วๆน่ะ.....
หวังว่า คงมาช่วยทันน่ะ....
ลุ้นๆ o13
-
พอดีปั่นต่อเนื่องเลยเอามาลงให้นักอ่านที่น่ารักเพื่อไม่ให้ค้างค่ะ
เอาครึ่งแรกไปอ่านก่อนน้า ส่วนครึ่งหลังขอสร้างฟีลในการปั่นก่อน แบบว่า มันเขียนยาก เค้าไม่ค่อยถนัดฉากแนวนี้ :o8: :-[
คุณตำรวจยอดรัก
==============
4
เจ็บหน้าจังแฮะ… อ้อ โดนไอ้บ้านั่นตบนี่หว่า ไอ้เวร! เดี๋ยวเจอเอาคืนแน่… แต่จุกชะมัดเลย ขยับตัวก็ไม่ไหว …โธ่โว้ย ต้องมาโดนผู้ชายรุมข่มขืน หรือวะเรา ... บ้าชะมัด ไม่น่ารั้นมาคนเดียวเลย …เควิน …นายอยู่ไหน …จะรู้บ้างไหมว่าฉัน กำลังแย่อยู่ตอนนี้น่ะ …
“เควิน…เควิน”
เสียงพึมพำจากร่างที่นอนหมดสติบนเตียง ทำให้คนที่กำลังนั่งเฝ้าอยู่ข้าง ๆ ชะงักกึก แล้วรีบจับมือของอีกฝ่ายมากุมแน่นด้วยความห่วงใย
“กานต์ ฉันอยู่นี่ …โธ่โว้ย ไอ้พวกเวรนั่น!”
หนุ่มลูกครึ่งพึมพำอย่างหงุดหงิด จนชายอีกคนที่นั่งอยู่ในห้อง ต้องถอนหายใจแผ่วเบา แล้วปลอบให้เพื่อนสนิทใจเย็น ๆ เอาไว้
“ป่านนี้พวกนั้นกลายเป็นอาหารปลาไปเรียบร้อยแล้ว นายจะไปโมโหมันให้ได้อะไรขึ้นมากันเล่า เควิน”
เสียงของใครอีกคนที่ฟังดูคุ้นเคย ทำให้ร่างที่กำลังปรือตาตื่นขึ้นชะงัก แล้วจึงแกล้งหลับตาลง เพื่อฟังการสนทนาของทั้งคู่ต่อ
“นายไม่เจออย่างฉันก็พูดได้นี่โทนี่ ถ้าฉันมาช้ากว่านั้นอีกนิดเดียว กานต์ได้โดนพวกนั้นรุมข่มขืนไปแล้ว ไอ้พวกชั่วนั่น!”
“คุณกานต์ก็นะ เตือนแล้วแท้ ๆ ว่าอย่าดื่มจนเมาก็ไม่ฟัง แล้วแทนที่จะกลับมาพักเลย ไปเดินต่อแบบนั้น มันก็ไม่แปลกหรอกที่จะโดนแบบนี้”
เสียงของโทนี่ดังขึ้นในประโยคที่แสนจะบาดใจคนซึ่งแอบนอนฟัง ส่วนเควินนั้นหันขวับกลับมามองเพื่อนสนิทด้วยความไม่พอใจ
“นายเข้าข้างพวกนั้นหรือไง!”
“ถ้าเข้าข้าง ฉันจะจัดการช่วยนายทำลายศพให้ยุ่งยากทำไม คนมาพักผ่อนแท้ ๆ ยังหาเรื่องวุ่นวายมาให้ทำอีก”
เสียงของโทนี่บอกอย่างเซ็ง ๆ แต่คำพูดของชายหนุ่มนั้น ทำให้ตำรวจที่แกล้งนอนหลับลืมตาโพลง แล้วหันขวับไปยังคนพูดทันที
“ศพอย่างนั้นรึ! นี่พวกคุณทำอะไรลงไปกันน่ะ!”
“กานต์ฟื้นแล้วรึ!”
เควินเรียกชื่อคนรักอย่างดีใจ และตรงไปจะกอดร่างนั้น แต่กานต์กลับปัดแขนเขาออกแล้วจ้องมองอีกฝ่ายเขม็งอย่างคาดคั้นคำตอบ
“บอกมาเควิน นายทำอะไรฝรั่งกลุ่มนั้น!”
เควินเงียบกริบ จากนั้นเขาจึงลุกขึ้นยืน แล้วบอกกับผู้หมวดหนุ่มด้วยแววตาเย็นชา
“ฆ่าทิ้งไปหมดแล้ว”
“ฆ่าอย่างนั้นรึ! นายทำได้ยังไง เรื่องผิดกฎหมายแบบนั้น!”
กานต์แผดเสียงใส่อย่างโมโห ซึ่งเควินก็ตะคอกกลับไปด้วยน้ำเสียงดุดันไม่แตกต่างกัน
“กานต์! นายลืมไปแล้วหรือว่าฉันน่ะเป็นใคร ฉันไม่ใช่นักธุรกิจแสนดี เป็นพ่อพระ ที่จะอภัยให้ใครก็ตามที่มันกล้ามาแตะต้องคนของฉันหรอกนะ!”
ผู้หมวดหนุ่มสะดุ้งเฮือก วินาทีนั้นทำให้เขาตระหนักขึ้นมาได้ว่า อีกฝ่ายนั้นเป็นคนที่อยู่ในโลกเบื้องหลังอันแสนสกปรก ที่เต็มไปด้วยการ ฆ่าฟัน แก่งแย่งชิงดี โดยไม่สนใจกฎหมาย แม้กานต์จะรับรู้เรื่องนี้มาก่อนหน้าแล้ว แต่เขาก็พยายามหลบเลี่ยงที่จะรับรู้ถึงโลกเบื้องหลังที่เควินเป็นอยู่มาโดยตลอด เพราะไม่อยากให้อุดมการณ์และงานที่ทำอยู่ตอนนี้ ก่อให้เกิดรอยร้าวและการบาดหมางในชีวิตรักของเขาและชายหนุ่ม
“เอาน่า ๆ ก็คุณกานต์เขาเป็นตำรวจที่เถรตรง ซื่อสัตย์ต่อหน้าที่ตัวเองนี่นะ นายจะให้เขาทำใจเรื่องนอกกฎหมายพวกนี้ง่าย ๆ ได้ยังไงเล่า จริงไหมครับคุณกานต์”
โทนี่แทรกขัดการสนทนาของทั้งคู่เพื่อเปลี่ยนบรรยากาศ กานต์หันไปมองคนพูดนิ่ง แล้วย้อนถามด้วยความสงสัย
“คุณโทนี่ ก็เป็นพวกเดียวกับหมอนี่หรือครับ”
“ใช่ครับ เราเป็น ‘พวกเดียวกัน’ พอดีผมมาเที่ยวตากอากาศที่หัวหิน อยู่ที่โรงแรมอีกฝั่งหนึ่ง แต่เควินเขาโทรมาขอร้องให้ช่วยดูแลคนรักเขา ก่อนที่ตัวเองจะเคลียร์งานเสร็จแล้วตามมา ผมก็เลยต้องมาเสนอตัวต่อหน้าคุณแบบที่ผ่านมานั่นล่ะครับ”
โทนี่บอกออกไปตรง ๆ ทำเอาคนที่ยืนหน้าเคร่งขรึม ต้องถลึงตาใส่ แล้วจึงเมินมองไปอีกทางเมื่อเห็นกานต์เงยหน้ามองเขาบ้าง
“ใครจะไปรู้เล่าครับว่าจะเกิดเรื่องขึ้นจนได้ คุณนี่นะ ผมก็เตือนแล้วนะครับ ว่าอย่าดื่มมาก”
“ขอโทษครับ ผมลืมตัวไปหน่อย”
กานต์พึมพำแผ่วเบา เรื่องที่เกิดขึ้นครั้งนี้ เขาเองก็มีส่วนผิดเช่นเดียวกัน แต่เรื่องการฆ่าคนนั่นมันเป็นเรื่องที่ยังไงเขาก็รับไม่ได้อยู่ดี
“ถ้าฉันตามมาช่วยนายไม่ทัน หลังจากที่โดนรุมข่มขืนแล้ว พวกนั้นมันต้องฆ่านายปิดปากทิ้งแน่ ๆ ในเมื่อบัตรประจำตัวตำรวจยังอยู่ในกระเป๋าเงินนายแบบนั้น มันคงไม่ปล่อยให้นายลอยนวล เพื่อตามมาเอาเรื่องมันทีหลังหรอก!”
เควินกระแทกเสียงตามมา กานต์นั่งกำผ้าห่มตรงหน้าของเขานิ่ง ไม่พูดไม่จา เห็นดังนั้นโทนี่จึงถอนหายใจเบา ๆ แล้วลุกขึ้นยืนเตรียมตัวออกไปจากห้องที่ทั้งสองคนอยู่
“คุณกานต์ คุณก็รู้ว่าคุณกับเขาแตกต่างกันขนาดไหน ในเมื่อคุณรักเขา คุณก็ต้องยอมรับสภาพตัวตนที่แท้จริงซึ่งเขาเป็นอยู่ …แต่ถ้าคุณทนไม่ได้ คุณก็เลิกกับเขาไปเสียเถอะ เพื่อตัวคุณเอง”
ท้ายประโยคโทนี่หันมามองคนซึ่งมีดวงตาวาวโรจน์จับจ้องมองมายังตน ที่ได้เสนอทางเลือกให้กับผู้หมวดหนุ่ม
“เควิน คิดดูให้ดีนะ นายกับคุณกานต์น่ะ มันก็เหมือนเส้นขนานที่ไม่อาจบรรจบกันได้”
กานต์เงียบกริบ เขาก้มหน้านิ่งคิดอะไรบางอย่าง แต่แล้วก็ต้องชะงัก เมื่อได้ยินคำพูดของเควินตอบกลับไป
“แต่ถึงอย่างนั้นฉันกับเขาก็สามารถเดินเคียงข้างไปด้วยกันตลอดได้ ไม่ใช่หรือ”
โทนี่มองเพื่อนของตนนิ่ง ก่อนจะแย้มยิ้มน้อย ๆ ตามมา
“ก็แล้วแต่นายจะเลือกแล้วกัน ฉันก็คงให้ได้แค่คำแนะนำ”
จากนั้นชายหนุ่มก็เดินออกไปจากบ้านพักของกานต์ ปล่อยให้คู่รักอยู่กันเพียงลำพัง ด้วยบรรยากาศที่แสนจะเงียบสงัด กดดัน ชวนให้อึดอัดยิ่งนัก
“ฉันไม่มีวันเลิกกับนาย ไม่ยอมปล่อยนายไปไหน ต่อให้นายจะดิ้นรนหนีจากฉันไปสุดหล้าฟ้าเขียว ฉันก็จะไปตามหาลากนายกลับมาอยู่กับฉันให้ได้!”
หนุ่มลูกครึ่งที่นิ่งเงียบไปนาน เป็นฝ่ายหันมาพูดกับร่างที่นั่งนิ่งบนเตียงก่อน เขาทรุดนั่งลงข้าง ๆ ร่างของผู้หมวดหนุ่มแล้วรวบอีกฝ่ายมากอดแน่น มือทั้งสองข้างของกานต์กำจิกผ้าห่ม แล้วเม้มปาก ขืนร่างพลางหลับตานิ่งสักพัก ก่อนจะลืมตาขึ้นช้า ๆ พร้อมกับเอ่ยตอบอีกฝ่ายเสียงแผ่ว
“…ถ้าอย่างนั้นก็ช่วยกอดฉันทีสิ เควิน …กอดให้ฉันลืมเรื่องแย่ ๆ ทั้งหมด ให้มันลบออกไปจากสมองของฉันไปเลยยิ่งดี”
“กานต์…”
เควินเรียกชื่อคนรักของตนเบาหวิว และเมื่อสบตากับอีกฝ่าย เขาก็ต้องพบกับดวงตาสื่อความหมายมองจ้องมาอย่างซื่อตรงไม่มีปิดบังดุจคำพูด
“ฉันต้องการนาย เควิน”
(จบครึ่งแรก ยังมีต่ออีกครึ่งหลัง)
-
โอ้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยย สนุกอ่ะ
-
หมวดกานต์เสน่ห์แรงจริงๆ แต่เควินโมโหร้ายจังเล่นงานคนที่มาทำร้ายกานต์ถึงตายเลยอ่ะ o21
-
เรื่องนี้นี่มันช่างวาบหวามเร่าร้อนรุนแรง :pighaun:
-
พูดออกมาทำไมคุณโทนี่!!! :angry2: รู้หรอกนะว่าเปงเรื่องจริงๆ แต่จะพูดให้คิดทำไมเล่า
ส่วนเควินได้ใจคนอ่านคนนี้ไปเต็มๆ
:haun4:รอครึ่งหลัง
-
+1 ให้เควิน สุดยอดจริง ๆ
-
เสียชื่อตำรวจไทย ประมาทเกิน
ต้องไปปรึกษาคุณ Katawoot :laugh:
+1
-
นี่ๆๆ คุณซีนอน กานต์ ไม่โดนปล้ำใช่ปะ แล้วอีตาโทนี่ แบบว่า ดูแลภาษาไรฟระ แง่ง
ปล เควิน ทำดีมาก พวกนี้อ่ะ ฆ่า แล้วโยนศพให้ปลากินดีแล้ว หุหุ เหมาะๆ กับการเป็นมาเฟียจริงๆ
ปลล จิ้นคุณ โทนี่ให้เป็น รับอ่ะ (มันเรียกว่าเคะ หรืเมะ ฟระ สับสนๆ) หุหุ หาคู่เอาหล่อๆ นะค้า อิอิ
-
เพิ่งคิดได้ ให้ โทนี่ คู่กับอาชวินดีไหมค่ะ เห็นพี่แกเคยบ่น อยากมีคนกอดนอน อิอิ
-
:เฮ้อ:
-
:pig2: เข้ามาร่วมเพื่อบอกว่ายินดีต้อนรับนักเขียนคนใหม่อีกคนจ้ะ
พึ่งเข้ามาอ่านวันนี้จ้ะ และอ่านจบแค่หน้าเดียว คือจบตอน2 ครึ่งแรกอ่ะจ้ะ
แต่ขอบอก ไม่ผิดหวังที่เลยเข้ามาอ่าน เพราะแค่ตอนต้นๆ ก็ชอบซะแล้ว
ง่ะ เดาผิดอ่ะ ตะแรกนึกว่าผู้หมวดจะเป็นพระเอก ที่ไหนได้ เป็นนายเอกซะนี่
:o8: นึกภาพผู้หมวดหนุ่มในชุดผ้ากันเปื้อน ไหงอ่านไปเขินไปประดุจว่าผู้หมวดมายืนโพสต่อหน้าเราเลยหว่า
คริ คริ คริ กับพ่อครัวผูกผ้ากันเปื้อน ที่โต๊ะกินข้าว เปรี้ยว หวาน มันเค็ม อร่อยครบรสอ่ะดิ
-
มาแล้วค่าสำหรับครึ่งตอนหลัง ขอบอกย้ำว่าคนเขียนไม่ถนัดฉาก NC ดังนั้น อ่านแล้วไม่ค่อยถูกใจ ก็ขออภัยด้วยนะคะ ^ ^"
===========================
(บทที่ 4 ครึ่งหลัง)
ร่างสูงจับร่างข้างกายเขาเอนนอนลงไปบนเตียงอย่างอ่อนโยน มือใหญ่ลูบไล้แก้มที่เป็นรอยช้ำนั้นแผ่วเบา ก่อนจะถามคนรัก
“เจ็บมากไหม”
“ไม่เท่าไหร่หรอก”
กานต์ตอบ แล้วหลับตาพริ้มเมื่อเควินก้มลงจูบเบา ๆ ที่แก้มของเขา ก่อนที่จะปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตสีสดของอีกฝ่ายออก เผยให้เห็นเรือนร่างอันงดงามได้สัดส่วน ทว่าตรงช่วงท้องนั้นมีรอยช้ำเป็นจ้ำแดงใหญ่ จนคนมองต้องนิ่วหน้า
“ยังเจ็บอยู่มากไหม”
“ไม่หรอก …แค่จุกนิดหน่อยเท่านั้นเอง”
ผู้หมวดหนุ่มฝืนยิ้ม แม้จะเผลอขมวดคิ้วยามที่มือของอีกฝ่ายสัมผัสโดนรอยช้ำบนร่างของเขาก็ตาม
“ไอ้พวกนั้น แค่ยิงมันทิ้งยังปรานีไปด้วยซ้ำ!”
เควินกัดฟันกรอด ใบหน้าเคร่งเครียดยามที่หวนนึกถึงฝรั่งกลุ่มที่ทำร้ายคนรักของเขา กานต์รีบยกมือขึ้นสองข้างจับหน้าของคนรักให้หันมามองตนเอง แล้วบอกชายหนุ่มด้วยสีหน้าจริงจัง
“ฉันบอกแล้วไงว่าให้นายทำให้ฉันลืมเรื่องแย่ ๆ พวกนั้น ฉันจะไม่คิดถึงมัน นายเองก็อย่าพูดให้ฉันคิดถึงมันอีก … นะ เควิน”
“ขอโทษ”
ร่างสูงพึมพำ แล้วจึงก้มหน้าลงจูบอีกฝ่ายอย่างดื่มด่ำ ทั้งคู่กระชับริมฝีปากเข้าหากันแน่นขึ้น เนิ่นนานจนเกือบจะลืมหายใจ จากนั้นหนุ่มลูกครึ่งจึงถอดเสื้อของเขาออก เผยให้เห็นกล้ามเนื้อของชายชาตรีอันน่าหลงใหล
“เควิน… ฉันรักนาย ต้องการนาย”
กานต์บอกเสียงกระเส่า ในขณะที่จับจ้องมองยังร่างของคนรักไม่ยอมวางตา เควินยิ้มน้อย ๆ แล้วจึงจัดการปลดเปลื้องเครื่องแต่งกายที่เหลืออยู่ทั้งเขาและผู้หมวดหนุ่มออกจนหมดสิ้น เผยให้เห็นร่างเปลือยงดงามที่นอนใบหน้าแดงระเรื่อด้วยความเขินอายอยู่บนเตียงอย่างชัดเจน เนื่องจากในห้องยังคงเปิดไฟทิ้งไว้สว่าง โดยไม่มีทีท่าว่าจะปิดมันลงแต่อย่างใด
“ปิดไฟด้วยสิ เปิดให้สว่างแบบนี้ทำไมกันเล่า”
“เปิดไว้แบบนี้ล่ะ ฉันอยากดูนายให้ชัด ๆ”
เควินตอบยิ้ม ๆ แล้วตามขึ้นไปคร่อมทับร่างของคนรักบนเตียง เขาไล้เลียที่แก้มซึ่งเป็นรอยช้ำ ก่อนจะลากลิ้นไล่ลงมาเรื่อย ๆ ตรงแผ่นอก และไปถึงหน้าท้องเนียนราบที่เต็มไปด้วยกล้ามเนื้อแข็งแกร่ง
“อา…เควิน…ลงต่ำกว่านี้อีกสิ”
กานต์ครวญครางร้องขอด้วยความเสียวกระสัน เมื่อหนุ่มลูกครึ่งนั้นยังคงไล้เลียวนอยู่แถวหน้าท้องของตน อย่างหยอกเย้า จนแก่นกายของผู้หมวดหนุ่มนั้นตั้งชูชันสั่นระริก ประท้วงที่ถูกอีกฝ่ายปล่อยทิ้งไว้โดยไร้การเหลียวแล
“ยังก่อนที่รัก ครั้งนี้ฉันจะทำให้นายประทับใจ และพอใจอย่างที่สุด เพราะฉะนั้น มันก็ต้องใช้เวลาหน่อย”
บอกจบ เจ้าตัวก็เลื่อนใบหน้าขึ้นไปหยอกล้อเล่นกับยอดอกที่แข็งเป็นตุ่มไต เขาเม้มกัดมันเล่นข้างหนึ่ง จนเจ้าของต้องร้องครางออกมาดังลั่นอย่างไม่เป็นประสา ก่อนที่จะสลับผลัดดูดเม้มมอบความสุขอย่างเท่าเทียมกันของยอดอกทั้งสองข้าง ทว่าผู้หมวดหนุ่มในยามนี้ไม่ได้ต้องการเพียงแค่นั้น
“เควิน …ไม่ไหวแล้ว อย่าทรมานฉันอีกเลย…ช่วยฉันด้วยเถอะ”
เมื่อเห็นว่าคนรักเริ่มจะทนไม่ไหวจริง ๆ ร่างสูงจึงเหยียดยิ้มน้อย ๆ ด้วยความเจ้าเล่ห์ แล้วเลื่อนใบหน้าลงไปบริเวณแก่นกายของผู้หมวดหนุ่ม บรรจงจูบและดูดเม้มที่ถุงกลม ๆ ทั้งสองข้าง จนกานต์สะดุ้งเฮือกและเอื้อมมือมากดศีรษะของอีกฝ่าย หมายจะให้แนบชิดลงไปกับเบื้องล่างของเขามากขึ้น
“นายก็ช่วยฉันด้วยสิกานต์”
หนุ่มลูกครึ่งบอก แล้วขยับพลิกกายของตน จนส่วนล่างของเขาไปอยู่บริเวณใบหน้าของอีกฝ่าย กานต์หน้าแดงวาบ แม้จะอายมากก็จริง แต่เขาก็รู้สึกตื่นเต้นไม่แพ้กัน ชายหนุ่มไล้เลียที่ริมฝีปากของตัวเองอย่างลืมตัว ก่อนจะใช้มือทั้งคู่ประคองแก่นกายของชายคนรัก แล้วใช้ปากของเขาดูดกลืนความเป็นชายของอีกฝ่ายเข้าไป
ทั้งคู่อยู่ในท่าเช่นนั้นไปอีกราวพักใหญ่ ๆ ผู้หมวดหนุ่มจึงปลดปล่อยให้แก่นกายของคนรักเป็นอิสระ ออกจากปาก แล้วเปล่งเสียงครางลั่นด้วยความเสียวซ่านอย่างไม่อาจกลั้นไว้อยู่ เมื่อถูกลีลาลิ้นอันเชี่ยวชาญของเควินปลุกเร้าจนส่งเขาไปถึงสวรรค์ก่อนในครั้งแรกของค่ำคืนนี้
ร่างเปลือยเปล่านอนหอบโยนด้วยใบหน้าแดงระเรื่อ เหงื่อเม็ดเล็ก ๆ ไหลซึมผุดให้เห็น แม้ในห้องจะเป็นห้องแอร์ก็ตาม เควินพลิกขยับกายของเขาเปลี่ยนใหม่ เขาพลิกกายของกานต์ให้อยู่ในท่าโก้งโค้ง แล้วจึงใช้ลิ้นไล้เลียเบิกช่องทางให้ชุ่มฉ่ำ ด้วยน้ำขุ่นข้นของคนรักที่ยังคงหลงเหลือในปาก กานต์ส่ายสะโพกไปมาด้วยความเสียว เขาครางเสียงดัง พร้อมกับรีบเร่งให้หนุ่มลูกครึ่งทำมากกว่าที่เจ้าตัวทำอยู่
“ไม่ต้องรีบร้อน กานต์ … คืนนี้จะไม่ปล่อยให้นายหยุดพักแน่”
เควินกระซิบ ก่อนจะหยิบแก่นกายแข็งขึงที่ยังไม่ได้รับการปลดปล่อย ค่อย ๆ ดันจ่อไปในช่องโพรงสวาทที่รอคอยเขาอยู่ทีละน้อย ร่างของผู้หมวดหนุ่มกระตุกเกร็ง พร้อมกับเสียงครางที่ระคนไปด้วยความเจ็บและความเสียวปะปนกัน จนเควินต้องอมยิ้ม
“เควิน … เควิน …ฉันต้องการนาย”
เสียงครางระงมเรียกชื่อเขา ยิ่งทำให้ร่างสูงกระหยิ่มยิ้มย่องด้วยความพอใจ เขาค่อย ๆ ดันมันไปจนสุดอย่างช้า ๆ เพราะไม่อยากให้กานต์ต้องเจ็บเพิ่ม และจากนั้นสักพักเมื่อทุกอย่างลงตัว ชายหนุ่มก็เริ่มขยับสะโพกรัวแรงเร่งจังหวะขึ้น เรียกเสียงครางจากร่างตรงหน้าตลอดเวลาที่เขาขยับตัว
และภายในค่ำคืนนั้น ร่างสูงก็ทำอย่างที่บอกเอาไว้ คือไม่ปล่อยให้กานต์ได้หยุดพัก และยังจับผู้หมวดหนุ่มพลิกแพลงทำแทบไม่ซ้ำท่วงท่า ทั้งนั่ง นอน ยืน ตะแคง สุดแล้วแต่เควินจะนำพาไป ซึ่งกานต์เองนั้นก็ตอบสนองชายคนรักอย่างเร่าร้อนเต็มที่ไม่แพ้กัน
จนกระทั่งเวลาเช้ามาถึง แสงแดดเล็ดลอดเข้ามาจากผ้าม่าน สาดส่องยังร่างเปลือยสองร่างที่นอนกอดก่ายกันบนเตียง เสียงผู้คนคุยเล่นเฮฮา ยามเดินผ่านบ้านพักลงไปสู่ชายหาด ทำให้กานต์ต้องปรือตาขึ้นอย่างงัวเงีย
“เช้าแล้วหรือ…”
“อืม … ช่างมันเหอะ นอนกันต่อดีกว่า”
เสียงเควินดังกระซิบใกล้ ๆ คางของชายหนุ่มเกยเล่นบนศีรษะของกานต์ ส่วนตัวผู้หมวดหนุ่มเองนั้นก็กำลังซุกหน้ากับอกกว้างของอีกฝ่ายอยู่
“แล้วจะไม่กินข้าวเช้าหรือไง”
กานต์ถามคนรัก ซึ่งเควินก็ตอบกลับมาด้วยเสียงงัวเงีย
“เมื่อคืนกินจนอิ่มแล้วน่ะ นอนอีกสักพักเหอะ”
คนฟังหน้าแดงแล้วทุบอกของร่างสูงเบา ๆ ก่อนจะหวนนึกถึงเหตุการณ์ที่ผ่านมาเมื่อยามค่ำคืน ก็ทำให้ใบหน้าที่แดงระเรื่อกลายเป็นแดงก่ำ พร้อมกับมุดหน้าลงกับอกกว้างงุด ๆ ด้วยความอาย เรียกเสียงหัวเราะทุ้มในลำคอ ของคนที่นอนหลับตาอีกคนเบา ๆ ก่อนจะเบิกตาขึ้นทันที ด้วยความไม่พอใจ เมื่อได้ยินคำพูดของคนรักที่ตามมา
“ไม่รู้วันนี้ คุณโทนี่ยังอยู่ต่ออีกไหม”
“ถามทำไม อยากเจอเขาหรือไง”
เควินถามเสียงห้วน แต่กานต์มัวแต่คิดอะไรเพลินจึงไม่ได้สังเกต
“ใช่สิ หวังว่าคงจะไม่กลับไปก่อนนะ”
“กานต์! นายเป็นของฉันนะ นอนกอดกับฉันแท้ ๆ แต่ถามถึงผู้ชายคนอื่นนี่นะ!”
จู่ ๆ เควินก็บีบไหล่ทั้งคู่ของผู้หมวดหนุ่มแน่นแล้วตะคอกใส่ ทำเอาคนถูกตะคอกตกใจ แล้วตวาดกลับ
“บ้าอะไรขึ้นมากันอีกล่ะ! ฉันก็แค่จะเอาเงินค่ากาแฟไปคืนเขาเท่านั้น มีอย่างหรือ กาแฟถ้วยไม่ถึงร้อย ดันให้แบงค์พันมาได้”
“แค่นั้นรึ?”
เควินคาดคั้น ยังคงไม่หายหวาดระแวงอยู่ดี
“ก็เออน่ะสิ!”
กานต์ตอบอย่างหงุดหงิด หึงน่ะก็ดีหรอก แต่หึงไร้สาระแบบนี้บ่อย ๆ เขาก็เซ็งเอาง่าย ๆ เหมือนกัน
“ถ้าแค่นั้นไม่ต้องคืนเขาหรอกน่า หมอนั่นรวยจะตาย”
เควินตัดบท กลับมายิ้มแย้มอารมณ์ดีได้ตามเดิม
“ได้ไงกันเล่า มันไม่ถูกต้อง”
กานต์รีบค้าน อีกฝ่ายจึงยื่นข้อเสนอให้ใหม่
“เดี๋ยวฉันคืนให้เองทีหลังก็ได้”
“แล้วทำไมฉันต้องให้นายคืนแทนด้วยล่ะ”
คนฟังถามอย่างสงสัย แล้วก็ต้องหน้าแดงวาบเมื่อได้รับคำตอบกลับมา
“ก็นายเป็นเมียฉัน ทำไมฉันจะออกเงินแทนเมียสุดที่รักไม่ได้ล่ะ”
“ใครเมียนาย! ไอ้บ้าพูดออกมาได้ไม่อายปาก!”
ผู้หมวดหนุ่มโวยวายยกใหญ่ แถมจะดันตัวหนีอ้อมกอดของอีกฝ่าย จนเควินต้องรีบกอดรัดร่างในอ้อมกอดไว้แน่นไม่ให้หนีไปไหน
“ฉันก็พูดตามความจริงที่เป็น มันผิดตรงไหนล่ะ ถ้านายไม่ใช่เมียฉัน แล้วจะให้เรียกว่าอะไร”
ร่างสูงถามกลับ ทำเอาคนถูกถามคิดหนัก จนต้องโวยวายออกไปแทนด้วยความหงุดหงิด
“โธ่โว้ย ไอ้หน้าด้าน!”
“เห็นไหม ตัวเองก็ไม่รู้จะให้เรียกอะไร ก็เรียกแบบนี้แล้วกัน”
“ไม่เอา! ฉันไม่ชอบ มงเมียอะไรไม่อยากฟัง!”
กานต์ยื่นคำขาด ทำให้หนุ่มลูกครึ่งต้องถอนหายใจ แล้วถามกลับ
“แล้วจะให้เรียกว่าอะไรล่ะ หือ?”
“ก็เรียกชื่อ …”
กานต์บอก แต่คนฟังไม่ยอมรับ
“ฮื่อ! ระหว่างคนรักเขาก็ต้องมีเรียกกันแบบเฉพาะตัวสิ ถ้าเรียกชื่อใคร ๆ ก็เรียกได้”
“งั้นเรียกแบบที่ชอบพูดบ่อย ๆ นั่นก็ได้”
ผู้หมวดหนุ่มเสนอต่อมา ใบหน้าแดงระเรื่อด้วยความอาย จนคนมองต้องลอบยิ้ม
“แบบไหนล่ะ”
เควินย้อนถาม ทั้ง ๆ ที่รู้ว่าอีกฝ่ายหมายถึงอะไร
“ก็เรียก… ไง”
กานต์บอกเสียงแผ่ว แต่คนรักจอมเจ้าเล่ห์ของเขาก็ทำเป็นไม่รู้เรื่อง แล้วแสร้งย้อนถามกลับไปอีก
“อะไรนะ?”
“ก็เรียก… โธ่โว้ย! อยากเรียกอะไรก็ตามใจนายแล้วกัน ฉันไม่สนใจแล้ว!”
กานต์โพล่งใส่ด้วยความงอน แล้วพยายามจะดันกายหนีจากอ้อมกอดของคนรักอีกครั้ง จนเควินต้องรีบปลอบ
“โอ๋ ๆ อย่างอนสิ ที่รัก ฉันก็แค่แกล้งแหย่นายเล่นเท่านั้น ที่รัก ยอดรัก มายดาร์ลิงค์”
“พอแล้ว! จะเรียกทำไมให้มันบ่อยแบบนั้นเล่า!”
คนงอนรีบโพล่งห้าม ซึ่งก็ทำให้เควินหัวเราะเบา ๆ
“ก็กลัวนายจะโกรธไม่เลิกยังไงล่ะ หายโกรธหรือยัง”
“ฮึ” กานต์ทำเสียงในลำคอ เขาไม่พูดอะไร แต่ก็กอดตอบอีกฝ่ายหลวม ๆ ทำให้คนถูกกอดยิ้มน้อย ๆ ออกมาอย่างพอใจ แต่แล้วก็ต้องชะงัก เมื่อแรงกอดนั้นแน่นขึ้นไปอีก พร้อมกับใบหน้าที่ซุกหลบที่อกกว้างของตน
“เป็นอะไรไปหรือกานต์ หือ?”
หนุ่มลูกครึ่งเอ่ยถามคนรักด้วยน้ำเสียงทุ้มอ่อนโยน กานต์กอดร่างสูงแน่นขึ้นไปอีก แล้วพึมพำตอบอีกฝ่ายโดยไม่ยอมเงยหน้า
“เควิน เลิกฆ่าคนไม่ได้หรือ”
ร่างสูงชะงัก เขานิ่งเงียบไปสักพัก ก่อนจะลูบไล้เส้นผมดำสลวยของคนรักแผ่วเบา
“กานต์… ฉันเข้าใจว่านายคิดยังไง แต่ฉันคงรับปากนายไม่ได้ นายก็รู้ว่า ฉันอยู่ในโลกที่หากไม่เป็นฝ่ายฆ่า ก็จะถูกฆ่าแทน”
กานต์นิ่งเงียบ ก่อนจะเงยหน้าขึ้นจ้องมองสบตากับคนรักแล้วฝืนยิ้ม
“ฉันก็แค่ลองถามดูเท่านั้นล่ะ รู้หรอกนะว่าฉันคงห้ามนายให้ฆ่าคนไม่ได้ แต่ทุกครั้งที่นายจะพรากชีวิตใคร ช่วยนึกถึงฉันบ้างได้ไหม ถ้านายยังรักฉันบ้างสักนิด…”
เควินสบตาคนรัก จากนั้นจึงแย้มยิ้มตอบไปอย่างอ่อนโยน
“ฉันจะพยายามนะ”
คำพูดนั้นทำให้กานต์ยิ้มออกจากใจของตน เขากอดกระชับร่างของชายคนรักแน่น แล้วพึมพำขอบคุณออกมาจากหัวใจ
“ขอบใจนะ เควิน”
------- TBC ---------
-
เหือก กานต์อึดสุด ๆเควินขี้หึงจริงๆ
//
-
รักแรงทั้งคู่
แต่น่ารัก
+1
-
หมวดกานต์น่ารัก :-[
มิน่าเควินถึงได้หลง :z1:
-
นี่ขนาดเขียน NC ไม่เก่งนะเนี่ย :z1:
-
พึ่งได้อ่านน
หื่นทั้งคู่เลยยยยย
แต่ว่าผู้หมวดน่ารักอ่าาาาาาา
-
เควินขี้หึง แต่ก็น่ารักอ่ะ
ที่รัก ยอดรัก มายดาร์ลิงค์ :-[
-
เลิกฆ่าคนอื่น หันมาฆ่ากานต์ให้ตายด้วยความรักอย่างเดียวก็พอแล้ว :m25:
-
เพราะรักจึงยอมทุกอย่าง..
-
กลายเป็นอาหารปลาเลยพวกกุ๋ยพวกนั้น
อิอิเควินเทห์มากอ่ะปกป้องคนรักสุดๆๆ
-
ขอแบบเควินสักคนทางนี้ได้ไหมครับ? อิอิ
เชียร์ให้โทนี่คู่กับวินคับผม : D
-
:pig4:
ความรักที่อยู่ท่ามกลางอันตราย
แต่น่ารักดีครับ
-
ทำไมช่างเป็นรักต้องห้ามที่เย้ายวนชวนใฝ่หาแบบนี้ค่ะ :give2:
-
เควินขี้หึงแบบนี้กานต์จะได้นอนบ้างไหมเนี่ย :laugh:
รักนี้จะมีอะไรมาขว้างไหมหนอ ชักเป็นห่วงแล้วซิ
เชียร์ให้มีคู่เพือนอีกคู่ อิอิ
-
กันต์ นายตำรวจหนุ่มผู้ที่มีความจริงจังในหน้าที่การงาน คงดูดีมาดแมนมากกกกกกกกก ในขณะปฏิบัติหน้าที่
แต่พออยู่กับเควิน คริ คริ ดูจะออกแนวอ้อนนิดๆ ขี้อายหน่อยๆ และเป็นตัวกระตุ้นชั้นดีให้เควินไม่อิ่มสวาทสักครา
ขอบบอกว่าหมวดกันต์น่ารักจ้ะ แล้วเอ่อ..เควินเก่งจังทรงพลังทั้งคืน (อิจฉาผู้หมวดนะนี่ คริ คริ)
-
คุณซีนอน ขอสารภาพเล็กๆ เอ่อ แบบว่า นู๋เพอร์ เผลออ่านเป้น กันต์ ด้วยอ่ะ ( ยิ่งตอนฉากนะ เหอๆ จิ้นเป็นอย่างอื่นไปแล้วอ่ะ ถึงแม้ บุคคลิกคนละแบบก็เถอะ ) จะโดน หัวหน้าแผนกสิบสาม เอาวิญณาณไปไหมค่ะ แหะๆๆ
ปล ดาร์กไซด์ไร้ NC อาศัยจิ้นล้วนๆ แต่เรื่องนี้ NC ได้เต็มสตรีมเลยค่า หุหุ
ปลล โทนี่ คู่ใครอ่ะค่ะ แอบเชียร์อาชวินน้า
ปลลล จะไปหาอ่านรวมเล่มได้ที่ไหนอ่ะค่ะ เรื่อง ที่เควินเจอ กานต์ ใหม่ๆ อ่ะ นู๋เพอร์อยากอ่านมากเลย
-
คุณซีนอน ขอสารภาพเล็กๆ เอ่อ แบบว่า นู๋เพอร์ เผลออ่านเป้น กันต์ ด้วยอ่ะ ( ยิ่งตอนฉากนะ เหอๆ จิ้นเป็นอย่างอื่นไปแล้วอ่ะ ถึงแม้ บุคคลิกคนละแบบก็เถอะ ) จะโดน หัวหน้าแผนกสิบสาม เอาวิญณาณไปไหมค่ะ แหะๆๆ
ปล ดาร์กไซด์ไร้ NC อาศัยจิ้นล้วนๆ แต่เรื่องนี้ NC ได้เต็มสตรีมเลยค่า หุหุ
ปลล โทนี่ คู่ใครอ่ะค่ะ แอบเชียร์อาชวินน้า
ปลลล จะไปหาอ่านรวมเล่มได้ที่ไหนอ่ะค่ะ เรื่อง ที่เควินเจอ กานต์ ใหม่ๆ อ่ะ นู๋เพอร์อยากอ่านมากเลย
อย่าเอาหนูกันต์มารวมด้วยสิคะ (แต่คนเขียนเขียนสลับกันประจำ) คนละบุคลิกเลยนะนั่น
โทนี่ยังไม่มีคู่ค่ะ นายอาชวินเพื่อนผู้หมวดกานต์ ยังไม่ใช่สเป็คคนแต่งค่ะ อย่างนายโทนี่ ต้องคู่กับ คนมาดขรึม จริงจัง เพราะโทนี่เป็นคนขี้แกล้งน่ะค่ะ (หุๆๆ) ความจริง โทนี่ หว่อง นี่เป็นตัวละครหลักในนิยาย(แนวปกติ)อีกเรื่องที่แต่งนะคะ เป็นมาเฟียอยู่แล้ว ตอนเขียนเรื่องนี้ เลยสร้างบทให้เควิน อยู่แก๊งเดียวกัน เื่พื่อจะได้ดึงตัวละครตัวนี้มาแจมด้วยนั่นล่ะค่ะ (ตัวละครสุดเลิฟ)
ส่วนเรื่องสั้นตอนแรกที่ผู้หมวดกานต์ กับเควิน เจอกัน เค้าเขียนลงรวมเรื่องสั้น กับนักเขียน ในบอร์ดเดียวกันน่ะค่ะ และสำหรับเรื่องสั้นของเรื่องนี้ มีกำหนดใส่ไว้ในเล่ม 2 น่ะค่ะ ไว้ถึงกำหนดออก จะเอามาแจ้งให้ทราบอีกทีนะคะ
:bye2: ไปปั่นตอน 5 ต่อ มีเรื่องโน้นเรื่องนี้ต้องให้ปั่นเยอะจนบางทีมั่วตัวละครเลยแฮะ --
-
:-[
ตายแล้วอายจัง คนแก่หูตาฝ้าฟางเผลออ่าน และเขียนเป็นกันต์ ขอโต้ดจ้า
จะไม่ให้ผิดอีก ขอแก้เป็น
กานต์
กานต์
กานต์
กานต์
กานต์
กานต์
กานต์
กานต์
กานต์
กานต์
สิบคำ สิบครั้งเลยจ้า
-
หุหุ ให้กำลังใจคุณซีนอนค่ะ ปั่นหลายๆ เรื่องพร้อมกัน เหนื่อยสินะค่ะ เอ้อ :L2: และ :กอด1: สู้ๆๆนะค่ะ
-
กานต์ที่รัก
-
คุณตำรวจยอดรัก
==============
5
กานต์ลุกขึ้นจากเตียงเป็นเวลาเที่ยงเพื่ออาบน้ำชำระล้างร่างกาย เขาจองบ้านพักแห่งนี้เป็นเวลาสามวันสองคืน ดังนั้นวันนี้เขาจึงไม่ต้องรีบร้อนรีบเร่งอะไรนัก ทางด้านเควินนั้นตื่นก่อนกานต์เล็กน้อย เขาออกไปหาโทนี่ ที่ฝากข้อความส่งเข้ามือถือเขาไว้ว่าให้ออกมาพบกับตนด้านนอก
“มีอะไรถึงต้องเรียกฉันมา”
เควินเอ่ยถามคนที่อยู่ในชุดลำลอง เสื้อเชิ้ตสีฟ้าสดใส กางเกงสามส่วน หน้าตายิ้มแย้มอย่างอารมณ์ดีอยู่เสมอ
“ก็คนมันอิจฉาคนมีคู่ เลยเรียกนายออกมาแก้เหงาก็เท่านั้น”
โทนี่แกล้งตอบ ซึ่งเควินก็แค่นยิ้ม แล้วเอ่ยถามเสียงห้วน
“ไม่ต้องมาทำเป็นพูดเล่น งานเสร็จแล้วก็กลับไปพักที่โรงแรมของนายได้แล้ว”
คนฟังซ่อนยิ้มไว้ในสีหน้า แสร้งทำเป็นยักไหล่ แล้วทำเป็นเปรยยั่วโทสะ
“หึ! ใช้งานเสร็จก็ถีบหัวส่งนี่นะ เสียใจ ฉันจะอยู่ที่นี่ด้วย อุตสาห์ได้สนิทกับคุณกานต์ทั้งที เรื่องอะไรจะปล่อยให้หลุดมือไปง่าย ๆ”
“โทนี่! กานต์เป็นของฉัน!”
เควินตวาดลั่น ทำเอาคนฟังต้องหลุดหัวเราะออกมาเบา ๆ ก่อนจะบอกกลับไปอย่างระอา
“โรคขี้หึง ขี้หวงของที่ถูกใจนี่เมื่อไหร่จะหายสักทีนะเควิน ฉันรู้ดีน่า อย่างไหนควรแตะ อย่างไหนไม่ควรแตะ”
โทนี่บอกก่อนจะหยุดเว้นวรรคยิ้มนิด ๆ ด้วยสีหน้ากึ่งเจ้าเล่ห์ กึ่งเย้าแหย่
“และแบบคุณกานต์นี่ก็ไม่ใช่สเป็คฉัน ถึงจะน่ารักถูกใจก็เถอะ นายเองก็น่าจะรู้รสนิยมฉันดีไม่ใช่หรือไง”
เควินชะงัก มองหน้าเพื่อนแล้วถอนหายใจเฮือกใหญ่ ก่อนจะพึมพำขอโทษเบา ๆ
“ขอโทษที ฉันหงุดหงิดจนลืมตัวไปหน่อย ตั้งแต่รู้ตัวว่ารัก อะไรที่เกี่ยวกับเขา ก็ทำให้ฉันควบคุมตัวเองไม่ได้สักที”
“อันตรายนะเควิน นายก็รู้ว่าอาชีพอย่างพวกเรา ไม่ควรจะสร้าง ‘จุดอ่อน’ ขึ้นมา”
คนฟังเอ่ยเตือน แต่ก็ได้รับเสียงหายใจเฮือกใหญ่ตอบกลับ พร้อมกับคำพูดที่ตามมา
“ฉันรู้ แต่ฉันจะทำยังไงได้ล่ะ ฉันรักเขา และฉันไม่มีวันแยกจากเขาเด็ดขาด”
คนพูดสารภาพออกไปตามตรง จนคนมองต้องถอนหายใจอย่างนึกสงสาร
“เฮ้อ! ก็ยังดีที่คุณกานต์เป็นตำรวจ แถมยังเป็นตำรวจสายบู๊อีกต่างหาก ถ้าไม่ประมาทเหมือนเมื่อวาน ก็ไม่น่ามีปัญหาอะไร”
โทนี่บอกพลางยักไหล่น้อย ๆ แล้วก็ต้องเปลี่ยนเป็นยิ้มแย้มแจ่มใส พร้อมกับยกมือโบกทักทายคนที่กำลังเดินออกมานอกบ้าน
“สวัสดีครับ คุณกานต์ เป็นยังไงบ้างครับ ยังมีแรงเดินไหวอีกหรือครับ”
คำถามตรง ๆ ที่ทำให้คนฟังสะดุ้ง แล้วหน้าแดงก่ำ ก่อนจะก้มหน้าหลบตา อุบอิบตอบ
“กะ… ก็ ไม่ได้เป็นอะไรนี่ครับ ถึงจะได้เดินไม่ไหว”
โทนี่หัวเราะเบา ๆ ในลำคออย่างนึกเอ็นดู ก่อนจะชะงักเมื่อได้ยินเสียงกระแอมของคนข้าง ๆ ที่ส่งสายตาดุ ๆ มาให้เขา จากนั้นร่างสูงจึงปรายสายตาไปยังคนรัก แล้วเอ่ยถาม
“ออกมาทำไม ไม่นอนพักต่อล่ะ ทำกันทั้งคืนแบบนั้น ยังเดินไหวอยู่หรือ”
คำถามที่ดูเหมือนจะเป็นห่วง แต่เนื้อหามันช่างแสนจะทำให้คนฟังอับอาย กานต์หน้าแดง แล้วรีบเดินหนีคนทั้งคู่ไปอีกทาง จนเควินต้องเดินตามไปง้อ ส่วนโทนี่นั้นถอนหายใจ พลางสั่นศีรษะอย่างระอา แล้วจึงเดินไปนั่งที่ร้านอาหาร สั่งกาแฟและของว่างมากินรอทั้งคู่แทน
คนบ้า โรคจิต หื่นกาม หน้าด้าน หน้าไม่อาย พูดเรื่องแบบนั้นออกมาได้ต่อหน้าชาวบ้าน หน้าตาเฉยนี่นะ!
กานต์คิดในใจอย่างหงุดหงิด เขาเดินดุ่ม ๆ มาเรื่อย ๆ ตามชายหาด โดยไม่มองทาง จนกระทั่งชนเข้ากับใครคนหนึ่ง
“อุ๊บ! ขอโทษครับ ผมไม่ทันระวัง ขอโทษด้วย!”
ผู้หมวดหนุ่มรีบกล่าวขอโทษขอโพยอีกฝ่าย แต่แล้วก็ต้องชะงัก เมื่อได้เห็นใบหน้าของคนถูกชนถนัดตา
“พี่ภาม!”
คนถูกเรียกชื่อเลิกคิ้วน้อย ๆ แล้วพิจารณาอีกฝ่ายสักพัก ก่อนจะนึกขึ้นได้
“กานต์ … นายเองหรือนี่ ไม่ได้เจอกันหลายปีเลยนะ”
“ก็ตั้งแต่พี่จบนั่นล่ะครับ คิดถึงพี่จัง เจ้าวินเองก็เหมือนกัน แล้วเจ้าก้องล่ะครับ เป็นไงบ้าง สบายดีไหม?”
คำถามรัวตามมา ทำให้ใบหน้าคมเข้มแย้มยิ้มอย่างเอ็นดู ก่อนจะชะงัก เมื่อรับรู้ถึงรังสีอำมหิตของใครบางคนจากด้านหลังรุ่นน้อง
“กานต์ นั่นใคร!”
คำถามห้วน ๆ แสดงความเป็นเจ้าของเต็มที่ ทำให้คนฟังขมวดคิ้วยุ่ง แล้วเหลือบมองรุ่นน้องที่มีสีหน้าลำบากใจในยามนี้
“รุ่นพี่ที่โรงเรียนตำรวจ พี่ภาม … พี่ภามครับ นี่ …เอ่อ เควิน เขาเป็น… เพื่อน”
กานต์บอกไปแบบนั้นแล้วมีสีหน้าลำบากใจหนัก จนคนมองสังเกตได้ จึงไม่คิดจะซักไซ้แต่อย่างใด
“ยินดีที่รู้จักครับ คุณเควิน”
ภามยื่นมือออกไปให้อีกฝ่าย ซึ่งเควินก็เม้มปากเล็กน้อย แต่ก็ยังคงยื่นมือออกมาสัมผัสมือนั้น ก่อนที่จะเอ่ยตอบ
“เช่นกันครับคุณภาม”
กานต์มองดูทั้งคู่จับมือ จ้องตากันด้วยใจเต้นระทึก และเมื่อทั้งสองคนปล่อยมือออก และไม่มีอะไรเกิดขึ้น เขาก็เผลอถอนหายใจออกมาอย่างโล่งอก จากนั้นกานต์ก็คะยั้นคะยอให้ภามไปนั่งทานอาหารกลางวันที่ร้านอาหาร บริเวณที่พักของเขา ซึ่งภามทีแรกก็คิดจะปฏิเสธ แต่ก็ทนการขอร้องของรุ่นน้องไม่ไหว จึงยอมไปด้วย โดยมีสายตาดุ ๆ ของเควินจ้องมองทั้งคู่ตลอดเวลา
“วันธรรมดาแต่ได้เจอกันแบบนี้ แสดงว่านายก็มาพักร้อนเหมือนกันสินะ”
ภามชวนคุย ซึ่งผู้หมวดหนุ่มก็ยิ้มตอบ
“ครับพี่ พี่เองก็เหมือนกันสินะครับ มาคนเดียวหรือครับ”
“อือ คนเดียว ตอนแรกว่าจะลาพร้อมก้องมัน แต่ก็ไม่อยากทิ้งแผนกไว้ให้ลูกน้องที่เหลือ ก็เลยสลับกันลา”
“ฮ่า ๆ เหมือนกันเลยพี่ ผมกับวิน ก็ต้องเลือกวันให้คนละวันเหมือนกัน”
กานต์หัวเราะพลางตอบกลับไปด้วยรอยยิ้ม จนคนที่เดินข้าง ๆ ชักสีหน้าบึ้งหนักไปขึ้นไปอีก
“อ๊ะ! นั่นไงพี่ ร้านที่ผมบอก อ้าว คุณโทนี่ก็นั่งอยู่ก่อนแล้ว ไปเหอะพี่ นั่นก็เพื่อนผมเหมือนกัน…”
กานต์ค้างไว้แค่นั้น เพราะเห็นสีหน้าตกใจและไม่ค่อยพอใจของรุ่นพี่ ที่น้อยครั้งจะได้เห็นเช่นนี้ เพราะถึงแม้ภามจะเป็นคนเคร่งขรึม พูดน้อย แต่ก็สุภาพตลอด และไม่ค่อยแสดงอารมณ์เกรี้ยวกราดใส่ใครเท่าใดนัก ทางด้านโทนี่ก็เช่นกัน เขาชะงักเล็กน้อย แล้วจึงลุกขึ้นยืน ก่อนจะเดินมาหากลุ่มคนตรงหน้า
“ผู้กอง… บังเอิญจังเลยนะครับ ที่ได้มาเจอกันที่นี่”
“กานต์ขอโทษนะ พี่รู้สึกปวดหัว อยากกลับบ้านพัก”
“เอ๋? ปวดหัวหรือครับ เป็นอะไรมากหรือเปล่าครับ ไปโรงพยาบาลไหม”
กานต์ถามด้วยความเป็นห่วง แม้จะตกใจเรื่องที่เห็นรุ่นพี่ของตนกับโทนี่รู้จักกันมาก่อนก็ตาม
“ไม่ต้องหรอกครับคุณกานต์ ผู้กองเขาปวดหัวเพราะเห็นหน้าผมน่ะ เป็นแบบนี้มานานแล้ว”
โทนี่บอกยิ้ม ๆ แต่นัยน์ตาสีดำคมกริบนั้นแฝงความเศร้า ยามเมื่อจ้องมองนายตำรวจหนุ่มผู้มาใหม่
“พี่ขอตัวกลับก่อนนะกานต์ ไว้คราวหน้าจะโทรไปหา ก้องมันมีเบอร์ของวินใช่ไหม”
“ครับพี่”
กานต์ตอบรับคำ ยังคงสงสัยในพฤติกรรมของทั้งคู่ แต่ก็ไม่กล้าถามในสิ่งที่เป็นเรื่องส่วนตัวของคนอื่น
“ผมไปส่งไหม ผู้กอง”
“ไม่จำเป็น ผมกลับเองได้”
ภามบอกกับโทนี่ที่อาสาไปส่งตน แล้วสะบัดหน้าเดินจากไป และเมื่อภามจากไปแล้วสายตาสงสัยทั้งสองคู่ ก็จ้องกลับมาที่หนุ่มลูกครึ่งทันที
“โอเค ๆ เดี๋ยวจะเล่าให้ฟัง สั่งอะไรทานก่อนแล้วกัน เที่ยงแล้วไม่ใช่หรือ คุณกานต์คงหิวแย่”
“เอ่อ… ผมไม่”
กานต์เตรียมจะปฏิเสธ แต่ท้องเจ้ากรรมก็ดันร้องประท้วง เควินที่มีใบหน้าเคร่งเครียดมาตลอด จึงถอนหายใจเบา ๆ แล้วโอบบ่าคนรักที่หน้าแดงระเรื่อด้วยความเขินอาย ไปนั่งที่โต๊ะอาหารด้วยกัน
----- (จบครึ่งแรก) -------
ปวดเมื่อยกล้ามเนื้อ (โยนโบว์มา คนเพิ่งหัดเล่นก็เงี้ย --) แถมยังมาล้มในห้องน้ำอีก (เซ่อ) เลยระบมไปยกใหญ่ มือพิมพ์ได้ แต่นั่งแล้วเมื่อย เลยมาช้าไปนิดนะคะ ขออภัย :monkeysad:
-
คุณปัทม์ คุณภามใช่ไหมค่ะ เป๊ตโทนี่อ่ะ หุหุ ดูเหมือนจะมีความหลังกันน้อ เหอๆๆ
-
โถ ๆ น้องซีนอน มา มา พี่ประคบให้ ที่บ้านพี่มีลูกประคบนะจ๊ะ แถมเป่ามนต์ให้ด้วย โอมเพี้ยง ๆ ๆ หายจ้า
คนล้มใครว่าเซ่อจ๊ะ พี่ว่าเพราะพื้นที่ตรงนั้นมันไม่เป็นใจกะเราต่างหาก (พี่เองก็ล้มออกจะบ่อยจ้ะ) ยังนั่งไม่ถนัดก็พักก่อนก็ได้จ้า
ไว้หายดีแล้วค่อยว่ากัน อย่าลืมทายา กินยานะจ๊ะ สุขภาพร่างกาย ที่พร้อมสมบูรณ์แข็งแรงต้องมาก่อน
เอ่อ..ว่าแต่ว่าคุณภามนี่คือคนที่จะเป็นคู่กะคุณโทนี่เหรอจ๊ะ ถ้าใช่คงสนุกพิลึก เพราะตอนนี้ดูเหมือนคุณภามเค้าดูจะไม่ญาติดีกะโทนี่เท่าไหร่นี่
ใช่แล้วค่ะคุณJJHJJH
กานต์ แปลว่าที่รัก , เป็นที่รัก ชื่อเค้านิ่มดีสมกับเป็นนายเอกเนาะ
ส่วนภามนี่คงเป็นพระเอกโนะ เพราะ ภาม แปลว่า เดช ชื่อเค้าแสดงความเข้มแข็งอ่ะ
-
nuper = ใช่ค่า ภามสเป็คโทนี่ หุ ๆ ,มีความหลังกันอยู่แล้ว ก็เขาตัวละครร่วมเรื่อง กันอีกเรื่องที่เค้าแต่งนี่นา~ (แต่เรื่องนั้นปกติ)
ึคุณ yayee2 - แหะ ๆ ขอบคุณค่าที่เป็นห่วง ทานยาแก้อักเสบ + คลายกล้ามเนื้ออยู่ค่ะ เรื่องชื่อนี่ คนเขียนเปิด เว็บตั้งชื่อมาหาความหมาย กับพยางค์สวย ๆ สั้น ๆ มาตั้งชื่อตัวละครไทย ๆ ประจำน่ะค่ะ ชอบชื่อพยางค์เดียว ชื่อที่ได้เลยคล้าย ๆ กันนิดหน่อย
มือพิมพ์ได้ แต่กำหมัดไม่ได้ค่ะ พอกำแล้วมันจะปวด แต่ก็ดีอย่างที่พิมพ์ได้ล่ะนะ~ ไม่งั้นหงุดหงิดแย่ ไปปั่นต่อนะคะ ^^
-
:call: รีบๆมาต่อนะคร๊าบบบ :call:
-
มาต่อแล้วจ้า ยกโต๊ะคอมมาปั่นบนเตียงเลย (แวดล้อมไปด้วยหมอนนุ่ม ๆ สบายแต่ก็ปวดขาอยู่ดี --)
ครึี่งหลังเป็นเรื่องของนายโทนี่ กับผู้กองภามค่ะ (แอบสงสารคุณพิราอร เรื่องหลักก็บทน้อย พอยืมตัวละครมาใส่ ก็โดนคนเขียนฆ่าตายซะงั้น --" ทำใจลูก พอดีคนเขียนชอบหนุ่ม ๆ มากกว่า หุ ๆ :o8:)
(ต่อครึ่งหลัง)
อาหารมื้อกลางวันผ่านไปด้วยความเรียบง่ายและสงบเงียบ เมื่อทานเสร็จ โทนี่จึงชวนทั้งคู่ไปนั่งคุยกันที่บ้านพักของกานต์ แทนที่จะมานั่งสนทนากันในร้านอาหารที่เริ่มมีผู้คนทยอยเข้ามานั่งกันเพิ่มอีกสองสามโต๊ะ
“ผมกับผู้กองภาม เรารู้จักกันในฐานะ คนค้าขายน่ะครับ”
โทนี่บอกกับกานต์ ซึ่งกานต์ก็อึ้ง แล้วรีบถามกลับไป
“หมายความว่า พี่ภามก็ซื้อข่าวกับคุณ…”
พอบอกไปแค่นั้นก็เผลอนึกถึงเรื่องของตัวเอง ใบหน้าของผู้หมวดหนุ่มก็แดงระเรื่อขึ้นอย่างลืมตัว ทำให้คนมองทั้งคู่ ต้องจ้องมองด้วยความเอ็นดู
“หึ ๆ ไม่ใช่ครับ ไม่เหมือนกับคู่ของพวกคุณหรอก ผมก็แค่แลกเปลี่ยนกันธรรมดา ผมให้ข่าวผู้กอง ผู้กองก็อำนวยความสะดวกเรื่องธุรกิจของผมนิด ๆ หน่อย ๆ ไม่มากมายล้ำเส้นเกินกว่าที่เขาจะให้ได้”
คำตอบของโทนี่ ทำให้กานต์เผลอถอนหายใจออกมาอย่างโล่งอก ที่เรื่องราวไม่ได้เป็นอย่างที่เขาคิดเอาไว้
“ตอนแรก พวกเราก็สนิทกันดี จนกระทั่งถึงวันนั้น…วันที่ผมพราก คนสำคัญที่สุดของเขาไป นับตั้งแต่นั้นมา เขาก็ไม่เคยมาหาผมอีกเลย ผมเองก็เข้าใจความรู้สึกของเขาดี เธอคนนั้นสำคัญกับเขามาก … ถ้าวันนั้นผมไม่เรียกเธอมาที่ร้าน เธอก็คงไม่…”
โทนี่เงียบกริบ กานต์หันไปสบตากับเควิน ซึ่งเควินก็สั่นศีรษะเป็นเชิงไม่ให้อีกฝ่ายถาม ซึ่งกานต์ก็พยักหน้ารับรู้ค่อย ๆ
“คุณโทนี่ เรื่องความเป็นความตาย ไม่มีใครห้ามได้หรอกครับ ถ้าถึงคราว ไม่ว่าจะรั้งยังไงก็ตาย เพราะฉะนั้นชีวิตเราถึงมีค่ายังไงล่ะ”
โทนี่ฝืนยิ้มให้กับผู้หมวดหนุ่ม แล้วขอตัวกลับที่พักของตน ซึ่งกานต์กับเควินก็เดินมาส่งอีกฝ่ายที่หน้าบ้าน
“ดูคุณโทนี่จะเสียใจมากเลยนะ”
“เพิ่งเจอกันไม่กี่วัน แต่รู้ใจเขาเหลือเกินนะนั่น!”
เควินบอกเสียงห้วน เริ่มหึงขึ้นมาอีกครั้ง จนกานต์ชักจะหงุดหงิด
“จะหึงบ้าหึงบออะไรก็ให้มันมีลิมิตบ้าง เมื่อครู่กับพี่ภามก็เห็นหึง คนนั้นน่ะรุ่นพี่ฉันนะ ส่วนนี่ก็เพื่อนนาย หัดแยกแยะมั่งสิ”
“ช่วยไม่ได้ ก็คนมันรักนี่”
เควินตอบห้วน ๆ ทำเอาคนฟังที่กำลังหงุดหงิดชะงักกึก หน้าแดงเรื่อ แล้วทำเป็นเสมองไปทางอื่น
“อยากเล่นน้ำทะเล ไปเล่นน้ำดีกว่า”
“จะลงทั้ง ๆ ที่มีแต่รอยจูบเต็มตัวนี่นะ”
เควินเปรยประชดอย่างหมั่นไส้ แต่ก็ต้องเงียบกริบ เมื่ออีกฝ่ายหันมาบอกอย่างเอียงอาย
“ไม่เห็นเป็นไร …ก็มีนายอยู่ข้าง ๆ นี่”
คนฟังกลืนน้ำลายลงคอ ชักไม่อยากจะลงเล่นน้ำ แต่อยากฉุดร่างตรงหน้าเข้าห้องนอนแทน แต่ก็เกรงว่าหากทำแบบนั้น กานต์ก็คงโวยวายแล้วงอนเขาอีกแน่
“ใส่เสื้อเล่นแล้วกัน ไม่ต้องถอดหรอก”
คำบังคับที่ตามมาทำให้กานต์ต้องถอนหายใจเบา ๆ แต่ก็ยังคงยิ้มตอบรับให้คนรัก
“ก็ตั้งใจแบบนั้นแต่แรกอยู่แล้ว”
จากนั้นทั้งสองคนก็เดินเรื่อย ๆ ไปที่ทะเล โดยเควินยืนมองดูกานต์เล่นน้ำด้วยความห่วงใยรักใคร่ ทำให้โทนี่ที่มองมาจากบ้านพักลอบยิ้มน้อย ๆ ก่อนที่จะมีสีหน้าขรึมลงเมื่อคิดถึงใครอีกคน
ร่างสูงที่เต็มไปด้วยกล้ามเนื้อสมชายชาตรี กำลังยืนเหม่ออยู่ริมชายหาด สายตาเหม่อมองไปยังความมืดอันไร้จุดจบของท้องทะเลเบื้องหน้า เขาหวนคิดอะไรหลายอย่างที่ผ่านมาในชีวิต ก่อนจะค่อย ๆ ก้าวเท้าเดินลงลึกไปในทะเลเรื่อย ๆ จนมารู้สึกตัวอีกที เมื่อมีแขนของใครบางคนกระชากเขาขึ้นมา
“คุณจะทำอะไรน่ะผู้กอง จะฆ่าตัวตายหรือไง!”
“มิสเตอร์หว่อง?”
ภามเรียกชายหนุ่มที่โผล่มาด้วยความแปลกใจ แล้วจึงนึกขึ้นได้ ก่อนจะดึงแขนของตัวเองออกจากข้อมือของโทนี่ทันที
“ปล่อย! ผมไม่ได้คิดโง่ ๆ ตื้น ๆ อย่างฆ่าตัวตายอะไรที่คุณบอกนั่นหรอก ผมก็แค่อยากแช่น้ำเย็น ๆ ให้มันหายฟุ้งซ่านก็แค่นั้น”
ผู้กองหนุ่มบอกออกไปห้วน ๆ แต่ก็ทำให้คนฟังหงุดหงิด แล้วตบหน้าเจ้าตัวแรง ๆ เรียกสติ
“คุณจะบ้าหรือ อยากแช่น้ำก็ไปแช่ในบ้านพักคุณนั่น ถ้าผมมาช้ากว่านี้ คุณก็เดินลงไปมิดหัวแล้ว ถ้าคุณเกิดพลาดพลั้งเป็นอะไรไป คิดหรือว่าคุณพิราอรจะดีใจน่ะ!”
“อย่าเรียกชื่ออรนะ! ถ้าไม่มีคุณสักคน… ถ้าคุณไม่เรียกให้เธอไปรับเค้กที่ร้านในวันนั้น อรก็ไม่ต้องเกิดอุบัติเหตุ …เป็นเพราะคุณ!”
ภามตวาดใส่อีกฝ่ายด้วยแรงอารมณ์ โทนี่ยืนนิ่ง เขาได้กลิ่นแอลกอฮอร์ที่ลอยฟุ้งมาจากร่างของอีกฝ่าย ภามคงดื่มหนักมาก ไม่อย่างนั้นคนที่สุขุมเสมออย่างเจ้าตัว ย่อมไม่มีวันให้เขาได้เห็นสภาพเช่นนี้แน่นอน
“ผมรู้ ผมผิดเอง … ผมพรากคนที่รักจากคุณ … ผมมันเลวเอง คุณโทษผมเถอะ คุณภาม แต่อย่าทำร้ายตัวเองแบบนี้เลย”
โทนี่บอกพร้อมกับดึงร่างตรงหน้าไปกอดแน่น ภามชะงัก ขืนตัวในตอนแรก แต่เมื่อได้รับรู้ถึงความห่วงใยจากหัวใจของอีกฝ่าย ก็ทำให้เขายอมปล่อยให้ร่างของตัวเองอยู่ในอ้อมกอดชายหนุ่ม น้ำใส ๆ ไหลรินออกจากตาอย่างห้ามไม่อยู่
“ผมรู้ว่าไม่ใช่ความผิดของคุณ ไม่ใช่ความผิดของใคร …แต่ผมยอมรับไม่ได้ ว่าเธอจากไปแล้ว ถ้าไม่โทษใครสักคน ผมก็ทนไม่ได้ …ผมขอโทษ มิสเตอร์หว่อง …ผมขอโทษ”
ภามพร่ำขอโทษอีกฝ่ายด้วยความเสียใจ คำพูดที่เขาอยากพูดออกมาตลอด แต่ก็ไม่อาจพูดได้ ด้วยทิฐิส่วนตัว แต่เพราะความเมา ทำให้เขาไม่มีอะไรต้องปิดบังมันอีกต่อไป
“ไม่ต้องขอโทษผมหรอกครับ ผู้กอง ผมเข้าใจคุณดี”
โทนี่เอ่ยปลอบ กอดรั้งร่างตรงหน้าอย่างอ่อนโยน ภามยังคงยึดแผ่นอกกว้างของอีกฝ่ายเป็นที่พักพิง และระบายความในใจของตนต่อไป
“ผมรักเธอ …รักมาก เธอเป็นคนมอบแสงสว่างกลับคืนมาสู่ชีวิตของผม แล้วทำไมคนดี ๆ อย่างเธอ ถึงต้องตายไปก่อนแบบนี้ ทำไมไม่เป็นผมแทน!”
“อย่าพูดอย่างนั้น ถ้ากลับกัน คุณอรก็ต้องทุกข์ทนเหมือนคุณ หรืออาจจะยิ่งมากกว่า คุณภามผมเข้าใจความเจ็บปวดของคุณ แต่ผมเชื่อว่าคุณจะต้องก้าวผ่านมันไปได้สักวัน … ผมเชื่อเช่นนั้น”
โทนี่ปลอบโยนร่างในอ้อมกอดของเขา คำพูดของชายหนุ่มลูกครึ่งทำให้ภามต้องเงยหน้ามองอีกฝ่าย แล้วพึมพำเรียกเบา ๆ
“มิสเตอร์หว่อง…”
โทนี่ยิ้มน้อย ๆ ก่อนจะแกล้งทำเป็นใบหน้ายิ้มร่าเริง และหยอกล้ออีกฝ่าย
“เรียกชื่อผมสิ จนป่านนี้แล้ว ยังไม่เคยได้ยินคุณเรียกชื่อผมเลยสักครั้งนะ”
“โทนี่…”
ภามพึมพำ เขาซบหน้าลงกับแผ่นอกกว้าง เอ่ยคำขอบคุณเบา ๆ แล้วหลับไปด้วยฤทธิ์เหล้า โทนี่ถอนหายใจ มองร่างในอ้อมกอดอย่างห่วงใย แล้วจึงช้อนร่างของภามอุ้มขึ้นกลับห้องพักของตนในเวลาต่อมา
=== TBC ===
-
อ๊างง อีกคู่ :-[
-
คู่รักคู่ใหม่อะป่าวววววววว
โทนี่ก่าพี่ภาม
หวังว่าคงไม่มีวันที่ทั้งสองฝ่ายจาต้องมาปะทะกันน้าาาา
-
ถูกใจมากค่ะแนวนี้ นานน้านจะมีมาที ชอบมากกกกกกก กล้ามชนกล้าม หุ ๆ จะรอตอนต่อไปอย่างใจจดใจจ่อ และเป็นกำลังใจให้ค่ะ :L1:
-
คู่ภามกับโทนี่ก็น่ารักดีค่ะ
-
อีกคู่ คงได้อ่านของคู่นี้ด้วยใช่ป่ะคะ
อ่านเรื่องผู้กองภามแล้วน้ำตาเกือบจะหยด :z3:
-
เรื่องของนายโทนี่ กับภาม กำลังเขียนติดลมค่า พอดีเป็นตัวละครจากนิยายที่เคยเีขียนมาก่อนหน้านั้น เลยยิ่งผูกพัน และสนุกกับการเขียนคู่นี้มากขึ้น (เสียดายก้องภพ รายนั้นกุ๊กกิ๊กกับนายภามเกินหน้าเกินตานางเอกมาตั้งแต่เรื่องหลัก แต่ทำไงได้ เค้าชอบเมะอย่างโทนี่มากกว่า)
พรุ่งนี้จะมาแปะตอน 6 ค่า เขียนใกล้จบละ แต่ก็คงต้องเย็น ๆ ค่ำ ๆ นั่นล่ะค่ะ จะไปรับคอมที่ส่งซ่อมไว้ (ส่งศูนย์ทีนานเป็นชาติจนลืมไปเลย)
สำหรับอาชวิน เพื่อไม่ให้เสียตัวละคร อาจจะจับคู่ให้พี่ท่านอีกคู่ แต่อยากให้นายวินเป็นเมะ เพราะไม่งั้นตำรวจไทยเสียดุลหมด โดนจับให้รับอย่างเดียวเลย --"
-
คู่แรกทำทะเลหวานไปเลย
แล้วคู่สองล่ะ writer
หลังกอไผ่มีอะไรมั๊ย...lol..
+1 เอาดอกไม้มาเยี่ยม :L2:
-
หุหุ มีอีกคู่ให้ได้ชม
-
มาต่อบทที่ 6 แล้วอาจหายยาวสักวันสองวันค่ะ ^^"
บทนี้อาจสั้นไปนิด แต่ยกให้นายโทนี่ กับผู้กองภาม เต็ม ๆ ไปเลยค่ะ
==========================
คุณตำรวจยอดรัก
==============
6
โทนี่เปิดน้ำอุ่นใส่ในอ่าง เขาวางร่างของภามแช่น้ำอุ่นไว้สักพัก ก่อนจะเตรียมผ้าขนหนู และเสื้อผ้าผลัดเปลี่ยนสำหรับผู้กองหนุ่มเอาไว้
“อือ … หนาว”
เสียงครางเบา ๆ ของคนในอ่างน้ำทำให้โทนี่ชะงัก เขารีบช้อนร่างนั้นขึ้นมาถอดเสื้อผ้า เช็ดตัวให้แห้ง เปลี่ยนเสื้อผ้าให้ แล้วอุ้มไปนอนบนเตียง ก่อนจะใช้ผ้าห่มผืนใหญ่ห่มเพิ่มความอบอุ่นให้ร่างกายนั้น
“หมดสภาพเลยนะครับ ผู้กอง”
โทนี่พึมพำ แล้วยิ้มน้อย ๆ ออกมาอย่างเอ็นดู เขาลูบไล้เส้นผมอ่อนนุ่มนั่นแผ่วเบา ก่อนจะเดินไปอาบน้ำ เปลี่ยนเสื้อผ้าของตนเช่นกัน สักพักใหญ่ชายหนุ่มจึงเดินออกมา มองคนที่นอนหลับตา ด้วยใบหน้าระบายยิ้ม ก่อนจะตั้งใจเดินไปนอนที่โซฟามุมห้อง แต่กลับถูกมือของคนที่น่าจะหลับไปแล้วฉุดเอาไว้เสียก่อน
“มีอะไรครับผู้กอง?”
โทนี่ถามด้วยความแปลกใจ แล้วก็ต้องชะงักเมื่อได้ยินคำตอบของอีกฝ่าย
“อย่าทิ้งผมไป …ผมไม่อยากอยู่คนเดียว …อยู่เป็นเพื่อนผมด้วย”
หนุ่มลูกครึ่งมองนายตำรวจอดีตลูกค้าของเขาด้วยความสมเพชเวทนา ภามไม่เคยแสดงความอ่อนแอให้เขาเห็นเลยสักครั้ง แม้กระทั่งในงานศพของพิราอร แต่ถึงวันนี้ชายหนุ่มคงเก็บมันเอาไว้ไม่ไหว และระเบิดความรู้สึกทั้งหมดออกมาในทะเลนั่น จนถึงเดี๋ยวนี้
“ครับ … ผมจะอยู่เคียงข้างคุณ ไม่ทิ้งคุณไป”
โทนี่บอกแล้วจึงขึ้นไปนอนข้าง ๆ กอดร่างของผู้กองหนุ่มเอาไว้อย่างอ่อนโยน จนใบหน้าคมสันนั้นค่อย ๆ หลับลงอย่างคลายกังวล
“อร…ผมรักคุณ”
ภามพึมพำละเมอกับตัวเอง แต่ทำให้คนที่กำลังกอดเขาอยู่ชะงัก หัวใจปวดแปลบขึ้นมาอย่างไม่มีสาเหตุ แล้วจึงฝืนยิ้มพร้อมกับจูบเบา ๆ ที่หน้าผากของอีกฝ่าย
“ขอให้ความฝันของคุณคืนนี้ เป็นฝันที่ดีนะครับ ผู้กอง”
ภามตื่นขึ้นมาในยามเช้า แล้วก็ต้องพบกับอาการปวดศีรษะอย่างรุนแรงจากการเมาค้าง เขานิ่งคิดทบทวนเรื่องที่เกิดขึ้น ก่อนจะสะดุดกับใบหน้าเกลี้ยงเกลาดูดีที่นอนอยู่ข้าง ๆ เขา
“มิสเตอร์หว่อง!”
“อืม…เรียกโทนี่สิครับ ตื่นแล้วหรือครับผู้กอง”
โทนี่พึมพำเบา ๆ แล้วก็กอดร่างข้าง ๆ แน่นไปอีก ทำให้ภามที่ตื่นเต็มตาตกใจ แล้วรีบดันกายของตนออกมาทันที
“นี่เกิดอะไรขึ้น ทำไมคุณมานอนอยู่กับผมได้!”
“ใจร้ายชะมัด … เมื่อคืนใครกันที่มาอ้อนผม ให้ผมอยู่ด้วย แถมยังนอนกอดผมแน่น จนผมกระดิกกระเดี้ยตัวไปไหนไม่ได้อีก”
น้ำเสียงอ้อนพร้อมกับแววตาสีดำเจ้าเล่ห์ที่มองมา ทำให้ภามหน้าแดงระเรื่อ เขาก็พอจำได้ลางเลือน แต่ไม่คิดว่าตัวเองจะเป็นไปได้ถึงขนาดนั้น
“ผม…ขอโทษ”
“รับผิดชอบมาเลยนะครับ ผมไปเป็นเจ้าบ่าวให้ใครไม่ได้แล้วนะเนี่ย”
โทนี่ตีหน้าเศร้า แล้วทำเสียงร้องไห้กระซิก ๆ ทั้ง ๆ ที่ดวงตาสีดำคู่สวยยังเปล่งประกายวิบวับผิดกับคำพูดลิบลับ
“มิสเตอร์หว่อง!”
ภามตะโกนเรียกอีกฝ่ายด้วยความอาย แต่โทนี่กลับยิ้มแป้นแล้วย้อนกลับ
“เรียกโทนี่สิครับ ”
“คุณนี่มัน …”
ภามบอกแล้วถอนหายใจ ก่อนจะทรุดนั่ง เพราะตะโกนมากไปเลยรู้สึกปวดหัวจี๊ดขึ้นมาเสียแล้วในตอนนี้
“ใจเย็น ๆ ผู้กอง เมื่อคืนคุณเมามาก ผมเลยพามาที่ห้องผม เพราะผมไม่รู้จักห้องคุณ และเพราะดันไปแช่น้ำทะเลเย็น ๆ กลางคืน ไม่เป็นปอดบวมก็ดีหนักหนาแล้ว เพราะงี้ผมเลยต้องนอนกอดให้คุณหายหนาว แต่รับรองไม่ได้ทำอะไรล่วงเกินคุณเด็ดขาด คุณตรวจเช็คสภาพตัวเองได้เลย”
โทนี่บอกยิ้ม ๆ พร้อมกับนอนตะแคงเอียงมองผู้กองหนุ่ม ด้วยรอยยิ้มที่คนถูกมองไม่ค่อยชอบ เพราะมันเหมือนกับว่าอีกฝ่ายเหนือกว่าเขา ภามพึมพำขอบคุณเบา ๆ แล้วทำท่าจะลุกขึ้นเดินออกไป โทนี่เลยดึงมือของอีกฝ่ายรั้งเอาไว้ จนผู้กองหนุ่มเสียหลัก ล้มไปบนเตียงอีกครั้ง
“โอ๊ะ ขอโทษ ผมไม่ได้ตั้งใจ”
โทนี่ชิงบอกก่อนที่จะได้รับเสียงตวาดของอีกฝ่าย
“จะกลับแล้วสินะ เปลี่ยนเสื้อผ้าก่อนดีไหม ใส่ชุดนอนเดินออกจากห้องผมแบบนี้ ใครเห็นเข้า ระวังนะจะไปเป็นเจ้าสาวไม่ได้นะ”
“บ้ารึ!”
ภามตวาดเสียงค่อยรอดไรฟัน เพราะไม่อยากจะปวดหัวอีก โทนี่หัวเราะเบา ๆ เขาโบกมือขอโทษอีกฝ่าย แล้วจึงลุกขึ้นเดินไปเปิดตู้เสื้อผ้าของตน เลือกเสื้อผ้าลำลองส่งให้ชายหนุ่ม
“เสื้อผ้าคุณเปียกหมด ผมยังไม่ได้ซักเลย ใส่ตะกร้าผ้าไว้ในห้องน้ำ ถ้ายังไงคุณเปลี่ยนใส่ตัวนี้ไปก่อนก็ได้ ไซส์คุณกับผมก็ใกล้เคียงกันนั่นล่ะ”
ภามรับเสื้อผ้าชุดนั้นมาอย่างจำใจ โทนี่นั้นสูงกว่าเขาไม่มากนัก รูปร่างดูภายนอกก็โปร่งบาง แต่จากสัมผัสที่ถูกอีกฝ่ายกอดมา ก็ทำให้ภามรู้ว่าคนตรงหน้านี่ก็ซ่อนรูปไม่ใช่ย่อย
“จ้องผมทำไม หลงรักแล้วล่ะสิ”
โทนี่แกล้งทำเป็นล้อ ทำเอาคนที่จ้องอีกฝ่ายอย่างลืมตัวชะงัก แล้วรีบเบือนหน้าหนีไปอีกทางอย่างตกใจ ก่อนจะนิ่งเงียบไปพักใหญ่
“เอ่อ…ผมแค่ล้อเล่นน่า ผู้กอง ไปเปลี่ยนเสื้อผ้าเถิดครับ เดี๋ยวจะได้ไปทานข้าวเช้ากัน”
หนุ่มลูกครึ่งเป็นฝ่ายเปิดการสนทนาขึ้นก่อน ถ้าเจ้าตัวโกรธ หรือตวาดใส่ เขายังพอจะหาเรื่องแก้ตัวเปลี่ยนบรรยากาศไปได้ แต่ภามนิ่งเงียบแบบนี้ ก็ทำเอาเขาทำอะไรแทบไม่ถูกไปเหมือนกัน
ทางด้านผู้กองหนุ่ม เขาลอบหันมามองคนที่อยู่ร่วมห้องอีกครั้ง ก่อนจะเดินหายเข้าห้องอาบน้ำไป ความรู้สึกอบอุ่น อ่อนโยน ห่วงใย ที่โทนี่มีต่อเขา ทำให้ภามคิดอยากจะยึดเอาอีกฝ่ายเป็นที่พึ่งขึ้นมาอย่างอดไม่ได้ และพอรู้สึกตัว ชายหนุ่มก็ได้แต่สมเพชเวทนาตัวเอง ที่เผลอคิดเรื่องที่เห็นแก่ตัวอย่างร้ายกาจออกไปได้เช่นนั้น
“ผู้กอง! เป็นอะไรหรือเปล่าครับ! ตอบผมสิ!”
ภามชะงัก เขาเผลอคิดอะไรเพลิน ๆ และปล่อยให้ฝักบัวไหลรินรดตัว จนตัวเย็นซีดไปหมด ชายหนุ่มปิดฝักบัวแล้วตอบกลับไป
“ผมไม่เป็นไร กำลังจะออกไป”
บอกแล้วชายหนุ่มก็หยิบผ้าเช็ดตัวมาเช็ดตัวเองลวก ๆ แล้วหยิบเสื้อผ้าของโทนี่มาใส่ พอเปิดประตูออกไป ก็เห็นว่าหนุ่มลูกครึ่งมีสีหน้าที่ห่วงใยและวิตกกังวลอย่างเห็นได้ชัด
“คุณอาบน้ำประสาอะไร ดูสิปากเขียวซีดไปหมดแล้ว มานี่!”
โทนี่ตวาดด้วยความเป็นห่วง แล้วดึงร่างภามมาด้วยกันที่เตียงจับอีกฝ่ายกดนั่งลงไป พร้อมกับที่เขาไปหาผ้าขนหนูผืนใหม่ มาเช็ดหัวที่เปียกโชกของอีกฝ่ายให้แห้ง
“ไม่ต้อง ผมเช็ดเองได้”
ภามบอกสั้น ๆ แต่พยายามหลบตาชายหนุ่ม ทำให้โทนี่ชะงักมือ แล้วยื่นผ้าขนหนูไปให้อีกฝ่าย
“เอ้า”
ภามหันกลับมาจะรับผ้าขนหนู แต่ก็ต้องชะงัก เมื่อโทนี่จับคางเขาล็อกไว้ พร้อมกับทรุดเข่านั่งตรงหน้า ให้ตาประสานกัน
“เป็นอะไรไปครับผู้กอง มีอะไรบอกผมสิ ผมยินดีให้คำปรึกษาคุณทุกเมื่อนะ”
“ผม…ไม่”
ภามบอก แล้วพยายามหลบตาอีกฝ่ายสุดกำลัง โทนี่ชักเริ่มที่จะโมโห เขายื่นหน้าเข้าไปใกล้ ๆ ชายหนุ่ม แล้วกระซิบสั่ง
“บอกผม…”
“ไม่”
ภามปฏิเสธเสียงแข็ง โทนี่เม้มปากแน่น แล้วเอ่ยต่อ
“ผู้กอง… ผมจะให้โอกาสคุณอีกครั้ง บอกผม”
“ไม่!”
ภามยังคงยืนกรานเช่นเดิม ทำให้หนุ่มลูกครึ่งต้องถอนหายใจแรง ๆ แล้วจึงพึมพำแผ่วเบา พร้อมกับชะโงกหน้ามาใกล้
“ผมเตือนคุณแล้วนะ คุณภาม”
ภามสะดุ้งเฮือก เมื่อใบหน้าของอีกฝ่ายชะโงกใกล้เข้ามาชิด ก่อนที่ริมฝีปากได้รูปนั่นจะประกบปิดริมฝีปากของเขาที่กำลังจะอ้าประท้วงพอดิบพอดี
“อื้อ…อือ …อือ!”
ผู้กองหนุ่มครางประท้วง มือทั้งสองพยายามจะดันอกของอีกฝ่ายให้ห่างออกไป แต่ก็ถูกมือใหญ่จับรวบเอาไว้ เรี่ยวแรงในตัวที่เคยมีมันก็หายไปหมดตั้งแต่ตอนที่ถูกริมฝีปากของอีกฝ่ายมาสัมผัสโดนแล้ว
“คุณภาม … ผมต้องการคุณ”
โทนี่บอกเสียงกระเส่า ริมฝีปากหวาน ๆ ของอีกฝ่ายทำเอาเขาเบลอ จนลืมเรื่องผิดชอบชั่วดีไปจนหมดสิ้น หนุ่มลูกครึ่งจับร่างของภามกดลงไปบนเตียง แล้วจูบซุกไซ้ไปทั่วใบหน้าและลำคอของอีกฝ่าย
“อย่า …มิสเตอร์หว่อง …ไม่…ได้โปรด”
ร่างบนเตียงร้องขอเบาหวิว สัมผัสจากริมฝีปากของโทนี่ทำเอาภามเองก็เริ่มควบคุมสติไม่อยู่ แต่แล้วชายหนุ่มก็ต้องสะดุ้งเฮือก เมื่อมือใหญ่ของอีกฝ่ายล้วงเข้าไปในกางเกงขาสั้นของเขา
“อย่า! ไม่!”
ภามบอกแล้วผลักร่างของชายหนุ่มออกไปเต็มแรง โทนี่ไม่ทันระวังตัวเลยเกือบจะล้มหงายหลังไป แต่เขาก็ยังคงไว เอามือยันได้ทันท่วงที ก่อนจะรู้สึกตัวเมื่อเห็นร่างของอีกฝ่าย นอนหอบหายใจ แล้วเอียงหน้าหลบไม่ยอมสบตาเขา
“ผู้กอง …ผมขอโทษ”
ภามยังคงนิ่งเงียบ จนโทนี่ใจไม่ดี ชายหนุ่มเดินเข้าไปนั่งใกล้ ๆ ร่างนั้น แล้วจับมือของอีกฝ่ายขึ้นมา
“ต่อยผม ตบผมก็ได้ แต่อย่านิ่งเงียบแบบนี้เลย …ผมขอโทษจริง ๆ”
“…ผมจะกลับบ้านพัก”
ภามพูดออกมาได้ในที่สุด โทนี่ถอนหายใจอย่างโล่งอก แล้วรีบบอก
“ให้ผมไปส่งนะครับผู้กอง”
“…แล้วแต่คุณ”
ภามตอบเรียบ ๆ แล้วยันกายขึ้นนั่ง ก่อนจะลุกขึ้นยืนเดินโซเซ ขาสั่นนิด ๆ จากสัมผัสที่ยังคงหลงเหลือเมื่อครู่
“คุณภาม ระวังครับ”
โทนี่เตรียมประคองรับร่างที่ทำท่าจะล้มไว้ แต่ภามกลับปัดมือของชายหนุ่มออกทันที
“ไม่ต้อง ผมเดินเองได้”
น้ำเสียงห้วนเอ่ยปฏิเสธอย่างไร้เยื่อใย ทำให้โทนี่เงียบกริบ เขาฝืนยิ้มแล้วเดินตามอีกฝ่ายไปเงียบ ๆ เฝ้ากร่นด่าตัวเองในใจไปตลอดทาง ทั้ง ๆ ที่ภามยอมเปิดใจให้เขาแล้ว แต่ตัวเขาเองนี่ล่ะ ที่ทำให้ทุกอย่างมันยิ่งเลวร้ายลงไปกว่าเดิม
“ถึงคุณจะรังเกียจผมขนาดไหน แต่เมื่อใดที่คุณมีทุกข์ ไม่รู้จะไปปรึกษาใคร ผมยินดีรับฟังความทุกข์นั้นของคุณเสมอนะครับ ผู้กอง”
โทนี่พึมพำตามหลังของภามไป ร่างนั้นนิ่งไม่โต้ตอบ ยังคงเดินเรื่อย ๆ ทำให้คนที่เดินตามยิ้มเศร้า ๆ และเดินตามไปเงียบ ๆ จนถึงหน้าบ้านพักอีกฝ่าย
“ผมกลับล่ะครับ”
โทนี่บอกกับคนที่ไม่ยอมแม้แต่จะหันกลับมามองเขา และเมื่อหนุ่มลูกครึ่งหันหลังกลับ และกำลังเดินจากไป เสียงหนึ่งก็ดังไล่ตามหลังเขาขึ้นมา
“ผมไม่ชอบในสิ่งที่คุณทำ … แต่ก็ไม่ได้รังเกียจคุณหรอกนะ …โทนี่”
โทนี่ชะงักกึก เขาหันขวับกลับไปมองคนพูด ที่เห็นแต่หลังไว ๆ เพราะเจ้าตัวเดินเข้าบ้านพักแล้วปิดประตูหนีไปแล้ว หนุ่มลูกครึ่งยืนนิ่ง พูดอะไรไม่ออก ก่อนจะเผลอร้องไชโยดัง ๆ จนคนอื่นแถวนั้นมองเขาอย่างประหลาดใจ แม้แต่ภามเอง ที่หลบอยู่หลังประตูยังถอนหายใจออกมาอย่างระอา แล้วยิ้มกับตัวเองน้อย ๆ อย่างลืมตัว
=== TBC ===
-
คู่แรกทำทะเลหวานไปเลย
แล้วคู่สองล่ะ writer
หลังกอไผ่มีอะไรมั๊ย...lol..
+1 เอาดอกไม้มาเยี่ยม :L2:
มาต่อแล้วนะคะ เป็นไงบ้างเอ่ย คู่นี้ต้องค่อยเป็นค่อยไปค่ะ เพราะภามยังไม่ลืมคนรักที่ตายไป โทนี่เลยต้องค่อย ๆ รุกคืบทีละน้อย (โทนี่เองยังไม่รู้ตัวว่ารักด้วยค่ะ ก่อนหน้านั้นก็ถือว่าภามเป็นแค่ลูกค้าที่ถูกใจเขาคนหนึ่งเท่านั้น)
ป.ล. ขอบคุณสำหรับดอกไม้ค่ะ
-
“มิสเตอร์หว่อง!”
“อืม…เรียกโทนี่สิครับ ตื่นแล้วหรือครับผู้กอง”
โทนี่พึมพำเบา ๆ แล้วก็กอดร่างข้าง ๆ แน่นไปอีก ทำให้ภามที่ตื่นเต็มตาตกใจ แล้วรีบดันกายของตนออกมาทันที
“นี่เกิดอะไรขึ้น ทำไมคุณมานอนอยู่กับผมได้!”
“ใจร้ายชะมัด … เมื่อคืนใครกันที่มาอ้อนผม ให้ผมอยู่ด้วย แถมยังนอนกอดผมแน่น จนผมกระดิกกระเดี้ยตัวไปไหนไม่ได้อีก”
น้ำเสียงอ้อนพร้อมกับแววตาสีดำเจ้าเล่ห์ที่มองมา ทำให้ภามหน้าแดงระเรื่อ เขาก็พอจำได้ลางเลือน แต่ไม่คิดว่าตัวเองจะเป็นไปได้ถึงขนาดนั้น
“ผม…ขอโทษ”
“รับผิดชอบมาเลยนะครับ ผมไปเป็นเจ้าบ่าวให้ใครไม่ได้แล้วนะเนี่ย”
โทนี่ตีหน้าเศร้า แล้วทำเสียงร้องไห้กระซิก ๆ ทั้ง ๆ ที่ดวงตาสีดำคู่สวยยังเปล่งประกายวิบวับผิดกับคำพูดลิบลับ
“มิสเตอร์หว่อง :man1:
ว้าย ! น้องซีนอนขา พี่แก้วหลงรักโทนี่ไปอีกคนแล้ว ทำไงดี คนอะไร ดูดิทำออดอ้อนก็เป็นเนอะคนเรา
แถมดูขี้เล่นอีกต่างหาก เฮ้อ ! เจ้าความรักนี่เกิดในใจใครแล้ว ทำให้คนๆนั้นดูดี๊ดีนะ
แต่ก็ทำเอาพี่แก้วคาดผิดถนัด นึกว่าคู่นี้ตำรวจไทยเราจะเป็นฝ่ายกร้าวแกร่งบ้าง เพราะดูความหมายจากชื่อของผู้กอง
แต่ก็ไม่เป็นไร เพราะอีกใจพี่แก้วก็ชอบลักษณะและสรีระของลูกครึ่งฝรั่งเหมือนกัน ดูกำยำล่ำสันดี
คู่ที่สามให้เป็นดังที่น้องซีนอนว่าก็ดีจ้ะ
อาการน้องซีนอนยังไม่หายสนิท อย่าลืมทายา กินยา แล้วอย่าพึ่งทำงานที่ใช้กำลังมือนักล่ะ ดูแลตัวเองนะจ๊ะ
-
ขอบคุณที่เป็นห่วงค่ะพี่แก้ว (ขออนุญาตเรียกอย่างนี้นะคะ ) ส่วนชื่อ xenon เรียกเป็น "ปัด" ก็ได้ค่ะ หรือจะเรียกล็อกอินก็ได้ ตามแต่สะดวก
เืรื่องเคล็ดขัดยอก นี่ค่อยยังชั่วแล้วค่ะ เพราะทานยาไป ส่วนมือ(มันปวดเพราะโยนโบว์ค่ะ --) เริ่มกำได้ละ ดีอย่างที่เวลาพิมพ์ไม่ต้องกำมืออะไร แค่วางแล้วเคาะเลยสบายหน่อย หุ ๆ
วกมาเรื่องนิยาย ไว้คงต้องเขียนฝ่ายนายตำรวจ โชว์แมนปราบโจรบ้างก็ดี หุ ๆ ดีใจที่ชอบบุคลิกของโทนี่นะคะ คู่นี้เขาแหย่ เขาหยอกกันมาตั้งแต่ เรื่องหลักแล้วค่ะ (เรื่องหลักที่มีภามเ็ป็นพระเอก แล้วมีนางเอก) พอจับมาคู่กันนอกรอบแบบนี้ เลยดูทั้งคู่เป็นธรรมชาติต่อกันตั้งแต่แรกเลยนั่นล่ะค่ะ
แล้วเจอกันตอนหน้าค่ะ ^^
-
:L2: มาเป็นกำลังใจให้นะครับ :L2:
-
น่ารักทั้งคู่
+1 :L2:
-
เอามา อีป้าแก่ๆ จะเอา เอามาลงต่อนะ จะอ่าน จะอ่าน 555
-
“ผมไม่ชอบในสิ่งที่คุณทำ … แต่ก็ไม่ได้รังเกียจคุณหรอกนะ …โทนี่”
:m3: ผู้กองภามเริ่มเปิดใจแล้วสิ
นายโทนี่ก็อย่ามือไวนัก เด่วผู้กองเตลิดกันพอดี
+1 ให้กำความน่ารักของผู้กอง
-
ตำรวจรักกับผู้ร้ายทั้งคู่เลย
-
ตำรวจแพ้ผู้ร้าย ทั้ง 2 คู่ เลย
-
เริ่มจะใจอ่อนแล้วละซินายภาม :z1:
-
อิอิอีกคู่น่ารักเชียว
โทนี่อ่ะแหมตะโกนดีใจเป็นเด็กๆไปได้
-
:-[ :-[ :-[
โทนี่น่ารักอ่าา เขินนนนนน
-
คุณซีนอนนน แบบว่า ตอนแรกนึกว่า พี่ภามจะรุก ไหง กลายเป็น รับซะงั้นละค่ะ แบบว่ากำลังจิ้น คนน่าสวยเป็นฝ่ายรุก แล้วววววว แหะๆๆ นู๋เพอร์จิ้นสยองไปมั้ง
แต่ เริ่มชอบคู่ โทนี่กะพี่ภามแล้วค่า รีเควสคู่นี้ เยอะๆ เพราะ อีตาเควินอ่ะ หวานเกินไปละ แอ้มไปหลายรอบ แต่โทนี่ ยังไม่ได้แอ้มเลย อะหุหุ
-
ชอบๆๆๆ
มาต่อไวๆนะคะ!!^^
-
:z10:
:z10:
รอครับพี่น้อง
-
teerasak-ขอบคุณมากค่ะ สำหรับกำลังใจ
Little Devil- ขอบคุณค่า คนเขียนก็ชอบคู่ของโทนี่ กับผู้กองภามเหมือนกัน
PEENAT1972- เอามาต่อตามคำขอแล้วค่ะ
nolirin - คู่นี้กว่าจะได้โจ๊ะพรึมพรึมกัน คงรออีกนานค่ะ เห็นแบบนี้นายโทนี่เป็นสุภาพบุรุษกว่าที่คิดนะคะ (ถึงจะมือไวไปนิดก็เถอะค่ะ)
roseen - หุ ๆ คนเขียนชอบเมะมีเบื้องหลังน่ะค่ะ โหด(กับชาวบ้าน) แต่ใจดี และ หื่น(เฉพาะเคะ) แบบนี้ล่ะ สเป็ค~
Dee^daY - จะให้โทนี่ไปรับ .... ก็รับไม่ได้น่ะค่ะ พอดีชอบเมะเจ้าเล่ห์ ร่าเริงด้วย (สเป็คหลากหลายเหลือ)
n2 - หุ ๆ อ่อนยวบยามแล้วค่ะ ยังไงก็คนคุ้นเคย แถมจิตใจอ่อนแอ แบบนี้นายโทนี่รุกสบายค่ะ
fannan - รู้สึกคู่นี้ขายดีแฮะ แฟนชอบเยอะ
Yunatsu- นายโทนี่ฝากขอบคุณที่ชมค่า ~
nuper - ภามรุก ...ไม่เอาอ่ะ ชอบให้โทนี่รุกมากกว่า หุ ๆ ส่วนคู่เควิันกับนายกานต์ ถึงจะหวาน แต่ถึงเวลาบนเตียงก็ร้อนแรงลืมหวานนะเ้อ้อ~
ooopimmyooo - มาต่อแล้วค่า จะพยายามปั่นนะคะ
tawan - มาแล้วค่า ~
-
คุณตำรวจยอดรัก
==============
7
ในช่วงอาหารมื้อเช้าที่เควิน และกานต์มาทานพร้อมกับโทนี่ ทำให้เควินสังเกตเห็นว่าเพื่อนมีความผิดปกติไป ดูยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ในเวลาที่เผลอ ๆ จนน่าประหลาด
“มีอะไรดี ๆ หรือไง หุบยิ้มไม่ลงเชียว”
เควินทักอย่างสงสัย โทนี่สะดุ้งนิด ๆ ก่อนจะหันไปทางเพื่อนแล้วตอบกวนใส่
“ความลับ”
“เหอะ! ก็ไม่เห็นอยากรู้”
เควินประชด แล้วจิบกาแฟอย่างหงุดหงิด กานต์เห็นแล้วก็อดอมยิ้มน้อย ๆ ไม่ได้ เพราะดูท่าสองคนนี้คงจะสนิทกันมากทีเดียว
“อยากไปชวนพี่ภามมาทานข้าวเช้าด้วยจัง แต่ไม่รู้เขาพักอยู่ไหน วันนี้จะกลับหรือยังนะ”
กานต์พึมพำ วันนี้เป็นวันสุดท้ายที่เขาจะได้พักที่นี่ จะว่าไปการมาพักร้อนครั้งนี้ ก็เหมือนจะไม่ค่อยได้พักเต็มที่เท่าใดนัก เพราะดันมีเรื่องคาดไม่ฝันเกิดขึ้นตั้งแต่คืนแรกนั่นเอง
“แล้วทำไมต้องชวนเขามาด้วย”
เควินที่ฟังอยู่ถามเสียงดุ แต่โทนี่นั้นรีบตอบรับคำพูดของกานต์ทันที
“นั่นสิครับ อยากชวนมาเหมือนกัน …แต่เกรงว่าจะยังไม่ยอมมา”
ท้ายประโยคเจ้าตัวหน้าสลดลงเล็กน้อย เพราะถึงภามจะไม่โกรธเขาแล้วเรื่องที่เขาเผลอล่วงเกินอีกฝ่ายไป แต่ดูท่าทางคนใจแข็งคนนั้น คงไม่ยอมว่าง่ายตามออกมาแน่
“เฮ้อ ...ไว้คงต้องไปง้อตอนกลับไปถึงกรุงเทพฯ”
โทนี่เผลอพึมพำออกมาเบา ๆ ทำเอาอีกสองคนหูผึ่งแล้วมองมาทางเขาด้วยความสงสัย
“ง้อใคร ง้อพี่ภามน่ะหรือครับ!”
กานต์ถามขึ้นก่อนด้วยความสนใจ ทำเอาเควินที่เตรียมจะถามชะงัก แล้วรอฟังเนื่องจากคนรักของเขาได้ถามในสิ่งที่เขาคิดไปเรียบร้อย
“หา! ผมพูดอะไรไปหรือครับ …ง่า ลืม ๆ มันเสียเถิดครับ”
โทนี่ที่ตั้งสติได้ เริ่มแก้ตัวกุกกัก ทำให้คนมองยิ่งสงสัย แล้วหนึ่งในนั้นก็แย้มยิ้มออกมาอย่างเจ้าเล่ห์
“อ้อ…แบบนี้นี่เอง”
“แบบนี้อะไร!”
โทนี่หันไปตะคอกใส่เควินอย่างหงุดหงิด เพราะเขาดันเผลอลืมตัว จึงทำให้ถูกอีกฝ่ายล้อเลียนเอาแบบนี้ ใช่สิ ภามไม่เหมือนกานต์นี่ รายนี้ทั้งปากแข็ง ใจแข็ง ถ้าไม่ถึงที่สุดก็ไม่มีวันหรอกจะได้รู้ความในใจ ผู้กองหนุ่มเป็นแบบนี้มานานแล้ว และก็คงเปลี่ยนยากด้วย …แต่ถึงยังไงเขาก็ถูกใจที่เป็นแบบนั้นล่ะนะ
“เฮ้! โทนี่ ให้ช่วยไหม”
เควินลากคอเพื่อนที่นั่งเหม่อ เดินออกมาจากโต๊ะแล้วกระซิบถาม โดยมีสายตาของกานต์ที่สงสัยคอยจับจ้องมองอยู่
“ไม่ต้อง ฉันจัดการเองได้ แล้วอย่าคิดมาวุ่นวายกับคนของฉัน”
โทนี่บอกแล้วจ้องตอบอีกฝ่ายด้วยแววตาคมกริบ จนคนมองเยาะยิ้ม
“ไม่ยุ่งแน่ ขอแค่อย่าให้มาป้วนเปี้ยนใกล้กานต์มากนักก็พอแล้ว … บอกตามตรงไม่สบอารมณ์ว่ะ!”
“ไอ้คนขี้หวง”
โทนี่บอกขำ ๆ เขารู้ว่าที่เควินเสนอตัวมาช่วยเรื่องความรักของเขา เพราะเจ้าตัวไม่อยากให้กานต์เผลอปันใจไปชอบภามนั่นเอง ช่วยไม่ได้ ผู้กองของเขาน่ารัก และเท่ สมาร์ตออกขนาดนั้น ใครไม่อดใจชอบก็แปลกละ ขนาดเขายังชอบเลย
“คุยอะไรกันน่ะ ต้องลากออกไปคุยห่าง ๆ แบบนั้นด้วย วางแผนร้ายกันอยู่หรือไง ฮึ!”
กานต์ถามอย่างหงุดหงิดที่ถูกกันออกห่างจากวงสนทนา เควินรีบหันมายิ้ม แล้วเดินกลับมานั่งใกล้คนรักทันที
“เรื่องของผู้ชายเขาน่ะ ไม่มีอะไรมากหรอก”
“แล้วฉันไม่ใช่ผู้ชายหรือไง!”
คนฟังขึ้นเสียงอย่างโมโห ทำเอาเควินต้องนิ่งคิด แล้วตอบใหม่
“เรื่องของฝ่ายรุกเขาคุยกัน ฝ่ายรับอย่างนายไม่ต้องรู้หรอก”
คำตอบครั้งนี้ทำให้คนฟังหน้าแดงวาบ แล้วบ่นอุบกับตัวเอง ไม่คิดซักถามอีกต่อไป
“ไอ้บ้า...อย่าเผลอบ้างแล้วกัน จะจับให้อยู่ด้านล่างบ้าง คอยดู!”
กานต์บ่นงึมงำด้วยความอาย ส่วนโทนี่ยักไหล่น้อย ๆ แล้วอมยิ้มหวนคิดถึงใครบางคน ... ใครบางคนที่แต่แรกก็คิดว่าแค่สนใจ ถูกใจ แต่พอเห็นเจ้าตัวเจ็บปวด เขาก็เจ็บปวดตามไปด้วย พอเห็นเจ้าตัวตกอยู่ในอันตราย เขาก็ต้องเข้าไปช่วยเหลือ และพอมารู้สึกตัวอีกที ก็กลายเป็นความรักไปตั้งแต่เมื่อใด เขาก็ไม่อาจรู้ได้
“วันนี้ก็กลับแล้วสินะ”
โทนี่เปิดบทสนทนาขึ้นใหม่ เพราะคู่รักตรงหน้ายังคงงอนง้อกันอย่างน่าอิจฉา
“อือ คงกลับเลยนั่นล่ะ ถึงจะเหลือวันพักอีกวันก็เถอะ ใช่ไหมกานต์”
กานต์มองคนรัก แล้วพยักหน้า ก่อนจะครุ่นคิดบางอย่าง
“แวะซื้อของฝากก่อนกลับด้วยนะ ฉันจะซื้อไปฝากวินกับคนในสน.”
“อือได้ ...แล้วก็ขอให้เป็นแค่ของฝากตามมารยาทนะ ไม่ใช่ของฝากจากใจ”
เควินบอกแล้วกำชับตามมา ทำเอาคนฟังขมวดคิ้วยุ่ง
“เออ รู้แล้วน่า จะหึงอะไรขนาดนั้น วินมันก็แค่เพื่อนที่กินเหล้าด้วยกัน แก้ผ้าอาบน้ำด้วยกัน นอนด้วยกันมาตั้งแต่สมัยเรียนแท้ ๆ”
กานต์บ่นเบา ๆ แต่คำบ่นของเขา ทำให้โทนี่หลุดหัวเราะ แล้วเควินเคร่งเครียดหนัก
“แก้ผ้าอาบน้ำด้วยกัน …นอนด้วยกันนี่นะ แค่เพื่อนธรรมดา”
ผู้หมวดหนุ่มขมวดคิ้ว จ้องอีกฝ่ายนิ่ง แล้วตอบกลับ
“เออ! น่ะสิ”
“คุณกานต์ครับ คุณกานต์ บอกแบบนั้นไม่ได้นะครับ ถ้าไม่อยากให้เพื่อนคุณเดือดร้อน หมอนี่บทจะบ้า จะหึง มันไม่สนเหตุผลอะไรหรอกครับ อะไรที่ธรรมดาสามัญในสายตาคุณ แต่กับหมอนี่มันไม่ธรรมดาทั้งนั้นล่ะครับ ถ้าเกี่ยวกับคุณน่ะ”
โทนี่แย้งขึ้นมาอย่างอารมณ์ดี ทำให้คนฟังชะงัก ใบหน้าแดงระเรื่อ แล้วหันไปโวยใส่เควิน
“คิดอะไรบ้า ๆ เพื่อนก็คือเพื่อน ถึงฉันจะพูดคุย สนิทกับใครขนาดไหน แต่คนรักของฉันตอนนี้มีนายคนเดียวนะ!”
กานต์โวยแล้วชะงักกึก เพราะเขาเผลอพูดดังไปหน่อย โชคดีตอนนั้นมีแขกโต๊ะอื่นอีกแค่โต๊ะเดียว และพนักงานเสิร์ฟสองสามรายเท่านั้น แต่นั่นก็ทำให้เขาถูกมองแปลก ๆ แล้วอมยิ้มน้อย ๆ ตามมา
“กานต์...ไหนพูดประโยคนั้นใหม่อีกทีซิ ที่ว่าคนรักของฉัน มีนายคนเดียวน่ะ อยากฟังอีกจัง”
เควินตอนนี้ที่ยิ้มหวานอย่างอารมณ์ดีผิดจากเมื่อครู่ลิบลับ หลังจากได้ฟังคำสารภาพของคนรัก เริ่มออดอ้อนผู้หมวดหนุ่มอย่างไม่เกรงสายตาใคร ทำให้โทนี่ที่อยู่ด้วยต้องถอนหายใจออกมาอย่างระอา
“น่าอิจฉาจริงจริ๊ง หวานกันเข้าไป หวานกันได้ไม่เกรงอกเกรงใจคนไร้คู่เขาเลย”
“ไม่ได้หวานนะครับคุณโทนี่! นายนี่ก็เลิกเซ้าซี้ซักทีได้ไหม มือก็เลิกจับได้แล้ว นี่มันที่สาธารณะนะโว้ย!”
กานต์หันไปโวยใส่โทนี่ แล้วหันกลับมาตะคอกใส่คนรักของเขาที่เริ่มมือไม้ซุกซน จับโน่นนี่ตามตัวเขา ก่อนจะสะบัดหน้าหนี เดินกลับบ้านพักไปด้วยความงอน โดยมีสายตาเอ็นดูของเควินมองตามไป ก่อนจะลุกไปจากโต๊ะหันมาลาโทนี่ แล้วเดินฮัมเพลงตามคนรักกลับบ้านพักไปอย่างอารมณ์ดี
(จบครึ่งแรกค่า)
-
เควินขี้หึงจังกับเพื่อนร่วมงานของหมวดกานต์ก็ไม่เว้นนะ :laugh:
-
รอครึ่งหลังนะ
-
รอครึ่งหลังด้วยคน (เอ...ประโยคแบบนี้เหมือนรอเชียร์บอลเลยอ่ะ)
-
55
หึงได้โล่เลย
-
โอ๊ยยยย หวานน้ำตาลเรี่ยราด
มดไต่คอมฯแล้วเนี้ย :-[
-
มาต่อครึ่งหลังแล้วค่า~ ปั่นเสร็จก็แปะเลยน้อ ไม่มีักั๊ก
(บทที่ 7 ครึ่งหลัง)
ตลาดขนาดใหญ่ซึ่งเป็นศูนย์รวมสินค้าของฝาก ทั้งของสด และของแห้ง ของกิน ของใช้ มากมายวางเรียงกันเต็มไปหมด แล้วแต่ลูกค้าขาจรที่สนใจจะเลือกซื้อเลือกหาไปฝากคนทางบ้าน พวกของกานต์เองก็แวะมาที่ตลาดแห่งนี้เช่นเดียวกับนักท่องเที่ยวหลายคน แม้โทนี่จะไม่ค่อยเต็มใจมาด้วยในตอนแรก แต่เมื่อเจ้าตัวแวะไปหาภามที่บ้านก็ทราบว่าอีกฝ่ายเช็คเอาท์ออกจากที่พักไปเรียบร้อยแล้ว ทำให้เขาถือโอกาสติดสอยห้อยตามมาขัดขวางความสุขของเพื่อนด้วยความอิจฉาปนหมั่นไส้ ทำเอาถูกเควินมองเขม่นไปตลอดทางด้วยความหงุดหงิด
“คุณกานต์ครับ ชิ้นนี้ดีไหมครับ เป็นของประดับที่บ้านก็ได้ มาวางบนโต๊ะทำงานก็ได้”
โทนี่ช่วยกานต์เลือกของฝากไปให้เพื่อนตำรวจที่ทำงานของชายหนุ่ม ซึ่งโทนี่ก็หยิบที่เสียบปากกา ทำจากกะลามะพร้าวเล็ก ๆ ดูดีน่ารักขึ้นมาให้ผู้หมวดหนุ่มดู พอกานต์เห็นก็ชอบใจทันที
“ดีครับ เข้าท่าดี ขอบคุณนะครับคุณโทนี่”
กานต์ยิ้มหวานให้อีกฝ่าย ทำเอาเควินที่ยืนอยู่ข้าง ๆ ชักเริ่มไม่สบอารมณ์ แต่ก็ไม่อยากพูดอะไรออกไป เพราะก่อนหน้านั้นก็ถูกกานต์เตือนเรื่องขี้หึงของเขาไปหลายหนแล้ว
“เอ ... งั้นอันนี้ไปให้สารวัตร กับ เจ้าวิน พวกนี้ไปให้พวกจ่าหมาย จ่าดำ อืม...”
กานต์พึมพำ แล้วยืนคำนวณพร้อมกับหยิบของใส่ตะกร้าของร้าน ก่อนที่มือของเขาจะไปหยิบเอาของชิ้นเดียวกับอีกมือหนึ่งที่กำหลับหยิบพอดี
“โอ๊ะ ขอโทษครับ ... พี่ภาม!”
“หือ? กานต์ บังเอิญจังนะ”
ภามทักตอบ แล้วก็เหลือบไปมองเห็นโทนี่ที่ยิ้มกว้างมองเขา ก่อนที่ผู้กองหนุ่มจะหน้าแดงน้อย ๆ แล้วหลบสายตาอีกฝ่าย ส่วนเควินก็ยิ่งจ้องเขม็งไปที่คนรักอย่างไม่วางตา แต่พอเห็นปฏิกิริยาที่ภามมีต่อโทนี่ เขาก็พอจะเบาใจขึ้นมาได้บ้าง
“เห็นพี่ออกไปก่อน คิดว่าจะไม่ได้เจอกันตอนขากลับแล้วนะครับ”
กานต์ชวนผู้กองหนุ่มคุย ซึ่งภามก็ยิ้มน้อย ๆ แล้วตอบตามตรง
“ออกไปแวะทำบุญที่วัดแถวนี้ให้อร แล้วก็เลยพึ่งมาถึงนี่ล่ะ”
คำตอบที่สามารถพูดถึงชื่อหญิงสาวคนรักออกมาได้ โดยคนพูดไม่แสดงท่าทางเจ็บปวดเหมือนก่อนหน้านั้น ทำให้โทนี่ลอบยิ้มอย่างยินดีที่เห็นความเปลี่ยนแปลงของอีกฝ่าย ส่วนกานต์ที่พอจะได้รู้เรื่องราวมาบ้าง ก็อ้ำ ๆ อึ้ง ๆ พูดอะไรไม่ค่อยออก จนผู้กองหนุ่มต้องยิ้มน้อย ๆ ให้กับรุ่นน้องของเขา
“ไม่ต้องกังวลขนาดนั้น พี่ไม่คิดอะไรมากแล้ว …อรเป็นคนดี เธอคงไปสบายแล้ว พี่คิดอย่างนั้น”
น้ำเสียงนั้นยังคงแฝงความเศร้าเล็กน้อย ชวนให้คนที่เฝ้ามองอยู่อยากดึงร่างนั้นมากอดปลอบ ทว่าก็เกรงสายตาผู้คนที่มองอยู่ และที่สำคัญที่สุดคือเกรงว่าภามจะรังเกียจ และหนีห่างจากเขาไปอีกครั้ง
“กรี๊ด!! ช่วยด้วยค่า คนวิ่งราวกระเป๋า ใครก็ได้ จับให้หน่อย!”
เสียงกรีดร้องของหญิงสาวนักท่องเที่ยวคนหนึ่งดังขึ้น ภามและกานต์หันขวับไปยังจุดเกิดเหตุทันที ผู้กองหนุ่มมองไปรอบ ๆ สะดุดตากับอะไรบางอย่าง แล้วหันมาสบตากับรุ่นน้องของตนชั่วแวบเดียว ซึ่งกานต์ก็พยักหน้าอย่างรับรู้โดยสัญชาตญาณ และเมื่อเจ้าโจรวิ่งราวหนีมาทางทิศที่พวกเขายืนอยู่ กานต์ก็เตรียมไปยืนขวางตรงเส้นทางที่อีกฝ่ายกำลังวิ่งมา
“ถอยไป ไม่ถอยแทงไส้ไหลนะโว้ย!”
ไอ้โจรถ่อยตะโกนบอก พร้อมกับหยิบมีดพกในกระเป๋าเสื้อ ขึ้นเหวี่ยงใส่คนที่ขวางทางมาตลอด คนอื่น ๆ ต่างพากันกลัวเปิดทางให้มัน แต่ผู้หมวดหนุ่มก็ยังคงนิ่งตามเดิม จนเควินที่ยืนอยู่เป็นห่วง เกือบจะควักปืนพกออกมา แต่ก็ถูกโทนี่ยกมือห้ามเอาไว้ แล้วหันมาสบตาบอกเพื่อนให้ใจเย็นลงก่อน
“แม่ง! ไม่ถอยดีนัก งั้นโดนเสียบพุงซะเหอะมึง!”
เจ้าโจรวิ่งราวตะโกนบอกอย่างหงุดหงิดพร้อมกับเตรียมจ้วงมีดใส่ แต่คนที่ยืนนิ่ง เหยียดยิ้มน้อย ๆ พลิ้วตัวหลบ แล้วจับแขนข้างที่กำลังจะจ้วงแทงเขาหมับ ออกแรงบิดจนมีดหลุด ก่อนจะดึงคอเสื้อของร่างนั้นมา พร้อมกับตีเข่าแรง ๆ จนอีกฝ่ายจุกตัวงอ เจ้าโจรล้วงกระเป๋าคนนั้นจึงล้มลงไปนอนครวญครางอย่างสิ้นฤทธิ์ ทว่าเพื่อนของมันซึ่งจอดมอเตอร์ไซต์ที่สตาร์ทเครื่องไว้รอ เห็นไม่ดีก็รีบจะขับเผ่น แต่มันก็ต้องร้องว้ากดังลั่น เมื่อคอเสื้อของเจ้าตัวถูกกระชากจากด้านหลัง เหวี่ยงลอยหวือลงไปกระแทกกับพื้นปูน ส่วนมอเตอร์ไซต์ก็ล้มโครมแถวนั้น
“คิดจะทิ้งเพื่อนหนีเอาตัวรอดไปคนเดียว มันจะเลวไปหน่อยมั้ง ไอ้หนู!”
ภามบอกเสียงเข้มใส่เด็กวัยรุ่นคนนั้น พร้อมกับล็อคตัวอีกฝ่ายเอาไว้ เขามองออกในครั้งแรกว่า เจ้าโจรที่วิ่งราวกำลังหนีมาตรงทิศที่เด็กวัยรุ่นคนนี้จอดมอเตอร์ไซด์รออยู่ ดังนั้นจึงแยกกันลงมือกับกานต์เพื่อจัดการเจ้าแก๊งวิ่งราวนี้ให้ได้พร้อม ๆ กัน
“เฮ้อ... ผู้กองของฉัน ทำไมถึงได้เท่อย่างนี้น้า”
คนถูกความรักบังตาพึมพำออกมาเบา ๆ ทำเอาเควินที่ยืนอยู่ใกล้ ๆ หมั่นไส้
“แต่ฉันไม่ชอบ ทำไมต้องหาเรื่องเสี่ยงอันตรายกันตลอด ธุระไม่ใช่สักหน่อย”
“เควิน สองคนนั่นเป็นตำรวจนะ สำหรับคุณกานต์ฉันไม่รู้ แต่คุณภามนี่ พี่แกเป็นตำรวจที่โคตรซื่อสัตย์ต่อหน้าที่มากทีเดียวเลยล่ะ”
บอกแล้วโทนี่ก็ต้องถอนหายใจออกมายาว ๆ เขาเองก็เหมือนเควินนั่นล่ะ พอรู้ตัวว่ารักแล้ว ก็เป็นห่วงสารพัด ไม่อยากให้อีกฝ่ายต้องไปยุ่งเกี่ยวกับเรื่องอันตราย อยากจะเก็บเจ้าตัวไว้อยู่ข้าง ๆ ไม่ให้ไปไหน แต่ถ้าทำแบบนั้น ภามก็ไม่ใช่ภามอีกต่อไป
เควินเองก็คิดไม่แตกต่างจากโทนี่มากนัก เขาเป็นห่วงกานต์มาก ยิ่งรักมากเท่าใด ก็ยิ่งอยากให้ชายหนุ่มเลิกเป็นตำรวจมากเท่านั้น แต่เขารู้คำตอบของอีกฝ่ายดี ถ้าเขายื่นคำขาดออกไป กานต์คงยอมทิ้งเขาเพื่อเลือกหน้าที่แทน ซึ่งถ้าเป็นแบบนั้นเขายอมเก็บความรู้สึกนี้เอาไว้ แล้วคอยอยู่เคียงข้าง ช่วยเหลืออีกฝ่ายเท่าที่จะทำได้เสียดีกว่า
จากนั้นสักพักตำรวจท่องเที่ยวก็เข้ามาเคลียร์พื้นที่และสอบปากคำทั้งสองหนุ่ม พอรู้ว่าเป็นตำรวจเหมือนกัน ก็ยิ่งคุยกันถูกคอ จนชายสองคนที่มองอยู่ชักเริ่มจะเกิดอาการหึง ก่อนจะเข้าไปแทรกการสนทนาของบุคคลกลุ่มนั้น
“กลับกันได้แล้ว เดี๋ยวก็ถึงกรุงเทพฯตอนค่ำ ๆ หรอก”
เควินบอกแล้วดึงกานต์ออกไป โดยไม่สนใจมารยาท กานต์รีบโวยวายแล้วบอกว่ายังไม่ได้ซื้อของฝาก แต่อีกฝ่ายก็ไม่สนใจ แล้วยังบังคับให้ไปซื้อเอาตรงศูนย์ของฝากที่อื่นแทน
ส่วนโทนี่นั้น ทีแรกก็คิดจะเข้ามาแยกแบบเดียวกับเควินหรอก แต่พอเห็นสายตาดุ ๆ ของภามที่ปรามมา ว่าอย่าแม้แต่จะคิดทำแบบเดียวกับอีกคู่ ก็ทำเอาหนุ่มลูกครึ่งต้องลอบถอนหายใจ แล้วยืนนิ่งเป็นก้างขวางคอเสียเฉย ๆ จนตำรวจอีกคนเกรงใจขอตัวกลับไปเอง
“กลับพร้อมกันกับผมไหมครับผู้กอง”
โทนี่เริ่มต้นบทสนทนา หลังจากที่ภามเดินมาจ่ายเงินค่าของฝากเรียบร้อย
“ไม่เป็นไร ผมขับรถมาเอง”
ภามปฏิเสธ ซึ่งโทนี่ก็หน้าสลดแล้วถอนหายใจเบา ๆ แต่ก็ยังเดินตามไปส่งชายหนุ่มถึงรถยนต์ของอีกฝ่าย ทำเอาภามอดสงสารนิด ๆ ไม่ได้
“รู้สึกหิวข้าวขึ้นมาแล้ว ...ถ้ามีใครอยากจะไปนั่งกินเป็นเพื่อน ก็ได้อยู่หรอกนะ”
คนหน้าสลดสะดุ้ง ก่อนจะเปลี่ยนเป็นยิ้มกว้างชวนน่าหมั่นไส้ให้คนมองอยากจะเปลี่ยนคำพูด จากนั้นผู้กองหนุ่มก็ยืนฟังอีกฝ่ายแนะนำร้านอาหารน่าทานแถวนี้ และคนแนะนำเองก็ทิ้งรถยนต์ของเจ้าตัว ขึ้นมานั่งบนรถเขาเสร็จสรรพ ทำให้ภามต้องถอนหายใจเบา ๆ แล้วจำใจขับพาอีกฝ่ายไปหาอะไรทานด้วยกัน ด้วยใบหน้าที่ไม่ค่อยเต็มใจมากนัก แต่สำหรับโทนี่แล้ว ถือว่านี่เป็นการพัฒนาก้าวหน้าความสัมพันธ์ระหว่างเขากับอีกฝ่ายไปขั้นหนึ่งเลยทีเดียว
=== TBC ===
-
:z13: ทีนึง
ขอบคุณมากค่ะ ที่ตามใจคนแก่ :laugh:
+1
-
ผู้กองเริ่มใจอ่อนแล้ว :-[
-
มีแฟนเป็นตำรวจเก่งๆกันแบบนี้ ทำตัวเหลวไหลสงสัยเจ็บตัวแน่ๆๆ :laugh:
-
พระเอกช่างเป็นมาเฟียหื่นที่ขี้หึงจริง ๆ
ส่วนนายเอกหื่นกับพระเอกมั่ก ๆ เลยเหมือนกัน
คนอ่านก็เลยต้องหื่นด้วย
-
ผู้กองภามเริ่มมีใจมากขึ้นแล้วอ่ะดิ
:impress2:
-
ตามมาอ่านค่า อิอิ
-
เง้อออออ แอบค้างเล็กๆๆ ค้างทั้งพี่ภาม ค้างทั้งดาร์กไซด์ คุณซีนอน ลืมมิคาอิลของนู๋เพอร์แล้วหรือค่ะ แงงงงงงงงงงงง
ปล ว่าแต่หายปวดยังค่ะ
-
เชียร์ๆๆๆๆ
เชียร์คุนโทนี่ให้จีบพี่ภามโดยด่วนนนนนนน
จาได้หวานสู้คู่เควินก่ากานต์
อิอิ
-
น่ารักทั้งสองคู่เลย ชอบตัวนายแบบแมนๆงี้แหละ :-[
-
เข้ามาเป็น FC มาเฟียร์ กำลังตามอ่านอยู่ครับ
+1 เป็นกำลังใจให้นะครับ
-
PEENAT1972 - แหะ ๆ ถ้าไฟมาก็เขียนต่อได้เรื่อย ๆ นั่นล่ะค่ะ แต่ส่วนใหญ่มันจะมาแบบวูบไปวูบมานี่สิคะ :o8:
n2 - แหม อีตาโทนี่ออกจะน่ารัก(น่าหมั่นไส้) ขนาดนี้ก็น่าใจอ่อนอยู่ล่ะค่ะ (อีกอย่างก็คุ้นเคยกันมานานมากแล้วด้วย ว่าง ๆ จะเขียนย้อนตอนเจอกันครั้งแรกให้อ่านนะคะ)
dahlia - ฮ่า ๆ ก็ว่างั้นล่ะค่ะ แต่แหม สองหนุ่มเมะของเรา นี่ก็มาเฟียมีฝีมือเหมือนกันนะเอ้อ
iforgive - นายเอกแค่เป็นพวกตาต่อตาฟันต่อฟันเองค่ะ (หื่นมาเลยก็ต้องหื่นตอบ) หุ ๆ
nolirin - หุๆ งั้นมั้งคะ แต่ในอนาคตถ้าได้กัน สงสัยอีตาโทนี่จะเป็นพวก "กลัวเมีย" แน่เลย
merit - คนอ่านตามมาอ่าน คนเขียนก็ปั่นเรื่อย ๆ ล่ะจ้ะ อิ ๆ (เห็นเมนต์ให้พี่ที่บอร์ดนั้นด้วย ขอบคุณนะคะ)
nuper - ค้างนิดค้างหน่อยเอง (ว่าแต่ค้างตรงไหน ออกจะจบดี หุ ๆ) ส่วนดาร์กไซด์ลงให้ครบตั้งแต่วันก่อนโน้นแล้ว หนูเพอร์ไม่ได้เข้าเด็กดีล่ะสินั่น - -
Yunatsu - รายนี้คงต้องรอให้ (ว่าที่)ภรรเมีย อนุญาต ถึงจะหวานสู้ได้ล่ะมั้งคะ หุ ๆ
silverspoon - เมื่อก่อนชอบเขียนแบบ ฝ่ายรับ เด็ก อ่อนหวาน น่าทนุถนอม (ตอนนี้ก็เขียนบ้าง) แต่หลัง ๆ นี่ชักนิยมเคะกล้ามขึ้นมาบ้างละ แต่กล้ามแบบพองามนะคะ กล้ามแบบอาร์โนลด์ ก็กดลำบากเหมือนกัน --. (หรือจะดีหว่า)
wan - ขอบคุณสำหรับกำลังใจค่า ยินดีต้อนรับสู่นิยายเรื่องนี้นะคะ
ตอนที่ 8 จะมาเร็ว ๆ นี้ล่ะค่ะ ขอไปปั่นอีกเรื่อง(แฟนตาซี) ก่อนนะคะ :bye2:
ป.ล. มือหายเจ็บแล้ว แขนขาก็หายระบมแล้วล่ะค่า กลับมาปั่นต่อได้คล่องเหมือนเดิมละ ~~
-
เทห์จังพี่ภามหูยรู้ได้ไงอ่ะว่ามันมีกันสองคนสุดยอด
-
น้องปัดจ๋า..พี่แก้วไม่ได้เข้าบอร์ดมาสองสามวัน คิดถึงจังเลย คงหายดี แล้วเนอะ โอมเพี้ยงขอให้หาย และสบายดี
ตอนนี้ได้เห็นบทบู๊ของนายเอกทั้งสอง นอกเหนือจากบทอายๆ งอนๆ น่ารักๆ(น่ารักในสายตาสองหนุ่มนะ)ประทับใจจ้ะ
นี่แหละสองตำรวจไทยใจกล้า "เปลก็ไกว ดาบก็แกว่ง แข็งหรือไม่" (เอ๊ะ..แล้วข้อความนี้ มันเข้ากับเรื่องไหมนี่) คริ คริ คริ
และก็อยากบอกว่าตอนนี้อ่านไปยิ้มไป เพราะดีใจกับโทนี่ พยายามเข้าโทนี่ ใกล้จะได้ใจผู้กองแล้ว พี่แก้วขอเชียร์
-
ทำไมน่ารักกันอย่างนี้
คู่ 2 เริ่มออกแนวน่ารักแล้วเหมือนกัน
รอดูจะสู้คู่แรกได้หรือเปล่า
:-[
-
อิอิ..เขิน แต่ไม่รู้จะเขินคู่ไหนดี
-
ขอโต๊ดดดด คุณซีนอน เหอๆๆ ไปอ่านดาร์กไซด์มาละ ถึงไม่ NC แต่ก้อน่าร๊ากกกกกกกกกกก มิคาอิลของนู๋เพอร์ ชอบๆๆๆ เอาอีกๆๆ เห็น 76 แล้วละ แต่ยังไม่ได้อ่าน มาอ่านคุณตำรวจก่อน หุหุ ว่าแต่พี่ภามแอบน่ารักนิดๆ อ่ะ
ปล โทนี่รุกเหรอ งั้น โทนี่ นายจับพี่ภามกดเลย หนับหนุน ฮ่าๆๆ หรือว่า จะค่อยๆ แล้ว จับกดทีเดียวก็ไม่ว่าหรอกนะ
-
ตอนที่ 8 มาไวไวน่ะ
ตอนนี้อยากอ่านคู่โทนี่มากจังเลย :z1:
-
:กอด1:
:pig4:
-
fannan - เฮียภามแกเซียนค่ะ หุๆ เป็นผู้กองคนเก่งแห่งหน่วยสืบสวนปราบปรามอยู่แล้ว เรื่องนี้แค่จิ๊บจ๊อย
yayee2 - หายดีแล้วค่ะพี่แก้ว อยากเขียนคู่นายโทนี่ต่อ แต่ตอนนี้ ขอเขียนคู่ใหม่ของนายวินกับน้องคริส ก่อนแล้วกันนะคะ
tawan - คู่สองยังไม่คืบหน้า ใส่มาอีกคู่แล้วค่า
Dee^daY - หุ ๆ ก็เล่นหวานไม่น้อยหน้ากันทั้งสองคู่นี่เนอะ คนอ่านเลยเชียร์ไม่ถูกเลย
nuper - เรื่องนี้เขียนไปเขียนมา ตำรวจเสียดุลหมดแน่เลยค่ะ แต่แหม ตำรวจไทย แมน ๆ เป็นรับ ก็น่ารักดีออก (คนเขียนชอบบบ)
kun - มาแล้วค่า ตอน 8 แต่ยังไม่ใช่คู่โทนี่นะ~
didi - ^ ___ ^
==============================
คุณตำรวจยอดรัก
==============
8
ผู้หมวดหนุ่มผู้ร่าเริงแห่งแผนกสืบสวนปราบปราม วางสายโทรศัพท์ลงหลังจากที่เพื่อนรักโทรมาบอกว่าตอนนี้ถึงกรุงเทพฯ เรียบร้อย และซื้อของฝากมาฝากเขาด้วย และแน่นอนว่าหลังจากกานต์กลับมาจากพักร้อนแล้ว ก็เป็นคิววันพักของเขาต่อนั่นเอง
ถ้าพูดถึงพักร้อนแล้ว ส่วนใหญ่หลายคนจะเลือกไปพักผ่อนหย่อนใจริมทะเล จิบเบียร์เย็น ๆ แกล้มอาหารทะเลสด ๆ แต่สำหรับเขานั้น ไม่ชอบบรรยากาศริมทะเลเท่าใดนัก เขาชอบอากาศบริสุทธิ์ตามป่าตามเขา เสียมากกว่า และเมื่อสิ้นสุดวันทำงานวันสุดท้ายก่อนไปพักร้อน อาชวินที่ทำงานล่วงเวลามาได้สักสองชั่วโมง ก็ตรงกลับบ้านเพื่อพักผ่อน เนื่องจากเขาต้องขับรถไปเอง จึงไม่อยากจะให้ร่างกายอ่อนเพลียก่อนวันเดินทางมากนัก
และในที่สุดเช้าวันเดินทางก็มาถึง...
