พิมพ์หน้านี้ - รักนี้พิเศษสามเท่า! :: Special Triple (Toys, 18+)

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

Boy's love => Boy's love story => นิยายที่โพสจนจบแล้ว => ข้อความที่เริ่มโดย: ppm ที่ 02-01-2010 16:23:17

หัวข้อ: รักนี้พิเศษสามเท่า! :: Special Triple (Toys, 18+)
เริ่มหัวข้อโดย: ppm ที่ 02-01-2010 16:23:17
ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ

สรุปข้อสำคัญดังนี้



1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด

2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท, หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย, ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้งสร้างความแตกแยก  ชวนวิวาท ของสมาชิกเล้าฯ ในเรื่องการเมือง เชื้อชาติ  เผ่าพันธุ์  ศาสนา และสถาบันต่าง ๆ  รวมถึงการตั้งชื่อเรื่องด้วยคำหยาบ คำไม่สุภาพ  ล่อแหลม และชี้เป้าให้เล้าฯ ถูกเพ่งเล็ง จากทางราชการ

3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่นี่หรือที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อขออนุญาตเจ้าของเรื่องก่อนนะครับ

4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าตัวไม่ยินยอม

5.ขอให้นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียว ถ้าเป็นเรื่องจริงก็ให้บอกว่าเรื่องจริง ถ้าเป็นเรื่องแต่งให้บอกว่าเรื่องแต่ง  ให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตามเพราะมีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว

6. การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย  ทำได้  แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว  โดยสามารถใช้ปุ่ม Insearch qoute  ได้    ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน

7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
      7.1 นิยาย 1 ตอน  จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
      7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
      7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
            - 1 Reply ที่เกินมานั้น โมฯทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ


เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ
การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง

ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ  โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม

กรุณาอ่านเพิ่มเติมที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0
 
หัวข้อ: Re: Special Triple ตอนที่ 1 อัพ 2/1/10
เริ่มหัวข้อโดย: ppm ที่ 02-01-2010 16:23:39
นิยายลองเชิงก่อนละกันค่ะ หลังจากลองแปะเรื่องสั้นไปเรื่องนึง พอดีเราไม่ได้เขียนแนวเรื่องเล่าเหมือนคนอื่น ๆ นิยายเราอาจจะไม่สมจริง และอาจจะเน้นหื่นมากไปนิด ยังไงก็ขอให้อ่านโดยใช้วิจารณญาณละกันค่ะ  คำเตือน: นิยายเรื่องนี้ มีของเล่นผู้ใหญ่ (Sex toys) ทุกตอน และมี SM บ้างประปราย ไม่นิยมแนวนี้ จะไม่อ่านก็ได้นะคะ

ห้ามคัดลอก หรือนำนิยายเรื่องนี้ไปเผยแพร่ที่ใด ๆ จนกว่าจะได้รับอนุญาตจากเราเป็นลายลักษณ์อักษรค่ะ ขอความกรุณาด้วยนะคะ


=============================


นิยายที่ลงไปแล้วในบอร์ดนี้ เผื่อสนใจอยากอ่านเพิ่ม: Absolution cafe (จบ) (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=13610.0), สืบเสน่หา (จบ) (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=27706.0), หรรษาฆาตกรรม (TBC) (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=27792)
เรื่องสั้น (จบแล้วทุกเรื่อง): ทายาทมรณะ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=12350.0), Full moon night (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=14120.0), Give me your hand (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=14381.0), เรื่องอย่างว่าของเซี่ยเอ๋อร์ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=21649.0), เรื่องสั้นนัท-เนยซีรี่ส์ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=20360.0)


=============================


Special Triple

ตอนที่ 1  Love at first sight (on bed)



“โธ่เอ๊ย บ้าที่สุด ไอ้คนไม่มีน้ำอดน้ำทน…ไอ้คนไม่มีน้ำยา!!!” เสียงหวานแสดงอารมณ์หงุดหงิดออกมาอย่างชัดแจ้ง เท้าซัดโครมที่กระป๋องเบียร์เปล่า มันเป็นกระป๋องที่พึ่งจะดื่มไปเมื่อครู่นั่นแหละ ซะกระเด็นไปไกลด้วยความโมโห หิมะแรกแห่งปีค่อยโปรยปรายมาแล้ว เทศกาลคริสต์มาสกำลังมา หลายแห่งในย่านนี้จึงเริ่มมีการเฉลิมฉลอง คู่เดทหลายคู่เดินโอบไหล่จูงมือ ซบแนบอิงแอบกันเป็นที่น่าอิจฉายิ่งนัก

เสียงเพลงแห่งความสุขแว่วมาเบา ๆ ดวงตาคู่งามหันไปมองค้อนคู่รักอีกคู่ ที่ดูจะหวานเกินหน้าเกินตา ทำไมคืนดี ๆ แบบนี้ จะต้องมาเจอเรื่องน่าหงุดหงิดแบบนี้ด้วยนะ

“โอ๊ย” เสียงร้องของใครบางคน ดังขึ้นหลังจากเตะเจ้ากระป๋องนั้นออกไปด้วยบู้ทหนาเต็มแรง ชายหนุ่มไม่แม้แต่จะเหลียวไปมอง นึกสะใจไม่น้อย ที่จะทำให้คู่บางคู่มันเจ็บตัวซะบ้าง

โชคดีกันมากเกินไปแล้ว ซวยบ้างจะได้สมดุลกัน ร่างบอบบางคิด สองเท้าก้าวไวกว่าเดิม ไม่ได้ใส่ใจกับเสียงก่นด่าถึงบรรพบุรุษไล่หลังมาแม้แต่น้อย

ด้วยรูปร่างหน้าตาอย่างเขาน่ะ หาคู่ควงได้ไม่ยากเย็นนักหรอก เพียงแต่หาไอ้แบบที่มันถูกใจนี่สิ ยากยิ่งกว่างมเข็มในมหาสมุทรเสียอีก

ลมหนาวพัดวูบ ร่างบางกระชับเสื้อโค้ทเข้าหาตัว ใต้เสื้อโค้ทมีเพียงเสื้อแขนกุดตัวบางกับกางเกงเข้ารูป จริง ๆ ก็ไม่ได้ตั้งใจจะใส่เพียงเท่านี้ แต่ก็เพราะโมโหคนไม่เอาไหนบางคนต่างหาก จนต้องผละจากมาทั้ง ๆ ที่ยังแต่งตัวไม่รัดกุมพอ

ผมยาวซอยบางระไหล่สีน้ำตาลอ่อนไหวตามลมหนาว ความเย็นที่บาดลึก เย็นเยือกจนหน้ายาวรีได้รูปแทบชาแข็ง ดวงตาสีน้ำตาลเข้มกลับยังคงดูงดงาม แม้มีแววขุ่นมัวของอารมณ์ไม่คงที่ ริมฝีปากบางสีสด เริ่มแดงจัดด้วยความหนาวเม้มแน่นอย่างขัดใจ

“บ้าชะมัด” เขายังคงสบถต่อไป กะอีแค่รสนิยมไม่เหมือนชาวบ้าน ก็ไม่มีใครจะทนพอสนองสิ่งที่เขาต้องการแล้ว ผู้ชายทั้งโลกมันเฮงซวยขนาดนี้เชียวหรือนี่

ยิ่งคิดยิ่งอารมณ์เสีย ความนึกอยากจะประชดเริ่มบังเกิด สองเท้าก้าวไวกว่าเดิม ตรงไปยังช่วงตึกแถวอันคุ้นเคย ร้านที่เคยผ่านตอนไปทำงานอยู่ทุกเมื่อเชื่อวัน แต่ไม่เคยคิดจะแวะเข้าไปร้านนั้นเสียที

ที่สังเกตเห็นจนจำได้ ก็คงเป็นเพราะตัวป้ายหน้าร้านที่แขวนไว้บนระเบียงชั้นสอง ยื่นลงมาด้านล่างให้เห็นเด่นชัด เป็นรูปนางแมวยั่วสวาทนอนอ้าเชิญชวนด้วยท่าทางสุดยั่วยวน ด้านล่างที่มีปลายหางสีดำผูกโบแดงแกว่งไกว ด้วยกลไกด้านหลัง เขียนไว้ด้วยตัวเรืองแสงว่า ‘Cat Ah~ Sextoy shop’

ประตูถูกผลักออกโดยแรง สายตาหลายคู่เพ่งมองมาจากด้านใน มองแล้วก็ชะงักงันกับเรือนร่างที่งดงามนั้น แขนสองข้างท้าวสะเอว ปล่อยชายเสื้อโค้ทระข้อพับแขน เผยไหล่เนียนนุ่มขาวผ่อง ด้วยด้านในไม่หนาวอย่างด้านนอก ท่าทางที่ดูอารมณ์เสียเช่นนี้ ใครก็ไม่กล้ายุ่ง มีเพียงความคิดที่งุนงงว่า คนงามขนาดนี้ ยังจำเป็นต้องซื้อของเล่นสำหรับยามค่ำคืนอีกหรือ

ดวงตาคมคู่หนึ่ง จากบรรดาสายตาหลายคู่ก็มองมาเช่นกัน ในมืออันคล่องแคล่วของเขายังมีกล่องของขวัญชิ้นงามที่บรรจงห่ออย่างดี เป็นสินค้าจากทางร้านที่ลูกค้าจากฝั่งตรงข้ามของเคาท์เตอร์ พึ่งจ่ายด้วยการ์ดทองราคาสูงลิบลิ่ว สั่งโดยลูกค้าระดับไฮโซ ที่คุ้นเคยกันดีจนเป็นขาประจำ ให้ห่อใส่กล่องเป็นของขวัญคนรัก

มือนั้นละจากกล่องของขวัญ ส่งให้ผู้ช่วยจัดการต่ออย่างรวดเร็ว ของที่ขายได้นั้นก็แพงอยู่หรอก แต่ตอนนี้ ความสนใจของเขาอยู่ที่ผู้มาใหม่เสียแล้ว

“มีอะไรเด็ด ๆ เอามาดูให้หมด” เสียงที่สั่งดูเกรี้ยวกราดดุจราชินีที่เจอทาสไม่ได้ดั่งใจ

“ร้าน Cat Ah~ ยินดีต้อนรับครับ” ร่างสูงของเขาก้าวเข้ามารับหน้า โค้งตัวให้อย่างนุ่มนวลด้วยท่าดูสง่า ขยับมือเล็กน้อยส่งสัญญาณไปที่พนักงานขายอีกคน ซึ่งตอนนี้กำลังรีบกุลีกุจอขนสินค้าหลายชิ้นในตู้โชว์ขึ้นมาวางด้านบนอย่าง เข้าใจโดยไม่ต้องสั่ง ชายหนุ่มพยักหน้าให้ลูกน้องแล้วยิ้มแย้มอย่างผู้ชำนาญการ

“คุณลูกค้าต้องการแบบไหนเป็นพิเศษมั้ยครับ”

“เอาแบบที่ทำแล้วถึงใจ ไม่ล่มปากอ่าว แล้วก็…ไม่หมดแรงกลางคันไร้น้ำยา!” น้ำเสียงนั้นยังประชดไม่เลิก

ใบหน้าคมสันยิ้มรับอย่างใจเย็น มือหยิบสินค้าขึ้นมาตัวหนึ่ง พลางพูดด้วยน้ำเสียงน่าฟังว่า “งั้นผมขอแนะนำชิ้นนี้ครับ ทนทาน ใช้ได้นาน ไม่กินไฟ รับประกันได้ไม่หมดแรงกลางคัน แรงสั่นสะเทือนปรับระดับได้ และมีหลายจังหวะ ถ้าคุณต้องการ ไม่ว่าจะสนุกด้วยตัวเอง หรือจะให้ใครทำให้ รับรองผ่านค่ำคืนไปได้อย่างมีความสุขแน่ครับ”

“งั้นชั้นซื้อ” ลูกค้าหนุ่มตอบรับทันควัน สายตาจับจ้องเจ้าอุปกรณ์อย่างว่า ที่ใช้สำหรับฝ่ายรับที่เป็นชายเท่านั้น แน่ล่ะ ถึงไม่เคยใช้ เขาก็รู้ว่ามันมีเพื่อการนี้

คิ้วเรียวสีเดียวกับผมนุ่มขมวดเล็กน้อย “นายรู้ได้ยังไง ว่าชั้นเป็นเกย์”

“พวกเดียวกัน ย่อมมองกันออกครับ” เขาตอบเรียบ ๆ ง่ายและชัดเจน โดยไม่คิดจะปิดบัง ใบหน้าคมสันนั้น เจาะตุ้มหูด้านซ้าย เสื้อผ้าหน้าตาเรียบกริบ เหมือนหนุ่มเจ้าสำอางที่ดูดี

“งั้นเหรอ ดี…” อารมณ์ดีขึ้นนิดหน่อย ที่สบตากับคนที่เข้าใจ “ชั้นเอาอันนี้แหละ …อ้อ มีปากกามั้ย ช่วยเขียนไว้ทีว่า มาซาคุง” นิ้วเรียวชี้ที่ข้างกล่อง ให้เขียนลงไป

“ครับ”

“แล้วมีอะไรจะเสนออีก” ลูกค้าหนุ่มถามต่อ เริ่มสนใจมากขึ้นอีกเล็กน้อย

“อันนี้ก็ไม่เลวนะครับ ช่วยกระตุ้นด้านหน้าได้ดีกว่าคนรักเสียอีก นุ่มนวล แล้วก็อ่อนโยนมากด้วยครับ”

“อืม เอาอันนี้ด้วย เขียนว่า ฮิโระคุง”

แนะนำกันอยู่นาน จนได้มาหลายชิ้น ซึ่งทุกชิ้น ก็มีชื่อเขียนติดไว้ข้างกล่อง ชายหนุ่มเจ้าของร้านทำตามอย่างว่าง่าย ไม่ได้ทำท่าสงสัย หรือซักถามแต่อย่างใด ใบหน้าลูกค้าใหม่ซิง ๆ เริ่มมีรอยยิ้ม

“เอาหมดนี่เลย ใส่กล่องไม่ต้องห่อ ชั้นจะใช้เลย ขี้เกียจแกะ” เขาสั่งต่อไป เสียงที่ไม่เบานัก บอกได้ถึงความมั่นใจในตัวเองจนไม่สนใจที่ใครจะคิดหรือนินทาอะไร

จนทุกอย่างเรียบร้อย ก็ได้กระเป๋าใบโตสีทึบ เป็นนโยบายร้านที่จะไม่ให้ลูกค้าอาย เวลาหิ้วกลับบ้าน สินค้าทุกอย่างจึงอยู่ในกล่องที่ไม่เตะตา หากดูเรียบหรูและสวยงาม จนยากจะคิดคาดเดาได้ ว่ามีอะไรอยู่ในนั้น

“ครบทุกอย่างแล้วครับ ขอบคุณที่ใช้บริการ อันนี้เป็นนามบัตรของร้านเรา เรียกได้ทุกเมื่อ ร้านเรามีบริการเดลิเวอรี่” เจ้าของร้านหนุ่มพูดต่ออย่างคล่องแคล่ว

ร่างบางอมยิ้ม ตอนนี้เหมือนจะอารมณ์ดีแล้ว อาจจะเพราะคนตรงหน้า ให้ความรู้สึกที่ต่างออกไป…ต่างไปจากทุกคนที่เคยคบ เคยใกล้ชิด

“ถ้าชั้นสั่งแบบส่งถึงบ้าน มีบริการใช่มั้ย”

“แน่นอนครับ” เสียงนุ่มตอบกลับอย่างมั่นใจ

“โอเค งั้นเอาไปส่ง…ตามชั้นมาสิ” เขาว่าพลางหันหลังก้าวออกไป โดยไม่คิดจะดูเลยว่าอีกฝ่ายจะตามไปหรือไม่

ชายหนุ่มสบตากับผู้ช่วยแว่บหนึ่ง ด้วยสัญญาณให้ดูแลต่อ ซึ่งเป็นที่เข้าใจกันดี ก่อนจะหยิบถุงใบโตนั้น ก้าวเดินตามร่างบอบบางนั้นไปอย่างไม่อิดออด ทิ้งให้ลูกค้าหลายคน ยืนมองอย่างสงสัย

และนั่นก็เป็นการพบกันครั้งแรก ของเขาทั้งสอง...

……………………………

อพาร์ตเมนต์หลังเล็ก ห้องไม่ใหญ่โตนัก กลับเป็นที่พำนักของหนุ่มน้อยราชินีได้อย่างเหลือเชื่อ ทั้ง ๆ ที่ท่วงท่าของเขา ราวคุ้นเคยกับการอยู่ในปราสาทราชวังเสียมากกว่า ห้องที่ดูทั้งมืดและเงียบสนิท สร้างบรรยากาศเหงา ๆ ชอบกล ยามเปิดเข้ามา เริ่มเข้าใจคนด้านข้างอีกเล็กน้อย ว่าทำไมถึงชักชวนตนมา แม้จะใช้วิธีการที่แปลกอยู่สักหน่อย

พอไฟเปิด ชายหนุ่มผู้ตามมาก็อดประหลาดใจไม่ได้ ที่ห้องนั้นดูรกกว่าที่คิดเสียอีก ข้าวของหลายอย่างกองสุมรวมกัน เพราะเจ้าตัวโยน ๆ ไว้ โดยไม่คิดจะจัดหรือเก็บแต่อย่างใด

หากร่างบอบบางกลับก้าวเข้าไปโดยไม่ใส่ใจว่าแขกของตนจะคิดยังไง นอกจากสั่งต่อเรียบ ๆ “วางของไว้บนโต๊ะนั่นก็ได้ ชั้นจะไปอาบน้ำก่อน” แล้วเดินเข้าห้องน้ำไปทั้งอย่างนั้น

ทิ้งให้อีกฝ่ายยืนมองเจ้าโต๊ะตัวที่ว่า ซึ่งก็รกไม่ต่างกัน กระทั่งหาที่วางของยังไม่ได้ ชายหนุ่มเจ้าของร้านขายของเล่นตัดสินใจวางถุงสินค้าจากร้านตนเองไว้ข้างโต๊ะ พร้อมกับเริ่มหยิบจับจัดของวางให้เข้าที่เข้าทางของมัน เขาชอบทำงานพวกนี้อยู่แล้ว ไม่ว่าจะที่บ้าน หรือในร้าน การตกแต่งทั้งหมด ล้วนเป็นฝีมือของเขา

เสียงฝักบัวจากในห้องน้ำ ทำให้ชายหนุ่มยักไหล่น้อย ๆ แล้วลงมือจัดห้องต่อไป

ในห้องน้ำกว้าง สายน้ำที่ไหลผ่านร่างได้รูปเย็นไม่เบา เขาชอบให้น้ำเย็นผ่านร่างนาน ๆ แม้ว่าอากาศภายนอกจะเหน็บหนาว มันทำให้ตื่นตัวกว่าที่เคย แล้วก็ช่วยทำให้ใจเย็นลงตามความเย็นของน้ำด้วย รู้ดีว่าอารมณ์แปรปรวนของตนเอง มันยากที่จะแก้ไขได้ และเขาก็ตัดสินใจที่จะไม่แก้ไขมัน

ใจเริ่มเย็นลงแม้ร่างกายจะร้อนรุ่ม ใช่…มันเป็นเพราะคนที่เดินตามหลังมาเงียบ ๆ ไม่พูดไม่จา หากบอกอะไรก็ทำตามคนนั้น คน ๆ นั้น …จากประสบการณ์แล้ว ไม่ธรรมดาเอาเสียเลย

ถ้ายังอยู่ จะยอมให้สักครั้งก็ได้

ริมฝีปากบางอมยิ้ม อารมณ์หงุดหงิดดีขึ้นเยอะแล้วในตอนนี้ มือเรียวลูบไล้ร่างช้า ๆ รู้สึกได้ว่าร่างกายกำลังต้องการจนแทบเก็บกักไว้ไม่ไหว

ต้องการจริง ๆ ซะแล้วสิ… มือละไปหมุนฝักบัวปิด ก่อนจะเดินไปที่ประตูทั้งอย่างนั้น

ประตูห้องน้ำเปิดออก ชายหนุ่มเจ้าของห้องปรายตามองสภาพที่อยู่ตนเองซึ่งดูสะอาดเอี่ยมเหลือเชื่อ ในเวลาไม่นานนัก แผ่นหลังกว้างในชุดสูทพนักงานเนี้ยบ ยังคงจัดนู่นวางนี่อย่างคล่องแคล่ว ร่างบอบบางมีความพอใจในสีหน้า หากไม่ได้พูดอะไร นอกจากถามไปเรียบ ๆ ว่า

“คุณไม่ต้องเฝ้าร้านแล้วรึ”

เจ้าของร้านหนุ่มหันกลับไปมอง แล้วยิ้มให้ “ผมให้ผู้ช่วยดูแลแล้วครับ” เขาตอบง่าย ๆ ไม่ได้แสดงอาการตื่นเต้นตกใจแต่อย่างใด ที่อยู่ ๆ ก็เห็นร่างเปลือยเปล่าของอีกฝ่าย เพราะเจ้าตัวไม่คิดจะปกปิดกระทั่งเอาผ้าขนหนูพันตัว

“ว่างสินะ ถ้างั้น เข้ามาสิ อ้อ เอาโคคุงมาด้วยนะ เห็นโฆษณาดีขนาดนั้น ต้องลองใช้สักหน่อย คุณคงสาธิตได้สิ ใช่มั้ย?” เสียงหวานพูดต่อ

“ได้สิครับ สำหรับตัวนี้ กันน้ำด้วย เหมาะสำหรับการใช้ในอ่างเป็นที่สุด” ชายหนุ่มตอบรับโดยอัตโนมัติด้วยความชำนาญโดยอาชีพ ก่อนจะก้าวตามเข้าไปในห้องน้ำ ในมือมีกล่องที่เขียนไว้ด้านข้างว่าโคคุง นึกขำในใจที่อีกฝ่ายจำมันได้ดี ทั้งชื่อที่ตั้งสด ๆ ร้อน ๆ และวิธีการใช้งาน

โคคุงเป็นของที่พึ่งจะซื้อเมื่อครู่ เป็นของเล่นรูปรีคล้ายไข่ มีสายโยงยาวถึงสวิทช์เปิดปิดได้ เร่งระดับความเร็วได้ด้วย ซึ่งตัวเขาเองที่โฆษณามันดิบดี ว่าสามารถใช้เล่นสนุกได้แม้กระทั่งใต้ผิวน้ำ

“ดี งั้นก็เข้ามาเลย ชุดน่ะ ถอดไว้ข้างนอกได้ จะได้ไม่เปียก”
หัวข้อ: Re: Special Triple ตอนที่ 1 อัพ 2/1/10
เริ่มหัวข้อโดย: ppm ที่ 02-01-2010 16:24:38
ร่างสูงก้าวเข้ามาอย่างเปลือย ๆ ตามที่บอก ไม่มีอิดออดแต่อย่างใด ดวงตาคมวาวจ้องไปยังผิวขาวนวลของคนในห้องน้ำโดยไม่ปิดบัง ผิวอ่อนนุ่มราวผิวเด็กยังคงมีหยดน้ำเกาะพราว ผมสีน้ำตาลเข้มขึ้นยามเปียก ลู่แนบหน้าใส ดูมีเสน่ห์เย้ายวนชวนให้หลงใหลเสียจริง ทั้งสายตาคู่นั้น ยังคงส่งสัญญาณเชิญชวน ขาเรียวยาวไขว้ไขว่ห้างทั้งที่ยังเปลือย ร่างนั้นนั่งอย่างสบายอารมณ์ที่ขอบอ่างโดยไม่คิดจะปกปิดสิ่งใด มือสวยแกว่งไกวเบา ๆ ใต้ผิวน้ำเล่น ซึ่งตอนนี้ได้ระดับราวครึ่งอ่างแล้ว คงเปิดไว้ตอนเริ่มเข้ามานั่นเอง

ห้องน้ำที่ใหญ่และดูดีกว่าทุกส่วนในบ้าน แสดงให้เห็นได้ชัดว่าเจ้าตัวคงชื่นชอบที่จะอาบน้ำเป็นพิเศษ ห้องกระจกเล็ก ๆ ที่มุมห้องน้ำด้านหนึ่งเป็นฝักบัวแบบยืนอาบพอดีตัว กะคะเนว่าเข้าได้สองคนแบบแนบชิดกำลังดี ซึ่งส่วนนี้แยกต่างหากจากตัวอ่าง กระจกใสเลยทีเดียว พื้นที่เปียกนองภายใน เล่นเอาเผลอจินตนาการการอาบน้ำ เสียงสายน้ำกระทบร่างเมื่อครู่ได้โดยง่ายดาย

อ่างน้ำขนาดย่อมจัดวางชิดฝาอีกด้าน เนื้อที่นั้นมีจำกัด แต่การออกแบบที่ดี ทำให้ห้องดูไม่อึดอัดนัก ตัวอ่างรูปสามเหลี่ยมขอบนอกโค้ง จัดเข้ามุมเพื่อประหยัดพื้นที่และแยกประโยชน์ใช้สอย ผนังสองด้านที่เข้ามุมของตัวอ่าง ติดกระจกบานใหญ่สะท้อนภาพภายในให้ดูกว้างขึ้น…กว้าง และเห็นทุกซอกทุกมุม อดจะคิดลึกไม่ได้จริง ๆ ว่าอีกฝ่ายคงเคยแช่ไปพลาง สนุกกับร่างกายตัวเองไปพลาง ด้วยการจ้องมองเรือนร่างงดงามของตนเองนี้ผ่านบานกระจก

รสนิยมสุดยอดจริง ๆ …

“คุณคงทนกับน้ำเย็นได้ใช่มั้ย บังเอิญผมไม่ชอบอาบน้ำอุ่น” เจ้าของห้องพูดง่าย ๆ ไม่ปล่อยโอกาสให้อีกฝ่ายปฏิเสธ แต่แน่ล่ะว่า ปกติแล้ว ก็ไม่มีใครเคยปฏิเสธเขาได้อยู่แล้ว

ลักษณะซ่อนรูปของแขกผู้รับเชิญมาแบบไม่ได้ตั้งใจ ทำให้ใจลึก ๆ อดสั่นไหวไม่ได้ แต่ด้วยมาดราชินีมั่น จึงไม่มีการแสดงอาการตื่นเต้นออกไป นอกจากสีหน้ายิ้มแย้มจาง ๆ อย่างพึงใจเท่านั้น

“ไม่เป็นไรหรอกครับ น้ำเย็นแค่ไหน ผมก็ทำให้คุณอุ่นได้” คำตอบนั้นเรียกรอยยิ้มให้ริมฝีปากบางได้ชะงัดนัก

“ดี เข้ามาสิ ตอนนี้ชั้นหนาวมากเลย” ปลายลิ้นสีชมพูอ่อนเลียริมฝีปากสีแดงสดอย่างกระหาย นานแค่ไหนแล้วที่เขาไม่ได้รับการเติมเต็มอย่างเต็มที่ หวังว่าครั้งนี้ คงจะดีกว่าทุกครั้ง และดีกว่าคนรักเฮงซวยไร้น้ำยาคนล่าสุดของเขา

มือที่เอื้อมออกไปถูกตอบรับราวกับอัศวินช่วยพยุงตัวเจ้าหญิง ก่อนจะดึงเบา ๆ ร่างบางก็พลิกมาอยู่ในอ้อมกอดแล้ว

ไม่ต้องรอให้บอกกล่าวสิ่งใด ริมฝีปากนุ่มก็ซุกไซร้ซอกคอขาว และเล็มปลายหู ซอกซอนเข้าด้านในจนจั๊กจี้วาบหวาม มือรั้งร่างนั้นค่อยขยับก้าวลงอ่าง โดยที่ยังคงไม่หยุดสำรวจเรือนร่างอันหอมหวานทั้ง ๆ ที่ยังยืนอยู่ในนั้น

“วิธีการใช้งาน” เขาเริ่มพูดต่อ หยิบโคคุงขึ้นมา พลางรั้งร่างบางให้พิงแนบหน้าท้องที่มีกล้ามเรียบสวยของตน แล้วยกมันขึ้นมาในระดับสายตาของอีกฝ่าย ทำให้เห็นอุปกรณ์นั้นชัดเจน เสียงนุ่มบรรยายต่อไปราวกับเซลล์ขายของ ซึ่งจะว่าไป เขาก็เป็นคนขายอยู่แล้ว

“เจ้านี่จะสั่นได้ตามระดับที่ปรับ แม้จะอยู่ใต้น้ำ”

“อืม คุณบอกแล้ว ตอนอยู่ในร้านไง” เสียงหวานติง ออกจะหงุดหงิดเพิ่มเล็กน้อย ที่ไม่ลงมือเสียที

“คุณอยากให้ผมสาธิตไม่ใช่เหรอครับ” เจ้าของร้านหนุ่มย้อน

“ใช่… แต่ทดลองกับของจริง ย่อมเข้าใจได้ง่ายกว่าไม่ใช่หรือ”

มือแข็งแรงรวบแขนอีกฝ่ายให้ทาบทับบานกระจก “ดูสิครับ ผมจะทำให้คุณดู…อย่างละเอียดเลย” เขากระซิบที่ข้างหู ดูดดึงติ่งหูนุ่มเบา ๆ ดวงตาสีน้ำตาลเข้มจ้องมองภาพสะท้อนของตนเองราวต้องมนต์ คำพูดของคนผู้นี้ไม่ใช่คำสั่ง แต่เป็นการชี้นำอย่างนุ่มนวล ต่างจากราชินีเช่นเขาโดยสิ้นเชิง

หากมันกลับชักนำให้เขายินยอมทำตามโดยง่าย…

“อือ…” เสียงใสครางต่ำ รู้สึกจั๊กจี้เล็กน้อย เมื่อเจ้าลูกกลมที่สั่นไหวนั้นแตะที่แก่นกายซึ่งเริ่มตื่นตัว มันเริ่มรู้สึกตั้งแต่ก่อนหน้านี้แล้ว จึงไม่ยากนักที่จะรับสัมผัสกับมันมากยิ่งขึ้น

“อื้อ…” ร่างบางกระตุก เมื่อมือแกร่งขยับเคลื่อนย้ายการสั่นสะเทือนไปมา แตะหยอกส่วนโคน ไล้ไปส่วนปลาย ผิวส่วนที่อ่อนไหว ง่ายแก่การกระตุ้นยิ่งนัก แค่แตะเพียงเบา ๆ ร่างกายก็เผลอเกร็งแน่น หากมือนั้นมิได้หยุดเพียงเท่านั้น มันวนไปรอบ ๆ ขยับซ้ำแล้วซ้ำอีก ขึ้นลงช้า ๆ เน้นย้ำสุดปลายปริ่มน้ำใกล้หยาดหยด ร่างที่สั่นสะท้านถูกปลอบประโลมด้วยจุมพิตทั้งซอกคอและแผ่นหลัง

สายยาวของตัวของเล่นถูกพันรอบโคนอย่างจงใจ ดึงรั้งหยอกเย้าเบา ๆ แกมหยุดยั้งการปลดปล่อย ยิ่งขยับยิ่งรัดเสียดสี ไม่ต่างจากเชือก เสียง “อ๊า…” ดังเป็นระยะ ตามระดับการเปลี่ยนความแรงด้วยรีโมท

“อือ…อะ….” มือนั้นไล้จากส่วนหน้ามาด้านหลัง วนซ้ำรอบจุดอ่อนไหว เจลเย็นบีบตามลงไป หวนนึกได้ว่าไม่ได้สั่งตัวนี้มาด้วย แต่เจ้าของร้านหนุ่มกลับเตรียมพร้อมกว่าที่คิด

ปลายนิ้ววนหนักนวดขยายช่องคับแคบอย่างชำนาญ ขยับเข้าออกสลับใช้อุปกรณ์สั่นกระตุ้น ส่งผลให้เรียวขาอ้าออกอัตโนมัติ สะโพกงามยกสูง มือเกร็งแน่นทาบทับบานกระจกใส ไม่อาจละสายตาตนเองจากภาพความเร่าร้อนนี้ได้เลย

เมื่อช่องทางขยับขยายได้พอสมควรแล้ว วัตถุกลมมนขนาดเล็กนั้นจึงถูกดันด้วยปลายนิ้วเข้าไปแทนที่ อย่างช้า ๆ จวบจนหายเข้าไปภายใน เสียงกรีดร้องเบา ๆ ด้วยความตกใจ แต่มือข้างนั้นกลับไม่หยุด ยังคงสอดแทรกรุกคืบเข้าทางคับอย่างต่อเนื่อง

ช่องทางร้อนผ่าวบีบรัดปั่นป่วนขยับตามสิ่งรุกราน ยิ่งเข้าลึกยิ่งสั่นสะท้าน ไม่เป็นตัวของตัวเอง แค่จะยืนพิงทาบหากระจกเป็นที่พึ่ง ก็คล้ายจะเข่าอ่อนไร้เรี่ยวแรง

“อื้อ…มัน…ข้างใน…” เสียงร่างบางร่ำร้อง น้ำตารื้นด้วยเสียวกระสันต์แทบหมดแรง แขนกว้างรั้งร่างไม่ให้ล้ม ก่อนจะรวบตัวจากด้านให้นั่งลงในน้ำอย่างช้า ๆ มือลูบผ่อนคลายความเกร็งแน่น ปลายลิ้นแตะรุกหยุดเสียงร้องด้วยจุมพิตหนักหน่วง ดึงความสนใจหักเหจากการล่วงล้ำ

แต่ได้แค่ครู่เดียวเมื่อมืออีกข้างเร่งความแรงของการสั่นจากรีโมทกันน้ำใน มือ ร่างบางกระตุกเฮือก ภายในที่สั่นไหว ยิ่งทำให้สะท้านทั่วร่าง หากยังไม่ทันร่ำร้อง ก็รู้สึกได้ถึงการเสียดสีตื่นตัวจากทางด้านหลัง ทั้ง ๆ ที่ยังมิได้ทันปลุกเร้า ภาพและเสียง รวมถึงเรือนร่างนวลเนียนนุ่มนวล กลับทำให้รู้สึกได้อย่างง่ายดาย

“ฮะ…ฮ้า…” เสียงร้องดังจากความพยายามดิ้นรน ริมฝีปากของทั้งคู่ละจากกัน แต่ปลายลิ้นซุกซนยังคงซอกซอน รอบคอ ไหปลาร้า ไล่ไปยังเนินไหล่เรียบลื่น

บั้นท้ายแน่นกระชับเสียดสีบดเบียดซ้ำ สะโพกบางแอ่นรับเรียกร้องตอบ ร่างกายต้องการ...ต้องการมากกว่าเดิมอีกหลายเท่า ฟีโรโมนจากกลิ่นกายร่างแกร่งยามแนบชิด กระตุ้นให้สติหลุดลอย ราชินีหนุ่มยกตัวพลิกหันหน้าเข้าหาในอ่างน้ำ เกี่ยวรัดแขนไว้กับคอชายหนุ่ม พลางกดสะโพกหยั่งเชิงหยอกเย้าส่วนตื่นตัวของอีกฝ่าย เชิญชวนอย่างเห็นได้ชัด

ยอดอกชมพูอ่อนเต่งตึงเย้ายวนตรงหน้า ทำให้ร่างแกร่งไม่รีรอที่จะลิ้มชิมรสมัน ยามดูดดึงขบกัดแผ่วเบา เรียกเสียงหวานได้ชะงัดนัก สะโพกกดต่ำเรียกหายังคงเสียดสีแก่นกายจนเสียววาบ มือแข็งแรงรวบสะโพกอีกฝ่ายให้ตรงจุด ขยับส่วนปลายเร่งเร้าตอบรับให้ร่างบางกดตัวลงต่ำเชิงชักนำให้ทำตาม

สะโพกบางขยับตัวลงตามมือมั่งคงนั้น โน้มรับลงช้า ๆ ด้วยขนาดที่ใหญ่กว่ามาตรฐานทั่วไป ทำให้ต้องค่อย ๆ ทำโดยไม่กล้าผลีผลามรุก ริมฝีปากนุ่มถูกปลอบโยนอีกครั้ง ก่อนมือคู่นั้นจะช่วยจับกดลง

"อื้อ!" ส่วนที่รับเข้ามาเริ่มคับแน่นจนผวาเฮือก แต่มือมั่นคงจากคนด้านล่างกลับรวบตัวไว้ไม่ยอมให้ลุก ร่างบอบบางเริ่มดิ้นรน ริมฝีปากอุ่นจูบซ้ำเชิงปลอบประโลม ดึงความสนใจไปจากความอึดอัดตรงหน้า ลิ้นนั้นช่างชำนาญนัก เพียงตวัดไล้สลับเกาะเกี่ยวรุกคืบสำรวจไปทั่วภายใน คนถูกจูบนั้นก็แทบอ่อนระทวย

เสียงครางมิได้ลดลงเลย เมื่อริมฝีปากผละออก แรงต่อต้านจะลดลงแล้ว หากชายหนุ่มหาได้เว้นช่วงไม่ มือมั่นคงที่เกาะกุมรีโมทไว้เลื่อนเพิ่มระดับสั่นขึ้นช้า ๆ ร่างบนตักเกร็งแน่นเป็นพัก ๆ แม้จะถูกการเล้าโลมอันแสนหวานชักนำให้ผ่อนคลาย แต่เจ้าของเล่นแสนซนภายในร่างกาย ไม่ยอมให้เป็นเช่นนั้น

ช่องทางคับแคบบีบรัดรุนแรง ตามแรงสั่นสะเทือนปลุกเร้า ด้วยความไม่เคยชิน ชายหนุ่มด้านล่างนิ่วหน้า ขยับลดระดับการสั่นลง เปลี่ยนเป็นสวนสะโพกเข้าออกเนิบช้า ช่วยปรับระดับความคุ้นเคยให้แทนที่ หนุ่มน้อยราชินีกอดแนบรอบคอหนา ริมฝีปากสดร่ำร้องเสียงกระเส่า แรงกระแทกมิได้หยุดผ่อนแทบชักนำสติหลุดลอย

ร่างกายผ่อนคลายลงบ้างแล้ว เมื่อเริ่มปรับตัวได้ ช่างเป็นการเข้ากันที่แสนวิเศษ ชายหนุ่มอดคิดรำพึงพอใจมิได้ เขาไม่เคยเจอใครที่ทำได้ขนาดนี้เลย

"อา...เข้ามาอีก...อื้อ..." เสียงหวานชักนำต่อ คนด้านล่างไม่รีรอที่จะทำตาม สะโพกสวยขยับรับแรงสวนเข้า ผนังบอบบางเสียดสีจนวูบวาบ สร้างความเร้าใจสุดจะต้านทานไหว

"อ๊า!!" มือนั้นขยับปรับระดับสั่นอีกแล้ว ภายในที่คับแคบยามถูกสิ่งแปลกปลอมสั่นกระตุ้น ยิ่งเสียวสะท้านกว่าเดิม ไหนจะของคนตรงหน้า ที่ยังคงสำรวจทางดุดัน รุกคืบไม่ถอย ความปรารถนาของกันและกันยากจะบรรเทาโดยง่าย

กิจกรรมดำเนินไปเนิ่นนาน หลายครั้งหลายคราที่ถึงจุด จวบจนรู้สึกได้ว่าแม้ภายในจะร้อนรุ่ม ร่างกายเปียกชื้นกลับเริ่มเย็นจากสายน้ำที่ค่อนข้างจะเย็นจัด ถ้านานกว่านี้ อาจจะทำให้ไม่สบายได้ ชายหนุ่มด้านล่างเห็นดังนั้นจึงเร่งเร้ารุกไล่ให้ไปถึงจุดไวกว่าเดิม จนทั้งคู่ได้สุขสมอีกครั้ง

ราชินีหอบเบา ๆ อย่างเหนื่อยอ่อน หากไม่ยินยอมเลิกราโดยง่าย อีกฝ่ายเห็นดังนั้นจึงก้มแนบริมฝึปากลงข้างหู กระซิบคำสองสามคำ หนุ่มน้อยค้อนขวับเชิงเขินอาย แต่มิได้ขัดขืน ร่างแกร่งเบื้องล่างค่อยขยับช้อนตัวอีกฝ่ายให้ลุกขึ้น บรรจงล้างทำความสะอาดคราบหลงเหลือภายในด้วยปลายนิ้วอย่างอ่อนโยน ก่อนจะอุ้มเจ้าหญิงของเขาขึ้น หุ้มด้วยผ้าเช็ดตัวผืนใหญ่ แล้วพาก้าวออกจากห้องน้ำมา

มือเรียวยาวโอบรอบคอ แนบหน้าที่ข้างแก้ม เสียงแผ่วเบาพึมพำเร่งเร้าไม่ยอมให้อีกฝ่ายมัวชักช้าแม้เสี้ยววินาที ชายหนุ่มลอบยิ้ม พยักหน้าตามใจ ร่างแข็งแรงก้าวรวดเร็ว พาร่างเบาหวิวประคองวางลงบนเตียง เริ่มต้นเพลงรักรอบสองตามคำขอให้ต่อเนื่อง ไม่มีเว้นช่วงให้ขัดใจบัญชาราชินี บทรักอ่อนหวานรัญจวนใจบรรเลงไปจวบจนฟ้าสาง ทั้งคู่จึงได้ผล็อยหลับอย่างอ่อนแรงไปบนเตียงนุ่มนั้น

สายแล้วในยามนี้ เมื่อรู้สึกถึงจุมพิตอันอ่อนโยนปลุกให้ตื่น กลิ่นอาหารหอมกรุ่นแตะจมูก ยิ่งชักชวนคนอ่อนเพลียให้ลืมตาด้วยความหิว ภาพที่เห็นเป็นชายหนุ่มร่างสูง ที่โน้มตัวลงมาจูบปลุกเขา

งุนงงอยู่ครู่หนึ่งกับคนเบื้องหน้า แล้วจึงจำได้ ว่าไปชวนมาจากร้านขายของเล่นนั่นเอง

"อาหารพร้อมแล้วครับ" เขาพูดเสียงนุ่ม ร่างกายแข็งแรงอยู่ในชุดเก่าเรียบร้อย มีเพียงราชินีหนุ่ม ที่ยังคงเปลือยกายอยู่ใต้ผ้านวมผืนโต ผ้าห่มที่คงเป็นอีกฝ่ายห่มคลุมตัวไว้ให้ เพราะโดยปกติแล้ว เขาไม่เคยใส่ใจจะปกปิดร่างกายตัวเองเท่าไหร่นักหรอก ด้วยอยู่เพียงลำพัง และไม่เคยชวนใครมาค้างอ้างแรมด้วย ปกติก็นอนทั้งเปลือยอยู่แล้ว

ครั้งนี้ก็นับว่าแปลกนัก ที่เขาชวนคนผู้นี้มาบ้าน นับว่าเป็นครั้งแรกเลยทีเดียว กับบทรักกับแฟนคนอื่น ๆ ที่มักจะจบแค่ในโรงแรมกับบ้านพักของอีกฝ่ายเท่านั้น

กันห้องพักส่วนตัวไว้ราวกับอาณาเขตศักดิ์สิทธิ์ ที่ผู้อื่นไม่ได้รับอนุญาตให้เยี่ยมกราย

ยกเว้นในครั้งนี้...

"อืม" เขารับคำเบา ๆ ก่อนจะชันตัวขึ้นจากเตียง สะโพกปวดแปลบเล็กน้อยจนนิ่วหน้า ราตรีที่ผ่านพ้นคงจะใช้งานหนักเกินไป หากทุกอย่างก็ทำให้เขาพึงพอใจเป็นที่สุด บอกได้เลยว่าคน ๆ นี้ ไม่ธรรมดาจริง ๆ

ริมฝีปากบางแย้มยิ้มขบขัน เมื่อนึกขึ้นได้ถึงเรื่องสำคัญ ซึ่งไม่น่าจะลืม

"ผมชื่อคานาเมะ...คัทสึรางิ คานาเมะ"

ร่างสูงยิ้มให้อ่อนโยน อดขำไม่ได้เช่นกัน นึกแปลกใจไม่น้อย ที่คนช่างพิธีการอย่างเขา ก็ยังลืมเลือนการแนะนำตัวเสียได้ เสน่ห์ของอีกฝ่ายฉุดรั้งเขาจนไม่สนใจอะไร กระทั่งการทำความรู้จักกันขั้นพื้นฐาน อาจจะเพราะอะไรบางอย่างที่สามารถจูนถึงกันได้อย่างประหลาด จวบจนเกิดความสัมพันธ์แน่นแฟ้นกว่าที่คิดเพียงชั่วข้ามคืน

"ยินดีที่ได้รู้จักครับ ผม อิทสึกิ ...โคอิสุมิ อิทสึกิ"

"อิทจังสินะ" เสียงใสพูดต่อ ดวงตากลมโตจ้องมองจริงจัง

"ยินดีที่ได้รู้จัก อิทจัง เรามาเป็นแฟนกันมั้ย?"

และแล้ว ความสัมพันธ์ของเขาทั้งสอง ก็เริ่มต้นด้วยประการฉะนี้เอง...


- จบตอนที่ 1 -
หัวข้อ: Re: Special Triple ตอนที่ 1 Love at first sight (on bed) อัพ 2/1/10
เริ่มหัวข้อโดย: THIP ที่ 02-01-2010 21:13:10
 :haun4: :haun4: :haun4:

ปล. ยินดีต้อนรับสู่เล้าเป็ดอีกครั้งค่ะ  :3123:
หัวข้อ: Re: Special Triple ตอนที่ 1 Love at first sight (on bed) อัพ 2/1/10
เริ่มหัวข้อโดย: sky-cafe ที่ 02-01-2010 21:32:23
omg this is soooo.... :haun4:

can't wait for the next chapter XD
หัวข้อ: Special Triple ตอนที่ 2 Part 1 อัพ 4/1/10
เริ่มหัวข้อโดย: ppm ที่ 04-01-2010 15:29:20
Special Triple

ตอนที่ 2 Together



“อา…ลึกอีกนิด” เสียงหวานครวญครางบนเตียงนุ่ม แขนแข็งแรงจับโคนขาเรียวพับขึ้นด้านบน เผยให้บั้นท้ายขาวนวลเรียบลื่นน่าสัมผัส ร่างกำยำสำรวจช่องทางคับแคบด้วยปลายลิ้น ค่อยขยับแทรกซอนสำรวจเชิงช่วยผ่อนคลาย หากเจ้าของเรือนร่างร้อนแรงยังคงเกร็งแน่นเป็นพัก ๆ ลิ้นชื้นตวัดปลายเข้าภายใน แตะไล้ผนังอ่อนนุ่ม กระตุ้นจนร้อนผ่าวไปถึงส่วนลึก

หนุ่มน้อยราชินีบิดกายเสียวซ่านหากยากจะขยับตัวในสภาพเช่นนี้ได้ถนัดถนี่นัก ได้แต่ปล่อยให้อีกฝ่ายปรนเปรอรสสัมผัสอันแสนอ่อนโยนให้จนเคลิ้บเคลิ้ม

“อื้อ” เสียงใสร้องแกมสะดุ้ง เมื่อลิ้นนุ่มเปลี่ยนเป็นปลายนิ้วอวบหนา เจลถูกบีบตามลงไป ปลายนิ้วขยับลึกกว่าเดิม เอวบางบิดตัวขยับกดเข้าหาอย่างต้องการมากขึ้นไปอีก ข้างในที่ไวต่อสัมผัสบีบรัดดูดกลืนอย่างกระหาย การขยับที่ชำนาญ...ความชำนาญของคนผู้นี้ ทำให้รู้สึกราวล่องลอยได้เสมอมา ยามรุกยิ่งไม่เป็นสองรองใครจริง ๆ

ทว่าช่วงนี้กลับมีเหตุให้แอบหงุดหงิดใจอยู่บ้าง

“อ๊ะ ไม่นะ…ไม่เอามาซาคุง!” เสียงใสตวัดขุ่นมัว เริ่มโวยวายอย่างหงุดหงิด จะไม่หงุดหงิดได้อย่างไร เมื่อรู้สึกได้ว่าถูกสับเปลี่ยนจากปลายนิ้วมาเป็น ‘มาซาคุง’ ของเล่นแท่งยาวสั่นได้อีกแล้ว

ถ้าต่อจากนั้นเป็นของชายหนุ่มเจ้าของของเล่น จะไม่บ่นเลย
แต่พักนี้มันไม่ใช่…

ไม่ใช่แค่ครั้งเดียว แต่ในอาทิตย์นี้ ตั้งสามครั้งแล้ว ที่เขาโดนทิ้งให้อยู่กับ ‘มาซาคุง’ แทนที่จะเป็นอิทจังตัวจริง บางครั้งถึงกับปล่อยให้ใช้แล้วเจ้าตัวก็ผล็อยหลับไปดื้อ ๆ ซะอย่างนั้น สร้างอารมณ์ขุ่นมัวให้คนความต้องการสูงอย่างยิ่งยวด

ราชินีหนุ่มยันตัวอีกฝ่ายออกห่างอย่างขัดใจ อารมณ์หงุดหงิดง่ายเป็นนิสัยที่ไม่ดีของตัวเขา แม้รู้ทั้งรู้เขาก็ยังแก้ไขไม่ได้ และแน่นอน ไม่เคยคิดจะแก้มันด้วย

ดังนั้นไม่ว่าจะเจอกับใครสักกี่คน จะใช้เสน่ห์หว่านล้อมให้ตกเป็นทาสสักกี่หน ก็ยากจะมีใครทนทานได้นาน
แต่เขาไม่สนใจหรอก!

…หากคน ๆ นี้ กลับไม่เหมือนคนอื่น

คานาเมะฝืนหายใจเข้าลึก พยายามเป็นที่สุดที่จะไม่โวยวาย เมื่อเห็นอีกฝ่ายถอนตัวออกจากเตียง ขยับชุดให้เข้าที่ ดวงตาเข้มสีดำสนิทมีแววรู้สึกผิดฉายลึก หากมิได้พูดแก้ตัวอันใด เงียบจนน่ารำคาญเลยทีเดียว ทั้ง ๆ ที่หวังจะได้ยินคำอธิบายสักคำ ก็ยังไม่มี

“อิทจัง นายจะไปอีกแล้ว?” เสียงอ่อย ๆ เศร้า ๆ ของคนถามบ่งบอกได้ดีถึงความเหงา

“อืม” ชายหนุ่มรับคำเบา ๆ พักนี้นอกจากเวลาทำงานปกติ อิทสึกิยังมีงานนอกเวลาอีกมากมาย พอกลับมาก็แทบหมดแรงจะทำอะไรกันแล้ว และเรื่องนี้เอง สร้างความหงุดหงิดให้แก่ราชินีผู้ไม่เคยพออย่างคานาเมะยิ่งนัก ทั้ง ๆ ที่ช่วงแรก ๆ ที่คบกัน ทั้งคู่สนุกสนานบนเตียงกันแทบชนิดไม่เคยปล่อยทิ้งว่างให้เตียงเย็นเลยด้วยซ้ำ

“ขอโทษนะ คานาเมะ ใช้มาซาคุงช่วยไปก่อนเถอะนะ”

มือเรียวยาวกระชากของเล่นออกจากร่างกายจนเจ็บแปลบ “อึก...” ก่อนจะขว้างมันทิ้งเต็มแรง อิทสึกิใจหายวาบ สีหน้าเริ่มร้อนรนเป็นห่วง ทว่าท้ายสุดยังคงกล้ำกลืนพยายามสงบปากสงบคำไว้ได้

ท่าทางนั้นสร้างความผิดหวังให้ไม่น้อย “อะไรก็มาซาคุง มาซาคุง ใจคอจะให้ชั้นมีแฟนเป็นมาซาคุงแทนใช่มั้ย!” ชายหนุ่มบนเตียงต่อว่าทั้งน้ำตา น้อยใจมากกว่าโกรธ แต่ก็ทำอะไรไม่ได้

ลึก ๆ แล้วเป็นตัวเขาเอง ที่ไขว่คว้าหาความอบอุ่นมากกว่าใคร

ทุกคืนที่เคยต้องหาคนนอนเป็นเพื่อน พอคบกับอิทสึกิอย่างจริงจัง เขาก็ไม่คิดจะทำแบบนั้นอีก
แม้ว่าในยามนี้ จะไม่รู้สึกเพียงพอเลยสักนิด

“อยากจะไปก็ไป ชั้นจะอยู่กับโคคุง มาซาคุง ฮิโระคุง แล้วก็บรรดาที่รักของชั้นแทนก็ได้!” เขาว่าพลางซบตัวลงกับหมอน สะอื้นไห้อย่างหมดความอดทน

มือใหญ่ลูบผมสีอ่อนเส้นบางละเอียดนั้นแผ่วเบาเชิงปลอบ หากได้ครู่เดียวก็ต้องลอบถอนหายใจยาว เมื่อเหลือบมองไปที่นาฬิกาเรือนสวยที่ข้างฝา “แล้วฉันจะรีบกลับ” เสียงทุ้มต่ำพึมพำ ว่าแล้วก็ก้าวออกไปจากห้อง ทิ้งให้ราชินีผู้แสนจะน้อยใจ ร่ำไห้ต่อเพียงลำพัง

“ชั้นไม่สนหรอก!” เขาปาดน้ำตาทิ้งแล้วหันไปมองบรรดาของเล่นที่ตู้กระจกยาวข้างเตียง ซึ่งจัดวางของเล่นคอลเล็กชั่นคัดสรรแล้วจากอิทสึกิ สำหรับกิจกรรมยามค่ำคืนของทั้งคู่อย่างบรรจง มีทุกอย่างที่เรียกได้ว่า เป็นที่นิยมในท้องตลาดก็ว่าได้

แต่ถ้าไม่มีอิทจัง มันจะมีประโยชน์อะไร

ยิ่งคิดยิ่งหงุดหงิดแกมน้อยใจเป็นร้อยเท่า
ช่างเถอะ ไม่อยู่ก็อย่าอยู่!

“อย่ามาง้อก็แล้วกัน!”

ราชินีหนุ่มซุกหน้าใสลงกับหมอนด้วยความขัดใจ หมดอารมณ์ที่จะเริ่มใด ๆ อีก

……………………………………………………

ร้าน Cat ah~ ในยามนี้ลูกค้าเริ่มซาลงแล้ว พนักงานเริ่มหยุดพักผลัดกันไปรับประทานอาหาร แต่ชายหนุ่มเจ้าของร้าน ยังคงง่วนอยู่กับบัญชีร้านไม่เลิกรา คิ้วได้รูปขมวดมุ่น จดจ่อกับการทำงานลืมเวล่ำเวลา จนผู้ช่วยคนสนิท ทาคาอากิ โทคิ มองอย่างสงสัย พักนี้เจ้านายของเขา ทำงานหนักมากจริง ๆ

“คุณอิทสึกิ ไปพักเถอะครับ เดี๋ยวผมช่วยทางนี้ต่อเอง”

ชายหนุ่มคลึงนวดขมับเบา ๆ อย่างเมื่อยล้า หลับตาครู่หนึ่ง ก่อนจะหันมามอง “ขอบใจนะ แต่ใกล้จะเสร็จแล้วล่ะ ถ้าว่างไปดูแลลูกค้าทางนั้นก่อนแล้วกัน เสร็จนี่ฉันก็จะพักแล้วล่ะ โทคิ”

ผู้ช่วยแก่วัยวุฒิกว่ารับคำ โทคิอายุราว ๆ 40 ปี เป็นชายร่างผอมที่คล่องแคล่วและทำงานได้ไม่มีที่ติ ผมตัดสั้นเรียบร้อยสีดำแซมเทานิด ๆ รับกับหนวดทรงสวยที่เหนือริมฝีปากบน ดูมีเสน่ห์ของชายวัยกลางคน

เขาเป็นผู้ช่วยของอิทสึกิมาสองปีแล้ว พร้อม ๆ กับตอนที่เปิดร้านเลยทีเดียว แม้จะเป็นร้านเล็ก ๆ แต่คนทั้งคู่ก็ช่วยกันสร้างมันขึ้นมา อิทสึกิเป็นเจ้านายที่มีความสามารถ และยังเป็นที่รักของลูกน้องด้วย นั่นเป็นเหตุผลที่โทคิตัดสินใจอยู่ที่นี่ แม้ที่อื่นจะให้ราคาค่าตัวเขาสูงกว่า

มองไปอีกครั้งเห็นชายหนุ่มถอนหายใจยาว พักนี้เห็นถอนหายใจบ่อยจริง ๆ นับจากผ่านพ้นช่วงสุดสวีทกับแฟนคนใหม่ ราชินีหนุ่มผู้แสนงามที่มาเยือนในวันคริสต์มาส ท่าทางของอิทสึกิก็เปลี่ยนไป ดูตั้งใจทำงานอย่างมุ่งมั่นกว่าที่เคย อดถอนหายใจยาวก่อนลอบอมยิ้มไม่ได้ ท่าทางชายหนุ่มคงจะเอาจริงกว่าทุกครั้งเป็นแน่

เขารู้ดีว่า อิทสึกิไม่เคยเริ่มก่อนเลย ทุกครั้งที่มีใครเข้ามา จะมาเพราะเสน่ห์ในตัวเขาดึงดูดนั่นแหละ ส่วนใหญ่มาเสนอตัวบนเตียงของเขาด้วยซ้ำ ไม่เคยมีใครทำให้ชายหนุ่มยอมตามขนาดนี้มาก่อน และไม่เคยจริงจังกับใครมาก่อนจริง ๆ มีก็แค่ชั่วครั้งชั่วคราวพอระบายความอัดอั้นภายในร่างกายออกไปเท่านั้น

ใคร ๆ ก็ร่ำลือเช่นนั้น เจ้าของร้านขายของเล่น ย่อมชำนาญการใช้อุปกรณ์ แต่อิทสึกิ เป็นผู้ชำนาญทั้งทางการสาธิตและการลงมือปฏิบัติจริงเลยทีเดียว อดีตคนรักทุกคนต่างยอมรับในข้อนี้

แต่เสน่ห์ในตัวคานาเมะ ก็มีมากไม่แตกต่างกัน คนทั้งคู่เข้าหากันประดุจแม่เหล็กต่างขั้ว ที่ทรงพลัง แถมยังดึงดูดหากันรุนแรงมากอีกด้วย

แน่นอนว่าโดยเฉพาะกิจกรรมบนเตียง

หากในช่วงนี้ คู่สวีทที่เคยเห็นหวานกันอยู่ทุกเมื่อเชื่อวัน กลับดูคล้ายห่างกันกว่าเดิม “ทะเลาะกับคุณคานาเมะมาหรือครับ” โทคิพูดเรื่อย ๆ สายตาที่มองโลกมานานกว่า ทำให้มองได้ทะลุปรุโปร่งไม่น้อย

คานาเมะเคยแวะมาหาเสมอหลังเลิกงาน ชายหนุ่มทำงานในออฟฟิศธรรมดา ท่าทางไม่เหมาะกับราชินีแบบนั้นสักนิด ทีแรกเขายังนึกว่าเป็นโฮสต์เบอร์หนึ่งของคลับไหนซะอีก เมื่อดูจากชุดที่ใส่มาในคืนคริสต์มาสนั้น

ทว่าในพักนี้ กลับไม่เห็นแม้แต่เงา ทั้ง ๆ ที่ช่วงก่อน ทั้งคู่มักจะกอดคล้องแขนแนบอิงกันสุดสวีทหวานแหวว เดินกลับบ้านไปจนคนแก่อย่างเขายังนึกอิจฉาแทน

นอกเหนือจากท่าทางราชินีโดยนิสัยแล้ว คานาเมะก็ไม่มีอะไร หนุ่มน้อยมีนิสัยที่น่ารักกว่าที่คิด และมักจะอ่อนโยนห่วงใยกับผู้คนรอบข้างเสมอ แม้ว่าจะไม่ค่อยบ่งบอกมาตรง ๆ ก็ตาม

“ไม่มีอะไรหรอก โทคิ เรื่องเล็กน้อยน่ะ” อิทสึกิตอบอย่างไม่อยากให้ใส่ใจ “แค่ฉันงานยุ่งมากไปเลยให้เวลาเขาไม่พอเท่านั้น”

ชายผู้สูงวัยกว่าพยักหน้ารับ เขารู้ดีว่าคนอย่างคานาเมะ ถ้าได้รับไม่เพียงพอ ราชินีเช่นนั้นจะหงุดหงิดขนาดไหน

“คุณก็ไม่เห็นจำเป็นต้องทำงานหนักขนาดนี้เลยนี่ครับ แบ่งเวลาให้คุณคานาเมะบ้าง”

ชายหนุ่มส่ายหน้าเบา ๆ “ไม่ได้หรอก ฉันมีเรื่องสำคัญกว่านั้นที่ต้องทำ”

โทคิจึงได้แต่มองเจ้านายเดินจากไปทั้งแบบนั้น โดยไม่รู้จะช่วยอะไรได้ดีไปกว่านี้

…………………………………

“อิทสึกิคุง คานาเมะจังไม่สบายรึเปล่า ทำไมพักนี้ไม่มาทำงาน” เสียงใสของหญิงสาวแกมกังวลตามสายทำเอาอิทสึกิชะงัก ชายหนุ่มขมวดคิ้วสงสัย เขาไม่คิดว่าคนรับผิดชอบสูงอย่างคานาเมะ จะทิ้งหน้าที่ไปโดยง่าย แม้ว่าจะหงุดหงิดหรือขัดใจไปบ้าง แต่ถ้าเป็นการงานแล้ว ราชินีหนุ่มไม่เคยขาดตกบกพร่อง

“แน่ใจหรือ มิซากิจัง?” ชายหนุ่มถามย้ำ เพราะตอนเช้า เขาก็เห็นคานาเมะแต่งตัวออกมาเหมือนปกติ

“ฮื่อ ไม่มาสามวันแล้วนะ” มิซากิ หรือคิริโมโตะ มิซากิ เพื่อนสาวผู้ร่วมงานที่ล่วงรู้ความสัมพันธ์ของทั้งคู่เป็นอย่างดียืนยัน

“แต่คานาเมะก็ปกติดีทุกอย่างนี่นา อืม ขอบใจมากที่โทรมาบอก ฉันจะดูให้เอง” เขาว่าพลางตัดสายโทรศัพท์ไป

หลายวันมาแล้วที่แทบไม่ได้คุยกันเลย เขาทำงานกลับดึก กลับมาทีไร ก็พบว่าคานาเมะเข้านอนแล้ว ทั้ง ๆ ที่เมื่อก่อนไม่ว่าจะดึกดื่นสักแค่ไหน ก็ยังคงถ่างตารอคอยการกลับมาของเขาเสมอ รอคอยแม้ดึกดื่น เพียงเพื่อรอจูบรับขวัญกลับบ้านเท่านั้น หนุ่มน้อยขี้อ้อนก็สุขใจแล้ว

เช้าก็ต้องรีบออกไป แทบไม่ได้คุยกันเลย
ไม่มีกระทั่งคำออดอ้อนขอให้ช่วยทำอะไรให้เหมือนก่อนด้วย

มันทำให้ชายหนุ่มอดคิดมากไม่ได้

คานาเมะไม่ได้ไปทำงาน
แล้วไปที่ไหน?

ทุกอย่างที่บ้าน แน่นอน บ้านของคานาเมะ เป็นปกติ เนื่องจากอิทสึกิอาศัยอยู่ในตึกซึ่งเปิดด้านล่างเป็นร้านขายของเล่นนั้น มีห้องพักรวมถึงห้องนอนที่คับแคบ ดังนั้นหลังจากคบกัน แทบทุกคืนจึงค้างที่อพาร์ตเมนต์ของคานาเมะแทนที่ ซึ่งเจ้าตัวก็ยินดี เพราะจะได้เล่นบทรักกันยันเช้าได้อย่างสะดวกใจ

กลางคืนก็ยังเหมือนเดิม คานาเมะที่ยังคงงอนไม่เลิกรา ทำทุกอย่างตามปกติ ยกเว้นอย่างเดียว ที่ผิดปกติมาหลายวันแล้ว นั่นคือไม่ร้องขอมีเซ็กส์ด้วยเลย ชายหนุ่มเริ่มทำตัวไม่ถูก นึกสงสัยอยู่ไม่น้อย ว่าตอนกลางวัน คนอู้งานแอบไปทำอะไรคนเดียว

คนอย่างคานาเมะ ถ้าไม่ทำอย่างต่ำวันละสองครั้ง จะทนไหวหรือ เขาไม่เชื่อเลยจริง ๆ

สุดท้ายเขาก็ตัดสินใจ ที่จะแอบตามไปดู

……………………………………
หัวข้อ: Re: Special Triple ตอนที่ 2 Part 1 อัพ 4/1/10
เริ่มหัวข้อโดย: a_tapha ที่ 04-01-2010 16:48:15
 :m25:  สุดยอดที่ซู๊ดดดดดดดดดด


แล้วตกลงราชินีของเราไปไหนเนี๊ยะ


รออ่านตอนต่อไปอยู่นะค่ะ


หัวข้อ: Re: Special Triple ตอนที่ 2 Part 1 อัพ 4/1/10
เริ่มหัวข้อโดย: krappom ที่ 04-01-2010 17:10:52
ราชินีอู้งานแล้วแอบไปทำอะไรเนี่ย
รอลุ้นๆ
 :z1:
หัวข้อ: Re: Special Triple ตอนที่ 2 Part 1 อัพ 4/1/10
เริ่มหัวข้อโดย: shine ที่ 04-01-2010 22:00:38
ไม่อยากจะคิดเล้ย...ว่าถ้าตามไปแล้วจะไปเจอกับอะไร  :z1:

หัวข้อ: Re: Special Triple ตอนที่ 2 Part 1 อัพ 4/1/10
เริ่มหัวข้อโดย: namtaan ที่ 05-01-2010 00:41:55
บวก 1 แต้ม เป็นกำลังใจให้เรื่องใหม่จ้า
สนุกดี มีเสียเลือด ฮ่าๆๆๆๆ  :z1:
นายเอกน่ารักตรงที่ตั้งชื่อให้ของเล่นซะด้วย
แต่ตอนนี้ลุ้นจังว่าพระเอกตามไปจะเจออะไรหนอ
(คู่นี้เป็นพระเอกนายเอกใช่ป่าวเนี่ย)

หัวข้อ: Re: Special Triple ตอนที่ 2 Part 1 อัพ 4/1/10
เริ่มหัวข้อโดย: Cha Ris Ma ที่ 05-01-2010 18:11:36
 :jul1:
ตามไปจะเจออะไรหว่า

อิทจังก็รู้นิสัยของคานาเมะทำไมถึงปล่อยให้ถึงขีดจำกัด
มีเหตุอะไร อะไรที่ต้องทำงานหนักขึ้นทำไมไม่บอกไป

+1 ให้มาซาคุง
หัวข้อ: Special Triple ตอนที่ 2 Part 2 อัพ 6/1/10
เริ่มหัวข้อโดย: ppm ที่ 06-01-2010 08:42:04
เช้าวันรุ่งขึ้น อิทสึกิตื่นแต่เช้าออกไปทำงานเหมือนทุกครั้ง แต่วันนี้ไม่เหมือนเคย เพราะชายหนุ่มย้อนกลับมา แล้วแอบเฝ้ารอ จนกระทั่งเห็นคานาเมะในชุดทำงานก้าวออกมาจากห้องพัก ในมือมีถุงกระดาษใบโตมาด้วย ร่างสูงโปร่งก้าวย่างอย่างมั่นคง ลำตัวผอมบางหากดูมั่นใจในตัวเองทุกย่างก้าว ทำให้คนมองมองจนเคลิ้ม จะว่าไปก็หลายวันแล้ว ที่เขาไม่ได้มีกิจกรรมยามค่ำคืนกับคานาเมะเลย

แผ่นหลังได้รูปน่ากอดในวันนี้ก็ยังคงดูเซ็กซี่เหมือนทุกครั้ง ไม่ว่าจะอยู่ในชุดทำงานหรือชุดไหน ๆ แต่ที่แน่ ๆ ตอนไม่ใส่อะไรเลย ดูดีที่สุด

ชายหนุ่มส่ายศีรษะไปมา พยายามลบภาพเรือนร่างงดงามสุดเร่าร้อนของอีกฝ่ายออกไป ไม่ใช่แค่คานาเมะหรอกที่ต้องการ เขาเองก็ต้องการไม่ต่างกัน เพียงแต่ว่า ตอนนี้มีเรื่องที่สำคัญกว่า ที่เขาจะต้องจัดการให้เรียบร้อยเสียก่อน

คานาเมะทนได้อย่างไร ในหลายวันมานี้ เขาสงสัยจริง ๆ ด้วยนิสัยของคานาเมะแล้ว หากได้ไม่พอ อาจจะไปหาคนอื่นก็ได้

แค่คิดก็ใจหายวูบ

จริงสิ ครั้งแรกที่เจอกัน ก็เพราะคู่ขาคนสุดท้าย ทำไม่ได้ดั่งใจ แล้วแบบนี้ ตัวเขาเอง ก็กำลังจะเป็นแบบคู่ขาคนนั้นรึเปล่า?
หรือว่าคานาเมะเจอใครที่ทำได้ถึงใจกว่าเขา?

มือที่ทาบเกาะกำแพงเกร็งแน่นโดยไม่รู้ตัว เขาพึ่งรับรู้ความรู้สึกตัวเอง

มันเป็นความหึงหวง...

ถ้าเขาเจอใครสักคน อยู่บนเตียงกับคานาเมะเล่า?
คนที่ไม่ใช่เขา แล้วจะทำยังไงดี?

อิทสึกิพยายามหายใจเข้าลึก เขาไม่เคยคิดถึงปัญหานี้มาก่อนเลย

ตั้งแต่ไหนแต่ไรแล้ว ถ้าคู่นอนของเขาแปรเปลี่ยนใจ เขาก็เพียงรู้สึก เฉย ๆ เท่านั้น ดีเสียอีก จะได้เปลี่ยนบรรยากาศหาคนใหม่ด้วย ใครหลายคนที่เข้ามาในชีวิต ส่วนใหญ่ก็เข้ามาหาเขาเอง และก็จากไปเอง โดยที่เขาไม่เคยรั้งตัวไว้

"นายมันไม่มีหัวใจ" คำพูดของหนุ่มน้อยคนล่าสุด ที่จากเขาไปก่อนหน้านี้

และเขาเองก็ปล่อยให้จากไป โดยมิได้เหนี่ยวรั้ง ปล่อยไปโดยไม่คิดแม้แต่จะถามตัวเองว่า เขาเสียดายหรือไม่ ราวกับเป็นแค่คู่นอนชั่วครั้งชั่วคราวเท่านั้น

แต่กับคานาเมะ มันไม่ใช่ เพียงแค่คิดเท่านั้น ว่าคนที่เขารัก กำลังทำแบบเดียวกับที่เคยทำกับเขา ...บนเตียงกับคนอื่น
เท่านี้เขาก็อยากจะฆ่าคน ๆ นั้นทิ้งไม่ให้เหลือชิ้นดี อยากบดขยี้อยากลงโทษคนใจโลเล อยากจะ...

มือหนาลูบใบหน้าซีดของตนเองแผ่วเบา เขาคิดอะไรกันนี่ หวนนึกถึงเมื่อคืน ความฝันที่ทำให้เขาสะดุ้งตื่น เป็นความฝันที่เหมือนจริงนัก เขาบีบลำคอขาวผ่องนั้นจนเต็มแรง บีบคั้นจนร่างบอบบางดิ้นรนทรมาน ก่อนจะค่อยๆ หมดแรงลงไปทั้งแบบนั้นคาเตียง กับชายชู้ที่โดนเขาเอามีดเสียบจนมิดด้าม เห็นกระทั่งเลือดสด ๆ ที่ไหลรินจนชุ่มโชก

แล้วก็สะดุ้งตื่น

น่ากลัวอะไรอย่างนี้...

คานาเมะเป็นคนแรกจริง ๆ ที่เขาคิดจริงจังด้วย คิดขนาดวางแผนอนาคตร่วมกันไว้ยาวนาน แต่ถ้า...ถ้าสิ่งที่เขาคิดไว้เป็นความจริงล่ะ?

มือชื้นเหงื่อกำแน่น ขณะร่างแข็งแรงขยับก้าวเดินตามไปอย่างช้า ๆ ดวงตาคมกริบมีแววกร้าวขึ้นเล็กน้อย ความโกรธกำลังบังตา ถ้าสิ่งที่เขาคิดเป็นความจริง ผลของมันอาจจะเหมือนในความฝันก็เป็นได้ ชายหนุ่มรู้...รู้ แต่หยุดยั้งมันไม่ได้เลย

คงต้องพิสูจน์ต่อไป...เขาแทบไม่กล้าคิดแล้ว ว่าเจอจริง ๆ เขาจะทำอย่างไร

.................................

เส้นทางที่คนข้างหน้าก้าวเดินไป กลับไม่ใช่ทางไปที่ทำงานเหมือนทุกครั้ง ไม่น่าแปลกใจ เพราะจนวันนี้ คานาเมะก็ยังไม่ได้ไปทำงาน ชายหนุ่มเลี้ยวเข้าตึกสูงที่ตกแต่งทางเข้าไว้อย่างดูมีระดับ มันเป็นโรงแรมหรูอันคุ้นตา แน่นอน คุ้นมากสำหรับอิทสึกิ เพราะเจ้าของโรงแรมนี้ เป็นลูกค้าชั้นดีของเขานั่นเอง

โรงแรมนี้พิเศษกว่าที่อื่น ที่ว่าพิเศษก็คือ มีห้องรับรองสำหรับการทำกิจกรรมยามค่ำคืนที่แหวกแนวออกไป ภายในตกแต่งด้วยของเล่นหลากหลายชิ้น ที่สั่งทำพิเศษจากร้านของเขา อิทสึกิรู้ดี เพราะเคยกระทั่งช่วยออกแบบผังห้อง ให้เหมาะสำหรับการใช้งานจริงด้วยซ้ำ

ก้าวยาว ๆ จะตามเข้าไป แล้วก็ต้องสะดุดกึก หยุดอยู่กับที่ เมื่อเห็นชายหนุ่มสวมแว่น ท่าทางดูคงแก่เรียนผู้หนึ่ง ก้าวเข้ามาทักทาย คน ๆ นั้นเตี้ยกว่าคานาเมะเล็กน้อย ผมตัดสั้นสีดำสนิท เรียบร้อย ใบหน้าที่เห็นไม่ชัดด้วยอยู่ไกลพอสมควร ดวงตาสีดำเข้มซ่อนอยู่ใต้แว่นตาหนา ดูท่าทางเงอะงะพอสมควร กับการอยู่ในสถานที่เช่นนี้ รูปร่างก็บอบบาง หาได้ดูช่ำชองดังที่เขาคาดคิดไม่

หลอกเด็กมาด้วยงั้นเหรอ...

ชายหนุ่มอดไม่ได้ที่จะคิดแบบนี้ในใจ อารมณ์ที่คุกรุ่น ใกล้ระเบิดเต็มที หลังจากที่เห็นคนทั้งคู่โอบแขนขึ้นไปบนห้องชั้นสูงขึ้นไปแล้ว เขาจึงตรงเข้าไปยังห้องผู้จัดการ ซึ่งเคยเข้ามาหาหลายครั้งเมื่อหลายเดือนก่อน

เจ้าของโรงแรม ฮาเซงาว่า ชิโนบุ เป็นชายวัย 45 ที่ยังดูทรงเสน่ห์และกระฉับกระเฉงไม่น้อย ใบหน้าหล่อเหลาในชุดเนี้ยบ เต็มไปด้วยรอยยิ้ม ขณะที่เข้าสวมกอดอิทสึกิอย่างเป็นกันเอง

"แหม อิทสึกิคุงขอทั้งที ฉันก็ต้องจัดให้สิ" เขาว่าอย่างอารมณ์ดี มือพาดไหล่แขกผู้มาเยือนอย่างสนิทสนมเกินเหตุ ไม่จำเป็นอิทสึกิก็ไม่อยากเข้ามาหาคนผู้นี้นักหรอก โดยเฉพาะเรื่องสำคัญก็คือ ไม่อยากให้เขาเจอกับคานาเมะ

เพราะฮาเซงาว่า ชอบสิ่งสวยงาม เพอร์เฟค ไม่ว่าจะคน สัตว์ หรือสิ่งของ และถ้าติดใจแล้ว ก็ทำให้เลิกสนใจยากเสียด้วย

แต่คราวนี้มันจำเป็น

ห้องข้าง ๆ ห้องที่คานาเมะเข้าไป เป็นห้องว่าง ซึ่งในตอนนี้ ด้วยอำนาจของเจ้าของโรงแรม อิทสึกิก็ได้เข้ามาอยู่แอบฟังทุกอย่างผ่านผนัง จากคำบอกเล่าของพนักงานยกกระเป๋า คานาเมะเข้าไปสักครู่ใหญ่แล้ว กับชายหนุ่มแปลกหน้าผู้นั้น ด้วยท่าทีที่ดูสนิทสนมกันเหลือเกิน

เข้าไปได้เพียงครู่เดียว ห้องข้าง ๆ นั้นก็มีปฏิกิริยา

เสียงที่ได้ยินจากห้องติดกัน แทบไม่ต้องแนบหูข้างผนัง ก็ยังได้ยินชัดเจน

"อา...อึ้ก...เข้ามาอีก....อื้อ......" น้ำเสียงใสร้องขอ เสียงที่คุ้นเคยจนไม่อาจปฏิเสธได้

"ลึกกว่านี้....ฮะ....อ๊า...." ในนั้นมีทั้งเสียงหอบหายใจ เสียงคราง และเสียงอ้อนวอนปะปนกันจนไม่ว่าใครฟัง ก็คงจะพลอยรู้สึกวาบหวามไปด้วย เสียงแบบนี้เอง ที่ทำเอาเขาแทบหลอมละลายมาแล้ว อยู่ทุกเมื่อเชื่อวัน

....แน่นอน มันคือเสียงของคานาเมะ ชายหนุ่มจำได้เป็นอย่างดี จำได้ดีจนเจ็บแปลบไปถึงหัวใจ แม้จะพยายามปฏิเสธ เขาก็จำต้องยอมรับ มันคือเสียงของคานาเมะจริง ๆ

คานาเมะ...ที่เข้าไปในห้องกับคนอื่น ที่ไม่ใช่เขา

มือที่กำแน่น เริ่มเกร็งด้วยความโกรธ คานาเมะ ทรยศต่อเขาจริง ๆ งั้นหรือ กับเจ้าหนุ่มหน้าจืดคนนั้น???

เจ้านั่นมีดีอะไร เทคนิคจะสู้เขาคนนี้ได้งั้นหรือ!

ในที่สุดเขาก็ทนไม่ได้อีกต่อไป ร่างสูงผลุนผลันออกจากห้องที่อยู่ติดกัน ตรงเข้าไปยังประตูทางเข้า ก่อนจะยกเท้าขึ้นถีบเต็มแรงจนบานประตูเปิดออก

เสียงหอบหายใจพร้อมกับเสียงครวญครางหยุดชะงักลงอย่างตกใจ ร่างที่นั่งอยู่ผุดลุกขึ้นหันมามอง ตกอกตกใจไม่แพ้กัน

แล้วอิทสึกิก็ต้องตกตะลึงกับภาพที่เห็น...


................................
หัวข้อ: Re: Special Triple ตอนที่ 2 Part 2 อัพ 6/1/10
เริ่มหัวข้อโดย: a_tapha ที่ 06-01-2010 09:06:19

 :z3:   ฆ่ากันให้ตายเลยดีกว่า



ค้างได้อีก


หัวข้อ: Re: Special Triple ตอนที่ 2 Part 2 อัพ 6/1/10
เริ่มหัวข้อโดย: krappom ที่ 06-01-2010 11:16:15
เฮ้ย
เห็นอะไรอ่ะ
มาต่อเร็ววววววววววววว
 :z3:
หัวข้อ: Re: Special Triple ตอนที่ 2 Part 2 อัพ 6/1/10
เริ่มหัวข้อโดย: shine ที่ 06-01-2010 21:45:21
ตัดให้ขาดเลย ฉับๆๆ  :serius2: ค้าง...เห็นอะไรอ่ะ
หัวข้อ: Re: Special Triple ตอนที่ 2 Part 2 อัพ 6/1/10
เริ่มหัวข้อโดย: namtaan ที่ 06-01-2010 22:10:27
ค้างอะไรเช่นนี้
ทำร้ายจิตใจกันจังเลย  :z3:
แต่ก็บวก 1 แต้มให้ เพราะลุ้นจริงๆเชียว  o13
หัวข้อ: Re: Special Triple ตอนที่ 2 Part 2 อัพ 6/1/10
เริ่มหัวข้อโดย: Cha Ris Ma ที่ 06-01-2010 23:24:27
 :serius2:
เห็นอะไรอ่ะ

ค้างงงงงงงงงงงงงงงง

+1 ให้หนุ่มแว่น
หัวข้อ: Re: Special Triple ตอนที่ 2 Part 3 อัพ 7/1/10
เริ่มหัวข้อโดย: ppm ที่ 07-01-2010 09:54:54
"นั่นใครน่ะ ซึคิจัง?" เสียงใสปะปนหอบน้อย ๆ ตั้งคำถามขึ้นทันทีเมื่อได้ยินเสียง เป็นเสียงที่ไม่เบานัก เพราะมันถึงกับทำให้บานประตูใหญ่ถูกกระแทกจนสลักแทบหลุดออก

ประตูเปิดแล้ว แต่โซนที่นอนนั้นถูกออกแบบให้อยู่ลึกเข้าด้านใน ทำให้คนด้านนอกหน้าประตูมองไม่เห็นเตียงหรือแม้แต่ตัวคนถาม อิทสึกิพยายามเพ่งมองเข้าไปข้างใน ทว่ากลับมีคนมาขวางทางเขาไว้ไม่ให้เข้าไปได้

ชายหนุ่มผู้ถูกถามยังไม่ได้ตอบอะไร เพราะการมาอย่างกะทันหัน ทำให้ตัวเขาเองงุนงงเช่นกัน รับรู้แต่เพียงว่า ยังไงก็ให้คนแปลกหน้าผู้นี้เข้าไปในห้องตอนนี้ไม่ได้แน่ ๆ คนผู้นี้ถึงกับพังประตูเข้ามาด้วยความโกรธ ไม่ว่าจะเป็นใคร ก็ไม่น่าไว้ใจทั้งนั้น เขาจึงตัดสินใจเอาตัวเข้ามาขวางรับหน้าไว้ก่อน

ดวงตาคมมองลอดแว่นหนา จ้องมองแขกไม่ได้รับเชิญครู่หนึ่งด้วยสีหน้าประหลาดใจ ก่อนที่จะยิ้มกับตัวเองอย่างจำได้ คนเบื้องหน้าไม่ใช่คนแปลกหน้าสำหรับเขา เพราะเคยเห็นภาพถ่ายคู่ที่คานาเมะเคยนำมาให้ดูหลายต่อหลายครั้ง ด้วยความเห่อแฟนคนใหม่

"อืม...แค่คนเมาทุบประตูผิดห้องน่ะ" เขาตอบด้วยน้ำเสียงเกือบปกติเมื่อพอจะปะติดปะต่อเรื่องราวได้ ใบหน้าใต้แว่นมีรอยยิ้มน้อย ๆ

"ทำต่อไปเถอะ คานาเมะ เจ้านั่นไปแล้วล่ะ" พูดต่อง่าย ๆ ปล่อยให้คนที่หน้าห้อง งงงันกับท่าทางที่ผิดคาดนั้นเพียงคนเดียว

สีหน้าที่เต็มไปด้วยคำถาม แต่อิทสึกิก็ฉลาดพอที่จะหยุดยั้งคำถามลงโดยอัตโนมัติ เมื่อเห็นนิ้วเรียวยาวหยุดที่ริมฝีปากของอีกฝ่าย เชิงพยักเพยิดให้ตามเข้ามา ชายหนุ่มระงับอารมณ์โกรธได้อย่างรวดเร็ว โดยนิสัยที่เคยเยือกเย็นอยู่เสมอ เพราะรู้สึกได้ว่าในห้อง ไม่ได้เป็นอย่างที่เขาคาดคิด

คนที่เดินนำหน้ายังคงเป็นชายแปลกหน้าสวมแว่นคงแก่เรียน ที่เข้ามาในโรงแรมพร้อม ๆ กับคานาเมะ เขายังคงแต่งกายชุดสุภาพชุดเดิม ไม่ได้มีร่องรอยการร่วมกิจกรรมใด ๆ ทั้งสิ้น และเหมือนกับว่า ตอนที่ประตูเปิดออก คน ๆ นี้ จะกำลังนอนเสียบหูฟังเพลงอยู่บนโซฟา โดยไม่ได้สนใจในส่วนถัดไปของห้องมากนักด้วยซ้ำ

พอตั้งหลักได้ อิทสึกิก็ตัดสินใจก้าวตามเข้ามาอย่างเยือกเย็นกว่าเดิม แม้จะแปลกใจ แต่คล้ายกับว่า คนบนเตียงจะไม่รับรู้ต่อการเข้ามาของเขานัก

คำถามมากมายผุดขึ้นในใจ แต่ชายหนุ่มก็ยังคงเดินตามเข้าไป

โผล่พ้นจากโซนนั่งเล่นในห้องนั้น ก็เข้าสู่ส่วนห้องนอนที่อยู่ลึกเข้าไป ห้องนี้คล้ายกับห้องข้าง ๆ ที่เขาใช้แอบฟังอยู่เมื่อครู่ คือมีทั้งส่วนนั่งพักดูทีวี และโซนที่นอน กั้นสองฝั่งเป็นอิสระจากกัน ด้วยผ้าม่านหนาลงดิ้นทองดูหรูหรา กันเสียงได้ระดับหนึ่ง ราคาค่าห้องคงไม่เบาทีเดียว แต่ไม่น่าแปลกใจนัก สำหรับคนอย่างคานาเมะ ที่จะเลือกห้อง 'ที่ดีที่สุด' สำหรับทำกิจกรรมบนเตียง

พอแหวกม่านเข้ามาจึงจะเจอส่วนของห้องนอนจริง ๆ ซึ่งออกแบบไว้สำหรับกิจกรรม SM ไปในตัว แทบไม่ต้องดูชายหนุ่มก็จำได้ เพราะการออกแบบห้องนี้ ทำโดยเขาเอง เตียงกลางห้องขนาดคิงไซด์ มีเสาเหล็กแข็งแรงสี่ด้านยึดถึงเพดาน พร้อมโซ่คล้องห้อยไว้สำหรับใส่ล็อคทั้งแขนและขา หากแขกผู้ใช้ต้องการ รวมถึงมีอุปกรณ์มากมายใส่ตู้โชว์ด้านข้างพร้อมสรรพให้เช่ายืม ในราคาแพงลิบลิ่ว ทุกอย่างเป็นสินค้าชั้นเยี่ยม สำหรับแขกระดับวีไอพี สั่งตรงจากร้านของเขาเช่นกัน

ทว่าสิ่งที่สนใจ ไม่ใช่ตัวห้อง แต่เป็นคนบนเตียงต่างหาก

"อะ...อื้อ...อึ๊...." เสียงครางเบา ๆ เริ่มขึ้นอีก คนคุ้นตาบนเตียง ไม่ต้องเพ่งดูมากก็แน่ใจว่าเป็นใคร เขายังจำได้ดี ไม่ว่าจะน้ำเสียงเร่าร้อนปานจะหลอมละลายได้ หรือแม้กระทั่งร่างขาวนวลน่าลูบไล้ ผิวเนียนนุ่มคุ้นมือ ที่ไม่ได้สัมผัสมาหลายวันแล้ว ทั้ง ๆ ที่นอนเตียงเดียวกันอยู่ทุกคืนแท้ ๆ

มันช่างนานเหลือเกิน...

