CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

Boy's love => Boy's love story => นิยายที่โพสจนจบแล้ว => ข้อความที่เริ่มโดย: sadness ที่ 26-12-2009 12:32:32

หัวข้อ: เริ่มด้วย...แต่ลงท้ายด้วยรัก
เริ่มหัวข้อโดย: sadness ที่ 26-12-2009 12:32:32

ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ

สรุปข้อสำคัญดังนี้

1.ห้ามละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
2.ห้ามโพสต์ข้อความที่ไม่เหมาะสมและเกิดความขัดแย้ง
3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่นี่หรือที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อขออนุญาตเจ้าของเรื่องก่อนนะครับ
4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn หรือคบหาพูดคุยกันในเล้า
โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอม

กรุณาอ่านเพิ่มเติมที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0

-----------------------------------------------------------------------------------

เรื่องนี้ผมแต่งไว้แล้วเอาไปลงในเวป gaythaiclub
ใช้ชื่อคนแต่งว่า shikiwind
เลยลองเอาแบ่งปันในเวปนี้บ้าง หวังว่าจะได้กำลังใจบ้างนะครับ

-------------------------------------------------------------------

การใช้ชีวิตนักศึกษาของผม
ต้องมาอยู่หอในมหาวิทยาลัย
เพื่อนใหม่ที่เจอกันตอนเข้าหอก็ดูเป็นคนดี
จะเรียกว่าเพื่อนก็คงไม่ถูกนัก เพราะมีแต่รุ่นพี่ทั้งนั้นเลย
ส่วนใหญ่เด็กปี 1 จะอยู่รวมกันอีกตึกนึง
แต่จะมีปี 1 ส่วนน้อยที่ต้องมานอนตึกรวมกับรุ่นพี่
ซึ่งหนึ่งในนั้นก็เป็นผมเอง เฮ้อ ทำไมต้องโดนแยกมาด้วยวะเนี่ย
พวกพี่ๆเค้าเห็นว่าผมเป็นปี 1 และมาจากต่างจังหวัด เลยคอยดูแลเป็นอย่างดี อิอิก็สบายไปอีกแบบ

ในห้องจะอยู่รวมกันห้องละ 4 คน
เตียงจะเป็นเตียง 2 ชั้น วางไว้คนละฝั่งของผนัง
จะมีอักษรกำหนดเป็น A B C D ซึ่งมหาลัยเป็นคนจัดให้
เตียง A และ B พี่เอเรียนวิศวะปี 3 นอนเตียงเดียวกับพี่มุกที่เรียนสัตวแพทย์ปี 2
ส่วนผมได้นอนเตียง D อยู่ชั้นบน แต่ชั้นล่างเตียง C ไม่มีคนนอน
ได้ยินพี่เอบอกว่าเป็นเพื่อนพี่เอ แต่ไม่ค่อยชอบอยู่หอ เลยกลับบ้านทุกวัน
(ผมก็ไม่เข้าใจ ไม่ชอบอยู่หอแล้วจะจองหอไว้ทำไมให้เสียเงินก็ไม่รู้)
เมื่อเจ้าของเตียงไม่มานอน ผมก็เลยขอพี่เอ ยึดเตียงนั้นมาเป็นของตัวเองซะเลย
ก็คนมันขี้เกียจปีนขึ้นชั้น 2 นี่นา

ชีวิตของผมผ่านไปเรียบง่ายทุกวัน
ไปเรียน กินข้าว คุยเล่นกับเพื่อนใต้หอ
ไม่มีอะไรพิเศษ จนกระทั่งเจอกับคนคนนี้......

[1]

"มึงยังมีชีวิตอยู่ไหม" โหเพื่อนสุดที่รัก โทรมาก็ให้พรผมเลย
"เจี้ยไรของมึงเนี่ย ถามไรก็ไม่รู้แต่เช้า"
"เช้าบ้านเตี่ยมึงสิ นี่มันเที่ยงแล้ว"อ้าวเฮ้ยจริงดิ ตายๆๆมัวแต่เล่นไพ่กับพี่ๆเค้า เลยนอนไม่รู้เรื่องเลยผม
"เรียนก้ไม่มาเรียน มึงจะแดกข้าวไหม พวกกุเพิ่งเลิกเรียนกำลังจะเดินไปกินข้าวกัน"
"เออๆๆ ที่ไหนวะ เดี๋ยวอาบน้ำแล้วเดินลงไปหา"
"ร้านป้าแจ๋ว รีบๆนะมึง ถ้าช้าพวกกูไม่รอ"
"เออ ไอ้คุณฟลุ็ค ผมจะรีบไปให้ทันพี่ท่านแดกแล้วกันนะครับ"
"แล้วนี่มึงยังเสือกคุยกับกูอีก ไหนบอกจะรีบไง ให้ไวนะมึง ช้าแดกคนเดียวนะโว้ย"
อ้าวไอ้นี่วอนซะละ มึงโทรมาหากูไม่ใช่หรือวะ
ยังจะมาว่ากูเสือกอีก ไรของมันวะ เฮ้ออออออออ

หลังจากอาบน้ำเสร็จภายในเวลา 5 นาที(รวมเวลาใส่เสื้อผ้าด้วย อิอิ)
ผมก้รีบไปที่ร้านที่นัดกับไอ้คุณฟลุ็คทันที
เห็นหัวเพื่อนๆผมละ นั่งกันอยู่นั่นเอง
ระหว่างที่ผมกำลังจะเดินไปนั่งที่โต๊ะกับเพื่อนๆ
"พี่เป็นเกย์ พี่คงเป็นแฟนกับขวัญไม่ได้หรอก"
ผมได้ยินแล้วก็ชะงักไปนิดหน่อย แล้วหันไปที่ต้นเสียง
โต๊ะที่ผมกำลังจะเดินผ่านนั้นมีผู้ชายหน้าตาหล่อ ผิวขาว ออกตี๋ๆ ตัวสูงประมาณ 180 ทำผมยุ่งๆสไตล์เกาหลี กระดุมเสื้อเม็ดบนถูกปลดออก
โดยรวมแล้วถือว่าเป็นคนที่หล่อเลยทีเดียว
ส่วนอีกฝั่งของโต๊ะเป็นผู้หญิงขาว ผมยาว จัดได้ว่าสวยถึงขั้นดาวได้เลยทีเดียว
สองคนนี้ดูสมกันดีนะ แต่ไหงฝ่ายชายดันพูดออกมาว่าตัวเองเป็นเกย์งั้นหละ ดูแล้วก็ไม่น่าจะใช่สักหน่อย
ระหว่างที่ผมกำลังชะงักกับคำพูดที่ได้ยินอยู่นั้น ฝ่ายชายก้หันหน้ามามองผม
สติเริ่มกับมา ผมก็เลยหันหน้าไปอีกด้านแล้วรีบเดินไปหาเพื่อนผมทันที

ระหว่างที่ผมนั่งกินข้าวอยู่ก็รู้สึกว่ามีคนมองผมอยู่
มองแบบจ้องเสียด้วย เมื่อผมเงยหน้าขึ้นมาก็เจอเข้ากับสายตาของฝ่ายหญิงโต๊ะเมื่อกี้
มองมาที่ผมแบบจะกินเลือดกินเนื้อ ผมไปทำอะไรผิดไว้กับเค้าหรือเปล่าเนี่ย
หรือว่าเค้าโกรธผมที่ไปแอบฟังเค้าพูดกัน แต่ผมไม่ได้แอบนี่ เราแค่เดินผ่านเท่านั้นเอง
นั่งกินไปได้สักพัก คราวนี้เธอไม่มองอย่างเดียว เธอกำลังเดินมาทางโต๊ะผมด้วยนะสิ เอาไงดีหละทีนี้
"ขอโทษนะคะ ขอถามอะไรหน่อยได้ไหมคะ"
"ครับได้สิครับ มีอะไรจะถามครับ"ไอ้เวรฟลุ็ค มึงจะไปตอบเค้าทำไมวะ เห็นเค้าสวยหน่อยไม่ได้เลยนะมึง
"ชั้นไม่ได้ถามคุณคะ ชั้นถามเพื่อนคุณต่างหาก"แล้วเธอก็ชี้มาที่ผม เป็นไงหละไอ้ฟลุ็คหน้าแตกเลยมึง
แต่นี่ไม่ใช่เวลามาสมน้ำหน้ามันนี่นา โอ๊ยจะถามไรวะเนี่ย
"เอ่อ ครับ มีอะ......"ผมยังพูดไม่ทันจบเลยนะ
"คุณเป็นแฟนกับพี่อาร์มหรือคะ"พูดมีหางเสียงแต่ไหงเสียงมันโหดแบบนี้หละ
"อะ อะ อะไรนะครับ"อาร์ม อาร์มไหนวะ แล้วตรูไปมีแฟนตั้งแต่เมื่อไหร่วะ
"ชั้นถามว่าคุณเป็นแฟนกับพี่อาร์มจริงหรือไม่จริง"
แล้วไอ้พี่อาร์มนี่มันใครกันหละวะ
"ผมไม่รู้จักคนชื่ออาร์มเลยครับ แล้วผม...."จะเป็นแฟนกับเค้าได้ยังไงกัน (ส่วนหลังนี่ผมคิดไว้ แต่ยังไม่ทันได้พูดออกไป)
"บอกเค้าไปเถอะที่รักว่าเราเป็นแฟนกัน"
ไอ้ผู้ชายสุดหล่อมันเข้ามากอดเอวผมแล้วแย่งพูดเสียก่อน
"พูดอะไรเนี่ย ผมไม่รู้เรื่อง"
"เอาเถอะ ยังไงเค้าก็รู้แล้วว่าเราเป็นแฟนกัน ไม่ต้องปกปิดแล้วหละ"
มันไม่พูดเปล่า มันก้มหน้ามาหอมแก้มผมด้วย
อึ้งเลยครับ ทำอะไรไม่ถูก ต่อหน้าเพื่อน ต่อหน้านักศึกษาคนอื่นในร้าน และที่สำคัญต่อหน้าสาวสวยคนนั้นด้วย
"กรี๊ดดดดดดดดดดดดดด"อันนี้เป็นเสียงสาวสวยที่ทนดูไม่ไหว วิ่งออกนอกร้านไปแล้วครับ
อึ้ง อึ้ง อึ้งมาก มันเกิดอะไรขึ้น งง งงจริงๆ
"ขอบใจมากนะที่ช่วย"ไอ้หล่อมันเอามือมาตบบ่าผม ทำให้ผมคืนสติกลับมา
ทันทีที่สติผมคืน สิ่งแรกที่ผมทำคือ ต่อยเข้าไปที่หน้าไอ้หล่อแบบเต็มๆ แต่มันหลบได้ เลยโดนแบบเฉียดๆ แต่ก็น่าจะแรงอยู่เหมือนกัน เพราะเห็นมีเลือดออกมานิดหน่อย
"มึงเป็นใครถึงมาหอมแก้มกูวะ แล้วกูไปเป็นแฟนมึงตั้งแต่เมื่อไหร่"
"ก็นึกว่าชอบเห็นตะลึงมองหน้ากูอยู่ เอาน่า เรื่องมันแล้วไปแล้ว มึงก็ต่อยกูคืนแล้วนี่"ดูมันพูด
"ไอ้สัดนี่" ผมกำลังจะเข้าไปหามันอีกที แต่ก็โดนเพื่อนๆผมห้ามไว้
"เฮ้ยใจเย็น กลับดีกว่ามึงอย่ามีเรื่อง คนมองกันทั้งร้านแล้ว"เพื่อนมันลากผมออกจากร้านเลยครับ
"ฝากไว้ก่อนนะมึง อย่าให้กูเจอหน้ามึงอีก"ผมขู่อาฆาตไว้ แต่ไอ้หล่อมันก็ทำหน้าไม่รับรู้ เห็นแล้วยิ่งโมโหจริงๆ



*** ขออนุญาตแก้ไขคำห้อยท้ายของชื่อเรื่อง เพื่อลดความรุงรังของหัวข้อ  แต่หากผู้แต่งมีเรื่องแจ้งเพิ่มเติม ก็สามารถแก้ไขชื่อเรื่องได้ตามปกติค่ะ
 ทิพย์โมบอร์ดนิยาย

หัวข้อ: Re: เริ่มด้วย...แต่ลงท้ายด้วยรัก
เริ่มหัวข้อโดย: sadness ที่ 26-12-2009 12:33:27

[2]

"มึงใจเย็นดิวะ"ไอ้ฟลุ็ค อย่างนี้มึงจะให้กูใจเย็นได้ไงวะ
"มึงบ้าหรือเปล่าวะ ให้กูใจเย็นเนี่ยนะ มันหอมแก้มกูต่อหน้าคนอื่นตั้งเยอะนะเว้ย"
"มันก็ไม่เยอะเท่าไหร่หรอก แค่ 3-4 โต๊ะเอง"
แค่คนเดียวกูก็ว่าเยอะแล้วเว้ย
"ลองเป็นมึงมั่งหละ มีคนมาหอมแก้มมึง ทั้งที่ไม่รู้จักกันเลย"
"เอ่อ เราขอถามอะไรหน่อยนะ นัทไม่ได้เป็นแฟนกับพี่อาร์มจริงๆหรอ"เกด เพื่อนผมถามอ้อมแอ้มๆ
"ไม่ได้เป็น ไม่ได้รู้จักกันมาก่อน มันเป็นใครเรายังไม่รู้จักเลย จะเป็นไปได้ยังไง"
"ชื่อพี่อาร์ม เรียนอยู่ปี3 วิศวะ เป็นพี่ชายคนโต มีน้องชายอีก 1 คนเรียนอยู่ม.6 ขับรถ BMW สีดำ"เกดตอบแบบอายๆ
"เราไม่ได้อยากรู้"เกดหน้าจ๋อยลงไปทันที เมื่อได้ยินผมบอก
"แล้วเกดรู้เรื่องพวกนี้ได้ยังไงหละ"ไอ้ฟลุ็คมันถาม
"อิอิ เราอยู่ชมรมคนรักพี่อาร์ม เรามีรูปพี่อาร์มเยอะเลยหละ ว่างๆจะเอามาให้ดู"เสียงสดใสขึ้นมาทันทีเลยเชียว
ไอ้หล่อมันมีแฟนคลับด้วยหรือวะเนี่ย แต่ก็นะคนมันหล่อขนาดนั้น แต่มันก็ไม่น่าเชื่อว่าจะมีคนบ้ามันขนาดนั้น
"ไม่หละ เราไม่อยากเห็นหน้ามันอีก แล้วนี่จะไปเรียนยังไงหละเนี่ย อายคนอื่นเค้าแย่เลย"
"ไม่ต้องคิดมากน่า คงไม่มีใครสนใจหรอก ทำใจให้สบายเหอะวะ"ถึงไอ้ใหญ่มันจะช่วยปลอบ แต่ผมก็ยังอดคิดไม่ได้สักที

"นัท นัท ไอ้นัทททททททททท"ผมกำลังจะเข้าห้องเรียน อยู่ๆไอ้ฟลุ็คมันก็มาเรียกผมไว้
"อะไรของมึง เรียกซะเสียงดังเชียว"
"กูว่ามึงอย่าเข้าเรียนเลยวะวันนี้นะ"
"ทำไมวะ กูอุตส่าห์ตื่นเช้ามาเรียน"จริงๆไม่ได้ตื่นเช้าหรอกครับ ยังไม่ได้นอนต่างหาก มัวแต่คิดเรื่องไอ้เวรนั่น
"เอาเหอะน่า เชื่อกูสักครั้งเถอะวะ"
"ไม่เอาหละ กูโดดเรียนมึงก็ด่ากู คราวนี้จะมาชวนให้โดด ประสาทเปล่ามึง"ผมว่าพร้อมกับเปิดประตูห้องเข้าไป
เสียงดังเมื่อกี้กลับเงียบลงไปทันที ทุกสายตาจับจ้องมาที่ผม มันเกิดอะไรขึ้นวะเนี่ย
"ขอโทษทีนะครับ แฟนผมมาแล้ว ไว้ค่อยคุยกันใหม่นะครับ"
เสียงที่ทำลายความเงียบนั้น คือเสียงไอ้หล่อที่มาหอมแก้มผม
ผมยังทำอะไรไม่ถูก ก็โดนไอ้หล่อลากออกมาจากห้อง
ออกมาเจอไอ้ฟลุ็ค
"กูเตือนมึงแล้วนะไอ้นัท"
"ปล่อยกูเดี๋ยวนี้นะมึง"
"ไปคุยกันก่อน แล้วเดี๋ยวจะปล่อย"นั่นดูมันต่อรอง
"กูไม่คุย มึงปล่อยกู กูจะเข้าไปเรียน"
มันปล่อยผมง่ายๆเลยครับ
ผมก็เลยรีบเดินเข้าห้องทันที
"อ้าวทำไมไม่ไปคุยกับพี่อาร์มหละ"บี เพื่อนสาวในคณะถามผม
"ไม่มีไรต้องคุยนี่"
"น่าสงสารพี่อาร์มออก ทะเลาะอะไรกันก็น่าจะคุยกันนะ"ออมเพื่อนอีกคนหันมาบอก
"เห็นพี่อาร์มบอกว่าทำผิดต่อนัท เลยอยากจะปรับความเข้าใจกัน นัทฟังพี่อาร์มก่อนนะ"เกดก้เอาด้วยหรือนี่
"นะนะนะนะ คุยกับพี่เค้าหน่อยนะ พี่เค้าน่าสงสารมากเลย พี่เค้ารักนัทมากเลยนะ"
โอ๊ย อะไรกันนักหนาเนี่ย มากันที 5-6 คน ไอ้หล่อมึงมาพูดอะไรไว้เนี่ย
"เออๆๆคุยก็คุย"
ผมลุกออกจากห้องทันที เจอไอ้หล่อมันยิ้มให้ผม ผมรู้ว่ามันยิ้มเยาะผม
"จะคุยไรก็ว่ามา"
"ไปคุยกันที่อื่นดีกว่า"แล้วมันก็เดินนำออกไป
ถ้าผมไม่ตามไปเพื่อนสาวๆของผมมันจะจับผมมัดไปส่งไอ้พี่อาร์มของมันหรือเปล่าเนี่ย
เมื่อผมมานั่งที่โต๊ะหินอ่อนแถวสนามเทนนิสแล้ว
"พี่ชื่ออาร์ม เรียนอยู่ปี 3 คณะวิศวะ มีน้องชาย 1 คนชื่อโอห์ม ไม่ชอบอากาศร้อน เพราะจะรู้สึกหงุดหงิด ชอบกินข้าวผัดปู เกลียดมะละกอสุก"
"บอกกูทำไม"
"บอกเพราะตอนนี้เราเป็นแฟนกัน"
"ใครบอกมึงว่ากูเป็นแฟนมึง"
"เค้ารู้กันทั้งมหาลัยแล้วว่าน้องเป็นแฟนพี่"อะไรนะ เร็วขนาดนั้นเชียว
"แต่มันไม่เป็นความจริงนี่หน่า"
"ถูก...มันไม่ใช่เรื่องจริง แต่เค้าก็ลือกันไปแล้วว่าน้องเป็นแฟนพี่"
"เจี้ยไรวะเนี่ย"
ผมหละงงจริงๆ
"พี่รู้ว่าน้องไม่ได้ชอบพี่ และพี่เองก็ไม่ได้ชอบน้องเหมือนกัน"
"แล้วมึงจะมาเป็นแฟนกูทำไม"
"เพราะพี่ไม่อยากหมั้นกับน้องขวัญ คนที่เราเจอวันนั้น"
"บ้านเราสองคนรู้จักกัน พ่อแม่ของสองฝ่ายเลยอยากให้แต่งกันหลังเรียนจบ"
"ก็เลยดึงกูเข้าไปเกี่ยวด้วยว่างั้น"
"ก็สถานการณ์มันพาไป นายดันเข้ามาอยู่ในระยะสายตาพอดี"
กลายเป็นกูผิดหรือวะเนี่ย
"กูไม่เอาด้วย"
"พี่ว่า คงไม่ทันแล้วหละ"แล้วไอ้หล่อก็ชี้ไปที่หลังพุ่มไม้
มีคนกำลังถ่ายรูปผมกับไอ้หล่ออยู่ อะไรกันวะเนี่ย
"กูไม่สน"
ผมพูดเสร็จก็ลุกเดินหนีเลยครับ
"แล้วพรุ่งนี้พี่จะรอนะ"

เย็นวันนั้นผมทานข้าวอย่างไม่เป็นสุขเลย
ไม่ใช่เพราะคำพูดของไอ้หล่อ
แต่เป็นสายตาของคนรอบข้างที่มองมาที่ผม อย่างไม่เป็นมิตร
มันเกิดอะไรขึ้นอีกแล้ววะเนี่ย
"เอ่อ นัท นัทใจเย็นๆก่อนนะ"เกดบอกผมตอนที่เดินมาที่โต๊ะกินข้าว
"เรื่องอะไรหรือเกด"
"เดี๋ยวกินข้าวเสร็จแล้วเรามีอะไรให้ดู"
"แต่นัทต้องใจเย็นๆไว้นะ"
อะไรวะ เรื่องอะไรวะ แล้วทำไมต้องใจเย็นๆด้วยหละ
"เราไม่กินแล้วเกด มีอะไรให้เราดู"
"แต่ว่า...."
"ไม่มีแต่แล้ว เร็วๆ เราอยากรู้"
สิ่งที่เห็นทำให้ผมแทบช็อค
เกดเปิดเวปให้ผมดูเวปหนึ่ง
ในนั้นมีรูปที่ผมคุยกับไอ้หล่อเมื่อตอนเช้าหลายรูป
ในรูปไอ้หล่อมันยิ้มอย่างเดียว
ส่วนผมก็หน้าบึ้งได้ทุกรูป
ข้อความที่เขียนไว้ในนั้นมันทำให้ผมโมโหสุดๆ
"เทพบุตรสุดหล่อพี่อาร์มของเรา
ต้องมาคอยตามง้อแฟนที่ไม่ได้เรื่อง
เค้าคิดว่าเค้าเป็นใคร
ถึงทำกับพี่อาร์มของเราแบบนี้
พี่อาร์มตาสว่างเสียที แล้วทิ้งไปเลยแฟนงี่เง่าแบบนี้"

และอีกหลายคอมเม็นท์ที่ไม่ได้ต่างกับข้อความแรกสักเท่าไหร่
อะไรกันเนี่ย ผมไปทำอะไรผิดร้ายแรงเลยหรือนี่
"นี่มันเวปบ้าอะไรเนี่ยเกด"
"คือ เป็นเวปแฟนคลับของพี่อาร์มทำขึ้นมานะ"
"นัทใจเย็นๆนะ"
"เกด หาเบอร์ไอ้พี่อาร์มนี่ให้เราหน่อย"ผมพูดอย่างเดือดๆ
"นัทจะเอาไปทำไมหรือ"
"หามาให้เราหน่อยนะ แฟนคลับอย่างเกดคงหาได้อยู่แล้ว"น้ำเสียงไม่ได้ลดความอาฆาตลงไปเลย
"เราไม่รู้ว่าจะหาได้ไหมนะ"
"เพื่อเรานะเกด เราเพื่อนเกดนะ เราขอร้อง"
"อืมจะลองดู"เกดรับคำอย่างเสียไม่ได้

หัวข้อ: Re: เริ่มด้วย...แต่ลงท้ายด้วยรัก
เริ่มหัวข้อโดย: sadness ที่ 26-12-2009 12:35:14

[3]

คืนนั้นเกดเอาเบอรืไอ้หล่อมาให้ผม
แต่ที่มันน่าโมโหก็ตรงที่ว่ามันไม่รับโทรศัพท์นี่สิครับ
ผมกดโทรหามันเป็นสิบๆรอบ แต่ก็เหมือนเดิม คือไม่มีการรับสาย
มึงจะมีโทรศัพท์ไว้ทำไมวะเนี่ย มีแล้วก็ไม่รับ
ในเมื่อมันไม่รับผมจะทำอะไรได้หละครับตัดใจนอนดีกว่า
แต่กว่าผมจะหลับนะหรือครับ 5555 มันก็ปาเข้าไปตี 4 แล้ว
คิดมากเรื่องไม่เป็นเรื่องจริงๆเลยผมเนี่ย

ตอนเช้าผมงัวเงียตื่นขึ้นมา เห็นพี่เอกำลังจะไปเรียน
"เฮ้ย ตกใจหมด"เสียงพี่เอครับ
เพราะว่าผมเอื้อมมือไปจับขากางเกงพี่เอไว้
"ไปด้วยยยยยยย"เสียงผมยังยานคางอยู่ครับ
"พี่จะไปเรียน ไม่ได้ไปเที่ยวนะ"
"นั่นหละ ไปด้วย ผมจะไปที่คณะพี่"
"จะไปทำไมหละเรานะ"
"ผมมีธุระนิดหน่อยกับคนในคณะพี่ ไปด้วยนะ"
"เออๆๆ จะไปด้วยก็รีบลุกดิ มัวแต่นอนอยู่ได้ เดี๋ยวพี่เข้าเรียนสาย"
"ครับๆๆๆ"ไอ้คำว่าครับของผมเนี่ย ยังอยู่สภาพเดิม คือมือจับขากางเกงพี่เอ ส่วนตายังปิดสนิท
"เฮ้ย นัท ตื่นเร็วๆดิ พี่จะไปเรียนนนน"พร้อมกับเขย่าตัวผม
"อืมๆๆ" ผมงัวเงียเดินไปล้างหน้าที่อ่างล้างหน้าหลังห้อง

ผมมาถึงคณะพี่เอก็ไม่รู้จะทำอะไรดี
เพราะผมจะไปตามหาไอ้หล่อได้จากห้องไหนกันหละเนี่ย
ส่วนพี่เอไม่ต้องพูดถึง พอมาถึงคณะปุ๊บก็รีบวิ่งเข้าตึกไปเลย ไม่รอผมเลย
ผมนั่งรอไอ้หล่อที่โต๊ะม้าหินอ่อนหน้าคณะ
สายตาของคนที่เดินผ่านไปผ่านมามองผมแปลกๆ โดยเฉพาะผู้หญิง
ระหว่างที่นั่งรออยู่นั้น ก็มีผู้หญิงคนนึงท่าทางจะเป็นรุ่นพี่ผมเดินเข้ามาถาม
"มารอแฟนหรือคะ"พี่คนนี้ดูเป็นคนสวยมาก แถมยิ้มยังหวานอีกต่างหาก
"ครับ??"
"น่ารักจัง ถึงว่าอาร์มมันถึงชอบ"เอ่อเดี๋ยวนะครับพี่คนสวย ที่ผมครับนี่ ผมกำลังงงกับคำถามครับ ไม่ใช่ว่าตอบว่ามารอไอ้หล่อ
"ไม่ใช่นะครับบบบ"
"ไม่ต้องเขินหรอก เอาหละพี่ไม่กวนละ เดี๋ยวอาร์มมันก็เลิกแล้ว รออีกแป๊บนะ พี่ไปก่อนนะ"
"ครับ"พี่เค้าเดินไป พร้อมกับโบกมือให้ผม ยิ้มของพี่เค้ายังหวานเหมือนเดิม
"อ้าวยังไม่กลับหรือ"
พี่เอเดินออกมาเจอผมนั่งอยู่พอดี
"ยังไม่ได้เจอเลยครับพี่ ว่าจะถามพี่ แต่พี่เดินหนีผมไปก่อน"
"อ้าวจริงดิ พี่ขอโทษวะ เออแล้วจะหาใครหละ เดี๋ยวพี่ลองถามๆให้"
"คงไม่ต้องแล้วหละครับพี่"ก็ไม่ต้องแล้วจริงๆนี่นา เพราะไอ้หล่อมันเดินมาแล้วนี่
"ไปกันยังวะไอ้เอ กุหิวข้าวแล้ว"ไอ้หล่อมันถามพี่เอ
"ยัง"ผมตอบแทนพี่เอครับ
"อ้าวนึกว่าใคร เฮ้ยไอ้เอกูไปกินข้าวกับมึงไม่ได้แล้ววะ แฟนกูมารอแล้วเนี่ย"
มันพูดแล้วทำหน้าทะเล้นใส่
"ใครแฟนมึง"
"5555 เป็นไงแฟนกูดุไหมหละ"
"นี่ น้องนัทกับไอ้อาร์มเป็นแฟนกันหรอ"พี่เอถามผม แต่ยังทำหน้ามึนๆอยู่
"ป่าวสักหน่อยพี่ มันก็พูดไปเรื่อย"
"ไปโกหกไอ้เอมันทำไมหละครับที่รัก"
ผมหันไปตามเสียงที่พูดขึ้นมาแล้วทำหน้าบึ้ง แต่กลับได้รับรอยยิ้มกวนๆกลับมาแทน
"เรามีเรื่องต้องคุยกัน"
พูดเสร็จผมก็ลากแขนไอ้หล่อออกมาทันที ยังไม่ทันจะไปได้ไกลสักเท่าไหร่ ก็ได้ยินเสียงกรี๊ด ทำให้ผมต้องหยุดแล้วมองหาต้นเสียง
"นี่ แกเป็นใครมาจับแขนพี่อาร์มของชั้น"สาวหน้าสวย คนที่เจอที่ร้านข้าวนี่เอง
"ขวัญพูดจาดีๆ เค้าเป็นแฟนพี่นะ"อืมอีตาอาร์มมันออกรับแทนเรา
"แล้วทำไมต้องจับมือถือแขนกันด้วยหละ"หล่อนยังเสียงปี๊ดอยู่เหมือนเดิม
พอได้ยินแบบนั้น ผมก็รีบปล่อยมือออกจากแขนไอ้หล่อทันที ก็ผมนะสิเป็นคนจับเค้าอยู่ เพิ่งนึกได้
"ก็คนเป็นแฟนกันนี่นา"มึงย้ำอยู่แต่คำว่าแฟนเนี่ยนะไอ้อาร์ม กูเป็นแฟนมึงเมื่อไหร่วะ
"ทำไมพี่อาร์มทำกับขวัญแบบนี้หละ ขวัญสู้มันไม่ได้ที่ตรงไหน"แล้วสายตาหล่อนก็มองผมตั้งแต่หัวจรดเท้า อืมนะความสวยของเค้าเริ่มลดน้อยลงไปทุกทีละ
"ถ้าพี่อาร์มเป็นเกย์จริงๆก็ช่วยหาแฟนที่มันดีๆหน่อยไม่ได้หรอคะ เอาที่ขวัญจะไม่เสียความมั่นใจเพราะแพ้คนอย่างนี้"สายตายังดูถูกไม่เลิก
โอ้โห คนอย่างนี้มันยังไงกันวะ กูมันไม่ดีตรงไหน
"ขอโทษนะครับ คุณไม่มีอะไรที่สู้ผมไม่ได้เลย แถมยังชนะอีกต่างหาก"หล่อนยิ้มแบบเยียดๆ
"แต่ที่เป็นแบบนี้ ก็เพราะพี่อาร์มเค้ารักผม ไม่ได้รักคุณต่างหาก"
พอผมพูดจบก็เธอก็ส่งเสียงกรี๊ดขึ้นมาทันที
ผมทำเป็นไม่สนใจเอียงใบหน้าไปที่หูของไอ้หล่อ
"คืนนี้โทรหากูด้วย มีเรื่องต้องคุยกัน"
"แต่พี่ไม่มีเบอร์น้องนี่ครับ"
"มีสิ เมื่อวานกุโทรเป็นสิบรอบ ไม่รับโทรศัพท์กู"
"อ๋อเบอร์นั้นนั่นเอง ก้เห็นเบอร์ไม่คุ้นเลยไม่อยากรับ ถ้ารู้ว่าเป็นน้อง พี่รีบรับไปแล้ว"
"เอาเถอะ คืนนี้โทรมาด้วยนะมึง"
ผมกับไอ้หล่อกระซิบกัน ระหว่างที่สาวขวัญยังส่งเสียงกรี๊ดๆไม่หยุด
"ไปแล้วนะครับพี่อาร์ม คืนนี้อย่าลืมโทรหาหละ"ผมพูดให้ขวัญได้ยิน พร้อมกับเขย่งเพื่อหอมแก้มไอ้หล่อ เป็นการทิ้งระเบิดอีกลูกไว้
และก้ได้ผล เมื่อผมเดินผละออกมา เสียงของชะนีขวัญก็ยังดังจนได้ยินไปทั่ว

หัวข้อ: Re: เริ่มด้วย...แต่ลงท้ายด้วยรัก
เริ่มหัวข้อโดย: sadness ที่ 26-12-2009 12:36:11

[4]

"กว่าจะโทรมาได้นะมึง"
"ทำไมหรือครับ รอโทรศัพท์พี่อยู่หรือ"
"ก็กูบอกให้มึงโทรมา ก็ต้องรอดิวะ"
"ครับๆๆๆ แล้วให้พี่โทรมาทำไมครับ คิดถึงรึ"
"อย่ามาพูดชวนอ้วก เรามีเรื่องต้องตกลงกัน"
"เรื่องอะไรครับ"
"เรื่องที่กูจะยอมเป็นแฟนกับมึง"
"นี่เรายอมใจอ่อนให้พี่แล้วหรือครับ"
"พูดบ้าอะไรของมึง เป็นเฉพาะในนาม ก็แค่หมั่นไส้คน ในเมื่อดุถูกกูนัก กูก็จะแกล้งยั่วให้บ้าไปเลย"
"ร้ายนะเนี่ยเรา"
"กูไม่ยุ่งกับชีวิตใคร ใครก็อย่ามายุ่งกับชีวิตกูต่างหาก"
"แล้วจะทำยังไงต่อหละครับ"
"นี่หละที่เราต้องตกลงกัน เวลาอยู่ต่อหน้าคนอื่นเราเป็นแฟนกัน ลับหลังมึงอย่ามายุ่งกับกู เข้าใจมั๊ย"ผมทำเสียงดุขู่ไอ้หล่อครับ
"แล้วขอบเขตคำว่าแฟนของน้องมันถึงขั้นไหนหละครับ"
"แบบว่าเดินด้วยกัน กินข้าวด้วยกัน จับมือ กอดกัน หรือว่า...... ฮึๆๆๆๆๆๆๆ"
"หยุดความคิดไปได้เลย จับมือได้มากสุด อย่างอื่นอย่ามาทะลึ่งใส่กู เพราะไงมึงก็ไม่ได้ชอบกูอยู่แล้วนี่"
"มันก็ถูก เฮ้อสรุปพี่ก็ต้องมีแฟนจริงๆแล้วหรือนี่"
"ก็เรื่องนี้มันเกิดเพราะใครหละ"พูดเหมือนกูบังคับให้มึงมาเป็นแฟนเลยนะไอ้หล่อ
"แต่ยังไงก้เถอะ เราเป็นแฟนคนแรกของพี่นะครับ"จะบอกให้มันได้อะไรวะเนี่ย
"เออๆๆๆ แค่นี้แล้วกันวะ ง่วงนอนแล้ว"
"ครับ ฝันดีนะครับ ฝันถึงพี่ด้วย"
"เอ้อนัทครับ พรุ่งนี้เช้าอยู่หอไหมครับ พี่จะแวะไปหา"
"ตอนเช้าไม่มีเรียน มาก็โทรมาแล้วกัน"
"ได้ครับ ฝันดีอีกทีครับ"
เพ้อเจ้อไรของมันวะเนี่ย ฝันดีบ้าอะดิ

ตอนเช้าผมตื่นมาเพราะเสียงโทรศัพท์
"ฮัลโหล"
"ตื่นได้แล้วครับที่รัก"
เสียงนี้มันทำลายโสตประสาทได้ดีจริงๆ
"มีไรแต่เช้าวะ"
"ลงมาข้างล่างหอหน่อยสิ พี่อยู่ข้างล่างแล้ว"
"แล้วทำไมไม่ขึ้นมาเองวะ คนจะนอน"
"นี่ชวนพี่ขึ้นห้องเลยหรือครับ ฮึๆๆๆๆๆ"หัวเราะแบบมีเลศนัยนะเนี่ยมึง
"บ้าป่าววะ เออๆๆลงไปก้ได้วะ แมร่ง"
ผมลุกขึ้นอย่างหัวเสีย
พอเดินลงไปก้เจอกระเป๋าเดินทางอยู่ 2 ใบ
วางไว้ข้างๆรถของไอ้หล่อ
"ชาวยพี่ยกกระเป๋าหน่อยนะ"
"นี่ปลุกกูมาเป็นเบ๊หรือวะเนี่ย"
"นะครับ ช่วยพี่ยกหน่อย"
"เออได้กฟ็ได้วะ แล้วนี่จะขนไปไหนวะ"
"พี่จะมาอยู่หอใน"
"แล้วอยู่ห้องไหนหละ"ก้แค่อยากรู้ เพราะส่วนใหญ่ไม่ค่อยมีพวกย้ายเข้าหอกลางเทอมแบบนี้ มันจะมีห้องให้หรือวะ
"ตามมาเดี๋ยวก็รู้"มันยิ้มแล้วเดินนำผมไป
ผมรู้สึกทะแม่งๆยังไงไม่รู้
ก็ทางที่มันเดินไปนี่สิ ตั้งแต่ขึ้นมาละ มันก้เดินมาที่ชั้นเดียวกับที่ผมอยู่
แถมยังเดินมาทางที่จะไปห้องผมอีก
อย่านะมึง สวรรค์คงไม่กลั่นแกล้งผมนะครับ
แต่เหมือนสวรรค์จะได้ยินเสียงผม ไอ้หล่อมันหยุดที่ห้องก่อนจะถึงห้องผมห้องนึง
แล้วมันก็ไขประตู แต่มันไขอยู่นานมากก็ยังเปิดไม่ได้สักที
"โทษทีครับ พี่จำเบอร์ห้องผิด"มันหันมายิ้มให้กับผม หลังจากที่พยายามเปิดประตูห้อง แต่เปิดไม่ออกสักที
มันเดินไปอีกห้องแล้วไขประตูเปิด โป๊ะเดียวเปิดได้ ไม่นะะะะะะะะะะ
นี่มันห้องผมนี่นา แล้วทำไมมันเปิดเข้าไปได้หละ
มันไม่พูดอะไร แต่หันมายิ้มให้กับผมแบบกวนๆ
"เอ๊ะ เตียง C นี่มันของพี่นี่นา แล้วทำไมเหมือนมีคนมานอนหละ"มันถามผมยิ้มๆ
"เดี๋ยวก่อน หมายความว่าไงวะเนี่ย"
"ก็หมายความว่า พี่เป็นรูมเมทห้องนี้นะสิ"
"แล้วทำไมต้องเป็นห้องนี้ด้วยหละ"
"ไม่รู้ ก็มหาลัยจัดให้นี่นา"
อะไรวะเนี่ย สรุปว่าผมต้องอยู่ห้องเดียวกับไอ้นี่จริงๆหรือเนี่ย
โอ๊ยอะไรกันวะเนี่ย

หัวข้อ: Re: เริ่มด้วย...แต่ลงท้ายด้วยรัก
เริ่มหัวข้อโดย: sadness ที่ 26-12-2009 12:37:10

[5]

สรุปว่าไอ้หล่อมันก็ย้ายเข้ามาอยู่ในห้องผมเรียบร้อยแล้ว
และที่สำคัญมันยึดเตียงของมันคืน
ส่วนผมก็ต้องย้ายกลับไปนอนเตียงด้านบน
ตอนแรกมันก็เสนอให้ผมนอนเตียงข้างล่าง.......กับมัน
ใครจะไปนอนกับมึงหละ ไอ้เวรเอ้ย
ผมถามมันว่าคิดไงถึงจะมาอยู่หอใน
เพราะตั้งแต่เปิดเทอมไม่เห็นจะโผล่มา
"ก็อยากอยู่ห้องเดียวกับน้องนัทไงครับ"
ดูมันตอบสิ คำตอบนี่น่าเอาตีนไปลูบหน้าสักที
ไม่ต้องสงสัยว่ามันรู้ได้ไงว่าจะได้มาเป็นเมทกับผม
ก็รู้มาจากพี่เอนั่นไง มันถามพี่เอว่ารู้จักผมได้ไง
พี่เอก็แสนดี เล่าให้ฟังหมดว่าเป็นเมทกัน
ไอ้ตัวแสบเลยอยากจะแกล้งผมมั้งเลยย้ายเข้าหอใน

"จัดของเสร็จแล้ว ไปกินข้าวกันดีกว่า"
มันชวนผม แต่ผมทำเป็นไม่สนใจ
"น้องนัทครับ ไปกินข้าวกันดีกว่านะครับ"
มึงจะมาพูดดีทำไมวะเนี่ย แต่ผมก็ยังไม่สนใจอยู่ดี
"น้องนัทททททท"มันทำลากเสียงยาว พร้อมกับเดินมากอดผม
"เฮ้ย ทำเหี้ยไรเนี่ย"
"ก็อยากไม่สนใจทำไมหละ คนเค้าคุยด้วยไม่ยักตอบ"
"กูบอกแล้วใช่ไหมว่าอยู่กันสองคน อย่ามายุ่งกับกู"
"นิดหน่อยน่า ไปกินข้าวกันเถอะนะ"
"กูไม่ไป"
"พี่ว่านัทเปลี่ยนใจไปกินข้าวกับพี่ดีกว่านะ"
"ทำไมกูต้องเปลี่ยนใจด้วยวะ"
"ก็ถ้าไม่ไปกินข้าวกับพี่ พี่ก็ว่าจะไปเรียนเป็นเพื่อนน้องนัท จะได้มีเวลาอยู่ด้วยกันนานๆ"
"อย่ามาขู่กูเลย กูไม่กลัว"
"ไม่ได้ขู่ แต่ทำจริง คิดเอาเองนะ"มันยังยิ้มไม่หุบ ไรของมันวะเนี่ย
ผมใช้เวลาคิด ถ้ามันไปเรียนกับผม ผมคงไม่เป็นสุขแน่ๆ ไหนจะเพื่อนๆผมที่ให้ความสนใจมันเหลือเกิน
ไหนจะคำถามมากมายที่จะตามมา ไหนจะโดนแซวว่ามีแฟนมานั่งรอ โอ๊ย เอาไงวะเนี่ย
"เออๆๆ ไปกินก็ไปกิน แต่กินเสร็จแยกจากกันนะมึง ห้ามตามกูเด็ดขาด"
"ได้ครับที่รัก"หน้ามันยิ่งบานเข้าไปใหญ่

ผมเดินลงมาทานข้าวกับมันหลังจากที่อาบน้ำแต่งตัวเสร็จ
พอเข้ามาที่โรงอาหารกลางของมหาลัยปุ๊บมันก็คว้ามือผมไปจับทันที
"เฮ้ย ทำไรวะ"ผมหันไปขู่มัน พร้อมกับดึงมือกลับ แต่มันจับไว้แน่นมาก
"ก็ตามสัญญาไง อยู่ต่อหน้าคนอื่นเราเป็นแฟนกัน"มันหันมากระซิบแค่นั้น แล้วหันกลับไปเหมือนเดิม
สายตาหลายคู่จับจ้องมาที่พวกผมสองคน ผมหละอายจนไม่รู้จะทำยังไงเลย
ไอ้หล่อ มึงนี่หน้าด้านได้ขนาดนี้เลยหรือวะ เพราะมันไม่รู้สึกอะไรเลย ได้แต่ยิ้มอย่างเดียว
มาถึงโต๊ะมันให้ผมนั่งแล้วถามว่าจะกินอะไร มันจะไปซื้อให้ บริการดีเหลือเกินนะมึง
ทันทีที่มันลุกออกไป ผมสังเกตคนรอบข้างบางคนมองมาที่ผม บางกลุ่มซุบซิบกัน ผมหละไม่ชอบแบบนี้เลย
"มาทานข้าวหรือ ขอพี่ทานด้วยคนได้ไหม"
ผมหันไปตามต้นเสียง พี่คนสวยยิ้มหวานนี่เองคนที่เจอที่คณะของไอ้หล่อ พี่เค้าถือจานข้าวกับขวดน้ำมาด้วย
"ครับ ได้สิครับ"
"อ้าวแล้วเราไม่ไปซื้อข้าวหรือไงจ๊ะ"
"คือ มีคนไปซื้อให้แล้วนะครับ"
"ใครหรือคะ หรือว่าจะเป็น...."รอยยิ้มของพี่เค้าทำให้โลกสดใสจริงๆ
"ข้าวมาแล้วครับที่รัก"
"แหมๆๆๆ ที่รัก ที่รัก พูดได้ไม่อายเลยนะ"พี่คนสวยแซวไอ้หล่อ
"อ้าวแอน ทำไมมาอยู่นี่ได้หละ ไอ้เราก็นึกว่าเพื่อนของน้องนัทซะอีก"
พี่คนสวยชื่อพี่แอนเองหรือเนี่ย
ไอ้หล่อมันนั่งลงข้างๆผม
"ก็เห็นว่าน้องเค้าน่ารักดี ก็ว่าจะเข้ามาจีบสักหน่อย"
พี่แอน พี่อย่าพูดแบบนี้สิครับ มันทำให้ใจผมหวั่นไหว
"คนนี้ไม่ได้ ห้ามเด็ดขาด แฟนผมนะคร้าบคุณเพื่อน"
"เห็นเด็กๆหน่อยไม่ได้เลยนะ ซิวน้องชายผมไปคนนึงแล้ว นี่จะนอกใจน้องชายผมไปหาคนใหม่หรอไง"
พี่แอนเริ่มหน้าแดง ส่วนไอ้หล่อมันก็หัวเราะใหญ่เลย
ไอ้หล่อคงเห็นหน้าผมเอ๋อๆ มันเลยหันมาบอก
"อ้าวนัทงงอะไรเนี่ย ลืมแนะนำนี่แอนเพื่อนที่คณะพี่ อีกฐานะนึงก็น้องสะใภ้ในอนาคต 555"
"บ้าสิอาร์มนี่"พี่แอนอายใหญ่เลยครับ
"5555 ส่วนนี่น้องนัทแฟนผมครับ"มันพูดพร้อมกับเอามือมากอดผมไว้
"ยินดีที่ได้รู้จักคะน้องนัท"
"เช่นกันครับพี่แอน"ผมตอบเขินๆ เพราะไอ้หล่อมันยังกอดเอวผมไว้เช่นเดิม
"เอ่อ เดี๋ยวผมไปเรียนก่อนนะครับ พี่อาร์มอยู่กับพี่แอนไปก่อนนะครับ"หาทางชิ่งครับ
"อ้าวยังไม่ได้กินข้าวเลยนี่ เดี๋ยวก็หิวแย่หรอก ทานก่อนดีกว่านะ"
มึงปล่อยกูไปเถอะไอ้หล่อ กูอายเค้าจะแย่แล้ว
"ไม่หละครับ เดี๋ยวไม่ทันเข้าเรียน ไปก่อนนะครับพี่แอน"
ผมทำท่าจะลุกไป แต่ไอ้หล่อมันรั้งผมไว้
"วันนี้พี่ไม่มีเรียนตอนเย็นไปดูหนังกันไหม"
"วันนี้ผมไม่ว่างนะครับ"
ผมรีบตอบกลับไป
"ไปเถอะนะ เดี๋ยวตอนเย็นพี่ไปรับที่คณะ หรือจะให้พี่เข้าเรียนเป็นเพื่อนดี"
อืมอันนี้มันเป็นการขู่นี่หว่า มึงจะให้กูไปให้ได้ใช่ไหมวะ
"ครับๆๆๆ ได้ครับ ผมเลิก 4 โมง"
"โอเคงั้นเดี๋ยว 4 โมงพี่ไปรับนะ"
"ครับ สวัสดีครับพี่แอน เอ่อพี่แอนว่างไหมครับเย็นนี้ ไปดูหนังกันไหม"
หาตัวช่วยก่อนครับ มีคนไปด้วยค่อยรู้สึกดีหน่อย
"คงไม่ดีกว่าคะ พี่ไม่อยากไปเป็นก้างขวางคอ เดี๋ยวคนแถวนี้จะมาไม่พอใจพี่เอา"
"นั่นสิ พี่อยากไป 2 คนกับนัทมากกว่า"
"ไม่ไปจริงๆหรือครับ พี่อาร์มไม่ว่าอะไรหรอกครับ"
"ไม่หละคะขอบคุณที่ชวนนะ"
หมดหวังแล้วสิเรา
หลังจากร่ำลาพี่แอนเสร็จผมก้เดินไปที่ตึกคณะ แต่ผมเกิดเปลี่ยนใจขึ้นมาหยิบโทรศัพท์มาโทรหาใครคนนึง

หัวข้อ: Re: เริ่มด้วย...แต่ลงท้ายด้วยรัก
เริ่มหัวข้อโดย: sadness ที่ 26-12-2009 12:37:48

[6]

"พี่เออยู่ไหน"
ทันทีที่พี่เอรับ ผมก็รีบพูดกรอกลงไป
"พี่เรียนอยู่ครับ น้องนัทมีอะไรครับ"
"พี่เออย่ามาโกหกผม ผมรู้ว่าพี่ไม่มีเรียน"
"พี่เรียนอยู่จริงๆครับ"
"แล้วพี่อาร์มกับพี่แอนทำไมไม่มีเรียนหละ คณะเดียวกัน ชั้นปีเดียวกัน เมเจอร์เดียวกัน พี่บอกผมมาว่าพี่อยู่ไหน"
"เฮ้อ อยู่คณะสัตวแพทย์"
แล้วพี่เอไปทำไมวะเนี่ย
"งั้นดี เดี๋ยวผมไปหา รออยู่ที่นั่นนะพี่ ห้ามหนีเด็ดขาด"
ผมรีบวิ่งไปที่คณะสัตวแพทย์ทันที
พอไปถึงผมก็โทรเรียกพี่เอให้มาหาที่หน้าตึกทันที
แต่แปลกพี่เอไม่ได้ลงมาคนเดียว มีพี่มุกเดินตามลงมาด้วย
"ทำไมพี่เอถึงมาอยู่กับพี่มุกได้หละ"
"ก็วันนี้พี่ว่าง เลยมาช่วยมุกมันทำแลป"
คณะวิศวะมาช่วยสัตวแพทย์ทำแลป ฟังขึ้นไหมเนี่ย
แต่ไม่ใช่เวลามาคิดเรื่องนี้นี่นา
"เรื่องนั้นเอาไว้ก่อนดีกว่า ทำไมพี่เอทำกับผมแบบนี้หละครับ"
ผมถามพร้อมกับทำตาละห้อย พี่เอกับพี่มุกหันมามองหน้ากัน
"พี่ไปทำอะไรเราหละ"
"พี่ไปบอกเพื่อนพี่ทำไมว่าผมกับพี่เป็นเมทกัน ดูดิมันตามมาก่อกวนผมถึงที่ พี่ไม่รักน้องคนนี้แล้วหรอออออ"พี่มุกหันมามองหน้าพี่เอ
"เฮ้ย หมายถึงใคร อ๋อไอ้อาร์มนะหรือ อ้าวพี่ก็เห็นว่าเป็นแฟนกันนี่ ก็เลยอยากให้อยู่ใกล้ชิดกัน"
"แฟนกันที่ไหนหละพี่ บ้าใหญ่แล้ว"
"งงวะ ก็เมื่อวานไอ้อาร์มมันบอกว่าเราเป็นแฟนมัน"
"มันใช่ซะที่ไหนหละพี่ มันมีอะไรมากกว่านั้น"
ผมเล่ารายละเอียดให้พี่เอกับพี่มุกฟัง
ทั้งเรื่องที่เกิดที่ร้านอาหารครั้งแรกที่เจอกัน
เรื่องที่ยอมเป็นแฟนกัน
และเรื่องข้อตกลงของผมกับไอ้หล่อ
"เย็นนี้เพื่อนพี่นัดผมไปดูหนังด้วย แต่ผมไม่ไปหรอก"
"อ้าวแล้วไม่กลัวมันตามไปที่ห้องเรียนหรอ"
"อิอิ ก็ผมยืนอยู่กับพี่นี่ไง แล้วถ้าเค้าจะตามไปเรียน จะเจอใครหละคร้าบบบ"
5555 เอาดิ มึงตามกูไปเรียนเลยไอ้หล่อ เพราะกูไม่อยู่ในห้องเรียน เอาเลยยยยยยยย
"ร้ายนะเนี่ยเรา"
"5555 ก็เพื่อนพี่อยากมาร้ายกับผมก่อนนี่"
"ไม่พูดเรื่องนี้ละ พี่เอ พี่จะไถ่โทษยังไงในเรื่องนี้"ผมหันมาคาดคั้นกับพี่เอ
"พี่ไม่เกี่ยวนะเว้ย"
"พี่มุกกกกกกกก พี่เอแกล้งผมอีกแล้ว"ผมหันไปหาตัวช่วย พี่มุกได้แต่ยืนขำอยู่
"เฮ้ยพี่ไปทำไรเราเมื่อไหร่"
"ก็ผมไม่ชอบเพื่อนพี่ พี่ยังไปบอกให้เค้าย้ายเข้ามาอีก แล้วนี่ยังไม่เรียกว่าแกล้งอีกหรือ"
ผมยังยืนคล้องแขนพี่มุก
"พี่ไม่ผิดนะ"พี่เอยังยืนกราน
"พี่มุกคร้าบบบบบ ช่วยน้องนัทด้วย"
พี่มุกก็ยังขำไม่เลิก
"เอาน่าพี่เอ ยอมน้องมันหน่อยสิ อยากให้พี่เค้าทำอะไรไถ่โทษหละ"พี่มุกบอกพี่เอเสร็จก็หันมาถามผม
"เลี้ยงสุกี้ ผมอยากกิน"พูดเสร็จแล้วก็ยิ้มหน้าบาน
"โหไรเนี่ย พี่ไม่เอาด้วยหรอก"
พี่เอไม่ยอมท่าเดียว แถมยังหันหน้าหนีอีก
"พี่เอครับ"พี่มุกพูด
"เอ้าๆๆ ก้ได้เลี้ยงก็เลี้ยง ไอ้ตัวแสบเอ้ย"พี่เอเอามือมาขยี้หัวผมเล่น
อะไรกันเนี่ยคู่นี้ พีี่มุกพูดคำเดียว พี่เอยอกเลยหรือเนี่ย
มันน่าสงสัยนะเนี่ย
สรุปข้าวกลางวันของผมก็ได้ไปกินสุกี้แสนอร่อย แถมฟรีอีกต่างหาก 55555 เป็นน้องมันก็ดีแบบนี้หละ
หลังจากกินสุกี้กันเสร็จผม พี่เอและพี่มุกก็ไปเดินเล่นกันต่อที่ห้าง
เดินจนเพลิน จนลืมไอ้หล่อไปได้เลย
"อยู่ไหน"
ไอ้หล่อมันโทรมาครับ เสียงโกรธๆนะเนี่ยแต่ใครสนใจหละ 5555
"อยู่ห้าง"
"ไปทำไม ทำไมไม่รอพี่"
"แล้วทำไมต้องรอด้วยหละ"
"ก็เรานัดกันดูหนังนี่ ตอนนี้พี่อยู่ที่หน้าคณะเรา"
"ใครไปนัดกับมึงหละ พูดเองเออเอง"
"สรุปจะหนีใช่ไหม"
"เออสิวะ"
"พี่ว่าน้องนัทคิดผิดนะครับ"
"ฮึ กลัวก็บ้าแล้ว แค่นี้นะ บ๊ะบายยยยย"
ผมรีบกดวางสายทันที
"ใครโทรมาหละ"
"ก็เพื่อนพี่นั่นหละครับ น่ารำคาญจริงๆ"
มึงจะขู่อะไรกู ก็ขู่ไปเลยไอ้หล่อ 55555
กูไม่กลัวหรอกเว้ย คิดตื้นๆ จะตามไปเรียนหรือวะ
ถ้ากูไม่อยู่แล้วมึงจะไปเรียนกับใคร วู้ๆๆๆๆๆๆ สะใจจริงๆ

ตอนกลางคืนผมกลับไปที่ห้องพร้อมพี่ๆทั้งสอง
เอาวะเป็นไงเป็นกัน มีพี่เอกับพี่มุกอยู่ ไอ้หล่อมันคงไม่กล้าทำอะไรเรา
แต่น่าแปลกห้องทำไมปิดไฟเงียบ เหมือนไม่มีคนอยู่
พอพวกผมเปิดประตูเข้าไปก็ไม่เจอกับไอ้หล่อ ผมก็แอบสงสัยไม่ได้ว่ามันไปไหน
"พี่เอ เพื่อนพี่ไม่อยู่อะ"
"อืม ไม่อยู่ก็ดีแล้วไม่ใช่หรือ"
"พี่ลองโทรถามหน่อยสิว่าอยู่ไหน ไม่รู้แอบไปวางแผนอะไรอีกหรือเปล่า"
"อืมๆๆได้"

"มันกลับบ้านไปแล้ว มันบอกว่าวันนี้จะนอนที่บ้าน"
อืมก็ดี ผมจะได้ไม่ต้องเจอหน้ามัน
ในเมื่อมันนอนที่บ้าน งั้นผมก็จะขอยึดเตียงมันอีกสักวันแล้วกันนะ
5555 ในที่สุดตรูก็เป็นผู้ชนะ 5555555

หัวข้อ: Re: เริ่มด้วย...แต่ลงท้ายด้วยรัก
เริ่มหัวข้อโดย: sadness ที่ 26-12-2009 12:38:42

[7]

ตอนนี้ในหัวผมมีแต่คำว่า "น้องนัทคิดผิดนะครับ" ลอยอยู่เต็มหัวผมไปหมด
ก็จะไม่ให้คิดได้ยังไงหละครับ ตอนนี้ผมถูกเพื่อนผู้หญิงในคณะ4-5คน ลากผมออกมาจากห้องเรียน
นำทีมด้วยสาวบี สาวบึกบึนประจำคณะ คนเดินผ่านไปผ่านมาคงสงสัย
ว่าผู้ชายคนนึงถูกผู้หญิงล็อคคอเดินกันมาเป็นขบวน เดินไปไหนนะหรือครับ หึๆๆๆ ก็คณะวิศวะนะสิครับ
"ไอ้นัทมึงมากับกู"
"ไปไหนวะ"
"ไปหาพี่อาร์มนะสิ มึงทำพี่เค้าขนาดนี้ได้ยังไงวะ"
"กูไม่ไป"
"แต่ มึงต้องไป"
พวกมันพูดกับผมแค่นี้ครับ แล้วผมก็ถูกลากมาเลย
นี่ไอ้หล่อมึงไปบอกอะไรพวกมันวะเนี่ย