“เออ กำลังจะออกเดินทางพอดี รู้แล้วน่าไม่ลืมของฝากหรอก แล้วจะเอาสาวชาวเขาสักคนไปฝากนะ แต่แก้ตัวกับแม่สาวเซ็กซี่ที่บ้านให้ดี ๆ ล่ะ งั้นแค่นี้นะ... อืม ขอบคุณที่เป็นห่วง”
อาชวินกดวางสายลงหลังจากสนทนากับเพื่อนเสร็จเรียบร้อย จากนั้นจึงโยนกระเป๋าเสื้อผ้าในมือใส่หลังรถยนต์ส่วนตัว และขับรถมุ่งตรงไปยังรีสอร์ตที่เขาได้จองเอาไว้ ที่จังหวัดกาญจนบุรี
ระหว่างทาง ผู้หมวดหนุ่มแวะเติมน้ำมันและซื้อของขบเคี้ยวที่ปั๊ม เจ้าตัวซื้อเครื่องดื่มแก้ง่วงมาเปิดดื่มก่อนจะขึ้นรถ แต่แล้วก็ต้องเหลือบชำเลืองมองรถเบนซ์สีดำคันงาม จำนวนสองคัน ซึ่งมาจอดอยู่ไม่ห่างจากเขา มีชายในชุดสูทสีดำ ใส่แว่นตาดำ อย่างกับพวกบอดี้การ์ดในหนัง เดินลงมาจากรถคันหนึ่ง เปิดประตูหลังให้เด็กหนุ่มคนหนึ่งก้าวลงมา ส่วนรถอีกคันก็มีคนซึ่งแต่งสูทเหมือน ๆ กัน เดินมาคอยล้อมหน้าล้อมหลัง เด็กหนุ่มในเสื้อลำลอง ผมทอง สวมแว่นดำที่ลงมาจากรถคันแรก อาชวินคิดในใจว่าอีกฝ่ายคงจะเป็นพวกลูกคุณหนูที่ไหนมาเที่ยวแถวนี้ เขาละสายตาจากพวกนั้น ทิ้งขวดเครื่องดื่มในมือลงถังขยะ ก่อนจะขึ้นรถขับตรงไปต่อยังรีสอร์ตริมน้ำเหนือเขื่อนศรีนครินทร์ เป้าหมายของเขา
อาชวินขับรถมาเรื่อย ๆ เส้นทางเข้ารีสอร์ตนั้นเป็นทางลูกรังแคบ ๆ แต่รถแล่นผ่านสบาย ไม่ขรุขระเหมือนเส้นลาดยางในกรุงเทพฯ บางสาย บรรยากาศสองข้างทางก็เป็นไร่กว้าง ๆ ดูแล้วสบายตา
ในที่สุดผู้หมวดหนุ่มก็มาถึงรีสอร์ตที่ได้จองไว้ เขาเดินเข้าไปติดต่อห้องพักที่ฝ่ายประชาสัมพันธ์ ซึ่งที่พักที่เขาเลือกนั้นตั้งอยู่ริมตลิ่งและทอดยาวไปในน้ำ บรรยากาศดีมาก ถ้าจะไม่มีเจ้าพวกแก๊งสูทดำ ตามมาด้วย และก็แสนจะบังเอิญ ที่บ้านพักริมน้ำ ซึ่งทอดยาวเรียงกันไปจำนวน 5 หลัง เขาอยู่ริมหลังสุดท้าย ส่วนอีก 4 หลังแรก เป็นที่อยู่ของพวกนั้นทั้งหมด
หลังจากจัดของเรียบร้อย ผู้หมวดหนุ่มจึงเดินออกมาตรงบริเวณหน้าบ้านพัก ซึ่งมองเห็นวิวของทะเลสาบกว้างสุดสายตา ด้านหน้ามีเตียงผ้าใบสองเตียงจัดเตรียมไว้ให้ หนุ่มโสดอย่างเจ้าตัวมองเตียงว่าง ๆ ข้างกายแล้วลอบถอนหายใจเบา ๆ แต่สายน้ำกว้าง และสายลมเย็น ๆ ก็ทำให้เขาลืมความเหงาที่ก่อตัวขึ้นลงไปได้
แกร่ก!
เสียงเปิดประตูของบ้านพักข้าง ๆ ดังขึ้น บ้านพักริมน้ำที่นี่ตั้งเรียงทอดยาวอยู่ติดกัน โดยจะมีสวนหย่อมเล็ก ๆ คั่นระหว่างบ้านแต่ละหลัง แต่ก็สามารถเดินข้ามไปหากันได้อยู่ดี แต่ที่แน่ ๆ ก็คงไม่มีใครคิดจะทำแบบนั้น ให้โดนเจ้าของบ้านพักอีกหลังด่าเข้าให้
เด็กหนุ่มผมทองคนที่เขาเจอที่ปั๊ม เดินออกมาสูดอากาศด้านนอก เจ้าตัวหันมามองเขาแล้วยิ้มให้ แว่นดำที่เคยใส่ถูกถอดออกเก็บ เผยให้เห็นนัยน์ตาสีฟ้า และดวงหน้าหล่อเหลา อ่อนเยาว์ ที่อาชวินคาดว่าดูยังไงก็ไม่น่าจะเกิน 18 ปี
“สวัสดีครับ มาเที่ยวคนเดียวหรือครับ”
หน้าคนพูดออกจะฝรั่งเต็มยศ แต่สำเนียงที่พูดนั้นเป็นภาษาไทยชัดเปรี๊ยะ จนคนฟังต้องทึ่ง แม้จะแปลกใจว่าทำไมอีกฝ่ายต้องชวนเขาคุยด้วย แต่อาชวินก็ยังคงรักษามารยาทแล้วตอบกลับไปสั้น ๆ
“ครับ”
“ที่นี่สวยมากเลยนะครับ”
เด็กหนุ่มยังคงชวนคุยต่อ อาชวินจึงจำใจต้องพยักหน้ารับ แม้จะอยากพักผ่อนเงียบ ๆ ส่วนตัวแล้วก็ตาม
“เมืองไทยนี่ดีจังเลยนะครับ ธรรมชาติก็สวย ...คนก็น่ารัก”
ท้ายประโยคนัยน์ตาสีฟ้าเหลือบมามองคนข้าง ๆ อาชวินนั้นไม่ได้สนใจอะไร ได้แต่พยักหน้าแล้วรับคำสั้น ๆ ตามเคย
“ครับ”
“ดูเหมือนคุณอยากจะพักผ่อนเงียบ ๆ แล้วสินะครับ”
เด็กหนุ่มบอกเหมือนจะอ่านสีหน้าเนือย ๆ ของอีกฝ่ายออก อาชวินสะดุ้งน้อย ๆ แล้วรีบแก้ตัวเพราะกลัวจะเสียมารยาท
“ปะ...เปล่านะ ก็แค่ไม่รู้จะคุยอะไร”
“นั่นสิครับ เพิ่งรู้จักกัน ก็ไม่รู้จะคุยอะไร”
อีกฝ่ายทวนคำ แล้วจึงเดินข้ามสวนหย่อมเล็ก ๆ มาทางฝั่งหน้าบ้านพักของอาชวิน ทำเอาผู้หมวดหนุ่มนิ่งอึ้ง
“เอาเป็นว่าผมแนะนำตัวเองก่อนแล้วกันนะครับ ผมชื่อคริสโตเฟอร์ เรียกสั้น ๆ ว่าคริสก็ได้ครับ คุณพ่อผมเป็นคนอังกฤษ คุณแม่เป็นคนไทย ผมโตที่นี่จนถึง 10 ปี และก็ย้ายไปอยู่อังกฤษหลังจากนั้น”
เจ้าตัวแนะนำชีวประวัติตัวเองโดยอาชวินไม่คิดจะขอร้องให้บอก แถมพอบอกจบแล้ว เด็กหนุ่มคริสก็ยิ้มหวานให้เขา แล้วถามขึ้น
“แล้วคุณล่ะครับ จะไม่บอกชื่อให้ผมทราบหน่อยหรือครับ”
ผู้หมวดหนุ่มฝืนยิ้ม คิดไม่ออกว่าไปทำอะไรให้อีกฝ่ายติดใจได้ขนาดนี้กันแน่ เพิ่งเจอกันหนแรกแท้ ๆ นี่ถ้าเดินหนีเข้าบ้านพักไปตอนนี้จะเสียมารยาทไหมเนี่ย
“ง่า...ฉันชื่ออาชวิน เรียกวินก็ได้”
อาชวินแนะนำตัวเองออกไปตามมารยาท พอคริสโตเฟอร์รู้ชื่อของชายหนุ่มแล้ว เขาก็ยิ้มอย่างยินดี แล้วจึงยื่นมือตัวเองออกไป อาชวินมองมือนั้นแล้วจึงยื่นมือเขาไปบ้าง แต่แทนที่อีกฝ่ายจะแค่จับมือทักทายกันเฉย ๆ เจ้าตัวดันจับมือของเขาขึ้นจูบเบา ๆ แล้วยิ้มให้ พร้อมกับถามคำถามที่ทำให้คนฟังนิ่งอึ้ง
“คุณวิน ...คุณเชื่อในเรื่องรักแรกพบบ้างไหม?”
----- (จบครึ่งแรกแบบสั้น ๆ ไว้ครึ่งหลังจะมาต่อยาว ๆ นะคะ) ----
ตอนแรกว่าจะเขียนคู่ให้นายวิน เป็นลูกแกะน้อย น่ารัก ๆ ให้นายวินเป็นตัวกินเด็ก แต่เขียนไปเขียนมา ดูท่าจะถูกเด็กกินซะแล้ว - -"
ตำรวจไทย เสียดุลหมดแน่เลยเรื่องนี้ ฮ่า ๆ (แต่เคะอายุมากกว่าก็น่ารักนา หุ ๆ )
ไว้ตามกันต่อนะคะ ว่ามันจะออกมาในรูปแบบไหน ชอบไม่ชอบก็คุยกันได้นะคะ :impress2:
-
อ๊างงง โดนเด็กกินใช่มั้ยงานนี้ :-[ ว่าแต่สั้นจังง่า
-
โว้ววววว วินโดนใจเด็กรึเนี่ย หุหุ
-
เสียดุลอีกแล้ว
-
กรี๊ดดดดดดดดดดด
มีคู่สามแร๊วอ่า
ปล.โฮะแอบส่องมานานแล้วค่ะ วันนี้เลยถือเอาฤกษ์ที่สเปนเป็นแชมป์บอลโลก มาแสดงตัวซะเลยอิอิ
-
กรี๊ดดดดดดดดด คุณตำรวจโดนเด็กจีบซะแล้ว
ตอนกลับคงจะได้ของติดไม้ติดมือกลับไปด้วยแน่ๆเลย(แฟนเด็ก) :laugh:
-
คริสแรงมากๆ เจอหน้ากันครั้งแรกก็จีบเลย
-
silverspoon - พอดีเด็กมันแก่แดด+ร้ายกว่า ก็เลยน่าจะถูกจับกินนั่นล่ะค่ะ
iamnan - สาว ๆ ไม่สน หนุ่มใหญ่ไม่สน แต่โดนใจเด็ก หุ ๆ
Little Devil - ตอนแรกพยายามจะไม่ให้เสียดุล แต่เห็นตำรวจโดนกด แล้วชอบอ่ะ่ค่ะ (คนเขียนโรคจิต)เลยอดไม่ได้ หุ่นแมน ๆ เท่ ๆ ฟิตไปกับเครื่ืองแบบ เวลาเป็นฝ่ายรับแล้วมันดูดีพิลึก~
mahotsukai - ยินดีต้อนรับค่ะ ไว้แวะมาคอมเมนต์บ่อย ๆ นะคะ คนเขียนเหงา จะได้มีเพื่อนคุย~
BOOM_LOVE - กลัวว่าจะไม่ได้แค่แฟน แต่อาจจะได้เลื่อนขั้นถึงสามีเด็กทีเดียว หุ ๆ
n2 - อ่านจากครึ่งหลังจะรู้ว่ามันไม่แค่คิดจะจีบน่ะสิคะ - - ...
-
(ต่อจากครึ่งแรก)
อาชวินยืนตัวแข็งทื่อไปตั้งแต่ถูกจับมือไปจูบแล้ว แถมประโยคคำถามถัดมา ก็ยิ่งสร้างความตกตะลึงให้เขามากยิ่งขึ้น เจ้าตัวรวบรวมสติ แล้วเดินเข้าบ้านพักเลื่อนประตูปิดดังโครม พลางรูดผ้าม่านมาบังไว้ โดยไม่สนใจรักษามารยาทอีกต่อไป
คนถูกปิดประตูใส่หน้าไม่ได้โกรธ แต่กลับยิ้มอย่างชอบใจ เด็กหนุ่มกลับไปที่บ้านพักของตน เรียกชื่อบอดี้การ์ดที่คอยระวังภัยเขาอยู่ห่าง ๆ จากบ้านพักอีกหลังให้ออกมาพบ พร้อมกับสั่งอีกฝ่ายเบา ๆ
“ฉันต้องการข้อมูลของผู้ชายคนนั้น หามาให้ได้ก่อนเย็นนี้ เข้าใจไหม”
“รับทราบครับ”
ชายในสูทดำโค้งรับคำสั่งแล้วปลีกตัวไปในทันที ใบหน้าอ่อนเยาว์ยิ้มน้อย ๆ ยามเมื่อหันไปมองหน้าบ้านพักหลังริมสุด
“ถูกใจจังแฮะ ...ไม่น่าเชื่อว่าจะได้พบคนในสเป็คเอาเข้าที่นี่ โชคดีชะมัดที่เลือกมาพักร้อนช่วงนี้”
เจ้าตัวพึมพำกับตัวเองแล้วเดินกลับเข้าไปเอนหลังพักผ่อน สมองนั้นคิดดำเนินการบางอย่าง…บางอย่างที่ถ้าอาชวินรู้ คงรีบเผ่นกลับกรุงเทพฯ ไปเสียเดี๋ยวนี้
อีกด้านหนึ่งของบ้านพักอีกหลัง ผู้หมวดหนุ่มพยายามทำเป็นลืมเรื่องที่เกิดขึ้นก่อนหน้านั้น โดยการเปิดทีวีดูหนัง แต่ช่องที่เปิดค้างไว้ก็ดันกลายเป็นหนังรักโรแมนติก ตรงช่วงพระเอกกำลังสารภาพรักกับนางเอกเข้าพอดี ผู้หมวดหนุ่มรีบปิดทีวี แล้วบ่นเบา ๆ กับตัวเอง
“เหลวไหล ไอ้เด็กบ้านั่นอาจจะแค่แกล้งเล่นก็ได้ อืม...น่าจะเป็นแบบนั้นมากกว่า เห็นเรามาคนเดียว คงคิดจะแหย่เล่นล่ะสินะ เอาเหอะ ถ้ายังมาเกาะแกะอีก จะยันโครมตกน้ำแม่งเลย”
ผู้หมวดหนุ่มสบถเบา ๆ แล้วจึงทิ้งกายลงนอนบนเตียงนอนใหญ่ในห้อง และเพราะอ่อนเพลียกับการขับรถเดินทางและต้องตื่นแต่เช้า ก็จึงทำให้เขาหลับลงโดยใช้เวลาไม่นานมาก
เสียงโทรศัพท์มือถือที่ดังขึ้นจากหัวเตียง ทำให้คนซึ่งนอนงัวเงีย คว้าขึ้นมาดูเบอร์ ก่อนจะขมวดคิ้วเพราะงงกับเบอร์ที่ไม่คุ้น จากนั้นจึงตัดสินใจกดรับ
“สวัสดีครับ อาชวินพูดครับ”
“สวัสดี คุณวิน นอนเพลินหรือไงครับ เย็นแล้วนะ ไปทานข้าวกันเถอะ”
เสียงคุ้น ๆ หูพิลึก เหมือนเคยได้ยินจากที่ไหน ทำให้อาชวินขมวดคิ้ว ทบทวนความทรงจำ ก่อนจะอ้าปากค้าง แล้วถามกลับอย่างตกใจ
“นี่นาย! รู้เบอร์ฉันได้ไงวะ!”
“พลังแห่งรักไงล่ะครับ ลุกได้แล้วนะ ผมรอคุณอยู่หน้าบ้านพักนี่เอง หรือจะให้ผมบุกเข้าไปปลุกถึงเตียง”
ท้ายประโยคเหมือนจะข่มขู่ ทำเอาคนเป็นตำรวจชะงัก ก่อนจะตะคอกใส่อย่างหงุดหงิด
“นายมีสิทธิ์อะไรมาสั่งฉัน เจ้าหนู! ทำไมฉันจะต้องทำตามที่นายบอกด้วย”
เสียงหัวเราะเบา ๆ ดังมาจากตามสาย ก่อนจะเอ่ยตามมา
“ก็แค่อยากสานความสัมพันธ์ระหว่างผมกับคุณเท่านั้นเอง ไม่ได้คิดจะออกคำสั่งอะไรหรอก เอาเถอะ ผมเข้าใจ หนุ่มโสดซิงอย่างคุณ อาจจะกลัวที่ต้องมาเผชิญหน้ากับผมสองต่อสอง เพราะกลัวผมปล้ำใช่ไหมล่ะ”
คำพูดที่แสนจะหยามศักดิ์ศรีทำให้คนฟังเลือดขึ้นหน้า แล้วตวาดกลับ
“ใครกลัว! ฉันนี่นะกลัวเด็กอย่างนายปล้ำ”
“ถ้าไม่กลัวก็ออกมาพบสิครับ”
เสียงนุ่ม ๆ ดังตามมา อาชวินพอถูกยั่วโมโห ก็ยิ่งหงุดหงิด เลยลุกจากเตียง เปิดผ้าม่านออก เห็นคริสโตเฟอร์ยืนคุยมือถือแล้วโบกมือให้เขา ผู้หมวดหนุ่มเม้มปากแน่นแล้วเปิดบานประตูเลื่อนออกไปพบอีกฝ่าย
“ไง! ออกมาแล้ว เห็นไหมว่าไม่กลัว!”
คนตัวโตบอกแล้วยืดอกข่ม ทำให้คนที่อายุน้อยกว่าลอบยิ้มอย่างเอ็นดู ไม่คิดเลยว่าคนที่อายุมากจะแหย่ขึ้นง่ายเหมือนเด็ก ๆ แทนแบบนี้
“โอ! จริงด้วยสิครับ สมแล้วกับที่เป็นตำรวจ องอาจกล้าหาญ ไม่กลัวใครจริง ๆ”
คริสโตเฟอร์แสร้งทำเป็นอุทานด้วยความชื่นชม คนฟังนั้นยิ้มเยาะอย่างพึงพอใจในตอนแรก แต่แล้วก็ต้องชะงักเมื่อรู้สึกทะแม่งในประโยคนั้น
“เดี๋ยวก่อน ใครบอกนายว่าฉันเป็นตำรวจ รู้ได้ยังไง?”
“เอ? นั่นสินะ รู้ได้ไง สงสัยจะพลังแห่งรักมั้ง”
เด็กหนุ่มผมทองตอบแล้วยิ้มหวานให้ แต่คนฟังไม่ยิ้มตอบด้วย
“ไม่ต้องมายิ้ม แล้วไหนจะเบอร์มือถือฉันอีก นายรู้มาได้ยังไง!”
คนเป็นตำรวจเริ่มซักอย่างไม่ไว้วางใจ คริสโตเฟอร์นั้นถอนหายใจเบา ๆ แล้วจึงยิ้มเจ้าเล่ห์ให้ ก่อนบอกอีกฝ่าย
“ถ้าอยากรู้ ก็ไปทานข้าวเย็นด้วยกันก่อนสิ ตอนนี้ผมหิวมาก ตาก็ลาย หัวก็เบลอ คงจะตอบคำถามที่คุณอยากรู้ไม่ได้หรอก”
อาชวินชะงัก จ้องมองอีกฝ่ายนิ่งอย่างลังเล จนคริสโตเฟอร์ต้องเร่งมาอีก
“น่านะ ไหนบอกไม่กลัวไง แค่กินข้าวเอง”
“ก็ได้!”
คนเป็นผู้ใหญ่กว่าตอบเสียงห้วน จากนั้นผู้หมวดหนุ่มจึงเดินไปตามทางพร้อมกับอีกฝ่าย กลับขึ้นไปยังห้องอาหารที่อยู่บนเนินตลิ่ง และน่าแปลกที่เด็กหนุ่มไม่ได้มีพวกใส่สูทคอยเดินตามเป็นพรวนอย่างเคย แต่คิดไปแล้วเป็นแบบนี้ก็ดีกว่า ไม่อย่างนั้นเขาเองก็คงไม่ยอมไปกับเจ้าตัว ให้เป็นเป้าสายตาชาวบ้านเล่นหรอก
“คุณวินกินนี่นะครับ นี่อร่อยดี หรือจะให้ผมป้อน?”
คนซึ่งนั่งตรงข้ามและสั่งอาหารมาเต็มโต๊ะ คอยซักคอยถาม บริการเอาอกเอาใจ ราวกับว่าพวกเขาเป็นแฟนกันเสียอย่างนั้น
“ฉันกินเองได้ ไม่ต้องตักให้ ไม่ต้องป้อน แล้วก็บอกเรื่องที่ฉันอยากรู้มาได้แล้ว!”
อาชวินบอกเสียงห้วน แต่คนซึ่งนั่งตรงข้ามนั้นกลับอมยิ้มมองเขา แล้วสั่นศีรษะปฏิเสธ
“ไม่เอาอ่ะ ผมยังไม่อิ่มนี่ คุณเองก็ยังไมได้กินเลยไม่ใช่หรือไง กินก่อนสิ เต็มที่เลย ผมเลี้ยงเอง ให้เราอิ่มกันทั้งคู่แล้วค่อยคุยนะ”
ท้ายประโยคคริสโตเฟอร์ทำเป็นอ้อนใส่ ให้คนถูกอ้อนขมวดคิ้วยุ่ง แต่ก็พยักหน้ารับอย่างเสียไม่ได้ แล้วจัดการลงมือกินอาหารบนโต๊ะอย่างไม่ฝืนใจอะไรมากนัก เพราะก็ล้วนแต่เป็นของโปรดของเขาแทบทั้งสิ้น
“เอาเบียร์ด้วยไหมครับ”
“ได้ก็ดี”
คนฟังที่เริ่มอารมณ์ดีเพราะของกินตอบสั้น ๆ จากนั้นพอเบียร์มาเสิร์ฟแล้ว เด็กเสิร์ฟก็จัดแจงรินให้สองแก้วตามคำสั่งของเด็กหนุ่มผมทอง ซึ่งอาชวินก็รีบตะโกนใส่คนที่กำลังยกเบียร์ขึ้นดื่มก่อนเขาทันที
“เดี๋ยว! นายอายุเท่าไหร่!”
“หือ? ผมเหรอ 16 ปี ทำไมหรือครับ สนใจผมบ้างแล้วล่ะสิ”
คริสโตเฟอร์ย้อนถามยิ้ม ๆ แต่ก็ถูกอีกฝ่ายตีหน้ายักษ์ใส่
“16 อายุยังไม่ถึงเกณฑ์ ห้ามดื่มเครื่องดื่มมึนเมา!”
“โห! กีดกันเด็ก ทีผู้ใหญ่ยังดื่มได้ ทำไมเด็กจะดื่มไม่ได้”
เด็กหนุ่มประท้วง ซึ่งอาชวินก็ริบแก้วในมือเขาไปทันที
“ไม่ได้ ถ้าอยากโวยก็ไปโวยคนร่างกฎหมายโน่น”
“ไม่ยุติธรรมเลยอ่ะ”
คริสโตเฟอร์บ่นเบา ๆ แต่ก็แอบลอบยิ้ม เมื่อเห็นคนที่บ่นใส่เขา ยกเบียร์แก้วของเขาขึ้นดื่ม เจ้ายาเม็ดเล็กจิ๋วที่เขาลอบใส่ตอนรับแก้วมา มันยังละลายไม่ทันจะหมดดีด้วยซ้ำ แต่ดูเหมือนคนอารมณ์เสียจะไม่ทันสังเกต แถมกระดกกินจนหมดเกลี้ยงโดยไม่รู้ตัวเลยแม้แต่น้อย
อาชวินกินเบียร์ไป ถูกคริสโตเฟอร์ชวนคุยไร้สาระไปได้พักใหญ่ เขาก็เริ่มรู้สึกมึน ๆ แถมยังร้อนวูบวาบแปลก ๆ จนเหงื่อตก จะว่าไปลมก็พัดสบาย อยู่ติดน้ำแบบนี้มันไม่น่าจะร้อนอ้าวแบบนี้เลยด้วยซ้ำ
“เฮ้ย! ไอ้หนู บอกมาได้แล้วว่าทำไมถึงรู้จักเบอร์โทรฉัน แล้วก็ทำไมถึงรู้ว่าฉันเป็นตำรวจ!”
ผู้หมวดหนุ่มตบโต๊ะถาม หลังจากที่เริ่มรู้สึกมึน ๆ แปลก ๆ มาได้พักหนึ่ง
“อ้าว! ตายจริง คุณเมาแล้วนะ คุณวิน ดูสิหน้าแดงก่ำเลย ไป ๆ ไปพักที่ห้องกันเถอะ ผมพาไปนะ”
คริสโตเฟอร์บอกแล้วเรียกพนักงานเสิร์ฟมาเก็บเงิน จากนั้นก็ชวนอาชวินที่ยังปักหลักไม่ยอมไปไหน และรอฟังคำตอบของอีกฝ่ายนิ่ง จนเด็กหนุ่มต้องถอนหายใจ
“ผมจะเล่าให้ฟังก็ได้ แต่ต้องไปเล่าที่ห้องนะ เพราะมันเป็นความลับที่คนอื่นไม่ควรรู้น่ะ”
พออีกฝ่ายบอกอย่างนี้ ผู้หมวดหนุ่มก็ทำเป็นฮึดฮัด แต่ก็ยอมว่าง่ายตามอีกฝ่าย เขาจับมือคริสโตเฟอร์ที่กำลังจะจ่ายแบงค์พันสองใบให้กับเด็กเสิร์ฟ แล้วล้วงหยิบกระเป๋าของตนเอาเงินให้เด็กเสิร์ฟแทน
“พันแปดร้อยใช่ไหมน้อง”
“ครับพี่”
เด็กเสิร์ฟตอบแล้วรับไปเตรียมจะไปทอนเงินมาให้ แต่ผู้หมวดหนุ่มก็โบกมือ
“ที่เหลือทิปแล้วกัน ส่วนนายก็มานี่ ไปบอกเรื่องที่ฉันอยากรู้ได้แล้ว”
“คุณวินไม่ควรจ่ายนะครับ มื้อนี้ผมก็บอกแต่แรกแล้วว่าผมเลี้ยง”
คริสโตเฟอร์บอกอย่างไม่ค่อยสบอารมณ์นัก แต่อาชวินก็หันมายิ้มเยาะ
“ยังแบมือขอเงินพ่อแม่อยู่เลยไม่ใช่หรือไงไอ้หนู ถึงจะรวยล้นฟ้าขนาดไหน แต่ถ้าไม่ใช่เงินจากน้ำพักน้ำแรงตัวเอง ก็อย่าคิดเอามาเลี้ยงคนอย่างฉันเลย”
เด็กหนุ่มผมทองชะงักกึก เขามองร่างสูงกว่าตนเดินโซเซลงไปตามทางเดิน เพื่อจะไปยังบ้านพักริมน้ำด้วยความรู้สึกประหลาดบางอย่าง ก่อนจะเกิดรอยยิ้มขึ้นมานิด ๆ ที่มุมปาก เป็นรอยยิ้มที่ดูอ่อนโยน ผิดจากครั้งแรกยามเมื่อพบกับอีกฝ่ายใหม่ ๆ ก่อนที่สักพักใบหน้านั้นจะกลับกลายเป็นยิ้มเจ้าเล่ห์ตามเดิมอีกครั้ง
“คุณถูกใจผมจริง ๆ นั่นล่ะ คุณวิน ผมจะต้องได้ตัวคุณมาเป็นของผมให้ได้ คอยดูเถอะ!”
=== TBC ===
-
มาอีกคู่แล้วววว
ตำรวจไทยยยยย
จาได้ก่ามาเฟียหมดเลยป่าวเนี่ยยยยย
หวังว่าคริสจาเปนฝ่ายเดียวก่าโทนี่น้าาาา
อยากอ่านคู่อื่นๆด้วยยยยยย
อิอิ
-
คู่นี้ก็น่าสนุก อิอิ
-
มาเฟียน้อย เผด็จศึก..
-
จะได้กินเด็กหรือโดนเด็กกินได้ทั้งนั้น :m10:
แต่ถ้าโดนกินนี่ตำรวจไทยเสียดุลแน่ ฮ่าๆๆๆ
:z1:โดนว่างยาซะแล้วคุณวิน
-
หมวดวินเสียท่าคริสซะแล้ว
โดนเด็กหลอกให้กินยา :laugh:
แต่ชอบคริสนะเจ้าเล่ห์แต่น่ารักดี
-
รอตอนต่อไปไม่ไหวแล้วว :haun4:
-
โห ตำรวจสน.ไหนค่ะเนี่ย เดี๋ยวเราไปหลอกแบบนี้มั้งดีกว่า :z1: คนในเครื่องแบบ แอร๊ยยยย :o8:
ว่าแต่ท่าทางงานนี้ตำรวจไทยใจกล้า จะรอดยากแล้วละมั้ง
-
อู้วววว น่าสนุกจังง วางยากันซะแล้ว :haun4: :laugh:
น้องตำรวจ กับ หนุ่มมาเฟีย
แอบแว๊บมาอ่านตอนสุดท้ายก่อน
เด่วไว้ แว๊บมาเริ่มอ่านใหม่น๊อ
อิอิ
-
เจอเด็กฉลาด :laugh:
ลุ้นคู่นี้ น่าสนุก
-
:z1: :z1: โดนเด็กจับกินแน่ๆ เลย อิอิ
-
Yunatsu - คู่อื่นจะทยอยมาผลัดเปลี่ยนค่า หนูคริสไม่ใช่มาเฟียนะคะ (แต่ก็ใกล้เคียง)
pongsj - หุ ๆ อ่านต่อล่าสุดนี่เป็นไงบ้างคะ หวานไม่แพ้คู่อื่นเลยเปล่าเอ่ย
Dee^daY - หุ ๆ เผด็จไปเรียบร้อยแล้วค่าในตอนนี้
nolirin - เสียดุลแบบนี้ไม่เป็นไรหรอกค่ะ ตำรวจคงยอมให้เสีย
n2 - ทั้งเจ้าเล่ห์ ทั้งหน้าด้านเลยล่ะเอ้อ ทำให้นึกถึงนายเควิน แต่คริสจะขี้อ้อนกว่าเมะคู่อื่น (เพราะรู้ว่าหมวดวินแพ้ทาง)
silverspoon - มาต่อแล้วค่าาาาา
dahlia - ไม่รอดแล้วล่ะค่ะ ตอนนี้
mox20 - จะรอมาอ่านต่อนะคะ
Little Devil - คู่นี้อาจจะยอมง่ายไปนิด แต่ก็นะ ลีลาเด็กมันเด็ด คนแก่ก็ติดใจ หึ ๆ
เซยูเนียส - กินทั้งตัวเลยค่ะ กินแล้วขย้อนออกมาหลายรอบอีกต่างหาก (ไม่ใช่งูเหลือมนะเฟ่ย!)
-
มาทีเดียวทั้งตอนค่ะ สำหรับตอนนี้ไม่มีการค้าง
คุณตำรวจยอดรัก
==============
9
อาชวินเดินโซซัดโซเซไปที่ห้องของเขา โดยมีคริสโตเฟอร์ตามมาติด ๆ ผู้หมวดหนุ่มทิ้งร่างนั่งลงบนเตียงนอน หายใจหอบติด ๆ ขัด ๆ ใบหน้าแดงระเรื่อ รู้สึกร้อนวูบวาบไปทั่วตัวอย่างไม่ทราบสาเหตุ
“เป็นอะไรไปครับคุณวิน ดูอาการคุณไม่ค่อยดีเลย ให้ผมดูหน่อยสิครับ”
เด็กหนุ่มแสร้งทำเป็นถามไถ่อย่างห่วงใย ทั้ง ๆ ที่ก็รู้อยู่แล้วว่าอาการของอีกฝ่ายนั้นเกิดจากฤทธิ์ยาที่เขาใส่ไว้ในแก้วเบียร์ที่ชายหนุ่มดื่ม
“มะ...ไม่เป็นไร ... นายบอกเรื่องที่ฉันสงสัยมาได้แล้ว”
อาชวินพยายามควบคุมตัวเองอย่างสุดกำลัง แม้ยามนี้อาการหลายอย่างของเขาจะเริ่มออกมาให้รู้สึกแปลก ๆ บ้างก็ตาม
“อืม...ก็ได้ครับ ผมจะตอบคำถามของคุณทุกอย่างเลย”
คริสโตเฟอร์ทำเป็นว่าง่าย แล้วยิ้มอย่างไร้เดียงสาสมเด็ก จนคนที่ทำหน้าเคร่งขรึมชะงัก แล้วมีทีท่าอ่อนลงกว่าเดิม
“ทำไมนายถึงรู้เบอร์ฉัน แถมยังเรื่องที่ฉันเป็นตำรวจอีก”
“ผมก็ให้ลูกน้องผมไปสืบมาน่ะสิครับ”
คำตอบที่ทำให้คนฟังอ้าปากค้าง แล้วรีบถามกลับทันที
“สืบมา? สืบมาทำไม เราเพิ่งเจอกันไม่ใช่หรือไง?”
“ก็ผมบอกคุณแล้วไงเรื่องรักแรกพบน่ะ”
คริสโตเฟอร์ตอบขำ ๆ เมื่อเห็นสีหน้าตกใจของอีกคนหนึ่ง
“ตลกน่ะ! อีกอย่างนายก็เด็กกว่า แถมพวกเราก็เป็นผู้ชายทั้งคู่ด้วยนี่นะ”
อาชวินโพล่งไปอย่างไม่อยากจะเชื่อว่ามันเป็นเรื่องจริง ก่อนหน้านั้นที่เด็กหนุ่มจูบมือเขาและบอกรัก เขาก็ยังคิดว่ามันเป็นตลกร้ายที่อีกฝ่ายใช้แกล้งเขาเสียด้วยซ้ำ มาถึงตอนนี้เขาก็ยังเชื่ออย่างนั้น แม้จะชักเริ่มลังเล เมื่อเห็นแววตาเอาจริง ยามเจ้าตัวเดินมาใกล้เขาที่เตียงแบบนี้
“จะทำอะไรน่ะ!”
ผู้หมวดหนุ่มเผลอตวาดเสียงสั่น ไอ้เจ้าร่างกายยามนี้ก็ไม่เป็นใจเอาเสียเลย มันร้อนวูบวาบ แถมยังอึดอัดประหลาด ขยับเขยื้อนไม่ได้อย่างใจเขาคิดเท่าใดนัก
“หึ ๆ กลัวอะไรเล่าครับ ก็แค่เด็กคนหนึ่งไม่ใช่หรือ”
คริสโตเฟอร์แกล้งเย้า แล้วจึงผลักร่างของอาชวินลงไปบนเตียง โดยมีเขาคร่อมตัวตามไป แม้รูปร่างจะดูเพรียวกว่า และส่วนสูงก็น้อยกว่าผู้หมวดหนุ่มเกือบสิบเซนติเมตร แต่อาชวินในยามนี้แม้แต่คนตัวเล็กกว่าเด็กหนุ่ม ก็สามารถจับอีกฝ่ายกดได้อย่างสบาย ๆ เลยด้วยซ้ำ
“จะทำอะไรน่ะ อ๊ะ!”
เสียงครางหลุดออกมาเบา ๆ อย่างลืมตัว เมื่อมือของเด็กหนุ่มล้วงเข้าไปในเสื้อยืดของตน อาชวินหน้าแดงก่ำ พยายามจะต่อต้าน เมื่ออีกฝ่ายถลกเสื้อเขาขึ้น แล้วก้มหน้าลงดูดเม้มยอดอกของเขาแรง ๆ สลับกันทั้งสองข้าง แต่ปฏิกิริยาที่ตอบรับสัมผัสนั้นกลับกลายเป็นเสียงคราง และร่างกายที่บิดเร่าไปมาอย่างควบคุมไม่ได้แทน
“คุณวินนี่น่ารักอย่างที่คิดเลยนะ ... น่ารักไปทั้งตัวเลยทีเดียว”
คริสโตเฟอร์พึมพำเสียงกระเส่า ขณะที่ปลดเปลื้องเสื้อผ้าจากร่างของคนซึ่งกำลังเคลิบเคลิ้มด้วยฤทธิ์ยา ไปจนหมดสิ้น เผยให้เห็นเรือนร่างอันกำยำล่ำสันสมเป็นนายตำรวจหน่วยปราบปราม เจ้าแก่นกายกลางลำตัวก็ชูตั้งชันสั่นระริก รอคอยการปลดปล่อย โดยที่เด็กหนุ่มแทบจะไม่ต้องเสียเวลาปลุกเร้ามากมายแต่อย่างใด เพราะผลของยานั้นก็ช่วยให้อะไร ๆ ง่ายขึ้นกว่าเดิมอยู่แล้ว
“อือ ...ทำไมฉันถึงแปลก ๆ ไปแบบนี้...นายทำอะไรกันแน่”
ผู้หมวดหนุ่มครางเบา ๆ แล้วเอ่ยถามด้วยเสียงเบาหวิว คริสโตเฟอร์ยิ้มนิด ๆ ไม่ตอบคำถามนั้น แต่กลับชะโงกหน้าไปใกล้ พลางบดขยี้ริมฝีปากได้รูปนั้นหนัก ๆ จนเจ้าของริมฝีปาก ต้องรีบเผยอปากออก ยอมปล่อยให้อีกฝ่ายส่งลิ้นมาสำรวจภายในปากของตน โดยไม่คิดขัดขืนต่อสู้
“คุณวิน...คุณหวานเหลือเกิน”
ริมฝีปากที่ถอนออกมาเอ่ยถาม ผู้หมวดหนุ่มนอนหอบหายใจแรง สมองเริ่มเบลอไปหมด แม้จะพยายามต่อสู้ระหว่างฤทธิ์ยากับศักดิ์ศรีของตัวเองอย่างหนักก็ตาม
“อย่าทำหน้าแบบนั้นสิครับ ... เรามาสนุกกันดีกว่านะ เรื่องเซ็กส์มันเป็นเรื่องธรรมชาติไม่ใช่หรือไง”
คริสโตเฟอร์บอกยิ้ม ๆ มือข้างหนึ่งแกล้งจับแก่นกายของอีกฝ่ายรูดขึ้นลงเพื่อกลั่นแกล้ง จนร่างข้างใต้มีปฏิกิริยาตอบรับและครางออกมาอย่างลืมตัว ก่อนจะจ้องอีกฝ่ายเขม็งอย่างแค้นเคือง
“อา...ไอ้...เด็กเวร...ฉันจะฆ่าแก...แน่...อ๊า!”
“เฮ้อ! ผู้ใหญ่อะไร ทำตัวไม่สมกับเป็นผู้ใหญ่เอาเสียเลย ... คุณประมาทเองไม่ใช่หรือไง เป็นตำรวจแท้ ๆ แล้วนี่เป็นความผิดผมหรือครับ”
คริสโตเฟอร์แกล้งทำเป็นตัดพ้อ แล้วหยุดมือของเขา ก่อนจะลุกขึ้นยืนมองร่างเปลือยตรงหน้าที่หน้าแดงก่ำ และแม้อาชวินจะโกรธจะอาย แต่ก็ยังสะอึกกับคำพูดของอีกฝ่ายที่แสนจะแทงใจดำนั่นเสียเหลือเกิน
“งั้นผมหยุดทำก็ได้ คุณจะได้ไม่โกรธผม ...เพราะผมอยากให้ความรักของเราเป็นแบบราบรื่น ไม่ต้องล่มกลางครันเหมือนกัน”
อาชวินถลึงตามองเจ้าเด็กแสบที่เขาแน่ใจร้อยเปอร์เซ็นต์แล้วว่าเจ้าตัววางยาเขาแน่ แถมยังมาทำเป็นตีสีหน้าสำนึกผิด แล้วทิ้งให้เขาค้างคา ทั้งที่เขากำลังรู้สึกต้องการปลดปล่อยเต็มที่แบบนี้อีก
“ไอ้เด็กบ้า...นายมัน...”
ผู้หมวดหนุ่มไม่รู้จะด่าเด็กตรงหน้าเขายังไงให้หายแค้น ยิ่งตอนนี้ร่างกายมันยิ่งต้องการ จนแม้แต่เขาบิดกายเล็กน้อย ก็เสียวสะท้านไปทั้งตัวแล้ว
“ขอร้องดี ๆ แล้วผมจะทำต่อให้ เห็นแบบนี้ แต่ผมเก่งนะเอ้อ!”
เด็กหนุ่มผมทองยื่นข้อเสนอแถมยกยอตัวเองเสียอีก ทำเอาคนที่นอนเปลือยบนเตียงทั้งฉุนทั้งหมั่นไส้ แต่เหนืออื่นใด ตอนนี้เขาทนไม่ไหวต่อไปอีกแล้ว
“เอ้า...ผมให้เวลาคุณห้านาที เกินนั้นผมจะกลับห้องแล้วนอนพักแล้วนะ”
คริสโตเฟอร์แกล้งยั่ว แถมยังใช้มือลูบไล้แก่นกายชูชันของอีกฝ่ายเล่นอยากหยอกเย้า จนเจ้าของต้องร้องครางด้วยความเสียวซ่าน แต่ก็ยังคงปากแข็ง จนเด็กหนุ่มทำท่าจะเดินจากไปจริง ๆ เสียงแผ่วก็ดังหลุดเล็ดรอดห้ามเอาไว้
“อย่าเพิ่งไป...”
คริสโตเฟอร์หยุดฝีเท้าแล้วหันมายิ้มเจ้าเล่ห์ก่อนแสร้งทำเป็นถาม
“มีอะไรหรือครับ?”
“...ช่วย...”
เสียงนั้นยิ่งแผ่วลง พร้อมกับใบหน้าแดงก่ำของคนพูด เสียงหัวเราะในลำคอของเด็กหนุ่มดังขึ้น จากนั้นเจ้าตัวจึงเดินกลับมาที่เตียงนอน ถอดเสื้อผ้าของเขาออกทิ้งไว้แถวนั้น แล้วก้มลงจูบคนบนเตียงอีกครั้ง
“ได้สิครับคุณวิน ...ผมจะช่วยคุณให้พ้นจากความทรมานครั้งนี้เอง”
....
...
ร่างสูงโปร่งของเด็กหนุ่มลูกครึ่งจับขาข้างหนึ่งของชายหนุ่มรูปร่างล่ำสันกว่าตนพาดบ่า พร้อมกับกระแทกกระทั้นความเป็นชายของตัวเองให้เข้าไปในอีกร่าง อย่างเร่งจังหวะในช่วงท้าย ก่อนจะปลดปล่อยออกไปอีกครั้ง ซึ่งเป็นครั้งที่ 5 แล้วสำหรับค่ำคืนนี้ แต่ดูเหมือนว่าอาชวินจะยังไม่ลดดีกรีความร้อนแรงของตนเองเลย ทำเอาคริสโตเฟอร์ทั้งทึ่งทั้งชอบใจ เพราะดูเหมือนว่านายตำรวจผู้นี้ จะอึดในเรื่องบนเตียงพอสมควร แม้จะเป็นครั้งแรก และเป็นผลจากฤทธิ์ยาก็ตาม
“คุณวิน...ไหวไหม เอาอีกรอบหรือเปล่า”
เด็กหนุ่มกระซิบคนที่นอนหอบบนเตียง สำหรับอาชวินนั้นปลดปล่อยมาไม่รู้กี่ครั้งต่อกี่ครั้ง แต่ก็ดูเหมือนว่าความรู้สึกเสียวซ่านรัญจวนใจ มันจะยังคงไม่จางหายไปง่าย ๆ แม้จะทุเรศตัวเองที่ต้องมาถูกเด็กปล้ำก็ตาม แต่เขาก็ต้องแอบชื่นชมฝีมือและลีลารักของคริสโตเฟอร์ เด็กหนุ่มทำให้เขามีความสุขมาก อย่างที่เขาไม่เคยรู้สึกแบบนี้มาก่อน ถึงแม้ฤทธิ์ยาจะมีส่วนช่วยกระตุ้นให้เขาเกิดอารมณ์ด้วยก็ตาม แต่เขาก็ปฏิเสธไม่ได้ว่า ที่รู้สึกได้ถึงขนาดนี้ก็เป็นเพราะคริสโตเฟอร์ด้วยนั่นล่ะ
“อือ...แล้วแต่นาย”
ผู้หมวดหนุ่มตอบอย่างอ่อนแรง ความจริงเขาน่ะเหนื่อยอยากพัก แต่ร่างกายมันไม่ยอมพักด้วยเอาเสียเลย
“คุณวินหลับไปก็ได้นะ ...เดี๋ยวผมทำต่อให้เอง จะได้ไม่เพลีย”
คริสโตเฟอร์บอกอย่างอ่านสีหน้านั้นออกด้วยความเป็นห่วง แต่คนฟังยิ้มน้อย ๆ กับคำพูดดูสมเป็นเด็กครั้งแรกของอีกฝ่าย
“โดนกระแทกใส่แบบนั้นใครจะหลับลง...นายอยากทำก็ทำไปเหอะ ไม่ต้องห่วงฉันหรอก”
“คุณโกรธผมไหม”
เด็กหนุ่มถามอย่างเป็นกังวล แม้ตอนนี้เขาจะได้ร่างกายอีกฝ่ายสมใจ แต่ยิ่งกอดชายหนุ่มมากเท่าใด มันยิ่งก็ทำให้คริสโตเฟอร์ปรารถนามากขึ้นยิ่งกว่านี้
“โกรธสิ...มาวางยากันได้...แต่ตอนนี้เหนื่อยจนไม่มีแรงจะทำอะไร ...เพราะอย่างนั้นถึงบอกว่าอยากทำอะไรก็รีบทำไป ไม่งั้นฉันแรงกลับมา จะจับนายตีก้นให้ร้องจ๊ากเลยคอยดู”
อาชวินบอกยิ้ม ๆ ใบหน้านั้นก็ดูไม่มีความแค้นเคืองอะไรให้เห็นอย่างที่เด็กหนุ่มกังวล นั่นทำให้คริสโตเฟอร์ยิ้มออก แล้วกอดรัดร่างในอ้อมกอดแน่นขึ้นไปอีก
“คุณวิน ผมไม่ได้โกหกนะ ผมชอบคุณตั้งแต่เจอ ยิ่งได้คุยกับคุณก็ยิ่งชอบ พอได้กอดคุณแบบนี้ก็ยิ่งชอบไปอีก ให้ตายเหอะ ผมไม่เคยเป็นแบบนี้มาก่อน ไม่เคยเจอใครที่ทำให้ผมชอบขึ้นเรื่อย ๆ ทุกครั้งที่ได้อยู่ใกล้กันเลยนะ ... คุณเป็นคนแรกรู้ไหม”
คำสารภาพซื่อ ๆ ตรง ๆ ทำให้คนฟังหน้าแดง ขนาดเขายังไม่เคยใช้คำพูดแบบนี้จีบหญิงมาก่อนเลย แต่ไอ้เด็กนี่มันใช้คำพูดน้ำเน่าจีบเขาได้หน้าตาเฉย แล้วเขาควรจะตอบยังไงดีล่ะเนี่ย จะแหวะใส่เหรอ ...ทว่าถึงมันจะเลี่ยนก็จริง แต่มันก็ทำให้เขารู้สึกประทับใจอยู่บ้างเหมือนกันแฮะ
อาชวินนิ่งคิดเรื่อยเปื่อยกับตัวเอง จนต้องสะดุ้งอีกครั้ง เมื่อคริสโตเฟอร์ชะโงกหน้ามาจูบเขาเบา ๆ แล้วกระซิบบอกเขา
“ครั้งนี้ผมจะอ่อนโยนนะ จะไม่ทำให้คุณเจ็บ จะทำให้คุณมีความสุขที่สุด”
“เออ...ถ้าทำได้จะยอมยกโทษเรื่องยาให้ก็ได้”
อาชวินบอกด้วยใบหน้าแดงระเรื่ออย่างเขินอาย แต่คำตอบของเขานั้นกลับเรียกรอยยิ้มกว้างบริสุทธิ์จากเด็กหนุ่ม ทำเอาคนมองต้องตะลึง แล้วรีบหลบตา เมื่อดันเผลอไปคิดว่าอีกฝ่ายน่ารักมาก
“รักคุณวินที่สุดเลย”
คริสโตเฟอร์หอมแก้มผู้หมวดหนุ่ม แล้วไล่จูบลงมาเรื่อย ๆ แทบจะทั่วทุกจุดที่สามารถสัมผัสได้ ทำเอาอาชวินต้องร้องครางระงมด้วยความเสียวซ่าน ครั้งนี้เด็กหนุ่มอ่อนโยนมากขึ้นกว่าเดิม แต่ก็ยังไม่ละทิ้งลีลาสวาทอันแสนจะเร้าใจ จนอาชวินต้องปลดปล่อยออกมาอีกครั้ง ก่อนจะฟุบสลบไปด้วยความอ่อนเพลีย เป็นเวลาเดียวกับแสงตะวันยามเช้าสาดส่องเข้ามาผ่านทางม่านหน้าต่างห้องนอน
เสียงโทรศัพท์ที่ดังขึ้น ทำให้อาชวินควานมือสะเปะสะปะ งัวเงียกดรับ โดยที่มีร่างของเด็กหนุ่มข้าง ๆ ปรือตาขึ้นมามองว่าเกิดอะไรขึ้น
“อรุณสวัสดิ์วิน อากาศตอนเช้าที่เขื่อนสบายดีไหม อย่าลืมรูปพระอาทิตย์ขึ้นที่สัญญาไว้ล่ะ ถ่ายเก็บไว้แล้วใช่ไหม”
กานต์นั่นเองที่โทรมา คนฟังสลึมสลือ พลิกตัวมองไปทางหน้าต่าง แดดแบบนี้มันแดดที่เลยพระอาทิตย์ขึ้นไปเรียบร้อย หันมามองสภาพตัวเอง กับคนที่เปลือยกายข้าง ๆ ก็ทำให้ผู้หมวดหนุ่มนิ่งอึ้ง หน้าแดง ทำอะไรไม่ถูก
“วิน! เป็นอะไรไป อยู่ดี ๆ ก็เงียบ ยังได้ยินฉันพูดไหมเนี่ย”
“ง่า...โทษทีว่ะกานต์ ยังงัวเงียอยู่ เมื่อคืนซดเบียร์มากไปหน่อย”
อาชวินแก้ตัว ซึ่งกานต์ก็ตอบกลับอย่างรับรู้ แล้วจึงตัดบทลา
“อ้อ งั้นก็ไม่เป็นไร พักผ่อนมาก ๆ แล้วกัน ระวังด้วยล่ะ เมามากไป ตกน้ำตกท่าจะไม่มีคนช่วย”
“เออ! ไม่เซ่อขนาดนั้นหรอก ขอบคุณที่เป็นห่วงว่ะ”
อาชวินตอบกึ่งขำกึ่งฉุน จากนั้นพอวางสายก็เห็นดวงตาสีฟ้าใสของใครอีกคน กำลังจ้องมองเขาอย่างคาดคั้น
“ใครโทรมาครับ เพื่อนเหรอ”
“ถามทำไม ก็ให้ลูกน้องไปสืบเอาเองสิ”
ผู้หมวดหนุ่มแกล้งประชด เรียกสีหน้าสลดของอีกฝ่าย พร้อมกับเสียงพึมพำตอบกลับ
“นั่นสิครับ ผมมันคนนอก ไม่มีค่าพอที่คุณจะบอกเล่าอะไรให้ฟังด้วยตัวเองนี่นะ”
อาชวินชะงัก มาเจอแบบนี้เข้า เขาก็ทำใจแข็งแก้แค้นคืนอีกฝ่ายเข้าไม่ลงเหมือนกัน
“เพื่อนสนิทที่ทำงานน่ะ”
คำตอบของผู้หมวดหนุ่มทำให้คนฟังชะงักเล็กน้อย ก่อนจะเปลี่ยนสีหน้าเป็นยิ้มร่าเริงยินดี จนคนมองหมั่นไส้นิด ๆ
“แล้วเพื่อนคนนั้นมีแฟนหรือยังครับ”
“ถามทำไม สนใจเขาหรือไง”
ท้ายน้ำเสียงติดห้วนนิด ๆ อย่างไม่พอใจ ซึ่งเจ้าตัวก็ไม่รู้เหมือนกันว่าเพราะอะไร
“แหม...ไม่ใช่สักหน่อย ผมรักคุณวินคนเดียวนะ ที่อยากรู้ก็เพราะถ้าเขายังโสด ผมก็จะได้กันท่าให้ไกล ๆ คุณไง ผมหวงคุณนะ”
คำตอบของเด็กหนุ่มผมทอง ทำให้คนฟังหน้าแดง แล้วรีบยันกายลุกเตรียมหนีเข้าห้องน้ำ แต่แล้วก็ต้องแทบจะทรุดลงไปคลานกับพื้น เมื่อรับรู้ถึงความเจ็บปวดระบม เคล็ดขัดยอกไปทั้งร่าง ให้ความรู้สึกเหมือนกับยามที่ออกกำลังกายหนัก ๆ เกินขีดจำกัดของร่างกายแบบนั้น
“ไม่เคยทำก็แบบนี้ล่ะ ร่างกายปรับสภาพลำบาก ไว้ผมจะช่วยทำให้คุณชินนะ คุณจะได้ไม่ต้องเจ็บแบบนี้บ่อย ๆ ไง”
คนหวังดีอาสาพร้อมรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ จนผู้หมวดหนุ่มชักอยากจะเตะอีกฝ่ายให้หายหมั่นไส้ แต่ตอนนี้แค่ก้าวขา เขายังทำไม่ไหวเลยด้วยซ้ำ
“มา ผมช่วยนะ จะไปแก้ผ้าแช่น้ำในเขื่อน หรือจะอาบน้ำในห้องน้ำดีเอ่ย?”
คนถามแกล้งถามยั่วโมโห แถมยังแกล้งอุ้มผู้หมวดหนุ่ม ตรงไปประตูหน้าบ้าน ทั้งร่างเปลือยเปล่าด้วยกันอีก
“หยุดนะ ไอ้เด็กบ้า หยุดนะโว้ย!”
อาชวินโวยวายลั่น แม้จะทึ่งในความแข็งแรง ที่อีกฝ่ายสามารถอุ้มเขาที่หนักถึง 70 กิโลได้สบาย ๆ ก็ตาม
“อย่าดิ้นสิคุณวิน เดี๋ยวผมก็ปล่อยตกลงพื้นเลยนี่”
คริสโตเฟอร์แสร้งดุ ทั้งที่อุ้มชายหนุ่มแน่นและระวังอย่างดีที่สุดในยามนี้
“ขืนนายปล่อยฉันหล่น ฉันเอาเรื่องนายแน่!”
ผู้หมวดหนุ่มแยกเขี้ยวขู่กลับ ทำเอาคนเด็กกว่าสั่นศีรษะเบา ๆ แล้วจึงก้มไปหอมแก้มคนในอ้อมกอดฟอดใหญ่ ทำเอาอีกฝ่ายเงียบกริบ แข็งทื่อ แล้วยอมให้เขาอุ้มเข้าไปในห้องน้ำแต่โดยดี
=== TBC ===
-
มาแล้วตอนที่ 9 :m4:
-
:m10: :m10:มายบุ้ดด้า ตัวเล็กกดตัวล่ำสันกว่า แนวจิงๆ
-
:haun4: :haun4:น่าจะเปลี่ยนชื่อจาก คุณตำรวจยอดรัก เป็น สะใภ้ส่งออก มากกว่านะ :-[ :-[ :-[ :-[
ตอนแรกคิดว่า วินเป็นฝ่ายจิ้มซะอีก กลายเป็นโดนจิ้ม ซะงั้น หนุ่มไทยเลยเสียดุล :laugh: :laugh: :laugh: :laugh: :laugh:
-
ก๊ากกกกกกกกกกกกก โดนเด็กกินหลายรอบ ฟ้าไม่เหลืองแย่แล้วเหรอนั่น อิอิ :z1:
ว่าแต่แรงดีจริงๆ เลยนะนั่น ทำไปได้ ทั้งคืน ทึ้งและนับถือจริงๆ อิอิ ว่าแต่เรื่องนี้จะมีทั้งหมด 3 คู่ใช่ไหม? เน้นคู่กานต์เป็นหลัก อีก 2 คู่เหมือนตัวประกอบ?? รึป่ะ
แต่ไม่ว่าจะยังไงมันก็สนุกอยู่ดี อิอิ :impress2:
-
อ้าวคุณตำตรวจแทนที่จะไปจับโจรผู้ร้ายกลับโดนเด็กจับกดซะงั้น :laugh:
คุณตำรวจเรื่องน้กลายเป็นสินค้าสงออกนอกหมดเลย :m20: :laugh:
ไรเตอร์เขียนสนุกมากคะ :pig4:ที่นำนิยายสนุกๆมาให้
สำหรับไรเตอร์คะ :กอด1: :L2: :L1:
-
ตำรวจไทยขาดดุลการค้าหมดพอดี 555
-
หวาย ๆ ๆ ตำรวจไทยใจกล้าแกร่ง แข็งแรงทรหดอดทน ปราบผู้ร้ายไปทั่วสารทิศ
ไหงมาเสร็จเจ้าหนูอายุสิบหกได้ กร๊าก กร๊าก กร๊าก ทำมาย ทำมาย น้องปัดใจร้ายกะตำรวจไทยขนาดนี้ :impress3:
เอ่อ...แต่ให้อภัยก็ได้ เพราะพี่แก้วเองก็มีใจนิยมของนอกอยู่ คริ คริ คริ
-
หมด ๆ กันตำรวจที่ฉันไว้ใจ
จะรอดจาก มาเฟีย สักคนไม๊เนี้ย..
ผู้ใหญ่ ยัน เด็ก
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
โดนเด็กกิน
แอร๊ยยยยยยยยยยยยยยย
-
ตำรวจไทยขาดดุลหมดแล้วเจ้าค่ะ :m20:
-
ตำรวจโดนจับครับงานนี้ :m20:
โดนเด็กจับด้วย
:laugh:
-
พี่วินโดนเด็กหลอกกกกกกกก
แล้วก้หลงรักเด็กด้วย อิิอิ
คริสน่ารักอ่า :o8: :o8:
-
เสร็จโจร ฮ่าๆๆ
-
ตำรวจไทย ขาดดุลการค้าอีกแล้ว :z1: :z1: :sad4:
-
ฮ่าๆๆๆ โดนเด็กกินซะแล้ว จะมีผลิกโผนอกรอบป่าวเนี่ย
-
danke :haun4: :haun4: :haun4:
-
แพ้โจรเด็ก :laugh:
-
โฮก
ชอบๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
โธ่ เสียดุลให้ต่างชาติไปอีกคนแล้ว 555
นึกว่า จะกดเด็ก แต่กลับโดนเด็กกดซะงั้น
แต่แบบนี้ก็ชอบ
จะรอตอนต่อไปนะ
-
n2 - ตอนที่ 10 ก็มาแล้วค่ะ (แต่ทิ้งช่วงห่างสักหน่อย)
silverspoon- ทีแรกว่าจะให้สลับขั้ว แต่ไม่ค่อยชอบเขียนแนวสลับขั้ว เลยให้หนูคริส เป็นฝ่ายรุกถาวรไปแล้วกัน
benben - ชื่อใหม่น่าสนใจค่ะ ฮ่า ๆ แต่ ชื่อเก่าก็ใช้ได้นะคะ คุณตำรวจยอดรัก ก็หมายถึงบรรดาภรรเมีย(ตำรวจ)ที่รักไงคะ ความหมายเดียวกัน
เซยูเนียส - ฟ้าไม่เหลือง แต่จับไข้เลยทีเดียว หุ ๆ เรื่องนี้จะเขียนคู่หลักคือคู่กานต์กับเควิน ส่วนคู่อื่นก็จะสลับมา แล้วก็ให้มีเหตุการณ์เชื่อมกันน่ะค่ะ เพราะยังไงก็ สน.เดียวกัน (ยกเว้นภาม)
BOOM_LOVE - คนเขียนก็ต้องขอบคุณคนอ่านด้วยค่ะ เขียนแล้วไม่มีคนอ่าน คงไร้กำลังใจแย่ ขอบคุณนะคะ^^
Vesi - แหม หลายเรื่องก็เขียนให้ตำรวจรุกแล้ว เรื่องนี้ขอเน้นรับแล้วกันค่ะ
yayee2 - แหม พี่แก้วคะ ปัดไม่ได้ใจร้ายกับบรรดาคุณตำรวจสักหน่อย เพราะรักดอก จึงจับตำรวจกดเล่น (นิยายปัดเขียนเน้นฝ่ายรับเป็นตัวดำเนินเรื่องซะส่วนใหญ่ล่ะค่ะ)อีกอย่าง ช่วงนี้ปัดกำลังนิยมแนวกล้ามชมกล้าม (ขอกล้ามนิด ๆ นะคะ แบบนักเพาะกายแบบนั้นก็ไม่อาว สยอง)
Dee^daY - สำหรับเรื่องนี้คงรอดยากแล้วค่ะ สามคู่ รับหมดนี่นะ หุ ๆ
mahotsukai- กรี๊ดแบบนี้ขอเข้าใจว่าชอบนะคะ ^^
PEENAT1972- แหะ ๆ นั่นสิคะ แต่ไม่ขาดดุลหรอกค่ะ เดี๋ยวจะให้เป็นเขยแต่งเข้าประเทศ --+
tawan - ไม่จับเฉย ๆ น่ะสิคะ แต่ทั้งจับ ทั้ง .... (ละไว้ให้คิดเอง)
Yunatsu - หนูคริสมาแรง แซงพี่ ๆ ทั้งหลายเลยแฮะ งานนี้
Noi - หุ ๆ ทำไงได้คะ ก็คนเขียนชอบ
วิหคท่องนภา - พลิกโผ? ยังไงคะ สลับขั้วเหรอ ถ้าสลับขั้วคงไม่หรอกค่ะ นายวินสู้เด็กเจ้าเล่ห์คนนี้ไม่ไหวแน่ ^^"
didi - ^ ^" ถึงมาแค่อีโม ก็พอจะเข้าใจ
Little Devil - แหม~ หนูคริสไม่ใช่มาเฟียน่อ (ถึงพฤติกรรมมันจะเข้าข่ายก็เหอะ)
ooopimmyooo- ดีใจที่ชอบค่ะ แหะ ๆ
milky way - เด็กแรงดีกว่าผู้ใหญ่ ปล่อยให้เด็กกดไปนั่นล่ะค่ะดีแล้ว ส่วนตอนใหม่กำลังจะแปะค่ะ แต่ครึ่งตอนก่อนเน้อ
-
คุณตำรวจยอดรัก
บทที่ 10
=========
อาชวินถูกคริสโตเฟอร์อุ้มออกมาจากห้องน้ำ หลังจากผลัดกันชำระล้างร่างกายจนสะอาด แล้วเด็กหนุ่มก็ปล่อยให้อีกฝ่ายนอนหลับพักผ่อนอยู่บนเตียงด้วยความอ่อนเพลีย ส่วนเขาออกไปสั่งบอดี้การ์ดให้เตรียมยาสามัญประจำบ้านมาเตรียมไว้ นอกจากนี้ก็สั่งให้ทางครัวของบ้านพัก เตรียมอาหารอ่อน ๆ ไว้สำหรับชายหนุ่มอีกด้วย
“คุณวิน … ไหวไหม ตื่นมากินข้าวก่อน แล้วเดี๋ยวค่อยกินยานะ”
คริสโตเฟอร์ใช้มืออังหน้าผากคนที่ตัวรุม ๆ ด้วยพิษไข้ แล้วกระซิบปลุกอีกฝ่ายขึ้นมากินข้าวต้มร้อน ๆ ที่บอดี้การ์ดเขานำมาให้
“อือ…ไม่อยากกินเลย อยากนอนมากกว่า”
คนไม่สบายบอกงึมงำ แต่เด็กหนุ่มกลับประคองเขาขึ้นมา
“ไม่ได้หรอกครับ ถ้าคุณไม่กินข้าว และไม่กินยา คุณจะไข้สูงกว่านี้แน่ หรือจะให้ผมหามคุณไปโรงพยาบาล แล้วบอกหมอว่าพวกเราทำกันหลายยกไปหน่อย จนคุณอักเสบระบมไข้ขึ้นแบบนี้”
คริสโตเฟอร์พูดเรื่อย ๆ พร้อมกับข่มขู่ไปในตัว ทำให้คนอยากนอน ตาสว่าง แล้วถลึงตามองคนพูดดุ ๆ
“ไอ้เด็กบ้า ถ้าหายเมื่อไหร่จะเตะให้กลิ้งเลย!”
ถึงน้ำเสียงนั้นจะตะคอกใส่ แต่เสียงที่หลุดมาก็เป็นเพียงเสียงแหบแห้ง คริสโตเฟอร์ถอนหายใจกับคนตรงหน้า แล้วประคองชายหนุ่มขึ้นนั่งพิงหัวเตียง จากนั้นจึงหยิบจานข้าวต้ม ตักขึ้นมาเป่าแล้วป้อนให้อีกฝ่าย
“เอ้า! อ้าปากอ้ามนะคนดี”
“จะบ้าหรือไง ฉันไม่ใช่เด็กเล็ก ๆ นะ!”
อาชวินตะคอกใส่ด้วยความเขิน แล้วทำท่าจะกินเอง แต่เด็กหนุ่มไม่ยอม
“ไม่เอาอ่ะ ผมจะป้อนคุณนี่ อย่าดื้อนะ ไม่งั้นจะจับให้กินแบบเมาท์ทูเมาท์เลย!”
คริสโตเฟอร์ยื่นคำขาด จนคนฟังชะงักแล้วนึกอยากแหวะยามคิดตาม ให้ป้อนน้ำแบบปากต่อปาก ก็ยังพอว่า แต่ป้อนข้าวต้มแบบปากต่อปาก นี่มันไม่ค่อยน่าพิสมัยเท่าใดนัก
“กินก็ได้!”
อาชวินยอมแพ้ แล้วก็ต้องทนข่มอายให้อีกฝ่ายป้อนเขา จนกระทั่งหมดชาม
“โห! เก่งจังกินหมดเลย ขนาดเป็นไข้แท้ ๆ นะ”
“นั่นล่ะข้อดีของฉัน อีกอย่างถ้าได้นอนพักเต็มที่ แค่วันสองวันก็หายแล้ว”
ผู้หมวดหนุ่มบอกอย่างชื่นชมตัวเอง ทำให้คนมองแอบขำ แล้วจึงนำชามไปวางไว้นอกห้องพัก เพื่อรอให้บอดี้การ์ดของเขามาเก็บไป จากนั้นจึงเดินไปดูถุงยา ว่าเม็ดไหนกินตอนไหนบ้าง
“ถึงจะฟื้นตัวไวขนาดไหน ก็ต้องทานยาอยู่ดีล่ะครับ”
อาชวินเผลอมองคนที่เอาใจใส่เขาด้วยแววตาอ่อนโยนอย่างลืมตัว เด็กหนุ่มนำยามาวางไว้ข้าง ๆ เตียง แล้วดูเวลาก่อนจะหันมายิ้มให้
“อีกสิบห้านาทีค่อยทานนะครับ”
“นายกินอะไรหรือยัง”
ผู้หมวดหนุ่มถามย้อนกลับไป จนคนฟังชะงัก แต่ก็ตอบคำถามนั้นตามตรง
“เช้า ๆ ผมไม่ค่อยกินอะไรหรอกครับ กาแฟแก้วเดียวก็อยู่แล้ว”
“อยู่ในวัยกำลังกินกำลังโต ทำไมกินแค่นั้น มื้อเช้าเป็นมื้อที่สำคัญรู้ไหม!”
ผู้หมวดหนุ่มดุอีกฝ่าย ซึ่งเจ้าตัวก็มีสีหน้าแปลกไปก่อนจะยิ้มตามมา
“คุณวิน รู้ไหม ผมไม่เคยมีใครมาดุ มาสอนผม เหมือนคุณแบบนี้มาก่อนเลย”
รอยยิ้มบริสุทธิ์ไร้เดียงสานั้น ทำให้คนมองต้องหน้าแดงน้อย ๆ แล้วทำเป็นเสมองไปทางอื่น
“มิน่า ถึงได้นิสัยเสียแบบนี้”
“นั่นสิครับ ผมก็รู้ตัวนะ”
คริสโตเฟอร์ตอบรับโดยไม่นึกโกรธ เจ้าตัวมานั่งข้าง ๆ แล้วซบศีรษะพิงไหล่ชายหนุ่ม โดยที่คนถูกพิงนั่งตัวแข็งทื่อทำอะไรไม่ถูก
“เพราะงั้นต่อไปนี้ คุณวินจะคอยสอนผมได้ไหมล่ะ เวลาผมทำอะไรผิด อะไรไม่ดี ผมยอมให้คุณดุด่า หรือจะตบตีอะไรก็ได้ตามสบายเลย”
“บ้าหรือไง … เห็นฉันเป็นพวกซาดิสต์ไปได้ จะได้เอะอะก็ตบตี”
อาชวินบ่นพึมพำ ใจเต้นแรงอย่างประหลาด เขาควรจะโกรธ หรือโมโห ที่ถูกชิงความบริสุทธิ์ไปสิ ไม่ใช่มานั่งหวานแหวว เหมือนข้าวใหม่ปลามันกับอีกฝ่ายแบบนี้
“คุณวิน เป็นอะไรหรือเปล่าครับ?”
คริสโตเฟอร์ชะโงกหน้าเข้ามาใกล้ ถามอีกฝ่ายที่เห็นนิ่งเงียบไป ใบหน้าที่แดงเพราะพิษไข้เลยยิ่งแดงหนัก พร้อมกับผลักร่างของเด็กหนุ่มออกไปอย่างลืมตัว
“ไม่มีอะไร! ฉันง่วง อยากนอน!”
ผู้หมวดหนุ่มรีบตวาดแก้ตัว ทำให้คนฟังขมวดคิ้ว ดูเวลา ก็ยังเหลือให้อีกฝ่ายพอจะได้เอนหลังสักพัก เลยไม่ว่าอะไร ส่วนอาชวินนั้นพยายามควบคุมความตื่นเต้นของตน เรื่องเมื่อคืนถึงจะโกรธที่คริสโตเฟอร์ใช้ยากับเขา แต่ความรู้สึกที่หลงเหลือนั้นกลับมีแต่ความรู้สึกดี ๆ แทน จนเขาประหลาดใจ
หรือว่าเขาจะเป็นพวกบ้าเซ็กส์โดยไม่รู้ตัว!
อาชวินคิดในใจอย่างหวาดหวั่น สีหน้าที่เปลี่ยนไปเปลี่ยนมาของเขา ทำให้คนมองทั้งฉงนทั้งเอ็นดูปะปนกันไป
“คุณวินครับ ทานยาได้แล้ว จะได้นอนพักนะ”
คริสโตเฟอร์ดูเวลา แล้วหยิบยาพร้อมน้ำมาให้อีกฝ่าย ซึ่งอาชวินก็รับไปกินง่าย ๆ สายตาจับจ้องเด็กหนุ่มที่ดูแลเขา แล้วเอ่ยถามยามที่อีกฝ่ายช่วยจับเขาเอนลงบนเตียงให้นอนพัก
“นายจะกลับเลยไหม หรือจะอยู่พักต่ออีกคืน…”
ผู้หมวดหนุ่มเอ่ยถามคนที่นั่งข้าง ๆ เขา ซึ่งอีกฝ่ายก็ยิ้ม แล้วตอบคำถามนั้น
“ผมตั้งใจว่าจะพักที่นี่ต่ออีกสักสามสี่คืน แต่มาตอนนี้ ก็คงจะกลับพร้อมคุณกลับล่ะครับ คุณวินล่ะ จะกลับวันไหน”
“ตามกำหนดการพักร้อนฉัน พรุ่งนี้เช้าก็กลับแล้ว จะได้มีเวลาเตรียมตัวพักฟื้นก่อนไปทำงานอีกวัน”
คำตอบของอาชวินทำให้คริสโตเฟอร์ขมวดคิ้ว แล้วแย้งออกไปค่อย ๆ
“สภาพแบบนี้นี่นะครับ คุณขับรถมาเองไม่ใช่หรือไง พรุ่งนี้จะขับไหวหรือครับ”
“ไม่ไหวก็ต้องไหว ใครใช้ให้ฉันเซ่อโดนวางยา แล้วโดนผู้ชายขืนใจล่ะ”
อาชวินแย้งอย่างหมั่นไส้ แต่คนถูกตอกกลับชะงัก แล้วมีสีหน้าสลดลง
“ขอโทษครับ ผมทำไปเพราะชอบคุณนะ และเมื่อคืนผมก็นึกว่าเราจะมีความสุขด้วยกันเสียอีก”
สีหน้านั้นของเด็กหนุ่มแสดงถึงความสำนึกผิดจริง ๆ จนคนมองใจอ่อน แล้วจึงถอนหายใจเฮือกใหญ่
“ถ้าพูดถึงเรื่องลีลาร่วมรักของนาย ฉันยอมรับอย่างทุเรศตัวเองหรอกนะว่า นายมีฝีมือเกินเด็กชนิดผู้ใหญ่อาย แล้วร่างกายฉันมันก็ตอบสนองดีด้วย พูดง่าย ๆ ฉันก็มีความสุขนั่นล่ะ แต่นั่นมันเรื่องของร่างกาย แต่จิตใจของฉันมันยอมรับไม่ได้ว่ะ ที่จะต้องมามีอะไรด้วยกันกับผู้ชายแบบนี้ แถมไม่ใช่เกิดจากความเต็มใจเองแต่แรกด้วย”
ไหน ๆ เรื่องราวมันก็เลยเถิดมาถึงตรงนี้แล้ว อีกฝ่ายมันก็เด็กกว่าเขา ขืนตัวเขาเองจะเอาแต่มัวมานั่งร้องห่มร้องไห้ที่เสียตัวเหมือนนางเอกนิยาย ก็ดูจะไม่เข้าที เอาเป็นว่าก็คงต้องสอนเด็กมันให้รู้เรื่อง เผื่อจะได้ไม่เผลอไปวางยาปล้ำผู้ใหญ่คนไหนอีก
“คุณวินเกลียดผมหรือครับ”
นั่น! มาอีกแล้ว แววตาอ้อน ๆ แบบนี้ เสียงเครือ ๆ แบบนี้ ให้ตายเถอะ สงสัยไอ้เด็กนี่มันจะจับได้ว่าเขาแพ้อะไรพวกนี้แน่!
อาชวินคิดในใจแล้วกระแอมเบา ๆ ก่อนจะแสร้งตอบด้วยใบหน้านิ่งเฉย
“ไม่ได้เกลียด แต่จะบอกว่าสิ่งที่นายทำมันไม่สมควร ไม่ถูกต้อง แล้วก็ผิดกฎหมายด้วยนะ”
“แล้วผมจะมีโอกาสได้แก้ตัวอีกครั้งไหมครับ”
คริสโตเฟอร์ถามมาอีก แถมยังขยับเข้ามาใกล้ ชะโงกหน้าเข้ามาชิด จนชายหนุ่มที่นอนอยู่ใจเต้น หน้าร้อนวูบวาบเหมือนไข้จะขึ้น
“ฉันเป็นผู้ชายแท้ ๆ นะ…”
“ผมไม่แคร์นี่ครับ ก็ผมรักคุณ”
เด็กหนุ่มผู้เอาแต่ใจในสายตาของอาชวินตอบหน้าตาเฉย แถมยังเอนตัวลงนอนข้าง ๆ กอดเขาแน่นอีกต่างหาก
“ผมชอบทั้งผู้ชาย ทั้งผู้หญิงนั่นล่ะ ถ้าถูกใจ อายุไม่สำคัญ แต่ผมชอบคนอายุมากกว่า เพราะพวกที่อายุเท่ากันส่วนใหญ่จะเรื่องมาก เอาแต่ใจ ผมรำคาญ แต่ตอนนี้ ผมชอบแค่คุณคนเดียว”
คริสโตเฟอร์บอกเรื่อย ๆ เกี่ยวกับตัวเองให้ชายหนุ่มฟัง อาชวินถอนหายใจเบา ๆ ให้กับคนที่กอดและซุกหน้าซบอยู่กับแผ่นหลังเขา
“ก็เพราะนายยังอายุน้อย ผ่านโลกมาแค่ 16 ปี หลังจากนี้นายอาจจะเจอคนที่ใช่ยิ่งกว่าฉันก็ได้ แล้วตอนนั้นนายจะทำยังไง ไปหาคนใหม่ที่ใช่ของนาย แล้วก็พูดกับเขาเหมือนที่พูดกับฉันเหรอ”
อ้อมกอดที่รัดร่างเขาอยู่ชะงัก ก่อนจะค่อยคลายออกช้า ๆ พร้อมกับน้ำหนักจากเตียงที่ยวบขึ้น เมื่ออีกร่างลุกขึ้นยืนข้าง ๆ แล้วยืนนิ่งหันหลังให้ จนคนที่พลิกกายกลับมามองเริ่มรู้สึกกังวลว่าตัวเองจะพูดแรงเกินไปไหม
“ผมรู้ ว่าในสายตาของคุณ ผมมันก็แค่เด็กที่ดูรักง่าย เบื่อง่าย ไม่จริงจังกับใคร แต่สิ่งที่ผมบอกคุณไปว่ารัก ว่าชอบ สิ่งนั้นมันพูดมาจากใจของผมจริง ๆ นะครับ”
คริสโตเฟอร์บอกเสียงเครือ แล้วจึงหันมาฝืนยิ้มให้กับผู้หมวดหนุ่ม
“คุณยังไม่หายดี ควรจะพักผ่อนเยอะ ๆ ผมไม่รบกวนคุณแล้วล่ะ แล้วเวลากลางวัน ผมจะให้คนเอาข้าวมาให้นะ คุณจะได้กินยา”
จากนั้นเด็กหนุ่มผมทองก็เดินออกไปจากบ้านพักของผู้หมวดหนุ่ม ทิ้งให้เจ้าของห้องนอนมองตาม แล้วเผลอทอดถอนหายใจออกมาอย่างลืมตัว
“ไอ้เด็กบ้า … ตัวเองผิดแท้ ๆ แต่กลับมาทำให้คนอื่นรู้สึกผิดแบบนี้ มันไม่แฟร์เลยนี่หว่า!”
อาชวินบ่นพึมพำเบา ๆ แล้วพยายามฝืนข่มตาหลับ เขาอยากหายเร็ว ๆ และจะได้รีบกลับบ้าน เพื่อจะได้ลืมเรื่องที่เกิดขึ้นที่นี่ให้หมด แต่ใบหน้ายิ้มเศร้า ๆ ของคริสโตเฟอร์ก็ดันมาหลอกหลอนจนเขาหลับแทบไม่ลง พลิกตัวไปมาอยู่พักใหญ่ กระทั่งยาเริ่มออกฤทธิ์หนังตาที่เปิดกว้างก็ค่อย ๆ เริ่มหนักลง สุดท้ายเพราะพิษไข้และฤทธิ์ยา ก็ทำให้ผู้หมวดหนุ่มหลับลงสำเร็จจนได้ในที่สุด
===(จบครึ่งแรก)===
-
พี่วินใจร้ายยยยยยยย
งอลอะ
สงสารน้องคริสสสสส
-
คนแก่เริ่มคิดมากแระ
คริสรักคนแก่มากๆนะเดี๋ยวคนแก่จะน้อยใจ
-
คริสอ้อนได้น่ารักมากๆ
แบบนี้หมวดวินจะไปไหนรอด
-
ก็แค่ความรู้สึกที่ปิดกั้น..ความเข้าใจที่แท้จริง..
-
ในที่สุดวินก็มีคู่ แต่ว่า คริๆๆ โดนเด็กกินซะงั้น
:laugh:
-
เจ้าหนูคริสอายุแค่ 16 เอง แต่เก่งอ่ะ ก็ทำเอานายตำรวจหนุ่มอาชวิน เกิดมีอาการผิดปกติขึ้นในหัวใจเข้าแล้วใช่ป่ะ
-
Yunatsu - พี่วินเขาแค่สับสนตัวเองเล็กน้อยค่ะ แหม เจอกันปุ๊บ โดน ... ปั๊บ จะให้รักเลยก็ลำบาก (แต่นายวินก็ติดใจอยู่พอสมควรล่ะนะตอนนี้)
BOOM_LOVE- คริสอ้อนเอาใจอยู่แล้วค่ะ (เขียนไปก็แอบอิจฉานายวิน )
n2 - ไม่รอดแน่อยู่แล้วค่ะ หุ ๆ
Dee^daY - คำคม~ ตอนนี้นายวินเริ่มเปิดใจให้หนูคริสแล้วค่ะ
kun - มีแฟนเด็กดีออกค่ะ น่าอิจฉา เด็กขี้อ้อนน่ารักดี หุ ๆ
yayee2 - ลีลาดีมีชัยไปกว่าครึ่ง อายุเป็นแค่เรื่องรองลงมา เนอะ~
--------------------------------------------------------------------
มาต่ออีกครึ่งค่ะ แต่ครึ่งหลังนี้สั้นไปนิด แต่ก็ลงตัวกับบทนี้ล่ะนะคะ แหะ ๆ
ไว้จะมาต่อบทที่11 ให้ยาว ๆ นะคะ ว่าแต่บทที่ 11 อยากอ่านเรื่องของใครเอ่ย
เควิน-กานต์
โทนี่-ภาม
คริส-อาชวิน
---------------------------------------------------------
(บทที่ 10 ครึ่งหลัง)
ตอนเที่ยง คริสโตเฟอร์เข้ามาเช็คอาการคนป่วยอีกครั้ง เขาถอนหายใจเบา ๆ เมื่อไข้ของอาชวินลดลงจนเกือบเป็นปกติ แล้วก็อมยิ้มเมื่อคิดถึงที่อีกฝ่ายคุยโวไว้ว่า ถ้าเจ็บไข้มักจะฟื้นเร็ว
“ฟื้นเร็วอย่างที่บอกจริง ๆ ด้วยสินะ ดีแล้วล่ะ ผมไม่ชอบสีหน้าตอนคุณป่วยเลย เห็นแล้วทรมานแทน”
เด็กหนุ่มก้มลงบอกพร้อมกับจูบหน้าผากของอีกฝ่าย แล้วจึงเดินออกไปสั่งให้บอดี้การ์ดของตน เตรียมไปสั่งอาหารไว้ เพราะสักเที่ยงครึ่งเขาจะมาปลุกให้ผู้หมวดหนุ่มตื่น เพื่อทานยาต่อ และพอเด็กหนุ่มเดินออกไป คนที่เหมือนจะหลับ ก็ลืมตาขึ้น ใบหน้าแดงระเรื่อน้อย ๆ อย่างลืมตัว
“เด็กบ้า…”
อาชวินพึมพำ เขาพยายามบอกตัวเองว่าอีกฝ่ายเป็นเพียงแค่เด็กวัยรุ่นที่รักชอบอะไรง่าย ๆ และเขาก็เป็นแค่คนที่ผ่านมาในชีวิตของอีกฝ่าย ไม่ได้มีความผูกพันลึกซึ้งกันมาก่อน ความรักอะไรที่เจ้าตัวว่ามันก็แค่ความหลง ความชอบ ชั่วครู่ชั่วยามเท่านั้นเอง
ชายหนุ่มลุกขึ้นยันกายนั่งบนเตียง ทีแรกก็ยังไม่คิดจะตื่นหรอก แต่พอรู้สึกตัวตื่นแล้ว ก็ไม่อยากนอนอีก ปกติแล้วเขาก็เป็นพวกนอนไวตื่นไวมาแต่ไหนแต่ไร ยิ่งมาทำอาชีพนี้ ก็ยิ่งติดเป็นนิสัยมากขึ้น ถ้าไม่เพลียหรือง่วงจริง ๆ แค่เสียงกรอกแกรกใกล้ ๆ ก็ทำให้เขาสามารถตื่นได้แล้ว
อาชวินลุกขึ้นเดินเซนิด ๆ ถึงไข้จะลด หายมึนหัวไปบ้าง แต่ก็ดูเหมือนว่ามันจะยังไม่กลับสภาพ ที่แน่ ๆ เจ้าความปวดระบมที่สะโพกนั่น มันยังหลงเหลือให้รู้สึกไม่จางหายง่าย ๆ เหมือนไข้ ผู้หมวดหนุ่มถอนหายใจ แล้วหยิบขวดน้ำจากตู้เย็นขึ้นมาหมายจะยกดื่ม แต่ก็ต้องชะงักเมื่อได้ยินเสียงกรอกแกรกของใครบางคนเข้ามาในบ้านพักเขา
“คุณวิน! ลุกขึ้นมาทำไมครับ ยังไม่หายดีแท้ ๆ แล้วนั่นอะไรน่ะ ไข้ยังไม่หายจะกินน้ำเย็นได้ยังไง หยุดเลยนะครับ!”
อาชวินเหลือบมองคนที่ทำตัวเป็นห่วงเขาเสียยิ่งกว่าแม่เขาเอง ก่อนจะถอนหายใจออกมาอีกครั้ง แล้วยอมปล่อยให้คริสโตเฟอร์ยึดขวดน้ำเย็นในมือเขา แล้วจึงรับแก้วน้ำที่รินจากขวดน้ำ ที่อีกฝ่ายนำออกมาวางให้หายเย็นนอกตู้ไปดื่มแทนอย่างเซ็ง ๆ
“ไปนอนก่อนครับ อยากได้อะไรเดี๋ยวผมหยิบให้”
อาชวินมองเด็กหนุ่มด้วยสายตาที่ฉายแววอะไรบางอย่างวูบหนึ่ง แล้วจึงยอมเดินไปนอนบนเตียงอย่างว่าง่าย ทำให้อีกฝ่ายยิ้มน้อย ๆ อย่างพึงพอใจ
“…ไม่โกรธฉันเหรอ”
ชายหนุ่มถามขึ้นเมื่อเห็นอีกฝ่ายมานั่งข้าง ๆ เขาบนเตียงเพื่อวัดไข้ คริสโตเฟอร์ชะงักแล้วยิ้มให้ผู้หมวดหนุ่มอย่างอ่อนโยน
“ทำไมล่ะครับ คุณไม่ได้ทำอะไรให้ผมโกรธสักหน่อย ผมต่างหากที่ทำเรื่องแย่ ๆ กับคุณ …จนคุณไม่ชอบผม”
“หา! ใครไม่ชอบ ฉันไปบอกนายตอนไหนว่าฉันไม่ชอบนาย!”
อาชวินหลุดปาก แล้วก็ต้องหุบปากก่อนเบือนหน้าแดงระเรื่อมองไปอีกทาง โดยมีสายตาตะลึงระคนยินดีของคริสโตเฟอร์จับจ้องมองมา
“งั้นแสดงว่าคุณชอบผมสินะ ใช่ไหมครับ ใช่ไหม?”
เด็กหนุ่มเซ้าซี้ จนคนที่แกล้งเมินมองไปทางอื่นเขินขึ้นมาโดยที่ตัวเขาก็ไม่รู้สาเหตุ ก่อนจะหยิบผ้าห่มมาคลุมโปงไม่ยอมให้อีกฝ่ายเห็นหน้าตน
“คุณวิน… อย่าหลบหน้าสิครับ มาพูดกันให้รู้เรื่องก่อนสิ”
คริสโตเฟอร์พยายามดึงผ้าห่มออก แต่อาชวินก็ยึดไว้แน่น แล้วบอกพึมพำตามมาด้วยถ้อยคำที่ทำให้คนฟังชะงัก
“ฉันไม่รู้ …ตอนนี้ฉันก็ไม่เข้าใจตัวเอง ระหว่างฉันกับนาย เรื่องมันดำเนินไปเร็วมากเกินไป… ระยะเวลาแค่นี้ ฉันตัดสินใจไม่ถูกหรอก ว่าชอบไม่ชอบ รักหรือไม่รัก … ฉันไม่รู้จริง ๆ … ขอโทษด้วยนะ”
“คุณวิน”
คริสโตเฟอร์เรียกชื่อชายหนุ่มเสียงแผ่ว แล้วริมฝีปากได้รูปนั้นจึงปรากฏรอยยิ้มอ่อนโยนขึ้น พร้อมกับที่เจ้าตัวชะโงกหน้าไปจูบศีรษะอีกฝ่ายผ่านผ้าห่มผืนหนา
“แค่นี้ก็พอครับ แค่รู้ว่าคุณไม่รังเกียจผม … ผมจะขอแก้ตัวใหม่กับคุณอีกครั้งจะได้ไหม …ให้โอกาสผมนะ”
“…อืม”
เสียงที่เงียบไปนานรับคำแผ่วเบา แต่ก็ไม่ยอมเปิดผ้าห่มออกมาให้เห็นหน้า เด็กหนุ่มมองนาฬิกาแล้วบอกกับคนที่นอนคลุมโปงอยู่บนเตียง
“อีกสิบห้านาทีผมจะมาหาใหม่นะ คนหน้าแดงจะได้มีเวลาเก๊กปรับตัวยังไงล่ะ”
คำพูดที่เหมือนจะมองทะลุเห็นสีหน้าคนห่มผ้านั้นได้ ทำให้อาชวินสะดุ้ง แล้วยึดผ้าห่มแน่นไปอีก แต่เจ้าตัวคงลืมไปว่า มือของตัวเองโผล่ออกมาให้เห็น แถมมือข้างนั้นยังแดงหนัก และคงจะไม่แดงแค่มือ แต่คงแดงไปทั้งตัวด้วยซ้ำ เห็นแบบนี้คริสโตเฟอร์แทบจะอดใจจะจับอีกฝ่ายกดไม่ไหว แต่เพราะยังมีคดีเรื่องวางยาเมื่อคืน และกำลังอยู่ในช่วงขอพิสูจน์ตัวเอง จึงทำให้เด็กหนุ่มต้องถอนหายใจแล้วออกจากห้องไปอย่างนึกเสียดาย
=== TBC ===
-
:m3: กรี๊ดดดดด คุณวินน่ารักมากกกก
เขินแล้วนอนคลุมโปง ระวังน๊า..คริสจะชวนเล่นผีผ้าห่ม 555
-
คริสกะวินน่ารักมากเลย :o8:
ไม่รู้เด็กหลงรักคนแก่หรือคนแก่หลงรักเด็กกันแน่
เด็กมันอ้อนซะขนาดนั้นเป็นใครจะอดใจไหว
รอไม่นานหรอกคริสเดี๋ยววินก็ใจอ่อน :L1:
-
เด็กใหม่ค่ะแปะไว้ก่อนนะเดี่ยวเข้ามาเมนท์ให้ตอนดึกๆขออ่านก่อน
-
เอาน่าคุณวิน ท่าทางเด็กเขาก็รักจริงหวังแต่งนะนั่น มีแฟนเด็กๆ จะมีได้มีชีวิตชีวาไปวิ่งไล่จับคนร้ายนะ :z1:
-
โหวต วินกับคริส อ่ะ ช่วงนี้เทใจให้หมดเลย น่าร้ากกกกกกก
-
เออ..จริงแฮะ ลีลาดีมีชัยไปกว่าครึ่ง นายตำรวจหนุ่มอาชวิน ชักจะติดใจอาหารฝรั่งซะแระ(แต่ยังเขินอยู่)
ขอคู่โทนี่จ้ะ คู่อื่นๆก็ถือว่าตกร่องปล่องชิ้นกันไปแล้ว อยากรู้ว่าโทนี่จะใช้กลยุทธใดพิชิตใจ(กาย)ภาม
เพราะดูภามท่าจะยากกว่าเพื่อน(อ๊ะ ! รึไม่จริง)
-
นายคริส ทำตัวน่ารักเดินเด็ก
+1
-
อาชวินเป็นลูกไก่ในกำมือเด็กซะละ o18
-
อือหื่นอีกตัวใช่ปะเนี้ย :m25:
:call:
:call:
-
ใน3เขยของคุนตำรวจ
ใครจะหื่นสุดเนี่ยยยยยยย
5555
-
คุณวิน..อายม้วนเป็นดักแด้แล้ว
-
ฮิฮิฮิ...คุณวิน น่ารัก
-
555
so cute!!
-
ตอน 11 ขอเป็นคริส-อาชวินค่ะ
คู่นี้น่ารัดี :กอด1:
-
3หนุ่ม 3 มุม 3 คู่ ชู้ชื้น
-
กรี๊ด~~~~ :impress2: :impress2:
น่าร้ากกกก
ตอนที่ 11 อยากอ่านคู่โทนี่-ภามอ่ะ คู่นี้บทน้อยสุดๆ เปิดตัวก่อนคู่วิน-คริส อีก แต่บทดันน้อยหน้าคู่นี้อ่ะ ไม่ยอมๆๆๆ :impress2: :impress2:
-
:-[ วินเขินแล้วมุดผ้าห่ม 555 ระวังจะมีคนมุดตามไป
ปลอบให้หายเขิน เอ๊ะ หรือว่ายิ่งทำให้เขินหนักเข้าไปอีก
ตอนต่อไป อยากอ่านของ คริส กับวินอีกค่ะ :bye2:
-
ไม่ได้เข้ามาอ่านหลายวัน อ๊ายยยยย นู๋คริส ไม น่ารักงี้ละค่ะ แหม อิจฉา คุณวินจริงๆ โดนเด็กกิน หุหุ
-
:pighaun: ไม่ไหวอ่านะเลือดหมดตัวคับ555++
หึงโหดดีแท้คุณเคลวิน
ขอให้โทนี่สมหวังไวไว
แต่เรื่องวินกับนู๋คริสนี้ยังไงอะไร
เด็กอยากกินเขาแล้วไงละ
ฮ่าๆๆๆ
อย่าบอกนะว่าคริสก็เป็นเหมือนกับโทนี่และคุณเคลวิน
555++ o13
-
nolirin- หุ ๆ นั่นสิคะ คราวหน้าใส่ฉากผีผ้าห่มบ้างก็ดี~
BOOM_LOVE-อ่อนแน่ค่ะ หนูคริสรุกไม่ยอมให้พักหายใจแบบนั้น หุ ๆ
belzaaa-ไว้จะรอเมนต์นะคะ~
dahlia-มีเแฟนเด็ก ต้องหมั่นตรวจเช็คใครโทรมา~~(เพลงบอกอายุ ..)
kun-พอไปย้อนอ่านคู่นี้หวานล้ำ นำหน้าชาวบ้าน ตอนนี้เลยเบรกนิด (แต่ก็มีครบ 3คู่ แน่ค่ะ)
yayee2-ผู้กองโผล่มาแล้วค่ะตอนนี้~ แต่ไม่รู้จะได้ตกร่องปล่องชิ้นกับนายโทนี่ตอนไหนนะคะ ส่วนภามจะยากกว่าเพื่อนไหม ...หุ ๆ อันนี้ก็ต้องรอลุ้นเองค่ะ เพราะปัดยังหาทางลงเอยให้คู่นี้ไม่ได้เลยเนี่ย - -"
Little Devil- ขอบคุณค่ะ หนุ่มน้อยคนนี้อ้อนเกินหน้าเกินตาคู่อื่นเลยแฮะ
silverspoon-แหม เดี๋ยวก็เลื่อนขั้น เป็นแม่+เมีย แทนล่ะค่ะ อบรมบ่มนิสัยหนูคริสให้อยู่ในโอวาท
tawan-คู่นี้หื่นอีกไหม... ไม่ร๊ออกก (มั้ง)
Yunatsu-ไว้สักพักคงต้องจัดโพลมั้งคะ - -.
Dee^daY-หุ ๆ อีกหน่อยชิน เดี๋ยวก็ไม่ต้องม้วนเป็นดักแด้แล้วค่ะ เป็นผีเสื้ออ้าซ่ารอเลย~
belzaaa-คู่นี้มาแรงนะเนี่ย คนชอบเยอะ
ooopimmyooo-ขอบคุณค่า~
n2-เอาโผล่มาแต่เสียงได้มะคะ สำหรับตอนนี้ (แต่ก็จิ้นออกว่ากำลังทำอะไรกันอยู่)
daodome-ตอนแรกว่าจะเขียนคู่เดียว ไป ๆ มา ๆ มันงอกได้เฉยซะงั้นล่ะค่ะ - -
เซยูเนียส-ตอนที่ 11 ก็จะมีทั้งคริส-วิน ทั้งโทนี่-ภาม โดยผ่านเนื้อเรื่องของ เควิน-กานต์ค่ะ
milky way-สงสัยคู่คริส-วิน ต้องเตรียมตอนเต็ม ๆ ไว้ให้เสียแล้วล่ะสิ
nuper-มีแฟนเด็กออกจะดีเนอะ หุ ๆ
kokikung-หนูคริสไม่ใช่มาเฟียค่ะ (แต่ก็เป็นอะไรที่ใกล้เคียง) เป็นคุณหนู บ้านรวย(เวอร์) ลูกคนเล็กที่แสนจะเอาแต่ใจ ทำอะไรพ่อแม่ก็ไม่ว่า พอเวลาเจอวินสั่งสอนที เลยยิ่งติดใจแล้วชอบใหญ่ (เหมือนจะจิตนิด ๆ แฮะ)
-
มาแล้วค่ะตอนนี้ อ่านผลโหวตหลายคน คู่คริสกับนายวิน กับโทนี่-ภาม นี่ไล่ ๆ กันเลย (ต๊ายน่าน้อยใจแทนกานต์)
ดังนั้น เพื่อไม่ให้เสียน้ำใจนักอ่าน เลยใส่คู่เควินกานต์แทน(อ้าว)
ล้อเล่นจ้า ใส่มาทั้งสามคู่เลย สลับกันนะ~ เืพื่อความยุติธรรม ไว้จะเขียนแบบเดี่ยว ๆ ของแต่ละคู่อีกที
(พอดีดูจำนวนหน้าแล้ว คริสกับวิน ใช้ไปเยอะพอ ๆ กับคู่หลัก เลยชะลอไว้ก่อนนั่นล่ะค่ะ)
คุณตำรวจยอดรัก
บทที่ 11
=========
ระหว่างที่เพื่อนรักลาพักร้อนอยู่ กานต์ก็ได้กลับมาทำงานอีกครั้ง ที่ทำงานดูเงียบ ๆ เพราะปกติก็จะได้อาชวินคอยสร้างความครึกครื้นให้อยู่เสมอ วันนี้อีกฝ่ายก็หยุดเป็นวันที่สองแล้ว เมื่อตอนเช้าเขาโทรไป ได้ยินอาชวินตอบมาฟังเสียงดูเหมือนจะเหนื่อยมากกว่าเมาค้าง แต่บางทีเขาอาจจะฟังผิดไปเองก็ได้
เที่ยงกว่าแล้ว ป่านนี้หมอนั่นคงกำลังพักกินข้าวอยู่สินะ...
กานต์คิดในใจแล้วโทรไปคุยกับเพื่อนสนิท เพราะตอนนี้เขาก็ว่างไม่มีอะไรทำพอดี
“กานต์เหรอ ...อะ...อืม กินแล้วน่ะ ...อย่ามาจับสิ ถอยไปห่าง ๆ นะ!”
“เอ๋? วิน นายอยู่กับใครน่ะ?”
“คนรักครับ โอ๊ย!”
มีเสียงใครบางคนแทรกขัดมา พร้อมกับเสียงร้องด้วยความเจ็บและเสียงคล้ายศีรษะใครโดนเขกแว่วมา จากนั้นกานต์ก็ได้ยินเสียงอาชวินรีบแก้ตัวยกใหญ่
“ไม่ใช่นะ แค่เด็กเปรตข้างห้องที่แวะมาคุยด้วยเท่านั้นเอง อย่าเชื่อที่เด็กนั่นพูดนะ!”
“คนใจร้าย! เมื่อคืนคุณครางเรียกชื่อผม เรียกแล้วเรียกอีกแท้ ๆ แต่พอมาตอนนี้ ผมกลายเป็นเด็กเปรตไปแล้วหรือครับ!”
เสียงแสร้งโวยวายอย่างไม่พอใจแทรกเข้ามา แล้วจึงมีเสียงหมอนตีอะไรบางอย่างตุบตับ ก่อนที่อาชวินจะรีบตัดบทแล้ววางสายของเพื่อนทันที
“โธ่โว้ย! ไปห่าง ๆ เลยไป ไอ้เด็กบ้า! แค่นี้นะกานต์ ไว้จะไปเล่าให้ฟังที่สน. ”
กานต์นิ่งถือโทรศัพท์ค้างอยู่กับที่ได้สักพัก ก่อนจะทบทวนความวุ่นวายที่ได้ยินจากปลายสาย แล้วหน้าแดงนิด ๆ ฟังจากเสียงอีกฝ่ายแล้วน่าจะอายุน้อยกว่าพวกตน แถมยังเป็นผู้ชายอีก...อย่าบอกนะว่าอาชวินไปพลั้งเผลอ หิ้วเด็กผู้ชายเข้าห้องมาหาความสุขด้วย
ผู้หมวดหนุ่มพยายามจะไม่คิดมากเรื่องเพื่อน ถ้าอาชวินจริงจังเรื่องนี้เขาก็ไม่มีอะไรจะท้วง เพราะตัวเขาเองก็ยังมีความลับที่บอกอีกฝ่ายออกไปไม่ได้เหมือนกัน
กานต์ถอนหายใจเบา ๆ แล้วหวนนึกถึงคนรัก เจ้าตัวหน้าแดงนิด ๆ แล้วจึงส่งข้อความผ่านมือถือไปให้ปลายสาย
‘คิดถึงนะ’
ข้อความสั้น ๆ แต่แทนความจริงใจของคนส่ง สักพักมือถือของเขาก็สั่น แล้วมีข้อความตอบกลับมาจากเบอร์ที่ส่งไป
‘อยากไปหาแล้วกอดเดี๋ยวนี้จัง เย็นนี้เจอกันนะ จะรีบกลับ’
“บ้า...” กานต์พึมพำแล้วหน้าแดง ก่อนจะอมยิ้มน้อย ๆ แล้วกลับไปทำงานต่อ วันนี้เขาอยากเคลียร์งานให้เสร็จให้เร็วที่สุด เพื่อที่จะได้กลับไปรอเควินที่คอนโดของอีกฝ่าย ทว่า...
“ฮัลโหล นั่นเบอร์ใครครับ~”
เสียงร่าเริงคุ้น ๆ ของใครบางคนพร้อมกับเบอร์โทรที่ไม่รู้จักโชว์หน้าจอมือถือ ทำให้กานต์ขมวดคิ้วแล้วย้อนถาม
“แล้วคุณจะพูดกับใครล่ะ”
น้ำเสียงห้วนเข้มเล็กน้อย ทำให้ปลายสายหัวเราะก๊าก แล้วพูดตามมา
“ไอ้กานต์! ฉันเองโว้ย ก้องภพไง!”
“ไอ้ก้อง! โทรมาได้ไงวะ เอาเบอร์ฉันมาจากไหนน่ะ”
พอได้ยินชื่อเพื่อนเก่าสมัยเรียนก็ทำให้กานต์ตื่นเต้น พอจบมาเป็นตำรวจ พวกเขาก็ต่างยุ่งแทบไม่ได้มีเวลาพบปะสังสรรค์กันเลย
“ขอวินมันมา แต่เพิ่งมีโอกาสได้โทรหานายนั่นล่ะ เย็นนี้ว่างไหม มาดื่มกัน ภามก็มาด้วยนะ”
ชื่อของภามทำให้กานต์หูผึ่งแล้วรีบรับคำทันที
“โอเค เดี๋ยวเย็นนี้ไป ที่ไหนล่ะ”
“ร้านเหล้าร้านประจำที่พวกเราชอบไปเมากันเมื่อก่อนไง”
ก้องภพบอกตามมา ซึ่งกานต์ก็รับคำ แต่พอชายหนุ่มถามถึงอาชวิน เขาก็บอกว่าอีกฝ่ายยังอยู่ในพักร้อน
“เหรอ เสียดายว่ะ ไม่เป็นไร งั้นแค่นายมาก่อนก็แล้วกัน ว่าแต่ช่วงนี้เฟื่องฟูมั่งเปล่าวะ”
คำถามของก้องภพ ทำให้กานต์หัวเราะเบา ๆ อย่างรู้ทันแล้วย้อนกลับ
“จะหาคนเลี้ยงเหล้าล่ะสิ ไม่ได้โว้ย ฉันเพิ่งกลับมาจากพักร้อน นายชวนนายก็เลี้ยงสิวะ”
“โห! ขี้ตืดว่ะ นายเพิ่งกลับแต่ฉันเดี๋ยวกำลังจะไป ส่วนภามมันก็เพิ่งกลับมาเหมือนกัน ไม่อยากให้มันเลี้ยงด้วย เกรงใจ นาน ๆ จะยอมออกมาเมาด้วยทั้งที”
“เออ! ทีงี้ทำเกรงใจ ถ้าเกรงใจจริงก็เรียกเขาว่าพี่ด้วยสิ ไอ้นี่...ไม่เคยสนใจว่าใครรุ่นพ่งรุ่นพี่”
กานต์บ่นตามมา ซึ่งก้องภพก็หัวเราะตอบ เพราะรู้ดีว่าเพื่อนคนนี้นับถือเพื่อนรุ่นพี่ของเขาอยู่พอดู
“เจ้าตัวเขาให้เรียกแบบนั้นเองต่างหาก อิจฉาก็เรียกมั่งสิ”
“ไม่เอาล่ะ ไม่ต้องชวนให้คนอื่นลามปามเหมือนตัวเลย”
“เออ ๆ พอพูดถึงรุ่นพี่ที่รักคนนี้ทีไรของขึ้นทุกทีเลยนะนาย งั้นเย็นนี้เจอกัน จะให้ขับรถไปรับไหม?”
“อืม...มาก็ดี ไม่เปลืองค่าแท็กซี่”
กานต์ตอบรับง่าย ๆ เพราะระยะทางที่จะไปร้านที่ว่านั่นมันก็ไกลอยู่เหมือนกัน
“งก! เออ งั้นเลิกงานแล้วจะไปรับ แค่นี้นะ”
“บาย”
ผู้หมวดหนุ่มรับคำ แล้วยิ้มมองมือถือที่ถูกอีกฝ่ายตัดการสนทนาไป ก่อนจะชะงักเมื่อนึกถึงเรื่องสำคัญบางอย่าง
“เวรล่ะ...อ้างยังไงดีนะ”
กานต์มองมือถือ เปิดพิมพ์ข้อความ แล้วเลือกเบอร์เตรียมส่ง สูดลมหายใจเฮือกใหญ่ แล้วตัดสินใจส่งไป
‘เย็นนี้พอดีมีนัดด่วนกับเพื่อน... วันนี้ไม่เข้าไปนะ’
ส่งไปแล้วผู้หมวดหนุ่มก็มองมือถือ แล้วก็สะดุ้ง คราวนี้ไม่ใช่ข้อความส่งกลับ แต่เป็นเควินที่โทรกลับมาเองเลย
“หมายความว่ายังไง ที่ว่าจะไม่เข้ามาน่ะ?”
“ก็นาน ๆ จะเจอกับเพื่อนที ...พี่ภามน่ะ พี่ภามไงจำได้ใช่ไหม เย็นนี้นัดเจอกินเหล้าด้วยกัน”
กานต์รีบบอก ถ้าใครผ่านมาเห็นสีหน้าเขายามนี้ ก็ต้องแปลกใจแน่
“คุณภามคนเดียว?” เควินถามอย่างคาดคั้น
“ไม่ใช่ ไอ้ก้องอีกคน ง่า...ก้องภพน่ะ เพื่อนร่วมรุ่นเดียวกับฉันแล้วก็วินมัน”
เสียงปลายสายเงียบไป จนคนรอฟังใจเต้นระทึก จากนั้นเสียงของเควินจึงดังขึ้น
“ไปกินเหล้ากันแบบนั้น ถ้าเมาแล้วนาย...เกิด...”
เสียงเงียบไปเหมือนจะลังเลว่าจะพูดดีไหม แต่คนฟังนั้นชะงักแล้วเข้าใจดีในความเงียบนั้น เจ้าตัวหน้าแดงวาบ ก่อนจะตามมาด้วยเสียงตวาดอย่างโมโห
“ไอ้บ้า! เพื่อนฉันไม่มีใครหื่นกามอย่างนายหรอก! วันนี้ยังไงฉันก็จะไปกับเพื่อนฉัน แค่นี้นะ!”
กานต์กดตัดสายอย่างหงุดหงิด ความสัมพันธ์ของเขากับเควินก็เริ่มต้นขึ้นเพราะเขาเมาไม่รู้เรื่องนั่นล่ะ แต่นั่นเพราะเขาเมามาก แล้วเควินก็ฉวยโอกาสด้วย แต่หลังจากนั้นไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นเขาก็สาบานไว้แล้วว่าจะไม่เมาหนักจนไม่รู้เรื่องขนาดนั้นอีกแน่ แต่ที่อีกฝ่ายพูดแบบนั้น มันเหมือนเขาเป็นคนเมาแล้วใจง่ายแท้ ๆ แล้วจะไม่ให้โมโหได้ยังไง
ผู้หมวดหนุ่มคิดอย่างหงุดหงิด แล้วเดินตีหน้าบึ้งกลับโต๊ะทำงาน จนคนรอบข้างพากันหวาดผวาไม่กล้าเข้ามาทักทายไปตาม ๆ กัน
เควินซึ่งถูกคนรักตัดสายไปถอนหายใจเฮือกใหญ่ เขาไม่ได้ตั้งใจจะว่ากานต์ เพียงแต่จากประสบการณ์ที่เกิดขึ้นระหว่างเขากับผู้หมวดหนุ่ม มันทำให้เขากังวลและระแวง กลัวว่าคนอื่นอาจจะคิดมิดีมิร้ายกับคนรักของเขาตอนเมาบ้างก็ได้
คิดไปคิดมาหนุ่มลูกครึ่งจึงกดเบอร์ไปหาใครบางคนซึ่งพออีกฝ่ายรับเขาก็บอกออกไปห้วน ๆ
“เย็นนี้ไปกินเหล้ากัน”
“หา? ชวนฉันเหรอ นึกอะไรขึ้นมาน่ะ”
ปลายสายถามด้วยความสงสัย เควินเงียบไปสักพัก แล้วตอบกลับ
“คุณภามหวานใจนายก็ไปด้วยนะ”
“จริงหรือ! งั้นไป ที่ไหน เมื่อไหร่!”
เสียงตื่นเต้นที่ตอบกลับมาทำให้เควินทำเสียงในลำคออย่างหมั่นไส้ แล้วจึงย้อนกลับ
“นายก็สืบมาสิ ฉันรู้แค่กานต์จะไปกินเหล้ากับคุณภาม แล้วเพื่อนของเขาที่ชื่อก้อง ๆ อะไรนั่นน่ะ”
ปลายสายเงียบไปครู่หนึ่ง แล้วตามมาด้วยเสียงหัวเราะ ซึ่งเควินฟังแล้วรู้สึกไม่สบอารมณ์นัก
“โธ่! นึกว่าอะไร หวงไม่เข้าท่าอีกแล้วล่ะสิ นี่คงโดนคุณกานต์ว่ามาก่อนจะโทรมาหาฉันใช่ไหม คุณก้องภพน่ะ เขาเป็นเพื่อนสนิทคุณภาม แล้วก็มีแฟนแล้วด้วย แฟนเขาก็เพื่อนสนิทของคุณพิราอร...แฟนคุณภามที่เสียไปแล้วน่ะ”
ท้ายประโยคน้ำเสียงปลายสายแผ่วลง จากนั้นเสียงเดิมจึงดังขึ้นอีกครั้ง
“เย็นนี้สินะ เดี๋ยวฉันสืบข่าวให้ แล้วจะให้ขับรถไปรับเลยไหม”
“อือ ก็ดี”
เควินรับคำ แล้วกดตัดสาย ถึงจะเบาใจลงเรื่องของก้องภพ แต่เขาก็ไม่อยากให้คนรักไปเมาต่อหน้าคนอื่นเอาเสียเลย ใบหน้าแดงระเรื่อน่ารักยามเมานั่น มีไว้มองเขาคนเดียวก็พอแล้ว
หนุ่มลูกครึ่งคิด แล้วจึงทำงานต่อด้วยอารมณ์หงุดหงิด ทำให้ลูกน้องของเขาแถวนั้นพากันก้มหน้าก้มตาด้วยความหวาดหวั่น ไม่มีใครกล้าพูดคุย หรือเงยหน้าขึ้นมองเจ้านายของตนเลยสักคน
... (จบครึ่งแรก)...
-
:z13: รอครึ่งหลังค่ะ 555
-
ขำเควิน ไอ้คนขี้หวง หุ หุ
รอลุ้นโทนี่ ตอนต่อไปจะมีอะไรคืบหน้าอ๊ะเปล่า
-
ก็คนมันขี้หึง นิดนึงก็คิดไกลลลล....ใช่ไหมจ๊ะคุณเควิน :laugh:
-
มารอครึ่งหลังด้วยคนค่ะ
-
เพิ่งจะได้ เข้ามาอ่าน..ชอบอ่ะ..สามคู่ชูชื่น..
แต่ละคู่ ก้อมีเอกลักษณ์ เฉพาะคู่...
แต่ที่สังเกตุเหตุว่าทุกคู่จะเหมือนกันก็คือ.......
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
ความหื่นของตัวพระทุกคู่...
จ้องแต่จะคอยฉีดยาให้ตำรวจของเราตลอดๆๆๆๆๆๆๆๆ :laugh: :laugh: :laugh:
อย่างนี้ตำรวจเราก้อเสียดุลอ่ะดิ... แต่ก้อชอบนะ..หุหุ
:z1: :z1: :z1:
ขอครึ่งหลังอย่างด่วน และ อย่างแรงส์... :laugh: :laugh: :laugh:
:กอด1:ไรเตอร์...
:pig4: :3123: :pig4:
-
เควินเป็นมาเฟียที่ขี้หวง ขี้หึงที่สุด
อยากรู้จังกานต์เมาแล้วเป็นไงน้า
ถึงทำให้เควินเป็นห่วงจนอยู่ไม่ติดแบบนั้น
ถึงกับต้องชวนเพื่อนตามไปดู :laugh:
-
รอครึงหลังอยู่นะ
:call:
:call:
-
มาลุ้นโทนี่ๆๆๆๆๆๆ
เควินตลกอ่า
-
เค้าอยากอ่านครึ่งหลังอ่ะ มาต่อไวๆนะคะไรท์เตอร์
-
:L2: :L2:
-
หึง หรือ อยาก..
-
ขอรอครึ่งหลังด้วยคนนะคะ
ลุ้นโทนี่ค่ะ
:pig4:
-
ขึ้หึงเจอขึ้หึงกว่า
รอไปด้วย
-
เข้ามารอครึ่งหลัง..
ครึ่งหลังเนี้ยะอย่าให้แพ้ครึ่งแรกนะไรเตอร์..หุหุ...
:call:
:call:
:call:
-
ชอบทั้ง 3 คู่เลย น่ารักดี เชียร์ไม่ถูกแล้ว :z3:
-
PEENAT1972-ครึ่งหลังมาแล้วค่ะ
yayee2-อืม... อ่านครึ่งหลังคิดว่าไงคะ พอจะคืบไหม หุ ๆ คู่นี้เขียนแล้วให้ความรู้สึกว่า คุณโทนี่เป็นพวก "กลัวเมีย" เกรงใจ(ว่าที่)ภรรยา มาก ๆ เลย แบบว่ารักและถนอมมาก จนยอมทุกอย่างอะไรปานนั้น (แน่นอน กว่าจะได้แอ้มก็คงช้ากว่าชาวบ้านนั่นล่ะค่ะ)
nolirin-มาเป็นเพลงเชียว หุ ๆ แต่คนเขียนชอบหนุ่ม ๆ ขี้หึงนะคะ แต่ไม่ชอบประเภทหึงแล้วลงไม้ลงมือตบตีคู่ตัวเอง ถ้าเจอแบบนั้นในชีวิตจริง แม่จะจับตัดให้เหลือแต่ตอเลย --* เกลียดผู้ชายใช้กำลังป่าเถื่อน (มิน่าเลยโสดสนิท ฮ่า ๆ)
n2- มาแล้วจ้า
LiTTlE [A]- ยินดีต้อนรับนักอ่านหน้าใหม่ของเรื่องนี้ค่ะ ว่าแต่ Aจัง ใช่ Aจัง คนเดียวกับบอร์ดพีจังหรือเปล่าน่ะ ... ถ้าไม่ใช่ก็ขอโทษทีที่ทักผิดนะคะ~
BOOM_LOVE- เมาแล้วพี่แกลืมตัว+จริงใจมากมายค่ะ ทำโดยไม่ต้องคิด ไม่สนใจอะไรด้วย เควินเลยกลัวไงคะ (แต่หลังจากนี้ไม่แน่ อาจจะจับมอมเหล้าให้เมาบ่อย ๆ ก็ได้)
tawan-มาแล้วนะคะ
Yunatsu- คู่นายโทนี่นี่ลุ้นยากค่ะ ได้เต็มที่ก็คงแค่จูบหวาน ๆ ละมั้งคะ (เฉพาะในเร็ว ๆ นี้ล่ะนะ แต่หลังจากนั้นก็ไม่แน่ หุ ๆ)
belzaaa- มาแล้วค่า
didi- ขอบคณสำหรับช่อดอกไม้นะคะ ^^
Dee^daY- ฮ่า ๆ แหม หึงสิคะ เควินเราไม่หื่นขนาดนั้นหรอกก(มั้ง)
~DosTresCuatro~- สงสัยตอนหน้าต้องหยอดความหวานให้คู่นี้ซะละ คนรอลุ้นกันเยอะเชียว
Little Devil- หุ ๆ ว่าง ๆ สงสัยต้องเขียนให้นายกานต์หึงบ้าง น่าจะดี
LiTTlE [A]- มาต่อแล้วนะจ๊ะ
dahlia- เชียร์มันทุกคู่เลยค่ะ ง่ายดี~
=====================================
-
บทที่ 11 (ครึ่งหลัง)
ตกเย็นก้องภพขับรถมารับกานต์ถึงสน. โดยมีภามนั่งมาด้วย ซึ่งก้องภพให้เหตุผลง่าย ๆ ว่า ต่างคนต่างไปมันเปลืองค่าน้ำมัน และเมื่อกานต์ขึ้นรถนั่งไปด้วย พวกเขาก็ขับตรงไปยังที่นัดหมาย โดยไม่ได้รู้เลยว่า มีใครบางคนได้ไปดักซุ่มรอพวกเขาอยู่แล้วก่อนล่วงหน้า
“คิดดูสิวะก้อง เรารึแค่จะออกมาสังสรรค์ ก็หาว่าเรานอกใจ คนอะไรวะ โคตรขี้หึงเลย มันน่าบอกเลิกนัก!”
ก้องภพพยักหน้ารับพร้อมยิ้มแห้ง ๆ ก่อนจะยกแก้วเหล้าตรงหน้าขึ้นจิบน้อย ๆ ไม่ได้กินเหล้าด้วยกันมาตั้งนานแล้ว เลยลืมไปว่าอีกฝ่ายคออ่อนมาก แถมเวลาเมาทีไร ก็ชอบบ่น ชอบอาละวาดแปลก ๆ ให้เขากับอาชวินคอยปรามอยู่ประจำ
และที่อีกฝ่ายบ่นอุบแบบนี้ ก็เพราะเขาดันเผลอไปถามเรื่องแฟนที่คบอยู่ปัจจุบันของเจ้าตัวนั่นเอง
“ก็นะ…ถ้าเขาไม่รักก็คงไม่หึงหรอก”
ภามบอกโดยไม่รู้ว่า คนที่นั่งอยู่โต๊ะไกลออกไป และลอบฟังอยู่ยิ้มน้อย ๆ อย่างพอใจ
“อืม…คุณภามของนายนี่ก็ใช้ได้นะ”
เควินบอกกับเพื่อนที่นั่งดื่มเหล้าอยู่ด้วยกัน พวกเขาติดเครื่องดักฟังที่โต๊ะของพวกภามไว้ล่วงหน้า และกำชับให้พนักงานเสิร์ฟของร้านพาทั้งสามไปนั่งโต๊ะนั้น โดยที่ไม่มีใครสงสัยเรื่องนี้สักคน
“แหง อยู่แล้ว เขาเป็นผู้ใหญ่กว่านายเยอะ”
โทนี่บอกยิ้ม ๆ เรียกสีหน้าไม่สบอารมณ์ของอีกฝ่ายได้ทันที ก่อนจะฟังบทสนทนาจากอีกโต๊ะต่อ
“ผมก็รู้นะครับพี่ภาม…แต่บางครั้งผมก็อยากให้เชื่อใจกันบ้าง ถึงผมจะไม่ค่อยได้บอกเขาบ่อยก็เหอะ แต่ถ้าไม่รักจะยอมให้กันแบบนี้เรื่อยหรอกรึ!”
เสียงกานต์ยังคงบ่นมาต่อ แต่ทำให้คนแอบฟังอมยิ้มอย่างมีความสุข จนโทนี่หมั่นไส้
“น่าอิจฉาจังว่ะ! ขนาดทะเลาะกันยังหวานใส่กันอีก”
“ช่วยไม่ได้คนมันเสน่ห์แรง จนแฟนรักแฟนหลง”
เควินพูดอวดตัวเองพร้อมกับยกแก้วเหล้าขึ้นดื่ม แต่ก็ต้องแทบพ่นพรวด เมื่อได้ยินประโยคถัดมาของคนรัก
“ไม่เชื่อใจกันมาก ๆ เดี๋ยวก็นอกใจประชดมันเสียเลย!”
“เฮ้ย ๆ ใจเย็น ๆ เมาแล้วนะนาย”
เสียงของก้องภพปรามเพื่อนตามมา พร้อมกับเสียงถอนหายใจของภาม แล้วเอ่ยเตือนรุ่นน้อง
“แลกกับความสะใจชั่วครั้งชั่วคราว แต่ต้องมาเจ็บทั้งสองฝ่ายจะมีประโยชน์อะไร นายยังดีนะ ที่คนที่นายรักและรักนายยังอยู่เคียงข้างแบบนี้ ถ้าเขาจากไปแล้ว ถึงอยากจะทำเพื่อเขาแค่ไหน มันก็ทำไม่ได้อีกแล้ว…”
ท้ายประโยคเสียงคนพูดดูเศร้า จนคนแอบฟังอย่างโทนี่ปวดใจ เขาเหลือบไปยังโต๊ะของภาม ตำแหน่งที่ห่างและเหลื่อมล้ำทำให้มองเห็นร่างของผู้กองหนุ่มไม่ชัดนัก ซึ่งคิดอีกทีก็ถือว่าดีเหมือนกัน เพราะถ้าได้เห็นสีหน้าเศร้า ๆ นั่นถนัดชัดเจนล่ะก็ เขาคงอดใจไม่ให้ไปกอดปลอบโยนอีกฝ่ายไม่ได้แน่
“แต่ฟังจากที่นายเล่า แฟนนายนี่ก็เอาเรื่องเหมือนกันนะ แต่อย่างว่าผู้หญิงก็ขี้หึงอย่างนี้นั่นล่ะ”
เสียงของก้องภพดังขึ้นและพยายามเปลี่ยนเรื่องคุย เพราะไม่อยากให้ภามต้องนึกถึงความทรงจำเศร้า ๆ ด้านกานต์นั้นเงียบไป จากนั้นเจ้าตัวก็ตอบอีกฝ่ายเสียงอ้อแอ้
“ใครว่าผู้หญิง… ถ้าผู้หญิงขี้หึงมันก็ปกติ แต่หมอนั่นมันเป็นผู้ชาย! ได้ยินไหม ผู้ชายน่ะ! ผู้ชายขี้หึง … ฮึ นาน ๆ ทีก็ดีอยู่นะ แต่นาน ๆ ถี่ ฉันก็ไม่ไหวเหมือนกัน”
หลังจากกานต์พูดจบ เสียงทั้งโต๊ะ ก็เงียบไปนาน ก่อนจะได้ยินเสียงหัวเราะแผ่ว ๆ ของก้องภพดังขึ้นมา
“ง่า…ก็นะ เรื่องรสนิยมส่วนตัว มันก็เป็นเรื่องของใครของมัน”
“นายไม่รังเกียจ?”
เสียงของกานต์ถามเพื่อนของเขา เควินไม่รู้ว่าก้องภพตอบว่าอะไร เพราะอีกฝ่ายเงียบไป แต่เขาก็ต้องสะดุ้ง เมื่อได้ยินเสียงคนรักดังขึ้น
“รักนายจังว่ะก้อง … ทำไมช่างเป็นเพื่อนที่แสนดีแบบนี้ …ขอจูบสักทีเถอะวะ!”
“เฮ้ย! ไม่ได้”
เสียงของก้องภพแทบจะดังขึ้นพร้อม ๆ กับเควิน ทำเอาคนอื่นในร้านสะดุ้ง แล้วหันไปหันมา เควินลุกจากโต๊ะเดินตรงไปที่โต๊ะของตำรวจหนุ่มทั้งสาม โดยที่โทนี่ห้ามเอาไว้ไม่ทัน ก่อนจะตรงมาดึงร่างของคนรักที่ไปเกาะแกะอีกฝ่ายขึ้นมาหาตัวเอง
“แล้วอย่างนี้จะให้เชื่อใจได้ยังไง ลับหลังก็ถึงเนื้อถึงตัวคนอื่นแบบนี้!”
เควินตะคอกใส่คนรัก ซึ่งกานต์ก็ตวัดสายตากลับมามองอีกฝ่ายขุ่นมัว แล้วเถียงกลับ
“คนอื่น? นี่มันเพื่อนฉัน! โธ่โว้ย ไอ้คนขี้หึง!”
กานต์ตะคอกแล้วดึงคอเสื้อของหนุ่มลูกครึ่งเข้ามาใกล้ ก่อนจะยื่นหน้าไปชิดและบดเบียดริมฝีปากกับคนรักอย่างเร่าร้อนรุนแรง โดยไม่สนใจสายตาตกตะลึงของคนอื่นรอบด้าน
“ฉันรักนายคนเดียว จะให้พูดอีกกี่หนกันวะ!”
คนเมาตะคอกใส่หลังจากถอนริมฝีปากออกมา ทำให้คนที่ยืนอึ้งเปลี่ยนเป็นแย้มยิ้ม แล้วตอบกลับอย่างเปลี่ยนทีท่า
“รู้แล้ว เข้าใจแล้ว ขอโทษนะกานต์ …กลับห้องเรากันเถอะนะ เดี๋ยวฉันจะยอมตามใจนายทุกอย่างเลย”
“แน่นะ?”
ผู้หมวดหนุ่มถามด้วยนัยน์ตาปรือ เควินยิ้มแล้วจูบแก้มอีกฝ่ายซ้ายขวา อย่างไม่แคร์สายตาใครเช่นกัน
“แน่นอนครับ ที่รัก … ขอตัวก่อนนะครับคุณตำรวจทั้งสอง”
เควินหันไปบอกก้องภพกับภามที่นั่งอึ้ง ๆ และมีสีหน้ากระอักกระอ่วนลำบากใจ ทั้งคู่พยักหน้ารับ และเมื่อเควินพากานต์กลับไปแล้ว ก็เหลือโทนี่ซึ่งยืนหัวเราะแห้ง ๆ แล้วเตรียมจะกลับไปบ้าง ทว่ากลับถูกใครบางคนเรียกเสียก่อน
“อธิบายมาหน่อยสิครับ มิสเตอร์หว่อง”
“คุณโทนี่ครับ นี่มันอะไรกันครับ ผมงงไปหมดแล้ว”
ก้องภพถามขึ้นบ้าง
“ก็สองคนนั่น เขาเป็นแฟนกัน … คิดว่าคุณน่าจะพอมองออกตั้งแต่ที่หัวหินนั่น”
โทนี่หันมาทางภาม ซึ่งอีกฝ่ายก็ถอนหายใจ แล้วพยักหน้ารับเบา ๆ
“เอ๋? หัวหินที่นายไปพักร้อนน่ะเหรอ เจอกันมาก่อนแล้วหรือไง แล้วกานต์มันคบกับคนนั้นนานแล้วหรือ ก่อนหน้านั้นเห็นวินบอกว่ามันคบกับผู้หญิงอยู่ไม่ใช่หรือไง?”
ก้องภพถามภามมาเป็นชุด ทำให้ผู้กองหนุ่มมีสีหน้าลำบากใจ จนโทนี่ต้องนั่งลงข้าง ๆ แล้วอธิบายให้ก้องภพฟังแทนคร่าว ๆ โดยเลือกปิดบังตัวตนที่แท้จริงของทั้งเขาและเควินไม่ให้ผู้หมวดหนุ่มรู้
“อืม… สรุปว่า เพราะอกหัก เลยเจอรักใหม่สินะ”
ก้องภพพึมพำ แล้วก็ถอนหายใจยาว ก่อนจะยิ้มน้อย ๆ
“เอาเหอะ ถ้าหมอนั่นมีความสุข ก็โอเคแล้ว ถึงจะดูขี้หึงไปนิด แต่คุณเควินเขาก็น่าจะรักหมอนั่นจริง ไม่งั้นคงไม่คอยห่วง คอยตามแบบนี้หรอกนะ”
คนมองโลกในแง่ดีบอกอย่างร่าเริงจนภามยิ้มตาม ก่อนจะชะงัก แล้วหันมามองคนที่ลอบยิ้มมองเขาอยู่ก่อนหน้า
“มองอะไร”
น้ำเสียงนั้นถามติดห้วนเพราะรอยยิ้มแปลก ๆ ของโทนี่ ซึ่งอีกฝ่ายก็หัวเราะเบา ๆ แล้วกระซิบ
“มองคนน่ารัก”
ภามหน้าแดงอย่างลืมตัว หันไปทางก้องภพอีกฝ่ายก็หันไปเรียกพนักงานเสิร์ฟมาเก็บเงิน เพราะดึกแล้ว ผู้กองหนุ่มจึงถอนหายใจอย่างโล่งอก ก่อนจะส่งสายตาดุ ๆ ไปมองคนที่นั่งข้างตน
“กลับกันเถอะว่ะ พรุ่งนี้ต้องไปทำงานต่อ”
“ฉันกลับเองก็ได้ นายจะได้ไม่ต้องย้อนไปย้อนมา”
ภามบอกกับเพื่อนรุ่นน้อง ซึ่งก้องภพก็ลังเล และพอจะตอบโทนี่ก็ขัดขึ้นมาก่อน
“ผมไปส่งผู้กองให้ก็ได้ครับคุณก้อง ยังไงก็บ้านอยู่ทางเดียวกัน”
ก้องภพหันมามองหนุ่มลูกครึ่งที่ยิ้มแย้มจริงใจให้เขา แล้วก็พยักหน้ารับ แม้จะแปลกใจนิด ๆ ว่าภามญาติดีกับโทนี่ตั้งแต่เมื่อไหร่ เพราะก่อนหน้านั้น ถึงเขาจะพยายามช่วยปลอบเพื่อนรุ่นพี่ว่าสิ่งที่เกิดขึ้นมันเป็นอุบัติเหตุก็ตาม แต่ภามก็ยังมีท่าทีมึนตึงกับหนุ่มลูกครึ่งอยู่เช่นเดิมแท้ ๆ
“ดีเหมือนกัน ฝากหมอนี่ด้วยนะครับคุณโทนี่”
“ไม่ต้องห่วงครับ จะส่งถึงห้องอย่างดีเลยทีเดียว”
โทนี่รับคำ และหันไปยิ้มให้กับคนที่เม้มปากนิ่งด้วยความไม่พอใจนิด ๆ แม้จะไม่ค่อยสบอารมณ์นัก แต่ภามก็ไม่อยากโวยวายอะไรมาก และพอไปส่งเพื่อนที่รถแล้ว เขาก็เดินออกไปอีกทาง ทำให้คนซึ่งกำลังจะไปถอยรถตัวเองบ้างสะดุ้ง
“เดี๋ยวสิครับคุณภาม ไม่กลับด้วยกันหรือครับ”
“ใครบอกคุณล่ะ ว่าผมจะกลับกับคุณ”
ภามตอบด้วยสีหน้าขรึม ๆ แต่โทนี่มองก็รู้แล้วว่าอีกฝ่ายไม่พอใจ
“คงคิดว่าผมฉวยโอกาสสินะ”
โทนี่บอกอย่างน้อยใจ ซึ่งก็ทำให้คนฟังชะงัก
“ผมบอกคุณแล้วไง ผมขอโทษ และจะไม่ทำอะไรฝืนใจในสิ่งที่คุณไม่ชอบอีกแล้ว … ให้โอกาสผมบ้างได้ไหมครับ คุณภาม”
ผู้กองหนุ่มเงียบไป แล้วจึงยืนเฉย จนโทนี่ใจคอไม่ดี
“มองอะไร พรุ่งนี้ผมต้องไปทำงานแต่เช้านะ จะไปส่งก็รีบไปถอยรถมาสิ”
ภามบอกห้วน ๆ แต่คำพูดของเขาทำให้คนฟังยิ้มออก รีบรับคำ แล้วเดินตรงไปที่รถเก๋งสีดำหรูของตนอย่างรวดเร็ว โดยมีคนที่ยืนนิ่งมองตามไปด้วยใบหน้านิ่งเฉย ทว่าริมฝีปากได้รูปกลับปรากฏรอยยิ้มน้อย ๆ ขึ้นมา โดยที่เจ้าของใบหน้าไม่ทันรู้สึกตัว
===TBC===
-
กานต์จะโดนอะไรบ้างวะ :haun4:
แอบหวัง :laugh:
:call:
:call:
-
โทนี่กับภามเริ่มมีแววนิดๆแล้ว :o8:
สงสัยงานจะเข้ากานต์หนักเลยละคราวนี้ :z1: :laugh:
-
กานต์เมาได้น่ารักมาก ถึงจะขี้โวยวาย ขี้บ่นไปหน่อยแต่ก็รักเควินทุกลมหายใจเข้าออกเลย
:-[:-[:-[:-[
สมหวังไปแล้ว 2 คู่
มารอลุ้นคู่ของภามกับโทนี่ และมารอลุ้นว่าจะตำรวจไทยคนที่ 4 เสียดุลให้ฝรั่งอีกคนรึเปล่า หุหุหุ
-
น่ารัก :-[ ต่อไปคู่ใครน้า อยากอ่านทุกคู่เลย :L2:
-
ถึงไรเตอร์..