อิทสึกิกลืนน้ำลายลงคอที่แห้งผาก ภาพตรงหน้าตรึงเขาไว้ ร่างบอบบางเปลือยเปล่าบนเตียงนุ่ม มีผ้าสีดำสนิทผูกคาดดวงตา นั่นเป็นสาเหตุที่ทำให้คานาเมะไม่ล่วงรู้ถึงการมาของเขาเลย

ร่างกายที่ปั่นป่วนยังคงร่ำร้องต้องการมากกว่าเดิม แม้ไม่ได้เห็นว่าในยามนี้มีใครบางคนจับจ้องเรือนร่างตนอยู่ หมอนใบหนึ่งหนุนอยู่ด้านหลังให้การนอนอยู่ในท่ากึ่งนั่ง ชันเข่าขึ้นอ้าขาออกกว้าง มือข้างถนัดยังคงจับยึดของเล่นชิ้นหนึ่งแน่บแน่น พลางขยับเข้าออกไปมา ทุกคราที่ดันเข้าลึกเสียดสี เรียกเสียงหวานร่ำร้องแผ่วเบาเป็นระยะ สะโพกได้รูปขยับตามแทบจะกลืนกินทุกอย่างให้หมดสิ้นลง

ของเล่นชิ้นยาวสั่นไหวด้วยตัวเอง ขยับหมุนวนเชื่องช้าสลับเร็วตามปลายนิ้วบงการ ร่างกายที่ร้อนรุ่มสั่นสะท้าน ยากต้านทานแรงผลักดันจากเบื้องลึก ยิ่งกระตุ้นยิ่งสั่นไหว ยิ่งยากจะหยุด ทำได้เพียงขยับมันให้ไวขึ้นอีก ปลายเรียวยาวกดลึกแทรกเข้า ขยับครั้งใดภายในก็คล้ายสั่นไหวและบีบรัดกว่าเดิม สัมผัสปลุกเร้ารุนแรงชักนำให้สติแทบหลุดลอย ทำให้คนบนเตียงไม่รับรู้การเข้ามาของผู้ใดทั้งสิ้น ราวถูกละลอกคลื่นความปรารถนาสาดซัดจิตใจจนยากจะควบคุมไว้ได้

"อา...เข้ามา...ลึกอีก...." ริมฝีปากสีสดร่ำร้องกระเส่า กระวนกระวายคล้ายการเข้ามาเท่านี้ยังไม่อาจเติมเต็มให้เพียงพอ

ทั้งคู่หยุดยืนมองอยู่เบื้องหน้าครู่หนึ่งแล้ว อย่างเงียบเชียบ "ผมไม่ได้ทำอะไรเขานะ เขาทำของเขาเอง อย่าเข้าใจผิดล่ะ" คนด้านข้างที่นำพาเขาเข้ามากระซิบเบา ๆ พยักเพยิดไปที่คนบนเตียงอย่างจะบอกความนัยบางอย่าง ก่อนจะผละจากไป โดยไม่ได้สนใจกับภาพที่เห็นนัก ทิ้งให้ชายหนุ่มมาใหม่ ผู้ยังคงยืนตะลึงงันกับภาพที่เห็นไว้เพียงลำพัง

"อ๊า...!" ร่างกายกระตุกเฮือกเป็นพัก ๆ ดิ้นรนอย่างอึดอัดกว่าเดิม รู้สึกได้เต็มอกว่าความต้องการล้นเหลือของตนเองนั้น มีมากกว่าสิ่งที่ได้รับมากมายนัก ของเล่นชิ้นน้อยไม่อาจเทียบเคียงคน ๆ นั้น คนที่เฝ้าคิดถึงตลอดมาในช่วงหลายวันมานี้

ไม่พอจริง ๆ...

"อิ..." เสียงแผ่วเบาจนชายหนุ่มผู้ยืนมองอดใจไม่ไหว ต้องก้าวเข้าไปใกล้กว่าเดิม "อิทจัง..."

ดวงตาพริ้มหลับใต้ผ้าดำสนิทเริ่มครุ่นคิด จินตนาการไปทีละน้อย อยากให้มือตนนั้นเป็นมือของเขาคนนั้น... และการแทรกเข้ามาอย่างอบอุ่นอ่อนโยน ความอบอุ่นที่โหยหามาตลอด แต่ไม่ได้มา ความต้องการที่ไม่ได้รับการตอบสนอง มันทรมานนัก

เขาทนไม่ได้ที่มันจะเป็นเช่นนั้น... ไม่ได้จริง ๆ
แต่จะบอกสิ่งที่ต้องการไปตรง ๆ ก็ทำไม่ได้เช่นกัน
ได้แต่ปล่อยให้มันดำเนินต่อไปอย่างนี้...

แผ่นหลังชุ่มเหงื่อทิ้งตัวกลับไปยังผืนเตียงนุ่ม ไม่ว่าจะทำยังไง มันก็ไม่หายไป ความรู้สึกต้องการ ...ต้องการเขาคนนั้น

ต้องการมาก....

หายใจเข้าลึกก่อนจะปรับความแรงอีกครั้ง
ถ้ามันไม่รู้สึก ก็เอาให้มันแรง ๆ ไปเลย!

มืออีกข้างลูบไล้ร่างกายเนียนนุ่ม สะกิดแผ่วเบาที่ยอดอก นวดคลึงบีบรัดราวการเล้าโลมที่เคยได้รับ

เมื่อไหร่เขาคนนั้นจะกลับมา เมื่อไหร่มันจะเหมือนเดิม ...กลับมาทำแบบนี้ให้...ทำทุกอย่างที่ต้องการ โดยแทบไม่จำเป็นต้องระบุบอก ไม่ว่าจะแตะสัมผัสที่ส่วนไหน ร่างกายของเขาก็ตื่นตัว ก็ต้องการ และ...ได้รับการตอบสนองจนพอเพียง

มันเป็นแค่ความฝันแล้วใช่มั้ย... ถ้าต้องเป็นแบบนั้น เขาก็ไม่อยากจะลืมตาขึ้นมาอีก
ภาพชายหนุ่มในจินตนาการแทรกกายเข้าลึก ภาพที่ทับซ้อน แทนที่ของเล่นที่ล่วงล้ำ...

ของเล่น ที่ไร้ซึ่งชีวิตและจิตใจ ดวงตาที่ถูกปิดอย่างจงใจ ทำเพื่อให้เห็นภาพนั้นชัดเจนขึ้น แม้รู้ดีว่ามันไร้ประโยชน์

จะอย่างไร ก็ยังอยากนึกถึงอยู่ดี
รสสัมผัสที่ตราตรึง ยากลืมเลือนได้...

"อ๊า!! อิทจัง...อื้อ.....มากกว่านี้...ชั้นต้องการ...."

ของเล่นชิ้นน้อยสั่นไหวรุนแรงจนปั่นป่วน ร่างบอบบางเกร็งแน่นจนต้องหวีดร้องดังขึ้น เรือนร่างหอมหวานด้วยฟีโรโมนเข้มข้น แอ่นสะท้านยากระงับความแปรปรวนที่ได้รับ เล่นเอาคนจ้องมองชะงักค้างเคลิบเคลิ้มไม่รู้ตัว

"อา...อึ๊...!"

ร่างกายกระสับกระส่ายมากกว่าเดิม ความแรงระดับนี้ปกติแล้วเคยถูกอิทสึกิห้ามไว้ไม่ให้ใช้ เพราะมันแรงเกินไปสำหรับช่องทางละเอียดอ่อนเช่นนี้ แต่ในยามนี้ มันไม่ไหวแล้ว...
ความต้องการที่ล้นเอ่อ ยากจะหาสิ่งใดช่วยบรรเทา ไม่ว่าจะใช้ของเล่นอีกสักกี่ชิ้นก็ตาม

"อิทจัง...." ช่องทางคับแคบเริ่มเจ็บแปลบ การขยับที่รุนแรงหากไม่อาจกระตุ้นให้ไปถึง มันทรมานยิ่งกว่า แต่เขาก็หยุดมันไม่ได้ เมื่อไม่มีชายหนุ่มอยู่ด้วย เขาก็ยิ่งทรมานร่างกายตัวเอง ยิ่งทำยิ่งรุนแรงขึ้นโดยไม่รู้ตัว

มันมาก...มากจนควบคุมไม่ได้

ชายหนุ่มร่างเล็กที่อยู่อีกฝั่งของห้องถอนใจยาว หวังลึก ๆ ว่าอิทสึกิคงจะเข้าใจและช่วยเหลือคานาเมะได้ อารมณ์ความต้องการที่ล้นเหลือ ถ้าไม่ได้รับการปัดเป่า ในไม่ช้าก็อาจพลั้งเผลอทำร้ายตัวเองจนยากจะช่วยเหลือได้

และนั่นเป็นสาเหตุที่เขาต้องมานั่งฟัง นั่งถ้ำมองคานาเมะอยู่จนถึงตอนนี้ แม้ไม่ใช่รสนิยมเลย

แต่ก็เพราะเห็นใจ และเข้าใจตัวเพื่อนที่อยู่ด้วยกันมาตั้งแต่เล็กเป็นอย่างดี

"อิทจัง...อา.... อิท...อิทจัง... อื้อ......"

อิทสึกิฟังเสียงเรียกร้องนั้นซ้ำแล้วซ้ำเล่า เสียงเร่าร้อนที่เริ่มอ่อนแรง และเจ็บปวด ยังคงเรียกเพียงชื่อเขา ชายหนุ่มได้แต่มองอย่างรู้สึกผิด เพราะเขาให้ไม่พอจริง ๆ ใช่มั้ย

เขาไม่เคยรู้มาก่อนเลย ว่าสิ่งที่เขาทำ มันมีผลให้คานาเมะทรมานขนาดนี้ ยามกลับไปบ้านทุกครั้ง มีเพียงรอยยิ้มสดชื่นต้อนรับเขา ไม่แม้แต่จะร้องขอให้ช่วยผ่อนคลายให้ เขารู้...รู้ดีว่า คานาเมะเข้าใจเขา และไม่อยากรบกวน การที่เขาโหมงานหนัก ทำให้สุขภาพแย่ลงและถ้าฝืนทำกิจกรรมอีก เขาอาจจะไม่สบายได้

แต่ด้วยความที่เป็นคนปากแข็งและไม่ชอบบอกเล่าเรื่องของตนเอง ทีท่าราชินีเป็นเพียงเปลือกนอก ภายในที่อ่อนแอและบอบช้ำ...ไม่เคยเปิดเผยให้ใครรู้มาก่อน

ถ้าเพียงแต่เขาจะได้รู้ ว่าคานาเมะขาดเขาไม่ได้ถึงเพียงนี้
เขาก็คง...

น้ำตาใส ๆ ไหลจนผ้าปิดตาเปียกชุ่ม เสียงสะอึกสะอื้นเบาจนแทบจะเป็นเสียงกระซิบ คงไม่อยากให้ชายหนุ่มผู้มาด้วยได้ยิน แต่คนที่ยืนอยู่ใกล้ชิดอย่างอิทสึกิ ย่อมได้ยินอย่างชัดเจน เสียงสะอื้นพลางร้องเรียกชื่อเขา... ยังคงเรียกอยู่อย่างนั้น ร่ำร้องราวจะขาดใจ

มือที่ยื่นเข้าไป ปรับระดับแรงสั่นให้น้อยลงอย่างเบามือ ร่างบนเตียงสะดุ้งเฮือก รับรู้ว่ามีใครบางคนเข้ามาใกล้ จากแรงยุบตัวของเตียง คานาเมะขยับตัวถอยหนีแทบจะในทันที

"ซึคิจัง? อย่าเข้ามานะ ชั้นบอกแล้วไง ว่าจะทำเอง"

มือข้างนั้นลูบไหล่สั่นเทาราวจะปลอบโยน ดวงตาที่มีผ้าปิดยังคงมองไม่เห็นว่าใคร และด้วยความตกใจ จึงลืมเลือนกระทั่งเอามันออก เพราะรู้ดีว่าตอนนี้ ในห้องมีเพียงชายหนุ่มที่ตนชักชวนมาคนเดียวเท่านั้น

เสียงห้ามดังขึ้นอีกอย่างเด็ดขาด "ไม่นะ! ไม่ใช่อิทจัง...ไม่ได้!!!"

มือไม้ที่ขยับปัดป่ายป้องกัน ถูกรวบไว้เหนือศีรษะ ร่างหนักหนากดทับจนดิ้นไม่หลุด ริมฝีปากสีสดที่ร่ำร้องขัดขืน ถูกประกบปิดจนร้องไม่ได้ จูบที่แนบแน่นรุนแรงโหยหา รุกเร้าเข้าลึกด้วยปลายลิ้นชำนาญการ ร่างด้านล่างสะท้านเฮือก ก่อนจะเปลี่ยนเป็นเคลิบเคลิ้ม ยินยอมรับสัมผัสจากคนแปลกหน้าที่มองไม่เห็น หยิบยื่นให้โดยดี

มือแกร่งแข็งแรงที่จับยึดปล่อยข้อมือบางออกโดยง่าย ทั้งที่ยังสัมผัสกันด้วยปลายลิ้นไม่เลิกลา หากตอนนี้ไม่มีการต่อต้านแล้ว ร่างบอบบางบนเตียงขยับแขนที่เป็นอิสระ โอบรอบคออีกฝ่าย ยึดเกาะไว้แน่นกว่าเดิม พร้อมแลกจูบดูดดื่มตอบ ดวงตาที่มองไม่เห็น ยังคงชุ่มไปด้วยหยาดน้ำตา หากครั้งนี้เป็นอารมณ์ที่ต่างออกไป

เนิ่นนานกว่าริมฝีปากทั้งคู่จะผละจากกัน ปากแดงช้ำน้อย ๆ กลับประดับด้วยรอยยิ้ม เสียงพึมพำเบา ๆ เรียกหาอย่างยินดี

"อิทจัง…"

แค่รสเสน่หาจากการจูบเพียงเท่านี้ ก็จำได้ดีแล้วว่าใคร ไม่จำเป็นต้องบอกกล่าวใด ๆ ด้วยคำพูดด้วยซ้ำ

“ขอโทษ…” อิทสึกิพึมพำเบา ๆ ที่ข้างหู “ไม่รู้เลยว่าทำให้นายเป็นถึงขนาดนี้ ถ้าฉันรู้…”

คานาเมะเงียบไป ใบหน้าเนียนเบือนหลบ ทั้ง ๆ ที่ยังไม่ได้แกะผ้าผูกตาออก ราชินีหนุ่มรู้สึกเสียหน้าเล็กน้อย ที่ปรับตัวให้ดูมั่นอกมั่นใจแบบเดิมไม่ได้สักที ในตอนนี้ทำยังไง ใบหน้าที่เคยแต่ยิ้มหวานเป็นต่อ ก็ยังคงแปรเปลี่ยนเป็นแดงฉาน ถึงจะอยากวางท่าราชินี ก็ทำไม่ได้

อิทสึกิมองใบหน้างามที่เบนหลบไปอย่างเอ็นดู เขินแบบเด็ก ๆ อย่างงี้ก็เป็นด้วย ปกติแล้วราชินีของเขามีแต่สั่งและบงการ ถึงจะเป็นการถูกสั่งให้ทำตามด้วยความเต็มใจของเขาเองก็เถอะ แต่แบบนี้ก็น่ารักไปอีกแบบ ราวกับว่าปราการบางอย่างในใจของคานาเมะ โดนพังทลายลงบางส่วนแล้ว

มือเรียวยาวขยับจะดึงผ้าปิดตาออก หากโดนรวบไว้อีกครั้งโดยชายหนุ่มด้านบนอย่างไม่ยินยอม

“อ๊ะ อย่าสิ” เสียงห้ามไม่จริงจังนัก ดังมาจากหน้ามุ่ย ๆ ของคนงามพร้อมกับค้อนให้

“ปิดไว้แบบนี้แหละดีแล้ว” อิทสึกิกระซิบเบา ๆ ที่ข้างหู สร้างความรู้สึกวูบวาบอย่างประหลาดยามชิดใกล้ เพียงแค่ลมอุ่น ๆ เบา ๆ เป่าเข้ามา ร่างกายที่ขยับจะขัดขืน ก็เปลี่ยนเป็นอ่อนระทวย “มันตื่นเต้นดีออกไม่ใช่เหรอ?”

เขาขยับเข้าไปใกล้กว่าเดิม แล้วพูดต่อว่า

“ห้องนี้ ฉันออกแบบเองนั่นแหละ เลยรู้ดีว่า…” ว่าพลางหยิบปลอกแขนที่ซ่อนไว้อย่างแนบเนียนที่เสาหัวเตียงสองฝั่งขึ้นมา แล้วล็อคแขนบอบบางทีละข้างอย่างคล่องแคล่ว “…อะไรอยู่ตรงไหน และควรจะใช้มันยังไง”


TBC... :o8:
หัวข้อ: Re: Special Triple ตอนที่ 2 Part 3 อัพ 7/1/10
เริ่มหัวข้อโดย: krappom ที่ 07-01-2010 10:29:59
เอิ๊กกกกกกกกกกกกกกก
 :z1:
หัวข้อ: Re: Special Triple ตอนที่ 2 Part 3 อัพ 7/1/10
เริ่มหัวข้อโดย: Little Devil ที่ 07-01-2010 15:11:11
 :-[
หัวข้อ: Re: Special Triple ตอนที่ 2 Part 3 อัพ 7/1/10
เริ่มหัวข้อโดย: gypsy ที่ 07-01-2010 15:37:00
สุดยอด

เคะราชินี

 :m25:

หัวข้อ: Re: Special Triple ตอนที่ 2 Part 3 อัพ 7/1/10
เริ่มหัวข้อโดย: a_tapha ที่ 07-01-2010 16:01:33

 :m25:


หัวข้อ: Re: Special Triple ตอนที่ 2 Part 3 อัพ 7/1/10
เริ่มหัวข้อโดย: Cha Ris Ma ที่ 07-01-2010 18:49:32
 :jul1:
เลือดหมดตัว

คานาเมะน่ารักจริงๆ
หัวข้อ: Re: Special Triple จบตอนที่ 2 อัพ 8/1/10
เริ่มหัวข้อโดย: ppm ที่ 08-01-2010 08:35:37
“อิทจังบ้า! ปล่อยชั้นนะ!” เสียงเริ่มแข็งขึ้นเป็นคำสั่ง ชายหนุ่มรู้ดีว่า ราชินีของเขาเริ่มตั้งหลักได้แล้ว แต่นั่นแหละ มันก็สายไปแล้วเช่นกัน เพราะเขาจัดการล็อคร่างบางนั้นไว้บนเตียงเป็นที่เรียบร้อย

“ไม่ปล่อยหรอก…ยังไม่พอไม่ใช่เหรอ” เขาว่ายิ้ม ๆ

“บ้าสิ…” เสียงบ่นพึมพำกับหมอน จนแทบจะไม่ได้ยิน

ชายหนุ่มไม่ถามอีก เขาเอื้อมมือลงต่ำ ไปยังด้านล่าง ของเล่นชิ้นนั้น ยังคงสั่นไหว แม้จะแผ่วเบาลงแล้วเมื่อเขาลดระดับการสั่นไปในตอนแรก มือแข็งแรงขยับมันเข้าออกเบา ๆ เรียกเสียงหวานจากร่างบนเตียงได้อีกครั้ง

“อะ…มาซาคุง…เอามาซาคุงออกไป”

ร่างบอบบางพลิกตัวเบา ๆ แต่ติดที่โดนตรึงไว้ด้วยปลอกแขน จึงขยับได้ไม่สะดวกนัก ได้แต่ปล่อยให้ชายหนุ่มจัดการแทนอย่างจำใจ

“เอาไว้ก็ดีแล้วไม่ใช่เหรอ” ชายหนุ่มแกล้งพูด

“ไม่นะ ไม่เอามาซาคุง อิทจัง…อย่าทิ้งชั้นไป!!!”

มาดราชินีไม่มีเหลือแล้วในตอนนี้ มีเพียงเสียงสะอื้นเบา ๆ อย่างเจ็บปวดใจเท่านั้น ชายหนุ่มรีบโน้มตัวเข้ามาใกล้ มือลูบผมนุ่มของอีกฝ่ายเบา ๆ อย่างปลอบประโลม

“ขอโทษ ฉันไม่ได้ตั้งใจให้นายรู้สึกแย่อีก วันนี้ฉันจะเป็นของเล่นแทนมาซาคุงให้นายทั้งวันเลย”

“แค่วันนี้เองเหรอ?” คนถามใจหายวูบ

“ไม่สิ ไม่ใช่แค่วันนี้ ทุกวันเลยต่างหาก ฉันสัญญา”

“จริง ๆ นะ?”

“อื้ม จริงสิ งานที่เร่งช่วงนี้ ก็เสร็จแล้วล่ะ มีของขวัญมาฝากนายด้วยนะ”

“อะไรล่ะ?”

“พรุ่งนี้นายก็จะรู้ แต่ตอนนี้…อย่ามัวแต่พูดอยู่เลย” เขาว่าพลางไล้ปลายลิ้นกับริมฝีปากแห้งผาก “นายต้องการขนาดนี้ แล้วคิดหรือ ว่าฉันที่ไม่ได้ทำเลยตั้งหลายวัน จะไม่ต้องการเหมือนกัน”

คานาเมะอดไม่ได้ ขำออกมาเบา ๆ เมื่อเห็นชายหนุ่มสารภาพ เสียงใสพูดลอย ๆ “ก็คิดว่านายจะตายด้านแล้วซะอีก”

“เดี๋ยวเถอะ วันนี้จะลงโทษนายซะเลย ทำให้ฉันใจหายใจคว่ำหมด คิดว่าพาชู้มาเล่นสนุกในโรงแรมซะแล้ว” ชายหนุ่มปรามดุ ๆ แกมคาดโทษ

“หึ ก็ไม่แน่หรอก ตอนนี้ก็แค่มาซาคุง แต่ต่อไปล่ะ…ไม่แน่ ถ้านายยังไม่ยอมกดชั้นแบบนี้”

“งั้นเรอะ…ถ้างั้น…ต้องลงโทษนายให้ไม่มีแรงไปหาใครได้เลยดีกว่าสินะ” เขาว่าพร้อมกับซุกใบหน้าลงกับซอกคอขาว จูบเม้มย้ำซ้ำแล้วซ้ำอีก “อื้อ…” เสียงราชินีร้องครางอย่างพอใจ ชายหนุ่มไม่ยอมหยุดแต่เพียงเท่านั้น ราวกับว่าต้องการประทับตราให้แนบแน่นทุกสัดส่วน ป่าวประกาศว่าคนผู้นี้ เป็นของเขาแต่เพียงผู้เดียว

ริมฝีปากนุ่มชำนาญการ ไล้เลียไล่ลงมาถึงส่วนอก ยังคงย้ำประทับตราไปตามทางก่อนจะลิ้มรสปลายยอดสีชมพูสด เริ่มจากดูดดึงแล้วสัมผัสเบา ๆ ด้วยปลายลิ้น หยอกล้อจนเสียงหวานครางแผ่วเป็นระยะ เอวบางเกร็งเสียวเมื่อนิ้วคล่องแคล่วเลื่อนระดับสั่นให้แรงขึ้นอีก ไม่ยอมดึงมันออกไปเสียที

“มาซาคุงก็ใช้งานได้ดีนี่นา” เขาพึมพำเบา ๆ

“ฮึ ดีจนจะลืมเจ้าหนูของอิทจังแล้ว” คานาเมะประชดเบา ๆ ยังคงงอนไม่เลิกรา เมื่อมาสะกิดแผลเก่าเกี่ยวกับมาซาคุงขึ้นมาอีก

“งั้นเหรอ” ชายหนุ่มว่าพลางกลั้วหัวเราะ ปรับระดับให้แรงขึ้น นึกในใจว่าอีกหน่อย คงต้องหาของเล่นชิ้นอื่นแทนให้แล้ว เพื่อไม่ให้ราชินีของเขาหงุดหงิดง่ายโดยใช่เหตุ

“อ๊า~~” ร่างบางกระตุกเฮือก แรงสั่นคว้านควงภายในช่องทางแคบ กระตุ้นความต้องการให้คุโชนขึ้นอีกครั้ง สะโพกได้รูปขยับไปมาอึดอัด ต้องการอย่างอื่นทดแทนจนทนทานแทบไม่ไหว คนด้านบนเห็นก็รู้เป็นอย่างดี ว่าราชินีของเขาต้องการอะไร หากยังไม่ยอมเอามันออกมาซะอย่างนั้น

“อา..อิทจัง อย่าแกล้งกันสิ เร็ว ๆ เข้า…ชั้นจะ…อา….ทนไม่ไหวแล้วนะ”

“ก็ของฉันยังไม่ตื่นเลยนี่” ชายหนุ่มว่ายิ้ม ๆ

“บ้า… ก็นาย…ก็นายล็อคแขนชั้นไว้แบบนี้ ชั้นจะไปปลุกมันได้ยังไง”

ชายหนุ่มอมยิ้ม ยิ่งเห็นใบหน้าใสแดงเรื่อกระวนกระวาย เขายิ่งรู้สึกว่ามันน่ารัก เห็นแล้วอยากกอด อยากจูบ อยาก... จนแทบทนทานไม่ไหว

ขยับตัวเข้าไปใกล้โดยคร่อมร่างด้านล่างไว้อย่างระวัง มือจับแก่นกายตนเองจ่อริมฝีปากอีกฝ่ายให้พอสัมผัสได้ "เอ้า เสิร์ฟให้ถึงที่แบบนี้ โอเครึยังที่รัก" เขาว่าแกมหัวเราะ

คานาเมะค้อนให้เล็กน้อย ก่อนจะจูบเบา ๆ ที่ส่วนปลายนุ่ม ลิ้นตวัดไล้รอบส่วนหัวรู้สึกได้ถึงการขยายตัวเกร็งแน่นของอีกฝ่ายตั้งแต่ ก่อนหน้านั้น ด้วยความชำนาญแม้จะอยู่ในท่าที่ไม่ถนัดนัก เขาก็ยังสามารถปลุกเร้าได้เป็นอย่างดี จะว่าไปแทบไม่ต้องปลุกมันก็ตื่นเกือบจะเต็มที่แล้ว จะไม่ตื่นยังไงไหว แค่มองเรือนร่างสุดเซ็กซี่ เคลื่อนไหวส่ายสะโพกไปมายามมีของเล่นซุกซนภายใน แล้วเรียกร้องต้องการเขาขนาดนี้ เขาก็แทบจะตื่นตัวเต็มที่ราวโดนโด้บด้วยไวอากร้าแล้วด้วยซ้ำ

"อื้อ...." เสียงใสครางเบา ๆ เล็ดรอดออกมา ความเสียวซ่านจากการเล้าโลมแก่นกายเช่นนี้ ทำให้อิทสึกิรู้สึกดีอย่างประหลาด มันแตกต่างจากทุกคนที่เคยปลุกเร้าให้เขามากมายนัก

ริมฝีปากนุ่มครอบครองบางส่วนเข้าไป ชายหนุ่มกดสะโพกเข้าหาช่วยอีกทาง โพรงปากนุ่มชื้นบีบรัดเบา ๆ ขบไล้ด้วยฟันขาวสะอาดชวนจั๊กจี้ ใบหน้าที่ถูกปิดตาไว้ ยังคงดูงดงามไม่เปลี่ยน หากสภาพรั้งล็อคไว้เช่นนี้ ยิ่งเสริมให้ราชินีของเขาดูคล้ายนักโทษวรรณะสูงผู้หยิ่งทะนง

คิดแล้วน่าปลาบปลื้มนัก แน่ล่ะว่าคานาเมะคงไม่เคยทำแบบนี้ให้ใคร ด้วยนิสัยราชินีที่ต้องการให้คนอื่นปรนเปรอให้ มีหรือจะยอมทำให้ก่อน หากในครั้งนี้ กลับแตกต่างออกไป รสสัมผัสที่มอบให้ ล้วนเป็นไปด้วยความเต็มใจ

...ราชินีผู้สูงศักดิ์ ที่ยอมลงให้แต่เขาเพียงผู้เดียว
เท่านี้เขาก็ยินยอมจงรักภักดีจนวันตายแล้ว

"อา.." ร่างกายเกร็งเป็นพัก ๆ ปลดปล่อยน้ำสีขาวขุ่น หากแค่นี้ไม่เพียงพอหรอก ชายหนุ่มถอนตัวออก ขยับลุกขึ้นตั้งหลักใหม่ ยกโคนขาเรียวยาวพับขึ้น นึกอยากล้อเล่นกับอีกฝ่ายมากกว่านี้ หากอารมณ์ยามนี้ไม่ยอมให้ทำเช่นนั้น ความต้องการกันและกันมีมากกว่า มือที่จับปลายด้ามของเล่นชิ้นน้อยที่ยังสั่นไหว ค่อย ๆ ดึงมันออกอย่างช้า ๆ

"อื้อ.." สะโพกบางกระตุกเฮือกเมื่อรู้สึกถึงการดึงออกอย่างนุ่มนวลนั้น เสียงพึมพำไม่เลิกรา ยังคงเร่งเร้า "อยากได้....เร็ว....ๆ"

"จ้า ๆ" อิทสึกิรับคำแกมขัน มือหนาดึงออกสุดความยาว แล้วโยนมันไว้ข้างเตียงอย่างไม่สนใจอีก ช่องทางเบื้องหน้าเปิดกว้างรอนานแล้ว เขาไม่รีรอที่จะเปลี่ยนเป็นร่างกายตนเองแทรกเข้าแทนที่อย่างรวดเร็ว

"ฮะ...อื้อ...." การแทรกเข้ารวดเดียวทำให้คานาเมะร้องเสียงสูง แก่นกายแข็งแรงดุนดันแทรกเข้าจนถึงเบื้องลึก ยิ่งขยับยิ่งเสียวแปลบไปทั้งตัว ทางคับแคบเปิดรับพลางโอบรัดอ่อนนุ่ม ยิ่งเจ้าตัวขืนเกร็งยามเสียวสะดุ้ง มันยิ่งสร้างความวาบหวามให้อีกฝ่ายมากมายนัก อิทสึกิกระแทกสะโพกเข้าหาไม่ยั้ง บดเบียดแนบชิดภายในเสียดสีขยับเข้าออก ทั้งเร็วแรงจนอีกฝ่ายร้องเสียงหลง มือที่โดนล่ามเกร็งแน่นรั้งปลายโซ่จนสั่นระริก ร่างแอ่นเอนยกสูงจนชายหนุ่มต้องช่วยรั้งประคองแผ่นหลังไว้ สะโพกสวนเข้าหากดย้ำเชิญชวน ยิ่งเข้ามายิ่งต้องการ ความรู้สึกที่มากล้น หล่อหลอมของกันและกันเป็นหนึ่งเดียว

เสียงข้างในแทนที่จะเงียบ กลับดังกว่าเดิม คนบนโซฟาอมยิ้มชันตัวขึ้นนั่งจากท่ากึ่งนอน อ่านเอกสารตรงหน้า ลองเป็นแบบนี้คงทำกันอีกหลายชั่วโมง ดีไม่ดีก็ยันเช้า เขาไม่สามารถพอจะนั่งฟังคนเล่นสนุกกันนานขนาดนั้นเป็นแน่ ฟังมาก ๆ ตะบะจะแตกเอา ชายหนุ่มคิดในใจ เท่าที่ทนฟังมาหลายวันนี่ ก็นับว่าเขามีภูมิต้านทานมากพออยู่ แต่พอสองคนนี่อยู่ครบคู่ นานกว่านี้ไม่ไหวแน่

กลับไปเตรียมการสอนต่อดีกว่า ชายหนุ่มคิดในใจ มือมั่นคงดันแว่นตาหนาเข้าที่ มาดสุขุมเคร่งขรึมกลับมาอีกครั้ง เมื่อนึกได้ถึงหน้าที่รับผิดชอบ เห็นคนอื่นเขาสนุกกัน ก็อยากทำบ้างอยู่หรอก แต่ตอนนี้ยังไม่ใช่เวลาเช่นนั้น เขารู้ดี ว่าตนเองนั้น ยังไม่พร้อมกับเรื่องเช่นนี้

เอื้อมมือไปจัดเอกสารที่กองวางเป็นระเบียบ งานที่ทำค้างอยู่นั่นแหละ ก่อนจะบรรจงเก็บทุกอย่างลงกระเป๋า ค่อย ๆ จรดปลายเท้าแผ่วเบา เปิดประตูออกไป โดยไม่ลืมที่จะล็อคประตูให้คนทั้งสองด้วย

อ้อ แวะไปบอกที่ร้านกับที่ทำงานสองคนนั่นด้วยดีกว่า ท่าทางคงไม่มีใครไปทำงานไหวหรอก พรุ่งนี้น่ะ...

................................

บ่ายแล้วในตอนนี้ ที่ชายหนุ่มรู้สึกตัวอีกครั้งอย่างง่วงงุนจากการปลุกอย่างนุ่มนวลของอิทสึกิ ร่างบางลืมตาแทบไม่ขึ้น ร่างกายอ่อนล้าและไม่ค่อยจะมีแรง ท่าทางเมื่อวานคงจะทำมากไปหน่อยอีกแล้ว แต่ในความพร่ามัว ก็ยังคงเห็นว่าอีกฝ่ายแต่งตัวเรียบร้อยแล้ว พร้อมกับยื่นชุด ๆ หนึ่งให้เสียด้วย

"แต่งตัวเถอะที่รัก"

"อื้อ...วันนี้หยุดงานนี่นา ขอนอนอีกหน่อยน่าอิทจัง" คนงัวเงียยังคงพลิกตัวหลบ แล้วหลับต่อเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น

ชายหนุ่มยักไหล่น้อย ๆ นึกเอ็นดูท่าทางปลุกไม่ยอมตื่นราวเด็กดื้อนั้น "ตื่นเถอะ คานาเมะ ฉันมีของขวัญจะให้นายนะ" เขาพูดทิ้งท้าย รู้ดีว่ายังไงคนขี้เซาก็ต้องตื่นแน่

ดวงตากลมโตลืมขึ้นทันที ตาสว่างในพริบตา "ของขวัญ!"

"ใช่สิ ที่บอกไว้เมื่อวานไง" เขาตอบยิ้ม ๆ

ราชินีหนุ่มเอียงคอคิด ก่อนจะนึกขึ้นมาได้ บทรักยาวเหยียดหลายชั่วโมงก่อนหน้า ทำให้สมองตื้อตันชอบกล จนลืมเลือนสิ่งที่ชายหนุ่มบอกไปก่อนหน้านั้น ของขวัญงั้นหรือ... ไม่ว่าจะเป็นอะไร ของที่คนที่รักให้ มันย่อมวิเศษสุดเสมอสำหรับคานาเมะ เจ้าตัวจึงกระตือรือร้นกว่าเดิมอย่างง่ายดาย

"โอเค ตื่นก็ได้ เพื่อของขวัญเลยนะเนี่ย" ว่าพลางทรงตัวขึ้นนั่งอย่างระวัง ร่างกายปวดเมื่อยเล็กน้อยแต่ไม่อาจเทียบได้กับความคิดที่ว่า จะมีอะไรที่น่าตื่นเต้น รอคอยตนเองอยู่

"อื้ม เร็วสิ นายอยากเห็นมันเร็ว ๆ ไม่ใช่เหรอ" ท่าทางคนปลุกดูตื่นเต้นไม่แพ้กัน

"ต้องไปข้างนอกด้วย?" คานาเมะถามงง ๆ เห็นชุดที่เตรียมไว้ให้ ก็ดูเป็นทางการไม่น้อย ยิ่งอิทสึกิแล้ว วันนี้เขาแต่งเต็มยศดูหล่อเหลาราวเจ้าบ่าวรอเข้าหอเลยทีเดียว

"ใช่แล้วที่รัก แต่งตัวเร็วเข้า เราจะได้ไปกันเลย" อิทสึกิเร่งอีก

คานาเมะแต่งตัวเสร็จในพริบตา หลังทานอะไรรองท้องไปอีกหน่อยด้วยฝีมืออิทซึกิ กันเป็นลมเพราะหมดแรงแล้ว ทั้งคู่ก็ดูกระปรี้กระเปร่าราวกับว่ากิจกรรมมาราธอนเมื่อคืน เป็นแค่ความฝัน แต่อย่างว่า คงเป็นความสามารถเฉพาะตัวของคู่สุดแสนพิเศษคู่นี้ก็เป็นได้

ชายหนุ่มจูงมือคานาเมะไปที่รถ ท่าทางตื่นเต้นราวเด็ก ๆ พอพาไปถึงที่นั่งบนรถ เขาก็ทำเซอร์ไพรส์อีกครั้งด้วยการหาผ้าสีดำมาผูกตาเสียอีก

"นายชักจะติดใจมันมากไปแล้วนะอิทจัง" คานาเมะแย้งเบา ๆ หน้าใสเริ่มแดงเรื่อ เมื่อนึกถึงผ้าผูกตาเมื่อวาน และความเร่าร้อนเหลือเชื่อของตนเอง ที่ดูว่าจะร้อนกว่าทุกครั้งจนปฏิเสธไม่ได้ว่าติดใจพอกัน

"ก็จะได้ตื่นเต้นมากขึ้นไง เอาล่ะ จะออกรถแล้วนะ" มืออีกข้างเปิดประตูให้ราชินีก้าวเข้าไปนั่งบนเบาะ ก่อนจะกลับมาประจำที่คนขับอย่างคล่องแคล่ว พร้อมกับขับรถออกอย่างช้า ๆ ในเวลาไม่นานนัก ก็จอดอีกครั้ง ประตูเปิดออกพร้อมกับมือที่ฉุดร่างซึ่งมองไม่เห็นให้ลุกขึ้นมาอย่างนุ่มนวล

"ที่ไหนล่ะเนี่ย" คานาเมะพึมพำด้วยมองไม่เห็น

"อยากรู้ก็ถอดผ้าปิดตาออกก่อนสิ"

มือเรียวยาวดึงผ้าผูกตาออก ภาพเบื้องหน้าคือบ้านหลังน้อยขนาดกะทัดรัด ไม่ใหญ่นักหากท่าทางสะดวกสบาย

"ที่นี่?" เขาถามอย่างงุนงงเล็กน้อย

"บ้านของเราไง" อิทสึกิตอบ ใบหน้าเต็มไปด้วยรอยยิ้มอ่อนโยน

"บ้านของเรา..." ชายหนุ่มทวนคำด้วยความฉงน

"ใช่ บ้านของเรา ย้ายมาอยู่ด้วยกันกับฉันนะคานาเมะ" เขาว่าพลางหอมแก้มอีกฝ่าย ที่ยืนตะลึงอยู่ไปแล้ว

"ที่ฉันงานยุ่งมาก ก็เพราะจะเก็บเงินและคอยวิ่งวุ่นกำกับการสร้างที่นี่นั่นแหละ ขอโทษนะที่ทำให้นายลำบากขนาดนั้น เพราะฉันยุ่งเกินไป เลยทำให้นายได้ไม่พอ"

คานาเมะส่ายศีรษะเบา ๆ ดวงตาคลออย่างปลาบปลื้ม "ไม่หรอก ชั้นดีใจมาก ๆ เลย 'บ้านของเรา' งั้นเหรอ"

"แต่งงานกับฉันนะคานาเมะ" อิทสึกิคุกเข่าให้ พร้อมกับแหวน ท่าทางเคอะเขินเหมือนเด็กหนุ่มขอสาวครั้งแรก ที่แต่งชุดเนี้ยบหล่อเหลาราวเจ้าบ่าวขนาดนั้น ก็เพราะคิดจะทำแบบนี้นั่นเอง

ราชินีหนุ่มนิ่งอึ้งไปด้วยความเขิน ก่อนจะยืดอกยิ้มรับ ด้วยท่วงท่าสง่างาม มือเรียวยาวยื่นออกไปให้สวมแหวน

"ไม่ต้องมากพิธีหรอก แค่มีนายอยู่ด้วย ก็พอแล้ว"

"ไม่ได้สิ" ชายหนุ่มพูดเสียงขรึมซีเรียส "เพื่อคนสำคัญของฉัน จะทำอะไรมันก็ต้องชัดเจนสิ ใช่มั้ย" มือของเขาบรรจงสวมแหวนเงินสลักลายงดงามฝีมือประณีตให้ พร้อมกับอุ้มอีกฝ่ายขึ้นในท่าเจ้าสาวอย่างง่ายดาย

"อ๊ะ" คานาเมะอุทานอย่างตกใจ คิดไม่ถึงว่าจะโดนอุ้มในที่สาธารณะขนาดนั้น และแน่นอน มีคนผ่านไปผ่านมามองเสียด้วย

"เขินอะไรกันล่ะ ราชินีของผม" ชายหนุ่มล้อเลียน ทุกครั้งคนที่ทำเรื่องอย่างว่าได้หน้าตาเฉย กลับเอียงอายมากเหลือเชื่อ จนอดแซวไม่ได้เลยทีเดียว

"ก็นายน่ะ ทำเรื่องแบบนี้ ไม่อายชาวบ้านเขาหรือไง"

"อายทำไมล่ะ ฉันจะป่าวประกาศเองด้วยซ้ำ ว่านี่คือเจ้าสาวของผมครับ"

"บ้า..." หน้าใสซบที่อกอีกฝ่าย ไม่กล้ามองผู้ใดอีกแล้ว

"ไหน ๆ มาถึงแล้ว เข้าหอเลยละกัน" ชายหนุ่มพูดต่อง่าย ๆ

"คนลามก... ทำเป็นพูดเยอะแยะ ที่แท้ก็อยากทำอีกรอบล่ะสิ" ราชินีทุบหลังกว้างดังอึ้ก อิทสึกิหัวเราะ พลางพึมพำ "แย่ล่ะสิ รู้ทันจนได้"

"อื้ม ถ้างั้นก็...อย่าช้าอยู่เลย" เสียงใสกระซิบ พอพูดปุ๊บ ก็ติดปั๊บทีเดียว สัญชาตญาณร้อนแรงไม่เป็นรองใครของเขาเนี่ย

"งั้นเข้าไปดูกัน รู้มั้ยว่า ฉันออกแบบห้อง SM ใต้ดินไว้ด้วยนะ สำหรับกิจกรรมที่น่าตื่นเต้นของพวกเรายังไงล่ะ"

ราชินีหนุ่มยิ้มรับอย่างพอใจ "ชั้นก็ต้องชอบอยู่แล้ว ไม่ว่าอะไรที่นายทำให้ ชอบทุกอย่างเลย"

"แค่ชอบเองเหรอ รักฉันบ้างรึเปล่าล่ะ"

"รักสิ รักมากด้วย" เสียงแผ่วเบาพึมพำข้างหู ยังคงเขินจนไม่กล้าสบตา

"ฉันก็รักนาย" เขาว่าพร้อมกับก้มลงจูบอย่างดูดดื่มอีกครั้ง

และแล้วทั้งคู่ก็หยุดงานอีกวัน เนื่องจากฉลองห้องใหม่จนไม่ได้หลับไม่ได้นอน...

.......................................

ที่ร้านในตอนนี้ผู้คนเริ่มซาลงแล้ว หากชายหนุ่มยังคงทำงานจัดนู่นจัดนี่ต่ออย่างตั้งอกตั้งใจ แผ่นหลังกว้างตอนนี้ดูสดชื่นกว่าเดิมมากมายนัก ชายผู้สูงวัยมองร่างทะมัดทแมงจัดสินค้า พร้อมตรวจสอบคุณภาพอย่างคล่องแคล่วนั้น ก่อนจะตั้งคำถาม

"ดูคุณอารมณ์ดีจังนะครับวันนี้ เมื่อวานหยุดไป คงไม่ใช่เพราะไม่สบายล่ะสิใช่มั้ยครับ" โทคิถามอย่างรู้ทัน

อิทสึกิขยับตัวน้อย ๆ อย่างเขิน ๆ "ไม่ได้เป็นอะไรหรอก แค่...ฉันขอคานาเมะแต่งงานน่ะ แล้วพวกเราก็...ฉลองบ้านใหม่ กันนิดหน่อย"

คนฟังหัวเราะเบา ๆ เขารู้เรื่องบ้านใหม่เป็นอย่างดี อิทสึกิวางแผนซื้อบ้านไว้นานแล้ว แต่มีช่วงนี้แหละ ที่จริงจังมาก และให้ความสำคัญกับการตกแต่งภายในมากด้วย ถึงกับวิ่งรอกดูแลทั้งร้านทั้งบ้าน จนแทบไม่เป็นอันพักผ่อนเลยทีเดียว

แต่ไม่คิดเลยว่าจะจริงจังถึงขั้นขอแต่งงานได้ ความสัมพันธ์ระหว่างคนรักเพศเดียวกัน ปกติแล้วมักเข้ากันได้ไว แต่มักเปราะบาง เลิกราได้ง่ายพอ ๆ กับการคบเจอด้วยความถูกใจ โดยเฉพาะคู่นี้ ที่คบกันง่ายเหลือเชื่อ

"มิน่าล่ะครับ พ่อหนุ่มคนใส่แว่นตาคนนั้นที่แวะมาที่ร้านวันก่อน ถึงได้บอกว่า คุณจะไม่มาทำงานอีกวัน ว่าแต่ว่า...คุณคานาเมะไม่งอนแล้วเหรอครับ วันก่อนคุณบอกว่าจะแอบตามไปนี่นา" เขาถามต่ออย่างสงสัย วันนั้นอิทสึกิน้ำเสียงไม่ค่อยดีเลย ตอนโทรมาบอกจะหยุดงานที่ร้าน พร้อมกับฝากฝังงานไว้กับโทคิ เสียงที่ได้ยินในตอนนั้น เล่นเอาชายผู้สูงวัยเองยังเป็นกังวล

"ไม่หรอก เขาไม่ได้งอน แต่มีแผนสูงกว่านั้น" ชายหนุ่มเล่าต่อ กับคนสนิทผู้นี้ อิทสึกิไม่เคยมีความลับด้วย เพราะนอกจากจะเป็นผู้ร่วมงานแล้ว เขายังเหมือนเพื่อนที่ขอคำปรึกษาได้ด้วย แม้ว่าจะอยู่ในตำแหน่งที่ต่ำกว่า แต่อิทสึกิไม่เคยคิดรังเกียจที่จะพูดคุยเรื่องสำคัญด้วย โทคิเป็นคนฉลาด ที่รักษาความลับได้ดี และยังเป็นที่ปรึกษาชั้นดีด้วย

"คานาเมะหอบของเล่นของฉัน ไปเล่นคนเดียวในโรงแรม ถ้าจะเล่นจริง ๆ ทำที่บ้านก็ได้ แต่เขาจงใจไปที่โรงแรม เพื่อให้ฉันตามไป"

โทคิขมวดคิ้วอย่างประหลาดใจ "คุณรู้ ว่าเขาจงใจ?"

"ใช่ เขาจงใจหยุดงาน แล้วไปโรงแรมทุกวัน เพื่อให้ฉันสงสัย และตามไป จงใจกระทั่งชวนเพื่อนคนนั้น ให้ไปเป็นตัวล่อ" อิทสึกิพูดพลางนึกถึงตอนนั้น ที่เขาเองก็แทบติดกับราชินีเหมือนกัน เพราะโกรธจนหน้ามืดจริง ๆ ชนิดที่ตัวเขาเองยังไม่คิด ว่าจะโกรธได้ขนาดนี้

"คานาเมะคงคิดว่า ถ้าฉันเห็นเขาทำตัวน่าสงสัยแบบนั้น จะต้องโกรธมาก แล้วก็ต้องรีบรุดตามไป จนเห็นเขาในสภาพแบบนั้นที่โรงแรม จัดท่าจัดฉากอย่างดีเลยล่ะ"

โทคิฟังอย่างสุดทึ่ง แผนราชินีก็นับว่าแนบเนียนแล้ว แต่เจ้านายเขากลับล่วงรู้ง่ายดาย ทั้ง ๆ ที่ยังอยู่ในอารมณ์ถูกยั่วยุขนาดนั้น เยือกเย็นได้สมกับเป็นอิทสึกิ ผู้ที่เขาไม่เคยเห็นว่าจะโกรธหรือหงุดหงิดใส่ใครมาก่อนเลย

"ก็นะ...ถึงจะรู้ว่าเป็นแผน ฉันก็พร้อมเต็มใจตกหลุมที่เขาขุดไว้อยู่แล้วล่ะ" ชายหนุ่มถอนหายใจ "ก็ฉันเป็นของเล่นชั้นดีของเขา ตั้งแต่วันที่เราเจอหน้ากันแล้วนี่นา" เขาพูดราวกับว่า มันเป็นเรื่องธรรมดาสามัญไปแล้ว

อิทสึกิหยุดเล็กน้อย ก่อนจะกล่าวต่ออย่างหนักแน่น "และฉันก็...ไม่คิดจะเป็นของเล่นของใครอีก... เป็นของเขาคนเดียวก็พอแล้ว"

คำพูดนั้นทำให้โทคิอดยิ้มไม่ได้ ชายชรารู้ดีว่าคนอย่างอิทสึกิ หากคิดจะทำอะไรแล้ว จะจริงจังจริงใจ และแน่วแน่ไม่มีวันแปรเปลี่ยนเสมอมา ตรงส่วนนี้ของชายหนุ่มนี่ล่ะ ที่เขาคิดว่าน่ารัก และยังคิดว่าคานาเมะนั้น ช่างโชคดีเสียนี่กระไร

อิทสึกิย้ำอีกอย่างนึกได้ "อ้อ แล้วอย่าไปบอกเขาเรื่องนี้ล่ะ ปล่อยให้เขาคิดว่าฉันหลงกลเขาแหละดีแล้ว มันเป็นวิธีที่... ราชินีอย่างเขา จะยอมทำ เพื่อง้อให้ฉันกลับมาน่ะ" รอยยิ้มเขิน ๆ เมื่อนึกถึงคนรัก ดูสดใสสมกับเป็นวัยที่ยังคงร้อนแรงได้ไม่จำกัดเสียจริง

"ถึงเขาจะไม่รู้ ว่าทำไมฉันถึงห่างเหินไป แต่การง้อมาก ๆ มันไม่ใช่วิสัยราชินีอย่างคานาเมะนี่นะ"

ชายผู้สูงวัยกว่าหัวเราะเบา ๆ คนคู่นี้ ช่างคิดอะไรได้ซับซ้อนจริง แต่เพราะแบบนี้ ก็ดูน่ารักไปอีกแบบ คนอย่างคานาเมะ คงจะขอร้องอะไรตรง ๆ ไม่เป็น ถึงต้องทำอะไรยุ่งยากขนาดนี้ แต่อิทสึกิก็พอกัน รู้ทั้งรู้ ก็ยังทำทีเป็นยอมตกหลุมพรางของอีกฝ่าย เพื่อความพอใจของราชินีของเขาเอง

"ผมเข้าใจดีครับ พวกคุณนี่ช่างเข้ากันได้ดีจริง ๆ ผมว่าคุณเลือกคนถูกแล้วล่ะ"

"แน่นอน ฉันไม่เคยดูอะไรผิดหรอก ไม่ว่าจะเป็นสินค้า คนสนิท หรือกระทั่ง...คนรัก" ชายหนุ่มตอบด้วยรอยยิ้มเยือกเย็นและมั่นใจ

เขารู้ดีว่าทุกอย่างที่คานาเมะทำ ถึงจะเป็นแผนการ ที่คิดมาดีแล้ว

แต่ในตอนนั้น...ตอนที่อยู่บนเตียง เสียงที่ร่ำร้องหาเพียงเขา
เป็นความคิดคำนึง ถึงเขาอย่างแท้จริง หาได้มีการเสแสร้งอย่างใดไม่

แค่วิธีการที่จะบอกความรู้สึกนั้น ไม่สามารถทำอย่างตรงไปตรงมาได้เท่านั้นเอง

ชายหนุ่มเข้าใจได้เป็นอย่างดี และมั่นใจด้วยว่า ราชินีอย่างคานาเมะ จะหาใครที่รู้ใจได้ ถ้าไม่ใช่เขาคนนี้

คนเดียวเท่านั้น...

นี่ก็เป็นวิธีการของเขาเช่นกัน ความสุขและความพอใจของคานาเมะ คือความสุขสูงสุดสำหรับเขา

ปล่อยให้ราชินีรู้สึกว่าชนะไปนั่นล่ะ ดีที่สุดแล้ว!


- จบตอนที่ 2 -
หัวข้อ: Re: Special Triple จบตอนที่ 2 อัพ 8/1/10
เริ่มหัวข้อโดย: a_tapha ที่ 08-01-2010 08:52:36
 :m25:  สุดยอดมากกกกกกกก


ทั้งคู่เลย   
หัวข้อ: Re: Special Triple จบตอนที่ 2 อัพ 8/1/10
เริ่มหัวข้อโดย: gypsy ที่ 08-01-2010 10:46:28
คู่นีนี่ ของเค้าแรงจริงๆ

แผนสูงทั้งคู่

 :m25:
หัวข้อ: Re: Special Triple จบตอนที่ 2 อัพ 8/1/10
เริ่มหัวข้อโดย: kun ที่ 08-01-2010 22:03:02
สุดยอดดดดดดดดด :m25:

แอบมีน่ารักตอนขอแต่งงานด้วย อิอิ

รอตอน 3 จะคลอดมาไหม
หัวข้อ: Re: Special Triple จบตอนที่ 2 อัพ 8/1/10
เริ่มหัวข้อโดย: Cha Ris Ma ที่ 08-01-2010 22:23:15
ราชินีกับของเล่น
แผนสูงพอกัน

หนุ่มแว่นจะมีคู่มั้ยนะ
+1
หัวข้อ: Re: Special Triple จบตอนที่ 2 อัพ 8/1/10
เริ่มหัวข้อโดย: yunchun ที่ 08-01-2010 23:14:16
ห้อง SM ใต้ดิน  :m25:
แรงง 55+ แต่ชอบบบมากๆเลยง่า
ทั้งคู่เลยย ไม่ไหวแล้วว  :jul1:
+1 ค่ะ  :m25:
หัวข้อ: Re: Special Triple จบตอนที่ 2 อัพ 8/1/10
เริ่มหัวข้อโดย: namtaan ที่ 09-01-2010 00:50:35
 :m25:
เสียเลือดแถมโรแมนติคมากมาย
ขอแต่งงานแล้วด้วย

บวกอีก 1 แต้ม รอต่อไปจ้า

หัวข้อ: Re: Special Triple จบตอนที่ 2 อัพ 8/1/10
เริ่มหัวข้อโดย: bbyuqin ที่ 09-01-2010 01:42:11
เพิ่งได้..เข้า..า...มะ.มา.อ่..าา.น.น..น แ..ต่..ตอ..น.น.นี้...เลื..อด..ห..มดดดด ตั...ววววว :m25: :jul1:


มาสมัครบริจาคเลือดให้เรื่องนี้อีกคนจ้า...รอเสียเลือดตอนต่อไป...กร๊ากกกก...ชอบชอบ..คานาเมะกับอิทจัง :impress2:
หัวข้อ: Special Triple ตอนที่ 3 Part 1 อัพ 10/1/10
เริ่มหัวข้อโดย: ppm ที่ 10-01-2010 10:32:22
ตอนที่ 3 Sex OR Love?


วันจันทร์ วันทำงาน ยังคงเป็นวันทำงานสำหรับทุกคน ดังนั้นในวันนี้ร้าน Cat Ah~ ก็เปิดบริการตามปกติ ช่วงนี้บรรยากาศแจ่มใส สังเกตได้จากชายหนุ่มเจ้าของร้านผู้แสนเงียบขรึมใจเย็น กลับมีรอยยิ้มชวนใจละลายจนลูกค้าสาว ๆ เพิ่มขึ้นอย่างเห็นได้ชัด

แน่ล่ะว่าความสัมพันธ์ของเขาทั้งสอง มิใช่เป็นความลับ แม้กระทั่งกับบรรดาลูกค้า แต่รู้ทั้งรู้ หลายคนก็เข้ามาเลือกซื้อสินค้า เพียงเพื่อจะได้พูดคุยกับชายหนุ่มเจ้าของร้านผู้เปี่ยมเสน่ห์คนนี้

อิทสึกิไม่เคยหลอกลวงใครเสมอมา ถ้าเขารักใคร คบใคร มันจะไม่ใช่ความลับแน่นอน
แต่ครั้งนี้ จริงจังเสียจนทุกคนอดสนใจไม่ได้

ร่างบอบบางในชุดสีชมพูอ่อนเข้ารูป ยิ้มแย้มอยู่ที่ฝั่งตรงข้ามเคาน์เตอร์ เป็นหญิงสาวแสนสวยที่กระฉับกระเฉง และกระตือรือร้นสูง ท่าทางคล่องตัวกับชุดที่รับรูปร่าง เมื่อยืนเคียงข้างอิทสึกิ ใครที่ไม่รู้ ก็มักจะเข้าใจผิดว่าเป็นคู่รักกัน ด้วยความที่ยามคุยกัน ดูสนิทสนมมากกว่าสาวคนใดที่เคยแวะเวียนมาหา

หากคนในที่นี้ ย่อมรู้เป็นอย่างดี ว่าอิทสึกิไม่เคยสนใจผู้หญิง

“วันนี้ไม่มีงานเหรอ มิซากิจัง” ชายหนุ่มทักยิ้ม ๆ รอยยิ้มสดใสแต่เช้า ทำให้หญิงสาวอดอมยิ้มไม่ได้เช่นกัน

“วันนี้มีธุระช่วงบ่ายน่ะ ไหน ๆ ก็จะลาแล้ว เลยถือโอกาสโดดมันซะเลย ที่สำคัญ ฉันทำงานแทนพ่อหนุ่มน้อยแฟนเธอมาหลายวันแล้ว วันนี้เขาต้องทำแทนฉันบ้างสิ” มิซากิตอบง่าย ๆ พลางหลิ่วตาให้ เธอคนนี้คือ คิริโมโตะ มิซากิ ที่เป็นเพื่อนสมัยเด็กที่อายุมากกว่าราว ๆ 2 ปี ของอิทสึกิ แถมยังบังเอิญ ทำงานที่เดียวกับคานาเมะเสียด้วย โทรศัพท์วันก่อน ก็ฝีมือเธอ ไม่รู้ว่ารู้เห็นเป็นใจกับจอมวางแผนคานาเมะด้วยรึเปล่า

แต่อิทสึกิก็แกล้งทำเป็นไม่รู้ เขายังคงรับฟังหญิงสาวสาธยายเรื่องราวต่ออย่างใจเย็น ชายหนุ่มเป็นผู้ฟังที่ดีมาแต่ไหนแต่ไรแล้ว มันเป็นเสน่ห์อีกอย่าง ที่ทำให้ใครหลายคนติดใจ รองจากเรื่องเซ็กส์เลยทีเดียว

“อ้อ แต่ไม่ต้องกลัวฉันจะทิ้งงานหนักไว้ให้หรอกนะ วันนี้เขาออกพื้นที่กัน ฉันเลยทิ้งงานง่ายที่สุดเอาไว้ให้ นั่นก็คือ เฝ้าออฟฟิศ ไงล่ะ”

“คานาเมะหยุดไปหลายวัน งานไม่กองบานตะไทเหรอ” ชายหนุ่มถามขึ้นมาอย่างสงสัย เพราะช่วงนี้คานาเมะขยันหยุดงานเสียด้วย แถมจะว่าไป ครึ่งหนึ่งมันก็เพราะเขาล่ะนะ

ก็ราชินีร้องขอ แล้วเขาจะทนปฏิเสธได้ยังไง

“เธอรู้จักคานาเมะน้อยไปแล้ว คนอย่างคานาเมะน่ะ ไม่เคยมีงานค้างหรอก ไม่ว่าจะอู้ซักกี่วันก็ตาม” หญิงสาวตอบพลางยิ้มหวาน “ทาสมากมายที่ออฟฟิศ พร้อมจะทำงานถวายราชินีให้อยู่แล้ว”

คำพูดนั้นเล่นเอาชายหนุ่มผู้ฟังชะงัก มิซากิหัวเราะเสียงใส “หึงล่ะสิ ล้อเล่นหรอกน่า คานาเมะน่ะ รับผิดชอบกว่าที่เห็นนะ ยังไงก็ทำงานเสร็จทุกครั้งนั่นล่ะ ไม่ได้มีใครช่วยหรอก”

อิทสึกิเบือนหน้าหลบไปอย่างตั้งตัวไม่ติด จริงซะด้วย เขาหึงจริง ๆ สีหน้าแดงเรื่อจาง ๆ ที่ปิดไม่มิดของชายหนุ่มเป็นของแปลก เล่นเอามิซากิมองอย่างนึกสนุก

“แต่ว่าวันนี้ ราชินีของเธอน่ะ ว่างงานมากนะ เพราะนอกจากไม่มีคนที่ออฟฟิศแล้ว งานล็อตล่าสุดก็เสร็จพอดีด้วย ท่าทางคงกลับไม่ช้า ได้เล่นเกมจ้ำจี้กับเธอเพิ่มขึ้นอีกหลายชั่วโมงแน่”

“มิซากิจัง” ชายหนุ่มปรามแก้เขิน ท่าทางสุขุมของเขา กลับแปรเปลี่ยนง่ายดาย เพียงแค่มีคนเอ่ยถึงราชินีที่รัก ดูแปลกตาจนแทบทุกคนในร้าน อดลอบมองพลางซุบซิบยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ไม่ได้

“แหม… พูดเรื่องนี้นิดเดียวล่ะรีบห้ามเชียว เรื่องแบบนี้น่ะ…ไม่ได้เป็นความลับหรอกนะ ระหว่างฉันกับคานาเมะน่ะ”

เธอว่าพลางหัวเราะโฮะ ๆ คานาเมะกับมิซากิ ก็สนิทกันไม่น้อย โดยเฉพาะเมื่อรู้ว่า มิซากิเป็นเพื่อนสมัยเด็กของอิทสึกิ คานาเมะก็ให้ความสำคัญกับมิซากิไม่แพ้กัน คงกะเอาไว้เป็นคลังข้อมูลของชายหนุ่มนั่นเอง

“หา…? คานาเมะ…พูดอะไร?”

“อยากรู้จริงเหรอ เอ…บอกดี ไม่บอกดี… หึ ๆ ไม่บอกดีกว่า.. เดี๋ยวเทคนิคบนเตียงของเธอ คนแถวนี้จะรู้หมด” มิซากิหลิ่วตาให้ คำตอบนั่นเล่นเอาชายหนุ่มไม่กล้าถามต่อ

“อย่างน้อยเทคนิคของเธอ ก็ไม่เป็นรองใครล่ะ ไม่งั้นพ่อหนุ่มเซ็กส์จัดคงไม่ถึงขั้นทำมันทั้งวันทั้งคืนจนอู้งานขนาดนี้หรอก” ดวงตากลมโตเหลือบมองนาฬิกาของร้าน แล้วผุดลุกขึ้น “เอาล่ะ สงสัยจะต้องไปแล้ว เดี๋ยวธุระจะไม่เสร็จ”

“ไปล่ะนะ ขอให้ขายดี ๆ ก็แล้วกัน” มือเรียวบางโบกบ๊ายบาย ก่อนร่างระหงจะก้าวฉับ ๆ เดินจากไป ทิ้งชายหนุ่มหน้าเคาท์เตอร์ มองตามไปอย่างปรับอารมณ์ตัวเองไม่ถูก

ช่วงบ่าย ลูกค้าเริ่มซาลงแล้ว อิทสึกิบิดตัวอย่างเมื่อยขบ ก่อนจะลุกขึ้นเตรียมจัดสินค้าหลายชิ้นกลับคืนตู้ ลูกค้าคนสุดท้ายเรื่องมากเอาการ หลังจากเลือกสินค้านานนับชั่วโมง ทำเอาต้องสาละวนหยิบของชิ้นนู้นชิ้นนี้ เอามาให้เลือกดูเนิ่นนานกว่าจะพอใจ แต่ด้วยความที่เป็นคนใจเย็น สุดท้ายลูกค้าผู้แสนเรื่องมากคนนั้น ก็กลับไปพร้อมรอยยิ้ม และสินค้าที่ต้องการ

เสียงโทรศัพท์มือถือดังขึ้น ปลุกชายหนุ่มจากภวังค์ มือคล่องแคล่วกดรับ เสียงหวานใสเรียกขานตามสายมาแทบจะในทันที “อิทจัง…”

“คานาเมะ? มีอะไรเหรอ?” อิทสึกิถามกลับเสียงนุ่ม เพียงได้ยินเสียงคนรัก ความเหนื่อยล้าก็คล้ายบรรเทาลงง่ายดาย เสียงตอบรับของเขาจึงดูหวานเป็นพิเศษ

“อา...ก็ว่างน่ะ …..อยาก…ได้ยินเสียง…” พอฟังดี ๆ ชายหนุ่มกลับพบว่าเสียงตอบกลับขาดห้วงเล็กน้อย ในน้ำเสียงยังมีหอบเบา ๆ อีกต่างหาก

“เป็นอะไรรึเปล่า? ทำไมเสียงแปลก ๆ หรือว่าไม่สบาย” น้ำเสียงชายหนุ่มเริ่มร้นรนด้วยความเป็นห่วง แทบอยากจะไปหาซะเดี๋ยวนั้นด้วยซ้ำ ถ้าไม่ติดงานในช่วงบ่าย

“เปล่า…ไม่ได้เป็นอะไร… อะ…พูด…พูดอีกสิ…” เสียงคนตอบรับชักกระเส่า อิทสึกิขมวดคิ้ว พอจะคาดเดาอะไรได้ลาง ๆ

“อะ…อา…..”

“นาย…? กำลังทำอะไรกันแน่? คงไม่ได้กำลัง…”

เสียงตามสายเงียบไป มีเพียงเสียงผ่อนลมหายใจหนัก ๆ เข้ามาแทนที่ ปลายสายที่เงียบสนิท คล้ายไม่มีใครอยู่แถวนั้น ทำให้เขาได้ยินกระทั่งเสียงลั่นเอี๊ยดอ๊าดเบา ๆ ของเก้าอี้ เสียงขยับตัว และ…

“อื้อ… กะ…ก็… อย่างที่นายคิด…อา… นั่นล่ะ… ช่วยชั้นหน่อย…สิ เร็วเข้า” ประโยคเริ่มขาดห้วง หากมันบ่งบอกได้เป็นอย่างดี ว่าคนพูดกำลังทำอะไร เสียงแบบนี้ เขาได้ยินอยู่ทุกวัน มีหรือจะจำไม่ได้

ปลายสายถอนหายใจยาว เป็นสัญญาณยอมแพ้ เรียกรอยยิ้มให้ใบหน้าสวยได้ชะงัด คานาเมะไม่รีรออีกต่อไป ราชินีหนุ่มเริ่มออดอ้อนเพื่อสิ่งที่ต้องการทันที “นะ…อิทจัง… อา …พูดอะไรหน่อยสิ ชั้น..ต้องการ…นายนะ”

“ก็ได้ ๆ ครั้งเดียวนะ เห็นมิซากิจังว่าวันนี้ไม่มีงานหรอกนะ” ชายหนุ่มยอมแพ้จนได้

“ใช่…ว่างมาก …ว่างแล้วก็เลยคิดถึงนาย…อา แล้วก็…เลย…”

ท่าจะว่างมากจริง ๆ อิทสึกิคิดในใจ ราชินีไฟแรงสูงของเขา ไม่เคยเว้นว่างเรื่องแบบนี้ได้เลย แต่ก็นะ นั่นแหละคือคานาเมะ แถมอีกอย่าง ทำแบบนี้มันก็เร้าใจไม่เลว จนเขาเองก็ยากจะปฏิเสธคำเชิญชวนได้

“นาย… ทำไปพร้อม ๆ กับชั้นด้วย …ได้รึเปล่า…?” เสียงหวานอ้อนต่อไป

“บ้า นายก็ทำของนายไปคนเดียวสิ แค่นี้ยังไม่พอหรือไง” ชายหนุ่มค้านทันควัน รู้ดีว่ามันเวลาทำงาน เขาจะยอมตามใจราชินีมากไปกว่านี้ คงไม่ดีแน่

“น่านะ… แค่ครึ่งชั่วโมงก็ได้ ให้คนอื่นช่วยงานร้านไปก่อนก็ได้นี่ นะ…อิทจัง…นะ...อะ.. ฮะ…ฮ้า….” ลมหายใจถี่หอบกระชั้นแนบชิดกับส่วนรับเสียงอย่างจงใจ กระทั่งเสียงหอบก็ยังเซ็กซี่นัก ชายหนุ่มทนฟังได้แค่ครู่เดียว ก่อนจะนิ่งไปอย่างจนปัญญาขัดขืนราชินี

“ครึ่งชั่วโมงแน่นะ” อิทสึกิกำชับทวนคำ เห็นได้ชัดว่ายอมจนได้อีกแล้ว

“อื้ม เริ่มสิ!” เสียงตอบรับกระตือรือร้นกลั้วหัวเราะอย่างมีชัย เสียงหอบกระเส่าราวหมดแรงหายวับไปกับตา ราวกับเมื่อครู่ไม่มีอะไรเกิดขึ้น เล่นเอาคนฟังขมวดคิ้ว

“นายไม่ได้กำลังทำอยู่หรอกเหรอ?”

“หึ ๆ ทำอะไรล่ะ? ตอนนี้ก็แค่กำลังคุยโทรศัพท์กับนายไง นายคิดว่ากำลังทำอะไรกันแน่ คนลามก! เอ้า อย่าช้าสิ นายรับปากแล้วนา” คานาเมะหยอกเย้าอย่างเป็นต่อ นึกอยากรู้เหลือเกิน ว่าชายหนุ่มจะรุกกลับยังไง

หลอกกันอีกแล้วสินะ เมื่อครู่คงแกล้งทำเสียงยั่วยวนเขาให้ตกปากรับคำเท่านั้นเอง แต่เขาก็ตกหลุมรับปากไปแล้ว จะกลับคำคงเป็นเรื่องแน่ อิทสึกิเลยทำเป็นไม่รู้ แกล้งเลยตามเลย คำนึงในใจว่าจะเอาให้หอบกว่าที่แกล้งทำเมื่อครู่ซักร้อยเท่า เอาเกียรติเจ้าของร้านขายของเล่นเป็นเดิมพันได้เลย!

คอยดูเถอะ หมดครึ่งชั่วโมงเขาจะปล่อยให้ค้างดูสักที เดี๋ยวคงต้องรีบแจ้นกลับบ้านหลังเลิกงานแน่!

คิดแล้วหันไปหาโทคิ ส่งสัญญาณให้จัดการต่อ ก่อนจะก้าวยาว ๆ ออกไปยังห้องพักพนักงาน ปิดประตูลงกลอนด้วยความรอบคอบ “นายล็อคประตูห้องหรือยัง?” เขาถามคานาเมะบ้าง

“ล็อคทำไมล่ะ? มีใครเข้ามาก็สนุกสิ ตื่นเต้นดีออก” คานาเมะยังคงหัวเราะคิกคัก พลางตอบอย่างไม่ใส่ใจเท่าใดนัก เซ็กส์สำหรับชายหนุ่ม ก็คล้ายกับเกมส์อย่างหนึ่ง ที่ยิ่งเร้าใจ เกมก็จะยิ่งสนุกมากยิ่งขึ้น

“ถ้านายไม่ล็อค ข้อตกลงของเราเป็นอันยกเลิก” อิทสึกิเน้นเสียงจริงจัง

เสียงใสยังคงขำ “แหม วันนี้ไม่มีใครหรอกน่า มิซากิจังไม่ได้บอกเหรอ ว่าชั้นอยู่คนเดียว”

“ไม่ได้ ไปล็อคประตูเดี๋ยวนี้!” ชายหนุ่มกำชับดุ ๆ ราวผู้ปกครองที่แสนจะเข้มงวด

“ก็ได้ ๆ กลัวใครมาสวมรอยกดชั้นแทนหรือไง?”

อิทสึกิเผลอทำหน้าเครียด เขารู้ดี ถ้าใครเข้ามาเห็นตอนราชินีกำลังร้อนแรง อดใจไหวก็บ้าแล้ว ดังนั้นเขาจะไม่มีวันยอมให้ใครเข้ามา ตอนกำลังเข้าด้ายเข้าเข็มเด็ดขาด “ถ้าไม่ทำ ก็ยกเลิก” เจ้าของร้านขายของเล่นย้ำอีกรอบ ด้วยเสียงเฉียบขาดกว่าเดิม

“จ้า ๆ ล็อคหมดแล้ว ทำซะทีเถอะน่า เดี๋ยวชั้นก็ได้หาใครทำแทนจริง ๆ หรอก” อีกฝ่ายขู่บ้าง

ชายหนุ่มได้แต่ถอนหายใจ “เอ้า ถ้างั้นไปหาที่นั่งเอนหลังได้เหมาะ ๆ หน่อยก่อนสิ”

“เรียบร้อยแล้วล่ะ คิดว่าชั้นจะไม่เตรียมทำเลให้พร้อมก่อนโทรหานายหรือไง” ราชินีหนุ่มตอบด้วยรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ สมกับเป็นนักวางแผนที่แสนจะน่ากลัวในบางครั้งทันที

“ถ้างั้นตอนนี้ นายยังใส่เสื้อผ้าครบสินะ?”

“นายนั่นล่ะลามก ใครเขาแก้ผ้าในออฟฟิศกัน” ร่างบอบบางแซวกลับ นึกสนุกที่ได้ยั่วชายหนุ่มในสายไม่น้อย แม้รู้ดีว่า ยั่วแค่นี้คงไม่โกรธหรอก เพราะคน ๆ นี้ โกรธได้ยากเย็นนักจริง ๆ

“ดี ถ้างั้นถอดซะ”


- TBC -
หัวข้อ: Re: Special Triple ตอนที่ 3 Part 1 อัพ 10/1/10 (+18, Toys)
เริ่มหัวข้อโดย: bbyuqin ที่ 10-01-2010 10:48:03
มาเสียเลือดรับอรุณ.....เอิ๊กกก........ :haun4: :jul1: ไหวมั้ยเนี่ย.....

อิทจังเนี่ย..ไม่มีห้ามเลย...แถมหลวมตัวไปตกลงอีกต่างหาก.... :z1:

รอตอนต่อไปจ้า  o13
หัวข้อ: Re: Special Triple ตอนที่ 3 Part 1 อัพ 10/1/10 (+18, Toys)
เริ่มหัวข้อโดย: Cha Ris Ma ที่ 10-01-2010 12:01:12
 :m25:
เตรียมเลือดไว้บริจาคตอนหน้า
หัวข้อ: Re: Special Triple ตอนที่ 3 Part 1 อัพ 10/1/10 (Toys)
เริ่มหัวข้อโดย: namtaan ที่ 11-01-2010 00:05:50
ราชินีร้อนแรงจริงๆ
 :-[

หัวข้อ: Re: Special Triple ตอนที่ 3 Part 1 อัพ 10/1/10 (Toys)
เริ่มหัวข้อโดย: krappom ที่ 11-01-2010 00:33:53
ถอดแย้วววววววววว
 :z1:
หัวข้อ: Re: Special Triple ตอนที่ 3 Part 1 อัพ 10/1/10 (Toys)
เริ่มหัวข้อโดย: a_tapha ที่ 11-01-2010 10:47:27
อิอิ รอ    :z1:


หัวข้อ: Re: Special Triple ตอนที่ 3 Part 1 อัพ 10/1/10 (Toys)
เริ่มหัวข้อโดย: gypsy ที่ 11-01-2010 11:25:09
ราชินีไม่ค้าง

แต่คนอ่านค้างแทน


ขอบคุณคนแต่งนะคับ มาทำให้เสียเลือดอีกแล้ว  :กอด1:
หัวข้อ: Re: Special Triple ตอนที่ 3 Part 2 อัพ 11/1/10 (Toys)
เริ่มหัวข้อโดย: ppm ที่ 11-01-2010 19:57:13
“อ่ะ นายนี่ บิ้วท์อารมณ์กันก่อนสิ” ราชินีท้วงแกมอารมณ์ค้าง อิทสึกิอมยิ้มขบขันบ้าง ได้เอาคืนสักเล็กน้อยก็ทำให้อารมณ์ดีขึ้นเป็นกอง เขาหายใจเข้าลึก พร้อมกับหลับตาลง จินตนาการถึงร่างบอบบางแสนยั่วยวนบนเก้าอี้ได้รวดเร็วจนแทบไม่ต้องเสียเวลา คิดด้วยความที่เห็นท่าทางอันแสนจะร้อนแรงอยู่ทุกค่ำคืน

“ถ้าอย่างนั้น เอนตัวลงที่พนัก ช้า ๆ นะ” เสียงนุ่มชักนำ หูยังคงได้ยินเสียงเก้าอี้ดังเอี๊ยดเบา ๆ เนื่องจากถูกพิงเอนไปข้างหลังตามที่พูด “ดี แบบนั้นแหละ หลับตาลงแล้วค่อย ๆ นึกภาพตามนะ ตอนนี้ฉันยืนอยู่ตรงหน้านายแล้ว เห็นรึเปล่า?”

“อืม..”

“ฉันกำลังโน้มตัวลงมาหานาย ขยับตัวมาใกล้ ๆ สิ ให้ฉันค่อย ๆ ปลดกระดุมเสื้อของนายออก ทีละเม็ด…ทีละเม็ด”

ใบหน้าสวยพริ้มตาลงตามคำพูดนั้น มือเรียวยาวขยับปลดกระดุมตนเองราวให้อีกฝ่ายกระทำ กระดุมเม็ดสุดท้ายปลดออก เผยให้เห็นผิวขาวเนียนเรียบของแผ่นอกกระชับ เอวคอดขยับเสียดสีที่เท้าแขน จงใจเร่งเร้าให้อีกฝ่ายได้ยินชัด ร่างแข็งแรงของชายหนุ่มที่คุ้นจนชินตา ปรากฎอยู่เบื้องหน้าแล้ว มันช่างเย้ายวนใจจนแทบทนไม่ไหว เพียงแค่คิด ทุกอย่างก็คล้ายจะตื่นตัวตามไปหมดแล้ว

“อืม… มือชั้นตอนนี้ก็กำลัง…ปลดตะขอกางเกงของนาย แล้วค่อย ๆ รูดซิปลงช้า ๆ…” เสียงหวานตอบโต้กลับ

“เล่นข้างล่างก่อนเลยเรอะ เอ้า..ก็ได้” มือของอิทสึกิขยับปลดตะขอกางเกงแล้วรูดซิบลงต่ำ ตามที่เสียงตอบกลับตามสายบอก ในขณะที่ยังพูดโทรศัพท์ต่อไป แทบไม่ต้องเปลืองแรงนึกภาพ ก็เห็นราชินีที่แสนยั่วชัดในความนึกคิด เห็นกระทั่งสภาพถูกปลดกระดุมจนหมดแล้ว ท่อนบนขาวอมชมพูระเรื่อน่าลูบ สั่นไหวน้อย ๆ เชิงเชิญชวน ช่างปลุกเร้าได้ดีอะไรเช่นนี้ ปลายลิ้นเริ่มไล้เลียริมฝีปากตนเองอย่างกระหาย “งั้นฉันขอชิมข้างบนของนายก่อนแล้วกัน”

“อา… ดีจัง ขยับเข้ามาใกล้อีกหน่อยสิ นั่นล่ะ… ตรงนั้น …อื้อ…” เสียงครางเบา ๆ สลับขยับตัวอย่างเสียวน้อย ๆ ได้ยินเข้ามาทางปลายสาย อิทสึกิอมยิ้ม เขายังไม่ทันได้บอกเลยนะนั่น ว่าจะทำอะไร ท่าทางอีกฝ่ายจะคิดไปไกลถึงไหนต่อไหนแล้ว

หากเขาก็ไม่คิดจะขัดจังหวะความคิดของราชินีหนุ่ม แต่โน้มนำชักพาอารมณ์ต่อด้วยการเล้าโลมด้วยคำพูดทดแทน “นายยังตื่นตัวไวเหมือนเดิมเลยนะ ดูซิ ไม่ทันไรตรงนี้ก็ตั้งแข็งขึ้นมาแล้ว ยอดอกของนายเนี่ย ให้รสชาติดีจนน่ากัดแรง ๆ เลยนะเนี่ย”

“อ๊า!” เสียงร้องแทรกเข้ามาทันที ชายหนุ่มรู้ได้จากความคุ้นเคย ยามเขาเล่นสนุกกับส่วนบน หนุ่มน้อยราชินีจอมมาโซชมชอบนักให้เขาทำรุนแรงขึ้นอีกเล็กน้อย ด้วยการใช้ฟันขบกัดดูดดึงพอเจ็บ สัมผัสนั้นจะยิ่งกระตุ้นเรือนร่างสุดเซ็กซี่ ให้เร่าร้อนเพิ่มขึ้นเป็นทวีคูณ

มือของคานาเมะเค้นคลึงส่วนอกที่ตื่นตัวหนัก ๆ ปลายนิ้วบีบรัดแรงสลับปล่อย กดคลึงย้ำครั้งแล้วครั้งเล่า เสียงนุ่มชวนคิดฝันยังคงรั้งจินตนาการของเขาไม่ให้หลุดลอยไปไกล หากยังจดจ่ออยู่ที่ร่างกายของตนในตำแหน่งที่สะดวกต่อการเล้าโลมด้วยตน เองอย่างต่อเนื่องได้ไม่ขาดตอน

“ของนายเริ่มตื่นแล้วเหมือนกันนี่ ชั้นรู้สึกได้นะ แค่เอาออกมาข้างนอกแป๊บเดียว ดูสิ มันขยายตัวแล้วก็แข็งแรงขึ้นเป็นกอง เข้ามาใกล้อีกหน่อย นั่นล่ะ ให้ชั้นได้ขยับรูดช่วยมันสิ น่ารักจริง มันตั้งชันจนชั้นแทบอดใจไม่ไหวแน่ะ อา… นายอย่าหยุดนะ ทำให้ชั้นต่อด้วย เราทำไปพร้อม ๆ กันนี่แหละ” ดวงตาที่หลับพริ้มทำให้บรรยายได้เห็นภาพนัก มือแกร่งขยับแก่นกายตนเองรั้งออกด้านนอก ก่อนใช้มือช่วยรูดขึ้นลงตามเสียงบอกเล่า ราวมือนุ่มนวลที่เคยช่วยให้ไปถึงในทุกครั้ง

“อึ๊…นายค่อย ๆ ทำก็ได้ ขยับช้า ๆ บีบเบา ๆ ค่อย ๆ รูด แค่เป็นมือนายใจฉันก็เต้นแรงมากแล้ว ให้เวลาฉันอีกนิด เราจะได้ไปพร้อม ๆ กัน …เอนตัวพิงกลับไปสิ …นั่นล่ะ… รู้สึกถึงปลายลิ้นของฉันไหม มันอุ่นพอรึเปล่า ร่องอกของนายนี่มันน่าเล่นจริง ๆ เวลาลิ้นนุ่ม ๆ ของฉันลากยาวลงมาจากด้านบนแบบนี้ จั๊กจี้บ้างมั้ย”

“อื้อ…” เสียงใสครางลอดเข้ามา มือเรียวลูบไล้ตามช้า ๆ อกแอ่นยกสูงจากตัวพนัก รู้สึกตามชายหนุ่มชักนำง่ายดาย

เสียงตอบรับเข้ามาทันควันเรียกรอยยิ้มน้อย ๆ จากปลายสายอีกด้าน เขาแซวกลับพลางดำเนินการตามที่คิดต่อไป “ดูสิ อย่าเกร็งมากนัก แค่นี้ก็เสียวแล้วเหรอ อย่าพึ่งไปไวขนาดนั้น มือฉันยังว่างอยู่นะ แต่ท่านี้ไม่ถนัดเลย ฉันขยับไปยืนอยู่ด้านข้างเก้าอี้ของนายแล้วตอนนี้ อา…จะได้ให้มือนายขยับช่วยฉันได้ถนัด ๆ ไง แบบนั้น… ถนัดขึ้นแล้วใช่มั้ยล่ะ นายขยับมันได้หนักหน่วงกว่าเก่าเสียอีก…” อิทสึกิเริ่มหอบน้อย ๆ ตามสิ่งที่เขาพูด มือของเขายังคงกุมแก่นกายมั่น ขยับสลับรูดขึ้นลง เสียงพูดจึงปะปนลมหายใจหนัก ๆ

“อืม..แรงขนาดนี้ดีมั้ย” คานาเมะถามกลับ เสียงหอบนิด ๆ ของอิทสึกิคล้ายเติมความร้อนแรงให้ เสียงหายใจที่คล้ายเป่าเข้ามาที่ข้างหู ชวนจั๊กจี้วาบหวามยิ่งนัก ราชินีหนุ่มยิ้มรับราวมองเห็น ไม่รีรอแซวกลับ “ฉันจะเล่นส่วนปลายของนายบ้างแล้วล่ะ ดูสิ มันเริ่มปริ่มแล้วนะ ไหนว่าจะไม่ไปไวไง แค่นิ้วคลึงนิดเดียวมันก็ชุ่มแล้วนา”

“อะ..อื้อ… นายนี่น้า… ก็เล่นซนแบบนี้ ฉันจะอดทนไหวเหรอ… อา… ไม่รู้ล่ะ นายขยับถนัดแล้ว แต่ฉันยังเลย โชว์ส่วนที่นายอยากให้ฉันจัดการชัด ๆ หน่อยสิ ค่อย ๆ ก็ได้ ฉันถอดกางเกงนายไม่ไหวหรอกนะ ในท่านี้น่ะ แถมนายยังกุมมันแน่นขนาดนี้ด้วย …อึก…” สะโพกเกร็งแข็งขืนขึ้นอีก “นายถอดเองได้รึเปล่า? ฉัน..แทบจะขยับตัวไม่ได้เลยนะ …อื้อ…อย่าแกล้งกันอย่างนี้สิ” ชายหนุ่มทักท้วงราวโดนแกล้งจริง ๆ มือที่คลึงจุดอ่อนไหวตามคำบอกขยับโดยสัญชาตญาณ ยิ่งคิดถึงท่าทีที่อีกฝ่ายน่าจะทำเหมือนทุกครั้ง ยิ่งคล้ายเป็นการกระตุ้นร่างกายได้มากขึ้นไปอีก

“ไม่ต้องบอกชั้นก็ถอดมันแล้วน่า กางเกงน่ะ นายมัวแต่เล่นข้างบนจนลืมน่ะสิ …อา… อย่ากัดตรงนั้น ชั้นไม่ทำแรงหรอกน่า…อะ…อื้อ….ดี แบบนั้นแหละ…. เรื่องถอดกางเกง ชั้นไวกว่าใครทั้งนั้นอยู่แล้ว นายก็รู้นี่” เสียงใสหัวเราะ มือของเขายังคงลูบไล้แผ่นอก ไล่ยาวไปยังร่องกลางลำตัว บีบเค้นนวดคลึงตามลำดับลงสู่เบื้องล่าง คล้ายช่วยด้วยมือของอีกฝ่ายชักนำตามคำบอก

“ดี.. ฉันยังเล่นกับส่วนบนอยู่นะตอนนี้ ถึงนายจะ…” เสียงเริ่มขาดห้วง “อา..อย่าไวขนาดนั้น ช้าอีกนิด” เขาหายใจเข้าลึกพยายามควบคุมร่างกายตัวเอง แล้วพูดต่อ “ผิวขาว ๆ ของนายนี่เห็นทีไร อยากจะประทับตราด้วยจูบซะจริง ขอจูบหนัก ๆ ตรงหน้าท้องหน่อยนะ นั่นล่ะ…มันสั่นสะท้านตอนฉันสัมผัสด้วย น่ารักมากเลย ไหน นายขยับเป็นท่าที่ฉันบอกหรือยัง กางเกงถอดแล้วนี่ กางเกงในล่ะ?”