"พี่อารืมคะ พวกหนูเอาของมาส่งแล้วคะ"
มันลากผมมาที่หน้าตึกก็เจอไอ้หล่อมันนั่งอยู่กับพี่เอ
แล้วนี่กูกลายเป็นพัสดุไปแล้วหรือวะเนี่ย ต้องมีเซ็นรับด้วยไหมวะ
"ขอบใจน้องๆมากนะครับ ที่เห็นใจพี่"
"ไม่เป็นไรคะ ถ้ามันดื้ออีกบอกได้นะคะ เดี๋ยวจัดการให้"
ไอ้เพื่อนเวร กูเพื่อนมึงนะดันไปช่วยใครก็ไม่รู้เนี่ยนะ
"งั้นพวกหนูไปก่อนนะคะ"
"ครับ ขอบใจนะครับ"
ไปแล้ว เพื่อนผมมันเดินไปแล้ว
หันมาเจอไอ้หล่อมันยิ้มเยาะผมอยู่
"พี่บอกแล้วไงว่าน้องนัทคิดผิด"
"มึงไปบอกอะไรเพื่อนกู"
ผมพูดตอนที่ลงนั่งข้างๆพี่เอ แต่สายตาอาฆาตของผมส่งไปที่ไอ้หล่อ
"555 ก้เล่นละครนิดหน่อย เล่นเป็นคนที่ถูกแฟนเฉยชาใส่"
"พี่เอ พี่ดูเพื่อนพี่ดิ มันแกล้งผม"
ผมหันไปหาตัวช่วยครับ
"อืม ไอ้อาร์มมึงทำเกินไปป่าววะ"
"ไม่เกินหรอกมึง เย็นนี้ชดเชยไปดูหนังกันนะครับ"
มันหันไปพูดกับพี่เอ แล้วหันกลับมาบอกผม
"ไม่ไป"เร็วกว่าความคิด ปากผมพูดไปแล้วไม่ทันคิดครับ
"พี่ให้โอกาสอีกครั้งนะครับ"
"พี่เอ.........ผมไม่ไปนะพี่"
ผมหันไปอ้อนพี่เอ เอามือเกาะแขนพี่เอไว้แล้วหัวก้พิงกับไหล่พี่เอ ขยับหัวเคาะไหล่พี่เอเป็นระยะ
"น่ารักเหลือเกิน"พี่เอขยี้หัวผมพร้อมกับยิ้มให้
"น้องมันไม่อยากไป มึงก็อย่าไปบังคับมันเลย"พี่เอหันไปบอกเพื่อน
"ก็...กู..จะ...ไป"ดูมันตอบกลับพี่เอ
อ๋อ มึงจะไปกูก็ต้องไปกับมึงอย่างงั้นสิ
"อย่ามาบังคับกู"ผมไม่ชอบนี่ครับ ใครมาบังคับนะ
"เด็กเอาแต่ใจ คงถูกพ่อแม่ตามใจมาตั้งแต่เด็กหละสิ"มันโต้ตอบผมกลับมา
ผมนั่งนิ่งไป ความรู้สึกมันไม่รู้จะพูดยังไง แล้วสิ่งที่หลุดออกมาจากปากผม มันก็ทำให้ทั้งโต๊ะเงียบลงไป
"กูไม่มีพ่อแม่"เสียงมันอ่อนแรงมากๆ ไม่อยากจะพูดคำนี้ แต่มันก็คือความจริง ผมไม่มีพ่อแม่ให้ตามใจ
ผมลุกออกจากตรงนั้น แรงที่มีมันพอจะทำให้ผมลุกขึ้นยืนเองได้
"แรงไปแล้วนะมึง"ผมได้ยินเสียงพี่เอพูดกับเพื่อนของเค้าขณะที่ผมเดินออกมา
แต่ไม่มีเสียงของอีกฝ่ายให้ได้ยิน
ความรู้สึกอ่อนแอแบบนี้ผมไม่ชอบเลย
โดยเฉพาะต่อหน้าคนที่ผมไม่ชอบ
"กลับหอกันดีกว่าไอ้หนู"
พี่เอเดินเอาแขนมากอดคอผมไว้ แล้วโยกตัวผม ส่วนอีกมือเอามาขยี้ผมของผมเล่น
ขอบคุณมากนะครับพี่เอ

หัวข้อ: Re: เริ่มด้วย...แต่ลงท้ายด้วยรัก
เริ่มหัวข้อโดย: art ที่ 26-12-2009 12:53:44

เจาะไข่ :z13: :laugh: :laugh:
อ่านเพลินดี  พี่อาร์ม  เนี่ยยังไงนะ
กวนมากก  นัทน่ารักกกนิสัยเหมือนเราเลย  ฮิฮิ
อย่าลืมแปะกฏนะครับ

หัวข้อ: Re: เริ่มด้วย...แต่ลงท้ายด้วยรัก
เริ่มหัวข้อโดย: diedfoxx ที่ 26-12-2009 13:00:31

จิ้มมมม เรื่องใหม่ค้าบบบ
ชอบจังแนวนี้ พี่แอนนี่มาดีหรือมาร้ายนะ ถึงจะเป็นแฟนน้องพี่อาร์มก็เหอะ ...
55+ น่าสนุก

เป็นกำลังใจให้คนเขียนค้าบ  :L2:

หัวข้อ: Re: เริ่มด้วย...แต่ลงท้ายด้วยรัก
เริ่มหัวข้อโดย: zeazaiz ที่ 26-12-2009 13:12:14

 :L2: :L2:ต้อนรับเรื่องใหม่จ้า
ลงเยอะเชียว แบบนี้ช๊อบชอบบ

หัวข้อ: Re: เริ่มด้วย...แต่ลงท้ายด้วยรัก
เริ่มหัวข้อโดย: สมุนไพร ที่ 26-12-2009 13:29:25

เอาอีกๆๆๆๆๆ :z10:

หัวข้อ: Re: เริ่มด้วย...แต่ลงท้ายด้วยรัก
เริ่มหัวข้อโดย: Bronc ที่ 26-12-2009 13:58:23

น่าสนุกดีจัง

พี่อาร์มแสบใช่เล่น น้องนัทก็น่ารักน่าหยิกดีจัง  :z1:

อิอิ มาต่อเร็วๆนะจ้ะ 

หัวข้อ: Re: เริ่มด้วย...แต่ลงท้ายด้วยรัก
เริ่มหัวข้อโดย: kun ที่ 26-12-2009 14:38:39

อ่านอยุ่อย่างนุกเลยเชียว

มาต่อไวไวเลยน่ะ

หัวข้อ: Re: เริ่มด้วย...แต่ลงท้ายด้วยรัก
เริ่มหัวข้อโดย: sadness ที่ 26-12-2009 17:37:54

[8]

ตอนนี้ความรู้สึกผมเหมือนมีใครมาทุบอยู่ที่อกตลอดเวลา
"กูไม่มีพ่อแม่"คำนี้มันยังก้องอยู่ในหัวของผม ทั้งที่เจ้าของคำพูด พูดออกมาเบาๆเหมือนกระซิบ
ผมไม่รู้นี่นาว่ามันไม่มีพ่อแม่ ผมผิดด้วยหรือไง
แต่ผมก็ไม่อยากให้ไอ้ตัวเล็กมันรู้สึกไม่ดีเลย ตอนที่มันเดินออกไปผมอยากจะวิ่งเข้าไปแทนไอ้เอ
แต่ถ้าผมทำแบบนั้น ผมรู้ว่าไอ้ตัวเล็กมันจะยิ่งแย่ลงไปอีก
ผมมันปากเสีย ผมมันบ้า ผมเองที่เป็นคนเอาแต่ใจ แต่ก็เพราะผมหึงนี่นา
ผมไม่ชอบให้ไอ้ตัวเล็กมันอ้อนไอ้เอ ผมอิจฉาไอ้เอ

ครั้งแรกที่เจอหน้ากันผมยอมรับว่าผมไม่ได้คิดอะไรกับไอ้ตัวเล็กเลย
แต่ที่ทำให้ผมต้องเปลี่ยนความคิดนั้นก็เพราะหมัดของไอ้ตัวเล้กนี่หละ
ผมหน้าตาดี มีหลายคนเข้ามาเสนอตัวให้ผม
แต่ไอ้ตัวเล็กมันไม่ใช่เลย ขนาดผมเสนอตัวให้มันขนาดนั้น
มันกลับไม่สนใจแถมยังต่อยผมอีกต่างหาก
นี่หละที่ทำให้ไอ้ตัวเล็กต่างจากคนอื่น ยิ่งได้คุยได้หยอกผมยิ่งรู้สึกชอบมากขึ้นทุกที
ในสายตาเค้าผมอาจจะเป็นแค่แฟนที่ถูกสมมุติขึ้นมา
แต่สำหรับไอ้ตัวเล้ก เค้าคือแฟนคนแรกของผม

ผมไม่กล้ากลับไปที่ห้อง ผมไม่กล้าสู้หน้าไอ้ตัวเล็ก
ผมลองโทรไปหาไอ้เอเพื่อถามถึงไอ้ตัวเล็ก
"น้องนัทเป็นไงบ้าง"
"หลับไปแล้ว ปล่อยให้นอนไปนั่นหละดีแล้ว"
"อืม ฝากมึงช่วยดูแลด้วยนะ"
"ไม่ต้องห่วง กูจะดูแลให้เอง แล้วมึงหละเป็นยังไงบ้าง"
"ไม่ดีวะ กุรู้สึกแย่"
ไอ้เอนะมันรู้ครับว่าผมเทใจให้ไอ้ตัวเล็กไปหมดแล้ว
มันก็รู้สึกไม่ดีตรงที่เป็นทั้งเพื่อนผมและพี่น้องนัท
จะช่วยให้ผมสมหวังก็ไม่ดีกับน้องนัท
จะปล่อยน้องนัทไว้เฉยๆก็ไม่ดีกับผม มันเลยต้องวางตัวเป็นกลางไว้
"กูไม่รู้จริงๆนี่ว่าเค้าไม่มีพ่อแม่แล้ว"
"กูมันปากหมา ปากเสีย นิสัยแย่"
"เออ รู้ตัวก็ดีแล้วมึง"
อ้าวนี่มึงเพื่อนกูนะไอ้เอ
"คราวหลังจะพูดอะไรคิดให้ดีๆก่อนนะ"
"อืม กูรู้ เออไอ้เอ นัทกินข้าวหรือยังวะ"
"ยัง กลับมาถึงห้องก็นั่งนิ่ง นี่กูก็โดนมุกมันด่าอยู่ หาว่าทำอะไรน้อง"
"อืม กูขอโทษนะ"
"เออไม่เป็นไร เรื่องกุกูจัดการเองได้ ว่าแต่มึงเถอะจะทำไง"
"กูไม่รู้วะ เอาเป้นว่าเดี๋ยวกูแวะซื้อข้าวให้ไอ้ตัวเล็กก่อนนะ"
"เฮ้อ พ่อหนุ่มสุดหล่อของมหาลัย ต้องมาแพ้เด็กเนี่ยนะ น่าสงสารวะ"
"เออ กูก็สมเพชตัวเองเหมือนกัน"
ผมขับรถไปซื้อของกินมาให้ไอ้ตัวเล้ก
ผมไปที่คณะของน้องนัท ถามหาน้องฟลุ็คกับน้องเกดเพื่อนของไอ้ตัวเล้ก
ไปถามว่าน้องนัทชอบกินอะไร
ดูท่าน้องฟลุ็คมองผมแปลกๆ แต่ผมไม่สนใจหรอกครับ ผมอยากไถ่โทษกับไอ้ตัวเล็ก
คนที่ตอบผมมีแต่น้องเกดเท่านั้นหละครับ น้องฟลุ็คมันมองหน้าผมอย่างเดียว
แต่ใครจะไปสนหละ
ผมไปซื้อของเสร็จก็โทรเรียกไอ้เอลงมาเอาของ
ผมไม่กล้าขึ้นไปหรอกครับ กลัวไปทำให้ไอ้ตัวเล็กมันแย่ที่เห็นหน้าผม

หัวข้อ: Re: เริ่มด้วย...แต่ลงท้ายด้วยรัก
เริ่มหัวข้อโดย: sadness ที่ 26-12-2009 17:38:50

[9]

ผมนอนไปนานเท่าไหร่ไม่รู้
ผมลืมตาตื่นขึ้นมาแต่ยังไม่ขยับตัวลุก ก็ได้ยินเสียงพี่มุกคุยกับพี่เอ
"ผมขอโทษครับพี่เอ ผมขอโทษ"
พี่มุกขอโทษอะไรพี่เอหว่า
"ไม่เคยจะฟังกันก่อน เอาแต่ด่าอย่างเดียวเลย"
"ก็ผมไม่รู้นี่ นึกว่าพี่ไปแกล้งน้องนัทอีก"
"พี่ก็ห่วงมันไม่แพ้ไปกว่ามุกหรอก"
อืมพี่เค้าห่วงผมหรือเนี่ย
นานแล้วที่ผมไม่คิดว่าจะมีใครห่วงผม
ตั้งแต่ที่พ่อกับแม่ผมเสียไปตั้งแต่ผมอายุได้ 8 ขวบ
วันนั้นผมยังจำได้วันที่น้าของผมมาหาตอนผมกำลังเรียนอยู่
แกเดินเข้ามาหาผม หน้าแกดูไม่ดีเลย ตาแดงไปหมด
พอเจอผมแกก็ดึงผมเข้าไปกอดแล้วก็ร้องไห้ออกมา
ผมไม่อยากเห้นน้าผมร้องไห้เลย นอกจากพ่อแม่ผมแล้วก็มีน้านี่แหละที่รักผมมาก
"อย่าร้องนะฮะ ใครทำอะไรน้า เดี๋ยวผมไปจัดการให้"
ผมปลอบน้า เท่าที่เด็ก 8 ขวบจะทำได้
"ต่อไปนี้น้าจะดูแลนัทเองนะลูก"
น้าหอมแก้มผมพร้อมกับรอยยิ้มที่เปลื้อนน้ำตา
วันนั้นพ่อกับแม่ผมประสบอุบัติเหตุเสียชีวิต
ผมมาอยู่ในความดูแลของน้า ผมไม่รู้หรอกว่าความตายมันเป็นยังไง
แต่เมื่อรู้ว่าจะไม่ได้เจอพ่อกับแม่อีกแล้ว มันก็รู้สึกไม่อยากให้เป็นแบบนั้น
ผมร้องไห้อยู่นาน ทุกคืนร้องหาแต่พ่อกับแม่ ก็มีน้าผมนี่หละเป็นคนกอดผมทุกคืน จนผมสงบและนอนหลับได้
ผมไม่ชอบให้ใครมาพูดถึงเรื่องพ่อกับแม่ผม
ผมรู้สึกแย่ที่มีคนมาสงสารผมเพราะเรื่องนี้
แต่ผมก็ห้ามไม่ได้ เพราะผมก็รู้สึกสงสารตัวเองเหมือนกัน

ทุกครั้งที่ผมเศร้าเพราะคิดถึงพ่อและแม่
ผมจะเข้าไปกอดน้าผมทุกครั้ง แม้ผมจะขึ้นมัธยมปลายแล้วก็ตาม
มันทำให้ผมรู้สึกอบอุ่น เหมือนโลกนี้ยังมีที่ให้ผมพักพิงอยู่
แต่ในเวลานี้ผมไม่มีใครให้กอด เพราะเราอยู่ไกลกันเหลือเกิน
ผมหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา แค่ได้ยินเสียงก็ยังดี
แต่เมื่อผมดูที่มีถือ มีข้อความส่งมาให้ผมหลายข้อความ
-----ขอโทษนะ พี่ผิดเอง------
-----ทานข้าวด้วยนะครับ เดี๋ยวจะไม่สบาย------
-----พี่ขอโทษที่ปากเสียนะครับ-----
----------------------------------
-------------------------------
--------------------------------
ในหัวผมมีแต่ความว่างเปล่า มันจะเอายังไงของมันวะไอ้อาร์ม
ผมกดโทรออกไปหาน้าผมทันที
"เป็นไงเรา คิดไงโทรหาน้า"
"ผมคิดถึงน้าไม่ได้หรือครับ อยากกอดน้าจัง"
"เหงาหรือเรานะ"
น้าผมถามเรียบๆ คนที่เข้าใจผมที่สุดก็ยังเป็นน้าผมอยู่ดี
"ฮะ"
ผมตอบได้แค่นั้น ก็ผมก็เงียบ
"เสาร์-อาทิตย์นี้ว่างไหม"
อยู่ๆน้าผมก็ถามขึ้นมา
"ว่างครับ ไม่ได้ทำอะไร"
มีอะไรหรือเสาร์อาทิตย์นี้
"งั้นก็ดี น้าจะให้คนขับรถไปรับ กลับมานอนกับน้านะ"
ผมปล่อยโฮเลยครับ ผมอยากทำตัวเข้มแข็ง แต่ไม่เคยเข้มแข็งได้กับผู้หญิงคนนี้เลย
น้าผมเค้ารู้ว่าผมต้องการใครสักคนในเวลาแบบนี้
และเค้าก้พร้อมที่จะรับผมด้วยความเต้มใจ
"อย่าร้องสิ โตแล้วไม่อายเค้าหรือไง"
"ไม่อาย....ผมไม่อายใครทั้้งนั้น น้ารักผมใช่ไหมครับ"
ผมรู้อยู่แล้วว่าคำตอบจะออกมาแบบไหน ผมถามเพื่อย้ำความรู้สึก เพราะตอนนี้ผมต้องการคนที่รักผมสักคน
"รักสิเด็กดื้อ เสาร์อาทิตย์นี้มานอนกับน้านะ จะได้มีแรงไปสู้ต่อ"
"ครับ"
ผมวางสายจากน้าผมก้เห็นพี่เอกับพี่มุกมองมา
"ไงตื่นแล้วหรือ"พี่มุกถามพร้อมทั้งยื่นมือมาเช้ดน้ำตาให้ผม
"ครับ"
"อะไรหน่อยไหม"พี่เอถามพร้อมกับยกถุงของกินมาชูให้ผมดู
"นี่พี่จะเลี้ยงทั้งหมู่บ้านหรือไงเนี่ย"
ก้ไม่ให้รู้สึกงั้นได้ยังไง ก็มันเยอะมาก กินเข้าไปไงหมดหละเนี่ย
"นิดหน่อยน่า"พี่เอตอบ ผมถึงมีรอยยิ้มขึ้นมาบ้าง
"ขอบคุณพี่เอกับพี่มุกนะครับที่เปนห่วง และก็ขอบคุณสำหรับของกิน"
"ไม่ใช่ของพวกพี่หรอก ไอ้อาร์มมันซื้อมาให้"
ผมอึ้งไปเล็กน้อยกับสิ่งที่ได้ยิน
"มันบอกพี่ ไม่ให้บอกว่ามันซื้อมาให้ กลัวนัทจะไม่กิน"
"แต่พี่ว่าถ้าเรารู้ทีหลังจะไม่ดี"
พี่เอพูดพร้อมกับเอามือลูบหัวผม
มือพี่เออบอุ่นจัง ความรู้สึกที่ผมได้รับจากพี่ทั้งสองคนมันทำให้ผมรู้ว่าผมไม่ได้อยู่คนเดียวบนโลก
แล้วของกินพวกนี้หละ ผมจะกินดีไหมเนี่ย
เพราะมันเป็นของคนที่ทำให้ผมรู้สึกอ้างว้างแบบนี้
--------พี่ขอโทษ.....-------
ข้อความนี้ยังวนเวียนอยู่ไม่หาย
มันก็ไม่ใช่ความผิดไอ้หล่อนี่นา ก็มันไม่รู้นี่ว่าผมกำพร้า
แค่ผมแย่แล้วมันรู้สึกผิด มันก็ไม่ใช่คนเสียหายอะไรนี่นา
"ไม่เป็นไรครับพี่ ผมทานได้"
ผมตอบพี่เออกไปแบบนั้น

หัวข้อ: Re: เริ่มด้วย...แต่ลงท้ายด้วยรัก
เริ่มหัวข้อโดย: sadness ที่ 26-12-2009 17:39:29

[10]

"ไอ้เหี้ยนัททททททททททท"
โหไอ้ฟลุคมึงทักกูอย่างงี้เลยหรือวะ
"อะไรของมึง เสียงดังแต่เช้าเลย"
"มึงเป็นเหี้ยไรเมื่อวานนี้นะ"
"ไม่ได้เป็นไร"
จะบอกมันได้ยังไงหละว่าเกิดอะไรขึ้น
"ไม่มีเหี้ยไรหละ ไม่มีแล้วแม่กูจะโทรมาด่ากูหรือ"
"หาว่ากูไม่ดูแลมึง มึงเล่ามาเลยนะ อย่าให้กูต้องใช้กำลัง"
นอกจากไอ้ฟลุคมันจะเป็นเพื่อนผมแล้วมันยังเป็นลูกชายของน้าผมด้วย
พูดให้ง่ายคือเป็นลูกพี่ลูกน้องกันหละครับผมกับมัน
ตามจริงแล้วผมต้องเป็นพี่มัน แต่มันคอยดูแลผมมาตั้งแต่เด็ก เพราะงั้นมันเลยบอกว่าผมเป็นน้องชายมันครับ
"กูขอไม่เล่าได้ไหมวะ"
ผมยิ้มแห้งๆให้มัน
"เพราะพี่อาร์มหรือเปล่าวะ"ผมไม่ตอบ ได้แต่หันหน้าหนี
"เออ ไม่เล่าก็ได้ แต่แม่งหูกูชาเลยมึง ไม่รู้ใครเป็นลูกกันแน่ ห่วงแต่มึง ด่าแต่กู"
มันยังบ่นไม่เลิกครับ

ผมกับไอ้ฟลุคเดินมาถึงที่ห้องเรียน
"เออไอ้นัทกูลืมบอก เมื่อวานอาจารย์สั่งงานด้วยวะ"
"เฮ้ยวิชาไรวะ แล้วส่งเมื่อไหร่"
"ชีวะ ส่งคาบนี้....."เสียงมันอ่อยลงไปเลยครับ
อ้าวไอ้ฟลุค ไมมึงไม่บอกให้มันเร็วกว่านี้วะ
แล้วกูจะทำไงวะเนี่ย
อยู่ๆก็มีรายงานเล่มหนึ่งยื่นมาให้ผม
ผมมองไปเป็นเกดนี่เองที่ยื่นมาให้
หน้าปกรายงานมีชื่อผมเรียบร้อย ผมหละยิ้มแก้มแทบปริ
"ขอบใจมากนะเกด เรารู้อยู่แล้วว่าเกดไม่เหมือนไอ้บางตัวหรอก"ผมหันไปมองไอ้ฟลุค
"เราไม่ได้ทำให้หรอก พี่อาร์มฝากเราเอามาให้นัท"
ว่าไงนะ ไอ้หล่อมันทำให้งั้นหรือ
แล้วมันรู้ได้ไงว่าผมต้องส่งงาน
มันอยู่คณะวิศวะ มาทำรายงานชีวะเนี่ยนะ
เกดคงเห็นผมมองรายงานอย่างงงๆ
"เมื่อวานพี่เค้ามาถามว่านัทชอบกินอะไร บอกว่านัทไม่สบายจะไปซื้อมาให้กิน"
"เราก็เป็นห่วง เลยพูดกับฟลุคเรื่องรายงานของนัทว่าจะทำยังไงดี"
"พี่อาร์มได้ยินเลยอาสาทำให้"
ผมหันไปมองหน้าไอ้ฟลุค สมควรแล้วที่แม่มึงโทรมาด่า
รู้ว่ากูไม่สบายไม่คิดจะไปดูกูเลย แต่ผมไม่ได้ไม่สบายนี่นา แค่เหงาเท่านั้นเอง

ตอนเรียนเสร็จผมเดินออกมาเพื่อจะไปกินข้าวกับไอ้ฟลุคกับเกด
ก้เจอรถ BMW สีดำจอดอยู่ เป็นไอ้หล่อจริงๆ
พอมันเห็นผม มันก็เดินมาหาทันที
"พี่ขอโทษนะ"มันพูดไปก้มหน้าไป
ผมมองหน้ามัน "มาพูดให้มันได้อะไรขึ้นมา"
ดูมันก้มหน้าลงไปอีก
"ไปกินข้าวกับพวกผมไหม พวกผมกำลังหิว"
ผมพูดออกไปให้คนตรงหน้าฟัง
ไอ้หล่อมันเงยหน้ามามองหน้าผมครับ
"หรือจะไม่ไป"
ผมพูดแล้วกำลังจะเดินไปกินข้าว ไอ้หล่อมันก็คว้ามือผมไว้ครับ
"ไปครับ ไป...."
ผมว่ามันคงรู้สึกผิดกับสิ่งที่มันไม่ตั้งใจพูดจริงๆ
เพราะท่าทางและการที่มันยอมนั่งทำรายงานแทนผมเนี่ย ก็รู้ครับว่ามันอยากไถ่โทษ
คราวนี้จะยอมให้แล้วกันนะมึง เห็นแก่ความดีที่ทำ พอจะลดโทษให้ได้บ้าง.....

หัวข้อ: Re: เริ่มด้วย...แต่ลงท้ายด้วยรัก
เริ่มหัวข้อโดย: sadness ที่ 26-12-2009 17:40:14

[11]

"เดี๋ยวไปรถพี่นะ พี่จะพาไปกินที่่ห้าง"
ดูไอ้หล่อมันดิ จะไปทำไมให้ไกลวะ
ผมหยุดมองหน้ามัน จากหน้าที่ยิ้มแย้มเมื่อกี้ หน้ามันสลดทันที
"ไม่ไป ถ้าจะกินก็ไปกินที่คาเฟต(โรงอาหารกลางของมหาลัยครับ)"
"ได้ครับ.......แล้วรถพี่หละ"
"ก็จอดไว้นี่หละ ไม่หายหรอก หรือรังเกียจที่จะเดินไปกับกู"
"ไม่ได้รังเกียจครับ ไปก็ไป"
"เมื่อกี้ยังแทนตัวว่าผมอยู่เลยตอนนี้มีกูอีกแล้ว"ดูมันบ่นครับ ทำไมกูจะใช้คำไหมมันหนังหัวมึงหรือไอ้หล่อ
มันเริ่มเดินตามกลุ่มพวกผมมา
"แล้วนี่กูกับมึงต้องจับมือกันเดินไหมวะ"
ผมหันกลับไปถามไอ้หล่อ ดูมันตกใจนิดหน่อยที่เห็นผมหันมา
"จับได้ไหมหละ"ดูมันถาม ทุกทีเห้นแต่บังคับ คราวนี้มาถามกู
ผมไม่ตอบ แต่ยื่นมือไปให้มัน
มันยิ้มก่อนจะเอื้อมมือมาจับมือผมไว้
ระหว่างเดิน ผมรู้สึกว่าไอ้สองคนข้างผมมันซุบซิบกันแปลกๆ
"กูไม่ได้คิดอะไร พี่เค้าก็ไม่ได้คิดอะไร แค่ทำตามสัญญา"
ผมหันไปบอกเกดกับไอ้ฟลุค
เมื่อผมพูดจบ ไอ้หล่อมันก็ปล่อยมือผมทันที เป็นอะไรของมันวะเนี่ย
แต่ก็นั่นหละนะ ผมไม่ได้คิดอะไรกับไอ้หล่อจริงๆนี่ครับ
ผมรู้สึกว่าตัวเองตายด้านกับความรักมานานแล้ว
ผมไม่เคยมีแฟน เพราะผมไม่อยากสัมผัสกับความสูญเสีย
ผมอยากที่จะครอบครองคนที่ผมรักไว้ให้อยู่กับผมเพียงคนเดียว
แต่ผมก็ทำไม่ได้..........ท่านจากไปแล้ว
และนั่นก็ทำให้ผมไม่อยากที่จะเริ่มรักใครใหม่
เพราะถ้าเขาจากไป ผมก็ไม่รู้ว่าผมจะทนได้ไหม หรือจะเจ็บกว่าเดิมหรือเปล่า
เมื่อเป็นแบบนี้ ผมจึงปิดตัวเอง ไม่รับใครเข้ามาอีก แม้แต่คำว่าเพื่อน
เพื่อนของผมมีเพียงไม่กี่คน ก็มีไอ้ฟลุคเป็นทั้งเพื่อนทั้งพี่ทั้งญาติ
เกด เรารู้จักกันตอนมัธยมต้น เป็นผู้หญิงที่กล้าเข้ามาคุยกับผมทั้งทีไม่มีใครอยากยุ่งกับผมเลย
"อย่ามายุ่ง"
"ไม่ยุ่งไม่ได้ ก้นายเป็นเพื่อนเรานี่ ถ้าจะโดดงั้นเราไปด้วย"
ตอนนั้นผมกำลังจะหนีเรียน เกดมาลากผมไว้ไม่ให้ไป
เป็นผู้หญิงที่ใจเด็ดมาก เมื่อเห็นว่ารั้งผมไว้ไม่อยู่ เกดก้ปีนกำแพงแล้วกระโดดไปก่อนผมอีก
เห็นเรียบร้อยแบบนี้ เวลาเอาจริงขึ้นมาใครก็เอาไม่อยู่
ส่วนอีกคนก็ไอ้ใหญ่ มันเป็นเด็กเรียนที่โดนคนอื่นแกล้งตลอด
"เฮ้ยไอ้ใหญ่มันเงินหนาเว้ยวันนี้"อันธพาลในห้องแกล้งไอ้ใหญ่
"เอาคืนมาเถอะ เราจะไปซื้อของให้แม่"
"ไอ้ลูกแหง่ ติดแม่ด้วยเว้ย"เพื่อนๆมันบอก แล้วก็มีเสียงฮา
"กูไม่ให้คืน มึงมีปัญญามาเอาคืนไหมหละ"
ผมเห็นไอ้ใหญ่ร้องไห้ครับ
"นายอย่าเอาไปเลยนะ วันนี้เป็นวันครบรอบวันตายแม่เรา เราอยากซื้อของไปไหว้แม่"
"คนตายแล้วจะเอาของไหว้ไปทำไมวะ"
ทันทีที่ได้ยินคำนี้ ผมลุกขึ้นไปต่อยหน้าไอ้ปากหมานั่นทันที
แถมยังกระทืบซ้ำไปหลายที พวกเพื่อนมันจะเข้ามาช่วย
ผมก็มองมันอย่างอาฆาต ประมาณว่าใครมาช่วยมัน มึงตาย
"คนนี้เพื่อนกู ใครกล้ามีเรื่อง มามีเรื่องกับกู"
นั่นเป็นคำพุดของผมที่อยากปกป้องคนที่สูญเสียเหมือนกัน
ผมไม่ได้เข้มแข็งไปกว่าไอ้ใหญ่เลย แต่ผมสร้างกำแพงขึ้นมากั้นความเหงาของผมไว้
ผม เกด ฟลุค เรียนคณะเดียวกัน คณะวิทย์ ส่วนใหญ่เรียนหมอ ก็มันเด็กเรียนนี่นะ
ถึงจะอยู่ต่างคณะกัน แต่ยังไงก็ยังดีที่อยู่มหาลัยเดียวกัน

ทันทีที่ไปถึงคาเฟต
"มานั่งข้างๆนี่ดิ เป็นแฟนกันไม่ใช่หรือ"
ผมสั่งไอ้หล่อครับ เพราะมันจะนั่งตรงข้ามกับผม
"วันนี้ได้ใจใหญ่เลยนะ นี่เห็นว่าผิดหรอกนะถึงยอม"
มันกระซิบบอกผม ตอนที่กำลังจะนั่งลง
มึงอยากขู่อะไรก็ขู่ไปดิ กู....ไม่....กลัว
ระหว่างที่ผมนั่งทานข้าวอยู่ คนที่ไม่อยากเจอก็โผล่มา
"สวัสดีคะพี่อาร์ม มาทานข้าวหรือคะ"
จะใครอีกหละครับ ก็คนที่ทำให้ผมยั้วจนต้องตกปากรับคำเห็นเป็นแฟนกับไอ้หล่อนะสิ
เห็นอยู่ว่ากินข้าว จะถามไมวะเนี่ย ปัญญาอ่อน
"รำคาญ"อันนี้ผมพูดลอยๆครับ
"แล้วขวัญมากินข้าวกับใครครับ"
"มาคนเดียวคะ จะรังเกียจไหมคะถ้าจะนั่งด้วยคน"
ในโต๊ะนี้มีแต่ไอ้หล่อคนเดียวหรือไง จ้อแต่กับมัน
"รังเกียจ"ผมพูดลอยๆอีกแล้ว
ผมเห็นเค้าสะอึกไปนิดนึง
"นะคะ ขอขวัญทานข้าวด้วยคน ทานคนเดียวมันเหงาคะ"
มารยาเก่งวะคนนี้
"พี่ อาร์มครับ นัทหิวน้ำ พี่อาร์มไปซื้อให้หน่อยสิครับ เอาสัปรดปั่นนะครับ"ผมพูดพร้อมกับเอาหัวไปถูกับไหล่ไอ้หล่อ น้ำเสียงอ้อนเต็มที่
ดูไอ้หล่อมันจะอึ้งไปพักนึง
"ได้ครับ เกดกับฟลุคเอาอะไรไหม"
"ไม่หละครับ/คะ"
ทันทีที่ไอ้หล่อลุกไป คนตรงหน้าก็เปลี่ยนเป็นอีกคนทันที
"อย่ามายุ่งกับพี่อาร์มของชั้น"
"ของใครกันแน่ครับ ผมกับพี่เค้าเป็นแฟนกันนะ"ผมทำหน้าตาย
"ชั้นไม่สน แต่เค้าต้องเป็นของชั้น"
"ไปบอกเจ้าตัวเองสิ ถ้าแย่งไปได้ก็แย่งไปเลย ยังไงพี่เค้าก็รักผมมากกว่าอยู่แล้ว"
เธอกัดฟัน เม้มปากแน่น ท่าทางจะโกรธจัด
"แล้วนี่ยังจะมายืนทำไมหละ รำคาญไปไหนก็ไปดิ ชิ้วๆๆๆๆ"
ผมไล่คนบางคน
"ชั้นเตือนแกแล้วนะ"
"ขอบใจที่เตือน"ผมพูดจบเธอก็สบัดหน้าไปทันที
"อ้าวขวัญไปแล้วหรือ"
"ไปแล้ว อยากตามไปไหมหละ"
"ไม่ตามหรอกครับ อะนี่น้ำสัปรดปั่นครับ"
"เออ ขอบใจ"ผมกลับมาทำเสียงปกติ
"เมื่อกี้ยังอ้อนดีๆอยู่เลย"มันหันมาถามผม
"ก็หมั่นไส้ใครบางคน ก็เท่านั้น"
"อยากให้เจอกับขวัญบ่อยๆจัง"
อะไรของมึงวะ หนีเค้าไม่ยอมแต่งงานกับเค้า แต่ทีงี้มาบอกว่าอยากเจอบ่อยๆ ประสาทป่าววะ

หัวข้อ: Re: เริ่มด้วย...แต่ลงท้ายด้วยรัก
เริ่มหัวข้อโดย: sadness ที่ 26-12-2009 17:40:58

[12]

ก็ผมอยากเจอขวัญบ่อยๆนี่นา ไอ้ตัวเล็กมันจะได้อ้อนผมบ่อยๆ
แค่มันยิ้มนี่ก็ทำให้ผมแทบจะยิ้มตามแล้ว
นี่มันยังมาอ้อนผมอีก ทำเอาหัวใจเต้นไม่เป็นจังหวะเลย
"กลับหอเลยไหมครับ"
ผมถามไอ้ตัวเล็กหลังกินข้าวกันเสร็จ
"ก็ดี"
อ้าวพูดเสร็จแล้วเดินไปไหนหละ
"เดี๋ยวยังไม่ได้กลับไปเอารถเลย"
"ก็ไปเอาเองดิ กูจะขึ้นหอ"
โห คนน่ารักใจร้ายวะ มันพูดเสร็จไม่รอผมเลย เดินลิ่วๆไปแล้ว
ผมต้องเดินย้อนกลับไปเอารถคนเดียว เดินไม่ไกลหรอกครับ แค่อยู่หน้าม.เอง
ส่วนคาเฟตก็อยู่หลังม. ไอ้ตัวเล็กนะไอ้ตัวเล็ก

ผมกลับมาที่หอ เจอไอ้ตัวแสบนอนอ่านการ์ตูนอยู่ ก็เลยไม่อยากจะกวน
ต่างฝ่ายต่างอยู่ จนตอนหัวค่ำผมอาบน้ำเสร็จกลับมาแล้วมานั่งทำงานอยู่ที่หน้าคอม
"ใส่แว่นด้วยหรือไง"
ผมเงยหน้าขึ้นมาเพราะคำพูดของไอ้แสบ
"อืม ปกติจะใส่คอนแทคนะ แต่ตอนดึกไม่อยากใส่ ใส่แว่นดีกว่า"
จริงๆผมก็ไม่ได้อยากใส่คอนแทคหรอกครับ เพราะมันมีอะไรจุกจิกเยอะ
แต่เพราะใส่แว่นแล้วมันไม่หล่อนะสิครับ ฮึๆๆๆๆๆ ชมตัวเองก็มีด้วยเรา
"เข้าใจๆ แต่ใส่แว่นแล้วดูเท่ห์เหมือนกันนี่หว่า"
ฮะว่าไงนะ ใส่แว่นแล้วเท่ห์หรอ ก็ไม่บอกจะได้ใส่มานานแล้ว
"เท่ห์กว่าถอดออกหรอ"
"อืม ใส่แว่นแล้วดูดีออก"
ใครเป็นคนบอกผมเนี่ยว่าใส่แว่นแล้วเชย ไม่หล่อ
ไหงไอ้ตัวเล็กมันดันชอบหละเนี่ย
ผมนั่งคุยกับไอ้ตัวเล็กสักพักมันก็เริ่มง่วง นี่จะนอนอีกหรือเนี่ย เมื่อวานไอ้เอก็บอกว่านอนทั้งวันแล้ว ยังจะง่วงได้อีก
"ไปนอนก่อนเถอะ ไม่ต้องรอ"
"ใครไปรอมึง กูรอพี่เอกับพี่มุกต่างหาก"
"ทำไมไม่เรียกพี่ว่าพี่บ้างหละ"
มันน่าน้อยใจนะ ทีเราเรียกมึง แต่ทีไอ้เอเรียกพี่ตลอด
"ก็ไม่อยากเรียก ทำตัวไม่น่านับถือ"
"อืม ช่างเถอะ ราตรีสวัสดิ์นะ"
ผมเดินไปปิดไปให้ไอ้ตัวเล็ก แล้วเปิดโคมไฟที่โต๊ะเขียนหนังสือของผมแทน

ผมนั่งทำงานไปสักพักก็ได้ยินเสียงเหมือนคนร้องไห้
ต้นเสียงมันมาจากเตียงของไอ้ตัวเล็กนี่นา
ผมเดินไปดูที่เตียงก้เห็นไอ้ตัวเล็กมันนอนขดตัว กอดอกตัวเองไว้แน่น พร้อมน้ำตาที่ไหลลงมาตลอด
ทำไมไอ้ตัวเล็กมันดูเศร้าแบบนี้นะ แล้วทำไมใจผมต้องเจ็บไปด้วยหละ
ผมไม่อยากให้ไอ้ตัวเล็กเป็นแบบนี้เลย
มันนอนร้องไห้แบบนี้บ่อยขนาดไหนนะ
ก่อนที่สมองจะสั่งการใดๆ ผมก็ปีนขึ้นไปที่เตียงของไอ้ตัวเล็ก
ล้มตัวลงนอนข้างๆแล้วเอื้อมมือไปกอดร่างเล็กนั้นไว้
ผมเอี้ยวตัวไปจูบที่หน้าผากไอ้ตัวเล็กเบาๆ
พร้อมกับพูดที่ข้างหู "ไม่ร้องแล้วนะ พี่จะอยู่ข้างตัวนัทตลอดเวลาไม่ทิ้งไปไหน"
เกิดรอยยิ้มขึ้นบนหน้าของไอ้ตัวเล็กทันที แล้วสีหน้าก็เป็นปกติหยุดการร้องไห้อย่างสิ้นเชิง
ร่างของไอ้ตัวเล็กหันมากอดและซุกหน้าลงกับอกผม กอดไว้แน่นเหมือนกลัวว่าผมจะหนีหายไปไหน
ผมไล้มือไปกับผมสีน้ำตาลเข้มของไอ้ตัวเล็ก ทำไมมันน่าสัมผัสแบบนี้
ไล้ลงมาถึงแก้มที่เปื้อนน้ำตา ผมใช่นิ้วโป้งปาดคาบน้ำตานั้นออก ทำให้ได้สัมผัสแก้มนุ่มๆของไอ้ตัวเล็ก
ผมหละใจสั่นไปหมด กว่าจะใช้เวลาข่มใจนอนหลับลงได้เล่นเอาแทบแย่เหมือนกัน

หัวข้อ: Re: เริ่มด้วย...แต่ลงท้ายด้วยรัก
เริ่มหัวข้อโดย: diedfoxx ที่ 26-12-2009 18:23:33

พี่อาร์มน่ารักจังคับ
ฮ่า ๆ
รักกันนาน ๆ

หัวข้อ: Re: เริ่มด้วย...แต่ลงท้ายด้วยรัก
เริ่มหัวข้อโดย: inimeg ที่ 26-12-2009 18:25:07

เป็นกำลังใจให้เรื่องใหม่ครับ

หัวข้อ: Re: เริ่มด้วย...แต่ลงท้ายด้วยรัก
เริ่มหัวข้อโดย: the_pooh9 ที่ 26-12-2009 18:51:12

น่ารักดีนะ

ชอบจัง

 :mc4:

หัวข้อ: Re: เริ่มด้วย...แต่ลงท้ายด้วยรัก
เริ่มหัวข้อโดย: สมุนไพร ที่ 26-12-2009 19:12:45

สู้เขาพี่อาร์ม :กอด1:

หัวข้อ: Re: เริ่มด้วย...แต่ลงท้ายด้วยรัก
เริ่มหัวข้อโดย: CaroL ที่ 26-12-2009 19:24:13

ชอบจังครับ  :man1:

หัวข้อ: Re: เริ่มด้วย...แต่ลงท้ายด้วยรัก
เริ่มหัวข้อโดย: dahlia ที่ 26-12-2009 20:20:25

เดี๋ยวตัวเล็กตื่นมาไอ้พี่อาร์มจะซวยอีกปะเนี่ย  :sad4:

หัวข้อ: Re: เริ่มด้วย...แต่ลงท้ายด้วยรัก
เริ่มหัวข้อโดย: Kill_eR ที่ 26-12-2009 20:40:20

 : :L2:  ชอบครับชอบ หนุกมากมาย

   อ่านยังไม่หมดเลย  มาเม้นเป็นกำลังใจก่อนแล้วกัน ^ ^

มาต่ออีกนะครับ    กลับไปอ่านก่อนละ แว๊ปๆ   :o12: :o12:

หัวข้อ: Re: เริ่มด้วย...แต่ลงท้ายด้วยรัก
เริ่มหัวข้อโดย: seviophy ที่ 26-12-2009 20:53:41

น่าร๊าก น่าลุ้น  :กอด1:

หัวข้อ: Re: เริ่มด้วย...แต่ลงท้ายด้วยรัก
เริ่มหัวข้อโดย: ronlbb ที่ 26-12-2009 21:37:54

พี่อาร์มน่ารักจัง

หากได้มีรัก และมันต้องเสียไป
คงกลัวที่จะมีรักอีกสักครั้ง


ชอบ  มาต่อๆๆนะ

หัวข้อ: Re: เริ่มด้วย...แต่ลงท้ายด้วยรัก
เริ่มหัวข้อโดย: KriT_SuN ที่ 26-12-2009 22:18:24

 o13 ชอบแนวนี้ สู้ ๆ เชียร์อาร์มค้าบบ ฮ่า ๆ ๆ

หัวข้อ: Re: เริ่มด้วย...แต่ลงท้ายด้วยรัก
เริ่มหัวข้อโดย: จุ๊บจิ๊บจ๊ะจ๋า ที่ 26-12-2009 22:59:33

จิ้มเรื่องใหม่

 :z13: :z13: :z13:

หัวข้อ: Re: เริ่มด้วย...แต่ลงท้ายด้วยรัก
เริ่มหัวข้อโดย: l3iZal2l2e ที่ 26-12-2009 23:07:01

เรื่องใหม่ ๆๆ ๆๆ ๆ
สนุกมากเลยค่ะ
 เชียร์พี่อาร์มมมมมมมม
สู้ ๆ นะพี่ ... เปิดใจน้องนัทให้ได้ !!

+1 สำหรับเรื่องสนุกๆค่ะ
 :L2:

หัวข้อ: Re: เริ่มด้วย...แต่ลงท้ายด้วยรัก
เริ่มหัวข้อโดย: nidnoi ที่ 26-12-2009 23:51:10

 o13 o13

หัวข้อ: Re: เริ่มด้วย...แต่ลงท้ายด้วยรัก
เริ่มหัวข้อโดย: sayajang ที่ 27-12-2009 00:11:03

เอาอีกจ๊ะ....ชอบ ๆๆๆๆ :L1:

หัวข้อ: Re: เริ่มด้วย...แต่ลงท้ายด้วยรัก
เริ่มหัวข้อโดย: pequena ที่ 27-12-2009 00:35:17

น่ารักมากค่ะ เรื่องนิ้
พี่อาร์มดูอบอุ่นดีจัง
สู้ๆ เอาชนะใจตัวเล็กให้ได้นะ
รีบมาต่อนะคะ

หัวข้อ: Re: เริ่มด้วย...แต่ลงท้ายด้วยรัก
เริ่มหัวข้อโดย: nithiwz ที่ 27-12-2009 01:28:25

น่ารักดีอ่ะคับ  ชอบน้องนัทจังเลย  ดูเป็นเด็กน่ารักๆ ดี
แต่อารมณ์แบบว่าพี่อาร์มนี่ดูกวนๆ ยังไงไม่รู้  น่าสนุกดีครับ
บรรยากาศใน ม.แบบว่า  ไม่เหมือนตอนนี้เลยอ่ะ (หรือว่าเหมือนอยู่  ตรูจิ้นผิดเอง)
อยากให้คาเฟตเหมือนตอนอยู่ปี 1 จังชอบอ่ะ  บรรยากาศเก่าๆ เป็นนิยายรักคงจะหวานพิลึก
(คาเฟตใหม่ ไม่เห็นมานจะโรแมนติกตรงไหนเลย  คิดถึง คาเฟต ตึกกิจ  :sad4:)

รอติดตามต่อนะครับ
ชอบเด็กคณะวิทย์  เหอะๆๆๆๆ

หัวข้อ: Re: เริ่มด้วย...แต่ลงท้ายด้วยรัก
เริ่มหัวข้อโดย: [N]€ẃÿ{k}uñĢ ที่ 27-12-2009 01:39:00

 :mc4: :mc4: :mc4:
+1 เจิมเ้รื่องใหม่ สนุกดีน่าติดตาม
แล้วจะรออ่านต่อน๊า
นิว(ยิ้มกว้า่งๆ)

หัวข้อ: Re: เริ่มด้วย...แต่ลงท้ายด้วยรัก
เริ่มหัวข้อโดย: sadness ที่ 27-12-2009 07:52:44

[13]

"ไอ้อาร์มมึงทำอะไรน้องนัทวะ!!!"
ผมได้ยินเสียงพี่เอ แต่ยังไม่มีสติจะสนใจ
เสียงพี่เอโวยวายอะไรเนี่ย ไอ้ยินไม่ถนัด ใครทำอะไรผมครับ
"เบาๆสิไอ้เอ เดี๋ยวไอ้ตัวเล็กก็ตื่นพอดี"
เสียงใครเนี่ยคุ้นๆ แล้วใครไอ้ตัวเล็กวะไม่เห็นรู้จัก
"ก็มึงทำอะไรอยู่หละวะเนี่ย"
เสียงพี่เอเบาลงเหมือนกระซิบ
"กูไม่ได้ทำอะไรนะ น้องมึงนั่นแหละทำกู ดูดิกอดกูซะแน่นขนาดนี้"
พี่เอเอาน้องมานอนด้วยหรือเนี่ย แล้วทำไมน้องพี่เอต้องไปกอดคนอื่นด้วยหละ
"ปล่อยไว้แบบนี้แหละดีแล้วไอ้เอ กูไม่ได้ทำอะไรไอ้ตัวเล็กนะ มันมากอดกูเอง"
อืมก็ถูกนะ ก็น้องพี่เอไปกอดเค้าเองนี่ จะไปโทษอีกฝ่ายได้ยังไง
"เออๆๆ เรื่องของมึงเหอะ ระวังน้องมันตื่นมาแล้วมึงจะรู้สึก"
"ไม่เป็นไรเว้ย กูรับได้"
เงียบกันได้สักที ผมจะได้นอนต่อ

ทำไมเช้านี้มันช่างรู้สึกดีอะไรแบบนี้
ผมยังคงนอนอยู่บนเตียง ตายังไม่อยากจะเปิด มือยังคงกอดตุ๊กตาอยู่เหมือนเดิม
เอ๊ะ! ตุ๊กตาหรอ ผมไม่เคยซื้อนี่นา แล้วมันมาได้ไงวะเนี่ย
ผมลืมตาตื่นขึ้นมาทันที ก็พบกับใครบางคนในอ้อมกอดผม
"เฮ้ย ไอ้หล่อ เอ๊ย ไอ้อาร์มมาได้ไงวะเนี่ย"
"อะไรตื่นมาก็โวยวายเลย"
ดูมันงัวเงียมาว่าผมอีก
"มึงมานอนกอดกูทำไม"
"ใครกอดใครกันแน่"มันเอียงคอหันมาจ้องหน้าผม
เออมันก็ถูกนะ ก็ผมไปกอดมันนี่นา เอาไงดีหละ
"เออๆ กูผิดเอง"ไม่อยากจะยอมรับเลย
แต่มันมีอะไรแปลกๆอยู่นะ มันไม่ถูกนี่
"ถ้ากูจะนอนกอดมึงได้ มึงก้ต้องมานอนบนเตียงกู แล้วมึงขึ้นมาได้ยังไงไอ้อาร์ม"
ก็จริงไหมหละ ถ้ามันไม่มานอนแล้วผมจะไปกอดมันได้ยังไง
นี่มึงแอบขึ้นมานอนกับกูหรอวะ
"เฮ้อ ทำคุณบูชาโทษ"มันพูดเสร็จก็กระโดดลงจากเตียงผม
อะไรใครทำอะไร มึงเนี่ยนะทำคุณ มันยังทิ้งให้ผมงงเหมือนเดิมครับ

"ไอ้ฟลุคเช้านี้กูไม่มีเรียนนะ"ผมโทรหาไอ้ฟลุคครับ เซ็งกับไอ้หล่อ
"มึงกับกูเรียนคณะเดียวกันหรือเปล่า กูมีเรียนแล้วไมมึงไม่มี"
อย่ามาถามมากน่าไอ้นี่นิ
"ก็กูไม่มีอารมณ์ไปเรียน"
"ไม่ต้องมีอารมณ์ มึงก็ต้องมาเรียน"
"กูไม่ไป กูขี้เกียจ"
"ได้ ถ้ามึงไม่มากูจะบอกแม่กูว่ามึงโดดเรียนบ่อยๆ"
"อย่าทำเหี้ยๆนะมึง"
เอาน้าผมมาขู่ซะงั้น ผมหละไม่อยากให้น้าผมเสียใจนี่นา แกไม่เคยว่าอะไรผม มีแต่เก็บไปเสียใจคนเดียว
แต่ทำไงหละจากเหตุการณ์เมื่อเช้า ผมไม่มีอารมณ์จะเรียนจริงๆนี่
"พี่ฟลุคครับ วันนี้ผมขอหยุด 1 วันนะครับ แล้วผมสัญญาว่าผมจะไม่โดดอีกแล้ว"
ผมทำเสียงหวานๆใส่มัน
"ไม่ต้องมาอ้อน ยังไงก็ไม่ได้"
"นะครับ ผมรับรองเลยครับ ผมมีเรื่องไม่สบายใจไม่อยากเข้าเรียนจริงๆ"
"ไม่ได้"
ไม่ได้ของมัน แต่น้ำเสียงเริ่มอ่อนแล้วครับ
"พี่ไม่รักผมแล้วหรือครับ"ผมทำเสียงเศร้า
เล่นไม้นี่หละครับ ไอ้ฟลุคหละไม่เคยทนได้หรอกถ้าผมถามคำนี้นะ
"เอาๆๆๆ ไม่เรียนก็ไม่เรียน งั้นต้องไปรอที่ห้องสมุดนะ เดี๋ยวเลิกเรียนแล้วจะเดินไปหา กินข้าวกลางวันกัน"
"ได้คร้าบบบบบ"
สำเร็จ เสร็จโจรหละทีนี้

ผมเดินมาที่ห้องสมุดคนเดียว จริงๆเข้าไปก็ไม่ได้อ่านหนังสืออะไรหรอกครับ ไปรับแอร์เย็นๆเฉยๆ
ผมคิดอะไรไปเรื่อย ทั้งเรื่องพ่อแม่ เรื่องไอ้หล่อ ผมไปกอดมันทำไมวะเนี่ย
คิดอะไรเพลินๆได้ไม่นาน ก็มีมารผจญเข้าจนได้
"ไงหละ วันนี้โดนทิ้งหรือไง"เฮ้อ มาถึงก็หาเรื่องเลยทันที
"เปล่า แค่อยากมาคนเดียว"ผมเน้นตรงคำว่าคนเดียว ให้คุณนายขวัญฟัง
"ชั้นขอคุยด้วยหน่อย"ทำเป็นพูดน้ำเสียงจริงจัง ถามเสร็จก็นั่งเลยเชียว ไม่รอคำตอบก่อนหรือไงวะ
"ชั้นรู้จักพี่อาร์มมาก่อนเธอ"มองผมแบบจะกลืนลงไปอย่างงั้นหละ
"แล้วยังไง"
"ชั้นรู้จักกับครอบครัวพี่อาร์ม"
"ชั้นรู้ว่าพี่อาร์มชอบอะไรไม่ชอบอะไร"
"รู้หรือเปล่าพี่อาร์มชอบทานอะไร"
เอ...คุ้นๆนะเหมือนจะเป็นข้าวผัดอะไรสักอย่างนี่หละ แต่ไม่สนใจ
"รู้ไหมว่าพี่อาร์มเกลียดอะไร"
ไม่รู้ว่าจะสนใจไปทำไมวะ
ผมยังไม่สนใจกับคนที่พูดตรงหน้าอยู่ดี
"เพื่อนสนิทพี่อาร์มชั้นก็รู้จักทั้งนั้น"
"นี่!!!!"
"จะดังไปทำไมหละ นี่มันห้องสมุดนะ"
ก็อยู่ๆคุณเธอก็เสียงดังขึ้นมาซะอย่างนั้น
"เธอฟังที่ชั้นพูดไหม"
"ฟังอยู่.."ผมตอบแบบรำคาญ
"แล้ว......"
จะแล้วอะไรหละ ผมก็ไม่ตอบอะไรออกไป
"ชั้นถามจริงๆ เธอรู้อะไรเกี่ยวกับพี่อาร์มบ้าง"
"ไม่รู้"
"ไม่รู้แล้วยังบอกว่าเป็นแฟนเค้าอีกเนี่ยนะ เธอไม่สมควรเป็นแฟนกับพี่เค้าเลย"
สายตาแบบนี้ มันน่าหมั่นไส้จริงๆ ทำไมหละไม่รู้เรื่องไอ้หล่อแล้วผมผิดด้วยหรือไง ก็คนมันไม่สนใจนี่นา
"มันไม่จำเป็นหรอกว่าผมจะรู้เรื่องพี่อาร์มมากน้อยแค่ไหน"
"สิ่งสำคัญมันอยู่ที่ว่า พี่อาร์มรู้ว่าผมชอบอะไร ไม่ชอบอะไรมากกว่า"
"เพราะนั่นมันแสดงว่าพี่อาร์มใส่ใจในตัวผม.....มากกว่าคุณ"ผมเว้นคำพูดตรงมากกว่าคุณไปนิดนึง
"ทั้งที่ไม่รู้อะไรเกี่ยวกับพี่เค้าเลยเนี่ยนะ ยังกล้าเรียกตัวเองว่าแฟนพี่เค้า"
เฮ้อ ดูท่าจะพูดไม่เข้าใจนะเนี่ย
"คุณบอกว่าคุณรู้เรื่องพี่อาร์มมากกว่าผม ถ้าอย่างนั้นทำไมพี่อาร์มไม่เลือกคุณหละ มาเลือกผมทำไม"
ดูเธออึกอักเล็กน้อย
"จะบอกให้ เพราะคนที่พี่อาร์มให้ความสนใจนะ คือตัวผม ไม่ใช่ว่าผมรู้เรื่องพี่อาร์มมากน้อยแค่ไหน"
"อย่าสำคัญตัวเองผิดไปหน่อยเลย พี่อาร์มเค้าแค่หลงเป็นพักๆเท่านั้นหละ"
"ก็รอให้ถึงเวลานั้นก่อนแล้วกัน คุณค่อยมาเอาพี่อาร์มคืน"
ดูคุณขวัญจะไม่พอใจในคำพูดผมเอามากๆ เธอหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาโทรออก
"ฮัลโหลพี่อาร์มหรือคะ"
"พี่อาร์มว่างไหมคะ"
.........................
"หรือคะ งั้นไม่เป็นไรคะ"
.....
"คะ แค่นี้นะคะ"
ดูท่าไอ้หล่อจะไม่ว่างแน่ๆงานนี้ 55555 สะใจ กะจะเยาะเย้ยผมหละสิ ถ้าไอ้หล่อมันมาได้
ผมก็ไม่อยากจะถือสาคนแบบนี้หรอกนะครับ
"พี่อาร์มหรือครับ"
"ครับว่าไงครับน้องนัท คิดไงโทรหาพี่ได้"
"นัทเหงานะครับ ไอ้ฟลุคมันให้มารอที่ห้องสมุด เนี่ยนั่งอยู่คนเดียว"
"ให้พี่ไปหาไหมครับ"
"ถ้าพี่อาร์มไม่ว่างก็ไม่ต้องมาก็ได้ครับ"ผมทำเสียงเศร้าๆ
"ไม่เป็นไรพี่ว่าง เดี๋ยวพี่ไปหานะ"
"ครับ รีบมานะครับ"
ผมหันไปยิ้มให้กับผู้หญิงที่อยู่ตรงหน้า
"ชั้นไม่เชื่อแกหรอก"
"ไม่เชื่อก็รอดู"
.........................................
.....................................
................................
"ผ่านไปไม่ถึง 10 นาที ไอ้หล่อก็เดินเข้ามา"
"รอนานไหมครับน้องนัท"
"ไหนพี่อาร์มบอกมีเรียนวิชาสำคัญไงคะ"น้ำเสียงโกรธนะนี่ 5555
ดูไอ้หล่อจะตกใจเล็กน้อย ที่เห็นผมนั่งอยู่กับใคร
"ไปกันเถอะครับพี่อาร์ม นัทหิว"ผมเดินไปจับมือไอ้หล่อเดินออกมา โดยไม่สนใจคนที่นั่งอยู่ว่าจะทำหน้างอ หน้าอาฆาตยังไง
สะใจโว้ย เล่นกับใครไม่เล่น อย่ามาแหยม 555555555

หัวข้อ: Re: เริ่มด้วย...แต่ลงท้ายด้วยรัก
เริ่มหัวข้อโดย: sadness ที่ 27-12-2009 07:53:33

[14]

"หิวมากเลยหรือครับ"
"เปล่า...แค่ไม่อยากอยู่แถวนั้นนานๆ"
ผมตอบไอ้หล่อไปแบบไม่ใส่ใจ ขณะที่ยังลากมันไปที่ร้านอาหาร
ไปที่ไหนนะหรือครับ ก็ร้านป้าแจ๋ว ร้านที่ผมเจอกับมันครั้งแรกนั่นหละครับ
"น้องครับเอากระเพราหมูเผ็ดๆ ไม่ใส่น้ำตาลครับ"
มาถึงผมก็สั่งอาหารทันที ไม่ได้สนใจคนที่มาด้วยเลย
"กินเผ็ดไม่ดีนะ ยิ่งเป็นโรคกระเพาะอยู่"
"ใครบอกมึง"
เออ ใครไปบอกมึงว่ากูเป็นโรคกระเพาะ ผมชักสีหน้าใส่มันทันที
"ไม่ห่วงตัวเองบ้างหรือไงหละครับ"มันทำน้ำเสียงอ่อยๆ
"ก็กูชอบ กูจะกิน"
"ไม่ห่วงตัวเองไม่เป็นไร แต่พี่ห่วงนัทนะครับ"
อึ้งๆๆๆๆๆ มาแนวไหนของมันวะเนี่ย
ระหว่างที่ผมมัวแต่อึ้งอยู่นั้น
"เอ่อ น้องครับจานเมื่อกี้เปลี่ยนเป็นข้าวผัดปลาหมึกแทนนะครับ"
"แล้วก้อ......."
"ข้าวไข่เจียวหมูสับ!!!"
"อะไรครับ ข้าวไข่เจียว"ไอ้หล่อมันถามผมครับ
"ก็ในเมื่อมึงยังสั่งแทนกูได้ กูก็สั่งให้มึงมั่งไง"
มันต้องอย่างนี้สิ ถึงจะเหมาะสม ในเมื่อสั่งให้ผมได้ ผมก็สั่งให้มันได้เหมือนกัน ถึงแม้ผมจะชอบปลาหมึกอยู่ไม่ใช่น้อย
"ครับๆๆ ตามนั้นก็ได้ครับ"
มันมองผมยิ้มๆ กูไม่ขำนะมึง เดี๋ยวกูกระโดดกัดหัวเลยนี่
น้องเด็กเสริฟเดินไปแล้ว มันก็ถามผมขึ้นมา
"แล้วไม่รอฟลุคแล้วหรือครับ"
รอทำไมวะไอ้ฟลุค ทำไมต้องรอมันด้วยวะ
มันคงเห็นผมทำหน้างง
"ก็เมื่อกี้นัทบอกว่าฟลุคให้รอที่ห้องสมุดไง"
"เหี้ยแล้วไหมละ......"ผมรีบหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา
ผมเริ่มนึกออกแล้วครับ เอาไงหละทีนี้ มัวแต่หงุดหงิดกับปลิงที่มาเกาะไอ้หล่อ เลยลืมเลยว่าไอ้ฟลุคให้รอ
"เฮ้ยฟลุคกูอยู่ที่ร้านป้าแจ๋วนะมึง"
"อะไรของมึงวะ กูบอกให้รอที่ห้องสมุดไง"
"เออน่าพอดีมีปัญหานิดหน่อย เนี่ยกูก็เพิ่งมา เจอกันที่ร้านเลยนะมึง"
"เออก็ได้วะ เกดไอ้นัทมันอยู่ที่ร้านป้าแจ๋วแล้ว"มันพูดกับผมแล้วหันไปบอกเกด ก่อนที่มันจะกดวางสายไป

ทันทีที่ไอ้ฟลุคมาถึงมันก็ใส่ผมซะยับเลย ผมก็ได้ยกมือขอโทษมัน
"เออวันเสาร์นี้มึงจะกลับบ้านหรอ"
ไอ้ฟลุคมันถามผมหลังจากมันกินข้าวไปได้ครึ่งจาน
ไอ้นี่สงสัยโมโหหิวแน่เลย พอได้กินแล้วอารมณ์ค่อยดีขึ้นหน่อย
"อืม กลับด้วยกันไหมหละ"
"กูไม่กลับได้ไหมวะ กูขี้เกียจวะ
"ไม่กลับก็ไม่กลับดิ ใครจะไปว่าไรมึง"
"ไม่มีใครว่าหรอก นอกจากแม่กู แม่กูบอกให้กลับพร้อมมึง ไม่งั้นเดือนหน้าอดเงินเดือน"
"ไม่มั้งมึง พูดเว่อร์ละ น้าเค้าไม่ใจร้ายแบบนั้นสักหน่อย"
"น้อยไปสิมึง แม่กับพ่อกูนะรักแต่มึง นี่กูลูกเก็บมาเลี้ยงป่าววะ"มันทำหน้าเศร้าเลยครับ
"เดี๋ยวกูบอกน้าเอง ไม่ต้องกลับหรอก"
"จริงนะมึง โห กูรักมึงจังเลย"มันว่าพร้อมกับเอามือมาหยิกแก้มผมทั้งสองข้าง
"เอ่อน้องฟลุคครับ นั่นนะแฟนพี่นะครับ"
ไอ้หล่อมันพูด พร้อมกับใบหน้าที่ฝืนยิ้ม
"ขอโทษครับพี่ ดีใจไปหน่อย"
ไอ้ฟลุคมันพูดขอโทษแต่ก็ยังยิ้มไม่หุบอยู่ดี
"ไม่เห็นต้องขอโทษเลย มันก็แค่แฟนปลอมๆ"
ผมพูดแบบไม่ใส่ใจ
"แล้วคนอื่นจะมองยังไง ทั้งที่พี่นั่งอยู่แต่แฟนกลับไปเล่นถึงเนื้อถึงตัวกับคนอื่น"
"ทำอะไรคิดถึงหน้าพี่บ้างสิ"
ผมหันไปมองหน้าไอ้หล่อครับ มันทำหน้าโกรธแล้วก็ไม่หลบสายตาผมด้วย แววตาแบบนี้ผมดูไม่ออกเลยครับว่ามันมาแนวไหน
"งี่เง่าชะมัด!!!"ผมพูดเสร็จก็เดินออกจากร้านเลยครับ ไม่สนใจใครทั้งนั้น
ไอ้หล่อก็ยังนั่งอยู่ที่เดิมไม่ขยับ ก็ดีจะได้ไม่รู้สึกรำคาญไปมากกว่านี้

...