น่าจะทักผิดคนแล้วแระ..เพราะไม่เล่นบอร์ดไหนนอกจากที่นี่..คริคริ :m17:
ยูสเซอร์เนมที่ใช้อาจจะซ้ำกันบ้างอารัยบ้าง..หุหุ....แต่ไม่เป็นรัย..ไม่ว่ากันอยู่แล้ว.. :กอด1:
..............................
พรุ่งนี้หมวดกานต์จะไปทำงานรอดม่ะเนี้ยะ...
เควินจะตามจัยภรรยา ขนาดไหนเนี้ยะ..อยากรู็ :z1: :z1:
ตอนหน้าต้องหั้ยเตรียมทิชชุ่ใว้มั้ยเอ๋ยไรเตอร์...หุหุ...
.............................
ภามเนี้ยะก้อนะ..อย่าทรมานโทนี่นักเลย...
เพื่อนๆ หนีไปมีสามีกันหมดแระ..
แต่อย่างว่า..เป็นตำรวจต้องรักนวลสงวนตัวกันหน่อย..
เกี่ยวกันมั้ยเนี้ยะ....ฮาๆๆๆๆๆๆๆ
...............................
ขำขำนะ อย่าซีเรียส...
:กอด1: แอนท์ :pig4: ไรเตอร์.. :man1:
-
กานต์น่ารักมาก ๆ
ตอนนี้เควินเป็นปลื้มเลยมั้ง 5555
-
:กอด1: น้องปัด ที่ทำให้อารมณ์ดีเมื่อได้อ่านตอนนี้
:impress2: แฮ่ม แฮ่ม ..กานต์คงไม่ได้นอนมั้งคืนนี้ ก็เควินคงจะตามใจทั้งคืนนี่เนาะ
ส่วนโทนี่ เค้าเชียร์ตัวนะ ท่องไว้ อดเปรี้ยวไว้กินหวาน
น้องปัดจ๊ะ ใกล้จะถึงตอนหวานๆของโทนี่หรือยังน้อ
-
เมาจนได้เรื่องนะนายกานต์
รอลุ้นคู่สองดีกว่า
+1
-
ตอนต่อไปก็มารวมด้วยกันทีเดียวไปเลย
จะได้รู้ว่าชอบ..หมู่ หรือ จ่า..
-
กรี๊ดดดด :o8: กานต์ เมาแล้วสุดยอด
สงสัยต้องให้เมาทุกวันแล้วล่ะ
ลุ้นคู่โทนี่ต่อและคิดถึงคุณวินจัง
-
555
บอกรักได้ใจมาก
-
กานต์เมาได้น่ารักมาก
กลับไปแล้วจะโดนอะไรบ้างเนี่ย
แอบหวัง :z1:
-
:m20: ตอนนี้กานต์น่ารักมากกกกก
เควินได้กำไรไปเต็ม ฮ่าๆๆๆ
แต่จะได้กำไรแบบไหน ต้องรอไรเตอร์มาเฉลยอ่ะ
-
tawan- กำลังว่าจะตัดฉากพอดี ... แหะ ๆ
BOOM_LOVE- คู่นี้โผล่มาก็หวานน้ำตาลเชื่อมเรื่อยล่ะค่ะ แหม รู้สึกมีแต่คนลุ้นชะตากรรมนายกานต์จังแฮะ
belzaaa- เต็มที่แค่ 3 คู่ ค่าาา เขียนเยอะเดี๋ยวเฉลี่ยบทไม่พอ ส่วนนายก้องภพ รายนั้นมีแฟนเป็นผู้หญิงค่ะ ^^
silverspoon-จะพยายามเอามาสลับนะคะ แต่คู่หลัก ก็คือเควินกับกานต์นั่นล่ะค่ะ
LiTTlE [A]-เห็นชื่อเหมือนกันก็เลยลองทักน่ะค่ะ สำหรับตอนหน้ากำลังลังเลว่าจะให้นักอ่านเสียเลือดดีหรือไม่ดี ๆ ฮ่า ๆ พอดีไม่ค่อยถนัดเขียนฉากน่ะค่ะ เขียนทีไร หมดแรง ลมปราณแตกซ่านประจำ ส่วนคู่นายภาม ก็ค่อย ๆ กระดึ้บ ๆ ตามคู่อื่นไปทีละนิดนั่นล่ะค่ะ
ChiOln-มีวี่แววว่าพี่ท่านจะแอบมอมเหล้ากานต์เวลาอยู่กับสองต่อสองในอนาคตนี้แน่ค่ะ (แบบว่าติดใจ)
yayee2- *กอดตอบ* ปัดก็อารมณ์ดีเหมือนกันค่ะ ที่เขียนแล้วมีคอมเมนต์ฟีคแบคกลับมา ตอนแปะครั้งแรกก็กลัวไร้คนอ่าน แหะ ๆ เพราะแนวปัดมันก็เขียนแบบตามใจตัวเอง เรื่อย ๆ เลยไม่แน่ใจว่าจะมีคนชอบอ่านกันไหม ^^" ส่วนตอนหวานของโทนี่มาเสิร์ฟตามคำขอแล้วค่ะ แต่อาจจะยังหวานไม่มากนะคะ คู่นี้เขาต้องค่อย ๆ พัฒนาค่ะ หุ ๆ
Little Devil-มาให้ลุ้นต่อแล้วค่ะ สำหรับอีกคู่
Dee^daY- แหะ... สำหรับตอนนี้ ไม่ใช่ทั้งหมู่ทั้งจ่า แต่เป็นผู้กองแทนล่ะนะคะ
milky way- คู่นายวินจะแวบไปหาทีหลังนะคะ รอสองคู่นี้เขาเคลียร์ก่อน
ooopimmyooo- ตอนแรกก่อนจะเขียนก็คิดว่าจะเขียนแบบนี้ดีไหม แต่คิดไปคิดมา ก็ให้จูบแล้วบอกรักเสียเลย คนขี้หึงจะได้เคลียร์สักที
~DosTresCuatro~- สงสัยต้องสำรวจความต้องการแล้วว่า นักอ่านสนใจอยากอ่านฉากของคู่หลักมากน้อยขนาดไหน หุ ๆ
nolirin- แหม~ กำไรแบบไหนน่ะหรือคะ ... ต้องรอสักพักล่ะนะคะ ถ้าอยากอ่านฉากหากำไร ของนายเควินน่ะ~ (ขอคนเขียนทำสมาธิก่อน)
-
เอาครึ่งแรกหวาน ๆ มาเสิร์ฟก่อนค่ะ
ส่วนครึ่งหลังของอีกคู่ ......... :-[ ไว้ค่อยมาต่อนะคะ :o8:
คุณตำรวจยอดรัก
บทที่ 12
=========
โทนี่ขับรถพาภามไปส่งที่อพาร์ตเมนต์ของชายหนุ่มอย่างไม่รีบร้อนนัก เขาขับเรื่อย ๆ เสียจนคนนั่งข้าง ๆ ต้องลอบมองเป็นระยะอย่างหมั่นไส้ เพราะเมื่อก่อนก็เคยนั่งรถที่ชายหนุ่มขับมาแล้ว และที่แน่ ๆ เจ้าตัวเหยียบเร็วเสียจนตำรวจอย่างเขาต้องตำหนิ
ไฟแดงตรงหน้าทำให้โทนี่ต้องชะลอรถจอด เจ้าตัวเหม่อมองสัญญาณตัวเลขที่นับถอยหลัง แล้วหันมาพึมพำบอกกับภาม
“เมื่อก่อนผมไม่ชอบไฟแดงเลยนะครับ มันน่ารำคาญ เสียเวลา … แต่ถ้าเป็นตอนนี้ ที่มีคุณนั่งอยู่ใกล้ ๆ ผมกลับชอบมันขึ้นมาแทนเสียแล้ว”
นัยน์ตาสีดำซึ่งแฝงความรักเต็มเปี่ยมจับจ้องมองอยู่ที่ใบหน้าของคนนั่งข้าง ๆ ภามนิ่งอึ้ง นัยน์ตาคู่นั้นมันแสดงออกเด่นชัด ว่าเจ้าตัวคิดยังไงกับเขา แต่ถึงอย่างนั้นใบหน้าขรึมของผู้กองหนุ่ม ก็ยังคงเสแสร้งทำเป็นไม่รู้ แล้วหลุบตาหลบ จนคนมองถอนหายใจเบา ๆ ก่อนจะสะดุ้งเมื่อได้ยินเสียงรถคันหลังบีบแตรเร่ง
“เวลาแห่งความสุข มันสั้นจังเลยนะครับ”
โทนี่พึมพำ ก่อนจะเหยียบคันเร่งเคลื่อนรถไปข้างหน้า หนุ่มลูกครึ่งขับไปสักพัก ก็เลี้ยวไปจอดที่หน้าอพารต์เมนต์ ของคนข้าง ๆ แล้วหันมาฝืนยิ้มทำเป็นร่าเริงให้อีกฝ่าย
“ให้ผมไปส่งที่หน้าห้องไหมครับ”
“ไม่ต้อง ผมกลับห้องตัวเองถูก”
ภามปฏิเสธอย่างไร้เยื่อใย ทำให้โทนี่ลอบถอนหายใจเบา ๆ และก็ต้องแปลกใจที่เห็นภามยังไม่ยอมลงจากรถไปสักที
“มีอะไรหรือครับผู้กอง?”
โทนี่ถามอย่างสงสัย ภามนั้นนั่งนิ่ง สีหน้าเหมือนจะลังเล ก่อนจะเม้มปากนิด ๆ แล้วตัดสินใจพูดออกไป
“มิสเตอร์หว่อง สำหรับผม คุณเป็นเพื่อนที่ดี … และคงเป็นได้แค่นั้น”
“คุณภาม…”
โทนี่เรียกชื่ออีกฝ่ายด้วยน้ำเสียงเบาหวิว ไม่คิดว่าภามจะตัดเยื่อใยเขาอย่างรวดเร็วขนาดนี้
“ผม… ลืมอรไม่ได้ …ผมไม่อยากหลอกใช้ความอ่อนโยนของคุณ ยึดคุณเป็นที่พึ่ง …คุณเป็นคนดี…โทนี่ … ผมไม่อยากให้คุณมาเสียเวลากับคนไร้ค่าอย่างผม”
คำสารภาพตามมาของอีกฝ่าย ทำให้หนุ่มลูกครึ่งที่กำลังตกตะลึงชะงักกึก ความรู้สึกรักที่มีต่อผู้กองหนุ่มยิ่งเพิ่มพูนมากขึ้น จนยากจะตัดใจ แม้อีกฝ่ายจะพยายามขับไล่ไสส่งเขาให้ออกจากชีวิตของเจ้าตัวก็ตาม
“คุณไม่ใช่คนไร้ค่าหรอก คุณภาม … อย่างน้อย สำหรับผม คุณก็มีค่ามาก…มากเหลือเกิน”
โทนี่จับมือของอีกฝ่ายขึ้นกุม แล้วจูบเบา ๆ ในทีแรกภามพยายามจะรั้งมือฉุดกลับ แต่เพราะคำพูดและการกระทำอันแสนอ่อนโยนของชายหนุ่มก็ทำให้เขานิ่งเงียบ
“ผมมองคุณมาตลอด … มองคุณมาก่อนคุณจะเจอกับคุณอรด้วยซ้ำ คุณรู้บ้างไหม”
โทนี่สารภาพความจริง …ความจริงที่เขาก็เพิ่งจะมารู้ใจตัวเองในภายหลัง ทั้งที่ก็คบหาเป็นเพื่อนคู่ค้ากับอีกฝ่ายมาแล้วหลายปี
“โทนี่…”
ภามเรียกชื่ออีกฝ่ายเสียงแผ่ว เขาไม่คิดว่าจะได้ยินความจริงเช่นนี้ ใจที่พยามจะต่อต้าน ก็เริ่มหวั่นไหวขึ้นมาอีกครั้ง
“ผมชอบคุณ แล้วก็ชอบคุณอรด้วย เธอเป็นคนดี คุณสองคนเป็นคู่ที่เหมาะสมกัน … ผมยินดีที่คุณคบกัน รักกัน …แม้ในใจลึก ๆ ผมจะรู้สึกเจ็บแปลบอย่างประหลาด…ใช่แล้ว ตอนนั้นผมก็ยังไม่รู้ตัว ว่าผมน่ะคิดกับคุณไปไกลเกินกว่าเพื่อนแล้ว”
โทนี่ยังคงพูดต่อ เขาไม่อยากเก็บงำความในใจของตนอีกต่อไป อย่างน้อยถ้าจะผิดหวัง ก็ขอให้ภามได้รับรู้ความรู้สึกของเขาทั้งหมดก็พอ
“ในวันที่คุณอรจากไป … ผมเห็นคุณเจ็บ เห็นคุณเสียใจ คุณรู้ไหมคุณภาม ใจผมมันก็เจ็บไปด้วย ตอนที่คุณโกรธผม เกลียดผม และโทษว่าเป็นความผิดของผมที่ทำให้คุณเสียเธอไป ผมไม่โกรธคุณเลยสักนิด … แต่ผมเสียใจ ที่ไม่สามารถช่วยบรรเทาความเจ็บปวดของคุณให้น้อยลงได้”
มือใหญ่ของหนุ่มลูกครึ่งที่เกาะกุมมือของอีกฝ่าย เริ่มเปลี่ยนไปเป็นรั้งร่างของผู้กองหนุ่มมาโอบกอดโดยไม่รู้ตัว ทั้งคนกอด และคนถูกกอด
“จนวันที่เห็นคุณเดินลงทะเล … ผมถึงได้รู้ใจตัวเองสักที ว่าคุณสำคัญสำหรับผมขนาดไหน คุณจะเกลียดผมก็ได้ จะพบรักกับใครก็ได้ที่ไม่ใช่ผม … แต่อย่างน้อย ขอผมอยู่เคียงข้างคุณแบบนี้ ขอให้ผมเป็นคนเดียวที่จะคอยรับฟังความทุกข์ของคุณ เป็นที่พึ่งให้คุณ อย่าคิดว่าการพึ่งพาผมเป็นการหลอกใช้ …ผมเต็มใจนะคุณภาม เต็มใจอย่างที่สุด ถ้าจะสามารถช่วยแบ่งเบาความทุกข์ของคุณได้บ้าง”
“โทนี่…ผมลืมอรไม่ได้…ผมรักเธอ”
ภามพึมพำ เขาปล่อยร่างให้อีกฝ่ายกอดโดยไม่คิดขัดขืน โทนี่ยิ่งกระชับอ้อมแขนนั้นแน่น แล้วบอกกับชายหนุ่ม
“ไม่ต้องลืมครับ …คุณไม่จำเป็นต้องลืมเธอ คนที่คุณรักและรักคุณ … เพียงแต่เหลือที่ว่างในใจให้ผมบ้างก็พอแล้ว”
ภามซบหน้ากับอกกว้างของอีกฝ่ายนิ่งสักพัก เขาหลับตาลงแล้วค่อย ๆ ดันกายออก ซึ่งหนุ่มลูกครึ่งก็ปล่อยผู้กองหนุ่มให้เป็นอิสระแต่โดยดี แม้จะนึกเสียดายก็ตาม
“ให้เวลาผมบ้างได้ไหม”
ภามพึมพำในถ้อยคำที่ทำให้คนฟังหัวใจพองโต
“ได้สิครับคุณภาม …สำหรับคุณ ผมรอได้ตลอดชีวิตอยู่แล้ว”
โทนี่บอกแล้วยิ้มกว้างอย่างดีใจ จนคนมองต้องหน้าแดงระเรื่อนิด ๆ แล้วเบือนสายตาหนี
“งั้นก็รอไปตลอดชีวิตแล้วกัน”
ผู้กองหนุ่มแกล้งบอก ซึ่งก็ทำให้ใบหน้ายิ้มแย้มนั้นหุบยิ้ม ก่อนจะเปลี่ยนเป็นอ้อนแทน
“โธ่! อย่างน้อยก็อย่าให้นานนักแล้วกันครับ เดี๋ยวจะเตะปี๊บไม่ดัง ใช้การไม่ได้กันพอดี”
คำพูดของหนุ่มลูกครึ่งยิ่งทำให้ภามหน้าแดงหนัก เขาพึมพำบ่นใส่อีกฝ่าย แล้วเปิดประตูลงจากรถ จ้ำอ้าวขึ้นไปบนตึก โดยมีโทนี่มองตามไปด้วยใบหน้าระบายยิ้ม เขาสัญญากับตัวเองแล้วว่า จะไม่ทำพลาดเหมือนตอนที่อยู่บ้านพักชายทะเลอีกแน่ เขารักภามและอยากได้หัวใจของอีกฝ่าย …จริงอยู่เพราะรักจึงทำให้อยากกอด อยากเป็นเจ้าของเรือนร่างนั้น เขาแน่ใจว่าถ้าเขาเอาจริง ก็สามารถทำให้ภามเป็นของเขาได้ไม่ยาก แต่ถ้านั่นมันต้องแลกมากับการที่เขาต้องสูญเสียความไว้วางใจจากผู้กองหนุ่มไปตลอดกาลล่ะก็ … เขายอมเป็นฝ่ายรออยู่แบบนี้ดีกว่า
เสียงถอนหายใจดังขึ้นจากเจ้าของรถยนต์คันงามอีกครั้ง เจ้าตัวออกมายืนรอ จนกระทั่งเห็นไฟห้องหนึ่งเปิดเขาจึงยิ้มน้อย ๆ แล้วกลับขึ้นรถออกไป โดยมีสายตาอ่อนโยนของใครบางคนจากบนตึกสูง เฝ้ามองผ่านผ้าม่านห้องตามไปจนอีกฝ่ายลับตา
---(จบครึ่งแรก)----
-
อ่อนโยนจังโทนี่ >///<
-
หวานดีจังคะ
-
กรี๊ดดดดด :m3:
โทนี่มาแนวหวานๆ โรแมนติกมากๆ
"เพียงแต่เหลือที่ว่างในใจให้ผมบ้างก็พอแล้ว” กรี๊ดดดด :m3: อีกรอบ
โดนใจสุด
....รอฉากกำไรของเควินต่อไป อิอิ.....
-
อ่านตอนแรกสงสารโทนี่ :o12:
พออ่านลงมาจนจบ :o8:ค่อยยังชั่วที่ภามให้โอกาส
-
แล้วเมื่อไรจะให้ดทนี่เข้าไปอยู่ข้างในอ่ะ
-
อยากมีคนรักแบบโทนี่จัง :m1:
-
น่ารักทุกคู่เลยคะ :-[
รอลุ้นคู่ภามกับโทนี่ว่าเมื่อไหร่จะลงเอยกันซะที :n1:
สำหรับคนแตงจ้า :กอด1: :pig4:
-
“ไม่ต้องลืมครับ …คุณไม่จำเป็นต้องลืมเธอ คนที่คุณรักและรักคุณ … เพียงแต่เหลือที่ว่างในใจให้ผมบ้างก็พอแล้ว”
ชอบคำนี้อ่ะ โทนี่ รักจริง หวังแต่นะเนี้ย :z1:
-
ตื้อเท่านั้นที่ครองโลกกกกกกกกกกกกกกกกกกก :mc4:
-
ความรักกำลังก่อตัว
น่ารักจังเลย :L1:
:call:
:call:
-
:mc4: :mc4: :mc4:
เริ่มแล้วววววว
เอาใจช่วยโทนี่น้าาาาาาาาา
ให้ผู้กองใจอ่อนเร็วๆอิอิ
-
อดทนหน่อยนะโทนี่...
เชื่อว่าในไม่ช้า..ก้อจะได้หัวใจของหมวดภามไปครอง...
ทั้งตัวและหัวใจ......... :o8: :z1: :z1:
..........................
ครึ่งหลังไม่ทราบว่าจะหั้ยเตรียมทิชชู่ เลือดสำรองของกรุ๊ปเลือดต่างๆๆ
ใว้มั้ยเอ๋ยไรเตอร์...ฮาๆๆๆๆๆๆๆ
:กอด1:ตัวเทอร์แน่นๆ..
:pig4: :L1: :pig4:
-
โทนี่โรแมนติกมากๆ :m1: อยากได้แบบนี้บ้าง
ครึ่งหลังเควินกับกานต์ใช่มั้ยคะ :z1:
-
มองกันไป มองกันมา
เดี๋ยวก็ท้องหรอกผู้กอง
ฮ่าๆๆๆ
-
โทนี่จ้ารุกเข้าไปจ้ะ ยึดคติ ตื่อเท่านั่นที่ครองโลกกกกกกกกก
-
มาเชียร์โทนี่
-
โทนี่หวาน อ่อนโยนมากเลย แค่นี้ก็ดีแล้ว ที่ภามขอเวลา
ถือเป็นการเก้าหน้าไปอีกก้าว
โทนี่ สู้โว้ย
-
ถ้ารัก ก็ขอให้แน่ใจ..
-
สวัสดีค่ะ นักอ่านที่น่ารัก มาขอสำรวจความต้องการหน่อยค่ะ
คือในเดือนสิงหาคม ปัดจะมีรวมเรื่องสั้นกับเพื่อน ๆ ในชื่อ หนังสือว่า "No Limit"
โดยมีนักเขียนก็คือ xenon หรือตัวปัดเอง ที่ใช้นามปากกาว่า 'ปัทม์'นอกนั้นก็มีอีกสามท่านก็คือ คุณ ppm ที่เคยลงAbsolution Café ในเล้านี้ แล้วก็น้อง Ziar นักเขียนคุณภาพอีกหนึ่งท่าน(แต่งานน้องเขาไม่ได้ลงที่นี่ค่ะ) กับน้อง Maya (ในเล้าน้องเขาใช้นามปากกาว่า กระต่ายชมจันทร์ น่ะค่ะ)
เล่มที่ว่านี่เป็นเล่ม 2 และจะมีเรื่องสั้นของปัดด้วย คือ การพบกันครั้งแรก ของนายเควินกับกานต์ ที่เป็นต้นกำเนิดของเรื่อง 'คุณตำรวจยอดรัก' เรื่องนี้ ถ้ามีกำหนดออกและมีคนที่อ่านเรื่องนี้สนใจ จะได้ไปตั้งกระทู้โฆษณาที่บอร์ดซื้อขายหรือแจ้งให้ทราบอีกที
ป.ล.สำหรับรวมเล่มใน no limit # 1 ที่ผ่านมา มีผลงานนักเขียนก็คือ ppm ,ziar ,ปัทม์(xenon คนนี้นี่ล่ะ) แล้วก็พี่ ใบปอ ค่ะ เล่มแรกนี่เปิดจองขายได้สักพักแล้ว และหมดเขตจองสิ้นเดือนกรกฎาคมนี้ค่ะ
=======
ป.ล. (อีกรอบ)
ครึ่งหลัง ของตอน 12 ยังไม่เสร็จจ้า รอเ็ร็ว ๆ นี้นะคะ เตรียมทิชชู่ไว้รอซับเลือดได้เลยค่ะ (ไม่ต้องม้วนใหญ่มาก เพราะคนแต่งไม่ชำนาญการรีดเลือด)
-
รับทราบคะ แล้วจะรอนะคะ
-
เข้ามารอครึ่งหลังค่ะ :haun5:
มีแต่ม้วนใหญ่อะทำไงดี :confuse:
-
อยากได้หนังสือ "No Limit" ต้องทำยังไงค่ะ
-
:call:
:call:
:call:
-
น่าสนใจมากค่ะ อยากรู้ราคาก่อนสั่งจอง
-
เข้ามารอครึ่งหลังค่ะ :haun5:
มีแต่ม้วนใหญ่อะทำไงดี :confuse:
แหะ ๆ ไว้ใช้คราวต่อไป ไม่ก็กลับเรื่องอื่นแทนก็ได้ค่ะ อิ ๆ
อยากได้หนังสือ "No Limit" ต้องทำยังไงค่ะ
น่าสนใจมากค่ะ อยากรู้ราคาก่อนสั่งจอง
เดี๋ยวส่งรายละเอียดไปให้ทาง PM นะคะ
Edit: ส่งรายละเอียดไปให้ทาง PM เรียบร้อยแล้วนะคะ
-
หลังจากอ่านครึ่งหวาน ๆ ของโทนี่ ก็มาดูครึ่งหวาน ๆ (?) ของนายเควินกับกานต์บ้างนะคะ
ป.ล.กรุณาเตรียมทิชชูม้วนเล็ก ๆ ไว้ซับน้ำลายและเลือดกำเดาของท่านด้วยค่ะ~
----------------------------------------------------------------------------
(บทที่ 12 ครึ่งหลัง)
อีกด้านหนึ่งก่อนหน้านั้น หลังออกมาจากร้านค้า เควินก็โทรศัพท์เรียกให้ลูกน้องของเขาขับรถมารับไปส่งที่คอนโดของตน เมื่อลงจากรถเขาก็ประคองคนที่เมาแอ๋ขึ้นไปบนห้องพัก แล้วจับร่างนั้นนอนราบไปกับเตียงใหญ่กลางห้อง พลางพิจารณาดูสภาพของอีกฝ่ายอย่างคิดถึง
“ตั้งแต่วันแรกที่เราเจอกัน ก็เพิ่งจะได้เห็นนายเมาหนักอีก ก็ครั้งนี้นี่ล่ะนะ”
“ใครเมา? ... ฉันน่ะเหรอเมา?”
กานต์ตอบเสียงยานคางเล็กน้อย ก่อนจะปลดเปลื้องเสื้อผ้าชุดตำรวจ ที่มันแสนจะเกะกะร่างกายของเขาเสียเหลือเกินในตอนนี้ ทำเอาคนที่มองอยู่ต้องกลืนน้ำลายลงคอ เมื่อผิวสีแทนเนียนสวยปรากฏให้เห็นแก่สายตา
“เห็นมะ ไม่เมาสักหน่อย ยังถอดเสื้อเองได้อยู่นา...เอิ๊ก~”
เจ้าตัวบอกก่อนจะทิ้งกายนอนแผ่หลาลงไปบนเตียงแล้วช้อนตาเชิญชวนชายคนรัก
“ฉันยังจำได้นะ...ที่ร้านน่ะ นายบอกจะตามใจฉันทุกอย่างใช่ไหม”
“อือ ใช่ อยากให้ฉันทำอะไรหรือ”
เควินถามพร้อมกับทรุดนั่งลงข้าง ๆ คนรักบนเตียงนอนกว้างนั้น ด้านกานต์พลิกกายมามองคนข้างเขายิ้ม ๆ แล้วจึงตอบไปอย่างชัดเจน
“ฉันอยากอยู่ข้างบนเป็นฝ่ายทำมั่ง!”
ร่างสูงชะงักกึก แววตาพราวพรายคู่งามนั้นฉายแววเอาจริงดังเช่นคำพูด ก่อนจะถอนหายใจเฮือกใหญ่ แล้วตอบรับอีกฝ่ายง่าย ๆ
“ก็ได้ ...สัญญาไปแล้วนี่นะ”
คำตอบของเควินทำให้กานต์ตาเบิกกว้างด้วยความตะลึงและยินดี
“จริงหรือ! ได้จริงงั้นหรือ!”
เควินชะโงกหน้ามาจูบอีกฝ่ายแทนคำตอบ จากนั้นจึงทิ้งกายนอนราบลงไป แล้วบอกกับผู้หมวดหนุ่ม
“นายถอดเสื้อผ้าให้ฉันด้วยสิ”
“ได้เลย~ เดี๋ยวจัดการให้”
เควินนอนยิ้มมองคนที่ตั้งใจถอดเสื้อผ้าให้เขา และของเจ้าตัว หลังจากนั้นเมื่อทั้งคู่อยู่ในร่างเปลือยเปล่าด้วยกันแล้ว กานต์ก็เริ่มมีท่าทางอึกอักอีกครั้ง
“ทำไมล่ะ รออะไรอยู่ จะเป็นฝ่ายทำบ้างไม่ใช่หรือ”
เควินแกล้งเย้า เขารู้หรอกว่าตลอดมาเขาเป็นฝ่ายปรนเปรอและนำอีกฝ่ายเข้าสู่บทรักมาตลอด กานต์ชะงักแล้วทำหน้ามุ่ย ๆ ด้วยความงอน ก่อนจะตัดสินใจลงมือปลุกเร้าความเป็นชายของร่างที่นอนอยู่ให้ตื่นตัวขึ้นด้วยริมฝีปากของเขา
“อา...วิเศษมาก เก่งขึ้นเยอะเลยนะกานต์”
เควินครางเสียงกระเส่า ยิ่งทำให้คนที่เป็นฝ่ายปลุกเร้าได้ใจ เขาครอบครองแท่งเนื้อเบื้องหน้าไว้ในริมฝีปากอบอุ่นของตน จนกระทั่งร่างข้างใต้กระตุกเล็กน้อย แล้วปลดปล่อยออกมาส่วนหนึ่ง
“ลิ้นนายนี่วิเศษจริง ๆ ... อย่าไปทำแบบนี้ให้คนอื่นนะ”
คนขี้หึงบอก ทำให้คนฟังค้อนขวับ แล้วเริ่มเงอะงะพยายามจะช้อนบั้นท้ายอีกฝ่ายให้ลอยขึ้นจากเตียง แต่เควินกลับแกล้งนอนขืนไม่ยอมร่วมมือเสียเฉย ๆ อย่างนั้น
“ถ้าไม่ขยับจะทำได้ยังไงล่ะ”
“ก็ไม่เห็นยาก ... นายก็ขึ้นมานั่งบนตัวฉันแทนสิ”
เควินบอกด้วยรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ ทำเอาอีกฝ่ายอ้าปากค้าง แล้วตีหน้าบึ้งใส่
“คนขี้โกง!”
“ไม่ได้โกงนะ ก็นายอยากอยู่บน ฉันก็ให้อยู่แล้วจะว่าฉันโกงได้ไง”
ผู้หมวดหนุ่มชะงัก แล้วเถียงกลับไปทันที
“นั่นมันหมายถึงฉันเป็นฝ่ายทำนายคืนบ้างต่างหาก!”
“เพื่ออะไรล่ะ...ชอบรุกมากกว่าหรือ?”
เควินย้อนถามทำเอาอีกฝ่ายเงียบกริบ แล้วอ้อมแอ้มตอบ
“ก็...อยากลองมั่ง”
“ทั้งที่ไม่รู้จะทำยังไงน่ะหรือ อย่าฝืนเลยน่า ให้ฉันเป็นฝ่ายบริการนายเองเหมือนเดิมเถอะนะ”
เควินบอกแล้วยันกายขึ้นนั่งเผชิญหน้าคนที่กำลังหน้าแดงด้วยความอาย ก่อนจะรวบร่างนั้นมากอดแน่น
“กานต์...ถ้านายต้องการจะทำจริง ๆ เพราะไม่อยากเป็นฝ่ายเจ็บตัว ฉันก็ยินดีเป็นฝ่ายรับให้นายเสมอ แต่นี่ไม่ใช่แบบนั้น นายก็แค่ไม่อยากรู้สึกแพ้ฉันเท่านั้น ฉันพูดถูกไหม?”
กานต์นิ่งเงียบ แล้วพยักหน้ารับค่อย ๆ ก่อนจะซบลงกับบ่าคนรัก
“ขอโทษนะ”
“กานต์...ถึงฉันจะเป็นฝ่ายรุกนายและทำให้นายเคลิ้มได้ทุกครั้ง แต่นั่นเป็นเพราะเสน่ห์ของนายเองด้วยนั่นล่ะ คนที่เป็นฝ่ายแพ้เสมอมันฉันต่างหาก”
คำสารภาพของเควิน ทำให้ผู้หมวดหนุ่มนิ่งอึ้ง แล้วสักพักจึงปรากฏรอยยิ้มน้อย ๆ ขึ้นบนใบหน้านั้น ก่อนจะชะโงกหน้าไปจูบริมฝีปากอีกฝ่ายอย่างแนบแน่น
“ฉันรักนาย...เควิน”
“ฉันก็เหมือนกันกานต์”
เควินพึมพำตอบแล้วอุ้มร่างอีกฝ่ายขยับให้สะโพกจ่ออยู่ที่แก่นกายของเขา ก่อนจะค่อย ๆ สอดใส่ความเป็นชายของตนผ่านเข้าไปในโพรงสวาทด้านล่างของอีกฝ่าย กานต์นิ่วหน้าด้วยความเจ็บและอึดอัดในช่วงแรก เขาใช้นิ้วมือจิกที่บ่ากว้างของคนรักแน่น และเมื่อหนุ่มลูกครึ่งรู้สึกถึงความบีบรัดที่ผ่อนคลายลง เขาก็เริ่มขยับสะโพกของตนขึ้นลง โดยที่ผู้หมวดหนุ่มก็ได้แต่ใช้ขาทั้งคู่โอบตวัดเอวรัดร่างเขา และกระดอนกายขึ้นลงตามแรงกระแทกนั้น พร้อมกับเสียงหอบครางไม่หยุดระหว่างการเคลื่อนไหวที่ดำเนินไปเรื่อย ๆ
“อะ! เควิน...แรงกว่านี้...แรงอีก!”
สะโพกที่เต่งตึงไปด้วยกล้ามเนื้อแน่น ขยับกระแทกขึ้นลงสวนตอนรับกับจังหวะขยับของสะโพกด้านล่าง หนุ่มลูกครึ่งยิ้มน้อย ๆ ที่มุมปาก แล้วจึงเพิ่มความเร็วและความหนักหน่วงของการกระแทกมากขึ้นไปอีก
“อ๊า! เควิน! เควิน! แบบนี้ล่ะ อ๊า!”
เสียงครางด้วยความเร้าใจอย่างลืมตัว ทำให้เควินหัวเราะเบา ๆ ในลำคออย่างพึงพอใจที่เห็นคนรักมีความสุข เขาเร่งจังหวะถี่ยิบจนได้ยินเสียงเนื้อกระทบเนื้อดังแข่งกับเสียงร้องครางระงมด้วยความสุขสมปนเสียวกระสันของกานต์
จนกระทั่งเวลาผ่านไปได้พักใหญ่ หนุ่มลูกครึ่งจึงกระแทกสะโพกใส่คนรักอย่างหนักหน่วงอีกสองสามครั้ง จากนั้นร่างของผู้หมวดหนุ่มก็สะดุ้งเฮือก และแอ่นเกร็งอยู่สักพัก ก่อนจะทรุดฮวบลงไปซบอกกว้างของคนรัก น้ำขุ่นขาวข้นไหลออกมาตามท่อนเนื้อแกร่งของเควินซึ่งชักออกมาจากร่างอีกฝ่าย แล้วจากนั้นเจ้าตัวจึงจับพลิกกายของคนที่หมดแรงไปกับอกของเขาให้นอนหงายลงบนเตียง ซึ่งกานต์ก็มองเขาตาปรอยด้วยความเสน่หาและความต้องการที่ยังคงไม่จางหาย สร้างความพอใจให้เควินยิ่งนัก
“ชอบใช่ไหมล่ะ ฉันบอกแล้วไง นายน่ะเหมาะกับเป็นฝ่ายที่ถูกรักแบบนี้มากกว่า ...จริงไหม”
คำพูดสุดท้ายก่อนที่กิจกรรมบนเตียงจะเริ่มต้นขึ้นอีกครั้ง เสียงครางและเสียงหอบกระเส่าดังคละเคล้ากันไปตลอดคืน จนกระทั่งเช้าวันใหม่มาเยือนนั่นล่ะ กานต์ถึงได้เป็นอิสระจากเรือนร่างของอีกฝ่าย แต่นั่นก็ทำให้เขาหมดสภาพจนเกือบจะได้คลานไปทำงานกันเลยทีเดียว
....TBC....
-
ดีใจจัง
อัพแล้ววว
:haun4:
-
ดูอาการแล้วไม่น่าจะทำงานไหว
ราชการไทย :m20:
:call:
-
เป็นไงละอยากอยู่บน 555
-
สงสารกานต์จังจะไปทำงานไหวไหมละนั้น :laugh:
-
ขอบคุณสำหรับครึ่งหลัง...
:m25: :pighaun: ไปเลย...ฮาๆๆๆๆๆๆๆๆ
หมวดกานต์ถึงกับขนาดจะคลานไปทำงานเลยหรอ..
หยุดดีกว่ามั้ย...พักผ่อน..เอาแรงก่อน..คริคริ :-[ :-[
คิดถึงวินกับคริสแล้วอ่ะ...ไม่รู้วินจะเป็นงัยบ้าง...
คริสทำตัวดีดีนะหนู...เผื่อวินจะยอมยอมพิจารณาพฤติกรรมของเรา.. :laugh: :laugh:
...................
:กอด1: :pig4: :กอด1:
-
ตำรวจไทยขอบอู้งานนนน
สาเหตุเพราะมาเฟียนี้เองง5555 :z1: :z1:
-
น่าจะลางานไปเลย :m25: :-[
-
เมาอีกนะคราวหลัง :jul1:
-
วินเอ๊ยย โดนเด็กกินซะงั้น ใจร้ายมากเรยยยค่ะ Xenon
แบบนี้ตำรวจก็ขาดทุนย่อยยับซิคะนี่ กี่คู่ กี่คู่ ก็โดนมาเฟียจับกดทั้งน้านนนนน :sad11:
นายวินนี่มีโอกาสจับคริสกดหรือเปล่าคะ จริงๆน่าจะให้วินเป็นฝ่ายจับกดบ้างน้า เปลี่ยนบรรยากาศงัย
-
ทำงานไม่ไหวแล้วม้างกานต์เอ๊ย :o12:
แต่รู้สึกเหมือนชอบวิน กะ คริส มากกว่านะนี่
แบบว่าคู่กานต์หวานจนจะเป็นเบาหวานอยู่แล้วนะคะ เลยสงสัยว่าคู่นี้ถ้าเขาทะเลาะกันแรงสุดเนี่ยจะเป็นยังไง
-
ยันเช้าขนาดนี้ นอนพักเถอะค่ะ ท่าทางจะไปไม่รอดหรอกคะสภาพนี้
-
:pighaun: :pighaun:
:L2: :L2:
-
:m25:
ลางานเถอะ สภาพนี้คงไล่จับผู้ร้ายไม่ไหว
-
ถ้ามีคนดูแลดี และให้ความสุขแบบเควินนี่มันก็น่าเมานะ อืม...น่าเมาทุกวันเลย
-
:m25:เลือดท่วมเเร่ะ...
มาต่ออีกน้าาาาาา :bye2: o13
-
คุณตำรวจ..เละแล้ว
-
เข้ามาเมียงๆมองๆค่ะ หวังว่าน้องปัทจะมาต่ออีก
ยังไม่มาไม่เป็นไร กางเปลนอนรอต่อไป
-
มีคนรออยู่นะ
:call:
:call:
-
:m20: :m20: ท่าทางจะไปทำงานไม่ไหวนะ กานต์ :m20:
-
กลับมาแล้วนะคะ หายหน้าหายตาไปนาน คิดถึงนักอ่านทุกคนเลยค่ะ
:กอด1:
ตอนนี้ สำหรับคู่หนุ่มน้อยคริส กับนายวินเต็ม ๆ ตอนเลยค่ะ มอบให้แม่ยกคู่นี้โดยเฉพาะ
ตอนหน้าคงเป็นคิวของคู่อื่นบ้างล่ะนะคะ~
=======================================
คุณตำรวจยอดรัก
บทที่ 13
=========
หลังจากกดวางโทรศัพท์ของเพื่อนสนิทลง อาชวินก็หันมาถลึงตาใส่คนที่นั่งยิ้มอยู่บนเตียงเขา
“นายพูดบ้าอะไรออกไป ถ้าเพื่อนฉันเข้าใจผิดไปจะว่าไง!”
คริสโตเฟอร์ยักไหล่ แล้วตอบกลับอย่างหน้าตาเฉย
“ก็ดีน่ะสิครับ อีกอย่างผมก็ไม่ได้โกหกอะไรสักหน่อย พูดความจริงทั้งนั้น”
“เด็กเวร!”
อาชวินสบถ แล้วทิ้งตัวนอนหันหลังให้อย่างหงุดหงิด จนอีกฝ่ายชักใจไม่ดี
“คุณวิน…โกรธเหรอ…ผมขอโทษ ก็ผมรักคุณนี่ ผมไม่อยากให้คุณสนิทกับใครนอกจากผมคนเดียวนี่ครับ”
คริสโตเฟอร์อ้อน ซึ่งอาชวินก็ไม่ได้โต้ตอบอะไร เขายังคงนิ่งเงียบหันหลังให้ จนเด็กหนุ่มหน้าเสีย
“ขอโทษครับ คุณวิน …ผมจะไม่ทำแบบนี้อีกแล้ว”
อาชวินเงียบไปสักพัก จากนั้นชายหนุ่มจึงเอ่ยขึ้นเรียบ ๆ
“ถ้านายสัญญาว่าจะไม่ทำอีก ฉันจะหายโกรธก็ได้”
“ครับ! ไม่ทำอีกแล้วครับ!”
คริสโตเฟอร์รีบบอก จากนั้นผู้หมวดหนุ่มก็หันมามองอีกฝ่ายแล้วยิ้มน้อย ๆ ให้ ทำเอาคนมองใจเต้น จนเกือบจะเผลอรั้งร่างอีกฝ่ายมากอดอย่างห้ามใจไว้ไม่อยู่
“ดีมาก เวลาคนอื่นเขาคุยโทรศัพท์ส่วนตัว ไม่ควรจะพูดแทรกแบบนั้น มันเสียมารยาท”
อาชวินบ่นต่อ แล้วจึงลุกยันกายขึ้นนั่ง สีหน้าดูเคร่งขรึมลง จนคริสโตเฟอร์แปลกใจ
“มีอะไรหรือคุณวิน”
อาชวินอ้ำอึ้ง แล้วจึงตัดสินใจปรึกษาอีกฝ่าย
“ถ้าเป็นนาย…เพื่อนที่ดูว่าปกติมาตลอด จู่ ๆ มาบอกว่า เขามีอะไรกับผู้ชาย นายจะรังเกียจเพื่อนของนายไหม”
“หือ? ทำไมล่ะ ผมเองก็ชอบทั้งผู้ชายผู้หญิงนั่นล่ะ แล้วจะรังเกียจเขาทำไม”
คริสโตเฟอร์บอกด้วยสีหน้าจริงจัง จนคนถามเม้มปากแล้วสบถเบา ๆ
“ฉันไม่น่าถามคนอย่างนายเลย งี่เง่าที่สุด”
“แหม ๆ ผมล้อเล่นน่า ทำไมจะไม่รู้ว่าคุณหมายถึงอะไร”
เด็กหนุ่มผมทองรีบปลอบก่อนที่อีกฝ่ายจะงอนไปมากกว่านี้
“หมายถึงเพื่อนของคุณสินะ กลัวเขาจะรังเกียจถ้ารู้ว่าคุณกับผมมีอะไรกันงั้นล่ะสิ”
“ก็รู้แล้วยังกวนประสาทอีก!”
อาชวินบ่นอุบ จนคริสโตเฟอร์ต้องกอดอีกฝ่ายหลวม ๆ จากด้านหลัง แล้วหอมแก้มชายหนุ่มประจบ
“โอ๋ ๆ ขอโทษครับ จะไม่แกล้งแบบนี้อีกแล้ว”
ผู้หมวดหนุ่มทำเสียงฮึในลำคอเบา ๆ หน้าเชิด ๆ ติดงอนนั่น ดูแล้วน่ารักมาก จนคริสโตเฟอร์อยากจะจับอีกฝ่ายกดไปบนเตียงแล้วปล้ำจูบไปให้ทั่วร่าง เสียอย่างเดียวกลัวว่าอาชวินจะโมโหและยื่นคำขาดตัดสัมพันธ์กับเขา ซึ่งคริสโตเฟรอ์จะไม่มีวันให้เป็นแบบนั้นเด็ดขาด
“ฉันอุตส่าห์ซีเรียสแท้ ๆ”
อาชวินบ่น ซึ่งคริสโตเฟอร์ก็หัวเราะเบา ๆ แล้วเอ่ยขึ้นบ้าง
“คน ๆ นั้น เป็นเพื่อนสนิทของคุณหรือเปล่าล่ะครับ”
“ก็ใช่น่ะสิ”
อาชวินตอบ และพยายามแกะมือที่กอดเขาอยู่ออก แต่ก็ไม่เป็นผล
“แล้วถ้ากลับกัน อีกฝ่ายมีคนรักเป็นผู้ชายล่ะครับ คุณวินจะรังเกียจเขาไหม?”
คริสโตเฟอร์ลองถามย้อนกลับบ้าง ทำเอาผู้หมวดหนุ่มอึ้ง จากนั้นก็ยิ้มน้อย ๆ ออกมา แล้วยอมปล่อยให้อีกฝ่ายกอดเขาต่อโดยไม่ขัดขืน
“นั่นสินะ…นิสัยอย่างหมอนั่น ไม่ใช่คนที่จะดูหมิ่นดูแคลนใครโดยไร้เหตุผลอยู่แล้ว …”
“น่าอิจฉาจังนะครับ เพื่อนที่รู้ใจกันขนาดนี้”
คริสโตเฟอร์บ่นบ้าง น้ำเสียงก็ฟังดูว่าจะอิจฉาจริงอย่างที่พูด ทำให้อาชวินหัวเราะเบา ๆ แล้วจึงเอนหลังไปพิงกับอกของอีกฝ่าย ก่อนเปรยขึ้นยิ้ม ๆ
“แน่ล่ะ สำหรับฉันเพื่อนคือคนที่เราจะคบกันไปชั่วชีวิต ไม่เหมือนคนรัก ที่อาจจะเลิกรากันเมื่อไหร่ก็ได้”
“ผมอยากจะเป็นทั้งคนรัก และคนรู้ใจของคุณไปตลอดชีวิตจังเลยครับ…”
เด็กหนุ่มผมทองอ้อน แล้วเอาคางเกยที่บ่าของชายหนุ่ม อาชวินฟังแล้วก็รู้สึกกึ่งสงสารกึ่งหมั่นไส้ จากนั้นจึงอิงศีรษะของตนพิงกับศีรษะของอีกฝ่ายแล้วกระซิบบอก
“ขึ้นอยู่กับการกระทำของนาย ถ้าทำตัวดี ฉันก็อาจจะพิจารณานายในฐานะนั้นก็ได้”
“ครับ ผมจะทำตัวเป็นสามีที่ดี คอยดูแลปรนนิบัติคุณไม่ให้ขาดตกบกพร่องเลยล่ะครับ”
คริสโตเฟอร์อ้อน ทว่าคำพูดของเด็กหนุ่มทำเอาอาชวินชะงักกึก ก่อนจะยกมือเขกมะเหงกที่ศีรษะอีกฝ่ายเบา ๆ พลางขืนกายออกมาจากอ้อมกอดนั้น แล้วจึงหันมาจ้องเขม็งใส่
“ใครเป็นสามีใคร!”
“อ้าว? ไม่ใช่หรือครับ ฝ่ายที่ทำไม่ได้เรียกว่า สามีหรือครับ? หรือผมจำผิด …อ้อ! ใช่แล้ว เรียกว่า ‘ผัว’ สินะครับ!”
คริสโตเฟอร์ทุบมือแล้วบอกพร้อมยิ้มหวาน ทำเอาคนฟังทั้งฉุนทั้งอาย ชักไม่แน่ใจแล้วว่าเจ้าเด็กหนุ่มตรงหน้าเขา มันไม่รู้จริง หรือกำลังแกล้งยั่วประสาทเขาเล่นกันแน่
“ไม่ใช่ทั้งสามี ทั้งผัว นั่นล่ะ! ฉันก็เป็นฉัน ไม่ได้เป็นอะไรกับนายทั้งนั้น เข้าใจไหม!”
อาชวินตะโกนลั่น แล้วก็รู้สึกเหมือนไข้จะกลับ เขาทรุดลงนั่งอีกครั้ง แล้วกุมศีรษะอย่างมึน ๆ จนเด็กหนุ่มต้องปรี่เข้ามาหาด้วยความตกใจ
“คุณวิน! เป็นอะไรมากไหมครับ ไม่เอาแล้ว ผมพาคุณไปหาหมอดีกว่า!”
“เฮ้ย! ไม่ต้อง ฉันแค่ตะโกนมากไป!”
ผู้หมวดหนุ่มรีบห้าม ทำให้อีกฝ่ายชะงัก แต่ก็ยังคงมีสีหน้าเป็นห่วงมากอยู่ดี
“คุณวิน…ผมเป็นห่วงคุณนะ”
“อือ ฉันรู้ ขอบใจ”
อาชวินตอบเมื่อได้ยินคำพูดจากอีกฝ่าย จากนั้นคริสโตเฟอร์ก็ประคองร่างของผู้หมวดหนุ่ม ให้เอนนอนพัก โดยตัวเขาคอยนั่งเฝ้าอยู่ไม่ห่าง จนคนอายุมากกว่าต้องลอบยิ้มน้อย ๆ แล้วรู้สึกอบอุ่นในหัวใจขึ้นมาอย่างประหลาด ไม่นานนัก เมื่อยามื้อกลางวันที่กินไปก่อนหน้านั้นออกฤทธิ์ เขาก็หลับลงไปอีกครั้ง โดยที่เด็กหนุ่มก็ยังคงไม่จากไปไหน ยังคงนั่งมองหน้าของคนหลับอยู่พักใหญ่ และสุดท้ายก็ขยับกายขึ้นมานอนข้าง ๆ แล้วกอดร่างของผู้หมวดหนุ่ม หลับไปด้วยกันทั้งอย่างนั้น จนกระทั่งถึงตอนเย็นเลยทีเดียว
ตกเย็น ร่างสูงพลิกกายตะแคง ปรือตามองข้าง ๆ แล้วพอหายง่วงแล้ว เขาก็ต้องหน้าแดงวาบ เจ้าสัมผัสอบอุ่นที่เขารับรู้ได้ตลอดเวลาที่หลับนั่น มันเป็นเพราะอ้อมแขนของเด็กหนุ่มลูกครึ่งที่กอดเขาไว้ตลอดเวลานี่เอง
“เด็กบ้า…”
อาชวินพึมพำ แล้วยิ้มน้อย ๆ อย่างเอ็นดู ที่เห็นใบหน้าอ่อนเยาว์ขมวดคิ้ว แล้วทำเสียงฮึมฮำในลำคอเหมือนละเมอ จากนั้นผู้หมวดหนุ่มจึงชะโงกหน้าไปใกล้ แล้วจูบปลายจมูกอีกฝ่ายแผ่วเบา ก่อนจะกลับมานอนมองอีกฝ่ายที่ยังคงหลับอยู่เพลิน จนกระทั่งเจ้าของนัยน์ตาสีฟ้าลืมตาตื่นขึ้น
“คุณวิน …ตื่นนานแล้วหรือครับ”
คริสโตเฟอร์ถามด้วยสีหน้าเขิน ๆ เพราะพอตื่นมาก็เห็นอีกฝ่ายจ้องเขาตาแป๋วอยู่แล้ว
“อือ นอนมองนายหลับน้ำลายยืดมาได้สักพักละ”
อาชวินบอกยิ้ม ๆ ทำให้คนฟังสะดุ้ง แล้วจึงยิ้มแห้ง ๆ
“หรือครับ… แย่จัง หมดมาดเลยแฮะ”
พอได้ยินดังนั้นผู้หมวดหนุ่มก็นึกขำ แล้วจึงเอามือขยี้ศีรษะของอีกฝ่ายเบา ๆ อย่างเอ็นดู
“ฉันล้อเล่น ไม่ได้เป็นอย่างที่พูดหรอก นายก็หลับปกตินี่ล่ะ”
คริสโตเฟอร์ชะงัก เขารู้สึกแปลก ๆ กับปฏิกิริยาของอีกฝ่าย แต่ถึงจะเปลี่ยนไป อาชวินในแบบนี้ก็ดูดีจนเขายิ่งรู้สึกรักและหลงชายหนุ่มมากยิ่งขึ้นไปอีก
“ขอบคุณสำหรับอ้อมกอดอันอบอุ่นนะ ฉันรู้สึกว่าไข้จะหายแล้วล่ะ”
คนที่ยันกายลุกขึ้นนั่งหันมาบอก ทิ้งให้เด็กหนุ่มที่เพิ่งตื่นนอนอึ้ง และเมื่อร่างสูงเดินผ่านไปเข้าห้องน้ำ ก็ทำให้เขาได้สติ รีบลุกตามอีกฝ่ายไปทันที จนทำให้คนที่กำลังจะปิดประตูห้องน้ำชะงัก เมื่อเด็กหนุ่มก้าวเข้ามาในห้องนั้นพร้อมเขา
“เฮ้ย! จะตามเข้ามาทำไม!”
“คุณวิน … คุณกำลังทำให้ผมคลั่งนะ รู้ตัวบ้างไหม …ตอนแรกคุณพยายามหนีผม แล้วจู่ ๆ คุณก็ดีกับผมแบบนี้ แล้วจะให้ผมทนไหวได้ยังไง”
ผู้หมวดหนุ่มอึ้ง กับคำตัดพ้อต่อว่าตน เขาพยายามทบทวนท่าทีของตัวเอง จากนั้น ใบหน้าที่งุนงงก็เปลี่ยนเป็นแดงก่ำ ทั้งอายทั้งฉุน
“นายหาว่าฉันยั่วนายหรือไงวะ! บ้ารึเปล่า ฉันจะไปทำแบบนั้นทำไม!”
“คุณวิน …ผมไม่ได้หมายถึงอย่างนั้น… ผมรักคุณนะ”
คริสโตเฟอร์รีบอ้อนด้วยสีหน้าและน้ำเสียงเว้าวอน จนคนที่โมโหเริ่มอารมณ์เบาลง แล้วสะบัดหน้าใส่
“ออกไปก่อนที่ฉันจะโมโหนายมากไปกว่านี้ … เด็กอะไรวะ ไม่น่าหลงคิดว่าน่ารักเลย แม่ง…”
เจ้าตัวสบถอุบ แต่คนที่กำลังหน้าสลดกลับชะงักกึก แล้วรีบย้ำถาม
“คิดว่าใครน่ารักหรือครับ ผมหรือ? แสดงว่าคุณเริ่มหลงรักผมแล้วสินะ?”
อาชวินสะดุ้ง หน้าแดงกับถ้อยคำเผลอตัวของตน แล้วรีบโวยวายไล่อีกฝ่ายแก้เขิน
“ไม่ใช่ทั้งนั้นละโว้ย! ออกไปได้แล้ว ฉันจะเยี่ยว! ได้ยินไหม!”
“โห! ไม่โรแมนติกเลย คนอะไรว้า”
หนุ่มลูกครึ่งบ่นอุบอิบ แล้วชะโงกหน้ามาหอมแก้มคนหน้าแดงซ้ายขวาที่กำลังเผลอ ก่อนจะรีบเผ่นแนบออกจากห้องน้ำ เมื่อชายหนุ่มคว้าขันน้ำแถวนั้นเตรียมจะขว้างใส่เขา
“ไอ้เด็กเวร! กลับห้องพักนายไปเลยไป๊!”
เสียงของอาชวินดังไล่ตามมา แต่คริสโตเฟอร์ตอนนี้กลับกำลังฮัมเพลง ผิวปาก นอนกระดิกเท้าบนเตียงของผู้หมวดหนุ่มอย่างอารมณ์ดี
และเมื่อล้างหน้าล้างตา รวมไปถึงทำธุระส่วนตัวเสร็จ ผู้หมวดหนุ่มก็เดินออกมาจากห้องน้ำ ยืนมองคนที่นอนกระดิกเท้าเล่นบนเตียงของเขาอย่างหมั่นไส้ ก่อนจะทำเหมือนจะเดินออกไปจากบ้านพัก ทำเอาคริสโตเฟอร์ต้องลุกพรวด แล้วรีบถามอีกฝ่ายทันที
“คุณวินจะไปไหนครับ!”
อาชวินเหลือบมองคนถาม ตอนแรกตั้งใจจะแกล้งทำเป็นนิ่งเฉย ไม่ตอบ แต่พอเห็นตาเศร้า ๆ หน้าอ้อน ๆ นั่น ก็ทำเอาเขาอดใจอ่อนไม่ได้ เลยตอบกลับไปสั้น ๆ
“หิวข้าว จะไปหาอะไรกิน”
“เอ๋? ถ้างั้นไม่ต้องหรอกครับ อยากทานอะไรบอกมา เดี๋ยวผมให้คนไปสั่งได้ คุณจะได้ไม่ต้องเดินไปเองไง”
คริสโตเฟอร์รีบบอก แล้วทำท่าจะลุกไปเรียกบอดี้การ์ดของเขา แต่อาชวินท้วงขึ้นเสียก่อน
“จะให้ฉันนั่งกินนอนกิน จนง่อยถามหาหรือไง แค่เดินไปกินแค่นี้ไม่ตายหรอก”
“แต่แผล…”
“ช่างฉันเหอะน่า!”
อาชวินโพล่งเสียงดังด้วยความอายปนฉุนที่ถูกทักถึงเรื่องที่อยากจะลืม แล้วเดินนำลิ่วออกจากห้องพักไปที่ร้านของรีสอร์ต โดยมีร่างของเด็กหนุ่มเดินตามมาติด ๆ
“คุณวิน อย่าเดินไวสิครับ เดี๋ยวเจ็บแผลนะ”
“…”
อาชวินทำเป็นนิ่งเงียบไม่โต้ตอบในเรื่องน่าอายนั่น แต่เด็กหนุ่มก็ยังคงขุดคุ้ยมาพูด แม้กระทั่งยามถึงห้องอาหารของรีสอร์ตแล้วก็ตาม
“ถ้าแผลฉีกจะว่ายังไง กว่าจะทำกันได้อีกครั้ง ก็ต้องอีกตั้งหลายวัน คุณน่าจะคิดถึงเรื่องนี้บ้าง”
ผู้หมวดหนุ่มแค่นยิ้มพยายามควบคุมอารมณ์ไม่ต่อล้อต่อเถียงอีกฝ่ายต่อหน้าคนอื่น เขารับเมนูมาถือ กวาดตาหาเมนูง่าย ๆ เพื่อสั่งกินแบบม้วนเดียวจบ แต่ยังไม่ทันสั่ง เด็กหนุ่มก็สั่งตัดหน้าเขามาเสียหลายรายการ และแต่ละเมนูนั่นก็เป็นของโปรดของเขาทั้งสิ้น
“มื้อนี้ผมเลี้ยงเอง รับรองไม่มียาแน่”
เจ้าตัวบอกยิ้ม ๆ ทำให้อาชวินแยกเขี้ยวใส่ให้อย่างหมั่นไส้ แต่พอกับข้าวมาเสิร์ฟ เขาก็จัดการอาหารตรงหน้าอย่างหิวโหย เพราะแต่ละมื้อที่ผ่านมา ก็ล้วนแต่เป็นของเบา ๆ ย่อยง่ายทั้งสิ้น
“อร่อยไหมครับ?”
“อื้อ!”
คนที่กำลังเคี้ยวตุ้ย ๆ พยักหน้าตอบ ดูอารมณ์ดีขึ้น จนคนมองอยู่ลอบยิ้มอย่างเอ็นดู
“รักคุณที่สุดเลย”
“แค่ก ๆ เวลากินอย่าพูดอะไรงี่เง่า!”
คนที่สำลักโพล่งใส่แก้เขิน แล้วกินต่อ ทำให้เด็กหนุ่มหัวเราะเบา ๆ ในลำคอ แล้วตักกินของตัวเองบ้าง จนกระทั่งถึงเวลาจ่ายเงิน
“ผมเลี้ยงเองครับ …ถือเสียว่าเป็นค่าตอบแทนที่คุณช่วยเลี้ยงมื้อก่อน”
“ฉันไม่เคยต้องให้เด็กเลี้ยงข้าว”
อาชวินเถียง แต่คราวนี้คริสโตเฟอร์ไม่ยอมแพ้
“ไม่เห็นเกี่ยวเลย เรื่องตอบแทนน้ำใจ ตอบแทนบุญคุณ มันไม่เกี่ยวว่าเป็นเด็กหรือผู้ใหญ่สักหน่อย”
“แต่นายยังไม่มีเงินเดือนเป็นของตัวเองนี่”
ผู้หมวดหนุ่มอ้างต่อ แต่คราวนี้คนฟังยิ้มน้อย ๆ แล้วตอบกลับไป
“เงินนี่มาจากความสามารถผมแท้ ๆ ต่างหาก ผมอยู่ว่าง ๆ ก็เขียนโปรแกรมบ้าง เล่นหุ้นบ้าง เงินที่มาเที่ยวที่นี่ก็มาจากพ็อกเก็ตมันนี่ของผมเองนะ คราวก่อนที่ไม่ได้บอก เพราะผมมัวแต่ประทับใจแนวคิดของคุณ เลยยอมให้คุณจ่าย แต่คราวนี้ผมไม่ยอมแน่ มีสุภาพบุรุษที่ไหนเวลาออกเดท ต้องให้ฝั่งตรงข้ามจ่ายให้บ้างล่ะ”
ถึงจะทึ่งกับประโยคต้น ๆ ของอีกฝ่าย แต่พอได้ยินประโยคสุดท้าย ก็ทำให้อาชวินอายจนหน้าแดง ยิ่งได้ยินเสียงหลุดหัวเราะคิกของพนักงานเสิร์ฟสาวที่รอการชำระเงินอยู่ ก็ทำให้เขายิ่งอายหนัก จนกลายเป็นโมโหเจ้าเด็กที่พูดจาไม่รู้จักกาลเทศะตรงหน้านี่แทน
“เออ! อยากจะจ่ายอะไรก็จ่ายไปเลย ฉันจะไปนอนล่ะ!”
บอกเสร็จ ผู้หมวดหนุ่มก็รีบเดินจ้ำอ้าวกลับที่พัก ทำให้คริสโตเฟอร์ต้องควักแบงค์พันส่งให้พนักงานสาว โดยไม่คิดรอเงินทอนแต่อย่างใด
“เดี๋ยวสิครับคุณวิน คืนนี้ขอผมนอนด้วยคนนะครับ!”
“ไม่!”
อาชวินหันมาปฏิเสธเฉียบขาดกับคนที่วิ่งตามเขามา คริสโตเฟอร์หน้าสลด แล้วพึมพำตอบ
“ครับ…ผมเข้าใจแล้ว ถ้าอย่างนั้นก็ราตรีสวัสดิ์ ฝันดีนะครับ”
บอกแล้วเจ้าตัวก็เดินคอตกกลับเข้าห้องไป ทิ้งให้ผู้หมวดหนุ่มยืนอึ้งอยู่กับที่ เพราะคิดว่าเจ้าตัวจะอ้อนเขา ง้อเขา ให้มากกว่านี้ เขาจะได้เล่นตัวพอเป็นพิธี แล้วอนุญาตให้อีกฝ่ายนอนด้วยในที่สุดนั่นเอง
“โธ่โว้ย! เพราะอย่างนี้ล่ะ ฉันถึงไม่ชอบเด็ก!”
อาชวินสบถ แล้วเดินกลับเข้าห้องพัก ปิดประตูเลื่อนดังโครม แล้วทิ้งกายลงนอนบนเตียง ก่อนจะสะดุ้งเมื่อได้ยินเสียงเคาะประตูกระจกเบา ๆ เขารีบลุกไปเปิด แล้วแสร้งทำเป็นยืนเก๊กหน้า ถามอีกฝ่ายเสียงเรียบ
“มีธุระอะไรอีก”
“ผมจะมาเตือนว่าอย่าลืมทานยาหลังอาหารนะครับ”
คริสโตเฟอร์บอกด้วยใบหน้าเศร้าซึมไม่หาย ทำให้คนที่แสร้งทำเย็นชาตีหน้าเฉยชักใจอ่อนยวบ แต่ก็ยังคงเล่นตัวแล้วตอบกลับไป
“รู้แล้วน่า ไม่ใช่เด็กเล็ก ๆ จะได้ต้องให้คอยเตือน”
ความจริงผู้หมวดหนุ่มลืมไปแล้วว่าต้องทานยา และเขาก็ตั้งใจว่าจะนอนเลยให้หายหงุดหงิดด้วยซ้ำ
“ครับ…ผมผิดเอง ที่มารบกวนคุณ ถ้าอย่างนั้นพักผ่อนมาก ๆ นะครับ”
คริสโตเฟอร์บอกแล้วก็ก้มหน้าน้อย ๆ อำลาเขา ท่าทางเศร้า ๆ ของอีกฝ่ายทำเอาอาชวินชะงักกึก แล้วรีบร้องห้ามออกไป
“เดี๋ยวก่อน!”
“มีอะไรหรือครับ?”
เด็กหนุ่มผมทองหันมาถามด้วยใบหน้างุนงง ผู้หมวดหนุ่มเม้มปากแน่น กำลังชั่งใจหนักกับตนเอง แต่สุดท้ายก็ต้องถอนหายใจ แล้วบอกออกไปด้วยใบหน้าแดงระเรื่อ
“ฉันหนาว แอร์ที่นี่เย็นเกินไป อยากได้คนนอนกอดคืนนี้…”
คำพูดของชายหนุ่มทำเอาคริสโตเฟอร์นิ่งอึ้ง แล้วจึงเบิกตากว้าง อย่างไม่อยากเชื่อหูตัวเอง
“ถ้าไม่ได้ก็ไม่เป็นไร ถ้าอย่างนั้นก็ราตรีสวัสดิ์!”
อาชวินตัดบทด้วยใบหน้าแดงก่ำ แล้วเตรียมจะปิดประตูหนี แต่อีกฝ่ายก็ขยับกายมาขวางเอาไว้ แล้วแทรกกายเข้ามาในบ้านพักของชายหนุ่ม ก่อนจะโอบกอดคนที่หน้าแดงตรงหน้าแน่น พลางละล่ำละลักถามด้วยความดีใจ
“จริงหรือครับ ได้จริง ๆ หรือ!”
“กอดอย่างเดียว ห้ามทำอย่างอื่นนะ”
อาชวินอ้อมแอ้มตอบ ทำเอาเด็กหนุ่มผมทองยิ้มกว้าง แล้วช้อนร่างที่สูงกว่าเล็กน้อยขึ้นอุ้มแบบหญิงสาว ก่อนจะเดินตรงไปที่เตียงใหญ่
“เฮ้ย! ทำอะไรน่ะ บอกให้กอดอย่างเดียวพอไง!”
“ครับ ๆ กอดอย่างเดียวพอ ไม่ทำอะไรแน่ครับ”
เด็กหนุ่มบอกด้วยใบหน้ายิ้มแย้มยินดี หลังจากวางร่างนั้นลงบนเตียง แล้วกอดอย่างทะนุถนอม จนผู้หมวดหนุ่มอ่อนใจ
‘ถ้าฉันเป็นผู้หญิงคงหลงรักนายไปแล้วแน่’
คนที่ยังไม่รู้ใจตัวเอง คิดในใจไปพลาง แล้วปล่อยให้เด็กหนุ่มกอดเขาอยู่อย่างนั้น ขนาดถึงเวลากินยา เจ้าตัวก็ยังเดินคลอเคลียตามไปกอดเขาไม่ห่าง จนผู้หมวดหนุ่มนึกเสียใจนิด ๆ ที่ตัวเองขอร้องอีกฝ่ายไป แต่ถึงยังไงใบหน้ายิ้มแย้มยินดีของคริสโตเฟอร์ยามนี้ ก็ทำให้เขารู้สึกดีกว่าใบหน้าเศร้า ๆ ของเด็กหนุ่มก่อนหน้านั้นล่ะนะ
=== TBC ===
-
:z13:
ในที่สุดคู่ที่รอคอยก็มาต่อแล้ว..
ขอตัวไปอ่านก่อน..หุหุ
แล้วจะกลับมา Edit
................
หมวดวิน ยอมรับซะเถอะ ว่าคุณแพ้ทางเด็ก
โดยเฉพาะเด็กที่ชื่อคริส.. :laugh: :laugh:
น่ารักอ่ะ..ชอบบบบบบบบ
แหม๋คริสมันร้ายจริงๆเลย..ไม่อยากหั้ยหมวดวินเดินมากกลัวแพ้ฉีก..
คิดจะ :oo1:เค้าตลอดเวลาเลยนะ..
เดียวก็หั้ยหมวดวินเค้า :oo1:คืนมั้ง..แล้วจะหนาว..หุหุ
:กอด1: :pig4: :กอด1:
-
:-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[
น่ารักกกกกกกกก
หวานนนนนนนนน
-
น่ารักมาก
+1
-
อ่านไปก็ต้องระวังมด
:-[ :-[ :-[
-
อ่านรวดเดียวจบ 555 หวานอ่ะ ชอบทุกคู่เลย อ่านไปก็เขินแทน :-[ 55
ขอบคุณไรท์เตอร์ค่ะ :3123:
-
+1 ให้กับความน่ารักของคริสโตเฟอร์กับอาชวิน :-[
-
น่ารัก :-[ :-[ :-[
:L2:
-
555++
ดีดีดีชอบบบบ
3คู่ชูชื่น
คึคึ
ดูฝ่ายตำรวจจะรับหมดเลย
รู้สึกสะใจ(โรคจิตรอีนะเมิง --*)
-
น่ารักมากกกก :-[ :-[
-
ปากแข็งมาคุณวิน 555+
-
กรี๊ดดด เพิ่งตามมาอ่านค่ะ
สั้นๆๆ ง่ายๆๆ ชอบบบบบบบมากกกก
ชอบทุกคู่เลย แต่หนักไปทางคู่หลักที่สุด :z1:
มาต่ออีกไวๆน๊า:กอด1:
-
เค้าอยากได้เด็กมากอดมั่ง :haun4:
-
อ๊ายยยยยยยยยยยยยย น่ารักอ่ะ นู๋คริสน่ารักมาก หุหุ ชอบๆๆ แหม่ ไม่ค่อยเลยแหะ นู๋คริส หุหุ ปฏิบัติตนเป็นสามีที่ดีมาก ฮ่าๆ
-
อ๊าย....อิจฉาคุณวิน ได้เคี้ยวอาหารอ่อนๆ กรุ๊บๆ
งี้แหละเด็กๆเค้าออดอ้อนดี พลอยให้หัวใจคนมีอายุเยอะ รู้สึกเป็นเด็กไปด้วย
-
โอ้ย
หวาน
ชอบ....
-
สนุกมากครับ
อ่านรวดเดียว 13 ตอนเลย
-
วิน.. มีเรื่องจะบอก
เป็นผู้ชายก็รักได้ :laugh:
:call:
-
รอคอยเธอมาแสนนาน..
-
ไหนบอกไม่ชอบเด็กไง เจอลูกอ้อนนิดเดียว(ใจ)อ่อนเชียวนะ :m20:
แถมความรู้สึกช้านะเนี่ยยังไม่รู้ตัวอีกรักคริสไปแล้วมั้งเนี่ย
แต่น่ารักจัง ชอบอ่านไปหัวเราะไป ขอบคุณนะคะ xenon ที่แต่งให้อ่าน
-
ฮิ้ว~~~~ น่ารักกันได้อีกนะ คิกๆ
-
อ่านเรื่องนี้แล้ว อยากกินเด็กบ้างอะไรบ้าง :z1:
-
ตามมาจากเจ้าหนูไคริล่ะค่ะ
แอร๊ยยยยยยยยยยยยยยยย..ย(กรี๊ดดังๆด้วยความถูกใจ)
เรื่องนี้แหละ กรี๊ดกะปี๊ดปะป๊าดได้เต็มที่มากๆ :m11:
ชอบทุกคู่เลยล่ะ
แต่แอบสงสัยคู่ของคริวกับวินนิดหน่อยน่ะคุณXenon เท่าที่อ่านดูถ้าเข้าใจไม่ผิด
เจ้าหนูคริสนี่ น่าจะเตี้ยกว่าคุณตำรวจวินหรือเปล่า
ถ้าใช่นะ 55+ เอาเถอะ เด็กเพิ่งจะ16เอง เดี๋ยวก็โตได้อีกเยอะ
แต่ว่า..ในความคิดเรา..ลักษณะนิสัยคริสนี่เหมาะเป็นรับมากกว่านะ
คุณXenon ประเภทแมนชนแมนนี่เราก็ชอบเหมือนกันล่ะ 55+
พวกแมนๆ ดิบๆ เขารักกันเอง เราว่าน่าเอ็นดูดีออก
:laugh:
มาฝากตัวตามอ่านเรื่องนี้ค่ะ
:L2:
-
จากเจ้าหนูไคริกะคุณอาโชเฮ ตามมาอ่านเรื่องนี้ด้วยคนค่ะ
สามคู่ชู้ชื่นเลยสินะเรื่องนี้
แต่สงสารโทนี่กับภาม เมื่อไรจะลงตัวล่ะคะ ลุ้นคู่นี้มากหน่อย
สนุกสนาน รอตอนต่อไปค่ะ ขอบคุณมากๆนะคะ
ปล ยังบวกแต้มเพิ่มไม่ได้แฮะ :3123:
-
อิจฉฉฉฉฉฉฉฉฉฉฉฉฉฉฉฉฉฉฉฉฉฉฉฉฉฉฉฉฉา :m25: :pighaun: :jul1:
-
สามคู่สามแบบสนุกสนานมาก แต่ก็ยังรอลุ้นคู่ภามกับโทนี่อยู่นะ สงสารโทนี่นะแอบหลงรักภามมานาน
แต่เพิ่งได้สารภาพออกมาแถมยังทำใจได้หากภามจะไปคบกับคนอื่นขอแค่ได้อยู่ใกล้ ๆ ก็พอ โอ้โฮ ซึ้งมากมาย
ภามใจไม่อ่อนก็เหลือเชื่อละ จะมีใครที่รักจริงและอดทนได้อย่างโทนี่ หายากนัก ..... :pig4:
-
** มาแล้วค่า หลังจากหายไปนาน :o8: แต่งนิยายหลักจบไปเรื่องละ ทีนี้ก็กลับมาแต่งเรื่องนี้ได้เต็มที่สักที (แต่ก็คงทยอยลงล่ะนะคะ ช่วงนี้ กำลังมึน ๆ เรื่องทำมืออยู่) **
คุณตำรวจยอดรัก
บทที่ 14
=========
อาชวินฝืนยิ้มกับเพื่อนสนิทเมื่อเจอกันในตอนเช้า หลังจากที่เขากลับจากพักร้อนและมาทำงานตามปกติ
“เที่ยวสนุกไหมวิน?”
กานต์ถามยิ้ม ๆ พยายามไม่ซักถามเรื่องที่ตนกำลังสงสัย ถ้าหากอีกฝ่ายยังไม่อยากเล่าให้เขาฟัง
“ก็...เรื่อย ๆ”
บอกได้แค่นั้นเจ้าตัวก็เงียบไป แล้วถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่ ก่อนจะสบตากับคนตรงหน้า แล้วบอกเสียงค่อยคล้ายกระซิบ
“เอ่อ ... คือ ที่ได้ยิน...ในโทรศัพท์น่ะ”
“หือ?”
กานต์มีสีหน้าสงสัยเพราะอีกฝ่ายพูดอุบอิบเสียจนเขาแทบไม่ได้ยิน
“แบบว่า ... ในโทรศัพท์ ...คนพูด”
อาชวินบอกแล้วหน้าแดงระเรื่อ จนคนฟังเริ่มจะจับใจความและเดาได้
“อ้อ...อืม...”
กานต์รับคำในลำคอ แล้วก็อดจะหน้าแดงตามไม่ได้ ทั้งคู่ยืนนิ่งก้มหน้าก้มตา ด้วยท่าทีเขินอาย จนคนที่เดินผ่านไปผ่านมาชะงัก แล้วแอบนินทาซุบซิบกันอย่างสนุกปากโดยที่ทั้งคู่ไม่ทันรู้ตัว
“คือ...ไว้เดี๋ยวเย็นนี้ค่อยคุยกันนะ ฉันอยากเล่าให้นายฟังน่ะ”
อาชวินตัดสินใจบอกออกไป ซึ่งกานต์ก็พยักหน้ารับรู้ พลางบอกกลับ
“อือ...ฉันก็มีเรื่องจะสารภาพกับนายเหมือนกัน”
คนฟังขมวดคิ้ว แต่พอเห็นรอยยิ้มเพื่อน เขาก็ถอนหายใจ แล้วยิ้มตอบ ก่อนที่จะตรงไปทำหน้าที่ของตนเอง อย่างไม่ค่อยจะมีสมาธิเท่าใดนัก
ตกเย็นกานต์นั้นชวนอาชวินไปดื่มที่ห้องพักของเขา เพราะไม่อยากคุยเรื่องส่วนตัวตามที่สาธารณะ ทั้งคู่ซื้อเบียร์กระป๋อง กับแกล้มต่าง ๆ หิ้วขึ้นไปที่พักของกานต์ แล้วหลังจากดื่มเบียร์ย้อมใจไปสองสามกระป๋อง อาชวินก็เริ่มที่จะกล้าพูดมากขึ้น
“นายได้ยินเสียงผู้ชายในโทรศัพท์ฉันแล้วใช่ไหม?”
“อะ...อืม”
กานต์สะดุ้งแล้วพยักหน้า เขายังดื่มไปได้แค่ครึ่งกระป๋อง เนื่องจากกลัวจะเมาแล้วเผลอตัวพูดอะไรเรื่อยเปื่อย เกินความจำเป็นออกไปหมดเสียก่อน
“เด็กนั่น...เอ่อ กับฉัน เรามีอะไรกันแล้วน่ะ...คือแบบว่า ...ฉันโดนหมอนั่นวางยา...แต่ก็ไม่ได้โกรธอะไรหรอกนะ...คือ จะพูดยังไงดีล่ะ”
ยิ่งพูดอาชวินก็ยิ่งเขิน เรียบเรียงประโยคไม่ถูกจนกานต์ต้องบอกให้เพื่อนใจเย็น ๆ จากนั้นคนที่เตรียมใจเล่า ก็พยายามตั้งสติ แล้วจึงเล่าทุกสิ่งทุกอย่างที่เกิดขึ้นกับตัวเองในช่วงสามวันที่ไปพักร้อนให้เพื่อนทราบทั้งหมด
“เอ่อ...คือ ...ฉันไม่รู้จะพูดยังไงดีน่ะวิน...แบบว่า”
กานต์ที่ฟังเรื่องราวทั้งหมดด้วยความอึ้ง เอ่ยตอบตะกุกตะกัก ทีแรกก็แอบโมโห เจ้าเด็กคริสโตเฟอร์นั่น ที่ลอบวางยาปลุกให้เพื่อนของเขากิน แต่พอได้ฟังคำสารภาพของเพื่อนว่ารู้สึกดีกับลีลาของอีกฝ่าย และเริ่มชอบนิสัยของเด็กหนุ่มขึ้นมาบ้างนิด ๆ ก็ทำเอาเขาแทบจะพูดอะไรไม่ออก
“... นายรังเกียจฉันไหม?”
อาชวินถามอย่างเป็นกังวล ซึ่งพอได้ยินคำถามนี้ กานต์ก็วางกระป๋องเบียร์ลง แล้วเอ่ยกับอีกฝ่ายด้วยใบหน้าเคร่งขรึม
“ทำไมถามแบบนั้น นายเห็นฉันเป็นคนใจแคบ ที่จะเลิกคบกับเพื่อน เพราะเรื่องแบบนี้หรือยังไง”
พอได้ฟังอาชวินก็ยิ้มน้อย ๆ แล้วตบบ่าอีกฝ่าย พร้อมกับพึมพำ
“ขอบใจว่ะกานต์ แล้วก็ขอโทษ... เรื่องมันปุบปับกะทันหัน จนฉันตั้งตัวไม่ติด มันเกิดขึ้นเร็ว จนฉันยังตกใจตัวเองเลย ... เพิ่งจะรู้นะเนี่ยว่าตัวเองเป็นคนใจง่ายแบบนี้”
อาชวินพูดแล้วหัวเราะเบา ๆ จนกานต์ต้องยิ้มตาม แล้วบอกเพื่อน
“เรื่องความรัก มันห้ามกันไม่ได้หรอก ไม่งั้นเขาจะมีศัพท์คำว่า รักแรกพบ ออกมาใช้ได้ยังไง ... ความรักน่ะ มันไม่ได้ขึ้นอยู่กับระยะเวลาหรอกนะ ถ้าถูกใจก็คบ เบื่อหน่ายก็เลิกรา มันเป็นกฎธรรมชาติน่ะ”
คนฟังอมยิ้ม แล้วยกกระป๋องเบียร์ขึ้นดื่มอึกใหญ่ เช่นเดียวกับคนที่นั่งด้วยกัน
“เหมือนนายกับแม่สาวนักค้าข่าวไฟแรงสูงคนนั้นล่ะสิ”
อาชวินเอ่ยแซว ทำเอาคนที่กำลังดื่มเบียร์แทบจะสำลัก แล้วจ้องคนพูดด้วยสีหน้าลำบากใจ
“เอ่อ...วิน ไหน ๆ นายก็พูดเรื่องของนายให้ฉันฟังจนหมดแล้ว ฉันก็มีเรื่องอยากสารภาพเหมือนกัน”
กานต์บอกด้วยสีหน้าที่แสดงถึงความตัดสินใจ ทำให้อาชวินต้องจ้องมองเพื่อนนิ่ง แล้วพยักหน้ารับรู้
“ว่ามาสิ”
จากนั้นผู้หมวดหนุ่มก็ตัดสินใจเล่าเรื่องราวทั้งหมด ว่าเขามีคนรักเป็นผู้ชาย และข่าวข้อมูลต่าง ๆ ของพวกอาชญากร เขาก็ได้มาจากเควินอีกที ก่อนจะเฝ้าดูปฏิกิริยาของเพื่อนตรงหน้าอย่างหวาดหวั่น
“ให้ฉันเดานะ ...คนรักของนาย ใช่หมอนั่นที่เคยเอากระเป๋าเงินมาคืนให้นายที่ สน.ใช่ไหม?”
อาชวินถามกลับไป หลังจากที่นิ่งเงียบไปนาน ทว่าคำถามของเพื่อนสนิทกลับทำให้กานต์อ้าปากค้างด้วยความตกใจ แล้วรีบถามกลับ
“นายรู้ได้ยังไง!”
“เดาเอา”
อาชวินตอบสั้น ๆ ทำเอาเพื่อนต้องขมวดคิ้วหลิ่วตามองอย่างสงสัย คนที่แกล้งตอบจึงหัวเราะเบา ๆ แล้วยอมเฉลยข้อข้องใจให้อีกฝ่ายฟัง
“ก็ฉันคุ้น ๆ หน้าหมอนั่น ตั้งแต่ตอนที่เจอครั้งแรก พอไปลอง ๆ นึกดู ก็คิดได้ว่าเขาเป็นนักธุรกิจที่มีเบื้องหน้าเบื้องหลัง แต่ก็แค่ข่าวลือที่มีมูลเฉย ๆ ล่ะนะ ก็ไม่มีใครกล้าไปยุ่งด้วยนี่ ดูท่าจะมีแบ็คอัพหนาพอสมควร”
อาชวินเปรยแล้วยักไหล่น้อย ๆ ก่อนจะเปิดเบียร์กระป๋องใหม่ขึ้นดื่ม แล้วเล่าต่อ
“... จากนั้น ฉันก็เห็นหมอนั่นมารับนายที่สน.ตอนเลิกงานสองสามครั้ง ... ตอนนั้นฉันก็เอะใจนิด ๆ แต่ก็คิดว่า บางทีนายกับหมอนั่นอาจจะตกลงเรื่องธุรกิจค้าข่าวเล็ก ๆ น้อย ๆ เพราะตำรวจอย่างพวกเรา การที่จะมีเส้นสายเป็นคนฝั่งนั้นบ้างก็ไม่แปลกอะไร ตราบใดที่ยังไม่ล้ำเส้นกันมากไปนัก”
กานต์ถอนหายใจยาว ไม่คิดเลยว่าจะถูกเพื่อนสังเกตเห็นพฤติกรรมส่วนตัวเอาง่าย ๆ แบบนี้
“พอมารวมกับเรื่องที่นายบอกเมื่อครู่ ฉันก็เลยเดาเอาว่า หมอนั่น กับ นักค้าข่าวไฟแรงสูงคนรักของนาย น่าจะเป็นคนเดียวกัน ...ก็แค่เดาน่ะ”
“เดาได้แม่นชะมัดเลยนะ”
กานต์บอกกึ่งยิ้มกึ่งประชด ทำให้คนฟังหัวเราะ แล้วจึงชวนอีกฝ่ายดื่มพร้อมกัน จนกานต์เองก็เริ่มที่จะมึน ๆ บ้างแล้ว
“สรุปทั้งนายทั้งฉัน ก็มีแฟนเป็นผู้ชายทั้งคู่ ...ตลกดีว่ะ ไม่คิดไม่ฝันเลย ว่าจะกลายเป็นแบบนี้ไปได้”
อาชวินบอกแล้วก็ดื่มต่อ กานต์มองกองกระป๋องเบียร์ที่เพิ่มมากขึ้น แล้วเอ่ยปรามเพื่อน
“เฮ้ย! ดื่มมากไป เดี๋ยวกลับบ้านไม่ไหวหรอก”
“กลัวอะไร ก็นอนค้างห้องนายสิ”
คนถูกเตือนโบกไม้โบกมืออย่างไม่ใส่ใจ ทำให้คนเตือนถอนหายใจ แต่ก็เห็นดีด้วยในสิ่งที่เพื่อนบอก
“เออ! ถ้าเอางั้น ก็เชิญเมาตามสบาย”
“เหอะ ๆ ทำเป็นพูดดี ใครจะเมาก่อนใครก็ยังไม่แน่เลยด้วยซ้ำ”
อาชวินเอ่ยเยาะ ทำให้คนฟังชักจะไม่ค่อยสบอารมณ์
“หือ? หมายความว่าไง จะว่าฉันคออ่อนอย่างนั้นรึ!”
คนเริ่มเมาขึ้นเสียง แต่พอเห็นรอยยิ้มเยาะของเพื่อน ก็ทำให้เจ้าตัวเกิดฮึด แล้วหยิบเบียร์กระป๋องใหม่ เปิดมาซดอึก ๆ รวดเดียว
“เห็นไหม ว่าคอฉันแข็งแค่ไหน!”
“ฮ่า ๆ เจ๋งว่ะ กานต์ งั้นคงต้องขอขมาที่ล่วงเกินอีกสักกระป๋อง!”
อาชวินตบมือ แล้วมองไปที่กองกระป๋องเบียร์ หมายจะหยิบมาดื่มอีก แต่ก็พบว่ามันมีแต่กระป๋องเปล่าซึ่งถูกเปิดหมดแล้วทั้งนั้น
“เบียร์หมดแล้วว่ะ”
อาชวินหันมาบอกเสียงอ้อแอ้กับเพื่อน ซึ่งกานต์ก็ตอบกลับไปด้วยน้ำเสียงที่ไม่แตกต่างกันนัก
“ก็ไปซื้อสิวะ”
“เออ...เซเว่นด้านล่างนั่นมีขายใช่มะ ...งั้นฉันไปซื้อให้เอง”
อาชวินเตรียมลุกเดินจะไปซื้อ แล้วหันไปที่เพื่อน ซึ่งกำลังตาปรือคล้ายจะหลับ
“ห้ามหนีหลับก่อนนะโว้ย! ไม่งั้นกลับมาจะจับแก้ผ้า แล้วถ่ายรูปไว้แบล็กเมล์เลย!”
“เออ ๆ ไปสักทีเหอะไป!”
กานต์โพล่งใส่อย่างรำคาญ แล้วอิงกายไปพิงเตียงนอนก่อนจะหลับลงหลังจากนั้นด้วยความมึน ส่วนอาชวินก็เดินโซเซลงจากห้อง ตรงไปที่ร้านสะดวกซื้อด้านล่างอพาร์ตเมนต์ของเพื่อน แต่ยังไม่ทันจะพ้นตัวอาคารดี เขาก็ต้องสะดุ้ง เมื่อถูกมือใครบางคนฉุดไปอยู่มุมมืดของอาคาร แล้วถูกประกบริมฝีปากอย่างรวดเร็วจนตั้งตัวไม่ติด
“อื้อ! ...อือ...อืม”
ลีลาเชี่ยวชาญและกลิ่นกายอันคุ้นเคย ทำให้อาชวินเผลอตอบรับไปอย่างลืมตัว และเมื่อริมฝีปากของอีกฝ่ายผละออกจากปากตน ผู้หมวดหนุ่มก็พึมพำเรียกชื่อคนจูบแผ่วเบา
“คริส...ตามมาได้ยังไง”
“ก็หลังจากที่คุณหนีเช็คเอาท์ออกมาก่อน ผมก็ตามสโตกเกอร์คุณมาจนถึงกรุงเทพฯ นี่ล่ะครับ”
คนฟังนิ่งอึ้ง แล้วผลักร่างที่เตี้ยกว่าตัวเองไม่มากออกไปห่าง ๆ ก่อนจะบ่นใส่ด้วยใบหน้าแดงระเรื่อ
“เด็กบ้า...ทำตัวเป็นพวกโรคจิตไปได้”
“ก็ใครใช้ให้คุณวินทิ้งผมไปล่ะ ... ตำรวจไทยนี่ชอบฟันแล้วทิ้งกันหรือไงครับ”
เด็กหนุ่มพูดด้วยน้ำเสียงกระเง้ากระงอด จนน่าหมั่นไส้ คนฟังทั้งเขินทั้งฉุน แล้วจึงพยายามหนีกลับขึ้นห้องของเพื่อนสนิท แต่ก็ถูกมือแข็งแรงของอีกฝ่ายจับข้อมือของเขารั้งเอาไว้ก่อน
“ไม่ให้ไปหรอกครับ คืนนี้ไปนอนกับผมที่โรงแรมนะ ผมเปิดห้องเอาไว้รอคุณแล้ว”
“บ้าเหรอ! ใครจะไปกับนาย แล้วเพื่อนฉันก็ยังเมาหลับอยู่บนห้องนั่น ประตูก็ไม่ได้ล็อก เกิดโจรย่องเข้าห้องจะทำยังไง”
“เรื่องนั้นไม่ต้องห่วง เดี๋ยวผมจะดูแลเขาเอง”
เสียงทุ้มดังขัดการสนทนาของทั้งคู่ขึ้นมา พออาชวินหันไปมองก็เห็นร่างสูงของหนุ่มลูกครึ่งที่คุ้นหน้า อีกฝ่ายมองมายังเขาแล้วยิ้มน้อย ๆ ก่อนเอ่ยทักขึ้นอย่างสุภาพ
“สวัสดีครับคุณตำรวจ เจอกันอีกแล้วนะครับ จำผมได้ไหม”
อาชวินนิ่ง แล้วพยักหน้าค่อย ๆ
“ครับ ... จำได้ คุณเอากระเป๋ามาคืนกานต์มัน ... แล้วคุณก็ยังเป็นคนรักของเพื่อนผมอีกด้วยสินะ”
คนฟังเลิกคิ้วอย่างแปลกใจ แล้วจึงย้อนถาม
“กานต์บอกคุณ?”
“อื้อ บอกหมดแล้ว... สด ๆ ร้อน ๆ ผ่านมาได้สักพักใหญ่ ๆ แล้วล่ะ”
อาชวินตอบอย่างว่าง่าย แล้วก็ยิ้มให้
“ถ้าคุณจะขึ้นไปหาหมอนั่น ก็ฝากดูแลเขาด้วยแล้วกัน”
เควินยิ้มรับ แต่แล้วทั้งคู่ก็ต้องชะงักเมื่อเสียงของเด็กหนุ่มผมทองดังขัดขึ้น
“หมายความว่าคุณวิน จะไปโรงแรมกับผมใช่มะ?”
“ฉันจะกลับบ้านต่างหาก!”
อาชวินโพล่งใส่อย่างหงุดหงิด ทั้งเขินทั้งโมโห ที่คริสโตเฟอร์กล้าพูดแบบนี้ต่อหน้าบุคคลที่สาม
“เมาแล้วขับ ระวังโดนจับนะครับ”
เด็กหนุ่มแย้งมา ทำเอาคนที่เตรียมจะขับรถตัวเองกลับชะงักกึก แล้วเลี่ยงตอบไป
“ฮึ… ขึ้นแท็กซี่กลับก็ได้”
คนฟังถอนหายใจ แล้วตรงเข้าโอบเอวของชายหนุ่มรั้งให้เดินไปพร้อมกับเขา
“ไม่เอาน่า อย่าดื้อนักเลย ... อ้อ ผมไปละคุณเควิน โชคดีนะครับ”
“เช่นกันครับ คุณคริสโตเฟอร์ หวังว่าจะได้ทำธุรกิจร่วมกันอีกนะครับ”
เควินตอบแล้วจึงหันหลังกลับ เดินตรงไปที่บันไดอพาร์ตเมนต์เพื่อหมายจะขึ้นไปหาคนรัก ซึ่งกำลังเมาหลับอยู่บนห้องของเจ้าตัวนั่นเอง
“พวกนายรู้จักกัน?”
อาชวินหันมาถามเด็กหนุ่มข้าง ๆ อย่างสงสัย หลังจากที่ถูกอีกฝ่ายโอบเอวรั้งให้เดินไปด้วยกันที่รถของเขา
“อือ ... เขาเป็นบริษัทคู่ค้ากับบริษัทคุณพ่อผม โดยส่วนตัวผมเองก็ติดต่อคบหาสมาคมกับเขา สนิทสนมกันดีนั่นล่ะ ไม่คิดเลยนะเนี่ยว่าเพื่อนของคุณจะเป็นคนรักของคุณเควิน เท่านี้ผมก็หมดห่วง ไม่ต้องหึงแล้วล่ะนะ”
คำพูดพร้อมกับรอยยิ้มหวานและสายตาซึ้ง ๆ ซึ่งจ้องมองมา ทำเอาผู้หมวดหนุ่มหน้าแดงระเรื่อ แล้วจึงแสร้งบ่นกลับไปเพื่อแก้เขิน
“หึงบ้าอะไร ฉันกับกานต์น่ะ ไม่มีวันกลายเป็นอย่างอื่นได้หรอก”
คริสโตเฟอร์หัวเราะเบา ๆ ดีใจที่เห็นใบหน้าของอาชวินยามเขินอาย เขาตอบพร้อมกับรั้งร่างของชายหนุ่มให้เดินไปด้วยกัน
“แหม... ของแบบนี้มันไม่แน่นอนนี่นา กลัวไว้ก่อนดีกว่า ... เอ้า! รถผมอยู่ทางนี้ ไปด้วยกันนะครับ”
“ใครบอกว่าฉันจะไปกับนาย!”
ผู้หมวดหนุ่มรีบแย้ง แถมจะขืนกายหนีห่าง แต่เพราะดื่มเบียร์ไปมากจนเมา ทำเอาแค่จะเดินให้ตรงก็ยังไม่ไหว เรี่ยวแรงที่มีก็ลดน้อยลง จนแทบไม่เหลือ
“แล้วผมจะมาส่งที่สน.ตอนเช้านะครับ แต่คืนนี้ ยังไงคุณก็ต้องอยู่เป็นเพื่อนผมทั้งคืนนะ”
เด็กหนุ่มผู้เอาแต่ใจขอร้องกึ่งออกคำสั่ง ส่งผลให้ร่างสูงกว่าพยายามดิ้นรน แต่ก็ไม่เป็นผล เจ้าตัวถูกจับเข้าไปนั่งด้วยกันด้านหลังรถเบนซ์สีดำหรู แล้วหลังจากนั้นรถยนต์คันงามก็ถูกขับออกไป โดยมีคนนั่งข้างหลังโวยวายประท้วงขอลงจากรถไปตลอดทาง
=== TBC ===
-
หายไปนานนเลย writer กลับมาทีเดียวพร้อมกับสองคู่ อิอิ :-[ ดีมากเลย
-
สองคู่ชู้ชื่น
ขอบคุณจ้า
-
ในฐานะที่หายหน้าจากแฟนานุแฟนไปนาน หวังว่าตอนหน้าคงได้อ่านสองคู่เลิฟซีนอย่างจุใจนะคะ
-
สองคู่หวาน :L1:
ขาดไปคู่นึงนะคะ
-
หายไปนานนเลย writer กลับมาทีเดียวพร้อมกับสองคู่ อิอิ :-[ ดีมากเลย
หุ ๆ โผล่มาพร้อมกันเพื่อชดเชยที่หายไปนานค่ะ (ความจริงจะเขียนให้โผล่มาสามคู่ แต่ดูจากสถานการณ์แล้ว คงต้องค่อย ๆ ให้คู่นายโทนี่ทยอยโผล่ตามมาล่ะค่ะ)
สองคู่ชู้ชื่น
ขอบคุณจ้า
ขอบคุณสำหรับคอมเมนต์เช่นกันค่า~
ในฐานะที่หายหน้าจากแฟนานุแฟนไปนาน หวังว่าตอนหน้าคงได้อ่านสองคู่เลิฟซีนอย่างจุใจนะคะ
... เลิฟซีนหรือคะ แหะ ๆ จะพยายามค่ะ (ว่าแต่เรื่องนี้เลิฟซีนเยอะแล้วนาคะ อ่านบ่อย ๆ ไม่เบื่อเหรอคะ แหะ ๆ )
สองคู่หวาน :L1:
ขาดไปคู่นึงนะคะ
คู่ของโทนี่กับผู้กองภามกำลังทยอยตามมาค่ะ ~
-
หายไปนานเลย
หวังว่าตอนหน้าคงมีอะไรให้ลุ้น :haun4:
-
น่ารักได้อีกนะสองคู่นี้ :กอด1:
-
กลับมาแล้ววว
:mc4: :mc4: :mc4: :mc4: :mc4: :mc4:
2หนุ่มรู้จักกันจิงๆด้วยยยยยย
คืนนี้ สนุกแน่ หึหึ
:z1:
-
น่ารักทั้งสองคู่ :-[
ทำธุรกิจร่วมกัน น่าสงสัยทั้งสองคน :laugh:
-
หายไปนาน น้องพลับขอ 2..
-
ตอนหน้า ขอแบบ :haun4:
-
รอพี่ภาม ภาม ภามมมมมมมมมม
-
เดี๋ยวไปหาไรกินบำรุงเลือดก่อนดีกว่า เหอๆๆๆ :m25: :m25: :m25:
-
สองนายตำรวจไทยเขาเปิดอกคุยกันแล้วจ้า :-[
:pighaun:คู่ของแต่ละคนนี่หวานซะไม่มี สงสัยต้องรับบรจาคเลือดเพิ่มซะแล้ว
แต่...เอออออออ รู้สึกว่าจะหายไปคู่หนึ่งนะเนี้ย
-
พึ่งมาอ่านครั้งแรก
น่ารักทุกคู่เลยอ่ะ
มาต่อไวๆนะ
^^
-
หายไปนานเลย
หวังว่าตอนหน้าคงมีอะไรให้ลุ้น :haun4:
แหะ ๆ มาแบบนี้ไม่รู้จะลุ้นอะไรหรือเปล่านะคะ ช่วงแรก ๆ ชอบเขียนปูพรมความสัมพันธ์ไปเรื่อย ๆ แต่สักพัก คงจะมีฉากลุย ๆ บู๊ ๆ มั่ง ให้สมกับเป็นตำรวจ กับมาเฟียล่ะนะคะ
น่ารักได้อีกนะสองคู่นี้ :กอด1:
หุ ๆ ตอนนี้ความหวานสวีทของสองคู่นี้แทบไม่แพ้กันเลยค่ะ แต่คู่พี่ภามนี่ทำคะแนนตามอยู่เยอะ คงต้องเร่งบ้างแล้ว
กลับมาแล้ววว
:mc4: :mc4: :mc4: :mc4: :mc4: :mc4:
2หนุ่มรู้จักกันจิงๆด้วยยยยยย
คืนนี้ สนุกแน่ หึหึ
:z1:
กลับมาแล้วค่ะ ฉากต่อจากนั้นของยามค่ำคืนแต่ละคู่ในตอนนี้ ขอแบบซอฟท์ ๆ นะคะ คนเขียนไม่ถนัด ^^"
น่ารักทั้งสองคู่ :-[
ทำธุรกิจร่วมกัน น่าสงสัยทั้งสองคน :laugh:
แหม~ ธุรกิจด้านสว่างค่ะ หนูคริสเขาไม่ร้ายนะเอ้อ (จริงเร้อ!)
หายไปนาน น้องพลับขอ 2..
เอาไปเลยค่า 2 (แต่สองคู่นะคะ ไม่ใช่สองตอน ^ ^" ปั่นไม่ไหว ช่วงนี้ยุ่งมากจริง ๆ)
ตอนหน้า ขอแบบ :haun4:
ไม่รู้จะถูกใจไหมคะ แหะ ๆ แต่ก็มาสามคู่เลยล่ะค่ะ (ถึงคู่หลังสุดจะโผล่มาแค่นิดเดียว แล้วพี่ภามยังไม่ออกก็เถอะ)
รอพี่ภาม ภาม ภามมมมมมมมมม
ตอนนี้พี่ภามยังไม่มาค่าา รออีกตอนนะคะ ^ ^ คู่นี้ช้ากว่าชาวบ้าน จะให้ "คืบหน้า" สักทีค่ะ - -+
เดี๋ยวไปหาไรกินบำรุงเลือดก่อนดีกว่า เหอๆๆๆ :m25: :m25: :m25:
ฮ่า ๆ แหม กลัวเสียเลือดมาก งั้นเอาไปเบาะ ๆ แล้วกันนิ~
สองนายตำรวจไทยเขาเปิดอกคุยกันแล้วจ้า :-[
:pighaun:คู่ของแต่ละคนนี่หวานซะไม่มี สงสัยต้องรับบรจาคเลือดเพิ่มซะแล้ว
แต่...เอออออออ รู้สึกว่าจะหายไปคู่หนึ่งนะเนี้ย
อีกคู่นึงรอตอนหน้าเลยค่ะ ยกให้คู่เค้าเต็ม ๆ ตอนเลยเน้อ!
พึ่งมาอ่านครั้งแรก
น่ารักทุกคู่เลยอ่ะ
มาต่อไวๆนะ ^^
ยินดีต้อนรับค่ะ ขอโทษนะคะมาช้าไปหน่อย แต่จะพยายามปั่นนะคะ
-
คุณตำรวจยอดรัก
บทที่ 15
=========
เควินเดินมาหยุดยืนอยู่หน้าประตูห้องของชายคนรัก เขาค่อย ๆ เปิดประตูห้องซึ่งไม่ได้ล็อคเอาไว้เข้าไป ก่อนจะถอนหายใจออกมาเบา ๆ แล้วสั่นศีรษะด้วยใบหน้าระบายยิ้มแกมระอา เมื่อเห็นสภาพของกานต์ที่กำลังกึ่งนั่งกึ่งเอนนอนหลับพิงขอบเตียง ท่ามกลางกระป๋องเบียร์เปล่าที่วางเกลื่อนกลาดไปทั่วพื้นห้อง
“หมดสภาพเลยนะ”
ร่างสูงพึมพำกับตัวเองด้วยใบหน้าระบายยิ้ม แล้วอุ้มร่างบนพื้นให้ขึ้นไปนอนสบาย ๆ บนเตียง ก่อนที่ตัวเขาจะนั่งลงข้าง ๆ จ้องมองใบหน้ายามหลับของอีกฝ่ายด้วยความรักและห่วงใย
ความจริงแล้วที่เควินมาอยู่อพาร์ตเมนต์ของกานต์ได้ในเวลาเช่นนี้ ก็เพราะได้รับเมสเซสจากอีกฝ่ายว่า เย็นนี้เจ้าตัวจะไม่แวะเข้าไปหาเขาที่แมนชั่น เควินจึงให้คนของเขาไปสืบดู ก็พบว่ากานต์พาอาชวินมาดื่มด้วยกันที่ห้อง และเพราะความเป็นห่วงปนกับหึง จึงทำให้เขาต้องมาตามสะกดรอยเฝ้าดูพฤติกรรมของทั้งคู่ที่นี่ จนทำให้พบกับคริสโตเฟอร์ที่คอยตามมาเฝ้าอาชวินเช่นเดียวกัน และเมื่อได้ล่วงรู้ถึงความสัมพันธ์ของทั้งสองคนนั่น ก็ทำให้เขาเบาใจลงไปมากทีเดียว เพราะถึงกานต์จะบอกว่าไม่ได้คิดอะไรกับอาชวิน แต่ทั้งคู่ก็สนิทกันมากเสียจนเขาหวาดระแวง
“งืม... ไม่ไหวแล้ว... ไม่ดื่มแล้ว”
เสียงละเมองึมงำในลำคอ ของคนที่นอนเมาหลับดังขึ้น ทำให้เควินยิ้มอย่างเอ็นดู แล้วจึงนึกอะไรได้บางอย่าง เขาค่อย ๆ บรรจงถอดเสื้อยืดตำรวจของคนนอนออกจากร่าง รูดกางเกงอันแสนเกะกะสายตาทิ้งไป จนกระทั่งเหลือแต่ร่างเปลือยเปล่าได้สัดส่วนชวนมอง นอนอวดเรือนร่างเป็นอาหารตาให้เห็น
“กานต์...ฉันจะเข้าไปในตัวนายแล้วนะ”
เสียงกระซิบแผ่วข้าง ๆ หู ทำให้ผู้หมวดหนุ่มครางเบา ๆ ตอบ เพราะยามนี้เบื้องล่างของเขา กำลังถูกนิ้วเรียวยาวของคนรัก ล่วงล้ำเข้าไปสำรวจเบิกทางอย่างหยอกเย้าอ้อยอิ่งอยู่
“อา...เค..วิน”
เสียงครางละเมอของคนเมาไม่ได้สติ ทำให้เควินอมยิ้ม เขาดีใจที่ร่างกายของผู้หมวดหนุ่มมีปฏิกิริยาต่อการกระทำของเขา และคิดถึงแต่เขาคนเดียวเท่านั้น
“หลับให้สบายนะที่รัก แล้วฉันจะบริการนายเอง”
เสียงทุ้มกระซิบอย่างอ่อนโยน แล้วจึงลงมือปรนเปรอความสุขให้กับคนรักอย่างนุ่มนวล เนิบนาบ ไม่รีบร้อน เรียกเสียงครางเร่งเร้าแทบจะขาดใจของคนเมาได้ชะงัดนัก
หนุ่มลูกครึ่งยิ้มน้อย ๆ แล้วหยิบมือถือของตนออกมาบันทึกสีหน้าท่าทางของคนรักยามนี้เอาไว้ เพราะเจ้าตัวช่างแสนน่ารัก และเซ็กซี่ จนเขาอยากจะเก็บภาพความประทับใจครั้งนี้ไว้ดูอีกหลาย ๆ รอบ และเชื่อว่าหากกานต์รู้ คงจะต้องทั้งโกรธทั้งอายมากเลยทีเดียว แต่ถึงอย่างนั้นภาพชายหนุ่มยามเมาไม่ได้สติแบบนี้ ก็ไม่ค่อยได้เห็นบ่อยนัก ดังนั้นถ้ามีโอกาส เขาก็ควรจะต้องรีบฉวยเอาไว้เสียก่อน
“หึ ๆ ขนาดเมาหลับ ยังตื่นตัวขนาดนี้เลยนะ”
เควินซูมภาพจากเท้าขึ้นไปเรื่อย ๆ ผ่านส่วนกึ่งกลางลำตัวที่ตั้งชูชันของอีกฝ่าย จนกระทั่งถึงใบหน้าแดงระเรื่อด้วยฤทธิ์แอลกอฮอร์ ที่บัดนี้กำลังเคลิบเคลิ้มด้วยลีลาปรนเปรอของหนุ่มคนรัก
“กานต์...รักฉันไหม”
เควินกระซิบถาม ซึ่งคนถูกถามก็งัวเงีย แล้วพึมพำตอบคล้ายคนละเมอ
“อือ...รัก...”
“รักมากไหม?”
“มาก...รักมากที่สุด...อืม...”
คำตอบของคนเมาทำให้คนฟังอมยิ้ม เขามองมือถือของตนเอง แล้วคาดเดาได้เลยว่า เขาคงต้องเปิดย้อนฟังคำบอกรักของอีกฝ่ายซ้ำอีกหลาย ๆ รอบแน่ เพราะถ้าเป็นตามปกติ กานต์นั้นจะไม่ค่อยพูดคำว่ารักออกมาให้เขาได้ยินบ่อยนัก
“ถ้าอย่างนั้น ขอให้ฉันรักนายคืนนี้ได้ไหม?”
คำถามนี้ไม่มีคำตอบกลับมา แต่เควินก็ต้องยิ้มกว้างเมื่อมือทั้งสองของอีกฝ่าย พยายามไขว่คว้ารั้งร่างของเขาไปกอด เจ้าตัววางมือถือลงข้าง ๆ แล้วยินยอมพร้อมใจให้ผู้หมวดหนุ่มกอดรัดร่างของเขา โดยไม่คิดขัดขืน ส่วนตัวเขาเองก็ลงมือปรนเปรอมอบความสุขให้อีกฝ่ายอย่างเต็มอิ่ม ไปตลอดทั้งค่ำคืนอันยาวนานนั้น ...
ในขณะที่เควินกำลังมีความสุขในค่ำคืนอันเร่าร้อนกับกานต์สองต่อสอง ณ อีกด้านหนึ่งภายในห้องสวีทหรู อาชวินเองก็กำลังถูกคริสโตเฟอร์ประทับรอยจูบไปทั่วร่าง จนผู้หมวดหนุ่มแทบคลั่ง แต่ก็ไม่กล้าสั่งให้อีกฝ่ายทำมากกว่านั้นเพราะความเขินและกลัวเสียหน้า เนื่องจากพอมาถึงห้องเขาก็สั่งห้ามไม่ให้เด็กหนุ่มล่วงเกินเขา โดยคริสโตเฟอร์ต่อรองขอแค่จูบ ซึ่งเขาก็เผลอตกลงยอมรับไป ...แต่ไม่นึกเลยว่าจะถูกจับแก้ผ้าจูบแบบนี้ แถมแค่จูบเท่านั้น ก็ทำเอาเขาเสียวสยิว และรู้สึกยิ่งต้องการมากขึ้นไปอีก
“พะ...พอแล้ว”
เสียงกระเส่าร้องห้าม เมื่อคริสโตเฟอร์ยกขาเปลือยเปล่าของเขาจูบไล้ข้างในซอกขา แล้วไล่ขึ้นไปเรื่อย ๆ
“ทำไมล่ะครับ แค่จูบเอง”
เด็กหนุ่มแย้งด้วยใบหน้ายิ้มเจ้าเล่ห์ อาชวินกัดฟันแอ่นกาย มือจิกผ้าห่มแน่น เมื่อริมฝีปากของอีกฝ่ายไล่มาถึงแก่นกายผงาดซึ่งรอคอยการปลดปล่อย
“พอเถอะ...คริส...อย่าทรมานฉันอีกเลย”
อาชวินบอกเสียงแผ่ว ใบหน้าแดงก่ำ คริสโตเฟอร์เงยหน้าขึ้นมามองชายหนุ่ม พร้อมกับยิ้มน้อย ๆ ให้
“คุณวินอยากให้ผมทำอะไรล่ะครับ ให้เลิกเฉย ๆ เหรอ”
“เด็กบ้า...ต้องให้ฉันบอกด้วยหรือไง...”
เจ้าตัวดุเบา ๆ ด้วยน้ำเสียงติดขัด เด็กหนุ่มหัวเราะในลำคอ แล้วแกล้งย้อนถาม
“แหม...ผมจะรู้ได้ยังไงล่ะครับ เกิดคุณวินไม่พอใจขึ้นมา แล้วสั่งห้ามผมเข้าใกล้คุณอีก ผมก็ช้ำใจแย่สิครับ”
“เด็กเวร...เจ้าเล่ห์นักนะ ...อือ...ยะ...หยุด...”
อาชวินที่ด่าอีกฝ่ายต้องหลุดครางเสียงกระเส่า เพราะคริสโตเฟอร์เริ่มลงมือแกล้งเขาอีกครั้ง ผู้หมวดหนุ่มรู้สึกถึงความต้องการของร่างกายที่เพิ่มมากขึ้น จนเริ่มข่มความอายและศักดิ์ศรีของเขา
“คะ...คริส... ชะ...ช่วยฉันด้วย ...ได้โปรด”
น้ำเสียงหวานที่ขอร้อง ดังเหมือนเสียงสวรรค์ คริสโตเฟอร์ยิ้มน้อย ๆ ที่มุมปาก ไม่เสียแรงที่ยอมอดทนรอคอยมานาน ทั้งที่เขาเองก็กำลังทรมานไม่แพ้ผู้หมวดหนุ่มด้วยซ้ำ และไม่ต้องรออีกฝ่ายขอร้องซ้ำ เขาก็เคลื่อนกายชะโงกใบหน้าไปจูบปากอีกฝ่ายอย่างนุ่มนวล แล้วจึงกระซิบตอบกลับไป
“ได้อยู่แล้วครับ สำหรับคุณวิน ต่อให้ขอมากกว่านี้ ผมก็ยอมให้ทุกอย่างอยู่แล้ว”
เมื่อยามเช้ามาถึง ร่างที่นอนซุกอิงอกกว้าง ก็เริ่มลืมตาตื่นขึ้นอย่างงัวเงีย ...วินาทีแรกที่เห็นแผ่นอกเปลือยของใครบางคนตรงหน้า ก็ทำให้เขาตาเบิกค้าง หน้าซีดเผือด เฝ้าภาวนาขอไม่ให้เกิดเรื่องซ้ำรอยเดิมในครั้งก่อน มิเช่นนั้น เขาคงมองหน้าทั้งเควินและอาชวินไปไม่ติดอีกต่อไปแน่
“... ถ้าติดใจอกฉันขนาดนั้น ก็ซบต่อไปสิ นี่มันยังเช้ามากอยู่เลย ไม่ต้องรีบตื่นหรอก”
น้ำเสียงคุ้นเคยทำให้กานต์ชะงักกึก แล้วพอเงยหน้าขึ้นมองคนพูด ก็ทำให้เขาถอนหายใจออกมาอย่างลืมตัว
“เควินเองเหรอ...”
“ทำไม? คิดว่าเป็นเพื่อนนายหรือไง”
เควินถามขำ ๆ เมื่อเห็นสีหน้าเช่นนั้นของคนรัก ซึ่งกานต์ก็คว่ำหน้าใส่ แล้วตอบประชด
“ถ้าเป็นวินมันจริง ๆ ก็ดีน่ะสิ จะได้เลิกกับนายแล้วไปหามันแทน”
คนกำลังขำชะงักกึก แล้วจับบ่าอีกฝ่ายบีบแน่น พร้อมกับบอกเสียงเข้ม
“ไม่มีวันเสียล่ะ ต่อให้เกิดเรื่องแบบนั้นขึ้นจริง ฉันก็ไม่ยอมปล่อยนายไปจากฉันแน่”
กานต์นิ่วหน้า เขารู้หรอกว่าอีกฝ่ายหึง แล้วเขาก็พูดแรงไปหน่อย แต่ก็ไม่ชอบใจที่เควินแกล้งแซวเขา เพราะมันเหมือนกับดูถูกเขากับอาชวินทางอ้อมแบบนั้น
พอเห็นสีหน้าที่เปลี่ยนไปของผู้หมวดหนุ่ม เควินก็ถอนหายใจเบา ๆ แล้วปล่อยมือออก ก่อนจะรวบร่างตรงหน้ามากอด แล้วจูบศีรษะของอีกฝ่ายอย่างปลอบโยน
“ขอโทษ ก็นายอยากพูดแบบนั้นเองทำไมล่ะ ก็รู้ไม่ใช่หรือว่าฉันไม่ชอบฟัง...”
ผู้หมวดหนุ่มนิ่งเงียบ พลางขยับตัวชิดอีกฝ่าย ซุกหน้าลงกับอกกว้าง แล้วพึมพำตอบ
“...ฉันกังวลจริง ๆ นะ แล้วก็โล่งอกด้วยที่เป็นนาย แต่ทำไมนายต้องมาพูดเหมือนฉันเป็นพวกใจง่าย ขอแค่ลองเมาแล้ว จะนอนกับใครก็ได้แบบนั้นด้วยล่ะ”
กานต์บอกด้วยน้ำเสียงตัดพ้อ ทำเอาคนฟังใจไม่ดี เขาลืมไปว่าเรื่องที่อีกฝ่ายเมาแล้วเผลอมีอะไรกับเขาครั้งแรกนั้น มันเป็นปมฝังใจเจ้าตัว จนถ้าไม่จำเป็นกานต์ก็ไม่อยากจะเมาหนักอีก
“ขอโทษ...ฉันผิดเอง หายโกรธฉันนะ”
พอได้ฟังคำขอโทษของคนรักด้วยน้ำเสียงจริงจัง กานต์ก็ยิ้มออกมาได้ อารมณ์น้อยใจก็สลายหายไปหมด ก่อนจะนึกขึ้นได้ถึงสิ่งสำคัญที่สุด
“ว่าแต่ นายมาอยู่กับฉันที่ห้องได้ยังไง ...แล้วทำไม ถึง...”
คนเพิ่งนึกได้หน้าแดงนิด ๆ จากความรู้สึกที่ยังคงหลงเหลืออยู่ ก็ทำให้เขาพอจะคาดเดาได้ว่า เมื่อคืนนี้ทั้งเขาและเควินต่างผ่านกิจกรรมระหว่างคนรักมาแล้วหลายรอบ และไม่ต้องบอกก็พอจะเดาได้ว่า ทั่วร่างของเขายามนี้คงจะมีแต่รอยฝากรักของอีกฝ่ายอยู่เต็มไปหมดแน่
“ก็คุณวินเพื่อนนาย เขาไปจู๋จี๋กับแฟนเด็กของเขา เลยฝากให้ฉันมาดูแลนายแทนยังไงล่ะ”
หนุ่มลูกครึ่งตอบคำถามนั้นด้วยรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ ทำเอาคนมองหมั่นไส้ เพราะก่อนหน้านั้นยังทำสำนึกผิดง้อเขาอยู่เลยแท้ ๆ แต่พอทบทวนในสิ่งที่อีกฝ่ายพูดมา ใบหน้างอน ๆ นั่นก็เปลี่ยนเป็นแปลกใจ แล้วก็ตามมาด้วยคำถามสงสัย
“แฟนเด็ก? แฟนวินมาเหรอ แล้วนายรู้จักเขาด้วยหรือไง ...ไม่สิ แล้วทำไมมาเจอกันได้ที่อพาร์ตเมนต์ฉันล่ะ?”
สีหน้าเปลี่ยนไปมา และคำถามเป็นชุดของคนรัก ทำให้เควินลอบยิ้มอย่างเอ็นดู เขาชะโงกหน้าไปจูบให้ผู้หมวดหนุ่มใจเย็น ๆ แล้วจึงตอบคำถามนั้นของกานต์
“ทั้งฉันและเด็กนั่น รู้สึกจะเป็นประเภทหึงหวงคนรักตัวเองทั้งคู่มั้ง พอเห็นอีกฝ่ายอยู่กับผู้ชายคนอื่นสองต่อสองในยามวิกาล ก็เลยรู้สึกหวาดระแวง จนต้องมาคอยเฝ้าดูพฤติกรรม นั่นเป็นสาเหตุที่ทำให้พวกเราบังเอิญเจอกันที่นี่ และคำถามที่ว่า ฉันรู้จักเขาไหม คำตอบก็คือใช่ เขาเป็นลูกชายของประธานบริษัทที่ฉันทำธุรกิจอยู่ด้วยน่ะ”
คำตอบของเควินทำให้กานต์นิ่วหน้า รู้สึกเหมือนโดนหลอกว่ากลาย ๆ เสียอย่างนั้น แต่พอเห็นใบหน้ายิ้ม ๆ ของคนรัก ก็ทำให้เขาพยายามลืม ๆ ในเรื่องที่สงสัยไปให้หมด
“งั้นเมื่อคืน วินก็กลับไปพร้อมกับแฟนเขาสินะ ... จะว่าไปก็น่าเสียดายนะ อยากดูหน้าคนที่ทำให้วินมันชอบได้ในเวลาไม่กี่วันชะมัด”
กานต์บอกขำ ๆ ทำให้คนฟังยิ้มตาม เพราะฟังจากที่อีกฝ่ายพูดแสดงว่าคู่ของอาชวินกับคริสโตเฟอร์ก็คงรักกันดี ซึ่งนั่นสำหรับเขานับว่าเป็นเรื่องดีที่สุด เพราะจะได้หมดห่วงเรื่องความสนิทสนมระหว่างคนรักกับเพื่อนสนิทของเจ้าตัวสักที
“งั้นพวกเราก็อย่าให้น้อยหน้าคู่นั้นสิ”
พอบอกจบ เควินก็จับร่างของกานต์ให้พลิกหงาย ไปอยู่ใต้ร่างของเขาที่คร่อมทับตามมา
“ดะ...เดี๋ยว นี่มันตอนเช้าแล้วนะ”
กานต์รีบประท้วง เพราะเจ้าส่วนนั้นของเควินมันแสดงให้เห็นว่า เจ้าตัวกำลังมีอารมณ์คึกขึ้นมาอีกรอบ
“มอร์นิ่งเซ็กส์ไงล่ะ ดีต่อสุขภาพออก”
เควินตอบยิ้ม ๆ แต่คนฟังไม่ยิ้มด้วย แถมยังโวยวายใส่อีก
“ดีกับผีน่ะสิ! แค่เมาค้างก็ปวดหัวจะแย่อยู่แล้ว ยังจะให้เดินไปทำงานไม่ไหวอีกหรือไง!”
“เอาน่า... ไม่ทำจนนายสายหรอก”
หนุ่มลูกครึ่งกระซิบเสียงแผ่ว แล้วโดยไม่ต้องรอให้กานต์ปฏิเสธ เขาก็เริ่มต้นลงมือเล้าโลมร่างบนเตียงอย่างรวดเร็ว ในไม่ช้า เสียงประท้วงห้ามก็กลายเป็นเสียงครางแผ่วเบา ก่อนจะตามมาด้วยเสียงหอบหายใจหนักคละเคล้าไปกับเสียงครางกระเส่ารัญจวนใจด้วยแรงอารมณ์ของคู่รักทั้งคู่ ยาวนานติดต่อกันได้พักใหญ่ จนกระทั่งเสียงภายในห้องค่อย ๆ เงียบลง เหลือแต่เพียงเสียงหอบหายใจดังแผ่วเบา ของร่างสองร่างบนเตียงเท่านั้น
เสียงโทรศัพท์มือถือที่ดังขึ้น ทำให้ร่างเปลือยเปล่าท่ามกลางสายน้ำเย็นจากฝักบัวติดผนัง ต้องชะงัก แล้วเหลือบสายตามองผ่านกระจกฝ้าไปด้านนอก ก่อนจะถอนหายใจเฮือกใหญ่ เอื้อมมือไปปิดฝักบัวพร้อมกับดึงผ้าขนหนูผืนเล็กมาพันเอวลวก ๆ เดินออกมาหยิบมือถือขึ้นมาดูเบอร์ พลางกดรับด้วยสีหน้าระอา
“มีอะไรเควิน โทรมาแต่เช้าเชียว”
“ฉันจะโทรมาเลิกนัดกินข้าวกลางวันนี้น่ะ วันนี้ฉันเพลียชะมัด ว่าจะหยุดงานด้วย”
โทนี่เลิกคิ้วน้อย ๆ เขาเสยเส้นผมยาวสลวยซึ่งเปียกชุ่มไปด้วยหยดน้ำซึ่งตกลงมาปรกหน้าไปด้านหลัง แล้วเอ่ยถามย้อนไปอย่างสงสัย
“ไอ้เรื่องเลิกนัดน่ะ ฉันไม่แปลกใจหรอก แต่คนอย่างนายนี่นะหยุดงาน ตกลงเป็นอะไรกันแน่”
เสียงปลายสายหัวเราะกลับมาเบา ๆ อย่างถูกใจคนรู้ทัน แล้วจึงตอบกลับมาตามตรง
“พอดีวันนี้มีคนให้นอนกอดอยู่ด้วยทั้งวัน เลยไม่อยากออกไปไหนน่ะ”
โทนี่ลากเสียงอ๋อยาวอย่างเข้าใจ ก่อนจะถามกลับ
“แล้วคุณกานต์เขายอมให้นายกอดเขาเหรอนั่น วันนี้ไม่ใช่วันหยุดเขานี่”
“ไม่อยากหยุดก็ต้องหยุดล่ะนะ”
เสียงเควินหัวเราะมาตามสาย พร้อมกับเสียงบ่นอย่างระโหยโรยแรงดังแว่วเข้ามา ทำให้โทนี่พอจะเดาได้ไม่ยาก แล้วจึงถอนหายใจเบา ๆ อย่างระอาในพฤติกรรมของเพื่อนสนิท
“ระวัง จะโดนประท้วงไม่ยอมมีอะไรด้วยสักเดือนหรอกนั่น”
“ไม่มีทาง เขาขาดฉันไม่ได้ พอ ๆ กับที่ฉันขาดเขาไม่ได้นั่นล่ะ โอ๊ย! เจ็บนะกานต์ ... เดี๋ยวเถอะ จะเอาคืนให้เท่าตัวเลย! อ้อ แค่นี้นะโทนี่ ไว้เจอกันวันหลังแล้วกัน”
เควินบอกแล้วตัดสายลง โดยที่โทนี่ยังไม่ทันได้กล่าวลา หนุ่มลูกครึ่งถอนหายใจอีกครั้ง แล้วนึกอิจฉาเพื่อนที่สามารถใช้เวลาร่วมกับคนรักได้ตามต้องการ ผิดกับเขาที่แค่จะเห็นหน้าอีกฝ่ายยังแทบไม่มีโอกาสด้วยซ้ำ
“วันนี้แวะไปหาคุณภามดีกว่าแฮะ!”
โทนี่โพล่งขึ้นกับตัวเอง หลังจากที่คิดทบทวนตัดสินใจได้สักพัก เพราะคนอย่างภามขืนเขาไม่รุกเอง รอให้อีกฝ่ายเริ่มต้น มีหวังเขาคงต้องรอไปตลอดชีวิตอย่างที่เคยลั่นวาจาไว้แน่
=== TBC ===
ตอนหน้าแฟน ๆ ผู้กองภามกับ นายโทนี่ เตรียมเฮได้เลยค่ะ แต่จะเฮเพราะอะไร อุบไว้ก่อนเน้อ~~ หุ ๆ
รักคนอ่านทุกคนเลยค่ะ :กอด1:
-
:z13: ก่อนอ่านจ้า
-
สมควรลาป่วยทั้งสองคน :m25:
มาให้กำลังใจโทนี่
ละลายน้ำแข็งขั้วโลก
+1
-
มีแฟนขี้หึงก็ลำบากหน่อยนะกานต์
แต่ไม่ใช่ขี้อย่างเดียวบวกหื่นด้วยนี้สิ
งานเข้าเยอะมากเลยกานต์ :laugh:
โทนี่ สู้ สู้
-
รอคู่โทนี่คร๊าบบบบ
:pig4:
-
โอเคร๊ ตอนหน้าจะเตรียมผ้าไว้ซับเลือดเลย
แต่แหม เควินนะ มี morning sex ด้วย
-
รอโทนี่ก่าคุนภามมมมมม
อยากรู้สุดๆ อิอิ
-
แทบรอไหวแล้ว อยากอ่านโทนี่ ภาม บ้าง อย่าน้อยหน้าอีกสองคู่นะ เหอๆ
-
รอออออ.! รอตอนหน้าคะ อยากรู้ว่าจะได้เฮหรือโฮ(ร้องให้โฮ)
+1ให้ไรท์เตอร์ที่น่ารัก
-
แอร๊ยยยยยยยยยย รอบแรก เรื่องนี้มาต่อแล้ว ดีใจ :m11:
แอร๊ยยยยยยยยยย รอบสอง โทนี่กับภามต้องมีความคืบหน้า แน่ๆเลย ใช่มั้ยคะ :m13:
ยังไม่กล้าหวังถึงNCของคู่นี้ แต่ถ้ามีละก็ .. คนอ่านจะลัลล้าเริงร่าหางกระดิกมาก ..
เควินกับคริสมาแอบตามเฝ้ากานต์กับวินนี่เอง
สองคู่นี่ เล่นซะเสียเลือดมิใช่น้อย
รอให้ครบสามคู่ก่อน จะได้พร้อมใจ :m25: ทีเดียว
:กอด1: ให้กำลังใจ อย่าหายนานมากนะคะ เกือบลืมเรื่องนี้ละเชียว แหะๆ
-
กานต์ลาป่วยแล้ววินลาด้วยมั้ย :m25:
รอคู่โทนี่ ภาม :impress2:
-
จดไว้..จดไว้..กันลืม
หลายคู่ ๆ ..มีหมู่ไหม..อยากรู้
-
เรื่องนี่เจ๋งจริงๆ
ตำรวจ+มาเฟีย
น่ารักทั้ง 3คู่เลย
-
เตรียมตัวเตรียมใจรอเฮในตอนหน้า
-
รออ่านคู่ภามกับโทนี่ค่ะ :L2:
-
ว้าววว
พี่ภามจะออกแล้วววว
-
มารอเฮภามกะโทนี่
หวังว่าคงได้เฮจริงๆ นะ
-
:z13: ก่อนอ่านจ้า
อรั๊งง~ (เสียงตอนโดนจิ้ม หุ ๆ)
สมควรลาป่วยทั้งสองคน :m25:
มาให้กำลังใจโทนี่
ละลายน้ำแข็งขั้วโลก
+1
ก็นะ ...ป๋ากับหนูคริส แกเป็นประเภทอึดทั้งคู่เสียด้วย - -... ขอบคุณสำหรับบวกค่า ^ ^
มีแฟนขี้หึงก็ลำบากหน่อยนะกานต์
แต่ไม่ใช่ขี้อย่างเดียวบวกหื่นด้วยนี้สิ
งานเข้าเยอะมากเลยกานต์ :laugh:
โทนี่ สู้ สู้
พวกนี้สมกับเป็นมาเฟียเลยค่ะ (เควินคนเดียวสินะ) ทำให้เจ้าหน้าที่ตำรวจไม่สามารถไปปฏิบัติราชการได้ หึ ๆ
รอคู่โทนี่คร๊าบบบบ
:pig4:
มาแล้วค่ะ สำหรับคู่นี้ คงได้เต็ม ๆ ไปเลยสองตอนเพราะพอเขียนแล้วดูเหมือนจะยาว -- (ตอนแรกว่าจะตอนเดียวน่าจะอยู่ซะอีก)
โอเคร๊ ตอนหน้าจะเตรียมผ้าไว้ซับเลือดเลย
แต่แหม เควินนะ มี morning sex ด้วย
รายนี้ไม่ต้องห่วงค่ะ จะเช้า สาย บ่าย เย็น พี่แกทำได้ทุกเวลาอยู่ละ - -. (เควิน: "โทษคนเขียนสิ ผมเกี่ยวอะไรด้วย")
รอโทนี่ก่าคุนภามมมมมม
อยากรู้สุดๆ อิอิ
คู่นี้ความสัมพันธ์ต้องค่อย ๆ คืบหน้า และสถานการณ์เป็นใจค่ะ ไม่งั้นผู้กองเค้าไม่ยอมง่าย ๆ แน่ (ออกจะซึนซะแบบนั้น)
แทบรอไหวแล้ว อยากอ่านโทนี่ ภาม บ้าง อย่าน้อยหน้าอีกสองคู่นะ เหอๆ
ค่า ...โควต้าให้เต็ม ๆ เลยค่ะ สำหรับคู่นี้ คาดได้ว่าน่าจะตอนสองตอนไปเต็ม ๆ เลย
รอออออ.! รอตอนหน้าคะ อยากรู้ว่าจะได้เฮหรือโฮ(ร้องให้โฮ)
+1ให้ไรท์เตอร์ที่น่ารัก
แหม~ คงไม่โฮหรอกค่ะ เดี๋ยวจะตามคู่อื่น ๆ เขาไม่ทันพอดี
แอร๊ยยยยยยยยยย รอบแรก เรื่องนี้มาต่อแล้ว ดีใจ :m11:
แอร๊ยยยยยยยยยย รอบสอง โทนี่กับภามต้องมีความคืบหน้า แน่ๆเลย ใช่มั้ยคะ :m13:
ยังไม่กล้าหวังถึงNCของคู่นี้ แต่ถ้ามีละก็ .. คนอ่านจะลัลล้าเริงร่าหางกระดิกมาก ..