“อื้ม เรียบร้อยหมดแล้ว ชั้นรู้น่า ว่านายต้องการท่าไหน ตอนนี้ชั้นพาดขาข้างที่ใกล้ตัวนายไว้กับที่ท้าวแขนตัวเก้าอี้แล้ว ที่ท้าวแขนที่นี่ยกสูงจริง ๆ นายเห็นได้ถึงไหนต่อไหนแล้วแน่ ๆ นายว่าท่าแบบนี้อ้ากว้างพอรึยัง? อ้อ มือชั้นยังไม่หยุดขยับหรอกนะ ส่วนปลายของนายมันน่าเอานิ้วกดลงไปจริง ๆ ชั้นห้ามไม่ให้นายปลดปล่อยตอนนี้ล่ะ อึดอัดรึเปล่า?”

ปลายนิ้วคล่องแคล่วขยับตามคำพูด เรียกเสียงอึดอัดจากอีกฝ่ายได้จริง ๆ “อึก.. นายนี่ รู้จุดอ่อนฉันจริง ถ้างั้นก็กดเอาไว้แน่น ๆ ล่ะ ไม่งั้นฉันไปก่อนแน่ ไหน…นายจัดท่าเป็นยังไงบ้างแล้ว อืม… ท่านี้ไม่เลวเลย ขยับสะโพกพิงไปเยอะ ๆ นั่นล่ะ ฉันเห็นช่องทางด้านหลังของนายแล้ว มันยังปิดแน่นอยู่เลยนี่ มาสิ ให้นิ้วของฉันช่วยผ่อนคลายให้ดีกว่า แถวนั้นมีเจลมั้ยเนี่ย ฉันไม่อยากให้นายเจ็บหรอกนะ”

ใบหน้าหวานอมยิ้ม ตอบโต้กลับไป “แหม ของแบบนี้ ชั้นรอบคอบพอที่จะเอามาด้วยอยู่แล้ว อา..เย็นจัง นายอย่าบีบเจลเยอะนะ ถ้าทำเลอะเดี๋ยวพรุ่งนี้เจ้าของเก้าอี้จะโวยเอา ชั้นแอบเอาของคนอื่นมาใช้นะเนี่ย อะ…อา… อย่าพึ่งดันเข้าไวนักสิ ค่อย ๆ ก็ได้ เจ้าหนูของนายมันตื่นแล้ว แต่ให้เวลาชั้นเตรียมตัวหน่อย อึก…อื้อ…ตรงนั้นล่ะ…ใช่แล้ว…”

มือบอบบางขยับลอดใต้ส่วนขาที่ยกพาดที่เท้าแขน วกเข้าด้านหลัง เอนตัวแนบชิดกับพนักพิง ยกบั้นท้ายขยับอ้ากว้างขึ้นอีกให้ขยับตัวได้ถนัดขึ้น นิ้วชุ่มเจลแทรกเข้าช้า ๆ ไล้วนเฉกเช่นเคยคุ้นด้วยการทำให้จากชายหนุ่ม ยามใดสะกิดเข้าถูกจุดอ่อนไหวภายใน ยามนั้นร่างก็แทบสะดุ้งจนเกร็งแน่น เสียงครางสลับดังเป็นห้วง ๆ บ่งบอกได้อย่างดีว่าทำไปถึงขั้นใดแล้วในตอนนี้

ยิ่งฟังคล้ายยิ่งเพิ่มอารมณ์ให้ปลายสายอีกด้านชัดเจน อิทสึกิผ่อนลมหายใจหนัก น้ำเสียงนุ่มหากปะปนเสียงหอบถี่ ยังคงชักนำต่อไป “ข้างในของนายร้อนเหลือเกินนะ มันยังบีบรัดมากอยู่เลย อ้าให้กว้างขึ้นอีกสิ…นั่นล่ะ…แบบนั้น ขยับยกสะโพกอีกนิด ให้นิ้วของฉันเข้าไปถึงส่วนลึกข้างใน …ดีรึเปล่า..ตรงนี้น่ะ?”

“อา…ดี…เข้ามาอีก ลึกกว่านี้ อา…ใช่…ลึกอีก…” คานาเมะตอบรับทันควัน ขยับหูฟังแนบใกล้ชิดส่วนล่าง ให้คนฟังได้ยินเสียงขยับนิ้วเข้าออกเป็นจังหวะนั้นไปพร้อม ๆ กันอย่างจงใจ

“นายนี่นะ นิ้วฉันจะไปยาวพอได้ยังไง เอาล่ะ งั้นเพิ่มไปอีกนิ้วแทนก็แล้วกัน ค่อย ๆ นะ ขอใช้เจลอีกนิด คงไม่ถึงกับเลอะเก้าอี้หรอกใช่มั้ย ฉันจะขยับไวขึ้นล่ะนะ ทนแทบไม่ไหวแล้ว อยากเข้าไปข้างในตัวนายไว ๆ …อา…แบบนี้ล่ะ ฉันไม่ลืมหรอกนะ ผนังอ่อนนุ่มตรงนี้ โดนทีไรนายสะดุ้งทุกที เป็นยังไง ดีมั้ย..” อิทสึกิบรรยายยิ้ม ๆ แทบจะนึกสีหน้าอาการยามเขารุกเร้าภายในอันแสนบอบบางของอีกฝ่ายได้ราวมองเห็น ท่าสั่นสะท้านเกร็งแน่นยามแตะเพียงแผ่วเบา ได้เห็นทีไรภายในของเขาก็พลุ่งพล่านไม่ต่างกัน มันร่ำร้องตอบรับความต้องการของกันและกันอย่างง่ายดาย

“อึก…อื้อ!! บ้าสิ นายก็รู้ ตรงนั้นมันอ่อนไหวจะตาย อะ…อ๊า!! อย่าย้ำนักสิ อื้อ…” เสียงปลายนิ้วขยับไม่หยุด ขัดกับคำพูดโดยสิ้นเชิง สะโพกบางขยับเสียดสีเก้าอี้จนลั่นเอี๊ยด แทรกสลับเสียงหวีดสูง ท่าจะขยับตามที่บอกจนถูกจุดถูกใจจริง ๆ

“นายอย่ามัวแต่สนุกคนเดียวสิ มือว่างทำให้ฉันด้วย” ชายหนุ่มท้วงติง เสียงอีกด้านตอบกลับอย่างเหนื่อยอ่อนเล็กน้อย “อึก…โทษที ก็นายน่ะ…เล่นตรงนี้ ชั้นจะทนได้ไง… ยังขยับช่วยนายอยู่นะ จะแรงขึ้นอีกหน่อยด้วย… ทีนี้…อ่ะ.. นายอย่าเล่นกับฉันแรงนักสิ เดี๋ยวฉันเผลอบีบแรงจะเจ็บเอาไม่รู้นา อา..อ๊า…นายนี่ ยิ่งห้ามเหมือนยิ่งยุนะ” คนถูกทำขู่ ทั้ง ๆ ที่จริง ๆ ก็ทำตัวเองแท้ ๆ ดุซะจนชายหนุ่มปลายสายยังขำ หากมือของเขาเองก็ทำแรงขึ้นโดยแทบไม่รู้ตัวเช่นกัน เสียงหวานยามค้อนให้นั้นน่ารักและทำให้เขามาโซมากขึ้นโดยอัตโนมัติซะจริง เวลาโดนราชินีดุบ้างข่วนบ้างเหมือนแมวน้อยแสนซนที่ดื้อดึงนั้น มันทำให้เขายิ่งอยากโอบกอดร่างบอบบางนี้ไว้ไม่ปล่อยเลยทีเดียว ดังนั้นเขาจึงไม่รีรอที่จะแซวกลับเพื่อรุกมากขึ้นไปอีก

“หึ ก็ช่องทางของนายมันดูดกลืนนิ้วฉันซะมิดเชียว ร้อนจนรู้สึกได้เลยนะเนี่ย ไหนว่าทนไม่ได้ ดูสิ มันต้องการซะขนาดนี้ จนแทบจะดึงนิ้วไม่ออกเลย ...เอาล่ะ..ฉันจะเพิ่มเป็นสามนิ้วนะ อา..อย่า..อย่าบีบแรงขนาดนั้น ฉันค่อย ๆ ใส่มันเข้ามาแล้วนา…มันยังคับจนบีบนิ้วฉันแน่นอยู่เลยนี่ เอ้า …ยกสะโพกอีกนิดสิ… อึก...อย่าเกร็งขนาดนั้น นายเผลอรุนแรงกับน้องหนูของฉันอีกแล้วนะ..เดี๋ยวเสร็จก่อนนายจะค้างไม่รู้นา ” คิ้วเข้มขมวดเล็กน้อย มือที่ขยับรูดขึ้นลงบีบกระชับแรงขึ้นตามความรู้สึกที่บรรยายแทบไม่รู้ตัว

“อื้อ…ไม่แรงหรอก ฉันรู้หรอกน่า ว่านายชอบแบบไหน มันขยายขนาดขึ้นอีกแล้วนะ ฉันอยากให้มันเข้ามาข้างในแล้ว… ขยับอีกเร็ว ๆ สิ อื้อ!...ฮ่า…ตรงนั้น!!! อา…เร็วเข้า…ชั้นอยากได้…ของนายแทนแล้ว…” เสียงนั้นแทบเป็นกรีดร้อง ทั้งวิงวอนทั้งเร่งเร้า เล่นเอาคนฟังแทบอยากจะเข้ามาถึงส่วนลึกของเจ้าตัวโดยไว หากเพราะอยู่ไกลเกินจะทำเช่นนั้นได้ เขาจึงต้องระงับอาการด้วยการขยับมือมากกว่าเดิม เสียงหอบหนักหน่วงกระตุ้นให้คนฟังอีกด้านเปลี่ยนจากปลายนิ้วเป็นของเล่นชิ้น ยาวที่ส่วนด้านหน้าเป็นคล้ายแก่นกายจำลอง ส่วนอีกด้านเป็นที่จับถนัดมือ ซึ่งเขาหยิบติดมาจากบ้านอย่างรวดเร็ว

"ฮ้า!!! อึ้ก... ดีจัง เข้ามา...อิทจัง... กระแทกเข้ามาเลย!!!" มือนั้นขยับสวนเข้าออกไม่หยุด ของเล่นชิ้นยาวสั่นไหวได้ด้วยตัวเอง มือจับยิ่งทำให้ขยับถนัด เสียงเข้าออกดังจนรู้สึกได้ อิทสึกิแค่ฟังเสียงก็รู้แล้ว ว่าคานาเมะ หาได้ใช้แค่นิ้วไม่

"คานาเมะ นาย..ใช้อะไรแล้วน่ะตอนนี้ คงไม่ได้หาใครช่วยทำหรอกนะ" อิทสึกิถามอย่างไม่แน่ใจ

"แหม..ก็บอกแล้วไง ว่าชั้นอยู่คนเดียว ก็แค่เอา "อิทจังน้อย" มาด้วยเท่านั้นเอง" เสียงหัวเราะคิกปนหอบเบา ๆ ตอบกลับอย่างอารมณ์ดี

"นายนี่นะ บอกแล้วไง ว่าอย่าตั้งชื่อของเล่นเป็นชื่อฉัน" ชายหนุ่มว่าดุ ๆ ด้วยน้ำเสียงที่ไม่พอใจเท่าใด เพราะเขารู้มาว่า บรรดาของเล่นทั้งหลายที่คานาเมะตั้งชื่อไว้นั้น ทุกชื่อคืออดีตแฟนเก่า ที่ทำไม่ได้ดังใจจนต้องทดแทนด้วยของเล่นนั่นเอง ซึ่งเจ้าตัวเองก็คงลืมไปแล้ว ในขณะที่อิทสึกินั้นไม่เคยลืม

"ว้า ก็ขนาดมันใช่เลยนี่นา เอาไว้ทำตอนคิดถึงนายไง..สะดวกจะตาย ก็เหมือนกับนายนั่นแหละ ...อะ...พูดต่อสิ นายเข้ามาลึกกว่านี้หน่อย...ฮ้า...ฮะ...อื้อ..." มือเรียวยังคงขยับชักเข้าออกไม่หยุด เร่งจังหวะเร็วและถี่กว่าเดิม ขาที่อ้ากว้างบนเก้าอี้ ยิ่งยกอ้ากว้างขึ้นอีก เก้าอี้ลั่นเอี๊ยดแรงกว่าเก่า จนแทบเสียวจะหักพัง แต่คนบนนั้นกลับไม่สนใจ ยังคงเพลินกับจินตนาการส่วนตัวจนหยุดไม่ได้ โดยไม่ได้เฉลียวใจเลยว่าปลายสายนั้นหยุดเงียบมาพักหนึ่งแล้ว

เสียงครางที่ดังขึ้นยังดำเนินต่อไป จนแทบลืมเลือนชายหนุ่มผู้เงียบไป แต่พอพักหนึ่ง คานาเมะก็เริ่มรู้สึกตัว

"อะ..อิทจัง?... นายยังอยู่มั้ย?"

"นายเห็นฉันกับของเล่นนั่น ไม่ต่างกันเลยใช่มั้ย?" เสียงราบเรียบถามกลับ ไม่ได้มีเสียงหอบปะปนอีก คล้ายคนพูดเลิกเล่นเกมนี้เสียแล้ว

"ไม่ใช่นะ...แค่ฉัน..." ร่างบอบบางยังคงหอบหายใจถี่ไม่หยุด ตอนนี้อารมณ์กระเจิดกระเจิงไปไกลเกินจะหยุดได้แล้ว หากเสียงที่ได้ยินผ่านหูโทรศัพท์ไปยังอีกฝ่าย กลับกลายเป็นสิ่งที่ทำให้เขารู้สึกแย่กว่าเดิม คานาเมะ...สนใจของเล่นนั้น มากกว่าเขาจริง ๆ ในยามนี้ คิดแล้วก็อดน้อยใจไม่ได้

"สนุกกับอิทจังน้อยของนายต่อไปละกัน ฉันจะไปทำงานแล้ว" เขาพูดด้วยน้ำเสียงไร้เยื่อใยชอบกล ก่อนจะตัดสายไปทั้งอย่างนั้น

"อ๊ะ..อิทจัง!!!" โทรศัพท์ตัดสายไปแล้ว แถมโทรไป ก็ไม่ยอมรับอีก ปิดเครื่องเอาดื้อ ๆ ชายหนุ่มผู้กำลังอารมณ์ค้้าง ขว้างโทรศัพท์ทิ้งอย่างหงุดหงิดเล็กน้อย ก่อนจะหันมาสนใจของเล่นอีกครั้ง ตอนนี้ถ้าไม่ทำให้เสร็จ คงกลับบ้านไม่ได้แน่ ๆ แม้จะใกล้เลิกงานแล้วก็เถอะ เขาหักเหอารมณ์กลับมายังร่างกายตนเองที่ยังคั่งค้างไม่เสร็จสม พร้อมจัดการต่อจนถึงจุดในที่สุด

ร่างบนเก้าอี้ผ่อนลมหายใจยาวพักเหนื่อยอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะจัดการแต่งตัวใหม่อีกครั้งเพื่อกลับบ้าน วางแผนกลับไวเป็นพิเศษ เพราะตั้งใจจะไปหาอิทสึกิที่ร้านเพื่อกลับด้วยกัน ง้อสักหน่อยจะได้หายงอน คานาเมะคิดในใจ อิทสึกิก็คงหายโกรธไปเอง คนโกรธยากอย่างอิทสึกิ จะโกรธได้นานซักแค่ไหนกัน ชายหนุ่มคิดอย่างไม่ใส่ใจนัก

คานาเมะก้าวออกจากที่ทำงานด้วยรอยยิ้ม แผนการง้อหลายแผนในใจทำให้อดอมยิ้มไม่ได้ แน่นอนว่าหนีไม่พ้นง้อกันบนเตียง แบบนี้ไม่แน่มีได้หยุดงานอีก ชายหนุ่มยังคงคิดต่ออย่างเพลิดเพลิน ดีนะว่างานช่วงนี้ไม่ยุ่งมาก หยุดอีกสักวันคงไม่เป็นไร


TBC
หัวข้อ: Re: Special Triple ตอนที่ 3 Part 2 อัพ 11/1/10 (Toys)
เริ่มหัวข้อโดย: kun ที่ 11-01-2010 21:49:20
ท่าทางพระเอกเราจะโมโหจริงซะแล้วมั้งเนี่ย

ยังไงก่ง้อให้สำเร้จแล้วเลือดสาดก่ไม่ว่าน่ะ

เอ......หรือจะเป็นแผนซ้อนแผนหว่า


 :m25:
 
หัวข้อ: Re: Special Triple ตอนที่ 3 Part 2 อัพ 11/1/10 (Toys)
เริ่มหัวข้อโดย: namtaan ที่ 11-01-2010 22:08:52
อ้าว อิทสึกิโกรธซะแล้ว
แบบนี้ราชินีจะต้องง้อขนาดไหนเนี่ย

บวก 1 แต้ม รอตอนต่อไปจ้า
หัวข้อ: Re: Special Triple ตอนที่ 3 Part 2 อัพ 11/1/10 (Toys)
เริ่มหัวข้อโดย: a_tapha ที่ 12-01-2010 09:18:32

 :pig4:


หัวข้อ: Re: Special Triple ตอนที่ 3 Part 2 อัพ 11/1/10 (Toys)
เริ่มหัวข้อโดย: bbyuqin ที่ 12-01-2010 11:18:28
เง้อ อิทจังงอนแล้วอ่ะ...เหมือนคานาเมะจะยังไม่รู้ตัวว่าทำให้อิทจังน้อยใจเรื่องอะไร...

ท่าทางจะโกรธยาวเลยนะ..มาช่วยลุ้นว่าคานาเมะจะง้ออิทจังยังไง  :-[
หัวข้อ: Re: Special Triple ตอนที่ 3 Part 2 อัพ 11/1/10 (Toys)
เริ่มหัวข้อโดย: Dee^daY ที่ 12-01-2010 11:25:40
สงสัยโกธรจริง..
แต่ตอนนี้ขอไปสภากาชาดก่อนนะ..เลือดหมดตัว
หัวข้อ: Re: Special Triple ตอนที่ 3 Part 2 อัพ 11/1/10 (Toys)
เริ่มหัวข้อโดย: gypsy ที่ 13-01-2010 04:19:05
อ่าเล่นอะไรกันคู่นี้

ขนาดแค่โทรศัพท์ยังทำเอาเลือดแทบพุ่ง

รอดูแผนง้อของราชินี ดีกว่า  :o8:
หัวข้อ: Special Triple ตอนที่ 3 Part 3 อัพ 13/1/10 (Toys)
เริ่มหัวข้อโดย: ppm ที่ 13-01-2010 12:19:56
เดินไปไม่นานก็ถึงร้าน Cat Ah~ ร่างสูงของชายหนุ่มยังคงยืนอยู่หลังเคาน์เตอร์ จัดนู่นจัดนี่ด้วยท่าทางคล่องแคล่วอันเห็นอยู่จนชินตา ท่าทางที่ไม่ว่าจะหยิบจับอะไรก็ดูีดีไปหมด ทำให้คนมอง มองอย่างเพลิดเพลินได้ไม่เบื่อ

"อิทจัง" ร่างบอบบางตรงเข้าหา ด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม

ไม่มีคำตอบจากชายหนุ่ม สีหน้าเคร่งขรึมกว่าปกติ ทำให้บรรยากาศของร้านดูเย็นเยือกชอบกล เล่นเอาคานาเมะชักใจเสีย ท่าทางจะง้อยากกว่าที่คิด เขาคิดในใจ

"เรื่องเมื่อกลางวัน...ชั้นขอโทษ" เสียงอ้อมแอ้มเอ่ยขึ้น ไม่นึกเหมือนกันว่าจะได้ง้อแบบนี้ แต่เพราะเป็นอิทสึกิหรอก เขาถึงยอมลงให้

ยังคงไม่มีคำตอบจากชายหนุ่ม ร่างแข็งแรงหันไปสั่งโทคิผู้ช่วย ราวกับไม่เห็นคนตรงหน้าซะอย่างนั้น "ฉันจะพักแล้ว ดูแลต่อทีนะโทคิ"

ชายวัยกลางคนรับคำ พลางมองตามเจ้านายหนุ่มเดินหายเข้าไปด้านหลังร้านอย่างแปลกใจ สีหน้าราชินีหน้าเคาน์เตอร์บ่งบอกได้ดี ว่าแปลกใจไม่แพ้กัน

"อะไรกันเนี่ย โกรธขนาดนี้เชียว" เสียงพึมพำอย่างงุนงง เขาแทบไม่เคยเห็นอิทสึกิโกรธเลย จึงไม่คิดว่าจะง้อยากเย็นนัก

"ตามไปสิครับ" โทคิบอกด้วยสีหน้าซีเรียสเล็กน้อย "คุณอิทสึกิโกรธยากก็จริง แต่ถ้าโกรธแล้ว หายยากมากนะครับ"

"ยากขนาดนั้นเลยเหรอ? ตายล่ะ" น้ำเสียงเริ่มร้อนรน เขาเริ่มรับรู้ว่า แม้จะคบกันมาก็ระยะหนึ่งแล้ว แต่ตัวเขาเอง กลับไม่รู้เรื่องอะไรของชายหนุ่มผู้นี้สักเท่าไหร่เลย นอกจากเรื่องบนเตียง

'นายเห็นฉันกับของเล่นนั่น ไม่ต่างกันเลยใช่มั้ย?' เสียงตัดพ้อตอนนั้น เขาไม่น่าละเลยไม่ให้ความสำคัญไปเลย กับคนตั้งใจทำอะไรทำจริงอย่างอิทสึกิ คงรู้สึกแย่มาก ๆ

พอตั้งสติตั้งหลักได้ ร่างบอบบางก็รีบก้าวตามเข้าไปยังห้องพักพนักงานทันที

"อิทจัง!"

สายตาเย็นชาตอบกลับมา ยังคงไม่พูดด้วยสักคำ

"ชั้นขอโทษ...จริง ๆ นะ ชั้น...ไม่ได้ตั้งใจ อย่าโกรธชั้นเลยนะ"

ร่างสูงถอนหายใจยาว ในที่สุดก็พูดออกมาจนได้ "ฉันไม่ได้โกรธนาย" เขาพูดต่อด้วยเสียงราบเรียบ "แต่ถ้านายยังให้คำตอบกับฉันไม่ได้ ว่านายรัก 'ฉัน' หรือนายรัก 'เซ็กส์ของฉัน' กันแน่ เราอยู่ห่างกันสักพักดีกว่า"

"ไม่นะ...ฉัน.."

"ไม่ต้องพูดเลย คำพูดตอนนี้ของนายเชื่อไม่ได้หรอก สำหรับนาย ฉันก็แค่เหมือนของเล่นชิ้นนึง ที่่ถ้าทำให้นายพอใจได้ นายก็ชอบมัน ไม่ได้อย่างใจเมื่อไหร่ก็โยนทิ้ง มันก็เท่านั้นนั่นแหละ นายไม่เคยสนใจเรื่องอื่นนอกจากเซ็กส์อยู่แล้วนี่ ถ้าฉันทำให้นายไม่ได้ มันก็คงจบกันสินะ นายคงทิ้งฉันเหมือนของเล่นที่ใช้การไม่ได้ ทิ้งเหมือน...อดีตคนรักคนอื่น ๆ ของนาย!"

"อิทจัง... มัน..."

"กลับไปคิดให้ดี ๆ แล้วเราค่อยพูดกัน ว่าสำหรับนายแล้ว ฉันเป็นอะไรกันแน่" อิทสึกิตัดบทเสียงเข้ม เล่นเอาคานาเมะเถียงไม่ออก ด้วยนิสัยตรงไปตรงมา ทำให้คานาเมะตอบไม่ได้เช่นกัน เซ็กส์ที่ได้รับจากอิทสึกิ มันเป็นอะไรที่วิเศษจริง ๆ...พิเศษมาก สำหรับเขา

มันเป็นเพียงแค่นั้นจริง ๆ งั้นหรือ ถ้าไม่สามารถมีเซ็กส์ได้ล่ะ? เขาจะยังคงอยู่กับอิทสึกิได้รึเปล่า?
เขาไม่รู้อะไรเกี่ยวกับอิทสึกิเลยจริง ๆ ไม่ว่าจะชอบอะไร ไม่ชอบอะไร กระทั่งโกรธแล้วต้องง้อยังไง เขาก็ไม่รู้
มีแต่อิทสึกิเท่านั้น ที่รู้ทุกอย่างเกี่ยวกับเขา ชายหนุ่มช่างใส่ใจในรายละเอียดทุกอย่าง ทำทุกอย่างให้เขาพอใจ ในขณะที่ตัวเขาเอง กลับไม่เคยสนใจเลย

มันก็น่าหรอกที่จะโกรธ...

หรือว่าเรื่องที่เขาสนใจ จะมีแค่เซ็กส์อย่างที่อิทสึกิว่าจริง ๆ?

ท่าทางที่อึ้งไปทำให้ชายหนุ่มย้ำขึ้นอีกว่า "เราไม่มีอะไรต้องพูดกันแล้วตอนนี้ ฉันจะค้างที่ร้าน เราแยกกันอยู่สักพักนะ ไปคิดมาดี ๆ แล้วค่อยมาบอกฉัน" อิทสึกิว่าพร้อมกับผละจากไป

ทิ้งให้ราชินีทรุดตัวลงนั่งบนเก้าอี้ข้างตัว ...อย่างไร้ซึ่งเรี่ยวแรง


.......................................


ร้าน Cat Ah~ ในตอนนี้กลับดูหงอยเหงาชอบกล สังเกตได้จากชายหนุ่มหน้าเคาน์เตอร์ ที่นั่งเหม่อถอนหายใจเป็นพัก ๆ บรรยากาศอึมครึมเล่นเอายอดขายตกโดยไม่รู้ตัว แต่อิทสึกิหาได้ใส่ใจไม่

วันนี้วันที่สามแล้ว ที่เขาค้างที่ร้าน ไม่ได้กลับไปบ้าน และไม่มีวี่แววของคานาเมะเลย

ไม่มี นับตั้งแต่วันนั้น...

คานาเมะ ไปหาคนอื่นแล้วใช่รึเปล่า
เขารู้สึกไม่มั่นใจเอาเสียเลย นึกเสียใจไม่น้อย ที่พูดเช่นนั้นลงไป

แต่ว่าสิ่งที่เขาพูด มันก็เป็นเรื่องจริง ถ้าคบกันแบบครึ่ง ๆ กลาง ๆ ถึงจะปวดใจ แต่เลิกกันตั้งแต่ตอนนี้ มันจะยังดีกว่า
แม้ว่าใจนั้นไม่ได้ต้องการเช่นนั้นเลย

เขาไม่ได้โกรธคานาเมะ แต่จะอย่างไร เขาก็ยังต้องการให้มันชัดเจน
และไม่ว่าจะเพราะอะไร เขาก็จะรอคำตอบนั้นเสียก่อน จนกว่าคานาเมะจะหาคำตอบให้เขาได้ เขาจะไม่ยอมทำอะไรกับคานาเมะอีก

ชายหนุ่มตั้งใจเช่นนี้

"อิิทสึกิคุง!"

เสียงทักใกล้ตัวแบบปุบปับเล่นเอาเขาแทบสะดุ้ง ชายหนุ่มละความคิดอันยุ่งเหยิงของตนเองออกไปได้บางส่วนเมื่อหันไปสบตากับแขก ผู้มาเยือนในร้านขณะกำลังเหม่อลอยได้ที่คนนั้น

เสียงใสพูดต่อพร้อมรอยยิ้มของหญิงสาวแถมยังเข้าเรื่องฉับไวสมกับเป็นคนกระฉับกระเฉงเป็นที่สุด

“อิทสึกิคุง คานาเมะล่ะ พวกเธอมัวแต่จู๋จี๋กันจนไม่ปล่อยให้คานาเมะมาทำงานเลยหรือไง?”

“หลายวันแล้วนะ ที่ฉันต้องทำงานแทนพ่อหนุ่มน้อยของเธอ จ่ายเงินเดือนฉันมาซะดี ๆ” เธอว่าต่ออย่างอารมณ์ดี

อิทสึกินิ่งเงียบไป เล่นเอาคนคุยด้วยอดสงสัยไม่ได้ “อิทสึกิคุง? เป็นอะไรน่ะ?”

“อืม” เสียงตอบเบา ๆ กลับมา ด้วยน้ำเสียงแปลก ๆ เล่นเอาคนฟังขมวดคิ้วอย่างสงสัย

“อยู่ ๆ ทำไมเงียบล่ะ อย่าขี้เหนียวนักเลย หลังเลิกงานพวกเธอก็ยังมีเวลาสนุกได้อีกตั้งนานนะ เอ…หรือว่าเธอจะรุนแรงเกินไป จนหนุ่มน้อยของฉันป่วยเสียแล้วล่ะ?”

ความเงียบเข้ามาแทนที่ชั่วขณะหนึ่ง ก่อนที่ชายหนุ่มจะตัดสินใจบอกความจริง จะอย่างไร มิซากิ ก็เป็นเพื่อน และที่ปรึกษาที่ดีที่สุดอีกคนหนึ่งของเขาเสมอมา ตั้งแต่เด็ก ๆ แล้ว “มิซากิจัง ฉันไม่ได้เจอคานาเมะ มาหลายวันแล้วเหมือนกัน”

“เอ๋??? ไหงงั้นล่ะ คานาเมะไม่มาทำงานเลยนะ” เธอถามเสียงสูง น้ำเสียงเริ่มเปลี่ยนเป็นวิตกกังวลอย่างเห็นได้ชัด

“อย่ามามุกเก่าเลย มิซากิจัง ฉันรู้นะ ว่าคราวก่อนน่ะ เป็นแผนของคานาเมะใช่มั้ย ครั้งนี้ก็ด้วยล่ะสิ” อิทสึกิดักคออย่างรู้ทัน

คำพูดนั้นเล่นเอาหญิงสาวอึ้งไปเล็กน้อย “ไม่นะ อิทสึกิคุง เอ้อ…ฉันยอมรับก็ได้ ว่าคราวก่อน ฉันทำตามที่คานาเมะจังขอร้องจริง ๆ ที่แกล้งโทรมาหาเธอน่ะ แต่ว่านะ..ครั้งนี้มันไม่ใช่ ฉันขาดการติดต่อกับคานาเมะไปสามวันเต็ม ๆ แล้วนะอิทสึกิคุง คานาเมะไม่ได้อยู่กับเธอจริง ๆ เหรอ”

“จริงสิ” ชายหนุ่มย้ำ

“ทำไมเธอทำงั้นล่ะ คานาเมะออกจะพูดถึงแต่เธอตลอดเวลา รักมากขนาดนั้น แล้วเธอปล่อยให้เขาหายไปไหนก็ไม่รู้ตั้งหลายวันได้ยังไงกัน” มิซากิเริ่มต่อว่า รู้สึกใจคอไม่ดีขึ้นมาอย่างปุบปับ

ชายหนุ่มถอนใจยาว “เขาก็คงอยู่ที่บ้านฉันนั่นแหละมั้ง เรามีปัญหากันนิดหน่อย และจนกว่าเขาจะให้คำตอบที่ชัดเจนกับฉันได้ ฉันจะไม่กลับไปหาเขาแน่”

“นี่มันเรื่องอะไรกัน” หญิงสาวเริ่มอดรนทนไม่ได้ “เล่าให้ฉันฟังเดี๋ยวนี้นะ พวกเธอทะเลาะอะไรกัน”

“ก็..ไม่เชิงทะเลาะหรอก” อิทสึกิตอบอ้อมแอ้ม ก่อนจะเล่าเรื่องทั้งหมดที่เกิดขึ้นให้ฟัง

“เลยหึงกระทั่งของเล่นหรือไง เด็กเกินไปแล้วนะ” มิซากิบ่นราวพี่สาวอบรมน้องชาย

ชายหนุ่มแย้งขึ้นทันที “ไม่ใช่อย่างนั้น แต่ฉันไม่อยากจะเป็นเหมือนคนรักคนอื่น ๆ ของคานาเมะ ฉันอยากจะแน่ใจ…”

“แค่นี้เธอยังไม่แน่ใจอีกเหรอ รู้มั้ยว่าฉันนะ ต้องนั่งฟังเรื่องของเธอมากขนาดไหน แถมทุกเรื่องที่เกี่ยวกับเธอ คานาเมะจังถามฉันซะหมดไส้หมดพุงแล้ว” มิซากิเริ่มร่ายยาวด้วยน้ำเสียงจริงจังกว่าเดิม

“จริงเหรอ ฉันเห็นเขาสนใจ ก็แค่เซ็กส์เท่านั้นเองนี่”

“มันจะใช่เซ็กส์รึเปล่า สำคัญด้วยเหรอ ถ้ามันจะเป็นสิ่งที่เชื่อมโยงพวกเธอให้มีความสุขร่วมกันได้น่ะ” หญิงสาวย้อน

“แต่ว่า…ถ้าฉันทำให้คานาเมะไม่ได้ล่ะ คานาเมะคงทิ้งฉันไป เหมือนโยนของเล่นเก่า ๆ ทิ้งแน่ ๆ” อิทสึกิตอบตามที่คิด ความคิดนี้ ยังคงวนเวียนอยู่ในหัวเขาไม่เลิก และมันก็เหมือนเป็นทิฐิมานะ ที่ทำให้เขาจะไม่กลับไป จนกว่าจะได้คำตอบที่แน่นอน

“รู้ได้ยังไงล่ะ ฉันไม่คิดว่ามันจะเป็นแบบนั้นหรอกนะ คานาเมะน่ะ เป็นคนจริงจังกว่าที่เธอคิดนะ แถมฉันคิดว่า เขาคงผิดหวังมามากแล้ว…มากพอที่จะรู้ ว่าความรักที่ได้มา มันสำคัญขนาดไหน”

“เธอจะรู้ดีกว่าฉันได้ยังไง ทุกครั้งที่คานาเมะเอ่ยปาก มีแต่เรื่องเซ็กส์” อิทสึกิขัด น้ำเสียงนั้นดูน้อยใจอยู่ไม่น้อย มิซากิพอจะเข้าใจแล้ว เธอเริ่มต้นอีกครั้งด้วยคำถาม

“แล้วเธอล่ะ พอเขาขอ เธอยินดีทำให้รึเปล่า เธอมีความสุขกับมันมั้ย?”

คำถามนั้นทำเอาอึ้ง ร่างสูงก้มหน้าลงอย่างเขิน ๆ พึมพำเบา ๆ “มันก็…”

“แล้วเธอจะต้องการอะไรอีก ถ้าเขาทิ้งเธอจริง ๆ เธอจะเสียใจมั้ย ที่ได้คบเขามาจนถึงวันนี้?”

อิทสึกินิ่งไปครู่หนึ่ง ก่อนตอบอย่างมั่นใจ “ไม่…ฉันไม่เคยเสียใจ ไม่เคยเสียใจที่ได้อยู่กับคานาเมะ แม้แต่วินาทีเดียว อยู่กับเขา ได้ทำอะไรเพื่อเขา ฉันมีความสุขมาก”

น้ำเสียงจริงใจอย่างเห็นได้ชัดนั้นทำให้มิซากิอมยิ้ม “เธอก็ได้คำตอบแล้วนี่ รีบไปเลยไป คานาเมะจะเป็นอะไรรึเปล่าก็ไม่รู้ เธอรู้มั้ย ว่าคนบางคน ก็ทำเรื่องง่ายให้เป็นเรื่องยุ่งยากได้ โดยเฉพาะคนสุดโต่งอย่างคานาเมะจังน่ะ”

“หมายความว่าไง?” ชายหนุ่มถามทันที

มิซากิส่ายหน้า “ฉันไม่รู้หรอกนะ ว่าเขาทำอะไร แต่คานาเมะจังน่ะ เป็นพวกยอมทำได้ทุกวิถีทาง เพื่อคนสำคัญของเขา เรื่องนี้ฉันแน่ใจ”

“ทำไมเธอถึงแน่ใจขนาดนั้น”

หญิงสาวหลิ่วตาให้ “สัญชาตญาณของผู้หญิงน่ะสิ เอาเถอะน่า รีบกลับบ้านเดี๋ยวนี้เลย ร้านน่ะ ฉันเฝ้าให้ก็ได้” ว่าแล้วเธอก็ดันตัวอิทสึกิออกมาจากหลังเคาน์เตอร์ “ห้ามโอ้เอ้แม้แต่วินาทีเดียว ถ้าคานาเมะจังเป็นอะไรไปล่ะก็ ฉันจะโกรธเธอทั้งชาติเลย!”

“ก็ได้…แต่ทำไมคนโกรธอย่างฉัน ต้องไปง้อคนทำให้โกรธล่ะเนี่ย” อิทสึกิบ่นพึมพำ แต่ก็ยังเดินออกไปตามที่หญิงสาวบอก

“เพราะเขาเป็น ‘ราชินี’ ของเธอไง” มิซากิตอบกลั้วหัวเราะ “ไปซะทีเถอะน่า อัศวินที่ดี ต้องอยู่ข้างกายเจ้าหญิงตลอดเวลานะ ไม่ใช่ต้องให้สั่ง!” เธอตะโกนไล่หลัง คำพูดนั้นทำให้ชายหนุ่มยิ้มได้

จริงสิ เขาไม่น่าลืมเลย..

ไม่ว่าจะเพราะอะไร ราชินีของเขาไม่ผิดอยู่แล้ว ถึงจะทิ้งเขาไป มันก็เพราะตัวเขาเองต่างหาก
สิ่งที่ควรทำก็คือ ทำให้ราชินีพอใจให้ถึงที่สุด

ต้องทำให้ขาดเขาไม่ได้…จนทิ้งเขาไม่ลง
นั่นล่ะ ถึงจะถูก!


…………………………

TBC
หัวข้อ: Re: Special Triple ตอนที่ 3 Part 3 อัพ 13/1/10 (Toys)
เริ่มหัวข้อโดย: Cha Ris Ma ที่ 13-01-2010 12:36:48
 :-[
อ่านตอนนี้แล้วอยากมีอย่างอิทจังซักคน
หัวข้อ: Re: Special Triple ตอนที่ 3 Part 3 อัพ 13/1/10 (Toys)
เริ่มหัวข้อโดย: bbyuqin ที่ 13-01-2010 12:38:29
ค้างๆๆๆๆๆ ลุ้นๆๆๆด้วย ว่าคานาเมะจังหายไปไหน...

แต่อิทจัง พูดแรงมากเลยอ่ะ..คานาเมะต้องเสียใจมากๆแน่เลย :sad4:  เข้าใจว่าอิทจังน้อยใจที่ราชินีเค้าพูดอย่างนั้น แหล่ะแต่อึ้งยิ่งกว่าที่อิทจังบอกแยกกันอยู่ซักพัก....... :m16:


รอลุ้นตอนต่อไปจ้าาาา
หัวข้อ: Re: Special Triple ตอนที่ 3 Part 3 อัพ 13/1/10 (Toys)
เริ่มหัวข้อโดย: gypsy ที่ 13-01-2010 21:04:18
อ่า

คานาเมะหายไปไหนน้อ

ไม่มาง้ออิทจังซะด้วย

สุดท้ายราชินีก็คือราชินีอยู่วันยังค่ำ

 :o8:
หัวข้อ: Re: Special Triple ตอนที่ 3 Part 3 อัพ 13/1/10 (Toys)
เริ่มหัวข้อโดย: shine ที่ 13-01-2010 21:40:39
ไปๆมาๆ อิทจังก็ต้องง้อเหมือนเดิม 555

"ต้องทำให้ขาดเขาไม่ได้…จนทิ้งเขาไม่ลง
นั่นล่ะ ถึงจะถูก!"  ถูกต้องแล้วค่า หุหุ

ว่าแต่คานาเมะหายไปไหนล่ะเนี่ย
หัวข้อ: Re: Special Triple ตอนที่ 3 Part 3 อัพ 13/1/10 (Toys)
เริ่มหัวข้อโดย: namtaan ที่ 13-01-2010 22:58:49
คราวนี้ต้องขอบคุณมิซากิ
แต่ว่าคานาเมะหายไปไหนนี่สิ
อิทสึกิคิดได้แล้ว รีบตามหาด่วน
ขอบคุณนะ รออ่านต่อจ้า

หัวข้อ: Re: Special Triple ตอนที่ 3 Part 3 อัพ 13/1/10 (Toys)
เริ่มหัวข้อโดย: Little Devil ที่ 14-01-2010 01:21:16
สงสารอิทจังมากกว่า
สิ่งที่ได้กลับมา
คือความไม่ชัดเจน
หัวข้อ: Re: Special Triple ตอนที่ 3 Part 3 อัพ 13/1/10 (Toys)
เริ่มหัวข้อโดย: หนูจะเอ้า ที่ 14-01-2010 03:45:36
 :pighaun: :pighaun:

แร๊งงงงงงงงงงงงงงงงงงงง
หัวข้อ: Special Triple ตอนที่ 3 Part 4 อัพ 14/1/10 (Toys)
เริ่มหัวข้อโดย: ppm ที่ 14-01-2010 08:41:04
ด้วยความรวดเร็วปานสายฟ้าแลบ ร่างสูงแกมหอบอย่างเหนื่อยอ่อน ก็มาถึงหน้าบ้านจนได้ บ้าน…ของเขา กับคานาเมะ ที่ไม่ได้กลับมาถึงสามวันเต็ม ๆ

สภาพบ้านคล้ายขาดการดูแลมาหลายวันแล้ว หนังสือพิมพ์และจดหมายที่ส่งอยู่หน้าบ้าน ก็ไม่มีใครเก็บ กองสุมรวม ๆ กันอยู่หลายฉบับ ชายหนุ่มส่ายหน้าน้อย ๆ แกมผิดหวัง …บางทีคานาเมะ อาจจะไม่อยู่บ้านจริง ๆ ก็ได้

แล้วเขาจะไปตามได้ที่ไหนกันล่ะ?
อพาร์ตเมนต์นั้นก็ยกเลิกสัญญาเช่าไปแล้ว…เขาไม่รู้จริง ๆ ว่าจะตามได้ที่ไหน

จะว่าไป ก็ไม่ใช่คานาเมะคนเดียวหรอก ที่ไม่สนใจเรื่องของเขาเท่าที่ควร
กระทั่งตัวเขาเอง ก็ใช่ว่าจะรู้เรื่องของคานาเมะละเอียดนัก

นอกจากเรื่องบนเตียง…

ความคิดนั้นแทงใจอย่างจัง มันคือคำพูดเขาเอง ที่ตัดพ้อต่อว่าอีกฝ่ายหลายวันก่อน
คราวนี้เขาผิดจริง ๆ สินะ

ตอนนั้นเอง เขาก็เหลือบไปเห็นรองเท้าคู่หนึ่ง ที่หน้าบ้าน
รองเท้าของคานาเมะ!

คานาเมะไม่ชอบมีรองเท้าทีเดียวพร้อม ๆ กันหลายคู่ ราชินีของเขาบอกง่าย ๆ ว่า “คู่ไหนที่อิทจังถอดได้ถนัด ชั้นก็ชอบใส่คู่นั้นน่ะล่ะ” และนั่นก็เป็นเหตุผลขำ ๆ ที่ทำให้ทั้งคู่ ไปเลือกซื้อรองเท้ากันอยู่เป็นวัน ๆ เพื่อหาคู่ที่ ‘ถอดถนัดมือ’ ที่สุด

และแน่นอน มันคือคู่ที่วางอยู่หน้าบ้านตอนนี้ วางอย่างไม่เป็นระเบียบนัก เหมือนเจ้าตัวถอด ๆ แบบไม่ใส่ใจ
ก็ไม่มีใครถอด และจัดวางเป็นระเบียบให้เหมือนทุกทีนี่นะ
ขาดเขาสักคน บ้านหลังใหญ่เท่าใด ก็รกได้ ด้วยฝีมือราชินี ด้วยความที่คานาเมะ ไม่เคยสนใจจะจัดเก็บอะไรเลย

แล้วราชินีจะขาดอัศวินอย่างเขาได้ยังไงกัน!

...................................

ชายหนุ่มก้าวเท้ายาว ๆ ตรงไปที่ประตูบ้าน ประตูก็ไม่ได้ล็อค อันตรายจริง ๆ ถ้ามีใครเข้ามาล่ะ

เผลอคิดเรื่อยเปื่อยไปมากกว่านั้น ถ้าคนที่เข้ามา..เจอกับราชินีของเขา ตอนกำลังเร่าร้อนแบบคราวก่อน
ใครจะอดใจไหว

แย่แล้ว!

อิทสึกิรีบเดินแทบจะเป็นวิ่ง เข้าไปในบ้าน เปิดห้องนู้นห้องนี้ ทว่าไร้ซึ่งวี่แววคนที่กำลังตามหา
จนสุดท้ายก็มาหยุดที่หน้าห้องนอน

ห้องนอนของเขาทั้งสอง

มือบิดลูกบิดแล้วใจชื้นนิดหน่อย เมื่อพบว่ามันล็อคอยู่
อย่างน้อยก็น่าจะอยู่ในนี้ล่ะนะ ราชินีตัวยุ่งของเขา

ชะงักหน้าประตูทำท่าจะเคาะ แต่เริ่มลังเล
แล้วเขาจะเริ่มยังไงดี? คงต้องเป็นฝ่ายง้อสินะ

หูแนบที่บานประตูโดยสัญชาตญาณแบบคราวก่อน แอบหวังเล็กน้อยว่าจะได้ยินเสียงครางยั่วยวน ราชินีของเขา ขาดเขาตั้งสามวัน ป่านนี้คงเล่นสนุกกับของเล่นกองโตแล้ว ถ้าไม่ได้แอบชวนใครมาสนุกแทนล่ะก็นะ

คงไม่หรอก... ลึก ๆ แล้วเขาก็รู้ รู้ดีมาตลอด คานาเมะไม่คิดทรยศเขาขนาดนั้นแน่ ๆ

ก็คงเหมือนคราวก่อนนั่นล่ะ ของเล่นแม้จะช่วยได้ไม่มาก แต่สำหรับคานาเมะที่มีความต้องการสูงผิดปกติแล้ว อย่างน้อยมันก็น่าจะช่วยอะไรได้บ้าง

คิดแล้วอดตัดพ้อไม่ได้ ว่าทำไมราชินีของเขา ไม่ไปง้อเขาที่ร้านแทนล่ะ
ไม่ใช่ง้อด้วยซ้ำ แค่ให้คำตอบชัด ๆ กับเขา ว่าเขาสำคัญกว่าบรรดาของเล่นในคอลเล็กชั่นทั้งหมด
นี่แสดงว่าเห็นของเล่นสำคัญกว่าเขางั้นเหรอ

ดีล่ะ คราวนี้จะทำจนลืมของเล่นพวกนั้นเลย คอยดูสิ!

แอบฟังอยู่ครู่หนึ่ง คิ้วเข้มก็ขมวดงุนงง...ไม่มีเสียงอะไรเลย
มันเงียบจนผิดปกติแล้ว

คำพูดของมิซากิ ทำให้เขารู้สึกใจหายวาบโดยไม่ทราบสาเหตุ

คานาเมะ!

ชายหนุ่มรีบเคาะประตูถี่ ๆ อย่างตกใจ เป็นไปไม่ได้หรอกที่คานาเมะจะอยู่เงียบ ๆ ในห้องตามลำพังโดยไม่มีเขาได้!

เคาะอยู่พักหนึ่งก็ยังคงเงียบ คราวนี้นอกจากทุบดัง ๆ แล้ว เขายังร้องเรียกอีกฝ่ายดังจนคนข้างบ้านแทบสะดุ้ง "คานาเมะ อยู่รึเปล่า..คานาเมะ ตอบสิ!!"

เสียงโหวกเหวกหน้าประตูผิดวิสัยคนใจเย็นอย่างอิทสึกิ หากชายหนุ่มไม่สนใจอะไร ยังคงเคาะประตูแรงขึ้นอีกด้วยซ้ำ

ในที่สุด เขาก็ได้ยินเสียงแผ่วเบาตอบกลับมาจากด้านใน "อิ...อิทจัง?"

"คานาเมะ! เป็นอะไรรึเปล่า เปิดประตูหน่อย" ชายหนุ่มยังคงทุบประตูอย่างร้อนรน

"ไม่นะ..อิทจัง อย่าเข้ามา" ในน้ำเสียงอ่อนล้า ยังคงเด็ดเดี่ยวพอสมควร

"คานาเมะ?"

"เปิดเดี๋ยวนี้นะ เปิดประตูเร็วเข้า เสียงนายไม่ปกตินะ บอกฉันสินายเป็นอะไรรึเปล่า" มือนั้นยังคงทุบประตูถี่ด้วยความร้อนใจ

"ไม่..ไม่เป็นอะไรทั้งนั้น ชั้น..ปกติดี" เสียงที่ตอบกลับมา ฟังดูก็รู้ว่าผิดปกติ แต่ประตูก็ยังคงนิ่งสนิทเหมือนเดิม เพราะเจ้าตัวไม่ยอมออกมาเปิดให้

"ถ้านายไม่เปิด ฉันจะพังมันล่ะนะ" คนหน้าประตูพูดเสียงเข้ม

"อย่า...บอกแล้วไงว่าอย่าเข้ามา" เสียงข้างในห้ามทันควัน

"นายโกรธฉันเหรอ ฉันขอโทษ เปิดประตูเถอะ" เขาเปลี่ยนเป็นไม้นวมกล่อม ทว่ายังคงไร้ผล

"...นายสิที่โกรธชั้นไม่ใช่เหรอ แต่ตอนนี้...อย่า..อย่าเข้ามานะ ตอนนี้ชั้น..." น้ำเสียงนั้นแผ่วเบาคล้ายคนใกล้หมดลม เล่นเอาอิทสึกิที่อยู่หน้าห้อง อดรนทนไม่ไหวอีกต่อไป

"คานาเมะ!" เขาไม่สนใจอะไรอีก ร่างใหญ่ถาโถมกระแทกบานประตูเต็มแรงหลายต่อหลายครั้ง จนสุดท้าย มันก็เปิดออก

"ไม่นะ! อย่าเข้ามา!!" เสียงห้ามดังมาจากมุมห้อง ที่ค่อนข้างมืดเพราะปิดหน้าต่างและม่านเสียมิดชิด ร่างนั้นขดอยู่ใต้ผ้านวมผืนใหญ่ แทบไม่เห็นตัว ห้องที่มืดและให้ความรู้สึกแปลก ๆ ยามเข้ามา ทำให้ชายหนุ่มสาวเท้าเข้าไปโดยเร็วด้วยความเป็นห่วง

"คานาเมะ..นาย...." มือแข็งแรงเอื้อมไปเปิดไฟ พอห้องสว่าง เขาก็ใจหายวาบ มีดโกนตกอยู่ที่พื้น พร้อมคราบเลือดเป็นหย่อม ๆ แม้จะไม่มากนัก แต่มันก็คือเลือดแน่ ๆ กลิ่นเลือดสินะ ที่ทำให้เขารู้สึกว่าข้างในมันแปลก ๆ

"คานาเมะ นายเป็น...อะ.."

ขยับจะถาม แต่พูดไม่ทันจบ เสียงห้ามก็ดังขึ้นอีก "ไม่! ไม่ ๆๆๆ ห้ามเข้ามานะ ชั้น...ชั้นไม่อยากถูกนายทิ้ง!!!" ร่างบอบบางนั้นขดตัวแน่นอยู่มุมห้อง ซุกตัวในผ้าผืนโตนั้น เหมือนจะยิ่งหลบมากกว่าเดิม

"ฉันไม่ทิ้งนายหรอกน่า ให้ฉันเข้าไปใกล้ ๆ นะ" ชายหนุ่มพยายามปลอบ ค่อย ๆ แอบขยับเข้าไปใกล้อีกนิด โดยพยายามไม่ให้อีกฝ่ายรู้ตัว

เสียงห้ามสั่นเครือปนสะอื้น "ไม่เอานะ...ถ้านายเข้ามา...ฉันจะอดทนต่อไปไม่ไหว.."

"นาย...เป็นอะไรกันแน่? แล้วเลือดนี่? นายบาดเจ็บรึเปล่า?" ชายหนุ่มเต็มไปด้วยคำถาม ทว่าคานาเมะไม่อยู่ในสภาพที่จะตอบคำถามได้ ร่างที่ซุกตัวอยู่ยังคงยืนยันประโยคเดิม ยังไงก็ไม่ยอมให้เข้าใกล้

"ไม่!!!" ร่างที่สั่นน้อย ๆ ปล่อยโฮออกมา "ไม่เอา..ชั้นไม่อยากอยู่คนเดียวอีก...อย่าเข้ามา... ถ้าเข้ามา...นายต้องเกลียดชั้นแน่ ๆ"

"ฉันไม่เคยเกลียดนายนะ คานาเมะ" อิทสึกิพูดเสียงหนักแน่น พอทำท่าจะขยับเข้าใกล้อีกหน่อย ร่างบอบบางก็ขู่ฟ่อ ราวกับแมวตัวน้อยที่กำลังจนมุม

"ไม่เอา อย่านะ ถ้านายก้าวเข้ามาอีกก้าว ชั้นจะเชือดข้อมือเลย!" ตาคู่งามวาววับเอาจริง เล่นเอาอิทสึกิเหงื่อตก

"คานาเมะ! ทำไมนายต้องทำขนาดนั้น ฉัน...ฉันไม่เกลียดนายจริง ๆ...เชื่อฉันสิ ไม่ว่านายจะเป็นอะไร นายจะทำอะไร ฉันรักนาย! ได้ยินมั้ย ฉันรักนาย!!" ประโยคสุดท้ายแทบเป็นตะโกน เสียงที่จริงจังทำให้มีดในมือร่วงหล่นเมื่อใดก็ไม่รู้ ใบหน้าเปื้อนคราบน้ำตาค่อย ๆ โผล่ออกมาจากผ้าห่มผืนหนา หากยังคงลังเลไม่มั่นใจ ผิดวิสัยราชินีแบบปกติโดยสิ้นเชิง

พอเห็นร่างสูงจะก้าวเข้ามาอีก เสียงอ่อนล้าก็ตวาดห้ามอีกครั้ง คราวนี้ไม่มีการซุกซ่อนความนัยใด ๆ อีกต่อไป "อย่าเข้ามา!!!... ถ้านายเข้ามา ชั้นต้องปล้ำนายแน่ ๆ!"

คำพูดสุดท้ายผิดคาดอย่างจัง... อิทสึกิชะงักงุนงง

"นายจะปล้ำฉัน?" เขาทวนคำ คิดไม่ถึงกับประโยคนี้จริง ๆ

เสียงพร่ำต่อปะปนสะอื้น มือปัดป่ายใบหน้าเปื้อนน้ำตาราวเด็ก ๆ ที่ร่ำไห้เมื่อรู้ว่าทำผิดไปแล้ว และกำลังจะต้องโดนดุ แต่แก้ไขอะไรไม่ได้ "ฮึก...ก็นาย... นายบอกว่า ให้ชั้นเลือก ระหว่างนาย...กับเซ็กส์"

"ชั้น...พยายามแล้ว...แต่มัน..." เสียงนั้นอ่อนลงอย่างรู้สึกผิด

ชายหนุ่มมองร่างบอบบางที่สั่นเทิ้มเต็มตาเป็นครั้งแรกอย่างตะลึงงัน ผ้าผืนใหญ่ร่นลงกองกับพื้นบางส่วน เผยให้เห็นร่างเปลือยที่ซุกซ่อนอยู่ภายใน และคราบเลือดที่แขน...แขนขาวทั้งสองข้างมีริ้วรอยกรีดด้วยมีดโกนเต็มไปหมด เห็นได้ชัดว่าคงใช้ความเจ็บปวดเพื่อหยุดยั้งความต้องการของตัวเอง...มาตลอด สามวันเต็ม ๆ อิทสึกิอึ้งไปพักใหญ่ ก่อนจะรวบรวมคำถามได้สำเร็จ

"นายจะบอกฉันว่า...สามวันมานี่ นายพยายามจะพิสูจน์ตัวเองให้ฉันเห็น ว่านายเลือกฉัน ไม่ใช่เซ็กส์ สินะ?"

ใบหน้าขาวซีดก้มลงต่ำ พึมพำรับคำแผ่วเบา "อืม แต่ว่ามัน..." เสียงอ่อย ๆ นั้นดูน่าสงสารและเห็นได้ชัดว่าคนพูดรู้สึกผิดมากมาย

อิทสึกิทรุดตัวลงใกล้ ๆ คว้าร่างเบาหวิวนั้นมากอดไว้แนบแน่นอย่างรวดเร็วจนอีกฝ่ายตั้งตัวไม่ติด แขนบอบบางพยายามยันตัวออกห่าง เขยิบหนีหากสู้แรงอีกฝ่ายไม่ได้ ยังคงพึมพำห้ามสุดชีวิต "อย่า...ไม่งั้น...ชั้น...ปล้ำนาย จริง ๆ ด้วย"

"ก็ปล้ำสิ!" อิทสึกิตอบย้ำ แต่ไม่ยอมปล่อย

คนถูกกอดตัวสั่นน้อย ๆ ไม่อาจข่มกลั้นความหวาดกลัวเอาไว้ได้ "ไม่เอา..." หยาดน้ำตาพรั่งพรูลงมาอีกรอบ อย่างยั้งไม่อยู่ "ถ้าทำอย่างนั้น..นายจะเกลียดชั้น นายต้องทิ้งชั้นไปแน่ ๆ..ฮึ้ก..แบบนั้น ไม่เอานะ ...ไม่เอา..." แก้มบอบบางซุกไซ้ที่อกแข็งแรง จนเสื้อของชายหนุ่มเปียกชุ่มไปหมด ยังคงสะอึกสะอื้นยกใหญ่

แขนอบอุ่นที่โอบกอดอยู่จับต้นแขนร่างที่ซบอยู่ให้ถอยห่างไป ดวงตากลมโตเบิกกว้าง หวาดกลัวอย่างเห็นได้ชัด ท่าทางกลัวที่จะโดนทิ้งจริง ๆ ทว่าสิ่งที่ชายหนุ่มทำ หาใช่ละทิ้งไปไม่ มือของเขาฉีกกระชากเสื้อตัวเองจนกระดุมหลุดกระเด็น ก่อนจะดึงมันออกไปจากร่างกายจนหมด ดวงตาสีเข้มจ้องมองสบตากลับจริงจัง

"ทำสิ...ทำทุกอย่างที่นายอยากทำ ฉันไม่ทิ้งนาย...ไม่ทิ้งแน่ ๆ" เขาพูดย้ำอีกครั้งราวพร่ำคำสัญญา

"จริง ๆ นะ?" คนถามยังลังเล ผิดคาดกับท่าทางของอีกฝ่ายพอ ๆ กัน

"อื้ม จริงสิ ถ้านายยังมีแรงปล้ำนะ" เขาพูดติดตลก เล่นเอาราชินียิ้มออกในที่สุด ร่างขาวนวลใต้ผืนผ้าไม่ยึดอะไรไว้อีก แต่โผเข้าหาจนอิทสึกิหงายหลังนอนแผ่อยู่กับพื้นไปเลย หยาดน้ำตาถูกเช็ดออกอย่างรวดเร็ว ดูเลอะเทอะราวเด็ก ๆ แต่รอยยิ้มกลับน่าเอ็นดูมากกว่านั้น แก้มแดงเรื่อกับนัยน์ตาใสที่ดูมีชีวิตชีวาเหมือนเก่า จับจ้องอีกฝ่ายราวกับไม่อยากให้ภาพตรงหน้าเลือนหายไปแม้เสี้ยววินาที

"บ้าที่สุดเลยนายนี่ ชั้นอุตส่าห์อดทนแทบตาย นายยั่วแบบนี้ ถึงตายชั้นก็จะปล้ำนายล่ะ!"


TBC  :o8:
หัวข้อ: Re: Special Triple ตอนที่ 3 Part 4 อัพ 14/1/10 (Toys)
เริ่มหัวข้อโดย: gypsy ที่ 14-01-2010 09:40:06
คานาเมะไร้เดียงสาผิดคาดแฮะ

โหยน่ารักอ่า

น่ารักแบบราชินี

อิทสึกิน่าจะรู้ตัวได้แล้วนะ

ว่าคานาเมะรักตัวเองมากขนาดนี้

รอดูฉากปล้ำดีกว่า  :haun4:
หัวข้อ: Re: Special Triple ตอนที่ 3 Part 4 อัพ 14/1/10 (Toys)
เริ่มหัวข้อโดย: bbyuqin ที่ 14-01-2010 11:53:37
อร๊าาายยยยยยยยยย  ราชินีกับอัศวิน.... :o8: :-[ 

รอตอนต่อไปจ้า...ว่าคานาเมะจะเหลือแรงมาปล้ำอิทจังมั้ย....คึคึ :z1:
หัวข้อ: Re: Special Triple ตอนที่ 3 Part 4 อัพ 14/1/10 (Toys)
เริ่มหัวข้อโดย: krappom ที่ 14-01-2010 12:30:47
โห
ยังมีแรงปล้ำได้อีก
สุดยอดจริง
 :z1:
หัวข้อ: Re: Special Triple ตอนที่ 3 Part 4 อัพ 14/1/10 (Toys)
เริ่มหัวข้อโดย: a_tapha ที่ 14-01-2010 15:29:51
สุดยอดจริงๆ ราชนีของเรา    :z1:   


หัวข้อ: Re: Special Triple ตอนที่ 3 Part 4 อัพ 14/1/10 (Toys)
เริ่มหัวข้อโดย: Dee^daY ที่ 14-01-2010 16:16:16
ราชินีน้อย..ของเจ๊
หัวข้อ: Special Triple จบตอนที่ 3 อัพ 15/1/10 (Toys)
เริ่มหัวข้อโดย: ppm ที่ 15-01-2010 09:18:46
พูดไม่ขาดคำ ร่างบอบบางก็โน้มลงไปหา พรมจูบทั่วทั้งใบหน้าจนอิทสึกิลุกไม่ขึ้น ปลายลิ้นอ่อนนุ่มตวัดไล้สอดแทรกเข้าหาไม่มีรีรอ อิทสึกิยันตัวขึ้นเล็กน้อย มือมั่นคงโอบขยับคางสวยเลื่อนเข้าหาให้ถนัดขึ้น พลางจูบรับหนักหน่วงแทนคำนับพันที่ต้องการจะเอ่ย ร่างใต้ผ้าห่มนั้นเปลือยเปล่าอยู่แล้ว คงจะข่มกลั้นความต้องการภายในมาอย่างหนักเลยทีเดียว ตลอดสามวันมานี้ เพียงเพื่อตอบคำถามง่าย ๆ ของเขาเท่านั้น

"อา..." เสียงครางเล็ดลอดก่อนจะหายใจเข้าลึก รุกต่อไม่เว้นวรรค ไม่ยินยอมเลิกรา ริมฝีปากสีสดดูดเม้มเชิญชวนแกมเรียกร้อง ดูดดึงจูบซ้ำแล้วซ้ำอีก ลิ้นชำนาญแตะสลับไล้ไรฟันขาวคลุกเคล้าเกาะเกี่ยวรัดสลับแลกเปลี่ยนความหอม หวานของกันและกัน เนิ่นนานกว่าจะผละจากอีกครั้ง เล่นเอาคนโดนจูบแทบหมดแรงต้องนอนแผ่หอบเบา ๆ อยู่บนพื้น ราชินีของเขาท่าจะเก็บกดมามาก ทำจนหายใจหายคอแทบไม่ทัน

"ชั้นต้องการนาย...ต้องการมาก..." เสียงพึมพำราวคนขาดสติ มือเรียวยาวปลดตะขอกางเกงคนนอนบนพื้นอย่างว่องไว ขยับตัวเปลี่ยนท่า นั่งคล่อมกลางลำตัวคนด้านล่างในท่าหันหลังให้ เพ่งความสนใจแต่ส่วนใกล้ตื่นตัวภายในกางเกงของอีกฝ่าย ท่าทางนั้นดูคล่องแคล่วตรงกันข้ามกับตอนแรก ๆ ที่ดูเหมือนไร้เรี่ยวแรงโดยสิ้นเชิง

"ค่อย ๆ ก็ได้ นายนี่...สามวันมานี่ทำอะไรบ้างเนี่ย" ชายหนุ่มพึมพำแต่คล้ายราชินีหนุ่มจะไม่ได้ยินเอาซะเลย

ปลายลิ้นนุ่มเริ่มปลุกเร้าแก่นกาย ดูดกลืนรับเข้าภายในโพรงปากพลางขยับขึ้นลง นุ่มนวลหากกระหายหิวไม่ทันอกทันใจ ตวัดลิ้นไล้แทรกย้ำ วนรอบพลางเม้มเป็นระยะ โพรงปากอุ่นค่อยกลืนรับเข้าลึกสลับออก หยอกเย้าส่วนปลายภายในด้วยปลายลิ้น รวดเร็วรุนแรงราวคนขาดน้ำในทะเลทรายค้นหาหยาดน้ำ แม้พบพานเพียงน้อยนิดยังคงดูดดื่มอย่างกระหายไม่มีปล่อยให้เสียเปล่า

ท่าทีรุกเข้าหาเฉียบพลันเล่นเอาอิทสึกิิผวาเยือกกับความรู้สึกที่วาบเข้ามา รวดเร็วจนตั้งตัวไม่ติด ราชินีของเขาร้อนแรงอย่างไม่เคยเป็นมาก่อนจริง ๆ

"อะ...คานาเมะ...อา..."

กลายเป็นเขาเองที่เผลอเคลิ้มไปจนต้องคราง ร่างแข็งแรงเกร็งแน่นยึดพื้นห้องไว้อย่างเสียวซ่าน แรงดูดหนัก ๆ ที่ส่วนอ่อนไหวได้รับ ยากยิ่งจะปฏิเสธได้จริง ๆ ว่ามันทำให้ตื่นตัวกว่าที่เคยนัก

"อา...ช้าหน่อยก็ได้.." เขาพยายามจะบอก หากเรือนร่างยั่วยวนกลับไม่สนใจเท่าใด ยังคงลิ้มรสของเบื้องหน้าโดยไม่ฟังอะไรทั้งนั้น ชายหนุ่มเลยแก้เผ็ดด้วยการรั้งบั้นท้ายอีกฝ่ายเข้ามาใกล้แล้วช่วยทำให้แทน ที่ เผื่อมันจะคลายความร้อนรุ่มลงได้บ้าง

นิ้วแกร่งไล้ไปมาผ่านร่องก้นขาวเนียน ขยับแผ่วเบาก่อนเน้นหนักแกมบีบนวดกระตุ้น บั้นท้ายกระชับขยับส่ายรับตอบโต้ ไม่มีเวลาหยิบกระทั่งเจลแล้ว ก็คนตรงหน้าเล่นคร่อมตัวเหนือร่างเขาจนขยับไม่ได้ หากอาจจะเพราะความต้องการที่ล้นเอ่อมาเนิ่นนาน ภายในที่คับแน่นกลับไม่ลำบากนักในการล่วงล้ำ ด้วยความใจเย็น นิ้วที่กวาดไล้อย่างค่อยเป็นค่อยไป แทรกเข้าส่วนลึกได้ในไม่ช้า

"อื้อ...!" ร่างบอบบางสะดุ้งเฮือกเมื่อรู้สึกถึงการขยับนิ้วที่รุนแรงขึ้นด้านหลัง เขายังคงตั้งอกตั้งใจกับส่วนหน้าของชายหนุ่ม แต่เพราะแรงกระตุ้นไม่เบานั้น แทนที่จะช่วยผ่อนคลาย กลับช่วยเพิ่มความต้องการให้มากขึ้นไปอีก

"ตรงนั้น..อา...ใช่... เข้ามาอีก... ฮ้า..."

ภายในบีบรัดปั่นป่วนกระวนกระวาย สะโพกงามงอนยกขยับโยกย้าย ดูดกลืนปลายนิ้วอิทสึกิเข้าลึก เสียงครางสลับกรีดร้องยามถูกไล้สัมผัสจุดอ่อนไหวภายใน ปลุกเร้าชายหนุ่มให้ต้องการเช่นกัน แต่เขารู้ว่าถึงราชินีจะอยากได้เร็วสักเพียงใด ก็ยังคงต้องเตรียมร่างกายให้พร้อมก่อน เขาจะไม่ยอมให้คานาเมะบาดเจ็บอีก ไม่ว่าจะเพราะอะไรก็ตาม

"อึ้ก...อีก...อีกสิ... ชั้นต้องการนาย...เร็ว...เข้ามา..." เสียงเร่งเร้าไม่ขาดช่วง ทำให้ชายหนุ่มเร่งมือตาม ร่างกายที่คุ้นเคยกับสัมผัสของเขายิ่งช่วยเปิดรับไวขึ้น หากยังไม่ทันได้ช่วยจัดท่าทางให้ถนัด คนข้างบนก็จัดการเองเสร็จสรรพแล้วด้วยความไม่ทันใจ

ร่างบอบบางยกสะโพกถอนออก ขยับลุกขึ้นตั้งหลักอีกครั้ง หันหน้าเข้าหาชายหนุ่มด้านล่าง คร่อมลำตัวแกร่งไว้ราวตั้งท่าคลาน นิ้วเรียวอ้อมไปด้านหลังขยับสอดแทรกไล้วนเข้าออกแทนที่ ทั้งเพิ่มจำนวนทั้งขยับเข้าออกรุนแรงกว่าชายหนุ่มทำให้เมื่อครู่หลายเท่านัก ดวงตาพริ้มหลับเห็นแพขนตายาวหนาสีอ่อนรับใบหน้าวาวนวลชุ่มด้วยหยาดเหงื่อจาก การถูกกระตุ้นครั้งแล้วครั้งเล่า เสียงครางกระเส่าเย้ายวนใจ สัมผัสได้ถึงฟีโรโมนหอมหวานเชิญชวนจนคนมองเคลิบเคลิ้ม ความร้อนแรงกินขาดกว่าทุกครั้ง

ไม่ว่าท่านี้จะทำเพื่อจงใจยั่วหรือไม่ มันก็ได้ผลไปเรียบร้อยแล้ว ชายหนุ่มตะลึงตะลานเหม่อมองเรือนร่างเซ็กซี่นั้นจนลืมเลือนช่วยทำไปชั่วขณะ แล้ว แน่นอนว่าส่วนล่างที่ตื่นตัว ยิ่งตั้งชันเต็มที่เตรียมพร้อม ราชินีเลียริมฝีปากสีสดอย่างกระหาย รู้สึกคล้ายคนขาดอาหารนานหลายวันมีของโอชะวางยั่วเบื้องหน้า ยากจะหยุดยั้งไม่ให้ตะกละตะกลามได้

พออิทสึกิรู้สึกตัวอีกที ร่างด้านบนก็จับแก่นกายเขาจดจ่อช่องทางเบื้องล่างแล้ว ทางคับแคบร้อนผ่าวกลืนกินรวดเร็วทีเดียวถึงเบื้องลึก เสียงหวานกรีดร้องเกร็งบีบรัด หากยังคงไม่ยินยอมเลิกรา บั้นท้ายงามกดซ้ำบดขยี้ ขยับส่ายสะโพกร่อนรุนแรง เล่นเอาคนข้างล่างแทบกระดิกกระเดี้ยไม่ได้ ยามราชินีต้องการมากขนาดนี้ เขาก็ทำได้เพียงปลดปล่อยให้เป็นไปตามสัญชาตญาณเท่านั้น

สะโพกได้รูปขยับไม่หยุด โอบรัดแก่นกายแนบแน่น ร่างกายปวดแปลบหากซึมแทรกความสุขสันต์ หนุ่มน้อยจอมมาโซไม่รีรอสนใจต่อสิ่งใด ยังคงถาโถมเข้าหาไม่มีหยุดยั้งแม้เสียววินาที หากอิทสึกินั้นยังคงพยายามข่มสติไว้ มือแกร่งประคองเอวคอดชะลอร่างไม่ให้รุนแรงเกินไป แต่ช่วยย้ำด้วยการขยับร่างสวนขึ้นทดแทนที่เนิบช้าหากหนักหน่วง

"อื้อ!" ร่างบางผวาเยือก หยุดยั้งความหน้ามืดลงได้บางส่วน

พอเห็นสบโอกาสที่เคลื่อนไหวเชื่องช้าลง ชายหนุ่มรีบเอื้อมมือเข้าหา รั้งร่างที่นั่งเหนือลำตัวโน้มลง ริมฝีปากอุ่นประกบจูบหลอกล่อยับยั้ง ราชินีหายใจเข้าลึกก่อนแทรกปลายลิ้นเข้าแลกรับ สัมผัสจากปลายลิ้นของอีกฝ่ายชักนำให้ลืมเลือนความปรารถนาจากเบื้องลึกได้ บ้าง บั้นท้ายแข็งแรงขยับโยกสลับสวนเข้าซ้ำ กอดเอวบางค่อย ๆ กดลงแนบชิดลำตัวแกร่ง แกมหยุดยั้งไม่ให้ราชินีกระทำการเองทั้งหมด

จูบหอมหวานเบี่ยงเบนความสนใจได้เพียงชั่วครู่ หากไม่นานความต้องการยิ่งเพิ่มสูง ร่างบอบบางขยับจะยันตัวขึ้น ต้องการให้แทรกเข้าลึกแรงกว่าเดิม ชายหนุ่มขมวดคิ้วตัดสินใจเร่งจังหวะมากกว่าเดิมทดแทน มือแข็งแรงราวคีมเหล็กยังจับยึด ไม่ยินยอมปลดปล่อยให้คนข้างบนเป็นอิสระด้วยตัวเอง

"อื้อ!! แรงอีก..อ๊า!!!!" ร่างบอบบางไขว่คว้าตะเีกียกตะกาย ชายหนุ่มรุกไม่รุนแรงหากเน้นย้ำซ้ำ ๆ ทดแทนที่ สะโพกขยับวนทะลวงเข้าหา พยายามเร่งแทบขาดใจ

เนิ่นนานนับชั่วโมง กว่าจะเติมเต็มความต้องการคนอดอยากนั้นได้ อิทสึกิหายใจหอบเหน็ดเหนื่อย ในใจคิดเพียงว่า คราวหลังจะไม่ปล่อยราชินีจมอยู่กับความต้องการสูงลิบลิ่วเพียงลำพังนานขนาด นี้อีกแล้ว ไม่เช่นนั้นเขาเองต้องโด้ปไวอากร้าเป็นแน่แท้...

..................................

มือเรียวสั่นน้อย ๆ เมื่อลูบไล้ที่อกกว้าง ลมหายใจเริ่มปรับเป็นปกติแล้ว พร้อม ๆ กับสติที่กลับคืนมาด้วย กิจกรรมที่เสร็จสิ้นเติมเต็มความต้องการของร่างกายจนอิ่มเอม หากหาได้เติมเต็มจิตใจที่บอบช้ำด้วยไม่ ความรู้สึกผิดยังคงฝังลึกและตอกย้ำ คำพูดตัดพ้อต่อว่าของชายหนุ่ม และความต้องการไม่เลือกหน้าของตัวเอง ที่จนแล้วจนรอด ก็ยับยั้งชั่งใจไม่ได้เสียที

ร่างสุดเซ็กซี่ยังคงนอนซบอยู่บนตัวของอิทสึกิ ไม่ยอมให้ขยับไปไหน แขนบอบบางโอบกอดหวงแหน ลึก ๆ แล้วหวาดกลัวการถูกทอดทิ้งมากมายนัก น้ำตาใส ๆ เริ่มรื้นขึ้นมาอีกอย่างช่วยไม่ได้

"ชั้น...ทำลงไปอีกแล้ว... อิทจัง นายไม่โกรธชั้นแล้ว...จริง ๆ เหรอ" เขาตั้งคำถาม ลึก ๆ นั้นใจหายวาบอย่างบอกไม่ถูก เป็นคนพูดเองแท้ ๆ ว่าอิทสึกิสำคัญที่สุด แต่ก็ยังยอมให้เซ็กส์มาก่อนจนได้อยู่ดี

มือที่อ่อนโยนซับน้ำตาจากดวงตาคู่สวยนั้นเบา ๆ "ฉันไม่ได้โกรธนาย จริง ๆ นะ" ก่อนจะละไปจับข้อมือทั้งสองหงายออกดู คิ้วเข้มขมวดมุ่นแกมดุ ๆ "นายนั่นล่ะ ทำอะไรแบบนี้ได้ยังไง ดูซิ แผลเต็มไปหมด"

ราชินีเบือนหน้าหลบอย่างเคอะเขิน อธิบายตอบอ้อมแอ้ม "ก็มัน...หยุดไม่ได้นี่นา..ถ้าไม่ทำแบบนี้.."

"ของเล่นก็มีมากมาย ทำไมไม่ใช้่ล่ะ อย่างน้อยก็..จะได้ไม่เจ็บตัวแบบนี้" อิทสึกิถามเบา ๆ กระชับร่างบอบบางกอดไว้แนบอก "ฉันไม่อยากเห็นนายบาดเจ็บนะ โดยเฉพาะเรื่องนี้ เป็นความผิดของฉันด้วย"

"ไม่นะ นายไม่ผิด... ชั้นผิด..ชั้นผิดเอง ของเล่นพวกนั้น..ถ้าใช้มัน ก็เท่ากับไม่ให้ความสำคัญกับนายน่ะสิ... ไม่ได้ ใช้ไม่ได้หรอก ยังไงมันก็แตกต่าง นาย...ไม่เหมือนของเล่นพวกนั้น... นาย...สำคัญที่สุด" เสียงพูดสั่นเครือยากระงับน้ำตาเริ่มปริ่มเอ่อคลออีกแล้ว เมื่อพูดต่อไปว่า

"แต่ชั้นก็อดทนต่อไปไม่ได้ สุดท้ายก็ทำมันจนได้ ถึงนายจะให้อภัย...อึก...แต่ว่า... แบบนี้ ก็เหมือนชั้นเลือกเซ็กส์ มากกว่าเลือกนายอยู่ดี"

นิ่งอึ้งไปครู่อย่างเจ็บปวดในความคิดเช่นนั้น หยาดน้ำใส ๆ พรั่งพรูลงมาอีกรอบ น้ำเสียงสะอึกสะอื้นพร่ำรำพัน "ชั้นขอโทษ...ถึงนายจะทิ้งชั้นไป...ก็คงห้ามไม่ได้.. ฮึ้ก...ชั้นมันแย่..แย่ที่สุดเลย นายพูดถูกแล้ว...ชั้นไม่เคยสนใจนายเลย นอกจากเรื่องเซ็กส์ ทั้ง ๆ ที่ชั้นคิดว่านายสำคัญที่สุดแท้ ๆ ...แต่จนสุดท้าย ก็ยังทนไม่ได้ ชั้น...ฮือ.."

มือใหญ่ลูบศีรษะเบา ๆ ปลอบประโลม "เอาน่า ฉันไม่โกรธนายแล้ว ฉันเข้าใจ"

เรือนร่างบางขยับผละออก ขดกายสะอื้นไห้อยู่ห่าง ๆ คำปลอบโยนนั้นกลับคล้ายใบมีดกรีดซ้ำแผลเก่า ยิ่งคนที่เขาให้ความสำคัญ ใจดีกับเขามากเพียงไร ยามผละจากไปนั้น จิตใจยิ่งบอบช้ำ มันเป็นแบบนี้ทุกครั้ง หากหัวใจที่อ่อนแอ ก็ไม่สามารถทำใจปฏิเสธการหยิบยื่นที่อ่อนโยนนั้นได้ แม้รู้ดีว่าไม่เคยมีใครทนอยู่กับคนอย่างเขาได้เนิ่นนานนัก และเพราะอย่างนั้น จุดจบของทุกครั้ง จึงเป็นเขาที่ชิงหักห้ามใจปฏิเสธก่อน ทำแม้กระทั่งชวนทะเลาะเพื่อให้เลิกรา ด้วยทนไม่ได้กับคำบอกเลิกจากคนรักที่คบกันมาเลยสักคน

"แต่ว่า... ชั้นรู้สึกแย่จริง ๆ นะ...ทำไมชั้นถึงเป็นคนแบบนี้ ทำไม..ทั้ง ๆ ที่นาย...นายออกจะให้ความสำคัญ ถึงทนไม่ไหว ชั้นก็ต้องทนให้ได้สิ แผลแค่นี้มันน้อยไปด้วยซ้ำ!"