หลังจากได้ยินคำว่า"แฟนปลอมๆ"หลุดออกมาจากปากน้องนัท
มันทำให้ผมรู้สึกแย่ขึ้นมาทันที เค้าคิดกับผมแค่แฟนปลอมๆ
ที่ทำไปทั้งหมดก็เพราะสัญญา ที่อ้อนที่พูดดีเพราะอยากประชดขวัญที่ชอบเข้ามาหาเรื่องเค้า
นี่ผมมีค่าแค่นั้นจริงๆใช่ไหม นัทไม่คิดจะชอบคนอย่างพี่บ้างเลยหรือไง
ผมยังนั่งอยู่ที่เดิม ไม่อยากจะรับรู้อะไร แต่มันก็ทำไม่ได้ เมื่อกี้ผมพูดไม่ดีกับน้องนัท มันทำให้ใจผมไม่สงบเลย
ผมทำอะไรไปเนี่ย ผมไปโมโหใส่น้องนัททำไมกัน คิดได้ดังนั้น ผมก็หยิบกระเป๋าเงินขึ้นมา
"พี่ฝากจ่ายเงินด้วยนะครับน้องฟลุคน้องเกด"
"แล้วก็ต้องขอโทษด้วยที่พี่ใจร้อนไปหน่อย"
ผมพูดจบก็รีบหันหลังวิ่งตามไอ้ตัวเล็กไปทันที
มันไม่มีเหตุผลที่ผมจะไปโกรธไอ้ตัวเล็กนี่นา ก็ในเมื่อผมให้น้องนัทมาเป็นแฟนผมเพื่อแกล้งหลอกขวัญ
มันก็ไม่ผิดที่ไอ้ตัวเล็กจะไม่คิดอะไรกับผมมากไปกว่านั้น แต่ทำไงได้หละ ก็ผมรักไอ้ตัวเล็กไปแล้วนี่!!!!

หัวข้อ: Re: เริ่มด้วย...แต่ลงท้ายด้วยรัก
เริ่มหัวข้อโดย: sadness ที่ 27-12-2009 07:54:30

[15]

ผมวิ่งตามน้องนัทออกมาทันตอนที่อยู่หน้าหอ
"ปล่อยกู"
ผมวิ่งไปจับแขนไอ้ตัวเล็กไว้แต่เจ้าตัวกลับสบัดออก
"ฟังพี่ก่อนนะครับ พี่ขอโทษ"
"กูไม่ฟัง กูรำคาญ"
ไอ้ตัวเล็กยังไม่ยอมง่ายๆ
"พี่รู้ว่าพี่ผิด ต่อไปพี่จะไม่ทำแบบนี้อีกแล้วนะครับ"
ไอ้ตัวเล็กหันมาจ้องหน้าผม
"กูกับไอ้ฟลุคเป็นญาติกันหรือเรียกว่าเป็นพี่น้องเลยก็ได้ มันมีปัญหามากนักหรือไงถ้ามันจะจับเนื้อต้องตัวกู"
"ครับ พี่ผิดเองพี่ขอโทษที่พูดจาไม่ดีแบบนั้น"
ผมเอื้อมมือไปจับแขนทั้งสองข้างของไอ้ตัวเล็กไว้
"อ้าวนัท พี่อาร์มจะไปไหนกันหรือครับ"
"เปล่า กูจะขึ้นห้อง"ระหว่างที่ผมคุยกับไอ้ตัวเล็กอยู่ก็มีคนเข้ามาทัก
น้องคนนี้อยู่ข้างห้องผมกับไอ้ตัวเล็กนี่เองครับ แล้วก็เรียนคณะเดียวกับไอ้ตัวเล็กด้วย เห็นว่าชื่อวิน
"อ่อๆ"
"แล้วพี่อาร์มใส่แว่นด้วยหรือครับ ผมเพิ่งรู้นะเนี่ย"
"พี่ใส่มานานแล้วครับ แต่วันนี้ไม่อยากใส่คอนแทค เพราะมีคนบอกว่าพี่ใส่แว่นแล้วเท่ห์ดี"ผมยิ้มให้กับน้องนัทของผม
"อย่างนั้นหรอครับ ผมต้องไปแล้วเอาไว้คุยกันใหม่นะ ไปนะนัท สวัสดีครับพี่อาร์ม"
ผมหละไม่ชอบสายตาเด็กคนนี้เลย สายตามันจั๊กจี๋มากๆเวลามองผม แถมยังยิ้มหวานให้อีก
"อืม เจอกัน"ไอ้ตัวเล็กหันไปตอบเพื่อน
"นัทครับพี่ขอโทษ ยกโทษให้พี่นะ คราวหน้าพี่จะไม่ทำอะไรงี่เง่าแบบนี้อีกแล้วนะครับ"
ผมยังส่งสายตาอ้อนวอนไปยังคนตรงหน้าเหมือนเดิม แต่ก็ไม่มีเสียงให้ๆตอบกลับมา
ผมยังคงยืนจับแขนของตัวแสบไว้แบบนั้น ไม่ยอมขยับไปไหน
"ขอเวลา 1 ชั่วโมง"
"ว่ายังไงนะครับ"
อยู่ๆไอ้ตัวเล็กก็พูดออกมา
"ขอเวลา 1 ชั่วโมง ตอนนี้กูโกรธมาก แต่ขอเวลาอยูู่คนเดียวให้สงบก่อนแล้วค่อยคุยกันได้ไหมวะ"
"ได้ครับได้ 1 ชั่่วโมงนะครับ"
ผมรีบปล่อยมือออกจากแขนไอ้ตัวเล็กทันที พร้อมกับส่งยิ้มให้
"งั้น 1 ชั่วโมงแล้วพี่ตามขึ้นไปบนหอนะครับ"
"เออ"พูดเสร็จน้องนัทก็หันหลังเดินไปเลยครับ ไม่สนใจผมที่ยังยืนยิ้มอยู่
ได้แค่นี้ก็พอแล้วสิ แค่น้องนัทยอมคุยด้วยก็ดีแล้ว
อีก 1 ชั่วโมง มันไม่นานเกินไปหรอก เพราะถึงน้องนัทให้พี่รอนานกว่านี้พี่ก็จะรอ

.....................................................................................

ผมก็เพิ่งสังเกตุว่าวันนี้ไอ้หล่อมันใส่แว่นนี่นา
ที่มันพูดนี่จริงหรือว่าพูดเพื่อใช้แสดงละครการเป็นแฟนกันแน่
มันจะมาแคร์คำพูดผมทำไมหละ ก็คงจะแสดงให้สมบทบาทมากกว่า
ระหว่างที่ผมเดินคิดเรื่องนี้อยู่ ก็มีคำถามจากคนข้างหลังลอยมา
"ทะเลาะกันหรือไง"ไอ้วินนั่นเองครับ
"เปล่า"ผมไม่อยากคุยกับมันเท่าไหร่
ไอ้วินมันเป็นคนหน้าตาดี ผิวขาวละเอียด คิดหนาเข้ม ตัดกับดวงตาหวานๆ ปากก็แดงอีกต่างหาก
เพราะคุณสมบัติแบบนี้ มันถึงวางมาดเก๊กตลอดจนน่าหมั่นไส้
"ระวังไว้นะ งอนมากๆพี่อาร์มจะหนีไปหาคนใหม่"
"อืม"
"แค่อืมเนี่ยนะ ไม่กลัวพี่อาร์มไปจริงๆหรือไง"
"ไม่สนใจวะ"
ผมหันไปตอบมันอย่างไม่สบอารมณ์ จะมาคาดคั้นอไรนักหนาวะ
"ถ้าไม่สน งั้นกูขอนะพี่อาร์มของมึงนะ"
อ่อเพราะอย่างนี้นี่เอง มึงถึงเข้ามากวนประสาทกู
"ถ้าพี่เค้าอยากไปกับมึง กูก็ไม่ห้าม"
"มึงจำคำของมึงไว้นะ อย่ามาร้องไห้อ้อนวอนขอพี่อาร์มกลับนะมึง"
ดูมันยิ้มแบบน่าเอาตีนไปลูบรอยยิ้มเสียจริงๆ
"เออ เอาไปเถอะ กูไม่สนใจ"ผมพูดผ่านๆพร้อมกับเดินขึ้นหอพก ทิ้งคนข้างหลังให้โมโหกับท่าทีของผม

"น้องนัทครับพี่ขอโทษ"
นั่นไง ยิ่งกว่านาฬิกาปลุกเสียอีก 1 ชั่วโมงตรงเป๊ะ เปิดประตูเข้ามาก็พูดขอโทษทันที
"จะบอกอะไรนักหนา กูรู้แล้ว"
"ก็น้องนัทหายโกรธพี่ยังหละครับ"
ไอ้หล่อมันพูดพร้อมกับมาจับมือผม
"นี่ไม่ใช่ที่สาธารณะ ไม่มีใครทั้งนั้น เพราะงั้นปล่อยมือกูซะ"
มันทำหน้าจ๋อย แต่ก็ยอมปล่อยมือผมครับ
"น้องนัทหายโกรธพี่หรือยังครับ"
"เออ"
"เออนี่หายโกรธหรือยังหละครับ"
"เออ ไม่ได้โกรธแล้ว"
น่ารำคาญจริง ถามเป็นอยู่คำเดียวหรือไงวะ
"งั้นวันเสาร์นี้ ให้พี่ขับรถไปส่งที่บ้านนะ"
"ไม่ต้อง!!!"
อะไรของมึงใครเค้าขอร้อง
"ทำไมหละครับ จะได้ไม่ต้องลำบาก"
"เดี๋ยวมีคนขับรถมารับ ไม่ลำบากอะไร"
"ก็นั่นหละ เค้าต้องขับมารับน้องนัท แล้วยังต้องขับกลับอีก เหนื่อยแย่เลย"
"ไม่เป็นไร เค้าก็ไม่ได้บ่นอะไรนี่ แล้วก็ไม่อยากรบกวนมึงด้วย"
มันนิ่งเงียบไปพักนึง แล้วก็พูดเสียงอ้อมแอ้มออกมา
"แต่พี่อยากขับรถไปส่งน้องนัทนี่ครับ เป็นความต้องการของพี่เอง ก็แค่พี่อยากไปกับน้องนัทด้วยนะ"
มันก้มหน้าหนีผมไปแล้วครับ ผมมองที่ผมของมัน เพราะมองหน้ามันไม่ได้ มันก้มหนีไปแล้ว
"อืม อยากไปก้ไป แต่อย่ามาบ่นว่าเหนื่อยแล้วกัน"
"ครับ พี่ไม่บ่นแน่นอนครับ"
มันยิ้มพร้อมกับบอกผม

หัวข้อ: Re: เริ่มด้วย...แต่ลงท้ายด้วยรัก
เริ่มหัวข้อโดย: sadness ที่ 27-12-2009 07:56:14

[16]

วันนี้ไอ้เอกับน้องมุกนัดไปสวีทกัน ไปเที่ยวต่างจังหวัดกัน กว่าจะกลับก็เย็นวันอาทิตย์
เพื่อนผมนะตามจีบน้องมุกมาตั้งแต่น้องเค้าเข้าปี 1 แรกๆแล้ว
ตามอยู่นานเหมือนกันกว่าน้องมุกจะใจอ่อน
ก็จะไม่ให้นานได้ยังไงหละครับ วันแรกที่มันเจอน้องเค้า
มันก็เดินไปชี้ที่น้องมุก แล้วหันมาหาเพื่อนๆ บอกอย่าชัดถ้อยชัดคำว่า "คนนี้กูจอง"
หน้าน้องมุกตอนนั้นเอ๋อมากแล้วก็ทำอะไรไม่ถูกเลยครับ
การที่สองคนไปสวีทกันมันน่าจะทำให้ผมดีใจ แต่ผมหละเซ็งจริงๆ อุตส่าห์คิดว่าจะได้อยู่กับน้องนัทสองต่อสองสักหน่อย
แต่ก็ดันมีก้างมาซะอย่างนั้น จะใครซะอีกหละครับ ก็ไอ้เด็กข้างห้อง เพื่อนคณะไอ้ตัวเล็กผมนั่นหละ
มาอยู่ที่ห้องผมตั้งแต่เย็น ชวนคุยโน่นคุยนี่ ผมก็ถามคำตอบคำ เพราะไม่ค่อยชอบการพูดและสายตาของคนนี้เลย
"พรุ่งนี้เลิกเรียนกี่โมง"
"บ่ายสองครึ่งครับ"
ผมไม่ได้ถามมันนะเนี่ย ผมถามไอ้ตัวเล็ก แต่ไหงกลายเป็นไอ้วินตอบวะเนี่ย
"ทำไมหรือครับ พี่อาร์มจะชวนวินไปไหนหรือครับ"
พูดเองเออเองเว้ย
"เปล่าครับ พี่จะชวนนัทไปซื้อของกันนะครับ"
"จริงหรือครับ ไปซื้อที่ไหนครับ วินก็อยากไปซื้อของอยู่พอดีเลย"
"เออ งั้นก็ไปกันสองคนนั่นหละ กูไม่อยากไป"อ้าวไหงว่างั้นหละน้องนัท
"ในเมื่อเค้าไม่ไป งั้นเราไปกันสองคนก็ได้นะครับพี่อาร์ม"
"ทำไมไม่ไปหละครับนัท ยังโกรธพี่อยู่หรือ"
ผมไม่สนใจคำพูดของคนอื่นแล้วครับ ผมอยากไปกับไอ้ตัวเล็กนี่
"ไม่ได้โกรธ แค่ไม่อยากไป"
"ไม่ต้องไปเซ้าซี้นัทหรอกพี่อาร์ม เดี๋ยววินไปเป็นเพื่อนเองก็ได้"
ยังไม่จบนะไอ้เด็กเวร
"พี่อยากให้น้องนัทไปกับพี่นะครับ พี่สัญญาจะไม่ทำตัวงี่เง่าอีก"
ผมไม่สนใจไอ้วิน ยังคงอ้อนน้องนัทเหมือนเดิม ผมยกนิ้วก้อยขึ้นมาทำสัญญา แต่ไอ้ตัวเล็กดันไม่เล่นด้วยนี่สิ เฮ้อ
"นะๆๆๆๆ" ผมเอานิ้วก้อยของผมไปเขี่ยที่จมูกของไอ้ตัวเล็กไปมา
"เออ ไปก็ไป เลิกทำแบบนี้ได้แล้ว"
"โอเคครับ งั้นบ่ายสองครึ่งพี่ไปรอรับนะครับ"

ผมมาจอดรถรอไอ้ตัวเล็กที่หน้าตึกเรียน แต่ก็ยังไม่เห็นวี่แววของคนที่ผมรอ
"อ้าวพี่อาร์ม มาหานัทหรือครับ"
ทำไมต้องเจอไอ้วินด้วยวะเนี่ย
"ครับผม พอดีนัดกันไว้นะครับ"
"แต่นัทไม่ได้เข้าเรียนนะครับวันนี้ ฟลุคกับเกดก้ไม่เข้า"
มันพูดยิ้มๆเหมือนจงใจบอกว่าผมมาเสียเที่ยวแน่ๆ
"ถ้ายังไงผมไปเป็นเพื่อนพี่อาร์มซื้อของก็ได้นะครับ ผมว่าง"
"ไม่เป็นไรครับ พี่ไม่รบกวน เดี๋ยวพี่ไปหานัทก่อนนะครับ โชคดีครับ"
ผมไม่รอให้คนตรงหน้าตอบกลับ ผมก็ขึ้นรถแล้วออกรถไปทันที
ผมหยิบมือถือขึ้นมาโทรหาไอ้ตัวแสบ แต่มันกลับปิดเครื่องซะอย่างงั้น
ไปอยู่ไหนนะไอ้ตัวแสบ หนีอีกแล้วหละสิเนี่ย
คอยดูนะ ถ้าเจอหน้าจะจัดการสักหน่อย
ผมนั่งรออยู่ที่หอจนดึกกว่าไอ้ตัวเล็กจะกลับมา ทันทีที่นัทเปิดประตูเข้ามา
"ไปไหนมา ทำไมต้องให้พี่รอ"
ผมพูดน้ำเสียงดุเล็กน้อย เพราะไม่อยากให้มันเป็นเรื่องใหญ่
"กอดกูหน่อยได้ไหม"
อะไรนะ วันนี้มาแปลก
"ไม่ต้องเลย รู้ใช่ไหมว่าทำผิด"
ไอ้ตัวเล็กเงยหน้ามามองผม ตาของน้องนัททำไมมันบวมแบบนั้นหละ เกิดอะไรขึ้นอย่างนั้นหรือ
"พี่อาร์มครับ ช่วยกอดผมหน่อย จะได้......ไหมครับ"
ผมไม่รอให้ไอ้ตัวเล็กพูดจบก้โผลเข้าไปกอดคนที่ผมต้องการมาไว้ในอ้อมกอดผมทันที
เมื่อผมกอดน้องนัท ผมก็รู้สึกได้ว่าที่หน้าอกผมเริ่มเปียกชื้น
หลังของไอ้ตัวเล็กสั่นเล็กน้อย แต่ไม่มีเสียงใดๆรอดออกมาเลย
ผมเอื้อมมือไปลูบหัวเด็กน้อยตรงหน้าเป็นเชิงปลอบใจ
"ไม่เป็นไรแล้วนะครับ พี่อาร์มจะคอยดูแลน้องนัทเองนะครับ"
แขนของไอ้ตัวเล็กโอบรอบเอวของผม แค่นี้ผมก็มีความสุขแล้ว
ทั้งสุขและทุกข์ไปพร้อมๆกัน สุขที่ไอ้ตัวเล็กมันยอมรับความรู้สึกดีที่ผมส่งให้
แต่ทุกข์ตรงที่ไอ้ตัวเล็กของผมมันดูเศร้าขนาดนี้

หัวข้อ: Re: เริ่มด้วย...แต่ลงท้ายด้วยรัก
เริ่มหัวข้อโดย: sayajang ที่ 27-12-2009 08:56:08

จิ้มคนแรกเลย ....อยากอ่านอีกจ๊ะ o13

หัวข้อ: Re: เริ่มด้วย...แต่ลงท้ายด้วยรัก
เริ่มหัวข้อโดย: nidnoi ที่ 27-12-2009 09:11:58

น้องนัทเป็นอะไรนะ

พี่อาร์มคงต้องปลอบนานๆ แล้ว อย่างนี้

 :impress3:

หัวข้อ: Re: เริ่มด้วย...แต่ลงท้ายด้วยรัก
เริ่มหัวข้อโดย: ronlbb ที่ 27-12-2009 09:39:06

เป็นไรอีกจ้าหนูนัท

พี่อาร์มสู้เขาๆ

ตัวมารเริ่มโผล่อีกตัว

เซงจริงๆๆ

หัวข้อ: Re: เริ่มด้วย...แต่ลงท้ายด้วยรัก
เริ่มหัวข้อโดย: Kill_eR ที่ 27-12-2009 10:17:21

ว่าแต่นัทเป็นไรหว่า  อยากรู้จัง  แต่พี่อาร์มน่ารักมาก :กอด1:

มาต่ออีกนะค้าบ.... :3123:

หัวข้อ: Re: เริ่มด้วย...แต่ลงท้ายด้วยรัก
เริ่มหัวข้อโดย: gypsy ที่ 27-12-2009 10:40:25

อ่านเพลินมากเลย

แถมเยอะอีกต่างหาก

ชอบอาร์มอ่ะ เป็นคนดีจัง

ง้อทุกอย่างเลย น้องนัทเมื่อไหร่จะใจอ่อนสักทีเนอะ

เป็นกำลังใจให้คนแต่งนะจ๊ะ  :กอด1:

หัวข้อ: Re: เริ่มด้วย...แต่ลงท้ายด้วยรัก
เริ่มหัวข้อโดย: jokirito ที่ 27-12-2009 11:09:50

 :sad4:  เกิดอะไรขึ้น ทำไมน้องร้องไห้  ใครเป็นอะไรไปอีก

หัวข้อ: Re: เริ่มด้วย...แต่ลงท้ายด้วยรัก
เริ่มหัวข้อโดย: the_pooh9 ที่ 27-12-2009 12:03:01

 :sad4:

ตัวแสบของเค้าเป็นไรไปอ่ะ

 o22

แต่ช่วยเขี่ยๆไอ้น้องวิน ไปไกลๆได้ป่ะ

หัวข้อ: Re: เริ่มด้วย...แต่ลงท้ายด้วยรัก
เริ่มหัวข้อโดย: Black Angel ที่ 27-12-2009 13:03:07

ชอบพี่อาร์มจัง

น้องนัทเป็นอะไรครับ

 :z6: :z6: :z6: สำหรับนังวิน

หัวข้อ: Re: เริ่มด้วย...แต่ลงท้ายด้วยรัก
เริ่มหัวข้อโดย: CaroL ที่ 27-12-2009 13:14:20

ชอบบบบบ
นัทน่ารักจังครับ :man1:

หัวข้อ: Re: เริ่มด้วย...แต่ลงท้ายด้วยรัก
เริ่มหัวข้อโดย: nithiwz ที่ 27-12-2009 14:01:06

ทำไมหนูนัทมันอาร์ทยังงี้ฟร่ะ
เดี๋ยวดีเดี๋ยวร้าย  :m31:  อย่าทำแบบนี้บ่อยนะ
เดี๋ยวไอ้วินก็ ค.ป.ด. แน่

พี่อาร์มรักมั่นคงจังเลยอ่ะ 
สู้ๆ เพื่อน้องนัทนะพี่อาร์ม

หัวข้อ: Re: เริ่มด้วย...แต่ลงท้ายด้วยรัก
เริ่มหัวข้อโดย: [N]€ẃÿ{k}uñĢ ที่ 27-12-2009 15:26:01

 :o12: เกิดเรื่องแย่ๆอีกแน่เลยเนี่ยต้องมีใครโดนรถชนแน่ๆ  :เฮ้อ:
แล้วจะรออ่านต่อ
นิว(ยิ้มไม่ออก)

หัวข้อ: Re: เริ่มด้วย...แต่ลงท้ายด้วยรัก
เริ่มหัวข้อโดย: Kill_eR ที่ 27-12-2009 18:26:30

อ้างจาก: [N]€ẃÿ{k}uñĢ ที่ 27-12-2009 15:26:01  

:o12: เกิดเรื่องแย่ๆอีกแน่เลยเนี่ยต้องมีใครโดนรถชนแน่ๆ  :เฮ้อ:
แล้วจะรออ่านต่อ
นิว(ยิ้มไม่ออก)

จิ้มๆพี่นิว  ผู้ผ่านนิยายมาเยอะเริ่มเดานิยายละ  อิอิ...

มารอตอนต่ไปฮะ  ..... :t3:

หัวข้อ: Re: เริ่มด้วย...แต่ลงท้ายด้วยรัก
เริ่มหัวข้อโดย: iota ที่ 27-12-2009 18:46:55

เริ่มจะติดน้องนัทกับพี่อาร์มซะแลัวอ่านเพลินดีจริงๆ :man1:
ขอบคุณครับ

หัวข้อ: Re: เริ่มด้วย...แต่ลงท้ายด้วยรัก
เริ่มหัวข้อโดย: art ที่ 27-12-2009 18:57:17

ยิ่งอ่านยิ่งเพลิน
มาต่อเร็วๆนะครับ
 :call: :call:

หัวข้อ: Re: เริ่มด้วย...แต่ลงท้ายด้วยรัก
เริ่มหัวข้อโดย: สมุนไพร ที่ 27-12-2009 19:07:54

เกิดอะไรขึ้น :o

หัวข้อ: Re: เริ่มด้วย...แต่ลงท้ายด้วยรัก
เริ่มหัวข้อโดย: sadness ที่ 27-12-2009 19:28:54

[16.5]

ตอนกลางวันหลังจากเรียนเสร็จ ผม ไอ้ฟลุคและเกด กำลังจะเดินไปกินข้าวกัน
"นัท นัท ฟลุค"
หือ ใครมาเรียกวะเนี่ย อ๋อไอ้เม่นนี่เอง เพื่อนที่คณะไอ้ใหญ่นี่หว่ามีไรวะ
"มีไร เฮ้ยใจเย็นๆ"มันวิ่งมาหอบตัวโยนอยู่ข้างไอ้ฟลุค ไอ้ฟลุคเลยเอื้อมมือไปลูบหลังมัน
"ไอ้ใหญ่....ไอ้ใหญ่โดนรถชน"
"มึงว่าอะไรนะ"
ผมได้ยินแค่นั้น ผมก็ตกใจตะโกนออกไปทันที
"เมื่อกี้จะไปกินข้าวกันที่หน้ามอ ตอนข้ามถนนไอ้ใหญ่มันโดนรถชน"
"ตอนนี้มันอยู่ไหน บอกกูมาดิมันอยู่ไหน"
"อยู่ที่โรงพยาบาลแล้ว ปลอด......"
ผมไม่รอให้มันพูดจนจบหรอกครับ ผมออกวิ่งไปทันที ไม่สนใจใครทั้งนั้น
ไอ้ใหญ่มึงจะเป็นอะไรไม่ได้นะมึง
ผมวิ่งไปโบกแท็กซี่ไปโรงพยาบาลทันที พอมาถึงก็ถามหาไอ้ใหญ่กับพี่พยาบาลทันที
ระหว่างที่ผมรอให้พยาบาลเช็คอยู่นั้นไอ้ฟลุคกับเกดก็ตามมา
"อยู่ห้อง 312 คะ"
"ขอบคุณครับ"ผมฟลุคเกดวิ่งขึ้นไปที่ห้องไอ้ใหญ่
ในห้องผมเจอเพื่อนของไอ้ใหญ่นั่งอยู่สองสามคน ส่วนคนเจ็บนั่งหน้าบานอยู่บนเตียง
"อ้าวมาได้ไงเนี่ย"
ยังมีหน้ามาถามกูอีก
"ก็ไอ้เม่นบอกมึงถูกรถชน"
"แค่เฉียวๆเอง เจ็บขานิดหน่อย หมอบอกว่าพรุ่งนี้ถ้าไม่มีอะไรก็กลับได้แล้ว"
ผมหันไปมองหน้าไอ้ฟลุค
"มึงไม่ฟังให้ดีก่อนนี่หว่า ไอ้เม่นมันกำลังจะบอกว่าปลอดภัยแล้ว ไม่มีปัญหาอะไร"
นี่กูผิดหรือวะเนี่ย แต่ก็ดีแล้ววะที่ไอ้ใหญ่ไม่เป็นไรมาก

ผมกับเพื่อนนั่งเล่นเป็นเพื่อนไอ้ใหญ่อยู่ที่โรงพยาบาล ส่วนเพื่อนที่คณะมันกลับกันไปแล้ว
"เป็นห่วงกูหรอมึง"
ไอ้ใหญ่มันหันมาถามผม เพราะเห็นผมไม่ค่อยคุยอะไร
"ก็เออสิ มึงเพื่อนกูนะ"
"กูไม่เป็นไรหรอก ดูสิไม่ได้บาดเจ็บอะไรมากเลย"
"เออก็ดีแล้ว"
"แต่กูก็อยากให้รถมันชนกูแรงๆนะ กูอยากไปอยู่กับแม่กู"
มันพูดเสียงอ่อยๆ แต่แค่นั้นก็ทำให้ทั้งห้องนิ่งเงียบไปทันที
"มึงพูดเหี้ยอะไรออกมา!!!!"ผมเริ่มโวยวาย
"มันก็ได้แค่คิดนั่นหละ แค่ความคิด"มันยังไม่ยอมมองหน้าผมครับ
"หึ หึ มึงมันเห็นแก่ตัว"มันเงยหน้ามามองผมแวบหนึ่งแล้วก้มหน้าลงไปเหมือนเดิม
"เฮ้ย ใจเย็นดิวะนัท"ไอ้ฟลุคเริ่มเข้ามาห้ามผม แต่ผมไม่สนใจมัน
"มึงอยากตาย แล้วไง มึงคิดถึงกูบ้างไหม เพื่อนมึงที่นั่งอยู่เนี่ย มึงคิดถึงพวกมันบ้างไหม"
ผมกวาดมือไปที่ฟลุคกับเกด
"กูเคยเสียพ่อแม่ไปแล้ว มึงรู้ไหมว่ากูทรมานแค่ไหน"
"แล้วมึงคิดบ้างไหมว่าถ้ามึงเป็นอะไรขึ้นมากูจะทำยังไง มึงมันห่วงแต่ตัวเอง เห็นแต่ความต้องการของตัวเองเป็นใหญ่"
"กูไม่อยากจะสูญเสียคนที่กูรักไปอีก ทั้งมึง ไอ้ฟลุค และเกด กูไม่อยากเสียใครไปทั้งนั้น"
ทั้งห้องมีแต่เสียงของผมที่ดังอยู่คนเดียว
"กูขอโทษ กูปากเสียไปเอง"ไอ้ใหญ่มันพูดพร้อมทั้งยกมือขึ้นตบปากตัวเองไปมา
ผมทั้งสามคนแทบจะกระโดดไปจับมือของมันไว้ เพราะมันเริ่มตบแรงขึ้นเรื่อยๆ
"สัญญากับกูนะว่าจะไม่มีใครต้องจากกันไปอีก ทุกคนให้สัญญากับกูนะ"
"อืม"
ผมสี่คนยืนกอดกันที่เตียงของคนป่วย น้ำตามันไหลมาจากไหนก็ไม่รู้
ผมทนไม่ได้หรอกครับที่จะให้เพื่อนรักของผมต้องจากไป ถ้าเป็นไปได้ผมขอตายก่อนพวกมัน
ผมอาจจะเห็นแก่ตัว แต่ผมก็กลัวที่จะต้องอยู่กับความอ้างว้าง ผมคงรับไม่ได้
ผมอาจจะดูเข้มแข็ง แต่จริงๆแล้วมันไม่ได้เป็นแบบนั้นเลย
ผมต้องการใครสักคนที่จะดูแลผม ในเวลาที่ผมอ่อนแอ เหมือนเช่นในเวลานี้
ผมเดินกลับขึ้นไปที่หอ วันนี้พี่เอกับพี่มุกไปต่างจังหวัดกัน คงมีแต่ไอ้หล่อหละสินะ

"ไปไหนมา ทำไมต้องให้พี่รอ"
ทันทีที่เปิดประตูเข้าไป ก้ได้รับการต้อนรับด้วยเสียงดุๆ
"กอดกูหน่อยได้ไหม"
"ไม่ต้องเลย รู้ใช่ไหมว่าทำผิด"
แต่ผมไม่สนใจอะไรแล้วครับ ตอนนี้ผมอ่อนแอเกินกว่าจะโต้เถียงกับมัน
"พี่อาร์มครับ ช่วยกอดผมหน่อย จะได้......ไหมครับ"
ผมรู้สึกดีเหลือเกินที่มีใครสักคนกอดผมไว้แบบนี้
"ไม่เป็นไรแล้วนะครับ พี่อาร์มจะคอยดูแลน้องนัทเองนะครับ"
คำพูดที่เหมือนคำสัญญามันทำให้ใจผมรู้สึกมั่นใจกับคนคนนี้ ว่าเมื่อไหร่ที่ผมมีปัญหา เค้าจะอยู่เป็นที่พักพิงให้กับผมได้
ไอ้หล่อพาผมมานอนที่เตียงของมัน ผมยังคงกอดมันไว้แน่นเช่นเดิม
กลิ่นหอมๆจากสบู่ อกแน่นๆที่ให้ผมเช็ดน้ำตา อ้อมกอดที่อบอุ่นแบบนี้ ผมคงหลับอย่างสบายได้แล้วสินะ

...............................................................................................

ผมตื่นขึ้นมากลางดึก แต่คนในอ้อมกอดผมได้หายไปแล้ว
ผมตกใจมากที่น้องนัทหายตัวไป ผมเริ่มมองหาทันที
แล้วผมก็สะดุดตากับใครคนนั้นยืนอยู่ที่ระเบียง
ผมเดินไปยืนข้างๆอย่างเงียบๆ สายตาคู่นั้นมองออกไปไกลขนาดไหนกันนะ
ดูไม่มีจุดหมายเลย ทำไมผมต้องรู้สึกปวดแบบนี้นะที่เห็นแววตาคู่นั้น
"เคยนั่งชิงช้าสวรรค์มั๊ย"
"อืม"อยู่ๆไอ้ตัวเล็กก็พูดกับผม แต่สายตายังมองออกไปไม่รู้จบ
"รู้ไหม เมื่อก่อนตอนเด็กๆ แม่ผมเคยพาผมขึ้นบ่อยๆ"
"มันรู้สึกดีมากเลยเวลาที่เราได้มองออกไปไกลๆ มันทำให้เราไม่ต้องจมอยู่กับสิ่งเดิมๆ"
"แต่ตอนนี้ผมไม่กล้าขึ้นมันอีกแล้ว มันรู้สึกเหงาที่จะต้องขึ้นไปอยู่บนที่สูงๆเพียงคนเดียว"
ผมรู้ว่าที่เจ้าตัวเล็กหมายถึงคืออะไร เหงาที่ต้องขึ้นคนเดียว โดยไม่มีแม่ขึ้นไปด้วยอย่างนั้นสินะ
"วันหลังขึ้นไปกับพี่ไหมหละ"ผมมองออกไปตามสายตาของเด็กน้อย
"ขอบคุณนะครับ"
คืนนั้น ผมกับไอ้ตัวเล็กคุยกันหลายเรื่อง ทั้งเรื่องพ่อแม่ เรื่องน้าของไอ้ตัวเล็ก เรื่องตอนมัธยม ส่วนใหญ่ผมจะถามจากไอ้ตัวเล็กมากกว่า
ดูท่าแล้วเด็กน้อยของผมดุผ่อนคลายและคุยกับผมมากขึ้นกว่าเมื่อก่อน แค่นี้ก็พอแล้วครับ แค่ได้ตัวเล็กไม่เกลียดผมก็พอแล้ว

หัวข้อ: Re: เริ่มด้วย...แต่ลงท้ายด้วยรัก
เริ่มหัวข้อโดย: sadness ที่ 27-12-2009 19:29:55

[17]

เมื่อวานมัวแต่คุยกับไอ้หล่อดึกไปหน่อย เลยตื่นสายเลย ดีที่วันนี้ไม่มีเรียนเช้า
มีเรียนตอน 10 โมง ผมเลยชวนเกดกับไอ้ฟลุคไปนั่งกินข้าวหลังแต่งตัวเสร็จ
ระหว่างที่กินไปทุกคนก็ไม่ค่อยพูด คงเพราะจากเหตุการณ์เมื่อวานที่ผมโวยวาย
"นัท เราถามอะไรหน่อยสิ"
บีนั่นเอง เดินมาจากไหนกันนะ
"อืมมีอะไร"
"พี่อาร์มเค้าไม่ได้ชอบนัทจริงๆหรอ"
อะไรนะ บีไปรู้มาได้ยังไงเนี่ย หรือว่าเรื่องสัญาของผมกับไอ้หล่อจะมีคนรู้ซะแล้ว
"ทำไมหรือ"ผมยังทำหน้าไม่เข้าใจอยู่
"ก็ไอ้วินนะสิ มันบอกว่าที่พี่อาร์มยอมเป็นแฟนกับนัทเพราะสงสารนัท"
"หรือ แล้วมันว่าไงอีกหละ"
อ๋อจากปากไอ้วินนี่เอง ผมหละนึกว่ามีคนรู้เรื่องสัญญาของผมซะอีก
"มันบอกว่าเรื่องนี้พี่อาร์มบอกมันเอง บอกว่าไม่ได้รักนัทที่ทำไปเพราะสงสาร"
"แล้วยังบอกอีกนะว่าถ้านัทไม่เอาเรื่องที่พ่อแม่ตายมาเป็นข้ออ้างให้พี่อาร์มสงสาร พี่อาร์มก็คงจะจีบไอ้วินไปนานแล้ว"
ผมหยุดกินข้าวทันที มองไปที่บี
"มันพูดแบบนั้นจริงๆหรือ"ผมถามไปด้วยแววตาที่โมโหเต็มที่
"เอ่อ จริงๆ เนี่ยมันยังพร่ามอยู่เลย ที่ห้องเรียนนะ"
ผมลุกขึ้นยืนแล้วหันหลังเดินไปยังห้องเรียนทันที
ได้ยินเสียงไอ้ฟลุคจากด้านหลัง
"ชิบหายแล้วไหมหละ เกดตามไอ้นัทไป เดี๋ยวเราไปตามตัวต้นเหตุมาก่อน"
ผมยังคงเดินต่อไปเรื่อยๆ ไม่สนใจเกดที่เดินมาข้างๆ
"ใจเย็นนะนัท"
เสียงเกดยังคงบอกผม แต่ใจของผมไม่สงบแล้วครับตอนนี้
ผมเปิดประตูเข้าไปในห้องเรียน ก็เห็นไอ้เหี้ยวินยืนจับกลุ่มคุยกันกับเพื่อนในคณะหลายคน
ทุกคนหันมามองที่ผมด้วยสายตาเหมือนมีข้อสงสัย แต่ผมไม่สนใจหรอกครับ
พอไอ้วินมันเห็นผม มันก็เดินแหวกกลุ่มคนออกมา
"ไงหละแม่นางเอก เมื่อวานอ้อนพี่อาร์มไปถึงไหนหละ ถึงเตียงหรือถึงสวรรค์เลย"
ยิ่งผมได้ยินคำพูดของคนตรงหน้า มันทำให้ผมยั้งใจไม่อยู่จริงๆ
เรื่องไอ้อาร์มผมไม่รู้สึกอะไรหรอก แต่อย่ามายุ่งกับพ่อแม่ผม
กระเป๋าในมือผมถูกผมโยนเข้าใส่มัน แล้วตามด้วยการโถมตัวเข้าใส่
ปลายเท้าของผมถีบเข้าที่ยอดอกของมัน ล้มลงไปนอนกลิ้ง ผมรีบตามเข้าไปซ้ำ ต่อยมันไป 2 - 3 ที จนมีคนมาดึงตัวผมให้ลุกขึ้นแยกจากมัน
"ปล่อยกู"ผมโวยวายออกไปโดยไม่ได้สนใจว่าใครเป็นคนมาดึงตัวผม
"พี่ไม่ปล่อย"ทันทีที่ผมได้ยินเสียงผมก็สบัดตัวออกจากคนที่ดึงผมทันที ก็ไอ้อาร์มมันมาได้ยังไงวะ
"ทำไม กลัวกูจะไปต่อยแฟนมึงหรือไง"ผมถามไอ้อาร์มไปแบบนั้น
"ใครแฟนพี่ น้องนัทเป็นแฟนพี่ไม่ใช่หรือครับ"ยังจะมาทำพูดดีอีก
"ไม่ต้องมาสงสารกู มึงอยากจะคบกับใครก็เรื่องของมึง ไม่ต้องมายุ่งกับกู"
"พี่ไม่เคยคิดแบบนั้น"มันพยายามเอามือมาจับข้อมือผม แต่ผมก็ขยับหนี
"ไม่เคยคิด แล้วเรื่องพ่อแม่กู ทำไมต้องเอาไปพูด มันเป็นเรื่องสนุกของมึงใช่ไหม"
ผมด่ามันไป แต่มันกลับทำสีหน้างงๆให้ผม
"ใครพูดอะไร พี่ไม่รู้เรื่อง"
"ก็ถามแฟนมึงดูสิ"ผมบอกมันไปพร้อมทั้งมองไปที่ไอ้วิน
"เอ่อพี่อาร์มคะ คือวินมันบอกว่าพี่อาร์มสงสารนัทที่ไม่มีพ่อแม่เลยยอมเป็นแฟนด้วยนะคะ"
ไม่ต้องไปบอกมันบี เราไม่อยากได้ยินเรื่องนี้ให้ตอกย้ำเรา
เราคิดว่าไอ้อาร์มจะเป็นที่พึ่งให้เราได้ แต่ก็ไม่เลย

.............................................................................................

"เอ่อพี่อาร์มคะ คือวินมันบอกว่าพี่อาร์มสงสารนัทที่ไม่มีพ่อแม่เลยยอมเป็นแฟนด้วยนะคะ"
แค่คำพูดนี้ก็ทำให้ผมโกรธขึ้นมาทันที ไอ้ตัวผมโดนเข้าใจผิดไม่เป็นไรหรอกครับ
แต่ทำไมต้องเอาพ่อแม่ของไอ้ตัวเล็กมายุ่งเกี่ยวด้วย แล้วนี่มันเป็นใครกล้ามาทำแบบนี้กับเด็กน้อยของผมได้ยังไง
"กูไปบอกมึงเมื่อไหร่"
ผมเดินไปตรงหน้าของไอ้เหี้ยวิน
"กูถามว่ากูไปบอกมึงเมื่อไหร่ว่ากูยอมเป็นแฟนนัทเพราะสงสาร"
ผมยังคาดคั้นมัน เพราะมันยังนิ่งไม่ตอบคำถามผม
"กูถามมึงไม่ได้ยินหรอ"
ผมพูดพร้อมกับต่อยไปที่หน้าของไอ้วิน
"แล้วเรื่องพ่อแม่ของนัท มึงมีความสุขนักหรือไงที่เอาความเสียใจของคนอื่นมาพูดเนี่ย"
ผมยังกระหน่ำต่อยไอ้วินไม่หยุด
"เฮ้ย จับแยกสิวะ มัวยืนทำอะไรกัน"เสียงไอ้ตัวเล็กตะโกน แล้วก็มีเพื่อนๆของไอ้ตัวเล็กเข้ามาดึงตัวผมไว้
แต่ผมยังไม่อยากหยุด ในเมื่อมันทำให้ไอ้ตัวเล็กเจ็บ เพราะงั้นมันก็ต้องเจ็บกว่าเป็นหลายเท่า
ผมยังคงสบัดตัวจากคนที่เกาะผมไว้
"พอเถอะครับพี่อาร์ม"ไอ้ตัวเล็กพูดพร้อมกับเอามือมาจับที่แขนผม ผมจึงสงบลง
ทันทีที่เพื่อนน้องนัทปล่อยผม ผมก็เดินไปหาน้องนัท
"ออกไปข้างนอกกันเถอะ"ผมจูงมือน้องนัทออกไป แต่ก่อนออกไปผมหันหลังมาหาไอ้วิน
"กูจะไม่เอาเรื่องมึง แต่มึงอย่ามายุ่งกับกูและแฟนกูอีก"

"น้องนัทครับพี่ขอโทษ"
หลังจากที่ผมพานัทออกจากห้องนั้นมาแล้ว ผมก็พามานั่งที่โต๊ะหินอ่อนแถวห้องสมุด จับมือเด็กน้อยไว้ตลอดเวลา
"ขอโทษทำไม พี่ทำอะไรผิด"
"ผิดสิ เพราะพี่ดูแลน้องนัทไม่ได้"
"แล้วผมบาดเจ็บตรงไหนหรือเปล่าหละ"
ผมเอามือไปจิ้มที่หน้าอกของไอ้ตัวเล็ก
"ก็พี่ทำให้นัทเจ็บที่ตรงนี้ พี่รู้มันเจ็บยิ่งกว่ามีรอยแผลซะอีก"
"ไม่เป็นไรครับ พี่ไม่ได้เป็นคนทำสักหน่อย"
ถึงไอ้ตัวเล็กจะพูดแบบนั้น แต่มันก็ไม่ทำให้ความรู้สึกผิดของผมน้อยลงไปเลย
"วันนี้ผมอยากดูหนัง พี่อาร์มพาผมไปดูได้ไหมครับ"
คนตรงหน้ายิ้มมาให้ผม
"ได้สิครับ ไปกันเลยไหม"
ผมลุกขึ้นยืนพร้อมกับส่งมือไปให้ไอ้ตัวเล็ก
"อืม"

คืนนั้นผมกลับมาเจอน้องฟลุคมารออยู่ที่หน้าห้อง
น้องฟลุคบอกว่าหลังจากที่พวกผมออกมา เพื่อนทุกคนก็รุมถามความจริงจากไอ้วิน
มันถึงยอมเล่าว่า แอบได้ยินผมคุยกับไอ้ตัวเล็กเมื่อคืนนั้น เลยไปพูดให้เพื่อนคนอื่นฟังหวังจะให้น้องนัทกับผมเลิกกัน
พวกเพื่อนพอรู้ความจริง ก็ไม่มีใครอยากยุ่งกับไอ้วินอีกเลย ผมไม่แปลกใจหรอกครับที่เป็นแบบนั้น
เพราะผมก็ไม่สนใจมันเหมือนกัน ในเมื่อมันทำให้คนที่ผมรักเจ็บ มันก็สมควรได้รับแบบนี้แล้ว

หัวข้อ: Re: เริ่มด้วย...แต่ลงท้ายด้วยรัก
เริ่มหัวข้อโดย: sadness ที่ 27-12-2009 19:30:47

[18]

ตื่นมาตอนเช้าของวันเสาร์ วันนี้ผมต้องขับรถพาไอ้ตัวเล็กกลับไปเที่ยวบ้าน
ผมปลุกน้องนัทตั้งแต่ 6 โมงเช้า แต่กว่าจะได้ออกจากหอก็ปาเข้าไปเกือบ 9 โมง
ก็ไอ้ตัวเล็กนะสิ นอนขี้เซามากเลย "ขออีก 10 นาทีนะครับ" เล่นพูดอ้อนขนาดนี้มีหรือผมจะใจร้าย
พอปล่อยให้นอน ตื่นมาตอน 8 โมงก็ว่าผมว่าทำไมไม่ปลุก เฮ้อ เด็กหนอเด็ก

"กินอะไรไหม"
"ไม่เอาหละ เดี๋ยวนัทไม่อิ่ม"
ก็จริงๆนี่ครับ แวะซื้อขนมที่ปั๊มไอ้ตัวเล็กหยิบมาซะเยอะเลย กินไปตั้งหลายถุงแล้วอยู่ๆก็หันมาถามผม
"ไม่เป็นไร นัทอิ่มแล้ว แบ่งให้อะ"
ผมยังอึ้งกับการพูดของน้องนัทอยู่ นี่แทนตัวเองว่านัทด้วย น่ารักจังงงงง
"ไม่กินหรอ"
พอได้ยินคำนี้ผมถึงเพิ่งรู้สึกตัว ก็ขนมปังมันจ่ออยู่ตรงปากผมแล้วนี่ครับ
"ไม่กินได้ไหมครับ พี่ไม่ชอบกินอะไรตอนเช้า"
"ไม่กินก็ไม่กินสิ"
ไอ้ตัวเล็กดึงขนมปังกลับ แล้วเริ่มค้นถุงขนมอีกรอบ
"น้ำไหม"
"ไม่เอาครับ"
"ลูกอมหละ"
"ไม่ดีกว่าครับ"
เป็นอะไรเนี่ย ทำไมอยากให้ผมกินนักหรอ
"ทำไมบริการดีจังหละครับ"
ผมพูดขณะที่ตาก็มองไปที่ถนน
"จะเอาความจริงหรือโกหก"
หลังจากเงียบสักพักไอ้ตัวเล็กก็ถามคำถามแปลกๆ
"เอาโกหกก่อนดีกว่า"ผมอยากจะเล่นกับไอ้ตัวเล็ก
"ก็เห็นว่าขับรถกลัวจะเหนื่อยจะง่วง ก็เลยหาของขบเคี้ยวให้"
"แล้วถ้าเป็นความจริงหละ"
"เอ่อ...นัทอิ่มแล้ว....เสียดายของอะ"ทำไมอันนี้เสียงมันเบาจังหละ
อ๋อเพราะอย่างนี้นี่เองถึงยัดเยียดให้ผม เด็กน้อยเอ้ย
"อิ่มแล้วก็ไม่ต้องกินก็ได้ เดี๋ยวพี่กินเอง เก็บไว้ก่อนเถอะ"
"จริงอะ ไมใจดีจัง"
"ก็เราเป็นแฟนกันนี่"ผมตอบไปแบบนั้นครับ แต่ไอ้ตัวเล็กไม่ตอบโต้อะไรกลับมา

ผมขับรถมาเรื่อยๆโดยไม่ได้คุยอะไรกับไอ้ตัวเล็กอีกหลังจากคำพูดนั้น
"นัทจะเข้าเมืองแล้วนะ บ้านเราไปทางไหนหละ"
..........
..............
ไม่มีเสียงตอบใดๆ อ้าวหลับไปแล้วหรือเนี่ย
อะไรของเด็กคนนี้นะ เมื่อวานตอนดูหนังก็หลับ กลับมานอนก็ตื่นสาย พอกินขนมเสร็จก็หลับต่อ
นอนเก่งเหลือเกินนะ ผมไม่อยากจะกวนไอ้ตัวเล็กเลยจอดรถรอให้ไอ้ตัวเล็กตื่น
เมื่อจอดรถสนิทแล้ว ผมหันไปมองคนข้างๆ เวลาที่น้องนัทไม่มีคาบน้ำตานี่ดูแล้วทำให้ผมอดยิ้มไม่ได้
ใบหน้าขาวใส มีรอยยิ้มน้อยๆเวลาหลับ ผมเส้นบางสีน้ำตาลเข้มตกลงมาปิดใบหน้าเล็กน้อย ผมจึงใช้นิ้วเขี่ยเส้นผมนั้นขึ้นไป
นั่งมองน้องนัทเวลาหลับนี่ทำให้ผมสุขอย่างประหลาด นี่ใช่คนเดียวกับคนเมื่อวานที่ไปต่อยเค้ามาหรือเปล่านะ
เวลาหลับดูไม่มีพิษมีภัย เหมือนเด็กน้อยที่รอการเติบโต ผมไม่ปล่อยให้คนคนนี้หลุดไปจากผมแน่ ผมสัญญากับตัวเองในใจ

"ถึงไหนแล้วครับ"
"จะเข้าเมืองแล้ว นัทตื่นมาบอกทางพี่ก่อนสิ"
"อ้าวแล้วถึงนานยังเนี่ย ทำไมไม่ปลุกหละ"
"คิดว่าปลุกแล้วจะตื่นหรือ เดี๋ยวก็เหมือนเมื่อเช้าอีก"
"ไม่ใช่ความผิดผมสักหน่อย"
เจ้าตัวเฉไฉไปเรื่องอื่นแล้วเริ่มบอกทางไปบ้าน
กว่าจะถึงบ้านน้องนัทได้ก็เลยบ่าย 4 โมงไปแล้ว
จริงๆขับรถมาบ้านน้องนัท 4 ชั่วโมงก็น่าจะถึง แต่นี่จอดให้เด็กน้อยหลับนะสิครับเลยช้า
ไอ้ครั้นผมจะขับมาเลย ก็ไม่รู้ทางไปบ้านน้องนัทนี่นา