เควินกับคริสมาแอบตามเฝ้ากานต์กับวินนี่เอง
สองคู่นี่ เล่นซะเสียเลือดมิใช่น้อย
รอให้ครบสามคู่ก่อน จะได้พร้อมใจ :m25: ทีเดียว
:กอด1: ให้กำลังใจ อย่าหายนานมากนะคะ เกือบลืมเรื่องนี้ละเชียว แหะๆ
จะพยายามไม่หายนานมากค่ะ แหะ ๆ ช่วงนี้เริ่มจัดตารางชีวิตใหม่อีกรอบ จะได้ฝึกระเบียบวินัยในการเขียนงานไปในตัว ทิ้งช่วงยาวเมื่อไหร่ กลับมาเข้าโหมดเจ้าแม่ไหดองทุกทีสิน่า
กานต์ลาป่วยแล้ววินลาด้วยมั้ย :m25:
รอคู่โทนี่ ภาม :impress2:
คาดว่าจะให้ลาคู่ค่ะ สาว ๆ ในสน.จะได้มีข่าวลือซุบซิบให้บริหารปากเล่น~
จดไว้..จดไว้..กันลืม
หลายคู่ ๆ ..มีหมู่ไหม..อยากรู้
หมู่....? .... ง่า หมายถึงอะไรคะ ตอนนึงโผล่มาทั้งสามคู่ หรือ งวดหน้าจะมีคู่ของผู้หมวดทั้งสองไหม หรือ ... xxxแบบหมู่ (ต๊าย... คิดไปนั่นเลยฉัน - /// -) แหะ ๆ ขออภัยค่ะ บางทีปัดก็เอ๋อ ๆ ไม่เก็ตในบางครั้งล่ะนะคะ --" (ช่วงนี้สมองกำลังเบลอ ๆ)
เรื่องนี่เจ๋งจริงๆ
ตำรวจ+มาเฟีย
น่ารักทั้ง 3คู่เลย
ขอบคุณที่ชอบนะคะ~
เตรียมตัวเตรียมใจรอเฮในตอนหน้า
จะพยายามทำให้เฮนะคะ~ (ชักเริ่มกดดัน)
รออ่านคู่ภามกับโทนี่ค่ะ :L2:
คู่นี้แม่ยกเยอะใช่เล่นแฮะ
ว้าววว
พี่ภามจะออกแล้วววว
^ __^ ปลื้มแทนพี่ภามแฮะ แฟนรอคอยเยอะ
มารอเฮภามกะโทนี่
หวังว่าคงได้เฮจริงๆ นะ
จะพยายามค่ะ (ปาดเหงื่อ)
เอาตัวอย่างมาเรียกน้ำย่อยเล็กน้อย~
“ผมทานเองได้”
ภามรีบท้วง แต่โทนี่สั่นหน้า
“ชามข้าวต้มร้อนนะครับ คุณก็ไม่มีแรง ให้ผมป้อนน่ะดีแล้ว”
ผู้กองหนุ่มอึกอัก แต่พอเห็นอีกฝ่ายตั้งใจทำเพื่อเขา ก็ทำให้ไม่กล้าปฏิเสธ
“เอ้า...อ้ามนะครับ”
“ป้อนธรรมดาก็ได้ ...ผมไม่ใช่เด็ก”
ภามดุเบา ๆ ทำให้โทนี่หัวเราะ แล้วถือช้อนรอ ผู้กองหนุ่มลังเลเล็กน้อย ก่อนจะยอมอ้าปากปล่อยให้อีกฝ่ายป้อนแต่โดยดี
*กลิ้งไปปั่นต่อ*
-
:pighaun: :pighaun:
:pig4: :pig4:
-
2 คู่ชู้ชื่น มีแฟนขี้หึงก็ต้องทำใจล่ะนะ
แต่ทั้งหึงและหื่นแบบนี้ ต้องเตรียมร่างกายด้วย :laugh:
หวังว่าคู่ภามกะโทนี่จะคืบหน้าบ้างนะ
อยากให้คู่นี้หวานบ้างจัง
-
ได้อ่านไป 2 คู่ สดชื่นนนนนนนนนนนบนความหื่น อิอิอิ
รอคู่ 3 อยู่น่ะจะฮาเฮแบบไหนหว่า คริๆๆ
-
:m3: น่ารักเปนบ้าเรยอ่า
สุดยอดดดดดด
แบบว่ามาทั้งหมดนี่ หวานแระ :m25: สุดๆ
แบบว่าชอบอ่ะ
รีบมาต่อนะ
-
ว้าย..แค่เห็นตัวอย่างก็ แน่ใจได้เลยว่า คู่ภามก็ต้องหวานไม่ยิ่งหย่อนไปกว่าคู่อื่นๆแน่
ว่าแล้วไปเตรียมตัวเช็ดแว่นตารออ่านต่อไป
-
อย่าให้น้อยหน้า 2 คู่นี่นะคุณภาม :z1:
-
+1 เข้ามารอคู่ที่รอคอย โทนี่+ภาม
คู่นี้จะร้อนแรงสู้อีกสองคู่ได้เป่า ?
:pighaun: :pighaun:
-
มาแล้วค่า สำหรับคนที่รอนายโทนี่ กับผู้กองภาม ...... จะเฮ หรือจะเฮ้ย(?) ก็ต้องลองอ่านนะคะ~
(โพสแล้วรีบชิ่ง)
-------------------
คุณตำรวจยอดรัก
บทที่ 16
=========
เมื่อออกจากที่พักมาถึงสน.ที่ภามทำงานอยู่ โทนี่ก็เตร็ดเตร่แถวร้านค้าข้างสน. รอจังหวะพักกลางวันให้มาถึง แต่เอาเข้าจริง ๆ เขาก็ต้องพบกับความผิดหวัง เมื่อเห็นกลุ่มตำรวจที่เดินมานั่งหาอะไรกินในร้าน ไม่มีภามรวมอยู่ในนั้นด้วย
“อ้าว? คุณโทนี่ มาได้ยังไงครับ มีธุระแถวนี้หรือครับ”
ก้องภพที่อยู่ในกลุ่มตำรวจกลุ่มนั้นเอ่ยทัก โทนี่ฝืนยิ้มแล้วแสร้งตอบออกไป
“ก็ประมาณนั้นล่ะครับ เอ่อ...คุณก้องครับ ผู้กองภามล่ะครับ”
ผู้หมวดหนุ่มเลิกคิ้วเล็กน้อย แต่ก็ตอบคำถามนั้นไปแต่โดยดี
“ภามไม่สบายครับ เมื่อเช้าโทรมาลา ผมก็ว่าจะไปเยี่ยมตอนเย็นนี้อยู่หรอก ...แต่งานดันเข้าซะงั้น เฮ้อ...”
คนพูดมีสีหน้าลำบากใจ แต่กลับทำให้คนฟังชะงักเล็กน้อย แล้วจึงรีบขันอาสาทันที
“ถ้าอย่างนั้นผมแวะไปให้แทนไหมครับ หลังจากนี้ผมก็ว่างแล้ว ...และผมก็เป็นห่วงผู้กองมากด้วย”
ท้ายประโยคนั้นแววตาของคนพูดอ่อนแสงลง จนคนมองจับสังเกตได้ หากแต่ก็ยังคงพยักหน้ารับรู้อย่างเห็นด้วยกับถ้อยคำอาสาของอีกฝ่าย
“ถ้าได้จริง ๆ ก็ดีครับ ผมเองก็เป็นห่วงหมอนั่นเหมือนกัน ปกติไม่เคยจะป่วยให้เห็นเลยสักครั้ง และนี่ถ้าไม่หนักจริง ๆ ก็คงไม่ขอลา ...หมอนั่นเคยลาติด ๆ กัน ก็แค่ช่วงคุณอรเสียใหม่ ๆ เท่านั้นล่ะครับ...เอ่อ คือ...”
พอหลุดปากออกไป ก็ต้องชะงักแล้วเหลือบตามองคนตรงหน้าอย่างเกรงใจ ซึ่งโทนี่ก็ยิ้มให้น้อย ๆ อย่างไม่ถือสา
“ไม่เป็นไรครับ ผมเข้าใจ ไม่ต้องคิดมากหรอกครับ”
ก้องภพถอนหายใจออกมาเบา ๆ แล้วยิ้มตอบให้กับชายหนุ่มลูกครึ่ง
“ดีจังนะครับ ที่ทั้งคุณโทนี่ และภาม เข้าใจกันได้สักที ผมกับเขม เองก็ไม่สบายใจนัก ที่เห็นภามเฝ้าโทษตัวเองและโทษคุณแบบที่ผ่านมา ...แต่พอหลังกลับจากพักร้อน เขาก็มีท่าทีที่สงบขึ้นมากเลยทีเดียว”
โทนี่ยิ้มรับ รู้สึกดีขึ้นมาอย่างประหลาด เพราะเหมือนว่าคำพูดและการกระทำของเขา มีส่วนช่วยเปลี่ยนภามไปในทางที่ดีขึ้นนั่นเอง
“ถ้ายังไงก็ฝากภามด้วยนะครับ”
ก้องภพบอกกับคนที่ขอตัวออกจากร้านเพื่อไปหาผู้กองหนุ่มอย่างรีบเร่ง ซึ่งโทนี่ก็หันมาพยักหน้าพลางตอบรับอย่างหนักแน่น
“ครับ...ผมจะดูแลคุณภามอย่างดี”
ผู้หมวดหนุ่มมองร่างสูงโปร่งในชุดลำลองของหนุ่มลูกครึ่ง ที่เดินจากไปขึ้นรถยนต์ส่วนตัว เขาหวนคิดถึงคำพูด สีหน้าและการกระทำของอีกฝ่าย ก่อนจะย้อนนึกไปถึงพฤติกรรมของภาม ยามพูดถึงเรื่องโทนี่ในระยะหลัง ๆ แล้วก็ต้องถอนหายใจเบา ๆ พลางพึมพำกับตัวเอง
“จะเป็นแบบคู่เจ้ากานต์มันอีกคู่หรือเปล่าวะเนี่ย...น่าสงสัยจริง ๆ”
“มีอะไรหรือครับผู้หมวด?”
เสียงทักของลูกน้องที่ดังขึ้นแถวนั้น ทำให้ก้องภพสะดุ้ง แล้วหันไปปั้นยิ้มให้
“ไม่มีอะไรหรอกจ่า สั่งอะไรกินกันยังล่ะนั่น”
“สั่งแล้วครับ เหลือแต่ของผู้หมวดนั่นล่ะ”
“เหรอ งั้นฉันเอาข้าวกระเพราไก่ไข่ดาวแล้วกัน”
ก้องภพบอกโดยไม่ต้องดูเมนูในร้าน แต่นั่นก็ทำให้คนอื่นหัวเราะ แล้วหนึ่งในนั้นก็เอ่ยแซวขึ้น
“เมนูสิ้นคิดอีกแล้วนะครับ”
ผู้หมวดหนุ่มยิ้มน้อย ๆ แล้วย้อนถามกลับไปบ้าง
“ทำเป็นพูดดี แล้วจ่าล่ะสั่งอะไร”
“แหะ ๆ ข้าวผัดหมูครับ”
“ก็สิ้นคิดพอกันล่ะว้า”
ก้องภพบ่น แล้วจึงหันไปสนทนากับคนอื่น ๆ ในกลุ่มต่อ โดยทำเป็นลืม ๆ เรื่องของเพื่อนสนิทไปเสีย เพราะถึงอย่างไรไม่ว่าภามจะรักกับใคร เพศไหน สำหรับเขาแล้ว การที่ชายหนุ่มสามารถกลับมามีความรักใหม่ได้อีกครั้ง เขาก็รู้สึกยินดีและพร้อมจะสนับสนุนยอมรับเพื่อนทุกเมื่ออยู่แล้ว
โทนี่ยืนกดออดหน้าประตูห้องของผู้กองหนุ่มได้สักพัก เจ้าตัวขมวดคิ้วนิด ๆ กำลังคิดว่าจะแอบสะเดาะกลอนเข้าไปดี หรือจะไปขอกุญแจสำรองด้านล่างดี ระหว่างกำลังคิดชั่งใจอยู่บานประตูห้องก็ถูกเปิดออก พร้อมร่างที่ยืนโงนเงน ใบหน้าแดงด้วยพิษไข้ ออกมาต้อนรับ
“...โทนี่”
“คุณภาม! อะไรกันเป็นหนักขนาดนี้ ทำไมไม่ไปหาหมอ หรือโทรบอกผมกันล่ะ!”
โทนี่โวยวายด้วยความตกใจ เขาประคองร่างของภาม หวังจะพาไปหาหมอ แต่เจ้าของห้องก็รีบขืนตัวไม่ยอมให้ความร่วมมือเสียก่อน
“คุณจะมารู้ดีกว่าผมได้ยังไง...ผมปวดหัวก็จริง แต่ไม่ได้เป็นหนักขนาดนั้น”
หนุ่มลูกครึ่งมองคนดื้อเบื้องหน้าเขา แล้วถอนหายใจ ความจริงอยากจะอุ้มภามพาไปหาหมอเสียเดี๋ยวนั้น แต่ขืนทำแบบนั้นเข้า คงโดนงอนและโกรธไปอีกหลายวันทีเดียว ยังไงก็คงต้องเช็คอาการเจ้าตัวก่อน ถ้าเป็นหนักไม่มากเขาคงจะดูแลเองได้ แต่ถ้าไข้ยังขึ้นไม่ลด ถึงจะไม่ยอมก็คงต้องฝืนดึงดันพาไปให้ได้ล่ะนะ
“ไม่พาไปก็ได้ แต่ต้องให้ผมอยู่เฝ้าไข้คุณนะ”
โทนี่ยื่นข้อเสนอ ทำให้ผู้กองหนุ่มชะงัก แต่ก็ต้องพยักหน้ายินยอมอย่างเสียไม่ได้ เพราะดูเหมือนว่าคนพูดจะไม่ยอมกลับไปง่าย ๆ แน่
โทนี่ยิ้มกว้างตอบ เขาประคองภามกลับเข้าห้อง พาชายหนุ่มไปที่เตียงนอน แล้วจัดแจงให้อีกฝ่ายนอนพักไปตามเดิม
“ทานข้าว ทานยาหรือยังครับ”
หนุ่มลูกครึ่งถามพร้อมกับใช้มืออังที่หน้าผากอีกฝ่าย มันค่อนข้างร้อนเอาการจนเขานิ่วหน้า
“ยัง...ผมทานไม่ลง”
ภามตอบเบา ๆ พยายามหลุบตาหลบสายตาที่แฝงความห่วงใยของอีกฝ่ายเต็มที่
“ทั้งข้าว ทั้งยา?”
โทนี่ย้อนถาม สีหน้าขรึมลงอย่างเห็นได้ชัด
“อือ”
เสียงตอบสั้น ๆ ทำให้คนฟังถอนหายใจหนัก ๆ แล้วตำหนิคนป่วยเสียงเข้ม
“คุณภาม! คุณไม่ใช่เด็กเล็ก ๆ แล้วนะครับ ไม่สบายแบบนี้ แล้วยังไม่กินข้าวกินยา คุณจะหายได้ยังไง”
“ก็ผมไม่เคยเป็นหวัดมาก่อน ...”
คำแก้ตัวของคนป่วย ทำให้โทนี่ต้องสั่นศีรษะอย่างระอา ก่อนจะเดินไปสำรวจตู้เย็นในครัวที่ไม่มีอะไรนอกจากน้ำไม่กี่ขวด แถมตู้ใส่ยา ก็ยังว่างเปล่าไม่มีแม้กระทั่งยาสามัญประจำบ้านที่ควรมี
“คุณภาม... ให้ตายเถอะ นี่คุณอยู่มาได้ยังไงถึงป่านนี้เนี่ย ของกินก็ไม่มีติดตู้เย็น ยาอะไรก็ไม่มีสักอย่าง!”
โทนี่บ่นใส่ ทำให้คนป่วยทำเสียงในลำคอเบา ๆ แล้วตอบกลับไปเสียงแผ่วอย่างน้อยใจ
“นั่นสิ...คนอย่างผมมันน่าจะตาย ๆ ไปซะตั้งนานแล้ว ...ไม่น่าอยู่มาให้เป็นภาระคนอื่นแบบนี้เลย”
โทนี่ชะงัก เขามองไปยังคนที่นอนหันหลังตะแคงให้ แล้วถอนหายใจเฮือกใหญ่ ก่อนจะเดินมาทรุดนั่งบนเตียงข้างร่างของผู้กองหนุ่ม พลางลูบไล้เส้นผมของอีกฝ่ายอย่างอ่อนโยน
“ผู้กอง ...ผมขอโทษ ผมไม่น่าดุคุณแบบนั้นเลย อย่าโกรธผมนะ ผมแค่เป็นห่วงคุณเท่านั้น”
ภามเม้มปากแน่น ทำไมเขาจะไม่รู้ความรู้สึกของอีกฝ่าย แต่พอได้ยินคำตำหนิที่เหมือนตัวเองเป็นภาระ ก็ทำให้เขารู้สึกหวั่นไหวขึ้นมาอย่างประหลาด เขาไม่ชอบตัวเองตอนนี้เลย ทั้งความคิดและการกระทำ มันไม่เหมือนกับเป็นเขายามปกติเลยสักนิด
“ถ้าอย่างนั้นผมจะไปซื้อของจำเป็นมาให้นะ คุณนอนพักไปก่อนแล้วกัน”
โทนี่บอกแล้วลุกขึ้นเตรียมจะเดินจากไป ทำให้คนที่นอนหันหลังให้ รีบหันกลับมา แล้วเผลอยื่นมือไปดึงแขนอีกฝ่ายอย่างลืมตัว
“เอ่อ...ไม่มีอะไร...ขอโทษ”
ภามที่รู้สึกตัวบอกเสียงตะกุกตะกัก ก่อนจะรีบปล่อยมือของตนออก แล้วเบือนหน้าหนีไปมองอีกทาง ทว่าเขาก็ต้องสะดุ้งเมื่อโทนี่จับมือข้างนั้นของเขาขึ้นมากุม แล้วบอกด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน
“เดี๋ยวผมจะรีบกลับมานะครับ”
หลังจากที่โทนี่ปล่อยมือและออกไปจากห้อง ภามก็ได้แต่มองตรงไปยังบานประตูห้องนอนของเขาไปเรื่อย ๆ จนกระทั่งมันถูกเปิดออกมาอีกครั้ง
“มาแล้วครับข้าวต้มร้อน ๆ”
ร่างสูงที่ถือชามข้าวต้มบอกพร้อมรอยยิ้ม เขาวางชามข้าวต้มไว้บนหัวเตียง ก่อนจะพยุงร่างของภามให้นั่ง พลางยกชามข้าวต้มขึ้นมาหมายจะป้อนอีกฝ่าย
“ผมทานเองได้”
ภามรีบท้วง แต่โทนี่สั่นหน้า
“ชามข้าวต้มร้อนนะครับ คุณก็ไม่มีแรง ให้ผมป้อนน่ะดีแล้ว”
ผู้กองหนุ่มอึกอัก แต่พอเห็นอีกฝ่ายตั้งใจทำเพื่อเขา ก็ทำให้ไม่กล้าปฏิเสธ
“เอ้า...อ้ามนะครับ”
“ป้อนธรรมดาก็ได้ ...ผมไม่ใช่เด็ก”
ภามดุเบา ๆ ทำให้โทนี่หัวเราะ แล้วถือช้อนรอ ผู้กองหนุ่มลังเลเล็กน้อย ก่อนจะยอมอ้าปากปล่อยให้อีกฝ่ายป้อนแต่โดยดี แต่พอกินไปได้แค่ไม่กี่คำ เขาก็ต้องสั่นหน้า ซึ่งโทนี่ก็พอจะเข้าใจว่าอีกฝ่ายกินไม่ลง
“ไม่เป็นไรครับ อย่างน้อยก็ยังดีกว่าท้องว่าง”
หนุ่มลูกครึ่งบอกแล้วยิ้มให้ ก่อนจะหยิบชามไปเก็บไว้ในครัว แต่พอกลับมาเฝ้าภามตามเดิม เขาก็ถูกอีกฝ่ายไล่ให้กลับแทน
“โทนี่...คุณกลับไปเถอะ”
โทนี่ชะงักกึก รอยยิ้มอ่อนโยนที่มีให้ผู้กองหนุ่มหายไป ใบหน้าเปลี่ยนเป็นเศร้าหมอง พลางย้อนถามกลับไปด้วยน้ำเสียงน้อยใจ
“ทำไมล่ะครับ ผมมันน่ารำคาญนักหรือครับ”
“ไม่ใช่! ...คือ...”
ภามรีบปฏิเสธ แล้วมีท่าทางอ้ำอึ้ง เสียจนคนมองอยู่แปลกใจ
“ผู้กอง?”
“ผมกลัวคุณติดหวัดผม...”
คำสารภาพที่ตามมาเรียกรอยยิ้มกลับคืนจากโทนี่ได้อีกครั้ง หนุ่มลุกครึ่งจับมือข้างหนึ่งของผู้กองหนุ่มมากุมแน่น แล้วจูบที่มือข้างนั้นแผ่วเบา
“ถ้าสามารถเป็นแทนคุณได้ ผมก็ยินดีครับ”
คนฟังเงียบกริบ สบประสานสายตาของตนกับสายตาจริงใจคู่นั้นที่มองมา โดยที่ยังคงปล่อยให้มือของตัวเองตกอยู่ในอุ้งมือของอีกฝ่ายเช่นเดิม ทั้งคู่อยู่ในสภาพเช่นนั้นพักใหญ่ โทนี่จึงเป็นฝ่ายปล่อยมือของภามออกอย่างไม่เต็มใจนัก ก่อนจะเดินไปหยิบยาและน้ำมาให้ผู้กองหนุ่มทาน และเมื่อนำแก้วน้ำไปเก็บเรียบร้อย เขาก็มานั่งมองคนป่วยด้วยใบหน้ายิ้มแย้มต่อ
“ผู้กอง... รู้ไหม วันนี้เป็นอีกวันที่ผมมีความสุขที่สุด”
คำพูดที่ตามมาของหนุ่มลูกครึ่งเรียกแววตาสงสัยของภาม โทนี่ยิ้มน้อย ๆ แล้วจึงเฉลยในสิ่งที่คนป่วยสงสัย
“เพราะได้อยู่ข้าง ๆ คุณแบบนี้ไงล่ะครับ ถึงไม่ค่อยชอบใจที่ต้องเห็นคุณไม่สบาย แต่ผมก็มีความสุขที่ได้ดูแลคุณ ...ได้อยู่ใกล้ ๆ คุณ ...และสามารถเป็นที่พึ่งของคุณได้”
ภามนิ่งอึ้ง ใบหน้าที่แดงระเรื่อด้วยพิษไข้อยู่แล้วยิ่งแดงหนักมากขึ้น เจ้าตัวพลิกกายหันหน้าหนีไปอีกทาง ทำให้โทนี่ถอนหายใจเบา ๆ แต่ก็อดยิ้มน้อย ๆ ขึ้นมาไม่ได้
“พักผ่อนให้มาก ๆ นะครับ ผมจะเฝ้าคุณอยู่แบบนี้ จนกว่าอาการของคุณจะดีขึ้น”
โทนี่บอกแล้วจึงเดินไปลากเก้าอี้ตัวหนึ่งด้านนอก มานั่งเฝ้าข้าง ๆ เตียงอีกฝ่าย ภามนั้นไม่อยากจะหลับลงไปต่อหน้าของคนข้างกายเขานัก ทว่าฤทธิ์ของยาแก้ไข้ก็ทำให้หนังตาของเขาเริ่มหนัก จนสุดท้ายก็ต้องหลับไปในที่สุด
ภามหลับไปได้เกือบสองชั่วโมงแล้ว โทนี่มองใบหน้าที่ชุ่มไปด้วยเหงื่อของอีกฝ่าย แล้วก็ต้องเบาใจลงมาก เพราะถ้าเหงื่อออกแบบนี้ แสดงว่าไข้ของภามนั้นลดลงไปมาก
หนุ่มลูกครึ่งเดินไปค้นตู้เสื้อผ้าของผู้กองหนุ่ม เพราะเห็นว่านอกจากหน้าแล้ว เหงื่อของอีกฝ่ายยังออกเสียชุ่มตัว และสังเกตว่าภามเริ่มนอนไม่ค่อยสบายตัวแล้ว
โทนี่จัดแจงถอดเสื้อผ้าของภามออก แล้วนำผ้าขนหนูชุบน้ำเช็ดตามใบหน้าและเนื้อตัวของผู้กองหนุ่มอย่างยากลำบาก เพราะว่าเขาต้องทนฝืนกลั้นความรู้สึกปรารถนาต่อเรือนร่างเปลือยเปล่าของอีกฝ่าย จนกระทั่งการเช็ดตัวเสร็จสิ้นลง หนุ่มลูกครึ่งจึงถอนหายใจยาว แล้วอมยิ้มน้อย ๆ เมื่อเห็นใบหน้าของคนป่วยดูสบายขึ้นมากกว่าก่อนหน้านั้นอย่างเห็นได้ชัด
“คุณภาม... คุณจะรู้บ้างไหม ว่าผมอยากกอดคุณ จนแทบจะคลั่งขนาดไหน”
โทนี่พึมพำ มือไล้ใบหน้าคมเข้มยามหลับแผ่วเบา อยากจูบ อยากทำมากกว่านั้น แต่ก็ต้องหักห้ามใจ เพราะไม่อยากต้องเสียความไว้วางใจจากคนบนเตียงไปตลอดกาล
ภามยังคงนอนหลับตาพริ้มเช่นเดิม โทนี่ถอนหายใจเบา ๆ พลางตำหนิตัวเองที่อดทนมาได้อยู่ตั้งนานแท้ ๆ แต่เขาก็ไม่อาจปฏิเสธธรรมชาติของร่างกาย ที่เริ่มมีปฏิกิริยาตอบสนอง ตั้งแต่ตอนที่เริ่มเปลี่ยนเสื้อผ้าให้อีกฝ่าย
“คุณภาม...ผม...ต้องการคุณ”
มือข้างหนึ่งของร่างที่นั่งเฝ้าอยู่รูดซิบกางเกงของตัวเองลง พลางจับความต้องการที่ผงาดออกมา แล้วจัดการช่วยเหลือตัวเองลวก ๆ อย่างไม่อาจต้านทานความต้องการของร่างกายเอาไว้ไหว
“อะ...คุณภาม ...ผม...”
ใบหน้าของหนุ่มลูกครึ่งโน้มลงมาที่ใบหน้าของคนป่วย จนลมหายใจร้อนติดขัดเป่ารดใบหน้าของอีกฝ่าย ริมฝีปากที่จรดอยู่ที่ริมฝีปากซีดค้างไว้แค่นั้น ก่อนที่เจ้าของใบหน้าจะถอนหายใจเบา ๆ แล้วเลื่อนไปจูบที่หน้าผากของผู้กองหนุ่มแทน
“ผมรักคุณนะ...คุณภาม...เพราะรัก ...เลยไม่อยากทำให้คุณผิดหวัง...”
เจ้าตัวพึมพำ มือที่จับความเป็นชายของตัวเองก็เริ่มเร่งจังหวะ เสียงครางทุ้มต่ำดังผ่านลำคอ จนคนที่นอนหลับอยู่เริ่มรู้สึกตัว ภามลืมตาปรือมองเห็นโทนี่ที่นั่งอยู่บนเตียงข้างเขา กำลังช่วยเหลือตัวเอง โดยไม่ได้แตะต้องตัวเขาแม้แต่น้อย
“โทนี่...คุณ...”
ภามพึมพำ ใบหน้าแดงระเรื่อ โทนี่นั้นชะงักกึก แล้วหันมามองหน้าคนป่วย เขามีใบหน้าละอายใจให้เห็น ก่อนจะเอ่ยขึ้นเสียงแผ่ว
“คุณภาม...ผมขอโทษ ถ้าคุณโกรธ ผมจะไปเดี๋ยวนี้...แต่อย่าเกลียดผมเลยนะครับ”
ภามเงียบกริบ เขายันกายขึ้นกึ่งนั่งกึ่งนอนพิงหัวเตียง เหลือบสำรวจสภาพของตัวเขาเองนั้นก็ยังคงเรียบร้อยเป็นปกติ แม้จะอยู่ในชุดใหม่ แล้วมองคนข้าง ๆ ด้วยสายตาที่หลากหลายความรู้สึก สีหน้าและคำพูดของโทนี่ทำให้ใจเขาปวดแปลบ แต่ลึก ๆ นั้น กลับรู้สึกซาบซึ้งตื้นตันใจ เพราะทั้ง ๆ ที่โทนี่มีโอกาสจะล่วงเกินเขาในยามที่เขาอ่อนแอหลายต่อหลายครั้ง แต่ชายหนุ่มก็กลับเลือกที่จะไม่ทำเช่นนั้น และเขาเองก็อยากตอบแทนความรู้สึกดี ๆ ที่อีกฝ่ายมีให้บ้าง
“ไม่ต้องไปหรอก...ผมอยากให้คุณอยู่ข้าง ๆ แบบนี้”
คำพูดของภามที่ได้ยินทำให้โทนี่นิ่งอึ้ง ตกตะลึง ไม่อยากเชื่อหูตัวเอง เขาจ้องมองผู้กองหนุ่มนิ่ง แล้วย้อนถามเสียงสั่น
“คุณภาม... เมื่อครู่คุณพูดว่าอะไรนะครับ”
ภามหน้าแดงระเรื่อ เขาไม่ตอบคำถามของอีกฝ่ายในทันที หากแต่มือข้างหนึ่งของเขากลับเอื้อมไปสัมผัสแก่นกายที่ยังคงตื่นตัวของหนุ่มลูกครึ่ง แล้วเงยหน้าขึ้นสบตาหวานซึ้งกับเจ้าตัว
“ให้ผมได้ตอบแทนความรักของคุณบ้าง ...จะได้ไหม”
=== TBC ===
-
=O=!!!
:sad4: :sad4: :o12: :o12: o22 o22 :a5: :a5:
แง๊~ รีบกลับมาต่อนะครับผม
เอาซะค้างเลย 5555+
อ่านตามทันแล้วเย้~ น่ารักทุกคู่เล้ยยย :กอด1: :กอด1:
-
โอ๊ยยยยย ค้างมากมาย
อีกนิดนึงน่าาา นะ
คุณโทนี่ งานนี้มีได้เสีย 555
-
:z1:
เหอะ
เหอะ
เหอะ
รู้นักจะทำไรอ่ะ ผู้หมวด จัดไป :m25:
-
เหลือเชื่อ น้ำแข็งละลาย
+1
-
สามคู่ชู้ชื่น :impress2:
น่ารักกันจริงมาต่อเร็ว ๆ นะ
:call: :call: :call:
-
แว๊บมาดูหน่อยเดียว
ไม่นึกว่าจะมาอัพแร้ว ดีใจมากมายอ่า ^^
แต่ว่าน้า o22 แระ :a5: สุดๆๆๆ
ไหงจบแบบนี้ล่ะเนี่ย ตอนนี้
:m15: ใจร้าย กระซิก กระซิก
ปล.มาต่อเร้วๆน้า
-
พี่โทนี่เปนเอามากอะ ถึงขั้นช่วยตัวเองเลยยยย
เออออออ
แต่ว่าผู้กองน่ารักมากกกก
ชอบคู่นี้ อิอิ
-
จะทำอะไร..หรือ อิอิ
-
อยากอ่านตอน ตอบแทนความรักแล้ว :z1:
-
เจอพอดี วันนี้มาเมนท์ที่นี่นะคะ
ภามเริ่มใจอ่อนแล้ว เพราะความอดทนและความจริงใจของโทนี่เลย
อีกหน่อยภามก็คงรู้ใจตัวเองนะ ท่าทีที่แสดงออกมา ก็ยอมรับโทนี่มากแล้วด้วย
บวก 1 แต้มนะคะ ขอบคุณมากค่ะ
-
อ้าววววววว ภาม
เฮ้ยยยยยยย!
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด..ด
เหมือนจะได้คลื่นสัญญาณบวกโคตรๆอ่ะ
รู้สึกว่าอย่างน้อยภามก็ไม่ปฏิเสธโทนี่อีกต่อไป
แอร๊ยยยยยยยยยยยยยยยย..
:m11:
คุณxenonขาาาาาาา หายได้ แต่อย่านานนะคะ
อย่าทิ้งให้คนอ่านค้าง..เนาะ :m13:
:กอด1: ให้กำลังใจ พร้อมบวก1ให้ ด้วยความถูกใจ
-
ผู้กองภามใจอ่อนซะแล้ว
มีการตอบแทนความรักกันด้วย :m23:
-
อ๊ายยยมาอีกทีคู่นี้หวานซะแล้ว
ผมกลัวคุณติดหวัด น่ารักได้อีกอะ
แต่แบบค้างคามาก อิอิ
รอตอนต่อไปคร้า :pig4:
-
เฮ้ยยยยยยยยยย
รอตอนต่อไปค่ะ^^
-
เง้อออออ
น่ารักอ่านะ
แต่ละค่ไม่หวจะเคลียและ
ต่อไปตงต้องแข่งกันหวาน
ฮ๋าๆๆๆๆๆ
คู่โทนี่มาแล้ว
แต่ก้าจริงๆๆข้างๆๆภาเลยทีเด๋ว
ภามเมาไข้ป่าวเน่ย
ไม่อยากจะเขื่อ
-
ลุ้นคะ มาต่อเร็วๆนะ
-
เพราะภามเป็นไข้ใช่ไหมเลยใจอ่อนกับโทนี่ :laugh:
-
มันยังค้างงงงงงงงงงงง
ตอน 17
จงมา จงมา
-
ภามเริ่มใจอ่อนแล้ว :impress2:
รีบมาต่อนะคะ มันค้าง
-
น่ารักทุกคู่เลยจ้า :impress2: :impress2:
-
เขียนไปได้ครึ่งบท แวะมาคลานหมดแรง ... ขอเข้าบริจาคเลือด สักแป๊บ
(ขนาดยังไม่ได้ เข้าด้ายเข้าเข็มเลยนะนั่น - -...)
... ขอบคุณสำหรับคอมเมนต์และำกำลังใจ ของทุกคนนะคะ
ตอนแรกคิดบุคลิกให้โทนี่เป็นพวกขี้แกล้ง แต่เขียนไปเขียนมา กลายเป็นพวกกลัวเมียซะงั้น - -.. แต่ทำไงได้ ก็คนมันรักล่ะนะ~
ไม่มีอะไรมากค่ะ แวะพักจากความหวานเลี่ยน (ก่อนจะจมน้ำตาลตาย) มาทักทาย แล้วก็จะไปปั่นต่อค่ะ ถ้ากำหนดการไม่คลาดเคลื่อน คืนนี้คงได้มาแปะค่ะ ^ ^
=O=!!!
:sad4: :sad4: :o12: :o12: o22 o22 :a5: :a5:
แง๊~ รีบกลับมาต่อนะครับผม
เอาซะค้างเลย 5555+
อ่านตามทันแล้วเย้~ น่ารักทุกคู่เล้ยยย :กอด1: :กอด1:
แหะ ๆ ขออภัยที่ทำให้ค้างค่ะ ขอบคุณที่แวะมาอ่าน +เมนต์ให้นะคะ
โอ๊ยยยยย ค้างมากมาย
อีกนิดนึงน่าาา นะ
คุณโทนี่ งานนี้มีได้เสีย 555
เสียชัวร์ค่ะ มาซะขนาดนี้แล้ว~
:z1:
เหอะ
เหอะ
เหอะ
รู้นักจะทำไรอ่ะ ผู้หมวด จัดไป :m25:
ผู้กองจ้า หุ ๆ จัดไปเรียบร้อย ~
เหลือเชื่อ น้ำแข็งละลาย
+1
แหม ...ดีแสนดี เอาอกเอาใจขนาดนี้ ไม่ละลายไหวหรือคะ ได้โทนี่ เหมือนได้ทั้งแม่ทั้งเมีย ทำกับข้าวก็เก่ง ทำขนมก็สุดยอด เอาอกเอาใจก็เท่านั้น เฮ้อ~ (แอบอิจฉาภาม)
สามคู่ชู้ชื่น :impress2:
น่ารักกันจริงมาต่อเร็ว ๆ นะ
:call: :call: :call:
มาต่อที่ค้างคาให้แล้วล่ะค่ะ
แว๊บมาดูหน่อยเดียว
ไม่นึกว่าจะมาอัพแร้ว ดีใจมากมายอ่า ^^
แต่ว่าน้า o22 แระ :a5: สุดๆๆๆ
ไหงจบแบบนี้ล่ะเนี่ย ตอนนี้
:m15: ใจร้าย กระซิก กระซิก
ปล.มาต่อเร้วๆน้า
อัพเร็วเป็นพัก ๆ ค่ะ แล้วแต่ฟีล กับดูว่าช่วงนั้นงานเยอะไหม
พี่โทนี่เปนเอามากอะ ถึงขั้นช่วยตัวเองเลยยยย
เออออออ
แต่ว่าผู้กองน่ารักมากกกก
ชอบคู่นี้ อิอิ
หุ ๆ ดีใจที่ชอบค่ะ แหม โทนี่เขาเก็บกดมานานนี่คะ มาเช็ดเนื้อเช็ดตัวให้ถึงเตียงแบบนี้เลยทนไม่ไหวล่ะนะ~
จะทำอะไร..หรือ อิอิ
นั่นสินะคะ ทำอะไรเอ่ย หุ ๆ
อยากอ่านตอน ตอบแทนความรักแล้ว :z1:
แหม...แต่ละคน~ คราวหน้าตัดค้างอีกรอบดีกว่าไหมเนี่ย หุ ๆ
เจอพอดี วันนี้มาเมนท์ที่นี่นะคะ
ภามเริ่มใจอ่อนแล้ว เพราะความอดทนและความจริงใจของโทนี่เลย
อีกหน่อยภามก็คงรู้ใจตัวเองนะ ท่าทีที่แสดงออกมา ก็ยอมรับโทนี่มากแล้วด้วย
บวก 1 แต้มนะคะ ขอบคุณมากค่ะ
ขอบคุณเช่นกันสำหรับคอมเมนต์ค่า~
อ้าววววววว ภาม
เฮ้ยยยยยยย!
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด..ด
เหมือนจะได้คลื่นสัญญาณบวกโคตรๆอ่ะ
รู้สึกว่าอย่างน้อยภามก็ไม่ปฏิเสธโทนี่อีกต่อไป
แอร๊ยยยยยยยยยยยยยยยย..
:m11:
คุณxenonขาาาาาาา หายได้ แต่อย่านานนะคะ
อย่าทิ้งให้คนอ่านค้าง..เนาะ :m13:
:กอด1: ให้กำลังใจ พร้อมบวก1ให้ ด้วยความถูกใจ
ไม่หายนานหรอกค่าสำหรับตอนค้างคา (แต่อาจจะหายนาน ถ้าแฮปปี้ลงเอยกันดีแล้ว แต่ก็นั่นล่ะค่ะ แล้วแต่สถานการณ์ชีวิตในช่วงนั้น ๆ)
ผู้กองภามใจอ่อนซะแล้ว
มีการตอบแทนความรักกันด้วย :m23:
ขืนไม่อ่อน ก็โกยคะแนนความหวานไม่ทันชาวบ้านเขาล่ะนะคะ~
อ๊ายยยมาอีกทีคู่นี้หวานซะแล้ว
ผมกลัวคุณติดหวัด น่ารักได้อีกอะ
แต่แบบค้างคามาก อิอิ
รอตอนต่อไปคร้า :pig4:
หวานให้ทันคู่อื่นค่ะ ฮ่า ๆ ตอนแรกว่าจะไม่ให้โจ๊ะเด๊ะกัน แล้วเลื่อนไปอีก แต่สงสารนายโทนี่เขา เลยให้ภามยอม ๆ ซะเลย (ซะงั้น)
เฮ้ยยยยยยยยยย
รอตอนต่อไปค่ะ^^
ฮ่า ๆ เฮ้ย แทนเฮ อีกคนสินะ..
เง้อออออ
น่ารักอ่านะ
แต่ละค่ไม่หวจะเคลียและ
ต่อไปตงต้องแข่งกันหวาน
ฮ๋าๆๆๆๆๆ
คู่โทนี่มาแล้ว
แต่ก้าจริงๆๆข้างๆๆภาเลยทีเด๋ว
ภามเมาไข้ป่าวเน่ย
ไม่อยากจะเขื่อ
ภามเขาหวั่นไหว เพราะไข้ส่วนนึง แล้วก็ความเอาใจใส่ของโทนี่อีกส่วนนึงล่ะค่ะ ^ ^
ลุ้นคะ มาต่อเร็วๆนะ
ค่า~
เพราะภามเป็นไข้ใช่ไหมเลยใจอ่อนกับโทนี่ :laugh:
ไข้ด้วย เห็นใจด้วยล่ะค่ะ หุ ๆ
มันยังค้างงงงงงงงงงงง
ตอน 17
จงมา จงมา
มิน่า หนาว ๆ ร้อน ๆ มีคนเล่นของนี่เอง~
ภามเริ่มใจอ่อนแล้ว :impress2:
รีบมาต่อนะคะ มันค้าง
เจ้าค่ะ ~
น่ารักทุกคู่เลยจ้า :impress2: :impress2:
ขอบคุณค่า~
-
นึกว่าจะมาต่อส่วนที่ค้างคา เข้ามาเก้อเลย แง แง ๆ ๆ ๆ
รอลุ้น ภาม+โทนี่ ต่อไป ..... :z2: :z2:
-
...มาแล้วค่า~ คู่นี้ช้ากว่าคู่อื่น แต่ความหวานแซงชาวบ้านไปแล้ว~
คุณตำรวจยอดรัก
==============
17
โทนี่เอื้อมมือไปหมายจะดึงรั้งร่างของผู้กองหนุ่มมาโอบกอด แต่แล้วก็ต้องชะงักเมื่อคิดถึงว่าอาจจะเพราะไม่สบาย ทำให้เจ้าตัวเผลอปล่อยตัวปล่อยใจไปกับเขา และหากภามหายเป็นปกติ ผู้กองหนุ่มก็อาจจะนึกรังเกียจทั้งเขาและตัวเองขึ้นมาก็เป็นได้
สีหน้าครุ่นคิดและปฏิกิริยาชะงักงันของหนุ่มลูกครึ่ง ทำให้ภามยิ้มเศร้า ๆ เมื่อหวนคิดถึงตัวเองที่พยายามสร้างกำแพงกับอีกฝ่ายมาตลอด ทำให้โทนี่ไม่กล้าแตะต้องเขา ทั้ง ๆ ที่แสดงออกถึงความรักและต้องการเขามากถึงขนาดนี้ก็ตาม
“โทนี่...ถึงผมจะเป็นไข้ จนทำให้ความคิดและจิตใจ อาจจะหวั่นไหวไปบ้าง ...แต่ผมก็ยังมีสตินะ มีสติพอที่จะแยกแยะออกว่า ใครกันที่ปรารถนาดีต่อผมมาตลอด ...และใครกัน ที่รักผมจากใจจริง”
ภามบอกด้วยใบหน้ายิ้มอ่อนโยน โทนี่เม้มปากแน่น แล้วรั้งร่างของผู้กองหนุ่มมากอดอย่างโหยหา
“ได้ใช่ไหมครับ ...ผมสัมผัสคุณได้สินะครับ”
ภามหน้าแดงระเรื่อ เขาหลับตาพริ้มยามที่สบตากับอีกฝ่ายแทนคำตอบ โทนี่แย้มยิ้มอย่างยินดี แล้วค่อย ๆ ชะโงกหน้าลงมาประทับริมฝีปากของตนกับผู้กองหนุ่มอย่างแผ่วเบาและอ่อนโยน
“ผมรักคุณนะ ...คุณภาม”
ถ้อยคำกระซิบนุ่มนวลข้างหูดังขึ้น ก่อนที่ร่างของคนป่วยจะถูกอีกฝ่ายประคองให้นอนราบไปบนเตียง โดยที่ร่างสูงเฝ้าวนจุมพิตไปทั่วใบหน้าแดงระเรื่อนั้นจนสมอยาก แล้วจึงปลดเปลื้องเสื้อผ้าระหว่างกันและกันออกจนหมดสิ้น
“โทนี่ ...ผมไม่เคยมาก่อน ...ไม่รู้ต้องทำยังไง...”
คนหน้าแดงบอกอย่างเขินอายและเป็นกังวล จนทำให้คนมองแทบอยากจะกลืนกินเจ้าตัวไปทั้งร่างเสียเดี๋ยวนั้น เขาพยายามอดทนกับความปรารถนาที่จวนเจียนจะระเบิดของตน แล้วบอกตัวเองว่า ในครั้งแรกนี้ เขาจะทำให้ภามเต็มไปด้วยความประทับใจ และรู้สึกดีที่สุด
“ผมรู้ดีครับ ว่าผู้กองยังซิงอยู่”
โทนี่แสร้งกระเซ้าให้อีกฝ่ายหายเครียด และได้ผล ภามทุบเบา ๆ ที่ไหล่ของเขาด้วยความฉุนปนอาย
“ไม่ต้องกลัวไปครับ ผมรับรองว่า ผมจะทำให้คุณมีความสุขที่สุด”
เสียงกระซิบทุ้มนุ่มอ่อนโยนเอ่ยปลอบ ทำให้ผู้กองหนุ่มรู้สึกถึงความผ่อนคลาย เขาหลับตาซึมซับสัมผัสของอีกฝ่ายที่เคลื่อนไหวเนิบนาบผ่านผิวกายเปลือยเปล่าของตน แล้วครางออกมาเบา ๆ ด้วยความรู้สึกดีอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน
“โทนี่...ผม...ผมต้องทำยังไง ...ถึงจะทำให้คุณมีความสุขได้บ้าง...”
ภามลืมตาขึ้นถาม เมื่ออีกฝ่ายปล่อยให้เขาพักหอบหายใจ หลังจากที่เล้าโลมทั่วร่างเขาได้สักพัก โทนี่ยิ้มตอบอย่างซาบซึ้ง แล้วจูบอีกฝ่ายเบา ๆ ที่หน้าผาก
“แค่คุณยอมรับผม...แค่นี้ผมก็สุขจนแทบตายแล้ว ...คุณภามครับ ไม่ต้องคิดเรื่องตอบแทน หรือเรื่องน้ำใจอะไรหรอกครับ ...ผมรักคุณ ขอแค่คุณรับรู้ไว้แค่นี้ก็พอแล้ว”
“โทนี่”
ภามพึมพำเรียกชื่อของชายตรงหน้าเขาอย่างตื้นตัน จากนั้นผู้กองหนุ่มก็ใช้แขนโอบรั้งใบหน้าของอีกฝ่ายเข้ามาใกล้ แล้วจูบริมฝีปากของอีกฝ่ายเบา ๆ จูบของภามนั้นไม่ได้เชี่ยวชาญชำนาญอันใด หากแต่มันกลับยิ่งไปกระตุ้นให้คนที่จวนเจียนระเบิดอยู่แล้ว เริ่มจะทนไม่ไหว
“คุณภาม ... ถ้าผมจะขอรักคุณให้มากกว่านี้ …จะได้ไหมครับ”
“ถ้าผมตอบว่าไม่...คุณจะหยุดได้ไหมล่ะ”
ภามแสร้งถามอย่างลองใจของอีกฝ่าย โทนี่ชะงักกึก แม้จะทรมานเพียงใด แต่ความสุขและความต้องการของคนที่เขารัก มันย่อมอยู่เหนือความปรารถนาของเขา
“ถ้าคุณภามบอกว่าไม่...ผมก็จะไม่ทำเกินเลยไปมากกว่านี้”
“ทั้งที่คุณต้องการผมมาก ...ขนาดนี้อย่างนั้นหรือ”
ภามถามกลับไป ในขณะที่มือเอื้อมไปสัมผัสความแข็งขึงที่ตื่นตัวรอคอยการปลดปล่อยของอีกฝ่าย
“คุณภาม...ได้โปรด อย่าแกล้งลองใจผมมากไปกว่านี้เลยนะครับ”
โทนี่วอนขอเสียงแผ่ว ภามชะงักแล้วจึงยิ้มอย่างอ่อนโยนให้อีกฝ่าย
“คุณเองก็ยังรู้มากไปหมดเหมือนเดิม ...ผมถึงไม่ค่อยชอบหน้าคุณมาตั้งแต่ตอนแรก ๆ ที่เรารู้จักกันแล้ว”
“ผิดกับผมนะครับ ...ผมตกหลุมรักคุณตั้งแต่แรกพบ ถึงตอนนั้นจะยังไม่รู้ว่าเป็นความรักก็เถอะ”
โทนี่ตอบกลับด้วยรอยยิ้ม ซึ่งภามก็ยิ้มตอบ จากนั้นมือที่สัมผัสที่แก่นกายของอีกฝ่ายก็ค่อย ๆ เลื่อนมาลูบไล้ที่หน้าอกของหนุ่มลุกครึ่งแผ่วเบาเนิบนาบ
“ทำตามที่คุณต้องการเถอะ...โทนี่”
คำตอบนั้นสร้างความยินดีให้กับหนุ่มลูกครึ่งเป็นยิ่งนัก เขาจูบภามอีกครั้งอย่างหนักหน่วงและเร่าร้อน จนผู้กองหนุ่มเพลิดเพลินไปกับรสจูบนั้นอย่างลืมตัว ก่อนจะสะดุ้งเฮือก เมื่อนิ้วมือของอีกฝ่ายล่วงล้ำเข้ามาสำรวจช่องทาง ที่ไม่เคยให้ผู้ใดได้เข้าผ่านมาก่อน
“ชู่ว! ใจเย็นคุณภาม...ไม่ต้องกลัวนะครับ แล้วมันจะดีเอง”
โทนี่เอ่ยปลอบ เมื่อเห็นร่างนั้นมีปฏิกิริยาต่อต้าน เขาอยากจะหาโลชั่นหรือสิ่งหล่อลื่นมาเบิกทางให้อีกฝ่ายคุ้นเคยเสียก่อน แต่ก็ไม่อยากทิ้งร่างบนเตียงเอาไว้ลำพัง กลัวว่าภามจะเปลี่ยนใจขึ้นมา มีหวังถึงตอนนั้นเขาคงจะได้คลั่งเอาจริง ๆ แน่
“อาจจะเจ็บสักหน่อย ...แต่ก็แค่ตอนแรกเท่านั้นนะครับ...อดทนหน่อยนะ”
โทนี่ปลอบ ในขณะที่เพิ่มจำนวนนิ้วเข้าไปเบิกทางให้อีกฝ่ายคุ้นเคย ภามนิ่วหน้ากัดฟัน แต่ไม่ส่งเสียงร้องออกมาให้ได้ยิน แสดงถึงความใจแข็งของเจ้าตัว และนั่นก็เป็นนิสัยอีกอย่างที่โทนี่หลงรัก
“คุณภาม...ผมจะเอาเข้าไปแล้วนะครับ”
โทนี่กระซิบบอก ภามกัดฟัน สะดุ้งเฮือก เมื่อรับรู้ถึงสัมผัสที่ใหญ่กว่านิ้วกำลังถูกดันเข้ามาภายในร่างของเขา แรงตอดรัดและความเกร็งซึ่งสัมผัสได้ ทำให้หนุ่มลูกครึ่งเองก็ขบกรามแน่นเช่นกัน เขามองร่างเปลือยใต้ร่างของเขา ที่มีใบหน้าบิดเบี้ยวเล็กน้อยด้วยความเจ็บอย่างนึกสงสาร ก่อนจะชะโงกหน้าลงไปจูบเบา ๆ ที่ริมฝีปากของอีกฝ่าย แล้ววนจูบซับไปทั่วใบหน้า ลำคอ และแผ่นอกกว้าง เพื่อกระตุ้นให้ภามรู้สึกดีจนลืมความเจ็บปวดไปได้บ้าง
เมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายเริ่มผ่อนคลายความตึงเครียดลง โทนี่ก็ใช้มือรั้งเอวของผู้กองหนุ่มแล้วค่อย ๆ ดันตัวตนของเขาเข้าไปใหม่อย่างช้า ๆ เรียกเสียงหลุดครางจากอีกฝ่ายทุกครั้งที่เขาเคลื่อนไหว และพอทุกอย่างเริ่มลงตัว โทนี่ก็เริ่มขยับช้า ๆ ให้ภามเคยชิน ก่อนจะค่อย ๆ เร่งจังหวะทีละน้อย
“อะ...โทนี่ ...ผม...รู้สึก แปลก ๆ ...”
“แล้วดีไหมล่ะครับ”
หนุ่มลูกครึ่งถามอีกฝ่ายด้วยน้ำเสียงกระเส่า สีหน้าของภามยามนี้ช่างดูเซ็กซี่เสียจนเขาแทบจะอดใจไม่ไหว อยากจะกระแทกกระทั้นความเป็นชายเข้าไปให้ลึกล้ำกว่านั้น อยากจะเห็นสีหน้าที่แสดงถึงความรู้สึกดียิ่งกว่านี้ แต่ก็จำต้องอดกลั้นไว้ก่อน ภามเพิ่งเคยจะได้สัมผัสการมีเซ็กส์เช่นนี้เป็นครั้งแรก เขาต้องการให้ผู้กองหนุ่มรู้สึกดีกับมันให้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้
“โทนี่...ดีจัง...ฮึก...ผมรู้สึกดี...มาก...เลย”
ภามตอบไปหอบไป มือทั้งสองข้างโอบกอดรอบคอของร่างสูงบนกายของตน บั้นท้ายขยับกระแทกสวนไปอย่างเป็นธรรมชาติ
“คุณภาม...ผมจะทนไม่ไหวแล้ว”
โทนี่กัดฟัน เขาเริ่มเร่งจังหวะให้เร็วขึ้น จนภามสะดุ้งครางเสียงหลง แต่มาถึงขั้นนี้หนุ่มลูกครึ่งก็หยุดตัวเองไม่ได้แล้ว เขาจับบั้นท้ายของอีกฝ่ายประคองเอาไว้แน่นก่อนจะกระแทกความเป็นชายของตนเข้าไปรัวแรง ...เสียงครางระงมผสมกับเสียงหอบหายใจหนักดังขึ้นยาวนาน จนกระทั่งความปรารถนาของทั้งคู่ได้รับการปลดปล่อยออกมาในเวลาไล่เลี่ยกัน ภายในห้องจึงหลงเหลือเพียงแต่เสียงหอบหายใจอย่างอ่อนแรงของชายสองคนเพียงเท่านั้น
โทนี่มองร่างเปลือยที่หลับไปแล้วในอ้อมแขนของตนอย่างรักใคร่ ในที่สุดเขาก็ได้เป็นเจ้าของครอบครองร่างนี้ และถ้าไม่คิดเข้าข้างตัวเองจนเกินไป หัวใจของภามเองนั้นก็รู้สึกดี ๆ กับเขาด้วยเช่นกัน
“รักคุณที่สุดเลยนะ คุณภาม”
โทนี่จูบที่เส้นผมของอีกฝ่ายแผ่วเบา เขามองไปรอบห้องของภาม แล้วก็นิ่งคิดบางสิ่ง ก่อนจะชะงักเล็กน้อย เมื่อได้ยินเสียงละเมองึมงำไม่ได้ศัพท์ของคนที่นอนหลับอยู่ข้างเขา
“อืม...อร...รัก ...ขอบ...คุ...”
ชื่อของพิราอรที่หลุดออกมา ทำให้หนุ่มลูกครึ่งนิ่งเงียบ เขาเข้าใจดีว่าภามยังคงรักพิราอร และรักมากจนแทบไม่มีที่ว่างให้เขาเข้าไปแทรก การที่ชายหนุ่มยอมนอนด้วยกับเขา ก็ไม่ได้หมายความว่าจะยอมมอบหัวใจให้เขาด้วยทั้งหมด
พอคิดได้แบบนี้ใบหน้าหล่อเหลาก็สลดลง ฝืนยิ้มเศร้า ๆ ให้กับตัวเอง นั่งคิดอะไรไปเรื่อย ๆ จนกระทั่งภามตื่นขึ้น
“คุณภาม ... เป็นยังไงบ้างครับ ยังปวดหัวอยู่ไหม?”
โทนี่ถามทันทีที่เห็นอีกฝ่ายรู้สึกตัว ภามนิ่วหน้าเล็กน้อยเมื่อขยับกาย ก่อนจะยิ้มให้กับคนถาม
“ไม่ปวดแล้วล่ะ แต่ผมอยากอาบน้ำ...”
“ยังไม่ได้ครับ ไข้เพิ่งลด แต่เดี๋ยวผมเช็ดตัวให้นะ”
โทนี่รีบแย้ง แล้วลุกขึ้นเดินไปหยิบผ้าขนหนูผืนใหม่ และตักน้ำขันใหม่มาจากห้องน้ำ โดยไม่คิดสนใจสภาพเปลือยเปล่าของตัวเองแต่อย่างใด ภามนั้นทั้งเขินทั้งระอา แต่ก็ยังคงแอบลอบยิ้มมองเวลาเห็นอีกฝ่ายหยิบโน่นหยิบนี่อย่างตั้งใจเพื่อเขา
“รู้สึกดีไหมครับ”
คนเช็ดตัวถามคนที่นอนหลับตา ไม่อยากเผชิญหน้าอีกฝ่ายยามนี้ด้วยความอาย แต่เพราะเมื่อครู่ได้ยินภามละเมอ จึงทำให้โทนี่เผลอคิดไปว่า ภามไม่อยากสู้หน้าตนเองเพราะรู้สึกผิดที่ไปมีอะไรกับเขา
“เสร็จแล้วครับ”
โทนี่บอกพลางฝืนยิ้ม ทว่าน้ำเสียงผิดปกติของเจ้าตัว ก็ทำให้ผู้กองหนุ่มรู้สึกได้ ภามลืมตามองอีกฝ่ายอย่างสงสัย แต่เมื่อเห็นโทนี่เบือนหน้าหนีไปอีกทาง เขาก็ถอนหายใจเบา ๆ พลางคิดว่าตัวเองไปเผลอพูดหรือแสดงท่าทางอะไรให้คนตรงหน้าน้อยใจอีกหรือไม่
“เมื่อครู่ที่หลับไป ...ผมฝันด้วยนะ”
คนที่เงียบไปนานเอ่ยขึ้น ทำให้หนุ่มลูกครึ่งชะงัก แล้วมองร่างบนเตียงที่หันมาทางเขา
“ผมฝันถึงอร เธอมาหาผม แล้วก็ยิ้มให้ ...แปลกนะ ก่อนหน้านั้นที่ผมฝันถึงเธอแต่ละครั้ง เธอไม่เคยยิ้มให้ผมเลย มีแต่ทำหน้าเศร้า ๆ ตลอด”
ภามถอนหายใจเบา ๆ มองใบหน้าที่สลดลงของอีกฝ่าย แล้วจึงเล่าต่อ
“ผมคุยกับเธอหลาย ๆ เรื่อง ที่ผมจำไม่ค่อยได้ ...แต่ที่ผมจำได้ดีก็คือ ผมถามเธอว่า ถ้าผมจะมีรักใหม่อีกครั้ง เธอจะให้อภัยผมไหม...”
โทนี่ใจเต้นแรงเมื่อได้ฟังถึงตรงนี้ ภามยิ้มน้อย ๆ แล้วเล่าต่อไป
“อรบอกผมว่า ให้ผมเป็นอิสระ อย่ายึดติดกับเธออีก ให้ลืมเธอเสีย ...แต่ผมบอกว่า ผมลืมเธอไม่ได้ ผมรักเธอ และคนที่ผมรักอีกครั้ง ก็เคยบอกกับผมว่า เขายินดีและเต็มใจให้ผมเก็บความรักที่มีต่อเธอเอาไว้ ... จากนั้นอรก็ยิ้มให้ผม แล้วก็หายไป”
ภามหันมาสบตากับคนข้าง ๆ แล้วเอ่ยถามเขาแผ่วเบา
“คุณคิดว่ายังไงโทนี่ ... คุณคิดว่าจะยังรักผู้ชายที่ยึดติดกับความรักครั้งเก่า ได้เหมือนที่คุณเคยบอกกับผมไหม”
โทนี่นิ่งเงียบไปสักพัก ทว่าภามก็ต้องตกใจเมื่อเห็นอีกฝ่ายมีน้ำตาไหลออกมาจากนัยน์ตาคู่สวยนั้น
“โทนี่เป็นอะไรไป!”
“คุณภาม...”
โทนี่เรียกชื่อของผู้กองหนุ่มแล้วรั้งร่างนั้นเข้ามากอดแน่น ก่อนจะกระซิบตอบ
“ผมรักคุณ... แม้ว่าในใจของคุณจะไม่มีผมอยู่ในนั้นเลยก็ตาม ...ผมก็ยังรักคุณ”
“โทนี่...ขอโทษนะ ผมคงทำให้คุณทรมานใจมากใช่ไหม”
ภามกอดตอบ รู้สึกโล่งใจ เมื่อได้สารภาพความจริงออกไปสักที ทั้งคู่กอดกันนิ่งเช่นนั้นอยู่พักใหญ่ ภามจึงถอนหายใจออกมาเบา ๆ แล้วผลักอกของอีกฝ่ายออก ก่อนจะเอ่ยกับคนตรงหน้าเขาด้วยรอยยิ้ม
“ต่อไปนี้ ผมคงต้องขอฝากตัวกับคุณด้วยนะ มิสเตอร์หว่อง”
ภามแกล้งทำเป็นเรียกนามสกุลของอีกฝ่ายเหมือนก่อนหน้านั้น ทำให้โทนี่ยิ้มออกมาได้ เขาจูบริมฝีปากของผู้กองหนุ่มเบา ๆ แล้วจึงตอบกลับไป
“ผมเองก็เช่นกันครับ ...ผู้กองยอดรักของผม”
คำหวานของอีกฝ่ายทำให้ภามทั้งเขินทั้งนึกขำ ทั้งคู่คุยกันอยู่สักพัก โทนี่ก็ชำเลืองดูเวลาแล้วจึงลุกไปใส่เสื้อผ้า และขอตัวไปเตรียมอาหารเย็นให้กับคนป่วย ทิ้งให้ภามนอนเฉย ๆ บนเตียง พลางพึมพำเบา ๆ กับตัวเอง
“อีกหน่อยคงได้กลายเป็นคนเอาแต่ใจแน่เลยนะเรา เล่นมีคนคอยเอาใจตลอดแบบนี้ ...เฮ้อ”
คนบ่นอมยิ้มน้อย ๆ เมื่อได้กลิ่นหอมของอาหารปรุงเองร้อน ๆ ลอยเข้ามาในห้องนอน และสักพักร่างสูงก็ถือชามข้าวต้มเข้ามา คนป่วยนั้นถูกช่วยพยุงกายให้ลุกขึ้นนั่ง แล้วนั่งมองให้อีกฝ่ายป้อนตนอย่างว่าง่าย สร้างความพึงพอใจให้กับคนป้อนยิ่งนัก และในคืนนั้น โทนี่ก็ขอนอนค้างที่ห้องของภาม เพราะเป็นห่วงกลัวชายหนุ่มจะไข้กลับ ซึ่งภามเองแม้จะกลัวว่าอีกฝ่ายจะติดหวัดของตน แต่ก็ยังคงยินยอมให้โทนี่ค้างแต่โดยดี เพราะลึก ๆ แล้ว เขาก็อยากให้หนุ่มลูกครึ่งอยู่เคียงข้างเขาตลอดไปแบบนี้เช่นเดียวกัน
=== TBC ===
-
เหอ เรียบร้อยไปอีกหนึ่ง
ตำรวจไทยขายดีจริงๆๆ
-
:z13: จิ้มไรท์เตอร์ :กอด1:
โทนี่น่ารักมากคิดถึงความสุขของผู้กองภามมากกว่าของตัวเอง :-[
-
:jul1: :jul1: :jul1:
มีให้เสียเลือดตลอด
แต่ชอบ :-[ :-[
-
:-[ สมรัก สมหวัง สมใจกันไปอีกหนึ่งคู่ี
คู่ภามกับโทนี่ ออกแนว รักหวานซึ้ง ค่อยๆรัก ค่อยๆทำความเข้าใจ
แต่ความหวานกระหน่ำเลย
อยากบวกอีกแต้ม แต่ยังบวกไม่ได้เลยค่า
ส่งจุ๊บให้ก่อน ขอบคุณมากๆนะคะ :จุ๊บๆ:
ปล ภามกลัวโทนี่ติดหวัดตอนนี้ช้าไปมั้ย ถ้าติดคงติดตั้งแต่ตอนจูบกันแล้วมั้ง อิอิ
-
ไม่ต้องกลัวโทนี่จะติดหวัดหรอ
ก้แนบชิดกันซะขนาดนี้
555555555
-
อ้ายยย หวานทุกคู่ >///<
ฮ่าๆ
-
และแล้วก็เสียดุลต่างชาติไปอีกคน คู่นี้มาแนวหวาน ๆ เรื่อย ๆ
แต่คู่เควินมาแนวหื่น หักโหม และร้อนแรงมั่ก ๆ
แต่ไม่ว่ายังงัย วันนี้ก็ :pighaun:
-
ตำรวจในเรื่องนี่อยู่สน.ไหนค่ะ อยากเจอจัง
น่ารักทุกคนเลยอ่ะ
-
+1 ให้สำหรับตอนความรักที่นุ่มนวลของคู่ ภาม+โทนี่
แต่สงสัยจัง ตำรวจไทยทำไมเป็นรับไปหมด แถมเสียดุลให้
ต่างชาติซะทั้งสามคู่เลย ..... :z3: :z3:
-
+1 ให้สำหรับตอนความรักที่นุ่มนวลของคู่ ภาม+โทนี่
แต่สงสัยจัง ตำรวจไทยทำไมเป็นรับไปหมด แถมเสียดุลให้
ต่างชาติซะทั้งสามคู่เลย ..... :z3: :z3:
สั้น ๆ ง่าย ๆ เพราะคนเขียนชอบ หุ ๆ
-
โทนี่น่ารักจัง
-
ในที่สุด :z1:
นะ ตำรวจไทย โดนไปสาม
เสียดุลนะเนี่ยเสียดุล
-
ตำรวจไทยเสียดุลจริงๆนะ :pighaun: :pighaun:
:L2: :L2: :L2:
-
ตำรวจในเรื่องนี่อยู่สน.ไหนค่ะ อยากเจอจัง
น่ารักทุกคนเลยอ่ะ
ู^
อยากรู้เหมือนกัน
สงสัยต้องไปถามคุณ katawoot
ตำรวจแก๊งค์โน้นก้อหล่อหมดทุกเรื่อง
ขอบคุณที่มาอัพต่อนะ writer
+1 ให้ความหวานทุกคู่
-
ต้องขอบคุณไรเตอร์มากๆเลยจ้า ที่ตอนนี้ได้เฮจริงๆดั่งที่ได้บอกไว้
โทนี่กับภามน่ารักจ้ะ
-
:m11:
อ่านไปก็เขินไป แบบนี้ :-[แล้วก็แบบนี้ :m25:
หวานล้ำหน้าคู่อื่นจริงๆด้วย
:กอด1: ขอบคุณค่ะคุณxenon
ถูกใจที่สุด(ย้อนกลับไปดูอิโมตัวแรกข้างบน)
-
จะให้บอกกี่ครั้ง..ตำรวจฉันจะหมดแล้ว
-
โทนี่น่ารักมากกกกก
ตำรวจไทยเสียดุลต่างชาติอีกคน :m25:
คู่นี้หวานมากๆ :-[
-
โทนี่ น่ารักมากเลย
คู่นี้อึมๆมาตั้งแต่แรก ค่อยๆเป็นค่อยๆไป
พอถึงที่สุด ก็หวานซะไม่เกรงใจใครเลย
น่ารักอ่ะ :o8: :o8:
-
หวานซะไม่มี
ไม่แพ้คู่อื่นเลยนะคู่นี้
:o8:
-
ดีใจนะเนี่ยยย
ภามเสร็จโทนี่แล้ววว
:-[ เขิล แต่เห็นโทนี่เศร้าแล้วเศร้าตาม
แต่แฮ๊ปปี้ก็พอและ
-
:-[ :-[
ตำรวจไทยขายดีนะเนี่ย :m20:
ขอบคุณที่แต่งมาให้อ่านนะคร้าบ :pig4: :pig4: o13 o13
-
แอร๊ยยยยยยยยยยยยยยยย
หวานนนนนนนนนนน
-
ผู้ท้าชิงคู่รักหวานแห่งเพิ่มมาอีกคู่แล้วจ้า
:-[ :-[ :-[
:กอด1: :กอด1:
-
อ้ายยยยยย...ในที่สุดก้อลงเอยกันซะที
ตอนแรกคิดว่าจะไม่รอดซะแร้ว
แต่ก้อรอดจนได้ โทนี่สู้ๆๆ น้า
-
ขาดดุลแบบนี้เราชอบ :haun4: :haun4:
-
มีเฮซิคะงานนี้ :mc4: :mc4: :mc4:
ในที่สุดภามก็จายอ่อน :กอด1: :กอด1: :กอด1:
หวังว่าคงจบลงด้วยดีนะคะ :เฮ้อ:
-
:monkeysad: ตำรวจไทยเคะเรียบ ขอเมะบ้างได้ป่ะคะ
แต่คริสนี่เป็นแค่ลูกชายมาเฟียชิมิ
แล้วจะรอตอนต่อไปนะคะ :bye2: :bye2:
-
+1 ให้กับ3คู่นี้
กร๊ากกกก
สนุกเนอะเข้ามาอ่านอีกรอบ
แบบว่าไรเตอร์อยากเห็นกานต์หึงเควินบ้างอ่า
จะได้เห็นมะอ่า
แต่ชอบเวลาเควินหึงมากๆๆๆๆ
แต่คู่โทนี่กะภามก็ชอบบบบบบ:impress2:
น่ารักคงหวานไม่แพ้อีก2คู่นั้นแน่ๆๆเลย:man1:
-
ตกมาอยู่หน้า 3 แล้วนะ..
-
น่ารักทั้ง 3 คู่เลยค่า อ่านไปก็เขินแทนเหล่าเมะๆทั้งหลายไป
รู้สึกว่าตำรวจไทยจะเสียดุลมาเฟียต่างชาติซะหมดนะเนี่ย อิ อิ
-
หวา ๆ ขออภัยค่า ไม่ได้มาต่อเลย ยังมีชีวิตอยู่นะคะ
พอดีช่วงเดือนนี้ยุ่งกับทำมือนิยายหลักตัวเองน่ะค่ะ
แต่อีกวันสองวันจะปั่นเรื่องนี้ต่อแล้วค่ะ ^ ^"
อ้อ มีข่าวมาประชาสัมพันธ์ นิดนึงค่ะ
เกี่ยวกับเรื่องสั้นของเรื่องนี้ ที่เป็นตอนพบกันครั้งแรก ของนายเควิน กับผู้หมวดกานต์ค่ะ
ตัวอย่าง:
แสงขาวนวลจากหลอดไฟติดเพดาน ทำให้เจ้าของเปลือกตาที่ปรือขึ้นจ้องมองกะพริบถี่ แล้วค่อย ๆ ยกมือบังแสงนั้นเพื่อลดอาการแสบตา
“อืม...”
เสียงพึมพำเบา ๆ ในลำคอของคนข้างกาย ทำให้คนเพิ่งตื่นชะงักกึก สมองที่กำลังมึนงงเริ่มประมวลสถานการณ์ที่เกิดขึ้น เจ้าตัวกลืนน้ำลายลงคอ เมื่อรู้สึกว่าหมอนที่ตนนอนหนุนอยู่ค่อนข้างแข็ง คล้ายจะเป็นแขนของใครบางคน เขาค่อย ๆ หันไปมองข้าง ๆ ก็ยิ่งหน้าซีดเผือด เมื่อเห็นชัดว่าเป็นร่างของชายฉกรรจ์เปลือยกายคนหนึ่ง และตัวเขาเองก็เปลือยเปล่าไร้เสื้อผ้าติดตัวสักชิ้นเช่นเดียวกัน
“เฮ้ย!”
กานต์ลุกขึ้นพรวดมานั่งพร้อมตะโกนลั่น แล้วก็ต้องแทบสลบล้มไปนอนอีกรอบ เมื่อรู้สึกปวดหัวจี๊ดขึ้นมา เขาเอามือกุมศีรษะที่มึนงงอยู่อย่างนั้น จนกระทั่งเจ้าของร่างเปลือยอีกคนลืมตาตื่น แล้วยิ้มน้อย ๆ พร้อมกับยันกายขึ้นมานั่งข้าง ๆ
“ไง...ตื่นแล้วหรือ เมื่อคืนนี้นายร้อนแรงมากเลย จำได้ไหม”
“ใครร้อนแรง! อูย!”
ชายหนุ่มตวาดแล้วกุมขมับแน่น ในหูมีเสียงดังวี้ ๆ อยู่ตลอดเวลา อาการของเขายามนี้ก็คือ กำลังเมาค้างอย่างหนักนั่นเอง
“หึ ๆ คออ่อนแล้วยังดื่มไปขนาดนั้น เมาค้างก็ไม่แปลกนักหรอก”
อีกฝ่ายบอกด้วยน้ำเสียงทุ้มนุ่มกึ่งขำนิด ๆ เมื่อเห็นสภาพของคนตรงหน้า
“นายเป็นใคร!”
กานต์เค้นเสียงถามอีกฝ่ายรอดไรฟัน ไม่กล้าตะโกนเสียงดัง เพราะกลัวจะปวดหัวหนักแบบเมื่อครู่
“ถามแบบนี้กับคนที่เพิ่งนอนด้วยกันเมื่อคืนนี่ ฟังแล้วรู้สึกแย่ชะมัดเลยนะ”
อีกฝ่ายตอบกระเซ้า ทำให้คนฟังหน้าแดงหนักด้วยความโมโห เขาลุกพรวดขึ้นจากเตียง แล้วก็ต้องทรุดลงอยู่แถวนั้น ด้วยความเจ็บระบมไปหมดทั่วทั้งร่าง
“นาย...ทำ...นั่น กับฉันอย่างนั้นรึ”
กานต์กัดฟันกรอด ความปวดระบมแถวสะโพกของตน ตอกย้ำคำถามนั้นดีโดยที่อีกฝ่ายไม่จำเป็นต้องตอบ
“นายต่างหากที่เป็นฝ่ายเริ่มก่อน ฉันก็แค่ตอบสนองตามที่นายเสนอก็แค่นั้น”
ใบหน้าหล่อเหลา ออกแนวลูกครึ่งเอเชียผสมตะวันตกระบายยิ้มน้อย ๆ ด้วยความขบขัน เมื่อเห็นสีหน้าที่เปลี่ยนไปเปลี่ยนมาของอีกฝ่าย
“เวรเอ๊ย! ทำไมมันซวยอย่างนี้วะ!”
เจ้าตัวสบถอุบอิบ แล้วมองซ้ายมองขวา หาเสื้อผ้าของตน ก่อนจะพบว่ามันถูกถอดกองไว้บนพื้น เช่นเดียวกับของอีกคนบนเตียง กานต์เก็บเสื้อผ้าของเขา แล้วเดินกะโผลกกะเผลก หายเข้าไปในห้องน้ำ สักพักจึงแต่งตัวเรียบร้อยออกมา แม้ชุดที่สวมใส่นั้นจะยับยู่ยี่อยู่ก็ตาม
“จะกลับแล้วหรือ ไปส่งให้ไหม?”
ร่างบนเตียงเอ่ยถาม ทั้งที่ยังคงกึ่งนั่งกึ่งนอนเปลือยกายอยู่บนนั้น กานต์หันขวับมามองด้วยใบหน้าถมึงทึง
“ไม่ต้อง!”
จากนั้นชายหนุ่มก็เดินออกจากห้องไป พร้อมกับปิดประตูดังปัง โดยมีเสียงหัวเราะเบา ๆ ของร่างสูงใหญ่ดังตามไล่หลังไป
“ร.ต.ท.กานต์ รักษ์เลิศ อย่างนั้นรึ”
หนุ่มลูกครึ่งหยิบกระเป๋าสตางค์ของอีกฝ่ายที่เขาเก็บไว้ แล้วหยิบบัตรประจำตัวข้าราชการตำรวจในนั้นมาอ่านชื่อ ก่อนจะยิ้มน้อย ๆ ด้วยสีหน้าเจ้าเล่ห์ตามมา
“คงจะได้เจอกันอีกเร็ว ๆ นี้แน่”
สนใจดูรายละเอียดการสั่งจองได้ที่นี่ค่ะ
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=18270.0
ในเล่มยังมีเรื่องสั้นหลากหลายของนักเขียนมากฝีมือท่านอื่นอีก 3 คนค่ะ
ป.ล. นามปากกา "ปัทม์" ก็คือ นามปากกาหลักของ Xenon เองเจ้าค่ะ ~
-
พี่ส่งเมล์ไปแล้วนะจ๊า อิอิ
-
รับทราบจ้า
เป็นกำลังใจให้นะจ๊ะ
เล่มแรกซื้อมาแล้ว
เล่มนี้ก็ไม่พลาด :laugh:
-
ฟื้นอดีต..
-
เล่ม 1 ก็มีไว้ในครอบครองแล้วเหมือนกัน
เล่ม 2 ก็ไม่พลาดแน่นอน
:m3: :m3: :m3: :m3:
-
ตกอยู่หน้า 3 อีกครั้ง
-
น่ารักทุกคู่เลย มะไหว ๆ ๆ อ่านไปยิ้มไปแก้มจะแตกแล้ว 555+
-
ง่า --" ขออภัยเป็นอย่างสูงค่ะ ตอนแรกว่าจะแต่งตอนใหม่มาแปะ แต่ตอนนี้กำลังยุ่งหัวฟู กับนิยายหลักตอนพิเศษ (ที่เขียนไปเขียนมาเกิน 50 หน้าเอสี่แล้ว) ต้องจบให้ได้ก่อนสิ้นเดือนค่ะ อยากปั่นผู้หมวดกานต์ กับนายเควินต่ออยู่หรอกนะคะ แต่กลัวเรื่องหลักที่ต้องรีบปิดต้นฉบับให้ได้ในสิ้นเดือนนี้ไม่จบเอา (เป็นประเภทเขียนเรื่องไหน ก็ต้องเขียนยาวจนจบตอนไปเป็นเรื่อง ๆ น่ะค่ะ)
ขออภัยสำหรับคนที่รออยู่นะคะ แล้วก็ขอบคุณที่ยังไม่ลืมกัน และแวะเวียนมาช่วยขุดเสมอค่ะ ^ ^"
แล้วก็ขอบคุณสมาชิกใหม่ สำหรับกำลังใจ และคำคอมเมนต์น่ารัก ๆ ด้วยค่ะ ^ ^
-
รับทราบ รออ่าน
-
รอได้เสมอนะคะ :กอด1: :L2:
-
อา~~~~~ ดีจังเลยคู่ภามกับโทนี่ แต่ว่าภามไม่ไข้กลับนะ? หักโหมคนป่วยระวังไข้กลับนะ
อยากอ่านเรื่องสั้นพิเศษจังเลย~~~~ คิกๆ
-
รออ่านอยู่น๊า
:กอด1:
:กอด1:
-
กลับมาแล้วค่าาาาาาาาาาาา!! คิดถึงนิยา่ยเรื่องนี้มาก คิดถึงนักอ่านในเล้าทุกคนเลยค่ะ! :sad4:
หลังจากผ่านวิกฤตการณ์เฉียดเส้นเลือดในสมองแตกตายเพราะความเครียด (เวอร์ซะ) ก็กลับมาเริ่มสบาย ๆ ต่อได้แล้วค่ะ~
จะได้มาปั่นคุณกานต์ คุณวิน และคุณภามต่อ (สังเกตว่าเน้นไปทางฝ่ายรับเป็นหลัก เพราะหมั่นไส้บรรดาฝ่ายรุก)
พอหายไปปั่นนิยายเรื่องหลักมาเป็นเดือน รู้สึกว่าตัวเองเริ่มมีวินัยขึ้นมาบ้าง (นิดนึง) ถ้าไม่ติดอะไร เรื่องนี้ก็คงจะมาทยอยโพสตามปกติ ไม่หายไปเป็นเดือนเหมือนก่อนแล้วล่ะค่ะ
แล้วเจอกันสำหรับตอนหน้าค่ะ จะกลับมาแบบพล็อตยาว ๆ ต่อเนื่องข้ามตอนกันบ้างสำหรับตอนหน้านะคะ ^ ^ (พูดง่าย ๆ ก็คือให้มันมีเรื่องราวชวนตื่นเต้นบาง แทนหวานปานน้ำตาลหกอย่างปัจจุบันนี้น่ะค่ะ แหะ ๆ :o8:)
ป.ล. เรื่องสั้นคุณตำรวจยอดรักการพบกันครั้งแรกของนายเควิน กับผู้หมวดกานต์ ที่ลงในโนลิมิตเล่ม 2 จะปิดจองวันพรุ่งนี้แล้วนะคะ (วันที่ 7 ต.ค.) แจ้งไว้สำหรับคนทีั่ตั้งใจจะโอนวันสุดท้ายค่ะ (กลัวลืม)
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=18270.0
คุณตำรวจยอดรัก
==============
18
ก้องภพนัดภามมานั่งดื่มกันลำพังหลังเลิกงานภายในห้องพักของเขา เพราะสงสัยในพฤติกรรมที่ดูผิดแผกแปลกไปของเพื่อนภายในช่วงหนึ่งอาทิตย์ที่ผ่านมานับตั้งแต่วันที่ภามลาป่วยยาวไปสามวัน แต่พอได้ฟังเหตุผลที่แท้จริงเรื่องที่อีกฝ่ายแปลก ๆ ไปทั้งหมดจากปากของเจ้าตัว ผู้หมวดหนุ่มก็ถึงกับนิ่งอึ้งอยู่กับที่ไปสักพัก ก่อนจะถอนหายใจเฮือกใหญ่ตามมา
“แม้แต่นายก็ด้วยอีกคนอย่างนั้นรึวะภาม...เมื่อวันก่อนฉันเพิ่งได้รู้จากเจ้าวินมา ว่ามันก็มีแฟนเป็นผู้ชายเหมือนกัน ...แล้วตกลงเพื่อนฉันแต่ละคนนี่เสร็จผู้ชายหมดเลยหรือไงวะ!”
ภามเงียบกริบกับคำบ่นนั้น เขาสู้ยอมทนข่มความอาย และบอกกับเพื่อนรักเรื่องที่เกิดขึ้น เพราะเคยได้สัญญากับอีกฝ่ายว่า ไม่ว่าจะมีเรื่องอะไรก็จะไม่มีความลับปิดบังต่อกัน แต่พอได้ยินก้องภพพูดเช่นนี้ก็อดที่จะน้อยใจขึ้นมาบ้างไม่ได้
“ขอโทษนะ ที่ทำให้นายผิดหวัง ถ้านายรังเกียจฉันมาก ฉันก็จะพยายามไม่พูดอะไรกับนายอีก...”
ภามพึมพำ ทำเอาก้องภพสะดุ้งเฮือก แล้วรีบโพล่งกลับไปทันที
“เฮ้ย! คิดไปถึงไหนกันน่ะ ฉันบอกสักคำแล้วหรือไงว่ารังเกียจ! ฉันก็แค่ไม่ค่อยอยากจะเชื่อสักเท่าไหร่ก็เท่านั้นเอง มีอย่างที่ไหน นายก็ออกจะเท่ เป็นขวัญใจทั้งผู้ชายผู้หญิง แต่ดันเป็นฝ่ายโดนกด ฉันก็เลยค่อนข้างทำใจยากอยู่พอสมควรน่ะสิ... แถมยังเสียว ๆ ตัวเองว่าจะมีใครมาเล็งแบบนั้นบ้างหรือเปล่าก็ไม่รู้!”
บ่นยาวแล้วเจ้าตัวก็ถอนหายใจเฮือกใหญ่ ก่อนจะส่งยิ้มกว้างให้อีกฝ่ายที่นั่งอึ้ง ๆ ฟังอยู่ฝั่งตรงข้าม
“ฉันน่ะดีใจนะ ที่คู่ของนายเป็นคุณโทนี่ ขนาดฉันมองแล้วยังรู้เลยว่าเขาให้ความสำคัญนายขนาดไหน ดีใจจริง ๆ ที่นายสามารถกลับมามีความรักใหม่ได้อีกครั้ง คุณเขมเองถ้ารู้เขาก็คงดีใจเหมือนฉันนี่ล่ะที่เห็นคนที่เพื่อนของเธอรัก มีความสุขกับเขาได้สักที”
ภามนิ่งอึ้ง แล้วก้มหน้าพึมพำตอบกลับไปแผ่วเบา
“ขอบใจนะก้อง...ขอบใจมาก”
“ไม่ต้องขอบจงขอบใจอะไรหรอก ฉันสิควรจะขอบใจนายมากกว่า ที่ยังเห็นฉันเป็นเพื่อน ยอมเล่าเรื่องนี้ให้ฉันฟัง ...คนแรกด้วยใช่ไหม?”
ท้ายประโยคเจ้าตัวถามอย่างไม่แน่ใจนัก แต่พอเห็นภามพยักหน้ารับเขาก็ยิ้มกว้าง แล้วตบบ่าอีกฝ่ายอย่างถูกใจ
“ดีมาก! สมแล้วที่เป็นเพื่อนรักของฉัน ถ้าขืนปล่อยให้ฉันรู้จากคนอื่นที่หลังล่ะก็...นั่นล่ะถึงจะน่าโมโห!”
ก้องภพบอกไปตรง ๆ จนภามต้องหัวเราะเบา ๆ ในลำคอ อีกฝ่ายยังคงเป็นคนร่าเริง มองโลกในแง่ดี อยู่ไม่เปลี่ยน และสำหรับเขา ก้องภพเป็นเพื่อนคนสำคัญ และมีส่วนช่วยประคับประคองให้เขาผ่านคืนวันที่ไร้พิราอรมาได้จนถึงทุกวันนี้
“ถ้าอย่างนั้นก็ดื่มกันหน่อย ฉลองที่นายสละโสดอีกรอบ!”
ก้องภพยกแก้วเหล้า แล้วกุลีกุจอให้ภามทำตาม ทำให้ผู้กองหนุ่มสั่นศีรษะอย่างระอาแล้วก็อดมองเพื่อนรุ่นน้องอย่างเอ็นดูไม่ได้
“สรุปแล้วก็เลยต้องค้างคืนที่นั่นหรือครับ...ให้ผมไปรับกลับก็ได้นี่ครับ”
เสียงอ้อนดังขึ้นผ่านโทรศัพท์มือถือ หลังจากที่ภามโทรไปบอกอีกฝ่ายว่าคืนนี้เขาจะอยู่ค้างที่ห้องของก้องภพที่เมาหลับไปเรียบร้อย
“ไม่ได้หรอก บอกก้องเขาไว้แล้วด้วย”
ภามปฏิเสธเรียบ ๆ ทำให้เสียงในสายเงียบไป ก่อนจะดังขึ้นมาอีกครั้ง
“ถ้าอย่างนั้นคุณภามก็พักผ่อนให้สบายนะครับ แล้วพรุ่งนี้ผมจะไปรับแต่เช้า กู้ดไนท์นะครับ”
โทนี่รีบตัดบทปิดการปฏิเสธของผู้กองหนุ่ม ทำให้คนที่ถือสายค้างอยู่ชะงัก แล้วใบหน้านั้นจึงค่อย ๆ แดงเรื่ออย่างขัดเขิน
“คนเอาแต่ใจ...”
ถึงจะพูดไปแบบนั้น แต่ภามก็รู้ดีว่าโทนี่แคร์และห่วงใยเขามากเพียงใด และยิ่งนับตั้งแต่เขาตัดสินใจย้ายไปอยู่บ้านของอีกฝ่าย งานบ้านทุกอย่างโทนี่ก็รับเหมาไปทำหมด จนตอนนี้เขาได้แต่นั่ง ๆ นอน ๆ จนเริ่มจะติดนิสัยขี้เกียจขึ้นมาบ้างแล้วด้วยซ้ำ
“ฝันดีเช่นกันนะ...โทนี่”
ภามพึมพำผ่านโทรศัพท์มือถือของตนที่อีกฝ่ายวางสายไปนานแล้ว จากนั้นผู้กองหนุ่มก็ยึดโซฟาของก้องภพเป็นที่นอน จนกระทั่งยามเช้ามาถึง
ก้องภพยิ้มเจื่อน ๆ ตอบ เมื่อเห็นรอยยิ้มของคนที่มากดออดที่ห้องเขาแต่เช้ามืด จากนั้นผู้หมวดหนุ่มจึงเชื้อเชิญให้อีกฝ่ายเข้ามาพักด้านในห้องรอภามที่กำลังอาบน้ำชำระล้างร่างกายอยู่ในห้องน้ำ
“มาแต่เช้าเลยนะครับ คุณโทนี่”
“กวนหรือเปล่าล่ะครับ คุณก้อง”
โทนี่ย้อนถามแล้วเอ่ยขอบคุณเบา ๆ กับกาแฟที่อีกฝ่ายชงมาให้เขา
“ไม่หรอกครับ มารับภามสินะครับ”
คนฟังพยักหน้ารับเพราะรู้ดีว่าผู้หมวดหนุ่มรู้เรื่องของเพื่อนสนิทกับเขาเรียบร้อยแล้ว
“โทษทีนะครับ เมื่อคืนพอดีนึกครึ้มอกครึ้มใจเลยเผลอดื่มมากไปหน่อย ตอนแรกก็ตั้งใจจะขับรถไปส่งเขาที่ห้อง...ง่า ตอนนี้อยู่บ้านคุณแล้วสินะครับ”
เจ้าตัวถามอย่างเกรงใจซึ่งโทนี่ก็ยิ้มตอบอย่างไม่ถือสา
“ใช่ครับ ผมขอร้องกึ่งบังคับให้ไปอยู่ด้วยกันเองนั่นล่ะครับ ขืนปล่อยให้อยู่คนเดียว เดี๋ยวก็ได้ป่วยอีกรอบแน่ ขาดสุขอนามัยที่ดีมากเลยนะครับรายนั้น ของกินก็ไม่มีติดตู้เย็น ยาสามัญประจำบ้านก็ไม่มีติดบ้าน ไม่รู้โตมาแข็งแรงได้ไง...”
โทนี่ที่กำลังบ่นสะดุ้งเมื่อได้ยินเสียงกระแอมจากใครบางคนที่เดินนุ่งผ้าขนหนูพันเอวผืนเดียวออกมาจากห้องน้ำ
“ขอโทษทีนะ ที่ไม่ได้เรื่องจนถึงกับต้องบ่น”
ภามบอกพร้อมกับส่งแววตาคมกริบไปให้ แล้วจึงแอบลอบค้อนน้อย ๆ ก่อนจะเดินไปหาเสื้อผ้าใส่ ทำให้โทนี่ต้องถอนหายใจเบา ๆ ส่วนก้องภพนั้นหัวเราะอย่างนึกขำ
“น่า ๆ แบบนั้นไม่ได้โกรธอะไรหรอกครับ แค่งอนนิดหน่อยเท่านั้นล่ะ เขาไม่ค่อยชอบให้ใครมาจ้ำจี้จ้ำไชเรื่องส่วนตัวเท่าไหร่ คุณเองก็น่าจะรู้ดีนี่นะครับ”
โทนี่ยิ้มตอบ แล้วพยักหน้ารับเบา ๆ
“ครับ ผมทราบดี ยังไงเวลาอยู่ที่ทำงานก็ฝากคุณก้องช่วยดู ๆ ด้วยนะครับ ใจจริงผมน่ะอยากไปเฝ้าเขาทั้งวันทั้งคืนอยู่หรอก แต่ขืนทำแบบนั้น ผมโดนคุณภามเตะก้านคอใส่แน่เลยครับ เฮ้อ”
ก้องภพหัวเราะลั่นอย่างถูกใจต่อคำพูดของหนุ่มลูกครึ่ง ก่อนที่ทั้งคู่จะสะดุ้ง เมื่อคนที่แต่งตัวเสร็จอย่างว่องไว กระแอมเบา ๆ อีกครั้ง แล้วจ้องมองพวกเขาเขม็ง
“กลับแล้วนะก้อง แล้วเจอกันที่สน.”
“ง่า...เออว่ะ โชคดี”
ก้องภพบอกแล้วรีบเลี่ยงขอตัวไปจัดการธุระส่วนตัวบ้าง เพราะบรรยากาศยามนี้มันแสนจะชวนอึมครึม อย่างคนที่คุ้นเคยกันดีย่อมรู้แน่ชัดว่า ภามนั้นกำลังอยู่ในอารมณ์ขุ่นมัวหงุดหงิดเพียงใด
“ดะ...เดี๋ยวครับคุณภาม รอผมด้วย!”
โทนี่รีบบอกเพราะอีกฝ่ายหันขวับมามองเขาด้วยแววตาเย็นชา แล้วค้อนให้ก่อนจะเดินนำไปก่อนอย่างหงุดหงิด จนถึงลานจอดรถชั้นล่างอาคาร โทนี่ก็ตามมาทันแล้วรีบรวบร่างของอีกฝ่ายกอดอย่างประจบ
“คุณภาม โกรธหรือครับ ขอโทษนะครับ ผมผิดเอง หายโกรธนะ”
ภามเม้มปากแน่น เจอลูกอ้อนแบบนี้มันก็น่าหายโกรธอยู่หรอก ถ้าที่นี่มันเป็นสถานที่ลับตาชาวบ้านสักหน่อย ไม่ใช่กลางลานจอดรถแบบนี้
“ปล่อย!”
ภามบอกเสียงห้วน แล้วตวัดสายตาดุ ๆ ไปมองคนกอด ทำเอาโทนี่ต้องถอนหายใจแล้วรีบปล่อยมืออีกฝ่าย ก่อนจะเดินไปเปิดประตูรถให้ภามขึ้นไปนั่ง ผู้กองหนุ่มลังเลอยู่เล็กน้อย แต่ก็ขึ้นไปนั่งตรงตำแหน่งข้างคนขับแต่โดยดี โทนี่ขับรถเรื่อย ๆ จากบ้านพักของก้องภพ ไปยังบ้านพักส่วนตัวของเขาที่อยู่ไม่ห่างจากที่ทำงานของภามเท่าใดนัก
บ้านพักของหนุ่มลูกครึ่ง หรือจะเรียกว่าคฤหาสน์ก็ตามแต่ เป็นบ้านเดี่ยวสองชั้น ตั้งอยู่ในซอยส่วนตัวที่ไม่พลุกพล่าน มีพื้นที่อาณาบริเวณกว้าง และมีต้นไม้ขนาดใหญ่ปลูกไว้ให้พักผ่อนหย่อนใจ รวมไปถึงมีบ่อน้ำไว้เลี้ยงปลากลางสวนอีกต่างหาก หายากยิ่งที่จะมีบ้านที่อยู่อาศัยสไตล์นี้เกิดขึ้นในเมืองกรุง ถ้าเจ้าของบ้านไม่มีอันจะกินจริง ๆ
และถัดจากบ้านพักของเขาเพียงไม่กี่ซอย โทนี่ก็ยังมีร้านค้าซึ่งเป็นงานอดิเรก และไว้ติดต่อกับลูกค้าที่ติดต่อค้าข่าวกับเขาเปิดไว้อยู่เช่นเดียวกัน ซึ่งตอนแรกพอมีปัญหากับภามเรื่องพิราอร เขาก็ปิดร้านนั้นไปสักพัก แต่พอกลับมาคืนดีกับภามเช่นนี้ ร้านพิงกี้คาเฟ่ก็ถูกเปิดขึ้นมาใหม่อีกรอบ แต่แน่นอนว่าด้วยบรรยากาศอันแสนจะอบอวลไปด้วยความหวานแหววนั่น แทบไม่ทำให้ภามนึกอยากจะไปเยี่ยมกรายที่ร้านแห่งนั้นสักเท่าใดนัก
“คุณภามครับ หายโกรธผมหรือยัง”
คนที่จอดรถส่งผู้กองหนุ่มลงหน้าบ้านของตนเอ่ยถาม ภามหันมามองโทนี่แวบหนึ่งไม่ได้ตอบคำถามนั้น แต่กลับเดินขึ้นห้องพักเพื่อไปเตรียมเปลี่ยนเสื้อผ้าไปทำงานต่อ
“คุณภาม...ผมขอโทษนะครับ ทำยังไงคุณถึงจะหายโกรธผมล่ะ”
ชายหนุ่มผมยาวยังคงอ้อนไม่เลิกแม้กระทั่งยามที่ภามเดินมาที่โรงจอดรถของบ้าน เพื่อจะขับรถยนต์ของเขาไปทำงานก็ตาม
“โทนี่”
ภามเรียกอีกฝ่ายด้วยน้ำเสียงราบเรียบ และใบหน้าเฉยชา คนถูกเรียกสะดุ้งเล็กน้อย แต่ก็ยังคงตอบรับเสียงอ่อย
“ครับ”
ภามถอนหายใจเบา ๆ เขาเดินเข้าไปใกล้อีกฝ่าย แล้วจึงค่อย ๆ ชะโงกหน้าเข้าไปใกล้ ก่อนจะหอมแก้มของคนรักแผ่วเบา
“แล้วเจอกันเย็นนี้”
ภามบอกด้วยใบหน้าเขินอายนิด ๆ ก่อนจะรีบก้าวขึ้นรถยนต์ และสตาร์ทรถจากไป ทิ้งให้เจ้าของบ้านยืนนิ่งอึ้ง ลูบใบหน้าของตนอย่างไม่อยากเชื่อ ก่อนจะตามมาด้วยอาการกลั้นยิ้มเต็มที่ด้วยความดีใจ
โทนี่เฝ้ามองเวลาจากนาฬิกาตั้งโต๊ะที่ห้องรับแขก ด้วยความหงุดหงิด วันนี้เขาไม่ได้แวะเข้าไปร้านของตัวเอง เพราะมัวแต่มานั่งรอภามกลับบ้าน แต่ตอนนี้เวลาหกโมงเย็นแล้วภามก็ยังคงกลับไม่ถึงบ้านสักที ทั้งที่ระยะทางจากสน.มาถึงบ้านหลังนี้ใช้เวลารถยนต์แล่นอย่างช้าก็ไม่น่าจะเกินครึ่งชั่วโมงแท้ ๆ
เสียงโทรศัพท์มือถือดังขึ้นทำให้โทนี่สะดุ้ง รีบหยิบมาดูเบอร์แล้วกดรับทันทีที่เห็นว่าเป็นเบอร์ใคร
“คุณภามหรือครับ! ทำไมกลับช้าจังครับ ตอนนี้อยู่ไหนครับเนี่ย!”
ภามรอให้โทนี่ถามเขาให้เสร็จก่อน จึงบอกกลับไปค่อย ๆ
“ขอโทษนะโทนี่ พอดีมีงานด่วนเข้ามา ผมเลยต้องอยู่ต่อ อีกสักสองสามชั่วโมงก็คงเคลียร์เสร็จ คุณเองถ้าง่วงก็นอนไปก่อนเลยก็ได้ ไม่ต้องรอผมหรอก”
โทนี่นิ่งอึ้ง เขาเงียบไปพักใหญ่ ก่อนที่ภามจะผิดสังเกต แล้วถามขึ้น
“โทนี่? คุณยังอยู่ในสายหรือเปล่า?”
“...ยังอยู่ครับ ทราบแล้วครับ คุณภามก็อย่าหักโหมมากนะครับ แล้วก็ทานข้าวเย็นให้ตรงเวลาด้วยนะครับ”
ปลายสายจะทำสีหน้ายังไงก็สุดที่โทนี่จะคาดเดา แต่เสียงอ่อนโยนที่ตามมาก็ทำให้เขายิ้มออก
“ขอบคุณ ...แล้วผมจะทำตามนั้น แค่นี้นะ”
ภามตัดสายไปแล้วแต่โทนี่ก็ยังคงนั่งจ้องมือถือของตนอยู่ ก่อนจะถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่ รู้อยู่แก่ใจว่าอีกฝ่ายเป็นตำรวจ แถมยังเป็นตำรวจที่เคร่งครัดต่อหน้าที่ของตนเองเสียยิ่งกว่าใคร ชนิดที่ว่าถ้าให้เลือกระหว่างงานกับเขา ภามก็คงต้องเลือกงานมาก่อนเป็นอย่างแรกแน่นอน
...เอาเถอะ แค่ได้มาอยู่ด้วยกันแบบนี้ มันก็ดีมากแล้ว ขืนมีความสุขมากไปกว่านี้ สวรรค์คงหาเรื่องกลั่นแกล้งพวกเขาแน่ ...
โทนี่คิดในใจ แล้วหวนคิดถึงพิราอรกับภามตอนที่ทั้งคู่หมั้นกัน และมีกำหนดงานแต่งเรียบร้อย แต่ก็ยังถูกชะตาเล่นตลก ให้ต้องพรากจากกันจนได้
“ผมรักคุณนะคุณภาม...รักมาก ถึงคนอย่างผมมันจะได้ชื่อว่าเป็นคนเลวก็ตาม แต่ถึงยังไงผมก็ยังปรารถนาให้คุณมีแต่ความสุขตลอดไปนะ”
โทนี่พึมพำ แล้วจึงเอนกายพิงไปกับพนักโซฟา คิดโน่นคิดนี่ไปพักใหญ่ ก่อนจะเผลอหลับลงไปด้วยความอ่อนเพลีย
“โทนี่...ตื่นเถอะ ไปนอนข้างบนดีกว่านะ”
เสียงคุ้นเคยของใครบางคนกระซิบใกล้ ๆ และพอปรือตาขึ้นมองก็เห็นใบหน้าคมสันของคนที่เขารักกำลังมองเขาอยู่อย่างเป็นห่วง
“คุณภาม...กลับมาแล้วหรือครับ”
“อือ ...กว่าจะได้กลับเล่นเอาเสียดึก คุณนี่ก็จริง ๆ เลยนะโทนี่ ผมบอกให้คุณนอนไปก่อนได้เลยแท้ ๆ ยังมาทนนั่งรอหลังขดหลังแข็งอยู่บนโซฟานี่ได้”
ภามบ่นเบา ๆ แล้วเดินไปรินน้ำในตู้เย็นดื่ม ก่อนจะสะดุ้งเมื่อคนที่นั่งอยู่บนโซฟาเมื่อครู่เดินตามมากอดเขาหลวม ๆ จากทางด้านหลัง
“โทนี่ มีอะไรหรือ?”
“คิดถึงคุณจังเลยครับคุณภาม”
โทนี่บอกตามตรง ทำให้คนฟังยิ้มน้อย ๆ อย่างขัดเขิน ก่อนจะอุบอิบตอบ
“เพิ่งเจอเมื่อเช้าแท้ ๆ นี่นะ”
“คุณภามครับ ...ขอจูบได้ไหมครับ”
คำขอที่เป็นทางการทำให้ภามชะงักกึก แล้ววางแก้วน้ำในมือลงแถวนั้น ก่อนจะเบี่ยงกายหันกลับมาเผชิญหน้ากับอีกฝ่ายอย่างสงสัย
“เป็นอะไรไปหรือโทนี่”
โทนี่มองคนที่ตั้งคำถามเขาด้วยใบหน้าระบายยิ้มเศร้า ๆ แล้วสั่นศีรษะเบา ๆ
“ไม่มีอะไรหรอกครับ ผมก็แค่ลองขอดู”
ภามนิ่งเงียบไป ก่อนจะถอนหายใจตามมา แล้วเป็นฝ่ายที่เริ่มต้นจูบที่ริมฝีปากได้รูปของหนุ่มลูกครึ่งเสียเอง สร้างความตกตะลึงให้กับคนถูกจูบ ก่อนที่ภามจะบอกกับอีกฝ่ายแผ่วเบา แต่แววตาที่จ้องมองคนรักนั้นล้วนเต็มไปด้วยความจริงจังและจริงใจเป็นที่สุด
“โทนี่...เรามาอยู่ด้วยกันแล้วนะ คุณรู้ความหมายของคำว่าอยู่ด้วยกันดีไหม ...มันหมายถึงการที่ทั้งคุณและผมที่เติบโตมากันคนละแบบกลายมาเป็นครอบครัวเดียวกัน และแน่นอนว่า มันก็ย่อมมีปัญหาหลายเรื่องตามมา ...แต่ถ้าผมและคุณหันหน้าเข้าหากัน ปรับความเข้าใจกัน และยินดีแบ่งปันทั้งทุกข์ สุข ให้กัน ปัญหาทั้งหลายที่มีมันก็ย่อมผ่านพ้นไปด้วยดีแน่นอน”
โทนี่นิ่งอึ้ง ก่อนจะรวบร่างในอ้อมกอดเข้าหาตัวอย่างแน่นกว่าเดิมด้วยความตื้นตัน ภามปล่อยให้ชายหนุ่มกอดเขาอยู่แบบนั้นพักใหญ่ แล้วจึงยิ้มน้อย ๆ ก่อนจะกระชับอ้อมกอดตอบอีกฝ่าย
“พรุ่งนี้ผมเข้าเวรบ่ายนะ...”
น้ำเสียงของเจ้าตัวดูขัดเขินนิด ๆ ทำเอาโทนี่ชะงัก และพอดันร่างนั้นออกมาพิจารณาก็เห็นว่าใบหน้าของผู้กองหนุ่มแดงระเรื่ออย่างน่ามองจนเขาต้องกลืนน้ำลายลงคอ
“ถ้าอย่างนั้น พวกเราก็รีบขึ้นไปแลกเปลี่ยนปรึกษาปัญหากันบนห้องเถอะครับ ...เดี๋ยวเวลาคุยจะไม่พอเอา”
โทนี่กระซิบตอบแล้วยิ้มกริ่มอย่างเจ้าเล่ห์ ทำเอาภามชักอยากจะกลับคำพูดเสียแล้ว แต่ดูเหมือนโทนี่จะไม่ยอมให้ภามคิดมาก เขารีบรั้งร่างของผู้กองหนุ่มขึ้นไปชั้นบนที่ห้องนอนของพวกเขา และพูดคุยภาษารักต่อกันตลอดค่ำคืนนั้นจนกระทั่งยามเช้ามาถึง...
-
โอ๊ยยย สงสัยจะมีเรื่องปรึกษากันเยอะนะครับ
ปรึกษากันทั้งคืนเลย เหอะ ๆ
ไม่มีรายละเอียดการปรึกษาให้ชมหน่อยหร่าาา หึหึ
-
หายไปนานจนกะว่าจะโหวตเป็นนิยายดองเค็มให้แล้ว เค้าล้อเล่นน้าาาาา
อยากรู้ว่าที่โทนี่ปรึกษากับภามจนเช้าอ่ะ มันคืออะไร
รบกวนช่วยบรรยายให้เห็นภาพหน่อยได้มั้ยเอ่ย ช่วงนี้สมองมันตื่อ
นึกไม่ออกเลยว่าพวกเขาจะปรึกษาอะไรกันอ่ะ นะจ๊ะ
-
แหม
ปรึกษายันเช้าเลยหรออออออ 55
-
ท่าทางโทนี่จะเป็นคนเกรงใจภรรยามากๆเลยนะ
ภามกระแอมทีก็สะดุ้งแล้ว :laugh:
-
:jul1:
-
คุยกันเรื่องอะไรเหรออยากรู้ด้วยอะ :impress3:
-
โทนี่ทั้งรักทั้งหลงและเกรงใจภามมาก
ภามกระแอมที่สะดุ้งที่เรียกง่ายๆว่ากลัวเมียนั้นแหละ :laugh:
-
โอ๊ย มดกัดอ่ะ หวานกันจริงๆคู่นี้ ภามตอนเขินนี่น่ารักดีมีการเก๊กขรึมกลบความเขินด้วย อิอิ แต่โทนี่นี่มีแววว่าจะกลัวเมียนะเนี่ย
-
หวานแต่ค้างงงง
-
น่าร้ากก มีบอกใบ้กันเป็นนัยๆด้วย :laugh:
-
โทนี่น่ารักมากเลยอะ
:-[ :-[ :-[
-
โอ๊ยยย สงสัยจะมีเรื่องปรึกษากันเยอะนะครับ
ปรึกษากันทั้งคืนเลย เหอะ ๆ
ไม่มีรายละเอียดการปรึกษาให้ชมหน่อยหร่าาา หึหึ
ปรึกษาปัญหาราชการค่ะเลยต้องเป็นความลับกันหน่อย หุ ๆ (ว่าไปนั่น)
หายไปนานจนกะว่าจะโหวตเป็นนิยายดองเค็มให้แล้ว เค้าล้อเล่นน้าาาาา
อยากรู้ว่าที่โทนี่ปรึกษากับภามจนเช้าอ่ะ มันคืออะไร
รบกวนช่วยบรรยายให้เห็นภาพหน่อยได้มั้ยเอ่ย ช่วงนี้สมองมันตื่อ
นึกไม่ออกเลยว่าพวกเขาจะปรึกษาอะไรกันอ่ะ นะจ๊ะ
กลับมาแล้วค่า เกลือยังเกาะไม่ทั่วตัวเลยน้าาา อย่าเพิ่งจับเค้าดองสิ (อุตส่าห์หนีขึ้นจากไหดองมาได้แล้วเชียว)
ส่วนเรื่องที่สองคนนั่นเขาปรึกษากัน ...คนเขียนยังไม่กล้าถ้ำมองดูเลยค่ะ หุ ๆ (กลัวเลือดหมดตัว)
แหม
ปรึกษายันเช้าเลยหรออออออ 55
มีเรื่องต้องให้ถกกันเยอะค่ะ~
ท่าทางโทนี่จะเป็นคนเกรงใจภรรยามากๆเลยนะ
ภามกระแอมทีก็สะดุ้งแล้ว :laugh:
ภาษาชาวบ้านเรียกกลัวเมีย หุ ๆ
:jul1:
ภาพเดียวแทนอะไร ๆ ได้ดีเลยนะคะนั่น ^ ^"
คุยกันเรื่องอะไรเหรออยากรู้ด้วยอะ :impress3:
แหม ๆ สงสัยวันหลังต้องบอกให้โทนี่ไม่ต้องล็อกห้องละ นักอ่านเขาจะได้รู้รายละเอียดกับเขาบ้าง~
โทนี่ทั้งรักทั้งหลงและเกรงใจภามมาก
ภามกระแอมที่สะดุ้งที่เรียกง่ายๆว่ากลัวเมียนั้นแหละ :laugh:
ถูกต้องแล้วค่ะท่าน กลัวเมียนั่นแล~ แต่ก็น่ารักนะ
โอ๊ย มดกัดอ่ะ หวานกันจริงๆคู่นี้ ภามตอนเขินนี่น่ารักดีมีการเก๊กขรึมกลบความเขินด้วย อิอิ แต่โทนี่นี่มีแววว่าจะกลัวเมียนะเนี่ย
ไม่แค่มีแววค่ะ แต่กลัวไปแล้วชัวร์ (ใครบอกกลัวครับ ผมแค่เกรงใจเท่านั้นเอง หึ ๆ By โทนี่ // *โดนภามก้านคอด้วยความหมั่นไส้)
หวานแต่ค้างงงง
ไม่ค้างเท่าไหร่หรอกค่าาา ส่งถึงห้องเชียวนา~
น่าร้ากก มีบอกใบ้กันเป็นนัยๆด้วย :laugh:
คู่นี้เขาคู่ค้าเรื่องขายข่าวอาชญากรรมตั้งแต่เมื่อก่อนค่ะ เลยชอบเน้นรหัสลับแบบรู้กันเฉพาะตัว~
โทนี่น่ารักมากเลยอะ
:-[ :-[ :-[
ดีใจที่ชอบค่า ถึงคู่นี้จะลงเอยช้ากว่าชาวบ้าน แต่เรื่องความหวานไม่น้อยหน้าคู่รุ่นพี่แต่อย่างใดนา~
-
โทนี่ดูยังติดจะกังวล ลึกๆในใจยังไงไม่รู้
ต้องให้ภามค่อยๆทำให้โทนี่หมดความกังวล
คู่นี้ สวีทเว่อร์ เขินแทน :-[
ว่าแต่ อยากรู้แบบละเอียดๆว่าเค้าปรึกษาปัญหาอะไรกันน่ะ :laugh:
:กอด1:คุณXenon ดีใจที่เรื่องนี้มาต่อแล้วววววววววว..ว โฮะๆๆ
-
เกือบลืมไปเลย..มาอีกนะ
-
ตามอ่านทันแล้ว~
น่ารักทุกคู่เลยค่ะ สวีทไม่น้อยหน้ากันเลย
ปล.ตำรวจไทยร่วมกันเสียดุล หุหุ
-
กรี๊ด~~~~~ เจ็บๆๆ คันๆๆๆ มดขึ้นจอ!! แหมๆๆ คุยกันนานเลยเนอะ ถึงเช้าแน่ะ อิอิ
-
เพิ่งจะเข้ามาอ่านค่ะ สนุกมากก แนวนี้มันก็น่ารักไปอีกแบบนะคะ 55 อยากอ่านตอนพิเศษจัง แต่คงจองไม่ทันแล้วอะ ฮือๆๆ
-
โทนี่ดูยังติดจะกังวล ลึกๆในใจยังไงไม่รู้
ต้องให้ภามค่อยๆทำให้โทนี่หมดความกังวล
คู่นี้ สวีทเว่อร์ เขินแทน :-[
ว่าแต่ อยากรู้แบบละเอียดๆว่าเค้าปรึกษาปัญหาอะไรกันน่ะ :laugh:
:กอด1:คุณXenon ดีใจที่เรื่องนี้มาต่อแล้วววววววววว..ว โฮะๆๆ
กอดเช่นกันค่ะ~ มาต่อแบบยังหาเนื้อหาแก่นสารไม่ได้เลย - - เอาเป็นความหวาน แจกในแต่ละคู่ไปก่อนนะคะ ไว้จะลากกลับเข้าเนื้อเรื่องยาวบ้างค่ะ
เกือบลืมไปเลย..มาอีกนะ
จะพยายามทิ้งช่วงไม่ให้ห่างค่ะ อย่างน้อย ก็อาทิตย์ละตอน - สองตอน(สั้นๆ)ล่ะนะคะ
ตามอ่านทันแล้ว~
น่ารักทุกคู่เลยค่ะ สวีทไม่น้อยหน้ากันเลย
ปล.ตำรวจไทยร่วมกันเสียดุล หุหุ
ไม่รู้เป็นไงสิคะ เวลาเขียนตำรวจรับแล้วมันน่ารักกว่ารุก แหะ ๆ
กรี๊ด~~~~~ เจ็บๆๆ คันๆๆๆ มดขึ้นจอ!! แหมๆๆ คุยกันนานเลยเนอะ ถึงเช้าแน่ะ อิอิ
ปรึกษาปัญหาครอบครัวหนักไปหน่อยค่ะ เลยยันเช้า
เพิ่งจะเข้ามาอ่านค่ะ สนุกมากก แนวนี้มันก็น่ารักไปอีกแบบนะคะ 55 อยากอ่านตอนพิเศษจัง แต่คงจองไม่ทันแล้วอะ ฮือๆๆ
ปกติถ้าพิมพ์เล่มถัดไป ก็จะมีรีปริ้นท์ย้อนให้สั่งค่ะ ไว้ถึงตอนนั้นถ้าสนใจก็ลองติดตามรายละเอียดได้ค่ะ จะแจ้งให้ทราบอีกทีนะคะ
-
ตอนที่ 19 ค่ะ ลงมาก่อนสั้น ๆ ก่อนจะเริ่มเข้าสู่พล็อตยาว (กลัวคิดนานแล้วจะหายไปนานอีก เลยเอาหวาน ๆ อีกสองคู่มาคั่นเวลาค่ะ)
ป.ล. ถ้าค้างขออภัยนะคะ ช่วงนี้คนเขียนเหนื่อย ๆ เพลีย ๆ ยังบิวส์อารมณ์เขียนฉากเต็ม ๆ ไม่ได้เลย :o8:
-------------------------
คุณตำรวจยอดรัก
บทที่ 19
=========
เควินกดวางสายโทรศัพท์ของเพื่อนสนิทลงอย่างหงุดหงิด เมื่อโทนี่นั้นโทรมาอวดเขาเรื่องที่ภามยอมย้ายมาอยู่ด้วยกันที่บ้าน และตอนนี้ก็กำลังสวีทหวานเป็นคู่ข้าวใหม่ปลามันกันเต็มที่
พอมาหวนคิดดูถึงคู่ตัวเองบ้าง ถึงแม้เขากับกานต์จะผ่านคืนวันอันเร่าร้อนมามากกว่า แต่ผู้หมวดหนุ่มนั้นยังคงยืนกรานไม่ยอมย้ายมาอยู่กับเขาชนิดหัวเด็ดตีนขาด ถึงแม้จะใช้เวลาอยู่ที่แมนชั่นของเขามากกว่าห้องพักของตัวเองก็ตามที
หรือเขาควรจะพูดเรื่องนี้ให้มันชัดเจนไปเลยดีกว่ากันนะ...
เควินคิดในใจอย่างเคร่งเครียด แล้วจึงเฝ้ารอเวลายามเย็นมาถึง เพื่อที่จะได้ตกลงกับคนรักเรื่องนี้อีกครั้ง
“ไม่มีทาง แมนชั่นนายไกล สน.ฉันจะตาย ที่ที่ฉันอยู่น่ะ เดินไม่กี่นาทีก็ถึงที่ทำงานแล้วนะ”
กานต์เอ่ยปฏิเสธตามคาด หลังจากที่ได้รับฟังข้อเสนอของชายคนรักที่ชวนตนให้ย้ายมาอยู่ด้วยกันอย่างเป็นทางการได้แล้ว
“ถ้าอย่างนั้นฉันจะไปซื้อบ้านแถว สน.นายแทนก็ได้ แล้วมาอยู่ด้วยกัน ตกลงนะ”
เควินยื่นข้อเสนอ แต่คนฟังสะดุ้ง แล้วโวยใส่ทันที
“บ้าเหรอ! บ้านมันหลังละร้อยสองร้อยหรือไงถึงจะซื้อใหม่ แถมที่ดินแถวนั้นก็แพงจะตายชัก แล้วถ้าย้ายไปอยู่แถวนั้นมันก็ไกลที่ทำงานนายเหมือนกันไม่ใช่หรือไง!”
เควินเงียบกริบ เขาพยายามข่มอารมณ์โมโหที่เริ่มปะทุขึ้นมาเรื่อย ๆ เพราะคนตรงหน้าไม่ยอมให้ความร่วมมือกับเขาเลยแม้แต่น้อย
“ขับรถไปทำงานจากแถวนั้น มันก็แค่ไม่นาน ก็เหมือนถ้านายเลือกอยู่ที่นี่ ฉันก็ขับรถไปส่งนายได้ ปกติไปส่งประจำก็ไม่เคยสายไม่ใช่หรือไง”
กานต์เงียบกริบพยายามนึกหาข้ออ้างแย้งเต็มที่ แต่แล้วเขาก็ต้องสะดุ้ง เมื่อเควินเอ่ยตามมา
“หรือว่านายอ้างโน่นอ้างนี่ เพราะแค่ไม่อยากย้ายมาอยู่กับฉันสองคนกันแน่”
“ง่า...ก็...แบบว่า มันก็ราว ๆ นั้น เฮ้ย! จะทำอะไรน่ะ!”
ทันทีที่หลุดปากออกไปตามตรง เควินที่ความอดทนขาดผึงก็จับช้อนร่างของผู้หมวดหนุ่ม อุ้มไปที่เตียงนอนในห้องของตนทันที แล้วจับโยนอีกฝ่ายไปแรง ๆ จนกานต์ร้องอุทานด้วยความจุก
“เจ็บนะเจ้าบ้า โยนมาได้! ง่า...”
กานต์ตวาดค้างแล้วกลืนน้ำลายลงคอ เมื่อคนรักตอนนี้มีสีหน้าถมึงทึง แลดูดุดันอย่างที่ไม่ค่อยจะได้เห็นบ่อยนัก
“ทำไมถึงไม่อยากอยู่กับฉัน รังเกียจฉันนักหรือไง!”
เควินถามเสียงห้วน แล้วขึ้นคร่อมแถมจับแขนทั้งสองของผู้หมวดหนุ่มตรึงไว้เหนือศีรษะอีกฝ่าย จ้องมองคนด้านล่างด้วยแววตาคมกริบ เสียจนกานต์นิ่งอึ้ง เผลอกลัวจากใจขึ้นมาวูบหนึ่ง
“หรือนายกำลังเปลี่ยนใจไปจากฉัน...”
รังสีสังหารยิ่งแผ่ออกมาจากสีหน้าและแววตาคู่นั้น จนกานต์คิดว่า ขืนปล่อยให้อีกฝ่ายซักไปเรื่อย ๆ เขาคงต้องประสาทเสียเพราะความกลัวเป็นแน่
“ไม่ใช่สักหน่อย ฉันก็แค่อายเท่านั้นเอง!”
คำสารภาพลั่นของคนที่ถูกพันธนาการอยู่เบื้องใต้ร่างหนา ทำให้เควินชะงัก แล้วเลิกคิ้วน้อย ๆ ก่อนย้อนถามกลับไป แต่ก็ยังคงไม่ยอมปล่อยให้ร่างของคนรักเป็นอิสระอยู่ดี
“หมายความว่าไง?”
กานต์พยายามข่มความอายที่มันฉายให้เห็นผ่านสีหน้าอันแดงก่ำนั่น แล้วอธิบายในสิ่งที่ไม่เคยคิดจะบอกกับใครออกไปในที่สุด
“ก็...มาอยู่ด้วยกันแบบนั้น มันเหมือนคู่แต่งงานนี่ ...แล้วอีกอย่างฉันก็เกรงใจนาย ไหนจะค่ากิน ค่าใช้จ่าย นายก็ออกให้ฉันหมดทุกอย่าง ไม่ยอมให้ฉันช่วยเลยใช่ไหมล่ะ ...ฉันน่ะอยากจะเป็นคนรักที่นายภูมิใจ ไม่ใช่เป็นคนรักที่คอยแต่จะจ้องเอาเปรียบนาย...ก็เลยคอยปฏิเสธมาตลอด...แค่นั้นเอง”
เควินเงียบฟังเรื่อย ๆ ใบหน้านั้นยังคงเรียบเฉย แต่มือใหญ่ที่จับรวบมือของผู้หมวดหนุ่มเริ่มคลายออก ก่อนที่จะขยับช้อนร่างผู้หมวดหนุ่มให้ลุกขึ้นมานั่งประสานสายตากับตนแทน
“กานต์...รู้ไหมว่าฉันรักนายมาก”
ผู้หมวดหนุ่มฟังแล้วก็พยักหน้ารับอย่างเอียงอาย ซึ่งก็ทำให้เควินยิ้มออก
“ก็นั่นล่ะ การที่ได้ทำทุกอย่างให้คนที่เรารักมีความสุข มันก็เท่ากับว่าตัวเราเองมีสุขไปด้วยไม่ใช่หรือไง”
กานต์สบตากับอีกฝ่ายนิ่ง แววตาคู่นั้นยังคงมีความลังเลจนเควินต้องชะโงกหน้าจูบที่หน้าผากของอีกฝ่ายเบา ๆ แล้วเอ่ยยืนยันตามมา
“ฉันไม่เคยคิดว่านายเป็นภาระ ตลอดเวลานายคือคนรักที่ฉันภูมิใจ แค่นายยิ้มให้ฉัน ก็ทำให้โลกมืด ๆ ทั้งใบที่ฉันอยู่ มันสว่างไสว ...เพราะอย่างงั้น มาอยู่ด้วยกันเถอะนะกานต์”
ผู้หมวดหนุ่มนิ่งอึ้ง ก่อนจะซบหน้าลงกับอกกว้างของอีกฝ่ายอย่างตื้นตัน แล้วจึงพึมพำบอกแผ่วเบา
“อื้อ”
“ดีแล้ว งั้นก็ย้ายมาตั้งแต่คืนนี้เลย เดี๋ยวฉันจะให้ลูกน้องไปจัดการยกเลิกเรื่องสัญญาเช่าที่ห้องของนาย แล้วก็ขนเฉพาะของจำเป็นมาให้หมดเลยแล้วกัน”
ขาดคำนั้นคนที่กำลังซาบซึ้งตรึงใจก็สะดุ้งโหยง แล้วเงยหน้าพรวดขึ้นจ้องคนพูดทันที
“เฮ้ย! ขอเวลาเตรียมใจกันบ้างสิ จะรีบร้อนอะไรขนาดนั้น!”
“น้ำขึ้นให้รีบตักไง ไม่ต้องห่วงว่าจะได้ของมาไม่ครบ หรือถึงจะขาดอะไรไป ฉันก็ซื้อให้ใหม่ได้อยู่ดี”
เควินบอกตัดบท ไม่รอให้คนรักประท้วงโต้แย้ง และจัดแจงจับร่างนั้นกดราบล้มนอนไปด้วยกันบนเตียงใหญ่ของตนอีกครั้ง
“แต่ตอนนี้ต้องขอทำโทษที่นายเก็บเรื่องสำคัญเอาไว้ไม่พูดให้ฉันรู้ จนทำให้ฉันเกือบคลั่งตายเสียก่อนล่ะนะ”
“แล้วไหงถึงวกมาเรื่องนี้ได้กันเล่า!”
กานต์โวยประท้วงแต่ก็ต้องเงียบกริบเมื่อริมฝีปากของเขาถูกอีกฝ่ายจัดแจงปิดให้สนิทด้วยริมฝีปากของเจ้าตัว
“อื้อ...อืม...”
คนที่เตรียมต่อต้านก็ยังคงถูกปลุกเร้าอารมณ์ง่ายเช่นเดิม เควินยิ้มที่มุมปากอย่างพึงพอใจ ก่อนจะกระซิบเบา ๆ ที่ข้างหูของคนรัก
“เท่ากับว่าคืนนี้เป็นคืนแรกที่เราอยู่ด้วยกันอย่างแท้จริง เพราะฉะนั้นฉันจะบริการนายทั้งคืนเลยนะ ที่รัก”
กานต์เตรียมจะประท้วง แต่ก็ต้องอารมณ์เตลิดเปิดเปิงไปด้วยชั้นเชิงลีลาของมาเฟียหนุ่ม และเควินก็ทำอย่างที่เจ้าตัวลั่นวาจาจริง ๆ จนผู้หมวดหนุ่มชักจะนึกเสียใจที่ดันไปเผลอรับปากเรื่องย้ายมาอยู่กับอีกฝ่าย เพราะแค่ไปกลับปกติก็แทบจะไม่ค่อยมีเวลาได้พักผ่อนหลับนอนกับเขาเท่าไหร่ ยิ่งมาอยู่ด้วยกันแบบนี้แล้ว มีหวังได้เห็นท้องฟ้าเป็นสีเหลืองแทบทุกวันเป็นแน่
อีกด้านหนึ่งก็ยังมีคู่รักที่ใช้เวลาในค่ำคืนอันเร่าร้อนแทบไม่แตกต่างกันนัก ผิดกันแค่ว่า ฝ่ายรับตอนนี้กำลังถูกพันธนาการไปทั้งร่างและกำลังพยายามดิ้นรนให้หลุดพ้นเจ้าริบบิ้นบ้า ๆ ที่มัดร่างเขาจนทั่วอยู่ยามนี้
“ปล่อยเดี๋ยวนี้นะไอ้เด็กโรคจิต! นายจะทำบ้าอะไรฉันเนี่ย!”
อาชวินโวยวายลั่น เมื่อหลังจากเลิกงานตอนที่เขาลงมาจากห้องพัก เพื่อออกไปซื้ออาหารกล่องไว้กินตอนเย็น เขาก็ถูกชายชุดดำฉุดขึ้นรถตู้คันหรู โดยผู้สั่งก็ไม่ใช่ใคร แต่เป็นคริสโตเฟอร์คนรักที่เด็กกว่าของเขานั่นเอง
จากนั้นพอมาถึงจุดหมายปลายทาง เด็กหนุ่มก็พาอาชวินที่ถูกมัดมือมัดตา ขึ้นมาที่ห้องนอนกว้างหรูหราห้องหนึ่งที่ไม่รู้อยู่ตรงส่วนไหนของกรุงเทพฯ และบรรจงแก้มัดให้อย่างอ่อนโยน ก่อนจะเล้าโลมให้ชายหนุ่มเคลิบเคลิ้มไปด้วยสัมผัสของเจ้าตัว แต่พออาชวินกำลังเคลิ้มได้ที่อยู่ดี ๆ เขาก็ถูกอีกฝ่ายจับเปลื้องผ้าหมด แถมยังมัดมือมัดเท้าเขาขึงกับเตียง ก่อนจะเอาริบบิ้นสีแดงบ้า ๆ มาผูกตามมือ แขน ขา ลำตัว หรือจะเรียกว่าแทบทุกส่วนของร่างกายก็ว่าได้
“ทำไมล่ะครับ มันออกจะเข้ากับคุณวินจะตายไป ดูสิ ผิวขาว ๆ ของคุณมันตัดกับริบบิ้นสีแดงดีออก”
คริสโตเฟอร์บอกแล้วยิ้มเจ้าเล่ห์ให้ ทำเอาคนมองฉุนกึก
“เด็กบ้า! ฉันไม่น่าหลวมตัวตกปากรับคำเป็นแฟนกับนายเลย ปล่อยเดี๋ยวนี้นะ ไม่งั้นเราเลิกกัน!”
พอเจอไม้นี้เด็กหนุ่มผมทองก็ต้องถอนหายใจเฮือกใหญ่ แล้วจึงพยักหน้ารับแต่โดยดี ตรงเข้าปลดเชือกที่มือเท้าของผู้หมวดหนุ่ม แล้วก็มานั่งเงียบ ๆ หันหลังให้ จนคนที่เป็นอิสระเริ่มใจอ่อน
“นี่...เป็นอะไรไปอีกล่ะ”
ในที่สุดอาชวินก็ต้องเป็นฝ่ายง้อ โดยที่เขาก็เจ็บใจตัวเองอยู่ไม่น้อย แต่ก็ไม่อยากเห็นท่าทางหงอย ๆ ของอีกฝ่ายไปมากกว่านี้
“คุณวิน...ผมมันน่าเบื่อมากเลยสินะครับ”
อาชวินกลืนน้ำลายลงคอ แล้วอุบอิบตอบกลับไปเสียงแผ่ว
“ไม่ใช่น่าเบื่ออะไรหรอก แต่นายมันหื่นและจิตมากไปต่างหาก มีอย่างที่ไหน มาผูกอะไรบ้า ๆ กับฉันแบบนี้ ฉันไม่ใช่นางเอกหนัง AV สักหน่อย”
ผู้หมวดหนุ่มก้มมองเจ้าริบบิ้นเกะกะที่ยังไม่ถูกแกะออกแล้วก็หน้าแดงวาบ เพราะมันไม่ได้เข้าอะไรกับร่างของผู้ชายที่มีมัดกล้ามเลยสักนิด ถ้าเป็นสาวน้อยอกโตหุ่นอรชรอ้อนแอ้นก็ว่าไปอย่าง
“ก็มันเหมาะกับคุณออก แต่เอาจริง ๆ แล้ว เวลาคุณเปลือยหมดไม่มีอะไรปิดบังมันก็ดูดีที่สุดล่ะนะ”
คนพูดยังคงหันหลังพูดเสียงอ่อย ๆ แต่คำพูดมันชักจะทะแม่งหูคนฟังจนต้องขมวดคิ้ว
“ฉันไม่ชอบ...แบบนี้”
อาชวินบอกต่อ ซึ่งคริสโตเฟอร์ก็ถอนหายใจอีกครั้ง แล้วทำท่าจะลุกขึ้นเดินจากไป ทำเอาคนอายุมากกว่านิ่งอึ้ง แล้วจึงเม้มปากแน่น ก่อนจะเปรยเบา ๆ ตามมา
“แต่ถ้านายชอบจริง ๆ ... ฉันจะยอมสักครั้งก็ได้”
คนที่กำลังเดินไปชะงักกึก แล้วหันมามองด้วยใบหน้าที่ยังคงเศร้า ๆ ไร้รอยยิ้ม
“จริงหรือครับ?”