โดยไม่ทันคาดคิด ร่างสูงของอิทสึกิกลับผุดลุกขึ้นนั่งด้านข้าง ดึงแขนข้างหนึ่งของราชินีหนุ่มเข้ามาใกล้ ใช้ลิ้นนุ่มตวัดไล้บาดแผลแผ่วเบา ดวงตาจับจ้องเรือนร่างขาวนวล คล้ายต้องการจะกลืนกิน สายตาบ่งบอกความต้องการจากเบื้องลึกชัดแจ้ง ไหนจะท่าทางนั้นอีก...ยิ่งกระตุ้นให้คานาเมะรู้สึกมากกว่าเดิม คานาเมะมองมาอย่างงุนงง หากลึก ๆ แล้วยิ่งวาบหวามสุดบรรยาย ร่างบอบบางส่ายหน้า ขยับตัวหนีอีกครั้ง แต่กลับโดนจับยึดไว้

"อึก..อย่าสิ นาย..ทำให้ชั้นต้องการอีกแล้วนะ ยิ่งต้องการ ชั้นยิ่งรู้สึกผิด"

"ฉันแค่รักษาแผลให้เท่านั้นเอง" เขาตอบหน้าตาเฉย ราวกับไม่มีอะไรเกิดขึ้น ปลายลิ้นนุ่มชื้น ไล้เลียบาดแผลแผ่วเบา หากแทรกซึมปลุกปั่นความปรารถนาที่ซ่อนเร้นจนภายในร่ำร้องอึดอัดต้องการอีก แล้ว

คานาเมะพยายามชักมือออก หากอีกฝ่ายยึดไว้แน่นไม่ยอมปล่อย "ไม่เป็นไรหรอกน่า เดี๋ยวแผลมันก็หาย ชั้นแข็งแรงจะตาย" ราชินีหนุ่มรีบเปลี่ยนเรื่อง เสมองไปด้านข้างไม่ยินยอมสบตาด้วย พยายามควบคุมร่างกายที่ปั่นป่วนยากระงับของตัวเองไม่ให้ออกอาการเป็นที่สุด

"ไม่เอาหรอก ฉันจะทำจนกว่านายจะไม่มีแรงขยับตัวเลย" อิทสึกิตอบอย่างดื้อดึง เล่นเอาคนฟังแปลกใจ

"นาย..."

นัยน์ตาสีเข้มจ้องมองลึกเข้ามาอย่างจริงจัง พร้อมกับตั้งคำถาม "ถ้าฉันเลือกมีเซ็กส์กับนาย มากกว่ารักนายล่ะ นายจะว่ายังไง"

ใจหายวาบเมื่อได้ยินประโยคนั้น คำถามช่างบาดใจนัก มันเหมือนย้อนกลับมาที่ตัวเขาเอง ที่เป็นคนเช่นนี้ รู้ซึ้งเลยว่า ทำไมอิทสึกิถึงได้โกรธในตอนแรก ...มันก็สมควรอยู่หรอก ถ้าจะโดนทิ้ง

"ชั้น..."

คานาเมะหายใจเข้าลึก ร่างสั่นน้อย ๆ พยายามควบคุมตัวเองสุดกำลัง "ถึงอย่างนั้น...ชั้นก็ยังรักนาย ..ชั้นก็ยังอยากมีเซ็กส์กับนาย..คนเดียว" เขาตอบหนักแน่น มันเป็นความรู้สึกลึก ๆ ที่เขาสามารถตอบมันได้อย่างมั่นใจ ไม่ว่าอิทสึกิจะละทิ้งเขาไป หรือคบหาเพียงเพื่อเติมเต็มความต้องการก็ตาม

เมื่อได้ฟังคำตอบนั้น ชายหนุ่มยิ้มให้อย่างอ่อนโยน คนเบื้องหน้าไม่เคยทำให้เขาผิดหวังเลยจริง ๆ "นั่นก็คือคำตอบของฉันเหมือนกัน ขอโทษนะคานาเมะ ฉันน่าจะรู้อยู่แล้ว ไม่ว่าจะเรื่องรักหรือเรื่องเซ็กส์ มันก็ยังรวมอยู่ในตัวตนของนาย.. ยังคงเป็นนาย ที่ฉันรักอยู่ดี ถ้านายมัวแต่อดทนอดกลั้น เพื่อที่จะรักฉัน มันก็ไม่ใช่นายแล้ว"

มือข้างที่ถูกยึดไว้ ถูกเปลี่ยนเป็นจับที่ข้อมือแทน ชายหนุ่มก้มลงจูบที่หลังมืออย่างนุ่มนวลพลางพูดว่า "ฉันรักนายที่เป็นนาย ถึงนายจะเซ็กส์จัด ก็ใช่ว่าฉันจะไม่อยากทำกับนายนี่ ถ้านายต้องการ ฉันก็ยินดีที่จะสนองอยู่แล้ว จะใช้ฉันใช้ของเล่น ฉันก็ไม่ว่านายหรอกถ้านายสนุกไปกับมัน ...ฉันจะทำทุกอย่าง เพื่อให้นายมีความสุข ...ฉันสัญญา"

"อิทจัง...นายทำชั้น..เขินจนพูดไม่ออกแล้วนะ" คานาเมะพึมพำตะกุกตะกัก ด้วยใบหน้าแดงเรื่อทำตัวไม่ถูก

"ความสุขของนายคือความสุขของฉันนี่ ดังนั้น เรามาต่อกันอีกรอบเถอะ" คำชวนทิ้งท้ายเล่นเอาราชินีอมยิ้ม ทุบอกอีกฝ่ายดังอึ้ก

"บ้า คนลามก" เสียงพึมพำแผ่วเบาบ่นงึมงำ ซุกไซ้แผ่นอกกว้างราวเด็ก ๆ "แต่ชั้นหิวข้าวนะอิทจัง นายไม่อยู่ชั้นไม่ได้กินอะไรเลยตั้งสามวันแล้ว"

ชายหนุ่มจ้องกลับอย่างตกใจ มิน่าล่ะ ถึงได้ดูไม่มีแรงขนาดนั้น "หา? นายนี่ ทำไมไม่รู้จักหาอะไรใส่ท้องไปก่อนบ้าง"

"ก็ชั้นอยากกินแต่นายนี่นา" เขาตอบอย่างดื้อดึง

"งั้นฉันไปทำกับข้าวก่อนดีกว่า" อิทสึกิว่าพลางจะลุกออกไป ทว่ากลับโดนมือบอบบางดึงตัวเอาไว้

"ไม่เอา แค่กินนายก็อิ่มแล้ว มาให้ชั้นกินให้เต็มอิ่มดีกว่าน่า ข้าวน่ะทีหลังก็ได้" พลางยิ้มยั่วยวนก่อนจะโน้มตัวลงไปจูบอีกรอบ ไม่ยอมให้อีกฝ่ายได้ช่องว่างปฏิเสธ เพียงสัมผัสกันแม้น้อยนิด ไฟก็ติดอีกครา ทั้งคู่กอดกันแนบแน่น เริ่มบรรเลงบทรักครั้งใหม่อย่างต่อเนื่อง

และแล้วในที่สุด ราชินีก็ไม่ยอมปล่อยให้อัศวินไปทำกับข้าว กว่าทั้งคู่จะได้กินจริง ๆ ก็ปาเข้าไปสายวันรุ่งขึ้นจนได้...

....................................

วันรุ่งขึ้นเป็นวันหยุดของทั้งคู่ จริง ๆ คือเป็นวันจงใจหยุดอีกนั่นล่ะ เพราะกิจกรรมบนเตียงเนิ่นนานจนลุกไม่ขึ้นตอนเช้า เล่นเอามิซากิบ่นยาวเหยียดใส่โทรศัพท์มาเลยทีเดียว แต่จากน้ำเสียงแล้ว หญิงสาวก็ไม่ได้โมโหอะไรนัก ออกจะอารมณ์ดีด้วยซ้ำ เพราะรู้ว่าทั้งคู่นั้นคืนดีกันแล้ว

"คราวหน้าฉันจะคิดค่าทำงานแทน เป็นวีดีโอหื่น ๆ ของพวกเธอสองคนแล้ว" หญิงสาวว่าแบบนี้ เล่นเอาชายหนุ่มพูดไม่ออก หากคนแอบฟังด้านข้างกลับแทรกเข้ามาว่า "อยากได้กี่ม้วนบอกเลย ขอหยุดอีกวันละกันนะ มิซากิจัง"

"คานาเมะ!" ชายหนุ่มดุเสียงเข้ม เรื่องอะไรเขาจะให้ วีดีโอแบบนี้ ถ้ามีเก็บไว้ดูคนเดียวดีกว่า

"แหม แบ่ง ๆ ให้มิซากิจังดูบ้างก็ได้ ชั้นอัดไว้เยอะนา"

"หา? เมื่อไหร่กัน?" อิทสึกิถามอย่างตกใจ

ใบหน้าใสยิ้มเจ้าเล่ห์ "ก็อัดไว้ทุกคืนนั่นล่ะ นายไม่รู้ตัวเลยหรือไง"

"นาย..."

"เอาน่า ก็เอาไว้ศึกษา เผื่องวดหน้าเทคนิคชั้นจะได้ดีขึ้นไง"

อิทสึกิจ้องอีกฝ่ายราวผู้ปกครองที่เข้มงวด เขาวางสายโทรศัพท์ที่คุยค้างอยู่ไปเลย ก่อนจะยื่นมือไปข้างหน้าแล้วสั่ง "เอามาให้หมดเลยนะ อย่าให้ฉันรู้นะว่านายเอาไปแจกใครล่ะ"

"จะเก็บไว้ดูคนเดียวล่ะสิ" ราชินีหนุ่มหัวเราะคิกอย่างรู้ทัน

ชายหนุ่มทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้ แล้วตอบหน้าตาย "ใครบอกล่ะ เราต้องดูด้วยกันต่างหาก ขืนนายดูคนเดียวฝึกคนเดียว นายก็เก่งคนเดียวน่ะสิ ของแบบนี้ มันต้องพัฒนาเทคนิคร่วมกันไม่ใช่รึไง แต่วิดีโอของฉันกับนาย ฉันไม่ให้บุคคลที่สามดูหรอกนะ ของ ๆ ฉัน ฉันหวงนี่" เขาว่าพลางกอดเอวอีกฝ่ายไว้

"แหม ชั้นไม่ให้ใครดูหรอกน่า คิดเหรอว่าชั้นจะไม่หวงนายเหมือนกัน เรามาดูด้วยกันคืนนี้เลยดีกว่ามั้ย"

"ทำไมดูตอนนี้ไม่ได้ล่ะ" อิทสึกิถามงง ๆ ปกติแล้วราชินีของเขา ไม่เคยรีรอถ้ามีโอกาสได้ชวนทำกิจกรรมแน่ ๆ

"ตอนนี้ไม่ได้หรอก ชั้นไม่ว่าง" คานาเมะตอบยิ้ม ๆ

"นายจะทำอะไรเหรอ" ร่างสูงถามอย่างผิดคาด

"ก็...ชั้นต้องตั้งชื่อให้ของเล่นในคอลเล็กชั่นของเราใหม่หมดน่ะสิ คราวนี้ไม่เอาชื่อใครมาตั้งแล้ว"

อิทสึกิหัวเราะขบขัน "นั่นสินะ แล้วจะเอาชื่ออะไรดี ฉันว่าลองใช้ไปคิดชื่อไป จะดีกว่ามั้ง"

ราชินีหนุ่มยิ้มรับ มือโอบรอบคอคนตรงหน้า จูบหยั่งเชิงก่อน ซึ่งอีกฝ่ายก็ตอบรับง่ายดาย สัมผัสจากคนรักช่างหอมหวานนัก พอผละออกเขาก็ตอบด้วยรอยยิ้ม

"...จริงสินะ ทำไปคิดไป คงหาชื่อได้ง่ายกว่าแน่ ๆ"

ไม่จำเป็นต้องสั่ง อัศวินของเขาก็รวบร่างเบาหวิวขึ้นอุ้มราวเจ้าสาว "งั้นไปช่วยกันคิดตอนนี้เลยดีกว่า" เขาว่าพลางก้าวเดินฉับไว ตรงไปยังห้องนอนอย่างรวดเร็ว

"อืม เอาสิ" เสียงร่างบอบบางรับคำแผ่วเบา หากแอบอมยิ้มอย่างมีความสุขในอ้อมกอดนั้น


- จบตอนที่ 3 -
หัวข้อ: Re: Special Triple จบตอนที่ 3 อัพ 15/1/10 (Toys)
เริ่มหัวข้อโดย: gypsy ที่ 15-01-2010 09:43:03
 :haun4:

ขอวีดีโอด้วยได้ไหมจ๊ะ คานาเมะ

หัวข้อ: Re: Special Triple จบตอนที่ 3 อัพ 15/1/10 (Toys)
เริ่มหัวข้อโดย: Dee^daY ที่ 15-01-2010 10:08:34
ไม่รู้จะเลือกอะไรระหว่าง
..อยากดูม้วนหนัง หรือว่า รอฟังชื่อของเล่นใหม่..
หัวข้อ: Re: Special Triple จบตอนที่ 3 อัพ 15/1/10 (Toys)
เริ่มหัวข้อโดย: bbyuqin ที่ 15-01-2010 10:55:41
ขอซักม้วนได้มั้ยเนี่ย....คิกคิก... :z1: :z1:

ว่าแต่แอบอัดไว้จริงๆเหรอ...ข้ามวันข้ามคืนขนาดนี้ท่าจะเป็นซีรี่ย์มหากาพย์แล้วละมั้ง....กร๊ากกกก... :haun4:

หัวข้อ: Re: Special Triple จบตอนที่ 3 อัพ 15/1/10 (Toys)
เริ่มหัวข้อโดย: V_we ที่ 15-01-2010 14:08:42
หลงเข้ามาเพราะชื่อเรื่อง แล้วหาทางออกไม่ได้
 :jul1: หมดตัวเลย
ร้อนแรงเหลือเกินเจ้าหญิงของอัศวิน
แต่ก็น่ารักนะ ใส ซื่อ มากเลยอ่ะ :-[

หัวข้อ: Re: Special Triple จบตอนที่ 3 อัพ 15/1/10 (Toys)
เริ่มหัวข้อโดย: shine ที่ 16-01-2010 11:03:28
โอ้ย...เลือดหมดตัวแล้วค่า  :m25:

คานาเมะนี่สุดยอดจริงๆ แอบอัดวีดีโอไว้ด้วย อิทสึกิก็ไม่รู้อะไรเลย 555
หัวข้อ: Re: Special Triple จบตอนที่ 3 อัพ 15/1/10 (Toys)
เริ่มหัวข้อโดย: k[1mE]:D ที่ 16-01-2010 16:11:53
คานาเมะน่ารักจังเลยย

ราชินีน้อยๆๆ

เรื่องนี้ช่างร้อนแรงงง :m25:


 :กอด1: :กอด1:
หัวข้อ: Special Triple ตอนที่ 4 Part 1 อัพ 16/1/10 (Toys)
เริ่มหัวข้อโดย: ppm ที่ 16-01-2010 21:09:22
ตอนที่ 4 Sweet X’mas Date


"พ่อฮะ มาเล่นซ่อนหากันนะฮะ" เสียงใสตะโกนเรียกพร้อมกับโบกไม้โบกมือให้ ชายหนุ่มร่างสูงผู้มีใบหน้าละม้ายคล้ายคลึงกับร่างเล็กยิ้มรับอย่างอ่อนโยน

"พ่อกับแม่ไปธุระแถวนี้แป๊บนึง เดี๋ยวจะมาหานะ ซ่อนดี ๆ ล่ะ"

"ฮะ มาไว ๆ นะฮะ" ใบหน้าใสพยักหน้ารับพร้อมกับส่งยิ้มน่าเอ็นดูไปให้ แม้อากาศจะเริ่มเย็น และมีหิมะโปรยปรายเบาบาง แต่ชุดหนาที่สวมใส่ก็ช่วยให้อุ่นกายได้ดี เด็กน้อยวิ่งจากไปอย่างร่าเริง

...รีบหาให้เจอนะฮะ...ผมจะรอ...

……………………………………………………

"เช้าแล้วนะที่รัก ตื่นได้แล้ว" เสียงนุ่มคุ้นหูกระซิบเรียก คนบนเตียงกว้างสะดุ้งตื่น ลืมตาขึ้นทันที เขาค่อย ๆ ลุกขึ้นนั่ง มือเรียวลูบไล้ใบหน้าชื้นเหงื่อเล็กน้อยอย่างแปลกใจ

ความฝันหรือนี่?

"เป็นอะไรรึเปล่า คานาเมะ?" ชายหนุ่มผู้มาปลุกมองอย่างสงสัย ขยับลงนั่งใกล้ ๆ ที่ด้านข้างเตียงใหญ่นั้นด้วยความเป็นห่วง คนพึ่งตื่นส่ายหน้าเบา ๆ แม้สีหน้าจะซีดเล็กน้อย

"ชั้นแค่...ฝันถึงเรื่องเก่า ๆ เท่านั้นเอง"

สายตาคมที่มองมายังไม่วางใจนัก "ไม่เป็นอะไรแน่นะ?"

ริมฝีปากบางขยับแย้มยิ้ม "ไม่เป็นไรหรอก อิทจัง" เขาว่าพลางเอนร่างลงบนแผ่นอกหนาด้านข้าง มือของชายหนุ่มลูบผมสีน้ำตาลอ่อนนั้นเบา ๆ เชิงปลอบใจ

เป็นสัมผัสอุ่นที่ไม่ใช่ภาพลวงตา

มืออ่อนโยนที่เขาสามารถเอื้อมไปถึง
ไม่ได้ไขว่คว้าแต่เพียงความว่างเปล่าเหมือนเคย

...ไม่เป็นไร...

ถ้ามีนายอยู่ใกล้ ๆ แบบนี้...

.................................................

เสียงเพลงคริสต์มาสมาเยือนท่ามกลางหิมะโปรยปราย อากาศเย็นชวนหนาวเยือกมาอีกแล้ว ร่างสูงโปร่งก้าวฉับ ๆ ว่องไวกว่าเดิม เขาไม่ชอบอากาศหนาวแบบนี้สักเท่าไหร่ ถ้าต้องอยู่ตามลำพัง

นึกถึงปีก่อน ก็แบบนี้ ตอนนั้นอารมณ์ของเขากำลังหงุดหงิดได้ที่ เพราะโดนคนไม่เอาไหนทำหมดอารมณ์เอา จนต้องเดินออกมาอย่างหนาว ๆ ไร้อ้อมกอดให้อุ่นใจ มองใครเดินคู่กัน ก็ยิ่งสร้างความหงุดหงิด แต่วันนี้ไม่ใช่เช่นนั้นแล้ว นั่นก็เพราะถึงอากาศจะหนาว แต่เขาก็มั่นใจว่า ที่บ้านเมื่อกลับไป จะมีคนทำให้อุ่นได้รอคอยการกลับมาของเขาอยู่

แน่นอน...อุ่นจนร้อนเลย
คิดแค่นั้นฝีเท้าก็เร่งขึ้นอีก นึกอยากกลับไปหาไออุ่นนั้นจับใจ

ทว่าเสียงดังจากป้ายประกาศดิจิตอลโฆษณาทำเอาเขาชะงัก น้ำเสียงพิธีกรเรียกความสนใจได้ไม่น้อย มันเป็นโฆษณาสวนสนุก โปรโมชั่นช่วงคริสต์มาสนั่นเอง

"หนาวคริสต์มาสนี้มาเดทกันที่สวนสนุกของเรา รับรองสวีทอบอุ่นแน่นอน อย่าลืมรอเที่ยงคืน ไฮไลท์โซนพิเศษสำหรับคู่รักของเรากับต้นคริสต์มาสไซด์จัมโบ้ ที่จะจุดไฟตอนเที่ยงคืนอีฟ เพื่ออธิษฐานขอความรักของคุณให้ยั่งยืน พรั่งพร้อมด้วยขบวนพาเหรดตระการตา สร้างบรรยากาศหวานชื่นสำหรับคนสำคัญของคุณ..."

คำ ๆ หนึ่งในประโยคนั้นทำเอาร่างบอบบางหยุดกึก

เดทงั้นเหรอ?

ริมฝีปากสีสดเริ่มมีรอยยิ้ม ไอเดียดี ๆ มากมายผุดขึ้นราวดอกเห็ด ล้วนแล้วแต่เป็น 'กิจกรรม' ที่ทำได้ ในสวนสนุกแทบทั้งนั้น มันต้องเร้าใจไม่เลวแน่ ๆ

อา...จริงสิ! สวนสนุกก็คู่กับของเล่น แล้วนี่เขาจะเอาของเล่นติดไปบ้าง...อิทจังจะยอมมั้ยนะ?

มือเรียวยาวคว้าโบชัวร์สวนสนุกติดมือกลับบ้าน ดวงตากลมโตกวาดมองรายละเอียดอย่างตั้งใจ ก่อนจะรีบเดินตัวปลิวตรงกลับบ้านอย่างมีความสุข

.....................................................

ร่างบอบบางบนเตียงนุ่มทาบทับเหนือร่างแกร่ง แลกจุมพิตหอมหวานเชิญชวน สอดปลายลิ้นแทรกเกี่ยวรัด ผละออกหายใจยาวก่อนแทรกเข้าหาครั้งแล้วครั้งเล่าอย่างเย้ายวน ริมฝีปากสีสดดึงดูดปากอีกฝ่ายแกมเรียกร้อง ไม่จำเป็นต้องบอกกล่าว คนด้านล่างเริ่มรุกกลับทันใจ ประกบรับแนบแน่นแกมบดขยี้หนักหน่วงเข้าหา มือแกร่งลูบไล้แผ่นหลังเรียบลื่นแกมกระตุ้นเพิ่มอารมณ์ต่อเนื่อง

หากในวันนี้ ดูจะมากเป็นพิเศษ คิ้วหนาเหนือดวงตาคมเข้มขมวดเล็กน้อย เมื่อเห็นคนข้างบนค่อยผละออกหลังการจูบอันยาวนาน แผ่นอกขาวน่าลูบหอบหายใจด้วยความเหนื่อย จูบเนิ่นนานรุนแรง มักทำให้ขาดอากาศเป็นห้วง ๆ แต่นั่นก็ไม่ทำให้ราชินีจอมมาโซของเขาหยุดชะงักแม้เสี้ยววินาที จนเขาเองนั่นแหละ ที่ต้องคอยประคองแกมเว้นระยะ ปล่อยให้อีกฝ่ายมีโอกาสได้หายใจหายคอบ้าง

"อิทจัง..." เสียงหวานชวนเคลิ้มเรียกหา ขยับเปลี่ยนเป็นซบแผ่นอกแข็งแรงจากการออกกำลังสม่ำเสมอแกมถูไถออดอ้อน จนชายหนุ่มเริ่มคิดสยองเล็กน้อยในใจ ราชินีของเขาอ้อนแต่ละที ทำเอาเขาแทบหมดสภาพ ครั้งล่าสุดนั่น จับเขากดเล่นของเล่นเลยด้วยซ้ำ

"หืม?" เสียงทุ้มตอบรับเชิงถาม จะอย่างไร ก็เป็นคนที่เขารักนี่นะ ถ้าไม่จำเป็นนัก เขาก็ไม่อยากปฏิเสธให้เสียใจหรอก

"คริสต์มาสปีนี้ เราไปเดทกันนะ" หนุ่มน้อยเริ่มชักชวน

"เดทเหรอ?" คนฟังแอบอึ้ง เขาไม่เคยคิดเลยว่าจะได้ยินคำว่าเดทจากคานาเมะ ขนาดรู้จักกันวันแรก กว่าจะรู้ชื่อก็รู้จักร่างกายกันซะทุกซอกทุกมุมก่อนแล้วด้วยซ้ำ ความสัมพันธ์แบบก้าวกระโดดระดับนี้ ไหนเลยจะมีคำว่าเดทรวมอยู่ด้วย

"ใช่ อิทจัง นายจำได้มั้ย เราคบกันมา จะปีนึงแล้วนะ...แต่ว่า พวกเรา ไม่เคยเดทกันเลย!" น้ำเสียงใสกระตือรือร้นจนออกนอกหน้า

"นั่นสิ ทำไมเราไม่เคยเดทนะ" อิทสึกิพึมพำพลางครุ่นคิด อาจจะเพราะการงานของแต่ละคนทำให้ไม่มีเวลาว่างมากมายนัก และว่างเมื่อไหร่...เขาทั้งคู่ก็สนุกกันอยู่แต่บนเตียงซะทุกที

"ใช่มั้ย มันเป็น 'บันไดขั้นแรก' ของการเป็นคนรักนะ ทำไมพวกเราถึงลืมไปได้" คนอ้อนยังคงกระตุ้นต่อ ด้วยท่าทางจริงจัง

"ก็จริงนะ แต่ว่า..."

"นะ..ไปนะ" น้ำเสียงออดอ้อนราวเด็ก ๆ ยังคงอ้อนต่อไป "ความรักของพวกเราจะสมบูรณ์ได้ยังไง ถ้าเราไม่ได้เดทกันน่ะ"

"ไปน่ะได้อยู่ แต่ว่า...นายคงไม่ได้คิดอะไรแผลง ๆ อยู่หรอกนะ" ชายหนุ่มเริ่มดักคอ

รอยยิ้มหวานหากแอบเจ้าเล่ห์ส่งกลับแทนคำตอบ ร่างบอบบางขยับตัวเสียดสียั่วยวนน้อย ๆ เหนือแผ่นอกกว้างนั้น นิ้วเรียวยาวยังคงลูบไล้แผ่วเบา "ก็มันเป็น 'เดทแรก' ของพวกเรานี่นา จะธรรมดาได้เหรอ" คานาเมะว่าพลางหัวเราะคิก

อิทสึกิถอนหายใจ รู้ได้โดยไม่ต้องขบคิดให้มากความ ว่าคงมีเรื่องยุ่ง ๆ ตามมาอีกเป็นพรวนแน่แท้

"เอาน่า หรือนายจะไม่ไปล่ะ" น้ำเสียงเริ่มออกแนวงอน ที่ดูอีกฝ่ายไม่ได้สนใจมากอย่างที่คาดคิด

ร่างสูงขยับตัวอึดอัดเล็กน้อย ขาเรียวยาวด้านล่างของราชินีหนุ่มเริ่มเสียดสีกับน้องชายเขาจนตื่นตัวเสีย แล้ว นี่ถ้าไม่ไปสงสัยโดนจับหม่ำจนหมดสภาพแน่ ๆ ดูท่าเจ้าตัวก็จริงจังเสียเหลือเกินด้วยสิ

"แล้วจะไปที่ไหนล่ะ นายอย่าบอกนะ ว่าจะไปเดทที่สวนสาธารณะ แล้วให้ฉันจับกดนายแบบพวกที่หาโรงแรมไม่ได้แบบนั้นน่ะ" ชายหนุ่มรีบแย้ง วันครบรอบการพบกันครั้งแรก...เดทแรก... สำหรับเขาก็เหมือนวันสำคัญราววันครบรอบการแต่งงานนั่นแหละ คนจริงจังอย่างอิทสึกิ ไม่มีวันยอมเดทแบบขอไปทีอยู่แล้ว ในวันสำคัญขนาดนี้

"แหม...อิทจัง นายนี่ ไม่โรแมนติกเลย คริสต์มาสทั้งทีนะ หนาวด้วย ใครจะบ้าไปเดทแบบนั้น ดูนี่สิ สวนสนุกโปรโมชั่นคริสต์มาส น่าไปจะตาย" ว่าพลางโชว์โบชัวร์สวนสนุกที่หยิบติดมาให้ชายหนุ่มดู

"สวนสนุกเหรอ ไม่ได้ไปนานมากแล้วจริง ๆ แฮะ" ชายหนุ่มพึมพำ หวนนึกถึงอดีต แล้วยังคงส่ายหน้า เขาจำไม่ได้จริง ๆ ว่าไปครั้งสุดท้ายเมื่อไหร่ อาจจะไปเดทกับบรรดาแฟนเก่าของเขาสักคนสองคนกระมัง แต่ไม่มีครั้งใดน่าจดจำเลยสำหรับเขา

แต่ครั้งนี้มันไม่เหมือนกัน...

"ใช่ม้า...ไปกันเถอะนะ ร้านนายคงปิดวันคริสต์มาสได้ใช่มั้ย"

ชายหนุ่มมองร่างในอ้อมกอดพลางยิ้มอย่างอ่อนโยน เรื่องแค่นี้เขาทำให้ได้เสมอ สำหรับราชินีที่รัก

"อื้ม ได้สิ นายขอทั้งที ฉันจะไม่ไปได้ยังไง ที่สำคัญ...วันนั้น เป็นวันครบรอบปี ที่เราพบกันวันแรก มันก็ต้องเป็นวันที่สำคัญมาก ๆ สำหรับเราสองคนอยู่แล้ว" เขาตอบพลางหอมแก้มนวลฟอดใหญ่ คนถูกหอมยิ้มรับอย่างมีความสุข แขนเรียวโอบกอดคนตรงหน้าไว้ สีหน้าดีอกดีใจเต็มที่ไม่มีเสแสร้ง ยิ่งมองยิ่งน่าเอ็นดูจนอยากกดเสียแล้ว

แต่ไม่ต้องขอหรอก ราชินีของเขารู้ดีเสมอ

ผมสีน้ำตาลนุ่มซุกไซ้แผงอกกว้าง กระซิบแผ่วเบา "ถ้าอย่างนั้นวันนี้ชั้นตามใจนายทุกอย่างเลย ถือว่าเป็นการฉลองล่วงหน้าละกัน"

แก้มแดงเรื่อน่าจูบนัก ดวงตากลมโตหลุบต่ำ แอบเขินอายยามสายตาคมเขาจับจ้อง ชายหนุ่มจับพลิกราชินีของเขาลงบนเตียงแทนที่ รุกเข้าหาพลางจูบซ้ำแล้วซ้ำเล่า อุณหภูมิร่างกายของกันและกันเพิ่มขึ้นรวดเร็วจนรีรอไม่ได้อีกต่อไป

"ถ้างั้น...นายอยู่ล่างซักวันได้รึเปล่าล่ะ" อิทสึกิต่อรอง

คานาเมะหัวเราะขบขัน สงสัยเขาจะอยู่บนมากไปแล้วสินะ "แหม ทำไมจะไม่ได้ล่ะ"

"นายน่ารักที่สุดในโลกเลย" ร่างหนาพูดเสียงนุ่ม ริมฝีปากอ่อนโยนเริ่มไซ้ซอกคอผ่องอย่างห้ามใจไม่ไหว ฝากรอยเม้มย้ำประทับไปทั่วราวหิวกระหาย ร่างบอบบางสั่นสะท้านเคลิบเคลิ้ม ใบหน้าสวยอมยิ้ม

"นายก็น่ารักนะ วันนี้ชั้นยอมให้นายกินแทนก็ได้ ไว้วันหลังค่อยกินคืน" เขาแซวกลับ หากคนด้านบนไม่ได้ยินแล้ว

...ท่าจะหิวจริง ๆ

..........................................

สวนสนุกวันคริสต์มาสอีฟ คลาคล่ำไปด้วยผู้คน ยิ่งโปรโมชั่นคู่รักที่โฆษณาออกไปกับสื่อหลากหลายช่องทาง ยิ่งทำให้คู่รักจำนวนมากแห่มาใช้บริการ แถวยาวเหยียดรอซื้อตั๋วที่หน้าทางเข้าก็เช่นกัน หากในตอนนี้ สายตาหลายคู่ ล้วนจับจ้องมาที่หนุ่มหน้าสวยที่ท่าทางราวราชินีก็ไม่ปานแทนที่ ร่างระหงยืนเท้าสะเอวจังก้าเอาเรื่อง กระทั่งท่าอย่างนี้ก็ยังคงดูงดงาม แม้เห็นได้ชัดว่าอยู่ในสภาพอารมณ์ที่ไม่ดีนัก

"ทำไมถึงไม่ขายล่ะ?" เสียงใสตวัดถามขัดใจ คิ้วเรียวขมวดมุ่น หากพนักงานที่ขายตั๋วด้านหน้าสวนสนุก กลับมองมาอย่างไร้เยื่อใย ความงามของราชินี บางครั้งก็ใช้ไม่ได้กับคนบางประเภท เสียงตอบกลับแห้งแล้งดังขึ้นว่า "ตั๋วนี้ขายเฉพาะกับ 'คู่รัก' นะคะ"

ร่างบางขยับจะต่อว่าอีก แต่ชายหนุ่มผู้มาด้วยรั้งตัวไว้ "เอาน่าคานาเมะ ซื้อตั๋วแบบธรรมดาก็ได้" อิทสึกิพยายามห้าม แถวยาวเหยียดด้านหลังทำเอาชายหนุ่มไม่อยากต่อความยาวสาวความยืดอีก ท่าทางคนขายก็รั้นไม่หยอก แต่คนของเขา ก็ใช่จะธรรมดาพอกัน

"แต่ว่า อิทจัง ตั๋วคู่รักเท่านั้นนะ ถึงจะสวีทในโซนพิเศษได้ ที่สำคัญ...วันนี้ พวกเรามา 'เดท' กันนะ อย่าลืมสิ" ราชินีหนุ่มส่งสายตาอ้อนอีกฝ่าย แม้จะเห็นสายตาดุ ๆ ปรามกลับมาให้เลิกพยศ

"ดูยังไงก็เป็นผู้ชายเหมือนกัน ใครจะไปรู้ ของแบบนี้มันแอบอ้างกันได้ง่ายจะตายไป" เสียงพนักงานสาวยังคงบ่นพึมพำอย่างไม่ยินยอม

คำพูดนั้นทำชายหนุ่มผู้พยายามห้ามสะดุดกึก ร่างสูงขยับรวบเอวบางด้านหน้าพลิกเข้ามาในอ้อมกอดรวดเร็ว มือแกร่งประคองหน้าสวยเงยขึ้น ประกบริมฝีปากอุ่นบรรจงจูบอย่างเร่าร้อน คนโดนจูบชะงักงุนงงเล็กน้อย ก่อนจะตอบรับง่ายดาย สัมผัสที่คุ้นเคยทำให้ร่างกายเคลื่อนไหวโดยอัตโนมัติ ปลายลิ้นนุ่มแทรกสอดเข้าหาเกาะเกี่ยวดูดดื่ม ไม่ได้ใส่ใจสายตาคนอีกนับสิบที่ยืนมองจนตาค้างอยู่โดยรอบ รวมไปถึงพนักงานขายคนนั้นด้วย

มือเรียวตวัดรอบคอหนา ใช้แขนเกาะเกี่ยวขยับชิดแนบแน่นกว่าเดิม ริมฝีปากแดงสดขยับผละออกหายใจเข้าลึก ก่อนรุกเร้าเข้าหาใหม่ต่อเนื่อง เนิ่นนานเป็นครู่ใหญ่เลยทีเดียวกว่าจะยุติ เล่นเอาใครหลายคนตรงนั้น มองจนหน้าแดงไปตาม ๆ กันแล้ว

ชายหนุ่มผ่อนลมหายใจลง ประคองร่างอีกฝ่ายที่คล้ายจะหมดแรง ก่อนเปลี่ยนเป็นท่าอุ้มราวเจ้าสาว ร่างแข็งแรงขยับเข้าใกล้ช่องขายตั๋วอีกครั้งทั้งอย่างนั้น ดวงตาคมเป็นประกายจับจ้องนิ่ง แล้วถามด้วยรอยยิ้มเยือกเย็นว่า "แค่นี้พอมั้ยครับ หรือจะให้ผมกดแฟนผมให้ดูตรงนี้เลย"

"อิทจังล่ะก็..." เสียงใสพึมพำด้วยใบหน้าแดงเรื่อ รู้ดึว่าเรื่องแบบนี้ อิทสึกิจริงจังเป็นที่สุด แม้ปกติคนใจร้อนจะเป็นเขา และคนใจเย็นจะเป็นอิทสึกิ แต่หากเรื่องนั้นเป็นเรื่องที่ยอมไม่ได้ อิทสึกิกลับดูจะใจร้อนกว่าด้วยซ้ำ

พนักงานขายตั๋วใบ้กินไปแล้ว ครู่ใหญ่กว่าจะตั้งสติได้ "อ่ะ...ค่ะ..พอแล้วค่ะ นี่ตั๋วสำหรับคู่รัก เป็นสร้อยคอรูปหัวใจ” สร้อยที่หยิบมาโชว์นั้น เป็นรูปหัวใจครึ่งซีก ถูกผ่าเป็นรอยฟันคล้ายรอยเลื่อย ที่จะสามารถจับประกบกันได้พอดิบพอดีกับคู่ของมัน คนขายสาวบรรยายต่อไปว่า

“คู่รักทั้งสองจะต้องคล้องคอไว้คนละซีก โซนพิเศษจะเข้าได้ตอนหกโมงเย็นเป็นต้นไป และอยู่ได้ถึงเช้า หัวใจของทั้งสองคนจะต้องประกบกันพอดี จะมีไฟสีแดงขึ้นแบบนี้”

เธอทำให้ดูประกอบก่อนจะส่งทั้งสองซีกให้ "หัวใจแต่ละคู่จะทำให้ไฟติดได้เฉพาะกับคู่ของมันเท่านั้น และต้องให้เห็นไฟติด พนักงานจึงจะเปิดโซนนั้นให้เข้าไปได้ค่ะ ขอให้สวีทกันมาก ๆ นะคะ" เธอว่าพร้อมรอยยิ้ม เปลี่ยนพฤติกรรมจากหน้ามือเป็นหลังมือไปเลยทีเดียว ก็แหม เห็นฉากเด็ดจูบเร่าร้อนกันจะ ๆ ใครไม่เชื่อก็บ้าแล้ว

สร้อยถูกคล้องให้โดยพนักงานสาว เพราะอิทสึกิยังคงอุ้มเจ้าสาวของเขาไม่ปล่อย แม้คนในอ้อมกอดจะส่งสายตาบอกให้ปล่อยลงหลายครั้งก็ตาม

"ขอบคุณมากครับ" เขาตอบรับเสียงนุ่ม พร้อมกับก้าวเดินเข้าไปในสวนสนุกทั้งแบบนั้น

"อิทจัง...ปล่อยได้แล้วน่า" คานาเมะกระซิบด้วยใบหน้าแดงฉาน ชายหนุ่มหัวเราะขบขัน ราชินีของเขาช่างขี้อายนัก กับเรื่องแบบนี้ ทีเวลาเดินแก้ผ้าในบ้าน ใส่ผ้ากันเปื้อนผืนเดียวยั่วเขา ไม่ยักกะอาย

"อุ้มไปแบบนี้จะได้สวีทกันของจริงไง ไม่ดีเหรอ" เขาตอบเบา ๆ แต่ไม่ยอมปล่อย

"ถ้านายไม่ปล่อย ชั้นจะจับนายกดแล้วนะ" เสียงหวานขู่กลับ ลิ้นยาวไล้แหย่ที่ช่องหูชวนจั๊กจี้ ลมหายใจระอุอุ่นใกล้ ๆ เล่นเอาคนอุ้มชะงัก ยอมปล่อยลงโดยดี รู้อีกเช่นกัน ว่าถ้าไฟติดแล้วต่อให้อยู่ที่ไหน ราชินีของเขาก็กดได้อย่างว่าจริง ๆ

"เราพึ่งมาถึงนะคานาเมะ อย่าพึ่งรีบขนาดนั้นสิ" อิทสึกิตอบแก้เก้อ

คนฟังหัวเราะ ตอกกลับบ้าง "ก็นายเล่นอุ้มไม่ปล่อย ชั้นก็มีอารมณ์น่ะสิ จูบยั่วกันซะขนาดนั้นด้วย"

"อ๊ะ ฉันว่าเราไปเล่นเครื่องเล่นกันดีกว่า นายอยากไปที่ไหนก่อนล่ะ" ชายหนุ่มเสออกนอกเรื่อง

"ชั้นอยากกินนาย" คานาเมะยิ้มหวาน ยังสนุกกับการแกล้งไม่เลิก

"คานาเมะ!" เสียงอีกฝ่ายเริ่มเข้ม

"ก็ได้ ๆ งั้นไปบ้านผีสิงกัน นายจะอุ้มชั้นต่อก็ได้นะ แต่ถ้าแถวไหนมืดล่ะก็...หึ ๆ"

"บ้านผีสิงสินะ ไปทางนี้ดีกว่า" ชายหนุ่มว่าก่อนจะดึงมือหนุ่มน้อยจอมยั่วออกก้าวเดิน โดยทำเป็นไม่ได้ยินอีกฝ่ายพูดอีก

มือหนาอบอุ่นที่เกาะกุมมา ทำให้คนถูกจูงอมยิ้ม มือเรียวขยับเข้าใกล้ เปลี่ยนเป็นคล้องแขนข้างนั้นแทนที่ ผมสีน้ำตาลนุ่มประบ่าเอนอิงกับไหล่กว้างของอีกฝ่าย พลางพึมพำ "นี่เป็นเดทแรกของชั้นเลยนะ นายเชื่อมั้ยอิทจัง"

"หืม?" คนฟังเลิกคิ้ว แทบจะไม่เชื่อจริง ๆ คนเสน่ห์แรงแถมมีแฟนมานับไม่ถ้วนอย่างคานาเมะ มีหรือจะไม่เคยเดท แต่นั่นล่ะ อดีตคือเรื่องส่วนตัวที่เขาไม่เคยคิดจะขุดคุ้ย เพราะตัวเขาเองก็ใช่จะมีคานาเมะเป็นคนแรก แม้ว่าตอนนี้จะตอบได้อย่างมั่นใจ ว่าคนนี้แหละที่ใช่ก็ตาม

"จริง ๆ นะ" ร่างบอบบางย้ำด้วยเสียงอ้อนกว่าเก่า

"ก็นายมัวแต่ลากคนเข้าโรงแรม จะเอาเวลาตอนไหนไปเดท" เขาว่าอย่างรู้ทัน

"ฮึ ใครจะไปเดทชำนาญแบบนายกันล่ะ ...แต่วันนี้ชั้นศึกษามาดีอยู่หรอก" คานาเมะพูดต่อลอย ๆ มืออีกข้างยังคงถือโบชัวร์ ที่มีแผนผังของสวนสนุกไว้ด้วย "ว่าตรงจุดไหนบ้าง เราจะ 'สนุก' กันได้อย่างเต็มที่" เขาพูดต่อด้วยรอยยิ้มที่ดูลับลมคมนัย

"นายคงไม่คิดที่จะ..."

"คิดว่าในกระเป๋าชั้นมีอะไรบ้างล่ะ?" คนตอบ ถามขึ้นลอย ๆ

"นายเอาของเล่นในตู้มาด้วยเรอะ มิน่าล่ะ ตู้โล่งเชียว" ท่าจะกวาดมาหลายอย่าง ชายหนุ่มชักเหงื่อตก เขากลัวแต่คืนนี้จะไม่ได้กลับบ้านเพราะหมดสภาพเสียก่อน

"อิทจังล่ะก็ ของที่นายออกแบบ มันไม่ได้ใช้เฉพาะในบ้านอย่างเดียวไม่ใช่หรือไง" คานาเมะย้อน "ชั้นก็แค่ช่วยทดลองใช้นอกสถานที่ เวลานายขายมัน จะได้อธิบายให้ลูกค้าเข้าใจแจ่มแจ้ง ไม่ดีหรอกรึ" เขาว่าต่ออย่างเหมือนมีเหตุผล อิทสึกิเป็นเจ้าของร้านขายของเล่นสำหรับผู้ใหญ่ ที่นอกจากจะขายแล้ว ยังออกแบบจัดทำเองกับมือเสียด้วย และในหลาย ๆ ชิ้นนั้น ก็ได้ทดลองกันสองคนจนพอใจนั่นล่ะ ก่อนจะเอาออกจำหน่ายจริง

"มันก็ดีอยู่หรอกนะ ถ้านายไม่ใช้ของพวกนั้นกับฉันน่ะ" อิทสึกิตอบกลับ หากคนฟังยังคงยิ้ม "อย่าเชียวนา ถ้าฉันขับรถไม่ไหว เดี๋ยวคืนนี้ไม่ได้กลับบ้านพอดี"

"ก็ค้างที่นี่ซะเลยสิ เดททั้งที มันต้องข้ามคืนไม่ใช่เหรอ" ร่างบอบบางว่าหน้าตาย

"เอ้อ...เอาเถอะ นาน ๆ ทีนี่นะ" อิทสึกิถอนหายใจยาว หากอีกฝ่ายโผเข้ากอดด้วยสีหน้ายินดีราวเด็ก ๆ ริมฝีปากนุ่มหอมแก้มเขาอีกหลายครั้ง พลางพึมพำอย่างพอใจ

"รักนายที่สุดเลย"

รอยยิ้มจากราชินีก็แบบนี้ ทำให้ทาสอย่างเขาปฏิเสธไม่ลงซะทุกที...


...........................................
หัวข้อ: Re: Special Triple ตอนที่ 4 Part 1 อัพ 16/1/10 (Toys)
เริ่มหัวข้อโดย: Little Devil ที่ 17-01-2010 06:45:23
 :เฮ้อ:
หัวข้อ: Re: Special Triple ตอนที่ 4 Part 1 อัพ 16/1/10 (Toys)
เริ่มหัวข้อโดย: gypsy ที่ 17-01-2010 07:17:47
อดีตของราชินี กำลังจะปรากฏสินะ

แล้วก็ เดท 5555

เอาของเล่นไปด้วยอ่า  :haun4:

หัวข้อ: Re: Special Triple ตอนที่ 4 Part 1 อัพ 16/1/10 (Toys)
เริ่มหัวข้อโดย: bbyuqin ที่ 17-01-2010 10:46:50
อยากไปสวนสนุกด้วยยยยยยยยยยย :z1:

อยากรู้จังว่าเดทแรกของทั้งสองจะเร่าร้อนขนาดไหน แค่ตอนที่ยืนซื้อตั๋วก็แทบไม่ไหวจะเคลียร์ :o8: :haun4:

รอตอนต่อไปจ้าาาา o13
หัวข้อ: Re: Special Triple ตอนที่ 4 Part 1 อัพ 16/1/10 (Toys)
เริ่มหัวข้อโดย: a_tapha ที่ 17-01-2010 10:55:59
 :jul3:


หัวข้อ: Re: Special Triple ตอนที่ 4 Part 1 อัพ 16/1/10 (Toys)
เริ่มหัวข้อโดย: krappom ที่ 17-01-2010 21:34:44
เดทแรกจะเร้าใจสักแค่ไหนกันนะ
 :z1:
หัวข้อ: Re: Special Triple ตอนที่ 4 Part 1 อัพ 16/1/10 (Toys)
เริ่มหัวข้อโดย: Dee^daY ที่ 18-01-2010 10:04:59
เริ่มกลัวอดีตของราชินี..
หัวข้อ: Special Triple ตอนที่ 4 Part 2 อัพ 18/1/10 (Toys, จบในตอน)
เริ่มหัวข้อโดย: ppm ที่ 18-01-2010 15:48:31
บ้านผีสิงดูธรรมดามากสำหรับคนไม่เคยกลัวอะไรเลยอย่างคานาเมะ ราชินีหนุ่มมองปากทางเข้าที่ทำราวปราสาทร้างนั้นอย่างเฉยชา ถ้าข้างในไม่น่ากลัวพอ บางทีเขาคงต้องแกล้งทำกลัวบ้างเองกระมัง ไม่อย่างนั้นคงจะ 'สนุก' ตามแผนที่วางไว้ลำบาก

ใบหน้าใสยิ้มเจ้าเล่ห์เพียงลำพัง ขณะเดินตามอีกฝ่ายเข้าไป ภายในค่อนข้างมืด มีเพียงแสงเรืองน้อย ๆ จากผนังด้านข้างเป็นระยะ ไอเย็นที่ปล่อยออกมาจากทางเดินด้านข้าง ทำพิเศษอย่างแนบเนียน เสริมบรรยากาศเย็นยะเยือกแกมวังเวง ผนังทำด้วยอิฐหนาแข็งแรงชวนคิดถึงปราสาทยุคเก่าที่เต็มไปด้วยเครื่องทรมาน

ยิ่งเห็นยิ่งทำให้นึกถึงห้อง SM ใต้ดินที่บ้านจับใจ

แสงเทียนจากเชิงเทียนวอมแวมนั่นแล้วใหญ่ คิดถึงเทียนแท่งโตสีแดงและโซ่ล่าม อา...บรรยากาศแบบนี้ล่ะ ใช่เลย ร่างกายเริ่มร้อนรุ่มอย่างช่วยไม่ได้เมื่อคิดเช่นนั้น

ร่างบางที่เดินตามกอดแขนแกร่งแนบแน่นกว่าเดิม คนเดินนำหน้าหลงคิดว่าบรรยากาศชวนขนลุก กับบรรดาผีที่โผล่มาเป็นระยะ ทำสุดที่รักของเขากลัวเสียแล้ว เสียงนุ่มกระซิบถามเชิงหยอกว่ากลัวมั้ยเบา ๆ ดวงตาอ่อนโยนมองลงมาแกมขบขัน ที่เห็นว่าโดนกอดเสียแน่น นึกอยากเห็นหน้าคนงามหวาดกลัวอยู่ไม่น้อย เพราะตั้งแต่คบกันมา ดูท่าไม่มีอะไรจะทำให้ราชินีของเขาหวาดกลัวได้มากกว่าการที่เขาไม่ยอมกดเลย

ทว่าพอมองได้ชัด กลับเป็นเขาเองที่ลอบกลืนน้ำลายลงคออย่างยากจะอดใจ แสงเทียนนวลตาจับซีกหน้าขาวดูเย้ายวนชวนกด ริมฝีปากนุ่มที่แห้งเล็กน้อยถูกไล้เลียด้วยปลายลิ้น ฟันขาวขบเม้มแผ่วเบา ลมหายใจอุ่นแนบชิด เหม่อมองจนเคลิบเคลิ้มกลับแทบสะดุ้งเฮือก เมื่อรู้สึกได้ถึงมือลึกลับ ที่เริ่มล้วงลึกเข้าร่มผ้าของเขาเสียแล้ว

นี่มันไม่ใช่ผีจากสวนสนุกแล้ว ผีจากบ้านผีสิงน่ะเขาไม่กลัวหรอก
แต่ดันเป็นมือซน ๆ จากผีราชินีหื่นข้าง ๆ ตัวนี่สิ น่ากลัวกว่าเยอะ

หัวใจเริ่มเต้นแรงอย่างช่วยไม่ได้ มือที่มองไม่เห็นเพราะความมืดรอบข้าง ยิ่งสร้างความรู้สึกตื่นตัวมากกว่าเดิม

"คะ...คานาเมะ อย่าสิ ตรงนี้มัน..." เสียงดุเบา ๆ ตะกุกตะกักแกมขัดเขิน แบบได้ยินกันสองคนดังขึ้น เมื่อแผ่นหลังกว้างโดนดันชิดกำแพงในมุมอับมืดสลัว เสียงหวีดร้องชวนขนลุกยังได้ยินเป็นระยะ แต่ไม่ได้มีผลกับคนทั้งคู่เท่าใดนัก

ร่างปราดเปรียวคุกเข่าเหนือร่างสูง เริ่มปลดตะขอกางเกงอีกฝ่ายออกอย่างชำนาญ ชายหนุ่มมองซ้ายมองขวาขยับจะปราม หากจอมซนด้านล่างไม่รีรอให้เปิดปากได้ เขาก็เผลอครางแผ่วหลุดออกมาแทนเสียงห้ามเสียแล้ว เมื่อริมฝีปากนุ่มบรรจงสัมผัสแกมดูดย้ำหนักหน่วง

"อะ..อึก...คา..นา เมะ" มือแกร่งจับศีรษะอีกฝ่ายเชิงห้ามหากไม่จริงจังนัก สัมผัสชวนสติหลุดลอยขนาดนี้ มันยากที่จะหักห้ามใจให้เลิกทำได้จริง ๆ

ลิ้นเรียวตวัดไล้นุ่มนวลหยอกเย้า แกล้งทำแรงบ้างเบาบ้าง จนคนยืนแทบยืนได้ไม่ติดที่ แผ่นหลังหนาอิงกำแพงแกมช่วยพยุงร่าง ปล่อยให้อีกฝ่ายจัดการตามสะดวก ฟันแข็งแรงขบแน่นกลัวเสียงเล็ดลอดออกไป ยิ่งมองลงต่ำสะท้อนแสงไฟวับแวมเลือนลาง คนด้านล่างยิ่งดูเซ็กซี่นัก โพรงปากอุ่นครอบคลุมลงมา ขยับรูดขึ้นลงจนร่างแข็งเกร็ง ภายในเริ่มปั่นป่วนยากระงับ จนในที่สุดก็หยุดมันไม่ได้

ลำคอขาวกลืนของเหลวที่หลั่งรดภายในจนหมดสิ้น แม้เจ้าของจะพยายามห้าม มือคล่องแคล่วปาดเช็ดก่อนจับหนูน้อยซุกกลับหลับใหลที่เดิมแล้วรูดซิบปิด แนบเนียนราวเหมือนไม่เคยเกิดอะไรขึ้น ร่างระหงลุกขึ้นยืนพลางบิดตัวแก้เมื่อยขบ หากใบหน้าใสยังคงมีรอยยิ้มซุกซน

"ด่านแรกเอาแค่นี้พอ" เขากระซิบเสียงยั่วยวนข้างหู เล่นเอาคนฟังยืนอึ้ง เล่นจู่โจมกันไม่ให้ตั้งตัวขนาดนี้ ไม่อึ้งยังไงไหว แต่ก่อนจะได้โต้แย้งอะไร ผีไม่ได้รับเชิญดันโผล่มาเสียนี่ ร่างบางโผเข้าหาทำท่าหวาดกลัวเสียเต็มประดา จนคนโดนกอดเริ่มหมั่นไส้

ดวงตาใสกระตือรือร้นมีความสุขยามโอบกอด ทำเอาอิทสึกิต่อว่าไม่ลง ก็นะ เขาก็ใช่ว่าจะไม่มีความสุข แม้จะโดนแกล้งก็เถอะ มือเรียวยื่นเข้าหาพลางฉุดดึง เสียงหวานเอ่ยชักชวนเป็นนัย "ไปต่อกันเถอะอิทจัง ยังเหลืออีกหลายด่านนา"

ยังอีกหลายเชียวเหรอเนี่ย คนฟังแอบซีด ตั้งแต่เดทมา เขาไม่เคยเจอใครทำขนาดนี้เลยจริง ๆ

แต่นี่แหละคือคานาเมะ
ไม่งั้นเขาคงไม่ตกหลุมราชินีจนถอนตัวไม่ขึ้นขนาดนี้หรอก

"อื้ม ไปสิ คอยดูเถอะ ด่านหน้าฉันจะเอาคืน" อิทสึกิกระซิบตอบ เล่นเอาอีกฝ่ายแอบยิ้ม

"เอาคืนไม่ถึงใจระวังเถอะจะโดนอีกรอบ" ราชินีว่าพลางกอดซุก บรรดาผีเริ่มสนุกกับการหลอกหลอน เพราะเข้าใจว่าอีกฝ่ายกลัวจนไม่กล้าจะมอง โดยไม่มีใครรู้เลยว่าเมื่อกี้ทั้งคู่แอบทำอะไรกัน...

..............................................................

ถัดจากบ้านผีสิงเป็นโซนกระจกพิศวง แค่เห็นป้ายคนมองก็อมยิ้ม ส่งสายตาเป็นนัยไปให้ชายหนุ่มด้านข้างเชิงชักชวน อิทสึกิมองป้ายตามพร้อมพยักหน้ารับกระตือรือร้นกว่าเก่า แถมยังย้ำอีกว่า “คราวนี้ตาฉันนะ”

“ก็ได้ ๆ” คนฟังยิ้มรับ ยังคงยั่วไม่เลิก ดวงตาหวานสบตาคมพลางพึมพำ “นายอย่าพึ่งใจร้อนสิ เข้าไปให้ลึก..ลึกก่อน แล้วค่อย…”

“ฉันไม่รีบหรอกน่า นายนั่นแหละยังลึกไม่พออย่าพึ่งร้องขอละกัน”

“เดี๋ยวก็รู้!” อีกฝ่ายโต้กลับไม่ยอมแพ้

ทั้งคู่เดินจูงมือกันเข้าไปภายใน ด้านในโซนกระจกเป็นคล้ายเขาวงกตที่ทำด้วยกระจก ทุกด้านล้วนสะท้อนภาพเงาของกันและกันชวนเดินสับสน หากคนจูงกลับไม่สับสนแม้แต่น้อยยามพาเดิน ทุกย่างก้าวแม้จะช้าแต่มั่นใจ

คนเดินตามตาลายมึนงงไปแล้ว แต่ก็ไม่ได้แย้ง ท่าทางดูมุ่งมั่นแบบนี้ดูก็รู้ว่าเมื่อครู่แอบอารมณ์ค้าง ร่างบอบบางนึกสนุกแอบขำในใจ นาน ๆ ทีอิทสึกิจะเล่นแบบเด็ก ๆ ทุกทีเอาแต่ดุเขาราวผู้ปกครอง ได้มาสนุกกันแบบนี้นับว่าไม่เลวเลย

เดินไปอีกสักหน่อย คนเดินตามหลายคนเริ่มแยกย้าย จุดที่เดินเข้ามาลึกเข้าไปสู่ใจกลาง มือแกร่งที่กุมอยู่ขยับดึงคนด้านข้างเข้าไปที่ซอกทางตันช่องหนึ่งอย่างรวด เร็ว

“ทำไมนายหาทางสะดวกได้ไวจริง” คานาเมะขมวดคิ้วถามอย่างงุนงง

“ความลับ” ชายหนุ่มตอบพร้อมรอยยิ้ม “คราวนี้ได้เวลาเอาคืนแล้ว” เขาว่าพลางคร่อมร่างบอบบางไว้กับผนังกระจกด้านหนึ่ง ขยับจับตัวพลิกให้มือเรียวทาบทับบานกระจก เชยคางสวยขึ้นเล็กน้อยให้มองตรงไปยังภาพในเงาสะท้อนของตนเอง แล้วกระซิบ “ฉันรู้ว่านายชอบมัน มองดี ๆ ล่ะ”

“อิทจังล่ะก็..”

ร่างบอบบางสะท้านเล็กน้อยเมื่อริมฝีปากอุ่นของอีกฝ่ายเริ่มซุกไซ้ซอกคอขาว กระดุมหน้าของเสื้อเชิร์ตถูกปลดออกเกือบครึ่ง ยามถูกประทับรอยจูบเน้นย้ำ เสียงครางอื้อแผ่วหากยังคงได้ยิน จนคนด้านข้างแกล้งดุแกมสั่ง

“นายส่งเสียงดังแบบฉันในบ้านผีสิงไม่ได้หรอกนะ ที่นี่มันไม่มีเสียงโหยหวนกลบ ดังนั้นห้ามร้อง”

“บ้าสิ ใครจะไปหยุดได้ นายเริ่มยุ่งกับข้างล่างแล้วนะ” เสียงใสแอบบ่น แม้ใจจริงจะชอบ ความเร้าใจขนาดนี้ อย่างคานาเมะมีหรือจะไม่อยากลอง ตะขอกางเกงถูกปลดออก ขอบกางเกงด้านหลังโดนรั้งลงรวดเร็วเกินตั้งตัวติด หากคนโดนปลดมิได้คิดจะห้ามปรามอยู่แล้ว มืออีกข้างของชายหนุ่มรุกคืบว่องไว ขยับไล้ป้ายเจลใสช่วยหล่อลื่นก่อนค่อยแทรกนิ้วเข้าทีละน้อย ร่างบอบบางสะดุ้งเฮือก พยายามผ่อนลมหายใจยาวหยุดเสียงร้องแม้จะทำได้ยากเต็มที

“อื้อ…” นิ้วหนากวาดไล้เข้าริมฝีปากนุ่ม รู้สึกได้ถึงลิ้นซนที่ตวัดรับแกมดูดแผ่วเบา หยุดเสียงได้ดีนัก

“เสียงแบบนี้ของนายเซ็กซี่กว่ากันเยอะเลย” ร่างสูงพึมพำขบขัน คนถูกทำตอบไม่ได้แต่แอบค้อนด้วยหางตา ขนาดแอบทำ เงาสะท้อนทุกด้านกลับทำให้ปิดไม่มิด นิ้วที่แทรกด้านหลังดึงดันเข้าลึกรวดเร็วแก้เผ็ด เล่นเอาหนุ่มน้อยยืนแทบไม่อยู่ มือที่ทาบบานกระจกเกร็งแน่น สะโพกได้รูปแอ่นยกสูง อยากให้แทรกลึกกว่านี้ใจจะขาด หากนิ้วเจ้ากรรมกลับชอบกลั่นแกล้งนัก ยามอยากให้เข้าไปลึกกว่านี้ กลับถดถอยออกแกมหยอกเย้าให้หงุดหงิดเล่น

เสียงอื้อขัดใจดังขึ้นเบา ๆ อีกระลอก ทำให้อีกฝ่ายลอบหัวเราะ ดุนดันปลายนิ้วเพิ่มจำนวนให้แทนที่ ขาสั่นน้อย ๆ เริ่มอ้ากว้าง ดวงตาหวานมีน้ำตาคลอด้วยความเสียว ยังคงจับจ้องเงาสะท้อนของตนเองผ่านบานกระจกตาไม่กระพริบ ยิ่งมองยิ่งต้องการ ภาพตนเองที่แสนจะร้อนแรงกลับปลุกอารมณ์ของทั้งคู่ได้มากมายนัก

ปลายนิ้วไล้เลาะภายในสะกิดตำแหน่งเคยคุ้นรวดเร็ว ร่างบางผวาเยือก ช่องทางอ่อนไหวแถมโดนจุดสำคัญ เริ่มตื่นตัวบีบรัดราวกลืนกิน

แต่แค่นิ้วจะพออะไร ดวงตาอ้อนวอนส่งมาให้ กลับเจอรอยยิ้มยั่วจากอีกฝ่ายเสียนี่ นิ้วที่แทรกในโพรงปากอ่อนนุ่มถูกดึงออก เปลี่ยนเป็นล้วงกระเป๋าเป้ของอีกฝ่ายแทนที่

“อ่ะ…นาย หาอะไร?” คนโดนทำแอบอารมณ์ค้าง เพราะอิทสึกิหยุดชะงักไป ดวงตากลมโตจ้องมองของในมือชายหนุ่มด้านหลังอย่างร้อนรน เมื่อมองเห็นของสิ่งนั้นชัด ๆ

“ไม่นะ…นายจะใช้ไอ้นั่นไม่ได้นะ!”

“หึ..ทำไมจะใช้ไม่ได้ล่ะ นายเอามาเองนะ” อิทสึกิตอบพลางยิ้มยั่ว งอนิ้วที่แช่ค้างกวาดวนหนักขึ้น คนโดนทำชักเถียงไม่ออก เพราะแค่จะหยุดเสียงร้องยังลำบาก เลยได้แต่ปล่อยให้อีกฝ่ายจัดการโดนง่าย

นิ้วแกร่งขยับอยู่ชั่วครู่จนแน่ใจว่าทางสะดวก แล้วจึงค่อย ๆ สอดวัตถุปลายเรียวที่ชโลมเจลจนชุ่มเข้าไปอย่างช้า ๆ

“อื้อ!” ร่างบางส่ายศีรษะถี่ ๆ พยายามจะร้องให้หยุด แต่มือมั่นคงยังดันมันเข้าต่อเนื่อง ส่วนปลายแม้จะเรียวเล็กหากเส้นผ่านศูนย์กลางกลับเริ่มขยายกว้างตามความยาว ที่สอดลึก ช่องทางเริ่มคับแน่นเมื่อเข้าไปเกือบสุดทาง ชายหนุ่มดันมันอย่างใจเย็น ยามเห็นอีกฝ่ายเกร็งแน่น เขาจะรีบขยับถอย จับส่วนโคนหมุนควงเชื่องช้าช่วยผ่อนคลาย ก่อนดันเข้าใหม่ทีละน้อยอีกครั้ง

จวบจนใกล้ถึงส่วนปลายอีกด้านที่โค้งเว้าคอดแคบลง ตรงส่วนนี้เป็นส่วนที่กว้างที่สุด นิ้วแกร่งขยับส่วนโคนวนช่วยผ่อนคลายอยู่เป็นครู่ ก่อนจะออกแรงดันเข้าทั้งหมดในคราวเดียว ส่วนทั้งหมดหายลึกเข้าภายใน ยามมันผลุบเข้าจนมิดเล่นเอาร่างบางใจหายวาบ เสียงหวีดเล็กแผ่วเบาเห็นได้ชัดว่าเสียวลึก บั้นท้ายงามเกร็งแน่นบีบรัดโอบอุ้ม รู้สึกคล้ายโดนรุกรานจากความอวบหนาของส่วนโคนจนทำเอาใจเต้น ช่องทางคับแคบภายในสั่นระริกจนอึดอัดไปหมด ต้องระบายลมหายใจยาว ปรับตัวอีกครั้งให้ความตึงเครียดภายในค่อยลดลง

ส่วนด้านนอกที่โผล่พ้น เหลือเพียงส่วนฐานแบนบาง ซึ่งเมื่อดันชิดสนิทแนบกับบั้นท้าย ก็ยากจะสังเกตเห็น มือมั่นคงจับส่วนฐานขยับหยอกแกมดันลึกให้แนบเนียน เรียกเสียงครางหวานแกมสะดุ้งได้อีกครั้งแม้จะพยายามกัดฟันห้าม สีหน้าวาบหวามสุดเซ็กซี่สะท้อนกระจกใส ยิ่งมองยิ่งเกิดอารมณ์แต่เขายังพยายามอดทนไว้ ด้วยรู้ดีว่ายังสนุกได้อีกนานในวันนี้

“อา…มัน…อึดอัดนะอิทจัง” เสียงใสคร่ำครวญ ร่างกายเริ่มแปลกไปกว่าเดิมเพราะสิ่งแปลกปลอมภายในนั้น

“ตื่นเต้นดีไม่ใช่หรือไง” ชายหนุ่มว่ายิ้ม ๆ ขณะดึงกางเกงในอีกฝ่ายขึ้นสวมเข้าที่ ขยับกางเกงเข้ารูป ก่อนลงมือช่วยติดตะขอ แต่งตัวให้อย่างคล่องแคล่วราวคนสนิทที่รับใช้ใกล้ชิด ช่วยแต่งองค์ทรงเครื่องผู้สูงศักดิ์ก่อนออกงานใหญ่ ปลายนิ้วที่อ่อนโยนไม่ว่าหยิบจับอะไร กลับยิ่งเพิ่มอารมณ์ปรารถนาของอีกฝ่ายมากเป็นทวีคูณ

“มันก็…อึก” ร่างบางเกาะยึดแกมพยุงตัว สัมผัสเสียดสีคับแน่นภายในแบบปุบปับทำให้ต้องปรับตัวอีกชั่วครู่ หากคนยืนมองกลับเริ่มดึงตัวให้ออกเดินต่ออย่างนึกสนุกเสียแล้ว

“ใส่ไว้จนกว่าจะเช้าพรุ่งนี้เลยดีมั้ย”

“บ้าสิ มัน…” ยิ่งเดินยิ่งเสียดสี ยิ่งรู้สึกได้ คนเดินตามชักจะเข่าอ่อนเอาดื้อ ๆ หากยังคงฝืนไว้ ยามสบตายิ้ม ๆ เป็นต่อของชายหนุ่ม ยิ่งเกิดแรงฮึดไม่ยอมแพ้ เอาเถอะ ด่านหน้ายังมี เขาไม่ยอมหรอกน่า

คนจูงแอบขำอย่างนึกสนุก เล่นเอาอีกฝ่ายหยุดกึก

“นายนะ เอาคืนแบบนี้เหรอ” ดวงตาคู่งามตวัดค้อนอีกรอบ แม้จะไม่สบายตัวอยู่บ้างแต่มันกลับกระตุ้นให้ตื่นเต้นดีจริง ๆ ทางที่เดินออกมาเริ่มเจอะเจอผู้คนประปราย ไม่มีใครในโซนกระจกล่วงรู้อีกเช่นเคย ว่าสองคนนี้พึ่งทำอะไรกันไป หากเพราะภายในที่โดนกระตุ้น ทำให้ตื่นตัวกว่าปกติ ยามเดินสวนกับใคร จึงมักรู้สึกไปเอง ว่าสายตาคนเดินผ่าน เหมือนล่วงรู้ความนัยที่ซุกซ่อน

ใบหน้าสวยเริ่มร้อนผ่าว ใจเต้นแรงไปหมด ด้วยความเขินอาย ท่าเดินกระมิดกระเมี้ยนชวนขำ ทำให้อิทสึกิอมยิ้ม มือหนาแอบตีก้นดังเพี้ยะ เรียกเสียงอ๊าแบบหลุดปากหยุดไม่ทันจนคนใกล้ ๆ ลอบมองพลางซุบซิบ

“อิทจัง!” คราวนี้เป็นราชินีดุบ้าง คนถูกดุยิ้มรับอย่างอารมณ์ดี พลางฉุดให้ก้าวเดินเร็วขึ้นอย่างจงใจ

“นาย..เดินไวไปแล้วนะ” เป็นหนุ่มน้อยพยายามฉุดรั้งอีกฝ่ายแทนที่ เสียงสั่นน้อย ๆ ดูน่ารักแกมยั่วยวนเสียจริง คนเดินนำหยุดชะงักแล้วถามว่า “หรือนายอยากจะ ‘นั่งพัก’ กันล่ะ” เขาย้ำอย่างจงใจแกมล้อเลียน

คนฟังสะบัดหน้าพรืด “ไม่เอา! ก็ได้ เดินก็ได้ ไว้โซนหน้าเถอะ ชั้นจะเอาคืนให้ดู!” คานาเมะพูดทั้ง ๆ น้ำตาคลอ ยังคงพยายามเดินตามต้อย ๆ ไม่กล้าหยุดอยู่กับที่ โซนกระจกช่างวกวนนัก แถมลายตาขนาดนี้ เดินวนหลายรอบก็หาทางออกไม่ได้เสียที รู้ทั้งรู้ว่าคนด้านหน้าจงใจแกล้งเดินวน แต่เขาเองก็ไม่มีสมาธิขนาดจะหาทางออกด้วยตนเองได้

“หน้านายเซ็กซี่จะตายไปดูสิ เดินผ่านกระจกหลาย ๆ รอบแบบนี้สนุกมั้ย”

“อิทจังบ้า ถ้านายไม่รีบ ๆ เอามันออกนะ ชั้นจะไม่ยอมให้นายนอนสามวันสามคืนเลย”

ขณะกำลังขู่กันไปแกล้งกันมาอยู่นั้น อิทสึกิก็ต้องชะงัก เพราะรู้สึกว่ามีอะไรบางอย่างวิ่งมาชน เขามองไปที่ขาตัวเองแล้วพบร่างเล็ก ๆ ล้มอยู่กับพื้น โดยสัญชาตญาณชายหนุ่มจึงรีบประคองขึ้นมาทันที

“เป็นอะไรรึเปล่า” เขาละล่ำละลักถาม เพราะเห็นเป็นเด็กตัวนิดเดียวเท่านั้น

ดวงตาใสซื่อกลมโตจ้องมองอิทสึกิอย่างตั้งใจ ใบหน้ากลมอ่อนเยาว์หยุดนิ่งครุ่นคิดไม่แน่ใจ ครู่หนึ่งราวจดจำได้ มือเล็ก ๆ โผเข้ากอดร่างสูงที่ย่อตัวลงมาพลางร้องเรียก

"ปาป๊า!"

เล่นเอาทั้งคู่สบตากันอย่างงุนงง

"ปาป๊า?" คานาเมะทวนคำอย่างฉงนแกมอารมณ์ค้าง ร่างเล็กที่เห็นเป็นเด็กผู้ชายคนหนึ่ง อายุคงไม่เกิน 2 ขวบ รอบตัวไม่มีใครที่จะมีทีท่าว่าเป็นผู้ปกครองอยู่เลย

"มาจากไหนเนี่ย? อิทจัง อย่าบอกนะว่านี่ลูกนาย?"


TBC
หัวข้อ: Re: Special Triple ตอนที่ 4 Part 2 อัพ 18/1/10 (Toys, จบในตอน)
เริ่มหัวข้อโดย: Dee^daY ที่ 18-01-2010 16:02:54
ราชินี..ก็ค้างคา(..)
ทาสผู้ซื่อสัตย์..ก็คาค้าง(เรื่องเด็ก)

..อีกนิด..
หัวข้อ: Re: Special Triple ตอนที่ 4 Part 2 อัพ 18/1/10 (Toys, จบในตอน)
เริ่มหัวข้อโดย: bbyuqin ที่ 18-01-2010 16:23:50
โอย.. :haun4: :jul1: นี่ขนาดยังไม่จบด่านสองนะเนี่ย...

ไอ้ด่านแรกไม่กลัวว่าจะมีพนักงานโผล่มาเลยเหรอ...เหอเหอ...
ไอ้ด่านสอง....มันค้างงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง และคา :z1: ฮ่าฮ่า


แล้วเด็กนั่น...ลูกอิทจังเหรอ???? อันนี้ก็ค้างงงง
หัวข้อ: Re: Special Triple ตอนที่ 4 Part 2 อัพ 18/1/10 (Toys, จบในตอน)
เริ่มหัวข้อโดย: a_tapha ที่ 18-01-2010 16:26:40
 :pig4:
หัวข้อ: Re: Special Triple ตอนที่ 4 Part 2 อัพ 18/1/10 (Toys, จบในตอน)
เริ่มหัวข้อโดย: namtaan ที่ 18-01-2010 18:02:48
ทั้งค้างคา ทั้งคาใจ
ราชินีเิริ่มเครียด หนูน้อยเป็นใครกัน
หรือจะได้ของแถมจากสวนสนุกกลับบ้าน
บวก 1 แต้ม รอลุ้นว่าลูกใครหว่า

หัวข้อ: Re: Special Triple ตอนที่ 4 Part 2 อัพ 18/1/10 (Toys, จบในตอน)
เริ่มหัวข้อโดย: Little Devil ที่ 18-01-2010 18:53:56
 :m25:
ค้างคาใจนะ
+ แล้วนะ
หัวข้อ: Special Triple ตอนที่ 4 Part 3 อัพ 20/1/10 (Toys, จบในตอน)
เริ่มหัวข้อโดย: ppm ที่ 20-01-2010 10:16:10
"อยู่ด้วยกันเห็น ๆ จะใช่ได้ยังไง อืม…เราออกไปกันก่อนดีกว่า ที่นี่มันมีแต่กระจก มองลำบาก เผื่อออกไปจะเจอกับผู้ปกครองของเด็กคนนี้บ้าง" ชายหนุ่มว่าพร้อมกับอุ้มเด็กทั้งจูงมือคานาเมะเดินออกมา แม้เจ้าตัวจะไม่ยินยอมเท่าไหร่

"..เดี๋ยวสิ นายจะปล่อยชั้นไว้แบบนี้ไม่ได้นะ" ราชินีหนุ่มพยายามเรียก หากอีกฝ่ายรีบเดินออกไปด้านนอกแล้ว ทีแบบนี้ล่ะหาทางออกได้ไวจริง คนเดินตามคิดอย่างขัดใจ

ด้านหน้าโซนกระจก กลับไม่มีใครที่เด็กน้อยจะพอรู้จักอยู่เลย หลังยืนคอยอีกครึ่งค่อนชั่วโมง ก็ยังไม่มีคนมารับ ขนาดฝากประกาศแล้ว ก็ยังไม่มี เล่นเอาราชินีหนุ่มเริ่มหมดสนุกด้วยภายในที่อึดอัดคับแน่น ทำให้ปล่อยตัวตามสบายไม่ได้อย่างที่คิด

“อิทจัง ฝากเด็กคนนี้ไว้ที่ประชาสัมพันธ์ของสวนสนุกดีกว่ามั้ย เขาคงจัดการเรื่องนี้ได้ เด็กหลงในนี้มันมีทุกวันอยู่แล้ว”

“อืม” อิทสึกิรับคำ รู้อยู่หรอกว่าเจ้าของเล่นในตัวอีกฝ่ายคงทำอึดอัดพิลึก แต่ปกติแล้วถึงจะใส่เป็นวัน ๆ มันก็ยังไหวอยู่ ก็เขาออกแบบมากับมือนี่นะ จะไม่รู้ได้ยังไง

ทว่าพอฝากไว้ ไม่ทันที่จะผละมือแยกจาก เด็กน้อยก็ร้องไห้เสียดังลั่น พลางเรียกปาป๊า ๆ ไปด้วย ชายหนุ่มเริ่มหันรีหันขวาง สายตาบรรดาคนมาเที่ยว เริ่มมองมาอย่างตำหนิ ราวกับว่าเขาเป็นพ่อเด็กที่กำลังจะทิ้งลูกเสียนี่

“ทำไงดีล่ะ” เขาหันไปหาคานาเมะ ซึ่งเริ่มถอนหายใจยาวอย่างจนปัญญาเช่นกัน

“ชั้นเลี้ยงเด็กไม่เป็นหรอกนะ”

“แต่ถ้านายจะเที่ยวต่อ สงสัยคงต้องเอาไปด้วยแล้วล่ะ นายคงไม่อยากนั่งแกร่วอยู่ตรงนี้หรอกใช่มั้ย” อิทสึกิถามต่อ ราชินีได้แต่พยักหน้าแม้จะไม่พอใจสักเท่าไหร่ก็ตาม

“เดี๋ยวฉันดูแลเอง เรื่องเลี้ยงเด็กพอไหว ฉันเลี้ยงน้อง ๆ มากับมือ ตั้งแต่เด็กแล้ว” ชายหนุ่มตอบง่าย ๆ มืออ่อนโยนลูบผมนุ่มของเด็กน้อยเบา ๆ แกมปลอบประโลม เสียงสะอึกสะอื้นค่อยจางลง ใบหน้าจิ้มลิ้มน่ารักเริ่มมีรอยยิ้ม เล่นเอาอิทสึกิรู้สึกราวเป็นพ่อคนก็ไม่ปาน

“ตามใจแล้วกัน” คานาเมะตอบพลางมองมือข้างนั้น พยายามไม่คิดอะไรมาก

…ก็แค่เด็กคนหนึ่งเท่านั้น อีกไม่นาน เดี๋ยวพ่อแม่เขาก็คงมารับแล้ว…

“งั้นผมให้เบอร์โทรไว้ ถ้าผู้ปกครองมาตาม โทรมาได้เลยนะครับ แล้วผมจะพามาส่ง” ร่างสูงของชายหนุ่มหันไปเจรจากับเจ้าหน้าที่ประชาสัมพันธ์ ซึ่งเธอก็พยักหน้ารับอย่างเข้าใจ

ตอนนี้จากเที่ยวกันสองต่อสอง เลยกลายเป็นมีมือที่สามมาคั่นกลางไปเสียแล้ว แผนการที่วางไว้ในโซนถัดไปเลยเป็นหมันซะอย่างนั้น เด็กน้อยที่เริ่มคุ้นเคยกับทั้งสองแล้ว ค่อย ๆ คลี่ยิ้มน่าเอ็นดูทีละน้อย พลางชี้ไปยังเครื่องเล่นต่าง ๆ อย่างร่าเริง โดยมีอิทสึกิพยักหน้ารับตามใจ

เจ้าของเล่นชิ้นนั้นก็ชวนอึดอัดอยู่หรอก แต่มันเล็กน้อยมากเมื่อปรับตัวได้ ถึงอย่างนั้น กลับคล้ายว่าอิทสึกิได้ลืมเลือนมันไปเสียแล้ว เด็กน้อยแม้พูดได้แค่ปาป๊า หากชายหนุ่มกลับยินยอมฟังมากกว่าที่เขาพูดเสียอีก คานาเมะเริ่มมองมาอย่างน้อยใจ

“อยากเล่นถ้วยหมุนตรงนั้นงั้นเหรอ” เสียงนุ่มถามซ้ำ ร่างเล็กพยักหน้ายินดี “ไปเล่นกันมั้ยคานาเมะ” เขาหันไปชักชวน แต่ราชินีหนุ่มกลับปฏิเสธ

“นายไปเล่นกันสองคนเถอะ ชั้นไม่อยากจะ 'นั่ง'” คนตอบเน้นคำสุดท้ายอย่างจงใจ

“ถ้างั้นรอตรงนี้แล้วกัน เดี๋ยวฉันกลับมา” อิทสึกิตอบง่าย ๆ เล่นเอาราชินีหนุ่มแอบหน้าเสีย ทำไมนะ ถึงได้ไม่เข้าใจความนัยที่เขาพยายามบอกใบ้เอาเสียเลย

“อืม” เสียงแผ่วเบารับคำอย่างเสียไม่ได้ หากแรงดึงเบา ๆ จากเด็กน้อย กลับดึงความสนใจได้ดีกว่า ชายหนุ่มหันไปอุ้มร่างเบาหวิวนั้นขึ้นมา พูดคุยยิ้มแย้มเหมือนเป็นคนในครอบครัวเดียวกันเลยทีเดียว

คานาเมะยืนเกาะรั้วด้านนอกโซนที่กั้นเข้าแถวเล่นเครื่องเล่น มองตามพลางถอนหายใจ โบชัวร์สวนสนุกในมือถูกพลิกเปิด ด้านในมีรอยปากกาเขียนเต็มไปหมด ไม่ว่าจะโซนไหนที่พอจะนึกหาวิธีเล่นสนุกได้ เขาใช้เวลาเค้นคิดมันตั้งหลายคืน แต่ท่าทางคงจะไม่ได้เล่นเสียแล้ว

“อึก” ร่างบางสั่นน้อย ๆ เมื่อภายในเริ่มบีบรัด เจ้าของเล่นชิ้นน้อยนี่ก็ช่างปลุกอารมณ์ได้ดีนัก ถ้าเป็นยามปกติ เขาคงสนุกกับมันแน่ ๆ ยามถูกกระเซ้าเย้าแหย่ด้วยการแซวเรื่องน่าอาย มันทำให้เขารู้สึกวาบหวามกว่าที่เคยนัก แต่ตอนนี้มันไม่เหมือนกัน อิทสึกิไม่ได้สนใจเขาเลย

ทำไมนะ…เด็กคนนั้น…พึ่งจะเจอหน้ากันแท้ ๆ

กับเขาที่คบกันมาตั้งเป็นปี
ทำไมถึงได้ถูกละทิ้งความสำคัญง่ายดายนัก

ดวงตาคู่งามเริ่มรื้นไปด้วยน้ำตา รู้ดีว่ายังไงก็คงดึงดันแย่งกลับมาไม่ได้ จะอย่างไรอีกฝ่ายก็ยังเป็นแค่เด็กสองขวบเท่านั้น

เขาหึงกระทั่งกับเด็กหรือนี่

คานาเมะเช็ดน้ำตาอย่างรวดเร็ว เพียงแค่ถูกละความสำคัญไปไม่กี่นาที เขาก็แทบทนไม่ได้แล้ว แต่นี่ก็หลายชั่วโมงแล้วนะ เขาจะทนได้ยังไง

ทำไมต้องเป็นวันนี้ด้วย
ทั้ง ๆ ที่เป็นวันสำคัญที่ตั้งตารอ

ราชินีหนุ่มหายใจเข้าลึก พยายามไม่คิดถึงมันอีก

หากเวลากลับล่วงเลยไปครึ่งค่อนวัน ก็ยังไม่มีวี่แววการติดต่อกลับ โซนต่าง ๆ ที่คิดจะเล่น จึงไม่ได้เล่นตามแผนที่วางไว้เลย จนกระทั่งใกล้ค่ำ ร่างบอบบางพลิกโบชัวร์ซ้ำแล้วซ้ำอีกพลางถอดถอนหายใจ

ยิ่งคิดยิ่งเริ่มหงุดหงิด อารมณ์แปรปรวนง่ายเป็นนิสัยที่ไม่ดีของเขา แต่มันก็ยากจะแก้ไข ได้แต่นั่งนับหนึ่งถึงร้อยในใจ ไม่ไหวพาลจะเลยไปถึงพัน แต่ก็พบว่ามันไม่ช่วยอะไรเลย

“คานาเมะ” เสียงนุ่มเรียกเขา คนถูกเรียกรีบหันไปหาอย่างยินดี

“ฝากเด็กไว้หน่อยนะ เดี๋ยวฉันจะไปหาอะไรมาให้ทานกัน”

ใบหน้ายินดีหมองลงถนัดตา รับเด็กน้อยมานั่งที่เก้าอี้ด้านข้าง ภายในคับแน่นยังอึดอัดไปหมด จะช่วยตัวเองก็ทำไม่ได้ แต่จะเอาออก ด้วยทิฐิที่มีก็ทำให้ดื้อดึงทนต่อไปอีก

คนเอาใส่ก็ต้องเป็นคนเอาออกให้เขาสิ ถ้าทำเองมันจะมีความหมายอะไร

อาหารหลายอย่างถูกวางบนโต๊ะ อิทสึกิจัดการดูแลเองทั้งหมด นับตั้งแต่คอยป้อน คอยเช็ดเมื่อเลอะเทอะ เหมือนกับเป็นพ่อมากขึ้นทุกที และมันยิ่งตอกย้ำ ว่าเขา…สำคัญน้อยลงทุกทีเช่นกัน

มันเริ่มมากจนเขาทนไม่ไหวแล้วนะ

ร่างบอบบางขยับกระแซะเข้าใกล้อย่างจงใจ

“อิทจัง ชั้น…ไม่ไหวแล้วนะ…ของเล่นนั่นมัน…” เสียงหวานแกมยั่วยวนตัดสินใจเปิดเผยความนัยตรง ๆ แต่ชายหนุ่มกลับส่ายหน้า

“ไม่ใช่ตอนนี้นะคานาเมะ นายก็รู้นี่นา ว่าเรามีเด็กอยู่ด้วย”

“แต่ว่า…” เสียงหวานเศร้าลง แต่คนฟังกลับยังยืนยันเช่นเดิม

“ทำแบบนั้นต่อหน้าเด็กได้ที่ไหนกัน จะไปทำกันสองคนปล่อยเด็กไว้ ก็ไม่ได้อยู่ดี ถ้านายอึดอัดนักล่ะก็ ไปเอามันออกสิ ห้องน้ำอยู่ทางนู้นแน่ะ” เขาพูดต่อง่าย ๆ

และนั่นทำให้ความอดทนที่มีมาขาดผึง

“อะไรก็เด็ก ก็เด็ก ชั้นคงไม่สำคัญสำหรับนายแล้วใช่มั้ย!” เขาขึ้นเสียงอย่างหมดความอดทน

“มีเหตุผลหน่อยสิ คานาเมะ” ชายหนุ่มดุแกมปราม หากคนอารมณ์ขึ้นไม่ยินยอมฟังแล้ว

“ใช่สิ ชั้นมันไม่มีเหตุผล ชั้นมันหื่นเอง นายใส่มันเข้ามาเองแท้ ๆ แต่ไม่คิดจะรับผิดชอบเลยใช่มั้ย!”