น้องนัทพาผมมาถึงบ้านซึ่งเป็นบ้านของน้าของนัท
"น้าครับ ผมมาแล้วครับ"
ทันทีที่เจอหน้าคุรน้า ไอ้ตัวเล็กก็วิ่งเข้าไปกอดทันที
"ทำไมมาถึงช้าจัง น้าเป็นห่วงแทบแย่"
"ก็พอดี ไม่มีคนบอกทางนะครับ เลยมาถึงช้าไปหน่อยครับ"ผมตอบแทนไอ้ตัวเล็กครับ
ไอ้ตัวเล็กหันมามองหน้าผมแบบอาฆาต
"อ้าวแล้วนัททำไมไม่บอกทางพี่เค้าหละ"
"คือนัทหลับนะครับ........แต่ทำไมพี่อาร์มไม่ปลุกหละ"ที่ตอบน้านี่พูดเสียงหวานเสียงอ่อยเชียว แต่พอหันมาพูดกับผมขู่ซะน่ากลัว
"ไม่ต้องเลยเรานะขี้เซาจะตาย ไปๆๆๆเอาของไปเก็บก่อน แล้วกินอะไรมาหรือยัง เดี๋ยวน้าจะได้ทำเตรียมไว้ให้"
"ยังเลยครับ หิวมากเลย อยากกินข้าวฝีมือน้าจัง"
แน้ มีอ้อนด้วย อยากได้แบบนั้นบ้างจังเลย กอดพี่บ้างสิน้องนัท
"เอ่อน้าครับ เดี๋ยวช่วยจัดห้องให้พี่อาร์มด้วยนะครับ"
อยู่ๆน้ำเสียงกับเศร้าขึ้นมาซะอย่างนั้นหละ
"อืมได้สิ เราจะไปนอนกับพ่อแม่หรือวันนี้นะ"คุณน้าของไอ้ตัวเล็กพูดน้ำเสียงเรียบๆ
"ครับ แล้วพรุ่งนี้ผมจะมานอนกับน้านะครับ"

หลังจากกินข้าวเสร็จ คุณน้าผู้ชายก็กลับมาบ้าน ดูท่าคุณน้าสองคนนี้จะรักไอ้ตัวเล็กเอามากๆเลย
เพราะน้าผู้ชายกลับมาก็เรียกหาไอ้ตัวเล็กทันที แล้วยังบอกให้นอนที่บ้านนี้วันนี้เลย
"น้าชัยครับ วันนี้ผมอยากไปนอนกับพ่อแม่นะครับ"
"อืมเอางั้นก็ได้ แต่พรุ่งนี้มาหาน้าแต่เช้านะ น้าว่าง"
หลังจากนั้นก็คุยกันต่อถึงเรื่องราวต่างๆ ส่วนใหญ่น้าชัยจะถามผม เหมือนซักไซ้ผมมากกว่า
ประมาณพ่อตา ถามลูกเขยเลยก็ว่าได้ "เรียนอะไร พ่อแม่ทำอะไร มีแฟนมีกี่คน"ดูท่าน้าชัยคงมองออกว่าผมชอบไอ้ตัวเล็ก
แต่จะว่าไปน้านีน้าสาวของไอ้ตัวเล็กก็น่าจะดูออก แค่ไม่พูดเท่านั้นเอง
"น้าครับช่วยเตรียมกระติกน้ำให้ผมหน่อยสิครับ"
"ไม่เตรียม ไม่ให้ไป"
"นะครับ แค่วันเดียว นะนะนะ"ไอ้ตัวเล็กไปกอดอ้อนน้าไปแล้ว
อะไรกันครับ ไอ้ตัวเล็กกับน้าคุยอะไรกัน แล้วกระติกน้ำมันมีอะไรหรือ
น้านีเดินไปหยิบกระติกน้ำมาส่งให้ผม "ดูแลน้องด้วยนะ" มันทำให้ผมยิ่งงงไปใหญ่
"ไปได้แล้วพี่อาร์มเดี๋ยวน้าเปลี่ยนใจ"
ไอ้ตัวเล็กมันมาลากผมไปครับ ผมก็ไม่เข้าใจอะไรวะเนี่ย
แต่งงได้ไม่นานครับไอ้ตัวเล็กมันก็เฉลยด้วยการเข้าไปร้านสะดวกซื้อ
น้องนัทไปซื้อน้ำแข็งมาใส่ไว้ในกระติกแล้วตามด้วยเบียร์อีกหลายกระป๋องแช่ไว้ในนั้น
อืมท่าทางจะทำบ่อย น้าถึงได้เป็นห่วง
เมื่อซื้อของได้แล้วไอ้ตัวเล็กพาผมมานั่งที่ริมแม่น้ำซึ่งมีเก้าอี้หินอ่อนอยู่
"สักหน่อยนะ"
ไอ้ตัวเล็กเปิดกระป๋องเบียร์แล้วยื่นมาให้ผม มีหรือที่ผมจะปฏิเสธ
บรรยากาศเย็นๆตอนหัวค่ำนี่มันสบายดีจัง แบบนี้สินะที่คนกรุงไม่เคยได้สัมผัส
เบียร์หมดไปหลายกระป๋องแล้ว ผมเองก็เริ่มตึงๆแล้วเหมือนกัน
"พี่ชอบผมจริงๆหรือเปล่า"
อยู่ๆไอ้ตัวเล็กก็ถามผมขึ้นมา ผมไม่ได้ตอบแค่หันไปมองหน้า
"คงไม่จริงสินะ งั้นก็ดีแล้วหละ เพราะผมไม่อยากจะชอบพี่เหมือนกัน"
"ต่อจากนี้ไป ไม่ต้องมาทำดีกับผมอีกนะครับ"
ไอ้ตัวเล็กหันมาเอามือมาตบบ่าผม
ทำไมหละ มันต้องไม่ใช่แบบนี้สิ
"แล้วถ้าพี่บอกว่าพี่ไม่ได้ชอบนัท แต่พี่รักนัทไปแล้วหละ จะทำยังไง"
"พี่หยุดทำดีกับนัทไม่ได้หรอกครับ พี่รักนัทเข้าใจไหมครับ"
ผมพูดพร้อมกับจ้องเข้าไปที่ตาของคนตรงหน้า
"อย่างนั้นก็แย่สิ"ไอ้ตัวเล็กหันกลับไปพร้อมกับทำเสียงเศร้า
แย่ อะไรที่เรียกว่าแย่หละ ผมไม่สนใจคำเหล่านั้น ผมกอดไหล่น้องนัทไว้แล้วโน้มมาหาตัวผม
ไม่มีการขัดขืนจากไอ้ตัวเล็ก และไม่มีการแสดงอารมณ์ใดๆให้เห็น ผมเดาไม่ออกจริงๆว่าเกิดอะไรขึ้นกับน้องนัท

หัวข้อ: Re: เริ่มด้วย...แต่ลงท้ายด้วยรัก
เริ่มหัวข้อโดย: sadness ที่ 27-12-2009 19:31:25

[18.5]

วันที่ผมรอก็มาถึงจนได้ ก็คือวันที่จะได้กลับบ้านไปเจอกับคนที่ผมรัก
หลังจากเหตุการณ์ไม่ดีเมื่อวานนี้ ผมก็ได้รู้อะไรหลายอย่าง
คนเราจะมีชีวิตที่เรียบง่ายมันเป็นไปไม่ได้เลย
ถึงเราไม่ไปทำร้ายใคร ก็ยังมีคนที่ต้องการทำร้ายเราอยู่ดี
และอีกเรื่องคือพี่อาร์ม ดูพี่อาร์มเป็นเดือดเป็นแค้นแทนผมมาก มันทำให้ผมรู้สึกดี
เหมือนว่ามีใครสักคนมาร่วมแชร์ความเจ็บปวดของเรา
อย่างที่พี่อาร์มบอกผมนะเจ็บ เจ็บที่ใจมันเจ็บยิ่งกว่าบาดแผลภายนอก
แต่คนทำไม่ใช่พี่อาร์มนี่ แล้วพี่อาร์มจะเสียใจไปเพื่ออะไร
ผมไม่อยากให้พี่อาร์มรู้สึกผิดทั้งที่ไม่ได้ทำอะไรเลย
ผมจึงเป็นฝ่ายเอ่ยปากชวนพี่อาร์มไปดูหนัง ทั้งที่ผมไม่ชอบที่แบบนั้นเลย
มันทำให้รู้สึกเงียบเหงา มืด และโดดเดี่ยว
พอเข้าไปแล้วผมจึงแกล้งหลับเพื่อไม่ให้คิดอะไรเมื่อเจอกับความมืด
สิ่งที่ผมสัมผัสได้หลังจากหลับตา คือมือของใครคนหนึ่งจับกุมมือของผมไว้
มันทำให้ผมผ่อนคลาย และหลับไปจริงๆ

พี่อาร์มขับรถมาถึงบ้านของน้าผม ผมจึงขอให้น้าช่วยจัดที่นอนให้พี่อาร์มที่บ้านนี้
เพราะผมยังไม่พร้อมที่จะให้ใครเข้ามาในความทรงจำของผมกับพ่อแม่
บ้านของผมอยู่ไม่ไกลจากบ้านน้ามากนัก เมื่อผมขึ้นมัธยมน้าผมถึงยอมให้ผมกลับมาอยู่ที่บ้านตัวเอง
เพราะก่อนหน้านี้ผมต้องอยู่ที่บ้านน้า ส่วนบ้านผมน้าจะส่งคนมาทำความสะอาดทุกสัปดาห์
เพื่อรอให้ผมพร้อมจะกลับมาอีกครั้ง ผมดีใจที่น้าผมไม่ขายบ้านหลังนี้ไป
เพราะความทรงจำต่างๆของผมกับครอบครัวคือที่นี่ มันทำให้ผมอบอุ่นที่ยังมีบ้านหลังนี้อยู่

ทุกครั้งที่ผมเหงาผมจะไปนั่งกินเบียร์คนเดียวที่ริมน้ำ จะมีก้เพียงไอ้ฟลุคกับเกดเท่านั้นที่ผมเคยพาไปด้วย
แต่วันนี้ผมต้องการให้พี่อาร์มมากับผม เพราะมันอาจจะเป็นครั้งสุดท้ายที่ผมจะได้เจอพี่อาร์มแบบนี้
“พี่ชอบผมจริงๆหรือเปล่า”
ผมถามพี่อาร์มไปแบบนั้น แต่ลึกๆในใจแล้วผมก็ไม่อยากให้พี่อาร์มตอบว่าไม่ชอบ
แต่ผมก็ไม่อยากให้พี่อาร์มบอกว่าชอบผมเช่นกัน
"คงไม่จริงสินะ งั้นก็ดีแล้วหละ เพราะผมไม่อยากจะชอบพี่เหมือนกัน"
"ต่อจากนี้ไป ไม่ต้องมาทำดีกับผมอีกนะครับ"
ผมไม่รอให้พี่อาร์มตอบ เพราะผมคิดว่าผมไม่อยากชอบคนคนนี้ ผมไม่อยากเสียใจกับการสูญเสีย
ถ้าวันหนึ่งพี่อาร์มไม่ได้ชอบผมแล้วจากผมไป ผมคงทนไม่ได้
เพราะอย่างนี้ตัดใจตั้งแต่ตอนนี้จะดีที่สุด ผมไม่กล้ารักใคร ไม่กล้าเจอกับความสูญเสีย
แต่สิ่งที่ผมได้รับกลับมาจากพี่อาร์ม “รักงั้นหรือ” “หยุดทำดีกับผมไม่ได้หรือ”
แล้วอย่างนี้จะให้ผมทำยังไงหละ ถ้ายิ่งพี่อาร์มทำดีกับผม ผมก็จะยิ่งรักพี่อาร์มขึ้นไปอีก
ถ้าเป็นแบบนั้น ผมจะทำยังไงหละ ผมไม่อยากรับใครเข้ามาในชีวิตผมมากไปกว่านี้
ผมไม่อยากต้องเสียใจกับการจากลา ความผูกพันในฐานะเพื่อนมันจะมั่นคงตลอดไป
แต่ความผูกพันแบบคนรักหละ จะมีใครยืนยันได้ว่าจะไม่มีจางหายไป แล้วถ้าเป็นแบบนั้นจริงๆ ผมจะทำยังไง
“แบบนี้ก็แย่นะสิ”ผมพูดได้แค่นั้น

หัวข้อ: Re: เริ่มด้วย...แต่ลงท้ายด้วยรัก
เริ่มหัวข้อโดย: sadness ที่ 27-12-2009 19:32:03

[19]

หลังจากที่พี่อาร์มกอดผมไว้ด้วยความเงียบอยู่นาน พี่อาร์มก็ดึงมือผมให้ลุกขึ้น
เหมือนเป็นสัญญาณว่า “กลับบ้านกันเถอะ” แต่ก็ไม่ได้เปล่งเสียงใดๆออกมา
ผมเดินตามมายังรถของพี่อาร์ม ตลอดเวลาเดินทางกลับบ้านไม่มีคำพูดใดๆ
พอถึงบ้านผมกำลังจะเปิดประตูลงจากรถ พี่อาร์มก็มาคว้ามือผมไว้
แล้วจับมือผมมาวางที่หน้าอกของพี่อาร์ม ผมมองหน้าพี่อาร์มก็สัมผัสได้ถึงสายตาที่ต้องการบอกความหมาย
“พี่พูดจริงๆนะ ว่าพี่รักนัท”
นี่เป็นคำพูดแรกที่พี่อาร์มพูดออกมา
ผมนิ่งไม่ตอบ ดึงมือกลับอย่างช้าๆ แล้วเปิดประตูออกจากรถไป

ผมอยากจะขอใครสักคนช่วยผมในเวลานี้
“แม่ครับผมจะทำยังไงดี”
“คนที่ผมชอบเค้ามาสารภาพรักกับผม”
“แต่ผมไม่กล้าที่จะรักเค้า ไม่กล้าที่จะครอบครองหัวใจเค้า”
“ผมกลัว กลัวจะต้องเจ็บ ผมอ่อนแอมากเลยใช่ไหมครับ”
ผมมองรูปถ่ายของพ่อแม่และตัวผมในวัยเด็ก พูดกับแม่เหมือนต้องการให้คนในรูปตอบกลับมายังผม
แต่มันก็เป็นไปไม่ได้สินะ
ไอ้พี่อาร์มบ้า  จะมาทำดีกับผมทำไม เราเป็นแค่แฟนหลอกๆกันไม่ใช่หรือไง
คนบ้ามาทำให้คนอื่นชอบ ผมมันบ้าที่ไปหลงชอบพี่ พี่อาร์มยิ่งบ้ากว่าเพราะมาชอบคนอย่างผมทำไม

ผมคิดจนเผลอหลับไปตอนไหนไม่รู้ ตื่นมาตอนสายๆ อาบน้ำแต่งตัวกำลังจะไปที่บ้านน้า
แต่ทำไมรถของพี่อาร์มมาจอดหน้าบ้านผมหละ
“ไงขี้เมาตื่นแล้วหรือ”
“ใครขี้เมาไม่ทราบ พี่ก้กินเหมือนกับผมนั่นหละ”
แน้ว่าแล้วยังมายิ้มอีก
“แล้วพี่อาร์มมาตั้งแต่เมื่อไหร่ครับ”
“ตั้งแต่เมื่อคืน กลัวเด็กดื้อจะหนีกลับก่อน เลยต้องมาดักไว้”
“งั้นก็ไม่ใช่ผมเพราะผมไม่ดื้อ แล้วก็ไม่คิดที่จะหนีกลับ”
“ครับๆๆ ไปที่บ้านคุณน้ากันดีกว่านะครับ”
ผมเชิดจมูกให้พี่อาร์ม ก็ดันมาว่าเราดื้อนี่นา

...

ผมขับรถมาส่งไอ้ตัวเล็กแล้วก็ขับไปที่บ้านน้าของน้องนัท
“ส่งน้องแล้วหรือ”
น้าชัยนั่นเองครับ ยังไม่หลับ สงสัยเป็นห่วงไอ้ตัวเล็กแน่ๆ
“ครับ เพิ่งไปส่งมาเมื่อกี้นี้ครับ”
“อืม............. น้าขอคุยด้วยได้ไหม”
“ได้ครับ”
น้าชัยเดินนำผมไปยังม้าหินอ่อนหน้าบ้าน
“ชอบนัทจริงหรือเปล่าเรานะ”
น้าชัยเริ่มเปิดประเด็นแบบไม่อ้อมค้อม
“เรียกว่ารักดีกว่าครับ”
“แล้วถ้าน้าไม่เห็นด้วยหละ”
ผมหันไปมองหน้าน้าชัย แต่สีหน้าของน้าชัยยังคงเรียบเฉย
“รู้ใช่ไหมว่านัทรักน้านีของเค้ามาก เพราะงั้นถ้าต้องเลือกคิดว่านัทจะเลือกใคร”
“จะไม่มีวันนั้นครับ”
“หมายความว่ายังไง ว่าจะไม่มีวันนั้น”
“จะไม่มีวันที่นัทต้องเลือกครับ ผมไม่อยากให้นัทต้องลำบากใจ ถ้าน้าไม่เห็นด้วยกับการที่ผมจะคบกับนัท ผมก็จะไป”
“ยอมง่ายแบบนั้นเชียว ไหนบอกว่ารักนัทไม่ใช่หรือ”
“ครับผมรักนัท ตอนนี้ยิ่งรักมากขึ้นด้วย แต่ความรักของผมไม่จำเป็นที่จะต้องครอบครองตัวน้องนัท”
“ผมไม่ต้องการให้ใครมาทำอะไรนัท ไม่ต้องการเห็นนัทร้องไห้เวลานอน ไม่อยากให้นัทต้องลำบากใจในการคบกับผมถ้าที่บ้านไม่เห็นด้วย เพราะงั้นผมจะปล่อยให้นัทอยู่ในที่ของเค้า แล้วผมจะคอยดูแลเค้าจากที่ของผม”
น้าชัยมองผมพูดโดยไม่ได้แย้งใดๆ ผมคิดแบบนั้นจริงๆ ผมไม่อยากให้นัทต้องเลือก แต่อยากให้นัทได้ทั้งสองอย่างพร้อมกัน ไม่จำเป็นต้องเป็นผม ไม่จำเป็นต้องรักผม แต่ใครก็ได้ที่จะรักนัทและครอบครัวนัทยอมรับ
หลังจากที่ผมพูดจบ น้าชัยก้ยังไม่ได้พูดอะไรออกมา
“ผมควรจะต้องไปตั้งแต่ตอนนี้หรือเปล่าครับ”
ผมถามประโยคที่ไม่อยากพุดขึ้นมา  ผมหันหน้าไปมองทางอื่น เพราะคิดว่าจะไม่ได้ใกล้ชิดไอ้ตัวเล็กอีก ผมทำใจยากเหลือเกิน
“น้าฝากน้องด้วยนะ”
“หมายความว่า.....”
ผมยังอ้ำอึ้งกับคำพูดน้าชัย
“น้องอาจจะเปิดใจรับใครได้ยาก แต่ถ้าเป็นเราน้าคิดว่าน่าจะทำได้”
“อย่าเพิ่งหมดหวังก่อนหละ”น้าชัยตบบ่าผม นี่เค้ายอมรับผมหรือ
“ผมไม่มีทางหมดหวังแน่ครับ และผมก็จะดูแลนัทเป็นอย่างดีครับ”
เหมือนกับคำสัญญาที่ให้กับพ่อตา เวลามาสู่ขอลูกสาว แต่นี่คือสิ่งที่ผมจะทำให้ได้
“เอาเถอะ ไปนอนได้แล้วไป”
“ผมขออนุญาตไปบ้านนัทได้ไหมครับ”
“น้าว่านัทคงไม่พร้อมจะให้เราเข้าไปหรอกนะ”
“ผมขอแค่มองเค้าจจากข้างนอกก็ยังดีครับ”
“ตามใจเรา พรุ่งนี้ก้พานัทมาหาน้าด้วยแล้วกัน”
“ได้ครับ”

หัวข้อ: Re: เริ่มด้วย...แต่ลงท้ายด้วยรัก
เริ่มหัวข้อโดย: sadness ที่ 27-12-2009 19:32:57

[20]

ตลอดทางกลับกทม.ไอ้ตัวเล็กไม่พูดอะไรออกมาเลย
สายตามองออกไปนอกหน้าต่างรถ มองอย่างไม่มีจุดหมาย
ผมไม่อยากให้เป็นแบบนั้น แต่ผมก็ทำอะไรไม่ได้
ผมได้แต่รอเท่านั้น รอว่าคนด้านข้าง จะหันกลับมามองที่ผม....

ตอนเย็นวันนั้นหลังจากถึงหอเรียบร้อยแล้ว
ไอ้เอกับมุกซื้อของฝากมาแล้วเล่าเรื่องที่ไปเที่ยวกันอีก
ไอ้ตัวเล้กดูจะมีความสุขขึ้นมาบ้าง ที่ได้ยิ้มได้หัวเราะกับไอ้เอ
แต่นั่นไม่ใช่เลย แววตาของน้องนัทไม่ได้มีความสุขไปกับเสียงหัวเราะนั้นเลย
แววตามันเศร้าเกินกว่าจะเรียกว่ามีความสุขได้
ผมรู้สึกเจ็บที่ผมไม่สามารถช่วยอะไรได้เลย
ได้แต่มองอยู่ตรงที่ของผม
"พี่อาร์มเป็นอะไรครับ"
"ป่าวครับ"ผมพูดพร้อมกับลูบหัวน้องนัท
น้องนัทหันมาถามผม หลังจากไอ้เอกับมุกแยกไปอาบน้ำ
จะให้ผมบอกยังไงหละว่าผมเป็นอะไร เพราะผมเองก็ยังบอกไม่ได้เลยว่าเกิดอะไรขึ้นกับผม
"ไปเดินเล่นกับผมไหม"
นัทจับมือผมที่ลูบหัวนัทอยู่
"อืม"

ผมกับน้องนัทเดินลงมาด้านล่างของหอพัก
เดินวนอ้อมไปทางด้านหลังหอพักที่ติดกับสนามฟุตบอล
ตลอดทางที่เดินไม่มีการพูดคุยอะไรกัน
มีแต่เพียงมือของน้องนัทที่จับมือผมไว้
"พี่อาร์มพี่ชอบผมจริงๆหรือครับ"
หลังจากเงียบไปนาน อยู่ๆนัทก็ถามขึ้นมา
"พี่รักนัทครับ"นั่นคือความจริงที่ผมอยากจะบอก
"ผมมีอะไรให้คนหล่อๆอย่างพี่มาสนใจหละครับ"
น้องนัทหันมามองหน้าผม
"พี่ไม่รู้ รู้แต่ชอบตั้งแต่โดนต่อยวันนั้น"
ผมเอามือไปลูบหลังมือของนัท
"โรคจิตป่าวเนี่ย ชอบความรุนแรง"
นัทดึงมือกลับ
"นัทไม่เหมือนใคร พี่รักที่นัทเป็นตัวของนัท คนอื่นเข้ามาหาพี่เองโดยพี่ไม่ต้องเดินไปหา แต่กับนัทพี่เสนอตัวให้ขนาดนั้นกลับโดยต่อยเสียนี่"
ผมเอามือมาลูบที่แก้มบริเวณใกล้กับปากที่โดนนัทต่อย
"แล้วเจ็บไหมครับ"
นัทเอื้อมมือมาลูบแก้มผม
"ถึงเจ็บพี่ก็ไม่บ่นหรอกครับ ก็ใจมันรักนี่นา"
................................
"ผมขอบคุณพี่นะครับที่ให้ความรักกับผม"
"แต่ผมรับมันไม่ได้หรอกครับ ผมไม่อยากเจ็บ"
.......................................................
อะไรนะ เหมือนใครเอาหินมาทุ่มใส่หัวผม
ทำไมหละ ทำไมกัน
"พี่ไม่.............."ผมพยายามจะค้านแต่น้องนัทก็พูดแทรกขึ้นมาก่อน
"ไหนพี่บอกว่าพี่รักผมไงหละ"
"ความรักของพี่คือการครอบครองตัวผมหรือเปล่า"
"เปล่าครับ"ผมไม่อยากจะพูดคำนี้ เพราะนั่นมันหมายถึงผมต้องยอมปล่อยน้องนัทไป

"ถ้าอย่างนั้น ก้ปล่อยผมไว้แบบนี้เถอะครับ"
"แต่พี่ยังรักนัทได้ใช่ไหม"ผมพูด เหมือนจะรั้งฟางเส้นสุดท้ายไว้
ไม่มีคำตอบมีเพียงใบหน้าของน้องนัทที่ยื่นเข้ามาหาผม
ริมฝีปากบางๆสีแดงของน้องนัทประทับลงบนริมฝีปากของผม
มือทั้งสองข้างของน้องนัทจับที่ใบหน้าของผมให้ฝังอยู่กับรอยจูบนั้น
รอยจูบที่ควรจะหอมหวาน กลับทำให้ผมรู้สึกขม
ปากของผมสัมผัสได้กับของเหลวรสชาติเค็ม "น้ำตางั้นหรือ"
นี่ไม่ใช่การจูบเพื่อแสดงความรัก แต่นี้เป็นการจูบเพื่อบอกลาอย่างนั้นหรือ
นานเท่าไหร่ไม่รู้ที่ผมกับน้องนัทยืนจูบกันอยู่ตรงนั้น
จนนัทเริ่มจะแยกตัวออกมา
ผมมองไปที่ตาคู่นั้น มันเต้มไปด้วยน้ำตา ผมอยากเข้าไปเช็ดไปซับน้ำตานั้น แต่ผมทำไม่ได้สินะ
นัทเริ่มหันหลังให้ผม ก่อนที่นัทจะก้าวออกไป
"พี่ยังรักนัทได้อยู่ใช่ไหม"
ผมถามคำถามเดิมอีกครั้ง
"อย่ารักคนอย่างผมเลยครับ"
นัทเริ่มเดินจากไปช้าๆ
"มันไม่ทันแล้วหละนัท พี่จะไม่ยอมเลิกรักนัท ไม่มีวัน ยังไงนัทก็จะเป็นแฟนพี่ตลอดไป"ผมพูดกึ่งตะโกน เพราะน้องนัทได้เดินจากผมไปแล้ว

หัวข้อ: Re: เริ่มด้วย...แต่ลงท้ายด้วยรัก
เริ่มหัวข้อโดย: sadness ที่ 27-12-2009 19:46:14

เรื่องนี้มี 25 ตอนนะครับ ใกล้จะจบแล้ว
แล้วก็มีตอนพิเศษอีก 4 ตอน
ถ้าไงพรุ่งนี้จะมาลงตอน 21 - 25 ให้นะครับ
หรือจะลงแค่ 24 ดี เก้บตอนสุดท้ายไว้ก่อน อิอิ

ล้อเล่นครับ เดี๋ยวพรุ่งนี้ลงให้จนจบเลยครับ
ขอบคุณที่ติดตามอ่านนะครับ

หัวข้อ: Re: เริ่มด้วย...แต่ลงท้ายด้วยรัก
เริ่มหัวข้อโดย: the_pooh9 ที่ 27-12-2009 19:55:18

 o13

ขอแบบ หมด stock

วันนี้ ตอนนี้ เดี๋ยวนี้ มะไดหรอ

ตะเอง

ถึงพรุ่งนี้ กล้ว เป็น บ้าอ่ะ
 o22

หัวข้อ: Re: เริ่มด้วย...แต่ลงท้ายด้วยรัก
เริ่มหัวข้อโดย: CaroL ที่ 27-12-2009 20:44:49

ขอบคุณครับ ใจดีมาก

จะจบไงครับเนี่ย  :sad4:

เริ่มกลัวเหมือนรีบน

เป็นกำลังใจให้ครับ :man1:

หัวข้อ: Re: เริ่มด้วย...แต่ลงท้ายด้วยรัก
เริ่มหัวข้อโดย: nidnoi ที่ 27-12-2009 20:57:32

มารอลุ้นตอนจบด้วย

 :monkeysad:

หัวข้อ: Re: เริ่มด้วย...แต่ลงท้ายด้วยรัก
เริ่มหัวข้อโดย: broke-back ที่ 27-12-2009 21:21:28

 :L2:
หอบดอกไม้มาให้กำลังใจนักเขียน


เนื้อเรื่องสนุกดี
อ่านง่าย..อ่านเพลิน
บทสนทนาเข้าใจง่าย


ขอบคุณครับ :pig4: +1 ให้คนใจดี..ลงเรื่องให้อ่านจุใจเลย
(edit... เด๋วมา +1 ให้ ต้องหลัง 5 ทุ่มแล้วน่ะคร้าบบบ)


ป้อล่อ....ทำไมใช้ชื่อ sadness ล่ะครับ ทั้งที่ตอนจบน่าจะ Happy ๆๆๆๆ

หัวข้อ: Re: เริ่มด้วย...แต่ลงท้ายด้วยรัก
เริ่มหัวข้อโดย: nithiwz ที่ 27-12-2009 22:18:46

ทำไมถึงรักไม่ได้นะครับนัท ทำไมอ่ะ ทำไมนัทเห็นแก่ตัวแบบนี้อ่ะ
พี่อาร์มอุตส่าห์จะรักนัท  นัทกลัวแต่ตัวเองจะเจ็บ  แต่ไม่กลัวเลยว่าคนอื่นเจ็บยิ่งกว่านัทอีก

อ๊ากกกกกกกกกก!!!!! ทำไมมันเศร้าแบบนี้อ่ะครับ
ไม่ยอมอ่ะ  ไม่ยอมให้นัทไม่รักพี่อาร์มเด็ดขาด

รีบๆ มาตอบนะครับ  จะรอดูฟามรักของเด็ก EG กับเด็ก SC เหอะๆๆๆๆๆ
 :a5: :a5: :a5:

อ่านหนังสือต่อ  พรุ่งนี้สอบ  อ๊ากกกกกกกกกกกก!!!!!!!

หัวข้อ: Re: เริ่มด้วย...แต่ลงท้ายด้วยรัก
เริ่มหัวข้อโดย: จุ๊บจิ๊บจ๊ะจ๋า ที่ 27-12-2009 23:20:41

จบเร็วจัง
ยังไม่จบไม่ได้เหรอ
สนุกอะ
สมหวังเหอะนะนะนะ
สงสารพี่อาร์มอะ
น้องนัทอย่าใจร้ายสิ
 :o11: :o11:

หัวข้อ: Re: เริ่มด้วย...แต่ลงท้ายด้วยรัก
เริ่มหัวข้อโดย: CaroL ที่ 27-12-2009 23:39:28

ฝันดีครับ :man1:

หัวข้อ: Re: เริ่มด้วย...แต่ลงท้ายด้วยรัก
เริ่มหัวข้อโดย: iota ที่ 27-12-2009 23:54:06

คงจะไม่จบเศร้านะ :sad4:
ไม่อยากฉลองปีใหม่พร้อมน้ำตา

หัวข้อ: Re: เริ่มด้วย...แต่ลงท้ายด้วยรัก
เริ่มหัวข้อโดย: jokirito ที่ 27-12-2009 23:58:11

 :o12:  ไอ้ตัวเล็กครับ กล้าๆหน่อยครับ  สงสารพี่อาร์มเค้า 

หัวข้อ: Re: เริ่มด้วย...แต่ลงท้ายด้วยรัก
เริ่มหัวข้อโดย: Kill_eR ที่ 28-12-2009 00:08:25

ง่าจะจบแล้วหรอครับ ...

อย่าจบแบบเศร้านะค้าบ  น้องนัทยอมรับรักพี่อาร์มเถอะ...เฮ้อ...

เอาใจช่วยพี่อาร์มนะครับ....

จบไวจัง ยังไงก็แต่งเรื่องอื่นๆให้ได้อ่านกันอีกนะครับ  จะติดตาม  ชอบมากๆ o13

หัวข้อ: Re: เริ่มด้วย...แต่ลงท้ายด้วยรัก
เริ่มหัวข้อโดย: สมุนไพร ที่ 28-12-2009 00:45:23

 :serius2: :serius2:

หัวข้อ: Re: เริ่มด้วย...แต่ลงท้ายด้วยรัก
เริ่มหัวข้อโดย: ๛ナーリバス๛ ที่ 28-12-2009 09:21:03

อ่านแล้วให้ความรู้สึกเหมือน นิยายบางเรื่องที่เคยอ่านเลย

นัทนี่ขี้กลัวจัง แต่ก็มีความคิดของเขาเพราะปมในใจ หวังว่าคงไม่จบเศร้านะ มาต่อเร็วๆนะคะ 

สนุกมากค่ะ

หัวข้อ: Re: เริ่มด้วย...แต่ลงท้ายด้วยรัก
เริ่มหัวข้อโดย: KriT_SuN ที่ 28-12-2009 13:02:36

 :o12: สงสารอาร์ม นัทใจแข็งจริง ๆ ๆ

รอนะค้าบ ขอบคุณค้าบบบบบ  o13

หัวข้อ: Re: เริ่มด้วย...แต่ลงท้ายด้วยรัก
เริ่มหัวข้อโดย: inimeg ที่ 28-12-2009 14:37:12

+1 ไปเลย....

หัวข้อ: Re: เริ่มด้วย...แต่ลงท้ายด้วยรัก
เริ่มหัวข้อโดย: CanonDNattari ที่ 28-12-2009 15:34:00

 :3123: เอามาให้คนโพสและคนเขียน

ไอ้ตัวเล็กกก เปิดใจเร็ว ๆ น่า อย่าเศร้าหละ

ปูเสื่อรอตอนต่อไป

หัวข้อ: Re: เริ่มด้วย...แต่ลงท้ายด้วยรัก
เริ่มหัวข้อโดย: sadness ที่ 28-12-2009 20:21:13

[21]

"มันไม่ทันแล้วหละนัท พี่จะไม่ยอมเลิกรักนัท ไม่มีวัน ยังไงนัทก็จะเป็นแฟนพี่ตลอดไป"
คำนี้ยังก้องอยู่ในหัวของผม พี่อารืมลืมผมไปเถอะครับ
ผมไม่คิดว่าในชีวิตนี้ผมจะรับใครเข้ามาในฐานะคนของหัวใจได้หรอกครับ
ผมมันก็แค่เด็กขี้กลัวคนหนึ่ง กลัวทั้งที่ไม่รู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้น
กลัวทั้งที่ไม่รู้อนาคตว่าจะเป็นยังไง
เพราะอย่างนั้นแทนที่จะต้องมานั่งกลัวอนาคต ก็สู้ไม่ต้องหวังกับมันเลยดีกว่า
ผมรักพี่นะครับพี่อาร์ม และผมก้ไม่อยากเกลียดพี่ ถ้าวันนึงเราต้องเลิกกัน
ผมยอมเป็นคนไปเองตั้งแต่ตอนนี้ดีกว่า

ผมเดินกลับขึ้นมาที่หอ น้ำตาของผมมันแห้งไปแล้ว
แต่ใจของผมมันไม่ได้หยุดไปด้วย น้ำตามันยังไหลท่วมหัวใจผมอยู่ตลอดเวลา
"พี่เอครับ ช่วยไปดูพี่อาร์มหน่อยสิครับ"
ผมเดินมาบอกพี่เอ ทั้งที่เห็นพี่เอกับพี่มุกกำลังนั่งคุยกัน ถึงมันจะดูเสียมารยาท
แต่ก็นั่นหละ ผมเป็นห่วงพี่อาร์มว่าจะเป็นยังไงมากกว่า
"เกิดอะไรขึ้น"พี่มุกเดินมาลูบหัวผม
"ผมไม่เป็นไรครับ คนที่เป็นนะพี่อาร์มมากกว่า"ผมเงยหน้าขึ้นมองพี่มุก
"พี่เอช่วยไปดูพี่อาร์มหน่อยนะคครับ อยู่ที่สนามฟุตบอล"
"อืม ได้ครับ"
พี่เอเดินไปหยิบของบนโต๊ะอ่านหนังสือแล้วเดินลงจากหอไป
"เป็นอะไรหรือเปล่า"พี่มุกถามด้วยความเป็นห่วง
"ผมไม่เป็นไรครับ ผมไปนอนก่อนนะครับ"
ผมเดินออกมาจากพี่มุก เดินไปที่เตียง ก่อนจะขึ้นเตียงของผม
ผมมองไปที่เตียงด้านล่างของพี่อาร์ม ต่อไปนี้จะไม่มีคนนี้อีกแล้วสินะ

ผมล้มตัวลงนอนแต่มันหลับตาไม่ได้เลย
คิดดถึงแต่เรื่องของพี่อาร์ม ทั้งเรื่องที่ผมพูดกับพี่อาร์ม เป็นห่วงพี่อาร์มว่าจะเป็นยังไงบ้าง
ผมนอนอยู่แบบนั้น พี่มุกคงคิดว่าผมหลับแล้ว ถึงขึ้นเตียงนอน
ผมคิดว่าถ้าผมยังไม่หลับ พี่มุกก็คงไม่ยอมนอนแน่ๆ
มันจึงเป็นการดีที่สุดที่ผมจะไม่ขยับ เพื่อให้พี่มุกคิดว่าผมหลับแล้ว ทั้งที่ใจผมกระวนกระวายอย่างมาก
ผมนอนกับความคิดอยู่นาน จนพี่เอเปิดประตูเข้า
"ไอ้อาร์มกลับบ้านไปแล้วนะ เราก็นอนได้แล้วหละ"
พี่เอบอกผมทั้งที่ผมยังนอนอยู่เหมือนเดิม
เหมือนพี่เอจะรู้ว่าผมไม่สามารถข่มตาหลับได้ เพราะเป็นห่วงพี่อาร์ม
"พี่เอ ผมเลวมากไหม"ผมยังนอนอยู่แบบเดิม แต่ปากก้ถามพี่เอไป
"ไม่มีใครผิดหรอก อย่าคิดมาก"พี่เอลูบหัวผม แต่ผมก็ยังไม่ลืมตาขึ้นมา
"ผมทำให้พี่อาร์มต้องเสียใจ ผมคงเลวมากใช่ไหมครับ"
"รู้ว่าทำให้เค้าเสียใจ แล้วทำไมยังทำหละ"
พี่เอถามผมเรียบๆ น้ำเสียงไม่ได้แฝงความโมโหไว้เลย แถมยังมีความรู้สึกถึงความเป็นห่วงเสียมากกว่า
"ผมไม่รู้ ผมไม่เข้าใจเหมือนกัน ผมคง.................กลัว"
"เอาเถอะอย่าคิดมาก ไอ้อาร์มฝากมาบอกว่า มันจะยังอยู่ที่เดิมเสมอ รอให้นัทพร้อมให้โอกาสมัน"
"ผมไม่อยากให้พี่อาร์มเสียเวลา"
"แต่เพื่อนพี่เต็มใจรอ"
ผมพูดอะไรไม่ออกเลยจริงๆ
"พี่ไม่รู้ว่านัทคิดอะไรอยู่นะ แต่ในฐานะเพื่อนคนนึงของไอ้อาร์ม พี่ก็อยากจะบอกว่าเพื่อนพี่ไม่เคยรักใครเท่านัทมาก่อน"
"พี่รักนัทและเพื่อนพี่ด้วย เพราะอย่างนั้นมันจะไม่ดีกว่าหรือที่ไม่ต้องมาเสียใจทั้งสองฝ่ายแบบนี้"
"นัทก็รักไอ้อาร์มไม่ใช่หรือไง ทำไมทำร้ายหัวใจแบบนี้หละ"
"ผมขอโทษครับพี่เอ ผมไม่รู้จริงๆ"
"อืม เอาเถอะ นอนซะนะ"พี่เอลูบหัวผมเป็นการส่งท้าย
ผมอยากขอโทษพี่อาร์ม ขอโทษพี่เอ ขอโทษพี่มุก ขอโทษทุกๆคน ที่ผมไม่รู้ว่าผมกลัวอะไร
เพราะความไม่รู้ของผม ทำให้คนที่รักผมต้องเสียใจ

หัวข้อ: Re: เริ่มด้วย...แต่ลงท้ายด้วยรัก
เริ่มหัวข้อโดย: sadness ที่ 28-12-2009 20:21:44

[22]

เมื่อคืนผมนอนไม่หลับเลย กว่าจะนอนหลับก็ปาเข้าไปเกือบ 6 โมงเช้าแล้ว
ผมตื่นมาก็ไม่เจอพี่เอกับพี่มุก มีก็แต่เพียงขวดน้ำส้มวางอยู่บนโต๊ะอ่านหนังสือของผม
---ตื่นแล้วก้กินซะนะ จะได้สดชื่น---
พี่มุกนั่นเอง ขอบคุณนะครับที่เป็นห่วง
ตั้งแต่เมื่อคืนผมปิดมือถือไว้ เพราะไม่อยากรับรู้อะไรทั้งนั้น และไม่พร้อมที่จะคุยกับใคร
ผมเปิดมือถือขึ้นมา เบอร์ที่ไม่ได้รับสายก็ส่งเสียงเตือนมาทันที
ในรายชื่อทั้งหมด มีแต่เกดกับฟลุคเท่านั้น ไม่มีเบอร์ของพี่อาร์มเลย
นี่สินะที่ผมจะต้องรู้สึกดี แต่ทำไมผมกับรู้สึกอ้างว้างจังหละ

ผมเดินมาที่โรงอาหาร คนค่อนข้างบางตา เพราะตอนนี้มันก็บ่าย 2 กว่าแล้ว
ผมนั่งกินข้าวเพียงคนเดียว ไม่สนใจคนที่ผ่านไปผ่านมา
"โดนทิ้งให้มากินข้าวคนเดียวรึไง"
เสียงแบบนี้ไม่ต้องเงยหน้าก็รู้ว่าใคร สาวที่จ้องจะจับพี่อาร์มนั่นเอง
ผมทำเป็นไม่สนใจเสียงนั้น
"ชั้นพูดไม่ได้ยินหรือไง"พูดไม่พูดเปล่า ยังเอามือมาทุบที่โตีะอีก ผู้หญิงอะไรเนี่ย
"ได้ยิน แต่ไม่อยากสนใจ"ผมเงยหน้าไปมองคนตรงหน้า
"ปากดีนักนะ แล้ววันนี้ตัวไม่ติดกับพี่อาร์มหรือไง"
"ก็เห็นว่าอยู่หรือเปล่าหละ"
"หรือว่าจะโดนทิ้งจริงๆ ถึงทำหน้าเศร้าแบบนี้"
นี่มันสังเกตขนาดนั้นเลยหรือไง
"พี่อาร์มเค้าคงตาสว่างแล้วสินะ ก็อย่างว่าหละ เค้าจะไปสนใจอะไรคนอย่างแก"สายตาน่ารังเกียจมองผมตั้งแต่ตัวจรดเท้า
ผมไม่อยากตอบโต้ใดๆ แต่นั่นมันไม่ใช่เพราะผมยอมแพ้คนแบบนี้
แต่คนที่ผมยอมแพ้คือพี่อาร์มต่างหาก ใครจะคิดยังไงก็ช่าง ขอแค่อย่ามองพี่อาร์มเสียหายก็แล้วกัน
"อะไรกันคะ คนแบบไหนหรือคะ"
ขณะที่ผมยังไม่รู้จะตอบกลับคนตรงหน้ายังไง
พี่แอนก็เข้ามาแทรกสถานการณ์เสียก่อน
"ไม่มีอะไรหรอกคะ ขวัญก็แค่กำลังคุยกับคนที่ถูกทิ้งอยู่นะคะ คนที่พี่อาร์มเห็นเป็นทางผ่านนะคะ"
"พี่ว่าน้องเข้าใจผิดมากกว่านะ"
"ยังไงคะ"ทำหน้าเหมือนหมางงเลยนะ
"ไม่ใช่ว่าอาร์มทิ้งน้องนัทหรอก แต่เป็นน้องนัทต่างหากที่ทิ้งอาร์ม"
"ไม่จริงหรอกคะ พี่อาร์มนะหรือจะโดนทิ้ง โดนคนแบบนี้ขอเลิกนะหรือคะ"
"แต่มันก็เป็นแบบนั้นจริงๆ ถ้าอยากคุยกับคนโดนทิ้ง พี่ว่าน้องไปคุยกับอาร์มจะดีกว่านะ"
"เพราะคนขี้แพ้นะมันคืออาร์ม น้องนัทเค้าเป็นผู้ชนะต่างหาก"
"อ้อ อีกอย่าง พี่ว่าน้องเลิกยุ่งกับน้องนัทได้แล้วนะ เพราะมีคนฝากมาบอกว่า ถ้าไม่เลิกยุ่งกับนัท เรื่องไม่จบง่ายๆแน่"น้ำเสียงพี่แอนดูดุขึ้นมาทันที
"เอาหละนัททานข้าวกับพี่ไหมคะ ส่วนเธอ จะไปไหนก็ไป"พี่แอนพูดแบบไม่ใส่ใจผู้หญิงอีกคน
ขวัญทำท่าไม่พอใจ แต่ก็ยอมเดินจากไป
"ตลกร้ายนะครับ"
"ตลกร้ายยังไงหรือน้องนัท"
"ก็คำพูดของพี่นะสิ"
"เข้าใจใช่ไหมที่พี่หมายถึง"
"ครับ เจ็บนะครับ ผมมันคนชนะที่เจ็บที่สุดเลย"
"ว้า คนแพ้ก็เจ็บ คนชนะก็เจ็บ แล้วอย่างนี้เกมส์นี้ใครหละจะมีความสุข"
"นั่นนะสิครับ เกมส์นี้ใครที่มีความสุขกัน"
"ถ้าเกมส์นี้มันมีแต่คนเศร้า ก็เลิกเล่นมันเถอะ หันมาเล่นเกมส์อื่นไม่ดีกว่าหรือ"
"แต่ผมอยากจะลองเล่นให้จบนะครับ"
"แล้วแต่น้องนัทแล้วกันคะ"
"แต่ถ้าอยากเปลี่ยนเกมส์เมื่อไหร่ เพื่อนพี่รออยู่นะคะ"
"ครับพี่ เอ่อพี่แอนครับ พี่อาร์มไม่เป็นไรใช่ไหมครับ"
"น้องนัทคิดว่าไงหละคะ"พี่แอนไม่ตอบแต่ย้อนมาถามผม
ผมได้แต่ส่ายหัว ผมไม่รู้ว่าพี่อาร์มเป็นยังไงบ้าง แต่คิดว่าไม่น่าจะสดใส
"น้องนัทเป็นเด็กน่ารักนะ อย่าทรมานเพื่อนพี่อีกเลย"พี่แอนจับที่บ่าผม
"ผมขอโทษครับ ผมขอโทษจริงๆ"
"ไม่ต้องขอโทษหรอก ไม่มีใครโกรธน้องนัท ทั้งพี่ ทั้งอาร์ม เพราะงั้นไม่จำเป็นที่จะต้องขอโทษ"
"แค่รอให้น้องนัทพร้อมจะเปิดใจเท่านั้นเอง เพื่อนพี่ยังรออยู่เสมอนะ"
พี่แอนพูดค้างไว้เท่านั้นแล้วจากไป

หัวข้อ: Re: เริ่มด้วย...แต่ลงท้ายด้วยรัก
เริ่มหัวข้อโดย: sadness ที่ 28-12-2009 20:22:23

[23]

ทุกๆเช้าที่ผมตื่นขึ้นมา จะพบกับน้ำส้มขวดหนึ่งเสมอ
มันเป็นกิจวัตรไปแล้วที่ทุกเช้าผมจะต้องดื่มมัน
ขอความสั้นๆ ---ขอให้สดใสนะ---
ลายมือเป็นของพี่มุกบ้าง พี่เอบ้างสลับกันไปแล้วแต่วัน
พี่สองคนนี้ดีกับผมเหลือเกิน ทั้งที่ผมไม่สมควรได้รับสิ่งเหล่านั้น หลังจากที่ผมทำร้ายพี่อาร์มไปแล้ว
การเรียนของผม ถึงผมจะเข้าเรียน แต่ก็ไม่มีอะไรเข้าหัวผมเลย
ผมไม่อยากให้เป็นแบบนั้น ผมควรจะตั้งใจเรียนเพื่อน้าของผม
แต่เรื่องของพี่อาร์มมันเข้ามารบกวนจิตใจผมอยู่ไม่น้อยเลยจริงๆ

"มึงจะเป็นแบบนี้ต่อไปไม่ได้นะ"
ไอ้ฟลุคมันด่าผมหลังจากที่ผมไม่ยอมส่งงานหลายวิชา
ผมก็ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกัน ทางนี้คือทางที่ผมเลือก
ผมเลือกที่จะทำร้ายใครหลายคน แต่เมื่อผมได้มันมา ผมกลับไม่มีความสุขเลย
ผมจะต้องเปลี่ยนตัวเองใหม่ อย่างน้อยก็ไม่ทำให้คนที่รักผมต้องเป็นห่วง
แต่หลังจากนี้นะสิ ผมต้องไปพบอาจารย์เพื่อทำรายงานเพิ่ม เฮ้อคิดแล้วก็เหนื่อย

หลังจากเลิกเรียนในตอนเย็นแล้ว ผมยังต้องไปพบอาจารย์อีกเพื่อขอทำรายงาน
อาจารย์ท่านอื่นก็ไม่เคี่ยวเท่าไหร่ บอกให้กลับไปทำแล้วเอามาส่ง
จะมีก็แต่อาจารย์เคมีนี่หละที่ไม่ยอม
บอกว่าถ้าคุณจะทำ ก็ให้นั่งทำที่ห้องอาจารย์จนกว่าจะเสร็จ
ผมจะทำอะไรได้หละครับ ก็ต้องยอมนั่งทำนะสิ ทั้งที่หิวข้าวมาตั้งแต่กลางวันแล้ว
แต่ถ้าผมไม่ทำ ปลายเทอมไม่ต้องสงสัย เกรดผม F แน่นอน

ผมนั่งทำงานของอาจารย์จนเสร็จเวลาก็ผ่านไปจนจะทุ่มนึงแล้ว
ผมหิวมาก หิวจนเดินจะไม่ไหวแล้ว ผมเดินลงมาจากตึกหวังจะไปหาอะไรทาน
แต่ผมก็ต้องชะงัก เพราะใครคนหนึ่งที่ยืนอยู่ด้านล่างตึก
ผมอยากจะวิ่งเข้าไปกอดให้หายคิดถึง แต่ผมก็ทำไม่ได้ เพราะผมเป็นคนเลือกเอง
พี่อาร์มไม่ได้พูดอะไร เพียงแค่เดินมาคว้าหนังสือในมือผมไปถือ
ผมก็ไม่ได้ยื้อหรือว่าอะไร เพียงแต่เดินตามพี่อาร์มไปเงียบๆ
ผมกับพี่อาร์มเดินตามพี่อาร์มไม่ห่างนัก จนพี่อาร์มเดินมาถึงร้านข้าว

"ข้าวไข่เจียวหมูสับครับ"พี่อาร์มหันไปสั่งกับคนเสริฟ
พี่อาร์มยังจำได้อีกหรือ อาหารที่ผมเคยสั่งให้เค้าทาน
"ผมเอาข้าวผัดปลาหมึกครับ"ผมไม่ได้หันไปบอกคนเสริฟ แต่หันไปมองหน้าพี่อาร์มแทน
ก้พี่อาร์มยังทานอาหารที่ผมสั่งให้ได้ ผมก็ทานอาหารแบบที่พี่อาร์มสั่งให้ได้เหมือนกัน

การทานอาหารเป็นไปอย่างเงียบๆ ไม่มีการพูดคุยกัน
ผมสังเกตพี่อาร์ม วันนี้พี่อาร์มดูไม่สดใสเลย หน้าตาก็ดูหมองลงไปด้วย
นี่ยังไม่รวมร่างกายที่ดูซูบลงไปกว่าเมื่อก่อน
ผมทำร้ายพี่ขนาดนี้เลยหรือครับพี่อาร์ม
ผมคิดพาลให้จิตใจเศร้าลงไปทันที

หลังทานอาหารเสร็จพี่อาร์มยังเดินถือหนังสือของผมเหมือนเดิม
พี่อาร์มเดินนำผม เส้นทางนี้น่าจะเดินไปที่หอพัก พี่อาร์มพี่จะเดินไปส่งผมหละสินะ
ผมไม่รู้ว่าอะไรทำให้ผมเอื้อมมือไปจับมือพี่อาร์มอีกข้างนึงไว้ มือข้างที่ว่างจากหนังสือของผม
พี่อาร์มไม่ได้สะบัดหนี หรือหันมามองผม
พี่อาร์มแค่เพียงกุมมือผมให้แน่นขึ้นกว่าเดิมเท่านั้น
แค่นี้มันกลับทำให้ผมรู้สึกอบอุ่นอย่างประหลาด ไม่จำเป็นต้องมีการพูดจาใดๆ แค่มีคนคนนี้อยู่ ผมก็อบอุ่นได้ถึงเพียงนี้
พี่อาร์มเดินมาส่งผมที่หอ แต่ส่งเพียงแค่ด้านล่างหอเท่านั้น พอพี่อาร์มยื่นหนังสือมาให้ผมก็หันหลังกลับทันที
"ขับรถดีๆนะครับ"
ผมบอกพี่อาร์มก่อนที่พี่อาร์มจะเดินออกไป
พี่อาร์มชะงักเล็กน้อยกับคำพูดของผม แต่ก็ไม่ได้ตอบอะไรและไม่ได้หันมามอง แค่เดินจากไปเท่านั้นเอง

หัวข้อ: Re: เริ่มด้วย...แต่ลงท้ายด้วยรัก
เริ่มหัวข้อโดย: sadness ที่ 28-12-2009 20:22:58

[24]

จากตอนที่น้องนัทจูบผมและเดินจากผมไป
ผมยังคงนั่งอยู่ที่เดิม ไม่ได้ลุกไปไหน
"ไง มีอะไรอยากเล่าไหม"
ไอ้เอนั่นเองครับ ผมเดินมานั่งข้างๆผม
"เค้าทิ้งกูไปแล้ววะ"ผมยิ้มให้กับเพื่อน มันเป็นยิ้มที่ทรมานที่สุด
"เฮ้อ จบแล้วหละสิ ต่อไปจะทำยังไงหละมึง"
"รอ"
"หืม"
"กูบอกว่ากูจะรอ กูจะรอน้องนัท ไม่ไปไหนเด็ดขาด"ผมย้ำกับไอ้เอ
"คิดดีแล้วหรือมึง มึงหาคนใหม่ได้ไม่ยากเลยนะ"
"แต่กูต้องการคนเดียว ถ้าไม่ได้กูก็จะไม่รักใครอีก"
"เอาเถอะมึง แล้วตอนนี้หละจะทำยังไง"
"กูไม่รู้ รู้แต่ว่ากูขึ้นหอไม่ได้ กูไม่อยากให้น้องนัทต้องคิดถ้าเห็นหน้ากู"
"เพราะงี้ไง มึงถึงมีกูเป็นเพื่อน"
ไอ้เอมันพูดพร้อมกับชูกุญแจรถของผมขึ้นมา ผมเอื้อมมือไปคว้า แต่ไอ้เอมันดันชักมือกลับ
"ไม่ต้อง เดี๋ยวกูขับเอง"
มันตบบ่าผมพร้อมกับออกแรงผลักเบาๆเหมือนจะบอกให้ผมลุกขึ้น

ไอ้เอขับรถมาส่งผมที่บ้าน ผมชวนมันนอนที่นี่ด้วยกันมันก็ไม่ยอม
ผมจึงให้มันขับรถผมกลับไปที่หอ
"งั้นพรุ่งนี้กูมารับไปเรียนนะ"
"ไม่ต้องก็ได้ กูไปเองได้"
"ไม่เป็นไร กูจะมารับ ไม่อยากเก็บรถแพงๆไว้นาน กลัววะมึง"
"พยายามนอนให้หลับนะมึง กูไปหละ"
"เดี๋ยวไอ้เอ พรุ่งนี้เช้าฝากซื้อน้ำส้มให้ไอ้ตัวเล็กด้วยนะ"
ผมคิดว่าน้องนัทคงไม่ได้นอนแน่ๆ
"เออๆ เดี๋ยวกูจัดการเอง มึงก็นอนซะหละ"
ไอ้เอขับรถออกไปแล้ว ส่วนผมจะหลับได้ยังไงหละ ก็ใจมันยังไม่ยอมสงบสักที

ตอนเช้าไอ้เอมารับผมไปเรียน
ผมเรียนแบบผ่านไปที ไม่ได้สนใจอะไรมากมาย
ตอนเที่ยงผมก็ไม่ยอมไปทานข้าว
ไอ้เอกับแอนเลยไม่ยอมไปทานข้าว บอกว่า "เพื่อนไม่หิวกูก็ไม่หิว"
ผมหละรู้สึกผิดกับเพื่อนผมจริงๆ
ทันทีที่เลิกเรียนวิชาตอนบ่าย ผมก็เลยชวนทั้งสองคนไปกินข้าวทันที
ไอ้ตัวผมนะไม่หิวหรอกครับ แต่ห่วงเพื่อนผมมากกว่า เพราะผมทานอะไรไม่ลงเลย คิดแต่เรื่องน้องนัท
ผมเดินไปที่โรงอาหาร ก็หันไปเจอกับน้องนัทเข้าก่อนที่ผมจะเดินเข้าไปในโรงอาหาร
ผมยังไม่อยากเข้าไปตอนนี้ ผมไม่อยากให้นัทคิดมาก
แต่แล้วเหมือนสวรรค์ไม่เข้าข้าง ส่งมารเข้ามาจนได้
ก็ขวัญนะสิครับ เดินเข้าไปหาน้องนัท ท่าทางไม่น่าจะไปดี
ผมกำลังจะเดินไปช่วยน้องนัทจากขวัญ แต่กลับถูกไอ้เอดึงไว้
"มึงจะไปไหน"
"กูจะไปดูน้องนัท"ผมตอบโดยไม่มองหน้ามัน
"มึงจะบ้าหรือไง คิดว่านัทจะดีใจไหมที่มึงเข้าไปช่วย"
ผมนิ่งไปกับคำพูดของไอ้เอ
"รออยู่นี่หละ เดี๋ยวแอนจัดการเอง"แอนเดินมาจับแขนผมแล้วเดินไปที่น้องนัท
ผมรู้สึกเบาใจขึ้นมา เพราะอย่างน้อย น้องนัทก็ไม่ได้อยู่คนเดียว

ทุกๆวันหลังจากที่น้องนัทนอนไปแล้ว
ผมจะซื้อน้ำส้มมาให้น้องนัทเสมอ
เพราะผมอยากให้นัทสดใส น้ำส้มของผมจึงมีเพียงข้อความ ขอให้สดใสนะ เท่านั้น
ถ้าผมจะเขียนเองมันคงไม่ดีแน่ ผมจึงวานไอ้เอเป็นคนเขียนให้เพื่อหวังให้นัทเข้าใจว่าเป็นของจากไอ้เอ