“เออ!”
อาชวินโพล่งรับด้วยใบหน้าแดงระเรื่อ แล้วก็ต้องเบิกตากว้าง เมื่อคนที่ทำหน้าสลดหดหู่จะเป็นจะตายอยู่เมื่อครู่ กลับค่อย ๆ เปลี่ยนเป็นยกยิ้มเจ้าเล่ห์ผิดเป็นคนละคน
“ถ้าอย่างนั้น เราก็มาต่อกันดีกว่านะครับ เดี๋ยวจะเสียเวลาซะเปล่า”
“ไอ้เด็กบ้า...นี่นายแกล้งหลอกฉันใช่ไหม”
อาชวินถามอย่างข่มอารมณ์ แต่คริสโตเฟอร์ทำเป็นตีหน้าไร้เดียงสาในขณะมาหา ก่อนจะจับร่างของผู้หมวดหนุ่มกดราบไปกับเตียงพร้อมกับขบจูบที่ซอกคอของอีกฝ่ายแผ่วเบา จนอาชวินห่อกายด้วยความเสียวซ่าน
“ใครจะกล้าหลอกคุณวินได้ล่ะครับ ถ้าคุณไม่ยอมผมก็ไม่บังคับอยู่แล้ว ผมออกจะรักจะหลงและตามใจคุณขนาดนี้แท้ ๆ คุณจะยังใจร้ายใส่ความผมอีกหรือครับ”
“นี่นาย! …อื๊อ...อา...ตรงนั้น...”
คนที่เตรียมจะโวยวายกลับต้องหลุดครางกระเส่าออกมาอย่างลืมตัว เพราะเด็กหนุ่มไม่เพียงแต่พูดอ้อน แต่มือไม้ ก็สำรวจโลมเล้าทั่วร่างของอีกฝ่ายไปด้วย
“สัญญาแล้วนะครับ ว่าจะยอมให้ทำในสภาพแบบนี้”
คริสโตเฟอร์กระซิบแล้วยิ้มน้อย ๆ อย่างเจ้าเล่ห์ ก่อนจะใช้มือข้างหนึ่งปลุกเร้าอารมณ์เบื้องล่างของอาชวินให้ตื่นเต็มตัว
“อือ...เด็กบ้า...อ๊ะ...แบบนั้นล่ะ...ดีแล้ว”
“ตกลงใช่ไหมครับ”
คริสโตเฟอร์กระซิบย้ำถาม พร้อมกับเร่งจังหวะการเคลื่อนไหวของมือที่กำลังปรนเปรอช่วงล่างของชายหนุ่ม
“อ๊ะ ...ดะ...ได้...จะทำอะไรก็ทำไปเถอะ....อ๊า!”
“คุณวินน่ารักที่สุดเลย หึ ๆ ดูสิ ผิวขาว ๆ ของคุณเริ่มเป็นสีแดงไม่แพ้กับสีริบบิ้นแล้วนะ”
เด็กหนุ่มผมทองกระซิบยั่วคนรัก ทำเอาคนที่กำลังเคลิบเคลิ้มนั้นยิ่งใบหน้าแดงหนักมากยิ่งขึ้น
“ยะ...อย่าพูดนะ...อื้อ...ไม่ไหวแล้วคริส ...รีบ ๆ เข้ามาสักทีสิ...”
อาชวินที่ถูกเล้าโลมอยู่นานเอ่ยขึ้นอย่างขัดใจ ทำเอาคนแกล้งยั่วอย่างใจเย็นหัวเราะเบา ๆ ในลำคอ รู้สึกถูกใจที่เห็นคนรักเป็นฝ่ายเร่งบ้างเช่นนี้ ก่อนจะก้มลงไล้เลีย แล้วขบกัดที่ปลายติ่งหูของอีกฝ่ายค่อนข้างแรงจนผู้หมวดหนุ่มสะดุ้งเฮือก จากนั้นเจ้าตัวก็ร้องครางระงมตามมา เมื่อเบื้องล่างค่อย ๆ ถูกรุกล้ำ ด้วยบางสิ่งที่เขาเฝ้าคอยอยู่แล้ว
“คืนนี้ไม่ยอมให้คุณหลับแน่ครับ...คุณวิน”
---TBC---
-
แอร๊ยยยยยยยยยยยยยยยยย..
คู่กานต์กับเควินอ่ะ แอบซาบซึ้ง :-[
แต่คู่หนูคริสกับอาชวิน น่ะ ตื่นเต้นปน :m25:
ไม่ค้างนะไรท์เตอร์
ไรท์เตอร์พักผ่อนให้หายเหนื่อยนะ จะได้บิ้วท์อารมณ์เขียนนิยายต่อได้ 55
เป็นกำลังใจให้คะ
:กอด1:
-
วินเสียรู้เด็กอีกแล้ว~~~ 555+
(นับวันรอหนังสือ No limit ... ใกล้จะได้เชยชมแล้ว~)
-
:-[
หวานมากๆเลยค่ะ
หวานกันได้ทุกคู่ ตำรวจไทย ไม่เสียชื่อ หุหุ
บวก 1 แต้ม ขอบคุณมากๆนะคะ
เป็นกำลังใจให้คนแต่งค่ะ :3123:
-
น่ารัก น่ากรี๊ดกันทุกคู่ สมกับเกียรติภูมิตำรวจไทยจริงจริ๊งงง 555
-
เควินกัึบกานต์แอบหวานนะเนี่ย
แหนะโทนี่มีการข่มกันด้วยวุ้ย อิอิ
-
o13 อ่านทันเเล้ว
-
น่ารักทุกคู่เลย อิอิ
ว่าแต่เมะแต่ละคนนี่หื่นๆทั้งนั้น เพลาๆลงหน่อยนะเดี๋ยวตำรวจไทยจะไม่มีแรงทำหน้าที่
-
วินแพ้ทางคริสโตเฟอร์ทุกทีเลย :laugh:
-
หวาน น่ารักทุกคู่
แต่ถึงเช้ากันแบบนี้ตำรวจไทยคงไม่มีแรงจับผู้ร้ายแน่
-
:-[ คู่วินกะคริสนี้ก็น่ารักน่าเอ็นดูจริงๆ นายวินทำตัวเป็นหญ้าแก่ให้โคอ่อนกินอยู่นั่นแหละ คิกๆ น่าร้าก~~~~~
-
คู่คุณวินน่ารักมากเลยค่ะ คริสเด็กเจ้าเล่ห์แสนหื่น อิอิ
คุณวินเสียรู้เด็กอยู่เรื่อยเลย ^^
-
วินใจอ่อนกับเด็กตลอดก็เลยโดนเด็กเขมือบ :laugh:
-
ดีจังค่ะ ถึงจะหายไปนาน แต่พอมาที ก็ได้ทั้งสามคู่เลย ชอบบบบบจ้าาาาา า า
-
คริส ...-*-
-
สองคู่สองรสเลย สะใจคนอ่านมาก :o8:
-
ขอริบบิ้นเส้นนั้นได้ไหม--
-
คบเด็กก็แบบนี้แหละวินเอ้ย
น่าสงสารจังเลย...กร๊ากกกกกกกกกกก
-
:z1: :z1: :z1: :z1: :z1:
โอ้ยยยย
ทุกคู่เลยยยยย
ทั้งหื่น แล้วก้หวานไปพร้อมกันนน
ฮิฮิ
-
เหอะๆๆๆ แต่ละคู่ :m25: :m25: ชอบนะเอาอีก :haun4:
-
คุณวิน ไม่ทันเด็กอีกแล้ว :laugh: :laugh:
เสียเลือดอีกแล้วววววว
:haun4:
-
แวะมาเอาริบบิ้นของนายวิน ตัดแจกนักอ่าน (จะเอาไปทำอะไรต่อก็สุดแล้วแต่)
ตอนใหม่ยังไม่มานะคะ แต่อีกสองสามวันจะปั่นมาแปะต่อค่ะ จะพยายามไม่เบี้ยวเน้อ
มาแจ้งข่าวนิดหนึ่งค่ะ สำหรับคนพลาด NO Limit 2 หนังสือรวมเรื่องสั้น ที่มีตอนพิเศษของคุณตำรวจยอดรักลง ที่ปิดจองไปเมื่อ 7 ตุลาคม ที่ผ่านมา
ตอนนี้ได้เอาบางเล่มที่เหลือ ไปวางที่ ร้านการ์ตูนที่เดอะมอลล์งามวงศ์วานแล้วนะคะ (ร้านที่ชั้น 2 ริมบันไดเลื่อนน่ะค่ะ)
ใครสนใจก็ตามไปซื้อเก็บได้นะคะ มีทั้งเล่ม 1 และ 2 เลยค่ะ
แล้วเจอคุณตำรวจฯ ตอนใหม่เร็ว ๆ นี้นะคะ~~
-
วันนี้ได้รับหนังสือแล้วค่ะ
เอามาอ่านแล้วเรียบร้อย :L2:
-
คุณตำรวจยอดรัก
บทที่ 20
=========
ร่างเปลือยที่นอนคว่ำบนเตียง กำลังหลับสนิทด้วยความอ่อนเพลียที่สั่งสมมาจากกิจกรรมยามค่ำคืน ทำให้คนซึ่งตั้งใจจะมาปลุกต้องอมยิ้ม แล้วเดินมาทรุดนั่งลงข้าง ๆ ก่อนจะก้มลงจูบเส้นผมดำขลับของคนหลับอย่างอ่อนโยน
“คุณภามครับ เช้าแล้วนะครับ”
“อือ...”
เสียงตอบรับดังงึมงำในลำคอ แต่เจ้าตัวก็ยังคงไม่ลืมตาตื่น จนโทนี่นั้นต้องสั่นศีรษะเบา ๆ แต่ก็อดที่จะสงสารภามไม่ได้ เพราะเมื่อคืนที่ผ่านมาภามมีงานต้องสะสางให้เสร็จกว่าจะกลับก็ดึกมากแล้ว แถมยังมาเจอเขาอ้อนอีกก็เลยยอมให้เขากอด จนเพลียหมดแรงนอนหลับไม่อยากตื่นเช่นนี้ ทั้งที่เจ้าตัวเป็นคนนอนตื่นเช้าและรู้สึกตัวไวแท้ ๆ
“คุณภามครับ ไหวไหมครับ”
โทนี่เอ่ยตามมาในขณะที่ลูบไล้เส้นผมของคนรักเล่น จนภามเริ่มรู้สึกตัว
“อืม...เช้าแล้วหรือโทนี่”
“ครับ... คุณไหมไหม ถ้าไม่ไหวผมจะโทรไปลาหยุดให้นะ”
ภามมองคนรักแล้วยิ้มน้อย ๆ ให้ก่อนจะสั่นศีรษะเบา ๆ
“ไม่เป็นไร...ผมไปไหว”
บอกจบภามก็เตรียมยันกายลุกแต่ก็ต้องนิ่วหน้าด้วยความเจ็บระบมจากเบื้องล่าง เจ้าตัวหน้าแดงนิด ๆ เพราะเมื่อคืนที่ผ่านมาโทนี่แทบไม่ปล่อยให้เขาห่างกาย ถึงแม้เขาจะเพลียจนสลบคาอ้อมแขนของอีกฝ่ายไปก็ตาม
“ผมนี่แย่จริง ๆ รู้ทั้งรู้ว่าคุณเหนื่อยจากงาน แต่ก็ยังทำให้คุณต้องเหนื่อยเพิ่มอีก”
ภามหน้าแดงระเรื่อ พลางซบหน้าลงกับอกของโทนี่ที่ช่วยประคองร่างให้เขานั่งบนเตียง
“อย่าโทษตัวเองฝ่ายเดียวเลยโทนี่ ...สำหรับเรื่องนั้น ผมเองก็เต็มใจด้วย”
โทนี่ยิ้มกว้างแล้วกอดร่างที่หน้าแดงก่ำ หลังจากหลุดปากพูดคำที่ทำให้คนฟังแสนจะดีใจออกไป
“คุณภามครับ ...รู้ตัวบ้างไหม ยิ่งเราอยู่ด้วยกัน ผมก็ยิ่งรักคุณมากขึ้น มากขึ้นทุกวัน”
ภามไม่ตอบแต่เขาโอบแขนทั้งสองกอดร่างคนรักเบา ๆ แทน ซึ่งนั่นก็ทำให้โทนี่ยิ้มได้
“ไม่อยากให้คุณไปทำงานเลยวันนี้...”
“ไม่ได้หรอกโทนี่มันเป็นหน้าที่ของผม ทุกวันนี้ผู้ร้ายก็เต็มบ้านเต็มเมืองหมดแล้ว ถ้าตำรวจอย่างผมยังทำเพิกเฉย ประชาชนตาดำ ๆ ยังจะหวังพึ่งพาใครได้อีกล่ะ”
ภามตอบออกไปโดยไม่ต้องเสียเวลาคิด ทำให้โทนี่ต้องลอบถอนหายใจ แล้วดันกายของอีกฝ่ายออกก่อนจะหอมแก้มของคนรักเบา ๆ ทั้งสองข้าง
“ทราบแล้วครับ ถ้าอย่างนั้นผมจะไปเตรียมข้าวเช้าให้คุณนะ แล้ววันนี้ให้ผมขับรถไปส่งให้ดีกว่า ส่วนตอนเย็นถ้าคุณไม่อยากให้ผมไปรับ ก็ให้คุณก้องแวะมาส่งก็ได้ ผมไม่อยากให้คุณนั่งแท็กซี่มาคนเดียว ผมเป็นห่วง”
ภามยิ้มให้กับคนที่ทำเหมือนกับเขาเป็นเด็กเล็ก ๆ ดูแลตัวเองไม่ได้ ก่อนจะพยักหน้าตกลง เพราะไม่อยากให้คนรักต้องน้อยใจ และเมื่อโทนี่ไปเตรียมอาหารแล้ว เขาก็นั่งอยู่บนเตียงสักพัก ก่อนจะกัดฟันฝืนลุกขึ้นเดินไปอาบน้ำชำระล้างร่างกายให้เรียบร้อย
และเมื่อทานอาหารเช้าเสร็จ โทนี่ก็ขับรถไปส่งภามถึง สน. แต่พอภามกำลังจะเดินเข้าไปที่ทำงานจู่ ๆ โทนี่ก็รู้สึกสังหรณ์ใจไม่ค่อยดี แล้วเดินไปจับมืออีกฝ่ายดึงไว้ก่อน
“มีอะไรหรือโทนี่?”
ภามถามด้วยความสงสัย โทนี่นั้นชะงัก ก่อนจะเปลี่ยนเป็นฝืนยิ้ม แล้วตอบออกไป
“ไม่มีอะไรหรอกครับ ...ผมก็แค่ห่วงคุณ ถ้าเห็นว่าไม่ไหวก็โทรมาได้ตลอดเวลาเลยนะครับ ผมจะรีบมารับ”
ผู้กองหนุ่มยิ้มน้อย ๆ กับความห่วงใยของคนรัก แล้วพยักหน้ารับรู้ค่อย ๆ
“อืม... ผมรู้แล้ว ถ้าอย่างนั้นผมไปนะ”
โทนี่ปล่อยมืออีกฝ่ายให้เดินเข้าที่ทำงานไป แล้วถอนหายใจออกมาเบา ๆ น่าแปลกที่เขารู้สึกเป็นห่วงภามเสียเหลือเกินในวันนี้ แต่แล้วชายหนุ่มลูกครึ่งก็ต้องสลัดความกังวลทิ้งไป และบอกตัวเองว่า คงเป็นเพราะเห็นเจ้าตัวเพลีย ๆ เมื่อเช้าเลยทำให้เป็นห่วงมากกว่าปกติก็เป็นได้
หลังจากโทนี่กลับมาถึงบ้าน เขาก็ตัดสินใจโทรไปบอกที่ร้านว่าวันนี้เขาจะไม่เข้าไปดูแลร้าน เพราะรู้สึกเป็นห่วงภาม จึงได้แต่นั่งเฝ้าอยู่บ้านรอโทรศัพท์ จนกระทั่งใกล้เวลาเย็นเสียงโทรศัพท์มือถือก็ดึงขึ้น ชายหนุ่มลูกครึ่งรีบยกมาดูเบอร์ก่อนขมวดคิ้วนิด ๆ แล้วกดรับทันที
“สวัสดีครับคุณก้อง มีอะไรหรือเปล่าครับ”
“คุณโทนี่...คือใจเย็น ๆ นะครับ ...ตั้งใจฟังให้ดี ๆ นะครับ”
น้ำเสียงและคำพูดของก้องภพทำให้โทนี่ชะงัก พลางบีบโทรศัพท์แน่น ในใจคิดถึงใครบางคนขึ้นมาทันที
“คุณก้อง เกิดอะไรขึ้นกับคุณภามหรือเปล่าครับ!”
เสียงปลายสายเงียบไปสักพักจนโทนี่ร้อนรน และก่อนที่ย้ำถามไปเสียงของก้องภพก็ดังขึ้นมาอีกครั้ง
“ภามถูกยิงครับคุณโทนี่...ตอนนี้อยู่ในห้องผ่าตัดที่โรงพยาบาล...ผมเองก็กำลังรอฟังผลอยู่”
โทนี่เงียบกริบพูดอะไรไม่ออก สมองของเขาขาวโพลนว่างเปล่าไปหมด ภาพสุดท้ายที่นึกได้ก็คือใบหน้ายิ้มแย้มน้อย ๆ ของคนรัก ก่อนเดินจากไปทำงาน และความรู้สึกสังหรณ์ที่อยากจะรั้งร่างนั้นเอาไว้ไม่ให้จากไปไหน
“คุณโทนี่ ทำใจดี ๆ ไว้นะครับ หมอนั่นอึดจะตาย ต้องไม่เป็นอะไรแน่ ...ไม่เป็นอะไรแน่ครับ”
ก้องภพเอ่ยย้ำในท้ายประโยคเพื่อเรียกความเชื่อมั่นของอีกฝ่ายและของตัวเขาเอง โทนี่สูดลมหายใจ พยายามตั้งสติให้หนักแน่นมั่นคง แล้วถามกลับไปอย่างควบคุมอารมณ์ให้เป็นปกติ
“คุณภามอยู่โรงพยาบาลไหนครับคุณก้อง”
ก้องภพตอบชื่อโรงพยาบาลออกไปและเมื่อรับรู้โทนี่ก็ขอตัดสายโดยบอกว่าจะตามไปถึงให้เร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้
เมื่อมาถึงโรงพยาบาล โทนี่ที่หวุดหวิดจะขับรถชนรถคันอื่นมาหลายรอบก็รีบไปสอบถามห้องที่ภามเข้าผ่าตัด แล้วตามไปสมทบกับก้องภพที่ยืนรออยู่กับนายตำรวจอีกสองสามคนที่หน้าห้องนั่น
“เกิดอะไรขึ้นครับคุณก้อง ทำไมถึงเป็นแบบนี้ได้!”
ก้องภพสูดลมหายใจพยายามตั้งสติ แล้วอธิบายให้อีกฝ่ายฟังอย่างใจเย็นที่สุดเท่าที่จะทำได้ เมื่อหวนคิดถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อไม่กี่ชั่วโมงที่ผ่านมา
“พวกผมสองคนออกไปตรวจพื้นที่ซึ่งเกิดคดีเมื่อคราวก่อน แล้วหนึ่งในคนร้ายที่หนีรอดไปได้จากการปะทะกันในครั้งนั้น มันย้อนกลับมาแก้แค้นให้เพื่อนของมันที่ถูกยิงตายตอนที่ชุลมุนกันนั่น แถมไม่รู้มันไปหาอาวุธสงครามมาได้จากไหน แต่ที่แน่ ๆ กระสุนน่ะยิงกราดมาจนพวกผมต้องกระโดดกลิ้งหลบไปคนละทาง ...ตัวผมน่ะโชคดีที่ทั้งวิ่งทั้งคลานไปหลบหลังที่กำบังได้ทัน ...แต่ภามน่ะสิครับวันนี้เหมือนเขาจะป่วย เลยร่างกายขยับเขยื้อนไม่ค่อยคล่องตัว ก็เลยโดนกระสุนถากไปหลายนัดหน่อย...”
พอได้ยินก้องภพเล่าถึงตอนนี้ โทนี่ก็ทั้งแค้นเจ้าโจรที่ทำร้ายคนรัก แล้วก็แค้นทั้งตัวเอง ที่มีส่วนทำให้ภามต้องกลายมาเป็นแบบนี้ แต่เขาก็ยังคงเลือกสงบนิ่งฟังก้องภพเล่าต่อไปเงียบ ๆ
“พอไอ้โจรชั่วนั่นซัดกระสุนจนหนำใจ มันก็ขึ้นรถขับหนีไป ผมเองก็ต้องทั้งวิ่งวุ่นทั้งเรียกรถพยาบาล ทั้งรายงานสารวัตร กว่าจะได้โทรหาคุณก็ล่วงเวลามาตอนนี้ล่ะครับ...”
โทนี่นิ่งเงียบและพยักหน้ารับรู้ค่อย ๆ ชายหนุ่มลูกครึ่งเงียบไปจนก้องภพนึกกลัว เพราะความเงียบของโทนี่นั้นแฝงไปด้วยรังสีอำมหิตชวนกดดัน ชนิดที่ตำรวจอย่างพวกเขาที่คุ้นเคยกับเรื่องพวกนี้ดีพอแล้ว ยังต้องแอบเสียวสันหลังวาบ เมื่อได้อยู่ใกล้ชายหนุ่มในยามนี้
เวลาผ่านไปอย่างช้า ๆ โทนี่ยังคงนั่งรอให้การผ่าตัดเสร็จสิ้น ซึ่งระหว่างที่รอนั้น พวกกานต์และอาชวิน ก็ตามมาสมทบในภายหลัง เพราะข่าวที่ภามและก้องภพถูกดักลอบยิง กลายเป็นข่าวดังไปทั่วแล้วยามนี้
“ก้อง! พี่ภามเป็นยังไงบ้าง!”
กานต์ถามอย่างเป็นกังวลทันทีที่มาถึง ก้องภพเล่าอาการคร่าว ๆ และระยะเวลาที่เข้าไปในห้องผ่าตัดให้เพื่อนของเขาทราบ นั่นก็ทำให้ผู้หมวดหนุ่มยิ่งมีสีหน้าเป็นกังวลหนักขึ้น
“ไอ้โจรชั่ว อย่าให้เจอตัวนะมึง!”
อาชวินสบถกับตัวเองอย่างหงุดหงิด ที่ไม่สามารถช่วยอะไรรุ่นพี่ที่ตนนับถือได้เลย พวกเขารออยู่สักพัก กานต์ก็ได้รับโทรศัพท์จากเควิน ผู้หมวดหนุ่มจึงเล่าเรื่องราวคร่าว ๆ ให้คนรักฟัง ซึ่งเควินก็บอกว่าจะตามมาสมทบที่โรงพยาบาลด้วยอีกคน
“คุณโทนี่ครับ ทำใจดี ๆ ไว้นะครับ พี่ภามเป็นคนดี สิ่งศักดิ์สิทธิ์ย่อมคุ้มครองให้พี่เขาปลอดภัยแน่”
กานต์เอ่ยปลอบคนที่นั่งนิ่งเงียบ ผู้หมวดหนุ่มเป็นคนเดียวที่กล้าเข้าไปทักโทนี่ในยามนี้ ซึ่งพอได้ยินคำพูดของกานต์ก็ทำให้คนที่กำลังอยู่ในภวังค์แค้นของตัวเอง ค่อย ๆ ลดรังสีการฆ่าฟันลง ใบหน้าผ่อนคลายนิด ๆ ก่อนจะหันมาฝืนยิ้มให้
“ครับ...ผมก็เชื่อแบบนั้น”
เมื่อเควินมาถึงโรงพยาบาล เขาก็ให้กำลังใจคนรักกับเพื่อนสนิท และยืนคอยเช่นคนอื่นอยู่เงียบ ๆ เป็นเวลาพักใหญ่ จนกระทั่งประตูห้องผ่าตัดถูกเปิดออก และเมื่อนายแพทย์ผู้ผ่าตัดก้าวออกมาจากห้องนั้น ทุกคนที่นั่นต่างก็พากันรุมกรูสอบถามอาการของคนที่อยู่ด้านในอย่างเป็นห่วง
“เขาเป็นยังไงบ้างครับหมอ!”
โทนี่ถามเป็นคนแรก ซึ่งนายแพทย์ผู้นั้นก็หันมาทางชายหนุ่ม แม้ใบหน้าของเจ้าตัวจะเต็มไปด้วยร่องรอยแห่งความเหนื่อยล้าจากการผ่าตัด แต่ก็ยังคงยิ้มแย้มแล้วตอบกลับไป
“คนไข้ปลอดภัย พ้นขีดอันตรายแล้วครับ”
ทุกคนถอนหายใจอย่างโล่งอก กานต์นั้นโผเข้ากอดเควินอย่างลืมตัวด้วยความดีใจ ส่วนก้องภพกับอาชวินก็กอดคอกันเฮลั่น แม้แต่ตำรวจคนอื่น ๆ ที่เหลือก็เช่นกันล้วนต่างมีความยินดีด้วยกันถ้วนหน้า
และเมื่อนายแพทย์ผู้นั้นจากไป ทุกคนก็เริ่มทยอยแยกย้ายกันกลับบ้าน เพราะยังไม่ได้รับอนุญาตให้เข้าเยี่ยมคนไข้ได้ในตอนนี้ ทางด้านโทนี่นั้นอยากอยู่เฝ้าภามที่นี่ แต่เควินชวนให้อีกฝ่ายกลับไปด้วยกันก่อน
“กลับไปพักผ่อนที่บ้านก่อนเหอะน่า เดี๋ยวถ้าคุณภามฟื้น แต่นายทรุด คนป่วยเพิ่งฟื้นก็ใจเสียแย่พอดี นายอยากให้เขาอาการหนักลงหรือไง”
เพราะคำพูดของเควินจึงทำให้โทนี่จำใจกลับไปพักรอที่บ้านก่อน เจ้าตัวพยายามข่มตาหลับแต่ทำได้ยากลำบาก ที่นอนคู่ขนาดใหญ่ซึ่งภามนอนอยู่เมื่อเช้า ยิ่งชวนให้ชายหนุ่มคิดถึงคนรักมากยิ่งขึ้น เขาพลิกกายไปมาด้วยความร้อนใจจนกระทั่งเช้า เจ้าตัวจึงรีบไปที่โรงพยาบาลเพื่อสอบถามหมอว่าสามารถเข้าเยี่ยมคนป่วยได้แล้วหรือยัง
“เยี่ยมได้นะครับ แต่คนไข้ยังไม่ฟื้น ถ้ายังไงก็อย่าทำเสียงดังรบกวนคนไข้นักนะครับ”
โทนี่พยักหน้ารับรู้แล้วรีบตรงไปยังห้องที่ภามนอนพักฟื้นอยู่ทันที ใบหน้าซีดเซียวแทบจะไร้สีเลือดของคนรักทำให้ชายหนุ่มลูกครึ่งกัดฟันกำหมัดแน่นด้วยความคับแค้น ทั้งเจ้าโจรชั่วที่ไม่ว่ายังไงเขาก็ต้องจับมันมาล้างแค้นให้สาสม และตัวเขาเองที่มีส่วนทำให้ร่างกายของภามอ่อนแอจนไม่อาจเคลื่อนไหวได้คล่องแคล่วอย่างปกติ และลงเอยด้วยการบาดเจ็บอย่างเช่นที่เห็นนี้
“คุณภาม...รีบ ๆ ฟื้นนะครับ ถ้าคุณฟื้นขึ้นมาได้ ต่อไปนี้ผมจะไม่เอาแต่ใจอะไรกับคุณอีก ถ้าคุณไม่พอใจอะไรผมก็จะไม่ทำ ถ้าคุณต้องการอะไรผมก็จะหามาให้ ...เพราะฉะนั้น ฟื้นขึ้นมาเร็ว ๆ นะครับ เราสองคนจะได้กลับบ้านของเราด้วยกันยังไงล่ะครับ”
โทนี่ใช้มือของตนวางสัมผัสมือข้างหนึ่งของภามแล้วพึมพำแผ่วเบาด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ ก่อนจะหลับตานิ่งทบทวนบางสิ่ง แล้วจึงลืมตาขึ้นมาอย่างช้า ๆ ด้วยแววตาดุดัน
“คนที่ทำให้คุณเป็นแบบนี้มันจะต้องชดใช้ ผมจะทำให้มันอยู่ในสภาพยิ่งกว่าตายทั้งเป็นเอง!”
“น่ากลัวนะนั่น คำพูดของนายทำให้ตำรวจแถวนี้ตัวสั่นไปแล้วคนนึงนะโทนี่”
เสียงของใครบางคนที่ดังขึ้นทำให้โทนี่ชะงักแล้วหันไปมองยังต้นเสียงที่ก้าวเข้ามาในห้องพร้อมกับใครอีกคน โดยที่เขาไม่ทันได้รู้สึกตัว เพราะมัวแต่ห่วงใยร่างบนเตียงจนไม่สนใจสิ่งใด
ทางด้านกานต์นั้นหันไปแย้งคนรักเบา ๆ ก่อนที่จะหันมาบอกกับอีกคนที่ยืนอยู่ข้างเตียงของรุ่นพี่ของตน
“ฉันไม่ได้ตัวสั่นนะ...เอ่อ คุณโทนี่ ผมเข้าใจว่าคุณแค้น แต่เรื่องนี้น่าจะปล่อยให้เป็นหน้าที่ของทางตำรวจจัดการนะครับ”
“แต่ว่า...”
โทนี่เตรียมจะแย้ง ทว่าผู้หมวดหนุ่มนั้นกลับแย่งพูดขึ้นเสียก่อนที่อีกฝ่ายจะเอ่ยปาก
“นี่ผมพูดในฐานะที่รู้จักพี่ภามดีไม่แพ้คุณนะคุณโทนี่ ถ้าผมเป็นพี่เขาแล้วโดนแบบนี้ ผมเองก็อาจเจ็บใจและโกรธแค้นคนร้ายอยู่หรอก แต่ถึงยังไงผมก็ต้องเลือกใช้กฎหมายจัดการกับมันอยู่ดี ไม่ใช่ตั้งศาลเตี้ยจัดการเอาเอง ถ้าผมปล่อยให้อารมณ์อยู่เหนือสติแล้วอาศัยเหตุการณ์แก้แค้นส่วนตัว ผมคงจะเป็นตำรวจที่ดูแลทุกข์สุขของประชาชนต่อไปไม่ได้หรอกครับ”
โทนี่เงียบกริบ เควินเองก็เช่นกัน ทางด้านโทนี่นั้นเงียบไปเพราะว่าทุกคำพูดของกานต์ล้วนแต่แทงใจดำเขา กานต์นั้นรู้จักภามดีไม่แพ้กับตัวเขาเอง ชายหนุ่มพูดถูก ถ้าเป็นภาม ภามก็ต้องเลือกใช้กฎหมายเข้าจัดการอย่างแน่นอน ต่อให้ต้องสูญเสียมากกว่านี้ ผู้กองหนุ่มก็ยังคงยึดมั่นต่ออุดมการณ์และหน้าที่ของตัวเองอย่างไม่มีวันสั่นคลอน
“ถ้าอย่างนั้นผมจะรอจนกว่าผู้กองฟื้น แล้วค่อยว่ากันอีกที”
โทนี่ตัดบท ด้านเควินนั้นเมื่อได้ยินเพื่อนพูดเช่นนี้เขาจึงดึงกานต์ออกมาจากห้อง แล้วปล่อยให้โทนี่ใช้เวลาอยู่กับภามตามลำพังต่อไป เพราะถึงต่อให้พวกเขาอยู่ ภามก็ยังคงไม่ฟื้นคืนสติมาพูดคุยในตอนนี้อยู่ดี
“เควิน...ฉันเป็นห่วงจัง กลัวคุณโทนี่จะลืมตัว ทำอะไรหุนหันพลันแล่นลงไป และถ้าเป็นแบบนั้น พี่ภามฟื้นมารู้เข้าคงจะเสียใจมากแน่”
เควินมองชายคนรักด้วยสายตาอ่อนโยน ก่อนจะโอบบ่าอีกฝ่ายรั้งเข้ามาให้ใกล้เขาแล้วเอ่ยปลอบ
“ไม่หรอก คำพูดของนายเมื่อครู่ช่วยเบรกเขาไว้ได้มากพอสมควร ตามปกติหมอนั่นใจเย็นนะ แต่ถ้าโกรธขึ้นมาจะร้อนเป็นไฟเสียยิ่งกว่าฉันอีก เมื่อครู่ถ้าไม่ได้นายพูดไว้ รับรองไอ้โจรชั่วนั่นมีหวังโดนฆ่าโหดชำแหละ แบบใจเย็นทีละชิ้น ๆ จนกว่าจะขาดใจตายเองแน่”
กานต์ลอบกลืนน้ำลายลงคออย่างหวาดหวั่นเกือบจะลืม ๆ ไปแล้วว่าโทนี่นั้นเป็นพวกเดียวกับเควิน เพราะอีกฝ่ายดูยิ้มแย้มใจเย็นและสุภาพเสมอ พอได้ยินแบบนี้เข้า คำว่ามาเฟียที่ทั้งโทนี่และเควินเป็นก็ลอยเข้ามาในสมองให้เขาเป็นกังวลอีกครั้ง จนอีกคนสังเกตได้ เควินยิ้มน้อย ๆ แล้วเอ่ยปลอบโยนคนรักแผ่วเบา
“อย่าห่วงไปเลยกานต์ ฉันเคยให้สัญญากับนายแล้วไม่ใช่หรือไง ...ถึงความจำเป็นจะบีบบังคับให้ฉันเลิกฆ่าไม่ได้ แต่ฉันจะพยายามหลีกเลี่ยงมันให้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้”
กานต์สบตากับเควินอย่างซาบซึ้งและตื้นตัน ก่อนจะซบศีรษะพิงไหล่อีกฝ่ายค่อย ๆ
“ขอบใจนะเควิน ที่ยังจำคำขอร้องของฉันได้”
คนฟังยิ้มรับ จากนั้นจึงวกถามเข้าประเด็นสำคัญในอีกเรื่องต่อทันที
“แล้วนายจะเอายังไงต่อ ...คงไม่ได้คิดเข้าร่วมคดีนี้กับทางเจ้าของคดีเขาด้วยหรอกนะ”
เควินถามตามมาอย่างคาดคั้นนิด ๆ ซึ่งกานต์ก็ชะงักเล็กน้อย ก่อนจะตัดสินใจบอกความจริงที่เขาตั้งใจอยู่แล้วออกไปในที่สุด
“ฉันกับวินจะร่วมมือกับก้องหาตัวคนร้ายด้วยอีกแรง ฉันทนไม่ได้หรอก ถ้าจะให้มาลุ้นดูอยู่วงนอกโดยไม่มีส่วนช่วยเหลืออะไรเลยแม้แต่น้อย เพราะคนคนนั้นที่เคราะห์ร้ายก็คือพี่ภาม คนที่ฉันนับถือ”
เสียงถอนหายใจเฮือกใหญ่จากร่างสูงของหนุ่มลูกครึ่ง ก่อนที่เจ้าตัวจะสั่นศีรษะไปมาอย่างระอา แต่ก็ยังคงยิ้มน้อย ๆ ให้กับคนรักอยู่เช่นเคย
“ช่วยไม่ได้ ฉันก็พอจะคาดเดาไว้อยู่แล้วว่าจะเป็นอย่างนี้ เอาเถอะ ฉันจะช่วยเรื่องข้อมูลให้ด้วยอีกแรง”
พอได้ยินดังนั้นกานต์ก็ตาเบิกกว้างด้วยความยินดี แล้วจึงโผเข้ากอดเควินอย่างลืมตัว โดยไม่ได้สนใจว่าพวกเขาตอนนี้กำลังอยู่ในที่แบบไหน และมีใครมองอยู่บ้าง
“ขอบคุณนะเควิน!”
“อือ ไม่เป็นไร ...ความจริงฉันก็ไม่แคร์อะไรหรอกนะ ที่นายกอดฉันแบบนี้ แต่นายจะไม่เป็นอะไรหรือกานต์...”
เควินทักคนรักของเขาและพอรู้สึกตัว กานต์ก็ชะงักกึก ก่อนจะค่อย ๆ เหลียวมองรอบด้าน ซึ่งก็เห็นนางพยาบาลกลุ่มหนึ่งกำลังยืนยิ้มแปลก ๆ ให้กับเขาอยู่ห่าง ๆ
“ง่า...ไม่มีอะไรครับ ผมแค่ดีใจนิดหน่อย...เจ้าบ้าทำไมถึงไม่บอกฉันว่ามีคนมองอยู่!”
กานต์แก้ตัวกับสาว ๆ ที่มองมา ก่อนจะหันมากระซิบดุคนรักที่ยังคงยิ้มไม่รู้ไม่ชี้อย่างไม่รู้สึกรู้สาอะไรนัก
“ทำไมต้องบอก ไม่ใช่เรื่องน่าอายสักหน่อย ขนาดก่อนหน้านั้นนายยังจูบฉันต่อหน้าชาวบ้านทั้งร้านอาหารมาแล้วด้วยซ้ำ ก็ไม่เห็นนายจะอายอะไรเลยนี่”
กานต์นิ่งอึ้ง ตาเบิกกว้างด้วยความตกตะลึง ก่อนหน้านั้นเขาจำได้คลับคล้ายคลับคลาว่าตัวเองเมา แล้วเผลอทำอะไรเพี้ยน ๆ ไปบ้าง แต่ก็จำไม่ได้ทั้งหมด แถมพอคาดคั้นถามก้องภพ อีกฝ่ายก็อ้อมแอ้มไม่ยอมบอก จะให้ถามภามก็ไม่กล้า ถามเควินก็ไม่ยอมบอกอะไรเขาเลย... มิน่าล่ะ พอจะชวนก้องภพไปดื่มร้านเดิม อีกฝ่ายถึงมีท่าทีบ่ายเบี่ยง แถมยังชวนเปลี่ยนร้านใหม่เสียอย่างนั้น
“โธ่โว้ย! ต่อไปฉันจะเลิกดื่มเหล้าแล้ว!”
กานต์สบถกับตัวเองด้วยน้ำเสียงที่ไม่ดังมากนักเพราะเกรงใจสถานที่ ก่อนจะเดินกระทืบเท้าออกจากโรงพยาบาล ตรงไปที่รถของเควินอย่างหงุดหงิด โดยมีร่างสูงเดินตามไปอย่างไม่รีบร้อนนัก เจ้าตัวอมยิ้มน้อย ๆ มองตามหลังคนรักไปอย่างเอ็นดู ก่อนจะเปลี่ยนเป็นสีหน้าเคร่งขรึมนิด ๆ เมื่อหวนคิดถึงคนร้ายที่กานต์จ้องตามจับอยู่รายนี้
อีกฝ่ายมีเส้นสายถึงขนาดหาอาวุธสงครามมาใช้ ก็คงไม่อาจประมาทได้ง่าย ๆ ไม่เช่นนั้นคนที่จะบาดเจ็บต่อไปอาจจะเป็นกานต์ก็ได้ ซึ่งไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น เขาเองก็จะไม่ยอมให้เกิดเรื่องเช่นนั้นเด็ดขาด งานนี้เขาคงต้องอาศัยอิทธิพลจากโลกเบื้องหลังเข้าช่วยสืบข้อมูลอย่างละเอียดถี่ถ้วนเสียแล้ว ซึ่งก็ไม่น่าจะยากเย็นอะไรนัก เพราะลำพังแค่เขากับโทนี่ร่วมมือกัน ก็เพียงพอที่จะจัดการให้อะไรหลายอย่างราบรื่นได้ดีอย่างที่คิดไว้ล่ะนะ
-------------------------
--------------------
----------------
มาต่อแล้วนะคะสำหรับตอนใหม่ ~ คุณผู้กองโดนยิงแบบนี้ นายโทนี่คงต้องสวมบทโหดกันหน่อยแล้ว (ผู้ชายข้า ใครอย่าแตะ~)
-
โทนี่กะเควินจะร่วมมือกันน
โอ้ววววว
คราวนี้คนร้ายไม่รอดแน่นอนอะ
แต่อย่าให้ใครเปนอะไรอีกเลยน้าาา
-
คุณโทนี่โหดได้น่าขนลุกจริง ๆ o22
กานต์ก้อนะเผลอแสดงตนในที่สาธารณะตลอด :laugh:
ส่วนวินเลี้ยงต้อย เอ๊ะ หรือว่าให้เด็กเลี้ยง
ยังไงนะยังไง น่าสงสัย ทำไมตอนนี้เด็กไม่โพล่ ตาวินแกกักขังน่วงเนี่ยวอ่าเปล่า
-
สงสารโทนี่นะตอนนี้คงเอาแต่โทษตัวเองว่าทำให้ภามต้องโดนแบบนั้น
ขำกานต์มากหลุดเผลอแสดงความรักที่มีต่อเควินตลอดไม่ว่าเมาหรื่อไม่เมา :m20:
-
สงสารภามจริง โดนไปแบบนี้ โทนี่จะยอมอยู่เฉยได้หรือ
ส่วนกานต์ หลุดบ่อยนะคะช่วงนี้
มีผู้ชายที่เซ็กซี่และเร่าร้อน (ยืมคำมาจากหนังสือนะคะ หุหุ) แบบนี้อยู่ข้างๆ เควินดีใจสุดๆไปเลยสิ
อ่าน no lomit 2 ไปได้ส่วนหนึ่งแล้ว แค่เรื่องแรก ที่มาที่ไปของกานต์กับเควิน ก็เลือดหมดตัว :jul1:
สนุกมากมายทุกเรื่องที่อ่านไปแล้วเลยค่ะ
บวก 1 แต้ม ขอบคุณนะคะ
-
จะสงสารโจรคนนั้นดีไหม..
-
สงสารใครดีนี่... กานต์ลืมตัวอีกแล้วแฮะ ลืมบ่อยๆก็ดีนะ ชอบบบ
-
ดีค่ะ มีการเปลี่ยนเมนูอาหารบ้าง การรับประทานอาหารอย่างหลากหลาย
นอกจากจะไม่เกิดความจำเจในรสชาติแล้ว
ยังจะได้รับสารอาหารได้หลากหลายครบถ้วน ดีต่อสุขภาพด้วยค่ะ
เป็นตำจวจ ก็ต้องมีบ้างแหละการบาดเจ็บเนียะ
-
โจรที่ทำร้ายภามงานนี้โดนหนักแน่
-
เควินจ๊ะ...อย่าลืมบวกคริสไปอีกคน รายนั้นก็คงไม่ยอมอยู่เฉยหรอกถ้ารู้เรื่อง o18
สงสารคนร้ายตงิด ๆ :laugh:
-
จับหมกป่าไม่ได้สินะ ทั้งภามและกานต์ต้องไม่เห็นด้วยแน่ๆ เลย งั้นหมกท่อน้ำทิ้งล่ะกันนะ คึคึ
-
โถ หนีไม่ทันเพราะเมื่อคืนหนักไปหน่อย :a6:
-
สงสารโทนี่คงโทษตัวเองที่มีส่วนทำให้ภามต้องเจ็บตัว
กานต์ไม่เมาก็หลุดได้นะ o18
-
ท่าทางพวกคนร้ายจะไม่ธรรมดาจริงๆซะแล้วสินะ
เป็นพวกฝ่ายตรงข้ามกับเควินกับโทนี่ด้วยหรือเปล่านี่?
แต่..ส่วนหนึ่งที่เหมือนภามไม่สบายทำให้เคลื่อนไหวร่างกายช้ากว่าปกตินี่
ทั้ง :-[ และเจ็บฉึกไปในคราวเดียวกัน
-
ไอ้โจรพวกนั้นมันยิงผิดคนสะแล้ว เละแน่พวกแก
กานต์หลุดบ่อยๆก็ดี น่ารักมากกกก
-
ปลื้มมากมายกับผู้ชายในเครื่องแบบ
ที่สำคัญคุณตำรวจดันเป็นแฟนกับผู้มีอิทธิพล
เหมือนจะตรงข้ามกัน แต่ก็เข้ากันอย่างลงตัว
ตอนแรกแอบสงสารคุณโทนี่ ไม่รู้ต้องรออีกนานแค่ไหนผู้กองภามถึงจะใจอ่อน
แต่เค้าว่า...หัวเราะทีหลังดังกว่า...เป็นเรื่องจริง เพราะถึงจะรักกันกลังคู่อื่น
แต่สวีตแซงหน้าทุกคู่ ย้ายไปอยู่ด้วยกัน ทำให้คุณเควินอิจฉาจนทนเฉยไม่ได้
โล่งใจที่ผู้กองภามปลอดภัย......หวังว่าคงไม่มีเหตุการณ์ระทึกขวัญเยี่ยงนี้อีก
สารภาพตามตรง..แม่ยกหัวใจจะวาย
:call:
-
เย้ๆ ตามอ่านทันละ กำลังสนุกเลยอะ เพิ่งรู้จะเนี้ยว่า ตำรวจบ้านเรา เค้าน่ารักกันขนาดนี้
ยิ่งเป็นรับอะ ยิ่งน่ารักกว่าเป็นรุกอีกอะ 555 แต่เสียดายอะ เสียดุลต่างชาติหมด 5555
:impress3: เค้าอยากได้หนังสือ No Limit อะ แต่เสียดายจองไม่ทันอะ ช่วงนี้ก็วุ่นๆ ซะด้วยสิ
:z2: เต้นรอตอนต่อไป มาต่อเร็วๆ นะ
-
เควิน นายต้องรีบจัดการซะก่อนที่กานต์จะเป็นอะไรไปอีกคนนะ แค่ภามคนเดียวก็แย่แล้ว
จัดการซะเรียบร้อย หุๆๆๆ o18
-
ตามมาอ่านจนทันล่ะค่ะ
อ่านไปก็อยากจะเม้นบอกไปว่า
"ตำรวจไทยเสียดุลจริงๆนะเออ"
กร๊ากๆๆ 5555
ชอบคู่ลิตเติ้ลมาเฟียสุดล่ะ
พี่คริสแกหน้าด้านดี
55
รอตอนต่อไปค่ะ
^^
-
:call:
หายไปนานพอสมควรแล้วนะ อัพเถิดน้า~~~
-
คุณตำรวจยอดรัก
==============
21
“ตามสืบข้อมูลต่อไปเรื่อย ๆ ฉันต้องการที่กบดานของมัน รวมไปถึงพรรคพวกที่มันติดต่อเรื่องอาวุธสงครามด้วย อ้อ! อย่าเพิ่งให้มันรู้ตัวล่ะ งานนี้ถึงจะมอบให้ตำรวจจัดการก็จริง แต่ทางเราต้องตัดกำลังของมันให้ได้เสียก่อน...”
เสียงคุ้นเคยของใครบางคนที่กำลังคุยโทรศัพท์แว่วเข้ามาให้ได้ยิน ทำให้ร่างอ่อนแรงบนเตียงค่อย ๆ ปรือตาขึ้น สมองยังคงมึนงงเบลออยู่พักใหญ่ ก่อนจะค่อย ๆ ลำดับเรื่องราวที่เกิดขึ้นกับตัวเองก่อนจะหมดสติไปอย่างช้า ๆ
“จริงสินะ...เราโดนยิงนี่...ถ้างั้นที่นี่ก็...”
ภามค่อย ๆ ตั้งสติ เหลือบมองสายน้ำเกลือที่มือ แล้วไล่สายตามองไปรอบ ๆ ก่อนจะนิ่วหน้าด้วยความเจ็บจากบาดแผลที่ยังคงไม่หายดี
“ถ้าอย่างนั้นก็แค่นี้นะ ถ้ามีอะไรคืบหน้าก็ติดต่อฉันทันทีเลยรู้ไหม”
โทนี่กดวางสายสนทนากับลูกน้องที่เขาใช้ให้ไปสืบข่าวของคนร้ายที่ยิงภาม ก่อนจะเดินจากระเบียงนอกห้องพักผู้ป่วย กลับเข้ามาหมายจะเฝ้าร่างที่นอนหลับไม่ได้สติอยู่บนเตียงต่อ ทว่า...
“โทนี่...”
ภามที่มองมาอยู่แล้วพึมพำเรียกชายคนรักแผ่วเบา ส่วนโทนี่นั้นยืนนิ่งอึ้งตกตะลึงอย่างลืมตัวสักพัก ก่อนที่จะค่อย ๆ เดินเข้าไปหาร่างบนเตียงจับมือข้างที่ไม่ถูกเจาะสายน้ำเกลือขึ้นมากุม แล้วเรียกชื่ออีกฝ่ายด้วยน้ำเสียงสั่นเทา
“คุณภาม...ฟื้นแล้วหรือครับ...ดีจริง ๆ ...”
ภามรู้สึกถึงหยดน้ำอุ่น ๆ ที่มือของเขาข้างที่ถูกอีกฝ่ายนำไปเกาะกุมแนบใบหน้าของเจ้าตัว
“คุณหลับไปหลายวัน จนผมใจคอไม่ดี ...จนผมเผลอคิดไปทางแง่ร้ายว่า ถ้าคุณไม่ฟื้นขึ้นมาอีกเลย ผมจะทำยังไง ...ผมคงต้องเป็นบ้าไปแน่ ๆ เลย หากเป็นแบบนั้น”
โทนี่บอกกับคนบนเตียงโดยไม่คิดจะกลั้นน้ำตาของตัวเอง เพราะมันเป็นน้ำตาแห่งความยินดีเมื่อได้เห็นคนรักกลับคืนมาหาเขาอีกครั้ง ทางด้านภามฟังสิ่งที่อีกฝ่ายบอกพลางพึมพำแผ่วเบา พร้อมรอยยิ้มน้อย ๆ
“ขอโทษนะ...โทนี่ ที่ทำให้เป็นห่วง...คงกังวลมากสินะ”
“คุณภาม...ผมขอโทษนะครับ ขอโทษจริง ๆ”
คำขอโทษที่ตามมาทำให้ผู้กองหนุ่มขมวดคิ้วอย่างสงสัย แล้วก็ต้องหน้าแดงน้อย ๆ เมื่อได้ยินประโยคถัดมาจากปากของคนรัก
“ถ้าคืนนั้นผมปล่อยให้คุณได้พักผ่อนให้เต็มที่ ...บางที คุณอาจจะไม่ต้องตกอยู่ในสภาพแบบนี้ก็ได้ ...เป็นความผิดผมเองแท้ ๆ”
ภามถอนหายใจเบา ๆ ดูจากน้ำเสียงและแววตา โทนี่คงเป็นกังวลและเฝ้าโทษตัวเองเรื่องนี้อย่างมาก โชคดีนะที่เขาสามารถรอดชีวิตมาได้ ไม่อย่างนั้นผู้ชายที่แสนจะอ่อนโยนคนนี้ คงจะไม่อภัยให้กับตัวเองไปตลอดชีวิตเป็นแน่
“โทนี่...ฟังผมนะ เรื่องที่เกิดขึ้นไม่ใช่ความผิดของคุณ มันเป็นคราวเคราะห์ของผมเองต่างหาก ...”
ภามพูดแล้วก็นิ่วหน้า รู้สึกเจ็บแผลขึ้นมาแปลบ ๆ อาการเช่นนั้นทำให้โทนี่ตกใจแล้วจึงรีบกดปุ่มฉุกเฉินเรียกพยาบาลข้างนอกห้องมาทันที
“คนไข้เจ็บแผลครับ ช่วยเข้ามาดูหน่อยครับ!”
“โทนี่ ...ใจเย็น ๆ ผมไม่ได้เป็นอะไรมาก”
ภามเอ่ยปรามคนที่มีสีหน้าร้อนรนอย่างเห็นได้ชัดให้ใจเย็นลง โทนี่เฝ้ามองคนบนเตียงอย่างเป็นห่วง และพอพยาบาลเข้ามา เขาก็ขยับห่างออกไปเล็กน้อย แต่ก็ยังคงจับจ้องร่างบนเตียงอย่างไม่วางตา จนเมื่อหมอเข้ามาตรวจอาการเรียบร้อยก็บอกว่า เป็นเพราะภามเพิ่งฟื้นอย่าเพิ่งให้ออกแรงคุยหรือขยับตัวมาก และให้นอนพักผ่อนต่อไปอีกสักระยะก่อน
“คุณภาม นอนพักซะนะครับ เดี๋ยวผมจะเฝ้าคุณอยู่ใกล้ ๆ นี่เอง”
โทนี่บอกกับร่างบนเตียงที่กำลังมึนงงเพราะฤทธิ์ยาที่หมอฉีดให้เขาเมื่อสักครู่ เพราะต้องการให้ร่างกายนอนหลับพักฟื้นให้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้
“โทนี่...อย่าโทษตัวเองอีกเลยนะ...เห็นคุณโทษตัวเองแบบนี้ ผมก็ยิ่งรู้สึกผิดตามไปด้วย...เพราะผมเองก็มีส่วนทำให้เกิดเรื่องนี้ขึ้นเหมือนกันไม่ใช่หรือ...”
ภามพึมพำบอก แล้วจึงหลับลงในไม่ช้า ทว่าคำพูดของเขาทำให้คนที่อยู่ด้วยกันข้าง ๆ แย้มยิ้มออกมาได้ โทนี่รู้สึกตื้นตันและซาบซึ้งใจที่คนรักเป็นห่วงเป็นใยความรู้สึกของเขาเช่นนี้ ...โชคดีเหลือเกินที่เขาได้รักภาม และได้รับความรักจากภามอย่างที่เป็นอยู่
“รักคุณนะครับคุณภาม...หายไว ๆ นะครับ จะได้กลับบ้านของเรากัน”
โทนี่กระซิบกับคนที่หลับอยู่บนเตียงพร้อมกับจูบเบา ๆ ที่หน้าผากของผู้กองหนุ่ม ก่อนจะนั่งเฝ้าอีกฝ่ายอยู่บนโซฟาข้างเตียงคนไข้เงียบ ๆ ทว่าในสมองกับกำลังคิดถึงวิธีการที่จะไล่ต้อนและจัดการเจ้าคนที่ลงมือทำร้ายคนรักของตน โทนี่สั่งให้คนของเขาคอยตามสืบเรื่องนี้แล้ว โดยประสานงานกับคนของทางเควิน ทำให้การใช้เวลาตามรอยคนร้ายคืบหน้าไปได้อย่างมากเลยทีเดียว
ระหว่างที่ใครหลายคนกำลังยุ่งวุ่นวายเกี่ยวกับคดีของภาม ผู้หมวดหนุ่มไฟแรงอีกนายหนึ่งก็กำลังปวดหัว ทั้งจากเอกสารที่ต้องอ่าน และจากเด็กหนุ่มที่คอยเดินไปเดินมาภายในห้องของเขา แถมยังโผล่หน้ามาดูว่าเขาทำอะไรอยู่เป็นระยะ จนคนที่กำลังเคร่งเครียดอยู่ ชักจะเริ่มรำคาญเต็มทน
“นี่! ถ้านายอยู่เฉย ๆ ไม่ได้ก็กลับไปเสียเลยไป ฉันจะทำงาน!”
คริสโตเฟอร์ชะงัก ก่อนจะตีสีหน้าสลด แล้วพึมพำแผ่วเบาตอบ
“งานอีกแล้ว...สองสามวันมานี่คุณก็เอาแต่ทำงาน แถมพอผมถามก็ไม่ยอมบอกว่างานอะไรอีก ...ผมมันพึ่งพาอะไรไม่ได้เลยใช่ไหม”
อาชวินชะงักกึก ความหงุดหงิดเริ่มคลายลง เมื่อเห็นสีหน้าหงอย ๆ ของคนรักอายุน้อยกว่าของตน
“ขอโทษ...นายไม่ผิดหรอก ฉันเครียดมากไปหน่อยก็เลยมาลงกับนาย ขอโทษนะคริส”
คริสโตเฟอร์ยังคงมีสีหน้าไม่สู้ดี แถมยังยืนอยู่ห่าง ๆ ไม่ยอมเข้ามาออดอ้อนเหมือนเคย จนทำให้อาชวินต้องถอนหายใจ แล้ววางเอกสารในมือลง ก่อนจะเดินเข้าไปหาคนรัก ซบหน้ากับไหล่ของอีกฝ่าย พลางโอบกอดเจ้าตัวหลวม ๆ
“คริส...นายมีคนรักเป็นตำรวจนะ นายก็ต้องเจอเรื่องแบบนี้บ่อย ๆ นั่นล่ะ แต่ถ้านายทนไม่ได้ล่ะก็...”
อาชวินชะงักถ้อยคำของตน อ้อมกอดที่โอบรัดอีกฝ่ายค่อย ๆ คลายออก เงยหน้ามองเด็กหนุ่มที่มีสีหน้าดีขึ้นเพราะถูกง้อ ด้วยสายตาลังเลเล็กน้อย ก่อนที่จะตัดสินใจพูดไปในที่สุด
“นายจะเลิกกับฉันก็ได้นะ...หาคนรักใหม่ที่เขามีเวลาให้นายมากกว่าฉัน ...”
ยังไม่ทันพูดจบอาชวินก็ต้องอุทานด้วยความตกใจ เมื่อเขาถูกคนที่สูงน้อยกว่าเขาแค่ไม่กี่เซนจับรวบร่างช้อนอุ้มแบบหญิงสาว เดินไปที่เตียง ก่อนจะวางร่างของผู้หมวดหนุ่มลง พร้อมกับที่เจ้าตัวกดทาบทับตามมาด้วยใบหน้าเคร่งเครียดอย่างที่ไม่ค่อยจะได้เห็นบ่อยนัก
“คุณวิน! คุณจะใจร้ายกับผมไปถึงไหนกันครับ! เอะอะก็จะหาเรื่องเลิกกับผมตลอด ใช่สิ! ก็คุณไม่ได้รักผมมากเหมือนอย่างที่ผมรักคุณนี่นะ ...หรือว่าคุณแค่อยากแก้แค้นเรื่องที่ผมทำให้คุณเป็นของผมโดยไม่เต็มใจในคืนนั้น ถึงได้ยอมคบกับผมใช่ไหมครับ!”
อาชวินนิ่งอึ้งเมื่อได้ฟังถ้อยคำตัดพ้อของเจ้าตัว เขาพยายามจะแก้ตัว แต่ก็ดูเหมือนคริสโตเฟอร์จะไม่ยอมฟังเท่าใดนัก
“ผมไม่ยอมหรอก! ต่อให้คุณเกลียดผมยังไงก็ตาม ต่อให้คุณอยากเลิกกับผมแค่ไหน...ผมก็จะไม่มีวันยอมปล่อยคุณไปเด็ดขาด คุณเป็นของผมแล้วนะ ผมไม่มีวันยกคุณให้ใครหน้าไหนเด็ดขาด ไม่ว่าผู้หญิง หรือผู้ชาย ก็ไม่มีวัน!”
เด็กหนุ่มผมทองโพล่งใส่ด้วยสีหน้าจริงจังผิดเคย ทำให้อาชวินชะงัก นิ่งเงียบ ก่อนจะค่อย ๆ หลุดยิ้ม แล้วระเบิดเสียงหัวเราะตามมา จนอีกฝ่ายประหลาดใจ แต่ก็ยังคงหน้าง้ำด้วยความงอนไม่หาย
“ฮะ ๆ ๆ นายนี่นะ ...พอเห็นแบบนี้แล้ว ค่อยคิดว่านายเป็นเด็กสมอายุตัวเองหน่อย...”
คริสโตเฟอร์เงียบกริบสีหน้าบ่งบอกถึงความไม่สบอารมณ์เมื่อถูกเปลี่ยนเรื่องสนทนา แถมยังโดนอีกฝ่ายมองว่าเขาเป็นเด็กอะไรนั่นอีก
“นายเอาแต่ใจ ฉันก็รู้ ...แต่บางครั้งนายก็ชอบวางท่าทีเป็นผู้ใหญ่เกินอายุ เสียจนทำให้ฉันลืมตัวบ่อย ๆ ว่านายก็แค่ 16 เท่านั้น”
อาชวินบอกพร้อมรอยยิ้ม พลางยกมือขยี้เส้นผมสีทองสลวยของอีกฝ่ายอย่างเอ็นดู แล้วบอกตามมาเมื่อเห็นสีหน้าอึ้ง ๆ ของอีกฝ่าย
“ฉันรักนายนะคริส ก็เพราะรักเลยเป็นห่วงความรู้สึกของนาย ...นายยังเด็ก ยังเป็นวัยสนุกสนาน และรักในอิสระ แต่ฉันไม่ใช่...ฉันมีหน้าที่ มีงานต้องรับผิดชอบ ยิ่งได้รับความรักจากนายมากเท่าไหร่ ก็ยิ่งทำให้ฉันต้องหวนคิดว่า ฉันจะยังเห็นแก่ตัวยึดนายมาอยู่ในโลกของฉันแบบนี้ดีไหม ...หรือจะปล่อยให้นายไปจากชีวิตของฉัน ให้ไปพบเจอความสุขที่แท้จริงของนายแทนดี”
คำพูดตรง ๆ ไร้การเสแสร้งแกล้งเอาใจของผู้หมวดหนุ่ม ทำให้เด็กหนุ่มที่คร่อมทับร่างของอีกฝ่ายเงียบไปสักพัก ก่อนจะค่อย ๆ ยันกายขึ้นนั่งหันหลังให้ ไม่ยอมหันกลับมาสบตาอีก จนทำให้อาชวินเริ่มกังวล
“คริส...โกรธหรือ แต่ฉันเป็นห่วงความรู้สึกนายจริง ๆ นะ...”
“คุณวิน...ผมไม่ได้โกรธคุณหรอกครับ”
คริสโตเฟอร์ยอมพูดในที่สุด แต่พออาชวินจับที่บ่าของเขาเด็กหนุ่มก็รีบหันหน้าหลบ แล้วบอกเสียงดัง
“อย่ามองนะครับ! ผมไม่อยากให้คุณมองหน้าผมตอนนี้!”
และแม้ถึงจะไม่ได้เห็นหน้าของอีกฝ่ายเต็มตา แต่ใบหูขาว ๆ ของหนุ่มลูกครึ่งตอนนี้กลับกลายเป็นสีแดงระเรื่อ บ่งบอกถึงความรู้สึกของเจ้าตัวได้เป็นอย่างดี
“คริส ... นายเขินเหรอ?”
อาชวินถามกึ่งขำกึ่งสงสัย เด็กหนุ่มผมทองยิ่งหน้าแดงหนัก แล้วตัดสินใจหันขวับ กลับมาจับคนข้างเขากดลงไปบนเตียงอีกครั้ง
“คุณวิน! คุณจะทำให้ผมหลงรักคุณหัวปักหัวปำมากไปกว่านี้ถึงไหนกันครับ ...รู้ไหม ว่าผมจะคลั่งตายเพราะคุณอยู่แล้ว!”
“ตกลงมันเป็นความผิดของฉันรึไง!”
อาชวินที่อึ้งกับถ้อยคำต่อว่าทั้งใบหน้าแดงก่ำของเด็กหนุ่ม โพล่งกลับอย่างเริ่มหงุดหงิดขึ้นบ้าง แต่ก็ต้องชะงัก เมื่อเห็นคนรักอายุน้อยผู้นี้ซบหน้าลงกับอกเขา แล้วพึมพำตามมา
“คุณวิน ...ผมมีความสุขนะครับ มีความสุขที่ได้รักคุณ และได้รับความรักจากคุณ ...อย่าไล่ผมไปไหนเลยนะ ขอให้ผมอยู่รักคุณแบบนี้ไปเรื่อย ๆ ไม่ได้หรือครับ”
ถ้อยคำออดอ้อนที่กลั่นมาจากใจของคนพูด ทำให้อาชวินเงียบกริบ แล้วจึงค่อย ๆ แย้มยิ้มออกมาได้ ก่อนจะกอดร่างบนกายของตนกลับไปบ้างอย่างอ่อนโยน
“แน่ใจหรือ...ถ้าฉันตกหลุมรักนายมากกว่านี้ แล้วนายอยากจากไป ตอนนั้นจะเสียใจก็สายไปแล้วนะ...เพราะฉันจะไม่ยอมปล่อยนายให้หลุดมือแน่”
คำพูดที่ตามมาของผู้หมวดหนุ่มทำให้คริสโตเฟอร์ชะงัก แล้วชะโงกหน้าขึ้นจูบคนพูดอย่างรวดเร็วและเร่าร้อนจนอาชวินไม่ทันได้ตั้งตัว
“...คุณวิน วันนี้ผมมีความสุขมากที่สุดในโลกเลย รู้ไหมครับ”
หลังจากถอนริมฝีปากออกมาแล้ว เด็กหนุ่มผมทองก็พึมพำอ้อยอิ่งบอกกับอีกฝ่าย โดยที่ริมฝีปากของเจ้าตัวก็ยังคงคลอเคลียอยู่บริเวณริมฝีปากของผู้หมวดหนุ่มไม่ห่าง
“คริส...ฉันก็มีความสุขเหมือนกันนะ ที่มีนายอยู่เคียงข้าง”
อาชวินบอกไปพร้อมรอยยิ้มหวาน นั่นทำให้คนมองใจเต้นตึกตึก และขณะที่กำลังจะเอ่ยปากขอร่วมรักกับผู้หมวดหนุ่มให้สมใจ เขาก็ต้องชะงักกึก เมื่อได้ยินเสียงโทรศัพท์ของอาชวินดังขึ้น
“ง่า...ฉันรับโทรศัพท์ก่อนนะ”
อาชวินรีบบอก หน้าแดงระเรื่อ มองสายตาของคนรักก็พอจะรู้แล้วว่าอีกฝ่ายต้องการอะไร นี่ถ้าไม่มีโทรศัพท์ดังขัดขึ้นก่อน เขาก็คงยอมปล่อยให้คริสโตเฟอร์ทำในสิ่งที่ทั้งเจ้าตัวและเขาเองต้องการไปแล้ว
“สวัสดีครับ...หือ กานต์เหรอ ...อะไรนะ! พบเบาะแสแล้วหรือ! ... หือ ไปคุยกันที่ร้านของคุณโทนี่? แต่ฉันไปไม่ถูกนี่หว่า...อ้อ ก้องขับรถมารับใช่ไหม งั้นได้ ...อีกสักพักก็มางั้นหรือ โอเค เดี๋ยวจะแต่งตัวรอนะ”
อาชวินกดวางสายแล้วเหลือบมามองคนที่นั่งหน้ามุ่ยอยู่บนเตียงนอนเขา ผู้หมวดหนุ่มฝืนยิ้มแล้วบอกกับอีกฝ่าย
“คริส ฉันต้องไปคุยธุระเรื่องงานน่ะ วันนี้กลับไปก่อนนะ”
“เรื่องงาน...ตอนเกือบสามทุ่มนี่นะครับ”
คริสโตเฟอร์บอกอย่างไม่ค่อยสบอารมณ์นัก เขาไม่ว่าหรอกที่อาชวินจะคุยธุระเรื่องงาน แต่ไม่พอใจที่ทำไมคนรักไม่ยอมบอกเขาสักทีถึงปัญหาที่ตัวเองประสบอยู่
“ก็ช่วยไม่ได้นี่ มันเป็นเรื่องสำคัญ ถึงจะดึกดื่นขนาดไหน ยังไงก็ต้องไปอยู่ดีนั่นล่ะ”
อาชวินตัดบทแล้วเตรียมจะเปลี่ยนเสื้อผ้าเพื่อออกไปข้างนอก แต่คริสโตเฟอร์ก็ยังคงนิ่งเฉยบนเตียงของชายหนุ่ม ไม่ยอมขยับไปไหน ทำให้เจ้าของห้องเริ่มหงุดหงิดขึ้นมาอีกครั้ง
“คริส...ฉันจะไปธุระเรื่องงานนะ ไม่ได้ไปเที่ยวเล่นอะไรที่ไหนให้นายต้องหึงหรอกน่า!”
คนฟังยักไหล่ แล้วแย้งกลับเรียบ ๆ
“นั่นผมก็รู้ดีอยู่หรอก แล้วผมก็ไม่ได้หึง แต่น้อยใจต่างหาก ที่คุณไม่ยอมบอกกล่าวอะไรผมเลย ทั้งที่เรื่องพวกนี้ผมก็พอจะช่วยได้อยู่แท้ ๆ”
อาชวินเงียบกริบ จริงอยู่ว่าด้วยความกว้างขวางและอำนาจเงินที่เด็กหนุ่มมีก็สามารถช่วยเขาสืบสวนได้อีกทางหากเขาขอร้อง แต่นี่เป็นเรื่องส่วนตัวของเขา และคริสโตเฟอร์เองก็ไม่ควรจะต้องมาเสียเงินและเสียเวลากับเรื่องนี้ด้วย หรืออันที่จริงผู้หมวดหนุ่มนั้นไม่อยากลากให้คนรักอายุน้อยของเขาผู้นี้ มามีส่วนพัวพันกับอันตรายจากลูกหลงของเหตุการณ์ที่อาจเกิดขึ้นได้นั่นเอง
“โอเค ๆ ผมเข้าใจ คุณก็มีโลกของผู้ใหญ่อย่างคุณ เด็กอย่างผมมันก็ไม่ควรจะไปยุ่งเกี่ยวให้วุ่นวายสินะ งั้นถึงเวลานอนของเด็กแล้ว ผมขอตัวกลับไปอาบน้ำเข้านอน ทำตัวเป็นเด็กดีอย่างที่คุณอยากให้เป็นแล้วกัน!”
คริสโตเฟอร์บอกด้วยน้ำเสียงประชด แล้วเดินออกจากห้องไป ทำให้อาชวินถอนหายใจยาว แล้วพึมพำกับตัวเองตามมา
“ขอโทษนะคริส ...แต่ฉันไม่อยากลากนายมายุ่งด้วยจริง ๆ ...ถ้านายเกิดเป็นอะไรไป ฉันคงไม่ให้อภัยตัวเองไปตลอดชีวิตแน่”
จากนั้นผู้หมวดหนุ่มก็อาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า รอเวลาที่ก้องภพมา และเมื่อก้องภพมาถึง ทั้งเขาและก้องภพก็รีบออกเดินทางมายังจุดหมายปลายทางทันที แต่พอมาถึงร้านพิงกี้คาเฟ่ของโทนี่ อาชวินก็ต้องเจอกับสิ่งที่ทำให้เขาตกตะลึงตาค้าง พูดแทบไม่ออก ในขณะที่คนซึ่งทำให้ผู้หมวดหนุ่มเป็นเช่นนั้น กลับยิ้มแย้มทักทายอย่างร่าเริง
“ไงครับคุณวิน มาช้านะครับ ผมมารอคุณเกือบครึ่งชั่วโมงแน่ะ”
“นาย...มาถูกได้ยังไง ไม่สิ! ไหนบอกจะกลับบ้านนอนแล้วไงล่ะ!”
อาชวินถามอย่างตกใจ แต่คนถูกถามยิ้มกริ่ม ในขณะที่คนอื่น ๆ ในที่นั้นพากันสั่นศีรษะอย่างระอา
“อะไรก็ตามที่เกี่ยวข้องกับคุณวิน ผมรู้ทุกเรื่องนั่นล่ะ รวมไปถึงสาเหตุที่คุณเอาแต่หมกตัวกับเอกสาร ไม่ยอมกุ๊กกิ๊กกับผมหลายวันมานี้ด้วย”
“นายรู้ทั้งหมด?”
อาชวินทวนคำ ยิ่งตกใจมากขึ้นไปอีก
“ใช่...เห็นคุณเคร่งเครียดแบบนี้ มีหรือที่ผมจะปล่อยนิ่งเฉยได้ แต่ผมก็รอจนกว่าคุณจะยอมขอร้องผมให้ผมช่วย ...ซึ่งผมก็ลืมไปว่าคุณน่ะ หยิ่งในศักดิ์ศรีแค่ไหน เฮ้อ!”
“ก็ที่เรียกนายมาคุยได้แบบนี้ เพราะได้ข้อมูลเสริมจากเจ้าหนู เอ๊ย คุณคริสโตเฟอร์ นั่นล่ะ ใช่ไหมเควิน”
กานต์เอ่ยเสริมมา แล้วหันไปทางคนรัก ซึ่งเควินก็พยักหน้ายืนยัน
“ใช่ครับ ตระกูลรัสเซลของคุณคริสโตเฟอร์กว้างขวางมากเลยนะครับ ถึงจะไม่ใช่มาเฟียโดยตรง แต่ก็ทรงอิทธิพลมากพอสมควร”
พอได้ยินคำบอกเล่าของเควินก็ทำให้ผู้หมวดหนุ่มอ้าปากค้าง เขาไม่เคยรู้เรื่องทางบ้านของคนรักอายุน้อยกว่าผู้นี้มาก่อน รู้ก็แค่เจ้าตัวเป็นลูกคุณหนูที่รวยมากก็แค่นั้นเอง
“แหม ๆ คุณเควินก็พูดเกินไป เดี๋ยวคุณวินเข้าใจผมผิดพอดี หาว่าผมเป็นผู้มีอิทธิพลอะไรนั่น ผมก็เป็นแค่เด็กอายุ 16 ธรรมดาคนหนึ่งเท่านั้นเองล่ะครับ เนอะ คุณวิน”
กานต์เหลือบมองเพื่อนสนิทที่ยืนอึ้ง ๆ ด้วยความสงสาร พอได้คุยกับคริสโตเฟอร์มาสักพัก ก็พอจะจับทางนิสัยอีกฝ่ายออกว่าเจ้าตัวค่อนข้างเจ้าเล่ห์เพียงใด แต่แน่ ๆ ที่เขารับรู้ได้ก็คือ เด็กหนุ่มผู้นี้รักเพื่อนของเขามากจริง ๆ
“เอาล่ะครับ หมดเวลาพูดจาหยอกล้อกันแค่นี้ เรามาเริ่มหารือแผนการกันดีกว่าครับ ว่าจะต้องทำยังไงกันต่อไป”
โทนี่ที่ยืนฟังทุกคนคุยอยู่ได้สักพัก เอ่ยตัดบทด้วยสีหน้าจริงจัง ทั้งนี้เพราะเขาทิ้งภามไว้ในความดูแลของแพทย์และนางพยาบาลตามลำพัง ถึงแม้ด้านนอกจะมีลูกน้องของเขาคอยเฝ้าระวังภัยอยู่ก็ตาม แต่เขาก็อยากจะรีบ ๆ จบการประชุม เพื่อกลับไปเฝ้าคนรักต่อโดยเร็วที่สุด คนอื่น ๆ ได้ยินเช่นนั้น ต่างก็พากันเงียบกริบเพราะเข้าใจชายหนุ่มลูกครึ่งดี เนื่องจากพวกเขาแต่ละคนต่างลองคิดกลับกันว่า หากคนที่นอนเจ็บอยู่ที่โรงพยาบาลเป็นคนรักของตัวเอง ก็ย่อมที่จะต้องร้อนรน และอยากจัดการเรื่องราวให้เสร็จสิ้นโดยเร็วเช่นกัน
---TBC----
มาต่อแล้วจ้า~~ ช้าไปนิด ต้องขออภัยด้วย ตอนนี้ต้องสับรางหลายเรื่องค่า :sad4: คาดว่ากลางเดือน พ.ย. คงเป็นปกติสุข เพราะจัดการเรื่องหนังสือทำมือจบสักที - -.
-
เอาใจช่วยคณะนี้ติดตามคนร้ายให้ได้ในเร็ววัน
เจ้าหนูคริสนี่ไม่ใช่แค่เด็กอายุ ๑๖ ธรรมดาๆนะจ๊ะ
หมวดวินรู้ดีที่สุด ในส่วนนั้น 555
-
เอาใจช่วยคณะนี้ติดตามคนร้ายให้ได้ในเร็ววัน
เจ้าหนูคริสนี่ไม่ใช่แค่เด็กอายุ ๑๖ ธรรมดาๆนะจ๊ะ
หมวดวินรู้ดีที่สุด ในส่วนนั้น 555
ส่วนไหนอ่ะ โมเป็นคนซื่อๆๆๆ ม่ายยค่อยยยเข้าใจ 5555
-
อ่า ชอบเจ้าหนูคริสจริงๆนะ ถึงจะเด็กแต่ใจไม่เด็ก ปกป้องช่วยเหลือคนรักตลอดเลย
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
คริสเท่จัง อยากกินเด็กมั่งอ่ะ ฮ่าๆๆๆๆ
-
เมื่อกี้นี้เห็นลงเรื่องใหม่แว๊บๆ แต่ขอพุ่งเข้าใส่เรื่องนี้ก่อน ^^
-
คริสแมนมากเลย
ปลื้มมมมม
รออ่านต่อออ
-
เกือบจะมีฉากหวาน ๆ เรียกน้ำตาลแล้วเชียว :m25:
คริสกลายเป็นคนรักที่ไม่ธรรมดาที่สุด ในบรรดาหนุ่ม ๆ ที่ริอ่านงาบตำรวจเลยใช่มะ :laugh:
สงสารวินหน่อย ๆ เจอเด็กเจ้าเล่ห์แล้วตัวเองดันออกจะซื่อ(+บื้อ)จะไปตามเด็กทันได้งั้ย o18
-
วงแขนกล้ามเป็นมัด ๆ..
-
ไอเด็กเจ้าเล่ห์แสนน่ารักนะคริส :-[ หวานนิดๆ
-
อ่านยังไงก็รู้สึกว่าคริสนี่เหมาะแก่การถูกจับกดดีแท้
ด้วยนิสัย ดูแล้วมันน่าถูกจับกดนัก.. :laugh:
แต่คริสน่ารักอ่ะคุณXenon :-[
แถมประวัติเจ้าหนูไม่ธรรมดา มากๆ ด้วย
:jul3:
คิดกลับไปกลับมา ให้หนูคริสเป็นแบบที่เป็นอยู่น่ะดีแล้ว เด็กกำลังโต
อาชวินก็เป็นภรรยาทีดีได้
:laugh:
(วันนี้ฉันพูดอะไรไม่มีสาระเลย ฮ่าๆๆๆ)
-
555 อ่านไปกรี๊ดไป
ชอบที่สุดเลย คู่คริส-วิน เนี่ย
ให็ฟีลประหนึ่งว่า
วินเป็นผู้ใหญ่ที่ทำตัวเหมือนเด็ก
55 และก็มีคริสคอยตามจิกกัด
แสบๆ ปนเจ้าเล่ห์นิดๆ มันส์ดี 55
: P
รอตอนต่อไปค่ะ
^^
-
มีสุขร่วมเสพ มีทุกข์ร่วมต้าน :laugh:
สำนวนนี้น่าจะพอใช้กับตอนนี้ได้
สามคู่ ช่วยกันไป มีก้องภพเป็นตัวเสริมกำลังอีกแรง เพราะภามยังบาดเจ็บอยู่
บวกอีก 1 แต้มนะคะ ขอบคุณมากค่ะ ^^
-
หน้า 3 จนได้
-
เข้ามาดัน ๆ ๆ ๆ
-
...แหะ ๆ ขอบคุณทีี่่ดันค่า รออีกนิดน้าาา ยังไม่ได้ต่อ แต่มาแน่ค่า TT ^ TT
-
งั้นร้องเพลงรอล่ะนะ ^__^ :music:
-
กานต์มาขัดจังหวะสะได้
ดันๆๆๆๆ
-
มาดัน ๆ ๆ เจ้าค่ะ เพิ่งได้มาอ่าน ๕๕๕ หื่นเรียกเลือดจริง ๆ ชอบมาก ๆๆๆๆ
-
คริสเนี้ย เด็กแสบดี ๆ นี้แหละ 555+
-
:call:
-
:call:
มานอนรอ
+1
-
มาอัพต่อไว ๆ นะจ๊ะ
:z13: :z13:
:L2: :L2: ให้คนแต่ง
-
กำลังสนุกเลยอะ เจ้าหนูของเรานี้เจ้าเล่ห์จริงๆ เลย
รอตอนต่อไปคะ มันๆ เร้าใจๆ 555
-
คุณตำรวจยอดรัก
==============
22
“ไม่ได้เด็ดขาด ฉันไม่มีวันยอมปล่อยให้นายไปเสี่ยงแน่!”
เสียงเข้มโพล่งขึ้นอย่างหงุดหงิด เมื่อได้ยินข้อเสนอของคนรัก ที่คิดจะลอบเข้าไปแฝงกายในรังโจร เพื่อจะสาวตัวถึงคนร้ายที่ยิงภาม และผู้อยู่เบื้องหลังที่ให้การสนับสนุนอาวุธสงครามมาให้หมด
“แต่ถ้าไม่มีใครเสี่ยง แล้วเราจะเอาหลักฐานออกมาได้ยังไงเล่า! นี่ฟังนะเควิน ฉันเป็นตำรวจสืบสวนปราบปราม เรื่องพวกนี้น่ะ มันก็เป็นหน้าที่ของฉัน แล้วฉันก็เคยทำแบบนี้มาหลายครั้งแล้วด้วย ไม่ใช่เพิ่งทำ เข้าใจไหม?”
กานต์เถียงกลับไป ในขณะที่คนอื่น ๆ นิ่งเงียบ โดยเฉพาะคริสโตเฟอร์ เขาเหลือบมองอาชวินอย่างเป็นกังวล ไม่รู้ว่าคนรักอายุมากกว่าของตนคนนี้จะคิดทำแบบเดียวกับเพื่อนของเจ้าตัวหรือไม่
“แต่ฉันเป็นห่วงนาย ...ถ้าพวกนั้นเกิดจับได้ นายรู้ใช่ไหมว่านายจะโดนอะไรบ้าง”
เควินลดเสียงลง เพราะรู้ว่าถ้าเถียงกับกานต์ขืนเขาใช้อารมณ์เข้าสู้ ก็มีแต่จะยิ่งแย่เข้าไปใหญ่เท่านั้น
“ก็นะ...ฉันก็เข้าใจที่นายเป็นห่วง แต่ทำไงได้ล่ะเควิน ถ้าฉันไม่ทำแล้วใครจะทำ ก้องมันก็โดนไอ้บ้านั่นหมายหัวอยู่ด้วย ขืนเข้าไปก็ถูกจับได้พอดี ส่วนวิน...”
“ฉันไปด้วย นายเข้าไปคนเดียวมันเสี่ยงไป”
อาชวินเสริมตามมา แล้วยิ้มยักคิ้วให้ ทำเอาคนนั่งข้าง ๆ เงียบกริบ แล้วขยับแขนไปโอบเอวคนพูดมามองด้วยสายตาอ้อน ๆ แต่ก็ไม่สำเร็จเพราะอาชวินยังคงไม่สนใจ และมองไปที่เพื่อนของเขานิ่ง
“จะดีเหรอวิน”
กานต์บอกอย่างเกรงใจคริสโตเฟอร์ และก็เป็นห่วงเพื่อนของตนด้วย แต่อีกฝ่ายก็ยังคงยืนกรานคำเดิม
“มันก็ต้องแบบนั้นล่ะ งานเขาต้องทำกันเป็นทีมรู้ไหม เกิดคนใดคนนึงพลาด อีกคนก็ยังช่วยจัดการสานต่อได้”
คำพูดของอาชวินทำให้กานต์พยักหน้ารับ แต่คนฟังคนอื่น ๆ ในห้องกลับยิ่งเป็นกังวลมากขึ้นไปอีก
“แล้วอีกอย่าง...ถ้าคิดจะรักตำรวจ ก็ต้องเปิดใจให้กว้าง จริงไหม คริส?”
อาชวินหันไปถามคนรักของตน ซึ่งอีกฝ่ายก็ฝืนยิ้ม แล้วชะโงกหน้าไปจูบผู้หมวดหนุ่มโดยไม่แคร์สายตาใคร
“ระวังตัวด้วยนะครับ ถ้าคับขันยังไงก็ติดต่อหาผมเลยนะครับ ผมจะรีบตามไปช่วยคุณทันทีเลย”
อาชวินทีแรกก็อายที่ถูกคนรักอายุน้อยกว่าจูบเอาโดยไม่เกรงสายตาชาวบ้านแบบนั้น แต่พอเห็นสีหน้าจริงจังที่มองมา เขาก็ถอนหายใจเบา ๆ แล้วยิ้มให้
“อือ จะทำตามนั้นแล้วกัน”
พอเห็นอีกคู่ตกลงกันได้ เควินก็ต้องถอนหายใจเฮือกใหญ่ แล้วเมินสายตาไปทางอื่น ไม่ยอมสบตากับกานต์ พลางบอกขึ้นเสียงห้วน
“ถ้านายไม่คิดเปลี่ยนใจ ก็แล้วแต่นาย ฉันก็ไม่รู้จะค้านอะไร ...ยังไงความเห็นฉันมันก็ไม่มีความหมายอะไรอยู่แล้วนี่”
กานต์กลืนน้ำลายลงคอ รู้ว่าเควินนั้นโมโหแล้วก็น้อยใจเรื่องของเขา แต่คราวนี้เห็นทีเขาคงจะต้องขัดใจคนรักเสียแล้ว เพราะมันมีเรื่องความเป็นความตายของเพื่อนรักและรุ่นพี่คนสำคัญมาเกี่ยวข้องด้วย
“ขอโทษนะครับ ที่ทำให้พวกคุณต้องมาเสี่ยงแบบนี้”
โทนี่เอ่ยขึ้นอย่างสำนึกผิด เพราะรู้ดีว่า สำหรับเพื่อนของเขา กานต์นั้นเป็นเสมือนแก้วตาดวงใจและไม่อยากให้ผู้หมวดหนุ่มต้องไปข้องแวะอันตรายใด ๆ กลับกัน หากเขาอยู่ในสถานะอย่างเควิน เขาก็ไม่อยากให้คนรักของตัวเองต้องไปเสี่ยงแบบนี้เช่นเดียวกัน
“ไม่ใช่ความผิดของคุณหรอกน่า คุณโทนี่ อย่าทำหน้าแบบนั้นสิครับ ถ้าพี่ภามรู้ คงต้องไม่สบายใจแน่”
กานต์รีบบอก ส่วนก้องภพที่มองคนอื่นคุยกันก็ถอนหายใจเบา ๆ เขาเองก็ลำบากใจเช่นกัน เมื่อต้องมาอยู่ในสถานการณ์เช่นนี้ และถ้าไม่ติดว่าเขาก็เป็นเป้าหมายหนึ่งล่ะก็ เขาคงรับหน้าที่แฝงกายเข้าไปใกล้ชิดคนร้ายแทนพวกกานต์และอาชวินไปแล้ว
“โอเค งั้นตกลงตามนี้ ...คุณโทนี่ ที่เหลือก็ฝากคุณด้วยแล้วกันครับ”
อาชวินเอ่ยสรุป แล้วหันไปทางโทนี่ ซึ่งอีกฝ่ายก็พยักหน้ารับ
“ครับ ผมจะให้คนของผมเตรียมการให้เรียบร้อย ที่เหลือก็ต้องอยู่ที่ฝีมือการแสดงของคุณอาชวินและคุณกานต์แล้วล่ะครับ”
โทนี่บอกด้วยสีหน้าขรึม ๆ ไม่ได้มีสีหน้ายิ้มแย้มขี้เล่นอย่างเคย เขาเป็นห่วงทั้งสองคนที่อาสาเข้าไปเสี่ยงก็จริง แต่เขาก็เห็นด้วยกับกานต์และอาชวินที่ว่า หากจะคิดจับให้มั่นคั้นให้ตายด้วยวิธีทางกฎหมาย ถ้าไม่เสี่ยง ก็ไม่อาจเข้าใกล้และสืบสาวหาหลักฐานและผู้สนับสนุนเบื้องหลังนั่นได้
ถ้าไม่ติดเรื่องคำนึงถึงความรู้สึกของภามล่ะก็ ป่านนี้เขาใช้ให้ลูกน้องแฝงรอยเข้าไปแล้วเชือดเจ้าคนร้ายที่ยิงภามทิ้งไปนานแล้ว
“ถ้าอย่างนั้นผมขอตัวกลับก่อนนะครับ คุณเองก็พักผ่อนมาก ๆ นะครับ ถ้าล้มป่วยไป พี่ภามรู้เข้าจะเป็นห่วงเอา”
กานต์กล่าวอำลา และเอ่ยเตือนโทนี่ด้วยความเป็นห่วง ซึ่งคนอื่น ๆ เห็นดังนั้นต่างก็ทยอยอำลาชายหนุ่มลูกครึ่งแล้วแยกย้ายกลับบ้านพักของตน กานต์นั้นเดินตามเควินไปที่รถยนต์ของชายหนุ่มเงียบ ๆ แล้วจึงพึมพำขึ้นเบา ๆ
“ถ้านายไม่พอใจเรื่องฉัน... คืนนี้ฉันค้างที่อื่นก็ได้นะ”
เควินชะงักกึก พลางหันขวับมามองคนรักด้วยสีหน้าบึ้งตึงหนักขึ้น
“จะไปค้างกับใคร?”
ร่างสูงเอ่ยถามขึ้นด้วยน้ำเสียงเข้ม กานต์นิ่งเงียบด้วยความน้อยใจที่เริ่มก่อตัวขึ้น เมื่อเห็นคนรักยังคงเย็นชาและไม่เข้าใจถึงความจำเป็นที่เขาต้องทำ
“กับใครก็ได้ ที่เขาเต็มใจให้ค้างด้วย...หรือไม่ก็ไปเปิดโรงแรมนอนสักคืนก็ไม่มีปัญหา ...ถ้าไม่มีทางเลือกจริง ๆ ก็ไปค้างที่สน.ก็ได้”
ผู้หมวดหนุ่มบอกเรื่อย ๆ แล้วหันหลังให้เตรียมจะเดินจากไป เพื่อซ่อนน้ำตาที่มันกำลังจะไหลโดยที่เขาเองก็ห้ามไว้ไม่อยู่
“เดี๋ยวกานต์...”
เควินจับแขนของคนรักรั้งเอาไว้ แล้วก็ได้เห็นอีกฝ่ายพยายามเช็ดน้ำตา และก้มหลบซ่อนหน้าไม่ให้เขาเห็นอย่างเต็มที่
“กานต์...”
หนุ่มลูกครึ่งพึมพำเรียกชื่อคนรักแผ่วเบา แล้วดึงร่างนั้นมากอดเอาไว้ โดยไม่สนใจว่าตนกำลังยืนอยู่ในสถานที่แบบใด เคราะห์ดีที่ตอนนั้นเป็นเวลาดึกมากแล้ว จึงไม่ค่อยมีใครผ่านไปผ่านมาแถวนั้นมากนัก
“โกรธฉันหรือ?”
เควินกระซิบถามพลางลูบศีรษะของผู้หมวดหนุ่มอย่างปลอบโยน
“...เปล่า...แค่น้อยใจที่นายไม่พยายามเข้าใจฉันเลย”
กานต์ตอบออกไปตามตรง จนคนฟังถอนหายใจเฮือกใหญ่ แล้วดันร่างของอีกฝ่ายออก พลางก้มลงจูบที่หน้าผากของคนรักแผ่วเบา
“ไปคุยต่อกันที่บ้านนะ”
คนฟังพยักหน้ารับรู้ เข้าใจดีว่าสถานที่เช่นนี้คงไม่เหมาะสมกับการปรับความเข้าใจระหว่างกันเท่าใดนัก แม้จะไม่มีคนพลุกพล่าน แต่ยังไงก็ยังมีผู้คนที่เดินผ่านไปมา และเหลียวมองมายังทั้งคู่ด้วยความสนอกสนใจอยู่เหมือนกัน
และเมื่อมาถึงที่พัก กานต์ก็เดินตามเควินกลับขึ้นห้องพักของพวกเขาไปเงียบ ๆ จนกระทั่งชายหนุ่มมาหยุดนั่งอยู่ที่โซฟาในห้องรับแขก และเรียกเขาไปนั่งฝั่งตรงข้าม
“ฉันรู้ และเข้าใจดีนะกานต์ เรื่องงานของนาย ...แต่ถึงอย่างนั้นฉันก็มีสิทธิ์ที่จะเป็นห่วงในความปลอดภัยของนายไม่ใช่หรือ”
เควินเปิดประเด็นการสนทนา โดยไม่คิดอ้อมค้อม คนฟังนิ่งเงียบแล้วพยักหน้ารับรู้ ก่อนจะแย้งกลับไป
“แต่ว่าสิ่งที่นายกระทำ นั่นไม่ใช่แค่ความเป็นห่วง ...แต่นายกำลังจะจำกัดสิทธิ์ในการตัดสินใจของฉันให้เป็นของนาย ... เควิน ฉันรักนายนะ แต่นั่นไม่ได้หมายความว่าฉันจะต้องยอมเชื่อฟังนายทุกอย่าง ...ฉันก็มีอิสระในการคิดและตัดสินใจของตัวเองเหมือนกัน นายเข้าใจใช่ไหม”
เควินเงียบกริบและนิ่งคิด
...เข้าใจสิ ทำไมเขาจะไม่เข้าใจในสิ่งที่อีกฝ่ายกำลังอธิบาย แต่ถึงจะเข้าใจขนาดไหน เขาก็ไม่อาจจะยอมรับและปล่อยให้กานต์เผชิญหน้ากับอันตราย โดยที่เขาไม่อาจจะยื่นมือเข้าไปช่วยเหลือได้อยู่ดี…
“นายจะบอกว่าให้ฉันทนดูนายเข้าไปเสี่ยงอันตรายอยู่เงียบ ๆ โดยไม่ต้องพูดอะไรให้มากความใช่ไหม”
เควินเอ่ยขึ้นด้วยสีหน้าเจ็บปวด ทำให้ผู้หมวดหนุ่มต้องถอนหายใจ แล้วจึงลุกขึ้นมานั่งบนตักของอีกฝ่าย แล้วโอบคอคนรักที่กอดตอบคนบนตักแน่นไม่ต่างกัน
“ฉันรู้ว่านายห่วงฉัน ไม่อยากให้ฉันเข้าไปเสี่ยงอันตราย แต่ถ้าฉันเป็นคนแบบที่จะคอยให้คนอื่นปกป้องเอาฝ่ายเดียว ฉันก็คงไม่เป็นฉันอย่างทุกวันนี้ และอาจจะไม่มีโอกาสได้พบกับนายก็ได้นะ เควิน”
คำพูดของผู้หมวดหนุ่ม ทำให้เควินนิ่งเงียบ อ้อมแขนที่กอดรัดร่างบนตักก็ยิ่งกระชับให้แน่นขึ้นไปอีก
“กานต์...สัญญากับฉันได้ไหม ว่าจะคิดถึงตัวเองเป็นหลัก ...ถ้านายสัญญาได้ ฉันจะยอมปล่อยให้นายไปเสี่ยงแบบนั้น...”
เควินซุกหน้าพึมพำกับลำคอของคนรัก โดยที่กานต์นั้นถอนหายใจ แล้วตอบกลับไปเสียงแผ่ว
“อือ...ฉันจะพยายามรักษาสัญญานะ”
ชายหนุ่มร่างสูงกอดร่างของคนบนตักนิ่งอยู่สักพัก แล้วจึงค่อย ๆ ประคองร่างของคนรักให้นอนราบไปกับโซฟายาวที่เขานั่งอยู่ โดยที่เควินเองก็ขยับมาเปลี่ยนท่าทางมาคร่อมอยู่บนร่างของผู้หมวดหนุ่มแทน
“อย่าลืมล่ะกานต์...ถ้านายเจ็บ ฉันนี่ล่ะจะเจ็บยิ่งกว่าหลายเท่า...”
กานต์ยิ้มรับอย่างตื้นตันใจ ต่อความรักของคนที่เขาฝากหัวใจไว้ให้ ชายหนุ่มใช้แขนคล้องลำคอของร่างสูงและรั้งใบหน้านั้นลงมาประทับริมฝีปากแผ่วเบา ก่อนจะเอ่ยตอบ
“ฉันจะพยายามไม่ทำให้นายเจ็บนะเควิน...ขอบใจที่เข้าใจและเชื่อมั่นในตัวฉัน”
...
..
.
เควินมองร่างของคนรักที่นอนหลับไปแล้วอย่างอ่อนเพลียด้วยสายตารักใคร่ ก่อนจะขมวดคิ้วยุ่ง เมื่อนึกถึงสถานที่ซึ่งกานต์จะแฝงตัวเข้าไปเพื่อสืบหาแหล่งกบดานของคนร้าย และหาหลักฐานที่มาของอาวุธสงครามในครั้งนี้
ชายหนุ่มลูกครึ่งหยิบมือถือมากดเบอร์ถึงเพื่อนสนิท ซึ่งสักพักก็มีเสียงตอบรับ แสดงให้เห็นว่าอีกฝ่ายไม่ได้นอนแต่อย่างใด
“มีอะไรหรือเควิน?”
“โทนี่ สายนายคนนี้น่าเชื่อถือได้ขนาดไหน และฝีมือล่ะ เปอร์เซ็นผิดพลาดมีมากไหม”
เสียงถอนหายใจดังขึ้นมา ก่อนจะมีเสียงหัวเราะในลำคอเบา ๆ ตอบกลับ
“หึ ๆ นายนี่นะ ฉันว่าฉันขี้กังวล ขี้เป็นห่วงแล้ว ยังไม่ได้ครึ่งของนายเลย”
“แล้วจะไม่ให้กังวลไหวหรือไง จู่ ๆ ก็คิดจะแฝงตัวเข้าไปในดงโจรแบบนั้น แล้วไอ้พวกเวรนั่น จะมีใครสักคนเคยรู้จักหน้าของกานต์บ้างหรือเปล่าก็ไม่รู้ ยังไงเขาก็เป็นตำรวจที่ทำคดีมาแล้วหลายคดีนี่!”
เสียงหัวเราะเบา ๆ เงียบหายไป สักพักน้ำเสียงจริงจังจากปลายสายจึงเอ่ยขึ้นตามมา
“สำหรับเรื่องสายของฉันคนนี้ ไม่ต้องเป็นห่วง หมอนี่ไว้ใจได้แน่ เหลือแต่คนของนายนั่นล่ะ ถ้าไม่ปล่อยพิรุธให้เห็น ก็ไม่มีปัญหา”
เควินนิ่งรับฟังแล้วถอนหายใจตามมา เมื่อคิดถึงนิสัยเลือดร้อนและแสนซื่อตรงของคนรักของเขา
“ฉันห่วงก็ตรงนี้ล่ะนะ”
“มีคุณอาชวินตามไปด้วยคงไม่มีปัญหา คุณก้องภพบอกกับฉันแล้วว่า คุณอาชวินเห็นแบบนั้น แต่ถ้ามีปัญหาเฉพาะหน้าให้ต้องแก้ไข เจ้าตัวมักจัดการได้ดีเสมอ”
โทนี่เอ่ยปลอบเพื่อนสนิทให้คลายกังวล ทั้งคู่คุยกันอีกสักพัก เควินก็ขอตัวตัดสาย แล้วสั่งให้อีกฝ่ายพักผ่อนบ้าง ไม่ใช่เอาแต่มัวเฝ้าภามจนไม่ได้หลับได้นอนอย่างที่เป็นอยู่เช่นนี้
จากนั้นเมื่อตัดสายไปเรียบร้อย ชายหนุ่มลูกครึ่งก็ต้องยิ้มน้อย ๆ กับตัวเอง เมื่อหันมาเห็นคนนอนหลับ ละเมออะไรงึมงำเบา ๆ แล้วนอนหลับไปต่อ เควินลูบเส้นผมดำขลับของร่างนั้นอย่างรักใคร่ ก่อนจะมีสีหน้าเคร่งขรึมลง คล้ายดังกับกำลังจะตัดสินใจทำอะไรสักอย่างหนึ่ง
---- TBC ----
กลับมาต่อสั้น ๆ ค่า ขออภัยที่ทำให้รอนานนะคะ
จะพยายามเข็นออกมาให้ต่อเนื่องเรื่อย ๆ เฮ้อ..ทำไม๊ทำไม ตอนนี้ รู้สึกไร้ไฟจังเลย :เฮ้อ:
-
เย้มาแล้ว :L1: :L1:
เควินต้องทำอะไรสักอย่างแน่ๆเลย
แต่ก็เข้าใจกานต์นะ เป็นตำรวจนินา
สงสัยจะงานหนักแงะ แต่เคลวิน
ไม่ยอมให้กานต์เป็นอะไรหรอก สู้ๆ
:pig4: :pig4:
-
ลุ้นจริงๆ
กานต์ชอบเสี่ยงอีกแล้ว
-
หึ หึ หึ หมวดกานต์ ถึงจะเป็นชายที่แกร่งในหน้าที่การงาน
แต่กับคนรักล่ะก็ บ่อน้ำตาตื้น ขี้น้อยใจเชียวแหละ
เอาใจช่วยให้งานนี้ของคุณตำรวจเราสำเร็จด้วยดี
มาช้าดีกว่าไม่มาจ้า รอได้เสมอ
-
หวังว่าจะไม่เกิดอะไรขึ้นนะห่วงกานต์กับวินจังเลย
เพิ่งเข้ามาอ่านจ้า
อ่านรวดเดียวเลย
อิอิ
ชอบทุกคู่เลยอ่ะ
แต่คู่โทนี่กับพี่ภามนะทำเราน้ำตาคลอมาสองตอนล่ะ
รอตอนต่อไปนะ
เป็นกำลังใจจ้า
สู้ๆ นะจ้ะ
+1
-
ตำรวจไทยสู้ ๆ :a2: :a2: :a2: :a2:
-
เควิน คริส โทนี่
มีเมียเป็นตำรวจต้องทำ(ความเข้า)ใจ นะจ๊ะ
:กอด1:
-
จะอาชีพไหนๆ เมื่อเป็นคนรักก็อดห่วงไม่ได้ทั้งนั้น
แล้วความห่วงนี้ จะทำให้เควินตัดสินใจทำอะไรกันนะ
บวก 1 แต้ม รอลุ้นต่อ ขอบคุณนะคะ
ปล :กอด1: :L2: มอบอ้อมกอดและช่อดอกไม้เพื่อสร้างกำลังใจแต่จะจุดไฟให้ ได้หรือเปล่าหนอ
-
เมียออกรบก็ต้องเป็นหว่งเป็นธรรมดา :laugh:
:call:
-
หึหึ ริจะรักตำรวจก็ต้องทนแบบนี้แหละคิกๆ
-
เห้อ!! ลุ้นอีกแล้ว
-
ขอแค่มั่นใจ..
-
ลุ้นๆๆๆ
-
เควินสู้ ๆ ถ้าเป็นเรานะ...จะส่งคนเข้าไปเคลียร์ให้ปลอดภัยก่อนที่กานต์จะแฝงตัวเข้าไปอ่ะ (อย่าให้จับได้ด้วยล่ะ)
วิธีหาข้อมูลไม่เห็นต้องถูกต้องตามกฎเป๊ะก็ได้...แค่มีหลักฐานไว้เอาผิดได้ก็พอไม่ใช่รึไง...เป็นตำรวจก็ลำบากใจตรงที่ถ้าปล่อยให้เกิดการใช้อิทธิพลโดยทำเป็นมองผ่านมันจะรู้สึกผิดต่อหน้าที่ของตัวเองนี่แหละ :เฮ้อ:
-
กลับมาหลังจากหายไปน๊านนาน (ยังมีคนจำเค้าได้ไหมเอ่ย :o8:)
..
..
หลังจากเคลียร์ทุกสิ่งทุกอย่างเรียบร้อย ในที่สุดก็กลับมาเคลียร์คุณตำรวจให้จบสิ้นสักที
เพราะฉะนั้น ตอนหลังจากนี้ก็จะเป็นเรื่องราวยาวแล้วนำไปสู่บทจบของนิยายขนาดไม่สั้นไม่ยาวเรื่องนี้แล้วล่ะค่ะ
ไม่แน่ใจว่าอีกสักกี่ตอนจะจบ แต่ระหว่างที่เอา 23 มาแปะ ก็กำลังแต่งตอน 25 ให้จบ ถ้าไม่ผิดพลาดอะไร ก็คงได้สัก 26 - 27 ตอน ล่ะค่ะ
แล้วถ้าจะมีหลังจากนั้น ก็จะเป็นตอนพิเศษแยกคู่ใครคู่มันไปเลย (ถ้ามี)
**บ่น**
พอเขียนฉากพวกนี้ไปก็กลุ้มไปกับความไม่สมจริงกับบทนิยายของตัวเอง :serius2: คิดแล้วคิดอีกว่าจะให้สองหนุ่มเข้าไปในฐานะอะไร สรุปก็ได้ดังที่เห็นนี่ล่ะค่ะ
ถ้ายังไงไม่สมจริงหรืออ่านแล้วทะแม่งว่ามันน่าจะดีกว่านี้ คนเขียนก็ขออภัยมา ณ ที่นี้ด้วยค่ะ คิดเสียว่าอ่านเพื่อความบันเทิงแล้วกันนะคะ :monkeysad:
---------------------------------
คุณตำรวจยอดรัก
==============
23
กานต์เดินเข้ามานั่งบนโซฟาเก่า ในห้องรก ๆ ห้องหนึ่งย่านตึกแถวเก่าทรุดโทรม ส่วนอาชวินที่ลากเก้าอี้กลมแถวนั้นมานั่ง เหลือบมองสภาพห้องที่ตนอยู่ปราดเดียวอย่างระวังภัย แล้วจึงละสายตามายังชายวัยกลางคน แต่งตัวซอมซ่อ ที่ยืนพิงกำแพงมองพวกเขาอยู่อีกมุมหนึ่งของห้อง
“ไม่ไหว ๆ เด่นสะดุดตาเกินไปทั้งคู่เลย แค่หน้าตาพวกคุณก็ไม่เหมาะจะแฝงตัวเข้าไปในนั้นแล้ว ไปเป็นดาราเสียยังจะเหมาะกว่า”
กานต์ขมวดคิ้วยุ่ง เช่นเดียวกับอาชวิน วันนี้สายของโทนี่ ที่แนะนำตัวเองว่าชื่อเฉิน นัดพวกเขามาพบ เพื่อตกลงเรื่องแผนการแทรกซึมเข้าไปในรังโจร ที่มีเบาะแสเรื่องคนร้ายซึ่งทำร้ายภาม และเรื่องอาวุธสงครามที่พวกเขาต้องการรวบรวมหลักฐานจับกุมผู้ให้ความร่วมมืออยู่เบื้องหลังให้จงได้
“ผมแต่งหน้าเอาก็ได้นะ ติดรอยบากหน่อยก็หน้าโหดได้แล้วล่ะ”
อาชวินแย้ง แต่ก็ถูกอีกฝ่ายโบกไม้โบกมือไปมา
“ผมว่าไม่เหมาะก็ไม่เหมาะสิ ผิวพรรณแบบนี้ หน้าตาแบบนี้ แต่จะแฝงตัวไปเป็นคนงานในร้าน แค่วันแรกก็โดนจับได้แล้วล่ะคุณตำรวจ”
อาชวินลอบถอนหายใจอย่างหงุดหงิด แต่คำพูดของอีกฝ่ายก็มีเหตุผลอยู่มากทีเดียว
“แล้วนอกจากคนงานแล้ว คุณคิดว่าพวกเราจะสามารถเข้าไปฝังตัวในสถานที่นั้นยังไงไม่ให้ผิดสังเกตได้บ้างล่ะครับ ...คุณเฉิน”
ชายวัยกลางคนเงียบไปสักครู่ แล้วถอนหายใจเบา ๆ ก่อนจะย้อนถามขึ้นก่อน
“ผมน่ะเสนอได้อยู่หรอก แต่พวกคุณจะเล่นบทนั้นไหวไหมล่ะนะ”
ผู้หมวดหนุ่มทั้งสองเงียบกริบ หรี่ตามองคนพูดอย่างสงสัย แล้วเป็นกานต์ที่ย้อนถามกลับไป
“อะไรหรือครับ ลองบอกมาก่อนเถอะ”
เฉินมีสีหน้าลำบากใจเล็กน้อย ก่อนจะกระแอมเบา ๆ แล้วเอ่ยตามมา
“ง่า...ที่นั่นพวกคุณก็คงพอจะได้รับรู้มาก่อนแล้วสินะว่ามันเป็นผับ ที่มีทั้งโชว์ผิดกฎหมาย แล้วก็บ่อนการพนัน ครบวงจร”
“ก็พอรู้มาบ้าง”
อาชวินตอบคำถามนั้น เช่นเดียวกับกานต์ที่พยักหน้ารับรู้ค่อย ๆ
“นอกจากมีพวกผู้หญิงขายบริการแล้ว ผู้ชายขายบริการก็เป็นที่นิยมในนั้นไม่แตกต่างกันนัก”
พออีกฝ่ายพูดถึงตรงนี้ ทั้งกานต์และอาชวินก็ชะงัก ก่อนจะแค่นยิ้มน้อย ๆ ให้คนพูด ด้วยความเข้าใจตรงกันถึงวัตถุประสงค์ของอีกฝ่าย
“ช่วงนี้เด็กในร้านก็ค่อนข้างขาดแคลน เพราะบางส่วนมันก็ขายตัวด้วยเสพยาด้วย พอเสพเกินกำหนดก็เดี้ยงไปตามระเบียบ อีกอย่าง รสนิยมของลูกค้าในปัจจุบันนี้ ก็หันมาสนพวกเพศเดียวกันเองอยู่มาก เวลามีเด็กใหม่เข้ามาทำพวกนี้ ก็เลยไม่ค่อยถูกตรวจสอบมากนัก”
“คุณคงจะไม่ให้พวกผมสองคนไปขายตัวหรอกนะ...ถึงจะเป็นงานก็เถอะ แต่มันมากไปหน่อยหรือเปล่า!”
กานต์บอกด้วยน้ำเสียงเข้ม ทั้งอายทั้งหงุดหงิด จนคนฟังรีบยกมือปรามให้อีกฝ่ายใจเย็นก่อน
“เฮ้ย ๆ ไม่ใช่ เข้าใจผิดแล้ว! ไอ้ที่อยากแนะนำให้ทำน่ะ คือพวกเด็กนั่งดริงค์เฉย ๆ ต่างหาก”
“เด็กนั่งดริงค์?”
กานต์กับอาชวินทวนคำแทบพร้อมกัน ชายวัยกลางคนลอบถอนหายใจแล้วจึงอธิบายต่อ
“ใช่ครับ ผมจะบอกว่าระบบในร้านน่ะ เด็กนั่งดริงค์ในนั้นทั้งชายหญิง ก็จะมีพวกที่ทั้งขายและก็ไม่ขายรวม ๆ กันไป ซึ่งจะอยู่กับการตกลงระหว่างลูกค้าและเจ้าตัว แต่ส่วนใหญ่พอเห็นเงินก็ตาวาวทั้งนั้นล่ะนะ แต่ก็มีบางพวกที่ทำเป็นเล่นตัวโก่งราคา ให้อาเสี่ยหื่น ๆ มาคอยติดใจมันก็มี”
ผู้หมวดหนุ่มทั้งสองเงียบกริบ สบตากันอย่างคิดหนัก ถึงจะไม่ต้องขายตัวแต่เป็นเด็กนั่งดริงค์มันก็เสี่ยงต่อการถูกลวนลามอยู่มากพอสมควร
“พวกคุณอาจจะลำบากใจ แต่ถ้าถามผม ผมว่าเหมาะนะ ไหนจะกลมกลืนไม่ถูกสงสัยง่าย ๆ แล้วยังมีโอกาสได้เจอต้นตอเข้าให้อีกด้วย เป้าหมายคุณก็พวกแขกในร้านนั้นไม่ใช่หรอกรึ ใครจะรู้ว่าไปทำงานวันแรก ๆ ก็อาจจะแจ็คพ็อตเจอผู้บงการอยู่เบื้องหลังทันทีเลยก็ได้ แถมพวกนั้นเหล้าเข้าปากก็ไม่ค่อยระวังกันเท่าไหร่ เพราะถือว่ามีแต่พวกในวงการเดียวกันแทบทั้งนั้น พวกคุณก็รู้ใช่ไหมว่าคนที่จะไปทำงานที่นั่น ถ้าไม่ใช่คนในแนะนำไป มันก็เข้ายากอยู่ล่ะนะ”
คำอธิบายเกลี้ยงกล่อมของอีกฝ่าย ทำให้กานต์ถอนหายใจยาว แล้วพยักหน้าตกลง ในขณะที่อาชวินที่นั่งใกล้ ๆ สะดุ้ง
“เฮ้ย! เอาจริงหรือวะกานต์?”
“อือ ก็ถูกของคุณเฉินบอก เด็กดริงค์มันเข้าถึงตัวพวกเป้าหมายเราได้ง่ายกว่า ...ถ้ามันจะมีคนหน้ามืดตามัวมาเรียกเราไปนั่งด้วยล่ะนะ”
กานต์บอกแล้วถอนหายใจอย่างไม่มั่นใจตัวเอง แต่ทำให้คนฟังอย่างเฉินหัวเราะเบา ๆ
“โธ่! คุณตำรวจ มั่นใจตัวเองหน่อยสิ หน้าตาอย่างพวกคุณนี่ เข้าไปเมื่อไหร่มีหวังได้กลายเป็นท็อปของร้านในไม่ช้านี้แน่!”
คนฟังแค่นยิ้ม ไม่ได้นึกยินดีกับคำชมที่ได้ฟังเลยสักนิด
“แล้วก็นะ...อย่าลืมสัญญากันล่ะคุณ ผมน่ะยอมช่วยงานของพวกคุณ ก็เพราะว่าคุณโทนี่ขอร้องมาหรอก ... ที่ผับนั่นมันเป็นแหล่งทำมาหากิน แล้วก็ที่ซุกหัวนอนของผม แล้วก็ใคร ๆ อีกหลายคน ...ไม่มีใครหรอกนะคุณตำรวจ ที่มันอยากเป็นโจร แต่ทำไงได้ ฝนมันตกไม่ทั่วฟ้า เราก็ดิ้นรนเอาชีวิตรอดของเราไปอย่างนี้”
ชายวัยกลางคนกล่าวต่อ ด้วยใบหน้าเคร่งขรึมลง ทำให้กานต์และอาชวินสบตากัน ก่อนจะพยักหน้ารับรู้
“ผมเข้าใจ ...งานนี้ ผมต้องการแค่รวบตัวคนร้ายที่ทำร้ายรุ่นพี่ผม และไอ้พวกที่มันสนับสนุนอาวุธสงครามให้เจ้าคนร้ายนั่น ออกมายิงตำรวจได้กลางวันแสก ๆ เย้ยกฎหมายบ้านเมืองได้เท่านั้นล่ะ ....ส่วนเรื่องผับที่คุณอยู่ ผมจะพยายามเลี่ยงไม่ให้เกิดการจับกุมที่นั่น หรือถ้ามีก็คงติดต่อกันก่อนล่ะนะ”
เฉินถอนหายใจกับคำตอบของอีกฝ่าย แต่ก็ยังคงยิ้มน้อย ๆ ให้ทั้งคู่
“ขอบคุณ แค่นี้ก็ยังดี ผมเองก็เข้าใจอยู่หรอกนะ ตำรวจอย่างพวกคุณจะให้เมินความผิดไปเสียเลย มันก็ทำใจลำบากอยู่เหมือนกันใช่ไหมล่ะ”
จากนั้นชายวัยกลางคนก็ยื่นเศษกระดาษแผ่นหนึ่งส่งให้กับกานต์
“ถ้าอย่างนั้นพรุ่งนี้ พวกคุณมาหาผมตามที่อยู่นี่ เดี๋ยวผมจัดการพาพวกคุณเข้าร้านเอง”
ผู้หมวดหนุ่มก็รับมาอ่านคร่าว ๆ แล้วเก็บใส่กระเป๋าเสื้อไป
“ขอบคุณครับที่ช่วยเป็นธุระให้”
กานต์กับอาชวินโค้งศีรษะนิด ๆ ขอบคุณอีกฝ่าย ซึ่งก็ยิ้มตอบ
“ไม่เป็นไรหรอกคุณ ผมเองก็ได้คุณโทนี่ช่วยเอาไว้หลายครั้ง มันก็ต้องตอบแทนบุญคุณกันบ้างล่ะนะ”
จากนั้นเฉินก็ออกไปจากห้องนั้นก่อน ซึ่งกานต์กับอาชวินก็รออีกสักพักใหญ่แล้วค่อยเดินตามออกไป เพื่อไม่ให้ดูผิดสังเกต แม้ว่าคนแถวละแวกนั้นจะไม่รู้จักพวกเขาและไม่สนใจใครเลยก็ตาม
“วิน...ห้ามบอกเรื่องนี้ให้ใครรู้เด็ดขาดเลยรู้ไหม โดยเฉพาะเจ้าแฟนเด็กของนายน่ะ”
กานต์เอ่ยเตือนหลังจากที่พวกเขานั่งรถออกมาด้วยกัน เพื่อตรงไปยังห้องพักของอาชวิน
“เห? ทำไมล่ะ”
อาชวินถามอย่างสงสัย แล้วก็ต้องร้องอ๋อตามมาเมื่อเพื่อนเฉลยคำตอบ
“เด็กนั่นขี้หึงจะตายไม่ใช่หรือไง ฉันมองปราดเดียวก็พอจะเดาได้แล้ว”
กานต์บ่นเบา ๆ แล้วนึกถึงคนรักของตนบ้าง
“เควินก็เหมือนกัน ขืนให้รู้มีหวังไม่ยอมให้ไปแน่ เฮ้อ!”
“ทำใจ ๆ มีแฟนขี้หึงเกินไปก็แบบนั้น”
อาชวินเอ่ยปลอบอย่างนึกขำ ทำเอาคนฟังหันมาค้อนให้อย่างหมั่นไส้
“ทำยังกับของตัวเองปกตินักนี่ ทั้งสโตกเกอร์ ทั้งลักพาตัว คนปกติใครเขาทำกันล่ะนั่น”
อาชวินชะงัก ก่อนจะหัวเราะแห้ง ๆ เพราะที่กานต์บอกมามันก็เป็นเรื่องจริงทั้งนั้น
“ช่างเหอะ ฉันเคยชินเสียแล้ว แถมบางทีพอโดนทำแบบนั้น มันก็ตื่นเต้นดีเหมือนกัน”
คำตอบของเพื่อนสนิททำเอากานต์นิ่งอึ้ง แล้วจ้องมองคนพูดอย่างไม่อยากเชื่อหูตัวเองนัก
“ก็ไหน ๆ มีคนรักโรคจิต ก็ต้องทำตัวให้สมน้ำสมเนื้อกันไง แต่อย่าไปบอกเด็กนั่นล่ะว่าฉันชอบ ...ไม่งั้นเดี๋ยวจะโดนอะไรที่มันพิเรนทร์กว่านี้เข้าให้อีก”
“บางครั้งฉันก็ไม่ค่อยเข้าใจรสนิยมนายเลยว่ะวิน”
กานต์บ่นเบา ๆ แต่ก็ไม่ได้พูดอะไรอีก เพราะมัวแต่คิดหนักว่าจะทำตัวเป็นเด็กดริงค์ยังไงให้มันสมจริงดี
“เย็นนี้ไปลองของจริงกันไหมล่ะ กานต์ ...นาน ๆ ก็ขอไปกินเหล้ากับสาว ให้มันกระชุ่มกระชวยบ้างหน่อยเหอะวะ”
อาชวินเสนอความเห็น แต่ทำเอาเพื่อนสนิทมองเขาตาปริบ ๆ
“แน่ใจว่าจะกล้าลอง... คิดหรือว่าสองคนนั่นจะปล่อยนายกับฉันไปไหนมาไหน โดยไม่โดนสะกดรอยตามน่ะ”
“อะไร? กลัวเหรอ เป็นภรรยาอยู่ใต้การควบคุม ของคุณสามีตั้งแต่เมื่อไหร่กันวะนาย”
อาชวินทำเป็นตีหน้าล้อเลียนทำให้กานต์หรี่ตามองอีกฝ่ายอย่างหมั่นไส้ ก่อนจะแกล้งทำเป็นเมินมองไปข้างหน้าแล้วเปรยเรียบ ๆ
“อ้าว นั่นเจ้าหนูคริสโตเฟอร์ไม่ใช่หรือ?”
“หา! ไหน!”
คนขับรถแทบจะเบรกรถกึกด้วยความตกใจ แต่พอมองไปก็ไม่เห็นจะเป็นอย่างที่กานต์บอกเลยสักนิด
“เหอะ! ทำเป็นปากเก่ง กล้าจริงก็บอกเด็กนั่นต่อหน้าฉันสิ ว่าวันนี้จะไปนั่งดื่มแล้วเรียกเด็กดริงค์มาดื่มด้วย”
กานต์ประชดอย่างหมั่นไส้ ทำให้เพื่อนสนิทที่นั่งด้วยกันข้าง ๆ หัวเราะเจื่อน ๆ
“ขืนบอกไป หมอนั่นก็ได้ทำตัวน่ารำคาญกันพอดี... โอเค ๆ ขอโทษแล้วกันที่แกล้งแซวนาย”
กานต์ยักไหล่ แล้วยิ้มนิด ๆ ให้ และเมื่อถึงห้องพักของอาชวิน ทั้งคู่ก็ทิ้งตัวลงนั่งบนโซฟาตรงบริเวณห้องรับแขกอย่างเหนื่อยใจ
“เคยแต่เป็นเด็กเสิร์ฟ คนงานก่อสร้าง ไม่ก็วินมอเตอร์ไซด์ ต้องมาเป็นเด็กนั่งดริงค์นี่เล่นเอาไปแทบไม่เป็นเลยว่ะ”
กานต์บ่นอย่างเพลีย ๆ ซึ่งก็ไม่แตกต่างจากอาชวินเท่าใดนัก
“ฮะ ๆ นั่นสิ ...จะทำแบบไหนยังไงดีนะ...อือ แบบนี้ได้ไหมหว่า ...ป๋าขา เมื่อยไหมคะ เดี๋ยวหนูนวดให้”
อาชวินแกล้งทำเป็นดัดเสียงอ่อนหวาน จีบปากจีบคอ แล้วนวดไหล่ นวดขาเพื่อนสนิท ซึ่งท่าทางเช่นนั้นก็ทำให้กานต์ถึงกับหัวเราะก๊าก แล้วสั่นศีรษะไปมา
“ไม่ไหวว่ะ! ยังกับกะเทยควายแน่ะ! เผลอ ๆ พวกสาวประเภทสองนั่น ยังดูน่ามองกว่านายตอนนี้เลยว่ะวิน!”
“โห! เพื่อนนะเพื่อน ไม่ชมก็อย่าพูดทำลายความมั่นใจกันเด่ะ!”
อาชวินชักสีหน้าบึ้งแล้วบ่นอุบใส่เพื่อนของตน ทำให้คนที่กำลังหัวเราะอยู่พยายามปรับอารมณ์ และพอค่อยยังชั่วอาการขำ เจ้าตัวก็อมยิ้มแล้วตบบ่า
“เอาน่า ๆ ฉันล้อเล่น ...ก็นะ คิดดูเด่ะ รู้จักกับนายตั้งกี่ปีมาแล้ว ในสายตาฉันต่อให้นายแต่งหยาดเยิ้ม สวยหยดย้อยขนาดไหน ยังไงก็ไม่ชินว่ะ ...หรือนายชิน?”
คำถามท้ายประโยคของกานต์ทำให้คนฟังถอนหายใจ ก่อนจะฝืนยิ้มเจื่อน ๆ ให้คนถาม
“ไม่ชินเหมือนกันว่ะ ถึงจะมีคนรักเป็นผู้ชายก็เหอะ แต่ก็ไม่จำเป็นต้องเปลี่ยนตัวเองให้เป็นสาวแหววแต๋วแตกด้วยนี่หว่า... เฮ้อ!แล้วงี้จะรอดไหมเนี่ย”
“ก็ต้องลองดู บางทีพวกที่มาเที่ยวพวกนี้เขาอาจจะชอบแบบทั่ว ๆ ไปก็ได้ เราก็เป็นตัวของเราไม่ต้องดัดเสริมเติมแต่งอะไรให้เกินไปหรอกน่า ...แถมเอาเข้าจริง ๆ จะโดนแขกเรียกตัวหรือเปล่าก็ไม่รู้ หุ่นฉันกับนายมันก็ไม่ได้น่ารัก เหมือนพวกเด็กหนุ่มหน้าใสพวกนั้นสักหน่อย”
กานต์สรุปอย่างปลง ๆ ทำให้อาชวินที่ได้ฟังยิ้มออก และต่างฝ่ายก็ต่างลงท้ายด้วยการดื่มเบียร์ย้อมใจ จนกระทั่งเมาหลับกันไปในที่สุด
--- TBC ---
-
สั้นไปนิดน้า :oo1: อยากอ่านตอนเป็นเด็กนั่งดริ๊งค์
-
^ ^" พอดีปัดตัดแบ่งช่วงระหว่างสองตอนนี่ลำบากน่ะค่ะ (23-24)
แต่ตอนที่ 24 ยาวกว่านี้แน่นอนค่ะ
ป.ล. กำลังนั่งแก้คำผิดของบทที่ 24 อยู่ค่ะ ไว้ทวนเรียบร้อยไม่ให้หลงตา
คืนนี้จะมาแปะต่อนะคะ พยายามเร่งปั่นอยู่ค่ะ เพื่อความต่อเนื่อง
-
เด็กนั่งดริ้ง :-[ อยากรู้จังจะเป็นไง
-
อยากอ่านต่อ :serius2:
+1
-
เด็กนั่งดริ้ง ท่าทางจะโดนลวนลามเยอะนะเนี่ยะ จะไหวหรออออ
-
จะไหวเร้อออออ
ถ้าเควินกับคริสรู้นี่งานเข้าแบบโครตงานช้างเลยนา
มีสิทธิ์ไม่ได้เห็นเดือนเห็นตะวันกันเลยทีนี้
-
รอเด็กนั่งดริ้ง 2 คนนี้
:กอด1: :กอด1:
-
โหหหหหหหหหหหหหหหหห ตอนนี้หายไปนานมากกกกกกก
มาแปะป้าบไว้ก่อน เด๊วหายมึนหัวแล้วจะมาอ่านนะค้าบบบบ
รอตอน 24 ด้วยเลย ^^
-
เด็กนั่งดริ้งหรอ
อยากไปใช้บริการมั้งจังเน้
อิอิ
รอตอนต่อไปนะ
เป็นกำลังใจจ้า
สู้ๆ นะจ้ะ
-
คุณตำรวจยอดรัก
==============
24
นายเฉินมองชายหนุ่มสองคนที่แต่งชุดลำลองเป็นเสื้อเชิ้ตกางเกงยีนส์ธรรมดามาหาตนตามเวลานัด พลางยิ้มน้อย ๆ เมื่อเห็นสีหน้าและแววตาที่แสดงถึงการตัดสินใจของทั้งคู่
“มากันตรงเวลาดี ถ้างั้นผมจะได้แนะนำถึงกฎ ระเบียบ และวิธีการใช้ชีวิตย่อ ๆ ในร้านนี่ ไม่ให้ผิดสังเกตง่าย ๆ แล้วกัน”
“ครับ!”
ทั้งอาชวินและกานต์พยักหน้ารับคำแล้วตั้งใจฟังในสิ่งที่อีกฝ่ายอธิบาย จากนั้นพวกเขาก็ถูกนำมายืนอยู่หน้าตู้เสื้อผ้า โดยมีเฉินคอยบอกให้พวกเขาเปลี่ยนชุดเป็นชุดในตู้แทน
“ทำงานแบบนี้ มันต้องเน้น ๆ โชว์ ๆ สักหน่อย เปลือยอก เน้นก้น ให้ลูกค้ามองแล้วคึกคัก ๆ เป็นคุณถ้าไปเที่ยวผู้หญิง ก็ชอบมองพวกแต่งตัวเซ็กซี่ ๆ โชว์เนื้อหนังมังสากันมากกว่าใช่ไหมล่ะ”
เฉินอธิบายเมื่อเห็นผู้หมวดทั้งสองตีสีหน้าทะแม่ง ๆ
“ผู้หญิงใส่มันก็น่าดูหรอกคุณเฉิน แต่พวกผมให้แต่งรัดติ้วแบบนี้นี่นะ... ผมกลัวลูกค้าจะกินข้าวไม่ลงเอาน่ะสิ”
กานต์มองกางเกงยีนส์ตัวสั้นจิ๋ว ที่ใส่แล้วคงเน้นทั้งเป้าและบั้นท้ายเขาให้เห็นเด่นชัดกว่าเดิมเป็นเท่าตัว ส่วนอาชวินหยิบเสื้อเชิ้ตบาง ๆ ที่มองทะลุไปถึงไหน ๆ ขึ้นมาพิจารณาแล้วนิ่วหน้าทันที
“เสื้อแม่งบางโคตร เอาผ้าขาวบางมาตัดเสื้อแทนหรือเปล่าวะแบบนี้!”