“คานาเมะ! นี่มันต่อหน้าเด็กนะ!”

“แล้วยังไงล่ะ จะให้ชั้นอ้อนวอนขอร้องสินะ แต่ยังไง นายก็คงไม่ช่วยอยู่ดี”

“ก็ได้…ถ้าเด็กนั่นดีกว่าชั้นนัก นายก็ดูแลไปแล้วกัน เดทของเรามันไม่สำคัญอยู่แล้วนี่!” มือเรียวขว้างโบชัวร์ที่ถือมานานลงตรงหน้า ก่อนจะวิ่งหนีจากไป ทิ้งให้อิทสึกิยืนมองอย่างงุนงง

พอขยับจะวิ่งตาม ก็เหลือบเห็นเด็กน้อย ที่ยังคงจ้องมองเขา ด้วยดวงตากลมโตอย่างไม่เข้าใจเรื่องราวที่เกิดขึ้น ความที่ยังเด็กเกินกว่าจะปล่อยไว้ลำพัง เขาจะทิ้งไปไม่ได้แน่ ๆ

ชายหนุ่มรีบหยิบโทรศัพท์ขึ้นโทร เพื่อหาใครสักคนมาอยู่เป็นเพื่อนเด็กชั่วคราว

คานาเมะขาดความอบอุ่นและมีปัญหาทางด้านจิตใจ เรื่องนี้เขารู้มานานแล้ว แต่เขามักจะลืมเลือนเสียได้

ทำร้ายจิตใจคนสำคัญไปอีกแล้ว
ต้องรีบไปตามหา

โทรศัพท์หามิซากิจังเพื่อนสาวสมัยยังเด็ก ก็โทรไม่ติด คืนนี้คงไปเดทกับหนุ่มที่ไหนสักคนเป็นแน่ สาวโสดก็แบบนี้ ชายหนุ่มขมวดคิ้วเคร่งเครียด เพียรพยายามโทรซ้ำแล้วซ้ำอีก ทว่าพอเหลือบตามองอีกครั้ง เก้าอี้ก็ว่างเปล่า เด็กคนนั้นก็หายไปด้วย!

ให้ตายเถอะ แต่ละคน
ชายหนุ่มเริ่มสับสนยุ่งยากใจแล้ว

เขาต้องรีบตามหา แล้วต้องรีบหาให้เจอด้วย
เด็กยังไม่เท่าไหร่ แต่คานาเมะนี่สิ ยิ่งกว่าเด็กเสียอีก

ครั้งล่าสุดที่กรีดแขนเพื่อหยุดยั้งความต้องการ เพียงเพื่อตอบคำถามง่าย ๆ ของเขา ว่ารักเขา มากกว่ารักเซ็กส์ นั่นก็ทำให้ใจเขาหายมากพอแล้ว

เขารู้ดีอยู่แล้วไม่ใช่เหรอ ว่าคานาเมะหวาดกลัวการต้องถูกทิ้งไว้ลำพังมากเพียงใด

ตอนนี้ต้องกำลังร้องไห้อยู่แน่ ๆ

หวังว่าคงไม่ทำอะไรบ้า ๆ ลงไปอีกหรอกนะ

มือชายหนุ่มกดโทรศัพท์เป็นระวิง โทรหาทุกคนเท่าที่จะติดต่อได้
และสุดท้าย คนที่รับโทรศัพท์ กลับเป็นซึคิยะ เพื่อนสนิทของคานาเมะเอง

เป็นชายหนุ่มผู้แสนซีเรียสสวมแว่นหนาคนนั้น ที่ไม่น่าจะเป็นเพื่อนกับคนอย่างคานาเมะได้เลย

“ผมจะช่วยหาเด็กเอง คุณต้องรีบหาคานาเมะให้เจอนะครับ” ซึคิยะตอบรับเช่นนี้ยามมาถึง หลังจากร่ายอบรมชุดยาวกับอิทสึกิทางโทรศัพท์ระหว่างเดินทางมา จนทำให้อิทสึกิได้รู้อีกอย่างว่า คานาเมะในตอนเด็กนั้น เคยถูกทิ้งเอาไว้เพราะพ่อติดหนี้โดนพวกมีอิทธิพลตามล่า และสุดท้าย ทั้งคู่ก็โดนเก็บในวันนั้น ทิ้งให้เด็กน้อยที่โดนหลอกให้เล่นซ่อนหา รออยู่เป็นวัน ๆ ที่สวนสาธารณะกว้าง ท่ามกลางอากาศที่หนาวเย็น โดยไม่มีใครสักคนมาเหลียวแล

คานาเมะจึงหวาดกลัวทุกครั้งที่ต้องอยู่ลำพัง
และหวาดกลัวมากกว่าเดิม ถ้ารู้ว่าจะโดนทิ้ง

เขาผิดสินะ ที่ใส่ใจคนรักน้อยกว่าที่ควร

อิทสึกิมองไปรอบ ๆ สวนสนุกกว้างใหญ่นัก แล้วเขาจะไปตามหาได้ที่ไหน?
ต้องหา…และหาให้เจอให้ได้

ก่อนที่คานาเมะจะทำร้ายตัวเองอีก

เพื่อหยุดความหวาดกลัว แต่กลับหาใครสักคนเป็นที่พึ่งไม่ได้ คานาเมะจะชอบทำร้ายตัวเอง
นั่นเป็นสิ่งที่เขากลัว และเขาจะไม่ยอมให้เป็นอย่างนั้น

อิทสึกิวิ่งตามหาโดยรอบบริเวณใกล้ ๆ แอบหวังว่าราชินีขี้น้อยใจของเขา จะแอบซุกอยู่ที่ใดซักที่แถวนี้

เหมือนในครั้งนั้น …มุมห้องที่มืดที่สุด และลึกที่สุด ขดกายซุกตัวในผ้าผืนใหญ่ราวเด็กน้อยที่หวาดกลัวโลกภายนอก…

คานาเมะเป็นแบบนี้แหละ

ทว่าหาเท่าไหร่ก็หาไม่เจอ

ชายหนุ่มวนกลับมายังที่เดิม เขาหลับตาลงรวบรวมสติแล้วทบทวน รู้ดีว่าถ้าวิ่งหาสุ่มสี่สุ่มห้า ย่อมไม่มีทางหาเจอแน่ ๆ

คานาเมะไม่ใช่คนโง่ ถ้าจะซ่อนตัว ย่อมต้องซ่อนให้เขาหาพบ

เพราะลึก ๆ แล้ว คานาเมะต้องอยากให้เขาหาเจอแน่ ๆ

ด้วยรู้ดีว่าสำหรับคานาเมะแล้วนั้น ราชินีหนุ่มอยากให้ใครสักคน ให้ความอบอุ่นเสมอมา และไม่เคยเลย ที่จะทนอยู่คนเดียวตามลำพังได้
ในอดีตจึงเปลี่ยนคนรักมากมายไม่ซ้ำหน้า และจบลงที่โรงแรมหลังการเชิญชวน

…แต่เมื่อมีเขา คานาเมะ ก็ไม่คิดจะเสาะหาใครอีก…

ไม่เลยจริง ๆ

ใช่…ต้องเป็นเขา…เขาเพียงคนเดียวเท่านั้น ที่จะหาพบ

ดวงตาคมลืมขึ้น สะดุดใจกับโบชัวร์ที่พื้น …โบชัวร์แผ่นนั้น ที่คานาเมะขว้างทิ้ง…ด้วยความโมโห

เป็นอันที่เขาเห็นคานาเมะถืออยู่เสมอ นับตั้งแต่วันที่โชว์ให้เขาดูตอนชวนมาสวนสนุก ถือเอาไว้แล้วยิ้มหวานมีความสุข เพราะวางแผนต่าง ๆ สำหรับการเดทในวันนี้เอาไว้ในนั้น

ถึงแม้จะไม่ได้ทำตามแผนเลยก็ตาม…

ในนั้นต้องมีอะไรแน่!
หัวข้อ: Re: Special Triple ตอนที่ 4 Part 3 อัพ 20/1/10 (Toys, จบในตอน)
เริ่มหัวข้อโดย: V_we ที่ 20-01-2010 11:02:23
อ่านสองตอนติดกัน ปรับอารมณ์ตามแทบไม่ทัน 
คานาเมะหายไปไหน :z3:
หัวข้อ: Re: Special Triple ตอนที่ 4 Part 3 อัพ 20/1/10 (Toys, จบในตอน)
เริ่มหัวข้อโดย: a_tapha ที่ 20-01-2010 11:12:39
ราชินีงอนแล้ว


ตามง้อด่วนเลย   :angry2:


หัวข้อ: Re: Special Triple ตอนที่ 4 Part 3 อัพ 20/1/10 (Toys, จบในตอน)
เริ่มหัวข้อโดย: bbyuqin ที่ 20-01-2010 12:28:32
สงสารคานาเมะอ่ะ....บางทีถ้าไม่มีไอ้ของเล่นนั่นอยู่ในตัวอาจจะไม่หงุดหงิดขนาดมากนี้ก็ได้ แต่นี่มันเหมือนถูกปลุกขึ้นมาแต่ไม่สามารถทำได้...เอ้อ...อ่ะนะ..อิทจังบางครั้งก็ยังตามไม่ทันกับอารมณ์ของคานาเมะเลย....แค่ที่อดทนมาทั้งวันนี้ก็.....ชิส์  ไปตามหาคานาเมะเลย..
หัวข้อ: Re: Special Triple ตอนที่ 4 Part 3 อัพ 20/1/10 (Toys, จบในตอน)
เริ่มหัวข้อโดย: gypsy ที่ 20-01-2010 13:35:09
กว่าจะคิดได้นะอิทสึกิ

รีบๆหากันให้เจอแล้วไปเดทกันต่อดีกว่าเนอะ

หัวข้อ: Re: Special Triple ตอนที่ 4 Part 3 อัพ 20/1/10 (Toys, จบในตอน)
เริ่มหัวข้อโดย: Dee^daY ที่ 20-01-2010 19:22:39
บางครั้งอารมณ์ก็อยู่เหนือเหตุผล
แต่เหตุผลต้องมาพร้อมความเข้าใจ..
หัวข้อ: Re: Special Triple ตอนที่ 4 Part 3 อัพ 20/1/10 (Toys, จบในตอน)
เริ่มหัวข้อโดย: namtaan ที่ 21-01-2010 01:33:08
สงสารคานาเมะนะ
อิทสึกิก็รู้ทั้งรู้ ยังลืมได้อีก
เกิดเรื่องอีกจนได้

บวก 1 แต้มให้คนแต่งนะคะ รออ่านต่อค่ะ

หัวข้อ: Re: Special Triple ตอนที่ 4 Part 3 อัพ 20/1/10 (Toys, จบในตอน)
เริ่มหัวข้อโดย: Cha Ris Ma ที่ 21-01-2010 01:48:25
 :t3:
อิทจังง้อด่วนนนน
หัวข้อ: Re: Special Triple ตอนที่ 4 Part 3 อัพ 20/1/10 (Toys, จบในตอน)
เริ่มหัวข้อโดย: Dee^daY ที่ 22-01-2010 09:42:45
แค่ 2 วันอยู่หน้า 2 แล้ว
หัวข้อ: Special Triple ตอนที่ 4 Part 4 อัพ 22/1/10 (Toys, จบในตอน)
เริ่มหัวข้อโดย: ppm ที่ 22-01-2010 17:44:35
ชายหนุ่มรีบหยิบมันขึ้นมาเปิดดูทันที

ภายในโบชัวร์เป็นแผนผังแสดงทุกโซนของสวนสนุก ตัวอักษรละเอียดเล็กเขียนแทรกไว้แทบทุกที่ ว่าแต่ละจุดนั้นจะสามารถเล่นสนุกได้อย่างไร กับอุปกรณ์ทั้งหลายที่หอบมาเต็มกระเป๋า

แล้วมันจะน่าน้อยใจไหม ที่เขาไม่ได้สนใจเหลียวแลเลย

ชายหนุ่มเริ่มเข้าใจคานาเมะมากขึ้น

เขาค่อย ๆ ไล่สายตาตามแผนผังนั้น คิดตามไปเรื่อย ๆ ว่าถ้าเป็นคานาเมะ จะไปที่ใด

จากแผนผังมีการลากเส้นราวเกมเขาวงกต ตามทางเดินทอดยาวไปยังเส้นชัย

และสุดท้าย…เป้าหมายที่สำคัญที่สุด ยังคงเป็นโซนนั้น
โซนพิเศษสำหรับคู่รัก!

ต้องใช่ที่นี่แน่!

อิทสึกิรีบศึกษาแผนผังรวดเร็ว ก่อนจะวิ่งไปยังสถานที่นั้นทันที


………………………………………………


บริเวณโซนพิเศษสำหรับคู่รัก ไฮไลท์ของคืนคริสต์มาสอีฟปีนี้ ประกอบด้วยอาคารโดมสูงทรงกลมหลังคาเป็นกระจกใส และต้นคริสต์มาสประดับไฟต้นใหญ่ด้านข้าง ซึ่งตอนนี้จะยังไม่เปิดไฟจนกว่าจะถึงเที่ยงคืน

ทางเข้าด้านหน้าจะเริ่มเปิดตอนหกโมงเย็น ซึ่งในตอนนี้ถึงเวลาเปิดเนิ่นนานแล้ว คู่รักหลายคู่ผ่านประตูเข้าไป ด้วยการใช้สร้อยสุดพิเศษประกบคู่...ให้หัวใจที่แยกออกเป็นสองซีก รวมเข้าเป็นหัวใจเพียงดวงเดียว แล้วโชว์ให้พนักงานเห็น เมื่อไฟสีแดงติด จะสามารถผ่านเข้าไปได้

หลายคู่เดินจูงมือ โอบกอดแอบอิงกันเข้าไป อากาศเริ่มเย็นลงเช่นในยามนี้ ไออุ่นจากกันและกันย่อมดีที่สุด คานาเมะรู้ได้เป็นอย่างดี

ยิ่งเห็นสีหน้าแต่ละคนแล้ว ยิ่งบอกได้ชัด ว่ามีความสุขนัก

ดูมีความสุขจนน่าอิจฉาจริง ๆ

ในมุมหนึ่งของซอกลับตาคน ที่ค่อนข้างมืด ด้านข้างโดม ราชินีหนุ่มขดตัวซุกอยู่เดียวดายทั้งน้ำตา เขาต้องอยู่ลำพังอีกแล้ว ในบรรยากาศสุดสวีทที่ผู้คนรอบข้างล้วนแล้วแต่มีความสุข ...ยกเว้นตัวเขาเอง ท่ามกลางอากาศที่หนาวจับใจ

ทั้ง ๆ ที่คิดว่าเจอคนที่ใช่ มีคนจะให้ความอบอุ่นแล้วแท้ ๆ

ดวงตาคู่งามเหม่อมองคู่รักคู่แล้วคู่เล่าเดินผ่านไป อากาศเย็นลงทุกที ร่างบางขยับห่อตัวมากกว่าเดิม พลางก้มหน้าซบลงบนเข่าที่กอดอยู่ ซึ่งเริ่มเปียกชื้นด้วยน้ำตา

มือเล็ก ๆ ของใครคนหนึ่ง แตะไหล่สั่นสะท้านนั้น ทำให้คนถูกสัมผัสเผลอเงยหน้าขึ้นอย่างยินดี

หากภาพที่เห็นเบื้องหน้า กลับเป็นเด็กน้อยเสียนี่ หน้าสวยเศร้าลงถนัดตาเมื่อเห็นว่าไม่ใช่คนที่เขาอยากให้เป็น

เด็กคนนี้อีกแล้ว...เด็กที่หลงกับผู้ปกครอง และเขากับอิทสึกิต้องคอยดูแลอยู่จนครึ่งค่อนวัน
ดูแลจนไม่เป็นอันได้สนุกกันเองตามแผนการเลย

ตามมาได้ยังไงกันนะ?

ร่างเล็กเอียงหน้ามองใบหน้าสวยแกมเศร้านั้นอย่างแปลกใจ เด็กน้อยยังพูดไม่ได้เลยนอกจากคำว่า ‘ปาป๊า’ ท่าทางคงถูกพ่อเลี้ยงมาเพียงคนเดียว ดวงตาใสแจ๋วเอนเอียงตามคอป้อม จ้องมองจริงจังอย่างคล้ายอยากจะถาม

มือเรียวลูบผมนุ่มบอบบางนั้นเบา ๆ อย่างไม่รู้จะทำอะไรที่ดีไปกว่านี้ นึกโกรธอยู่หรอกที่ถูกแย่งความสำคัญไป แต่ก็รู้ดีว่าไปลงกับเด็กมันก็เท่านั้น แม้ว่ากับเด็กแล้ว เขาไม่เคยจะถูกกันเลยก็ตาม

เด็กเป็นสิ่งมีชีวิตที่เข้าใจยากและต้องดูแล ชาตินี้ทั้งชาติคนอย่างเขาก็คงไม่มีปัญญาดูแลได้หรอก เพราะเขาไม่เหมือนอิทสึกิ

แต่เด็กคนนี้ ตามเขามาทำไมกัน?

คานาเมะอุ้มเด็กชายขึ้นมาบนตัก ซึ่งอีกฝ่ายก็ยอมตามอย่างว่าง่าย แขนเรียวจึงโอบกอดไว้ ร่างเล็ก ๆ ที่ค่อนข้างเย็นบ่งบอกได้ว่า คงแอบยืนดูเขาอยู่สักพักแล้ว จึงได้ตัดสินใจเข้ามาหา

มาเพื่อปลอบใจเขางั้นหรือ?

“หนาวรึเปล่า?” คานาเมะพึมพำกับเด็กน้อย แต่คล้ายพูดกับตัวเองมากกว่า

“พ่อของเธอไปไหนกันนะ ทำไมถึงได้ปล่อยไว้แบบนี้” หวนคิดถึงความฝันหลายคืนก่อนนั้นเสียได้ …อดีตของเขาที่อยากจะลืม…

“คงไม่ได้ถูกทิ้งหรอกนะ” มือของเขาสั่นน้อย ๆ เมื่อคิดถึงเช่นนั้น

การเล่นซ่อนหาที่ไม่มีคนหา ได้แต่เฝ้ารออยู่อย่างนั้น
ทั้งหิวและหนาว แต่ไม่มีใครเลย

ยามออกมาอีกครั้ง ก็เหลือแต่ความว่างเปล่า

พ่อกับแม่…ทิ้งเขาไปเสียแล้ว

ดวงตาคู่งามเริ่มมีน้ำตาคลอ

อิทจังบ้า….บ้าที่สุดเลย
ทำให้ต้องคิดถึงเรื่องบ้า ๆ อีกแล้ว

ไม่เคยมีใครสนใจตามหาเขา
ไม่เคยมี…

อย่างดีก็แค่ยืนรอเท่านั้น รอให้เขาออกมาเอง ถ้าเขาไม่ออกมา ทุกคนก็แค่จากไป มันเป็นเรื่องธรรมดาไปแล้ว

‘เดี๋ยวก็ออกมาเองนั่นแหละ เสียเวลา’ ทุกคนมักพูดเช่นนี้

ทำไมล่ะ แค่ตามหาให้เจอ มันก็เท่านั้นเองไม่ใช่หรือ

เขารอคำ ๆ นั้นมานานแล้ว คำที่คน ๆ หนึ่งจะพูดกับเขา ยามค้นหาเขาเจอ

คำ ๆ นั้น…

ร่างบอบบางถอนหายใจยาว พูดกับเด็กน้อยในอ้อมกอดด้วยรอยยิ้มทั้งน้ำตา คล้ายปลอบใจตัวเอง แม้ภายในจะเจ็บแปลบ ความเหงามันทรมานยากจะทนทานทุกครั้ง แล้วเขาก็ต้องทนกับมันเพียงลำพังตลอดมา

จนกระทั่งได้เจออิทสึกิ

“เฮ้อ….อย่างน้อยเธอก็ตามฉันเจอล่ะนะ ถึงเธอจะพูดได้แค่คำว่า ‘ปาป๊า’ ก็เถอะ” น้ำเสียงเริ่มสั่นครือ “อิทจังคงไม่ตามหาหรอก เขาคงรอ…ให้ชั้นกลับไปหามากกว่า กลับไปง้อ ไปขอคืนดี ก็ทุกอย่างเป็นความผิดของชั้นนี่นะ”

ใช่…เขาผิด แต่ว่า…

“แต่ถ้าเขาไม่มา…ชั้นจะไม่กลับไปแล้ว” เสียงนั้นเริ่มเบาหวิว ถึงจะใจหาย แต่เขาก็รู้สึกได้ถึงความหวาดกลัวของตัวเอง

กลัว…ที่จะถูกทิ้ง

และก่อนจะโดนแบบนั้น เขาจะต้อง
ใช่สิ…ก็เหมือนกับทุกครั้ง คือทิ้งไปก่อน ที่จะโดนทิ้ง

แม้จะไม่อยากเลย…

“อิทจังบ้า ทำไมไม่มาตามหานะ”

รอยยิ้มเริ่มยิ้มไม่ออกแล้ว ใบหน้าใสเย็นแทบชาแข็ง ไหล่บางที่สั่นสะท้าน เสียงร่ำไห้แผ่วเบาสะอึกสะอื้น มือน้อย ๆ จับแก้มเย็นคล้ายอยากปลอบประโลม อ้อมกอดจึงกระชับกว่าเก่า อย่างน้อยเด็กคนนี้ก็อบอุ่น

แต่มันไม่เพียงพอ…
ไออุ่นที่เขาต้องการ…มันมากกว่านี้

หาฉันสิ…หาให้เจอ
เสียงในใจเรียกร้องแบบนั้น เสียงจากก้นบึ้งของหัวใจ

ความเย็นจากอากาศเริ่มแทรกซึมเข้ามา ตอกย้ำถึงความเหงาและเปล่าเปลี่ยว ยิ่งหนาว ยิ่งทรมาน ปีก่อนในวันที่เจอกับอิทสึกิเป็นครั้งแรก มันก็เป็นแบบนี้ ถึงจะระบายด้วยการโวยวาย อาละวาด มันก็เท่านั้น

ปีนี้…เขาคงจะไม่ทำแบบนั้นอีกแล้ว เพราะรู้ดี มันเปล่าประโยชน์…

เขาคงจะเรียกร้องความสนใจมากเกินไป
ใครจะทนคนขาดความอบอุ่นอย่างรุนแรงแบบเขาได้ แถมยังเอาแต่ใจตัวเองขนาดนี้

ตั้งแต่คบมา…มันไม่เคยมี
แม้กระทั่งอิทจัง ก็เหมือนกันงั้นหรือ

น้ำตาไหลรินอาบแก้ม หยาดหยดลงสู่พื้น น้ำตาอุ่น ๆ ที่ไม่นานก็เย็นจนแข็งไป
อากาศหนาวจนหายใจออกเป็นควัน มันแสบไปหมด ใช่สิ เพราะมันแสบ เขาถึงได้ร้องไห้

เขาต้องไม่อ่อนแออีก ความอ่อนแอไม่เคยช่วยอะไรได้เลย

ปุยหิมะสีขาวเริ่มโปรยปรายจากท้องฟ้า… หิมะแรกของปี ในวันก่อนคริสต์มาส …ไวท์คริสต์มาสที่แสนโรแมนติก สร้อยคอรูปหัวใจซีกเดียวคล้ายตอกย้ำ หากมีไม่ครบคู่ จะไม่สามารถเข้าไปได้

…โซนพิเศษของคู่รัก เป้าหมายสุดสวีทในค่ำคืนนี้…

หัวใจซีกเดียวที่เหลืออยู่ เหมือนใจของเขาที่ถูกกรีดทำลายในยามนี้

ถึงเข้าได้ก็เท่านั้น ถ้าไม่มีอิทสึกิ เขาจะมีความสุขได้อย่างไรกัน

ทำได้แต่เพียงขดตัวหนาวสั่นอยู่ภายนอก ไม่มีใครช่วยให้ความอบอุ่นเหมือนที่วาดหวังเอาไว้เลย

“หนาวจัง...”

ดวงตาคู่งามพริ้มลง อยากหลับใหลไปชั่วนิรันดร์ไม่ต้องลืมตาขึ้นมาอีก
ไม่ต้องการที่จะลืมตาขึ้น เพียงเพื่อมองเห็นแต่ความว่างเปล่าอีกต่อไป

หาฉันสิ…หาให้เจอ ได้โปรดเถอะ
หาให้เจอ…

“ฉันเจอนายแล้ว!” เสียงดังแกมตื่นเต้นตะโกนลั่น จนร่างที่ขดตัวอยู่แทบสะดุ้ง ใบหน้าเปื้อนคราบน้ำตาเงยขึ้นมองด้วยดวงตาเบิกกว้าง หัวใจที่เย็นเยียบเต้นแรงอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน คำพูดประโยคนั้น…คำพูดที่รอคอยมาแสนนาน

“อิทจัง!”

ร่างสูงโผเข้ากอดก่อนที่เขาจะได้ทำอะไรเสียอีก คานาเมะมองชะงักค้างอย่างงุนงง

“นายปลอดภัยใช่มั้ย…? นายไม่เป็นอะไรนะ? ฉันขอโทษ…อย่าหนีฉันไปอีกเลย ฉันผิดเองที่ละความสำคัญจากนายไป” อิทสึกิพูดเร็วปรื๋อ อ้อมกอดที่อบอุ่นของเขาสั่นน้อย ๆ แววตาร้อนรนสำรวจทั่วร่างคนรัก จวบจนแน่ใจว่าทุกอย่างยังปกติดี เขาจึงถอนใจยาวอย่างโล่งอก มือแข็งแรงกอดอีกฝ่ายไว้แน่นไม่ยอมปล่อยอย่างหวงแหน

ดวงตาคู่สวยเอ่อคลอด้วยน้ำตาอีกครั้ง พร้อมกับส่ายหน้า “ชั้นไม่เป็นไรหรอก แค่นายหาชั้นจนเจอ ก็พอแล้วล่ะ ยังไง…ครั้งนี้ ชั้นก็ผิดเหมือนกัน”

ร่างเล็ก ๆ ดิ้นขลุกขลักอยู่ระหว่างคนสองคน ทำให้ทั้งสองต้องผละออกจากกัน แต่คราวนี้ดวงตาที่สบกันกลับสร้างรอยยิ้ม

อิทสึกิพึ่งจะเห็นเด็กน้อย ว่านั่งอยู่บนตักของคานาเมะ แว้บแรกที่เขาเข้ามา ดวงตาเขามองเพียงคน ๆ เดียวเท่านั้น จนไม่เห็นกระทั่งว่ามีเด็กอยู่ด้วย

แต่ชายหนุ่มไม่สนใจ ร่างสูงที่คุกเข่าอยู่โน้มใบหน้าลงใกล้ริมฝีปากนุ่มของอีกฝ่าย ก่อนจะจูบอย่างโหยหา เป็นคานาเมะเองที่ดันตัวชายหนุ่มออกอย่างเขิน ๆ

“ต่อหน้าเด็กนะอิทจัง”

“ฉันไม่สนแล้ว นายคิดเหรอว่าเป็นแค่นายคนเดียวที่ต้องการ…ฉันก็ต้องการนายเหมือนกัน”

ร่างบอบบางเอนตัวเข้าหา จูบแผ่วเบาที่ข้างแก้มพลางกระซิบ “ชั้นรู้แล้วล่ะ แต่ว่า…นายก็ไม่ควรทำต่อหน้าเด็กอยู่ดีไม่ใช่เหรอ”

“นายดูเป็นผู้ใหญ่ขึ้นนะเนี่ย” ชายหนุ่มแซวพลางอมยิ้ม ริมฝีปากที่เริ่มเข้าหากันใกล้ขึ้นทุกที โดยมีดวงตากลมโตมองตาแป๋วดูอยู่ แต่ไม่มีใครยอมหยุด

ทว่าทั้งสองก็ต้องสะดุ้งอีกครั้ง เมื่อเสียงโทรศัพท์ดังขึ้น

อิทสึกิสบตาราชินีหนุ่มเชิงขออนุญาต คานาเมะลอบยิ้มพลางพยักหน้า เขาจึงผละออกมารับโทรศัพท์

เสียงตามสายร้อนรนและดูเป็นห่วงมากมาย คนที่โทรมาคือพ่อของเด็กนั่นเอง

และหลังจากนั้น ทั้งคู่ก็ได้พาเด็กน้อย ไปหาพ่อที่แท้จริงเสียที

ภาพเด็กน้อยที่โผเข้าหาพ่อ ทำให้คานาเมะน้ำตาซึม เขารู้สึกยินดีไปด้วย ที่อย่างน้อย เด็กคนนี้ก็ยังมีคนรอรับกลับไป ซึคิยะที่ยืนอยู่ด้านข้างยิ้มให้เชิงทักทาย เขาเองเป็นคนตามหาพ่อของเด็กจนเจอ

ก่อนเด็กน้อยจะจากไปพร้อมกับพ่อของเขา ร่างเล็กกลับวิ่งมาหาคนทั้งคู่อีกครั้ง ทั้งสองกอดรับแทบจะพร้อมกัน กระทั่งคานาเมะเอง ก็เริ่มรู้สึกรักเด็กคนนี้ขึ้นมาแล้ว แม้จะไม่สามารถสื่อสารกันด้วยคำพูด แต่ท่าทางที่สื่อออกมา ก็ทำให้เขาซาบซึ้งใจไม่น้อย เขารู้ดีว่าเด็กน้อยเป็นห่วงเขา ถึงได้ตามมาอยู่เป็นเพื่อน

เป็นเด็กที่น่ารักจริง ๆ

รอยยิ้มสดใสเยาว์วัยดูบริสุทธิ์นัก

“ปาป๊า…มา…มาม้า” ริมฝีปากนุ่มหอมแก้มอิทสึกิ กับคานาเมะ คนละที เสียงเรียกนั้นทำเอาทั้งคู่ปลื้มจนยิ้มไม่หุบ ในที่สุด..ก็พูดอีกคำได้แล้ว ในสายตาอ่อนเยาว์นั้น คงเห็นคานาเมะเป็นแม่แน่ ๆ

ราชินีหนุ่มนิ่งอึ้งไปอย่างพูดไม่ออก ทั้ง ๆ ที่เขาเองแท้ ๆ ที่อิจฉากระทั่งเด็ก ทั้งโวยวายอาละวาดสารพัด เด็กคนนี้กลับเห็นเขาเป็นแม่… รอยยิ้มอ่อนโยนตอบกลับพร้อมมือที่ลูบผมเบา ๆ ทำให้ร่างเล็กหัวเราะพลางโผเข้ากอดทั้งสองคนแนบแน่นอีกครั้ง ก่อนจะผละออกมา โบกมือบ๊ายบายจนลับตาไปพร้อมผู้เป็นพ่อ คานาเมะจึงได้เอ่ยขึ้นลอย ๆ ว่า

“เราน่าจะหาเด็กสักคนมาเลี้ยงบ้างนะอิทจัง”

อิทสึกิอมยิ้ม หันมาหา พลางถาม “แน่ใจหรือ ว่านายจะอดใจไม่ทำได้ตอนเลี้ยงเด็กน่ะ”

รอยยิ้มกลับมาเป็นราชินีมั่นคนเดิมแล้ว เมื่อตอบไปว่า “ถ้าเป็นลูกของพวกเรา ก็ต้องหื่นเหมือนพวกเราสิ กะอีแค่ถ้ำมองพวกเราสนุกกัน มันเรื่องธรรมดาอยู่แล้วนิ”

“คานาเมะ!” ชายหนุ่มอดดุไม่ได้ หากอีกฝ่ายกลับหัวเราะขบขัน รู้ได้ว่าพูดเล่น

อิทสึกิกอดร่างบอบบางนั้นไว้แนบอกอย่างอ่อนโยน “ไว้เมื่อพวกเราพร้อม ค่อยหาเด็กน่ารักแบบนั้นซักคนมาเลี้ยงก็ได้ แต่ว่านะ..ตอนนี้ ฉันอยากกอดนาย แบบไม่มีเด็กมาคอยจ้องมากกว่า ทำเด็กเสียคนมันบาปนา”

“ก็กอดสิ นายอย่าลืมนะอิทจัง ว่านายใส่อะไรไว้ในตัวชั้นน่ะ ชั้นตอนนี้น่ะ กดนายได้สามวันสามคืนแน่ ๆ”

“นายอยากกดก็กดสิ แต่ก่อนอื่น เราเข้าไปในโซนคู่รักกันก่อนดีมั้ย”

“นายยังไม่ขอบคุณซึคิจังเลยนะ ดูซิ กวนเขากระทั่งวันสำคัญ” คานาเมะแย้ง

“อา..จริงสิ” ชายหนุ่มจึงเดินเข้าไปหา เขานึกถูกชะตากับพ่อหนุ่มใส่แว่นคนนี้มานานแล้ว เพราะเจอกันทีไรดูเหมือนเขาจะสร้างปัญหาให้ซึคิยะแทบทุกครั้ง ชายร่างเล็กยิ้มให้ ดวงตาใต้แว่นดูน่ารักไม่น้อย แม้แว่นหนาเตอะจะบดบังมันไปเยอะ แต่สำหรับอิทสึกิ เขาไม่มองใครนอกจากคานาเมะอยู่แล้ว จึงไม่ได้สนใจมากนัก นอกจากกล่าวคำขอบคุณ พร้อมน้อมรับคำเตือนอีกชุดใหญ่ ช่างสมกับเป็นเพื่อนแสนดีของคานาเมะจริง ๆ

ราวล่วงรู้ว่าคู่หูสุดสวีทยังหวานกันไม่พอ ชายหนุ่มร่างเล็กจึงขอตัวกลับก่อน เขายังมีงานต้องทำ และไม่คิดจะเดทในวันคริสต์มาสเช่นนี้เท่าใดนัก จึงล่ำลาแล้วจากมา

หัวใจสองซีกที่แยกจาก ถูกประกบเข้าหากันอีกครั้ง ราวหัวใจของคนทั้งสองในยามนี้

ที่ในที่สุด...ก็หากันจนเจอ

ดวงไฟสีแดงสดสว่างวาบ เมื่อผ่านเข้าไปในโซนคู่รัก คนทั้งคู่เอนซบพิงกันอย่างอบอุ่น ก้าวเดินโดยไม่ได้ใส่ใจต่อสายตาผู้ใด หวานจนคนคุมทางเข้าแอบอิจฉาเลยทีเดียว

โดมกว้างปรับให้ค่อนข้างมืด ด้านล่างส่วนทางเดินมีวัตถุเรืองแสงขนาดเล็กติดเป็นระยะราวกับในโรงหนัง ทำให้ไม่เดินสะดุด พื้นที่กว้างภายในทำด้วยวัสดุนุ่มยืดหยุ่นสามารถนั่งนอนได้ตามสะดวก ผนังด้านข้างมีไฟสลัวนวลตาดูอบอุ่นเป็นช่วง ๆ กับภายในที่เปิดฮีตเตอร์ ช่วยให้อากาศภายใน ไม่ร้อนและหนาวจนเกินไป

เพดานสูงที่ทำด้วยกระจกใส ทำให้เห็นดวงดาวมากมายบนท้องฟ้า และไฮไลท์สำคัญ ต้นคริสต์มาสขนาดยักษ์ด้านข้าง ที่จะจุดไฟตอนเที่ยงคืน สำหรับให้คู่รักอธิษฐานให้ความรักยืนยาวมั่นคง

บรรยากาศช่างเป็นใจนัก ซุ้มด้านข้างมีผ้าห่มผืนใหญ่ลายการ์ตูนน่ารักของทางสวนสนุกวางจำหน่าย คล้ายบ่งบอกเป็นนัย ว่าถ้าจะทำอะไรใต้ผ้าผืนนั้น จะไม่มีใครสนใจ

ก็คนที่เข้ามามีแต่คู่รัก ใครจะมองคนอื่นนอกจากคนรักของตัวเอง

คนทั้งสองซุกตัวใต้ผ้าห่มผืนเดียว พื้นนุ่มนิ่มราวเตียงชั้นดีขนาดนี้ มีหรือจะยอมนอนกันเฉย ๆ แต่นั่นต้องรอไว้ก่อน เพราะค่ำคืนที่วิ่งวุ่น ทำให้เวลาหวานยามเที่ยงคืน ซึ่งเริ่มใกล้เข้ามาทุกทีมาถึงจนได้

ร่างบอบบางเอนกายแอบอิงหาไออุ่น เสียงนุ่มกระซิบสุขสันต์วันคริสต์มาส วันเดทครั้งแรก แล้วก็ยังเป็นวัน…พบกันเป็นครั้งแรก เมื่อปีก่อน ช่างเป็นวันแห่งความทรงจำเสียจริง

และในวันนี้ ก็เป็นอีกวัน ที่จะเป็นวันแห่งความทรงจำเช่นกัน

“ชั้นมีของขวัญจะให้นายด้วยนะ” คานาเมะพึมพำเสียงเบา ด้วยไม่อยากรบกวนคู่รักคู่อื่น ๆ

“ฉันก็มีเหมือนกัน เรามาแลกกันเปิดดีมั้ย” อิทสึกิต่อยิ้ม ๆ

“เอางั้นก็ได้ แต่ของขวัญของชั้น นายต้องใช้เลยนะ”

“ถ้างั้นของฉัน นายก็ต้องใช้เหมือนกัน” ชายหนุ่มต่อรอง

ทั้งคู่มองหน้ากันแล้วอมยิ้ม “เราใช้ด้วยกันเลยก็แล้วกัน ท่าทางพื้นนี่คงแข็งแรงพอ นายระวังเสียงหน่อยคงพอไหว” อิทสึกิสรุปง่าย ๆ

“แหม ชั้นรู้ดีหรอกน่า เอานิ้วนายมาคาบไว้แทนก็ได้ เผลอ ๆ จะงับให้ซะเลย”

“ถ้าแค่นิ้วอยากงับก็งับไป แต่เจ้าหนูของฉันห้ามเด็ดขาดเชียวนะ” ชายหนุ่มรีบปราม

คนฟังแย้มยิ้มเจ้าเล่ห์ ตอบกลับว่า “ไม่งับหรอกน่า ถ้ามันหมดสภาพก่อนวันที่สาม ชั้นก็อารมณ์ค้างพอดีสิ”

“นี่นายจะทำสามวันสามคืนจริง ๆ เหรอเนี่ย” คนถามเริ่มเหงื่อตกอีกครั้ง

“นายคิดว่าชั้นพูดเล่นหรือไง คืนนี้ที่นี่ ส่วนอีกสองคืน ที่บ้าน ลงบัญชีไว้ด้วยล่ะ” ราชินีหนุ่มกำชับ ทาสอย่างอิทสึกิจึงทำได้แค่รับคำ

“ตามแต่บัญชาราชินีขอรับ แต่อย่าลืมใช้ของขวัญด้วยล่ะ”

อีกไม่กี่นาทีจะเที่ยงคืน นาฬิกาเรือนโตประดับไฟในโดมกว้างสว่างวูบ และเริ่มนับถอยหลัง ค่ำคืนคริสต์มาสสุดสวีทกำลังมาเยือน ดวงไฟมากมายหลากหลายสีสันบนต้นคริสต์มาสต้นสูงใหญ่ถูกจุดขึ้นทีละน้อย ระยิบระยับงามตา เมื่อมองขึ้นจากหลังคาโดมใส รับกับดวงดาวนับพันบนท้องฟ้า ทั้งคู่หลับตาพร้อมกันแล้วอธิษฐานร่วมกัน

ครู่ใหญ่หลังอธิษฐานจบ ทั้งคู่ก็หันมาสบตากันอีกครั้ง ไม่จำเป็นต้องเอ่ยคำใด ๆ เพราะทุกอย่างบ่งบอกผ่านดวงตาหมดสิ้นแล้ว
ไม่จำเป็นต้องถาม ว่าขออะไร ด้วยรู้ความปรารถนาในใจของกันและกันเป็นอย่างดี

...เราจะอยู่ด้วยกันตลอดไป...
นั่นคือคำอธิษฐานของทั้งคู่

ความรักที่เริ่มจากความเข้าใจ ย่อมอยู่ยืนนาน ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น

...ในผู้คนนับร้อยนับพัน...
ในที่สุด เราสองก็หากันจนเจอ

…มีแต่เธอเท่านั้น ที่ใช่
เป็นคนเดียวที่รักและเข้าใจ…

เป็นคนที่เกิดมา

…เพื่อกันและกัน…


http://www.youtube.com/watch?v=WrQx_Rk3rRE

สิ่งที่ฉันหวัง สิ่งที่ฉันคอย
อาจดูเหมือนเลื่อนลอย เกือบจะฝันไป
มองหาคน ๆ หนึ่ง ที่ไม่รู้เป็นใคร
และไม่รู้เมื่อไหร่ จะพบคนผู้นั้น

ส่วนชีวิตฉัน บอกเลยว่ามี
เจอะคนที่แสนดี อยู่ทุก ๆ วัน
เพียงแค่ไม่มีใคร ที่จะฝันตรงกัน
แต่ว่าฉันมั่นใจ จะพบในไม่ช้า

อาจบางทีในเมืองกว้างใหญ่
หมอกและควันช่วยกันพรางตา
มีขอบรั้วขอบกำแพงสร้างมา
ตึกระฟ้าคอยบังเราอยู่

แต่เราก็หากันจนเจอ
มันนานแค่ไหนที่คอยเธอมา
รู้สึกไหมว่าชีวิตคุ้มค่า
เมื่อมีใครสักคนข้างกาย
เกิดมาเพื่อหาใครคนหนึ่ง
เป็นคนที่ฟ้าสร้างมาตรงใจ
เราต่างรู้โลกมันแสนกว้างใหญ่
แต่มันคงไม่ยากเกินไป
ที่ฉันจะพบเธอ

อาจมีสักครั้งที่เราสองคน
ผ่านทางที่วกวน อยู่ใกล้ ๆ กัน
ใบไม้เพียงใบหนึ่ง หล่นตอนที่เดินผ่าน
ฉันคงจะมองมัน เมื่อเธอเดินผ่านมา

อาจบางทีในเมืองกว้างใหญ่
หมอกและควันช่วยกันพรางตา
มีขอบรั้วขอบกำแพงสร้างมา
ตึกระฟ้าคอยบังเราอยู่

แต่เราก็หากันจนเจอ
มันนานแค่ไหนที่คอยเธอมา
รู้สึกไหมว่าชีวิตคุ้มค่า
เมื่อมีใครสักคนข้างกาย
เกิดมาเพื่อหาใครคนหนึ่ง
เป็นคนที่ฟ้าสร้างมาตรงใจ
เราต่างรู้โลกมันแสนกว้างใหญ่
แต่มันคงไม่ยากเกินไป
ที่ฉันจะพบเธอ


Credit: หากันจนเจอ - กบ ทรงสิทธิ์ & กบ เสาวนิตย์
เนื้อเพลง: หากันจนเจอ; อัลบั้ม: Mars & Venus


..........................................

TBC (มีสวีทแบบเต็ม ๆ ก่อนจบตอน คราวหน้าค่ะ  :o8: )
หัวข้อ: Re: Special Triple ตอนที่ 4 Part 4 อัพ 22/1/10 (Toys, จบในตอน)
เริ่มหัวข้อโดย: bbyuqin ที่ 22-01-2010 18:16:01
^
^
^
^
มาจิ้มๆๆๆ ไรท์เตอร์
หวานมากมาย...อิจฉาาาาาาาาาาาาาาาาตาร้อนน ฮ่าฮ่า :-[
..และก็เป็นอีกครั้งที่อิทจังตามหาคานาเมะ จนเจอ...คู่นี้มันยังไงเนี่ย..ชอบเล่นซ่อนหาให้คนอ่านตกใจเล่นจริงๆเชียว..

แต่รออ่าน ตอนสวีทๆๆตอนหน้านะ....เอ...ตอนสวีที่บ้านคือหนึ่งคืนที่สวนสนุกกับอีกสองคืนที่บ้านรึปล่าว :z1: :z1:

แล้วยังไม่เอาออกอีกเหรอเนี่ย...หุหุ...ความอดทนเป็นเลิศ o13
หัวข้อ: Re: Special Triple ตอนที่ 4 Part 4 อัพ 22/1/10 (Toys, จบในตอน)
เริ่มหัวข้อโดย: V_we ที่ 22-01-2010 20:17:35
โรนแมนติกจัง :impress2:
ราชินียังคงน่ารักและแอบหื่นเหมือนเดิม
หัวข้อ: Re: Special Triple ตอนที่ 4 Part 4 อัพ 22/1/10 (Toys, จบในตอน)
เริ่มหัวข้อโดย: Little Devil ที่ 22-01-2010 20:57:15
 :impress2:  :กอด1:
หัวข้อ: Re: Special Triple ตอนที่ 4 Part 4 อัพ 22/1/10 (Toys, จบในตอน)
เริ่มหัวข้อโดย: namtaan ที่ 23-01-2010 02:43:52
รอความหวานครั้งหน้าค่ะ
แล้วต่อไปอิทสึกิจะไม่เผลอทำร้ายจิตใจคานาเมะอีกแล้วใช่มั้ย

บวก 1 แต้ม ขอบคุณค่ะ

หัวข้อ: Re: Special Triple ตอนที่ 4 Part 4 อัพ 22/1/10 (Toys, จบในตอน)
เริ่มหัวข้อโดย: EunSung87 ที่ 25-01-2010 07:47:34
พึ่งได้มาตามอ่านค่ะ

อยากบอกว่าแต่ละตอนทำเอา :haun4: :jul1:

ราชินีเนี๊ยน่าสงสารจัง :เฮ้อ:

เอาใจช่วยอิทสึกิจังนะจ๊ะ :L2: :กอด1:
หัวข้อ: Re: Special Triple ตอนที่ 4 Part 4 อัพ 22/1/10 (Toys, จบในตอน)
เริ่มหัวข้อโดย: a_tapha ที่ 25-01-2010 09:19:51
รอตอนหน้า  :z1:

หัวข้อ: Special Triple จบตอนที่ 4 อัพ 25/1/10 (Toys, จบในตอน)
เริ่มหัวข้อโดย: ppm ที่ 25-01-2010 11:40:46
แสงพราวระยับจากไฟบนต้นคริสต์มาสสูงตระหง่าน ท่ามกลางหิมะสีขาวโปรยปราย ตัดกับฟากฟ้าสีดำสนิท ดูงดงามราวประติมากรรมชั้นเยี่ยม ดวงตาสองคู่ที่แหงนเหม่อมองขึ้นไปเจือปนด้วยความสุขลึก ๆ แขนกว้างโอบกอดไหล่เล็กไว้แนบอก มีผ้าห่มผืนหนาห่มคลุมกายทั้งคู่ไว้แทบมิด แผ่นหลังแข็งแรงเอนพิงกำแพงสูง ที่มุมสงบมุมหนึ่งของตัวโดม มุมที่พอจะทิ้งช่วงจากคู่อื่น ๆ

…ไกลเพียงพอที่จะทำอะไรก็ได้

คนรอบคอบอย่างอิทสึกิ ย่อมหาที่มั่นได้ดีเสมอมา จนไม่ต้องเหนื่อยแรงราชินีอยู่แล้ว

ดวงไฟที่ถูกจุดจนสว่างดึงดูดความสนใจ กับเสียงพลุตลอดทั้งคืน ทำให้กลบเสียงกิจกรรมใด ๆ ที่อาจแอบมีของคู่รักจนหมดสิ้น ดังนั้นตอนนี้จึงเป็นตอนสะดวก ที่จะสนุกกันบ้างแล้ว สำหรับคู่รักผู้ทนเก็บกดมาทั้งวันอย่างคู่นี้

แต่ก่อนจะเริ่ม ยังมีเรื่องต้องทำอยู่อีก

ของขวัญห่อน่ารักถูกส่งแลกเปลี่ยนกัน ดวงตาสดใสเป็นประกายอย่างตื่นเต้น ของขวัญจากคนรัก ไม่ว่าเมื่อใดก็พิเศษเสมอ นิ้วเรียวแกะฉีกห่อกระดาษอย่างรวดเร็วจนแทบจะอดใจไม่ไหว

กล่องข้างในบุกำมะหยี่สีแดงสด พอเปิดออกยิ่งคล้ายกล่องใส่แหวน ตรงกลางเป็นฐานนูนสูงวางโลหะวงกลมสีเงินสลักลายคล้ายแหวนวงใหญ่ หากขนาดของมัน ใหญ่เกินกว่าจะสวมนิ้วได้

คานาเมะแอบหัวเราะคิกกับสิ่งที่เห็น รู้ได้ทันทีว่ามันคืออะไร นั่นก็เพราะ…

คนด้านข้างที่รับของขวัญจากหนุ่มน้อยจอมซนมาก็เริ่มเปิดกล่องเช่นกัน พร้อมกันนั้นเมื่อมองเห็นของด้านในกล่องน้อยชัด ๆ ก็อดไม่ได้จะหลุดอุทานเสียงแผ่วด้วยความอึ้ง ใบหน้านิ่วเล็กน้อยเงยสบตาราชินีของเขาแทบจะในทันที

“คานาเมะ…นายนี่…มัน”

“แหม อิทจัง นายก็เหมือนกันแหละน่า” คานาเมะตอบง่าย ๆ

คนฟังยังคงคิ้วขมวด “เหมือนกันตรงไหน”

“ก็ของที่นายให้ชั้น มันก็เหมือน ๆ กับของที่ชั้นให้นายนั่นล่ะ เราออกจะใจตรงกันไม่ใช่เหรอ”

“นายจะให้ฉันใช้เจ้านี่น่ะเรอะ” อิทสึกิถามกลับอย่างไม่แน่ใจนัก

“ก็นายอยากให้ชั้นใช้ของ ๆ นายรึเปล่าล่ะ” คนถามกลับยิ้มยียวน

“แต่ของฉันมันไม่สั่นนี่”

“สั่นได้ก็เร้าใจกว่าไม่ใช่เหรอไง”

“บ้าสิ นายให้ไอ้นี่กับฉัน ทำหยั่งกับฉันอึดไม่พอซะงั้น” คนว่ายังไม่ยินยอม เจ้าของสิ่งนี้ เป็นที่รู้กันอยู่ว่า นอกจากจะรัดให้ตื่นตัวแล้ว มันยังทำให้แข็งทนนานอีกด้วย ให้ของแบบนี้กับเขาเหมือนสบประมาทกันชัด ๆ คงไม่ใช่ว่าของเขามัน 'อ่อน' เกินไปหรอกนะ

สีหน้าท่าทางนั้นทำเอาคานาเมะอดหัวเราะไม่ได้

“แหม ไม่ใช่อย่างนั้นซะหน่อย นี่มันสำหรับ ‘สามคืน’ ของเรา ต่างหากล่ะ นายจะได้ทนได้นาน ๆ ไง” คนตอบยิ้มหวานยั่วยวน

“จะให้ใส่ตั้งสามคืนเลยเรอะ เดี๋ยวเถอะ ฉันจะเอาคืนบ้าง”

“เอาน่า ชั้นก็จะใส่ของนายตลอดสามคืนเหมือนกัน ตกลงมั้ยล่ะ” คานาเมะต่อรอง ซุกไซ้อกกว้างออเซาะเอาใจ จนคนมองเริ่มเถียงไม่ออกอีกเช่นเคย

“เอ้า ก็ได้” สุดท้ายทาสราชินีที่ดีอย่างเขา ก็ต้องยินยอมจนได้

“ถ้างั้นเรามาใส่กันเถอะ อิทจัง ผ้าห่มนี่คงกว้างพอใช่มะ เรามาคลุมโปงกันดีกว่า” ดวงตาคู่งามเริ่มมีแววซุกซน ก่อนที่จะทันห้ามได้ ผ้าผืนใหญ่ก็ถูกตลบคลุมร่างทั้งคู่เป็นที่เรียบร้อยด้วยฝีมือร่างบอบบางด้าน บน ที่ในตอนนี้เริ่มปีนป่ายร่างหนาด้านล่าง คร่อมในท่ากึ่งคลานเสียแล้ว ของขวัญในมือถูกแลกกันอีกครั้ง เพื่อให้อีกฝ่ายช่วยจับใส่ให้

แต่ก่อนจะใส่มันต้องปลุกกันเสียหน่อย

นิ้วเรียวปลดตะขอกางเกงให้อีกฝ่ายอย่างว่องไวเกินกว่าจะห้ามทันอีกแล้ว คงกลัวอิทสึกิจะเปลี่ยนใจเสียก่อน เจ้าของขวัญชิ้นน้อยนี้เป็นทรงกลมที่ด้านหนึ่งมีวัตถุแท่งสั้น สั่นได้ สอดแทรกอยู่ ยามสวมใส่ลงในแก่นกายแล้วรูดลงไปสุดโคน มันจะยิ่งรัดแนบแน่นตอนตื่นตัว

และแน่นอน มันยังสั่นได้ด้วย จึงยิ่งกระตุ้นกันไปใหญ่

รอยยิ้มใต้ผ้าห่มนึกจินตนาการอย่างสนุกสนาน ยามปลุกเร้าอีกฝ่ายให้ลุกสู้ ปลายนิ้วชำนาญรูดขึ้นลงช้า ๆ สลับกดหยอกที่ส่วนปลาย พอสวมใส่ให้เสร็จก็รับรู้ได้ถึงความแข็งเกร็งชวนอึดอัด และน่าลิ้มลองจนยากจะห้ามใจไหว

ริมฝีปากนุ่มจุมพิตปลายนุ่ม ใช้ลิ้นไล้ลากยาวเป็นแนวตรงก่อนวนซ้ำที่ช่องทางเปิด

เสียงครางต่ำถูกมือหนาตะปบปิดปากห้ามแทบไม่ทันดังเล็ดลอด คนโดนทำขบกรามกรอดอย่างอดทน แล้วเริ่มสอดส่ายสายตาหาทางเอาคืน บั้นท้ายยกสูงใต้ผ้าผืนหนา ยั่วยวนตรงหน้ายิ่งนัก เพราะอีกฝ่ายมัวแต่เพลิดเพลินกับการหยอกส่วนล่างของเขาจนลืมเลือนเสียสนิท เห็นดังนั้นอิทสึกิจึงรุกกลับบ้าง โดยเริ่มต้นปลดตะขอพลางแหวกกางเกงเข้ารูปของอีกฝ่ายกดลงต่ำ ไม่มีใครเห็นเพราะยังคงอยู่ใต้ผืนผ้าเช่นเคย นิ้วแกร่งเริ่มลากไล้แนวยาวจากร่องก้นขาวนวล สัมผัสได้กับวัตถุแผ่นแบนบางที่โผล่พ้นจากส่วนบั้นท้าย ร่างกายราชินีของเขาดูท่าจะพร้อมกว่าที่คิดมากนัก

มือมั่นคงแกล้งจับขยับหมุน เล่นเอาคานาเมะสะดุ้งเฮือก เจ้าสิ่งนั้นที่ขยายตัวอยู่ภายในทำให้ร่างกายตื่นตัวนานแล้ว ช่องทางที่คับแน่นอึดอัดผ่อนคลายไปได้เยอะตามเวลาที่พ้นผ่าน แต่ยังคงเสียวแปล๊บเมื่อของเล่นชิ้นน้อยถูกจับเคลื่อนไหวไปมาอยู่ดี

“อึก…อย่าสิอิทจัง…เอามันออกไป…ได้แล้วนะ”

“จะรีบไปไหนล่ะ” คนแกล้งหัวเราะหึ ๆ อย่างนึกสนุกที่ได้เอาคืน “ดูสิ ข้างหน้าของนายนี่แทบไม่ต้องปลุกเลย จะสวมแหวนของฉันได้พอดีมั้ยนะ เขาหยิบแหวนสลักเงินวงงามออกมาบ้าง ก่อนจะค่อย ๆ รูดสวมลง แกมบีบกระตุ้น คนงามครางเสียงหวานต่ำ ไม่กล้าร้องดังให้ใครสังเกตเห็น ท่าสั่นน้อย ๆ พยายามหักห้ามไม่ให้ออกเสียง ยิ่งเรียกรอยยิ้มจากคนมองได้ดีนัก เพราะร่างใต้ผ้าห่มยังคงโชว์สัดส่วนน่ารักชัด และมีเขาเพียงคนเดียวที่ได้เห็น

“วงนี้ฉันทำพิเศษกับมือเชียว สลักชื่อเอาไว้ด้วย เรื่องขนาดนี่รับรองว่ากำลังดีแน่นอน” เขาพูดต่อยิ้ม ๆ ขยับวงแหวนหมุนไปมาพลางกดรูดดันเข้าเกือบถึงโคน ยิ่งปลุกเร้ายิ่งรัดแน่น เล่นเอาอึดอัดไปหมด

“ดีมันก็.. ดีหรอก แต่ว่ามันแน่นทั้งสองทางแบบนี้ ชั้นจะทนไม่ไหวแล้วนะ…วันนี้น่ะ นายไม่ได้อยู่บนแน่” คนด้านบนขู่ฟ่อกลับ คำพูดช่างน่ารักจนเขานึกอยากจับกดทาบกับพื้นแทนที่เสียแล้ว แต่อย่างว่า ราชินีอยู่บน ย่อมงดงามกว่าเสมอ ยังไงเขาก็ยอมทุกทีนั่นล่ะ

“นายก็อยู่บนสิ วันนี้ฉันตามใจนาย” เขาว่าพลางถอยไปชิดผนังโดมใกล้ตัว พิงแผ่นหลังหากำแพงในท่ากึ่งนอนราบ ใบหน้างามแหวกผ้าผืนใหญ่ที่ห่มคลุมจนอึดอัดนั้นออกมาสบตาชายหนุ่มอย่าง ตื่นเต้น

“ตามใจแน่นะ งั้นขอฉลองด้วยการเปิดให้มันสั่นหน่อยเถอะ” หนุ่มน้อยว่าพร้อมกับมุดลงไปใต้ผ้าห่มอีกครั้งโดยคนข้างล่างห้ามไม่ทัน ครู่เดียวเจ้าวงแหวนที่รัดแน่นรอบแก่นกายเขาก็เริ่มสั่นเบา ๆ ตามการหมุนเปิดสวิตช์เสียแล้ว เล่นเอาคนโดนรัดแทบหลุดเสียงคราง สะโพกแข็งแรงเกร็งน้อย ๆ ยามมันสั่นไหว แต่นั่นยิ่งทำให้คนมองที่อยู่ใต้ผ้าห่มเกิดอารมณ์มากขึ้นไปอีก ร่างคล่องแคล่วพลิกลับตัวหันมานั่งหันเข้าหาบนตักกว้าง สะโพกกลมกลึงบดเบียดแก่นกายตื่นตัวเบื้องล่างอย่างจงใจยั่วอย่างเห็นได้ชัด ผ้าห่มยังคลุมตัวเกือบหมดยกเว้นโผล่พ้นเพียงแค่ศีรษะ ดูเผิน ๆ คล้ายห่มผ้าคลุมตัวไว้ในท่านั่ง ทุกอย่างซุกซ่อนใต้ผ้าห่มหนา คนอื่นไม่มีใครล่วงรู้เลยว่า ทั้งคู่ทำอะไรกัน

ราชินีหนุ่มสบตาหวานฉ่ำกับคนเบื้องล่าง พลางกระซิบ “หน้านายตอนมีอารมณ์นี่น่ารักจัง ชั้นอยากให้นายรีบเข้ามา…ในตัวชั้นเร็ว ๆ…นะ ได้มั้ย อิทจัง” เสียงใสออดอ้อน ขยับสะโพกมนเสียดสีด้านล่างทั้ง ๆ ที่ยังคร่อมตัวอยู่เช่นนั้น

“อึก…นายนี่นะ ขนาดยังไม่ได้เอาเจ้านั่นออกเลย จะรีบไปถึงไหนกัน” ชายหนุ่มตอบกลับ พลางเอื้อมมือลูบบั้นท้ายงามเบา ๆ ลากไล้ไปยังของเล่นด้านหลังอีกครา “เอาออกดีมั้ยนะ หรือจะปล่อยให้ค้างดี” เขาว่าพลางหัวเราะ

“บ้าสิ ถ้านายทำชั้นค้างนะ ปีหน้าทั้งปีอย่าหวังจะได้อยู่บนอีกเลย”

“จ้า ๆ ก็ได้ งั้นเกาะฉันไว้ล่ะ เดี๋ยวจะเอาออกให้ อย่าร้องดังจนคนอื่นเขารู้ก็แล้วกัน”

“อื้ม จริง ๆ ร้องดังนิด ๆ หน่อย ๆ ไม่เห็นจะเป็นไรเลย…มีคนแอบมอง น่าตื่นเต้นจะตายไม่ใช่เหรอ” คานาเมะแหย่กลับ เล่นเอาคนฟังหน้าซีเรียส

“ไม่ดีแน่ ฉันไม่อยากให้ใครมองของ ๆ ฉันแบบนั้นนี่ ฉันหวงนา”

“แหม แล้วจะห้ามเสียงยังไงล่ะ งั้นของับไหล่แน่น ๆ ของนายแทนได้มะ”

คนฟังถอนใจยาว เอาเถอะ เขาชักติดโรคมาโซเข้าแล้วล่ะ “ก็ได้ งับไปแน่น ๆ ล่ะ ถ้านายทำให้ใครรู้ล่ะก็ ชั้นจะจับนายใส่มันอีกทั้งอาทิตย์เลยคอยดู ของเล่นแบบพิเศษอันใหม่มีที่ล็อคกุญแจด้วย”

“คนลามก!” เสียงหวานดุหน้าแดงฉาน ใส่แค่วันเดียวก็อึดอัดจะแย่แล้ว ขืนใส่ทั้งอาทิตย์จริง ๆ มีหวังเขาต้องคลั่งแน่

“ถ้าไม่ลามกนายจะรักเหรอ” เขาว่าพลางหอมแก้มใสนั้นเบา ๆ “จะเอาออกล่ะนะ แหม ชักอยากเข้าไปในตัวนายเร็ว ๆ มั่งแล้วสิ แหวนนั่นมันรัดจริง”

“ทำหยั่งกับที่นายใส่ให้ชั้นมันไม่รัดงั้นนี่ เอาเจ้านั่นออกซะทีเถอะน่า…ชั้นจะทนไม่ไหวแล้วนะ” ร่างบอบบางนอนทาบทับด้านบน สะโพกได้รูปยกสูง แม้เห็นไม่ชัดเพราะอยู่ใต้ผ้าห่ม แต่ลมหายใจอุ่น ๆ ที่เป่ารดซอกคอเขา ก็บ่งบอกได้เป็นอย่างดีว่าต้องการขนาดไหน

นิ้วแข็งแรงค่อย ๆ จับส่วนปลายที่โผล่ออกมา ขยับโยกหมุนเบา ๆ เรียกเสียงครางใสได้ชะงัดนัก หากคนด้านบนก็รีบกัดไหล่หนาไว้ช่วยห้ามเสียง ยิ่งขยับร่างบางยิ่งสั่นสะท้าน แกมเกร็งแน่น อิทสึกิต้องค่อย ๆ ปลอบพลางลูบแผ่นหลังเรียบลื่นให้ผ่อนคลาย ก่อนจะดึงออกอย่างช้า ๆ

“อื้อ!” บั้นท้ายบอบบางกระตุกเฮือก เมื่อส่วนที่ใหญ่ที่สุดถูกขยับดึงออก หยาดน้ำจากส่วนปลายเริ่มปริ่มเอ่อ หากเพราะมีวงแหวนอันงามรัดรึง จึงออกมาได้ไม่มากนัก ร่างกายที่ถูกกระตุ้นตื่นตัวจนยากระงับ ริมฝีปากนุ่มเริ่มรู้สึกตัว ว่ากัดแรงไปหน่อยแล้ว แม้อิทสึกิจะไม่ได้ว่า แต่เขาก็ไม่อยากให้คนรักต้องเป็นแผล คานาเมะเลยเลิกงับแต่เปลี่ยนเป็นเรียกร้องให้จูบทดแทน ยิ่งแตะยิ่งสัมผัส ร่างเรียบลื่นยิ่งเร่าร้อน ปลายลิ้นที่เกี่ยวรัด กระหวัดหาแนบแน่น จุดไฟอารมณ์จนคุโชน

ของเล่นชิ้นนั้นถูกโยนลงกระเป๋าไปไม่ได้รับความสนใจอีก ก่อนนิ้วแกร่งจะสอดเข้าแทนที่ ช่องทางที่เปิดกว้างทำให้การแทรกลึกไม่ลำบากนัก แต่เพื่อความแน่ใจ ชายหนุ่มยังคงบีบเจลเพิ่ม ก่อนใช้ปลายนิ้ววนไล้ตัวเจลใสเข้าภายในช่วยหล่อลื่น นวดแกมช่วยผ่อนคลายภายในที่เกร็งค้าง กล้ามเนื้อถูกขยายนานความยืดหยุ่นจะน้อยลง จึงจำเป็นต้องวอร์มอัพกันอีกครั้งก่อนกิจกรรมจริง ซึ่งเรื่องพวกนี้ อิทสึกิย่อมรู้ดีด้วยความชำนาญโดยอาชีพ เขาเริ่มขยับนิ้วนวดไปรอบ ๆ เบา ๆ วนไล้หนักตามจุดอ่อนไหว เพียงเท่านี้ก็เรียกเสียงอื้อเบา ๆ จากอีกฝ่ายได้แล้ว

ดวงตาหวานฉ่ำเอ่อคลอด้วยน้ำตา เสียงกระซิบแผ่วได้ยินกันสองคนร่ำร้อง “ไม่ไหวแล้วอิทจัง…ช่วยชั้นที”

ราชินีร้องขอขนาดนี้ เป็นอิทสึกิเองก็ยังอดทนต่อไปไม่ได้ ร่างแกร่งขยับรั้งบั้นท้ายงามเข้าใกล้ เปลี่ยนท่านั่งให้ถนัดขึ้น ปล่อยร่างบางนั่งคร่อมแบบหันหน้าเข้าหากัน ดวงตาทั้งคู่สบกันอย่างเร่าร้อน ไม่ต้องบอกอะไร คนด้านบนก็เริ่มบรรเลงต่อแล้ว ผ้าห่มผืนนั้นยังคลุมร่างทั้งคู่อยู่ เลยดูคล้ายแค่นั่งตักกันเท่านั้น

เรื่องปกติของคู่รัก ที่จะจู๋จี๋กันบนตัก เลยไม่มีใครสนใจ

แต่ถึงยังไงทั้งคู่ก็ไม่ได้สนใจใครอยู่แล้ว ถึงจะมีใครแอบมองก็เถอะ เพราะตอนนี้ กันและกันสำคัญที่สุด

ร่างบนตักเกาะลำคอแข็งแรงกึ่งประคองตัวไว้ ก่อนค่อย ๆ กดบั้นท้ายลงต่ำ ภายในที่ไม่มีใครเห็นว่าทำอะไร แต่แขนที่รัดแนบแน่นขึ้น บ่งบอกได้ดีถึงความเสียว ใบหน้าเนียนซุกลงกับอกกว้าง ฟันขาวสะอาดงับเสื้ออีกฝ่ายไว้แกมห้ามไม่ให้เสียงหลุดลอดออกไป

ช่องทางที่ผ่อนคลายได้ที่กดย้ำลงบนแก่นกายด้านล่างที่ตื่นตัว …ตื่นตัวกว่าปกติเสียอีก เพราะเจ้าแหวนวงนั้นทั้งบีบรัดแน่น ทั้งยังสั่นสะเทือน ยามแทรกเข้าลึก ภายในที่อ่อนนุ่มก็รับรู้ได้ถึงแรงสั่นนั้นเช่นกัน มันทั้งสั่นไหวและเสียดสีจนวาบหวามกว่าเก่า

ราชินีหนุ่มสะท้านเฮือกยามชายหนุ่มด้านล่างเริ่มอดรนทนไม่ไหว แอบขยับสวนเข้าลึกแทนที่ วงแหวนเงินอันงามที่รัดรึงด้านหน้าของเขาก็ยิ่งคับแน่นไม่ต่างกัน เมื่อมือแกร่งที่ช่วยประคองในตอนแรก เปลี่ยนเป็นช่วยรูดเร่งเร้าปลุกปั่นด้านหน้าทดแทน ยามเห็นว่าคานาเมะเริ่มตั้งหลักได้

“อื้อ..อิทจัง…” เสียงหวานพึมพำแผ่วปะปนเสียงหอบ แขนที่โอบกอดชายหนุ่มไว้แทบสั่นระริก พยายามทรงตัวด้วยแรงที่เหลือ มือที่ยังช่วยทำด้านหน้าขยับไม่หยุด ยิ่งรูดขึ้นลงลึก ยิ่งตื่นตัว และมันก็ยิ่งทำให้แหวนวงน้อยรัดแนบแน่นกว่าเดิม

“อ๊า..” เสียงครางเริ่มดังขึ้นจนชายหนุ่มต้องกระซิบปราม ดวงตาคู่งามค้อนขวับ เป็นนัยว่ามันยากจะห้ามได้

อิทสึกิแอบยิ้ม แล้วแกล้งสวนสะโพกกลับแทรกลึกจนคนด้านบนสั่นสะท้าน ซอกคอขาวถูกจูบหนัก ๆ เป็นจ้ำแดงเรื่อ ยิ่งมองยิ่งน่าสัมผัสนัก ชายหนุ่มจูบย้ำเสียจนแทบหาที่ว่างไม่พบ เสียงอ๊าแทบหลุดออกมาอีกระลอก แต่ถูกประกบปิดด้วยริมฝีปากจากชายหนุ่มที่ทั้งบดขยี้หนักหน่วงจนแทบไม่มี เสียงร้องหลุดออกมาได้ สะโพกได้รูปขยับโยกขึ้นลง สวนทั้งไวทั้งแรงจนคนด้านล่างเริ่มออกอาการไม่ต่างกัน ทั้งคู่จูบกันซ้ำแล้วซ้ำเล่า เพื่อหยุดเสียงที่เกิดขึ้น จูบจากคนรักหอมหวานเชิญชวนนัก จนจำไม่ได้ด้วยซ้ำว่าจูบไปกี่ครั้งกว่าจะถึงเช้า เล่นเอาริมฝีปากบางแดงช้ำไปหมด แต่ราชินีมาโซอย่างคานาเมะ มีหรือจะสนใจ นอกจากเรียกร้องให้ทำมากขึ้นอีกเท่านั้น

กิจกรรมที่แสนร้อนแรง บรรเลงไม่มียั้งยันรุ่งสางใต้ผ้าห่มผืนกว้างจนหมดแรง ชายหนุ่มกอดร่างบอบบางที่ตาปรือหมดสภาพไว้แนบอกอย่างทะนุถนอม ผ้าห่มพื้นนั้นตลบปกคลุมร่างบางแทนที่ ช่วยเพิ่มความอบอุ่น มือแกร่งเกลี่ยผมยุ่งชื้นเหงื่อเล็กน้อยให้เข้าทรงอย่างเบามือ ดวงตาคู่งามที่พริ้มหลับ ยังกึ่งหลับกึ่งตื่น หากพอรู้สึกถึงการเคลื่อนไหว ปากนุ่มก็พึมพำงัวเงียเร่งเร้าแล้ว

“อื้อ…อิทจัง..อีก…ทำอีกสิ”

คนฟังอดขำไม่ได้ เขาแกล้งกระซิบที่ข้างหูคนละเมอว่า “ถ้านายลุกไม่ขึ้น ฉันจะอยู่บนบ้างแล้วนะ”

ดวงตาที่หลับพริ้มลืมขึ้นทันที “ใครให้นายอยู่บนกัน”

พูดเสร็จก็รู้สึกตัว ร่างในอ้อมแขนค่อย ๆ กวาดตามองรอบ ๆ แล้วหลุบลงอย่างรวดเร็ว เมื่อเห็นว่าตาคมเข้มด้านบนยังคงจ้องมองอยู่ ใบหน้าใสเริ่มเปลี่ยนเป็นแดงฉาน คนในโดมเริ่มทยอยกันกลับแล้ว ตอนนี้ห้องแทบจะว่างเปล่า

คนมองยังคงหัวเราะเมื่อพูดต่อว่า “นายจะอยู่บนอีกก็ได้ แต่เราต้องกลับไปต่อที่บ้านแล้วล่ะ เขาไม่ให้เราทำอีกรอบที่นี่แล้ว"

ชายหนุ่มขยับตัวลุกขึ้น แต่ยังอุ้มจอมงัวเงียไว้ในอ้อมกอดเหมือนเดิม เล่นเอาอีกฝ่ายเขินอายแทบพูดไม่ออก จะเดินเองก็คล้ายจะหมดแรง เลยทำทียังไม่ตื่นเสียอย่างนั้น

“ชั้นจะนอนแล้ว” คานาเมะตัดบทดื้อ ๆ ใบหน้าใสซุกแนบอกกว้าง ไม่ยอมสบตาอีก

“ถ้างั้นไม่ทำแล้วสินะ?” อิทสึกิยังไม่เลิกแกล้ง

คนเขินอายหันหน้าขวับมาสบตาด้วยแล้วตอบว่า “ชั้นแค่จะนอนพักต่างหาก กลับถึงบ้านถ้านายไม่ต่อล่ะก็ เห็นดีกันแน่”

“ขอรับนายท่าน ถ้ายังออนท็อปไหว จะทำอีกกี่ครั้งก็ได้” ชายหนุ่มตอบกลั้วหัวเราะ

“จริง ๆ นะ?” เสียงคราวนี้ดูอ้อนกว่าเก่าแกมงัวเงีย เพราะนอกจากทำแกล้งเป็นหลับ ยังเหนื่อยจริงด้วย ก็ไม่ได้นอนมาทั้งคืน แถมออกแรงมากอีกต่างหาก

“อื้ม จริงสิ ทำสามวันรวดเลยเป็นไง ไหน ๆ ก็จะหยุดยาวแล้ว”

คำพูดนั้นทำให้คนฟังแอบยิ้ม “ชั้นรักนายจัง”

อิทสึกิมองร่างในอ้อมกอดอย่างอ่อนโยน จุมพิตเบา ๆ ที่หน้าผาก

“ฉันก็รักนาย และจะไม่ทิ้งนายแน่ ๆ ฉันสัญญา”

“อื้ม” เสียงสุดท้ายจากราชินีคล้ายตอบรับ ไม่รู้จริง ๆ แล้วหลับหรือยัง แต่ที่แน่ ๆ แก้มใสนั้นแดงเรื่อกว่าเก่าอย่างเห็นได้ชัดเลยทีเดียว


- จบตอนที่ 4 -
หัวข้อ: Re: Special Triple จบตอนที่ 4 อัพ 25/1/10 (Toys, จบในตอน)
เริ่มหัวข้อโดย: Dee^daY ที่ 25-01-2010 11:59:36
เรียกเรียกรถพยาบาลให้ที...
หัวข้อ: Re: Special Triple จบตอนที่ 4 อัพ 25/1/10 (Toys, จบในตอน)
เริ่มหัวข้อโดย: bbyuqin ที่ 25-01-2010 13:37:43
กร๊ากก...ในโดมนั้น จะไม่มีใครสังเกต อาการเคลื่อนไหวใต้ผ้าห่มเลยเหรอ.. :z1: :z1: ฮ่าฮ่า ผึผ้าห่มออกอาละวาดในสวนสนุก....

คานาเมะกับอิทจัง ยังร้อนแรงเหมือนเดิม... :-[ :-[
หัวข้อ: Re: Special Triple จบตอนที่ 4 อัพ 25/1/10 (Toys, จบในตอน)
เริ่มหัวข้อโดย: V_we ที่ 25-01-2010 14:12:56
 :jul1: หมดตัวอีกแล้ว
เห็นคนอื่นเขาสวมแหวนที่นิ้ว แต่สองคนนี้ :pighaun:
หัวข้อ: Re: Special Triple จบตอนที่ 4 อัพ 25/1/10 (Toys, จบในตอน)
เริ่มหัวข้อโดย: namtaan ที่ 25-01-2010 18:33:23
 :jul1:
หมด ไม่เหลือ

บวก 1 แต้มให้ แล้วรีบไปหาเลือดมาเติม  :m25:
หัวข้อ: Re: Special Triple จบตอนที่ 4 อัพ 25/1/10 (Toys, จบในตอน)
เริ่มหัวข้อโดย: pay-it-forward ที่ 26-01-2010 18:06:42
 :haun4:
เลือดหมดตัว
หัวข้อ: Special Triple ตอนที่ 5 Part 1 อัพ 28/1/10 (Toys, จบในตอน)
เริ่มหัวข้อโดย: ppm ที่ 28-01-2010 08:09:17
ตอนที่ 5 Special Triple


แดดยามกลางวันเริ่มจัดแล้วในช่วงฤดูร้อนที่มาเยือน ร่างสูงโปร่งแข็งแรงก้าวย่างช้า ๆ ในมือแกร่งถือกระดาษแผ่นน้อย ที่ใช้ตรวจสอบเส้นทางเป็นระยะ สลับกับมองหาป้ายบอกทาง

ผิวกายคล้ำแดดเริ่มชุ่มชื้นไปด้วยเหงื่อ แผ่นหลังกว้างสะพายเป้ใบโต ชุดที่ดูเชยนิด ๆ ที่ถ้ามองผ่าน ๆ ก็คงรู้ ว่าคงไม่ใช่คนเมืองกรุงแน่ แต่เพราะร่างกายที่ได้สัดส่วนดูดี ยามสวมใส่จึงไม่มีใครค่อนขอดว่าเป็นบ้านนอก

ใบหน้าคมเข้มหากยังเยาว์วัย ด้วยอายุราว ๆ เพียงสิบหกสิบเจ็ด จึงเต็มไปด้วยความกระตือรือร้นกระฉับกระเฉง เด็กหนุ่มยกข้อมือขึ้นมองนาฬิกาเรือนโตพลางครุ่นคิด มาเร็วกว่าที่คาดไว้นิดหน่อย แบบนี้คงได้เซอร์ไพรส์เจ้าของบ้านแน่ ๆ

คิดได้เช่นนั้นหน้าคมก็เริ่มมีรอยยิ้ม นึกจินตนาการถึงพี่ชายที่ไม่ได้พบเจอกันมานานหลายปี วันนี้แหละจะได้เจอกันเสียที

หวนนึกถึงเมื่อยังเล็ก เขาเป็นเด็กติดพี่เอาการ ร่างเล็ก ๆ ที่คอยวิ่งตามพี่ชายร่างสูง อ้อมแขนอบอุ่นอ่อนโยนที่โอบอุ้มยามโดนออดอ้อนเอาใจ เป็นพี่ที่แสนดี ที่ไม่เคยปฏิเสธความต้องการของเขาเลยทีเดียว

พี่ชายเป็นต้นแบบ เป็นทุกสิ่งทุกอย่างที่เขาเคารพรัก จวบจนที่บ้านมีเรื่องและพี่ชายก็จากมาอยู่เพียงลำพัง ด้วยความไม่ลงรอยกับผู้เป็นบิดา

ความคิดสะดุดลง เขาพยายามสลัดเรื่องยุ่ง ๆ ในครอบครัวออกไป จะอย่างไร ตอนนี้เขาก็มาแล้ว และคงจะอยู่กับพี่ชายได้เหมือนก่อน

ที่นี่สินะ

บ้านหลังไม่ใหญ่นัก แต่ดูสะดวกสบายน่าอยู่ไม่น้อย ดวงตาสีเข้มจ้องมองหน้าบ้านที่ตกแต่งอย่างมีสไตล์ โต๊ะตัวเล็กพร้อมเก้าอี้ดีไซน์สวย ดูน่านั่งจิบกาแฟยามเช้าอย่างพอใจ มันต้องเป็นฝีมือการตกแต่งของพี่ชายแน่ ๆ เพราะเก่งเรื่องนี้มาแต่ไหนแต่ไรแล้ว

งานที่ต้องใช้ความละเอียดอ่อนและดูแลอย่างดี เป็นเรื่องที่พี่ชายของเขาถนัดนัก
ตรงไปที่กริ่งหน้าบ้าน กดเรียกอยู่ครู่หนึ่ง เขาติดต่อมาล่วงหน้าแล้ว ว่าจะมา แต่มาเร็วกว่าที่บอกกำหนดการไปสามชั่วโมงเท่านั้น

เงียบ...ไม่มีเสียงตอบรับ

เขาพยายามเพ่งมองเข้าด้านใน หรือว่าพี่ชายจะไม่อยู่?

เสียงบางอย่างดังจากในส่วนที่ดูเหมือนจะเป็นครัว สังเกตได้จากช่องสูงขึ้นไปข้าง ๆ บานหน้าต่าง ต่อกับเครื่องดูดควันที่ใช้ระบายอากาศยามทำอาหาร ข้างในมีโต๊ะรับประทานอาหารที่เห็นเงาคนแต่มองได้ไม่ชัดนักว่าใคร

หรือคนที่อยู่จะเป็นพี่สะใภ้?

จำได้ดีถึงเสียงทางโทรศัพท์ที่ดูเขินเล็กน้อยของชายหนุ่มผู้เป็นพี่ เมื่อสารภาพว่าตอนนี้แต่งงานแล้ว ช่างใจดำจริง แต่งงานทั้งที จะบอกน้องชายที่รักสักหน่อยก็ไม่ได้ ถึงตอนเด็ก ๆ เขาจะหวงพี่ชายมากอยู่ แต่ตอนนี้มันก็ผ่านมานานแล้ว ถ้าเป็นคนที่พี่ชายเลือก ก็ต้องเป็นคนดีมากอยู่แล้ว พี่ชายช่างเลือกของเขา มักจะเลือกของดีเสมอ ไม่ว่าจะสิ่งของ หรือแม้กระทั่งคนรัก อันนี้แน่ใจได้เลย

ประตูเปิดออกช้า ๆ เห็นร่างบอบบางของใครบางคน ในชุดผ้ากันเปื้อนสีชมพูสดใส ต้องเป็นพี่สะใภ้แน่ ๆ อดคิดไม่ได้ว่าพี่ชายเขาเลือกเก่งนัก ดูสิ ผิวขาวผ่องเห็นมาแต่ไกล ใบหน้านั้นก็สวยหยาดเยิ้ม แม้จะอยู่ในชุด...ผ้ากันเปื้อน ...อ่ะ...

พอเห็นชัดถนัดตา เขาก็แทบตาค้าง

คน ๆ นั้นใส่ผ้ากันเปื้อนผืนเดียว!?

ไม่มีอะไรใต้ผ้าผืนน้อยนั้น เขาแน่ใจ...แต่ว่ามัน...พอเพ่งมองให้ชัด เขาก็ตกตะลึงอีกรอบ
คนผู้นั้น...มาในชุดผ้ากันเปื้อนผืนเดียวจริง ๆ เอวแคบลำตัวบางได้รูปรับกับชุดไม่ขัดตา มองขึ้นไปกลับเป็นแผ่นอกราบเรียบ และไหล่เนียนกว้าง ผมนุ่มสลวยระคอระหงดูสง่าราวราชินี

แต่ว่า...จะงามสักแค่ไหนก็เถอะ ...รูปร่างแบบนี้มัน...เป็น...เป็นผู้ชายไม่ใช่เหรอ!