ทุกๆวันของผมผ่านไปอย่างช้าๆ ไม่มีวันไหนที่ผมจะไม่คิดถึงน้องนัท
ทุกๆที่ที่น้องนัทไป ผมจะเดินไปหาเสมอ แต่ก็อยู่ในมุมของผมเท่านั้น
แค่ได้เห็นน้องนัทผมก็มีความสุขแล้ว
แต่วันนี้น้องนัทหายไป มีเพียงแค่เกดกับฟลุคเท่านั้น
"นัทไม่มาด้วยหรือครับ"
ผมเดินเข้าไปถามเกด
"นัทต้องไปทำงานส่งอาจารย์นะคะ ตอนนี้คงอยู่ที่ตึกวิทย์นะคะ"
ผมกล่าวขอบคุณน้องเกดแล้วกำลังจะเดินไป
"พี่อาร์ม ผมขอคุยด้วยได้ไหมครับ"อยู่ๆน้องฟลุคก็รั้งผมไว้
"ได้ครับ เรื่องอะไรครับ"
"เรื่องนัท"
"อืม"ผมทิ้งตัวลงนั่งอย่างช้าๆ
"ผมจะไม่พูดในฐานะเพื่อน แต่ผมจะพูดในฐานะของพี่ชายที่ดูแลน้องชายมาตลอด"
"ถ้าพี่แค่จะมาหลอกน้องผม ผมขอให้พี่หยุดทำแบบนี้ซะ"
"เพราะผมไม่ยอมให้ใครมาทำร้ายจิตใจน้องผมแน่"
น้องฟลุคจ้องหน้าผมแบบจริงจัง
"พี่ไม่เคยคิดจะหลอกนัท พี่รักนัทจริงๆ"ผมตอบอย่างหมดแรง รักแล้วผมทำอะไรได้บ้างหละ นอกจากดูอยู่ห่างๆ
"พี่ยืนยันในสิ่งที่พี่พูดได้มากขนาดไหน"
"พี่ไม่รู้ว่าพี่ต้องทำยังไงฟลุคถึงจะเชื่อใจพี่ แต่นัทเป็นคนคนเดียวที่พี่จะรัก ไม่ว่าเค้าจะรักพี่หรือไม่ก็ตาม"ผมตอบแบบไม่หลบสายตา
สายตาของผมมันคงจะดูจริงจังไม่น้อย เพราะผมคิดแบบนั้นจริงๆ
"ถ้าอย่างนั้น ก็พยายามแล้วกันนะครับ ผมช่วยพี่ได้เท่านี้"
"ขอบคุณครับ"ผมกำลังจะลุกออกจากโต๊ะ
"อ้ออีกอย่าง นัทยังไม่ได้กินข้าวกลางวันเลย เวลาแบบนี้พี่จะแสดงความรักกับน้องผมยังไงหละครับ"น้องฟลุคหันมาบอกผมด้วยรอยยิ้ม
ผมไม่ตอบอะไร เพียงแต่หันไปยิ้มให้กับคนทั้งสองคนตรงหน้า

หัวข้อ: Re: เริ่มด้วย...แต่ลงท้ายด้วยรัก
เริ่มหัวข้อโดย: sadness ที่ 28-12-2009 20:24:06

[25=บทสรุปความรัก]

หลังจากพี่อาร์มมาส่งผมที่หอแล้ว
ผมกลับมานั่งคิดเพียงคนเดียวลำพัง
ที่ผมทำอยู่มันถูกต้องแล้วหรือ ผมทำร้ายคนคนนึง แต่เค้าก็ยังไม่จากผมไปไหน
สิ่งที่ผมเห็นจากพี่อาร์มคือแววตาที่เคยมองผมด้วยความสดใส
แต่ตอนนี้มันไม่เหลือแววตาแบบนั้นอีกแล้ว
ผมมองตาพี่อาร์มทีไร ทำไมมันถึงทำให้ใจผมเจ็บ
ผมปล่อยใจให้คิดไปเรื่อยๆ โดยไม่สนใจว่าจะผ่านเวลาไปนานเท่าไหร่
ถึงผมจะปล่อยใจไปแบบนั้น แต่ผมก็หาคำตอบไม่ได้เลยสักที
ผมยังคงนั่งคิดอยู่ที่เดิม ที่ตรงระเบียง
ระเบียงที่พี่อาร์มชวนผมขึ้นชิงช้าสวรรค์อีกครั้ง
ถึงพี่มุกกับพี่เอจะเดินมาถามเป็นระยะว่าผมโอเคไหม
แต่ผมก็ได้แต่ยิ้มให้กับพี่ทั้งสอง แล้วจมอยู่กับความคิดของตัวเองต่อไป
ดีที่วันรุ่งขึ้นเป็นวันเสาร์ ผมจึงไม่ต้องรีบตื่นไปเรียน

"ตื่นแล้วหรือมึง"
"อืม"
ไอ้ฟลุคกับไอ้ใหญ่มันเดินเข้ามาในห้องผม
ผมเหลือบไปดูเวลานี่ก็บ่ายโมงได้แล้ว
"เมื่อเช้ากูมาหา แต่มึงยังไม่ตื่น เลยไม่อยากกวน"
"เออ แล้วมีอะไรป่าววะ"
"ไม่มีอะไร หิวหรือยังหละ"
"อืม นิดหน่อยวะ"
"ไปอาบน้ำดิ แล้วไปกินข้าวกัน"
ไอ้ฟลุคมันบอกผม พร้อมกับหยิบมือถือออกมา ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าโทรไปตามเกดแน่นอน

ผมและเพื่อนๆเดินลงมานั่งทานข้าวกัน แต่ผมเลี่ยงที่จะไปร้านป้าแจ๋ว
เพราะมันมีความทรงจำเกี่ยวกับพี่อาร์มมากเกินไป
ขณะที่ผมกำลังทานกันอยู่นั้น พี่แอนก็เดินเข้ามาพร้อมกับผู้ชายอีกคนที่สูง ขาว ตี๋ หล่อไม่อายใครเมื่อเดินคู่กับพี่แอน
"คนไหนชื่อพี่นัทครับพี่แอน"
ผู้ชายที่มาด้วยหันไปถามพี่แอน แต่ผมยังคงทำหน้างงอยู่
"น้องนัทจ๊ะ นี่โอห์มน้องพี่อาร์มจ๊ะ"
"อ๋อครับ"ผมตอบแบบงงๆ ผมไม่รู้จะหาคำไหนที่มันดีกว่านี้ได้ในตอนนั้น
"ผมขอคุยกับพี่ตาลำพังได้ไหมครับ"
น้องโอห์มหันมาบอกผม
"อืม"ผมตอบพร้อมกับลุกตามน้องโอห์มไป
ผมกับน้องเค้าเดินมานั่งที่ม้าหินอ่อนไกลจากกลุ่มคน
ก่อนที่จะได้เริ่มพูดอะไรกัน น้องโอห์มได้หยิบอัลบั้มรูปในกระเป๋าเป้ออกมาให้ผม
"อะไรครับ"
"อัลบั้มรูปไง"
"พี่รู้ แต่เอามาทำไมครับ"
"พี่ดูก็จะรู้เองหละน่า"
ผมหยิบมันมาจากมือน้องโอห์ม แต่ยังไม่หายทำหน้าสงสัย
ผมเริ่มเปิดอัลบั้มรูปนั้นช้าๆ
หน้าแรกของอัลบั้มรูปมีเพียงข้อความเขียนไว้
-------น้องนัท ของพี่อาร์ม-------
ผมเปิดไปยังหน้าที่สอง

ภาพเป็นรูปของพี่อาร์มที่เอานิ้วชี้ ชี้ไปที่แก้มของตัวเอง
--------- วันแรกที่พบหน้า ไอ้ตัวเล็กฝากรอยแผลไว้ให้ผม ไม่เคยมีใครปฏิเสธผม แต่เด็กคนนี้กลับมาต่อผมซะได้ ดูๆไปก้น่ารักเหมือนกันนะเด็กคนนี้--------------
นี่เป็นรอยที่ผมต่อยไว้สินะ พี่อาร์มแอบเรียกผมว่าตัวเล็กหรือนี่

มือผมยังคงเปิดหน้าต่อไป
--------รูปนี้ได้มาจากแฟนคลับของผม มันเป็นรูปแรกที่มีทั้งผมและน้องนัทอยู่ในสถานที่และเวลาเดียวกัน---------
ถ้าผมจำไม่ผิด รูปนี้เป็นตอนที่ผมโดนแฟนคลับพี่อาร์มแอบถ่าย แล้วเอาไปโพสต์ในเน็ตนี่นา

-------- อันนี้เป็นภาพที่ผมรักมากที่สุด ก้เพราะน้องนัทหอมแก้มผมนะสิ แต่กว่าจะได้รูปนี้มา ไอ้เอไอ้เพื่อนเวรมันไถผมไปตั้ง1500เชียว........แต่ก็คุ้มที่ยอมเสีย ------------
ผมยิ้มให้กับข้อความและรูปตรงหน้านี่มันตอนที่ผมทำประชดขวัญนี่นา พี่เอเดี๋ยวผมจะเอาคืนให้หนักเลยงานนี้

ภาพต่อมาไม่มีใครในภาพ มีเพียงบรรยากาศของห้องเท่านั้น แค่เห็นภาพ ผมก็จำได้แล้วครับ
---------ห้องของผม ห้องของน้องนัท ห้องของเรา 55555-------------

รูปต่อมามันทำให้ผมอดยิ้มไม่ได้
---------พี่ขอโทษครับ พี่มันปากไม่ดี-------------
พี่อาร์มในรูปดูสภาพแล้วหมดหล่อไปเลยครับ นั่งคุกเข่าก้มหน้าอยู่ ที่หน้าอกมีข้อความว่าพี่ขอโทษห้อยอยู่ด้วย

--------ผมไม่อยากให้น้องนัทเป็นแบบนี้เลย เห็นแล้วผมอยากจะเจ็บแทนเหลือเกิน----------
ผมคนในรูปดูเหมือนเด็กที่ไขว่คว้าหาความอบอุ่นมากๆ นอนกอดตัวเองคุดคู้ แถมน้ำตายังไหลออกมาเวลานอนอีก
ผมเป็นแบบนี้บ่อยหรือเปล่านะ ผมอ่อนแอให้ใครเห็นอีกหรือเปล่านอกจากพี่อาร์ม

ผมเปิดดูรูปและอ่านข้อความไปเรื่อยๆ
บางรูปก็ทำให้ผมมีรอยยิ้ม บางรูปก็ทำให้ผมเศร้าได้ เพราะผมทำร้ายคนที่ดีขนาดนี้ได้ยังไงกัน
ทุกภาพเป็นเรื่องราวที่ผ่านมาของผมและพี่อาร์ม
แต่รูปท้ายสุดและรองสุดท้ายมันกลับทำให้ผมเศร้ามากไปอีก

--------คนโง่ที่รักเธอ และรอเธอกลับมา------------
ในภาพเป็รูปพี่อาร์มทีี่หนวดเคราเต็มหน้า ดวงตาแดงกล่ำไม่ต้องสงสัยว่าผ่านน้ำตามาก็หยด
ผมไม่มีการจัดทรง ถ่ายบนเตียงซึ่งน่าจะเป็นที่บ้าน

หน้าสุดท้ายมีแต่รูปผมทั้งนั้น
ไม่ว่าผมอยู่ที่ไหนกับใคร พี่อาร์มไม่เคยทิ้งผมไปไกลเลย
ผมเพิ่งมองตัวเองชัดๆก็วันนี้
ตลอดเวลาที่ผมยิ้มที่ผมหัวเราะกับใครหลายคน แววตาของผมมันไม่ได้มีความสุขตามไปด้วยเลย

ผมพลิกปิดหน้าอัลบั้มนั้นลง แล้วหันไปมองคนตรงหน้า
"นี่คือของที่พี่อาร์มรักมากที่สุด ผมเสี่ยงมากเลยนะครับที่เอามันมาให้พี่ดู"
ผมยังไม่มีคำพูดใดในตอนนี้ ผมยังคงสับสนกับสิ่งที่ผมได้ดูและอ่านไป
"พี่รู้ไหมว่าผมกับพี่อาร์มเราก็ไม่มีแม่"
"แม่ผมเสียไปตั้งแต่ผมอายุยังไม่เต็ม 6 ขวบเลยด้วยซ้ำ"
ผมยิ่งตกใจกับคำพูดของน้องโอห์ม
"ทุกๆวันที่ผมร้องหาแม่ ก็มีพี่อาร์มคอยปลอบผม แล้วพี่คิดว่าใครหละที่จะปลอบพี่อาร์ม"
"เด็กอายุ 9 ขวบแบบนั้น พี่อาร์มต้องทำตัวเข้มแข็งเพื่อดูแลผม ทั้งที่ตัวเองก็ต้องการแม่เหมือนกัน"
"ไม่มีใครที่สมบูรณ์ไปทุกอย่าง แล้วพี่จะเอาเรื่องในอดีตมาทำร้ายคนที่รักพี่ทำไมกัน"
"ผมไม่ได้หมายถึงแค่พี่ชายผม คนอื่นที่รักพี่ พี่คิดว่าเค้าจะมีความสุขไหมที่พี่เป็นแบบนี้"
ผมไม่รู้ว่าจะเถียงเด็กคนนี้ยังไง เพราะสิ่งเหล่านั้นมันคือความจริง
ผมมองแต่ในมุมของตัวเอง มองว่าตัวเองสูญเสีย แต่ไม่เคยมองคนอื่นเลยว่าเค้าต้องสูญเสียเหมือนกันหรือไม่
เด็กคนนี้ดูความคิดเป็นผู้ใหญ่มาก ผมไม่สงสัยเลยว่าทำไมพี่แอนถึงเลือกคนคนนี้เป็นแฟน
"แล้วตอนนี้พี่อาร์มอยู่ไหนครับ"
ผมถามน้องดอห์มและได้รอยยิ้มตอบกลับมา
"อยู่ที่บ้านครับ ผมให้ยืมครับ รถผมจอดอยู่หน้าหอพี่ ทะเบียน..............บ้านผมอยู่ที่.............หน้าบ้านมีป้ายนามสกุลอยู่ครับ"
น้องโอห์มยื่นกุญแจมาให้ผม พร้อมทั้งบอกทะเบียนรถและที่อยู่ให้ผมรู้
ผมกำลังจะหันหลังวิ่งไปแล้ว ก็ใจผมนะมันลอยไปแล้วนี่นา
"เดี๋ยวครับพี่ ผมฝากไปคืนพี่อาร์มด้วยครับ ผมกลัวโดนพี่อาร์มต่อยเอา"
น้องโอห์มยื่นอัลบั้มรูปมาให้ผม

...

ผมขับรถมาถึงบ้านที่น้องโอห์มบอก
ไม่ต้องเสียเวลารอให้เหนื่อย เพราะทันทีที่รถมาจอดหน้าบ้าน ประตูรั้วก็เปิดทันที
คงเพราะยามที่เฝ้าหน้าประตูจำรถของน้องโอห์มได้แน่ๆ
ผมขับเข้าไปจอดภายในบ้าน พร้อมทั้งเปิดประตูลงมาจากรถ
ทันทีที่ผมเปิดประตูออกมา พี่ผู้หญิงท่าทางเป็นแม่บ้านดูตกใจเล็กน้อย
แต่ผมไม่ได้สนใจในท่าทางนั้น
"ขอโทษนะครับ พี่อาร์มอยู่ไหมครับ"
"เอ่อ...อยู่คะ คุณหนูอยู่ที่สระน้ำหลังบ้าน"
"ขอบคุณมากครับ"ผมกล่าวขอบคุณแล้วจะเดินไปหลังบ้านตามที่พี่ผู้หญิงบอก
แต่ผมก็มองซ้ายมองขวาอยู่สักพัก ก็หลังบ้านพี่อาร์มไปทางไหนหละ
ผมหันกลับไปมองพี่ผู้หญิงอีกครั้ง พี่เค้ายกมือชี้บอกทางให้ผม
ผมจึงก้มหัวให้เป้นการขอบคุณ

พี่อาร์มนั่งอยู่บนเก้าอี้ข้างสระน้ำ สายตามองลงไปยังส่วนลึกของสระ
ผมยังคงยืนมองพี่อาร์มอยู่อย่างนั้น โดยที่ไม่ได้เดินเข้าไปหา
จนพี่อาร์มลงขึ้นหันหลังทำท่าว่าจะเดินจากไป
ผมรีบเดินเข้าไปสวมกอดพี่อาร์มจากด้านหลังทันที
ดูพี่อาร์มจะตกใจเป็นอย่างมาก พยายามแกะมือผมออก
"ผมกลับมาทันไหมครับ"
ผมถามพี่อาร์มออกไป กลับมาทันก่อนที่หัวใจพี่จะเปลี่ยนไปไหมครับพี่อาร์ม
แรงจากมือพี่อาร์มที่แกะมือผมเริ่มเบาลง จนนิ่งไป
ยิ่งพี่อาร์มนิ่งผมก็ยิ่งกลัวในคำตอบ
ผมยังคงยืนกอดพี่อาร์มไว้แบบนั้น แต่ก้ไม่มีคำตอบใดๆจากปากพี่อาร์ม
ผมจึงเริ่มที่จะปล่อยแขนออกจากเอวพี่อาร์ม
"ผมขอโทษครับ"
ผมคงมาไม่ทันแล้วสินะ ผมมันคนปากแข็งที่ทำร้ายพี่มากสินะ
ผมหันหลังกลับ เตรียมจะเดินออกไป เดินออกจากชีวิตพี่อาร์ม
"จะทิ้งให้พี่รออีกหรือไง"คราวนี้กลายเป็นพี่อาร์มหันมากอดผมแทน
"แค่นี้พี่ก้เจ็บจะแย่แล้วนะ"
"อย่าทำร้ายพี่อีกเลยนะครับ"พี่อาร์มพูดพร้อมกับก้มหน้าลงมาหอมแก้มผม ทั้งที่ผมยังคงอยู่ในอ้อมกอดของพี่อาร์ม
ผมหันมาเผชิญหน้ากับพี่อาร์ม โดยที่คนตรงหน้ายังไม่คลายกอดผม
ผมกวักมือให้พี่อาร์มโน้มคอลงมา
"ผมจะหนีไปไหนได้หละครับ ก็หัวใจผมอยู่กับพี่นี่นา"ผมกระซิบที่ข้างหูของพี่อาร์ม พร้อมกับหอมแก้มพี่อาร์มไป 1 ที
"เงิน 1500 ของพี่ค่ารูปที่ผมหอมพี่ ผมจะเอามาคืนให้นะครับ"พี่อารืมมองหน้าผมแบบงงๆ แต่ก็ยังก้มหน้ามาหาผม
ใบหน้าของพี่อาร์มค่อยๆเลื่อนเข้ามาใกล้ผม ผมหลับตาลงทันที ผมจ้องตาผู้ชายคนนี้แล้วผมหวั่นไหวเหลือเกิน
ริมฝีปากของผมสัมผัสได้กับความร้อนจากริมฝีปากของอีกคน
คราวนี้มันต่างกันกับตอนที่ผมจูบพี่อาร์ม
คราวนั้นจูบพร้อมกับดวงใจที่เจ็บปวด
แต่คราวนี้จูบพร้อมกันความสุขที่ล้นในหัวใจ

เย็นวันนั้นบ้านพี่อาร์มก็มีงานเลี้ยงย่อมๆเกิดขึ้น
สมาชิกมีทั้งพี่อาร์ม ผม โอห์ม พี่แอน พี่เอ พี่มุก ฟลุค เกด และใหญ่ คนที่ผมรักและรักผม
จริงๆผมก็ไม่รู้ว่าทุกคนมาพร้อมกันได้ยังไง
แต่พอผมกับพี่อาร์มเดินมาที่หน้าบ้าน ก็เจอคนกลุ่มนี้ยืนยิ้มอยู่
นี่อย่าบอกว่าทุกคนร่วมมือกันนะ ทำแบบนี้ได้ยังไงกัน
ทำแบบนี้ ผมก็รักแย่นะสิ อิอิ   

หัวข้อ: Re: เริ่มด้วย...แต่ลงท้ายด้วยรัก(จบครบ 25 ตอนแล้วครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: sadness ที่ 28-12-2009 20:31:47

จบแล้วนะครับสำหรับเรื่องนี้
ไม่กล้าแต่งต่อไปมากกว่านี้ สงสารพี่อาร์มครับ
ขอบคุณที่อ่านกันมาจนจบนะครับ

พรุ่งนี้จะเอาตอนพิเศษมาให้อ่านอีก 4 ตอน
ก้เป็นอันจบบริบูรณ์สำหรับเรื่องนี้นะครับ

ถ้าไงก็ฝาก--เรื่องของคนสองคน...หรือหลายคน--ไว้ด้วยอีกเรื่องนะครับ
ลงไว้แล้วแต่ไม่ค่อยมีคนสนใจเลยครับ :sad4:

ส่วนอันนี้เป็นอีกเรื่องที่แต่งไว้จนจบแล้ว ลองอ่านนิดๆก่อนนะครับว่าจะชอบกันไหม

--วันวาเลนไทน์ วันแห่งความรัก ทำไมผมต้องมานั่งร้องไห้อย่างนี้ด้วย
วันแห่งความรัก แต่คนมีความรักอย่างผมกลับต้องมานั่งอยู่เพียงคนเดียว
คนที่เค้าเคยบอกว่ารักผมเค้าหายไปไหน ผมคงจะทำใจได้มากกว่านี้ ถ้าหากว่าผมกับเค้าคนนั้นเลิกกันไปแล้ว
แต่นี่ผมกับเค้ายังเป็นแฟนกันอยู่ แต่เค้ากลับไม่สนใจอะไรเลย

ทุกๆครั้งผมก็แอบน้อยใจไม่ได้ที่เค้าเป็นคนเงียบๆ ไม่แสดงอารมณ์ใดๆ
แต่ก็กลับมาคิด ก็เราชอบเค้าที่เคยเป็นแบบนี้นี่ ทำไมตอนนี้เพิ่งมาโวยวาย
รักเค้า ก็ต้องรักสิ่งที่เค้าเป็นด้วยถึงจะถูกสิ

"เอก...บอยอยากเรียนบริหาร เอกไปเรียนกับบอยนะ"
ความคิดของผมในตอนนั้น คืออยากอยู่กับคนที่เรารัก โดยไม่ได้ถามความสมัครใจของเอกเลย
แต่เอกก็ยอมสอบเอ็นทรานซ์เข้าคณะบริหารกับผม--

หัวข้อ: Re: เริ่มด้วย...แต่ลงท้ายด้วยรัก(จบครบ 25 ตอนแล้วครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: nidnoi ที่ 28-12-2009 20:39:31

ขอบคุณนะคะ

รอตอนพิเศษด้วยค่ะ

เรื่องโน้นเราก็ติดตามอยู่น้าา

 :L1:

หัวข้อ: Re: เริ่มด้วย...แต่ลงท้ายด้วยรัก(จบครบ 25 ตอนแล้วครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: จุ๊บจิ๊บจ๊ะจ๋า ที่ 28-12-2009 20:55:45

มานั่งรอตอนพิเศษด้วยคนจ้า
 :impress3: :impress3: :impress3:

หัวข้อ: Re: เริ่มด้วย...แต่ลงท้ายด้วยรัก(จบครบ 25 ตอนแล้วครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: Kill_eR ที่ 28-12-2009 21:05:00

ดีนะที่ไม่เศร้าเกิน  อิอิ  ชอบมากๆครับ

เรื่องโน้นก็ติดตามอยู่เหมือนกัน ชอบทั้งสองเรื่องเลย..

ไงก็รอต่อพิเศษนะครับ คงหวานฉ่ำแน่ๆ   o13 o13

หัวข้อ: Re: เริ่มด้วย...แต่ลงท้ายด้วยรัก(จบครบ 25 ตอนแล้วครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: inimeg ที่ 28-12-2009 21:34:43

เยี่ยมครับ


น่ารักดี อ่านสบายๆ จบง่ายๆ ไม่ต้องซับซ้อน


ชอบครับ


 ^^

หัวข้อ: Re: เริ่มด้วย...แต่ลงท้ายด้วยรัก(จบครบ 25 ตอนแล้วครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: jasmin ที่ 28-12-2009 21:38:35

เพิ่งได้อ่านเรื่องนี้อ่ะ

อ่านตั้งแต่ตอนจนจบเลย สนุกมาก

ภาษาดี โครงเรื่องไม่ซับซ้อน จบน่ารักดี ชอบอ่ะ

พี่อาร์มน่ารักมากเลยอ่ะ

รออ่านตอนพิเศษนะ

หัวข้อ: Re: เริ่มด้วย...แต่ลงท้ายด้วยรัก(จบครบ 25 ตอนแล้วครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: CaroL ที่ 28-12-2009 21:48:37

ชอบมากครับ เขียนดีจัง

แถมใจดีอีกลงให้หลายตอน

ขอบคุณครับ

ติดตามนะครับ

อีกเรื่อง ก็ตามอยู่

เป็นกำลังใจให้ครับ  :man1:

หัวข้อ: Re: เริ่มด้วย...แต่ลงท้ายด้วยรัก(จบครบ 25 ตอนแล้วครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: KriT_SuN ที่ 28-12-2009 22:04:38

 o13 ขอบคุณค้าบ ยอดเยี่ยมค้าบ

รอตอนพิเศษนะค้าบบบ โย่วววว

หัวข้อ: Re: เริ่มด้วย...แต่ลงท้ายด้วยรัก(จบครบ 25 ตอนแล้วครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: EunSung87 ที่ 28-12-2009 22:30:41

นัทเป็นคนใจแข็งจังเลย

แต่เพราะรักพี่อาร์มมากกว่าจึงเลิกทรมานใจพี่อาร์ม

ขอบคุงนะค่ะ

เรื่องราวน่ารักมากๆ

รออ่านตอนพิเศษ

เอาเอ็นซีใส่มาด้วยนะค่ะ

หัวข้อ: Re: เริ่มด้วย...แต่ลงท้ายด้วยรัก(จบครบ 25 ตอนแล้วครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: jokirito ที่ 28-12-2009 22:32:54

 o13  มีตวามสุขกันซะที  รอตอนพิเศษจ้ะ



อีกเรื่องยังไม่ได้เข้าไปอ่านเลย อิอิอิ สนุกหรือเปล่าหนอ  :m12:

หัวข้อ: Re: เริ่มด้วย...แต่ลงท้ายด้วยรัก(จบครบ 25 ตอนแล้วครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: iota ที่ 28-12-2009 22:42:16

อ่านแล้วเข้าใจง่ายดีครับชอบจัง
ออกอาการยิ้มทั้งน้ำตาเลยตอนสุดท้ายอ่ะ :กอด1:
ส่วนเรื่องอื่นๆจะเข้าไปตามอ่านครับ
รอตอนพิเศษเหมือนกันขอบคุณคนแต่งมากครับ :pig4:

หัวข้อ: Re: เริ่มด้วย...แต่ลงท้ายด้วยรัก(จบครบ 25 ตอนแล้วครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: nong** ที่ 29-12-2009 00:02:15

 :impress2:

ปลื้มจัง
พี่อาร์ม ได้ใจมากมายยยยยยย น่ารักจริงๆๆ ชอบอ่ะ
แต่น้องนัดก็น่ารักอ่ะชอบอ่ะ

ขอบคุณนะค่ะที่เอาเรื่องดีๆมาให้อ่านกัน
อ่านรวดเดียวเลย หึหึหึ

พรุ่งนี้จะมารอตอนพิเศษนะค่า

หัวข้อ: Re: เริ่มด้วย...แต่ลงท้ายด้วยรัก(จบครบ 25 ตอนแล้วครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: ifwedo ที่ 29-12-2009 00:59:03

น่ารักกกกก

หัวข้อ: Re: เริ่มด้วย...แต่ลงท้ายด้วยรัก(จบครบ 25 ตอนแล้วครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: Nichdia ที่ 29-12-2009 02:27:14

เย้ ตามมาอ่านจนจบ อิอิ

แอบคิดถึงบรรยากาศคาเฟต ^^

หัวข้อ: Re: เริ่มด้วย...แต่ลงท้ายด้วยรัก(จบครบ 25 ตอนแล้วครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: [N]€ẃÿ{k}uñĢ ที่ 29-12-2009 04:09:31

 :monkeysad:
จบเร็วจังเลย สนุกดีอ่านแล้วเข้าถึง จะมีแค่ช่วงหลังที่เป็นซีนอารมณ์ยังดูแหม่งๆ
แต่โดยรวมเลิศแล้ว เรื่องของ เอก บอย น่าสนใจดี ปมเรื่องน่าอ่านแล้วจะรออ่าน
เป็นกำลังใจให้เสมอน๊าาาาาาาาาาาาาา
นิว(ยิ้มกว้างๆ)

หัวข้อ: Re: เริ่มด้วย...แต่ลงท้ายด้วยรัก(จบครบ 25 ตอนแล้วครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: nithiwz ที่ 29-12-2009 04:47:26

เสียดาย  จบไม่ฟิน เหอะๆๆๆๆ
(หมายถึงจบไม่ปี๊คอ่ะ  ถ้าจบปี๊คกว่านี้จะดีมากมาย เหอะๆๆๆ)

ก็ดีครับสนุกดี  ก็ชอบนะครับ
แต่ยังไม่กระชากอารมณ์เท่าไหร่ (น่าจะเศร้ากว่านี้)
เหตุผลที่ว่ากลัวเจ็บแต่ก็ทำให้คนอื่นเจ็บแทน  คนเขียนสร้างปมด้อยให้กับตัวละครตรงจุดนี้ เหอะๆๆๆ
น่าจะเอาปมด้อยของตัวละครมาใช้เยอะๆ ให้ตัวละครมันปี๊คๆ เหอะๆๆๆ แต่งี้ก็ดีแล้วครับ
ชอบดี  ตรงที่ปากแข็งนี่แหละครับ

สู้ๆ ครับเรื่องต่อไป  รอติดตามอ่านต่อนะครับผม

หัวข้อ: Re: เริ่มด้วย...แต่ลงท้ายด้วยรัก(จบครบ 25 ตอนแล้วครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: CaroL ที่ 29-12-2009 14:24:53

ไม่ได้อยู่รอตอนพิเศษ :sad4:

เป็นกำลังใจให้นะครับ :man1:

หัวข้อ: Re: เริ่มด้วย...แต่ลงท้ายด้วยรัก(จบครบ 25 ตอนแล้วครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: Little Devil ที่ 29-12-2009 17:06:45

 :เฮ้อ: เกือบไม่ทันแล้ว
รอตอนพิเศษด้วย

หัวข้อ: Re: เริ่มด้วย...แต่ลงท้ายด้วยรัก(จบครบ 25 ตอนแล้วครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: sadness ที่ 29-12-2009 20:26:51

[พิเศษ : 1]

ผมไม่รู้จะขอบคุณอะไรดีที่ทำให้วันนี้ผมได้กอดไอ้ตัวเล็กไว้แบบนี้
การที่เราได้กอดคนที่เรารัก มันทำให้ใจของเราอิ่มได้ขนาดนี้เลยหรือ
ผมไม่อยากตื่นเลย เพราะไม่รู้ว่าตื่นแล้วคนในอ้อมกอดผมจะหายไปอีกหรือไม่
แต่มันคือเรื่องจริงสินะ ที่น้องนัทยอมรับผมในฐานะผู้ชายของเค้า

ทุกๆคืนผมจะให้น้องนัทมานอนที่เตียงของผม
แล้วผมจะนอนกอดเค้าไว้ เมื่อน้องนัทหลับ ผมถึงจะปีนขึ้นไปนอนที่เตียงน้องนัท
เพราะนั่นคือข้อแลกเปลี่ยนจากน้องนัท
"ถ้าหากผมนอนเตียงเดียวกับพี่ พี่ต้องมานอนเตียงผมหลังจากผมหลับแล้ว"
มันเหมือนการออกคำสั่ง แต่ผมเต็มใจที่จะทำตาม
"เพราะผมอายนี่นา ถึงเป็นแฟนกันก็ยังไม่กล้าอยู่ดี"
น้องนัทยังอธิบายต่อ ทั้งที่ผมยอมทำตามตั้งนานแล้ว

เดี่ยวนี้น้องนัทเริ่มเปิดใจรับเพื่อนใหม่มากขึ้น
ไม่ปิดกั้นตัวเองเหมือนเมื่อก่อน
แต่นั่นมันทำให้ผมไม่ชอบเอาวะเลย
ยิ้มของน้องนัท ผมไม่อยากแบ่งให้ใคร
โดยเฉพาะไอ้พวกที่เข้ามาหวังจะจีบน้องนัท
แต่ก้นั่นหละนะ ก้แฟนผมน่ารักนี่นา 555555555

ผมกับน้องนัทมาทานข้าวด้วยกันตอนเย็นหลังเลิกเรียน
วันนี้เป็นวันศุกร์ ผมเลยชวนออกมาทานที่หน้ามหาลัย
ระหว่างที่นั่งทานกันอยู่ ก็มีผู้ชายเข้ามาหาน้องนัท
"เป็นไงน้องนัท มาทานข้าวหรือครับ"
มาทำบุญมั่ง ก้เห็นว่านั่งกินข้าวอยู่ยังจะถามอีก
"ครับ แล้วพี่อาร์ตหละครับ"
"พี่มาทานข้าวกับพวกเพื่อนๆนะ"ไอ้หอกนั่นพูดแล้วก็ชี้ไปที่กลุ่มคนอีกกลุ่มที่นั่งอยู่
"ไปทานกับพวกพี่ไหม"อ้าวไอ้เหี้ยนี่ ไม่เห็นกูนั่งอยู่หรือไงวะ
"คงไม่รับกวนหรอกครับ พอดีผมมากับแฟน"เอ๊ะ ไอ้ตัวเล็กว่าไงนะ มากับแฟนงั้นหรอ ผมนี่นา อืมๆๆๆ คราวนี้ยกโทษให้ 555
"หรอครับ งั้นไม่เป็นไร อ้อ วันอาทิตย์เรามีนัดกันนะครับ"
"ครับผมจำได้ครับ"
"งั้นพี่ไปก่อนนะ เจอกันวันอาทิตย์ครับ"
นัดกันหรือ นัดไปไหนกัน แล้วไอ้นี่มันเป็นใคร
คนตรงหน้าไม่สนใจสายตาผมที่จ้องอยู่แบบนั้น
จนผมอดไม่ได้ที่จะถามขึ้นมา
"นั่นใคร"
"อ๋อพี่อาร์ต พี่รหัสผม"ไอ้ตัวเล้กยังก้มหน้าทานข้าวเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น
"แล้วนัดกันไปไหน"
"พี่อาร์ตเค้านัดเลี้ยงสายรหัส"
"แล้วทำไมต้องไปกับมัน"
"อ้าว ก็พี่รหัสจะพาไปเลี้ยงนี่"
"อยากไปกับมันหละสิ"ผมทำเป็นแกล้งงอน เพื่อให้น้องนัทมาง้อ
"เปล่าสักหน่อย ก็พี่เค้าจะพาไปเลี้ยงสายรหัสก้แค่นั้นเอง พี่อาร์มอย่าคิดมากสิ"อิอิ ไอ้ตัวเล็กหันมามองหน้าผม แล้วทำตาหวานให้ผม
"ทำไมต้องให้มันเลี้ยง พี่เลี้ยงเองก็ได้"ผมทำเป็นลุกไปเข้าห้องน้ำหลังจากทิ้งคำพูดนั้นไว้
จริงๆผมไม่ได้อยากเข้าห้องน้ำหรอกครับ แต่ถ้านั่งต่อไปคงจะเผลอยิ้มแน่ๆ ผมอยากจะแกล้งน้องนัทสักหน่อย

หลังจากผมเดินออกมาจากห้องน้ำ ก้ไม่เจอน้องนัท
ผมมองหาจนทั่วร้านก็ไม่เห็น โต๊ะของไอ้หอกนั่นก็ไม่มี
นัทหายไปไหนเนีี่ย ผมหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาทันที
กดไปที่เบอร์ของน้องนัทที่ผมตั้งไว้เป็นเบอร์โทรด่วน
-----ไม่มีสัญญาณตอบรับจากหมายเลขที่ท่านเรียก-----
อะไรวะเนี่ย น้องนัทปิดเครื่องหรือ เอาไงหละทีนี้
"เอ่อน้องครับ เห็นน้องที่นั่งโต๊ะนี้ไหมครับ"ผมหันไปถามพนักงานเสริฟ
"อ๋อน้องคนเมื่อกี้ เดี๋ยวนะครับ"
"น้องเค้าฝากไว้ครับ แล้วก็นี่เงินทอนค่าอาหารครับ"อะไรกันเนี่ย ใครสั่งเช็คบิล
ผมเปิดอ่านข้อควาามในกระดาษที่น้องนัทฝากไว้

-----กูมีปัญญาซื้อกินเองได้ ไม่จำเป็นต้องให้ใครมาเลี้ยง ทั้งมึง หรือใครก็ตาม-----

เอาแล้วไงคราวนี้ งานหนักหละสิ ผมแค่ล้อเล่นเท่านั้นเอง ไม่คิดว่าจะเป็นเรื่องใหญ่
ผมโทรหาน้องฟลุคหวังว่าน้องนัทจะบอกหรือไปหา แต่ก็เปล่าเลย ฟลุคก็ไม่รู้เช่นกัน
ผมลองขับรถวนดุรอบๆบริเวณนั้น เผื่อน้องนัทจะยังไม่ไปไหนไกล
ผมขับวนอยู่แบบนั้นหลายชั่วโมง เส้รทางเดิมๆที่ไปคือเข้ามหาลัย วนออกมาที่ร้านด้านหน้ามหาลัย วนเข้าวนออกอยู่แบบนั้น
มือก้กดโทรหาน้องนัท โทรหาไอ้เอ เพื่อให้ลองดูเผื่อจะกลับไปที่หอ
ผมขับอยู่นานจึงถอยกลับไปตั้งหลักที่หอ
"น้องนัทหละ"
"ยังไม่เจอ"ไอ้เอถามผมทันทีที่ผมเปิดประตูเข้าไป
"เล่นเหี้ยอะไรของมึงเนี่ย แล้วนัทจะเป็นไงบ้างนะ"
"กูไม่ได้ตั้งใจนี่หว่า ใครจะรู้ว่าจะเป็นเรื่อง"
"ทำอะไรไม่รู้จักคิด"ไอ้เอยังคงยืนด่าผม แต่ผมไม่สนใจมันหรอกครับ ผมห่วงน้องนัทมากกว่า

"พี่อาร์ม ผมฟลุคเองนะพี่"
มีเสียงคนมาเคาะประตู
"ครับว่าไงครับ รู้ว่านัทอยู่ไหนแล้วหรอครับ"
"ไม่คิดว่าผมจะมาเรื่องอื่นบ้างหรือครับ"
"ขอโทษทีครับ พี่เป็นห่วงนัทมากไปหน่อย"ผมตอบแบบเศร้าๆ
"เฮ้อ นัทมันอยู่ที่บ้านครับ แม่ผมเพิ่งโทรมาบอกเมื่อกี้"
"จริงหรือครับ ขอบใจมากนะครับน้องฟลุค"
ผมรีบหันกลับมาคว้ากุญแจรถทันที
ผมใช้เวลาไม่ถึง 4 ชั่วโมงขับรถมาที่บ้านน้าของน้องนัท
ทันทีที่มาถึงน้าชัยรอผมอยู่ที่หน้าบ้าน
"ทำเวลาเร็วดีนี่นา"น้าชัยพูดพร้อมกับดูนาฬิกา
"ผมขอโทษครับ น้องนัทอยู่ไหมครับ"
"เอ้าๆๆ คุยกันเองแล้วกัน"แล้วน้าชัยก็เดินนำผมเข้าไปในบ้าน
"ลูกนัท มีคนมาหานะ"
"บอกเค้าให้กลับไปเลยครับ ผมเบื่อคนพูดไม่รู้เรื่อง"น้องนัทพูดโดยที่ไม่ได้หันมามอง
"งั้นก็บอกเค้าเองสิ"น้าชัยพูดทิ้งไว้แค่นั้น ก่อนจะเดินออกไป
ไอ้ตัวเล็กหันมามอง ก้เจอผมที่ยืนนิ่งอยู่
"กลับไปซะ"เมื่อเห็นผมเท่านั้น น้องนัทก็หันหน้ากลับทันที
"พี่ขอโทษ พี่ผิดไปแล้ว"
ยังไม่มีการตอบจากน้องนัท
"พี่จะไม่ทำแบบนี้อีกแล้วนะครับ"ผมเอานิ้วก้อยไปยื่นให้น้องนัท
............
...............
.................
"ทำแบบนั้นเพื่ออะไร"
"แบบไหนครับ"น้องนัทหันมาจ้องหน้าผม
"ก็ทำตัวงี่เง่าแบบนั้น พูดไม่รู้เรื่อง"
"พี่ขอโทษ พี่ก็แค่.................หึงเท่านั้นเอง"ผมก้มหน้าตอบ ประโยคสุดท้ายเสียงมันเบาเหลือเกิน
"แล้วจะทำแบบนั้นอีกไหม"
"ไม่แล้วครับ"ผมรีบตอบทันที เหมือนกับว่าถ้าไม่รีบตอบจะโดนประหารซะเดี๋ยวนั้น
"แล้วทำไมต้องหึง"
"ก็เพราะ......รักนะสิครับ"
"ถ้าอย่างนั้นพอให้อภัยได้"แล้วน้องนัทก้หันมายิ้มให้ผม
ผมหละเสียวอยู่นาน คิดว่าน้องนัทจะไม่ยอมดีกับผมเสียอีก

"วันนี้ไปนอนบ้านผมไหม ผมอยากแนะนำพี่อาร์มให้พ่อกับแม่ผมรู้จัก"
"ไปสิครับ"น้องนัทพูดกับผมหลังจากที่กอดเอวผม
ผมจูงมือน้องนัทออกมาที่รถ
"พี่อาร์มผมขอโทษนะ ผมพูดไม่เพราะกับพี่อีกแล้ว"
"ไม่เป็นไรครับ ก็พี่ผิดนี่นา"ผมก้มลงไปหอมที่หน้าผากไอ้ตัวเล็ก

................................................................................

แค่ผมได้ยิน "ก็เพราะ......รักนะสิครับ" จากปากพี่อาร์ม
มันก็ทำให้ความโกรธของผมหายไปทันที
เฮ้อ เกลียดหัวใจตัวเองจริงๆ ทำไมต้องยอมให้กับคนคนนี้ด้วยนะ

หัวข้อ: Re: เริ่มด้วย...แต่ลงท้ายด้วยรัก(จบครบ 25 ตอนแล้วครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: sadness ที่ 29-12-2009 20:27:25

[พิเศษ : 2]

"วันพรุ่งนี้ไปบ้านพี่นะ"
อยู่ๆพี่อาร์มก็พูดขึ้นมาในคืนหนึ่ง ระหว่างที่ผมกำลังอ่านหนังสืออยู่(การ์ตูน)
"ไปทำไม"ผมยังไม่เงยหน้าขึ้นมาจากหนังสือนั้น
"ไปเจอพ่อของพี่"
ผมหยุดอ่านแล้วมองหน้าพี่อาร์มทันที รอยยิ้มหวานๆส่งมาให้ผม
"ไม่ไป"รอยยิ้มนั้นหายไปทันที
"ทำไมหละครับ"
"ก็ไม่อยากไปนี่"
ที่ผมไม่อยากไปนะมันก็เพราะผมไม่รู้ว่าพ่อพี่อาร์มจะรับผมได้หรือเปล่า
พี่อาร์มเป็นลูกชายคนโต แต่กับมาคบกับแฟนที่เป็นผู้ชายด้วยกัน
แล้วอย่างนี้จะไม่ให้ผมกลัวพ่อพี่อาร์มได้ยังไง
ถ้าเกิดไปเจอแล้วพ่อพี่อาร์มบอกให้เลิกกัน ผมจะทำยังไงหละ
"ไม่มีเหตุผลเลยนี่นา"พี่อาร์มเริ่มท้วง
"เหตุผลนะมี ก็ไม่อยากไปไงหละ"
"เหตุผลฟังไม่ขึ้น"
"ก็คนไม่อยากไปจะมาบังคับทำไมหละ"ผมเริ่มเสียงดังใส่พี่อาร์ม
"โอเคครับไม่ไปก้ไม่ไป"
พี่อาร์มพุดจบก้ล้มตัวนอนลงบนเตียง
"พี่อาร์มจะนอนแล้วหรือครับ"
ผมถามแต่ไม่มีคำตอบมาจากพี่อาร์ม
อ๊ะ แบบนี้มันงอนนี่นา ถามก็ไม่ยอมตอบ
จะเอายังไงดีหละ ง้อดีไหมนะ
"พี่อาร์มโกรธหรือครับ"
ผมล้มตัวลงไปนอนข้างๆพี่อาร์ม นอนหนุนแขนพี่อาร์มไว้
แต่ก็ยังไม่มีคำตอบมาให้ผม ผมจึงนอนตะแคงข้าง หันหน้าไปหาพี่อาร์ม
พี่อาร์มไม่ได้หลับตา แต่หันหน้าไปอีกทางหนึ่ง
"พี่อาร์มโกรธนัทหรือครับ"ผมถามพร้อมกับนิ้วที่จิ้มอยู่ที่แก้มพี่อาร์ม
"พี่อาร์มครับ ผมง้อแล้วนะ"ผมพยายามชวนคุย แต่คนที่นอนอยู่ข้างๆไม่สนใจเลย
พูดขนาดนี้แล้วยังไม่สนใจอีก จะทำยังไงหละ
----จุ๊บ-----
หอมแก้มพี่อาร์มไป 1 ที แต่ผลก็ยังนิ่ง
---จุ๊บ----
ครั้งที่สองก็ยังนิ่ง
----จุ๊บ-----
----จุ๊บ-----
----จุ๊บ-----
----จุ๊บ-----
หมดแรงแล้วนะ หอมแก้มไปตั้งหลายครั้งแล้วยังไม่ตอบรับอีก
ผมจึงเปลี่ยนเป็นกอดพี่อาร์มไว้แน่น
"เฮ้อ"เสียงพี่อาร์มถอนหายใจ
"ทำไมพี่ต้องยอมเราทุกทีเลยนะ"ในที่สุดพี่อาร์มก็กอดผม
"ก็ผมน่ารักนี่นา"ชมตัวเองก็เป็นด้วย
"ถ้าไม่อยากไปก็ไม่เป็นไร พร้อมเมื่อไหร่ค่อยไปก้ได้นะ"พี่อาร์มพูดพร้อมกับหัวเราะเบาๆ
"ทำไมพี่ถึงอยากให้ผมไปเจอพ่อพี่หละ"
"ในเมื่อพี่ตัดสินใจว่าจะรักน้องนัทแล้ว พี่ก็อยากให้ที่บ้านได้รับรู้ไว้ ว่านัทคือคนสำคัญของพี่ แต่ถ้านัทไม่อยากไป พี่ก็ไม่บังคับ"
พี่อาร์มกอดผมแน่นมากขึ้น รอยจูบเบาๆสัมผัสกับหน้าผากผม
"พรุ่งนี้จะไปกี่โมงครับ"
"หือ"
"ในเมื่อพี่อาร์มให้ความสำคัญกับผมขนาดนั้น แล้วผมจะไม่ใส่ใจพี่อาร์มได้ยังไงหละครับ พรุ่งนี้ไปกี่โมงดีครับ"
"นัทพูดจริงหรือครับ"พี่อาร์มผละออกมามองหน้าผม
"อืม"
"ขอบคุณครับน้องนัท"พี่อาร์มกอดผม เอาหละจะเป็นไงก้เป็นกัน พ่อพี่อาร์มไม่ใช่เสือคงไม่ดุมากหรอกนะ

พี่อาร์มขับรถพาผมมาที่บ้านตอนช่วงเย็น
ใจผมยังสั่นอยู่เลยครับ ถ้าเจอหน้าพ่อพี่อาร์มแล้วจะทำยังไง
"น้องนัทครับ นี่พ่อพี่ครับ"
พี่อาร์มพาผมมาที่สระน้ำหลังบ้าน มาเจอกันพ่อพี่อาร์ม
"สวัสดีครับ"ผมยกมือไหว้ แต่พ่อพี่อาร์มยังคงอ่านหนังสือพิมพ์ต่อไป
"พ่อครับ นี่น้องนัท แฟนผมครับ"พอพี่อาร์มพูดจบ พ่อพี่อาร์มก็ปิดหนังสือพิมพ์วางไว้บนโต๊ะอย่างแรง
"แกพามาทำไม!!!"เสียงพ่อพี่อาร์มดังมาก
"ผมพามาแนะนำกับพ่อ เพราะคนนี้คือคนที่ผมรัก"
"ไอ้เด็กผู้ชายคนนี้นะรึที่แกรัก"พ่อพี่อาร์มพูดพร้อมกับส่งสายตาดุๆมาที่ผม
"ใช่ครับ ผมรักคนคนนี้"
"แกเป็นทายาทของชั้น แล้วแกคว้าผู้ชายมาเป็นแฟน อย่างนี้พวกพนักงานในบริษัทไม่หัวเราะกันแย่หรือไง"
อืม ท่าทางผมจะถูกเกลียดเข้าแล้วหละ แต่มันก็จริงอย่างนั้น เพราะด้วยหน้าที่ของพี่อาร์มในอนาคต ผมจะทำให้เสื่อมเสียไม่ได้
"แต่ผมรักเค้า"พี่อาร์มยังคงท้วง
"พอเถอะครับพี่อาร์ม ผมขอโทษครับคุณลุง ไม่สิ..ผมขอโทษครับท่าน"
พ่อพี่อาร์มคงไม่อยากจะนับญาติกับผมสักเท่าไหร่หรอกนะ
"ผมเข้าใจความรู้สึกของท่านดี เพราะอย่างนั้นอย่าเถียงกันอีกเลยครับ ผมยอมไปเอง"
ผมคิดว่าน่าจะเป็นทางออกที่ดีที่สุด ผมไม่ยอมให้พี่อาร์มต้องถูกคนหัวเราะเยาะ
ที่ผมเลือกทางนี้นั่นก้เพราะพี่อาร์มรักผม แล้วผมจะทำอะไรให้คนที่รักผมและผมรักบ้างไม่ได้เชียวหรือ
แค่รู้ว่าที่เราต้องเลิกกัน มันมีเหตุผลมาจากสิ่งอื่น ไม่ใช่พี่อาร์มหมดรักผม แค่นั้นมันก็พอแล้ว
"แต่...."พี่อาร์มทำท่าจะพูดอะไรบางอย่าง
"555555 ผมบอกแล้ว......"แทนที่จะเป็นเสียงพี่อาร์มที่พูดออกมา กลับเป็นเสียงของโอห์มที่พูดพร้อมกับเดินมาทางที่พวกผมยืนอยู่
"คราวนี้พ่อแพ้ผมนะ"โอห์มเดินเข้าไปหาพ่อของตัวเอง ส่วนพ่อของเค้าทำหน้าขัดใจ
"มันหมายความว่ายังไง"พี่อาร์มทำหน้างงๆ ถามโอห์ม
"คือ ผมกับพ่อพนันกันไว้ว่าถ้าพ่อขวางไม่ให้พี่รักกัน พี่อาร์มจะทำยังไง พ่อนะทายว่าพี่อาร์มจะเถียงหัวชนฝา แต่ผมเดาว่าพี่นัทจะขอไปเอง"
"พ่อ!!!"พี่อารืมเริ่มหันไปหาเรื่องคนข้างๆแทน
"เออน่า ก็แค่ลองใจดูเล่นๆ ไม่เสียหายหรอกนะ ไงหนุ่มน้อยชื่อนัทหรือเรานะ เมื่อกี้พ่อแค่แกล้งเล่นนะ อย่าถือคนแก่เลยนะ"
พ่อพี่อาร์มพูดพร้อมกับเอามือมาลูบผมของผม
"ดูสิ คงจะตกใจหละสิ พ่อขอโทษนะ"พ่อพี่อาร์มดึงผมเข้าไปกอด พร้อมกับลูบหัวลูบหลัง
"ปล่อยเลย นี่แฟนผมนะ"พี่อาร์มเข้ามาดึงแขนพ่อออก
"แล้วเรื่องพนักงานในบริษัทจะทำยังไงหละครับ"ผมยังคิดไปถึงอนาคตอยู่
"จะ ไปแคร์ทำไมหละลูก ใครนินทาก็ไล่ออกไปเลย ถือซะว่าเป็นพนักงานที่สอดรู้สอดเห็นเรื่องเจ้านาย แล้วอีกอย่างพ่อก็ว่าจะตั้งให้นัทเป็นประธานต่อจากพ่อด้วย"
"อ้าวแล้วผมหละ"พี่อาร์มเริ่มส่งเสียง
"แกก็เป็นรองประธานไปสิ"
"แต่ผมลูกพ่อนะ"
"แต่พ่อรักนัทมากกว่าแกแล้วนะสิ เด็กอะไรไม่รู้น่ารักขนาดนี้"พ่อพี่อาร์มพูดพร้อมกับหยิกแก้มผมไปมา
"อะไรกันเนี่ย ผมไม่ยอมนะ"พี่อาร์มเริ่มงอแง
"พ่ออย่าลืมสัญญานะ"โอห์มเริ่มเอาบ้าง เริ่มทวงค่าพนัน
"เออน่าไม่ลืมหรอก ตกลงแล้วเดี๋ยวซื้อให้เอง"
เฮ้อนี่ครอบครัวนี้เค้าเต็มหรือเปล่าเนี่ย
ผมหละหนักใจจริงๆ

หัวข้อ: Re: เริ่มด้วย...แต่ลงท้ายด้วยรัก(จบครบ 25 ตอนแล้วครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: sadness ที่ 29-12-2009 20:29:09

[พิเศษ : 3]

"สรุปจะเอาไง!!!"
ผมเริ่มตะโกนใส่คนตรงหน้า
"ก็วันนี้วันเกิดเพื่อนพี่นี่"คนตอบได้แต่ตอบเสียงอ่อยๆ
"สรุปว่าจะไปใช่ไหม"
"ไปแป๊บเดียวเอง...สัญญาว่าจะรีบกลับ"
"ยังไงก็จะไป...ว่างั้น"ผมมองด้วยหางตา
"แป๊บเดียวนะ"
"เออจะไปไหนก็ไป!!!"ผมพูดแค่นั้นแล้วก้เดินออกจากห้องไป พี่เอกับพี่มุกที่มองสถานการณ์อยู่ก็ยังคงนิ่ง

ผมเดินลงมานั่งที่ม้าหินอ่อนด้านล่างหอพัก ลมเย็นๆพัดผ่านมา มันก้พอให้ผมเย็นลงได้บ้าง
"เป็นอะไรหละเรา ทำไมไม่อยากให้พี่อาร์มไปหละ"พี่มุกมานั่งฝั่งตรงข้ามกับผม
"ก็พี่อาร์มไม่ดุแลตัวเองนี่ครับ"
"ไม่ดูแลตัวเองยังไง ก็แค่ไปงานเลี้ยงกับเพื่อนเอง"พี่มุกยังคงถามด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน
"เมื่อวานพี่อาร์มบ่นว่าปวดท้อง แล้ววันนี้ก็ยังจะไปงานเลี้ยงอีก"
"แล้ว........มันยังไงกัน"
"ก็ไปกันแบบนี้ก็ต้องมีเหล้า อาการปวดท้องมันจะไม่ยิ่งแย่หรือครับ"
"อืม อย่างนี้เองหรือ"
"พี่มุกดูสิครับ บอกไม่ให้ไปก้ไม่เชื่อ"
"ก็ถ้าเป็นแบบนั้น เราก็ไปบ้างสิ เค้าไปได้เราก็ไปของเราได้"
ผมมองหน้าพี่มุก แต่กลับได้รอยยิ้มส่งมาแทน
"ยังไงครับ"
"ถ้าเป็นห่วงเค้ามาก ก็ตามไปดูเค้าสิ แล้วพี่จะไปเป็นเพื่อน"
"พี่มุกห่วงพี่เอหละสิ"ผมเย้าพี่มุกเล่น
"ก็มีบ้าง แต่ห่วงเรามากกว่า ถ้าไม่สบายใจก็ไปดูให้เห็นเองดีกว่า"พี่มุกก็ยังคงยิ้มให้ผม
"นั่นนะสินะ"
"แต่ให้ครั้งนี้ครั้งเดียวนะ มันไม่ดีหรอกที่จะตามแฟนไปแบบนี้ เดี๋ยวพี่อาร์มไม่พอใจเอา"
"ได้ครับพี่มุก"
พี่อาร์มนะพี่อาร์มบอกอะไรไม่เคยฟัง ไม่รู้จักห่วงตัวเองบ้าง ไหนว่าแต่เราไม่ห่วงตัวเอง แล้วตัวเองหละ......
ปวดท้องอย่างนี้ยังจะไปกินเหล้าอีก เดี๋ยวคอยดูถ้าเป็นอะไรจะไม่สนใจเลย