เฉินหลุดหัวเราะกับคำวิจารณ์ของตำรวจทั้งสอง แล้วโบกไม้โบกมือให้ทั้งคู่เลิกกลุ้มใจเสีย
“เอาน่า ครั้งแรกอาจจะยังไม่ชิน แต่ใส่ไปเรื่อย ๆ เดี๋ยวก็ชินเอง อีกอย่างในร้านก็แต่งกันแบบนี้ทั้งนั้น มีเพื่อนแต่งมันก็ไม่อายเท่าไหร่หรอกครับคุณ”
สองตำรวจหนุ่มจ้องหน้ากันตาปริบ ๆ ก่อนจะถอนหายใจเฮือกใหญ่ตามมา
“เอาไงเอากัน ไหน ๆ ก็หลวมตัวมาขนาดนี้แล้วนี่นะ”
กานต์บ่น แล้วจึงจัดแจงเปลี่ยนเสื้อผ้าเช่นเดียวกับอาชวิน ที่พยายามเลือกชุดที่มันโป๊น้อยสุดมาแต่ง เฉินมองสภาพหลังสลัดคราบแปลงโฉมของทั้งคู่ ก็ถึงกับตกตะลึงตาค้าง แล้วตบมือดังอย่างถูกใจ
“แหม่! เสียดายจริง ๆ เลยแฮะ นี่ถ้ามาทำประจำมีหวังลูกค้าติดใจเข้าร้านเพียบ! ว่าไงคุณตำรวจ หลังจบคดีนี้คิดจะมารับจ๊อบที่นี่หรือเปล่า รับรองผมจะช่วยปิดเรื่องหน้าที่คุณให้มิดไม่ให้ใครจับได้แน่”
“เหอะ ๆ เอาแค่คืนนี้ให้รอดก่อนเหอะคุณเฉิน ผมกลัวจะทนไม่ไหวกับสภาพตัวเอง จนเผลอสติแตกเอาเข้าง่าย ๆ ก็ได้ล่ะนะ”
กานต์บอกอย่างนึกปลงสภาพตัวเอง เหลือบไปมองอาชวิน ก็ถอนหายใจเฮือกใหญ่ ที่เห็นอีกฝ่ายนั้นมีสีหน้าอนาถสภาพตัวเองไม่แตกต่างกับเขานัก
จากนั้นผู้หมวดหนุ่มทั้งสองที่ไม่รู้ว่าตัวเองน่ารักน่ามองขนาดไหน ก็เริ่มเข้าคอร์สติวเข้มกับเฉิน โดยต่างคนก็ต้องเปลี่ยนชื่อเรียกกันเสียใหม่ เฉินนั้นเป็นลูกพี่ใหญ่ในร้านที่อยู่มานาน และมีหน้าที่ดูแลในส่วนบริการแขกอยู่แล้ว จึงสามารถประกบและสอดส่องดูแลทั้งสองคนได้โดยตรง ทำให้ทั้งกานต์และอาชวินค่อนข้างอุ่นใจมากขึ้นกว่าเดิม
ตกค่ำ เสียงดนตรี แสงไฟหลากสี และแขกมากหน้าหลายตา ที่ล้วนแล้วแต่คุ้น ๆ หน้าว่าจะเป็นพวกนักธุรกิจ หรือนักการเมืองที่มีเบื้องหลังกันแทบทั้งนั้น
กานต์กับอาชวินตอนนี้กำลังแยกกันรับมือแขก เฒ่าหัวงูหื่น ๆ ซึ่งมีรสนิยมรักร่วมเพศ โดยพวกเขาทั้งคู่นั้นแทบจะไม่มีเวลาว่างคอยสังเกตการณ์รอบด้านสักเท่าใด เพราะทันทีที่ลูกค้าเห็นพวกเขา ชายหนุ่มทั้งสองก็ถูกเรียกให้ไปนั่งร่วมดื่มที่โต๊ะ จนเกือบจะเกิดการวางมวยแย่งเด็กดริงค์กันด้วยซ้ำ โชคดีที่นายเฉินออกมาไกล่เกลี่ย และจัดคิวเด็กใหม่ทั้งสองให้แขกแต่ละโต๊ะ เรื่องจึงจบลงด้วยดีนั่นเอง
“น้องกานดาครับ ดื่มเหล้ากับพี่หน่อยสิครับ พี่ไม่เห็นน้องดื่มเท่าไรเลย”
เฒ่าหัวงูหน้าตาหื่นวัยเกือบห้าสิบที่เดาะเรียกตัวเองว่าพี่ชวนให้คนฟังคลื่นไส้ แต่ก็ต้องแกล้งทำเป็นยิ้มหวานประจบ
“ขอโทษครับพี่ พอดีผมคออ่อน เมาง่าย ...แถมเมาแล้วชอบอาละวาดด้วย ผมเลยกลัวจะทำเรื่องไม่ดีให้พี่โกรธเอาน่ะครับ”
กานต์เน้นคำว่าอาละวาดเป็นพิเศษ พร้อมกับส่งแววตาดุ ๆ คมกริบให้อีกฝ่าย แต่ดูเหมือนว่าชายผู้นั้นจะไม่ได้กลัวคำขู่ดังกล่าว หนำซ้ำยังถูกใจยิ่งขึ้นเสียอีก
“งั้นก็ดีสิครับ ยิ่งรุนแรง พี่ยิ่งชอบ”
กานต์ฝืนยิ้ม แล้วจึงหยิบแก้วเหล้าตรงหน้าขึ้นมาดื่มอย่างเสียไม่ได้ อีกฝ่ายปรบไม้ปรบมือชอบใจ แล้วขยับกายเบียดแนบชิดคนข้าง ๆ เขาไปอีก
“น้องกานดานี่น่ารักจังเลยนะครับ พี่มาเที่ยวที่นี่หลายครั้งแล้ว แต่ยังไม่เคยเจอใครน่ารักเท่าน้องกานดามาก่อนเลยนะครับเนี่ย”
“ขอบคุณครับ แต่ก็คงเพราะที่นี่มันมืด ๆ มากกว่า เลยทำให้พี่เห็นผมไม่ค่อยชัด ถ้าเห็นชัด ๆ มีหวังอาจจะตกใจเป็นลมไปเลยก็ได้”
กานต์บอกพร้อมกับพยายามแกะมือไม้ที่มาหมุบหมับแถวท่อนขาของตน
“ฮ่า ๆ น้องกานดานี่มีอารมณ์ขันจังเนาะ ...แล้วเล่นพูดแบบนี้ ทำให้พี่ชักอยากเห็นน้องแบบชัด ๆ สองต่อสองเสียแล้วสิครับ”
เฒ่าหัวงูตรงหน้าตีความของกานต์เป็นว่าอีกฝ่ายให้ท่าตน แล้วจึงรีบลงมือต่อรองทันที
“นะครับ ...เลิกงานแล้วไปกับพี่ไหม รับรองพี่ทุ่มไม่อั้นเลยนะ อย่างน้องกานดานี่ จะให้พี่เลี้ยงดูออกนอกหน้า พี่ก็ยอม”
กานต์ฝืนยิ้มหวานให้ ทั้งที่ในใจนึกกร่นด่าเจ้าเฒ่าหัวงูใกล้ ๆ เขาเสียไม่มีชิ้นดี
“อย่าเลยพี่ ...ผัวผมขี้หึงน่ะ เดี๋ยวจะโดนมันฆ่าเอา”
กานต์กระซิบบอก ทำเอาคนที่กำลังทำตาเยิ้มชะงักกึก แล้วถามอย่างไม่อยากเชื่อหูตัวเอง
“น้องกานดามีผัวแล้วเหรอครับ…”
“ใช่ครับพี่ ...ก็อยู่แถว ๆ นี้นั่นล่ะ มันหึงโหดจะตายพี่ แถมเข้าออกโรงพักเป็นว่าเล่น ผมงี้กลัวมันจะตาย ไม่งั้นผมไปเป็นเด็กขายแทนแล้ว ไม่มาเป็นเด็กดริงค์อยู่แบบนี้หรอก”
กานต์ใช้ยุทธวิธีอย่างที่เฉินแนะนำ หากเจอแขกช่างตื๊อมาก ๆ และก็ได้ผล เพราะอีกฝ่ายค่อย ๆ ขยับออก พร้อมกับเหลือบมองไปมาด้วยความหวาดระแวง เพราะยังไงแถวนี้ก็รังโจร แถมแต่ละรายก็ร้าย ๆ ชนิดถ้าเลือดขึ้นหน้าก็ไม่สนหน้าอินทร์หน้าพรหมอะไรกับเขาแทบทั้งนั้น
แม้ผู้หมวดหนุ่มจะค่อนข้างกระดากปากอยู่บ้าง แต่เมื่อผลลัพธ์ออกมาดี ชายหนุ่มก็ยิ้มน้อย ๆ อย่างพอใจ จากนั้นจึงนั่งจิบเหล้าเป็นเพื่อนแขกคนนั้นไปจนอีกฝ่ายเช็คบิลกลับ เพราะเสียวว่าจะโดนผัวจอมโหดของคนน่ารักข้าง ๆ แอบดักตีหัวนอกร้านเข้าให้
เสียงถอนหายใจยาวเฮือกใหญ่ดังขึ้นเบา ๆ ชายหนุ่มสวมแว่นตาดำ มาดเข้ม กำลังจิบไวน์ราคาแพงอยู่มุมที่นั่งฝั่งวีไอพีของร้าน สายตานั้นจับจ้องที่ชายหนุ่มสวมเสื้อเชิ้ตสีขาว กางเกงยีนส์สั้นฟิต อวดรูปร่าง ที่พอเขาเห็นแวบแรก ก็แทบจะหิ้วเจ้าตัวกลับบ้านด้วยความโมโห แต่ก็ต้องอดทน เพราะไม่อยากให้เรื่องมันพังเสียก่อน และเขาอาจจะโดนอีกฝ่ายโกรธเข้าให้ในภายหลังก็ได้
“คุณเควิน สวัสดีครับ ไม่ได้เจอกันนานเลยนะครับ”
ชายหนุ่มหน้าตี๋ หุ่นผอมบาง อายุราวสามสิบปลาย ๆ ใส่สูทราคาแพงลิบ เดินเข้ามาโค้งทักทายคนที่นั่งอยู่ด้วยความคุ้นเคย
“สวัสดีคุณฟง การค้ารุ่งเรืองดีนี่ครับ แขกหน้าใหม่ ๆ มากันเพียบเลยทีเดียว”
เควินเอ่ยตอบพร้อมใบหน้ายิ้มแย้ม ซึ่งอีกฝ่ายก็ขออนุญาตร่วมนั่งสนทนา โดยที่หนุ่มลูกครึ่งก็พยักหน้าต้อนรับด้วยความเต็มใจ
“พวกขาจรหลัง ๆ ก็เริ่มมีมาเยอะเข้า บางทีก็ต้องตรวจสอบเข้มงวดกันสักหน่อย เพราะไม่รู้ว่าจะมีสายตำรวจแฝงมาบ้างหรือเปล่านั่นล่ะครับ”
“มิน่า ถึงดูเรื่องมากชอบกล แถมยังมีการขอดูบัตรสมาชิกอะไรนั่น ทีแรกผมคิดว่าจะเข้าไม่ได้แล้วเสียอีก”
เควินบอกขำ ๆ อย่างไม่คิดถือสา เมื่อนึกถึงตอนที่เขาเข้าร้านมา
“เรื่องนั้นต้องขออภัยด้วยครับ พอดีเด็กใหม่ยังไม่ค่อยกว้างขวางนัก เลยเสียมารยาทเข้า สำหรับคุณเควินถึงไม่มีบัตรสมาชิก ทางเราก็ยินดีต้อนรับทุกเมื่ออยู่แล้วครับ”
ฟงบอกอย่างนอบน้อม ซึ่งเควินก็ยิ้มรับ ก่อนที่สีหน้าจะกลับเปลี่ยนเป็นเคร่งขรึมลง
“แล้วเรื่องที่ผมขอร้องไป...”
“ลำบากอยู่นะครับ ลูกค้าในที่นี้แต่ละคนถ้าไม่ระดับวีไอพี ก็พวกมีแบล็กอัพหนาทั้งนั้น จะให้ลงมือล่วงเกิน ทางผมก็ลำบาก”
ฟงกระซิบบอกอย่างลำบากใจ แล้วจึงสั่งให้ลูกน้องขยับถอยห่างออกไปเหลือเพียงแค่เขากับเควินที่คุยกันตามลำพัง
“ถ้าอย่างนั้นก็ช่วยเปิดทางให้คนของผมเข้าใกล้เขาหน่อยได้ไหมล่ะ แล้วทางนั้นจะจัดการต่อเอง”
“หือ? คนของคุณ ...อย่าบอกนะครับว่ามีปะปนมาในร้านผมด้วย”
เควินยิ้มโดยที่ไม่ตอบคำถามของฟง ทำเอาเจ้าของร้านหนุ่มใหญ่ต้องถอนหายใจ แล้วสั่นศีรษะไปมา
“คุณเควินนะ คุณเควิน หาเรื่องปวดหัวให้ผมอีกแล้ว”
เพราะความที่อยู่แวดวงเดียวกัน และคบหากันมานาน จึงพอจะทำให้ให้ฟงเดาใจอีกฝ่ายออก อีกอย่างเขาเองก็รู้ถึงข่าวของเควินกับคนรักลับ ๆ ที่เป็นตำรวจอยู่บ้าง เพราะดูเหมือนเควินจะไม่คิดปิดบัง แถมก็ไม่มีใครจะกล้าเข้าไปกระตุกหนวดเสือเล่นเสียด้วย
“ผมรู้ว่าผมไว้ใจคุณได้ ก็เท่ากับที่ผมจะไม่นำเรื่องเดือดร้อนมาสู่ร้านคุณ เพราะอย่างนั้นผมถึงเลือกวิธีติดต่อคุณโดยตรง เพื่อล่อเป้าหมายที่เราจะจัดการให้ออกไปจากร้าน จะได้ไม่เกี่ยวข้องกันอีก ...แล้วยิ่งมารู้ทีหลังแบบนี้ว่าคนของผม แฝงตัวเข้ามาในลักษณะไหน ผมก็ยิ่งอยากให้เรื่องนี้มันจบให้เร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้”
ท้ายประโยคเควินเอ่ยเสียงเข้ม เสียจนทำให้ฟงต้องถอนหายใจเฮือกใหญ่ เขาเหลือบไปไล่สายตามองเด็กใหม่สามสี่คนที่เฉินพามา แล้วหรี่ตาพิจารณาว่าคนไหนกันแน่ที่เป็นคนของเควิน
“งานนี้ โทนี่คิดจะลุยซึ่ง ๆ หน้าแต่แรก แต่เพราะเราเปลี่ยนแผนเป็นเล่นตามเกม เลยต้องมาลงมือยุ่งยากแบบนี้”
พอได้ยินชื่อโทนี่ ฟงก็เงียบกริบ ก่อนจะสั่นศีรษะอย่างเอือมระอาอีกครั้ง
“ถ้าผมไม่ช่วยอำนวยความสะดวก ร้านผมก็พังแน่ใช่ไหมครับ”
เควินหัวเราะเบา ๆ กับคำตอบที่ได้รับ เจ้าตัวยกไวน์ขึ้นจิบ แล้วจึงเอ่ยตอบ
“คุณก็พูดเกินไปคุณฟง ...แต่จะว่าไปหมอนั่นในตอนนี้ก็เดาใจยากอยู่ เป้าหมายครั้งนี้มันล้ำเส้นเอง คุณคงจำได้ใช่ไหม ตอนที่ลูกน้องคนโปรดหมอนั่นโดนยิง โทนี่ไปตอบแทนคนยิงแบบไหนบ้าง”
ฟงแค่นยิ้ม ทำไมเขาจะจำไม่ได้ ก็ในเมื่อเขาเองก็นั่งดื่มอยู่ในคลับชั้นสูงแห่งนั้นด้วย แถมยังเกือบโดนลูกหลงกระสุนของอีกฝ่ายเข้าให้ แล้วผลสรุปหลังจากนั้นก็คือ เจ้าของคลับโดนเก็บโหดตายอนาถ แถมยังถูกรื้อหลักฐานมาโปรยให้ตำรวจที่ตามมาทีหลังจัดการรวบยกแก๊งตบท้ายอีกด้วย
“งานนี้หมอนั่นเป็นฟืนเป็นไฟยิ่งกว่าครั้งก่อนอีก เพราะคนโดนยิงน่ะสำคัญกับเจ้าตัวมาก แต่ก็นะ เพราะโดนเบรกจากหลาย ๆ ฝ่าย ที่มีอิทธิพลกับเขา หมอนั่นก็เลยจำใจต้องเล่นตามเกมให้มันยืดเยื้อแบบนี้”
พอเควินพูดแบบนี้ก็ทำให้ฟงมองภาพเหตุการณ์ทะลุปรุโปร่ง แล้วยังรู้ดีว่าใครเป็นผู้ก่อเหตุ เพราะคนที่ก่อคดีอุกอาจ ให้เป็นที่กล่าวขวัญทั้งเบื้องหน้าเบื้องหลังในช่วงนี้ ก็มีแค่รายเดียวเท่านั้น
“จะพยายามช่วยแล้วกันครับ ...แต่รสนิยมของหมอนั่นค่อนข้างเฉพาะทางหน่อยนะครับ”
“เฉพาะทาง?”
เควินทวนคำอย่างสงสัย ซึ่งฟงก็พยักหน้าแล้วอธิบายตามมา
“ครับ เด็ก ๆ ใส ๆ เจ้าตัวไม่สน เขาชอบมาดแมนแบบพอฟัดพอเหวี่ยงกัน ยิ่งแมนดูดีเท่ชนิดสาวมองได้ ผู้ชายมองดี ก็ยิ่งชอบ...อ้อ แบบเด็กใหม่คนนั้นล่ะครับ สเป็คเจ้าตัวเลย”
ฟงชี้ไปที่กานต์ที่กำลังนั่งยิ้มให้แขกคนใหม่ที่มานั่งดื่มกับตน เควินมองตาปริบ ๆ แล้วจึงกระดกไวน์ในแก้วรวดเดียวหมด ก่อนจะวางกระแทกค่อนข้างแรง
“รสนิยมดีนี่ครับ...หมอนั่น”
เสียงห้วนเยียบเย็นที่ทำให้คนฟังสะดุ้ง แล้วจึงค่อย ๆ เหลือบมองไปที่กานต์อีกครั้ง ก่อนจะเหลือบกับมามองชายหนุ่มลูกครึ่งที่นั่งอยู่ด้วยกัน พลางลอบถอนหายใจเบา ๆ
“คนนั้นหรือครับ...คนของคุณ”
เควินไม่ตอบ เขาเงียบพร้อมกับเทไวน์ลงแก้วเพิ่ม
“แต่ก็ดีออกนะครับ มืออาชีพลงมือเอง งานก็สำเร็จง่ายขึ้น ดีกว่าให้เด็กไม่รู้อิโหน่อิเหน่ลงมือตั้งเยอะ”
ฟงพยายามปลอบ แต่เควินก็ได้แค่เพียงพยักหน้ารับรู้ พลางกระซิบบางอย่างกับฟง ซึ่งเจ้าตัวก็ถอนหายใจ ก่อนจะพยักหน้ารับ แล้วเดินตรงไปที่โต๊ะซึ่งกานต์กับแขกนั่งดื่มกัน สักพักกานต์ก็เดินตามฟงมาต้อย ๆ อย่างกังวล เช่นเดียวกับเฉินและอาชวินที่ทำงานอยู่แถวนั้น
“มาแล้วครับ น้องใหม่ของเรา ...น้องดูแลแขกท่านนี้ด้วย ท่านเป็นแขกวีไอพีของเราเชียวนะ”
ฟงหันมากระซิบแล้วยิ้มอย่างนึกขำ เมื่อเห็นกานต์ยืนนิ่งอึ้งด้วยสีหน้าตื่นตระหนกคาดไม่ถึง จากนั้นเจ้าของร้านหนุ่มใหญ่ก็เดินไปบริการดูแลโต๊ะอื่นต่อ ปล่อยให้กานต์อยู่กับเควินที่โต๊ะนั้นตามลำพัง
“ทำไม...นาย”
“นั่งสิ มัวแต่ยืนค้ำหัวแขกอยู่ได้ หรือที่ร้านนี้เขาไม่สอนมารยาทกัน”
น้ำเสียงทุ้มต่ำดังขึ้นเย็นชา ทำให้กานต์กัดฟันกรอด แล้วจึงนั่งกระแทกลงใกล้ ๆ อีกฝ่าย ที่รวบเอวเขาไปกอดแนบชิดทันที
“น่ารักดีนี่ เผลอ ๆ จะน่ารักกว่า ‘เมีย’ ที่บ้านฉันเสียอีก ว่าไง สนใจให้ฉันส่งเสียเลี้ยงดูไหม รับรองอยากได้เท่าไรก็ให้ไม่อั้น”
เควินแกล้งพูดเหมือนกับเป็นคนไม่รู้จัก ทำให้กานต์นึกหงุดหงิดจึงประชดกลับไปอย่างงอน ๆ
“ไม่ได้หรอกครับ เพราะ ‘ผัว’ ผมมันขี้หึง หึงได้หึงดี แถมยังนิสัยเสีย ชอบทำตัวเป็นสโตกเกอร์โรคจิตคอยตามติดไม่ห่างอีกต่างหาก หาอิสระไม่ได้เลย จนบางครั้งนึกอยากจะหาผัวใหม่ที่ใจกว้าง ใจป้ำแทนเหมือนกัน”
คนที่กำลังอมยิ้มชะงักกึก แล้วรั้งเอวของอีกฝ่ายเข้ามาใกล้ พร้อมกับกระซิบตอบเสียงเข้ม
“ถ้าฉันเป็นผัวนายล่ะก็...ได้ยินแบบนี้ คงกลับไปจับมัดผูกติดกับเตียงไม่ต้องให้เห็นเดือนเห็นตะวันกับเขาเลยแล้วล่ะ!”
“เอากับแกล้มมาเพิ่มให้ครับ!”
เสียงร่าเริงของใครบางคนเอ่ยขัดขึ้น เควินทำท่าจะพูดว่ายังไม่ได้สั่ง แต่ก็ชะงักเมื่อเห็นว่าเป็นอาชวินนั่นเอง
“นั่งด้วยคนได้ไหมครับ อยู่แถวนั้นเง๊าเหงา ไม่มีเพื่อนคุยเลย”
ชายหนุ่มแกล้งบอก แต่ความจริงแล้ว เพิ่งจะหาเรื่องปลีกตัวจากแขกจอมเจ้าชู้หื่นกามแต่ละรายมาได้สด ๆ ร้อน ๆ ต่างหาก
“เชิญครับ พอดีผมกำลังติดต่อธุรกิจกับน้องคนนี้เขาสักหน่อย อยากขอซื้อตัวไปนอนบ้านสักคืน แต่น้องเขาบอกว่าผัวเขาโหด ผมเลยกำลังลังเลอยู่”
เควินตอบเรียบ ๆ ทำเอาอาชวินหลุดพรืดเกือบปล่อยก๊าก ในขณะที่กานต์นั่งหน้ามุ่ยด้วยความงอน
“ไม่คิดเลยนะครับว่าจะได้มาเจอกันที่นี่ ตกลงเรื่องมันเป็นยังไงมายังไงกันแน่ครับ คุณเควิน”
อาชวินเริ่มพูดเป็นการเป็นงานหลังจากที่ปรับอารมณ์ของตนได้บ้างแล้ว
“ผมเป็นห่วงเมียผม กลัวจะถูกจับได้เสียก่อนจะเจอเบาะแส ก็เลยเข้าหาเจ้าของร้านให้ช่วยใช้เส้นสายจัดการให้เรื่องมันไวขึ้นหน่อย”
“ก็แล้วทำไมไม่บอกกันก่อนเล่า!”
กานต์โพล่งใส่ด้วยเสียงที่ไม่กล้าดังมากนัก
“ก็บอกอะไรเคยคิดจะฟังบ้างไหม เอะอะก็หน้าที่ ๆ บอกว่ามันเสี่ยงก็ไม่คิดจะสน แล้วถ้าบอกแต่แรกว่าจะช่วย เดี๋ยวก็อ้างโน่นอ้างนี่ ไม่ยอมให้ช่วยง่าย ๆ อีก หาว่าใช้อิทธิพลก้าวก่ายหน้าที่ อยากสืบอยากจับตัวคนร้าย ด้วยฝีมือตัวเอง มากกว่าใช่ไหมล่ะ!”
เควินกระแทกเสียงใส่อย่างหงุดหงิดไม่แพ้กัน แต่คำพูดของหนุ่มลูกครึ่งทำเอาผู้หมวดหนุ่มเงียบกริบ เถียงไม่ออก แล้วก็ต้องก้มหน้าสลดเมื่อเควินบ่นตามมาชุดใหญ่
“แล้วดูสภาพสิ บอกว่าจะแฝงตัวเข้ามาหาเบาะแส ใครจะไปคิดล่ะว่า จะมาแต่งตัวล่อตาผู้ชายคนอื่นแบบนี้ ...ถ้ารู้ก่อนหน้าล่ะก็ จะไม่ยอมให้ออกจากห้องมาเลยด้วยซ้ำ!”
เควินขู่ซึ่งก็ดูเหมือนจริงมาก จนอาชวินชักจะหวาด ๆ แล้วเริ่มเหลือบมองซ้ายขวา ว่าคริสโตเฟอร์จะบ้าจี้ตามเข้ามาสะกดรอยเขาในนี้ด้วยอีกคนไหม
“ก็ห่วง...”
กานต์พึมพำอุบอิบ จนคนฟังไม่ได้ยิน อีกทั้งเป็นเพราะเสียงเพลงที่ดังมากในร้านนั่นด้วย
“อะไร?”
เควินถามเสียงห้วน จนอาชวินกลัวคู่รักจะทะเลาะกันเข้าให้ต่อหน้าเขา
“ก็ฉันเป็นห่วง! ไม่อยากให้เรื่องของฉัน ทำให้นายต้องบาดหมางกับคนในวงการเดียวกัน ...แล้วถ้าร้านนี้เป็นฝ่ายตรงข้ามกับนายล่ะ สถานะนายจะเป็นยังไง นายอาจจะโดนพวกนั้นฉวยโอกาสเล่นงานก็ได้ ...ไม่ใช่แค่อยากดำเนินการเรื่องนี้ตามกฎหมายเท่านั้น แต่เพราะเป็นห่วงก็เลยอยากทำคดีนี้กันเอง ไม่อยากลากนายมายุ่งด้วย ...เข้าใจกันบ้างไหมล่ะ!”
กานต์โพล่งความรู้สึกออกไป แล้วเบือนหน้าไปอีกทางอย่างนึกน้อยใจ ทว่าคนที่ได้ฟังคำสารภาพของคนรัก ถึงกับนิ่งอึ้งแล้วทิ้งตัวพิงพนักโซฟาอย่างหมดแรง ก่อนจะหลุดรอยยิ้มอ่อนโยนออกมาจากใบหน้าหล่อเหลานั้น
“ให้ตายเหอะ ...นายทำเอาฉันแพ้หมดรูปเลยนะกานต์”
คำพูดของอีกฝ่ายทำให้กานต์หันกลับมามองคนรักอย่างสงสัย แล้วก็ต้องชะงักหน้าแดงวาบเมื่อเห็นรอยยิ้มอ่อนโยนของอีกฝ่าย ที่นาน ๆ จะเห็นสักที จนทำให้เขาอดใจเต้นแรงขึ้นมาไม่ได้
“อะแฮ่ม! หวานกันจริ๊งจนน่าอิจฉา งั้นผมไม่ขัดจังหวะละ ไปหาทิปเพิ่มดีกว่า จะว่าไปงานนี้ก็เงินดีนะกานต์ เสร็จคดีแล้วแอบมาทำกันสองคนดีไหม”
คำชวนของอาชวินทำเอาชายหนุ่มที่กำลังยิ้มน้อย ๆ เปลี่ยนเป็นหน้าบึ้งทันควัน แล้วมองเขม่นใส่ผู้หมวดหนุ่มทันที
“เห็นจะไม่เหมาะมั้งครับคุณวิน จะว่าไปผมก็ขอเตือนให้คุณระวังตัวหน่อยดีกว่า เพราะเหมือนผมจะเห็นบอดี้การ์ดของคุณคริสโตเฟอร์ผ่านตาอยู่รายสองราย ...เพราะงั้นตัวเจ้านายก็คงไม่อยู่ไกลเกินไปนักหรอกครับ”
เควินบอกเสียงเข้มแล้วยิ้มเยาะตามมา ทำเอาคนฟังสะดุ้งโหยงแล้วรีบมองลนลานซ้ายขวาอย่างลืมตัว
“มีจริงหรือครับคุณเควิน อย่าขู่กันสิครับ!”
“ใครจะกล้าข่มขู่ตำรวจล่ะครับ ...ขออวยพรให้โชคดีล่วงหน้าเลยแล้วกันครับ”
อาชวินยิ้มเจื่อน ๆ แล้วจึงเดินตีหน้าเซ็ง กลับไปที่กลางร้าน โดยมีกานต์มองตามเพื่อนอย่างนึกสงสารและเป็นกังวลแทน
“มาจริงหรือเด็กนั่นน่ะ?”
เควินยักไหล่ พลางก้มลงจูบหน้าผากคนรัก แล้วตอบคำถามนั้นหน้าตาเฉย
“ไม่รู้เหมือนกัน ฉันแค่หมั่นไส้ที่อยากมาชวนเมียฉันไปเป็นเด็กดริงค์เลยแกล้งแหย่เข้าให้ ...แต่มันก็ไม่แน่หรอกนะ เด็กคนนั้นนึกอยากทำอะไรขึ้นมา ใครจะไปรู้ล่วงหน้าได้ แถมเขาก็มีอิทธิพลพอตัวเสียด้วย”
“เหอะ ๆ หวังว่าคงจะไม่มาก่อเรื่องป่วนในร้านหรอกนะ ไม่งั้นที่ลงทุนแต่งตัวทุเรศ ๆ น่าอายนี่ ก็เปล่าประโยชน์กันพอดี!”
เควินมองคนรักที่บ่น ๆ ชุดตัวเองอย่างนึกขำ แม้ทีแรกเขาจะโกรธมากก็ตามที่เห็นกานต์แต่งตัวโชว์เนื้อหนังเน้นสัดส่วนให้ชายคนอื่นเห็น แต่พอคิด ๆ ไป โอกาสที่จะได้เห็นกานต์แต่งตัวแบบนี้ก็แทบไม่มีทางเอาเสียเลย เพราะตามปกติแล้วถ้าไม่เมา หรือครึ้มอกครึ้มใจขึ้นมา เจ้าตัวไม่มีวันยอมใส่ให้เห็นแน่
“น่ารักออก ...คราวหน้าแต่งแบบนี้ตอนอยู่กันสองคนบ้างนะ”
“ไม่มีทาง!”
กานต์แยกเขี้ยวยิงฟันใส่ แล้วลุกพรวดขึ้นยืน ก่อนจะยิ้มกว้างยั่ว
“เสียใจนะครับคุณลูกค้า เวลาเป็นเงินเป็นทอง ผมต้องรีบทำยอดขาย เดี๋ยวจะอดโบนัสปลายเดือนนี้พอดี”
เควินหัวเราะเบา ๆ ในลำคอ เพราะรู้ว่าคนรักต้องการจะแกล้งยั่วให้ตนเองโมโห เขาจึงแกล้งฉุดมือของอีกฝ่ายให้ล้มลงมานั่งบนตักของตน
“ถ้าอย่างนั้นฉันจะสั่งเครื่องดื่มที่แพงที่สุดในร้าน เพราะอย่างนั้น นายก็นั่งเป็นเพื่อนฉันจนหมดเวลานี่ล่ะ”
พอพูดขาดคำ เควินก็ยกมือเรียกพนักงานบริกรแถวนั้นสั่งไวน์ขวดใหม่ เป็นยี่ห้อที่จัดว่าแพงสุดในร้าน พนักงานพอได้ยินก็รีบโค้งรับออเดอร์ แล้วรีบจัดการสั่งให้อีกฝ่ายอย่างว่องไว ส่วนพนักงานคนอื่นก็พากันซุบซิบว่ากานต์นั้นมีฝีมือมากไม่เบา ทั้งที่มาวันแรก แต่ถึงขนาดทำให้แขกยอมเปิดไวน์ราคาแพงได้ขนาดนี้
---TBC---
-
:-[ :-[ :-[
คนเค้ารักกัน หวานกันได้ทุกสถานการณ์
:กอด1: :กอด1:
-
แหมมมม
ผัวหึงโหดเสียด้วย 555
-
ท่าทางกานต์จะทำยอดขายร้านทะลุเป้าตั้งแต่คืนแรกซะแล้วมั้ง :laugh:
เป้าหมายก็มีรสนิยมเข้าทางพอดีด้วย...มีหวังเห็นกานต์แล้วต้องเรียกไปนั่งด้วยแน่ ๆ o18
จบให้สวยละกัน...ไม่อยากเห็นใครต้องบาดเจ็บอีกอ่ะ :กอด1:
-
โอย~~~~ มดขึ้นจออ่ะ หวานกันแบบแปลกๆ แถมไม่เลือกสถานที่ด้วย งานนี้พ่อหนูคริสจะตบะแตกไหมเนี่ย เห็นอาชวินแต่งตัวล่อตะเข้แบบนี้อ่ะ คิกๆ
-
กิ๊บกิ้ว :-[ คุณแขกและเด็กนั่งดริ๊งค์
-
แอร๊ยยยยย
คนมีผัวขี้หึงก็งี๊แหละกานเอ๊ย
เจ้าวินก็ท่าจะไม่รอดเหมือนกัน คริสมันทั้งหึงทั้งโรคจิตนี่นา
-
.. :-[ o13
-
คุณสามีหึงมากมาย พอไ้ด้รู้ว่าที่จะลงมือเองเพราะคุณภรรยาเป็นห่วง
ไงล่ะ คุณสามีไปไม่เป็นเลย :-[
ตอนนี้หวาน ตอนหน้าคงมีลุ้นจับคนร้ายกันแน่เลย
บวก 1 แต้ม ขอบคุณมากค่ะ
-
:jul1: :jul1: ... จงกระทำการนั้นสองต่อสองที่ห้องเลยกานต์ กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
-
555+ หวังว่าเจ้าหนูคริสคงไม่อาละวาดร้านพัง
-
นึกภาพเด็กนั่งดริ๊งส์สองคนนั่น คงน่ารักมิใช่น้อย
เอาใจช่วยให้งานสำเร็จลงโดยเร็ว กานต์กับวินจะได้ไม่เปลืองตัวเกินไป
(แอบหวงแทนซะมีเค้าซะงั้นเรา)
-
นึกภาพตำรวจไปรับจ๊อบเป็นเด็กนั่งดริงก์แล้วก็...ฮา 55555555
-
หวานๆ....
-
นั่นไม่ใช่แขกแต่เป็นผัว :m20:
-
ถึงเนื้อถึงตัวน้องกานดาเขาแบบนั้น คุณเควินไม่กลัว ผัว น้องเขาก้านคอเอาเหรอค่ะเนี่ย ได้ข่่าวว่า ผัวน้องเขาโหดดดดมากกก :laugh:
-
เควินนนน น่ารักมากกกกกกก
กานต์ด้วยยยย :-[ :-[ :-[
แต่คริสจะมาจิงหรอเนี่ยยย
อยากเห็นวินโดนแบบนี้บ้าง อิอิ
-
หวานกันจัง :-[
-
คุณตำรวจยอดรัก
==============
25
อาชวินรับมือแขกจอมเจ้าชู้แต่ละคนอย่างไม่ยากเย็นนัก แถมยังได้กินดื่มฟรีอีกต่างหาก จนเกือบจะปิดร้าน เขาก็ดื่มไปหลายแก้วพอดูเหมือนกัน
“ขืนเป็นแบบนี้บ่อย ๆ สงสัยตับแข็งจะถามหา...”
ชายหนุ่มพึมพำหลังออกจากห้องน้ำ ก่อนจะเดินกลับเข้ามาในร้าน ผู้คนเริ่มบางตา แขกบางโต๊ะก็ทำการเจรจากับพนักงานในร้านเรื่องไปต่อกันข้างนอก ส่วนกานต์นั้นออกไปกับเควินได้เมื่อครึ่งชั่วโมงที่แล้ว เหลือแต่เขาที่กำลังคิดว่าจะกลับไปนอนที่บ้าน หรือนอนห้องพักพนักงาน ที่เฉินเตรียมไว้ให้ดี
“สวัสดีครับคุณวิกกี้ หลังจากนี้ว่างหรือเปล่า ไปค้างกับผมสักคืนได้ไหมครับ”
น้ำเสียงคุ้นเคยที่เรียกชื่อเล่นตอนทำงานของตน ทำเอาอาชวินชะงักกึก พลางค่อย ๆ หันกลับไปมอง แล้วก็ต้องพบว่าคริสโตเฟอร์กำลังยืนยิ้มมองเขาอยู่ ชายหนุ่มกลืนน้ำลายลงคอ ก่อนจะถามเสียงแผ่ว
“คริส...มาได้ไง...แล้วมาตั้งแต่ตอนไหน”
“หึ ๆ มาเห็นตั้งแต่คุณนั่งยิ้มหวาน ยอมให้ตาแก่หัวงูมันลูบ ๆ คลำ ๆ ตั้งแต่ตอนเปิดร้านช่วงหัวค่ำแล้วล่ะ...แหม! ครั้งนี้ผมต้องชมตัวเองเลยนะครับ ที่อดทนได้ตั้งนานขนาดนี้”
คนพูดยิ้มน้อย ๆ ทว่านัยน์ตาสีฟ้านั้นกลับดูวาววับชวนให้คนถูกจ้องกลืนน้ำลายลงคออย่างหวาดหวั่น
“มันเป็นงานนะ...”
“ก็รู้ว่าเป็นงานน่ะสิครับ ถึงได้ยอมอยู่นิ่ง ๆ ไม่ฉุดคุณไปตั้งแต่แรกที่เห็นน่ะ”
คริสโตเฟอร์ตอบเรียบ ๆ ด้วยน้ำเสียงชนิดเดาอารมณ์ลำบาก
“ง่า ...คืนนี้นายพักแถวไหน ...แล้ว...เอ่อ ฉันไปค้างด้วยได้ไหม?”
อาชวินรีบเปลี่ยนเรื่องคุย ก่อนจะหน้าแดงระเรื่อเมื่อหลุดปากถามออกไป ทำให้คนฟังนิ่งอึ้ง
“คุณวิน นี่ล่ะนะ...อย่างนี้ผมก็โกรธไม่ลงน่ะสิ...งั้นไปกันเลยแล้วกันครับ”
คริสโตเฟอร์แย้มยิ้มอย่างอารมณ์ดี แต่คนฟังชะงักกึก ก่อนจะเหลือบมองไปทางเฉิน ซึ่งอีกฝ่ายพอเห็นสายตาแบบนั้นของผู้หมวดหนุ่ม เขาก็ยกนิ้วให้ แถมยังโพล่งเสียดังตามมาอีก
“ไปเลย ๆ ไม่เป็นไร เดี๋ยวร้านก็ปิดแล้ว ยังไงได้ทิปหนัก ๆ ก็อย่าลืมแบ่งตาแก่คนนี้มั่งนา หนูวิกกี้!”
พนักงานคนอื่นเป่าปากแซวเป็นลูกคู่กันเกรียว เล่นเอาอาชวินก้มหน้างุด ๆ ด้วยความอาย แล้วดึงแขนคริสโตเฟอร์ไปด้วยกัน ท่ามกลางความเสียดายของแขกคนอื่นที่เล็งชายหนุ่มไว้ แต่ถูกปฏิเสธไปเสียตั้งแต่ก่อนหน้านั้นเรียบร้อย
ช่วงเย็น ๆ ของอีกวัน กานต์และอาชวินมาทำงานที่ร้านด้วยความอ่อนระโหยโรยแรง จนพนักงานคนอื่นลอบยิ้มและนินทากันเบา ๆ ทั้งชื่นชมและอิจฉา เพราะต่างรู้ดีว่าทั้งคู่มีแขกเงินหนาหน้าตาหล่อเหลาหิ้วตัวกลับไปด้วยเมื่อคืน
“ไม่เอาแล้ว...ถ้าต้องเจอแบบนี้อีกคืนสองคืน ฉันต้องตายก่อนแน่”
กานต์บ่นอุบเมื่อนึกถึงค่ำคืนอันเร่าร้อนระหว่างเขากับเควินเมื่อคืนที่ผ่านมา ทางด้านอาชวินนั้นก็ถอนหายใจเบา ๆ ด้วยสีหน้าเนือย ๆ ไม่แตกต่างกัน
“นั่นสิ เจ้าเด็กบ้านั่นไม่ยอมปล่อยให้ฉันได้พักเลย ปากบอกว่าไม่โกรธ ๆ แต่จับฉันล่ามกับเตียง แถมยังเอาของเล่นบ้า ๆ มาเล่นวิตถารอะไรไม่รู้ตั้งเยอะแยะ ดูเด่ะ! ข้อมือยังเป็นรอยกุญแจมืออยู่เลย ไม่รู้ไปหามาจากไหน ยังกับของจริงเลยด้วย!”
กานต์มองเพื่อนที่เริ่มเสียงดังขึ้นเรื่อย ๆ แล้วจึงยิ้มแห้ง ๆ ก่อนจะเอ่ยปลอบอีกฝ่าย
“เอาน่า ๆ ไหนบอกว่าชอบไม่ใช่เหรอ ก็ทนเอาหน่อยสิ”
อาชวินชะงัก แล้วจึงถอนหายใจตามมาเฮือกใหญ่
“ชอบก็ชอบอยู่ แต่พวกเจ็บเนื้อเจ็บตัวฉันไม่ชอบนักหรอกนะ ถึงคราวหน้าเด็กนั่นจะสัญญาว่าจะหาผ้านุ่ม ๆ มาหุ้มกุญแจมือให้แทนก็เหอะ!”
กานต์รับฟังความโรคจิตของคนรักเด็กของเพื่อน แล้วฝืนยิ้ม พลางคิดในใจว่าตัวเองค่อนข้างโชคดีอยู่มาก เพราะอย่างน้อยเควินก็ไม่ค่อยชอบเล่นอุปกรณ์วิตถาร หรือพวกเซ็กส์ทอยเท่าใดนัก
“กานดา กับ วิกกี้ เดี๋ยวมาพบเฮียที่ห้องหน่อยนะ เฮียมีเรื่องคุยด้วย”
นายเฉินตะโกนเรียกชื่อปลอมของทั้งคู่ ซึ่งกานต์กับอาชวินก็มองหน้ากัน ก่อนจะพยักหน้าค่อย ๆ แล้วลุกขึ้นเดินตามไป ห้องส่วนตัวของเฉินจัดเป็นห้องลับได้ห้องหนึ่ง เพราะไม่มีหน้าต่างหรือช่องให้แอบฟังแต่อย่างใด
“คุณฟงเจ้านายของผมรู้เรื่องของพวกคุณทั้งสองคนแล้ว และเพราะว่าเป็นการขอร้องของคุณเควินลูกค้าระดับวีไอพีของนาย งานนี้นายก็เลยยอมยื่นมือเข้ามาช่วย ดีนะที่คุณโทนี่กับคุณเควินก็เพื่อนกัน ผมก็เลยไม่พลอยซวยโดนหางเลขไปด้วย แต่ก็โดนนายบ่นเหมือนกัน ว่าทีหลังอย่าหาเรื่องพาตำรวจเข้าร้านมาอีก ถึงอีกฝ่ายจะมีการรับปากรับคำกันว่าจะไม่ก่อเรื่องที่นี่แล้วก็เหอะ พวกคุณก็คงจะรู้ล่ะนะ ว่าคนทำอาชีพแบบพวกผมไม่ค่อยถูกโรคกับตำรวจสักเท่าไหร่นัก”
เฉินบ่นยาวเบา ๆ พลางถอนหายใจเฮือกใหญ่ ทำเอาผู้หมวดทั้งสองรู้สึกผิด แล้วจึงพึมพำขอโทษชายวัยกลางคน
“ไม่เป็นไร ๆ ไม่ได้เรียกมาบ่นอะไรกันนักหรอก แค่จะมาบอกว่า ถ้าเป้าหมายมาเมื่อไหร่ เจ้านายของผมจะร่วมมือล็อกตัวคุณกานต์ให้ไปประกบทันที เพราะสเป็คของเป้าหมายน่ะ เป็นแบบคุณกานต์นี่ล่ะ เพราะงั้นก็ขึ้นอยู่กับฝีมือของคุณแล้วล่ะนะ”
“ถ้ามันยอมพานายไปบ้านได้ก็เจ๋งเลยนะกานต์ ฉันเชื่อว่าที่นั่นต้องมีหลักฐานอยู่แน่ อย่างน้อยอาวุธมันก็คงไม่ซ่อนไว้ไกลตัวนักหรอก”
อาชวินเสริมให้คนที่กำลังนิ่งเงียบเพราะอึ้งที่ตัวเองกลายเป็นสเป็คของเจ้าโจรร้าย และกำลังคิดว่าตนจะเล่นละครได้สมบทบาทล่ออีกฝ่ายให้ติดกับได้ไหม
“ถึงยังไงฉันก็ไม่ยอมให้มันเลยเถิดหรอกนะ ...ถึงเวลานั้นฉันจะป้องกันตัวเต็มที่ แม้ว่าต้องทุบหัวไอ้หมอนั่นให้สลบก็ตาม”
กานต์บอกตามมาด้วยสีหน้าจริงจัง จนอีกสองคนมองแล้วต้องอมยิ้ม
“ไม่ต้องกังวลหรอกน่าเพื่อน คิดหรือว่า ‘ทีม’ สะกดรอยของพวกเรา จะยอมให้นายโดนหมอนั่นเล่นงานง่าย ๆ”
อาชวินเอ่ยแซวไปถึงอีกคนหนึ่งที่ไม่ได้อยู่ด้วยกันในห้อง แต่นั่นก็ทำให้กานต์ต้องแยกเขี้ยวให้อย่างหมั่นไส้
“รู้หรอกน่า...รู้งี้ปล่อยให้หมอนั่นลงมือเองทั้งหมด ไม่ต้องมาเปลืองตัวยุ่งด้วยก็ดี เฮอะ! ทำเอาเราที่ลงทุนลงแรง แฝงตัวเข้ามาไร้ความหมายไปเลย!”
กานต์บ่นประชดอย่างหงุดหงิด รู้สึกเสียหน้าเล็กน้อย ที่ครั้งนี้ก็ต้องให้คนรักมาคอยช่วย ในเรื่องงานของตนอีกครั้ง
“ช่วยไม่ได้ ถ้าให้ทางนั้นเขาทำเองทั้งหมด เราจะลากหมอนั่นไปรับผิดอย่างภาคภูมิใจได้ไง ...อย่าลืมสิ เรื่องนี้ไม่ใช่เพราะผู้เสียหายเป็นตำรวจด้วยกันเท่านั้น แต่ยังเป็นพี่ภามที่พวกเราเคารพอีก”
คนฟังถอนหายใจเบา ๆ แล้วยิ้มน้อย ๆ ให้กับเพื่อนของตน แต่ก็ยังคงอดบ่นตามมาไม่ได้
“ก็ใช่น่ะสิ ไม่อย่างนั้นจะดันทุรังเข้ามายุ่งทำไม ทั้ง ๆ ที่ปล่อยให้พวกนั้นจัดการกันเองก็ลากคนร้ายออกมาได้ไวกว่าอยู่แล้ว เฮ้อ! ถึงจะไร้ความสามารถขนาดไหน ยังไงพวกเราก็ยังเป็นตำรวจอยู่ดี จะให้คอยพึ่งแต่คนฝั่งนี้จัดการ มันก็ทำใจลำบากล่ะนะ”
กานต์บอกแล้วยักไหล่นิด ๆ ด้วยความเซ็งเช่นเดียวกับสีหน้าที่แสดงออกมา ทำให้อาชวินต้องยิ้มน้อย ๆ แล้วตบบ่าเพื่อนปลอบโยน
“อย่าดูถูกตัวเองอย่างนั้นเลยน่า คืนนี้พวกเราก็จัดการเองให้สำเร็จ ก่อนที่ทางนั้นเขาจะลงมือก็สิ้นเรื่อง”
“จะพยายามแล้วกัน”
กานต์พยักหน้ารับ โดยที่เฉินได้แต่มองการสนทนาของนายตำรวจทั้งสอง แล้วยิ้มน้อย ๆ ไปด้วย และถึงแม้ว่าด้วยอาชีพที่เป็นอยู่ จะทำให้เขาไม่ถูกโรคกับตำรวจเท่าใดนัก แต่ถ้าเป็นตำรวจที่มีนิสัยใจคอน่าคบหาอย่างสองคนนี้ เขาก็ไม่คิดจะตั้งแง่รังเกียจแต่อย่างใด
“ถ้าอย่างนั้นมานัดแนะกันก่อน คุณกานต์ต้องมีความอดทนสูงพอควรนะ เพราะเป้าหมายเรามันค่อนข้างเป็นพวกออกแนวเถื่อน ๆ สักหน่อย เด็กของเราที่หมอนั่นเคยหิ้วไป พอกลับมาก็แทบจะขอลาออก เพราะไม่อยากเจอหมอนั่นอีก เห็นว่าโดนทำซาดิสต์เสียจนขยาดเลยทีเดียว”
กานต์กลืนน้ำลายลงคอ แล้วจึงตอบกลับไปเรียบ ๆ
“ผมคงไม่ทนปลอมตัวจนถึงเวลาที่มันทำซาดิสต์ใส่ผมหรอกครับคุณเฉิน”
“ฮ่า ๆ ผมก็ว่างั้น แต่กลัวคุณจะลืมตัวอาละวาดที่ร้านก่อนพอดีน่ะสิ ถ้าเป็นอย่างนั้นก็พังกันทุกฝ่ายล่ะนะ”
กานต์ยิ้มแห้ง ๆ แล้วรีบรับปากตามมา
“ผมจะพยายามอดทนเต็มที่ครับ ไม่ต้องห่วง พวกคุณช่วยเหลือผมขนาดนี้แล้ว ผมจะไม่ทำให้พวกคุณเดือดร้อนอย่างแน่นอน”
“ขอบคุณครับ ผมจะเชื่อคุณแล้วกัน”
เฉินบอกแล้วยิ้มตอบ แล้วทั้งคู่ก็ชะงักเมื่อได้ยินเสียงถอนหายใจจากอีกคนที่บ่นตามมาด้วยน้ำเสียงเนือย ๆ
“เฮ้อ! อย่างนี้คืนนี้ฉันก็ไม่ได้ออกโรงอะไรกับเขาเลยสินะ”
“อยากเปลี่ยนตัวกันก็ได้นะวิน พร้อมทุกเมื่อ”
กานต์เสนอด้วยสีหน้าเอือมระอา ทำให้เพื่อนยิ้มแป้นแล้วโบกไม้โบกมือไปมาล้อเลียน
“ไม่เอาหรอก เดี๋ยวเจอซาดิสต์ใส่แล้วเกิดติดใจขึ้นมาจะแย่ ฮ่า ๆ”
“เหอะ! จำที่พูดไว้ดี ๆ แล้วกัน เสร็จงานนี้จะบอกให้เจ้าหนูคริสโตเฟอร์ เล่นงานเสียให้เข็ด”
กานต์บอกอย่างหมั่นไส้ แต่คนฟังยักไหล่อย่างไม่ใส่ใจแทน
“ถ้านายฟ้องหมอนั่น ฉันจะเอาคลิปลับของนายไปให้คุณเควินเหมือนกัน”
อาชวินสวนโต้ตอบแล้วยกยิ้มเจ้าเล่ห์จนคนมองนิ่งอึ้ง ก่อนจะโวยวายใส่
“คลิปลับอะไร! บอกมานะ! แล้วไปถ่ายมาตอนไหน!”
“ความลับ~ ขืนบอกออกไปก็ไม่ใช่คลิปลับน่ะสิ”
อาชวินยักไหล่พลางยิ้มล้อเลียน จนคนกลางอย่างเฉินมองทั้งคู่ที่ทะเลาะกันแล้วสั่นหน้าอย่างเอือมระอา แต่ก็อดยิ้มน้อย ๆ ไม่ได้กับความสนิทสนมของคนทั้งคู่
“ถ้าอย่างนั้น ธุระของผมก็มีแค่นี้ล่ะครับ พวกคุณเข้ามานานแล้ว เดี๋ยวพวกข้างนอกมันจะสงสัยเอา และถ้าถูกถามก็บอกว่าเฮียเฉินเรียกมาชม ที่ทำยอดขายในวันแรกได้ดีก็แล้วกันนะครับ”
สองหนุ่มที่กำลังหยอกล้อชะงักกึก แล้วต่างพยักหน้ารับรู้ ก่อนจะเดินออกไปจากห้องแต่ก็ยังไม่วายที่จะแกล้งแหย่ และเขม่นใส่กันอยู่ดี
พอกานต์กับอาชวินออกมาจากห้อง ก็มีพนักงานบางคนเข้ามาสอบถามอย่างสงสัยเหมือนกับที่เฉินบอกไว้จริง ๆ ทั้งคู่เลยแกล้งบอกตามที่ชายวัยกลางคนแนะนำออกไป เพียงไม่นานก็เกิดเสียงซุบซิบนินทาทั่วละแวกนั้นอย่างอิจฉา เพราะนาน ๆ ที เฮียเฉินถึงจะเรียกพนักงานเข้าไปชมสักครั้ง แถมสองคนนี่เฉินก็ยังพามาสมัครเอง ทั้งคู่จึงถูกมองว่าเป็นเด็กเส้นของเฉิน และบางคนยังลือไปจนถึงว่า ทั้งกานต์และอาชวินนั้นเป็นเมียเก็บของเฉินทั้งคู่อีกด้วย
แต่ต้นตอข่าวลือนั้นไม่ได้สนใจใคร ได้แต่ตั้งสมาธิรอคอยให้เหยื่อมาติดเบ็ดเอง ซึ่งเขาก็ไม่แน่ใจว่า จะเป็นวันนี้หรือพรุ่งนี้ หรือวันไหนกันแน่
ตกค่ำได้เวลาเปิดร้าน ผู้หมวดหนุ่มทั้งสองก็ยังคงงานเข้าไม่แพ้วันแรก เผลอ ๆ จะยิ่งมากกว่าเดิมเสียอีก เพราะเรื่องของเควินกับคริสโตเฟอร์ ทำให้เฒ่าหัวงูทั้งหลาย คิดอยากลองลิ้มชิมรสชายหนุ่มน่ากินทั้งสองดูบ้างเช่นเดียวกัน
“น้องกานดาจ๋า คืนนี้ออกไปกับเฮียเถิดนะ งานนี้ถึงผัวน้องจะดุขนาดไหน เฮียก็ไม่สน เฮียอยากให้น้องดูแลเฮียจริง ๆ นะ”
ชายหนุ่มอ้วนลงพุงหน้าตาออกทางเชื้อจีนที่กำลังเมาได้ที่ พยายามพูดจาแทะโลมอ้อนวอนกานต์ที่นั่งดื่มเป็นเพื่อน และต้องซ่อนสีหน้าขยะแขยงเอาไว้อย่างเต็มที่
“ผมก็อยากออกไปกับเฮียหรอกนะ... แต่คืนนี้คงไม่ไหวแล้วล่ะเฮีย เมื่อคืนยังปวดเมื่อยไม่หายเลย”
ชายหนุ่มตีสีหน้าทำเป็นเอียงอาย แล้วพยายามแกะมือไม้ปลาหมึกที่มาลวนลามเขาออกอย่างเต็มที่
“นึกถึงแล้วก็เจ็บใจ เมื่อคืนรู้งี้ยอมเสี่ยงกับผัวโหด ๆ ของน้อง แต่ได้น้องไปกอดยังดีกว่า แต่เฮียก็เข้าใจผัวน้องดีล่ะนะ ลองคนที่หิ้วน้องกานดาไปด้วย เป็นผู้ชายคนนั้น ต่อให้ผัวน้องโหดขนาดไหนก็คงไม่กล้ายุ่งนั่นล่ะ”
ชายอ้วนหน้าตี๋พึมพำ ทำเอากานต์นึกสนใจขึ้นมา เลยแกล้งทำเป็นเออออถามตามน้ำเอาเสียเลย
“ทำไมเหรอเฮีย ผู้ชายคนนั้นเขาร้ายกาจขนาดนั้นเลยเหรอ มิน่าพอผัวผมเห็นว่าไปกับใคร มันก็ทำเป็นไม่รู้จักผมเสียอย่างนั้นเลยล่ะ”
ชายอ้วนตบมือเผียะกับหน้าขาตัวเอง แล้วจึงโพล่งตามมาดัง ๆ
“บ๊ะ! เฮียว่าแล้ว ว่าผัวน้องต้องไม่กล้า โธ่! ถ้าเป็นคนวงการนี้แล้วไม่กลัวเขา ยังจะกล้าอยู่ในวงการนี้ได้ไงล่ะ!”
กานต์นิ่งคิดอย่างสนใจ ตลอดเวลาที่คบกัน เขาก็รู้ว่าอีกฝ่ายพอจะมีอิทธิพลอยู่บ้าง แต่ไม่คิดว่าจะมีมากขนาดนี้ พอคิดได้ดังนั้นชายหนุ่มจึงแกล้งทำเป็นรินเหล้าให้เสี่ยอ้วน แล้วรีบประจบถามยกใหญ่
“เฮียครับ ผมอยากรู้เรื่องของคนคนนั้นจัง เฮียรู้จักอะไรเกี่ยวกับเขาบ้าง พอจะเล่าให้ฟังได้ไหม”
น้ำเสียงอ้อน ๆ นัยน์ตาช้อนมองอย่างยั่วยวน ที่ทำให้คนมองกลืนน้ำลาย แทบจะห้ามใจเอาไว้ไม่อยู่ แต่ก็ไม่กล้าพอจะที่จะทำอนาจารเด็กดริงค์ของเถ้าแก่ฟงภายในร้านค้าเช่นนี้ เพราะอีกฝ่ายก็ไม่ใช่แค่เจ้าของร้านธรรมดาทั่วไป แต่ยังเป็นถึงผู้มีอิทธิพลคนหนึ่งเลยทีเดียว
“แหม...น้องกานดาอยากรู้เรื่องเขาขนาดนี้ คงไม่ใช่ติดใจเขาให้แล้วหรอกนะ”
ชายอ้วนถามอย่างแอบหึงนิด ๆ ส่วนกานต์ทำเป็นตีสีหน้าเอียงอาย แล้วตอบเบา ๆ
“ก็แหม...คุณเขากระเป๋าหนักออกนี่ ก็เลยอยากรู้ข้อมูลไว้บ้าง เผื่อจะได้เอาใจถูก”
พอได้ยินคำตอบเช่นนี้ก็ทำให้คนฟังหัวเราะอย่างถูกใจ เพราะคิดว่ากานต์ก็คงเป็นแค่ผู้ชายขายบริการที่งกเงินคนหนึ่งเท่านั้น และตนเองถ้ากล้าทุ่มเข้าหน่อย ก็คงมีสิทธิ์ได้เชยชมเรือนร่างชวนกระตุ้นอารมณ์นี่ได้บ้างเหมือนกัน
“งั้นก็ได้ ระดับเฮียเองก็แค่รู้จักผิวเผินล่ะนะ แต่ก็ได้ฟังข่าวลือมาหนาหูพอสมควร... สมัยก่อนผู้ชายคนนั้นก็ขาประจำที่นี่คนหนึ่งนั่นล่ะ มาทีก็เหมาเบอร์หนึ่งของร้าน ทั้งชายทั้งหญิงมาปรนเปรอให้ชาวบ้านอิจฉาไม่เว้นแต่ละวัน แถมเบอร์หนึ่งพวกนั้นก็หลงรสลีลาของเขาจนติดอกติดใจ ชนิดว่าถึงขอหิ้วไปฟรี ๆ พวกนั้นก็ยินดีบริการล่ะนะ”
กานต์ชะงักกึก กัดฟันนิด ๆ แล้วกำหมัดน้อย ๆ ด้วยความหึง เมื่อได้ฟังประวัติของคนรักจากปากของอีกฝ่าย
“แต่ก็นั่นล่ะ คนระดับนั้นจะมาคิดจริงจังอะไรกับเด็กขายพวกนี้ โน่น! พี่แกควงไฮโซ นางแบบ ดารา เปลี่ยนแทบไม่ซ้ำหน้า แทบสาว ๆ หนุ่ม ๆ พวกนั้นก็พยายามจะจับเขาจะตาย แต่ก็คว้าน้ำเหลว”
กานต์แสร้งยิ้มแล้วพยักหน้ารับรู้ แต่ในใจรู้สึกปวดแปลบนิด ๆ เมื่อนึกไปว่าเรือนร่างแกร่งที่เคยกอดเขาทุกคืนนั้น จะเคยมีทั้งหญิงและชาย ได้รับสัมผัสเร่าร้อนปรนเปรอลีลาสวาทเช่นเดียวกับเขาเหมือนกัน
“แต่หลัง ๆ มานี่ ข่าวลือพวกนั้นก็เงียบหายไป จู่ ๆ ก็ไม่มีข่าวคาวชู้สาวอะไรของคนนั้นให้เห็น จนมีบางคนลือไปว่าเจ้าตัวได้คนรักเข้าให้แล้ว แต่มันก็คงเป็นแค่ข่าวลือล่ะนะ ก็เมื่อวานยังหิ้วน้องกานดาไปนอนด้วยเลยไม่ใช่หรือไง”
เสี่ยอ้วนบอกแล้วก็ยกแก้วเหล้าขึ้นดื่ม โดยไม่ทันสังเกตคนข้างกาย ที่กำลังหน้าแดงระเรื่อด้วยความดีใจ
“อืม...ขอบใจนะเฮีย ที่เล่าให้ฟัง งั้นดื่มอีกนิดนะครับ”
กานต์พยายามแสร้งทำเป็นเอาใจอีกฝ่ายเพื่อแก้เขิน แล้วสักพักจึงหาเรื่องปลีกตัวออกไป โดยมีสายตาเสียดายของชายอ้วนที่โดนปฏิเสธนัดในคืนนี้อีกรอบ
----TBC ----
กำลังคิดว่าจะให้ น้องกานดา กับน้องวิกกี้ เปลืองตัวอีกสักระยะ แต่กลัวเสี่ยเควิน กับเสี่ยคริส ถล่มร้านเสียก่อน (ฮ่า ๆ) เดี๋ยวสักตอนหน้า เป้าหมายก็คงจะเวียนมาแล้วล่ะค่ะ อาจจะว่องไวไปหน่อย แต่ก็เพื่อความสบายใจของคุณสามีทั้งสองล่ะนะคะ ~ (คนเขียนโดนยัดเงินใต้โต๊ะ ให้รีบตัดจบ)
แล้วเจอกันตอนหน้าค่ะ ^^ ขอบคุณสำหรับทุกคอมเมนต์นะคะ อ่านแล้วก็แอบยิ้ม บางเมนต์ก็ฮาซะ ~
ขอบคุณฮับ! :pig4:
-
มีหลอกถามด้วย 555
-
เราว่า กว่าสามีทั้งสองจะถล่มร้านเนี่ยะ กานต์กะวิน ตายคาอกก่อนแล้วหล่ะ
อดนอนตาย ประมาณว่า ไม่ได้หลับได้นอน โดนลงโทษอย่างเดียว :z2: :z2:
-
:laugh:
ฮาเมนท์ตอนท้ายของคุณปัทม์มากค่ะ
อย่างว่านั่นละค่ะ ทั้งน้องกานดาและน้องวิกกี้มีสามีขึ้หึง(โหด)ทั้งคู่ ก็คงมาเฝ้าทุกคืนอยู่แล้ว
เปิดเผยบ้าง หลบเงียบบ้าง แต่คงไม่มีใครทำอันตรายสองน้องนี่ได้แน่ๆ
รอลุ้นนะคะว่า ถ้าเป้าหมายมาแล้วอะไรจะเกิดขึ้นบ้าง คงมันไม่น้อยเลย :m11:
บวก 1 แต้ม และขอบคุณมากๆค่ะ
-
:m25: ชอบตอนวิกกี้กะกานดาโดนลงโทษ หื่นจังเรา :m20:
-
ลุ้นต่อ
+1
-
โถๆๆๆๆน้องกานดาจ๊า ป๋าเควินเค้าไม่นอกใจหนูร้อกกกกก
แค่อดีตจ้ะ อย่าคิดมากนะเออ เดี๋ยวนี้เค้าหลงหนูออกนี่จ๊ะ
คริสกลายเป็นเสี่ย แถมออฟวิกกี้ออกไปด้วยนะเออ
ชักเสียวๆแทนเป้าหมายซะแล้วดันมีสเป็กเป็นน้องกานดา เดี๋ยวโดนป๋าเควินส่องแน่ๆเลย
-
กานดาและวิกกี้ มีผัวหื่นต้องทำใจนะ 5555
-
ลุ้นๆๆๆ
อยากอ่านฉากเมื่อคืนสุดๆเลย :haun4: :haun4:
-
555
ผัวโหดและหื่นเสียด้วย
-
โอ้แฮะ อ่านๆไปจนถึงตอนแฉ... นึกว่าจะได้มีฉากนายเควินหัวร้างข้างแตกเพราะภรรยาสุดเลิฟซะแล้ว
เสี่ยไม่น่าแก้ข้อเข้าใจก่อนเลย ฮิฮิฮิ
นี่ตามมาเพราะได้ยินว่าแต่งตอนล่าสุดเสร็จเมื่อคืน แต่ไม่มีตอนที่ 25ในบอร์ทอะนะ ฮิฮิ
-
555 สองตำรวจหนุ่มโดนจัดหนัก
-
แฮ่ ได้ฤกษ์แว้บมาอ่านแล้ววววววคุณปัทม์ ^^
กานต์กับอาชวิน :laugh:
บรรดาเจ้าพ่อไม่เต้นผางเลยเรอะนั่น
ถึงเต้นไปก็ทำอะไรไม่ได้อยู่ดีแหละนะ
ก๊ากกกกกกกกกกก
เอาใจช่วยให้งานสำเร็จลุล่วงและปลอดภัยนะน้องกานดา
(อาชวินด้วย)
-
ตำรวจไทยสู้ ๆ
:กอด1: :กอด1:
-
แหมๆ น้องกานดา น้องวิกกี้ ท่าทางจะแย่อยู่นะครับ ทำงานเสี่ยงสามีหึงแบบนี้ อิอิ
-
น้องกานดาอยู่ร้านไหนจ้ะ
พี่จะขอใช้บริการสักคืน
อิอิ
รอตอนต่อไปนะ
เป็กำลังใจจ้า
สู้ๆ นะจ้ะ
-
5555+ เงินยัดใต้โต๊ะ แต่เหนือโต๊ะมีปืน m 16 วางขู่ไว้ใช่มิ คริๆ
-
:laugh: :laugh: น้องวิกกี้ ..... อดทนไว้นะ
-
ตามอ่านทันแล้วค่ะ
หนุกดีอะ ชอบๆๆ อิอิ
แหม กานดา กับวิกกี้ สนุกกันใหญ่ละงานนี้
แต่สามีของแต่ละคน ขี้หึงเอาเรื่องมากๆ
เบื้องหลังเควิน น่ากลัวขนาดนั้นเชียว
คาดว่า กลับบ้านไปคืนนี้ เควินโดน น้องกานดาซักยาวแน่ หุหุ
-
รอครับบบบบบบบ
:call:
-
ว๊าว เซ็กซี่สุดๆ อยากเห็นจังเลย ระวังตัวด้วยนา งานนี้ถ้าคุณกานดาโดนซาดิส มีหวังคนทำโดนล้างบางแน่ อิอิ
ไรเตอร์ไปอัพที่ppm มั่งนะค๊ะ ไม่ได้อัพนานแล้ว ดีนะที่มาเช็คที่นี่ด้วย
-
รอดตัวไปเควิน นี่ถ้าไม่มีประโยคช่วยตามมานะ สงสัยเจอน้องกานดา ก้านคอกลับแน่ๆๆ :laugh:
-
เพราะรัก..
-
ดีเลยจ้ะน้องปัทม์ ที่จะให้เจอเป้าหมายไวๆน่ะ
ดูดิ น้องกานดา กับน้องวิกกี้ โทรมเชียว
เพราะโดนซะมีลงโทษด้วยความหึงอ่ะ
เพลาๆหน่อยเด้อ คุณซะมีทั้งสอง
เหลือพลังให้น้องกานดากับน้องวิกกี้
ได้บู๊กับเป้าหมายด้วย
-
ตามแม่ยกเรียกร้อง~ เพราะกลัวน้องกานดา กับน้องวิกกี้จะเปลืองตัว (เปลืองตัวเพราะแขกยังจิ๊บ ๆ แต่ที่โดนคุณซะมีเอาคืนด้วยความหึงนั่นล่ะโทรมของแท้)
มาต่อก่อนสั้น ๆ เดี๋ยวตอนยาวกำลังจะตามมาค่ะ กำลังปั่นอยู่...
-------------------------.
คุณตำรวจยอดรัก
==============
26
เวลาในคืนนั้นล่วงเลยจนใกล้จะถึงเวลาปิดร้าน ทางด้านเควิน กับคริสโตเฟอร์นั้นได้ถูกขอร้องจากคนรักของตน ขอให้เฝ้าดูอย่างสงบ เพราะขืนทั้งคู่แสดงความเป็นเจ้าของมากไป แขกหน้าไหนจะกล้าเข้าหาพวกเขากันได้บ้าง
และเมื่อกานต์คิดว่า คืนนี้ก็คงยังไม่เจอเป้าหมายแน่ เขาจึงเตรียมจะหาคำปฏิเสธพวกตาแก่หัวงูแต่ละราย ที่ยังคงนั่งรอคอยให้เขาเลิกงานกันตาเป็นมันวาว ชวนให้เสียวสันหลังวาบเป็นระยะ ซึ่งผู้หมวดหนุ่มนั้นคิดว่าเขาคงไม่แคล้วต้องขอความช่วยเหลือจากเควินในเรื่องนี้แน่ ทว่า...
“โอ้! วันนี้คนเยอะดีแฮะ มีอะไรดีหรือไงเฮียเฉิน ร้านจะปิดอยู่แล้ว ยังนั่งกันอยู่เต็มร้านเลยน่ะ!”
เสียงเอะอะโวยวายดังขึ้นจากทางเข้า เฉินลอบยิ้ม แล้วเตรียมส่งสัญญาณให้กับกานต์ที่รอคอยอยู่แล้วทันที
“ก็ได้เด็กใหม่มาไงล่ะพี่ดำ สนใจไหม ผมว่าสเป็คพี่เลยนะ”
เฉินเรียกอีกฝ่ายอย่างยกยอว่าพี่ ทั้งที่เจ้าตัวอายุน้อยกว่าเขาเกือบสิบปีด้วยซ้ำ ทางด้านชายวัยสามสิบต้น ๆ รูปร่างบึกบึน สูงใหญ่ หน้าตาเหี้ยมเกรียม หัวเราะดัง ๆ แล้วมองหาไปทั่วร้าน
“ไหน ๆ สเป็คผมยิ่งหายากอยู่นะเฮีย ...หืม? คนนั้น...”
สายตาของดำสะดุดอยู่ที่กานต์ที่กำลังจะเดินมาตามสัญญาณเรียกตัวที่เฉินส่งให้ ผู้หมวดหนุ่มชะงักกึก เมื่อเห็นอีกฝ่ายยืนนิ่งมองเขาอย่างพิจารณา ด้วยสายตาเคร่งเครียดจริงจัง เสียจนคนที่เกี่ยวข้องกลัวว่าแผนอาจจะแตกเข้าให้ได้ แต่เพียงพักเดียวทุกคนก็ต้องลอบถอนหายใจอย่างโล่งอก เมื่อนายดำหัวเราะร่วนเสียงดังลั่นอย่างถูกใจ พร้อมกับเดินไปโอบไหล่ของกานต์เข้ามาชิดร่างของตน
“แหม่! มันช่างถูกใจจริงจริ๊ง! หามานานแล้ว หน้าตาแบบนี้ หุ่นแบบนี้ ... ทำเอาแทบจะอดใจให้ร้านเลิกไม่ไหว อยากจะหิ้วไปเสียตอนนี้จริง ๆ”
อีกฝ่ายพูดชมอย่างโต้ง ๆ แถมยังทำสีหน้า สายตาโลมเลีย อย่างตรงไปตรงมา จนกานต์นึกขยะแขยงเต็มทน แต่ก็ต้องฝืนยิ้มให้อีกฝ่าย
“สวัสดีครับพี่...ผมชื่อกานดา เพิ่งจะมาทำงานเมื่อวานเองครับ”
“โอ้ว! ชื่อก็เพราะ เสียงก็น่าฟัง ...เสียงตอนครางคงจะเร้าใจใช่ย่อย ไงจ๊ะน้องกานดา คืนนี้มากับพี่ดำไหม พี่จะเอ็นดูน้องอย่างดีเลย เรื่องเงินไม่ต้องห่วง พี่จ่ายไม่อั้น!”
นายดำบอกพลางใช้มือเกยคางอีกฝ่ายมาสบตา กานต์ขนลุกซู่ แต่ก็แสร้งทำเป็นเบือนสายตาหลบ แล้วแกล้งยิ้มเอียงอายกลบเกลื่อน
“พี่ดำล่ะก็...จู่ ๆ ก็มาชวน มาพูดแบบนี้ คนที่นี่ก็ออกจะเยอะแยะ ผมก็อายแย่น่ะสิครับ”
คนมองกลืนน้ำลายลงคอ ทั้งท่าทางเขินอาย ทั้งใบหน้าชวนมองนั่น มันทำให้เขานึกอยากจะฉุดอีกฝ่ายไปร่วมรักให้สมใจอยากเสียเดี๋ยวนี้ แต่ขืนทำแบบนั้น เถ้าแก่ฟง กับเฉินคงไม่ยอมง่าย ๆ เพราะอย่างน้อยจะพาเด็กในร้านออกไปได้ ก็ต้องสั่งเครื่องดื่ม หรือจ่ายเงินให้ร้านพอเป็นพิธีก่อนนั่นล่ะ
“งั้นไปนั่งดื่มกันก่อน ดีเหมือนกันที่มาตอนใกล้ร้านเลิก ถ้าร้านเลิกแล้ว น้องกานดาไปกับพี่ดำนะ เดี๋ยวพี่จะเปิดห้องในโรงแรมหรู ๆ แถวนี้ให้”
นายดำรีบบอก แล้วโอบเอวกานต์ให้ไปนั่งกับตัวเองที่โต๊ะว่างโต๊ะหนึ่ง ภาพที่เห็นทำเอาเควินถึงกับกัดฟันกรอดจนคริสโตเฟอร์ที่มานั่งดื่มเป็นเพื่อน ชักสงสารชายหนุ่มขึ้นมาบ้าง แล้วจึงเหลือบมองอาชวินที่ตอนนี้ก็มีเฒ่าหัวงูคนหนึ่งกำลังคลอเคลียใกล้ชิดแทบไม่ห่างเช่นเดียวกัน
“ทน ๆ หน่อยครับ คืนนี้ก็คงจบเรื่องแล้ว”
คริสโตเฟอร์เอ่ยปลอบเควิน แต่ดูเหมือนกำลังจะพูดกับตัวเองด้วยเหมือนกัน
“แน่ล่ะครับ ...ขืนคืนนี้ยังไม่จบ ผมนี่ล่ะจะช่วยให้มันจบเร็วขึ้น”
เควินตอบเสียงเยียบเย็น อย่างพยายามอดทนอดกลั้นเต็มที่
“ผมเห็นด้วยครับ ถึงจะถูกโวยตามมาทีหลังก็ตาม แต่จะให้มานั่งดูผู้ชายคนอื่นนัวเนียแฟนตัวเองแบบนี้ทุกวัน มันก็ไม่ไหวเหมือนกันล่ะครับ”
คริสโตเฟอร์ตอบรับ ในขณะที่สายตายังคงจับจ้องดูคนรักไม่วางตา
ทางด้านกานต์นั้นกำลังหาวิธีคิดโน้มน้าวให้ดำพาตัวเองไปที่บ้านของเจ้าตัว แทนไปที่โรงแรมโดยไม่ให้อีกฝ่ายสงสัยเขา
“พี่ดำ พี่จะซื้อผมหลังเลิกงานคืนนี้จริง ๆ หรือครับ”
กานต์เริ่มเปิดประเด็นชวนคุย หลังจากที่รินเหล้าให้ดำดื่มไปสองสามแก้ว
“ก็จริงสิ น้องโอเคไหมล่ะ เห็นอย่างนี้พี่จ่ายหนักนะ”
กานต์แสร้งทำท่าเอียงอาย ก่อนจะตอบกลับแผ่วเบา
“ผมก็สนพี่หรอกนะ หุ่นพี่มันล่ำเร้าใจผมเหลือเกิน ...อยากรู้นักว่าเรื่องนั้นจะเจ๋งเหมือนหุ่นหรือเปล่า”
นายดำหัวเราะร่วนอย่างถูกใจเมื่อได้ยินคำพูดของอีกฝ่าย แล้วจึงโอบร่างของกานต์เข้ามาใกล้ พร้อมกับจูบแก้มของเจ้าตัวแรง ๆ ดังฟอด เสียจนคนแถวนั้นมองกันด้วยความอิจฉา และมีบางสายตามองจ้องราวกับจะกินเลือดกินเนื้อเลยทีเดียว
“เรื่องนั้นไม่ต้องห่วงเลยน้องกานดา พี่รับรองว่าน้องจะต้องสมใจ!”
กานต์นั้นอยากจะเช็ดแก้มที่ถูกจูบเสียเดี๋ยวนั้น แต่ก็ต้องแสร้งทำเป็นพอใจ แล้วชวนคุยต่อ
“แต่ผมไม่ชอบโรงแรมเลยพี่ ไปกับแขกครั้งก่อน ก็ไปที่โรงแรม ...บอกตรง ๆ ถึงผมจะชอบเงิน แต่ผมก็ไม่ได้ติดหรูอะไร ...อันที่จริงผมอยากไปบ้านของแขกที่ซื้อผมนะพี่ ...มันทำให้ผมรู้สึกเหมือนตัวเองเป็นเมียเค้าดี แถมพอถึงเวลาทำเรื่องแบบนั้น ก็ยิ่งรู้สึกดีมากขึ้นอีก”
แม้จะกระดากปากสุดแสน แต่ผู้หมวดหนุ่มก็จำต้องข่มความอายพูดออกไป พร้อมกับแสร้งทำเป็นเขินหลบตา แล้วรอลุ้นผลที่จะได้รับตามมา ทางด้านนายดำนิ่งไปสักพัก ก่อนจะรวบเอวของคนใกล้ ๆ มากอดมาซุกไซ้ อย่างถือสิทธิ์ยิ่งขึ้น
“น้องกานดาจ๋า ...น้องกานดาของพี่ดำ ...ทำไมมันน่ารักอย่างนี้วะ! หน้าตากับหุ่นว่าถูกสเป็คพี่ดำแล้ว แต่นิสัยยิ่งถูกใจพี่มากกว่าอีกว่ะ! ถ้าน้องกานดาต้องการล่ะก็ ได้เลยน้อง จะบ้าน จะห้องนอน พี่พาเข้าได้หมดนั่นล่ะ แล้วพอถึงที่บ้าน อย่าลืมเรียกพี่ว่าผัวแทนด้วยล่ะนะจ๊ะ”
กานต์ทำเป็นเอียงอายตีแขนอีกฝ่ายเบา ๆ แล้วกระซิบดุไม่ให้ดำทำรุ่มร่ามกับตัวเองในร้าน ซึ่งก็ทำให้อีกฝ่ายยอมเชื่อ แต่ก็ไม่วายลูบไล้ท่อนขาเปลือยของคนใกล้ตัวอยู่ดี
คริสโตเฟอร์จิบเบียร์ไปเงียบ ๆ เมื่อสัมผัสได้ถึงรังสีการฆ่าฟันใกล้ ๆ ตัวเขา เควินตอนนี้หน้าตาบอกบุญไม่รับสุดขีด และทำท่าจะลุกขึ้นยืนบ่อยครั้ง แต่ก็ยังคงอดทนอดกลั้น นั่งมองอยู่ตรงนั้น จนกระทั่งใกล้เวลาปิดร้าน และแต่ละโต๊ะเตรียมเช็คบิล โดยที่นายดำนั้น พากานต์ออกไปพร้อมกัน ซึ่งก็ทำให้ ‘ทีมสะกดรอย’ แถวนั้นเริ่มเคลื่อนไหวทันที
“เฮ้ย! ก้อง! เป้าหมายเริ่มเคลื่อนไหวแล้ว ส่งกานต์ไปประกบอยู่ ทางนายพร้อมหรือยัง เตรียมคนให้พร้อมด้วยนะ แล้วฉันจะติดต่อไปอีกที!”
อาชวินที่ปลีกตัวจากลูกค้าและพนักงานคนอื่น ๆ มาได้ หามุมเงียบส่วนตัวโทรศัพท์ติดต่อเพื่อนสนิททันที
“เออ! ขอบใจว่ะวินที่ส่งข่าว ทางนี้จัดทีมไว้เรียบร้อย ได้สัญญาณเคลื่อนไหวเมื่อไหร่ก็เข้าจับกุมได้ทันทีเหมือนกัน”
ก้องภพที่ซุ่มรออยู่แถวละแวกที่อยู่อาศัยของนายดำตอบกลับ พวกเขาดักซุ่มรออยู่ได้สัก 2 – 3 วัน ทันทีที่ทราบว่าเป้าหมายอาศัยอยู่ย่านไหน แต่ก็เพียงแค่เฝ้าระวังไว้ห่าง ๆ เพื่อไม่ให้เป้าหมายรู้ตัวและลอบหนี หรือทำลายหลักฐานทิ้งเสียก่อน เพราะสิ่งที่พวกเขาต้องการไม่ใช่แค่จับตัวนายดำ แต่ยังต้องการหลักฐานความร่วมมือของบุคคล หรือกลุ่มที่จัดหาอาวุธสงครามมาให้เจ้าตัวใช้ด้วยต่างหาก
และเท่าที่ให้สายลอบเข้าไปสำรวจบ้านพักของนายดำดูตอนที่เจ้าตัวไม่อยู่ พวกเขาก็ไม่ได้พบอาวุธสงครามอะไรนอกจากอาวุธปืนพกธรรมดา แต่ก้องภพก็ยังมั่นใจว่าหลักฐานที่จะลากตัวอีกฝ่ายให้จำนนได้นั้น ต้องยังอยู่ในบ้านหลังนั้นแน่นอน
“งั้นแค่นี้นะก้อง ต้องคอยตามกานต์ไม่ให้คาดสายตา กลัวมันจะเสร็จโจรนั่นก่อนจะได้หลักฐาน เห็นโดนจับกรอกเหล้าไปหลายแก้ว ไม่รู้ว่าตอนลงไม้ลงมือกัน หมอนั่นจะสู้แรงไอ้โจรนั่นไหวไหม”
อาชวินบอกตัดบทแล้วกดสายทิ้งไป ส่วนก้องภพนิ่วหน้า ขมวดคิ้ว แล้วถอนหายใจเฮือกใหญ่ตามมา
“จบงานนี้สงสัยต้องเลี้ยงเหล้าไอ้สองคนนี่หนักแล้วแฮะเรา มันลงทุนกันน่าดูแท้ ๆ”
ผู้หมวดหนุ่มพึมพำ แล้วจึงสั่งการให้ทีมที่เหลือของตน ซึ่งประกอบไปด้วยนายตำรวจ ราว 5 -6 นาย เตรียมพร้อมเอาไว้ เพื่อที่จะรอสัญญาณการจับกุมในเวลาข้างหน้าอีกไม่นานนัก
ทางด้านอาชวิน พอออกมานอกร้าน เขาก็ต้องเจอฝูงอาเสี่ยเงินหนาที่ยังคงยืนดักรออยู่หน้าร้านไม่กลับไปง่าย ๆ ผู้หมวดหนุ่มแค่นยิ้ม ไม่กล้าโวยวายก่อเรื่องให้เฉินกับฟงต้องเดือดร้อน จึงพยายามเลี่ยงสุดฤทธิ์ แต่ดูเหมือนพวกเสี่ย ๆ เหล่านั้นจะเมาได้ที่ จึงไม่ยอมรับคำปฏิเสธ จนอาชวินคิดจะใช้ไม้แข็งแทนไม้นวม ทว่า...
“มีธุระอะไรกับคนของผมหรือครับ ทุกคน”
คริสโตเฟอร์ในชุดสูทดำ สวมแว่นตาดำ รายล้อมไปด้วยบอดี้การ์ดสูงใหญ่บึกบึนหกราย เอ่ยขึ้นเรียบ ๆ พร้อมกับเดินเข้ามาโอบเอวอาชวินไปกอดอย่างถือสิทธิ์ ทางด้านอาเสี่ยเหล่านั้น กลืนน้ำลายลงคอเมื่อเห็นฝูงบอดี้การ์ดของเด็กหนุ่ม และที่ทำให้ทั้งหมดพากันนิ่งอึ้ง ก็เพราะเควินที่เดินตามมาสมทบ
“มีเรื่องอะไรกันหรือเปล่าครับคุณคริสโตเฟอร์ ต้องให้ผมช่วยพูดให้ไหมครับ?”
ก็ลองคนที่น่ากลัวอย่างเควิน ยังต้องพูดจาสุภาพนอบน้อมให้ แม้ไม่รู้ว่าอีกฝ่ายเป็นใคร แต่ก็เพียงพอที่จะทำให้เฒ่าหัวงูทั้งหลายไม่คิดเสี่ยง และต่างแยกย้ายไปคนละทิศละทางทันที
“คุณเควินนี่สุดยอดเลยแฮะ ไม่คิดว่าจะมีอิทธิพลขนาดนี้”
อาชวินเอ่ยชม ทำเอาคนที่กอดเขาอยู่หน้ามุ่ยอย่างไม่สบอารมณ์ ที่คนรักชมผู้ชายคนอื่นต่อหน้าต่อตาเขาแบบนี้
“ขอบคุณที่ชมครับ แต่ผมว่าเราคงไม่มีเวลาพูดคุยกันสบาย ๆ แบบนี้แล้วล่ะครับ เห็นทีผมจะต้องขอตัวก่อน”
เควินบอกแล้วเตรียมจะเดินไปที่รถยนต์ของตน แต่ก็ถูกอาชวินเรียกไว้เสียก่อน
“คุณเควินครับ! อย่าลืมนะครับเราทำงานกันเป็นทีม ...คุณคงไม่อยากให้พวกผมต้องเปลืองตัวเปล่า ๆ โดยไม่ได้หลักฐานอะไรกลับมาใช่ไหมครับ?”
คำพูดเตือนสตินั่นทำให้เควินชะงัก แล้วจึงแย้มยิ้มตามมา มองอีกฝ่ายก็คิดว่าช่างสมเป็นตำรวจและเป็นเพื่อนสนิทของคนรักเขาเสียจริง ๆ
“แล้วผมจะจำไว้”
เควินตอบแล้วขับรถยนต์คันหรูตามพวกกานต์ไปห่าง ๆ ส่วนอาชวินนั้นก็หันมาทางคริสโตเฟอร์ที่ยังคงยืนหน้ามุ่ยไม่หาย
“เป็นอะไร? แล้วไหนรถ เดี๋ยวก็ตามไม่ทันกันพอดี”
อาชวินบ่น แต่เมื่อเห็นอีกฝ่ายยังคงงอนอยู่ เขาก็เริ่มนึกขึ้นมาได้ ก่อนจะลอบถอนหายใจยาว แล้วจึงแสร้งยิ้มหวานยั่วยวน
“คริสครับ...พาวิกกี้ไปหน่อยสิครับ ...เดี๋ยวงานเสร็จแล้ว เราจะได้จู๋จี๋กันเต็มที่ยังไงล่ะครับ”
คริสโตเฟอร์นิ่งอึ้ง กลืนน้ำลายลงคอกับท่าทางเซ็กซี่ของคนรัก เจ้าตัวพยักหน้าหงึก ๆ ยินยอมอย่างว่าง่าย ทำเอาบอดี้การ์ดคนอื่นเหลือบมองเจ้านายของตนตาปริบ ๆ พลางลอบถอนหายใจไปตาม ๆ กัน
และในขณะที่อาชวินกำลังลอบยิ้มอย่างผู้มีชัยเหนือกว่า ผู้หมวดหนุ่มก็ต้องชะงักฝีเท้าที่กำลังก้าวขึ้นรถยนต์กึก เมื่อได้ยินเสียงคริสโตเฟอร์ที่อ้อมไปขึ้นนั่งเบาะหลังทางอีกประตู
“แล้วผมจะรอคุณวิกกี้ปรนนิบัติแบบเต็มที่นะครับ ...งานนี้รับรอง ผมจะขนคอเลคชันที่มีทั้งหมดมาใช้กับคุณวิกกี้ จนคุณวิกกี้คาดไม่ถึงแน่ครับ ว่าจะต้องเจอกับอะไรบ้าง”
รอยยิ้มเจ้าเล่ห์นั่น ทำเอาอาชวินเตรียมจะถอยหลังออกจากรถ แต่ก็ต้องถูกคนรักเด็กฉุดเข้าไปในรถเสียก่อน แล้วจึงให้สัญญาณให้บอดี้การ์ดปิดประตูแล้วเคลื่อนรถออกไปทันที โดยมีร่างของผู้หมวดหนุ่มดิ้นขลุกขลักประท้วงอยู่ในอ้อมกอด
…ทั้งเจ้านาย ทั้งแฟนเจ้านาย นี่พอ ๆ กันเลยแท้ ๆ ...
เหล่าบอดี้การ์ดชุดดำพากันคิดในใจ พร้อมกับลอบถอนหายใจไประหว่างขับรถ และพยายามไม่สนใจการหยอกเย้ากันด้านหลังรถของสองหนุ่มต่างวัย ซึ่งเริ่มหนักข้อขึ้นทุกที จนถ้ามีคำสั่งให้เลี้ยวรถเข้าโรงแรม หรือกลับบ้านพัก พวกเขาก็จะไม่แปลกใจเลยสักนิด
---TBC---
-
จบตอนจับคนร้ายได้ อย่าลืมคู่วิกกี้ตอนโดนใช้ของเล่นนะ :haun4:
-
ชักอยากเห็นคอเล็คชั่นของคริสแฮะ
แอบสงสารเควินดีนะไม่หึงจนหน้ามืด แต่ดูท่าหลังเสร็จงานกานต์จะไม่รอด
เบาๆมือหน่อยนะหนุ่มๆสงสารตำรวจไทย กร๊ากกกกกก
-
มารอตอนต่อไปจ้า
-
:haun4:
-
^^" ไม่รู้จะบรรยายอย่างไรดี
-
มันน่าติดตามทุกคู่เลย
:z1:
-
กำลีงน่าติดตามเลยยย
มาต่อไวๆนะ
-
คริสเอ๋ย มีเป็นคอเลคชั่นเลยหรอลูก....
สงสารวิกกี้ขึ้นมาเลย 55
-
:z1: :z1:
:pig4: :pig4:
-
กำลังสนุกเลย
:กอด1: :กอด1:
-
เพิ่งแต่งเสร็จสด ๆ ร้อน ๆ ว่าจะแปะให้อ่านพรุ่งนี้
คิดดูอีกที แปะเลยแล้วกัน นักอ่านจะได้ต่อเนื่อง... - -+
ใกล้จบแล้วนะจ๊ะ เจอกันตอนหน้า คงจะเป็นฉากหวาน ๆ แบบเต็มสูบของคู่พระ-นาย คู่หลัก
ส่วนคู่รอง ๆ ............ กำลังคิดอยู่ว่า จะใส่รวมหรือแยกเป็นตอนพิเศษดี
----------------------------------
คุณตำรวจยอดรัก
==============
27
กานต์กลืนน้ำลายลงคอเมื่อนายดำพาตนเองเข้ามาที่บ้าน บ้านของนายดำเป็นบ้านไม้เดี่ยวสองชั้น มีพื้นที่ ราว 40 -50 ตารางวา เจ้าตัวมีรถกระบะ 1 คัน มอเตอร์ไซด์อีก 1 คัน ดูไปแล้วก็ถือว่ามีฐานะพอควร ซึ่งกานต์ก็ไม่แปลกใจ เพราะอีกฝ่ายจัดอยู่ในแบล็กลิสต์ของตำรวจเกี่ยวกับคดีค้ายาเสพติดอยู่แล้วด้วย
“เป็นไงจ๊ะ น้องกานดา บ้านพี่ดำน่าอยู่ไหม?”
นายดำหันมาถามคนที่ตนพามาด้วย พร้อมกับแสยะยิ้มหื่นอย่างที่กานต์เห็นแล้วขนลุกซู่
“น่าอยู่ดีพี่ แบบนี้ให้มาอยู่ถาวรก็เอานะ”
คนฟังหัวเราะลั่นชอบใจ แล้วโอบกอดซุกไซ้ร่างที่เฝ้าปัดป้องเอียงอาย ซึ่งดูเหมือนจะทำไปด้วยจริตมารยา แต่ที่จริงเกิดมาจากความรังเกียจเต็มที่
“อยากอยู่ก็มาสิ พี่อยู่คนเดียวนะเนี่ย มงเมียก็ไม่มี”
“เอ๋? อย่างพี่ดำน่ะเหรอจะอยู่คนเดียว โกหกมั้ง?”
กานต์แกล้งทำเป็นถามอย่างสงสัย อีกฝ่ายหน้าขรึมลงไป แล้วจึงบอกต่อ
“เมื่อก่อนก็มีเพื่อนซี้อยู่ด้วยกัน แต่มันโดนตำรวจยิงตายไปแล้ว ก็เลยต้องอยู่คนเดียว...”
กานต์ชะงักกึก กลืนน้ำลายลงคอ แล้วอุบอิบบอก
“ขอโทษด้วยพี่ ที่ทำให้พี่คิดถึงเรื่องไม่ดี”
“ไม่เป็นไร ๆ เรื่องมันผ่านมาแล้ว และพี่ก็แก้แค้นสำเร็จแล้วด้วย พี่เก็บไอ้ตำรวจที่มันยิงเพื่อนพี่ไปแล้ว กลางวันแสก ๆ ต่อหน้าต่อตาชาวบ้าน หึ! ป่านนี้ไอ้พวกตำรวจคนอื่นคงเต้นผางเป็นเจ้าเข้ากันไปแล้วล่ะ!”
นายดำกลับมาหัวเราะร่วน แต่ทำเอาคนข้าง ๆ ชะงักกึก แล้วรีบเปลี่ยนท่าทีเป็นเสแสร้งแกล้งชมคนข้างกาย
“โห! พี่ดำเก่งจัง ทำได้ไง แล้วตำรวจเขายอมปล่อยให้พี่ยิงง่าย ๆ ได้ไงล่ะนั่น”
คนถูกยกยอยิ้มกว้าง แล้วโอบเอวกานต์ไปนั่งตักของตนที่โซฟาห้องรับแขกชั้นล่างแถวนั้น
“ไม่ยอมก็ต้องยอม ก็พี่แบกอาวุธสงครามไปจัดการพวกมันนี่ โดนยิงกราดแบบนั้น ยังไงมันก็ต้องถูกซักนัดล่ะ!”
กานต์ลอบกำมือแน่น พอเห็นบทสนทนามาถึงตรงนี้ เขาก็รีบตะล่อมเข้าเรื่องทันที
“โห! พี่มีอาวุธสงครามด้วยเหรอ เป็นเอเยนต์หรือเปล่า? ผัวผมมันอยากได้จะตาย แต่ก็ไม่รู้จะติดต่อซื้อขายผ่านใคร มันบอกของพวกนี้ทำเงินได้ดีพอ ๆ กับยาบ้าเลยน่ะพี่ แล้วหลัง ๆ ขายยามันก็เสี่ยงมากด้วย”
นายดำมองคนบนตักแล้วหรี่ตานิด ๆ แต่ก็ไม่แปลกใจอะไรมากนัก เพราะรู้ว่าพวกชายหนุ่มที่มาขายตัวแบบนี้ มักจะมีสามีที่ทำตัวเป็นแมงดาคอยเกาะกินอยู่อีกทอดหนึ่งอยู่แล้ว
“พี่ไม่ได้ขายหรอก ได้มาจากเขาอีกทอด ...แต่ก็สนใจธุรกิจพวกนี้อยู่บ้าง กะว่าพอเรื่องยิงตำรวจซาสักพัก พี่จะเริ่มเคลื่อนย้ายของ ถึงตอนนั้น ถ้าผัวน้องกานดายังสนใจ ก็ให้มาคุยกับพี่ ...แล้วถ้าผัวน้องอยากได้ส่วนลด ให้ส่งตัวน้องกานดาเป็นส่วนลดก็ได้”
พอบอกจบประโยคนายดำก็เริ่มซุกไซ้ซอกคอของอีกฝ่ายอย่างหื่นกระหาย กานต์หลุดครางเบา ๆ อย่างจั๊กจี๊ และนั่นก็ยิ่งทำให้ อีกฝ่ายเริ่มจะทนไม่ไหว ถอดเสื้อของตนออก แล้วจับร่างของผู้หมวดหนุ่มผลักนอนราบลงไปกับโซฟาตัวยาว
“ดะ...เดี๋ยวพี่ดำ จะทำทั้งแบบนี้เลยเหรอ ผมตัวเหนียวไปทั้งตัว ยังไม่ได้อาบน้ำเลยนะ เดี๋ยวก็เหม็นกันพอดี”
กานต์พยายามหลีกเลี่ยง แต่อีกฝ่ายเริ่มหน้ามืดไปแล้ว ทั้งสูดดม ทั้งจูบ ซุกไซ้ไปทั่วร่างที่ชวนมองนั่น
“ใครว่าเหม็น น้องกานดาออกจะหอมไปทั้งตัวแบบนี้ ...พูดก็พูดเถอะ พี่อิจฉาผัวน้องจริง ๆ ได้ผู้ชายอย่างน้องไปเป็นเมีย ...ว่าไง ถ้าเบื่อผัว อยากเปลี่ยนผัวใหม่เป็นพี่ บอกพี่ได้ทุกเมื่อนะ พี่จัดการให้น้องได้สบายมาก...”
กานต์พยายามดันร่างกายของดำออกห่าง แต่ดูเหมือนว่าเรี่ยวแรงของเขาจะสู้อีกฝ่ายเอาไม่ได้เสียเลย แถมเมื่อครู่เกือบจะได้ข้อมูลเรื่องอาวุธสงครามอยู่แล้ว แต่ก็ดันถูกพาออกนอกเรื่องเสียได้
“ยะ...อยากลองจังเลย...”
ผู้หมวดหนุ่มตัดสินใจข่มความอาย แล้วบอกออกไปด้วยใบหน้าแดงก่ำ
“อยากลองอะไรหรือน้องกานดา?”
นายดำเงยหน้ามามองคนพูดอย่างสงสัย กานต์นั้นพยายามข่มความอาย แล้วพูดออกไปเสียงสั่น
“กะ...ก็ พอคุยถึงอาวุธสงครามเมื่อครู่ ...ผมก็ดันไปนึกถึงพวกลูกกระสุนใหญ่ ๆ ...แบบว่า ...เลยคิดว่า มันจะใส่ลงไปใน...ช่องนั้น...ง่า...ของผมได้ไหมนะ”
นายดำนิ่งอึ้ง เงียบไปนาน จนกานต์ชักใจเสีย กลัวจะถูกจับผิดได้ ทว่าผิดคาด เพราะอีกฝ่ายระเบิดเสียงหัวเราะลั่นด้วยความถูกใจแทน
“ฮ่า ๆ ๆ สวรรค์โปรดไอ้ดำแท้ ๆ ได้มาเจอคนวิปริตเหมือนกันแล้วโว้ย! น้องกานดาล่ะก็ ชอบเล่นซาดิสต์แบบนั้นก็ไม่บอกพี่... มา ๆ เดี๋ยวพี่จัดให้ รับรองเลยว่าน้องจะต้องเสียวถึงใจแน่นอน!”
กานต์แสร้งยิ้มหวานรับ ทั้งที่แทบจะทนไม่ไหวอยู่รอมร่อ เขาอยากวิ่งหนีออกไปเสียเดี๋ยวนี้ แล้วให้พวกข้างนอกจู่โจม แต่นั่นมันจะทำให้แผนการที่อุตสาห์ลงทุนเปลืองทั้งแรง ทั้งตัว เสียเปล่าในทันที
กานต์ถูกร่างสูงบึกบึนของนายดำดึงข้อมือเดินนำไปที่มุมตู้โชว์ของห้องรับแขกแล้วจึงบอกอีกฝ่ายให้ช่วยเขาเลื่อนตู้
“นั่นล่ะ ผลักมาเบา ๆ แบบนั้นล่ะ”
กานต์ขยับตู้อย่างไม่ต้องใช้แรงมาก เพราะส่วนใหญ่ดำจะจัดการแทนเสียมากกว่า แต่พอเขาเห็นดำถลกผืนเสื่อน้ำมันที่ลองตู้ออก ผู้หมวดหนุ่มก็ต้องนิ่งอึ้ง เมื่อเห็นสลักประตูสำหรับดึง บนพื้นไม้ด้านล่าง
“ห้องใต้ดิน...หรือครับพี่”
กานต์พึมพำอย่างตกใจ ...มิน่าล่ะพวกก้องภพถึงหาของในบ้านหลังนี้ไม่เจอสักที
“อื้อ สุดยอดใช่ไหมล่ะ เมื่อก่อนก็เอาไว้พักยา แต่เดี๋ยวนี้เอาไว้เก็บเจ้าพวกนี้แทน”
นายดำบอกอย่างไม่คิดว่าอีกฝ่ายจะเป็นสายตำรวจ ซึ่งก็ถือว่าเป็นโชคดีของกานต์ในข้อนี้ แต่อีกฝ่ายคงจะคาดไม่ถึงแน่นอนว่า จะมีตำรวจกล้าลงทุนปลอมตัวมาอย่างที่กานต์เป็นอยู่
ดำเปิดประตูห้องใต้ดิน แล้วจึงค่อย ๆ ไต่บันไดไม้ลงไป ก่อนจะเรียกกานต์ที่ยืนอยู่ให้ลงตามมา กานต์นั้นลังเลนิดหน่อย แล้วจึงตัดสินใจตามลงไปติด ๆ เพื่อที่จะลงไปให้เห็นหลักฐาน แล้วจึงจะเรียกเพื่อน ๆ ที่อยู่ข้างนอกมาจัดการเสียที
เสียงสับคัทเอาท์เดินไฟ พร้อมกับไฟห้องใต้ดินที่เปิดสว่างให้เห็นอาวุธสงครามมากมาย ที่ทำให้ตำรวจอย่างกานต์ต้องนิ่วหน้า
“หามาได้เยอะขนาดนี้เชียวหรือ...”
“อื้อ นายเขามาฝากพักของ แล้วก็ให้ยืมใช้ตามสบายน่ะ ...อ้อ นี่ไง ที่น้องกานดาอยากได้”
นายดำก้มลงหยิบกระสุนขนาดใหญ่อันละประมาณฟิมล์ถ่ายรูป กานต์กลืนน้ำลายลงคอ ก่อนจะหัวเราะแห้ง ๆ
“มันไม่ใหญ่ไปหรือพี่...ผมกลัวจะรับไม่ไหว”
“ไม่ ๆ คราวก่อนที่พี่พาเด็กมาจากร้าน พี่ยังใส่กระบอกไฟฉายเข้าไปได้ทั้งอันเลย แค่นี้จิ๊บ ๆ”
ชายร่างใหญ่บอกแล้วหัวเราะอย่างชอบใจ แต่คนฟังชักจะไม่สนุกด้วยแล้ว ขืนไม่รีบลงมือ มีหวังคงถูกทำวิตถารก่อนแน่
“พี่ดำ...ถ่ายคลิปเก็บไว้ดูได้ไหมครับ”
ดำชะงัก พลางกลืนน้ำลายลงคออย่างชักถูกใจคนตรงหน้ามากขึ้น
“ได้ ๆ แต่อย่าให้โดนของพวกนี้เข้าไปมากนักล่ะ ถ้าริมโน้นน่ะโอเคเลย”
ดำชี้มุมว่างในห้อง กานต์เดินอ้อยอิ่งแล้วอาศัยจังหวะที่หยิบมือถือ ยิงเบอร์หาก้องภพทันที ก่อนจะรีบเปลี่ยนฟังก์ชันกลับมาเป็นการถ่ายภาพเคลื่อนไหวอย่างรวดเร็ว
“หามุมไม่ค่อยได้เลยแฮะ...”
กานต์ทำเป็นบ่นแล้วลีลาหามุมถ่ายภาพ จนดำชักเริ่มทนไม่ไหว
“หาไม่ได้ก็วางมันไว้แถวนี้เดี๋ยวก็เห็นเองนั่นล่ะ ถ้าถ่ายไม่ดี ก็ทำกันใหม่ถ่ายใหม่ก็สิ้นเรื่อง!”
ดำหยิบมือถือของกานต์ไปวางไว้มุมหนึ่งแล้วเดินเข้ามาหาอีกฝ่ายที่ยืนกลืนน้ำลายเอื๊อกลงคอ อย่างรอลุ้นว่าเพื่อนจะเข้ามาก่อน หรือเขาจะถูกอีกฝ่ายทำวิตถารเสียก่อน
“ไม่ต้องห่วงนะน้องกานดา ครั้งแรกแบบนี้ พี่จะไม่รุนแรงกับน้องมากนักหรอก”
ดำบอกพลางปาดน้ำลายที่เริ่มสอ เขาดันร่างของกานต์ชิดผนัง ก่อนที่ผู้หมวดหนุ่มจะสะดุ้งเฮือก เมื่อมือที่ถูกอีกฝ่ายรวบเหนือหัว สัมผัสกับเหล็กเย็น ๆ แล้วได้ยินเสียงกริ๊กตามมา
“กะ...กุญแจมือ”
กานต์อุทานด้วยความตกใจ เมื่อมือทั้งสองถูกพันธนาการ ด้วยกุญแจล่ามโซ่ แขวนผนัง ด้านดำนั้นถอยออกมามองเรือนร่างกำยำสมชายนั้นอย่างหื่นกระหาย ก่อนจะค่อย ๆ ฉีกกระชากเสื้อของกานต์ออกจนเผยให้เห็นแผ่นอกอันเย้ายวนใจนั่นเต็มตา
“หุ่นดีจริง ๆ น้องกานดาของพี่...ขอพี่ชิมรสน้องก่อนนะ ...เดี๋ยวพี่จะสนองความต้องการของน้องอย่างเต็มที่เลยทีเดียว”
“อ่ะ! เดี๋ยว หยุดนะ...ยะ...อื๊อ...”
กานต์พยายามจะตะโกนห้ามแต่ก็ต้องยั้งตัวเองสุดฤทธิ์ สภาพแบบนี้ขืนเปิดเผยตัวไปมีหวังโดนฆ่าทิ้งหมกห้องใต้ดินแน่ จึงจำต้องอดทนเล่นละครไปตามบท จนกว่าก้องภพและตำรวจคนอื่นจะตามมาช่วยเขาไว้ได้
“พี่ดำ ...อึ๊ก! อย่าแรงนักสิ...ผมเจ็บ...”
กานต์ครางพร้อมกัดริมฝีปากแน่น เมื่อถูกขบกัดยอดอกแรง ๆ จนเป็นรอยห้อเลือด
“หึ ๆ แค่นี้เจ็บแล้วรึ ...แล้วจะทนมากกว่านี้ได้ยังไงกันล่ะน้องกานดา...”
“กะ...ก็ ตอนนี้ผมยังไม่มีอารมณ์...อึ๊ก...พี่ก็อย่าพึ่งรุนแรง...นักสิ”
นายดำพยักหน้าอย่างรับรู้ แล้วจึงปลดซิบกางเกงยีนส์ตัวจิ๋วของอีกฝ่ายดึงออก ทำเอากานต์สะดุ้งเฮือก เหลือบมองประตูด้านบนที่ก็ยังไม่มีใครตามเข้ามาสักที แล้วก็ต้องเม้มปากแน่นอย่างชั่งใจว่าจะทำอะไรต่อไปดี
“มามะ...พี่จะปลุกอารมณ์น้องกานดาเอง”
กานต์กำมือแน่น จนเล็บจิกไปในเนื้ออย่างพยามข่มกลั้นอารมณ์รังเกียจ น้ำตาไหลซึมคลอเบ้าตา เมื่อแก่นกายของตนถูกริมฝีปากของชายอื่นสัมผัส
“หวานจริง ๆ ทั้งหอม ทั้งหวาน...น่ากินไปทั้งตัว”
เสียงครางแหบพร่าหื่นกระหายของร่างใหญ่ที่วนเล้าโลมเลียอยู่เบื้องล่างของผู้หมวดหนุ่มสักพัก ก่อนที่เจ้าตัวจะค่อย ๆ เอากระสุนมาอมในปากให้มีน้ำลายช่วยหล่อลื่น แล้วค่อย ๆ ใช้นิ้วเบิกช่องทางด้านหลังของร่างที่ถูกพันธนาการอยู่อย่างช้า ๆ จนเจ้าของร่างสะดุ้งเฮือก
“พะ...พี่ดำ ทำอะไรน่ะ”
กานต์ถามอย่างตกใจ ซึ่งก็ได้ยินเพียงเสียงหัวเราะเบา ๆ ตอบกลับมา
“เดี๋ยวก็รู้...”
“อะ...อึก!”
ผู้หมวดหนุ่มแอ่นกายด้วยความเจ็บ มือทั้งสองกำจิกเนื้อแน่น น้ำตาไหลพราก เมื่อถูกสิ่งแปลกปลอมดันเข้าไปในร่างกายอย่างช้า ๆ
“มะ...ไม่ ...เอาออกไปนะ...”
กานต์พึมพำพร้อมกับน้ำตา แต่คนทำตอนนี้กำลังตกอยู่ในอารมณ์ใคร่ จนไม่สนใจว่าอีกฝ่ายจะเจ็บหรือไม่
“ยัง ๆ เพิ่งจะเข้าไปแค่ส่วนหัวกระสุนเอง... น้องกานดาไม่ใช่รึ ที่บอกว่าอยากให้เข้าไปทั้งอันน่ะ”
นายดำบอกแล้วค่อย ๆ ดันกระสุนปืนขนาดใหญ่เข้าไปช้า ๆ กานต์สะดุ้งเฮือกด้วยความเจ็บปวด แล้วจึงหลุดร้องครางหาชื่อใครบางคนอย่างลืมตัว
“เควิน! เควิน! ช่วยด้วย...ช่วยด้วย!”
“หือ? ใครเควิน ...ผัวน้องกานดาหรือ ...เวลาแบบนี้อย่าเรียกชื่อผัวให้เสียอารมณ์สิ ถ้าจะเรียกก็เรียกชื่อพี่ดำรู้ไหม!”
นายดำบอกอย่างหงุดหงิดแล้วจึงดันกระสุนเข้าไปอีกแรง ๆ จนกานต์กรีดร้องออกมาดังลั่น ซึ่งเป็นเวลาเดียวกับที่ร่างสูงใหญ่อุทานด้วยความตกใจ เมื่อไหล่ถูกกระชากโดยแรงเหวี่ยงออกไปให้ห่างจากร่างตรงหน้า
เสียงโครมคราม ที่ดังขึ้น ทำให้ร่างที่เจ็บเจียนตายและเกือบจะสลบไป ปรือตาขึ้นมาดู แล้วก็พบกับแผ่นหลังที่คุ้นเคย กำลังถือปืนจ้องไปเตรียมจะยิงชายอีกคนที่ถูกเหวี่ยงไปก่อนหน้านั้น และแม้ไม่เห็นสีหน้า แต่กานต์ก็สัมผัสได้ถึงรังสีความโกรธและจิตสังหารจากอีกฝ่ายเต็มเปี่ยม
“เควิน...อย่าฆ่านะ...อย่าฆ่า...ขอร้อง...”
เสียงแผ่วอ่อนแรงของคนรักทำให้เควินชะงักกึก เขาสบถอย่างหงุดหงิด แล้วจึงเดินเข้าไปหาร่างสูงใหญ่ที่กำลังสะบัดศีรษะอย่างมึนงง ก่อนจะร้องโอ้ยลั่น เมื่อถูกด้านปืนกระแทกที่ศีรษะจนสลบไปทันที
“กานต์...เป็นไงบ้าง...โธ่โว้ย!”
เควินเห็นสภาพของคนรักก็ต้องสบถอย่างเจ็บใจที่ตัวเองเข้ามาช่วยช้าเกินไป เขาเฝ้าอดทนตลอดเวลาที่กานต์หายไปในบ้านกับนายดำ และเมื่อได้รับโทรศัพท์จากอาชวินที่ได้รับแจ้งจากก้องภพ เขาที่อยู่ใกล้ที่สุดก็เป็นฝ่ายบุกเข้าไปก่อน แต่ถึงกระนั้นคนรักของเขาก็ถูกทำร้ายจิตใจไปบ้างแล้วอยู่ดี
ชายหนุ่มลูกครึ่งค่อย ๆ ดึงกระสุนที่คับคาช่องทางเบื้องล่างของคนรักออกช้า ๆ กานต์ผวาเฮือกทั้งร่าง แล้วทิ้งตัวหอบโยนอย่างปวดร้าว เควินตัดสินใจยิงโซ่ที่แขวนกับกุญแจมือทั้งสองออกอย่างแม่นยำ แล้วถอดเสื้อสูทของตนให้อีกฝ่ายสวมใส่ปิดบังเรือนร่างเปลือยเปล่านั่นเอาไว้ พร้อมกับประคองกอดอย่างอ่อนโยนและห่วงหารักใคร่
“ไม่เป็นไรแล้วนะกานต์ มันจบลงแล้ว...ไม่เป็นไรแล้วนะ”
คำพูดอ่อนโยนปลอบโยนทำให้กานต์อยากจะร้องไห้อีกครั้ง เขาซุกซบกับอกกว้างของคนรัก แล้วพึมพำตอบด้วยน้ำเสียงเจือสะอื้น
“ฉันกลัว...เควิน...กลัวมาก ...กลัวนายจะไม่มาช่วย ...กลัวว่าถ้าถูกทำเรื่องแบบนั้นโดยคนอื่น...ฉันกลัวนายจะรังเกียจ ...จะทิ้งฉันไป....ฮึก...”
“ไม่มีทางกานต์ ไม่มีทางที่ฉันจะทิ้งนาย...ไม่มีทาง”
เควินปลอบโยนคนรักให้หายตกใจ แล้วเหลือบไปเห็นมือถือของคนรักที่วางอยู่ และกำลังถ่ายคลิปค้างไว้อยู่
“ลบมันทิ้งไปให้หมดเลยนะเควิน...ฉันไม่อยากนึกถึงมันอีก”
กานต์บอกพึมพำ ซึ่งอีกฝ่ายก็เต็มใจและทำตามอย่างว่าง่าย เพราะขืนได้ดูฉากก่อนหน้านั้นเต็มตา มีหวังเขาคงจะฆ่านายดำทิ้งแทนที่จะส่งให้กับตำรวจดำเนินคดีแน่
“นี่เจ้าหน้าที่ตำรวจ พวกเราล้อมไว้หมดแล้ว อย่าคิดสู้...อ้าว?”
ก้องภพที่ฉายไฟเข้ามาในห้องใต้ดินที่ไฟสลัว อุทานด้วยความแปลกใจที่เห็นคนร้ายนอนสลบไปแล้ว ส่วนกานต์ก็กำลังยืนกอดกับเควินในสภาพที่หมิ่นเหม่
“ง่า เรียบร้อยแล้วเหรอ?”
“เออ! มาช้าชะมัด เกือบจะแย่แล้วรู้ไหม!”
กานต์บ่นอุบใส่เพื่อน แล้วใช้แขนปาดน้ำตาของตนให้แห้ง พร้อมกับฝืนยิ้ม
“ได้หลักฐานแล้วว่ะ ที่เหลือก็แค่คาดคั้นให้หมอนี่คลายความลับมาว่า ใครกันที่เป็นคนฝากของพวกนี้ไว้กับมัน”
“เรื่องนั้นขอเป็นหน้าที่ของพวกผมเองได้ไหม ...โทนี่เองคงอยากมีส่วนร่วมเต็มแก่แล้ว พวกคุณขอไว้แค่หมอนี่ใช่ไหม ...แต่ตัวใหญ่กว่านี้ ผมอยากจัดการกันเองมากกว่า ...จะได้ไม่ต้องให้ไปเสี่ยงกันอีก”
ท้ายประโยคเควินก้มลงมองคนรักของตน ที่มีสีหน้าแดงระเรื่อ เห็นดังนั้นก้องภพจึงถอนหายใจ แล้วพยักหน้ายอมรับอย่างว่าง่าย
“ก็ได้ ยังไงเรื่องมันรวดเร็วได้ขนาดนี้ก็เพราะพวกคุณมีส่วนช่วย งั้นผมขอแค่คดียิงตำรวจนี่ล่ะ ส่วนเรื่องอาวุธสงคราม ถ้าไม่เหลือบ่ากว่าแรง หลังจากจัดการตามใจแล้ว ผมขอหลักฐานที่เหลือด้วยนะครับ”
เควินยิ้มให้ก้องภพที่เจรจารู้เรื่องกันง่าย ๆ ไม่ค่อยดื้อด้านผิดกับคนรักของตน
“แบบนั้นมันจะดีหรือวะก้อง...โอ๊ย!”
กานต์อุทานด้วยความเจ็บเมื่อบ่าของตนถูกเควินจงใจบีบแรง ๆ เข้าให้
“ถ้าอย่างนั้นผมพาคนรักของผมกลับก่อนนะครับ มีอะไรค่อยติดต่อมาอีกทีแล้วกัน”
“ตามสบายครับ ขอบใจนะกานต์ ไว้จะไปเลี้ยงเหล้าทีหลังน่ะ”
ก้องภพบอกพร้อมกับให้ทีมตำรวจของตนลงมาเก็บหลักฐานและติดต่อไปทางสน.ของเขา เพื่อจัดการเรื่องคดีในลำดับต่อไป ส่วนกานต์นั้นจัดแจงใส่กางเกงยีนส์ตัวจิ๋วของตนให้เรียบร้อย แล้วห่มเสื้อสูทของเควินปิดเนื้อตัวอย่างมิดชิด ก่อนจะก้มหน้าก้มตาหลบหน้านายตำรวจบางคน ที่พอ ๆจะรู้จักหน้าคร่าตากันอยู่บ้าง ปีนขึ้นจากห้องใต้ดินออกไปข้างนอกอย่างเร่งรีบ โดยมีเควินคอยเดินตามไปไม่ห่างนัก
---TBC---
-
กานต์ โดนแน่ๆอ่ะ เหมือนเควินจะหน้ามืดแล้วยังไงไม่รู้อ่า :z3: :z3: :z3:
เธอช่างแร๊ง ฮ่าๆๆ ชอบนะเนี่ยะ
-
:เฮ้อ:เกือบไปแล้วมั้ยละ
-
รอดตัวไปนะกานต์ รอดจากไอ่ดำ :เฮ้อ:
แต่ท่าจะไม่รอดจากเควิน :z1:
-
ดีนะที่เควินมาช่วยทัน ไม่งั้นกานต์แย่แน่ ๆ
-
เกือบไปแล้วไหมละกานต์
กานต์โดนเควินทำโทษแน่ๆๆๆงานนี้ :z1:
-
ตอนต่อไป :z1:
ทำไมเราถึงหื่นขนาดเน้ไม่รู้ :m31:
-
:เฮ้อ: ลุ้นแทบตาย กลัวเควินจะช่วยไม่ทิน โล่งค่ะ :sad4:
-
ไอ้ดำเวร :m31:
เควิน จัดหนัก ชุดใหญ่ อย่าให้เหลือนะ
บังอาจมาก!
สงสารกานต์ ขวัญหนีดีฝ่อหมด เกือบไปแล้วไง.. :กอด1:
-
อยากทำงานภาคสนาม..งานเข้าเลยนายกานต์
เควินปลอบใจด้วย.. :m25:
-
ไม่อยากจะคิดต่อเลย
ว่าเควินจะล้างกานดายังไงบ้าง
:z1: :z1: :z1: :z1:
-
:pighaun: :pighaun: .......... เกือบไปแล้วน้องก๊านนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนดา
-
แอร๊ยยยยย
ตอนหน้าขอจัดหนักนะคะ
-
เกือนไปแล้วๆ เฮ้อ!โล่ง! บวกให้คนเขียนโทษฐานน่ารักอัพสองตอนติดเลย อิอิ
-
เกือบไปแล้ววววววว
กลัวแทบแย่ว่าหนูกานจะพลาด
เควินปลอบใจหน่อยเร้ววววว
-
เพิ่งอ่านค่ะ
แบบว่าเพิ่งตามอ่านตั้งแต่เมื่อคืน
เห็นชื่อคุณปัดแล้วล่ะ แต่ส่วนตัวกลัวๆสายกล้าม แบบว่าล่ำบึ้กสองคนมันไม่ใช่แนว :m20:
แต่.......ถึงจะล่ำทั้งสามคู่เขาก็น่ารักนะคะ >///////<
ไงดีล่ะ งืม......สรุปแล้วชอบเรื่องนี้ค่ะ โดยเฉพาะน้องคริส คริคริ ประมาณว่าเด็กกว่าแล้วไง :-[
อ่านตอนคุณตำรวจปลอมตัวเป็นเด็กดริงค์แล้วบทสนทนาในสถานที่แบบนั้นก็ตลกดี
เพิ่งรู้ว่าเขาคุยกันแบบนี้ จั๊กกะเดียมได้อีก กึ๋ยๆๆๆๆ
ปล.จะรอรวมเล่มเรื่องน้องไคริกับคุณโชเฮต่อไปนะคะ (แบบนั้นแหละแนวเลย กร๊ากกกกกกกก)
-
หน้ามืดแน่เควิน ^^
หนูกานต์จะแย่ไหใม?
-
หึหึ หลบหน้าหลบตา อายจิ ลงทุนจัดหนักขนาดนั้น แต่ว่าน่ากลัวอ่ะ บรื้อ~~~~ กระสุนนะนั่น
-
สงสัยหลังจากนี้จะโดนไม่ใช่น้อย กร๊ากกก กานต์ตายแน่
-
:กอด1: :pig4: :3123: :pig4: :กอด1:
-
เกือบไปแล้วกานต์ น่าสงสารจริง ตั้งใจทำงาน มาเจอขนาดนี้
โชคดีสุดที่รักไปช่วยทัน ดีนะที่เควินไม่ยิงทิ้ง เห็นภาพแบบนั้นใครจะทนไหว
รอลุ้นตอนจบนะคะ จะหวานชื่นกันยังไงบ้าง
บวก 1 แต้ม ขอบคุณคุณปัทม์มากค่ะ
:3123:
-
รอดจากโจร
แต่จะรอดจากเควิน ไหมล่ะ
:กอด1: :กอด1:
-
เกือบไปแล้ว
โล่งอกไปที~
-
เกือบไปแล้วไหมล่ะกานต์
ถ้าเควินเข้ามาไม่ทันจะเป็นไงบ้างเนี้ย
สงสารอ่ะ
รอตอนต่อไปนะ
เป็นกำลังใจจ้า
สู้ๆ นะจ้ะ
-
จำไม่ได้ว่าอ่านถึงตอนไหนแล้ว แปะไว้ก่อนขอไปรื้อฟื้นหน่อยนะคะ
-
คิดว่าไม่น่ารอด..
-
:laugh:งานนี้เควินจัดหนักแน่!!!
-
คุณตำรวจยอดรัก
==============
28
เควินโทรศัพท์ไปหาโทนี่แล้วแจ้งผลเรื่องการจับกุมนายดำให้อีกฝ่ายทราบ ก่อนจะปรึกษาถึงเรื่องจัดการคนที่ส่งอาวุธให้นายดำว่าจะทำอย่างไรกันต่อไปดี
“ที่เหลือฉันจัดการเอง ขอบใจทางนายมาก แล้วก็ฝากขอบคุณคุณกานต์ด้วย ที่ช่วยเสี่ยงให้”
“อืม...งั้นทางนั้นก็ฝากนายด้วยเลยแล้วกัน อย่าลืมตัวนักล่ะ”
เควินเตือนเพื่อนโดยที่กานต์ซึ่งนั่งข้าง ๆ คนขับแอบเหล่เข้าให้ เพราะคนเตือนเองก็ยังเคยทำให้แผนเกือบจะล่ม เพราะความขี้หึงและใจร้อนมาแล้วด้วยซ้ำ แต่พอคนรักของตนหันกลับมามองบ้าง ผู้หมวดหนุ่มก็รีบเบือนหน้าหนีไปมองอีกทางทันที ทำให้คนกำลังคุยโทรศัพท์ลอบยิ้มน้อย ๆ แล้วจึงคุยต่อ
“แล้วคุณภามของนายล่ะ เป็นยังไงบ้าง ค่อยยังชั่วหรือยัง”
พอได้ยินเรื่องรุ่นพี่ที่เคารพ กานต์ก็หูผึ่ง แล้วจึงหันกลับมารอฟังอย่างสนใจ ทำให้เควินอมยิ้ม แล้วลูบศีรษะของผู้หมวดหนุ่มอย่างเอ็นดู
“ค่อยยังชั่วแล้วล่ะ เริ่มทานอาหารอ่อน ๆ ได้แล้ว ...ความจริงคุณหมอจะให้ไปพักฟื้นที่บ้านก็ได้ แต่ฉันขอเอาไว้เอง ...ก็รู้ ๆ กันอยู่ขืนปล่อยให้อยู่บ้านมีหวังแป๊บ ๆ ต้องเผลอดื้อขอไปทำงานทั้งที่ยังไม่หายดีแน่ จับนอนโรงพยาบาลยาวเสียเลยยังสบายใจเสียกว่า”
เควินหัวเราะเบา ๆ กับคำตอบของเพื่อน พวกเขาคุยกันอีกสองสามประโยค ชายหนุ่มก็ต้องวางสาย เพราะโทนี่ขอตัวไปดูแลภามที่ลุกขึ้นมาหาน้ำดื่มก่อน
“พี่ภามอาการดีขึ้นแล้วสินะ โล่งอกไปที”
กานต์พึมพำ ทำให้คนฟังเลิกคิ้วนิด ๆ แล้วย้อนถามเสียงเข้มเล็กน้อย
“ห่วงแต่คนอื่น แล้วคนใกล้ตัวนี่ล่ะ ไม่ห่วงบ้างเลยหรือไง ว่ารู้สึกยังไงบ้างน่ะ”
ผู้หมวดหนุ่มสะดุ้ง เหลือบมองเควินก็เห็นทำหน้าเคร่งเครียดขึ้นมา จนทำให้เขาต้องลอบถอนหายใจ
“ก็พี่ภามเขาบาดเจ็บ แต่นายไม่ได้เป็นอะไรนี่”
“ทำไมจะไม่เป็น!”
เควินสวนกลับ
“เจ็บจะตายอยู่แล้วเนี่ย ...เป็นแผลซะลึก แต่ไม่มีคนสนใจเหลียวแล”
กานต์ชะงัก ทำหน้าเลิ่กลั่ก แล้วรีบสำรวจดูร่างกายของคนรักทันที
“นายบาดเจ็บด้วยเหรอ? ตอนไหน? ทำไมฉันไม่รู้?”
เควินซ่อนยิ้มไว้ในสีหน้า เมื่อเห็นคนรักทำท่าเป็นห่วงเป็นใยตน และเป็นกังวลเสียเต็มที่
“เจ็บสิ...ก็เจ็บที่ใจนี่ไง เห็นเมียตัวเองไปยิ้มหวานกับคนอื่น ไปให้คนอื่นเขากอดเขาจูบ ใครมันจะทนไหว เจ็บจนเลือดไหลซิบ ๆ แล้วเนี่ย”
ผู้หมวดหนุ่มนิ่งอึ้ง ก่อนจะเม้มปาก แล้วตามด้วยอาการงอนตามมา
“คนบ้า! ไอ้เราก็ห่วงนึกว่าจะบาดเจ็บจริง!”
“หึ ๆ ยังดีนะ ที่ยังห่วงกันบ้าง...เราก็นึกว่าจะหลงไปติดใจพวกเสี่ย ๆ เงินหนานั่นแทนเสียแล้ว”
เควินหยอก ซึ่งก็ทำให้คนฟังค้อนซ้ำเข้าให้
“แล้วทีนายล่ะ ก่อนหน้านั้นก็เที่ยวไม่ซ้ำหน้า ทั้งผู้ชาย ผู้หญิงไม่ใช่หรือไง แถมไปทำคนอื่นเขาหลงไปทั่ว ขนาดเบอร์ 1 ของร้าน ยังแทบจะยอมให้หิ้วไปฟรี ๆ ด้วยซ้ำ!”
กานต์ประชด แล้วจึงชะงักก่อนจะรีบปิดปาก พร้อมกับเหลือบมองคนข้าง ๆ ที่ทำหน้าสงสัย
“รู้ได้ไง?”
“คนมันดัง ทำอะไรก็เป็นข่าว แล้วฉันจะรู้บ้างมันผิดหรือไง”
กานต์แก้ตัว แล้วทำเป็นนั่งนิ่งเฉยไม่สนใจ เควินเหลือบมองคนรัก ซ่อนยิ้มไว้ในสีหน้า แล้วจึงเร่งความเร็วเหยียบคันเร่ง เพื่อให้ถึงที่พักของตนให้เร็วขึ้น
พอมาถึงลานจอดรถใต้อาคาร กานต์ก็ไม่อยากจะลงเอาเสียดื้อ ๆ แต่พอเควินเอื้อมมาปลดเข็มขัดนิรภัยให้เขา แล้วกระซิบถามเบา ๆ ว่าอยากจะค้างบนรถแทนไหม ผู้หมวดหนุ่มก็รีบเผ่นลงจากรถทันทีโดยไม่ต้องรอให้ถามซ้ำ
และพอถึงห้องพัก กานต์ก็เตรียมจะเดินเข้าห้องน้ำไป แต่ก็ถูกอ้อมแขนแกร่งของคนรัก โอบรั้งเอวเขาเอาไว้จากด้านหลังเสียก่อน
“จะรีบไปไหนล่ะ อยู่คุยกันก่อนสิ”
“ไม่เอา...เหนียวตัว อยากอาบน้ำ”
กานต์บอกปฏิเสธและพยายามแกะมือออก แต่เควินไม่ยอม พร้อมกับจูบไซ้ซอกคอของชายหนุ่มเข้าให้
“เมื่อครู่หึงใช่หรือเปล่า?”
เควินกระซิบถาม ซึ่งกานต์ก็แกล้งทำเป็นไม่สนใจ
“ใครหึง หึงทำไม?”
“หึ ๆ แล้วพูดเรื่องเมื่อก่อนขึ้นมาทำไม”
เควินถามต่อ คราวนี้กานต์นิ่งแล้วหน้ามุ่ย ทำให้เควินจับร่างของคนรักพลิกมาสบตากับตัวเอง แล้วจึงถามย้ำ
“ว่าไงล่ะ ไม่หึง แล้วพูดเรื่องเมื่อก่อนของฉันขึ้นมาทำไม?”
กานต์พยายามหาคำแก้ตัว แต่พอถูกใบหน้าล้อเลียนยิ้ม ๆ นั่นมอง ก็ทำให้เขาหงุดหงิด ก่อนจะโพล่งออกไปอย่างกึ่งฉุนกึ่งอาย
“เออ! ก็หึง แล้วไงล่ะ หึงไม่ได้หรือไง ก็แฟนทั้งคนนี่!”
เควินหัวเราะเบา ๆ แล้วจูบแก้มคนรักซ้ายขวาอย่างเอ็นดู
“หึงได้สิ ดีใจด้วยที่หึงกันบ้าง แต่อยากจะบอกให้รู้ว่า ถึงเมื่อก่อนฉันจะเคยมีใคร แต่ปัจจุบันนี้มีแค่นายคนเดียว รู้ไหม”
กานต์หน้าแดงนิด ๆ กับคำหวานของอีกฝ่าย เขาก้มหน้าอุบอิบตอบเสียงแผ่ว
“อื้อ...รู้แล้วล่ะ ...แล้วก็ทำให้ดีใจมาก ๆ ด้วย ที่ได้เป็นคนสำคัญของนายคนเดียว”
เควินหลุดยิ้มออกมาด้วยความยินดี เมื่อได้ยินคำสารภาพที่แสนจะซาบซ่านหัวใจที่อีกฝ่ายพูดมา
“กานต์ รักนายที่สุดเลยรู้บ้างไหม..”
เควินปลดสูทของตัวเองที่คลุมร่างของอีกฝ่ายออก แล้วทำท่าจะจูบซุกไซ้แผ่นอกเนียนของคนรัก แต่ก็ต้องถูกกานต์ดันฝืนเอาไว้ โดยที่ฝ่ายปฏิเสธมีสีหน้าไม่สบายใจนัก
“อย่าทำตอนนี้เลยเควิน ...ฉันอยากอาบน้ำก่อน ...จริง ๆ นะ”
เควินจ้องหน้าคนรักนิ่ง ก่อนจะไล่มองแผ่นอกที่เป็นรอยจ้ำ ๆ จากรอยจูบ และยังมีรอยฟันที่นายดำทำเหลือทิ้งไว้ ใบหน้าของกานต์บ่งบอกถึงความลำบากใจ มือทั้งสองข้างก็เผลอกำแน่นด้วยความเป็นกังวล
“เฮ้อ...ฉันบอกนายแล้วไง ว่าฉันไม่มีทางรังเกียจนาย ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับนายก็ตาม”
“แต่ฉันรู้สึกไม่ดี...มาก ๆ เลยด้วย”
กานต์ตอบเสียงแผ่ว ซึ่งก็ทำให้หนุ่มลูกครึ่งต้องถอนหายใจยาว แล้วจึงยิ้มน้อย ๆ อย่างอ่อนโยนให้กับคนรัก
“ถ้าอย่างนั้นก็ไปอาบด้วยกัน ...ให้ฉันทำความสะอาด ลบรอยสัมผัสของผู้ชายอื่นบนร่างนายไปให้หมด...นะ”
เควินเอ่ยปากขอซึ่งกานต์ก็เงยหน้าสบตากับคนรัก แล้วจึงพยักหน้ารับน้อย ๆ ด้วยใบหน้าที่คล้ายจะร้องไห้ด้วยความซาบซึ้งใจ
เสียงน้ำไหลจากฝักบัวซึ่งรินรดร่างของชายสองคน ที่ยืนกอดจูบพัวพันกันนัวเนียไม่ยอมห่าง และหลังจากที่ทั้งคู่ผละริมฝีปากออกจากกัน ร่างของคนสูงกว่า ก็ค่อย ๆ ดันร่างของอีกฝ่าย ให้หลังชิดพิงผนังห้องน้ำ ส่วนตัวเขาก็ค่อย ๆ ย่อกายคุกเข่านั่งลงอยู่เบื้องหน้าของอีกฝ่าย แล้วจึงประคองแก่นกายที่แข็งขืนเบื้องหน้า ก่อนจะเหลือบมองเจ้าของร่างที่หน้าแดงระเรื่อมองมาอย่างเอียงอาย
“ฉันจะทำความสะอาดนายให้ทั่วทั้งร่างเอง...กานต์”
พอบอกจบเควินก็ค่อย ๆ ใช้ริมฝีปากจูบไซ้ไล่ไปเรื่อย ๆ จนกานต์รู้สึกเสียวซ่านไปทั่วร่าง มือทั้งคู่จึงต้องกดบ่าของคนรักเอาไว้ เพราะเกรงว่าตัวเองจะยืนไม่อยู่เอาเสียก่อน
“อื๊อ...เควิน...เควิน...”
กานต์เรียกชื่อชายคนรักเสียงกระเส่า เมื่อความเป็นชายของเขาถูกดูดกลืนอยู่ในโพรงปากอันอบอุ่น และถูกตวัดไล้ดูดดึงดันด้วยเรียวลิ้นอันเชี่ยวชาญ ความรู้สึกทั้งเสียวซ่านทั้งสุขสมที่เกิดขึ้น ทำให้ผู้หมวดหนุ่มถึงกับร้องครางออกมาไม่หยุด จนกระทั่งทนไม่ไหว และปลดปล่อยออกไปก่อนรอบหนึ่ง ซึ่งเควินเองก็ช่วยดูดกลืนสิ่งที่คนรักปลดปล่อยออกมาไปจนหมดสิ้น
“กานต์ หันหลังสิ”
คำสั่งที่ฟังดูอ่อนโยน ทำให้ร่างที่อ่อนแรงจากการปลดปล่อยไปรอบ พยักหน้าแล้วทำตามอย่างว่าง่าย เพราะเขาเองก็ยังคงปรารถนาในสิ่งที่มากกว่านั้น ซึ่งเขาแน่ใจว่าคนรักผู้นี้จะมอบมันให้เขาได้อย่างเต็มอิ่มแน่นอน
“หมอนั่นไม่ได้เข้าข้างในของนายใช่ไหม”
“อือ...ไม่ ...แค่กระสุน...เฉย ๆ”
กานต์ตอบเสียงแผ่ว เมื่อเควินถามพร้อมกับใช้นิ้วเข้าไปเบิกทางให้ผู้หมวดหนุ่มมีอารมณ์ก่อนจะเริ่มลงมือเอาจริง
“หึ! ยังดีนะ ...ถ้ามันทำมากกว่านั้น ถึงนายจะขอร้อง ฉันก็ไม่ปล่อยมันแน่!”
เควินกระซิบเสียงเข้ม พร้อมกับเพิ่มจำนวนนิ้วเป็นสามนิ้ว แล้วเริ่มล้วงวนเข้าออกให้หนักมือยิ่งขึ้น
“อ๊ะ... อ๊า ...เจ็บ...เควิน...”
“อืม...โทษที แต่สักพักนายก็จะรู้สึกดีกับมันเหมือนเคยไงล่ะ ฉันพูดถูกไหม?”
เควินกระซิบถามพร้อมรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ แต่คนที่หันหลังให้ก็ไม่มีโอกาสได้เห็น ได้แต่พยักหน้าตอบรับอย่างลืมตัว เมื่อมือใหญ่ของเควินอีกข้าง เอื้อมมาปลุกเร้าอารมณ์ของคนรักทางเบื้องหน้าเพื่อช่วยด้วยอีกทางหนึ่ง
“เควิน...เควิน...พอแล้ว...ไม่เอานิ้วแล้ว ...พอเถอะ”
กานต์ครางกระเส่าอย่างลืมตัวลืมอาย เควินลอบยิ้มแล้วจึงกระซิบถาม โดยปล่อยให้นิ้วทั้งสามคาไว้ข้างในร่างของคนรักเสียเฉย ๆ แบบนั้น
“ไม่เอานิ้วแล้วจะเอาอะไร ไหนลองพูดซิ?”
“ฮึก…นิ้วไม่เอา....ฉันอยากได้...ของนาย ...ของนายคนเดียวเท่านั้น”
เควินชักนิ้วออกทันทีจนกานต์สะดุ้งเฮือก ก่อนจะสะดุ้งแล้วครางลั่นตามมา เมื่อนิ้วทั้งสามถูกแทนที่ด้วยของที่ใหญ่กว่า และคับแน่นเสียยิ่งกว่า
“อ๊า! เควิน!”
“นี่ใช่ไหม ที่นายต้องการ”
เควินกระซิบถามเสียงกระเส่า เขาแกล้งทำเป็นขยับเนิบนาบ จนกานต์แทบจะทนไม่ไหว ถึงกับต้องร้องขออย่างลืมอาย
“นั่นล่ะ...เควิน...ขยับด้วยสิ...แรงกว่านี้ ... อื๊อ!”
หนุ่มลูกครึ่งเองก็ไม่อาจทนฝืนความต้องการของตนเอาไว้ไหวอีกต่อไป จากที่คิดจะกลั่นแกล้งคนรักในตอนแรก จึงกลายเป็นตอบสนองแต่โดยดี ซึ่งกานต์ก็ครางเสียงเร้าอารมณ์ และขยับสะโพกตอบสนองได้อย่างไม่แพ้กัน
เกมรักอันเร่าร้อนภายในห้องน้ำสิ้นสุดลง เจ้าของห้องก็พาร่างของคนรักมาต่อกันที่เตียงนอนใหญ่กลางห้องนอน แล้วค่อย ๆ ประทับรอยความเป็นเจ้าของไปทั่วเรือนร่างนั้น ทับรอยเก่าที่ถูกชายอื่นทำไว้จนหมดสิ้น จนสุดท้ายกานต์จึงได้หลับไปคาอ้อมกอดของคนรักโดยไม่รู้ตัว มาตื่นขึ้นอีกทีก็เป็นเวลาเช้า ที่ได้ยินเสียงโทรศัพท์โทรเข้ามา
“...หลับอยู่ครับ...หืม...เดี๋ยวนะครับ ตื่นพอดี...ไง กานต์จะคุยโทรศัพท์ไหม คุณวินโทรมาหานายน่ะ”
กานต์ที่ปรือตาขึ้นมาอย่างงัวเงีย พยักหน้า เขารับโทรศัพท์ที่เควินยื่นให้ ก่อนจะซุกกายเบียดไปกับอกกว้างของคนรักอย่างลืมตัว จนเควินมองอย่างเอ็นดู
“งืม ...ตื่นแล้ว... หา? ได้หลักฐานครบหมดแล้ว! ...ฝีมือคุณโทนี่เหรอ ...เจ๋งว่ะ...”
กานต์พึมพำ เริ่มจะตาสว่างขึ้นมาบ้างแล้ว
“นี่กี่โมงแล้วเนี่ย ...หา! สามโมงเช้า! เวรล่ะ สายแล้วนี่!”
คนที่ดูนาฬิกาจากทางมือถือ อุทานด้วยความตกใจ แต่ก็ต้องชะงักเมื่อได้ยินเสียงจากปลายสายดังขึ้น
“ไม่เป็นไร ๆ ฉันลางานให้นายแล้ว บอกสารวัตรไปแล้ว งานนี้นายลงมือลงแรงเสียจนเหนื่อย เพราะงั้นวันนี้ก็พักไปเหอะ เมื่อคืนคงจะหนักมากล่ะสิ ใช่มะ?”
น้ำเสียงร่าเริงจากอาชวินทำให้กานต์ทั้งเขินทั้งฉุน แล้วจึงประชดกลับไปบ้าง
“เหอะ! ทำเป็นพูดดี แล้วนายล่ะ เด็กคริสโตเฟอร์นั่นยอมปล่อยตัวหรือไง ถึงไปทำงานได้น่ะ”
“ฮะ ๆ มือชั้นนี้แล้ว มีหรือจะโดนสามีบงการอย่างนาย อ้อ! ขอตัวก่อนนะ สารวัตรเรียกไปคุยด้วยน่ะ แค่นี้นะ”
อาชวินบอกแล้วตัดบทไป ทำให้กานต์นึกอิจฉาเพื่อนขึ้นมาบ้างนิด ๆ
“ดีชะมัด ฉันเองก็อยากมีอำนาจต่อรองบ้างเหมือนกันนะ”
กานต์บ่นอุบอิบอย่างลืมตัว แล้วก็สะดุ้งเมื่อได้ยินเสียงหัวเราะจากคนที่นอนกอดตนดังขึ้น
“หึ ๆ ก็ลองสั่งดูสิ เผื่อฉันจะทำตามบ้างไง”
“ยังกับเคยเชื่อนี่!”
กานต์ประชด ซึ่งเควินก็ตีหน้าซื่อแล้วบอกต่อ
“ทำไมจะไม่เคยเชื่อ ดูอย่างเมื่อคืนสิ ใครล่ะที่สั่งฉัน ทำเร็ว ๆ หน่อยสิ! แรงหน่อย! ลึกหน่อย! เร็วอีกนิด! ...สั่งไม่ยั้ง เล่นเอาฉันเหนื่อยแทบแย่”
กานต์หน้าแดงวาบ แล้วใช้มือทุบบนอกของอีกฝ่ายค่อนข้างแรงด้วยความฉุนปนเขิน
“เจ้าบ้า! หน้าด้าน! ลามก!”
“อุ๊บ! เจ็บนะ พูดความจริงแท้ ๆ”
เควินทำเป็นพึมพำนิ่วหน้า ก่อนจะยกยิ้มเจ้าเล่ห์ตามมา
“ไม่ต้องไปอิจฉาคุณวินเขาหรอก คิดหรือว่าอย่างเด็กนั่นจะยอมง่าย ๆ โดยไม่มีข้อแม้หรือเงื่อนไข เผลอ ๆ วันพรุ่งนี้ นายไปทำงาน คุณวินอาจจะเป็นฝ่ายหยุดงานแทนก็ได้ ...พนันกันไหมล่ะ?”
กานต์กลืนน้ำลายลงคอ คนหื่นก็มักจะมองคนหื่นด้วยกันออก เสียยิ่งกว่าคนปกติธรรมดาทั่วไปมองล่ะนะ
“เหอะ! ไม่รับพนันด้วยหรอก ถ้าหื่นตัวพ่ออย่างนายพูดแบบนี้ ขืนหลวมตัวพนันด้วย ก็มีแต่เสียกับเสีย”
กานต์ประชดใส่ ซึ่งก็ทำให้คนฟังหัวเราะเบา ๆ ไม่ถือสา แถมยังรั้งร่างเปลือยมากอดแนบชิดให้แน่นยิ่งขึ้นไปอีก
“ถ้าไม่หื่นแบบนี้ เมียจะรักจะหลงได้ไง จริงไหม?”
“ใครรัก ใครหลง! นั่นไม่ใช่ฉันแน่ล่ะ!”
กานต์รีบท้วงแย้งด้วยความอาย ซึ่งเควินก็ซ่อนยิ้มไว้ในหน้า แล้วจึงพึมพำตามมา
“อืม งั้นเหรอ ...หรือจะไปหาเมียใหม่ดี ก็เมียคนนี้ไม่รักแล้วนี่นะ”
“ก็ลองดูสิ! ถ้ารู้ว่ามีคนใหม่ล่ะก็...”
กานต์ชะงักค้างไว้ เมื่อเห็นแววตาเจ้าเล่ห์ของคนใกล้ตัว
“ล่ะก็...อะไรหรือ?”
เควินถามในสิ่งที่อีกฝ่ายเอ่ยค้างเอาไว้ กานต์หน้าแดงระเรื่อ แล้วจึงค้อนขวับเข้าให้
“ฉันจะไปทำงานประจำที่ร้านคุณฟงเสียเลยน่ะสิ แล้วจะควงเสี่ยเงินหนามาเย้ยนายให้ดู!”
“อ้อ เหรอ...”
เควินรับคำยานคาง สีหน้าเรียบเฉย แววตาเริ่มดุ จนคนมองชักเสียวสันหลังวาบ
“งั้นสงสัย ฉันคงต้องทำหน้าที่ผัวสุดโหด คอยดักทุบหัว หรือเลาะซี่โครง คนที่คิดจะหิ้วเมียฉันกลับไปค้างคืนด้วยเสียแล้วสินะ”
“ง่า...กล้าเหรอ”
กานต์ถามเสียงสั่น ชักจะเสียใจที่ดันเผลอประชดเข้าให้แบบนั้น
“ก็ลองไปทำดูสิ แล้วจะได้รู้ว่ากล้าไม่กล้า!”
เควินตอบเสียงห้วน ทำเอาคนฟังเริ่มรับรู้ว่าอีกฝ่ายเริ่มหึงหวงตนเข้าให้อีกแล้ว
“ไม่ยุติธรรมเลย ...ฉันสิต้องเป็นฝ่ายงอนให้นายง้อน่ะ!”
กานต์บ่นอุบ แล้วจึงชะโงกหน้าไปจูบที่คางของอีกฝ่ายแผ่วเบา ก่อนจะอุบอิบบอก
“ใครจะกล้าล่ะ ตอนที่ทำก็ฝืนจะตาย ขยะแขยงด้วย พวกนั้นไม่เห็นเหมือนนายเลยสักคน ...ให้ไปอีกก็ไม่เอาแล้วล่ะ”
“คิดได้แบบนั้นก็ดี! เพราะต่อไปนี้ผู้ชายที่นายจะยิ้ม จะพูดคุย จะให้ถึงเนื้อถึงตัวได้ ต้องมีแต่ฉันคนเดียวเท่านั้น รู้ไหม?”
เควินกำชับตามมา ทำให้คนฟังถอนหายใจยาว แล้วทำหน้ามุ่ยใส่
“เผด็จการ!”
เควินสั่นศีรษะอย่างระอา แล้วจึงชะโงกหน้าไปหาอีกฝ่าย จูบคลอเคลียเบา ๆ ที่จมูกพร้อมกับพึมพำบอก
“ถ้าไม่รัก จะห่วงจะหึงแบบนี้หรือไง?”
“ฮึ! ก็เหมือนกันนั่นล่ะ ถ้าไม่รัก จะยอมให้หึงให้ห่วงแบบนี้ทำไมล่ะ!”
กานต์บอกประชดใส่ ก่อนจะถอนหายใจเบา ๆ แล้วยิ้มน้อย ๆ ให้
“ขอบใจนะ ที่มารักคนอย่างฉันได้ ...ถึงตอนเจอกันครั้งแรก ฉันจะไม่ชอบหน้านายมากก็ตามเหอะ”
“ผิดกับฉันนะ ฉันน่ะปิ๊งนายตั้งแต่แรกเห็น แล้วพอมีอะไรกันก็ยิ่งถูกใจ ...ยิ่งได้อยู่ด้วยกันบ่อยขึ้น นานขึ้น ได้รู้นิสัยใจคอของนายมากขึ้น ก็ยิ่งทำให้ฉันหลงรักนายหัวปักหัวปำมากขึ้นทุกวัน”
เควินสารภาพรักอย่างตรงไปตรงมา ทำเอาคนฟังเขินหน้าแดงก่ำ แล้วซุกหน้ากับอกกว้างของอีกฝ่าย เรียกเสียงหัวเราะอย่างเอ็นดูจากอีกคนขึ้นมาเบา ๆ แล้วจึงปล่อยให้คนรักนอนพักต่อไปก่อน เพราะยังไงวันนี้สำหรับพวกเขา ก็ยังมีเวลาว่างอีกทั้งวัน ไม่ว่าจะเป็นการพูดคุย กระเซ้าเย้าแหย่ พลอดรักหวาน ๆ หรือแม้แต่กระทั่งการทำกิจกรรมออกเหงื่อ ต่อเนื่องจากเมื่อคืน อีกสักสี่ห้ารอบ...ก็ตามล่ะนะ~
...End...
:pig4:
จบแหล่ว~ ขอบคุณทุกท่านมาก ๆ ที่เข้ามาอ่าน และติดตามกันจนเรื่องนี้จบลงได้ (แม้จะมีช่วงที่คนเขียนหายไปนานสักพักก็ตาม)
อาจจะจบเหมือนจบตอนไปนิด แต่ปัดคิดว่าลงตัวแล้วสำหรับเรื่องนี้ เพราะปัดอยากให้นิยายคุณตำรวจยอดรัก จบลงด้วยคู่ของเควินกับกานต์แบบนี้มากกว่า และตั้งใจจะดึง คู่ของโทนี่กับภาม และคู่ของหนูคริสกับหมวดวิน ไปเขียนต่างหากเป็นตอนพิเศษคู่ใครคู่มันแทนด้วย
สุดท้ายนี้จะพยายามปั่นบทสรุปของอีกสองคู่ที่เหลือ มาลงในเล้าให้พวกท่านอ่านกัน แล้วหากมีใครสนใจเก็บเป็นทำมือ ก็ขอให้แจ้งความประสงค์ไว้ล่วงหน้า คนเขียนจะได้ฮึดขยันมาปั่นตอนพิเศษอีกหลาย ๆ ตอน สำหรับลงรวมเล่ม... เพราะเรื่องนี้เอาเข้าจริง ๆ มันสามารถ จับแต่ละคู่มาเขียนเป็นตอนพิเศษ เยอะแยะมากมาย ได้หลายสถานการณ์ (แน่นอนแบบสั้น ๆ) ซึ่งปัดจะถนัดเขียนแบบสั้น ๆ จบมากกว่าเรื่องที่ต่อเนื่องผูกปมกันยาว ๆ มากกว่า...
ป.ล. ปีหน้าเค้าจะรวมเล่ม คุณอาที่รัก (โชเฮ X ไคริ) (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=17582.0) ช่วงเดือนมกราคม ใครไม่เคยอ่านลองไปอ่านได้นะคะ (แต่แนวโชตะนะจ๊ะ) แล้วจะไล่ไปตาม PM ของคนที่ลงชื่อในกระทู้นั้นอีกที (อาจจะตกหล่นบ้างก็ได้ล่ะนะ -- )
-
จบแล้ว :a5: แอบใจหายนิดๆ
รอตอนพิเศษนะคะ รอทุกคู่เลยแต่แอบอยากได้คู่โทนี่กับภามก่อน :laugh:
:กอด1:
-
เอร๊ยยยยยยยยย~~~
จบเร็วจังเลยยยยเสียดายอ่ะ
อยากอ่านตอนพิเศษไวๆจังเลยค่ะ คู่หลักก็ชอบนะแต่รักคู่หนูคริสกับตาวินมากกว่าขำๆดี
เรื่องรวมเล่ม ขอตอบว่า"อยากได้มากกกกกกกค่า~~~~~"
-
จบซะแล้วอ่ะ อยากให้มีตอนพิเศษบ้างจัง
ขอบคุณนะที่มาลงให้อ่าน สนุกมาก ๆ
-
อ๊าค!! ไม่อยากให้จบเล๊ย
-
:L1:จบแบบมีความสุข
-
จบแล้ววววววววววววววววววววววววววว
มีตอนพิเศษคู่อื่นๆ หรือเปล่าครับ?
อยากอ่านจริงๆ นะ ^^
-
อยากได้รวมเล่มค่ะ :pig4: :pig4:
-
จบแล้วหรอเนี่ย ไม่อยากให้จบเลย สนุกๆ
อยากอ่านตอนพิเศษจังเลยคร่าาาา~
ปล.ขอบคุณนะคะที่แต่งเรื่องดีดีมาให้ได้อ่าน
-
รออีก 2 คู่ ที่เหลือจ้า
:กอด1: :กอด1:
-
คุณปัดรอเก็บเรื่องนี้อย่างใจจดใจจ่อ อยากอ่านตอนพิเศษของวิน x คริส จังเลย
-
ในที่สุดก็มาถึงบทสรุป ซึ่งสรุปตอนท้ายได้อย่างวาบหวามใจ
ขอบคุณหนูปัดมากๆค่ะ สำหรับเรื่องดีๆอีกเรื่อง
จะรอตอนพิเศษนะจ๊ะ
-
เควินน่ารัก >///////<
อบอุ่น พึ่งพาได้ คุณสมบัติของพระเอกที่ดี
ส่วนคุณตำรวจกานต์ ก็น่ารัก งอนบ้าง ง้อบ้าง หึงพองุ้งงิ้ง เอาวะ ถึงจะกล้ามโตก็โอเค ฮี่ๆๆๆๆๆๆๆๆ
รอตอนของอีกสองคู่ที่จะตามมานะคะ ^o^
ขอบคุณคุณปัดมากค่ะ
-
ตามอ่านทันก็จบพอดีซะงั้นอะ
สนุกดีค่ะ ฮ่าๆ แต่ละคนหื่นได้ใจมาก
ถึงจะหื่นยังไง เควินนี้อบอุ่นได้ใจมากๆ น่ารักที่สู๊ดดด
แต่เด็กคริสนี้ สุดยอดมาก
16 เองนะหนู แต่อุปกรณ์เพียบ โฮกมาก
วินก็ใช่เล่น กับชอบซะงั้นเฮ้อ...จริงๆเชียว
ปล.จะมีตอนพิเศษแถซักหน่อยไหมค่ะ
-
สวัสดีค่ะ ^ ^" ดีใจนะคะที่ไม่บ่นกัน ว่ามันจบสั้น
ตอนพิเศษมีแน่นอนค่ะ อีกสองคู่ที่เหลือยังไงเอ่ย ยังไม่ได้สรุปของอีกสองคู่เลยว่าหลังคดีจบพวกเขาจะเป็นยังไงกันบ้าง ที่แน่ ๆ คู่น้องคริสกับหมวดวิน ก็คงหื่นกระจายตามระเบียบ - - ส่วนคู่ โทนี่ กับผู้กองภาม ก็คงหวานน้ำตาลกระจาย
สองคู่สองรส รออ่านนะคะ ลงแน่ค่ะ จะพยายามปั่นตามมาเน้อ ^ ^
-
ชอบจังเลยค่ะ คนเขียนแต่งได้น่ารัก น่าหยิก สนุก ทุกเรื่องเลย แอบไปตามอ่านมา
ภาษาดีมากๆ เหมือนมืออาชีพเลยค่ะ
ชอบบบบบบบบบบบบบบบบบบบ
-
จบเร็วมาก :serius2:
ยังไม่ครบทุกคู่เลย
รออ่านตอนพิเศษนะ
+1
-
:กอด1: จบแล้ว ใจหายนิดๆ นะ รออ่านตอนพิเศษของคู่อื่นๆ
-
จบซะแล้วอ่า
น่ารักกกก
รออีก 2 คู่อยู่น่า อิอิ
-
อยากรู่้เรื่งอผู้หมวดวินที่สุดเลยยยย
อิอิ
-
หวานนน โอ๊ย อิจฉานะเนี่ยะ ดีจัง ขอตอนพิเศษ คู่นี้ด้วยสิค๊า
อิอิ ชอบทุกคู่เลย :z2: :z2:
-
:pig4: หลายค่ะ สนุกและสุขมากเลยค่ะ ขอเป็นกำลังใจให้ไรเตอร์เรื่องต่อๆ ไปนะคะ o13
-
จบแบบมีความสุขปนหื่นๆดีแฮะ 55+
รอตอนพิเศษนะคะ ^_^
-
มีความสุข หวานแบบเลือดสาดไปแล้วคู่หนึ่ง :m25:
รอตอนพิเศษของอีกสองคู่นะคะ
บวก 1 แต้ม สำหรับความสนุกสนาน
ขอบคุณคุณปัดมากๆค่ะ
รอติดตามและเป็นกำลังใจสำหรับผลงานต่อไปค่ะ
(ชื่อคุณปัดเขียนแบบนี้ใช่มั้ยคะ เขียนปัทม์ตามๆเขามาหลายครั้งละ)
-
จบแล้วเสียดายจัง
สนใจตอนพิเศษนะ o13
:call:
-
มีความสุข หวานแบบเลือดสาดไปแล้วคู่หนึ่ง :m25:
รอตอนพิเศษของอีกสองคู่นะคะ
บวก 1 แต้ม สำหรับความสนุกสนาน
ขอบคุณคุณปัดมากๆค่ะ
รอติดตามและเป็นกำลังใจสำหรับผลงานต่อไปค่ะ
(ชื่อคุณปัดเขียนแบบนี้ใช่มั้ยคะ เขียนปัทม์ตามๆเขามาหลายครั้งละ)
ปัทม์ เป็นนามปากกา ที่ใช้เขียนนิยายน่ะค่ะ ส่วนปัด เป็นชื่อเล่นจริง ๆ ของปัดเอง แต่จะเรียกชื่อไหนก็ได้ค่ะ ชื่อปัทม์ นี่ก็ใช้เขียนนิยายในเน็ตมาหลายปีแล้วเหมือนกันค่ะ ^ ^
-
โอ๊ะโอ ในที่สุดก็อ่านจบ อิอิ
อยากอ่านของอีก 2 คู่ด้วยนะคะคุณปัด
ไงก็มาต่อเร็วๆนะคะ จะเข้ามาดูเรื่อยๆค่ะ
-
จบจริงเรอะ..
-
สนุกสนานมากมาย อย่างไงก็รอตอนพิเศษต่อนะคะ อยากรู้ว่า คู่ไหนจะหวานที่สุด :haun4:
-
หวานกันแบบหื่น ๆ ดีจริง อิอิ :haun4:
รอตอนพิเศษอีกสองคู่จ้า อ้อ เตรียมเก็บตังค์รอด้วยเลยดีกว่า :impress2:
-
ปัทม์ เป็นนามปากกา ที่ใช้เขียนนิยายน่ะค่ะ ส่วนปัด เป็นชื่อเล่นจริง ๆ ของปัดเอง แต่จะเรียกชื่อไหนก็ได้ค่ะ ชื่อปัทม์ นี่ก็ใช้เขียนนิยายในเน็ตมาหลายปีแล้วเหมือนกันค่ะ ^ ^
ขอบคุณคุณปัดที่บอกกล่าวกันจ้า
รอตอนพิเศษต่อไปด้วยใจระทึก :z1:
ฮ่าๆๆๆๆ ^^
-
รอตอนพิเศษของอีก 2 คู่
และรวมเล่มของเรื่องนี้ค่ะ
+1
-
มาแล้วค่าตอนพิเศษ ที่รอกัน แต่ขอเป็นคู่ของโทนี่กับภามก่อนนะคะ (เพราะคู่ของนายคริสยังได้ออกฉากบ้างก่อนหน้านั้น)
ส่วนใครรอคู่หนูคริสกับหมวดวิน ก็รอก่อนนะคะ แล้วจะมาต่อให้แน่นอนค่า~
คุณตำรวจยอดรัก
ตอนพิเศษ : บทสรุปหลังจากนั้น ทางฝั่งโทนี่และภาม
ภามในตอนนี้เริ่มอาการดีขึ้นแล้ว ทว่าเขายังคงต้องอยู่ในความดูแลของแพทย์ต่อเนื่องอีกเรื่อย ๆ โดยไม่มีกำหนดกลับ แม้ว่าเจ้าตัวจะยืนกรานว่าแข็งแรงพอจะกลับไปพักฟื้นที่บ้านได้แล้วก็ตาม
“อย่าเถียงคุณหมอสิครับคุณภาม คนไข้จะรู้ดีกว่าหมอได้ยังไง จริงไหมครับคุณหมอ”
โทนี่รีบพูดแทรกขัด ในขณะที่หมอทำสีหน้าลำบากใจ
“ง่า...ครับ”
หมอรับคำอย่างมีพิรุธ แล้วก็รีบขอตัวออกจากห้อง โดยอ้างว่ามีคิวคนไข้ต้องไปตรวจต่อ
“โทนี่ ...หวังว่าคงไม่ใช่เพราะคุณพูดกับหมอให้ผมอยู่ที่นี่ต่อหรอกนะ”
ภามซักฟอกคนรักทันทีที่อยู่กันตามลำพัง จนอีกฝ่ายสะดุ้งนิด ๆ แต่ก็รีบกลบเกลื่อนตามมา
“แหม คุณภาม ผมจะทำแบบนั้นได้ยังไงล่ะครับ”
“ฮึ!”
ภามทำเสียงในลำคอ มองดูก็รู้ว่ามีพิรุธทั้งหมอทั้งคนรัก ผู้กองหนุ่ม ก็รู้อยู่หรอกว่าโทนี่นั้นเป็นห่วงเขา แต่เขาเองก็ย่อมรู้กำลังของตัวเองดีว่าไหวหรือไม่ไหว และจากเหตุการณ์ที่ผ่านมา เขาก็ตั้งใจแล้วว่า จะไม่พยายามฝืนตัวเอง จนทำให้คนรักต้องเป็นห่วงและเสียใจอีก
“โทนี่...เรื่องคดีพวกนั้น ไปถึงไหนแล้ว”
คำถามหลังจากเงียบไปนาน ทำให้คนฟังเผลอถอนหายใจ แล้วจึงบอกกลับพร้อมรอยยิ้มกึ่งระอา
“คุณภามนี่นะ แทนที่จะพักฟื้นดี ๆ เอาแต่ห่วงโน่นห่วงนี่ แล้วจะหายดีได้ยังไงล่ะครับ”
“ไม่ต้องมาเปลี่ยนเรื่องเลย บอกมาตามตรง ทำเกินกว่าเหตุไปบ้างหรือเปล่า?”
ผู้กองหนุ่มบอกเสียงกึ่งดุกึ่งเอาจริง ทำให้คนฟังต้องยักไหล่ยอมแพ้ แล้วโน้มใบหน้ามาจูบที่หน้าผากของคนรักเบา ๆ
“ไม่มีอะไรเกินกว่าเหตุแน่นอนครับ คนร้ายที่ยิงคุณ ก็ถูกรุ่นน้องคนโปรดของคุณนั่นล่ะจัดการจับมันจนได้พร้อมหลักฐาน และตอนนี้คุณก้องภพก็กำลังสอบปากคำอยู่ แต่หลักฐานมัดตัวแบบนั้นยังไงก็ดิ้นไม่หลุดแน่ อีกอย่างคุณก้องก็ทำให้มันรู้เป็นนัย ๆ ว่า ถ้ามันไม่รับสารภาพแต่โดยดีล่ะก็ ต่อให้เป็นตำรวจก็คงช่วยอะไรมันไม่ได้แน่นอน”
โทนี่อธิบายสรุปสั้น ๆ ทำให้ภามลอบถอนหายใจ แล้วมองเขม่นใส่คนรักนิด ๆ
“พอกันทั้งก้องทั้งคุณ ...ไปขู่คนร้ายแบบนั้นได้ยังไง ผิดวินัยตำรวจชัด ๆ”
โทนี่ยิ้มน้อย ๆ ไม่อยากจะโต้เถียงให้ภามไม่สบายใจ ทว่าที่เขาเล่านั้นเป็นเรื่องจริงแท้แน่นอน เพราะหากตำรวจทำอะไรหมอนั่นไม่ได้ เขานี่ล่ะจะจัดการมันให้สาสมแค้น อ้อ ไม่สิ คงทำคนเดียวไม่ได้ ต้องแบ่งให้เควินด้วย ฟังจากน้ำเสียงที่คุยกันวันก่อน หมอนั่นก็แค้นนายดำนั่นอยู่ไม่หยอกทีเดียว คงเพราะเรื่องของกานต์ด้วยนั่นล่ะนะ
ความจริงแล้วโทนี่นั้นก็พอจะรู้ตื้นลึกหนาบาง จากที่นายเฉินรายงานเขามา ทำให้งานนี้โทนี่คงต้องขอบคุณและขอโทษเพื่อนสนิทเป็นอย่างมาก ที่ทำให้คนรักของเพื่อนต้องมาเสี่ยงถึงขนาดนั้น
“นี่โทนี่...ผมต้องอยู่โรงพยาบาลต่อจริง ๆ หรือ”
คำถามของภามที่ตามมาทำให้คนที่กำลังนิ่งคิดอะไรเพลิน ๆ ชะงัก แล้วจึงหันมายิ้มอ่อนโยนให้กับคนรัก
“พักต่ออีกสักนิดเถอะครับคุณภาม ผมอยากให้คุณได้พักให้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้”
ภามนิ่งเงียบไปสักพัก แล้วจึงแสร้งทำเป็นกระตุกโบว์ผูกเสื้อคนไข้ออก พลางลูบไล้แผ่นอกของตนแผ่วเบา ก่อนจะหันมามองตาหวานฉ่ำใส่คนที่ยืนกลืนน้ำลายลงคอ อย่างตกตะลึงใกล้ตัว
“ถ้าอยู่โรงพยาบาลแบบนี้ ...ก็ทำเรื่องแบบนั้นไม่ได้นะ...คุณทนได้หรือ โทนี่”
“คะ...คุณภาม...ผม”
โทนี่บอกเสียงสั่น ภาพยั่วยุอารมณ์ของคนรัก กระตุ้นให้เขาอยากจะขึ้นไปบนเตียงแล้วคร่อมร่างนั้นแล้วฝากรักให้หนำใจเสียเดี๋ยวนี้ แต่ว่าขืนทำแบบนั้นเขาอาจจะโดนภามถีบตกเตียงลงมาก็ได้ เพราะเขาเองก็รู้ว่าที่ผู้กองหนุ่มลงทุนทำแบบนี้ จุดประสงค์ที่แท้จริงก็คือต้องการอ้อนให้เขาพากลับบ้านนั่นเอง
“หรือคุณไม่อยากทำแบบนั้น...กับผม”
ภามบอกด้วยสีหน้าสลดลง จนคนมองเริ่มใจอ่อน
“ไม่ใช่นะครับ ...ไม่เชื่อก็ลองดูนี่สิครับ”
โทนี่จับมือของภามให้มาเตะที่เป้ากางเกงที่เริ่มคับตึงของตัวเอง ภามหน้าแดงระเรื่อนิด ๆ แล้วจึงอุบอิบสารภาพแผ่วเบา
“คือ...ผมขอโทษ...ผมไม่ได้จงใจยั่วคุณจริง ๆ ...ผมแค่อยากกลับบ้านของเราเท่านั้น”
คำว่าบ้านของเรายิ่งทำให้โทนี่แทบจะดึงร่างนั้นเข้ามากอด ถ้าไม่ติดเจ้าสายน้ำเกลือที่ห้อยระโยงระยางเกะกะเขาอยู่นั่น
“คุณภาม...ไปหัดอ้อนแบบนี้มาจากใครกันครับ ...รู้ไหม คุณทำผมใจอ่อนยวบยาบไปหมดแล้วน่ะ”
คนถูกจับได้หน้าแดง แล้วจึงหลบตาก่อนอึกอักตอบ
“ก็คิดเองว่า ถ้าทำแบบนี้คุณอาจจะชอบ...”
“ชอบสิครับ ...ชอบจนแทบจะคลั่ง อย่าเผลอไปทำสายตาแบบเมื่อครู่นี้ ให้ใครเห็นนะครับ ผมกลัวคนอื่นจะหลงคุณเหมือนผมอีกคน”
โทนี่บอกออกไปตามตรง เรียกรอยยิ้มเขิน ๆ จากคนฟังได้ทันที
“บ้า...”
จากนั้นภามก็เงียบไปสักพัก แล้วจึงลอบถอนหายใจเบา ๆ ก่อนจะยิ้มน้อย ๆ ให้กับคนรัก
“เอาเถอะ ผมจะพยายามทำตัวเรียบร้อยให้คุณวางใจ ...ถึงผมอยากจะกลับไปอยู่กับคุณลำพังสองคน ที่บ้านของเรามากขนาดไหนก็ตาม”
โทนี่ถอนหายใจยาวอย่างเหนื่อยอ่อน แล้วทิ้งกายลงนั่งบนโซฟายาวใกล้เตียงคนป่วย ก่อนจะยิ้มน้อย ๆ ส่งให้ภามที่มองเขาอย่างงุนงง
“ผมยอมแพ้ครับคุณภาม ...พักต่อที่นี่อีกคืน แล้วพรุ่งนี้ผมจะบอกคุณหมอให้”
ภามเบิกตากว้าง แล้วจึงยิ้มตามมาอย่างยินดี รอยยิ้มของคนรักทำให้โทนี่รู้สึกดีใจตามไปด้วย แต่แล้วก็ต้องกลืนน้ำลายลงคอ แล้วเบือนสายตาไปอีกทาง เมื่อเสื้อของภามที่ใส่อยู่เริ่มหลุดรุ่ยจนโชว์แผงอกน่าเย้ายวนให้เห็นมากขึ้นทุกที
“คุณภาม ผมว่าคุณใส่เสื้อให้เรียบร้อยก่อนดีกว่าครับ ...ไม่อย่างนั้นเจ้าหนูของผมมันคงทนไม่ไหวแน่”
ภามชะงักกึก มองที่เสื้อตัวเอง แล้วมองไปที่เป้าคับตึงซึ่งดันนูนออกมาจนชัดเจน ใบหน้าของผู้กองหนุ่มแดงระเรื่อ แล้วจึงตัดสินใจบางอย่าง
“จะทำก็ได้นะ...ที่นี่น่ะ”
น้ำเสียงแผ่วเอ่ยขึ้น แต่ทำให้คนฟังหูผึ่งตาค้าง
“คุณภาม...พูดอะไรนะครับ”
“กะ...ก็ คุณทรมานมากไม่ใช่หรือ ผมถึงได้ว่า ถ้าคุณจะทำที่นี่ก็ได้... ให้ผมลงไปช่วยคุณข้างล่างนั่นก็ได้นะ”
ภามทำท่าจะยันกายลุกขึ้นลงจากเตียงเอาจริง ๆ แต่โทนี่รีบห้ามไว้ทันที
“โธ่! คุณภาม! อย่าทำให้ผมยิ่งรู้สึกผิดมากขึ้นกว่านี้สิครับ ถ้าเกิดผมทำรุนแรงเกินจนแผลคุณฉีกขึ้นมาอีก จะทำยังไงกัน”
ภามหน้าแดงวาบ เขาแค่คิดจะช่วยใช้มือ ไม่ก็ปากให้กับคนรักเท่านั้น แต่ดูเหมือนโทนี่จะคิดไปไกลกว่านั้นอีก
“ผมแค่...จะช่วยตรงนั้นของคุณให้สบายตัวขึ้นแค่นั้นเอง...น่าจะได้ไม่ใช่หรือ”
โทนี่ชะงัก ก่อนจะหัวเราะเจื่อน ๆ ที่ตัวเองดันคิดกับคนรักไปกันคนละเรื่อง ทั้งคู่นิ่งกันสักพัก ภามจึงเป็นฝ่ายพูดขึ้นมา
“ให้ผมช่วยคุณเถอะนะโทนี่....ถึงความจริงผมอยากจะให้คุณช่วยผมบ้าง ...แต่คุณคงไม่กล้าทำ...ใช่ไหม”
ภามบอกพร้อมใบหน้าแดงระเรื่ออย่างเขินอาย ที่เผยความในใจของตนออกไปบ้าง โทนี่นิ่งอึ้ง พูดแทบไม่ออก แต่แล้วสักพักเขาก็ค่อย ๆ แย้มยิ้มน้อย ๆ แล้วจึงลุกขึ้นยืน พร้อมกับช่วยประคองคนรักให้ลงมานั่งด้วยกันตรงโซฟา
“คุณภามเชื่อใจผมไหม...ว่าผมจะไม่ทำให้คุณต้องเจ็บเพิ่ม”
ผู้กองหนุ่มชะงัก แล้วก็ใบหน้าแดงหนักขึ้น เพราะลองโทนี่พูดแบบนี้ สิ่งที่พวกเขาจะกระทำต่อไป ก็คงมีแค่อย่างเดียว
“อืม...ผมเชื่อใจคุณ...และถึงจะเจ็บเพิ่ม ผมก็ไม่โทษคุณ ...เพราะผมต้องการมันเอง”
โทนี่ชะโงกหน้าไปจูบที่ริมฝีปากของผู้กองหนุ่มแผ่วเบา อย่างอ่อนโยนและรักใคร่ ก่อนจะเหลือบดูเวลาในห้อง ซึ่งเวลาราว ๆ นี้ กว่าจะมีพยาบาลหรือหมอมาตรวจครั้งต่อไป ก็คงอีกนานเลยทีเดียว
“ผมจะทำให้คุณมีความสุขเอง คุณภาม”
โทนี่กระซิบพร้อมกับปลดกางเกงของตนออก เผยความแข็งขึงที่ตั้งตระหง่านรอการปลดปล่อย ภามหน้าแดงนิด ๆ แล้วจึงเริ่มขยับกายตามที่อีกฝ่ายจัดท่าให้เขา เสื้อและกางเกงของคนไข้นั้นถอดง่ายอยู่แล้ว จึงไม่ยากอะไรกับการปลดเปลื้องมันออกมาจากร่างกาย
“นั่งแบบนี้โอเคแล้วหรือโทนี่”
คนที่นั่งบนตักหันหน้าเข้าหาคนรักถามขึ้น หลังจากถูกจัดวางสายน้ำเกลือไม่ให้เกะกะพวกตน
“ครับ ...แต่มันจะลำบากตรงที่ขยับแรงไม่ได้ เพราะอย่างนั้น ผมจะให้คุณภามเคลื่อนไหวเองเท่าที่คุณจะไหวนะครับ ถ้าไม่ไหวเราจะหยุดกันทันที ...ตกลงไหมครับ”
แม้จะต้องการเพียงใด แต่ชายหนุ่มก็ยังคงเป็นห่วงเป็นใยคนรักมาก่อนเป็นอันดับแรกเสมอ ความใจดีของโทนี่ทำให้ภามคิดอยากจะตอบแทน หนุ่มลูกครึ่งให้มีความสุขให้มากที่สุดเท่าที่เขาจะทำได้
“โทนี่...ผมจะลงมือแล้วนะ...อึ้ก!”
“คุณภาม...ยังรัดแน่นเหมือนเคยนะครับ...”
โทนี่เอ่ยชมคนรัก และพยายามบังคับตัวเองไม่ให้โต้ตอบกลับไปเต็มกำลัง เพราะขืนเขาลืมตัว ภามจะต้องเจ็บซ้ำเดิมอีกแน่
“โทนี่...ผมค่อย ๆ ขยับ...ฮึก...แบบนี้...ได้ไหม”
ผู้กองหนุ่มขยับตัวขึ้นลงอย่างช้า ๆ และติดขัด อย่างไม่ค่อยชำนาญนัก เพราะทุกครั้งที่มีความสัมพันธ์กัน โทนี่ก็มักจะเป็นฝ่ายเริ่มและคอยปรนเปรอเอาใจ เขาอยู่เสมอ
“ได้ครับ...คุณภาม...ได้...แบบนั้นล่ะครับ”
โทนี่กัดฟันพูดด้วยความปวดร้าว อยากจะบรรเลงเพลงรักสวนกลับไปให้เต็มที่เสียเหลือเกิน ยิ่งได้รับสัมผัสจากความไร้เดียงสาของภาม ก็ยิ่งกระตุ้นอารมณ์ดิบของเขาให้เพิ่มมากขึ้นโดยไม่รู้ตัว
“โทนี่...ผมทำคุณทรมานมากใช่ไหม...ขอโทษนะ...ผมไม่น่าเลย...ฮึก...อ๊ะ...”
คนที่อ่านสีหน้าและรู้ใจอีกฝ่ายดีเสมอบอกย่างสำนึกผิด จนโทนี่ทนไม่ไหว เขาจับศีรษะของภามให้หงายรับจูบรุนแรงของตัวเอง ทั้งคู่แลกลิ้นพัวพันกันอยู่นาน จนกระทั่งหนุ่มลูกครึ่ง ค่อย ๆ ถอนริมฝีปากออกมา
“ผมมีความสุขนะคุณภาม...แค่ได้อยู่ใกล้คุณแบบนี้ผมก็มีความสุขแล้ว...อย่าโทษตัวเองเลยนะ ...ยิ่งคุณโทษตัวเอง ผมก็ยิ่งรู้สึกเจ็บตามไปด้วย”
“โทนี่...ผมรักคุณนะ...อา...อะ...”
ภามบอกพร้อมกับขยับร่างของตนให้แรงขึ้น จนต้องนิ่วหน้าเพราะความเจ็บที่บาดแผล ร้อนถึงโทนี่ที่เฝ้าสังเกตอาการอยู่ตลอด ต้องจับรั้งร่างนั้นกดให้อยู่นิ่ง แล้วกระซิบบอกอีกฝ่ายแผ่วเบา
“ชู่ว์! ช้า ๆ ครับ ...ไม่ต้องเร่งร้อนขนาดนั้น ...”
ภามนั่งนิ่งดูดกลืนความเป็นชายของคนรักไปอย่างนั้นสักพัก แล้วพอหายเจ็บ เขาก็เริ่มขยับช้า ๆ โดยมีโทนี่ช่วยเหลือด้านหน้าของตนไปด้วย
“อ๊า...โทนี่...ผมจะไม่ไหว...แล้ว”
เพราะความช่วยเหลือของคนรัก และร่างกายที่ไม่ค่อยสมบูรณ์ ทำให้ภามนั้นจำต้องปลดปล่อยไปก่อน โดยที่โทนี่เองยังไปไม่ถึงไหน
“สบายตัวแล้วสินะครับ งั้นก็พักผ่อนนะครับ”
โทนี่กระซิบแล้วอุ้มร่างของภามออกมานั่งข้าง ๆ ก่อนจะหยิบกล่องทิชชูแถวนั้นมาเช็ดทำความสะอาดคราบที่มือของเขาและกางเกงของอีกฝ่าย
“โทนี่...แต่คุณ”
ภามมองแก่นกายที่ยังคงขึงขังไม่ยอมสงบของอีกฝ่ายอย่างสำนึกผิด โทนี่นั้นยิ้มน้อย ๆ แล้วจึงจับมืออีกข้างของภามที่ไม่ได้เจาะสายน้ำเกลือมาจับตรงความเป็นชายของตน
“คุณภาม จะช่วยผมหน่อยได้ไหมล่ะครับ”
โทนี่ถามพร้อมกับยิ้มให้ ภามนั้นถอนหายใจเบา ๆ ก่อนจะแย้มยิ้มตอบอย่างอ่อนโยนไม่แพ้กัน
“ได้สิ...ผมเต็มใจทำให้คุณอยู่แล้ว โทนี่”
และไม่เพียงแค่มือ แม้แต่ปากผู้กองหนุ่มก็ช่วยทำให้คนรักอย่างเต็มที่ จนในที่สุดโทนี่ก็ปลดปล่อยออกมาเต็มหน้าเต็มมือของภามไปหมด
“อ๊ะ! ตายจริง ขอโทษครับคุณภาม ...ตายล่ะ เลอะไปหมดแล้ว”
โทนี่รีบไปหยิบทิชชูมาเพื่อจะเช็ดหน้าเช็ดตาคนรัก แต่ภามนั้นกลับใช้ลิ้นของตนเลียทั้งที่มือและที่ปากอย่างลืมตัว ก่อนจะยิ้มน้อย ๆ ให้
“ไม่เป็นไร...แค่นี้เอง”
‘โทนี่น้อย’ ที่สงบไปแล้ว ถึงกับค่อย ๆ ลุกขึ้นตั้งอีกรอบ เมื่อเห็นภาพที่แสนจะยั่วยวนไปตามธรรมชาติของคนรัก ภามที่หันมาเห็นชะงักกึก ใบหน้าแดงระเรื่อ แล้วก็สะดุ้งเมื่อได้ยินเสียงพยาบาลเดินมาเคาะประตูข้างนอก
“คุณจัดการเองนะโทนี่ งวดนี้ผมไม่ช่วยให้แล้ว”
ภามบอกอาย ๆ รีบเช็ดหน้าเช็ดตารวก ๆ แล้วรีบกลับไปที่เตียง ส่วนโทนี่ก็รีบผลุบหายเข้าไปในห้องน้ำ เป็นเวลาเดียวกับที่พยาบาลเปิดประตูเข้ามาพร้อมกับรถเข็นยา เพื่อจะจัดยาให้คนไข้กินตามปกติ
“ค่อยยังชั่วหรือยังคะ เจ็บแผลอยู่ไหมคะ”
“ดะ ดีขึ้นแล้วครับ”
ภามบอกขณะที่เอาผ้าห่มคลุมร่างจนมิด เพราะภายใต้ผ้าห่มนั้นมันยังมีอะไร ๆ ที่ไม่ค่อยเรียบร้อย พอจะโชว์คุณพยาบาลสาวให้เห็นได้ในตอนนี้
“ถ้าอย่างนั้นพอถึงเวลาก็ทานยาด้วยนะคะ”
เธอบอกแล้วจึงวางยาในตู้ยา ก่อนจะขอตัวออกไปห้องอื่น ภามถอนหายใจเฮือกใหญ่ แล้วเหลือบมองไปยังห้องน้ำ เขาได้ยินเสียงหอบหายใจหนักดังมาเป็นระยะ แล้วจึงหลุดยิ้มน้อย ๆ ออกมา
“ช่วยไม่ได้นะโทนี่ ...ใครใช้ให้คุณของขึ้นง่ายเองล่ะ”
ภามพึมพำเบา ๆ แล้วจึงจัดการธุระภายใต้ผ้าห่มของตัวเองให้เรียบร้อยบ้าง ก่อนจะนอนเอนกายพักยาวไปกับเตียงอย่างสบายตัว ผิดจากก่อนหน้านั้นลิบลับ~
---END---
-
เฮ้อ :เฮ้อ: จบไปอีกคู่ :z1: ไม่อยากให้จบเลย ชอบมากๆค่ะ :pig4: :pig4:
-
อิอิ นอนแอบฟังอยู่ห้องข้าง ๆ :haun4: :haun4:
-
:z1: :z1:
-
อยากตามโทนี่เข้าไปในห้องน้ำด้วยจัง
:z1: :jul1:
-
แหม๋ ภาม ไปโทษโทนี่ จริงๆแล้วตัวเองอยากก็บอกมาเหอะ :z1: :z1:
ถึงได้ไปยั่วโทนี่หน่ะนั่น แล้วสุดท้ายไม่ยอมช่วยให้จบหมดนะ รอบเดียวเอง
ร้ายกาจนะเนี่ยะ แผนยั่วกลับบ้าน :z2: :z2:
-
:กอด1: :pig4: :3123: :pig4: :กอด1:
-
คู่นี้ก้อแรงเหมือนกัน :m25:
+1
-
น่ารักดีค่ะ เพิ่งได้อ่าน รวดเดียวจบ ปวดตากันเลยทีเดียว :o8:
่รออีกสองคู่จ้า แต่สงสัยวินว่าต่อรองอีท่าไหนน้า ถึงรอดมาได้ หุๆ
-
เรื่องนี้การันตีได้ว่า...เมะหื่นกันทุกคน 55555
รอดูคู่ต่อไปนะคะ ^_^
-
อ้อนซะกระฉูดกันเป็นปืนฉีดน้ำตอนเล่นสงกรานต์เลยนะนั่น
555+
-
สู้กันเลือดท้วมจอเลย :jul1: :jul1:
รอตอนพิเศษอีก
:call:
-
ถ้าเป็นคู่คริสกะวินจะขนาดไหนเนี่ย หุหุหุ
-
ถ้าได้กลับไปบ้านจะขนาดไหนหนอ
55555555+
-
:m25:
ภามร้ายมากอ่าาาาา
ทำโทนี่ค้างเลยยย
อิอิ
อยากอ่านตอนพิเศษของน้องวิน(กับของที่คริสเตรียมไว้)จังเลยยย
:z1:
-
:pighaun: :pighaun:
เหลือคู่คุณวินอีกคู่
:กอด1: :กอด1:
-
อิอิ นอนแอบฟังอยู่ห้องข้าง ๆ :haun4: :haun4:
อิ อิ อิ อิฉันโรคจิตกว่าแอบเข้ามาตอนคนเผลอ แล้วแอบดูอยู่หลังม่าน
-
กรี๊ดดดดด~ ภามยั่ว :haun4:
รอคู่คริสกับวินค่ะ
-
คู่นี้เค้าแรงจริงๆ :pighaun:
-
แอบเป็นพวกปรสิตไวรัสแบคทีเรียลอยๆอยู่ในห้องด้วยได้มั้ย
คู่โทนี่กับภามเค้าแอบหวานกันเบาๆเนอะ :-[
-
ว๊ายๆ เขิน ๆ แทนอ่ะ
ถ้าคุณพยาบาลมาก่อนหน้านั้นจะเป็นยังไงนะ
-
:haun4: :haun4: :haun4: :haun4:
-
อ่อยได้ร้ายกาจมาก! คอนเฟิร์ม!
-
ชอบแบบนี้ ๆๆๆๆๆ
ขอยาวๆๆๆๆ
-
กรี๊ด~~~~! :-[
-
เหลืออีก 2 คู่..
-
เหอะๆ :o8:
-
ขนาดป่วยยังร้อนแรงได้อีก ถ้าไม่ป่วยจะเป็นไงนะ
+1 สำหรับตอนพิเศษ :haun4:
-
ขอบคุณจ้า
-
อ่านจนจบอย่างไว ไม่รู้ตัวเลย >.<
หื่นทั้งเรื่อง ฮ่าๆๆ :jul1: (แต่ก็ชอบไม่ใช่เรอะ!)
ยังเหลือบทสรุปของวินกับคริสใช่ป่ะคะ รอนะคะ ฮิฮิ :z1:
-
... :mc4: Happy New Year 2011... :L2:
-
สวัสดีปีใหม่นะคะคุณปัด
ขอให้มีความสุข สุขภาพแข็งแรง ประสบแต่ความสุขความเจริญค่ะ
(http://farm5.static.flickr.com/4047/5152951668_048bb9a74c_z.jpg)
-
สวัสดีปีใหม่ค่า
ขอให้มีสุขภาพกายและใจที่แข็งแรง พบเจอแต่สิ่งดีๆ คิดสิ่งใดขอให้สมหวังนะคะ
-
(http://i251.photobucket.com/albums/gg294/wafpaf/glitter/newyear/newyear21.gif) (http://www.wishafriend.com/glitter/)
:กอด1:
-
:mc2: Happy New Year :mc2:
-
โพสไม่ผ่านสักทีจะได้โพสไหมเนี่ย --.
(สวัสดีปีใหม่นะคะทุกคน จะรอจนกว่าโพสนิยายได้นะคะ )
-
สวัสดีปีใหม่ทุกคนจ้า
:L2: :L2:
-
งืม... พิมพ์คอมเมนต์ธรรมดารอดแล้วแฮะ งั้นแปะนิยายต่อ ... (เพิ่งสังเกตว่ามันยาวเกินต้องตัดแบ่งให้สั้น ๆ)
สวัสดีปีใหม่ทุกคนนะคะ~ :L1:
เข็นคู่นี้ออกมาให้แล้วค่ะ ตอนแรกก็ว่าจะโทนหื่น ๆ เล่นของ ......แต่เขียนไปเขียนมาไหงเป็นงี้ได้ฟะ o22
ก็ต้องลองอ่านเองค่ะ ยังไม่จบนะคะ ยาวมากจนตอนนี้ความยาวแทบจะเท่าเรื่องสั้นที่เขียนปกติไปละ--
รับไปอ่านกันก่อนนะคะ~ ส่วน "ฉากนั้น" ที่รอคอยจะตามมาในไม่ช้าค่ะ :impress2:
-----------------
คุณตำรวจยอดรัก
ตอนพิเศษ (คริส x วิน)
อาชวินวางโทรศัพท์ถึงเพื่อน แล้วก็ตรงไปหาสารวัตรเพื่อคุยเรื่องคดีต่อ และเมื่อเสร็จงานเขาก็ฮัมเพลงอย่างอารมณ์ดี โดยไม่ได้นึกสังหรณ์ใจเลยว่า เย็นนี้พอกลับบ้านไปตัวเองจะเจออะไรรอคอยอยู่บ้าง
เสียงโทรศัพท์ที่ดังขึ้นทำให้ผู้หมวดหนุ่มชะงัก พอยกดูเบอร์ก็ทำให้เขาขมวดคิ้วนิด ๆ พร้อมกับกดรับ
“มีอะไรหรือคริส โทรมาทำไม?”
“วันนี้คุณวินกลับไวไหมครับ ผมไปหาได้ไหม?”
เสียงร่าเริงดังขึ้นมาตามสาย ทำให้คนฟังชะงักเล็กน้อย เพราะจะว่าไปคริสโตเฟอร์นั้นแปลก ๆ ตั้งแต่เมื่อคืนที่ยอมมาส่งเขาที่บ้านง่าย ๆ แล้วยอมกลับไป โดยไม่ทำอะไรนั่นแล้ว
“ก็ได้อยู่...แต่อนุญาตให้แค่มาหาอย่างเดียวนะ อย่าคิดนอกลู่นอกทางอย่างอื่นล่ะ”
“ครับ~ ได้ครับ ตามคำบัญชาของคุณวินเลยครับ”
คริสโตเฟอร์รีบตอบรับคำโดยไม่เกี่ยงงอน แต่นั่นก็ทำให้คนฟังยิ่งหวาดระแวงหนักไปอีก ทว่าพอได้ยินประโยคถัดมา เจ้าตัวก็ชะงักแล้วหน้าแดงระเรื่อตามมา
“รักคุณวินที่สุดเลยนะครับ อยากให้ถึงเวลาเลิกงานเร็ว ๆ จัง”
“...อือ เหมือนกันนั่นล่ะ แค่นี้นะ!”
อาชวินรีบตัดสาย แล้วพยายามควบคุมอารมณ์ปรับเปลี่ยนสีหน้า ไม่ให้ยิ้มมากเกินไป เพราะกลัวเพื่อนร่วมงานจะผิดสังเกตเอาเข้าให้ได้
ตกเย็น คริสโตเฟอร์ก็มารอผู้หมวดหนุ่มอยู่หน้าที่พักของเจ้าตัว เด็กหนุ่มหอบกับข้าวและเครื่องดื่มมาเตรียมพร้อม เพื่อที่จะรอทานข้าวเย็นด้วยกันกับอีกฝ่ายที่ห้อง ซึ่งอาชวินเองก็เห็นดีด้วย เพราะเขาก็ชอบนั่งทานข้าวเย็นแบบง่าย ๆ มากกว่าจะไปกินตามร้านอาหารหรู ๆ ที่เด็กหนุ่มมักชอบพาไปเสมอนั่น
“คุณวินครับ นี่ก็อร่อยนะครับ นี่ก็ด้วย”
คริสโตเฟอร์เอาใจคนรักโดยการตักโน่นนี่ให้ตลอด จนอาชวินชักจะยิ่งสงสัยมากขึ้น
“นี่คริส ...อ้อนแบบนี้ มีอะไรหรือเปล่า?”
คนฟังชะงักเล็กน้อย ก่อนจะยิ้มแย้มไร้เดียงสาสมอายุส่งให้
“ผมก็แค่อยากอยู่กับคุณวินก็แค่นั้นเอง ไม่มีอะไรหรอกครับ”
คนฟังขมวดคิ้วยุ่งอย่างขัดใจ ก็ดีอยู่หรอกที่อีกฝ่ายว่าง่ายแบบนี้ แต่เขารู้สึกว่ามันง่ายเกินไปจนน่าประหลาด และทำให้เขาเกิดความหวาดระแวงขึ้นมาอย่างช่วยไม่ได้
“ถ้าอย่างนั้นผมกลับแล้วนะครับ แล้ววันหลังจะแวะมาใหม่”
คนกินข้าวเสร็จแล้วช่วยเจ้าของห้องเก็บกวาดเรียบร้อยบอกขึ้น ทำเอาอาชวินอ้าปากค้าง ไม่คิดว่าเจ้าตัวจะยอมกลับง่าย ๆ แบบนี้
“เดี๋ยวคริส!”
“หือ? มีอะไรหรือครับคุณวิน”
อาชวินนิ่งอึ้ง จะถามว่าทำไมรีบกลับโดยไม่ยอมมีอะไรกับเขาก็กระดากปากเกินไป จึงได้แต่ยิ้มเจื่อน ๆ แล้วอ้อมแอ้มถาม
“ง่า...มีธุระหรือ ถึงได้รีบกลับ”
เด็กหนุ่มผมทองยิ้มน้อย ๆ แล้วสั่นศีรษะปฏิเสธ
“ไม่มีหรอกครับ แค่ไม่อยากรบกวนคุณวินเท่านั้น เดี๋ยวพรุ่งนี้ก็ต้องทำงานไม่ใช่หรือครับ ถ้าอย่างนั้นสักพักก็พักผ่อนได้แล้วนะครับ งั้นผมกลับล่ะ”
คริสโตเฟอร์บอกแล้วเดินออกไปพร้อมกับปิดประตูห้องให้เสร็จสรรพ ทำเอาผู้หมวดหนุ่มนิ่งอึ้ง เพราะปกติเวลาเขาไล่ให้เจ้าตัวกลับ เด็กหนุ่มก็มักจะอิดออดแถมยังคอยหากำไรกับเขาเสียจนหนำใจถึงจะยอมกลับได้ด้วยซ้ำ
“เฮอะ...ไม่เห็นจะง้อเลย กลับก็กลับไปสิ”
อาชวินพึมพำกับความเปลี่ยนแปลงของอีกฝ่าย เขาคิดว่าบางทีคริสโตเฟอร์อาจจะแกล้งลองเชิงเขาก็ได้ นึกดังนั้นผู้หมวดหนุ่มจึงไม่ยอมออกไปง้อ หรือโทรไปหา จนกระทั่งตอนเช้ามาถึง คนที่นั่งรอว่าอาจจะมีคนโทรศัพท์เข้ามา หรือแอบโผล่มาหาตอนดึก ๆ ก็ต้องสบถอย่างหงุดหงิด ก่อนจะหายเข้าห้องน้ำไปชำระล้างร่างกาย เพื่อตรงไปทำงานต่อไปอย่างไม่ค่อยสบอารมณ์เท่าใดนัก
“สวัสดีวิน เป็นไงสบายดีไหม...ทำไมทำหน้ายังงั้นล่ะ อารมณ์เสียอะไรมาหรือไง?”
กานต์ที่มาทำงานได้แล้วในวันนี้เอ่ยทักขึ้นอย่างสงสัย เพราะความที่คบกันมานาน จึงทำให้อ่านสีหน้าเรียบ ๆ บึ้งตึงนั้นได้ไม่ยากนัก
“ก็เด็กบ้านั่น...”
อาชวินค้างไว้แค่นั้น แล้วสบถเบา ๆ กับตัวเองอย่างหงุดหงิด
“ทำไม กวนใจหนักเมื่อคืนหรือไง?”
กานต์กระซิบถาม เพราะสังเกตเห็นขอบตาคล้ำของอีกฝ่าย
“เปล่า!”
อาชวินตอบกระแทกเสียง สร้างความสงสัยให้กับคนถามยิ่งนัก
“เอ๋? แล้วยังไง?”
“ก็เด็กนั่นมากินข้าว แล้วก็กลับ...แค่นั้น”
กานต์ขมวดคิ้วยุ่ง ถ้าแค่นั้นแล้วมันจะน่าโกรธตรงไหน
“พูดจาไม่ดีใส่นาย กวนโมโห เลยทำให้ทะเลาะกัน?”
ผู้หมวดหนุ่มลองเดา แต่คนฟังสั่นหน้า พลางตอบออกไปอย่างหงุดหงิด
“ไม่ใช่ ...เด็กนั่น พูดดี เอาใจ ว่าง่าย บอกอะไรก็เชื่อ กินเสร็จก็ขอตัวกลับ เพราะอยากให้ฉันพักผ่อนให้เต็มที่”
“อ้าว? แล้วไม่ดีหรือไง?”
กานต์บอกอย่างงุนงง ซึ่งอีกฝ่ายก็เม้มปากแน่น พลางบ่นอุบตามมา
“มันก็ดี ...แต่มันทำให้หงุดหงิดยังไงไม่รู้ ...คิดดูสิ ก่อนหน้านั้นทั้งปากว่ามือถึง ทั้งเอาแต่ใจ แถมคอยหาโอกาสเอาเปรียบตลอด แล้วจู่ ๆ มาทำดี แถมว่าง่ายแบบนี้ มันน่าแปลกไหมล่ะ!”
กานต์รับฟังแล้วพยักหน้ารับพร้อมกับคิดตาม ว่าถ้าเกิดจู่ ๆ เควินเป็นแบบนี้เข้า เขาเองก็คงประหลาดใจ และสงสัยอยู่เหมือนกัน เผลอ ๆ จะคิดไปถึงว่า อีกฝ่ายกำลังนอกใจตนด้วยซ้ำ
“หรือว่าเด็กนั่นเบื่อฉันแล้ว...”
อาชวินพึมพำ ทำเอาคนกำลังคิดอะไรเพลิน ๆ ทำนองนั้นชะงัก แล้วรีบให้กำลังใจเพื่อน
“เฮ้! ไม่เอาน่า! อย่าคิดเองเออเองแบบนั้นสิ เด็กนั่นออกจะรักนายจะตาย”
อาชวินนิ่งเงียบ พอคิดอะไรไปในทางแย่ ๆ แล้วมันก็ยากที่จะปรับอารมณ์กลับมาคิดในแง่บวกได้ใหม่อีก
“ใครจะรู้ เรื่องของพวกเรามันก็เกิดขึ้นปุบปับ ...แล้วถ้าเด็กนั่นจะเบื่อ หรือเจอคนใหม่ที่ใช่กว่า...ฉันจะไปว่าอะไรได้”
ผู้หมวดหนุ่มบอกพึมพำ แล้วจึงเดินไปประจำโต๊ะทำงานของตน ด้วยใบหน้าเคร่งขรึม ผิดจากทุกที จนเพื่อนร่วมงานคนอื่นแปลกใจ ส่วนกานต์นั้นเฝ้ามองเพื่อนด้วยความเป็นกังวล แต่ก็ไม่รู้จะปลอบยังไง และเฝ้าภาวนาว่าอาชวินคงจะแค่คิดไปเองฝ่ายเดียว
วันนั้นทั้งวันก็ยังคงไม่มีโทรศัพท์มาจากคริสโตเฟอร์ อาชวินมองมือถือของตน แล้วถอนหายใจเบา ๆ ก่อนจะเป็นฝ่ายตัดสินใจโทรไปหาอีกฝ่ายเองในเวลาเลิกงาน
“...คะ? ใครคะ?”
เสียงหวาน ๆ ของผู้หญิงที่ดังขึ้น ทำให้อาชวินเงียบกริบ พูดอะไรไม่ออก เขาพยายามคิดว่าตัวเองโทรผิด แต่เบอร์ที่กดไปนั่นก็เป็นเบอร์ของคนรักที่บันทึกชื่อเอาไว้แน่ ๆ
“พูดกับคริสหรือเปล่าคะ? เขาอาบน้ำอยู่ค่ะ จะรอสายไหมคะ?”
“ไม่เป็นไรครับ...สงสัยผมคงโทรผิด ขอโทษนะครับ”
ผู้หมวดหนุ่มกดวางสาย แล้วฝืนยิ้มกับตัวเอง ก่อนจะชะงักเมื่อหันไปเห็นเพื่อนที่ยืนอยู่แถวนั้น
“ขอโทษนะวินไม่ได้ตั้งใจแอบฟัง ...แต่...คือ...”
อาชวินฝืนยิ้มแล้วยักไหล่นิด ๆ ก่อนจะตบบ่ากานต์เบา ๆ
“ไม่ต้องคิดมากน่ะเพื่อน มันก็เป็นเรื่องธรรมดา เด็กนั่นก็แค่ 16 เขาก็แค่หลงผิดกับฉันไปชั่ววูบ ...ได้กลับไปเดินถูกที่ถูกทางของตัวเองก็ดีแล้วนี่”
“วิน...บางทีนั่นอาจจะ ผิดคนก็ได้นะ...ไม่สิ เด็กนั่นอาจจะจัดปาร์ตี้กับเพื่อน ๆ ก็ได้ไง ...ก็เลย...”
กานต์พยายามยกข้ออ้างมาปลอบอย่างเต็มที่ ทำให้คนฟังรู้สึกตื้นตันที่เพื่อนเป็นห่วงเป็นใยตัวเองขนาดนี้
“ไม่เอาน่ากานต์ ก็แค่อกหัก ใช่ว่าครั้งนี้จะเป็นครั้งแรกสำหรับฉันเมื่อไหร่!”
อาชวินตบบ่าเพื่อนแล้วฝืนยิ้มให้ พลางก้มลงมองดูนาฬิกาข้อมือของตน
“กลับกันเหอะว่ะกานต์ ...อ้อ ของนายเดี๋ยวคุณเควินมารับสินะ”
“วิน...คืนนี้ไปค้างห้องฉันกันไหม ไปกินเหล้ากันก็ได้”
กานต์เอ่ยชวนเพื่อน เพราะรู้สึกเป็นห่วงว่าหากปล่อยไปอาชวินอาจจะไปนั่งเมาที่ร้านใดร้านหนึ่งก็ได้ แล้วถ้าเกิดเจอแบบเขาเข้าเหมือนตอนเควิน บางทีสภาพจิตใจของชายหนุ่มอาจจะยิ่งแย่ไปกว่าเดิมก็เป็นได้
“จะให้ฉันไปเป็นหมอนข้างกันพวกนายหรือไง!”
เมื่อเห็นเพื่อนยืนกรานปฏิเสธ กานต์จึงถอนหายใจเบา ๆ แล้วเอ่ยต่อ
“ไม่ไปแน่นะ...เอ่อ...แล้วเหล้าน่ะ ถ้าจะดื่มจริง ๆ ซื้อไปกินบนห้องนะ อย่าไปดื่มตามร้าน เมาหนักแล้วมันจะยุ่ง ...”
คนพูดชะงักแล้วเงียบไป เพราะไม่รู้จะเรียบเรียงคำพูดยังไงดี แต่อาชวินมองหน้าเพื่อนก็พอจะเดาออก เขายิ้มน้อย ๆ แล้วบอกกับอีกฝ่าย
“เป็นห่วงกลัวฉันได้สามีใหม่เหรอ? โธ่! กานต์ คนตาต่ำมามองฉันน่ะ มีไอ้เด็กนั่นคนเดียวก็พอแล้ว!”
อาชวินบอกอย่างขำ ๆ แต่พอคิดถึงใบหน้าของคนรักก็ทำให้เขามีสีหน้าสลดลงไป ก่อนจะทำเป็นฝืนร่าเริงตามมา
“กลับล่ะ ไม่ต้องห่วงฉันหรอกน่า ฉันโอเคอยู่แล้ว!”
บอกจบอาชวินก็ตบบ่ากานต์เบา ๆ แล้วเดินตรงไปที่รถ ก่อนจะขับออกไป ท่ามกลางสายตาเป็นห่วงของคนที่มองอยู่
อาชวินขับรถไปเรื่อย ๆ ไม่ได้กลับบ้าน แต่ตรงออกนอกตัวเมืองที่ไม่พลุกพล่าน เขาจอดรถอยู่ริมทาง แล้วนั่งคิดอะไรเพลิน ๆ อยู่ในนั้น
เสียงโทรศัพท์มือถือที่ดังขึ้น ทำให้อาชวินชะงักกึก เขาหยิบมันขึ้นมาดูเบอร์ แล้วก็ต้องเม้มปากแน่น ก่อนจะตัดสินใจกดรับตามปกติ
“สวัสดีครับ อาชวินพูด”
คำทักทายอย่างเป็นทางการ ทำให้ปลายสายเงียบไปเล็กน้อย ก่อนจะเอ่ยขึ้นเบา ๆ
“คุณวิน เป็นอะไรไปครับ อารมณ์เสียหรือครับ?”
แม้จะฟังแค่เสียง คนฟังก็พอจะคาดเดาอารมณ์ได้ แต่นั่นก็ยิ่งทำให้อาชวินรู้สึกเจ็บมากขึ้นไปอีก
“ไม่มีอะไร แค่เครียดเรื่องงาน คดียาก ๆ เข้าก็แค่นั้น”
ชายหนุ่มตัดสินใจโกหกออกไป เพื่อรอดูท่าทีว่าอีกฝ่ายจะพูดอะไรกับเขาอีก
“อย่าเครียดมากสิครับ หรือถ้าเครียดมากก็มาปรึกษาผมก็ได้นะ ผมยินดีรับฟังทุกเรื่องอยู่แล้ว”
น้ำเสียงร่าเริงดังขึ้น ทำให้คนฟังน้ำตาซึม แต่ก็ไม่กล้าจะถามออกไปตามตรง
“คริส...คืนนี้ว่างไหม มาหาฉันที่ห้องได้หรือเปล่า?”
ปลายสายเงียบไป ก่อนจะมีเสียงถอนหายใจดังขึ้นให้ได้ยินเล็ดรอดเข้ามา
“เสียดายจังครับ นาน ๆ คุณวินจะเป็นฝ่ายชวน ...แต่ต้องขอโทษด้วยนะครับ คืนนี้ไม่ว่างจริง ๆ อ๊ะ! แต่ตอนเช้าไปดักรอได้นะครับ แล้วพรุ่งนี้ก็ว่างทั้งวันด้วยครับ!”
อีกฝ่ายรีบย้ำตามมา แต่คนฟังนั้นหลับตานิ่ง แล้วบอกกลับเสียงแผ่ว
“ไม่เป็นไร ...ก็แค่ลองชวนดู ...แล้วพรุ่งนี้ก็ไม่ต้องมาดักรอแต่เช้าอะไรนั่นหรอก คืนนี้มีธุระยุ่งไม่ใช่หรือไง”
“เอ่อ...ก็ยุ่งอยู่หรอกครับ...”
“นั่นล่ะ จัดการธุระเสร็จก็พักซะ ไม่ต้องมารับฉันหรอก ฉันขับรถไปเองได้อยู่แล้ว ก็ขับอยู่ออกบ่อย ๆ”
น้ำเสียงที่พูดออกไป เจ้าตัวพยายามปรับให้เป็นปกติเต็มที่ แม้ว่าหยาดน้ำใส ๆ จะค่อย ๆ ไหลรินลงมาจากดวงตาทั้งสองก็ตาม
“งั้นแค่นี้นะคริส ...ลาก่อน...ขอให้นายโชคดีนะ”
อาชวินบอกลาแล้วตัดสาย โดยไม่สนว่าอีกฝ่ายจะสงสัยหรือแปลกใจกับประโยคคำพูดนั้น ก่อนจะปิดมือถือของตน เพื่อไม่ให้ใครโทรตามอีก
ผู้หมวดหนุ่มนั่งหลับตาอยู่เช่นนั้นพักใหญ่ จนรู้สึกถึงความหนาวเย็นของอากาศรอบด้านที่ค่อย ๆ ลดอุณหภูมิลง พอมองเวลาก็ปาไปเกือบจะเที่ยงคืนแล้ว
“กลับบ้านดีกว่าแฮะ”
เสียงพึมพำจากเจ้าของรถที่นั่งปลดปล่อยอารมณ์ได้พักใหญ่ ก่อนจะเริ่มต้นขับรถกลับเข้าสู่ตัวเมือง เพื่อตรงไปยังที่พักของตัวเอง
-
ทันทีที่รถจอดเรียบร้อย ผู้หมวดหนุ่มที่กลับขึ้นมายังห้องพักของตนก็ต้องชะงักฝีเท้ากึกอยู่กับที่ เมื่อเห็นเงาคุ้นตาของใครบางคนที่รอยู่หน้าห้อง
“คริส? นายมาได้ยังไง ไหนบอกคืนนี้ไม่ว่างไงล่ะ?”
อาชวินถามด้วยความแปลกใจ แต่อีกฝ่ายกลับมีสีหน้าโมโหอะไรบางอย่าง เจ้าตัวอ้าปากจะพูด แล้วก็เงียบไป แต่ก็ยังคงมีสีหน้าบึ้งตึงไม่หาย
ผู้หมวดหนุ่มเห็นอีกฝ่ายเป็นแบบนั้น เขาจึงเงียบขึ้นบ้าง แล้วไขประตูห้องเช้าไป ก่อนจะหันมาถามเด็กหนุ่ม
“นายจะเข้ามาไหม?”
พอเห็นคริสโตเฟอร์ยังคงยืนเงียบเฉย แถมไม่มองหน้าตน อาชวินจึงเม้มปากน้อย ๆ ก่อนจะฝืนยิ้ม
“...งั้นหรือ ถ้าอย่างนั้นฉันจะนอนแล้วล่ะ ราตรีสวัสดิ์นะ”
พอประตูทำท่าจะปิด คนที่ยืนนิ่งเฉย ก็แทรกร่างตามเข้ามาแล้วปิดประตูนั้นดังปังก่อนจะกดล็อกเรียบร้อย
“คริส?”
“คุณวิน! คุณจะทำผมบ้าตายแล้วรู้ไหม! จู่ ๆ ก็พูดแบบนั้นแล้วปิดมือถือหนี พอมาหาที่แมนชั่นคุณก็ยังไม่กลับ พอโทรไปถามคุณกานต์ ก็ได้ฟังเรื่องบ้า ๆ นั่นอีก ...ผมให้ลูกน้องตามหาทุกที่ ที่คุณจะไป ก็ไม่เจอ จนผมคิดไปต่าง ๆ นานา ว่าคุณจะเป็นอะไรไหม ...โธ่โว้ย! ทำไมคุณไม่คุยกับผมตรง ๆ ล่ะ ทำไมต้องคิดเองเออเอง เข้าใจไปเองแบบนั้นด้วย!”
คริสโตเฟอร์โพล่งใส่ พร้อมกับจับบ่าร่างที่สูงไล่เลี่ยกับตนบีบแน่นเขย่าไปมาด้วยแรงอารมณ์ จนอาชวินรู้สึกเจ็บ
“คริส...ปล่อยนะ ฉันเจ็บ!”
“คุณเจ็บ ...แต่ผมสิเจ็บกว่า ...ทำไมล่ะคุณวิน ผมมันดูไม่น่าเชื่อถือ ไม่น่าไว้ใจสำหรับคุณเลยหรือครับ ทั้งที่ผมก็แสดงออกว่ารักคุณถึงขนาดนี้แล้วแท้ ๆ”
คริสโตเฟอร์บอกกับชายหนุ่มด้วยสีหน้าและแววตาปวดร้าว จนอาชวินรู้สึกผิด แต่เรื่องของผู้หญิงที่รับโทรศัพท์ก็ยังคงติดอยู่ในใจของเขาอยู่ดี
“ฉันเชื่อนะ...ไม่สิ ฉันอยากเชื่อ ...แต่สำหรับนายแล้ว ฉันน่ะ ทั้งแก่กว่า ทั้งเป็นผู้ชาย ...ไม่ได้เหมาะสมอะไรกับนายเลยสักนิด ...นายน่ะหน้าตาดี ฐานะก็ดี เพียบพร้อมทุกอย่างในฐานะผู้ชาย ...นายเหมาะกับผู้หญิงดี ๆ สักคน มากกว่าคนอย่างฉัน ...อย่างเธอคนนั้นไงล่ะ”
คริสโตเฟอร์ที่ได้ฟังคำพูดของคนรัก ในทีแรกก็รู้สึกโมโหและหงุดหงิด แต่ก็ต้องมาสะดุดเอากับท้ายประโยคที่อีกฝ่ายหลุดออกมา อย่างไม่เต็มปากนั่น
“เธอคนนั้น? ใครกันครับ?”
“กานต์ไม่ได้บอกนายหรือ...”
อาชวินถามกลับ เพราะคิดว่าเพื่อนบอกเรื่องเมื่อเย็นหมดแล้ว
“คุณกานต์บอกแค่ว่า คุณวินคิดว่าผมนอกใจแค่นั้น ตกลงมันเกิดอะไรกันแน่ เธอคนนั้นที่คุณว่าน่ะเป็นใครกัน?”
คริสโตเฟอร์ย้อนถามทำให้คนฟังเงียบกริบ เม้มปากแน่น ก่อนจะตอบกลับอย่างพยายามควบคุมอารมณ์เต็มที่
“ถามฉัน? ถามตัวนายดีกว่า เมื่อเย็นนี้ฉันโทรหานาย ...แล้วทำไมคนรับสายถึงเป็นคนอื่นล่ะ ...”
คริสโตเฟอร์นิ่งอึ้ง ตอนที่เขาอาบน้ำ เขาว่าได้ยินเสียงโทรศัพท์อยู่ แต่พอออกมาจากห้อง ‘เธอคนนั้น’ ก็บอกว่า อีกฝ่ายโทรผิดมา เขาจึงไม่ได้ใส่ใจอะไรมากนัก
“ที่แท้ก็แบบนี้เอง ...คุณวินนะคุณวิน ทำไมไม่ถามผมตรง ๆ ตั้งแต่แรกล่ะครับ เก็บไปคิดเองเออเองแบบนี้ แถมยังทำท่าจะเลิกกับผมอีก ไม่สงสารผมบ้างเลยหรือครับ”
อาชวินนิ่งเงียบด้วยความไม่พอใจ อีกฝ่ายยอมรับเรื่องผู้หญิงที่อยู่ในห้อง แต่กลับพูดเหมือนเขาเป็นคนผิดฝ่ายเดียวเสียอย่างนั้น
“ถ้านายอยากจะเลิก ฉันก็ยินดีเสมอ”
ผู้หมวดหนุ่มบอกโดยไม่มองหน้า ทำให้อีกฝ่ายถอนหายใจเบา ๆ จากที่เคยโมโหก่อนหน้านั้นตอนนี้หายหมดแล้ว ซ้ำยังดีใจแทนด้วยซ้ำที่อีกฝ่ายหึงหวงกันให้เห็นบ้าง และแม้อยากจะเห็นเจ้าตัวหึงมากกว่านั้น แต่สถานการณ์เช่นนี้ หากไม่รีบปรับความเข้าใจ มีหวังเขาอาจจะโดนชายหนุ่มทิ้งเอาก็ได้
“คุณวินเข้าใจผิดนะครับ ผมยอมรับว่าเมื่อเย็นผมมีผู้หญิงอยู่ที่ห้องก็จริง แล้วตอนนี้เธอก็ยังอยู่ในห้องผม ไม่ได้ไปไหน...”
คริสโตเฟอร์เว้นวรรคเพื่อรอดูปฏิกิริยาของอีกฝ่าย เขาเห็นอาชวินชะงัก แล้วกำมือแน่น ตัวสั่น พยายามเบือนหน้าหลบตัวเอง เด็กหนุ่มผมทองก็ต้องถอนหายใจ พลางรวบร่างตรงหน้ามากอดอย่างรักใคร่
“แต่คุณวินก็ไม่น่าหึงนะครับ เพราะผู้หญิงคนนั้นน่ะ อายุมากกว่าผมตั้งเยอะ ตั้งเกือบ 17 ปี เชียวนะครับ”
“ฉันก็อายุมากกว่านายเหมือนกันนั่นล่ะ”
อาชวินบอกเสียงห้วน พยายามจะขืนร่างไม่ให้อีกฝ่ายกอดตนเต็มที่ จนคริสโตเฟอร์ต้องหัวเราะในลำคอเบา ๆ แล้วเอ่ยต่อมา
“ถึงว่าเธอคนนั้นจะเป็นแม่แท้ ๆ ของผมน่ะหรือครับ?”
“ก็ใช่น่ะสิ...หา! แม่เหรอ!”
อาชวินอุทานอย่างตกใจ แล้วดันกายออกจากอ้อมกอดอีกฝ่าย ก่อนจ้องหน้าเด็กหนุ่มอย่างคาดคั้น
“แม่จริง ๆ น่ะหรือ ไหนนายบอกว่าเธออายุมากกว่านายแค่ 17 ปียังไงล่ะ!”
“แปลกอะไรล่ะครับ ก็แม่มีผมตั้งแต่สาว ๆ นั่นล่ะ”
คริสโตเฟอร์บอกยิ้ม ๆ แต่อาชวินยังคงสงสัยไม่หาย เด็กหนุ่มถอนหายใจเบา ๆ แล้วจึงหยิบล็อกเก็ตที่พกติดตัวเสมอออกมาให้อีกฝ่ายดู
“นี่ผมตอน 10 ขวบ พ่อผม แล้วก็แม่ เป็นไง ยังอายุน้อยอยู่ใช่ไหม?”
อาชวินดูภาพถ่ายครอบครัวในล็อกเก็ตนั่น เด็กผมทองดูยังไงก็เป็นคริสโตเฟอร์ตอนอายุยังน้อย ส่วนผู้ชายตัวสูงนั่น ทั้งผมทั้งสีตา ก็บ่งบอกให้เห็นว่าอีกฝ่ายเกี่ยวข้องกันแน่ ส่วนหญิงสาวที่ยืนข้าง ๆ ถ้าไม่บอกว่าเป็นแม่ ก็คงคิดว่าเป็นพี่สาว เพราะใบหน้าที่สวยละม้ายคล้ายคลึง และดูอายุไม่ห่างจากคนรักของตนเท่าใดนัก
“แม่จริง ๆ น่ะหรือ...”
อาชวินพึมพำ ทำให้คนฟังถอนหายใจแล้วเก็บล็อกเก็ตใส่กระเป๋าเสื้อของตน
“ยังไม่เชื่อใจผมอีกหรือครับ ก่อนหน้านั้นผมทำตัวยังไงไปเนี่ย คุณถึงไม่เชื่อใจผมเลยสักนิดน่ะ”
คริสโตเฟอร์บอกอย่างน้อยใจ แล้วทำท่าจะหันหลังเดินกลับ แต่เจ้าของห้องก็ฉุดแขนอีกฝ่ายเอาไว้ก่อน
“เดี๋ยวคริส!”
เด็กหนุ่มลอบยิ้มในสีหน้า แต่ก็แกล้งหันกลับมาตีหน้าเศร้าใส่
“ทำไมล่ะครับ ในเมื่อคุณไม่เคยคิดจะเชื่อใจผมสักนิด”
“ฉัน...ขอโทษ”
อาชวินบอกแล้วปล่อยมือของตัวเองลง น้ำตาไหลลงมาอย่างไม่อาจห้ามได้ ทำให้คนมองตกใจ แล้วดึงร่างนั้นมากอดปลอบยกใหญ่
“คุณวิน อย่าร้องไห้สิครับ ผมไม่โกรธคุณหรอกนะ ...คนดี อย่าร้องนะครับ โอ๋ ๆ”
คำพูดปลอบของอีกฝ่าย ทำให้ผู้หมวดหนุ่มอดขำไม่ได้ แม้จะกำลังร้องไห้อยู่ก็ตาม
“บ้า...ฉันไม่ใช่เด็กนะ”
“อะ ยิ้มแล้ว ดีจัง ยิ้มเยอะ ๆ นะครับ ผมชอบรอยยิ้มของคุณที่สุดเลย”
คริสโตเฟอร์บอกแล้วยิ้มให้ชายหนุ่ม อาชวินซบหน้าลงกับอกกว้างของอีกฝ่าย แล้วพึมพำถามในสิ่งที่ตนสงสัยออกไป
“แสดงว่านายไม่ได้เบื่อฉันใช่ไหม ... ยังรักกันเหมือนเดิมใช่ไหม”
“เบื่อ? ผมเคยบอกว่าเบื่อคุณตอนไหน?”
คริสโตเฟอร์ย้อนถามอย่างงุนงง ก็คิดอยู่ว่าแค่เรื่องผู้หญิงอย่างเดียว คงไม่น่าทำให้อาชวินเข้าใจผิดคิดมาก ได้ถึงขั้นขอเลิกกับเขาได้แบบนี้
“ก็นาย...คืนก่อนนั้น มาหาแล้วก็กลับไปเฉย ๆ แถมคืนที่มาส่งฉันหลังจากคดีจบก็ยังกลับไป ไม่ยอมทำอะไร ...ทั้งที่บอกกับฉันว่าคืนนั้นจะ...”
อาชวินหน้าแดงไม่กล้าพูดออกไปเพราะกระดากปาก แต่นั่นก็เพียงพอที่จะทำให้คริสโตเฟอร์สรุปเรื่องทุกอย่างได้ลงตัว
“เวรกรรม! บอกแม่แล้วก็ไม่เชื่อ...เหอะ! ให้เป็นสุภาพบุรุษทำดีกับคนรัก อย่าล่วงเกินโดยไม่จำเป็น ...แล้วไง! เกือบโดนบอกเลิกโดยไม่รู้ตัว... แม่นะแม่ จะไม่เชื่อคำแนะนำอะไรอีกแล้ว!”
เด็กหนุ่มผมทองสบถกับตัวเองอย่างหงุดหงิด ทำให้คนฟังนิ่งอึ้งแล้วเงยหน้าสบตากับเจ้าตัว
“หมายความว่ายังไง?”
คริสโตเฟอร์ถอนหายใจแล้วอธิบายถึงเรื่องราวที่เกิดขึ้นให้คนรักทราบทั้งหมด
“คือคืนที่เคลียร์เรื่องคดีจบ ผมก็กะจะค้างกับคุณนั่นล่ะ แต่แม่ดันบินจากอังกฤษมาหาผมพอดี โดยไม่บอกกล่าวล่วงหน้า ผมก็เลยต้องกลับไปรับท่าน ...วันนั้นคุณก็เห็นผมรับโทรศัพท์ใช่ไหมล่ะ”
อาชวินพยักหน้ารับ ก็เห็นอีกฝ่ายคุยโทรศัพท์ทำหน้ายุ่ง ๆ แต่เขาคิดว่าเป็นเรื่องส่วนตัว ก็เลยไม่อยากซักถามให้มากความ
“พอเจอแม่ ผมก็เลยเล่าเรื่องคุณให้ฟัง ท่านก็ดุผมว่าให้หัดทำตัวดีกับคนรัก อย่าบังคับขืนใจ ต้องเป็นสุภาพบุรุษ เขาถึงจะได้รักเรามาก ๆ ...เฮ้อ! ไอ้ผมก็ดันเชื่อ ยอมทำตาม ...ดูสิครับ คุณเลยเข้าใจผิดไปเลย รู้งี้จับปล้ำตั้งแต่เมื่อคืนก็ดีแล้ว!”
อาชวินกระพริบตาปริบ ๆ แล้วจึงอุบอิบตอบออกไปด้วยความอาย ที่ตนดันเผลอเข้าใจผิดแล้วจับมาคิดเองเออเองทั้งหมด
“แม่นายน่ะสอนดีแล้ว ...คนรักกันก็ควรให้เกียรติกันแบบนั้นล่ะ ... แต่ฉันน่ะงี่เง่าเอง เพราะกลัวว่าที่นายเลิกหื่นใส่ฉัน เพราะเบื่อฉันแล้วน่ะสิ...”
คริสโตเฟอร์มองคนหน้าแดงในอ้อมกอดแล้วยิ้มน้อย ๆ ก่อนจะกอดแน่นเข้าไปอีก
“ใครจะเบื่อคุณลงได้ล่ะครับคุณวิน มีแต่จะยิ่งอยากกอดมากขึ้น ทุกครั้งที่อยู่ใกล้คุณต่างหาก”
พอบอกแล้วเจ้าตัวก็เริ่มซุกไซ้ซอกคอของอีกฝ่าย ทำเอาอาชวินสะดุ้ง ก่อนจะรีบดันตัวเองออกมาจากอ้อมกอดนั้น
“ดะ..เดี๋ยวก่อน...แล้วนายมาแบบนี้ แม่นายล่ะ?”
คริสโตเฟอร์ชะงัก แล้วยักไหล่ ก่อนตอบออกไปตามตรง
“อยู่ห้องผมครับ วันนี้ผมมีปาร์ตี้เลี้ยงต้อนรับท่าน แล้วก็ญาติพี่น้องในไทย สิบกว่าคน เป็นปาร์ตี้เล็ก ๆ เฉพาะญาติ ๆ ผมก็เลยปลีกตัวมาไม่ได้ไงล่ะครับ"
“ปลีกตัวมาไม่ได้...แล้วมาอยู่แบบนี้ จะไม่เป็นไรหรือไง!”
คริสโตเฟอร์ยิ้มกับคำถามนั้น เขาจูบแก้มของผู้หมวดหนุ่มแรง ๆ แล้วตอบกลับไป
“ใครใช้ให้คุณปิดเครื่องหนีผมเองล่ะครับ ผมก็นั่งไม่ติดที่แล้ว แม่ก็เลยไล่ให้ผมออกมาตามคุณ แล้วก็จัดงานต่อกับญาติ ๆ เองนั่นล่ะครับ”
“แย่จัง...ความผิดของฉันแท้ ๆ เลย”
อาชวินพึมพำอย่างสำนึกผิด ที่ความเข้าใจผิดของเขาทำให้คนอื่นวุ่นวายไปหมด
“อย่าคิดมากเลยครับ หรือถ้าคุณอยากจะขอโทษ พรุ่งนี้ไปหาแม่ผมที่ห้องของผมกันก็ได้”
คริสโตเฟอร์เอ่ยชวน ทำเอาอีกฝ่ายชะงัก แต่ก็ตัดสินใจเด็ดขาดตามมาทันที
“ได้! ฉันจะไปพบแม่นาย”
“ดีจังครับ ...แหม วันนี้ ทำเอาผมแทบหัวปั่น ทั้งกลุ้มใจ ทั้งโมโห แต่สุดท้ายก็ลงเอยด้วยความสุขล่ะนะ คุณว่าไหม คุณวิน”
คริสโตเฟอร์บอกพร้อมรอยยิ้มแย้มไร้เดียงสา อาชวินมองหน้าคนรัก แล้วจึงพึมพำออกไปแผ่วเบา
“ขอโทษนะคริส ฉันน่าจะเชื่อใจนายมากกว่านี้ ฉันผิดเองล่ะ”
“ไม่เป็นไรครับ คราวหน้าถ้าสงสัยอะไรคุณวินถามผมได้ทุกเมื่อ ผมจะไม่โกหกและปิดบังคุณแน่นอนครับ”
คริสโตเฟอร์บอกด้วยสีหน้าและแววตาจริงจังดุจดังเช่นคำพูด อาชวินซบศีรษะกับอกกว้างของอีกฝ่ายแผ่วเบา แล้วจึงกระซิบถามด้วยใบหน้าแดงก่ำ
“แล้วคืนนี้ นายจะ.... ได้ไหม...”
น้ำเสียงแผ่วตะกุกตะกักของคนถาม ทำให้คนฟังยิ้มกว้าง แล้วจึงกระซิบตอบกลับไปอย่างอ่อนโยน
“ได้สิครับ...สำหรับคุณวินแล้ว ชีวิตผม ผมเองก็ให้ได้”
ผู้หมวดหนุ่มโอบกอดอีกฝ่าย แล้วเงยหน้าขึ้นหลับตาพริ้มรอรับจุมพิตของคนรัก ซึ่งก็ไม่ผิดหวัง เพราะอีกฝ่ายเองก็ไม่ปล่อยให้โอกาสเช่นนี้หลุดลอยไป ใบหน้าของเด็กหนุ่มโน้มลงมาแนบชิด ริมฝีปากได้รูปบดเบียดกับริมฝีปากของอีกฝ่ายอย่างโหยหา เร่าร้อน และเนิ่นนาน จนกระทั่งผละออกจากกัน
“แย่จัง...วันนี้ผมไม่ได้เตรียมอุปกรณ์อะไรมาเลย”
คริสโตเฟอร์พึมพำ ขณะที่พาร่างอีกฝ่ายมาที่เตียง แล้วประคองนอนเอนกายลงไปพร้อมกัน
“เด็กบ้า...”
อาชวินพึมพำดุแบบไม่เต็มเสียงนัก แต่ก็เอ่ยถัดมาในประโยคที่ทำให้คนฟังตะลึง แล้วยิ้มกว้างตามมาอย่างถูกใจ
“คราวหน้าค่อยจัดมาแล้วกัน...ฉันจะรอ”
...
...
เช้าวันใหม่อาชวินถูกเด็กหนุ่มคนรักรบเร้า จนต้องโทรไปลางาน เคราะห์ดีที่เขาเพิ่งจะมีส่วนในการสร้างผลงานเอาไว้ ก็เลยไม่โดนเขม่นจากเจ้านายเท่าใดนัก
“สักวันฉันคงโดนไล่ออกแน่ ถ้ายังหาเรื่องอู้งานบ่อย ๆ แบบนี้”
อาชวินบ่นใส่คริสโตเฟอร์ที่อ้อนให้เขาไปพบมารดาของตัวเองพร้อม ๆ กัน ตั้งแต่เช้า
“โห! ถ้าอย่างคุณวินเรียกอู้ ตำรวจในเมืองไทยคนอื่นก็ขี้เกียจกันหมดแล้วล่ะครับ! แต่ถ้าคุณโดนไล่ออกจริง ๆ ก็ไม่ต้องห่วงนะ ผมจะเลี้ยงดูคุณเอง”
เด็กหนุ่มพูดด้วยใบหน้ายิ้มแย้มร่าเริงจนคนมองหมั่นไส้ จะว่าไปถ้าไม่เพราะต้องการแก้ตัวที่เผลอเข้าใจผิด จนทำร้ายจิตใจของอีกฝ่ายเข้าให้ เขาก็คงจะตอกกลับไปบ้างแล้ว
“คุณวิน... แต่ถ้าคุณวินไม่อยากไป ผมก็ไม่บังคับนะ”
คริสโตเฟอร์พอเห็นผู้หมวดหนุ่มเงียบ ๆ ไป จึงบอกอย่างเป็นกังวล จนอาชวินต้องยิ้มน้อย ๆ แล้วชะโงกหน้ามาหอมแก้มคนนั่งข้าง ๆ ตน โดยไม่สนใจว่าภายในรถจะมีลูกน้องของเด็กหนุ่มอยู่ด้วย
“ถ้าฉันไม่เต็มใจฉันจะบอกนายเอง เพราะงั้นนายก็ไม่ต้องกังวลนักหรอก”
“...แย่จัง ไม่อยากพาคุณไปหาแม่แล้วสิ แต่อยากเลี้ยวเข้าโรงแรมแทนแล้วน่ะ”
คริสโตเฟอร์บอกด้วยสีหน้าที่เอาจริงจนคนฟังสะดุ้ง แล้วตีแขนคนรักดังเผียะ
“เด็กบ้า! อย่าหื่นกามให้มันมากนักเลย! แค่เมื่อคืนนี้ยังไม่พออีกหรือไง...”
ท้ายประโยคอาชวินกระซิบเสียงแผ่ว หน้าแดงน้อย ๆ จนคนมองอดใจไม่ไหว ชะโงกไปหอมแก้มกลับคืนดังฟอดใหญ่ จนลูกน้องที่นั่งอยู่ด้วยอดจะเหลือบตามามองคู่รักที่หวานกันไปมาหลังรถไม่ได้
“ไม่พอหรอก ...ต้องกอดคุณบ่อย ๆ คุณจะได้รู้สักทีว่า คุณน่ะสำคัญสำหรับผมขนาดไหน และไม่มีวันหรอกที่ผมจะเปลี่ยนใจไปจากคุณก่อน”
อาชวินหน้าแดง พยายามทำเป็นหันไปมองข้างทางด้วยความเขิน แต่อีกฝ่ายไม่ยอมและรั้งร่างและใบหน้าของชายหนุ่มให้มาผสานสายตากับตัวเอง
“รักคุณมากรู้ไหมครับ”
ผู้หมวดหนุ่มหน้าแดงก่ำ นึกหมั่นไส้คนหวานไม่สนใจสถานที่และสิ่งรอบด้านตรงหน้า จนต้องหยิกที่แขนของอีกฝ่ายแรง ๆ จนคริสโตเฟอร์สูดปาก
“อูย! เจ็บนะครับ”
“ก็หยิกให้เจ็บน่ะสิ เลิกพูดได้แล้ว ฉันอุตสาห์ยอมลางานเพราะนายขอนะ ดังนั้นก็ไปหาแม่นายเหมือนกำหนดการเดิมนั่นล่ะ!”
อาชวินโวยใส่ แล้วทำเป็นค้อนเข้าให้ แต่ก็ยังคงหน้าแดงอยู่เช่นนั้นให้สังเกตเห็น คริสโตเฟอร์หัวเราะในลำคอเบา ๆ แล้วเลิกแกล้งแหย่คนรักอีก เขานั่งเงียบ ๆ จับมืออีกฝ่าย ซึ่งอาชวินก็ยอมให้เด็กหนุ่มจับมือของตนแต่โดยดี จนกระทั่งมาถึงที่พักของคริสโตเฟอร์ ที่เป็นแมนชั่นหรูหรา กลางกรุง โดยชั้นบนสุดนั่นเป็นของเด็กหนุ่มทั้งชั้น
-
“เข้ามาสิครับ คุณวิน”
คริสโตเฟอร์หันมาบอกคนที่ยืนเกร็งกะทันหัน ไม่กล้าเข้าไปในห้องนั้น
“เอ่อ...แม่นาย ไม่โกรธฉันแน่นะ”
คนฟังเผลอหลุดหัวเราะออกมาเบา ๆ เมื่อได้ยินที่อีกฝ่ายพูด เด็กหนุ่มเดินไปรวบเอวของผู้หมวดหนุ่มมากอด แล้วพาเดินไปพร้อม ๆ กัน
“ไม่โกรธหรอกครับ แม่รอพบคุณอยู่นะ”
อาชวินสูดลมหายใจเข้าปอด แล้วพยักหน้ารับ และพอเดินตามคริสโตเฟอร์ไปตรงส่วนห้องรับแขก เขาก็เห็นหญิงสาวสวย หน้าตาละม้ายคล้ายคนรัก นั่งจิบกาแฟรออยู่
“สวัสดีครับแม่ ผมพาสะใภ้แม่มาพบแล้วนะครับ”
“คริส!”
อาชวินเรียกชื่อคนรักด้วยน้ำเสียงดุ ๆ แล้วก็ต้องชะงักเมื่อเห็นหญิงสาวคนสวยมองมาที่ตัวเอง
“สวัสดีค่ะ ผู้หมวดอาชวินสินะคะ ฉันแก้วตา เป็นแม่ของคริสโตเฟอร์ค่ะ”
หญิงสาวแนะนำตัว ซึ่งอาชวินก็ยกมือไหว้ เพราะเจ้าหล่อนอายุมากกว่าเขา แม้จะไม่กี่ปีก็ตาม แต่ดูจากหน้าตาแล้ว ถ้าไม่บอกล่วงหน้า ก็คงไม่คิดว่าเจ้าตัวจะมีลูกโตขนาดคนข้าง ๆ เขาได้
“ผมอาชวินครับ เอ่อ...คุณ...ผมเรียกคุณว่าพี่แทนได้ไหมครับ...”
แก้วตาหัวเราะเสียงใส แล้วพยักหน้ารับรู้
“ได้ค่ะ ดีเสียอีก จะได้ดูสาวขึ้นกว่าเดิม”
“แหะ ๆ ครับ ...ขอบคุณครับ”
อาชวินบอกเขิน ๆ จนคนที่มาด้วยชักจะไม่สบอารมณ์
“คุณวิน แฟนคุณน่ะผมนะ ส่วนนั่นก็แม่ผม คุณคงไม่คิดสวมเขาให้ผมกับพ่อผมใช่ไหมครับ!”
“คริส!”
เสียงของแก้วตาและอาชวินดุขึ้นพร้อม ๆ กัน ทำให้คนถูกดุหน้ามุ่ย แล้วกระแทกตัวลงนั่งโซฟาตัวที่ว่างแถวนั้น
“เด็กคนนี้นี่ ...ขอโทษนะคะ เพราะเลี้ยงแกแบบตามใจมาตลอดแท้ ๆ เลยทำให้เสียมารยาทกับคุณเข้า”
อาชวินหันมายิ้มรับ แล้วตอบกลับไปอย่างอ่อนโยน
“ไม่เป็นไรหรอกครับ ผมชินแล้ว และหลังจากนี้ก็จะพยายามสอนให้ดีขึ้นเอง ...แต่ถ้าไม่ไหว คงต้องขอบาย ทางใครทางมันล่ะครับ”
ท้ายประโยคเจ้าตัวขยิบตาให้หญิงสาวเป็นเชิงส่งซิก แล้วทำเป็นตีหน้าเฉย ทว่าคนที่นั่งหน้ามุ่ยสะดุ้งเฮือกแล้วโวยลั่น
“ไม่ยอมด้วย! คุณวินอ่ะใจร้าย! ได้ผมแล้วจะทิ้งง่าย ๆ หรือครับ!”
บอกแล้วก็รวบร่างผู้หมวดหนุ่มให้นั่งตักตนแล้วกอดแน่น โดยไม่สนใจสายตาเอือมระอาของมารดาที่มองมา ส่วนอาชวินนั้นหน้าแดงก่ำ อยากจะศอกกลับแรง ๆ ก็เกรงใจแม่เด็กที่มองอยู่ จึงทำได้แต่ขู่อาฆาตเบา ๆ
“ถ้าไม่ปล่อยนะ คืนนี้อย่าหวังจะยอมอยู่ค้างด้วยเลย...”
ได้ผล คริสโตเฟอร์ชะงัก แล้วทำหน้าฮึดฮัดขัดใจ ก่อนจะยอมปล่อยผู้หมวดหนุ่มให้เป็นอิสระแต่โดยดี
“เฮ้อ! เหมือนพ่อไม่มีผิด เด็กคนนี้”
แก้วตาบ่นเบา ๆ ทำให้ผู้หมวดหนุ่มพอจะรู้ว่านิสัยหื่นกาม และเอาแต่ใจ เด็กหนุ่มนั้นได้มาจากใครกันแน่
“พอฉันได้ฟังเรื่องของคุณจากลูก ก็อยากเจอคุณมาก แล้วพอได้เจอก็เข้าใจแล้วล่ะค่ะว่า ทำไมคริสถึงได้รักคุณมากขนาดนี้ คุณวินเป็นผู้ชายที่ดีนะคะ ฉันเองถ้าไม่มีร็อบก็คงสนใจคุณเหมือนกัน”
ท้ายประโยคเจ้าหล่อนแกล้งกระเซ้า ทำให้ลูกชายหน้าบึ้งแล้วบ่นอุบอิบ
“จะฟ้องพ่อ...”
“ก็ลองดูสิ จะได้ยุให้ร็อบพากลับอังกฤษเสียเดี๋ยวนี้เลย”
แก้วตาย้อนกลับทำให้เด็กหนุ่มเงียบกริบ แล้วนั่งบ่นอุบอิบไปลำพัง จนอาชวินนึกสงสารระคนหมั่นไส้
“คุณวินเป็นลูกชายคนเดียวหรือคะ?
พอดุคริสโตเฟอร์เสร็จ เจ้าหล่อนก็หันมาซักประวัติว่าที่ลูกสะใภ้ตรงหน้าแทน
“ครับ พ่อแม่ผมเสียไปหมดแล้ว ตอนนี้อยู่คนเดียว”
“เสียใจด้วยนะคะ”
เจ้าหล่อนอุทานแผ่วเบาก่อนเอ่ยคำแสดงความเสียใจ ซึ่งอาชวินก็ยิ้มน้อย ๆ ให้
“ไม่เป็นไรหรอกครับ เรื่องมันก็ผ่านมานานหลายปีแล้ว ตอนนี้ผมเองก็ชินแล้วกับการที่อยู่คนเดียว ...แถมตอนนี้ก็ไม่เหงาเท่าไหร่ เพราะมีตัวกวนคอยมาวุ่นวายในชีวิตแทบทุกวัน”
อาชวินบอกโดยเหลือบมองคนทำเสียงฮึในลำคอเบา ๆ อย่างนึกงอน เขายิ้มน้อย ๆ เช่นเดียวกับแก้วตา ที่มองไปยังลูกชายและคนรักของลูกชายอย่างเอ็นดู
“ฉันถูกร็อบขอร้องให้มาดูลูกชายเพราะแกไม่ยอมกลับอังกฤษ บอกว่าจะอยู่เมืองไทย แต่ร็อบอยากให้คริสกลับไปเรียนให้จบเรียบร้อยก่อน อีกแค่ปีเดียวแกก็จะจบตรีอยู่แล้ว”
อาชวินเหลือบมองคนรักอายุน้อยกว่าด้วยความทึ่ง ก็รู้หรอกว่าเจ้าตัวหัวดี แต่ไม่คิดว่าจะเรียนข้ามชั้นได้ไวขนาดนั้น
“งั้นก็พากลับไปด้วยกันเลยสิครับ”
อาชวินเสนอ ทำเอาคนนั่งหน้ามุ่ยข้าง ๆ สะดุ้งเฮือก แล้วรีบหันขวับมาทางคนรักทันที
“ได้ไงล่ะครับ! ถ้าผมไม่อยู่ แล้วเกิดคุณวินเปลี่ยนใจผมจะทำยังไงล่ะ!”
อาชวินหัวเราะเบา ๆ ในลำคอ แล้วเขกศีรษะอีกฝ่ายค่อย ๆ
“เด็กบ้า ... นายบอกให้ฉันเชื่อใจนาย แล้วทำไมนายไม่เชื่อใจฉันบ้าง ...ฉันให้สัญญานะ ตราบใดที่นายยังรักฉัน และไม่เบื่อฉัน ตัวฉันเองก็จะไม่นอกใจ และไม่คิดจะมีใครเข้ามาในชีวิตแน่นอน”
คริสโตเฟอร์มีสีหน้าสลดลงจนคนมองสงสาร แม้แต่แก้วตาเองก็เริ่มใจอ่อน เมื่อเห็นสีหน้าเช่นนั้นของลูกชายตน
“ตั้ง 1 ปีเชียวนะครับ ...ที่เราต้องห่างกัน”
เด็กหนุ่มพึมพำ ทว่าอาชวินกลับถอนหายใจเบา ๆ แล้วบอกกลับไปอย่างอ่อนโยน
“แค่ 1 ปี ต่างหาก ...ถ้านายยังรักฉันเหมือนเดิม เวลาแค่นั้น ฉันรอได้เสมอ”
“คริส... ร็อบแค่ไม่อยากให้ลูกเสียเวลาที่เรียนมาก่อนหน้านั้น แต่ถ้าจบทางโน้นแล้ว ลูกจะมาเรียนต่อยอดที่ไทย แม่กับร็อบก็ไม่ว่าอะไรหรอกนะ”
แก้วตาเอ่ยเสริมขึ้นบ้าง จนเด็กหนุ่มเริ่มมีสีหน้าดีขึ้น
“คุณวินสัญญานะครับ ว่าจะรอผม”
คริสโตเฟอร์หันมาถามคนรัก ซึ่งอาชวินก็พยักหน้า พร้อมกับจับมืออีกฝ่ายบีบแน่น
“ฉันสัญญา”
“ถ้ากังวลนักให้แม่เฝ้าคุณวินไว้แทนลูกไหมจ๊ะคริส”
แก้วตาแกล้งแซวลูกชาย ซึ่งเด็กหนุ่มก็หน้ามุ่ย แล้วรีบบอกทันที
“ไม่มีทาง แม่ก็กลับพร้อมผมด้วยนั่นล่ะ ...ให้ตายสิ สงสัยต้องเตือนพ่อให้ระวังเวลาแม่จะขอกลับไทยเสียแล้ว”
แก้วตาหัวเราะเบา ๆ กับคำบ่นของลูก แต่อาชวินนั้นยิ้มเจื่อน ๆ ชักจะไม่ค่อยแน่ใจแล้วว่า นิสัยเสีย ๆ ของคนรักนั้น ได้มาจากพ่อฝ่ายเดียวจริงหรือไม่
จากนั้นแก้วตาก็ไล่คริสโตเฟอร์ให้ไปเตรียมตัวกลับ เพราะเธอกลัวเด็กหนุ่มจะเปลี่ยนใจเสียก่อน เล่นเอาอาชวินก็รู้สึกโหวง ๆ ในใจไปบ้างเหมือนกัน ทว่าหากคิดถึงอนาคตของอีกฝ่าย เขาก็จะสู้ยอมทนเหงาแล้วรอแบบนี้เสียดีกว่า
พออยู่ลำพังแก้วตาก็ชวนผู้หมวดหนุ่มคุยเรื่องของคริสโตเฟอร์ และเรื่องของเธอกับโรเบิร์ตผู้เป็นสามี ทำให้อาชวินทราบถึงชีวิตรักของอีกฝ่ายก็คล้าย ๆ กับตัวเอง โดยที่แก้วตานั้นเป็นที่ต้องตาต้องใจของโรเบิร์ต เหมือนตอนเขาเจอกับคริสโตเฟอร์ครั้งแรก ผิดกันแต่ที่แก้วตานั้นตัดสินใจหนีจากโรเบิร์ต เพราะคิดว่าอีกฝ่ายจะไม่จริงจังกับเธอ เนื่องจากทั้งคู่แตกต่างกันด้านฐานะ และความเป็นอยู่ลิบลับ
และพอหนีมาได้ เธอก็รู้ว่าตัวเองได้ตั้งครรภ์ลูกของสามี แต่แก้วตาก็ยังคงเลี้ยงดูคริสโตเฟอร์ด้วยตัวเอง จนกระทั่งสิบปี โรเบิร์ตที่มาทำธุรกิจในเมืองไทยก็ได้พบกับเด็กหนุ่มโดยบังเอิญ และคงเป็นโชคชะตาที่ทำให้เจ้าตัวเกิดสะกิดใจ และตามมาจนเจอหล่อนในที่สุด ซึ่งพอแก้วตาได้รับรู้ว่าอีกฝ่ายยังไม่ลืมตนตลอดสิบปีที่ผ่านมา ก็ทำให้เธอยอมตกลงรับรักเขา และย้ายไปอยู่กินด้วยกันที่อังกฤษในฐานะภรรยาที่ถูกต้องตามกฎหมาย พร้อมกับลูกชายคนเดียว
“ร็อบชดเชยเวลาสิบปีที่ผ่านมาให้ฉันและคริสอย่างเต็มที่ ...เด็กคนนั้นเลยกลายเป็นคนเอาแต่ใจตัวเอง อยากได้อะไรก็ต้องได้ ฉันเองที่เป็นแม่ แต่ไม่ตักเตือนลูกก็ผิดเหมือนกัน พอได้ฟังเรื่องคุณวิน ฉันเองก็โกรธลูกอยู่บ้าง แต่พอได้เห็นความจริงใจของลูกที่มีต่อคุณ ก็หวนคิดถึงตัวเองในอดีต แล้วก็ดีใจมากที่คุณไม่รังเกียจลูกชายของฉัน”
อาชวินพยักหน้ารับรู้แล้วยิ้มให้ เขาเองความจริงแล้วก็มีความสับสนและหวาดระแวงไม่แพ้แก้วตาตอนสาว ๆ เช่นเดียวกัน เพราะอีกฝ่ายเป็นเด็กหนุ่มอนาคตไกล ที่พร้อมไปด้วยหน้าตา ความสามารถ และทรัพย์สมบัติ จนมีบางครั้งที่เขาอดคิดไม่ได้ว่า คนอย่างเขานั้นเหมาะกับคริสโตเฟอร์จริง ๆ หรือ
ทว่าความจริงใจและความรักที่มีให้กันเสมอซึ่งเด็กหนุ่มมีให้กับเขา ก็ทำให้อาชวินลบล้างความน้อยเนื้อต่ำใจในบางครั้งนั้นออกไปได้จนเกือบหมดสิ้น และตั้งใจว่าจะรอคอยจนกว่าวันที่คริสโตเฟอร์จะกลับมาหาตนอีกครั้ง
“คุณวิน...ไม่เปลี่ยนใจแน่นะครับ ถ้าคุณวินรั้งผมไว้ ...ผมก็จะไม่..”
คริสโตเฟอร์ยังคงลังเล แม้กระทั่งยามที่มาส่งคนรักถึงที่พัก และมารดากับเขาก็กำลังจะขึ้นรถตรงไปที่สนามบินหลังจากนี้
“โชคดีนะคริส”
อาชวินชะโงกหน้าจูบที่แก้มของเด็กหนุ่ม ทำให้คริสโตเฟอร์ถอนหายใจกับการตัดสินใจเด็ดเดี่ยวของคนรัก เขารั้งร่างของอาชวินมากอดโดยไม่สนสายตาของใคร แล้วจึงกระซิบบอกกับผู้หมวดหนุ่มแผ่วเบา
“ผมรักคุณนะคุณวิน รอผมนะครับ ผมจะรีบกลับมา”
“อืม...ฉันจะรอนาย และไม่นอกใจนายเด็ดขาด”
อาชวินกระซิบตอบในคำพูดที่ทำให้คนฟังอมยิ้ม แล้วหอมแก้มคนรักฟอดใหญ่ก่อนจาก
“บ๊ายบายครับคุณวิน รักษาสุขภาพด้วยนะครับ แล้วผมจะโทรมาหาคุณบ่อย ๆ”
อาชวินโบกมือลาคนที่เดินจากไปขึ้นรถ ก่อนจะถอนหายใจเบา ๆ แล้วตรงขึ้นที่พักของตัวเองไปเงียบ ๆ
..
...
..
(ยังมีต่อนะเอ้อ~~~ ไว้จะมาต่อเร็ว ๆ นี้~~~)
-
:serius2: ซึมเลย
-
อ่านแล้วมันหลากหลายอารมณ์์ตีกันดีพิลึกเลยคุณปัทม์ แต่ที่แน่ๆ ยิ้มตลอดตอนอ่าน
วินนี่คิดเองเออเองใช้ได้เลย :เฮ้อ:
ส่วนคริส เพิ่งรู้สึกว่านี่คือเด็ก16ก็วันนี้แหละ (ตอนที่พาวินไปหาแม่)
ขำกลิ้งที่แม้แต่กับแม่ก็ยังหวงวิน ไม่เว้นเล้ยยยยยยยย :m20:
รอตอนที่เหลือนะคะ สวัสดีปีใหม่ค่ะ :กอด1:
-
มาไวไว น๊ะ
:กอด1: :กอด1:
-
คู่นี้น่าสงสารจังครับ ตั้ง ๑ ปีเชียวนะ นานเกินไปนะ
-
รอออออ
รอตอนต่อไปค้าาาา
-
แอบสงสาร ตั้งปีนึงแหนะ
รอตอนต่อไปค่ะ
-
นึงปีผ่านไป ไวเหมือนโกหก แต่สำหรับคริสคงนานเหมือนโกหก พอกันละนะ
>.< หลังจากนี้ปีนึง มีหวังคริสเอาคืนจนหนำใจเลยอ่ะเดะ เหอๆ :impress2:
-
ห้ามนอกใจกันนะ
-
มาต่อเร็วๆนะคะ :m13: :m13:
-
ตอนของคริส+วินยาวมาก~~
ชอบที่สุดดดดดดดดดดดเลย 555+
รอส่วนที่เหลืออยู่นะค้าบบบ
-
จิ้มๆๆๆไปหนึ่งที ฐานทำให้ค้าง 55+ รอที่เหลือนะคะ ^_^
-
ต้องห่างกันปีนึงเลยนะ เหงาแย่เลย
ถึงจะโทรคุยกันทุกวันแต่ก็ไม่เหมือนอยู่ด้วยกันหรอกนะ
ตอนนี้คริสทำตัวสมอายุที่สุด หวงคนรักแม้กระทั่งแม่ตัวเอง คริคริ
-
1 ปีไว้ ๆ หน่อยนะ
คริสรีบกลับมานะ
:call:
-
..
..
คริสโตเฟอร์กลับอังกฤษไปได้หกเดือนแล้ว แต่อาชวินนั้นรู้สึกว่าเวลาที่ผ่านไปแต่ละวันมันเนิ่นนาน ราวกับจะผ่านไปหลายปีด้วยซ้ำ ผู้หมวดหนุ่มมักนั่งเหม่อลอย และเผลอถอนหายใจบ่อยครั้ง พอได้ยินเสียงโทรศัพท์ก็มักจะตกใจและตื่นเต้นเสมอ แต่พอไม่ใช่เบอร์ที่รอคอย เขาก็ดูมีสีหน้าผิดหวัง และนั่งซึมไปอีกพักใหญ่
“วิน...วันนี้ไปดื่มกันไหม นายไม่ได้สังสรรค์กับเพื่อน ๆ นานแล้วนะ”
กานต์พยายามเอ่ยชวนอีกฝ่ายที่ก้มหน้าก้มตาทำงานบนโต๊ะ แต่อาชวินเพียงแค่ยิ้มน้อย ๆ แล้วปฏิเสธ
“ไม่ดีกว่า ว่าจะเคลียร์งานตรงนี้ให้เสร็จ”
“เฮ้อ! ทำงานอีกแล้ว จะบ้างานก็ให้มันมีลิมิตหน่อย รู้หรอกน่า ว่าไม่อยากนั่งเหงาคิดถึงเจ้าหนูนั่น แต่ถ้าโหมมากไปจนล้มป่วย ทางนี้ก็มีคนเป็นห่วงนายอีกมากนะ ฉันคนนึงก็ใช่ล่ะ!”
กานต์บ่นใส่อย่างเหลืออด จนคนฟังเงียบกริบ แล้วพึมพำขอโทษแผ่วเบา
“ขอโทษว่ะกานต์ ...แต่มันทำใจลำบากจริง ๆ อยากเจอ อยากพบ แต่พบไม่ได้นี่...”
กานต์ถอนหายใจ แล้วตบบ่าเพื่อนสนิทปลอบโยน ถ้ากลับกันเป็นเขาแล้วต้องให้แยกกับเควิน เขาก็คงทุกข์ใจหนักไม่แพ้อีกฝ่ายแน่
“ก็โทรไปหาสิ”
กานต์เสนอ แต่คนฟังรีบอ้าง
“ค่าโทรมันแพง”
“อย่ามางกไม่เข้าเรื่อง รู้หรอกนะว่าเวลาเจ้าหนูนั่นโทรมา นายก็หาเรื่องตัดบทวางอยู่บ่อย ๆ”
กานต์บ่นใส่ทำเอาคนฟังสะดุ้งเฮือก
“รู้ได้ไง!”
“ก็เด็กนั่นโทรมาปรึกษา ตอนแรกเขาก็กลัวว่าห่างกันแล้วนายจะเปลี่ยนใจ แต่พอฉันบอกสภาพของนายแต่ละวัน เจ้าตัวก็หายกังวล แต่ก็ทำให้ห่วงหนักกว่าเดิม แล้วก็เลยฝากฝังให้ฉันดูแลนายแทนเขาน่ะ”
อาชวินเงียบกริบ แล้วจึงก้มหน้าหลบตาเพื่อน
“ก็พอได้ยินเสียงก็ยิ่งคิดถึงนี่นา พอคุยไปนาน ๆ ก็กลัวว่าจะเผลอลืมตัว ขอให้เด็กนั่นกลับเมืองไทย ...”
“เฮ้อ! ช่วยไม่ได้ มีแฟนอยู่ในวัยอนาคตของชาติก็ลำบากอย่างนี้ล่ะ”
กานต์ปลอบ แล้วจึงชวนต่อ
“น่าวิน ไปดื่มกัน ก้องก็ไปด้วย พี่ภามก็ด้วย วันนี้นัดรวมพลได้สำเร็จเลยนะ!”
คนฟังนิ่งแล้วนึกสนุกตามมา
“อืม...ก็ได้ ดีเหมือนกัน เมา ๆ ให้ลืมสักวัน”
“เดี๋ยวเจ้าหนูนั่นก็งอนหรอก ที่จะลืมเขาน่ะ”
กานต์เอ่ยแซว ซึ่งอาชวินก็ยิ้มตอบ
“ช่วยไม่ได้ อยากทำให้ฉันทรมานใจเองนี่นะ”
จากนั้นทั้งคู่ก็คุยกันอีกสองสามคำ แล้วกานต์จึงโทรไปบอกก้องภพว่าอาชวินจะมาดื่มด้วย ก้องภพเลยบอกให้อาชวินและกานต์มาด้วยกัน ส่วนเขากับภามจะไปรออยู่ที่ร้านของโทนี่ล่วงหน้า
พิงกี้คาเฟ่ กลายสภาพมาเป็นบาร์สำหรับดื่มชั่วคราว เมื่อเจ้าของร้านไม่อยากให้คนรักของตัวเองไปดื่มไกลหูไกลตา แถมเควินก็กำชับไว้อีกว่า ถ้ากานต์ชวนภามหรือก้องภพดื่ม ให้มาที่ร้านไม่ก็ที่บ้านโทนี่ อย่าให้ไปไหนไกลหูไกลตาเด็ดขาด
“เกรงใจจังเลยครับ นี่ยังไม่ได้เวลาปิดร้านไม่ใช่หรือครับ”
ก้องภพบอกกับโทนี่ ที่ลงทุนปิดร้านให้พวกเขาดื่มกัน
“ไม่เป็นไรครับ ดีแล้วที่มาที่นี่ ถ้าไปที่อื่นผมก็ไม่ค่อยวางใจ โอ๊ย!”
โทนี่หลุดร้องตามมาเพราะโดนภามที่นั่งใกล้ ๆ ศอกเข้าให้ อย่างหมั่นไส้ พักหลังนี่โทนี่ชักจะติดนิสัยหึงหวงจากเควิน มาใช้กับเขาเข้าบ้างให้แล้ว จนบางทีเขาก็นึกรำคาญ แต่พอเห็นใบหน้าอ้อน ๆ ของคนรัก ก็ทำเอาเขาใจอ่อนยอมตามใจเสียทุกครั้งไป
“นี่ถ้าคุณโทนี่ไม่ชวนไว้ พวกผมกะจะชวนพี่ภาม ไปนั่งร้านคุณฟงแทนแล้วล่ะ”
กานต์เอ่ยแซว ทำเอาโทนี่สั่นศีรษะไปมา
“อย่าเลยครับ ผมสงสารเถ้าแก่ฟงเขา กิจการกำลังเติบโต จะพาลมาเจ๊งข้ามคืนเอาได้แทน”
คนฟังกลืนน้ำลายลงคอ พอจะเดาออกว่าเจ้าตัวคิดจะทำอะไร เพราะแม้โทนี่จะพูดพร้อมรอยยิ้ม แต่นัยน์ตานั้นวาววับเอาเรื่อง เหมือนตอนเควินเอาจริงไม่มีผิด
ทางด้านภามถอนหายใจยาวอย่างนึกระอา เขารู้เรื่องว่าพวกกานต์และอาชวินแฝงตัวเข้าไปในร้านของฟงเมื่อหกเดือนก่อนในสภาพของเด็กนั่งดริงค์ และโทนี่เองก็ระแวงว่าเขาจะลอบปลอมตัวไปสืบคดีโดยใช้อาชีพนั้นบ้าง ทั้งที่เขาบอกว่า ต่อให้อยากทำแต่ด้วยสรีระและสภาพที่เป็นอยู่ก็คงไม่มีใครเขารับแน่ แต่โทนี่ก็พร่ำบอกแต่ว่า เขาออกจะเซ็กซี่ ซึ่งภามก็มองไม่ออกว่าตัวเองเซ็กซี่อะไรตรงไหน เหมือนที่คนรักบอก
และถ้าพูดกันตามตรงแล้ว เขาว่าโทนี่นั้นดูเหมาะกับคำว่าเซ็กซี่เสียกว่าอีก ทั้งใบหน้าสวยคม เส้นผมยาว และเรือนร่างที่แสนจะเพอร์เฟกต์ในฐานะผู้ชาย ก็ทำให้หลายคนทั้งหญิงและชายต้องเหลียวมองเป็นประจำอยู่แล้ว
“คิดอะไรอยู่หรือครับคุณภาม”
โทนี่ที่สังเกตเห็นคนรักจู่ ๆ ก็เผลอยิ้มน้อย ๆ และใบหน้าแดงระเรื่อ เข้าไปกระซิบถาม จนภามสะดุ้งเฮือก แล้วรีบปฏิเสธทันที
“เปล่าสักหน่อย...”
โทนี่เลิกคิ้วน้อย ๆ แต่แล้วก็ต้องยิ้มตามมา ก่อนจะหอมแก้มอีกฝ่ายแผ่วเบา
“งั้นก็ไม่เป็นไรครับ แต่ถ้าคิดถึงผมก็จะดีใจมากเลยทีเดียว”
ภามหน้าแดงยิ่งขึ้นกว่าเดิม ส่วนคนอื่น ๆ นั้นช่วยกันเป่าปาก และโห่ใส่อย่างนึกสนุก
“โอ๊ย! หวานกันไม่เกรงอกเกรงใจเลยนะครับพวกคุณ เกรงใจกันหน่อย คนที่แฟนอยู่ห่าง นั่งหัวโด่อยู่ทั้งคนแท้ ๆ!”
ก้องภพแซวใส่อย่างหมั่นไส้ เพราะตอนนี้เขมิกาต้องไปธุระที่ต่างจังหวัดเกือบเดือน ทำให้เขานึกเหงา เลยชวนมารวมตัวกันดื่มอย่างทีเห็น
ส่วนอาชวินนั้นพอได้ฟังที่เพื่อนบอกเจ้าตัวก็ชะงักไป แล้วหวนคิดถึงใครบางคนที่ไม่เจอหน้ากันมาแล้วตั้งเกือบหกเดือน
“เฮ้อ...อีกครึ่งปีเองสินะ”
เมื่อเห็นเพื่อนกลับเข้ามาสู่โหมดหดหู่ต่อ ก็ทำให้กานต์ต้องหันไปดุก้องภพเบา ๆ ทำเอาผู้หมวดหนุ่มสะดุ้งอย่างนึกขึ้นมาได้ เพราะรู้ดีเช่นกันว่าคนรักของเพื่อนกลับไปเรียนต่อ และยังไม่มีกำหนดกลับอย่างน้อยก็อีกครึ่งปี
“ง่า...โทษทีว่ะวิน ลืมตัวไปหน่อย”
“ไม่เป็นไร เข้าใจว่ะ! อย่าซีเรียส มาสนุกกันไม่ใช่หรือไง”
อาชวินเปลี่ยนท่าทีเป็นร่าเริง แล้วรินเหล้าแจกแต่ละคน ซึ่งก็มองสบตากัน แล้วจึงเลยตามเลย เฮตามแล้วก็เริ่มสังสรรค์กันถึงเรื่องทั่วไปอย่างออกรสชาติ
“คิดดูเด๊ะ! มันน่าเคืองไหม! สามเดือนแรกก็โทรมาถี่ดีอยู่หรอก! แต่พอสามเดือนหลังนี่ หายหัวไปเลย! นาน ๆ จะมีเมสเซสมาสักครั้ง... เอิ๊ก!...แล้วจะไม่ให้โมโหได้ยังไง! ตัวเองบอกให้ฉันรอ อย่านอกใจ ...ถ้าอย่างนั้น ก็หัดมาเป็นห่วงเป็นใยกันมั่งเซ่!”
อาชวินที่ดื่มเหล้ายิ่งกว่าน้ำเริ่มเมาได้ที่ และโพล่งความในใจออกมาอย่างไม่คิดปิด ทำเอาเพื่อนที่นั่งจิบทีละน้อย ต้องยิ้มแห้ง ๆ พลางพยักหน้ารับรู้ และเออออตามไป เพื่อให้ชายหนุ่มระบายในสิ่งที่อดทนอดกลั้นออกมาให้หมด
“พอได้ฟังเสียงแล้วทำให้คิดถึงก็จริง... แต่นี่เล่นไม่โทรมาเลย แล้วจะให้คิดยังไง...ก็รู้ไม่ใช่หรือว่า ฉันมันพวกคนแก่ชอบคิดมาก...ทำไมไม่หัดเอาใจกันให้มากกว่านี้ล่ะวะ!”
“เอาน่า ๆ เขาอาจจะเรียนยุ่งมากก็ได้นะวิน ปีสุดท้ายของปริญญานี่นะ”
กานต์ปลอบเพื่อน พอเห็นอาชวินกินเหล้าหนักขนาดนี้ เขาก็หมดความคิดที่จะเมาตาม เพราะกลัวเผลอผสมโรง ทำตัวแปลก ๆ เข้า จนก้องภพกับภามจะลำบากมากขึ้น
“บางครั้งคนเรา แค่คิดอย่างเดียว ก็ไม่ทำให้อีกฝ่ายรู้หรอกนะ ...แม้จะสนิทกันขนาดไหน แต่ก็ใช่ว่าจะรู้ใจกันง่าย ๆ ถ้าไม่ยอมบอกออกไปด้วยตัวเองน่ะ”
ภามให้ข้อคิด ทำให้อาชวินนิ่งเงียบ แล้วพยักหน้ารับรู้ ก่อนจะหยิบมือถือขึ้นมาโทรออกไปหาเบอร์ของคนรักทันที จนคนอื่น ๆ พากันนิ่งอึ้ง
“คุณวิน? มีอะไรหรือเปล่าครับ ตอนนี้ที่เมืองไทยก็เกือบห้าทุ่มแล้วไม่ใช่หรือครับ ยังไม่นอนอีกหรือครับ”
คริสโตเฟอร์ถามอย่างเป็นห่วงเมื่อเห็นว่าเป็นเบอร์ของคนรัก ซึ่งอาชวินก็สูดลมหายใจ ก่อนจะโพล่งใส่มือถือดังลั่น
“ไอ้เด็กบ้า! รู้ไหมฉันคิดถึงนายขนาดไหน! เมื่อไหร่จะรีบกลับมาหาฉันสักทีเล่า! ฉันจะบ้าตายเพราะคิดถึงนายอยู่แล้ว...ฮึก...”
พอตะโกนไปเจ้าตัวก็ร้องไห้ตามมา เห็นท่าไม่ดีกานต์ก็รีบดึงโทรศัพท์เพื่อนมาพูดแทน
“ง่า...โทษนะคริส พอดีฉันกับวินมาดื่มที่ร้านคุณโทนี่กันน่ะ แล้ววินมันดื่มมากไปหน่อย ก็เลยเมาไม่รู้เรื่องแบบนี้ อย่าคิดมากเลยนะ”
“...คุณกานต์สินะครับ”
คริสโตเฟอร์ที่นิ่งเงียบไปเอ่ยขึ้น กานต์รับคำเบา ๆ แล้วก็ต้องประหลาดใจตามมา
“เอาโทรศัพท์ให้คุณวินหน่อยสิครับ ผมอยากคุยกับเขาสักหน่อย”
“หือ? อืม ได้”
กานต์ยื่นโทรศัพท์ส่งให้อาชวินที่นั่งเช็ดน้ำตาป้อย ๆ โดยมีก้องภพกับภามคอยปลอบอยู่
“คุณวินครับ ...ขอโทษนะครับที่ไม่ค่อยมีเวลาให้ ...แต่รบกวนรออีกนิดนะครับ แล้วผมจะรีบกลับไปหาคุณ อดทนหน่อยนะครับ ผมเองก็กำลังอดทนอยู่เหมือนกัน...”
น้ำเสียงจริงจังหนักแน่นที่ดังมาตามสาย ปลอบโยนให้คนฟังรู้สึกสบายใจขึ้น ผู้หมวดหนุ่มสะอื้นเล็กน้อย ก่อนจะตอบกลับไป
“ฉันจะรอ...รักนายนะคริส...รักมากเลย ไม่คิดว่าจะรักใครได้แบบนี้มาก่อน...รักจริง ๆ นะ”
“ครับผมรู้ ...ผมก็รักคุณวินมากเหมือนกันครับ...แล้วก็อย่าดื่มมากนะครับ คืนนี้พอได้แล้ว รักษาสุขภาพด้วย ถ้าป่วยก่อนผมกลับไป ผมไม่ยอมนะครับ”
“อือ ๆ จะเลิกดื่มแล้วล่ะ ...นายเองก็เหมือนกันนะ รักษาสุขภาพด้วย อย่าดื้อกับพ่อแม่นักล่ะ”
เสียงหัวเราะดังเบา ๆ มาตามสาย แล้วตอบกลับไป
“ครับ ...อ่ะ แค่นี้นะครับ เดี๋ยวผมต้องไปส่งงานก่อน”
“อืม...ขยันเรียนนะคริส แล้วฉันจะรอนาย”
“ครับ แล้วผมจะรีบกลับไปหาคุณ”
คริสโตเฟอร์บอกแล้ววางสายไป อาชวินมองโทรศัพท์แล้วยิ้มน้อย ๆ ทำให้คนอื่นที่อยู่ด้วยกันยิ้มตามอย่างโล่งอก
“อดทนกันน่าดูเลยนะครับ ...ถ้าเป็นผม ได้ยินคุณภามพูดแบบนั้น ผมคงรีบตาลีตาเหลือกกลับมาหาเลยแน่ ๆ”
โทนี่กระซิบบอกคนรัก ซึ่งภามก็หันมายิ้มเขิน ๆ ให้ แล้วก็ทำเป็นหันไปมองทางอื่นไม่สนใจ จนหนุ่มลูกครึ่งชักอยากจะให้คนอื่นกลับบ้านไป แล้วชวนภามขึ้นไปบนห้องพักชั้นสองของร้านกันสองคนเสียเดี๋ยวนี้ แต่แล้วชายหนุ่มก็ต้องสะดุ้งเมื่อได้ยินเสียงกานต์ดังขึ้น
“พี่ภามครับ เดี๋ยวพวกผมจะกลับเลยดีกว่าครับ ดึกมากแล้ว ส่วนวินเดี๋ยวผมจะไปส่งเอง”
“ฉันขับไปส่งให้ก็ได้ ไม่สิ ให้ไปค้างที่ห้องฉันดีกว่า เมา ๆ แบบนี้ ไม่อยากปล่อยให้อยู่คนเดียวเท่าไหร่”
ก้องภพเสนอ ซึ่งคนอื่นก็เห็นสมควรด้วย หลังจากนั้นกานต์จึงหิ้วปีกอาชวินที่เมาหลับไปแล้ว ขึ้นไปไว้ด้านหลังรถ แต่ตัวเขาไม่ได้กลับด้วยกัน เพราะนัดให้เควินมารับก่อนหน้านั้นแล้ว
หลังจากนั้นหนึ่งอาทิตย์ อาชวินก็กลับมาร่าเริงอีกครั้ง แม้จะไม่เท่ากับปกติ แต่ก็ถือว่าเป็นเรื่องที่ดีสำหรับเพื่อนสนิทและเพื่อนร่วมงานที่ได้เห็น ใบหน้ายิ้มแย้มของชายหนุ่มแบบนั้น
“หลังจากนั้นแล้วโทรมาอีกไหม?”
กานต์ถามในระหว่างที่พวกเขาพักกินข้าวกลางวันแถวสน.
“ไม่หรอก แต่มีเมสเซสมาบ้าง บอกว่าคิดถึงแต่ยุ่งมาก อยากโทรหา แต่กลัวไม่มีสมาธิ อะไรพวกนี้ล่ะนะ”
“โอ้ ก็หวานดีนี่”
กานต์เอ่ยแซว ซึ่งอาชวินก็หัวเราะเบา ๆ
“ก็นะ...เอาเหอะ ถึงฉันจะเมา แต่ก็พอจำได้คลับคล้ายคลับคลา ...หมอนั่นบอกให้ฉันอดทน และเขาเองก็กำลังอดทนอยู่เหมือนกัน ...ขนาดเด็กอย่างหมอนั่นยังทำได้ แล้วจะให้ผู้ใหญ่อย่างฉันน้อยหน้าได้ยังไง จริงไหมล่ะ!”
“คิดได้แบบนั้นก็ดีแล้วล่ะ”
กานต์ตบบ่าเพื่อน พวกเขาพูดคุยกันอีกสักพัก แล้วพอดูนาฬิกาเมื่อเห็นว่าใกล้เวลาเข้าทำงานทั้งคู่ก็จ่ายเงินค่าข้าว แล้วตรงกลับขึ้นสน. เพื่อทำงานในช่วงบ่ายต่อไป
...
...
-
โห เด็กน้อยจอมหื่นไปเรียนซะไกลเลย สงสัยงานนี้คุณตำรวจหมดตัวกับค่าโทรศัพท์แน่ๆๆ :laugh:
-
ตกเย็นอาชวินขอตัวตรงกลับบ้านโดยไม่ไปสังสรรค์กับใครเช่นเคย เมื่อถึงที่พักชายหนุ่มก็จอดรถไว้ที่ลานจอดรถของแมนชั่น และพอจะเตรียมกลับขึ้นห้อง เขาก็ต้องสะดุ้งเฮือก เมื่อจู่ ๆ มีใครบางคนลอบมาข้างหลัง พลางกระซิบขู่ดุ ๆ
“ถ้าไม่อยากโดนยิงตาย ก็ตามมาเงียบ ๆ”
วัตถุแข็ง ๆ ที่จี้อยู่ที่เอวทำให้ผู้หมวดหนุ่มกลืนน้ำลายลงคอ เขาเดินตามที่อีกฝ่ายสั่งตรงไปยังรถเบนซ์สีดำที่จอดอยู่ ก่อนจะชะงักกึก เมื่อเห็นร่างสูงของใครบางคนเดินลงมาจากรถ
“ขอบใจมากโจนาธาน ที่เหลือฉันจัดการเอง”
เด็กหนุ่มผมทองสวมแว่นตาดำออกคำสั่ง ชายรูปร่างสูงใหญ่ที่คุมตัวอาชวินมาโค้งรับ แล้วเดินหลบไปตามคำสั่งของผู้เป็นนาย ทิ้งให้อาชวินยืนนิ่งอึ้ง พูดอะไรไม่ออกอยู่เฉย ๆ เช่นนั้น
“ไงครับ คุณผู้หมวด ไม่ได้เจอกันนาน สบายดีไหมครับ”
คริสโตเฟอร์ถอดแว่นตาดำ แล้วถามอีกฝ่ายพร้อมรอยยิ้ม แต่อาชวินก็ยังคงนิ่งอึ้งอยู่กับที่ เพราะคิดว่าบางทีเขาอาจจะกำลังหลับฝันไปอยู่ก็ได้
“คุณวิน? …เป็นอะไรครับ จำผมไม่ได้แล้วหรือ แค่หกเดือนเองนะครับ”
คริสโตเฟอร์ถามต่อ อาชวินเม้มปากน้อย ๆ แล้วจึงเดินดุ่ม ๆ เข้าไปหาอีกฝ่าย ก่อนจะโผเข้ากอดร่างตรงหน้าหมับ จนเด็กหนุ่มเซไปเล็กน้อยกับแรงโถมของคนรัก
“คริส...นายตัวจริงสินะ ...ฉันไม่ได้กำลังหลับฝันอยู่ใช่ไหม...บอกฉันสิ...”
“ผมเองครับคุณวิน ...เด็กบ้าของคุณยังไงล่ะ”
คริสโตเฟอร์ตอบอย่างยิ้มแย้ม ดีใจที่คนรักเป็นห่วงและคิดถึงเขาไม่แพ้กันถึงขนาดนี้
“แล้วกลับมาได้ยังไง ยังไม่ครบปีเลยไม่ใช่หรือ อย่าบอกนะว่าแอบหนีมา”
พอตั้งสติได้ อาชวินก็รีบซักอีกฝ่ายทันที คริสโตเฟอร์หัวเราะเบา ๆ แล้วหอมแก้มคนรักซ้ายขวา ก่อนจะตอบคำถามของชายหนุ่ม
“ที่ผมไม่ค่อยติดต่อมาในช่วงหลัง ๆ ก็เพราะพยายามเร่งทำวิทยานิพนธ์ให้ผ่านนี่ล่ะครับ เกือบแย่เหมือนกัน เพราะทุ่มเต็มที่ จนบางทีก็อดนอนข้ามวันข้ามคืนอยู่ประจำ”
พอได้ฟังดังนั้นก็ทำให้อาชวินยิ่งพิจารณาคนรักให้ถี่ถ้วน แล้วก็พบว่าเด็กหนุ่มดูซูบผอมลงไปมากทีเดียว
“เด็กบ้า... ฉันบอกแล้วไงให้ดูแลสุขภาพด้วย ฝืนเกินตัวแบบนี้ ถ้าป่วยไปทั้งฉันและพ่อแม่ของนาย จะเสียใจขนาดไหนรู้ไหม”
อาชวินบอกพลางลูบใบหน้าของคนรักอย่างเป็นห่วง ซึ่งคริสโตเฟอร์ก็ยิ้มน้อย ๆ แล้วกระแอมเบา ๆ
“เราไปคุยเรื่องของเราต่อที่ห้องผมดีกว่าครับ ผมซื้อของฝากมาให้คุณวิน กับพวกคุณกานต์ตั้งเยอะแน่ะ”
อาชวินสะดุ้ง และพอมองไปก็เริ่มเห็นคนที่พักในแมนชั่นด้วยกันบางคน หันมามองพวกเขาอย่างสนใจ
“อืม ..ก็ได้”
อาชวินรับคำอย่างว่าง่าย เพราะเขาเองก็อยากใช้เวลาอยู่ร่วมกับคนรักให้นานที่สุดเท่าที่จะทำได้ในยามนี้
อาชวินนึกแปลกใจที่คริสโตเฟอร์ไม่ได้พาเขามาที่แมนชั่นหรูกลางกรุงเดิมที่อีกฝ่ายเคยอยู่ แต่กลับพามาหยุดอยู่หน้าบ้านหลังใหญ่ถัดจากสน.ของเขาไปแค่เพียงไม่กี่ซอย เมื่อก่อนนั้นมันเป็นที่ดินรกร้างที่ราคาแพง เลยยังไม่มีใครซื้อ แต่เมื่อสามเดือนก่อนเขาก็เห็นว่ามันเริ่มมีการก่อสร้าง คนงานทำงานกันอย่างขยันขันแข็ง ทั้งกลางวันและกลางคืน จนเขายังเคยแซวกับกานต์ว่า น่าจะเป็นบ้านของรัฐมนตรีหรือเศรษฐีที่ไหนสักหลังแน่
“อย่าบอกนะว่าบ้านนี้น่ะ...”
อาชวินหันมาถามคนรัก และก็แทบไม่ต้องได้รับคำตอบ เมื่อบานประตูเหล็กเปิดกว้างต้อนรับรถเบนซ์สีดำให้เลี้ยวเข้าไปภายใน
“ถูกใจไหมครับ เรือนหอของพวกเรายังไงล่ะครับ”
คริสโตเฟอร์บอกยิ้ม ๆ และเมื่อก้าวลงจากรถ อาชวินก็ชักอยากกลับไปแมนชั่นของตน เพราะมีคนรับใช้มายืนรอต้อนรับกันอย่างเพียบพร้อม
“เชิญครับคุณคริสโตเฟอร์ ผมเตรียมห้องให้เรียบร้อยแล้วครับ”
“อือ ขอบใจนะอัลเบิร์ต”
คริสโตเฟอร์หันไปบอกกับพ่อบ้านวัยกลางคนที่เป็นชาวอังกฤษเหมือนตน ทั้งนี้เพราะการที่เขาย้ายมาศึกษาต่อที่ในไทย ทำให้โรเบิร์ตผู้เป็นบิดา เกณฑ์ทั้งคนรับใช้และบอดี้การ์ดที่ไว้ใจได้ ให้มาอยู่ด้วยกันกับบุตรชาย เพราะยังไงคริสโตเฟอร์ก็เป็นทายาทเพียงคนเดียวของเขา ซึ่งเป็นนักธุรกิจผู้ทรงอิทธิพลคนหนึ่งของอังกฤษ
อาชวินเดินตามเด็กหนุ่มขึ้นบันไดเวียนไปยังชั้นสอง ภายในคฤหาสนต์ถูกตกแต่งอย่างหรูหรามีสไตล์ ทำให้เขารู้ซึ้งถึงความเป็นคุณหนูที่ร่ำรวยของคนรักเข้าให้จริง ๆ ก็วันนี้
“เฮ้อ...นี่ฉันคงไม่ต้องย้ายมาอยู่กับนายที่นี่หรอกนะ”
“หรือคุณจะให้ผมย้ายไปอยู่ห้องคุณแทนก็ได้นะครับ แต่คงต้องให้พวกบอดี้การ์ดและคนรับใช้ทั้งหมดตามไปด้วย เพราะพ่อคงไม่ยอมปล่อยผมไปอยู่ลำพังกับคุณสองคนแน่... ท่านเป็นห่วงน่ะครับ”
อาชวินพยักหน้าอย่างเข้าใจ ตอนนี้เขาไม่อยากใส่ใจเรื่องหยุมหยิมในอนาคต เพราะแค่ได้พบกับคนรักที่ไม่ได้พบกันมานานก็ทำให้เขาดีใจเสียยิ่งกว่าจะคิดไปสนใจเรื่องอื่นให้มากความแล้ว
ทันทีที่ประตูห้องนอนของเด็กหนุ่มปิดลง ทั้งคริสโตเฟอร์และอาชวินก็ตรงเข้าสวมกอดกันโดนอัตโนมัติ ทั้งคู่ยืนแลกจูบกันอย่างเร่าร้อนไปพลาง และถอดเสื้อผ้าที่ช่างแสนจะเกะกะร่างกายในยามนี้ไปพลาง จนไม่นานพวกเขาก็อยู่ในร่างเปลือยเปล่าด้วยกันทั้งสองคน
“คริส...อยากเจอเหลือเกิน...”
“ผมก็เหมือนกันครับ คุณวิน...อยากเจอคุณ ...อยากกอดคุณจนแทบจะคลั่ง”
อาชวินยิ้มหวานให้คนรัก การที่อีกฝ่ายพยายามตั้งใจเรียน โดยไม่สนใจสภาพร่างกายของตัวเอง และสามารถจบการศึกษากลับมาหาเขาได้ในเวลาเพียงครึ่งปีกว่า ก็ยืนยันได้แล้วว่า คริสโตเฟอร์เห็นเขาสำคัญสำหรับเจ้าตัวเพียงใด เจ้าความน้อยอกน้อยใจที่เคยคิดมากก่อนหน้านั้น ก็พลันสลายหายไปจนหมดสิ้น
“งั้นก็กอดสิ...ฉันก็อยากให้นายกอดฉันเหมือนกัน”
ผู้หมวดหนุ่มบอก ซึ่งก็ไม่ต้องรอให้บอกซ้ำสอง คริสโตเฟอร์ช้อนร่างของคนรักตรงไปที่เตียงคิงไซส์กลางห้อง เขาประคองร่างของอาชวินลงไปบนเตียงอย่างถนอม แล้วเอนกายลงนอนเคียงข้าง ก่อนที่ทั้งคู่จะกอดรัดกันแน่น และบดเบียดริมฝีปากกันอย่างเร่าร้อนอีกรอบ
“คุณวิน ... รู้ไหมครับ ว่าครึ่งปีที่ผ่านมา ผมต้องอดทนกับความรู้สึกที่อยากจะกลับไปหาคุณขนาดไหน ...แต่เพราะให้สัญญาไว้แล้ว ก็เลยต้องพยายามทำทุกวิถีทางที่จะทำให้กลับมาหาคุณให้ไวที่สุด”
คริสโตเฟอร์กระซิบบอก ขณะที่ริมฝีปากของเขาไล่จูบไปทั่วเรือนร่างของผู้หมวดหนุ่ม
“จนวันนั้นที่คุณโทรมาหา ...มันทำให้ผมเกือบจะตบะแตก อยากจะทิ้งทุกอย่างที่อังกฤษ บินกลับไปหาคุณเสียเดี๋ยวนั้น ...แต่ถ้าผมทำแบบนั้น ก็เท่ากับครึ่งปีที่ผ่านมาของเราสองคน จะกลายเป็นสิ่งที่ไร้ประโยชน์ทันที”
“ฉันขอโทษคริส ...วันนั้นฉันเมามาก ...เมาจนขาดสติ ...และระงับความต้องการที่แท้จริงของตัวเองเอาไว้อีกไม่ไหว...”
อาชวินพึมพำพร้อมกับครางเบา ๆ ทุกครั้งที่ริมฝีปากร้อนชื้นของเด็กหนุ่มลากผ่านผิวกายของตน
“ไม่ต้องขอโทษหรอกครับ ...ผมดีใจนะ ยิ่งรู้ว่าคุณคิดถึงผมมาก อยากให้ผมกลับไปหามากขนาดไหน มันก็ยิ่งทำให้ผมที่เหนื่อยล้า เกิดความฮึดสู้ขึ้นมาอีกครั้ง จนกระทั่งทำสำเร็จจนได้”
คริสโตเฟอร์บอกขณะที่ใบหน้าเริ่มเคลื่อนต่ำสู่เบื้องล่างของคนรัก
“คุณวินผอมไปนะครับ ... แย่จัง หลังจากนี้ผมคงต้องขุนคุณให้อ้วนขึ้นเสียแล้วล่ะ จะได้กอดได้เต็มไม้เต็มมือหน่อย”
“อื๊อ ...เด็กบ้า ...ว่าแต่ฉัน นายเองก็ผอมลงไปเหมือนกันนั่นล่ะ...”
อาชวินครางเสียงกระเส่า เมื่อแก่นกายของตนถูกอีกฝ่ายไล้เลียเล่น เพื่อปลุกเร้าอารมณ์ให้พุ่งขึ้นถึงจุดสูงสุด
“ถึงจะผอม ..แต่ก็แรงดีไม่มีตกนะครับ”
คริสโตเฟอร์บอกพร้อมกับแกล้งบีบสะโพกของอีกฝ่ายเล่นแรง ๆ จนอาชวินสะดุ้ง
“อ๊ะ...ถ้าอย่างนั้น...ก็พิสูจน์ให้เห็นสิ...”
คำท้าทายของคนรักทำให้เด็กหนุ่มแย้มยิ้มอย่างถูกใจ แต่เขาก็ยังคงไม่รีบร้อน และปรนเปรอด้านหน้าของผู้หมวดหนุ่ม จนอีกฝ่ายปลดปล่อยไปก่อนหนึ่งรอบ
“ยังครับ...นี่แค่ออเดิร์ฟเท่านั้น อาหารจานหลักกำลังจะเสิร์ฟตามมาหลังจากนี้”
“คริส...อย่าแกล้งกันสิ ...ฉันจะทนไม่ไหวแล้วนะ...ฉันอยากให้นายเข้ามาในตัวฉัน ...ช่วยยืนยันให้ฉันรับรู้ว่าฉันไม่ได้ฝันไปจริง ๆ”
อาชวินร้องขอกับคนรักของตนอย่างลืมอาย เพราะความปรารถนาและความคิดถึงมันมีมากกว่าหลายเท่ายิ่งนัก
“คุณวิน...”
คริสโตเฟอร์ครางเรียกชื่อชายหนุ่มแผ่วเบา ไม่คิดว่าอาชวินจะรักและต้องการเขามากเหมือนกันขนาดนี้
“ได้ครับ...ผมจะทำให้คุณวินแน่ใจ และเชื่อว่าผมกลับมาแล้วจริง ๆ”
เด็กหนุ่มบอกแล้วจึงยกขาข้างหนึ่งของอีกฝ่ายพาดบ่า ก่อนจะจ่อแก่นกายแข็งขึงของตนไว้ที่ปลายทางพร้อมกับดันเข้าไปทีละน้อย จนร่างที่นอนราบบนเตียงถึงกับสะดุ้งเฮือก แล้วกัดฟันด้วยความเจ็บและอึดอัด เนื่องจากร้างราการร่วมรักไปนาน
“อึก...แน่นจังเลยครับคุณวิน ...ดีจัง แบบนี้คงไม่ได้นอกใจกันสินะครับ”
อาชวินครางเสียงแผ่ว หลังจากคนรักใส่ความเป็นชายของเจ้าตัวเข้าไปเกือบสุด
“คริส...อะ...ฉันอึดอัดจัง...”
“ใจเย็น ๆ ครับ แค่แป๊บเดียวเท่านั้น...”
คริสโตเฟอร์กระซิบปลอบ เขาแช่ส่วนนั้นค้างไว้ในร่างของอีกฝ่ายสักพัก รอให้ร่างกายของอาชวินปรับสภาพ และคลายการเกร็ง เด็กหนุ่มจึงค่อย ๆ ขยับเข้าออกช้า ๆ ในช่วงแรก แล้วจึงค่อย ๆ เร่งความเร็วตามมาในภายหลัง
“คริส...ฮึก...เจ็บ...อะ...”
คริสโตเฟอร์โน้มตัวลงไปจูบคนที่ร้องครางด้วยความเจ็บ เพื่อปลอบโยน และเพียงไม่นานหลังจากนั้นเสียงครางของอาชวินก็เริ่มเปลี่ยนไป เป็นเสียงผะแผ่วด้วยความเสียวกระสันแทนที่
“อา...ดีจัง คริส...”
“คุณวิน...ผมรักคุณนะครับ...ผมรักคุณ”
“คริส...อะ...ฉันก็รักนาย...อา...”
เด็กหนุ่มขยับเปลี่ยนท่าดึงร่างของคนรักให้ขึ้นมานั่งตักแล้วแลกจูบกันอย่างดูดดื่มเร่าร้อน พร้อมกับขยับให้จังหวะกระแทกกระทั้นสอดคล้องกันอย่างลงตัว สักพักใหญ่ ร่างของอาชวินก็กระตุกเกร็ง แล้วปล่อยน้ำขุ่นขาวข้น ออกมาเต็มหน้าท้องของคนรัก
“อะ...ขอโทษ”
อาชวินพึมพำ แล้วก็ต้องอุทานด้วยความตกใจ เมื่อเขาถูกจับดันให้นอนหงายลงไป ให้คนที่ยังไม่ถึงจุดฝั่งฝันแทรกกายเข้ากลางร่าง พร้อมกับขยับเอวเร่งกระแทกตามมาอย่างรุนแรง
“อ๊ะ...คริส...คริส...พอก่อน...อะ...อ๊า!”
เสียงครางฟังไม่ได้สรรพ ตลอดการเคลื่อนไหวอันรุนแรง จวบจนกระทั่งร่างสูงของเด็กหนุ่มกระแทกสะโพกของตน ดันแก่นกายแข็งแกร่งใหญ่โต เข้าออกในร่างคนรักอีกสองสามครั้ง ร่างของผู้หมวดหนุ่มก็กระตุกเกร็ง พร้อมกับเสียงครางทุ้มต่ำของเด็กหนุ่มที่ปลดปล่อยความปรารถนาของตนออกมาในที่สุด
“เป็นไงครับ อึดถึงใจดีไหม?”
คำถามแรก หลังจากที่เจ้าตัวทำให้อาชวินปลดปล่อยออกไปเกือบ 5 ครั้ง จนผู้หมวดหนุ่มต้องร้องขอพักก่อนอย่างหมดแรง เพราะหากไม่ทำแบบนั้น ก็ดูเหมือนคริสโตเฟอร์จะยังคงทำต่อไปได้อีก โดยไม่มีวี่แววของความเหน็ดเหนื่อยอ่อนล้าให้เห็นสักนิด
“เด็กบ้า...ไปกินยาโด้ปที่ไหนมาฮึ ถึงทำได้ทำดี ไม่มีหยุดแบบนี้...”
อาชวินพึมพำอย่างเหนื่อยอ่อน เสียงหัวเราะดังขึ้นจากคนที่กึ่งนั่งกึ่งนอนอยู่ข้าง ๆ ก่อนที่คนผู้นั้นจะโน้มลงจูบเส้นผมที่ชุ่มเหงื่อนั่นอย่างไม่รังเกียจ
“ก็อั้นไว้ตั้งหกเดือนนี่ครับ ...คุณวินเหนื่อยก็พักไปก่อนแล้วกัน ผมให้เวลาพักแค่สามชั่วโมงเท่านั้นนะ เพราะหลังจากนั้นผมจะลุยต่อแบบฟูลคอร์ตแล้ว”
คำพูดของเด็กหนุ่มทำเอาคนที่กำลังจะหลับตาสะดุ้งเฮือก แล้วมองคนรักอย่างตกใจ
“อะไรนะ! ยังมีหนักกว่านี้อีกรึ!”
“แหงสิครับ... ผมเคยบอกแล้วไง ว่าจะโชว์คอเลคชันของตัวเองอวดคุณ แต่ก็ดันไม่มีโอกาส ต้องกลับไปเรียนเสียก่อน มาคราวนี้ผมอัพเกรดคอเลคชันตัวเองมาเป็นพิเศษ รับรองแต่ละชิ้นต้องทำให้คุณร้องครางอย่างถูกใจแน่นอน”
อาชวินฟังแล้วก็อยากจะคลานหนีกลับห้องพักตัวเองเสียเดี๋ยวนั้น แต่ตอนนี้แค่จะขยับก็ไม่มีแรงแล้ว ถึงเขาจะแอบชอบความโรคจิตของอีกฝ่ายอยู่บ้าง แต่ก็ใช่ว่า เขาจะพร้อมยี่สิบสี่ชั่วโมงสำหรับเรื่องอย่างว่า โดยเฉพาะยิ่งหลังจากที่ถูกกระทำจนแทบขยับไม่ได้แบบนี้แล้วด้วย
ขืนปล่อยให้อีกฝ่ายทำอย่างที่พูดไว้จริง มีหวังพรุ่งนี้คงยิ่งกว่าฟ้าเหลืองแน่นอน!
คิดได้ดังนั้นผู้หมวดหนุ่มก็เหลือบมองไปที่ประตูห้อง ตั้งใจว่าจะหาทางคิดหนีให้ได้ และพอสบโอกาสคริสโตเฟอร์ลุกจากเตียงไป เขาก็พยายามดันกายลุกขึ้นยืน แต่เรี่ยวแรงที่มีก็แทบจะไม่เหลือ
“คุณวินครับ จะไปไหนหรือครับ”
เสียงคริสโตเฟอร์ที่กลับมาเอ่ยทัก ทำให้คนกำลังคิดหนีสะดุ้งโหยง แล้วหันไปมองพร้อมยิ้มเจื่อน ๆ
“ห้องน้ำน่ะ...กะว่าจะไปห้องน้ำ...หือ นั่นอะไร?”
ชายหนุ่มมองโซ่ยาวในมือที่อีกฝ่ายหอบมา คริสโตเฟอร์ยิ้มน้อย ๆ ก่อนจะเดินอ้อมไปที่ขาเตียง แล้วจัดแจงใช้กุญแจมือเหล็กที่ปลายโซ่ล่ามเตียงเอาไว้ ส่วนกุญแจมืออีกฝั่งที่หุ้มบุด้วยผ้าหนานุ่มอย่างดี เขาก็นำมาใส่ที่ข้อเท้าของคนรักที่กำลังนิ่งอึ้งอย่างงุนงง
“อะ...เอ๋ ...เฮ้ย! ใส่ทำไม เอาออกเดี๋ยวนี้นะ!”
อาชวินโพล่งเสียงดังลั่น แต่คริสโตเฟอร์นั้นได้แต่ยิ้มน้อย ๆ แล้วบอกอีกฝ่ายด้วยใบหน้าไร้เดียงสา
“ไม่ได้หรอกครับ ขืนคุณหนีไป ผมก็ลงแดงแย่น่ะสิ ...ไม่ต้องห่วงนะครับ โซ่นี่ยาวพอที่จะให้คุณเดินไปใช้ห้องน้ำได้สบาย ๆ จะเดินไปหยิบจับอะไรก็ได้ในห้องนี้ ...แน่นอน ยกเว้นประตูห้อง เพราะความยาวมันคงไม่พอจะไปถึงตรงนั้นแน่”
จากนั้นอาชวินก็ต้องกลืนน้ำลายลงคอเมื่อคนรักของตนเผยรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ แล้วโน้มใบหน้าลงมากระซิบเสียงแผ่ว
“ราตรีนี้ยังอีกยาวไกลนักนะครับคุณวิน...”
บอกแล้วเจ้าตัวก็หัวเราะเบา ๆ ในลำคอ เดินหายเข้าไปในห้องน้ำ แต่ก็ยังคงไม่วายโผล่หน้าออกมาหา
“อ้าว ไม่เข้าห้องน้ำหรือครับ มาสิครับ มาอาบพร้อม ๆ กันเลย เดี๋ยวผมบริการให้”
ขาดคำเจ้าตัวก็หลบวูบเข้าไปในห้องน้ำ ปล่อยให้หมอนใบใหญ่ที่ผู้หมวดหนุ่มปาไปกระแทกเอาเข้ากับประตูพอดี
“เด็กบ้า! นึกว่ากลับไปร่ำไปเรียนมาแล้วจะทำให้หายโรคจิตบ้าง ทำไมมันยิ่งหนักกว่าเดิมอีกวะ!”
เสียงหัวเราะจากห้องน้ำดังขึ้นแทนคำตอบ ยิ่งทำให้คนอยู่ข้างนอกหงุดหงิดมากขึ้น แต่สักพักก็ต้องถอนหายใจเฮือกใหญ่ พลางฟุบหน้าไปกับเตียงนอน แล้วพึมพำอย่างอ่อนแรง
“แต่ก็ดีใจนะ ที่นายกลับมา... เด็กบ้าของฉัน”
อาชวินอมยิ้มน้อย ๆ พร้อมกับทำใจรับสภาพที่กำลังจะเกิดขึ้น เพราะถึงยังไงเขาก็ไม่รังเกียจ เรื่องที่คริสโตเฟอร์จะกระทำกับตนเท่าใดนัก เพียงแต่ที่ต้องปราม ต้องห้ามไว้บ้าง เพราะเกรงว่าอีกฝ่ายจะได้ใจ จัดหากิจกรรมแปลก ๆ วิตถารมาไม่เลิก แล้วคนซวยสุดมันก็คือฝ่ายรับเต็ม ๆ แบบเขานี่ล่ะ ไหนจะต้องทำงานรับมือกับคนร้าย แล้วยังจะต้องคอยรับมือกับคนรัก ถ้าไม่ตายในหน้าที่ ก็คงจะได้ตายคาเตียงในสักวันนี่ล่ะนะ... เฮ้อ!
---END---
-
จบตอนแล้วนะคะ สำหรับตอนพิเศษของคู่นี้ ล่อไปเกือบ 36 หน้า(เอห้า แบบพอกแกตบุค) เลยทีเดียว
ขอบคุณทุกคนที่ติดตามค่ะ ^ ^ ดีใจมากเลยที่มีคอมเมนต์ให้ แม้บางครั้งจะไม่ได้เมนต์คุยตอบทุกคน แต่ก็อ่านทุกคอมเมนต์นะคะ
ตอนนี้ก็คิดว่าจะแต่งเรื่องเพิ่มในรวมเล่มค่ะ คงได้ราว 350 หน้า (เอ 5 ) ได้ พยายามไม่อยากให้หนาไปกว่านี้ค่ะ ไสกาวแล้วมันจะไม่แน่นเท่าเล่มเล็ก ๆ เฉลี่ยราคาต่อเล่มไม่น่าเกิน 300 บาทค่ะ ถ้าได้จำนวนหน้าก็คงสรุปอีกที
** ลองคำนวนดู ลืมไปว่าจะจับเรื่องสั้นตอนเควินกับกานต์เจอกันครั้งแรกใ่ส่ไปด้วย มีหวังหนาแน่เลยค่ะ อาจจะมีแบ่ง 2 เล่มเลยทีเดียวเพราะกลัวทำเป็นเล่มหนา ไสกาวจะไม่แน่นพอ เวลาเปิดอ่านหรือกางมาก ๆ บ่อย ๆ มันจะพังง่ายเอา
เฮ้อ... เดี๋ยวจะลองจัดหน้าอีกทีแล้วนะคะ แล้วจะมาแจ้งอีกครั้งนะคะ ถ้าทำเป็นรูปเป็นร่างกว่านี้ ไม่น่าเกินเดือนมกราคมนี้แน่นอนค่ะ
ขอบคุณทุกท่านที่ติดตามมาแต่แรกอีกครั้งนะคะ ขอบคุณจริง ๆ ค่ะ :pig4:
ป.ล. ในเล่ม อยากอ่านคู่ไหน แบบไหน รีเควส กันมาได้เลยค่ะ เดี๋ยวพล็อตใครโดนใจ จะนำไปเขียนลงรวมเล่มค่ะ ขอบคุณล่วงหน้าค่ะ
สรุปสถานการณ์ตอนนี้ แบบยังไม่ได้จัดอาร์ต แค่รวมใส่เล่มเฉย ๆ 350 กว่าหน้า(หน่อย ๆ) ไปแล้วครับท่าน
มีตอนหลักที่ลงในเล้า + ตอนพิเศษ 2 คู่ + ตอนเจอกันครั้งแรกของกานต์และเควิน (ในโนลิมิต 2)
แต่ส่วนตัวแล้วอยากแต่งอีก ... ถ้าแต่งอีกอาจจะดันไปถึงเกือบ 400 หน้าเลยทีเดียว (ตัวอักษร 14 แล้วนะนั่น) ก็ยังรวมเล่มเดียวไหวนะคะ แต่ก็อาจจะหนาหนุนหัวเล็กน้อย (เล่มนึงหนาราว 2.5 เซนติเมตรได้)
หรือจะแยกเป็น 2 เล่มดี ... งืมม ไว้ปัดแต่งจบแล้วจะมาถามนักอ่านที่อยากซื้อสะสมนะคะ ว่าอยากเก็บสะสมแบบไหนมากกว่ากัน (ส่วนตัวถ้าไม่กลัวหนังสือหลุด ก็อยากรวมเป็นเล่มเดียวทีเดียวนั่นล่ะค่ะ)
-
:impress2: :impress2: :impress2:
-
คู่นี้แรงดีไม่มีตกตลอด :-[ :laugh:
+1
-
ขอบคุณค่า :L2:
ส่วนตัวชอบคู่ หนูคริส กะ อาชวินนี่แหละ ชอบรุกที่อายุน้อย และ หื่นๆ อ่ะ :-[
-
สมรักกันไปอีกคู่
:กอด1: :กอด1:
-
คู่นี้ก็ยังจิตกันตามเคย
แต่ก็ชอบ ฮ่าๆ เหมาะสนกันแล้ว :haun4: :haun4:
-
คู่นี้แรง..เนอะ
-
อิหนูคริสกับอาชวินบางทีก็หื่นเลือดพุ่งกระฉูดนำหน้าคู่เควินกับกานต์นะ
:m25:
ชอบทุกคู่เลย แต่ละคู่อารมณ์ต่างกันแบบเฉพาะตัวดี :-[
:กอด1:
-
:z1: :z1: :z1:
-
ในที่สุดก็กลับมาเสียทีนะคริส ปล่อยให้วินเหงาตั้งครึ่งปี
-
ว้าววววว จบแบบ หื่น เอ้ยยยย แบบhappy ending
นิยายเรื่องนี้น่ารักดีจังค่ะ ^^
ชอบๆ อิอิ o13
-
:L1:
-
อยากดูตอน sm หุหุ :haun4: :haun4:
-
แหม...
จัดเต็มเลยนะคริส
-
น่ารักทุกคู่เลยอ่ะ
ยิ่งคู่คริสกับวินอ่ะ ได้ใจสุดๆๆๆ อิอิ
-
ขอบคุณคะ :L2: :L2:
-
น่ารักอย่างนี้ลงกี่หน้าก็ได้
ชอบบบบบบ
:call:
-
เข้ามาอ่านเรื่องนี้แบบรวดเดียวจบเลยค่ะ o13
กว่าจะอ่านจบ เลือดหมดตัวแล้วค่ัะ :haun4:
สนุกมากก ชอบทุกคู่เลยค่ะ น่ารักกันจริงๆ :impress2:
-
แยกสองเล่มก็ได้ค่า ขอตอนพิเศษเยอะๆ จุใจ อิอิ ยกมือจองด้วย 1 คนแน่นอนจ้า อิอิ
-
ชอบทุกคู่เลยคับ น่ารักกันไปคนละแบบ
ส่วนเรื่องหนังสือ แบ่งเป็น 2 เล่มก็ได้คับ
แต่อยากให้มีตอนพิเศษด้วยอะ กร๊ากกกกก
จองด้วยคนคับ 1 ชุด
-
สงสัยจะตายคาเตียงนะวินนี่ 5555 เพราะงานอันตรายๆคริสคงไม่อยากให้เมียรักเข้าไปมีเอี่ยวด้วยแล้วล่ะ กร๊ากกกก
+1 ให้นะคะ ^_^
-
จองด้วยคน><
อยากได้เรื่องนี้มานอนกอดมากๆ
ขอตอนพิเศษิดนะคะของชอบเลย
-
:m25: :m25:
-
ระหว่างจัดเล่ม และเขียนตอนพิเศษเพิ่ม ก็เลยลองเขียนตอนพิเศษ ตอนที่เควินกับกานต์เจอกัน ซึ่งในเล่มจะมีเรื่องสั้นของคู่นี้ (ที่เคยลงในโนลิมิต 2) รวมไปด้วย อยากจะให้มันอยู่ด้วยกันกับเรื่องนี้เลยใส่ไป คนที่ไม่เคยอ่านก็จะได้อ่านกัน นักอ่านที่คิดจะซื้อทำมือเรื่องนี้คงไม่ว่านะคะ ^ ^" สำหรับเรื่องสั้นในโนลิมิตจะเป็นเหตุการณ์ที่เริ่มขึ้นจากฝั่งของกานต์ (ตื่นมาก็เจอตัวเองนอนเปลือยอยู่กับเควิน) ดังนั้นเรื่องสั้นเรื่องแถมที่จะเขียนขึ้น ก็เลยมาเขียนทางฝั่งเควินบ้างค่ะ
คุณตำรวจยอดรัก
ตอนพิเศษ : (เควิน X กานต์)
ตกค่ำ เป็นเวลาที่หนุ่มโสดอย่างเควิน ลี มักจะออกไปเที่ยวราตรีเป็นปกติ และบางครั้งก็มีบ้างที่เจอคนถูกตาต้องใจ ซึ่งถ้าเป็นเช่นนั้นชายหนุ่มมักจะไม่ปล่อยให้อีกฝ่ายรอดมือตนไปได้ แน่นอนว่าอีกฝ่ายก็มักจะสมัครใจถ้าเขาเป็นฝ่ายเข้าไปเชิญชวนเสมอ
ด้วยบุคลิกที่ดูโดดเด่น และใบหน้าที่หล่อเหลา อีกทั้งฐานะที่ร่ำรวย จึงทำให้เควินมักตกเป็นเป้าหมายสายตา ของหลายคนซึ่งรู้จักเขาดีกันแทบทั้งนั้น แต่ก็เป็นอันรู้กันในหมู่นักเที่ยวว่า ชายหนุ่มเป็นพวกเปลี่ยนคู่ไปเรื่อย และไม่เคยจริงจังกับใครมาก่อน
และในคืนนี้ หนุ่มลูกครึ่งจีนอเมริกา ก็ออกมาหาอะไรดื่มและคิดหาคู่นอนชั่วคราวติดมือกลับไป เพื่อหมายจะเป็นที่ระบายอารมณ์ใคร่ตามปกติ ทว่าสายตาของเขาก็พลันไปสะดุดกับร่างของชายหนุ่มผู้หนึ่ง ซึ่งกำลังจะหยิบกระเป๋าสตางค์มาจ่ายเงิน หากแต่เพราะความเมาก็ทำให้เจ้าตัวเผลอทำกระเป๋าตังค์ตก แต่พอจะเก็บก็หยิบพลาด ก่อให้เกิดอาการโมโหตัวเอง จนทำให้คนมองนึกขัน
“นี่ครับ กระเป๋าของคุณ”
เควินเดินไปก้มลงหยิบกระเป๋าสตางค์ส่งให้อีกฝ่าย ซึ่งพอเจ้าตัวได้รับ เขาก็ส่งยิ้มหวานสะกดสายตาคนมองให้ตะลึงงันอยู่เช่นนั้น
“ขอบคุณนะครับ...ไม่งั้นผมคงจ่ายเงินไม่ได้”
ชายหนุ่มผู้นั้นบอก แล้วจึงเรียกบริกรมาคิดเงิน เขาหยิบแบงค์ผิดแบงค์ถูกจนเควินต้องอาสาช่วย และพอเห็นเจ้าตัวลุกขึ้นจะเดินกลับบ้านทั้งโซเซ ชายหนุ่มลูกครึ่งก็แย้มยิ้มที่ริมฝีปากน้อย ๆ ก่อนจะเดินไปช่วยประคองอีกฝ่าย
“ให้ผมช่วยนะครับ รถคุณจอดไว้ที่ไหนล่ะครับ”
“งืม...ผมมาแท็กซี่น่ะ...ไม่มีรถขับกับเขาหรอกคุณ”
บอกแล้วเจ้าตัวก็งึมงำ แล้วฟุบหลับคาแขนคนช่วยประคองตนเสียอย่างนั้น ทำให้เควินลอบยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ แล้วจึงประคองร่างของอีกฝ่ายไปที่รถยนต์ของตนแทน ก่อนจะขับรถตรงไปยังโรงแรมที่ใกล้ที่สุดในย่านนั้น
เควินประคองร่างของชายหนุ่มซึ่งตนพามาด้วย ให้นอนหงายบนเตียง ก่อนจะปลดกระดุมเสื้อตัวนอกของอีกฝ่ายออก กระเป๋าเงินในนั้นหล่นออกมา ทำให้เควินก้มลงหยิบมาเปิด และเมื่อเห็นบัตรประจำตัวตำรวจ เขาก็ขมวดคิ้วก่อนจะเหลือบมองคนที่นอนหลับ แล้วพึมพำอย่างประหลาดใจ
“เป็นตำรวจหรอกหรือนี่”
“อืม...งืม...นายเป็นใคร ทำไมมาอยู่ในห้องฉัน?”
กานต์ที่ลืมตาปรือขึ้นมามองเควินเอ่ยถาม ทำเอาหนุ่มลูกครึ่งชะงักก่อนจะอมยิ้ม
“ลืมแล้วหรือครับ เราเพิ่งเจอกันเมื่อครู่ไงล่ะ ที่ผมเก็บกระเป๋าเงินให้คุณไง”
“เก็บกระเป๋า? อ้อ! ใช่ ๆ เก็บกระเป๋าให้ ...อืม แล้วทำไมคุณถึงมาอยู่ในห้องผมได้ล่ะ!”
เควินยิ้มก่อนจะสั่นศีรษะไปมาอย่างระอา ต่ออาการเมาหนักของคนตรงหน้าเขา
“ที่นี่ไม่ใช่ห้องคุณหรอก แต่เป็นโรงแรมต่างหาก”
คนฟังขมวดคิ้วยุ่ง มองไปรอบ ๆ ก็พบว่าไม่ใช่ห้องตัวเองจริง ๆ
“โรงแรม? พามาทำไม ผมจะกลับบ้าน!”
“เมาอย่างนี้ ขืนนั่งแท็กซี่ คงโดนพาไปปล้นพอดี เผลอ ๆ จะเจอปล้ำแถมเข้าให้ด้วย”
เควินบอกอย่างนึกขำ เขาเองก็เคยเห็นคนเมามามาก แต่เมาแล้วดูน่ารักและดูเซ็กซี่อย่างประหลาดเช่นคนบนเตียง เขาเองก็ไม่ค่อยได้เจอบ่อยนัก
“จะกลับแล้ว…หือ ...เสื้อผมหายไปไหนเนี่ย?”
ชายหนุ่มคนนั้นมองซ้ายมองขวาหาเสื้อตัวเอง แต่แล้วก็ต้องชะงักเมื่อร่างสูงของอีกคนจับเขากดนอนราบไปกับเตียง แล้วจึงลูบไล้แผ่นอกเปล่าเปลือยนั้นแผ่วเบา จนเจ้าของร่างสั่นสะท้าน ก่อนจะลงมือเล้าโลมและปลดเปลื้องเสื้อผ้าชิ้นที่เหลือ จากเรือนร่างนั้นไปพร้อม ๆ กัน
“อื้อ! หยุดนะ จะทำอะไรน่ะ ...อา”
สัมผัสอันเชี่ยวชาญของเควิน ปลุกอารมณ์ให้ชายหนุ่มผู้เมามายเคลิบเคลิ้มไปกับรสสัมผัสนั้น ร่างกายที่ปลุกเร้าได้ง่ายดายเช่นนี้ ทำให้หนุ่มลูกครึ่งถึงกับทึ่ง และพึงพอใจมากทีเดียว
“ดีมาก... วิเศษกว่าที่คิดไว้อีกแฮะ”
เควินพึมพำ แล้วปลดเปลื้องเสื้อผ้าของตัวเองออกเช่นเดียวกัน ก่อนจะไล่จูบไปทั่วร่างเปลือยของอีกฝ่าย ชายหนุ่มแปลกหน้าบิดกายไปมาบนเตียงนอนอย่างเสียวซ่าน เสียงครางอย่างถูกใจดังขึ้นผะแผ่ว ยิ่งช่วยกระตุ้นอารมณ์ของเควินให้พลุ่งพล่านมากขึ้นกว่าเดิมอย่างน่าประหลาด
“อา...ดีจัง...ทำไมถึงรู้สึกดีแบบนี้นะ...”
เควินยิ้มน้อย ๆ แล้วกระซิบถามอีกฝ่าย
“เพิ่งเคยครั้งแรกสินะ อยากลองอะไรที่มันทำให้รู้สึกดีกว่านี้ไหมล่ะ?”
คนฟังปรือตามาอง ก่อนจะพยักหน้ารับด้วยใบหน้าแดงก่ำ
“อา...เอาสิ...ทำให้ฉันรู้สึกดีกว่านี้ที...ฉันต้องการ”
สรรพนามที่เปลี่ยนไปพร้อมคำสั่งที่ตามมา ทำให้เควินอมยิ้มน้อย ๆ ก่อนจะก้มลงไปจูบพร้อมกับบดเบียดริมฝีปากของอีกฝ่าย บังคับให้ชายหนุ่มยอมเปิดช่องทางให้เขาเข้าไปลิ้มชิมความหวานจนพึงพอใจ
“ได้เลย...แล้วฉันจะทำให้นายมีความสุขเอง”
เควินกระซิบตอบพร้อมกับเปลี่ยนสรรพนามในการแทนตัวกับอีกฝ่ายเช่นเดียวกัน เขารู้สึกว่าตนเองคิดไม่ผิดที่พาชายหนุ่มมาค้างที่โรงแรมนี้ เพราะเพียงแค่เริ่มต้น ก็ทำให้เขารู้สึกตื่นเต้นอย่างที่ไม่เคยมีผู้หญิงหรือผู้ชายคนใดทำให้เขาได้มาก่อนเสียแล้ว
..
....
.....
บทรักเร่าร้อนผ่านพ้นไปพร้อมกับค่ำคืนที่ลาลับ และพอรุ่งเช้ามาถึง คนเมาที่กลับคืนสติ ก็โหวกเหวกโวยวายจากไป ทว่าเควินกลับไม่ได้ใส่ใจในจุดนั้น ในเมื่อเขาได้เก็บไพ่ตายที่จะทำให้ตามไปพบอีกฝ่ายได้อีกครั้ง ไว้ในมือเรียบร้อย
“ร.ต.ท.กานต์ รักษ์เลิศ อย่างนั้นรึ”
กระเป๋าสตางค์พร้อมบัตรประจำตัวตำรวจที่เขายึดเอาไว้ ทำให้ชายหนุ่มลูกครึ่งลอบยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์
“คงจะได้เจอกันอีกเร็ว ๆ นี้แน่”
]ลงแล้วก็อยากสอบถามเพื่อน ๆ หน่อยค่ะ
ถ้าท่านจะซื้อทำมือเรื่องนี้เก็บ จำนวนหน้า/เล่ม 400-450 หน้า นี่จะหนาเกินไปสำหรับท่านไหม? หรือจะให้แยกเป็น 2 เล่มดี? ปกติปัดก็อยากทำเล่มเดียวเพราะมันสะดวก แต่กลัวว่าบางเล่มถ้าเขาไสกาวไม่แน่น มันจะหลุดเอาน่ะค่ะ ร้านไม่มีเย็บกี่ซะด้วย (แล้วเย็บก็แพงด้วยนั่นล่ะนะ)
แต่ถ้าท่านคิดว่าแบบเล่มเดียวดีกว่า เดี๋ยวจะลองไปปรึกษากับร้านทำเล่ม เพราะเห็นบอกมีระบบเย็บ(ด้าย/เชือก) ร้อยเข้าหากันเป็นชุด ๆ แล้วค่อยไสกาว ซึ่งน่าจะทนกว่า แต่รู้สึกจะใช้กับพวกหลาย ๆ หน้าอย่าง 500 - 600 หน้าขึ้นไป
-
อิอิ
อยากได้น้องไคริกะโชเฮซังอ่ะค่ะ
(อิคนอ่านคนนี้รีเควสท์ข้ามเรื่องตลอด งุงิ)
แต่อ่านในโน ลิมิต แล้ว คุณกานต์นี่ทำเควินใจหายใจคว่ำตลอดเลยนะคะ
เอาตัวเข้าแลกเรื่อย เสี่ยงแต๊ๆ
-
อิอิ
อยากได้น้องไคริกะโชเฮซังอ่ะค่ะ
(อิคนอ่านคนนี้รีเควสท์ข้ามเรื่องตลอด งุงิ)
แต่อ่านในโน ลิมิต แล้ว คุณกานต์นี่ทำเควินใจหายใจคว่ำตลอดเลยนะคะ
เอาตัวเข้าแลกเรื่อย เสี่ยงแต๊ๆ
ลืมไปเลยค่ะ! ปัดก็ว่าจะทำมือเรื่องนี้ด้วย (ว่าแล้วว่าลืมอะไรไป--) น้องไคริไม่ค่อยมีปัญหา จัดหน้าไว้หมดแล้ว เหลือแต่จัดอาร์ตใหม่แค่นั้นเอง ^ ^" คงได้เปิดจองใกล้ ๆ กันล่ะค่ะ
-
อู้ววววววววววววววว
แร๊งงงงงงงงงงงงงง
-
แล้วแต่ค่ะ
เล่มเดียวก็สะดวกดี
แต่มันจะหนาไปป่าวค่ะ
พกลำบากอ่ะ
ถ้า2เล่มน่าจะดีนะค่ะ
เพราะไม่หนามาก
เวลาอ่านมากๆๆหนังสืิอจะได้ไม่แหกด้วยค่ะ
-
1 ปีแน่ะ เหอะๆ คริสจะลงแดงตายก่อนมั้ยนั่น
-
โอ๊ะ ตอนใหม่ คู่นี้เปิดตัวแรงดีแท้ 555 เควินหื่นและจิตเสมอ
-
สนุกมากเลยค่าาาาาาาาาาาาาาา
น่ารักมากทุกคู่เลย แต่ชอบวินกับเจ้าหนูคริสมากสุดๆ
ปล.นายคริสดูครอบครัวยอมรับง่ายๆจังแฮะ^^ เพราะถ้าลูกคนเดียวแถมโคตรรวยพ่อแม่ไม่น่าปล่อยให้รักกับผู้ชายง่ายๆนา หรือเพราะว่าชดเชยเรื่องสมัยเด็กหว่า
ปล.อยากรู้จักว่ากานต์กับเควินไปรักกันตอนไหน ดูกานต์โดนปล้าอย่างนั้นไม่น่ามาชอบเควินได้เลย แถมยังอยู่คนละฝ่ายกันอีกน่ะ
-
ทำเป็นสองเล่มดีกว่าค่ะ เล่มเดียวกลัวใหญ่เกิน พกลำบาก อิอิ
อยากอ่าน กานต์ เควินต่อมากๆ อยากได้ตอนที่พูดว่ารักจริงๆจังๆ >.<
-
ต่อเลยๆๆๆๆๆๆๆ :z12: :z12:
-
มีคลิปหลุดไหม..
-
อ๊ายย กานต์นี่ก็น้าไม่รู้เรื่องอะไรเล้ย 555
-
อ๊ายย กานต์นี่ก็น้าไม่รู้เรื่องอะไรเล้ย 555
-
สนุกมากเลยค่าาาาาาาาาาาาาาา
น่ารักมากทุกคู่เลย แต่ชอบวินกับเจ้าหนูคริสมากสุดๆ
ปล.นายคริสดูครอบครัวยอมรับง่ายๆจังแฮะ^^ เพราะถ้าลูกคนเดียวแถมโคตรรวยพ่อแม่ไม่น่าปล่อยให้รักกับผู้ชายง่ายๆนา หรือเพราะว่าชดเชยเรื่องสมัยเด็กหว่า
ปล.อยากรู้จักว่ากานต์กับเควินไปรักกันตอนไหน ดูกานต์โดนปล้าอย่างนั้นไม่น่ามาชอบเควินได้เลย แถมยังอยู่คนละฝ่ายกันอีกน่ะ
คุณแม่คริสยังสาว คุณพ่อยังเตะปี๊บดัง เลยคิดว่าจะให้ไปปั๊มลูกกันใหม่ตัดปัญหา (แหม พูดเหมือนง่าย...) งั้นตอนพิเศษให้หนูคริสได้น้องชายฝาแฝดดีไหมคะ คุณพ่อจะได้สบายใจ (กลัวน้อง ๆ จะได้เลือดพี่ไปวายกันเอง หรือหาคู่อื่นเป็นชายเหมือนกันจริง)
ส่วนตัวแล้วที่ไม่ได้เขียนถึงตอนคริสกลับบ้านไปครึ่งปี คิดว่าป๊ะป๋าคงไม่ยอมรับง่าย ๆ อยู่แล้วค่ะ แต่ด้วยนิสัยดื้อ อีกทั้งเป็นลูกคนเดียว ถ้ายื่นคำขาดอะไรบางอย่างขึ้นมา หรือเกลี้ยกล่อมมา ป๋าก็ต้องยอมอยู่แล้ว แต่จะว่าไปนิสัยป๋าแกเจ้าชู้นะ ตอนวัยรุ่น เรื่องแอบไปไข่ทิ้งไว้ ไม่น่าจะมีหนูคริสคนเดียว แต่เพราะแก้วตาเป็นเมียแต่ง คริสเลยเป็นทายาทสืบสกุลคนเดียวนั่นล่ะค่ะ เอาไว้เวลาเขียนตอนพิเศษคู่คริส จะเขียนถึงครอบครัวด้วยแล้วกัน ^ ^
ป.ล. เรื่องรักของกานต์กับเควิน รออ่านได้ในเรื่องสั้นในเล่มเลยค่ะ ยกมาจากโนลิมิต 2 รับรองเคลียร์และหวาน~
-
อยากรู้จริงๆว่าไปรักกันตอนไหน
ได้ยังไง :a5:
เควิน....หื่น!!!!!!!!!! :haun4:
-
ขอแบบสองเล่มดีกว่านะคะ สะดวกในการอ่าน ไม่หนักด้วยเวลาพกพาไปไหน ๆ
ส่วนตอนพิเศษทั้งหลาย แล้วแต่น้องปัดจะจัดมาแล้วกัน อ่านได้ทั้งนั้นเพราะ
ชอบ .....
-
เห็นด้วยกับทำเป็น 2 เล่มค๊า
ปล. ตอนนี้มีทั้ง โนลิมิต 1 และ 2 และจองเล่ม 3 ไปแล้วด้วย
:L2: :L2:
-
คิดว่า 2 เล่มดีกว่าค่ะ ไม่หนาเกินไปด้วย
-
จองด้วยค่ะ
เห็นด้วยกับสองเล่ม
ถ้าเล่มเดียวจะหนักเกินไป นอนอ่านแล้วทับอกหายใจไม่ออก
แถมหนักมืออีกค่ะ
-
คู่คริสกับวิน เป็นตอนพิเศษที่สุดยอดมากค่ะ
พ่อแง่แม่งอน น้อยอกน้อยใจ ง้องอน ทำความเข้าใจ ระยะทางที่ห่างไกล และภาระหน้าที่ที่ต้องไปทำ
สิ่งเหล่านี้ช่วยพิสูจน์ความรัก ความซื่อสัตย์ที่มีต่อกัน
ชอบตอนพิเศษนี้มากค่ะ
ส่วนคู่หลัก ไม่ต้องเทียบ เควินสุดหล่อ(จริงๆอยากบอกว่าสุดหื่นด้วย)กับหนูกานต์ผู้เซ็กซี่ รั้งตำแหน่งคู่เอกตลอดกาล
บวก 1 แต้มนะคะ ขอบคุณคุณปัดมากค่ะ
เรื่องหนังสือ ถ้าหนามากๆ ถึงแม้จะมีวิธีการเข้าเล่มที่แน่นหนา แต่มันก็คงหนักทีเดียว แยกเป็น 2 เล่ม ก็ดีนะคะ
-
ทุกคู่รักในเรื่องนี้...ถึงจะหื่น(มาก) :oo1:แต่ก้อเป็นคู่รักที่อบอุ่น :กอด1:
น่ารักมาก..อยากให้เรื่องนี้แบ่งเป็น 2 เล่ม(ขอจอง1 ชุด)
ขอบคุณ.. :L2:คุณปัทม์ที่มีผลงานดีๆมาให้อ่านนะค้าาา
-
:z1:
เป็น 2 เล่มดีกว่าค่ะ
เพื่อความอยู่นานๆ(จะได้อ่านได้บ่อยๆ)
หุหุ ชอบทุกคู่เลยค่ะ
ขอจองไว้ก่อนล่วงหน้า 1 ชุดเลยค่ะ
:L2: :กอด1:
-
อืม...คู่นี้ร้อนแรงได้ตลอดอ่ะ :m25:
-
ชอบทุกคู่เลย :L1:
+1 นะคะ
-
สวัสดีค่ะ หายหน้าไปนานเลย แหะ ๆ ไปปั่นเรื่องสั้นในทำมือเพิ่มค่ะ :o8:
อืม ก็ปั่นเพิ่มจากที่ลงในเล้าอย่างละคู่เลยน่ะค่ะ รับรองจุใจแน่นอน
o13
สรุปนิยายเรื่องนี้จะแบ่งเป็นสองเล่มนะคะ
เล่ม 1 จะมีเนื้อหาตอนที่ 1 - 23
เล่ม 2 จะมีเนื้อหา ตอนที่ 24 -28 (จบ) +ตอนพิเศษที่ลงในเล้า + เรื่องสั้นที่เควิน เจอกับกานต์ (ในโนลิมิต 2)
ส่วนที่แต่งเพิ่มลงในเล่ม 2 ก็มีอีกสามตอนดังนี้
- เรื่องสั้น.......วันหวาน ๆ ของโทนี่ กับภาม คู่นี้เค้าหวานได้กันทั้งปีทั้งชาติจริง ๆ เฮ้อ... (เขียนเองไม่ใช่รึ!)
- เรื่องสั้น ......เมื่อกานต์ทะเลาะกับเควินเรื่องแฟนเก่า แล้วทั้งคู่จะคืนดีกันได้ไหม แถมฉากหวาน ๆ ของคู่คริส-วิน แถมมาด้วยในตอน
- เรื่องสั้น..... เมื่อบรรดาคุณภรรยาเริ่มทนไม่ไหวที่คุณสามีอึดเกิน จึงวางแผนหนีเที่ยวไปพักผ่อนกันเอง ในวันหยุดพักร้อนโดยไม่บอกให้คุณสามีรู้...แล้วจะรอดไหมล่ะนั่น
(จำนวนหน้าเฉลี่ยแต่ละเล่มจะอยู่ที่ 220 หน้า เอ 5 ค่ะ)
เอาปกมาให้ยลค่ะ
ส่วนราคา... ไว้เปิดจองเป็นทางการจะมาบอกอีกทีแต่ก็คงไม่เกินเล่มละ 200 บาทแน่นอนค่ะ (หวังว่าโรงพิมพ์คงไม่ขึ้นราคานะ--)
หมายเหตุ: ปกที่แสดงอาจจะมีการเปลี่ยนแปลงเวลาพิมพ์ค่ะ
(http://www.novelpat.com/picpat/images/viu1295774372l.jpg)
(http://www.novelpat.com/picpat/images/arx1295774387w.jpg)
----
ดีไซน์ปกอันใหม่ค่ะ (ไม่ค่อยถูกใจอันบนเลยไปลองทำใหม่มา)
(http://www.novelpat.com/picpat/images/bwy1296029024j.jpg)
(http://www.novelpat.com/picpat/images/klz1296387161x.jpg)
----
ฝากอีกเรื่องค่ะ ว่าจะเปิดให้จองรีปริ้นท์ในช่วงเดียวกัน
(http://harempat.com/attachment/Mon_1101/3_1_875b5a65878727f.jpg)
ใครไม่เคยอ่านลองไปอ่านได้นะคะที่นี่ค่ะ
คุณอาที่รัก (โชเฮ X ไคริ) (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=17582.0)
..
..
คาดว่าจะเปิดให้จองได้ในช่วง 1 กุมภาพันธ์ 2554 นะคะ แล้วจะมาบอกรายละเอียดอีกครั้งค่ะ ^ ^
-
o13
ข่าวดีๆๆๆ
ขอบคุณคุณปัดมากนะจ๊ะที่แจ้งข่าว
ปล ตอนพิเศษ ช่วงหนีเที่ยวนี่เข้าท่าแฮะ :laugh:
-
เห็นด้วยคะ อยากอ่านตอนพิเศษหนีจังเลย ว่าแต่ขอตอนพิเศษของคริสวินเพิ่มได้อีกไหมคะเนี่ย ชอบคู่นี้จริงๆ
-
ในเล่มนี่กระจายบทให้ทั่วถึงเลยล่ะค่ะ ^ ^" ไม่มีคู่ไหนน้อยหน้ากว่าแน่นอน
(แถมถ้าเอาจริง ๆ ที่ลงในเล้า ตอนพิเศษคู่นี้ก็ย๊าวยาว ยิ่งกว่าใครเลยนะเอ้อ)
-
เรื่อย ๆ รอได้..
-
ข่าวดีจริงๆ มีแววจะได้เสียทรัพย์ในเร็วๆนี้ 55555
-
จะรอนะค่าาา
อยากได้มากมายอ่ะ
-
รอจองค่า :mc4:
-
มาบอกว่าปกอาจจะมีการเปลี่ยนแปลงนะคะ พอดีถามหลาย ๆ คนแล้วบอกว่ายังไม่โดน ปัดเลยต้องไปปรับใหม่ค่ะ
-
ชอบอันใหม่มากกว่าอันเก่าเหมือนกันค่ะ
แค่นี้ก็สวยมากแล้วนะคะ เรียบๆง่ายๆ แต่เลอค่า :o8:
-
ปกแบบแรกน่ารักดีออกนะ แต่แบบที่สองดูภูมิฐานดี 55+ ถ้าไม่เกิน600 เอาด้วยจ้า ^^ ราคาแน่นอนรึยังอ่ะ
-
ปกแบบแรกน่ารักดีออกนะ แต่แบบที่สองดูภูมิฐานดี 55+ ถ้าไม่เกิน600 เอาด้วยจ้า ^^ ราคาแน่นอนรึยังอ่ะ
ตอนนี้กดไว้ที่สองเล่มไม่เกิน 400 ค่ะ คิดว่าไม่น่าขึ้นเกินนี้ล่ะค่ะ
-
ขอจองด้วยนะคับ
-
ปกอันใหม่สวยมากๆ^^
-
เข้าคิวจองด้วย1ชุดค่ะ ^^
-
เปิดจองหนังสือ “คุณตำรวจยอดรัก”
จำนวนสองเล่มจบ (จำนวนหน้าเฉลี่ยเล่มละ 230-240 หน้า)
ขายเป็นชุดไม่แยกขาย (เล่ม1-2)
ราคาชุดละ 360 บาท
---------------------------------------------------------------------
ค่าจัดส่งลงทะเบียน : 30 บาท
EMS : 50 บาท
---------------------------------------------------------------------
หน้าปก: เล่ม 1 และ 2 ที่จะใช้ตีพิมพ์
ปรับปกเรียบร้อยค่ะ สีเดียวกับที่แปะนี่ล่ะค่ะ (หลังจากปรับสีที่เพี้ยนเพราะโปรแกรมโฟโต้ช็อปมาหลายรอบ)
(http://www.nolimitbook.net/picpat/images/bwy1338309654o.jpg)
(http://www.nolimitbook.net/picpat/images/bwy1338309677z.jpg)
เนื้อหาภายในเล่ม
เล่ม 1 จะมีเนื้อหาตอนที่ 1 - 23
เล่ม 2 จะมีเนื้อหา ตอนที่ 24 -28 (จบ) +ตอนพิเศษที่ลงในเล้า + เรื่องสั้นที่เควิน เจอกับกานต์ (ในโนลิมิต 2)
ส่วนที่แต่งเพิ่มลงในเล่ม 2 ก็มีอีกสามตอนดังนี้
- เรื่องสั้น.......วันหวาน ๆ ของโทนี่ กับภาม คู่นี้เค้าหวานได้กันทั้งปีทั้งชาติจริง ๆ เฮ้อ... (เขียนเองไม่ใช่รึ!)
- เรื่องสั้น ......เมื่อกานต์ทะเลาะกับเควินเรื่องแฟนเก่า แล้วทั้งคู่จะคืนดีกันได้ไหม แถมฉากหวาน ๆ ของคู่คริส-วิน แถมมาด้วยในตอน
- เรื่องสั้น..... เมื่อบรรดาคุณภรรยาเริ่มทนไม่ไหวที่คุณสามีอึดเกิน จึงวางแผนหนีเที่ยวไปพักผ่อนกันเอง ในวันหยุดพักร้อนโดยไม่บอกให้คุณสามีรู้...แล้วจะรอดไหมล่ะนั่น
+ พิเศษเพิ่ม คริส-วิน (สำหรับแฟนคลับคู่นี้) <<< แต่งเพิ่มตามคำเรียกร้อง
(จำนวนหน้าเฉลี่ยแต่ละเล่มจะอยู่ที่ 230-240 หน้า เอ 5 ค่ะ)
ของแถม : ตอนนี้ได้มาแล้ว เป็นพวงกุญแจค่ะ เลื่อนลงไปดูด้านล่าง ไม่ก็หน้าแรกได้เลยค่ะ
---------------------------------------------------------------------
สนใจขอรายละเอียดบัญชีการโอนเงินได้ที่อีเมล์
novelpat (แอด) gmail.com
ผู้ที่ทำการโอนเงินแล้วปัดจะทำการแจ้งยืนยันการโอนกลับไปยังเมล์ที่ท่านใช้โอนอีกครั้ง พร้อมกับนำนามแฝงหรือชื่อของท่าน แจ้งไว้ที่หน้า 1 ของกระทู้นิยายคุณตำรวจยอดรักนี้อีกที เพื่อให้ท่านสามารถตรวจสอบได้ค่ะ
เปิดให้โอนเงินได้ตั้งแต่ วันที่ 1 กุมภาพันธ์ 2554 จนถึง วันที่ 15 มีนาคม 2554 เท่านั้น
---------------------------------------------------------------------
พิเศษ ถ้าท่านใดต้องการสั่งซื้อหนังสือนิยายเรื่อง “คุณอาที่รัก” (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=17582.0) ที่เปิดจองพร้อมกันนี้ เราจะทำการจัดส่งแพคไปด้วยกัน โดยจะคิดค่าลงทะเบียน เพิ่มของอีกเรื่องอีกแค่ 10 บาท เท่านั้น (ส่วน ems ก็บวกเพิ่มอีกแค่ 25 เท่านั้นค่ะ )
อธิบายง่าย ๆ กันงง : ก็คือ
ปกติ คุณตำรวจยอดรัก ราคา 360 บาท/ชุด ค่าส่ง ลงทะเบียน 30 / EMS 50
ถ้าสั่งนิยายคุณอาที่รัก ที่ราคาเล่มละ 150 บาทด้วย ก็จะได้ราคาดังนี้
-ลงทะเบียน (360+30)+(150+10) = 550 บาท
-EMS (360+50)+(150+25) = 585 บาท
หวังว่าคงจะไม่งงนะคะ สงสัยอะไรก็ถามได้ค่ะ
*---------------------------------------------------------------------------------------*
-
และสำหรับคนรักคู่นี้....
“หา! จะมาไทย ...มาค้างบ้านผมด้วยนี่นะ จะมาทำไมกัน โรงแรมก็มีไม่ใช่หรือไงครับ!”
เสียงคริสโตเฟอร์โวยวายเป็นภาษาอังกฤษ เมื่อรับโทรศัพท์จากใครคนหนึ่งซึ่งโทรมาจากต่างประเทศ ทำให้อาชวินซึ่งนั่งพักผ่อนอยู่แถวนั้นเหลือบมามองคนรักอย่างสงสัย
“อยากเจอคุณวิน? เฮ้อ! ผมว่าเราคุยกันเข้าใจตั้งแต่หกเดือนก่อนนั้นแล้วไม่ใช่หรือครับพ่อ ...หือ แค่อยากมาเยี่ยมลูกชายกับลูกสะใภ้ ...แน่ใจนะ ...โอเค! ก็ได้ ถ้าไม่คิดจะมาก่อกวนความรักของผมกับคุณวินล่ะก็ ยอมให้มาค้างที่นี่ก็ได้...บายครับ แล้วเจอกัน”
คริสโตเฟอร์วางสายแล้วก็ถอนหายใจยาว ทำให้อาชวินต้องเอ่ยทัก
“มีอะไรหรือคริส เมื่อครู่ใครโทรมาน่ะ”
เด็กหนุ่มหันไปมองคนรักแล้วฝืนยิ้มนิด ๆ
“พ่อครับ โทรมาบอกว่าจะมาไทยกับแม่ แล้วจะมาค้างที่นี่ด้วย”
ผู้หมวดหนุ่มเลิกคิ้วนิด ๆ แล้วจึงตอบกลับไปอย่างแปลกใจ
“อ้าว? แล้วทำหน้าแบบนั้นทำไม พ่อแม่มาเยี่ยมทั้งทีไม่ดีใจหรือไง อีกอย่างที่นี่บ้านนายก็จริง แต่พ่อนายก็จัดการให้ไม่ใช่หรือไง พวกเขามาค้างที่นี่ก็สมควรอยู่แล้ว”
คริสโตเฟอร์เงียบไป พยายามจะหาคำพูดมาอ้าง แต่แล้วก็ไม่ทันเพราะอาชวินนั้นฉุกคิดขึ้นได้พอดี
“อ้อ! รู้แล้ว... พ่อนายไม่เห็นด้วยเรื่องฉันสินะ”
เพราะเห็นว่าแก้วตาผู้เป็นมารดายอมรับตัวเองง่าย ๆ ผู้หมวดหนุ่มจึงคิดว่าฝ่ายบิดาอย่างโรเบิร์ตคงไม่ว่าอะไรเช่นกัน แต่พอมาลองคิดดู คริสโตเฟอร์เป็นถึงลูกชายหัวแก้วหัวแหวนคนเดียวของอีกฝ่าย การที่โรเบิร์ตจะไม่ยอมรับในตัวเขา มันก็ไม่ใช่เรื่องน่าตกใจอะไรเท่าใดนัก
“ผมเคลียร์เรื่องนั้นแล้วนะครับ คุณวินไม่ต้องคิดมากอะไรหรอกครับ ไม่มีใครจะพรากพวกเราจากกันได้แน่!”
คริสโตเฟอร์รีบย้ำ เมื่อเห็นอาชวินนิ่งเหม่อคนเดียวสักพัก
“หือ? ถ้าพ่อนายไม่เห็นด้วยจริง ๆ ฉันก็ไม่ว่าอะไรหรอก แล้วอีกอย่างถ้าให้เลือก นายควรจะเลือกกตัญญูกับพ่อแม่ มากกว่าคนอื่นอย่างฉันรู้ไหม แฟนน่ะ มีกี่คนก็ได้ แต่พ่อแม่มีได้แค่คนเดียวนะ”
ผู้หมวดหนุ่มพูดเหมือนไม่ได้ทุกข์ร้อนเรื่องนี้เท่าใดนัก ทำให้คนฟังหน้ามุ่ยอย่างลืมตัว
“คุณวินพูดเหมือนว่าถ้าพ่อห้าม คุณวินก็จะเลิกกับผมง่าย ๆ อย่างนั้นล่ะ!”
“อืม...งั้นมั้ง”
คนฟังตอบสั้น ๆ แล้วลอบสังเกตปฏิกิริยาของคนรักที่หน้าบึ้งตึงขึ้นเรื่อย ๆ
“หึ! ว่าไปนั่น ฉันล้อเล่นน่ะ ...ถ้าพ่อนายไม่เห็นด้วย ฉันก็จะทำหน้าที่สะใภ้ที่แสนดี พยายามใช้ความดี ความน่ารักชนะใจพ่อของนายเหมือนละครน้ำเน่าหลังข่าวทั่วไปแทนไง ...แบบนั้นดีไหม?”
คริสโตเฟอร์นิ่งอึ้ง ก่อนจะแย้มยิ้มกว้างด้วยความยินดี พร้อมกับโอบกอดร่างของผู้หมวดหนุ่มแน่น
“รักคุณวินที่สุดเลยครับ”
“เออ ๆ รู้แล้ว พูดให้ฟังวันนึงไม่รู้กี่หนแล้วนั่น”
อาชวินบอกขำ ๆ แต่คนพูดเงยหน้ามองสบตากับเจ้าตัวนิ่ง
“ถึงจะพูดบ่อย แต่ทุกครั้งที่พูด ก็พูดมาจากหัวใจนะครับ”
คนฟังชะงัก พอเห็นสายตาจริงจังแบบนั้น เขาก็อดที่จะเขินน้อย ๆ ไม่ได้
“ง่า...งั้นหรือ...งั้นก็ขอบคุณนะ”
เพราะไม่รู้จะพูดอะไร อาชวินจึงบอกไปแบบนั้น ทำให้คริสโตเฟอร์หัวเราะเบา ๆ พร้อมกับเริ่มจับร่างของคนรักผลักไปนั่งบนโซฟาแถวนั้น
“ผมมันโลภมากเสียด้วย อยากได้มากกว่าคำขอบคุณน่ะครับ”
ผู้หมวดหนุ่มนิ่งอึ้ง ก่อนที่ใบหน้าจะเริ่มแดงระเรื่อทีละนิด เพราะอีกฝ่ายไม่ยอมรอให้เขาตอบรับหรือปฏิเสธเสียแล้ว
“เด็กบ้า...”
อาชวินพึมพำ แล้วจึงร้องครางตามมาเบา ๆ เพราะสัมผัสอันเชี่ยวชาญของคนรักอายุน้อยกว่า ที่ทำให้เขาลืมตัวลืมตน เพลิดเพลินไปกับความสุขที่อีกฝ่ายมอบให้ อีกครั้งหนึ่ง ...
ว่าจะไม่เขียนเพิ่มแล้ว ...แต่ในเมื่อนักอ่านขอมาบอกเท่าที่ลงให้เห็นยังไม่จุใจ ก็เลยแถมให้เสียเลย ฮ่า ๆ (หาเรื่อง)
ที่ลงยังไม่จบนะคะ (ก็แน่ละ) ติดตามได้ในเล่มค่ะ ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาคอมเมนต์ และติดตามเรื่องนี้ จนกระทั่งสามารถรวมเล่มได้นะคะ รักคนอ่านทุกคนเลยค่ะ :pig4:
-
แหม มาแถมกันเนี่ยแหละมันยิ่งอยากอ่าน 555 หนังสือมาแล้ว ได้เวลาทุบกระปุกแล้วเรา อิอิ
-
คุณปัทม์มากระตุ้นให้อยากแล้วจากไปอีกแล้ว
-
กรรม เพิ่งรู้ :sad4:ว่าเป็น 1 ในรวมเรื่องสั้น no limit ถึงว่า คุ้น ๆ มากมาย ทนไม่ได้ มันต้องจองจ๊ะน้องปัทม์ ไม่พลาดแน่นอน ราคาย่อมเยาว์ คึ ๆ เก็บอย่างแรง เอามันทั้งสองเรื่องนั้นล่ะ ไม่ทนค่ะ ชอบ ๆ :laugh:+1 แถมด้วยเลย
่
-
:mc4:
ขอบคุณมากค่ะคุณปัด
จองอย่างละชุดเลยทันที
:3123:
บวก 1แต้ม สำหรับตอนยั่วให้อยากแล้วก็จากไป :laugh:
-
มาจองคร้าบบบบ หนึ่งเล่ม ส่งเมลล์ไปหาแล้วนะ
-
ช่วงนี้ทยอยตอบเมล์ส่งรายละเอียดการโอน พร้อมเบอร์บัญชีไปให้ทุกท่านแล้วนะคะ
ใครที่ส่งเมล์มาแล้วยังไม่ได้รับแจ้งได้นะคะ เพราะบางคนก็กระเด้งไปที่ spam แต่ปัดเช็คหมดนะคะ ทั้ง inbox และ spam เขียนระบุเมล์แล้วกันค่ะ ว่าจองหนังสือ เรื่อง ... จะได้ไม่ตกหล่นสายตา ^ ^
-
ขอจอง 1 ชุดนะครับ ทั้งสองเรื่องเลย อิอิ
-
ลงชื่อจองนิยายทั้งสองเรื่อง
เดี๋ยวจะเมล์ไปค่ะ
-
สนุกมากเลย
ชอบทุกคู่ เลือกไม่ถูกเลย
-
ขอบคุณสำหรับ บทเสริม..
-
ส่งอีเมล์ไปจองเล่มทั้ง 2 เรื่องแล้วนะคะ
ชอบมาก อยากเก็บเป็นเล่มเอาไว้เป็นที่ระลึก..อิอิ :pig4:
-
สนุกมากๆคร๊าบบบบบ จะรอเรื่องอื่นๆต่อไปน๊า
-
:z1:
mailส่งรายละเอียดการโอนไปให้แล้วนะค่ะ
หุหุหุ
จะตั้งตารอหนังสือนะค่ะ
:z1:
-
อ่านเรื่องนี้แล้ว สะใจ๊ สะใจ ตำรวจโดนกด 555 :m20:
-
สนุกมากเลยค่ะ :pighaun: :haun4: :oo1:
-
โอยยยยยยยย
เรื่องนี้มีครบทุกรสเลยอ่ะ
สนุกมาก ๆ สุดยอดดดด
ชอบทุกคู่เลยล่ะ น่ารัก หื่น ซึ้ง ฮา และโหด
คึคึคึ
-
แจ้งความคืบหน้ารวมเล่มนิยาย+ อัพเดทของแถม จ้ะ...
ตอนนี้ ปัดกำลังแต่งตอนพิเศษเพิ่มให้อีกตอน หลังจาก เข็นตอนสั้น ๆ ของหนูคริสกับผู้หมวดวิน เสร็จไปแล้ว
(กลายเป็นว่า ที่เคยคิดจะเพิ่มตอนพิเศษแค่ 3 กลายมาเป็นเพิ่มอีก -- แต่ไม่เป็นไร เพื่อแฟนคลับ คนเขียนทุ่มไม่อั้น ฮ่า ๆ)
แต่ก็ยังมีคนติงมา ว่า เน้นแต่คู่หนูคริส กับผู้หมวดวิน อย่างเดียวได้ไง แล้วโทนี่ กับคุณภามล่ะ ไม่มีแถมบ้างหรือ ...
(ส่วนคู่หลัก เขาเด่นอยู่แล้ว และก็มีตอนของเขาบ่อยแล้ว ดังนั้นจึงไม่เพิ่มให้นะจ๊ะ)
เอ้า! ในเมื่อขอมา ก็จัดให้ ตอนนี้ก็เลยกำลังปั่น คู่ของนายโทนี่กับคุณภามแบบไม่สั้นไม่ยาว มาเพิ่มให้แม่ยกเลิกบ่น
แล้วพอสิ้นเดือนนี้ปัดจะเร่งตรวจคำผิดและจัดอาร์ตให้เรียบร้อย จะได้สั่งพิมพ์ตัวอย่าง มาให้พวกท่านยลกัน
...
...
ส่วนเรื่องของแถม งวดนี้ลำบากใจมากเรื่องของแถม เพราะตั้งราคาไว้ต่ำพอควร สำหรับการผลิตเป็นหนังสือทำมือ เพื่อต้องการให้นักอ่านหลายคนซื้อได้
เพราะถ้าตั้งแพงมากไป ก็เข้าใจว่าหลายท่านมีปัญหาเรื่องเงิน ๆ ทอง ๆ เลยขอยอมลดกำไรลงนิดหน่อย แต่ให้นักอ่านซื้อกันได้เยอะ ๆ จะดีกว่า ^ ^
แต่ทั้งนี้ทั้งนั้น ยังไงก็อยากขอบคุณนักอ่านที่อุดหนุน เลยพยายามไปนั่งคิดนอนคิดว่าจะแถมอะไรดีน้อ สุดท้ายก็เลยไปหาของแถมมากับเขาจนได้
เพียงแต่อาจจะมีลดหลั่นกันไปบ้าง แล้วแต่ชุดที่สั่งซื้อ ..
ที่แน่ ๆ ที่คั่นหนังสือ ยังไงก็ต้องแถม เอาไว้คั่นหนังสืออ่าน (อันนี้จะทำมือปริ้นท์เองกรีดเอง ไม่ค่อยมีปัญหาเท่าใด)
-พวงกุญแจ อันนี้เต็มใจนำเสนอ (เพราะคนเขียนบ้าเก็บพวงกุญแจ --) ปัดไปสั่งทำมาเพื่อนักอ่านที่ซื้อคุณตำรวจโดยเฉพาะ
โดยพยายามหาแบบที่เบสิกสุด ๆ เพื่อจะได้รับไปก็เอาไว้ใช้ห้อยได้ทุกคน เพราะถ้าสั่งทำพิสดารเกินบางคนก็จะเอาไปเก็บเสียเปล่า ๆ
อันนี้รูปตัวอย่างจ้า จะมีกรอบหลายสี เช่นชมพู เขียว แดง ฟ้า แล้วแต่จับสุ่มให้ค่ะ เป็นพวงกุญแจลวดดัดนะคะ
(http://www.novelpat.com/picpat/images/klz1298443706l.jpg)
ส่วนคุณอาที่รัก ของแถมคงมีแค่ ที่คั่นหนังสือค่ะ เพราะเรื่องนี้ ต้นทุนเพิ่มกว่าเดิม เนื่องจากเคยทำมานานแล้ว กระดาษยังไม่แพงเท่าใด
แต่ถ้าใครสั่งคุณอารวมกับคุณตำรวจ อันนี้ปัดกำลังคิดของแถมไปเพิ่มให้อยู่ค่ะ ว่าจะเป็นอะไรดี ^ ^
แล้วจะมาอัพเดทเป็นระยะ ๆ นะคะ
-
มาตามอ่านความคืบหน้าพร้อมรอเปิดโอนค่ะ ^^
-
มาตามอ่านความคืบหน้าพร้อมรอเปิดโอนค่ะ ^^
ตอนนี้ก็เปิดให้โอนแล้วนะคะ หมดเขตปิดโอน 15 มีนาคมนี้ค่ะ
ใครอยากได้รายละเอียดการโอน +เบอร์บัญชี ก็เมล์มาหาปัดได้เลยค่ะ แล้วปัดจะเมล์กลับไป
novelpat (แอด) gmail.com ค่ะ
แวบไปแก้หัวข้อก่อนว่าเปิดให้โอน แทนจอง ...(เพิ่งเห็น แหะ ๆ)
-
^
^
เมล์ไปแล้วนะคะ เพิ่งเห็นว่าเปิดให้โอนแล้วเหมือนกันค่ะ
-
พวกกุญแจเจ๋งมากมาย แต่รอลุ้นของแถมสำหรับคนที่ซื้อคุณอาและคุณตำรวจ อิอิ
-
ชอบพวงกุญแจน่ารักดีค่ะ
-
:-[ น่ารักทุกคู่โอยยยยย แต่ล่ะคู่เลือดจะหมดตัวทั้งเขินทั้ง......
ชอบมากมายอ่ะค่ะ แต่งอีกเยอะๆๆน้าาาจาติดตามค่าาาา
-
เมลล์ไปหลายวันแล้วยังไม่ได้รับเมลล์ตอบกลับเลยค่ะ TT
-
เมลล์ไปหลายวันแล้วยังไม่ได้รับเมลล์ตอบกลับเลยค่ะ TT
ขออภัยค่ะ ตอนนี้ได้รับเมล์ตอบเรียบร้อยหรือยังคะ (แต่นามแฝงคุ้นเหมือน เราจะได้ติดต่อกันแล้วใช่ไหมคะ?)
บางครั้งเมล์ที่ส่งมาก็มาไม่ถึง หรือมีหลุดไปที่ถังขยะเมล์น่ะค่ะ (แต่คุ้ยดูทุกครั้งนะคะ --.)
ถ้าใครส่งเมล์มาสอบถาม และไม่ได้รับเมล์ตอบรับเกิน 1 วัน ให้โพสบอกในนี้ได้เลยค่ะ ปัดจะติดต่อผ่าน pm กลับไปนะคะ เพราะปัดเช็คเมล์ทุกวันค่ะแถมยังวันละหลายเวลาด้วยค่ะ (และได้ลงแอดออน ว่าถ้ามีเมล์เข้าจะมีหน้าต่างเด้งบอกไว้ เพราะงั้นถ้าเมล์ไม่ลงถังขยะ ก็จะไม่ค่อยพลาดในการตอบเมล์ค่ะ)
-
gh
เมลล์ไปหลายวันแล้วยังไม่ได้รับเมลล์ตอบกลับเลยค่ะ TT
ขออภัยค่ะ ตอนนี้ได้รับเมล์ตอบเรียบร้อยหรือยังคะ (แต่นามแฝงคุ้นเหมือน เราจะได้ติดต่อกันแล้วใช่ไหมคะ?)
บางครั้งเมล์ที่ส่งมาก็มาไม่ถึง หรือมีหลุดไปที่ถังขยะเมล์น่ะค่ะ (แต่คุ้ยดูทุกครั้งนะคะ --.)
ถ้าใครส่งเมล์มาสอบถาม และไม่ได้รับเมล์ตอบรับเกิน 1 วัน ให้โพสบอกในนี้ได้เลยค่ะ ปัดจะติดต่อผ่าน pm กลับไปนะคะ เพราะปัดเช็คเมล์ทุกวันค่ะแถมยังวันละหลายเวลาด้วยค่ะ (และได้ลงแอดออน ว่าถ้ามีเมล์เข้าจะมีหน้าต่างเด้งบอกไว้ เพราะงั้นถ้าเมล์ไม่ลงถังขยะ ก็จะไม่ค่อยพลาดในการตอบเมล์ค่ะ)
เรียบร้อยแล้วค เมื่อวานไปดูเมลล์ที่ส่งออกไปว่ามีอะไรผิดพลาดหรือปล่าว ทำไมไม่ได้เมลล์ตอบกลับเสียที ... ปรากฎว่าเราพิมพ์เมลล์ไม่ครบค่ะ TT พิมพ์ส่งไปแค่ novelpa@ ลืมตัวทีไป แฮะๆๆ (แต่เมื่อวานเลยส่งไปอีกรอบตามนั้นค่า)
ขอบคุณจ้า
-
มียอดโอนเงินมาวันสองวันก่อน แต่ยังไม่มีคนยืนยันค่ะ ใครรู้ตัวว่าโอนแล้วแต่ลืมยืนยัน ตรวจสอบตัวเองด้วยนะคะ แวะไปเช็ครายชื่อก็ได้ค่ะว่าชื่อของตัวเอง ตกหล่นบ้างหรือเปล่าค่ะ
-
ขอดันอีกรอบค่ะ เพราะเห็นว่าวันยิ่งผ่านไปเรื่อย ๆ
คนที่โอนเงินมาแล้วเมื่อสามสี่วันก่อน แต่ยังไม่ได้ส่งเมล์มายืนยันการโอนและแจ้งที่อยู่ รบกวนตรวจสอบชื่อของท่านที่หน้าแรกสักนิด ว่ามีชื่อ(นามแฝง) ที่ท่ืานแจ้งมาทางเมล์หรือไม่ เพราะปัดไม่อาจทราบได้จริง ๆ ว่าเป็นยอดเงินโอนของใครกัน
คือบางครั้งก็เข้าใจว่าไม่สามารถแจ้งในทันที แต่กรณีนี้กลัวท่านจะลืม และจะได้รับหนังสือช้ากว่าคนอื่นเขา
ตอนนี้มียอดที่โอนมาไม่ได้แจ้งอยู่สองยอด ใครรู้ตัว หรือไม่รู้ตัว ก็ให้ไปเช็คชื่อว่ามีชื่อของท่านหรือยัง ถ้าโอนแล้วแต่ไม่มีชื่้อให้แจ้งมาทางเมล์ของปัดทันที เพื่อปัดจะได้ตรวจสอบว่าเป็นกรณีใด โอนแล้วไม่ได้แจ้ง หรือปัดทำรายชื่อตกหล่นเอง
แจ้งความคืบหน้าหนังสือทำมือ
ตอนนี้เขียนเรื่องสั้นครบ จัดอาร์ตเสร็จ 100% เหลือแต่รอสรุปยอดจอง+ส่งพิมพ์เข้าโรงพิมพ์ ก็จะเสร็จเรียบร้อยพร้อมส่ง ถ้าโรงพิมพ์ไม่มีงานยุ่งก็คงได้อ่านกันไว แต่ยังไงก็ไม่น่าจะเกินสองอาทิตย์หลังจากปิดจองแน่นอนค่ะ
^^
-
ดันอีกรอบค่ะ ^ ^" เพราะป่านนี้แล้วยอดเงินที่โอนก็ยังไม่มีเจ้าของยืนยันอยู่สองยอด
ใครโอนแล้วมาเช็คชื่อด้วยนะคะ เผื่อท่านอาจจะยืนยันเมล์ส่งมาแต่ไม่ถึง (แต่ปัดตรวจค้นทุกวัน วันละหลายเวลา ทั้งใน inbox และ junk mail นะคะ )
Edit: ตอนนี้เช็คครบหมดแล้วนะคะ เหลืออีกวันเดียวเท่านั้นก็จะปิดจองแล้วจ้ะ ขอบคุณทุกท่านที่อุดหนุนนะคะ :pig4:
แจ้งความคืบหน้า:หนังสือทำมือคุณตำรวจยอดรัก (และคุณอาที่รัก)
- ตรวจบรูฟรอบรองสุดท้ายเรียบร้อย
- จัดอาร์ตเรียบร้อย
- ปกเรียบร้อย
- กำลังออกแบบที่คั่น แต่ก็คงทำตามปก
- ของแถมเตรียมไว้แล้วสำหรับคุณตำรวจยอดรัก เป็นพวงกุญแจที่เคยโชว์ภาพให้ดู (ดูได้ในหน้าแรกค่ะ)
- คุณอาที่รัก แถมตอนพิเศษที่ไม่ได้ใส่ไว้ในพิมพ์ครั้งแรกไปสั้น ๆ 1 ตอน (ทีแรกว่าจะแยกเป็นสมุดเรื่องสั้นของแถม แต่คิดไปคิดมารวมไปในเล่มเลยดีกว่า)
- ฯลฯ (คิดออกแล้วจะมาแจ้งอีกทีค่ะ)
ก็อีกไม่กี่วันแล้วนะคะจะทำการปิดจองและสรุปยอด ใครมีปัญหาจะโอนช้า ก็แจ้งมาให้ปัดสำรองจ่ายก่อนได้ (แต่ขอให้เอาแน่นะคะ ไม่งั้นทุนหาย กำไรหดพอดี) เลย 15 นี่ไม่รับสั่งเพิ่มแล้วนะคะ ใครพลาดก็รอลุ้นว่า เล่มที่สำรองพิมพ์เผื่อจะเหลือกี่ชุดเท่านั้น (เพราะกะจะสำรองไว้สัก 10 ชุดราว ๆ นั้นน่ะค่ะ)
อัพเดทสถานการณ์ปัจจุบัน:
- ตรวจบรูฟเรียบร้อย
- จัดอาร์ตเรียบร้อย
- ปกเรียบร้อย
- กำลังออกแบบที่คั่น แต่ก็คงทำตามปก
- ของแถมเตรียมไว้แล้วสำหรับคุณตำรวจยอดรัก เป็นพวงกุญแจ (ภาพด้านล่างค่ะ)
- คุณอาที่รัก แถมตอนพิเศษที่ไม่ได้ใส่ไว้ในพิมพ์ครั้งแรกไปสั้น ๆ 1 ตอน (ทีแรกว่าจะแยกเป็นสมุดเรื่องสั้นของแถม แต่คิดไปคิดมารวมไปในเล่มเลยดีกว่า)
- ของแถมคนซื้อคุณตำรวจกับคุณอาทั้งสองเรื่อง หาได้แล้วค่ะ เป็นแผ่นแม่เหล็ก ติดตู้เย็น ลาย SD การ์ตูนคุณอาที่รัก 2 แผ่นนะคะ (คนเขียนนั่งปริ้นท์มาแปะแล้วกรีดเอง ถ้าเบี้ยวต้องขออภัยอย่างสูงล่วงหน้าค่ะ --")
- ส่งพิมพ์เรียบร้อยค่ะ รอหนังสือจากโรงพิมพ์ อังคารที่ 22 ถ้าไม่พลาดนะคะ ~แล้วจะรีบแพคส่งให้โดยไวที่สุดเท่าที่จะไวได้ค่ะ (ขอเวลาแพค 1 วันเต็ม ๆ ค่ะ)
-
Ferfa จองหนังสือ “คุณตำรวจยอดรัก” 1 ชุดค่ะ ส่งเมลล์ไปขอรายละเอียดโอนเงินแล้วนะคะ
-
ส่งเมล์ตอบกลับให้แล้วนะคะ ขอบคุณที่สนใจหนังสือค่ะ
สามารถโอนเงินได้ยันเที่ยงคืนของวันที่ 15 มีนาคม นะคะ หรือจะเลทสัก 16 มีนาก็ได้ แต่อย่าเกิน 9.30 AM (เช้า) นะคะ เพราะว่าปัดต้องออกเดินทางไปสั่งโรงพิมพ์ให้พิมพ์หนังสือน่ะค่ะ ต้องส่งยอดให้เขาค่ะ
ป.ล.จะพิมพ์สำรองไว้เผื่อคนพลาดนะคะ แต่คงไม่เยอะค่ะ ไม่น่าเกิน 10 ชุด เพราะงั้นอย่าพลาดจะชัวร์กว่าเนาะ ^ ^"
-
ส่งโรงพิมพ์ทำเล่มแล้วนะคะ
ราว ๆ วัน ที่ 22 -23 มีนาคม ปัดจะได้รับหนังสือจากโรงพิมพ์ 24 แพคห่อ แล้ว 25 ก็จัดส่งค่ะ
กำหนดการไม่น่าคลาดเคลื่อนเกินนี้นะคะ คนที่โอนเงินไว้แล้ว เตรียมรอรับที่บ้านเลยค่ะ
ป.ล. คนโอนเงินแล้วยังไม่ยืนยันที่อยู่ มาเช็คชื่อท่านด้วยค่ะ ไม่งั้นอาจจะได้ช้านะคะ ^ ^"
ป.ล.อีกรอบ ได้พิมพ์เผื่อสำรองไว้ จำนวนหนึ่ง ดังนั้น ใครมาช้าโอนไม่ทัน ลองติดต่อสอบถามเข้ามาได้ค่ะ
(Edit: เหลือแค่ 3 ชุดเท่านั้นแล้วค่ะ)
:pig2:
-
รอรับค่า ขอบคุณสำหรับความคืบหน้านะคะ ^^
-
ใครที่โอนเงินให้ปัด วันที่ 15 มีนาคม แต่ยังไม่มีรายชื่อ รบกวน ตรวจสอบรายชื่อตัวเองด้วยนะคะ เพราะยังเหลืออีก 1 ราย ที่ไม่ได้ยืนยันเมล์ให้ปัดน่ะค่ะ
ตอนนี้ได้รับการยืนยันเมล์หมดแล้วค่า~
อัพเดท: ตอนนี้กำลังตัดที่คั่น กับทำแผ่นแม่เหล็กอยู่ค่ะ (สำหรับคนซื้อเป็นชุดทั้งคุณอาและคุณตำรวจ)
ไว้ทำเสร็จแล้วจะถ่ายรูปมาโชว์ พร้อมกับหนังสือนะคะ (หนังสือได้ราว ๆ วันอังคารค่ะ )
คนที่พลาดก็ยังติดต่อกันมาได้นะคะ ตอนนี้ยังมีหนังสือที่สั่งทำสำรองไว้ (ทั้งสองเรื่องเลยค่ะ ทั้งคุณตำรวจและคุณอาที่รัก)
ขอบพระคุณทุกคนที่่อุดหนุนนะคะ
----
ปัด
-
เอารูปเล่มหนังสือ มาโชว์ค่ะ
คุณตำรวจยอดรักทั้งสองเล่ม
(http://www.novelpat.com/picpat/images/bfi1300781818v.JPG)
คุณตำรวจยอดรัก กับคุณอาที่รักค่ะ
(http://www.novelpat.com/picpat/images/bwy1300781785o.JPG)
ของแถมค่ะ
ที่คั่นหนังสือ แถมให้อยู่แล้ว ทั้งสองเรื่อง
แผ่นแม่เหล็ก (ลาย SD คาแรกเตอร์จากเรื่องคุณอาที่รัก) แถมคนที่ซื้อคุณตำรวจ + คุณอาค่ะ ( ให้ชุดละ 2 แผ่น ของจริงจะใส่ซองแก้วให้นะคะ อันนี้ถ่ายโชว์เฉยๆ)
(http://www.novelpat.com/picpat/images/bfi1300781738x.JPG)
ส่วนนี่พวงกุญแจแถมคนซื้อ คุณตำรวจยอดรักทุกคนค่ะ
(http://www.novelpat.com/picpat/images/bwy1300782915q.JPG)
มีหลายสีค่ะ (จะสุ่มให้นะคะ)
(http://www.novelpat.com/picpat/images/viu1300782955a.JPG)
ถ้าตามกำหนดส่งหนังสือก็คือ 25 มีนาคม 2554 แต่ถ้า 23 ปัดสามารถห่อได้หมด ปัดก็จะทยอยไปส่ง 24 นะคะ (แต่วันที่ 25 จะสะดวก เพราะมีคนช่วยขับรถไปส่งให้ที่ไปรษณีย์น่ะค่ะ)
ถ้าส่งแล้วปัดจะเอาเลขพัสดุมาลงไว้ให้ลูกค้านะคะ ขอบพระคุณทุกคนที่อุดหนุนค่ะ รัีบรองว่าได้หนังสือครบทุกคนแน่ค่ะ :pig4:
ป.ล. หนังสือที่พิมพ์สำรองไว้ เหลืออีกเพียงสิบกว่าชุดเท่านั้นนะคะ ทั้งสองเรื่อง ถ้าหมดนี่แล้วคงยังไม่รีปริ้นท์อีกสักพักค่ะ เพราะจะยุ่งอยู่กับการแต่งนิยายเรื่องใหม่ค่ะ
-
รอ ๆๆ จะได้เอามานอนกอดแล้ว :impress2:
-
อยากได้อ่ะค่ะ แต่จองไม่ทันทำไงค่ะ :z2: :z2:
-
:impress2: อ่านจบแล้ว
แฮ่ อ่านในบอร์ดไม่จบเลยตามมาอ่านที่นี่
อ๊ายยยยยยยยยยย ชอบคู่คริสกับวินมากๆ ค่ะ ^^
ความหื่นของคริสนี่ชนะขาดลอยเลยนะคะ เพิ่มความจิตลงไปด้วยก็สมบูรณ์แล้ว
ขอบคุณมากค่ะ
ยังสนุกเหมือนเดิมเลยอ่า ><
-
รอ ๆๆ จะได้เอามานอนกอดแล้ว :impress2:
รออีกสักหน่อยนะคะ 25 มีนาคม จะเอาไปส่งให้แต่เช้าเลยค่าา ^ ^" เพราะงั้นอาทิตย์หน้าก็น่าจะได้หนังสือไปทยอยกันนอนกอดหมดแล้วล่ะค่ะ
อยากได้อ่ะค่ะ แต่จองไม่ทันทำไงค่ะ :z2: :z2:
ติดต่อมาสอบถามได้ที่เมล์นี้นะคะ novelpat (แอด) gmail.com
หนังสือยังมีเหลืออยู่่ค่ะ พอดีสั่งเผื่อไว้จำนวนหนึ่ง
:impress2: อ่านจบแล้ว
แฮ่ อ่านในบอร์ดไม่จบเลยตามมาอ่านที่นี่
อ๊ายยยยยยยยยยย ชอบคู่คริสกับวินมากๆ ค่ะ ^^
ความหื่นของคริสนี่ชนะขาดลอยเลยนะคะ เพิ่มความจิตลงไปด้วยก็สมบูรณ์แล้ว
ขอบคุณมากค่ะ
ยังสนุกเหมือนเดิมเลยอ่า ><
ขอบคุณมากนะคะ ดีใจที่ชอบค่ะ คู่นี้มาแรงแซงคู่หลักไปเยอะเชียว ^ ^
-
ชอบทุกคู่เลยย น่ารัก
ตำรวจสน.ไหนเนี่ยย น่ารักจริงๆ
-
ติดต่อไปทางเมล แล้วน่ะค่ะ :pig4:
-
อัพเดทล่าสุด เลขรหัสพัสดุ: ส่งให้ครบทุกท่านแล้วนะคะ
(http://www.novelpat.com/picpat/images/bfi1301060801d.jpg)
(http://www.novelpat.com/picpat/images/viu1301060821c.jpg)
(http://www.novelpat.com/picpat/images/cqs1301060892y.jpg)
หมายเหตุ: คุณ rodsawat2506 กับ คุณ คุณ jimmy ปัดทำรายชื่อของท่านตกหล่นจึงทำใ้ห้ไม่ได้ส่งภายในวันนี้
แต่ปัดจะรีบส่งให้ในวันเสาร์ที่ 26 โดยจะส่ง ems ตามไปทั้งสองท่านค่ะ ปัดต้องขออภัยในความผิดพลาดครั้งนี้เป็นอย่างสูง
Edit: ส่งให้เรียบร้อยแล้วค่ะ EI120017507TH และ EI120017498TH ค่ะ
และอีกสองท่าน คุณ daki และ คุณ Ferfa ปัดได้จับชื่อทั้งสองท่านไปอยู่ในฝั่งส่งแบบลงทะเบียน ทั้งที่พวกท่านสั่งแบบ ems ทั้งนี้ปัดจะส่งเงินส่วนต่างที่เกินมา จำนวน 35 บาท และ 20 บาท ส่งตามไปในวันพรุ่งนี้(26 มีนาคม) นะคะ ขออภัยจริง ๆ ค่ะ
Edit: ส่งให้เรียบร้อยแล้วค่ะ RE518886403TH และ RE518886394TH ค่ะ
อีกเรื่องหนึ่งที่ต้องขอแจ้งให้นักอ่านทราบทุกท่าน ปัดจะให้เวลาพวกท่านเปลี่ยนนิยาย ที่หน้าขาด หน้าหาย อันเป็นผลจากโรงพิมพ์ โดยปัดจะรับผิดชอบค่าส่งกลับมา ท่านละ 40 บาท ถึงวันที่ 7 เมษายน 2554 ถ้าเกินนั้นท่านสามารถส่งมาเปลี่ยนได้ แต่ปัดจะไม่รับผิดชอบค่าส่งกลับคืนให้ค่ะ
----
ปัด
-
ได้รับหนังสือแล้วค่า ^^ แฮ่ๆ กำลังออกจากบ้านพอดีกับพี่ไปรษณีย์มาส่งพอดี ดีใจๆ
ขอบคุณมากค่า มาไวมากมาย
-
ได้รับหนังสือแล้วนะคะ
ขอบคุณมากค่ะ
-
ได้รับหนังสือแล้วค่ะ แหม~!! มาถึงตอนที่ออกจากบ้านพอดีเจอไปรษณีย์หน้าปากซอยเซ็นรับเสร็จ ก็ฝากให้ไปรษณีย์เอาไปฝากข้างบ้าน 55+ ขอสารภาพว่าเราลืมไปแล้วนะว่าสั่งซื้อไว้อ่ะ คุคุ ดีเลยกำลังจะไปเมืองเลยได้มีหนังสืออ่านฆ่าเวลาบนรถแล้ว คุคุ
-
ได้รับหนังสือแล้วค่ะ ขอบคุณนะคะ ^^
-
ได้รับหนังสือแล้วเหมือนกันจ้า~
-
ได้หนังสือแล้วค่ะ
เมื่อตอนบ่ายนี้เอง
:m1:
-
ได้รับหนังสือเรียบร้อยแล้วนะค่ะ
ขอบคุณสำหรับของฝาก อิอิอิ (ชอบมากค่ะ)
:L2: รหัส A9 จ้า
เป็นกำลังใจให้ในเรื่องต่อๆ ไปนะจ๊ะ ^ ^
-
ได้รับหนังสือแล้วนะคะ เด๋วจะไปนอนอ่านเช็คว่ามีอะไรผิดปกติหรือเปล่า ถ้ามีจะแจ้งให้ทราบนะคะ
ขอบคุณค่า ^^
-
เช็คแล้วไม่มีอะไรผิดปกติจ้า~
-
ขอบคุณนักอ่านทุกท่านที่แจ้งข้อมูลให้ทราบค่ะ หวังว่าคงจะสนุกกับตอนพิเศษของคุณตำรวจที่แถมเพิ่มไปนะคะ ^ ^
-
เข้ามาแจ้งว่า ได้รับหนังสือแล้วนะคะ
กำลังนั่งอ่านตอนพิเศษอยู่.....อิอิ
-
กลับมาจากเชียงใหม่ เปิดห้องมาเห็นกล่องวางอยู่ กรี๊ดดดด หนังสือมาแล้ว :impress2:
ขอบคุณนะคะ
-
ได้รับหนังสือแล้วเช่นกันค่ะ แต่ยังไม่มีเวลาแกะอ่านเลย แต่คืนนี้
ต้องจัดการตอนพิเศษก่อนเลย .... :mc4:
-
:mc4:
ได้หนังสือมาแล้ว
แบบสดๆร้อนๆเลยย
อิอิ :impress2:
แว๊บไปอ่านตอนพิเศษก่อนดีก่า :impress2:
-
น่ารักมากๆๆอ่าครับ
ชอบกานต์ กับ เควิล
เพราะหื่นเหมือนกันและหวานไม่เหมือนใครทั้งคู่
คู่ ภาม กับ โทนี่ เนี่ย
อ่านแล้วสำลักความหวานสุดๆๆ
คู่ วิน กับคริส
วิน มีสามีเด็กต้องหมั่นตรวจเช็คร่างกาย 555
ชอบทั้งสามคู่เลย โดยเฉพาะ เคลวิน กับ กานต์
รู้สึกว่าเรื่องนี้ จะทำสะใภ้ส่งออกนอกทุกคนเลย555
ขอบคุนมากๆๆครับ
ที่เสียสละเวลา นำเรื่องราวดีๆๆและน่ารักมาให้อ่านกัน
-
ยังสามารถสั่งจองหนังสือนิยายได้อีกหรือเปล่า พอดีเข้ามาดูช้าไปนะคะ
-
ยังสามารถสั่งจองหนังสือนิยายได้อีกหรือเปล่า พอดีเข้ามาดูช้าไปนะคะ
ตอนนี้เหลือแค่ 2 ชุดค่ะ ถ้าสนใจก็เมล์มาถาม + จองได้ novelpat(แอด)gmail.com
มีคนแจ้งความประสงค์จอง 2 ชุดที่เหลือหมดแล้วค่ะ
ถ้ามีการแคนเซิลจะบอกให้ทราบอีกทีนะคะ ขอบคุณทุกท่านที่สนใจค่ะ
แต่ว่าช่วงนี้ถ้าโอนเงินมาแล้ว ปัดจะยังออกไปส่งหนังสือไม่ได้น่ะค่ะ ติดสงกรานต์ ต้องจันทร์ที่ 18 จะเริ่มจัดส่งให้อีกที ยังไงก็ลองสอบถามมานะคะ ถ้าสนใจสั่งซื้อเป็นเจ้าของจริง ปัดจะได้ล็อกหนังสือไว้ให้สักระยะเวลาหนึ่ง แต่ถ้าไม่มีการโอนหรือเงียบหายไปเกินอาทิตย์ (ยกเว้นจะบอกล่วงหน้าไว้ในเมล์ ถึงวันโอน) ก็จะสงวนสิทธิ์ให้คนที่สนใจพร้อมโอนต่อไปนะคะ ^ ^
ขอบคุณที่สนใจหนังสือค่า
-
:pig4:
ป.ล. ไม่ทันสั่งจองอ่ะ
-
มาไม่ทันจริงๆ ไว้รอเผื่อจะมีรีปริ้นอีกรอบ!!!
-
:pighaun: อ๊ายยยยย ชอบทั้งสามคู่เลยเจ้าค่า!!!
เรื่องนี้อ่านแล้วน่ารักมากๆๆ เควินหวงกานท์ได้อีก สุดยอดไปเลย o13
ส่วนคู่โทนี่-ภาม ขอบอกว่าโทนี่รักภามมากจิงๆๆ ชอบสุดยอดด หวานจิงๆ
ส่วนคู่วิน-คริส ก๊ากกกก แอบสงสารวิน จะโดนข้อหาพรากผู้เยาว์ไหม :call:
55+ เอ๊ะ หรือจะข้อหาผู้เยาว์พรากมากกว่าแฮะ
-
แง แง คอมเสียขาดการติดต่อจากโลกภายนอก
พอได้คอมแล้ว หนังสือก็หมดอีกตังหากทำไงดี
รอ re-print แล้วกัน
-
สั่งจองหนังสือ
-
สั่งจองหนังสือ
-
พึ่งอ่านจบค่ะ เป็นเหล่าตำรวจที่น่าเลิฟมากๆ ขาดดุลเลย 555
-
อ่านถึงตอนที่เจ็ดแล้วค่ะ
ความรักของมาเฟียกับตำรวจ ช่าเป็นอะไรที่แตกต่าง
เควิน ถ้าจับกานต์ขังไว้ที่บ้านได้คงทำไปแล้วไช่ไหม o18
-
เปิดรีิปริ้นท์ วันนี้ - 5 มิ.ย. 54
สนใจสั่งซื้อ ติดต่อสอบถามรายละเอียดการโอนที่เมล์
novelpat (แอด) gmail.com ได้ค่ะ
ป.ล. ถ้าท่านใด ส่งเมล์ยืนยันการโอนเงินมาแล้ว แต่ไม่ได้รับเมล์ตอบยืนยัน เกิน 1 วัน ให้ส่งเมล์มาสอบถามได้นะคะ เพราะปัดจะตอบเมล์ไม่เคยเกิน 1 วัน ทันทีที่เมล์เข้า (ยกเว้นส่งตอนเที่ยงคืน ตีหนึ่ง อาจจะตอบกลับสัก 10 -11 โมงเช้า เป็นอย่างช้า)
-
อ๊ายๆๆๆ สั่งจองไปแย้วจ้า >.< :-[
-
มีคนโอนเงินค่าหนังสือคุณตำรวจมาให้ แต่ยังไม่ได้ยืนยันเมล์จ้า ใครรู้ตัว รีบยืนยัน + ส่ง ชื่อ ที่อยู่มาให้ด้วยนะคะ
ขอบคุณล่วงหน้าค่ะ
อ้อ ถ้ายืนยันเมล์มาแล้วปัดจะส่งเมล์ตอบกลับการยืนยันไม่เกิน 24 ชม.ค่ะ ถ้าไม่ได้รับสันนิษฐานว่าเมล์ส่งมาไม่ถึงแน่ ดังนั้นสามารถ pm สอบถาม หรือโพสสอบถามได้ค่ะ
-
:impress2:
เพิ่งตามอ่านจนจบ
ชอบมากกกกก
ทั้งน่ารัก ทั้งหวาน และทั้งหื่นนนนน
อิอิ ถูกใจๆ
-
ปิดจอง/โอนแล้วค่ะ
หนังสือออกจากโรงพิมพ์ในวันที่ 18 มิถุนายน 54 นะคะ
แล้ววันจันทร์ที่ 20 มิถุนายน 54 ปัดจะจัดส่งหนังสือ
แบบลงทะเบียน/ ems ตามที่นักอ่านโอนเงินมาให้ค่ะ
และจะส่งเลขพัสดุให้ทุกท่านที่สั่งซื้อ ได้สามารถตรวจสอบผ่านเน็ตได้ด้วยตัวเองตลอดเวลา
ขอบคุณที่อุดหนุนนะคะ
------------------------------
:pig4:
-
ส่งหนังสือ +แจ้งเลขพัสดุให้ทุกท่านหมดแล้วนะคะ
ใครไม่ได้รับเมล์ กรุณาเช็คใน spam box หรือ junk box ของท่านให้ละเอียดด้วยค่ะ
หรือถ้าไม่ได้รับจริง ๆ ก็เมล์มาสอบถามได้ที่เมล์ของปัดนะคะ ที่เคยให้ไว้นั่นล่ะค่ะ
ขอบคุณทุกท่านที่ทำการอุดหนุนค่า ^ ^
-
บอกได้คำเดียวว่าชอบค่ะ นายเอกไม่ต้องน่ารัก บอบบาง ก็น่าเอ็นดูได้เหมือนกัน
ชอบทั้งสามคู่เลย เพราะน่ารักกันไปคนละแบบ
:bye2: :bye2: :bye2:
-
เพิ่งเข้ามาอ่านเรื่องนี้
อ่านรวดเดียวจบเลย ขอบอกว่า สนุกมากๆเลยจ้า ชอบทั้งพระเอก-นายเอก เลย (ฝ่ายรุกหื่นตลอดเลยอ่ะ )
การใช้ภาษาก็ดีอ่านแล้วเข้าใจง่าย
ขอขอบคุณ คนเขียนมากเลยจ้ะที่เขียนนิยายดีๆ มาให้อ่าน :กอด1:
-
ผู้หมวดน่าร๊ากกกก (อ่านแล้วเห็นตำรวจยังอดจิ้นไม่ได้อ่า) คิดแล้วจิตตกอ่ะ ตูจะโรคจิตป่ะเนี่ย แต่ไม่เป็นไรเน้อ นิยายสนุกก็ต้องอ่านให้จบสิค่ะ
-
อ๊ากก ดีใจมากๆเลยค่ะที่ได้รับหนังสือแล้ว o13
-
อ่านจบนานแล้วแต่เพิ่งได้เม้น
เรื่องนี้สนุก หวานได้ใจมากเลยอ่ะ ~
:z1:
-
กุ๊กกิ๊กน่ารักดี อ่านไปยิ้มไปตลอดเลยค่ะ
-
น่าร๊ากกกกกกกก น่ารักทุกคู่เลย
ความหึง ความห่วง ความหื่นหนิไม่ต้องพูดถึง 5555
พอกันทุกคู่ ฮิฮิ
-
ตำรวจคงจะหมด สน. แน่ๆ
น่ารัก น่าหยิก และหื่นเป็นประจำ ชอบทุกคู่เลย :pig4:
-
อยากบอกว่าพออ่านจบแล้ว สนุกมากๆเลยครับ :)'
-
น่าหนุกๆๆๆ
เดี๋ยวเค้าจะไปอ่าน
-
อ่านจบแล้วค่ะ สนุกมากมาย อยากได้หนังสือต้องทำยังไงค่ะ รวมทั้งคุณอาที่รักด้วยค่ะ
ปล กำลังสั่งจองดวงใจเจ้ามังกร จะได้สั่งพร้อมกันเลยนะค่ะ
-
อ่านจบแล้วค่ะ สนุกมากมาย อยากได้หนังสือต้องทำยังไงค่ะ รวมทั้งคุณอาที่รักด้วยค่ะ
ปล กำลังสั่งจองดวงใจเจ้ามังกร จะได้สั่งพร้อมกันเลยนะค่ะ
ตอบผ่านเมล์ไปแล้วนะคะ (น่าจะใช่นะคะ เห็นล็อกอินคุ้นๆ) แต่ที่ถามมาในเมล์เห็นถามแต่คุณตำรวจ ถ้าจะเอาคุณอาด้วยก็บวกไปอีก 180 บาท จ้ะ
ป.ล. แจ้งข่าวนะคะ ไม่รับจอง คุณตำรวจฯ / คุณอาฯ นอกรอบหลังจากหมด 31 สิงหาคมนะคะ ช่วงนี้รีปริ้นท์ เพราะยังไงก็จะทำดวงใจจ้าวมังกร ก็เลยไปสั่งโรงพิมพ์พร้อมกันได้ แต่ถ้าเลยช่วงนี้ก็ไม่รับพิมพ์เพิ่มแล้วค่ะ (ยกเว้นตอนออกหนังสือเรือ่งใหม่อีกครั้ง)
-
สวัสดีค่าคนเขียน
อ่านถึงตอนที่ห้าพอดี อยากเม้นท์ก่อน~
ชอบกานต์ กานต์น่ารัก :-[ มิน่าล่ะเควินถึงหลงโงหัวไม่ขึ้น
แต่อาการหึงทุกเรื่องนี่ก็ไม่ไหวเหมือนกันนะ บางทีกานต์ก็ต้องการเวลาคุยกับคนอื่นบ้าง
น่ารักจริงๆ คู่นี้
ตอนแรกคิดว่ามิสเตอร์หว่องจะเป็นเคะซะอีก
ที่ไหนได้เป็นเมะหน้าสวยซะงั้น ชอบบบบบบ~
แต่ถ้าทางจะยากหน่อย ไปทำให้คนรักเขาตาย
ภามคงทำใจรับได้ยาก ไฟท์ติ้งนะโทนี่ เดี๋ยวก็ได้กินเอง :impress2:
-
ข้างบนนั้นจะกดบวกเป็ด ดันกดเป็นดำซะงั้น ขออภัยค่า (กดเป็ดเหลืองคืนแล้วเน้อ)
ยินดีต้อนรับนักอ่านคนใหม่สำหรับเรื่องนี้ค่ะ พอดีปัดชอบแนวพระเอกขี้หึง เลยใส่ซะแรงไปนิด (แต่ในตอนพิเศษมันจะมีตอนคู่นี้ทะเลาะักันเพราะความหึงของเควินนี่ล่ะ)
ยังไงก็ขอบคุณสำหรับคำวิจารณ์ค่ะ ปัดชอบอ่านคอมเมนต์นักอ่านมากที่สุดจะติจะชมก็แล้วแต่ มันทำให้มีกำลังใจปั่นงานเยอะเลย
ขอบคุณค่ะ
ป.ล.ตอนนี้น้ำท่วมเลยไม่มีอารมณ์เขียนงานเลย เขียนเรื่องใหม่ก็ได้แค่ตอนสองตอนเอง -- ยังไงใครที่บ้านกำลังท่วม หรือท่วมแล้ว ก็ขอให้ฝ่าฟันไปด้วยกันนะคะ อีกหน่อยน้ำมันก็ลดเองนั่นล่ะ สู้ๆ
-
สวัสดีค่าพี่ปัด
อ่านถึงบทที่ 15 แต่ขอเม้นท์ก่อนนน
อึ้งกับความหื่นของสามหนุ่มเควินกับคริสจริงๆ
จะหึงไปไหนเนี่ย น่าสงสารผู้หมวดทั้งสองคน ไม่ว่าจะทำอะไรต้องถูกจับตา
แบบนี้อึดอัดแย่เลย
เรื่องนี้เหมือนเควินจะหื่นที่สุด ไม่ว่าจะตอนเมาหรือกลับมาจากทำงาน
มันไม่เหนื่อยบ้างหรือไงฟะ? ! สงสารแต่ผู้หมวด โดนกินกี่รอบล่ะ
ชอบคริสมากค่า คริสน่ารักสุดๆๆๆๆ
เป็นเด็กที่เจ้าเล่ห์ :-[ แต่โดนใจวินใช่มั้ยล่ะ อิอิ ไม่รักไม่ยอมขนาดนี้ใช่มั้ย
แต่ความอุกอาดของคริสทำให้หนูนับถือจริงๆ นะ คนอะไรไวมากๆ
ตอนที่ใส่ยาในแก้วเบียร์ อื้อหือ น่ากลัวที่สุด นึกว่าทำไมเขายอมง่ายจัง
ที่ไหนได้แอบมีแผนนี่เอง :impress2:
อิอิ เหลือคู่ภามกับโทนี่ใช่มั้ยยยย เดี๋ยวมาอ่านต่อนะคะ ตาลายยยย
-
น่ารักอะ แต่หนูคริสหื่นจัง *0*
-
หนู๋อยากได้เล่มนี้ เฝ้ารอรีปริ้น
-
:pig4: มากครับ ชอบเรื่องนี้มากๆ
พี่ท่านหนึ่งแนะนำให้อ่านคลายเครียด
แล้วมันก็ได้ผลมาก ยังไงจะตามไปติดตามเรื่องอื่นๆต่อไปนะครับ :L2:
-
(http://www.nolimitbook.net/picpat/images/jdv1325496991m.jpg)
Reprint Novel ล็อตพิเศษ (2 มกราคม 2555 - 14 กุมภาพันธ์ 2555)
สวัสดีค่ะ เนื่องจากมีนักอ่านสนใจอีเมล์มาสอบถามเรื่อย ๆ เรื่องนิยายที่ปิดจองไปแล้ว จึงได้ตัดสินใจรีปริ้นท์ล็อตพิเศษ มันทุกเรื่องที่เคยทำมือไปแล้วก่อนหน้านี้ ทั้งแนวแฟนตาซี (ปกติ) และแนวยาโอย
สำหรับแนว Yaoi มีรายชื่อดังต่อไปนี้
1.คุณตำรวจยอดรัก http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=16626.0
หนังสือมีสองเล่มจบ รวมราคา 390 บาท (หนังสือ 360 + ค่าส่งลงทะเบียน 30 บาท)
2.คุณอาที่รัก (โชตะ(มาก)) http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=17582.0
หนังสือมีเล่มเดียวจบ ราคา 180 บาท (หนังสือ 150 + ค่าส่งลงทะเบียน 30 บาท)
3. ดวงใจจ้าวมังกร http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=24780.00
หนังสือเล่มเดียวจบ ราคา 320 บาท (รวมค่าส่งแล้ว)
โปรโมชัน/ส่วนลด ของแนว Yaoi หากท่านสั่งหนังสือเกิน 1 เรื่องเป็นต้นไป
สั่ง 2 เรื่องรวมกัน (เรื่องไหนก็ได้) ลดให้ 30 บาท
สั่ง 3 เรื่องรวมกัน (เรื่องไหนก็ได้) ลดให้ 60 บาท
สำหรับของแถม ล็อตพิเศษ เป็นที่น่าเสียดายที่จะไม่มีของแถมแบบล็อตก่อนหน้านั้น เพราะถ้าสั่งทำจำนวนน้อย มันจะไม่ได้ราคาเดิมและราคาแพงขึ้นมาต่อชิ้นมากทีเดียว
ดังนั้นปัดจะแถมอย่างอื่นไปให้แทน จะเป็นอะไรแล้วจะมาอัพเดทอีกทีค่ะ ^ ^
-----------------------------------------------
สนใจหนังสือเรื่องไหน เมล์มาแจ้งได้ที่ novelpat (แอด) gmail.com
ใช้หัวข้อเมล์ : จองนิยายรีปริ้นท์ รอบพิเศษ
ปัดจะส่งเมล์เลขที่บัญชีที่ใช้โอนกลับไปให้ค่ะ
สามารถติดตามรายละเอียดนิยายเรื่องอื่น ๆ ที่เปิดจอง ได้ที่แฟนเพจของปัดค่ะ http://www.facebook.com/NovelPat
-
น่ารักมากอ่ะค่ะ
ทุกคู่เลยยยยยยย
แอบชอบคริสกับวินมากหน่อยยยย
เด็กน้อยน่ารักซะไม่มี ถ้าตามใจมากๆๆอย่างนี้ อ๊ายยยยยยยย><
เควินกับกานต์ก็น่ารักค่า
โอ๊ยยยยยยยยยย
อิจฉาทุกคู่เลยยยยยยยย
ทำไมน่ารักขนาดนี้
ขอบคุณนะค่า
-
เย้ๆๆ มีรีปริ้นด้วยย >w< นึกว่าจะไม่ได้จองเพราะเห็นว่าปิดแล้ว เห็นล๊อตพิเศษ ไม่ได้ของแถมเหมือนอันแรกก็ยอม
55555 ชอบอะ ชอบหมดทุกคู่เลย >w< น่ารักไปหมดอะ ตำรวจไทย อิอิ เมะหื่นนน (สรุปว่าคนอ่านก็หื่น อิอิ)
เห็นแล้วอดใจไม่ไหว~~ ขอไปอ่าน คุณอาที่รักก่อนน้า ติดตามๆ >< อยากสั่งมานหมดเลย แต่งบมะพอ o22 >\\<
-
:impress2: :impress2: :impress2: :impress2:
-
เป็นเรื่องที่น่ารักมากๆเลยครับ แอบกรี๊ดทั้งสามคุ่เลย
แต่ถ้าถามว่าชอบคู่ไหนมากที่สุด คงเป็นคู่ วิน กับ คริส ครับ เป็นคนชอบคู่ที่อายุห่างกันเยอะๆ อิอิ
ขอบคุณสำหรับเรื่องราวดีๆนะครับ : )
-
:pig4: :pig4:
:กอด1:
-
o13 :-[ :-[
ชอบมากๆเลยค่ะ สนุกมากกกกกกกกกกก :impress2:
-
เพิ่งเข้ามาอ่าน ไม่ทันจองหนังสืออีกตามเคย
ถ้าเหลือยังไงช่วยPMบอกให้หน่อยนะค่ะ
อยากได้ คุณตำรวจยอดรัก กับ คุณอาที่รัก
-
:pig4:
-
:o8: :o8: :o8: :o8:
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
โทนี่รักภามมาก ๆ เลยนะนั่น สงสารโทนี่มาก ๆ ตอนที่ภามถูกทำร้าย แต่ท่าทางโทนี่จะโหดน่าดู เควินขี้หึงขี้หวงมาก ๆ แต่กานต์ก็น่าหึงน่าหวงนั่นแหละ ปลอมตัวไปทำอะไรแบบนั้น แล้วเมาแล้วเป็นแบบนั้นอีก คริสเจอกันครั้งแรกก็ทำแบบนั้นกับวินแล้ว ดีนะที่วินให้อภัยเนี่ย วินเป็นผู้ใหญ่จริง ๆ นั่นแหละตอนที่บอกให้วินไปเรียนทั้ง ๆ ที่วินเองก็คงไม่อยากห่างจากคริสเหมือนกัน
-
ไว้พรุ่งนี้มาอ่านต่อนะค่ะ
-
อ่านมา3วันแล้วเพิ่งถึงตอน17 ไว้มาอ่านใหม่นะค่ะ
-
น่ารักทั้งสามคู่เลย แต่คู่คริสกับวินนี่่ท่าจะโรคจิตจริงๆ
-
อ่านแล้วแบบว่า หวานซะ ชอบอ่ะ ตำรวจไทยน่ารักเนอะ ขอบคุณมากค่ะที่แต่งนิยายน่ารัก
แบบว่านั่งยิ้มได้ทั้งวันแบบนี้มาให้ได้อ่านกัน :pig4:
-
อ่านจนจบเลยจ้า
ตำรวจไทย น่ารัก เสียประตู(หลัง) กันหมดแล้ว
น่ารักจ้า คุณมาเฟียขี้หึง
-
ผิดที่เรามาอ่านช้าไปปปปปปป(อดเก็บหนังสือเอาไว้แทะเล็มเลย YY)
โอยยย อ่านจบแล้วก็เขินแทนคุณตำรวจ สมกับเป็นที่รักจริงๆเลยค่ะ
แอบปลื่มคริสวิน(อันนี้ไม่ได้หลงเด็กนะ)
แบบคนแก่ขี้น้อยใจอะไรอย่างนี้ น่ารักมากกกกกกกกก
-
สนุกมากครับ
ชอบทุกคู่เลย
o13
-
ขอบคุณ o13 o13 o13 :L1:
-
:z13: :z13:
-
ขอบคุณมากครับ เนื้อเรื่องสนุกมากๆ
-
สนุกมากเลยค่าาาาาาาา
-
อ่านเรื่องนี้3รอบแล้ว อ่านที่ไรก้สนุกอยู่ดี
-
เข้ามาอ่านจนจบ :mc4:
น่ารักอ่ะ ทุกคู่เลย
ขอบคุณสำหรับเรื่องดีๆที่แบ่งปันขอรับ :pig4:
-
น่ารักกันทุกคู่เลย
:impress2: :impress2:
-
กรี๊ดดดด
สนุกมากเลยค่ะ
ขอบคุณคนเขียนนะคะ
-
ขอบคุณค่ะ o13
-
พี่กานต์น่ารัีกมากมาย
ขอบคุณครับ :pig4: :pig4: :pig4:
-
:sad4: เพิ่งเข้ามาอ่าน จองหนังสือไม่ทันอีกตามเคย :m15:
:katai4: อยากได้ คุณตำรวจยอดรัก :katai1:
:hao7: ขอบคุณนะคับ o13
-
ตำรวจไทยกลายเป็นเคะหมดเลย เสียดุลจริงๆ
-
อ่านรวดเดียว 2 วันจบ
สนุกมากเลย อิอิ
ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆค่ะ
-
ขาดดุลค่ะขาดดุล ผู้พิทักษ์สันติราฎไทยโดนสอยโดยลูกครึ่งทั้งสามคน จริงๆ อยากอ่านตอนแรกที่เควินกับกานต์เจอกันนะ แต่ต้องไปอ่านในเล่มสินะคะ อ้า~ เราเจอกันช้าไปอีกแล้ว 555+ บุคลิกของกานต์เวลาทำงานกับเวลาที่อยู่กับแฟนต่างกันมากๆ ดูขี้อ้อน งุ้งงิ้ง ง้องแง้ง น่ารักขัดกับอาชีพหลักมากๆ 55+ เคะเรื่องนี้น่ารักทุกคนเลยค่ะ ส่วนเมะก็แมน ขี้หึง และขี้หื่นสุดๆ เกือบทุกคืนและทั้งคืนฮีๆ ไม่มีให้พักหายใจ แต่เคะก็อึดใช่ย่อยเหมาะกันดี 55+ อ่านตอนที่กานต์ต้องลงไปในห้องเก็บอาวุธใต้ดินบ้านไอ้คุณดำแล้วเครียด แทนที่เควินจะเข้ามาตั้งแต่กานต์โดนกัดนมดันชักช้าจนโดนยัดกระสุนเข้าตรงนั้น อ่านแล้วขนลุก กลัวกานต์หุบไม่ลง สงสารเลยอะขอบอก
ขอบคุณนะคะสนุกมากเลยค่ะ
-
เรื่องนี้น่ารักทุกคู่เลยค่าาาาา
ชอบทุกคู่เลย น่ารักๆ :ling1:
-
อิอิ เรื่องนี้ตำรวจโดนกินเรียบบบบบ! :hao7:
-
สนุกมากค่ะ :jul1:
-
ขอบคุณค่าาา คือดีอ่ะเรื่องนี้
อ่านจบแล้วคงเป็นโลหิตจางพอดี เหอๆๆๆ ⌒.⌒
-
น่ารักทุกคู่เลย
ปกติ ปนหื่นนี้ กานเควิน เลย
หวาน มดตอม ต้อง ภามโทนี่ เลย
เกือบ มาโซ ต้อง วินคริส เลย
-
สนุกมาก ๆ ครับ ชอบทุกคู่เลยครับ โดยเฉพาะ คริสโตเฟอร์ - อาชวิน
ขอบคุณครับ
-
น่ารักอ่ะ รอตอนพิเศษเลยนะ
-
:pig4:
-
สนุก น่ารักทุกคู่เลยค่ะ
ขอบคุณคนเขียนสำหรับนิยายดีๆ เรื่องนี้นะคะ ขอบคุณค่าาาา
:myeye: :myeye:
-
สนุกจริงๆเรื่องนี้ อ่านไปสองรอบก็ยังชอบไม่เปลี่ยน :กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
น่ารักมากกก
-
อ่านจบแล้วววววเป็นนิยายที่น่ารักมากเลย :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
:o8: :o8:
-
o13
-
โอ้วววว ตำรวจไทยขาดดุลการค้าให้ต่างชาติย่อยยับ :pigha2: :jul3:
-
:mew2: o18
-
น่ารักค่ะ ชอบทุกคู่เลย ^^
มีแต่คนหื่นๆ 555
-
โห เรื่องนี้อัพนานแล้วนี่ แต่ผมเพิ่งได้อ่าน
สนุกดีครับ อ่านรวดเดียวจบเลย
ขอบคุณที่เขียนเรื่องนี้ให้อ่านกันนะครับ o13