ขยี้ตาอีกครั้ง เผื่อมองพลาด มองคนตรงหน้าสลับกับเลขที่บ้าน บางทีเขาอาจจะมาบ้านผิดก็เป็นได้

ตอนนั้นเอง มีเสียงวิ่งตึงตังตามมา พร้อมกับเสียงคุ้นหูตะโกนลั่น

"คานาเมะ..บอกกี่หนแล้ว อย่าออกไปในสภาพนั้นสิ!" เสียงนั่น...เสียงของพี่ชาย! ครู่เดียวเท่านั้น เขาก็เห็นร่างสูงของอิทสึกิวิ่งตามมา แล้วพี่ชายสุดที่รักของเขา ก็รีบดึงคนเปิดประตูเข้าห้องด้านข้างอย่างว่องไว โยนเสื้อผ้าที่คว้าติดมาด้วยตามลงไป พร้อมกับกำชับเสียงเข้มว่า "แต่งตัวให้เรียบร้อยก่อน แล้วค่อยออกมานะ"

"อื้อ อิทจังล่ะก็...ชั้นลืมนิดเดียวเอง อยู่ในบ้านเปลือยออกบ่อยไม่เห็นจะต้องตื่นเต้นขนาดนี้เลย" เสียงใสเพราะเหลือเชื่อ ดังลอดออกมาแบบตัดพ้อนิดหน่อย เพราะโดนดุ ริมฝีปากแดงสดเม้มเล็กน้อย ไม่ได้มีวี่แววเขินอายสักนิด ทีท่านั้นเล่นเอาคนหน้าประตูที่มองชัดเต็มสองตาไปเมื่อครู่ ตัวแข็งทื่อไปแล้ว

เมื่อเผลอคิดว่าคน ๆ นั้นคือ...พี่สะใภ้!!!

เข้าใจผิด...ต้องเข้าใจผิดแน่ ๆ เขาพูดพึมพำอยู่คนเดียวอย่างอึ้ง ๆ

อิทสึกิขยับชุดตนเองให้เข้าที่ สภาพหลุดลุ่ยไม่สมกับเป็นคนเนี้ยบอยู่เสมอ ทำให้คนรอหน้าประตูประหลาดใจเหมือนกัน หากเจอของที่น่าตกใจกว่า จนแทบลืมเลือนเสียสนิท

"อ้าว นัตสึ ทำไมมาเร็วนักล่ะ" เขาทักเมื่อเปิดประตูออกมาอีกครั้งและมองเห็นแขกผู้มากดกริ่งชัดตาเป็นครั้ง แรก ใบหน้าฉงนเปลี่ยนเป็นรอยยิ้มกว้าง มาไม่ผิดบ้านจริง ๆ เด็กหนุ่มโผเข้าสวมกอดอย่างคิดถึง อิทสึกิกอดรับด้วยความยินดีเช่นกัน น้องชายคนนี้เป็นคนที่เขารักที่สุด ในบรรดาพี่น้องทุกคน

"โตขึ้นเยอะเลยนะนัตสึ" ชายหนุ่มพูดเสียงนุ่ม นุ่มนวล และอ่อนโยน

...แน่นอน พี่ชายของเขาเป็นแบบนี้แหละ ตั้งแต่สมัยเด็ก ๆ แล้ว เป็นพี่ชายใจดีที่น่ารัก นัตสึคิดในใจอย่างชื่นชม

"น้องชายมาแล้วเหรอ อิทจัง" เสียงใสของคนผู้นั้นทัก ร่างบอบบางก้าวออกมาจากประตูเบื้องหลังอิทสึกิ ผ้ากันเปื้อนผืนนั้นยังคาดทับอยู่ด้านหน้า หากในตอนนี้ ใต้ผ้าผืนน้อย มีชุดเสื้อเชิร์ตกับกางเกงขายาวเรียบร้อยแล้ว แต่ยังคงไม่อาจบดบังความงาม ที่เต็มเปี่ยมไปด้วยฟีโรโมนจนน่าหลงใหลนั้นได้อยู่ดี นัตสึพยายามจ้องมองอีกครั้ง หวังให้ตนเองตาฝาด
แต่คน ๆ นั้นก็ยังเป็นผู้ชาย...

"อื้ม ใช่แล้ว มารู้จักกันไว้สิ นัตสึ นี่คานาเมะ ภรรยาพี่เอง" อิทสึกิแนะนำหน้าตาย แล้วก็โดนราชินีถองเสียโครมใหญ่

"บ้าสิ อิทจังล่ะก็...อืม เอาเป็นว่า พวกเรา 'อยู่ด้วยกัน' ตอนนี้ ก็แล้วกันนะ นัตสึจัง" คนด้านข้างพูดอ้อมแอ้มด้วยใบหน้าแดงระเรื่อ แม้ปกติเขาจะไม่ค่อยอายอะไร แต่ยามโดนอิทสึกิแซว หน้าใสงดงามมักจะเปลี่ยนเป็นสีแดงฉานได้อย่างง่ายดายเหลือเชื่อเลยทีเดียว

"โทษทีนะนัตสึ พวกเราไม่คิดว่านายจะมาเร็วขนาดนี้ ก็เลย...ยุ่งกับการทำครัวมากไปหน่อย" อิทสึกิพูดเขิน ๆ ไม่ได้บอกชัด ๆ ว่าทำอะไรกัน 'ในครัว' กันแน่ คานาเมะถึงได้แต่งตัวเช่นนั้น

"ก็นายนั่นแหละ บอกว่าอยากหม่ำ ชั้นก็เลย..." คานาเมะพึมพำอ้อมแอ้ม

"อุตส่าห์เตรียมเซ็ตผักผลไม้รวมแล้วเชียวนะ นายยังไม่ยอมใช้อีก" ชายหนุ่มท้วงติง ท่าจะยังติดใจเรื่องนี้ไม่หาย ราชินีหนุ่มค้อนควับ

"ก็เจ้าเซ็ตผักผลไม้นั่นแหละ ทำให้เสียเวลามากกว่าที่คิด ดูซิ ทำยังไม่ทันเสร็จ น้องชายนายมาก่อนจนได้"

"จ้า ๆ ผิดไปแล้ว แต่นายก็น่าจะลองมันหน่อยนะ รับรองว่าเดี๋ยวก็ติดใจ" อิทสึกิยังไม่ยอมแพ้ นัตสึจ้องมองสองคนที่ต่อล้อต่อเถียงกันแบบไม่จริงจังนั้นสลับไปมาอย่างงุนงง

"ก็ฉันมันพวกชอบกินเนื้อนี่นา โดยเฉพาะเนื้อแน่น ๆ นุ่ม ๆ ของนาย" คานาเมะตอบกลับ ส่งสายตายั่วยวน พลางลูบไล้ไหล่หนาได้รูปของอีกฝ่าย เล่นเอานัตสึที่มองอยู่ อดขนลุกไปด้วยไม่ได้

คำพูดหยอกเย้าล้อเล่น เหมือนคู่สามีภรรยาที่น่ารักกำลังข้าวใหม่ปลามัน หากเนื้อหาของมัน กลับทิ้งท้ายทำให้คิดไปไกลแทบสุดขอบจักรวาลแล้ว

พี่ชาย...รสนิยมเป็นแบบนี้แล้วเหรอ?

ไม่หรอกน่า คงกำลังทำอาหารกันอยู่กระมัง นัตสึพยายามคิดเข้าข้างตัวเองอีกครั้ง แม้ลึก ๆ จะรู้ว่ามันแอบแฝงความไม่ชอบมาพากลอยู่พิลึก...

"เอ้า อย่ามัวแต่ยืนตรงนี้เลย เข้ามาข้างในกันดีกว่า" ชายหนุ่มผู้เป็นเจ้าของบ้านเชิญชวน

"ห้องของนาย พวกเราจัดไว้ให้เรียบร้อยแล้ว เดี๋ยวจะพาไป"

"ขอบคุณครับ พี่...เอ้อ และก็ คุณคานาเมะ"

ราชินีหนุ่มยิ้มหวาน "ไม่เป็นไรหรอก ชั้นอยากมีน้องชายน่ารัก ๆ แบบนี้นานแล้ว เรียกคานาเมะเฉย ๆ ก็ได้"

นัตสึยิ้มรับ พี่สะใภ้งาม ๆ แบบนี้ ถึงจะเป็นผู้ชาย...เอาเถอะ เป็นผู้ชาย แต่พี่ชายรักนี่นา ท่าทางจะใจดีซะด้วย คงไม่มีปัญหาอะไรหรอก เขาคิดอย่างพอใจ

โดยไม่ได้ล่วงรู้เลยว่า ตั้งแต่ย่างเท้าเข้าเหยียบบ้านหลังนี้แล้ว ชีวิตที่เคยสงบสุขของเขาจะเปลี่ยนไปขนาดไหนกัน...

ห้องที่อิทสึกิกับคานาเมะพามา เป็นห้องที่น่าอยู่ห้องหนึ่งเลยทีเดียว จริง ๆ ความกว้างของมันก็ไม่มากนัก หากเพราะการตกแต่งอย่างชาญฉลาด ทำให้พื้นที่ใช้สอยแต่ละจุดได้ใช้งานอย่างคุ้มค่า แถมยังดูโล่งโปร่งสบายตาด้วยการออกแบบเข้าชุดกับเครื่องเรือนผสมผสานกับแนว คิดธรรมชาติ ดูมีระดับสมกับเป็นการออกแบบของอิทสึกิ เด็กหนุ่มมองมันอย่างชื่นชม หากเผลอสะดุดกึกกับของประดับบางอย่างภายในห้องนั้น ถึงมันจะดูเข้ากันอย่างประหลาด แต่ว่า...มองยังไง มันก็น่าจะเป็น...

แม้จะเป็นเด็กต่างจังหวัด แต่เขาก็เป็นผู้ชาย...ผู้ชายที่โตพอที่จะรู้แล้วว่าเจ้าแท่งทรงกระบอก หน้าตาราวกระป๋องหลากหลายลวดลายเหล่านั้น มันคืออะไร

ของพวกนั้นจะแต่งให้ดูดียังไง มันก็คือของไว้ช่วยตัวเอง สำหรับท่านชายนั่นเอง เขารู้ดีเพราะเคยเห็นเพื่อนซื้อมาใช้ ที่ด้านหนึ่งของทรงกระบอกสูง มีช่องทางที่ทำมาอย่างดีราวช่องคลอดสาวบริสุทธิ์ ที่ยามสวมลงไปบนแก่นกายแล้วรูดขึ้นลง จะให้ความรู้สึกเหมือนได้มีสัมพันธ์กับสาวเจ้าเลยทีเดียว

"คานาเมะ ฉันบอกแล้วไง ว่าของเล่นพวกนี้ แต่งแค่ห้องเราก็พอ นี่มันห้องนัตสึนะ" อิทสึกิทักเสียงดุ ๆ ก่อนคนสงสัยจะถามเสียอีก แสดงให้เห็นว่าอีกฝ่ายคงแอบเอามาประดับเพิ่มโดยชายหนุ่มไม่ได้รู้เรื่องด้วย เลย

ใบหน้างามอมยิ้ม "แหม อิทจัง ของแบบนี้...นัตสึก็น่าจะชอบใช้เหมือนกันนี่นา แล้วมุมตรงนี้ ก็ว่างด้วย เห็นมั้ย พอวางลงไปเรียงเป็นแถวแบบนั้น ออกจะเข้ากั๊นเข้ากัน"

"ใครจะเหมือนนายล่ะ ของเล่นอยู่ไกลมือหน่อยไม่ได้ ต้องให้พร้อมใช้งานได้ทุกที่" ชายหนุ่มแย้ง

"แต่ว่า...ทามะจังกับเพื่อน ๆ ...เอ่อ... ชั้นหมายถึง ของเล่นพวกนี้ นายอุตส่าห์ออกแบบนี่ น้องชายนายก็ต้องชอบอยู่แล้ว" ว่าพลางขยับเข้ามาใกล้ ใกล้จนเห็นแผงขนตาสีน้ำตาลเข้ม รับกับเรือนผมนุ่มสลวย เล่นเอาเด็กหนุ่มเผลอมองจนหน้าแดงเรื่อ

"เนอะ นัตสึจัง ทามะจังน่ารักจะตายไปใช่ไหม" คานาเมะว่าต่อ นิ้วเรียวยาวชี้ไปที่กระป๋องอันแรก ด้วยมีลายด้านนอกเป็นแมวน้อยนอนยั่วยวน เลยได้ชื่อนี้มา เพราะเจ้าตัวเคยบอกว่าจะไม่ตั้งชื่อของเล่นด้วยชื่ออดีตคนรักแล้ว ก็เลยเอาชื่อแมวมาใส่แทน

"นี่ นอกจากทามะจังแล้ว ยังมี ไมเคิล สำหรับอันสีส้ม มีเจ้าจุด สำหรับลายด่างด้วยนะ เซ็ตนี้น่ะ มันคือ ‘ทามะจังและคณะ’ ชื่อนี้น่ารักมั้ยนัตสึจัง?"

"ชอบมันรึเปล่า? ...นัตสึ?" คนถามถามซ้ำเมื่ออีกฝ่ายไม่ตอบ ด้วยเสียงดังกว่าเดิมนิดหน่อย

"อ่ะ..ครับ..ชอบครับ!" นัตสึสะดุ้งเมื่อโดนถามย้ำ เผลอรับคำโดยไม่ได้ตั้งใจ

อิทสึกิถอนหายใจก่อนจะตอบยิ้ม ๆ ความจริงก็คงแอบปลื้มอยู่ไม่น้อย เพราะออกแบบมาเองกับมือ "ถ้านัตสึชอบ ฉันก็ไม่ว่าอะไรหรอก ถ้างั้นก็ตามสบายละกันนะ พวกเราจะไป 'ทำครัว' กันต่อ นายจัดการเก็บข้าวของให้เสร็จก่อนห้าโมงเย็นล่ะ จะได้กินข้าวเย็นด้วยกัน"

"ครับ" นัตสึรับคำ พลางส่ายหน้าน้อย ๆ คิดอยู่คนเดียวว่า แล้วแบบนี้ เขาจะกล้าชวนเพื่อนมาบ้านมั้ยเนี่ย ถ้าเห็นเจ้าของพวกนี้ ...เอ้อ... ทามะจังและคณะ วางเรียงรายราวเครื่องประดับขนาดนี้

TBC
หัวข้อ: Re: Special Triple ตอนที่ 5 Part 1 อัพ 28/1/10 (Toys, จบในตอน)
เริ่มหัวข้อโดย: a_tapha ที่ 28-01-2010 08:26:42
กร๊ากกกกกกกกกกกก ราชินีของเราสุดยอด  o13
หัวข้อ: Re: Special Triple ตอนที่ 5 Part 1 อัพ 28/1/10 (Toys, จบในตอน)
เริ่มหัวข้อโดย: bbyuqin ที่ 28-01-2010 10:47:30
ฮ่าฮ่า ขำนัตสึ ... เจอทามะจังและคณะเข้าไป...ช็อกเลยอ่ะสิ :m20: :m20:  ไม่แน่นะเพื่อนๆอาจจะชอบทามะจังแอนด์เฟรนด์ก็ได้.. :jul3:

คานาเมะนี่ก็นะ..ออกไปเปิดประตูทั้งที่มีผ้ากันเปื้อนแค่ผืนเดียว...ถ้าเป็นคนอื่น สงสัยคงเลือดพุ่งตายหน้าบ้านไปแล้ว...กร๊ากก o13
หัวข้อ: Re: Special Triple ตอนที่ 5 Part 1 อัพ 28/1/10 (Toys, จบในตอน)
เริ่มหัวข้อโดย: Dee^daY ที่ 28-01-2010 11:11:22
นัตสึ..เละแน่ ๆ
หัวข้อ: Re: Special Triple ตอนที่ 5 Part 1 อัพ 28/1/10 (Toys, จบในตอน)
เริ่มหัวข้อโดย: gypsy ที่ 28-01-2010 13:45:46
งือ อ่านแล้วโครตจิ้นอ่า

 :-[

คานาเมะ สุดยอดเลย เนอะ

นัตสึกิ มาอยู่กับคู่นี้แล้วจะเป็นไงเนี่ย

หัวข้อ: Re: Special Triple ตอนที่ 5 Part 1 อัพ 28/1/10 (Toys, จบในตอน)
เริ่มหัวข้อโดย: V_we ที่ 28-01-2010 15:10:17
เด็กมันจะใจแตกก็คราวนี้แหละ ชำชองแน่ๆ นัทซึ :jul3:
หัวข้อ: Re: Special Triple ตอนที่ 5 Part 1 อัพ 28/1/10 (Toys, จบในตอน)
เริ่มหัวข้อโดย: namtaan ที่ 28-01-2010 16:42:16
ทำใจซะนัตสึ อีกเดี๋ยวก็ชิน
ก็พี่สะใภ้เป็นคนจริงใจ เปิดเผยนี่นะ
ตอนนี้ก็เริ่มสร้างความคุ้นเคยกับทามะจังและชาวคณะที่น่าเอ็นดูไปพลางๆ  :laugh:

บวก 1 แต้มจ้า รอตอนหน้า หุหุ
หัวข้อ: Re: Special Triple ตอนที่ 5 Part 1 อัพ 28/1/10 (Toys, จบในตอน)
เริ่มหัวข้อโดย: Little Devil ที่ 28-01-2010 21:33:28
ไม่อยากคิดว่าจะเกิดอะไรขึ้น
พี่สะใภ้ยิ่งเจ้าแผนการ
ดูท่าทางสงสารอิทจังแทน
เพราะเป็นคนกลาง
 :laugh:
หัวข้อ: Special Triple ตอนที่ 5 Part 2 อัพ 1/2/10 (Toys, จบในตอน)
เริ่มหัวข้อโดย: ppm ที่ 01-02-2010 08:03:25
ร่างแข็งแรงหันไปหากระเป๋าเสื้อผ้าตนเองอย่างทำใจ พอจะรู้มาบ้างอยู่หรอก ว่าพี่ชายทำงานอะไร มันคงไม่ใช่เรื่องแปลกสินะ ที่จะมีบรรดาของเล่นที่ออกแบบเอง มาประดับตกแต่งบ้าน เอาเถอะ ถ้าเป็นของที่พี่ชายเขาทำ แถมน่ารักขนาดนี้...อย่างที่พี่สะใภ้ว่า เขาก็ควรจะชอบมันด้วย ยิ่งเห็นสีหน้าปลื้ม ๆ ของอิทสึกิ นัตสึจึงไม่คิดจะโต้แย้งอันใดอีก

เปิดตู้เสื้อผ้าใบโต ค่อยทยอยเอาเสื้อผ้าเพียงน้อยชิ้นที่ติดตัวมาแขวนเก็บ เขาตั้งใจว่าจะมาหาเอาดาบหน้า จึงไม่ได้เตรียมอะไรมามากนัก เพราะคิดว่าคงพอหยิบยืมจากพี่ชายได้อยู่แล้ว

ด้วยนิสัยเป็นระเบียบคล้ายกับพี่ชาย เด็กหนุ่มจัดวางของอย่างประณีต ใช้เวลาที่มีไปเรื่อย ๆ อย่างมีความสุข ขณะที่มือหยิบบรรดาข้าวของเครื่องใช้ส่วนตัวออกจัดเรียงวางที่หน้ากระจก เขาก็ชะงัก ใบหน้าคมสันมีรอยยิ้มจาง ๆ เมื่อหยิบรูปภาพใบน้อยออกจากกระเป๋าขึ้นมาเหม่อมองอย่างชื่นชมพลางครุ่นคิด

พี่ชายเขาก็ชอบผู้ชายหรือนี่ ...ไม่น่าเชื่อเลย อาจจะเพราะเหตุนี้ ที่ทำให้อิทสึกิแยกออกมา ตอนนั้นเขายังเด็กนัก จึงไม่เข้าใจว่าเรื่องอะไร รู้แต่ว่าตอนนั้น ทั้งพ่อและพี่ชายทะเลาะกันรุนแรงมาก และอิทสึกิก็จากมา โดยที่ไม่หวนกลับไปบ้านอีกเลย และพ่อของเขาเอง ก็ไม่เคยพูดถึงอีก ราวกับไม่ได้มีลูกชายคนโตซะอย่างนั้น

หรือว่ามันจะเป็นทั้งตระกูล พวกพี่ ๆ อีกสองคนของเขาก็อีก ที่ตอนนี้ไม่รู้ไปอยู่ที่ไหนแล้ว และเพราะแบบนี้ ทำให้เขาลำบากแทบตาย กว่าจะได้รับอนุญาตให้มาเรียนที่นี่ได้

บ้านของเขามีแต่ลูกผู้ชาย แถมแต่ละคนยัง...มีรสนิยมประมาณนี้กันหมด และนั่นคงเป็นเหตุผลที่ทำให้พ่อของพวกเขาต่อต้านนัก นึกถึงครั้งสุดท้ายที่ดื้อรั้นจะมายังเมืองหลวง ด้วยความที่อยากจะพบคน ๆ หนึ่ง...คนที่อยู่ในภาพนี้ ความลับขั้นสุดยอด ที่เขาไม่เคยบอกใคร ถ้าให้พ่อจับได้ว่าเขาชอบผู้ชายอีกคน มีหวังโดนตัดลูกตัดพ่อกันแน่ ๆ

และนั่นเป็นสาเหตุหนึ่ง ที่ทำให้เขายอมรับพี่สะใภ้ที่เป็นชายของอิทสึกิได้อย่างง่ายดาย ยิ่งเห็นทั้งสองคนเวลายืนคู่กัน ดูรักสนิทสนม และเหมาะสมกันมาก เขาก็รู้สึกดีใจด้วยแล้ว ใบหน้านัตสึเริ่มมีรอยยิ้มน้อย ๆ เมื่อคิดถึงตัวเขาเอง กับใครคนนั้นที่เขาคิดถึงอยู่เสมอ เด็กหนุ่มพึมพำกับรูปในมือ

"ในที่สุดเราก็จะได้พบกันอีกครั้งแล้วนะครับอาจารย์ อยากให้พวกเรา มีความสุขแบบพวกพี่ ๆ บ้างจัง"

แค่มองภาพนิดเดียวก็เกิดอารมณ์เสียแล้ว น่าแปลก ดวงตาคมมองไปยังตำแหน่งเมื่อครู่โดยไม่ได้ตั้งใจ ตรงมุมห้องที่มีของเล่นวางเรียงรายประดับไว้

อาจจะเพราะเจ้าของเล่นพวกนี้ก็ได้ ที่ทำให้เขา... ทามะจังและคณะ...เอ้อ ช่างคิดชื่อได้น่ารักซะจริง

อดไม่ได้ต้องเดินไปหยิบทามะจังขึ้นมาพลิกดู แมวในลายด้านข้างนอนอ้าดูยั่วยวนนัก เข้ากับตราโลโก้ Cat Ah~ เสียเหลือเกิน ยิ่งมองยิ่งคิดถึงคนในภาพ ที่ให้ความรู้สึกไม่ต่างจากแมวน้อยที่ดื้อเงียบ ไม่ไว้ใจใครและไม่ยอมให้ใครเข้าใกล้โดยง่าย

รู้สึกได้ถึงความต้องการลึก ๆ ของตนเองที่เพิ่มขึ้น เมื่อมองกลับมายังภาพใบน้อย ภาพนั้นไม่ชัดเท่าใด ทั้งยังไม่มองมายังกล้องด้วยซ้ำ เพราะแอบถ่าย...เป็นภาพ ๆ เดียวที่เขามีอยู่ หากภาพในความทรงจำ กลับชัดเจนราวปรากฎอยู่ตรงหน้า คนในภาพงดงาม งามไม่แพ้พี่สะใภ้เลยทีเดียว ผมสีดำสนิท ผิวที่ขาวราวหิมะ ขาวใสยิ่งกว่าพี่สะใภ้ด้วยซ้ำ เป็นคนที่ดูบอบบางน่าทะนุถนอมเสียเหลือเกิน โดยเฉพาะดวงตาสวยคู่นั้น ที่ทั้งเด็ดเดี่ยวทั้งดื้อดึง แม้จะบอบบางอ่อนแอเพียงใดก็ตาม

แค่คิดก็ไม่ไหวแล้ว...

นาฬิกาใกล้จะห้าโมงเย็น นัตสึเหลือบมองมันอย่างตกใจ มือแข็งแรงกอบกุมแก่นกายผ่านกางเกงหนา รู้สึกได้ว่ามันขยายขนาดตื่นตัวจนภายในกางเกงคับแน่นเสียแล้ว ร่างสูงหันรีหันขวาง ถ้าปล่อยไว้แบบนี้ คงจะออกไปหาพวกพี่ ๆ ไม่ได้แน่

ลังเลนิดหน่อย ก่อนจะค่อย ๆ เดินกลับไปที่เตียงนุ่ม ปลดตะขอขยับกางเกงร่นลง นิ้วคล่องแคล่วปลุกปลอบส่วนอ่อนไหว จะให้มันกึ่งตื่นกึ่งหลับแบบนี้ไม่ได้ ต้องจัดการให้เสร็จ มันถึงจะนอนหลับสบายอยู่อย่างเดิมโดยสวัสดิภาพ

แต่ว่า..ปกติแล้วมันต้องใช้เวลาพอสมควรสำหรับเขา แล้วถ้ารีบขนาดนี้ จะทำยังไงดีล่ะ
ดวงตาเหลือบมองบรรดากระป๋องใบน้อยที่วางอยู่ด้านข้างใกล้ ๆ

…ทามะจังและคณะ…

ไม่มีทางเลือกแล้ว ทามะจังก็ทามะจังเถอะ!

ด้วยความที่ไม่เคยใช้ของแบบนี้มาก่อน แต่พอรู้อยู่บ้างว่าคงต้องมีอะไรหล่อลื่น หากพี่สะใภ้แสนดีของเขารอบคอบเกินพอ เพราะพอมองดี ๆ เขาก็พบว่า ที่ด้านหลังบรรดาทามะจังและคณะ มีขวดเจลหล่อลื่นวางแถมท้ายไว้ให้ด้วย

พี่สะใภ้คนนี้ประหลาดดีแท้ แต่เขาไม่มีเวลาจะมาคิดอะไรมากมาย ขืนรอให้ถึงเวลาห้าโมง แล้วมีใครเข้ามาล่ะ แย่แน่ ๆ เลย

มือเอื้อมไปหยิบเจล บีบลงไปพลางนวดรูดขึ้นลงเร็ว ๆ ร่างกายวัยหนุ่มแน่นตื่นตัวไวแบบนี้ โดยเฉพาะร่างกายของเขา ที่รู้สึกแปลก ๆ ตั้งแต่เข้าใกล้คานาเมะแล้ว อาจจะเพราะฟีโรโมนของอีกฝ่าย ที่ปลุกเร้าเขาได้อย่างประหลาด

บีบเจลเข้าไปในช่องทางของเจ้ากระป๋องใบน้อยทามะจัง ใช้ปลายนิ้วสอดลูบไล้ ภายในอ่อนนุ่มยืดยุ่น ทำได้เหมือนจริงไม่เบา พี่ชายเก่งจังแฮะ เขานิยมในใจ มือจับประคองส่วนตื่นตัวให้ตั้งตรง หันส่วนช่องทางแคบจรดส่วนปลาย ค่อย ๆ กดสวมทีละน้อย ก่อนจะเข้าลึกจนมิดอย่างช้า ๆ

"อา..." อดไม่ได้เผลอครางแผ่วเบา นึกไม่ถึงว่าภายในนั้นจะให้ความรู้สึกดีขนาดนี้ มือแกร่งเริ่มต้นขยับรูดส่วนกระป๋องขึ้นลง สัมผัสได้ถึงการโอบอุ้มและเสียดสี ชักนำให้เคลิบเคลิ้มไม่รู้ตัว

ดวงตาสีเข้มจับจ้องภาพถ่าย สมองกลับจินตนาการไปถึงร่างบอบบางเย้ายวนแทนที่ ยิ่งทำยิ่งคิด ยิ่งปรารถนาจะครอบครองยิ่งนัก สัมผัสของจริงจะอ่อนโยนแบบนี้รึเปล่านะ?
ต้องมากกว่านี้แน่ ๆ

มือแกร่งกระชับของเล่นชิ้นน้อยในมือ ขยับเลื่อนเข้าออกไวกว่าเดิม ลมหายใจเริ่มถี่กระชั้น เพลิดเพลินกับสัมผัสตรงหน้าจนแทบลืมเลือนเวลาไปแล้ว

อยากเจอเร็ว ๆ จัง ต้องทำให้คน ๆ นั้น มาเป็นของเขาให้ได้!


.......................................


ขณะที่นัตสึกำลังเคลิ้มกับทามะจัง ในตอนนั้นคู่สามีภรรยาเจ้าของบ้านก็แทบไม่ต่างกัน ร่างขาวผ่องในชุดผ้ากันเปื้อนผืนน้อยผืนเดียว ยังคงสนุกสนานกับการควบคุมคนเบื้องล่างที่เอนกายบนโต๊ะกินข้าวไม่มียั้ง เสียงหวานครางแผ่วหากเร้าใจได้ยินมาเป็นระยะ สมองทั้งคู่แทบว่างเปล่า เวลาห้าโมงตามนัด หาได้มีผู้ใดเหลือบแลไม่

ผักผลไม้ทั้งสั่นได้สั่นไม่ได้ วางกระจายเต็มโต๊ะ ปะปนกันทั้งของปลอมของจริง ท่าจะลองไปจนหมดแล้ว

อย่างคานาเมะน่ะ ปากบอกไม่เอา แต่มีหรือจะไม่อยากลอง อิทสึกิย่อมรู้ดี ดังนั้นเขาก็แค่คะยั้นคะยออีกนิด ทั้งคู่ก็สนุกกับทุกอย่างเท่าที่หามาเตรียมไว้แล้ว

แต่เนื้อแน่น ๆ ของเขาดีที่สุด หนุ่มน้อยผู้แสนจะร้อนแรงบอกไม่ผิดแน่นอน เพราะตอนนี้ ของทั้งหมดไม่ได้รับการใส่ใจอีกต่อไป ด้วยคนด้านล่างน่ากินกว่ามากมายนัก คานาเมะเลียไล้ริมฝีปากนุ่ม ตั้งท่าจะกลืนกินชายหนุ่มแทนข้าวเย็นเสียแล้ว โดยนั่งคร่อมอยู่กลางลำตัวแกร่ง ไม่ใส่ใจว่าโต๊ะจะทานน้ำหนักสองคนที่อยู่ไม่สุขไหวหรือไม่

แต่อิทสึกิรู้ดี ว่ามันแข็งแรงพอ ก็ก่อนจะซื้อมันมา เขาคิดไว้รอบคอบแล้ว ทุกห้องทุกสถานที่ ที่ราชินีพึงใจจะทำกิจกรรม ทุกอย่างเตรียมพร้อมไว้หมดแล้ว

"อา...อิทจัง แรงอีกสิ" หนุ่มน้อยราชินีไม่ยินยอมให้อีกฝ่ายผ่อนแรงพักหายใจ บั้นท้ายกระชับขยับโยกสวนลงรวดเร็วรุนแรง มือบอบบางโอบกอดรอบคอหนา พยุงแกมเร่งเร้า บางคราปลายเล็บแหลมยิ่่งกรีดซ้ำ เล่นเอาหลังอิทสึกิเต็มไปด้วยรอยเล็บ แต่ชายหนุ่มไม่คิดจะห้ามปราม ร่องรอยฝากรักจากราชินี ทาสที่ดีอย่างเขาจะปฏิเสธได้อย่างไร

ทว่าเขารู้ดีว่าเวลานี้มันไม่เหมาะจะทำกิจกรรมเท่าไหร่ ขนาดเขากะเวลาเผื่อไว้ให้คานาเมะเล่นสนุกอีกหลายชั่วโมงตามนัดกับน้อง ชายแล้ว แต่ดูท่าจะยาก เพราะอีกฝ่ายนั้นเคยแต่เล่นสนุกครั้งละหลาย ๆ ชั่วโมงและไม่เคยหยุดจนกว่าจะหมดแรงจนเป็นปกติไปเสียแล้ว

"อือ...คานาเมะ...มันจะ..ห้าโมงแล้วนะ" ชายหนุ่มพยายามทักท้วง เมื่อมองผ่านเอวระหงไปยังนาฬิกา แล้วพบว่าช่วงเวลาที่คิดว่ายาวนาน กลับสั้นกว่าที่คิดนัก

"ห้าโมง? ทำไมล่ะ...อา...ตรงนั้นแหละ...อื้อ..." คานาเมะยังคงไม่หยุด เครื่องกำลังร้อนได้ที่ มีหรือจะสนใจอะไร

"นัตสึ... อุบ..."

ริมฝีปากร้อนแรงประกบปิดปากที่อ้าจะเอ่ยปราม จูบรวดเร็วหยุดยั้งเชิงยั่วเย้า คำพูดที่จะกล่าวต่อเป็นอันยุติลงง่ายดาย เมื่อปลายลิ้นซนว่องไวเรียกร้องขนาดนั้น มีหรือเขาจะอดใจไหว เรือนร่างนุ่มลื่นสัมผัสแนบชิดเสียดสีสะโพกแกร่ง วงแขนกระชับเข้าหาแนบแน่น ต้องการกันและกันมากมายกว่าเดิม ไฟที่จุดแล้วยากจะมอดดับ หากไม่ได้รับการเติมเต็มที่เพียงพอ ดังนั้นแม้อิทสึกิจะพยายามห้าม แต่สุดท้ายก็ไร้ผล

สะโพกแข็งแรงสวนขึ้นหนักหน่วง ร่างด้านบนแอ่นตัวเกร็งแน่นอย่างเสียวซ่าน ระลอกคลื่นเสน่ห์หาถาโถมไม่มียั้ง จนเวลาผ่านไปอีกเป็นชั่วโมง กว่ากิจกรรมจะยุติ แน่นอน...ยุติในรอบเดียว เพราะอิทสึกิไม่ยินยอมตกหลุมล่อลวงของราชินีหนุ่มอีก ถึงอีกฝ่ายจะพยายามเท่าไหร่ก็ตาม

"ดูซิ...ถ้านัตสึเข้ามาจะเป็นยังไง เราทำอะไรเปิดเผยไปแล้วนะ ต้องเกรงใจนัตสึบ้างสิ เขาพึ่งจะมาที่นี่วันแรกเอง" ชายหนุ่มบ่นเชิงสั่งสอน ขยับจัดเสื้อผ้าให้เข้าที่อีกครั้ง

ราชินีหนุ่มหน้ามุ่ย ยังคงอ้อยอิ่งอยู่บนโต๊ะ มันยังไม่พอจริง ๆ แต่ก็รู้ว่าขัดชายหนุ่มไม่ได้แล้ว

แม้ว่าโดยปกติอิทสึกิจะตามใจ แต่ยามที่จริงจังขึ้นมา ไม่ว่าใครก็เปลี่ยนใจไม่ได้ ถึงจะเป็นเขาก็เถอะ

"แต่มันหกโมงแล้วนะอิทจัง ไม่เห็นนัตสึมาเลย" คานาเมะพูดลอย ๆ ขยับเรือนร่างงดงาม จงใจยั่วอีกฝ่ายบนโต๊ะเสียอย่างนั้น หากมันไม่ได้ผลเช่นเคย

อิทสึกิทำเป็นไม่เห็น รับคำหน้าตาเฉย "อืม นั่นสินะ แปลกจริง ๆ" ชายหนุ่มเริ่มสงสัยไม่แพ้กัน นัตสึควรจะมาตั้งแต่ชั่วโมงก่อนด้วยซ้ำ เขายังนึกหวาดเสียว ถ้าน้องชายมาเจอเขากำลังสนุกกับคานาเมะแบบนั้น จะรับได้แค่ไหนก็ไม่รู้

"เห็นมั้ยล่ะ เราต่ออีกรอบก็ยังทัน นายจะรีบเลิกไปไหนกัน"

รอยยิ้มเจ้าเล่ห์จากอีกฝ่าย ทำให้ชายหนุ่มคิ้วขมวด ถามเสียงเข้ม "คานาเมะ...นายคงไม่ได้มีแผนอะไรหรอกนะ"

ร่างบอบบางขยับเปลี่ยนจากท่านอนเป็นลุกขึ้นนั่งห้อยขาลงบนโต๊ะนั้นอย่าง คล่องแคล่ว ไม่ได้มีวี่แววเหน็ดเหนื่อยเท่าใดนัก ก็อย่างว่า นี่มันยกเดียวเอง จะครณามือราชินีจอมมาโซได้ยังไง

"หึ... ชั้นจะไปมีแผนอะไรกัน นายก็เห็น ว่าชั้นอยู่กับนายตลอด ไม่ได้ทำอะไรนัตสึซักหน่อย"

ดวงตาคมมองกลับอย่างคาดคั้น แต่อีกฝ่ายเสมองด้านข้างทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้ ท้ายสุดยังคงเป็นชายหนุ่มที่ยอมแพ้ เพราะยังไงก็ไม่มีหลักฐานว่าคานาเมะทำอะไรจริง ๆ "เอาเถอะ ฉันว่านายไปแต่งตัวให้เรียบร้อยดีกว่า ถ้านัตสึไม่มา เดี๋ยวฉันจะไปตามเอง"

"ก็ได้ ๆ แต่คืนนี้ นายต้องทำสองเท่าด้วยล่ะ ข้อหาทำชั้นอารมณ์ค้างสองรอบแล้ว" คานาเมะยังคงต่อรอง ไม่ยอมลุกง่าย ๆ

ชายหนุ่มถอนหายใจยาว พลางแย้ง "เมื่อกี้นายก็เสร็จไม่ใช่เหรอ จะว่าค้างได้ยังไง"

"ค้างสิ ก็นายเคยทำทีตั้งหลายรอบ รอบเดียวมันพอที่ไหนกัน แถมนายเล่นทำไป ดูนาฬิกาไปแบบนี้ เป็นใครก็ค้าง"

อิทสึกิจนปัญญาตอบโต้ จึงได้แต่ยอมรับ "สองเท่าก็ได้ แต่อย่าดังนักก็แล้วกัน ฉันเกรงใจน้อง เอาล่ะ ไปแต่งตัวได้แล้วคานาเมะ นัตสึคงไม่อยากเห็นนายในชุดนี้รอบสองหรอก รอบแรกก็ช็อคมากพอแล้ว"

ราชินีอ้าขากว้าง ขยับยกชายผ้ากันเปื้อนผืนเดียวที่สวมอยู่แง้มออกยั่วยวน "ชุดนี้ไม่ดีตรงไหน น้องนายยังมองแล้วหน้าแดงเชียว น่ารักจะตาย ...นายหวงล่ะสิ แหม คนกันเองไม่ใช่เหรอ"

"คานาเมะ!"

"เอาน่า ชั้นล้อเล่นนิดเดียวเอง จะไปแต่งตัวเดี๋ยวนี้แหละ ไม่เห็นต้องรีบเลย ไปเร็วน้องนายนั่นล่ะ...จะอารมณ์ค้าง" ร่างบอบบางหัวเราะ ทิ้งท้ายประโยคหลังให้ชวนคิดลึก แล้วเดินตัวปลิวเข้าห้องน้ำไป ร้อนให้ชายหนุ่มต้องคว้าเสื้อผ้าวิ่งตามไปส่งถึงหน้าประตูอีกรอบ

"อย่าออกมาทั้งโป๊ ๆ เชียวนะ ฉันจะไปตามนัตสึ เราจะได้กินข้าวกันเสียที" โชคดีที่เขารอบคอบพอ ที่จะทำกับข้าวใส่ตู้เย็นไว้ตั้งแต่เมื่อเช้า ที่อ้างว่าจะมาทำกับข้าวน่ะ เอาเข้าจริงมัวแต่สนุกจนไม่เป็นอันทำเลยด้วยซ้ำ

เสียงกลั้วหัวเราะดังออกมาจากในห้องน้ำ "นายเก็บเซ็ตผักผลไม้ของนายให้เรียบร้อยซะก่อนเถอะ เดี๋ยวนัตสึกินเข้าไปจะยุ่ง"

"คานาเมะ!" เสียงดุรอบสองแบบไม่จริงจังนัก พร้อมหน้าชายหนุ่มที่แดงระเรื่อ เมื่อนึกถึงว่าเมื่อครู่ ทำอะไรกับเจ้าเซ็ตผักผลไม้นั่น ชายหนุ่มคิดต่ออย่างหยุดไม่อยู่ ว่าวันหลังต้องให้ปลอดคนเสียก่อน แล้วค่อยทำใหม่

แค่ออร์เดิร์ฟมันไม่พอสำหรับพวกเขาอยู่แล้ว

มันต้องฟูลคอร์สต่างหาก!


...................................................
หัวข้อ: Re: Special Triple ตอนที่ 5 Part 2 อัพ 1/2/10 (Toys, จบในตอน)
เริ่มหัวข้อโดย: Little Devil ที่ 01-02-2010 08:56:43
 :m25:
หัวข้อ: Re: Special Triple ตอนที่ 5 Part 2 อัพ 1/2/10 (Toys, จบในตอน)
เริ่มหัวข้อโดย: Dee^daY ที่ 01-02-2010 10:05:45
นัตสึ..ผู้น่าสงสาร
จะรอดจากราชินีได้ไหมหนอ
หัวข้อ: Re: Special Triple ตอนที่ 5 Part 2 อัพ 1/2/10 (Toys, จบในตอน)
เริ่มหัวข้อโดย: bbyuqin ที่ 01-02-2010 10:22:02
ในที่สุดนัตสึก็สนิมสนมกับเพื่อนใหม่ (ทามะจัง) แบบแนบแน่น :m20: 


นัตสึตอนเห็นคานาเมะกับผ้ากันเปื้อนอ่ะยังไม่เท่าไหร่ แต่ถ้าลงมาเห็นไอ้ตอนอยู่บนโต๊ะกับพี่ชายตัวเองเนี่ย คง :m25: :pighaun: :haun4: :jul1:
หัวข้อ: Re: Special Triple ตอนที่ 5 Part 2 อัพ 1/2/10 (Toys, จบในตอน)
เริ่มหัวข้อโดย: gypsy ที่ 01-02-2010 18:37:41
 :laugh: เหมือนกับคานาเมะจะรู้อ่ะนะ ว่านัตสึกำลังทำความรู้จักกับทามะจังอยู่

หัวข้อ: Re: Special Triple ตอนที่ 5 Part 2 อัพ 1/2/10 (Toys, จบในตอน)
เริ่มหัวข้อโดย: namtaan ที่ 01-02-2010 19:28:47
คานาเมะ รู้ลึก รู้จริงนะเนี่ย  o13

บวก 1 แต้ม รอลุ้นคู่นัตสึอีกคู่จ้า

หัวข้อ: Re: Special Triple ตอนที่ 5 Part 2 อัพ 1/2/10 (Toys, จบในตอน)
เริ่มหัวข้อโดย: shine ที่ 01-02-2010 20:20:21
เลือดกระฉูดยกกำลัง 2  :m25: 555

ว่าแต่นัตสึแอบหลงรักใครล่ะเนี่ย แนวราชินีแบบคานาเมะรึเปล่าน้า หึหึ
หัวข้อ: Re: Special Triple ตอนที่ 5 Part 2 อัพ 1/2/10 (Toys, จบในตอน)
เริ่มหัวข้อโดย: a_tapha ที่ 02-02-2010 08:00:55
รออ่าน 2 เท่า  หึหึ  :z1:
หัวข้อ: Special Triple ตอนที่ 5 Part 3 อัพ 4/2/10 (Toys, จบในตอน)
เริ่มหัวข้อโดย: ppm ที่ 04-02-2010 22:30:49
เสียงฝีเท้ามั่นคงดังใกล้เข้ามา เด็กหนุ่มในห้องผู้กำลังชื่นชมกับของเล่นชิ้นแปลกใหม่สะดุ้งเฮือก เขารีบเก็บบรรดาอุปกรณ์ต่าง ๆ อย่างรวดเร็ว โชคดีที่เสร็จไปแล้วเมื่อครู่ จึงไม่ได้รู้สึกค้างคาเท่าใดนัก ของเล่นของพี่ชายนี่ใช้งานได้ดีไม่เบา อย่างน้อยก็ช่วยให้รอดมาได้อีกครั้งอย่างหวุดหวิด

พอได้ยินเสียงเคาะประตู เขาก็เปิดมันออกมาด้วยท่าทางที่เป็นปกติ

"นัตสึ เก็บของเสร็จหรือยัง" อิทสึกิถามเมื่อเห็นประตูเปิดออก รอยยิ้ม เจื่อน ๆ จากผู้เป็นน้อง ทำให้เขามองมาอย่างสงสัย ข้าวของที่ยังคงรื้อวางไม่เรียบร้อยนักสร้างความรู้สึกแปลกใจให้เล็กน้อย น้องชายเขาไม่น่าจะเก็บของเพียงแค่นี้ ด้วยเวลาที่ยาวนานขนาดนี้เลย

แต่ก็ดีแล้วที่ใช้เวลานานกว่าที่คิด ไม่งั้นถ้ามาเห็นคานาเมะบนโต๊ะกินข้าวตอนกำลังร้อนแรงอยู่ล่ะแย่แน่

"ขอโทษครับ ผมเก็บของเพลินไปหน่อย เลยลืมเวลา" นัตสึตอบอ้อมแอ้ม

"ไม่เป็นไร พี่แค่จะมาบอกว่า อาหารพร้อมแล้ว"

"ครับ ผมจะไปเดี๋ยวนี้แหละ" เด็กหนุ่มตอบพลางเดินตามร่างสูงไปอย่างว่าง่าย พร้อมกันนั้นก็แอบลอบถอนหายใจอย่างโล่งอก ที่พี่ชายไม่มาตามตั้งแต่ชั่วโมงก่อนเช่นกัน...

ในห้องครัว ร่างบางในชุดผ้ากันเปื้อน..แน่นอน มีเสื้อผ้าครบถ้วนแล้ว ยืนรอรับอยู่ที่โต๊ะ มีอาหารน่ารับประทานจัดวางอย่างสวยงามรออยู่หลายอย่าง แต่ละอย่างล้วนเป็นของโปรด เล่นเอานัตสึอดอมยิ้มไม่ได้ พี่ชายของเขายังคงเหมือนเดิม ช่างเป็นคนที่ใส่ใจต่อคนรอบข้างเสียจริง ขนาดไม่ได้เจอกันนานหลายปี ก็ยังจำของชอบของเขาได้ทั้งหมด คิดไปคิดมา เล่นเอาเขานึกอิจฉาพี่สะใภ้อยู่ลึก ๆ

"หายไปนานเชียวนะนัตสึจัง แอบลองของเล่นอยู่ล่ะสิ" เสียงใสน่าฟังทักราวล่วงรู้ เล่นเอาเขาเกือบสะดุ้งอีกรอบ นัตสึรีบกลบเกลื่อนด้วยการเสมองที่จานอาหารพลางเอ่ยชมแก้เก้อ

"อาหาร...เอ่อ..อาหารน่าทานมากเลยครับ"

ใบหน้างามลอบอมยิ้ม ทำเป็นไม่รู้ว่าโดนเบี่ยงประเด็น

...โกหกไม่เก่งแบบนี้น่ารักจริง...

"นั่งสินัตสึ พี่กับคานาเมะทำรอไว้ตั้งนานแล้ว" อิทสึกิชักชวน ราชินีหนุ่มแอบแลบลิ้นให้ เชิงหยอกเป็นนัยว่ารู้ทันนะ ก็แน่ล่ะ อาหารทั้งหมด อิทสึกิเป็นคนทำจริง ทำนานแล้วอีกต่างหาก...นานมาก ตั้งแต่เช้าเลยทีเดียว เพราะทั้งคู่มัวแต่เล่นสนุกกันตั้งแต่บ่ายยันเย็น โดยไม่ได้ทำเพิ่มเลยสักอย่าง นอกจากจัดวางพร้อมอุ่นเรียบร้อยบนโต๊ะเท่านั้น และหน้าที่จัดอุ่น คนทำคือคานาเมะ ก็คงกล้อมแกล้มได้กระมัง ว่าช่วยกันทำ

ชายหนุ่มลอบจ้องแกมปราม กันคนซุกซนทำเรื่อง เขาเขินอยู่ไม่น้อยเมื่อเผลอคิดไปว่าถ้าน้องชายจะรู้เรื่องที่เกิดบนโต๊ะ ...เมื่อไม่นานมานี้ จะกินข้าวลงแบบนี้รึเปล่า ดีว่าเขาเก็บทุกอย่างที่ใช้เล่นในกิจกรรมยามกลางวันไปหมดแล้ว ไม่งั้นถ้าเผลอกินไปอย่างที่คานาเมะว่า คงพูดไม่ออก

หากนัตสึผู้ไม่ได้รู้เรื่องรู้ราวอะไรด้วย ยังคงรับประทานทุกอย่างด้วยความเอร็ดอร่อย คานาเมะทำหน้าที่ราวพี่สะใภ้ผู้แสนใจดี คอยหยิบนู่นเติมนี่ พร้อมตักข้าวเพิ่มให้ "เด็ก ๆ ต้องทานเยอะ ๆ" เขาว่าพร้อมรอยยิ้มพราย "จะได้มีแรงอึด ๆ หน่อยเวลาทำกิจ..."

"คานาเมะ! เอ้อ...ฉันขอข้าวด้วย" อิทสึกิขัดขึ้น ด้วยความที่รู้ใจกันดี เลยรู้ดีอีกเช่นเคย ว่าคำพูดต่อไปจะเป็นอะไร

"ได้สิ อิทจัง นายก็ต้องกินเยอะ ๆ เหมือนกัน อย่าลืม 'สัญญา' คืนนี้ล่ะ ไม่งั้นล่ะก็..." น้ำเสียงหวานย้ำอย่างจงใจ แบบกดดันหน่อย ๆ เล่นเอาคนฟังกลืนข้าวแทบไม่ลง

"อื้อ...ฉันไม่ลืมหรอกน่า นายก็รีบกินเข้าเถอะ ถ้านายมัวแต่ 'พูด' แล้วดึก ๆ หิวอีกล่ะก็ ฉันไม่ให้ 'หม่ำ' แล้วนะ" อิทสึกิว่าเป็นนัย เชิงดุว่าอย่าพูดเรื่องนั้นมากไปกว่านี้

ราชินีหนุ่มยิ้มรับแบบแอบโหดนิด ๆ โต้กลับด้วยทีท่ากึ่งเอาจริง

"หึ ถ้านายไม่ให้ชั้นกินเต็มอิ่มคืนนี้ ระวังเถอะ ชั้นจะหม่ำนัตสึแทน" มือเรียวยาวตบบ่าเด็กหนุ่มแกมหยอกเย้า เล่นเอาคนกลางอย่างนัตสึแอบอึ้ง เขาไม่รู้ว่าสองคนนี่คุยอะไรกัน แต่บรรยากาศมันดูน่ากลัวพิลึก

"เอ่อ...ถ้าคุณคานาเมะหิว ผมทำอาหารให้ทานก็ได้ครับ" นัตสึตอบเบา ๆ อย่างพยายามคลี่คลายสถานการณ์ตึงเครียด

"แหม ใจดีกว่าอิทจังซะอีกนะเนี่ย อ้อ อย่างที่บอกคราวก่อน เรียกคานาเมะเฉย ๆ ก็ได้"

"อ่ะ ครับ ผมจะพยายาม" เด็กหนุ่มรับคำอย่างไม่คุ้นเท่าไหร่ แต่ท่าทางสนิทสนมนั้นทำให้เขารู้สึกหนาวกว่าเก่า โดยเฉพาะกับสายตาดุ ๆ ของพี่ชายที่จ้องกลับมายังคนด้านข้าง

"น่ารักจริง" คานาเมะว่าพลางหอมแก้มอีกฟอด จนนัตสึเขินไปเลย โดยไม่ได้สนใจสายตาที่จับจ้องมาแม้แต่น้อย

"ผม...ผมอิ่มแล้วครับ เดี๋ยวผมช่วยเก็บละกัน" ว่าแล้วเขาก็ลุกขึ้นเก็บจานอย่างคล่องแคล่ว...แก้เขิน โดยมีคานาเมะมองตามอย่างขบขัน

"แหม เป็นเด็กดีจริง ๆ งั้นฝากหน่อยนะ ร้อนจัง ชั้นจะไปอาบน้ำซะหน่อย" ร่างบอบบางลุกขึ้นบ้าง "อิทจัง นายช่วยนัตสึจังไปก่อนนะ อ้อ แล้วอย่าลืม 'สัญญา' ล่ะ"

อิทสึกิมองมาอย่างสงสัยแต่ไม่ได้ถาม เขารู้ดีว่าคานาเมะพึ่งจะอาบน้ำไปเมื่อครู่ ก่อนจะมากินข้าวด้วยกันนี่เอง หลังกิจกรรมในครัวเมื่อไม่นานมานี้

แล้วจะอาบอีกทำไมล่ะนั่น?

แต่ร่างบอบบางเดินออกไปจากห้องแล้ว อย่างว่องไวจนปรามไม่ทัน

ไม่ว่าคานาเมะกำลังคิดอะไรอยู่ แต่ท่าทางมันคงเป็นเรื่องวุ่น ๆ อีกแน่ ๆ

ร่างสูงลอบถอนหายใจ...ท่าทางราตรีนี้จะยาวนานกว่าที่คิดเสียแล้ว เขาคงต้องตามใจราชินีเท่านั้น ไม่งั้นเรื่องคงจะยุ่งกว่าที่คิดเป็นแน่แท้


........................................


ประตูห้องเปิดออกแผ่วเบา ร่างคล่องแคล่วบอบบางจรดปลายเท้าแอบย่องเข้าไปด้านใน คานาเมะไม่ได้ไปอาบน้ำอย่างที่บอกจริง ๆ หากตรงไปยังห้องของเด็กหนุ่มแทนที่ หลังจากเปิดไฟในห้องแล้ว ดวงตากลมโตรีบมองกวาดไปรอบ ๆ ใบหน้างามมีรอยยิ้มพึงใจ เมื่อพบว่าทามะจังและคณะ ไม่ได้เรียงตามลำดับเหมือนก่อนออกไปเมื่อตอนเย็น

แผนเป็นไปตามคาดจริง ๆ

สมกับเป็นน้องของอิทจัง เขาดูคนไม่ผิดเลย

มือเรียวยาวเอื้อมไปที่ด้านหลังแจกันทรงสูงประดับดอกไม้ข้างหัวเตียง ก่อนจะปลดเอากล้องวีดีโอขนาดเล็กที่แอบซุกไว้ออกมา แล้วรีบเดินก้าวยาว ๆ ตรงไปยังห้องน้ำด้านนอกแทนที่

ในห้องน้ำ ราชินีหนุ่มไม่ได้อาบน้ำอีกเช่นเคย หากแต่นั่งลงที่ขอบอ่าง พลางแอบเปิดวีดีโอดูจากกล้องที่หยิบมาอย่างสนใจ ภาพเคลื่อนไหวของเด็กหนุ่มที่เพลิดเพลินกับทามะจัง เป็นไปตามที่คิด

เด็กหนุ่ม ๆ นี่ร้อนแรงเหลือเชื่อดีจัง

แล้วสายตาก็สะดุดกึกกับภาพนั้น...ภาพที่นัตสึดู พลางช่วยตัวเองไปด้วย

...คน ๆ นั้นช่างคุ้นตา แม้จะดูเด็กกว่าตอนนี้อยู่บ้าง

นิ้วเรียวกดปุ่มหยุดภาพ แล้วกดซูม ก่อนจะเพ่งมองอีกครั้งเพื่อให้แน่ใจ

ใช่จริง ๆ ด้วย! ไม่น่าเชื่อเลยว่าจะบังเอิญขนาดนี้

รอยยิ้มเจ้าเล่ห์ผุดขึ้นอีกครา เมื่อคิดต่อไปว่า เรื่องนี้คงจะสนุกกว่าที่คิดเสียแล้ว!


.......................................


ยามค่ำคืนมาถึงรวดเร็วเหลือเชื่อ ร่างสูงของเด็กหนุ่มบนเตียงนุ่ม เหม่อมองไปนอกหน้าต่างด้านข้าง พลางถอนหายใจเบา ๆ มือแข็งแรงท้าวคางแกร่ง ดวงตาสีดำสนิทคมเข้มคล้ายพี่ชายมองออกไปยังท้องฟ้า ดวงจันทร์ดวงโตลอยสูง ท่ามกลางตึกและอาคารบ้านเรือนจำนวนมาก ที่บ่งบอกได้ว่าที่นี่ ไม่ใช่บ้านต่างจังหวัดที่เขาจากมา หากเป็นในเมืองหลวงแล้ว

ในที่สุดเขาก็ได้มาที่นี่แล้ว และอีกไม่กี่วัน เขาก็จะไปโรงเรียน โรงเรียนใหม่สำหรับเขา ที่จะย้ายมาเรียนเพียงปีเดียวก่อนจะสอบเอ็นทรานส์เข้ามหาวิทยาลัย

กว่าจะดื้อแพ่งย้ายมาได้ ไม่ใช่เรื่องง่ายเลย

โชคยังดี ที่โรงเรียนนี้ดังเพียงพอ ที่จะเอามาเป็นข้ออ้าง สำหรับการเรียนเข้มเพื่อเตรียมสอบ สำหรับเด็กต่างจังหวัดอย่างเขาได้

ไม่อย่างนั้นพ่อคงไม่ยอมให้เขามาแน่ ๆ โดยเฉพาะเมื่อรู้ว่า เขาตั้งใจจะมาอาศัยอยู่กับอิทสึกิ

อาจจะกลัวว่าเขาจะชอบผู้ชายแบบเดียวกับพี่ชายกระมัง

เด็กหนุ่มถอนหายใจอีกรอบ ถึงเขาจะอยู่บ้านหรืออยู่ที่นี่ ยังไงเขาก็หลงรักผู้ชายไปแล้ว มันช่วยไม่ได้หรอก การจะรักใครสักคน จำเป็นด้วยหรือ ที่คน ๆ นั้นต้องเป็นเพศตรงข้ามน่ะ

คน ๆ นั้น งามกว่าผู้หญิงด้วยซ้ำ แม้ไม่มีใครเห็นความงามนั้น แต่เขาเห็น และแน่ใจมากด้วย ว่านอกจากความงามภายนอกแล้ว ภายในก็ไม่ต่างกัน

เขาจะต้องทำให้พ่อยอมรับให้ได้!

เด็กหนุ่มคิดอย่างมุ่งมั่น ภาพท้องฟ้ากลับมีเงาร่างคน ๆ นั้นซ้อนทับ เรือนร่างน่าทะนุถนอม ผิวขาวราวหิมะ และดวงตามีเสน่ห์ที่บางคราวเจือปนด้วยความเหงาอย่างบอกไม่ถูก แม้ว่าจะเปลี่ยนกลับเป็นเด็ดเดี่ยวแกมดุดันในยามรู้สึกตัวก็ตาม

เขาแอบยิ้มกับตัวเอง คน ๆ นั้น ปากแข็งจะตาย ไม่รู้ตอนนี้ ยังเป็นแบบนั้นรึเปล่านะ

ทั้ง ๆ ที่อ่อนแอบอบบางขนาดนั้น แต่ก็ยังไม่กลัวอะไรเลย

อีกไม่นาน เราจะได้เจอกันแล้ว

เขาบอกกับตัวเอง ก่อนจะลุกขึ้น รู้ตัวว่าถ้าเผลอจินตนาการถึงเนิ่นนานกว่านี้ อาจจะได้ใช้ทามะจังและคณะอีกรอบก็เป็นได้ ถึงยามกลางคืน จะไม่มีใครมารบกวนเขาก็เถอะ

นี่มันคืนแรกนี่นา... เด็กหนุ่มคิดในใจอย่างเขิน ๆ

ในบ้านคนอื่นอีกต่างหาก

แค่เมื่อกลางวัน ก็อายจะแย่แล้ว ดีนะที่ไม่มีใครเข้ามาตอนที่เขากำลังทำ

คิดนานชักเริ่มคอแห้ง เมื่อเย็นลืมเอาน้ำสักขวดขึ้นมาติดไว้ในห้องบ้าง เพราะมัวแต่ทำตัวไม่ถูก คุณคานาเมะ...คนนั้น... เอ้อ ต้องเรียกว่าคานาเมะเฉย ๆ สินะ เขาไม่คุ้นกับการเรียกคนแปลกหน้า ที่อายุมากกว่า ห้วน ๆ แบบนี้เลย แต่เหมือนเจ้าตัวจะอยากให้เรียกจัง

แถมพี่สะใภ้คนนี้ ก็ช่างมองเขาราวทะลุปรุโปร่งนัก เวลาอยู่ใกล้ เขาก็รู้สึกแปลก ๆ

อย่าคิดมากเลยน่า นัตสึบอกกับตัวเอง ก่อนจะบิดลูกบิดประตูออกไป


.........................................


ตอนนี้ดึกแล้ว ห้องด้านล่างปิดไฟมืด เหลือแต่เพียงไฟดวงน้อยที่ทางเดิน พี่ชายกับพี่สะใภ้คงนอนแล้ว ถ้าเดินย่องออกไป คงจะไม่เป็นการรบกวนมากนัก

ร่างสูงของเด็กหนุ่มก้าวยาว ๆ ลงไป ไฟที่ทางเดินส่องสว่างจนไม่จำเป็น ต้องเปิดไฟเพิ่มอีก แต่ความมืดที่สุดทางเดิน ก็ทำให้เขาลอบกลืนน้ำลายลงคออย่างอดที่จะคิดมากไม่ได้ โตมาจนป่านนี้แล้ว เขาก็ยังกลัวความมืดเหมือนตอนยังเป็นเด็ก ๆ แม้จะน้อยลงบ้างก็ตาม เนื่องด้วยพี่ชายคนรองทั้งสอง ชมชอบแกล้งเขาอยู่เป็นนิจ ไม่ว่าจะเล่าเรื่องผี หรือแกล้งปิดไฟขังเขาไว้ในห้องน้ำ

ที่น่ากลัวที่สุดก็คือ หลอกเขาออกไปที่สุสานยามค่ำคืน

ดีนะที่อิทสึกิตามหาเขาจนเจอ

แต่ในตอนนั้น ก็ทำให้เขาได้พบคนผู้นั้นเป็นครั้งแรก มันทำให้เขาโกรธพวกพี่ ๆ ที่กลั่นแกล้งเขาน้อยลง แต่ก็นั่นล่ะ ทำไมทุกคนชอบแกล้งเขาจัง หรือว่าตัวเขาน่าแกล้งขนาดนั้น?

เด็กหนุ่มไม่เข้าใจเลย

สุดทางเดินไปยังครัวมันมืดจริง ๆ เสียด้วย นัตสึลังเลนิดหน่อยแต่ไม่อยากเปิดไฟเพิ่มอีก เขาจึงรวบรวมความกล้าก้าวเดินต่อไป จะอย่างไรนี่ก็แค่บ้าน ถึงเขาจะมาครั้งแรก แต่เขายังต้องอยู่อีกนาน สร้างความคุ้นเคยไว้ย่อมจะดีกว่าเป็นแน่

ก้าวเดินไปได้เพียงแค่ครึ่งทาง เขาก็แทบสะดุ้ง

เสียงแผ่วเบาเจือจางคล้ายล่องลอยจากที่ใดไม่อาจทราบได้ สอดแทรกเข้ามาในโสตสัมผัส เป็นเสียงครางแผ่วหาต้นตอไม่ได้ ทั้งยังดังขึ้นเมื่อเขาพยายามจะค้นหาตำแหน่งที่มา

ทางเดินไปสุดที่ห้องครัว โดยไม่มีห้องอื่นอีก ยกเว้นห้องเก็บของ ซึ่งไม่น่าจะมีอะไรแท้ ๆ

เขาไม่ใช่เด็ก ๆ แล้วนะ ถึงจะต้องกลัวมันขนาดนี้ นัตสึคิดในใจอย่างมีทิฐิ เด็กหนุ่มรวบรวมความกล้าอีกครั้ง ก่อนจะค่อย ๆ ผลักประตูห้องเก็บของให้เปิดออก

ภายในที่มืดดำ หากมองเพิ่งปรับสายตาอีกครั้ง เขาก็พบว่าที่พื้น มีช่องทางที่เปิดอ้า!

ทางลับงั้นหรือ? บ้านนี้ประหลาดจังแฮะ

เสียงปริศนายังคงดังลอดขึ้นมาจากด้านล่าง เบามากแต่เขาก็ยังพอจับน้ำเสียงแปลกประหลาดนั้นได้ ความอยากรู้อยากเห็นมีมากกว่าความกลัวเสียแล้ว เด็กหนุ่มมองซ้ายมองขวา แล้วก็ตัดสินใจก้าวเดินลงไป

บันไดที่ออกแบบพิเศษเรืองแสงคล้ายแบบในโรงหนัง มันทำให้เขาไม่จำเป็นต้องพึ่งพาไฟใด ๆ ยามก้าวเดิน

เสียงปริศนายังคงดังอยู่ ชัดขึ้นอีกเล็กน้อย บันไดไม่ยาวนักทอดลงสู่เบื้องล่าง มีประตูบานหนึ่งที่สุดทาง ประตูบานนั้นเปิดแง้มอยู่นิดหน่อย และนั่นทำให้เสียงเล็ดรอดออกมาได้

เด็กหนุ่มกลืนน้ำลายลงคอดังเอื้อก ก่อนจะกลั้นใจค่อย ๆ ใช้ดวงตาแนบกับช่องแคบของประตูเพื่อแอบมองด้านใน ห้องที่เห็นเป็นห้องปิดทึบที่ค่อนข้างเย็น ด้วยเครื่องปรับอากาศอย่างดี มันเป็นห้องใต้ดินนั่นเอง แต่ห้องแบบนี้.... นัตสึจ้องมองอย่างลืมตัว ภาพตรงหน้าทำเอาเด็กหนุ่มอึ้งไปแล้ว

ไม่นะ...พี่ชายของเขา

เป็นขนาดนี้เชียวหรือนี่?

ร่างบนโต๊ะถูกขึงแทบกระดิกไม่ได้ ทั้งตัวเปลือยเปล่ามีเพียงสายหนังรัดคาดพร้อมปลอดคอ ราวทาสผู้สยบยอม เสียงร้องครางอึดอัดอู้อี้ เพราะมีสายรัดที่มีวัตถุทรงกลมตรงกลาง ครอบรัดริมฝีปากจนออกเสียงลำบาก แต่ก็ไม่อาจหยุดยั้งไม่ให้ออกเสียงได้แม้จะพยายามข่มกลั้นอย่างเต็มที่แล้ว ก็ตาม

บั้นท้ายเปิดโล่งยังมีของเล่นแท่งยาวอันน้อยสอดใส่ด้านหลัง มือเรียวในชุดหนังสีดำสนิทเบื้องหน้า ยังคงกุมมันแนบแน่นพลางขยับเข้าออก ร่างหนาเต็มไปด้วยรอยแส้ ที่ตอนนี้ถูกโยนไว้ด้านข้างอย่างไม่สนใจใยดี เนื่องเพราะในมืออีกข้างมีเทียนสีแดงแท่งโต ที่กำลังหยดหยาดลงบนส่วนตื่นตัวนั้น

ใบหน้างามยิ้มเย็นสะใจ สะบัดข้อมือเล็กน้อยให้น้ำตาเทียนกระจายลงเบื้องล่างให้มากขึ้น น้ำตาเทียนเหลวสีแดงสดร้อนราวไฟเมื่อสัมผัสกับผิวส่วนอ่อนไหว ร่างแข็งแกร่งเกร็งกระตุกอย่างทรมาน ดวงตาพร่าจางปรือล้าอ่อนแรง หน้าแกร่งชุ่มชื้นเต็มไปด้วยเหงื่อแม้ภายในจะค่อนข้างหนาว ร่างตื่นตัวยากระบายออก ด้วยส่วนโคนถูกรัดห้ามปลดปล่อยจนอึดอัด

นิ้วเรียวอีกด้านบังคับของเล่นชิ้นน้อยให้สั่นไหวแรงกว่าเดิม ยังคงขยับมันแทรกลึกจนเจ็บแปลบ ดวงตาที่มองมาอ้อนวอนแทนคำพูดที่ไม่สามารถออกเสียงออกไปได้ หากคนตรงหน้ายังไม่สนใจ ปลายลิ้นไล้เลียริมฝีปากสีสดอย่างกระหาย

เทียนถูกดับไปแล้วเมื่อมือคล่องแคล่วรูดแก่นกายตื่นตัวนั้นขึ้นลงช้า ๆ ไล่เศษเทียนแห้งแข็งที่เกาะอยู่หลุดออกไป แก่นกายแดงเรื่อแสบไปหมด ผิวอ่อนบางตรงส่วนนั้นยิ่งถูกสัมผัสยิ่งตื่นตัว แม้จะเจ็บอยู่บ้าง แต่มันกลับเป็นการกระตุ้นไปในตัว

ร่างบอบบางคร่อมเหนือร่างที่ขยับไม่ได้ ก่อนจะลงมือปฏิบัติการเองโดยคนถูกมัดไม่สามารถขัดขืนได้ บั้นท้ายขาวนวลกระชับขยับลงต่ำ ช่องทางคับแคบถูกผ่อนคลายด้วยปลายนิ้วชำนาญ เสียงหวานครางเบา ๆ จับแก่นกายแดงเรื่อนั้นจดจ่อให้ตรงจุด ก่อนค่อย ๆ กดย้ำครอบครองลึก

คนด้านล่างกระตุกเฮือกเป็นพัก ๆ ทว่าคนด้านบนยังคงไม่ใส่ใจเช่นเดิม สะโพกบางขยับโยกขึ้นลงรวดเร็วว่องไวกว่าเดิมยามตั้งหลักได้ มือข้างหนึ่งกดร่างหนาไว้ ส่วนอีกข้างยังคงขยับของเล่นที่ยังคงค้างคาช่องทางคับแคบ กระตุ้นอีกทางจนชายหนุ่มแทบจะไร้ซึ่งเรี่ยวแรงต่อต้าน

เสียงครางต่ำดังกว่าเดิม ร่างกายถูกขึงดึงรั้งจนตึงแน่น แต่ไม่อาจทำอันใดได้

ภาพที่เห็นทรมานใจนัก จนเด็กหนุ่มที่แอบดูต้องเบือนหน้าหนี

...ข่มขืนกันชัด ๆ เลยนี่

ไหนจะของเล่นนั่นอีก ทำแบบนี้ได้ไง!

นัตสึแอบมองอย่างไม่พอใจ ความโกรธคุกรุ่นอย่างห้ามไม่อยู่

ทำไมพี่ของเขาต้องยอมขนาดนี้ คนอย่างอิทสึกิ ต้องเป็นคนรุกเท่านั้นสิ!

แบบนี้เขารับไม่ได้เด็ดขาด

มองนานเข้าชักเริ่มทนดูต่อไปไม่ไหว เขาผลุนผลันก้าวยาว ๆ ตรงกลับห้องอย่างหงุดหงิดกว่าเก่า

พี่ชายเขาเป็นอะไรไปแล้ว?

มันต้องเป็นเพราะพี่สะใภ้คนนี้...

คนที่ทำแบบนี้กับพี่ชาย ไม่เหมาะสมที่จะเป็นคนรักของพี่ชายหรอก

เขาจะไม่ยอมให้คานาเมะเป็นพี่สะใภ้ของเขาเด็ดขาด!

เด็กหนุ่มคิดแล้วล้มตัวลงนอนอย่างขัดใจ พลางคิดถึงวันพรุ่งนี้อย่างเคร่งเครียด

จะปล่อยให้เป็นแบบนี้ต่อไปไม่ได้

เขาจะต้องทำอะไรสักอย่างแล้ว!


...................................................

TBC
หัวข้อ: Re: Special Triple ตอนที่ 5 Part 3 อัพ 4/2/10 (Toys, จบในตอน)
เริ่มหัวข้อโดย: bbyuqin ที่ 04-02-2010 23:00:02
คานาเมะนี่เซนส์ดีจนน่ากลัว...คึคึ

แต่ในที่สุดนัตสึก็มาเห็นฉากSM จนได้...ท่าทางจะแอนตี้ราชินีด้วย......แย่แร้ววว
หัวข้อ: Re: Special Triple ตอนที่ 5 Part 3 อัพ 4/2/10 (Toys, จบในตอน)
เริ่มหัวข้อโดย: Little Devil ที่ 04-02-2010 23:39:47
คานาเมะตั้งใจแน่นอน
อย่าบอกว่าคนที่นัตสึตามหาก้อคือคานาเมะนะ
ที่มาของชื่อเรื่องใช่มะ writer
หัวข้อ: Re: Special Triple ตอนที่ 5 Part 3 อัพ 4/2/10 (Toys, จบในตอน)
เริ่มหัวข้อโดย: EunSung87 ที่ 04-02-2010 23:58:19
นัตสึจะทำอะไรอ่า

ไม่นะ

อย่าขัดขวางเลย

ปล่อยให้เป็นเรื่องของสองคนนั้นเถอะนะ
หัวข้อ: Re: Special Triple ตอนที่ 5 Part 3 อัพ 4/2/10 (Toys, จบในตอน)
เริ่มหัวข้อโดย: V_we ที่ 05-02-2010 08:52:58
โอ้โหคานาเมะทำไมถึงได้ :jul1:
มันต้องมีอะไรอยู่เบื้องหลังแน่ๆ เลย
แอบคิดเหมือนพี่Little Devil  ใช่หรือเปล่านะ :z10:
หัวข้อ: Re: Special Triple ตอนที่ 5 Part 3 อัพ 4/2/10 (Toys, จบในตอน)
เริ่มหัวข้อโดย: Dee^daY ที่ 05-02-2010 10:32:04
งานเกิด..เกิด..เกิด
หัวข้อ: Re: Special Triple ตอนที่ 5 Part 3 อัพ 4/2/10 (Toys, จบในตอน)
เริ่มหัวข้อโดย: namtaan ที่ 05-02-2010 22:41:45
คานาเมะจงใจแน่ๆเลย
แต่ว่านัตสึเข้าใจผิดซะแล้วมั้ง มีหรืออิทสึกิจะถูกข่มขืนได้
บวก 1 แต้มนะจ๊ะ ลุ้นว่าใครคนนั้นในรูปถ่ายใช่เพื่อนของคานาเมะหรือเปล่า
หัวข้อ: Re: Special Triple ตอนที่ 5 Part 3 อัพ 4/2/10 (Toys, จบในตอน)
เริ่มหัวข้อโดย: gypsy ที่ 06-02-2010 11:09:23
นัตสึมาเจอฉาก SM ซะได้

โอ้โหย คานาเมะแอบถ่ายตอนนัตสึช่วยตัวเองด้วยอ่ะ

 o22

ราชินีโดนแอนตี้จากน้องสามีซะแล้ว
หัวข้อ: Re: Special Triple ตอนที่ 5 Part 3 อัพ 4/2/10 (Toys, จบในตอน)
เริ่มหัวข้อโดย: DEMON3132 ที่ 06-02-2010 17:45:01
 :haun4: มาแล้วทุกตอน ซึ้งบ้างหื่นบ้าง สนุกดี
แต่ว่าน้องสามีมาเนี่ยจะเกิดเรื่องอะไรยุ่ง ๆ รึเปล่าน้า
คานาเมะเองก็ใช่ย่อย เดาทางถูกไปหมด จัดฉากก็เก่ง
สมกับความร้อนแรงจริง ๆ 
หัวข้อ: Special Triple ตอนที่ 5 Part 4 อัพ 9/2/10 (Toys, จบในตอน)
เริ่มหัวข้อโดย: ppm ที่ 09-02-2010 07:46:28
"อือ..." ร่างที่หลับใหลบนเตียงพลิกตัวน้อย ๆ อย่างรำคาญ สัมผัสแผ่วเบาลูบไล้ส่วนอ่อนไหว ทั้งวาบหวามทั้งจั๊กจี้อย่างบอกไม่ถูก เด็กหนุ่มสะดุ้งเฮือก รู้สึกได้ว่ามีมือใครบางคนกำลังยุ่งกับของหวงห้ามในกางเกงตัวสั้นของเขา ดวงตางุนงงลืมขึ้นอย่างง่วงงุน

...หรือจะฝันไป?

แต่สัมผัสนั้นกลับยังอยู่ แถมยัง...รู้สึกดีอีก...เฮ้ย!

นัตสึร้องเสียงดังลั่นอย่างตกใจ ดึงผ้าห่มที่คลุมร่างออกอย่างรวดเร็ว

ใต้ผ้าห่มผืนนุ่ม เรือนร่างสุดเซ็กซี่ยังคงคร่อมอยู่ตรงหน้าขา เล่นเอาคนมองใจหายลงไปถึงตาตุ่ม นิ้วเรียวชำนาญการยังคงซุกซนล้วงลึก ลูบไล้จนเกือบเคลิ้ม เล่นเอาร่างกายตื่นตัวไวของเขา เกือบจะตื่นมาทักทายยามเช้าด้วยโดยไม่ได้รับเชิญเสียแล้ว ดีว่ายังพอตั้งสติได้ทัน เด็กหนุ่มรีบดึงมือนั้นออก พลางถดถอยร่างไปชิดหัวเตียงโดยสัญชาตญาณ รู้สึกเหมือนเป็นสาวน้อยกำลังจะโดนปล้ำก็ไม่ปาน

"อ้าว ตื่นซะแล้วแฮะ" เสียงใสพึมพำขึ้นอย่างเสียดายเล็กน้อย

"อ่ะ…จะทำอะไรน่ะครับ!"

คานาเมะชันตัวขึ้นจากเตียง เปลี่ยนจากท่ากึ่งคลานเมื่อครู่เป็นนั่งพลางตอบว่า "ก็จะมาปลุกน่ะสิ แต่เรียกเท่าไหร่ก็ไม่ตื่นซะที ก็เลย..." ราชินีหนุ่มตอบง่าย ๆ ราวมันเป็นเรื่องปกติธรรมดาซะอย่างนั้น ร่างบอบบางอยู่ในชุดผ้ากันเปื้อน ยังดีที่มีเสื้อผ้าครบครัน ขืนแต่งตัวแบบเมื่อวานสิ เขาเสียความบริสุทธิ์แน่

เพราะเมื่อคืนนอนคิดมากทั้งคืน ก็เลยนอนไม่พอ ถ้านอนน้อย จะหลับเป็นตาย นัตสึรู้นิสัยแก้ไม่ได้ของตัวเองดี แต่ว่า...เขาไม่ตื่น มันไม่ใช่ประเด็นสักหน่อย ใครให้มายุ่งกับน้องชายสุดรักสุดหวงของเขาล่ะ ตั้งแต่เกิดมา ยังไม่เคยให้ผู้ชายที่ไหนจับเลยนะนั่น!

พลันนึกเรื่องเมื่อคืนขึ้นมาได้ ความโกรธยังคงคุกรุ่น เด็กหนุ่มข่มใจอย่างยากเย็น เขาจะทำให้สงสัยไม่ได้ ว่าเมื่อคืนไปแอบดูแล้วรู้เรื่องอย่างนั้นเข้าแล้ว

"ทำอย่างนี้มันไม่ดีนะครับ พี่อิทต้องไม่ชอบแน่ ๆ" เขาสวนกลับเสียงเข้ม

คนฟังลุกขึ้นจากเตียง ใบหน้ายังคงมีรอยยิ้ม ไม่ได้ใส่ใจกับคำตำหนิแกมขู่นั้นเลย นิ้วเรียวยาวจรดที่ริมฝีปากเชิงบอกใบ้ "ก็อย่าบอกอิทจังสิ"

"คุณคานาเมะ!"

คานาเมะส่ายหน้าเบา ๆ "บอกแล้วไง ว่าอย่าเรียกคุณ แหม เรียกดุ ๆ แบบนี้ เหมือนอิทจังเด๊ะ สมแล้วที่เป็นพี่น้องกัน" ว่าพลางทำสีหน้าเคลิบเคลิ้ม เล่นเอาคนมองอารมณ์ขึ้น

"ผมจะเรียกงี้น่ะ คุณเป็นคนแปลกหน้าสำหรับผมนะ ไม่ใช่ญาติซักหน่อย!" นัตสึเริ่มเหลืออด

"แหม ใจร้ายจริง อิทจังก็แนะนำแล้วนี่นา เราเป็น 'คนในครอบครัวเดียวกัน' แล้วนา ต้องสนิทกันไว้ไม่ใช่เหรอ"

"ผมไม่ญาติดีกับคนอย่างคุณหรอก!"

คนฟังหัวเราะอย่างขบขัน ทำให้ร่างบนเตียงถลึงตาใส่อย่างลืมตัว "ขำอะไรครับ"

"ก็น้องชายเธอไม่เห็นบอกงั้นเลยนี่นา แค่จับนิดจับหน่อย มันก็ตื่นมาทักทายดีแล้ว"

"คะ...คุณ..." เด็กหนุ่มอึ้งไป หน้าของเขาแดงเรื่ออย่างเขิน ๆ มัน..ตื่นจริง ๆ นั่นล่ะ ก็นะ ใครให้จับแบบนั้นล่ะ

ขณะจะว่าต่อ ก็เห็นอีกฝ่ายเปิดประตูออกไปแล้ว "รีบแต่งตัวเข้าล่ะ ชั้นหิวข้าวแล้ว วันนี้อิทจังไม่ค่อยสบาย เมื่อวานนัตสึจังบอกเองนี่่ ว่าทำอาหารให้กินได้ไม่ใช่เหรอ"

มาปลุกเพราะเรื่องแบบนี้น่ะนะ? แสดงว่าทุกที คงไม่เคยทำอาหารเลยสิท่า

แม้จะไม่พอใจอยู่บ้าง แต่เพราะคำที่ว่า อิทสึกิไม่สบาย เลยทำให้เด็กหนุ่มรีบล้างหน้าแต่งตัวว่องไวกว่าเก่า พอเดินออกมาจากห้อง เขาก็แทบอึ้ง บ้านเนี้ยบใสปิ๊งที่เห็นเมื่อวาน กลับรกได้อย่างไม่น่าเชื่อ เพียงชั่วข้ามคืน

เกิดอะไรขึ้นกันเนี่ย?

หรือว่าเพราะพี่ชายเขาไม่สบาย เลยไม่มีใครคอยดูแล?

แล้วคน ๆ นี้ก็รื้อของซะเลอะเทอะไปหมด

"อ้าว มาแล้วเหรอ" ราชินีหนุ่มหันมายิ้ม ๆ ท่าทางวุ่นวายในครัวที่ราวกับสนามรบก็ไม่ปาน ทำให้นัตสึอดส่ายหน้าไม่ได้

"คุณทำอะไรกันเนี่ย?"