ผมกับพี่มุกนั่งแท็กซี่ตามมายังร้านที่พี่อาร์มกับพี่เอมา
ดีที่ร้านนี้ไม่ใช่ผับ เป็นร้านเหล้านั่งกินชิวๆ
สถานที่พี่มุกเป็นคนไปสืบมา จริงๆจะว่าสืบก็ไม่ถูก
เพราะพี่มุกถามจากพี่เอนั่นหละ แต่ถามด้วยหน้าตาและน้ำเสียงดูเล็กน้อย อิอิ
แค่นี้พี่เอก็เล่ามาหมดแล้วครับ นานๆพี่มุกจะโหดสักที
ผมเดินเข้าไปมองหาพี่อาร์ม สักพักก้เห็นนั่งอยู่กับกลุ่มเพื่อน 5 - 6 คน
ดุๆไปก้เพื่อนที่คณะทั้งนั้น รวมทั้งพี่เอด้วย
ผมเดินไปนั่งโต๊ะติดกับพี่อาร์ม ซึ่งทันทีที่พี่อาร์มเห็นผมก็มีท่าทางตกใจเล็กน้อย
แต่พี่เอนิ่ง คงเพราะรู้อยู่แล้วว่าผมกับพี่มุกจะมา
"มาได้ยังไงเนี่ย"พี่อาร์มลุกมาถามผม
"ก้อยากมาเที่ยว เลยชวนพี่มุกออกมา"
"ไม่ได้ กลับหอเลย"พี่อาร์มพูดพร้อมกับดึงแขนผมให้ลุกขึ้น
"แล้วพี่อาร์มกลับไหมหละ"
"พี่เพิ่งมานี่"
"ผมก็เพิ่งมาเหมือนกัน ไม่กลับ"ผมสะบัดมือพี่อาร์มออก
"อย่าดื้อสิ"
"พี่อาร์มกลับโต๊ะตัวเองไปเถอะ ผมจะนั่งกับพี่มุก"
ผมนั่งลงโดยไม่สนใจพี่อาร์ม ส่วนพี่อาร์มก็เดินกลับไปที่โต๊ะแต่ก็ยังหันมามองผมเป็นระยะ
ถ้าสังเกตุดีๆแก้วของพี่อาร์มมันน้ำเปล่านี่นา
อืมอย่างนี้ค่อยไม่น่าห่วงหน่อย
"เฮ้ยอาร์มวันเกิดกูทั้งที ไมมึงกินน้ำเปล่าวะ"
"กูไม่อยากกินเหล้าวะ พวกมึงกินกันไปเถอะ"
"เพื่อกูสักแก้วน่า"อ้าวไอ้พี่คนนี้ก็พี่อาร์มบอกไม่กินก็ไม่กินสิวะ ยังจะมายัดเยียดอีก
"สวัสดี ครับพี่ ผมเป็นรูมเมทพี่อาร์ม วันนี้วันเกิดพี่หรือครับ ผมขอดื่มฉลองให้พี่นะครับ"ผมพูดไปพร้อมกับหยิบแก้วเหล้านั้นมาดื่มเอง ส่วนเจ้าของวันเกิดได้แต่ทำหน้างงๆ
แต่ใครสนใจหละครับ ผมยกแก้วดื่มทีเดียวหมด
"โว้ว...........เจ๋งนี่หว่าเรา"เจ้าของวันเกิดบอกผมหลังจากที่ผมยื่นแก้วเหล้าคืนให้
"เป็นเมทไอ้อาร์มหรือ งั้นก็มานั่งด้วยกันสิ"
"เฮ้ยจะดีหรือวะ" ผมหันไปมองพี่อาร์มขวางๆ ---อย่านะพี่อาร์ม---
"ทำไมจะไม่ดีวะ คนคุ้นเคย ใช่ไหมวะน้อง...."
"ผมนัทครับพี่ แล้วพี่ชื่ออะไรครับ"
"พี่ชื่ออัส มาๆๆนั่งด้วยกันเลย อ้าวนั่นมุกแฟนมึงนี่หว่าไอ้เอ"
"เออ"พี่เอได้แต่ตอบสั้นๆ พร้อมกับขยับให้พี่มุกนั่งข้างๆ
จริงๆเพื่อนพี่อาร์มที่โต๊ะมีที่ผมรู้จักก็ 3 จาก 5 คน ก็มีพี่อัสกับพี่อีกคนที่นั่งใกล้กันนั่นหละที่ผมไม่รู้จัก
ส่วนพี่คนอื่นที่รู้จักผมก็ได้แต่หันไปยิ้มให้พี่อาร์ม เหมือนเป็นอันรู้กัน ---แฟนมึงมาตามแล้ว----

"พอแล้วน่า กลับหอเถอะ"
พี่อาร์มเป็นฝ่ายดึงรั้งมือผมไว้ ขณะที่ผมเพิ่งชนแก้วกับพี่อัสเสร็จ
ผมนะดื่มไปกี่แก้วนี่ไม่รู้เลยครับ รู้แต่พี่อัสชวนชนเอาชนเอา
จนแกลืมว่าพีี่อาร์มดื่มน้ำเปล่าไปเลย พอแกนึกได้ก็ยื่นให้พี่อาร์มที ผมก็ยกดื่มเองเสียหมด
แล้วอย่างนี้ผมจะไม่เมาได้ยังไงหละครับ
"มึงอยากกลับก็กลับไปคนเดียวสิวะ น้องนัทไม่อยากกลับนี่หว่า ใช่ไหมครับนัท"
พี่อัสหันมาถามความคิดเห็นผม
"ใช่ครับพี่ ผมยังไหวครับ"ผมพุดพร้อมกับเอามือทุบอกตัวเอง เหมือนกับจะบอกว่า --ข้านี่หละผู้ยิ่งใหญ่--
"ไม่เอาแล้ว พอได้แล้ว"
"อะไรมึง เสียอารมณ์วะ"พี่อัสเริ่มโวยวาย
"นัท พี่บอกให้กลับไง"พี่อาร์มเริ่มขึ้นเสียงเล็กน้อย ผมก็ได้หันไปมองหน้าพี่อาร์ม
"เฮ้ยอาร์มมึงใจเย็นดิวะ"พี่เอเข้ามาสงบศึก
"นัทจะกลับกับพี่ไหม"ดูพี่อาร์มจะไม่สนใจพี่เอเลย
"ผมไม่กลับ"
"นัท!!!!!!" พี่อาร์มเริ่มตะโกน ทั้งโต๊ะก้ได้แต่เงียบ คนที่รู้ว่าผมกับพี่อาร์มเป็นแฟนกันก็ได้แต่นั่งมอง ส่วนพี่อัสที่ไม่รู้อะไรเริ่มมองแบบงงๆ
..............................
.............................
...........................
"ทีผมบอกอะไรพี่อาร์ม พี่อาร์มเคยเชื่อผมไหมหละ"หลังจากเงียบกันไปนาน ผมก็เริ่มพูดออกมา แต่ก็ยังก้มหน้านิ่ง
"ในเมื่อพี่อาร์มอยากมานัก แล้วทำไมตอนนี้มาบอกให้ผมกลับหละ"
"กลับห้องก่อนแล้วค่อยคุยกัน"พี่อาร์มจับมือผมเบาๆ
"ไม่กลับ"ผมหันไปจ้องหน้าพี่อาร์ม
"พี่อารืมรู้ไหมว่าผมห่วงพี่ แล้วพี่ยังมาโมโหผมอีกหรอ"
"พี่ขอโทษครับ กลับห้องกันนะ นัทไม่ไหวแล้วหละ"พี่อาร์มจับแขนผมทั้งสองข้าง
"อะไรกันวะ กูงง"พี่อัสเริ่มพูดออกมา
"ไอ้ควาย ก็แฟนเค้างอนกันนะสิวะ"พี่เอตบหัวพี่อัสแล้วเริ่มอธิบาย แต่โดนสายตาพี่มุกมอง เลยต้องเงียบลงไป
"ไอ้อาร์ม น้องนัทเป็นแฟนมึงหรือวะ"
"ก็เออสิวะ แล้วมึงยังจะให้แดกเยอะขนาดนั้นอีก"
"เอ้าก็กูไม่รู้นี่หว่า กูก็นึกว่าเป็นเมทกันเฉยๆ"
"ทีนี้รู้แล้วก็หยุดชวนแฟนกูแดกได้แล้ว"พี่อาร์มมองพี่อัสด้วยสายตาอาฆาต
"กลับห้องกันนะครับ"
"ผมไม่กลับ"
"ทำไมอีกหละครับ พี่ขอโทษแล้วไง"
พี่อารืมจับแขนผมไว้ ส่วนผมได้แต่ก้มหน้า
"พี่อาร์มรักผมไหม"
"รักสิครับ พี่ขอโทษนะ"พี่อาร์มเอามือมาลูบแก้มผม
"แล้วต่อไปนี้พี่อาร์มจะเชื่อผมไหม"ผมถามด้วยน้ำเสียงอ่อยๆ
"ครับ พี่จะเชื่อฟังแฟนพี่คนเดียวเลยครับ กลับได้รึยังครับ"
"ผมรักพี่อาร์มนะครับ พี่อาร์มไม่สบายแล้วยังจะมากินแบบนี้อีก ผมเป็นห่วงนะ"ผมกำลังกอดเอวพี่อาร์มไว้ พร้อมกับเดินไปกับพี่อาร์ม
แต่ใครจะรู้ว่าในใจผมนะแอบแลบลิ้นหลอกพี่อาร์มอยู่
ก็ในเมื่อเรามีโอกาสแล้วนี่ ต้องใช้โอกาสนี้ให้เป็นประโยชน์
พี่อาร์มในที่สุดก็อยู่ในการควบคุมของเรา 55555
แต่ผมก็ห่วงพี่อาร์มจริงๆนะครับ ไม่อยากให้พี่อาร์มไม่สบายหนักกว่าเดิม
คราวหลังผมไม่เอาแล้วหละ ดวลเหล้าไปขนาดนั้น ตื่นเช้ามาปวดหัวแน่เลยเรา

หัวข้อ: Re: เริ่มด้วย...แต่ลงท้ายด้วยรัก(จบครบ 25 ตอนแล้วครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: sadness ที่ 29-12-2009 20:35:23

[พิเศษ : 4=จบบริบูรณ์]

"นัทอยู่ไหนครับ"ผมโทรหาน้องนัท เพราะเห็นว่านี่ก็สามทุ่มเข้าไปแล้ว ทำไมยังไม่กลับห้องเสียที
"ผมอยู่ที่คณะครับพี่อาร์ม วันนี้คงไม่ได้กลับห้อง"
"อีกแล้วหรือครับ"
"ครับ แลปมันยุ่งๆนะครับ"
"ให้พี่ไปอยู่เป็นเพื่อนไหม"
"ไม่ต้องหรอกครับ ถึงพี่อาร์มมา ผมก็ไม่ว่างคุยกับพี่ พี่อาร์มนอนไปก่อนก้ได้ครับ แค่นี้ก่อนนะครับ ผมกำลังยุ่ง"
"เอ่อ...."อะไรกันเนี่ย ไม่รอผมพูดเลย

"นี่มัน 2 อาทิตย์แล้วนะโว้ยไอ้เอ!!"หลังจากที่ผมวางสาย ผมก็เริ่มโวยวายใส่เพื่อนผม
"เออ"
"มึงแค่เออเนี่ยนะ"
"แล้วมึงจะให้กูทำยังไงหละวะ"
ก้นั่นนะสินะ ผมจะให้ไอ้เอทำอะไรได้หละ ก็ในเมื่อคนที่ทำให้ผมต้องเป็นแบบนี้เค้าไม่อยู่ตอนนี้นี่นา
"จริงด้วยวะ  กูขอโทษที"ผมเพิ่งคิดได้ว่าผมไม่ควรมาลงกับเพื่อนแบบนี้
"ไอ้ เอมึงลองคิดดูนะ 2อาทิตย์มานี่กูแทบจะไม่ได้คุยกับนัทเลย นอนห้องเดียวกันแท้ๆ แต่ไม่ค่อยได้เจอ งานที่คณะจะยุ่งอะไรนักหนา เด็กปี 1 นะ มันจะต้องทำแลปอะไรมากมาย ถึงขนาดต้องนอนค้างที่คณะ หรือถ้าไม่ไปคณะ ก็ไปขลุกอยู่ที่ห้องฟลุค กูเป็นแฟนแท้ๆ แทบจะไม่ได้คุยอะไรกันเลย มันน่าน้อยใจจริงๆวะ"
ผมเริ่มร่ายยาว ก็น้องนัทนะสิครับแทบจะไม่มีเวลาให้ผมเลย ผมชวนไปไหนก็บอกไปไม่ได้ ติดทำแลปที่คณะ
หรือไม่ก็ต้องช่วยน้องฟลุคทำงานบ้าง เวลาที่จะเป็นส่วยตัวไม่มีเลย
"กูก็เห็นใจมึงนะ แต่น้องเค้าอาจยุ่งจริงๆก้ได้นี่หว่า"ไอ้เอเอามือมาตบไหล่ผม
"กูก็อยากคิดแบบนั้น แต่มันก็อดน้อยใจไม่ได้วะ"
"เอาน่ามึง"ไอ้เอโอบไหล่ผมไว้

"ไอ้เอเดี๋ยวกูซื้อของไปฝากน้องนัทก่อนนะ นอนดึกทุกวัน กูเป็นห่วง"ผมบอกไอ้เอหลังจากนั่งเงียบกันมานาน
"เออแล้วแต่มึง"
ผมเดินลงจากหอไปซื้อของในร้านมินิมาร์ท ผมเลือกซื้อพวกน้ำผลไม้กับขนมปัง เพราะเป็นของที่น้องนัทชอบ
ผม ขับรถมาจอดที่หน้าตึกคณะของน้องนัท ก่อนที่ผมจะเปิดประตูลงจากรถ สิ่งที่ผมเห็นมันทำให้ผมไม่พอใจอย่างมาก เพราะคนที่บอกว่ายุ่งทำแลปตอนนี้กำลังเดินขึ้นตึกพร้อมกับผู้ชายคนอื่นซึ่ง น่าจะเป็นรุ่นพี่ ในมือถือถุงขนมถุงใหญ่ ที่สำคัญยังมีการคุยหยอกล้อ ยิ้มอย่างมีความสุข ตลอดเวลาที่น้องนัทมาอยู่ที่ตึกนี่เพราะคนคนนี้หรือเปล่านะ ผมไม่อยากจะคิดแบบนั้น เพราะผมคงทำใจไม่ได้แน่ๆ แรงที่มีตอนนี้มันหายไปไหนหมด ผมหมดแรงนั่งอยู่บนรถแบบนั้น จนผมเริ่มตั้งสติได้ ผมก็ขับรถออกมาจากจุดนั้น เพื่อมุ่งตรงไปยังบ้านของตัวเอง........

...
"เอ้า....ซื้อเสบียงมาให้แล้ว มารับส่วนบุญกันไปเลย"พี่โตส่งเสียงเรียกเพื่อนๆแกมาเอาของกิน
"ไอ้เวรโต ปากมึงเนี่ยนะ"พี่คนอื่นรุมด่าพี่โต
ผม มาช่วยงานพวกพี่เค้าได้ประมาณ 2 อาทิตย์แล้วครับ ทำไมผมต้องมาช่วยนะหรือครับ ก้เพราะมันได้เงินนะสิครับ แล้วผมจะเอาเงินไปทำไมนะหรือครับ อิอิ ผมจะเอาไปซื้อสร้อยคอให้พี่อาร์มและตัวผมเองนะสิครับ ก็ในเมื่อพี่อาร์มให้ผมมามากแล้ว มันก็ไม่แปลกที่ผมจะให้อะไรตอบแทนบ้าง แต่ผมคิดถึงพี่อาร์มจัง 2 อาทิตย์แล้วที่ไม่ได้นอนกอดพี่อาร์ม รู้สึกเหงาๆเหลือเกิน
"วันนี้ฉลองกันหน่อย เลี้ยงส่งน้องนัท"พี่โตตะโกนบอกเพื่อนๆเค้า
"อ้าว...น้องนัทจะไม่มาแล้วหรอ"
"ครับพี่ แลปพวกพี่ก็จะเสร็จแล้ว ผมคงไม่ต้องช่วยแล้วหละครับ"ผมบอกยิ้มๆ
"อย่างนี้ก็เสียดายแย่นะสิ ไม่ได้เจอน้องนัทแล้วหรอ"พี่ดาวเริ่มมาเกาะแขนผม ผมหละอดยิ้มกับท่าทีของพวกพี่เค้าไม่ได้
"ปล่อยเลยนะดาว แฟนคุณนะหัวโด่อยู่นี่"พี่โตเริ่มมาแกะพี่ดาวออกจากแขนผม ก็คงจะหึงที่แฟนตัวเองมาเกาะแขนชายอื่นนั่นหละครับ
"แหม นิดหน่อยก็ไม่ได้"พี่ดาวยังแซวต่อ
"ไม่ได้หรอก ผมหวงของผม ส่วนนัทนะเค้ามีแฟนแล้ว เดี๋ยวแฟนเค้าจะเข้าใจผิดเอา"พี่โตเดินไปจับมือพี่ดาว
"ใครหรอนัท..."พี่คนอื่นพอได้ยินว่าผมมีแฟนแล้วก็เริ่มสนใจกันใหญ่
"ก็เห็นว่าชื่ออาร์ม เรียนอยู่ปี3 คณะอะไรนะ....อ๋อ คณะวิศวะ"พี่โต ไปบอกเค้าหมดเลย ผมก็อายเป็นนะครับ
"อย่าบอกนะว่า แฟนน้องนัทคือคนนั้น"
ผมรู้แล้วครับที่พี่ดาวหมายถึงนะ ก็คงจะไม่พ้นไอ้พี่อาร์มของผมหรอก ก็ออกจะดังซะขนาดนั้น ผมได้แต่เขิน พยักหน้าไปเท่านั้นเอง
"ว้าว...มีแฟนหล่อขนาดนั้นเลย อย่างนี้จะมาสนใจผู้หญิงบอบบางแบบพี่ไหมนะ"พี่ดาวยังแกล้งแซวผมต่อ
"ถึงสนก็ไม่ให้ หวงนะคนนี้"พี่โตพูด ทำให้ทุกคนหัวเราะกันใหญ่
วันนี้ วันสุดท้ายแล้วที่ผมจะต้องทำงานดึกๆ จริงๆงานพวกนี้ส่วนใหญ่จะเป็นของพวกพี่ปี 4 หรือพี่ป.โท พวกที่ทำโปรเจคแล้วไม่อยากนอนตึก ผมก้เลยไปรับจ้างเค้ามา งานของผมก็แค่เก็บตัวอย่างให้พี่เค้า มันก็แค่เก็บทุกๆชั่วโมงเอง 5555 นั่นเลยทำให้ผมไม่สามารถกลับไปนอนที่หอได้ ส่วนพวกพี่โตพี่ดาวนี่ต้องทำแลปของตัวเอง พอผมเก็บตัวอย่างเสร็จก็จะมาช่วยพวกพี่ๆเค้าบ้างเล็กๆน้อยๆ ระหว่างรอเก็บตัวอย่างชั่วโมงต่อไป มันจึงเป็นความสนิทสนม

ตอนเช้าผม เดินกลับมาที่ห้องเพื่อจะได้นอนอย่างเต็มที่สักหน่อย อยากนอนกอดพี่อาร์มจังวันนี้ แต่พอผมกลับมาที่ห้องก็ไม่เจอพี่อาร์ม --ไปไหนของเค้านะ-- แต่ช่างเถอะขอนอนก่อนแล้วกัน

ผมตื่นมาอีกทีก็บ่ายสองเข้าไปแล้ว พอลืมตาก็มองหาพี่อาร์มทันที แต่ก็ไม่เจอ
"พี่เอ พี่อาร์มไปไหนหรอครับ"
"อ้าว ก็เมื่อคืนมันซื้อขนมไปฝากนัท มันไม่ได้บอกหรอว่าไปไหน"พี่เอตอบผมแบบงงๆ
"ซื้อของไปฝากผม ตอนไหนครับ ไม่เห็นเจอกันเลย"
"เออแปลกนะไอ้นี่ เมื่อคืนมันก็ไม่ได้กลับมา สงสัยกลับบ้านมั้ง"
"อ๋อ น่าจะเป็นอย่างนั้นหละครับ งั้นผมไปอาบน้ำก่อนนะครับ"
หลัง จากอาบน้ำเสร็จ ผมก็ลองโทรไปหาพี่อาร์มดู เสียงสัญญาณติด แต่ไม่มีคนรับ ผมเลยลองโทรอีกครั้ง ซึ่งก็เป็นเหมือนเดิม อะไรของเค้านะ ผมเลยเลิกสนใจไปซื้อของดีกว่า ผมเล็งไว้นานแล้ว

ทันทีที่ซื้อของที่ ต้องการได้เสร็จ ผมก็ลองโทรหาพี่อาร์มอีกครั้ง แต่ผลก็เหมือนเดิม แม้ผมจะโทรไปกี่ครั้ง ก็ไม่มีการรับสาย อย่างนี้มันแปลกๆแล้วนะ ผมเลยส่งข้อความไปหาพี่อาร์มทันที
----ทำไมไม่รับสาย ไม่อยากคุยกับนัทแล้วหรือครับ----
ผมทิ้งเวลาสักพักจึงลองโทรไปอีกครั้ง คราวนี้มีคนรับ แต่ไม่มีเสียงใดๆตอบกลับมา
"พี่อาร์มหรือครับ"
"อืม"
"พี่อาร์มอยู่ไหนครับ"
"บ้าน"
"งั้นนัทไปหาที่บ้านนะครับ"
"อย่าเลย"
"ทำไมหละครับ"อะไรกัน ทั้งที่ผมคิดถึงพี่ขนาดนี้ แต่ทำไมพี่ถึงเฉยชากับผมหละ
 "แล้วนัทจะมาหาพี่ทำไมหละ"
"ก็ผม.....คิดถึงพี่นี่ครับ"เสียงผมเอ่ยเบาๆด้วยความอาย
"คิดถึงพี่งั้นหรอ แล้วที่ผ่านมานัทไปอยู่กับใครมาหละ ตอนที่พี่คิดถึงนัทนะ"พี่อาร์มพูดด้วยน้ำเสียงดุๆ
"ไปกับใครครับ เปล่านี่ ผมอยู่ที่คณะจริงๆ"
"ก็นั่นสินะ ที่คณะคงมีคนที่นัทอยากเจอหละสิ ถึงได้ลืมพี่ไปเลย"
"ผมเปล่านะครับ พี่อาร์มพี่น้อยใจผมหรือครับ"ผมพูดแบบร้อนรน
"พี่จะไปน้อยใจได้ยังไง พี่ไม่เคยน้อยใจหรอก หมดเรื่องแล้วใช่ไหม พี่จะได้วาง"
"เดี๋ยว ครับ พี่อาร์มเดี๋ยว......."พี่อาร์มวางสายไปแล้ว นี่มันอะไรกัน เกิดอะไรขึ้นกันแน่ ผมต้องรู้เรื่องนี้ให้ได้ เมื่อตัดสินใจได้แล้ว ผมก็นั่งรถไปที่บ้านพี่อารืมทันที ผมเดินขึ้นไปที่ห้องของพี่อาร์มด้วยความคุ้นเคย แต่ห้องถูกล็อกเอาไว้
"พี่อาร์มเปิดประตูเดี๋ยวนี้นะครับ"ผมทุบประตูด้วยแรงทั้งหมด
"ผมรู้นะว่าพี่อยู่ข้างใน เปิดประตูมาคุยกันดีๆ"
"พี่อาร์มจะเปิดหรือไม่เปิด"
ผมยังคงตะโกนอยู่แบบนั้น แต่ไม่มีเสียงตอบรับจากคนในห้อง
"พี่ อาร์ม....พี่จะทิ้งผมไปใช่ไหม.....พี่ไม่รักผมแล้วใช่ไหม"น้ำตาของผมเริ่ม ไหลออกมา ผมไม่อยากจะคิด แต่ตอนนี้พี่อาร์มไม่ต้องการผมแล้วจริงๆ ผมทุบประตูจนหมดแรง นั่งลงกับพื้น หลังพิงประตูห้องพี่อาร์ม มันคงจะจบแล้วสินะ ยื้อต่อไปก็คงไม่มีหวัง
ผมหยิบสร้อยที่ผมเพิ่งซื้อมา ก่อนจะมาบ้านพี่อาร์ม สร้อยสองเส้น ที่มีแหวน 2 วงสลักชื่อ --พี่อาร์ม-- --น้องนัท-- ถูกร้อยอยู่ด้วยกันในสายสร้อย ผมถอดแหวนที่สลัก --น้องนัท--ออกมาจากสร้อยของพี่อาร์ม ต่อไปนี้คงไม่มีอีกแล้วสินะ ในเมื่อผมตั้งใจซื้อมันมาให้พี่ เพราะอย่างนั้น มันก็สมควรจะต้องอยู่ที่นี่ แต่พี่คงไม่ยินดีที่จะรับแหวนอีกวงไว้ใช่ไหมครับ
ผมแขวนสร้อยเส้นนั้น ไว้ที่หน้าประตู แล้วเดินลงมาด้านล่าง ก่อนออกจากบ้านผมขอกระดาษกับปากกาจากพี่แม่บ้าน เพื่อเขียนข้อความลาพี่อาร์มเป็นครั้งสุดท้าย

ผมออกจากบ้านพี่อาร์ม มาด้วยหัวใจที่หมดแรง ผมเลือกที่จะนั่งรถเมย์ เพราะผมอยากปล่อยความคิดไปเรื่อยๆ ผมตัดสินใจที่จะยังไม่กลับหอพัก แต่เลือกที่จะนั่งรถเมย์สายไหนก็ได้ที่ผ่านมาเป็นคันแรก ไปไหนก็ได้ที่ไม่ใช่ตรงนี้ นั่งไปเรื่อยๆจนกว่าผมจะห้ามใจไม่ให้เศร้าได้ ก่อนจะกลับไปเจอพี่เอพี่่มุก เพราะผมไม่อยากให้พี่ทั้งสองคนต้องเป็นห่วง

หัวข้อ: Re: เริ่มด้วย...แต่ลงท้ายด้วยรัก(จบครบ 25 ตอนแล้วครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: sadness ที่ 29-12-2009 20:35:57

หัวใจผมรู้สึกทรมาน เหลือกเกิน มันทรมานกว่าตอนที่เห็นนัทเดินกับคนอื่นอีก แค่คำพูดประโยคเดียวของน้องนัท มันทำให้ผมเจ็บได้ขนาดนี้ ---"พี่อาร์ม....พี่จะทิ้งผมไปใช่ไหม.....พี่ไม่รักผมแล้วใช่ไหม"--- ผมไม่ได้โกรธน้องนัทเลย แล้วก็ไม่เคยคิดที่จะทิ้งน้องนัทไปด้วย และยิ่งไปกว่านั้นผมไม่มีวันที่จะไม่รักน้องนัทเด็ดขาด แต่ตอนนี้ผมน้อยใจมากกว่า ผมยังไม่พร้อมที่จะเจอน้องนัท เพราะผมไม่รู้จะพูดยังไงว่าผมอิจฉาที่เห็นน้องนัทคุยหัวเราะกับคนอื่น ผมมันบ้าจริงๆ

ผมเปิดประตูออกมาก็ไม่พบน้องนัท จึงคิดจะลงไปถามด้านล่างเพื่อไปดูนัท แต่เมื่อผมปิดประตู ก้พบว่ามีสร้อยเงินแขวนอยู่ 1 เส้น ใสสร้อยเส้นนั้นมีแหวนอยู่ 1 วง สลักชื่อผมอยู่ด้วย ไม่ต้องสงสัยเลยว่ามาจากไหน น้องนัทแน่ๆ ผมวิ่งลงมาดูด้านล่างหวังจะได้เจอน้องนัท
"คุณอาร์มหาคุณนัทอยู่หรือคะ"
"ครับพี่กุ้ง แล้วนัทไปแล้วหรือคะ"
"ไปเมื่อสักครู่นี้เองคะ เธอฝากจดหมายไว้ให้คุณอาร์มด้วยคะ"พี่กุ้งพูดจบก็ยื่นจดหมายมาให้ผม ผมรีบเปิดอ่านทันที

ถึง....พี่อาร์ม
ผม ไม่รู้ว่ามันเกิดอะไรขึ้นกันแน่ แต่ในเมื่อพี่อาร์มเลือกที่จะไม่เจอผม ผมก็ไม่ฝืนใจพี่อาร์มอีก มันคงจบแล้วสินะครับ แต่ผมไม่โทษพี่อาร์มหรอกครับและจะไม่ยื้อให้พี่อาร์มต้องลำบากใจ เพราะผมรักพี่นะสิครับ สร้อยที่ผมแขวนไว้ผมตั้งใจทำงานเก้บเงินซื้อมาให้พี่  เพราะอย่างนั้นหวังว่าพี่จะเก็บมันไว้กับพี่นะครับ อย่าโยนมันทิ้งเลยนะครับ มันคงจะเศร้าเหมือนอย่างที่คนให้กำลังรู้สึกอยู่ ตลอดสองอาทิตย์ที่ผ่านมาที่ผมกับพี่ต้องห่างกัน มันคงทำให้พี่รู้สึกตัวเองแล้วใช่ไหมครับ ว่าคนที่พี่รักไม่ใช่ผม แต่ผมก็มีความสุขนะครับ ตลอดเวลาที่ผมได้มีพี่อยู่ข้างๆ ตอนนี้คงไม่มีอีกแล้ว
ผมจะไม่โทษพี่ แต่ผมอยากจะถามอะไรเป็นอย่างสุดท้าย --ผมยังรักพี่ได้อยู่ใช่ไหมครับ--
จาก....น้องนัท

ผม แทบล้มทั้งยืนเมื่ออ่านข้อความของน้องนัทจบ มันต้องไม่ใช่แบบนี้สิ พี่ไม่ได้เลิกรักนัทนะ พี่ไม่เคยคิดที่จะทิ้งนัท แต่ตอนนี้นัทกำลังจะจากพี่ไปแล้ว ผมทำอะไรไม่ถูกเลยจริงๆตอนนี้ ผมโทรหาน้องนัททันที แต่ไม่สามารถติดต่อได้ มันยิ่งทำให้ผมยิ่งร้อนใจเข้าไปใหญ่ ผมรีบขับรถออกมาจากบ้านทันที ระหว่างที่ผมขับรถไปผมก็คิดแต่ว่านัทจะไปอยู่ไหน ผมมองรถทุกคันเผื่อจะเห็นน้องนัทในนั้น แต่กไม่เห็นเลยสักคัน จนผมขับมาถึงหอ ผมไปที่ห้องน้องฟลุคทันทีเพื่อหาน้องนัท แต่ก้ไม่เจอ
"เกิดอะไรขึ้นครับพี่"น้องฟลุคถามผมทันทีที่เห็นท่าทางรีบร้อนของผมตอนที่ถามหาน้องนัท
"เข้าใจผิดกันนิดหน่อยนะ"ผมบอกฟลุคอย่างหมดแรง
"พี่ช่วยเล่าให้ละเอียดหน่อยได้ไหม เกิดอะไรขึ้น"
เมื่อผมเล่าทุกอย่างจบ สิ่งแรกที่เกิดขึ้นคือหมัดของฟลุคกระทบเข้าที่แก้มผมอย่างจัง แต่ผมก้ไม่หลบ เพราะมันก็สมควรแล้วที่เค้าจะโกรธ
"ผมบอกแล้วใช่ไหมว่าทำให้น้องผมเสียใจ"ฟลุคเริ่มตะโกน
"พี่ขอโทษ"
"ขอโทษ ขอโทษผมแล้วนัทจะกลับมาไหม"ผมได้แต่เงียบกับคำถามนี้
"พี่คิดได้ยังไง ว่านัทมันจะไปชอบคนอื่น"
"ก็มันน่าคิดไหมหละ อยู่แต่คณะทั้งวันทั้งคืน"ผมพูดอย่างสมเพชในความคิดของตัวเอง
"แล้วที่นัทมันต้องไปอยู่แบบนั้นเพราะใครกันหละ"ผมมองฟลุคอย่างงงๆ
"ที่นัทต้องไปทำแลปที่คณะก็เพราะอยากจะหาเงินมาซื้อของให้....ไอ้คนที่ไม่มีหัวคิดนี่หละ"น้องฟลุคมองผมเหยียดๆ
"ทำไมต้องหาเงินด้วย ในเมื่อนัทก็ไม่ได้ลำบากอะไร"ผมคิดถึงสร้อยที่แขวนอยู่หน้าประตูห้องผม
"ความ ภูมิใจไง พี่คิดว่าการที่จะเอาเงินของน้าตัวเองมาซื้อของให้แฟนกับการที่หาเงินมาซื้อ ของให้แฟนเอง อันไหนมันจะทำให้นัทภูมิใจกว่าหละ"
ผมไม่เคยมองในจุดนี้เลย ที่นัทต้องทนอดหลับอดนอนก้เพื่ออยากจะซื้อของให้ผมด้วยเงินของตัวเอง แล้วผมทำอะไรตอบแทนนัทบ้างหละ นอกจากทำตังงี่เง่าแบบนี้
"แล้วทำไมนัทไม่ เปิดประตูห้องพี่เข้าไปหละ ในเมื่อตัวเองก็มีกุญแจ"ผมถามเสียงอ่อยๆ เพราะตอนนี้ผมรู้แล้วว่าผมผิด ผิดมากๆด้วย แต่ก้ยังอดสงสัยไม่ได้ ก้ในเมื่อผมไม่เปิด แล้วทำไมนัทไม่ไขเข้าไปเองหละ เพราะผมก็ให้กุญแจห้องผมกับน้องนัทไปแล้ว
"นี่พี่ยังไม่เข้าใจนัทมันอีกหรอ ผมอยากจะเอาน้องผมคืนซะเหลือเกิน"ฟลุคพูดอย่างหัวเสีย แต่เมื่อเห็นหน้างงๆของผมก็เริ่มอธิบาย
"นัทมันเคารพการตัดสินใจของพี่ยังไงหละ ในเมื่อพี่ไม่เปิด นัทมันก้ไม่ล้ำเส้นหรอก โธ่โว้ย เป็นไงมั่งวะเนี่ยนัท"
ผมมันบ้าจริงๆ ผมทำร้ายน้องนัทอีกแล้ว ถึงผมจะรู้ตัวตอนนี้ แต่ผมจะไปตามน้องนัทได้ที่ไหนกันหละ
ระหว่างที่ผมกำลังคิดอยู่นั้น เสียงเปิดประตูทำให้ผมกับฟลุคหันไปมองที่ต้นเสียง น้องนัทนั่นเอง นัทกลับมาแล้ว
"นัท ฟังพี่ก่อน"ทันทีที่นัทเห็นผม ก็ทำท่าจะปิดประตูอย่างเดิม แต่ผมเร็วกว่ารีบคว้าข้อมือเอาไว้ได้
"ผมเข้าใจแล้วครับ ไม่ต้องมาบอกเลิกกันแบบนี้ก็ได้ครับ"น้องนัทยังหันหน้าหนีผม
"ใคร ใครจะเลิกกับใคร ไม่ใช่พี่แน่ๆ"ผมยังคงจับมือน้องนัทไว้อยู่เหมือนเดิม
"อย่าทำให้ผมรู้สึกมีความหวังอีกเลยครับ"นัทหันมามองหน้าผม สายตาที่มองเหมือนจะร้องขอความเห็นใจ เหมือนจะบอกว่า --อย่ามาสงสารผมเลย--
"ไม่ นะนัท พี่ผิดเอง พี่ขอโทษ พี่มันงี่เง่าเอง นัทให้อภัยพี่นะ"ผมนั่งคุกเข่ากอดตัวน้องนัทไว้ เหมือนว่าร่างนั้นจะหายไปได้ทุกเวลา แต่ก็ไม่มีเสียงตอบจากนัท
"พี่จะไม่ ทำแบบนั้นอีกแล้วนะนัท ให้อภัยพี่นะ พี่รักนัทนะครับ พี่รักมากจริงๆ พี่มันแย่...."ผมจับมือน้องนัทให้มาทุบหลังผม ทุบหัวผม เพื่อให้สาสมกับความผิดของตัวเอง แต่แรงฝืนของน้องนัทมันทำให้ผมไม้รู้สึกเจ็บใดๆเลยที่ร่างกาย แต่มันกลับทำให้ผมเจ็บลึกลงไปที่หัวใจ ตีพี่สินัท ตีพี่ให้เจ้บเหมือนที่นัทเจ็บ
"ผมไม่เคยโกรธพี่"ผมเงยหน้าขึ้นมองน้องนัท เพราะน้ำเสียงตอนนี้ของนัทเหมือนคนร้องไห้
"พี่รู้ไหมผมกลัวแค่ไหนที่จะต้องอยู่อย่างไม่มีพี่ อย่าทิ้งผมแบบนี้อีกนะ"น้องนัทร้องไห้ออกมาจนผมต้องปวดใจ
"พี่ไม่ทำแล้ว พี่ไม่ทำแบบนี้แล้ว เลิกร้องไห้นะ"ผมลุกขึ้นเช็ดน้ำตาให้น้องนัท
"ห้ามไม่รับสายผมอีก ห้ามไม่คุยกับผมอีก ห้ามไม่เปิดประตูให้ผมอีก"
"ได้ครับ พี่จะไม่ทำอีกแล้ว พี่จะไม่ขี้หึงด้วย ไม่กวนใจนัทด้วย ดีไหมครับ"ผมพูด มันทำให้น้องนัทยิ้มออกมาได้นิดนึง
"ผมรักพี่อาร์มนะครับ"น้องนัทกอดผมไว้แน่น
"พี่ก็รักน้องนัทครับ"ผมก็ไม่ยอมปล่อยน้องนัทเหมือนกัน

...
แล้ว สุดท้ายสร้อยคอของผมก็มีแหวนคล้องอยู่ 2 วง --พี่อาร์ม-- --น้องนัท-- ผมจะไม่ปล่อยให้สร้อยเส้นนี้ต้องเหงาอีกต่อไป เหมือนกับที่ผมจะไม่มีวันปล่อยให้ไอ้ตัวเล็กของผมต้องเหงาและเดียวดายอีกต่อ ไป

หัวข้อ: Re: เริ่มด้วย...แต่ลงท้ายด้วยรัก(จบครบ 25 ตอนแล้วครับ)+++เพิ่มตอนพิเศษอีก 4 ตอน = จบบริบูรณ์ครับ
เริ่มหัวข้อโดย: sadness ที่ 29-12-2009 20:37:35

เรื่องนี้ก็จบแบบสมบูรณ์ไปแล้วอีก 1 เรื่องนะครับ
ขอบคุณที่ให้กำลังใจกันนะครับ

หัวข้อ: Re: เริ่มด้วย...แต่ลงท้ายด้วยรัก(จบครบ 25 ตอนแล้วครับ)+++เพิ่มตอนพิเศษอีก 4 ตอน = จบบริบูรณ์ครับ
เริ่มหัวข้อโดย: the_pooh9 ที่ 29-12-2009 21:11:20

อยากให้มีตอนพิเศษอีกสัก10ตอนจัง

น่ารักมากมาย

 :L2:
 :กอด1:

หัวข้อ: Re: เริ่มด้วย...แต่ลงท้ายด้วยรัก(จบครบ 25 ตอนแล้วครับ)+++เพิ่มตอนพิเศษอีก 4 ตอน = จบบริบูรณ์ครับ
เริ่มหัวข้อโดย: silverspoon ที่ 29-12-2009 21:36:38

ขอบคุณมากค่ะสำหรับนิยายน่ารักๆ :L2:

หัวข้อ: Re: เริ่มด้วย...แต่ลงท้ายด้วยรัก(จบครบ 25 ตอนแล้วครับ)+++เพิ่มตอนพิเศษอีก 4 ตอน = จบบริบูรณ์ครับ
เริ่มหัวข้อโดย: จุ๊บจิ๊บจ๊ะจ๋า ที่ 29-12-2009 22:03:24

หวาน ซึ้ง จริงๆ

สนใจต่อตอนพิเศษอีไหมน้อ

 :-[ :-[ :-[

หัวข้อ: Re: เริ่มด้วย...แต่ลงท้ายด้วยรัก(จบครบ 25 ตอนแล้วครับ)+++เพิ่มตอนพิเศษอีก 4 ตอน = จบบริบูรณ์ครับ
เริ่มหัวข้อโดย: nithiwz ที่ 29-12-2009 22:17:47

 :sad4: เริ่มเป็นแฟนกันแล้ว  งอนกันบ่อยจริงๆ ฮ่าๆๆๆๆๆ
น่ารักดีอ่ะครับผม  ชอบนัทที่ชอบขึ้นกูขึ้นมึงอ่ะ  โหดดี...อารมณ์เมียดุ เหอะๆๆๆๆ
น่าตจะตบจูบๆ  :beat: :beat: :beat:

ขอให้รักกันยาวนั้นนะ  น่าจะมีตอนพิเศษ อีกสัก 10 ตอนเหมือน rep บนว่า

หัวข้อ: Re: เริ่มด้วย...แต่ลงท้ายด้วยรัก(จบครบ 25 ตอนแล้วครับ)+++เพิ่มตอนพิเศษอีก 4 ตอน = จบบริบูรณ์ครับ
เริ่มหัวข้อโดย: yayu ที่ 29-12-2009 22:19:53

ขอบคุณสำหรับนิยายน่ารักๆค่ะ
ชอบพี่อาร์มจัง  :o8:

เป็นกำลังใจค่ะ  :L2:

หัวข้อ: Re: เริ่มด้วย...แต่ลงท้ายด้วยรัก(จบครบ 25 ตอนแล้วครับ)+++เพิ่มตอนพิเศษอีก 4 ตอน = จบบริบูรณ์ครับ
เริ่มหัวข้อโดย: KriT_SuN ที่ 29-12-2009 22:42:56

ตอน 1 นี่ เปนน้องนัททิงอนไม่มีเหตุผล

ตอน 2 นี่ ต้องบอกว่า ฮา ๆ ๆ โดนพ่อแกล้ง 55

ตอน 3 นี่ ต้องบอกว่า น้องนัทร้ายแหะ ฮ่า ๆ ๆ ๆ ปราบอาร์มเข้าสมาคม เกลียมัว ซะแล้ว 55

ตอน 4 นี่ เป็นอาร์มที่ไม่มีเหตุผล แต่ก็จบลงด้วยดีนะค้าบ

ขอบคุณสำหรับตอนพิเศษนะค้าบ สนุกดีค้าบบบ รอติดตามผลงานต่อไปนะค้าบผม สู้ ๆ ค้าบ โย่ววววว

 o13

หัวข้อ: Re: เริ่มด้วย...แต่ลงท้ายด้วยรัก(จบครบ 25 ตอนแล้วครับ)+++เพิ่มตอนพิเศษอีก 4 ตอน = จบบริบูรณ์ครับ
เริ่มหัวข้อโดย: FRODO ที่ 29-12-2009 23:16:40

 :o8:ชอบพี่อาร์มามากค่ะ  สุภาพบุรุษสุด ๆ ไปเลย   o13

หัวข้อ: Re: เริ่มด้วย...แต่ลงท้ายด้วยรัก(จบครบ 25 ตอนแล้วครับ)+++เพิ่มตอนพิเศษอีก 4 ตอน = จบบริบูรณ์ครับ
เริ่มหัวข้อโดย: iota ที่ 30-12-2009 00:00:11

 :pig4:ทำให้รู้คุณค่าของความรัก....ของคนที่เรารักและคนที่รักเรา....
มีงอนมีง้อกันบ้างสุดท้ายก็เข้าใจกันก็เพราะคำว่า"รัก" :L1:
ชอบมากครับสำหรับตอนพิเศษ

หัวข้อ: Re: เริ่มด้วย...แต่ลงท้ายด้วยรัก(จบครบ 25 ตอนแล้วครับ)+++เพิ่มตอนพิเศษอีก 4 ตอน = จบบริบูรณ์ครับ
เริ่มหัวข้อโดย: gypsy ที่ 30-12-2009 00:42:38

ซึ้งดีจังเลยเรื่องนี้

อ่านจบแล้วรู้สึกอิ่มเอมหัวใจ

หัวข้อ: Re: เริ่มด้วย...แต่ลงท้ายด้วยรัก(จบครบ 25 ตอนแล้วครับ)+++เพิ่มตอนพิเศษอีก 4 ตอน = จบบริบูรณ์ครับ
เริ่มหัวข้อโดย: gneuhp ที่ 30-12-2009 09:54:48

เป็นเรื่องที่น่ารักจังเลยอ่าา

อ่านแล้วสุขใจ

ขอบคุณค่าา

หัวข้อ: Re: เริ่มด้วย...แต่ลงท้ายด้วยรัก(จบครบ 25 ตอนแล้วครับ)+++เพิ่มตอนพิเศษอีก 4 ตอน = จบบริบูรณ์ครับ
เริ่มหัวข้อโดย: jasmin ที่ 30-12-2009 10:49:40

ขอบคุณสำหรับตอนพิเศษน่ารักๆจร้า

น้องนัทแอบร้ายนะเนี่ย

ปราบพี่อาร์มอยู่หมัดเลย

น่ารักมากๆเลยเรื่องนี้  :pig4:

หัวข้อ: Re: เริ่มด้วย...แต่ลงท้ายด้วยรัก(จบครบ 25 ตอนแล้วครับ)+++เพิ่มตอนพิเศษอีก 4 ตอน = จบบริบูรณ์ครับ
เริ่มหัวข้อโดย: tutu ที่ 30-12-2009 11:48:16

สุดยอดดดดด ดด ดดด ดดด ด!!!!   o13 o13 o13

หัวข้อ: Re: เริ่มด้วย...แต่ลงท้ายด้วยรัก(จบครบ 25 ตอนแล้วครับ)+++เพิ่มตอนพิเศษอีก 4 ตอน = จบบริบูรณ์ครับ
เริ่มหัวข้อโดย: EunSung87 ที่ 30-12-2009 11:58:36

ในที่สุดก็จบลงด้วยดี

แอบใจเสีย

นึกว่าไรท์เตอร์จะหักมุมให้เลิกกัน

 :L2: เป็นกำลังใจให้นะค่ะ

รออ่านเรื่องต่อไปยู๋

หัวข้อ: Re: เริ่มด้วย...แต่ลงท้ายด้วยรัก(จบครบ 25 ตอนแล้วครับ)+++เพิ่มตอนพิเศษอีก 4 ตอน = จบบริบูรณ์ครับ
เริ่มหัวข้อโดย: Dee^daY ที่ 30-12-2009 12:15:02

ยังอ่านไม่จบ..แต่รักไปหมดใจแล้ว

หัวข้อ: Re: เริ่มด้วย...แต่ลงท้ายด้วยรัก(จบครบ 25 ตอนแล้วครับ)+++เพิ่มตอนพิเศษอีก 4 ตอน = จบบริบูรณ์ครับ
เริ่มหัวข้อโดย: Little Devil ที่ 30-12-2009 12:57:21

 :impress2: อิจฉา หวานซะ

หัวข้อ: Re: เริ่มด้วย...แต่ลงท้ายด้วยรัก(จบครบ 25 ตอนแล้วครับ)+++เพิ่มตอนพิเศษอีก 4 ตอน = จบบริบูรณ์ครับ
เริ่มหัวข้อโดย: ronlbb ที่ 30-12-2009 13:35:02

แอบอิจฉาจัง

ฉากจะเศร้าก็เศร้า จะหวานก็หวานซึ้ง

อยากอ่านอีกจังเลย

หัวข้อ: Re: เริ่มด้วย...แต่ลงท้ายด้วยรัก(จบครบ 25 ตอนแล้วครับ)+++เพิ่มตอนพิเศษอีก 4 ตอน = จบบริบูรณ์ครับ
เริ่มหัวข้อโดย: Dee^daY ที่ 30-12-2009 15:42:49

เพราะรักจึงยอมทุกอย่าง

หัวข้อ: Re: เริ่มด้วย...แต่ลงท้ายด้วยรัก(จบครบ 25 ตอนแล้วครับ)+++เพิ่มตอนพิเศษอีก 4 ตอน = จบบริบูรณ์ครับ
เริ่มหัวข้อโดย: cheiwyain ที่ 30-12-2009 16:53:25

ขอบคุณค่า แต่งเรื่องได้ดีมากๆ เลยค่ะ

ชอบทั้งพล็อตเรื่อง ทั้งภาษาที่ใช้ และวีธีการดำเนินเรื่องเลยค่า
พี่อาร์มก็แสนดี น้องนัทก็น่ารัก อิอิ อยากให้แต่งตอนพิเศษคู่นี้เพิ่มอีกจังเลยค่ะ

แต่อย่างอนกันบ่อยน้า สงสารตาน้องนัทอ่ะ บวมแล้วบวมอีก โอ๋ๆๆๆๆ

หัวข้อ: Re: เริ่มด้วย...แต่ลงท้ายด้วยรัก(จบครบ 25 ตอนแล้วครับ)+++เพิ่มตอนพิเศษอีก 4 ตอน = จบบริบูรณ์ครับ
เริ่มหัวข้อโดย: seaz ที่ 30-12-2009 17:10:41

ขอบคุณมากๆ ครับ

น่ารักมากๆ เลย

พี่อาร์ม- น้องนัท

หัวข้อ: Re: เริ่มด้วย...แต่ลงท้ายด้วยรัก(จบครบ 25 ตอนแล้วครับ)+++เพิ่มตอนพิเศษอีก 4 ตอน = จบบริบูรณ์ครับ
เริ่มหัวข้อโดย: +S+ ที่ 30-12-2009 17:30:42

 o13

หัวข้อ: Re: เริ่มด้วย...แต่ลงท้ายด้วยรัก(จบครบ 25 ตอนแล้วครับ)+++เพิ่มตอนพิเศษอีก 4 ตอน = จบบริบูรณ์ครับ
เริ่มหัวข้อโดย: nanao ที่ 30-12-2009 22:07:41

โอ๊ย ชอบคู่นี้จังเลย ^^

อ่านมรวดเดียวจบเลย ตอนจบลุ้นมากนึกว่าจะมาแบบคาดไม่ถึง

ค่อยยังชั่วหน่อย แต่งตอนพิเศษมาให้อ่านอีกนะครับ ^^

ขอบคุณมากคร้าบ

หัวข้อ: Re: เริ่มด้วย...แต่ลงท้ายด้วยรัก(จบครบ 25 ตอนแล้วครับ)+++เพิ่มตอนพิเศษอีก 4 ตอน = จบบริบูรณ์ครับ
เริ่มหัวข้อโดย: unseen ที่ 30-12-2009 22:18:19

อ่านจบละค่ะ!!!  :o8: :o8: :o8:

รวดเดียวเลย น่ารักนะคะ พี่อาร์ม-น้องนัท ฮิฮิ :-[ :-[

หัวข้อ: Re: เริ่มด้วย...แต่ลงท้ายด้วยรัก(จบครบ 25 ตอนแล้วครับ)+++เพิ่มตอนพิเศษอีก 4 ตอน = จบบริบูรณ์ครับ
เริ่มหัวข้อโดย: kitty ที่ 31-12-2009 00:47:06

 :o8:น่ารักมากกกกก  พี่อามน่ารักมากกกกกกกกกก ชอบอะๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ o13

หัวข้อ: Re: เริ่มด้วย...แต่ลงท้ายด้วยรัก(จบครบ 25 ตอนแล้วครับ)+++เพิ่มตอนพิเศษอีก 4 ตอน = จบบริบูรณ์ครับ
เริ่มหัวข้อโดย: sek-sy ที่ 31-12-2009 00:53:54

ขอบคุณสำหรับเรื่องน่ารักๆ
 :bye2: :bye2: o13 o13

หัวข้อ: Re: เริ่มด้วย...แต่ลงท้ายด้วยรัก(จบครบ 25 ตอนแล้วครับ)+++เพิ่มตอนพิเศษอีก 4 ตอน = จบบริบูรณ์ครับ
เริ่มหัวข้อโดย: เกริด้า(๐-*-๐)v ที่ 31-12-2009 01:40:22

มาแปะไว้ก่อนเด๋วว่างๆแล้วจะมาอ่าน     o13




Happy Naw Year ค่ะ!    :bye2:

หัวข้อ: Re: เริ่มด้วย...แต่ลงท้ายด้วยรัก(จบครบ 25 ตอนแล้วครับ)+++เพิ่มตอนพิเศษอีก 4 ตอน = จบบริบูรณ์ครับ
เริ่มหัวข้อโดย: jokirito ที่ 31-12-2009 02:31:11

 :mc4:

หัวข้อ: Re: เริ่มด้วย...แต่ลงท้ายด้วยรัก(จบครบ 25 ตอนแล้วครับ)+++เพิ่มตอนพิเศษอีก 4 ตอน = จบบริบูรณ์ครับ
เริ่มหัวข้อโดย: Phantom ที่ 31-12-2009 09:53:45

เพิ่งเข้ามาอ่านรวดเดียวจบ
ขอบคุณสำหรับเรื่องสนุก ๆ ค่ะ
เดินเรื่องกระชับฉับไวมาก
พี่อาร์มหลงรักน้องนัทไวไปหน่อย
แต่ก็ทำให้เราอิน ลุ้น และน้ำตาร่วงไปกับทั้งคู่ได้

 o13

หัวข้อ: Re: เริ่มด้วย...แต่ลงท้ายด้วยรัก(จบครบ 25 ตอนแล้วครับ)+++เพิ่มตอนพิเศษอีก 4 ตอน = จบบริบูรณ์ครับ
เริ่มหัวข้อโดย: kungyung ที่ 31-12-2009 11:19:29

ชอบจางงงงงงงงงงงอ่ะ o13

หัวข้อ: Re: เริ่มด้วย...แต่ลงท้ายด้วยรัก(จบครบ 25 ตอนแล้วครับ)+++เพิ่มตอนพิเศษอีก 4 ตอน = จบบริบูรณ์ครับ
เริ่มหัวข้อโดย: kuraki ที่ 31-12-2009 11:30:14

อ่านทีเดียวรวดเลย ชอบมากเช่นกันค่ะ

ซึ้งด้วย มีบางตอนน้ำตาซึมเลยล่ะ


HNY 2010 ค่ะ


 :mc4:

หัวข้อ: Re: เริ่มด้วย...แต่ลงท้ายด้วยรัก(จบครบ 25 ตอนแล้วครับ)+++เพิ่มตอนพิเศษอีก 4 ตอน = จบบริบูรณ์ครับ
เริ่มหัวข้อโดย: CaroL ที่ 31-12-2009 12:20:18

ขอบคุณ

ขอบคุณครับที่เขียนเรื่องน่ารักดีดีแบบนี้มาให้อ่าน

จะติดตามผลงานตลอดไปนะครับผม

ช่วงเทศกาลอาจตามช้านะครับ

เป็นกำลังใจให้นะครับ

ไม่ทราบว่าคุณคนเขียนนี้ชื่ออะไรครับ :man1:

หัวข้อ: Re: เริ่มด้วย...แต่ลงท้ายด้วยรัก(จบครบ 25 ตอนแล้วครับ)+++เพิ่มตอนพิเศษอีก 4 ตอน = จบบริบูรณ์ครับ
เริ่มหัวข้อโดย: nong** ที่ 31-12-2009 12:24:07

โอย แทบจะใจขาดเน่ะ

ไม่ได้เลยอ่ะ แหมๆๆๆ น้องนัทก็เป็นห่วงพี่อาร์มอยู่ดีหล่ะนะ
น่ารักอ่ะ
ก่อนจะจบยังมีมาเรียกน้ำตาอีกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
ชอบอ่ะ น่ารักจริงๆๆ เริ่มชอบฟลุ๊กซะแล้วสิ

ขอบคุณนะค่ะที่เอาเรื่องดีๆน่ารักๆมาให้อ่านกัน

หัวข้อ: Re: เริ่มด้วย...แต่ลงท้ายด้วยรัก(จบครบ 25 ตอนแล้วครับ)+++เพิ่มตอนพิเศษอีก 4 ตอน = จบบริบูรณ์ครับ
เริ่มหัวข้อโดย: CaroL ที่ 31-12-2009 19:28:23

ส่งท้ายปีเก่า ต้อนรับ ปีใหม่
ฝันดีครับ :man1:

หัวข้อ: Re: เริ่มด้วย...แต่ลงท้ายด้วยรัก(จบครบ 25 ตอนแล้วครับ)+++เพิ่มตอนพิเศษอีก 4 ตอน = จบบริบูรณ์ครับ
เริ่มหัวข้อโดย: pollapat ที่ 31-12-2009 20:08:48

มาดันเรื่องนี้ สนุก ขอบอก
 :L2: :L2: :L2:
สวัสดีปีใหม่ครับ ขอให้มีความสุขกันถ้วนทั่ว  :mc4:

หัวข้อ: Re: เริ่มด้วย...แต่ลงท้ายด้วยรัก(จบครบ 25 ตอนแล้วครับ)+++เพิ่มตอนพิเศษอีก 4 ตอน = จบบริบูรณ์ครับ
เริ่มหัวข้อโดย: DEMON3132 ที่ 31-12-2009 21:46:20

+1 ให้สำหรับเรื่องราวน่ารัก ๆ ชอบพี่อาร์มที่มีความมั่นคงในรัก เสมอต้นเสมอปลายและดูแลน้องนัท
เป็นอย่างดี สงสารนัทที่สูญเสียทำให้เกิดความลังเลและสับสนที่จะมีความรักเพราะกลัวความสูญเสีย
สนุกดี และได้ลุ้นตลอดเลยว่านัทจะใจอ่อนยอมรับรักพี่อาร์มหรือไม่ สำหรับตอนพิเศษก็น่ารักมาก
พ่อพี่อาร์มก็ขี้เล่นเนอะ สำหรับน้องนัทก็ขี้งอนน่าดู พี่อาร์มก็ขี้หึงจริง ๆ จะคอยอ่านเรื่องต่อไปนะคะ

HAPPY NEW YEAR 2010

หัวข้อ: Re: เริ่มด้วย...แต่ลงท้ายด้วยรัก(จบครบ 25 ตอนแล้วครับ)+++เพิ่มตอนพิเศษอีก 4 ตอน = จบบริบูรณ์ครับ
เริ่มหัวข้อโดย: mybomkub ที่ 31-12-2009 23:31:32

 :impress2: :impress2: :impress2: :impress2: :impress2: :impress2: :impress2: :impress2:


อ่านจบแล้ว คู่นี้น่ารักมากมาย

อิอิ


--------------------------------------------------------------------------------------------------------------

อีกไม่กี่นาทีก็ขึ้น ปี ใหม่ละ ไม่รู้อนาคตจะเป็นยังไงน้อออ

หัวข้อ: Re: เริ่มด้วย...แต่ลงท้ายด้วยรัก(จบครบ 25 ตอนแล้วครับ)+++เพิ่มตอนพิเศษอีก 4 ตอน = จบบริบูรณ์ครับ
เริ่มหัวข้อโดย: CaroL ที่ 01-01-2010 13:12:54

สุขสันต์ปีใหม่ครับ :man1:

หัวข้อ: Re: เริ่มด้วย...แต่ลงท้ายด้วยรัก(จบครบ 25 ตอนแล้วครับ)+++เพิ่มตอนพิเศษอีก 4 ตอน = จบบริบูรณ์ครับ
เริ่มหัวข้อโดย: Ak@tsuKII ที่ 01-01-2010 14:31:05

อ่านจบแล้ว  สนุกดีค่ะ

 สุดท้ายก็สมหวัง อิอิ 

ขอบคุณมากค่ะ

หัวข้อ: Re: เริ่มด้วย...แต่ลงท้ายด้วยรัก(จบครบ 25 ตอนแล้วครับ)+++เพิ่มตอนพิเศษอีก 4 ตอน = จบบริบูรณ์ครับ
เริ่มหัวข้อโดย: B_O_M ที่ 01-01-2010 15:04:42

ชอบอ่าชอบๆๆ
แต่งมาให้อ่านอีกนะ

^^

หัวข้อ: Re: เริ่มด้วย...แต่ลงท้ายด้วยรัก(จบครบ 25 ตอนแล้วครับ)+++เพิ่มตอนพิเศษอีก 4 ตอน = จบบริบูรณ์ครับ
เริ่มหัวข้อโดย: masanobu ที่ 01-01-2010 15:17:42

อ่านรวดเดียวจบเรยคร้าบ
:t2:
เป็นของขวัญปีใหม่ที่สุดยอดสำหรับผมเรย
ขอบคุณคร้าบบ
:m22: :m32: :m7:

