-
ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ
สรุปข้อสำคัญดังนี้
1.ห้ามละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
2. ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท, หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์ และสถาบันต่าง ๆ รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด
3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่นี่หรือที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อขออนุญาตเจ้าของเรื่องก่อนนะครับ
4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด
โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอม
เวปไซต์ แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่าง ประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง
ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม
กรุณาอ่านเพิ่มเติมที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0
****************************************************
*** ขออนุญาตแก้ไขคำห้อยท้ายของชื่อเรื่อง เพื่อลดความรุงรังของหัวข้อ แต่หากผู้แต่งมีเรื่องแจ้งเพิ่มเติม ก็สามารถแก้ไขชื่อเรื่องได้ตามปกติค่ะ
ทิพย์โมบอร์ดนิยาย
-
article 1
ผมเป็นเด็กนักเรียนม .4 ที่เข้ามาเรียนได้เดือนกว่าแล้วครับ วันนี้เป็นวันศุกร์ครับคาบนี้วางผมก็เลยมานั่งกินลมชมวิวอยู่ที่โต๊ะประจำของห้องผม แล้ววันนี้บังเอิญเจอ รุ่นนี่ม.5คนนึงครับพี่เค้าชื่อ เต้ครับเป็นหนุ่มป๊อบคนหนึ่งของโรงเรียนผม เวลาพี่แกยิ้มทีแทบละลายเลยครับยิ้มสวยมากๆ พี่เค้ากำลังนั่งเล่นกีตาร์กับเพื่อนอยู่ ซึ่งผม ปลื้มพี่เค้ามาก ประมาณว่าเป็นไอดอล แล้วคิดตลอดว่าสักวันกรูต้องเป็นได้อย่างพี่เค้า พี่เค้าหล่อ(อันนี้ผมได้อยู่แล้ว) เรียนเก่ง(ชิวชิว)สูง(ติดลบ) นิสัยดี(นี่แหละผม)
“ไอ้มีนมรึงจะมองพี่เค้าให้ทะลุเลยรึไงวะ หรือว่ามรึงเป็นเกย์แล้วแอบชอบพี่เค้าอยู่”ไอ้เพลย์เพื่อนรักหักสวาทมันถามผมได้สุโค่ยมาก ไอ้เพื่อนเลว
“กรูก็แค่มองเพราะพี่เค้าน่าจับไปเข้าชมรมบาสของกรูมากๆเลย ก็แค่นั้น”ผมเป็นผู้จัดการชมรมบาสครับ ไม่อยากจะเอ่ยผมตัวเตี้ยแถมเล่นบาสห่วยเลยเป็นได้
แค่ผู้จักการชมรมครับ กระซิก กระซิก
“จริงเหรอวะ”ไอ้เพลย์มันทำหน้าไม่เชื่อ
“เดี๋ยวกรูก็โบกเข้าให้เลย กรูชายแท้เว้ย”ไอ้นี่นิ กรูเป็นชายอยู่ดีๆจะให้กรูเป็นเกย์ซะงั้น
“ไอ้เพลย์ ไอ้มีน เย็นนี้พวกมรึงจะไปงานวันเกิดกรูรึเปล่าวะ”
ดีนะที่มีคนมาขัดไว้ก่อนไม่งั้นบาทางามๆของผมคงไปประทับที่ร่างของไอ้เพื่อนเวรแล้ว ไอ้คนที่เข้ามานี่ชื่อวีครับเป็นเพื่อนในห้อง ห้องผมสนิทคุยเล่นกันได้ทุกคนแหละครับ โรงเรียนผมเป็นโรงเรียนเอกชนแห่งหนึ่งซึ่งเคยเป็นชายล้วนมาก่อน และค่อยมาเปลี่ยนเป็นโรงเรียนสห ผู้หญิงเลยมีอยู่น้อยมากๆส่วนผู้ชายมีมากมายจนล้นเหลือ แต่โรงเรียนผมเกย์โคตรเยอะ ส่วนไอ้ที่หล่อๆนะแม่งก็โคตรหยิ่ง เซ็งเลยครับ แต่ผมไม่ได้หยิ่งนะ ถึงผมจะหล่อก็เถอะ(ไม่ค่อยหลงตัวเองเลยผม)แต่ผมหล่อจริงนะ พ่อเป็นคนจีน แม่ผมเป็นคนไทยครับ ทุกคนคงคิดว่าผมเป็นไอ้ตี๋ แต่ไม่ใช่ครับ ผมได้แม่มาเกือบหมด ทั้งตาโต แก้มแดง(มีทำไมเนี่ย) คิ้วเข้ม แต่ความขาวนี้ได้มาจากพ่อหมดครับ ตอนเข้าแรกๆเพื่อนมันยังถามกันเลยครับว่าผมอาบน้ำด้วยโอโม่รึเปล่าแต่เปล่าครับแค่แฟ๊บถุงละ 5 บาทก็ขาวได้ทันใจ อ๊ะ...มะใช่แหล่ว ผมได้เชื้อพ่อมามั่งเหอะ พ่อผมขาวมากๆครับ แต่ผมขาวกว่า(ได้ไง) แต่เดี๋ยว ผมมีพี่ชายอยู่ 1 คน ชื่อว่า คลีน ครับ มันเรียนมหาลัยแล้ว ไอ้เฮียมันได้ป๊าไปหมดเลยทั้งความหล่อ สูง ขาว มันจะเพอร์เฟคไปไหน มันสูงประมาณ 187 ส่วนผม...ไม่บอกได้ไหมครับ สูงแค่ 158 แง ไม่ยอม แต่ไอ้เฮียมันเลวผมเป็นน้องที่แสนจะน่ารักเลยไม่อยากจะบอกถึงว่าไอ้เฮีย แม่งมีกิ๊กเป็นว่าเล่น น้องส้ม น้องแอน น้องอะไรต่อมิอะไรของมันนักก็ไม่รู้ขอให้รถไฟชนกันซักวันเถอะ แค้นแย่งความสูงผมไป(พาล)
“ไปดิกรูไม่พลาดหรอก”เป็นใครไม่ได้นอกจากไอ้เพลย์ใครชวนมันไปไหนมันก็ไปหมดแหละ ถ้าเค้าหลอกมันไปขายมันก็คงไปด้วยมั้งเนี่ย
“แล้วมรึงอ่ะ”ไอ้วีพูดแล้วเดินมากอดคอผม(ทำเพื่อ)
“เดี๋ยวกรูโทรถามม๊ากรูก่อน”ผมพูดแล้วหยิบโทรศัพท์โทรหาหม่าม๊าผม
‘หม่าม๊าเหรอครับวันนี้มีนจะไปวันเกิดเพื่อนนะ’
‘ไปเถอะจ๊ะ พ่อลูกชายแล้วจะค้างรึเปล่า’
‘ค้างดีกว่าเดี๋ยวมีนแวะเข้าไปเอาเสื้อผ้าที่บ้าน’
‘จ้า วันนี้แม่ว่าจะไปทำธุระกับป๊าเราด้วย ดีเลยลูกจะได้ไม่ต้องอยู่บ้านคนเดียว’
‘ครับหม่าม๊า รักนะ จุ๊บ จุ๊บ’
‘เจ้าลูกคนนี้ แม่ไปทำงานต่อและ’หม่าม๊าผมพูดแล้วตัดสาย ใจร้ายอ่า
“กรูไปได้”ผมเก็บโทรศัพท์แล้วบอกไอ้วี
“เออดี”
“...เพลย์กรูไปกับมรึงแล้วกัน พากรูไปเอาเสื้อผ้าที่บ้านด้วยกรูจะค้างบ้านมรึง”ผมหันไปบอกไอ้เพลย์ที่กำลังเหล่ สาวอยู่
“เออ! ใช้กรูเยี่ยงทาส”มันหันมาทำหน้ากวนทีนใส่ผมครับ
“เพื่อเพื่อนอ่ะ มรึงทำได้ป่ะ” ผมพูดแล้วเอานิ้วจิ้มหน้าผากมัน
“คร้าบบ”มันพูดคร้าบอย่างน่ารัก จะตาย ตัวอย่างควายเสือกมาทำหน้าแอ๊บแบ๊ว ทุเรศ พอตอนเย็นผมก็นั่งรถ แม่ของไอ้เพลย์ไปที่บ้านพร้อมปฏิบัติการออดอ้อน แม่ไอ้เพลย์
“แม่ครับผมซื้อขนมมาฝากแม่ด้วยคร้าบ”
“จ๊ะ ลูกมีนแล้วนี่จะไปกันกี่โมงเนี่ย”แม่ไอ้เพลย์ถามแล้วลูบหัวผม ที่แอบยิ้มเยาะไอ้เพลย์ที่เป็นส่วนเกิน (โคตรชั่ว)
“ไป 6 โมงครับแม่ เดี๋ยวมีนไปเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อนนะครับ” ผมออกอ้อนแม่ไอ้เพลย์ราวกับแม่ของตัวเอง โฮ๊ะ โฮ๊ะ หัวเราะอย่างชั่วร้าย
“เพลย์ช่วยมีนถือกระเป๋าสิ”
“ใช่สิ...ผมมันก็แค่คนอาศัย”ไอ้เพลย์พูดแล้วแกล้งทำหน้า งอนๆ
“รู้ก็ดี...ใช่มั้ยครับแม่”ผมส่งกระเป๋าให้มันแล้ว แกล้งไอ้เพลย์มันต่อ
“จ๊ะลูก” 555 ซึ่งแม่ก็รับมุกผมด้วย
ผมขึ้นมาที่ห้องของไอ้เพลย์ แล้วก็กระโดดลงเตียงนิ่มๆของมันอย่างสบาย นี่บ้านกรู(มั่ว)
“ไปอาบน้ำดิวะ” ไอ้เพลย์พูดแล้วเอาทีนเขี่ยผมออกจากที่นอนมัน
“มรึงอาบก่อนดิเดี๋ยวกรูนอนรอ”ผมรู้สึกง่วงขึ้นมาทันที นอนแล้วขี้เกียจลุกครับ
“ได้เลยอีหนู เดี่ยวป๋ามาถอดเสื้อผ้ารอนะ”ไอ้เพลย์มันพูดประมาณว่ามันเป็นเสี่ยแล้วผมเป็นเด็กที่มันอ็อฟมา แถมทำท่าจะมาหอมแก้มผมอีก ผมเลยเอาทีนยันมันไว้
“ไอ้เวรกรูไม่เล่น”
“55 กรูไปอาบน้ำดีกว่า”มันหัวเราะอย่างอารมณ์ดีที่แกล้งผมได้ แล้วเดินเข้าห้องน้ำไป เดี๋ยวเหอะมรึงแค้นนี้ต้องชำระ คร่อกมันอาบน้ำนานโคตร ไม่รู้แมร่งขัดอะไร
นัก ผมรอมันจนหลับอ่ะคิดดู รู้สึกตัวอีกทีก็ 6:40 แล้ว ผมเลยรีบไปอาบน้ำแล้วลงไปข้างล่าง
“ลูกมีนแล้วจะกลับตอนไหนเนี่ย” เมื่อมาถึงบ้านไอ้วี แม่ของไอ้เพลย์ก็ถามผม ซึ่งกำลังคิดอยู่ว่าจะกลับตอนไหน
“เดี่ยวผมโทรไปบอกดีกว่าครับแม่” ผมไม่รู้ว่าจะกลับตอนไหนเลยเอาแบบนี้ดีกว่า
“จ๊ะ” แม่ไอ้เพลย์พูดแล้วขับรถออกไป บ้านไอ้วีหลังใหญ่มาก พ่อกับแม่มันเป็เจ้าของโรงแรม โคตรจะรวย อิจฉามันครับ
“มาแล้วเหรอวะ ไปนู่นเลย”ไอ้วีรีบมาต้อนรับไสส่ง ผมกับไอ้เพลย์ไปที่ปาร์ตี้เล็กๆข้างสระน้ำซึ่งมีคนอยู่มากหน้าหลายตามีทั้งที่ผมรู้จัก และไม่รู้จัก มีพวกรุ่นพี่ที่โรงเรียนด้วย
“พ่อกับแม่มรึงล่ะ”ไอ้เพลย์ถามไอ้วี ที่กำลังโม้แหลกอยู่กับเพื่อน
“ไม่อยู่ว่ะ” ผมก็ว่าอยู่ เพราะผมเห็นทั้งสปาย เบียร์ เหล้า โซดา วางอยู่เต็มเลย
“เออมรึงไปรับแขกไป๊”ผมไล่ไอ้วี แล้วเดินไปหาของกินกับไอ้เพลย์ พอกินไปสักพักผมเริ่มปวดฉี่ เลยเดินไปเข้าห้องน้ำระหว่างทางก็ผ่านห้องห้องหนึ่งซึ่งเปิดแง้มไว้ และมีเสียง
“อุ๊ย! พี่เต้คะ อย่าสิคะ”
“อืม เจนทำอีกสิ”
ผมเห็นคนสองคนกำลังจะ...กันแต่นั่นมันพี่เต้ ไอดอลของผมนี่หว่า ไหนใครบอกว่ามันนิสัยดีไง ฝันสลายเลยกรูเลิกชอบไปโดยปริยาย ผมเดินเข้าห้องน้ำไปอย่างเหม่อลอย คนเราดูกันแค่ภายนอกไม่ได้สินะ เมื่อเข้าห้องน้ำเสร็จและกำลังจะเดินออกไปข้างนอกแต่ก็ถูกใครก็ไม่รู้ลากเข้ามาในห้องก่อน
“มรึงเห็นใช่ไหม” ใครวะ ผมกำลังเพ่งมองหน้าคนที่ลากผมมาชัดๆ แต่มันมืดมาก
“คุณเป็นใคร???”ผมถามมัน
“กรูเต้”คนคนนั้นพูดแล้วเปิดไฟ เฮือกสะดุ้งเลยครับ พี่เต้มันเห็นผมแอบดูมันกำลัง...กับผู้หญิงแน่ๆ
“ผมเห็นไม่ชัดหรอกครับ...ผะ...ผมแค่ผ่านมาเฉยๆ” ติดอ่างเลยผมพูดแทบไม่ออก มันทำหน้าน่ากลัวมากๆ กลัวเสียภาพพจน์อ่ะเด้
“เหรองั้นก็แล้วไป” ปากมันก็บอกว่าแล้วไป แต่การกระทำมันเนี่ยดูเหมือนจะไม่ใช่นะ มันกอดผมไว้จากด้านหลัง มือของมันเริ่มเลื้อยเข้ามาในเสื้อผม และลูบไปทั่ว
แถมยังฝังหน้ามันกับต้นคอผมอีก หนวดสากของมันจิ้มคอผมจนรู้สึกจั๊กจี้ ผมเลยดิ้นแต่ กลับถูกดึงไปที่เตียงแทนโฮTToTT มันจะทำอะไรกรูวะ
“พี่จะทำอะไรผม”ผมที่หน้าซีด ถามไอ้พี่เต้ที่ค่อมผมอยู่ อย่างไม่แน่ใจ
“...”มันไม่ตอบแต่มันยิ้มเจ้าเล่ห์บวกหื่นแทน
‘ทำไมมันน่ากลัวอย่างนี้วะ หน้าพี่เต้มันหื่นมาก แล้วแอบแกะกระดุมกรูตอนไหนวะ แง คราวหลังกรูจะไม่ใส่เสื้อเชิ้ต อีกเลยกรูจะใส่แต่เสื้อยืด คอยดู เฮ้ย! คิดแค่แป็บเดียวปลดเข็มขัดกรูแล้วซะงั้น ปิ๊ง แผนการอันชาญฉลาดบังเกิดขึ้นในหัวซึ่งมี IO 200 กว่าๆของผม(โม้) กรูต้องรอด เริ่มแผน ณ.บัด นาว'
“พี่ครับผมถอดให้พี่ก่อนดีกว่า” ผมพลิกตัวขึ้นค่อมพี่เต้ที่ดูตกใจเล็กน้อยไว้
“ถอดเสื้อออกก่อนสิ” พี่เต้พูดและจับเอวผมไว้แน่น เฮือก สะดุ้งเลยครับเมื่อก้นผมไปสัมผัสกับพี่เต้น้อยที่อยู่ในกางเกง และท่าทางมันจะไม่ค่อยน้อยสมชื่อด้วย
“เอ่อ”
“ถอดสิ”
‘เร่งทำไม กรูจะถอดดีมั้ยเนี่ย แต่เพื่อความอยู่รอดเราต้องทำ’พอคิดได้ดังนั้นผมก็ถอดเสื้อออกช้าๆ แล้วกองไว้ใกล้ๆมือ
“ขาวจัง” พี่เต้พูดและลูบเอวผม เล่นเอาขนลุกเลย ไม่ได้การและ ผมแล้วค่อยๆปลดกระดุมพี่แก ซึ่งมือผมสั่นเป็นเจ้าเข้าเลยครับ เมื่อพี่แกเผลอผมก็ จับปล้ำเลย อ๊ะ!ไม่ใช่ ผมก็ชิ่งสิ คว้าเสื้อแล้วเผ่นฉิวออกจากห้องไปหาไอ้เพลย์เลย ระหว่านั้นก็จัดการตัวเองให้เรียบร้อยเหมือนเดิม เทพป่ะ
‘กรูเกือบตาย’
“มา...แย้ว...เหรอ...อ้าย...มีน”
‘เสียงอ้อแอ้เชียว หลักฐานคามือ มรึงยังไม่ถึง 18 เลยริอาจดื่มเหล้า แล้วกรูจะบอกแม่มรึงยังไงฟะเนี่ย ไม่ได้การล่ะสงสัยต้องค้างนี่ซะแล้ว’
“วี...กรูกับไอ้เพลย์ค้างบ้านมรึงนะ”ผมบอกไอ้วีที่กำลัง กึ่มๆ จนเกือบเมา
“เออๆนอนห้องกรูก็ได้”ไอ้นี่เสียงเริ่มไปแล้วครับ ผมเลี่ยงออกมาโทรหาแม่ไอ้เพลย์
‘จ้าลูกมีน’
‘แม่ครับผมกับเพลย์จะนอนค้างบ้านวีนะครับ’
‘จ๊ะ ดีนะที่พรุ่งนี้เป็นวันเสาร์ไม่งั้นแม่ไม่ยอมให้ ค้างหรอก’
‘ครับแม่’
‘อย่านอนดึกกันนะลูก’
‘ครับแม่ ’
‘แค่นี่แหละจ้า แม่จะไปนอนแล้ว’
‘ฝันดีนะครับ’
‘เหมือนกันจ๊ะ’แม่ไอ้เพลย์วางสายไป พอผมหันไปดูสภาพไอ้เพลย์เพื่อนยาก เมาเละยิ่งกว่าหมาอีก ผมเดินไปแย่งแก้วเหล้าออกจากมือมัน
“เลิกแดกได้แล้ว”
“ก็...ด้าย...กรู...ง่วง..ว่ะ”มันพูดแล้วก็ฟุบหลับไปเลย
‘เฮ้ย!แล้วกรูจะแบกมรึงไปไงวะเนี่ย’
วูบ...หลบแทบไม่ทัน ก็ระหว่างที่ผมกำลังคิดวิธีฆาตกรรม เอ๊ย! วิธีพาไอ้เพลย์ไปนอน ไอ้พี่เต้มันก็เดินออกมา แล้วทำท่าเหมือนมองหาใครสักคน ไอ้ใครคนนั้นอย่าเป็นผมเลยนะ
“พี่เต้หาใครอยู่ครับ”
‘ไอ้วี มรึงจะเรียกพี่เค้ามาทำไมเนี่ย ไอ้เวร’
“เจอแล้วแหละ” มันเดินมาดึงแขนผมไป เพราะมรึงคนเดียวเลยไอ้วี ผมอาฆาตแค้นไอ้วีไว้ในใจ ไอ้พี่เต้มันลากผมมาที่เวทีทำไมเนี่ย
“ทุกคนครับ คนนี้คือสุดที่รักของผมครับ เรารักกันมานานแล้ว”มันพูดแล้วมองมาที่ผม ค่อยยังชั่ว ดีนะที่ เฮ้ย! OoO นะ นั่นมันหมายถึงผมเหรอเนี่ย ผมไปเป็นสุดที่รักมันตอนไหนเนี่ย แล้วเราไปรักกันตอนไหน หรือตอนที่มันกำลังจะ...ผม
‘โฮก กรูหลงไปปลื้มไอ้คนแบบนี้ได้ไงวะ’
“ยินดีด้วยครับพี่”กรุไม่ได้แต่งงานกันมัน มากันยินดีทำไม ในขณะที่ไอ้พี่เต้ ยิ้มหน้าบานเป็นจานดาวเทียม ผมก็ยืนวิญญาณหลุดจากร่าง :sad3:และนึกสาปแช่งมันอยู่ใน
ใจ
‘กรูอยากจะบร้าาาาาา’
“พี่อ่ะ ผมเล็งไว้แล้วนะ”
‘เล็งใครพูดให้มันดีๆหน่อย กรูผู้ชายนะ หรือแอบเบี่ยงเบนไปแล้วจริงๆวะ เดี๋ยวกรูไปส่องกระจกก่อนกรูชายแท้เหมือนเดิมรึเปล่า’
“นั่นดิพี่ ประกาศแบบนี้ระวังโดยแย่งนะ” ไอ้นี่มันอยู่ห้องสี่นี่หว่า
‘ยังจะมีคนมาแย่งกรูอีกเหรอเนี่ย ปล่อยกรูไปเถอะ’
“น่ารักแบบนี้จะให้โดนแย่งไปได้ยังไงล่ะเนี่ย” ไอ้พี่เต้พูดยิ้มๆ ก่อนที่จะเอามือมาหยิกแก้มผม ที่วิญญาณหลุดจากร่างไปอีกรอบแล้ว :sad3:
-
+ เจิมเรื่องใหม่จ้า เจอซาตานในคราบเทพบุตรซะแล้วมั้งนู๋มีน
-
:mc4: :mc4: :mc4: :mc4:
-
+1 จัดไปอ่านแล้วสนุกดีพี่เต้นี่ร้ายใช่เล่นนะเนี่ย
แล้วจะรออ่านต่อ
นิว(ยิ้มๆ)
-
เต้ขี้ตู่ชะมัด
สงสัยจะติดใจความขาวของมีน อิอิ
-
:mc4: :mc4: :mc4: :mc4: :mc4:
-
:mc4: :mc4: :mc4: ประเดิมเรืองใหม่ค่า
รอดไปให้ได้นะน้องมีน :m20:
-
:laugh: เริ่มอย่างมึนๆ มึนไปกับมีนด้วย อยู่ๆไอ้พี่เต้นี่อะไรของมัน~~ o2
-
มารวมขบวนการด้วย :mc4:
-
:mc4: รับเรื่องใหม่แบบมึนๆ
+1
-
อี๋..อิพี่เต้..ร้ายว่ะ...กร๊ากกก...ไม่ได้เค้าเลยประกาศเป็นที่รักเลยซะงั้น
เจิมเรื่องใหม่จ้า :mc4:
-
:mc4:
เปิดตัวตอนแรกก็แรงซะแล้ว
สงสัยเรื่องนี้จะฮิตอีกเรื่องนึง
+1 ให้น่ะ o13
ป้อล่อ...เห็นชื่อ 'มีน' ทำให้นึกถึง 'เนท' :man1:
-
กร๊ากก มีน เราสูงเท่ากันเลยอ่ะ :m20: (รับประกันความเตี้ย 55+)
แล้วอิพี่เต้คิดไรอยู่เนี่ย ว่าแต่มีนแอบเนื้อหอมเนอะ หนุ่มๆรุมตอม :z1:
+1 ขอบคุณจร้า รออ่านตอนต่อไปเน้อ :bye2:
-
:o8: :o8: :o8:
แ ร ง
-
ความเดิม
“น่ารักแบบนี้จะให้โดนแย่งไปได้ยังไงล่ะเนี่ย” ไอ้พี่เต้พูดยิ้มๆ ก่อนที่จะเอามือมาหยิกแก้มผม ที่วิญญาณหลุดจากร่างไปอีกรอบแล้ว
...
article 2
บอกผมทีว่ามันไม่จริงผมฝันไปใช่ไหม ใครก็ได้ช่วยบอกผมที
“ดีใจขนาดนั้นเลยเหรอครับที่พี่เปิดเผยเรื่องของเรา”พี่เต้พูดแล้วทำตาหวานซึ้งใส่ผมที่ ยืนอึ้ง
‘ไอ้หน้าด้าน พูดเองเออเองทั้งนั้น ดีนะเนี่ยที่งานนี้มีแต่คนกันเอง(รึเปล่าวะ)’
“ครับ ผมสุดแสนที่จะดีใจแต่ตอนนี้เราไปคุยกันก่อนดีกว่าครับ” ผมกัดฟันพูด แล้วลากไอ้พี่เต้เฮงซวยนี่ไปให้ไกลจากไมค์และเวทีก่อนที่ชีวิตผมจะอัปยศไปกว่านี้
“พี่ทำบ้าอะไรเนี่ย” ผมเปิดประเด็น
“หึ มรึงจะได้ไม่กล้าเอาเรื่องของกรูไปบอกกับใครไง”โอ้ ซาร่า ช่วยเอาปีศาจตัวนี้ไปให้ใครจากลูกที
“ผมไม่เอาเรื่องของพี่ไปเล่าให้ใครฟังหรอกน่า ไม่เห็นต้องทำขนาดนี้เลย”(โกหก)
“ไม่ได้หรอกภาพพจน์ของกรูสำคัญที่สุด ขึ้นมรึงเอาเรื่องนี้ไปบอกใครกรูก็แย่น่ะสิ”
‘ไอ้ปัญญาอ่อนเอ๊ย ไปบอกคนอื่นว่าเป็นแฟนกรูซึ่งเป็นผู้ชายมันไม่เสียภาพพจน์รึไงวะ’
“ฮึย”พูดไม่ออกเลยครับ
“แล้วอีกอย่างนึง”ไอ้พี่เต้มันพูดแล้วขยับเข้ามาใกล้ผม
‘อะไรอีกล่ะ ละ แล้วขยับมาใกล้กรูทำมาย’
“ถ้าเป็นแฟนกันก็คง ทำต่อจากเมื่อกี้ได้ตอนมรึงยั่ว ก็ไม่เลวนักหรอกนะ” มันพูดแล้วหอมแก้มผม OoO
“อะ...ไอ้บ้า”ผมผลักมันออกแล้ววิ่งหนีไป หน้าตาตื่น ยอมรับว่ากลัวครับ มันจะจู่โจมผมเร็วเกินไปแล้ว ถึงจะไม่ได้คิดจริงจังก็เถอะ ทำไมมันเล่นถึงเนื้อถึงตัวจังวะแล้วผมจะคิดมากทำไมเนี่ยไป เก็บไอ้เพลย์ดีกว่า
“อึ๊บ...ไอ้...เพลย์...มรึงไป...แด๊กช้าง...ที่...ไหนมาวะ” ผมที่แบกไอ้เพลย์ที่ตัวอย่างควาย ขึ้นบันได้ไปห้องไอ้วีอย่างยากลำบาก เมื่อมาถึงเพื่อนที่แสนดีอย่างผมก็จับมันโยนลงเตียง และหลับทันทีไม่มี เช็ดตงเช็ดตัว เห็นมะผมเป็นเพื่อนที่ดีขนาดไหน
ตอนเช้าครับพอเดินลงไปข้างล่างสภาพบ้านบอกได้คำเดียวว่าเละครับ ทั้งขวดเหล้า ขยะอะไรนักก็ไม่รู้ ถ้าพ่อกับแม่ไอ้วีมาเห็นคงช็อกคาที่แน่
“ไมลงมา ไม่ปลุกกรูวะ”ไอ้เพลย์ที่พึ่งตื่นเดินมาตบหัวผมครับ มันไม่สำนึกเมื่อคืนผมอุตส่าห์แบกมันขึ้นไป
“ก็เห็นมรึงหลับเป็นตายกรูขี้เกียจปลุก”
“เออ!กรูเหม็นตัวเองว่ะกลับบ้านไปอาบน้ำกันดีกว่า”มันดึงเสื้อมันมาดม แล้วลากคอผมนั่งรถกลับบ้านกัน ‘คิดถามความเห็นกรูมั่งป่ะเนี่ย ช่างเป็นเพื่อนที่แสนดีจริงๆ’
++++
“วันนี้มรึงกลับบ้านป่ะ”
“ไม่อ่ะ...ไม่อยากอยู่คนเดียว” เมื่อกลับบ้านอาบน้ำกันเสร็จ ผมกับไอ้เพลย์ก็นอนคุยกันไปเรื่อยๆจนหลับกันไปทั้งคู่มาตื่นอีกทีก็ตอนแม่ไอ้เพลย์มาปลุกครับ
“พากันหลับหมดเลย ถึงว่าบ้านเงียบๆ”แม่ไอ้เพลย์แซวผมกับไอ้เพลย์
“โธ่ แม่อย่าแซวดิแล้วพ่อล่ะ”ไอ้เพลย์คุยกับแม่มันครับ ผมตอนตื่นนอนน่ะไม่ค่อยพูดมากเท่าไหร่
“อยู่ข้างล่างยัยพลอยกับตาพีก็พึ่งกลับมา”
พลอยเป็นน้องไอ้เพลย์ครับส่วนพีนี่พี่ชายมัน สองคนนี่คงไปเรียนพิเศษตามภาษาคนขยัน แล้วไอ้เพลย์มันผ่าเหล่ามาจากไหนก็ไม่รู้ มันขี้เกียจสุดๆ อยู่ไปพูดเลยเรื่องเรียนพิเศษกับมัน ไปเป่าปี่ให้ควายฟังมันยังเข้าใจกว่า ไอ้เพลย์มันชอบบอกว่าเรียนไปทำไม สู้เอาเวลาไปเล่นเกมส์ดีกว่า ช่างรักเรียนจริงๆเพื่อนผม
“พี่มีนสวัสดีค่ะคิดถึงจัง” น้องพลอยวิ่งมากอดผม บอกแล้วผมลูกชายบ้านนี้ไอ้เพลย์แค่ผู้อาศัย ที่จริงผมสนิทกับทุกคนในบ้านนี้นะครับ เพราะผมมาค้างบ่อยมากๆ
“มากป่ะน้องสาว”ผมเล่นครับ
“มากมายอ่ะ55”มีเล่นกลับด้วย
“พ่อสวัดดีครับ”
“ไงไอ้ตัวแสบ”พ่อไอ้เพลย์หัวเราะแล้วขยี้หัวผมซะยุ่งเลย
“พ่ออ่าผมยุ่งหมดเดี๋ยวสาวไม่หลงทำไง”ผมแกล้งพูดครับ ผมอ่ะไม่ว่าผมทรงไหนสาวๆก็หลงได้ทั้งนั้นแหละ(หลงตัวเอง)
“555”
“พี่พีหวัดดีครับ”ผมหันไปทักทายพี่พีเดี๋ยวพี่แกจะน้อยใจ
“เออ! เดี๋ยวนี้ไม่เห็นหน้าเห็นตานะเรา”พี่พีว่าแล้วเดินมากอดคอผม (ทำไมใครๆก็ชอบกอดคอผมอ่ะ) ส่วนไอ้เพลย์ไร้ตัวตนไปโดยปริยาย
“เดี๋ยวผมจะหนีออกจากบ้านประชด ใครๆก็ไม่รักผม”ไอ้เพลย์แกล้งสะดีดสะดิ้งได้น่าถีบมาก
“ไม่ต้องเอาเสื้อผ้ากับเงินไปนะเปลือง”พ่อไอ้เพลย์พูดครับ สะจาย
“พ่ออ่ะ”ไอ้เพลย์ ทำหน้างอ
“เลิกคุยกันได้แล้วไปทานข้าวกันได้แล้ว” แม่ไอ้เพลย์มาเรียกพวกเราที่นั่งคุยกันอยู่ที่ห้องนั่งเล่นไปกินข้าว ซึ่งพยาธิในท้องผมจัดปาร์ตี้ฉลองกันเลย เพราะตอนนี้พึ่งรู้สึกว่าตัวเองหิวมากกกก
“ไอ้มีนแย่งไก่กรู” ไอ้เพลย์โวยวายเพราะผมแอบแย่งไก่ทอดชิ้นสุดท้ายของมันมากินครับ
“ตาเพลย์พูดไม่เพราะ”ไอ้เพลย์ก็โดนตีแขนไปตามระเบียบ
“แม่อ่า...ฝากไว้ก่อนเถอะอะ...คุณมีน”ไอ้เพลย์กำลังจะเรียกผมไอ้มีน แต่แม่มันเงื้อมือเตรียมตีไว้ มันเลยกลับคำแทบไม่ทัน สุขสันต์ไอ้มีนครับ
“ไม่รับฝากครับคุณเพลย์...แม่ครับ พ่อครับทานนี่สิครับ”ผมกวนไอ้เพลย์แล้วตักผัดผักบุ้งให้พ่อกับแม่ ต้องทำหน้าที่ลูกที่ดีก่อน โฮ่ โฮ่(หัวเราะแบบชั่วร้าย)
“เรานั่นแหละต้องกินเยอะๆดูสิ ผอมเชียว”แม่ไอ้เพลย์บอกครับซึ่งดันมีผู้สนับสนุนด้วย หรือผมจะผอมจริงๆ
“นั่นสิ...เอานี่พี่นั่นแหละต้องกินเยอะๆ ดูดิก้างขึ้นแล้ว”พลอยบอกแล้วตักกับข้าวมาให้ผม
“เค้าเรียกว่าหุ่นดีตะหาก”ผมเถียงครับ หุ่นผมนายแบบยังอาย(โม้ว่ะ)
“ครับพ่อคนหุ่นดี”พี่พีประชดผมครับ ทุกท่าน
“พี่พีอ่ะ”
“ไม่ต้องมาค้อนกินไปเลย” ใจร้ายอ่ะ เดี๋ยวแอบไปดูหุ่นตัวเองก่อนมันก็ไม่แห้งขนาดนั้นนะ(มันแห้งจริงๆนั่นแหละแต่ไม่ยอมรับ เดี๋ยวเหอะผมจะกินจนอ้วนเลยคอยดู) กินข้าวเสร็จผมกับไอ้เพลย์ก็ขึ้นไปเล่นเกมส์กันบนห้องจนดึก ผมง่วงก็เลยให้ไอ้เพลย์ไปแปรงฟัน จะได้นอน
ครืด ครืด
โทรศัพท์ผมสั่นครับพอดูเบอร์ ใครก็ไม่รู้เบอร์ไม่คุ้นเลย ผมนิสัยเสียครับ เป็นพวกขี้เกียจรับโทรศัพท์เลยโยนให้ไอ้เพลย์ที่พึ่งเดินออกมาจากห้องน้ำรับแทน
“รับแทนกรูดิ”
“อีกและ...ครับ”มันบ่นแล้วรับโทรศัพท์
“ไม่ใช่ครับ”
“ผมเพลย์เป็นเพื่อนมีนครับ”
“อยู่ครับ”ไอ้เพลย์พูดแล้วเหล่มาทางผม
“มันขี้เกียจ”
“ครับ” มันยื่นโทรศัพท์ให้ผมครับ
“ใคร”
“แฟนมรึง” เฮ้ย! แล้วใครวะผมสมองปลาทองอ่า จำมะได้(หรืออีกนัยน์นึงไม่อยากรับรู้)ผมเดินเลี่ยงออกมาคุยที่ระเบียง
“ครับ”ฝืนใจรับโคตรๆ
“ทำไมไม่รับโทรศัพท์กรู”เสียงแบบนี้มีคนเดียว
“ใครเค้าจะไปรู้ล่ะครับว่าคุณชายจะโทรมา”
“กวน เพื่อนกรูอยากรู้จักมรึงวันจันทร์ก่อนเข้าแถวไปหากรูหน้าอาคารxxx”ไม่ไหวจะเคลียร์ มันจะอะไรกับผมนักเนี่ยผมนึกว่ามันจะเล่นๆซะอีก
“มันไม่มากไปหน่อยเหรอพี่ รู้จักก็ไม่รู้จัก ผมถามจริงเถอะต้องการอะไรกันแน่ ผมเป็นผู้ชายนะ”
“กรูชื่ออะไร”มันถามครับ เล่นเอาผมงงเต็ก ‘ที่กรูพูดไปเนี่ยเข้าสมองบ้างมั้ย’
“เต้ไง ชื่อตัวเองจำไม่ได้เหรอ”
“รู้ชื่อก็แสดงว่าเรารู้จักกันแล้ว ส่วนเรื่องต้องการอะไร กรูต้องการมรึง”
“...”พี่ท่านตอบมาแบบนี้ผมก็อึ้งสิครับ ไปต่อไม่เป็นเลย
“เงียบทำไม”
“พี่บ้าป่ะแค่ไปเห็นพี่ทำ...กับผู้หญิง ทำไมต้องทำให้มันเป็นเรื่องเป็นราวขนาดนี้ด้วยล่ะ ถ้าจะเล่นก็เลิกเหอะไม่เวิร์คเลย”
“แล้วใครบอกว่ากรูเล่น ถ้าวันจันทร์มรึงไม่ไปหากรูมรึงโดนแน่”
“ก็ตามใจผมก็จะบอกเรื่องนั้นของพี่เหมือนกัน”
“ก็เชิญถ้าอยากโดนแฟนคลับกรูกระทืบก็ตามใจ แต่ มาคิดดูแล้วนะ ถึงมรึงบอกไปใครๆเค้าก็ไม่เชื่อมรึงหรอก ลองคิดดูนะ กรูที่แสนจะดี กับมรึงที่พึ่งจะเข้ามาได้ไม่นานเนี่ยเค้าจะเชื่อใคร”
“ก็ดีงั้นก็ไปบอกคนอื่นสิว่าเมื่อคืนแค่ล้อเล่น ยังไงพี่ก็ไม่กลัวว่าผมจะเอาเรื่องนั้นไปบอกใครอยู่แล้วนี่”สุดจะทนแล้วนะ
“เอาไว้เบื่อแล้วกรูจะบอกแล้วกัน กรูง่วงแล้ว แล้วอีกอย่างนึงห้ามไปเล่าให้ใครฟังนะว่าเราไม่ใช่แฟนกันจริงๆ ช่วงนี้กรูเริ่มเบื่อๆพวกที่ชอบมายุ่งกับกรู มีมรึงเป็นไม่กันหมาก็ดีเหมือนกัน แล้วเจอกันที่รัก หึหึ” มันพูดแล้วก็ตัดสายไป นี่มันเกิดอะไรกับชีวิตผมเนี่ย ไอ้ปีศาจเอ๊ย
“ไอ้มีนคุยเสร็จยังกรูง่วงแล้ว”
“เสร็จแล้ว”ผมพูดแล้วเดินไปนอน
“ใครโทรมาวะ”มันถามแล้วมองหน้าผม
“พี่เต้”ผมตอบเสียงอ่อย
“มรึงเป็นแฟนพี่แกเหรอ”
‘เอาไงดีเนี่ย อยากบอกความจริงใจจะขาด แต่ไอ้ปีศาจนั่นก็น่ากลัว แฟนคลับมันเยอะจะตาย(อันนี้มีจริงๆนะครับไม่ได้โม้ที่โรงเรียนนะคนเค้าคิดว่ามันทั้งนิสัยดีแมร่งสร้างภาพสุดยอด ครูแต่ละคนนะชอบมันอย่างกับอะไรดี ขนาดผมยังเคยหลงผิดไปปลื้มมันเลย) แค่มันตอแหลนิดเดียวผมก็อาจโดนยำเละได้’
“อือ”ผมตอบเสียงเบา
“เป็นตั้งแต่ตอนไหนวะ อ๋อ!ที่มรึงแอบมองพี่แกเพราะแบบนี้นี่เอง”
‘ที่กรูมองมันเพราะกรูมองว่ามันเป็นไอดอลของกรูเฉยๆ แต่ดีจริงๆที่มรึงเข้าใจไปแบบนี้ แต่มันเปลกๆนะ’
“มรึงไม่แปลกใจเหรอกรูเป็นเกย์(ไม่อยากจะยอมรับเลย)กรูมีแฟนเป็นผู้ชายนะ”
“ไม่...น้ำหน้าอย่างมรึงผู้หญิงเค้าไม่เอาหรอก”
“เชี่ยและกรูออกจะหล่อ”สาวๆหลงกรูกันให้พรึ่บ(โม้)
“มรึงเนี่ยนะหล่อ”ไอ้เพลย์มันจ้องหน้าผมเหมือนจะสำรวจหาความหล่อ
“อะ...เออดิ”เริ่มไม่แน่ใจและ
“กรูขี้เกียจเถียงกับมรึงและตั้งแต่เรื่องไอ้พี่คิวมาจีบมรึงและ” ไอ้เพลย์ทำหน้าเซ็งใส่ผมด้วย
“เค้ามาจีบกรูที่ไหน” ทุกคนครับไอ้พี่คิวที่ว่าเนี่ยตั้งแต่ประมาณอาทิตย์ก่อนพี่เค้า แค่เอาลูกอมที่ผมชอบมาให้ทุกวันแล้วก็ซื้อน้ำให้เกือบทุกวันแค่เนี่ยไอ้เพลย์มันก็
หาว่าพี่เค้าชอบผม
“ไม่จีบเลยสายตาพี่แก แทบจะแดกมรึงเข้าไปแล้ว”
“กรูไม่เห็น เห็นเลย”ผมไม่เห็นจริงๆนะ(หรือไม่สังเกตเองล่ะเนี่ย)
“มรึงจะเห็นอะไรล่ะ มรึงเห็นแต่ของที่เค้าเอามาให้”
‘เออว่ะสงสัยจะจริง’
“ไม่รู้แหละ นอน”พอเถียงไม่ได้ก็รีบตัดบทครับ นิสัยเสียอีกอย่างของผม
...................
เดี๋ยวมาต่อตอนต่อไปครับ
-
:a5: :a5: :a5:
:haun4: :haun4: :haun4:
-
:m4:
หนุกดี
ยิ่งอ่านยิ่งหนุก
ลุ้นต่อปายยย..ว่า
แผนการไอ่พี่เต้
เสแสร้งหรือตั้งใจ
:m11:
-
มัดมือชกกันสะงั้นอ่ะ
-
มีนเองนะครับเเวะมาทักทายครับ
มัดมือชกกันสะงั้นอ่ะ
ใช่ครับพี่เต้มันมาเเบบมึนๆ
:m4:
หนุกดี
ยิ่งอ่านยิ่งหนุก
ลุ้นต่อปายยย..ว่า
แผนการไอ่พี่เต้
เสแสร้งหรือตั้งใจ
:m11:
ขอบคุรครับที่คิดว่าสนุก
:a5: :a5: :a5:
:haun4: :haun4: :haun4:
เป็นใครก็ต้องอึ้ง ขนาดผมตอนนั้นยังอึ้งสุดๆเเบบตั้งตัวไม่ทันเลนครับ
:o8: :o8: :o8:
แ ร ง
555ผมก็ว่าอยุ่
กร๊ากก มีน เราสูงเท่ากันเลยอ่ะ :m20: (รับประกันความเตี้ย 55+)
แล้วอิพี่เต้คิดไรอยู่เนี่ย ว่าแต่มีนแอบเนื้อหอมเนอะ หนุ่มๆรุมตอม :z1:
+1 ขอบคุณจร้า รออ่านตอนต่อไปเน้อ :bye2:
ครับเตี้ยมากตอนนั้น เเต่ตอนนี้สูงขึ้นมาหน่อยนึงเเล้วครับสูง 166 ครับ เเต่ก็ยังเตี้ยอยู่ดีอ่ะ
:mc4:
เปิดตัวตอนแรกก็แรงซะแล้ว
สงสัยเรื่องนี้จะฮิตอีกเรื่องนึง
+1 ให้น่ะ o13
ป้อล่อ...เห็นชื่อ 'มีน' ทำให้นึกถึง 'เนท' :man1:
ขอบคุณนะครับ
อี๋..อิพี่เต้..ร้ายว่ะ...กร๊ากกก...ไม่ได้เค้าเลยประกาศเป็นที่รักเลยซะงั้น
เจิมเรื่องใหม่จ้า :mc4:
ครับโคตรร้าย เล่นเอายุ่งเหยิงกันไปตามๆกัน
:mc4: รับเรื่องใหม่แบบมึนๆ
+1
ขอบคุณครับที่เข้ามาอ่าน
มารวมขบวนการด้วย :mc4:
ขอบคุณครับที่มาอ่านเรื่องมึนๆนี่ด้วย
-
article 3
ตอนเช้าม๊าผมมารับผมที่บ้านไอ้เพลย์ แล้วก็แวะทักทายกับพ่อแม่ไอ้เพลย์สักพักก็กลับ พอเช้าวันจันทร์ผมก็ไปโรงเรียนตามปกติ แต่มันไม่ปกติตรงที่ ไม่ว่าผมจะเดินไปไหนก็มีแต่คนมอง หรือว่า วันนี้ผมจะหล่อเป็นพิเศษ จนทุกคนต้องเหลียวมอง(ช่างกล้าคิด) ผมเดินไปที่โต๊ะประจำก็เห็น ไอ้วี ไอ้บอย(เพื่อนในห้องครับนี่ก็สนิทกับผมเหมือนกัน) แล้วก็ไอ้เพลย์นั่งคุยกันอยู่ พวกผู้หญิงในห้องกำลังนั่งทำงานกันอยู่
“เฮ้ย! คุยไรกันวะ” ไอ้พวกนั้นหันมามองผม แล้วลากผมไปนั่งแล้วจ้องผม
“มรึง...”
“น้องคะ”ไอ้วีกำลังจะถามอะไรบางอย่างผม แต่มีเสียงผู้หญิงมาขัดไว้ซะก่อน พวกผมเลยมองหน้ากันงงๆว่าพี่เค้าเรียกใคร
“พี่เรียกใครครับ”ไอ้บอยถาม
“น้องคนนั้นน่ะ”พี่เค้าชี้มาที่ผม
“ครับ”
‘เรื่องอะไรอีกวะเนี่ย รู้สึกว่าช่างนี่งานจะเข้าไม่หยุดเลย’
“น้องเป็นแฟนเต้เหรอคะ”
‘เฮ้ย! ระ...รู้กันได้ไงวะ’
“อ่า...คะ...ครับ”ไม่อยากยอมรับโว้ย อยากจะร้องไห้จริงๆ
“อ๊าย! คู่นี่ต้องน่ารักแน่เดี๋ยวพี่ไปเพิ่มชื่อในชมรมแฟนคลับหัวใจY ดีกว่า”เสร็จแล้วพี่เค้าก็จากไป ทิ้งผมที่ยังอึ้งค้างไว้ พร้อมกับอีกสามคนข้างหลังผม(ไอ้แฟนคลับ
หัวใจ Y นี่มีจริงๆนะคลับสมาชิกส่วนมากมีแต่ผู้หญิงครับเค้าแอบตั้งกันแบบลับๆโดยใช้ชื่อชมรมอื่น โรงเรียนผมไม่ค่อยเคร่งเรื่องกฏระเบียบอะไรมากนัก ส่วนมากจะเน้นที่กิจกรรมแล้วก็การเรียนมากกว่า แล้วก็ค่อนข้างให้อิสระในการคิดของนักเรียนครับ)
‘พี่ครับไม่กลัวผู้ชายหมดโรงเรียนกันรึไงครับ ถึงได้ชอบเรื่องแบบนี้’ตอนนี้กำลังเข้าโหมดเศร้าเริ่มปลงกับชะตาชีวิต
“น้องมีนครับ”อะไรอีกล่ะทีนี้
“ครับพี่คิว”พี่คิวนี่เองนึกว่าใคร
“น้องมีนเป็นแฟนไอ้เต้ตั้งแต่เมื่อไหร่ทำไมไม่บอกพี่”พี่แกพูดนิ่ง ผมไม่เคยเห็นพี่แกทำหน้าแบบนี้เลย
‘พี่ครับ ผมก็ยังไม่รู้เลยครับว่าไปตกลงปลงใจกับไอ้พี่เต้มันตอนไหน’
“ผม...”
“พี่ไม่ยอมง่ายๆหรอก”ยังไม่ทันได้พูดอะไรพี่คิวก็จับแขนผม แล้วทำหน้าน่ากลัว
“พี่คิวผมเจ็บ”พี่คิวบีบแขนผมซะแน่นต้องเป็นรอยแดงแน่ๆ
“โทษครับ เจ็บไหม...เดี๋ยวกลางวันพี่ไปกินข้าวด้วยนะ”พี่แกรีบเปลี่ยนสีหน้าแล้วลูบแขนผมตรงที่เป็นรอยแดง แล้วก็เดินไปหาเพื่อนแกที่รออยู่
‘ทำไมพี่แกเปลี่ยนอารมณ์เร็วนักเนี่ย เฮ้ย! ไอ้พี่เต้มันให้ผมไปหาตอนเช้านี้เกือบลืมแล้ว’
“เดี๋ยวกรูมานะ แล้วค่อยคุยกัน”ผมพุดกับไอ้พวกนั้นแล้ววิ่งไปหน้าอาคารxxx พอมาถึงไอ้พี่เต้กับเพื่อนแกก็นั่งอยู่เต็มโต๊ะเลย(เป็นโต๊ะม้าหินอ่อนแบบยาว) ผมไม่กล้าเดินเข้าไปอ่ะ
“มาแล้วเหรอ”พี่เต้มองผมแล้วเดินมาดึงให้ไปที่โต๊ะ
“คนนี้เหรอวะเต้”
“ตาถึงนี่หว่า”
“อ๊าย! เต้น้องเค้าขาวอ่ะ น่ารักจัง แก้มแดงด้วย”เพื่อนพี่แกแซวผมทั้งผู้หญิงผู้ชายเลย ผมอายแทบมุดดินหนี
“อย่าแซวดิแฟนเต้อาย”
‘อ้วก แฟนเต้อาย ช่างกล้าพูด พ่อคนดี’ผมทำหน้าปุเลี่ยนกับคำพูดของไอ้พี่เต้ ขนลุกเลยไอ้ปีศาจสองหน้า “เดี๋ยวมีนไปส่งงานก่อนนะครับ เพื่อนบอกว่าให้ส่งก่อนเข้าแถว”พอนั่งคุยกับพวกพี่เค้าซักพัก เสียงออดของโรงเรียนก็ดัง เป็นสัญญาณให้ไปเข้าแถวผมเลยหาโอกาสชิ่ง
“จ้า น้องมีนระวังโดนฉุดนะ”พี่อิงแซวผม
“ผมจะไปฉุดเค้ามากกว่าครับพี่”ผมก็เล่นกลับสิครับ
“มีพี่ทั้งคนแล้วยังจะไป สนคนอื่นอีกเหรอ”อันนี้พี่เต้ครับ ไม่ต้องมาเล่นด้วยไม่ได้ขอ
“พี่ก็ทำตัวดีๆสิครับผมจะได้ไม่ไปหาคนอื่น”ผมพูดและแอบยิ้มชั่วร้าย ไอ้พี่เต้มันอึ้งไปเล่นที่ผมเล่นกลับแบบนี่555 แล้วพวกเพื่อนไอ้พี่เต้ก็โห่กันใหญ่เลยครับ
“ครับพี่ทำตัวดีแน่ ตอนกลางวันมากินข้าวกับพี่นะ”ไอ้พี่เต้มันแอบยิ้มโหด เป็นเชิงบีบบังคับให้ผมทำตามที่มันบอก
“ดูก่อนแล้วกันเผื่อครูเจนนี่ปล่อยช้า” ผมพุดจบแล้วรีบเดินเลี่ยงไปเข้าแถวม.4 กับ ม.5 มันเข้าแถวแยกกันครับค่อยยังชั่วที่ไม่ต้องเห็นหน้าไอ้พี่เต้ พอเข้าห้องไอ้พวกเพื่อนมันมารุมถามผมกันใหญ่เรื่องพี่เต้ผมก็เออๆออๆไปกับมันปล่อยเลยตามเลยแล้วครับ ตอนกลางวันผมก็ไปกินข้าวกับเพื่อนตามปกติลืมไปเลยว่ามีนัดอะไรกับใคร
“เพลย์กรูอยากกินลูกชิ้น”ผมออดอ้อนไอ้เพลย์ มันกินก๋วยเตี๋ยวครับ ส่วนผมกินราดหน้า ที่โต๊ะก็นั่งกันหลายคนครับ
“น้องมีนครับพี่นั่งด้วย” พี่คิวครับเดินมานั่งกันผม ที่มีตั้งเยอะทำไมต้องมานั่งเบียดกับผมก็ไม่รู้ ไอ้พวกที่นั่งอยู่ก็เลยต้องขยับไป ไอ้คิวมันก็มองหน้าผมนิ่งๆเหมือน
อยากจะพูดอะไร แต่มันก็ไม่พูด
“น้องมีนอ่ะปลาหมึก” พี่คิวตักปลาหมึกของชอบให้ผม พี่แกก็ทำแบบนี้ประจำครับถ้ามานั่งกับผม
“Thank ผมกำลังอยากกินปลาหมึกพอดี”ของชอบนิครับ ผมเลยรีบตักปลาหมึกเข้าปาก
“ประจำอ่ะเรา”พี่คิวขยี้หัวผมแล้วหัวเราะ
“ไมอ่ะก็คนมันชอบปลาหมึกนี่”
“ก็ไม่ได้ว่าอะไรนี่”พี่คิวพูดแล้วอมยิ้มกวนๆ ผมเลยค้อนพี่แก
“กินดิ...มองไรกัน”ผมบอกเพื่อนๆเพราะหันไปเห็นว่าพวกมันมองผมกับพี่คิวกันทั้งโต๊ะเลยครับ แค่ผมกินปลาหมึกแค่นี่มันมีอะไรแปลกนักเหรอ
เคร้ง...
“โทษทีวางจานแรงไปหน่อย” ก็ไอ้พี่เต้น่ะสิมาจากไหนก็ไม่รู้ แล้วก็วางจานซะเสียงดังเลย
“เต้ใจเย็น”พี่เกมส์ที่เป็นเพื่อนไอ้พี่เต้ตบไหล่มันเบาๆ ผมก็งงสิครับอยู่ดีพี่เต้มันเป็นอะไรของมันอีกล่ะเนี่ย
“มีนไปกินข้าวกับพี่” พี่เต้มันพูดเสียงแข็ง ตอนนี้คนเริ่มหันมามองกันหมดแล้วครับ เด่นซะ
“จะอะไรนักหนาวะเต้ น้องเค้านั่งกินอยู่นี่ก็ดีอยู่แล้ว”พี่คิวพูดครับ แถมจ้องหน้ากันซะ นี่ไปเป็นศัตรูกันมาตั้งแต่ชาติปางไหน
“แต่นั่นน่ะแฟนผม คงไม่เป็นไรหรอกมั้งถ้าผมอยากกินข้าวกับแฟนน่ะ ส่วนไอ้คนที่จ้องจะยุ่งกับของของคนอื่นก็อย่ายุ่งสิครับ” ไอ้พี่เต้ทำหน้าที่ดูกวนๆใส่พี่คิว
“ไอ้เต้”พี่คิวทำหน้าโมโห และลุกจากโต๊ะ
“พี่คิวครับใจเย็นๆก่อนครับ”ไอ้บอยที่อยู่ใกล้พี่คิวรีบจับตัวพี่คิวไว้เพราะกลัวมีเรื่อง นี่มันอะไรกันเนี่ย
“คิวมีเรื่องอะไรกันวะ”พี่เท็นเพื่อนพี่คิวเดินมาถาม พี่คิวไม่ตอบแต่กลับจ้องตากับไอ้พี่เต้แทน
“ไปเถอะคิว”พี่เท็นลากพี่คิวออกไปทำให้บรรยากาศที่มาคุอยู่สงบลง
“เย็นนี้รอที่ห้อง เรามีเรื่องต้องคุยกัน”ไอ้พี่เต้มันจ้องหน้าผมนิ่ง แล้วก็ถือจานข้าวกลับไปที่โต๊ะมัน
“ตกลงมันเรื่องอะไรกันวะ”ผมถามพวกเพื่อนที่นั่งอยู่อย่าง งงๆ
“มรึงแกล้งโง่รึไง”ไอ้บอยพูดครับ ‘กรูออกจะฉลาด’ แต่คนฉลาดคนนี้ก็ยังไม่เก็ทครับ เลยทำหน้างงต่อไป
“เฮ้อ! ก็มรึงไปอี๋อ๋อกับพี่คิวต่อหน้าพี่เต้ พี่แกก็หึงอ่ะดิ เป็นต้นเหตุแท้ๆยังทำเป็นไม่รู้เรื่องอีก”ไอ้เพลย์มันอธิบายให้ผมฟัง ไอ้พี่เต้มันจะมาหึงผมทำไมเนี่ยก็เราไม่ได้
เป็นแฟนกันจริงๆซะหน่อย
“กรูไปอี๋อ๋อกับพี่คิวตอนไหน แค่พี่เค้าให้ปลาหมึกกรูเนี่ยนะ”
“ถ้าแค่นั่นก็ดีสิ มีลูบหงลูบหัว เหมือนแฟนกันเลย เป็นกรูกรูก็หึง”ไอ้วีพูดครับมันเล่าซะเห็นภาพเลยแต่ผมไม่ได้คิดไกลขนาดนั้นนะ
“รุ่นพี่รุ่นน้องกันคิดไรมาก”
“แล้วพี่เค้าคิดแบบเดียวกับมรึงรึเปล่ามีน”ไอ้เพลย์พูดครับหน้ามันนิ่งมาก(ทำไมวันนี้มีแต่คนทำหน้านิ่งๆใส่ผมอ่ะ)
“ไม่รู้ว่ะกินต่อดีกว่า” ผมไม่อยากคิดมากครับปวดหัว แค่เรื่องไอ้พี่เต้นี่ก็ยังคาราคาซังอยู่เลย เรื่องใหม่ผมไม่อยากคิดหรอกครับ
...
ติชมกันด้วยนะครับ ผมบรรยายไม่เก่งเลย
จะพยายามมาต่อบ่อยๆครับ วันนี้มาโพสเองครับ
-
มึนกับไอ่พี่เต้
(ขอเล่นมุกมึนด้วยคน) หุหุ
ตกลงพี่เต้หึงจริงอะไรจริง
ใช่มั้ย?
มีนตั้งรับให้ดีๆ
เด๋วจะหลวมตัว หลวมใจ
แบบไม่รู้ตัว
:L2: thanks
-
พี่เต้มาโหมดโหดง่ะ
แอบสงสารมีนเล็กน้อย
แต่สะใจเปิดเผยมากๆ อิอิ
-
พี่เต้ ตกลงจะเอาไงอ่ะ ชอบจริงจังหรือบังหน้า ถ้าแค่บังหน้างี้ก็มึนอ่ะ
แต่น้องมีนก็นะดูอาการพี่คิวไม่ออกจริงๆหรอค่ะ ชัดซะขนาดนั้น
ตั้งตัวดีๆนะคะเดี๋ยวจะเผลอรัไปไม่รู้ตัว อิอิ :กอด1:
-
Article 4
ตอนเย็นผมก็รอไอ้พี่เต้อยู่ที่ห้องจนเพื่อน มันกลับกันหมดไอ้พี่เต้มันก็ยังไม่มา ในขณะที่ผมคิดอะไรไปเรื่อยมันก็เปิดประตูเข้ามาแล้วมันก็เงียบครับ ‘มีอะไรจะพูดก็พูดมาสิจ้องทำเพื่อ’
“พี่มีไรป่ะเนี่ยไม่มีผมจะได้กลับ” ขืนไม่ถามชาตินี่ก็คงไม่ได้กลับบ้านกันหรอกครับ
“กรูบอกให้มรึงมากินข้าวกับกรูไม่ใช่เหรอ”มันทำหน้าดุด้วยอ่ะ
“ก็พี่มาช้า...แล้วผมก็เลย”(แก้ตัว)
“เลยไปนั่งจู๋จี๋กับไอ้คิวงั้นสิ”ไอ้พี่คิวมันไม่รอให้ผมพูดจบครับ มันเล่นพูดเองเออเองคนเดียว
“พี่เป็นอะไรเนี่ยผมไม่ได้จู๋จี๋กับพี่คิว” ผมเริ่มหงุดหงิดแล้วตอนนั้นน่ะ
“งั้นเหรอแล้วไอ้ที่ลูบหัว หัวเราะคิกคักกันนั้นหมายความว่าไง”มันก็ยิ่งใส่อารมณ์ครับ
“ก็ไม่มีอะไร...แล้วพี่จะแคร์ทำไมเราไม่ได้เป็นอะไรกันจริงๆซะหน่อย” ก็มันจริงนี่มันแค่ต้องการผมเป็นไม้กันหมาก็แค่นั้น รักกันก็ไม่ใช่
“มรึงเป็นแฟนกรูใครๆเค้าก็รู้ มรึงจะทำให้กรูเสียหน้าเหรอ”มันแค่กลัวเสียหน้า แต่ผมเสียความรู้สึกครับ
“ผมก็ไม่รู้จะพูดอะไรแล้ว...ผมคิดกับพี่คิวแค่รุ่นพี่กับรุ่นน้อง” ไม่ไหวจะเคลียร์แล้วนะ
“แต่มันชอบมรึง...มรึงก็ต้องอยู่ห่างจากมันไว้”
“พี่คิวเนี่ยนะชอบผม”ผมไม่ได้โกหกจริงๆนะผมไม่รู้จริงๆว่าพี่คิวชอบผม ก็ตอนนั้นไม่ได้คิดเลยซักนิดว่าจะมีผู้ชายมาชอบ ผมก็เลยนึกว่าที่พี่คิวมาทำดีด้วยเพราะผมเป็นรุ่นน้องที่สนิทกับพี่แก ลองคิดดูสิครับผู้ชายที่ไหนเค้าจะคิดกันว่าคนนั้นคนนี้มาชอบ(หรือว่าคิดกัน)
“ก็เออดิ!” มันทำหน้าเหมือนว่า ‘มรึงพึ่งรู้เหรอ’อะไรประมาณเนี้ย
“ถึงอย่างนั้นก็เถอะ พี่เค้าไม่ได้ทำอะไรผิดนี่จะให้ผม เลิกยุ่งเลิกคุยกับเค้า มันเป็นไปไม่ได้หรอก”
“เป็นไปได้สิมันทำผิดสิ ก็มันคิดจะแย่งมรึงไป”มันจะอะไรนักหนาเนี่ย ถ้าผมเป็นแฟนมันจริงๆนะคงไม่ต้องกระดิกตัวไปไหนเลยแหละ นี่ขนาดเป็นแฟนหลอกๆมันยังขนาดนี้เลย
“ฮึย โมโหแล้วนะ ถ้ากลัวเสียหน้ามากขนาดนั้นก็ไปเลิกกันไปสิ ยังไงเราก็ไม่ได้รักกันอยู่แล้วนี่ ทำไมพี่ต้องเข้ามาทำให้ชีวิตของผมมันยุ่งวุ่นวายขนาดนี้ด้วยล่ะ” พูด
กับมันนี่เหนื่อยจริงๆทำไมมันเข้าใจอะไรยากแบบนี้ก็ไม่รู้
“เสียใจด้วยนะยิ่งมรึงอยากให้กรูไปเท่าไหร่ กรูก็ยิ่งเกาะติดมรึงเท่านั้นแหละ แล้วกรูก็ไม่ปล่อยมรึงง่ายๆแน่”
...
คิดถึงตอนนี้แล้วมันจี๊ดครับ จนวันนี้ผมก็ยังสงสัยอยู่เลยว่าคบกับคนมึนๆอย่างมันมาได้ยังไง ตอนนั้นผมสับสนจะแย่บางทีมันก็ดูเหมือนจริงจัง บางทีมันก็เล่นๆ
ไม่รู้ว่ามันจะเอายังไงกันแน่ อันนี้สั้นหน่อยนะครับ เดียวมาต่อให้
-
^
^
^ :z13:
ดีใจจังได้อ่านสองตอน ^ ^
-
ท่าทางอิพี่เต้จะเอาจริงแฮะ เพราะถ้าแค่กลัวเสียหน้าไม่น่าจะออกอาการขนาดนี้...รึว่าเอาจริงหว่า...คิกคิก
เรื่องวุ่นๆๆท่าจะตามน้องมีนมาอีกเยอะระหว่างที่เป็นกิ๊กอิพี่เต้เนี่ย...
-
อ่านสี่ตอนรวด ชอบจังเรื่องนี้ คิคิ
-
ชอบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบค๊าา :m1:
มีนน่ารัก :-[ เพลย์ก็ด้วย :man1:
o3 หึหึหึหึ~ จัดการทำให้ไอ้พี่เต้เสียเซลว์ไปเลยนะ :o9:
-
:fire: สุมไฟ ๆ
รอเอาไว้เผาถ้าไอ้พี่เต้ทำอะไรซาดิสก์กับน้องมีนของเรา
:กอด1: ไรเตอร์คับ
-
อารายกานๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
เนื้อเรื่องใช้ได้เลยคับ แต่เนื้อแยอะมากเลยไม่ค่อยมีน้ำ กลัวว่ามันจะจบเร็วอ่ะคับ(กลัวไม่ได้อ่านอ่ะ)
-
อิพี่เต้เอ๊ยยย ชอบเค้าก็บอกเค้าไปตรงๆเด๊ :a6:
หน้ามึนไม่มีใครเกิน :z6:
ชอบมีน แอนด์เดอะแก๊งอ่ะ :m1:
มาต่ออีกนะคร้า :bye2:
-
อิพี่เต้เอ๊ยยย ชอบเค้าก็บอกเค้าไปตรงๆเด๊ :a6:
หน้ามึนไม่มีใครเกิน :z6:
ชอบมีน แอนด์เดอะแก๊งอ่ะ :m1:
มาต่ออีกนะคร้า :bye2:
ดีใจที่ชอบครับ
เนื้อเรื่องใช้ได้เลยคับ แต่เนื้อแยอะมากเลยไม่ค่อยมีน้ำ กลัวว่ามันจะจบเร็วอ่ะคับ(กลัวไม่ได้อ่านอ่ะ)
ไม่เร็วหรอกครับเรื่องยุ่งๆยังมีอีกเยอะ
อารายกานๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
555 งงเหมือนกันใช่ไหมครับ
:fire: สุมไฟ ๆ
รอเอาไว้เผาถ้าไอ้พี่เต้ทำอะไรซาดิสก์กับน้องมีนของเรา
:กอด1: ไรเตอร์คับ
ขอบคุณครับ
ชอบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบค๊าา :m1:
มีนน่ารัก :-[ เพลย์ก็ด้วย :man1:
o3 หึหึหึหึ~ จัดการทำให้ไอ้พี่เต้เสียเซลว์ไปเลยนะ :o9:
555 อยากจะทำอยู่ครับ
อ่านสี่ตอนรวด ชอบจังเรื่องนี้ คิคิ
ขอบคุณที่ชอบนะครับ
ท่าทางอิพี่เต้จะเอาจริงแฮะ เพราะถ้าแค่กลัวเสียหน้าไม่น่าจะออกอาการขนาดนี้...รึว่าเอาจริงหว่า...คิกคิก
เรื่องวุ่นๆๆท่าจะตามน้องมีนมาอีกเยอะระหว่างที่เป็นกิ๊กอิพี่เต้เนี่ย...
ใช่ครับเยอะมาก
^
^
^ :z13:
ดีใจจังได้อ่านสองตอน ^ ^
ครับเเต่อีกตอนสั้นไปหน่อยคงไม่ว่ากันนะครับ
พี่เต้ ตกลงจะเอาไงอ่ะ ชอบจริงจังหรือบังหน้า ถ้าแค่บังหน้างี้ก็มึนอ่ะ
แต่น้องมีนก็นะดูอาการพี่คิวไม่ออกจริงๆหรอค่ะ ชัดซะขนาดนั้น
ตั้งตัวดีๆนะคะเดี๋ยวจะเผลอรัไปไม่รู้ตัว อิอิ :กอด1:
ตั้งตัวไม่ทันเลยอ่ะครับ สงสัยต้องเผลอรักมัน
-
ความเดิม
“เสียใจด้วยนะยิ่งมรึงอยากให้กรูไปเท่าไหร่ กรูก็ยิ่งเกาะติดมรึงเท่านั้นแหละ แล้วกรูก็ไม่ปล่อยมรึงง่ายๆแน่”
.......
artical 5
“พอแล้วเลิกพูดกัน”ผมนี่อยากจะต่อยหน้ามันซักที แต่ดูท่าแล้วมันคงต่อยกลับแน่ เพื่อหน้าอันหล่อเหลาเหมือนเดิมของผม เดินหนีดีกว่าง่ายที่สุด ขึ้นพูดกับมันต่อได้บ้าแน่ๆ
“จะไปไหน”คนจะไปยังมาดึงไว้อีก ปล่อยผมไปเหอะ
“กลับบ้าน”ผมพูดนิ่งๆ
“ใครให้กลับ...” อยากพ่นไฟ
“ก็ผมอยากกลับ”ผมพูดอย่างพยายามกลั้นอารมณ์โมโห
“มรึงไปกับกรู”มันพูดแล้วก็ดึงข้อมือผมให้ตามมันไป (มันเอารถมา)ที่โรงจอดรถ
“ใส่ซะ”ไอ้พี่เต้มันยื่นหมวกกันน็อคให้ผม
“จะพาผมไปไหน ผมจะกลับบ้าน” มันไม่เคยปรึกษาผมเลย
“อย่าพูดมากขึ้นรถ” ‘เซ็งอย่างสุดซึ้ง ทำไมกรูต้องมาตกอยู่ในอุ้งมือมารแบบมันด้วยเนี่ย’ ผมยอมขึ้นรถแต่โดยดีขี้เกียจเถียงมัน มันก็ขับไปเรื่อยๆแล้วก็ไปแวะที่ร้านเค้กเล็กๆที่ตกแต่งซะหวานแหววเลย แต่มันมาซื้อเค้กให้ใคร
“ไปสิ”
‘อะไร ไปอะไรอย่าบอกนะว่าจะพากรูเข้าไปในร้านนั้นน่ะ ม่ายยย’
“ไม่เอา”ผมส่ายหน้ายิกเลยครับ ใครจะไปกล้าเข้า
“อย่าให้กรูต้องใช้กำลัง” ‘ไอ้โหดทำไมกรูต้องแพ้มันทุกทีเนี่ย ’แล้วผมก็ต้องยอมเดินเข้าร้านกับมันตามระเบียบ พอผ่านประตูหน้าร้านเข้าไปนะ คนมองกันให้พรึ่บ แทบอยากจะวิ่งออกนอกร้าน อายสุดๆ
“รับอะไรดีครับ” พนักงานถาม แล้วยิ้มหวาน บริการประทับใจจริงๆ
“เอาบราวนี่ 1 สตอเบอร์รี่ครีมสด 1 กาแฟ 1 ไมโล 1”ไอ้พี่เต้สั่งครับ สงสัยมากินบ่อย
“ครับ”
‘ครับ แล้วก็ไปสิมองหน้ากรูไมอ่ะ’
“มีอะไรติดหน้าผมรึเปล่าครับ”มันคาใจอ่ะ ต้องถาม
“เปล่าครับน้องน่ารักดี”พี่เค้าตอบยิ้มๆ
“ขอเป็นบอกว่าหล่ออะไรทำนองนั้นดีกว่าครับ น่ารักมันยังไงก็ไม่รู้”ผมยิ้มกลับสิครับ คนเค้า friendly ก็งี้แหละ โฮ่ โฮ่
“พี่ครับแล้ววันนี้ผมจะได้กินรึเปล่า ผมสั่งเสร็จแล้วรีบไปสิครับ”ไอ้พี่เต้พูดกับพี่พนักงานอีกแล้วครับท่าน พอพี่พนักงานเค้าเดินไป ไอ้พี่แต้ก็หันมาทำหน้าดุใส่ผม ผมไปทำอะไรผิดอีกล่ะเนี่ย
“นี่ขนาดมากับแฟนนะยังกล้าไปยุ่งกับคนอื่นอีก”มันพูดขึ้มมาลอยๆครับ แต่มันมองหน้าผม
“อะไรล่ะก็แค่คุย หึงผมรึไง”ต้องเจอไม้นี้
“ใครเค้าจะไปหึง...หลงตัวเอง” มันทำหน้ากวนๆประกอบคำพูดมันด้วยครับ
“งั้นก็ไม่ต้องมาว่าถ้าผมจะไปคุยกับใคร แล้วที่นี่ก็ไม่มีเด็กโรงเรียนเราซะหน่อยไม่เห็นต้องทำตัวเป็นแฟนกันเลย”
“เหรอ”มันกวนมากครับ มันแกล้งทำเป็นไม่สนใจผม ไอ้บ้า ไอ้ปีศาจ เดี่ยวเจอกันรู้จักไอ้มีนน้อยไปแล้ว ไม่นานเค้กก็มาเสิร์ฟ สตอเบอร์รี่ครีมสดอร่อยมากเลยครับผมแอบมองหน้ามันนิดๆ เออ! มันก็หล่อนี่หว่า ตาคมๆ คิ้วเข้ม จมูกโด่งเวอร์ ขาว (น้อยกว่าผม)
“มองไรกรูหล่ออ่ะดิ” ติดลบครับ มันหน้าเหียก ดั้งแหมบ คิ้งบาง ไร้ความหล่อ(เปลี่ยนโดยทันที)
“แหวะ อย่าพูดเลยเสียดายเค้ก”
“กวน...ดูดิกินเป็นเด็กไปได้”มันเอื้อมมือมาเช็ดเค้กออกจากมุมปากของผมครับ แล้วยิ้มให้ผม เฮอะคิดเหรอว่าผมจะหวั่นไหว ไม่มีทาง แล้วใจจะเต้นแรงทำไมกลัวไอ้พี่เต้มันไม่ยินรึไงวะ ท่องไว้ มันเลว มันแค่เรื่องโกหก มันแค่สร้างภาพ มันเป็นผู้ชายนะ มันยิ้มสวย มันหล่อ ม่าย~~~~
‘มันจะมากไปแล้วนะเดี๋ยวคอยดูนะกรูจะหรอกให้มันหลงหัวปักหัวปำ แล้วเขี่ยมันทิ้ง โฮ่ โฮ่(หัวเราะแบบชั่วร้าย)’
“เป็นอะไร...ทำหน้าประหลาด”ไอ้พี่เต้พูดแล้วเรียก พนักงานมาเก็บเงิน
“บ้านอยู่ไหน”พอออกจากร้านมา มันก็ถามทางไปบ้านผมแล้วมันก็ขี่รถไปส่งถึงบ้าน มันมีดีแค่นี้แหละ
...
“ไปไหนมากลับซะเย็น”
“ป๊า...คิดถึง”ผมกระโดดเข้ากอดป๊า เพราะปกติผมไม่ค่อยได้เจอป๊าเท่าไหร่ ก็ป๊าผมต้องไปทำงานที่โน่นที่นี่ ไม่ค่อยได้กลับบ้านหรอกครับ
“ยังขี้อ้อนไม่เปลี่ยนไอ้ลูกคนนี้...แล้วตกลงไปไหนมา”ป๊าพูดแล้วลูบหัวผม
“ไปกินเค้กกับรุ่นพี่มาครับ”ใครจะไปกล้าบอกว่าไอ้พี่เต้มันเป็นแฟนผม แต่มันไม่ได้เป็นแฟนผมจริงๆนี่ ไม่ได้การและ
“ผู้หญิงผู้ชาย”ป๊าเริ่มทำหน้าดุครับ ป๊าหวงผมนี่ ทำไงได้ก็มีลูกชายหล่อขนาดนี้(หลงตัวเอง)
“ผู้ชายครับ”
“แล้วทำไมต้องไปกับเค้า” ‘อ้าว! ป๊าผู้ชายนะยังหวงผมอีกเหรอ’
“ก็...ก็”ตอบไงดีเนี่ย
“ก็อะไร”ป๊าทำหน้าคาดคั้นผมอ่ะ
“โธ่ป๊าพี่เค้าเป็นผู้ชายนะ ผู้ชายไปด้วยกันไม่เห็นจะแปลก”
“แปลกสิเดี๋ยวนี่ผู้ชายก็ไว้ใจไม่ได้...ลูกป๊ายิ่งน่ารักอยู่” แง ป๊าผมหล่อ ผมขอหล่อได้มั้ย(ไม่อยากยอมรับ)
“คุณคะ...จะหวงลูกไปไหน...ปล่อยลูกขึ้นห้องไปทำการบ้านได้แล้วเดี๋ยวจะได้ลงมากินข้าวกัน”โล่งอกที่แม่เข้ามาช่วยไว้ทัน แต่ป๊ายังมองผมเหมือนจับผิดอยู่เลยอ่า
“ไปแล้วครับ”ชิ่งสิครับ
ตอนเช้าวันนี้ป๊ามาส่งผมที่โรงเรียนพร้อมย้ำ อีกล้านแปดอาทิเช่น ตั้งใจเรียนนะ อย่าไปมีเรื่องแล้วก็อะไรอีกมากมายเลยครับ ผมก็เดินไปที่โต๊ะประจำเหมือนทุกวัน แต่ไม่เหมือนทุกวันก็ตรงที่พี่เกมส์เพื่อนไอ้พี่เต้กำลังนั่งคุยกับพวกไอ้เพลย์อยู่ครับ
“มาแล้วเหรอวะ ได้ข่าวเมื่อเมื่อวานไปเดตกับพี่เต้ แสดงว่าคืนดีกันแล้วเหรอวะ” ไอ้วีครับถามผมทันทีที่มาถึงเลย
‘เฮ้ย! รู้กันได้ไงวะว่าไปกับไอ้พี่เต้ ข่าวเร็วชะมัดแถมแถวนั้นก็ไม่เห็นมีเด็กโรงเรียนเราเลย’
“งั้นมั้ง...แล้วรู้ได้ไงว่ากรูไปกับพี่เค้า”ผมเหมือนไม่ค่อยอยากจะสนเท่าไหร่
“ก็ไอ้เต้มันมาเล่าให้พี่ฟังว่ามีนอ่ะ ขนาดไปกับมันยังมีคนมาจีบเลย แล้วมันก็บ่นไปเรื่อย”พี่เกมส์พูดครับ แล้วมันจะเอาไปเล่าทำไม่เนี่ยไอ้พี่เต้บ้า
“ก็แค่คุยกันนิดหน่อยพี่เต้ก็เวอร์ไป”ขอโวยมั่งเหอะ
“แต่ครั้งนี้มันดูจริงจังมากนะ ตั้งแต่มันเลิกกับแฟนเก่าพี่มันก็ไม่เห็นจะคบใครจริงจังเลยนอกจากเรา”
“อ่า...งั้นเหรอ” ฮ่วย อย่ามายัดเยียดมันให้ผมดิ มันจะมาจริงจังกับผมทำไม พวกผมนั่งคุยกันไปเรื่อยเปื่อยจนเข้าแถวครับ พอจะเดินไปที่แถวก็เจอพี่คิวพี่เกมส์ก็เดินมาด้วยนะครับ
“มีน...มานี่หน่อยสิ”พี่คิวเรียกผมไปหาครับ ผมกำลังจะเดินไปแต่พี่เกมดึงแขนผมไว้ก่อนครับ
“ไอ้เกมส์กรูจะคุยกับน้องเค้าไม่เกี่ยวกับมรึง”พี่คิวกำลังจะเดินมาแต่ถูกเพื่อนพี่แกดึงไว้ก่อน
“คิวมรึงก็รู้ว่าน้องเค้าเป็นแฟนไอ้เต้ มรึงจะมายุ่งกับน้องเค้าทำไมวะ”พี่เกมส์ก็เริ่มขึ้นแล้วครับ
“กรูเจอน้องเค้าก่อนกรูไม่ยอมให้ไอ้เต้มาแย่งไปง่ายๆหรอก”
ทำไมเรื่องมันยิ่งยุ่งก็ไม่รู้ ตกลงพี่คิวแกชอบผมจริงๆสินะ อ่า ผมควรจะดีใจดีมั้ยเนี่ยที่มีผู้ชายมาแย่ง ในขณะที่กำลังตึงเครียดกันอยู่ ไอ้พี่โอ๊คครับมันเป็นรุ่นพี่ในชมรมผมครับ ทุกคนคงรู้ว่าผมเป็นผู้จักการชมรมบาสหรือเบ้ของไอ้พวกนักบาส มันก็เข้ามากระโดดเกาะคอผมเป็นตุ๊กแก (มันแค่เดินเข้ามากอดคอผม) โดยไม่ได้ดูสถานการณ์
“ไอ้มีน...เมื่อวานโดดชมรมเหรอ...เป็นผู้จัดการแท้ริอาจโดดชมรมนะ”
“ก็...ผม”
“เออแล้วได้ข่าวว่าเป็นแฟนไอ้เต้จริงเหรอวะ”ขอบคุณที่รอให้ผมพูดจบ
“คงงั้น”ผมทำหน้าเซ็งๆใส่มัน
“ไมทำหน้างั้นวะ วันนี้เข้าชมรมนะห้ามโดด”มันพูดแล้วก็จากไป
“มีนคุยกับพี่ก่อนสิ”พี่คิวพูดครับ ส่วนพี่เกมส์กับไอ้พวกที่เหลือก้ทำท่าไม่ค่อยพอใจเท่าไหร่แต่ก็ไม่ได้พูดอะไร
“เดี๋ยวค่อยคุยได้มั้ยครับพี่คิวไปเข้าแถวกันก่อนแล้วตอนกลางวันค่อยคุยกัน”ผมรู้สึกว่ายังไม่อยากคุยอะไรตอนนี้ครับเลยเลี่ยงๆไป
“ครับพี่จะรอ”พี่คิวพูดแล้วเดินไปเข้าแถว
“มีนพี่ไม่อยากให้เราไปยุ่งกับไอ้คิวมาก ถ้าเลี่ยงได้ก็เลี่ยงนะ มันไม่ใช่คนดีอย่างที่เราคิดหรอก”พี่เกมส์พูดแต่ผมรู้สึกว่ามันมีอะไรอยู่ในใจพี่เค้าอีก แต่พี่เค้าไม่บอกผมเท่านั้นแหละ
....
เดี๋ยวมาต่อให้อีกครับ
-
ไรเตอร์ ขยันจัง
ไม่เหมือนผมขี้เกรียจมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ พิมพ์ไปปวดหลัลไป นี่ก็มานอนพิมพ์แล้ว
-
มารอๆๆอ่านต่อจ้า..
พี่เต้พาน้องมีนไปสวีทกันร้านเค้กด้วยย
-
artical 6
เมื่อผมเข้าแถวเสร็จ ก็ขึ้นห้องแล้วอาจารย์ก็มา โฮมรูมปกติ พอตอนกลางวันซึ่งผมไม่อยากจะให้มันมาถึงเลย ผมก็ลงไปกินข้าวตามปกติตอนลงบันไดไปก็เจอพี่คิวยืนรออยู่ พี่เค้าจะรีบคุยไปไหนเนี่ย ผมยังไม่พร้อมเลยนะ
“ตามพี่มาสิ”พี่คิวเดินพาผมไปแถวห้องน้ำหลังโรงเรียนที่ไม่ค่อยมีคน ตอนแรกไอ้เพลย์ทำท่าจะห้าม แต่ผมก็บอกมันว่า คุยให้จบกันไปเหอะกรูไม่อยากค้างคา พี่คิวคงไม่กล้าทำอะไรกรูหรอกน่า มันก็เลยยอมปล่อยให้ผมมา
“พี่ชอบมีน”ประโยคแรกของพี่คิวผมก็อึ้งแล้วครับ
“ครับ แต่ว่าผมคิดกับพี่แค่รุ่นพี่เท่านั้น”ผมพูดไปแบบนี้ก็กลัวพี่แกโกรธอยู่เหมือนกันแต่ถ้าไม่พูดตรงๆมันก็ไม่มีประโยชน์อะไร
“ไอ้เต้มันดีกว่าพี่ตรงไหน”จริงๆด้วยพี่คิวเริ่มโกรธแล้วอ่า
“ผมไม่รู้ครับ...ผม”ก็มันไม่รู้จริงๆนี่
“ทำไม”พี่คิวจับตัวผมเขย่า นี่เห็นผมเป็นนมกล่องรึไงเนี่ย
“พี่ครับผมเจ็บ...ผมว่ามีคนอื่นที่ดีกว่าผมอีกนะ...พี่เลิกชอบผมเถอะ”ผมพยายามพูดให้พี่คิวใจเย็นลง(แน่ใจนะ)
“ก็ได้อยากให้พี่เลิกชอบเรานักใช่ป่ะ...”พี่คิวพูดแล้วทำหน้าโหดๆ ท่าทางคงโกรธเต็มที่เเล้วอ่า
“ผมว่าเราคุยกันไม่รู้เรื่องแล้ว รอให้พี่ใจเย็นกว่านี้แล้วเราค่อยคุยกันใหม่แล้วกัน”ผมเริ่มกลัวครับเลยรีบตัดบทและชิ่งอีกตามเคย แต่ก็โดนพี่คิวกอดไว้จากทางด้านหลัง
“จะไปไหนล่ะ...”
“พี่คิวจะทำอะไร ถ้าไม่ปล่อยผมจะร้องให้คนช่วย”ผมยอมรับครับตอนนั้นกลัวมากๆ พี่คิวน่ากลัวสุดๆ
“พี่ไม่ทำอะไรเราหรอก พี่จะยอมตัดใจจากเรา”ผมได้ฟังพี่คิวพูดก็ยืนนิ่งฟังว่าพี่คิวจะพูดอะไรต่อ
“ครับ”ผมร็สึกโล่งใจ แต่ก็ไม่นาน
“งั้นเราก็ลาจากกันหน่อยดีไหม” เยี่ยมครับพี่ดีจริงๆที่เข้าใจ แต่การกระทำมันขัดกับคำพูดมากเลยนะแล้วดึงเสื้อผมออกจากกางเกงผมทำไมล่ะเนี่ย มือไม่ต้องล้วงเข้ามา
“พะ...พี่คิวครับปล่อยผมก่อน”สะดุ้งเลยครับ ตอนที่พี่คิวจูบที่ต้นคอผม ผมเลยสะบัดตัวพี่คิวออกไปแต่พี่แกกอดแน่นมาก
“หืม...ตัวหอมจัง”แป้งเด็กแคร์กระปุกละ 10 บาทครับ โฮ ต่อไปผมจะไม่ใช้มันแล้ว ต่อไปผมจะใช้หัวหอมทาตัวจะได้เหม็นๆ ไม่มีใครกล้าเข้าใกล้อีก
‘กรูจะรอดมั้ยวะเนี่ย’
“พี่ครับถ้าพี่ทำแบบนี้ผมจะไม่พูดกับพี่อีก”ผมกลั้นใจพูดครับ เมื่อถูกแกะกระดุมเสื้อ ดิ้นก็สู้แรงมันไม่ได้ผมตัวเล็กกว่าพี่คิวตั้งเยอะ
“ได้สิถ้าเรายอมเป็นของพี่ดีๆพี่ก็จะยอมปล่อยเรา” ทำไมมันมาแบบเดียวกับไอ้พี่เต้เนี่ย นี่ชีวิตผมมันกลายเป็นนิยายไปแล้วใช่มั้ยเนี่ย ทำไมเจอแต่คนแบบนี้เนี่ย แค่ไอ้พี่เต้คนเดียวก็จะบ้าตายแล้วนี่รุ่นพี่ที่ผมเคารพยังมาทำแบบนี้อีก ‘เอาวะแกล้งยอมให้พี่คิวมันตายใจก่อนแล้วค่อยหนีแล้วกัน’
“ก็ได้ครับ”ผมหยุดดิ้นแล้วยืนเฉยๆปล่อยให้พี่คิวมันทำตามใจชอบกับร่างกายผม พอพี่คิวเผลอผมผลักมันก็วิ่งหนีแบบไม่คิดชีวิตเลยครับ ดีนะที่ตอนนั้นยังไม่โดนอะไรมาก
โครม... พี่เต้ ผมวิ่งชนพี่เต้ที่ยืนคุยกับพวกไอ้เพลย์อยู่หน้าตึกเรียน
“ฮึ่ก...”พอเจอหน้าไอ้พี่เต้อยู่น้ำตาก็ไหลเองเลยครับ มันกอดผมไว้แน่นแล้วก็ไม่ได้คาดคั้นอะไร เพราะสภาพผมคงบอกมันได้ดีเลยครับ ผมรู้สึกว่ามันต่างจากครั้งนั้นที่ผมเกือบโดนไอ้พี่เต้...อย่างน้อยมันก็ไม่ได้รุนแรงขนาดนี้ ยังไม่น่ากลัวขนาดนี้ มันเป็นอารมณ์เหมือนจะแกล้งเล่นๆอะไรประมาณนั้น ผมยอมรับว่าตอนนั้นผมเสียความรู้สึกก็จริงที่พี่เต้ที่เป็นไอดอลของผมเป็นคนแบบนี้แต่ผมก็ไม่ได้สนิทกับพี่แกเลยเสียความรู้สึกไม่เท่ากับที่พี่คิวทำ ผมเคารพพี่คิวมากเพราะพี่แกดีกับผมมาตลอด แต่เมื่อกี้ผมรู้สึกว่าตัวเองจะถูกทำลายจริงๆพวกไอ้เพลย์กับเพื่อนพี่เต้ก็ตกใจกันใหญ่เลยครับที่เห็นผมร้องไห้บวกกับสภาพ เสื้อผ้าหลุดลุ่ยของผมด้วย
“มีน”ไอ้พี่คิวมันวิ่งตามผมมาครับ
“พี่ทำอะไรเพื่อนผม”ไอ้เพลย์ที่กำลังโกรธเดินเข้าหาพี่คิว และกำลังจะต่อยพี่คิว
“เพลย์อย่า...ไอ้คิวเย็นนี้มาเคลียร์กับกรูที่เดิม”ไอ้พี่เต้ที่ทำหน้านิ่ง อ่านไม่ออกว่าคิดอะไรอยู่ ห้ามไอ้เพลย์และพูดกับพี่คิว
“ได้”พี่คิวตกลงกับไอ้พี่เต้แล้วมองผม ก่อนที่จะเดินไป
“...”พี่เต้มันจับตัวผมออกมาจากอกมัน แล้วจ้องหน้าผมนิ่ง
“อย่าร้องสิ”เท่านั้นแหละครับผมยิ่งร้องหนักเข้าไปใหญ่ ทุกคนเลยเป็นกันมั้ยครับ ถ้าคนมาปลอบล่ะก็จะยิ่งร้องไห้ ไอ้เพลย์เลยเดิมาหาผม
“เพลย์...ฮึ่ก...มีน...ไม่...ฮึ่กฟังเพลย์”ผมเห็นไอ้เพลย์เลยหันไปกอดมัน ตอนนั้นผมน่าจะเชื่อไอ้เพลย์ แค่ผมไม่ชอบความรู้สึกที่ค้างคาก็เลยอยากเคลียร์ให้จบแต่ก็ไม่นึกว่ามันจะออกมาในรูปแบบนี้ เพื่อนไอ้พี่เต้ ไอ้วีแล้วก็ไอ้บอยมองผมอย่างเป็นห่วงแต่ก็คงไม่รู้จะพูดอะไร
“ตาแดงหมดแล้ว วันนี้ป๊ามารับไม่ใช่เหรอเดี๋ยวป๊าถามนะ”ไอ้เพลย์มันรู้หมดแหละครับเรื่องของผมน่ะ ผมถ้าร้องไห้ทั้งตาทั้งแก้มจะแดงก่ำเลย ผมไม่อยากให้ป๊ารู้ครับไม่งั้นเรื่องมันไม่จบง่ายๆแน่ ผมก็เลยหยุดร้องไห้พอหยุดปุ๊บ ไอ้เพลย์ก็จับตัวผมสำรวจเลยครับ
“ที่หลังมีรอยมั้ย”ผมพูดครั้งแรกหลังจากที่ร้องไห้อยู่นาน
“ไม่มีมีแค่รอยช้ำที่ท้องมรึงที่เดียว มรึงอยากขาวเองช่วยไม่ได้” ไอ้เพลย์มันพยายามทำให้ผมหายเศร้าครับแล้วรอยที่ท้องที่มีก็เพราะพี่คิวมันกอดผมแน่น ถ้าผมไม่ขาวมันก็เห็นไม่ชัดขนาดนี้หรอกครับดีนะที่ไม่มีรอยมากกว่านี้ไม่งั้นป๊าต้องจับได้แน่ๆ ป๊าผมช่างสังเกตจะตาย
“อื้อ”ผมกำลังติดกระดุมแต่มือมันสั่นเลยติดไม่ได้สักที ไอ้พี่เต้มันก็เอื้อมมือมาติดให้ แล้วดึงผมให้ยืนขึ้น
“แต่งตัวให้เรียบร้อยแล้วไปเข้าเรียนซะ รู้มั้ย”ไอ้พี่เต้ลูบหัวผมเบาๆ ผมมองหน้ามันอย่างแปลกใจ ผมไม่คิดว่ามันจะอ่อนโยนกับผมขนาดนี้
“อื้อ”ผมพยักหน้าแล้วก็เดินไปเรียนกับพวกไอ้เพลย์
"เดี่ยว..."ไอ้พี่เต้เรียกผมที่กำลังจะขึ้นเรียน
"..."ผมหันไปมองมันเป็นเชิงถามว่า มีอะไร
"เอานี่...ยังไม่ได้กินข้าวไม่ใช่เหรอ"มันโยนขนมปังกับนมให้ผม เเล้วก็เดินไปทิ้งผมให้ไม่เข้าใจกับการกระทำของมัน นี่มันห่วงผมด้วยเหรอ หรือเเค่สร้างภาพ
...
ถ้าทุกคนจะคิดว่ามันเป็นนิยายก็ไม่เป็นไรครับแต่ชีวิตจริง มันยิ่งกว่านิยายซะอีก
-
อิพี่คิวใจร้าย..จะเอาอย่างเดียวเลยว่างั้น...ตกลงว่าชอบมีนจริงๆ หรือต้องการแค่ร่างกายและเอาชนะพี่เต้ฟระ... :z6:
-
เข้ามาอ่านแบบมึนๆ
แต่มึนไปมึนมาดันสนุกอ่ะ อิอิอิ
มาต่อบ่อยๆขยันๆ แบบนี้เรื่อยๆนะ เป็นกำลังใจให้คร๊าบบบบบบบบบบบบบบบบ
:กอด:
-
เข้ามาอ่านแบบมึนๆ
แต่มึนไปมึนมาดันสนุกอ่ะ อิอิอิ
มาต่อบ่อยๆขยันๆ แบบนี้เรื่อยๆนะ เป็นกำลังใจให้คร๊าบบบบบบบบบบบบบบบบ
:กอด:
ครับจะมาอัพบ่อยๆ
อิพี่คิวใจร้าย..จะเอาอย่างเดียวเลยว่างั้น...ตกลงว่าชอบมีนจริงๆ หรือต้องการแค่ร่างกายและเอาชนะพี่เต้ฟระ... :z6:
อันนี้ก็ต้องดูกันต่อไปครับ
มารอๆๆอ่านต่อจ้า..
พี่เต้พาน้องมีนไปสวีทกันร้านเค้กด้วยย
ครับอายโคตรๆ มันคิดไงไม่รู้ถึงพาไป
ไรเตอร์ ขยันจัง
ไม่เหมือนผมขี้เกรียจมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ พิมพ์ไปปวดหลัลไป นี่ก็มานอนพิมพ์แล้ว
มันว่างอ่ะครับ เลยลงเรื่อยๆ
-
ขยันอีพมากครับ ชอบๆๆ
เริ่มจะเห็นความดีของพี่เต้ขึ้นมาบ้างแล้ว
อิอิ
-
พี่ล่ะตกใจ :o เมื่อเย็นอ่านไปสองตอน ดึกๆมาอีกสองตอน ขยันมากมายเลยจ้ะ
เต้นี่เคยไปแคสต์ละครลุงพิศาลป่ะเนี่ย คาแรกเตอร์ให้บทพระเอกมากเลย (โหดๆ ตบๆ จูบๆ :laugh:)
ส่วนน้องมีนนี่ ยังไงก็ต้องบทนายเอกเท่านั้นจ้ะ :-[
นายคิว รัศมีตัวร้ายเปล่งประกายมาก เอาไปเลยบทนี้ :z6:
อยากรู้จังว่าอิพี่เต้ จะจัดการอิพี่คิวยังไง มาต่ออีกนะจ๊า
ปอลอ. ชอบเพลย์อ่ะน้องมีน มีเรื่องกุ๊กกิ๊กของเพลย์มาเล่าบ้างป่ะ :z1:
-
:z6: คิว โมโห ไม่มีอะไรจะพูด :fire:
-
อ่านหน้าแรกไปวันเดียว
กลับมาอีกที wow!
writer ขยันโพสท์
ลุ้นช่วยน้องมีน
นายเต้ปากแข็งนัก
เลยเจอมือที่สามซะ o18
+1
-
มาอัพต่อนะ แอบชอบพี่เต้ อ่ะ.......... :laugh: :laugh: :laugh:
-
อ๊ากกกกกกกก
ไอ้คิวเมริงมาต่อยกะกรูเลยดีกว่า
คนมีเจ้าของเมริงยังทำขนาดเน้
ไอ้เลวเอ้ยยยยยยยยยยยยยยยยย
(แต่เก๊าชอบเสะเลวๆนะ ฮาาาา)
เต้แกจะดีมากไปมั้ย (หรือแกอะแอบหลงรักมีนตั้งนานแล้วห๊ะ...สารภาพมานะ)
-
article 7,8,9,........
เมื่อไรจะมาน้า รอครับ มาไวๆนะ
:กอด1: :L2:
-
คนเขียน ขยันดีจัง.. ชอบจ้า...
เรื่องอ่าง่ายไม่มึนนะ แต่ท่าทาง นายเอกจะมึนๆ 555
-
artical 7
ตอนเย็นป๊ามารับผม แล้วก็ไม่สงสัยอะไรมาก โล่งอกไปที แล้วผมก็ไม่รู้ว่าพวกพี่เต้กับไอ้เพลย์ไปเคลียร์กับพวกพี่คิวยังไง แต่พอตอนเช้ามาหน้าแต่ละคนมีรอยช้ำไปตามๆกัน
“ไปเคลียร์กันยังไงเนี่ยถึงได้เป็นแบบนี้”ผมพูดแล้วเอานิ้วไปจิ้มรอยช้ำที่หน้าไอ้เพลย์
“เจ็บนะโว้ย...แต่ก็ช่างเหอะยังไงเรื่องมันก็จบไปแล้วขี้เกียจเล่า”ไอ้เพลย์มันตัดบท เพราะขี้เกียจเล่าให้ผมฟัง มันช่างเป็นเพื่อนที่แสนดีจริงๆ
“มาคุยกันหน่อยสิ”ไอ้พี่เต้ที่มาจากไหนก็ไม่รู้เดินมาจับแขนผมแล้วพาไปคุยที่ศาลาริมน้ำ(มันเป็นบ่อน้ำไม่ใหญ่มากน่ะครับ)
“ไม่เป็นอะไรแล้วใช่มั้ย”มันถามผมเสียงนิ่มๆ เดี๋ยวเถอะจะโดน...หลงรัก ไม่ ไม่ ไม่ อย่าไปหลงมันสิ
“อื้อ”ผมก้มหน้า ไม่อยากมองหน้ามันเดี๋ยวหวั่นไหว มันจะมาไม้ไหนของมันอีกเนี่ย เดี๋ยวดีเดี๋ยวร้าย
“ก้มหน้าทำไม”
“เปล่า...” ใครจะไปบอกมันตรงๆล่ะว่ากลัวหวั่นไหว
“...เรื่องไอ้คิวมันจบแล้วนะ...มันคงไม่มายุ่งวุ่นวายอีกแล้วแหละ”ผมมองหน้าไอ้พี่เต้ พึ่งสังเกตหน้ามันก็มีรอยช้ำด้วยเหมือนกัน
“แล้วพี่ล่ะเมื่อ...” ผมกลั้นใจบอกมันไป ผมไม่อยากคิดไปไกลมากกว่านี้ แต่มันก็พูดขัดผมไว้ก่อนที่ผมจะพูดจบ
“ถ้าจะให้กรูเลิกยุ่งกับมรึงล่ะก็ ไม่มีทาง ก็บอกแล้วไง ว่ากรูไม่ปล่อยมรึงไปง่ายๆแน่”มันทำหน้าจริงจัง
“...” ใบ้กิน พูดไม่ออกเลยครับ
...
ตอนเย็นไอ้เพลย์บอกว่าจะไปค้างบ้านผมเพราะบ้านมันไม่มีใครอยู่ มันไม่ต้องหอบเสื้อผ้ามาหรอกครับเสื้อผ้าของมันกินเนื้อที่ในตู้ผมไปเกือบครึ่งแล้ว เพราะมันมาบ้านผมบ่อยเหมือนกัน
“เซ็งว่ะ”ผมนอนเล่นอยู่บนเตียง ส่วนไอ้เพลย์มันนั่งเล่นเกมส์อยู่ข้างเตียง
“เซ็งอะไรวะ”ไอ้เพลย์มันพูดโดยที่ตามันยังจ้องหน้าจออยู่
“เซ็งชีวิตสิวะ แมร่งอะไรนักหนาก็ไม่รู้”ผมกลิ้งไปกลิ้งมาบนเตียงอย่างเซ็งๆ มาคิดดูแล้วเพราะไอ้พี่เต้นั้นแหละที่ทำให้เรื่องมันยุ่งขนาดนี้
“อะไรของมรึง”
‘เพื่อนเลว แมร่งสนใจแต่เกมส์ แต่ไม่สนใจกรู’
“กรูถามจริงๆเหอะ...มรึงว่ากรูน่ารักป่ะ”ในที่สุด ไอ้เพลย์หันมาจากหน้าจอแล้วจ้องหน้าผม
“อือ”มันตอบแล้วมันก็หันกลับไปเล่นเกมส์ต่อ
“มรึงจะไม่ลังเลสักนิดเหรอ” ช่วยลังเลหน่อยเหอะ
“ไม่” สักนิดเหอะ
“...”ผมทำหน้ามุ่ยเลยครับ ทำไมป๊ากับม๊าถึงทำร้ายผมแบบนี้ โฮ แง ใช่เพราะไอ้พี่คลีนคนเดี๋ยวแย่งความหล่อของผมไป (พาล)
“ทำหน้ามุ่ยไมวะ”ไอ้เพลย์เอื้อมมือมาขยี้หัวผม
“กรูอยากหล่ออ่ะ”
“555 ชาติหน้าแล้วกันมรึง”อ้าว!ไอ้เพื่อนชั่วให้กำลังใจกรูจัง
“เลวและ คอยดูนะกรูจะไปฟิตกล้ามให้โคตรแมน” ผมทำหน้า เพ้อฝัน ‘คอยดูนะมรึงจะต้องตะลึงผู้ชายหน้าไหนก็ไม่กล้ามาจีบ’
“ตื่นด่วนเลย กรูเห็นมรึงมีแต่ก้าง อ่ะเอานมไปแดกมรึงจะได้สูงขึ้น ไอ้แคระ”ไอ้เพลย์มันโยนกล่องนมข้างตัวมันมาใส่ผม(ไอ้เพลย์มันชอบกินนมครับ ถ้ามันมานมแทบจะเกลี้ยงตู้เย็น มันเป็นตัวกันนมบูดดีๆนี่เอง)
“ไอ้เพลย์มรึงตาย”ผมกระโดดทับมันแล้วจี๋เอวมัน ไอ้เพลย์มันบ้าจี้ครับ
“เฮ้ย! ฮ่าๆ...ไอ้มีนกรูไม่เล่น...ฮ่าๆ”ไอ้เพลย์มันดิ้นใหญ่เลยครับสะใจจริงๆ ปากหมาดีนัก เดี๋ยวกรูจะไปเรียนสัตวแพทย์แล้วมาผ่าหมาออกจากปากมรึงให้เอง...เพื่อนร้ากกก
“ยอมยัง”ผมถามมันก่อนที่มันจะขาดใจตายไปซะก่อน มรึงยังตายไม่ได้หรอก อยู่ให้กรูทรมานมรึงก่อน(เริ่มโรคจิต)
“ฮ่า...ยะ...ยอม...แล้ว”ในเมื่อมันยอมแล้วผมก็ปล่อยมันสิครับ แต่ท่ามันแปลกๆชอบกลผมนั่งอยู่บนพุงมันครับ ไม่รู้มันจุกไปถึงไหนแล้วตัวผมก็ไม่ใช่เบาๆนะครับ ผมสงสารมันก็เลยลุกออกไปแล้วยืนเยาะเย้ยมัน(แน่ใจนะว่าสงสาร)
“หมดฤทธิ์แล้วเหรอวะ” ในที่สุดก็หายแค้นมีความสุขจริงๆ ไอ้เพลย์นอนแผ่หมดแรงข้าวต้มเลยครับ
“ฝากไว้ก่อนเหอะเดี๋ยวกรูจะเอาจุดอ่อนมรึงไปบอกพี่เต้” ‘อ้าว! ชั่วแล้วขึ้นเอาไปบอกกรูก็เสร็จมันอ่ะดิ’อยากรู้นะน่ะว่าจุดอ่อนของผมคืออะไร แต่ไม่บอกหรอก 555
“มรึงเป็นเพื่อนกรูจริงป่ะเนี่ย”ผมนั่งบนเตียงแล้วใช้เท้าเขี่ยไอ้เพลย์เบาๆ
“มรึงไม่เป็นไรแล้วใช่ไหม...เรื่องนั้นน่ะ”ไอ้เพลย์เข้าสู่โหมดจริงจัง แล้วเรื่องนั้นของมันก็หมายถึงเรื่องที่ผมเกือบโดนพี่คิวมันxxxน่ะ
“อือ...ไม่เป็นไรแล้วแหละ”ผมยอมรับว่ายังกลัวอยู่ แต่ก็ไม่มากแล้วแหละครับ
“เออใช่...กรูถามจริงเหอะมรึงไปคบกับพี่เต้ตอนไหนวะ”ผมอยากจะตะโกนบอกมันซะเหลือเกินว่า กรูไม่ได้คบกับมัน กรูโดนมันมัดมือชก แต่ก็บอกไม่ได้
“ช่างแมร่งเหอะ”ผมทำเป็นไม่สนใจเบี่ยงประเด็นไปก่อนครับ
“ช่างไม่ได้...ปกติมรึงมีอะไรก็เล่าให้กรูฟังตลอดไม่ใช่เหรอ”ไอ้เวรเอ๊ย! มรึงจะมาคาดคั้นกรูทำไมวะ
“ก็...ก็กรูกลัวมรึงรับไม่ได้นิ” ไอ้เพลย์มันหรี่ตาลงเหมือนจะจับผิดผม โอม จงรอด จงรอด
“อย่าโกหก”มันลุกขึ้นมานั่งจ้องหน้าผม ‘ไม่รอดแล้วเรา ไม่น่าเป็นเพื่อนสนิทมันมานานเลย(ผมเป็นเพื่อนกับมันมาตั้งแต่อยู่ม.1)จับโกหกกรูได้ทุกที’
“มรึงก็อย่าคาดคั้นกรูดิ...นะตัวเอง...อย่าคาดคั้นเก๊าดิ”ตอนแรกผมเก๊กหน้านิ่งก่อน แล้วค่อยทำน้ำเสียงและหน้าตาปัญญาอ่อนใส่ไอ้เพลย์ แล้วออดอ้อนมัน ซึ่งมันจะยอมผมทุกที หึหึ(หัวเราะแบบมีแผน)
“...เออๆกรูจะไม่คาดคั้นมรึง...ถ้ามรึงพร้อมเมื่อไหร่ค่อยเล่าให้กรูฟังก็ได้”นั่นไงไอ้เพลย์มันยิ้มแล้วครับ ค่อยโล่งใจไปหน่อย
“ขอรับคุณท่าน”
“เออดีมากมานวดให้ข้าหน่อยสิ เจ้าคนรับใช้”ไอ้เพลย์มันขึ้นมานอนบนเตียงแล้วนอนเหยียดยาว
“มากไปและไม่เอาขาพาดคอกรูซะเลยล่ะ”ผมประชดมันครับ แต่มันเสือกจะเอาจริง ผมลุกหนีแทบไม่ทัน ไอ้นี่นิชอบลามปาม(ไม่ดูตัวเองเลย) ก่อนที่พวกผมจะเล่นกันรุนแรงกว่านี้แม่ผมก็เรียกให้ไปกินข้าวซะก่อนไม่งั้นมียาว
วันนี้ผมนั่งรถเมล์มาโรงเรียนพร้อมกับไอ้เพลย์เพราะม๊าผมต้องรีบไปทำงานเลยมาส่งไม่ได้ พอมาถึงโรงเรียนไอ้เพลย์มันก็รีบหายหัวไปหาเด็กของมันทันทีทิ้งผมให้ฉายเดี่ยวซะงั้น ระหว่างที่เดินไปที่โต๊ะก็เห็นรังสีอำมหิตมาแต่ไกลเลยครับ
“ไอ้มีน”อุ้ย! ไม่ใช่ใครที่ไหนพี่โอ๊คนั่นเอง เสียงเข้มมาแต่ไกลเลย
“แฮ่ๆ”ผมยิ้มแหยๆ เมื่อวานลืมเข้าชมรมไปซะสนิทเลย ‘พี่โอ๊คเอากรูตายแน่’
“ไม่ต้องมายิ้ม เมื่อวานหายหัวไปไหนมา”อย่าขู่ดิผมกลัวนะ
“ก็เมื่อวาน ม๊าให้กลับเร็วอ่ะพี่ ผมนะอยากจะไปเข้าชมรมใจจะขาด ชักแม่น้ำมาหมดทุกสายแล้ว ม๊าก็ยังไม่ยอมเลย” ‘สตอเบอแหลมากเลยกรู แต่เอาวะเพื่อความอยู่รอด’
“แน่นะ”ไอ้พี่โอ๊คมองหน้าผมอย่างจับผิด
“แน่ดิพี่”ผมทำหน้าจริงจัง เพื่อความหน้าเชื่อถือ
“แล้วไปแต่วันนี้ห้ามขาด มรึงต้องไปคุยเรื่องคัดตัวนักบาสกับไอ้เพลง(กัปตันของทีมบาส)”ซวยเลยครับอดชิ่ง แต่คุยแป๊บเดียวคงไม่นานหรอกมั้ง แต่ว่านะความจริงเรื่องการคัดคัวผมไม่จำเป็นต้องเข้าไปยุ่งนิ
“แล้วผมไปเกี่ยวอะไรกับการคัดตัวด้วยเนี่ย” ต้องถามให้หายข้อง(ใจ)ครับ
“เอาไว้คุยกันตอนเย็น”ไอ้พี่โอ๊คมันมองหน้าผมแปลกๆ แล้วตัดบทไปเฉยเลย ‘เอาแล้วสิพี่โอ๊คทำท่าแบบนี้ต้องมีอะไรแน่ๆ’
“ผมว่ามันแปลกๆ”ผมมองไอ้พี่โอ๊คอย่างจับผิด
“อย่าสงสัยมากน่า...กรูต้องไปและ”ไอ้พี่โอ๊ครีบชิ่งไปก่อน ผมเลยไม่ทันได้คาดคั้นคำตอบจากมัน
พอเลิกเรียนผมก็ตรงไปที่ชมรมทันที วันนี้โชคดีหน่อยที่ไอ้พี่เต้มันไม่มาโรงเรียน เลยไม่เจอหน้ามัน แต่ก็อดรู้สึกแปลกๆไม่ได้ ผมไม่ได้คิดถึงมันนะ เลิกกันคิดไปได้เลย ไปเข้าชมรมกันดีกว่า
“มาได้แล้วเหรอ”พี่เพลงพูดเมื่อเห็นหน้าผม แหมทำอย่างกับผมชอบโดดชมรมอย่างงั้นแหละ(โดดประจำ)
“คร้าบบ”
“ไอ้พวกนั้นน่ะมานี่”พี่เพลงหันไปเรียกสมาชิกบาสมา(นักบาสทั้งหมดถ้ารวมถ้ารวมพี่เพลงด้วยก็มีอยู่ 10 คนแล้วการคัดตัวจริงก็เปิดโอกาสให้คนในชมรมอื่นมาคัดได้ด้วย)
“ไอ้มีนมาได้แล้วเหรอวะ”ไอ้นี่มันชื่อโจอยู่ห้อง 5 ม.เดียวกับผม
“เออ”
“ขยันโดดจริงนะผู้จัดการ...”พี่เก่งพี่แกอยู่ม.6 แล้วครับ ผมกับแกแซวกันเล่นแบบนี้ประจำแหละ
“อยู่แล้ว”ยอมรับอย่างไม่อาย
“เลิกคุยกันได้แล้ว”พี่เพลงคงทนไม่ไหว เลยบอกให้พวกผมเลิกคุยกัน พี่แกโหดซะด้วยไม่งั้นคุมพวกทโมนในทีมไม่ได้หรอกครับ
“แล้วตกลงมีเรื่องไรจะคุยกับพวกผมอ่ะพี่”ไอ้โจถามพี่เพลง
“ก็วันจันทร์หลังเลิกเรียนกรูจะคัดนักบาสไปแข่งมีตัวจริง 5 คนตัวสำรองอีก 5 กรูต้องการคนที่มีฝีมือจริง...ส่วนมรึง”พี่เพลงหันมาหาผม เล่นเอาตกใจหมดเลย
“มีหน้าที่ดูแลทุกคนที่มาคัดตัว...อ่ะชุดยูนิฟอร์มมรึง”ไอ้พี่เพลงมันโยนชุด ที่บอกว่าเป็นยูนิฟอร์มแต่ว่ามัน เป็นเสื้อสีขาวข้างหลังสกรีนว่าผู้จัดการชมรมบาส กับกางเกงขาสั้นสีดำ(คล้ายกางเกงใส่วิ่งอ่ะครับโคตรสั้น)
“พี่นี่มันอะไรเนี่ยทำไมผมต้องใส่ชุดนี้ด้วยล่ะ”ผมประท้วงครับ เรียกร้องความยุติธรรม นอกจากใช้ผมเยี่ยงทาสแล้วยังมาบังคับให้แต่งชุดนี่ทำไมอีกก็ไม่รู้
“อย่าพูดมากน่า นอกจากโดดแล้วก็หัดทำประโยชน์ให้ชมรมบ้างสิ” ‘หนอยแล้วที่จิกหัวใช้กันอยู่นี่ไม่ทำประโยชน์ให้รึไงวะ’
“แต่ผมไม่เห็นว่าใส่ไอ้นี่แล้วจะทำประโยชน์ให้ชมรมเราตรงไหนเลย”ผมแย้งแล้วชูไอ้ยูนิฟอร์มห่วยๆนี่ขึ้น เพื่อเป็นที่ประจักแก่สายตาของทุกคน
“เออน่า...เนี่ยเป็นชุดเก่าของผู้จัดการชมรม ปกติเค้ามีแต่ผู้หญิงเป็น มีมรึงเป็นผู้ชายคนแรก ฉะนั้นอย่าบ่น” ว่าแล้วไอ้พี่เพลงมันคงไม่ลงทุนขนาดยอมให้ซื้อยูนิฟอร์มใหม่มาหรอกครับ สรุปผมต้องใส่มันใช่ไหมเนี่ย เมื่อหมดเรื่องแล้วผมก็กลับบ้านครับ แต่เอ๋แม่คุยกับใครอยู่ในบ้านเนี่ย ปกติผมจะอยู่กับแม่สองคนนี่ พอผมเดินเข้าไปในบ้านเท่านั้นแหละแทบลมจับ ไอ้พี่เต้ครับตัวเป็นๆไม่ใช้สแตนอินทร์ ไม่ใช้ตัวแสดงแทน (มันมาบ้านกรูได้ไงฟะ)
“อ้าวกลับมาแล้วเหรอลูก นี่พี่เค้ามารอตั้งนานแล้ว...พาพี่เค้าไปบนห้องไป...ให้พี่เค้ามาติวหนังสือให้ไม่ใช่เหรอ” งงเต็ก ผมไปบอกมันตอนไหนเนี่ย(ไอ้ตอแหลเอ๊ย)
“อ่า...”พูดไม่ออกเลย
“คุณแม่ครับงั้นผมขอไปติวหนังสือให้น้องมีนก่อนนะครับ”(น้องมีนนนนน อ้วก สร้างภาพสุดๆ แม่ไปหลงเชื่อมันได้ไง)
“จ๊ะ เดี๋ยวแม่ไปทำกับข้าวก่อนวันนี้เต้อยู่ทานข้าวกับแม่นะลูก”(แม่ไปรับมันเป็นลูกตอนไหนกัเนี่ย)
“ครับแม่” โฮ หนีมันไม่พ้นจริงๆสินะ
ผมเดินนำมันขึ้นไปที่ห้องผม พอมันเข้าห้องผมปุ๊บมันก็กระโดดไปที่เตียงเลย (น้อยๆหน่อยห้องกรูนะ)ส่วนผมก็ยืนห่างจากเตียงประมาณสามล้านปีแสง(เวอร์)
“มานี่ดิ”ไอ้พี่เต้มันรียกผมไปหาครับ ผมก็ส่ายหน้าสิใครจะไป
“จะมาดีๆหรือจะให้ไปลากมา” (กัก ขัง ฉัน เถิด กัง ขัง ฉันไป นี่กรูกำลังแสดงจำเลยรักอยู่ใช่ไหมเนี่ย)
“จะเรียกผมไปทำไมล่ะ”มันไม่น่าไว้ใจ
“อย่าถามเดินมาเร็วๆ มานั่งนี่”มันเร่งผมแล้ว ผมเลยเดินไปหามันช้าๆ แล้วนั่งตรงขอบเตียง
“มีอะไรล่ะ”ผมถามมัน
“คิดถึง”มันพูดแล้วกอดเอวผมไว้ ทั้งที่มันนอนอยู่
(ฮ๊ะ! ผมหูฝาดไปใช่ไหม ไอ้ปีศาจนี่บอกว่าคิดถึง)
“อ่าเหรอ...ผมไปอาบน้ำดีกว่า”คงคิดว่าผมจะเขินใส่ไหมล่ะ หยุดไปเลยนะ ผมไม่ได้เขิน และไม่ได้หวั่นไหว
ก็แค่
หน้าร้อน
หัวใจเต้นแรง
ทำอะไรไม่ถูก
ไม่กล้ามองหน้ามัน
วิ่งหนีเข้าห้องน้ำ
ผมไม่ได้เขินจริงๆนะ
...
ขอบคุณทุกรีพลายนะครับ
-
เข้ามาตามอ่านด้วยคน :กอด1: ชอบมีน แอบซึนเดเระนะ 55 :laugh:
-
แหมนายมีน
นี่ขนาดไม่เขินนะเนี่ย
-
:laugh: น้องมีน
อยากเห็นใส่ชุด ผจก.ทีมบาส
นายเต้รุกเร็วอ่ะ
-
:z1: :z1:
น่ารักอ่ะ
เมื่อไรจะเสร็จเต้ซะทีเนี้ยยย
อิอิ
:haun4: :haun4:
-
น่ารักดีคู่นี้...
:o8: :-[
-
น่ารักม๊ากมากเลยอ่ะ คู่เนี่ย
แต่คนเขียนจะน่ารักกว่าถ้ามาอัพเร็วๆๆ :impress2: :impress2: :impress2:
-
โหยย อิพี่เต้น่าร๊ากกก
เย็นนี้ตายแน่อิพี่คิว :m31:
-
:haun4: :haun4: :haun4:
-
อ๊างงงง รู้สึกหลงรักพี่เต้
งืดดดๆ
:จุ๊บๆ:
ปล. มาอีกๆกำลังหนุก +1 ให้ จัดปายยยยยย
-
ขาสั้นแบบนั้นพี่เต้จะให้ใสเหรอ....แถมวันนี้มาเข้าทางแม่ซะด้วย..แม่คงยังไม่รู้ตัวว่ากำลังรับไหว้ว่าที่แฟนลูก..ฮ่าฮ่า
-
artical 8
ผมออกมาจากห้องน้ำไอ้พี่เต้มันก็หลับไปแล้วครับ ผมเลยไปหาแม่ข่างล่างแต่แม่ให้ผมขึ้นไปตามไอ้พี่เต้ไปกินข้าว
“พี่เต้ ตื่น ไปกินข้าว”ผมเขย่าตัวมันเบาๆ
“อืม...” เมื่อไอ้พี่เต้มันตื่น ผมกับมันก็ลงไปกินข้าว
“แม่ครับต้มยำนี่อร่อยมากเลยครับ”
“เหรอจ๊ะงั้นกินเยอะนะลูกเต้”(เออ!ผมมันส่วนเกิน)
“ครับแม่ถ้าผมกินหมดคงไม่ว่ากันนะครับ”(ว่านี่บ้านกรูนะหัดเกรงใจซะมั่งสิ)
“จ้าเต็มที่เลย ดีซะอีก”(ไอ้เพลย์กรูเข้าใจความรู้สึกมรึงแล้ว)
“ครับแม่”
แม่ผมกับไอ้พี่เต้คุยกันอยู่สองคน ทิ้งผมให้ก้มหน้าก้มตากินข้าวอยู่คนเดียว กระซิก กระซิก ถูกทิ้ง
“เต้ขี่รถกลับดีๆนะลูก...มีนเดินไปส่งพี่เค้าสิ”แม่พูดไปไอ้พี่เต้เสียงหวาน แล้วหันมาขู่กรรโชกผม โฮ TToTTใจร้าย ผมเลนจำใจต้องเดินไปส่งไอ้พี่เต้ที่หน้าบ้าน
“พรุ่งนี้เดี๋ยวไปหาที่โต๊ะ”ไอ้พี่เต้พูดกับผมก่อนใส่หมวกกันน๊อค
“อื้อ...กะ...กลับดีๆนะ”ผมพูดเสียงเบาๆ ใครมันจะกล้าพูดเสียงดังเล่า
“หือ...ว่าไงนะ”ไอ้พี่เต้ถามผม
“เปล่า รีบไปได้แล้ว”ผมตะโกนกลบเกลื่อนความอาย
“หึหึ”มันหัวเราะได้ชั่วร้ายมากครับ
...
เช้าวันศุกร์ม๊าผมมาส่งที่โรงเรียน แล้ววันนี้พี่คลีนมันก็จะกลับมาบ้านด้วย ม๊าเลยให้ผมกลับบ้านเร็วไปทำกับข้าวเพราะมีประชุมเลยกลับช้า ดูดิใช้ผมเห็นๆ
“ไอ้มีนมรึงทำคณิตเสร็จยังวะ เอามาลอกดิ”ไอ้เพลย์ครับพอมันเห็นหน้าผม มันก็ขอลอกการบ้านเลย เจริญจริงๆเพื่อนผม
“อ่ะ”ผมโยนสมุดคณิตไปให้มัน ซึ่งมีวิชาลอกขั้นเทพ ลอกเสร็จภายใน 10 นาที
“เอาไปส่งให้กรูดิ”ไอ้เพลย์มันลอกเสร็จแล้วมันก็ใช้ผมไปส่งด้วย ไอ้เพื่อนชั่ว
“เรื่องดิลอกกรูก็ให้ลอก ทำไมกรูต้องเอาไปส่งให้มรึงอีกล่ะ”ผมโวยครับ
“มีนเพื่อนรัก...เดี๋ยวกรูเลี้ยงข้าว...แต่ตอนนี้กรูขอไปหาน้องข้าวก่อนนะ...ส่งให้ด้วยล่ะ”หนอย มันรีบชิ่งไปหาเด็กมันอีกแล้วครับ นี่ถ้าไม่เห็นว่าจะเลี้ยงข้าวนะผมไม่เอาไปส่งให้หรอก(ไม่ค่อยเลย) ผมเดินเอาการบ้านไปส่งที่ห้องพักครูหมวดคณิตครับ พอเดินผ่านห้องโฮมรูมของพี่ม.6 ก็เจอ.....................................โต๊ะกับเก้าอี้สิครับ ล้อเล่น ไม่ใช่ผมเจอพี่หนึ่ง(เพื่อนพี่เต้)พี่เกมส์กำลังคุยกับพี่เต้อยู่
“ไอ้เกมส์มรึงเลิกกับน้องแพรแล้วเหรอวะ”พี่หนึ่งถามพี่เกมส์(นึกว่ามันจะคุยอะไรกัน ที่แท้ก็เรื่องแฟน)
“เออ”พี่เกมส์ตอบอย่างไม่ค่อยจะใส่ใจ
“น้องเค้าน่ารักออก มรึงทิ้งลงได้ไงวะ”ไอ้พี่หนึ่งทำหน้าเสียดาย
“น่าเบื่อว่ะ อะไรก็โกรธ นิดหน่อยก็งอน”ไอ้พี่เกมส์ทำหน้าเซ็งๆ
“ก็นั่นมันนิสัยผู้หญิงนี่หว่า”
“กรูรู้แต่กูเบื่อ”
“ซะงั้นเออ...เต้แล้วมรึงกับน้องมีนเป็นไงมั่งวะ”พี่หนึ่งถามพี่เต้ที่นั่งเล่นมือถืออยู่
“ก็ดี”มันตอบอย่างค่อยจะใส่ใจ
“ดีอะไรวะ”พี่เกมส์บ่นครับ
“ก็ดีไง”(มันดีตรงไหนวะ)
“มันไม่มีอะไรตื่นเต้นหน่อยเหรอ”(มันจะตื่นเต้นได้ไงวะ พูดอย่างกับอยู่ในบ้านผีสิง)
“ก็คงมีมั้ง”
“อะไรของพวกมรึงวะเลิกๆกรูไม่ถามแล้ว แมร่งสนใจที่จะตอบกรูจริงๆ”(เห็นด้วยอย่างยิ่ง)ผมเลิกแอบฟังเรื่องไร้สาระที่พวกไอ้พี่เต้คุยกันแล้วไปส่งงาน แต่พอจะลงจากตึก ดันไปจ๊ะเอ๋กันพวกพี่เต้ซะงั้น
“ไปไหนมา”ไอ้พี่เต้มันถามผมครับ
“ไปส่งงาน”ผมก็ตอบตรงๆครับ
“เจอก็ดีแล้วจะได้ไม่ต้องไปหา ไปโรงอาหารกัน”มันพูดแล้วก็ลากผมไปอีกตามเคย(ถามความเห็นกรูมั่งเหอะ) พอไปถึงมันก็ให้ผมนั่งรอที่โต๊ะแล้วซื้อข้าวต้มมาให้(มีประโยชน์เหมือนกันนะเนี่ย)
“เอามาให้ทำไม”ก็ไอ้พี่เต้น่ะสิครับตักไข่จากข้าวต้มมันมาให้ผม
“กินเข้าไปเหอะจะได้โตเร็ว”(เหมือนถูกหลอกด่ายังไงก็ไม่รู้)ผมนั่งกินไปกินมาก็รู้สึกถึง อารมณ์ อาธรรณ์ อาฆาต พอเงยหน้ามอง ว๊าก! จูออน มะใช่แล้ว รุ่นพี่ ผู้หญิงครับจ้องผมเขม็งเลย (พี่ครับผมไม่เคยทำอะไรพี่เลยนะ) พะ พี่เค้าเดินมาทางผมด้วยอ่ะ
“เต้คะเมย์ขอนั่งด้วยนะคะ”(กิ๊กเก่าไอ้พี่เต้ชัว)พี่เค้าพูดแล้วนั่งแทรกระหว่างผมกับพี่เต้
“ครับ” ผมกับไอ้พี่เต้เลยต้องเขยิบให้พี่เค้านั่ง
“เนี่ยน่ะเหรอแฟนใหม่เต้น่ะ”พี่เค้าถามแล้วมองผม เหมือนเหยียดๆยังไงก็ไม่รู้
“ครับเมย์”(แหวะทำเป็นพูดเพราะ)
“เปลี่ยนรสนิยมเร็วจังนะ ชอบเข้าไปได้ไงเนี่ย”พี่เค้ายิ้มหวานอาบยาพิษมาให้ผม
“เมย์ครับ เต้จะชอบใครมันก็เป็นสิทธิ์ของเต้”(ทำเป็นพูดดี)
“ค่ะเมย์รู้ เมย์แค่พูดเล่น อย่าซีเรียสสิ น้องมีนคะพี่ชื่อเมย์นะเป็นแฟนเก่าพี่เต้จ๊ะ”(ทำไมเน้นตรงคำว่าแฟนเก่านะวะ)
“ครับ...แต่ว่าผมถามพี่เหรอ”ผมก็แอ๊บสิครับ แกล้งทำเป็นไม่รู้เรื่อง(เพล้งๆ หน้าแตกเลยสิเจ๊) พี่เมย์เค้าหน้าเสียไปนิดนึงแล้วก็หัวเราะกลบเกลื่อน แต่สายตานี่อยากจะฆ่าผมให้ตาย บรื้อ น่ากลัว
“แหมก็พี่อยากบอกนี่คะ น้องมีนจะได้ไม่สงสัย”
“อ๋อครับขอบคุณที่บอก”ผมทำเป็นไม่สนใจและกินต่อ
“เต้คะ ปากเลอะ เดี๋ยวเมย์เช็ดให้นะคะ”พี่เมย์เอาผ้าเช็ดหน้า เช็ดปากให้ไอ้พี่เต้
“พอเถอะครับเมย์”ไอ้พี่เต้มันมองหน้าผมนิดนึง แล้วก็บอกให้พี่เมย์หยุดเช็ด(แล้วจะมองหน้ากรูทำเพื่อ อยากจะทำอะไรกันก็เชิญ แล้วกรูไม่พอใจทำไมวะเนี่ย)ผมกินข้าวต้มต่ออย่างไม่อยากจะสนใจกับภาพตรงหน้า
“ก็ได้ค่ะ...แต่เต้เย็นนี้ติวฟิสิกส์ให้เมย์หน่อยได้มั้ยคะ เมย์ไม่เรียนไม่ค่อยเข้าใจเลย”(มีแผนชัดๆ)
“เมย์ครับเย็นนี้คงไม่ได้ เพราะเต้จะพามีนไปเดต คงติวให้เมย์ไม่ได้หรอกครับ”(กรูตกลงปลงใจจะไปเดตกับมันตอนไหนวะเนี่ย)
“เหรอคะ แย่จริง”พี่เมย์ทำท่าเสียดาย แต่แอบทำหน้าโหดใส่ผมด้วยอ่ะ
“ให้หนึ่งไปติวให้มั้ยครับเมย์”พี่หนึ่งพูด
“ไม่เป็นไรหรอกค่ะ...เมย์ขอตัวก่อนนะ”พี่เมย์พูดจบก็เดินกลับโต๊ะตัวเองไป แต่ยังไม่วายแอบค้อนผม จะอะไรนักหนาเนี่ย
“ไอ้เต้แฟนเก่ามรึงนี่สุดยอด”พี่เกมส์พูดล้อพี่เต้
“น้องมีนหน้างอเลยว่ะ เต้ง้อน้องเค้าหน่อยสิ”(อ้าวพี่หนึ่ง! พาดพิงกันซะงั้น) ไอ้พี่เต้มองหน้าผมหน่อยๆแล้วเอามือมาพาดบ่าผม(ทำไรวะ)
“ไม่ต้องห่วงพี่เต้รักน้องมีนคนเดียว”(อ้วก แมร่งช่างกล้าพูด ไอ้ตอแหล)
“ฮิ้ว หมั่นไส้ว่ะไม่ต้องห่วงพี่เต้รักน้องมีนคนเดียว คิดได้ไงเสี่ยวว่ะ”พี่เกมส์แซวครับ
“เออว่ะ”พี่หนึ่งทำหน้าเห็นด้วยกับพี่เกมส์ แต่มันไม่ใช่เหรอที่บอกให้ไอ้พี่เต้ง้อผม
“เอาแขนออกไปได้แล้ว”ผมกระซิบเบาๆให้มันได้ยินคนเดียว
“ไม่เอาตัวมรึงนิ่มดี กรูกำลังสบาย”(กรูไม่ใช่หมอนนะจะได้นิ่มน่ะ แมร่งไม่อายคนอื่นบ้างรึไงวะกรูอายจะแย่อยู่แล้ว)
“นี่มันโรงอาหารนะหัดอายซะมั่งสิ”ผมกระซิบต่อ เผื่อยางอายของมันจะกลับมา
“อายทำไมคนเยอะแยะ”(ช่างกล้าพูด อายทำไมคนเยอะแยะ ไอ้หน้าด้าน)
“สองคนนั้นเลิกจูจี๋กันได้มั้ยวะ มดกัดกรูกับไอ้เกมส์จะแย่แล้ว”ไอ้พี่หนึ่งแซวครับ (ไม่ทราบว่ากระผมไปจู๋จี๋กับไอ้พี่เต้มันตอนไหนมิทราบ นี่แทบจะกินหัวกันอยู่แล้ว)
“นั่นดิพวกกรูอิจฉานะเว้ย”(อย่าอิจฉาเลยพี่เกมส์ ไม่ดีๆ)
“มรึงก็หามั่งสิ”(อย่าเลยสงสารคนที่มาเป็นแฟนพวกพี่)ไอ้พี่เต้พูดครับ มันยังไม่เอาแขนมันออกไปจากไหล่ผมเลย เมื่อยนะเนี่ย กว่ามันจะยอมปล่อยผมก็ออดเข้าแถวดังนั่นแหละครับ
...
“ไอ้มีน เห็นพวกสาวๆเค้าเล่ากันว่ามรึงไปสวีทกับพี่เต้ที่โรงอาหารจริงเหรอวะ”ขณะที่ผมกำลังนั่งฟังเพลงรอครูเจนนี่เข้ามาโฮมรูม ไอ้วีก็ถามผมครับ
“กรูไม่ได้สวีทกับพี่เค้า”ผมรีบแก้ตัวครับ ยอมไม่ได้ แค่คิดว่าผมสวีทกับไอ้พี่เต้ก็ขนลุกแล้วครับ
“มีน...”ผมที่กำลังคุยอยู่กับไอ้วีหันไปตามเสียงเรียกนั้นครับ แพรวนั่นเองอยู่ห้อง 5 น่ารักมากๆ หนุ่มจีบเยอะมากๆ
“อะไรเหรอแพรว”ผมเก็กหล่อก่อนหันไปถามแพรว ที่ทำท่าอายๆ น่ารักมาก มาเป็นแฟนผมดีกว่าครับแพรว(ไม่เจียม)
“เอ่อนี่จ๊ะ...”
แพรวยื่นช็อกโกแลตกล่องใหญ่มาให้ผม อย่าบอกนะว่าแพรวชอบผม (ในที่สุดกรูก็มีผู้หญิงหลงมาจีบแล้ว)
“ให้มีนเหรอ”ผมยังเก็กหน้านิ่งๆ ทั้งที่ในใจกำลังเต้นระบำอยู่
“คือว่าพี่พายฝากมาให้น่ะ พี่พายเค้าชอบมีนมากๆเลยล่ะ” โฮก แทบทรุดลงพื้น หน้าแตกแบบ เพล้ง เพล้ง เก็บเศษกันแทบไม่ทัน พี่พายที่ว่าน่ะ อยู่ม.6ครับ เป็นพี่ชายของแพรวแล้วก็นักบอลของโรงเรียน มันก็สาวกรี๊ดอ่ะนะเป็นเดือนโรงเรียนปีที่แล้วด้วยมั้งเห็นพวกไอ้วีบอก(ผมกับไอ้เพลย์มาเข้าที่นี่ตอน ม.4แต่พวกไอ้วีอยุ่ตั้งแต่ม.1) แต่เสียอย่าเดียวมันเป็นปู้จาย แล้วมาชอบผมทำไม
“อ่าเหรอ...”ผมทำหน้าแหยๆ แล้วรับช็อกโกแลตจากแพรวมาตามมารยาท
“มีนพี่พายเค้าอยากได้รูปมีน ขอได้รึเปล่า”แพรวพูด แล้วมองผมอย่างอ้อนวอน(อย่าทำหน้าตาแบบนี้สิ ไม่รู้เหรอมีนแพ้คนน่ารัก แล้วพี่พายมันจะเอารูปผมไปทำไมวะ)
“เดี๋ยวเอามาให้วันจันทร์แล้วกัน”ในที่สุดผมก็ใจอ่อนจนได้ครับ
“โอเคเดี๋ยววันจันทร์ให้พี่พายมาเอาเอง”คุณเธอทำท่าดีใจแล้วก็ออกไปจากห้องผมทันที ม่าย~~~
“เฮ้อ”ผมถอนหายใจเริ่มปลงแล้ว (หรือกรูควรจะไปเป็นเกย์จริงวะเนี่ย ทำไมเกย์โรงเรียนผมมันเยอะแบบนี้เนี่ย)
“เพื่อนกรูสงสารมรึงจริงๆ”ไอ้เพลย์ครับมันเดินมากอดคอผมเหมือนเห็นใจแต่ ตามันจ้องอยู่ที่ช็อกโกแลตครับ ไอ้เพื่อนเวร
“เป็นเพื่อนที่แสนดีจริงๆนะมรึง”ผมเลยให้ช็อกโกแลตมัน ซึ่งมันก็กินทันที
“อร่อยดีว่ะ มีคนมาจีบมรึงก็ดีอย่างนี้นี่เอง”มันพูด(กรูไม่รู้จะด่ามรึงยังไงและไอ้เพลย์)
“แมร่งไม่เห็นใจกรูเลย” ผมบ่นครับ แต่ครูเจนนี่เข้ามาโฮมรูมพอดี ไอ้เพลย์ยัดช็อกโกแลตเข้าปากแทบไม่ทัน วันนี้ช่วงเช้าเรียนแต่วิชาหนักๆ เห็นผมเป็นอย่างเนี้ย ผมก็ขยันนะครับ ตอนกลางวันก็เลยต้องหอบร่างอันแทบจะไร้วิญญาณไปกินข้าวกันเลยทีเดียว
“กรูเรียนคณิตจนแทบจะอ้วกออกมาเป็นตัวเลขแล้วว่ะ”ไอ้เพลย์บ่น
“เหมือนกันว่ะ”ไอ้วีก็อีกคน วันนี้ลงมากินข้าวช้ามากๆเลยครับ จนที่ว่างแทบไม่เหลือให้นั่ง
“เหลือที่ไหนมั่งวะ”ผมถามไอ้บอยที่เดินไปหาที่นั่ง
“เหลือโต๊ะพวกพี่เกมส์ว่ะ ที่ยังไม่เต็ม”ไอ้บอยบอก พวกผมก็เลยไปซื้อข้าวแล้วไปนั่งกับพวกพี่เกมส์
“มีนมานั่งข้างไอ้เต้ดิ”พี่หนึ่งเรียกผมที่กำลังจะนั่งท้ายๆห่างจากไอ้พี่เต้(อย่าเลยผมไม่อยากไป แค่เมื่อเช้าก็เอียนพอแล้ว)
“ไม่เป็นไรครับพี่”ผมบอกพี่หนึ่งที่ขยับให้ผมนั่ง
“มานั่งนี่”ไอ้พี่เต้ครับมันเรียกผมไป แถมทำหน้าโหดด้วย ผมเลยต้องเดินไปนั่งข้างมันอย่างจำใจ
“ทำไมไม่กินผัก”ไอ้พี่เต้มันถามผม เพราะผมเขี่ยผักไว้ข้างจาน (ยุ่งอะไรกับกรูหนักหนาวะ)
“ก็มันขม”มันขมจริงๆนะ
“ถึงว่าทำไมตัวเล็กขนาดนี้ กินเข้าไป”มันว่าแล้วตักผักมาป้อนผมครับ
“ไม่เอา”ผมส่ายหน้า ก็คนมันไม่ชอบอ่ะ อย่ามาบังคับได้มั้ย
“จะกินดีๆหรือจะให้กรูใช้ปากป้อน”มันกระซิบ (แง มันขู่น่ากลัวอ่ะ)ผมเลยต้องยอมอ้าปากกินผักที่มันป้อนให้
“พอเหอะว่ะ แค่เมื่อเช้ายังสวีทกันไม่พออีกเหรอ”พี่หนึ่งพูดแล้วทำท่า เอียนๆ
“เกรงใจพวกกรูมั่งเหอะ”พี่เกมส์พูดครับ (สวีทกันตรงไหนมันขู่เข็นผมให้กินผักอ่ะ)
“เดี๋ยวผมไปซื้อน้ำก่อนนะ”
ผมขี้เกียจฟังพวกพี่ๆเค้าแซว ผมก็เลยหนีไปซื้อน้ำ ไม่รู้จะแซวอะไรกันหนักหนา คนเค้าอายเป็นนะ มีแต่ไอ้พี่เต้นี่แหละที่หน้าด้านได้ตลอดเวลา เดี๋ยวดี เดี๋ยวร้าย อะไรของมันนักก็ไม่รู้
“น้องมีน” ขณะที่กำลังจะซื้อน้ำ ก็มีคนเรียกผมพอหันไปเท่านั้นแหละ พี่พายนั่นเองครับ บังเอิญจริง
“ครับพี่พาย”
“เอ่อ...ได้ช็อกโกแลตแล้วใช่มั้ย”พี่พายแกเกาหัวแก้เขินไปด้วย(มีรังแครีเปล่าเนี่ย)
“ครับ”เล่นเอาผมเขินไปด้วยเลย
“แล้วเย็นนี้ว่างรึเปล่า”
“น่าจะว่างนะครับ”ผมตอบอย่างไม่แน่ใจ อะไรก็เกิดขึ้นได้ถ้ามี ปาปริก้า(นอกเรื่อง)
“งั้นไปดูพี่แข่งบอลได้รึเปล่า”พี่เค้าถามอย่างลุ้นๆ ว่าผมจะตกลงรึเปล่า
“เฮ้ย! ไอ้พายจะยืนจีบกันอีกนานป่ะ กรูจะได้ไม่ต้องรอ”พี่เอกเพื่อนของพี่พายตะโกนเลยครับเล่นเอาคนหันพรึ่บมาเกือบทั้งโรงอาหาร อายโคตร
“สัด น้องเค้าอายเลยเห็นมั้ยไอ้เอก ว่าไงครับจะไปดูพี่รึเปล่า”พี่พายหันไปว่าพี่เอก แล้วหันมาถามผม
“ก็ได้ครับแต่ผม”
“คงไม่ได้หรอกครับผมจะพาแฟนผมไปเดต”ผมยังไม่ทันจะพูดจบ ไอ้พี่เต้ที่มาตอนไหนก็ไม่รู้พูดขัดขึ้นมาซะก่อน
“เหรอ...งั้นคราวหน้าแล้วกันนะครับน้องมีน”พี่พายทำหน้าเสียดายเล็กน้อย ก่อนจะยิ้มให้ผมแล้วก็เดินไปกับเพื่อน (ทำไมทิ้งผมไว้กับปีศาจได้ล่ะครับ)
“กลับโต๊ะเลย”ไอ้พี่เต้มันลากผม(อีกแล้ว)กลับโต๊ะ
“แต่ผมยังไม่ได้ซื้อน้ำเลยนะ”ผมพูดเสียงอ่อยๆ
“ไม่ต้องซื้อแล้ว”(แง โหดร้าย)ผมเลยต้องจำใจกลับไปที่โต๊ะ ตามแรงลากอันมหาสารของไอ้พี่เต้
“อ่า”ทำไมบรรยากาศบนโต๊ะมันเงียบแบนี้ล่ะ พอหันไปมองข้างตัวก็กระจ่างเลยครับ ไอ้พี่เต้นั่งหน้าโหดไม่พูดไม่จา
“มีนง้อมันหน่อยเหอะ”พี่หนึ่งกระซิบคุยกับผมไม่ให้ไอ้พี่เต้ได้ยิน(กรูต้องง้อมันจริงๆเหรอเนี่ย รู้สึกว่ากรูยังไม่ได้ทำอะไรผิดเลยนะ แต่เพื่อเพื่อนร่วมโต๊ะตาดำๆ ยอมทำก็ได้)
“พี่เต้...อย่าทำหน้าแบบนี้ดิ”
ควับ อุ๊ย! มันหันหน้าโหดๆมาจ้องผมซะตกใจเลย น่ากลัวโคตรๆ
“ผมแค่คุยกับพี่เค้าเฉยๆเอง”TToTT(ทำไมกรูต้องมาอธิบายให้ฟังเป็นวรรคเป็นเวรอย่างนี้ด้วยก็ไม่รู้)
“แล้วไอ้ที่ชวนกันไปไหนต่อไหนล่ะจะว่ายังไง”(ทำไมกรูกับมันทำตัวเหมือนจะเป็นแฟนกันจริงๆเข้าไปทุกวันแล้วล่ะเนี่ย)
“พี่พายแค่ชวนผมไปดูเค้าแข่งฟุตบอลแค่นั่นเอง เค้าไม่ได้มาจีบผมหรอก”ผมพยายามอธิบายให้มันเข้าใจ
“แล้วที่เอาช็อคโกแลตมาให้มันหมายความว่ายังไงกัน”(รู้ได้ไงวะ)
“อ่า”พูดไม่ออกเลย
“ฮึ” :a14:มันหันหน้าหนีผมอ่ะ
“ถ้าไม่อยากให้ใครมายุ่งกับผมก็ตามดูให้ดีสิ ถ้าไม่เลิกงอนผมก็จะไม่ง้อแล้ว”ผมพูดประชดมันครับ(โมโหแล้วนะโว้ย :angry2:)
“หึ ก็ได้เตรียมตัวไว้เหอะพี่จะตามติดเราไม่ให้คลาดสายตาเลย”
o22
...
ขอบคุรทุกรีพลายครับ
:L1: คนอ่าน
-
โหยยย พี่เต้
โคดขี้หึง โคดขี้หวงเลยอ่ะ
อย่างว่าแหละก็น้องมีนน่ารักหนิเนอะ
-
รักพี่เต้ :กอด1:
เกลียดพี่คิวว่ะ :z6:
-
เปิดช่องว่างให้พี่เต้เค้าซะแล้วน้องมีน :z1:
หึง หวง ห่วง ออกนอกหน้าซะขนาดนี้
สงสัยจะไม่ใช่ไม้กันชะนีธรรมดาซะแล้วมั้งน้องมีน :-[
เป็นกำลังใจให้น้องมีนปราบพี่เต้ให้อยู่หมัด :laugh:
-
กรี๊ดดด น้องมีนคร้าฟฟ
ถเาเต้ตามไม่คลาดสายตาแล้วเวลาน้องมีนจาอาบน้ำล่ะจาว่างายคร๊าฟฟ
:z1: :z1:
-
กร๊ากกกก...พลาดเลย เผลอพูดออกไปให้ตามดีๆๆ งานนี้พี่แกติดหนึบเป็นแฝดอิน-จัน แน่ๆ หุหุ..
รออ่านต่อจ้า o13
-
รักเต้ รักน้องมีน อ่ะ น่ารักจังเลย
รีบมาอัพต่อเร็วน่า....................... :call: :call:
-
กร้าก น้องมีนพลาดแล้วพูดแบบนั้นอ่ะ
เต้นี่ก็ขี้หึงสุดๆเลยแฮะ ก็อย่าว่าเนอะ มีนเค้าน่ารักคนมาชอบเลยมีเยอะเป็นธรรมดา :pigha2:
-
เสน่ห์แรงเจรงๆ นะไอ่ตัวเล็ก
แต่ต่อไปโดนประกบติด คงไม่มีใครกล้าเข้ามาจีบอีกแล้วหล่ะ
เพราะพี่เต้คงเป็นแบบเนี้ย o18
-
เค้าเรียกโค-ต-รจะรักและโค-ต-ร จะร้าย(ขี้หึงมากกกกก)
มีน มึนสุดสุดแถมแรมต่ำ สมควรให้หึงนะ :m20:
-
พึ่งมา อ่าน สนุกดีๆ รีบๆมาต่อละ รออ่านนะคับ
-
หนุกมาก รออ่าน :z2:
-
ห้าห้า
พูดเองนะมีนนน
อีพี่เต้เขี้งอนเหมือนกันนะเนี้ยย
จับกดมีนซะทีเซะ.....
:haun4:
-
:laugh: :laugh: :laugh:
เข้าทางแม่
-
ชี้โพรงให้กระรอกชัดๆเลยนะหนูมีน
-
^^
-
สงสัยจะได้รักกันจริงๆ แล้วสิ อิอิ
-
น่าร๊ากกกกกกกกกกกกกก !
พี่พายน้องมีนไม่สน
มาหาหนูได้ทุกเมื่อ 5555555
ล้อเล่น ๆๆๆ
-
หลังๆมีนเริ่มจะหวั่นไหวแล้วนะเนี่ย
เต้ก็นะ...งอน งอน
เสะงอน o22
งอนทำไม
ทำไมไม่กระชากมาจูบต่อหน้าเลยให้รู้ไปว่านี่คนของกรูว์ :-[
-
:really2: ต่อจากนี้รับรองได้โดนตามติดชนิดระยะประชิดตลอดเวลาแน่ ๆ เลย
-
พ่อแง่ แม่งอน แบบเนี้ย เห็นลูกดกทุกราย คริคริ :z1: :z1: :z1:
-
อาจหายไปซักเเวบเดี๋ยวมาต่อให้นะครับ
ขอบคุณทุกรัพลายนะครับ :L1: คนอ่าน
เช่นเคย จาก มีนเองครับ
-
ลอยคอ...รอคอยอยู่คร้าาา
:bye2: o13 :bye2:
-
เต้นี่ขี้หึงสุดๆอ่ะ :m16:
แล้วมีนก็ป๊อบสุดๆ
แล้วจะถามหึงทันมั้ยเต้
-
แบบนี้เขาเรียกว่าพลาดนะจ๊ะมีนจ๋าา :laugh: เปิดช่องว่างให้ไอ้พี่เต้ตามติดแล้วไงงงงงงง
-
artical 9
ความเดิม
“หึ ก็ได้เตรียมตัวไว้เหอะพี่จะตามติดเราไม่ให้คลาดสายตาเลย”
....
มันยิ้มสยองให้ผม เล่นเอาผมหน้าซีดเลย(กรูแค่ประชด จะเอาจริงทำไม กรูไม่น่าไปชี้โพรงให้กระรอกเลย ชีวิตกรูยุ่งแน่ๆมีปีศาจมาคอยติดตาม)และหลังจากคำพูดของมันมันก็ติดตามผมจริง เข้าห้องน้ำยังตามไปเฝ้าเลยครับผมเลยต้องบอกให้มันไปรอหน้าห้องน้ำ (กรูอยากอยู่คนเดียวมั่งโว้ย...ฉี่ไม่ออกเข้าใจมั้ย)แล้วมันเดินไปส่งผมขึ้นเรียน
“พี่เต้ตาม ไม่ให้คลาดสายตาจริงๆด้วยว่ะ”ไอ้เพลย์ล้อผม
“เงียบไปเลย” ผมเลยทำหน้าหงิกใส่มัน (เลว...ล้อกรู)
“555”มันหัวเราะแล้วหันไปคุยกับพวกไอ้วี แล้วมองผมเป็นระยะๆ พวกมันนินทาผมแน่ๆ ไอ้เพื่อนชั่วทั้งหลาย ตอนเย็นไอ้พี่เต้ก็มารอรับผมหน้าห้อง(ปล่อยกรูไปเหอะ)
“ป่ะ”มันพูด
“ไปไหน???”งงดิ (นี่กรูไมนัดกับมันตอนไหน)
“ไปเดตไง”
“เฮ้ย! ตกลงกันตอนไหน”
“ก็ตอนนี้แหละ”(พูดเองเออเองทั้งนั้น)
“วันนี้ไปไม่ได้ ม๊าบอกรีบกลับบ้าน”(รอดแล้วกรู) มันไม่ได้พูดอะไรนอกจากบอกให้ผมขึ้นรถ เพราะมันจะไปส่งผมที่บ้าน(ก็ดีจะได้ไม่ต้องกลับเอง)
“งั้นพรุ่งนี้ 8 โมงกรูจะไปรับ แต่งตัวไว้รอ กรูจะไปซ้อมบาส ห้ามสายเด็ดขาด”
ซะงั้น มันพูดแล้วก็ขับรถออกไปเลย(ไอ้จอมเผด็จการจะไปซ้อมบาสแล้วเกี่ยวอะไรกับกรูวะเนี่ย จะเอากรูทำไม) หลังจากที่ไอ้พี่เต้มันไปแล้วผมก็ไปเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วมาทำกับข้าวไว้ให้ไอ้พี่คลีน แล้วก็ขึ้นไปหลับรอ(นิสัย)
“อือ”ผมรู้สึกเหมือนมีอะไรมารบกวนการนอน เลยแอบตื่นมาดู ไอ้พี่คลีนนี่เองมันแกล้งบีบจมูกผม
“ขี้เซาว่ะ”มันว่า
“กวนทำไม มีนง่วง”ผมพูดแล้วคลุมโปงหลับต่อ แต่ไอ้พี่คลีนก็ดึงผ้าห่มผมออก(ไอ้พี่โรคจิต จะกวนทำเพื่อคนจะนอน เดี๋ยวปั๊ดโบกเลย)
“ตื่นดิไอ้เตี้ย”มันจี๊ดครับ (หนอยกล้าดียังไงมาเรียกกรูว่าเตี้ย ไม่เคยตายใช่มั้ยเนี่ย)
“ห้ามเรียกมีนว่าเตี้ยนะ”ผมค้อนใส่มัน (แย่งความสูงกรูไปไม่พอยังมาเยาะเย้ยกรูอีก มีพี่ทั้งทีไม่ได้ดั่งใจเลย)
“5 5 ก็มรึงเตี้ยจริงๆอ่ะ”(ยังไม่หยุด แถมมีหน้ามาหัวเราะกรูอีก)
“แล้วมาปลุกทำไมก็ไม่รู้คนจะนอน”ผมบ่นมัน แต่มันดันยักคิ้วกวนผมซะงั้น ฮึย น่าโมโหจริงๆ ทั้งเพื่อนทั้งพี่นิสัยเหมือนกันหมด
“ไอ้แก้มแดงเอ๊ย”มันพูดแล้วดึงแก้มผม (เจ็บสุดๆ เห็นแก้มกรูเป็นอะไรเนี่ย)
“มันเจ็บนะ อย่าดึงดิ”ผมจับมือมันออกจากแก้มผมก่อนที่แก้มผม จะยืดย้วยเป็นเส้นบะหมี่(เวอร์)
“ไป...ลงไปกินข้าวเป็นเพื่อนเฮียดิไอ้น้อง”ไอ้เฮียคลีนมันกอดคอผม แล้วลากลงไปนั่งกินข้าวกับมัน ยังไม่หมดมันยังใช้ผมล้างจานให้อีก(ชั่วมาก) ส่วนมันก็ไปยึดครองทีวีห้องผมสบาย ห้องมันก็มีมันไม่ยอมไปอยู่มาสิงสถิตอยู่ห้องผม
“เฮียกลับห้องไปเลยนะ”ผมลากเฮียคลีนที่กำลังนอนอืด ดูทีวีอยู่บนเตียงผมให้ออกไป (แมร่งกวนกรูจริงๆเว้ย)
“ไม่เอาวันนี้กรูจะนอนกับมรึง”เฮียคลีนมันขืนตัวไว้ไม่ให้ผมดึงมันไปได้
“ห้องตัวเองก็มีไม่รู้จักนอน...ไปอาบน้ำด้วยไม่งั้นไม่ต้องนอน”เฮียคลีนเนี่ยโคตรซกมก น้ำก็ไม่ค่อยจะอาบ ส่วนห้องมันนะ ทั้งงู หนู แมลงสาบนี่จัดปาร์ตี้กันได้สบายเลย รกมาก แทบหาทางออกไม่เจอกันเลยทีเดียว
“เออๆ” ในที่สุดมันก็ยอมลุกไปอาบน้ำซะที ผมเลยจัดการคอบครองที่บนเตียงให้เต็ม เฮียคลีนมันจะได้ไสหัวกลับห้องของมันไป (คิดได้ไงวะเนี่ยโคตรฉลาด) แต่เมื่อมันแต่งตัวเสร็จ(ใส่แค่บ๊อกเซอร์)....มันก็กระโดดขึ้นเตียง ผมงี้หลบแทบไม่ทัน ขืนไม่หลบผมก็ได้แบนเป็นกล้วยปิ้งสิครับ โฮ ในที่สุดผมก็ต้องยอมให้มันนอนด้วยจนได้ (ไอ้มารความสุขเอ๊ย)
“ไปนอนฝั่งนู้นเลยอย่ามาเบียดดิ”ที่มีตั้งเยอะเฮียคลีนมันก็มานอนเบียดผมอยู่ได้
“ไม่เอา”มันพูดแล้วก็กอดผมแล้วก็หลับ(กรูอึดอัดนะเนี่ย)ผมดิ้นไปดิ้นมาไม่นาน ดันเผลอหลับไปซะงั้น พอตื่นมาก็มีอะไรหนักๆมาทับท้องไว้ มันคือ...........ขาเฮียคลีนครับ พาดมาตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้ (แมร่งนอนกอดกรูไม่พอยังเอาขามาพาดกรูอีก คิดว่ากรูเป็นหมอนข้างรึไงฟะ) พอมองนาฬิกาหัวเตียงพึ่ง 7:50 ผมก็เลยกำลังจะนอนต่อ แต่เฮ้ย! ไอ้พี่เต้มันนัดไว้ 8:00 นี่หว่า ผมรีบไปอาบน้ำแต่งตัวแทบไม่ทัน
“จะไปไหนวะ”เฮียคลีนที่พึ่งตื่นและกำลังสะลึมสะลือถามผมที่กำลังแต่งตัวอยู่
“ไป...ดูรุ่นพี่ซ้อมบาส”(แมร่งบังคับกรูจัง ปล่อยกรูหน่อยก็ไม่ได้)
“ไปดูทำไมวะ แล้วไปกับใคร ผู้หญิงผู้ชาย ห้ามใส่เสื้อกล้ามไปนะ”ตอนแรกมันก็บ่นอยู่ดีๆ แล้วทำไมตอนหลังถึงมาจับผิดได้ล่ะเนี่ยคำถามเหมือนป๊าเด๊ะ สมกับเป็นลูกป๊าจริงๆ
“ไปกับรุ่นพี่ผู้ชาย ใส่เสื้อกล้ามไปก็ไม่เห็นเป็นไรนี่เฮีย ข้างนอกมันร้อน” พอผมตอบไปเท่านั้นแหละครับ เฮียคลีนมันหันควับเลย แถมมองอย่างจับผิดด้วย(นี่กรูเป็นผู้ชายยังจะมาหวงอีกเหรอเนี่ย)
ก๊อก ๆ
“มีน พี่เต้เค้ามารอแล้วนะลูกเสร็จรึยัง”โชคดีที่ม๊ามาเคาะประตูเรียกผมซะก่อน ผมเลยถือโอกาสนั่นชิ่งอย่างรวดเร็วพอผมลงไปข้างล่างไอ้พี่เต้มันก็นั่งรออยู่แล้ว
“ไปกันเหอะ” มันพูดแล้วเดินนำออกไปแต่เฮียคลีนก็เรียก ผมไว้ก่อน(ชิ่งไม่ทันแล้วกรู) มันเดินมากอดคอผมแล้วทำหน้ากวนๆใส่ไอ้พี่เต้
“กรูจะไปด้วย มีปัญหาอะไรมั้ย”ผมหันไปดูสภาพของคนที่บอกว่าจะไปด้วย หัวยุ่งๆฟูๆเพราะพึ่งตื่นนอน เสื้อไม่ใส่ ใส่แต่บ๊อกเซอร์ (คิดดีแล้วเหรอจะไปในสภาพแบบนี้ หวงไม่ได้ดูสภาพตัวเองเลย)
“มีครับเพราะผมเอารถมอเตอร์ไซด์มา”ไอ้พี่เต้มันกวนหน้านิ่งๆเลยครับ ก่อนที่จะเกิดศึกสงครามล้างพิภพ(เวอร์)ม๊าผมก็เข้ามาซะก่อน
“อ้าว! ยังไม่ไปกันอีกเหรอลูก”ม๊าผมถามอย่างงงๆ ที่เห็นผมกับพี่เต้ยังไม่ไปกันซะที
“จะไปแล้วครับ...ไปเหอะ”ไอ้พี่เต้พูดกับม๊า แล้วหันมาดึงแขนผมให้ตามมันไป
“ห้ามจับแขนน้องกรูนะเว้ย”เฮียคลีนพูดแล้วทำท่าจะมาดึงผมกลับไป
“ตาคลีน แม่อนุญาตให้น้องไป น้องเราเป็นผู้ชายนะแล้วนะยังจะหวงไม่เข้าเรื่องอีก”ม๊าตีแขน แล้วทำหน้าดุใส่เฮียคลีน
“ม๊าอ่านั่นน้องผมนะ”เฮียคลีนมันทำท่าสะดีดสะดิ้ง ได้ทุเรศมาก (หมดแมนเลยพี่กรู ปัญญาอ่อนได้ใจจริง)
“แล้วไง ไปเก็บห้องเลยไปรกจะแย่อยู่แล้ว ..............”ระหว่างที่ม๊ากำลังบ่นพี่คลีนอยู่ ไอ้พี่เต้ก็ได้โอกาสลากผมไปขึ้นรถ ผมพึ่งสังเกตว่ามันแต่งตัวชุดบาสมาเต็มยศเลยครับ ส่วนผมก็กางเกงสบายๆ เสื้อกล้าม(ทำไมประเทศไทยมันร้อนแบบนี้วะ)
“อ่ะ ใส่ซะแดดมันร้อน”มันโยนเสื้อแขนยาวมาคลุมหัวผมเลยครับ(เป็นคนดีเหมือนกันนี่หว่า)
“อ่า ครับ” ทำตัวไม่ถูกเลยครับทีนี้ หลังจากนั้นมันพาผมมาที่สวนสาธารณะแถวๆโรงเรียนนั้นเหละครับ แล้วก็ตรงไปที่สนามบาส พวกเพื่อนพี่เต้ก็อยู่ด้วย สงสัยนัดกันมาซ้อมมั้ง
“ไอ้เต้มาแล้วเหรอวะ”(ไม่มาจะเห็นเหรอ ถามโง่ๆนะเนี่ยพี่เกมส์)
“แหม ขนาดมาซ้อมยังต้องพกแฟนมาด้วยเหรอวะ”ไอ้พี่หนึ่งครับมันแซวพี่เต้ แต่กระทบถึงผม
“พี่หนึ่งแซวดิ”ผมก็อายกับเค้าเป็นนะครับ
“อิจฉากรูอ่ะดิ”ไอ้พี่เต้พูดแล้วทำหน้ากวนๆ ใส่พี่หนึ่ง แล้วดึงแขนผมไปนั่งที่โต๊ะข้างสนามบาส
“นั่งรออยู่นี่ ห้ามไปไหน”(แมร่งเห็นกรูเป็นเด็กเล็กๆรึไงวะเนี่ย สั่งซะ)
“อือ”ผมขี้เกียจเถียงกับมัน พอมันสั่งเสียผมเสร็จมันก็ไปเล่นบาส พอนั่งไปซักพักผมก็รู้สึกว่ามันว่าทำไมมันร้อนๆ ที่แท้ผมยังไม่ได้ถอดเสื้อแขนยาวของไอ้พี่เต้ออกนี่เอง พอถอดออกแล้วก็ค่อยยังชั่วหน่อย เสื้อกล้ามเปียกเหงื่อหมดเลยครับ ผมเป็นคนขี้ร้อนแล้วก็เหงื่อออกง่ายมาก ผมเลยเดินไปล้างหน้า แล้วก็เอาหัวจุ่มน้ำ(อันนี้ชอบทำมาก)
“เฮ้อ! ค่อยหายร้อนหน่อย”พอเงยหน้ามองกระจก จ๊าก!......................ใครวะเนี่ยโคตรหล่อ(ผมกรูยาวแล้วนี่หว่าขี้เกียจไปตัดปล่อยไว้ดีกว่า)โรงเรียนผมไม่ค่อยเคร่งเรื่องทรงผมเท่าไหร่แต่เคร่งเรื่องเรียนแล้วก็การแต่งกายมากกว่า ยิ่งม.ปลายก็ยิ่งปล่อยครับ ความจริงมันก็ไม่ถูกระเบียบซะทีเดียวแต่เค้าไม่ตรวจพวกเราก็ไม่ตัด(เลวมาก)
“น้องนี่ห้องน้ำผู้ชายนะ ถึงเป็นทอมก็ควรเข้าห้องน้ำผู้หญิง” ผู้ชายที่เข้ามาในห้องน้ำทักผมครับ(อ้าวกรูเป็นผู้ชายอยู่ดีๆ เสือกจะกลายเป็นทอมไปซะงั้น)
“พี่ครับผมผู้ชาย พี่เอาตาตุ่มดูเหรอครับเนี่ย หรือแก่แล้วตาไม่ดี”แค้น(กรูเป็นผู้ชายโว้ย ไอ้ตาถั่ว)
“อืม”มันมองผมแบบสำรวจ และ สแกนไปทั่วเลย (กรูเริ่มอายและเผ่นดีกว่า)ผมที่กำลังจะชิ่ง(อีกตามเคย)ก็ถูกมันจับแขนไว้ซะก่อน
“อะไรอีกล่ะพี่ ผมจะไปแล้ว”(จะไรกับกรูหนักหนาวะเนี่ย)
“ขอกรูพิสูจน์ก่อน”มันพูดหน้าตายเลยครับ (จะพิสูจน์อะไร กรูกลัวนะ)
“เฮ้ย! จะบ้าเหรอ อะ...เออผมเป็นทอมก็ได้ ทีหลังผมจะไปเข้าห้องน้ำหญิงโอเคป่ะ”(เสียหาย กรูอยากตายจริงๆ) แต่ดีกว่าให้มันพิสูจน์เหละครับ ถึงเป็นผู้ชายด้วยกันแต่ยางอายผมก็ยังมีอยู่นะครับในที่สุดมันก็ยอมปล่อยผมครับ
“ยอมรับตั้งแต่แรกก็จบแล้ว”มันทำหน้าตำหนิผม แต่ผมนี่สิครับ อยากร้องไห้ TToTT (แง ป๋มไม่ได้เป็นทอมป๋มเป็นปู้จาย เข้าใจกันบ้างมั้ย) ผมเดินทำหน้าซังกะตาย ไร้วิญญาณ กลับไปที่โต๊ะ ซึ่งพวกไอ้พี่เต้นั่งพักครึ่งแรกกันอยู่
“ไปไหนมา...บอกแล้วไม่ใช่เหรอว่าอย่าไปไหน”ไอ้พี่เต้ถามผม ก่อนจะมองผมแล้วขมวดคิ้วเป็นปมเลยครับ(เป็นไรของมันอีกล่ะ)
“ไปล้างหน้า” (แถมเจอไอ้บ้าที่ไหนก็ไม่รู้หาว่าเป็นทอมอีก)
ฟึ่บ...
“อะ...อะไรเล่า”ไอ้พี่เต้มันเอาเสื้อมาคลุมตัวผมไว้ แล้วทำหน้าดุผม (แง ผมทำอะไรผิดอีกล่ะเนี่ย)
“ใครให้เดินไปไหนมาไหนในสภาพแบบนี้”มันขึ้นเสียงด้วยอ่ะ(แบบไหนวะแอบดูสภาพตัวเองหน่อยสิ)ผมเปิดเสื้อที่คลุมไว้แล้วดูตัวเอง แค่เสื้อกล้ามสีขาวมันเปียกทั้งเหงื่อทั้งน้ำจนเห็นข้างในเกือบหมดแค่เนี้ย
“ง่า...นิดหน่อยเอง”ขณะที่ผมทำหน้าเจื่อนๆ(พี่กรูมีพ่อคนที่สามรองจากเฮียคลีนแล้วใช่ไหมเนี่ย)........................แต่อยู่ๆ.....................................
“อ้าวน้องทอมเองเหรอ”ไอ้บ้านั่นที่ผมเจอในห้องน้ำนี่ โฮ TToTT (ยังตามมาตอกย้ำกรูอีกเหรอ)ผมกลับเข้าสู่ความเศร้าสลดอีกครั้ง มันทักผมไม่พอยังเอามือมาวางบนหัวผมอีก พอหันไปมองหน้าไอ้พี่เต้ โฮก กรูตายแน่ผมเลยยิ้มแหยๆให้มัน (หนูเปล่านะเค้ามาเอง)
“พี่...”ผมหันไปทำหน้าจริงจังใส่ไอ้ตัวปัญหา
“ครับ”ซึ่งมันก็ตอบรับหน้าระรื่น(แต่มือยังอยู่บนหัวกรูอยุ่เลยนะ) ส่วนไอ้พี่เต้ก็ทำหน้านิ่งๆเหมือนรอดูสถานการณ์
“จริงๆแล้วผมไม่ได้เป็นทอม ผมเป็นผู้ชาย”มันทำหน้าคิดสักพัก
“555 พี่รู้แล้ว แต่เรามันน่าแกล้งเองช่วยไม่ได้ ชอบทำหน้าเอ๋อๆตลกดี”ผมเลยทำหน้าบึ้งใส่มัน(โฮก :fire: อยากพ่นไฟ :m31: ไอ้บร้าาาา กระซิก กระซิก แกล้งกรูมันสนุกนักรึไง)
“พี่ช่วยเอามือออกจากแฟนผมด้วยครับ”ไอ้พี่เต้มันตีหน้านิ่งใส่ไอ้ตัวปัญหานั่น
“ว้า...แย่จัง น้องทอมมีแฟนแล้ว”มันแกล้งทำหน้าเสียดาย แต่ผมเห็นมันแอบยิ้มอยู่ (ไอ้สะตอเบอร์แหลเอ๊ย)แล้วมันก็ยอมเอามือออก
“ไอ้เต้มรึงจะเล่นบาสรึเปล่าวะ ถ้าเล่นก็มาเร็วๆดิ”เสียงไอ้พี่เกมส์ที่ลงสนามแล้ว ตะโกนเรียกไอ้พี่เต้
“เออแป๊บ...พี่ครับผมต้องขอตัวแฟนผมไปก่อนนะครับ”ไอ้พี่เต้ตะโกนตอบพี่เกมส์ แล้วพาผมมาทิ้งไว้ที่โต๊ะ แต่ไอ้ตัวปัญหามันก็ยังตามมาครับ(เนียนเลยนะเพ่) ไอ้พี่เต้จ้องหน้ามันเขม็งเลยครับ
“เพื่อนเรียกแล้วไม่ใช่เหรอครับน้องรีบไปสิ พี่ไม่แอบจีบน้องทอมเค้าหรอกน่า”ไอ้ตัวปัญหาพูดกับไอ้พี่เต้ด้วยสีหน้าร่าเริง มิมีการสลดแต่อย่างใด (แต่...กรูไม่ได้ชื่อทอมนะ)
“พี่ผมไม่ได้ชื่อทอมนะ”ผมแย้งครับ มาเรียกผมว่าทอมอยู่นั่นแหละ ฟังแล้วมันแสลงหู เจ็บปวดสิ้นดี
“อ้าว! ก็น้องไม่บอกชื่อพี่นี่...แล้วน้องชื่ออะไรอ่ะครับ”มันทำหน้าตกใจได้ น่าถีบมาก หมั่นไส้มันจริงๆ
“ไอ้เกมส์กรูไม่เล่นแล้ว กรูกลับก่อนนะ”ไอ้พี่เต้ตะโกนครับ แต่ตานี่มันจ้องอยู่ที่ไอ้ตัวปัญหาครับ ผมเห็นไอ้พี่เต้มันกำมือแน่นเลยครับ(อูยชีวิตกรูลุ้นระทึกได้ทุกนาที กรูเอาไปทำหนังขายดีมั้ยเนี่ย)ผมล่ะเสียวแทนไอ้ตัวปัญหานี่จริงๆ
“ว่าไงครับน้องทอม ชื่ออะไรอ่ะ”แต่ไอ้ตัวปัญหานี่มันก็ หาได้รู้เรื่องอะไรไม่ ยังคงทำหน้าระรื่นต่อไปได้อย่างไม่มีติดขัด น่านับถือจริงๆ(ประชด)
“มีนกลับบ้าน”ไอ้พี่เต้พูดครับ ดูท่าแล้ว........มัน..........กำลัง.................โมโห...............มากกกกกกกกกกก....แล้วผม......ก็ไม่ควรขัดมัน............ไม่งั้น..............ผมอาจสิ้นชีพได้ พอคิดได้ ผมก็ลุกไปหาไอ้พี่เต้....แต่
“แล้วเจอกันนะครับ.......น้องมีน......พี่ชื่อเนส”มันพูดเสียงเบาให้ผมได้ยินคนเดียว แล้วโบกมือให้ผม...........แต่ว่าตอนนี้.....................บรรยากาศ............อึมครึม.....มาก......จนมันขับรถมาส่งผมที่บ้าน ไอ้พี่เต้มันเงียบมาก มันขับรถออกไปเงียบๆโดยที่ไม่พูดอะไร(เป็นอะไรของมันอีกล่ะเนี่ย)ผมเดินเข้าบ้านไปอย่างงงๆ ไอ้พี่คลีนกลับหอไปแล้วครับ เพราะมันต้องรีบไปทำอะไรก็ไม่รู้ พอกินข้าวเสร็จผมก็ขึ้นห้องไปดูทีวีตามปกติแต่ผมได้ยินเสียงม๊าคุยกับใครก็ไม่รู้ แต่ผมก็ไม่ได้ใส่ใจสักเท่าไหร่ จนมีเสียงเคาะประตู พอผมเปิดออกไปเท่านั้นแหละ............................................................................................. o22
...
เรื่องมันน่าเบื่อรึเปล่าครับ ถ้าผิดพลาดยังไงก็บอกด้วยนะครับ
ขอบคุณล่วงหน้าครับ
-
ไม่นะ แต่มาต่อยาวๆหน่อยดิ มีน รออ่านตอนต่อไปละกันคับ
-
เกิดไรขึ้นอ้ะ :serius2:
อีพี่เต้มาขอนอนด้วยหรือ :z6:
-
:z3: :z3:
มาต่อไวๆนะคร๊าบบ
-
แว๊กกก.....อิพี่เต้ตามมานอนด้วยแน่นอน ..สงสัยหลอกแม่ว่ามาติวหนังสือ..เอิ๊กก...
อิพี่เนสเนี่ยท่าจะโดนยำจากพี่เต้เร็วๆๆนี้...เค้าประกาศว่ามีแฟนแล้วยังด้านได้อีก
-
ไม่ๆ เรื่องไม่น่าเบื่อเลยกั๊บ
ตอนนีกำลังลุ้นเลยพี่จะเอายังไง ฮ่าๆ
ตื่นเต้นๆ
เป็นกำลังใจให้น้า มารออ่านทุกวันเลย :call: :call:
-
สนุกดีคับ ชอบๆๆๆ งานเข้าซะแล้ว
-
ครายจาเข้ามาน้อออออออออออ
มีนเสน่แรงงะ
:laugh: :laugh:
-
เบื่อมาก เบื่อๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ที่ไม่มีมาให้อ่านทุกวัน :m20:
-
ต่อเซ่~ :z3: :z3:
-
:กอด1: มีนน่ารักอ่ะมากมายเลย
-
:laugh: สงสารน้องมีน
มาต่อหน่อยนะ :serius2:
+1
-
^^
-
ไม่น่าเบื่อหลอกค่ะ น่ารักต่างหาก :impress2:
-
พึ่งมาอ่านคะ พอดีมาเจ๊อเจอ ชื่อเรื่องน่าสนใจเลยขอแว๊บมาดูตามประสาวสาว วาย ตัวน้อยๆๆ
ฮ่าๆๆ
เนื้อเรื่องน่ารักดี มีนก็น่ารักนะคะ กรี๊ดดดดดด
ตอนต่อไปจะเป็นยังไงน๊า ติดตามอยู่นะคะ เป็นกำลังใจให้น๊า สู้ๆ
-
เพิ่งมาอ่านค่ะ
สนุกมากกกกก
น้องมีนน่ารักสุดๆๆๆๆๆ ถึงว่าพี่เต้เค้าทั้งหึงทั้งหวง
อิ อิ
:-[
ท่าทางพี่เต้จะลำบากซะแล้วววว รู้สึกจะมีศัตรูเยอะนะเนี่ย
แถมมีพ่อตาขาโหดตั้ง 2 คน กร๊ากกกกก
:jul3:
ป.ล. คนที่เข้ามานี่ใช่ พี่เนสรึเปล่าน้ออออ
:really2:
-
55555 อิพี่เต้ ได้ตามหึงจนอกแตกตายแน่ๆ 555
-
ไม่น่าเบื่อเลยค่ะ
แต่น่าลุ้นมากว่าชีวิตน้องมีนจะต้องเจอกับอะไรบ้าง
แล้วเต้จะทำอะไรต่อไปเนี่ยยย มาต่อไวๆนะจ้ะ
-
น้องมีนเนื้อหอมจัง !
-
มาต่อเร็วนะ
-
:call: :call: :call: :call: :call:
-
ขอสมัครเป็นแฟนคบเรื่องนี้ด้วยคนนะคะ
เรื่องสนุกมากเลยคะ
มีนน่ารักสุดๆ
-
ไม่น่าเบื่อค่ะ o13
มาต่อไวไวนะ
-
น้องมีนออกจะน่ารัก ใครจะเบื่อล่ะจ๊ะ :m1:
พี่คลีนหวงน้องด้วยอ่ะ หุหุ น่ารักทั้งบ้านเลยย
มิน่าพี่เต้เค้าถึงต้องเฝ้าไง :z1:
มาต่อเร็วๆน๊า o18
-
ฟีโรโมนเกย์เริ่มทำงานละ ปล่อยกลิ่นดึงผู้ชายได้ทุกคนเลย 555+
-
ดวงผู้ชายกำลังรุ่ง พุ่งทะลุเมฆ
อยู่ๆ กลายเป็นชุมทางรถไฟซะงั้น เรียงหน้าเข้ามาไม่ขาดสาย
:L2:
-
ความเดิม
ผมได้ยินเสียงแม่คุยกับใครก็ไม่รู้ แต่ผมก็ไม่ได้ใส่ใจสักเท่าไหร่ จนมีเสียงเคาะประตู พอผมเปิดออกไปเท่านั้นแหละ..............................................................................................
artical 10
'ไอ้พี่เต้'
“...” ไอ้พี่เต้มันมองหน้าผมแล้วเดินเข้ามาในห้องโดยที่ผมยังไม่ได้เชิญ (มันมาได้ไงวะ) แล้วนั่งนิ่งบนเตียง(จ้องกรูไมอ่ะ อ๋อ! เห็นชุดนอนลายอุนตร้าแมนสุดเท่แล้วอย่าได้มั่งอ่ะดิ{มั่ว})
“พี่...มาทำไมอ่ะ”ผมเดินไปหามันแล้วถามอย่างกล้าๆกลัว ตั้งแต่เมื่อตอนเย็นมันยังไม่ยอมพูดกับผมซักคำเลยครับ(เป็นอะไรของมันวะเนี่ยเดาอารมณ์ไม่ถูกแล้วนะ) แต่มันก็ไม่ตอบอะไรเอาแต่นั่งนิ่งอยู่นั่นแหละ จนผมรู้สึกอึดอัดเลยจะออกไปคุยกับม๊า เรื่องที่ยอมให้มันขึ้มมาห้องผม
“เดี๋ยว!”ผมมองหน้ามันเป็นเชิงว่า ‘มีอะไรอีกล่ะ’ มันก็เฉยไม่ยอมพูดสักที แต่พอผมกำลังจะเดินออกจากห้องไปเท่านั้นแหละ...................................ผมถูกมันกอดอ่ะดิ
“เหนื่อยจัง”มันพูดเบามากๆ(อึย ขนลุกกลับไปนั่งเงียบเหมือนเดิมเหอะ กรูขอร้อง)
“เอ่อ...เล่นบาสเหนื่อยมากเหรอ”ผมยืนตัวแข็งทื่อเลยครับ ตกใจสุดๆ(กอดกรูไมวะ)
“เปล่าเหนื่อยใจ...”มันพูดแล้วจับตัวผมหันมา แล้วจ้องหน้าผม(กรูเขินเป็นนะเว้ยเล่นมาจ้องหน้ากันแบบนี้ แล้วม๊าปล่อยให้มันขึ้นมาได้ไงก็ไม่รู้ ไม่ได้ห่วงสวัสดิภาพลูกชายตัวเองเลย)
“ระ...เหรอ”(ผมเปล่านะ...ผมยังไม่ได้ทำอะไรให้มันเหนื่อยใจเลยนะ...เอ๊ะ! หรือทำวะ เดี๋ยวขอคิดก่อน)แต่ยังไม่ทันคิดไอ้พี่เต้มันก็เฉลยซะก่อน
“ทำไมไอ้พวกนั้นต้องจ้องจะแย่งมรึงไปด้วยก็ไม่รู้ กรูไม่เห็นมรึงจะดีตรงไหน เตี้ยก็เตี้ย แก้มก็แดง ปากก็แดง(ผมไม่ได้ไปกินเลือดใครมานะครับมันแดงเอง) ตาก็โต ตัวเสือกขาวอีก ชอบทำหน้าเอ๋อๆ จะมาแย่งของกรูไปกันทำไมก็ไม่รู้เอ๋อๆแบบนี้ยิ่งหายากอยู่.......”
ไอ้พี่เต้มันก็บ่นไปเรื่อยอ่ะครับ แถมดึงแก้มผมเล่นอีก(แต่มันแปลกๆน ะมันจะด่าก็ไม่ด่า มันจะชมก็ไม่ชม แล้วกรูไม่ดีตรงไหนวะกรูออกจะดีเลิศประเสริฐศรี ไม่งั้นจะมีคนมาแย่งกรูเหรอ 555 โฮ :o12: TToTT ทำไมคนที่มาแย่งกรูมันมีแต่ปู้จายอ่ะ แถมมาว่ากรูเตี้ยอีก แค้น :fire: เเถมมาว่ากรูหายากอีก กรูไม่ใช่สัตว์สงวนที่ใกล้จะสูญพันธุ์จะโว้ย)
“ผะ...ผมจะไปหาม๊า”ผมขอหลบไปหาสถานที่ปลอดภัยก่อน เผื่ออ้อนขอนอนกับม๊าได้ จะได้ปลอดภัยจากไอ้ปีศาจเดาใจยากนี่ อารมณ์แปรปรวนยิ่งกว่าสตรีมีประจำเดือนซะอีก หรือมันจะแอบเป็นผู้หญิงปลอมตัวมา(คิดไปได้)
“ใครให้ไป”ผมที่กำลังจะเดินออกไปต้องหยุดชะงักอีกครั้ง อ้าว! นี่(อีกครั้ง)ต้องขอมันด้วยเหรอเนี่ย ลืมไปมันเป็นพ่อผมอีกคนรองจากเฮียคลีน
“ผมไปไม่ได้เหรอ”ผมทำหน้าหงอยๆ เป็นลูกหมาถูกทิ้ง เผื่อมันจะใจอ่อน แถมส่งสายตาปิ๊งๆ อีกสามเซ็ตเดี๋ยวไม่ได้ผล ฮั่นแน่ใจอ่อนแล้วใช่ป่ะ ละ...แล้วลุกมาทำไม ไม่ต้องมาเปิดประตูให้ เปิดเองได้
ฟอด....OoO แต่......................ไอ้พี่เต้มันเดินมาหอมแก้มผม แล้วดันตัวผมไปติดประตู แล้ว................บอกว่า
“ห้ามไปไหนถ้ามรึงไม่อยากเลื่อนสถานะจากแฟนไปเป็นเมียกรู” ก่อนจะเดินหยิบผ้าเช็ดตัวในเป้ของมันเข้าห้องน้ำไป
(มันเตรียมพร้อมขนาดนี้เลยเหรอวะ) ทิ้งผมให้ยืนช็อก o22 วิญญาณหลุดจากร่าง :sad3:ยืนถูแก้มตัวเอง (แก้มกรูมีมลทินซะแล้ว) หลังจากตั้งสติได้ผมก็รีบกระโดดไปคลุมโปง (กรูจะรอดมั้ยวะเนี่ย ทำไมกรูต้องกลัวมันด้วยเนี่ยTToTT อยากร้องไห้)ผมนอนกลิ้งไปกลิ้งมา จนหลับเผลอไป แต่รู้สึกได้ว่ามันอุ่นมากๆ ผ้าห่มวันนี้อุ่นดีจัง เลยอดซุกตัวเข้าไปหาไม่ได้
แต่พอตื่นเช้ามาเท่านั้นแหละแทบอยากจะกลิ้งลงจากเตียงไปเลย ไอ้ผ้าห่มเมื่อคืนนี่มันไอ้พี่เต้หรอกเหรอเนี่ย(เห็นกรูเป็นหมอนข้างอีกคนนึงแล้วใช่มั้ย)ผมค่อยเอาแขนและขาไอ้พี่เต้มันออกไปจากตัวผม แล้วค่อยย่อง :m32:เข้าห้องน้ำราวกับขโมยที่จะมายกเค้าบ้าน แล้วรีบเผ่นออกจากห้องก่อนที่ไอ้พี่เต้มันจะตื่น
“ม๊าครับมีนหิวแล้ว”ผมกอดเอวม๊าที่กำลังทำกับข้าวอยู่ในครัว ขออ้อนหน่อยครับ เดี๋ยวไอ้พี่เต้ตื่นแล้วจะอดอ้อน เพราะมันจะแย่งม๊าผมไป
“แล้วเต้ล่ะลูก ไปตามพี่เค้ามากินข้าวด้วยสิลูก”ผมทำหน้างอใส่ม๊า(อะไรก็ไอ้พี่เต้ตลอด งอนแล้ว)
“ไม่ต้องทำหน้างอเลย ไปตามพี่เค้ามา” เเต่ม๊าก็ทำหน้าดุใส่ผมกลับเหมือนกัน
“ม๊าอ่ะ”ผมจำใจต้องขึ้นไปปลุกไอ้พี่เต้(แล้วที่กรูย่องลงมาเมื่อเช้าเพื่ออะไรฟะเนี่ย) พอไปถึงไอ้พี่เต้มันก็ลุกไปจากเตียงแล้ว แต่มันอยู่ในห้องน้ำ ผมเลยตะโกนบอกมัน
“พี่เต้ ม๊าเรียกให้ไปกินข้าวเช้า ระ...รีบลงไปนะ...อ่าเดี๋ยวผมไปรอข้างล่างนะ”ยังพูดไม่ทันจบเลยครับไอ้พี่เต้ก็ออกมาจากห้องน้ำในสภาพผ้าเช็ดตัวผืนเดียวปิดท่อนล่างไว้ โอ! ÖoÖ หุ่นพี่จะดีไปไหน ไม่ไหวสภาพล่อแหลมเกินไป ขอหลบฉากไปก่อนล่ะ
แต่............................................
“ทำไมลุกไปไม่ปลุกกรู”
ไอ้พี่เต้มันเดินดุ่มๆเข้ามาหาผม(นี่กรูผิดใช่มั้นเนี่ย อย่าเดินเข้ามาเลยกลัวแล้วคร้าบ) ผมถอยหลังไปติดผนังห้อง ราวกับนางเอกหนังไทยที่กำลังจะโดนพระเอกปล้ำ จ๊าก! ไม่ใช่แล้ว เอาใหม่เอาใหม่ ราวกับพระเอกกำลังจะโดนตัวโกงฆ่า
“กะ...ก็ผมเห็นพี่หลับสบายอยู่ ก็เลยไม่...อ๊ะ!”
ยังไม่ทันจะอธิบายจบเลย ไอ้พี่เต้มันก็กระซิบข้างหูผมว่า’กรูบอกแล้วไม่ใช่เหรอว่าห้ามไปไหน’ แต่นี่แหละจุดอ่อน
ทรุด...............หมดกันฟอร์มที่อุตส่าสั่งสมมานาน(เคยมีกับเค้าด้วยเหรอ) พังทลายลงในพริบตา เข่าอ่อนจนยืนไม่อยู่เลยครับ ไอ้พี่เต้คว้าตัวผมไว้แทบไม่ทัน ถ้ามันไม่คว้าผมลงไปกองกันพื้นแน่เลยครับ แก้มผมที่มันแดงอยู่แล้วยิ่งแดงเข้าไปใหญ่
หมดแรงเลย...นี่แหละครับจุดอ่อนอันใหญ่หลวงของผม ถ้าโดนใครเป่าลมที่หูหรือกระซิบที่หูจะรู้สึกหมดแรงไปครู่นึง มันรู้สึกแปลกอ่ะครับ เป็นมาตั้งแต่เด็กแล้ว ไอ้เพลย์มันก็รู้ครับ มันยังแกล้งผมบ่อยๆเลย ผมเลยสู้มันไม่ได้สักที ไม่รู้เหมือนกันว่าเกิดจากอะไร (อย่างกับโดนย่าฆ่าแมลงเลยกรูทีเดียวร่วง หรือกรูโดนทำคุณไสยใส่วะ)
“หึ หมดแรงเลยเหรอ”ผมทำได้แค่ค้อนมันอ่ะ(หนอยยังมีหน้ามาเยาะเย้ยกรูอีก ไม่เป็นมั่งให้มันรู้ไป อย่าให้รู้นะว่ามีจุดอ่อนอะไร ไม่งั้นตายแน่ ฮึม หงุดหงิด เฮ้ย! แล้วจะอุ้มกรูไปที่เตียงทำไม ไม่เอาไม่ปายยย~~~ ม่ายยย~~~ :dont2: ใครก็ได้ช่วยหนูมีนด้วยก๊าบบบบบบบบ)
ตุบ...
มันวางผมไว้ที่เตียงแล้ว...
...
ขอบคุณทุกรีพลายครับ :impress: ขอบคุณที่เข้ามาอ่านกันนะครับ
เดี๋ยวกระผมจะมาลงให้อีกตอนนะขอรับ ตอนนี้ขอ :m32: ไปก่อนนะคร้าบ
ผมไม่ชอบให้ตนอ่านค้างเลยครับ :haun5: ผิดพลาดยังไงก็ขออภัยไว้ที่นี้ด้วย
นะครับ(อย่างกับเขียนคำนำเลยเว้ย)
-
จิ้มมมมม :z13:
บอกได้คำเดียว ว่าร้ายคะ
ไม่ใช่พี่เต้นะคะ
น้องเอง แหละ มันค้างรู้ไหม ฮะ
เดี๋ยวจับกินซะเลยนิ่ ยิ่งหิวเด็กอยู่
555+
-
555555555555+ ตัดบทกันขนาดนี้เลย สงสัยจะโดนกินก่อนกินข้าวเช้าแน่ๆ
-
ค้างโคตรๆ ๆ
:z3: :z3:
-
ซวยแล้วมีน ...พี่เต้มันรู้จุดอ่อนจนได้ :laugh:
-
ค้างอ่ะ ค้างมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
พี่เต้จะทำอารายยยยย :impress2:
แอบเชียร์นะเนี่ย อยากอ่านหวิวๆบ้าง :z1:
-
เสร็จเต้แน่ๆ
หึหึ
:m2: :m2: :m2:
-
เสร็จแน่งานนี้ อิอิ
-
ไม่ชอบให้คนอ่านค้างเลยน้ามีนนนนนน
:m31: จับคนเขียนไปต้มมมมมมม o18
-
^^
-
โดนๆๆๆๆ
เสร็จแน่ๆๆๆ
-
จุดอ่อนน่าแกล้งบ่อยๆมากๆ
-
น้องมีน พี่อยากให้พี่เต้เค้าเลื่อนสถานะให้นู๋อ่ะ :haun4:
มาต่ออีกนะจ๊ะ :bye2:
-
จะได้ออกกำลังกายกันรึป่าวเนี่ยย :haun4:
-
o13
กำลังลุ้นเลย
..คลุมเคลือ..
พี่เต้ มันรักหลอกๆ หรือจริงฟ่ะ
-
อัฟ :-[
-
:o8: :o8: :o8: :o8: จะเอาไม่เอาดีคิดไม่ตกสิท่า
-
ค้าง
งะ
-
หนุกมากมาย ขอตามอ่านด้งยคนนะครับ :pig4:
-
ค้าง อ่ะ ... รีบมาต่อเร้ววว :serius2:
-
แหม :serius2:ไม่ค้างเลยค่ะ
หยุดซะงั้น!!!
มาต่อโดยด่วน :call: :call:
-
:serius2: :serius2:
-
คือ อ่านแล้ว มัน มาก ห้าห้า
ชอบๆๆๆ อิอิ :L1:
-
ชีวิตมีรสชาติจริงๆเลยมีน
แต่จบค้างมาก
รออยู่นะ :3123:
-
เพิ่งเข้ามาอ่านค่ะ
แต่ชอบเรื่องนี้มากมาย o13
จะติดตามต่อไปเรื่อยๆน๊า
-
ทำไมชอบทำคนอ่านนนนนนนนน :serius2: ค้างงงงงงงงงงงง
-
เพิ่งมาอ่านค่ะรวดเดียวเลย
น่าร้ากกกกกกกก พี่เต้ทำมีนหวั่นไหวละ แล้วเมื่อไหร่จะตกลงปลงใจกันน้า~
มาต่อไวๆเลยด้วย หนูจาอ่านๆๆๆ
:oni1:
-
ตามอ่านทันแล้ว
น่ารักมากกกกกกกกกกกก เลยค่ะ
เป็นกำลังใจให้เน้อ ^^
-
เรื่องน่าัรักดีค่ะ ชอบๆ น้องมีนน่าร้ากกก :o8:
+1 จัดไปโลดดด
-
:z13:
ค้างเลย
มาต่อเร็วๆน่ะ...
สนุกดี...
น่ารักดี
o13
-
สนุกมากเลยคับ
-
น่าร๊ากกกกกกกกก จังเลยน้องมีน
+1 ไปเลยจ๊ะ รีบมาต่อนะจ๊ะ
จะรออ่านจ้า
-
มานั่งรอนอนรอด้วยคนครับ o13
-
love u writer
-
ตามทันละ
หนุกดี
แต่สำนวน อ่านแล้วยังมึนๆ
:pig4:
พยายามอีกนิดนะค่ะ
-
:call: :call:
-
เพิ่งมาตามอ่านค่ะ... o13
ชอบมากๆๆ..รอติดตามนะคะ
:pig4:
-
ทำโทษทำโทษทำโทษ :impress2:
-
มาต่อเร็วนะครับ
ธรรมดา จะคอยดูดูวาสวรรณกรรมอันไหนใหม่ และชอบก็จะทยอยอ่าน
แต่เรื่องนี้ผ่านตาไปได้อย่างไรตั่งนาน
ไม่มน่าน่า o13 o13 o13 :bye2:
-
มารอคร้าฟฟฟฟ
นายเต้จะกดน้องมีนมั้ยนะ
:impress2: :impress2:
-
รอน้าคร้าบบบ
-
นารักจริงๆ :-[ :impress2:
มาต่อไวๆนะ
+1 เป็นกำลังใจ
:L2:
-
ตัดฉับยังงี้เลย??
มันค้างคาน๊า :serius2: (หวังอะไรอยู่?? อิอิ)
น่ารักมากๆเลย o13
-
artical 11
ความเดิม
ตุบ...มันวางผมไว้ที่เตียงแล้ว...มองหน้าผม
...
เหมือนมีแรงดึงดูด ปากของไอ้พี่แต่ขยับลงมาเรื่อยๆ(ทำไมกูไม่ขัดขืนวะ แล้วจะจ้องปากมันทำไม)ผมหลับตาลง ไม่กล้าจ้องหน้าไอ้พี่เต้มันตรงๆเมื่อริมฝีปากร้อนๆของมันประทับที่ริมฝีปากผม
“อื้อ...”(ไอ้พี่เต้กรูหายใจไม่ออกโว้ย)ผมผลักทั้งทุบไหล่มัน เพื่อบอกให้มันออกไป ผมจะขาดอากาศหายใจตายอยู่แล้ว
“มีน...”พบมันถอนจูบมันก็เรียกชื่อผม ผมเลยจำใจต้องมองหน้ามัน(ไม่ต้องมองกรูตาเยิ้มเลย กรูไม่หวั่นไหวหรอกโว้ย ) แต่ก่อนที่อะไรมันจะเลยเถิดไปมากกว่านี้......................................................................................
“ลูกมีน......................ไปเรียกพี่เค้าถึงไหน...ลงมากันได้แล้วลูก”เสียงม๊าผมตะโกนมาจากข้างล่างครับ ผมได้สติทันที เลยรีบผลักมันออกไป แล้วสำรวจตัวเองให้เข้าที่
“มะ...ม๊าเรียกแล้ว ผมไปรอข้างล่างนะ”ผมไม่กล้ามองหน้ามันเลยครับ พอลุกจากเตียงได้ก็รีบออกไปจากห้องเลย เขินจนแทบจะมุดพื้นหนี น่าอายจริงๆจูบแรกของผม เสร็จมันไปแล้ว ทำไมทั้งที่ผมฝันไว้แล้ว ว่าจูบแรกของผมจะมอบให้กับผู้หญิงตัวเล็ก น่ารัก แต่ทำไมมันดันมากลายเป็น ตัวบึ้กๆหน้าหล่อๆได้ก็ไม่รู้(แต่มันน่าเจ็บใจตรงที่กรูเคล้มตามมันนี่แหละ โฮTToTT หรือกรูจะชอบมันเข้าแล้ววะ ไม่น๊าไม่เอา ไม่อยากชอบไอ้ปีศาจนี่)
“ทำอะไรกันอยู่ แล้วทำไมแก้มแดงแบบนั้นล่ะลูก”ม๊าถามผม ทำเอาความทรงจำตอนที่จูบกับไอ้พี่เต้ แว๊บขึ้นมาเลย
“อ๋อ! เล่นกันอยู่ฮะ เดี๋ยวพี่เต้ก็ลงมา”ผมต้องรีบกลบเกลื่อนก่อนเดี๋ยวม๊าจับได้จะยุ่ง
“เดี๋ยวแม่จะออกไปเสริมสวยกับเพื่อนหน่อยนะ อยู่กับพี่เค้าไปก็แล้วกัน”(ไม่น๊า อย่าปล่อยผมไว้กับมันสิ)
“ม๊าอ่ะจะเสริมสวยไปไหน เดี๋ยวมีคนมาจีบทำไง ผมหวงนะ”ผมออดอ้อนครับ 555
“จ๊า พ่อลูกชายยังไงแม่ก็รักป๊าของลูกคนเดียว ไม่ต้องมาอ้อนเลย แม่จะไปแล้ว”และแล้วม๊าผมก็ไปจนได้ ทิ้งผมให้อยู่กับไอ้พี่เต้สองคน (จะว่าไปแล้วกรูแอบหนีไปบ้านไอ้เพลย์ก็ได้นี่หว่า)
คิคิ ผมทำท่ากระหยิ่มยิ้มย่อง แล้วหันไปเจอไอ้พี่เต้ที่ยืนมองผม พร้อมกับทำหน้าเหมือนเหมือนเห็นผมเป็นตัวประหลาด
“เป็นบ้าอะไรของมรึง ทำหน้าตาประหลาด หรือว่าอากาศร้อนจนมรึงบ้าไปแล้ว”(แงมันว่าผมอ่ะ)
“เปล่าไปกินข้าวเหอะ”ผมกลับมาทำหน้าขรึมเหมือนเดิม แล้วชวนมันไปกินข้าว มันจะได้ลืมว่าผมทำหน้าประหลาดๆแบบนั้น (โฮ ภาพพจน์กรูไม่เหลืออีกแล้ว)
“ไปข้างนอกกัน”พอกินข้างเสร็จ มันก็ใช้ผมล้างจาน(นิสัยเหมือนเฮียคลีนเด๊ะ) แล้วมันก็ลากผมออกไปข้างนอก(ใจคอจะไม่ถามความเห็นกันเลยใช่มั้ย) มันพาผมไปที่บ้านหลังนึงครับ ใหญ่มากๆ(มันจะรวยไปไหนกันวะ)แล้วก็มารู้ทีหลังว่าเป็นบ้านพี่ แทนเพื่อนไอ้พี่เต้
“เฮ้ย! มรึงจะปล่อยให้น้องเค้าห่างจากมรึงมั่งก็ได้”พี่แทนแซวทันทีที่เห็นผม มากันไอ้พี่เต้ครับ
“ไม่ได้หรอกกรูคิดถึง”ไอ้พี่เต้ก็ตอบกลับแบบเล่นๆ (จะเล่นทำเพื่อ)
“แหวะกรูจะอ้วก”พี่เกมส์ที่พึ่งลงบันไดมา พูดครับ
“มีน อย่าอยู่ห่างจากพี่นะ พี่คิดถึง”พี่หนึ่งกุมมือพี่เกมส์ไว้แล้วส่งสายตาปิ๊งๆให้พี่เกมส์
“ผมไม่อยู่ห่างจากพี่หรอกครับพี่เต้”ไอ้พี่เกมส์พูดแล้วทำสายตาหวานซึ้งใส่พี่หนึ่ง
“น้องมีน”(พี่หนึ่ง)
“พี่เต้”(พี่เกมส์)
สองคนนั่นโผเข้ากอดกัน เหมือนไม่เจอกันมาซักชาติเศษๆ นี่คิดว่าแสดง Brokeback Mountain กันอยู่รึไงครับเนี่ย ทำไปได้ คิดดูสิครับ ผู้ชายตัวอย่างบัฟ(บัฟฟาโล่)ทำสายตาหวานซึ่งแล้วกอดกัน มันอุบาทว์ขนาดไหน เห็นแล้วขนลุกยิ่งกว่าดูหนังสยองขวัญอีก
“เออ! ล้อกรูกันจริงๆ เดี๋ยวกรูก็แช่งให้พวกมรึงได้กันเองซะหรอก”ไอ้พี่เต้พูด พร้อมขำ พี่เกมส์กับพี่หนึ่งที่ทำหน้าเหวอ กับคำพูดของไอ้พี่เต้
“พอเหอะว่ะเต้ แค่คิดกรูก็สยองพิลึกแล้ว ไอ้พวกนั้นก็เลิกแซวน้องเค้าได้แล้ว ดูดิน้องเค้าแก้มแดงเลย”พี่แทนพูด ยิ้มๆ แล้วจิ้มแก้มผม
“แก้มแฟนกรูแดงอยู่แล้วโว้ย”ไอ้พี่เต้พูดก่อนดึงผมให้ออกห่างจากพี่แทน
“ไอ้เต้แมร่งขี้หวงวะ กรูเตะน้องมีนนิดหน่อยไม่ได้เลยว่ะ”พี่แทนหันไปหาแนวร่วมจากพี่เกมส์แล้วก็พี่หนึ่ง
“มรึงพึ่งรู้เหรอ”พี่หนึ่งทำท่าเหมือนจะบอกว่า ‘มันก็เป็นแบบนี้มาตั้งนานแล้ว’
“มรึงก็อย่าไปแหย่หนวดเสือสิวะ”ไอ้พี่เกมส์พูดครับ ร่วมมือกันดีเหลือเกิน เข้าข้างกันดีเหลือเกิน
“แล้วพวกพี่มาทำอะไรกันอ่ะครับ”ผมพูดตัดบท ก่อนที่เรื่องราวมันจะไปไกลกว่านี่ แซวกันได้แซวกันดี
“เออ! กรูลืมเลย ไปๆไปซ้อมได้แล้ว”(ขอบคุณที่ตอบผมครับพี่แทน แต่ว่ามันจะไปซ้อมอะไร อย่าบอกนะว่าพวกมันเป็นมาเฟียแล้วกำลังจะซ้อมคนน่ะ{คิดไปได้}) นอกจากจะไม่มีใครตอบผมแล้ว ยังปล่อยให้ผมเอ๋ออยู่คนเดียวอีก
“ไปนั่งเล่นนอกบ้านไป”ส่วนไอ้คนที่มันลากผมมามันก็พูดอย่างไม่ค่อยจะสนใจผม แล้วก็เดินคุยกับเพื่อนสบาย ผมเลยเดินออกไปนั่งเล่นที่เตียงข้างสระว่ายน้ำ อย่าเซ็งๆ แล้วมันจะลากผมมาทำไมก็ไม่รู้ (แต่เตียงนี่ก็สบายจัง แอบหลับดีกว่า) [- o -]ZZZZZZZZZZ
“อื้อ”แต่หลับได้ไม่นาน(มั้ง) ก็รู้สึกว่ามีอะไรมาโดนที่แก้ม จนรำคาญ เลยต้องตื่นขึ้นมาดูครับ จ๊าก!ตกใจหมดเลย(ยื่นหน้าเข้ามาใกล้กรูไมวะ)
“ตื่นแล้วเหรอฮับเจ้าหญิง” (แล้วเด็กนี่มันเป็นใครวะเนี่ย)
“เราเป็นใคร”ผมถามมัน
“ผมชื่อเท็นฮับอายุ 5 ขวบเป็นน้องชายพี่แทน”มันตอบ(จะว่าไปมันหน้าตาดีนะเนี่ย โตขึ้นต้องหล่อแน่ๆ ถ้ามีน้องสาวนี่ผมจับคลุมถุงชนกับเด็กนี่แน่ โฮะ โฮะ หัวเราะอย่างชั่วร้าย)
“แล้วมากวนพี่ทำไม ฮึ”ต้องสอบสวนกันหน่อยแล้ว
“ก็ ก็”มันแก้มแดงใหญ่เลยครับ (จะแดงทำเพื่อ)
“ก็ผมอยากจุ๊บเจ้าหญิงแก้มแดงนิฮะ” (อ้าว! กรูอายเลยดิ ไอ้เด็กแก่แดดเอ๊ย กรูไม่ใช่เจ้าหญิงแก้มแดงโว้ย อย่ากรูต้องเป็นเจ้าชายเท่านั่น {เพ้อ} แต่...ไม่การล่ะ ไอ้เด็กนี่จะเป็นเกย์ไม่ได้ เราต้องเก็บมันไว้ให้น้องสาวเรา{มีกับเค้าด้วยเหรอ})
“พี่เป็นผู้ชายนะ แถมหล่อด้วย ดังนั้นพี่เป็นเจ้าหญิงไม่ได้หรอกนะ”ผมพยายามอธิบายให้ไอ้เด็กนี่เข้าใจแต่ก็ไม่วายชมตัวเองไปด้วย( ฮ่า ฮ่า กรูช่างเก่งและฉลาดจริงๆ)
“ไม่เอาฮับผมจะให้พี่เป็นเจ้าหญิงแก้มของผม”มันพูดแล้วทำแก้มป่อง(คิดว่าน่ารักรึไงวะ)
“คุณหนูคะ คุณหนูเท็น”พอไอ้ตัวเล็กนี่ได้ยินเสียงเรียกตัวเองเท่านั้นแหละ มันก็รีบมุดเข้าเสื้อผมเลยครับ(มุดทำเพื่อ คิดว่าตัวเล็กนักรึไงวะ)
“โทษทีนะคะที่คุณหนูมากวนคุณป้าชื่อเอมนะคะ...คุณหนูไปอาบน้ำได้แล้วค่ะ”ผู้หญิงมีอายุ ท่าทางใจดีบอกผม ก่อนจะเดินเข้ามาจับ ตัวไอ้น้องเท็นไว้แล้วพยายามลากไป แต่มันก็ดิ้นๆๆ ผมเลยทนดูไม่ได้ต้องช่วยจับมัน
“เท็น...ไปอาบน้ำนะครับ”ผมอุ้มไอ้ตัวแสบที่หยุดดิ้นแล้วขึ้นมา (แมร่งไปแด๊กอะไรมาวะ ตัวหนักชิบหาย)ซึ่งไอ้ตัวแสบได้ทีก็ซบผมใหญ่เลยครับ
“ฮับผมจะไปอาบน้ำแต่ เจ้าหญิงแก้มแดงต้องอาบให้ผมนะ นะฮับ”ไอ้ตัวแสบนี่มันออดอ้อนผมอ่ะครับ ผมซึ่งรักเด็กเป็นทุนเดิมอยู่แล้ว(เหรอ...ตั้งแต่เมื่อไหร่) เลยใจอ่อนเป็นธรรมดา
“ก็ได้”ผมกำลังจะปล่อยไอ้ตัวแสบลง ให้มันเดินเองครับ แต่มันก็เกาะผมไว้แน่น เป็นลิง แล้วงอแงไม่ยอมลง (นี่เห็นกรูเป็นอะไรเนี่ย)
“รบกวนคุณแย่เลยนะคะ”ป้าเอมพูดอย่าเกรงใจผม
“ไม่เป็นไหรอกครับ”ผมกัดฟันพูดครับ
“แก้มเจ้าหญิงหอมจังฮับ แถมนิ่มด้วย” ระหว่างทางที่พามันไปอาบน้ำ ผมก็สึกหรอไป 30% แล้วครับเพราะโดนไอ้ตัวแสบนี่แทะโลม ทั้งหอมแก้ม ทั้งดึงแก้ม(กระซิก กระซิกTToTT)
“เอาลงได้แล้ว”พอมาถึงห้องมัน ผมก็วางมันลง ก่อนให้มันถอดเสื้อผ้า แต่มันก็ยืนบิดอยู่นั่นแหละ
“เจ้าหญิงอย่าจ้องผมสิ ผมอายนะฮับ”มันพูดเเล้วทำกระมิดกระเมี้ยน ยืนบิดไปบิดมา(โถ! ไอ้พ่อหนุ่มใหญ่ อันซักกะจิ๊ดนึง ทำเป็นอาย กรูล่ะหมั่นไส้เหลือเกิน)
“อายทำไมเราก็มีเหมือนกัน”ผมพูดครับ เผื่อมันจะยอมถอดเสื้อผ้า
“เหรอฮับ งั้นเจ้าหญิงก็แก้ผ้าเป็นเพื่อนผมสิฮับ”(จ๊าก! ไอ้เด็กลามก ใครเค้าจะผ้าไปแก้ผ้าด้วย หนอยทำเป็นไร้เดียงสาแต่ตานี่วาววับเลยนะ คิดว่ารู้ไม่ทันเหรอ)
“ไม่เอา ถ้าเท็นไม่แก้ผ้าเร็วๆ พี่จะไม่อาบให้นะ”ผมขู่มันครับ ซึ่งมันก็รีบถอดเสื้อผ้าแทบไม่ทัน(ทีอย่างนี่ไม่อายนะ)
จ๋อม...ในที่สุดมันก็ลงไปแช่น้ำซะที ผมก็เลยถูสบู่ให้มัน แต่ปัญหามันก็ยังไม่หมดครับ
“เจ้าหญิงถูหนอนน้อยให้ผมด้วยสิฮะ”(หนอนน้อยของใครก็ถูเอาเองสิเฟ้ย ไอ้เด็กลามก)
“เท็นก็ถูเองสิครับ นั่นหนอนน้อยของเท็นนะ”ผมบอก
“ไม่เอาฮับ เจ้าหญิงบอกว่าจะอาบน้ำให้ผม เจ้าหญิงก็ต้องอาบให้สะอาดสิฮับ” เออ! มีเหตุผลเว้ย
ในที่สุดผมก็ยอดแพ้ แล้วถูหนอนน้อยให้มัน (ญาติก็ไม่ใช่ น้องก็ไม่เชิง ทำไมกรูต้องมาทำอะไรแบบนี้ด้วยวะ) พอมันอาบน้ำเสร็จผมก็ต้องเช็ดตัว ทาแป้ง แล้วก็ใส่เสื้อผ้าให้มันอีก(พี่เลี้ยงเด็กชัดๆเลยกรู) เสร็จแล้วก็ต้องไปเล่นตัวต่อเป็นเพื่อนมันอีก
“เจ้าหญิงแก้มแดงดูนี่สิ ฮับ ปราสาทของเรา”ไอ้เด็กแสบมันยื่น ที่มันบอกว่าเป็นปราสาทให้ผมดู ช่างมีจินตนาการสร้างสรรค์เสียเหลือเกิน แต่ทำไมปราสาทมันบูดๆเบี้ยวๆอย่างนี่ล่ะเนี่ย ผมก็เลยช่วยมันต่อใหม่
“คุณคะคุณแทนเรียกน่ะคะ”ผมเล่นกับไอ้เด็กเเสบนี่สักพัก ป้าเอมเดินเข้ามาเรียกผมครับ
“อ๋อ! ครับ”ผมกำลังจะลุกไปแต่ถูกไอ้ตัวแสบดึงไว้ซะก่อน
“เจ้าหญิงจะทิ้งผมเหรอฮับ”มันทำหน้าหงอยๆ เหมือนจะร้องไห้(เฮ้อ! ให้ตายสิ)
“งั้นก็ไปกับพี่สิ”พอผมพูดจบนะ ไอ้เด็กแสบมันก็หน้าบานเป็นกระด้งเลย
“เจ้าหญิงอุ้มน้องเท็นหน่อยสิฮับ”(พ่อคุณ คิดว่าตัวเบาเป็นปุยนุ่นรึไงเนี่ย แค่อุ้มขึ้นมาอาบน้ำก็แขนชาแล้วนะ)
“คุณหนูคะ”ป้าอิ่มทำหน้าดุไอ้เด็กแสบ ที่กวนผม
“นมอ่ะ...นะฮับ เจ้าหญิงอุ้มผมนะ”ไอ้เด็กแสบมันหันไปค้อนใส่ป้าเอม แล้วมาอ้อนผม จนใจอ่อนยอมอุ้มมัน (กรูแพ้ไอ้เด็กเเสบเเอ๊บเเบ๊วนี่ทุกที)
“อ้าว! เท็นไปกวนพี่เค้าทำไม”พอพี่แทนเห็นผมอุ้มไอ้เด็กแสบมา พี่เค้าก็ดุมัน
“ใครว่าผมกวน นี่เจ้าหญิงแก้มแดงของผม ผมจองไว้แล้ว”(มันมาจองกรูตอนไหนวะ)
“ไอ้เต้ แฟนมรึงโดนแย่งไปแล้วว่ะ คราวนี้มรึงแพ้ราบคาบแน่”พี่หนึ่งพูดครับ ซึ่งไอ้พี่เต้มันก็ทำท่าเฉยๆ
“ไม่หวงแล้วเหรอวะ”พี่เกมส์ถามไอ้พี่เต้
“ไม่ นั่นเด็กนะ กรูมีเหตุผลพอที่จะรู้ว่าอะไรควรไม่ควร”ไอ้ที่เต้มันเก็กทำท่า เป็นผู้ใหญ่
“ไปกินข้าวกันดีกว่า ป่ะ”พี่แทนบอก
ที่โต๊ะกินข้าว
“เจ้าหญิงฮะป้อนไก่ให้ผมหน่อยสิฮะ”ไอ้เด็กแสบมันอ้อนผมให้ป้อน นู่นป้อนนี่ให้มัน แล้วมันก็ป้อนผมบ้าง ส่วนพวกที่เหลือก็นั่งมองกันตาปริบๆ
“มองไรอ่ะ ไม่เคยเห็นคนเค้าสวีทกันเหรอ”ไอ้เด็กแสบบอกพวกพี่เต้ครับ (ไอ้เด็กนี่มันแก่แดดจริงๆเว้ย)
“เจ้าหญิงฮับหอมแก้มผมโชว์พวกนั้นหน่อยสิฮับ”ผมขี้เกียจมากความ เลยหอมแก้มตามรีเควสของไอ้เด็กแสบ แล้วตักข้าวให้มันกินจนหมด (ถ้าไม่ป้อนมันก็ไม่ยอมกินครับ)หลังจากนั้นก็ไปเล่นบอลกับมัน แต่พอตอนเย็นไอ้พี่เต้บอกว่าจะกลับบ้าน เท่านั้นแหละครับ เป็นเรื่อง ไอ้เด็กแสบก็โวยวายใหญ่เลยครับ
“ไม่เอาผมไม่ให้เจ้าหญิงไป”ไอ้เด็กแสบมันเกาะขาผมไว้แน่นเลยครับ
“เท็นพี่มีนเค้าต้องกลับบ้านแล้วนะ มันเย็นแล้ว”พี่แทนพยายามดึงไอ้ตัวแสบ ให้เลิกเกาะขาผมแต่มันก็ไม่ยอมปล่อย
“ไม่เอา”(เด็กนี่มันเอาแต่ใจจริงๆเว้ย)
“เอะอะอะไรกันจ๊ะเนี่ย”ผู้หญิงสวยๆ ที่น่าจะเป็นแม่ของพี่แทนและไอ้เด็กแสบนี่ เดินเข้ามา
“แม่ฮับผมไม่อยากให้เจ้าหญิงแก้มแดงของผมกลับอ่ะครับ”ไอ้เด็กแสบสามารถหันไอ้อ้อนแม่ได้ ทั้งที่ยังกอดขาผมไว้
“ปล่อยพี่เค้าแล้วมาหาแม่มา”แม่ของไอ้ตัวแสบพูด
“ไม่เอาฮับ”ไอ้ตัวแสบซุกหน้ากับขาผม
“เท็นครับพี่ต้องกลับบ้านแล้วนะ”ผมบอก อย่างอ่อนใจ กับความดื้อของมัน
“แต่ผมคิดถึงเจ้าหญิงแก้มแดงนิฮับ”ไอ้ตัวแสบพูดอย่างหงอยๆ
“เท็นครับงั้นวันเสาร์หน้าแม่จะพาไปหาพี่เค้าดีมั้ย”แม่ของไอ้ตัวแสบพูด
“แล้วผมค้างได้มั้ยฮับ”ไอ้ตัวแสบมันปล่อยขาผมแล้วเดินไปหาแม่มัน
“เอ่อ...ให้น้องค้างได้มั้ยจ๊ะ”แม่ของไอ้ตัวแสบมองผมอย่างลำบากใจ
“ได้ครับ”(เอาอีกแล้วชีวิตกรู มีตัวยุ่งเพิ่มขึ้นมาอีกหนึ่ง)
“งั้นตกลงค้างได้ ไปเข้าบ้านได้แล้วลูก”แม่ของไอ้เด็กแสบจูงมือมันเข้าบ้าน แต่มันก็ขืนตัวไว้ก่อน
“ฮับแม่ ผมขอลาเจ้าหญิงแก้มแดงของผมก่อน”มันวิ่งมาหาผม แล้วดึงตัวผมมาหอมแก้ม (นี่เห็นแก้มกรูเป็นอะไรเนี่ย)
“ป่ะกลับ”ไอ้พี่เต้บอกแล้วเดินไปที่รถครับ (ทำไมหน้าไอ้พี่เต้มันดูบึ้งๆวะ) ผมก็เดินตามมันไปเงียบ ขากลับนี่มันขี่รถเร็วมาก(มันจะไปเป็นเด็กแว๊นแข่งกับใครวะ แต่เดี๋ยวก่อน...ถ้ามันเป็นเด็กแว๊นกรูก็ต้องเป็นสก๊อยบอย ทำไงดีวะกรูลีมใส่กางเกง JJ กับทาอุทัยทิพย์{คิดไปนั่น})
“นี่...ถึงบ้านแล้ว”พอถึงบ้านผมไอ้พี่เต้มันก็เรียกผมที่กำลังคิดอะไรเพลิน(อะโด่ ขอเหม่อนิดหน่อยก็ไม่ได้) พอผมลงจากรถและกำลังจะเดินเข้าบ้าน ไอ้พี่เต้มันก็เรียกผมไว้ซะก่อน
“หืม...”ผมหันไปแล้วรอฟังว่ามันจะพูดอะไร
“เป้กรูฝากไว้นี่ก่อนแล้วกัน วันนี้กรูต้องกลับบ้าน”มันพูด
“อือ”(ทำไมมันไม่เอากลับไปเลยวะ อย่าบอกนะว่ามันจะกลับมาอีก)
“เดี๋ยว...”(อะไรนักหนาเนี่ย เรียกอยู่ได้)ผมหันไปหามันอีกรอบ อย่างรำคาญ
“อะไรอีก...อ๊ะ!”มันดึงผมมาหอมแก้ม OoO ก่อนจะลูบแก้มผมเบาๆ ส่วนผมสติหลุดไปไกลแล้ว แต่โดนเรียกกลับมาโดยประโยคสุดท้ายของมัน
“ห้ามให้ไอ้เด็กนั่นหอมแก้มอีกนะ มรึงเป็นของกรูคนเดียว”ไอ้พี่เต้มันบอกแล้วก็ขับรถออกไป โดยที่ผมยังไม่ทันทักท้วงอะไร(อะไรของไอ้พี่เต้มันวะเนี่ย ทำตัวเป็นเจ้าข้าวเจ้าของกรูจัง อย่าบอกนะว่ามันหึงกรูกับไอ้เด็กแสบนั่น รักกันรึก็ไม่ใช่ เป็นแฟนกันก็ไม่เชิง แล้วมันจะมาหึงกรูทำไมวะเนี่ย)ผมเดินเข้าบ้านอย่างมึนๆงงๆ
....
ขอโทษนะครับที่มาต่อช้า
เเต่รู้สึกว่าส่วนมากจะเชียร์ให้มีนถูกไอ้พี่เต้มันกดนะ(ใจร้าย555)
ขอบคุณทุกรีพลายนะครับ :L1: ทุกคนครับ
-
สงสัยจังว่า ขนาดบอกว่าไม่ใช่แฟนกันจริงๆ ยังขนาดนี้นะค่ะ
ถ้าเป็นภรรยาจะขนาดไหนเนี่ย เจ้เห็น(อ่าน) แล้ว ยังจะมึนแทนเลยค่ะ
ทำไมอีพี่เต้ไม่ขอจีบมีนเป็นทางการสะเลยละค่ะ หุ..หุ..หุ...
:pig4:
-
อ๊ายยย
เขินเขิน
มาต่อเรวเรวเน้อ
อิอิ
:impress2: :impress2:
-
เมื่อไหร่ มีน จะได้เปลี่ยนสถานภาพ จากแฟน เป็นอย่างอื่นอ่ะ รออยู่อ่ะ อยากเสียเลือด :haun4: :haun4:
-
แหม ๆๆ ๆๆๆ อิพี่เต้
ไหนบอกว่ามีเหตุผล รู้ว่าอะไรควรไม่ควรไงค๊า
หึงแม้กระทั่งเด็ก(แสบ) 5 55555555+
สงสัยพี่เต้ได้รบราฆ่าฟันกับน้องเท็นไม่หยุดแน่ ๆ
:jul3:
-
แหม๊พี่เต้คร่ะ พี่เต้ม่ายหึงน้องมีนเรยคร่ะ
:z6: :z6:
-
น้องเท็นน่ารักอ่ะ :o8:
-
:z1: น่าีรักอ่า ^^
-
ตามมาอ่านแล้วคร้าบบบบบ
อิอิ แอบตกหลุมรักน้องมีน
แต่บังเอิญผมคงเป็นเคะ เลยชอบพี่คลีนมากกว่า(ซะงั้น)
เต้....ชอบมีนแล้วก็ยอมรับไปเถอะ
ทำกั๊กแบบนี้ระวังโดนคาบนะ มีนมันยิ่งสับสนในชีวิตอยู่ด้วย
น้องมีนมันไม่รู้เว้ย ว่ามึงเต้จะเอายังไงกับมัน
กด กด แม่งไปเลย จะได้รู้กันไป โดนน้องมีน :beat: โนพี่ต้ :z6:
-
น่ารัก เป็นกำลังใจให้ครับบบบบบบบบบบบบบ :กอด1:
-
ไอ้พี่เต้ แม้แต่เด็กก็
ไอ้น้องเท็น ออร่าสีม่วงเจิดมากกก
-
:o แก่แดดมาก เท็น
-
ตกหลุมรักทั้งพี่เต้ ทั้งน้องมีน
น่าร๊ากมาก พี่เต้หึงแม่แต่เด็กตัวเล็ก หวงน้องมีนละซี่
น้องเท็นก็นะจะแก่แดดไปไหนนี่ โตขึ้นท่าทางจะเจ้าชู้นะนี่
เป็นกำลังใจให้นะคะ
ปล. อ่านทีเดียว๑๑ ตอนรวด สนุกมาค่า อ่านไปยิ้มไป
-
น่ารักกก ทั้งพี่เต้และก้อมีนเลย
พี่เต้...หึงได้แม้กะทั่งเด็กนะเนี่ย :laugh:
-
น้องเท็นแก่แดด o22
-
มีนน่าร๊ากกกกก เอ๋อได้ใจมาก ><
-
เต้ขี้หึงน่ารักจัง :-[
-
สงสัยจะหึงเด็ก 5 ขวบ 555
-
^^
-
เด็กไรน่าตบกะโหลกสักที เกินเด็กจริงๆคามใจมากเสียเด็กหมด
-
:laugh: :laugh:
แหม่ๆ หึงกระทั่งเด็กเชียวน้า ไอ้พี่เต้
-
ดีค่ะ
ตามอ่านได้ครึ่งนึงแระ
น่ารักจัง เรื่องราวน่ารักมากมาย
แต่ตอนนี้ง่งมากเลยอ่ะ
ไปนอนก่อนละกัน
พรุ่งนี้ตามทัน ชัวร์
gooood night
-
อ๊ากกก เรื่องน่ารักมากเลยค่ะ
พี่เต้ซึนดี 55
มีนน่ารักอ้ะ มีคนจีบเยอะอิจฉา ><
-
เด็กคนนั้น มีน ไม่เอา เค้าขอได้ปะ
:impress2:
จะจับฟัดทั้งวันทั้งคืนเลย ฮ่าๆ
-
น้องเท็นแม่งโคตรหื่นนนนนนนนอ่ะ :z1: แล้วพี่แทนจะ(หื่นได้อีก)ขนาดไหนวะนั่นนนนนน :m26:
ไหนพี่เต้บอกว่า "เป็นเด็ก"ไง "ไม่หึง"ไง แล้วเนี่ยๆๆๆๆอารายยยยยยยยยยยย :laugh:
มีนจ๊ะ :จุ๊บๆ: :กอด1: ...ขอด้วยคน อิอิ
-
แหมพี่เต้ก็เป็นผู้ใหญ่พอค่ะไม่หึงน้องเลยสักนิด :m20:
-
มาต่อเร็วนะคร๊าบจะรอนะ
สนุกมากๆเลย
o13 :bye2:
-
มาต่อไวๆล่ะ
หนุกดีจ้า
+1
>3<
:mc4:
-
อ๊ากกก ทันแล้ว
น้องมีนของพี่เต้น่ารักจัง
ชอบมากมาย
รักนะ จุ๊บจุ๊บ
-
โธ่พี่เต้หึงกระทั่งเด็ก :jul3:
น้องมีนแก้มย้วยหมดแล้ว :o8:
-
น้องเท็นน่ารักมากมาย แก่แดดแต่เด็กเลย หุหุ
พี่เต้ก็หึงแม้กระทั่งเด็กน้อยอ่ะนะ
-
กร๊ากกกกกกกกกกก
แอบเข้ามาขำพี่มีนถูหนอนน้อยให้น้องเท็น :-[
แก่แดดจริ๊งเด็ก(ห้าขวบ)สมัยนี้ ทำให้ไอ้พี่เต้หึงได้ คริคริ :z1:
-
พี่เต้หึงน่ารัก !
ไหนตอนแรกบอกว่าไม่หึงไง
-
555+ น้องเท็น ผู้ใหญ่เกินตัวจิงๆ
โตขึ้นมานี่ ไม่เบาแน่ๆ
พี่เต้ นี่อาการหนักแล้ว เจอคู่แข่ง เดก 5 ขวบ ยังเพื่อนตัวเอง
ตายๆๆ พี่เต้ ต้องทำอะไรหั้ยเปนทางการแล้ว
อย่างเช่นเลื่อนฐานะให้ใกล้ชิดยิ่งขึ้นอะไรเปนต้น
ไม่ได้ยุยงนะครับ แค่บอกทางเลือกหั้ย 5555+
-
น้องเท็นน่ารักอะ
เต้ก็หึงได้แม้กระทั่งเด็ก
-
น่าอิจฉามากๆๆๆ
-
Article 12
ตอนเช้าผมพอผมไปที่โต๊ะก็ไม่เจอพวกไอ้เพลย์นั่งอยู่ผมเลยเดินไปหาพวกมันที่โรงอาหาร ก็เจอพวกมันนั่งกินข้าวกันอยู่
“มาไม่รอกรู”ผมต่อว่าพวกมัน
“โอ๋ๆอย่าโกรธเค้านะตัวเอง ก็ตัวเองมาช้านี่”กวนๆแบบนี้เป็นใครไปไม่ได้นอกจากไอ้เพลย์คนเดียว มันพูดแล้วดึงผมให้นั่ง
“อย่าทำหน้างอดิวะเดี๋ยวกรูไปซื้อชาเขียวปั่นมาเซ่นไหว้มรึงแล้วกัน มรึงจะได้หายงอน”ไอ้วีครับมันพูดแล้วก็ลุกไปซื้อชาเขียวปั่นของโปรดผมมาให้(นี่พวกมรึงเห็นกรูเป็นศาลพระภูมิรึไงวะ แต่ก็ดีเหมือกัน หุหุ ของฟรี)
“เออ! วันนี้พวกกรูจะไปคัดตัวบาสด้วย”ไอ้บอยพูดครับ
“เอาจริงเหรอวะ”ผมมองหน้าไอ้เพลย์ สลับกับไอ้บอย ก็ปกติไอ้พวกคุณชายเนี่ยมันไม่ค่อยจะเล่นกีฬากันเท่าไหร่หรอกครับ
“จริง”ไอ้เพลย์ทำหน้าจริงจังยืนยันคำพูดมัน (ไอ้พวกนี่มันนึกคึกอะไรของมันขึ้นฟะเนี่ย)
“เออตามใจพวกมรึงเหอะ”ผมบอกอย่างไม่ใส่ใจพวกมัน แต่พวกมันกับสะกิดผมยิกๆ (อะไรของมันวะ)พอผมมองไปตามสายตาพวกมัน ก็เจอพี่พายครับ
“น้องมีนพี่มาทวงของ”พี่แกพูดแล้วยื่นมือมาตรงหน้าผม(พี่แกมาทวงอะไรวะ หรือมาทวงหนี้ก็คงจะไม่ใช่ อ๋อ!พี่แกมาทวงรูปนี่หว่า)หลังจากที่ทำหน้างงอยู่นานสองนานผมก็จำได้ครับ
“ง่า...พี่พายมีนลืมอ่ะ”ผมพูดอย่างกลัวพี่พายจะโกรธ(กรูมัวแต่คิดเรื่องไอ้พี่เต้ เลยลืมเอารูปมาให้พี่พายซะสนิทเลย)
“อะไรอ่ะน้องมีน”พี่พายแกทำหน้างอนผม
“พี่พายไม่โกรธมีนนะ”ผมพูดอ้อนพี่แก พร้อมทำท่าหงอยๆ(ทำแบบนี้แล้วเสร็จทุกราย คิคิ หัวเราะแบบมีแผน)
“55 พี่โกรธเราไม่ลงหรอก”พี่พายพูดแล้วขยี้หัวผม เห็นป่ะบอกแล้ว ใจอ่อนทุกราย (สสัยกรูต้องลองเอาไปใช้กับไอ้พี่เต้มั่งแล้ว)
“เพราะผมหล่ออ่ะดิ พี่โกรธคนหล่ออย่างผมไม่ลงหรอก”ได้ทีผมก็ต้องชมตัวเองครับ เดี๋ยวเด้าจะลืมว่าผมหล่อ(หลงตัวเอง)
“อย่างเราเนี่ยนะหล่อ”พี่พายแกล้งเก็กหน้าขรึม ก่อนจะมองผมอย่างสำรวจ
“ไม่ต้องแอบยิ้มเลยพี่พายชอบแกล้งมีน”ผมรู้ทันหรอกพี่พายจะแกล้งผมชัว ทำหน้าตาเจ้าเลห์ซะขนาดนั้น
“ไอ้มีน...”แต่ก่อนที่ผมจะประทุษร้ายพี่พาย ไอ้บอยครับ มันเขย่าเสื้อผมใหญ่เลย ผมเลยมองหน้ามัน เป็นเชิงว่า ‘มีไรวะ’
“คุณแฟนครับ”พอเห็นเท่านั้นแหละครับ กระจ่างเลยครับ ไอ้พี่เต้ยิ้มโหดๆให้ผม
“อ้าว! แฟนน้องมีนมาแล้ว พี่ไปก่อนนะครับ แล้วพรุ่งนี้ห้ามลืมนะครับ ถ้าลืมพี่โกรธจริงๆด้วย”พี่พายทิ้งระเบิดลูกใหญ่ไว้ให้ผมแล้วก็จากไป
“ไง...มีอะไรจะแก้ตัวรึเปล่าครับที่รัก”(เฮือก พูดแบบนี้โกรธแหงมๆ) ผมยิ้มแหยๆให้มัน
“ตัวเองอย่าโกรธเค้านะ เค้าไม่ได้นอกใจตัวเองเลยนะ จุ๊บๆ”ผมใช้มุกไอ้เพลยง้อไอ้พี่เต้ครับพวกไอ้เพลย์แอบขำกันใหญ่เลยครับ(ไอ้เพื่อนชั่ว กรูงานเข้าอยู่ยังมาขำอีก)
“เหรอครับ แล้วเมื่อกี้นัดอะไรกัน”ไอ้ตอนแรกมันก็พูดเสียงปกติครับ แต่ตอนหลังมันกระชากเสียงซะผมสะดุ้งเลยครับ
“อ๋อ! ก็แพรวที่อยู่ห้อง 5 ที่เป็นน้องสาวพี่พายเค้ามาขอรูปมีน แล้ววันนั้นมีนไม่มีก็เลยเลื่อนเป็นวันนี้ แล้ววันนี้มีนก็ลืม เลยต้องเลื่อนเป็นวันพรุ่งนี้”ผมไม่ได้โกหกนะ ก็แค่ไม่บอกว่าพี่พายฝากแพรวมาขอรูปผม
“แล้วทำไมให้ไอ้พี่พายมาเอา”พี่เต้มันคาดคั้นผมครับ(เอาไงดีวะกรู)
“ก็ไม่รู้ แพรวคงอายมั้ง”ผมตอบปัดๆไป
“เหรอ”ไอ้พี่เต้มันทำท่าไม่ค่อยอยากจะเชื่อเท่าไหร่ แต่เสียงมันก็อ่อนลงแล้วครับ
“อ่ะกินนี่ดีกว่าจะได้ใจเย็นลง”ผมยื่นน้ำชาเขียวปั่นไปให้ไอ้พี่เต้อย่างสุดแสนจะเสียดาย(ของฟรี) ไอ้วีอุตส่าห์ซื้อมาเซ่นผม ผมเลยต้องเอาไปเซ่นไอ้พี่เต้ต่อเลย ถ้ามีธุปนี่ผมคงจุดไหว้ไอ้พี่เต้มันแล้วแหละ(เวอร์)
“ป้อนดิ”มันสั่งผมครับ(มันน่าอายนี่หว่า แต่ไม่เป็นไรจะอายทำไมคนเยอะแยะ)ผมซึ่งกำลังง้อมัน(แล้วกรูไปง้อมันทำไมวะเนี่ย)เลยต้องทำอย่างเลี่ยงไม่ได้ มันดูดน้ำไปมองหน้าผมไป(สบายเลยเนาะ)
“ไอ้วี ไอ้บอย ทำไมมดมันเยอะจังวะ”ไอ้เพลย์ครับมันพูดลอยๆ แต่มาแทงใจดำผมดัง จึ้กเลยครับ(มดมันมาจีบมรึงมัน ชอบล้อกรูจริงๆ)
“เออว่ะกัดกรูจนเจ็บไปหมดแล้วเนี่ย”ไอ้วีครับ เข้ากันดีจริงๆ (มรึงเป็นเพื่อนกรูแน่เหรอวะเนี่ย)
“ก็หวานขนาดนี้มดมันจะขึ้นก็ไม่แปลกหรอก”ไอ้บอยพูดครับ
“งั้นเหรอครับคุณเพื่อน ถ้าไม่อยากเป็นคนทุพลภาพ ล่ะก็ช่วยกรุณาหุบปากด้วย” ผมหันไปมองพวกมันอย่างคาดโทษ(ฝากไว้ก่อนเหอะอย่าให้ถึงทีกรูมั่งนะ) ซึ่งพวกมันก็หาได้นำพาไม่ มันก็ยังคงล้อเลียนผมกันต่อไป ส่วนไอ้คุณพี่เต้ก็ดันหัวเราะไปกับพวกมัน (ทำไมไม่มีใครเข้าข้างกรูเลยวะ โฮ TToTT ชายกลางเคอะพวกมันแกล้งหญิงพจน์ )
ในความคิดอันติ๊งต๊องของไอ้มีนคนนี้
“นังพจมีน”(พด-จะ-มีน)คุณหญิงแม่หรือไอ้เพลย์จิกเสียงเรียก
“ฮะ...เจ้า”อ้าว! ไม่ใช่ผิดเรื่อง เอาใหม่ “มีอะไรเหรอเคอะ คุณหญิงเพลย์”หญิงพจน์ตอบ
“ไปถูบ้านสิยะ หล่อน”หญิงเล็กหรือไอ้วีสั่ง
“คุณหญิงแม่เคอะ ดูนังพจมีนมันสิคะ มันยังนั่งบื้ออยู่เลย”หญิงใหญ่หรือไอ้บอยฟ้อง
“หล่อนไปทำเร็วเข้าสิยะ”คุณหญิงเพลย์พูดแล้วผลักหัวพจมีน (กระซิก กระซิก)
“คุงแม่ แกล้งพี่พกเหรอคัก(คุณแม่แกล้งพี่พจน์เหรอครับ)”ชายเล็กหรือไอ้พี่เต้พูด
“ต๊าย! ชายเล็กออกมาทำไมลูก นังพจมีนฉันสั่งให้แกดูตาเล็กไว้ไม่ใช่เหรอ นี่แนะ”คุณหญิงเพลย์ผลักหัวพจมีนอีกรอบ(อ้าว! กรูผิดอีกแล้ว)
“กระซิก กระซิก”ขอบีบน้ำตาก่อน เหมือนนางเอกหนังที่ถ่ายทอดทางช่องหน้าต่างเเละประตู
“ดูสิคะคุณหญิงแม่มันสำออยใหญ่เลย” หญิงใหญ่บอยทำหน้าเหยียดๆแล้วฟ้องคุณหญิงเพลย์
“ใช่ค่ะ อย่าแกมันต้องโดนแบบนี้”หญิงเล็กวีถีบพจมีนล้มเป็นลูกขนุน หลังจากนั้นพจมีนก็สติแตก (ในนามของดวงจันทร์ข้าจะลงทัณมันเอง) และมอบแอลฟ่า เบต้า แกมม่า เเละสกายคิกให้คุณหญิงเพลย์ หญิงใหญ่บอย และหญิงเล็กวี ไปคนละดอก ก่อนวิ่งร้องไห้ฟูมฟายเหมือนคนบ้าไปฟ้องชายกลางว่าโดนกลั่นแกล้ง(แต่ว่า ไอ้ชายกลางมันหายหัวไปไหนวะ)
“ชายกลาง”พจมีนเรียกชายกลาง
เปรี้ยง...
“แปลงร่าง...เป็นชายกลาง”ชายน้อยเต้ที่ดูเหตุการณ์อยู่นานทนไม่ไหวเลย เลิกแกล้งเป็นชายน้อย แล้วแปลงร่างราวกับไอ้มดแดง(ไรเดอร์ ไรเดอร์ เพลงประกอบเรื่องไอ้มดแดง) เป็นชายกลาง
“พจมีน”ชายกลางเต้เรียกพจมีนแล้วอ้าแขนรอพจมีนวิ่งมากอด เหมือนละครน้ำเน่าหลังข่าว
“ชายกลาง”พจมีนวิ่งเข้าหาชายกลางอย่างสโลว์โมชั่น เหมือนละครรักหวานแหวว ..................ก่อนจะเปลี่ยนเป็นหนังฆาตกรรม รักหลอน ซ่อนความอาฆาตแค้น พจมีนกระโดดถีบชายกลางเต้ด้วยความเร็วแสงด้วยความแค้นอย่างสุดซึ้งก่อนจะแจกหมัดฮุกไปหลายดอก จนชายกลางเต้ลอยละลิ่วไปกับพร้อมหญิงเพลย์ หญิงใหญ่บอย และหญิงเล็กวี(ลางไม่ดีอีกแล้ว ทั้งสามพูดพร้อมกัน เฮ้ยแต่! นี่มันเรื่องบ้านทรายกอง(ทอง) แถไปเรื่องโปเกม่อนได้ไงวะ)
“ออกนอกโลกไปโลด 5 5 5” แล้งหญิงพจมีนก็ชูสองนิ้วขึ้นฟ้าแล้วแหกปาก 360องศาหัวเราะดังลั่น ก่อนจะคอบครองบ้านมืด(สว่าง)วงศ์แต่เพียงผู้เดียว
...จบแล้ว...
“ทำไมชอบทำหน้าประหลาด แฟนกรูนี่ติ๊งต๊องจริงๆ”ไอ้พี่เต้พูดแล้วดึงแก้มผมสองข้าง โดยมีไอ้สามทหารเสือนั้นหัวเราะเป็นแบ็คกราวอยู่เบื้องหลัง ทำให้ผมตื่นจากความคิดอันแสนจะมีความสุข (ไอ้ปีศาจกรูกำลังมีความสุขเลย แล้วเมื่อกี้ว่าใครติ๊งต๊อง) ก่อนจะหันไปแจกค้อนให้พวกไอ้เพลย์ แล้วก็ไอ้พี่เต้
“เพื่อนมรึงนี่ตลกว่ะ”ไอ้พี่เต้ขำผม
“ผมก็คิดอยู่พี่ ไม่น่าหลงมาคบมันเลย”ไอ้เพลย์พูดแล้วขำท่าทางเอ๋อๆของผม (ไอ้เพื่อนชั่ว กรูงอนมรึงจริงๆนะ)ผมเลยงอนมัน
“โอ๋ๆอย่างอนกรูดิ กรูพูดเล่นมรึงออกจะน่ารักขนาดนี้”ไอ้เพลย์กลั้นยิ้มแล้วลูบหัวผม(กรูไม่ใช่แมวนะโว้ย)
“ไม่ต้องมาตบหัวแล้วลูบหลังเลย”(กรูเคืองอย่างมาก จงมาง้อซะดีๆ)
“มีนครับเพลย์ขอโทษ ยกโทษให้เพลย์นะ”ไอ้เพลย์มันทำหน้า(แอบ)จริงจัง
“ก็ได้...แต่กลางวันเลี้ยงข้าวกรูด้วย”ผมยื่นขอเสนอให้มัน
“ตกลง”มันตกลง แล้วก็แอบยิ้ม
“ถ้ามรึงอยากจะหัวเราะก็หัวเราะเหอะกรูไม่ว่าหรอก”เท่านั้นแหละครับ มันก็หัวเราะอย่างกับโน้ต อุดม มาโชว์เดี่ยวให้ดู ตอนนี้คนในโรงอาหารเริ่มมองแล้วครับ เค้าคงจะสงสัยกันว่าไอ้พวกนี้มันหัวเราะอะไรกัน
“ผมไปรอเข้าแถวแล้วนะ”ผมบอกไอ้พี่เต้แล้วรีบ ลากไอ้สามทหารเสือให้ ไปจากโรงอาหารซะทีก่อนที่ศรีธันญาจะมารับพวกมันไปผมไม่อยากกำพร้าเพื่อน ตอนกลางวันไอ้เพลย์มันก็เลี้ยงข้าวผมไปตามระเบียบ ส่วนตอนเย็นที่สนามบาสคึกคักมากเลยครับคนเยอะสุดๆ ทั้งผู้หญิงที่มาเชียร์กับพวกผู้ชายที่มาคัดตัว ส่วนผมกำลังชั่งใจว่าจะใส่ไอ้ยูนิฟอร์มห่วยๆนี่ดีมั้ย
“มีนมรึงออกมาได้ยังวะ”ไอ้โจเรียกผม ตอนนี้ผมอยู่ในห้องน้ำของชมรม ส่วนพวกชมรมบาสกำลังเปลี่ยนเสื้อผ้าอยู่ข้างนอก ผมกำลังทำใจกับการใส่ชุดจิตเสื่อมนี่
“เออ! กรุขอทำใจก่อนสิวะ”ผมตะโกนบอกมัน
“555 เร็วๆดิทำใจอะไรนานนักวะ”ไอ้โจพูดครับ(แมร่งเยาะเย้ยกรูชัด)ผมเลยใส่มันไปให้รู้แล้วรู้รอด (แมร่งเอ๊ย!ทำไมเสื้อมันตัวใหญ่แบบนี้วะไหล่กรูโผล่แล้วนะ กางเกงนี่จะสั้นไปไหนประหยัดงบรึไงวะ ไอ้คนไปซื้อชุดนี่มันต้องโรคจิตแน่ กรูไม่น่ามาเป็นผู้จัดการชมรมบาสเลย)ผมขยับเสื้อให้มันเข้าที่ แถมเสื้อมันยาวมากจนคลุมขาอ่อนแครึ่งนึงเลย(หรือกรูเตี้ยเองวะ)
“พี่เพลงกางเกงมันสั้นแบนนี้ล่ะ มันหนาวขายังไงก็ไม่รู้”ผมออกไปโว้ยไอ้พี่เพลงกัปตันทีเฮงซวย ที่เป็นคนให้ผมใส่ชุดจิตเสื่อมนี่ แล้วไอ้เสื้อนี่มันจะโชว์ไหล่ไปถึงไหนเนี่ย ผมต้องดึงมันขึ้นเรื่อยๆ(กรูเหมือนไปขโมยเสื้อพ่อมาใส่เลย)
“ก็...มรึงตัวเล็กเองช่วยไม่ได้ แล้วชุดนี้มันก็เป็นชุดของผู้หญิงที่เป็นผู้จัดการทีมคนที่แล้ว เพราะฉะนั้นมรึงก็ใส่ไปเหอะอย่าบ่นมาก”ไอ้พี่เพลงพูดปัดความรับผิดชอบ (แต่แมร่งจ้องขากรูจัง โรคจิตรึไงวะ)
“ก็ไม่เลวนี่หว่าขามรึงขาวดี”ไอ้โจพูดครับ
“กวน...กรูผู้ชาย นี่มันควรให้ผู้หญิงใส่ชัดๆ”ผมทำหน้าบูดครับ อยากไปเปลี่ยนชุดจะแย่อยู่แล้ว
“พอๆไปกันได้แล้ว”ไอ้พี่เพลงมันตัดบทแล้วเดินออกไป พร้อมๆกับสมาชิกในชมรมผมก็เลยต้องตามออกไปอย่างช่วยไม่ได้ แถมผมยังต้องหอบของจำพวก กระติกน้ำ ผ้า อุปกรณ์ทำแผล คนเดียวเหมือนบ้าหอบฟางโดยที่ไม่มีคนช่วย(เดี๋ยวกรูจะไปฟ้องปวีณา)
“โจดึงเสื้อให้กรูหน่อยดิ”ระหว่างที่ผมหอบของ ไอ้เสื้อเฮงซวยนี่มันก็ชอบหลุดจากไหล่ผมจริงๆ ผมเลยให้ไอ้โจดึงมันขึ้นให้ เพราะมือไม่ว่าง
“หึม อ่อยกรูเหรอ”มันพุดแล้วมองผมซักพัก แล้วดึงเสื้อขึ้นให้
“ตีนเหอะใครเค้าไปอ่อยมรึง เสื้อมันตัวใหญ่ต่างหาก”ผมว่ามันแล้วไอ้โจมันก็หัวเราะ(บ้าป่ะ)
ในที่สุดผมก็หอบของมาถึงสนามบาส แล้วเอาสมุดรายงานตัวไปไวที่โต๊ะแล้วคอยให้ พวกที่มาคัดตัวมาลงชื่อ
“น้องครับของม.6อยู่ไหนครับ”(แมร่งว่างอยู่โล่ๆ จะถามกรูทำเพื่อ)ไอ้รุ่นพี่ที่มาต่อแถวลงชื่อถามผมครับ
“นี่ครับ”ผมหยิบให้พี่เค้า
“ไหล่ขาวจังเลยนะครับ”(อ้าว! ลงชื่อแล้วมาเกี่ยวอะไรกับไหล่กรูวะ จ๊าก! ไอ้เสื้อจิตเสื่อมมันจะหลุดไปไหนของมันฟะ กรูไม่อยากอ่อยมันนะเฟ้ย )ผมรีบดึงเสื้อขึ้นเลยครับ (โฮ! TToTT น่าอับอายที่สุด)
“ครับ พี่ลงเร็วๆสิครับ”ผมเร่งมัน เพราะมันเขียนไปมองผมไปแล้วชาติไหนมันจะเสร็จวะ
“ไอ้มีนเดี๋ยวตรงนี่กรูทำเอง”ไอ้พี่เก่งที่มองอยู่นาน เลยเดินมาทำแทน (ทำไมมันเขียนเร็วกันจังวะ) ผมเลยไปนั่งหลบมุมอยู่ตรงเก้าอี้ข้างสนาม
“ไอ้มีนมรึงมานั่งอ่อยอะไรแถวนี้วะ”ไอ้เพลย์ครับมันเดิน เอาหมามาปล่อยใส่ผมครับ
“อ่อยแป๊ะมรึงสิ”ผมด่ามันครับ แต่มันกลับหัวเราะครับ(นี่ก็บ้าอีกคน)
“คิดไงใส่ชุดนี่วะ”ไอ้เพลย์มันมองผมอย่างสำรวจ
“ก็ไอ้พี่เพลงอ่ะดิมันสั่งให้ใส่”ผมทำหน้ามุ่ยครับ คิดแล้วเซ็งในอารมณ์
“555 เดี๋ยวกรูไปวอร์มก่อน ระวังถูกฉุดนะมรึง”ไอ้เพลย์พูดก่อนวิ่งไปหาพวกไอ้บอย ทิ้งผมให้นั่งอยู่คนเดียว หลังจากนั้นไม่นานไอ้พี่ก็ให้พวกที่มาคัดตัว จับฉลากแบ่งสาย แล้วก็เริ่มการคัดตัวทันที ส่วนผมก็นั่งมองไปเรื่อยครับ (โห!นี่มันเล่นบาสหรือมันทำศึกกันวะเนี่ย)พวกนั้นเล่นกันแรงมากเลยครับ
“นี่ ทำแผลให้หน่อยดิ”หลังหมดครึ่งแรก คนที่น่าจะเป็นรุ่นพี่ผม ยื่นเข่ามีแผลถลอกอยู่ท่าทางจะล้มมาให้ผมทำแผลให้ ผมเลยต้องเป็นพยาบาลจำเป็น
“เฮ้ย! ไม่เอาแอลกอออล์”ไอ้รุ่นพี่คนนั้นบอกแล้วจับมือผมไว้ ในขณะที่ผมกำลังจะเอาแอลกอฮอล์ทำความสะอาดแผล
“แค่เช็ดรอบแผลไม่แสบเท่าไหร่หรอกน่า”ผมบอกมัน
“อือ”มันพยักหน้า แต่ยังไม่ปล่อยมือผม ผมเลยค่อยๆทำแผลให้มันจนเสร็จ
“เสร็จแล้ว”ผมบอกมัน แต่มันก็เอาแต่มองหน้าผม(มองไมวะ)
“ไอ้เฟรมมรึงจะมาได้ยังวะ มันแต่มองน้องเค้าอยู่นั่นแหละมาได้แล้วโว้ย”เพื่อนของมันเรียก มันถึงได้เลิกมองหน้าผมแล้วเดินไปตบหัวเพื่อนมัน
“ไอ้มีนเอาน้ำมาเสิร์ฟดิ”ไอ้พี่เพลย์ที่นั่งวางมาดราชา อยู่ที่โต๊ะกรรมการครับ มันใช้ผมให้เอาน้ำไปให้(เดี๋ยวกรูก็แอบใส่ยาถ่ายให้กินเลยนี่)
“คร้าบ” ผมตักน้ำไปให้มัน แต่ระหว่างทางก็มีสายตามองผมแปลกๆ ผมเลยรีบเอาน้ำไปให้มัน แล้วรีบกลับที่เดิม...แต่
“น้องเอาน้ำมาให้พี่ด้วยสิ”ไอ้พวกรุ่นพี่ที่นั่งอยู่ข้างสนามตะโกนบอกผม ผมเลยจำใจต้องไปเอาน้ำมาให้พวกนั้นอย่างเลี่ยงไม่ได้ ผมเลยหอบไปทั้งกระติกให้พวกนั้นตักกันเองเลย จะได้ไม่ลำบากผม (555 ฉลาดจริงกรู)
“น้องเช็ดหน้าให้พี่หน่อยสิ”หลังจากที่ผมหอบน้ำไปให้พวกนั้น ไอ้รุ่นพี่คนที่หัวตั้งๆมันก็ใช้ผมเช็ดหน้า(เป็นง่อยรึไงวะถึงเช็ดเองไม่ได้) แต่ด้วยหน้าที่ของผู้จัดการ ต้องดูแลพวกนักกีฬามันก็ต้องทำครับ ผมเลยเช็ดหน้าให้มันครับ
“มือนิ่มจัง เป็นผู้ชายจริงๆเหรอเนี่ย”มันจับมือผมที่เช็ดหน้าให้มัน แล้วก็ถามได้น่าส่งไปเกิดใหม่เป็นอย่างมาก
“เออ!”ผมดึงมือผมออก แล้วตอนห้วนๆ(แค้นเคืองเป็นอย่างมาก)
“พี่ล้อเล่นน่า”มันพูดยิ้มๆ....แล้วดีดหน้าผากผมเบาๆก่อนจะเดินไปที่สนาม (อะไรของมันวะ)
‘พี่เต้สู้ๆๆ’
‘พี่เต้หล่อจังเลย’
‘พี่กราฟเท่สุดๆ’
เสียงอะไรต่อมิอะไรอีกมากมาย ดังมาจากทั้งหญิงแท้หญิงเทียม ที่นั่งเชียร์อยู่ที่อัศจรรย์ดังขึ้น ทำให้ผมหันหน้าควับไปที่สนามทันทีที่ได้ยินเสียงเรียกชื่อไอ้พี่เต้ พอมองไปก็เห็นไอ้พี่เต้กำลังเล่นบาสอย่างตั้งใจ (มันมาได้ไงวะ แต่ทำไม่มันเท่จังวะ เฮ้ย! ไม่ได้ๆไปชมมันได้ยังไง)ผมสะบัดหัวหน่อยๆเพื่อไล่ความคิด ไอ้พี่เต้เล่นบาสเก่งมากเลยครับ ไม่ผิดหวัดจริงๆที่ตอนนั้นผมอยาก ให้มันมาอยู่ทีมบาส อันนี้ต้องขอยอมรับครับเพราะว่ามันเท่จริงๆ
มีช่วงหนึ่งที่มันเหลือบมองมาที่ข้างสนามแล้วเห็นผม มันขมวดคิ้วแล้วหยุดชะงักไปนิดนึง ก่อนจะเล่นต่อจนจบเกม สรุปแล้วผลปรากฏว่าไอ้พี่เต้ได้เข้ารอบชิงครับซึ่งจะเเข่งต่อกันพรุ่งนี้ พอการแข่งจบลงไอ้พี่เต้มันก็ตรงมาหาผมทันที
ฟุบ........ไอ้พี่เต้มันถอดเสื้อ แล้วโยนมาคลุมหัวผมไว้ ก่อนบอกให้ผมใส่ และหลังจากนั้น เสียงกรี๊ดก็ดังสนั่นเลย
“ใส่ซะ”
‘อ๊าย! พี่เต้หุ่นดีมาก’
‘พี่เต้เท่มากกกก’
‘หุ่นน่าซบมากเลยค่ะพี่’
‘อิจฉามีนมากมาย’
เเละอีกสารพัดเสียง
“อะ...อื้อ”ผมตอบรับเสียงเบา เพราะอายจนทำอะไรแทบไม่ถูก(แมร่งคนมองกันทั้งสนาม)
“ทำไมไม่ใส่เสื้อกรู รังเกียจเหรอ”ไอ้พี่เต้ทำหน้าหงุดหงิดที่ผมยังไม่ใส่เสื้อของมันสักที
“ก็มันเปียกเหงื่อ”ผมพูดแล้วยื่นเสื้อให้มันดูว่ามันเปียงเหงื่อจริงๆ มันก็เลยมีสีหน้าอ่อนลง
“แล้วทำไมถึงแต่งตัวแบบนี้”
“ก็มันเป็นชุดยูนิฟอร์มของผู้จัดการชมรมนี่”ผมพูดเสียงอ่อย(ทำไมรู้สึกเหมือนทำความผิดวะ)
“ไปลาออกซะ แล้วห้ามใส่ชุดแบบนี้อีก เข้าใจมั้ย”ไอ้พี่เต้มันพูดก่อนจะดึงเสื้อผมที่หลุดจากไหล่ไปตั้งแต่ตอนไหนก็ไม่รู้ ก่อนจะดึงมือผมให้หาไอ้พี่เพลง
“พี่เพลงผมจะให้มีนออกจากชมรมบาส”ไอ้พี่เต้พูดด้วยน้ำเสียงจริงจัง ส่วนผมก็เอ๋อจนพูอะไรไม่ออก
“มีเหตุผลอะไร”พี่เพลงถามไอ้พี่เต้อย่างนิ่งๆ ตามสไตล์เฮียแก
“เหตุผลก็คือผมไม่อยากให้แฟนผมอยู่ไงครับพี่”ไอ้พี่เต้ก็หน้านิ่งไม่แพ้กัน(มันจะทำสงครามประสาทกันรึไงวะ)
“หึ ถ้ากรูไม่ให้มีนออกแล้วจะทำไมวะ”พี่เพลงพูดอย่างกวนๆ
“ก็ไม่ทำไมหรอกครับเดี๋ยวผมไปคุยกับคุณครูอดิศักดิ์เองก็ได้”คุณครูอดิศักดิ์เป็นครูที่ปรึกษาของชมรมบาสครับ แต่วันนี้แกติดธุระเลยไม่ได้มา
“เกินไปรึเปล่าวะ”พี่เพลงพูดแล้วจ้องหน้ากับไอ้พี่เต้
“ไม่เกินไปหรอกครับ ผมไม่อยากให้แฟนผมเหนี่อยและเปลืองตัวไปมากกว่านี้ อย่าคิดว่าผมไม่รู้นะว่าพวกพี่คิดจะทำอะไรกับแฟนผมน่ะ”
“ฮึ”พี่เพลงชักสีหน้าไปวูบนึงก่อนจะยิ้มเยาะไอ้พี่เต้ แล้วกระซิบเสียงเบาให้ไอ้พี่เต้ได้ยินคนเดียว พี่เพลงกระซิบอะไรก็ไม่รู้แต่ผมเห็นมืออีกข้างของไอ้พี่เต้กำแน่นเลย ผมกลัวมันมีเรื่องก็เลยเลี่ยงออกมา
“พี่เต้ไปเหอะ”ผมเลยดึงมือพี่เต้ให้ออกไปจากตรงนั้น มันก็ขืนตัวหน่อยๆในตอนแรก แต่สุดท้ายมันก็เดินตามผมไป ผมบอกให้มันรออยู่หน้าห้องชมรมเพราะผมจะไปเปลี่ยนเสื้อผ้า
ปัง................... ประตูปิดเสียงดัง ทำผมสะดุ้งจนทำชุดนักเรียนหล่นไปกอนที่พื้น
“พี่เต้...OoO”ไอ้พี่เต้มันคว้าตัวผมเข้าไปกอดจากข้างหลัง ผมตกใจหมดเลยครับ แต่จากนี้ไปตะหากที่ทำให้ผมตกใจยิ่งกว่า
“มีน...รู้รึเปล่าว่ากรูคิดยังไงกับมรึง”
o22
...
ขอบคุณทุกรีพลายครับ :pig4: ขออภัย o1ในความรั่วของมีนคนนี้ด้วยนะครับ
เเล้วจะมาต่อให้พรุ่งนี้(รึเปล่า) คิคิ :L1: รีดเดอร์เช่นเคยคร้าบ
ยังไงก็ติชมกันได้นะครับ :o11:
-
แล้วรู้มั้ยว่าทำให้คนอ่านค้างขนาดไหน :serius2:
มาต่อไวไวเลยนะ :call: :call:
-
:z13: :z13: :z13:
มาแว้ววววววว
-
จะบอกอะไรน่อ อยากรุ้ๆๆๆ 555+
หลังจากเปนแฟนแบบมึนๆ มาซักพัก ต่อจากนี้คงกระจ่างแล้วแหละ ฉลองงงงงงงงง
ว่าแต่พี่เพลงพูดไรกับพี่เต้หว่าาา อยากรุ้แฮะ
-
ค้างอีกล่ะ
:serius2: :serius2:
-
-กรูรักเมิง
ช่ายป่ะ :-[
-
ไอ่พี่เพลงทำตัว น่าให้พี่กราฟไปจับกด ฮ่าๆ
กราฟเพลง กราฟเพลง!!!!
ค้างอ่า........... :call: :call:
-
ค้างๆๆๆ :serius2:
-
ง่ะ แล้วตกลงคิดไงอ่ะ
โอมจงมา จงมา
มันค้างอ่ะ
-
งานเข้าทั้งคู่ :laugh:
:serius2:
-
ค้างนะเฟ้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย :serius2: :serius2: :serius2:
-
^^
-
กรี๊ดด ค้างมาต่อไวๆนะคะ
-
ค๊า่งงงง มากมาย!!!~
:m31: :m31:
-
อิพี่เพลงนี่แอบเลวหรือเปล่าเนี่ย :angry2:
แต่ว่ามาลงแค่นี้ แอบค้างนะจ๊ะน้องมีน o18
มารอจ้ะ มารอ...
-
คิดยังไงหน่ะเหรอ
ต่อใลงยังคิดออกเลย
พี่เต้หน่ะ
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
คิดจะเสียบมีนใช่มั้ย :-[
//โดนตบ
-
ตายแล้ว บรรยากาศเป็นใจ ปรือสิ่งแวดล้อมอำนวยค่ะนั่น กล้านะค่ะ อีพี่เต้
มีนยอมๆเขาไปเถอค่ะลูก 55555 :pig2:
-
ค้างทุกตอน
ขอฟินนาเร่บ้าง อาราย บ้าง
-
คิดยังไงคะพี่เต้ ><
น้องมีนน่ารักกก
-
:serius2:
มันจะค้างไปหนายยยยยยยยยยยย :z3:
-
น้องเค้าจะไปรู้ม๊ายยยย
เอ็งก็บอกซะทีเด้.. :angry2:
-
แล้วคิดยังไงอ่ะ..มาเฉลย ไวๆเน้ออ
-
คิดอารายหว่า....
อยากรู้จริงๆๆมาต่อไวไวนะคร้าฟฟ
:-[ :-[ :-[
-
:กอด1:
-
กรี๊ด!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! ขอดังๆและยาวๆ
น่ารักมากๆอ่ะ ^^
หนูมีนรั่วดีจัง คนอะไรก็ไม่รู้ น่ารักจริงๆ :o8:
คุณพี่เต้คะ ลำบากหน่อยนะคะ ก็อย่างว่าอ่ะนะ น้องเค้าน่ารัก เลยมีแต่คนคอยจ้องจะแย่ง คิกๆ
น้องหนูเป็นพวกซื่อ ใส ไร้เดียงสาอย่างนี้ ก็ทำใจลำบากหน่อยล่ะนะ 555
-
ค้างได้อีก
ขอเต็มๆซักทีเถ๊อะ
:call: :call: :call:
+1 ให้เลย :L2:
-
เเจ้งข่าวนิดหน่อย
มีนไม่ได้อยากทำรีดเดอร์ค้างนะครับ
เเต่ตอนต่อไป มีน...ไม่กล้าลงอ่ะ :-[
มันน่าอับอายที่สุด :sad4:
เดี่ยวขอทำใจก่อน :laugh:
-
กี๊ดดดดดดดดดดดด
ห้ามทำใจนานนะคะ
:-[
-
มาเลยๆ ไม่ต้องทำใจ
ไม่ต้องอาย คริคริ
:impress2:
-
ไม่เป็นไรค่ะน้องมีน ถ้าน้องมีนอาย พี่จะอ่านไปอายไปเป็นเพื่อนน้องมีนละกันนะคะ
:m20:
-
อย่าทำใจนานนักน้อ :haun4:
-
ไปแอบรักตอนไหนเนี่ย
-
จะมาอายอะรัยตอนนี้ หยุดอายเหอะ รออยู่นะ
-
โอ้โห
อยุด้วยกันอย่าอายเลยนะ
-
กะ กะ กริ๊ส สลบเยย
มาต่อไวๆน้า
จะไม่นอนเลย
จะรอเยย
555
:sad4:
-
ผู้จัดการชมรมไม่ใช่ดาวยั่วนะจ้ะเพลง
แล้วไปคุยอะไรกับเต้น้าอยากรู้จริง
ปล.น้องมีนเดี๋ยวพี่อายเป็นเพื่อนมาต่อเหอะจ้า พี่ค้างคา :z3:
-
Artiacal 13
ความเดิม
“พี่เต้...”ไอ้พี่เต้มันคว้าตัวผมเข้าไปกอดจากข้างหลัง ผมตกใจหมดเลยครับ แต่จากนี้ไปตะหากที่ทำให้ผมตกใจยิ่งกว่า
“มีน...รู้รึเปล่าว่ากรูคิดยังไงกับมรึง”
...
“แล้วพี่คิดอะไรไรล่ะ ผมเบี่ยงตัวออกจากอ้อมกอดไอ้พี่เต้”(เอาตัวรอดไว้ก่อนพ่อสอนไว้)
“กรู...รักมรึง”ไอ้พี่เต้มันพูดแล้วทำหน้าจริงจัง เล่นเอาผมเขินอายราวกับหญิงสาวแรกแย้มที่กำลังมีความรัก
“บ้า...พี่เต้อ่ะ” :-[ผมผลักมันแล้วบิดไปบิดมา(กรูไม่ทันตั้งตัวนะ)
“แล้วมีนล่ะคิดยังไงกับพี่”มันทำสาวตาหวานเยิ้มให้ผม ราวกับจะอ้อนวอน ขอคำตอบจากผม
“ผะ...ผม...ไม่รู้”ผมตอบไม่เต็มเสียง เพราะยังไม่ค่อยเเน่ใจเท่าไหร่
“งั้นลองคิดตามที่พี่บอกนะ ถ้าสมมุติพี่ไม่สนใจเราแล้วไปควงคนอื่นเราจะรู้สึกยังไง”ผมลองคิดตามที่มันบอก ถ้าเป็นอย่างนั้นจริงๆผมก็คงโกรธมันมากๆ แล้วก็รู้สึกใจหายหน่อยๆ หรือว่าความจริงแล้วผมจะชอบมันมาตั้งนานแล้ว ตั้งแต่ที่ชอบแอบมองมันบ่อยๆ ตั้งแต่ตอนที่ยังไม่รู้ตัวตนของมัน ตอนที่ยังไม่เคยคุยกัน แต่ผมก็บ่ายเบี่ยงมาตลอด ถึงไอ้พี่เต้มันจะทำให้ชีวิตผมวุ่นวาย แต่ก็ปฏิเสธไม่ได้ว่ามันก็มีอิทธิพลต่อผมอยู่มาก ผมคงจะรักมันจริงๆนั่นแหละ
“ผม...กะ...ก็...รัก...พี่เหมือนกัน”ผมก้มไม่กล้ามองหน้ามัน
“มีน”ไอ้พี่เต้มันทำหน้าตกใจแล้วกอดผมแน่น ก่อนจะยิ้มกว้างให้ผม
“ไปเปลี่ยนเสื้อผ้าไป...”พี่เต้มันให้ผมไปเปลี่ยนเสื้อผ้าในห้องน้ำ พอเปลี่ยนเสร็จไอ้พี่เต้ก็พาผมไปเดินเที่ยวที่ ตลาดคนเดิน
“พี่เต้หมวกนี่เท่จัง”ผมหยิบหมวกมาใส่ให้พี่เต้ก่อนจะทำหน้าสำรวจ
“เป็นไงเค้าหล่ออ่ะดิ”ไอ้พี่เต้มันยิ้มอวดจนน่าหมั่นไส้
“แหวะ ไม่เห็นหล่อเลย”ผมแลบลิ้นใส่ไอ้พี่เต้ ก่อนเดินหนีมันไป มันเลยถอดหมวกแล้ว วางไว้ที่เดิมแล้ววิ่งตามผมมาก่อนจะผลักหัวผมเบาๆ
“พี่เต้อ่ะ...เเต่ไม่นึกเลยว่าคุณชายอย่างพี่จะมาเดินที่แบบนี้เป็นกับเค้าด้วย”ผมค้อนมันหน่อยที่ผลักหัวผม ก่อนจะพูดผมแขวะมัน
“เอ้า พี่เป็นคุณชายติดดินไง 555”พี่เต้หัวเราะดังลั่น แล้วยิ้มให้ผม ผมชอบรอยยิ้มของพี่เค้าจัง
“เหรอคร้าบ พี่เต้ผมอยากกินลูกชิ้น”ผมอ้อนมันให้ไปซื้อลูกชิ้นให้ ซึ่งมันก็ตามใจผมเต็มที่ ผมเดินดูของกับมันไปเรื่อยจนจวนจะมืดแล้ว ไอ้พี่เต้มันก็เลยขับรถไปส่งผมที่บ้าน
“อากาศดีจัง”พี่เต้ขับรถช้าๆ ชมบรรยากาศไปเรื่อยๆตอนนี้ รถแทบไม่มีเลยครับ
“งั้นพรุ่งนี้ไปขับรถเล่นกันมั้ย”พี่เต้พูดด้วยน้ำเสียงนุ่มนวล
“อื้อ”ผมกอดเอวไอ้พี่เต้แล้วซึมซับความสุขไปเรื่อยจนถึงบ้าน
“ผมเข้าบ้านแล้วนะ”ผมลาพี่เต้
“อื้ม ฝันดีนะครับ”พี่เต้หอมแก้มผมเบา ทำให้ผมเขินจนแทบทำอะไรไม่ถูก
“พี่เต้...”ผมเรียกพี่เต้เบาๆ
“ครับ”มันทำสีหน้าอ่อนโยนรอฟังว่าผมจะพูดอะไร
“ขับรถดีๆนะ แล้วก็ฝันดีด้วย”ผมหอมแก้มมันแล้วก็วิ่งเข้าบ้านไป แล้วไปนอนกลิ้งเหมือนคนบ้าอยู่บนเตียง
................
ทุกคนคิดว่าทั้งหมดนี่มันเรื่องจริงเหรอ
หยุด.................
ถ้าทุกคนกำลังคิดว่าเรื่องมันจะเป็นแบบนี้ล่ะก็............
เลิกคิดไปได้เลยนะครับ...
ถ้าไอ้พี่เต้มันดีขนาดนี้ล่ะก็ ผมคงไปหาน้ำมนต์มาสาดใส่แล้วแหละ เพราะมันผีเข้าชัวว์
ตอนนี้ผมมั่วขึ้นเองครับ 5555 อันนี้เป็นตอนเล่นๆครับของจริงยังไม่มา
สรุปเเล้ว artical 13 นี้มีไว้ให้ทุกคนอ่านเล่นครับ 5555
ฟิ้ว :oni1: และสุดท้าย
ไอ้มีนคนนี้ก็โดนรีดเดอร์รุมกระทืบ :sad2:เพราะหลอกลวงให้อ่านมาได้ตั้งนาน เดี๋ยวเอาตอนจริงๆ
มาให้ครับ คิคิ :interest: :laugh3:(หัวเราะแบบชั่วร้าย)
-
หูย ...........................มันน่านัก หึย .....................
เด๋วๆๆ :impress2:
-
ขอความจริงเร็วๆนะค้า
:fire:
-
ยิ้มค้างเลย ทำกันได้นะ มีน :angry2:
-
อ่านสักนิด เริ่มรู้สึกว่า
อิพี่เต้มันบ้าป่ะ กินไรผิดไปป่าวเนี่ย ฮ๋าๆ มันดูใจดีเกินเหตุ
สุดท้ายก็โล่งใจ เฮ้ออออ จะดิ้นตาย อิพี่เต้ไม่มีทางหวานหยดขนาดนั้นได้แน่ๆ
-
ว่าและ ทำไมแปลกๆ
อะไรๆมันก็ดูง่ายไปหมด หลอกกันได้นะ
55555555555555555555555555
-
ฮ่าๆๆ
มีนิยายปลอมด้วยอ่ะ
-
อ้าวๆๆๆ :z6:
ล้อเล่นๆ :กอด1:
-
ตอด่วนค่ะ อิอิ ติดตามอ่านรวดเดียวจนถึงตอนนี้
พี่เต้น่ารักดี โฮะๆ
ค้างอ่ะ เราก็หลงเชื่อ แต่ก็คิดว่าอะไรมันจะง่ายขนาดนั้น
:mc4:
-
นี่คืออารมรีดเดอร์ :-[.. :a5:.... o22........ :m31:..................... :z6:
มันน่านักน้องมีนทำงี้ได้ไงห๊ะ :serius2:
-
มาต่อนะคร้าบได้โปรด
รออย่างใจจดใจจ่อ อิอิอิ
:oni2: :oni2: :oni2:
-
แหมๆๆๆ ว่าแล้วมันหวานปะแล่มปะแล่ม...เอาของจริงมาไวๆๆเลยน้องมีน o18
-
:m16:
แบบ ว่า นะ ตอนแรกอ่านไป ยิ้มไป อารมณ์แบบว่า อ๊าย เลยที่เดียว
แต่ก็ติดว่ามันเร็วไป เปล่า อ่ะ
อ่านมาเรื่อย ๆ จบจบ ฮึ
มาต่อเร็วๆๆ นะค่ะ
:m16:
-
สงสัยจะโดนแช่งไปหลายอยู่เอาเหอะ แกล้งกันได้ขอให้โดนแฟนทิ้งงงงงงงงงง สักห้านาที :m16: :m16: :m16: :m16:
-
เวรกำนั่งอ่านมาตั้งนาน
:z6:
-
มันน่า :fcuk: :m23: :m23:
-
กร้ากกกกกกกกกกกกส์ ฮาอ้ะน้องมีน ทำไปได้นะคนเรา มิน่าถึงได้อาย :m20:
(แต่ที่จินตนาการมานั่นมันพี่เต้ตัวปลอมชัดๆนะคะ)
-
หุบยิ้มแทบไม่ทัน
หลอกกันได้ไง :serius2:
เอาของจริงมาส่งด่วน
-
แรงงงงงงงงงงงง!!!!!!!!!!!!!!!!!!
รีบมาต่อด่วน ๆ เลยนะจ๊ะ พลีสสสส :sad4:
-
o22
เดี๋ยวเหอะ เดี๋ยวนี้หลอกกัน
ใจร้ายมากกก ปล่อยให้เค้ายิ้มเก้ออ
เดี๋ยวจับเขี่ยนเลยนิ่ ฮะ
o18
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดด :fire:
-
แง่ว มาต่อไวไว น่ะครับ รออยู่เลย ^^
-
นึกว่าพี่เต้จะเปลี่ยนไป !
555555*
-
:call:
เง้อ...
ไรอ่ะ....
หลอกกันซะงั้น...
:serius2:
-
:a5:
-
:serius2: ไรมาอ่านครั้งเดียว 13 ตอนเลยนะ
แล้วใจร้ายทำให้รมเสียอีก :angry2:
-
ขอจริงเร็วๆนี้
:call: :call: :call:
-
อิอิ
-
เดี๋ยะจับตีตายเลยน้องมีน หลอกให้พี่เขินอิพี่เต้เก้อเลยเนี่ย :angry2:
แต่เรื่องจริงอ่ะ มันจะทำให้พี่ใช้อิโมนี้อ๊ะป่าว ---> :jul1: :haun4: :m25:
รออ่านตอนต่อไปนะจ๊ะน้องมีน
-
หลอกกานด้ายงายยอ้า มิยอม
อุสาเขินแทนเลยนะเนี่ย
อิอิ
:really2:
-
:m31:หลอกกันได้
ว่าแล้วมันแปลกๆ :เฮ้อ:
ยกมือขึ้น!!!!!แล้วส่งตอนต่อไปมาซะดีๆ :z13:
-
:m31: :fire:
สุมไฟ
:angry2: ไรเตอร์มาเดี๋ยวนี้นะ!!!
:กอด1: ไรเตอร์คับ
-
^^
-
คนแก่ก็น้อยใจเป้นนะค่ะ
ยิ่งคนเขียน หลอกให้หลงอย่างนี้อะค่ะ
คนแก่เซ็งค่ะ :call: :call: :call: :call:
-
o6 แก้อาถรรพ์เลข 13 รึไงยะ นิยายปลอมก็มีด้วย?! :z6:
-
:impress3:อยากอ่านอีกน้า มาไวๆรอนะ
-
มาหลอกกันได้นะ...ไอ้เราก็ว่ามานเม่งๆๆๆๆ :a5: o22 :z3:
:monkeysad:มาต่อเร็วๆๆๆน้าาาาาาาาาาาาา :call: :call: :call:
-
o18 .....
ไอ้เราก็ว่า ..อย่าอินังเต้ มันจะพูดอะไรแบบนั้นง่ายๆเหรอวะ..
ไม่เอาแบบแหววอ่ะ จะเอา ตบจูบๆ ชอบ
-
เข้าข่ายหลอกลวง
แ้จ้งปวีณา
-
...พี่งเข้าอ่านเรื่องของคู่นี้ และจบเมื่อคืน ไม่รู้นะว่าพี่เต้ย กับน้องมีน จะรักกัน หรือเปล่า
...มันเป็นความรักที่เกิดจาก...ความกลัวของพี่เต้ เลยต้องเอาตัวเข้ามาพัวพัน
...แต่รู้สึกหลังๆๆ เรื่มจะกลายเป็น..ความผูกพันธ์ ไม่นานคงพัฒนาเป็น..ความรัก มั้ง
...เขียนได้ดี เนื้อเรื่องน่าติดตาม ลุ้นตลอดว่า พี่เต้ จะทำอะไรประหลาดๆให้น้องมีนอีก
...ส่วนตอนล่าสุด..ที่น้องมีนจิ้นไปเอง พี่อ่านครั้งแรก คิดเลย เฮ้ย มันไม่น่าจะเป็นแบบนั้น มันเร็วไป
...หรือมันจะมากกว่านั้นหว่าที่จิ้นนี่น้อยไป ฮ่าๆๆ รออ่านตอนต่อไปดีกว่า อย่าทำใจในการเขียนนานนัก
...+1 ให้กำลังใจ นะจ๊ะ มันมีอะไรหว่าถึงต้อง...ทำจายยยนานนนนนนนนนนนๆ :L2:
-
555555555555555555555+
มีตอนหลอกมาด้วยนะคุณ อ่านแล้วก็งงๆว่ามันรักกันไวจัง ที่แท้ก็เรื่องไก่กา
-
หลอกให้อยาก แล้วจากไป :a14:
-
ก็โอนะครับ
เอาเป็นวัฒนธรรมเลยไหม
ตอนที่ สิบสาม เป็นตอนโกหก
เหมือนวัน Foolday ไง เอิ้กๆ
-
โห ทำกันแบบนี้เลย
-
แบบนี้เข้าข่ายหลอกลวงประชาชนนนน
ไม่ยอมมมมม
:serius2:
เอาของจริงมาไวไวเลยนะ
o18
-
ว่าและ
ไอ้เขินบิดไปบิดมาเนี่ย มันกะแดะมากๆๆๆๆๆ รู้สึกดีมากที่เป็นแค่เรื่องหลอก เฮ่อ โล่งอก
-
+ข้าน้อยสมควรตาย :sad4:+
ผมเป็นห่วงทุกคนไง เพื่อไปเครียดกับเรื่องอื่นมา
รักดอกจึงหยอกเล่น มาอ่านตอนหลอกๆนี้
เผื่อจะหายเครียด(เอ๊ะ! รึว่าเครียดหนักกว่าเดิมหว่า)
-
:z3: :z3:
:m16: :m16:
-
ถ้าไม่อยากให้เครียดก็เอาตัวจริงมาสักทีซิคริบ อิอิ
:z3: :z2: :z10:
-
นั่นจิ รอนานแระนะ :z3:
-
ขอมาอัพในวันเกิดตัวเองหน่อยนะครับ คิคิ
...
Article 13 จริงๆ
ความเดิม
“พี่เต้...”ไอ้พี่เต้มันคว้าตัวผมเข้าไปกอดจากข้างหลัง ผมตกใจหมดเลยครับ แต่จากนี้ไปตะหากที่ทำให้ผมตกใจยิ่งกว่า
“มีน...รู้รึเปล่าว่ากรูคิดยังไงกับมรึง”
“มะ...ไม่รู้”ผมตอบอย่างตะกุกตะกัก
“แล้วอยากรู้รึเปล่าล่ะ”
“อ๊ะ...พี่เต้...หยุด...จะทำอะไร”ไอ้พี่เต้มันกัดไหล่ผมเบาๆ แต่มันต้องขึ้นรอยแน่ๆ แถมมือมันก็ลูบเอวผมช้าๆ(เอาแล้วกรูวิกฤตเข้า)ผมเลยจับมือมันออกไป เเต่...
“ว่าไงล่ะ”มันพ่นลมใส่หูผมแล้วงับไว้เบา แต่นั่นก็พอแล้วที่จะทำให้ผมเข่าอ่อน(แมร่งขี้โกงจู่โจมจุดอ่อนกรู)แต่เพราะมันกอดไว้ผมเลยยืนอยู่ได้
“ฮึ่ก...ไม่อยาก”ไม่อยากรู้แล้วครับ (แมร่งหื่นไม่เตือนกรูเลย กรูจะได้หนีทัน)
“เหรอ...แต่กรูอยากบอก...”(อย่าบอกเลยขอร้องล่ะ)เพราะดูท่ามันจะไม่บอกด้วยปากนะสิครับ แต่มันจะบอกด้วยภาษากายมากกว่า
“จะทำอะไรนี่มันโรงเรียนนะ”ผมพูดเมื่อไอ้พี่เต้มันจะถอดกางเกงผมออก (ดีนะกรูดึงไว้ทัน)
“อืม...กรูไม่สน...ความจริงมรึงใส่ชุดนี้ก็ดีเหมือนกันนะ...แต่จะดีกว่านี้ถ้าไม่ใส่อะไรเลยแล้วให้กรูดูคนเดียว”(สนหน่อยเหอะ ไอ้ชุดจิตเสื่อมพากรูซวยจนได้ เเถมไอ้พี่เต้นี่มันก็ยิ่งโรคจิตเข้าขั้นอยู่)ไอ้พี่เต้พูดแล้วลูบขาอ่อนผม ส่วนมืออีกข้างก็ลูบยอดอกผม เล่นเอาขนลุกเลย ตอนแรกๆรู้สึกจั๊กจี้ แต่ตอนหลังเริ่มรู้สึกวูบวาบแบบแปลกๆ
“แล้ว...ถ้าผม...ไม่ได้คิดอะไรกับพี่ล่ะ”ผมกลั้นใจพูด เผื่อจะรอดจากสถานการณ์แบบนี้
ตึง..........พอผมพูดจบ ไอ้พี่เต้มันก็ทำหน้าโหดแล้ว ดันผมให้หลังชนกับล็อคเกอร์ แล้วจ้องหน้าผม
“ก็คิดซะสิ เพราะยังไงมรึงก็ต้องเป็นของกรูอยู่แล้ว”(เอาแล้วไงกรู ขุดหลุมฝังตัวเองซะงั้น)มันพูดแล้วจูบผม ที่กำลังอึ้งอยู่อย่างไม่ทันให้ตั้งตัว แต่คราวนี้มันไม่เหมือนกับตอนที่จูบกันครั้งแรก เพราะมันสอดลิ้นเข้ามาด้วย เล่นเอาผมตาโตเลยOoO และแอบเคลิ้มไปกันมันเล็กน้อย
“...พอ...ไม่เอาแล้ว”ผมดันมันออกเพราะรู้สึกว่าหายใจไม่ออก และมันกำลังเลยเถิดไปไกลกว่าที่ควรแล้ว เพราะตอนนี้รู้สึกว่าไอ้พี่เต้ที่ดูท่าไม่ค่อยจะน้อยเท่าไหร่มันกำลังดันต้นขาผมอยู่ TToTT
“บอกช้าไปแล้ว เพราะตอนนี้กรูหยุดตัวเองไม่ได้แล้ว”มันพูดด้วยเสียงแหบพร่า ทำเอาผมอยากร้องไห้ (กรูบอกตั้งนานแล้วทำไมไม่หยุดวะ โฮTToTT ป๋มยังไม่อยากถูกxxxนะ)
“อื้อ...อย่าจับ...ฮึ่ก”ตอนนี้มันลูบมีนน้อยจากบนกางเกงขาสั้น (ท่าทางกรูจะไม่รอดจริงๆ)จนผมเริ่มรู้สึกแปลกๆ เข่าอ่อนจนต้องเกาะไอ้พี่เต้ไว้ เพื่อพยุงตัว
“รู้สึกเหรอ”(ถามมาได้กรูอายนะโว้ย)มันกระซิบถามแล้วดูดคอผม แต่มือมันก็ยังคงทำหน้าที่ต่อไป
“พี่เต้...ไม่เอา...อึ่ก”(เดี๋ยวเป็นรอยมันหายยาก)แต่ถ้อยคำที่จะพูดก็ถูกกลืนหายไป เมื่อถูกไอ้พี่เต้มันถอดกางเกง และสัมผัสกับมีนน้อยโดยตรง มันลูบเสียดสีตรงส่วนปลายจนทำให้รู้สึกปั่นป่วนหมด
“ระ...รู้สึก...แปลกๆ”ผมพูดออกมาอย่างบากลำบาก เพราะมีนน้อยก็ดันไปรู้สึกกับสัมผัสของมือไอ้พี่เต้มันซะงั้น ไอ้พี่เต้มันรูดมีนน้อย จนความร้อนมันเริ่มก่อตัวขึ้นอย่างระงับไว้ไม่อยู่ ผมหายใจหอบ มันรู้สึกแปลกๆอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน เหมือนจะรู้สึกดี และไม่นานของเหลวก็ถูกปล่อยออกมาตามธรรมชาติ รู้สึกเหนื่อยสุดๆ ไอ้พี่เต้เช็ดมือกับเสื้อของมัน แล้วอุ้มผมไปที่โซฟาของห้องชมรมที่ตั้งอยู่กลางห้อง แต่ผมก็ทำอะไรไม่ได้นอกจากปล่อยให้มันอุ้มไป เพราะสติของผมล่องลอยไปไกลแล้ว
...แต่...
...สติก็กลับมาทันที...
...เมื่อ...
A.เห็นไอ้พี่เต้เต้นอะโกโก้โชว์
B.เห็นพี่เต้ถอดกางเกง
C.เห็นอะไรก็ช่าง ตรูอยากอ่านต่อเข้าใจมั้ย
D.ค้าง
ศูนย์ข่าว CNN ประกาศ ขณะนี้สถานการณ์เข้าขั้นวิกฤตอย่างรุนแรง และเป็นสถานการณ์ที่เสี่ยงต่อการเสียจิ้นมากๆหน่วยกู้ภัยกรุณามาช่วยด่วน
และมีนจะเป็นยังไงต่อไป หลังจากที่...
a1.เสร็จเรียบร้อยโรงเรียนไอ้พี่เต้มันอ่ะดิถามได้
b2.มีหน่วยกู้ภัยมาช่วย กู้สถานการณ์ไว้ทัน
c3.สกายคิกยอดหน้าไอ้พี่เต้เเล้วหนีรอดไปได้
d4.สกายคิกไรเตอร์ ทั้งหลอกตอนที่เเล้วยังจะมาต่อสั้นอีก
.................
ต่อ
ไอ้พี่เต้ดึงกางเกงบาสที่มันใส่อยู่ลง เล่นเอาผมแทบอยากจะวิ่งหนี(ถ้ามีแรง) เพราะไอ้นั่นของไอ้พี่เต้นี่ถ้าโดนเข้าไปคงลุกไม่ขึ้นไปหลายวันแน่(ทำไมพ่อให้มันมาเยอะจังวะ กรูล่ะสงสารเมียมันจริงๆ) แต่เดี๋ยวก่อนนะTToTT สถานการณ์แบบนี้ผมควรสงสารตัวเองมากกว่าสิ
“พี่เต้...ไม่เอา...ผมกลัว...”ผมมองไอ้พี่เต้มันอย่างอ้อนวอน เมื่อรู้ว่าไอ้พี่เต้จะทำอะไรต่อจากนี้
ไอ้พี่เต้มันมองหน้าผมอย่างชั่งใจแล้วอุ้มผมที่หมดแรงจากการปลดปล่อย ไปที่โซฟาของห้องชมรมแล้ว...
“กรูไม่หยุดหรอก”(หยุดเหอะนะ ป๊าจ๋าช่วยมีนด้วยTToTT)
ปังๆๆๆ
“เฮ้ย !ใครอยู่ข้างในวะล็อคประตูทำไม” และแล้วเสียงสวรรค์ก็ดังขึ้น ผมแทบจะร้องไห้ด้วยความดีใจ ส่วนไอ้พี่เต้ก็ขมวดคิ้วเป็นปนเลยครับ หน้ามันดูหงุดหงิดมากที่ถูกขัดจังหวะ ระหว่างที่ไอ้พี่เต้มันมองที่ประตูผมก็เริ่มมีแรงเลยค่อยๆกระดื๊บฉกเสื้อผ้าแล้วเข้าห้องน้ำไป
“เออแป๊บนึง”ไอ้พี่เต้มันตะโกนบอกคนข้างนอกแล้วดึงกางเกงขึ้น ก่อนจะเดินไปเปิดประตู
“ทำอะไรกันอยู่วะ”สรุปคนที่มาเคาะประตูก็คือไอ้โจครับ มันเข้ามาพร้อมกับที่ผมเปิดประตูห้องน้ำออกไป
“กำลังจะเอา..”ผมคาดเดาได้ว่าไอ้พี่เต้มันคงพูดอะไรไม่เกรงใจผมแน่ๆ ผมเลยพูดขัดมัน
“กรูกำลังเก็บของอยู่”(เชื่อกรูเหอะนะ)
“แล้วทำไมต้องล็อคด้วยวะ”มันมองหน้าผมอย่างจับผิด
“ไม่รู้ดิ สงสัยเผลอล็อคมั้งมันชินอ่ะ”ผมชัก ปิง วัง ยม น่ามาหมดแล้วหวังว่ามันคงจะเชื่อผมนะ
“งั้นเหรอ...”มันพูดเหมือนไม่ค่อยเชื่อเท่าไหร่ ผลเลยชวนมันคุยเพื่อเบี่ยงเบนความสนใจ
“แล้วตกลงมาเอาอะไรวะ”
“อ๋อ! กรูมาเอาโทรศัพท์”
“เออก็ไปเอาดิ...กรูกลับบ้านก่อนนะ”ผมพูดกับไอ้โจแล้วก็ชิ่งเลยครับ แต่ไอ้พี่เต้มันก็เดินตามผมออกมา
“เดี๋ยวกรูไปส่ง”ไอ้พี่เต้พูด
“ดะ...เดี๋ยวผมกลับเอง”ผมไม่กล้ามองหน้ามันครับ อายแบบสุดๆ นี่ถ้าไอ้โจไม่มาเคาะประตูผมกับมันคงไปถึงไหนต่อไหนกันแล้วก็ไม่รู้
“อายรึไง”ไอ้พี่เต้มันมาดักหน้าผมทำให้ผมต้องหยุดเดิน
“ก็อายน่ะสิ”(กรูไม่ได้หน้าด้านเหมือนใครบางคนนี้)ผมเดินเลี่ยงไปอีกทางแต่ไอ้พี่เต้ก็ตามาดักไว้
“ไปกับกรู”ไอ้พี่เต้มันลากผมไปที่โรงจอดรถ และบังคับให้ใส่หมวกกันน็อค แล้วก็ขับรถออกไป แต่รู้สึกว่านี่มันจะไม่ใช่ทางกลับบ้านผมนะ (มันจะพากรูไปไหนวะ) ไอ้พี่เต้มันพาผมมาที่สวนสาธารณะริมแม่น้ำอ่ะครับ แล้วก็ขู่กรรโชกให้ผมลงจากรถ TToTT
“...”ไอ้พี่เต้มันเงียบมากเลยครับตลอดทางที่เดินเล่นกัน มันเหมือนมีอะไรจะบอกผม ผมก็เลยเดินตามมันเงียบๆ แล้วคิดเรื่องที่เกิดขึ้นในห้องชมรม อยู่ดีๆมันก็หันควับมาเล่นเอาผมตกใจหมดเลย
“อะ...อะไร”ไอ้พี่เต้มันจ้องหน้าผมครับ
“รู้อะไรมั้ย...กรูน่ะรู้สึกดีกับคนๆนึง...”ไอ้พี่เต้มันพูดแล้วพิงราวที่กั้นอยู่ตลอดแนว อย่างผ่อนคลาย
“อื้อ...แล้วคนๆนั้นเป็นยังไงเหรอ”ผมกลั้นใจพูด รู้สึกแปล๊บๆในอก เมื่อคิดว่าไอ้พี่เต้รู้สึกดีกับคนอื่น นี่ผมเป็นอะไรไป
“อืม...น่ารักดีมั้ง แก้มแดงๆ ตัวเล็กๆ ขาวๆ ไม่รู้โว้ย”ถึงมันจะโวยวายแต่ผมเห็นมันหน้าแดงด้วย ท่าทางมันคงจะชอบคนๆนั้นมาก
“อื้อ”ผมรู้สึกไม่อยากฟังต่อ แต่ผมก็ยังต้องฟัง
“รู้ป่ะเค้าชอบแอบมองกรูด้วย ตอนแรกกรูก็ไม่ได้สนใจหรอก แต่ไม่รู้ทำไมกรูกลับรู้สึกอยากคอบครองเค้าไว้คนเดียว”ไอ้พี่เต้เล่าอย่างสบายๆ
“เหรอ...”
“...”ผมกับไอ้พี่เต้เงียบกันไปสักพัก เหมือนต่างคนต่างคิดอะไรบางอย่าง
“กรูว่ากรูไปส่งมรึงดีกว่ามืดแล้ว”ไอ้พี่เต้พูดแล้วเดินนำไป ผมมองตามแผ่นหลังของมันอย่างสับสน ทั้งๆที่ชอบคนอื่นอยู่ทำไมถึงทำแบบนั้นกับผม ทำไมถึงหวง ทำไมถึง... ผมเดาใจมันไม่ถูกจริงๆ ผมไม่ชอบความรู้สึกแบบนี้เลย
“...”
“เฮ้ย!มาเร็วๆสิวะจะกลับมั้ยบ้านน่ะ”ความคิดทั้งหมดก็ปลิวหายไปเมื่อได้ยินเสียงไอ้พี่เต้เรียก ผมเลยรีบวิ่งตามมันไป
...
ตอนต่อไปอาจเครียด เล็กน้อยถึงปานกลางเเละมากที่สุด
ขอคุณที่อวยพรวันเกิดให้นะคร้าบ เเละผมจะพยายามอย่างมากที่จะไม่
ทำให้ทุกคนค้างอีกครับ
-
เฮ้ย!!!
หลอกให้อยากแล้วจากไป นิยายปลอมยังไม่เคลียร์เลยนะ
อิพี่เต้ก็หื่นจริ๊งงงง จับกดแม่มเลย เอิ้กกกกก
-
:pigha2: หลอกให้อยากแล้วจากไป สะงั้น
-
C+D
มีนจะ d4
อิอิล้อเล่นนะ :z1:
มาต่อไวไวสิ เราค้างอย่างแรง
-
:m16: :m16:
-
ไม่ไหวแล้วน้องมีน :z6:
-
เย้ ตามอ่านทันแล้ว น้องมีนน่ารักจังเลย
แล้วจะเป็นยังไงต่อไปเนี่ย
ไอ้พี่เต้มันจะทำอะไรหนูมีนไหมเนี่ย
:m31: :m31:
ค้างอย่างแรงเลย ไรเตอร์ใจร้าย
รออ่านต่อไปนะจ๊ะ
เป็นกำลังใจให้จ๊ะ ขอบคุณนะจ๊ะ
-
เอิ่ม....
:z6: คนเขียนเบาๆ ดวยความรัก..
:L2: สุขสันต์วันเกิดนะคะ มีความสุขมากๆนะจ๊ะ
-
กรี๊ดดด ค้างงง โฮกก
น้องมีนจะเสร็จพี่เต้มั้ยย
ปล สุขสันต์วันเกิดค่ะ ^^
-
ค้างอีกแล้ววววววววววววว
:serius2: :serius2: :serius2:
-
:mc4:มาอีกมาอีกมาอีก
-
:serius2:
..................................
Happy Birthday :L2: :L2: :L2:
-
อยากฆ่าตัดตอนคนทำให้ค้างว่ะ :m16: :m16: :m16:
-
อุหว่ะ ทำกันงี้เลยหนาคนเรา
ได้งัย สงสารกันมั่งก่อ
:o12:
ปล. HBD สุขล้นนะครับ กอดๆ ลูบๆ คลำๆ เอ้ยยยย
-
งะค้าง !!!!
โหดร้ายเจงๆเลย :sad4:
*-* HBD. ด้วยคนค่ะ มีค.สุขมากๆนะค๊ะ :3123:
-
:o12: :o12: ทำให้อยากแว้วจากไปอย่างแรงอ่า.........
:-[ รอ NC รีบมาต่อไวไวน้าาาาาาาาาาา....ยาวๆๆๆๆด้วย
:z3: :z3: :z13: :z13:
-
^^
-
โห อันนี้ค้างจริงๆอ่ะ
-
ตัดตอนกันเงี๊ย! ทำเอาที่บิ้วๆอารมณ์ไว้ขาดหายไปเลย :m16:
แกล้งกันคราวที่แล้วยังไม่ได้คิดบัญชี คราวนี้ทำงี้อีก :fire:
สำนึกตัวบ้างไหมมมมมมมมม :angry2:
-
:haun4: หื่นอย่างเดียว
จะทำไรก็ทำนะคับ ฮ่า ๆ จะรออ่าน
:laugh:
:กอด1: ไรเตอร์อีกครั้ง
-
จะแกล้งลูกเป็ดในเล้านี้ไปถึงไหนคร้าบ
ค้างได้มากมายอะคร้าบ
:oni2: :oni2: :oni2:
-
หลอกคนแก่ ให้หลงคิดถึง
-
(http://i.kapook.com/glitter/2010/th/03/T150310_10C.gif) (http://glitter.kapook.com/category.php?category_id=113&sid=d70a2158a337b51d412b7947f8a35304)
생일축하합니다
생일축하합니다
사랑하는 @aOoM&jAe@ 씨
생일축하합니다
มีความสุขมากๆนะคะ และมาต่อให้ยาวๆด้วยนะคะแบบว่า ค้าง อย่างเเรง
-
ท่าทางจะสนุกสนานมิใช่เล่น ขอบคุณนะค่ะ เด๋วมาอ่านนะค่ะ Thanks :L2:
-
HBD.จ้ะมีนขอให้มีความสุขมากๆ
แต่จะดีมากถ้ามันไม่ค้างนะจ๊ะ
:L1: :L1:
-
สุขสันต์วันเกิดเจ้าของเรื่องครับ
ขอให้มีความสุขมากๆ ประสบความสำเร็จทุกเรื่อง
ขอให้ Story ดังๆๆๆๆๆๆๆ
ปล อย่าลืมต่อด้วยครับ
-
ค๊างง ง :m31:
-
:mc3: :mc2: :HBD3: :HBD2: :HBD3: :mc2: :mc3:
มีความสุขหลายๆเด้อ แล้วก็ขยันๆลงเรื่อยๆนะจ๊ะ คริคริ
ปอลิง. +1 เป็นของขวัญ อิอิ
-
เห้อ
-
ค้าง :m16:
-
อ้าวแล้วกันจะเกิดก็ไม่บอกกันมั่ง ขอให้มีความสุขนะครับ สุข(กระสันต์)สันต์วันเกิดนะคับ สุขยิ่งยิ่งตลอดไป
:HBD2: :HBD3:
-
:HBD1: :a13: :HBD4:
มีความสุขมากๆนะจ๊ะน้องมีน
แต่เราทำพี่ค้างอ่ะ มาต่อเลยซะดีๆ :impress2:
-
มาต่อให้เเล้วนะคร้าบ อยู่หน้า14 มันน้อยนิดก็
เลยต้องต่อตอนเดิม :L1:ทุกคนคร้าบ :กอด1:
-
:pig4:
-
ไอ้พี่เต้มันชอบใครอะนั่น
:o8: :o8: :o8:
-
ชอบน้องก็บอกไปตรงๆซี่พี่เต้!!
ไม่อยากเครียดอ่ะค่า แง้
-
น้องมีนเอ้ย ... ไม่ได้รู้ตัวเล้ยยย :z13:
-
มีนนี่ความรู้สึกช้าจัง :m16:
พี่เต้ก็บอกไปตรงๆเลยดิว่า "ชอบแกนั่นแหละ" :กอด1:
-
เกือบแล้วว เกือบเสียจิ้นแล้วไง
ระวังหลังดีนะคะมีน เผลอไม่ได้จริงๆคนเนี้ย
-
o22 ปากไม่ตรงกับใจเลยเต้
เห้อ แต่มาต่อเดี่ยวนี้เลย รออ่านอยู่นะจ๊ะ
:m15:
-
พี่เต้ปากไม่ตรงกับใจเลยน้า
:a13: :HBD2: :a13:
มีความสุขมากๆนะจ้ะ
คิดอะไรก็ให้สมปรารถนานะ
-
อ่ะ ๆๆ ๆ
พี่เต้หลงรักน้องมีนแล้วใช่ม้า
อิ อิ
:-[
-
ค้างมากมาย T^T
จะมาขัดทำม๊ายยยยยยยยยย :o12: :o12:
Happy Birthday จ่ะ
-
เดาว่าต้องพูดถึงมีนแน่ๆเลยย
:z3: มาต่อไวๆๆนะอยากรุ้ๆ
-
NC
NC
NC
-
นี่เจ้าเต้ เมิงบอกน้องมันไปให้เคลียร์ๆ ย้ำชัดๆๆ
ไอเดกนี่มันฝังใจอยู่แสดดดด
อย่ามายกตัวอย่างเลย เดกมันฟุ้งซ่านอยู่
ต้องคุยตัวต่อตัวถึงลูกถึงโคนนนนเอ้ย คน
5555+++
จะเคลียดทำไม กะคุยกันดิ ไรเตอร์ อย่าลากเข้าโหมดดราม่ามากมายนะครับ สงสารคนอ่านอย่างผมบ้างงง
-
:sad11:รออ่านน้า
-
ยังไม่มาเหรอค่ะ อีป้ารอนะค่ะ เห็นใจคนแก่บ้างสิค่ะ งอนละ :call: :call: :call:
-
มาต่อไวไวน้า
รอยู
อยากอ่านหมวด Drama บ้างอ่า
:sad4:
-
:call:
-
มีสิทธิ์ในความเป็นแฟนแล้วทำไมไม่รู้จักใช้ค่ะพี่เต้ รู้สึกยังไงก็บอกมีนไปตรง ๆ เลยค่ะ ระวังนะค่ะหน้าตาแบบมีนเนี่ยเด๋วพี่เต้ท่าจะมีศัตรูหัวใจเพิ่มอีกมิใช่น้อย น้องเท็น 5 ขวบยังต้านเสน่ห์ของเจ้าหญิงแก้มแดงไม่อยู่เลยค่ะ ท่าทางพี่เต้กับมีนต้องผ่านบททดสอบหัวใจกันอีกเยอะค่ะ :m26: :m17: :m13:
-
มารอตอนสายๆก๊าบ บ
-
^^
-
ลืมไปเลยว่าเคยอ่านเรื่องงนี้ อ่านทันละ
-
มาต่อไวไว น่ะ อดใจไว้ ไม่ไหว แล้วววว ค้าบบบ :o12:
-
...ดีนะเนี่ย โจ เข้ามาขัดไว้ไม่งั้นละเสร็จพี่เต้ไปแล้ว
...ให้มันรู้ก่อนว่า พี่เต้รักจริงหวังครอบครอง แล้วค่อยให้เค้าครอบครองทั้งตัวและหัวใจ
...ประคองความโสดไว้ก่อนน้องมีน แต่ที่แย็บๆๆมาก็พอรู้แล้วหละพี่เต้..มีใจให้ใคร :laugh:
-
มาอ้อมไปอ้อมมา เดี๋ยวก็ได้เป็นเรื่องกันพอดี
-
:call:
-
เกือบเสียจิ้นแล้วเชียว....น้องโจอ่ะ...ขัดจังหวะ :laugh:
ปล.Happy Birthday ย้อนหลังจ้า...มีความสุขมากๆนะจ๊ะ :L2:
-
Article 14
เมื่อคืนผมนอนแทบไม่หลับ เอาแต่คิดเรื่องของไอ้พี่เต้ หรือว่าผมควรหยุดหัวใจตัวเองไว้ตรงนี้ไม่ให้ถลำลึกไปมากว่านี้(นี่กรูเป็นอะไรของกรูวะ เลิกๆ)
วันนี้ผมมาโรงเรียนเช้ากว่าปกติ ผมเลยขึ้นไปบนอาคารเพื่อเอากระเป๋าไปเก็บที่ห้อง ระหว่างนั้นมันต้องผ่านโต๊ะประจำของไอ้พี่เต้ แล้วผมก็เห็นไอ้พี่เต้คุยกับผู้หญิงตัวเล็กๆ น่ารัก น้องชื่อบิงเค้าเป็นดาวของม.3 ท่าทางไอ้พี่เต้ดูอ่อนโยนมากๆ แถมคุยกันดูสนุกสนาน นี่สินะคนที่พี่เต้บอกว่ารู้สึกดีด้วยคนที่พี่เต้ชอบ ผมเดินเลี่ยงไปอีกทางนึง ผมควรหยุดเรื่องพวกนี้ไว้ตรงนี้ก่อนที่มันจะทำร้ายใคร
ผมคงสำคัญตัวผิดไปความจริงแล้วไอ้พี่เต้มันคงไม่ได้หึงผมจริงๆหรอก มันคงจะแค่กลัวเสียหน้าหรือไม่ก็ทำตามหน้าที่ ผมยิ้มอย่างสมเพชตัวเอง ผมคงหนีหัวใจตัวเองมานานจริงๆ
PLAY ตอนพิเศษ1 ความจริงในใจ
“มีนวันนี้ต้องไปปฐมนิเทศนี่ลูก ทำไมยังนอนอยู่ล่ะนี่ 7:40แล้วนะลูก”พอแม่มาปลุกผมแล้วบอกว่า7:40 เท่านั่นแหละผมลุกจากเตียงแทบไม่ทัน ผมเข้าไปวิ่งผ่านน้ำแล้วรีบแต่งตัวโชคดีจริงๆที่บ้านผมอยู่ไม่ไกลจากโรงเรียนมา ผมวิ่งเข้าโรงเรียน แต่ก็ดันลืมว่าตัวเองไม่รู้ว่าหอประชุมอยู่ไหนซวยสุดๆ ผมเลยโทรหาไอ้เพลย์
‘อืม’ไอ้เพลย์มันรับสายด้วยเสียงงัวเงียเหมือนคนที่ยังไม่ตื่น
‘อย่าบอกนะว่ามรึงยังนอนอยู่อ่ะ’
‘อืม...วันนี้วันเสาร์นี่’
‘เจริญล่ะมรึง วันนี้มีปฐมนิเทศโว้ย’
‘เฮ้ย!ซวยแล้วกรู’ไอ้เพลย์มันพึมพำแล้วก็ตัดสายผม (มรึงช่วยเหลือกรูได้มากเลยนะ) ผมเก็บโทรศัพท์อย่าเซ็งๆแต่โชคดีที่มีคนที่น่าจะเป็นรุ่นพี่เดินมาพอดี
“พี่ครับ หอประชุมไปทางไหนอ่ะครับ”ไอ้รุ่นพี่คนนั้นมันมองหน้านิดหน่อย แล้วบอกให้เดินตามมันไป แต่ตัวมันสูงมากๆเลยแถมมันยังหล่อมากด้วย
“ถึงแล้วครับ”พี่เค้าพูดก่อนจะยิ้มให้ผม(ละลาย กรูอยากเท่แบบพี่เค้า)
“เต้มานี่หน่อยสิ”พี่ผู้หญิงในหอประชุมเรียกพี่เค้า แล้วตอนนั้นเองที่ผมได้รู้ว่าพี่เค้าชื่อ “เต้” หลังจากนั้นผมก็ไปนั่งที่ห้องของตัวเองไม่นานไอ้เพลย์ก็มา
“ไงไม่พรุ่งนี้เลยวะ”ผมแซวมันครับ
“เออกรูก็ว่าอยู่”มันพูดแล้วก็หัวเราะ หลังจากนั้นพวกผมก็ทำความรู้จักกันในห้องก่อนที่ผ.อ.จะมาพูดเปิดงาน หลังจากนั้นพวกพี่เค้าก็แจกป้ายชื่อ และให้ทำกิจกรรม ก็สนุกดีเหมือนกัน
“โอ๊ย!”ผมวิ่งสะดุดแล้วล้ม ตอนที่ทำกิจกรรมอยู่เพื่อนๆก็มามุงกันเต็มเลยครับ (กรูไม่ได้เป็นไรมากนะ ไม่ต้องเอาหนังสือพิมพ์มาคลุมนะ)
“มีอะไรกันเหรอคะน้องๆ”พี่ผู้หญิงที่ชื่อขิงเดินมากับพี่เต้ถามพวกเพื่อนผมที่มุงอยู่
“อ๋อ!มันซุ่มซ่ามหกล้มครับพี่”รู้จักผมดีแบบนี้มีไอ้เพลย์คนเดียวแหละครับ
“ลุกไหวรึเปล่าคะ”พี่ขิงถามผม(อ๊าก! น่ารัก)
“ไหวมั้งครับ”ผมเคลิ้มกับความน่ารักของพี่ขิงไปนิดนึงก่อนจะพยายามพยุงตัวลุกขึ้น แต่ก็ไม่ไหว สงสัยขาเคล็ด
“มาเดี๋ยวพี่ช่วย”พี่เต้เข้ามาพยุงผมให้ลุกขึ้น ผมนิ่วหน้าด้วยความเจ็บปวด พี่เต้เอาแขนผมไปคล้องคอพี่เค้าแล้วค่อยๆพาผมเดิน
“เต้เราว่าอุ้มน้องเค้าไปเหอะ กองพยาบาลมันไกลนะ”พี่ขิงพูดแล้วมองผมอย่างเป็นห่วง
“อืม...ก็ดีเหมือนกัน”OoOพี่เต้พูดแล้วอุ้มผม(แมนมาก ลูกผู้ชายตัวจริงกระทิงเเดง)
“พี่หนักก็วางผมลงได้นะครับ”ผมพูดอย่างเกรงใจ
“หนักที่ไหน เราตัวเบาจะตายวันๆกินข้าวมั่งป่ะเนี่ย”พี่เต้พูดแล้วยิ้ม(พี่เค้ายิ้มบ่อยมากๆ) พี่เต้เค้าอุ้มผมมาส่งที่กองพยาบาล
“น้องเค้าเป็นอะไรมาเนี่ย”พี่ผู้หญิงที่ชื่อแอมถามพี่ขิง
“หกล้มขาเคล็ดน่ะ”
“เดี๋ยวพี่ไปเอายามาทาให้นะ”พี่แอมบอกกับผม ก่อนจะผละไปหยิบยามาทาให้ผม
“หิวรึยังครับ”พี่ที่ชื่อคิวเข้ามาถามผม เมื่อพี่แอมทายาแล้วนวดที่ข้อเท้าผมเสร็จ
“หิวแล้ว”
“ครับรู้แล้ว แต่ทำไมต้องทำแก้มแดงใส่พี่อ่ะ”พี่เค้าแซวผมอ่ะ
“ใช่ที่ไหนแก้มผมแดงอยู่แล้ว”ผมแอบค้อนพี่แก ซึ่งพี่แกก็หัวเราะแล้วลุกไปเอาข้างกล่องมาให้ผม หลังจากนั้นมาผมก็สนิทกับพี่คิวมากพอสมควร แต่ผมก็คิดกับพี่เค้าแค่รุ่นพี่รุ่นน้อง
แต่กับพี่เต้ ตั้งแต่วันนั้นผมก็แอบมองพี่เต้ทุกทีที่เจอ แต่ไม่รู้ว่ามองด้วยความรู้สึกแบบไหน จนมาถึงวันนั้นแหละที่ทำให้ผมรู้ตัวตนของไอ้พี่เต้ แล้ววันนั้นก็เป็นจุดเปลี่ยนหลายๆอย่าง ทั้งความรู้สึกในใจที่ก่อตัวมานานแล้วเพียงแต่ผมเลือกที่จะปฏิเสธมันเอง ผมก็แค่คนอ่อนแอคนนึงเท่านั้น
STOP
“ไอ้มีนเป็นอะไรวะหน้าซีดๆไม่สบายเหรอ”ผมไม่ได้ลงไปเข้าแถวครับ ไอ้เพลย์ที่ขึ้นมาจากเข้าแถวก็เข้ามาถามผมที่นั่งเหม่ออยู่ที่โต๊ะ
“อืมนิดหน่อยว่ะ”ผมแค่นยิ้มให้มัน
“ไปห้องพยาบาลเหอะ”
“อืม”
ไอ้เพลย์พาผมไปที่ห้องพยาบาลแล้วปล่อยผมนอนพัก แล้วขึ้นไปเรียน ผมนอนคิดอะไรไปเรื่อยเปื่อยจนเผลอหลับไป มารู้สึกตัวอีกที ก็เพราะไอ้พี่เต้บีบจมูกผม
“อื้อ..กวนทำไม”ผมปัดมืดมันออกแล้วแล้วหันหลังหนีมัน
“เป็นอะไร”
“เปล่า”ผมตอบห้วนๆ
“หันมาคุยกับกรู”ไอ้พี่เต้จับตัวผมหันมาเผชิญหน้ากับมัน
“เป็นอะไรของมรึง”ไอ้พี่เต้ทำหน้าโมโห
“เราจบกันเถอะนะ หยุดทุกอย่างไว้ตรงนี้”ผมพูดเสียงนิ่งๆ ได้เวลาที่มันต้องจบลงเเล้วสินะ
“มรึงพูดเรื่องอะไร เป็นบ้าอะไรอีก”มันทำหน้าไม่เข้าใจในสิ่งที่ผมพูด
“ผมเกลียดพี่ ต่อจากนี้ผมกับพี่เราไม่เคยรู้จักกัน”ผมกลั้นใจพูดแล้ว ลุกจากเตียงไป ผมทำถูกแล้วใช่มั้ย
“ทำไม...”มือมันที่จับแขนผมอยู่สั่นจนผมรู้สึกได้
“ปล่อยผมไปเถอะนะ”ผมพูดเสียงเบาโดยที่ไม่หันไปมองมัน เพราะถ้าหันไปผมคงร้องไห้แน่
“งั้นก็ตามใจ”ไอ้พี่เต้มันพูดนิ่งๆ ก่อนจะปล่อยแขนผมแล้วเดินออกไปจากห้องพยาบาล ผมทรุดตัวลงกับเตียง มันเจ็บกว่าที่คิดซะอีก จบแล้วสินะ
“มีน...เป็น”ไอ้เพลย์เดินยิ้มเข้ามาถามผมที่นั่งก้มหน้าอยู่
“เพลย์...ฮึ่ก”ผมโผเข้ากอดไอ้เพลย์ แล้วร้องไห้ ซึ่งมันก็ทำท่าตกใจเล็กน้อยก่อนจะกอดผมไว้แน่น ขอแค่วันนี้เท่านั้นที่จะอ่อนแอ
“ตาแดงหมดแล้ว”ไอ้เพลย์เช็ดน้ำตาให้ผมเบาๆ หลังจากที่ผมหยุดร้องไห้
“...”ผมกับไอ้เพลย์นั่งเงียบกันสักพัก ไอ้เพลย์ก็พุดทำลายความเงียบขึ้นมา
“เป็นอะไรไป”
“กรู...”ผมก้มหน้าลงเหมือนไม่อยากจะพูดอะไรตอนนี้ ไอ้เพลย์เลยลูบหัวผมเบาเป็นเชิงว่าไม่ต้องเล่าก็ได้ แล้วไปซื้อขนมปังกับนมมาให้ผม
ตอนเย็นไอ้เพลย์มันก็ไปส่งผมที่บ้าน แล้วมันก็ไม่ได้ถามอะไรผม มันคงรอให้ผมเล่าให้มันฟังเอง ผมนอนคิดอะไรไปเรื่อยแล้วก็เหลือบไปเห็นเป้ของไอ้พี่เต้ที่ทิ้งไว้ตั้งแต่วันนั้น น้ำตามันก็ไหลทันที สงสัยผมจะผูกพันกับมันมากเกินไป
...
ง่ามันเศร้านิดนึง
ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาอ่านครับ
:L1:ทุกคนมากมาย หุหุ
-
:เฮ้อ: งามเลยหละงานนี้
เห้อ อ่านไปแล้วเศร้า แต่ทำไมต้องปล่อยให้ค้างอ่ะ
มาต่ออีกไม่ได้เหรอ :call:
-
ไม่เอา นะ
ไม่ เอา เศร้าๆ แบบนี้ นะ
:z3:
-
:serius2:
ค้างๆๆๆค่ะ...มาต่อเร็วๆน๊า
:pig4:
-
สงสารอีพี่เต้ ... ยังไม่ทันเข้าใจอะไรเล้ยยย :z10:
-
^^
-
สงสารมีนอ่าาา
ไอ้พี่เต้นี่ยังงัยนะ แอบมีคนอื่นช่ายมั้ย ม่ายมาง้อมีน :z6: :z6: :z6:
-
ตามเข้ามาอ่านทันแล้วคับ
แต่ :เฮ้อ: มันเศร้าและเครียดจังคับ
อยากให้รู้ใจกันเร็ว ๆ คับ
-
:serius2:
ไม่เอาแบบนี้ดิ่ คุยกันดีๆก่อน
ไม่ชอบแบบนี้เลยมันคาใจ ง่าๆๆ
กลับมาคุยกันให้รู้เรื่องนะ
-
งานนี้มีนใจร้่ายอะ :sad4:
มาต่อเร็วๆเลยย ค้างๆๆ
-
:z3:
-
น้องมีน ซื่อสัตย์กับหัวใจตัวเองหน่อยสิจ้ะ
-
จบกันแบบงง :serius2:
ต่างคนต่างไม่เข้าใจกับ
เฮ้อ! เศร้า :sad4:
-
:เฮ้อ: ดีกันไว ๆ ครับ
ทุกสิ่งทุกอย่างที่ทำลงไป จะเป็นบทเรียนที่ดีแก่เรา
^^
:กอด1: ไรเตอร์ครับ
-
:เฮ้อ: เพราะความปากหนักของเต้ ที่มัวแต่อ้ำๆอึ้งๆ ไม่ทำอะไรให้มันชัดเจน
และการกระทำบางอย่าง ที่ถึงอาจจะไม่ได้ตั้งใจ เลยทำให้มีนเข้าใจผิด
กลายมาเป็นเรื่องเศร้าจนได้
อย่าดราม่านานนะจ้ะน้องมีน บีบคั้นหัวใจมากพี่ชีช้ำ :m15:
-
เป็นกำลังใจให้ครับ
-
สั้นไปนิดนึงอ่ะครับ ^^
-
มาลงให้อีกตอนครับ
...
Article 15
ผมก็มีชีวิตปกติเหมือนเดิมแต่ไม่มีไอ้พี่เต้เข้ามายุ่งวุ่นวายได้หลายวันแล้ว ผมพยายามสนุกสนานร่าเริงไปกับเพื่อน เพราะไม่อยากให้ใครสงสัย ไม่อยากให้ใครเป็นห่วง พวกมันก็ถามผมเหมือนกันว่าทำไมไม่ค่อยเห็นผมอยู่กับพี่เต้ ผมทำได้แค่ยิ้มแล้วเปลี่ยนเรื่องไป เพราะผมกับพี่เต้เราไม่ได้คบกันจริงๆ จะบอกว่าเลิกกันก็คงไม่ใช่ ก็ดีพวกเพื่อนผมก็ไม่ได้เซ้าซี้หรือสงสัยอะไรกันมาก ส่วนไอ้พี่เต้ผมก็เห็นมันมีความสุขดี สงสัยคบกับน้องบิงแล้วมั้งเห็นเดินด้วยกันบ่อยๆ ส่วนผมก็ควรจะลืมซะทีผมคงทำได้แค่นี้ ยังไงมันก็จบไปเเล้ว
“น้องมีนครับวันนี้ไปดูพี่ซ้อมบอลนะ”พี่พายเดินยิ้มเข้ามาหาผมที่กำลังจะไปซื้อข้าว ตั้งแต่ที่ผมให้รูปพี่พายไป ผมก็เจอพี่เค้าบ่อยขึ้นอย่างน่าประหลาด
“อ่า...ครับ”ผมตกลงกับพี่พายเพราะผมเบี้ยว พี่เค้ามาหลายครั้งแล้ว
“แล้วเจอกันตอนเย็นนะ”พี่พายยิ้มกว้างให้ผมก่อนวิ่งตามเพื่อนไป ผมเหลือบสายตาไปก็เห็นไอ้พี่เต้มองอยู่ แค่นั้นแหละหัวใจผมเต้นแรงจนน่ากลัว ผมเลยรีบไปซื้อข้าว แล้วเลิกฟุ้งซ่านคิด ว่าไอ้พี่เต้มันมองผมทำไม พอผมกินข้าวเสร็จผมก็จะขึ้นไปนั่งเล่นบนห้องกับพวกไอ้เพลย์ แต่ไอ้เพลย์ก็ดึงตัวผมให้ไว้ก่อน แล้วยืนคุยกันข้างตึก
“มีนมรึงเลิกกับพี่เต้แล้วใช่มั้ย”ไอ้เพลย์ทำหน้าซีเรียสครับ
“คงงั้น”ผมหลบสายตาของไอ้เพลย์
“มีเรื่องอะไรวะ”
“พี่เค้าไม่ได้ชอบกรู”ผมรู้สึกเจ็บจี๊ดกับคำนี้จริงๆ
“มรึงรู้ได้ไง”
“...พอเหอะกรูไม่อยากพูดแล้ว”ผมตัดบท
“มรึงก็เป็นแบบนี้ทุกที เมื่อไหร่มรึงจะเลิกหนีซะทีวะ”ไอ้เพลย์พูดเสียงดุกับผม
“...”ผมไม่รู้จะพูดอะไร เพราะที่ไอ้เพลย์พูดมันก็จริง ผมเอาแต่หนีมาตลอด
“กรูไม่คาดคั้นมรึงก็ได้ แต่มรึงก็คิดให้ดีแล้วกัน”ไอ้เพลย์มันเดินขึ้นตึกไป ทิ้งผมที่สับสนไว้ ให้จมอยู่กับความคิดตัวเองผมควรจะทำยังไงดี ตอนเย็นผมแยกกับเพื่อนแล้วไปหาพี่พายที่สนามบอล
“ฮิ้วน้องมีนของมรึงมาแล้วว่ะพาย”พี่เจที่เป็นเพื่อนพี่พายแซวครับ พี่พายเลยตบหัวพี่เค้าเบาๆ
“มีนนั่งนี่นะพี่ฝากของหน่อย”พี่พายให้ผมนั่งข้างสนามตรงที่พักนักกีฬาแล้วเอาโทรศัพท์และอะไรต่อมิอะไรก็ไม่รู้มาฝากผมแล้วไปซ้อมบอล
“ไอ้เต้มาซ้อมแล้วเหรอวะ แมร่งโดดได้ตลอด”พี่โจตะโกนครับ ผมหันไปก็เจอไอ้พี่เต้ หัวใจผมกระตุกไปวูบนึง ลืมไปได้ไงว่าไอ้พี่เต้มันอยู่ชมรมบอล(แล้วมันไปคัดตัวบาสทำไมก็ไม่รู้) ไอ้พี่เต้เดินเอากระเป๋าวางไว้แล้วไปเปลี่ยนเสื้อผ้า โดยที่ไม่ได้สนใจผม แล้ววิ่งลงสนามไป ทำไม ผมถึงรู้สึกอ่อนแอขนาดนี้ ในเมื่อผมเป็นคนทำให้ทุกอยากมันจบเอง ทำไมถึงเศร้าขนาดนี้นะ
“ฮ้า...เหนื่อยจัง...มีนป้อนน้ำพี่หน่อยดิ...เนี่ยไม่มีแรงหยิบแล้ว”เมื่อซ้อมเสร็จพี่พายวิ่งมาหาผมแล้วให้ผมป้อนน้ำ
“อ่ะครับ”ผมงงนิดหน่อยก่อนจะป้อนน้ำพี่พาย โดยไม่สนใจไอ้พี่เต้ที่มองอยู่ จะสนทำไมล่ะในเมื่อไม่ได้เกี่ยวข้องอะไรกัน
“ฮ้า...ชื่นใจจัง...เดี๋ยวพี่ไปล้างหน้าก่อนนะ”พี่พายลูบหัวผมก่อนจะหยิบผ้า แล้วไปล้างหน้า ไอ้พี่เต้เดินเข้ามากวาดของของพี่พายที่วางไว้ข้างผมลงไปที่พื้นแล้วนอนตักผม ผมเลยทำเป็นไม่สนใจมันแล้วเก็บของพี่พายขึ้นมา ส่วนมันก็เอาแต่มองหน้าผม
“ห้ามอี๋อ๋อกับคนอื่น”มันพูดเสียงห้วนๆ
“ฮึ่ก...ฮือ...”น้ำตาที่เก็บไว้ไหลลงมาอย่างห้ามไม่อยู่ (ฮึยเจ็บใจทำไมกรูต้องไห้ด้วยวะ ไอ้พี่เต้ก็บ้าทำไมต้องทำเป็นหึงด้วยเนี่ย)
“ร้องทำไม” ไอ้พี่เต้ลุกขึ้นนั่งเเล้วเลิกเสื้อมันขึ้นมาเช็ดน้ำตาให้ผม ใบหน้าของไอ้พี่เต้ดูตกใจที่เห็นผมร้องไห้
“...”ผมผลักมันออกไปแล้ววิ่งหนีไป(โธ่เว้ย ไม่แมนเอาซะเลยอย่างกับนางเอกหนังไทย เจ็บใจที่สุด มันทำเเค่นี้ทำไมกรูต้องหวั่นไหวด้วยวะ) ผมกลัวว่าจะหยุดหัวใจตัวเองไม่ได้ ไอ้พี่เต้มันไม่ได้ชอบผม ผมไม่อยากจะคิดอะไรไปไกลกว่านี้อีกเเล้ว
ตอนเช้าผมตื่นมาในสภาพพร้อมโชว์ตัวเป็นเพื่อนช่วงๆกับหลินฮุ่ย เมื่อคืนกว่าจะหลับก็ปาเข้าไปเกือบตีสี่แล้วต้องมาตื่นตอนเจ็ดโมงสรุปได้นอนแค่สามชั่วโมง ผมหอบสภาพซอมบี้รีเทิร์นไปหาพวกไอ้เพลย์
“เฮ้ย! ทำไมสภาพมรึงเป็นแบบนี้วะ”ไอ้วีทักผมคนแรกครับ
“อ๋อ! กรูอยากไปโชว์ตัวเป็นเพื่อนช่วงๆกับหลินฮุ่ยว่ะ”
“ไอ้เวรกวนนะมรึง”ไอ้เพลย์ผลักหัวผมเบาๆครับ แต่นั่นพอแล้วที่จะทำให้ผมเสียหลักได้ แต่ดีนะไอ้บอยมันรับไว้ทัน
“อาการหนักแล้วนะเนี่ย”ไอ้วีพูดครับ พวกมันพาผมไปทิ้งไว้ที่ห้องก่อนเข้าแถว(โดดอีกแล้วกรู) วันนี้มีเรียนแค่ครึ่งวันครับเพราะตอนกลางวันจะมีแข่งดนตรีกันครับ สบายผมแหละ...ตอนแรกผมกะจะเอาเวลาที่เหลือนอนครับแต่ไอ้พวกเพื่อนเลวมันก็ลากผมไปดูดนตรี แล้วก็โยกกันอยางเมามันทิ้งผมที่กำลังจะหลับให้ยืนสะลึมสะลือ (พวกมรึงลากรูมาทำไม)แต่ทำไมคนร้องเสียงคุ้นๆวะ
“เพลงนี้ผมขอมอบให้คนบางคนครับ ถึงเค้าจะเกลียดผมแต่ผมก็ยังรักเค้าอยู่ครับ”หลังจากที่มันพูดจบเสียงกรี๊ดก็ดังกระหึ่มจนผมสะดุ้งแล้วปิดหูแทบไม่ทัน ผมเงยหน้ามองไอ้คนนักร้องที่บังอาจทำเท่ให้คนกรี๊ดปลุกผม
คนคนนั้น...
...ไอ้พี่เต้...
“เพลย์กรูไปข้างนอกก่อนนะ”ผมบอกกับไอ้เพลย์แล้วกำลังจะเดินออกไป
“จะหนีไปตลอดรึไง”ไอ้เพลย์พูดเสียงนิ่งๆ ทำให้ผมหยุดชะงัก
เสียงเพลงดังขึ้นพร้อมกับเสียงหัวใจผม ไอ้พี่เต้มันมองหาใครบางคนอยู่แล้วคนๆนั้นก็คงไม่ใช่ผม
รักในใจ เก็บมันเอาไว้เรื่อยมา
ก็เพียงแค่มองในตาเธออาจจะพอเข้าใจ
รักที่ใครบางคน ต้องทนเก็บไว้ข้างใน
ไม่อาจจะเปิดเผยไป ให้ใครได้รู้
* ฉันจึงต้องทน ต้องเฉยชา กลัวซักวันเธอรู้ว่าฉันรักเธอตลอดมา
และเธอเกิดจะบอกลากันไป
** แต่ต้อง(จะ)เก็บต่อไปอีกนานแค่ไหน
รักที่เอ่อล้นใจ รักที่มีให้เธอมากมาย สุดท้ายไม่มีค่าใด
จะทำให้เธอเห็นใจ จะทำให้เธอสนใจ เพราะรักที่มีมันเกินเอ่ยไป
เกินกว่าคำอธิบายใดๆ จะเท่าเทียม
หรือในใจ จะมีเส้นใยบางๆ
ที่คอยจะเข้ามาบังกันขวางระหว่างสองใจ
จะทำให้เราเจอกันแต่จะรักกันไม่ได้
ทำได้เพียงเก็บไว้ในใจดวงนี้
ซ้ำ *,**
และหากว่าในเส้นใยบางๆได้จางลงไป
คงถึงวันที่ใจสองใจ ได้รักกันซักที
แต่ต้องเก็บต่อไปอีกนานแค่ไหน
รักที่เอ่อล้นใจ รักที่มีให้เธอมากมาย สุดท้ายไม่มีค่าใด
จะทำให้เธอเห็นใจ จะทำให้เธอมาสนใจ เพราะรักที่มีมันเกินเอ่ยไป
จะบอกเธอได้คำไหน
ต้องเก็บต่อไปอีกนานแค่ไหน
รักที่เอ่อล้นใจ รักที่มีให้เธอมากมาย สุดท้ายไม่มีค่าใด
จะทำให้เธอเห็นใจ จะทำให้เธอมาสนใจ เพราะรักที่มีมันเกินเอ่ยไป
เกินกว่าคำอธิบายใดๆ จะเท่าเทียม
จะบอกเธอได้คำไหน ให้รู้ดี
รักที่ฉันมีทั้งใจ คงไม่มีคำๆไหน จะเท่าเทียม
เพลงจบลงพร้อมกับเสียงกรี๊ดมากมาย แต่เสียงเหล่านั้นก็ดังไปไม่ถึงหัวใจ ผมหลับตาลงช้าๆ รู้สึกชาไปหมด
“มีน...เราต้องคุยกัน”
เฮือก OoO เสียงเรียกชื่อผม เสียงที่คุ้นเคยทำให้ผมสะดุ้งเเละลืมตาขึ้มาพบเจอความเป็นจริง เสียงไอ้พี่เต้(ทำไมมันอยู่ใกล้จังวะ)พร้อมกับมือที่จับเเขนผมและผมก็ปลิวไปตามแรงลากนั้น หัวสมองผมยังประมวลผมไม่ถูก นี่มันเกิดอะไรขึ้น ไอ้พี่เต้ ลงมาจากเวทีตอนไหน
...
:n1: จะมาต่อให้ด่วนครับ ขอไปปั่นก่อนน๊า
ป.ล. เพลงที่ไอ้พี่เต้ร้องคือเพลง รักล้นใจของ มายด์
-
ได้อ่านสองตอนรวดเลย
ขอบคุณนะคะ ^^
-
เย้ๆมาต่อทันใจดีจริงๆ
คุยกันให้รู้เรื่องนะ
-
โว๊ะ โอ!!!
-
คุยกันเนอะ :oo1:
-
พวกเค้าจะคุยเรื่องอะไรกันอ่ะ :a5:
รีบมาต่อด่วนเลย ค้างๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ :angry2:
-
พี่เต้ เด็ดมากกกกกก o13
-
ไอเต้ มึงต้องย้ำชัดๆ ฟราย เดกมันฝังใจ
กะมึงไปทำเล่นหมาหยอกไก่กะมันก่อนเอง
สมๆๆ หั้ยดีเมิง โดนลากไปงาบแน่ๆ
-
มาง้อเลย มาง้อเลยย
แกกล้าดียังไงไอ้พี่เต้ เดินออกจากห้องไปอย่างนั้น น
ไม่ขอคืนดีมี :z6: แน่ ไอ้บ้าเอ้ย ย ย ย
-
:a5: รัก ๆ เล่น ๆ
หยอก ๆ อยู่นั่นหละ
ชอบก็บอกว่าชอบสิ ลุ้นจนเป็นความดันแล้วนี่ (ดันอะไรดีหละ) :m16:
-
:angry2: พี่เต้ครับ
คุยกันนี่ต้องเอาให้เคลียร์นะ
จะมาค้างๆ คา ๆ ไปกะคนนู้นทีคนนี้ที
เดี๋ยวจะส่งน้องมีนให้พี่พายซะเลย
ชิ :เฮ้อ:
-
คุยกันให้เคลียร์นะคะ
พี่เต้สู้สู้
:really2: :really2:
-
มาแหย่ให้อยากแล้วจากไปซะงั้น
คนแ่ก่เคืองค่ะ ขอบอก
อะไรมาแบบสั้นๆ
ยังไม่หายอยากเลยค่ะ
งอนดีกว่า
-
คุยให้ชัดนะเต้ เอาให้กระจ่างนะ
ห้ามอ้ำๆอึ้งๆเหมือนครั้งก่อนๆ
ไม่งั้นคราวนี้แกได้กินแห้วทั้งไร่แน่ o18
-
โอ๊ะ
ได้อ่านสองตอนเลยอะ อิ อิ
อิพี่เต้เท่ห์จังง อิ อิ
แล้วก็จะได้เป็นแฟนกันจริงๆซะทีเนอะ
:impress2:
-
ตอนนี้มีเวลาอ่านแล้ว
ฟิ้ว หายตัวไปอ่านก่อน
-
โอ้วววววสุดยอด
ง้อมีนให้ได้นะคร๊าฟพี่เต้
:bye2: :bye2: :bye2:
-
เห็นใจทั้งสองฝ่ายเลยนะ
พี่เต้กับมีนน่าจะตุยกันแบบเปิด
อก เปิดเครื่องในกันไปเลย
จะได้ไม่ต้องมานั่งเสียใจกันแบบนี้
อ่านตอนนี้แล้วปวดใจจังเลย
รอตอนต่อไปนะจ๊ะ o13
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
เง้อ พ่อแง่แม่งอน...หนีกันไปแล้ววันนี้จะรู้ความจริงมั้ยเนี่ย... ลากกันไปแล้วก็เคียร์กันให้รู้เรื่องเน้อ...จะได้รักกันดูดดื่มซักที :กอด1:
-
:impress3: :impress3:
-
คุยกันให้รู้เรื่องเลยดีกว่า
จะได้ไม่เข้าใจผิดกัน :เฮ้อ:
:กอด1:น้องมีน
-
:mc4: น้องมีนกับพี่เต้
จะปรับความเข้าใจและสารภาพรักกันแล้วใช่ไหมคับ o13
-
o18 น้องมีนเพี้ยนป่ะเนี่ย อยู่ๆก็หาเรื่องทำให้ตัวเองเศร้าไปเองโดยการบอกเลิกพี่เต้ซะงั้น จะน่าสงสารมั้ยล่ะเนี่ย งงกะมันจริงๆ
-
HBD ย้อนหลังนะจ๊ะ :L2: มีความสุขมากมายๆๆๆน๊าา :กอด1: :จุ๊บๆ:
-
กรี๊ดดด :กอด1: รักพี่เต้ที่ซููดดดดด
-
คุยๆกันให้มันรู้ดำรู้แดงไปเลยคร้าน้องมีน จะได้ไม่ต้องค้างคากันอีก
ที่เพื่อนเพลย์ (กีสส ชอบน้องเพลย์ :m3:) พูดอ่ะ ถูกแล้วล่ะ น้องมีนอย่าหนีหัวใจตัวเองเลย
พี่ว่าพี่เต้เค้าต้องชอบน้องมีนตั้งแต่เจอกันวันปฐมนิเทศแล้วมั้ง หุหุ :-[
ปั่นเสร็จแล้วก็มาต่อน๊า รออ่านอยู่คร้า :L1:
-
ง่าๆ พี่เต้คะ ควรจะบอกความรู้สึกจริงๆให้น้องมีนรู้นะคะ
สงสารน้องมีนค่ะ :monkeysad:
รอตอนต่อไป
-
:call:
-
ตามอ่านจนทันแล้ว เย้ :mc4:
-
จัดไปอย่าให้เสีย นายเต้ o18
-
เคลียร์เลยพี่เต้ ถ้ามีนไม่ยอมฟังก็รวบหัวรวบหางไปเลย อิอิ
-
...หนีอะไรก็หนีได้แต่...หนีใจ..ตัวเอง..ยาก
...ความคิด...คิดเองเออเอง..คิดไปเอง..ก็..ทุกข์เอง
...ยังดีนะที่น้องมีน..วิ่งหนี..แต่พี่เต้..วิ่งตาม ซักวันมันจะทันกันเอง :กอด1:
-
เคลียร์กันซะให้เรียบร้อย พี่เต้ มีน ... แล้วสานสัมพันธ์ให้แนบแน่นกว่าเก่าทันที :-[
-
มาต่อไวไวน้า
อยากอ่านมากมาย
:m16:
-
อยาหนีเลย เปิดใจตัวเองเถอะ มีน :sad11:
-
แอบงอนที่เห็นเขาหลีหญิง เปิดใจคุยกันหน่อยสิ
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดด
อยากอ่านต่อแล้วอ่ะ :z3: :z3:
เอาให้เคลียร์เลยนะจ๊ะ
-
รักกันดีกว่าชังกัน งอนกันนานๆทรมานคนอ่านนะจะบอกให้
-
:sad4: :sad4:
-
เต้จะลากมีนไปไหน
ลากไปกินในน้ำรึป่าว ?
มาต่อเร็วๆนะค๊า
-
มาต่อเร็วๆน้า ลุ้นกับคู่นี้จริงๆ
HBD ย้อนหลังด้วยนะจ๊ะ
:HBD3:
-
:call:
-
:sad4: มาต่อ เร็วๆๆน่ะ
อยาก ได้แบบ ยาวๆๆ ^^
-
ฮี๊วว
เสดแล้วววว
o13 o13
-
บอกรักใช่ปะนั้น :L3:
-
บอกตรงๆไปเลย อ้อมไปอ้อมมาใครมันจะไปรู้เรื่อง
-
artical 16
ความเดิม
“มีน...”
เฮือก OoO เสียงเรียกชื่อผม เสียงที่คุ้นเคยทำให้ผมสะดุ้ง เสียงไอ้พี่เต้(ทำไมมันอยู่ใกล้จังวะ)และผมก็ปลิวไปตามแรงลากนั้น หัวสมองผมยังประมวลผมไม่ถูก นี่มันเกิดอะไรขึ้น
“เราต้องคุยกัน”ไอ้พี่เต้พาผมมาที่ศาลาริมน้ำ ซึ่งตอนนี้ปลอดคนอย่างสิ้นเชิง
..............................................
“...”
“จะหนีกรูไปถึงไหน”ไอ้พี่เต้มันเปิดประเด็น
“จนกว่าพี่จะเลิกยุ่งกับผมนั่นแหละ”
“มรึงเกลียดกรูมาเลยรึไง”
“ใช่ ปล่อยแขนผมได้แล้วเดียวคนที่พี่ชอบเค้าจะเข้าใจผิด”(เฮอะไม่อยากมองหน้า เคือง)
“มรึงพูดเรื่องอะไร ใครคนที่กรูชอบ”ไอ้พี่เต้มันทำหน้างง
“ก็น้องบิงไง”
“มรึงเอาอะไรมาพูด”
“ก็ความจริงไง”
“อย่าบอกนะว่ามรึงคิดว่าคนที่กรูรู้สึกดีด้วยคือน้องบิง”
“แล้วไม่จริงรึไง”
“กรูลืมไปว่ามรึงซื่อบื้อ”
“ว่าใครซื้อบื้อ”(กล้าดียังไงมาว่ากรูซื่อบื้อ)
“ทั้งหมดนั่นกรูหมายถึงมรึง เพลงนั้นกรูก็ร้องให้มรึง”ไอ้พี่เต้มันทำหน้าเหนื่อยใจ
“นั้นเห็นมั้ยบอกแล้ว...อ๊ะ!”(หมายถึงกรูเหรอวะเนี่ย แล้วใครเอาสีแดงมาสาดใส่หน้ากรูวะ) อายจนแทบอยากมุดลงน้ำ
“หึ อย่าบอกนะว่าเข้าใจผิดทั้งหมด เลยบอกเลิกกรู”
“ใครบอกเลิก ยังไม่ได้คบกันจริงๆซะหน่อย”ผมเถียงทั้งที่หน้ายังร้อนๆอยู่
“ไม่เกลียดกรูแล้วใช่ป่ะ”ไอ้พี่เต้มันจ้องหน้าผมแล้วถาม อย่าวจริงจัง
“อื้อ”ผมตอบเสียงเบา
“อะไรนะไม่ได้ยิน”
“ก็บอกว่าไม่เกลียดไงล่ะ”(หนอยทำมาแกล้งไม่ได้ยิน ไอ้เจ้าเล่ห์)
“แล้วรักกรูใช่ป่ะ”
“อื้อ”หลุดปากไปแล้วอ่ะ TToTT ไอ้พี่เต้มันยิ้มกว้างเลยครับ
“หึหึ...ก็ดี...แล้วมรึงก็มาเป็นของกรูเหมือนเดิม...กรูยังไม่ได้จัดการเลยนะกล้าดียังไงไปอี๋อ๋อกับไอ้พี่พายต่อหน้ากรู”ไอ้พี่เต้มันเปลี่ยนมาทำหน้าโหดใส่ผมในทันทีเมื่อพูดถึงพี่พาย
“ที่พี่ยังอี๋อ๋อกับน้องบิงได้เลย”
“น้องบิงเป็นญาติกรู”
“อ่า...เหรอ”ผมทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้กลบเกลื่อน
“หึหึ”ไอ้พี่เต้มันหัวเราะเยาะผม
“หัวเราะทำไม”ผมหันไปค้อนใส่มัน
“กรูทำทุกอย่างชัดเจนแล้วนะ ทุกอย่างไม่ใช่เรื่องล้อเล่น ความรู้สึกของกรูส่งถึงมรึงแล้วใช่มั้ย”ไอ้พี่เต้พูดด้วยน้ำเสียงจริงจัง
“อื้อ”ได้เวลาที่ผมจะเลิกหนีซะที ไม่จำเป็นต้องขอเป็นแฟน แค่ความรู้สึกของมันก็พอแล้ว สำหรับผม
ตอนเย็นไอ้พี่เต้มันก็ไปส่งผมที่บ้านแล้วก็อยู่กินข้าวกับผม ก่อนจะกลับบ้านไปส่วนผมช่วงนี้ก็หลับสบายเหมือนเดิม และงดโชว์ตัวเป็นเพื่อนช่วงๆกับหลินหุ่ย และร่าเริงตามปกติ
แต่ตอนเช้าของวันนึงผมก็ไปโรงเรียนตามปกติ แต่ผมเห็นไอเพลย์ทำหน้าเครียดๆ มีเรื่องชัว เพราะปกติมันจะแซวผมตลอด
“มีเรื่องอะไรวะเพลย์”ไอ้เพลย์เงยหน้ามามองผมนิดนึง มันคงรู้แหละว่าผมมองออกว่ามันมีเรื่องอยู่
“กรูมีเรื่องกับไอ้พวกโรงเรียนxxx(อยู่ไม่ไกลจากโรงเรียนผมมากครับ)”
“เรื่องผู้หญิงอ่ะดิ”ผมรู้ทันมันทุกเรื่องแหละครับ
“นัดเคลียร์กันที่ไหนวะ”ไอ้วีที่นั่งฟังอยู่ถามครับ
“หลังโรงเรียนเรา”
“งั้นพวกกรูจะไปด้วย เผื่อพวกนั้นมันหมาหมู่”ไอ้บอยพูดท่าทางเครียดๆ
“อืม”ตอนนี้พวกผมเครียดกันทั้งกลุ่มครับ เพราะไอ้เด็กโรงเรียนที่ว่าน่ะ มีแต่พวกไม่ค่อยจะดีเท่าไหร่
ตอนกลางวันพวกผมก็ลงไปกินข้าวกันตามปกติ ไอ้พี่เต้มันก็มานั่งกินข้าวกับพวกผมด้วยครับพวกผมเลยไม่ได้คุยอะไรกันมาก
“เย็นนี้กรูไปรับที่ห้องนะ”ไอ้พี่เต้พูด ตอนที่เดินไปซื้อน้ำกับผม
“อ่าวันนี้ผมจะกลับกับไอ้เพลย์”(ขืนให้มันรู้ว่าผมไปไหน ไอ้พี่เต้มันไม่ให้ผมไปแน่ๆ)
“ทำไม”ไอ้พี่เต้มันทำหน้าคาดคั้น
“อ๋อ! ต้องไปทำงานกับมันนิดหน่อย”ผมพยายามตอบไม่ให้มีพิรุธที่สุด
“งั้นเดี๋ยวกรูโทรหา”ไอ้พี่เต้พูดแล้วกอดคอผม(จะกอดทำไมเนี่ย) เล่นเอาคนที่โรงอาหารมองกันเป็นแถว(ยางอายมีมั้ย)
ตอนเย็นพวกผมประชุมกันอีกทีที่โต๊ะหน้าอาคาร
“มีนกรูว่ามรึงไม่ต้องไปก็ได้มั้ง”ไอ้เพลย์พูดครับ
“มรึงเป็นเพื่อนกรูนะโว้ย มรึงจะให้กรูกลับไปนั่งกินไอติมที่บ้านแล้วปล่อยให้มรึงมีเรื่องรึไง”ผมทำหน้าจริงจัง
“กรูแค่เป็นห่วงมรึง ตัวก็เตี้ย(จึก)ขาก็สั้น(จึก)จะสู้อะไรกับเค้าได้”(ไอ้เพื่อนเลวหลอกด่ากรูนี่หว่า)
“หลอกด่ากรูเหรอ”ผมพูดแล้วผลักหัวไอ้เพลย์เบาๆ ทำให้บรรยากาศผ่อนคลายมากขึ้น พวกผมสี่คนไปที่หลังโรงเรียนครับแตว่ายังไม่มีใครมา แต่ไม่นานก็มีรถขับมาพวกนั้นขับรถยนต์กันมาเลยครับ(มันจะรวยไปไหนกันวะ) แต่ละคนที่มาสารรูปบ่งบอกได้เลยว่าเลว แต่พวกมันก็หล่อนะครับ ดูจากดาวที่ปักแล้วท่าทางจะเป็นพี่ผม(แล้วมันจะแย่งผู้หญิงกันทำไมวะ หน้าตาอย่างไอ้พวกนี้ไปเป็นบอยแบนด์ได้สบาย น่าจะมีแต่ผู้หญิงวิ่งเข้าหา)...แต่เดี๋ยวก่อนนะ... 1...2…3…4…5…6…7…8…9…10 OoO ผมไม่ได้มาโชว์ทักษะการนับเลขแต่อย่างใด เพราะพวกมันมากันสิบคน พอหันไปมองพวกผม 4 คน โคตรจะได้เปรียบ(ประชด)
“จะเอาไงวะ”ไอ้เพลย์เปิดประเด็นครับ(มรึงเปิดประเด็นได้กวนมาก จะเรียกทีนไอ้พวกนั้นมารึไงครับ)
“ถามหมัดกรูก่อนมั้ย”ไอ้หน้าหล่อเบอร์หนึ่งพูดครับ
“เอ่อผมว่าไม่ดีมั้ง คุยกันดีๆก่อนก็ได้”ผมเสนอหน้าออกไปห้ามทัพครับ ซึ่งมันก็ชะงักไปนิดนึงแล้วมองหน้าผม(อย่ามองดิกรูกลัวนะ)
“ก็ได้...มรึงมายุ่งกับผู้หญิงของกรูทำไม”มันหันไปพูดกับไอ้เพลย์ครับ
“ใครจะไปรู้ว่าเป็นผู้หญิงของมรึง คราวหลังมรึงก็ติดป้ายไว้ดิวะว่าคนนี้ผู้หญิงของมรึง”(ไอ้เพลย์มรึงจะกวนทีนทำเพื่อ กลัวไม่ได้แด๊กทีนรึไงวะ)ผมเห็นคิ้วไอ้หน้าหล่อเบอร์หนึ่งกระตุกนิดนึง
“ไอ้สัส มรึงอยากแดกตีนกรูรึไงวะ”ไอ้นั่นดูท่าจะเริ่มขึ้นแล้วครับ
“คิดว่ามรึงมีมือมีตรีนคนเดียวรึไงวะ”ดูท่าไอ้เพลย์ก็ขึ้นเหมือนกัน
“เดี๋ยว...ก่อนทั้งคู่”ผมออกไปห้ามทัพอีกรอบ (นี่ตกลงกรูมาห้ามทัพใช่มั้ยเนี่ย)
“ผมขอโทษแทนเพื่อนผมก็แล้วกัน มันไม่รู้ว่านั่นเป็นผู้หญิงของพวกพี่ ถ้ามันรู้มันก็คงไม่ยุ่งหรอก”ผมพยายามไกล่เกลี่ยให้เรื่องมันจบเร็วที่สุดเพราะถ้ามีเรื่องจริงๆพวกผมเสียเปรียบเต็มๆ ไอ้หน้าหล่อเบอร์หนึ่งหันไปคุยกับเพื่อนมันแล้วยิ้มเจ้าเล่ห์จนผมเริ่มเสียวสันหลังวูบ พวกผมสี่คนเลยมองหน้ากันเป็นเชิงว่าเอาไงดี
“ง่ายไปหน่อยมั้ง”(แล้วมันจะยากตรงไหนวะ)
“แล้วพวกมรึงจะเอายังไงวะ”ไอ้เพลย์พูดครับ
“มรึงก็กราบตีนกรูดิวะ”มันพูดแล้วหัวเราะ (เลวมาก) ไอ้เพลย์กำมือแน่นเลยครับ
“พูดแบบนี้ต่อยกันก็ตัวต่อตัวดีกว่า กวนตีนอยู่นั่นแหละ”และแล้วไอ้เพลย์ก็ฟิวขาด จนพวกไอ้วีเข้าไปจับไอ้เพลย์แทบไม่ทัน
“ปากดีจริงๆนะมรึง”ไอ้หน้าหล่อพูดแล้วทำหน้ากวนทีนมากๆ
“อย่ามีเรื่องกันดีกว่า พวกพี่ต้องการอะไร”ผมพยายามเบี่ยงเรื่องให้มันไปไกลจากการ ลงไม่ลงมือกัน (กรูรักสันติโว้ย)
“เอางี้ดีมั้ย...ถ้ามรึงยอมไปกับกรู กรูก็จะปล่อยเพื่อนมรึงไปแล้วเรื่องนี้ก็จะจบ...ดีมั้ย”มันพูดแล้วยิ้มแปลกๆเล่นเอาผมขนลุกเลย(จะเอากรูไปทำไมกรูขายไม่ได้ราคาดีหรอก ม๊าจ๋ามีนจะโดนขายเเล้ว)
“กรูไม่ให้เพื่อนกรูไปกับมรึงหรอก”ไอ้เพลย์โวยครับมันมองหน้าผม เป็นเชิงว่า มรึงห้ามไปกับพวกมันนะ
“ว่าไง”(จะคาดคั้นกรูทำเพื่อ กรูเอาไงดีวะ)ไอ้หน้าหล่อเบอร์หนึ่งให้เพื่อนมันเดินไปล้อมพวกไอ้เพลย์ไว้(แมร่งกดดันกรูจริงๆ)
“ก็ได้”ผมรีบตกลงก่อนที่มันจะสั่งให้เพื่อนมันอัดพวกไอ้เพลย์ จนเละเป็นปลาหมึกบด
“ดีมาก เดินมาหากรูสิ”ผมค่อยๆเดินไปหามันช้าๆ(อย่าเผลอนะกรูจะสกายคิกมรึงแล้วก็ชิ่ง) มันดึงแขนผมให้เดินตามมันๆไปพร้อมๆกับเพื่อนของมัน
"มีน..."ไอ้เพลย์มันเรียกผมเเต่ผมก็ทำได้เเค่หันไปมองมันเฉย
“ขึ้นรถดิ”ไอ้หน้าหล่อเบอร์หนึ่งดันผมเบาๆ ผมเลยจำใจต้องขึ้นรถอย่างเลี่ยงไม่ได้(มันจะพากรูไปไหนวะเนี่ย)
“ไปบ้านกรู”มันบอกกับเพื่อนของมันก่อนจะเขยิบเข้ามาใกล้ผมที่ขยับจนแทบติดประตู (อย่าบอกนะว่ามรึงเป็น... คิดในทางที่ดีไว้ก่อนมันอาจจะขาดความอบอุ่น)
“เอามือออกไป”ผมบอกมันครับ แต่มันก็หน้ามึนกอดเอวผมอยู่นั่นแหละ(ใครก็ได้ช่วยมีนด้วย)
“ตัวนิ่มดีนะ”(ไอ้ฟายกรูออกจะตัวแข็งปึ้กมาว่ากรูตัวนิ่ม)ผมพยายามแกะมือมันออก แต่มือมันติดกาวตาช้างไว้รึไงก็ไม่รู้เหนียว แน่น หนึบ แล้วบ้านมันอยู่ไหนกันล่ะเนี่ย รถมันเข้าซอยนู้นออกซอยนี้จนผมมึน แล้วผมก็ เผลอหลับไปตอนไหนก็ไม่รู้(กรูล่ะเซ็งตัวเองสถานการณ์คับขันแท้ๆเสือกหลับ) zZzZzZzZzZzZ แล้วก็รู้สึกว่าตัวเองลอยขึ้นหรือว่า(กรูตายแล้ววะขอลืมตาดูหน่อยดิ จ๊าก! ไอ้หน้าหล่อเบอร์หนึ่งมันอุ้มผมอยู่อ่ะ และกำลังจะพาเข้าไปในบ้าน
“ตื่นแล้วเหรอ”(ไม่ตื่นแล้วจะเห็นป่ะถามโง่ๆ)”
“ปล่อยผมลง”ผมพูดเสียงเย็นๆ
“แม่ผมพาลูกสะใภ้แม่มาแล้วครับ ใช่มั้ยจ๊ะที่รัก”(มันไม่ฟังผมเลย)ทันทีที่เข้าบ้านมันก็อุ้มผมไปหาแม่มัน ที่นั่งดูทีวีกันอยู่ เล่าเอาแม่มันกดรีโมทค้าง (คุณจะยินแม้กระทั่งเข็มตก)ส่วนผมก็เบิกตากว้างเท่าไข่ไดโนสาร์OoO(เวอร์) (เกิดอะไรกับชีวิตกรูอีกวะเนี่ย ชื่อมันกรูยังไม่รู้เลยแล้วกรูจะกลายเป็นที่รักมันได้ไงวะ)แทบอย่างหลับไปอีกรอบ
“มาหาแม่สิจ๊ะ”แม่มันเรียกผมที่กำลังเอ๋อและงงอย่างหนัก นี่กรูกำลังเล่นนิยายอยู่ใช่มั้ย ไอ้หน้าหล่อเบอร์หนึ่งเลยปล่อยผมลงแล้วผลักผมเบาๆให้เดินไปหาแม่ของมัน
“ครับ”
“ชื่ออะไรจ๊ะ”แม่มันถามแล้วลูบหัวผม
“มะ...มีนครับ”
“ไม่ต้องกลัวนะจ๊ะ...ป่ะไปกินข้าวกันดีกว่า”ผมเดินตามแรงจูงของแม่ไอ้พี่เอฟอะไรนั่นไป ที่โต๊ะกินข้าว
“ลูกมีนจ๊ะทานนี่สิ”แม่ของไอ้พี่เอฟตักผัดผักให้ผม(นี่ผมฝันอยู่เหรอเนี่ย ฝันแน่ๆ)
“อ่ะครับ...คุณป้าทานนี่ดีกว่าครับ”ผมตักเต้าหู้ทรงเครื่องให้แม่ไอ้พี่เอฟ คืนเพราะผมเกรงใจ เค้าตักให้ผมหลายอย่างแล้ว
“ตายแล้วเรียกแม่สิจ๊ะลูกมีน”แม่ของไอ้พี่เอฟตีแขนผมเบาๆ พอกินข้าวเสร็จผมก็ขอตัวไปโทรศัพท์ แต่โทรศัพท์ก็ดันไปอยู่ที่ไหนก็ไม่รู้ ผมเลยนั่งเล่นอยู่ที่สวนแล้วไอ้พี่เอฟอะไรนั่นมันก็เดินมา
“นี่มันเรื่องอะไรกัน”ผมถามมันอย่างมึงงง(มาแนวไอ้พี่เต้อีกคนและ)
“แลกกับที่กรูปล่อยเพื่อนมรึงไปไง มรึงต้องมาเป็นแฟนกรู”
“เฮ้ย! จะบ้าเหรอผมมีแฟนแล้ว”(ไอ้พี่เต้ได้ฆ่าหรูอ่ะดิ)
“ไปเลิกกับมันซะสิ”(อะไรกันเนี่ยพูดง่ายนี่หว่า)แล้วเสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้นขัดจังหวะ การด่ามันแต่ นั้นโทรศัพท์กรูนี่หว่า(โทรศัพท์กรูไปอยู่กับมันตอนไหนวะ)
“เอามานะ”ผมพยายามคว้าโทรศัพท์คืนแต่ผมเตี้ย(ยอมรับ)มันเลยกอดผมไว้แทน
‘ใครวะ’ดูมันรับโทรศัพท์ผมดิ
‘กรูเป็นแฟนมีน’(ไอ้มั่ว)
‘กรูไม่สนตอนนี้มีนอยู่กับกรู’
‘มาสิ’ไอ้พี่เอฟมันตัดสายโทรศัพท์ แล้วโยนโทรศัพท์ผมทิ้ง(ไอเลวของกรูนะ) ไอ้พี่เต้โทรมาแน่นอน
“ทำแบบนี้ทำไม...ต้องการอะไรกันแน่เราไม่ได้รู้จักกันซะหน่อย...คนอื่นก็มีเยอะแยะทำไม...”
“ทำไมต้องเป็นมรึงน่ะเหรอ...งั้นกรูจะบอกอะไรให้นะ กรูรู้จักมรึงมานานแล้ว รู้มาจากไอ้คิวในห้องมันมีแต่รูปมรึง และมันก็เอาแต่พูดถึงมรึง กรูก็เลยอยากรู้ว่ามรึงมีอะไร ให้น้องกรูหลงแบบนี้ แล้วกรูก็ถูกใจมรึงอยู่เหมือนกัน เรื่องทั้งหมดนั้นเป็นแผนกรูเอง กรูให้ผู้หญิงของกรูเข้าไปจีบไอ้เพลย์เพื่อนมรึง และหลังจากนั้น...”
“พอแล้ว...”ผมเข้าใจเรื่องทั้งหมดในทันที
“ก็มันเข้าล็อคพอดีเพราะแม่กรูจะให้กรูหมั้นแต่กรูยังไม่อยากหมั้น แล้วดูท่าแม่กรูจะชอบมรึง แล้วมรึงก็มาเป็นของเล่นกรูซักพักก็ไม่เลว”(ใครเค้าอยากไปเป็นของเล่นกันล่ะ)
“...”แค้นจนพูดไม่ออก (ทำม๊ากับป๊าไม่ให้ผมเกิดมาหล่อหุ่นบึ๊กๆเหมือนเฮียคลีนบ้างเนี่ย)
“น้องมีน...”ใครเรียกผมอีกล่ะที่นี้ พี่คิวที่พึ่งลงจากรถเดินตรงมาทางนี้ ผมเลยหลบอยู่หลังไอ้พี่เอฟทันที(ยังกลัวอย่อ่ะ) ผมเห็นพี่คิวทำหน้าเศร้าไปนิดนึง
“มีอะไรกับแฟนกรูวะคิว”(ใครไปเป็นแฟนมันฟะ)
“แฟน...หมายความว่าไงพี่เอฟ”พี่คิวถามไอ้พี่เอฟ
“ก็มีนเป็นแฟนกรูไง”
“พี่เอฟ...”พี่คิวมันตะคอกพี่เอฟเสียงดัง
“ไปกันดีกว่า”ไอ้พี่เอฟมันโอบเอวผมแล้วบังคับให้ไปกับมัน ไอ้พี่เอฟมันพาผมไปที่ห้องมัน
“ผมไม่ใช่ของเล่นใคร เลิกยุ่งกับผมซะเถอะ”ผมทำหน้าจริงจังแล้วพูดกับมันให้รู้เรื่อง และเกาะประตูแน่นไม่ยอมเข้าไปถึงเตียงมันแน่ๆ
“งั้นกรูจะส่งคนไปกระทืบเพื่อนมรึง ดีมั้ยล่ะ”(ไอ้เลวได้โล่)มันเดินมาดึงผมออกจากประตูแล้วล็อคห้อง
“...”ผมกำมือแน่น เลยครับ มันกล้าดียังไงมาทำกับผมแบบนี้
“ผมจะกลับบ้าน”
“กรูไม่ให้กลับ”ไอ้พี่เอฟพูดแล้วถอดเสื้อผ้าออกต่อหน้าผม(ไอ้หน้าด้าน)แล้วเข้าห้องน้ำไป ผมเลยหาโทรศัพท์จากกระเป๋ามันแล้วโทรหาไอ้พี่เต้
‘ใครวะกรูไม่ว่างคุยกำลังรีบ’
‘พี่เต้ ช่วยด้วย’
‘มีน...มีนอยู่ที่ไหน...อยู่กันใคร...เป็นอะไรมั้ย’
‘พี่เต้มีนอยู่บ้านพี่คิว มีนอยากกลับบ้าน’
‘เดี๋ยวจะรีบไปนะ’
“คุยกับใคร”เฮือกOoO ซวยแล้วไอ้พี่เอฟออกมาจากห้องน้ำ มันได้ยินเสียงผมคุญโทรศัพท์แน่
‘มีน มีนเป็นอะไร’ไอ้พี่เต้ถามอย่างร้อนรน แต่ผมก็ถูกไอ้พี่เอฟมันกระชากตัวไป จนโทรศัพท์หล่น
“มานี่”
“ผมเจ็บ”มันบีบแขนผมแรงมาก เจ็บโคตรแล้วโยนผมไปที่เตียง(ทำไมกรูรู้สึกเหมือนเป็นนางเอกละครที่จะโดนตัวโกงจับกดวะ พี่เต้ช่วยด้วย OoO)
“มรึงคิดจะทำไร”มันจับผมกดไว้แล้ว ทำหน้าโหดจนผมไม่กล้ามองหน้ามันเลยครับ
“...”ผมเงียบสงบสยบทุกการเคลื่อนไหว
“เงียบทำไม”(กรูคิดแผนอยู่โว้ย)
“แล้วจะดุ...ฮึ่ก...เค้า...ทำไม...ฮือ”(555 คิดว่าไอ้มีนคนนี้จะร้องไห้จริงๆเหรอไม่มีทาง มันเป็นแผนบีบน้ำตา ให้น่าสงสาร)
เฮือกOoO เฮ้ย! ทำไมมันถึงได้ทำหน้าหื่นแทนล่ะ(ง่ะแผนล้มเหลวถ้างั้นก็ต้องแผนสอง แต่แผนสองมันคืออะไรหว่า)ระหว่างที่ผมกำลังคิดแผนเพื่อความอยู่รอดอยู่
มันก็
...
ง่า...ลงได้ถึงเเต่นี้อ่ะครับหมดสต๊อกเเล้ว
เดี๋ยวรีบไปปั่นก่อน อย่าค้างกันนะ ขอบคุณที่อวยพรวันเกิด
ให้มีนนะคร้าบ เเล้วก็ขอบคุณที่เข้ามาอ่านขอรับทุกท่าน :laugh:
:pig4:+ :L1: ทุกคน
-
จิ้มตรู๊ดน้องมีน :z13: :z13:
บังเอิญ โลกกลม พรหมลิขิตมากเลยนะคะ อิพี่เอฟเป็นพี่ชายอิพี่คิวเนี่ยย
แถมยังจะหื่นเหมือนกันอีก แล้วพี่เต้จะมาช่วยทันม๊าย
น้องมีนรักษาจิ้นไว้พี่เต้ให้ได้นะ :haun4:
-
เอ่อ มีนแล้วหนูจะไปกับเค้าทำไมแต่แรก
แล้วเพื่อนหนูไม่มีใครตามมาเลยหรอ
อ๊าก พี่จะบ้าตาย :z3: :z3: :z3:
-
:sad4: ค้างอย่างแรงงง
:beat: :angry2: ไอ้พี่เอฟ เหี้ยมาก จะเอาน้องมีนมาเป็นของเล่นเหรอ
ย้ากกกก
ตายยยย!!!
:กอด1: ไรเตอร์คับ
-
มีนใจร้าย
ไม่ชอบตาเอฟเลยอะ
-
เวงกำ...พี่เต้.........เต้ รีบมาช่วยมีนด่วนนนนน..... :o12:
-
หุหุ ได้เวลา พระเอก ออกโรง แล้ว สิ น่ะ ^^ o18
-
แล้วมีนจะตามมันไปแต่แรกทำม๊ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย :angry2:
ไม่ดูสารร่างตัวเองเลยว่า เค้าจะพาไปกดน่ะ!!!
เฮ้อ :เฮ้อ:
-
ดีกับพี่เต้ได้ไม่ทันไร มีเรื่องให้ตื่นเต้นอีกแว้ว :เฮ้อ:
-
น้องมีนเอาอีกแล้วนะ :serius2:
ไอ้พี่เอฟนี่มัน .... :beat:
-
:เฮ้อ: เอ๊า หนักกว่าคราวที่แล้วอีก ไม่ได้รู้จักเค้า ดูก็รู้ว่ามุ่งร้าย ดันตามเค้าไปซะงั้น มีนมันบ้าป่ะเนี่ย ตกเป็นเมียไอ้เอฟไปเหอะงั้น
:seng2ped: เริ่มจะไม่ปลื้มเจ้ามีนละนะ คนปกติเค้าไม่ตามคนแบบนั้นไปหรอก นี่เค้าเรียกวอนหาเรื่องชัดๆ
-
เฮ้อ มีนนะมีนมาทำให้เสียอารมย์แถมค้างคาอยู่เรื่อยนะ :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:
-
:serius2: ทำไมค้างเพียงเท่านี้
พี่เต้ มาช่วยน้องมีนเร๊ว เร๊ววว
เดี๋ยวน้องโดนไอ้พี่เอฟทำมิดีหรอก
ช่วยได้แล้ว ก็รีบกอดปลอบน้องด้วยนะพี่เต้ ฮิฮิ :z1:
ต่อเร็วๆนะคะ อ้อๆ HBD ด้วยคร่าา :L1:
-
เวรกรรม เพิ่งจะเข้าใจกัน
ดันมีพี่เอฟเข้ามาอีก
แล้วพี่เต้อยู่ไหน มาช่วยมีนด่วน
สถานการณ์คับขันจริงๆ
-
จะบ้าตายหลอกให้คนแก่รอ :serius2:
-
พี่เต้รีบๆมานะ
อิพี่เอฟอย่าทำไรน้องมีน! อย่างน้อยพี่คิวก็เข้ามาช่วยรอพี่เต้ก่อนซี่!
-
เอางี้ดีมั้ย...ถ้ามรึงยอมไปกับกรู กรูก็จะปล่อยเพื่อนมรึงไปแล้วเรื่องนี้ก็จะจบ...ดีมั้ย”มันพูดแล้วยิ้มแปลกๆเล่นเอาผมขนลุกเลย(จะเอากรูไปทำไมกรูขายไม่ได้ราคาดีหรอก ม๊าจ๋ามีนจะโดนขายเเล้ว)
“กรูไม่ให้เพื่อนกรูไปกับมรึงหรอก”ไอ้เพลย์โวยครับมันมองหน้าผม เป็นเชิงว่า มรึงห้ามไปกับพวกมันนะ
“ว่าไง”(จะคาดคั้นกรูทำเพื่อ กรูเอาไงดีวะ)ไอ้หน้าหล่อเบอร์หนึ่งให้เพื่อนมันเดินไปล้อมพวกไอ้เพลย์ไว้(แมร่งกดดันกรูจริงๆ)
“ก็ได้”ผมรีบตกลงก่อนที่มันจะสั่งให้เพื่อนมันอัดพวกไอ้เพลย์ จนเละเป็นปลาหมึกบด
..........................
ตลกดีครับ
มันง่ายและไม่มีเพื่อนที่ไหนทำกันน่ะครับ
แต่เนื้อเรื่องโดยรวมสนุกมากครับ
ไม่มีอะไรมากนะครับแค่อินจัดกับตอนนี้ครับรู้สึกว่าการทำแบบนี้ทำให้เพื่อนตัวเองไม่มีศักดิ์ศรียังไงไม่รู้ครับ
สู้ตีกันแล้วช่วยเพื่อนมันน่าภาคภูมิกว่าครับ
เป็นกำลังใจให้คนแต่งนะครับ
-
น้องมีนจะไปกับเค้าทำม๊ายยยยยยยยยยยย...สู้ไม่ได้ก็ใส่เกียร์หมาวิ่งเข้าโรงเรียนไปก่อนสิลูก :z3:
แล้วนี่อิพี่เต้จะมาช่วยทันมั้ยเนี่ยย
-
มีเวลามาคุยด้วยครับเพราะอู้ เอ๊ย! ไม่ใช่ สำหรับบางทีมีนอาจทำให้ไม่พอใจหรือเสียความรู้สึกก็ขออภัยนะคร้าบ บางครั้งมันก็มีเหตุจำเป็นที่ต้องทำก็อย่าไปคิดมากนะครับมีนเป็นห่วง :laugh: :pig4: ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาอ่านครับ
BeeRY = สงสัยโลกจะกลมเกินไป
Oo๐FosfoggY๐oO = ตามครับไม่งั้นเพื่อนไอ้พี่เอฟมันคงไม่ขับวนไปวนมาจนผมเมารถ เลยหลับน่ะครับ
diedfoxx =ง่า บอกเเล้วว่าห้ามค้าง 555
อนันตกาล = มีนใจร้ายจริงๆเหรอTToTT
Phelyra = เดี๋ยวก็รู้ครับ
basza2x = สงสัยอยู่ :laugh:
มีแต่คนมาชอบมีนเนอะ อิอิ
เเน่ใจนะมันชอบ 555
มันก็ค้างงงงงงงงง
อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกก เอฟ คิว มันเป็นพี่น้องกันได้ไงว่ะชื่อต๊างงงต่าง แต่ความหล่อคงไม่แพ้กัน
อิพี่เต้โว้ยยยยย แฟนจะโดนงาบแล้วคร๊าบบบบ
เป็นตัวอักษรภาษาอังกฤษเหมือนกันไงครับ สงสัยตอนตั้งเค้าจะเรียงลำดับผิด
น้องมีนจะไปกับเค้าทำม๊ายยยยยยยยยยยย...สู้ไม่ได้ก็ใส่เกียร์หมาวิ่งเข้าโรงเรียนไปก่อนสิลูก :z3:
แล้วนี่อิพี่เต้จะมาช่วยทันมั้ยเนี่ยย
ง่า...เพราะมันมีเเต่ประตูข้างโรงเรียนที่เปิดอ่ะครับ พวกผมก็เดินออกมาจากตรงนั้น 555
เอางี้ดีมั้ย...ถ้ามรึงยอมไปกับกรู กรูก็จะปล่อยเพื่อนมรึงไปแล้วเรื่องนี้ก็จะจบ...ดีมั้ย”มันพูดแล้วยิ้มแปลกๆเล่นเอาผมขนลุกเลย(จะเอากรูไปทำไมกรูขายไม่ได้ราคาดีหรอก ม๊าจ๋ามีนจะโดนขายเเล้ว)
“กรูไม่ให้เพื่อนกรูไปกับมรึงหรอก”ไอ้เพลย์โวยครับมันมองหน้าผม เป็นเชิงว่า มรึงห้ามไปกับพวกมันนะ
“ว่าไง”(จะคาดคั้นกรูทำเพื่อ กรูเอาไงดีวะ)ไอ้หน้าหล่อเบอร์หนึ่งให้เพื่อนมันเดินไปล้อมพวกไอ้เพลย์ไว้(แมร่งกดดันกรูจริงๆ)
“ก็ได้”ผมรีบตกลงก่อนที่มันจะสั่งให้เพื่อนมันอัดพวกไอ้เพลย์ จนเละเป็นปลาหมึกบด
..........................
ตลกดีครับ
มันง่ายและไม่มีเพื่อนที่ไหนทำกันน่ะครับ
แต่เนื้อเรื่องโดยรวมสนุกมากครับ
ไม่มีอะไรมากนะครับแค่อินจัดกับตอนนี้ครับรู้สึกว่าการทำแบบนี้ทำให้เพื่อนตัวเองไม่มีศักดิ์ศรียังไงไม่รู้ครับ
สู้ตีกันแล้วช่วยเพื่อนมันน่าภาคภูมิกว่าครับ
เป็นกำลังใจให้คนแต่งนะครับ
ครับผมก็ว่าอยู่ มันก็ควรซัดกันให้รู้เเล้วรู้รอดไป ถ้ามันมาซัก 5 คนนะ 555 เเต่นั่นเสียเปรียบกันเห็นๆ เเถมหน้าม๊าผมป๊าผม กับพ่อเเม่พวกไอ้เพลย์ลอยมาเเล้วมีเเต่เสียกับเสีย
พี่เต้รีบๆมานะ
อิพี่เอฟอย่าทำไรน้องมีน! อย่างน้อยพี่คิวก็เข้ามาช่วยรอพี่เต้ก่อนซี่!
อันนี้คงต้องดูกันต่อไปครับ
จะบ้าตายหลอกให้คนแก่รอ :serius2:
ขอโทษครับ ผิดไปเเล้ว
เวรกรรม เพิ่งจะเข้าใจกัน
ดันมีพี่เอฟเข้ามาอีก
แล้วพี่เต้อยู่ไหน มาช่วยมีนด่วน
สถานการณ์คับขันจริงๆ
555
:serius2: ทำไมค้างเพียงเท่านี้
พี่เต้ มาช่วยน้องมีนเร๊ว เร๊ววว
เดี๋ยวน้องโดนไอ้พี่เอฟทำมิดีหรอก
ช่วยได้แล้ว ก็รีบกอดปลอบน้องด้วยนะพี่เต้ ฮิฮิ :z1:
ต่อเร็วๆนะคะ อ้อๆ HBD ด้วยคร่าา :L1:
ขอบคุณคร้าบ
เฮ้อ มีนนะมีนมาทำให้เสียอารมย์แถมค้างคาอยู่เรื่อยนะ :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:
ผิดไปเเล้ว ข้าน้อยยอบรับผิด
:เฮ้อ: เอ๊า หนักกว่าคราวที่แล้วอีก ไม่ได้รู้จักเค้า ดูก็รู้ว่ามุ่งร้าย ดันตามเค้าไปซะงั้น มีนมันบ้าป่ะเนี่ย ตกเป็นเมียไอ้เอฟไปเหอะงั้น
:seng2ped: เริ่มจะไม่ปลื้มเจ้ามีนละนะ คนปกติเค้าไม่ตามคนแบบนั้นไปหรอก นี่เค้าเรียกวอนหาเรื่องชัดๆ
อาจจะจริงคร้าบ เเต่ถ้าไม่ตามมันไป ไอ้เพลย์ ไอ้บอย เเล้วก็ไอ้วีก็ถูกยำเละสิครับ สิบต่อสี่ ตายลูกเดียว ไม่ว่าใครก็ไม่อยากเห็นเพื่อนโดนกระทืบหรอกคร้าบ
ตามหลักยุธศาสตร์การรบเเล้วต้องเสียสละส่วนน้อยเพื่อส่วนมากครับ โทษครับนอกเรื่อง
:sad4:
น้องมีนเอาอีกแล้วนะ :serius2:
ไอ้พี่เอฟนี่มัน .... :beat:
สงสัยมีนจะเดินเข้าหาเรื่องเเล้วเรื่องก็เดินเข้าหามีน คิคิ
ดีกับพี่เต้ได้ไม่ทันไร มีเรื่องให้ตื่นเต้นอีกแว้ว :เฮ้อ:
555 ครับเดี๋ยวชีวิตไม่มีสีสัน(ล้อเล่นนะครับ)
แล้วมีนจะตามมันไปแต่แรกทำม๊ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย :angry2:
ไม่ดูสารร่างตัวเองเลยว่า เค้าจะพาไปกดน่ะ!!!
เฮ้อ :เฮ้อ:
ง่า...เหตุผลอธิบายไปเเล้วมั้ง 555 อย่าคิดมากสิครับ
หุหุ ได้เวลา พระเอก ออกโรง แล้ว สิ น่ะ ^^ o18
ติดตามต่อต่อไป... :laugh:
-
มันก็ค้างงงงงงงงง
อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกก เอฟ คิว มันเป็นพี่น้องกันได้ไงว่ะชื่อต๊างงงต่าง แต่ความหล่อคงไม่แพ้กัน
อิพี่เต้โว้ยยยยย แฟนจะโดนงาบแล้วคร๊าบบบบ
-
มีแต่คนมาชอบมีนเนอะ อิอิ
-
เพ่งจะอ่านครบ ครับ
เข้ามาเป็นเเฟนคลับเรื่องนี้อีกคน
ชอบในความน่ารักของมีน เเละความป่าเถื่อนของไอพี่เต้ นะ
เ
เเล้วตอนต่อไปมันจะยอมใจอ่อนป่าวอะ
เอาใจช่วยน้องมีนนะ
อย่ามาโดน ไอเลวนี้สะกำละกัน เฮ้อออ ลุ้นๆๆๆ
ลงต่อด่วนครับ
-
:o7: ทำไมเหตุการเป็นอย่างนี้
กำลังไปได้ดีแท้ ๆๆ :sad5:
ออกมาเคลียต่ออย่าให้ค้างนะ
เด่วจะร้ายยิ่งกว่าอี่พี่เอฟอีก
-
อิหนูมีนซวยแท้
ไรของมันนักหนานี่
พี่เต้ไม่ใช่ว่าจะมาคนเดียวและมือเปล่าน่า
พี่คิวไม่คิดจะช่วยมีนเลยหรอ
-
:z3:
มีแต่เรื่อง เมื่อไหร่จะสวีท ดี้ด้า ซะทีละจ๊ะนู๋จ๊าา
-
:z3: ค้าง
-
ไม่ได้มาอ่านสักนาน !
ได้อ่าน 3 ตอนรวดเลย
-
:z3: ค้างๆๆค่า
:pig4:
-
:3125: :3125: :3125:
-
ค้างงง
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
...... ค้างๆๆอย่างแร๊ง :z3:
-
พี่เต้จะมาช่วยน้องทันไหม
-
^^
-
:z3: :z3: :z3:
ค้างอย่างแรงงงงงงง
รีบมาต่อเร็วๆๆๆเลยนะ
:m16: :m16: :m16:
-
:m16: :z13:
-
ค้าง
-
artical 17
ความเดิม
ระหว่างที่ผมกำลังคิดแผนเพื่อความอยู่รอด
มันก็...กำลังจะทำอะไรก็ไม่รู้ผมเลยใช้แผนการขั้นสุดยอด
.........................................................
“พี่เอฟครับ”ผมพูดแล้วทำตาเยิ้มๆใส่มันซึ่งมันก็ชะงักไปนิดนึง
“ครับ”ซึ่งมันก็ทำตาหวานเยิ้มใส่ผมกลับ
“ปวดฉี่ว่ะ”ไอ้พี่เอฟหุบยิ้มแทบไม่ทัน มันทำหน้าเซ็งๆก่อนจะค่อยๆถอยออกไป
“ไอ้แสบมรึงทำกรูหมดอารมณ์”(นั่นแหละที่ต้องการ)
ปังๆ
“เปิดประตูดิวะ จะเปิดดีๆหรือจะให้กรูพังเข้าไป”เสียงไอ้พี่เต้นี่ ไอ้พี่เอฟก็เดินไปเปิดประตู พอประตูเปิดเท่านั้นแหละไอ้พี่เต้ ไอ้เพลย์ ไอ้วี ไอ้บอย ก็รีบเข้ามาเลยครับ
“เฮ้ย! เป็นไงมั่งวะ...มันทำอะไรรึเปล่า”ไอ้เพลย์ครับมันเข้ามาจับตัวผมหมุนๆ
“กรูไม่เป็นไร”ทั้งที่พวกนั้นเป็นห่วงผมขนาดนี้ เต้ผมกลับรู้สึกสมเพชตัวเองมากกว่า ที่อ่อนเเอขนาดนี้
“มรึงพาแฟนกรูมาทำไมวะ”ไอ้พี่เต้ตะคอกถามไอ้พี่เอฟ
“อย่ามายุ่งมันไม่เกี่ยวกับมรึง”ส่วนไอ้พี่เอฟก็ตอบแบบกวนๆ
“พี่เต้ ผมอยากกลับบ้าน”ผมเดินไปจับแขนไอ้พี่เต้ ไอ้พี่เต้หันมามองหน้าผม ก่อนจะถอนหายใจอย่างระงับอารมณ์
“มรึงกับกรูได้เคลียร์กันแน่”ไอ้พี่เต้บอกไอ้พี่เอฟนิ่งๆก่อนจะพาผมออกมา
“วันนี้กรูจะปล่อยมรึงไปก่อนแล้วกัน แต่ครั้งหน้ากรูจะไม่ยอมแบบนี้หรอกนะ”ไอ้พี่เอฟพูดกับผมก่อนที่ผมจะเดินพ้นประตูไป ส่วนแม่ของไอ้พี่เอฟก็ถามว่ามาทำอะไรกัน ไอ้บอยก็เนียนบอกว่า มาเอาของกับไอ้พี่เอฟซึ่งแม่มันก็คงไม่สงสัยอะไรมากไอ้พี่เต้ขี่รถไปส่งผมที่บ้าน
“ไม่เป็นไรแล้วใช่มั้ย”ไอ้พี่เต้ถามตอนที่ผมยื่นหมวกกันน็อคคืนให้มัน
“อืม”
“อย่าทำหน้าเศร้าสิ”ไอ้พี่เต้มันดึงแก้มผม
“กอดมีนหน่อยสิ”หลังจากที่ผมพูดจบ ไอ้พี่เต้มันก็ทำหน้าอึ้งๆก่อนจะลงจากรถแล้วกอดผม
“เป็นอะไรไป”มันลูบหัวผมเบาๆ เมื่อน้ำตาผมหยดลงอกมัน(ไอ้พี่เต้มันสูงอ่ะ)
“มีนทำให้ทุกคนเดือดร้อน...ฮึ่ก...ถ้ามีนเชื่อเพลย์ถ้ามีนกลับบ้านแล้วไม่ตามเพลย์ไป...ฮึ่ก...เรื่องมันก็คงไม่เป็นแบบนี้”
“เป็นห่วงไอ้เพลย์ไม่ใช่เหรอถึงได้ตามมันไป”
“อื้อ”
“ถ้ามีอะไรคราวหลังต้องบอกกรูเข้าใจมั้ย อย่าให้กรูรู้ทีหลังแบบนี้ ตอนที่พวกไอ้เพลย์ไปบอกกรูว่ามรึงไปกับไอ้พวกนั้น รู้มั้ยกรูรู้สึกยังไง กรูเป็นห่วงมรึงแทบแย่ ถ้ากรูไปไม่ทันมันจะเป็นยังไงรู้บ้างมั้ย”
“ฮึ่ก...ขอโทษ...มีนอ่อนแอ...มีนช่วยอะไรตัวเองไม่ได้...ต้องคอยให้ทุกคนมาช่วยตลอด”
“อย่าโทษตัวเอง...ฟังกรูดีๆนะ...ที่มรึงยอมไปกับมันเพื่อช่วยพวกไอ้เพลย์ไว้โดยที่ไม่รู้ว่าพวกมันจะพาไปทำอะไร...นั่นก็เข้มแข็งมากพอแล้ว...ความรู้สึกที่อย่าจะปกป้องเพื่อนน่ะมันไม่ผิดหรอก...แต่ความจริงเราก็น่าจะปล่อยให้พวกนั้นสู้นะ”
“ก็ถ้ามีเรื่องพ่อกับแม่ของไอ้เพลย์จะให้มันไปอยู่อังกฤษกับปู่ มีนไม่อยากให้มันไป ฮึ่ก”บ้านไอ้เพลย์มีธุรกิจพวกโรงแรมอยู่ที่อังกฤษ รวยเวอร์
“เป็นแบบนี้เองเหรอ...งั้นทำไมไม่ห้ามไว้ตั้งแต่แรกล่ะ”
“ห้ามไปมันก็ไม่ฟังหรอกเพราะมันรับปากพวกนั้นไปแล้ว ไอ้เพลย์ไม่เคยผิดคำพูดกับใคร”ผมหยุดร้องไห้แล้วแต่ผมก็ยังกอดกับไอ้พี่เต้อยู่เลยพูดเสียงอู้อี้เล็กน้อย
“ให้ตายสิ กรูไม่ชอบให้มรึงร้องไห้เลย มันทำให้กรูรู้สึกว่ากรูดูแลมรึงไม่ดีพอ”ไอ้พี่เต้มันดึงผมออกมาจากอกมันแล้วทำท่าหัวเสีย เล่นเอาผมร้องไห้อีกรอบนึง(ทำไมวันนี้กรูเจ้าน้ำตาจังวะ)
“ฮึ่ก...”
“อ้าว! ร้องอีก เงียบซะเด็กน้อย”ไอ้พี่เต้มันลูบหัวผมเหมือนปลอบเด็กเวลางอแง
“ใครเป็นเด็กน้อย”ผมทำหน้างอใส่มัน
“ใครก็ไม่รู้ร้องไห้งอแงอยู่เนี่ย”ไอ้พี่เต้มันล้อผมอ่ะ ผมเลยผลักมันแล้ววิ่งเข้าบ้าน อย่างน้อยมันก็ทำให้ผมยิ้มได้ อย่างน้อยผมก็รู้สึกปลอดภัยเมื่ออยู่ในอ้อมแขนมัน
“มีน...ไปทำอะไร...ที่ไหน...เมื่อไหร่...ทำไมกลับมืดแบบนี้...แล้วนี่ร้องไห้เหรอ”ผมลืมไปเลยว่าวันนี้ป๊ากลับบ้าน
“ป๊ามีนตอบไม่ถูกนะแบบนี้ ทีละคำถามสิ”ผมกอดเอวป๊า เป็นการออดอ้อน
“ร้องไห้ทำไม”
“ง่า”(ตอบว่าอะไรดีฟะ)
“สวัสดีครับ”(OoO ไอ้พี่เต้มาได้ไงวะ ใครเชิญ)
“แล้วแกเป็นใคร”พ่อผมเริ่มทำหน้าโหดแล้วครับ (อย่านะไอ้พี่เต้ อย่าบอกว่าเป็นแฟนกรูนะ)
“เป็นแฟนมีนครับ”(O[]O เฮือก ตายแน่กรู)ป๊าสวัดสายตามามองผม
“จริงเหรอลูก”(มีนอยากตายTToTT)
“ [-_-] [_ _] [-_-] [_ _] ”ผมพยักหน้าหน่อยๆ ไม่กล้ามองหน้าป๊าเลยครับ
“แล้วแกเป็นลูกเต้าเหล่าใคร พ่อแม่ทำงานอะไร เรียนได้เกรดเท่าไหร่...”และต่างๆอีกมากมาย นี่ถ้าไอ้พี่เต้จะต้องตอบจริงๆนะมันคงจะขุดตั้งแต่ต้นตระกูลมาเล่าให้ ป๊าผมฟังเลยแหละ ตอนนี้ย้ายมาคุยกันที่ห้องนั่งเล่นครับ ป๊ากับม๊าผมอยู่กันครบ
“แก...”
“ผมไม่เลิกนะครับ”ไอ้พี่เต้พูดขัดป๊าผม
“ฉันไม่ได้บอกให้เลิกกัน”ป๊าผมทำหน้าดุๆ
“เหรอครับ”ไอ้พี่เต้ทำหน้าเจื่อนๆ ตลกสุดๆ
“แม่รู้เรื่องทั้งหมดแล้ว ตาเต้บอกแม่ตั้งนานแล้ว”ม๊าผมพูดยิ้มๆ
“แล้วทำไมคุณไม่บอกผม”
“ก็คุณหวงลูกขนาดนี้ใครเค้าจะไปบอกกัน”
“เดี๋ยวนี้หัดปิดบังผมเหรอ”
‘เอ่อพี่เต้ป๊ากับม๊าผมคงลืมเราไปแล้วแหละ’ผมซุบซิบกับไอ้พี่เต้
‘คงงั้น’
“คิดว่าผมไม่รู้เหรอว่าไอ้ประธานหน้าหม้อนั่นมาจีบคุณน่ะ”
“รู้ด้วยเหรอเนี่ย ไม่ต้องห่วงหรอกน่าฉันหวั่นไหวกับคุณคนเดียวเท่านั้นแหละ”(ม๊าผมกับไอ้พี่เต้ยังอยู่นะ)
“งั้นก็ดี”ป๊าผมหน้าแดงๆ และสร้างโลกส่วนตัวกับม๊าผมสองคน ทำเอาผมกับไอ้พี่เต้หน้าแดงกันไปตามๆกัน(ป๊ากับม๊านี่สวีทกันไม่อายใครเลย)
“ยกมีนให้ผมแล้วใช่มั้ยครับ”ไอ้พี่เต้พูดขัดจังหวะการสร้างโลกส่วนตัวของป๊ากับม๊าผม
“ไม่มีทางฉันเลี้ยงลูกของฉันมากับมือ แกจะมาแย่งไปง่ายๆได้ยังไง”ป๊าหันกลับมาทำหน้าดุเเล้วพูดกับไอ้พี่เต้ครับ
“แล้วจะให้ผมทำยังไงล่ะครับ ก็ผมรักลูกคุณพ่อไปแล้วนี่”ผมหน้าร้อนอย่างกับโดนเตารีดนาบ กับประโยคนี้ของไอ้พี่เต้
“ใครเป็นพ่อแก”
“คุณคะ”แม่ตีแขนป๊าผมเบาเป็นเชิงเตือน
“ไว้ฉันจะปรึกษาไอ้คลีนก่อน”(นั้นคงหมายถึงวันพิพากษาไอ้พี่เต้เลยแหละ มีเฮียคลีนเข้าร่วมอีกคน)
“วันนี้แกกลับไปก่อนไป”
“ครับ”ไอ้พี่เต้มันลุกไป แต่มันดึงผมไปด้วยทำไมเนี่ย
“เฮ้ย! ปล่อยแขนลูกฉันนะ”ป๊าผมรีบลุกมาจับมือไอ้พี่เต้ออกจากแขนผม
“โทษทีครับผมชิน”ไอ้พี่เต้ยิ้มเหมือนจะเปิดศึกกับป๊าผม
“มีนไปส่งพี่เค้าที่รถสิ”ม๊าผมบิดเอวป๊าผมเบาๆ(มั้ง)แล้วให้ผมเดินไปส่งไอ้พี่เต้ ซึ่งป๊าก็โวยวายนิดหน่อยก่อนจะยอมปล่อยให้ผมไปเพราะเจอสายตาพิฆาตจากม๊าผม 555
“เดี๋ยวพรุ่งไปหากรูที่โต๊ะนะ”
“อื้อ ขะ...ขับรถดีๆนะ”
“หึ ห่วงกรูเหรอ”ไอ้พี่เต้มันยิ้มเจ้าเล่ห์ครับ
“เปล๊า...ห่วงคนอื่นเค้าตะหาก”ผมแกล้งทำเป็นเฉไฉ แล้วแอบยิ้ม
“มาใกล้หน่อยดิ”ไอ้พี่เต้บอกผม ผมเลยขมวดคิ้วอย่างงงๆนิดหน่อยก่อนจะเดินเข้าไปใกล้มัน
ฟอด...
“พี่เต้...”OoOมันหอมแก้มผมอ่ะ
“ขอกำลังใจในการแย่งมรึงไปจากป๊าขี้หวงของมึงหน่อย”ไอ้พี่เต้มันยิ้มครับ ส่วนผมก็อึ้งสิครับ ไม่คิดว่ามันจะทำแบบนี้ผมมองมันขี้รถไปจนลับสายตาก่อนจะเข้าบ้าน ป๊าผมก็เรียกไปคุยนิดหน่อยแล้วก็ปล่อยขึ้นห้อง แล้วโทรศัพท์ผมใครจะรับผิดชอบ
ป๊อก ป๊อก...เสียงอะไรก็ไม่รู้ดังขึ้นตรงประตูบานใหญ่ที่กั้นระเบียงผม ผมเลยเปิดเลื่อนประตูแล้วออกไปที่ระเบียงก็เจอไอ้เพลย์ครับ มันยิ้มกว้างให้ผม อยู่ตรงระเบียง(มันปีนขึ้นมาได้ไงวะ)
“มีไรวะ”
“กรู...ขอโทษ”ไอ้เพลย์มันทำหน้าสลด
“กรูมากกว่าที่ต้องขอโทษ กรูน่าจะเชื่อมรึงแล้วกลับบ้านมาก่อน”
“ไม่จริงหรอก กรูใจร้อนเองแหละถ้ากรูไม่รับปากพวกมันตั้งแต่แรกมันก็คงไม่เป็นแบบนี้ กรูลืมคิดไปว่าถ้ากรูมีเรื่องป๊ากรูจะส่งไปอยู่กับปู่ มรึงไม่อยากให้กรูไปใช่มั้ยล่ะถึงไม่อยากให้กรูสู้กับพวกนั้น”ไอ้เพลย์พูดเสียงสั่นๆ
“เออดิวะ ถ้ามรึงไปแล้วใครจะกวนตีนกรูวะ”
“ว่ากรูกวนตีนเหรอ เดี๋ยวเหอะ”บรรยากาศเครียดหายไปหมดเลยครับมีแต่เสียงหัวเราะของผมสองคน ถึงไม่ต้องพูดอะไรมากพวกผมก็เข้าใจกันดี เเละไม่พูดถึงเรื่องนี้กันอีก
"เเล้วตัวเองปีนมาหาเค้าได้ไงเค้าเป็นลูกมีพ่อมีเเม่นะ"ผมเเกล้งสะดีดสะดิ้งครับ
"เหรอครับเดี๋ยวผมให้พ่อกับเเม่มามาขอนะครับ"ไอ้นี่เล่นกลับอีก
"อย่าให้เค้ารอนานนะ"
"ครับงั้นเรามาลัดขั้นตอนกันก่อนดีมั้ยครับ"ไอ้เพลย์พูดเเล้วทำหน้าหื่น จนผมต้องถอยหลังไปสามก้าว
"หยุดเลยกรูไม่เลยเเล้ว"ผมวิ่งหนีมันเข้าห้องเลยครับ ไอ้เพลยืมันก็วิ่งไล่ผมเเล้วหัวเราะเยาะผม(ไอ้เพื่อนเลว) พวกผมวิ่งไล่กันจนเหนื่อย ผมเลยไล่ไอ้เพลย์กลับบ้านมันก็เลยปีนระเบียงลงไป แล้วโบกมือให้ผม ก่อนจะขี่รถออกไป
...
ตอนนี้ไม่ค้างเเล้ว :laugh:
เเต่เรื่องมันยังไม่จบง่ายๆหรอกครับ
-
ได้จิ้มมั่งแล้วๆๆๆๆ
คริ คริ
ฝากเนื้อ ฝากตัวน๊าๆๆๆ
เค้าแอบซุ่มอ่านมาสักพักแล้ว แต่ยังไม่ได้เม้นเลย คริ คริ
-
คุณป๊าหวงลูก ฮ่าๆ พี่เต้สู้ๆนะ
ไอ้พี่เอฟมันจะทำอะไรอีกเนี่ยย
พี่เต้ต้องดูแลน้องมีนดีๆนะ
-
:-[ ต๊าย ๆ คุณพ่อหวงลูกขนาดนี้
เตเต้ จะทำยังไงนี่ ไหนจะคุณพี่ชายอีก
:เฮ้อ:
-
มีนเนี่ยออกใส ๆ ซ่าส์ ๆ ไร้เดียงสาหน่อย ๆ พี่เต้หล่อแมนสุดมั่น บรรดาเพื่อน ๆ สุดฮา คุณพ่อและพี่คลีนที่สุดหวงมีน คุณแม่ผู้ทันสมัยรับได้ทุกสถานการณ์ ไหนจะเหล่าพลพรรคคนรักมีนสุดเจ้าเล่ห์และแสนหื่น น้องเท็นที่แมนสุด ๆ สรุปสนุกมากค่ะ กลับให้อ่านตั้งแต่ตอนต้นอีกรอบ :m4: :m1: มาต่อเร็ว ๆ นะค่ะ :L2:
-
ดูๆๆๆ พี่เต้คล้อยหลังไป ก็มีกิ๊กเก่าปีนมาหาที่ระเบียงด้วย :laugh:
-
:z1: ห้าห้า พี่ีเต้ ก็แอบน่ารักน่ะนี่
ไม่้ค้างแล้วครับ แต่ อยากอ่านต่อ ^^
-
น้องมีนเสน่ห์แรง ป้าอิจฉา อ๊าก :m31:
-
:กอด1:พี่เต้
-
รอกร๊าบบบบบบบบบบบบบบบบบ :impress2:
-
เอาหละสิวันนี้นายเพลย์ปีนเข้าห้อง
วันหน้าก็คงเป็นอิพี่เต้ใช่มั๊ยค่ะ อิอิ :call:
-
o18 o13
-
มารอลุ้นตอนต่อไป
-
รอนะครับ
-
เฮ้อ รอดจนได้ อย่าทำแบบนี้บ่อยๆน้า หัวใจจะวาย
คุณป๋านี่ขี้หวงสุดยอดเจอเฮียคลีนอีกคนเต้จะไหวไหมเนี่ย
-
:เฮ้อ: เรื่องไอ้พี่เอฟก็ผ่านไปอีกหนึ่งกระเปาะ หวังว่าจะจบกันไป ไม่ต้องเจอกันอีก
ดูแล้วพี่เอฟนิสัยไม่ค่อยดีเลย
ขอให้พี่เต้พิชิตใจป๊าน้องมีนได้ไว ๆ
:o8:
:กอด1: ไรเตอร์นะครับ ^^
-
เชียร์เชียร์
:-[ :-[ :-[
:mc4: :mc4:
-
:-[เต้น่าร๊ากกกก เชียร์เต้สุดใจขาดิ้น :กอด1:
-
อ่านไปอมยิ้มไป ป้าเริ่มจะเมื่อยแก้มแล้วนะนี่ :pig4:
-
สู้ๆนะพี่เต้
-
รอตอนต่อปายเด้อ....
:กอด1:
-
หุย .. อยากลุ้นให้เพลย์เปงแฟนกะมีนจังแต่พี่เต้ก็เท่ห์ดีนะ แล้วพี่เอฟก็เถื่อนดี
:serius2:
ไม่คิดและปวดหัว เหมาหมดเลยดีสุด
-
ทำไมไม่ปีนมาหาเหมือนเพล์ล่ะ น่าสนุกนะ พ่อตาคงหนวดกระดิก :m20: :m20: :m20:
-
ไรต์เตอร์หาแฟนหล่อๆซักคนเพลย์หน่อยดิ๊
-
พี่เต้แมนมากกกกกกกกกกกกกกก...แต่ศึกพ่อตานี่ใหญ่หลวงนัก..หุหุ จะผ่านได้มั้ยเนี่ย
ส่วนอิพี่เอฟท่าทางมันจะไม่เลิก
-
ว๊ากก. . .. ..อ่านทันแล้วก๊าฟ. .. .ซึ่งก็กินเวลาไปเยอะ
นอนดึกอีกแล้ว วว ว .. . .. .. เรียนเช้าด้วย :jul1:
เพราะนิยายของคุณพี่. .. .มันน่ารักจนหยุดอ่านไม่ได้ 5 5 55+
[เพราะตัวแกเองมากกว่า อย่ามาหาข้ออ้าง] :beat:
เอิ๊กกก.ๆ.... .. .. มีนน่ารักมากเลยอ่ะ อยากกอดมีนมั้งจังๆ :-[
. ...แต่คงโดนไอ้พี่เต้จัดการยับแน่ :z6: 5 55 55+
แต่แบบว่า แอบมีใจให้เพลย์อ่ะ. . .. น่ารักโดนใจ 55 55 +
แต่ยังไงๆ ก็พี่เต้ คนเดียว ว วว วว . . .. ..(เอ่อ .. . .ขัดๆไงไม่รู้ เพราะคนรู้จักชื่อนี้ แต่ดันมาเป็นพระเอกเรื่องนี้อีก :a5:)
555 55 55 55+
ไรท์เตอร์รีบๆมาต่อน๊า. .. .. ..ขอแบบจานด่วน 55 5 5+
อดคิดถึง น้องมีน นานๆไม่ไหว 5 5 5 5+ :กอด1:
-
^^
-
เหมือนศึกหนักจะอยู่ที่ เฮียคลีนน่ะ
-
แค่พี่คลีนคนเดียวก็ไม่ไหวจะเคลียร์ นี่มาแท็คทีมกับคุณป๊าอีก o22
พี่เต้ตายแหง กว่าจะได้มีนมาอยู่ในอ้อมอก (แต่ปกติก็อยู่ๆแล้วนิ :o10:)
สู้ๆนะพี่เต้ :a2:
-
:-[ :-[ :-[
-
ศึกพ่อตาลูกเขยกำลังจะเริ่มแว้ววววววววว :laugh:
-
:call: :call: :call: :call: :call:
-
พี่เต้เื่ท่ดีอ่ะ
-
:t3: :t3:
-
:pig4: :pig4:
-
:-[ ชอบมากมายอ่ะ อ่านแล้วติดเลยอ่ะ
รอตอนต่อไปน้า อิอิ
:กอด1:
-
คุณแม่น่ารักจังแต่คุณพ่อหวงลูกชายมากๆ พี่เต้สู้ๆน้า
-
ป๊าหวงขนาดนี้..................พี่เต้สู้ๆๆ
มาต่อไวๆนะสนุกดีชอบค่ะ
-
มาเอาใจช่วยเต้ด้วยอีกคน.. :L2:
-
รอๆ. . .. ..
:m7:
-
ชอบ
-
ป๊ากับเฮียคลีนจะวางแผนทำไรอะป่าว?
ม๊าก็อย่าลืมช่วยพี่เต้ด้วยนะ
ลูกจะได้ไม่เป็นหม้าย
:m20: :m20: :m20:
-
:z3: ยังไม่มาต่อเหรอ เค้าลุ้นอยู่นะ
:serius2:
-
:z3: :z3:ยังไม่มาอีกหรอ :monkeysad:
-
พ่อตาร้าย ลูกเขยแรง :laugh:
้แม่ยายโปรว่าที่ลูกเขยนะ
ครั้งนี้น้องมีนโชคดี
แล้วครั้งหน้าล่ะ
ท่าทางนายเอฟไม่ยอมเลิกราง่ายๆ
-
ไรเดอร์หาย
แงๆ
ตื่นเช้ามาจะมาอ่าน ไม่อัพ > อุแว อุแว แงๆ < หนูจะฟ้องแม่
แงๆ
รออยูน้า
:o12:
-
ป๊า ห่วง ลูกจริงๆๆ
ว่าแต่
ไรเตอร์ไปไหนค่ะ............
:z3:
-
โฮ้ยยยยยย!!!!! :a5:
อะไรเรื่องมันจะรุมเร้าแบบนี้ o22
พี่มึนรีบมาอัพเร็วๆน้าาาาาาาา :laugh:
-
:a5: มึนตามชื่อจิง ๆ ไปไหนกันหมด
ไม่มาอัพเลยอ่ะเค้ารอจนมึนตามชื่อเรื่องแล้ว o22
-
:sad4: แงงงงงงงงงงงงง รอร้อรอออออออ
-
Article 18
หลังจากเมื่อวานที่ไอ้พี่เต้ไปประกาศเอกราช เอ๊ย! ประกาศว่าเป็นแฟนผม ป๊าก็สั่งห้ามเกี่ยวกับไอ้พี่เต้อาทิเช่นห้ามอยู่ใกล้ ห้ามไปหา และอีกมากมายจำไม่ไหว อย่างเวอร์อ่ะป๊าผม จะขี้หวงไปไหนเนี่ย และวันนี้ก็เป็นวันศุกร์ที่ผมสุขมากเพราะโรงเรียนหยุดและป๊าผมก็ติดประชุม แล้วก็อยู่เฝ้าผมไม่ได้ แมวไม่อยู่หนูก็ร่าเริงสิครับ แต่ก็ร่าเริงได้ไม่นานเมื่อไอ้เฮียคลีนพี่ชายสุดสวาทขาดดิ้นเรียกผมให้ไปหามันที่ห้างชื่อดังแห่งหนึ่ง(ไม่ให้ค่าโฆษณาไม่บอกหรอกว่าห้างชื่ออะไร) ความจริงเฮียคลีนกลับมาตั้งแต่เมื่อวานแล้วแต่ไปค้างบ้านเพื่อน ผมขึ้นไปแต่งตัวแล้วไปหาเฮียคลีนที่ เอ็มเค พอผมไปถึงมันก็โบกมือเรียกผม เพื่อนเฮีย คลีนก็นั่งอยู่ด้วย
“เรียกผมมาไมอ่ะเฮีย”ผมถามก่อนจะนั่งข้างเฮียคลีน
“ป๊าโทรมาบอกว่าให้มรึงมาอยู่กับกรู”
“เออ! ไอ้คุณเพื่อนๆนี่น้องกรูที่กรูเล่าให้ฟังว่ามันเอ๋อๆ สติไม่ค่อยเต็มน่ะ”(อ้าว! ถ้าเป็นขนาดนั้นกรูก็ออทิสติกแล้วแหละแนะนำกรูซะเสียหมด)
“น้องมีนพี่ชื่อนัทนะครับ”พี่คนที่หน้าตี๋ๆ หล่อๆพูด
“ครับ”
“ส่วนพี่ชื่อนิคนะ”พี่คนที่ถัดจากพี่มันพูดแล้วส่งยิ้มให้ผม คนนี้ก็หล่อนะหน้าใสกิ๊กอย่างกับไปทำเบบี้เฟรชมา
“ครับ”ผมก็ยิ้มให้พี่เค้ากลับสิครับ แต่ทำไมพี่เค้าหน้าแดงๆก็ไม่รู้
“เฮ้ย! ไอ้นิคหน้าแดงว่ะ อย่านี้ต้องถ่ายรูปไปให้สาวๆของมันดู”พี่นัทพูดแล้วควักโทรศัพท์ออกมาจะถ่ายรูปพี่นิค
“หยุดเลยมรึง ก็น้องเค้ายิ้มน่ารักกรูก็หวั่นไหวดิ”(อ้าว! มาหยอดกันซะงั้น)
“หยุดเลยห้ามหม้อน้องกรู กรูหวง”เฮียคลีนพูดแล้วเอาแขนมาพาดไหล่ผม
“นิดหน่อยน่า...ทำเป็นหวงนะมรึง”พี่นิคทำหน้าหมั่นไส้เฮียคลีนครับ
“เฮ้ย! ไอ้โอ๊ตแนะนำตัวดิวะนั่งเงียบอยู่ได้” พี่นิคหันไปบอกพี่โอ๊ตที่นั่งเงียบอยู่ พี่เค้ามองหน้าผมนิดหน่อยก่อนจะแนะนำตัวสั้นๆ
“ชื่อโอ๊ต”สั้นได้ใจมาก
"ครับ"ผมทำหน้าเอ๋อ พี่เค้าพูดได้ด้วยเหรอเห็นนั่งเป็นใบ้มาได้ตั้งนาน
"หึ"พี่โอ๊ตทำสีหน้าเหมือนพยายามกลั้นยิ้มกับสีหน้าตลกๆของผม(ใจร้าย)
"ไอ้โอ๊ตมรึงยิ้ม"พี่นัท กับพี่นิคทำสีหน้าตกตะลึงราวกับเห็นสิ่งมหัศจรรย์ ของโลก
"น้องมรึงนี่อันตรายจริงๆ"พี่นัทพูดยิ้มๆกับเฮียคลีน ง่า ผมไม่ใช่ไฟฟ้าเเรงสูงนะจะได้อันตรายน่ะ ผมอันตรายตรงไหนใครช่วยบอกที หรือตัวผมกำลังจะระเบิด ไม่นะ(เพ้อเจ้อ)
"หึ"ส่วนเฮียคลีนก็ได้เเต่ยิ้มมุมปากมิได้ไขเเจ้งเเถลงความให้ผมเข้าใจเลย
"???"
“กินเสร็จแล้วไปไหนต่อดีอ่ะ”เฮียคลีนถามพวกพี่นัทที่กำลังเเย่งเต้าหู้ปลากันอยู่
“กรูว่าไปดูหนังดีกว่าว่ะ กรูอยากดูเรื่อง...(จำไม่ได้ว่าเรื่องอะไรแต่เป็นหนังบู๊)”พี่นิคออกความเห็น ซึ่งพวกเฮียคลีนก็เห็นด้วย หลังจากที่กินกันอิ่มเเล้วก็ไปที่โรงหนังกันเลยครับ ผมก็เลยจำใจต้องไปดูด้วยอย่างเลี่ยงไม่ได้ พอเข้าไปในโรงผมเลือกนั่งในสุดเลยครับเฮียคลีนนั่งฝั่งขวามือผม ส่วนฝั่งซ้ายมือข้างผมไม่นานก็มีคนมานั่ง ผมก็ไม่ได้สนใจอะไรมาก
จนกระทั่ง...............
...
ขอโทษที่ฉันหายไปไม่โทรหา ขอโทษที่เธอนัดมาไม่ว่างเจอ
โทษทีครับนอกเรื่อง ขอโทษครับที่หายไปไม่ใช่อะไรหรอกอู้
(ล้อเล่น เเต่เเอบจริง) เเล้วจะมาต่อตอนต่อไปอย่างด่วนที่สุดครับ
:L1: ทุกคนเหมือนเดิมปล.ตอนนี้สั้นมาก
-
ที่สุดแล้ววว ต่อด่วนนน
-
o22
สั้น ... จิงๆ
-
เคืองมากคับ
-
เวงกำ :serius2: มาเขียนให้เค้าอ่านแล้วทำให้ค้างเติ่งคาใจแบบนี้ใช้ได้ที่หนายยย :angry2: มาต่อเร็ว ๆ เลยนะค่ะ ได้โปรด :m13:
-
น้องมีนแอบมึน มาแบบสั้นนะตะเอง
แถมยังค้างอีกต่างหาก มาต่อเร็วๆเลย :angry2:
-
:angry2:ค้างงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง
-
:m16: ไรอะสั้นจิง ๆ พ่อประคุณรุณช่อง
มาแค่นี้หรือ โอ๊ยอกจะแตกใจจะขาด :angry2:
-
ฮึ่มมม :fire:
สั้นได้ใจมากมายน้องมีน :angry2:
สงสัยไอ้พี่เต้มันจะ...สั้น... :z1:
-
ค้างงงงงง
อีกฝั่งพี่โอ๊ตรึป่าวว?
พี่เต้มีคู่แข่งเยอะจริง สู้ๆค่า
-
:z3: ง่าาาาาา ทั้งสั้นทั้งค้างงงงงงง
-
^^
-
คริ คริ
มาต่อด่วนจร้าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
อ่านยังไม่ทันที่อารมณ์ บิ้วเลย
อ้าว หมดแว้วๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ :z3:
-
o22
สั้นมากก. . .. ...
ทำไมเด่วนี้ไรท์เตอร์ชอบมาต่อแบบสั้นๆนักก็ไม่รู้
ค้างง ง ง ง งง . .. ..หลายเรื่อเลยทีเดียว
:a5:
-
มึนนี่น่ารักได้ใจเลยอ่ะ
แต่พี่เต้ก็โหดซะ
น่ารักมากๆ :laugh:
-
:serius2: :serius2:
-
กีสสสส
สั้นนนนนนนนนน
สั้นเหมือนกับ กับ กับๆๆๆๆๆๆ
เป็ดร้องอ่ะ
แหะๆ
-
ค้างงงงงงงงงงงงงงงงงงงงอีกแล้วววววววววววววววววววววววววววววววว
:serius2: :serius2: :serius2:
-
:z3:
-
:fire: ตามอ่านทันมาเจอ ของสั้น แบบนี้ก้อเซงสิคร๊าาาาา
ด่วนๆค่ะ ให้ว่อง ...มันค้างอย่างมิน่าให้อภัยเลยยย
จนกระทั่ง...หันมาเจอไอ้พี่เต้ใช่มิ?
วุ้ยยย ค้างงง
:angry2: :serius2:
-
:jul1: โอ้ยหมดแรง สั้นจัด แต่เอา ฟร่ะ ดีก่าไม่ได้อ่าน
สู้ๆนะ มาต่อ คราวหน้าขอยาววววนะจ๊ะ :m5: สาธุๆ
-
เคืองใจมันสั้นงี้อ่ะ :seng2ped: :seng2ped: :seng2ped:
-
ค้างงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง
:z3: :z3: :z3: :z3:
-
:serius2: :serius2:
ค้างงงง
-
ใครมานั่งอ่ะ พี่เต้ป่าว
หวังใจว่าจะใช่อ่านะ
-
เคืองตรงค้างอะ :angry2: :angry2:
-
ใครรรรร ค้างอย่างแรง :fire:
-
ค้างเหอะค่ะ คืนนี้อีกตอนได้ม๊ า า
-
จะสั้นไปหนายยยยยยยยยยย :serius2:
ค้างเหลือเกินนนนนนนนนนน :z3:
-
จนกระทั่ง ........ :serius2:
-
มาต่อไวไวน้า
กลับมาซักที > หลังจากรอมานานมาก = = ^
:เฮ้อ:
-
ค้างงงงงงงงงงงงงง :a5: :a5: :a5:
-
ค้างอ่ะ !
-
ตัดตอนได้ฉับมาก..ค้างเลยตรู....
แล้วตกลงอีกข้างนี่เป็นใครอิพี่โอ๊ตเหรอ...มีความรู้สึกว่าอิพี่โอ๊ตเป็นตัวอันตราย...กร๊ากก
-
มาต่อแบบกุดๆ
55555555555555 5
-
สั้น!!
จนกระทั่ง อะไรค่ะ รู้ไหมว่ามันค้างงงงงงงงงงงงงงงงงงง
:z3:
-
ค้างค๊า าม๊า ยย ย ย ย ย
-
จนกระทั้ง.... :serius2:
อีกแระ อย่าให้รู้นะว่าบ้านไรเตอร์อยู่ใหน o18
-
ค้าง+++++++
หวังว่าคนที่มานั่งอีกข้างจะเป็นพี่เต้นะ :-[ :-[
-
โอม.......... :oni3: จงลงๆๆๆ เอ๊ยยย จงต่อๆๆๆๆ เพี้ยง :amen:
-
ค้างงงงงงงงงงงงง :serius2: :serius2:
ใครมานั่งอ่ะ
ขออย่าให้เป็นนายเอฟแล้วกัน :call: :call:
-
...ไข่ในหิน เลยนะน้องมีน คุณพี่คุณพ่อ หวงซะ
...ระวังเถอะ เพื่อนพี่คลีนแหละ ตัวดี แต่ละคน
...อย่าบอกนะว่า..คนที่นั่งข้างๆๆน้องมีนคือ...เค้าคนนั้น :laugh:
-
สั้นและค้างมากๆ :m31:
ต่อด่วน
-
:pig4: ทุกคนมากนะครับ
chocolate =จะต่อให้ด่วนที่สุดครับ
สมุนไพร = ต่อไปจะมาเเบบยาวๆนะครับ(อะไรยาวหว่า???)
maxtorpis =โอ๋ๆ หายเคืองกันนะ
Phelyra = คราวหน้า(อาจจะ???)ไม่ค้างคร้าบ 555
BeeRY =คร้าบคราวหน้าจะมาให้ยาวๆ เเละก็(อาจจะ)ไม่ค้างครับ
mahotsukai =ขอโทษที่ทำให้ค้างคร้าบ
Ooคุณชายติ๋วoO = ง่า...
|ψ|PEAT_ZA|ψ|℠ ="สงสัยไอ้พี่เต้มันจะ...สั้น..." อะไรสั้นอ่ะ เดี๋ยวเเอบจิ้นไปไกลนะ555
♥a2k♥ =อันนี้ต้องติดตามตอนต่อไป คิคิ
4life = TToTT ผิดไปเเล้วคร้าบ
SoN= O3O???
NooAeyJa = จะมาต่อให้ด่วนคร้าบ
εїз_PmïÄÑyK = อันนี้ต้องตามกระเเสครับ เค้าทำเราก็ทำมั่ง คิคิ
sin_no = ขอบคุณคร้าบ
lomekung = รู้สึกผิดนะเนี่ย
j4c9y = ดีนะเนี่ยที่ไขข้อข้องใจว่าอะไรสั้น ไม่งั้นจิ้นไปไกลเเล้ว 555
jaylayjay = ผมทำให้ค้างอีกเเล้วเหรอ ตอนไหน ไม่เห็นรู้ตัว
cartoons = เดี๋ยวตัวที่ทุบผนังอยู่มันจะเจ็บมือนะคร้าบ คิคิ
แรดไปวันๆ = อุ๊ย! น่ากลัว อภัยให้ข้าน้อยเถอะคร้าบ
nootnoot = รับทราบขอรับ
naiin = ดีกันนะ อย่าเคืองเลย
OHmeza019 = อันนี้ท่าจะค้างเเบบสุดๆ สำนึกผิดเเล้วคร้าบ
Little Devil = ตอนต่อไปเราจะไม่ปล่ยให้ค้างเเน่(รึเปล่าก็ไม่รู้ 555)
andyus1 = ต้องลุ้นกันต่อไป คิคิ
อนันตกาล = ง่าเคืองอีกคนนึงเเล้ว หายเคืองเถอะนะ
n2 = ง่าเคืองจนไฟลุกเลยเหรอ
Phawaii = มาเเล้วครับ
ash =คราวหน้าจะไม่มาสั้นๆอีดเเล้วครับ
tokyodeef = ไปลุ้นกันครับ
nootoomtam =ขอโทษครับที่ปล่อยให้รอ
~EnSlAvE_tO_dEs = ค้างอีกเเล้วเหรอ
tombaza=อย่าค้างเลยนะ ไม่น่าค้างสักกะติ๊ดนึง(ช่างกล้าพูด 555)
bbyuqin =ไม่เเน่อาจจะเป็นเเบบนั้น(รึเปล่า)
MOMIKI =เค้าเรียกตามกระเเสนิยม ของไรเตอร์
Kwawaic =รู้เเล้วคร้าบ
xiiiNG = เดี๋ยวจะมาต่อให้ไม่ค้างเเล้งครับ(เอ หรือจะค้างยิ่งกว่าเดิมอีกหว่า)
Killua ="อีกแระ อย่าให้รู้นะว่าบ้านไรเตอร์อยู่ใหน" เเง TT3TT จะไปวางระเบิดบ้านมีนเหรอ
YBlood = คิคิ เดี๋ยวรู้กัน
his*SPECTIVE = โดนสะกดจิต เลยมาต่อโดยไม่รู้ตัว555
akihito = จะได้รู้กันเเล้วครับ
StillLoveThem ="...อย่าบอกนะว่า..คนที่นั่งข้างๆๆน้องมีนคือ...เค้าคนนั้น" เค้าคนนั้นเป็นใครอ่ะ ^0^
kazhiki = จะมาต่อเเล้วครับ
-
เป็นกำลังใจให้ครับ
-
สั้นจริงอะไรจริง :serius2:
ค้างมากมาย มาต่อด่วน
-
artical 19
ความเดิม
จนกระทั่ง..............
...
...มือผมถูกดึงไปจับไว้(ใครวะ??) ผมหันไปมองหน้าคนๆนั้นปรากฏว่า มันคือไอ้พี่เต้ ผมเบิกตากว้างเลยครับO[]O มันมาได้ไงเนี่ย ผมเหลือบไปมองเฮียอย่างหวาดๆ ถ้าเฮียคลีนเห็นไอ้พี่เต้เข้าเป็นเรื่องแน่
“คิดถึงว่ะ”ไอ้พี่เต้มันเอนตัวมากระซิบเบาๆ เขินสิครับ(คิดถึงบ้าอะไรวะไม่เจอกัน แค่วันเดียว)
“เงียบไปเลย”ผมกระซิบกับมันอย่างเขินๆ
ฟุ่บ...เฮียคลีนครับเอาแขนมาพาดบ่าผมแล้วยื่นหน้าไปพูดเบาให้ไอ้พี่เต้ได้ยินว่า
“อย่ายุ่งกับน้องกรู”(เฮียรู้ได้ไงวะ)
“มีนแลกที่กับเฮีย”เฮียคลีนพูดและทำท่าจะลุกเปลี่ยนที่กับผม แต่ไอ้พี่เต้มันก็กอดผมไว้แน่น จนเฮียคลีนกัดฟัด กรอดๆกำหมัดแน่นเลย (โอว บรรยากาศมาคุ)
“ผมจะนั่งกับแฟน”ไอ้พี่เต้ทำหน้ากวนๆใส่เฮียคลีน
“ปล่อยน้องกรู”(ทำไมต้องมาทะเลาะกันตรงนี้ด้วยกรูดูหนังไม่รู้เรื่อง)
“น้องพี่แต่แฟนผม”ไอ้พี่เต้มันพูดอย่างมึนๆแถมมือก็ยังไม่ยอมเอาออกไปจากเอวผมอีก
“กรูไม่ยกน้องกรูให้มรึงหรอก”(รำคาญสองคนนี่จริงๆ)
“มันก็ไม่แน่หรอกครับ”ไอ้พี่เต้พูดแล้วจ้องตากับเฮียคลีน หลังจากนั่นก็สงบศึกกันไปสักพักก่อนจะเปิดศึกกันใหม่ รู้จักเหนื่อยกันซะมั่งสิ
...
“ป้อนป๊อบคอร์นหน่อยดิ”ไอ้พี่เต้พูดอย่างอารมณ์ไม่ค่อยดีครับ ผมเลยป้อนมันเพื่อมันจะอารมณ์ดีขึ้นมาบ้าง
“มีนใครใช้ให้ป้อนมัน”(ก็มันไง)เฮียคลีนดึงมือผมที่กำลังจะป้อนป๊อบคอร์นไอ้พี่เต้กลับมา
“แฟนเค้าจะสวีทกัน พี่อย่ากวนได้ป่ะ”
“มรึงนี่พูดจาวอนโดนตีนนะเนี่ย” ผมในฐานะคนกลาง กำลังสวดภาวนาให้หนังมันจบ จะได้ออกไปซะที ใครก็ได้เอาเฮียคลีนกับไอ้พี่เต้ไปเก็บที โฮ TToTT เสียตังค์ค่าหนังเพื่อมาดูสองคนนี่ทะเลาะกัน ช่างไม่คุ้มเอาซะเลย ไอ้มีนอยากจะหายตัวได้ และไม่นานหนักก็จบลงซะที ผมรีบลุกทันทีเลยครับ นั่งเกร็งจนปวดฉี่เลย ลุ้นระทึกยิ่งกว่าดูหนังโรงซะอีก
“จะไปไหน”เฮือก สะดุ้งเลยครับ (ทำไมถึงต้องพูดพร้อมกันด้วยอ่ะ)
“ไปเข้าห้องน้ำ”
ผมเดินเลี่ยงไปเข้าห้องน้ำ ส่วนพวกเฮียเพลย์ก็ไปรอกันอยู่ตรงทางออก ฮ้า...โล่ง (แต่ทำไมห้องน้ำมันเงียบแบบนี้เนี่ยไม่มีคนเลย ท่าทางคนเข้าคงเข้ากันไปหมดแล้วแน่เลย)
อุ๊บ...ระหว่างที่ผมกำลังเดินออกจากห้องน้ำผมก็โดนใครไม่รู้ปิดปาก
“อื้อ...อ่อยอ๊ะ(ปล่อยนะ)”ผมหันหน้าไปมองคนที่ปิดปากผม อะโธ่...ไอ้พี่เต้นี่เองเล่นเอาตกใจแทบแย่ แต่ว่ามันไปแล้วไม่ใช่เหรอ แล้วมาโผล่ที่นี่ได้ยังไงอ่ะ
“ขออยู่แบบนี้สักพัก”ไอ้พี่เต้พูดเบาๆเเล้วกอดเอวผมไว้ ท่าทางมันดูเหนื่อยๆยังไงก็ไม่รู้ แต่รู้สึกแปลกๆยังไงก็ไม่รู้มากอดกันในห้องน้ำ สุดยอดของความโรแมนติก(ประชด) มันเหนื่อยเรื่องของผมเเน่เลย
“ท้อรึเปล่า...”ผมหันตัวไปกอดปลอบมัน
“หืม”ไอ้พี่เต้มันทำหน้าแปลกใจนิดหน่อยที่ผมกอดมัน และรอฟังว่าผมจะพูดอะไรต่อไป
“...ถ้าที่ทำอยู่เหนื่อยมากนักก็...อื้อ”O//////O มันใช้ปากมันปิดปากผมไว้ก่อนที่ผมจะพูดจบ(นี่กรูมาหวานกันมันในห้องน้ำจริงๆเหรอเนี่ย ช่างอาภัพยิ่งนัก โซแซดเป็นอย่างยิ่ง)
“อย่าบอกให้กรูถอยเพราะกรูจะไม่ยอมแพ้ง่ายๆแค่นี้แน่ กรูยอมรับว่าท้อแต่กรูก็ไม่ถอย เข้าใจมั้ย”ไอ้พี่เต้มันถอนจูบเเล้วทำหน้าจริงจัง(แต่มันรู้ได้ไงวะ ว่ากรูจะพูดอะไร)
“อื้อ”ผมซุกหน้ากับ อกมันอย่างเขินๆ
“เอ่อ...ขอโทษที่ขัดจังหวะครับ” พนักงานที่เข้ามาในห้องน้ำแล้วเห็นผมกับไอ้พี่เต้กอดกัน หน้าแดงรีบวิ่งออกไปแทบไม่ทันผมง้มหน้างุดเลยครับโคตรอาย แต่ไอ้พี่เต้มันก็ยังมีสีหน้าปกติธรรมดา ผมลืมไปว่ามันหน้าด้าน
“ปล่อยได้แล้วเฮียคลีนรออยู่”ผมดันตัวไอ้พี่เต้ออกไปเเก้เขินครับ
“อื้อ...ไม่เอา”ไอ้พี่เต้มันทำหน้าเหมือนถูกแย่งของ แล้วกอดผมแน่นเลยครับ เดี๋ยวเฮียคลีนมาเจอก็เป็นเรื่องอีกหรอก
“ปล่อยๆๆๆๆๆ”
“ไม่เอา...กรูจะลักพาตัวมรึง”
“ห๊า!O[]O”ผมเบิกตากว้างอย่างตกใจ (นี่กรูกำลังจะถูกแฟนตัวเองลักพาตัวเหรอเนี่ย น่าตื่นเต้นตกใจอะไรเยี่ยงนี้)ไอ้พี่เต้พาตัวผมออกไปอีกทางแล้วไปที่รถมัน เฮ้ย!วันนี้มันเอารถยนต์มาฮอดด้าแจ๊ส สีขาว สวยมากๆ เเต่มันขับรถยนต์ได้ด้วยเหรอเนี่ย ปกติเห็นแต่มันขับรถมอเตอร์ไซด์ แต่มันพึ่งอยู่ม.5เองนะ (กรุจะไว้ใจมันได้ใช่มั้ยTToTT น่ากลัวจัง โอม จงรอด จงรอด)
“พี่เต้เดี๋ยวเฮียคลีนรอ”หลังจากที่ผมรวบรวมสติที่ไม่ค่อยจะสมประกอบ เอ๊ย! สติที่หลุดลอยไปกลับมาเข้าที่ได้เเล้วผมก็รีบแย้งมันทันที
“เดี๋ยวกรูโทรบอกให้ก็ได้”(จ๊าก! มีเบอร์เฮียคลีนได้ไงอ่ะ งงนะเนี่ย)
‘ครับ ผมน้องเขยพี่ไงครับ’
‘อ๋อ ผมจะโทรมาบอกว่าไม่ต้องรอ ผมลักพาตัวน้องพี่มาแล้ว แค่นี้นะครับ’
ไอ้พี่เต้ตัดสายโทรศัพท์ แล้วยิ้มอย่างมีความสุขที่ได้เยาะเย้ยเฮียคลีน น่าหมั่นไส้มาก
“จะพาผมไปไหนอ่ะ”
“ไปหาแม่กับพ่อกรูไง”(พูดจริงเหรอเนี่ย)
“เเล้ว...พี่ขับรถมากี่ปีแล้วเนี่ย”ยังคาใจ สงสัย เเละหวาดกลัวอยู่
“ทำไมไม่ไว้ใจกรูเหรอ...ไม่ต้องห่วงหรอกน่าพ่อกรูสอนตั้งแต่กรูอยู่ม.4 กรูขับมาปีนึงและ”
“ง่า... แล้วนั่นกระเป๋าอะไรอ่ะ”ผมถามไอ้พี่เต้เมื่อเหลือบไปเห็นกระเป๋าใบใหญ่วางอยู่ ที่เบาะหลัง
“เสื้อผ้าไง”
“เสื้อผ้าOoO”(มันจะเอาเสื้อผ้าไปทำไมฟะ หรือว่า...)
“เดี๋ยวก่อนพ่อกับแม่พี่อยู่ที่ไหน”
“หัวหิน”มันพูดเหมือนว่าไอ้หัวหินนี่มันใกล้ซะเต็มประดางั้นแหละ (ไม่ปรึกษากรูเหมือนเคย นี่เเหละไอ้พี่เต้ตัวจริง)
“จะบ้าเหรอป๊าได้ฆ่าทั้งผมทั้งพี่ตายแน่ๆ”
“กรูขอแม่มรึงแล้ว”(ม๊า! ไปเป็นพวกมันตั้งแต่เมื่อไหร่ ทำไมผมไม่รู้ไม่เห็น โฮ TToTT ไอ้คนเอาแต่ใจ)ผมนั่งบ่นอุ๊บอิ๊บอยู่คนเดียวอย่าเมามัน ก่อนจะเผลอหลับไป(หลับง่ายจริงกรู) พอตื่นมาอีกทีรถก็จอดที่ปั๊ม สงสัยไอ้พี่เต้มันจะไปเข้าห้องน้ำมั้งเนี่ย
“ไงตื่นแล้วเหรอ”ไอ้พี่เต้ที่พึ่งเดินมาจากห้องน้ำ ยิ้มกวนๆให้ผม
“อือ...”ผมตอบอย่างเนื่อยๆ ก็คนมันพึ่งตื่นนอนนิ ไอ้พี่เต้มันขยี้หัวผมจนยุ่ง(ทำเพื่อ)แล้วเดินเข้าเซเว่นไป และกลับออกมาพร้อมของกิน หิวๆๆๆ
แต่ขณะที่ผมกำลังรื้อหาขนมอยู่ก็เจอ ... o22
มันซื้อมาทำไมเนี่ย อย่าบอกจะว่ามันจะเอามาใช้กับผมอ่ะ...
....
เพื่อไม่ให้ทุกคนค้าง ผมจะใบ้ให้เเล้ว ไปจิ้นกันก่อนเเล้วจะมาเฉลยตอนหน้า :laugh:
ขอบคุณทุกรีพลาย เเละ :L1:ทุกคนเหมือนเช่นเคยครับ
-
:a5:
มัยมันสั้นจังค๊า
-
ซื้ออะไรมาหว่า
คิดไปไกลแหละ !
-
ดีนะที่นั่งรออ่าน เหอๆๆได้สมใจ :z1:
เต้คุงสู้เค้าลูก เจ๊เอาไจช่วย o13
มีแม่ยายหนุนหลังรับรองสมหวัง
แล้วที่ถามว่าบ้านไรเตอร์อยู่ใหน เนี่ยจะไปขอบคุณถึงบ้านงัยที่มาอัพให้อ่านอ่ะนะ :pig4:
-
รู้นะว่าซื้อไรมาอ้ะ
55555555555555 5
-
กรี๊ดดดดดดดดด...พี่เต้ :m1: พี่เต้ตามมาจริง ๆ ด้วย :m1: :m1: พี่เต้...แมนมาก ๆ เลยค่ะ กล้างัดข้อกับเฮียคลีนด้วย 555 มีนของเต้ ใครอย่าแตะ :m3:
แล้ว...แล้ว... :m17: พี่เต้กะจะกระชับความสัมพันธ์กับมีนให้...แนบ...แน่น...แล้วชิมิ
ครั้งแรกของเค้า...เบา ๆ ถนอม ๆ เค้าหน่อยนะพี่เต้ :o8:
-
...เหอะๆๆ ..เห็นไม๊..เค้าคนนั้น...พี่เดาถูกเป๊ะเลย แต่ว่ามาได้ไงหว่า
...น้องเขย ทำพี่เมียซะแล้ว เล่นลักพาตัวกันเลย
...เออ ที่สวีท นี่มันหายากเนอะสำหรับคู่นี้..สวีทในห้องน้ำซะงั้น
...อย่ามาให้จิ้นนะ ตอนสุดท้ายนะ ..จื้นถูกนะจะบอกให้ อิอิ :laugh:
-
เดาไม่ถูกเลยว่าซื้ออะไรมา :z1: :z1:
แล้วจะใช้ตอนต่อไปเลยมั้ย?
-
หวังว่าไอ้ที่ซื้อมาจะเป็นอย่างเดียวกับที่เค้าคิดนะ
:o8:
-
เเล้วทุกคนคิดอะไรอยู่อ่ะ อยากรู้ 555
-
:pig4:
-
:o8: จะไปเที่ยวกับสองต่อสองเหรอเนี่ยยยย
:กอด1: ไรเตอร์คับ
รอติดตามต่อไป ^^
-
จะต้องเป็น เข็มขัด แซ่ เชือก เทียน แน่นอน
แอบโหดนะี่เต้เนี่ย อิอิ
:oni2: :oni2: :oni2:
-
น้องมีน พี่ก็แอบคิดเหมือนคนอื่นเค้าน๊า แอร๊ย :-[
อยากรู้แล้วอ่า มาต่ออีกนะค๊า
เดี๋ยวกอดปลอบขวัญก่อน :กอด1:
ตอนต่อไปลุ้นว่าอิพี่เต้จะทำให้นู๋เสียขวัญ อิอิ
-
นั่นสิ พี่เต้ซื้อไรมาน้ออออ อิ อิ
:z1:
อ่านไปเขินไป เริ่มจะกุ๊กกิ๊กกันมากขึ้นแระ อิ อิ
เอาแบบนี้อีกนะ ๆๆ กุ๊กกิ๊กกันเยอะ ๆๆ ๆ 5 55+
:-[
-
:z1: :z1: :z1:
-
พี่เต้ซื้ออะไรมา? ><
ท่าทางจะไม่รอดแล้วน้องมีน หุหุ
-
ซื้อ :z1: รึเปล่าน้ออ
-
ซื้อไรมาเต้
แพมเพริสหรอ
-
พี่เต้ซื้อแปรงสีฟันแน่ๆเรยช่ายมั้ย
:-[ :-[ :-[
-
:z3: ค้างงงงงงงงงงง
แต่แหม..พี่เต้ซื้อไรมาอีกเนี๊ย
ไม่อยากจะเดาเลยอะกลัวผิด
แต่ไม่ว่าสิ่งนั้นจะเป็นอะไรก็ขอให้ได้ใช้นะคะ
-
เอิ่มมมมม
ใน 7 มีอะไรไว้ใช้กัน 2 คนมั่งน๊าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
เอ๊ะ หรือว่าเป็น ของที่อยู่หน้าเคาท์เตอร์ กันแน่ๆๆๆๆๆๆๆๆ
คริ คริ คริ คริ
มาต่อด่วน เค้าค้างๆๆมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
พี่เต้เขามองการณ์ไกล เตรียมการพร้อมละเอียดรอบคอบ จะได้ไม่เสียอารมย์
-
o18
-
เอ๊ะ พี่เต้จะซื้ออารานหว้า ????
ฟรือจะซื้เอ " สบู่อาบน้ำ "
อิอิ
รอตอนต่อไปจ้า
มาไวๆน้า
กำลังสนุกเยย
:m31:
-
:-[ มานคือ........คือ.........
"กางเกงในอนามัย" o22
ว่ะ ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ มันส์แน่งานนี่ :laugh:
-
:-[ซื้อไรมาอ่ะจะพี่เต้อิอิ
นอนดีกว่าง่วงๆ :bye2:
-
ศึกครั้งนี้ใหญ่หลวงนัก สำหรับอิพี่เต้
แต่แล้วก็พาน้องเค้าไม่บอกไม่กล่าว หุหุ แล้วอย่างนี้เค้าจะยกน้องชายให้มั้ยเนี่ย
แล้วไอ่ที่ซื้อนั่นอ่ะ พอแน่เหรอ....คิกคิก :z1:
-
OMG
-
:z1: :z1:
ไม่อยากจิ้นเองอ่ะมาต่อดีกว่านะ
-
ขอทายว่าเป็นคอนดอม++ อินี่หื่นจิต
-
ยาคุมป่ะ?
โห... เป็นเด็กเป็นเล็กใช้เป็นแล้วหรอ พี่อายุมากกว่ายังเคยใช้กับใครเลย(เซ็ง)
-
ซื้ออะไรมาน๊า เดาไม่ถูกเลยเนี่ย
สโมคกี้ไบคืแน่ๆเลยชิมิพี่เต้ 55555
-
ซื้ออะไร เอ่ย จิ้น ไปไกลแล้ว -///-
มาต่อเร็วๆ นะค่ะ
-
หื่อๆๆ ซื้อไร ร ??
-
คอนด้อมป้าววววว :haun4:
-
อาร๊า ย ย ย ย .. . ..พี่เต้มันซื้ออะไรมาใช้กับมีนอ่า
อีกแล้ว ว ว . . . ..ไรท์เตอร์ ตามกระแสอีกแล้วอ่ะ
คิดไปไกลเลยนะเนี้ย .. .. .. ?? :z1:
ซื้ออะไรๆๆๆ .. ..รีบๆมาบอกหน่อย ย ยย .. ... . อยากรู้ o18
-
อ๊ายยย!! :-[
พี่เต้ซื้ออะไรมาน่ะ
-
อ๊ายยยยย
ซื้ออะไรๆ
เค้าอยากรู้นะเนี่ย :z1:
-
:เฮ้อ: เห้อไม่อยากคิด
มาต่อซะดี ๆ ค้างซะเต็มประดาเลย
-
:z1:รอ นะ อิ อิ
-
:impress2:
-
หูยยย สั้นอีกแล้วววว แต่รุ้สึกจะไม่ค้าง 555
ขอใ้ห้ได้ใช้ที่เถอะ...พี่เต้ :oo1: :jul3:
-
โดนเเน่สะม้างงง งานนี้ 55555 มีน
-
อีป้าแก่ๆว่า อีพี่เต้ต้องซื้อน้ำยาบ้วนปากมั้งคะ
55555555555 :call: :call: :call:
-
ซื้ออะไรมาเอ่ย
อยากรู้จัง
-
ซื้อ กี้ มั้ง ง 555
-
หนุกจังเรื่องนี้
อ๊ากก ติดงอมแงม :m11:
ค้าง มาต่อด่วน !!!
ปล.ซื้ออะไรกระซิบเค้าก่อนได้ป่ะ :m26:
-
ซื้ออะไรมาอ่ะ
รีบมาต่อด่วนเลยยยยน๊า( ก็น่าจะรู้กัน((รึเปล่า???))555+)
:jul3:
-
มาเเจ้งอะไรนิดหน่อย ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาอ่านกันนะครับ :impress3:
artical 20
คำเตือน ไม่เหมากับผู้ที่เป็นเบาหวาน
เเละได้โปรดพกเชลได เเละยาฆ่ามดทุกชนิดมาด้วย
เพราะเราจะหวานไม่เกรงใจใคร 555 :laugh:
ป.ล. มาสปอยไว้ก่อน เดี๋ยวมาลงให้เพราะยังไม่เสร็จ :laugh:
-
หลอกคนแก่ให้เข้ามาดู มาค้าง สรุป มีแต่หัว และคำเตือน
ของจริงถ้ายังไม่มาในบัดดน อีป้าจะแช่งให้
อารมณ์อย่างอื่น...ของคนเขียน ค้างสะมั่งก็แล้วกัน
55555555555 ดีไหม :call: :call: :call:
-
มาเเจ้งอะไรนิดหน่อย ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาอ่านกันนะครับ :impress3:
artical 20
คำเตือน ไม่เหมากับผู้ที่เป็นเบาหวาน
เเละได้โปรดพกเชลได เเละยาฆ่ามดทุกชนิดมาด้วย
เพราะเราจะหวานไม่เกรงใจใคร 555 :laugh:
ป.ล. มาสปอยไว้ก่อน เดี๋ยวมาลงให้เพราะยังไม่เสร็จ :laugh:
มาสปอยก่อนเหรอค่ะ :z3:
เห็นตอนเเรกกดมาอ่านเลย*-*
:bye2:
-
^^
-
ว้าาาาา
ไม่ชอบกินหวานซะด้วยสิ
ขอแบบ เผ็ด มัน แทนได้ไหม :-[
ก๊ากกก
-
มาแต่หัวเหรอคะเนี่ย
เราอ่านได้ๆ เพราะเราไม่ได้เป็นเบาหวาน
มาต่อเร็วๆนะคะ :mc4:
-
Article 20
ความเดิม
แต่ขณะที่ผมกำลังรื้อหาขนมอยู่ก็เจอ ...
อย่าบอกนะว่ามันจะเอาไปใช้กับผม...ผมสงสัยแต่ไม่กล้าถามมัน(ไม่บอกหรอว่ามันคืออะไร 555 ผมเสียหายอย่าร้ายแรง)
....................
หลังจากนั้นไม่นานพวกผมก็ไปถึงที่หมาย(ทำไมมันเร็วจังวะ นี่กรูหลับไปนานขนาดนั้นเลยเหรอเนี่ย น่าอายจัง)คือรีสอร์ทสุดหรูแห่งนึง น่าอยู่ บรรยากาศดีมากๆ
“พี่เต้เดี๋ยวก่อน พ่อกับแม่พี่ดุรึเปล่า”ระหว่างที่ลงจากรถและกำลังจะเดินเข้าไปข้างใน ผมก็เริ่มรู้สึกหวั่นๆขึ้นมาแล้วสิ ผมกังวลไปหมด คิดไปต่างๆนาๆ ว่าพ่อกับแม่ไอ้พี่เต้รู้เรื่องที่เราคบกับรึเปล่า เเล้วจะเกลียดผมมั้ย
“กลัวรึไง...”ไอ้พี่เต้มันยิ้มให้ผมแล้วดึงแขนผมให้ตามมันไป
“คุณเต้สวัสดีค่ะ คุณวิวกับคุณพีระรอที่บ้านพักค่ะ”พนักงานต้อนรับบอกไอ้พี่เต้(อย่าบอกนะว่าพ่อกับแม่มันเป็นเจ้าของรีสอร์ทนี้ จะรวยเวอร์ไปแล้ว เพราะฉะนั้นเราต้องใช้แผนของตัวร้าย คือดักตีหัวแล้วปล้ำมัน 555)
“เป็นอะไรหน้าหื่นๆ”ไอ้พี่เต้มันขมวดคิ้วแล้วถามผม
“เปล๊า ใครทำหน้าหื่นไม่มี๊”ผมปฏิเสธเสียงสูง(ให้มันรู้ไม่ได้เด็ดขาดกว่ากรูจะทำอะไร เดี๋ยวไก่ตื่น คิคิ)
“หึ...”ไอ้พี่เต้มันส่ายหัวหน่อยๆ ก่อนจะดึงผมให้รีบเดินตามมันไป ระหว่างทางเห็นสระน้ำด้วยสวยน่าเล่นมากๆ ผมกับไอ้พี่เต้เดินมาถึงบ้านหลังเล็กๆ(ความจริงมันก็ไม่เล็กนะ)ที่ตกแต่งสวยมากๆ ดูแล้วรู้สึกอบอุ่นน่าอยู่ แถมร่มรื่นอีกต่างหาก
“พ่อ แม่ สวัสดีครับ”
“สวัสดีครับ”ผมสวัสดีทั้งสองคนตามไอ้พี่เต้ แต่พ่อกับแม่ไอ้พี่เต้ท่างใจดี แม่ไอ้พี่เต้สวยมากๆ
“หนูมีนใช่มั้ยลูก”(รู้สึกจั๊กจี้แบบแปลกๆที่ถูกเรียกว่าหนูมีน)แม่ไอ้พี่เต้ยิ้มให้ผมก่อนจะเดินเข้ามากอดผม ตอนนี้ผมทำอะไรไม่ถูกเลยทั้งงงทั้งอึ้ง
“คะ...ครับ”ผมเขินเลยสิครับที่ถูกกอด
“เต้พาน้องไปเก็บของบนห้องก่อนไป”พ่อพี่เต้พูด
“ครับพ่อ...แม่ขอแฟนผมคืนด้วยครับ”เฮือก O[]O ผมหน้าซีดเลยครับ ตกใจเป็นอย่างมาก ที่ไอ้พี่เต้มันพูดแบบนั้น (จะเปิดเผยเกินไปแล้วนะกรูหัวใจจะวายตายอยู่แล้ว)
“หนูมีนมาเป็นลูกแม่ดีกว่าเดี๋ยวแม่จะเฉดหัวตาเต้ออกไปเอง แม่อยากมีลูกน่ารักแบบนี้มานานแล้ว”แม่พี่เต้พูดแล้วดึงแก้มผม(TOT แงโดนดึงแก้มอีกแล้ว แต่นี่เป็นโอกาสดีแล้วที่เราจะได้เป็นลูกบ้านนี้ โดยไม่ต้องดักตีหัวแล้วปล้ำไอ้พี่เต้ คิคิ หัวเราะแบบชั่วร้าย)
“ครับผมจะเป็นลูกคุณแม่แต่อย่าลืมไล่พี่เต้ไปด้วยนะครับเดี๋ยวพี่เค้าอิจฉา”ผมแกล้งออดอ้อนแม่ไอ้พี่เต้
“ได้จ๊ะลูก”(ไอ้พี่เต้เสร็จแน่)
“พอเลย...มีนมานี่”ไอ้พี่เต้มันลากฉุดกระชาก ผมให้ขึ้นห้องไปกับมัน(ไม่นะขอสะดีดสะดิ้งเพื่อเป็นพิธีหน่อยสิเดี๋ยวไม่ครบสูตรนางเอก 555)
“เข้ากันได้ดีนักนะ”ไอ้พี่เต้มันทำหน้าดุๆใส่ผมทันทีที่เข้าห้องไป
“อะไรเหรอ เก๊าไม่รู้เรื่องเยิย”ส่วนผมก็ทำหน้าแอ๊บไม่รู้เรื่อง 555
“เดี๋ยวเหอะ...”ไอ้พี่เต้จิ้มหน้าผากผม แล้วไล่ให้ผมเอาเสื้อผ้าไปเก็บ แต่เดี๋ยวก่อนนะ เสื้อผ้าผมงั้นเหรอ แต่ผมจำได้นะว่าผมไม่ได้เตรียมเสื้อผ้ามา
“พี่เต้แล้วเสื้อผ้าผมมาได้ไงอ่ะ”ผมถามอย่างสงสัย
“อ๋อ! กรูก็ไปเอามาไง”
“แล้วไปเอามาได้ไงอ่ะ”คนมันยังไม่เก็ทอ่ะ
“ก็แม่มรึงอนุญาตไง”(ลืมไปว่าไอ้พี่เต้มันลูกรักของม๊าผม กระซิก กระซิก)
หลังจากที่เก็บของเรียบร้อยแล้วผมก็เปลี่ยนชุดเป็นกางเกงสีขาวที่ใส่สบายๆ และเสื้อกล้ามสีขาว ก่อนจะไปเดินเล่นส่วนไอ้พี่เต้มันก็ขอนอนสงสัยจะเพลียจากการขับรถ ผมเดินออกมานิดเดียวก็ถึงชายหาดสวยมากๆ น้ำใสสุดๆ แต่ดีที่ตอนนี้เย็นมากแล้วไม่มีแดดเลยไม่ร้อน ได้มาทะเลแบบนี้รู้สึกสบายใจจัง ผมเดินเล่นจนพอใจแล้วเลยเดินกลับไปที่พัก แต่พอเดินผ่านสระน้ำก็เจอไอ้พี่เต้ว่ายน้ำอยู่ในสระ ผมเลยเดินไปหามันที่ริมสระ
“ไง...”ไอ้พี่เต้มันว่ายน้ำมาหาผม
“มาว่ายน้ำไม่ชวนเลยนะ”ผมแกล้งว่ามันครับ แต่ตอนนี้ไอ้พี่เต้ดู เอ่อ(O///////O) ไม่กล้าบอก เขินๆๆๆๆๆ หุ่นมันเท่มาก ยิ่งใส่กางเกงว่าน้ำตัวจิ๋วแบบนี้ อ๊าก! น่า...(ไอ้มีนแอบหื่น)
“หน้าแดงทำไม”ไอ้พี่เต้มันแซวผมครับ
“เปล่า...ผมไปที่บ้านก่อนนะ”ผมหนีมันครับบรรยากาศมันเป็นใจเกินไป เสี่ยงมาก
ตู้ม.....
“แค่กๆ...พี่เต้”ไอ้พี่เต้มันดึงผมให้ตกน้ำอ่ะ เลวมากแถมมันยังหัวเราะผมอีกต่างหาก น่าเกลียดที่สุด ผมทุบมัน แล้วทำหน้าบึ้ง ขี้แกล้งจริงๆไอ้พี่เต้บ้า
“ก็อยากเล่นน้ำไม่ใช่เหรอ”ไอ้พี่เต้มันพูดยิ้มๆ กวนมาก
“(=3=)เงียบไปเลย”ผมแลบลิ้น แล้วสาดน้ำใส่หน้ามันก่อนว่ายน้ำหนี
“เฮ้ย! อย่าหนีดิ ”มันว่ายตามผมมาแล้วต้อนผมจนมุมเลย ผมค่อยกระดื๊บหนีมันไปตามของสระ แต่มันยิ้มเหมือนคนโรคจิตจนผมขนลุกพรึ่บเลย น่ากลัวอ่ะ(ToT)
“ง่าผมขึ้นแล้วนะ”ผมพูดแล้วกำลังจะขึ้นจากน้ำเพราะรู้สึกเปลกๆกับสายตาไอ้พี่เต้ที่มองผม แต่ก็ถูกมันจับตัวเอาไว้ซะก่อน
“นี่...”(อะไรเล่า)ไอ้พี่เต้มันกอดเอวผมไว้ ง่าทำไมบรรยากาศมันแปลกอ่ะไอ้พี่เต้มันยืนในน้ำแต่ผมยืนไม่ได้เพราะ เตี้ย(เจ็บปวดที่สุด)
“อะ...อะไร”ผมก้มหน้าหลบสายตา ของไอ้พี่เต้
“จูบกันเหอะ”ห๊า! O[]O ผมอึ้งกันความหน้าด้านของไอ้พี่ บรรยากาศก็เป็นใจ โรแมนติกซะเหลือเกิน จนผมเผลอมองหน้าไอ้พี่เต้ และเปิดโอกาสให้มันโน้มหน้ามาใกล้ จนริมฝีปากของเราแตะกันเบาและลึกซึ้งขึ้นเรื่อยๆ เสียงหัวใจผมเต้นดังจนผมกลัวไอ้พี่เต้มันได้ยินแต่พอผมเอามือวางตรงอกมันก็รู้สึกได้ถึงหัวใจที่เต้นแรงไม่แพ้กัน มันถอนจูบออกช้าแล้วเอาหน้าผากมันมาชนหน้าผากผม อายจะอยากมุดน้ำหนี
“พอแล้ว”ผมบอกไอ้พี่เต้ เมื่อริมฝีปากมันเลื่อนลงมาเรื่อยๆ
“เหมือนฝันเลย”ไอ้พี่เต้มันพูดทั้งๆที่ปากมันอยู่ใกล้ปากผม (กรูอายจะแย่อยู่แล้วรู้บ้างมั้ย)
“อะไรเหมือนฝัน”
“ก็ที่ได้จูบมรึงตอนนี้ไง”(ไอ้คนบ้า หน้าไม่อายO////O)
“อย่าพูดนะ(-////-)”
“หึหึ”ไอ้พี่เต้มันหัวเราะเยาะผมที่อายอยู่(ไอ้คนขี้แกล้ง)
“ขึ้นกันเหอะ”ผมรู้สึกว่าบรรยากาศมันหวานเเบบเเปลกๆ
“กำลังสบายเลย...นี่คืนนี้เราทำแบบนั้นกันดีมั้ย”ผมทำหน้างงนิดหน่อยกับคำถามของมัน
“ทำอะไรอ่ะ???”
“ก็...”ไอ้พี่เต้กระซิบเบาๆ
“บ้า...ไม่เอา...ไอ้ลามก”ผมต่อว่าไอ้พี่เต้ ไอ้คนลามก ไม่รู้จะด่าอะไรมันดีก็มันชวนผมทำXXX อย่างหน้าด้านๆ
“หึ ยิ่งเห็นมรึงในสภาพแบบนี้แล้ว...อดใจไม่ไหวจริงๆ”ไอ้พี่เต้มันถอยไปหน่อยๆแล้วใช้สายตาอันหื่นกามของมันมองผม ผมขอเลยสำรวจตัวเองหน่อยนึง เอ่อ! ก็ไม่เห็นอะไรมาก แค่เสื้อกล้ามสีขาวบางๆเปียกน้ำจนแนบตัว กับกางเกงสีขาวบางจนเห็นข้างใน
“ไอ้หื่นO////O”ผมต่อว่าไอ้พี่เต้แล้วมุดลงน้ำไป แต่มันก็ยังอุตส่าห์ตามมาอีก เฮ้ย! แล้วจะยื่นหน้าเข้ามาทำไมเนี่ย OoO และผมก็รู้คำตอบเมื่อผมถูกมันจูบอีกครั้งใต้น้ำ (ไว้ใจไม่ได้เลยไอ้คนผีทะเล)
“ฮ้า...”ผมโผล่ขึ้นมาพร้อมหน้าแดงก่ำ (มันจะทำให้กรูอายไปถึงไหนเนี่ย)
“จูบใต้น้ำนี่รู้สึกดีเหมือนกันนะ”ไอ้พี่เต้มันยิ้มล้อผม(ล้อเข้าไป หึๆ ขอเอาคืนมั่งเหอะ)ผมเข้าไปโอบคอไอ้พี่เต้ไว้ ไอ้พี่เต้ชะงักหน่อยๆอย่างตกใจแต่ก็ไม่วายจับเอวผมไว้อย่างงงๆ ว่าผมจะทำอะไร
“พี่เต้”ผมกระซิบเบาๆข้างหูไอ้พี่เต้เเล้วพ่นลมเข้าไปเบาๆ ซึ่งตัวมันเกร็งขึ้นอย่างเห็นได้ชัด(เสร็จแน่ไอ้พี่เต้) ก่อนจะแกล้งใช้ขาถูไถปลุกลูกชายมันช้าๆ
“คิดจะทำอะไร...”มันหายใจหอบ
“จะทำอะไรดีน๊า...”ผมอมยิ้ม
“อยากโดนเหรอ”(โดนอะไรเดี๋ยวคิดไปไกลนะ)
“พี่เต้จูบมีนหน่อยสิ”ไอ้พี่เต้อึ้งไปเลยสิครับ คงไม่คิดว่าผมจะกล้าพูดอะไรแบบนี้(กรูก็อายตัวเองเหมือนกันแหละ) ไอ้พี่เต้มันกำลังจะจูบผมตามคำขอ แต่ผมเอามือปิดปากมันไว้ซะก่อน
“อะไรอีกล่ะ”โอ! เสียงมันแหบๆแซ็กซี่มากเล่นเอาผมขนลุกเลย(หยุดหื่นๆเดี๋ยวแผนไม่สำเร็จ)
“หลับตาก่อนสิ”ซึ่งไอ้พี่เต้มันก็ยอมทำแต่โดยดี ผมยื่นหน้าเข้าไปไกล้หูมันแล้วบอกว่า “ผมไปก่อนนะ”ก่อนจะผละออกไปแล้วขึ้นจากสระ
“ไอ้ตัวแสบ”ไอ้พี่เต้มันทำหน้าน่ากลัวเลยครับ แต่ใครจะสน
“ไปก่อนนะ จุ๊บๆ...อ้อ! อย่าลืมเก็บลูกชายพี่ด้วยนะ...ท่าทางมันจะไม่ยอมลงง่ายๆแน่”ผมยั่วโมโหมันครับ นานๆทีจะได้เอาคืนต้องให้คุ้มหน่อย ได้เเกล้งคนให้อารมณ์ค้างนี้มีความสุขจริงๆ (^o^)
“ฮึย...ฝากไว้ก่อนเหอะ...คืนนี้ไม่รอดแน่”ไอ้พี่เต้ทำหน้าเจ็บใจ ก่อนจะคาดโทษผมไว้ ทำเอาผมเริ่มรู้สึกร้อนๆหนาวๆ (ตายแน่กรูลืมคิดว่าไปว่าคืนนี้กรูต้องนอนกับมันนี่หว่า ลืมพกพระรอดมาด้วยกรูTToTT มาภาวนาให้ผมรอดกันดีกว่า)
...
กลัวโดนเเช่ง เลยรีบมาต่อให้เเล้วคร้าบ
ขอบคุณทุกรีพลายครับ
:L1:ทุกคนคร้าบ
-
ไม่รอดแน่แกไอ้น้องมีน น น ก๊าก ๆ ๆ
เสร็จพี่เต้ไปเลยแก่อะ แสบมากก ก !!
พี่เต้ จัดการม๊าน น น !! :fire:
-
สวีตกันมากๆๆๆ
-
เดี๋ยวฟ้าเหลือง :m20:
-
มาดูกันต่อไป สรุปว่ามีนจะรอดหรือเปล่า.. 55555
:pig4:
-
ตอนหน้า ขอจัดมาหนักๆเลยนะ คริคริ
:z1: :haun4:
-
เอาแล้วๆ
หนูมีนไปทำพี่เต้เค้าก่อนนะ
ตอนหน้าคงจะ :haun4:
-
เป็นเรื่องนะน้องมีน :laugh:
-
มีนนี่น่ารักจิงๆ
-
กี๊ดดดดดดดดดดดดด
ไอ้ที่พี่เต้ซื้อมาได้ใช้แน่ๆงานนี้ กร๊ากกกกกกก
:haun4:
น้องมีนฮุบมรดกอิพี่เต้ไว้เลย
แล้วจ้างอิพี่เต้เป็นคนรับใช้
:jul3:
-
เสดแน่นอน
-
:pighaun: เอิ๊กกกกกกกกกกกกกกกก
แสบได้ใจฮ่าๆๆๆๆๆ
มาต่อไวๆน้า
ถ้าช้า
ไรเตอร์จะโดนจิ้มมม :z13:
-
ท่าทางน้องมีนคืนนี้....ได้สลบคาอกพี่เต้แน่ๆๆๆ :laugh:
-
ในทีสุด มีน ก้ รอดมาอีกครา
เจ๋งๆๆ อย่าไปยอมเต้ครับ มีน หนีอีกชอบบ
-
มาต่อไวไวน้า
อยากรู้ว่าพอนอนกานแล้วจ้าเป็นไง
อิอิ >O/////O<
:z2:
-
:z2: โอ๊ะโหยวๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
รอตอนต่อไปน้า จ๊ะ
-
น้องมีนนี่แสบใช่ย่อย วิธีเอาตัวรอดสุดยอด แต่ว่าคืนนี้ไม่มีรอด สงสัยแต่ว่าพรุ่งนี้อาการจะเป็นยังงัย :m20: :m20: :m20:
-
55 5 5+
น้องมีนลืมพกพระรอดมาด้วย. .. . ..แต่ถึงยังไง
ถ้าพกมา. .. ..พระอ่ะ รอด. .. ..
แต่น้องมีนไม่รอดแน่! 5 5 5 55+ :z1:
ว๊ากกก.. . . .จะบาปมั้ยเนี้ย เหะๆ
เอาเป็นว่า. .. . ..น้องมีนหลับคาอกพี่เต้แน่. .. . .. (สักวัน)
:laugh:
-
:o8:
ไม่อยากจะจิ้นตอนต่อไปเลยหงะ
-
มีนเอ๊ย...ไปยั่วพี่เต้แบบนั้น :o8: แถมทำพี่เต้อารมณ์ค้างอีก คืนนี้มีนไม่รอดเงื้อมมือพี่เต้แน่ ๆ เลย โอ้...ฟ้าเหลือง :m25:
-
คึคึ อยากให้ถึงคืนนี้ไวๆ จัง :-[
-
ยั่วแบบนี้มันต้องโดนแล้วล่ะ เอิ้กกก
:z1:
-
ยั่วแบบนี้มันต้องโดน
ระวังเจอแบบSM นะมีนฮี่ๆๆ
-
:pighaun: :jul1:
-
น้องมีนยั่ว
พี่เต้อย่าไปยอมนะ!!
คืนนี้เอาเลยย
-
มีน แกเสร็จ แน่ๆคืนนี้ ฮี่ฮี่
-
ท่าทางมีนคงรับศึกหนักแน่นอน
ยังไงพี่เต้ช่วยเพลาๆหน่อยน้าาา
:m25: :m25: :m25:
-
ค้างนะจ๊ะ ตอนต่อไปมาเร็วๆ :oo1:
-
ค้างๆๆ..มาต่อด่วนค่า
-
มีนจะรอดมั้ยเนี่ย :bye2:
-
เป็นกำลังใจให้ครับ
-
เอิ่มม
เสร็จแน่ไอนู๋
:-[
-
55555 ++ มาต่อไวไว ด้วยเ้ด้อ
-
อิพี่เต้หื่น!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
-
ภาวนาให้โดนนะครับ
-
หนูมีน .... ไม่รอดแน่ คืนนี้ :pighaun:
-
อยากให้ถึงคืนนี้จัง :haun4:
-
:haun4:อยากให้ถึงคืนนี้ เร็วๆจังเลย :oo1:
-
คืนนี้ หึ ๆๆๆๆๆๆๆๆ
รออยู่นะจ๊ะ :-[
-
จัดคืนนี้มาไวๆเลยค่ะ
5555555555 5
-
ไม่รอด ไม่รอกแน่
ขอให้ไม่รอดดดด
555+
:jul3:
-
o22
รอ
o22
-
ฮ่าๆไ หวานไปปป
-
:z1: :z1:
ลุ้นๆๆๆๆๆๆด้วยคน
-
:z1: :z1: :z1:
-
หุ หุ สนุกดีคะ
แต่น้องมีนแกล้งเต้น้อยไปหน่อย ไม่สะใจพี่เลยคะ T T
ติดตามต่อเรื่อยๆ
ขอสมัครเป็นแฟนคลับคู่นี้น๊า :กอด1:
^^
-
:man1: :man1:
มีนน่ารักจัง ง ง งง
๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕
-
:-[ :-[ :-[
-
ตามมาทันแล้วววววววววววววววววววววววว
มาสมัครเป็นแฟนคลับใหม่ คู่นี้ ๆ :z1:
น่ารักจังเลยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย มาต่อเร็วน้าคับ :call:
-
น้องมีนมายั่วแล้วก็จากไป
แต่คืนนี้ท่าจะไม่รอดนะ !
-
มายั่วให้อีป้่แก่ๆ รมณ์ค้างอะ
:call: :call: :call: :call: :call: :call: :call: :call: :call:
-
ไม่ทันแล้วมีนเอ้ย :call: โดนไปเยอะแระ :z1:
อยากให้ถึงตอนกลางคืนเร็ว แอบลุ้นว่านู๋มีนจะเจออะไร :oo1:
ปล.ขอบคุณไรเตอร์ที่มาอัพให้สักที
ปลอีก. ถ้ามาทำให้ค้างขนาดนี้ แล้วทิ้งหายไปอีก o18 รีดเดอร์คิดถึงแย่เลย
-
เข้ามาเชียร์พี่เต้ เอ้ย นู๋มีน ๕๕
:3123:
-
ตืนนี้ไม่รอดชัว !!
:haun4: :haun4:
-
วู้วววว!!!
พี่เต้นี่ หื่นจริง อะไรจริง
อย่างนี้ต้อง :m31: :angry2:
-
มาดันรอให้มีนเสร็จพี่เต้ค๊าา !! ^^
-
...น้ำในสระ กลายเป็น..น้ำเชื่อม ไปแล้ว
...พี่เต้นี่ ใช่ย่อยนะ ในสระขนาดนี้ แล้วในห้องจะขนาดไหน :haun4:
-
:t3:ยังรอนะ เป็น วัน เป็น เดือน เป็น ปี ก็รอ
-
ชอบๆๆๆๆรักเต้รักมีนรักพี่เอฟ
-
สระน้ำธรรมดาหรือสระน้ำเชื่อมเนี้ย :impress2:
-
รออ่านต่ออยู่หน้า
วันนี้มาดักรอเลย
:man1:
-
:jul3: :man1:
-
โหยๆๆๆ
น้องมีนยั่วซะ
ไม่รอดแน่คืนนี้ :z1:
-
รออยู่นะ มาได้แล้วววววววววว o18
-
Article 21
ตอนนี้ผมอยู่ที่โต๊ะกินข้าว และอยู่กันอย่างพร้อมหน้าพร้อมตา ผมก้มหน้าก้มตากินข้าวอย่างรูสึกค้างๆคาๆเหมือนยังไม่ได้จ่ายค่าน้ำค่าไฟ (สงสัยกรูต้องไปเซเว่นซะล่ะมั้ง)แต่พอมองดีๆ ชัดเลย สายตาอภิมหาโหดของไอ้พี่เต้นี่เองส่งมาเป็นระยะๆอย่างกับนักเลงทวงหนี้
“หนูมีนคืนนี้ไปนอนกับแม่มั้ยจ๊ะ”แม่ของไอ้พี่เต้ถามผมหลังจากที่กินข้าวกันเสร็จแล้ว(อา สวรรค์โปรด มีทางรอดแล้วเรา)
“แต่คืนนี้มีนบอกว่าจะนอนกับผม...ใช่มั้ยครับน้องมีน”ไอ้พี่เต้พูดแล้วมองผมอย่างโหดๆแกมบังคับขู่เข็น(อา TToTT นรกสาป ไม่รอดแน่กรู)
“ใช่...ก็ได้ครับ”(ไอ้มีนอยากตาย)
“แต่แม่ว่าไม่เหมาะนะจ๊ะ”(ใช่แล้วครับไม่เหมาะเป็นอย่างยิ่ง)
“ไม่เป็นไรหรอกครับเรานอนด้วยกันออกบ่อย...ป่ะมีนไปนอนกันดีกว่า”แม่ไอ้พี่เต้ทำหน้าอึ้งไปนิด(แง แม่ไอ้พี่เต้คิดไปไกลแล้วแน่เลย) แล้วน้ำเสียงมันตอนสุดท้ายโหดมากขอบอก ไอ้พี่เต้มันลากผมไปที่ห้องเเล้วยิ้มเเบบหื่นจิตมาให้ผม
“แหะๆผมไปอาบน้ำก่อนนะ”ผมหาทางชิ่งก่อนล่ะครับ
“จะไปไหน”เฮือก O[]O เสียงเหมือนฆาตกรโรคจิตเลย
“กะ...ก็ไปอาบน้ำไง”
“คิดว่าจะหนีรอดเหรอ”ไอ้พี่เต้มันเดินเข้ามาหาผมช้าๆ นี่ถ้ามีมีดนะ ฆาตกรโรคจิตชัวว์
“ง่า...ข้าน้อยผิดไปแล้ว”ผมทำหน้าตาน่าสงสาร เผื่อมันจะใจอ่อน
“เหรอ...จะเอารสช็อกโกแลตหรือสตอเบอร์รี่ดีล่ะ”
“เอาช็อกโกแลต เฮ้ย! ไม่เอาปล่อยเก๊าไปเหอะนะ”เกือบหลวมตัวไปแล้วมั้ยล่ะ ฮือๆ ไอ้พี่เต้ มันหัวเราะอย่างเจ้าเล่ห์สุดๆก่อนจะมาอุ้มไปที่เตียง ผมเอามือปิดหูไว้ก่อนเป็นอย่างแรก(กำจัดจุดอ่อน...ทีนี้ก็จู่โจมจุดอ่อนเราไม่ได้แล้ว^O^)
“หึหึ...ตลกว่ะกลัวขนาดนั้นเลยเหรอ” (อ้าว! ถามมาได้ก็กลัวอ่ะดิ)ไอ้พี่เต้มันไม่ได้ทำอะไรผมแต่กลับขำแทนครับ
“(-_-)(_ _)(-_-)(_ _)”ผมพยักหน้า ก็คนมันกลัวนี่
“งั้นก็มาไถ่โทษซะดีๆ”
“ทำไงอ่ะ”
“งั้นก็ทำตามที่กรูสั่งตกลงมั้ย”ไอ้พี่เต้มันยื่นข้อเสนอให้ผม ผมมองมันอย่างจับผิด(มันจะให้กรูทำอะไรแปลกๆรึเปล่าวะ)
“ก็ได้...แต่ต้องดูก่อนนะ”
“อืม...งั้นอย่างแรกอาบน้ำให้กรู”จ๊าก! คิดว่าตัวเองเป็นเด็กสามขวบรึไงเนี่ย
“ตะ...แต่”ผมกำลังจะปฏิเสธแต่เมื่อเจอสายตาอภิมหาโหดของไอ้พี่เต้เลยต้องจำใจต้องเดินเข้าไปในห้องน้ำกับมัน แล้วมันก็ถอดเสื้อผ้าแล้วลงไปแช่น้ำอย่างไม่สนใจที่จะอาย แต่ผมนี่สิกลับอายแทนมัน แต่โชคดีที่น้ำมีแต่ฟองเลยไม่เห็นอะไรที่มันระคายเคืองสายตา
“มาดิยืนทำอะไรอยู่”(เร่งจริงๆ ขอทำใจก่อนไม่ได้รึไง) ผมเดินไปหยิบฟองน้ำถูตัว(เค้าเรียกแบบนี้รึเปล่าไม่รู้นะ)แล้วเดินไปหาไอ้พี่เต้ที่กำลังแช่น้ำอย่างสบาย ความจริงอยากจะเอาฝอยขัดหม้อมาถูตัวมันด้วยซ้ำแต่ เพื่อสวัสดิภาพและอัตราการอยู่รอดของ ผมก็เลยไม่ทำ 555
“พี่เต้อย่าสาดน้ำใส่ดิมันเปียก”ผมบอกไอ้พี่เต้ขณะที่กำลังสระผมให้มัน เพราะมันเอาน้ำมาสาดใส่ผมเป็นระยะจนเปียกเกือบทั้งตัวแล้ว มันขี้แกล้งจริงๆ แกล้งผมจัง แกล้งได้แกล้งดี
“โอ๊ย! ฟองเข้าตาเอาผ้ามาเช็ดให้หน่อย” ไอ้พี่เต้มันหลับตาแล้วโวยวายซะดังเลย ผมเลยต้องเดินไปหยิบผ้าผืนเล็กๆมาแล้วนั่งขอบอ่างก่อนจะโน้มตัวไปเช็ดสบู่ออกให้มัน แต่มันกลับลืมตาแล้วดึงผมลงอ่างไป
“ทำอะไรเนี่ยมันเปียกนะ”ผมต่อว่าไอ้พี่เต้ที่ทำหน้าระรื่นอยู่ แล้วกำลังจะลุกออกไปจากอ่าง แต่ก็ถูกมือตุ๊กแกติดกาวตาช้างของไอ้พี่เต้ยึดเอาไว้ซะก่อน
“อาบน้ำด้วยกันดิ”
“เฮ้ย!จะบ้าเหรอไม่เอา”มันคิดอะไรของมันอยู่เนี่ย
“หรือว่าอยากโดนกรูปล้ำ”แงTToTT ผมโดนกลั่นแกล้งเดี๋ยวจะไปฟ้องปวีณา ข้อหาโดนขโมยเงาะ(นั่น...ฮากันเงียบกริบเลยอ่ะดิ)
“งั้นตกลงก็ได้แต่สัญญามาก่อนว่าจะไม่ทำอะไรผม”
“เอางั้นก็ได้...ถ้างั้นก็ถอดเสื้อผ้าสิ”คำพูดมันส่อมากๆ ผมจะเชื่อมันได้มั้ยเนี่ยว่ามันจะไม่ทำอะไรผม ไอ้พี่เต้มันเจ้าเล่ห์จะตาย
“ไม่ถอดได้ป่ะ...ผมอาย”ตั้งแต่เกิดมาไม่เคยโป๊ให้ใครดูเลยนอกจาก ป๊า ม๊า เฮียคลีน แต่ว่าตอนนั้นก็กึ่งโป๊ให้ไอ้พี่เต้มันดูในห้องชมรมบาสนี่ พอคิดเรื่องนั้นขึ้นมาหน้าก็ร้อนวาบทันที น่าอายชะมัด
“จะถอดเองหรือว่าให้กรูถอดให้”มันข่มขู่ผมอีกแล้วอ่ะ ขอยืมไปทวงหนี้ไอ้เพลย์หน่อยสิมันติดผมอยู่2บาทยังไม่คืนเลย
“ถอดเองก็ได้”ขืนให้มันถอดให้ก็แย่สิครับ ทำไมกรูต้องมาทำอะไรแบบนี้ด้วยเนี่ย กรูไม่น่าไปยั่ว(โมโห)ไอ้พี่เต้ไว้เลย ซวยจริงๆ ผมกระดื๊บตัวไปนั่งอีกฝั่งของอ่างซึ่งห่างจากไอ้พี่เต้ที่สุด โชคดีที่ผมตัวเล็ก(จึก แทงใจดำอย่างแรง)เลยสามารถลงไปแช่กับไอ้พี่เต้ได้ ผมค่อยๆแกะกระดุมช้าๆเหมือนกลัวมันจะเจ็บ แล้วไว้อาลัยกับเสื้อตัวเองสามนาทีก่อนจะกองไว้ข้างอ่าง ทีนี้ก็มาถึงข้างล่าง ซึ่งไอ้โรคจิตหน้าหล่อนามว่าเต้มันก็จ้องผมที่กำลังถอดกางเกงออกอย่างไม่ละสายตา
“อย่าจ้องดิ(-/////-)”(กรูอายเข้าใจมั้ย)ผมน่าจะเอาน้ำสบู่สาดตามัน เผื่อมันจะเลิกมอง แต่ก็กลัวยายมันจะถีบเอา เลยนิ่งไว้ก่อน(ยังอุตส่าห์เล่นอีก) 555
“ก็กรูอยากจ้องอ่ะ มรึงจะทำไม”ไอ้พี่เต้มันตอบอย่างยียวนกวนส้น จนน่าประเคนบาทางามให้จริงๆ
“ก็ดูของตัวเองไปสิ มีเหมือนกันนิ”
“มีมรึงให้ดูแล้วจะดูของตัวเองทำไมล่ะ”
ไอ้หื่นเหนือคำบรรยาย และแล้วปราการสุดท้ายผมก็ถูกไอ้พี่เต้มันดึงลงไปกองข้างอ่างตอนที่ผมเผลอ แต่ตอนนี้ผมโป๊ๆๆๆแล้วก็โป๊ เดี๋ยวขอตีฟองให้หนาๆก่อนมันจะได้บังมิดๆหน่อย 555 แต่ขณะที่ผมกำลังตีฟองสบู่ประหนึ่งตีกับนักเลงหน้าปากซอย(เกี่ยว????) ไอ้พี่เต้มันก็ทำท่าหื่นๆ แล้ว ขยับเข้ามาหาผม
“เฮ้ย! อย่าเข้ามานะ”
“มาติดกับเองช่วยไม่ได้”ช็อกไป 0.001วิ O[]O โอ้จอร์จ มายลอร์ดออฟ เดอะริง ไม่น๊าาา (เเล้วไอ้ที่บอกว่าฟองเข้าตานั่นเป็นเเผนใช่มั้ย{พึ่งนึกได้})
“หยุ๊ด...”ผมเอาเท้ายันมันไว้ไม่ให้มันเข้ามา
“อืมขาขาวดีนี่”(เฮ้ย! กล้าดียังไงมาเชยชมขาอ่อนกรู) มันไม่ชมเปล่าสิครับ เพราะมันจับด้วย กรูไม่ใช่เมียงูนะ จะได้ลูบได้คลำได้น่ะ
“ไหนบอกว่าจะไม่ทำอะไรผมไง”ผมรีบเตือนมันทันที
“กรูก็ยังไม่ได้ทำอะไรมรึงนี่”อืม ไม่ได้ทำอะไรเล๊ย.. แล้วไอ้มือที่ลูบขากรูอยู่นี่มันมือหมาตัวไหนฟะ(หมามันมีมือด้วยเหรอ???)
“ถ้าพี่ไม่หยุดผมจะลุกไปแล้วนะ”ขอข่มขู่มั่งเหอะ
“ก็ลุกไปดิ...”ซึ่งมันก็หาได้ใส่ใจไม่(กรูลุกแน่...แต่เดี๋ยวก่อน...ตอนนี้เรากำลังโป๊อยู่ขืนลุกขึ้นอะไรต่อมิอะไรได้เข้าตาจำเลยที่นั่งมองอยู่เต็มๆน่ะสิ โฮTToTT) ผมเลยได้แต่นั่งทำหน้าหงิกแล้วค้อนมันจนลูกตาแทบหลุดจากเบ้า แทนที่มันจะรู้ตัวกลับขำซะได้ (กรูคิดผิดคิดถูกเนี่ยที่หลงมาเป็นแฟนมันเนี่ย)
“ขำอะไร”(มันไปโด๊ปกัญชามารึเปล่าเนี่ย)
“อยู่กับมรึงนี่ไม่เบื่อเลยว่ะ ประหลาดๆ เอ๋อๆ แถมติ๊งต๊องอีกต่างหาก”ไอ้พี่เต้มันพูดแล้วก็จิ้มแก้มผมเล่น แต่ทำไมผมถึงรู้สึกเหมือนโดนด่าอยู่ยังไงก็ไม่รู้
“รีบอาบน้ำเหอะ...แช่นานเดี๋ยวไม่สบาย”ผมรีบเปลี่ยนเรื่องเพราะรู้สึกว่าบรรยากาศมันเลี่ยนๆหวานๆยังๆงก็ไม่รู้ ซึ่งไอ้พี่เต้ก็ยอมแต่โดยดี โดยไม่มีอิดออด (ทำไมมันว่าง่ายจัง)เมื่ออาบน้ำแต่งตัวเสร็จผมก็ไปนอนดูดาวที่ระเบียง ส่วนไอ้พี่เต้มันก็ลงไปข้างล่างก่อนจะขึ้นมาพร้อมโอวัลติน (มันเป็นคนดีขนาดนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่ หรือว่ามนุษย์ต่างดาวปลอมตัวมา)ผมมองหน้าไอ้พี่เต้อย่างเคลือบแคลงใจ ก่อนจะรับโอวัลตินมา
“มานอนนี่กับกรู”ไอ้พี่เต้มันสั่งผม แล้วตบที่ว่างข้างตัวมัน ผมขี้เกียจเถียงกับมันเลยยอมไปอย่างว่าง่าย
“ดาวสวยเนาะ”ผมพูด
“อือ”
ผมนอนหนุนแขนไอ้พี่เต้ แล้วดูดาวด้วยกัน รู้สึกสงบอย่างบอกไม่ถูก เหมือนเวลาถูกหยุดลงตรงนี้ ถ้าเป็นไปได้ผมอยากเก็บช่วงเวลานี้ไว้ให้นานที่สุด เพราะมันเป็นความสงบที่หาได้ยากจากชีวิตผม และไม่นานผมก็เผลอหลับไป(อีกแล้ว) พอตื่นมาในตอนเช้าก็พบว่าผมอยู่บนเตียงเรียบร้อยแล้ว แต่ไอ้พี่เต้มันไม่อยู่ในห้อง สงสัยจะอยู่ข้างล่างมั้ง หลังจากที่ผมจัดการกับตัวเองเรียบร้อยแล้วก็ลงไปข้างล่าง แต่ก็ไม่เจอไอ้พี่เต้ผมก็เลยออกไปเดินเล่นคนเดียว อากาศในตอนเช้าดีๆมากเลย รู้สึกสบายใจจริงๆ แต่ก็สบายใจได้ไม่นานหรอกครับ
เมื่อผมเจอ... o22
...
งอน มีเเต่คนเชียร์ให้ผมโดนกด ใจร้ายที่สุด
ผมไม่โดนกดง่ายๆหรอก :laugh:
สปอยตอนต่อไป
งานเข้าไอ้มีนเเบบเต็มๆเเละจังๆงานใหญ่ด้วย ที่เค้าว่ากันว่าลมสงบก่อนพายุจะมาเนี่ยท่าจะจริง
ขอบคุณทุกรีพลายครับ :L1:ทุกคน
-
อุ้ยตาย ตอบคำแรก
อิอิ
เย้ ^^
รอตอนต่อไปจ้า
-
รอดไปอีกคืน :laugh:
-
เจออะไรหว่า ?
รอมาต่อน่ะจ๊ะๆ
-
...อ้าว แล้วพี่เต้ ไปไหนอะ ไม่ใช่ไปเดินจูงมืออยู่กับสาวๆๆที่ชายหาดนะ
...แล้วพายุ ลูกใหญ่ ที่กำลังก่อตัวคืออะไรหว่า อยากรู้แล้วววววววว
...อีกอย่างยังไม่รู้เลยว่าพี่เต้ ซื้ออะไรมา แล้วซื้อมาใช้กับใคร อย่าลืมเฉลยล่ะ :L2:
-
เจออะไรน่ะ :a5:
-
ลมอะไรจะมานะ o22
-
ใครมันจะมาทำอะไรมีนอีก
เดี๋ยวไปช่วยนะมีนนน :กอด1:
-
โห้เจ้าเล่ห์หวะ ...
แต่สัจจะไม่มีในหมู่คนเจ้าเล่ห์ ( เกี่ยวกันหรือเปล่าละเนี้ย )
-
สงกะสังมีชู้ทางใจโผล่มาแน่เลย ใครบังอาจมาตีท้ายครัวเฮียเต้ตอนเช้าวะ
-
:pig4:
-
สวีทกันจัง พี่เต้ + มีน นอนดูดาวด้วยกัน แถมหลับข้าง ๆ พี่เต้อีก โดนแอบจูบแหง ๆ :L1:
แต่...สวีทได้ไม่นาน ก็มาทำให้เค้าค้างอีกล่ะ :o12:
-
เป็นกำลังใจให้ครับ
-
หวานๆๆ
ตอนหน้า พายุ อะไรจะมาค่ะ
(พายุคลีน หวงน้อง เปล่า??)
555+
ค้างค่ะ :z3:
มาต่อเร็ว ๆ นะค่ะ
-
ให้ๆพี่เต้เค้าไปเถอะ
เดี๋ยวคนอื่นลักไปกิน
พี่เต้ก็อดเปิดฝาสิครับ
ว่าแต่
เจอน่ะ
เจอไรอ๊าาาาาา
-
เจอ ???????? มาต่อเลยยย น่ััะ
ไม่งั้นโกรธ ๆๆๆๆๆ 555 ^^
-
^^
-
เหอะๆๆๆ มีศึกเข้ามาอีกแล้วหรอ
-
ตอนหน้าที่บอกว่าลมสงบก่อนพายุจะมาหมายถึงมีนไม่รอดมือพี่เต้ชิมิ :laugh:
แต่สงสัยพี่เต้ไม่รอดมือพี่คลีนมากกว่ามัง ก็ไปลักตัวน้องชายเขามานิ o18
-
เค้าไม่ยอมอะ
รอดได้ไง
เค้าอุจซร่าคิดไปนู้นี่ แล้วววว
ร้ายเนอะ
-
ต๊าย!!!..รอดไปอีกคืนแระ
เมื่อไหร่พี่เต้จะมีน้ำยาซะทีซะทีล่ะจ๊ะ
รออ่านอยู่เนี่ย :z1:
-
เจออารายอ่ะ...รอตอนต่อไปๆๆค่า
-
ก็ใครว่าโดนกดโชคร้าย เผื่อเกิดสิ่งมหัศจรรย์ของโลกมีนเกิดท้องขึ้นมา ทรัพย์ สมบัติ ทุกอย่างจะได้ตกถึงมือมีนไง คิดไว้ตั้งแต่แรกแล้วไม่ใช่หรอ กำลังเอาใจช่วยอยู่นะเนี่ย o18
-
:call: :call:
-
เอิ๊กกกๆ..ๆ... .. ก็ไม่ได้อยากเชียร์ให้พี่เต้กดน้องมีนหรอกน๊า
แต่น้องมีนอ่ะแหละ ทำตัวน่ารัก จนอยากให้พี่เต้จับกด .. . .. 5 5 5 5 5+
:-[
แต่ว่า. .. ..เกิดอะไรขึ้นหว่า
อยากรู้ๆๆ. . .. .รีบๆมาต่อน๊า
เป็นกำลังใจให้ไรท์เตอร์น๊า :3123:
-
ถึงน้องมีนจะงอน แต่พี่ก็ยังอยากให้พี่เต้กดมีนอยู่ดี
-
โดนแกล้งอีกแว้วๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
:เฮ้อ:
-
น่ารักเว่อร์ :-[
-
ค้างเลยค่ะ !! มาถือมีดรอนะคะ มาช้าจะจ้วงไส้เลย ย
-
ทำไมวันนี้พี่เต้มันดูโหด โฉด เถื่อน ฟระ ทำท่าจะกดมีนอย่งเดียวเลย
แต่ยอมไปเถอะคนอ่านจะได้สมหวัง...กร๊ากกกกก :z1:
แล้ว อะไรที่ว่างานเข้าหว่า???
-
:angry2:ค้าง
-
งานเข้าแต่เช้าเ ลยย
๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕
:pig4:
-
ไม่ได้เข้าเล้าหลายวัน คิดถึงน้องมีนจังเลย :กอด1:
พี่เต้เนี่ย น่ารักขึ้นทุกวันเลยเนอะ สงสัยน้องมีนต้องเจอพวกสองศรีพี่น้องเอฟกะคิวหรือเปล่า
แต่โจทย์หนุ่มๆของน้องมีนเยอะอ่ะ พี่ก็ไม่อยากจะเดาเท่าไหร่ :laugh:
-
ค้างอ่ะ
-
รอดตัวไปจนได้นะมีน รอดไปอีกวัน
แต่ที่แอบสปอยไว้คืออะไร...ไปเจออะไร?
เจออิพี่เต้กอดกะใครอยุ่หรอ??
ไม่เอาขี้เกียจเดาแล้ว มาต่อเลย
-
o22เจอ
อะไร????
-
มาอ๊าก ๆ ๆอยากรุ้ ! !
สงสัยเจอพี่เต้น่านแหละ แล้วทำหน้าหื่น ๆ ๆอยู่ ก๊าก ๆ
-
อิอิ รอดมาได้งัยเนี่ย
ยังอีกคืน หึๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
:oni2: :oni2: :oni2:
-
:a5:ทำไมตัดจบแบบนี้อ่ะ
:serius2: :serius2:
จะเอาตอนต่อไปโดยด่วน
แล้วจะรอดไปได้กี่น้ำ
-
ต่อไวๆนะคะ
จะรอ :กอด1:
55+ อ่านไปยิ้มไป
-
เฮอๆๆ
นอนดูดาว
อิจฉานะนี่
-
อยากเจอพายุเร็วๆอ่ะ ด่วนเลยๆ
ที่ว่าไม่โดนกดง่ายๆอ่ะ เพราะไรเตอร์สั่งตัดตลอดเลยอ่า :serius2:
มารอตอนต่อไป น้า
-
อาบน้ำดูดาวกันซะหวาน
แต่หวานได้แปยเดียวพายุจะเข้าแล้วหรอ แง้
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
เจอ!!!
เจออะไรอ่ะ
o22
-
ม่ายไวแว้วกร๊าบบบบบบบบบบ รีบๆมาต่อนะ :serius2:
-
รอรอรอรอ คอย เธอมาแสนนาน
-
ตามอ่านทันแล้ววววว เย้ๆ
ว่าแต่พายุที่จะมาเนี้ย ใช่ป๊ากะเฮียคลีนหรือป่าวเอ่ยย 55555
เออ มีนนี่ตลกนะดูเป็นคนคิดเยอะ ฟุ้งซ่านเหมือนการ์ตูนเลยอ่ะ 5555น่ารักดี
-
:L2:
-
ทำเค้าค้างคาทำไมอ่ะ :z3:
มาต่อให้ไว o13
-
*0*
ค้างได้อีก :z3: :z3:
-
พึ่งเข้ามาอ่านสนุกมาก ๆ เลยครับ
อ่านรวดเดียวจบเลยมาต่อไว ๆ นะครับรออยู่ o13
ว่าแต่
+1 ให้นี่ทำไงอ่ะทำไม่เป็นจะบากให้สักหน่อย แฮะ ๆ
โอม จงมา ๆ ๆ :call: :call: :call: :call: :call: :call:
:L2: :L2: :L2: :L2:
:L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2:
:L2: :L2: :L2: :L2: :L2:
:L2: :L2: :L2: :L2:
:L2: :L2: :L2:
:L2: :L2:
:L2:
-
อ่า ค้างง่า เอาอีกต่อ ๆๆ เจอไร
-
รอๆๆๆๆมาต่อเร็วๆเลย o22
-
น้องมีนแอบหนีไปเล่นน้ำแน่เลย ไม่มาอัพตั้งหลายวันแระ
มาต่อเร็วๆนะจ๊า คิดถึงๆ :กอด1:
-
มาเเจ้งข่าวครับ
ที่หายไปหลายวันเพราะถูกลาก เเกมบังคับให้ไปกับคนที่รู้ว่าใคร :laugh:
เนื้อหาเลยไม่เสร็จสักที เเล้วอีกอย่างตอนต่อไปมัน :-[ เเบบว่า ติดเรทเข้าขั้นอยู่
เลยขอเวลาบรรยายเเละเขินก่อน (ไม่อยากนึกถึงตอนเเบบนั้น :sad4:)
:กอด1: ขอบคุณทุกคนที่อ่านเเละคอยเป็นกำลังใจให้นะครับ :กอด1: :L1: ทุกคนเหมือนเดิม
-
:z13:
ให้เวลาบรรยายและให้หายเขินสักสองนาทีพอไม๊
แล้วรีบมาลงต่อไว ๆ นะ :pig4:
-
:oo1:
เค้ารออยู่นะตะเอง มาต่อไวๆน๊า
อย่าหนีไปเล่นน้ำอีกคนล่ะ
:z2:
-
หายเขินรึยังจ๊ะ เป็นชั่วโมงแล้วนะ
รออยู่น๊าาาาา :z1:
-
เอิ๊กกก..ๆ.ๆ... .. ..
คนที่คุณก็รู้ว่าใคร. .... ..แล้วมันใครหรอ .. . ??
5 55 5 +
ไรท์เตอร์>>. .. แล้ว มึงจะเกี่ยวอะไรด้วย เรื่องของกู :beat:
เอิ๊กกๆ.... .. . ไม่มีอะไร เข้ามารอ. . .+ แอบดูไรท์เตอร์เขิน :z1:
-
มาเร็วไวอย่าช้าตอน :oo1: :oo1: :oo1: ชอบบบบบบบบบบบบ
-
รอ NC เสมอ คริคริ :z1:
-
Writer ถูก...โวลเดอมอร์...ลาก เเกมบังคับไปทำอะไรหรอค่ะ o18
-
รอตอนหน้าอย่าจดจ่อ
-
สงสัยจะโดนลากไปสาดน้ำเล่นกันแค่สองต่อสองแหงเลย
-
เล่นน้ำกันสองต่อสองเสร็จก็กลับมาต่อให้อีป้าแก่ๆ อ่านได้แล้วคะ
-
ทำกันได้น่ะ....ไรท์เตอร์
ปล่อยให้ค้างเเล้วจากไป...
รีบมาต่อเร็วๆน่ะ...
:กอด1:
-
:serius2:
-
หนีไปสาดน้ำกันมาสองคนแล้วก็รีบมาเน้อ...คนอ่านคิดถึง :L2:
-
ท่าทางผู้ใหญ่สองฝ่ายจะได้พบกัน :-[
-
ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาอ่านนะครับ พอเห็นรีพลายทีไร เหมือนถูกบังคับให้ต้องเขียนเรื่องต่อทุกที อดอู้เลย
:L1:รักรีดเดอร์ทุกคนนะคร้าบ จากมีนเจ้าเก่าเจ้าเดิมอย่าลืมมาอุดหนุนนะครับ (เเต่ว่าเราขายอะไรหว่า??? :z3: มั่วไปเรื่อย)
nootoomtam = ขอบคุณที่รออ่านคร้าบ
Horizon = รอดคืนนี้ก็จริงเเต่ก็รอดได้ไม่นานTToTT
tombaza = มาต่อเเน่ครับ เเต่ต้องมาอ่านะ
StillLoveThem =เฉลยตอนหน้าเเน่ หาดูนะครับ ถ้าจำได้ 555
สมุนไพร = เจออะไร ถ้าอยากรู้ก็ต้องอ่านนะ
chae =จะมาช่วยจริงป่ะ เดี๋ยวรอ เเต่คงไม่ทันเเล้ว 555
bakanishi1 =มันเจ้าเล่ห์ เจ้าเเผนการมากๆ
naiin = เก๊าไม่มีชู้ทางใจซะหน่อย เอ๋!หรือมีหว่า 555
PEENAT1972 =ขอบคุณเหมือนกันครับที่เข้ามาอ่าน
Phelyra =555 มันก็ต้องมีสวีทกันมั่ง
ken_krub =ขอบคุณนะครับที่เป็นกำลังใจให้
Kwawaic = อันนี้ก้ต้องดูกันต่อไป
j4c9y = เเง หนับหนุนให้เยาวชนทำเรื่องเเบบนั้นได้ไง 555
basza2x =มาต่อเเล้ว ห้ามโกรธนะคร้าบ
SoN = ^^ ??? มันคืออะไร ได้โปรดชี้ทางกระจ่างที อย่าทิ้งให้จมอยู่ในทะเลอันหนาวเหน็บเยี่ยงนี้เลย(อ่ะเวอร์ไปเเละ)
[D]a[D]a [T]oo[ = พูดเหมือนเรื่องนี้เป็นหนังสงครามล้างพิภพไปได้ 555
n2 =นั่นก็อาจจะจริง
EoBen =ยังไงก็รอดมาเเล้ว555 เเต่จิ้นไปถึงไหนเเล้วอ่ะ
mutoo =อย่าให้มันมีน้ำยาเลยครับ สงสารขนมจีนเหอะ(อ้าว! คนละเรื่องก้นเหรอ)
vvivy =ลุ้นๆ ต่อไป 555
his*SPECTIVE = ไม่ดีมั่งท่าทางจะไม่คุ้ม 555
lomekung =ถึงว่าทำไมรู้สึกร้อนๆ ถูกจุดธูปเรียกนี่เอง
εїз_PmïÄÑyK =ผมไม่น่ารัก เเต่ผมหล่อ555(ยังไม่เจียม)
aa_mm = :z3:
NooAeyJa =ตอนหน้าไม่เเกล้งเเล้วคร้าบ
fahsai =หมายถึงผมเหรอ :-[ เเต่ผมหล่อนะ(ก็ยังไม่เจียมอีก)
xiiiNG =อุ้ย! โหด
bbyuqin =หวังอะไรกันเเบบนั้น ไม่หวังให้ผมกดไอ้พี่เต้มั่งเหรอ :z3:
maxtorpis =ตอนหน้าไม่ค้างเเน่ๆ รับรอง
Akamei =จริง
BeeRY = ซึ้ง(นึ่งข้าว)...มีคนคิดถึง:กอด1:
O[]OVampire = ฟิน กลับไปเเต่งเรื่องที่ค้างอยู่เลยอย่าดอง
แรดไปวันๆ =ไม่เดาหน่อยเหรอ
ash = เจอ...ไปอ่านนะ
xiiiNG =มีคนเห็นความหื่นของไอ้พี่เต้เเล้ว^_^
speedboy =เป็นความสามรถส่วนบุคคลห้ามลอกเลียนเเบบ(เวอร์)
engrish = สงสัยจะรอดได้ไม่กี่น้ำTToTT
mamotic =ขอบคุณครับ
uknowvry =อิจฉาก็หาสักคนสิคร้าบ คุคุ
Killua = อยากเจอพายุเหรอครับ บ้านเราไม่มีลองไปอเมริกาสิครับเผื่อจะเจอพายุเฮอริเคน(เเกล้งทำเป็นไม่รู้เรื่องโดยทันทีทันใด)
♥a2k♥ =ครับ พายุเข้า(รึเปล่า)
jaylayjay = ขอบคุณเหมือนกันครับ
emo bboll = 555 เดี๋ยวก็รู้ครับว่าเจออะไร
arm32505 =มาต่อเเล้วต้องมาอ่านนะ :กอด1:
ToeyTato =เดาถูกครึ่งนึงนะเนี่ย
Jinkle =ขอบคุณครับ
Milan =ใครทำค้าง?? ไม่มี๊(ปฏิเสธเสียงสูง)
SpaTa =ไม่ค้างเท่าไหร่นะ
kboom =บวกหนึ่งต้องรอให้posts ครบ 250ก่อนครับ ไม่เป็นไรครับเเค่เข้ามาอ่านก็ดีใจเเล้วขอบคุณนะครับ
OHmeza019 =มาจะมาต่อเเล้วครับ
TaNWa =ขอบคุณที่รอครับ
PEENAT1972 = ขอบคุณครับที่มารอ :impress3:
BeeRY = :กอด1: คืน
........................
DEMON3132 =ให้เวลาเเค่สองนาทีเองเหรอ
mind28935 =หนีไปมาเเล้วเเต่อดเล่นน้ำTToTT
aa_mm = ขอใช้เวลานานกว่านี้ได้มั้ย
εїз_PmïÄÑyK =ไอ้คนที่คุณก็รู้ว่าใคร มันก็คือ...ติดตามอ่าต่อไป555
naiin =แอบหื่นอ่ะ
|ψ|PEAT_ZA|ψ|℠ =เเง อย่ารอเลยฉากเเบบนั้นอ่านเเล้วลืมไปเลยนะ
Phelyra =ถูกโวลเดอมอร์บังคับให้ไปทำภารกิจสำคัญของผู้เสพความตาย(นอกเรื่อง)
engrish =รออะไรอ่ะ :o8:
his*SPECTIVE =รู้ได้ไงอ่ะ :-[
PEENAT1972 =รู้ทันอีกคนนึงเเล้วอ่ะ เเล้วเเทนตัวว่า...โทดนะครับ "อีป้าเเก่ๆ" เนี่ยมันเหมือนยอมรับตัวเองไปในตัวเเต่ก็ดูน่ารักดีนะครับ 555
Chanta =ทำไมจะทำไม่ได้ล่ะครับ ในเมื่อมีนชั่วร้าย555
Little Devil =คุคุ
bbyuqin =รู้ทันอีกคนนึงเเล้วอ่ะ
Relos =รู้ได้ไงเนี่ยเป็นอบดุลรึเปล่า(ล้อเล่นนะ)5566
-
artical 22
ความเดิม
ผมออกมาข้างนอกยังไม่ทันได้เดินไปไหนไกลเลยครับ
ผมก็เจอ...ป๊า แล้วก็ม๊าผม
...
“มีน...”ผมถูกป๊าลากตัวไปกอดโดยทันทีทันใด
“ป๊า ม๊า มาได้ไงเนี่ย”ผมยังงงๆเอ๋อๆอยู่
“แม่ของลูกเต้โทรไปชวนมาน่ะจ๊ะ”ม๊าผมพูด
"เเล้วเฮียคลีนไม่มาด้วยเหรอครับ"ผมถามป๊า
"ไอ้คลีนมันต้องรีบกลับไปช่วยเพื่อนทำงาน...แล้วไอ้คนที่คิดจะมาแย่งเราไปมันอยู่ไหนล่ะ”ป๊าผมถามถึงไอ้พี่เต้
“ผมอยู่นี่ครับพี่...สวัสดีครับคุณพ่อสวัสดีครับคุณแม่”ไอ้พี่เต้เดินหน้าระรื่นมา แล้วไหว้ป๊ากับม๊าผม
“ใครพ่อแก”ป๊าผมทำตาขวางใส่ไอ้พี่เต้
“คุณคะ...เราคุยกันเล้วนะ”ม๊าผมทำหน้าดุใส่ป๊า เล่นเอาป๊าผมหงอไปเลย
“ก็ได้...ฉันจะยอมให้แกคบกับลูกฉันก็ได้...แต่ฉันยังไม่ได้ยอมรับแกหรอกนะ”ป๊าผมพูดกับไอ้พี่เต้อย่างไม่ค่อยจะเต็มใจเท่าไหร่
“ครับ”
“อ้าว! มากันแล้วเหรอคะ...เชิญด้านในดีกว่าค่ะ”แม่ของไอ้พี่เต้มาเรียกป๊ากับม๊าผมเข้าไปในบ้าน หลังจากนั้นก็คุยกันไปๆมาๆดันคุยกันถูกคอกันซะงั้น เล่นคุยกันซะจนลืมผมกับไอ้พี่เต้ไปเลย
พอตอนกลางคืนก่อนนอนป๊าก็บังคับให้ผมไปนอนกับป๊าไม่ว่าใครจะขัดยังไงป๊าผมก็ไม่ยอมทีนี้เลยต้องปล่อยเลยตามเลย พอเช้าวันอาทิตย์ผมก็กลับบ้านแต่คราวนี่ป๊าอนุญาตให้ผมกลับกับไอ้พี่เต้ได้ ก็นับว่าเป็นสัญญาณที่ดีนะเนี่ย พอกลับมาถึงบ้านผมก็ขึ้นห้องไปนอนเพราะเพลียจากการเดินทาง ก่อนจะลุกมาอ่านหนังสือเพื่อเตรียมตัวไปแข่งขันตอบคำถามวิทยาศาสตร์ในวันจันทร์
...
ตอนเช้าวันจันทร์ขณะที่ผมกำลังกิน น้ำชาเขียวปั่นอย่างสบายอารมณ์ไอ้เพลย์ ไอ้วี แล้วก็บอยครับ พวกมันบอกผมว่ามันจะไป หาของกินที่โรงอาหาร ส่วนผมไปมาแล้วเลยนั่งรอพวกมันอยู่ที่โต๊ะ พอไอ้เพลย์มา ผมกับไอ้เพลย์ไปหาอาจารย์ที่ห้องพักครู เพื่อนัดแนะสถานที่แข่งขัน หลังจากที่คุยกันเรียบร้อยแล้วอาจารย์ก็พาผมสองคนขึ้นรถไปทิ้งไว้ที่โรงเรียนนั้น(แต่จะว่าไปนี่มันโรงเรียนที่ไอ้พี่เอฟอยู่นี่หว่า โอม ขออย่าให้เจอไอ้พี่เอฟเถิด เพี้ยง)
ผมกับไอ้เพลย์เดินไปรายงานตัวที่ห้องแข่งขัน แต่พอไปดูตารางการแข่งแล้วเค้าเลื่อนของพวกผมไปแข่งรอบบ่าย (แล้วกรูมาทำไมตั้งแต่เช้าเนี่ย) ผมกับไอ้เพลย์เลยไปนั่งเล่นข้างล่าง โชคดีหน่อยที่เค้าเข้าแถวกันอยู่คนก็เลยไม่เยอะแต่พอเลิกเขาแถวเนี่ย นกกระจอกแตกรังชัดๆ ระหว่างที่ผมกวาดสายตาไปรอบๆ ก็เจอ...คนที่ไม่อยากเจอที่สุด แง อย่ามาหลอกมาหลอนกันเลย เดี๋ยวไอ้มีนคนนี้จะทำบุญกรวดน้ำไปให้ ผมค่อยๆมุดลงโต๊ะไปช้าๆ ถ้ามีโอ่งผมคงมุดลงไปแล้ว
“จะหนีไปไหนล่ะครับ”เฮือกOoO สยองโว้ย
“เรารู้จักกันด้วยเหรอ”ผมทำหน้าแอ๊บแบ๊ว+ กรูไม่รู้เรื่อง + กรูใสซื่อบริสุทธิ์
“รู้สิครับ หรือจะให้ทวนความจำให้”มันแอบโหดอ่ะ
“อย่าดีกว่า คือว่าเกรงใจ”ผมยิ้มแห้งๆให้ไอ้พี่เอฟ แล้วส่งสายตาขอความช่วยเหลือไปหาไอ้เพลย์ ซึ่งไอ้เพลย์มันก็ทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้ (ไอ้เพื่อนรักหักเหลี่ยมโหด ช่วยกรูได้มากเลยนะ)
“เรื่องคราวที่แล้ว...ขอโทษ...กรูไม่ได้เห็นมรึงเป็นของเล่นหรอกนะ...อย่าเกลียดกรูได้มั้ย”ไอ้พี่เอฟมันพูดเสียงห้วนๆเเล้วเกาแก้มแบบเขินๆ
“งะ...งั้นเหรอ”ผมก็วางตัวไม่ถูกเลย มันจะมาไม้ไหนอีกเนี่ย
“กรูไม่เคยรู้สึกจริงจังกับใครเท่านี้มาก่อน...”
“แต่ผมมีแฟนแล้ว...คง...”(ขืนไอ้พี่เต้รู้กรูตายแน่ๆ)
“กรูไม่สน”(สนหน่อยเหอะ)
“ผมว่าพี่ลองมองคนอื่นดูดีกว่า โรงเรียนพี่คนน่ารักๆเยอะจะตาย”
“อย่ามาสั่งกรู”ไอ้พี่เอฟมันตะคอกเสียงดังเลยครับ
เพี้ย...........อยู่ก็มีผู้หญิงคนนึงสวยๆมากๆเลยครับ เดินเข้ามาตบหน้าผม
“แกเองใช่มั้ย ที่ทำให้พี่เอฟบอกเลิกฉันน่ะ”ผู้หญิงคนนั้นทำท่าจะตบผมซ้ำแต่ไอ้พี่เอฟมันดึงตัวออกไปซะก่อน
“แอน...หยุดเดี๋ยวนี้นะ”ไอ้พี่เอฟมันพูดเสียงดังใส่ผู้หญิงคนนั้น
“แอนไม่หยุด”
พลั่ก....ไอ้พี่เอฟมันผลักผู้หญิงคนนั้นล้มเลยครับ เจเทิลแมนมากเลยนะนั่น
“อย่าพูดไม่รู้เรื่องนะแอน”
“เพราะมัน พี่เอฟถึงทำแบบนี้กันแอนใช่มั้ย...แกฉันไม่ปล่อยไว้แน่”ผู้หญิงคนนั้นส่งสายตาอาฆาตให้ผม แล้ววิ่งหนีไป
“เจ็บมั้ย ดูสิเป็นรอยมือเลย”(เจ็บสิโว้ยมาลองโดนบ้างมั้ยล่ะ)ไอ้พี่เอฟมันลูบแก้มผมเบา
“เอ่อ...ไม่เป็นไร”
“เอฟ...ไปเข้าโฮมรูมเหอะ”เพื่อนไอ้พี่เอฟเรียก ไอ้พี่เอฟมันเลยต้องไปเข้าโฮมรูม ส่วนไอ้เพลย์ก็ไปซื้อน้ำแข็งมาประคบแก้มผม (มรึงมีดีเเค่นี้เเหละ)
พอถึงตอนแข่งผมก็พยายามหลบเต็มที่ดีนะที่ไม่มีใครสังเกตรอยที่แก้มไม่งั้นเรื่องยาวแน่ เมื่อแข่งเสร็จแล้วพวกผมก็กลับโรงเรียนกันพอกลับไปที่ห้องเพื่อนก็ถามกันใหญ่เลยครับมาไปโดนใครตบมา ผมก็ไม่รู้ว่าจะตอบยังไงแต่ดีหน่อยที่ไอ้เพลย์มันช่วยแก้ตัวให้ แต่ตอนกลับบ้านนี่สิครับเรื่องใหญ่
“เล่ามาให้หมดนะ ห้ามปิดบังเด็ดขาด”
ตอนนี้ผมกำลังโดนสอบสวนโดยไอ้พี่เต้ ที่ทำหน้าโหดๆแกมบังคับ ผมก็เลยจำใจเล่าเรื่องทั้งหมดให้มันฟัง พอเล่าจบก็รู้สึกถึงรังสี อำมหิต จนขนลุกซู่แล้วไอ้พี่เต้มันก็โทรศัพท์หาใครก็ไม่รู้ เพราะมันเดินเลี่ยงไปคุยอีกทาง พอมันคุยโทรศัพท์เสร็จมันก็ ลากผมไปขึ้นรถแล้วขับออกไปอย่างรวดเร็ว
“พี่เต้จะไปไหน”ผมตะโกนถามแข่งกันเสียงลม แต่ก็ไม่ได้คำตอบ (มันโกรธอะไรอีกวะเนี่ย) จนมันมาจอดรถที่บ้านหลังไม่ใหญ่มากแต่ก็ดูหรูหราไม่เบา มันลากแขนผมให้ตามมันไป มันพาผมเข้ามาในห้องนอน งั้นก็แสดงว่านี่บ้านมันอ่ะดิ
“วันนี้ค้างบ้านกรู...รออยู่นี่ก่อนเดี๋ยวกรูกลับมา...เรามีเรื่องต้องเคลียร์กันยาว”ไอ้พี่เต้มันทำหน้าเครียดๆ แล้วก็ออกไปข้างนอก แต่ไปทำอะไรก็ไม่รู้เหมือนกัน (นี่มันเกิดอะไรขึ้นกับชีวิตกรูอีกล่ะเนี่ย แทนที่จะต้องไปต่อยกับผู้ชายแย่งผู้หญิง ดันมาถูกผู้หญิงตบเพราะคิดว่าไปแย่งผู้ชาย)
ผมเดินไปนั่งหน้ากระจก เฮ้อ! เป็นคนหน้าตาดีนี่มันลำบากจริงๆ(ไม่วายหลงตัวเองอีกกรู) ผมสำรวจตัวเองในกระจก ไอ้เด็กตาโต แก้มแดงๆหน้าหวานๆนี่มันเป็นใคร มันไม่ใช่กรูใช่มั้ย (เริ่มบ้าและ) ผมเซ็งอย่างแรงเลยไปหาอะไรทำเผื่อจะเลิกฟุ้งซ่าน แล้วอะไรของผมก็คือการค้นของผมเดินไปเปิดตู้เสื้อผ้าไอ้พี่เต้ โคตรจะเรียบร้อย แล้วก็เดินไปดูที่โต๊ะเขียนหนังสือแล้วก็เจอไดอารี่(ไอ้พี่เต้มันเขียนไดอารี่ด้วยเหรอเนี่ย)
ไดอารี่ วันที่XXXX(จำไมได้ว่าวันไหนเพราะมันเอาไปซุกเเล้ว หาไม่เจอ)
กรูคิดว่าตัวเองบ้าไปแล้วแน่ๆที่ดันไปรู้สึกดีกับ รุ่นน้องคนนึง แต่มันดันเป็นผู้ชายซะได้ ไอ้แก้มแดงๆนั่นยิ่งเห็นยิ่งทำให้กรูไขว้เขว ไอ้น่ารักอย่ามาทำให้กรูชอบนะ
มีนนี่ มีนนี่ มีนนี่ มีนนี่ มีนนี่ มีนนี่ มีนนี่ มีนนี่ มีนนี่ มีนนี่
(หน้าแดงวาบเลย ถ้าผมไม่เข้าข้างตัวเองจนเกินไป ผมขอเดาว่ามีนนี่คือผม ไอ้บ้ามันอายนะโว้ยรู้บ้างมั้ย)
ไดอารี่ วันที่XXXX
เมื่อวานไปกินเหล้าบ้านไอ้วี แต่ถูกน้องเจนยั่วซะก่อน จะไม่สนองมันก็กระไรอยู่เสียเชิงชายหมด แต่มีนนี่มันดันมาเห็นซะได้ ผมเลยใช้ที่เป็นข้ออ้างตอนแรกว่าจะแค่แกล้งซะหน่อย แต่พออยู่ใกล้แล้วดันอดใจไม่ได้เลยเผลอ...
พั่บ...ผมปิดไดอารี่ของไอ้พี่เต้โดยเร็ว ด้วยความอาย ไม่กล้าอ่านต่อเลยครับ หัวใจออกสเต็ปแทงโก้ดย่างเมามัน อยากบ้าตาย ผมเลยไปค้นเสื้อผ้าไอ้พี่เต้ แล้วไปอาบน้ำดับความฟุ้งซ่านออกไปแต่พออาบเสร็จแล้วมาดูเสื้อผ้าที่หยิบมามีแค่เสื้อตัวเดียวนี่หว่า (นี่กรูเพ้อไปขนาดหนักเลยนะเนี่ย)
ผมใส่เสื้อของไอ้พี่เต้เหมือนใส่ชุดนอนกระโปรงเลยครับตลกดีชายเสื้อมันยาวระเข่าผมเลย ส่วนแขนเสื้อก็คลุมมิดศอก เหมือนเด็กน้อยไปขโมยเสื้อพ่อมาใส่ยังไงก็ไม่รู้ TToTT นี่ตกลงผมตัวเล็กหรือไอ้พี่เต้มันตัวใหญ่กันเนี่ย
พอออกจากห้องน้ำก็ไปนอนกลิ้งบนเตียงของไอ้พี่เต้ พอแอร์เย็นๆตกกระทบตัวก็เป็นสาเหตุให้ง่วงได้ ตอนแรกก็ว่าจะหยิบกางเกงมาใส่แต่ก็รู้สึกว่ากางเกงมันอยู่ไกลซะเหลือเกิน กางเกงจ๋าบินมาหาหน่อยดิ เอ็กซิโอ กางเกง(ไปแฮร์รี่ พอตเตอร์ซะงั้น)แต่เพื่อรักษาเอกราชผมก็เลยกระดื๊บไปหยิบบ็อกเซอร์มาใส่และหลังจากนั้นหนังตาผมมันก็รักกันซะงั้นอยู่ซะชิดกันเลย (-O-zZzZzZzZ คร่อกหลับดีกว่า)
“อือ...ฮ่ะ...จั๊กจี้...”ผมแง้มตามองว่าอะไร ยุกยิกอยู่แถวเอวผม มันทำจั๊กจี้จนทำให้ผมตื่น
“ตื่นแล้วเหรอ”ไอ้พี่เต้ ตอนออกไปมันยังหน้าเครียดๆอยู่เลย ทำไมกลับมามันถึงหน้าระรื่นได้ล่ะ จ๊าก! กระดุมหลุดออกจากกันได้ไง
“จะ...จะทำอะไร”ผมถามเสียงสั่นเลยครับ
“นั่นสิจะทำอะไรดีนะ”ไอ้พี่เต้มันยิ้มเจ้าเล่ห์แล้วกระซิบตรงหูผม (ซวยแล้วลืมป้องกันจุดอ่อน)
“อื้อ...”ริมฝีปากผมถูกปิดเรียบร้อยโดยไอ้พี่เต้ มันจูบผมจนแทบหายใจไม่ออก หัวสมองมึนไปหมด เรี่ยวแรงเหมือนถูกสูบออกไปจนหมด
“ช่วยไม่ได้ยั่วกรูเองนะ”ไอ้พี่เต้มันพูดแล้วไซ้ซอกคอผม มันรู้สึกแปลกตอนที่ไอ้พี่เต้มันดูดแรงๆ
“ใครยั่ว...ไม่เอา...ตรงนั้น”ผมขมวดคิ้วหน่อยๆเมื่อถูกเลียยอดอก มันรู้สึกแปลกๆแบบที่ไม่เคยเป็นมาก่อน จนมีนน้อยทรยศผมแล้วดันรู้สึกขึ้นมา ขณะที่เผลอบ็อกเซอร์ก็ถูกไอ้พี่เต้มันดึงออกไปโดยเร็ว จะคว้าไวก็ไม่ทันซะแล้ว
“รู้สึกไวจังนะ”ไอ้พี่เต้มันยิ้มแกมขบขัน แล้วจับมีนน้อยรูด จนรู้สึกเสียวสุดๆ ไม่นานผมก็เสร็จคามือไอ้พี่เต้เลยครับ ไอ้พี่เต้มันจับขาที่อ่อนแรงของผมแยกออก แล้วลูบปากทางเข้าช้าๆ แต่เล่นเอาผมตัวสั่นด้วยความหวาดกลัว (เอาจริงเหรอวะเนี่ย)แต่ไม่มีแรงปฏิเสธ ไอ้พี่เต้มันเอื้อมไปหยิบวาสลีนตรงหัวเตียงมาก่อนจะใช้ทาที่ช่องทางและนิ้วก่อนค่อยๆสอดนิ้วเข้าไปข้างใน
“...เจ็บ...”ผมรู้สึกเจ็บจี๊ดๆ นอกจากมันจะไม่สนใจแล้วมันยังสอดนิ้วที่สองตามเข้าไป แล้วแทรกนิ้วเข้าไปจนลึก จนผมรู้สึกอึดอัดและเจ็บยิ่งกว่าเดิมอีก แต่เมื่อมันขยับนิ้วความอึดอัดก็คลายลงแต่มันก็ยังเจ็บอยู่ มันทำแบบนี้อยู่นานพอสมควรจนความรู้สึกเจ็บในตอนแรกเปลี่ยนเป็นความรู้สึกแปลกๆ
“อะ...อื้อ...แฮ่ก...”ไอ้พี่เต้มันถอนนิ้วออกไปทำให้รู้สึกโล่งๆ ผมนอนหอบเลยครับเหนื่อยจนไม่ได้สนใจเลยว่าไอ้พี่เต้มันทำอะไรอยู่ มารู้สึกตัวอีกทีเมื่อได้ยินเสียงก๊อกแก๊ก พอหันไปมองก็เห็นไอ้พี่เต้มันกำลังใส่ถุงยางอยู่ (คงจะอันเดียวกับที่ซื้อก่อนไปหัวหินแหละ)
“อดทนหน่อยนะ”(พูดได้นี่หว่า)ไอ้พี่เต้พูดแล้วค่อยๆส่วนนั้นเข้ามาจ่อตรงปากทาง
“อย่า...”ผมกัดปากแน่นเมื่อส่วนนั้นของไอ้พี่เต้ถูกสอดเข้ามา ทั้งเจ็บทั้งจุกจนพูดไม่ออก น้ำตาคลอเลยครับไอ้พี่เต้มันคงรู้ว่าผมเจ็บเลยยังไม่ขยับ
“อย่า...เกร็งดิ”(พูดง่ายนี่หว่ากรูเจ็บจะตายอยู่แล้ว)
“เจ็บ...ฮึ่ก......เอา...ออก” ผมพูดปนกับเสียงสะอื้น สุดจะบรรยาย ไอ้พี่เต้มันเลยจูบผมจนรู้สึกเคลิบเคลิมจนลืมความเจ็บไปได้นิดหน่อย ก่อนจะเลื่อนไปที่ใบหูซึ่งเป็นจุดที่อ่อนไหวที่สุด เมื่อถูกเลียที่ใบหูร่างกายก็รู้สึกหมดแรงต้านทานยิ่งลมหายใจร้อนๆที่เป่ารดก็ทำให้รู้สึกปั่นป่วน
“...อึด...อัด”ผมพูดด้วยเสียงขาดห้วงด้วยความอึดอัดเมื่อเห็นว่าผมไม่เจ็บมากเท่าเดิมแล้วไอ้พี่เต้ก็ ค่อยๆดันไอ้นั่นของมันเข้าไปจนสุด
“อือ...ถ้ากอดแรงกว่านี้มรึงจะแตกรึเปล่านะ”ไอ้พี่เต้พูดด้วยเสียงแหบๆข้างหูผม แล้วขยับส่วนนั้นของมันเข้าออก
“...อ๊ะ...ผม...”มันรู้สึกวูบวาบแบบแปลกๆ มีนน้อยที่หมดฤทธิ์ไปแล้วก็กลัวมาคึกคักอีกครั้ง
“แน่นว่ะ”(อย่าพูดเลย เเค่นี้ก็อายจะตายเเล้ว)
“อา......อื้อ”ผมรีบเอามือปิดปากไว้ทันที หลังจากที่หลุดเสียงน่าอายออกไป แต่ไอ้พี่เต้มันก็ยิ่งแกล้งกระแทกเร็วๆ ผมครางจนเสียงแหบเลยครับ(พอแค่นี้เหอะ บรรยายต่อไม่ไหวแล้ว)
พอเสร็จกิจกรรมไอ้พี่เต้ก็พาผมไปล้างตัวในห้องน้ำ และใส่เสื้อผ้าให้ ตอนนี้ง่วงแบบสุดๆ หลังจากที่มาถึงเตียงผมก็หลับเลยครับ พอตื่นเช้ามาแค่นั้นแหละบรรลุถึงสัจธรรมเพลงของพี่อ็อฟ ปองศักดิ์ เพลงแทงข้างหลังทะลุถึงหัวใจ
*ฉันเหมือนคนไม่มีกำลังและหมดแรงจะยืน จะลุก จะเดินไป(กรูไม่น่ายอมให้มันทำเลย สะโพกคราก เจ็บก็เจ็บ โฮTToTT มีที่ไหนรับทำให้ไอ้นั่นของมันเล็กกว่านี้บ้าง ผมจะถีบส่งมันไปเลย)
ฉันเหมือนคนกำลังจะตายที่ขาดอากาศจะหายใจ(ขาดแน่ๆก็ไอ้พี่เต้มันกอดซะแน่นขนาดนี้ หายใจไม่ออกโว้ย)
ฉันเหมือนคนที่โดนเธอแทงข้างหลังแล้วมันทะลุถึงหัวใจ(โฮ กรูถูกผู้ชายกอด ทำร้ายจิตใจกันมาก เจ็บใจตรงที่กรูเป็นรับนี่แหละ)
เธอจะให้ฉันมีชีวิตต่อไปอย่างไร ไม่มีอีกแล้วกับเธอไม่มีเหลือสักอย่าง...อยากตาย(อับอาย เมื่อคืนกรูทำอะไรลงไป จิ้นน้อยๆหายไปแล้วTToTT ...อยากไปผูกคอตายใต้ต้นถั่งงอกจะได้ไม่ตายจริง กระซิก กระซิก ซีเครียดโว้ย{ซีเครียด=ซีเรียส+เครียด}])
ซะเมื่อไหร่ผมเป็นผู้ชายนะไม่คิดเล็กคิดน้อยขนาดมานั่งฟูมฟายหรอก 555 ผมแกะแขนของไอ้พี่เต้ออกจากเอวผมแล้ว ลากสังขารอันไม่ค่อยจะเที่ยง(เพราะมันยังเช้าอยู่)ไปเข้าห้องน้ำ ระบมอย่างมากมาย แทบลงไปคลานแต่พอคิดภาพแล้วมันทุเรศเกินไป เลยเดินไปดีกว่าพอส่องกระจกเท่านั้นแหละ นี่กรูไปผ่านสงครามอะไรมาเนี่ย เเก้มก็บวมหน่อยๆเพราะโดนตบ ที่คอมีรอยเต็มเลย แถมตัวก็มีรอยเหมือนกัน (ทำไมรอยมันเยอะแบบนี้วะ)
“ลุกไหวเหรอ”ไอ้พี่เต้มันเดินเข้ามาในห้องน้ำได้ไงก็ไม่รู้ สงสัยผมจะลืมล็อคประตู พอมาถึงมันก็พูดจนที่ดูเหมือนจะห่วงใย แต่น่าถีบเป็นอย่างมากเมื่อออกมาจากปากมัน ผมเลยค้อนมันแล้วสะบัดหน้าเหมือนนางเอกละคร(อู้ย!คอเคล็ด)
“ทำรอยไว้ทำไมเยอะแยะเนี่ยมันเห็นง่าย และหายยากรู้มั้ย”ผมพูดเสียงโหดใส่มัน
“ก็ดีนี่ เค้าจะได้รู้ว่ามรึงมีสามีแล้ว”ไอ้พี่เต้มันลอยหน้าลอยตาพูดอย่างไม่สนใจอะไร
“พี่เต้...”ผมเรียกมันเสียงดังอย่างไม่พอใจ
“ก็มันจริงนี่...”(เกลียดมันจริงๆ)
“ออกไปได้แล้วผมจะเข้าห้องน้ำ”ผมดันไอ้พี่เต้ออกไปนอกห้องน้ำ(อูย...เจ็บ) ซึ่งมันก็ยอมออกไปโดยดีแต่ก็ไม่วายหัวเราะกวนอารมณ์ผม (แค้นๆๆๆๆ)
.......
ขอบอกไว้เลยว่าบรรยายฉากนี้ยากมากๆ ตอนแรกว่าจะเขียนแบบใช้คำตรงๆ แต่มาอ่านแล้วสะดุ้งเลยครับลยบรรยายแบบซอฟๆเหมือนนิยายก็แล้วกัน แล้วก็มีบางส่วนที่เพิ่มเติมเหมือนกันเพราะจำไม่ได้ทุกขั้นตอนหรอกว่าทำอะไรไปมั่ง
-
จิ้ม +1 ให้นะ :o8:
-
^^
-
พี่เต้.... สุดยอดเลย .... :oo1:
-
กี๊ดดดดดดดด
เรียบร้อยโรงเรียนพี่เต้ไปแร้ว ๆๆ ๆๆๆ ๆ
:-[
น้องมีนมีเจ้าของเต็มตัวแระ แบบนี้อิพี่เอฟจะว่าไงน้อออ เห่อๆ ๆๆ
พี่เต้ต้องไปเคลียร์มาแน่ๆเลยอะ อิ อิ
ดีแระ ถือว่าเป็นของตอบแทนพี่เต้ที่ไปเคลียร์ให้ (รึเปล่า)
:-[
-
:กอด1: :กอด1: มาต่อสักทีรอนานมาก
เสร็จพี่เต้จนได้ฮี่ๆ
-
มันเกิดขึ้นแล้ว!!!
555+
:o8:
-
แหมมมม .... พี่เต้ :-[
-
อ๋า ยย ย ย . . . ....น้องมีน เป็นของพี่เต้โดยสมบูรณ์
5 5 555 +
แล้วก็มีบางส่วนที่เพิ่มเติมเหมือนกันเพราะจำไม่ได้ทุกขั้นตอนหรอกว่าทำอะไรไปมั่ง
จำไม่ได้.. . .. เพราะ .. .. . . .
5 5 55 + ไม่ได้จะจับผิดไรท์เตอร์นะ .. . .แต่มันแอบจิ้นไม่ได้อ่ะ :laugh:
รีบๆมาต่อน๊า .. . . .เป็นกำลังใจห้ไรท์เตอร์
-
อยากเห็นฉากมีนโดนเอฟลากไป...... 555
-
น้องมีนเสร็จแล้วววววววว :haun4:
ดีแล้วพี่เต้คนอื่นจะได้รู้ซะทีว่ามีเจ้าของ
เบื่อพี่เอฟล่ะ :angry2:
-
:m25: :m25: :m25:
-
ฉากวาบหวิวยังจะฮาได้อีกหรอค่ะมีน :m20: เค้าเลยอ่านไปขำไปแทนที่จะ :m25: เลยนะเนี่ย มีนเนี่ยฮาได้ตลอดเวลาเลยนะค่ะ น่ารักดีค่ะ :L2:
-
:z13:
-
พี่เต้กลัวคนมาจีบมีนอีกใช่ไหมเลยตีตราให้เห็นๆกันไปเลย
เยี่ยมจริงๆพี่เต้ o13
-
อืมมม...เด็กน้อย
:jul3:
-
พี่เต้ไปเคลียร์อะไรยังไงอ่ะ กลับมาก็อารมณ์ดี หรือกลับมาเจอน้องเเล้วอารมณ์หื่น ^^
-
ฉากแบบนี้สั้นๆได้งัยเสียดายแย่เลย :pig4: :pig4: :pig4:
-
+1 ให้กับตอนนี้
:pighaun:
-
ขนาดบรรยายแบบซอฟๆยังขนาดนี้
ถ้าบรรยายละเอียดนิมันจะขนาดไหน
:pighaun:
-
อ๊ายยย..... :m25:
-
เข้าใจแล้วว่าทำไมน้องมีนหายไปนาน
:z2:
โถ.......ฮาตรงตื่นเช้ามาแล้วเข้าใจพี่อ๊อฟปองนี่แกละ
-
ไอ้พี่เอฟก็ยังวุ่นวายไม่เลิกซินะ o8
แล้วเต้ออกไปทำไรมา ปล่อยน้องอยู่คนเดียว
อยากรู้ ๆ :เหอะ1: :music: o11
-
ขอบคุณมีนนี่นะครับที่มาต่อ
แหมมม... แต่ก่อนบอกว่าเจ็บ แล้วเดี๋ยวนี้หล่ะ ยังเจ็บอยู่ รึว่า.....
-
:m25:
อยากรู้ จะจัดการยัยแอนยังไง
+1
-
:-[ :-[ :-[
-
:haun4: รอมาตั้งนาน อิอิ
มาต่อ ไวไวน่ะครับบบบ
-
มากด + เพราะ เมื่อคืนออน กับ มือถือ กด + ไม่ได้ 555
วันนี้แจกให้ไรท์เตอร์ที่ชื่นชอบ แบบสบายอารมณ์ อีป้าแก่ๆ
จะบอกว่า "อีป้าแก่ๆ ยอมรับว่าแก่ แต่ไม่เหี่่ยว"
ใครข้องใจบอกมา เดี๋ยวเหวี่ยงให้ ชิ.
-
55+ มีนเสร็จเต้และ
เย้ๆๆ ดีใจๆๆ
-
:m25: :jul1:
เสร็จเต้ไปจนได้
-
เสียจิ้นจนได้นะน้องมีน :z1:
แล้วก็มาฮาเพลงแทงข้างหลังทะลุถึงหัวใจอีก กร๊ากๆๆๆๆๆๆ :m20: :m20: :m20:
-
น้องมีนมาซึ้งเพลงพี่อ๊อฟตอนเช้า แต่ถ้าเกิดเปอดตอนทำอะไรไปด้วยน่าจะซึ้งมากขึ้นนะ ...กร๊ากกกก.....
พี่ไม่ได้อยากเชียร์ให้พี่เต้กดแต่มีนหรอกแต่จะให้มีนไปกดพี่เต้..มันก็ดูลางเลือน...คิกคิก :กอด1:
-
น้องมีนทำไมนู๋ฮาอย่างนี้ล่ะคะ :laugh:
เพลงยัยอ๊อฟอ่ะ คิดได้ไงน๊อ :m20:
แต่เรียบร้อยโรงเรียนพี่เต้ไปแล้วเนอะ มีนนี่ :-[
+1 ขอบคุณคร้า รออ่านตอนต่อไปน๊า :กอด1:
-
:-[ :-[
อ่า..
เสร็จพี่เต้จนได้นะหนูมีน
๕๕๕๕๕๕๕๕๕
:pig4: :pig4:
-
เสร็จพี่เต้จนได้มีน...555
:laugh:น้องเราป่าวหว่า อายุเท่าไหร่หรอ
-
ชอบเพลงประกอบน้องมีนคิดไปได้
:jul3:
-
:laugh:และลแ้วก็เสร็จอีพี่เต้ไปได้ กร๊ากกก
แหมมน่ารักจิงเลยมีน มีแต่คนมาจีบ แต่โดนตบนี่ไม่ไหวนะ เจ็บมั้ยเนี้ยย กลับไปตบมันคืนเลย
-
555+ Fin.....
-
แหะๆ และแล้วพายุก็สงบ :-[แต่อยากรู้มากเลยว่าเต้ไปใหน ไปทำไรมา
ก่อนที่จะเผด็จศึกน้องมีนอ่ะนะ
รีบมาต่อนะจ๊ะ จะรอตอนต่อปาย คิคิ
-
น้องมีน ขนาดฉาก NC น้องมีนยังแอบฮา อิอิ
ในที่สุด พี่เต้ และ น้องมีน ก็เป็นของกันและกัน สวีทหวาน ฮิ้ววววว :-[
-
:-[ มีนนี่เป็นของเตเต้แล้ว
แล้วเอฟนี่จะเข้ามาวุ่นวายป่าว
ให้เตเต้จับกดเลยดีไหมนี่ :man1:
-
:a5: เสร็จพี่เต้จนได้ :impress2:
-
:z1: เหะ เหะ
ถ้าเขียนแล้วเขินก็ให้ไอพี่เต้มันเขียนให้ด o13
-
:m20: พี่เต้บรรลุผล...
แต่พี่เต้ไปทำไรมาหว่า???
-
...รู้แล้ว ที่พี่เต้ แอบซื้อมาอะ อะไร ถึงใช้ช้า แต่ก็ได้ใช้
...เป็นไงล่ะน้องมีน ไปยั่วพี่เค้าตอนไหนเนี่ยสงสัยนอน เสื้อถกถึงเอวเดินไม่ได้ไปกี่วันอิอิ :laugh:
-
ตามอ่านทันจนได้ล่ะ เลือดฟุงเลยอ่ะ :jul1:
แล้วน้องเท็นสุดน่ารักหายไปไหนอ่ะ สุดโกรษ :fire: ช่วยทำเป็นตอนพิเศษได้ไหมอ่ะ น่ะคับ
แล้วก็รีบๆเอามาลงเพิ่มเร็วๆน่ะคับ รออ่านอยู่ :pig4:
พี่เต้เท่มาก แต่มีนน่ารักกว่า
แล้วไหนบอกว่าไม่เสร็จเขาง่ายๆไง แล้วนี่อะไรปล่อยตัวปล่อยใจซะงั้นอ่ะ :o12:
สุดท้านก็ขอ :bye2:
-
:m25:สุดท้ายน้องมีนก็เสร็จพี่เต้จนได้ :m25:
แต่พี่เต้นี่ก็แอบหวานนะ มีเขียนไดอารี่ด้วย
-
เสร็จพี่เต้จนได้ 5555+ :haun4:
-
อ๊า กุ๊กกิ๊ก จังเลยจ้า น้องมีนน่ารัก
-
ลืมถามสงกรานต์ไปเที่ยวไหนมา
แล้วก็เรื่องที่เล่าอยู่ตอนนี้ผ่านมากี่ ว/ด/ป
แต่ยังงัยก็ขอให้รักกันแบบนี้ตลอดไปเลยน้า
เต้ถ้าแกทำให้มีนร้องไห้ละก้อ
เดี๋ยวเสียบแทนเลยรอจังหวะอยู่ o18 หึ หึ
-
ว๊ากกกกกกกกกกกก
มีนน้อยเสร็จพี่เต้เสียแหละ
-
ว๊ากกกกก มีนจ๋า เส๊ดไอพี่เต้ละหลอออ ???
เเง เปนเพราะเสื้อไอพี่เต้เเน่เลย อ่าส์ 5 5
-
:call: :call:
มาลงต่อนะมีน กาลรออยู่
-
Article 23
ดูจากสภาพผมแล้ว ไม่ควรเสนอหน้าเอาสภาพอันยับเยินไปโรงเรียนเป็นอย่างยิ่ง ผมเปิดประตูห้องน้ำออกไปหลังจากที่จัดการกับตัวเองเสร็จ รู้สึกเหมือนมึนหัวยังไงก็ไม่รู้แถมรู้สึกปวดแก้มอีกต่างหากด้วย ไอ้พี่เต้มันเลยมาอุ้มผมไปที่เตียง
“วันนี้ไม่ต้องไปโรงเรียนหรอก เดี๋ยวกรูไปลาให้”ไอ้พี่เต้มันบอกผมแล้วไปหยิบยาแก้อักเสบ กับยาแก้ปวดมาให้ผมกิน แล้วไปอาบน้ำแต่งตัวไปโรงเรียน ทิ้งโดดเดี่ยวผู้หล่อเหลาอย่างผมให้นอนแห้งอยู่บนเตียง
ผมหลับไปแล้วตื่นมาอีกทีก็ตอนบ่ายๆ ผมรู้สึกเหม็นตัวเองขึ้นมาตะหงิดๆ เลยไปอาบน้ำและยึดเสื้อผ้าไอ้พี่เต้มาใส่เป็นหลัก (ไม่มีเปนของตัวเอง เเละยังเจ็บอยู่...เเต่น้อยกว่าเดิม) แก้มผมที่บวมก็ยุบแล้วเหลือแค่รอยแดงๆ แต่ไอ้รอยจูบเจ้าปัญหาที่ยังคงอยู่เหมือนเดิม ผมไม่รู้จะทำอะไรเลยไปนั่งเล่นเกมส์ จนไอ้พี่เต้กลับมาจากโรงเรียน
“ดีขึ้นแล้วเหรอ”ไอ้พี่เต้วางกระเป๋าแล้วถามผม
“อืม...”เฮ้ย! ผมมัวแต่เล่นเกมส์อย่างเมามัน เลยไม่ได้สนใจไอ้พี่เต้ที่คว้าผมไปกอด
“ยั่วกันแบบนี้ อยากโดนรึไง”ไอ้พี่เต้มันพูดแล้วทำหน้าหื่นๆ
ยั่ว???...ใครยั่ว ที่ไหน ไม่มี ผมไปยั่วมันตรงไหน เอ๊ะ! หรือว่า
“O/////O หื่น”ผมว่าแล้วผลักไอ้พี่เต้ให้ออกไปห่างๆ
ไอ้พี่เต้นี่มันช่างสังเกตจริงๆ ผมลืมไปเลยว่าตัวผมมีแต่เสื้อนอนของไอ้พี่เต้ตัวเดียว ส่วนท่อนล่างไม่ใส่ เพราะ(-////-มีเหตุผลก็แล้วกันน่า...ใส่ท่อนล่างแล้วมัน...เจ็บ) โชคดีที่เสื้อไอ้พี่เต้มันยาวอะไรต่อมิอะไรเลยไม่โผล่ออกไปให้ผมได้อับอาย
“เจ็บมากเหรอ”ไอ้พี่เต้มันถามผม และยิ้มอย่างกวนๆ (แต่มือไปต้องจับขากรูก็ได้)
“เจ็บดิ ลองมั่งป่ะ”ผมปัดมือปลาหมึกของไอ้พี่เต้ออกไป
“เอาดิถ้ากดกรูได้นะ”ไอ้พี่เต้มันยิ้มเยาะผม
มันท้าผมอ่ะ ไอ้คนเลว ผมจะไปกดมันได้ยังไง ตัวมันอย่างกับหมีควายส่วนผมตัวนิดเดียว แค่คิดก็ผิดแล้วTToTT ผมเลิกเล่นเกมและไปอาบน้ำดีหน่อยที่ไอ้พี่เต้มันไปเอาเสื้อผ้ามาให้ผม พอออกไปก็เจอไอ้พี่เต้กำลังเปลือยท่อนบนอวดหุ่นให้ผมอิจฉาเล่น เดี๋ยวจะไปแอบสักลายแมลงสาปเต้นอะโกโก้บนตัวมัน ดูสิจะกล้าโชว์มั้ย(พาล) เดี๋ยวเจอหุ่นเราเข้าไปแล้วจะหนาว ซิกแพ็คที่ไม่มี และหุ่นที่ผอมแห้งบ่งบอกว่าเราไม่เล่นกีฬาอะไรนอกจากปั่นแปะ และป็อกเด้ง(นั่นกีฬาเหรอ???) 555 พอไอ้พี่เต้มันอาบน้ำเสร็จมันก็ลงไปเอาข้าวมาให้ผมกิน (คุณชายดีๆนี่เองกรู)
“นี่...การบ้านและงานของวันนี้”พอกินข้าวเสร็จไอ้พี่เต้มันก็เอางานออกมาให้ผมทำแต่ไม่รู้เรื่องเลย งงเต็ก
“พี่เต้...สอนหน่อยดิ”ผมที่นั่งงงอยู่บนเตียง ก็ต้องหาตัวช่วยโดยการให้ไอ้พี่เต้มันสอนนี่แหละดีที่สุด
“อ๋อ ตรงนี้ก็ทำแบบนี้ &&&&%%%###@@@”
โอ้! มาเป็นฉากๆ เข้าใจบ้างไม่เข้าใจบ้างแต่ก็พอทำได้ และไม่นานผมก็ทำเสร็จ แต่ไอ้พี่เต้มันกำลังทำรายงานอยู่ผมเลยไม่อยากกวน ผมเลยไปเอาโน๊ตบุ๊คของไอ้พี่เต้มาเล่นและลองเข้าไปในเวบบอร์ดของโรงเรียน ก็ไปเจอบอร์ดนึงชื่อบอร์ดประมาณว่า บอร์ดฝากข้อความถึงคนที่ชอบ(ดูไร้สาระเหมาะกับกรูดี ต้องเปิดดูหน่อยแล้ว) ผมก็ไปเจอข้อความที่เกี่ยวกับผมอยู่กลางๆกับท้ายๆ อาทิเช่น
“ชอบน้องมีน ม.5/2ครับ จากพาย”อ่า...พี่แกชอบผมเหรอเนี่ย -__-???
“มีนไอ้เต้เผลอแล้วเราเจอกัน จากพี่แทน”เพื่อนไอ้พี่เต้นี่หว่า สงสัยล้อเล่นมั้ง
“มีนเลิกกับพี่เต้เหอะ จากบาส”ร้าวฉานคืนงานของมันรึไงเนี่ย
“ชอบคู่น้องมีนกับน้องเต้จังเลย”
และอะไรไร้สาระอีกมามาย โอ้ มาย ลอร์ด โรงเรียนนี้ผู้ชายแท้ไปไหนกันหมด ผู้หญิงก็ดันมาสนับสนุนให้ผู้ชายรักกันซะงั้น ผมเซ็งบวกแซดอย่างแรงเลยปิดโน๊ตบุ๊คแล้วนอนนิ่งๆเเล้วหันไปส่งสายตาอาฆาตแค้นให้ไอ้พี่เต้
“ง่วงรึยัง”ไอ้พี่เต้มันเงินหน้าจากรายงานมาถาม ผมเปลี่ยนสีหน้าแทบไม่ทัน
“ยังไม่ง่วง”ผมตอบแบบเนื่อยๆ อยากกลิ้งๆๆไปมา แต่ก็ดันทำไม่ได้เพราะมันยังเจ็บอยู่ ไม่ได้ดั่งใจเลย
“เบื่อเหรอ”ไอ้พี่เต้มันเก็บรายงายแล้วเดินมาหาผม
“ก็ไม่เชอ...อื้อ”ผมกำลังจะบอกว่า ‘ก็ไม่เชิง’ แต่ไม่ได้ขอให้มันจูบผมเลยนะ (จูบกรูทำไมเนี่ย)
“ยั่วว่ะ”(กรูไปยั่วมันอีกและ ยั่วได้ตลอด แต่...กรูยังไม่ได้ทำอะไรเลยนะ)
“เดี๋ยวจะทำอะไร...ไม่เอานะผมยังเจ็บอยู่”ผมดันไอ้พี่เต้มันไว้ ก่อนที่มันจะทำอะไรที่มากกว่านี้
“หอมจัง”(TToTTฟังกรูจังเลย)นอกจากมันจะไม่ฟังผมแล้ว ยังจูบตรงคอผมด้วย
“รอยเก่ายังไม่หายเลยนะ”ผมบอกเสียงอ่อยๆ(ไม่ใช่อ่อยแบบยั่วนะ)
“หืม...มีรอยตรงไหนบ้างนะ”ไอ้พี่เต้มันทำท่าว่าจะถอดเสื้อผ้าผม สำรวจรอยที่มันทำไว้(ไอ้หื่น)
“เดี๋ยวๆ...”แงม๊าจ๋าช่วยป๋มด้วย ผมไม่อยากนั่งร้องเพลงพี่อ็อฟ ปองศักดิ์อีกแล้ว ผมทำหน้าหงอยๆเหมือนลูกหมาหลงทางเผื่อมันจะเห็นใจ พร้อมกระพริบตาปิ๊งๆแถมอีกสองเซ็ต
“หึ...”ไอ้พี่เต้มันหัวเราะ แล้วจุ๊บหน้าผากผม(นี่กรูรอดแล้วใช่มั้ย)และเปลี่ยนเป็นนอนกอดผมแทน อย่างน้อยมันก็ดีกว่าถูกกดอ่ะนะ
“พี่เต้...”
“อะไร”
“เปล่า”
“กวนรึไง...เดี๋ยวเหอะ...เดี๋ยวจะโดน”ไอ้พี่เต้มันเขกหัวผมเบาๆ ก่อนจะลุกปิดไฟ แล้วก็มานอนต่อ
ตอนเช้าผมก็โทรหาม๊าก่อนจะออกไปโรงเรียน เดี๋ยวจะหาว่าผมไม่โทรไปส่งข่าวมั่ง ม๊าก็บอกผมว่าไม่ต้องรีบกลับก็ได้(เอ๊ะ! ยังไง) ผมเลยงอนวางสายไป
“ไอ้มีนมรึงเอาชุดสมัยป๊ามรึงเป็นวัยรุ่นมาใส่เหรอวะ”ไอ้เพลย์ครับไม่เจอกันหลายวัยแต่มันก็ยังเลี้ยงหมาไว้เหมือนเดิม
“แป๊ะมรึงดิ”ผมด่ามันกลับครับ ใครจะยอมแต่ความจริงแล้วมันก็เป็นแบบที่ไอ้เพลย์พูดจริงๆแหละครับเพราะผมใส่ชุดนักเรียนของไอ้พี่เต้มา มันก็เลยใหญ่กว่าตัวไปมาก
“ไอ้มีนแล้วทำไมมรึงเดินแปลกๆแบบนั้นวะ”ไอ้วี ไอ้เพื่อนช่างสังเกต
“กรูตกบันไดว่ะ”
“ซุ่มซ่ามว่ะ”ไอ้วีพูด
“แล้วนี่รอยอะไรวะ”ไอ้บอยมรึงจะช่างสังเกตไปถึงไหน ไอ้บอยมันชี้รอยที่คอผม ไอ้เพลย์กับไอ้วีดูท่าแล้วก็คงจะสงสัยเหมือนกัน
“ไม่รู้ดิรอยที่ กรูเผลอเกามั้ง”ผมทำหน้าเหมือนไม่สนใจเท่าไหร่ แล้วดึงเสื้อขึ้นมาปิดรอยไว้ พวกไอ้เพลย์ก็ทำหน้าเหมือนไม่เชื่อเท่าไหร่แต่ก็ไม่ได้ซักไซ้อะไรมาก
จนสองอาทิตย์ผ่านไปนั่นแหละครับรอยพวกนี้ถึงได้จางหายไป(แล้วตกลงมันหายช้าหรือหายเร็วใครรู้ช่วยบอกที) สองอาทิตย์ที่ผ่านผมาไอ้พี่เต้มันมาอยู่กับผมแทบจะตลอดเวลาเลย แต่อาทิตย์ที่สามมันก็หายๆไป บอกว่ามีธุระ ผมก็ไม่ได้ว่าอะไรเพราะยังไงผมก็เชื่อใจมัน
ตอนเย็นวันศุกร์ คาบสุดท้ายอาจารย์สั่งงานแล้วให้ส่งภายในวันนี้ นี่มันคาบสุดท้ายแล้วนะ พวกผมเลยปั่นงานกันจนมือแทบหงิก
“มีนไปถ่ายเอกสารให้หน่อยสิ”
ผมที่ทำงานเสร็จเป็นคนแรก โดนใช้ให้ไปถ่ายเอกสาร ผมลงไปร้านถ่ายเอกสารข้างล่างแต่ก็ดันปิดไปแล้ว ผมเลยต้องเดินที่ร้านตรงข้ามกับอีกโรงเรียนนึง ไม่ไกลมาก ขณะที่ผมยืนรอเอกสารอยู่ร้านข้างๆก็เป็นร้านค้า ผมก็เห็นเด็กโรงเรียนไอ้พี่เอฟนั่งอยู่เต็มเลยครับ แถมยังคุยกันเสียงดังอีก แต่พวกนั้นไม่เห็นผมหรอกครับ พอผมได้เอกสารผมก็รีบกลับโรงเรียนทันที แต่ยังไม่ทันไปไหนไกลก็โดนไอ้พวกที่ยังอยู่ตรงร้านข้างๆมันแซวครับ
“หน้าตาแบบนี้ตุ๊ดชัว”หมามันเห่าครับ ผมก็ไม่ได้สนใจ
“เฮ้ย! แม่งหยิ่งว่ะ มาใกล้มาพี่จะยัดเยียดความเป็นสามีให้”มันคงหมายถึงใครไปไม่ได้นอกจากผมเพราะตอนนั้นยังไม่มีใครเดินผ่าน ผมตัวสั่นด้วยความโกรธ ขันติๆๆๆ ขันแตกแล้ว
“ก็อย่างว่าอ่ะนะหมามันมีปากก็ได้แค่เห่า แล้วกรูก็จะทำเป็นไม่เห็นหมาที่มันเห่าอยู่ก็แล้วกัน”ผมพูดลอยๆ
“มรึงด่าใครวะไอ้หน้าอ่อน”
“อย่าร้อนตัวสิ กรูก็แค่ด่าหมา...หรือว่า”ผมพูดให้พวกมันละไว้ในฐานที่มันเข้าใจ
“มรึงโดนแน่”พวกมันลุกมาล้อมผมไว้ ตอนนี้เริ่มมีไทยมุงมาให้ความสนใจแล้วครับ
“คิดว่ากรูจะกลัวพวกมรึงรึไงวะแน่จริงก็อย่าหมาหมู่ดิ”
“เดี๋ยวกรูจัดการไอ้เปี๊ยกนี่เอง”ไอ้คนหัวตั้งๆ หน้าหล่อๆ ตัวสูงเหมือนเสาไฟฟ้าลุกมา ทำให้ไอ้พวกลูกกระจ๊อกทั้งหลายถอยกันเป็นแถวเลยครับ
“ตัวแค่นี้ แต่ปากดีๆจริงๆนะ”มันพูดแล้วลูบปากผม
“ก็คนของมรึงเห่าก่อนนี่หว่า”ผมพูดอย่างโมโห แล้วปัดมือมันออก
“ไอ้...”ไอ้พวกนั้นทำท่าจะเข้ามาซัดผม แต่ไอ้หัวตั้งมันยกมือห้ามไว้ซะก่อน
“ไม่มีอะไรหรอกครับ เค้าแค่โกรธที่ผมแอบไปมีกิ๊กน่ะครับเลยอาละวาด”ไอ้หัวตั้งมันบอกกับคนที่มุง แล้วจับแขนผมไว้ ผมเลยกระทืบเท้ามันแล้ว เตะลูกชายมันจนหน้าเขียว
“อย่ามรึงสูญพันธุ์ไปซะได้ก็ดี”ผมแลบลิ้นใส่มันก่อนจะถีบไอ้พวกลูกกระจ๊อก ไปให้พ้นทาง
“มรึงตายแน่”ไอ้หัวตั้งมันชี้หน้าอาฆาตผม ส่วนไอ้พวกลูกกะจ๊อกก็วิ่งไล่ผม ผมเลยส่งนิ้วกลางเป็นการทิ้งท้าย แล้วโกยเถอะพวกเรา วิ่งเข้าโรงเรียนไป
ตอนนี้ผมในสภาพหัวฟู เสื้อยับ และหลุดลุ่ยวิ่งเข้าไปยืนหอบแฮ่กๆในห้องส่วนพวกเพื่อนผมมันก็มองผมกันตาเขียวเลยครับ แต่พอพวกมันเห็นสภาพผมพวกมันก็ทำหน้าสงสารผมแทน
“ไอ้มีนนี่ไปโดนใครรุมโทรมมาวะ”ไอ้เพลย์มันทักผมได้น่าเอาบาทาฟาดหน้ามากเลยครับ
“กวนกรูเเละไอ้เพลย...ก็กรูนะXx%%%###@@@@&&&&$$$$”
ผมเล่าให้มันฟังกันทีเดียวนี่แหละครับ พวกมันนั่งอ้าปากค้างกับวีรกรรมป่วนโลกของผม
“ไอ้มีนคนที่ผมตั้งๆคนนี้รึเปล่าวะ”มิ้นชูรูปผู้ชายหัวตั้งๆ คนนึงขึ้นมา
“เออ! คนนั้นแหละรู้จักด้วยเหรอ”
“ระ...รู้สิ...พี่เพ้นสุดโหดของโรงเรียนXXX”มิ้นพูดแล้วยิ้มอย่างไว้อาลัยให้ผม
“ไอ้มีนอยากได้อะไร เดี๋ยวกรูเผาไปให้”ไอ้เพลย์มันช่างรักผมจริงๆ
“กรูอยากได้มรึง...อย่าลืมเผาตัวเองไปให้กรูล่ะ”
“เย้ย ไม่เอา”ไอ้เพลย์มันแกล้งวิ่งหนีผม ผมก็ไล่เตะมันจริงๆสิครับ
หลังจากที่เอางานไปส่งหมดแล้วผมกับพวกไอ้เพลย์ตกลงกันว่าจะไปกินแม็คกัน พวกผมก็เฮฮาปาร์ตี้ไปตามปกติ แต่สิ่งที่ผิดปกติกำลังเดินอยู่ข้างนอก ไอ้พี่เต้เดินอยู่กับพวกพี่เกมส์ แต่มันคงจะดีกว่านี้ถ้ามันไม่ได้ควงแขนกับพี่เมย์แฟนเก่ามันแล้วกำลังสวีทกันเต็มที่ ความรู้สึกแรกที่เข้ามาก็คือความชาไปทั้งใจ ผมรู้สึกสับสน เเต่ไม่ว่าจะยังไงวินาทีนี้ ผมก็ยังคงเลือกที่จะเชื่อไอ้พี่เต้อย่างสุดหัวใจ เเต่ผมก็เป็นมนุษย์คนนึง ผมเลยเลือกที่จะทดสอบความเชื่อใจที่ผมมี
“เพลย์ยืมโทรศัพท์หน่อย”ไอ้เพลย์ส่งโทรศัพท์ให้ผมโดยที่ไม่ได้พูดอะไร ผมต่อสายถึงไอ้พี่เต้ที่อยู่ใกล้แค่นี้ แต่ทำไมก็ไม่รู้ผมถึงรู้สึกว่ามันถึงได้ไกลจน ผมไม่กล้าที่จะเอื้อมมือไปหา
“เออว่าไง”
“นี่มีนนะ”ผมพยายามบังคับเสียงไม่ให้สั่น
“อยู่กับเพลย์เหรอ”
“อื้อ...มารับผมได้มั้ย...ผม...”
“คือ...กรูทำธุระอยู่...เดี๋ยว...”
“งั้น...ไม่เป็นไร”ผมตัดบท
นี่สินะธุระที่โกหกผมมาทั้งอาทิตย์ ผมคืนโทรศัพท์ไอ้เพลย์ และแค่นยิ้มอย่างสมเพชตัวเอง ก่อนจะออกไปจากร้านแม็คพวกไอ้เพลย์ก็ไม่ตามไปเพราะผมบอกว่าอยากอยู่คนเดียว และเดินไปเรื่อยๆและกำลังจะไปขึ้นรถเมย์กลับบ้าน แต่ก็เจอไอ้พี่เพ้นซะก่อน
“เจอตัวก็ดีแล้ว...ปล่อยให้กรูตามหาตั้งนาน”ไอ้พี่เพ้นดึงแขนผม ผมไม่มีแรงแม้แต่จะกลั้นน้ำตาตัวเองเลยปล่อยตัวเองไปตามแรงกระชาก รู้สึกอ่อนเเอจนเเทบจะหมดเเรง
“พาผมกลับบ้านที”ไอ้พี่เพ้นมันก็ดูงงๆ ผมร้องไห้และขอร้องมันไปด้วย
“เป็นอะไรไป เมื่อเย็นยังซ่าส์อยู่เลย”เสียงมันอ่อนลงอย่างเห็นได้ชัด
“ขอร้อง...ช่วยพาผมกลับบ้านที”ไอ้พี่เพ้นมันเห็นผมร้องไห้หนักกว่าเก่าเลยกอดปลอบผม และให้ผมบอกทางกลับบ้าน ก่อนจะไปส่งผมที่บ้าน
น่าเเปลก
คนที่ผมทำร้าย...กลับดีกับผมขนาดนี้
แต่คนที่ผมที่ทำดีด้วย...กลับทำร้ายผมขนาดนี้
ผมคิดอะไรไปเรื่อยเปื่อย ลมเย็นๆที่พัดมาทำให้ผมหนาวก็จริง แต่คงไม่หนาวเท่ากับหัวใจผมในตอนนี้
“ขอบคุณ”เมื่อถึงบ้าน ก่อนจะลงจากรถผมก็ไม่ลืมขอบคุณไอ้พี่เพ้น
“มรึงไม่เหมาะกับน้ำตาเลย”ไอ้พี่เพ้นมันพูดโดยไม่มองหน้าผม ก่อนจะขี่รถออกไป
...
“ลูกมีนวันนี้กลับช้าจัง”ม๊าทำหน้าหงิกรอผมอยู่ตรงประตูบ้าน
“ผมทำงานส่งตอนเย็นแล้วก็ไปกินแม๊คกับไอ้เพลย์มาครับ”ผมเข้าไปกอดม๊าแล้วแค่นยิ้มแห้งๆกลบเกลื่อนความเศร้าที่อยู่ในใจ
“จ๊ะ ไปอาบน้ำได้แล้วไป”
“ครับ”
ผมขึ้นมาบนห้อง และออกมานั่งสูดอากาศอยู่ตรงระเบียง ความเศร้าก็เข้ามาวนเวียนรอบๆตัวผมอีกครั้ง ตลกจริงๆวันนี้มีหลายอารมณ์จริงๆ ถ้ามีคนขับรถผ่านแล้วมองขึ้นมาเค้าคงเห็นคนบ้าที่นั่งหัวเราะทั้งน้ำตาเเน่ๆ ทั้งโง่ทั้งบ้าจริงๆ
บ้า...ที่รัก
บ้า...ที่เชื่อว่าเป็นคนที่ถูกรัก
บ้า...ที่เชื่อใจ
บ้า...ที่เศร้าขนาดนี้
.
.
.
.
.
.
.
.
หรือว่าเรื่องของเราจะจบลงแค่นี้...
หรือว่าทั้งหมดที่ทำร่วมกันมาจะกลายเป็นแค่ความทรงจำ...
หรือว่า...ผม...จะไม่สามารถรักพี่เต้ได้อีกแล้ว
หรือว่า...ผม...ไม่ดีพอ
หรือว่า...ผม...ควรจะปล่อยทุกอย่างไป
ผมถามตัวเองเป็นพันครั้งว่า”ทำไม” มันเป็นความคิดที่วนเวียนไปมาแต่ไม่คำตอบ การไขว่คว้าความจริงอย่างไร้จุดหมายมันช่างเจ็บปวดจริงๆ
ผมคงเด็กเกินไปที่จะคิดอะไรได้ลึกซึ้งกว่าที่เป็น...แต่ทำไมไม่รู้ ในใจลึกๆของผม อยากจะฟังความจริงจากปากของพี่เต้
แต่ผม...คงต้องใช้เวลาในการสร้างกำแพงเพื่อกำบังหัวใจ...
กำแพงที่แข็งแกร่งพอที่จะไม่พังทลาย...ยามที่น้ำซัดสาดเข้ามาอย่างรุนแรง
กำแพง...ที่จะปกป้องผมจากความจริงได้
ผมหลุบตาลงเพื่อซ่อนความอ่อนแอทั้งหมดไว้
วันนี้ผมเหนื่อยเกิน เกินกว่าจนสมองเเละหัวใจรับไว้ทัน เรื่องในวันนี้มันมีมากมายเหลือเกินมีทั้งจุดเริ่มต้นเเละจุดจบ
เเละผมก็คงต้องทำใจ
ถ้า...พี่เต้เหนี่อยจนต้องโกหกผมว่าติดธุระทั้งที่ไปกับคนอื่น...
ถ้า...เป็นเเบบนั้น
ผมก็จะปล่อยมือจากพี่เต้ไป...
และตัดสินใจว่า
พรุ่งนี้มันต้องจบ ไม่ว่าความจริงจะเป็นยังไงก็ตาม
....
สปอยตอนต่อไป มันจะเป็นเหมือนการเล่นละครฉากสุดท้าย
มันอาจจะเศร้า...เเละไม่รู้ว่าจะดำเนินไปยังไง
เเต่หากตอนจบของมัน....ได้ถูกกำหนดไว้เเล้ว
....
รัก :L1:ทุกคนเช่นเคย มีสูขก็ต้องมีเศร้า นี่เเหละชีวิต
-
ขอจิ้มน้องมีนก่อน :z13:
ทำไมมันเศร้างี้ล่ะจ๊า :monkeysad: พี่เต้ก็นะ แสนเลวซะจริง :beat: :beat:
ออร่าพระเอกเริ่มหดหาย ไปส่องพี่เพ้นแทนรึป่าว หึหึ
แต่งานนี้มีเคลียร์...ขอให้มันไม่มีอะไรทีเถ๊อะ :m5:
-
^
^
^
:z13:
จิ้มพี่เบียร์คืนครับ :กอด1:
[wma=300,50]http://media4.ohozaa.com/MusicStream/Music/2006/933/20060124214933.wma[/wma]
-
:beat: :beat: :m16:
เลวมาก
-
ลืมถามสงกรานต์ไปเที่ยวไหนมา
แล้วก็เรื่องที่เล่าอยู่ตอนนี้ผ่านมากี่ ว/ด/ป
แต่ยังงัยก็ขอให้รักกันแบบนี้ตลอดไปเลยน้า
เต้ถ้าแกทำให้มีนร้องไห้ละก้อ
เดี๋ยวเสียบแทนเลยรอจังหวะอยู่ o18 หึ หึ
สงกรานต์ไปเที่ยวเมืองกาญจนบุรีมา
เรื่องที่เล่ามาก็ผ่านไปประมาณสามปี ก็จะถึงปัจจุบัน เเต่ก็ไม่ใช่เรื่องเล่า 100% นะครับ
เพราะบางอันก็เเต่งขึ้นมา อย่างคำพูด ผมจำได้บางส่วนเเละก็เพิ่มบางส่วนสนองความติ๊งต๊อง
เเต่มันก็อารมณ์ประมาณนั้นจริงๆ มันก็เรื่องจริงนะครับเเต่เขียนออกเเนวนิยายมากกว่า(เอ๊ะ! ยังไง)
-
สุดๆ
-
จั่งซี่มั่นต้อง :z6: :z6: :z6: :z6:แถม :beat: :beat: :beat: และอัด :13223: :13223: :13223: :13223:
-
เป็นไงกันแน่นะเนี่ย
รอตอนต่อไปล่ะกัน
:เฮ้อ:
-
อิพี่เต้แมร่ง :z6:
ทำไมทำอย่างเน้ :angry2:....เซ็งชิป..เคลียร์กันไปเลย...น้องมีน
ยังมีคนดีๆรอเราอยู่อีกเยอะ :กอด1:
-
พี่เต้ทำไมทำร้ายจิตใจมีนยังนี่ละ :beat:
-
:m31: :m16:
จากไดอารี่พี่เต้
ไดอารี่ วันที่XXXX(จำไมได้ว่าวันไหนเพราะมันเอาไปซุกเเล้ว หาไม่เจอ)
กรูคิดว่าตัวเองบ้าไปแล้วแน่ๆที่ดันไปรู้สึกดีกับ รุ่นน้องคนนึง แต่มันดันเป็นผู้ชายซะได้ ไอ้แก้มแดงๆนั่นยิ่งเห็นยิ่งทำให้กรูไขว้เขว ไอ้น่ารักอย่ามาทำให้กรูชอบนะ
มีนนี่ มีนนี่ มีนนี่ มีนนี่ มีนนี่ มีนนี่ มีนนี่ มีนนี่ มีนนี่ มีนนี่
(หน้าแดงวาบเลย ถ้าผมไม่เข้าข้างตัวเองจนเกินไป ผมขอเดาว่ามีนนี่คือผม ไอ้บ้ามันอายนะโว้ยรู้บ้างมั้ย)
ดังนั้นไรท์เตอร์อย่ามาแกล้งกันนะยะ
ไม่งั้น :beat: :z6: :call:
-
ต้องเขาคอนเซปต์จะชวนไปเลือกของให้มีนแหงๆ o17
-
มันเกิดอะไรขึ้น
ไม่น้าาาาาาาาา
มีนน่าฉงฉาน :o12:
เต้แกตาย!!!! :z6: :z6: :z6: :beat:
-
ไอพี่เต้ ทำยังงี้กับมีนที่น่ารักได้ยังไง
:angry2: :angry2:
-
ไอ้พี่เต้...ทำบ้าอะไรเนี่ย ไปอี๋อ๋อเดินควงแขนกับแฟนเก่า ไม่รู้หรอกนะว่าทำไม แต่...ลองคิดในมุมกลับบ้างซิว่าถ้าคนที่เดินควงแขนกับคนอื่นเป็นมีน แล้วแกไอ้พี่เต้เป็นคนที่เห็นเหตุการณ์ จะรู้สึกยังไง แฟนเก่าเราอาจจะให้ความเป็นเพื่อนได้ แต่ต้องให้ความสนิทสนมถึงขั้นเดินควงแขนกันเลยหรอค่ะ :o12:
-
น่าสงสารน้องมีนจริงๆ ไม่เป็นไรนะจ้ะ บางทีอาจจะเข้าใจผิดกันก็ได้ แบบว่าชวนแฟนเก่าไปเลือกซื้อของขวัญให้แฟนใหม่ ไรงี้
แต่ถึงจะเลิกกันจริง ก็ไม่ต้องเสียใจไป น้องมีน ออกจะเสน่ห์แรงปานนั้น :กอด1:
-
+1 โลด เพราะเมื่อคืนออนมือถือ กอ + ไม่ได้อะสิ
-
:เฮ้อ: ก็ดูเศร้านะ แต่รู้สึกว่ามันจะจบไม่เศร้านะสิ คิดไปเองตล๊อดดดดด 555+
-
มีนเศร้าจังเลย เเบบว่าทำไหมมีเเต่คนมาหลงรักมีนจัง
ตัวเลือกมีนเยอะมากๆเลย ตัดหางพี่เต้ไปเลยซิซะ :laugh:
-
อยากเห็นน้องมีนกับอิพี่เต้ตัวจริงๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
ม่ายยยยยยย
มันต้องมีเบื้องลึกเบื้องหลังแน่นอนนน
:serius2:
-
:L3: เลิกกับมัน(ไอ้บ้าเต้)ไปเลย:m16:
คนดีดีที่รักมีนก็มีตั้งเยอะ :กอด1:
ถ้าเรื่องนี้ผ่านมา3ปีง้านก็แสดงว่าเราเป็นน้องมีนปีนึง :z2:
มาซบอกเราก็ได้นะ :-[
-
น้องมีนสู้ๆ :sad4:
:o12:
-
แย่ว่ะอีพี่เต้เนี่ย :z6:
ไม่รักไม่ชอบก็บอกมาตรงๆ คนนะไม่ใช่ควาย ถึงจะไม่เข้าใจในสิ่งที่จะพูด :beat:
อินไปมั้ย? :laugh:
-
อยากได้พี่เพ้นนนนน
เอางี้ดิมีน
แกล้งพี่เต้แมร่งเลย
คบแมร่งหลายๆคนเลย
หน้าตาดีเลือกได้
-
ถ้าความรักมันเหนื่อย....ก็พัก...ก็วางมันลง...
ความรักทำให้เรามีพลัง ที่จะก้าวไปข้างหน้า...
แต่มันก็มีพลังพอที่จะฉุดให้เราทุกข์ทันที ที่เรารักคนอื่นมากกว่าตัวเอง...
:กอด1: คนแต่งจ๊ะ...
-
อาจจะเจ็บที่ใจสักพัก แต่เมื่อมีคนใหม่มาก้อจาเริ่มหาย
มีนสู้ๆๆ
ไปตายซะะะะะ อะจ๊ากกกกกกกกกกกกก :z6: :z6: :z6: :z6: :z6: :z6: :z6: ไอ้พี่เต้
-
เพิ่งตามอ่านทัน
อยากบอกว่า อ่านเรื่องนี้แล้วขำทุกตอนเลยอ่ะ ขำมีน
เหอๆๆๆ
แต่ตอนล่าสุด ไหงเศร้า - -"
-
:z3: อ่านไปอ่านไป
ปวดตับมาเฉย ๆ เลย
:angry2: ไปเตเต้ไปซ้อมเลยเสียแรงเชียแมร่ง
-
ตอนนี้เศร้าอ่ะ สงสารมีนจัง
-
มีนใจเย็นๆ....สิ่งที่เห็น..อาจไม่ได้เป็นอย่างที่คิด..
แต่ขอ.... :beat: :z6: ไอ้พี่เต้ไว้ก่อน หึหึ :m16:
-
เศร้าคะ...
อยากถีบไอ้พี่เต้ซักป้าบ
เป็นกำลังใจให้มีนผู้น่ารัก
สู้ๆ o13
-
:3123: ให้คนแต่ง
-
อ่านทันล่ะ ... (แล้วทำมายต้องมาทันตอนเศร้าๆด้วยเนี่ย TT__TT )
น้องมีนน่ารักนะ เล่าเรื่องได้ตลกดี อ่านแล้่วเพลิน
ว่าแต่....อย่าเศร้าไปเลยนะ บางที่เรื่องที่ผ่านมาสักระยะ พอเรามานั่งคิด นั่งเขียนก็ทำเอาอินได้เหมือนกัน
เพราะงั้น เข้มแข็งนะจ้ะ ชีวิตก็งี้แหละ มีสุข มีเศร้า มันจะช่วยหล่อหลอมให้เราโตขึ้นเรื่อยๆ เข้าใจโลกมากขึ้น
:กอด1: กอดดดน้องมีน
-
...ชีวิตคู่ การมีครอบครัว ถ้าราบเรียบตลอด ไม่มีขวากหนาม...โลกแตก
...มันสำคัญที่ว่า เกิดขึ้นแล้ว เราได้อะไรจากมัน และผ่านมันมา ได้ยังไงต่างหาก
...มีทุกข์ ก็ต้องมีสุข มีสุข ก็ต้องมีทุกข์ ผ่านมันมาด้วยกัน ก็ทำให้เราเข้าใจกัน รักกันมากขึ้น :L2:
-
Article 24
ในตอนเช้าของวันเสาร์ที่ดูสดใส แต่มันดูไม่เข้ากับอารมณ์ของผมสักเท่าไหร่ ผมแต่งตัวอย่างเหม่อลอยเพราะมัวแต่คิดเรื่องเมื่อวานอยู่ พอแต่งตัวเสร็จผมก็ขี่ฟีโน่ไปหาไอ้พี่เต้ที่บ้านแล้วหยิบโทรศัพท์มาโทรหามัน ผมอยากจะชั่งใจเเละตัดสินใจเป็นครั้งสุดท้าย ผมฟังเสียงเพลงรอสายอยู่นาน จนในที่สุดไอ้พี่เต้มันก็รับ
'ว่าไง...
'พี่เต้...ไปเที่ยวกัน'ผมบังคับเสียงให้ดูร่าเริงเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น
'ตอนนี้เนี่ยนะ...'
'ใช่'
'แต่วันนี้กรู...'
'นะ...แค่วันเดียวเอง
...ขอแค่วันนี้เท่านั้น
'อืม...เดี๋ยวไปรับ'
'ไม่ต้องหรอก ผมอยู่หน้าบ้านพี่'ผมเห็นไอ้พี่เต้มัน ออกมาดูตรงระเบียงว่าผมอยู่หน้าบ้านมันจริงรึเปล่า ผมเลยโบกมือให้มัน
'มา...ได้ไงเนี่ย'ไอ้พี่เต้มันเดินมาเปิดประตู รั้วให้ผมและถามอย่างงงๆ
หลังจากที่เตรียมตัวเรียบร้อย ผมก็ตกลงกับไอ้พี่เต้ว่าจะไป ดรีมเวิล ตอนแรกไอ้พี่เต้มันก็จะไม่ไปแต่ผมก็ทำให้มันยอมพาไปจนได้นั่นแหละ ไปดรีมเวิลวันเสาร์แบบนี้คนก็เยอะเหมือนกัน ผมให้ไอ้พี่เต้มันซื้อตั๋ว ไอ้พี่เต้มันก็ทำหน้าบึ้งๆหน่อย แต่ก็มันก็ยอมไปต่อแถวซื้อตั๋วให้
ทำเหมือนไม่รู้สึกรู้สาอะไรเนี่ย...มันเจ็บกว่าที่คิดอีกนะ
สงสัยผมจะต้องเปลี่ยนจากสวนสนุก มาเป็นสวนเศร้าแทนแล้ว ทั้งที่ควรจะสนุกแต่ทำไมผมถึงได้รู้สึกเศร้าแบบนี้นะ
“จะไปเล่นอะไรก่อน”ไอ้พี่เต้มันถามผม ทำให้ผมหลุดจากวังวนความคิดที่วนเวียนไปมาจนน่าปวดหัว
“ไปเล่นไวกิ้งแล้วกัน”
ผมบอกและดึงมือไอ้พี่เต้แล้ววิ่งไปด้วยกัน
ขอความเข้มเเข็งให้ผม...ที่กำลังอ่อนแอด้วยเถอะ
“ให้ตายสิเวียนหัวว่ะ”
ไอ้พี่เต้มันบ่นหลังจากที่ลงมาจากไวกิ้ง ผมเลยพามันไปนั่งตรงเก้าอี้แถวบ้านผีสิง ไอ้พี่เต้เอาหมวกของมันมาใส่ให้ผมแล้วนอนหนุนตักผมอย่างหมดสภาพ ผมยิ้มแหยๆให้กับคนที่มองอยู่
นั่งมองหน้ามันทำให้ผมเศร้ากว่าเดิมอีก ความจริงแล้วผมควรจะคุยให้มันจบๆไป ไม่น่ามากรีดหัวใจตัวเองซ้ำแบบนี้เลย บ้าบอ...จริงๆ เเล้วเเบบนี้ผมจะตัดใจได้ยังไง
“ดีขึ้นยัง”ผมถอดหมวกมาพัดให้ไอ้พี่เต้
“อือ...”
พอไอ้พี่เต้มันค่อยยังชั่วแล้ว มันก็ยืนยันกับผมอย่างหนักแน่นว่าจะไม่เล่นอะไรที่มันหวาดเสียวอีกแล้ว ผมกับมันเลยเปลี่ยนไปเดินชมบรรยากาศแทนและผมก็บังคับให้ไอ้พี่เต้ เป็นนายแบบ แต่ละภาพที่ถ่ายออกมาก็ดูประหลาดๆยังไงก็ไม่รู้ เพราะไอ้พี่เต้มันทำหน้าบูดๆบึ้งๆ เพราะว่าไม่ชอบถ่ายรูปเท่าไหร่
ตลกดี...อย่างน้อยมันก็ทำให้ผมลืมความเศร้าไปได้ชั่วขณะหนึ่ง
อย่างน้อยขอเเค่เวลานี้เท่านั้น...
ผมเลยตัดสินใจจะทิ้งความเศร้าไว้ข้างหลัง...และใช้เวลาที่เหลือให้สนุกที่สุด
“เอ่อ...น้องครับถ่ายรูปคู่กับพี่ได้มั้ยครับ”ขณะที่ผมรอไอ้พี่เต้ที่ไปซื้อน้ำ ก็มีคนมาขอถ่ายรูปคู่กับผม
“น้องถ่ายกับมันเหอะ”เพื่อนพี่เค้า(รึเปล่า)คะยั้นคะยอผมให้ยอมถ่ายรูปกับคนที่ตัวสูงๆ หน้าออกแนวเกาหลีตี๋อินเตอร์ (ไม่ต้องบอกก็รู้ใช่ป่ะว่าหล่อแน่ๆ)
“อ่ะครับ”ผมตอบอย่างจำใจ เพราะไม่ค่อยชอบถ่ายรูปเท่าไหร่ พอผมอนุญาตพี่เค้าก็ดึงผมเข้ามาใกล้ แล้วโอบไหล่ผม
“ยิ้มหน่อยสิครับ”พี่เค้าบอกผมที่ เอ๋อๆงงๆ ก่ง ก๊ก อยู่ ผมก็เลยยิ้มให้กล้อง เมื่อถ่ายเสร็จพี่เค้าก็ขอเบอร์ผม ผมก็เลยบอกไปว่าเดี๋ยวเเฟนโกรธ เเต่พี่เค้าก็ให้เบอร์ผมไว้เเทน
“น้องชื่ออะไรครับเนี่ย”พี่เค้าถามผมตอนที่เขียนเบอร์เค้าในกระดาษ
“ชื่อมีนครับ”
“พี่ชื่อโอโซนนะ น้องน่ารักดี”
“อ่ะ...ครับ”
“งั้นพี่ไปก่อนนะครับน้องมีน”
“ครับ”
ผมยิ้มแห้งๆให้พี่เค้า พอพวกพี่เค้าไปแล้ว ผมก็เห็นไอ้พี่เต้มันเดินหน้าบึ้งถือน้ำเข้ามา แล้วดึงเบอร์ที่พี่ต้นเขียนใส่กระดาษไว้ไปฉีก
“ไปถ่ายรูปกับมันทำไม”ไอ้พี่เต้มันดุผม ท่าทีที่บ่งบอกว่ายังแคร์ผมอยู่ยิ่งทำให้ การตัดสินใจครั้งนี้ทำให้ผมลำบากใจเเละเจ็บยิ่งกว่าเดิม
“เชื่อใจผมมั้ย...ผมไม่ได้นอกใจพี่จริงๆนะ”
ไม่เคย...แม้แต่จะคิด
ไอ้พี่เต้มันก็ชะงักไปหน่อยนึงเหมือนคนมีความผิด แล้วพาผมไปเข้าบ้านหิมะ ผมกับไอ้พี่เต้อยู่ในนั้นนานมาก พอออกมาจากที่นั่นไอ้พี่เต้มันก็บังคับให้ผมกลับบ้าน
ใกล้แล้วสินะ...นาทีสุดท้ายใกล้จะมาถึงแล้ว...ได้เวลาที่ผมต้องตัดสินใจเเล้วสินะ
มองดูเวลาที่มี ก็รู้ว่ามันคงเป็นนาทีที่เราต้องร่ำลา
มีบางคำที่เตรียมใจมา ไม่รู้ว่ามันจะพอทันเวลาไหม
ผมมองออกไปข้างนอกระหว่างที่นั่งรถกลับบ้านและคิดฉากจบของละครวันนี้...ผมรู้สึกเหนื่อยกับการฝืนเต็มทีแล้ว
พอถึงบ้านไอ้พี่เต้มันก็ไปเก็บรถและไปไขกุญเเจเปิดบ้าน
“พี่เต้...ขอถามอะไรหน่อยได้มั้ย”
“อืม”
“เมื่อวานตอนที่โทรหาพี่...ผมนั่งอยู่ในร้านแม็ค...ผมเชื่อใจพี่มาตลอด...แต่สิ่งที่ผมเห็น...”เสียงผมสั่น จนแทบจะฟังไม่รู้เรื่อง พอสิ้นคำพูดผม กุญแจที่ไอ้พี่เต้กำลังไขบ้านอยู่นั้นก็ร่วงลงทันที
“...”
“ผมไม่ดีพอเหรอ”น้ำตาที่กลั้นไว้ไหลมาอย่างห้ามไม่อยู่ ผมกัดปากกลั้นเสียงสะอื้นไว้ เพราะแค่น้ำตามันก็ทำให้ผมดูน่าสมเพชพอแล้ว
“ไม่ใช่...กรู”ไอ้พี่เต้มันดูสับสน เหมือนไม่รู้จะพูดอะไร
“ผมอยากได้ยินจากปากพี่...ช่วยบอกผมทีว่าทำไม”
“กรูขอโทษ”
“ผมไม่ได้ต้องการคำขอโทษ ผมแค่อย่างรู้ว่าทำไม”
“กรูรู้สึกว่ากรูติดมรึงมากเกินไป กรูก็อยากลองมีชีวิตที่ปกติมั่ง เลย...”
“เลยกลับไปคบกับพี่เมย์”
“อือ”มันทำหน้าสำนึกผิด
ต่อไปจากนี้ไม่รู้ว่าฉันจะได้พูดอย่างวันนี้หรือไม่
ให้เธอรู้ไว้ก่อนทุกเรื่องที่เราเคยมีจะเป็นเพียงรูปภาพ
“ผมน่ะเชื่อใจพี่มาตลอดและคิดว่าอยากอยู่อย่างนี้ตลอดไป แต่ผมคงจะบ้าไปเอง เชิญพี่กลับไปมีชีวิตปกติเหมือนเดิมเหอะ ผมจะออกไปเอง”
แม้ในเสี้ยววินาทีนี้...ผมก็ยังอยากจะบอกว่าผมรักมันเป็นครั้งสุดท้าย
ขอพูดคำว่ารักอีกที ขอให้คำๆ นี้แทนกาย
ขอให้แทนทุกลมหายใจ แม้มันเป็นนาทีสุดท้าย
แม้ไม่มีวันพบกันใหม่ ขอให้คำนี้แทนหัวใจ
“...”ไอ้พี่เต้ที่เงียบไป ดูเหมือนกำลังสับสนอยู่ จนพูดอะไรไม่ออก
“ผมรักพี่จริงๆนะ เเต่ตอนนี้เราสองคนจะ จบกันตรง เเละพี่ก็กลับไปค้นหาสิ่งที่พี่ต้องการ กลับไปใช้ชีวิตปกติเหมือนเดิมอย่างที่พี่ควรจะเป็นเถอะ ผมเข้าใจ”อย่าทำร้ายผมด้วยความสับสนของพี่อีกเลย
ผมหันหลังเดินออกไป และข่มใจไม่ให้หันหลังกลับไปอีก
สวรรค์เท่านั้นที่รู้ว่า ฉันจะได้มีวันได้ดูแลเธออีกหรือเปล่า
ไม่รู้จะมีอะไรเทียบเท่า ได้เกิดมาได้อยู่ได้ทำเพื่อเธอ
ต่อไปจากนี้ ก็รู้ว่าทุกเรื่องที่มีจะเป็นเพียงรูปภาพ
ขอพูดคำว่ารักอีกที ขอให้คำๆ นี้แทนกาย
ขอให้แทนทุกลมหายใจ แม้พรุ่งนี้มันจะหายไป
แม้ไม่มีวันพบกันใหม่ ขอให้คำนี้แทนหัวใจ เป็นคำสุดท้าย
“กรูไม่อยากให้มันจบแบบนี้”ไอ้พี่เต้มันดึงแขนผมไว้ และเอื้อมมือมาจะเช็ดน้ำตาให้ผมแต่ผมจับมือมันไว้ซะก่อน
“พี่...เช็ดน้ำตาให้ผมไม่ได้อีกแล้วล่ะ...”
....
เขียนเอง เศร้าเอง :sad4: ขอบคุณทุกคนนะครับที่เป็นกำลังใจให้ :กอด1:
:L1:ทุกคนเหมือนเดิม
-
โอ๊ะ จิ้มน้องมีน.....
พอดีว่ายังวนเวียนแถวนี้เลยได้อ่านต่อเลย
โอ๋ๆๆ น้องมีนอย่าเศร้าไปเลยลูก ยิ้มไว้ค่ะ ยิ้มไว้
ขอมาดิทหลังจากอ่านจบ:
“กรูรู้สึกว่ากรูติดมรึงมากเกินไป กรูก็อยากลองมีชีวิตที่ปกติมั่ง เลย...”
^
ู^ เห็นประโยคนี้แล้ว อึ้ง อึ้ง!!!!!! บอกได้คำเดียวว่า "เห็นแก่ตัวมาก"
ทำไมตอนที่เข้าหาน้องเค้า และพยายามทำให้เค้าเอนเอียงไปหาตัวเองจนสำเร็จ
แล้วพอหลังจากนั้นมาบอกว่า "อยากใช้ชีวิตปกติ...." โอ้แม่จ้าวววว!!!!! ขอทีนึงนะ :z6:
:กอด1: กอดน้องมีนอีกที
-
อ่านแล้วเศร้า
ไม่เข้าใจเต้เลย
:เฮ้อ:
-
+1 เป็นกำลังใจให้น้องมีน :กอด1:
สำหรับแกนายเต้ :beat: :beat:
-
ทำดีมากครับน้องตัดใจก่อนมันถลำมากกว่านี้ นานไปรังแต่จะเจ็บ อยากกลับไปใช้ชีวิตแบบปรกติก็ให้ไปเลย อย่ายอมกินหญ่าแทนข้าวนะน้องมีน :13223: :13223: :13223: :13223: :13223: :13223: :13223:
-
อยากใช้ชีวิตปกติแล้ว ทีเเรกมายุงกะมีนทำไม ข้ออ้างมากกว่า
-
พี่เต้ ... คำพูดมึงเห็นแก่ตัวมาก ... ตอนคิดจะคบ ตอนอยากจะได้ก็เอาให้ได้ แต่พอมาตอนนี้กลับบอกว่าสับสน
ชีวิตคนมันคือของเล่นหรอ?
อย่าเศร้าไปน้องมีน :กอด1:
-
คือ จุก เจ็บ แทน เลยยยยย
- -'' รอตอนที่ 25 น่ะ
-
อ้าว...ไงเป็นงั้นไป :o12:
-
อ๊ากกกกกก กุเกลียดพระเอกเรื่องนี้
ฉันจะฆ่าแก
:z6:
พุดมาได้ แค่อยากใช้ชีวิตปกติ
แบบนี้แม่งฟันแล้วทิ้งชัดๆ
ไม่มีสิทธิเช้ดน้ำตาให้ผมอีกแล้ว
นั่นแหละมีน นายแน่มาก ฉันรักนายยยยย :z3:
-
:angry2:หนอยยยยยยยยยยย ไอ้พี่เต้
สับสนกับตัวเองแล้วมายุ่งกับน้องมีนทำไม :z6:
ทั้งที่ตอนแรกน้องเค้าไม่ได้คิดไรด้วย
แล้วก็มาทำให้คิด หลอกกันนี่ :m16:
น้องมีนสู้ ๆ นะ :กอด1:
-
:m15: ไม่ใช่ดีไม่พอหรอก แต่เต้อ่ะไม่พอดีเลย :เฮ้อ:
มีนเรามีทางเลือกตั้งเยอะ เลือกคนที่เรารักเเละเราดีกว่า
:bye2:
-
ชอบตรงที่บอกว่า พี่เช็ดน้ำตาให้ผมไม่ได้อีกแล้วนี้ล่ะ เจ็บเลย
อยากจะ :z6: :z6: :z6: :z6: :z6: ไอ้พี่เต้ให้สลบแบบไม่ต้องฟื้นเลยจริงๆ
:fire: :fire: :fire: :fire: :fire: :fire:
มะเป็นไรนะมีน น่ารักเลือกได้อยู่แล้วววว
-
เกลียดมากอ่ะ คำแก้ตัวแบบนี้
-
อ่านแล้วเจ็บแทนอะ
:m15: :monkeysad:
-
:serius2: :beat: :beat: :z6: >>>>>>>>>:oo1:
-
:monkeysad:
น้องมีนสู้ๆน๊า..
(ไอ้)พี่เต้ :angry2:
-
น้องมีน เข้มแข็งมากๆจ้ะ สู้ๆนะ :กอด1:
ส่วนไอ้พี่เต้ ทำอย่างงี้ได้ไงฟร่ะ คิดได้แค่นี้หรอ :angry2: :angry2:
-
อยากบอกมีนว่า.......
ตัดใจเลิกกะมันไปเลยนะ ผู้ชายอย่างงี้อ่ะ :beat:
นิสัย :z6:
-
ไอ้พี่เต้ ไอ้เลววววว
พอได้น้องมีนแล้วทำอย่างนี้หรอ โฮววว
น้องมีนไม่ต้องไปสนใจผู้ชายอย่างนี้
มีคนมาจีบตั้งเยอะ ไม่ต้องไปร้องไห้ ฮือออ
(อินมากเลยค่ะ แฮะๆ)
-
คนเเม่...งจะนอกใจ ก็หาขออ้างสารพัด น้องมีนอย่าได้เเคร์ รักตัวเองดีที่สุด ผู้ชายดีๆ มีอีกเยอะ เป็นกำลังให้ค่ะ :L2:
-
ไอ้พี่เต้ :fire: แกทำอะไร แกทำอะรายยยยยยยยย... :m15: แกทำแบบนี้กับมีนได้ยังไง :o12:
-
คือ จุก เจ็บ แทน เลยยยยย
- -'' รอตอนที่ 25 น่ะ
ไปโดนอะไรมาครับทั้งจุกทั้งเจ็บ :m20:
-
บักเต้ ทำเเบบนี้ได้จะได๋ :m31: :m31: :m31:
ไอ้นิสัยไม่ดี เลิกเลยมีน เลิกๆๆๆๆ
-
นี่ซินะครับชีวิตจริง มันไม่ได้มีแต่ความสุขใช่มั้ยครับ
เวลาเท่านั้นที่จะทำให้ทุกอย่างผ่านไป
อยากโผล่หน้าไปตะโกนตอนนั้นว่า........สู้เว้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
:oni2: :oni2: :oni2:
-
ก้เคยเจอคนุร้จักห่างๆ มาถามแนวนี้นะ ตอนแรกก้อยากจีบมันน่าลุ้นน่าค้นหาดียิ่งพวกปฏิเสธ แต่พอจีบติดและได้แล้ว มันเหมือนความรุ้สึกมันเปลี่ยนๆไป มันไม่น่าค้นหาและชวนหลงไหลแล้ว
ปล. พยายามก่อกำแพงให้ตัวเอง หลายครั้งคิดว่าหนาแน่นแล้วสุงพอแล้ว แต่พอลมพัดมาก้อนอิฐทั้งหมดก้พังครืนไม่เป็นท่า :o12:
-
พี่เต้. . .. .นายกล้ามากกกก ก . . . .
เหอๆ .. . .
รู้สึก ผิดหวังแทนน้องมีนจัง. . . .. แค่ 2 อาทิตย์ ที่มีกัน แต่พออาทิตย์ที่ 3 กับเปลี่ยนไป . .. .
มีน เลิกเลย เชียร์สุดพลัง . .. . ถ้าไม่เลิก ก็อย่าไปยอมมัน
ทำให้มันเห็นค่า. . ..จะได้รู้ ว่าอะไร เป็นอะไร
ทำให้ไอ้พี่เต้เสียใจไปเลย. . .ที่กล้ามาทำแบบนี้
ทิ้งโอกาส นี้ไป .. . เอาให้เสียใจจนตายไปเล ย ย ยย ย :fire:
เป็นกำลังใจให้ไรท์เตอร์น๊า. . .. . :3123:
ปล.ตอนนี้เสียใจมากๆ เลยทำให้เกียจอิพี่เต้ไปเลยทีเดียว :beat:
-
โอ๊ะ จิ้มน้องมีน.....
พอดีว่ายังวนเวียนแถวนี้เลยได้อ่านต่อเลย
โอ๋ๆๆ น้องมีนอย่าเศร้าไปเลยลูก ยิ้มไว้ค่ะ ยิ้มไว้
ขอมาดิทหลังจากอ่านจบ:
“กรูรู้สึกว่ากรูติดมรึงมากเกินไป กรูก็อยากลองมีชีวิตที่ปกติมั่ง เลย...”
^
ู^ เห็นประโยคนี้แล้ว อึ้ง อึ้ง!!!!!! บอกได้คำเดียวว่า "เห็นแก่ตัวมาก"
ทำไมตอนที่เข้าหาน้องเค้า และพยายามทำให้เค้าเอนเอียงไปหาตัวเองจนสำเร็จ
แล้วพอหลังจากนั้นมาบอกว่า "อยากใช้ชีวิตปกติ...." โอ้แม่จ้าวววว!!!!! ขอทีนึงนะ :z6:
:กอด1: กอดน้องมีนอีกที
เห็นด้วยอย่างแรงคับพี่น้อง
ปล.เกลียดมัน เกลียดคำว่าขอโทษ :z6: :z6: :z6:
-
เห็นด้วยกับทุกความเห็นเลยกับคำว่า "กรูก็อยากลองมีชีวิตที่ปกติมั่ง..."
เป็นคำพูดที่ทำร้ายจิตใจของเราเป็นที่สุด ในเมื่อรู้สึกว่าสับสนก็ค้นหาตัวเองให้แน่ใจในความรู้สึกไปเลย
อย่าเอาความรู็สึกของคนอื่นมาเป็นของเล่นแบบนี้
เห็นแก่ตัวมากเลย :fire: :fire:
ยังไงก็ขอให้มีนสู้ๆ เดี๋ยวก็จะได้พบรักใหม่แระ
มีคนรอเราอยู่ตั้งแยะ อย่าได้แคร์อิพี่เต้ :z3: :z3:
...
ปล.ลุ้นหนุ่มโอโซน อิอิ
รอตอนที่ 25 จร้า
:bye2: :bye2:
-
ขอให้นายเต้พลาด
-
เตเต้เค้าคงจะตะลึงของการเปลี่ยนแปลงของตัวเองเกินไปมั้ง
เลยทำแบบนี้
น่าเสียดาย นึกว่าแย่แต่เปลือก!
อิอิ คำนี้แรวงใช้ได้เลยยย
-
........ ตอนมีไม่ขอให้คอมเม้น
คือพูดไม่ได้ รอตอนต่อไปดีกว่า :z3:
-
อิพี่เต้มันคงจะสับสนจริงอะไรจริง เพราะตอนแรกมันก็ชอบน้องมีนแบบไม่ได้ตั้งใจใช่ป่ะ?
แต่ทำแบบนี้ก็ไม่ถูกเน้อ เหมือนทรยศความเชื่อใจของน้องมีนเลย...
:กอด1: น้องมีน เป็นกำลังใจให้นะคะ
ปอลอ. พี่ชอบเพลงที่น้องมีนเอามาใส่มากเลยอ่ะ เพราะพี่ชอบคนร้อง แฟนคลับพี่ตูน 55+
-
ก่อนหน้านั้นพยายามจะเป็นจะตายให้เขาหันมาสนใจตัวเอง :m16:
ทีตอนนี้ทำมาพูดว่าอยากกลับไปเดินเส้นทางเก่า ตลกเนอะ :m31:
เฮ้อ! อีกคืนที่หลับไม่ลง ทำไมมันมีแต่ความเศร้าล่ะเนี่ย :sad4:
สู้ต่อไป อย่าได้แคร์ผู้ชายมักมาก :fire:
-
อิพี่เต้!!!!!!!!!!!! :m31: :fire: :z6: :beat: :angry2:
เป็นคำแก้ตัวที่เห็นแก่ตัวมาก!!
ดูมันทำ ได้พี่มีนแล้วทิ้งพี่มีน เออ!!!เอากับมันดิ
อิพี่เต้...พี่ทำกับพี่มีนอย่างงี้ได้ยังงายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
พี่มีน(รู้ละว่าเป็นพี่ 55+)ไม่ต้องเสียใจใสเจีย น่ารักเลือกได้!! ไม่ต้องไปแคร์มันแล้ว
เดี๋ยวจะรู้สึก!
ปอลิง.กอดพี่มีน :กอด1: อย่าเศร้าๆ
-
เอร่อ...พี่เต้คะ...เชรี่ยยยได้ใจมากเลยอ่ะ... :beat:
แมร่งกล้าพูดออกมาได้เนอะ..รู้สึกว่าติดมีนมากเกินไป
แล้วไงฟระเป็นแฟนกันก็ต้องติดกันดิ.... :m31: :angry2: แอร๊ยยยยยยยยยย รับไม่ได้ :z6:
จบกันตอนนี้ก็ดีกว่ายืดเยื้อให้เรื้อรังเกินแก้ไข ...(คล้องจองมากมาย) มีคนดีๆรอน้องอีกเยอะน๊าาา :กอด1: ใครมันเลวก็เตะตูดส่งมันไปเลย :z6:
เป็นกำลังใจให้น้อง :L2: :กอด1:
-
เชิญ เชิญกลับไปใช้ชีวิตตามปกติของนาย
ตามสบาย
...
:laugh: :m15:
-
:z3: :z3: :z3:
-
สะอื้นในอก ไม่รู้เจ็บหรืออะไร น่าจะแค้นนะ :m15: :m15: :m15:
-
^^
-
...ถ้ายังสับสน กับตัวเองอยู่ ก็อยู่เฉยๆๆก่อนดีกว่าไหม
...ไม่ใช่พอเลิกกับ..ผู้หญิงเพราะเบื่อ ก็เริ่มเข้าหา..ผู้ชาย
...พอนึกขึ้นได้ว่าเริ่มเบื่อ..ผู้ชายเพราะแคร์สังคม ก็..
...กลับไปหาผู้หญิง.. หาตัวตน..ของตัวเองให้เจอก่อนเถอะ
...จะได้ไม่ทำให้ทั้งผู้หญิง และผู้ชายที่ตัวเองเกี่ยวข้องด้วย..เจ็บ และเสียใจ
...โลเลมากๆๆ ไม่เหมาะเอามาเป็นหัวหน้าครอบครัว มันไม่มีความมั่นคง
...ไม่รู้ว่าตอนต่อไปจะเป็นอย่างไร แต่ถ้าเป็นพี่คงคิดแบบมีน..“พี่...เช็ดน้ำตาให้ผมไม่ได้อีกแล้วล่ะ...” :L2:
-
คิดว่าไม่น่าจะเศร้า แต่ดันเศร้าซะได้
ไอ้พี่เต้พอจะเสียไป จะมาทำสำนึกได้ เลวจิงๆ งั้น็กลับไปเหมือนเดิมเถอะ
แต่มีนจะใจอ่อนมั้ยเนี้ยย :เฮ้อ: รอลุ้นต่อ
-
:o12:เศร้า :m15:
เดาว่ามีนต้องเขียนไปร้องไห้ไปแน่เลย
มาต่อเร็วจริงๆ :pig4:
ไอ้พี่เต้น่า :z6:มาก
มาต่อเร็วอีกน้า :c4:
-
เอ้ออออออออออออออ * ลังเล
ให้ตาย ลังเลแล้วกดทำไมฟร่ะ
โอ๊ยยย อ่านไปแล้ว มันจี๊ดๆไป ใจแกว่งๆไงไม่รุ้
:m15:
-
รอ...
-
ทำไมทำแบบนี้อ่ะ เลิกไปเลย หาคนใหม่ดีกว่า
-
นี่คือเหตุผลที่กลับไปคบกับแฟนเก่าเหรอ???
แย่มากกกกกกก :angry2:
-
รออยู่นะครับ :call:
-
อ่านแล้วเศร้า โธ่ มีนจ๋า พี่เต้ง่ะเห็นแก่ตัว
คนแบบนี้อย่าไปยุ่งกะเค้าเลย ชิชิ
รอตอนต่อไปนะคะ :L2:
-
นายเต้ นายแย่มาก!!!
“พี่...เช็ดน้ำตาให้ผมไม่ได้อีกแล้วล่ะ...”
โดนค่ะประโยคนี้
-
:z3: มีนจ๋ามาต่อตอนต่อไปให้หน่อยดิ พรีส :z3:
-
“กรูรู้สึกว่ากรูติดมรึงมากเกินไป กรูก็อยากลองมีชีวิตที่ปกติมั่ง เลย...”
เป็นคำอธิบายแก้ตัวของ 'พระเอก' ที่ห่วยแตกที่สุดเท่าที่เคยได้อ่านมาเลยจริงๆ
ทุเรส เลวทราม เห็นแก่ตัว ที่สุด
นิสัย!!!!!
-
“กรูรู้สึกว่ากรูติดมรึงมากเกินไป กรูก็อยากลองมีชีวิตที่ปกติมั่ง เลย...”
เหอะๆ แก้ตัวไปได้
เลวมากกก :z6: :z6:
-
กระแทกใจมากค่ะ คนแต่ง
เขียนนิสัยผู้ชายได้ชัดมาก แอบสะใจเล็กน้อยว่า เออนะ "ผู้ชายดีๆ คงมีแต่ในนิยาย"
ไอ้วิธีที่เต้ทำเนี่ย บอกนิสัยสุดๆ ตัดใจแต่เนิ่นๆ ดีกว่านะ
เจ็บแป๊บเดียวก็หาย ดีกว่าต้องคอยระแวงไปเรื่อยๆ ว่าชีวิตพรุ่งนี้จะเป็นไง
-
:L1:ไรเตอร์เหมือนเดิมนะ
แต่ตอนนี้เกลียดอีพี่เต้มาก เหตุผลเห็นแก่ตัวสุดๆอ่ะ
ขอ :z6:อีพี่เต้สักที
:m15:สงสารน้องมีน แอบยุให้มีคนใหม่มาเช็ดน้ำตาให้ดีกว่า
-
อดไม่ได้ นาน ๆ จะ เม้นซักที(นิสัย)
ไอ้พี่เต้ เกินกว่าจะบรรยายได้ .............เชี้ยยยยยยยยมากมาย :angry2:
คนแบบนี้จบ ๆ ไปแหละ ดีแล้ว อยู่ไปก็รังจะทำร้ายเรา เดี๋ยวคืนดีกันอีก พอมันเบื่อก็ทิ้งเราอีก หนูมีนคบกับเพ่เกาหลีไปเร้ย น่ารักเลือกได้อีก :serius2:
ไม่ก็รักตัวเองมาก ๆ สุดท้ายก็ไม่มีใครมายืนเคียงเราหรอกนอกจากคนในกระจกแหละ
-
พี่เต้รีบๆมาให้ :z6: :z6:ซะดีดี
ไม่รอกแน่ๆแกหึหึ
มีนสู้ๆเข้มแข็งไว้นะ
-
:z6: :z6:
มาทำให้รักแล้วเปลี่ยนไปแบบนี้มันทุเรศอ่ะ
แล้วถ้าคิดว่ามีนยังไม่ใช่สำหรับตัวเองแล้วมาทำให้รักทำไม
เจ็บว่ะ :z3:
-
รีบมาเดะคราฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟ :z3:
-
:sad4: มารออีกวันหนึ่งครับ
รีบ ๆ มานะ
-
:call:
-
:m15: :monkeysad: :sad11: :sad4: ไม่ไหวแล้วววววววววววว รีบมาต่อเน้ออออออออออออออออ
-
Article 25
“พี่...เช็ดน้ำตาให้ผมไม่ได้อีกแล้วล่ะ...”ผมพูด และเดินไปอย่างไม่คิดจะหันหลังกลับไป
...
“แต่กรูไม่ให้มรึงไป”ไอ้พี่เต้มันพูดเสียงรอดไรฟันและดึงแขนผมไว้แน่นจนรู้สึกเจ็บ
“พี่จะรั้งผมไว้ทำไม...กลับไปใช้ชีวิตปกติอย่างที่พี่ต้องการสิ”ผมเสียงดังใส่มัน ยังต้องการอะไรอีก แค่คำพูดมันก็ทำร้ายผมจนเกินพอแล้ว
“ชีวิตปกติที่กรูต้องการก็คือมีมรึงอยู่ข้างๆเหมือนเดิมเท่านั้น”คำพูดที่เห็นแก่ตัวแบบนี้ทำให้ผม รู้สึกโกรธขึ้นมา
“เห็นแก่ตัวไปหน่อยแล้วมั้ง...ปล่อยผม...แล้วเราก็เลิก...อื้อ”ยังไม่ทันที่ผมจะพูดจบ ปากผมก็ถูกบดขยี้ด้วยจูบอย่างรุนแรง ผมทั้งทุบทั้งดันไอ้พี่เต้ให้ปล่อยผมแต่ก็ไม่มีประโยชน์อะไรสักนิด เมื่อผมถูกดันจนติดประตูบ้านแล้วถูกรวบข้อมือไว้
“กรูมีเหตุผลที่กรูอยากกลับไปใช้ชีวิตแบบปกติ และที่กรูกลับไปคบกับเมย์”ไอ้พี่เต้มันพูดหลังจากที่ถอนจูบออกไป
“ผมยังไม่อยากฟัง...ผมจะกลับบ้าน”
“กรูไม่ปล่อยให้มันคาราคาซังไว้แบบนี้แน่ ถ้าไม่ฟังกรูก็ไม่ต้องกลับ”
“พี่ไม่มีสิทธ์มาห้ามผม...เพราะไม่ได้เป็นอะไรกันแล้ว”ผมผลักไอ้พี่เต้ออกไปแล้ววิ่งหนี แต่ก็ไม่ทัน พอไอ้พี่เต้มันไขประตูบ้านได้มันก็ลากผมไปที่ห้องมัน ก่อนจะล็อคประตู
“มานี่”ไอ้พี่เต้มันลากผมไปที่เตียง ตอนนี้สีหน้ามันน่ากลัวมากจริงๆ มันกดข้อมือผมไว้กับเตียงและทับขาผมไว้จนขยับตัวแทบไม่ได้
“พี่จะทำแบบนี้กับผมไม่ได้นะ”ผมตัวสั่นด้วยความกลัว แต่ไอ้พี่เต้มันก็ไม่ได้สนใจ แล้วกระชากเสื้อผมจนกระดุมขาดเกือบหมด เข้มขัดผมถูกปลดออกและกางเกงผมกำลังจะถูกดึงลง ช่วงจังหวะที่ไอ้พี่เต้มันผ่อนแรงที่ทับขาผมเพราะต้องดึงกางเกงออกผมก็ใช้ช่วงนั้นดิ้น ไอ้พี่เต้มันเลยกระชากกางเกงผมออกไป แล้วใช้กำลังกดขาผมไว้
“อย่า...”ผมร้องอย่าหวาดกลัวเมื่อใบหูผมถูกกระตุ้นด้วยลมหายใจร้อนและลิ้น เมื่อผมไร้เรี่ยวแรงที่จะขัดขืนไอ้พี่เต้ก็คลายแรงที่กดข้อมือและขาผมไว้ออก ผมกลัวจนร้องไห้ออกมาเพราะมันไม่มีเเม้เเต่เศษเสี้ยวของความอ่อนโยน เเต่มันเต็มไปด้วยความโกรธเกรี้ยว ไอ้พี่เต้เห็นผมร้องไห้เลยหยุดการกระทำทั้งหมดลง
“กรูไม่อยากปล่อยมรึงไป”
ผมนิ่งไปพักนึง และมองหน้ามันเหมือนจะค้นหาอะไรบางอย่าง และสิ่งที่ผมเห็นก็คือความเจ็บปวดและความสับสนที่แสดงออกมาทางสีหน้ามัน
“ฮึ่ก...พี่ทำร้ายผมขนาดนี้ทำไม”ผมร้องไห้และทุบไหล่ไอ้พี่เต้ และพยายามลุกขึ้นช้าๆเท่าที่พอจะมีแรงทำได้
“โธ่โว้ย...”ไอ้พี่เต้มันปัดแจกันบนโต๊ะข้างเตียงจนแตกกระจาย...และต่อยกำแพงจนมือกำแพงเปื้อนเลือดไปหมด
“พอ...พอแล้ว”ผมลุกไปดึงแขนมันไว้ ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกัน แต่ผมก็ไม่อยากให้มันทำร้ายตัวเอง แม้ว่ามันจะเป็นคนที่ทำร้ายผมก็ตาม
เหมือนคนโง่...
“กรูไม่ได้ตั้งใจ...ไม่ได้อยากทำร้ายมรึงจริงๆนะ...แต่กรูรู้แล้วว่ากรูขาดมรึงไม่ได้จริงๆ...อย่าเลิกกับกรูได้มั้ย”ไอ้พี่เต้มันหันมากอดผมไว้ และเพราะน้ำตาของมันที่ทำให้ไหล่ผมเปียกโชก
ผม...ควรทำยังไงต่อไปดี
ผมคิดว่าตัวเอง...กำลังจะใจอ่อน
ทั้งที่ผมบอกตัวเองเป็นพันๆครั้ง...ว่าผม...ไม่ได้รักมันแล้ว
ทั้งที่ผมบอกตัวเองเป็นหมื่นๆครั้ง...ว่าผม...เกลียดมัน
ทั้งที่ผมบอกตัวเองเป็นแสนๆครั้ง...ว่าผม...ไม่แคร์มันแล้ว
แต่สุดท้ายผมบอกตัวเองเป็นล้านๆครั้ง...ว่ามัน...ไม่จริง
ความรักมันก็เหมือนเหมือนซีเมนต์เปียก ยิ่งยืนอยู่นานเท่าไหร่ ก็ยิ่งจากไปได้ยากเท่านั้น และจะไม่มีวันจากไปได้โดยที่ไม่ได้ทิ้งรอยเท้าไว้ เเละตอนนี้ผมก็รู้สึกเหมือนซีเมนต์ที่ผมยืนอยู่มันเริ่มเเห้งเเล้ว เพราะผมรู้สึกว่าการที่จะเดินออกมาจากตรงนั้น...มันทำได้ยากจริงๆ
“ปล่อยผมก่อน”ผมผลักมันออกเบาๆเป็นเชิงให้ปล่อยตัวผม แต่ทำแบบนั้นแล้วไอ้พี่เต้มันก็ยิ่งกอดผมซะแน่นจนแทบหายใจไม่ออกเลย
“ไม่...กรูไม่ปล่อย”
“ขอผมดูแผลที่มือพี่ก่อน”
ไอ้พี่เต้มันมองหน้าผมอย่างชั่งใจ ก่อนจะปล่อยผมและเดินไปนั่งบนเตียง ผมเดินไปหยิบสำลีชุบกับน้ำเกลือ(อันนี้ไม่แสบนะใช้ฆ่าเชื้อโรค)มาเช็ดแผลให้ไอ้พี่เต้ แต่ดูแล้วมันน่าจะเป็นหนักเหมือนกัน
“ผมว่าพี่ไปหาหมอดีกว่า เผื่อว่ามันจะเป็นอะไรมาก”
“...ที่กรูเจ็บมันยังน้อยกว่าที่มรึงเจ็บใช่มั้ย”
ผมชะงักมือที่กำลังเช็ดแผล สีหน้าเศร้าๆของมันผมไม่อยากเห็นเลย เพราะมันทำให้ผมรู้สึกว่าเราก็ต่างเจ็บปวดไม่เเพ้กัน
“...”ผมเงียบเพื่อเลี่ยงที่จะพูดถึงเรื่องนั้นอีก
“ที่กรูอยากกลับไปใช้ชีวิตแบบปกติและที่กรูกลับไปคบเมย์ เพราะมรึงมีคนที่ดีกว่ากรูมาให้เลือก...กี่คนที่มาจีบมรึงถ้ามรึงเกิดเลือกไอ้พวกนั้นแล้วกรูจะทำยังไง และกรูก็อยากมั่นใจว่ากรูจะไม่ลังเลและสับสนอีก กรูก็ไม่อยากทำให้มรึงเสียใจกับความไม่มั่นคงของกรู แต่ตอนนี้กรูกลับทำให้มรึงเสียใจไปเเล้ว...กรู...ไม่อยากให้มันเป็นแบบนี้...”ไอ้พี่เต้มันจับหน้าผมไว้ เเล้วพูดด้วยเสียงสั่นๆ
“พี่กำลังดูถูกความรักของผมอยู่ ผมไม่ได้รักใครง่ายหรอกนะ”ผมไม่ได้ใจง่ายขนาดนั้นนะ
“กรูก็รักมรึง...รัก...เท่าๆกับที่กลัว...ตอนที่มรึงจะเลิกกับกรู...กรูก็ได้คำตอบของเรื่องทั้งหมดแล้วว่าชีวิตปกติของกรูต้องมีมรึงอยู่ด้วย และกรูก็รู้ว่ามรึงเจ็บปวดแค่ไหนเพราะกรู กรูอาจจะเห็นแก่ตัวแต่กรูไม่อยากปล่อยมรึงไป ขอกรูเช็ดน้ำตามรึงอีกครั้งได้มั้ย...มีน ขอรอยยิ้มของมรึงให้กรูอีกครั้งได้มั้ย”
ผมมองหน้าไอ้พี่เต้ที่ทำหน้าจริงจัง โดยไม่มีแววโกหก เเละสับสน ด้วยความรู้สึกที่ไม่มั่นคง...เเละ...หวั่นไหว
“ผม...”จะทำยังไงดี
“กรูจะไม่ลังเลอีกแล้ว เชื่อกรูนะ”
ไอ้พี่เต้มันดูจริงจังจนผมกลัว...กลัวเหลือเกิน...กลัว....ว่าตัวเองจะใจอ่อน
ผมจะเชื่อมันอีกครั้งได้รึเปล่า...แค่ครั้งนี้จะได้รึเปล่า
ผมควรตัดสินใจยังไงดี
...
มาแบบสั้นๆแล้วก็ไป ปั่นตอนใหม่
:กอด1:ทุกคนครับ ตอนเเรกว่าจะตอบรีทุกคนเเต่ไม่รู้ว่าจะตอบยังไงเลยมาเเบบรวม(เเอบชั่วร้าย)
ไม่ไหวเขียนตอนดร่าม่าเเล้วก็เเบบว่า เหมือนนึกถึงความรู้สึกตอนนั้นเเล้วมันก็เศร้าพิมพ์ไปร้องไห้ไป
ไม่เท่เอาซะเลย(ทำไงได้... :impress3:เป็นคนอ่อนไหวนิ)
เเละผมก็อยากถามความเห็นเหมือนกันว่าถ้าทุกคนรู้เหตุผลของไอ้พี่เต้เเล้วจะเกลียดมันอยู่รึเปล่า เเล้วถ้าเป็นทุกคนจะ
ใจอ่อนมั้ย??? เหตุผลของมันจะฟังขึ้น(ดี)มั้ยเนี่ย???
ส่วนผม...ก็... :L1:ทุกคนเหมือนเดิมเสมอ :-[
-
:z13: มีน
คงอภัยให้ครั้งนึงอะ
คนเรามีสิทธิที่จะกลัวกับอนาคต
ถ้าผิดแล้วอภัยได้ อาจเพราะรักด้วยเลยให้อภัยยได้ทุกอย่าง
เหตุผลถามว่าสมควรไหใ สำหรับกาลถือว่าข้างๆคูๆ
แต่อารมณ์ตอนนั้นรักและไม่อยากสูญเสีย ไม่มีใครหรอกอยากเสียคนที่รัก
ทั้งๆที่ต่างคนต่างยังรักกันอยู่ เพราะงั้นจึงอภัย
-
เอายังไงดีอ่ะ
เราไม่รู้อ่ะ
:เฮ้อ:
-
เฮ้อ.... คิดไม่ออกละงานนี้ เอาไงดีหว่า
รออ่านตอนต่อไปละกันนะ
:L2: ให้ไรเตอร์จ้ะ
-
^^
-
:m31: ไม่น่าให้อภัยเห็นแก่ตัวมาก :m16:
แต่มีนคงให้ใช่มั้ยยหละ
:bye2: มาต่อเร็วๆแบบนี้อีกนะค้าบ
มีนคนน่าร้าก (ประจบ)
-
เหตุผลมันฟังไม่ค่อยขึ้นเท่าไหร่. . . ..
ก็อย่างที่มีนบอก ไม่เชื่อใจกัน. .
ไม่อยากให้มีนใจอ่อน อ่ะ. . . ..ในเมือพี่เต้ ยังทดลองกับความรักได้
ทำไมมีนไม่ลองทดลองกับความรักบ้าง. . .. ทำให้ไอ้พี่เต้ได้รู้ไปเลย
ว่ามีนอ่ะ รักจริงแค่ไหน. . ...
ไม่ดิ ต้องทำให้รู้ว่า มีนมีค่าแค่ไหน
พี่เต้ถึงได้ไม่เห็นแก่ตัวอีก. . . ..
อย่าไปใจอ่อน น น น น นน น น .. .. .. .เด่วมันได้ใจ
อย่านี้มันต้องสั่งสอน! :fire:
เป็นกำลังใจให้ไรท์เตอร์น๊า. . . .. รู้สึกไรท์เตอร์จะลงซะหลายเรื่อง
เหะๆ :3123:
-
ถ้าความรักที่มีนมีให้พี่เต้มากเท่ากับที่ต้องหายใจ ก็อภัยให้พี่เต้เถอะค่ะ รักของพี่เต้ที่มีให้มีนจากวันนี้ไป มันจะแข็งแกร่งและไม่สั่นคลอนง่าย ๆ ต่ออุปสรรคใด ๆ อีกค่ะ :กอด1: เรื่องในวันนี้ที่พี่เต้กับมีนเผชิญร่วมกัน มันจะยิ่งตอกย้ำลงในหัวใจของทั้งคู่ ว่าต่างคนต่างสำคัญต่อชีวิตของกันและกัน รักกันและต้องการร่วมทางเดินชีวิตไปด้วยกันมากแค่ไหนนะค่ะ :L1:
-
“ที่กรูอยากกลับไปใช้ชีวิตแบบปกติและที่กรูกลับไปคบเมย์ เพราะมรึงมีคนที่ดีกว่ากรูมาให้เลือก...กี่คนที่มาจีบมรึงถ้ามรึงเกิดเลือกไอ้พวกนั้นแล้วกรูจะทำยังไง และกรูก็อยากมั่นใจว่ากรูจะไม่ลังเลและสับสนอีก กรูก็ไม่อยากทำให้มรึงเสียใจกับความไม่มั่นคงของกรู แต่ตอนนี้กรูกลับทำให้มรึงเสียใจไปเเล้ว...กรู...ไม่อยากให้มันเป็นแบบนี้...”
“กรูก็รักมรึง...รัก...เท่าๆกับที่กลัว...ตอนที่มรึงจะเลิกกับกรู...กรูก็ได้คำตอบของเรื่องทั้งหมดแล้วว่าชีวิตปกติของกรูต้องมีมรึงอยู่ด้วย และกรูก็รู้ว่ามรึงเจ็บปวดแค่ไหนเพราะกรู กรูอาจจะเห็นแก่ตัวแต่กรูไม่อยากปล่อยมรึงไป ขอกรูเช็ดน้ำตามรึงอีกครั้งได้มั้ย...มีน ขอรอยยิ้มของมรึงให้กรูอีกครั้งได้มั้ย”
เยี่ยมค่ะ พี่เต้ เยี่ยม!!!!เล่นเอาซะซึ้งเลย~~
แต่น้องมีนจะให้อภัยมั้ยนั้นมันอีกเรื่องนึงนะค่ะ
๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕
:pig4: :pig4:
-
คิดดีๆนะครับมีนนน
เป็นกะลังใจใหัคนแต่งงง
:L2: :L2:
-
ไอ้เต้...ตกอันดับ :angry2:
-
:เฮ้อ: มีนทำไงดีอ่ะ
ใจก็รักอยู่สินะ เอาไงดีเเล้วแต่ใจมีนเลยดีกว่า :z2:
-
:really2: ตอนนี้เป็นมีนก็มึนครับ
แต่ผมขอไปให้กำลังใจวายุก่อนนะ แล้วค่อยมาให้กำลังใจมีน :3123:
-
ไม่อยากให้มีนเชื่อใจ และ ไว้ใจ
ไอ้พี่เต้ 100 % ถ้ามีนให้อภัยเค้า
ก็เผื่อใจไว้ด้วยนะ ถ้าเป็นพี่ก็คงตัดไม่ขาดอ่ะนะ
ก็รักไปแล้วนี่ สู้ ๆ นะจ๊ะ :กอด1:
-
ลองคบกันดูอีกจะเป็นไร
-
เพิ่งมามั่นใจตอนที่มีน มารู้ว่าแกนอกใจเขาเเล้วเหรอไอ้พี่เต้
-
ก็น่าให้อภัยนะ
แต่ลดขั้นแมร่งเลย
ให้เป็นกิ๊กไปก่อน
ไม่มีสิทธิหึงหวง
อิอิ
มีน สบายแล้วเรา ลั๊ลลาเลยยยย
-
ถ้าคิดแบบนั้นตั้งแตทีแรก แล้วทำไมตอนนี้ไม่ปล่อยน้องเค้าไปให้เจอคนดีๆล่ะ
ชิ เห็นแก่ตัวมากกกกกก :m16:
-
บางทีเราเป็นเพียงคนโง่ บางทีเราเป็นเพียงคนเหงา
บางทีเราอาจเพียงต้องการแค่เรา ที่หายไป
บางทีเราเป็นเพียงคนหนึ่งธรรมดา ที่ไม่เข้าใจ
ในความหมายรักลึกซึ้ง และแสนยิ่งใหญ่
กว่าใครครอบครอง ~
-
หนอยยย ... ทำเท่ชกกำแพง ... เป็นเรารึ ปล่อยให้แม่งชกไปเหอะ :m31:
-
ก็น่าให้อภัยอยู่(บ้าง)นะ
เพราะดูเหมือนยังไม่เคลียร์ในหลายๆอย่าง
ถ้าจะใหอภัยทั้งหมดใจนะ อิพี่เต้ต้องเลิกกับเมย์ ถึงจะสมควรให้อภัยที่สุด
...
เป็นกำลังใจให้ และรอตอนต่อไปจร้า
-
ก็ต้องลองเสี่ยงอีกทีแล้วหล่ะ !!!!!!
เป็นกำลังใจให้น่ะ อิอิ :mc4:
-
เอาน่าพี่เต้...คนเรามันก็มีผิดพลาดกันได้ น้องมีนเองก็ให้อภัยพี่เค้าใช่ม๊า ^_^
แต่มีคราวหน้าอีกก็เตรียมตัวโดน :beat:จาก FC น้องมีนเลยนะคะ อิพี่เต้...
:กอด1: น้องมีน โอ๋ๆ ไม่เศร้าน๊า ตอนหน้าขอ NC เอิ๊กๆๆ >///<
-
เห็นแก่ตัวนะ
ถ้าอยากให้พวกเรา(FC)เห็นด้วยกับการให้อภัยของพี่มีน พี่้เต้ต้องโดน....นี่ก่อน
:z6: :beat: :angry2: :fire: :m31:
โอเค โล่ง! :laugh:
เหตุผลที่ดูก็น่าจะพอให้อภัย+ทำร้ายร่างกาย ให้อภัยก็ได้
แต่ต้องสัญญาว่าจะดูแลพี่มีนอย่างดีด้วย :m16:
กอดพี่มีน :กอด1: อย่าเศร้าน้า
ปอลิง.เฟินเองก็เป็นคนอ่อนไหวง่าย เจอไรนิดหน่อยก็ร้องแระ
-
รออยู่นะครับ :call:
-
เห่อออ แอบผิดหวังกะอิพี่เต้นิดหน่อย
มาหายสับสนตอนจะโดนเลิกเนี่ยนะ ?? ถ้าไม่โดนบอกเลิกก่อนนี่ ก็คงสับสนแม่งอยู่อย่างนี้ต่อไป
ถ้าน้องมีนไม่มารู้มาเห็นเรื่องนี้ก่อน จะเป็นยังไงต่อไป ??
คบกับเมย์ต่อไป เพื่อให้ตัวเองมั่นใจ ว่าต่อไปจะไม่ลังเล ?
ก็ยังดีที่รู้ตัวว่าตัวเองทำร้ายคนที่รักขนาดไหน ... ลดโทษให้จึ๋งนึง
o18
ไงก็รักกันใช่มั้ยล่ะ กลับมาดีกันก็ดีนะ ...แต่ถ้าจะกลับมาคบกันต่อ พี่เต้ก็ต้องทำให้ทุกอย่างมันชัดเจนต่อหน้าน้องมีน
ต้องให้น้องมีนสบายใจ แล้วก็แน่ใจจริงๆอีกครั้งว่ายังเชื่อพี่เต้ได้อยู่
เอาวะ ... เชียร์อิพี่เต้มันอีกสักครั้ง ถ้าไม่เวิร์กไง ค่อยเปลี่ยนไปเชียร์พี่เพ้นสุดหล่อแทน อิ อิ
:-[
ป.ล. แต่ช่วยแก้แค้นอิพี่เต้ให้คนอ่านสะใจนิดนึงก่อนได้มั้ยอะ
:jul3:
-
ถ้าพูดตามตรงคนที่มีความคิดแบบนี้ไม่สมควรได้รับการให้อภัย
เหตุผลที่เต้ให้มาในตอนนี้ฟังไม่ขึ้น และเหตุผลในตอนก่อนหน้านั้น
ถือว่าเป็นเหตุผลที่เห็นแก่ตัวที่สุด จนกระทั่งถึงตอนนี้ก็ยังเห็นแก่ตัวอยู่ดี
การจะให้อภัยควรจะดูด้วยว่าเค้ามีเหตุผลพอจะให้อภัยได้หรือไม่
ต่อให้เป็นความผิดแค่ครั้งแรก แต่นั่นก็บ่งบอกได้แล้วว่าคนๆนั้นเป็นคนยังไง
และควรค่าแก่การให้อภัย และจะสามารถมั่นใจได้ถึงอนาคตหรือเปล่า
บางคนอาจจะคิดว่าผิดครั้งแรกควรให้อภัย แต่สำหรับบางคน
ผิดครั้งแรกก็ไม่คู่ควร และไม่ควรค่าแก่การให้อภัยได้เช่นกัน
แต่ดูจากสถานการณ์แล้วก็คงจะเดาถูกว่ามีนคงต้องให้อภัย
ปล. รู้สึกว่าตัวเองไม่ได้รีพลายอะไรยาวๆแบบนี้มานานแล้วสินะ หึหึ
-
เต้มันบ้า ดูถูกความรักของน้อง ถึงแม้ว่าคนเราจะรู้สึกกลัวได้ก็ตามเถอะ แต่ยิ่งทำแบบนี้พอน้องจะไปกลับมารั้ง มันยิ่งแสดงความเห็นแก่ตัว
กลไกการปกป้องตัวเอง กลัวตัวเองเจ็บแล้วคนอื่นหล่ะ ล้อเล่นกับความรู้สึกคนจังนะ
แต่ไม่ว่ราน้องจะตัดสินใจยังไงก็สู้ๆนะหนูมีน :กอด1:
-
:m15: :m15: :m15:
-
ถ้าน้องมีนให้อภัยครั้งนี้...จะไม่มีครั้งต่อไปใช่ม๊ายยยไอ้พี่เต้ :m16:
-
:เฮ้อ:คิดไม่ออก เครียดแทนเลย :เฮ้อ:
-
ให้แค่ครั้งเดียวเท่านั้น :m16:
ครั้งต่อไปเลิกไม่สนไม่ยุ่งไม่เกียวกัน :angry2:
แม้แต่แขนขวาเรายังตัดทิ้งได้ถ้ามันไม่รักดี :angry2:
ความรัก มันต้องการความโปร่งใส เชื่อใจ และความมั่นคง ความรักจึงจะเป็นความรัก
ถ้าจะลังเลแล้วเข้ามายุ่งทำไม ถ้าจะมาดูถูกความรักความเชื่อใจกันแบบนี้ก็อย่ามารักกันเลย
ปล่อยมีนไปเถอะ น้องมันทำอะไรเพื่อแกมากมาย แกไม่มีสิทธิ์แม้ที่จะมาคิดแบบนี้
เหตุผลที่ยกมาอ้างขอบอกไว้เลยว่าฟังไม่ขึ้นไม่มีน้ำหนัก
เพราะแกไม่มีแม้แต่สิทธิที่จะทำแบบนี้กับความไว้ใจที่น้องมอบให้ :angry2:
เซ็งมันไอ้เต้ :seng2ped: :z6: :z6: :z6: :beat: :beat: :beat:
-
เราต้องไม่ใจอ่อนง่ายๆๆ
เราต้องเอาคืนก่อนและทดสอบโดยเราลดชั้นมันให้เหลือเพียงพี่น้อง
ถึงจะสะใจ
ปล. อ่านแล้วอินและแอบซาดิสหน่อยๆๆ เห่อๆๆ
-
เหตุผลก็พอถูไถไปได้อ่ะ แต่เห็นแก่ตัวไปนิด =___=*
จากที่ทำมาทั้งหมด บอกได้เลยว่าตานี่...... ไม่มั่นคงในอารมณ์อย่างมาก แต่ก็นะผู้ชายปกติพึ่งรู้ตัวว่ารักผู้ชายคนนึง
มันก็พอจะบอกได้ว่า อยู่ในภาวะสับสน แต่ไอ้การทำอะไรลงไปโดยไม่ถามกันก่อนไม่มีปรึกษา แลดูว่าจะคบกันยากนะเีนี่ย
อภัยก็คงอภัยให้นะ แต่จากที่เคยรักไว้ใจ ก็ขอลดความไว้ใจเชื่อใจเหลือแค่ 30 %
ดูกันไปนานๆ ก่อนล่ะกัน
-
คำพิพากษา...
เห็นจำเป็นที่จำเลย น.ช.เต้ อ้างมานั้น
ศาล(ไคฟง) ได้วินิจฉัยไต่สวนพิจารณาแล้วว่าไม่มีน้ำหนักเพียงพอและไม่สามารถค้านคำร้องของโจทก์(มีน)ได้..
ดังนั้น...ศาล(ไคฟง)ขอพิพากษา..ตามประมวลกฤหมายอาญารัก มาตราที่ 69
ให้ประหารชีวิต เต้น้อย ให้ตายไป สมควรแก่โทษานุโทษ!!
ปิดคดี!
-
โฮกกกก
เป็นเราก็คงใจอ่อนค่ะ ยังไงก็ยังรักเค้าอยู่
แต่จะแอบเล่นตัวให้มาง้อ แฮะๆ
-
:monkeysad:
-
ความรักมันก็เหมือนเหมือนซีเมนต์เปียก ยิ่งยืนอยู่นานเท่าไหร่ ก็ยิ่งจากไปได้ยากเท่านั้น และจะไม่มีวันจากไปได้โดยที่ไม่ได้ทิ้งรอยเท้าไว้ เเละตอนนี้ผมก็รู้สึกเหมือนซีเมนต์ที่ผมยืนอยู่มันเริ่มเเห้งเเล้ว เพราะผมรู้สึกว่าการที่จะเดินออกมาจากตรงนั้น...มันทำได้ยากจริงๆ
แสดงว่าใจออ่นขัวร์รักเขาก็ให้อภัยนะ :n1: :n1: :n1: แต่เอาคืนให้หลาบจำก่อนไม่งั้นเดี๋ยวได้ใจ :beat: :beat: :beat:อิอิอิ
-
ฟังเหตุผลแล้วน่าให้อภัยค่ะ เพราะทุกคนมีสิทธิ์ที่จะคิดหรือตัดสินใจผิดพลาดได้
บ้างเรื่องคนอื่นอาจฟังแล้วไม่มีเหตุผลแต่คนที่คิดที่ทำตอนนั้นเขาอาจเห็นว่าเป็นทางออกที่ดีสำหรับเขาก็ได้
-
สู้ๆๆ :call: :call: :call:
-
ทั้งที่ผมบอกตัวเองเป็นพันๆครั้ง...ว่าผม...ไม่ได้รักมันแล้ว
ทั้ง ที่ผมบอกตัวเองเป็นหมื่นๆครั้ง...ว่าผม...เกลียดมัน
ทั้งที่ ผมบอกตัวเองเป็นแสนๆครั้ง...ว่าผม...ไม่แคร์มันแล้ว
แต่สุด ท้ายผมบอกตัวเองเป็นล้านๆครั้ง...ว่ามัน...ไม่จริง
ชอบมากอะข้อความนี้ !!!~
เพราะเคยใช้กับคนๆนึง !!
:m15: :m15: :m15:
-
ความลังเล มักจะทำไห้ความรักสะดุด
เมื่อความรักสะดุด เราเองที่เป้นคนเจ็บที่สุด :z3:
-
ตัดสินใจอย่างไรก็เชียร์ให้คู่กันจ๊ะ
-
ครั้งแรกก็น่าจะให้อภัย นะคนเราทำผิดได้ แต่ควรแค่ครั้งเดียว แต่ก่อนจะให้อภัย ก็ต้องแก้แค้นให้เจ็บแสบ
ไม่งั้นจะได้ใจได้ เด๋วจะทำให้มีครั้งต่อไปอีก ไม่ดี ต้องเอาให้แบบว่า คราวนี้ไม่มีลังเลและสับสนอีก
เอาให้แสบไปถึงทรวงเลย 555 แล้วค่อยคืนดี
-
คือน้องมีนขา อย่างน้อยก็ยังดีที่อิพี่เต้รู้ตัวว่าตัวเอง "เห็นแก่ตัว" เหมือนอย่างที่เราๆคิดกัน
คนเรามีสิทธิ์ที่จะไม่มั่นใจ สับสน อ่อนไหวไปกับสิ่งที่เรารู้สึกว่าตรงกันข้ามกับสังคมเค้่าคิดกัน
แต่คนเรามีสิทธิ์ที่จะพูดคุยกันได้ไม่ใช่เหรอ แต่ก็อย่างว่าละนะตอนนั้นสองคนก็ยังเด็กอยู่ เต้ก็เด็ก
อารมณ์วัยรุ่นคิดแบบไหนก็ทำอย่างนั้น จะว่าเต้ผิดมั้ยก็ "ผิด" นะ อย่างน้อยที่สุดต้องมาพูดคุยกันก่อนสิ
แล้วนี่ทำแบบนี้ทำร้ายน้องมีนแบบนี้ แล้วเต้ไม่คิดเหรอว่าสักวันน้องมีนต้องเห็นาภาพนี้สักวัน แล้วจะสับสนไปถึงเมื่อไหร่
...
.....ถามว่า....ถ้าไม่เกิดเหตุการณ์นี้ขึ้น เต้จะยังรู้มั้ยว่าน้องมีนเจ็บ จะรู้มั้ยว่าการสับสนของตัวเองทำ่ร้ายเด็กผู้ชายคนหนึ่งที่รักเค้ามากขนาดนี้
.....ดีแต่เอาความรู้สึกตัวเองเป็นใหญ่ สับสนก็หาทางออกแบบนั้น ออกห่างเพราะอยากอะไรก็ช่างเถอะ แต่มันไม่แฟร์กับน้องมีน :เฮ้อ:
ที่พ่นมาทั้งหมดข้างบนคือความรู้สึกค่ะ ปรี๊ดมากๆ...
...........แต่ว่า.........
............การที่เรารักใครสักคน เราพร้อมที่จะให้อภัยเค้าเสมอ และเราก็จะเชื่อใจเค้าได้อย่างไม่น่าเชื่อ
ถึงแม้บางทีอาจจะมีคนมองว่าเราโง่ ใจง่าย หรือใจอ่อน แต่คนที่เรารักมักมีอิทธิพลต่อความรู้สึกเราเสมอ
ซึ่ง....การที่อิพี่เต้ยอมเปิดใจ ยอมสารภาพ เพราะจากอะไรก็แล้วแต่ แต่ส่วนใหญ่ก็มีอิทธิพลมาจากน้องมีนทั้งนั้น...
และนั่นก็หมายความว่า เค้าก็รักน้องมีนจริงจัง และยิ่งเห็นว่าตัวเองทำให้คนที่รักต้องเจ็บปวดแค่ไหน เค้าก็ไม่ต่างจากเราสักเท่าไร..
เพราะฉะนั้น การจะยอมยกโทษให้เค้าก็ขึ้นอยู่กับน้องมีนนั้นแหละค่ะ เชื่อว่าน้องมีนมีความรักเต็มเปี่ยม และการตัดสินใจอะไรไปก็ตามล
น้องมีนใช้ใจมากกว่าสมองแน่นอน แต่สำหรับเต้ก็ได้แต่หวังว่าอย่าทำลายความเชื่อใจของน้องมีนละกัน ไม่งั้นคงหมดอนาคต
...สรุป น้องมีนตัดสินใจไงก็ยังน่ารักอยู่ดี :L2: (เกี่ยวมะ)
(ยาวไปหน่อย แต่ว่าจริงจัง และจริงใจ :กอด1:น้องมีน)
-
แอร๊๋ยยยยยย
ติดตามมาตั้งนานนน
เพิ่งอ่านจบ
เรยมาเม้นนนนนนน น น
แง่มมม
ทำไม ช้าน เรื่องของเทอแร้วหระ
ต้องกลับมาคอยนั่งดูว่าจาต่อ ตอนไหหน
ปล มีนน จะยอมจริงๆหรอ
จาเป็นกำลังใจให้นะ
เห้อ ออ อๆๆ
อยากจะเห็นหน้าพี่เต้จังว่ามันหล่อขนาดไหน ที่น้องมีน จายอมมใจอ่อนนนแง่มมมมมมม!! :serius2:
-
รักตัวเองมากเกินไปรึเปล่าคะพี่เต้ :m16:
-
นู๋มีนสู้ๆ...ยังมีคนที่รักน้องมีนมากๆอีกเยอะ...
:z13: เป็นกำลังใจให้คะ
-
เซ็งกับเหตุผลพี่เต้อ่ะ :z6:
อืมมม ที่มีนถามอ่ะเหอรว่าจะให้อภัยมั้ย เป็นพี่คงนิ่งๆไปก่อนดูท่าทางไปก่อนแบบนานๆๆเลยอ่ะ...เพราะเกิดให้อภัยแล้วยังมีแบบนี้อีก..โอ้..เซ็งเป็น2เท่าตัว :z3:
รออ่านต่อจ้าว่าน้องจะให้อภัยอิพี่เต้มั้ย
-
:serius2:
ต่อด่วนค้างอ่ะ
-
อื้มม เหตุผลโอเค ธรรมดา มีความรัก ก็ต้องกลัวการสูญเสียมันไป
... พี่เต้เลยกลับไปคบเมย์ไปด้วย??
เอ่อ
... ขอให้น้องมีนตอบตกลง แต่ให้สร้างความเข้าใจเกี่ยวกับความรักของทั้งคู่แก่กันใหม่อีกครั้ง
พูดทุกเรื่อง ให้มากที่สุด เอาให้เคลียร์
:กอด1:
-
:sad11: :m15:
-
มีนอย่าไปยอมมัน :m31:เหตุผลฟังไม่ขึ้นเลยยยยย
ไรเตอร์มาต่อไวๆนะค่า :L2:
-
มีนใจแข็งไว้
ขัดใจมากเลย writer :z13:
ค้างงงงงงง :serius2:
-
พี่เต้มัน...เฮ้อ ทำไมไม่สับสนมาตั้งแต่ทีแรกละห๊า ความคิดเห็นแก่ตัวไปนิดนึงนะ
จิงอยู่ว่าคนเรามีสิทธิ์ที่จะไม่มั่นใจกันได้
แต่ความจริงใจที่น้องมีให้มันไม่ได้ทำให้ความสับสนนั้นน้อยลงเลยหรอ
หรือเต้รักมีนไม่พอกัน
ไม่รู้สิ ถ้าเป็นเรา
อาจจะใจอ่อนนะ แต่คงไม่กลับไปคบกันเต็มตัวเหมือนเดิม
ลดขั้นลงมาสักนิด ห่างมาสักหน่อย
ขอเวลาให้ตัวเองทำใจกับความสับสนของเค้า
ถ้าในระหว่างนั้น เต้ยังรักมีนจริงอย่างที่บอก อยากมีชีวิตปกติโดยที่มีมีนอยู่ข้างๆ เต้เองนั่นแหละที่จะต้องทำทุกอย่างให้มันเหมือนเก่า
รอดูสักพัก มั่นใจจริงๆค่อยกลับไปคงยังไม่สายถ้าเค้ารักเราจริง
-
ยังไม่มาอีกเหรอจ๊ะ..อยากอ่านต่อแล้วอะ
-
คนเรามันรักกันง่ายขนาดนั้นหรอเต้
ทำไมตัวสับสน ทำไมต้องไม่เชื่อใจ
แกมันเห็นแก่ตัวชะมัด
อ๊ากกกกกกก
แต่อยากฆ่าคนแต่งมากกว่า
มันค้างนะเฟ้ย
-
ยังไม่ม่ต่ออีกเหรอ รอจนเหนียงยานแล้วนะ :angry2: :angry2:
-
:o12: :o12:
เศร้าสุดใจ ไม่ได้อ่านมานาน กลับมาอ่านแล้วแบบว่า
พูดไม่ออกทำไมถึงเกิดเหตุการณ์เช่นนี้ขึ้นได้
เข้าใจว่าความสับสนมีอยู่ในตัวคนทุกคน
แต่ถ้าเราไม่เชื่อมั่นในคนที่เรารักนี่สิผิดกว่านะจ๊ะ คุณพี่เต้
ไม่สงสารมีนบ้างเหรอว่าจะเสียใจแค่ไหน
รอตอนต่อไปนะจ๊ะ ขอให้ทุกอย่างดีขึ้นด้วยนะ
-
เฮ้อออ ไม่เศร้าแล้วแต่ก้อยังแอบเศร้าอยู่ดี
ยังคืนดีกันไม่เต็ม 100 เลย
-
...อย่างที่เคยเม้นไป พี่เต้รู้จักตัวตนที่แท้จริงของตัวเองหรือยัง ว่าต้องการสร้างครอบครัวกับผู้หญิง หรือผู้ชาย
...แล้วถ้าคราวนี้มีน อภัยให้ กลับไปคืนดีด้วย แล้ว..แฟนเก่า ที่พึ่งกลับไปคบใหม่ล่ะ..ใครรับผิดชอบ
...หรือแค่กลับไปบอกกับเธอว่า ตอนนี้ผมไม่ว่างมาหา งานยุ่ง เหมือนที่ทำกับมีน แล้วก็มาอยู่กับมีน..กรรม
...อีกอย่างที่ห่างๆๆกันไป ถ้าบอกตรงๆๆว่า..เบื่อ ต้องการใช้ชีวิตปกติ กับผู้หญิง แล้วเลิกลากันไปซะมัน..จบ
...แต่กลับมาโกหก มีน หลบๆๆซ่อนๆๆ ปิดปัง เอางานมาอ้าง มันไม่น่าให้อภัย เค้าเห็นมีนเป็น..ของตาย
...ถ้าไม่ตามไปแล้ว เห็นด้วยตา มีนจะโดนหลอกไปอีกนานแค่ไหน เหตุผลที่พี่เต้อ้างมามัน..เห็นแก่ตัวชัดๆๆ
...ถามจริงๆๆ พี่เต้ คิดจะบอกกันบ้างไหม ทำไมต้องให้รู้เอง ช้ำใจจริงๆๆน้องมีนเอ๊ย
...ไม่รู้นะว่าตอนต่อไปเป็นอย่างไร พี่เม้น ตามพฤติกรรมพี่เต้จาก อดีต และ ปัจจุบัน ที่อ่านมา :L2:
-
คือว่า...ตอนนี้มีเรื่องอยู่ครึ่งๆกลางๆสองตอน
อันเเรกคือตอนพิเศษย้อนหลังสงกรานต์ที่ผ่านมา(อันนี้...เเบบว่า... :o11:...มันมีNcนิดหน่อย(มั้ง)) กับ ตอนที่26
จะอ่านอันไหนก่อนครับพรุ่งนี้มีนจะได้ลงให้ก่อน
-
^
^
^
น้องมีนจ๊ะ...พี่เบียร์ขอสองได้ป่ะ :z1:
ขอตอนพิเศษมาคั่นอารมณ์แซดๆละกันจ้ะ
(ป่าว ความจิงอยากอ่านเอ็นซี 55+)
-
ขอเลือกตอนที่ 26
อยากรุ้ตอนต่อไปอ่าา
+1 ให้มีนเลย +ได้แล้วเอาไปเลยคนแรกก
-
ควบสองงง :m1:
-
พี่ก็ขอสองได้ป่าวจ๊ะ :z2:
-
ขอสองได้ป่าว
-
ขอ 2 เถอะนะพี่มีนนนน
(เฟินมันพวกโลภมาก :laugh: )
ปอลิง.พี่กาลมาอยู่นี่เอง :call:
-
สอง
สองสอง
:really2:
-
ขอสองได้ป่ะ พี่มีน เอาแบบยาวๆแล้วก็ถี่ๆด้วยนะ :impress2:
ถ้าไม่ได้ขอตอน 26ก่อนแล้วกันแบบว่ามันค้างคาอ่ะ
ถ้าตอนที่26ค้างกว่านี้อีก ขอตอนพิเศษแล้วกัน ฮึฮึ o3
-
ขอเลือกตอนที่ 26
อยากรุ้ตอนต่อไปอ่าา
+1 ให้มีนเลย +ได้แล้วเอาไปเลยคนแรกก
แบบว่าเห็นด้วยอย่างยิ่ง
-
อยากของสอง แฮะๆ
เอาตอนพิเศษก่อนก็ได้ค่า
ขั้นอารมณ์นิสสส
-
พิเศษก่อนดีมะ มันเพิ่งผ่านเทศกาลด้วยอ่ะ แล้วแบบว่ามันจบในตอนเลยแน่ๆ เพราะเดี๋ยวขอตอนหลักก่อนกลัวค้างอ่าา :m21: :o11:
-
เอาอันไหนก็ได้ที่ลงวันนี้อะ
:jul3:
ตามจริงอยากอ่านตอน 26 มากกว่าอะ อยากรู้ เห่อๆ
-
เอาตอนไหนก็ได้คับที่ลงวันนี้ได้ :กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
เป็นแบบน้องพลับ .... :เหอะ1:
ขอ2 2 22 22 222 22 2 2 . .. .ได้ปะ
แต่เป็นแบบ 2+2+2+2+2+2+2+2+2 .. . . .+2
5 5 55 5 +
รู้สึกจะเกิน .. . .
ตอนไหนก็ได้. ... .ที่ไรท์เตอร์อยากลง
อ่านได้หมด เพราะเป็นเรื่องนี้ .. . .. . :110011: :z7:
-
อยากขอ 2 แบบรีบน แบบว่ารักพี่เสียดายน้อง :serius2:
แต่ถ้าให้ฟันธง ขอตอนพิเศษ คั่นอารมณ์หน่อยก็ดี ขอเตรียมใจตอนต่อ เผื่อมีเหตุการณ์ไม่คาดฝันอีก
-
Writer ค่ะเค้าขอ 2 เหมือนกันค่ะ แบบว่าคืนกำไรให้ Reader ไงค่ะ :m1:
Writer กับ Reader เป็นของคู่กัน งั้นขอ 2 อ่ะถูกแล้วค่ะ :m1: (แถไปเรื่อย...ก็เค้าอยากอ่านนี่นา)
-
ถ้าเป็นไปได้ ขอ 2 อิอิ :z1:
แต่ถ้าต้องเลือก ขอ ตอนที่ 26
แต่อะไรก็ชั่ง ขอด่วน!!!ๆๆๆๆๆๆๆ
-
ไหนๆก็พิมเสร็จแล้วสองตอน
ก็ลงทั้งสองตอนเลยไม่ได้หรอ
:impress: :impress: :impress:
ขอเป็นคนโลภสักวัน เลือกไม่ถูกอ่ะ
อยากอ่านทั้งสองจะแย่แล้ว
-
พิเศษก่อนดีมะ มันเพิ่งผ่านเทศกาลด้วยอ่ะ แล้วแบบว่ามันจบในตอนเลยแน่ๆ เพราะเดี๋ยวขอตอนหลักก่อนกลัวค้างอ่าา :m21: :o11:
เห็นด้วยค้าบ
-
ขออ่านหมด :laugh:
-
ใจนึงก็อยากอ่านต่อ :กอด1:
ใจนึงก็อยากอ่านตอนพิเศษ :o8:
เอาไงดี อืม...แล้วแต่ :z3:
เลือกไม่ถูกลงมันทั้ง2ตอนไปเลย :laugh:
-
ขอ 2 เหมือนกันค่ะ
-
ใจนึงก็อยากอ่านต่อ :กอด1:
ใจนึงก็อยากอ่านตอนพิเศษ :o8:
เอาไงดี อืม...แล้วแต่ :z3:
เลือกไม่ถูกลงมันทั้ง2ตอนไปเลย :laugh:
เห็นด้วยกับรีนี้
-
ขอสองด้วย...
อยากอ่านใจจะขาดแล้ว
นู๋มีนรีบเอามาลงเร็วๆนะคะ ^^
-
...เนื้อเรื่องตอนนี้มันเข้มข้น ทำให้อยากรู้ตอนต่อไป
...อยากรู้เรื่องราววันสงกานต์ด้วย ว่าปัจจุบันรักกันมากแค่ไหน
...แอ๊ะๆๆ อย่าถามนะว่า แล้วพี่จะเอาไงกับมีนเนี่ย มีนมีสองมือนะพี่ ฮ่าๆๆ
...ตอบมาทั้งหมดเหมือนคนอื่นเลย อยากอ่านทั้งสองเวอร์ แล้วเม้น ไห้เวียนหัวเพื่อ
...น้องมีนคงไม่ได้รับคำตอบที่ดีจากพี่ แล้วแต่น้องมีนละกัน ค่อยๆๆเขียนก็ได้จ้า :กอด1:
-
ขอตอนที่26ง๊าบบบ กำลังลุ้นอยู่
-
ขอสองตอนโลดด่วนเลยได้ป่าว
รอจร้ารอ
-
ขอสองตอนเลยจ๊ะ
-
ทำไมมันเศร้าอย่างงี้อ่ะ :o12:
แล้วมีนจะใจอ่อนเหรอ ( แต่ใจหนึ่งเราก็อยากให้คืนดี แต่อีกใจหนึ่งเราก็คิดว่า ไอ้พี่เต้มันทำเกินไป ) :m16:
มาต่อเร็วๆน่ะ รอลุ้นสุดใจเลย :call:
:o12:
-
ก็อย่างที่รีอื่นๆแหละคับว่า พี่เต้ยังสับสนที่คบกับแฟนผ.ญ หรือ ผ.ช หรือยัง เอาให้มันแน่ๆ น้องมีนหรือว่า ญ.คนนั้นจะไม่เสียใจทีหลัง
อีกอย่างขอให้อิพี่เต้ไม่โกหกมีน หรือเอาอย่างอื่นมาบังหน้าคั้นเวลา บอกกันไปตามตรงเลย กล้าทำก็กล้ารับหน่อย
...
รอตอนต่อไปจร้า
-
ตอบวันนี้คงทันนะน้องมีน..
คือที่จริงอยากได้ตอน 26 น่ะค่ะ เพราะไม่งั้นคงค้างคา :m17:
ตอนพิเศษก็อยากอ่าน ..... ทีหลังไม่ว่ากัน
-
Article 26
ความเดิม
“กรูจะไม่ลังเลอีกแล้ว เชื่อกรูนะ”
...
ผมตัดสินใจว่าผมจะให้โอกาสไอ้พี่เต้อีกครั้ง แต่ถ้าเป็นแบบเดิมไม่ว่ายังไงมันก็จะไม่มีครั้งต่อไป โอกาสมีไว้แก้ไขไม่ใช่แก้ตัว
“ผมจะลองเชื่อดูอีกสักครั้ง...แต่ผมขอให้เราห่างกันสักอาทิตย์นึงเพื่อจัดการกับความรู้สึกของตัวเอง”ผมคิดว่าเราสองคนต้องการเวลา
“อืม...”
“ผมกลับบ้านก่อนนะ...อย่าลืมไปหาหมอนะ”ผมบอกก่อนจะออกมาจากบ้านของไอ้พี่เต้ รู้สึกโล่งไปหมดเมื่อทุกอย่างไม่ค้างคาเหมือนเดิมผมขี่รถไปกลับบ้านช้าๆและปล่อยให้ลมเย็นๆพัดความกังวลทั้งหมดออกไป และเรียกความร่าเริงกลับมา
พอวันจันทร์ผมก็มาโรงเรียนตามปกติ และอย่างน้อยผมก็สามารถยิ้มได้เหมือนเดิม ขณะที่ผมกำลังเดินไปหาพวกไอ้เพลย์ก็มีรุ่นน้องคนนึงเดินเข้ามาหาผม
“พะ พี่มีนครับ คือว่าพี่เพ้นโรงเรียนxxxxxxx รอพี่อยู่หน้าโรงเรียนอ่ะครับ”น้องเค้าเดินเข้ามาบอกผมอย่างกล้าๆกลัวๆ มันมีอะไรกับผมอีกล่ะเนี่ย ผมเดินออกไปที่หน้าโรงเรียนก็เจอไอ้พี่เพ้นยืนหัวตั้ง เต๊ะท่าอยู่ พอมันเห็นผมมันก็เดินเข้ามา
“มีอะไรอีกล่ะ”ผมถามมัน
“มาไถ่โทษที่มรึงประทุษร้ายลูกชายกับเท้ากรูซะดีๆ”ไอ้พี่เพ้นมันทำหน้าโหดเป็นเชิงข่มขู่ผมด้วย
“ยังไง...”ผมทำหน้าสงสัย
“มาเป็นกิ๊กกรู”ผมอึ้งไปนิดนึง ถ้าเป็นเมื่อก่อนผมคงจะด่ามันและเดินหนีให้เร็วที่สุด...แต่ผมก็ไม่ทำ ผมไม่ได้แก้แค้นอะไรนะแค่หาอะไรทำแก้เซ็ง(เชื่อป่ะ)
“ตกลง”
“กล้าดียังไงปฏิ...เฮ้ย!เมื่อกี้ตกลงเหรอ”จากหน้าโหดๆกลายเป็นหน้าเอ๋อๆแทน ผมแทบจะขำออกมาแต่เพื่อการอยู่รอด ผมต้องขำในใจไปก่อน...แต่เดี๋ยวก่อน...ใครใช้ให้ไอ้พี่เพ้นมันจับมือผมเข้าไปในโรงเรียนเนี่ย นี่มันโรงเรียนผมนะ ระหว่างทางคนก็มองกันให้พรึ่บแถมยังซุบซิบกันอีกด้วยความที่มันเป็นเด็กโรงเรียนอื่น เลยดูเด่นขึ้นมาโดยทันทีทันใด มันพาผมไปที่โรงอาหารด้วยเหตุที่ว่า ‘มันหิว’
“ตอนนี้มรึงเป็นกิ๊กกรูใช่ป่ะ”ขณะที่มันนั่งกินข้าวอยู่ มันก็ถามผมขึ้นมา
“ก็คงใช่”น่าสนุกดีอยากรู้ว่าทำไม คนเค้าถึงมีกันนัก
“ป้อนข้าวกรูดิ” ห๊า~~~~ ป้อนข้าวมัน หรือว่ามันจะมือเป็นง่อยชั่วคราว เลยให้ผมป้อนมัน โถ น่าสงสาร ผมตักข้าวมาป้อนมันแล้วสวีทวิ๊ดวิ่วกันแบบสุดๆในสายตาคนอื่นนะแต่ความจริงแล้ว
“เฮ้ย! มรึงจะตักไปป้อนน้องทรายคุณแม่ขอร้องรึไงวะ กรูไม่ได้ปากใหญ่ขนาดนั้นนะโว้ย”ไอ้พี่เพ้นมันจับมือผมที่ถือช้อนข้าวไว้ แล้วทำหน้าแหยงๆ หน้ามันตลกชะมัด เนี่ยนะสุดโหดไม่ไหวจะเคลียร์
“กินเข้าไปเหอะน่า...”ผมดันข้าวเข้าปากมัน
“เอี๋ยวอายออก(เดี๋ยวตายหรอก)”มันจิ้มหน้าผากผมโคตรแรงเลย ชักเริ่มคิดผิดและที่ยอมเป็นกิ๊กมันเนี่ย
...
ปึ้ง...เสียงกระเป๋าถูกวางบนโต๊ะอย่าแรง
“ทำแบบนี้หมายความว่าไง”ผมมองหน้าไอ้พี่เต้หน่อยๆ และมองที่มือมัน อืม...พันแผลเรียบร้อยแล้ว
“เฮ้! นี่แฟนมรึงเหรอ”ไอ้พี่เพ้นมองไอ้พี่เต้ตั้งแต่หัวจรดเท้า
“อาจจะใช่”ผมพูดอย่างไม่ใส่ใจ
“มีน...อธิบายมาเดี๋ยวนี่”ไอ้พี่เต้มันเสียงดังใส่ผม
“ก็ไม่มีอะไรจะอธิบาย...เราห่างกันอยู่...ครบอาทิตย์แล้วค่อยมาพูดกัน”ผมตัดบท และกลับไปจิ๊กหมูทอดในจานไอ้พี่เพ้นมากิน
“เฮ้ย! ทำงี้ไม่ดีนะน้อง”ไอ้พี่เพ้นมันก็เลิกสนใจไอ้พี่เต้แล้วหันกลับมาดึงแก้มแทน(ทำไมชอบดึงแก้มกันนัก ไม่เข้าใจ)
“ปล่อยดิมันเจ็บ”ผมตีมือมันที่ดึงแก้มผมอยู่
“อย่าทำแบบนี้ได้มั้ยมีน...อย่ามองคนอื่น”สาบานได้ว่าผมเห็นแววตาเศร้าๆของมันแวบนึง
“ก็ถ้าผมอยากจะพิสูจน์ว่าตัวเองมั่นคงแค่ไหนเหมือนที่พี่ทำมันก็คงไม่เป็นไรหรอกมั้ง มันก็คงไม่ผิดหรอกมั้ง”ผมพูดนิ่งๆ
“ไม่เหมือน...ไม่เหมือนกันสักนิด”มันพึมพำซ้ำไปซ้ำมาอยู่เเบบนั้น
“เวลาจะพิสูจน์ทุกอย่าง”ผมพูดนิ่งๆ
ไอ้พี่เต้มันมองผมอย่างตัดพ้อก่อนจะเดินออกไปช้าๆ และผมก็ได้เรียนรู้ว่าเรื่องที่กำลังทำอยู่มันงี่เง่าแค่ไหน
“อย่าทำหน้าเศร้าดิไอ้น้อง”ไอ้พี่เพ้นมันขยี้หัวผมอย่างแรง มือมันหนักมากๆ
“อืม...”
“กรูจะบอกอะไรให้นะเรื่องกิ๊กน่ะกรูพูดเล่น กรูอยากได้มรึงเป็นน้องชายมากกว่า”ไอ้พี่เพ้นมันพูดแล้วกอดคอผม
“ก็ดี...ผมจะได้ไม่ต้องรู้สึกผิดกับใคร”
ผมพึมพำกับตัวเอง หลังจากวันนั้นไอ้พี่เพ้นมันก็มากินข้าวเช้าที่โรงเรียนผมทุกวัน ตอนเย็นมันก็มารับผม พวกไอ้เพลย์ก็สนิทกับไอ้พี่เพ้นมันเหมือนกัน พวกผมคุยกับมันได้อย่างสนิทใจ เพราะผมก็คิดกับมันแค่พี่ชาย
และแล้ววันที่ผมต้องเผชิญหน้ากับไอ้พี่เต้อีกครั้งก็มาถึง บอกตามตรงว่าตอนนี้ ณ.วินาทีนี้ผมทิ้งทุกอย่างไว้เบื้องหลัง และพร้อมที่จะเริ่มนับหนึ่งใหม่อีกครั้ง ผมไปรอไอ้พี่เต้ที่สวนสาธารณะและโทรบอกมันให้ตามมา ไม่นานคนที่ผมรอคอยก็มาหยุดอยู่ตรงหน้าผม การรอคอยกำลังจะสิ้นสุดลง ยังเหมือนเดิมรึเปล่านะพวกเราน่ะ
“1 อาทิตย์ที่ไม่เจอกัน บอกได้เลยว่ากรูรักมรึงว่ะ”ไอ้พี่เต้ดึงผมมากอดอย่างแรง จนกระดูกแทบหัก
“ผม...ก็...”
“ก็อะไร”ไอ้พี่เต้มันยิ้มแล้วถามผม ดูเหมือนจะมีแววคาดคั้นนิดๆ
...ก็แค่...รักเหมือนกัน...
“ปะ...เปล่า”ผมรู้สึกว่าตัวเองหน้าร้อนกับคำพูดที่กำลังจะพูดออกไป
“เป็นของกรูเหมือนเดิมแล้วสินะ”ไอ้พี่เต้มันพึมพำด้วยรอยยิ้มกว้าง เหมือนถูกรอยยิ้มนั้นกระชากหัวใจไป
“...ฮึ่ก...นึกว่า...พวกเรา...จะไม่มีวันนี้...ซะแล้ว...ผม...นึกว่า...เรา...ฮึ่ก...ต้องเลิกกันซะแล้ว”อยู่ดีๆน้ำตามันก็ไหลออกมาเอง อย่างไม่ทันตั้งตัว มันรู้สึกตื้อๆในอก
“คราวนี้กรูเช็ดน้ำตาให้มรึงได้แล้วใช่มั้ย”ไอ้พี่เต้มันจับผมที่ซุกอกมันอยู่ ออกมามองหน้าให้ชัดๆ
“อื้อ”
ไอ้พี่เต้มันยิ้มแล้วกอดผมเอาไว้
...อุ่นจัง...ไม่อยากไปไหนอีกแล้ว...อยากหยุดอยู่ตรงนี้...
เอ่อ...แต่มากอดกันกลางสวนไม่เกรงใจใครนี่มันก็...น่าอายชะมัด...ผมนึกขึ้นมาได้แทบจะถลกหญ้ามาคลุมหัวแล้วเดินกลับบ้าน...ผมจับมือไอ้พี่เต้ให้รีบไปจากตรงนั้น ไอ้พี่เต้มันก็หัวเราะเหมือนคนบ้าไปตลอดทาง นี่มันบ้าไปแล้วใช่มั้ย
เเต่ก็ดีเเล้วที่ทุกอย่างลงเอยเเบบนี้ เเต่ในอนาคตข้างหน้าผมก็ยังไม่รู้เหมือนกันว่าจะเป็นยังไง เเต่เวลานี้ผมจะทำมันให้ดีที่สุดเเละไม่เสียใจภายหลังเเน่
...
รู้สึกเหมือนลงเอยฉากจบของเรื่องยังไง ยังงั้นเลย
เเต่มันยังไม่จบนะคร้าบ ส่วนตอนพิเศษต้องเเก้อะไรอีกเล็กน้อย
ลงพรุ่งนี้ ฟันธง
...
ขอบ่นเเบบว่ามัวเเต่ลงเเละเเก้เรื่อง โทษที...พอดีว่าร้ายไปหน่อย
ของไอ้ขวัญอยู่เลยมาลงเรื่องนี้ช้าเเล้วนายเอกเรื่องนั้นมันจะเเรงไปไหนก็ไม่รู้
ขอโทษนะคร้าบ...ทุกคน :L1: ทุกคนเหมือนเดิม :กอด1:
-
:z13: มีนคนแรก
กำลังจะไปนอน มาช้าดีกว่าไม่มานะ
จุ๊บๆ
เข้าใจกันสักที
ปล.กาลแอบชอบพี่เพ้นอะ
-
ชอบไอ้พี่เพ้นน นน น น อ่ะ. .. . .
มีนน่าจะคบกับไอ้พี่เพ้น จริงๆซะเลย
55 5 5 5+
แต่หวังว่าคราวนี้ ไอ้พี่เต้ มันจะไม่ทำแบบนั้นอีกแล้วนะ. . ..
ถ้าทุกอย่างเป็นไปด้วยดี. . . .ก็โอเค
เป็นกำลังใจให้ไรท์เตอร์น๊า .. .. :3123:
-
ดีกันแล้ววว เย้เย้
ต่อไปจะทำอะไรก็คิดให้ดีนะทั้งสองคน
-
:เฮ้อ: ดีกันแล้ว
รอตอนพิเศษ
ชอบพี่เพ้นเหมือนกัน
-
ชอบไอ้พี่เพ้นนนนนนนนนนนน :impress2:
หาคู่ให้พี่เพ้นหน่อย ๆๆ ๆ อิ อิ
อ่า คืนดีกันซะแล้วววว
แล้วเรื่องเมย์อะ ตกลงยังไง ไปเคลียร์มาแล้วเหรอ ??
สงสารผู้หญิงนะแบบนี้ บทจะมาก็มา บทจะไปก็ไป ... กลายเป็นแค่ตัวทดสอบความมั่นใจซะงั้น
:really2:
มาต่อตอนพิเศษไวไวน้า อิอิ
:-[
-
อ่านะ...พี่เพ้น...>///<
ได้พี่ชายมาเพิ่มอีกหนึ่งคนก็ดีแล้วค่ะ ^_^
แ่ต่ในที่สุดก็กลับมาเป็นเหมือนเดิมแล้วเนอะ ดีจัง...
น้องมีนจ๋าาา...จะเอาเอ็นซี เอ๊ย ตอนพิเศษอ่ะ มาต่อเร็วๆน๊า :กอด1:
-
พี่เพ้น แมนโตรๆฮ่าๆๆ
อิอิ รักมีนจัง
-
:-[ในที่สุดเก๊าะดีกันเเล้วว..
-
รักกันเหมือนเดิมอะดีเเล้วว
-
ง่ะ แอบเชียร์พี่เพ้นนะ
แต่ดีกันก็ดีแล้วจ้ะ
-
สังเกตุพฤติกรรมกันต่อไป :interest:
แปลกวันไหนเชือด o18
ปล.ชอบเพ้นท์อ่ะ :-[
อยากได้ ๆ ๆ เปลี่ยนพระเอกได้บ่ :z3:
-
ปลื้มพี่เพ้นท์ว่ะ :m1:
ไม่ปลื้มไอ้พี่เต้ ชิส์.. :a14:
-
ตกลงไอ้พี่เต้ไปเคลียร์เรื่องนี้กับชะนีแฟนเก่าเรียบร้อยแล้วชิมิ :m16: ไม่ใช่ไม่จบแล้วให้มันมาระรานมีนนะ มีตบ :beat:
-
มาต่อไวไวน้า
เนื้อเรื่องมันดูเศร้าอย่างไงไม่รู้อ่า
^^
:m5:
-
จิงๆนึกว่าจะมีเขม่นกันซะแล้ว อ๊างชอบพี่เพ้น พี่ชายสุดโหดเถื่อนๆ :-[
-
ดีกันแว้ววววววววว o13
-
มีนๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
ตอนนี้พี่เพ้นได้กับใครแล้วยังอ่ะ อยากรู้จักกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก 55+
-
อืม...นี่แหละโอกาสของคนที่เรารัก เรารู้่ว่าอะไรได้แค่ไหน
แต่ถ้ายังไม่สำนึกก็ไม่น่าเก็บไว้ :m16:
ว่าแต่ิอิพี่เพ้นมาแรงนะ ดูเป็นคนเข้าใจอะไรง่ายขัดกับรูปลักษณ์ดีแท้
:กอด1:น้องมีน
-
เปลี่ยนมาเป็นแม่ยกไอ้พี่เพ้นแทนได้มั้ย....มันโดนจายยย....ชอบๆ คึคึ o13
-
อ่ ดีๆ เป็นไปอย่างที่เราหวังไว้ อิอิ
-
ปรับความเข้าใจกันก็ดีแล้ว
-
:-[ แอบชอบเพ้นอ่ะ
-
แน่หรือ
แค่น้องชาย
55+
-
ชอบพี่เพ้นอ่ะ :กอด1:
นึกว่าจะมาเสียบแทนพี่เต้ให้มันช้ำใจเล่น
ที่ไหนได้้ป็นพี่น้องซะงั้น
แต่ก็ดีค่ะ เต้+มีนจะได้แฮปปี้
-
เข้ามารอ ตอนพิเศษด้วย คนคับ
รอออ ฉันรออย่างมีความหวั้งง
-
ง่า...อยากอ่านต่ออีกกกกกกกกกกกกกกกกกก
มาต่อเร็วๆนะคะนู๋มีน ^^
:กอด1:
-
มันต้องอย่างนี้สิ o13
-
หุหุ พี่เพ้น ขอได้ม่ะ ???? 55555 :bye2:
-
ให้ :กอด1:พี่เพ้นไปเลย
แต่ระวังไอ้พี่เพ้นมันอยากจะเป็น :-[
พี่น้องท้องติดหลังนะ :laugh:
มาต่อพรุ่งนี้จริงๆนะ :bye2:
-
พี่เพ้น แน่ใจนะว่าเอาแค่น้องชายอ่ะ? :laugh:
ปรับความเข้าใจกันแล้วสินะพี่มีน ดีแล้วล่ะ
(แอบสะใจไอพี่เต้ตอนห่างกัน 1 อาทิตย์ 55555)
กอดพี่มีน :กอด1:
-
พี่เพ้นเค้าเป็นได้แค้พี่ชายมีนก็เพราะเรานี่หล่ะ 555+
-
ดีกันก็ดีแล้ว ไอ้พี่เต้ก็อย่าทำตัวแบบนั้นอีกแหละ :z6:
-
ในที่สุด... มีนกับพี่เต้ก็ดีกัน รักกันก็ดีแล้ว อย่ามาทดสอบความรู้สึกกันเลย เชื่อในรักและรักษามันไว้ :กอด1:
ส่วนพี่เพ้น แมน และจ๊าบมาก น่าหาคู่ให้จริงๆ
-
:เฮ้อ:
มาต่อเร็วๆน้า :bye2:
-
ดีกันแล้ว หวังว่าพี่เต้คงไม่ก่อเรื่องอีกนะ :z2:
ป.ล รอตอนพิเศษอยู่นะจ๊ะ :z1:
-
:-[ :-[ :-[
-
^^
-
ไอ้พี่เพ้นมันน่ารัก
:o8:
-
จิ้มเรื่องนู้น แล้วก็มาจิ้มเรื่องนี้
รอตอนต่อไปค่ะูููู^^
-
...น้องมีน ตัดสินใจทำในสิ่งที่ตัวเองคิดว่าดีที่สุดแหละดีแล้ว
...มันเป็นเรื่องของคนสองคน คนสองคน เท่านั้นจะรู้ และเข้าใจ กันมากที่สุด
...คนเรามันก็ต้องมีฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งสับสนในตัวเองบ้างแหละ ก็ให้..เวลา เป็นเครื่องตัดสิน เนอะ :L2:
-
ขอบคุณคร๊าบบบ ,, :กอด1:
-
นายแน่มาก :กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
เข้าใจกันแล้วนะจ๊ะ
ในอนาคตก็รักกันให้ดีดีล่ะ
จะได้มีแต่ความสุขนะจ๊ะ
กอดหนูมีน :กอด1: 1ทีน่ารักนะเราน่ะ อิอิ
รอตอนต่อไปจ๊ะ
-
มาต่อไวๆเด้อ
-
โอ้ว.... o22
มาต่อไวๆคร้าบบบบ
-
เพิ่งจะได้มาอ่านเรื่องนี้ แหม๋ น้องมีนเสน่ห์แรงมากๆอ่ะ
มีแต่คนรุมจีบเนอะ หุหุหุ แต่ตอนสุดท้ายก็ดีใจด้วยนะคะ
ที่พี่เต้รู้ใจตัวเอง เลิกสับสนเถอะ คนอื่นเค้าเสียใจนะเออ
สนุกดีค่ะ ^^
o13 o13 o13
-
อ่านแล้วกรูจะมึนมั้ยเนี่ย
กร๊ากกกกกกกกกกก
-
มารอตอนใหม่อ้ะ
:-[
-
ยังไม่มาอีกเหรอ รอพี่เพ้นๆๆ รักพี่เพ้นนนนน
-
ตอนใหม่ยังไม่มาใช่ไหมนี่
-
อยากอ่านแล้วอ่า
-
มาต่อทีดี๊ :angry2: :angry2: :angry2: :angry2:
-
น้องมีนทิ้งเรื่องนี้ไปเลยนะ -*-
-
:call: :call:
อยากอ่านแล้วนะ ต่อเร็วนะจ๊ะ
-
อยากอ่านด้วย นะนะ
-
ทำไมหายไปนานเช่นนี้ค่ะ Writer ไปหลีสาว ๆ หรือไปหลีหนุ่ม ๆอยู่หรอค่ะ รบกวนกรุณารีบมาต่อด่วนด้วยนะค่ะ Please :m15:
-
เข้ามารอ ตอนต่อไปจ้ะ
:z13:
-
*-* :serius2:
-
มารอจ้าาา..หายไปนานอ่ะ คิดถึงงงงง :z2:
-
นู๋มีนโดนพี่เต้ลากไปแล้ววววววววววววววววว...........รึเปล่า
-
มารอด้วยคน :z2:
นี่แน่ะจิ้มคนเขียนซะเลย :z13:
-
มารอนะครับ
-
มารอนะจ๊ะ คิดถึงหนูมีนกับพี่เต้แล้ว
:z10: :z10: :z10:
-
Writer หายไปหนายยยค่ะ หายไปจะครบเดือนแล้วนะค่ะเนี่ย :o12:
-
คือว่า...ไม่ได้หายไปไหนเเต่...เเง่ง...พอดีว่าโน๊ตบุ๊คมันเป็นไรไม่รู้มันเปิดติดเเต่...ไอคอนมันไม่ขึ้น
เอาไปให้ทางร้านดูเค้าก็บอกว่าให้ลงโปรเเกรมใหม่...ก็เลยต้องลง...ปรากฏว่าหายเพราะไม่ได้เก็มมันไว้ในไดรฟ์D :sad4:
ระหว่างที่รอ
ก็เล่นคอมไปพลางๆเเละกำลังจะพิมพ์ใหม่...เเต่ระหว่างนั้นไอ้พี่เต้มันก็บอกว่าให้เลิกลง...เพราะมันมีเรื่องเเย่ๆที่ไม่น่าจดจำอยู่(ป.ลมันพึ่งรู้ว่าผมเขียนลงในบอร์ด)
มันไม่อยากให้คิดถึงเรื่องนั้น เเง...อยากลงอ่ะ...เเต่มันบอกว่าจะคอยดูเรื่อยๆ...นี่ตกลงมันเป็นพ่อผมรึเปล่าเนี่ย :seng2ped:
เเละอีกอย่างมหาลัยก็ใกล้เปิดเเล้วคงไม่มีเวลามาลงบ่อยๆเเน่...เเต่จะไปอ่านของคนอื่นเเทน :laugh:
เพราะถึงยังไงตอนที่ค้างไว้มันก็เหมือนฉากจบอยู่เเล้ว
ขอบคูณทุกคนที่เข้ามาให้กำลังใจเเละเข้ามาอ่านนะครับ ขอบคุณมากๆ :sad11: เเบบว่าพอเขียนตอนเศร้าๆเเล้วพอมาอ่านรีพลายของทุกคนก็ยิ้มออกมาได้ทันที ไม่รู้จะขอบคุณยังไงดี 555 เศร้าเหมือนกันนะเนี่ย คงคิดถึงทุกคนเเน่เลย(อย่าใส่ใจเลยนะคร้าบมีนมันพวก sensitive)
-
หายไปนาน มาถึงก็กลายมาเป็นบอกเรื่องน่าเศร้าแบบนี้เลยหรอค่ะ :m15: :o12:
ไอ้พี่เต้...ก็เพราะมันมีเรื่องเเย่ ๆ ที่ไม่น่าจดจำอยู่นะซิ ถึงต้องให้พี่มีนเอามาลงมาเขียนต่อ มันจะได้ตอกย้ำให้พี่ได้จดจำมันได้ และไม่กลับไปทำผิดซ้ำ ๆ ซาก ๆ อีก ถ้าลืมมันไปเราอาจจะกลับไปทำผิดซ้ำได้โดยไม่รู้ตัวนะค่ะ เพราะฉะนั้นต้องทั้งตอกและย้ำเพื่อจะได้จำได้แม่น ๆ ไม่เผลอหลงเดินทางผิดอีก เพื่อชีวิตรักของพี่ทั้งสองคนจะได้แน่นแฟ้นและยืนยาวอย่างมีความสุข เป็นการเรียนรู้ผ่านความรู้สึกของอีกฝ่ายในขณะนั้น ซึ่งจะช่วยยกระดับความสัมพันธ์ของทั้งสองฝ่ายให้ผูกพันธ์แน่นแฟ้น เข้าอกเข้าใจ ห่วงใยเอาใจใส่ และแคร์ความรู้สึกของคนรักมากยิ่ง ๆ ขึ้นไปอีก เห็นมิ...มีแต่ข้อดีทั้งนั้น ข้อเสียก็มีบ้างแต่ก็...ลืม ๆ มันไปซะ ไม่ต้องสนใจมากมาย ข้าม ๆ มันไปแค่เรื่องเล็ก ๆ :laugh:
-
:z3: อะไรนี่เรากำลังอ่านเพลิน ๆ เลย
ทำไม
ขอบคุณ :L3:
-
หายไปนานแล้วกลับมาอย่างนี้ ฮืออออออ
พี่เต้ใจร้ายอ่า (อีโมร้องไห้ ลงไปดิ้นๆ)
แต่ก็ขอบคุณสำหรับเรื่องนี้มากๆค่า สนุก มีนน่ารัก
ขอให้มีความสุขกันทุกวันนะคะ
-
เฮ้อ...ถึงจะเศร้าที่จะไมได้อ่านต่อ
แต่ขอบคุณน้องมีนที่มาแบ่งปันเรื่องดีๆนะจ๊ะ หวังว่าคงจะได้มีโอกาสอ่านเรื่องจากน้องมีนอีก
ขอให้รักของน้องมีนกับพี่เต้...แฮปปี้ สดใส ซาบซ่า ตลอดไปเน้อออ....เป็นกำลังใจให้จ้า :กอด1: :L2:
-
มาไวไวน่ะครับ
-
:sad4: จบแล้ว
-
ซะงั้นอ่ะหนู
-
รับทราบ แต่เสียดาย
ถ้างั้น รออ่านอีกเรื่อง
คิดถึงน้ำอิง
-
ไม่เป็นไรคร้าปปปป เรื่องเขียนจบก็ได้
แต่ว่า ถ้าว่างๆก็มาอัพเดท หรือมีเรื่องอะไรจะเล่าให้ฟังก็อย่าลืมกระทู้นี้นะครับ
ขอให้รักกันตลอดไปละกันครับ
แล้วเจอกันนน
ปล เป็นผม ผมก็หวงนะ มีแฟนน่ารักอย่างนี้
-
เสียดายมากนะเนี่ย
-
ข่าวร้ายเลยนะเนี่ย เพราะกำลังเพลินเลย
อ่านแล้วชอบเพราะมีนน่ารัก แต่ยังไงก็เถอะ
ขอให้มีความสุขไปนานๆนะจ๊ะ
จะคอยเป็นกำลังใจให้เสมอนะ ถ้าว่างก็แวะเข้ามาบ้างนะจ๊ะ
:L2: :L1:
-
...คุณพี่เต้คร๊าฟฟฟฟฟฟฟ นี่มันชีวิตจริงนะครับ ไม่ใช่นิยาย
...มันก็ต้องมีทั้งเรื่องดี และเรื่องไม่ดีสิครับ ยังไงพี่เต้ตัดสินใจเลือกมีน
...มันก็เห็นถึงความรักความจริงใจ ที่พี่เต้มีให้น้องมีน มากแล้วนะครับ อย่าคิดมากเลย
...คือว่า..ก็ยังอยากอ่านเรื่องเล่าของทั้งสองคนอยู่นะ แต่ถ้าลงแล้วมันทำให้ความรักของทั้งคู่สั่นครอน
...ก็ไม่เป็นไรจ้า เราก็จะพยายามจิ้นเอาเองละกันว่าสงกรานต์ที่ผ่านมาสองคนทำอะไรกันบ้าง อิอ
...ขอให้รักกัน ดูแลกันตลอดไปนะจ๊ะ น้องมีนว่างๆ พี่เต้เผลอ ก็เข้ามาคุยกันบ้างนะ :L2:
-
เศร้าคับ :m15:
-
โถ...ไม่เป็นไรนะคับ
ถ้าอยากเขียนตอนพิเศษบาง ก็เข้ามาให้หายคิดถึงกันบ้างก็แล้วกันนะ
-
o7 เศร้าจริงๆ
ขอ :กอด1: พี่มีนทั้ง :sad4:
-
แว๊บมาได้ ก้อมาอัพเดทเรื่องราวกันบ้างนะ
-
ก็ว่าน้องมีนไปไหน...เห็นไปอ่านนิยายคนอื่นตั้งเยอะ ไม่มาต่อของตัวเอง :z1:
มีความสุขมากๆแล้วกันนะคะ เป็นกำลังใจให้นะ ขอบคุณที่มาเล่าเรื่องสนุกๆให้อ่านนะจ๊ะ o13
อ้อนพี่เต้มาลงตอนพิเศษไรแบบนี้บ้างสิน้องมีน :m26:
-
เราเพิ่งจะมาเริ่มอ่านเมื่อไม่นานมานี้เอง
อ่านมาเรื่อยๆก็เพิ่งจะตามทันนี่แหละ
แต่ไม่อยากให้จบเลยอ่ะ เขียนต่อไปไม่ได้หรอ
รู้สึกเสียดายอ่ะ ที่จะไม่ได้อ่านแล้ว :เฮ้อ:
ปอลอจุด เค้าชอบเพ้นอ่ะ :impress2:
-
:a5: o22
:serius2:ไรอะไม่ย๊อมไม่ยอม
:angry2:ไอพี่เต้แก :beat: :z6:
-
ว่างก็ค่อยแวะมานะครับ
จะมาด่อมๆมองๆนะครับ
-
กำลังสนุกเลย เสียดายมาก ๆ :o12:
-
ไอ่พี่เต้ นี่มาร ทั้งในบท นอกบท เลยน่ะ
ในบท ก็นิสัยไม่ค่อยจะดี
นอกบท ยังมาบอกให้มีนหยุดเขียนอีก
กำลังสนุกๆๆ อยู่เลยอ่ะ
เป็นกำลังใจให้ต่อไปน้าาา
-
พี่เต้น่าจะโดนหนักๆ
แค่นี้มันยังน้อยไป
ไม่สนความรู้สึกมีนเลยแบบนั้นมัน...
:z6:
:beat:
พี่เต้
:กอด1: มีน
พี่เต้เอามีนคืนมา
-
มีนไปไหนงะ :sad4:
-
สนุกค่า
เขียนได้ดีๆ มีนติ๊งต๊องด ซื้อบื้อได้ใจมาก555
จะมีตอนพิเศษอยู่ไหมคะ???
-
สนุกเ่ว่ออออ ชอบจังเลยคับ
จิ้ม
จิ้ม
-
ชอบมากเลยครับ .
ขอบคุณครับ ~
-
มีนกร๊าบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบ
-
ขอบคุณครับผม...................... :pig4:
-
อยากอ่านต่องะ
:o12: :o12: :o12:
-
อ๊ากกก จบได้ค้างสุดๆเลยอ่าาา
แต่ก็หน้ารักดี แอบมาต่อให้อ่านอีกไม่ได้แล้วจิงดี โอ๊ยๆๆ
แอบชอบเฮียคลีนอ่าา... แต่บทน้อยจัง
แอบมาลงต่อให้ได้นะจารอจ้า...
-
พี่เต้ใจร้าย!!!!!!!!!!!!
จะจบแล้วนะ
อีกนิดก็ไม่ได้เหรอ^^
-
สนุกมากเลย :3123: ไม่ต่อแล้วจริง ๆ หรอค่ะ :monkeysad: :o12:
-
พี่เต้แอบมาแง้มดูตอนไหน...จับมา ลากตัวมาแล้วก็เจี๋ยนซะ
= =" อยากอ่านต่อ มีนจ้ะมีนจ๋า
-
เข้ามาแง้มดู แม้รู้ว่าไม่ต่อ แต่ฉันก็ยังรอ เผื่อมีนจังจะเห็นใจคนรอนะ T^T
-
ไม่ได้เข้ามานานเข้ามาแล้วก็ o22 แต่ไม่เป็นไรค่ะเข้าใจ
แต่ตอนพิเศษขอก่อนได้มั๊ยค๊ะ
Plzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzz :sad4:
-
น่ารักดี...มีนเป็นคนที่โชคดีมากนะ เพราะคนที่ผ่านเข้ามาในชีวิตมีแต่คนดี ๆ ทั้งนั้นเลย แล้วยังเป็นที่รักของคนรอบข้างขนาดนี้~ :กอด1:
-
ตอนพิเศษ ตอนพิเศษ ด่วนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน!!!!!!!!!!!!!!!!
จะรอนะ
-
มีเเต่คนชอบพี่เพ้น เราก็ชอบ :-[ :m20:
มาทีหลังดังกว่าซะงั้น :laugh:
-
:sad4: :sad4: อึมครึมไม่เปลี่ยนแปลงงงงงงง :serius2:
-
จบแล้ว
-
:impress2:เรื่องน่ารักมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
ขอไห้รักกันนานๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆน้าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ o13
-
มีนน่ารัก
-
^^ อ่านได้แค่ไม่กี่ตอนก็หนึบคาจอแล้วคะ
-
:-[ ชอบน้องมีน
:angry2: เกลียดไอ้พี่เต้...เม่งเลวได้อีก.....
:กอด1: คนเขียน และ :pig4: :pig4: นะคะ..สำหรับผลงานดีๆ
:bye2: ปล.กดบวกเป็ดให้แล้วนะคะ
-
ขอตอนพิเศษ สักตอนสองตอนได้หรือเปล่าครับ เหมือนยังค้างๆ อยู่เลย
-
อยาก :z6: :z6:พี่เต้ยังมาก ทำไมอ่ะๆ :o12:
:เฮ้อ:เเต่สุดท้ายก็ดีกันจนได้
:pig4:ประสบการ์ณดีๆค่ะ
-
ชอบมากมายขอบคุณมากนะครับสำหรับเรื่องดีๆ
-
ขอบคุณมากค่ะสำหรับเรื่องราวดีๆๆที่แบ่งปันมาให้อ่าน สนุกมากค่ะ น้องมีนคงน่ารักมากมีแต่คนมาจีบ พี่เต้เลยต้องเหนื่อยหน่อยแหละน้า
เข้าใจความรู้สึกพี่เต้นะ ตอนนี้มีความสุขยังคบกันอยู่ก้ดีใจด้วย น้าอิอิ :L2:
-
ชอบน้องมีน เด็กอะไรแก้มแดง :o8: :o8: :o8: :กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
:กอด1: พี่เต้ พี่มีน ^^"
ขอบคุณสำหรับเรื่องราวดี ๆ นะฮ๊าฟฟฟฟ
-
ขอบคุณมากๆค่ะ :กอด1:
-
สนุกมากๆครับ
-
หู้ยยยย ยังค้างๆ อยู่อ่าาาาาาาาา
-
รอๆๆ ตอนพิเศษ
-
:L2: :L2: :L2: :L2: :L2:
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
ไลค์หน่อย ไลค์จ้า o13 o13
-
ไม่ชอบพี่เต้อ่ะ เหอๆ
-
จบแล้ว....เต้มีน น่ารักมาก
-
เพิ่งเห็น เพิ่งอ่านจบ
ชอบอ่ะ สนุกๆๆ :mew1:
-
ขอบคุณสำหรับเรื่องราวสนุกๆค่ะ
ชอบพี่เพ้นท์ พี่เพ้นท์เลิฟเลิฟ :mew1:
-
:oo1: :mew2: :mew2: :mew2: :mew2:
-
ขอบคุณน้องมีนสำหรับการแบ่งปันเรื่องดีๆนี้
เขียนได้ดี ทำให้เรายิ้ม หัวเราะ ร้องไห้ ไปกับเรื่องนี้
สำหรับคำถามที่ว่าควรให้อภัยเต้มั๊ย เราคิดเหมือนน้องมีนนะ
โอกาสมีให้ ใครๆก็พลาดกันได้ แต่แค่ครั้งเดียว!!!
และเราก็เข้าใจเหตุผลของเต้นะ และก็ดีใจที่ไม่จบด้วยความเศร้า
วันนี้ไม่รู้เป็นไง แต่ก็ขอให้ทั้งคู่รักกันมากๆ ดูแลกันและกันตลอดไปจ้าาาา
กอดมีน กอดเต้ ^▽^
-
:pig4:
-
:pig4: ในที่สุดก็กลับมาคบกัน เคืองเต้นะเลยแอบเทใจให้พี่เพ้นดันเป็นแค่พี่ชาย
-
สนุกดีน่ารักด้วยแต่ไม่ชอบใจเต้ตอนที่แอบไปคบกะเมย์เลย
-
:fire:เป็นเค้านะไม่คืนดีด้วยหรอกอาทิตย์เดียวน้อยไป :m16:อยากใช้ชีวิตปกติพูดมาได้งัยน้องมีนน่าจะหาใหม่ดีกว่า
-
เราว่าเคมีของทั้งคู่เข้ากันมากเลยน้าาา ถ้าพี่เต้ไม่งี่เง่าอีก และเรื่องไม่วิ่งเข้าหามีนอีก ฮ่าๆๆๆๆ :hao7:
ชีวิตมีสีสันเวอร์ๆเลยจ้าาาา รักกันนานๆน้าาาาาาาาาาาา สักสิบปี มาเขียนต่อด้วยน้า เอิ้กๆ :-[
-
อ่านรวดเดียวจบเลยค่ะ สนุกดี เคืองอิพี่เต้อะ แต่ดีใจอย่างน้อยน้องก็ให้โอกาสแล้วกลับมาเหมือนเดิม ขอบคุณนะค่ะที่แต่งนิยายมาให้ได้อ่านกัน รอตอนพิเศษๆๆๆๆ ^^
-
กลับมาอ่านอีกรอบ
มีนกับเต้คงสบายดีทั้งสองคนนะ ^^
-
โอ้ยยย ละลายความร้ากกกก
-
เหตุผลของเต้นี่มันส้นทรีนมากๆค่ะ55555 ทานทดนะมันแย่อะและมีนไม่ควรกลับไปคบ มันก็แค่ข้ออ้างให้ตัวเองนอกกายนอกใจแฟนได้ก็เท่านั้น ยังไงก็แล้วแต่สนุกค่า และก็ชอบค่ะ ถึงจะไม่โอเคกะพระเอกเท่าไหร่