ใบหน้างามยิ้มแห้ง ๆ ตอบว่า "ก็อาหารเช้าน่ะสิ แต่ว่านะ ฉันเปลี่ยนใจแล้ว ให้เธอทำน่าจะดีกว่า"

"อ่ะ มันจะไหม้แล้ว!" ร่างว่องไวรีบไปปิดไฟบนเตา ของข้างในหม้อใบนั้นดูน่ากลัวชอบกล จนเขาไม่กล้าถามว่ามันคืออะไร มือคล่องแคล่วรีบจัดการแก้ไขสถานการณ์ตรงหน้าวุ่นไปหมด

"นัตสึจังทำข้าวต้มหน่อยนะ" คนวุ่นวายเมื่อครู่ขยับไปนั่งที่โต๊ะกินข้าว นั่งมองอย่างสบายใจพร้อมพากย์สั่งราวราชินีแทนที่ เล่นเอาคนทำหันมาค้อนให้อย่างเคือง ๆ พลางเปิดตู้เย็น หยิบข้าวของออกมาทำใหม่ ดีที่ท่าทางอิทสึกิจะเตรียมของสดไว้ไม่น้อย พร้อมทุกอย่างสมเป็นพี่ชายเขาจริง ๆ

เหลือบมองหม้อใบนั้นพลางคิดต่อ เขาคงไม่กล้ากินอะไรแบบนั้นแน่ ...อดีตข้าวต้มหรือเปล่าไม่แน่ใจ สีและหน้าตาสุดประหลาดนั่น... ช่างทำได้น่ากลัวเกินคาดจริง ๆ

อาหารเช้าฝีมือเขาเสร็จได้ในเวลาไม่นานนัก หน้าตาน่าทานเสียด้วย นัตสึมองมันอย่างภาคภูมิใจ สมัยเด็ก ๆ เขาชอบเข้าครัวพร้อมพี่ชายอยู่แล้ว แต่พออิทสึกิแยกตัวออกมา ก็มีเพียงเขา ที่ต้องทั้งดูแลบ้าน ทำอาหาร และดูแลบรรดาพี่ ๆ ฝาแฝดที่ไม่เคยคิดจะทำอะไรเลยนอกจากหาเรื่องวุ่น ๆ มาให้พอ ๆ กัน

ไม่ต่างอะไรกับคนที่นั่งยิ้มหวานอยู่ตรงนี้เลย

ร่างสูงถอนหายใจอย่างเหนื่อยหน่าย พลางวางจานอาหารบนโต๊ะ อ๊ะ...ว่าจะไม่ทำให้ เขาก็เผลอทำเผื่อจนได้ นิสัยใจอ่อนอย่างเขาเนี่ย แก้ยากจริง ๆ ยิ่งเห็นสีหน้าตื่นเต้นยามชิมของคานาเมะ เด็กหนุ่มก็ยิ่งเผลอยินดีเสียอีก

"อา...อร่อยจัง สมแล้วที่เป็นน้องของอิทจัง" คานาเมะเอ่ยชื่นชมหลังชิมแล้ว ขณะจัดวางจานอีกใบลงบนถาด "เดี๋ยวเอาไปให้อิทจังก่อน จะได้หายไว ๆ"

"ขอบคุณนะ นัตสึจังน่ารักที่สุดเลย" ริมฝีปากนุ่มหอมแก้มเขาอย่างไม่ทันได้ตั้งตัวก่อน เล่นเอาเด็กหนุ่มทำตัวไม่ถูกอีกครั้ง พึมพำตอบไปอย่างเขิน ๆ "ไม่เป็นไรครับ"

แต่คนตรงหน้าไม่ได้สนใจ เพราะรีบเดินตัวปลิวออกไปจากห้องพร้อมถ้วยอาหารเสียแล้ว

ทิ้งให้ร่างแข็งแรงทรุดตัวลงนั่งที่โต๊ะอย่างทำตัวไม่ถูก มองไปรอบ ๆ แก้เขินอยู่ลำพัง ข้าวของการจัดวาง ก็คุ้นตา ทุกอย่างต้องเป็นฝีมือพี่ชายแน่ ๆ แสดงว่า คน ๆ นี้ ไม่คิดจะจับจะทำอะไรเลยสินะ เด็กหนุ่มส่ายหน้าอย่างระอา เขาไม่คิดเลย ว่าคนที่อิทสึกิเลือก จะแย่ขนาดนี้

พี่เขาเลือกเก่งมาเสมอ ไม่น่าเชื่อว่าจะเลือกคนรักแบบนี้ได้

ภาพเร่าร้อนเมื่อคืนเข้ามาในหัว นัตสึรีบสลัดความคิดน่ากลัวทิ้งไปอย่างรวดเร็ว

จริงสิ ปล่อยให้จี๋จ๋ากันสองต่อสองแบบนี้ไม่ได้แล้ว ยิ่งตอนไม่สบาย ทำคะแนนง่ายอยู่ เขาก็มัวแต่เคลิ้ม ฟีโรโมนของคานาเมะนั้นแรงไม่เบา เข้าใกล้ทีไรแม้คิดจะต่อต้าน แต่สุดท้ายแค่คำพูดหวาน ๆ กับรอยยิ้มเปี่ยมเสน่ห์ ก็ทำให้เขาเคลิ้มจนเผลอทำตามประสงค์ราชินีเสียแล้ว

คิดดังนั้นจึงรีบผลุนผลันตามออกไป จะว่าไปเขาก็ยังไม่ได้ไปดูเลย ว่าพี่ ชายของเขาเป็นอะไรมากหรือเปล่า เจอครัวสภาพน่ากลัวเกินจนลืมไปเสียสนิท

พอย่างเท้าเข้าไปในห้องคนป่วย เขาก็อึ้งอีกครั้ง

ถ้าบอกว่าในบ้านนั้นรกแล้ว มาเจอห้องนี้กลับรกกว่าอีก เตียงใหญ่กลางห้องยังคงตั้งเหมือนเดิม แต่ทุกชั้นทุกช่องที่สามารถรื้อค้นได้ ถูกรื้อกระจัดกระจายราวโจรปล้นบ้านก็ไม่ปาน

ยาสารพัดชนิดกองอยู่เต็มโต๊ะจนเป็นภูเขาขนาดย่อม ยามนี้ไม่ได้รับการสนใจอีกต่อไป ร่างบอบบางนั่งข้างเตียง ตั้งโต๊ะขนาดเล็กให้คนป่วยนั่งแล้วทำท่าป้อนอาหารให้อย่างสุดสวีท

"กินอีกหน่อยนะอิทจัง ข้าวต้มของนัตสึจังอร่อยนา" เสียงหวานยังคงคะยั้นคะยอ คนบนเตียงมองอาหารแบบไม่ค่อยอยากทานเท่าไหร่ตามประสาคนป่วย หากยังคงพยายามกินตามบัญชาราชินีอย่างเชื่อฟัง

คนมองคล้ายเป็นคนนอกชอบกล เพราะบรรยากาศในห้องเป็นสีชมพูเกินกว่าเขาจะคาดคิด กว่าเด็กหนุ่มจะตั้งสติได้ก็เพราะคนป่วยเหลือบไปเห็นแล้วทักขึ้นนั่นแหละ

"อ้าว นัตสึ เข้ามาสิ" อิทสึกิพูดเสียงเบา ยังคงมีไข้อยู่ ทำให้เขาเบลอ ๆ "ขอโทษนะ วันนี้เลยยังไม่ได้เตรียมอาหารเช้าเลย"

"ไม่เป็นไรหรอกครับ" นัตสึว่าพลางทรุุดนั่งฝั่งตรงข้าม มองปีศาจร้ายในคราบราชินีที่ออเซาะพี่ชายของเขาอยู่อย่างหมั่นไส้

หน้าผากสวยขยับเข้าใกล้คนป่วย แตะวัดอุณหภูมิเบา ๆ "ดูซิ ตัวยังร้อนอยู่เลย อิทจังไม่ต้องห่วงหรอก นัตสึออกจะเก่ง ช่วยชั้นได้หลายอย่างเลย"

"อืม" คนป่วยรับคำอย่างอ่อนแรง คานาเมะขยับเก็บชามข้าวต้ม แล้วประคองอีกฝ่ายให้นอนลงอีกครั้ง

"นอนเยอะ ๆ จะได้หายไว ๆ เรื่องอื่นชั้นจัดการเอง" เสียงหวาน ๆ ย้ำอีก คนฟังที่ยืนมองอย่างไม่พอใจนิดหน่อยอยู่ด้านข้างแอบขมวดคิ้ว คิดในใจว่าทุกอย่างที่ต้องจัดการ คงไม่พ้นเขาที่ต้องจัดการให้แน่ ๆ

ฝันไปเถอะ เรื่องอะไรจะทำให้!

ไหน ๆ พี่ชายของเขาก็ป่วย คงไม่มารับรู้อะไรกับสิ่งที่เขาตั้งใจจะทำอยู่แล้ว พี่สะใภ้ก็พี่สะใภ้เถอะ วันนี้เขาจะป่วนให้ร้องไห้กลับบ้านไปเลย คอยดูสิ!


.....................................


และแล้วตอนนี้ ก็เหลือเขากับพี่สะใภ้เพียงสองต่อสอง

ในห้องนั่งเล่นรวม ร่างได้รูปของอีกฝ่าย นั่งอิงหมอนบนโซฟายาวตัวนุ่ม ที่ตั้งอยู่หน้าโทรทัศน์อย่างสบายอารมณ์ ดวงตาคู่สวยยังคงจับจ้องอยู่ที่หน้าจอ โดยไม่สนใจต่อสิ่งใด ข้าวของที่รกราวไม่ได้เก็บมาเป็นแรมปี แม้จริง ๆ แล้ว มันพึ่งจะเกิดขึ้นเมื่อเช้าหยก ๆ ยังคงถูกปล่อยปละไว้ที่เดิม โดยเจ้าตัวไม่คิดจะจัดการอะไรอย่างที่ได้รับปากพี่ของเขาไว้

เด็กหนุ่มมองดูอยู่ห่าง ๆ อย่างใช้ความคิด แม้จะเค้นคิดมาตั้งแต่เมื่อคืนจนแทบไม่ได้หลับไม่ได้นอน เขาก็ยังคิดแผนการรับมือพี่สะใภ้ตัวแสบนี้ไม่ได้สักที อาจจะเพราะเคยแต่โดนแกล้ง โดยไม่เคยแกล้งใครได้สักทีด้วยกระมัง มันเลยทำให้เขาหมดมุกเอาดื้อ ๆ

แต่ยังไงก็ปล่อยเอาไว้ไม่ได้หรอก คนแบบนี้ ไม่ได้คู่ควรกับพี่ของเขาเลยสักนิด ทำตัวก็ไม่สมกับเป็นกุลสตรีเลยด้วย อ๊ะ ไม่สิ จะคิดแบบนั้นไม่ได้สินะ ก็พี่สะใภ้คนนี้ ไม่ใช่ผู้หญิงนี่นา แต่ว่า…

แล้วจะให้พี่ชายเขาเป็นกุลสตรีแทนเรอะ!

ไหนจะตกแต่งบ้าน ทำอาหาร ไหนจะซักเสื้อรีดผ้า แน่ ๆ เลยว่า คน ๆ นี้คงทำไม่เป็นแหง ๆ

แล้วดูซิ ขนาดเมื่อคืนก็สนุกกับร่างกายของพี่ชายจนป่วยแล้ว เช้านี้ก็ยังแอบแต๊ะอั๋งเขาที่เป็นน้องชาย แถมยังยั่วยวนจนเกือบ…

คิดแล้วก็เริ่มหน้าแดงไม่รู้ตัว…ปฏิเสธไม่ออกว่าทีเด็ดของพี่สะใภ้คนนี้ ต้องไม่เบาแน่ ๆ แต่แค่นั้น ทำให้พี่ชายติดใจไม่ได้หรอก พี่เขาออกจะช่างเลือกขนาดนั้น ตอนนี้ก็คงแค่หลงเสน่ห์ชั่วครั้งชั่วคราวหรอกน่า

จริงสิ…แค่แสดงตัวตนเจ้าชู้หลายใจนี่ให้พี่ชายเห็น พี่ชายที่แสนจะรักเดียวใจเดียวของเขา ถ้ารู้ความจริง จะต้องรับไม่ได้แน่ ๆ แล้วก็เขี่ยคานาเมะทิ้งไปเลย

อีกอย่าง เมื่อเช้าที่ทำแบบนั้น ต้องหลงเสน่ห์เขาแล้วชัวร์ ๆ

ตอนนี้ก็แค่…ล่อให้กินเบ็ดอีกหน่อย

แล้วให้พี่ชายมาเห็น จะต้องสำเร็จแน่!


..............................................


เด็กหนุ่มเหลือบมองคนบนโซฟาอีกครั้ง ร่างบอบบางยังคงจดจ่อกับภาพตรงหน้า นิ้วเรียวถือปากกากับกระดาษ และกำลังจดอะไรบางอย่างลงไปอย่างตั้งใจ

ยั่วงั้นเหรอ…? แต่เขายั่วไม่เป็นนี่สิ

…ถ้าไม่เข้าถ้ำเสือ คงยากจะได้ลูกเสือสินะ…

เอาก็เอา!

เพื่อพี่ที่รัก เขาจะต้องทำให้ได้!


............................................


ร่างสูงของเด็กหนุ่มทรุดตัวลงนั่งที่โซฟาด้านข้าง โปรยยิ้มที่คิดว่ามีเสน่ห์ที่สุดไปให้ คานาเมะหันมายิ้มตอบเล็กน้อย ก่อนจะกลับไปสนใจกับรายการทีวีนั้นอย่างเดิม คิ้วเรียวยาวขมวดมุ่น คล้ายตกอยู่ในภวังค์ไปเรียบร้อยแล้ว

นัตสึผู้ยั่วเก้อ ได้แต่นั่งทื่ออย่างเงอะงะ เขาก็เคยเห็นผู้ชายที่เจ้าชู้จีบสาวอยู่หรอก แต่นั่นมันไม่ใช่นิสัยเขาเลยสักนิด ถ้าจะรักใครสักคน มันก็ต้องจริงจังกับคน ๆ นั้นคนเดียวสิ!

อ๊ะ ไม่ใช่เวลาที่จะมานั่งทำตัวเป็นคนดีนะ เด็กหนุ่มเตือนตัวเองครั้งที่ร้อย เขาจะต้อง…เอ้อ คงต้องยั่วมากกว่านี้สินะ คิดพลางลอบมองช่องว่างระหว่างเขา กับอีกฝ่าย

ถ้าจะยั่ว คงต้องกระแซะเข้าไป…ใกล้อีกนิด ทีละนิดไม่ให้เหยื่อไหวตัว

จากนั้นก็ค่อย ๆ รุก แอบแต๊ะอั๋ง แล้วก็ลวนลามให้เคลิบเคลิ้ม…แล้วทีนี้ ก็เสร็จเรา

ของง่าย ๆ!

ขยับจะเข้าไปใกล้อีกนิด แต่เสียงเรียกด้านข้าง เล่นเอาคนร้อนตัวผวา

“นัตสึจัง?”

ร่างบอบบางขยับกระแซะเข้าหาเอง ก่อนที่เขาจะทำซะอีก ขนาดแค่คิดเองนะนั่น

เด็กหนุ่มเองกลับเป็นคนถอยซะงั้น กลิ่นหอมอ่อน ๆ จากร่างอีกฝ่าย เล่นเอาสติชักหลุดลอย เขายังไม่ทันได้รุก จะถูกรุกก่อนหรือไงเนี่ย!

เมื่อเช้าก็ทีนึงแล้ว อ่ะ หรือว่า…

ไม่นะ พรหมจรรย์ของเขา!

ทว่าอีกฝ่ายกลับไม่รุกเข้ามาดังคาด มีเพียงกระดาษแผ่นหนึ่งยื่นส่งมาให้ พร้อมรอยยิ้มหวานหยาดเยิ้มอย่างเดิม

“นัตสึจังทำอาหารตามรายการนี้เป็นมั้ย”

“อ่ะ..เป็น…ครับ..” เด็กหนุ่มรับคำเสียงอ่อย หลังจากอ่านข้อความในกระดาษแผ่นนั้นแล้ว ในกระดาษเขียนด้วยลายมือหวัด ๆ คาดว่าคงจดอย่างเร่งรีบ จากรายการโทรทัศน์เมื่อครู่ เป็นเมนูอย่างง่ายที่บำรุงสุขภาพสำหรับคนป่วยนั่นเอง

“งั้นดีเลย ช่วยทำให้หน่อยนะ กลางวันนี้เลยได้ไหม”

ว่าพลางขยับเข้ามาใกล้อีกนิด เด็กหนุ่มสะดุ้งเฮือก เมื่อมือได้รูปนั้นโอบลงที่บ่าของเขา

“ดีจริง ๆ ที่นัตสึจังอยู่วันนี้ อาหารฝีมือชั้น…อิทจังก็กินอยู่หรอก แต่ไม่รู้ทำไม กินแล้วกลับอาการไม่ดีซะทุกที ชั้นเลยไม่ค่อยมั่นใจ” เจ้าตัวทอดถอนหายใจ โดยยังไม่ได้รู้เลยสักนิด ว่าฝีมือทำอาหารของตัวเองห่วยขนาดไหน นัตสึคิดต่ออย่างสยองเล็กน้อย อดีตอาหารเมื่อเช้า…เอ้อ คงเป็นข้าวต้มสินะ ฝีมือคานาเมะ ขนาดแค่มองยังขนลุกเลย แล้วแบบนี้ พี่ชายยังกินลงอีกนะนั่น ไม่แปลกหรอกถ้าจะอาการหนักขึ้นน่ะ

แต่อีกฝ่ายไม่ได้สนใจกับท่าทีของเด็กหนุ่มนัก ก่อนจะเล่าต่อไป “ในทีวีบอกว่า เมนูนี้จะบำรุงร่างกายและทำให้หายป่วยได้รวดเร็วทันใจเลยล่ะ”

มือนั้นตบไหล่เด็กหนุ่มเบา ๆ “ถ้าให้นัตสึทำ อิทจังกินแล้วต้องหายไวแน่ ๆ รู้มั้ย นัตสึจังทำอาหารอร่อยขนาดนี้ เป็น ‘เจ้าสาว’ ที่ดีได้แน่นอน ชั้นรับรองเลย”

“เอ้อ..ผมไม่ใช่…เจ้า..”

ตั้งท่าจะแย้ง แต่คานาเมะกลับลุกขึ้นอย่างกระตือรือร้นไปแล้ว ร่างบอบบางหยิบผ้ากันเปื้อนเตรียมพร้อมเข้าครัว ช่างเป็นคนที่กระฉับกระเฉงเสียจริง

“เรามาช่วยกันทำดีกว่า” คานาเมะว่าก่อนจะดึงร่างเด็กหนุ่มขึ้นจากโซฟา แผนนั่งกระแซะยั่วแล้วจับลวนลาม เลยเป็นหมันไปซะอย่างนั้น

“คุณคานาเมะไม่เคยเข้าครัวเลยสินะครับ” นัตสึถาม หลังจากเห็นท่าทางเงอะงะไม่คล่องตัวอย่างเห็นได้ชัดของอีกฝ่าย

ร่างบอบบางยิ้มเจื่อน ๆ “เคยสิ ตอนที่อยู่ด้วยกันใหม่ ๆ กับอิทจังน่ะ แต่ว่านะ…ทำไมอิทจังต้องเตรียมเครื่องดับเพลิงไว้ข้างตัวทุกทีก็ไม่รู้ แค่ทำไฟไหม้หม้อไปไม่กี่ใบเอง แถมสุดท้าย อิทจังก็แย่งทำเองซะหมด”

“เอ่อ…ผมว่า ผมทำเองดีกว่านะครับ” คนฟังเริ่มเหงื่อตก ถ้าไฟไหม้บ้าน หรือหม้อระเบิด เขาจะมีปัญญาดับมั้ยเนี่ย

“เอาแบบนั้นเหรอ…อืม ก็ได้นะ ไว้อิทจังหายป่วยก่อน ชั้นค่อยลองใหม่คงจะดีกว่า เผื่อกินอาหารฝีมือชั้นแล้วอาการทรุดลงคงจะลำบาก” คานาเมะว่าพลางทรุดตัวลงนั่งที่เก้าอี้ด้วยท่าทางดุจราชินีเหมือนเมื่อเช้า นั่งมองเขาทำอย่างอารมณ์ดี

กว่านัตสึจะรู้ตัวว่าโดนใช้งาน เขาก็เผลอทำจนเสร็จเรียบร้อยแล้ว แถมอย่างภาคภูมิใจเสียด้วย เมื่อได้รับคำชมเชย

…ทำไมกันนะ คำขอร้องจากคานาเมะ เขาถึงปฏิเสธไม่ได้สักที…


....................................................

TBC
หัวข้อ: Re: Special Triple ตอนที่ 5 Part 4 อัพ 9/2/10 (Toys, จบในตอน)
เริ่มหัวข้อโดย: EunSung87 ที่ 09-02-2010 08:49:39


อ๊ากกกกกกกกกกกกกก

อย่าบอกนะว่านัตสึชอบพีสะใภ้
หัวข้อ: Re: Special Triple ตอนที่ 5 Part 4 อัพ 9/2/10 (Toys, จบในตอน)
เริ่มหัวข้อโดย: Little Devil ที่ 09-02-2010 09:09:05
ใครตกหลุมใคร   :laugh:
หัวข้อ: Re: Special Triple ตอนที่ 5 Part 4 อัพ 9/2/10 (Toys, จบในตอน)
เริ่มหัวข้อโดย: a_tapha ที่ 09-02-2010 09:18:12
กร๊ากกกกกกกกกกก กะจะยั่ว ยังเร็วไปร้อยปีนะจ๊ะนัตสึ  :laugh:
หัวข้อ: Re: Special Triple ตอนที่ 5 Part 4 อัพ 9/2/10 (Toys, จบในตอน)
เริ่มหัวข้อโดย: gypsy ที่ 09-02-2010 09:41:13
ราชินีเป็นคนขอร้องเองทั้งที

ไม่ทำตามได้ไง

 :laugh:
หัวข้อ: Re: Special Triple ตอนที่ 5 Part 4 อัพ 9/2/10 (Toys, จบในตอน)
เริ่มหัวข้อโดย: jokirito ที่ 09-02-2010 10:26:51
มีลางว่าจะ 3P เร็วๆนี้ใช่มั้ยเนี่ย  ไม่อยากเลยอ่ะ  รับไม่ได้ถ้าคานาเมะจะเป็นพระยาเทครัวอ่า :sad4:
หัวข้อ: Re: Special Triple ตอนที่ 5 Part 4 อัพ 9/2/10 (Toys, จบในตอน)
เริ่มหัวข้อโดย: Dee^daY ที่ 09-02-2010 10:34:25
นี่แค่โดนคำพูดเท่านั้น..ก็อ่อนขนาดนี้
ถ้าโดนมากกว่านั้น..ไม่แย่นอนป่วยข้าง ๆ พี่ชายเลยหรือนี่
หัวข้อ: Re: Special Triple ตอนที่ 5 Part 4 อัพ 9/2/10 (Toys, จบในตอน)
เริ่มหัวข้อโดย: bbyuqin ที่ 09-02-2010 11:04:33
นัตสึเคลิ้มบ่อยๆไม่ดีแน่เลย....คานาเมะนี่ตั้งใจยั่วเด็กรึปล่าวเนี่ย.....หุหุ

สงสัยแผนจะกำจัดพี่สะใภ้คนนี้คงยากหน่อยอ่ะนะ...หรืออาจจะต้องพับเก็บไปเลยก็ได้...กร๊ากกก
หัวข้อ: Re: Special Triple ตอนที่ 5 Part 4 อัพ 9/2/10 (Toys, จบในตอน)
เริ่มหัวข้อโดย: ErosAmor ที่ 09-02-2010 23:32:12
ก็คานาเมะเป็นราชีนีนี่นาาาาาา :laugh:
หัวข้อ: Re: Special Triple ตอนที่ 5 Part 4 อัพ 9/2/10 (Toys, จบในตอน)
เริ่มหัวข้อโดย: V_we ที่ 10-02-2010 12:25:01
อ้าว...นัตสึอย่าเพิ่งเคลิ้มสิ :-[
หัวข้อ: Re: Special Triple ตอนที่ 5 Part 4 อัพ 9/2/10 (Toys, จบในตอน)
เริ่มหัวข้อโดย: pay-it-forward ที่ 11-02-2010 17:46:20
ใครจะไปสู้ราชินีได้ล่ะ
 :laugh:
หัวข้อ: Special Triple ตอนที่ 5 จบตอน อัพ 12/2/10 (Toys, จบในตอน)
เริ่มหัวข้อโดย: ppm ที่ 12-02-2010 08:13:47
ตกบ่าย เด็กหนุ่มชักเริ่มตึงเครียดกว่าเก่า นี่เขามัวทำอะไรอยู่ ถึงได้จัดการไม่สำเร็จสักที พอขยับจะเริ่มแผนการใหม่ ก็เห็นคานาเมะ ง่วนกับการรื้อของต่อเสียแล้ว

“เอ้อ…คุณคานาเมะ หาอะไรหรือครับ” เขาตัดสินใจถาม

“อ๊ะ..อ๋อ ยาลดไข้น่ะ ไข้อิทจังไม่ยอมลดเลย ชั้นจำได้ว่าเก็บไว้ที่ไหนซักที่ ถามอิทจัง อิทจังก็ไม่ยอมบอกว่าเก็บไว้ไหน แต่ยานั่น…ใช้ได้ผลดีมากเลยนะ”

คำตอบแบบแปลก ๆ เล่นเอาคนฟังงงเข้าไปอีก ข้าวของที่ถูกรื้อ ชักเริ่มกองเป็นภูเขาขนาดย่อม ด้วยความที่เป็นคนชอบจัดชอบเก็บเหมือนพี่ชาย เผลอแป๊บ ๆ เขาก็จัดทุกอย่างเข้าที่โดยอัตโนมัติไปอีกแล้ว

“ยาอะไรครับ ให้ผมช่วยหามั้ย”

รอยยิ้มเจ้าเล่ห์นิด ๆ ตอบกลับมา “ไม่เป็นไร ให้ชั้นหาเองเถอะ พอดีลืมชื่อมันไปแล้ว นัตสึจังช่วยเตรียมอาหารเย็นดีกว่า แล้วถ้าว่างก็ค่อยมาช่วยเก็บของเข้าที่ก็พอแล้วล่ะ” ว่าพลางมือก็ยังคงรื้อต่อไป โดยไม่ได้สนใจจะเก็บอะไรเข้าที่อีกเช่นเคย

หลังจากจัดการหาอาหารให้อิทสึกิกินจนนอนพักต่อไปเรียบร้อยแล้ว เด็กหนุ่มก็กลับมาช่วยเก็บข้าวของต่อ เวลาผ่านไปเรื่อย ๆ นัตสึเริ่มมองนาฬิกาพลางปาดเหงื่ออย่างเหน็ดเหนื่อย นี่เขาต้องมานั่งเก็บข้าวของที่พี่สะใภ้แสนดีรื้อออกมานานหลายชั่วโมงขนาดนี้เชียวหรือ แผนการป่วนพี่สะใภ้ ก็ยังไม่ได้ทำอะไรสักอย่าง แต่จะปล่อยให้บ้านเต็มไปด้วยกองข้าวของแบบนี้ ถ้าอิทสึกิที่อาการค่อยยังชั่วออกมาเห็น คงไข้กลับเป็นแน่แท้

คนรื้อก็ยังคงรื้อต่อไป ใกล้จะหมดบ้านแล้วนะเนี่ย เด็กหนุ่มคิดในใจ ท่าทางตั้งอกตั้งใจรื้อ ไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อยขนาดนี้ กระทั่งเขาเองยังอดทึ่งไม่ได้ ทั้ง ๆ ที่เคยคิดว่า คนอย่างคานาเมะคงไม่เคยคิดจะทำอะไรเอง นอกจากรอสั่งอย่างเดียวเท่านั้น

ในที่สุด เขาก็ได้ยินเสียงอุทานอย่างยินดีมาจากกองของอีกกองที่ยังไม่ทันได้เก็บ โดยมีร่างของอีกฝ่าย มุดอยู่แถว ๆ ลิ้นชักด้านล่าง ที่ถูกข้าวของบดบังจนเกือบมิด

“เจอแล้ว! คราวนี้ล่ะ ไข้ลดแน่ ๆ” เขาว่าพลางยิ้มเป็นต่อ แล้วก้าวยาว ๆ ออกจากห้องไป ทิ้งให้เด็กหนุ่มมองตามอย่างงง ๆ

“อ้อ ฝากเก็บของทั้งหมดด้วยละกันนะนัตสึจัง เดี๋ยวชั้นมา” คำทิ้งท้ายคือใช้งานอีกแล้ว นัตสึได้แต่ถอนหายใจ แล้วก้มหน้าก้มตาเก็บบรรดาข้าวของนั่นต่อ เป็นนิสัยที่ไม่ดีของเขาอีกเหมือนกัน ที่เก็บอะไรแล้วต้องทำให้เสร็จ ไม่งั้นมันจะค้างคาใจ

แต่แล้วเขาก็แทบสะดุ้ง เมื่อได้ยินเสียงที่ไม่เบานักจากพี่ชาย

“ไม่เอานะ คานาเมะ”

“น่า แป๊บเดียวเองก็เสร็จแล้ว นะ..อิทจัง”

“ไม่ บอกว่าไม่ก็ไม่สิ!”

“ชั้นกับนัตสึจังช่วยกันหาตั้งนานนะ รับรองไข้ลดแน่ ๆ เชื่อชั้นเถอะ”

จากนั้นเสียงก็ยิ่งดังขึ้นไปอีก ถึงขั้นลงไม้ลงมือกันเลยทีเดียว เสียงตึงตังนั้นทำให้เด็กหนุ่มอดรนทนไม่ไหว ต้องรีบวิ่งไปดู ว่าคานาเมะรังแกพี่ชายเขาอีกรึเปล่า

ภาพที่เห็นเล่นเอาอึ้งอีกรอบ เมื่อเห็นคนป่วยอยู่ในสภาพถูกล็อคอยู่บนเตียงจนกระดิกกระเดี้ยไม่ได้ กางเกงถูกถอดออกจนเปลือยเปล่า ปลอกแขน กุญแจมือ โซ่ ไหนจะแส้…เอ้อ แส้จริง ๆ ด้วย เกลื่อนกลาดเต็มไปหมด ส่วนแขนนั้นถูกตรึงไว้ด้วยปลอกแขนติดโซ่กับหัวเตียง แถมยังโดนใส่ที่ล็อคขา ซึ่งทำจากแท่งโลหะยาว มีที่เกี่ยวกับปลอกล็อคขาทั้งสองข้าง แกมบังคับให้กางขาออก ด้วยท่าทางที่ดูหวาดเสียวเสียด้วย

นี่จะรักษาหรือเล่น SM กันแน่เนี่ย?

ร่างบอบบางยังคงนั่งคร่อมทับอยู่เหนือร่างอิทสึกิ จนเจ้าตัวขัดขืนไม่ได้ ชายหนุ่มหอบอย่างเหน็ดเหนื่อย หากยังไม่ยอมหยุดดิ้น

“เอาน่า แค่ ‘ยาสวนลดไข้’ เท่านั้นเอง”

“ไม่เอานะ นัตสึก็อยู่” เสียงดื้อรั้นจากคนด้านล่าง ยังคงไม่ยินยอมอย่างเห็นได้ชัด

เด็กหนุ่มขยับจะเข้าไปห้าม หากไม่ทันได้ทำเช่นนั้น มือของราชินีก็ยึดใบหน้าที่ยังแข็งขืนไม่ยินยอมไว้ แล้วโน้มตัวลงไปจูบอย่างดุเดือด ลีลาระดับนี้ แถมกำลังทำ…เรื่องแบบนั้น ถ้าจู่ ๆ โผล่เข้าไป พี่ชายจะทำหน้ายังไง

ภาพที่เห็นเล่นเอาคนแอบมองเขินจนหน้าแดง แต่จนแล้วจนรอด ก็ไม่กล้าเข้าไปซะอย่างนั้น ได้แต่ยืนมองเหมือนเมื่อคืนอีกแล้ว

เอาเถอะ เขาก็อยากรู้ ว่าคานาเมะจะจัดการยังไง ถ้าพี่ชายไม่ชอบ ดีไม่ดี อาจจะเลิกกันไปเลยก็เป็นได้ แล้วค่อยใส่ไฟทีหลังก็ยังทัน เด็กหนุ่มคิดเข้าข้างตัวเอง แล้วแอบดูต่อไป

จวบจนทั้งคู่ผละจากกันอีกครั้ง เสียงดุจากอิทสึกิก็ดังขึ้นอีก แม้จะปะปนด้วยหอบถี่อย่างหายใจหายคอไม่ค่อยทันก็เถอะ

“บอกกี่ครั้งแล้ว..ว่าอย่า…อย่าจูบ..ตอนไม่สบาย”

“ก็ชั้นจะจูบนี่” คนด้านบนยังคงตอบอย่างดื้อดึงพอกัน

“ถ้าติดหวัดล่ะ” อีกฝ่ายชักเสียงแข็ง

“ก็ดีสิ นายจะได้หายไง เอาน่า มา ‘สวน’ กันดีกว่า”

“ไม่เอานะ!”

“หึ ดิ้นไปก็เท่านั้นแหละ”

“คอยดูเถอะ ถ้านายติดหวัด ชั้นจะจับนายสวนบ้าง!” อิทสึกิว่าอย่างไม่ยินยอม

“ถึงตอนนั้น ชั้นจะนอนอ้ากว้าง ๆ ให้นายทำเลย ดีมั้ย” เสียงตอบกระซิบข้างหู เล่นเอาคนฟังเคลิ้มไปกับจินตนาการอันล้ำลึกของตัวเองไปแล้ว

แรงขัดขืนที่น้อยลง ทำให้คานาเมะอมยิ้ม มือมั่นคงจับแกมบังคับดันเข่าให้ตั้งขึ้น แท่งเหล็กที่ล็อกข้อเท้าจึงทำให้ขาอ้าออกจากกันโดยอัตโนมัติ นิ้วเรียวขยับลูบไล้บั้นท้ายแกร่งด้วยเจลอย่างคล่องแคล่ว เล่นเอาอีกฝ่ายหน้านิ่ว เมื่อรู้สึกได้ถึงการตื่นตัวของตนเอง

“นาย…ทำฉัน…มีอารมณ์แล้วนะ คานาเมะ …..เดี๋ยว..นัตสึ…อะ…อ๊ะ” เสียงร้องห้ามเริ่มหลุดคราง เมื่อนิ้วจอมซนเริ่มแทรกเข้าทางต้องห้ามโดยไม่บอกกล่าว

“เอาน่า นัตสึเข้าใจอยู่แล้ว นี่มันเป็น ‘การรักษา’ นะ” คานาเมะตอบอย่างไม่ใส่ใจนัก

“บ้าสิ…มัน…น่าขายหน้าจะตาย”

“นายก็ร้องให้มันเบากว่านี้สิ ถ้านัตสึจะมา ก็เพราะเสียงนายนั่นล่ะ เอ้า อ้ากว้างอีกหน่อย อย่าเกร็งนักล่ะ” คนด้านบนพากษ์ต่ออย่างชำนาญการ นิ้วที่แทรกเข้ายังขยับไม่หยุด “แน่นเป็นบ้าเลยแฮะ”

“อึก…ใครจะเข้าง่ายได้แบบนายล่ะ”

“ถ้ายังมีแรงบ่น งั้นจะเข้าลึกอีกหน่อยล่ะนะ”

“อ๊ะ..อื้อ” ชายหนุ่มกัดฟันห้ามเสียงแทบไม่ทัน นิ้วเรียวบีบเจลซ้ำ ก่อนขยับแทรกเข้าไปอีก แต่รู้สึกได้ถึงอาการเกร็งแน่นของอีกฝ่ายคล้ายจะเจ็บ จึงได้แต่ค่อย ๆ ถอนออก

“ข้างซองมันบอกให้ใส่เข้าไปลึกหน่อยซะด้วยสิ นายนี่นะ ไม่ให้ความร่วมมือเลย”

ตาดุ ๆ จากคนป่วยเป็นคำตอบ โดยไม่กล้าจะเอ่ยอะไรออกมาอีก ด้วยกลัวว่าจะโดนแก้เผ็ดทีหลัง

“งั้นจะช่วยอีกหน่อยก็แล้วกัน” ราชินีหนุ่มว่าง่าย ๆ ก่อนจะค่อย ๆ ลูบไล้ที่ส่วนหน้าแทนที่ แกมปลุกเร้า คนแอบมองยังคงได้แต่มองต่อไป ด้วยใจที่เต้นแรงกว่าเก่า

ปลายลิ้นอ่อนนุ่มแตะหยอกเอินส่วนอ่อนไหวแผ่วเบา ค่อยสัมผัสทีละน้อยด้วยความตั้งใจ ใบหน้างามที่ขยับเคลื่อนไหวเนิบช้า เล่นเอาอิทสึกิเกร็งเป็นพัก ๆ อารมณ์ที่คุโชนถูกปลุกเร้าอย่างชาญฉลาดนัก โดยที่ไม่ทันได้รู้ตัว นิ้วของอีกฝ่ายก็ค่อย ๆ แทรกเข้า สลับการใช้ปากช่วยเบื้องหน้าเสียแล้ว ช่องทางที่ถูกกระตุ้น ทำให้เขาแทบรั้งตัวไว้ไม่อยู่ สะโพกแกร่งแอ่นเอนตามแรงกระตุ้นครั้งแล้วครั้งเล่า จวบจนปลดปล่อยออกมาจนหมดสิ้น

อิทสึกิหอบหายใจอย่างเหน็ดเหนื่อย ไม่ได้รู้แม้แต่น้อย ว่าคานาเมะจัดการใส่ยานั่นเข้าไปตอนไหน รู้สึกตัวอีกครั้ง ก็เป็นอิสระจากพันธนาการทั้งหลายแล้ว แถมได้ผ้าเย็นผืนน้อย ที่คอยวนซับทั่วร่างอยู่ตลอด จนอุณหภูมิที่พุ่งสูง ค่อยปรับลดลงมาอย่างเห็นได้ชัด

เหงื่อที่โทรมกายทำให้ต้องเช็ดตัวอยู่พักใหญ่ แม้สติจะไม่ค่อยมีเท่าไหร่แล้วในตอนนี้ แต่เขาก็รู้สึกได้ถึงความผ่อนคลายและสบายตัวจนผล็อยหลับไปอีกครั้ง

นับแต่ตอนนั้น คานาเมะเฝ้าอยู่ข้างเตียงไม่ได้ห่าง จับคนป่วยเช็ดตัวเป็นพัก ๆ ตามคำบอกเล่าจากมิซากิจังที่เขาได้โทรไปขอความช่วยเหลือตั้งแต่เมื่อวาน โดยทุกอย่าง นัตสึที่แอบมองอยู่ เห็นได้อย่างชัดเจน ถึงความตั้งอกตั้งใจนั้น และตัดสินใจที่จะรออยู่ข้างนอกต่อไป

ดึกดื่นค่อนคืน ราชินีหนุ่มเช็ดตัวคนป่วยอีกรอบ ก่อนจะใช้มืออังที่หน้าผากตรวจสอบอุณหภูมิร่างกายแล้วถอนใจยาว ไข้เริ่มลดลงแล้ว อย่างน้อยยาก็นับว่าได้ผลทีเดียว พอร่างกายเริ่มกลับคืนสู่สภาพเดิม จึงจับเสื้อผ้ามาสวมให้กับชายหนุ่ม ด้วยรู้ดีว่าหากนัตสึเข้ามาในยามเช้า อิทสึกิจะได้ไม่อายน้องชายตัวเองนัก

พอทุกอย่างเรียบร้อย คนเจ้ากี้เจ้าการก็ทรุดตัวลงนั่งที่เก้าอี้ข้างเตียง เหม่อมองร่างที่หลับใหลเนิ่นนาน พลางพูดขึ้นแผ่วเบาคล้ายรำพึงกับตัวเองว่า

“ขอโทษนะอิทจัง เมื่อคืนนั้นชั้นไม่น่าเล่นกับนายมากไปหน่อยเลย ชั้นแค่อยากจะ…ทำความสนิทสนมกับน้องชายของนายเท่านั้นเอง ถึงได้แกล้งหยอกไปอย่างนั้น” แล้วแผนที่วางไว้ ก็ไม่ได้สานต่อ ด้วยความที่เป็นห่วงอิทสึกิ จนลืมเลือนทุกอย่างไปแล้ว แต่นั่นก็ช่างเถอะ เขาไม่คิดจะทำมันต่อแล้วล่ะ

นึกถึงเด็กหนุ่มสมาชิกใหม่ของบ้าน นัตสึก็เป็นเด็กดีจริง ๆ ทั้ง ๆ ที่โดนแกล้ง ทั้ง ๆ ที่ดูว่าจะเริ่มตั้งแง่กับเขา แต่ยามขอความช่วยเหลืออะไร ก็ยินดีทำให้ทุกครั้ง

ราชินีหนุ่มยังคงพึมพำต่อไป ถ้าเป็นตอนที่อิทสึกิรู้สึกตัว เขาคงไม่กล้าพูดมากขนาดนี้

“น้องของนายเป็นเด็กดีนะ ชั้นชอบเขามากเลย แต่ก็นะ…ชั้นไม่เคยมีน้องมาก่อนนี่นา เลยคิดว่า ถ้าแหย่มาก ๆ น่าจะสนิทกันไปเอง ไม่คิดว่าจะถึงกับทำให้นายถึงกับป่วยเลย นี่เป็นครั้งแรกที่นายเป็นขนาดนี้ซะด้วย…ถ้านายป่วยไม่หาย ชั้นก็ไม่รู้จะทำยังไงแล้ว”

ดวงตาคู่งามเริ่มมีน้ำตาคลอ นิ้วเรียวแตะที่ริมฝีปาก นึกถึงตอนที่ถูกดุได้ชัดเจน ขนาดป่วยอย่างนั้น อิทสึกิยังเป็นห่วงเขากลัวจะติดหวัดอีก ริมฝีปากนุ่มโน้มลงจูบคนที่หลับใหลอีกครั้งอย่างแผ่วเบา

เมื่อริมฝีปากสัมผัสกัน เขากลับรู้สึกได้ถึงการตอบสนองที่แนบแน่น อิทสึกิจูบรับอีกฝ่ายอย่างเร้าร้อนและอ่อนโยน เนิ่นนานกว่าจะผละออก เล่นเอาหายใจหอบไปทั้งสองคน

“นายนี่นะ ไม่สบายยังทำตัวร้อนแรงอีก ถ้าไฟติดล่ะก็ ชั้นได้จับนายกดอีกรอบแน่ ๆ” คานาเมะดุกลับด้วยใบหน้าแดงเรื่อ แต่ยังคงอดใจเอาไว้ ด้วยรู้ดีว่าตอนนี้จะทำแบบนั้นไม่ได้

“ฉันบอกกี่ทีแล้วว่าอย่าจูบ” อิทสึกิโต้กลับเบา ๆ หากคนด้านข้างยังคงยิ้ม

“นายว่าชั้น แต่นายก็จูบกลับนี่”

“ก็ต้องจูบสิ ไหน ๆ นายลงทุนยอมเสี่ยงขนาดนี้แล้ว จะไม่จูบให้คุ้มได้ยังไง” คนป่วยตอบกลับหน้าตาเฉย

มือบอบบางเอื้อมไปจับกับมือของคนป่วยมากุมไว้ ก่อนจะพูดด้วยสีหน้าจริงจังว่า “ถ้าแพร่เชื้อหวัดให้คนอื่นแล้วหายได้จริง ๆ ก็ดีสิ คืนนี้ชั้นจะจูบนายทั้งคืนเลย”

คำพูดนั้นทำให้รู้สึกได้ถึงความจริงใจจนชายหนุ่มพูดไม่ออก ได้แต่พึมพำกลับแผ่วเบาแก้เขินว่า “ขืนปล่อยนายจูบอีก ฉันคงโดนกดทั้งคืนแทนแน่”

คนฟังหัวเราะคิก ต่างคนต่างยิ้มให้กันโดยไม่จำเป็นต้องอธิบายเป็นคำพูด

มือแกร่งบีบมือนุ่มที่กุมอยู่นั้นเบา ๆ อย่างต้องการจะปลอบโยน “มือของนายอุ่นดีจัง ยังไงคืนนี้นายก็จะนอนเฝ้าไข้ทั้งคืนแล้ว ขอจับมือไว้แบบนี้ได้มั้ย“

นาน ๆ ทีจะถูกอ้อนแบบนี้ เล่นเอาคานาเมะหน้าแดงฉาน “..ก็จับไว้สิ ดีนะว่าไข้ลดแล้ว” เขาว่าพลางมองคนป่วยตรง ๆ แล้วพูดด้วยเสียงเครือสะอื้น มือที่จับกันไว้กุมแนบแน่นกว่าเก่า “พรุ่งนี้ยังไงนายต้องหายนะ ถ้าหวัดมันร้ายนัก ชั้นจะป่วยแทนนายเอง”

“ไม่ดีหรอก ฉันหาย นายก็ต้องไม่ป่วยด้วยสิ อยากโดนสวนยารึไง”

คนฟังอมยิ้ม แล้วตอบว่า “ถ้าเป็นนาย จะทำมากกว่าสวนยา ก็ไม่เป็นไร”

“รักนายที่สุดเลย” คนป่วยพึมพำตอบ เริ่มจะง่วงงุนอีกครั้งด้วยฤทธิ์ยา

“อื้ม รักนายที่สุดเหมือนกัน หายไว ๆ นะ” ริมฝีปากนุ่มจูบเบา ๆ ที่หน้าผากอีกครั้ง คล้ายร่ายมนต์ให้หายป่วยโดยไว


............................................


ลมหายใจของคนป่วยที่เริ่มสม่ำเสมอ เห็นได้ชัดว่าหลับลึกไปแล้ว อุณหภูมิที่ลดจนเป็นปกติ แสดงให้เห็นว่าอาการของอิทสึกิดีขึ้นจนโล่งใจได้ ความกังวลที่มีมาแต่เช้า จึงลดลงโดยง่าย พอหายเครียด ก็เริ่มรู้สึกเหนื่อยขึ้นมา หลังจากนั่งมองคนป่วยอยู่สักพัก คานาเมะก็เผลอหลับตามไปโดยไม่รู้ตัวทั้งอย่างนั้น

ร่างบอบบางหลับสนิทแล้ว ในตอนที่นัตสึค่อย ๆ ย่องเข้ามาอย่างเงียบกริบ ภาพที่เห็นคือราชินีหนุ่มที่ฟุบหลับอยู่ข้างเตียง มือเรียวยังคงกอบกุมมือหนาของอิทสึกิไว้ คล้ายส่งกำลังใจให้ตลอดเวลา

นัตสึถอนใจยาว เขาตั้งใจจะเข้ามาดูความเรียบร้อยอีกครั้งเพราะนอนไม่หลับ แต่เพราะได้ยินคานาเมะพูดขึ้นเสียก่อน จึงได้แต่หยุดฟังอยู่ด้านนอก ดังนั้นสิ่งที่ทั้งสองคนคุยกันทั้งหมด เขาจึงได้ยินอย่างชัดเจน

เด็กหนุ่มค่อย ๆ คลี่ผ้าห่มที่หยิบติดมือมา ลงกับไหล่บอบบางนั้นอย่างแผ่วเบา โดยไม่คิดที่จะปลุก

มาถึงตอนนี้เขาก็เข้าใจแล้ว ว่าทำไมพี่ชายของเขา จึงยอมทำทุกอย่างได้ เพื่อคน ๆ นี้

เพราะคานาเมะเอง ก็ทำได้ทุกอย่าง เพื่อพี่ชายของเขาเช่นกัน

มือที่จับกัน คล้ายสายใยอันอบอุ่น ที่เชื่อมคนทั้งสองเข้าด้วยกัน ใบหน้าเข้มที่มองมาแอบอมยิ้มอย่างเอ็นดู เมื่อเห็นพี่ทั้งสองของตนเอง หลับใหลกันอย่างมีความสุขขนาดนั้น

“พี่ครับ ผมขอให้พี่เป็นเจ้าสาวที่ดีของคุณคานาเมะแทนก็แล้วกันนะครับ” เด็กหนุ่มพึมพำกับอิทสึกิ ก่อนจะปิดไฟในห้องนั้นแล้วจรดเท้าให้เงียบที่สุด เดินกลับห้องไป


...............................................


ยามเช้ามาเยือนพร้อมร่างกายที่หนักอึ้งและอาการเบลอ ๆ สงสัยเพราะนอนดึกติด ๆ กันแน่ ๆ เด็กหนุ่มขยับตัวจะลุกขึ้นอย่างอึดอัด แล้วก็รู้สึกได้ถึงแรงกดให้นอนลงของใครบางคน

“นอนต่อเถอะนัตสึ นายมีไข้ด้วยนะ” นัตสึที่กำลังมึน ๆ งง ๆ ได้แต่ล้มตัวลงนอนอย่างว่าง่าย หากเพราะได้ยินเสียงคุ้นหูขนาดนี้ ทำให้เด็กหนุ่มลืมตาขึ้นอีกครั้งอย่างยินดี

“หายแล้วเหรอครับพี่” เสียงแหบนิดหน่อยถามอิทสึกิที่นั่งอยู่ข้างเตียง ชายหนุ่มจึงลูบผมของนัตสึเบา ๆ อย่างอ่อนโยนแล้วตอบว่า “ได้นัตสึกับคานาเมะช่วยกันดูแลน่ะสิ เลยหายแล้วล่ะ”

“แต่นายน่ะสิ ดันป่วยซะเองได้ยังไง” เสียงชายหนุ่มพูดต่อแกมตำหนิ

หากเสียงใสของคนที่ยืนอยู่ด้านข้าง กลับขัดขึ้นอย่างกระตือรือร้น “ไม่เป็นไรหรอกน่าอิทจัง เรามียาดีอยู่กับตัวนี่นา เมื่อวานไข้ของนายยังลดได้ไวเลย”

อ่ะ…ยาดี?

ยาดีเมื่อคืน…ก็ยาสวนน่ะสิ!

เด็กหนุ่มตาสว่างทันควัน แต่สายไปเสียแล้ว

“มาสวนยากันเถอะ รับรองพรุ่งนี้หายเป็นปลิดทิ้งแน่” ว่าแล้วเจ้าตัวก็ลงมือเหมือนเมื่อคืนไม่มีผิดเพี้ยน ด้วยบรรดาอุปกรณ์ช่วยล็อคตัวแบบเมื่อคืน ที่เตรียมมาพร้อมเสร็จสรรพก่อนหน้านั้น

“เอ้อ…คานาเมะ เบา ๆ มือหน่อยนะ นั่นมัน ‘ครั้งแรก’ ของนัตสึเขา” อิทสึกิปรามเบา ๆ แต่ไม่คิดจะห้าม

“อ้าวพี่ ไม่ช่วยกันเลยเรอะ” เด็กหนุ่มเริ่มดิ้นรนเมื่อรู้ชะตาตัวเองในไม่ช้า ว่าจะเกิดอะไรขึ้น เพราะพี่สะใภ้ตัวดี เริ่มจัดการล็อคแขนล็อคขาเขาบ้างแล้ว

“ก็ยามันดีนี่นา พี่ยังหายเลยเห็นมั้ย” อิทสึกิตอบหน้าตาย

คานาเมะยิ้มหวานปลอบรับ “ไม่เป็นไรน่า เดี๋ยวก็เสร็จ แล้วจะแถมบริการพิเศษ ช่วยให้ปลอดโปร่งด้วยละกันนะ!”

“มะ…ไม่เอานะ คานาเมะ!!!” นัตสึโวยลั่น

“อิทจัง อย่ามัวแต่ยืนยิ้มสิ มาช่วยกันหน่อย” แรงที่ดิ้นมากขึ้นทำให้ราชินีเริ่มหันหากำลังสนับสนุน

“อ้อ ได้สิ ฉันก็อยากรู้เหมือนกัน ว่าเมื่อวานนายทำอะไรกับฉันบ้าง” ทาสที่ดีของราชินี ไม่มีขัดขืนคำสั่งกันซะเลย คนไม่สบายคิดในใจอย่างหงุดหงิด

“หยุดเลยนะพวกนาย บอกให้หยุดไงล่ะ” เด็กหนุ่มเริ่มอาละวาด “ทำไมคนป่วยไม่ใช่นายนะ คานาเมะ! หยุดเดี๋ยวนี้!!!!”

และแล้ว…ไข้ที่ขึ้นสูง ก็ลดลงจนได้ ยานี้ช่างดีสมราคาคุยจริง ๆ

…แต่อาจารย์ครับ…ผมเป็นเจ้าสาวใครไม่ได้แล้ว
ดังนั้นอาจารย์ต้องเป็นเจ้าสาวของผมนะ!


จริงอยู่ ตอนนี้เขาเข้ากับพี่ชาย และพี่สะใภ้ ได้ดีมาก เขาไม่เรียกคุณคานาเมะ เหมือนตอนแรก ๆ อีกแล้ว กับพี่ชายที่ไม่ได้เจอกันหลายปี เขาก็ไม่ได้สุภาพเกินเหตุอีกแล้วด้วย

แต่ดูเหมือนว่า พวกพี่ ๆ ชักจะเริ่มสนุก กับการรังแกผมแล้วนี่สิ
อาจารย์ครับ ผมจะพยายามต่อไปนะครับ
ยังไงผมก็หวังว่า คงจะอยู่รอดปลอดภัย
จนกว่าเราจะได้เป็นแฟนกันนะครับอาจารย์
รักอาจารย์นะครับ ขอให้เราได้เจอกันไว ๆ
ดวงดาวทั้งหลาย ช่วยผมด้วยเถอะ!


เด็กหนุ่มปิดไดอารี่ที่เขียนเป็นประจำถึงคนที่เขาแอบรัก พลางเหม่อมองดวงดาวบนท้องฟ้าอีกครั้งพร้อมอธิษฐานในใจ
ลึก ๆ แล้วเริ่มรู้สึกตัว ว่าชีวิตที่สงบสุขของเขา คงจะต้องเปลี่ยนไปเยอะแน่

…ตั้งแต่ได้เจอสองสามีภรรยาสุดพิเศษคู่นี้!...


- จบตอน -
หัวข้อ: Re: Special Triple ตอนที่ 5 จบตอน อัพ 12/2/10 (Toys, จบในตอน)
เริ่มหัวข้อโดย: nOn†ღ ที่ 12-02-2010 08:36:16
เข้ามาคำนับราชินี  o1
หัวข้อ: Re: Special Triple ตอนที่ 5 จบตอน อัพ 12/2/10 (Toys, จบในตอน)
เริ่มหัวข้อโดย: V_we ที่ 12-02-2010 09:04:57
ฮ่าฮ่า นัทซึไปแอบดูวิธีรักษาไข้ของอิจจัง สุดท้ายโดนเองเลย :jul3:
ตอนนี้อ่านแล้วซึ้งจัง รู้เลยว่าคานาเมะรักอิซุคิมากจริงๆ :impress2:
หัวข้อ: Re: Special Triple ตอนที่ 5 จบตอน อัพ 12/2/10 (Toys, จบในตอน)
เริ่มหัวข้อโดย: Little Devil ที่ 12-02-2010 09:27:26
คานาเมะนี้ตัวป่วนของจริงเลย   o18

ใส่ใจกันดีทั้งคู่ น่าอิจฉา :impress2:
หัวข้อ: Re: Special Triple ตอนที่ 5 จบตอน อัพ 12/2/10 (Toys, จบในตอน)
เริ่มหัวข้อโดย: Dee^daY ที่ 12-02-2010 10:28:36
ช้าขอคารวะ..อยู่รอดปลอดภัยเป็น หมื่น ๆ ปี..
หัวข้อ: Re: Special Triple ตอนที่ 5 จบตอน อัพ 12/2/10 (Toys, จบในตอน)
เริ่มหัวข้อโดย: a_tapha ที่ 12-02-2010 10:31:52
ราชินีคานาเมะ สุดยอด  o13
หัวข้อ: Re: Special Triple ตอนที่ 5 จบตอน อัพ 12/2/10 (Toys, จบในตอน)
เริ่มหัวข้อโดย: EunSung87 ที่ 12-02-2010 14:52:47
เพราะนัตสึไปแอบดู

เลยโดนเอง

เอิ๊กๆ 

ราชินีของพวกเราเนี๊ย สุดยอดจิงๆ

หัวข้อ: Re: Special Triple ตอนที่ 5 จบตอน อัพ 12/2/10 (Toys, จบในตอน)
เริ่มหัวข้อโดย: bbyuqin ที่ 12-02-2010 22:59:21
นัตสึเลยเหมือนกลายเป็นของเล่นชิ้นใหม่ของคานาเมะกับอิทจังไปเลย...คิกคิก

ว่าแต่...คานาเมะบริการพิเศษอะไรให้นัตสึตอนสวนยาเหรอ.... :z1: :z1: กร๊ากกกกกกกกกกกกกก
หัวข้อ: Re: Special Triple ตอนที่ 5 จบตอน อัพ 12/2/10 (Toys, จบในตอน)
เริ่มหัวข้อโดย: ErosAmor ที่ 12-02-2010 23:49:24
น่ากลัวจัง ยาลดไข้เเบบสวนเนี่ย  :z1:
หัวข้อ: Re: Special Triple ตอนที่ 5 จบตอน อัพ 12/2/10 (Toys, จบในตอน)
เริ่มหัวข้อโดย: namtaan ที่ 13-02-2010 11:56:50
แล้วคานาเมะก็พิสูจน์(โดยไม่ได้ตั้งใจมั้ง)ให้นัตสึกิได้เห็นแล้ว
ว่ามีความรักให้อิทสึกิมากแค่ไหน
แต่วิธีรักษาไข้นี่ สุดยอดจริงๆ
บวก 1 แต้ม รออ่านต่อจ้า
หัวข้อ: Special Triple ตอนที่ 5 จบตอน อัพ 12/2/10 (Toys, จบในตอน) + ถามเรื่องรวมเล่ม P.8
เริ่มหัวข้อโดย: ppm ที่ 13-02-2010 13:00:35
ขอบคุณสำหรับคอมเมนต์จากทุกท่านนะคะ สำหรับนิยายเรื่องนี้ เราเขียนไว้ทั้งหมด 6 ตอน อีกตอนเดียวก็จะจบสำหรับภาคนี้แล้วค่ะ เพราะเรากะว่าจะเขียนเรื่องราวของนัตสึและคุณครูคนสวยไว้ในภาคต่อไป (ซึ่งยังไม่ได้แต่งเลยค่ะ) ทีนี้เลยอยากถามเพื่อน ๆ ที่ติดตามอ่านว่า สนใจนิยายรวมเล่มเรื่องนี้กันไหมคะ พอดีเราทำไว้ขายในบอร์ดของเราเอง แต่ถ้ามีคนสนใจอีก เราก็ว่าจะขายค่ะ ยังไงก็ส่งเสียงนิดนึงละกันค่ะ ถ้าอยากได้กัน ^^
หัวข้อ: Re: Special Triple ตอนที่ 5 จบตอน อัพ 12/2/10 (Toys, จบในตอน) + ถามเรื่องรวมเล่มนิยาย P.8
เริ่มหัวข้อโดย: namtaan ที่ 13-02-2010 20:14:38
แล้วฉบับรวมเล่ม มีแค่ 6 ตอนนี้ หรือว่ามีภาคอื่นๆด้วยคะ
ความยาวขนาดไหน ขอรายละเอียดเพิ่มเิติมด้วยจ้า
 :pig4:

หัวข้อ: Re: Special Triple ตอนที่ 5 จบตอน อัพ 12/2/10 (Toys, จบในตอน) + ถามเรื่องรวมเล่มนิยาย P.8
เริ่มหัวข้อโดย: ppm ที่ 13-02-2010 21:10:18
ฉบับรวมเล่มมีทั้งหมด 6 ตอนจบค่ะ มีอีกตอน ที่เรายังไม่ได้ลงในนี้ นอกนั้นเหมือนกันหมด และเราก็คงจะลงตอนสุดท้ายให้ในนี้จนครบแหละค่ะ ไม่ได้กั๊กไว้

พอดีมีคนช่วยออกแบบปกซ้ำซ้อนกัน เลยลองทำมันสองแบบไปเลย ดังนั้นถ้าจะซื้อ ก็สามารถเลือกแบบได้
ลายปกค่อนข้างเรียบง่ายสุด ๆ อันนี้ขอทำความเข้าใจว่า ถ้ามันเรทแม้แต่นิดเดียว เราเอาเข้าบ้านไม่ได้ ถึงจะเขียนเองก็เถอะ เหอ ๆ

(http://ppmficnovel.2.forumer.com/uploads/ppmficnovel/post-18-1265188327.jpg)

ภาพตัวอย่างแบบปกสีน้ำตาล (http://ppmficnovel.2.forumer.com/index.php?showtopic=93)
ภาพตัวอย่างแบบปกสีแดง (http://ppmficnovel.2.forumer.com/index.php?showtopic=94)

ส่วนภาคสอง ยังไม่ได้แต่งเลย ดังนั้นจะมีแค่นี้แหละค่ะ เรารวมเล่มเก็บไว้อ่านเองเป็นที่ระลึก ไม่ได้ตั้งใจจะขายจริงจัง เพราะงานค่อนข้างแรง (มาก)
เลยถามเผื่อมีใครอยากได้บ้าง เอาเป็นว่าถ้าสนใจก็ pm มาละกัน ^^
หัวข้อ: Re: Special Triple ตอนที่ 5 จบตอน อัพ 12/2/10 (Toys, จบในตอน) + ถามเรื่องรวมเล่มนิยาย P.8
เริ่มหัวข้อโดย: namtaan ที่ 13-02-2010 21:40:11
ปกสวยทั้งสองแบบเลยค่ะ
ทั้งปกหน้าและปกหลัง
หัวข้อ: Re: Special Triple ตอนที่ 5 จบตอน อัพ 12/2/10 (Toys, จบในตอน) + ถามเรื่องรวมเล่มนิยาย P.8
เริ่มหัวข้อโดย: Dee^daY ที่ 15-02-2010 09:35:33
มายัง

ซินเจียหยู่อี่..แฮปปี้วาเลนไทน์ คับ
หัวข้อ: Re: Special Triple ตอนที่ 5 จบตอน อัพ 12/2/10 (Toys, จบในตอน) + ถามเรื่องรวมเล่มนิยาย P.8
เริ่มหัวข้อโดย: bbyuqin ที่ 15-02-2010 10:13:18
หนังสือน่าสนใจจ้า.....ไม่ลองรวมเป็นเล่มใหญ่เหรอจ๊ะ? แบบว่ามีครบอ่ะจ้ะ

อ้อ..มา Happy Valentine's Day  ย้อนหลังให้ไรท์เตอร์ด้วยยยยยจ้า
หัวข้อ: Re: Special Triple ตอนที่ 5 จบตอน อัพ 12/2/10 (Toys, จบในตอน) + ถามเรื่องรวมเล่มนิยาย P.8
เริ่มหัวข้อโดย: ppm ที่ 15-02-2010 11:37:13
สุขสันต์วันวาเลนไทน์เช่นกันค่า

ที่ไม่ได้รวมเล่มใหญ่ เพราะเขียนไว้แค่หกตอนนี่เองค่ะ (ใช้เวลาเขียนไปตั้งปีกว่า ได้มาแค่หกตอน T^T)

แถมช่วงนี้มีโครงการเขียนเรื่องอื่นอยู่เสียด้วย เลยอาจจะต้องพักเรื่องนี้ไว้ก่อน แต่ก็นับว่าเรื่องนี้ จบภาค ละกันค่ะ


งวดนี้ขอแปะรวดเดียวจบเลย แล้วขอพักไว้ที่ตอนที่หกนี้ชั่วคราวนะคะ ขอบคุณทุกท่านที่ติดตามอ่านกันค่ะ ^^


หัวข้อ: Special Triple ตอนที่ 6 จบตอน อัพ 15/2/10 (Toys, จบในตอน) + ถามเรื่องรวมเล่มนิยาย P.8
เริ่มหัวข้อโดย: ppm ที่ 15-02-2010 11:38:25
Special Triple

ตอนที่ 6 A guy in the baggage



บานประตูหนาแง้มเปิดออกโดยปราศจากเสียง เป็นประตูทำพิเศษ ที่เมื่อปิดลงแล้ว ไม่ว่าเสียงใด ๆ ก็ไม่อาจเล็ดลอดออกไปรบกวนผู้อยู่ภายนอกได้ ชายผู้เข้ามาจากประตูบานนั้น อยู่ในชุดสีเข้ม สวมแว่นตาดำสนิท ในมือลากกระเป๋าใบเขื่อง มีล้อเข็นได้ เป็นกระเป๋าเดินทางขนาดใหญ่ ท่าทางแข็งแรงทนทาน ยิ่งไปกว่านั้นของในกระเป๋าได้รับการทนุถนอมไม่เบา สังเกตได้จากการเข็นอย่างระมัดระวังเป็นที่สุด แม้ของด้านในจะหนักเอาการ

“มาแล้วงั้นรึ” เสียงนุ่มทุ้มทักขึ้นจากด้านในที่ค่อนข้างมืด มีเพียงแสงสลัวจากเทียนเล่มน้อยนับสิบเล่ม ที่ปักอยู่บนเชิงเทียนเป็นระยะ แม้จะร้อนด้วยแสงไฟ ภายในกลับเย็นเยียบ ด้วยเครื่องปรับอากาศชั้นดีติดตั้งแบบแอบมิดชิด ไม่ให้ตัวเครื่องบดบังบรรยากาศ

ผนังห้องที่ดูเผิน ๆ คล้ายห้องทรมานยุคล่าแม่มด เน้นขับให้ตัวห้องยามสะท้อนแสงไฟวับวามน่าหวาดหวั่น ทว่าบรรยากาศจะดูน่ากลัวสักเพียงใด ก็ไม่อาจทัดเทียมบุรุษผู้นั่งรอในเงามืด ดวงตาสีดำสนิทที่จับจ้องมายังแขกผู้มาเยือน สงบนิ่งหากแฝงเร้นด้วยความร้อนแรงจนรู้สึกได้

เสียงเรียบ ๆ เนิบ ๆ แต่ทรงพลังนั้น ยังกล่าวต่อไป “ของที่ชั้นสั่ง ได้มาแล้วใช่มั้ย”

ชายผู้มาเยือนรับคำตะกุกตะกัก เมื่อสบสายตาเข้มคู่นั้น “คะ..ครับ ทุกอย่าง ‘เตรียมพร้อม’ ไว้เรียบร้อยแล้ว ตามคำสั่ง” พลางถอดแว่นตาดำออกใส่กระเป๋าเก็บอย่างเคารพเจ้าของสถานที่ อันมีศักดิ์สูงกว่า

มือผอมแข็งแรงเข็นกระเป๋าใบนั้นเข้ามาช้า ๆ อย่างระวังมากขึ้นไปอีก ราวกลัวของเปราะบางภายในจะแตกสลาย จวบจนมาถึงเบื้องหน้า ชายหนุ่มเจ้าของห้องยืดตัวยืนขึ้น ร่างสูงแข็งแรงเมื่อเทียบขนาดกับผู้มาเยือน เล่นเอาชายในแว่นดำตัวเล็กไปถนัดตา

“เปิดดูก่อนซิ ฉันถือคติ ต้องเช็คสินค้าให้พอใจก่อนจึงจะจ่าย”

“แน่นอนครับ สินค้าของเรา ‘ชั้นดี’ เสมอมา” ว่าพลางยิ้มรับอย่างเอาใจ “ทางเราเตรียมพร้อมไว้ให้ทุกอย่างแล้ว ท่านสามารถใช้งานสินค้าของเราได้ ‘ทันที’”

“ทันทีงั้นรึ” ชายหนุ่มทวนคำ มีความพึงพอใจในสีหน้า “พิสูจน์ให้ดูสิ ถ้าพอใจ ฉันจ่ายไม่อั้นแน่”

“ที่นี่หรือครับ”

ร่างสูงพยักหน้า “ที่นี่นั่นแหละ…คิดว่ามีที่อื่น เหมาะไปกว่านี้หรือไง”

“เอ้อ ไม่หรอกครับ” ห้องนี้มีอุปกรณ์ต่าง ๆ จัดเรียงไว้เป็นระเบียบ ทั้งหมดนั่นเป็นของเล่นยามค่ำคืนสำหรับคู่รัก จำนวนของมันมีเยอะจนน่าทึ่งทีเดียว มีตั้งแต่ขนาดเล็กน่ารัก ยันของแปลกตาไม่เคยเห็น จวบจนของขนาดใหญ่จนไม่น่าจะใช้ได้ จัดวางเรียงรายอยู่บนชั้น บ้างก็แขวนอยู่ที่ผนังอย่างลงตัว ทั้งยังเสริมให้บรรยากาศภายในห้องนั้นดูน่ากลัวเข้าไปอีกเสียด้วยซ้ำ กลางห้องกว้างมีโต๊ะตัวใหญ่ผิวเรียบ ที่ด้านข้างแอบซ่อนลูกเล่นหลากหลาย กับเก้าอี้ตัวนั้น ที่เจ้าของห้องนั่งอยู่นั่นเอง

มาครั้งแรกรับรองไม่มีใครทำใจให้คุ้นกับมันได้หรอก แต่นี่ไม่ใช่การมาครั้งแรกของเขา ถึงอย่างนั้น ก็ยังรู้สึกแปลก ๆ ทุกครั้งที่มาเยือนอยู่ดี กับรสนิยมแปลกประหลาดพิสดารของเจ้าของห้อง

มือคล่องแคล่วขยับวางกระเป๋าแนวนอนราบไปกับพื้น ก่อนจะเปิดมันออก กระเป๋าใบใหญ่ราวใส่คนได้ทั้งคน และภายในนั้น ก็มีคนจริง ๆ!

ร่างที่นอนขดตะแคงข้างอยู่ภายใน สวมเสื้อเชิร์ตสีขาวบางเบาเพียงตัวเดียวเท่านั้น เผยให้เห็นผิวขาวเนียนใต้ร่มผ้าอย่างชัดแจ้ง มือสองข้างไพล่หลัง มีสายรัดหนังคล้ายเข็มขัด พันทับตั้งแต่ส่วนแขนท่อนบนวนไปรอบตัวหลายชั้น ทำให้ส่วนบนของลำตัวแนบสนิทชิดกันจนแทบขยับไม่ได้ ข้อมือทั้งสองข้างถูกล็อคไว้เช่นกัน ด้วยปลอกกุญแจมือทำด้วยหนังแข็งแรง ลำคอขาวสะอาดมีปลอกหนังแบบเดียวกันรัดไว้ ที่ตัวปลอกด้านหน้าติดโซ่ คล้องรั้งไปเกี่ยวที่ปลอกข้อเท้า ยึดร่างกายแกมบังคับให้ขดตัว ริมฝีปากนุ่มคาบสายรัดครอบรอบใบหน้า สายเกี่ยวโยงคลุมศีรษะ ราวที่ครอบปากสัตว์ รัดแนบแน่นห้ามเสียงไม่ให้ร้องขอความช่วยเหลือได้เลย

ในสภาพยามนี้ แม้อยากขยับตัวก็ยังยากเต็มที แต่นั่นยังเป็นเพียงแค่ส่วนหนึ่งที่สร้างความทรมานให้ เพราะที่บั้นท้ายยังมีของแปลกปลอมแทรกตัวอยู่ มันเป็นวัตถุแท่งยาวอวบหนาปลายเรียว เส้นผ่านศูนย์กลางของมันขยายขนาดกว้างขึ้นตามความยาว แล้วโค้งเว้าคอดอีกครั้งที่ส่วนปลายอีกด้าน กันไม่ให้หลุดยามสอดใส่

ด้วยขนาดของมันทำให้ภายในคับแน่น แถมส่วนที่โผล่พ้นออกมา ยังมีสายที่ต่อออกมาโยงอยู่กับตัวบีบปั้มลมเพิ่มขนาด ไว้สำหรับการกระตุ้นที่มากกว่าเดิมเมื่อต้องการ

ร่างบางหายใจอ่อนระรวย ด้วยขาดอากาศอย่างพอเพียงมาได้ครู่ใหญ่ ถึงบานฝากระเป๋าจะถูกเปิดออกเต็มที่ ร่างนั้นก็ยังคงอยู่ในสภาพเดิม ไม่ขยับเขยื่อนแม้แต่น้อย

“เอาออกมาสิ” เสียงทรงอำนาจสั่ง ชายหนุ่มผู้นำมา ขยับกระเป๋าเอียงเทช้า ๆ ปล่อยให้คนในกระเป๋าลงมานอนกลิ้งแทบเท้าอย่างไร้เรี่ยวแรง ด้วยสายโซ่ที่รั้งไว้ ท่านอนยังคงคล้ายเมื่อยังอยู่ในกระเป๋าดุจเดิม หนุ่มในกระเป๋าร่างบอบบางผมสั้น ดวงตาหลับพริ้มเห็นแผงขนตายาวสวย ร่างนั้นยังคงนิ่ง ไม่มีการเคลื่อนไหวใด ๆ

คนเทเริ่มเงอะงะอย่างตกใจที่เห็นแน่นิ่งไปเช่นนั้น ผวาเข้ามาจะช่วยปลดล็อค หากเจ้าของห้องกลับขวางไว้

“สินค้านี่ของฉันไม่ใช่รึไง ไหนว่าพร้อมใช้งาน นายก็อย่ามายุ่ง!”

ชายผู้กรากเข้ามาเริ่มลังเล “แต่ว่า…”

ดวงตาสีดำสนิทมองตอบอย่างดุดัน ทำให้เขาผงะ ล่าถอยออกมาโดยดี

“ก็แค่หลับเท่านั้น เดี๋ยวฉันปลุกเอง” ว่าแล้วก็ก้มตัวลงหยิบตัวปั้มลมมาหมุนคลายสลัก ก่อนจะบีบลมเข้าไปเต็มแรง แล้วล็อคไว้เช่นเดิมอย่างรวดเร็ว

เสียงครางอื้อจากร่างเกร็งกระตุก บอกถึงการกระตุ้นนั้นได้เป็นอย่างดี ดวงตากลมโตที่กำลังหลับเริ่มขยับช้า ๆ ยังคงสลึมสลือไม่รู้สติ มือใหญ่เชยคางเรียวดูชัด ๆ ใบหน้านั้นขาวซีดหากเรียบเนียนงดงาม ผิวขาวสะอาดนวลตาทั่วทั้งร่าง เรียกรอยยิ้มพึงใจจากเจ้าของสายตาดุ ๆ นั้นได้ง่ายดาย

“สวย” คำชมสั้น ๆ แต่บ่งบอกได้ชัด ชายหนุ่มด้านข้างอมยิ้ม รู้ดีว่าคนผู้นี้ไม่ชอบพูดพร่ำเพรื่อไร้สาระอยู่แล้ว คำชมจากเขานั้น แม้จะเป็นคำเพียงคำเดียว แต่มันสามารถยืนยันได้ว่า สินค้านี้ เป็นที่น่าต้องตาต้องใจไม่น้อย

“ถ้าเช่นนั้น จะรับสินค้าไว้เลยใช่มั้ยครับ”

“ให้ฉันทดสอบก่อน” เสียงตอบเรื่อย ๆ แววดุดันหายไปบางส่วน ดวงตาคมเพียงจ้องมองร่างเกือบเปลือยด้วยสายตาราวจะกลืนกิน เป็นการมองที่กระทั่งคนนอกอย่างเขายังรู้สึกหนาว ๆ ร้อน ๆ แทน

“ดะ…ได้ครับ เชิญทดสอบจนกว่าจะพอใจได้เลย ทางเรายินดีที่ได้บริการท่านเสมอมา หากพอใจแล้ว ค่อยส่งเงินมาให้เหมือนทุกทีก็ได้ครับ” ว่าพลางมองคนทั้งคู่ ซึ่งบัดนี้ ไม่ได้สนใจเขาเลยแม้แต่น้อย “เอ้อ ถ้าอย่างนั้น ผมขอตัวนะครับ จะได้ไม่เป็นการรบกวนความสำราญ”

คนร่างสูงหันมาจ้องอีกฝ่ายอยู่ครู่หนึ่ง “ตกลงตามนี้ก็ได้ แต่ไม่ต้องรีบไปหรอก”

ชายผู้มาเยือนชะงักอย่างงง ๆ

“อยู่ชมความสำราญต่อที่นี่ก็ได้ การมีผู้ชม มันจะทำให้ทุกอย่างสนุกขึ้น” เขาพูดพร้อมรอยยิ้มเย็นชวนหนาวเข้าถึงกระดูก แน่ล่ะว่าคนทำสนุก แต่คนถูกทำคงไม่สนุกตามไปด้วยแน่ ถ้ามีสายตาอีกคู่คอยจ้องมองอยู่ตลอดเวลา ในยามโดนทำเรื่องน่าอับอายเช่นนี้

“เอ่อ…มันจะดีหรือครับ”

“ฉันบอกให้อยู่ก็อยู่เถอะน่า นายกำลังขัดใจฉันนะ” ประโยคหลังน้ำเสียงเริ่มห้วน เล่นเอาคนฟังต้องรีบยอมทำตาม

“อ่ะ…ครับ ๆ ผมจะนั่งอยู่ตรงนี้ก็แล้วกัน” เขาว่าพลางลอบถอนหายใจ ลูกค้าคนนี้เอาแต่ใจตัวเองนัก ถ้าไม่นับเงินราคาสูงลิบลิ่ว ที่ถ้าพึงพอใจแล้วจึงจะยอมจ่าย เขาคงไม่ถ่อมาสถานที่น่าอึดอัดใจเช่นนี้

คิดพลางทรุดตัวลงนั่งที่เก้าอี้บุนวมใกล้ตัว ที่ตรงนั้นจัดวางให้เห็นส่วนกลางห้องชัดเจน ราวกับเตรียมไว้สำหรับผู้ชม ในคืนที่มีการแสดงสดบนเวที และในตอนนี้ เขาก็เหมือนเป็นผู้ชมกลาย ๆ เสียแล้ว

‘เจ้าหมอนี่มันโรคจิตจริง ๆ’ ชายหนุ่มผู้นั้นแอบคิดในใจ คิดเช่นนี้เป็นครั้งที่เท่าไหร่ เขาเองก็จำไม่ได้เสียแล้ว เพราะมาทีไร ก็ทำใจให้ชินไม่ได้เสียที

ร่างบนพื้นเริ่มขยับตัวอย่างอึดอัด ทำให้ความสนใจกลับไปยังจุดเดิมอีกครั้ง “รู้สึกตัวแล้วนี่” คำพูดอย่างเป็นต่อเหมือนจะย้ำชัยชนะ ว่าวิธีการ ‘ปลุก’ ของเขา ใช้ได้ผล ซึ่งคนฟังแอบสยองเล็กน้อย โดนแบบนั้น ไม่ตื่นก็คงนอนยาวไปแล้ว

“เอาไปวางบนโต๊ะตัวนั้นซิ” ชายหนุ่มร่างสูงออกคำสั่ง ชายผู้นั่งมองเพลิน ๆ นึกขัดใจเล็กน้อย ที่ให้อยู่นอกจากจะให้นั่งดู ‘ให้สำราญ’ เหมือนเจ้าตัวว่าแล้ว คงจะเอาตัวเขาไว้ใช้งานด้วยนี่นา แต่เอาเถอะ ถือว่าเป็นบริการหลังการขายด้วยก็ได้

ร่างนั้นถูกอุ้มขึ้นไปวางบนโต๊ะกลมขนาดใหญ่ข้างเก้าอี้กลางห้องทั้ง ๆ ที่ยังอยู่ในสภาพนั้น ราวกับเป็นสิ่งของ รูปทรงที่งดงามนั้นผอมบางและเบากว่าที่คิด ทำให้ยกได้อย่างง่ายดาย เขาวางหนุ่มหน้าสวยในอ้อมแขนนั้นลงช้า ๆ เบามือ ในท่าตะแคงข้าง ด้วยยังคงติดสายโซ่ดึงรั้งร่างไว้จนโค้งงอ

“อือ…” เสียงแหบล้าครางเบา ๆ คงไม่ได้น้ำมาพักใหญ่ ลำคอแห้งผาก สร้างเสียงพร่าจาง ที่ปิดปากกลม ๆ ที่คาบไว้ ทำให้ไม่สามารถพูดได้ ทำได้เพียงออกเสียงไม่เป็นภาษาเท่านั้น ภายในกระเป๋าที่อบอ้าวและออกซิเจนต่ำ ทำให้เสียน้ำจากร่างกายจนอ่อนเพลียไม่น้อย ดวงตาคู่งามกระพริบถี่ รู้สึกตัวในที่สุด โดยพยายามปรับสายตาให้คุ้นเคยกับห้องที่มาเยือนโดยมิได้สมัครใจ พอคุ้นเคยกับสภาพรอบตัวแล้ว นัยน์ตาสวยกลับเบิกกว้าง และเริ่มดิ้นรน

ท่วงท่าที่ยากจะปลดเปลื้องในพันธนาการ กลับยิ่งคล้ายเป็นการเชิญชวนโดยปริยาย ผิวขาวผ่องใต้เสื้อเชิร์ตตัวบาง เผยสู่สายตาคนเบื้องหน้ามากยิ่งขึ้น ภายในอึดอัดคับแน่น ไม่ว่าจะดิ้นรนเช่นใด ก็ไม่อาจจะขับไล่สิ่งแปลกปลอมนั้นออกไปได้

เสียงขลุกขลักในลำคอ บ่งบอกถึงความร้อนรนและหวาดกลัวไม่น้อย เมื่อรู้สึกได้ถึงการจ้องมองราวทะลุเข้าถึงภายใน จากคนแปลกหน้าที่ท่าทางมิได้ประสงค์ดีสักเท่าไหร่

มือแข็งแรงจับพลิกร่างตะแคงให้เปลี่ยนเป็นนอนหงาย แผ่นหลังที่นอนราบไปกับตัวโต๊ะ ทำให้ส่วนขายกงอลอยสูงจากพื้น เนื่องจากสายโซ่ที่สั้นกว่าดึงเอาไว้ไม่ให้เหยียดยาว มือข้างนั้นจับดันต้นขาด้านในให้พับเข้าแนบลำตัว เป็นผลให้ส่วนบั้นท้ายและสะโพกยกสูงเปิดเผยสู่สายตา

หน้าขาวซีดแดงเรื่อเล็กน้อย ก่อนจะเบือนหลบตาคมที่จับจ้อง ดวงตาคู่นั้นแฝงอำนาจที่ยากจะต่อกร จนได้แต่ปล่อยร่างกายให้สยบยอมทำตาม พอยกขาขึ้นเช่นนี้ ยิ่งทำให้มองเห็นของแปลกปลอมที่บั้นท้ายได้รูปได้อย่างชัดเจนขึ้นไปอีก ชัดจนชวนอึดอัดแทนเลยทีเดียว

มือหยาบข้างนั้นลูบไล้ต้นขานุ่มลื่น ไล่ไปจนถึงของสิ่งนั้นที่บั้นท้าย พลางพึมพำ “ใส่ไว้แบบนี้ ข้างในคงจะขยายเตรียมพร้อมสำหรับเล่นสนุกแล้วสินะ ถึงได้บอกว่า พร้อมใช้งาน 'ทันที' อย่างนี้” พูดเรียบ ๆ ราวกับว่ามันเป็นเรื่องปกติธรรมดาเสียอย่างนั้น หากคนถูกจับยึดตัวไว้กลับรู้สึกอายอย่างบอกไม่ถูก อายจนใบหน้าร้อนวูบวาบไปหมด… มันร้อนเสียจนลามไปถึงร่างกายเบื้องล่าง ที่ตื่นตัวจนไม่น่าให้อภัยเอาเสียเลย

“อึดอัดล่ะสิ เอาออกให้ดีมั้ย” ว่าแล้วขยับหมุนส่วนปลายที่โผล่พ้นออกมาช้า ๆ เล่นเอาร่างบอบบางนั้นสะดุ้งเฮือก เสียงครางอื้อดังให้ได้ยินอีกครั้งอย่างทรมาน กล้ามเนื้อที่โดนขยายค้างไว้นาน ๆ อ่อนล้าและเจ็บแปลบ มือข้างนั้นก็ช่างจงใจทรมานกันนัก ขยับหยอกแล้วทำท่าฝืนจะดึงออก ร่างกายที่กำลังตึงเครียดเกร็งแน่น ย่อมไม่สามารถยืดหยุ่นได้ดังใจนัก

เสียงร้องทรมานกว่าเดิมดังขึ้นอีกระลอก ร่างกายที่บิดเร่าทำได้เพียงพยายามพลิกตัวต่อต้านอย่างหมดแรง ด้วยพันธนาการหนาแน่นยังคงตรึงไว้ไม่ให้ขยับหลบหลีกได้

“ไม่ออกงั้นหรือ ช่องทางมันคับแน่นเกินไปสินะ” ใบหน้านั้นมีรอยยิ้มจาง ๆ จงใจกลั่นแกล้ง ทั้ง ๆ ที่หากค่อย ๆ เอาออกจริง ๆ ย่อมออกได้ แต่ก็ทำทีเป็นเอาไม่ออกเสียอย่างนั้น

ดวงตาคู่งามค้อนควับ แม้จะไม่สามารถพูดอันใดได้ เห็นได้ชัดว่าเริ่มพยศ ทั้ง ๆ ที่อยู่ในสภาพไม่อาจต่อกร

“มีวิธีเอาออกอย่างง่าย ๆ อยู่หรอก” เขาพึมพำต่อ “ก็แค่…ขยายทางให้กว้างขึ้นอีกเท่านั้น”

เสียงร้องไม่เป็นภาษาพยายามห้ามอย่างตกใจ แค่นี้ก็เจ็บแน่นไปหมดแล้ว แต่ด้วยติดที่ครอบปากไม่อาจจะพูดจาอันใดได้ ใบหน้าได้รูปจึงได้แต่ส่ายถี่ ๆ พยายามใช้สายตาอ้อนวอนแทนที่ไม่ให้ทำเช่นนั้น

ทว่าไร้ผล เมื่อมือข้างนั้นจับตัวปั้มลมขึ้นมาบีบเพิ่มอีกแล้ว

“อื้อ!!!” ร่างกายเกร็งแน่นอย่างอึดอัด ภายในที่ดันขยายมากกว่าที่เคย ทำให้กระสับกระสายอยากหาทางออก แต่ด้านหน้ามีปลอกหนังรัดแน่นห้ามปลดปล่อยเช่นกัน

มันเป็นความอึดอัดที่แสนจะทรมานจริง ๆ

มือนั้นบีบไปเรื่อย ๆ อย่างช้า ๆ จวบจนแทบบีบลมเข้าไม่ได้ มือข้างนั้นก็หยุดลง ร่างที่พยายามกระเสือกกระสนบิดเร่าอย่างทรมานอยู่บนโต๊ะหอบหายใจอย่าง เหนื่อยอ่อน ไรผมเปียกชื้น แม้อากาศภายในจะค่อนเย็น ร่างกายยังคงร้อนรุ่ม พอเลิกการบีบปั้มลมเข้า สลักก็ถูกใส่ไว้ห้ามลมออกอีกครา ขนาดพองใหญ่ภายใน คับแน่นแทบจะระเบิด หากไร้เรี่ยวแรงที่จะต่อต้าน

“ดึงออกตอนนี้เลยดีมั้ย?” เสียงคล้ายซาตานจากนรกกระซิบถาม มือยังทำท่าจะดึงรั้งออกทั้ง ๆ ที่ขนาดของมันคับแน่นอยู่ภายใน จนยากจะเอาออกได้โดยไม่เลือดตกยางออก เพียงแค่ตอนนี้ ขยับเล็กน้อยก็เจ็บจนแทบจะขาดใจอยู่แล้ว

เสียงห้ามเบากว่าเดิมด้วยหมดแรง มีเพียงสายตาที่อ้อนวอนมากขึ้นแทนที่ ชายร่างสูงจ้องมองหยั่งเชิงครู่หนึ่ง ก่อนจะยินยอมหมุนปล่อยลมออกบางส่วนอย่างช้า ๆ

“ถ้าดึงออกแบบนั้น แล้วพังขึ้นมา เราคงสนุกกันได้ไม่เต็มที่ ฉันให้โอกาสนายก่อนก็ได้ หวังว่าคงไม่ทำให้ผิดหวังนะ”

ว่าแล้วก็ดึงมันออกรวดเดียวหลังจากปล่อยลมออกได้ไม่มากนัก เล่นเอาร่างบางกรีดร้องแทบไม่เป็นเสียง ภายในที่ปวดหนึบเริ่มชาจนแทบจะไม่รู้สึก ร่างกายยังคงอึดอัดไปหมด เพราะส่วนด้านหน้าที่รัดรึงตรงส่วนโคนแน่น ยังไม่ได้รับการผ่อนคลาย

เจ้าของห้องหนุ่มหันไปหาผู้ช่วยจำเป็นที่นั่งมองอย่างแอบสยองแทนตั้งแต่ต้น “กุญแจ ปลดมันออกซะ” เสียงมีอำนาจสั่งต่อ โดยเจ้าตัวไม่คิดจะช่วย
หัวข้อ: Special Triple ตอนที่ 6 จบภาค อัพ 15/2/10 (Toys, จบในตอน) + ถามเรื่องรวมเล่มนิยาย P.8
เริ่มหัวข้อโดย: ppm ที่ 15-02-2010 11:39:16
คนฟังได้แต่ทำใจและทำตาม เขาจำใจผุดลุกขึ้นอีกครั้ง แล้วล้วงหยิบกุญแจในกระเป๋ากางเกงออกมาไข ค่อย ๆ ปลดล็อคทีละส่วน ๆ อย่างชำนาญ กว่าจะจัดวางท่าให้ได้งามเช่นนี้ ก็ใช้เวลาพอกัน แต่อย่างว่า ท่าสวย ราคาก็เพิ่ม ยิ่งจัดได้วาบหวิวเท่าใด กำไรก็จะยิ่งมากเป็นทวีคูณ

สายโซ่ที่ล็อคคล้องไว้ที่ปลอกขาถูกปลดออก ทำให้ลำตัวขดงอยืดได้เป็นครั้งแรก สายหนังที่รัดรอบตัวถูกดึงออกเช่นกัน ร่างกายที่ขดตัวในกระเป๋าอยู่นานจนเมื่อยล้า การได้ขยับสักเล็กน้อย ทำให้เจ้าตัวลอบผ่อนหายใจออกมาอย่างโล่งอก

“เอาที่รัดปากออกไปด้วย ฉันอยากได้ยินเสียงร้องที่ดังและชัดเจนกว่านี้”

พันธนาการที่ถูกปลดทีละส่วน แต่คล้ายล่วงรู้ ด้านหน้าที่รัดส่วนโคนจนแน่นอึดอัดนั้น กลับละทิ้งไว้ดุจเดิมราวตั้งใจ เสียงไอค้อกแค้กยามที่ปิดปากถูกเอาออกอย่างทรมาน ปอดเป็นอิสระกว่าเดิม ทว่าความที่ขาดอากาศ และยังหายใจไม่สะดวกมานาน ทำให้เผลอลืมตัวหายใจเข้าโดยแรงจนเจ็บแปลบ

ร่างบอบบางพยายามตั้งตัวตั้งสติอีกครั้ง มือที่เป็นอิสระเอื้อมไปปลดที่รัดนั้น แทบจะในทันที เพื่อคลายความอึดอัดร้อนรุ่มในร่างลงโดยสัญชาตญาณ

“เรื่องที่นายกำลังคิด ไม่มีวันทำได้หรอก” เสียงเรียบ ๆ ทักจนชะงักไป มือที่ว่องไวกว่า รวบแขนอ่อนแรงไว้ไม่ให้ยุ่งกับปลอกรัดโคนที่ด้านหน้า “นายจะ ‘เสร็จ’ ได้ก็ต่อเมื่อฉันอนุญาตเท่านั้น!”