หัวข้อ: Re: เริ่มด้วย...แต่ลงท้ายด้วยรัก(จบครบ 25 ตอนแล้วครับ)+++เพิ่มตอนพิเศษอีก 4 ตอน = จบบริบูรณ์ครับ
เริ่มหัวข้อโดย: k[1mE]:D ที่ 01-01-2010 15:19:02

ทิ้งตอนจบให้สะเทือนใจได้อีกกก

รวมๆแล้วเรื่องน่ารักดีค่ะ ^^

ถ้านับกับพี่อาร์มอยู่รวมกันคงต้องใช้เวลาในการปรับเข้าหากันอีกนานเเล้ว

อย่างน้อยหากรักกันยังไงก็คงหาทางที่จะมีความสุขให้มากที่สุด

ดีใจที่ทั้ง 2 บ้านยอมรับได้

นัทน่ารักจัง เป็นตัวอย่างของคนปิดกั้น แลได้รับการเปิดใจมากขึ้น

จะเอานัทเป็นตัวอย่างที่เจ็บเพราะการทำตัวเองในบ้างเรื่อง เพราะเคยเจอเหตุการณ์คล้ายอย่างนี้ทำให้นึกถึง

แต่นัทกลับเป็นคนที่โชคดี ยังมีพี่อาร์มที่รออยู่ ยังให้อภัย อยังอยุ่เคียงข้างต่อไป

สวัสดีปีใหม่ค่ะ

 :L2: :L2: :L2:

หัวข้อ: Re: เริ่มด้วย...แต่ลงท้ายด้วยรัก(จบครบ 25 ตอนแล้วครับ)+++เพิ่มตอนพิเศษอีก 4 ตอน = จบบริบูรณ์ครับ
เริ่มหัวข้อโดย: Y2Y ที่ 02-01-2010 19:05:42

เค้าอิจฉาน้องนัทจังที่  มีแฟนน่ารักๆอย่างพี่อาร์ม 
 

หัวข้อ: Re: เริ่มด้วย...แต่ลงท้ายด้วยรัก(จบครบ 25 ตอนแล้วครับ)+++เพิ่มตอนพิเศษอีก 4 ตอน = จบบริบูรณ์ครับ
เริ่มหัวข้อโดย: SOBANG✖ ที่ 03-01-2010 00:01:49

ขอตอนพิเศษอีกๆๆๆ

น่ารักเป็นบ้าเลยเรื่องนี้ อยากจะบ้าตายยยยยยยยยยยยย น่ารักมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกก  :z2:

ขอบคุณนะคะ สำหรับเรื่องน่ารักๆแบบนี้ แถมให้ข้อคิดดีๆอีกด้วย น่ารักจริงๆ  :o8:

หัวข้อ: Re: เริ่มด้วย...แต่ลงท้ายด้วยรัก(จบครบ 25 ตอนแล้วครับ)+++เพิ่มตอนพิเศษอีก 4 ตอน = จบบริบูรณ์ครับ
เริ่มหัวข้อโดย: namtaan ที่ 03-01-2010 02:04:18

มาไว ไปไวมากๆเรื่องนี้ อ่านรวดเดียวเลย

อ่านง่าย สบายๆ ไม่ซับซ้อน
ความคิดของน้องนัททำให้เรื่องนี้มีเสน่ห์ น่าอ่าน
ลงท้่ายแบบมีความสุข อ่านจบแล้วสบายใจ

บวก 1 แต้มนะคะ สวัสดีปีใหม่ด้วยค่ะ  :L2:

หัวข้อ: Re: เริ่มด้วย...แต่ลงท้ายด้วยรัก(จบครบ 25 ตอนแล้วครับ)+++เพิ่มตอนพิเศษอีก 4 ตอน = จบบริบูรณ์ครับ
เริ่มหัวข้อโดย: mascot ที่ 03-01-2010 12:26:26

ชอบมากมาย...ขอบคุณที่เอาเรื่องดีดีมาแบ่งปัน

Happy New Year :L2:

หัวข้อ: Re: เริ่มด้วย...แต่ลงท้ายด้วยรัก(จบครบ 25 ตอนแล้วครับ)+++เพิ่มตอนพิเศษอีก 4 ตอน = จบบริบูรณ์ครับ
เริ่มหัวข้อโดย: โมกข์มีนา ที่ 04-01-2010 00:45:40

น่ารักเนอะ ขอบคุณสำหรับเรื่องน่ารักๆ ให้อ่าน  :pig4:
(จะได้มีแรงไว้ทำงานต่อในวันทำงานของปี อิอิ :mc4:)

และเหมือนเดิม
อิจฉาอะ :-[ (อยากมีคนรักแบบนี้บ้างจังแฮะ)

หัวข้อ: Re: เริ่มด้วย...แต่ลงท้ายด้วยรัก(จบครบ 25 ตอนแล้วครับ)+++เพิ่มตอนพิเศษอีก 4 ตอน = จบบริบูรณ์ครับ
เริ่มหัวข้อโดย: ปี้ปี้ปี้~PalmY ที่ 04-01-2010 02:23:37

เหมือนว่ามันเยอะ

แต่ไมอ่านแค่เกือบชม.นึงก็จบละเนี่ย  :z2:

หัวข้อ: Re: เริ่มด้วย...แต่ลงท้ายด้วยรัก(จบครบ 25 ตอนแล้วครับ)+++เพิ่มตอนพิเศษอีก 4 ตอน = จบบริบูรณ์ครับ
เริ่มหัวข้อโดย: CaroL ที่ 04-01-2010 02:34:46

ฝันดีครับ :man1:

หัวข้อ: Re: เริ่มด้วย...แต่ลงท้ายด้วยรัก(จบครบ 25 ตอนแล้วครับ)+++เพิ่มตอนพิเศษอีก 4 ตอน = จบบริบูรณ์ครับ
เริ่มหัวข้อโดย: tawan ที่ 04-01-2010 03:14:50

น่ารักมากมากกกกกกกกกกกกกกกกกก

 :impress2:

 :impress2:

หัวข้อ: Re: เริ่มด้วย...แต่ลงท้ายด้วยรัก(จบครบ 25 ตอนแล้วครับ)+++เพิ่มตอนพิเศษอีก 4 ตอน = จบบริบูรณ์ครับ
เริ่มหัวข้อโดย: SuMoDevil ที่ 04-01-2010 05:58:34

ชอบจัง  ขอบคุณคนแต่งด้วยครับ o13

หัวข้อ: Re: เริ่มด้วย...แต่ลงท้ายด้วยรัก(จบครบ 25 ตอนแล้วครับ)+++เพิ่มตอนพิเศษอีก 4 ตอน = จบบริบูรณ์ครับ
เริ่มหัวข้อโดย: breath ที่ 04-01-2010 19:03:21

อ่านตั้งแต่ต้นจนจบเลย
พี่อาร์มอบอุ่นโคตรรรรรรรรรรรร ร ร
มีแฟนงี้รักตายเลยเหอะ > <

หัวข้อ: Re: เริ่มด้วย...แต่ลงท้ายด้วยรัก(จบครบ 25 ตอนแล้วครับ)+++เพิ่มตอนพิเศษอีก 4 ตอน = จบบริบูรณ์ครับ
เริ่มหัวข้อโดย: tatum1234 ที่ 04-01-2010 22:46:06

 :-[น่ารักจังครับเรื่องนี้อ่านรวดเดียวจบเลย


 :pig4:ขอบคุณนะครับ

หัวข้อ: Re: เริ่มด้วย...แต่ลงท้ายด้วยรัก(จบครบ 25 ตอนแล้วครับ)+++เพิ่มตอนพิเศษอีก 4 ตอน = จบบริบูรณ์ครับ
เริ่มหัวข้อโดย: OhJa ที่ 05-01-2010 22:55:20

เรื่องนี้น่ารักจังเลย
น้องนัทดูจะมีปมอะไรต่อมิอะไรให้วุ่นวาย
แต่ยังดีที่พี่อาร์มรักจริงหวังแต่ง ทำให้ชนะใจน้องนัทจนได้  น่ารักค่ะ

ปล.ชอบตอนพิเศษอ่ะ  น่ารักๆๆๆๆ :o8:

หัวข้อ: Re: เริ่มด้วย...แต่ลงท้ายด้วยรัก(จบครบ 25 ตอนแล้วครับ)+++เพิ่มตอนพิเศษอีก 4 ตอน = จบบริบูรณ์ครับ
เริ่มหัวข้อโดย: CaroL ที่ 06-01-2010 01:35:22

ฝันดีครับ :man1:

หัวข้อ: Re: เริ่มด้วย...แต่ลงท้ายด้วยรัก(จบครบ 25 ตอนแล้วครับ)+++เพิ่มตอนพิเศษอีก 4 ตอน = จบบริบูรณ์ครับ
เริ่มหัวข้อโดย: CaroL ที่ 07-01-2010 02:18:45

ฝันดีครับ

เป็นกำลังใจให้เสมอ :man1:

หัวข้อ: Re: เริ่มด้วย...แต่ลงท้ายด้วยรัก(จบครบ 25 ตอนแล้วครับ)+++เพิ่มตอนพิเศษอีก 4 ตอน = จบบริบูรณ์ครับ
เริ่มหัวข้อโดย: ~prince™~ ที่ 07-01-2010 17:11:12

ขอบคุณสำหรับเรื่องน่ารักๆแบบนี้ครับ  :L2:

หัวข้อ: Re: เริ่มด้วย...แต่ลงท้ายด้วยรัก(จบครบ 25 ตอนแล้วครับ)+++เพิ่มตอนพิเศษอีก 4 ตอน = จบบริบูรณ์ครับ
เริ่มหัวข้อโดย: kny ที่ 07-01-2010 18:03:03

ขอบคุณ เป็นเรื่องที่น่ารักจ๊ะ :L1:

หัวข้อ: Re: เริ่มด้วย...แต่ลงท้ายด้วยรัก(จบครบ 25 ตอนแล้วครับ)+++เพิ่มตอนพิเศษอีก 4 ตอน = จบบริบูรณ์ครับ
เริ่มหัวข้อโดย: Momoro ที่ 07-01-2010 21:21:59

ชอบน้องนัทเวลาอ้อน น่ารักมากๆเลย
พี่อาร์มก็เป็นคนที่น่ารักอบอุ่นสุดๆ อ่านแล้วอิจฉาน้องนัท
พอลงเอยกันก็หวานแหว๋วกันเชียว ^^
ขอบคุณสำหรับเรื่องดีๆแบบนี้
จะคอยติดตามเรื่องต่อๆไปเรื่อยๆเป็นกำลังใจให้นะ

หัวข้อ: Re: เริ่มด้วย...แต่ลงท้ายด้วยรัก(จบครบ 25 ตอนแล้วครับ)+++เพิ่มตอนพิเศษอีก 4 ตอน = จบบริบูรณ์ครับ
เริ่มหัวข้อโดย: BeeRY ที่ 08-01-2010 00:37:52

น้องนัทน่ารักอ่ะ เวลา้อ้อน
ชอบพี่อาร์ม พูดเพราะทั้งเรื่องเลย
เวลางอน เวลาง้อ น่ารักมากมาย แอร๊ยยย เขินน
+1 ขอบคุณนะคร้าสำหรับเรื่องน่ารักๆ เห็นเรื่องใหม่ที่ห้องนุ้นแระ
เดี๋ยวจะตามไปให้กำลังใจน๊า :L2:

หัวข้อ: Re: เริ่มด้วย...แต่ลงท้ายด้วยรัก(จบครบ 25 ตอนแล้วครับ)+++เพิ่มตอนพิเศษอีก 4 ตอน = จบบริบูรณ์ครับ
เริ่มหัวข้อโดย: loveooo ที่ 08-01-2010 18:31:11

น่ารักมากๆเลยค่ะ

ยังไงก็จะติดตามต่อไปนะคะ

 :L2: :L2:

หัวข้อ: Re: เริ่มด้วย...แต่ลงท้ายด้วยรัก(จบครบ 25 ตอนแล้วครับ)+++เพิ่มตอนพิเศษอีก 4 ตอน = จบบริบูรณ์ครับ
เริ่มหัวข้อโดย: Gligar ที่ 09-01-2010 00:39:23

ชอบครับ เรื่องนี้
รู้สึกตัวเองเหมือนพี่อาร์ม ชื่อก็ดันเหมือนกันอีก
ต่างกันตรงที่ผมไม่เคยสูญเสีย เพราะว่าไม่เคยมี

ขอบคุณมากครับ

หัวข้อ: Re: เริ่มด้วย...แต่ลงท้ายด้วยรัก(จบครบ 25 ตอนแล้วครับ)+++เพิ่มตอนพิเศษอีก 4 ตอน = จบบริบูรณ์ครับ
เริ่มหัวข้อโดย: tummy22 ที่ 09-01-2010 11:53:36

อ่านจบแล้ว..............

ชอบครับผม.................

น่ารักดีครับ   :L1:

หัวข้อ: Re: เริ่มด้วย...แต่ลงท้ายด้วยรัก(จบครบ 25 ตอนแล้วครับ)+++เพิ่มตอนพิเศษอีก 4 ตอน = จบบริบูรณ์ครับ
เริ่มหัวข้อโดย: The_miracle ที่ 09-01-2010 13:05:46

เรื่องนี้น่ารักมากมาย ชอบนัทอะ :-[

หัวข้อ: Re: เริ่มด้วย...แต่ลงท้ายด้วยรัก(จบครบ 25 ตอนแล้วครับ)+++เพิ่มตอนพิเศษอีก 4 ตอน = จบบริบูรณ์ครับ
เริ่มหัวข้อโดย: pay-it-forward ที่ 09-01-2010 16:54:28

อ่านจบรวดเดียวเลย น่ารักมาก
เดี๋ยวจะตามไปอ่านเรื่องอื่นอีกนะคะ
 :L2:

หัวข้อ: Re: เริ่มด้วย...แต่ลงท้ายด้วยรัก(จบครบ 25 ตอนแล้วครับ)+++เพิ่มตอนพิเศษอีก 4 ตอน = จบบริบูรณ์ครับ
เริ่มหัวข้อโดย: CaroL ที่ 11-01-2010 01:03:28

รอได้และเป็นกำลังใจให้เสมอ
ฝันดีครับ :man1:

หัวข้อ: Re: เริ่มด้วย...แต่ลงท้ายด้วยรัก(จบครบ 25 ตอนแล้วครับ)+++เพิ่มตอนพิเศษอีก 4 ตอน = จบบริบูรณ์ครับ
เริ่มหัวข้อโดย: CaroL ที่ 12-01-2010 02:01:10

รอได้และเป็นกำลังใจให้เสมอ

ฝันดีครับ :man1:

หัวข้อ: Re: เริ่มด้วย...แต่ลงท้ายด้วยรัก(จบครบ 25 ตอนแล้วครับ)+++เพิ่มตอนพิเศษอีก 4 ตอน = จบบริบูรณ์ครับ
เริ่มหัวข้อโดย: CaroL ที่ 13-01-2010 03:44:31

สวัสดีครับ :man1:

หัวข้อ: Re: เริ่มด้วย...แต่ลงท้ายด้วยรัก(จบครบ 25 ตอนแล้วครับ)+++เพิ่มตอนพิเศษอีก 4 ตอน = จบบริบูรณ์ครับ
เริ่มหัวข้อโดย: CaroL ที่ 14-01-2010 01:59:43

 :man1:

หัวข้อ: Re: เริ่มด้วย...แต่ลงท้ายด้วยรัก(จบครบ 25 ตอนแล้วครับ)+++เพิ่มตอนพิเศษอีก 4 ตอน = จบบริบูรณ์ครับ
เริ่มหัวข้อโดย: pooinfinity ที่ 14-01-2010 15:49:23

น่ารักชะมัดเลยอ่าาา

หัวข้อ: Re: เริ่มด้วย...แต่ลงท้ายด้วยรัก(จบครบ 25 ตอนแล้วครับ)+++เพิ่มตอนพิเศษอีก 4 ตอน = จบบริบูรณ์ครับ
เริ่มหัวข้อโดย: CaroL ที่ 15-01-2010 03:18:28

ฝันดีครับ

เป็นกำลังใจให้เสมอ :man1:

หัวข้อ: Re: เริ่มด้วย...แต่ลงท้ายด้วยรัก(จบครบ 25 ตอนแล้วครับ)+++เพิ่มตอนพิเศษอีก 4 ตอน = จบบริบูรณ์ครับ
เริ่มหัวข้อโดย: ifwedo ที่ 15-01-2010 05:52:12

อยากมีแฟนแบบนี้บ้างงอิจฉานัทจาง

หัวข้อ: Re: เริ่มด้วย...แต่ลงท้ายด้วยรัก(จบครบ 25 ตอนแล้วครับ)+++เพิ่มตอนพิเศษอีก 4 ตอน = จบบริบูรณ์ครับ
เริ่มหัวข้อโดย: CaroL ที่ 16-01-2010 01:32:12

เป็นกำลังใจใหัเสมอครับ
ฝันดีนะครับ
 :man1:

หัวข้อ: Re: เริ่มด้วย...แต่ลงท้ายด้วยรัก(จบครบ 25 ตอนแล้วครับ)+++เพิ่มตอนพิเศษอีก 4 ตอน = จบบริบูรณ์ครับ
เริ่มหัวข้อโดย: CaroL ที่ 17-01-2010 00:35:31

ฝันดีครับ :man1:

หัวข้อ: Re: เริ่มด้วย...แต่ลงท้ายด้วยรัก(จบครบ 25 ตอนแล้วครับ)+++เพิ่มตอนพิเศษอีก 4 ตอน = จบบริบูรณ์ครับ
เริ่มหัวข้อโดย: Ottomechan ที่ 18-01-2010 00:23:43

 :L2: :L2:

หัวข้อ: Re: เริ่มด้วย...แต่ลงท้ายด้วยรัก(จบครบ 25 ตอนแล้วครับ)+++เพิ่มตอนพิเศษอีก 4 ตอน = จบบริบูรณ์ครับ
เริ่มหัวข้อโดย: CaroL ที่ 18-01-2010 01:36:57

ฝันดีครับ :man1:

หัวข้อ: Re: เริ่มด้วย...แต่ลงท้ายด้วยรัก(จบครบ 25 ตอนแล้วครับ)+++เพิ่มตอนพิเศษอีก 4 ตอน = จบบริบูรณ์ครับ
เริ่มหัวข้อโดย: CaroL ที่ 19-01-2010 00:43:22

ฝันดีครับ :man1:

หัวข้อ: Re: เริ่มด้วย...แต่ลงท้ายด้วยรัก(จบครบ 25 ตอนแล้วครับ)+++เพิ่มตอนพิเศษอีก 4 ตอน = จบบริบูรณ์ครับ
เริ่มหัวข้อโดย: CaroL ที่ 20-01-2010 00:15:54

 :man1:

หัวข้อ: Re: เริ่มด้วย...แต่ลงท้ายด้วยรัก(จบครบ 25 ตอนแล้วครับ)+++เพิ่มตอนพิเศษอีก 4 ตอน = จบบริบูรณ์ครับ
เริ่มหัวข้อโดย: CaroL ที่ 20-01-2010 21:41:00

ฝันดีครับ :man1:

หัวข้อ: Re: เริ่มด้วย...แต่ลงท้ายด้วยรัก(จบครบ 25 ตอนแล้วครับ)+++เพิ่มตอนพิเศษอีก 4 ตอน = จบบริบูรณ์ครับ
เริ่มหัวข้อโดย: CaroL ที่ 22-01-2010 01:16:41

เป็นกำลังใจให้เสมอ
ฝันดีครับ :man1:

หัวข้อ: Re: เริ่มด้วย...แต่ลงท้ายด้วยรัก(จบครบ 25 ตอนแล้วครับ)+++เพิ่มตอนพิเศษอีก 4 ตอน = จบบริบูรณ์ครับ
เริ่มหัวข้อโดย: amito ที่ 22-01-2010 23:09:37

น้องนัทกับพี่อาร์มน่ารักมากเลยค่ะ

ขอบคุณนะคะ

หัวข้อ: Re: เริ่มด้วย...แต่ลงท้ายด้วยรัก(จบครบ 25 ตอนแล้วครับ)+++เพิ่มตอนพิเศษอีก 4 ตอน = จบบริบูรณ์ครับ
เริ่มหัวข้อโดย: CaroL ที่ 23-01-2010 01:30:51

ราตรีสวัสดิ์ครับ :man1:

หัวข้อ: Re: เริ่มด้วย...แต่ลงท้ายด้วยรัก(จบครบ 25 ตอนแล้วครับ)+++เพิ่มตอนพิเศษอีก 4 ตอน = จบบริบูรณ์ครับ
เริ่มหัวข้อโดย: kungfoopungpon ที่ 23-01-2010 03:15:33

สนุกมากๆคับเรื่องนี้ขอบคุณที่นำสิ่งดีๆมาให้อ่านนะคับ
ขอบคุณมากคับ :call:

หัวข้อ: Re: เริ่มด้วย...แต่ลงท้ายด้วยรัก(จบครบ 25 ตอนแล้วครับ)+++เพิ่มตอนพิเศษอีก 4 ตอน = จบบริบูรณ์ครับ
เริ่มหัวข้อโดย: CaroL ที่ 24-01-2010 02:10:51

เป็นกำลังใจให้ครับ ฝันดีครับ :man1:

หัวข้อ: Re: เริ่มด้วย...แต่ลงท้ายด้วยรัก(จบครบ 25 ตอนแล้วครับ)+++เพิ่มตอนพิเศษอีก 4 ตอน = จบบริบูรณ์ครับ
เริ่มหัวข้อโดย: srikoon ที่ 24-01-2010 17:34:10

สนุกดีครับ

นายเอกมีโลกส่วนมากเหลือเกิน

พระเอกง้อเก่งจัง

ผมจะรอผลงานชิ้นใหม่นะครับ

หัวข้อ: Re: เริ่มด้วย...แต่ลงท้ายด้วยรัก(จบครบ 25 ตอนแล้วครับ)+++เพิ่มตอนพิเศษอีก 4 ตอน = จบบริบูรณ์ครับ
เริ่มหัวข้อโดย: n2 ที่ 25-01-2010 01:00:32

เขียนได้น่ารักดีค่ะ  o13 เป็นกำลังใจให้นะค่ะ :L2:

หัวข้อ: Re: เริ่มด้วย...แต่ลงท้ายด้วยรัก(จบครบ 25 ตอนแล้วครับ)+++เพิ่มตอนพิเศษอีก 4 ตอน = จบบริบูรณ์ครับ
เริ่มหัวข้อโดย: CaroL ที่ 25-01-2010 03:31:05

ฝันดีครับ :man1:

หัวข้อ: Re: เริ่มด้วย...แต่ลงท้ายด้วยรัก(จบครบ 25 ตอนแล้วครับ)+++เพิ่มตอนพิเศษอีก 4 ตอน = จบบริบูรณ์ครับ
เริ่มหัวข้อโดย: WEERACHOT ที่ 25-01-2010 22:30:52

ขอบคุณสำหรับเรื่องดีๆครับ  น่ารักมาก  :กอด1:

หัวข้อ: Re: เริ่มด้วย...แต่ลงท้ายด้วยรัก(จบครบ 25 ตอนแล้วครับ)+++เพิ่มตอนพิเศษอีก 4 ตอน = จบบริบูรณ์ครับ
เริ่มหัวข้อโดย: CaroL ที่ 26-01-2010 00:46:32

เป็นกำลังใจให้เสมอ
ฝันดีครับ   :man1:

หัวข้อ: Re: เริ่มด้วย...แต่ลงท้ายด้วยรัก(จบครบ 25 ตอนแล้วครับ)+++เพิ่มตอนพิเศษอีก 4 ตอน = จบบริบูรณ์ครับ
เริ่มหัวข้อโดย: ♥lvl♀‘O’Deal2♥ ที่ 26-01-2010 16:52:11

อะจบแล่น อ่านรวดเดียวเลย

หัวข้อ: Re: เริ่มด้วย...แต่ลงท้ายด้วยรัก(จบครบ 25 ตอนแล้วครับ)+++เพิ่มตอนพิเศษอีก 4 ตอน = จบบริบูรณ์ครับ
เริ่มหัวข้อโดย: QUE1 ที่ 27-01-2010 02:29:27

น่ารักมากมาย พี่อาร์มกับน้องนัท
ขอบคุณสำหรับเรืองดีๆค่ะ

หัวข้อ: Re: เริ่มด้วย...แต่ลงท้ายด้วยรัก(จบครบ 25 ตอนแล้วครับ)+++เพิ่มตอนพิเศษอีก 4 ตอน = จบบริบูรณ์ครับ
เริ่มหัวข้อโดย: CaroL ที่ 27-01-2010 02:33:08

ราตรีสวัสดิ์ :man1:

หัวข้อ: Re: เริ่มด้วย...แต่ลงท้ายด้วยรัก(จบครบ 25 ตอนแล้วครับ)+++เพิ่มตอนพิเศษอีก 4 ตอน = จบบริบูรณ์ครับ
เริ่มหัวข้อโดย: สมาคมโคแก่ ที่ 27-01-2010 14:59:49

 :o8: :-[ ขอบคุณครับ

หัวข้อ: Re: เริ่มด้วย...แต่ลงท้ายด้วยรัก(จบครบ 25 ตอนแล้วครับ)+++เพิ่มตอนพิเศษอีก 4 ตอน = จบบริบูรณ์ครับ
เริ่มหัวข้อโดย: CaroL ที่ 28-01-2010 01:49:06

 ราตรีสวัสดิ์  :man1:

หัวข้อ: Re: เริ่มด้วย...แต่ลงท้ายด้วยรัก(จบครบ 25 ตอนแล้วครับ)+++เพิ่มตอนพิเศษอีก 4 ตอน = จบบริบูรณ์ครับ
เริ่มหัวข้อโดย: Dorumi ที่ 28-01-2010 23:21:11

อ่านรวดเดียวจบเลย
เสียน้ำตาเพราะสงสารพี่อาร์มด้วย
น้องนัทน่ารักได้อีก
ขอบคุณนะจ๊ะ สนุกมากเลย
 :mc4: :mc4: :mc4:

หัวข้อ: Re: เริ่มด้วย...แต่ลงท้ายด้วยรัก(จบครบ 25 ตอนแล้วครับ)+++เพิ่มตอนพิเศษอีก 4 ตอน = จบบริบูรณ์ครับ
เริ่มหัวข้อโดย: CaroL ที่ 29-01-2010 00:35:00

 :man1:

หัวข้อ: Re: เริ่มด้วย...แต่ลงท้ายด้วยรัก(จบครบ 25 ตอนแล้วครับ)+++เพิ่มตอนพิเศษอีก 4 ตอน = จบบริบูรณ์ครับ
เริ่มหัวข้อโดย: CaroL ที่ 30-01-2010 03:26:26

ฝันดีครับ :man1:

หัวข้อ: Re: เริ่มด้วย...แต่ลงท้ายด้วยรัก(จบครบ 25 ตอนแล้วครับ)+++เพิ่มตอนพิเศษอีก 4 ตอน = จบบริบูรณ์ครับ
เริ่มหัวข้อโดย: minmin_chingching ที่ 30-01-2010 23:03:18

เพิ่งอ่านจบสุดยอดมากมาก
ชอบมากมากเลย
 :L1:

หัวข้อ: Re: เริ่มด้วย...แต่ลงท้ายด้วยรัก(จบครบ 25 ตอนแล้วครับ)+++เพิ่มตอนพิเศษอีก 4 ตอน = จบบริบูรณ์ครับ
เริ่มหัวข้อโดย: CaroL ที่ 02-02-2010 01:52:25

ฝันดีครับ :man1:

หัวข้อ: Re: เริ่มด้วย...แต่ลงท้ายด้วยรัก(จบครบ 25 ตอนแล้วครับ)+++เพิ่มตอนพิเศษอีก 4 ตอน = จบบริบูรณ์ครับ
เริ่มหัวข้อโดย: CaroL ที่ 03-02-2010 01:37:42

เป็นกำลังใจให้เสมอ
ฝันดีครับ :man1:

หัวข้อ: Re: เริ่มด้วย...แต่ลงท้ายด้วยรัก(จบครบ 25 ตอนแล้วครับ)+++เพิ่มตอนพิเศษอีก 4 ตอน = จบบริบูรณ์ครับ
เริ่มหัวข้อโดย: Y2Y ที่ 06-02-2010 01:00:46

ตามมาอ่านเรื่องนี้อีกคน


ขอบอก  อาร์ม เป็นผู้ชายอบอุ่นมากๆๆ 

ขอบคณนะคะที่เอามาลงในนี้ คงไม่ช้าเกินไปที่จะมาอ่าน

หัวข้อ: Re: เริ่มด้วย...แต่ลงท้ายด้วยรัก(จบครบ 25 ตอนแล้วครับ)+++เพิ่มตอนพิเศษอีก 4 ตอน = จบบริบูรณ์ครับ
เริ่มหัวข้อโดย: ● MaYa~Boy ● ที่ 07-02-2010 02:09:07

มาตามอ่านเรื่องนี้ด้วยคนคับ สนุกมาก

หัวข้อ: Re: เริ่มด้วย...แต่ลงท้ายด้วยรัก(จบครบ 25 ตอนแล้วครับ)+++เพิ่มตอนพิเศษอีก 4 ตอน = จบบริบูรณ์ครับ
เริ่มหัวข้อโดย: kingphai ที่ 07-02-2010 04:21:20

เพิ่งมีโอกาสได้อ่าน

น่ารักทั้งคู่เลยคับบ

และก็...

คิดถึงที่นั่นอ่ะคับบ

ที่มีความทรงจำดีๆ

ระหว่างผมกะรุ่นพี่วิดวะคนนึงเช่นกันน

พี่ชายที่แสนดีของผมม

คิดถึงคาเฟต..

คิดถึงป้าตุ่มด้วย

และก็ตึกกิจ ฮือๆๆ

คิดถึงห้องชมรม ที่ทำให้ผมกับพี่ได้เจอกัน

คิดถึงส้มตำป้าอ้อยย


อิอิ

เอาเป็นว่า

คิดถึงนะคับบบบ

จิ้มคนแต่งอีกที

(รุ่นน้องนี่หว่า  รหัสไรอ่ะ)

หัวข้อ: Re: เริ่มด้วย...แต่ลงท้ายด้วยรัก(จบครบ 25 ตอนแล้วครับ)+++เพิ่มตอนพิเศษอีก 4 ตอน = จบบริบูรณ์ครับ
เริ่มหัวข้อโดย: yunjaejoong ที่ 07-02-2010 14:59:25

ทำมัยนัทไม่เห็นใจอาร์มง่ะ อย่าทำร้ายใจกันเลยมันเศร้าน่ะ :z3: :z3:

อย่าปิดกั้นเลยเปิดเห่อ(http://)

หัวข้อ: Re: เริ่มด้วย...แต่ลงท้ายด้วยรัก(จบครบ 25 ตอนแล้วครับ)+++เพิ่มตอนพิเศษอีก 4 ตอน = จบบริบูรณ์ครับ
เริ่มหัวข้อโดย: sadness ที่ 07-02-2010 19:39:52

อ้างจาก: kingphai ที่ 07-02-2010 04:21:20  

เพิ่งมีโอกาสได้อ่าน

น่ารักทั้งคู่เลยคับบ

และก็...

คิดถึงที่นั่นอ่ะคับบ

ที่มีความทรงจำดีๆ

ระหว่างผมกะรุ่นพี่วิดวะคนนึงเช่นกันน

พี่ชายที่แสนดีของผมม

คิดถึงคาเฟต..

คิดถึงป้าตุ่มด้วย

และก็ตึกกิจ ฮือๆๆ

คิดถึงห้องชมรม ที่ทำให้ผมกับพี่ได้เจอกัน

คิดถึงส้มตำป้าอ้อยย


อิอิ

เอาเป็นว่า

คิดถึงนะคับบบบ

จิ้มคนแต่งอีกที

(รุ่นน้องนี่หว่า  รหัสไรอ่ะ)

ไม่รู้ว่าใครจะเป็นรุ่นพี่หรือใครจะเป็นรุ่นน้องนะครับ
เพราะคนแต่งก็ผ่านช่วงปี 1 มานานนนนนนนนนนนนนนนนแล้ว

เอาเป็นว่า ศาลายารุ่น 19 นะครับ
เนิ่นนานเหลือเกิน อิอิ

หัวข้อ: Re: เริ่มด้วย...แต่ลงท้ายด้วยรัก(จบครบ 25 ตอนแล้วครับ)+++เพิ่มตอนพิเศษอีก 4 ตอน = จบบริบูรณ์ครับ
เริ่มหัวข้อโดย: CaroL ที่ 07-02-2010 23:32:33

 :man1:

หัวข้อ: Re: เริ่มด้วย...แต่ลงท้ายด้วยรัก(จบครบ 25 ตอนแล้วครับ)+++เพิ่มตอนพิเศษอีก 4 ตอน = จบบริบูรณ์ครับ
เริ่มหัวข้อโดย: [[_GozpeL_]] ที่ 08-02-2010 18:13:38

ปลื้มค่ะ^^"


น่ารักกันทั้งคู่เลยยย :กอด1:

หัวข้อ: Re: เริ่มด้วย...แต่ลงท้ายด้วยรัก(จบครบ 25 ตอนแล้วครับ)+++เพิ่มตอนพิเศษอีก 4 ตอน = จบบริบูรณ์ครับ
เริ่มหัวข้อโดย: Chanta ที่ 08-02-2010 23:19:26

น่ารักเนอะ....

 o13

ติดตามต่อไป

หัวข้อ: Re: เริ่มด้วย...แต่ลงท้ายด้วยรัก(จบครบ 25 ตอนแล้วครับ)+++เพิ่มตอนพิเศษอีก 4 ตอน = จบบริบูรณ์ครับ
เริ่มหัวข้อโดย: หัดดิน เอ้ยหัดกิน ที่ 09-02-2010 20:58:26

เย่ๆๆๆๆๆๆๆ
จบดีอีกหนึ่งเรื่องคับ
สนุกมากๆ คับ
อิอิ

หัวข้อ: Re: เริ่มด้วย...แต่ลงท้ายด้วยรัก(จบครบ 25 ตอนแล้วครับ)+++เพิ่มตอนพิเศษอีก 4 ตอน = จบบริบูรณ์ครับ
เริ่มหัวข้อโดย: scouser ที่ 10-02-2010 00:59:26

เมื่อตอนเย็น
อ่านถึงตอนที่กะลังเศร้า
ร้องไห้ใหญ่เลย
จิตใจก็เศร้า
เจอเพื่อนก็อารมณ์ไม่ดีใส่มั
โวยวายใส่อีก เฮ้อ
รู้สึกผิดมากมายอ่ะ

ตอนนี้จบแระ
แต่น้ำตาก็ยังไหลอยู่
ปลื้มใจ

หัวข้อ: Re: เริ่มด้วย...แต่ลงท้ายด้วยรัก(จบครบ 25 ตอนแล้วครับ)+++เพิ่มตอนพิเศษอีก 4 ตอน = จบบริบูรณ์ครับ
เริ่มหัวข้อโดย: PeeYaR ที่ 18-02-2010 02:10:52

น้องนัท กะ พี่อาร์ม น่ารักมากเลยค่ะ
ชอบตอนที่น้องนัทข่มพี่อาร์มอ่ะ พี่อาร์มหงอทุกทีเลย 555
ไม่เหมือนกับตอนต้นเรื่องที่พี่อาร์มจะชอบข่มขู่น้องนัท แม้น้องนัทจะไม่เคยกลัวในคำขู่นั้นเลยก็ตาม
อิอิ

หัวข้อ: Re: เริ่มด้วย...แต่ลงท้ายด้วยรัก(จบครบ 25 ตอนแล้วครับ)+++เพิ่มตอนพิเศษอีก 4 ตอน = จบบริบูรณ์ครับ
เริ่มหัวข้อโดย: samsoon@doll ที่ 19-02-2010 03:03:05

อ่านรวดเดียวจบเลย สนุกมากๆเลยจ้า อ่านง่ายๆสบายตาดีไม่ปวดหัว :pig4:

หัวข้อ: Re: เริ่มด้วย...แต่ลงท้ายด้วยรัก(จบครบ 25 ตอนแล้วครับ)+++เพิ่มตอนพิเศษอีก 4 ตอน = จบบริบูรณ์ครับ
เริ่มหัวข้อโดย: punchnaja ที่ 12-03-2010 00:41:57

ว้าวๆๆๆ

เขียนสนุกจัง เจ๋งเป้งงงงงง

สื่ออารมณ์ได้ดีมาก นัทดูเป็นายเอกที่ไม่บ้องแบ้ว ค่อยดูเป็นคนจริงๆขึ้นมาหน่อย ชอบๆ

หัวข้อ: Re: เริ่มด้วย...แต่ลงท้ายด้วยรัก(จบครบ 25 ตอนแล้วครับ)+++เพิ่มตอนพิเศษอีก 4 ตอน = จบบริบูรณ์ครับ
เริ่มหัวข้อโดย: LiuXin ที่ 12-03-2010 09:49:02

น่ารัก กุ๊กกิ๊ก :L1:

แต่ติดอยู่อย่างค่ะ นัทบอกว่าจะเอาพันห้าคืนจากพี่เอ
อยากรุ้ว่าจะเอาคืนยังไง ไม่มีตอนพิเศษช่วงนี้หรอคะ?
อิอิ

ขอบคุณสำหรับเรื่องดีๆที่เอามาลงให้อ่านกันนะคะ :pig4:

หัวข้อ: Re: เริ่มด้วย...แต่ลงท้ายด้วยรัก(จบครบ 25 ตอนแล้วครับ)+++เพิ่มตอนพิเศษอีก 4 ตอน = จบบริบูรณ์ครับ
เริ่มหัวข้อโดย: pppp ที่ 12-03-2010 23:59:06

พี่อาร์มน่ารักจังค่ะ
แบบว่ารักน้องนัทสุดๆ
อยากได้อย่างงี้คนนึง อิอิ  :call:

หัวข้อ: Re: เริ่มด้วย...แต่ลงท้ายด้วยรัก(จบครบ 25 ตอนแล้วครับ)+++เพิ่มตอนพิเศษอีก 4 ตอน = จบบริบูรณ์ครับ
เริ่มหัวข้อโดย: Rong ที่ 13-03-2010 01:18:44

มานั่งอ่านรวดเดียวสนุกมากมายค่ะ

พี่อาร์มน่ารัก หนุ่มเจ้าชู้เวลาเจอคนที่เค้ารักเนีย น่ารักทุกคนเลย

น้องนัท น่ารักเหมือนกัน

สนุกมาก ๆ เลยค่ะ

ขอบคุณสำหรับเรื่องดีดี ค่ะ

หัวข้อ: Re: เริ่มด้วย...แต่ลงท้ายด้วยรัก(จบครบ 25 ตอนแล้วครับ)+++เพิ่มตอนพิเศษอีก 4 ตอน = จบบริบูรณ์ครับ
เริ่มหัวข้อโดย: seaz ที่ 13-03-2010 16:33:17

อ่านอีกก็สนุก อิอิ

หัวข้อ: Re: เริ่มด้วย...แต่ลงท้ายด้วยรัก(จบครบ 25 ตอนแล้วครับ)+++เพิ่มตอนพิเศษอีก 4 ตอน = จบบริบูรณ์ครับ
เริ่มหัวข้อโดย: pinkkygirl ที่ 13-03-2010 22:17:00

เป็นเรื่องที่น่ารักมาก

ไม่อยากให้จบเลย   :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[

หัวข้อ: Re: เริ่มด้วย...แต่ลงท้ายด้วยรัก(จบครบ 25 ตอนแล้วครับ)+++เพิ่มตอนพิเศษอีก 4 ตอน = จบบริบูรณ์ครับ
เริ่มหัวข้อโดย: A-J.seiya* ที่ 14-03-2010 17:30:48

><

น้องนัท น่ารักกกกก
งื้อออออ
ชอบ

อยากมีแฟนแบบพี่อาร์ม นะ
 :L2: :L2:

หัวข้อ: Re: เริ่มด้วย...แต่ลงท้ายด้วยรัก(จบครบ 25 ตอนแล้วครับ)+++เพิ่มตอนพิเศษอีก 4 ตอน = จบบริบูรณ์ครับ
เริ่มหัวข้อโดย: lunarinthesky ที่ 14-03-2010 19:57:57

สนุกดีค่ะ นัทกวนได้น่ารักมาก

เป็นกำลังใจให้ค่ะ

หัวข้อ: Re: เริ่มด้วย...แต่ลงท้ายด้วยรัก(จบครบ 25 ตอนแล้วครับ)+++เพิ่มตอนพิเศษอีก 4 ตอน = จบบริบูรณ์ครับ
เริ่มหัวข้อโดย: archi_10_001 ที่ 20-03-2010 09:54:17

น่ารักมากหงะ

ชอบเรื่องแบบนี้จัง

ขอบคุณเจ้าค่ะ ไว้เอาเรื่องมาลงให้อ่านอีกนะเจ้าคะ

หัวข้อ: Re: เริ่มด้วย...แต่ลงท้ายด้วยรัก(จบครบ 25 ตอนแล้วครับ)+++เพิ่มตอนพิเศษอีก 4 ตอน = จบบริบูรณ์ครับ
เริ่มหัวข้อโดย: กระต่ายชมจันทร์ ที่ 20-03-2010 17:34:03

หวาน...

ขอบคุณที่เขียนเรื่องน่ารักๆแบบนี้มาให้อ่านชุ่มชื่นหัวใจนะคะ

ว่าแต่จะไม่เขียนตอนพิเศษต่อว่าน้องนัทได้ของขวัญอะไรกลับบ้างเหรอคะ :impress2:

หัวข้อ: Re: เริ่มด้วย...แต่ลงท้ายด้วยรัก(จบครบ 25 ตอนแล้วครับ)+++เพิ่มตอนพิเศษอีก 4 ตอน = จบบริบูรณ์ครับ
เริ่มหัวข้อโดย: ooopimmyooo ที่ 20-03-2010 20:20:34

ขออย่างพี่อาร์มซักคนได้ไหม??


น่ารักจัง  อิอิ :impress:

หัวข้อ: Re: เริ่มด้วย...แต่ลงท้ายด้วยรัก(จบครบ 25 ตอนแล้วครับ)+++เพิ่มตอนพิเศษอีก 4 ตอน = จบบริบูรณ์ครับ
เริ่มหัวข้อโดย: mayuree ที่ 21-03-2010 00:56:47

แหม..เนาะ
กว่าจะรักกันไม่ใช่จะง่ายดายนักหนา
แต่ไอ้ตอนจะโกรธจะงอนกันทำไมมันง่ายนักเล่า
ขี้หึงขี้น้อยใจไม่ฟังเหตุผล เกือบได้เลิกลาแล้วไหมล่ะ
แต่ก็น่ารักดี :o8:

หัวข้อ: Re: เริ่มด้วย...แต่ลงท้ายด้วยรัก(จบครบ 25 ตอนแล้วครับ)+++เพิ่มตอนพิเศษอีก 4 ตอน = จบบริบูรณ์ครับ
เริ่มหัวข้อโดย: cake ที่ 22-03-2010 22:56:33

น่ารักอ่ะ  :o8: :o8:

หัวข้อ: Re: เริ่มด้วย...แต่ลงท้ายด้วยรัก(จบครบ 25 ตอนแล้วครับ)+++เพิ่มตอนพิเศษอีก 4 ตอน = จบบริบูรณ์ครับ
เริ่มหัวข้อโดย: keem ที่ 23-03-2010 17:46:16

น่ารักมาๆๆๆ

หัวข้อ: Re: เริ่มด้วย...แต่ลงท้ายด้วยรัก(จบครบ 25 ตอนแล้วครับ)+++เพิ่มตอนพิเศษอีก 4 ตอน = จบบริบูรณ์ครับ
เริ่มหัวข้อโดย: kongkilmania ที่ 23-03-2010 21:26:41

เนื้อเรื่องน่ารักมากกกกกกก
น่ารักทั้งน้องนัท ทั้งพี่อาร์มเลย
 :pig4: ผู้แต่งที่เขียนเรื่องสนุกๆ น่ารักๆแบบนี้มาให้อ่านกันนะคะ

หัวข้อ: Re: เริ่มด้วย...แต่ลงท้ายด้วยรัก(จบครบ 25 ตอนแล้วครับ)+++เพิ่มตอนพิเศษอีก 4 ตอน = จบบริบูรณ์ครับ
เริ่มหัวข้อโดย: getto ที่ 05-04-2010 14:21:16

 :pig4:พี่บีสำหรับเรื่องราวสนุกๆนะค้าบ :กอด1:
นัทกับอาร์มน่ารักมาก :-[ งอนกันน่ารักดี
ตามอ่านรวดเดียวจบเลย  o13

หัวข้อ: Re: เริ่มด้วย...แต่ลงท้ายด้วยรัก(จบครบ 25 ตอนแล้วครับ)+++เพิ่มตอนพิเศษอีก 4 ตอน = จบบริบูรณ์ครับ
เริ่มหัวข้อโดย: Chocolate108 ที่ 06-04-2010 13:05:39

เรื่องนี้สนุกมากลเยอะ

ขอบคุณมาก ๆๆนะ

 :impress3:

หัวข้อ: Re: เริ่มด้วย...แต่ลงท้ายด้วยรัก(จบครบ 25 ตอนแล้วครับ)+++เพิ่มตอนพิเศษอีก 4 ตอน = จบบริบูรณ์ครับ
เริ่มหัวข้อโดย: sadness ที่ 06-04-2010 13:15:27

อ้างจาก: getto ที่ 05-04-2010 14:21:16  

:pig4:พี่บีสำหรับเรื่องราวสนุกๆนะค้าบ :กอด1:
นัทกับอาร์มน่ารักมาก :-[ งอนกันน่ารักดี
ตามอ่านรวดเดียวจบเลย  o13

บอกแล้วว่าเรื่องที่พี่แต่ง มีแต่น่ารักๆทั้งนั้น

ขอบคุณครับที่ตามมาอ่าน ^________________^

หัวข้อ: Re: เริ่มด้วย...แต่ลงท้ายด้วยรัก(จบครบ 25 ตอนแล้วครับ)+++เพิ่มตอนพิเศษอีก 4 ตอน = จบบริบูรณ์ครับ
เริ่มหัวข้อโดย: tray ที่ 06-04-2010 15:37:05

ซึ้งอะ ทำให้เห็นคุณค่าของคำว่ารักมากขึ้นนะเรื่องนี้อะ
แถมการที่เราจะรักใครสักคนก็ต้องรู้จักการเชื่อใจกันด้วย

หัวข้อ: Re: เริ่มด้วย...แต่ลงท้ายด้วยรัก(จบครบ 25 ตอนแล้วครับ)+++เพิ่มตอนพิเศษอีก 4 ตอน = จบบริบูรณ์ครับ
เริ่มหัวข้อโดย: หวานเย็น ที่ 07-04-2010 20:58:31

ชอบเรื่องนี้นะ  มันน่ารักมั่กมาก
ชอบนิสัยนัท ห้าวดี ไม่ยอมคน
อาร์มก็พอกันเรื่องมัดมือชกนี้เก่งจัง
สมกับเป็นเรื่องที่อาร์นำเสนอ
หวานปลื้มๆ
 :L2:

หัวข้อ: Re: เริ่มด้วย...แต่ลงท้ายด้วยรัก(จบครบ 25 ตอนแล้วครับ)+++เพิ่มตอนพิเศษอีก 4 ตอน = จบบริบูรณ์ครับ
เริ่มหัวข้อโดย: ice99 ที่ 12-04-2010 15:23:40

ชอบเรื่งนี้จังเลยครับ o13

น่ารักใสๆ

มันเป็นความรักจริงๆ

ไม่มีเรื่งของsex หรือความใคร่เลย

ชอบมาเลยครับ
 :L2:

หัวข้อ: Re: เริ่มด้วย...แต่ลงท้ายด้วยรัก(จบครบ 25 ตอนแล้วครับ)+++เพิ่มตอนพิเศษอีก 4 ตอน = จบบริบูรณ์ครับ
เริ่มหัวข้อโดย: NASS.NET ที่ 12-04-2010 23:46:37

ตามมาอ่านค่ะ^^

จบซะแล้ว

กำลังซึ้งเลยเชียว

ขอบคุณสำหรับเรื่องดีๆค่ะ

หัวข้อ: Re: เริ่มด้วย...แต่ลงท้ายด้วยรัก(จบครบ 25 ตอนแล้วครับ)+++เพิ่มตอนพิเศษอีก 4 ตอน = จบบริบูรณ์ครับ
เริ่มหัวข้อโดย: toy246 ที่ 13-04-2010 02:53:45

เรื่องนี้อ่านแล้วได้ความรู้สึกมาก
เหมือนกันอินไปกับตัวละครเลย
แต่งได้ดีมากอ่ะครับ  :L2:
ขอบคุณมากนะครับ  :pig4:

หัวข้อ: Re: เริ่มด้วย...แต่ลงท้ายด้วยรัก(จบครบ 25 ตอนแล้วครับ)+++เพิ่มตอนพิเศษอีก 4 ตอน = จบบริบูรณ์ครับ
เริ่มหัวข้อโดย: K2KARN ที่ 16-04-2010 23:54:58

เรื่องนี้สนุกจริงๆนะ มีครบรสเลย
ตอนพิเศษนี่อ่านไปน้ำตาซึมไป
นึกว่าจะเกิดอะไรกันซะแล้ว
ดีที่เคลียร์กันได้ด้วยดี

หัวข้อ: Re: เริ่มด้วย...แต่ลงท้ายด้วยรัก(จบครบ 25 ตอนแล้วครับ)+++เพิ่มตอนพิเศษอีก 4 ตอน = จบบริบูรณ์ครับ
เริ่มหัวข้อโดย: fayala ที่ 17-04-2010 04:00:41

sanook kaa..

Thank you na ka

หัวข้อ: Re: เริ่มด้วย...แต่ลงท้ายด้วยรัก(จบครบ 25 ตอนแล้วครับ)+++เพิ่มตอนพิเศษอีก 4 ตอน = จบบริบูรณ์ครับ
เริ่มหัวข้อโดย: Nabee ที่ 25-04-2010 16:06:44

อ่านเรื่องนี้แล้วมีทั้งความสุข และความซึ้งอย่างมากเลยค่ะ
แม้จะเศร้าบ้าง อึดอัดบ้าง แต่สุดท้ายแล้วก็มีความสุข
น้องนัทกะพี่อาร์มกว่าจะได้รู้ใจและรักกันสักที ทำเอาลุ้นซะตัวโก่งกันเลยทีเดียว
แต่อ่านแล้วก็รู้สึกได้ถึงความรักของคนทั้งคู่จริง ๆ อ่ะฮะ

ขอบคุณสำหรับนิยายสนุก ๆ นะฮะ ^^'

หัวข้อ: Re: เริ่มด้วย...แต่ลงท้ายด้วยรัก(จบครบ 25 ตอนแล้วครับ)+++เพิ่มตอนพิเศษอีก 4 ตอน = จบบริบูรณ์ครับ
เริ่มหัวข้อโดย: n_pom_s8 ที่ 26-04-2010 00:03:31

อ่านแล้วรู้สึกดีจังครับ o13

ชอบอ่ะ
มีผลงานใหม่จะติดตามนะครับ :L2:

หัวข้อ: Re: เริ่มด้วย...แต่ลงท้ายด้วยรัก(จบครบ 25 ตอนแล้วครับ)+++เพิ่มตอนพิเศษอีก 4 ตอน = จบบริบูรณ์ครับ
เริ่มหัวข้อโดย: Phing ที่ 27-04-2010 13:37:24

 :กอด1:
เนื้อเรื่องน่ารักมากกกก
สนุกดี ชอบนัทตอนกวนๆๆ อ่ะ
ขอบคุณคะพี่บีสำหรับนิยายสนุกๆๆ  :pig4:

หัวข้อ: Re: เริ่มด้วย...แต่ลงท้ายด้วยรัก(จบครบ 25 ตอนแล้วครับ)+++เพิ่มตอนพิเศษอีก 4 ตอน = จบบริบูรณ์ครับ
เริ่มหัวข้อโดย: kannooh ที่ 27-04-2010 23:22:31

 :o8:

มีความสุข

หัวข้อ: Re: เริ่มด้วย...แต่ลงท้ายด้วยรัก(จบครบ 25 ตอนแล้วครับ)+++เพิ่มตอนพิเศษอีก 4 ตอน = จบบริบูรณ์ครับ
เริ่มหัวข้อโดย: tawornfung ที่ 29-04-2010 20:59:10

น้องนัทน่ารักมากเลยอ่ะ น่าจะแต่งต่อยาวๆ
คู่นี้เหมาะกันมากเลย

หัวข้อ: Re: เริ่มด้วย...แต่ลงท้ายด้วยรัก(จบครบ 25 ตอนแล้วครับ)+++เพิ่มตอนพิเศษอีก 4 ตอน = จบบริบูรณ์ครับ
เริ่มหัวข้อโดย: pandaๅ123 ที่ 06-05-2010 14:54:17

แวะมาเม้นท์ก่อนบี ...ยังอ่านไม่จบ กำลังเศร้า :m15:
น้องนัทไม? ทำกับพี่อาร์มของเค้าแบบนี้น่ะ T^T ใจร๊ายยยยย
 :เฮ้อ:

============

เอาล่ะอ่านจบซักที....จบแบบซึ้งมากมายให้อภัยน้องนัทแระ หุหุ
น้ำตาเกือบจะท่วมตอนที่ทะเลาะกัน :serius2: ม๊ายยยย...อยุ่ที่ทำงานเว้ย!!!
ว่าแล้วก็ตามไปอ่านเรื่องต่อไป...

 :กอด1:คนแต่ง

หัวข้อ: Re: เริ่มด้วย...แต่ลงท้ายด้วยรัก(จบครบ 25 ตอนแล้วครับ)+++เพิ่มตอนพิเศษอีก 4 ตอน = จบบริบูรณ์ครับ
เริ่มหัวข้อโดย: Flower night ที่ 06-05-2010 17:20:59

 :z13: พี่แพนด้า ทะลุทะลวงไส้ไปหาพี่ผิง อิอิ
เรื่องนี้หนุกมากๆอะ ชอบอาร์มมมมมมม
อาร์ม นี่แบบ น่ารักได้อีกก
เรียก ตัวเล็กๆ แล้วแบบ จั๊กจี๊ดีอ่ะ
พี่อาร์มนี่แบบ มีสิทธ์กลัวเมียได้เลย ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ชอบพี่อาร์มม  :o8: ทำทุกอย่างเพื่อน้องนัท
น้องนัทก็น่ารัก กวนๆ ได้อีกอ่า ดู เป็นคนที่ ไม่ยอมเปิดใจให้ใครง่ายๆ แต่ก็ยอมเพราะพี่อาร์มเลยนะเนี่ย

 :pig4: พี่บี ที่แนะนำเรื่องสนุกๆให้อ่านนนน
+1  ให้พี่บี อะ ให้ดอกไม้ด้วย :L2:

หัวข้อ: Re: เริ่มด้วย...แต่ลงท้ายด้วยรัก(จบครบ 25 ตอนแล้วครับ)+++เพิ่มตอนพิเศษอีก 4 ตอน = จบบริบูรณ์ครับ
เริ่มหัวข้อโดย: jinni ที่ 06-05-2010 20:01:12

อ่านจบแล้ว มีความสุขจัง

หัวข้อ: Re: เริ่มด้วย...แต่ลงท้ายด้วยรัก(จบครบ 25 ตอนแล้วครับ)+++เพิ่มตอนพิเศษอีก 4 ตอน = จบบริบูรณ์ครับ
เริ่มหัวข้อโดย: spok1234 ที่ 08-05-2010 01:26:34

น่ารักจังเลยครับคู่นี้

แหะ ๆ แอบอิจฉา อยากมีมั้ง

อิ อิ

หัวข้อ: Re: เริ่มด้วย...แต่ลงท้ายด้วยรัก(จบครบ 25 ตอนแล้วครับ)+++เพิ่มตอนพิเศษอีก 4 ตอน = จบบริบูรณ์ครับ
เริ่มหัวข้อโดย: PaTtO ที่ 08-05-2010 15:09:06

น่ารักที่ซู๊ดพี่อาร์ม

นัทก็น่ารัก :กอด1:

หัวข้อ: Re: เริ่มด้วย...แต่ลงท้ายด้วยรัก(จบครบ 25 ตอนแล้วครับ)+++เพิ่มตอนพิเศษอีก 4 ตอน = จบบริบูรณ์ครับ
เริ่มหัวข้อโดย: devilmlb ที่ 08-05-2010 20:15:15

อ๊าก หน้ารักอิอิ มีงอนกานด้วย

จะมีใครมานั้งบันทึก เรื่องความรักแบบนี้...

รักแท้ในโลก จะเหลือ อีกสักคนไม๊ อ่า

อยากได้บาง...

หัวข้อ: Re: เริ่มด้วย...แต่ลงท้ายด้วยรัก(จบครบ 25 ตอนแล้วครับ)+++เพิ่มตอนพิเศษอีก 4 ตอน = จบบริบูรณ์ครับ
เริ่มหัวข้อโดย: PEENAT1972 ที่ 09-05-2010 13:29:48

อีป้าแก่ๆ กลับมาอ่านอีกรอบ น้ำตานองหน้าเหมือนเดิมค่ะ  :monkeysad:

หัวข้อ: Re: เริ่มด้วย...แต่ลงท้ายด้วยรัก(จบครบ 25 ตอนแล้วครับ)+++เพิ่มตอนพิเศษอีก 4 ตอน = จบบริบูรณ์ครับ
เริ่มหัวข้อโดย: sweetiiez ที่ 13-05-2010 05:27:11

 :m15: เรื่องนี้น่ารักมากกกกก

อ่านรวดเดียวจบ ซึ้งดีคะ

หัวข้อ: Re: เริ่มด้วย...แต่ลงท้ายด้วยรัก(จบครบ 25 ตอนแล้วครับ)+++เพิ่มตอนพิเศษอีก 4 ตอน = จบบริบูรณ์ครับ
เริ่มหัวข้อโดย: mayuree ที่ 13-05-2010 21:41:35

เข้าตำรา ปากแข็ง..แต่ใจอ่อนน้า...

หัวข้อ: Re: เริ่มด้วย...แต่ลงท้ายด้วยรัก(จบครบ 25 ตอนแล้วครับ)+++เพิ่มตอนพิเศษอีก 4 ตอน = จบบริบูรณ์ครับ
เริ่มหัวข้อโดย: N.T.❁ ที่ 20-05-2010 15:23:01

:-[

อ๊ายยย...เรื่องนี้น่ารักอีกแล้ว
ขอบคุณที่แต่งนิยายดีๆให้อ่านนะคะ  :L2:

หัวข้อ: Re: เริ่มด้วย...แต่ลงท้ายด้วยรัก(จบครบ 25 ตอนแล้วครับ)+++เพิ่มตอนพิเศษอีก 4 ตอน = จบบริบูรณ์ครับ
เริ่มหัวข้อโดย: getmorejoh ที่ 21-05-2010 02:52:34

ร้องไห้ไปตั้งหลายรอบแน่ะ เอาไปสร้างเปงหนัง คนร้องไห้ทั่งโรงแน่เลย ร้องจิงๆนะคัฟ คัยจะว่าบ้าก้อตาม อิจฉาความรักของทั้งคู่
 :m15: :monkeysad: o13

หัวข้อ: Re: เริ่มด้วย...แต่ลงท้ายด้วยรัก(จบครบ 25 ตอนแล้วครับ)+++เพิ่มตอนพิเศษอีก 4 ตอน = จบบริบูรณ์ครับ
เริ่มหัวข้อโดย: akazu ที่ 21-05-2010 14:42:54

+ 1 ให้เลยค่ะ :impress:พี่อาร์มกับน้องนัท น่ารักมาก ๆ พี่อาร์มเป็นผู้ชายที่อบอุ่นจริง ๆ เลย อ่านไปซึ้งไป น้ำตาไหลไป ประทับใจกับความรักทั้งคู่ ตอนแรกเหมือนคู่กัดสนุกสนาน แต่ยิ่งอ่านไป o7ก็มีแต่ซีนร้องไห้ง่ะ สงสารโดยเฉพาะพี่อาร์ม เพื่อนัท ทำได้ทุกอย่างจริง ๆ คึคึ ขอบคุณสำหรับเรื่องดี ๆ ค่ะ ไว้ติดตามเรื่องอื่นต่อน่ะ

หัวข้อ: Re: เริ่มด้วย...แต่ลงท้ายด้วยรัก(จบครบ 25 ตอนแล้วครับ)+++เพิ่มตอนพิเศษอีก 4 ตอน = จบบริบูรณ์ครับ
เริ่มหัวข้อโดย: papirunya ที่ 24-05-2010 19:02:13

แต่งเรื่องได้น่ารักมากครับ :o8:


 :pig4:

หัวข้อ: Re: เริ่มด้วย...แต่ลงท้ายด้วยรัก(จบครบ 25 ตอนแล้วครับ)+++เพิ่มตอนพิเศษอีก 4 ตอน = จบบริบูรณ์ครับ
เริ่มหัวข้อโดย: Glico519 ที่ 02-06-2010 19:38:05

ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆ น่ารักมากๆเรื่องนี้  :pig4:

 :L1: :L1: :L1: :L1: :L1:

หัวข้อ: Re: เริ่มด้วย...แต่ลงท้ายด้วยรัก(จบครบ 25 ตอนแล้วครับ)+++เพิ่มตอนพิเศษอีก 4 ตอน = จบบริบูรณ์ครับ
เริ่มหัวข้อโดย: angelzlover ที่ 02-06-2010 23:37:25

finish page 2
very nice story
want BF like p'arm >////////////<
 :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1:
thx

หัวข้อ: Re: เริ่มด้วย...แต่ลงท้ายด้วยรัก(จบครบ 25 ตอนแล้วครับ)+++เพิ่มตอนพิเศษอีก 4 ตอน = จบบริบูรณ์ครับ
เริ่มหัวข้อโดย: nootnoot ที่ 04-06-2010 04:01:52

 :กอด1: :กอด1: :กอด1:

หัวข้อ: Re: เริ่มด้วย...แต่ลงท้ายด้วยรัก(จบครบ 25 ตอนแล้วครับ)+++เพิ่มตอนพิเศษอีก 4 ตอน = จบบริบูรณ์ครับ
เริ่มหัวข้อโดย: fungfung ที่ 10-06-2010 10:20:23

อ่านรวดเดียว จบเลนยน่ารักมาก

หัวข้อ: Re: เริ่มด้วย...แต่ลงท้ายด้วยรัก(จบครบ 25 ตอนแล้วครับ)+++เพิ่มตอนพิเศษอีก 4 ตอน = จบบริบูรณ์ครับ
เริ่มหัวข้อโดย: nolirin ที่ 11-06-2010 23:06:09

"ปล่อยให้นัทอยู่ในที่ของเค้า แล้วผมจะคอยดูแลเค้าจากที่ของผม”
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดด :impress2:
พี่อาร์มน่ารักมาก ตัวเล็กก็นะน่ารักไม่แพ้กัน
+1ขอบคุณสำหรัยเรื่องราวน่ารักๆคะ

หัวข้อ: Re: เริ่มด้วย...แต่ลงท้ายด้วยรัก(จบครบ 25 ตอนแล้วครับ)+++เพิ่มตอนพิเศษอีก 4 ตอน = จบบริบูรณ์ครับ
เริ่มหัวข้อโดย: piya ที่ 12-06-2010 23:15:31

นานๆจะได้อ่านเรื่องแนวๆนี้บ้าง
น้องนัทที่กลัวการมีความรัก
กว่าจะผ่านกำแพงตรงนั้นได้ทำเอาลุ้นน่าดู
เป็นแบบแมนๆดี

ส่วนพี่อาร์มของน้องนัท จากอิมเมตที่เป็นหนุ่มหล่อ
หลังๆมารู้สึกเฉยๆแหะ แต่ชอบที่รักจริงจังนี่แหละ
ตอนเป็นแฟนกันนี่งอนกันบ่อยเนอะ
แต่ก็คืนดีกันเร็วดี อยากให้มีตอนพิเศษมาอีกเยอะๆเลยค่ะ
ขอบคุณค่า

หัวข้อ: Re: เริ่มด้วย...แต่ลงท้ายด้วยรัก(จบครบ 25 ตอนแล้วครับ)+++เพิ่มตอนพิเศษอีก 4 ตอน = จบบริบูรณ์ครับ
เริ่มหัวข้อโดย: ladajuk ที่ 28-06-2010 01:51:44

 สนุกมากๆๆครับ ให้ใจไปเลย:sad11: :sad11: :monkeysad: :monkeysad: :monkeysad:

หัวข้อ: Re: เริ่มด้วย...แต่ลงท้ายด้วยรัก(จบครบ 25 ตอนแล้วครับ)+++เพิ่มตอนพิเศษอีก 4 ตอน = จบบริบูรณ์ครับ
เริ่มหัวข้อโดย: Ishuka ที่ 28-06-2010 02:15:25

อ่านแล้วกรี้ดดดด

เมื่อไหร่จะมีแบบนี้บ้างอ่ะเรา หุหุ

ชอบพี่อาร?มจริงจังะเนี่ย คนอะไรนิสัยน่ารักชะมัด

อร้ากกกกกกกกกกกกกกกกกกก

ขอบคุณจ้า

หัวข้อ: Re: เริ่มด้วย...แต่ลงท้ายด้วยรัก(จบครบ 25 ตอนแล้วครับ)+++เพิ่มตอนพิเศษอีก 4 ตอน = จบบริบูรณ์ครับ
เริ่มหัวข้อโดย: DraCo_SLa13 ที่ 30-06-2010 01:31:45

น่ารัก & สนุกสนานมากมาย :-[

ปล.เด๋วจะตามไปอ่านให้ครบทุกเรื่องเรยค๊าฟฟฟฟฟฟ

หัวข้อ: Re: เริ่มด้วย...แต่ลงท้ายด้วยรัก(จบครบ 25 ตอนแล้วครับ)+++เพิ่มตอนพิเศษอีก 4 ตอน = จบบริบูรณ์ครับ
เริ่มหัวข้อโดย: kawana ที่ 04-07-2010 20:58:06

อ่านรวดเดียวจบเลย  :mc4:
สนุกและก็น่ารักมาก
พี่อาร์มใจดีมากๆ ยอมทำทุกอย่างเพื่อนัท
ส่วนนัทกลัวการมีความรัก กลัวที่จะเจ็บปวดเมื่อเสียมันไปเหมือนเราเลย
แต่สุดท้ายก็จบอย่าง happy
อ่านแล้วก็มีความสุข ขอบคุณจริงๆ

 
 :pig4: :pig4: :pig4:



 

หัวข้อ: Re: เริ่มด้วย...แต่ลงท้ายด้วยรัก(จบครบ 25 ตอนแล้วครับ)+++เพิ่มตอนพิเศษอีก 4 ตอน = จบบริบูรณ์ครับ
เริ่มหัวข้อโดย: nunam ที่ 09-07-2010 17:56:48

สนุกมั่กๆ  :sad11:

หัวข้อ: Re: เริ่มด้วย...แต่ลงท้ายด้วยรัก(จบครบ 25 ตอนแล้วครับ)+++เพิ่มตอนพิเศษอีก 4 ตอน = จบบริบูรณ์ครับ
เริ่มหัวข้อโดย: POWERY ที่ 10-07-2010 14:25:04

โอ๊ยยยยยยยยยยยย  โรคอิจฉากำเริบอีกแว้วววววววว  555

ปล.ขอบคุณคนแต่งน่ะค๊าบบบบบ  สนุก ชอบมากมายเลย
 :กอด1: :กอด1:

หัวข้อ: Re: เริ่มด้วย...แต่ลงท้ายด้วยรัก(จบครบ 25 ตอนแล้วครับ)+++เพิ่มตอนพิเศษอีก 4 ตอน = จบบริบูรณ์ครับ
เริ่มหัวข้อโดย: inspirer_bear ที่ 25-07-2010 18:12:39

ขอบคุณค้าบ

น่ารักมากๆๆเลย พี่อาร์ม กับ น้องนัท

หุหุ

หัวข้อ: Re: เริ่มด้วย...แต่ลงท้ายด้วยรัก(จบครบ 25 ตอนแล้วครับ)+++เพิ่มตอนพิเศษอีก 4 ตอน = จบบริบูรณ์ครับ
เริ่มหัวข้อโดย: jobi ที่ 28-07-2010 08:27:06

เรื่องของน้องนัทกับพี่อาร์มสนุกมากๆ

ขอบคุณนะคะ จะตามไปอ่านเรื่องอื่นต่อนะ

หัวข้อ: Re: เริ่มด้วย...แต่ลงท้ายด้วยรัก(จบครบ 25 ตอนแล้วครับ)+++เพิ่มตอนพิเศษอีก 4 ตอน = จบบริบูรณ์ครับ
เริ่มหัวข้อโดย: jumjim89 ที่ 30-07-2010 23:47:55

ชอบ ชอบ ชอบ
  o13

หัวข้อ: Re: เริ่มด้วย...แต่ลงท้ายด้วยรัก(จบครบ 25 ตอนแล้วครับ)+++เพิ่มตอนพิเศษอีก 4 ตอน = จบบริบูรณ์ครับ
เริ่มหัวข้อโดย: Wr@iTh ที่ 31-07-2010 14:30:53

เป็นเรื่องราวที่น่ารักมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก...
อ่านแล้วอบอุ่นใจจังเลย  :-[ :-[ :-[

หัวข้อ: Re: เริ่มด้วย...แต่ลงท้ายด้วยรัก(จบครบ 25 ตอนแล้วครับ)+++เพิ่มตอนพิเศษอีก 4 ตอน = จบบริบูรณ์ครับ
เริ่มหัวข้อโดย: anajulia ที่ 18-08-2010 23:42:47

จบไปอีกรอบ

แอบเข้ามากอดน้องนัทอีกรอบ (วิ่งหนีตรีนส์พี่อาร์มอย่างด่วน ฟริ้ววววววววว)

หัวข้อ: Re: เริ่มด้วย...แต่ลงท้ายด้วยรัก(จบครบ 25 ตอนแล้วครับ)+++เพิ่มตอนพิเศษอีก 4 ตอน = จบบริบูรณ์ครับ
เริ่มหัวข้อโดย: myxname ที่ 19-08-2010 15:34:36

ขอบคุณครับ

หัวข้อ: Re: เริ่มด้วย...แต่ลงท้ายด้วยรัก(จบครบ 25 ตอนแล้วครับ)+++เพิ่มตอนพิเศษอีก 4 ตอน = จบบริบูรณ์ครับ
เริ่มหัวข้อโดย: LalaBam ที่ 05-09-2010 11:34:59

พี่มุกน่ารัก
ชอบพี่มุกมากๆ

หัวข้อ: Re: เริ่มด้วย...แต่ลงท้ายด้วยรัก(จบครบ 25 ตอนแล้วครับ)+++เพิ่มตอนพิเศษอีก 4 ตอน = จบบริบูรณ์ครับ
เริ่มหัวข้อโดย: kissme ที่ 10-09-2010 07:03:23

 :L2: :L2:พี่อาร์ม....แมนโกด ๆ เลยเพ่  :กอด1:

อดทน และเข้มแข็งอย่างนี้ไว้นะ   :a2:

อีกสักเดี๋ยวนัทก็รู้ใจตัวเองแน่ ๆ  :a9: :a1:





แต่งได้สนุกมาก ๆ เลย :จุ๊บๆ: ขอบคุณนะจ๊ะ o13

หัวข้อ: Re: เริ่มด้วย...แต่ลงท้ายด้วยรัก(จบครบ 25 ตอนแล้วครับ)+++เพิ่มตอนพิเศษอีก 4 ตอน = จบบริบูรณ์ครับ
เริ่มหัวข้อโดย: kissme ที่ 10-09-2010 07:41:09

หวานดีจังเลย  ดีจริง ๆ เลยหน๊าาาา..........ความรักเนี่ย :m1: :m3:

 :m13: อ่านจบแล้ว ชุ่มชื่นหัวใจดีจัง

ขอบคุณนะจ๊ะ :จุ๊บๆ: :จุ๊บๆ:

หัวข้อ: Re: เริ่มด้วย...แต่ลงท้ายด้วยรัก(จบครบ 25 ตอนแล้วครับ)+++เพิ่มตอนพิเศษอีก 4 ตอน = จบบริบูรณ์ครับ
เริ่มหัวข้อโดย: chainoi85 ที่ 10-09-2010 17:39:49

ดีจังมีนิยายน่ารักๆให้อ่าน บางตอนก็แอบซึ้งเหมือนกัน แบบว่าเข้าใจคนกำพร้าเหมือนกันอ่ะ
อ่านรวดเดียวจบเลย รักคนแต่งมากๆเลย :3123:

หัวข้อ: Re: เริ่มด้วย...แต่ลงท้ายด้วยรัก(จบครบ 25 ตอนแล้วครับ)+++เพิ่มตอนพิเศษอีก 4 ตอน = จบบริบูรณ์ครับ
เริ่มหัวข้อโดย: Orm_Laws ที่ 10-09-2010 20:07:30

น่ารักมากคร๊าบบบบ


 :L2:

หัวข้อ: Re: เริ่มด้วย...แต่ลงท้ายด้วยรัก
เริ่มหัวข้อโดย: kwa ที่ 19-12-2010 08:48:09

ถึงแม้จะได้อ่านล่าช้าไปบ้าง แต่ดีใจที่ได้อ่านเรื่องนี้่ค่ะ
ติดตามผลงานมาจากไอ้หนูบีของลุงใหญ่ แล้วตามอ่านย้อนหลังอีกหลายๆเรื่อง
ชอบแนวการเขียนนี้มากค่ะ ^^ หลากหลายอารมณ์ในเรื่องเดียว
แถมจบทุกเรื่องไม่มีให้ค้างคาใจ (อันนี้ประทับใจส่วนตัวอิอิ)
ขอบคุณที่แต่งเรื่องสนุกๆมาให้อ่านนะคะ ^__^

หัวข้อ: Re: เริ่มด้วย...แต่ลงท้ายด้วยรัก
เริ่มหัวข้อโดย: konnarak ที่ 15-01-2011 23:57:25

เป็นเรืองที่สนุกมากเลยครับบบบบบบบ

ขอบคุณนะครับบ  ที่เเต่งนิยายดีๆ ให้พวกเราได้อ่านกัน 


 :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1:

 :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2:
 :L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1:


+1

หัวข้อ: Re: เริ่มด้วย...แต่ลงท้ายด้วยรัก
เริ่มหัวข้อโดย: Smirnoff ที่ 16-01-2011 03:11:29

 :3123: :3123: :3123: :L1: :L1: :L1: อ่านปึ้ดเดียวจบเลยเรื่องนี้ 
 น้องนัท กะพี่อาร์มน่ารักๆจิง
ขอบคุนสำหรับเรื่องราวดีๆที่มาแบ่งปันกันนะคะ

หัวข้อ: Re: เริ่มด้วย...แต่ลงท้ายด้วยรัก
เริ่มหัวข้อโดย: nishiauey ที่ 18-01-2011 21:31:33

ขอบคุณค๊าบบบ  สำหรับเรื่องสนุกๆค่ะ

หัวข้อ: Re: เริ่มด้วย...แต่ลงท้ายด้วยรัก
เริ่มหัวข้อโดย: lew_valen_tom ที่ 20-01-2011 20:04:53

สนุกคร่า

เป็นกำลังใจให้ต่อไป ในเรื่องหน้า ฮา

หัวข้อ: Re: เริ่มด้วย...แต่ลงท้ายด้วยรัก
เริ่มหัวข้อโดย: Hachi_an1234 ที่ 30-01-2011 23:01:27

พี่อาร์มน่ารักกกกมากกอะ... เอาใจน้องนัทสุดๆๆ...
แต่ตอนพิเสดนี่เจ๋งฮับ.. แต่ละตอนนี้น้องนัทแอบแรงงง.. ฮุๆๆๆ เอาพี่อาร์มอยู่หมัดเลยอะ..
แต่ตอนสุดท้ายนี่แองซึ้งอะ.. น่าจะแต่งยาวๆๆๆเลยอะ.... แบบว่าพี่อาร์มงอนน้อง..
น้องน่าสงสารมากมาย.. ชอบๆๆๆๆๆ...
อยากให้มีตอนพิเสดอีกจังเลยฮับ... .

หัวข้อ: Re: เริ่มด้วย...แต่ลงท้ายด้วยรัก
เริ่มหัวข้อโดย: minimonmon ที่ 31-01-2011 16:51:30

 :o8: อ๊ายยยย น่ารักอ่ะ ชอบพี่อาร์มกับน้องนัท

ชอบน้องนัทกับพี่อาร์ม  :-[

อยากทำตัวเป็นนางมารร้ายแย่งพี่อาร์มมาจากน้องนัท  :z6:

หัวข้อ: Re: เริ่มด้วย...แต่ลงท้ายด้วยรัก
เริ่มหัวข้อโดย: Nus@nT@R@ ที่ 13-02-2011 20:24:15

เข้ามาอ่าน รอบ 2
ชอบๆ

หัวข้อ: Re: เริ่มด้วย...แต่ลงท้ายด้วยรัก
เริ่มหัวข้อโดย: babyfaibossy ที่ 15-02-2011 17:04:42

น่าร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกมากกกกกกกกก
 




o13 o13 o13 o13 o13






อยากมีแฟนแบบพี่อาร์มจังเลย
 


:impress2: :impress2: :impress2: :impress2:

หัวข้อ: Re: เริ่มด้วย...แต่ลงท้ายด้วยรัก
เริ่มหัวข้อโดย: noina ที่ 16-02-2011 09:24:15

น่ารัก   หวานดีมากกกกกก

พี่นัทน้องอาร์ม :-[ :-[ :-[ :-[ :-[

หัวข้อ: Re: เริ่มด้วย...แต่ลงท้ายด้วยรัก
เริ่มหัวข้อโดย: nava ที่ 16-02-2011 16:12:13

สนุกมากๆ เลยครับ  :bye2:

หัวข้อ: Re: เริ่มด้วย...แต่ลงท้ายด้วยรัก
เริ่มหัวข้อโดย: kaowkong ที่ 18-02-2011 18:23:41

โอ้ยยยยยยยยยยยย..
ไม่ไหวๆ....
อ่านแล้วซึ้งใจจะขาด....อิอิ
ชอบมากกกก.. :-[

หัวข้อ: Re: เริ่มด้วย...แต่ลงท้ายด้วยรัก
เริ่มหัวข้อโดย: mamichan ที่ 20-02-2011 14:12:10

เสียน้ำตาเป็นลิตร ๆ เลยค่ะ  อ่านรวดเดียวจบเลย  สนุกมากๆ ค่ะ  วางไม่ลงเลยทีเดียว

ชอบอ่านนิยายเศร้าแบบนี้มาก ๆ เลยค่ะ  เป็นกำลังให้นะคะ  หวังว่าคงได้อ่านนิยายเรื่องใหม่ของคุณ sadness อีกค่ะ

หัวข้อ: Re: เริ่มด้วย...แต่ลงท้ายด้วยรัก
เริ่มหัวข้อโดย: jujill8 ที่ 21-02-2011 01:00:58

เรื่องนี้น่ารักมากเลยค่ะ อ่านแล้วสบายใจดี แระก้อมีความสุขด้วย ขอบคุณค่ะ

หัวข้อ: Re: เริ่มด้วย...แต่ลงท้ายด้วยรัก
เริ่มหัวข้อโดย: pizzilla ที่ 03-04-2011 01:16:05

ตอนแรกๆฮาอยู่ดี มาเจอไม่มีพ่อมีแม่สะดุดเลย ม่าม่ามาบ่อยน่ะ

หัวข้อ: Re: เริ่มด้วย...แต่ลงท้ายด้วยรัก
เริ่มหัวข้อโดย: ize88 ที่ 04-04-2011 01:24:55

อ่านรวดเดียว สนุกมากคับ

อยากจะเจอแบบนี้บ้าง  อิอิ

ขอบคุงมากนะคับ o18

หัวข้อ: Re: เริ่มด้วย...แต่ลงท้ายด้วยรัก
เริ่มหัวข้อโดย: hardened-boy ที่ 21-04-2011 00:59:10

b :mc4: :mc4: :mc4:
เรื่องน่ารักมากครับ
อยากได้แบบนี้มั่งจัง
ฮ่าๆๆๆๆๆ

หัวข้อ: Re: เริ่มด้วย...แต่ลงท้ายด้วยรัก
เริ่มหัวข้อโดย: parkii ที่ 21-04-2011 15:00:10

ตามอ่านจนจบ แบบว่าเริ่มด้วยร้าย ลงท้ายด้วยรักจริงๆ
ถึงแม้ว่าในช่วงเวลาเริ่มต้นจะมีอะไรไม่ค่อยดี
แต่สุดท้ายความรักก้อสร้างสรรค์สิ่งดีดีให้เกิดขึ้นมาได้
เป็นเรื่องที่ครบรสจริง สุข เศร้า เหงา ฮา...

ขอบคุณฮับ สำหรับเรื่องดีดี

หัวข้อ: Re: เริ่มด้วย...แต่ลงท้ายด้วยรัก
เริ่มหัวข้อโดย: gay_love ที่ 25-04-2011 15:02:39

 o13
เรื่องนี้อ่านตั้งแต่แรกๆ ที่เข้ามาอ่านนิยายเลย สนุกมากมาย
 :L1:เป็นแรงบรรดารใจที่จะเขียนนิยาย

หัวข้อ: Re: เริ่มด้วย...แต่ลงท้ายด้วยรัก
เริ่มหัวข้อโดย: boran ที่ 25-04-2011 18:44:53

 o13 ชอบจัง 55
เรื่องนนี้ น่ารักโคตร

หัวข้อ: Re: เริ่มด้วย...แต่ลงท้ายด้วยรัก
เริ่มหัวข้อโดย: Heater ที่ 26-04-2011 13:37:22

ขอบคุณสำหรับเรื่องน่ารักๆ ให้อ่านครับ o13
สนุกมากๆคับ :call:

หัวข้อ: Re: เริ่มด้วย...แต่ลงท้ายด้วยรัก
เริ่มหัวข้อโดย: VICTORY ที่ 27-04-2011 20:43:05

อ่านแล้ว สนุกมากค่ะ
ไอพี่อาร์มโคดงี่เง่าเลยยยยย

หัวข้อ: Re: เริ่มด้วย...แต่ลงท้ายด้วยรัก
เริ่มหัวข้อโดย: kp ที่ 08-05-2011 01:10:57

นิยายของคุณสุดยอดมาก

หัวข้อ: Re: เริ่มด้วย...แต่ลงท้ายด้วยรัก
เริ่มหัวข้อโดย: Nineน้อย ที่ 09-05-2011 17:49:55

เพิ่งเข้ามาอ่านรวดเดียวจบ
ขอบคุณสำหรับเรื่องสนุก ๆ ครับ
เดินเรื่องไวดีครับ ไม่ยืดดี ชอบๆๆๆ
อ่านแล้วอิจฉานะครับ

ปล. ดูใครๆ จะรู้ใจน้องนัท และเอาใจนัทนะครับ ไม่ให้มีใครสนใจ และเข้าใจ อาร์มเลยเน้อ อิอิ

ย้อเย่น น่ารักทั้งคู่ครับผม

หัวข้อ: Re: เริ่มด้วย...แต่ลงท้ายด้วยรัก
เริ่มหัวข้อโดย: maykiz ที่ 10-05-2011 15:29:46

Happy Ending สินะ รักจัง ชอบจัง จบแบบนี้ ^^ :man1:

หัวข้อ: Re: เริ่มด้วย...แต่ลงท้ายด้วยรัก
เริ่มหัวข้อโดย: tuek ที่ 13-05-2011 11:46:47

ขอบคุณนะคะ
+1 นะคะ

หัวข้อ: Re: เริ่มด้วย...แต่ลงท้ายด้วยรัก
เริ่มหัวข้อโดย: YELLOWSTAR ที่ 28-05-2011 06:34:51

อ่านไปแล้วจะบ้าตาม  เฮ้อ   เดี๋ยวเศร้าเดี๋ยวสุข

แต่สุดท้ายท้ายสุดก็มีความสุขกันทุกคน  น่ารักมากกกก :man1:

หัวข้อ: Re: เริ่มด้วย...แต่ลงท้ายด้วยรัก
เริ่มหัวข้อโดย: yotsaput ที่ 30-05-2011 12:42:02

รวดเดียวจบ น่ารักจังคู่นี้

หัวข้อ: Re: เริ่มด้วย...แต่ลงท้ายด้วยรัก
เริ่มหัวข้อโดย: gumrai3 ที่ 30-05-2011 20:12:55

สนุกมากๆ ตอนเสร้าก้อเศร้าวะน้ำตาไหล ตอนหวานก้อหวานดี

หัวข้อ: Re: เริ่มด้วย...แต่ลงท้ายด้วยรัก
เริ่มหัวข้อโดย: mamaUM ที่ 31-05-2011 22:06:56

น่ารักมากเลยค่ะ

สนุก สุด ๆ

น่ารัก ด้วยนะ =]

ขอบคุณที่แต่งเรื่องดี ๆ แบบนี้ให้อ่านนะคะ

หัวข้อ: Re: เริ่มด้วย...แต่ลงท้ายด้วยรัก
เริ่มหัวข้อโดย: ladymoon_yy ที่ 01-06-2011 21:22:26

อ่านจบแล้ว ชอบมากๆคะ
ตอนเศร้าก็น่าสงสาร   :กอด1: :กอด1: :กอด1:

หัวข้อ: Re: เริ่มด้วย...แต่ลงท้ายด้วยรัก
เริ่มหัวข้อโดย: gummin ที่ 01-06-2011 23:50:17

สนุกมากค่ะ

หัวข้อ: Re: เริ่มด้วย...แต่ลงท้ายด้วยรัก
เริ่มหัวข้อโดย: J_Dargon ที่ 06-06-2011 02:01:42

อ่านจบแล้วค่ะ  เนื้อเรื่องสนุกปนเศร้า ๆ พอให้หัวใจกระตุกเล่น

รักคนเขียน

หัวข้อ: Re: เริ่มด้วย...แต่ลงท้ายด้วยรัก
เริ่มหัวข้อโดย: kamikame ที่ 11-06-2011 21:28:12

 :L2: ขอบคุณสำหรับเรื่องราวดี ๆ นะฮ๊าๆๆๆๆๆ
หนุกหนานมากมาย อิอิ
นัท กับ อาร์ม น่าร๊ากกกกกก  :o8:
 :L2: มอบให้คนเขียนผู้น่ารักนะฮ๊าฟฟฟฟฟ

หัวข้อ: Re: เริ่มด้วย...แต่ลงท้ายด้วยรัก
เริ่มหัวข้อโดย: Still_14OC ที่ 12-06-2011 15:05:28

นึกว่า จะได้ ซดน้ำมาม่า ซะแล้ว ดีนะว่า ได้กินกะเพราปลาหมึกกับไข่เจียวแทน  :pig4: :impress2: :z2:

หัวข้อ: Re: เริ่มด้วย...แต่ลงท้ายด้วยรัก
เริ่มหัวข้อโดย: entirom ที่ 12-06-2011 20:13:29

พี่อาร์มห้ามหึง หวง โกรธ น้อยใจ และงี่เง่า เด็ดขาด

 :pigha2:

หัวข้อ: Re: เริ่มด้วย...แต่ลงท้ายด้วยรัก
เริ่มหัวข้อโดย: hand D ที่ 18-06-2011 18:10:18

น่ารักอะ
 :กอด1:

หัวข้อ: Re: เริ่มด้วย...แต่ลงท้ายด้วยรัก
เริ่มหัวข้อโดย: qq_oo ที่ 19-06-2011 16:26:19

น่ารักมากเลยทั้งคู่
สนุกจริงๆๆๆๆ

หัวข้อ: Re: เริ่มด้วย...แต่ลงท้ายด้วยรัก
เริ่มหัวข้อโดย: NONSENSE ที่ 20-06-2011 21:46:38

Happy Happy
 :L2: :L2:

หัวข้อ: Re: เริ่มด้วย...แต่ลงท้ายด้วยรัก
เริ่มหัวข้อโดย: เฉาก๊วย ที่ 10-07-2011 00:16:03

เพิ่งได้เข้ามาอ่าน  น่ารักมากกกกกกกกกกก   :o8:
อาร์มน่ารัก ง้อแฟนเก่งมาก คนมันรักมากอะนะ

ขอบคุณสำหรับเรื่องน่ารักๆ เรื่องนี้นะคะ   :pig4:

หัวข้อ: Re: เริ่มด้วย...แต่ลงท้ายด้วยรัก
เริ่มหัวข้อโดย: kisz ที่ 10-07-2011 10:52:22

น่าร๊ากกกกกอ่ะ

ชอบ ผช แบบพี่อาร์มจัง สุภาพมากกกกกกกกกกกกกกกกก

หัวข้อ: Re: เริ่มด้วย...แต่ลงท้ายด้วยรัก
เริ่มหัวข้อโดย: IöLIKE ที่ 15-07-2011 14:00:50

ขอบคุณ

หัวข้อ: Re: เริ่มด้วย...แต่ลงท้ายด้วยรัก
เริ่มหัวข้อโดย: EoBen ที่ 31-07-2011 01:48:34

รักกันก็ดีแล้วคะ

รักกันนานๆ เน้อ

หัวข้อ: Re: เริ่มด้วย...แต่ลงท้ายด้วยรัก
เริ่มหัวข้อโดย: entirom ที่ 19-09-2011 01:32:32

เสียน้ำตาไปหลายบีป
กี่รอบก้อร้อง
แงๆๆๆ
กว่าจะสุขกันได้

หัวข้อ: Re: เริ่มด้วย...แต่ลงท้ายด้วยรัก
เริ่มหัวข้อโดย: Bowbonk ที่ 24-09-2011 23:46:42

รักนัท  กะ  พี่อาร์มอ่ะ

น่ารักสุดๆๆๆๆๆๆ

หัวข้อ: Re: เริ่มด้วย...แต่ลงท้ายด้วยรัก
เริ่มหัวข้อโดย: Moon_Crying ที่ 26-09-2011 03:30:49

เรื่องนี้น่ารักมากอ่ะ ถึงจะขี้งอน ขี้หึงไปบ้าง
แต่ก็ลงเอยด้วยดีล่ะนะ ดีจัง อ่านแล้วมีความสุขมากกกก

หัวข้อ: Re: เริ่มด้วย...แต่ลงท้ายด้วยรัก
เริ่มหัวข้อโดย: koikoi ที่ 26-09-2011 08:54:53

+1 ความรักทำให้คนไม่มีเหตุผล แต่ความรักก็ทำให้รู้จักคำว่าให้อภัยนะ :pig4:

หัวข้อ: Re: เริ่มด้วย...แต่ลงท้ายด้วยรัก
เริ่มหัวข้อโดย: debubly ที่ 28-09-2011 01:37:47

 o13 :L1: :3123:

หัวข้อ: Re: เริ่มด้วย...แต่ลงท้ายด้วยรัก
เริ่มหัวข้อโดย: mook0007 ที่ 18-10-2011 19:58:55

สนุกดีค่ะ   o13

หัวข้อ: Re: เริ่มด้วย...แต่ลงท้ายด้วยรัก
เริ่มหัวข้อโดย: Mickii ที่ 27-10-2011 23:45:00

หวานหยดมดตอม น่ารักซะ กว่าจะรักกันได้ ลุ้นแทบตาย

พี่อาร์มน่ารักอ่ะ อิจฉานัทที่สุดเลย

ตอนพิเศษแต่ละตอนดูน่ารักดี แต่พี่อาร์มดูเชื่อฟังน้องนัทจิงๆ อยู่ในโอวาทมากก :3123:

หัวข้อ: Re: เริ่มด้วย...แต่ลงท้ายด้วยรัก
เริ่มหัวข้อโดย: luxurious ที่ 13-12-2011 02:00:02

อ่านรวดเดียวจบเลยจ้า สนุกมากๆเลย

พี่อาร์มก็หล่อเอาอกเอาใจน้องนัทตลอดอ่ะ :')

น้องนัทก็น่ารักซะเป็นห่วงเป็นใยพี่อาร์ม

คู่นี้เค้าเหมาะกันจริงๆ

หัวข้อ: Re: เริ่มด้วย...แต่ลงท้ายด้วยรัก
เริ่มหัวข้อโดย: mojisung ที่ 14-12-2011 00:54:12

 :impress2: :impress2:ชอบมากๆๆหลากอารมย์

หัวข้อ: Re: เริ่มด้วย...แต่ลงท้ายด้วยรัก
เริ่มหัวข้อโดย: armlovebos ที่ 15-12-2011 09:30:56

น่ารักสุดๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ o13

หัวข้อ: Re: เริ่มด้วย...แต่ลงท้ายด้วยรัก
เริ่มหัวข้อโดย: ohuii ที่ 15-12-2011 11:55:52

เรื่องนี้ปริ๊นไปนอนอ่าน สนุกมาก น้องนัทกับพี่อาร์มน่ารักดีค่ะ

หัวข้อ: Re: เริ่มด้วย...แต่ลงท้ายด้วยรัก
เริ่มหัวข้อโดย: yuyie ที่ 30-01-2012 19:15:26

รักกันหวานฉ่ำ  :mc4:

หัวข้อ: Re: เริ่มด้วย...แต่ลงท้ายด้วยรัก
เริ่มหัวข้อโดย: zetsubo ที่ 30-01-2012 22:07:26

ซึ้งอะ อ่านแล้วซึ้งมากมาย TwT อยากอ่านต่ออะ 55555

หัวข้อ: Re: เริ่มด้วย...แต่ลงท้ายด้วยรัก
เริ่มหัวข้อโดย: som~ ที่ 09-04-2012 17:09:10

ลุ้นมากเลยค่ะเเต่สุดท้ายก็เข้าใจกัน รักกัน  :impress2:

หัวข้อ: Re: เริ่มด้วย...แต่ลงท้ายด้วยรัก
เริ่มหัวข้อโดย: C3MJPG2I ที่ 10-04-2012 02:33:20

อ่านแล้วบีบหัวใจนิดๆๆ  พอตอนจบค่อยโอเคขึ้นหน่อย แสนงอนจริงๆเลยนะทั้งคู่เนี่ย

หัวข้อ: Re: เริ่มด้วย...แต่ลงท้ายด้วยรัก
เริ่มหัวข้อโดย: MoMoRin ที่ 13-04-2012 06:27:36

น่ารักนะคะเรื่องนี้ แอบมาม่าเล็กๆให้พอเสียน้ำตาหน่อยๆ // แต่ไม่ชอบใจอย่างนึงคือพี่อาร์มทำน้องเสียใจบ่อยไปมั้ยคะ หลังจากนี้อย่าทำอีกนะ ไม่งั้นจะโดนแฟนคลับน้องถล่มเอาอ่ะ ฮ่าๆๆๆ

หัวข้อ: Re: เริ่มด้วย...แต่ลงท้ายด้วยรัก
เริ่มหัวข้อโดย: mint_852 ที่ 26-04-2012 01:58:05

สนุกมากเลยค่ะ o13
รักแบบใสๆเบาสมองดี :กอด1:
จะรอติดตามเรื่องต่อไปนะจ๊ะ
ขอบคุนจ้า :pig4:

หัวข้อ: Re: เริ่มด้วย...แต่ลงท้ายด้วยรัก
เริ่มหัวข้อโดย: iammz ที่ 03-06-2012 20:59:57

ขอบคุณมากนะคะ

สนุกมากค่ะ ^^

หัวข้อ: Re: เริ่มด้วย...แต่ลงท้ายด้วยรัก
เริ่มหัวข้อโดย: Number1_90 ที่ 04-06-2012 18:26:52

น่ารักมาก

อ่านไปอมยิ้มไป :impress2:

ขอบคุณค่ะ  :กอด1:

หัวข้อ: Re: เริ่มด้วย...แต่ลงท้ายด้วยรัก
เริ่มหัวข้อโดย: imissyou ที่ 06-06-2012 05:41:59

หวาน ๆ ดราม่าไม่รุนแรง ดีค่ะดีคนอ่านชอบ  o13

หัวข้อ: Re: เริ่มด้วย...แต่ลงท้ายด้วยรัก
เริ่มหัวข้อโดย: TaroT ที่ 08-06-2012 07:18:14

น่ารักโคตรรรรรรรรร !!!!!!!!!!

หัวข้อ: Re: เริ่มด้วย...แต่ลงท้ายด้วยรัก
เริ่มหัวข้อโดย: Calo love ที่ 27-06-2012 13:39:53

น่ารักครับเนื้อเรื่องน่ารัก อ่านเเล้วเพลินดีครับ แต่น่ารักและเพลินแบบว่า ทรมานคนอ่านได้ดี สุดยอดครับ o13 o13

ดีนะที่เข้ามาติดตามในเวลาที่มันจบไปแล้ว........หากมาตอนที่ต้องมานั่งรอ ออฟต้องลงแดงตายแน่ๆๆๆ....ติดตามมาจากเรื่อง ต้นน้ำกะำไอดิน.............น่ารักแบบทรมานเช่นกัน  เห้อ..........แต่เราก็อ่านจนจบ อิอิ :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: เริ่มด้วย...แต่ลงท้ายด้วยรัก
เริ่มหัวข้อโดย: loven36p ที่ 27-06-2012 23:53:37

จบไปอีกหนึ่งเรื่อง
ตัวแสดงทั้งพระเอกและนายเอก
เป็นความรักแบบใส ๆ ไร้ NC จริง ๆ
แต่ก็ไม่เป็นไรค่ะ
เพราะถึงยังงัยเนื้อหาก็ยังน่าอ่าน
(แม้คนอ่านจะหวังให้มันมีบ้าง พอให้เลือดสูบฉีด)
ซึ่งมันก็ได้กลายเป็นอีกเสน่ห์หนึ่งของคนเขียน
:laugh:

หัวข้อ: Re: เริ่มด้วย...แต่ลงท้ายด้วยรัก
เริ่มหัวข้อโดย: entirom ที่ 24-07-2012 15:27:16

แวะเข้ามาอ่านกันอีกรอบ

หัวข้อ: Re: เริ่มด้วย...แต่ลงท้ายด้วยรัก
เริ่มหัวข้อโดย: bks ที่ 31-07-2012 13:13:07

อ่านแล้วน่ารักมากๆเลยค้าบบ แต่ขวัญนี่ต้องทำอะไรแน่ๆเลยยย

หัวข้อ: Re: เริ่มด้วย...แต่ลงท้ายด้วยรัก
เริ่มหัวข้อโดย: bks ที่ 31-07-2012 14:00:31

จบซะแล้วววววววว

หัวข้อ: Re: เริ่มด้วย...แต่ลงท้ายด้วยรัก
เริ่มหัวข้อโดย: jj-pits ที่ 04-08-2012 01:07:48

ชอบมากๆ เลยอ่ะ
ถ้ามีใครตามจีบขนาดนี้รักตายเลย  :-[

หัวข้อ: Re: เริ่มด้วย...แต่ลงท้ายด้วยรัก
เริ่มหัวข้อโดย: =นีรนาคา= ที่ 04-08-2012 12:41:46

เรื่องนี้สนุกมาก มีหลายรสชาติดี

ขอบคุณมากมาย :pig4:

หัวข้อ: Re: เริ่มด้วย...แต่ลงท้ายด้วยรัก
เริ่มหัวข้อโดย: stdvic ที่ 04-08-2012 17:27:41

อ่านแล้วมีความสุขจังครับ

หัวข้อ: Re: เริ่มด้วย...แต่ลงท้ายด้วยรัก
เริ่มหัวข้อโดย: kaikfc ที่ 06-08-2012 19:15:23

ขอบคุณครับ

หัวข้อ: Re: เริ่มด้วย...แต่ลงท้ายด้วยรัก
เริ่มหัวข้อโดย: YounIn ที่ 06-08-2012 21:02:30

สนุกมากกกก :mc2: :m18: :m18: :m18:

น่ารัก ดี o17 o17 o17

น่า จะเล่า ถึง คู่ เอก กะ มุก ด้วย  :confuse: :confuse: :confuse:

หัวข้อ: Re: เริ่มด้วย...แต่ลงท้ายด้วยรัก
เริ่มหัวข้อโดย: IaminLove ที่ 20-09-2012 17:06:08

เปนเรื่องที่ไม่ยาวแต่น่ารักมากเลยค่ะ
แถมบางฉากยังบีบหัวใจกันได้อีก >.<

หัวข้อ: Re: เริ่มด้วย...แต่ลงท้ายด้วยรัก
เริ่มหัวข้อโดย: sirikanda28 ที่ 21-09-2012 15:00:21

น่ารักมาก ๆ เลยเรื่องนี้
ขอบคุณค่ะ :bye2:

หัวข้อ: Re: เริ่มด้วย...แต่ลงท้ายด้วยรัก
เริ่มหัวข้อโดย: gayraygirl ที่ 30-09-2012 03:57:20

น่ารักมากเลย อยากได้แบบพี่อาร์มสักคน  :o8:

หัวข้อ: Re: เริ่มด้วย...แต่ลงท้ายด้วยรัก
เริ่มหัวข้อโดย: indyska ที่ 30-09-2012 17:40:33

จิ้มๆ น่ารักอ่า ><

หัวข้อ: Re: เริ่มด้วย...แต่ลงท้ายด้วยรัก
เริ่มหัวข้อโดย: Pupay ที่ 06-10-2012 03:53:24

อ่านจบแล้วสนุกมากเลยค่ะ
เรื่องน่ารักทั้งน้องนัททั้งพี่อาร์มเลย แอบเฮิร์ตเบาๆตอนที่พี่อาร์มโกธรนัท  :monkeysad:
แต่สุดท้ายก็ลงเอยด้วยดีค่ะ

 :L2: :pig4: ขอบคุณนิยายดีๆค่ะ

หัวข้อ: Re: เริ่มด้วย...แต่ลงท้ายด้วยรัก
เริ่มหัวข้อโดย: roseonrock ที่ 28-11-2012 21:14:25

วันนี้เหนื่อยๆ เหงาๆ เข้ามาอ่านนิยายเก่าๆ
เรื่องนี้เป็นเรื่องแรกที่อ่านในเล้า เรื่องแรกที่อ่าน boylove
และทำให้รู้ว่า นิยายแบบนี้ น่าอ่าน :L2:

คิดถึง น้องนัท-พี่อาร์ม  ไม่หวือหวา แต่ก็ลืมไม่ลงนะ :กอด1:

หัวข้อ: Re: เริ่มด้วย...แต่ลงท้ายด้วยรัก
เริ่มหัวข้อโดย: roseonrock ที่ 05-12-2012 08:51:11

เออนะ....เราก็โง่+สงสัย อยู่นานเป็นหลายเดือน  :a6:
อิตรง จุด จุดอ่ะ อยู่ดีดี  ก็นึกออก....

เรื่องนี้ชื่อเรื่อง  เริ่มด้วยหมัด  ลงท้ายด้วยรัก  ใช่แมะ   o13

ชื่อน่ารักออกค่ะ  ไม่น่าลบเลย :bye2:

หัวข้อ: Re: เริ่มด้วย...แต่ลงท้ายด้วยรัก
เริ่มหัวข้อโดย: zeeds ที่ 06-12-2012 08:48:11

อ่านแล้วอ่านอีก ก็ยังสนุกเหมือนเดิม ชอบคู่นี้อ่าน่ารัก ขอบคุณนะครับ ^^  :pig4:

หัวข้อ: Re: เริ่มด้วย...แต่ลงท้ายด้วยรัก
เริ่มหัวข้อโดย: saotome ที่ 11-01-2013 03:05:47

พี่อาร์มนี่แบบ ผู้ชายในฝันอ่ะ
เรื่องนี้สนุกดี ชอบๆ

หัวข้อ: Re: เริ่มด้วย...แต่ลงท้ายด้วยรัก
เริ่มหัวข้อโดย: PK37 ที่ 12-01-2013 05:59:07

พี่อาร์มสุดยอดอ่ะ รักเดียวใจเดียว รักมั่นอีกต่างหาก น้องนัทก็แอบเจ้าเล่ห์นะเนี่ย หึหึ
 
:pig4:

หัวข้อ: Re: เริ่มด้วย...แต่ลงท้ายด้วยรัก
เริ่มหัวข้อโดย: Silver-Ray ที่ 12-01-2013 14:54:10

น่ารักกก
พี่อาร์มยอมน้องตลอดๆ

หัวข้อ: Re: เริ่มด้วย...แต่ลงท้ายด้วยรัก
เริ่มหัวข้อโดย: chiji ที่ 13-01-2013 20:45:21

เรื่องนี้สนุกดีค่ะ :mc4:

หัวข้อ: Re: เริ่มด้วย...แต่ลงท้ายด้วยรัก
เริ่มหัวข้อโดย: iLmbkginvsv ที่ 13-01-2013 22:42:03

อ่านลวดเดียวจบเลย  น่ารักมาก ๆ
 o13 o13 o13 o13

หัวข้อ: Re: เริ่มด้วย...แต่ลงท้ายด้วยรัก
เริ่มหัวข้อโดย: pee122 ที่ 15-02-2013 20:50:51

ขอบคุณมากครับ สำหรับเรื่องราวดีๆ o13

 :pig4: :pig4: :L1: :L1: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: เริ่มด้วย...แต่ลงท้ายด้วยรัก
เริ่มหัวข้อโดย: ณ ที่เดิม™ ที่ 18-02-2013 16:16:54

เราข้ามเรื่องนี้ไปได้ไงเนี่ย   :sad5:
เพิ่งมาอ่าน อ่านไปน้ำตาปริ่มไป
อินจัด~ จนต้องบิดแขนตัวเองอยู่หน้าคอมฯ >-<)

ขอบคุณสำหรับเรื่องดีๆแบบนี้ฮะ :กอด1:

หัวข้อ: Re: เริ่มด้วย...แต่ลงท้ายด้วยรัก
เริ่มหัวข้อโดย: Spissy ที่ 23-02-2013 08:32:53

น่ารักดึจัง   คู่นี้

หัวข้อ: Re: เริ่มด้วย...แต่ลงท้ายด้วยรัก
เริ่มหัวข้อโดย: GF_pp ที่ 23-02-2013 11:42:26

นัททั้งน่ารักและก็น่าสงสาร    :กอด1:



พี่อาร์มก็แสนดี      :กอด1:



ชอบเรื่องนี้ค่ะ      :pig4:              :pig4:

หัวข้อ: Re: เริ่มด้วย...แต่ลงท้ายด้วยรัก
เริ่มหัวข้อโดย: iNklaNd ที่ 25-08-2013 15:15:56

สนุกมาเลย อ่านรวดเดียวจบ
ดีนะที่นัทยอมเปิดใจ ไม่งั้นเจ็บกันทุกฝ่าย
นัทก้าวข้ามความกลัวในใจมาได้เพราะอาร์มจริงๆ

หัวข้อ: Re: เริ่มด้วย...แต่ลงท้ายด้วยรัก
เริ่มหัวข้อโดย: nunda ที่ 15-10-2013 07:39:06

น่ารักมากค่ะเรื่องนี้
ขอบคุณนะคะ  ^^

หัวข้อ: Re: เริ่มด้วย...แต่ลงท้ายด้วยรัก
เริ่มหัวข้อโดย: Bear Company ที่ 30-04-2014 18:39:13

ขอบคุณค่ะ เรื่องน่ารักมาก  :m1:

หัวข้อ: Re: เริ่มด้วย...แต่ลงท้ายด้วยรัก
เริ่มหัวข้อโดย: koikoi ที่ 24-05-2014 23:42:19

 :L2:

หัวข้อ: Re: เริ่มด้วย...แต่ลงท้ายด้วยรัก
เริ่มหัวข้อโดย: BaZkon ที่ 29-05-2014 12:48:21

 :-[ มุ้งมิ้งมาก น้ำตาไหลพรากๆตอนจะลากันอ่ะ สนุกมากค่ะ

หัวข้อ: Re: เริ่มด้วย...แต่ลงท้ายด้วยรัก
เริ่มหัวข้อโดย: sasaka8 ที่ 05-01-2015 07:13:11

ขอบคุณนะคะนิยายน่ารักมากค่ะ

 :pig4:

หัวข้อ: Re: เริ่มด้วย...แต่ลงท้ายด้วยรัก
เริ่มหัวข้อโดย: Baruda ที่ 05-01-2015 16:27:39

 :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: เริ่มด้วย...แต่ลงท้ายด้วยรัก
เริ่มหัวข้อโดย: nunda ที่ 06-03-2015 23:30:31

กลับมาอ่านอีกรอบ  ^^

หัวข้อ: Re: เริ่มด้วย...แต่ลงท้ายด้วยรัก
เริ่มหัวข้อโดย: nutae or ที่ 08-03-2015 12:31:28

 :pig4: สนุกมากค่าา 

หัวข้อ: Re: เริ่มด้วย...แต่ลงท้ายด้วยรัก
เริ่มหัวข้อโดย: Apple_matinie ที่ 10-03-2015 03:20:27

น่ารักกกกก

หัวข้อ: Re: เริ่มด้วย...แต่ลงท้ายด้วยรัก
เริ่มหัวข้อโดย: brookzaa ที่ 11-03-2015 01:14:54

 :pig4: จบแล้ว บ่องตง โคตรประทับใจเบย  :mew1:

หัวข้อ: Re: เริ่มด้วย...แต่ลงท้ายด้วยรัก
เริ่มหัวข้อโดย: ● MaYa~Boy ● ที่ 11-03-2015 12:56:16

อยากมีแฟนแบบนี้บ้างจัง

หัวข้อ: Re: เริ่มด้วย...แต่ลงท้ายด้วยรัก
เริ่มหัวข้อโดย: snowboxs ที่ 16-09-2015 13:19:58

 :pig4:

หัวข้อ: Re: เริ่มด้วย...แต่ลงท้ายด้วยรัก
เริ่มหัวข้อโดย: jeabjunsu ที่ 06-11-2015 18:49:15

น้องนัทน่ารักมากๆเลยน้า ด้วยเพราะอดีตเลยจึงอาจดูเหมือนคนใจร้ายกับพี่อาร์มไปบ้าง แต่น้องก็ทลายกำแพงของตัวเองออกมาได้ละน้า แถมยังรักพี่อาร์มมากๆเลยด้วยน้า

ปล.แอบอยากอ่านคู่เอมุกเลย555

ขอบคุณนะคะสนุกมากๆเลย

หัวข้อ: Re: เริ่มด้วย...แต่ลงท้ายด้วยรัก
เริ่มหัวข้อโดย: Timber ที่ 06-11-2015 22:52:15

เพิ่งได้เข้ามาอ่าน สนุกมากเลย  :o8:

หัวข้อ: Re: เริ่มด้วย...แต่ลงท้ายด้วยรัก
เริ่มหัวข้อโดย: ronlbb ที่ 08-11-2015 14:04:02

ชอบมากเลยค่ะ
คู่นี้เขาน่ารักดี
อ่านเข้าใจง่ายดีค่ะ ^^

หัวข้อ: Re: เริ่มด้วย...แต่ลงท้ายด้วยรัก
เริ่มหัวข้อโดย: Peung002 ที่ 08-11-2015 19:32:04

น่ารักอ่า  :-[

หัวข้อ: Re: เริ่มด้วย...แต่ลงท้ายด้วยรัก
เริ่มหัวข้อโดย: Wut_Sv ที่ 10-11-2015 15:30:20

แปะไว้ เด๋วมาอ่าน :hao3: :hao3: :hao3:

หัวข้อ: Re: เริ่มด้วย...แต่ลงท้ายด้วยรัก
เริ่มหัวข้อโดย: Wut_Sv ที่ 10-11-2015 21:24:31

โอ้ยยยย น่ารัก มากมายๆๆๆ เคยอ่านเรื่องนี้แต่นานแล้ว กลับมาอ่านใหม่ จำแทบไม่ได้เลย 555 กลับมาอ่านใหม่ก็ยังฟินเหมือนเดิม :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:

หัวข้อ: Re: เริ่มด้วย...แต่ลงท้ายด้วยรัก
เริ่มหัวข้อโดย: funland ที่ 11-11-2015 11:23:54

ขอบคุณค่ะ  :mew3:

หัวข้อ: Re: เริ่มด้วย...แต่ลงท้ายด้วยรัก
เริ่มหัวข้อโดย: yadafay12 ที่ 21-02-2016 21:48:03

ถ้าเปรี่ยนคำว่า "หรือ" เป็น "หรอ"  :a5: มันจะทำให้อ่านง่ายขี้นมากกว่านี้นะ :katai5: :katai5:

หัวข้อ: Re: เริ่มด้วย...แต่ลงท้ายด้วยรัก
เริ่มหัวข้อโดย: TuiLoveKhaKing ที่ 28-02-2016 08:22:22

เรื่องนี้น่ารักมากค่ะ พี่อาร์มน้องนัท

หัวข้อ: Re: เริ่มด้วย...แต่ลงท้ายด้วยรัก
เริ่มหัวข้อโดย: Kfc_Pizza ที่ 27-06-2016 17:11:38

 :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: เริ่มด้วย...แต่ลงท้ายด้วยรัก
เริ่มหัวข้อโดย: boonpa ที่ 29-06-2016 09:15:24

 :pig4: ดีนะที่จบแบบหวานๆ เกือบได้เลิกกันเพราะพี่อาร์มหึงงี่เง่าซะแล้ว

หัวข้อ: Re: เริ่มด้วย...แต่ลงท้ายด้วยรัก
เริ่มหัวข้อโดย: Kfc_Pizza ที่ 29-06-2016 16:26:16

 :L2: :L2: :L2:

หัวข้อ: Re: เริ่มด้วย...แต่ลงท้ายด้วยรัก
เริ่มหัวข้อโดย: natsikijang ที่ 21-10-2016 00:40:55

ตอนแรกก็งงนะคะ  อ่านไปอ่านมาชักติด  อยากรู้ว่านัทจะเปิดใจเมื่อไร อาร์มก็แสนดีด้วย

หัวข้อ: Re: เริ่มด้วย...แต่ลงท้ายด้วยรัก
เริ่มหัวข้อโดย: aoihimeko ที่ 25-10-2016 19:56:38

ขอบคุณนิยายดีๆค่ะ

หัวข้อ: Re: เริ่มด้วย...แต่ลงท้ายด้วยรัก
เริ่มหัวข้อโดย: nunda ที่ 27-10-2016 12:47:41

ขอบคุณค่ะ
กลับมาอ่านอีกรอบ
ชอบเรื่องแนวนี้ พล็อตไม่ต้องซับซ้อน10ตลบ
ดราม่าไม่ต้องเยอะ อ่านเพลินเจริญใจ ^^

หัวข้อ: Re: เริ่มด้วย...แต่ลงท้ายด้วยรัก
เริ่มหัวข้อโดย: บีเวอร์ ที่ 27-10-2016 22:18:04

เขาเขียนตั้งแต่ปีนั้น เรามาอ่านตอนปีนี้  :katai1:

หัวข้อ: Re: เริ่มด้วย...แต่ลงท้ายด้วยรัก
เริ่มหัวข้อโดย: b02290 ที่ 07-12-2016 06:25:55

 :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: เริ่มด้วย...แต่ลงท้ายด้วยรัก
เริ่มหัวข้อโดย: KKKwanGGG ที่ 05-03-2017 18:31:53

น่ารักมาก ๆ ครับ

หัวข้อ: Re: เริ่มด้วย...แต่ลงท้ายด้วยรัก
เริ่มหัวข้อโดย: kgolf ที่ 25-08-2017 22:50:26

เพิ่งเข้ามาอ่าน รู้สนุกแล้วค่ะ พี่อาร์มน่ารักมาก

หัวข้อ: Re: เริ่มด้วย...แต่ลงท้ายด้วยรัก
เริ่มหัวข้อโดย: kgolf ที่ 25-08-2017 22:58:09

นัทเป็นอะไรอ่ะ  :katai1:

หัวข้อ: Re: เริ่มด้วย...แต่ลงท้ายด้วยรัก
เริ่มหัวข้อโดย: kgolf ที่ 27-08-2017 22:42:39

พิเศษ 4 เอาซะอ่านไปร้องไห้ไป ด้วยเลย ขอบคุณนักเขียนนะคะ ที่แต่งนิยายดีๆ ให้อ่าน

หัวข้อ: Re: เริ่มด้วย...แต่ลงท้ายด้วยรัก
เริ่มหัวข้อโดย: armsa2531 ที่ 24-11-2017 22:26:31

ชอบอ่านะ 555

หัวข้อ: Re: เริ่มด้วย...แต่ลงท้ายด้วยรัก
เริ่มหัวข้อโดย: nunda ที่ 22-01-2018 21:59:14

มาอ่านอีกรอบแล้ว
ขอบคุณค่ะ ^^