“อย่า…มัน..ไม่ไหวแล้ว” เสียงอ้อนวอนพยายามร้องขอ เขาทนมานานเต็มทีจนมันใกล้จะระเบิดแล้ว

“ฉันปลดอย่างอื่นออก เพราะอยากเล่นสนุกกับของที่นี่มากกว่า ส่วนตรงนั้น มันยังไม่ถึงเวลาที่จะถอด นายต้องทำให้ฉันพอใจเสียก่อน เมื่อไหร่ที่ฉันอยากให้นายเสร็จ ฉันจะถอดมันให้เอง”

“ใครจะ…จะยอมนายกัน” เสียงล้าเริ่มแข็งขึ้นทันควัน

“ไม่ยอมงั้นรึ” ใบหน้าคมมีรอยยิ้มขึ้นอีกครั้ง มันดูแสยะราวปีศาจร้าย “ดี..ที่ไม่ยอมง่าย ๆ วันนี้ของ ‘เรา’ จะได้น่าตื่นเต้นขึ้นอีก”

เสื้อตัวเดียวที่สวมใส่ถูกดึงออก แขนทั้งสองข้างโดนรวบไว้เหนือศีรษะ แนบชิดกับโต๊ะกว้าง ร่างใหญ่โน้มลงทาบทับกดกลางลำตัวไว้จนดิ้นไม่หลุด แรงก็ลดน้อยลงอยู่แล้ว ทำให้ยากที่จะขัดขืนคนตรงหน้าได้ แต่ที่ขัดขืนไม่ได้จริง ๆ ก็เพราะสายตาทรงอำนาจคู่นั้น ที่แค่ยามสบตาก็แทบไร้ซึ่งเรี่ยวแรง

“ว่าง่าย ๆ แบบนี้แหละดีแล้ว ยังมีของเล่นอีกมาก ที่อยากให้นายได้ลิ้มลองมัน”

“ไม่!… ปล่อยชั้นนะ!” เสียงดื้อรั้นตวาดกลับ พลางพยายามขัดขืนอีกครั้ง หากยังคงไม่ได้ผลดุจเดิม

“ทำตัวดี ๆ หน่อย จะได้เจ็บตัวน้อยลง” เสียงกระซิบตอบดุ ๆ แฝงความเลือดเย็นจนอีกฝ่ายชาวาบ แรงดิ้นรนหยุดยั้งลงอย่างคล้ายสยบยอม

“จับไว้ทีซิ” เขาสั่งชายหนุ่มผู้กำลังเก็บบรรดาเครื่องพันธนาการใส่กระเป๋า เจ้าตัวส่ายศีรษะเล็กน้อยอย่างระอา แต่ยังคงกลับมาช่วยยึดร่างบนโต๊ะตามคำสั่งโดยไม่อิดออด การต่อต้านลดลงแล้ว ด้วยความที่เข้ามาจนใกล้ ใจเจ้ากรรมจึงพลั้งเผลอเหม่อมองให้ชัดกว่าเดิม ผิวเรียบลื่นน่าสัมผัสขนาดนี้ ถ้าไม่นึกว่าไม่ใช่ของ ๆ เขา คงอดใจให้ไม่ยุ่งได้ยากเย็นจริง ๆ โดยเฉพาะยามโดนจับยึดไว้ในสภาพเกือบเปลือยเช่นนี้

พริบตาที่มัวแต่จ้อง ขาเรียวยาวแสนสวยนั้นก็ถีบร่างเขาแทบกระเด็น ดีว่ายังพอตั้งสติคว้ามุมโต๊ะไว้ได้ เขาจึงรีบโถมน้ำหนักตัวเข้าไป พร้อมกับจับยึดให้แน่นกว่าเดิม

“ร้ายนักนะ แบบนี้คงชอบให้โดนขึงก่อนแล้วค่อยทำล่ะสิ” ชายหนุ่มเจ้าของห้องคำราม ไม่สบอารมณ์อย่างมาก ที่เห็นแขกผู้มาเยือนกดร่างเหยื่อของตนไว้ด้วยท่าเช่นนี้ เนื้อแนบเนื้อ ทั้งยังเพราะเคลิ้มเมื่อครู่ จึงได้ทำพลาด มันน่าโมโหจนอยากจะลงโทษเสียให้เข็ด แต่เขาก็ยังเก็บอารมณ์คุกรุ่นไว้ได้ โดยตั้งใจจะระบายกับตัวต้นเหตุโดยตรงจะดีกว่า

“จับไว้ให้แน่น ๆ ล่ะ ถ้าหลุดอีกที ฉันหักเปอร์เซ็นราคาขายแน่” ชายเจ้าของห้องขู่พลางหยิบปลอกแขนติดโซ่ ซึ่งคล้องอยู่ที่มุมของทุกด้านตัวโต๊ะสั่งทำพิเศษ มาพันล็อคที่แขนและขาบอบบาง ตรึงร่างไว้อย่างรวดเร็ว

“ปล่อยเดี๋ยวนี้นะ” เสียงใสเริ่มขุ่นมัว พยายามพลิกตัวให้เป็นอิสระ ร่างกายที่ไม่ได้รับการปลดปล่อย ทรมานยิ่งกว่าสิ่งใด และคนตรงหน้า ก็ยังคงพยายามจับไว้ ไม่ยินยอมให้ทำเช่นนั้น

“ปล่อยน่ะ ปล่อยแน่ แต่ไม่ใช่ตอนนี้” ว่าแล้วก็เดินไปหยิบเทียนพิเศษในลิ้นชัก จ่อจุดปลายไส้กับเทียนที่ปักไว้ที่เชิงเทียนจนไฟติด เปลวไฟลุกสว่างจ้า รับกับสีแดงสดของตัวแท่งขนาดใหญ่ จนรู้สึกได้ถึงไอร้อน ยามยกเข้ามาในระยะใกล้

“ยังมีแรงจะดื้อแบบนี้ แสดงว่าที่ให้ไป ยังทำให้เร่าร้อนไม่พอ ฉันจะให้เพิ่มเอง”

มือมั่นคงจ่อเทียนลงเกือบถึงแผ่นอกขาว ไล้เปลวร้อนไล่ไปช้า ๆ ไอร้อนวูบวาบทำให้หวาดหวั่นจนเหงื่อซึม เปลวเทียนโลมเลียผิวเนียนใสจนแดงเรื่อ ร่างบอบบางขยับตัวอย่างอึดอัด พยายามส่งสัญญาณให้ยกเลิกการกระทำนั้นเสีย หากยิ่งส่งสายตามา เทียนในมือกลับยิ่งลงต่ำ มุมองศาเอนเอียงจนน้ำตาเทียนสีแดงสดเริ่มหยาดหยด เสียงกรีดร้องดังขึ้นเป็นระยะ เมื่อน้ำตาเทียนสัมผัสลงบนอกขาว แล้วแข็งตัวอย่างรวดเร็ว แต่งแต้มสีแดงตัดกับขาวนวลอย่างเห็นได้ชัด

ร่างที่ถูกรั้งทั้งสี่ทิศ ขยับตัวพยายามหลีกหนี ทว่าไร้ผล เปลวเทียนร้อนแรงหยาดหยดลงตรงยอดอก จนสะท้านเฮือก เกร็งตัวแน่นอย่างแสบร้อน หากมือแข็งแรงอีกข้างของคนร่างสูง หาได้ปล่อยไว้เฉย ๆ ไม่ ปลายนิ้วจาบจ้วงเริ่มรุกล้ำด้านล่าง แม้ส่วนบนยังหยอกเย้าด้วยน้ำตาเทียนอย่างต่อเนื่อง

ช่องทางที่เปิดกว้างจากการขยายก่อนหน้า เริ่มผ่อนคลายลงบ้างแล้วเมื่อนำสิ่งแปลกปลอมนั้นออกไป แต่ในยามนี้ กลับโดนรุกรานอีกครั้งด้วยปลายนิ้วที่ว่องไวและร้อนแรงกว่าเดิม ในมือนั้นยังสวมปลอกนิ้วที่ติดเครื่องสั่นสะเทือนไว้อีกด้วย นิ้วแกร่งดึงดันขยับสอดใส่ ไล้เข้าด้านในลึก ร่างกายที่ปั่นป่วนเปิดอ้าออกรับ อยากให้มันเข้าลึกกว่านี้จนลืมเลือนกระทั่งเสียงร้องห้าม

ราวรู้ตำแหน่งที่แน่ชัด ปลายนิ้วขยับส่วนที่สั่นไปที่ใด ยิ่งเรียกเสียงร้องได้ทุกครั้ง หยาดน้ำตาเทียนแสบร้อน ยังช่วยกระตุ้นให้สติพร่าเลือนกว่าเดิม ความเจ็บปวดที่แสนหวาน หลอมละลายสติสัมปัชชัญญะจนยากจะต่อต้าน จุดอ่อนไหวภายในร่ำร้องราวต้องการจะกลืนกิน ช่องทางที่ขยับบีบรัดนิ้วอย่างหิวโหย ทำให้ชายหนุ่มอารมณ์ดีขึ้นกว่าเดิม ความคิดที่จะแกล้งเริ่มสลายไปกับทีท่าอันเร่าร้อนของอีกฝ่าย ที่จุดไฟความต้องการของเขาให้ลุกโชนขึ้นเช่นกัน

“พร้อมใช้งานจริง ๆ เสียด้วย” กระแสเสียงกลั้วหัวเราะ เล่นเอาคนฟังหน้าแดงฉาน คนถูกสั่งให้มองก็เช่นกัน แค่มองเขาก็รู้สึกร้อนรุ่มไม่แตกต่าง เป็นการกลั่นแกล้งได้สองต่อเสียจริง

ชายร่างสูงมองคนทั้งคู่สลับไปมา ก่อนจะพึมพำกับร่างบนโต๊ะว่า “อยู่แบบนี้แหละดีแล้ว ทำให้แขกของเราเห็นชัด ๆ สิ อ้าขาเข้าอีก ต้องให้บอกด้วยหรือไง เรื่องแบบนี้” น้ำเสียงนั้นสั่งต่อไป ไม่แค่นั้น มือที่ไม่ทันใจกับการตอบรับ เร่งจับเข่าที่พยายามเบียดชิดให้ถ่างออก ขาที่โดนรั้งด้วยปลอกรัดและตัวโซ่ ทำให้ไม่สามารถแอบซ่อนอันใดได้อยู่แล้ว นี่ยังช่วยจับอ้าให้กว้างขึ้นอีก เล่นเอาใบหน้าสวยเริ่มร้อนผ่าว

“อา..อย่า…อย่านะ” เสียงร้องห้ามสุดแรง สลับกับเสียงอ๊า ยามน้ำตาเทียนหยาดหยดลง นิ้วซุกซนแทรกซอนภายในไม่หยุดหย่อน ช่องทางที่เปิดกว้างคล้ายต้องการมันมากกว่าเดิม ริมฝีปากสีสดถูกฟันขาวขบกัด พยายามห้ามเสียงครางนั้นไม่ให้เล็ดลอดออกไป

เทียนแท่งโตถูกเป่าดับโยนไว้ด้านข้างโดยไม่ใส่ใจอีก เพราะเรือนร่างที่เต็มเปี่ยมด้วยความต้องการนี้ น่าสนใจมากกว่าหลายเท่านัก ชายร่างสูงขยับตัวก้มลงเหนือใบหน้าใส มือแข็งแรงฝืนคว้าส่วนกรามแกมบังคับเปิดอ้า ปลายลิ้นแข็งแรงงัดแงะเลียไล้ที่ริมฝีปากขบแน่น ดูดเม้มหนัก ๆ บีบให้อ้าออก พอเกิดช่องว่างได้ก็แทรกซอนละเลียดไล้ในโพรงปากจู่โจมโดยไม่ทันให้ตั้งตัว ติดจนต่อต้านได้

จูบระอุอุ่นหยอกเย้าเคล้าคลึงเกี่ยวรัดปลายลิ้นอีกฝ่าย คล้ายยั่วเย้าปลอบโยนอยู่ในที ทั้ง ๆ มืออีกข้างที่เบื้องล่าง หาได้หยุดรุกรานดังจูบไม่ สัมผัสเนิ่นนานปลุกเร้าหลายส่วนพร้อมเพรียง รั้งสติแทบหลุดลอย

ร่างกายแปลกไปกว่าที่เคยโดนเล้าโลมมากขึ้นเรื่อย ๆ ปลายลิ้นซนลากไล้จากริมฝีปาก ชอนไชใบหูนุ่มสลับขบเม้มให้เสียวซ่าน ลมอุ่น ๆ เป่าเข้าแผ่วเบาแกมจักจี้ มือที่ว่างแกะคราบน้ำตาเทียน สลับเลียเบา ๆ ไล่ความเจ็บ ดูดดึงที่ยอดอกพร้อมขบกัดกระตุ้น ร่างบอบบางบนโต๊ะได้แต่ปลดปล่อยตัวเองตามการชักนำเปี่ยมพลังของคนด้านบนนั้น โดยสิ้นเชิง

“อา.. ทำอีก.. ได้โปรด” เสียงครางแผ่วเบาอ้อนวอนเริ่มดังขึ้น คล้ายสติฉุดรั้งความอายได้จางหาย แขนขาที่โดนรั้งพันธนาการถูกแกะออก ร่างที่ไร้ซึ่งการต่อต้านกลับโผเข้าหา จูบรับอีกอย่างดูดดื่ม ราวคนขาดน้ำในทะเลทราย โหยหาสัมผัสนุ่มชื้นใกล้ตัวไม่เลิกรา

“อือ… ช่วย…ไม่ไหวแล้ว” เสียงต่อต้านกลับกลายเป็นอ้อนวอน เรียกรอยยิ้มให้อีกฝ่ายอย่างพึงใจ

“อยากให้ทำอะไรก็จัดการสิ เร็วเข้า” ร่างสูงสั่ง

ซึ่งคราวนี้คนได้รับอิสรภาพกลับไม่อิดเอื้อนแต่อย่างใด มือเรียวยาวรูดซิบกางเกงอีกฝ่ายลง โอบอุ้มแก่นกายอย่างเบามือ ปลายลิ้นแตะไล้ไล่จากส่วนฐานไปยังปลายอย่างปลุกเร้า ริมฝีปากอุ่นครอบครองดูดรั้งขยับขึ้นลง สอดแทรกปลายลิ้นและขบเม้มจุดอ่อนจนเสียวสะท้าน ร่างกายที่ตื่นตัวอยู่แล้วยิ่งแข็งเกร็ง ความต้องการที่จะรุกเข้าหาอีกฝ่าย บดบังทุกอย่างเบื้องหน้าจนหมดสิ้น

ร่างที่กำลังปลุกเร้าให้อย่างตั้งใจกลับถูกผลักให้นอนหงายลงกับโต๊ะ คนทำชะงักค้างหากไม่ต่อต้านแต่อย่างใด เมื่อขาเรียวยาวถูกดันให้อ้าออกกว้าง แก่นกายแข็งแรงบดเบียดเข้าหา ความต้องการพุ่งสูงจนยากระงับแล้วในยามนี้ ชายหนุ่มขยับสะโพกแกร่งเร่งสอดแทรกร่างกายเข้าภายในร่างอีกฝ่ายอย่างรวดเร็ว ไม่หยุดยั้ง

เสียงกรีดร้องดังอีกครา ด้วยขนาดใหญ่นั้นดุนดันแกมเสียดสีจนเสียวไปหมด ทั้งขยับเร็วและร้อนแรง มือผอมบางไขว่คว้าหาที่พึ่ง เอื้อมโอบรัดรอบคอหนา จูบเรียกร้องให้อีกฝ่ายเร่งจัดการให้แรงขึ้นอีก

ขาเรียวเกี่ยวรัดเอวแข็งแรง ขยับยกตัวชันจากโต๊ะขึ้นด้านบนสลับ จนชายหนุ่มต้องโอบเอวอุ้มประคองไว้ไม่ให้ตกแทน ขณะที่ร่างบางยังคงขยับตัวเข้าหาอย่างหิวโหย ไม่สนใจต่อสิ่งใดทั้งสิ้น

“อื้อ.. ช้าอีกหน่อยก็ได้น่า” เสียงทุ้มท้วงติงจากร่างหนา เล่นเอาคนด้านบนชะงัก แรงบีบรัดจากเรือนร่างงามที่ปั่นป่วน ทำให้ชายหนุ่มแทบหายใจหายคอไม่ออกแล้ว

“ผิดบทแล้วอิทจัง นายต้องดุกว่านี้สิ” เสียงใสค้อนให้อย่างงอน ๆ แต่ยังไม่เลิกรากิจกรรมตรงหน้า ด้วยทีท่าอันช่ำชอง

“ก็นายร้อนแรงเกินไปนี่นา” เสียงตัดพ้ออย่างอ่อย ๆ ตอบกลับมาอย่างรู้สึกผิด แต่คนตรงหน้าไม่ปล่อยให้คิดอะไรนาน ด้วยบั้นท้ายที่ทิ้งน้ำหนักลงมา ยังคงตอดรัดจนยากจะขยับได้เสียด้วยซ้ำ

“เอาน่า เข้ามาลึก ๆ อีกหน่อย อื้อ…อา แรงขึ้นอีก แรงอีกสิ!” คนโดนกระทำเริ่มพากย์ดุจราชินี เมื่อรู้สึกว่าอีกฝ่ายจัดการได้ไม่สมใจ เล่นเอาชายหนุ่มร่างสูงต้องสลัดความคิดทั้งมวล เพ่งสมาธิมาที่คนด้านบน แล้วตั้งหน้าตั้งตาทำตามคำสั่งโดยปริยาย

สะโพกสวยขยับสวนขึ้นลงชะงักค้าง เสียงร้องครางเล็ดลอดออกมา เมื่อรู้สึกได้ถึงการสวนกลับที่รุนแรงขึ้น มือแข็งแรงจับร่างนั้นกดลงบนโต๊ะอีกครา ก่อนจะสวนสะโพกเข้าถี่ขึ้น พลางเริ่มปลุกเร้าแก่นกายอีกฝ่าย ซึ่งถูกรัดห้ามปลดปล่อยมานานแล้ว มือที่แสนชำนาญขยับรูดขึ้นลง เร่งทั้งสองทางจนร่างบางเกร็งตัวแน่น จวบจนใกล้จะถึงจุด มือนั้นก็ปลดห่วงรัดนั้น เพื่อให้ปลดปล่อยได้เสียที

ร่างกายที่เกร็งแน่นหวีดร้องสูง จนครั้งนี้จึงได้ระบายออกมาสมใจ ก่อนจะทิ้งร่างลงกับโต๊ะอีกครั้งอย่างไร้ซึ่งเรี่ยวแรง

หนุ่มบอบบางผ่อนปรับลมหายใจอยู่ชั่วครู่ จนเกือบเป็นปกติ ก็เริ่มขยับป่ายปีนขึ้นตักกว้างที่ขยับตัวนั่งหอบน้อย ๆ อยู่ใกล้ ๆ บนโต๊ะกว้างนั้นอย่างหมดแรงพอกัน แก้มใสซุกไซ้ซบไออุ่นอย่างแนบชิด จนคนที่นั่งชมอยู่ด้านข้าง เริ่มมองมาอย่างหมั่นไส้

“อือ… คราวนี้ดีจังเลย อีกรอบนะอิทจัง” เสียงใสออดอ้อน ถูไถแก้มเนียนกับแผ่นอกแข็งแรง ทั้ง ๆ ที่ยังหายใจหายคอไม่ปกติดีนัก

“เฮ้ย พอได้แล้วมั้ง พวกนายเนี่ย ฉันจะไปหลับไปนอนมั่ง” เสียงบ่นแทรกเข้ามาจากเก้าอี้บุนวมตัวเดิม ยังคงเป็นหนุ่มผู้ถูกสั่งให้นั่งดู…นั่งดูมานานหลายชั่วโมงแล้วด้วย เพราะถูกคนทั้งคู่ที่กำลังเมามันลืมเลือนไปเสียสนิท

“เมื่อไหร่จะเลิกเล่นเสียที พรุ่งนี้ฉันต้องไปเรียนนะ ไม่ใช่ว่าจะถ้ำมองพวกนายเล่นสนุกได้ทั้งคืน” เขาอุทรณ์อย่างน่าสงสาร

ร่างบอบบางที่นั่งอยู่บนตักคนตัวสูงยันตัวขึ้นอมยิ้ม เป็นรอยยิ้มมั่นใจแตกต่างจากตอนแรกโดยสิ้นเชิง

“แหม นัตสึล่ะก็ ดูอีกหน่อยไม่ได้หรือไง ชั้นว่าจะทำอีกซักแค่…อืม” ว่าพลางทำท่านับนิ้ว “สองสามยกเอง” เขาเอ่ยเล่นลิ้น

“ยิ่งรู้สึกว่านัตสึจ้องอยู่ ชั้นยิ่งตื่นเต้นมากเลยนะ ดูต่ออีกหน่อยเถอะน่า...” แค่นั้นไม่พอ ยังแกล้งดูดนิ้วตัวเองเบา ๆ ด้วยท่าทางสุดยั่วยวน ตวัดปลายลิ้นไล้อย่างจงใจจนคนมองเขินอายแทน

ราชินีหนุ่มมองใบหน้าอ่อนเยาว์ที่แดงเรื่อจากการยั่วของตนเองอย่างพอใจ เพราะน่ารักแบบนี้นั่นล่ะ เลยทำให้เขารู้สึกเพลิดเพลินกับการยั่วเย้าอีกฝ่ายมานานแล้ว และคงแก้นิสัยนี้ไม่ได้แน่ ๆ เนื่องจากแกล้งทีไร ก็ยังคงสนุกเสมอทุกครั้ง

“ไม่แล้ว บอกแล้วไงว่าฉันจะไปนอน พวกนายอยากสนุกก็สนุกกันไปสองคนสิ แค่มาบ้าเล่นละครด้วยจนถึงตอนนี้ก็เหนื่อยจะแย่แล้ว” เด็กหนุ่มตัดบทห้วน เบี่ยงหน้าหลบไป ไม่ยอมสบตาตรง ๆ ทำทีเป็นไม่ยอมรับฟัง ทั้ง ๆ ที่เขินจนหน้าแดงไปจนถึงหูแล้วด้วยซ้ำ

“หึ ๆ เด็กน้อย แอบคิดลามกกับชั้นล่ะสิ …อิทจัง คราวหน้าเราจับเด็กลามกกดกันดีกว่าล่ะมั้ง” ว่าพลางหันไปหาคนด้านข้างอีกครั้ง ราวเด็กตัวน้อยประจบผู้ใหญ่เพื่อจะเอาของเล่นชิ้นใหม่

“อย่าน่า คานาเมะ ทำอะไรแบบนั้นมันรบกวนนัตสึมากไปนะ ถ้ายังไม่พอ คืนนี้เล่นอีกรอบก็ได้” เสียงนุ่มห้ามแกมปลอบเอาใจจากคนร่างสูง ท่าทีดุดันตอนแรกสลายวับไปกับตา

“จริงนะอิทจัง งั้นคราวนี้นายต้องรับบทมาโซแทนด้วยล่ะ”

ชายหนุ่มส่ายหน้าอย่างระอา เมื่อสบตากับหนุ่มน้อยนัตสึ ที่ตกเป็นเครื่องเล่นของราชินีวันนี้อย่างเข้าอกเข้าใจ เพราะตัวเขาเอง ก็เป็นของเล่นมานาน แต่ที่ยอมก็เพราะ ‘นายเป็นของเล่นอันดับหนึ่งของฉัน’ ราชินีของเขาบอกไว้อย่างนี้ แค่ได้ฟังก็ชื่นใจอย่างบอกไม่ถูกแล้ว

“ก็ได้ ๆ นายจะเล่นบทราชินีกับทาสผู้ซื่อสัตย์ก็ได้ ให้นัตสึไปนอนเถอะน่า” เขาตอบอย่างยอมแพ้ การที่จะรบกวนน้องชายตนเองมากไปกว่านี้ เด็กหนุ่มคงไม่เป็นอันเรียนหนังสือแน่ แต่เขารู้ ว่าคานาเมะไม่เคยสนใจอยู่แล้ว ดังนั้นอะไรที่ทำให้ดึงราชินีออกจากเรื่องพวกนี้ได้ เขาคงต้องยอม

“โอเค ว่าง่าย ๆ แบบนี้สิ คราวหน้าเรามาเล่นอย่างอื่นกันดีกว่า ชั้นอยากจะเล่นบท ‘คุณนายผู้เร้าใจกับพนักงานส่งพิซซ่า แล้วก็การลงทัณฑ์ของสามีที่จับได้ว่ามีชู้’ น่ะ” ราชินีหนุ่มเริ่มร่ายยาว เล่นเอาคนฟังกลืนน้ำลายลงคอดังเอื้อกใหญ่อย่างหวาดหวั่น เพราะรู้ดีว่าคนตรงหน้า ทำได้อย่างว่าจริง ๆ

“พอ..พอเลยคานาเมะ ไม่มีงวดหน้าอีกแล้ว ฉันไม่ทำอะไรบ้า ๆ อย่างจับนายแก้ผ้ายัดใส่กระเป๋าแบบนี้อีกแล้ว เอารูปที่บอกคืนมาด้วย” นัตสึว่าเสียงเข้ม พยายามเอาเสียงเข้าข่มให้คานาเมะเปลี่ยนใจ พลางแบมือออกรอรับ

หนุ่มร่างบางหยิบภาพจากช่องลับที่แอบซ่อนไว้ส่งให้ มันเป็นภาพเด็กหนุ่มคนตรงหน้านั่นเอง ภาพนั้นกำลังช่วยตัวเอง โดยมีรูปอาจารย์ฝ่ายปกครองที่แสนเฮี้ยบไว้ดูกระตุ้นอารมณ์เสียด้วย

“หึ ๆ ก็อย่าแอบทำอะไรให้แบล็คเมล์ได้อีกละกัน ไม่งั้นคราวหน้าโดนสามพีแน่” ราชินีผู้แสนร้ายกาจยิ้มแย้มอย่างอ่อนหวาน ซ่อนรอยยิ้มปีศาจไว้ภายใน แล้วหันไปซุกไซ้สามีอย่างเดิม

“นะ..อิทจัง แค่สามพีกับนัตสึคงไม่เป็นไรใช่มั้ย”

สองหนุ่มจ้องหน้ากันด้วยความอึ้ง แล้วพูดว่า “เอาไว้ถึงตอนนั้น ค่อยว่ากันอีกทีก็แล้วกัน” ผู้เป็นสามีในปกครองได้แต่ตอบอ่อย ๆ ส่วนเด็กหนุ่มเอง ก็พูดไม่ออกไปแล้ว

“แหม นายสองคนก็น่ารักซะอย่างนี้ ชั้นถึงได้รักทั้งคู่เลย” คานาเมะยืดร่างขึ้นจุ๊บสามี ก่อนจะผละมาจูบนัตสึที่แก้ม “ไปนอนได้แล้วเด็กดี ขอบคุณมากสำหรับวันนี้”

นัตสึจึงได้แต่เดินอย่างไร้วิญญาณออกไป ใครได้จูบจากราชินี ก็เคลิ้มเป็นธรรมดาเช่นนี้แหละ

ที่ในห้องใต้ดินทำพิเศษสำหรับกิจกรรมอย่างว่า เสียงใสราชินียังคงออดอ้อนคนข้างในต่อไปอีกเช่นกัน

“งวดนี้ขอราชินีเอสเอ็มนะ อิทจัง รอบที่แล้วนายทำไม่ได้ดั่งใจเลย คราวนี้จะเทรนให้นายใหม่หมด จะได้ชำนาญซะที”

มีเพียงเสียงอือออรับเบา ๆ จากผู้เป็นสามีที่แสนจะใจดีและมาโซนั้น จะว่าไป บทซาดิสม์อย่างนี้เขาไม่ชำนาญจริง ๆ รับบทมาโซอย่างเดิมดีกว่า

และแล้วกิจกรรมที่เร้าใจก็ดำเนินต่อไป คืนนั้นกว่าทั้งคู่จะได้หลับกัน ก็จวบจนฟ้าสาง…


- จบภาคค่ะ -
หัวข้อ: Re: Special Triple ตอนที่ 6 จบภาคค่ะ อัพ 15/2/10 (Toys, จบในตอน) + ถามเรื่องรวมเล่มนิยาย P.8
เริ่มหัวข้อโดย: a_tapha ที่ 15-02-2010 12:57:33

 :m25:

 :pig4:
หัวข้อ: Re: Special Triple ตอนที่ 6 จบภาค (Toys, จบในตอน) รายละเอียดรวมเล่ม P.8
เริ่มหัวข้อโดย: namtaan ที่ 15-02-2010 22:27:46
 :m25:
คานาเมะร้อนแรงจริงๆ
สองหนุ่มพี่น้องต้องยอมแพ้ราชินีหนุ่มหมดแล้ว
บวก 1 แต้มส่งท้าย 
:pig4:
หัวข้อ: Re: Special Triple ตอนที่ 6 จบภาค (Toys, จบในตอน) รายละเอียดรวมเล่ม P.8
เริ่มหัวข้อโดย: bbyuqin ที่ 16-02-2010 08:23:52
เลือดหมดตัว....เริ่มสงสารสองพี่น้อง อิทจังกับนัตสึ...คึคึ...กลายมาเป็นของเล่นของคานาเมะ แล้วเวลาเล่นแต่ละที...หุหุ..เลือดสาดดด :z1: :m25: :haun4: :jul1:

+1 จัดไปปปป o13
หัวข้อ: Re: Special Triple ตอนที่ 6 จบภาค (Toys, จบในตอน) รายละเอียดรวมเล่ม P.8
เริ่มหัวข้อโดย: Dee^daY ที่ 16-02-2010 10:41:13
ละครบทใหม่..ของราชินี
หัวข้อ: Re: Special Triple ตอนที่ 6 จบภาค (Toys, จบในตอน) รายละเอียดรวมเล่ม P.8
เริ่มหัวข้อโดย: patz ที่ 17-02-2010 23:11:56
แวะมาทักทายครับผม แต่ยังไม่ได้อ่านเลย

ไว้เดี๋ยวจะค่อยๆตามอ่านนะครับ  :L2:
หัวข้อ: Re: Special Triple ตอนที่ 6 จบภาค (Toys, จบในตอน) รายละเอียดรวมเล่ม P.8
เริ่มหัวข้อโดย: anansm ที่ 06-03-2010 17:19:27
 :jul1: เลือดท่วมตัวของจิง

อ่านแล้ว  หื่นก็หื่น แต่ก็อดหัวเราะไม่ได้  ขำ ด้วย

ขอบคุณที่เอามาให้อ่านน้าาาาา
หัวข้อ: Re: Special Triple ตอนที่ 6 จบภาค (Toys, จบในตอน) รายละเอียดรวมเล่ม P.8
เริ่มหัวข้อโดย: เกริด้า(๐-*-๐)v ที่ 22-03-2010 02:36:25
 :m10:  :m25:
หัวข้อ: Re: Special Triple ตอนที่ 6 จบภาค (Toys, จบในตอน) รายละเอียดรวมเล่ม P.8
เริ่มหัวข้อโดย: cake ที่ 26-03-2010 22:45:16
กว่าจะอ่านจบ  เลือดหมดตัวแล้ว 

ตายยยยย

  :m10:
หัวข้อ: Re: Special Triple ตอนที่ 6 จบภาค (Toys, จบในตอน) รายละเอียดรวมเล่ม P.8
เริ่มหัวข้อโดย: hewlett ที่ 29-03-2010 17:07:18
หนูเมะยั่วได้ใจมากเลย แต่ละฉาก :pighaun: สุดยอด
หัวข้อ: Re: Special Triple จบภาค (Toys, 18+, จบในตอน) รายละเอียดรวมเล่ม P.8
เริ่มหัวข้อโดย: moony ที่ 04-04-2010 23:53:19
เป็นโลหิตจางตายแล้ว :jul1: :haun4: :pighaun: :m25:
หัวข้อ: Re: Special Triple จบภาค (Toys, 18+, จบในตอน) รายละเอียดรวมเล่ม P.8
เริ่มหัวข้อโดย: butajang ที่ 06-04-2010 17:52:28
ขอบคุณนะคะไรเตอร์ เลือดสาด ตลอด เลย ยังอ่านไม่จบเด๋วมาต่อ ต้องไป รพ. ขโมยเลือด
หัวข้อ: Re: Special Triple จบภาค (Toys, 18+, จบในตอน) รายละเอียดรวมเล่ม P.5
เริ่มหัวข้อโดย: loveooo ที่ 06-04-2010 22:33:22
 ‘คุณนายผู้เร้าใจกับพนักงานส่งพิซซ่า แล้วก็การลงทัณฑ์ของสามีที่จับได้ว่ามีชู้’

เป็นอะไรที่น่าสนใจดีนะ

 :z1: :z1:
(ไม่ค่อยหื่นเลยนะกรู)
หัวข้อ: Re: Special Triple จบภาค (Toys, 18+, จบในตอน) รายละเอียดรวมเล่ม P.5
เริ่มหัวข้อโดย: autthawat ที่ 10-04-2010 07:56:29
 :pighaun: สนุกมากครับ  :pighaun:
หัวข้อ: Re: Special Triple จบภาค (Toys, 18+, จบในตอน) รายละเอียดรวมเล่ม P.5
เริ่มหัวข้อโดย: PaTtO ที่ 17-04-2010 00:26:39
 :m25:
เลือดหมดตัวตายตาที่
เลิฟลี่คานาเมะ
หัวข้อ: Re: Special Triple จบภาค (Toys, 18+, จบในตอน) รายละเอียดรวมเล่ม P.5
เริ่มหัวข้อโดย: Rong ที่ 19-04-2010 22:14:26
 :jul1:

อ่านไปเลือดท่วมเลย

เกิดอาการขาดเลือดขึ้นฉับพลัน
หัวข้อ: Re: Special Triple จบภาค (Toys, 18+, จบในตอน)
เริ่มหัวข้อโดย: fernnakab ที่ 20-05-2010 07:29:06
 :jul1: ตั้งแต่ตอนแรกยันตอนสุดท้าย..^^ :L2:
หัวข้อ: Re: Special Triple จบภาค (Toys, 18+, จบในตอน)
เริ่มหัวข้อโดย: Ishuka ที่ 24-05-2010 02:55:08
แบบว่าเลือดเค้ากรุ็ปโอนะไรท์เตอร์

เรียกรถพยาบาลให้ทีอ่ะ มัน  :jul1: :jul1: :jul1:

ตั้งแต่ตอนแรกยันตอนสุดท้าย

 :jul1: :jul1:
หัวข้อ: Re: Special Triple จบภาค (Toys, 18+, จบในตอน)
เริ่มหัวข้อโดย: nolirin ที่ 05-06-2010 17:22:28
 :m25: :m25: :m25:
ขอเลือดด่วน หมดตัวแล้วค๊าบบบบบบ
+1 เป็นกำลังใจจ้า
ชอบอ่ะ ขออีกได้ป่าว ^^ สนใจหนังสือด้วยคนจ้า
หัวข้อ: Re: Special Triple จบภาค (Toys, 18+, จบในตอน)
เริ่มหัวข้อโดย: ayanae ที่ 14-06-2010 21:58:37
เลือดท่วมจอ ฮ่า ฮ่า หื่นได้ใจจริงๆ เสียเลือดหมดตัวเลยนะเนี่ย
แต่แอบเสียดายอ่ะ  ไม่มี 3P
หัวข้อ: Re: Special Triple จบภาค (Toys, 18+, จบในตอน)
เริ่มหัวข้อโดย: zatannn ที่ 21-06-2010 15:15:53
เป็นเรื่องที่สมกับชื่อ ppm เลยค่ะ  เลือดกระจาย
หัวข้อ: Re: Special Triple จบภาค (Toys, 18+, จบในตอน)
เริ่มหัวข้อโดย: beautyless ที่ 23-08-2010 03:06:03
ผมอ่านเรื่องของคุณหลายเรื่องล่ะ คุณชอบเขียนนิยายที่เกี่ยวกับจิตใจของคนเราในรูปแบบต่างๆ
ซึ่งบางครั้งมันล้ำเกินกว่าที่ผมจะเดาออก มันเผยให้เห็นถึงปัญหาทางจิตใจในชีวิตคน
วิธีการแก้ไข รับมือ หรือยอมรับสิ่งเหล่านั้น

สำหรับเรื่องนี้ก็เรียกได้ว่าเชื่อมโยงสาเหตุของการมีทัศนะคติของตัวละครไว้ได้อย่างดี
ทั้งเรื่องสาเหตุที่นายเอกติดเซ็กส์ การพัฒนาความเข้าใจของพระเอกที่มีต่อนายเอก
บางอย่างอาจจะดูโอเว่อร์ไปนิดในชีวิตจริงเช่น ความพยายามของนายเอกที่กรีดข้อมือ
เพื่อลดอาการหื่นลง แต่ใครจะไปรู้ อะไรแปลกๆ ในโลกนี้ก็อาจมีจริงได้เสมอ
พระเอกและนายเอกจัดว่าเป็นคนที่ Super HOT ในสายตาของคนแทบทุกคนในเรื่อง
ส่วนตัวผมจะเรียกคนพวกนี้ว่าเป็นคนในคลาส Premium คือ ชีวิตที่ดูเริ่ดหรูในสายตาของคนอื่น
แต่มักจะขาดอะไรไปสักอย่าง คือ เรื่องนี้อาจจะไม่ค่อยได้เกี่ยวกับตัวเอง เพราะไกลเกิน
แต่ก็เป็นการเปิดโลกทัศน์ตัวตนของคนอีกแบบหนึ่งที่เราไม่เคยเห็นแต่ จินตนาการผู้เขียนมองเห็น
ความที่มีความ HOT ขนาดนั้นมันจึงเกิดเป็นสถานการณ์พิเศษขึ้นได้ ทำให้มีเรื่องราวเกิดขึ้น

ผมชอบที่จะอ่านทำความเข้าใจนิยายของคุณ สาเหตุที่ไม่อ่านเอาหื่นอย่างเดียวก็เพราะผู้เขียน
ไม่ได้เขียนเอาหื่นอย่างเดียว ผมก็เลยต้องให้ความเห็นในลักษณะนี้ แต่ยืนยันได้ว่า แรงจริง
และสนุกดีครับ

ขอบคุณผู้แต่งครับ คุณเก่งมากและผมชอบงานเขียนคุณมากครับ
หัวข้อ: Re: Special Triple จบภาค (Toys, 18+, จบในตอน)
เริ่มหัวข้อโดย: Whatever it is ที่ 26-08-2010 00:01:58
เค้าจะใจแตกมั้ยเนี่ย  :laugh:
หัวข้อ: Re: Special Triple จบภาค (Toys, 18+, จบในตอน)
เริ่มหัวข้อโดย: jincool ที่ 12-09-2010 19:24:26
กว่าจะอ่านเรื่องนี้จบ

เสียเลือดไปมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก

จนสภากาชาดไม่มีเลือดจะให้อยู่แล้วเนี้ย
หัวข้อ: Re: Special Triple (Toys, 18+)
เริ่มหัวข้อโดย: shokung ที่ 20-09-2010 16:41:44
เห็นชื่อพีจังก็รับประกันแล้วว่าต้องแรง

ว่าเเต่ผมคงกับชื่อเรื่องจัง ตอนแรกนึกว่าจะเป็น 3p แต่ก็ไม่ใช่นี่นา ชื่อมันมีความหมายอะไรอื่นอีกรึครับ

ป.ล.นัตสึจะยังรักษาพรหมจรรย์ไว้ได้รึเปล่าน้า มีพี่สะใภ้แบบคานาเมะด้วย อันตรายๆ

ป.ล.2 จะรออ่านภาค 2 นะครับ
หัวข้อ: Re: Special Triple (Toys, 18+)
เริ่มหัวข้อโดย: angelTT ที่ 21-09-2010 14:48:20
อ่านรวดเดียวจบ สนุกมากเลย ขอบคุณ คุณ ppm มากนะคะ แล้วจะรออ่านเรื่องอื่น ๆ ค่า o13
หัวข้อ: Re: Special Triple (Toys, 18+)
เริ่มหัวข้อโดย: shirakao ที่ 21-09-2010 22:37:31
กรี๊ดดด ขอบอกว่า ติดงอม เลยค่า >w<
อ่าน โต้ จน จบ เสียเลือด ไปหลาย ลิตร แล้ว ฮ่าๆๆๆ
รับบริจาคเลือดด่วนค่ะ  :really2:
หัวข้อ: Re: Special Triple (Toys, 18+)
เริ่มหัวข้อโดย: kyoya11 ที่ 12-10-2010 12:20:13
หื่นดีแท้ -///-
อ่านแล้วเห็นภาพเลย 55+ (เราหื่นรึเปล่าหว่า? -  -)
สนุกมากจ้า^^
หัวข้อ: Re: Special Triple (Toys, 18+)
เริ่มหัวข้อโดย: knightofbabylon ที่ 12-10-2010 15:29:49
อ่านแล้วตื่นเต้นตลอดเวลา ส่วน :m25:อันนี้มันแน่อยู่แล้ว

โฮะๆ แต่..ต้องขอโทษไรท์เตอร์ด้วยล่ะค่ะ ตอนแรกเราตามอ่านabsolution cafeอยู่นะ
อ่านไปอ่านมาระยะหนึ่ง ภูมิต้านทานพวกreal SM/BDSMมันดันอ่อนยวบ เลยหยุดอ่านยาวเลย
จนถึง ณ ตอนนี้ก็ยังไม่ได้กลับไปอ่าน แต่แอบไปเซอร์เวย์มาแล้วว่าตอนจบโอเค
ขอเวลาอีกระยะหนึ่ง แล้วจะไปอ่านต่อ
เพราะเรื่องสนุกจริงๆ เป็นอีกหนึ่งแนวทางนะ เราว่าอ่านแล้วตื่นเต้น แอบpsychoนิดๆยังไงไม่รู้
แต่เราอ่านบ่อยๆ ติดๆกันไม่ได้  :laugh: เนื่องด้วยภูมิต้านทานไม่ถึงขั้นเอง

ชอบคอมเม้นท์ของคุณbeautylessล่ะ เราเองก็เห็นด้วยเหมือนกัน


เป็นกำลังใจให้นะคะ บางทีถึงไม่ได้เข้ามาอ่านทุกตอนที่ลง แต่ก็ไม่ได้แปลว่าไม่ติดตามนะ
แค่ตามห่างๆ นิดนึงด้วยเหตุผลที่บอก ภูมิต้านทาน(BD)SM น้อยนิด ฮ่าๆๆๆๆ  :กอด1:
หัวข้อ: Re: Special Triple (Toys, 18+)
เริ่มหัวข้อโดย: FunnYtooN ที่ 13-10-2010 19:51:43
เรื่องนี้น่ารักดีอ่า หื่นนิสๆ อิอิ

แต่เนื้อเรื่องน่ารักมากเลยอ่า อิทจังใจดีมากกกกกก >w<

ราชินีก็ได้ใจไปเลย ฮ่าๆๆๆๆๆๆ
หัวข้อ: Re: Special Triple (Toys, 18+)
เริ่มหัวข้อโดย: kukumaru ที่ 21-10-2010 17:06:15
ว้าว :z1:  ในที่สุดก็อ่านจบแล้ว
ชอบมากเลยอะ ราชินีของเรานี่สุดยอด
อิทจังก็ใจดีไปไหน ไม่อยากให้จบเลยเฮะ :impress2:
หัวข้อ: Re: Special Triple (Toys, 18+)
เริ่มหัวข้อโดย: DraCo_SLa13 ที่ 24-10-2010 17:21:02
 :m25:  จริงๆค่ะ

สรุปนี่  อิทจังมาโซใช่ป่ะค่ะ

ในส่วนของนัทสึเนี่ย  อาจารย์ฝ่ายปกครองนี่ใช่เพื่อนคานาเมะป่ะ

รูปลักษณ์คล้ายกันเรย

+1ค่ะ
หัวข้อ: Re: รักนี้พิเศษสามเท่า! :: Special Triple (Toys, 18+)
เริ่มหัวข้อโดย: qq_oo ที่ 25-10-2010 00:39:49
เลือดสาด
หัวข้อ: Re: รักนี้พิเศษสามเท่า! :: Special Triple (Toys, 18+)
เริ่มหัวข้อโดย: BeeRY ที่ 30-10-2010 10:18:41
เลือดท่วมกระทู้เลยทีเดียว  :jul1:
สนุกมากค่ะ นอกจากความหื่น (ที่ได้มาแบบไม่ตั้งใจ :haun4:)
ก็ยังมีเรื่องความรักของอิทจังและคานะเมะด้วย :o8:
จริงๆถ้ารักกันแบบธรรมดาก็คงจะจืดเกินไปเนอะ เหมือนสองคนนี้เกิดมาเพื่อกันเลย :m20:
ขอบคุณค่า
หัวข้อ: Re: รักนี้พิเศษสามเท่า! :: Special Triple (Toys, 18+)
เริ่มหัวข้อโดย: mu_mam555 ที่ 03-11-2010 17:35:35
555 เกินคำบรรยายจริงๆเรื่องนี้ เลือดสาดจอกันเลยทีเดียว
หัวข้อ: Re: รักนี้พิเศษสามเท่า! :: Special Triple (Toys, 18+)
เริ่มหัวข้อโดย: Bejae ที่ 07-11-2010 04:36:33
 :jul1: :jul1: :jul1:
โอ้ว ววว ก็อด ดดดดดดด
เลือดไปเลี้ยงหัวใจไม่พอ ตาย ตาย ตาย
คานาเมะ  :haun4:
ไม่รู้จะเม้นอารัยดี ฮ่า าาา สุดๆอ่ะ
หัวข้อ: Re: รักนี้พิเศษสามเท่า! :: Special Triple (Toys, 18+)
เริ่มหัวข้อโดย: pinkky_kiku ที่ 10-11-2010 00:09:44
เรื่องนี้เต็มไปด้วยเลือดจริงๆ  :m25: :m25:
แต่ว่านะ คานาเมะน่ารักมากอ่ะ ชอบ :z2:
หัวข้อ: Re: รักนี้พิเศษสามเท่า! :: Special Triple (Toys, 18+)
เริ่มหัวข้อโดย: บีบีจัง ที่ 12-11-2010 07:54:57
ชอบเนื้อเรื่องจังค่ะ
นายเอกแรงดี เหมือนชีวิตจริง ใครมันจะใสซื่อไปซะทุกคน >w<
หัวข้อ: Re: รักนี้พิเศษสามเท่า! :: Special Triple (Toys, 18+)
เริ่มหัวข้อโดย: pupuzaa ที่ 13-11-2010 21:05:10
จะรอภาคต่อไปนะค่ะ^^

 :man1: :man1: :man1: :man1: :man1: :man1: :man1: :man1:
หัวข้อ: Re: รักนี้พิเศษสามเท่า! :: Special Triple (Toys, 18+)
เริ่มหัวข้อโดย: ZakeiHarha ที่ 19-11-2010 21:59:45
คานาเมะร้อนแรงตั้งแต่หยดแรกจนหยาดหยดสุดท้ายจริงๆ 55
หัวข้อ: Re: รักนี้พิเศษสามเท่า! :: Special Triple (Toys, 18+)
เริ่มหัวข้อโดย: ☥ŹeMî☠kändä☥ ที่ 25-11-2010 16:52:01
 :jul1: :jul1:

อ่านทีเลือดหมดตัวตายเลยขอรับ

สนุกขอรับ แถมยังได้บริจาคเลือดอีกด้วย หุหุ

ชอบมากขอรับ  :3123:
หัวข้อ: Re: รักนี้พิเศษสามเท่า! :: Special Triple (Toys, 18+)
เริ่มหัวข้อโดย: takara ที่ 04-12-2010 12:04:48
น่ารักแบบแปลกแปลกดี ทั้งหนุกทั้งฮาาา  :laugh:
หัวข้อ: Re: รักนี้พิเศษสามเท่า! :: Special Triple (Toys, 18+)
เริ่มหัวข้อโดย: reborn23 ที่ 10-12-2010 20:18:50
  :haun4:สุดยอด  แบบว่า :jul1:
ขอบริจาคเลือดกรุ๊ป  y  ด่วน
ถูกใจอย่างมาเลย
thank
หัวข้อ: Re: รักนี้พิเศษสามเท่า! :: Special Triple (Toys, 18+)
เริ่มหัวข้อโดย: kihaezzzzzz ที่ 12-12-2010 21:14:55
นัทสึจะรอดหรอเนี่ย?

ดูจากอิทจังเเล้วไม่น่าเหลือเล้ย

อยากอ่านภาคสองจัง
หัวข้อ: Re: รักนี้พิเศษสามเท่า! :: Special Triple (Toys, 18+)
เริ่มหัวข้อโดย: kawaiineko ที่ 13-12-2010 23:55:25
ท่าทางจะน่าสนุกนะเรื่องนี้ :mc4:

มาจิ้มๆไว้ เดียวมาอ่านเน้อ :bye2:
หัวข้อ: Re: รักนี้พิเศษสามเท่า! :: Special Triple (Toys, 18+)
เริ่มหัวข้อโดย: pita ที่ 14-12-2010 02:41:44
มิคจัง เข้ามาบอร์ดนี้ก็ตามมาอ่าน
๕๕๕
ไม่ได้คุยด้วยตั้งนาน คิดถึง
หัวข้อ: Re: รักนี้พิเศษสามเท่า! :: Special Triple (Toys, 18+)
เริ่มหัวข้อโดย: RenaBee ที่ 15-12-2010 14:47:53
อ่านรวดเดียวจบนี่เล่นเอาเลือดแทบหมดตัวเลยค่ะ :haun4:

คานาเมะราชินีได้น่ารักมากอ่ะ  แอบอยากเห็น3Pกร๊ากกกก :z1:
หัวข้อ: Re: รักนี้พิเศษสามเท่า! :: Special Triple (Toys, 18+)
เริ่มหัวข้อโดย: fangYJ ที่ 28-12-2010 01:21:08
โฮกกกกกกกกกกก นั่งอ่านไปซับเลือดไป อ๊ากกกกก คานาเม๊ะ :-[
หัวข้อ: Re: รักนี้พิเศษสามเท่า! :: Special Triple (Toys, 18+)
เริ่มหัวข้อโดย: เพื่อนบ้าน ที่ 29-12-2010 20:29:36
เหอๆๆ ราชินีจอมมาโซ ร้อนแรงมากกกกก
เรื่องนี้มีทั้ง เศร้า ทั้งตื่นเต้น ทั้งหวานๆปนหื่น
ทุกอารมณ์เลย อ่านแล้วก็ติดๆๆ

ถึงแม้ว่าจะแอบมี SM ให้หวิวบ้าง  :o8:
แต่ก็โอเคนะ เหอๆๆ

แอบงงเป็นบางทีว่าใครรุกใครรับ
เพราะบางทีก็ดูเหมือนอิทจังจะเป็นฝ่ายรับซะมากกว่า
แบบว่าแรกๆก็ราชินีชัดเจน แต่ตอนหลังๆชักเขว
หรือเรารู้สึกไปเองหว่า

อิทจังอาจจะเป็นผู้ชายที่แสนดีที่ยอมตามใจภรรยาทุกอย่างก็ได้
แต่ไม่ได้เป็นฝ่ายรับหรอก เหอๆๆ ก็นัตสึอ่ะพูดให้คิด -*-
แถมยังบอกว่าพี่ชายถูกข่มขืนอีก (ก็จากที่เห็นมันก็เป็นอย่างนั้นอ่ะนะ)

แต่หลังจากนั้นตอนอิทจังไม่สบายอ่ะ คานาเมะก็น่ารักมากก
ตอนที่เค้าไปอ้อน ไปดูแลกันในห้องอ่ะ
ตอนที่ห้ามจูบเพราะกลัวติดหวันนะ ไม่ไหวๆๆ น่ารักไปล่ะ ฮ่ะ ๆๆ

เสียดายจบซะแล้ว ว่าแต่ 3P อิทจังจะยอมให้นัตสึแตะต้องราชินีของเค้ารึ?
ถึงจะเป็นน้องก็เหอะ หึหึ ไม่อยากจะคิดเล๊ยยยย

 o13 :pig4:
หัวข้อ: Re: รักนี้พิเศษสามเท่า! :: Special Triple (Toys, 18+)
เริ่มหัวข้อโดย: fangYJ ที่ 03-01-2011 04:18:41
จะมีภาคสองมั้ยคะ รออยู่น๊าาาาา :oo1:
หัวข้อ: Re: รักนี้พิเศษสามเท่า! :: Special Triple (Toys, 18+)
เริ่มหัวข้อโดย: nishiauey ที่ 18-01-2011 08:21:48
Like like like
หัวข้อ: Re: รักนี้พิเศษสามเท่า! :: Special Triple (Toys, 18+)
เริ่มหัวข้อโดย: angelTT ที่ 22-02-2011 13:21:13
สนุกมากมาย มีครบทุกรส เลยแอบมาอ่านเป้นรอบที่ 2 แล้วค่า ขอบคุณ :L2:นะคะ
หัวข้อ: Re: รักนี้พิเศษสามเท่า! :: Special Triple (Toys, 18+)
เริ่มหัวข้อโดย: kazama ที่ 21-03-2011 21:20:36
เสียเลือดมากมายจริงๆ

อยากกระแทก Like ให้สักพันครั้ง

ราชินีของเรามาดเธอเหลือร้ายมากๆ ชอบๆๆ

อิทจังน่ารักมากๆ ตามใจ+ยอมสุดๆเลย


ขอบคุณมากๆ
หัวข้อ: Re: รักนี้พิเศษสามเท่า! :: Special Triple (Toys, 18+)
เริ่มหัวข้อโดย: darkeyes1 ที่ 13-05-2011 03:29:28
gเหอๆ  เรื่องนี้  เชื่อแล้วว่า แต่งหลังหัวใจแช่เย็นจริงๆ  งัดเอาความ SและM มาให้ดูน่ารักๆได้เนี้ย...
(สมแล้วเป็นผู้เชี่ยวชาญการหลอกเด็ก ให้เข้าสู่โลกมืด ผมขอซูฮก  เหอๆ)

นี่ถ้าต่อภาคสองแล้วยังแต่งน่ารักๆแบบนี้  แล้วสามารถเอามารวมเล่มกันได้เมื่อไหร่  จองเล่มชุดหนึ่งนะ  ฮิฮิฮิ
หัวข้อ: Re: รักนี้พิเศษสามเท่า! :: Special Triple (Toys, 18+)
เริ่มหัวข้อโดย: myapril ที่ 16-05-2011 00:50:59
ทีแรกก็สงสัยว่าทำไมราชินีมีความต้องการมากเหลือเกิน :m25:
แต่พออ่านถึงได้รู้ว่ามีปมที่เลวร้ายตามหลอกหลอนอยู่ :a5:
อิทจังสนองตอบ จัดหนักให้เต็มที่นะ สุดๆไปเลย :sad11:
หัวข้อ: Re: รักนี้พิเศษสามเท่า! :: Special Triple (Toys, 18+)
เริ่มหัวข้อโดย: Devil_Angle ที่ 16-05-2011 03:04:32
555 ชอบอ่ะ ชอบมากมาย ขอบคุณนะ
หัวข้อ: Re: รักนี้พิเศษสามเท่า! :: Special Triple (Toys, 18+)
เริ่มหัวข้อโดย: Ryojung ที่ 16-05-2011 18:30:11
 :pighaun: :haun4: :jul1: ส่วนนี้หื่น ซึ้ง ทำน้ำตาซึมแทบทุกตอนอ่า
แบบว่ารุสึกถึงความรักของคานาเมะมากจริงๆิอ่า ถึงจะทำไรแบบตรงๆแต่ก็รักกันมาก
อ่านแล้วแบบร้องไห้จนผ้าเปียกเลยค่ะ  :z3:
หัวข้อ: Re: รักนี้พิเศษสามเท่า! :: Special Triple (Toys, 18+)
เริ่มหัวข้อโดย: forbidden ที่ 26-05-2011 23:59:51
ชอบบ้านจังมีห้องใต้ดินซะด้วย :z1:
หัวข้อ: Re: รักนี้พิเศษสามเท่า! :: Special Triple (Toys, 18+)
เริ่มหัวข้อโดย: raphaello ที่ 12-07-2011 14:59:15
ตอนท้ายนี่ทำเอาลืมไปเลยว่าอ่านเรื่องนี้อยู่

สามคนอินกับบทมากกกก

ทำเอาเลือดแทบหมดตัว

อิทจัง กับ คานะจัง สองคนน่ารักมาก^ ^
หัวข้อ: Re: รักนี้พิเศษสามเท่า! :: Special Triple (Toys, 18+)
เริ่มหัวข้อโดย: gummin ที่ 15-07-2011 07:39:28
ขอบคุณมากๆค่ะ
หัวข้อ: Re: รักนี้พิเศษสามเท่า! :: Special Triple (Toys, 18+)
เริ่มหัวข้อโดย: Number1_90 ที่ 15-07-2011 12:24:55
 :jul1: :jul1:

อ่านเสร็จ ถึงกับหมดสภาพ   :m25:
หัวข้อ: Re: รักนี้พิเศษสามเท่า! :: Special Triple (Toys, 18+)
เริ่มหัวข้อโดย: WilpeR ที่ 15-07-2011 23:09:06
บอกได้คำเดียวว่าสุดยอดมากเลย  :pighaun:

นายเอกน่ารักมากเลย ราชินีีได้ใจไปเลย  o13

สรุปแล้วพระเอกเราก็กลายเป็นมาโซเต็มตัวเพราะนายเอก 555+  :m20:
หัวข้อ: Re: รักนี้พิเศษสามเท่า! :: Special Triple (Toys, 18+)
เริ่มหัวข้อโดย: kawaiineko ที่ 16-07-2011 08:58:17
ในที่สุดก้ออ่านจบแล้ว ราชินีของเราสุโค้ยย :o8:

แต่รู้สึกเวียนหัวเพระหัวจะหมดตัวตาย  :m25: :jul1:

รักผุ้เขียนแต่งจริงๆ มากอดทีสิ  :กอด1:

หัวข้อ: Re: รักนี้พิเศษสามเท่า! :: Special Triple (Toys, 18+)
เริ่มหัวข้อโดย: badbadsumaru ที่ 17-07-2011 18:08:42
คานาเมะร้อนแรงมากอ่ะ  > <
555555555555555
หัวข้อ: Re: รักนี้พิเศษสามเท่า! :: Special Triple (Toys, 18+)
เริ่มหัวข้อโดย: gumrai3 ที่ 18-07-2011 19:44:51
คานะเมะราชนีมากๆ  :-[

อิทจังสามีที่ดีตามใจทุกอย่าง  :jul3:

 :pig4:
หัวข้อ: Re: รักนี้พิเศษสามเท่า! :: Special Triple (Toys, 18+)
เริ่มหัวข้อโดย: rule ที่ 18-07-2011 20:39:05
เหมาะสมกันมากคู่นี้
หัวข้อ: Re: รักนี้พิเศษสามเท่า! :: Special Triple (Toys, 18+)
เริ่มหัวข้อโดย: Allure-Q ที่ 19-07-2011 00:18:49
 :jul1: :jul1: :jul1:

ล..เลือดท่วมจอแล้วจ้า

กว่าจะอ่านจบเสียเลือดไปหลายปี๊บเลย

ปล.  :z10: นัตสึช่างน่าแกล้งจริงๆ
หัวข้อ: Re: รักนี้พิเศษสามเท่า! :: Special Triple (Toys, 18+)
เริ่มหัวข้อโดย: crazyjazz ที่ 26-07-2011 12:37:22
กว่าจะอ่านจบเกือบตาย :jul1: เลือดหมดไปม่ายรุกี่ถุงแล้วเนี้ย

คานาเมะช่างร้อนแรงเปนที่สุดกว่าจะอ่านครบทุกตอนจิ้นตามม่ายรุกี่รอบ

ปล.อยากอ่านภาคนัสสึบ้างจัง
หัวข้อ: Re: รักนี้พิเศษสามเท่า! :: Special Triple (Toys, 18+)
เริ่มหัวข้อโดย: POPEA ที่ 26-07-2011 22:13:11
อ๊ากกก!
ชอบเรื่องนี้มากเลยค่ะ
ตามอ่านผลงานของ ppm ตลอด แต่ไม่ค่อยได้เ้ม้น
ราชินีหื่นได้ใจไปเลย 

 :pighaun: :pighaun: :pighaun:

หัวข้อ: Re: รักนี้พิเศษสามเท่า! :: Special Triple (Toys, 18+)
เริ่มหัวข้อโดย: senaria ที่ 13-11-2011 19:50:43
น่ารักอะ ว่าแต่ภาค 2 นี่จะเปนภาคของนัตสึกะอ.รึป่าวอะคะเนี่ย

รออ่านภาค 2 คร่า ชอบๆๆๆๆ
หัวข้อ: Re: รักนี้พิเศษสามเท่า! :: Special Triple (Toys, 18+)
เริ่มหัวข้อโดย: penda ที่ 16-11-2011 01:59:12
เพิ่งได้มาอ่านเรื่องนี้ ได้อ่านรวดเดียวจยเลย เพราะอยากหาเรื่องสั้นอ่าน
ตอนแรกไม่แน่ใจว่าจะอ่านดีไหม เพราะชื่อเรื่องแรงจริงๆ
พอเข้ามาอ่านก็ เนื้อแรงก็แรงสมชื่อเรื่องจริงๆด้วย
แต่ในเรื่องไม่ได้มีแต่ความหื่นเท่านั้น มันยังสอดแทรกอะไรไว้หลายอย่าง
ซึ่งคงต้องขึ้นอยู่กับผู้อ่านว่าจะเจอและเก็บเกี่ยวอะไรไปได้บ้าง
เราชอบการเขียนเรื่องสั้นแบบจบในตอนแบบนี้นะ
รู้สึกว่าคนเขียน เขียนเก่งมากที่สามารถผูกเรื่องราวและจบมันลงได้ในตอนเดียว
แล้วเรื่องนี้ก็ทำให้ได้เห็นมุมมองความรักที่แปลกออกไป
ตัวละครพระเอก-นายเอกที่มาพบกันในมุมที่ลงตัวพอดี
และสามารถเข้าใจในตัวตนของกันและกันได้
รวมถึงการปรับตัวเข้าหากันในบางเรื่องและยอมรับตัวตนของคนที่รักได้
เป็นการเรียบเรียงและดำเนินเรื่องให้เป็นไปได้อย่างดี
และดูมีเหตุและผลที่ควรจะเป็นไปในแบบของมันเอง

เคยอ่านเรื่องของคุณppm มาบ้าง แต่ละเรื่องก็สนุกและให้บรรยากาศที่ต่างกันออกไป
เรื่องนี้ก็ยังคงสนุกเหมือนเช่นเคย

อยากอ่านเรื่องของนัตสึบ้างจัง ถ้าเดาไม่ผิดคนที่นัตสึชอบคือซึติจัง
ที่เป็นอาจารย์ แล้วก็เป็นเพื่อนของคานาเมะ ที่ใส่แว่นด้วย
ที่ออกมาตอนคานาเมะไปโรงแรม แล้วก็ตอนที่ไปเดทที่สวนสนุกใช่ไหมนะ
ขอให้เป็นอย่างนั้นเถอะ เพราะแอบเชียร์ให้ซึคิจังมีคู่อยู่เหมือนกัน
(แต่ขออย่าให้นัตสึเสียท่าให้คานาเมะ หรือโดนสามพีก่อนเลยเถ๊อะ สาาาธุ)

 :L2: :pig4: :L2:
หัวข้อ: Re: รักนี้พิเศษสามเท่า! :: Special Triple (Toys, 18+)
เริ่มหัวข้อโดย: nishiauey ที่ 16-11-2011 11:15:05
เสียเลือดแถมโรแมนติคมากมาย ขอบคุณค๊าบ
หัวข้อ: Re: รักนี้พิเศษสามเท่า! :: Special Triple (Toys, 18+)
เริ่มหัวข้อโดย: Jaajaa ที่ 20-11-2011 13:47:43
อยากอ่านภาค2ค่ะ พี่ppmแต่งสนุก ปลื้มทุกเรื่องโดยเฉพาะเรื่องขอมือ :o8:
แบบว่่าัหักมุมได้สุดยอดแสดงถึงจิตใจมนุษย์์ไ้ด้ชัดมากๆ
ถ้ามีภาค2กรุณามาตอบด้วยนะคะ pmก็ได้ จ้ารอเสมอ :m3:

ขอบคุณอีกครั้งค่ะ :impress: :pig4:
หัวข้อ: Re: รักนี้พิเศษสามเท่า! :: Special Triple (Toys, 18+)
เริ่มหัวข้อโดย: MoMoRin ที่ 20-11-2011 20:32:50
 :m25:
หัวข้อ: Re: รักนี้พิเศษสามเท่า! :: Special Triple (Toys, 18+)
เริ่มหัวข้อโดย: minepiz ที่ 18-12-2011 16:08:50
สนุกค่ะ อยากอ่านภาค2อะ
ร้องขอๆ
ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆอีกเรื่องนะคะ
ยอมเป้นทาสของราชินีอีกหนึ่งคน เดินตามต้อยๆ
หัวข้อ: Re: รักนี้พิเศษสามเท่า! :: Special Triple (Toys, 18+)
เริ่มหัวข้อโดย: nOn†ღ ที่ 21-12-2011 08:07:36
ขอบคุณสำหรับนิยายค่ะ  :L2:
หัวข้อ: Re: รักนี้พิเศษสามเท่า! :: Special Triple (Toys, 18+)
เริ่มหัวข้อโดย: yuyie ที่ 13-01-2012 22:18:40
รู้สึกว่าจะอ่านแล้วนะ

แต่อ่านอีกก็ยังเรียกเลือดได้เหมือนเดิม  :haun4:
หัวข้อ: Re: รักนี้พิเศษสามเท่า! :: Special Triple (Toys, 18+)
เริ่มหัวข้อโดย: Way ที่ 15-01-2012 14:57:11
 :m25: :m25: :m25:
หัวข้อ: Re: รักนี้พิเศษสามเท่า! :: Special Triple (Toys, 18+)
เริ่มหัวข้อโดย: charapin ที่ 26-01-2012 00:05:21
 :jul1:แต่งได้สุดยอดมากเลยค่ะ o13
อ่านไปซับเลือดไป จะติดตามผลงานเรื่องต่อๆไปนะคะ
หัวข้อ: Re: รักนี้พิเศษสามเท่า! :: Special Triple (Toys, 18+)
เริ่มหัวข้อโดย: erng ที่ 29-01-2012 01:03:57
คานาเมะกับอิทสึกิ น่ารักมากกกก
แบบว่าเข้ากันได้สุดแล้วววว
วี้ววววววว

ชอบบบบอ่ะ มันดูลงตัวแบบแปลกๆๆๆ
555555
ถ้าไม่รักกันจริง อยู่กันอย่างนี้ไม่ได้หรอกกกกก
อิอิ
แอบอิจฉาด้วย ทำไมน่ารักขนาดนี้ๆๆๆๆๆ

ขอบคุณมากนะค่า
หัวข้อ: Re: รักนี้พิเศษสามเท่า! :: Special Triple (Toys, 18+)
เริ่มหัวข้อโดย: ThE_PaRaN ที่ 30-01-2012 00:06:16
อิทจัง ถึงจะรักและตามใจมากแค่ไหน แต่อย่าจัดสามพีกับน้องชายตัวเองตามคำเรียร้องนะ


ภาคต่อไปเป็นเรื่องของนัทสึกับอาจารย์หรือเปล่าน๊อ
อาจารย์ใช่เพื่อนของคานะเมะป่ะ ที่ไปนั่งดูตอนเข้า รร.อ่ะ
หัวข้อ: Re: รักนี้พิเศษสามเท่า! :: Special Triple (Toys, 18+)
เริ่มหัวข้อโดย: sunshadow ที่ 24-02-2012 17:25:53



   อัยหยา เป็นการเล่นละครที่แนบเนียนสมจริงมั่กๆ
   และ แล้วนัตสึก็โดนต้อนเข้าวงการไปเรียบร้อย. . .




หัวข้อ: Re: รักนี้พิเศษสามเท่า! :: Special Triple (Toys, 18+)
เริ่มหัวข้อโดย: Nokgapoo ที่ 28-06-2012 23:39:54
ขอบคุณนักเขียนมากเลยค่ะ ไม่รู้จะอธิบายความรู้สึกยังไง ขออธิบายตั้งแต่เริ่มอ่าน จนถึง ตอนสุดท้ายด้วย ภาพนะคะ :a5: :m25: :pighaun: :haun4: :jul1:
หัวข้อ: Re: รักนี้พิเศษสามเท่า! :: Special Triple (Toys, 18+)
เริ่มหัวข้อโดย: black-lily ที่ 30-06-2012 00:42:46
 :m25: :pighaun: :haun4:
หัวข้อ: Re: รักนี้พิเศษสามเท่า! :: Special Triple (Toys, 18+)
เริ่มหัวข้อโดย: benza91111 ที่ 01-07-2012 17:31:14
 :haun4:สนุกมากค๊าฟฟฟฟ
เป็นไรที่หื่นได้ใจ(ในใจคิดว่าชื่อเรื่องใช่แล้ว)
แต่เนื้อหาเกินคาดสุดๆครับ
รักผู้แต่งจริง5555+
จินตนาการล้ำเลิศ I love you5555+
หัวข้อ: Re: รักนี้พิเศษสามเท่า! :: Special Triple (Toys, 18+)
เริ่มหัวข้อโดย: stdvic ที่ 04-08-2012 20:46:05
 o13
หัวข้อ: Re: รักนี้พิเศษสามเท่า! :: Special Triple (Toys, 18+)
เริ่มหัวข้อโดย: qhanb ที่ 09-08-2012 01:56:33
เรื่องนี้สุดยอดดค่ะ (y)
เสียเลือดไปหลายถัง 555555555 รอภาคสองนะคะ ♥
หัวข้อ: Re: รักนี้พิเศษสามเท่า! :: Special Triple (Toys, 18+)
เริ่มหัวข้อโดย: zombie26no ที่ 10-08-2012 20:40:33
เพิ่งได้เข้ามาอ่าน สนุกมาก ๆ เลยค่ะ

ต้องไปรับบริจาคเลือดซะแล้ว  :z1:

รออ่านภาคต่อไปนะคะ  :impress2: :impress2:
หัวข้อ: Re: รักนี้พิเศษสามเท่า! :: Special Triple (Toys, 18+)
เริ่มหัวข้อโดย: mint_852 ที่ 12-08-2012 13:46:07
กว่าจะอ่านจบนี่
เลือดแทบหมดตัวเลยอ่ะ
SM จิงๆเลย อยากอ่านภาคต่อไปเร็วจังๆ
ไม่รู้ว่าครูฝ่ายปกครองที่นัตสึชอบนี่จะใช่
เพื่อนของราชินีรึป่าวนะ
รีบมาต่อไวๆน้า
หัวข้อ: Re: รักนี้พิเศษสามเท่า! :: Special Triple (Toys, 18+)
เริ่มหัวข้อโดย: GF_pp ที่ 10-10-2012 14:00:30
 :m25:   :m25:    :jul1:
หัวข้อ: Re: รักนี้พิเศษสามเท่า! :: Special Triple (Toys, 18+)
เริ่มหัวข้อโดย: Lisnary ที่ 12-10-2012 14:34:32
 :m3: อร๊างงงงงงง     ชอบแบบนี้ที่สุดเลย
เลือดจะหมดตัวแล้ว  ยอมสยบใต้แทบเท้าเธอเลย คานาเมะ  :man1:
หัวข้อ: Re: รักนี้พิเศษสามเท่า! :: Special Triple (Toys, 18+)
เริ่มหัวข้อโดย: omeye ที่ 01-11-2012 08:44:30
 :กอด1: :กอด1: :กอด1:
หัวข้อ: Re: รักนี้พิเศษสามเท่า! :: Special Triple (Toys, 18+)
เริ่มหัวข้อโดย: kwan_nok ที่ 02-11-2012 00:25:19
 :haun4: อ๊ายยย ไม่ไหวแล้วววว  :m25:
หัวข้อ: Re: รักนี้พิเศษสามเท่า! :: Special Triple (Toys, 18+)
เริ่มหัวข้อโดย: PoPoe ที่ 29-03-2013 18:24:50
ชอบเรื่องนี้มากๆเลยค่ะ อยากอ่านคู่คุณครูกับน้องชายจัง  :impress2:
หัวข้อ: Re: รักนี้พิเศษสามเท่า! :: Special Triple (Toys, 18+)
เริ่มหัวข้อโดย: Vavaviz ที่ 02-04-2013 09:02:21
ชอบมากเลยยยยย

เรทมากค่ะ เสียเลือดเป็นกองเลยยยย
หัวข้อ: Re: รักนี้พิเศษสามเท่า! :: Special Triple (Toys, 18+)
เริ่มหัวข้อโดย: Vavaviz ที่ 12-04-2013 21:26:19
เลือดสาดดดดดดด


 :m25: :m25: :m25:
หัวข้อ: Re: รักนี้พิเศษสามเท่า! :: Special Triple (Toys, 18+)
เริ่มหัวข้อโดย: babimild1985 ที่ 19-07-2013 04:49:12
 :pighaun: :pighaun: :pighaun: :pighaun: :pighaun:
หัวข้อ: Re: รักนี้พิเศษสามเท่า! :: Special Triple (Toys, 18+)
เริ่มหัวข้อโดย: Feporchz ที่ 12-04-2014 22:51:17
 :jul1: :jul1: :jul1: :jul1: :jul1: :jul1: :jul1:
หัวข้อ: Re: รักนี้พิเศษสามเท่า! :: Special Triple (Toys, 18+)
เริ่มหัวข้อโดย: aoihimeko ที่ 24-04-2014 14:47:04
เรื่องนี้มันเรียกเลือดดีจริงๆ

หวังว่าอาจารย์คนนั้นคงเป็นเพื่อนของคานาเมะนะ


ขอบคุณค่ะ :pig4:
หัวข้อ: Re: รักนี้พิเศษสามเท่า! :: Special Triple (Toys, 18+)
เริ่มหัวข้อโดย: nunda ที่ 25-04-2014 23:42:58
อ่านจบแล้วววว
หัวใจจะวาย เหอๆๆๆ
หัวข้อ: Re: รักนี้พิเศษสามเท่า! :: Special Triple (Toys, 18+)
เริ่มหัวข้อโดย: iNklaNd ที่ 28-04-2014 16:10:43
ชอบงานคุณ ppm  :hao7:
บรรยายดี ภาษาไทยถูก อ่านลื่นมากๆ
หัวข้อ: Re: รักนี้พิเศษสามเท่า! :: Special Triple (Toys, 18+)
เริ่มหัวข้อโดย: SWIM ที่ 08-05-2014 08:41:48
อือหือออออ เลือดหมดตัว ~
ขอบคุณมากงับ ^^
หัวข้อ: Re: รักนี้พิเศษสามเท่า! :: Special Triple (Toys, 18+)
เริ่มหัวข้อโดย: Bear Company ที่ 20-06-2014 00:51:14
ขอบคุณค่ะ  :z1:
หัวข้อ: Re: รักนี้พิเศษสามเท่า! :: Special Triple (Toys, 18+)
เริ่มหัวข้อโดย: rayaiji ที่ 18-08-2014 21:18:12
อ่านไป ชักๆกรี๊ดๆไป :haun4:
หัวข้อ: Re: รักนี้พิเศษสามเท่า! :: Special Triple (Toys, 18+)
เริ่มหัวข้อโดย: funland ที่ 21-08-2014 15:25:43
อ่านนิยายเรื่องนี้เหมือน เข้ามาอีกโลกหนึ่งเลยแหะ  :m22: ขอบคุณค่ะ
หัวข้อ: Re: รักนี้พิเศษสามเท่า! :: Special Triple (Toys, 18+)
เริ่มหัวข้อโดย: 14th-friedegg ที่ 09-11-2014 00:20:04
อ๊าาา ชอบเรื่องแนวนี้มากๆเลยคะ

นิยมแนว SM เป็นชีวิตจิตใจ :impress2:

เดาตอนแรกคิดว่า คนในรูปของ นัตสึคุง เป็นคุณเพื่อนของคานาเมะ สึคิยะคุงนะคะเนี่ย เห็นว่าเป็นอาจารย์

แต่ละครบทใหม่ของคานาเมะจัง เล่าร้อนมากคะ จะละลายยยยย ชอบๆ :hao6:
หัวข้อ: Re: รักนี้พิเศษสามเท่า! :: Special Triple (Toys, 18+)
เริ่มหัวข้อโดย: KKKwanGGG ที่ 15-12-2014 21:14:26
สุดยอดมาก ๆ เลยครับเรื่องนี้  แต่แอบสงสารนัตสึอ่ะ

ขอบคุณครับ
หัวข้อ: Re: รักนี้พิเศษสามเท่า! :: Special Triple (Toys, 18+)
เริ่มหัวข้อโดย: Sohso ที่ 29-12-2014 01:15:09
อ่านตอนแรกมั่นใจว่าอิจจังเมะแน่ๆ ไปๆมาๆชักเขว

เพราะคานาเมะแหละรุกจัดเกิน
หัวข้อ: Re: รักนี้พิเศษสามเท่า! :: Special Triple (Toys, 18+)
เริ่มหัวข้อโดย: pearl9845 ที่ 21-02-2015 21:36:31
มันคิดเลยนะนายเอกรุกจัดชะขนาดนี้นะ
หัวข้อ: Re: รักนี้พิเศษสามเท่า! :: Special Triple (Toys, 18+)
เริ่มหัวข้อโดย: abc_b ที่ 16-07-2015 14:08:45
อยากให้มีต่อจัง~
 :jul1: :jul1: :jul1:
คือหาแนวของเล่นงี้ยากอ่ะ แล้วยังเคะราชินี  :m25:
ขอบคุณมากค่าา :pig4:
หัวข้อ: Re: รักนี้พิเศษสามเท่า! :: Special Triple (Toys, 18+)
เริ่มหัวข้อโดย: mypink801 ที่ 23-07-2015 09:37:37
อ่านเรื่องนี้เลือดหมดตัว :jul1: :m25: :pighaun:
หัวข้อ: Re: รักนี้พิเศษสามเท่า! :: Special Triple (Toys, 18+)
เริ่มหัวข้อโดย: มะปรางเปรี้ยว ที่ 27-07-2015 21:24:44
ขอบคุณนะคะสำหรับนิยายดีๆ  :กอด1: :pig4:
หัวข้อ: Re: รักนี้พิเศษสามเท่า! :: Special Triple (Toys, 18+)
เริ่มหัวข้อโดย: tsubasa_6927 ที่ 28-07-2015 18:53:49
อ่านตอนแรกๆก็รู้สึกสองคนนี้เค้าสวีทกันดีนะ
แต่พอช่วงที่นัตสึมา บอกได้แค่ว่า ตะเตือนใต
เพิ่งรู้ว่าอิทสึกิโดนรังแกแบบนั้นตลอด :katai1:
คานาเมะราชินีสุดๆ แต่ตอนกอดเด็กเอาไว้นี่น่ารักมาก
อิทสึกิหล่อมาก เหมือนจะช่ำชองมาก แต่ยอมเมียสินะ....
อิทสึกิอบอุ่นมาก ใจดีมาก เป็นแม่บ้านแม่เรือน ชอบบบบบบบบ
#FCอิทจัง :katai5:
หัวข้อ: Re: รักนี้พิเศษสามเท่า! :: Special Triple (Toys, 18+)
เริ่มหัวข้อโดย: twinmonkey0311 ที่ 17-10-2015 12:16:00
 :pig4: :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: รักนี้พิเศษสามเท่า! :: Special Triple (Toys, 18+)
เริ่มหัวข้อโดย: Legpptk ที่ 27-10-2015 23:49:51
 :haun4: :haun4: :haun4:
หัวข้อ: Re: รักนี้พิเศษสามเท่า! :: Special Triple (Toys, 18+)
เริ่มหัวข้อโดย: boonpa ที่ 28-10-2015 15:28:40
 :jul1: อ่านเรื่องนี้ไปต้องสำรองเลือดไปจริง ๆ
หัวข้อ: Re: รักนี้พิเศษสามเท่า! :: Special Triple (Toys, 18+)
เริ่มหัวข้อโดย: risanana ที่ 05-05-2016 23:31:29
อืมมม บางทีราชินีก็หื่นจัดจนน่ากลัวนะ :เฮ้อ:
หัวข้อ: Re: รักนี้พิเศษสามเท่า! :: Special Triple (Toys, 18+)
เริ่มหัวข้อโดย: Keane ที่ 14-12-2018 14:23:24
 :L2:
หัวข้อ: Re: รักนี้พิเศษสามเท่า! :: Special Triple (Toys, 18+)
เริ่มหัวข้อโดย: nOn†ღ ที่ 16-04-2020 14:08:20
 :pig4: