-
ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ
สรุปข้อสำคัญดังนี้
1.ห้ามละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท, หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์ และสถาบันต่าง ๆ รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด
3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่นี่หรือที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อขออนุญาตเจ้าของเรื่องก่อนนะครับ
4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด
โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอม
5.ขอให้นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียว ถ้าเป็นเรื่องจริงก็ให้บอกว่าเรื่องจริง ถ้าเป็นเรื่องแต่งให้บอกว่าเรื่องแต่ง ให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตามเพราะมีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว
6.อย่าพูดคุย ทักทาย นักเขียน คนอ่่านโดยรีพลายดังกล่าวไม่เกี่ยวพันกับนิยายให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรคอมเม้นต์สักคอมเม้นต์เีดียวก็เพียงพอแล้ว ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และทำลิงค์โยงมายังนิยาย และให้นักเขียนทุกคนทำลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยเกี่ยวกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วย เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน
เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง
ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม
กรุณาอ่านเพิ่มเติมที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0
คำนำ... เรื่อง นี้เป็นเรื่องเล่าที่มาจากชีวิตจริงของผมนะครับ ส่วนชื่อตัวละครนั้น เฟคขึ้นมาใหม่ทั้งหมด เพราะอยากที่จะลืม ในบางเรื่องบางคน ส่วนชื่อสถานที่นั้น ไม่ขอบอกว่าจริงฤๅไม่ ที่เอามาเล่าให้ฟังกันเพราะผมอยากหาที่ระบายสักเล็กน้อยนะครับ และอยากได้รับคำแนะนำบ้างก็ดีครับ
ขอขอบพระคุณทุกคอมเมนท์ไว้ล่วงหน้าด้วยครับ
ทำไม... ถึงไม่ลืมสักที
บทนำ
ยังจำได้ไหมครับเพื่อนๆ บางคนอาจจะมีไดอารี่สักเล่ม เป็นความประทับใจในอดีต ที่นำมาอ่านสักกี่ครั้ง ก็ทำให้เราเหมือนได้ไปรับรู้ความรู้สึกในช่วงนั้นมาจริงๆ แน่นอนครับไอเจ้าไดอารี่ของผมนั้น ไม่มีใครอ่านรู้เรื่องนอกจากผม หึหึ หึหึ หึหึ หึหึ
เมื่อเช้าหลังจากปิดเรียนภาคฤดูร้อนของมหาลัยผมได้หนึ่งวัน ผมก็ได้จัดเก็บโต๊ะเรียน(เอาไว้อ่านหังสือแหละ)ที่ห้องผมอยู่ มือของผมกลับไปสัมผัสกับหนังสือ เล่มเล็กๆ เก่าๆ ที่วางอยู่ด้านใน พอเปิดออกมาอ่านได้เท่านั้นความทรงจำเก่าๆในช่วงเวลานั้นก็ได้กลับคืนมาทั้งๆที่น่าจะลืมไปได้แล้ว แต่ในสมองของผมกลับรู้สึกว่าเหตุการณ์ต่างๆนั้น เพิ่งจะผ่านไปเมื่อวาน งั้นผมจะขอเล่าเรื่อง First Love First Sex with My Honey เลยล่ะกัน หึหึ หึหึ หึหึ หึหึ
เรื่องมันเริ่มตั้งแต่ตอนขึ้น ม.1 ในรร.เอกชนชายล้วน กึ่งประจำไปกลับ ผมสมัครเข้าที่นี่ได้เพราะทางบ้านบังคับ(ก็ตอนนั้นเคยปฏิเสธใครเป็นบ้าง) และแน่นอนครับ ผมก็อยู่ประจำแน่นอน เพราะบ้านอยู่ไกลผมบอกแม่ไปอย่างนั้น ที่บ้านก็ไม่ได้ว่าอะไร พอเข้ามาได้เท่านั้นล่ะครับ มาสเซอร์ที่เป็นคนคุมหอ ก็พาผมไปดูอะไรต่อมิอะไร ผมก็สนบ้างไม่สนบ้างตามประสาเด็กอายุ 13 (7 ปีแล้วเรอะเนี่ย) ซึ่งพวกเด็กหอ ต้องไปรร.ก่อนที่จะเปิดสัก2-3วัน เพื่อที่จะไปจัดข้าวของเครื่องใช้อะไรต่อมิอะไร
เปิดเทอมวันแรกครับ ผมรู้สึกตื่นเต้นมาก แปลกที่แปลกทาง เพื่อนก็ไม่มีเลย ย้ายมาอยู่ซะไกลเองนี่ พอกินข้าวเช้าเสร็จครับ มาสเซอร์ก็เรียกประชุมใต้หอก่อนมาสเซอร์บอกว่าจะต้องมาเข้าแถวอย่างนี้ทุกวันก่อนไปเรียน7โมง และก่อนนอน2ทุ่ม และวันนี้เป็นวันเปิดเทอมวันแรกมาสเซอร์เลยให้ไปดูห้องเรียนเอยเลขที่เอยที่บอร์ด ข้างตึกอะไรวะ (ลืมครับขอโทดด้วย) จำชื่อตึกไม่ได้ ผมก็ไปดูครับอ่า ผมได้อยู่ห้อง 5 ครับ
“ไงมิวเมิงได้ห้องไรวะ” อ๋อไอคนนี้ชื่อนุ นอนอยู่เตียงข้างๆรู้จักเมื่อคืน ล็อคเกอร์ก็ติดกับมัน โต๊ะห้องทำการบ้านก็ข้างมันอีก ก็เลยทำความรู้จักกันไว้ หน้าตาเหรอ ขาว ตี๋ ผอมๆ น่ารัก หล่อ ประมาณนั้น
“อ๋อ... เราได้ห้อง5แล้วนายอ่ะ” ช่วงนี้ผมยังอ่อนต่อโลกมากนัก คำหยาบล่ะไม่มีหลุดมาหรอก
“หาเมิงได้ห้องห่า ซวยเช็ดเลยหว่ะ ส่วนกูได้ห้อง4 หว่ะ” มันทำหน้า เหวอๆน่ารักดี
“ทำไมเรียกว่าห้องห่าอ่ะนุ มีไรบอกเราหน่อยดิ” อ้อนไว้ๆ
“หุหุหุ เข้าไปเรียนดูแล้วเมิงจะรู้เอง” ทำตาเจ้าเล่ห์นะเรา แล้วมันก็เดินไปเลย ไม่แค่นั้นมันก็ตะโกนกลับมาบอกเหมือนเพิ่งนึกได้ว่า “ม.1 เข้าแถวที่สนามบาสนะเมิง อย่าเดินหลงไปให้ใครเค้าฉุดล่ะ”
“เออๆๆ ........ไม่ใช่แล้วล่ะ” ความรู้สึกช้าจังเรา
พอสัก7โมงครึ่งกว่าๆ*ได้ผมก็เลยปรี่ไปสนามบาสถามคนเค้าไปทั่วว่าม.1/5แถวไหนครับ พอถามได้สักคน 2คน ก็มีคนหนึ่งบอกว่า “เฮ้ย ไอเตี้ย ก้มดูพื้นดิ” ผมก็ก้มลงดูปรากฎว่ามีตัวเลข ที่เหมือนจะลงสีไว้ถาวรว่า “1/5”
“เอ๋... มีใครมาเขียนไรไว้เนี่ย สกปรกเนอะ” เนียนไว้ๆ
“แถไม่ทันแล้วเมิง ไอเตี้ย” ผมได้ยินว่าเตี้ยแค่นี้แหละ ถึงกับเงยหน้าขึ้นมามองมันเลย ยอมได้ที่ไหนกัน
“อุ๊ย... หล่อ” พอเห็นหน้ามันเท่านั้นเสียงผมแผ่วลงทันทีเลย “ไม่ใช่แล้วว้อย”ผมคิดในใจ
“ใครเตี้ยกัน นายก็สูงกว่าเราไม่เท่าไร่ ไม่เกิน 5 เซนต์ด้วยมั้ง” แต่หน้าผมอ่ะแดงไปนานแล้ว
“งั้นเมิงชื่อไร อยู่ห้องห่าใช่มะ กูแอคซ์ (ที่แปลว่าขวานอ่ะครับ)”
“อือ เราชื่อมิวอ่ะ ดีครับแอคซ์” แล้วครู*เค้าก็ประกาศให้เข้าแถวให้เรียบร้อยเพราะเพลงชาติใกล้ขึ้นแล้ว ไอแอคซ์มันก็ยืนอยู่หลังผมแหละ เข้าแถวตามความสูงนี่
พอเสร็จกิจหน้าเสาธงก็เข้าห้องเรียนครับ ม.1 อยู่ชั้น 1 เลย มีโฮมรูมจัดที่นั่งอะไรก็ไม่รู้วันแรกนี่แทบไม่ได้เรียนเลยครับ แต่วันนั้นเหมือนผมลืมอะไรสักอย่างจำไม่ได้
เฮ้ย ลืมเอากระเป๋านักเรียนมาจากหอ
ปล.การนับเวลาของผมแปลกๆคือ(7โมงกว่าๆ=7.01-7.29ส่วน 7โมงครึ่งกว่าๆ=7.31-7.59) ส่วนที่รร.ผมอ.ผู้ชายเรียกมาสเซอร์ ผู้หญิงเรียกครูอ่ะครับ ไม่รู้ทำไม
ขอคำแนะนำด้วย น้องใหม่ครับ...
-
มาประเดิมและมาให้กำลังใจเรื่องใหม่ค่ะ
ต้องเศร้าแน่ๆเลยเรื่องนี้
เขียนดีแล้วจ้า อ่านลื่นเลยทีเดียว
มาต่อบ่อยๆน้า :กอด1:
-
:mc4:
ยินดีต้อนรับเรื่องใหม่คะ
รร.ประจำมีอะไรให้ตื่นเต้นเยอะด้วย อิอิ
สู้ๆนะคะ +1 จัดให้คะ
-
:mc4: มาให้กำลังใจ
-
มาให้กำลังใจ :L2:
มาเรียนแต่ลืมกระเป๋า :jul3:
-
บทที่ 1 Love @ First Sight
ดีนะครับที่วันแรกไม่มีเรียนอะไรมากมาย แต่เป็นเรื่องหน้าแตกอย่างหนึ่งของผมเลยก็ว่าได้ มาเรียนวันแรกดันลืมกระเป๋า ไม่รู้สินะก็นุมันชวนคุยอยู่นั่นแหละ(โทดคนอื่นไว้ก่อน) พอลงมารีบไปหน่อย 555+
ส่วนที่นั่งเรียนน่ะเหรอครับ ผิดหวังเล็กน้อยไม่ได้นั่งกับแอคซ์หรอก(ทุกคนคงคิดว่าผมจะได้นั่งข้างมันล่ะซี่ แต่นี่มันชีวิตจริง ไม่เป็นอย่างที่ต้องการเสมอไปหรอก T_T) ผมนั่งแถวที่ 3 นับจากด้านหน้า ริมหน้าต่างส่วนคนที่นั่งข้างผมเหรอครับ เป็นหัวหน้าห้อง ชื่อโกคาร์ท ครับสูงหว่ะ คิดไงมานั่งข้างเราวะ หน้าตาก็ดูดีครับ ไม่หล่อมาก สาว (เทียม) ติดตรึม ก็มันเป็นนักบาสนี่หน่า ส่วนแอคซ์เหรอครับ เพียงหันขวาก็เจอได้เลยครับ มันนั่งอยู่หลังคาร์ทครับ นั่งมันทั้งแกงค์เลย แกงค์มันมีอยู่ 4-5คนอ่ะครับ เรียกว่า4คนครึ่งดีกว่า อีกคนมีก็เหมือนไม่มี 555+
พอเที่ยงผมก็ไปกินข้าว กับคาร์ทมันอ่ะครับ กลุ่มมันเท่าที่ผมดูน่าจะดูดีที่สุดในห้องแล้วมั้ง มีอยู่ 6 คน เป็นสาวอยู่ 2 คนได้ พอไปถึงโรงอาหารเท่านั้นล่ะครับ คนเยอะมาก คาร์ทมันก็บอกให้ ต้น กะ ปืน ไปจองโต๊ะให้ก่อน เพราะหน้ามันโหด เข้มๆเถื่อนๆ ส่วนมินนี่(มิ้นท์) มันให้เรียกงั้นกับ เบลล์ 2 สาวก็แยกตัวไปหาแก๊งค์ ชาลีแองเจิ้ล(ตอนนั้นกำลังดัง) ของพวกนั้นไป คาร์ทกะเอ เลยพาผมไปร้านประจำมัน มันบอกว่ากินตั้งกะ ป.4 เป็นอาหารตามสั่ง เท่าที่ดูน่ะ ผมว่ามันก็ไม่ต่างจากร้านอื่นเท่าไหร่เลย นั่งกินข้าวสักพักต่อมอยากรู้ผมก็ทำงาน
“คาร์ทๆ ทำไมนายชื่อนี้ล่ะ เป็นลูกครึ่งเหรอ” กินไปถามไปเสียมารยาทนะห้ามเอาไปเป็นเยี่ยงอย่าง
“ป่าวหรอกแม่กูเคยบอกว่าตอนท้องกู พ่อโคตรเห่อ โกคาร์ทเลย” ส่ายหัวซะงั้น
“กูว่าไม่ใช่หรอก พ่อกะแม่แม่งเอากันในโกคาร์ทมากกว่า” อยู่ดีๆไอเอก็แทรกขึ้นมา
“ส้นตีนไหมมึง” คาร์ทจ้องเอขมึงเลย
“แหมกูล้อเล่นน่า คบกันมาจะ4ปีแล้วเมิงเนี่ย กูเล่นหน่อยเป็นไรไป” เอหัวเราะกลบ
“เออ กูรู้น่ะ” แต่มันก็จ้องเออยู่
“เมิงนี่พูดงั้นได้ไง เพราะว่าถ้าเป็นงั้นจริง ตอนน้องมัน พ่อแม่แม่งคงเอาในแท็กซี่หว่ะ” ไอปืนแย้งไอเอ
“เออหว่ะ 555+” ไอต้นกะเอพูดพร้อมกันแล้วก็หัวเราะออกมา
“ตลกมากไหมพวกเมิง” คาร์ททำเสียงเข้ม
“เออ แล้วชมรมเลือกไงอ่ะ” ผมรีบขัดก่อนมีเรื่อง
“อ๋อ ไม่ใช่วันนี้หรอก เดี๋ยวพรุ่งนี้ พวกเซอร์เค้าก็นั่งรอพวกพี่ม.3แล้วแหละ” คาร์ทหันกลับมาตอบ
“ยังไงอ่ะ ไม่เกทเลยง่า” โหมดอ้อนทำงาน
“รร.เราอ่ะให้ม.3กะม.6 ตั้งชมรมแล้วหาพวกเซอร์หรือครูมา เป็นที่ปรึกษาไง ส่วนพวกเราก็ไปเข้าชมรมที่พี่ม.3เค้าตั้งว่าชอบอะไร แค่นี้แหละ ไม่ต้องรีบหรอก ภายในอาทิตย์นี้แหละ”
“ใจจ้า ขอถามไรอย่างได้ป่ะ ทำไมห้องเราถึงเรียกว่าห้องห่าอ่ะ”
“เอ่อ...” คาร์ทโดนเออุดปากไปแล้ว
“ไม่บอก ไม่ต้องรู้หรอก เรียนไปเรื่อยๆก็รู้เองแหละ”เอมันสวนขึ้นมาเฉยเลย
“น้าๆๆ เค้าอยากรู้อ่า” ใช้โหมดอ้อนจะใจอ่อนไหมวะ
“ไปไกลๆตีนกูเลย ถึงมึงจะน่ารัก แต่มึงก็มีเหมือนของกู ไม่ต้องมาอ้อน กูไม่ใช่ไอ้คาร์ท”เอมันยกเท้าสวนเลย
“เออ งั้นเราเอาจานไปเก็บก่อนล่ะกัน” ชิ่งดิ หน้าไม่หนาพอ (ตอนนั้น)
“ฝากของกูด้วย ไอมิว” ปืนยื่นจานมาให้
“ส้นตีนเมิงนี่เคยตัว เอามานี่” ต้นดึงไปจากมือเรา
“ไม่เป็นไรหรอกต้น มิวทำให้เอง”
“ไม่ต้องอ่ะมิวไปด้วยกันแหละ” ผมกะต้นก็เลยเดินเอาจานไปเก็บไว้ที่กะละมังของโรงอาหาร
สักพักพอผมกำลังจะเดินกลับไปที่โต๊ะก็ได้ยินเสียงที่คุ้นเคย แต่แอบมองหาอยู่เหมือนกัน
“ไอเตี้ย เมิงจะรีบไปไหนวะ มานี่ดิ๊” แอคซ์ครับแอคซ์
“โหไอแอคซ์ เมิงคิดว่าเมิงสูงตายอ่ะ เตี้ยกว่ากุอีก” ต้นแน่นอนครับเสียงนี้
“เฮ้ย ไอต้น เมิงจะมีเรื่องกับกูเหรอวะ” แอคซ์มองต้นตาเขียวปั๊ดแล้ว
“กูไม่เคยกลัวเมิงหรอกเว้ย ตอนนั้นที่กลุ่มเมิงไปตีกะ กลุ่มไอเปรมที่หลัง รร. กูนึกว่าพวกเมิงจะโดนพักการเรียนกันหมดแต่เพราะ บ้านไอไม้มันหรอก เมิงถึงยังยืนปากหมาอยู่ได้เนี่ย” อย่านะวันแรกก็จะตีกันเลยเรอะ
“เมิง... ไอปากหมา” แอคซ์มันจะต่อยแล้ว ผมเลยเอาตัวเข้าไปขวาง “อย่าต่อยกันเลย” แต่ทำไมไม่รู้สึกอะไรเลยแล้วผมเลยลืมตาขึ้น
“ปล่อยนะ” อ้าวแอคซ์โดนฉาก เอ๊ย คนข้างหลังรั้งเอาไว้ คนนี้ชื่อไม้นั่งเรียนอยู่หลังผมแหละข้างแอคซ์ไง สูง หล่อ ขาว ไม่พูด ไม่แสดงอารมณ์ไรออกมาเลย ถ้านึกไม่ออกทุกคนลองพาเพื่อนไปยืนคุยหน้ากำแพงไม้ดู ได้รับอารมณ์เดียวกันเลย
“อ้าว มาตั้งแต่เมื่อไร่อ่ะ” ผมงงครับ
“มิว ตาบอดปะเนี่ย มันยืนอยู่กับไอแอคซ์ตลอดแหละ” ต้นพูดขึ้นมา
“ต้นไปก่อนนะ เดี๋ยวจะมีเรื่องกัน เราขอล่ะ” ผมรีบไล่ต้นไปก่อนจะมีเรื่อง
“แล้วมิวล่ะ”
“ไม่เป็นไรน่า เชื่อเรา”
“ได้ ไม้ฝากดูแลมิวด้วย อย่าให้หมามันกัดได้นะ” ไม้แค่พยักหน้าเบาๆ
“เฮ้ย เมิงจะไปไหน ปล่อยดิ ไม้กูจะเอาเรื่องมัน” แอคซ์ดิ้นใหญ่เลย ส่วนต้นไปได้ไกลแล้ว
“วันแรก” อ่ะพูดได้ด้วย เสียงเพราะจัง คนเพอร์เฟคอย่างนี้ไงถึงมาอยู่กลุ่มแอคซ์ได้ก็ไม่รู้
“เออ กูไม่หาเรื่องใครแล้ว ปล่อย กูสัญญา อาทิตย์นี้จะไม่หาเรื่องใครก่อน” แปลว่าถ้าเค้ามาหาเรื่องก็จะมีอ่ะดิ (ผมคิดเองตอนนี้)
“มีอะไรป่าว” ทำไมไม่เคยจะมองตามันได้เลยนะ
“กูแค่จะบอกว่าเย็นนี้ถ้าจะกลับหอให้กลับพร้อมกู” แค่เดินไป 2 ตึกเนี่ยนะ (มาคิดดูตอนนี้)
“ได้ๆๆ แล้วจะเจอได้ไงอ่ะ” อ้าวรับคำเค้าไปแล้ว ใจง่ายจัง
“สนามบอลดิเมิง สนาม2อ่ะ เย็นนี้มีเรื่องจะคุยด้วย” เพิ่งรู้ครับว่าแอคซ์อยู่หอเหมือนผมดีใจนะเนี่ย
“ได้อ่ะ เดี๋ยวเย็นนี้ไปหา” เบื่อเจงใจง่ายใครให้ทำอะไรก็ทำ
“หน้าแดง” เสียงปริศนาดังขึ้น จากไหนก็ไม่รู้ ผมเลยรีบไปให้ไกล
-
วันแรกก็จะต้องห้ามศึกสองหนุ่มแล้ว
เป็นคนหน้าตาน่ารักนี่มันลำบากใจจริงๆเนอะ :m20:
แล้วมิวปิ๊งใครล่ะนั่น อย่าบอกนะว่าพ่อยอดชายไม้อ่ะ :-[
ส่วนแอ็คซ์ แค่กลับหอต้องนัดกันด้วย อิอิ คิดไรอยู่เหรอ
ต้องรีบๆทำคะแนนล่ะ เด๋วโดนใครคาบไปกิน
ปล.โกคาร์ ชื่อเท่โฮก
ปริศนาห้องห่ายังไม่เปิดเผยเลยแต่กลิ่นไอปีศาจชักคุแล้ว
สู้ๆคะ
-
... :mc4: ต้อนรับนักเขียนคนใหม่จ่ะ :mc4:
...เขียนได้ดีแล้วจ่ะ ถ้าทางจะสนุก ตัวแสบๆๆเยอะเหมือนกันนะ
...7 ปีแล้วยังไม่ลืมเรื่องที่เกิดขึ้น เลือกลืมเลือกจำ สิจ๊ะ
...ความสุข..ทึ่เกิดขึ้น ถึงแม้จะเป็นอดีต แต่ก็ควรค่าแก่..การจดจำ
...ความเจ็บปวด..ที่เกิดขึ้น...ถึงแม้พึ่งเกิดขึ้นเมื่อวาน ควรค่าแก่..การลืม
...มาลงบ่อยๆๆนะ เป็นกำลังใจให้จ่ะ :L2:
-
เอ่อ ผมอยากจะบอกว่า คนที่ชอบอ่ะคือ แอคซ์
ส่วนโกคาร์ทชื่อคนจริงๆครับน้องชื่อแท็กซี่ หล่อกว่าพี่มันอีก
ส่วนไม้น่ะมันช่วงหลังๆสนิทกันจริงสักม.5ม.6โน่นแหละครับ
ผมรู้สึกแปลกๆครับ เวลาที่นึกอะไรออกทีล่ะ
ความจำตอนนั้นมันก็กลับมาหมดเลย เล่าได้เป็นวัันเลยล่ะ
ตอนนั้นเคยไปดู SAW5 มาเดือนต่อมาเพื่อนถามเนื้อเรื่อง
ผมเล่าได้เป็นฉากๆตั้งแต่ต้นจนจบเลยล่ะ แถมกินข้าวกันอยู่
มันบอกเลิกกินเลยครับ เพื่อนบอกไว้ว่านี่แค่เมิงเล่านะถ้ากูไปดูเองจะขนาดไหน
ถ้าใครอยากอ่านเนื้อหาฉบับไดอารี่ก็ขอได้นะ ถ้าไม่งง
ส่วนที่อ่านอยู่เป็นความทรงจำที่นึกออกหลังจากอ่านได
รักคนอ่านทุกคนครับ :m13:
-
^
^
เข้าใจค.รู้สึกเพื่อนเลยคะ
เราก็มีเพื่อนที่ชอบดูหนังผี หนังฆาตกรรมแต่เราไม่ชอบ
แต่เพื่อนเราเป็นนักเล่าเรื่องได้ดีมากกก ถ่ายทอดมาเหมือนกับเราไปดูข้างๆมันด้วย
555 ฟังจากมันก็รู้สึกว่า ไม่ต้องไปดูให้เสียดายตั้ง 120 ดู ได้ 20 บาท นอกนั้นปิดตาดู :jul3:
ีพี่ชื่อโกคาร์ท น้องชายชื่อแท็กซี่ เก๋ไก๋มากมาย น่าโฮก :man1:
คุณคนแต่งสู้ๆละกันนะคะ
-
งืมๆ รอตอนต่อไปๆๆ
-
สักดึกๆ จะมาลงบทที่ 2 [First Kiss First Sex] ถ้าไม่หลับก่อนครับ
รักคนอ่านทุกคนเลย :m13:
-
สนุก ๆๆๆ
เป็นกำลังใจให้นะคับ :mc4: :mc4:
-
รออ่านตอนต่อไป
ชอบ ๆ แต่ไม่อยากให้
เศร้าเลยยย
-
บทที่ 2 First Kiss First Sex
“อ้าว มิว เป็นไงบ้าง สบายดีนะ”คาร์ทจับหมุนซะรอบเชียว
“ก็ป่าวนี่ มีอะไรฤๅป่าว”งงนิดหน่อย
“เห็นไอต้นทำหน้าหมาป่วยกลับมา เลยถามมันดู” เอเสริมซะงั้น
“หมาป่วย? งง” งงซิครับ
“แค่เป็นห่วงอ่ะ กลุ่มไอพวกแอคซ์ มันชอบมีเรื่องกะคนอื่นไปทั่วน่ะ” ต้นบอก ความจริงต้นกับปืนมันก็นั่งหน้าผมกะคาร์ทแหละ ส่วนแถวหน้าก็มินท์กะเบลล์ เอเหรอนั่งแถวข้างๆ ครับ ติดกะแถวผมกะคาร์ทที่จริงผมเป็นส่วนเกินเดิมทีเค้านั้งกัน 6 คนมาตลอด แต่พอผมมาเอก็เลยกระเด็นไปอยู่แถวข้างๆเลย
“ใจจ่ะ แอคซ์ไม่ทำอะไรเราหรอก........... ถึงทำก็ไม่เป็นไร” อันหลังเบาเหมือนบ่น
“อะไรนะ ได้ยินประโยคหลังไม่ชัด” คาร์ทหันมาถามทันที
“อ๋อ ก็ต้นฝากเราไว้กับไม้นี่” แถไปเถอะ จำได้แค่ว่าตอนนั้นหน้าแดงเลย
“ไม้ อ๋อ พ่อไอแอคซ์มันนี่เอง” คาร์ทก็หันไปหัวเราะกับเอทันที
“เฮ้ย มันมาแล้ว” ไอปืนพูดออกมา คาร์ทกะเอถึงกับนั่งตัวแข็งทื่อเลย
“ไหนวะเมิง กูไม่เห็นสักตัว” ต้นหันมามอง
“อ้าวไอปืนเมิงหลอกพวกกูเหรอวะ” เอแทรกขึ้นมา
“เออ คาร์ท ถามจริงนะ ทำไมถึงเรียกห้องเราว่าห้องห่าล่ะ” ผมรีบฉวยโอกาสตอนเอกะปืนแกล้งกันอยู่
“อ่านะ คือเรื่องมัน...อุ๊บ”ไอเอไวเชียวนะ “บอกแล้วว่าไม่ต้องรู้หรอก”
“เฮอะ ไอเอเมิงนี่นะชอบแกล้งมิวจัง” ต้นเองครับ “ปืน คาร์ท จับมันไว้”พอต้นพูดจบ เอก็โดนปืนกับคาร์ทล็อคเรียบร้อย
“เรื่องมันก็มีอยู่ว่า....” อ๊อด.......................... หมดช่วงพักแล้ว ยังไม่ทันรู้เลย ว๊าก ค้างครับค้าง
“เฮ้ย ต้น พวกไอแอคซ์มาแล้ว” ไอเอขัดตลอดเลย
“คาร์ท ปืน ครูมาแล้วปล่อยไอเอมันได้แล้ว” มิ้นท์ พูดขึ้นมา
“แหม ผัวเมียคู่นี้ แตะกันไม่ได้เลยนะ” ไอปืนแซวมิ้นท์
“บ้า” มิ้นท์ อายม้วนไปเรียบร้อยแล้ว
“แดรกตีนกูไหม ไอปืน” เอมันจ้องปืนเขม็งแต่พอครูเข้าห้องมาเอก็รีบกลับไปนั่งที่เลย
“นักเรียนเคารพ” แน่นอนเสียงคาร์ทครับ
คาบนี้เป็นวิชา ภาษาไทยมั้งถ้าจำไม่ผิด และเป็นครูประจำชั้นผมด้วย ยังสาวยังสวยอยู่เลยครับ ครูเลยบอกว่าคาบนี้ยังไม่สอน ให้ทุกคนทำความรู้จักกันเพื่อนรอบโต๊ะให้หมด ผมก็คุยไปเรื่อยๆไล่ตั้งแต่ ต้น ปืน พอมาถึงคาร์ทผมจำคำถามนี้ได้ครับเคยถามเล่น พอนึกออกขำมากเลยครับ
“คาร์ท นายชื่อโกคาร์ทแล้วมีคนขับยังอ่ะ” ถามไปได้เรา
“เราอ่ะแหละเป็นคนขี่ ขาดแต่ตัวถัง ว่างๆมิวเป็นตัวถังให้เราหน่อยดิ” ตอนนั้นไม่รู้เรื่องนึกว่าชวนไปขับรถ ก็เลยตอบไปว่า “อื้อ ถ้าจะไปชวนด้วยล่ะ” พอมาตอนนี้ถึงรู้ว่ามันโดนลวนลามแล้วไปรับคำเค้าซะงั้น
พอหันมาถึงแอคซ์ ก็คุยไปเรื่อย ว่าบ้านอยู่ไหน มีพี่น้องกี่คน เกิดเมื่อไหร่ ชอบกินไร ชอบสีไร (ชอบเราไหม อันนี้คิดเฉยๆ) พอจะคุยกับไม้ แอคซ์ ตอบแทนทั้งหมดเลย พอเข้าใจและว่าทำไม ใครเค้าถึงว่า ไม้พ่อแอคซ์ เอาเข้าจริงได้ยินแค่ 2 คำเอง คือ “น่า”ตอนเริ่มถามซึ่งแอคซ์ตอบหมดกับ “รัก” ตอนถามเสร็จ ตอนนั้นยังไม่เกท (โดนลวนลามอีกแล้ว บ่อยไปไหม) ส่วนเรื่องสำคัญจริงๆน่ะตอนเย็นต่างหากครับ
ตกเย็น ผมก็เดินไปส่งพวกคาร์ทที่หน้ารร. แล้วค่อยเดินไปสนามบอล ยืนอยู่ข้างต้นไม้สักพักก็ลงนั่งดูแอคซ์ เตะบอลไปมา อยู่ดีๆ ทำไมบอลมันใกล้ขึ้นเรื่อยๆวะ
“หลบไปดิว้อย ไอเตี้ย” ปั๊บ เสียงดังลั่นเลยแต่ไม่เจ็บแฮะ มือใครหว่ารับบอลเอาไว้ ผมสงสัยเลยเงยหน้าขึ้นมามอง “ผีหลอก เฮ้ย ไม้มาตั้งแต่เมื่อไร่หล่ะ” ผมก็งงดิครับต้นไม้ที่ผมนั่งพิงอยู่น่ะครับ มีคนยืนอ่านหนังสือ (การ์ตูน) อยู่ข้างๆตั้งแต่แรกแล้ว นึกว่าผีหลอก
“นานแล้ว” วันๆนึง นับคำพูดได้เลยล่ะครับ
“ส่งบอลมาด้วยคร้าบ” แปลกไมพูดเพราะวะ
“...” แล้วไม้ก็โยนบอลไปให้แอคซ์
พอพวกนั้นเล่นบอลกันเสร็จ ก็แยกย้ายกันกลับบ้าน เหลือผมกะแอคซ์กันแค่ 2 คน
“เอ้า สพายกระเป๋าให้หน่อยดิ๊” แอคซ์ให้ทำอะไรเรายอมหมด
“ได้ซิ เดี๋ยวเราถือให้” ไปยอมเค้าอีกแล้ว
สักแปปเราก็ถึงเรือนหอ เอ๊ย หอรวม มันแค่ 2 ช่วงตึกเองนี่ พอจะส่งกระเป๋าให้ แอคซ์ก็บอกว่า “เอาไปเก็บที่โต๊ะเราให้หน่อย แล้วไปหาเราที่ห้องล็อกเกอร์นะ จะรออยู่” ผมก็ใจง่ายจังทำตามทุกอย่างเลย พอเอากระเป๋าแอคซ์ไปเก็บเสร็จ ก็ไปที่ห้องล็อกเกอร์เลย เจอแอคซ์ยืนรออยู่หน้าห้องล็อกเกอร์
“มากับเราหน่อยดิ” แอคซ์พาเดินไปที่ระเบียงหลังห้องล็อกเกอร์ ซึ่งเป็นมุมอับที่สุดในตึกก็ว่าได้
“มีอะไรเหรอ” ยังตามเค้ามาอีก
“ขอจูบหน่อยได้ป่าว” ขออะไรมานี่
“เราไม่เคยนะ” รีบหนีไปซี่
“อยากลองไหมล่ะ” ถามมาได้ไงเนี่ย
“กับ...” หน้าหูแดงไปหมดแล้ว
“นะ” อย่าเคลิ้มนะเว้ย
“อือ” หมดกัน
แล้วจูบแรกในชีวิตผมก็เสียไปกับ แอคซ์ “ไม่ไหวแล้วอ่ะมิว”
“อะไรเหรอ” น่านอ่อนโลกจริงเรา
“เราขอนะมิว” แล้วเหตุการณ์อย่างว่าก็เกิดขึ้นไปคิดเอาเองล่ะกัน บรรยายไม่เป็น...............
Rate 18+
...................................................................แล้วก็จบกันที่ระเบียงหลังห้องล็อกเกอร์นั่นแหละ
“มิว อยู่ไหนว่ะเมิง”
-
:angry2:...First Kiss First Sex...
...ทำไมไวไฟจริงๆๆฟะ..หนุ่มๆๆพวกนี้...
...คุณมิวคะ คุณนี่ใจดีจังนะ แอคซ์ขออะไรก็ให้เขาหมด.. :serius2:
-
:jul3:
-
:serius2:
อยากได้ sound effect ด้วยยยย
-
:z2: :z2: :z2:
ไมอะไรก็ดูจะง่ายไปหมดเลยอะ :เฮ้อ:
-
ผมเพิ่งรู้สึกได้ว่า แค่วันแรกวันเดียว ปาไป 4 ตอนแล้วอ่ะ
โทดทีครับ ตอนนี้มานั่งนึกดูก็จริงแฮะไมเรายอมง่ายจัง
แต่ถ้าไม่ใจง่าย จะมีเรื่องได้ไงอ่ะครับ ส่วนใหญ่เรื่องก็มีเพราะมัน
และที่ไม่อยากจำก็เพราะมันอีกนั้นแหละ แย่ครับ ตอน 3
กำลังจะเสร็จ อาจไม่ลงวันนี้ เดี๋ยวคนเค้าว่าใจง่าย ขอไรก็ให้
โตแล้วไม่น่ารักเหมือนตะก่อน แถม ชั่ว อีกตั่งหาก
หึหึ หึหึ หึหึ หึหึ หึหึ หึหึ หึหึ หึหึ หึหึ หึหึ หึหึ หึหึ หึหึ หึหึ หึหึ หึหึ
-
:z13:
จิ้มคนเขียน
แต่เค้าอยากอ่านต่อเลยอะใจไม่ง่ายหรอก แต่ใจดีมากกว่า อิอิิ
-
เรื่องน่าอ่านมากๆ
รีบๆมาต่อนะครับ
-
เย้ๆๆๆๆๆๆๆ หน้า2แล้ว :mc4: ต่อตอน 3 เลยไหม
ขอตรวจทานก่อนล่ะกันครับ สักตี 1จะเอามาลง ง่วงจัง
(บทที่ 3 In the Study Room)
-
ทำไมมิวซื่อจัง น่าร๊ากกกกก อย่างนี้โดนล่อลวงได้ง่ายๆเลยนะเนี่ย (โดนไปแล้วด้วย คิคิ)
น่ารักดีอ่า ชอบค่ะ ชอบความใสซื่อของมิวจัง เป็นกำลังใจให้นะจ๊ะ
-
ต่อเลยเหอะ อยากอ่านต่อ
-
บทที่ 3 In the Study Room
หลังจากแอคซ์เสร็จกิจผมก็รีบเข้าไปในห้องล็อกเกอร์เอาเครื่องอาบน้ำ เพื่อไปอาบน้ำก็คนมันอายหนิ แล้ว ผมก็เจอนุ “ไงมิว ไปอยู่ไหนมาวะ กูตามหาเมิงตั้งนาน”
“แล้วไปหาที่ไหนล่ะ”
“ตอนแรกก็หาที่เนี่ยแหละ แล้วเราก็ไปหาที่ห้องทำการบ้านต่อ เพิ่งจะเดินกลับมาเนี่ยล่ะ” นุชี้ไปทั่วเลย
“เราก็เพิ่งขึ้นมาแหละ มีอะไรป่าว”
“อ๋อ ก็เมื่อคืนเห็น คุยว่าเก่งเลขหนิ เลยจะชวนไปทำเป็นเพื่อน”
“แหม ทำหลังกินข้าวก็ได้ เรียกซะยังกะมีเรื่องอะไรซะอีก”
“เห็นหายไป นึกว่ามีใครฉุดไปปล้ำซะแล้ว” ไม่พูดปล่าวลูบอีก
“บ้า พูดไรก็ไม่รู้ เราไปอาบน้ำแล้วนะ” ก็มันจริงนี่หว่า
“หุหุหุ ระวังใครเค้าฉุดล่ะ” ตะโกนซะลั่นเชียว
“ไอบ้านุ เงียบไปเลย” แล้วก็วิ่งไปห้องอาบน้ำ
ห้องอาบน้ำที่หอเป็นห้องอาบรวมครับมีอ่างอยู่ตรงกลาง 2 อ่างแหนะ แต่ผมมันขี้อายเลยเดินเข้าไปในห้องเดี่ยวที่มีอยู่เพียง 6 ห้อง น้อยว่ะ ไม่ว่างเลยพอเดินเข้าไปในสุด ว่างห้องนึงพอดีเลย แต่ก็มีคนดันผมเข้าไปแล้วปิดประตูห้องน้ำทันทีพอผมหันกลับมาเท่านั้นล่ะ
“เฮ้ย....” โดนแอคซ์เอามืออุดปาก
“ไอนุมันจีบเมิงเรอะ” พอผมรู้ว่าใคร มันก็ปล่อยมือ
“ป่าว มันชวนเราไปทำการบ้าน” ไม่กล้ามองมัน ก็เล่นนุ่งผ้าขนหนูตัวเดียวเองนี่
“เหรอดี เมิงเป็นเมียกู ห้ามไปให้ใครเอานอกจากกู” มันทำเสียงดุใส่
“เราก็ไม่ ...อ่ะ แอคซ์จะทำอ่ะไรอ่ะ” อยู่ดีๆมันก็ปลดผ้าขนหนูของมันออก ของๆมันแข็งปั้กเลย เพิ่งจบตะกี้ไปยกนึง อึดจึงหว่ะ 13 แน่ป่าวเนี่ย
“แหม เมิงก็เขิลอะไรอีก พอเห็นมึงตอนนี้แล้วก็เงื่ยนอีกแล้วอ่ะ” หน้ามันหื่นนำไปแล้วแหละ
“จะเอาอีกเหรอ” ตะกี้ยังไม่หายเจ็บเลย
“อือ แต่คราวนี้ยืนนะ ถอดผ้าออกได้แล้ว หึหึหึ หึหึหึ หึหึหึ” แล้วยกที่ 2 เริ่มในห้องอาบน้ำนั่นแหละ...................................
Rate 18+
.............................................................................................อาบน้ำเสร็จ มันก็เสร็จ 2 รอบ T_T เจ็บโคตรเลยวันนั้น
พอกินข้าวเสร็จ ก็เลยขึ้นไปช่วยนุทำการบ้าน งงอยู่ว่าทำไมห้องอื่นมีการบ้านวะ ห้องเราไม่เห็นจะให้สักวิชาเลย แต่พอขึ้นไป ในห้องไม่มีคนอื่นๆอยู่เลยเห็นนุนั่งทำอะไรก็ไม่รู้บนโต๊ะคนเดียว
“นุจ๋า มิวมาแล้วจ้า” แกล้งมันหน่อย
“อย่าทำเสียงอ่อนเสียงหวานได้ไหม เดี๋ยวมันตื่นแล้วเมิงต้องรับผิดชอบนะ” ตาเยิ้มเชียว
“พูดอะไร บ้าๆ” เดี๋ยวก็โดนไอแอคซ์ฆ่าหรอก
“ทำเสร็จแล้ว ช่วยดูให้หน่อย เดี๋ยวกูมา”แล้วมันก็ลุกไป
“ไปไหนอ่ะนุ”
“ไปเอาน้ำออก” จะไปฉี่ก็บอกดีๆดิว่ะ พูดซะคนอ่านคิดหมด
“ไอบ้า ทะลึ่ง” หน้าแดงเลยไง
“ไปเยี่ยวโว้ย กูไม่ ไปทำที่ไหนหรอก เดี๋ยวคืนนี้ค่อยให้เมิงเอาออกให้” แล้วมันก็เดินไปเลย
“บ้า พูดอะไรออกมาเนี่ย” มันไปโน่นแล้ว
พอดูการบ้านมันได้สักพักมันก็กลับมา
“ไม่เห็นยากเลยนี่ทำถูกหมดเลย”
“อื้อ ใจนะจะขึ้นไปนอนยัง กุว่าจะลงไปดูทีวีข้างล่าง”
“ไปเถอะ เดี๋ยวเราจัดการอะไรๆก่อนแล้วจะไปนอน”
แล้วมันก็วิ่งลงไปข้างล่างพอเก็บของจัดกระเป๋าเสร็จก็เลยจะลุกออกแต่แล้วไฟก็ดับ แต่ข้างล่างมันยังสว่างอยู่เลย ผมก็เริ่มที่จะโวยวายแต่ไม่ทันจะอ้าปากแล้วก็มีมือลึกลับมาปิดปากผมไว้แล้วมันก็กระซิบบอกผมว่า“เงียบๆ ไว้นะเมิง แปปเดียวก็เสร็จ”
“เฮ้ย เมิงทำไรเมียกูวะ”
-
โห ทำไมมีแต่คนจะแกล้งอ่ะ
+1 ให้กับความขยัน
-
แง่มๆเกิดอะไรขึ้นเนี่ยยยยยยยยยยยยย
แอ็คซ์เอ้ย ประกาศซะกลัวใครเค้าไมู่้รู้รึไงนะ
แล้วแบบ เด็กๆพวกนี้ไวไฟมากมาย :sad4:
-
โดนบ่อยมากอิจฉาจังอิๆๆ ดันนจ้า
-
o22 ใครอ่ะ
-
ตอน 4 ขอดองก่อนได้มะ วันเน้ไม่ว่าง
แฟนมันเพิ่งมาง้อ เลยจะไปเที่ยวกับมัน
เพราะยังไม่อยากแต่งต่อ กะลังยุกับปัจจุบัน
เก็บอดีตไว้สักพัก อาจมีตอนพิเศษกับ...
ถ้ามันอนุญาตินะครับ :t3: ดอง
รักคนอ่าน ใส่ใจคนเมนท์ :m13:
-
รอ ร้อ รออออ คับ
-
กำจิงๆๆ มีอารายกานตั้งแต่เด็กๆเลยหรอนี้
-
ดองไว้ครับ เอามายั่ว
แต่งยังไม่เสร็จ :m23:
เปลี่ยนหัวไว้ก่อน
หึหึ หึหึ หึหึ หึหึ หึหึ หึหึ หึหึ หึหึ
รักคนอ่าน ใส่ใจคนเมนท์ :m13:
-
:z13:
รอค่ะ :laugh:
-
บทที่ 4 Time to Bed
แล้วไฟในห้องก็สว่างขึ้นมา ผมเห็นแอคซ์ยืนอยู่หน้าประตูห้องและนุยืนเปิดไฟที่เสาข้างๆ ไอคนที่จับตัวผมอยู่ก็สะดุ้งสิครับ มันชื่อนัทครับ อยู่ห้องเดียวกับผม แต่อยู่กลุ่มเปรมที่เป็นศัตรูกับกลุ่มแอคซ์อ่ะครับ
“ไอนัทเมิงจะทำเหี้ยไรเพื่อนกูวะ” ไอนุมันพุ่งเข้ามาดึงผมไปเลย
“มันให้ท่ากูเอง” ไอนัทยิ้มเย้ย
“ไม่จริงเราป่าวนะ” น้ำตาไหลแล้ว ตอนนั้นผมโคตรเซนซิทีฟเลย ร้องไห้บ่อยมาก ยังไม่ทันไรแอคซ์มันก็พุ่งซัดหน้าไอนัทเลยครับ ต่อยกันซะ ไม่รู้จะแยกยังไงดี ผมก็หันไปมองนุมันทั้งน้ำตา นุมันก็พยักหน้าเหมือนรู้ว่าผมคิดอะไรอยู่ (ผมสงสัยมาตลอดเลยครับไอนุมันเลี้ยงกุมารทองรึไงเนี่ยมันรู้ทันพวกผมตลอดเลย ทุกคนอ่านไปเรื่อยๆจะรู้สึกได้เองครับ)
“ไปจับไอแอคซ์ไว้นะ”นุกระซิบผม
“ได้ แล้วนุล่ะ” ผมหันไปถามมันก็บอกว่า “เดี๋ยวกูจะจับไอนัทเอง ไปได้แล้ว”
ผมก็เข้าไปกอดแอคซ์เอาไว้ ทำให้แอคซ์หยุดแล้วมาโอบผมแทน ส่วนนุมันก็ล็อคไอนัทไว้เรียบร้อย ดีที่เสียงไม่ดังเกินกว่าทีวีข้างล่าง ทำให้คนอื่นๆ ไม่มีใครรู้เรื่องวันนั้นเลยมั้ง (มีบอลถ่ายทอดสดอยู่ เสียงข้างล่างเลยดังกว่าวันปกติครับ) ส่วนไอนัทพอนุปล่อยมัน มันก็วิ่งหายไปเลยครับ พวกผมขึ้นไปนอนเลย นุกับแอคซ์มันหมดอารมณ์ดูบอลแล้วล่ะ ผมเดินไปโดยที่มีแอคซ์ จูงมืออยู่ตลอด รู้สึกดีชะมัดเลยครับ
“เฮ้ย แอคซ์ ตะกี้เมิงพูดว่าไงนะ กูว่าได้ยินไม่ค่อยชัดหว่ะ” นุมันหันมาจ้องแอคซ์ใหญ่เลย
“มี อะไรกันเหรอ” ผมรีบขัดแล้วส่ายหัวให้แอคซ์แบบส่งซิกซ์ ผมกับแอคซ์ก็รีบปล่อยมือกัน แล้วแอคซ์ก็พูดไปว่า “อ๋อ กูก็พูดไปว่า เฮ้ย เมิงทำอะไรเพื่อนกูว่ะ ก็แค่เนี้ย มึงได้ยินเป็นไรวะ”
“เหรอ กูว่ากูคงหูเพี้ยนน่ะ ได้ยินเป็น เมิงทำไรเมียกูว่ะอ่ะ”ไอนุมันหันควับกลับมาเลยครับ
“กูว่าเมิงเอาหูไปให้หมอตรวจหน่อยไปไป” หน้าพวกผมสองคนแดงซะ
“แต่เออ คืนนี้เมิงมานอนข้างไอมิวดิ อีกฝั่งเตียงมันว่างอยู่” ไอนุชวนแอคซ์ซะงั้น
“เหรอ เออ ดีๆเดี๋ยวกูจะไปนอน” ร่าเริงเชียว
“เมิงไมดูดีใจจังวะ” ไอนุจ้องไม อย่าจ้องมาก
“เฮ้ยเมิงนี่สงสัยไรมากมายวะ ไปได้แล้วไป” แอคซ์รีบไล่นุ
“เดี๋ยวซิ 2 ทั้งคนเลย” ผมก็พูดขึ้นมา “เรื่องวันนี้อย่าเอาไปบอกคนอื่นนะ เราไม่อยากให้ใครรู้” ทั้งสองคนเลยหันกลับมา
“เออกูไม่บอกใครหรอก ก็เพื่อนกันต้องช่วยกันนี่หว่า เออกูไปนอนและ พวกเมิง 2 คนเหอะอย่าทำไรประเจิดประเจ้อล่ะ” ไอนุถึงปากมันจะเสียแต่นิสัยมันดีครับ
“เมิงรีบไปเลย ไอห่านี่” แอคซ์หันไปด่าเลยครับ แล้วมันก็ปล่อยพวกผมให้อยู่กันสองคน
“สัญญาได้ไหม ว่าจะไม่ไปเอาเรื่องนัทมัน” ผมเริ่มถามก่อนเลย
“อือ”
“สัญญาสิ”
“ก็ได้ๆ สัญญาเลยว่าจะไม่ไปหาเรื่องไอนัทมันเรื่องตะกี้ ถ้ามันไม่ปากหมา”
“เฮ้อ ทำไมต้องมีข้อแม้อยู่เรื่อยเลยนะ”
“คืนนี้ นอนด้วยกันนะ” แอคซ์อ้อน
“ก็นอนด้วยกันอยู่แล้วนี่” งงซิ (มานจะขอปล้ำ อินโนเซนท์จริงเรา)
“ไปที่เตียงดีกว่า” อยู่ดีๆมันก็ร่าเริงเกินเหตุครับ
พอถึงเตียงไมมีคนนอนอยู่ที่เตียงเราวะ ใครอ่ะ อยู่ดีๆมันก็โผล่หัวออกมาจากผ้าห่ม
“มานอนเร็วๆซิ ง่วงแล้วนะ” ไอแอคซ์ นี่เอง
“ไมไม่ไปนอนที่เตียงอ่ะ เด๋วเซอร์มาเห็นหรอก”
“ไม่เอา เค้าอยากนอนกะตะเอง ลงมานอนกะเค้าเร็วๆดิ น่านะ นะจ๊ะ นะ นะ นะ” อ้อนเจง
“เออ ก็ได้”อีกแล้วใจง่ายจัง พอนอนได้สักพักแอคซ์มันก็มากอดแล้วเอาขามาก่ายตัวผมไว้
“ทำไรอ่ะ”
“เราติดหมอนข้างอ่ะ ไม่ได้กอดอะไร เดี๋ยวไม่หลับ”
“แต่ไมแข็งปั้กเลยอ่ะ”
“อย่าทักดิ กะว่าจะไม่แล้วนะ”
“อะไรกัน 3 รอบแล้วนะ”
“น่าไหนๆก็ไหนๆแล้ว”
“ก็มันเจ็บนี่”
“คราวนี้เบาๆแล้ว เดี๋ยวเตียงสั่น”
“บ้า”
“ผีผ้าห่มมาแล้ว หึหึหึ หึหึหึ หึหึหึ” แล้วผมก็อ่านะ ยอมมันอีกแล้ว………………………..
Rate18+
………………………………………วันนี้วันเดียวปาไป 3 รอบ 5 ยก จำได้ฝังใจเลย
“เมิงสองคนทำไรก็เกงใจกูบ้าง”
-
อ้าวนุยังอยู่อีกเหรอ :laugh:
-
ก็เตียงมันอยู่ ข้างๆนี่หน่า
โห เมนท์น้อยจังไม่สนุกเหรอ
งอนแล้ว ดองตอน5 ไว้ดีกว่า
ครบ 40 พรายค่อยมาลง
รักทุกคนที่เมนท์ครับ :m13:
ปล. ทุกคนครับ อย่าจิ้มมากเดี๋ยวผมเคลิ้ม :m17:
-
:z3: :z3:
ประมาณว่าไงอะ เล่าเรื่องได้ดีอะครับ
แต่ตัดฉับโดยเฉพาะไอฉาก บรรเจิดเนี้ย - -+
งงเหมือนกันตัดแบบฉับป๊าบบ อารมณ์หายเลยซะงั้น
มันอาจเป็นแนวเรทแค่ต้นๆกะได้มั้งคับพอหลังๆกะไม่ค่อยมีลึเปล่า??
ลึว่าจะแรงทั้งเรื่องก็ชวนให้ติดตามมากๆ
ช่วยขยายๆใจความหน่อยนะครับ
สงสารคนอ่านตาดำๆมาให้กำลังใจนิสส...นึงอิอิ
สู้ๆครับ
-
มิวเนื้อหอมจริงๆมีแต่จ้องจะปล้ำ คิคิ
สนุกค่ะ ชอบบบบบ มาต่อบ่อยๆน้า เค้ารออยู่ :L2:
-
ใครทักฟ่ะเนี่ย ตกใจหมด 555 ตั้งนานไม่ทัก
เฮ้ออ รอดจากนัทมาได้ แต่ว่าต่อไปดีก็ต้องระวังจัวเองสินะ :เฮ้อ:
สู้ๆคะ +1 จัดไป
-
crazykung: ขอโทษครับคือผมไม่ชอบบรรยายฉากติดเรทอ่ะครับ และบอกว่านี่มันเรื่องจริงครับ ส่วนความแรงนี่ทั้งเรื่องแหละ แต่ไม่ได้มีฉากเรททุกตอนนะครับ :m17:
kiss88: ถ้าเมื่อก่อนคงใช่ครับ ขาวจั๊ว ไม่สูงมาก ตาตี่ๆ อ้วนหน่อยๆ เนื้อนิ่ม เห็นมันว่างี้นะ ส่วนตอนนี้ โฉด ชั่ว คล้ำ ไม่ใจง่ายแล้วด้วย และขอติดตอน 5 ไว้ก่อน :m4:
mecon: นุไงครับ มันนอนอยู่เตียงข้างๆ ถ้าจำไม่ได้ ขึ้นไปอ่านตอนแรกๆดู ระวังจากแอคซ์ไงมันอันตรายคอตๆ แต่ก็ใจอ่อนกะมันทุกที :m8:
รับตอบคำถามข้องใจจากเรื่องจ้า ส่วนฉากเรทขอคิดดูก่อน แล้วถ้าจะลงจะลองเอามาให้อ่านกันก่อนว่าผ่านไหม :m7:
รักทุกคนที่เมนท์ครับ :m13:
-
นุจะร่วมด้วยไหมนี่
-
มารอจ้า :L2:
-
ขอโทษด้วยครับ ช่วงนี้อาจจะเข้ามาต่อให้ไม่ได้
เพราะมหาลัยกำลังจะเปิดเทอม ผมต้องทำงานหนัก
ทั้งรับน้อง(ดูเด็ก :m23:) ปฐมนิเทศ(คอยปลอบน้องเวลาโดนว้าก :m29:)
กว่าจะเข้ามาต่อได้คงอีกสักพัก แต่คืนนี้จะพยายามต่อตอน 5 ครับ
รักทุกคนที่เมนท์ครับ :m13:
-
บทที่ 5 Answer of Event
ทุกๆวันผมก็คลุกคลีอยู่กับกลุ่มแอคซ์มันตลอดเวลาเลยมั้ง แล้วสักพักผมก็ย้ายไปนั่งข้างๆมัน ตรงไหนเรอะที่ไม้ไงส่วนไม้น่ะก็ย้ายไปนั่งหลังผมอีกหน่อย เคยถามเหมือนกันว่าไมชอบนั่งข้างหลังผมจัง มันก็บอกแค่ว่าชอบ แค่นั้น (ที่กล้าถามเพราะช่วงหลังสนิทกันมาก...)
ส่วนเรื่องคืนนั้นผมลองถามแอคซ์ดูมันว่าเห็นนุลงไปดูทีวีข้างล่างคนเดียว ก็เลยถามนุว่าผมอยู่ไหน แล้วพอมันรู้มันก็เลยลากนุขึ้นมาพอดี สำหรับผมในตอนนั้นมันน่ะคือพระเอกของผมเลย ไม่ว่าจะไปไหนทำอะไรมันอยู่กับผมตลอด เคยบอกมันหลายทีแล้วว่าไม่ต้องตามก็ได้ มันก็บอกว่าไม่เอาให้เมิงอยู่คนเดียวไม่ได้อันตราย อ่านะ แต่ผมเคยคิดว่าผมอยู่กับมันน่ะโคตรอันตรายเลย เผลอหน่อยจูบ ลูบ จับ ลับตาหน่อยไม่ได้ จับมือผมเข้าไปล้วงของมันบ้างอะไรบ้าง ขยำก้นผมเป็นว่าเล่นเลย นี่กะไม่เอาไว้ใช้คราวหน้าเลยรึไง ถล่มซะ แต่ตอนนั้นก็ยอมมันทุกอย่างเลยแหละ กลางคืนเหรอมันมานอนเตียงผมทุกวันเลย เคยเกือบโดนมาสเซอร์จับได้ด้วย ดีที่ผมไหวตัวทัน(อ้าว มันเหรอไม่ใช่ผม แหะๆๆ เอาดีเข้าตัวหน่อยก็ไม่ได้) มันรีบลุกไปห้องน้ำก่อนที่มาสเซอร์จะเดินมาตรวจซะอีก คนไรก็ไม่รู้ฉลาดจริง หล่อก็หล่อ รักตายเลย(แต่แล้วก็ต้องจากกัน)
เรียนไปเรื่อยๆผมก็เริ่มรู้ ความหมายห้องห่าแล้วครับ แล้วถามจากแอคซ์เอาด้วย อิอิ คือห้องผมน่ะ ทุกปีจะมีเรื่องไม่เว้นวันเป็นปกติ เป็นมาหลายรุ่นแล้ว 1/5-3/5 จะเรียกว่าเป็นจุดศูนย์กลางของพวกเลวตัวพ่อเลยก็ว่าได้ ที่ห้องผมตอนนี้อ่ะ มีอยู่ 3-4 กลุ่ม กลุ่มแรกพวกเด็กเรียน ก็กลุ่มหัวหน้าห้องแหละ โกคาร์ทไง แต่ก็มีเอกะปืนที่พอจะชอบหาเรื่องอยู่บ้าง ขนาดกลุ่มเด็กเรียนยังเฮ้วเลย กลุ่มที่สองพวกนี้จำไม่ค่อยได้ไม่ค่อยจะใส่ใจ ก็เป็นพวกที่เรียนบ้างเกบ้าง ส่วนกลุ่มที่สามนี่เลยพวกเฝ้าประตูหลังกะถังขยะ ที่พอจำได้ก็พวกตัวแรงอย่างไอเปรม ไอนัท และหล่อๆก็โต และกลุ่มสุดท้ายแกงค์ริมหน้าต่าง แอคซ์ไง บางคนบอกว่ากลุ่มไม้มันตางหาก ส่วนผมเรอะไม่ได้อยู่กลุ่มไหนสักหน่อย เพราะตัดสินใจไม่ได้ ต้นกะคาร์ทมันดึงผมไปแอคซ์มันก็ดึงผมมา ผมก็เลยไม่ตัดสินใจไง อยู่มันทั้งสองกลุ่มแหละ ไม่อยากให้พวกนี้มันหาเรื่องกัดกัน ยิ่งนั่งใกล้ๆกันอยู่ ผมก็เคยสงสัยอยู่ว่าไมเวลาพวกมันโดดเรียนเซอร์เค้าไม่ค่อยจะว่ามันเท่าไหร่ ต่างกับพวกไอเปรม โดนคาดโทษเป็นว่าเล่น พอผลสอบกลางภาคออกเท่านั้นล่ะรู้เลย คนที่เรียนเก่งที่สุดในห้องคือไม้ครับ ส่วนแอคซ์ก็เก่งอังกฤษมาก ผมมีดีแต่เลขแหละครับ ส่วนคนในกลุ่มอีกสามคน เกม น้ำ แล้วก็นก ก็เรียนได้อยู่ในระดับที่ว่าดีครับ ดูไม่น่าเกลียด ส่วนพวก คาร์ทเรอะ สองสาวหน้าห้อง เก่งสุดแล้ว รองมาก็ต้น คาร์ท เอ ปืน ตามนี้มั้งถ้าผมจำไม่ผิดนะ
และอีกเรื่องข้าวร้านประจำ ของเอกะคาร์ท ตอนเย็นๆหลังจากเลิกเรียนมันสองคน ก็จะไปกินข้าวที่ร้านนี้อีกแต่คนขายไม่ใช่ป้าใหม่ แต่เป็นพี่มิลค์ ลูกสาวป้าใหม่เรียนอยู่ ม.3 รร.สหศึกษา ถัดจาด รร.ผมไปอีก 2 ซอย หน้าตาก็ดี ขาวออกหมวยๆ ถือว่าสวยทีเดียวเชียว ผมก็อ๋อเลยพวกมันไม่ได้ติดใจรสชาติอาหารฝีมือป้าใหม่ แต่ตามจีบพี่มิลค์นี่เอง
ในเทอมแรกก็ไม่มีอะไรน่าตื่นเต้นมากแล้วมั้ง แต่ผมอ่ะโดนแอคซ์ระรานบ่อยมาก แล้วในที่สุดก็
“ปิดเทอมแล้วว้อย”
-
โหย ตั้งกะ ม 1 - -
-
อ่านเรื่องใหม่
มีไรตั้งแต่ ม.1เลยนะ
ไมเราไม่มีบ้างวะ ไม่มีแบบนี้ดีแระ
ก๊ากกกกกกกกกกก :z2:
เปงกำลังใจให้มิว
-
มาเชียร์นะ
ปล.ถ้าไม่ว่างยังมาครึ่งๆกะได้นะครับ
บางตอนปรับการเขียนให้มันกระทัดลัดเกินไป
ทำให้คนอ่านมึนๆไปบ้างครับผม
แต่สนุกครับ
จะมาใหม่เน้อ
-
มาอ่านแล้วจ้า
-
:L2:...ประสบ กาม เอ้ย..การณ์ โชกโชนเชียวนะหนุ่มน้อย..
...คนปัจจุบัน เนี่ย หวีด หวาน แหวว ไม๊ มาเล่าตอนพิเศษซะดีๆๆ :L2:
-
Greenkub: โดนบังคับครับ (สมยอมแหละ) :m29:
•NonG_MeE•: ขอบคุณครับ ตอนนั้นผมอินโนเซนท์อยู่ครับ ผมไม่รู้ความ :m17:
crazykung : ขอบคุณครับ คือผมเขียนตามความจำอ่ะครับ มันเลยมีขาดหายบ้าง ถ้านึกออกเิ่พิ่มได้ก็จะพยายามมาเพิ่มรายละเอียดให้นะครับ ยินดีต้อนรับเสมอจร้า :m23:
ifwedo : ขอบคุณครับ :m18:
Love_NT19: คือคนที่ทุกคนรู้ว่าใคร(แล้วจะเค้าจะรู้กันไหมเนี่ย) เค้าไม่ยอมให้ผมเอาเรื่องที่เกี่ยวกับเค้ามาลงอ่ะครับ ไม่งั้นเด๋วผมตาย ขัดไม่ได้ครับ(ผัวหรือพ่อวะเนี่ย) :m8:
ตอนที่ 6 เลยไหมเพิ่งแต่งเสร็จ พรุ่งนี้ละกันไปจัดปฐมนิเทศมา ไม่ไหวแล้วครับ ขอตัวไปนอนดีกว่า :m7:
รักทุกคนที่เมนท์ครับ :m13:
-
Love_NT19: คือคนที่ทุกคนรู้ว่าใคร(แล้วจะเค้าจะรู้กันไหมเนี่ย) เค้าไม่ยอมให้ผมเอาเรื่องที่เกี่ยวกับเค้ามาลงอ่ะครับ ไม่งั้นเด๋วผมตาย ขัดไม่ได้ครับ(ผัวหรือพ่อวะเนี่ย) :m8:
:กอด1:...ไม่เป็นไรจ้า รอให้เขาต้องการเก็บเรื่องราว ความรัก ระหว่างเขากับน้อง ไว้เป็นอนุสรณ์
...แล้วเค้าก็จะยอมให้เอามาลงเองแหละ เลยรู้เลย ว่าเค้าเป็น..ผัว
...เค้าได้เข้ามาอ่านเรื่องในเล้า บ้างหรือเปล่าล่ะ
...ให้เข้ามาอ่านบ่อยๆๆเดี๋ยวก็ชินและอยากให้เอามาลงเองแหละ :กอด1:
-
Greenkub: โดนบังคับครับ (สมยอมแหละ) :m29:
•NonG_MeE•: ขอบคุณครับ ตอนนั้นผมอินโนเซนท์อยู่ครับ ผมไม่รู้ความ :m17:
คิคิ
รอตอนต่อไป
-
คิคิ คนเดียวเอาซะอยู่หมัดเลยน่ะ
ฮ่าๆๆ
-
Love_NT19: ง่า เลยรู้กันหมดเลย ว่าเค้าเป็นไร แต่คงไม่ให้อ่านจะดีกว่า(เด๋วรู้ความหลังเรา) แค่ลองถามเล่นๆยังมองผมซะตาเขียวปั้ดเลย กำเจง แต่ผมก็รักของผมไม่อยากขัดใจ
•NonG_MeE• & White..BroccO : ขอบคุณครับ ตามอ่านได้เลย
v
v
v
v
v
v
v
v
-
บทที่ 6 Why don’t you ignore me?
“จะโหวกเหวกโวยวายทำไมเมิง” น้ำมันว่าแอคซ์
“กูคุยกันสองคนเมิงเสือกเหี้ยไร” แอคซ์ด่ากลับทันที
“แอคซ์ไปว่าน้ำทำไมอ่ะ”ชักจะเป็นนางเอกทุกทีและเรา
“โห มันว่าเราก่อนนะ ไมมิวต้องให้ท้ายมันด้วยเนี่ย”
“ก็น้ำมันพูดถูกนี่ ตัวแหละเสียงดัง แล้วไปใช้คำหยาบใส่มันอีก”
พอคุยกันได้สักพัก ต้นก็เดินออกมาจากห้องสอบ “อ้าว มิว เออ สอบเสร็จแล้วมีโปรแกรมไปไหนป่าว”
“อ๋อ ก็ไม่...”
“ไม่ได้หว่ะ พวกกูจะไปกินพิซซ่ากัน” แอคซ์แทรกเข้ามา พร้อมๆกับเดินมาขวางต้น
“เอ๋ บอกเราเมื่อไร่เนี่ย” ผมก็งงๆอยู่ เลยหันไปถามพวกน้ำกับนกที่นั่งอยู่ด้วยกัน
“กูก็ไม่รู้เหมือนกันหว่ะ” นกมันว่างั้น
“แม่ง โมเม หวงเมียก็บอกมา”
“น้ำพูดไรอ่ะ” หน้าผมแดงไปอีก
“ไอน้ำเดี๋ยวแดกตีน กูก็กำลังชวนพวกเมิงอยู่ไง แค่รอไอเกม กับไม้ก่อน แล้วกูกะว่าจะพูดทีเดียว”
“อ่ะ โทดทีมิว เราแค่จะแซวไอแอคซ์มันเฉยๆ”
“อ่ะ ต้น เราคงต้องไปกับพวกแอคซ์อ่ะ ต้นไปด้วยกันไหม”
“เอ่อ เราคง...”
“ไปดิ ไปกันเยอะๆคงสนุกกว่า” คาร์ทมันแทรกมาเลย
“เฮ้ย เมิงสอบเสร็จแล้วเหรอ ไอเอกะไอปืนล่ะ” ต้นมันหันไปแบบงงๆ
“ยังเลย แต่ มินท์กะเบลล์กำลังออกมา”
“มินนี่ย่ะ” เสียงมาก่อนตัวอีก
“เฮ้ย พวกเมิงยืนคุยกันจบยังวะ กูยังไม่ได้ชวนพวกเมิงเลยนะเว้ย” อยู่ดีๆแอคซ์มันพูดตัดบทขึ้นมาแบบหงุดหงิด “แต่...” ผมกำลังจะพูดแล้ว
“แอคซ์” ไม้ชิงพูดออกมาพร้อมกับจ้องหน้าแอคซ์ ทำซะหงอเลย
“แล้วจะไปกันไหมเนี่ยออกมากันหมดแล้ว” คาร์ทมันหันไปถาม ไม้ ก็พยักหน้าตอบกลับมา
แล้วพวกผมก็ไปกินพิซซ่าแบบถล่มร้านก็ว่าได้ แต่พวกผมไม่ได้จ่าย ผมจึงไม่กล้าเหมือนไอพวกเนี้ยสั่งซะไม่บันยะบันยังเลย คนจ่ายเหรอครับก็ไม้ครับเพราะที่บ้านมีฐานะ ผมถึงสงสัยไงว่าทำไมไม้ถึงมาอยู่กลุ่มแอคซ์ได้ ทั้งที่เพอร์เฟคแมนซะขนาดนี้ แล้วทานกันอยู่สักพักต้นก็หันมาถามผมว่า “มิว มิว อิงลิชแคมป์ที่สิงคโปร์ ที่พวกเราจะไปกันอ่ะ จัดห้องพักกันที่ไหน เมื่อไหร่เหรอ”
“อ๋อ ใต้ถุนหอพักรร.แหละ ส่วนวันก็ ดูก่อนน่ะ (ผมจำไม่ได้ ไม่ได้บันทึกไว้ด้วย นึกได้ว่ามันถาม)”
“วัน... ไงเมิง จะไปเสือกไม่รู้เหี้ยไรเลย ไม่ต้องไปหรอกเมิง” แอคซ์มันสวนกลับตอนผมไปรื้อกระเป๋าหาใบแจ้งการเดินทาง (ผมขอโทดจำวันไม่ได้ไม่อยากมั่วด้วยครับ)
“แอคซ์ พูดจาดีๆหน่อยซิ” ผมเงยน่าขึ้นมาดุเลย แล้วผมก็ชิงถามก่อนแอคซ์มันจะอ้าปาก
“เออ พวกเราแล้วมีใครไปบ้างเนี่ย” ผมมองหน้าทุกคนคนที่ตอบว่าไปก็มี คาร์ท เอ มินท์ ไม้ (แอคซ์เป็นคนบอก) รวมได้ 7 คนครับ (มี คาร์ท ต้น เอ มินท์ ไม้ แอคซ์และผมไง)
เดิมที ไปกันไม่กี่คนแหละ พอคาร์ทมันชวนผม ผมก็ตัดสินใจไปแล้วไปชวนนุมัน ไอนุมันก็เอาไปบอกแอคซ์ มันก็เลยไปด้วย และอยู่ดีๆ ไม้ก็ตามมา ต้นที่ตอนแรกไม่ไปอยู่ดีๆก็ไปขึ้นมา ผมก็แปลกใจแต่ดีใจมากกว่าที่จะได้ไปเที่ยวกับเพื่อนเยอะๆ แบบนี้
แล้ววันจัดห้องพักก็มาถึง ครูเค้าให้แบ่งเป็นห้องๆละ 4คน โดยที่ผมก็ไปดึงตัวไอนุมันมาก่อนเลย มันบอกผมว่าเพื่อนแกล้งมันว่าจะไปกันแต่เอาเข้าจริงไม่ไปกันเลย (สมน้ำหน้า) ห้องผมก็เลยขาดอีกแค่ 2คนเอง และปัญหามันอยู่ตรง 2คนนี่แหละ ต้นมันก็ดึงคาร์ทมาชวนผมไปรวมกับพวกมันให้เป็น 4 แต่พอซักพักแอคซ์ก็มา (อยู่หอแต่เสือกมาสาย) มันก็ชวนต้นทะเลาะว่าผมต้องอยู่ห้องเดียวกับมันกะไม้ ต้นมันก็ไม่ยอม นุมันก็เลยให้ผมตัดสินใจ แน่นอนไม่ต้องคิด ผมเลือกแอคซ์อยู่แล้วครับ (ก็คนอื่นมันไม่น่าจะรู้เรื่องผมกะแอคซ์นี่มั้ง) ต้นก็เลยทำหน้าเซงๆ เลยไปดึงเอกับมินท์ มาอยู่ด้วย ผมก็บอกว่า “ไม่เป็นไรหรอกต้น ถึงไม่ได้นอนด้วยกันแต่ยังไงก็ได้ไปด้วยกันนี่”
“อือ เราก็ไม่ได้เป็นไรสักหน่อย ขอบใจนะ” ต้นก็ไม่ได้เปลี่ยนสีหน้าอยู่ดี
“เออ มันจะรู้สึกไงก็ช่างมันดิ” ปากงี้มีไม่กี่คนหรอกครับ
“แอคซ์ ไมพูดงั้นล่ะ ต้นก็เป็นเพื่อนเราเมื่อกันนะ” ผมก็หันไปว่า
“เพื่อน จริงด้วย........ คงเป็นอื่นไม่ได้” ต้นพึมพำอยู่คนเดียว (อันหลังผมได้ยินเบามากเลยพอรู้ว่าต้นคิดไงกับผม ผมเลยไม่ได้เซ้าซี้ที่จะรู้นัก แต่ก็พยายามไม่อยู่ใกล้มันเอาไว้ กลัวจะทำให้มันเจ็บ)
“เฮ้ย เมิงบ่นไรอยู่วะต้น” ไม่วายคาร์ทก็พูดมา
“ไม่มีไรนี่ คิดไปเรื่อยเปื่อยน่ะ” ต้นมันก็ทำหน้า... (จำไม่ได้ครับ)
“นี่ตรงนั้นจะคุยกันอีกนานไหม จับกลุ่มเสร็จก็มาเข้าแถวตามกลุ่มซะทีสิ” ไม่ทันไรก็โดนครูดุเลย พวกผมก็เลยต้องรีบมาเข้าแถวก่อนที่จะคุยกันรู้เรื่องอีก
“ทำไมนะ ทำไมนายถึงต้องรู้สึกอย่างนี้ด้วย” ผมก็ได้แต่คิดในใจ
-
ขายดีมาดมายย
-
:L2:...แอคซ์ นี่หวงมิว จริงๆๆวุ้ย
...ต้น หงอยไปเลย ดีแล้วละไม่รักไม่ชอบเขาก็อย่าไปยุ่ง แค่นี้ต้นก็..เจ็บ พอแล้ว
...ไปสิงค์โปร ไปหลายๆๆคนน่าหนุกเนอะ :L2:
-
Love_NT19 : ตอนนั้นไปก็มีทั้งสนุก สุข เศร้า ทุกอย่างเลยครับ :m17:
ifwedo : ??? (ผมอินโนเซนท์นะ ไม่เข้าใจครับ) :m29:
มาลงต่ออีกสักตอน (เลขสวยไหมครับ) ก่อนที่จะหายไปอีกยาว
เพราะ ม. ผม เปิดเทอมแล้ว คงจะไม่ได้เข้ามาโพสท์กันบ่อยๆ
แต่รับรองว่าจะมาเขียนให้จบแน่ (ถ้ายาวไปเราจะตัดจบแบบตีหมอนเข้านอน) :m32:
รักคนที่เมนท์ทุกคนจังครับ :m13:
-
บทที่ 7 2 Men in Rain
แล้วก็ถึงวันที่ผมรอคอยจนได้ ปกติผมไม่ค่อยได้ไปเที่ยวที่ไหนและยิ่งต่างประเทศ เรียกว่าไม่เคยไปเลยสักครั้งก็ว่าได้ นี่เหมือนเป็นการไปเที่ยวต่างประเทศครั้งแรกในชีวิตผม ถึงจะแค่สิงคโปร์ก็เถอะ ตอนนั้นเรียกว่าดีใจสุดๆเลย พอมานี่ผมเลยรู้จุดอ่อนตัวเองทันที ผมกลัวความสูง เพราะตอนขึ้นกระเช้าข้ามเกาะ ผมรู้สึกหน้ามืด เวียนหัว ทรมานมากๆ แอคซ์บอกว่าผมบีบแขนมันซะเขียวเลย แต่ที่มันไม่ว่าเพราะเห็นผมตัวสั่น มันกลับกอดผมกลับอีก (เฮ้ยเด๋วสิ นึกขึ้นได้ในตอนนี้ กระเช้ามันเป็นกระจกนี่หว่า แล้ว คนอื่นจะว่าไงวะ จอมฉวยโอกาส)
พอลงมาที่เกาะผมก็หายสั่น แต่แล้ว “แหม เมิงสองคนกอดกันกลมเชียวนะ” ไอนุครับไม่ต้องคิดมาก
“กอดเหี้ยไร มิวมันกลัวความสูง กูก็เลยช่วยปลอบมัน” เฮ้ย มันแถได้ดี (แต่ผมเพิ่งรู้นี่หว่าว่าเป็นโรคกลัวความสูง)
“อ๋อ เรอะ งั้นแล้วไป นึกว่าคู่สวีทมา ฮันนิมูน กันซะอีก” ไอนุหยุดเถอะอายว้อย
“ปากเมิงนี่เสียไม่หาย มาให้พ่อเอาตีนล้างให้ดีไหม” แล้วแอคซ์ก็ไปวิ่งไล่นุมัน
“แอคซ์... อย่าวิ่งเล่นซิ” ไม่ทันครับมันวิ่งไล่กันไปไหนแล้วเนี่ย แล้วก็มีมือมาแตะที่ไหล่ผมผมหันไปดู “ไม้” ไม้ก็ได้แต่ส่ายหัวผมก็เลยบอกว่า “งั้นเดินไปกับเรานะ เดี๋ยวเราหลง” ไม้ก็ยิ้มออกมาแปปนึง (น่ารักมาก) แล้วก็พยักหน้ารับคำผม แล้วก็เดินตามกลุ่มเพื่อนๆไป พวกผมก็ไปเล่นอะไรต่อมิอะไรมากมาย ก็มันเป็นเกาะสวนสนุกนี่ แล้วตกเย็นครูๆก็พาพวกผมกลับมารีสอร์ทที่จะพักกัน ครูก็ให้พวกผมต่อแถวเพื่อรับกุญแจห้องพักผมได้ห้องริมสระว่ายน้ำแต่เล่นไม่ได้ครูสั่งห้ามไว้ 555+ พอเข้ามาในห้องห้องสวยมาก แล้วก็
“นี่ๆๆ นุประตูนี้มันอะไรอ่ะ” ต่อมอยากรู้เริ่มทำงาน
“ห้องน้ำป่าววะ” มันนอนคว่ำหน้าอยู่บนเตียง (แล้วจะเห็นไหม)
“ไอบ้า ห้องน้ำอยู่ฝังนี้” แอคซ์มันบอกแล้วเดินมาหาผม
“แล้วนี่ประตูไรอ่ะ” อ้อนแอคซ์ซะเลยมาใกล้เอง
“ประตูเชื่อมห้องไง แสดงว่านี่เป็นห้องคู่”
“แล้ว...” ผมทำหน้างงใส่แอคซ์
“อยากรู้ป่าวว่าใครอยู่ห้องนี้” มันยิ้ม
“ก๊อก ๆๆๆ” มีคนเคาะประตู
พวกผมก็หันไปหาต้นเสียง “ไอนุ เคาะหาป้าเมิงเหรอ” แอคซ์มันว่างั้นเลย
“ครับ ครับ มีไรครับ” แล้วประตูก็เปิดออก
“ต้น” ผมเองครับงงดิไหงมานอนห้องติดกันได้หว่านึกดูดีๆ ตอนไปรับกุญแจต้นคุยกับผมอยู่ตลอด อ๋อมันอยู่ข้างหลังผมนี่หว่า เลยได้กุญแจห้องติดๆกัน
“อ้าว มิว มีอะไรเหรอ” ต้นทำหน้างงๆใส่ผม
“พวกมันอยากรู้ว่าใครอยู่ห้องข้างๆเท่านั้นแหละ” นุมันแทรกมาเลย (แกไปรู้จักเพื่อนช้านแต่มะไร่เนี่ย)
“อ๋อ เหรอ” ต้นก็ยิ้มๆ
“รู้แล้วใช่ไหม ปิดเลยนะ” ไม่พูดป่าวแอคซ์มันปิดประตูฝั่งผมใส่หน้าต้นไปเลย
“แอคซ์ ทำไรอ่ะ ต้นกำลังคุยกะเค้าอยู่นะ” ผมก็เลยหันไปฆ้อนใส่แอคซ์
“เรอะ ไปอาบน้ำละ” อ้าวตัดบทไปซะงั้นพ่อคุณ
ผมรู้สึกเซงๆ เลยออกไปเดินเล่นหน้ารีสอร์ท แล้วก็พบครู... (จำชื่อไม่ได้ครับ) ที่สนิทกันพอควร ครูเค้าว่าจะไปซื้อ อุปกรณ์จัดกิจกรรมกับพวกขนมมาแจกพวกผมที่มาร่วมแคมป์ ก็เลยชวนผมกับไม้ (เฮ้ย มาตั้งแต่เมื่อไหร่ครับเนี่ย) ออกไปซื้อด้วยกัน ผมก็เลยตกลงไปกะไม้ครับ โดยอาศัยรถบัสของทางรีสอร์ทที่แคมป์เช่ามาแหละครับในการเดินทาง ผมก็สนใจดูโน่นดูนี่ไปตลอดทาง พอมาถึงครูก็ซื้อของหลายอย่างมากผมกับไม้เลยผลัดกันถือของกันไปไว้ที่รถเป็นระยะๆ ถึงจะเหนื่อยแต่ก็สนุกดีครับ แต่พอเดินไปได้สักพักก็ถึงคราวผมเป็นคนเอาของไปเก็บที่รถผมก็ได้เอาของไปไว้ที่รถแล้วผมก็รีบวิ่งกลับมาแต่ครูกับไม้ไม่อยู่ ผมเลยได้แต่วิ่งตามหาว่าทั้งสองคนนั้นอยู่ตรงไหน แล้วพอรู้ตัวอีกครับ ผมหลงทางแล้วครับ (ลืมบอกไปครับนอกจากความสามารถด้านคณิตที่เก่งกาจแล้ว ผมนับว่าเป็นอัจฉริยะระดับต้นๆด้านการหลงทางเลยก็ว่าได้ น่าภูมิใจตรงไหนเนี่ย) พอเท่านั้นน้ำตาก็เริ่มที่จะไหลผมเลยพยายามหาทางกลับไปที่รถให้ได้ก่อน แต่ผมก็หลุดมาอีกด้านนึงของที่จอดรถ (มันอยู่คนละด้านกับที่ๆรถของพวกผมจอดอยู่เลย) และฝนก็ตกลงมาอย่างหนักเหมือนกับแกล้งผมก็ไม่ทันที่จะหลบเปียกไปทั้งตัว และผมก็ไม่ได้ไปไหนต่อเลยได้แต่ยืนร้องไห้อยู่อย่างนั้น ใช้ฝนกลบน้ำตาครับ และรู้สึกหมดแรงใจที่จะไปต่อ (ในตอนนั้นผมกลัวมากและคิดว่ารถบัสกลับไปแล้วซะด้วยซ้ำ ก็ที่จอดรถมันหน้าตาเหมือนกันนี่หน่า)
“มิว”
-
โดนตีหัวแล้วลากเข้าถ้ำแหงๆ
555
-
อุ้ย หากระทู้ไม่เจอ ทำไมหลุดมาหน้า 2เลย :m28:
แสดงว่าหน้าเบื่อเหรอ ... :m15:
ช่วงนี้คงไม่ได้เข้ามาอัพอ่ะครับ งานคณะวุ่นมาก :m17:
ขอทอดทุกๆคนด้วยครับ :m5:
หึหึ หึหึ หึหึ หึหึ หึหึ หึหึ หึหึ หึหึ
รักทุกคนที่เมนท์ครับ :m13:
-
เห้ออ
มาช่วยดันนะ
-
ช่วยดันจ้า o13
-
จะติดตามต่อไปนะ
-
บทที่ 8 Song of Rain
พอได้ยินเสียงผมก็หันกลับไปเจอไม้ยินอยู่กับฝรั่งแถวๆนั้น แล้วไม้ก็เดินลุยฝนเข้ามาหาผม แต่ไม่ทันไรผมจึงโผลเข้ากอดไม้และซบหน้าลงกับแผ่นอกที่กว้างนั้นแล้วเอาแต่ร้องไห้
“ไม้ ไม้ ไปอยู่ไหนกันหมดอ่ะ เรากลัวแทบตายอ่ะ นึกว่าจะทิ้งเราไปกันหมด ฮือ ฮือ ฮือ”
“Hey… Are you Okay?” ฝรั่งที่ช่วยไม้หาผมก็ตะโกนมาถาม
“Don’t worry. We’re well. Thank you very much.” ไม้ที่แทบจะไม่พูดอะไรกับใครเลยกลับพูดภาษาอังกฤษกับคนแปลกหน้าอย่างง่ายได้ โดยที่ไม่แม้แต่จะรีรอหรือคิดอะไร
“Okay is Okay. Bye.” ตาฝรั่งนั่นก็ไป
“ไม้ อย่าทิ้งเราไปไหนนะ” ไม้ก็กลับมาสนใจผมต่อ
“ไม่มีวัน” คำๆนั้นผมได้ยินอย่างชัดเจนเป็นเสียงที่ทำให้หัวใจของผมพองโตขึ้นมาเลย
“ขอบคุณ ขอบคุณ ขอบคุณ” ผมได้แต่พึมพำไปเรื่อยในระหว่างที่ไม้พาผมเดินฝ่าฝนมาที่รถโดยที่ผมนั้นยังอยู่ภายในอ้อมกอดที่อบอุ่นตลอดเวลา
“อ้าวเจอแล้วเรอะ มาๆขึ้นรถมาเร็วเข้า เดี๋ยวจะไม่สบายกัน”
“เฮ้อ ครูเป็นหัวเธอแทบแย่แหนะ หลงไปไหนมาเนี่ย”
“ก็ผมเอาของมาเก็บที่รถ แล้วพอกลับไป ปป ก็ ไม่ เจอ... ฮือ ฮือ ฮือ” ผมก็เล่าไปสะอื้นไป
“เกือบไปแล้วนะ ดีที่ไม้เค้าอาสาจะตามหาให้” แล้วครูก็ส่งเสื้อคลุมของครูมาให้
“ขอบคุณครับ” แล้วผมก็หันไปมองไม้ ไม้กำลังถอดเสื้อออกแต่ก็หันมายิ้มให้ผม
“ขอบคุณนะ” ผมก็ได้แต่ก้มหน้าขอบคุณไม้ไป
“อือ เห็นข้างหลังโน้นไหม คนขับบอกว่าแอร์ไม่ลง พวกมิวไปนั่งซิ จะได้ไม่หนาว” ครูก็พูดพลางชี้ไปหลังรถ
“ขอบคุณครับ ไม้ไปนั่งตรงโน้นกันนะ” ผมหันไปหาไม้ที่ยืนเปลือยท่อนบนอยู่ (ดูเซ็กซี่มากๆ)
ไม้พยักหน้าตอบผมแล้วเดินนำผมไป พอไปถึงผมก็นั่งหลบแอร์อยู่ แล้วก็ถามไม้ไปว่า
“ไมวันนี้ไม้พูดเยอะผิดปกติอ่ะ แถมเป็นภาษาอังกฤษด้วย”
“....................” ไม้ก็ไม่ได้พูดอะไรได้แต่มองหน้าผม
“ตอบเป็นภาษาอังกฤษก็ได้ เราพอรู้เรื่อง” ถึงผมจะไม่ถนัดแต่ผมก็พอฟังออกพูดได้นะ
“Okay, I will speak English until end camp. Because I come here for English Camp” ไม้กลับตอบมาอย่างหน้าตาเฉย
“แล้วไม่หนาวบ้างเหรอ ถอดเสื้อออกตั้งนานแล้ว”
“Cold, don’t know. I think never thing colder than my heart” ผมก็ได้แต่งงๆ ในคำพูด แล้วไม้ก็ถอยหายใจ “You have to forget it.”
“อือ” ตอนนั้นผมยังไม่ค่อยเข้าใจว่าไม้พูดว่าไร
แล้วไม้ก็หยิบ MP3 ขึ้นมาฟังผมก็สนใจมาก (สมัยนั้นใครมีถือว่ารวยมาก เพราะตอนนั้นพึ่งออกใหม่ๆ)
แล้วไม้ก็ส่งหูข้างนึงมาให้ผมเหมือนจะรู้ว่าผมคิดอะไร แล้วเพลงที่ผมได้ยิน...
แล้ววันหนึ่งเธอนั้นก็มา ฉันรู้สึกเธอนั้นคุ้นตา
เหมือนบางสิ่งฉุดฉันดึงเธอเข้าหา ให้มารักและรู้ใจกัน
ตั้งแต่เจอะเรานั้นคุ้นเคย เหมือนรู้จักมาแล้วเนิ่นนาน
ถ้าจะบอกเหตุผลเรื่องเธอกับฉัน ก็ไม่เห็นจะมีข้อไหน
บางครั้ง ฉันคิดเอง ว่าฟ้าสร้างเรามาอย่างตั้งใจ
ฉันเป็นของของเธอ คู่แท้ที่หากันเจอ
ไม่ว่าครั้งไหน ไม่ว่าชาติไหน
ฉันเป็นของของเธอ ถูกสร้างเอาไว้เพื่อเธอ
ให้เธอรักฉัน ให้เธอคู่ฉัน ตลอดไป..
ถ้าเราต่างไม่หันมามอง พลาดทุกอย่างเพียงเสี้ยวนาที
ถ้าไม่ถูกขีดไว้ให้เป็นอย่างนี้ เราจะหันมาเจอะกันได้ไหม
บางครั้ง ฉันคิดเอง ว่าฟ้าสร้างเรามาอย่างตั้งใจ
ฉันเป็นของของเธอ คู่แท้ที่หากันเจอ
ไม่ว่าครั้งไหน ไม่ว่าชาติไหน
ฉันเป็นของของเธอ ถูกสร้างเอาไว้เพื่อเธอ
ให้เธอรักฉัน ให้เธอคู่ฉัน ตลอดไป..
ฉันเป็นของของเธอ ถูกสร้างเอาไว้เพื่อเธอ
ให้เธอรักฉัน ให้เธอคู่ฉัน
ให้เธอรักฉัน ให้เธอคู่ฉัน ตลอดไป..
ผมก็ได้แต่หันไปมองหน้าไม้แล้วก็ต้องหลบตาไปเอง
-
ม่ายโรแมนซ์มากก
-
มาต่อให้อีกตอน ก่อนหายไปยาวครับ งานยุ่งมาก :m23:
ขอบคุณทุกกำลังใจ ตอนนี้มีฉากที่ทุกคนรอคอยด้้วย :m17:
พึ่งหัดเขียนฉากอย่างว่า เป็นไงช่วยติชมกันด้วยนะครับ :m4:
ขอบคุณทุกคนที่ให้กำลังใจ เมนท์กันเยอะๆนะครับ :m5:
รักทุกคนที่เมนท์ :m13:
-
บทที่ 9 In Bathroom
แล้วรถบัสก็กำลังจะวิ่งกลับที่รีสอร์ท ฝนซึ่งหยุดตกได้สักพักแล้วทำให้ อุณหภูมิในรถยิ่งต่ำลงไปอีกผมก็รู้สึกหนาวมากแต่ก็พยายามขยับร่างกายไม่ให้เหน็บกิน พอผมลุกขึ้น ไม้ก็เอาเสื้อคลุมของครูออกแล้วเอาไปพาดไว้กับเบาะ และให้ผมถอดเสื้อออก ผมก็หันหลังเพราะอายแล้วถอดเสื้อยื่นไปให้ไม้ แล้วไม้ก็เอาเสื้อของไม้ที่พอหมาดๆแล้วมาคลุมให้ผม แล้วเอาเสื้อผมไปพาดไว้ที่เดิม (เรียกไม่ถูกครับมันเป็นเหมือนหน้ากระโปรงรถอ่ะร้อนๆอยู่ตลอด)
พอรถจอดผมก็รู้เลยว่าถึงแล้ว ผมเลยลุกขึ้นส่วนไม้ก็เอาเสื้อคลุมไปคืนครูแล้วก็กลับมาเอาเสื้อของผมมาคุมทับก่อนที่ผมจะเอาเสื้อของไม้ออกเสียด้วยซ้ำ ผมเลยหันไปมองไม้ก็ส่ายหน้าห้ามผมไว้ก่อนที่ผมจะอ้าปากเสียอีก ผมเลยไม่ขัดขืนแล้วไม้ก็พาผมเดินลงจากรถก่อน แล้ววกกลับไปช่วยครูขนของที่ซื้อมาลงจากรถทั้งๆที่เปลือยท่อนบนอยู่ (ถ้าเป็นตอนนี้จะจ้องไม่กระพริบเชียว)
พอผมหันกลับมาจะไปที่ห้องผมก็เจอแอคซ์ ยืนหน้านิ้วอยู่ แต่พอเห็นสภาพผมมันก็คลายคิ้วออกแล้วกลายเป็นสีหน้าแห่งความกังวลแทน
“หายไปไหนมา ดูสภาพสิ ยังกะลูกหมาตกน้ำ”
“ไปช่วยครูซื้อของมา”
“กับใคร”
“ไม้ไง”
“เหรอ มิน่าหายไปทั้งคู่เลย”
“มีไรเหรอ”
“ไม่มีได้ไง ไปไหนก็ไม่บอก คนเค้าตามหากันให้ควัก” แอคซ์เริ่มทำเสียงเข้มใส่
“ขอโทด”
“อ๊ะ หนาวเรอะ ไปอาบน้ำกันก่อนไป”
แล้วแอคซ์ก็พาผมกลับไปที่ห้อง ระหว่างทางก็มีคนถามว่าเจอแล้วเรอะบ้าง เจอที่ไหนบ้าง และก็มีพวกแซวๆแอคซ์บ้างก็มี พอถึงห้องในห้องไม่มีใครอยู่แอคซ์จึงล็อกห้องเลย
“อ๊ะ ล็อกไม เด๋วไม้กะนุล่ะ”
“จะเข้าก็เคาะเองแหละ” แล้วแอคซ์ก็ตรงเข้ามาหาผม
“จะทำไรอ่ะ”
“ช่วยถอดชุดไง เดี๋ยวเป็นหวัด”
“ไม่ต้องเลย เค้าทำเองได้”
“งั้นรีบๆไปเลย เราก็ยังไม่ได้อาบ”
“อ้าวแล้วอยู่ตั้งนานไมไม่อาบล่ะ”
“ก็ตามหาตะเองอยู่ไง” แอคซ์พูดจบก็ถอดเสื้อออกเตรียมผมก็เลยรีบหนี
“งั้นไม่รู้ด้วยล่ะ ไปอาบก่อนดีกว่า”
“ไม่ทันแล้วล่ะ เราอาบด้วย” แล้วแอคซ์ก็ผลักผมเข้าไปห้องน้ำแล้วจึงล็อกประตู
แอคซ์ตรงเข้ามากระชากผ้าขนหนูที่ตัวผมออกแล้วก็ดันผมชิดติดกำแพง แอคซ์ได้บรรจงใช้ริมฝีปากพรมกระแทกทั่วทั้งคอและตัวผมแล้วก็ยื่นมือนึงไปเปิดก๊อกน้ำที่อ่าง แล้วก็ขึ้นมาประกบปากกับผมอย่างรวดเร็ว ลิ้นนั้นล่วงล้ำเข้ามาในปากของผมอย่างรุนแรง ผมก็ได้แต่ปล่อยตัวปล่อยอารมณ์ ตามไปเรื่อยๆ แล้วผมก็รู้สึกว่าน้ำในอ่างก็ขึ้นมาถึงค่อนอ่างแล้วผมจึงเอื้อมมือไปปิดแล้วแอคซ์ก็อุ้มผมลงไปในอ่าง
แอคซ์ก็มายืนคร่อมผมไว้เหนืออ่าง แล้วแอคซ์น้อยขนาดห้านิ้วก็มาอยู่ตรงหน้าผม ผมจึงงับแอคซ์น้อยลงไปอย่างกระหาย ทั้งอม ดูด เลีย จนแอคซ์กระเด้าเอวสวนเข้ามาในปากของผม ผมเริ่มรู้สึกเจ็บในลำคอจึงยั้งตัวแอคซ์ไว้ แอคซ์จึงหยุดแล้วลงมานั้งในอ่างตรงข้ามกับผม (อ่างก็ไม่ใช้จะใหญ่อะไรยังลงมาเบียดอีก)
รู้สึกตัวอีกทีขาผมพาดอยู่บนไหล่ของแอคซ์แล้ว ที่ก้นผมมีมือแหวกอยู่แล้วจู่ๆแอคซ์น้อยที่ผมเคยอมอยู่นั้นก็แทรกผ่านตัวผมเข้าไปภายในทำให้ผมสะดุ้งเฮือก แต่ก็ไม่ได้ร้องออกมา (บ่อยแล้วนี่) ผมอยู่ในท่านั้นกับแอ๊คซ์ได้นานสองนาน แล้วแอคซ์ก็กระตุกตัวผมก็รู้สึกว่าแอคซ์เสร็จกิจแล้วภายในตัวผม แล้วแอ๊คซ์ก็นั่งค้างท่าเดิมโดยที่จ้องตาผมไม่กระพริบ
“วันนี้ตะเองหายไปอ่ะ เค้าเป็นห่วงมากรู้ไหม”
“อือ”
“ทีหลังจะไปไหน บอกเค้าด้วยละกัน”
“ได้ แต่ไมยังไม่เอาออกสักทีอ่ะ”
“ก็เค้ายังไม่เสร็จนี่”
“อะไรกัน ก็เสร็จแล้วไม่ใช่เหรอ”
“ยกเดียวเอง”
“ตายอดยากอยากมาจากไหนเนี่ย”
“ก็ไม่เจอตะเองตั้งอาทิตย์นึงคิดถึงอ่ะ”
“ไม่ต้องมาอ้อนเลย เร็วดิเดี๋ยวมีคนมา”
“จ้า”
แล้วแอคซ์ก็จับผมโยกต่อไปอีก ผมนี่ก็ยอมเรี่อยเลยเนอะ
“นึกว่าเว้นช่วงอาทิตย์นึงมันจะคับลงอีก”
“บ้าโดนบ่อยขนาดนี้ไม่แหกก็บุญแล้วล่ะ”
“โอ๋ ขอโทด เราก็แค่ชอบอยู่กับมิวนี่”
“เร็วๆดิ อาบน้ำมาจะชั่วโมงแล้วนะ”
แล้วผมกับแอ๊คซ์ก็อยู่ในท่านั้น ไปเรื่อยๆ
ก๊อก ก๊อก ก๊อก “เอ้ย ใครล็อกห้องกูวะ”
-
น้องมิวผู้น่ารักมีแต่คคนรัก
-
มิวรีบๆเลยมีคนมาเคาะแล้ว
-
เป็นอะไรที่วุ่นจริงๆเลย
อ่านรวดเดียว
แล้วมิวของเราจะทำไไงหล่ะเนี๊ย
ไม้กะต้นก็ชอบมิว
วุุ่นได้อีก
-
เพิ่งมีโอกาสได้เข้ามาอ่านคับ
เรื่องนี้น่า่สนุกดีคับ ยังไงก็จะติดตามต่อไป
+1 เป็นกำลังใจให้คับ
-
จะติดตามต่อไปนะ
-
บทที่ 10 Misunderstand
ผมเดินมาเปิดประตูเห็นนุกับไม้ยืนอยู่หน้าห้อง ไม้ที่แห้งจากฝนไปแล้วทำให้ผมรู้สึกผิด
“ล็อกห้องเนี่ย พวกเมิงทำเหี้ยไรกันป่าววะ” ไอนุก็โวยวายขึ้นมา
“เมิงพูดเหี้ยไรเนี่ย แดกตีนกูไหม” แอคซ์โผล่หน้ามาแทรกผมกะนุ
“เหี้ยแล้วล็อกไมวะ ไม้มันยืนรออยู่ตังนาน ไอนี่ก็ไม่รู้จักเคาะห้องยืนหล่ออยู่นั้นแหละ เดี๋ยวก็ปอดบวมแดกตายหรอกเมิง”
“อ่ะ เราขอโทดนะ” ผมก็รู้สึกผิดในทันที
“Don’t worry, No problem”ไม้ก็สวนกลับมาทันควัน
“เออ ไปอาบน้ำเถอะพ่อ” แอคซ์ก็ขัดขึ้นมา
“อ้าว เมิงเป็นลูกตาไม้จริงๆเรอะ”
“กูประชดคร้าบไอนุเมิงนี้ปากเบอร์แปดจริงๆเลย”
“ไรวะปากเบอร์แปด”
ก็เหมาะในการฝากรองเท้ากูไง”
“เฮ้ย มิวงั้นนุไปก่อนนะ” แล้วนุก็วิ่งควับไปพร้อมๆกับมีแอคซ์ไล่ตาม
“เฮ้อ เล่นกันยังกะเด็กประถมอีกแล้วคู่นี้” แล้วผมก็หันไปเจอไม้ไม่มีเสื้อเหมือนเดิม
“อ๊ะ ไม้ไปอาบน้ำสิ เดี๋ยวก็ไม่สบายหรอก” แล้วไม้ก็ยิ้ม (อีกแล้วช่วงนี้บ่อยจัง)
“Thank for everything” พอผมหันไปไม้ก็เข้าห้องน้ำไปแล้ว
ผมรู้สึกว่าช่วงนี้ไม้แปลกๆไป มักจะคอยเดินตามหลังผมอยู่เสมอๆ (ฤๅว่าตามอยู่นานแล้วแต่เพิ่งรู้สึกตัวป่าววะเนี่ย) และพอผมหันไปไม้ก็มักจะยิ้ม (น่ารักคอต) ซึ่งปกติไม่ยิ้มให้ใครง่ายๆ
ส่วนการมาแคมป์ครั้งนี้เหมือนมาเที่ยวซะมากกว่า ครูพาไปโน่นไปนี่ เอ่อเช่น เมอร์ไลออน เกาะสวนสนุก (จำชื่อเกาะมะได้ครับ) ประมาณนั้นแหละ ที่ช็อปปิ้งก็หลายที่ และคืนสุดท้ายก็มีจัดกิจกรรมรอบดึกเล่นอะไรจำไม่ได้แต่มึนมากเพราะอยู่ในเกมห้ามพูดภาษาไทย ก็มีศัพท์แปลกๆลอยไปทั่วห้อง คำนี้ขำสุดเลย “Will go is go will come is come” จะมีใครแปลกออกบ้างนะ (จดไว้นานแล้วเพราะฮามาก)
พอสักห้าทุ่มผมก็ไม่ไหว แอคซ์ก็เล่นเกมไม่เลิก ไม้ก็ไม่อยู่หันไปเจอต้นที่ยืนพิงกำแพงอยูแบบเบื่อๆ
“อ้าวต้น ไม่สนุกเหรอ”
“ตอนแรกก็นะ แต่นานๆแล้วเบื่ออ่ะ”
“ไม่เหมือนแอคซืเลยไปโน่นแล้ว ฮ้าวว”
“อ้าวแล้วมิวล่ะ เบื่อเหมือนกันเหรอ”
“ป่าวแต่เราง่วงมาได้สักพักแล้ว ตอนนี้ไม่ไหวแล้ว”
“อ้าว มานี่เลย ไปนอนได้แล้ว”
“อือ อือ”
แล้วต้นก็พาผมออกมาจากห้องประชุมแล้วก็พาเตร่ๆไปที่ห้อง ห้องผมล็อก ผมที่ง่วงจนตาจะปิดแหล่อยู่แล้วจึงพิงตัวที่หน้าประตู
“งั้นไปนอนที่ห้องต้นก่อนก็ได้นะ เดี๋ยวกว่าคนอื่นจะมา”
“ฮือ”
“มานี่เลย” ต้นก็ลากผมเข้าห้องไปแล้วผมก็หลับไปเลย
-เช้า-
“เฮ้ย ไอต้นมึงทำเหี้ยไรวะ” อ่ะเสียงแอคซ์นี่
“กู...” ผัวะ พอลืมตาขึ้นมาเห็นแอคซ์กำลังต่อยต้นอยู่
“แล้วมิวมานอนอยู่กับมันได้ไง”
“ไม่รู้ดิ จำไม่ได้” คนมันสะลืมสะลือ
“แปลกว่ามึง หลอกมิวมาใช่ไหม”
“คงไม่ใช่นะ เราง่วงเลยมาเองมั้ง” แล้วแอคซ์ก็หันควับมา
“ยังไงกันแน่วะ”
“เราจำไม่ค่อยได้อ่ะ”
“เออ แต่เมิง” แล้วแอคซ์ก็ง้างหมัดจะต่อยต้น
“อย่านะแอคซ์” ผมก็เอาตัวเข้าขวาง
“ทำไรอ่ะมิว ปกป้องมันไม มันคิดจะปล้ำเมิงนะ”
“เพี้ยะ”
-
o13 o13
ค้างอีกตลอดกำจิงๆ
พึ่งกลับมาอ่านได้ 2ตอนรวดเลยเย้ๆ
ขอบคุนครับ
-
“Will go is go will come is come” ใช่จะไปก็ไปจะมาก็มารึป่าว แบบว่าแปลตรงๆ ^^
แอคซ์โหด ไม่ฟังไรเลย บู๊ลูกเดียว
-
ถูกต้องคร้าบเก่งจังเลย Will go is go will come is come ก็แปลว่า จะไปก็ไปจะมาก็มาครับ
ผมเคยถามว่าคิดได้ไงมันบอกว่าแปลตรงตัวเอาครับ ผมจำไม่ได้ว่าใครพูด
และของรางวัลที่ตอบถูกคือออออออออออ... ตอนที่ 11 ในอีก 3 วันข้างหน้าาาาา
เพราะตอนนี้ยังนึกไม่ค่อยออกครับ หึหึ หึหึ หึหึ หึหึ หึหึ หึหึ หึหึ หึหึ หึหึ หึหึ หึหึ หึหึ
รักคนอ่าน แต่ใครเมนท์รักมากที่สุดครับ :m13:
-
เย้ ตอบถูกด้วย ฮ่าๆๆ
-
เพิ่งเข้ามาอ่านอ่ะ
น่ารักดีนะ
แบบว่าโรงเรียนประจำอ่ะ
-
บทที่ 11 Why?
“มิว แอคซ์” ไม้เข้ามาในจังหวะที่ผมตบหน้าแอคซ์ไปพอดี
“มีอะไรกันว่ะ เฮ้ยแอคซ์เมิงจะไปไหน” นุโผล่เข้ามาในจังหวะที่แอคซ์กำลังพุ่งออกไปจากห้อง
“มิวเราขอโทดนะ” ต้นพูดขึ้นมาและมีเลือดที่มุมปาก
“อ๊ะต้น ขอโทดไมต้นไม่ได้ผิดซะหน่อย”
“นุ” ไม้หันไปหานุแล้วส่งซิกให้ไปคุยกับแอคซ์
“ได้ๆๆ เดี๋ยวกูไปคุยให้เอง” แล้วนุก็วิ่งตามออกไปหาแอคซ์
“ฝากแอคซ์ด้วยนะไม้”
“อือ” แล้วไม้ก็ตามออกไป
“ต้นมาทำแผลก่อนนะ”
“จะ... โอ้ย เจ็บ เบาๆสิครับ” ต้นยังไม่ทันจะพูดผมก็เอากระดาษมาซับเลือดออกจากปากต้นทันที
เรื่องราวในวันนั้นทำให้แอคซ์เมินผมไปเลยผมก็ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าทำไมไม่ฟังเหตุผลกันบ้าง ชอบทำตัวโวยวายท้าตีท้าต่อยเค้าไปทั่ว
พอจบค่ายผมก็กลับบ้าน อีกอาทิตย์เดียวรร.จะเปิดเทอมแล้ว ผมก็ไม่รู้ว่าแอคซ์จะเป็นอย่างไร จะหายบ้ายังแล้วปิดเทอมนี้จะกลับบ้านฤๅป่าว
เทอมสองมาถึงผมไปรร.ในวันอาทิตย์ก่อนเปิดหนึ่งวัน (เป็นเรื่องปกติของเด็กหอ) คนแรกที่ผมเจอคือนุ
“นุ เห็นแอคซ์ป่าว”
“โห สาดเจอหน้ากุถามหาผัว จะถามสาระทุกข์สุขดิบก็ไม่มี”
“นุบ้า ใช่ที่ไหน แล้วก็เห็นๆกันอยู่จะถามไม”
“ทักทายก็ได้โว้ย”
“อ๋อ งั้นดีนุ”
“ไม่ทันแล้วเมิง ส่วนแอคซ์ยังไม่เห็นแม่งเลย”
“เหรอ อือ ใจนะ”
ปึก ผลั้ก “โอ้ย” ผมลงไปนอนกองที่พื้นเพราะบอลที่ลอยมาจากด้านข้าง
“เฮ้ยเป็นไรป่าว” นุรีบนั่งลงมาดูผม
“ขอโทดนะน้อง” เสียงทุ้มต่ำลอยเข้ามา
“เฮ้ย...” นุหันควับจะไปด่าแล้วกลับหยุด “พี่อาร์ม ดีครับ”
“อ้าวนุ เพื่อนเป็นไรป่าว”
“เอ่อ ดูท่ามันจะมึนน่าดูพี่”
“อ่ะ แปปนะ” แล้วพี่อาร์มก็โยนบอลกลับไปให้เพื่อนๆเขาแล้วนั่งลงดูผม
“เอ่อ จะก้มดูเรากันไม พยุงเราขึ้นดิ”
“มาพี่พยุงเอง” พี่อาร์มแรงเยอะมาก เสียงก็เข้มแต่ไมหน้าคล้ายๆแอคซ์วะ
“เออมิวนี่พี่อาร์มอยู่ม.5 เป็นพี่ไอแอคซ์นะ” อะไรนะ ถึงว่าไมน่าคล้ายๆกันเลย แต่เหมือนแอคซ์สูงขึ้น เข้มขึ้น ถึงหล่อไม่เท่าแอคซ์ก็เถอะ แต่ก็หล่อคอตๆ
“ดีครับพี่อาร์ม”
“เอ่อพี่อาร์มนี่มิวแฟนแอคซ์”
“เฮ้ยไม่ใช่แล้ว เพื่อนห้องเดียวกันว้อย”
“หึหึหึหึ ดีครับมิว เจ็บมาไหมครับ”
“อ๋อไม่ครับพี่ แค่มึนหัวนิดหน่อย”
“งั้นถ้าไม่เป็นไรพี่ก็ขอตัวไปเล่นบอลต่อนะ”
“อ่าครับๆ”
“ไงเมิงไม่ฝากตัวกับพี่ผัวเมิงเลยล่ะ”
“นุ ไม่ต้องเฉไฉเรื่องวันนั้นที่ตามแอคซ์ไปเป็นไงบ้าง”
“ไม่รู้ดิ ไม้มันคุยให้ พูดอังกฤษกันอยู่สองคนกูฟังไม่รู้เรื่อง”
“อ้าว ไหงงั้นวะ”
“ก็ไม้มันบอกไม่มีปัญหา”
“เอ่อ แล้วแอคซ์มีพี่ด้วยเหรอ”
“อ๋อแอคซ์มีพี่น้องกันอยู่สามคน มีพี่อาร์ม พี่อั้ม และไอแอคซ์” ลูกคนสุดท้องมิน่าเอาแต่ใจชะมัด
“อืม แล้ว...”
“ทั้งสามคนก็เรียนนี่แหละ พี่อาร์มม.5 พี่อั้มม.4 แอคซ์ม.1 ไง”
“เออ กูมีเรื่องจะบอกด้วย”
“ไรเหรอ”
“แอคซ์มันคงมาเช้าเลยอ่ะ ตอนนี้ไม่เข้ามาหรอก”
“ไมอ่ะ”
“มันไปเที่ยวกะพ่อแม่และพี่อั้ม”
“แล้วไมพี่อาร์มล่ะ”
“แกไม่ได้กลับบ้านมาปีกว่าๆแล้ว”
“อีกเรื่องไม้มันย้ายมาอยู่หอด้วยนะว้อย”
“เทอมสองเนี่ยนะ”
“มันใหญ่พอ”
“อ๋อ เออ งั้นเราขึ้นบนก่อนดีกว่า”
“มิว รอด้วยครับ”
-
รอแอคซ์ปรากฎตัว
ว่าแต่ ใครเรียกหว่า....?
-
:L2:อ่านรวดเดียวจบภายในครึ่งชั่วโมงสนุกดี มิวต้องน่ารักมาก ๆ เลยใช่ไหมถึงมีคนมาชอบเยอะ แอคซ์ ต้น ไม้ 3 คนละ ต้องมีอีกแน่ ๆ เลย :L2:
:pig4:มาลงต่ออีกนะมิว ชอบอ่านเรื่องที่มาจากเรื่องจริงหนุกดี :pig4:
-
คนที่เรียกมิวคือ
ไม้แน่นอน
มิวน่ารักมากมีแต่คนรุมจีบ
อิอิ
-
เดากันไปเลยก็ได้ครับ ไม่รู้ว่าจะมีใครถูกไหม :m12:
ช่วงนี้เครียดมากครับ ยุ่งเจงๆเลย คงหายไปบ้าง :m7:
อาทิตย์นี้ต้องไปแข่งดาบสากล ล้าไปหมด :m8:
เดาให้ถูก สปอยล่วงหน้าไปเลย จะมีคนถูกไหมเนี่ย :mc2:
หึหึ หึหึ หึหึ หึหึ หึหึ หึหึ หึหึ หึหึ หึหึ หึหึ หึหึ หึหึ
รักคนเมนท์ที่สุดเลย :m13:
-
ไมไม่มาต่อนะ
-
เงียบจัง ไม่มีใครมาเมนท์เลย ไม่สนุกเหรอ :m17:
ช่วงนี้ไม่ว่าง สักอาทิตย์หน้าจะมาต่อให้ :m23:
รักทุกคนที่เมนท์ครับ :m13:
-
สนุกค่ะ รอลุ้นต่อนะค่ะ :3123:
-
บทที่ 12 Loser
“อ๊ะ ต้น ทำไมมาอยู่ที่นี่ได้อ่ะ” ผมหันไปเห็นต้นยืนอยู่
“อ้าวเมิงมาได้ไงวะ” นุที่ยืนอยู่หันกลับไปเจอก็ถามทันที
“อ๋อ ก็แค่บอกที่บ้านว่าอยากอยู่หอก็เท่านั้น แม่ก็เลยจัดการให้”
“โห จะทำไรไงมันดูง่ายจังวะ”
“แล้วต้นจัดข้าวของเข้าที่ยังอ่ะ”
“เสร็จแล้ว ขาดแต่ที่นอนครับ”
“อ๋อ เหรอ ชั้น4 มีว่างอยู่อ่ะ”
“แล้วมิวนอนชั้นไหนล่ะครับ”
“ชั้น...”
“จะรู้ไปไมวะ” นุแทรกขึ้นมา
“นุ ชั้น4แหละต้น” ผมหันไปมองนุ
“ขึ้นข้างบนกันนะครับ เราจะไปหาเตียงนอน”
“อือได้ซิ เราไปก่อนนะนุ”
“เออ”
แล้วผมก็พาต้นขึ้นไปข้างบนเพื่อที่จะไปให้ต้นหาเตียงนอน ก็คงไม่พ้นแถบๆ ที่ผมนอนเท่าไหร่ เพราะฝั่งผมมันว่างๆอยู่เยอะ พอมาถึงชั้น4 ผมก็เจอไม้พอดี
“อ๊ะ ไม้” ลืมไปว่ายังไงก็ต้องนอนชั้นเดียวกันนี่นา
“ไม้ ไหงมาอยู่หอล่ะเนี่ย” ต้นถามแบบงงๆ
“ก็เหมือนต้นแหละมั้ง” ผมก็ตอบแทนไปเลย
“เหรอ” ต้นทำหน้าเซงๆ
ผมก็ช่วยต้นเลือกที่นอน ซึ่ง ไม่ไกลจากเตียงผมเท่าไหร่ และไม้ก็นอนแถวๆนั้นแหละ แต่อย่างไรก็ตามผมก็เฝ้าคิดแต่ว่าแอคซ์จะเป็นอย่างไร จะคุยกับผมเหมือนเดิมรึป่าว ทำให้ผมแทบจะนอนไม่หลับทั้งคืน
เช้ามาผมก็ยังมึนๆอยู่ นอนไม่ค่อยจะหลับนี่ มีหน้าไอบ้าที่ไหนไม่รู้ลอยเต็มหัวไปหมดใครจะหลับลง ผมมาเข้าแถวเคารพธงชาติก็ไม่เห็นแอคซ์ ไม่รู้ว่าจะกลับมารึยัง เข้ามาในห้องเรียนก็ยังไม่เห็นจนถึงพักเที่ยง ผมก็ไปกินข้าวกับพวกคาร์ทแทน แล้วพอกินเสร็จผมก็เดินไปหาพวกไม้ที่ม้าหินตัวประจำ แล้วผมก็เห็นแอคซ์นั่งอยู่ตามปกติ ผมก็รีบตรงเข้าไปหาทันที
“แอคซ์กลับมาเมื่อไหร่อ่ะ”
“ไร มายุ่งไรแถวนี้ไปไกลๆเลย”
“เฮ้ย แอคซ์เมิงเป็นเหี้ยไรเนี่ย” นกหันไปว่าแอคซ์
“เรื่องของกู”
“แอคซ์...”
“เรียกกูไม ไปอยู่กับไอต้นไป”
“...ทำไม” ผมก็ร้องไห้ แล้ววิ่งไป จังหวะนั้นเอง เพี๊ยะ
“เฮ้ย” ผมหันกลับไปมองไม้ตบหน้าแอคซ์แทบล้ม แอคซ์เงยหน้าหันกลับมาจะต่อย แต่ไม้หลบได้ ฟาดหลังมือลงไปที่ซอกคอแอคซ์ทีเดียวลงไปนอนกองกับพื้น
“โง่” แล้วแอคซ์ก็ลุกขึ้นมาจะสู้อีก แต่ผลสุดท้ายแอคซ์ก็ลงไปกองโดยที่ไม้ไม่เป็นอะไรเลย แล้วผมก็วิ่งเข้าไปดูแอคซ์
“แอคซ์ เป็นไรมากป่าว”
“มิว เราขอโทด”
“ไม่เป็นไรเค้าไม่โกรธไรหรอก”
“ขอบใจนะ” แล้วแอคซ์ก็หลับไป
“ขอบคุณนะไม้”
“อืม” ไม้ก็เดินไปจากตรงนั้นปล่อยให้ผมกะแอคซ์อยู่กันแค่สองคน
“เฮ้อ พวกนี้นี่ ต้องอธิบายด้วยกำลังใช้คำพูดก็ไม่ได้ มีไรให้ช่วยไหมมิว” น้ำหันมาพูดกับผม
“ไปกันก่อนเถอะ เดี๋ยวเราจัดการเอง” แล้วน้ำ นก เกม ก็เดินไปจากตรงนั้น
“รักนะ”
-
เย้ มาต่อแล้ว
คำว่ารักนะนี่ใครพูดนี่
มิวหรือ แอคซ์
-
จากที่เล่ามา 10 ตอน ก็พอจะเดาได้ว่า ทำไมไม่ลืมสักที
สนุก ชอบ :pig4:
-
มาต่อแล้ว
ดีใจจัง
-
ไม่ได้เข้ามาอ่านซะนาน สนุกค่ะ ไม่ใช่ไม่สนุก
แต่เพราะหายไปนานรึเปล่าคนอ่านเลยเริ่มน้อยลง
ยังอยากอ่านต่ออยู่นะคะ อย่าเพิ่งเลิกเขียนน้า
ยังไงก็เป็นกำลีังใจให้นะคะ ลุ้นอ่ะ ว่าใครจะเป็นพระเอกกันแน่
เชียร์ไม้อ่ะ ชอบไม้จัง บุคลิกนิ่งๆแต่โดน!!!
-
o13 o13
เยีย่มครับ
มาตามอ่าน
-
ต้องลงมือถึงจะยอม :jul3:
-
ขอโทดทีครับ หายไปนาน เป็นไข้หวัดใหญ่
นอนโรงหมอตั้งหลายวัน เพิ่งได้ออกมาครับ
หายป่วยแล้ว จะมาต่อภายในวันสองวันนี้ล่ะครับ
-
:L2:..อย่าพึ่งหมดกำลังใจนะ ยังตามอ่านอยู่ แต่อาจจะอาจทีเดียว 3 ตอนเลยพึ่งจะเม้น
..รักษาสุขภาพนะ ไข้หวัดใหญ่ยังดี อย่าเป็นสายพันธุ์ใหม่ล่ะ ถ้าลงปอดจะลำบาก
..ไม้กับแอคซ์ เหมือนเค้ามีสัญญาอะไรกันไว้หรือเปล่า ถ้าให้เดา ทั้งสองชอบมิวทั้งคู่
..แตไม้อาจเสียสละให้แอคซ์ พอผิดพลาดหรือทำไม่ดีกับมิว เลยโดนไม้อัดซะ เดาล้วนๆๆ
..พักผ่อนเยอะๆๆนะ สบายดีแล้วค่อยมาต่อก็ได้จ้า :L2:
-
บทที่ 13 Don’t Forget
อยู่ดีๆ แอคซ์ที่นอนหนุนตักผมก็ละเมอออกมา แต่ก็ทำให้ผมมีรอยยิ้มได้
“ทำไมนะ ทำไม”
วันถัดมา แอคซ์ก็กลับมาเป็นปกติ ทำตัวเจ๊าะแจ๊ะ วอแวผมเหมือนเดิมไม่รู้เหมือนกันว่า สองคนนั้นเค้าไปคุยอะไรกันไว้ และเท่าที่รู้มาแอคซ์ไม่เคยหาเรื่องชนะไม้แม้แต่ครั้งเดียว และไม้ก็ไม่เคยไปหาเรื่องใครเค้าก่อนด้วย ก็คนหาเรื่องจะเป็นใครล่ะแอคซ์นั้นแหละ แล้วไม้ก็ปิดบัญชีออกบ่อยไป
“วันนั้นตะเองคุยไรกะไม้เหรอ”
“อ๋อ ไม่มีไรกันหรอก”
“ไม่เชื่อ ตะเองปิดไรเค้าไว้”
“เค้าป่าว เค้าไม่ปิดไรตะเองหรอก”
“จะบอกไม่บอก”
“ไม่มีไร จริงๆ”
“เชอะ ไม่ต้องบอกก็ได้” แล้วผมก็เดินหนีแอคซ์ไป
“งอนเรอะ เดี๋ยวคืนนี้จะง้อให้ถึงที่เลย” พอได้ยินผมก็หันมามองค้อนใส่ แต่แอคซ์ก็เล่นหูเล่นตากลับ
“บ้า” แล้วผมก็วิ่งกลับห้องเรียนไป
คืนนั้นแอคซ์ก็มาระรานผมที่เตียงตามปกติ แต่ที่ไม่ปกติคืนคนที่นอนแถวๆนั้น เพราะมีต้นกับไม้มานอนเพิ่มอีก ทำให้แอคซ์ทำกิจได้ยากขึ้น แต่ตาบ้ากามนี่ก็ไม่ลดละความพยายาม ทำจนเสร็จจนได้ล่ะตาบ้านี่
ในเทอมนี้ไม่ค่อยมีอะไรที่น่าสนใจ งั้นข้ามยาวเลยล่ะกัน เนื่องด้วยพวกผมมีฐานะในช่วงซัมเมอร์ก็จะไปแคมป์กันอีกแล้ว แต่ช่วงนี้งบน้อยเลยไปได้แค่ในประเทศ แต่ผมก็ต้องชวนแอคซ์ตามปกติ ไม่งั้นเดี๋ยวมันจะเป็นบ้าไปอีก คราวนี้ไปแถวๆหุบเขาที่ไหนจำไม่ได้ แต่สวยงามมากเลย คราวนี้ไปกันเป็นฝูงเชียว ในประเทศเลยไม่แพงมากแถมหลายวันอีกต่างหาก พวกที่ไม่ค่อยจะไปไหนกันอย่าง นก น้ำ เกม ก็เลยได้ไปด้วย
“เฮ้ย คราวก่อนพวกกูไม่ได้ไป เพราะพวกเมิงไปต่างประเทศกัน คราวนี้พวกกูขอลุยมั้ง”
“อ้าวไม่ใช่วีซ่าไม่ผ่านเรอะเมิง หน้ายังกะโจร” แอคซ์แซว เกม กลางวง หัวเราะกันใหญ่เลย
“ไอเวรนี่ บ้านกูจนเข้าใจไหมสัด”
“เออ เรื่องเมิงดิ”
“ไปคราวนี้ใครชวนอ่ะ” น้ำแทรกขึ้นมา
“เราเองเห็นว่าสวยดีแถมตั้งสิบวันน่ะ”
“มิน่า เพราะปกติแอคซ์มันไม่ค่อยเที่ยวในประเทศเท่าไหร่”
“อ้าวเหรอ” ผมก็หันไปหาแอคซ์
“ไม่มีไรหรอกก็ปกติ ไปกับที่บ้านเป็นประจำอยู่แล้ว”
“คราวนี้ห้องล่ะสี่เหมือนเดิมป่ะ” แอคซ์หันมาหาผม
“อือ งั้นใครจะนอนไงจัดให้ดีล่ะ”
“งั้นห้องกูก็มี ไม้ มิว กู กับเมิง ไอน้ำ”
“อ้าวแล้วกูกะไอนกล่ะ จะให้ไปรวมกะใคร”
“งั้นไปหาเอาวันจัดห้องล่ะกันนะ”
แล้วก็ถึงวันจัดห้องพัก ซึ่งก็จัดใต้หอเหมือนเดิม แต่คราวนี้พี่อาร์มไปด้วย ครูบอกว่าช่วงซัมเมอร์จะมีไปกันทุกระดับชั้นตั้งแต่ม.1-ม.6 เลย ห้องผมเลยจัดใหม่เป็น ไม้ แอคซ์ พี่อาร์ม และผม ส่วนอีกห้องก็มี น้ำ นก เกม และติดนุไปอีกคน ส่วนพวกคาร์ทก็เหมือนเดิมก็มี คาร์ท ต้น เอ มินท์ ที่คราวนี้คงไม่วุ่นวายเหมือนคราวก่อนนะ
“แล้วพวกเมิงจัดไงให้ไอห่านี่มานอนกะกูได้วะ” นกหันไปทางนุ
“ทำกะว่ากูอยากนอนกะเมิงตายชักอ่ะ” เอ่อคือแอคซ์บอกว่าไอสองตัวนี่มันตีกันตั้งแต่ประถม เจอกันทีไรไม่แขวะก็ฟาดปากกันทุกทีไป
“งั้นเอางี้มะ” แอคซ์แทรกคั่นทังคู่ก่อนมีเรื่องกัน
“ยังไง” ทั้งคู่หันมาหาแอคซ์และพูดพร้อมๆกัน
“พูดพร้อมกันเชียว” ทั้งคู่หันมาจ้องกันแล้วสะบัดหน้าออก
“ก็เอาไม้ไปไว้ห้องพวกเองแล้วเอานุมาไว้ห้องนี้ไง” ผมพูดขึ้นมา
“ก็ดี” นุกับนกหันมาพูดพร้อมกัน แล้วก็หันมาจ้องหน้ากันแล้วสะบัดหน้าหนี
“ได้มะ ไม้” ผมหันไปทางไม้
“อือ” ไม้พยักหน้าให้ผม
วันเดินทางก็มาถึง คราวนี้เรานั้งรถทัวร์กันไป สอง สาม ชั่วโมงก็ถึงแล้ว ไวดีแฮะ ทางเข้าอยู่ในหุบเขาดูยังกะไปเที่ยวป่าแหนะ แต่พอถึงที่โรงแรม โห งามมาก คือผมไม่ค่อยได้เที่ยวไหนอ่ะ ในโรงแรมมีทั้ง สระว่ายน้ำ สนากอล์ฟ โต๊ะสนุก ห้องคาราโอเกะ สนามกีฬา และอื่นๆอีกมากมาย
พอมาถึงก็รับเบอร์ห้องกันเป็นอย่างแรก แล้วครั้งนี้ครู บอกว่ามีเวลาพักผ่อน หนึ่งชั่วโมงครึ่งอนุญาติให้เล่นน้ำได้ พวกที่ไปสิงคโปร์คราวที่แล้วก็ดีใจกันใหญ่
“แอคซ์ ขอคุยด้วยหน่อย”
-
:L1:ความรักครั้งแรกยากนักที่จะลืม :L1:
-
มาต่อด้วยคร้าบบบบบบบบบ
-
รออ่านต่อไปปปป
:pig4:
-
หายไปหนาย
-
โทดทีครับเพิ่งออกจากโรงหมอได้อาทิตย์กว่าๆ :m23:
เลยยังมึนๆอยู่ครับ อาการไข้ยังมีอยู่บ้างครับ :m17:
ขอเวลาพักผ่อนสักหน่อยครับยังมึนๆอยู่ ... :m8:
อีกสักสองสามสี่ห้าวันจะมาลงต่อให้ครับ :mc4:
รักทุกคนที่เมนท์คร้าบ :m13:
-
รออยู่นะค๊าบบ
อ่าน 13 ตอน รวดเดียว!!~
:m15: :m15:
-
ดันๆคับ
-
บทที่ 14 Remember of Pain
“อ่ะ พี่อาร์มมีไรเหรอ” แอคซ์หันไปเจอพี่อาร์มทำหน้านิ่วคิ้วขมวดอยู่
“มากับพี่หน่อยสิ” พี่อาร์มพาแอคซ์ไปอีกทาง
“เอ๋ สองคนพี่น้องนั้นจะไปไหนเนี่ย” นุโผล่พรวดเข้ามา
“เราจะรู้ป่าวเนี่ย” แล้วผมก็เดินไปที่ห้องพัก
“เฮ้ย รอด้วยสิวะ”
ผมขึ้นลิฟท์ ไปที่ห้องพักกับนุ
“มิว อยู่ห้องไรเรอะ” ต้นถามระว่างที่ผมจะไปที่ห้อง
“อ้าว ต้น เหรอ ห้องเราถัดไปอีกสองห้องอ่ะ แล้วต้นพักห้องไหนล่ะ”
“อ๋อ ห้องนี้แหละ” ต้นชี้ห้องที่อยู่ตรงหน้าผม
“อ่ะ ใกล้กันดีเนอะ”
“เฮ้ยเมิงจะเข้าห้องได้ยัง กูปวดเยี่ยวว้อย” นุขัด
“เออๆๆ ไปแล้วๆ โทดทีนะต้น เดี๋ยวไว้คุยกันใหม่”
แล้วผมก็ไปที่ห้องจัดข้าวของ ทั้งของผมและของแอคซ์ ให้เข้าที่ สักพักผมก็ไปอาบน้ำ พอออกจากห้องน้ำมาผมก็เห็นแอคซ์อยู่ในห้องแล้วแต่นุกลับไม่อยู่
“แอคซ์ มะกี้มีไรกันเหรอ”
“ป่าว เราไปเดินเล่นก่อนนะ เดี๋ยวถึงเวลานัดจะมารับ” ถึงจะพูดแบบสบายใจแต่สีหน้าแอคซ์ดูกังวลมาก จนผมเป็นห่วง แต่ก็ไม่อยากซักอะไรมาก และดูท่าแอคซ์อยากจะอยู่คนเดียวซะมากกว่า ผมเลยปล่อยแอคซ์ออกไป ผมจึงแต่งตัวไปเป็นห่วงไป แล้วผมก็ได้ยินเสียงคนเปิดประตูเข้ามา พี่อาร์มสุดหล่อ แต่สีหน้าดูเคร่งเครียด
“อ๊ะ พี่อาร์ม เพิ่งมาที่ห้องเหรอครับ”
“อือ พี่ถามไรหน่อยได้ป่ะ”
“ครับพี่”
“มิวเป็นแฟนกับแอคซ์เหรอ” ผมหันไปมองพี่อาร์มแบบเกรงๆ
“เอ่อ...”
“ใช่ไหม เคยมีไรกันแล้วด้วยใช่ไหม นานยัง ทำไมไม่ตอบ” พี่อาร์มถามเสียงเข้มและจ้องหน้าผมเขม็ง
“พี่อาร์ม ผมกลัวครับ” ผมพูดเสียงสั่น
“กลัวไรล่ะเมิง ทำห่าไรก็รับมาดิ มาทำให้น้องกูต้องเป็นแบบนี้เนี่ย”
พี่อาร์มจ้องผมเขม็งและจับแขนทั้งสองข้างผมอย่างแน่น “กูอยากรู้ว่าน้องกูไมถึงติดใจเมิงนัก” แล้วพี่อาร์มก็จับผมกดลงกับเตียง
“พี่อาร์มอย่าทำไรผมเลย” ผมก็ร้องไห้ขอความเมตตา แต่อีกฝั่งไม่มีการรับฟังแต่อย่างไร จึงไซร้คอและจู่โจ่มอย่างรวดเร็ว....................................................................................
Rate18+
……….......………………… “หึหึหึ มิน่าแอคซ์มันถึงติดใจ ห้ามเอาเรื่องนี้ไปบอกมันเด็ดขาด”
ผมก็ได้แต่นอนร้องไห้กับความเจ็บปวดที่ได้รับ “ไว้คราวหน้าถ้าพี่มีอารมย์จะมาให้มิวช่วยอีกนะจ๊ะ” แล้วพี่อาร์มก็ออกไปจากห้องปล่อยผมไว้กับความเจ็บปวดและเสียใจ
ก๊อก ก๊อก ก๊อก “มิวห้าโมงแล้วนะ”
-
o22 ทำไมเป็นแบบนี้
สงสารมิวจริงๆ :sad4:
-
มาต่ออีกทีอาทิตย์หน้าครับ :m23:
รักคนเมนท์ครับ :m13:
-
คุณพระ !~
T^T
:m15: :m15:
ปล. ต่อน้อยจัง!!~
-
แอร๊กกกก
ไมเป็นงี้ :z3:
-
บทที่ 15 Sad Emotion
“อื้อ แอคซ์รอแปปนะเดี๋ยวเค้าออกไป” ผมรีบลุกไปเข้าห้องน้ำเพื่อจัดการเนื้อตัวที่ผมคิดว่าน่ารังเกียจสำหรับแอคซ์ แต่น้ำตาก็ยังคงไหลต่อไปเรื่อยๆ ผมได้แต่คิดว่าทำไมต้องให้คนอื่นเดือดร้อนทุกทีเลย เพราะถ้าไม่มีคนอื่นผมก็เป็นได้แค่เด็กน้อยที่ไม่มีคนช่วยเหลือ ต้องคอยแต่พึ่งคนอื่นอยู่ตลอดเวลาทั้ง แอคซ์ ทั้ง ไม้ ผมเป็นได้แค่ตัวปัญหาสินะ แล้วผมก็รู้สึกว่าหลับลงไปพร้อมน้ำตาแบบไม่ทันรู้ตัว
“ม...” แล้วจู่ๆก็มีเสียงอู้อี้เกิดขึ้น
“มิ...” ฟังไม่ค่อยรู้เรื่องแฮะ
“มิว...” อ่ะได้ยินชัดแล้ว แต่ลืมตาไม่ขึ้นอ่ะ พูดออะไรก็ไม่ออก
“มิว ตื่นสิ มิว ทำไมเป็นแบบนี้ล่ะ” อ๊ะ เสียงแอคซ์นี่
“เป็นไรวะ หลับไม่ได้สติเลย” นุนี่หน่า
“ตัวร้อนมากด้วย” เราเรอะ
“ไปเจอที่ไหนวะ แล้วเมิงเข้าห้องมาได้ไง”
“หลับอยู่ในห้องน้ำ ปีนระเบียงเข้ามา”
“แล้วเมิงก็ใส่เสื้อผ้าให้งั้นดิ”
“เออ เมียกูนี่”
“อ่ะแน่เมิงยอมรับแล้ว”
“อย่าไปบอกใครนะเมิง ถ้ามีคนอื่นรู้เมิงตาย”
“เออๆๆ แล้วเมิงจะปล่อยไอมิวไว้งี้เรอะ”
“ไปตามไม้ให้หน่อยดิวะ”
“เออ ใช้กูอีก” แล้วสักพักผมก็ได้ยินเสียงปิดประตู
“มิว อย่าเป็นไรไปนะ”
“ไม่ ได้ จะ ตาย แค่ ไม่ สบาย” กว่าจะแค่นเสียงออกไปได้
“อ้า ฟื้นตั้งเมื่อไหร่เนี่ย ไมไม่ลืมตาวะ”
“เค้า ลืม ไม่ ขึ้น ไม่ มี แรง เลย”
“งั้นนอนหนุนตักเราไปงี้ล่ะกัน”
“เป็น ห่วง เค้า มาก เรอะ”
“อือ ที่สุดเลยล่ะ” ปั้ง น่าจะเป็นเสียงประตู พร้อมกับเสียงฝูงชน
“เฮ้ย มิวเป็นอะไรอ่ะ เมิงดูแลไงวะ” เสียงต้นนี่หว่า
“อ้าว กูให้ไปตามไม้คนเดียวไหงมากันขนาดวะเนี่ย”
“กู ไปบอกกลางวงข้าวพอดีไงเมิง”
“ไอ5 เอ๊ย”
“กูว่าคนเยอะไปมะสัด”
“เมิงพามาเองนะเฮี้ย ไม้ฝากด้วย ส่วนคนอื่นตามกูออกไปข้างนอกดิ”
“อ้าวไหงงี้วะ”
“เร็วเมิง วุ่นวายไปหมด”
แล้วความเงียบก็กลับมาอีกครั้ง แต่เงียบไปมะ เงียบเกินไป
“มิว เป็นไรมากไหมครับ” เสียงหล่อนุ่มต่ำ มีคนเดียวแถมพูดเป็นประโยคด้วย
“ปวด หัว มาก”
“แล้วมีใครทำอะไรฤๅป่าวครับ” แล้วน้ำตาผมก็ซึมออกมา
“ไม่ มี ไม่ มี” รู้สึกว่าน้ำตาจะออกมามากกว่าเดิมอีก
“บอกมานะครับ”
“อย่า เลย นะ อย่าถาม เรา ได้ ไหม”
“ได้สิ ถ้าพร้อมบอกเรานะ”
“อือ” แล้วผมก็หมดสติไปอีกครั้ง
“มิว”
-
มาต่ออีก ก ก ก
:m15: :m15: :m15:
ไม่ไหวแล้วว สงสางมิว!!
-
:sad4:หนูมิวสู้ๆ
-
ตอนที่ 16 เก็บไว้ก่อนนะครับ ลงวันหลัง :m23:
พอดีไม่ค่อยว่า เลยลงไปให้ 2 ตอนติด :m4:
มาอ่านกันเยอะะๆนะครับ เมนท์ได้ยิ่งดี :m3:
รักคนเมนท์จังเลย :m13:
-
^
l
l
l
l
จิ้ม ๆๆๆ จะมาบอกว่า.....
ยังไม่ได้อ่าน :laugh:
กำลังตามมาค๊าบบบ
-
บทที่ 16 Pain and Flu
“ตัวร้อนจี๋เลยครับครู เมื่อคืนไข้ขึ้นเพ้อทั้งคืนเลย” ผมรู้สึกว่ามีเสียงคนคุยกันแถวๆนี้
“แล้วมีใครไปรังแกมิวหรือป่าว” เสียงครูนี่หน่า
“ป่าวครับ ไม่รู้ว่าจะเป็นไข้ป่าหรือป่าวครับ” แอคซ์เหรอ
“เฮ้ยได้ไง มิวมันไม่ได้ไปไหนเลยนะ” ไอนุแน่นอน
“งั้นเอางี้ พวกนายก็นอนห้องนี้เฝ้ามิวไป เดี๋ยวพี่ไปนอนห้องนู้นเอง” อ๊ะ พี่อาร์ม แล้วก็ได้ยินเสียงคนเดินออกไปจากห้อง
“แล้วเช็ดตัวเสร็จยังล่ะนั้น” ใครเช็ดล่ะคร้าบ มิน่าล่ะมันหวิวๆ
“ครับ” อ่อ ไม้เหรอ เฮ้ยนี่เราหลับคาตักไม้เลยนี่หว่า
“เอ่อ ผมหายแล้วครับ” ผมรีบพยุงตัวลุกขึ้นเพื่อที่จะได้ไม่ต้องเป็นจุดรวมความสนใจแต่กลับต้องงงกับสีหน้าของทุกๆคน เพราะแทนที่จะดูหายกังวลกลับยิ่งเป็ห่วงมากกว่าเดิมอีก
“มิว” พร้อมเพรียงกันเชียว
“หายแล้วจริงเหรอ พักผ่อนต่อก็ได้นะ”
“ไม่เป็นไรครับครู ครูกลับไปพักเถอะครับ”
“งั้นครูกลับห้องก่อนน่ะ ฝากพวกเธอดูแลมิวดีๆล่ะ”
“ครับ” ส่วนไม้แค่พยักหน้า
หลังจากวันนั้น แอคซ์ก็คอยดูแลผมไม่ห่าง และดูเหมือนว่าผมต้องอยู่ในสายตา 24 ชั่วโมง เลยเชียวแหละ ส่วนผมก็รู้สึกแย่ไปแล้ว ทริปนี้เลยไม่สนุกสำหรับผมเลย และระหว่างอยู่ในทริปผมต้องคอยหลบพี่อาร์มตลอดเวลา อาจเป็นเพราะผมกลัวไปแล้วก็ได้ล่ะมั้ง แต่แล้ว
“คืนนี้เค้าไม่ไปงานส่งท้ายนะ อยากนอนไวๆ”
“อ้าว คืนสุดท้ายแล้วนะไปสนุกกันดีกว่า มิวดูไม่ค่อยเอนจอยกลับคราวนี้เลยอ่ะ”
“ไม่อ่ะ เดี๋ยวก็เป็นแบบคราวที่แล้วอีกล่ะ แอคซ์ก็พาลไปทั่ว”
“ไม่นะ คราวนี้เค้าจะฟังตะเองก่อน”
“ไม่เชื่อ ตะเองก็รู้ว่าเค้าไม่นอนดึก เค้าไม่ไปอ่ะ”
“อ่าๆก็ได้ๆ งั้นเค้าไปนะ เจอกันตอนตะเองตื่น”
“จ๊ะๆ” แล้วแอคซ์ก็ออกไปจากห้อง ผมก็อาบน้ำแต่งตัวจะเข้านอน แล้วก็ได้ยินเสียงคนเปิดประตูห้องเข้ามา ผมจึงดูนาฬิกาแล้วพูดว่า “อ้าว กลับมาไว้จัง เพิ่งสี่ทุ่มเอง ใครอ่ะ” แล้วผมก็หันมา “พี่อาร์ม”
“จ๊ะ มิวจ๋า พี่อยากมากเลย แหมคอยหลบอยู่กับไอแอคซ์ตลอด คิดว่าพี่ไม่รู้ฤๅไง”
“พี่อาร์ม อย่าทำผมเลย ผมกลัวแล้ว”
“แหม มิวก็คนมันคุ้นๆกันอยู่”
"พี่อาร์มอย่า"..................................................................................................
Rate18+
.......................................................... “พี่ไปก่อนน่ะจ๊ะ มิวจ๋าแหมยังสุดยอดเหมือนเดิมเลยนะ”
แล้วพี่อาร์มก็ออกไปจากห้อง ส่วนผมก็ได้จมอยู่กับน้ำตาและความเจ็บปวดในห้องน้ำเหมือนวันก่อน
“ฮือๆๆ ทำไม”
-
Why ~????~
เกลียดมันไอ้พี่อาร์ม++
:fire: :fire: :fire:
-
ทำไมเป็นแบบนี้ :m31:
อาร์มจะเลวไปถึงไหนนี่ :angry2:
ไม่มีใครมาช่วยมิวเลยเหรอ :sad4:
-
ไอ้พี่อาร์มเลวว มากมายยย นึกว่าจะรักน้องไม่อยากให้น้องเป็น
เสือกทำไรแบบนี้เนี่ยย :z6:
น่าสงสารมิว :m15:
มาลงต่อนะ อยากอ่านต่อแล้ว อิอิ
-
ได้อ่านซะ สามตอนติด เป็นไงบ้าง :m19:
แต่ก็นะ เนื่องจากพักยาวไปหน่อย :m5:
แล้วผมจะคอยมาต่ิอเรื่อยๆนะครับ :m23:
รักทุกคนที่เมนท์ :m13:
-
^
l
l
l
ง่ะไปซะแล้วววว มาต่ออีกจิ อยากอ่านนนนนนนนนนน :serius2:
-
โห พี่อาร์ม เลวอ่ะ :z6:
มาต่อไวๆนะ :L2:
-
ทำไมพี่อาร์มโหดร้ายจัง
:beat:
-
เดี๋ยวผมจะเอาตอนพิเศษมาลงให้้ล่ะกันครับ :m4:
ชื่อตอน บทเฉพาะกาล HBD, Today in Last Year
หึหึ หึหึ หึหึ หึหึ หึหึ หึหึ หึหึ หึหึ หึหึ หึหึ หึหึ หึหึ
รักทุกคนที่เมนท์นะคร้าบ :m13:
-
บทที่ 17 Love or Lust
ผมรีบทำตัวให้ปกติที่สุดก่อนที่ทุกคนจะกลับมาที่ห้อง ผมรีบข่มตาให้หลับยังไงก็หลับลงไม่ได้เสียที จนไม่รู้เวลาเท่าไหร่ พวกแอคซ์ก็กลับมาที่ห้อง ผมแกล้งทำเป็นหลับแล้ว ซึ่งก็ไม่น่าจะมีคนรู้สึกตัว
“มิวจ๋า” เสียงแอคซ์ เมามาเชียวเองเพิ่งม.1 นะ
“มิวคร้าบ” เรียกไมหลับแล้ว
“เฮ้ย อย่าไปกวนมิวดิว่ะ มันเพิ่งหายไข้” ดีมากไอนุ เพิ่งเห็นพูดดีก็วันนี้ล่ะ
“อือ ได้ๆๆ”
“แต่ลักหลับเลยดิ ไม่ต้องไปปลุกด้วย” ว่าแล้วไอเวร ขอถอนคำชมเองตะกี้
“เพี้ย” เสียงไรอ่ะ
“อู้ เจ็บนะว้อย กูล้อเล่น ไมตบซะมึนเลยนะมึง” อ๋อ ไอนุโดนตบนี่เอง
“ไป” อ่อ ไม้เรอะขอบใจนะ
“เออ กุรู้แล้วไปอาบน้ำก่อนล่ะ” ไปซะที
“งั้นกูนอนเลยนะ” อ้าวแอคซ์ เมาแล้วเพี้ยน
“อ๊อก กูหายใจไม่ออก” เฮ้ย เป็นไรไปอ่ะ
“ไปด้วย” อ๋อ ไม้ช่วยจัดการให้นี่เอง
“เออ ไอนุกูอาบด้วยดิ”
“เรื่องดิว่ะ เดี๋ยวกูโดนเมิงปล้ำในนี้ทำไงวะ”
“ตีนดิ กูรักมิวคนเดียวว้อย” เฮ้ยเมาแล้วเลอะอ่ะ
“ฮ่าๆๆๆ คนเมานี่ว่าง่ายเนอะ หลอกล่อหน่อย ก็บอกความจริงออกมาเอง” ซวยแล้วไง
“ปัง” เสียงประตูปิด เฮ้ย คุยไรกันอ่ะ
“ยังไม่หลับอีก” อ่ะไม้
“รู้เมื่อไหร่อ่ะ” ผมไม่หันกลับไปแต่แค่พูดลอยๆออกมา
“ตั้งแต่แรกเลย”
“กี่โมงแล้วอ่ะ”
“จะเที่ยงคืนแล้ว คิดอะไรอยู่”
“ป่าวซะหน่อย”
“แล้วสะอื้นทำไม” อึ๊ก รู้ได้ไง “ไม่สบายใจอะไรหรือป่าว”
“ไม่มี แล้วป่าวสะอื้นหนิ”
“เสียงสั่นอย่างนี้เนี่ยนะ”
“ฮึก ฮึก ฮึก มานอนนี่ซิ เดี๋ยว ฮึก ฮึก เล่าให้ฟัง”
แล้วไม้ก็ลงมานอนหลังพิงกลับผมอยู่ “พร้อมแล้วเหรอ”
“ไม่หรอก แค่อยากระบาย แต่ห้ามคนอื่นรู้นะ”
“ได้ซิ”
“ฮึก ฮึก ฮืออออออ พี่ อาร์ม ข่ม เหง เรา ฮือออออ”
“หา”
“อือ”
“เมื่อไหร่”
“วันแรก ฮึก กับ ฮึก วันนี้”
“กรอด” ผมได้ยินเสียงกัดฟันของไม้
“อย่า ฮึก ให้ ฮึก ใคร ฮึก รู้ ฮึก นะ ฮึก”
“ตกลง” ไม้ใช้เสียงเข้มจนทำให้ผมรู้สึกกลัว
“ปัง” เสียงประตูเปิดออกดังมาก “ผ้าเช็ดตัวอยู่ไหนวะ”
-
ดีมากมิว บอกไม้ ไม้จะได้จัดการ :z6: ซะที :m16:
-
แล้วไม้จะทำไงนี่ ฆ่ามานนเลยมั้ย
แล้วเปิดประตูมาถามหาผ้าเช็ดตัว แล้วที่ตัวมันมีไรปิดอยู่ปะนั่น :laugh:
-
บทที่ 18 Event Impossible
“เฮ้ย เมิงจะรีบออกมาไมเนี่ย” เสียงนุงั้นแอคซ์ก็เปลือยอ่ะดิ
“ผ้าเช็... เฮ้ย ไมไปนอนอยู่ตรงนั้น เราจะนอนกับมิว ลุกเลยนะ” งอแงเจง
“เอ้า ผ้าในห้องน้ำก็มีตั้งหลายผืน เมาแล้วเลอะหว่ะเมิง”
“เออ เอามานี่... แต่ไม้ลุกเลยนะเราจะนอนตรงนั้น”
“ไม่”
“เออนอนนี่ก็ได้ ไม่ต้องจ้องงั้นเลย”
“แล้.................................” แล้วเสียงรอบข้างก็เงียบลงเหมือนผมจะหลับลงไป
เช้าวันต่อมา
“เมว เมว เมว เช้าแล้วคร้าบ” แอคซ์มาปลุกเรอะเนี่ย
“กี่โมงแล้วอ่ะ” แสงจ้าจัง
“จะแปดโมงอยู่แล้ว”
“มีไรกันเหรอ”
“วันนี้กลับแล้วไง แต่เค้าไม่อยากให้ถึงเลย”
“ไมอ่ะ”
“กว่าจะเปิดเทอม ตั้งสองเดือน”
“แหม งั้นสงกรานต์ แอคซ์จะไปไหนป่ะล่ะ”
“กลับบ้านดิ”
“บ้าน”
“อือ ที่ต่างจังหวัด”
“เรอะ”
“จะไปด้วยป่าวล่ะ จะพาไปสยิ้วแบบอันซีน”
“บ้า”
“พูดจริงๆนะ”
“ทะลึ่ง”
“ปัง” ประตูจะพังเพราะเองแหละเปิดดีๆกันได้ไหม “พวกเมิงจะรีบกันหน่อยได้ไหม ครูนัดเก้าโมงนะสาดดด”
“อื้อ นุเหรอ งั้นเราไปอาบน้ำก่อนดีกว่า”
“เออเร็วเลยเมิง”
“เมิงออกไปก่อนเลย เดี๋ยวพวกกูรีบตามไปเอง”
“กูมาขัดใช่มะเนี่ย เอองั้นกูไปก็ได้ เร็วๆล่ะพวกเมิง ยี่สิบนาทีเมิงจะทำทันไหม”
“ไอตีนรีบไปเลยเมิง อย่างกู แค่สิบห้านาทีก็เหลือแหล่แล้ว”
“แอคซ์ พูดไร” ผมหันไปมองค้อนใส่แอคซ์
“ค้าบ เค้าจะไม่พูดไรแล้วคร้าบ”
“ปัง” อ้าวไอนุไปไวจัง
“งั้นทีเรามั่ง” เสียงกระเส่ามาเชียว
“ในห้องน้ำนะ จะได้ไวไว”
“ได้ซิจ๊ะ” ..........................................................................................
Rate18+
………………………………………………………………………………….................................................
“ก๊อก ก๊อก ก๊อก”
-
อยากให้ไม้จัดการ พี่อาร์มซะที
ต่อไปจะได้ไม่กล้ารังแกมิวอีก
เชียร์ไม้ๆๆๆ :z2:
-
ต่อ ๆๆๆ กะลังลุ้นเลย อิอิ :z2:
แต่รู้สึกเหมือนมันดำเนินเรื่องเร็วยังไงไม่รู้เน้อ เหมือนตัวละครแว๊บไปแว๊บมา
-
o13
-
บทที่ 19 Event Impossible II
“คร้าบ” ผมเดินไปเปิดประตู
“เหี้ยแล้วพวกเมิง ไม้ไปต่อยพี่อาร์ม” ไอนุโผล่พรวดมา
“หา ตลกน่า ต่อยกันเรื่องอะไร” แอคซ์รีบพุ่งออกไป ผมก็ได้แต่ยืนอึ้งอยู่ “เรื่องเมื่อคืนเหรอ” ผมก็รีบตามออกไปดูแล้วนุก็คว้าแขนผมไว้
“มีไรกันวะ” นุถามผม
“ไม่รู้สิ”
“ได้ยินที่พูดตะกี้นะ”
“ไร รีบไปเหอะ เดี๋ยวมันจะแย่ลง” ผมสบัดมือนุออกแล้วรีบออกไป
สวนด้านหลังมีคนมุงกันอยู่ แต่ผมหาแอคซ์ไม่เจอ ผมจึงรีบแหวกฝูงชนเข้าไป แล้วก็มีคนจับผมไว้ “อ๊ะ ต้น รอก่อนนะ ไว้คุยที่หลัง”
“ไม่ได้ ไม่ต้องเข้าไปหรอก พวกแอคซ์มันห้ามอยู่” หาแปลว่าอยู่กลางวง
“ปล่อยเราต้น เราไปห้ามเอง”
“มิว”
แล้วผมก็หลุดไปกลางวงสิ่งที่เห็นคือ พี่อาร์ม ไม้ แอคซ์ นก เกม น้ำ แต่ละคน หน้าเขียว ปากแตก ตาช้ำ เลือดออก กันประปราย เอ๊ะ ไม้ถึงกับเลือดกลบปากเลยเรอะ แต่พี่อาร์มนี่คิ้วแตก ปากแตก ตาเขียว เจ็บหนักกว่าไม้ซะอีก คนมันสูงพอๆกันก็เงี้ยแหละ ซัดกันทีห้ามยาก แอคซ์กับเกม เข้าไปคุยไปห้ามพี่อาร์มอยู่ ส่วนนกกับน้ำ ได้แต่ยืนกันไม้แบบเก้ๆกังๆ จนผมต้องวิ่งเข้าไปหาไม้
“ไปดูฝั่งนั้นดิ”
“อ่ะ มิว ได้งั้นฝากด้วยนะ”
“ไม้ หยุดได้แล้ว”
“แต่” ผมยกมือห้าม
“ขอร้องนะ เราไม่อยากให้เป็นแบบนี้”
“มิว” ไม้มองหน้าผมแล้วก็ “ได้” ผมเลยพาไม้เดินออกไปจากตรงนั้น
“เฮ้ย แยกย้ายออกไปกันได้แล้ว มุงกันหาป้าเรอะ เดี๋ยวครูก็รู้กันพอดี” นุมันไล่พวกที่มุงกันอยู่ออกไป
ผมพาไม้กลับมาที่ห้องก่อน “ดูซิ แปลว่าไม้ใจไม่สงบนะเนี่ย ไม่งั้นจะโดนชกซะปากแตกได้ไง” เพราะปกติเวลาพวกนี้มีเรื่องกัน ไม้ไม่เคยจะมีแผลหรือรอยอะไรแม้แต่อย่างเดียว “เราขอโทษนะ”
“ขอโทดเรื่องอะไรกัน”
“ที่ทำไม่ได้ตามสัญญา”
“ที่มีเรื่องกันเพราะเราเป็นต้นเหตุสินะ”
“มิว ทำถูกแล้ว”
“ช่างเถอะ ไปล้างหน้าล้างปากเถอะ เดี๋ยวหมดหล่อกันพอดี”
“อือ” แล้วไม้ก็เข้าห้องน้ำไป
“ก๊อก ก๊อก ก๊อก”
“ครับ” แล้วผมก็ไปเปิดประตู
“ตกลงมันไงกันเนี่ย” แอคซ์โวยวายเข้ามาเลย
“มีไรอ่ะ” ผมหันไปหานุ
“ก็พอแยกกันออก ไอแอคซ์ไปถามสาเหตุจากพี่อาร์ม พี่อาร์มกลับบอกว่า ไม่รู้ไปถามมันดูเอง แล้วพี่อาร์มก็เดินไปเลย”
“แล้วมีเรื่องกันเพราะอะไรวะ” แอคซ์ยังคงเดินวนไปเรื่อย
“แล้วมิวคุยกับไม้ว่าไงบ้างล่ะ” น้ำหันมาถามผม
“ไม่ถามจากไม้เองล่ะ” ผมพยายามเลี่ยงตัวเองออก
“ถามผียังจะรู้สึกดีมากกว่าอีก” เกมมันพูดออกมาผมเลยทำหน้างงๆ
“ไม้มันไม่ค่อยจะพูดอยู่แล้วจะไปถามคงตอบอ่ะ แล้วทุกทีคนที่หาเรื่องคือไอแอคซ์อ่ะดิ ไม้มันไม่เคยไปมีเรื่องก่อนด้วย เลยงงๆกับคราวนี้หว่ะ” นกมันหันมาบอกคำตอบ
“แล้วคราวนี้ไอแอคซ์เลยทำตัวไม่ถูกเลยไง พ่อมันดันต่อยกับพี่” ไอนุปากหมาไม่รู้เวลาอีก
“ไปล้างหน้าล้างตากันก่อนไหม เลือดเต็มเลย” ผมถามไปในจังหวะที่ไม้ออกมาจากห้องน้ำพอดี
“อือ” พวกนกเห็นไม้เลยเดินออกไป
“อ่ะ ตะเองด้วยเข้าห้องน้ำไป” ผมลากแอคซ์เข้าห้องน้ำ (ไม่ใช่อย่างที่พวกคุณคิดนะ)
“ล้างเลือดให้หมดนะ” แล้วผมก็ปิดประตูห้องน้ำ
“มิว” ไม้มองมาที่ผม
“ไม้” แล้วน้ำตาผมมันก็ไหลอีก
“อย่าร้องเลยนะมิว” ผมจึงเข้าไปกอดไม้
“ฮือออออออออออ ขอบคุณมากนะ” ไม่รู้เป็นอะไรแต่ผมกลับร้องไม่หยุดซะที
“เฮ้ย กูยังอยู่นะ”
-
บอกไปเลยยยย แอคซ์จะได้รู้ว่าพี่มันเลววแค่ไหนนนน :angry2:
-
:mc3:(http://i242.photobucket.com/albums/ff298/akapong999/glitter/birthday/16-12-51-04-1.gif) :mc3:
:mc2:ครับมิว :mc2:
ปีนี้ก็ 20 แล้วนะครับ คิดถึงครับ ยังไงก็ยังรักอยู่เหมือนเดิม
:L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1:
:b:
ไม้
-
อ่าว กอดกันต่อหน้าแอคซ์ซะงั้น
งานจะเข้ารึเปล่าเนี่ย
วันเกิด น้องมิวเหรอ
:b:
มีความสุขมากๆนะคะ คิดอะไรก็ขอให้ได้ดังหวังนะ :pig3:
-
อ่า ขอบคุณครับ ไม้ ไหนว่าจะไม่เข้ามาในเล้าไง
นี่สมัครเพื่อการนี้เลยเหรอเนี่ย เด๋วพรุ่งนี้ก็เจอกันแล้วอ่ะ
อ่า... ส่วนไม้เกิด 6 กันยานะ ทุกๆคน
-
:กอด1:ไม้แน่นๆซักที :-[
-
เกิดวันเดียวกันเลยหรอครับบ
Happy Birthday นะครับ o13
-
เย้ยไม้ มาอวยพรวันเกิดในนี้เลยหรอเนี่ย คิคิ
สุขสันต์วันเกิดนะมิว เรารุ่นเดียวกัน เราเกิดวันที่ 4 อะ 555
ปล.คนเกิดเดือนนี้น่ารักทุกคน 555
-
เดี๋ยวผมจะเอาตอนพิเศษมาลงให้้ล่ะกันครับ :m4:
ชื่อตอน บทเฉพาะกาล HBD, Today in Last Year
หึหึ หึหึ หึหึ หึหึ หึหึ หึหึ หึหึ หึหึ หึหึ หึหึ หึหึ หึหึ
รักทุกคนที่เมนท์นะคร้าบ :m13:
ต้องขอโทษด้วยครับเนื่องจากมิว โดนผมมอมหลับไปแล้ว ก่อนหลับยังสั่งให้อัพบทนี้ให้ด้วยครับ
เพราะเนื่องในวันเกิด ผมเลยจัดให้และคงจะไม่ได้มาลงอีก (มันเขินๆอายๆครับ มีคนมาอ่านเรื่องเรา)
บทเฉพาะกาล HBD, Today in Last Year (By ไม้ครับ)
--- วันอาทิตย์ที่ 10 สิงหาคม 2551 ---
"วันเวลาที่แสนงดงามของเรา อาจจบเท่านั้น" "ครับ"
"อรุณสวัสดิ์ครับ มิว"
"ไม้เหรอ โทรมาไมแต่เช้าเนี่ย"
"เอ่อ... สุขสันต์วันเกิดครับ" "มาหาเราหน่อยดิ"
"อ่า ง่วงอ่า ช้าวววววเกิ๊น" "บ่ายๆค่อยไปน้า"
"ไม่ครับ" "อย่าให้ต้องไปรับ"
"วันนี้วันเกิดเค้าน้า ตามใจทีเด้"
"ที่อนุเสาวรีย์นะครับ" "ก่อนสามโมงเช้า"
"อือๆๆ ก็ได้จะไปไหนอ่า"
"เดี๋ยวมาถึงก็รู้เองครับ" "ตื๊ดๆๆ"
"อ่า วางไปแล้วครับ" ผมไม้ครับตอนนี้เป็นแฟนกับมิวอยู่ครับ มิวชอบบ่นๆว่าผมไม่ค่อยจะพาไปเที่ยวไหน หรือแม้ที่จะแสดงอารมณ์อย่างคนทั่วไป แต่นิสัยผมก็เป็นอย่างนี้อยู่แล้ว แต่มิวบอกว่าเวลาผมยิ้มน่ารักมากๆ เวลาถูกจ้องผมก็เลยยิ้มใส่ มิวก็มักจะอายม้วนไปหลายตลบเหมือนกัน
"ตื๊ด ตื๊ด ตื๊ด" "ครับมิว"
"อยู่ไหนอ่ะไม้"
"เราอยู่ที่หน้า BTS มิวล่ะครับ"
"โห มาหาเราทีดิ"
"ได้ครับ ที่เดิมเหรอครับ"
"อือ" "ตื๊ดๆๆ"
แต่ผมก็เห็นมิวอยู่แล้วจึงเดินไปหา (ห่างกันแค่ 10 กว่าเมตรเอง)
"มิวครับ"
"อ่า ไม้ไวจังเลย"
"อ๋อ เรายืนอยู่นั้น" "อั๊ก" จุกครับหมัดเต็มท้องเลย ทำไมเดี๋ยวนี้โหดจัง
"แกล้งเราอ่ะ" แล้วมิวก็ทำงอนใส่ "จะไปไหนก็เร็วๆเลย"
"ขึ้นรถสิ" ผมโบกรถแท็กซี่และบอกทางเรียบร้อยแล้ว
"เฮ้ย ไวเกิ๊น" แต่มิวก็ขึ้นรถมาโดยดี "ไปไหนอ่า"
"เดี๋ยวก็รู้" พวกผมนั่งรถมาสักพักจนผมพอใจจึงหันไปดู อ่า มิวหลับไปแล้วตามแผน
"พี่ๆ ไวที่สุดเลย"
"ได้เลยน้อง ป๋าจัดให้" แล้วผมก็ถึงที่หมายภายใน 10นาที
"มิวครับ มิว" ผมปลุก
"ถึงแล้วเหรอ" มิวทำหน้างงๆ "Dream World"
"อือ เห็นบ่นๆอยากมาไง"
"อ่า รักตัวจังเลย" แล้วมิวก็ทำร่าเริงไปช่องจำหน่ายตั๋วซะงั้น
"จ่ายเองนะ" มิวหันควับมาเลย "ล้อเล่นน่า ไม้จ่ายสิครับ" ยิ้มหน้าบานเชียว
พวกผมเล่นเครื่องเล่นและอะไรต่อมิอะไรอยู่ตั้งแต่เช้ายันเย็น จนผมลืมเวลาและ...
---To be continue---
เดี๋ยวให้มิวมาต่อช่วงหลังให้ครับ
-
โห พี่ไม้ใจร้ายอ่ะ
ทิ้งให้ค้างมากมาย เฮ่อ
-
ตกลงตอนนี้ไม้ยังเป็นตัวจริงของมิวปะเนี่ย
มาต่อเร็วๆน้า
-
น่ารักจริงๆ รอลุ้นต่อไป :L2:
-
HBD ย้อนหลังนะจ๊ะ...ให้น้องมิวมีความสุขมากๆ เรียนได้เกรดดีๆ :L2:
-
:L2:...บอกแล้วว่าเดี๋ยวหวานใจน้องมิวก็ใจอ่อน และยอมให้เอาเรื่องมาลงเองแหละ
...นึกว่าใคร น้องไม้ นี่เอง..พระเอกตัวจริง ณ.ปัจจุบันของมิว
...น้องไม้ จ๊ะ มาเที่ยวบ่อยๆๆนะ มาช่วยน้องมิว ทำมาหากิน เอ๊ย ช่วยเล่าเรื่อง
...คนที่ไม่ค่อยพูด เนี่ย น่ากลัวนะน้องมิว ไม่รู้ในใจเขาคิดอะไรอยู่ แต่ชอบนะบู๊ดี
...ให้น้องไม้ มาเขียนอีกเวอร์ชั่นนึงสิจะ เอาตอนที่รักกับมิวนะ จะรอนักเขียนคนใหม่
... :เฮ้อ: พี่อาร์ม มันแย่เนอะ ไมเป็นงี้หว่า รออ่านตอนต่อไปนะ น้องแอ๊คซ์ จะรู้ไหมว่าพี่เป็นอย่างงี้ :fire:
-
มาต่อเร็วๆๆนะ
-
รอครึ่งหลัง :3123:
-
ว้าว ๆๆๆ เปิดเผยยคนปัจจุบันด้วยย :m3:
สรุปว่าได้พ่อแอคซ์มาเปงสามี อิอิ
มิวมาต่อตอนต่อไปเร็ว ๆ จิ อยากกกอ่านแล้ววว
ปล. HBD ย้อนหลังด้วยน้าาา
-
คนปัจจุบันเป็นไม้รึเนี่ย o18 ให้กำลังใจทั้งคู่นะ :L1: บวก1 ทั้งมิว และไม้ :L2:
-
แก้ข่าวครับ ไม้มันเพิ่งมาขอคืนดีกับผมเมื่อต้นเดือนครับ ตอนก่อนหน้านี้คนอื่นครับ ซึ่งเลิกกันเมื่อปลายเดือนที่แล้ว
พวกผมเล่นเครื่องเล่นและอะไรต่อมิอะไรอยู่ตั้งแต่เช้ายันเย็น จนผมลืมเวลาและ...
มันก็ลืมผมไงครับ ทิ้งผมไว้ที่เมืองหิมะ โดยที่ผมยังตะเวนปีนขึ้นไถลงอยู่เรื่อยไปแน่นอนผมก็ลืมมันเช่นกัน พอออกมาด้านนอกเลยนึกขึ้นมาได้ "ไม้ล่ะ"
ผมก็เลยกดโทรศัพท์โทรหามันเลย "ตื๊ด ตื๊ด ตื๊ด" เสียงโคตรโบราณเลย "ครับ"
"ไปอยู่ไหน"
"มิว อ้าว อยู่ไหนอ่ะครับ" เฮ้ยเองต้องตอบดิไม่ใช่ให้ถามย้อนมา
"ลืมเราไว้ที่ไหนอ่ะ"
"เมืองหิมะ"
"เออ นึกนานเจง แล้วนายอยู่ไหนยังไม่ตอบเลย"
"บ้านผีสิง"
"เฮ้ย เข้าก่อนได้ไงเนี่ย รอที่นั่นเลยเดี๋ยวเราไปหา ชิ"
"ติ๊ด" ผมตัดสายโดยไม่รอฟังอะไรทั้งนั้นแล้วรีบไปที่บ้านผีสิง
---บ้านผีสิง--- 3นาทีต่อมา
"ไวจังครับ" ยิ้มหน้าแป้นแล้นเชียวเอง
"ออกมาไม เรายังไม่ได้เข้าเลย"
"เราเข้าใหม่เป็นเพื่อนได้ รอแปปนะ" แล้วมันก็เดินไปซื้อตั๋วแยกมาใบนึง "นี่ไงเข้าได้แล้ว"
"ลืมเราเหรอ เชอะ" แล้วผมก็รีบเข้าบ้านผีสิงไป
"อ้าวรอ.." ผมรีบจนฟังไม่ได้ยิน
"ชอบอะไรก็ไม่รู้ ไม่รู้ใจตัวเอง ชอบ..." เสียงริงโทนผมเอง "ครับ"
"ขอโทษ ง้อนะ" ไม้น่ะเอง ผมก็หันหลังไปมันยืนห่างผมไม่ถึึง 5เมตร
"อยู่ใกล้แค่นี้โทรมาไม" ผมก็ตัดสายทิ้งแล้วยืนรอมัน
"แหมก็จ้ำเอาๆ ท่าเดียวเลย เราตามไม่ทันแล้ว" ยิ้มไม
"ลืมเราเองนี่ เชอะ" ผมกำลังจะหันหลังเดินไปไม้ก็จับไหล่ผมแล้วดึงผมกลับมาหน้าเราห่างกันไม่ถึงศอก ผมหลับตาปี๋ แล้วมีริมฝีปากมาประทับที่หน้าผาก
"เดี๋ยวจะพาไปดูหนังนะครับ ร้องคาราโอเกะด้วย" ไม้กระซิบที่ข้างหูผม หน้าผมร้อนไปหมดแล้ว
"อือ ยกโทษให้ก็ได้ แต่"
"วันนี้เราจ่ายเอง"
แล้วพวกผมก็นั่งรถแท็กซี่กลับไปที่อนุเสาวรีย์ชัยสมรภูมิ "จะไปดูที่ไหนอ่ะมิว"
"แหมเศรษฐีใหญ่เลี้ยงทั้งทีก็ต้อง โรง I-Max สยามพารากอน ดิ"
"เอ่อ..."
"วันนี้วันเกิดเรานะ" ชิดันลืมเองจะแกล้งซะให้เข็ดเลย
"ยังไม่ได้ปฏิเสธเลยครับ ตามสบายแต่ที่ร้องคาราโอเกะเราขอเลือกเองนะ"
"อือ ได้สิตามใจ"
พวกผมก็นั่งรถไฟฟ้าไป พอไปถึงไม่น่าเชื่อโรงหนังนี้ นั่งที่สวีทตั้ง 500 เชียวเรอะ 2คนก็ 1000 นึง อ๊ากจะเป็นลม ไม่รู้ว่าจะแกล้งไม้แรงไปอ่ะป่าว น้ำกับป๊อบคอร์น ชุดนึงก็ร้อยกว่าๆ ไมมันแพงจังวะ
"แพงจังอ่ะไม้"
"ไม่เป็นไรหรอก เราใช้บัตรจ่าย" รวยเจงพ่อ ไม่น่าเห็นใจมานเลย
พวกผมดูหนังจบก็จะ 2ทุ่มแล้ว ผมรู้สึกว่าหิวมาก "อ่ะ ไม้เรายังไม่ได้กินข้าวเที่ยงเลยนี่"
"อ่า จริงด้วยครับ แล้วมิวจะกินไรดีครับ"
"Mc นะ นะ นะ นะ นะ นะ นะ นะ นะ" ปกติไม้จะว่าผมเวลาไปกินพวกฟาสต์ฟู้ด
"เอ่อ ก็ได้ครับ แล้วช่วยโทรไปบอกที่บ้านด้วยว่าวันนี้ไปนอนที่หอ"
"ไมอ่ะ มีไรป่าว"
"ได้ไหมครับ"
"ก็ได้" แลเวผมก็โทรบอกที่บ้านเลยว่าจะไปนอนที่หอไม่กลับบ้าน
"ได้ล่ะ ไป Mc ได้แล้ว" แล้วผมก็กินมื้อใหญ่เหมือนกัน
เกือบ 3ทุ่ม ไม้ก็พาผมกลับไปที่หอก่อน มันบอกว่าเดี๋ยวจะขับรถไป มันก็ขึ้นไปเอากุญแจ BM คันโปรดลงมาแล้วพาผมขึ้นขับออกไป "นี่จะพาเราไปไหนกันแน่อ่ะ"
"เดี๋ยวก็ถึงครับ" อ่าเป็นบาร์หรือร้านอาหารนี่แหละครับ ที่มีห้องคาราโอเกะแยกอยู่ในตัว ซึ่งมันจองไว้แล้ว เฮ้ย..จองตอนไหนวะเนี่ย พอเข้าไปที่ห้อง "ปุ้ง" "ปัง" "Happy Birthday to you. Happy Birthday..." อ่ะผมเห็นพวกเพื่อนๆที่โรงเรียนเก่ามากันเต็มไปหมด "เป่าเทียนเลยสิครับ" คนข้างหลังกระซิบผม "อื้อ" แล้วผมก็เป่าเทียนจนห้องมืดแล้วไม้ก็เปิดไฟขึ้นมา ผมเห็น นุ ต้น คาร์ท แท็กซี่(ในชุดนักเรียน) มิ้นท์ เอ เบลล์ ปืน นก น้ำ เกม ก๊อตและพี่อาร์ม
"เพลงแรกไม้ร้องเลยใช่ป่ะ" ไอนุอยู่แล้วครับ
"อือ" มันพยักหน้าเบาๆ ผมไม่ได้ยินไม้ร้องเพลงมานานแล้ว ครั้งแรกรู้สึกตอนอยู่ม.2มั้ง และอีกไม่กี่ครั้ง
"โหย พ่อจะร้องเพลงแล้วโว้ย นานๆจะได้ฟังที" ไอก๊อตครับ เข้ามาตอนม.4แล้วก็เรียกไม้ว่าพ่อตลอดเลย
แล้วไม้ก็ร้องเพลงพูดไม่ค่อยเก่ง ซึ่งเป็นเพลงแรกเลยก็ได้ที่ผมได้ฟังเมื่อตอนม.2
มีบางคำที่อยาก บอกกับเธอ
ที่ใจบางคนที่เหม่อ เพราะคิดถึงเธอ
แต่ไม่รู้จะเริ่มต้นยังไง และไม่รู้ว่าเธอ จะรังเกียจไหม
ยังเดาใจไม่ถูก อยากจะรู้
ก็ใครคนหนึ่งรักเธอ หมดทั้งหัวใจ
อยากให้เขาคนนั้นทำอะไร
เพื่อให้เธอได้พอเข้าใจ ว่าฉันรักเธอ
พูดไม่ค่อยเก่ง แต่รักหมดใจ
ถ้ารู้ว่าชอบอะไร จะหาให้เธอ
พูดไม่ค่อยเก่ง แต่ฉันรักเธอ
อย่าปล่อยให้เผลอ ให้รักเธอข้างเดียว
ยังเดาใจไม่ถูก อยากจะรู้
ก็ใครคนหนึ่งรักเธอ หมดทั้งหัวใจ
อยากให้ฉันคนนี้ทำอะไร
เพื่อให้เธอได้พอเข้าใจ ว่าฉันรักเธอ
พูดไม่ค่อยเก่ง แต่รักหมดใจ
ถ้ารู้ว่าชอบอะไร จะหาให้เธอ
พูดไม่ค่อยเก่ง แต่ฉันรักเธอ
อย่าปล่อยให้เผลอ ให้รักเธอข้างเดียว
อยากให้ฉันคนนี้ทำอะไร
เพื่อให้เธอได้พอเข้าใจ ว่าฉันรักเธอ
พูดไม่ค่อยเก่ง แต่รักหมดใจ
ถ้ารู้ว่าชอบอะไร จะหาให้เธอ
พูดไม่ค่อยเก่ง แต่ฉันรักเธอ
อย่าปล่อยให้เผลอ ให้รักเธอข้างเดียว
พูดไม่ค่อยเก่ง แต่รักหมดใจ
ถ้ารู้ว่าชอบอะไร จะหาให้เธอ
พูดไม่ค่อยเก่ง แต่ฉันรักเธอ
อย่าปล่อยให้เผลอ ให้รักเธอข้างเดียว
อย่าปล่อยให้เผลอ ให้ฉันรักเธอข้างเดียว
แล้วผมก็เคลิ้มไปเรื่อยๆ
-
เยส มิวมาต่อแว้ว
ปล.เราโหวตแระ เลือกไม้ 555 ไม้ดูเปงคนดี
อยากรู้จังมิวคบใคร ก่อนที่จะมาคบไม้ คิคิ
-
:L2:...คบกันตอนไหนหว่า แล้วก็เลิกกันไป มาเคียร์ด่วน เริ่ม..งงง แล้ว
...ไว้เล่าตอนปกติแบบ ละเอียด ๆๆนะ มีแฟนกี่คนมีกิ๊กกี่คน
...เสน่ห์แรงนะเนี่ย...หัวบันได ไม่แห้งเลย คนแก่ๆๆชอบพูดคำนี้อะ
...เมื่อลูกสาวมีปู้ชาย มาจีบบ่อยๆๆๆ :L2:
-
เพิ่งเข้ามาอ่านจร้า
ยังไงก็มาต่อเร็วนะ
แต่แบบว่าเสน่ห์แรงจีง
ปล . อยากบริจาคเลือดบ้างอะจ๊ะ แต่ถ้าไม่ถนัดก็มะว่ากัน กร๊ากกกกกกกกกกกก :laugh: (ช้านขออะไรไปเนี้ยะ :-[)
-
แต่แบบว่าขอสันนิฐานนะ (ไม่อยากจะคิดในแง่ไม่ดีนะ)
แบบว่าในงานมีพี่อาร์ม แล้วแอ๊คซ์หายไปไหน :m15:
-
แต่แบบว่าขอสันนิฐานนะ (ไม่อยากจะคิดในแง่ไม่ดีนะ)
แบบว่าในงานมีพี่อาร์ม แล้วแอ๊คซ์หายไปไหน :m15:
เข้าใจไม่ผิดหรอกครับ แต่เป็นจุดหักเหของบทอดีตครับ เล่าไม่ได้ตามอ่านเอาล่ะกัน (ยั่วสุดๆ)
ส่วนไม้คบถึงมะปีที่แล้ว โกรธไรกันจำไม่ได้ ส่วนคนก่อนหน้านี้คบกันเมื่อธันวาปีที่แล้ว เพิ่งเลิกไปเมื่อเดือนก่อนครับ
แล้วไม้ก็มาขอคืนดี และก็จำไม่ได้ด้วยว่าโกรธไรมัน เลยเออออไปกะมัน กลับมาคบกันเมื่อต้นเดือนเองครับ :m13:
-
อ่า ขอบคุณครับ ไม้ ไหนว่าจะไม่เข้ามาในเล้าไง
นี่สมัครเพื่อการนี้เลยเหรอเนี่ย เด๋วพรุ่งนี้ก็เจอกันแล้วอ่ะ
อ่า... ส่วนไม้เกิด 6 กันยานะ ทุกๆคน
เพิ่งเห็นครับ ไปจำวันเกิดใครมาอ่ะครับ ผมเกิด 9 มิถุนายน 2531 นะครับมิว
-
^
^
จิ้ม ไม้ งี้ไม้ต้องเคลียร์ตัวต่อตัว(เสื้อผ้ามะเกี่ยว)แล้วนะ :laugh:
อ้าวต่อมอยากรู้กำเริบ ไม้ทำไรให้มิวโกรธเนี่ย ถึงขึ้นเลิกกัน
ส่วนแอ็ค :z3:
-
อ๊ากกกกกกกกกกก งี้มันก็เศร้าดิ :serius2:
ส่วนเรื่องวันเกิดสงสัยมันต้องเคลียร์กันตัวต่อตัว
ไปจำวันเกิดใครมา :m20:
งี้ไม้ก็เป็นพี่เพียวอ่าดิเนี่ย แต่แค่ปีเดียว
-
เออ สงสัยแบบเพียว มีพี่อาร์ม แต่ไม่มีแอ๊คซ์
รออ่านนะ
ปล.งานเข้าแล้วมิวเอ๋ย จำวันเกิดผิด คิคิ
-
เอ่อ... เรื่องวันเกิดไม่ได้จำผิดซะหน่อย ดันไปเหมือนตัวการ์ตูนที่ชอบอ่ะ :m28:
เลยสับสนระหว่าง 9 กับ 6 เท่านั้นเอง :m29:
ตอนจบ กับบทที่ 20 จะพยายามเอามาลงภายในสัปดาห์นี้ล่ะกันครับ :m23:
งั้นขอตัว แว้ปไปเคลียกับไม้ก่อนนะ แฮะๆๆๆ :m17:
รักทุกคนที่เม้นท์คร้าบ :m13:
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
เคลียร์เสร็จยัง o3
-
ต่อกันเนอะ
"เอ่อ เราไปห้องน้ำก่อนนะ" ผมรู้สึกปวดฉี่จากน้ำที่ทานไปตอนดูหนัง
"คาร์ท เอาชุดมาให้เปลี่ยนป่าวเนี่ย" แท็กซี่ก็ถามโกคาร์ทขึ้นมาพอดี
"เอามาๆ อ่ะเอาไปเปลี่ยนเลย เดี๋ยวเกินสี่ทุ่มแล้วมันอันตราย" คาร์ทก็ส่งเป้ใบนึงไปให้แท็กซี่
"อือ เอาไรมามั่งอ่ะ"
"เสื้อดำกับเดฟดำ ไมวันนี้ดันอยากใส่วะเห็นปกติไม่ชอบใส่" ผมกำลังจะเดินออกไป "พี่มิวรอผมก่อนดิคร้าบ" แล้วผมก็หันมา "เร็วๆดิ เดี๋ยวไม่ทันเพลงพี่"
"ทันอยู่แล้วล่ะเมิง ของเมิงอ่ะเกือบท้ายๆโน่น" ไอนุปากหมานักนะเมิง
"ป่ะ" แล้วแท็กซี่ก็ดันผมออกมาด้านนอก พอประตูปิดเท่านั้น "พี่มิวดูคล้ำลงนะ"
"ไมอ่ะ เปลี่ยนไปเหรอ" ผมก็เดินไปพลางคุยไปพลาง "อื้อ ไปทำไรมาอ่ะ"
"พี่ก็เล่นกีฬาบ้างอ่ะ แล้วเข้มใส่ชุดนักเรียนมาไมอ่ะ วันนี้วันอาทิตย์นะ" ผมเรียกแท็กซี่ว่าเข้มตั้งแต่ตอนเป็นแฟนกันมีสาเหตุจากคิ้วที่ดกเกินพี่มันประมาณว่าคิ้วเข้มเชียว
"สอบ Gat-Pat มาอ่ะ กะเปลี่ยนแแล้วแต่เห็นว่าพี่ชอบเลยใส่มา แล้วค่อยมาเปลี่ยนให้พี่ดู"
"บ้า เด็กเอ๊ย ไม่ต้องเลยพี่เป็นแฟนกับไม้อยู่นะ อย่าคิดว่าพี่จะหลงกลเรานะ"
"เหรอ แต่สีหน้ามันโกหกไม่ได้นะ หน้าแดงหมดแล้ว"
"อ๊ะ เดฟกะเสื้อดำ ยั่วกันชัดๆเลย ไหนว่าไม่ชอบไง"
"ก็พี่ชอบนี่ บอกแล้วจะมาเปลี่ยนให้ดู" ถึงห้องน้ำแล้ว
"บ้า ไปเปลี่ยนในห้องน้ำเลยพี่จะฉี่"
"ก็ได้ จะไม่ดูแน่นะ" แล้วแท็กซี่ก็เดินเข้าไปห้องในสุด "เออ มีอยู่นิดเดียวจะโชว์อีก" ผมทำธุระเสร็จแล้วยืนรออยู่ก็มีเสียง "อ๊ะ ช่วยด้วยพี่มิว" ผมวิ่งพรวดเข้าไป อ๊ะประตูไม่ได้ล๊อค แผนสูงนักนะเอง แล้วประตูห้องน้ำก็มีคนปิดและลงกลอน ผมหันไป "เข้ม จะทำไรหลอกพี่อีกแล้วนะ"
"ก็เค้าอยากให้พี่มิวช่วยเปลี่ยนอ่ะ เค้าไม่เคยใส่" แล้วอยู่ดีๆแท็กซี่ก็ถอดเสื้อผ้าออก ผิวขาวเรียบ กล้ามอกบางๆ หัวนมสีคล้ำๆ ลอนท้องน่าสัมผัส ช่วงขาน่าลูบไล้ ไรขนบางๆจากท้องน้อยที่มุดลงไปในกางเกงในสีดำสนิท อ๊ะ ไมเหลือแค่กางเกงในตัวเดียวอ่ะ แต่นั่นก็ทำให้ผมใจเต้นเป็นระส่ำ
"แล้วถอดบ๊อกเซอร์ไม"
"ไม่ถอดก็ใส่ไม่ได้ดิ"
"รีบใส่ๆดิ จะยืนโชว์อีกนานไหมเนี่ย" จะได้จ้องนานๆ
"แต่ตอนนี้เค้าอยากใส่อย่างอื่นอ่ะ" แล้้วแท็กซี่ก็เดินเข้ามาหาผมเนื่องจากที่มันสูงกว่าผมนิดหน่อย (4-5เซน) ทำให้สัดส่วนมันดูน่าสัมผัส จนผมอดใจไม่ไหวหลับตาแทบหยุดหายใจ "เข้ม อย่..." มันประกบริมฝีปากเข้ากับผมอย่างนุ่มนวล กลิ่นกายที่เคยสัมผัสเมื่อก่อนนี้ยิ่งทำให้ผมตะเลิด ลิ้นที่ซุกซนชอนไชเข้ามาในปากผมอย่างอดอยาก ผมกลับปล่อยตัวตามความต้องการส่วนลึก ไออุ่นจากคนที่เคยทิ้งผมไปเมื่อก่อนทำให้ผมสวมกอดอย่างโหยหา ผมผละปากออกและเริ่มทำในสิ่งที่ต้องการผมไล่ละเลงลิ้นไปตามตัวของเข้มอย่างบ้าระห่ำ เด็กน้อยคนเดิมที่มีรูปร่างเปลี่ยนไปทำให้ผมต้องการสำรวจอย่างละเอียด ผมกระชากกางเกงในสีดำสนิทนั้นลงอย่างไม่ทันละลิ้นออกจากร่างทำให้ลำท่อนที่แข็งปั๋งเด้งผึ่งออกมาตรงหน้า ผมครอบปากลงในทันที ความอยากทำให้ผมดูดเลียละเลงลิ้นอย่างไม่กลัวเหนื่อยแต่คนข้างบนกลับหอบหายใจในสีหน้าที่มีความสุขยิ่ง "พี่มิว พอก่อนขอผมใส่พี่นะ ทนไม่ไหวแล้ว" ผมยืนขึ้นและปลดกางเกงลงอย่างรวดเร็ว แต่ไม่ทันความหื่นกระหายของอีกคน ผมโดนจับหันหลังและกระชากบ๊อกเซอร์ลงพร้อมกับกางเกงในอย่างรวดเร็ว เข้มเอามือสัมผัสก้นผมอย่างใจร้อน เอานิ้วแหวกแล้วเอาลิ้นละเลงอย่างหิวโหยจนแฉะไปหมด "ขอเลยนะพี่" ไม่ทันที่ผมจะตอบ เข้มก็ส่งลำท่อนขนาดเจ็ดนิ้วครึ่งเข้ามาในร่างผมแบบทีเดียวมิดด้าม ผมกัดฟันกรอดจากความเจ็บปวดแต่ก็ไม่มีแม้แต่เสียงร้อง เข้มแช่ตัวอยู่สักพักพร้อมกับเสียงหอบที่ถี่รัว ไม่ทันไรเข้มดึงท่อนลำออกแทบจะสุดแล้วดันกลับเข้ามาใหม่แทบจะในทันที ผมจุกแต่ก็ไม่กล้าที่จะส่งเสียงออกมา ความเร็วกลับเพิ่มขึ้นเรื่อยๆจนมีเสียงเนื้อสัมผัสกัน "เข้มเบาๆหน่อย เดี๋ยวมีคนได้ยิน" ไม่ทันไรเข้มดันท่อนลำเข้าสุดแล้วแช่ตัวไว้กอดรัดผมแน่ น้ำอุ่นๆปริมาณมหาศาลหลั่งเข้ามาในตัวผม เข้มกลับไซร้คอผมอีกสักพักก็หยุด พอถอนท่อนลำออกน้ำขาวข้นปริมาณมหาศาลก็ไหลย้อนออกมาบ้าง พอผมสงบอารมณ์กันได้ จึงช่วยเข้มแต่งตัวแล้วเดินกลับมาที่ห้อง
"ไปทำไรกันมาวะเกือบ 2ชั่วโมง" หานี่เรามีอะไรกันตั้งชั่วโมงกว่าๆเลยเรอะนั่น ผมหันไปมองหน้าแท็กซี่แล้วพูดแบบไม่ออกเสียงว่า "อึดขึ้นนะเรา" แท็กซี่ยิ้มหน้าบานแล้วตอบกลับมาว่า "จะลองอีกป่ะ" เฮ้ยไม่ไหวว้อยยืนมันเมื่อยกว่าปกติน้า
---ยังไม่จบอ่ะแต่ง่วง ไปดีกว่า---
-
^
^
จิ้มมิว ได้อ่านต่อแว้ว คิคิ
พออ่านจบ จ๊ากกกกก เย้ย ทำไรกันกะน้องเข้ม คิคิ เปงแฟนกันตั้งแต่มะไหร่ :z2:
-
ง่ะ ไมมิวทำงี้อ่าาาา o22
-
เอ๋ มิวครับทำไมผมไม่รู้เรื่องวันนั้นอ่ะ
เอ่อ เดี๋ยวต้องมีเคลียกันแน่นอนครับ
และคำสำคัญของต้นในที่โหวตต้อง
รักคือสิ่งที่ใครโหยหา แต่รักนั้นไม่จำเป็นต้องได้มา
ใช่ป่ะเปลี่ยนด้วยนะครับ....
-
อ้าวไม้เพิ่งรู้หรอ มิวงานเข้าแน่ๆ คิคิ
-
เอิ๊ก :a5: :a5: :a5:
-
หลายงานละมิวว :m20:
-
หาเรื่องไม่เจอ ต้องขอโทดด้วยที่ช่วงนี้มาจบตอนไม่ได้
ไว้จะพยายามทำให้จบส่วนตอนปกติอีกวันสองวันคงลงได้
รักทุกคนที่เมนท์ :m13:
-
ถึงว่าไม่มาซักที จะอาวตอนต่อปายยยยยยยยยยยยยยยยยย ๆๆๆๆๆ o9
-
--- ต่อให้จบล่ะกัน ---
พอมิวกลับมาแอลกอฮอล์ก็มาถึงห้องพอดี พอกินกันไปได้สักพัก เพลงของมิวก็กำลังจะขึ้น โดยปกติมิวจะชอบร้องเพลง คนไม่ดีก็มีหัวใจ แทบจะทุกงานมาตั้งแต่ม.5แล้ว จนทุกคนเรียกกันว่าเพลงประจำตำแหน่งมิวไปแล้ว และผมก็ว่ามิวร้องเพลงนี้แล้วดูน่ารักดี
"พี่มิวค้าบ เข้มชอบจังเวลาร้องเพลงนี้แล้วพี่มิวน่ารักอ่ะ" อ่าคิดเหมือนกันเลย แต่ทำไมวันนี้ดูแท็กซี่แปลกๆไปนะ (วันนั้นผมไม่รู้)
"เล็กเองเมาแล้วใช่ป่ะเนี่ย" โกคาร์ทครับ
"ป่าว เค้าเนี่ยน้ามาว ตลกน่าคาร์ท ม่ายมาว ม้ายมาว" เออเชื่อแล้วไม่มาวแต่เมาเห็นๆ
"เฮ้ยแล้วจะไปไหนเนี่ย" "ห้องน้าม" "เราไปด้วยสิ" เอ๋ เพิ่งไปมากันเมื่อครึ่งชั่วโมงก่อนเองนะมิว
"ปัง" "เฮ้ยประตูอ่ะ ปิดเบาๆหน่อยซี่" นุก็เริ่มที่จะเมาแล้วกินกันไปแป๊บเดียวเองนะ
แล้ว "เพล้ง... เฮ้ยไรกันวะ" เสียงมาจากข้างนอกผมรีบพุ่งไปที่ประตู ออกมาข้างนอกในชั่วพริบตา มีวัยรุ่นกลุ่มนึงยืนอยู่ในสภาพเปียก และแท็กซี่นั่งลงอยู่ที่พื้น ส่วนมิวยืนหาเรื่องคนอื่นอยู่ “เฮ้ยฝั่งนี้ต่างหากที่ต้องถาม อยู่ดีๆก็โผล่พรวดออกมา ไม่มองอะไรเลย แถมถือแก้วน้ำออกมาอีก” ผมเห็นท่าไม่ดีจึงรีบเข้าไปหาแล้วไม่ทันไร ฝั่งนั้นก็ทำท่าจะต่อยมิว มิวกลับสวนหมัดเข้าชายโครงไปเต็มๆ หมัดเดียวถึงกับไปนอนกองแล้วก็อ้วกด้วย (ท่าจะกินไปเยอะฝั่งนั้น) แต่พอแท็กซี่ลุกขึ้นมา ก็กระเด็นเลย (ท่าเหมือนโดนถีบ) “เฮ้ยหาเรื่องเรอะ” แล้วมิวก็พุ่งเข้าใส่อีกฝ่าย คนอ่านคงจะงงซิครับแน่นอนมิวไม่ได้ขี้แยอ่อนแอเหมือนเมื่อก่อนแล้วแถมยัง... อีกด้วย (เดี๋ยวงานผมเข้า) ผมเห็นท่าไม่ดีเลยต้องเข้าไปร่วมวงด้วยความจำใจ (เฮ้อแฟนเราทั้งคน) ชุลมุนกันได้สักพักผมก็ลากทั้งสองคนออกมาจากวง “เพล้ง” อ๊ะ หัวผมโดนขวดฟาดซะแล้ว ผมจึงปล่อยสองคนนั้นแล้วจบเรื่องตรงหน้าซะ กลายเป็นผมซะเองที่ไปต่อยตีซะงั้น สภาพของทั้งสามคนกลายเป็นน่วมไปหมด ผมจึงลากสองคนนั้นกลับมาที่ห้องในทันที เดี๋ยวไม่จบ
“เฮ้ย ไปทำไรกันมาพ่อ” ก๊อตครับ
“มีเรื่องมานิดหน่อย คาร์ทเอาแท๊กซี่กลับไปได้ล่ะ ไปสร้างเรื่องมา”
“เอากลับไงล่ะ มันโทรบอกที่บ้านว่านอนบ้านเพื่อน แล้วจะลากไปสภาพนี้คงไม่ได้”
“แล้วจะเอาไงดีล่ะ”
“พาไปนอนที่หอเราก็ได้นี่” อ่ะมิวจะพาไประลึกความหลังรึไง
“งั้นเราพาพวกนี้กลับก่อนนะ แล้วอย่าอยู่กันจนดึกดื่นล่ะ”
“เฮ้ยแปปดิวะ แล้วไอก๊อต ไอเกม แล้วก็ไอต้นล่ะ จะให้มันไปนอนไหน”
“ว่าไงนะ” “ก็เอาไปนอนหอเราให้หมดดิ” เฮ้ยตอนแรกไม่เห็นบอกกันก่อนเลยนี่ แล้วคืนนี้จะมีโอกาสให้ของขวัญวันเกิดมิวป่าวเนี่ย
“เออ เอาจะไปไหมเราจะกลับแล้ว”
“คร้าบพ่อกลับคร้าบ”
พอมาที่รถอ๊ะเราขับ BM มานี่หว่า เอ่อ ลูกชายคนโปรด พอจะหันไปไล่พวกนั้น “เอ้า พวกนายสามคนเข้าไปเบียดกันข้างหลังนั้นแหละเดี๋ยวให้แท็กซี่นั่งกับเราข้างหน้า” อ๊าก ลูกชายเรา โดนที่รักยัดคนเข้าไปเต็มคันเลย จะเป็นลมดีไหมเนี่ย “ไม้ไวไวดิเราง่วงแล้วนะ” พอขึ้นรถเท่านั้นผมรีบเหยียบให้ไปถึงหอให้ไวที่สุดเท่าที่เคยทำมา เพราะลูกชายโดนเบียด ส่วนที่รักนั่งแนบอยู่กับแฟนเก่าที่เบาะข้างๆ รู้สึกใจมันร้อนวาบๆไงก็ไม่รู้สิ ไม่รู้เป็นไร
ภายใน10นาที ผมก็ขับมาถึงหอ “เฮ้ยไม้ ไมไวจังอ่ะ ตอนขาไปตั้งเกือบครึ่งชั่วโมง”
“ไม่รู้ดิ รถมันไม่ค่อยติด” ก็ทั้งรถทั้งมิวไง ไม่รู้ตัวอีก
“อ๋อๆ เฮ้ย ขึ้นบนกันได้แล้ว” ผมพามิวกับพวก กขค. ขึ้นไปข้างบน
“เอ้อ ไปอาบน้ำกันก่อนค่อยนอนนะ” อ่ะไม่ทันแล้ว มิวพอเปิดแอร์ปุ๊บก็ลงไปนอนก่อนใครเลย “พวกนายนอนพื้น” ผมรีบหันไปหาพวกนั้นก่อนเลยเพราะห้องผมมีเตียงเดียว ผมจึงรีบไปค้นฟูก หมอน ผ้าห่มมากองให้พวกนั้น แล้วผมก็ไปอาบน้ำแต่งตัวพอออกมา เฮ้อ หลับกันหมดแล้ว ผมก็เลยปิดไฟแล้วพุ่งขึ้นเตียงไปแบบเงียบๆ แล้วก็หอมแก้มมิว และก็... แบบเงียบที่สุด “รักมิวมากนะครับ”
--- จบ ---
-
อ้าว มาต่อไม่ทัน ไม้ทนไม่ไหวจบให้ซะแล้ว
แล้ว ยัง... อะไร ตอบด้วย เข้าใจ๋
ส่วนตอน 20 พรุ่งนี้ลงจ้า ฝากโหวตกันด้วย :m23:
รักทุกคนที่เมนท์น้า :m13:
-
รอตอน 20 ยั่งไม่ได้โหวตเลย เด๋วแวะไปโหวตก่อน
o13 o13
-
ไม้มาต่อให้จบตอนซะละ
ปล.อ่านแล้วมึนๆ งงๆ อะ คิคิ
-
:L2: :L2:
-
ไงล่ะ ทนไม่ไหวมาต่อเองโดนวิจารณ์เลยว่าไม่ได้เรื่อง
พวกไฮเทคแต่โลวิชั่น ก็เงี้ยล่า หึหึ หึหึ หึหึ หึหึ
ตอน 20 เลยล่ะกัน เดี๋ยวโดนว่าว่าดอง เค้าป่าวน้า
-
บทที่ 20 SongKran Festival
“นุ ไม่ได้ออกไปกันพวกนั้นเหรอ” พวกผมแยกตัวออกจากกันในทันที
“แหม ก็กูอยากรู้ว่าตกลงเรื่องมันเป็นไงกันแน่เนี่ย”
“ไม่มีไรหรอกน่า” ผมพยายามหยุดแต่น้ำตากลับเอ่อล้นมากกว่าเดิม
“ไม่จริง กูได้ยินตอน เมิงพึมพำ” เลี้ยงกุมารรึไงฟะรู้ดีเจง
“เราก็อยากรู้เหมือนกัน” แอคซ์
“ออกมาเมื่อไหร่เนี่ย”
“เมื่อกี้ แล้วทำไมตาแดงๆ มีไรป่าวมิว”
“ป่าวนี่เราไปก่อนล่ะกัน” ผมรีบพาตัวเองออกมาจากห้องให้เร็วที่สุดเพราะบรรยากาศมันไม่ดีเอาซะเลย
“รอด้วยเมิง” อ่าว นุ
“ไหง ออกมาด้วยล่ะ”
“อยากให้พวกมันคุยกันเองมากกว่าหว่ะ”
“แล้วจะไม่เป็นไรเรอะ”
“ไงซะมันก็ซี้กันมาตั้งแต่ป.สี่ล่ะวะ” นานจังวุ้ย
“เหรอ” ผมพยายามไม่คิดมากแต่จิตใจกับร่างกายมันบอบช้ำเกินไปจนทำให้น้ำตาผมเริ่มที่จะไหลออกมาอีกครั้ง และครั้งนี้ดูเหมือนจะไม่มีท่าทีว่าจะหยุดได้โดยง่าย
“มิว เมิงเป็นไรไปเนี่ย” ผมเข้าไปกอดนุและร้องไห้ออกมาเรื่อยๆ โดยมีนุปลอบอยู่ตลอดเวลา
สักพักพวกผมก็ได้เวลากลับ ตอนนี้ผมนั่งอยู่กับนุ ส่วนแอคซ์กับไม้นั่งอยู่เบาะด้านหลังผมดูจะคุยกันเครียดมากผมเหนื่อยกับการร้องไห้มาแล้วทั้งวันทำให้ผมซบนุหลับไป
สองชั่วโมงต่อมาพวกผมกลับมาถึงที่โรงเรียน เวลาสักประมาณ สามโมงเย็นได้ ผมกลับได้ยิน
“มิว”
“มิว กู”
“ไอมิวกูหนักว้อย เหน็บจะแดกแขนกูอยู่แล้ว ตื่นสักที” นุครับมันโวยวายผมใหญ่เลย
“เฮ้ยมีปัญหาไรวะ” แอคซ์นักเลงแม้แต่เพื่อนเลยนะเนี่ย
“อือ เราตื่นแล้ว อย่าตีกันน้า”
“มิว สงกรานต์ไปบ้านเรานะ”
“อ่ะ กับ”
“เรา ไม้ นก เกมส์ น้ำ แล้วก็มิวไง”
“อ้าวกูล่ะ ชวนด้วยดิเมิง”
“จะเอาเมิงไปกัดกะไอนกมันทำไม ไปแล้ววุ่นวาย”
“เออ เจริญ กูไม่ไปก็ได้ แต่ไม่มีใครไปช่วยกันเมียเมิงน้า” อ้าวไอเพื่อนเวรหาเรื่องจะไปด้วยแล้วเราเกี่ยวไรเนี่ย
“สัด ไม่ต้องไปเลยเมิง เมิงคิดไรกะมิวเนี่ย”
“หุ หุ หุ ว่าแล้วพวกเมิงเป็นอะไรๆกันแล้วเจงๆด้วย” อ้าวมันไม่รู้จริงแต่หลอกให้แอคซ์พูดซะงั้น
“แอคซ์ ไมพูดไปงั้นล่ะ” ผมหันไปมองค้อนๆ
“โอ๋ โทดทีจ้า แต่จะไงๆช้าเร็วมันก็รู้อยู่ดีแหละ อย่าไปใส่ใจเลย”
“แอคซ์ เงียบไปเลย ไม้ช่วยจัดการทีดิ” แล้วแอคซ์ก็หันไปเจอสายตาเพชรฆาตมองอยู่ สะใจจัง
“หึหึ หึหึ หึหึ หึหึ” ไม้แค่หัวเราะในลำคอแล้วเดินจากไป
“กลับแล้วเรอะ” แอคซ์หันไปถามไม้แค่ยกมือขึ้นตอบรับ “โชคดี เดี๋ยวสงกรานต์ไปรับที่บ้าน”
“ก็ได้เราไปด้วยก็ได้ แต่เอานุไปด้วยนะ”
“อ๊ะ อือ เมิงอย่าไปกัดกะมันล่ะ”
“เออ กูไม่ไปกัดกะหมาบ้าอย่างมันหรอก”
“เรอะไอหมาขี้เรื้อน” อ้าวนก
“ไอห่า อยากมีเรื่องรึไงเมิง” เอาแล้วไงไม่ทันไรจะกัดกันแล้วเนี่ย
“เห็นไหมพวกเมิง ไม่ทันจะเท่าไหร่ ก็จะกัดกันแล้วเนี่ย” แอคซ์เห็นท่าไม่ดีจึงส่งสายตาไปทาง น้ำกับเกมส์ สองคนนั้นจึงเข้ามาห้ามไว้ “เฮ้ยพวกเมิงกลับบ้านกันได้แล้ว ไป เลย” แล้วพวกนั้นก็ลาก สองคนนั้นกลับกันไป
“วันนี้ คุยไรกันอ่ะ”
“ไม่เลยนี่ ไม้ไม่ยอมตอบไรเลย มิวล่ะ จะบอกเราได้ไหม”
“ไม่ได้หรอกคนมีเรื่องยังไม่บอกเลยแล้วเราจะพูดได้ไง”
“ไหงงั้นล่ะเนี่ย”
“ไปถามพวกนั้นเอง เราไม่อยากยุ่งด้วยหรอก”
สรุปวันนี้ไม้ก็ไม่ได้บอกอะไรไปกับแอคซ์เลย คงเพราะสัญญาไว้กับผมหรือกลัวจะสร้างปัญหาให้กับแอคซ์ ถึงไม่บอกก็ไม่รู้ แต่นั่นก็ทำให้ผมรู้สึกใจเย็นลงได้
“โอ๊ว เหี้ยเย็นหว่ะ”
-
เพิ่งมานั่ง อ่านเรื่องของน้องมิว
ตอนนี้เป็นแฟนกับไม้แล้วเนอะ ดีใจด้วย เพราะเชียร์ๆคู่น้องมิวกับไม้อยู่ตอนแรก :laugh:
รออ่านตอนต่อไปอยู่น๊าคับ :-[
-
เข้ามาอ่าน
ปล.ตอนที่ไม้ต่อ งงๆๆ มึนๆๆ อะ คิคิ
-
หึหึ หึหึ หึหึ หึหึ หึหึ หึหึ หึหึ หึหึ หึหึ หึหึ หึหึ หึหึ
ก็บอกแล้วว่าไม้เป็นพวกไฮเทคแต่โลวิชั่น :m12:
โดนคนอ่านว่าเลยเห็งมะ ไม่แก้ให้หรอกนะ :m20:
ส่วนตอนที่ 21 กะลังจะมาในวันสองวันนี้ :m19:
รักทุกคนที่เมนท์จ้า โหวตกันเยอะๆน้า :m13:
-
ครับ ทีหลังจะไม่มาช่วยต่อให้ก็ได้
ส่วนบทที่21 อย่าดองนานนะ
-
โหย ไม้มาช่วยมิวต่อกะได้ มิวชอบดองอะ 555
-
บทที่ 21 SongKran Festival II
“แม่งใส่น้ำแข็งด้วยเรอะวะ” เสียงนุลอยมาแต่ไกล
“โง่หว่ะ เสือกอยากขี้หลีเอง” นกพูดลอยๆแต่ก็นะกระทบชัดๆ
“ไอเวรเมิงอยากมีเรื่องเหรอไงวะ” ไม่ทันไร
“เฮ้ย กูพาพวกเมิงมาเที่ยวนะสาด กัดกันทิ้งข้างทาง” แอคซ์ดีมากจ้า
ตอนนี้พวกผมมาเที่ยวบ้านแอคซ์ที่ต่างจังหวัดหนึ่งอาทิตย์ วันนี้เป็นวันที่สองที่พวกผมมาถึง เริ่มจากเมื่อวานผมนั่งรถทัวร์ประมาณสามชั่วโมงมาลงที่ตัวเมืองแล้วคนงานที่บ้านแอคซ์ก็มารับพวกผมไปที่บ้าน บ้านแอคซ์เป็นสวนผลไม้ในชานเมืองนั่งรถออกมาจากตัวเมืองสักยี่สิบนาทีก็ถึง พ่อแม่แอคซ์ใจดีมากๆเลยจัดห้องให้อีกเรือนนึง ไม้นอนกะนุ นก น้ำ เกมส์ นอนด้วยกัน ส่วนผมนอนกันแอคซ์ เอ๊ะ จริงๆมันนอนห้องล่ะสามคนมะใช่เรอะ ไมเราถึงหลุดมาอยู่ห้องแอคซ์ได้เนี่ย แอคซ์จัดเองก็เงี้ย พอวันนี้ สักบ่ายโมง แม่ก็ให้คนสวนชื่อพี่ปอขับรถกระบะขนถังน้ำสามถังไปเล่นสงกรานต์รอบเมือง
“มิวค้าบนั่งคิดไรอ่า” แอคซ์เดินมาหาผม
“เราเซงๆอ่ะ อากาศมันร้อน เลยไม่ค่อยอยากเปียก กลัวเป็นหวัด” ผมนั่งอยู่ที่หน้ารถกับพี่ปอ พี่อั้ม และก็ไม้ ส่วนคนอื่นๆไปนั่งเล่นยืนเล่นน้ำอยู่หลังรถ ตั้งแต่มาถึงถนนหลักในตัวเมืองพี่ปอก็จอดรถตั้งป้อมให้พวกแอคซ์เล่นน้ำกัน
“นี่แอคซ์ แกรีบๆออกไปเลยเดี๋ยวฉันเปียก” พี่อั้มไล่แอคซ์
“โห่พี่อั้มก็ มาแล้วไมไม่มาเล่นอ่ะ”
“บ้านี่แม่ให้ฉันมาดูแลพวกแกแหละฉันถึงออกมาด้วย ไม่งั้นฉันไม่ออกมาหรอก เดี๋ยวผิวฉันเสีย แกก็ชวนน้องไม้ไปสิยะ” พี่อั้มแกเป็นกระเทยแบบเปิดเผยแอคซ์เคยบอกว่าพอที่บ้านรู้แม่แทบเป็นลม ผมเลยไม่อยากให้ที่บ้านแอคซ์รู้เรื่องเราอีกกลัวแม่จะตรอมใจเอา
“ไม่อ่ะพี่ไม้ไม่ชอบที่ที่มีคนเยอะ” แอคซ์ตอบแบบเซงๆ
“ดีงั้นแกก็เอาแฟนแกออกไป ฉันจะได้อยู่กันน้องไม้สองต่อสอง” อ่ะ
“บ้า มิวก็บอกไปแล้วว่ากลัวไม่สบาย อ๊ะ” แอคซ์เพิ่งรู้ตัวว่าโดนลักไก่
“จริงหรอยะ พวกแกเป็นแฟนกันจริงๆด้วย” พี่อั้มจ้องหน้าผมใหญ่เลย
“ดูออกตั้งกะเมื่อไหร่” แอคซ์ถามพรวดออกมา
“เทอมที่แล้ว ฉันกะยัยดาวสังเกตมาตั้งแต่ตอนนั้นแล้วล่ะ”
“อ่ะพี่ปอยังอยู่นะ” ผมรีบขัดก่อนจะเลยไปไหนๆ
“ไม่เป็นไรหรอกอีหนู พี่ปอน่ะกิ๊กฉัน” พี่ปอรีบหลบหน้ากลับไปแต่พอดูออกว่าอาย
“อ๊ะ เดี๋ยวพี่แอบมีอะไรกับคนงานที่บ้านเหรอเนี่ย”
“ไม่ต้องเปลี่ยนเรื่องเลยแก แล้วทีแกสองคนแอบมีอะไรกันแทบทุกคืนที่หอล่ะ” อ่ะ หน้าผมซีดทันที
“เฮ้ย เอาไรมาพูดอ่ะพี่” แอคซ์เริ่มอยู่ไม่นิ่ง
“ความจริงไงยะ แกนึกว่าจะไม่มีใครรู้รึไง” ผมหันหน้าหนีในทันที
“ห้ามให้ที่บ้านรู้นะ” แอคซ์จ้องหน้าพี่อั้ม “เรื่องฉันกับพี่ปอก็ด้วย”
“ได้ เราสองคนเป็นอันตกลงกันจะไม่บอกใครนะ” แอคซ์ยื่นนิ้วก้อยออกมาเกี่ยวกับพี่อั้ม “ย่ะ”
แล้วแอคซ์ก็ออกไปเล่นน้ำกับคนอื่นๆ ผมก็นั่งแข็งอยู่ในรถเพราะเหตุการณ์ที่เพิ่งผ่านไปต่อหน้าต่อตา มันทำให้ผมเริ่มรู้สึกกลัวๆพี่อั้มขึ้นมา
“มิว” อ๊ะ ผมหลุดออกจากพะวง
“ครับ” ผมรีบหันไปหาพี่อั้ม
“ชอบแอคซ์มากป่าว” อ้าวโดนสอบแล้วเรา
“รักเลยล่ะครับ”
“อ่...” พี่อั้มยกมือห้าม
“พวกผู้ชายไม่เกี่ยวย่ะ ผู้หญิงเค้าจะคุยกัน” แล้วไม้กะพี่ปอก็หันกลับไป “งั้นเหรอ”
“ที่สุดเลยล่ะ”
“งั้น คงไม่รู้สินะว่าแอคซ์คือความหวังสุดท้ายของที่บ้าน”
“คือ”
“ตั้งแต่พี่อาร์มออกไปจากบ้านเมื่อสามปีก่อน พี่เป็นอย่างนี้ พ่อกับแม่เลยคาดหวังทุกสิ่งไว้ที่แอคซ์ทั้งหมด แต่ถ้าพวกท่านรู้เรื่องนี้ล่ะก็ คงตรอมใจตาย เพราะงั้นไม่ต้องห่วงหรอกพวกพี่ไม่มีใครพูดอยู่แล้ว”
“ขอบคุณครับ”
“ช่วยยั้งๆแอคซ์มันบ้างล่ะกัน”
“ครับ”
“เฮ้อ...”
-
ูู^^
-
มาต่อได้ไวจิงๆเลย
-
สวัสดีครับ
เพิ่งเข้ามาอ่าน....
ตอนแรกนี่ โดยส่วนตัวชอบมากมาย NC ไม่มี :mc4:
แต่พอมาตอนพิเศษนี่ :z3:
แต่เอาเถอะ มีแฟนมาให้กำลังใจด้วย (หรือเปล่า)
ว่าแต่ เรื่องจากตอนพิเศษนี่ ไม้เคลียร์กันเรียบร้อยหรือยังนี่ หึหึหึหึ :z2:
ขอบคุณและจะติดตามครับ
-
ถึงแม้ว่าผมจะไม่ได้ผ่านเรื่องอย่างมิวมา
ถ้าเป็นผม รักไม้ตายเลย ฮาๆๆๆๆๆๆๆ
มาเป็นกำลังใจครับ
ซึ่งตอนนี้ตัวก็ยังจะเอาตัวเองไม่รอดแล้วววววว
ไม่น่าไปยุ่งกับเพื่อนตัวเองเลยยยยยยยยย
มีคำแนะนำดีๆๆสำหรับผมไหมครับบบบ
-
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
บทที่ 22 SongKran Festival III
“ไม้มีไรป่าว” พอได้ยินเสียงไม้ถอนหายใจผมก็สงสัย
ไม้แค่ส่ายหัว
“แหมมิวแกนี่ก็ ไม้เค้าคงหึงพี่ล่ะมั้ง” ไม้ทำหน้านิ่งไม่สนใจ แต่พี่ปอออกจะเกร็งๆอยู่บ้าง
“คงไม่ใช่มั้งครับพี่”
“ไม่ต้องหึงพี่นะไม้ พี่ปอเป็นแค่กิ๊กพี่เอง ส่วนไม้อยู่ในใจพี่ตลอดเวลา” เวลาพูดกับไม้พี่อั้มชอบทำเสียงอ่อนเสียงหวานอยู่ตลอดผมฟังแล้วสยิวแฮะ
“เอ่อ ผมว่าจะค่ำแล้วนะครับ” พี่ปอขัดขึ้นมา
“ต๋ายจริงด้วย เดี๋ยวฉันไปไม่ทันละครช่องเจ็ด ตามพวกๆลิงกลับมาเร็ว”
“แอคซ์” ไม้เรียกแอคซ์ที่อยู่ใกล้ๆแล้วพยักหน้าแบบรู้กัน
“แหมไม้นี่ก็เสียงก็หล่อนะ แต่ไมถึงไม่ค่อยชอบพูดล่ะจ๊ะ”
“มีไรกัน” แอคซ์โผล่หน้ามาขัดจังหวะพอดี
“ต๋ายแกมาผิดจังหวะมากเลย แต่รีบตามเพื่อนๆแกได้แล้ว จะกลับบ้านแล้ว”
“ไรว้ายังไม่สามทุ่มเลย เดี๋ยวมีประกวดนางสงกรานต์รอบแรกตอนสองทุ่มอ่า”
“ฉันจะกลับไปดูละครย่ะ”
“งั้นกลับไปก่อนดิ เดี๋ยวให้พี่ปอออกมาใหม่ก็ได้”
“ไม่ได้ย่ะ นี่แกเห็นพี่ปอเป็นไรเนี่ย”
“คนงานที่บ้าน”
“บ้า เดี๋ยวคืนนี้พี่ปอไม่มีแรงสู้กะฉันสิยะ”
“นี่พักๆบ้างเหอะ เดี๋ยวพ่อกะแม่ก็รู้หรอก”
“เหรอ งั้นคืนนี้แกสองคนนอนแยกกันนะ”
“อ้าวไหงเล่นงี้ล่ะเนี่ย” แล้วไม้ก็ชี้เข้าไปที่วัดทุกคนหันตามเข้าไป ในห้องรับรองมีทีวีเปิดอยู่น่าจะเป็นข่าวช่องเจ็ด “อ๊ะ น้องไม้สุดฉลาด ก็ได้งั้นพวกพี่จะเข้าไปรอในนั้นนะจะกลับกี่โมงก็มาตามล่ะกัน”
“เออ ดี ใจหว่ะไม้”
“งั้นเราไปข้างในกัน พี่ปอ ดับเครื่องได้เลยจ๊ะ” แล้วพวกผมก็เข้าไปนั่งในเรือนรับรองของวัด ที่ดูหรูเกินไปสำหรับวัดต่างจังหวัด ผมนั่งได้สักพักก็เบื่อๆ พวกแอคซ์ก็ไปไหนกันไม่รู้ ผมจึงชวนไม้ออกมาข้างนอกตามหาพวกแอคซ์ ไม่พ้นเวทีประกวดนางสงกรานต์ ถึงจะเป็นรอบแรกแต่ก็มีคนเยอะน่าดู ไม้จึงจับมือผมแน่นพาเดินไปทั่ว คงกลัวผมหลงมั้ง ปกติหลงอยู่แล้ว
“ทางนั้น”
“ไหนๆ อยู่ไหนกัน” ผมชะเง้อมองไปทางที่ไม้ชี้อยู่ เห็นพวกแอคซ์ยืนแซวสาวๆที่เดินไปมาแถวนั้น ผมรู้สึกหึงมั้งนะ รีบตรงไปหาแอคซ์ในทันที “ทำไรกันอยู่อ่ะ”
“แหม สาวเยอะงี้ก็ต้องแซวซี่” นุแหลมมาคนแรกเลย
“มิว มาตั้งกะเมื่อไหร่เนี่ย” แอคซ์สะดุ้งโหยงหันมาทางที่ผมยืนอยู่
“ทันที่จะเห็นอะไรๆอ่ะ” ผมทำงอนแล้วแต่แอคซ์รั้งเอาไว้
“อ่ะ เราขอโทษนะทีหลัง จะไม่ทำงี้แล้ว”
“งั้นกลับบ้านนะ” ผมไม่รอช้าเดินออกมาเลย
“อ่ะ มิว” แอคซ์รีบตามมาทันที
“แล้วพวกกูล่ะ” เกมส์ถามขึ้นมา
“กูจะกลับแล้ว ถ้าพวกเมิงจะอยู่ต่อก็กลับเองนะ” แล้วพวกนั้นก็รีบตามออกมา
“เหี้ยหว่ะ ที่พี่เมิงลากกลับไม่กลับ พอเมียเมิงพูดปุ๊บกลับปั๊บ” “เพี๊ยะ” แล้วนุก็โดนไม้ตบกะบาลทีนึง
แล้วพวกผมก็เดินมาที่ เรือนรับรองที่พี่อั้มรออยู่
“พี่อั้มกลับกัน” แอคซ์พูด
“เออดี ฉันกำลังเบื่อๆ นี่ก็จะสี่ทุ่มแล้วด้วย เดี๋ยวพ่อแม่จะเป็นห่วง” แล้วพวกผมก็นั้งรถกลับกันในสภาพเดียวกะขามา แต่ตอนนี้พวกลิงทะโมนหลังรถคงต้องจับให้ดีๆ ไม่งั้นพี่ปอขับซิ่งไปเดี๋ยวจะหล่นเป็นศพกันซะหมด พอมาถึงที่บ้าน ผมรู้สึกเพลียมากทั้งๆที่ไม่ได้ไปเล่นน้ำกะพวกนั้น แต่ก็มีไอตัวดีคิดอุบาทก์กับผมอยู่ พอผมถอดชุดจะเข้าไปอาบน้ำเท่านั้น แอคซ์ก็เข้าตามไปในทันที แล้วก็นะ..........................................
Rate18+
………………………………………………………………………………….................................................
แล้วผมก็มาเข้านอนกะมัน เตียงเดียวกัน แต่มันก็ไม่ยอมสงบซะที เซงจริงๆมีแฟนบ้ากามช่วยด้วยคร้าบมีใครเห็นใจหนูไหม หนูโดนข่มเหงแต่หนูไม่ได้ขัดขืนนะ
“ฝันดีนะ”
-
หุหุ
-
ได้อ่านหลายตอนซะใจ
ตั้งแต่สามีเข้าเล้า มาต่อบ่อยจิงนะ :laugh:
-
สวัสดีครับ
สงกรานต์มีประกวดทางนพมาศด้วย!!?!?!?!!
:pigha2:
โอ้.... มีง้อมีงอนกันนะ งี้ล่ะ ยามรัก
ขอบคุณและจะติดตามครับ
ปล. ไม้หายไปไหนละนี่ เคลียร์กันเรียบร้อยหรือยัง :oo1: ...... :laugh:
-
เอ่อ พวกผมใกล้จะสอบกันแล้ว :m23:
แต่สัญญาว่าจะมาลงเรื่อยๆล่ะกัน :m17:
พยายามจะเข้ามาบ้างนะ ถ้าว่าง :m5:
รักทุกคนที่เมนท์คร้าบ โหวตด้วยจิ :m13:
ปล. ขอบคุณคุณ ก.กา ด้วยครับผมแก้แล้วล่ะ ช่วงนี้เบลอๆ
-
ไม่ได้เข้ามาอ่านนาน
พัฒนานะเนี่ย
แต่ละคน
-
บทที่ 23 SongKran Festival IV
เช้าวันต่อมา ผมก็ลุกไปอาบน้ำ ดูจากเวลาประมาณเก้าโมงแล้วล่ะ พอเงยหน้าไปดูกระจกเท่านั้น
“ว๊าก แอคซ์ ตื่นเลย มานี่เลยนะ” แล้วแอคซ์ก็โผล่พรวดเข้ามา “มีไร เงียบดิ เดี๋ยวคนอื่นก็ได้ยินหรอก อ๊ะ” ที่คอผม ตามตัวผมมีรอบช้ำเต็มไปหมด
“ไอบ้า เมื่อคืนก็บอกแล้วว่าอย่าๆ ไม่เจอกันไม่กี่อาทิตย์ หื่นขึ้นอีกนะเนี่ย” ผมถึงกับงอนในทันที
“มิวคร้าบเค้าขอโทษ อ่า” ผมดันแอคซ์ออกไปจากห้องน้ำแล้วล๊อคประตู
“งดกิจ หนึ่งอาทิตย์” แล้วผมก็อาบน้ำแต่งตัวให้เรียบร้อยก่อนออกไปเจอแอคซ์
วันนี้ทั้งวันแดด ไม่ค่อยจะแรง แอคซ์จึงบอกแม่ว่าจะพาพวกผมไปในเมืองอีก “นะแม่ เมื่อวาน มิวกะไม้ ไม่ได้เล่นน้ำเลย เพราะแดดร้อนทั้งวันเลย ส่วนไอพวกอึดถึกพวกนั้นมันเล่นไม่กลัวอะไรเลย”
“อ่ะก็ได้แต่อย่ากลับเย็นมากนะลูก เดี๋ยวสองทุ่มแม่จะไปทำบุญที่วัด ลูกๆก็ต้องไปด้วยนะ”
“อ่า ครับผม งั้นสักทุ่มจะกลับมาครับ”
“เอ่อ ปอๆ อยู่ไหม ปอ” สักพักพี่ปอก็วันขึ้นมาบนเรือน
“ครับนาย มีไรจะใช้ผมครับ”
“เอ่อ วันนี้พาเด็กเค้าไปในเมืองอีกวันนะจ๊ะ”
“ครับ เหมือนเมื่อวานใช่ไหมครับ”
“จ๊ะ ไปจัดการเลย แล้วกลับถึงที่นี่ก่อนทุ่มครึ่งนะ”
“ครับนาย” แล้วพี่ปอก็ไปจัดการรถให้เหมือนเมื่อวาน
วันนี้พวกผมมาถึงก็ลงเล่นน้ำกันอย่างน่ากลัวเหมือนกัน พวกตัวแสบๆ ก็ไปสรรหาวิธีและอุปกรณ์พิสดาร มาเล่นแผลงๆ จนโดนคุณตำรวจดุไปรอบนึง
“ไงไอพวกเวร หาเรื่องที่นี่ระวังไม่ได้กลับบ้านนะสาด” แอคซ์ทับถมใหญ่เลย
“โห ไอเวรปากดีนะเมิง ตะกี้เมิงก็เล่นวะ” นุตอกกลับจนแอคซ์พูดไม่ออก
“อือ เค้าเห็นตะเองแหละนำเลย” ผมกัดไปทีนึง
“เฮ้ย ไหงไม่ช่วยเค้าเลยอ่ะ” แอคซ์หันมามอง
“ไม้ แอคซ์ขู่เราอ่ะ” ผมจ้องแอคซ์ฆ้อนๆ แล้วหันไปหาไม้ทำน่าสงสาร
“แอคซ์” ไม้หันมาจ้องทำตาดุใส่
“ฮ่าๆๆๆ โดนพ่อเมิงดอีกแล้วดิเมิง” นุครับ “เพี้ยะ” โดนตบตามคาด
“โอ๊ย กูโดนตบอีกและสาด โหดหว่ะ”
“สมเมิงไม่ต้องทำขำเมิงอ่ะตัว นำเลยดีที่ตำรวจเค้าไม่จับเมิง” แอคซ์หันไปว่านุ
แล้วพวกผมก็เล่นน้ำกันต่อไปเรื่อยๆ จนหกโมงครึ่ง พี่ปอก็มาตาม ในสภาพหอบแฮกๆ แต่ไม่เปียกเลยแฮะ ไม่รู้ว่าทำไรมากันแน่ “น้องเล็กครับ น้องอั้มบอกให้มาตามกลับบ้านครับ คุณนายโทรมาตามครับ แฮ่กๆๆ”
“พี่ปอ ไปทำไรมาดูเหนื่อยๆจัง แต่งตัวดูลวกๆนะ อ๊ะ นี่มันกลางถนนนะ” แอคซ์พูดเหมือนรู้ แหมก็ไอคนบ้ากามมันก็มองกันออกเป็นปกติ “น้องเล็กครับ สะดุดตามากเหรอครับ” พี่ปอดูลนยิ่งขึ้นเมื่อถูกทัก
“ทำตัวสงบๆก่อนสิครับ แล้วจัดชุดให้ดีๆ” แล้วแอคซ์ก็ไปเรียกคนอื่นๆ
พอถึงที่รถพี่ปอก็รีบขับรถกลับบ้านด้วยความเร็ว เหมือนว่าจะอายๆ พอถึงที่บ้าน แม่ก็ได้เตรียมตัวเรียบร้อยแล้ว “พวกลูกๆ ไปอาบน้ำแต่งตัวไป เดี๋ยวพอพ่อมาจะได้ไปที่วัดกัน”
“คร้าบ” แอคซ์ตอบเซงๆ
“ปอๆ”
“ครับนาย”
“ขอบใจจ๊ะ ไปพักผ่อนเถอะ วันนี้ขับรถให้ไอพวกนี้ทั้งวันล่ะ ฉันให้เจือ เผื่อสำรับไว้ให้ด้วยล่ะ”
“ขอบคุณมากครับคุณนาย ไม่ต้องถึงขนาดนั้นหรอกครับ มันเป็นงานครับ”
“ไม่ได้สินี่มันนอกเหนือหน้าที่เธอนะ”
“ขอบคุณครับ” แล้วที่ปอก็เดินไปทางหลังบ้าน พวกผมก็แยกย้ายกันไปอาบน้ำแต่งตัว แล้วพอพ่อแอคซ์มาถึงบ้าน แม่แอคซ์ก็พาพวกเราไปทำบุญที่วัดประจำอำเภอรึไงเนี่ยแหละ แอคซ์บอกกว่ามากันทุกปี ปีหน้าจะมาอีกก็ได้นะอะไรประมาณนั้น
พอวันอื่นๆ พวกผมก็ไปเล่นน้ำกันตามปกติ และวันสุดท้ายพวกผมก็นั่งรถทัวร์กลับบ้านกัน
“มิวจ๋า” แอคซ์กวนไมจะนอน
“อือ ไมไม่อยู่บ้านไปล่ะ” เออเนอะ
“เค้าลงซัมเมอร์ไว้ไง มิวลงด้วยดินะๆๆๆ”
“เออๆๆๆ” แล้วผมก็หลับไป
สักพัก “มิว” แอคซ์มาเขย่าตัวผม
“ไรพึ่งนอนไปแปปเดียวเอง อย่ากวนดิ”
“ถึงแล้ว” เฮ้ยไหงไวจัง
“ไรนะ ถึงแล้ว” ผมลืมตาแล้วหันไปด้านนอก (ผมนั่งติดหน้าต่างครับ) เฮ้ย ถึงจริงๆด้วย
“นอนไปตั้งชั่วโมงแล้วยังง่วงอีกเรอะ มะคืนอดนอนมารึไง” ไมเหมือนแปปเดียวเองง่ะ
“ไอบ้า ใครล่ะที่มันกวนเราทั้งคืน” ผมจ้องตาแอคซ์เขม็งเลย
“เฮ้ย จะลงกันไหมเนี่ย”
-
จบตอนสงกรานต์แล้วใช่มะ คิคิ
-
เย้ๆๆ ตามอ่านทันแล้ว :o8:
ต้องสอบเสร็จแล้วแน่เลย เพราะงั้นมาต่อซะดีๆ อิอิ
ทำไมน้องมิวเนื้อหอมมากถึงมากที่สุดอย่างนี้ล่ะคะ
น้องไม้ก็เป็นคนดีเนอะ ชอบๆๆๆ
ดีจริงที่ตอนนี้เป็นแฟนกัน (อีกที) แล้วกว่าจะถึงวันนี้น้องมิวมีแฟนกี่คนเนี่ย :haun4:
อิจฉาน๊ารู้ป่าววววว
-
บทที่ 24 Summer in Summer
“เออ กวนตีนนะไอนุ” แอคซ์หันไปว่า
แล้วพวกผมก็แยกย้ายกันกลับบ้าน “อ้าว แอคซ์จะไปนอนไหนล่ะเนี่ย” เออแล้วมันทำไมไม่ยุบ้านวะ ตามมาทำไมเนี่ย
“บ้านมิวได้ป่ะ” ส่งตาหวานมาไม
“บ้า ได้ที่ไหนล่ะ”
“ล้อเล่นบ้านไม้อ่ะแหละ” ไม้พยักหน้าแบบเฉยๆ
“อ้าว จะไม่ไปรบกวนที่บ้านไม้เหรอ” ผมหันไปถามแอคซ์
“ไม่หรอก บ้านไม้มันไม่ค่อยมีคนอยู่อยู่แล้ว พ่อแม่ก็อยู่ต่างประเทศพี่น้องก็ไม่มี มีแต่แม่บ้าน มันถึงชวนเราไปนอนด้วยทุกครั้งที่มากรุงเทพฯเลยล่ะ”
“มาแล้ว” ไม้พูดบอกแอคซ์ รถตู้เบนซ์คันโตก็มาจอดตรงหน้า “เดี๋ยวไปส่งบ้านนะ ขึ้นรถสิ” ไม้กระซิบผมที่ข้างหู
“อือ” ผมก็ไม่อยากเสียค่ารถเลยตอบตกลง แล้วก็ขึ้นรถตามแอคซ์ไป
“อ้าว มิวจะไปนอนกะเราเหรอ” แอคซ์ไอลามก
“บ้า ไม้จะไปส่งเราก่อนต่างหาก” แล้วพวกผมก็ขึ้นไปนั่งบนรถ เห็นไม้เดินไปคุยอะไรกับลุงคนขับรถ พอขึ้นรถมาได้สักพัก แอคซ์ก็ชวนคุยอะไรต่อมิอะไร วุ่นวายไปหมด คนเราก็ยิ่งง่วงๆอยู่ กวนตั้งแต่คืนยันเช้า และมานี่ยังจะกวนอะไรนักหนาเนี่ย แต่ผมก็หลับไปในที่สุด
หลังจากนั้นสักพักได้ ประมาณครึ่งชั่วโมง ไม้ก็มาส่งผมที่หน้าบ้าน
“อย่าลืมซัมเมอร์นะ มิว” แอคซ์โผล่หน้ามาย้ำกับผม
“อือ” แล้วผมก็เข้าบ้านไป แต่เท่าที่ผมรู้สึก มันไม่เห็นจะเหมือนซัมเมอร์ตรงไหนเลย จะเรียกว่าซัมเมอร์ก็เรียกได้ไม่เต็มปาก คล้ายๆเป็นเรียนล่วงหน้าซะมากกว่า เป็นเทอม 16 พฤษภาคม แต่มีเรียนซัมเมอร์ ช่วง 20 กว่าวันก่อนเปิดเทอมเนี่ยนะ ประมาณว่า เปิดเรียนก่อนชาวบ้านเค้าเพราะวันหยุดเยอะ และปิดก่อนโรงเรียนทั่วไปมากกว่า
หนึ่งวันก่อนวันเปิดเรียนซัมเมอร์(ความรู้สึกมันไม่ใช่) ผมซึ่งเป็นนักเรียนประจำก็ต้องมาที่โรงเรียนก่อนนักเรียนทั่วไป 1 วัน เพื่อมาจัดของหนังสือหนังหา และข้าวของให้เรียบร้อย ซึ่งต้องเจอ แอคซ์ ไม้ และต้น ด้วยสินะ คาดไม่ผิดจริงเชียว เฮ้อ
“มิวครับ มาเย็นเชียว ต้นมาตั้งแต่บ่ายแล้วล่ะ ขนของมาเยอะเชียว ต้นช่วยขนนะครับ” เอ่อจะว่าไปเยอะจริงๆด้วยอ่ะ ไม่แม่จะให้หนุย้ายบ้านฤๅไงกัน แต่แล้วมือมารก็มาคว้าของที่ผมกำลังส่งให้ต้น ผมจึงหันไปทางนั้นทันที
“แอคซ์”
“เราถือให้เองดีกว่า ไม่ต้องรบกวนนายหรอก แฟนเรา เราคิดว่าเราไม่จำเป็นต้องพึ่งพาคนอื่นหรอก สายตาของแอคซ์ จ้องต้นแบบแทบจะกินเลือดกินเนื้อกันเชียว แต่ไมต้องตัดหน้าเราด้วย ผมหันไปมองหน้าแอคซ์อย่างเคืองๆ “ไมต้องบอกให้คนอื่นรู้ด้วย ไม่ใช่เรื่องที่ควรเปิดเผยซะหน่อย”
“ทำไมนาย ไม่รักษาหน้ามิวเลย พูดออกมาได้เต็มปาก กลัวคนอื่นเค้าจะไม่รู้รึไง”
“กูไม่ได้จะบอกคนอื่น กูต้องการบอกเมิง ที่รู้อยู่แล้วว่ามิวเป็นแฟนกู แต่เสือกมาข้องแวะอยู่นั่นแหละ มิวเคยก็บอกปัดเมิงไปแล้ว เมิงก็ไม่เลิกยุ่ง แต่เพราะมิวไม่ชอบปฏิเสธน้ำใจคนอื่น เมิงถึงมายืนหน้าสลอนอยู่นี่ไง”
"แอคซ์ พูดแรงไปนะ" ผมจะดึงแอคซ์ออกจากที่นั่น แล้วอยู่ๆ แอคซ์ก็โดนลากออกไปอย่างรวดเร็ว
“มานี่” ผมหันตามแอคซ์ไปไม้กระชากแอคซ์ไปนี่เอง “ฝากมิวด้วย” ไม้มองไปทางต้น “อือ” ต้นรับคำแต่ดูสลดและแววตาดูหมองๆลงไปเยอะ ผมจึงหันไปทางแอคซ์ที่เห็นไม้ลากไปจนลิบตา “ต้นช่วยเราขนของหน่อยสิ” “อือ ได้สิ” แววตาของต้นดูมีประกายขึ้น แล้ววันนั้นแอคซ์ก็หายไปเลย เจออีกทีที่เตียงในสภาพที่สงบเสงี่ยมมากยิ่งขึ้นกับรอบช้ำที่มุมปาก 1รอย ซึ่งพอรู้ได้ว่าฝีมือใคร
เช้าวันต่อมา เปิดเรียนแล้ว
“แอคซ์ ลุกไปได้แล้ว เดี๋ยวมีคนมาเห็น ทำไมเดี๋ยวนี้ไม่ระวังตัวเลยอ่ะ เดี๋ยวมาสเตอร์ก็มาเจอหรอก”
“อื้อๆ ไปแล้วน่า”
“แล้วจะเอาผ้าห่มเราไปทำไมอ่ะ” แอคซ์ทำหน้างัวเงีย แล้วก็ส่งผ้าห่มกลับมาให้ผม หึหึหึ หน้าตอนนี้ดูหน้ารักดีออก ไม่น่าจะแสบได้ถึงกึ๋นเลย
“แล้วไปนอนต่อไมเล่า”
ต้องขอโทษด้วยครับ เนื่องจากมีเห็นขัดข้องบางประการที่ทำให้ผมหายหน้าไปนานพอสมควร อาจจะฟังดูเป็นขอแก้ตัวแต่ก็จะบอกว่าขอโทษคร้าบ เนื่องจากลืม+ฟิลลิ่ง+ฟอแมทคอม+ไม้(ไม่เกี่ยวนี่หว่า)
:m5: :m5: :m5: :m5: :m5:
จะพยายาม ไม่ดอง ไม่อู้ ไม่เซง ไม่... ไม่... ไม่... พอแล้ว
-
บทที่ 25 Next Class
"ตื่นดิแอคซ์ เดี๋ยวมาสเตอร์มาเจอหรอก ไปเร็วๆ" จะว่าไปไอเรียนซัมมงซัมเมอร์อ่ะไรนี่ ก็ไม่เห็นต่างจากเรียนล่วงหน้าเลย เหตุการณ์ช่วงนี้ไม่มีอะไร ที่น่าสนใจ งั้นข้ามๆไปเถอะ
ม.2 เทอม1 เลยล่ะกัน
เปิดเทอมวันแรกมาห้องของผมก็ขึ้นไปอยู่ชั้น2 แต่ทับเดิม 2/5 ที่รวมพวกตัวอันตรายๆ อยู่ครบไม่ถ้วน เพราะไอเปรมผลการเรียนแย่แถมไปมีเรื่องมีราวอะไรก็ไม่รู้ โดนฝ่ายปกครองพาดทัณฑ์ พักการเรียนไป 2 เดือน ดีที่ห้องจะได้.... "จ๊อ แจ๊ โวกเวก โวยวาย" ไม่เห็นจะเงียบลงเลย แถมรู้สึกจะดังขึ้นกว่าเดิมอีกนะเนี่ย อ๊ากซ์...... "มิว มายืนเหม่ออะไรอยู่หน้าห้องเนี่ย" อ่ะ เบลล์ นี่หน่า "เบลล์ เอ๋ ขาวขึ้นป่าวเนี่ย" เบลล์ยิ้มแบบปลื้ม "แหมตาถึงนะมิว เอางี้มะคราวหน้าไปกะเราไหม" ผมก็ชี้ที่ตัวผม "เออเนอะ มิวขาวจั้วเลยจะไปขัดผิวอีกทำไมก็ไม่รู้"
"นี่ 2 คนนี้จะยืนคุยกันที่หน้าประตูอีกนานไหม ห้องไหนนี่ ถ้าห้องนี้ก็เข้าๆไปได้แล้ว ยืนโม้อยู่นั้นแหละ แล้วนี่เธอไปล้างหน้าออกเลยนะ ทาแป้งซะขาวจะไปเล่นงิ้วเหรอไง" โห ครูอะไรวะ ปากจัดหว่ะ ว่าแต่เบลล์ แต่ป้าหน่ะ โบ๊ะแป้งไงตีกาก็ไม่หายหรอกป้า พอเจอครั้งแรกก็รู้สึกไม่ถูกโฉลกอย่างแรงเลย ครูอะไรไม่รู้แต่หน้าจัดไม่พอปากยังกะตะไกร "ห้องนี้ครับ ครับ เข้าแล้วครับ" ส่วนเบลล์ทำหน้าไม่ถูก "ไปล้างหน้าออกสิยะ จะยืนจ้องหน้าฉันอีกนานไหม" ผมเลยดันหลังเบลล์ออกจากตรงนั้นให้ไวที่สุด "งั้นเดี๋ยวผมพาไปละกันครับ" "ก็ดี แล้วกลับมาไวๆล่ะ ครูจะเลือกหัวหน้าห้องและจัดกฎสำหรับห้องนี้โดยเฉพาะ" สำหรับห้องนี้โดยเฉพาะ ทำไมล่ะ
"ยัยป้านี่เผด็จการ ชัดๆเลย" เบลล์พูดขึ้นมาตอนมาถึงอ่างล้างหน้า "ไมไปเรียกครูเค้างั้นล่ะ เดี๋ยวก็มีคนมาได้ยินหรอก" "แหมมิวฉันรู้นะแกก็คิดเห็นฉัน" อ่ะ "ไมล่ะ" งงสิรู้ได้ไง "ก็หน้าแกปิดอะไรมิดที่ไหนล่ะ คำว่าอีป้าแก่ ลอยมาเต็มๆเลย" อ่ะ ว่าไงนะ "นี่เราดูออกง่ายงั้นเชียว แล้วครูเค้าจะรู้ไหมอ่ะเบลล์" เบลล์ขำแบบมีเลห์นัย "หึหึหึหึ ล้อเล่น ดูได้แค่รู้ว่าไม่พอใจเท่านั้นแหละ แกนี่ก็โดนฉันหลอกอีก ระวังโดนผู้ชายหลอกพาไปทำเมียนะ" เฮือกสิครับ เตือนช้าไปปีเลยล่ะเบลล์ ถ้าเราเป็นผู้หญิง คงได้ลูกไปแล้วล่ะ "บ้ามาหลอกกันงี้ได้ไง แล้วพูดอะไรก็ไม่รู้เนี่ย" พอเบลล์ล้างหน้าเสร็จ พวกผมก็ขึ้นไปที่ห้องทันที
"มาแล้วเหรอกลับไปนั่งที่ได้แล้ว หัวหน้าห้องก็ ธนวัตร นะ ส่วนครูชื่อ เพชรา นะครูผู้ช่วยนั่นก็ครูฝึกสอนชื่อ พัฒน์" แล้วออดสวรรค์ก็ดังขึ้น "อ่ะ ออดเรียนคาบแรกดังแล้ว งั้นกฎของห้องจะเอามาบอกพรุ่งนี้ล่ะกัน ธนวัตร" โกคาร์ทนั่นแล "นักเรียนเคารพ" "ขอบคุณครับคุณครู" แล้วป้าแก่ก็เดินออกไป "เห็นไหมชื่อก็บอกแล้วว่าแก่" เบลล์หันควับทันทีที่ครูลับสายตา และสักพัก มาสเตอร์พัฒน์ ก็เดินเข้ามา "นักเรียนเคารพ" "สวัสดีครับคุณครู" "นั่งลงครับ เอาล่ะวันนี้ไหนๆก็คาบแรก ครูก็ไม่รู้จักพวกเราเลย งั้นมาแนะนำตัวกันทีล่ะคน ครูก่อนล่ะกันนะ ครูชื่อพัฒน์ .......... สอนวิชาคณิตศาสตร์หลักห้อง 4 5 6 แต่ห้องเราครูสอนทั้ง2ตัวนะ เรียกครูพัดเลยก็ได้นะ" เป็นครูที่หล่อมากครับ อายุคงประมาณ 20-22 ดูท่าจะเพิ่งจบใหม่ๆ "อ่ะ คนแรก เริ่มจากชื่อ นามสกุล ชื่อเล่น เลขที่ แล้วท้ายคาบ ธนวัตร ชื่อเล่นชื่ออะไรล่ะ" คาร์ทก็ลุกขึ้น "โกคาร์ทครับ" "โกคาร์ท ไปเอา คำอธิบายรายวิชา และจุดประสงค์การเรียนรู้ที่โต๊ะครูมาแจกเพื่อนๆนะ" คาร์ทก็พยักหน้ารับ "ครับ" ตัดฉากฉับ
เที่ยงเลยล่ะกัน
"มินนี่ แกว่าไหมว่าป้าแก่อ่ะแกไม่ค่อยชอบห้องเรา" เบลล์คุยขึ้นกลางวงข้าว งงล่ะสิท่า ที่ผมมาอยู่กลางวงพวกต้นได้ ไม่มีอะไรหรอก ผมแค่ควบรวมกลุ่ม ต้นกะไม้ มานั่งกินข้าวโต๊ะเดียวกัน กลายเป็นกลุ่มใหญ่ ที่โต๊ะยาวทั้งโต๊ะไม่มีที่ให้คนอื่นๆมาร่วมวงได้เลย ส่วนแอคซ์น่ะเหรอนั่งข้างผมตลอดเวลา ส่วนต้นผมส่งไปนั่งฝั่งตรงข้าม เพื่อที่จะทำให้ผมควบคุมแอคซ์ได้ถนัดๆ กลับเข้าประเด็น "แกก็รู้สึกเหรอ แต่ฉันไม่สนอะไรหรอก ฉันสนเซอร์พัดมากกว่า หล่อจะตายไป นี่คาร์ทโต๊ะเซอร์พัดอยู่ไหนยะ" คาร์ทที่นั่งกินข้าวอยู่ก็เงยหน้าขึ้นมาแบบแปลกๆ "กูว่า เซอร์พัด แปลกๆนะ มองกูยังไงก็ไม่รู้อ่ะ ตอนอยู่ในห้องพักครูที่ตึกเลขนะพูดเสียงแปลกๆด้วย เหมือนกะจะจีบกูงั้นแหละ" คนในโต๊ะถึงกับเงียบแล้วหันไปมอง "เมิงว่า เซอร์พัดเป็นเกย์ และก็แอบชอบเมิงเหรอ" เอจ้องแบบสนใจ "กูรู้สึกแบบเดียวกะที่ตอนโดนพวกเจ๊ๆแกมาจีบกูยังไงยังงั้นเลย" คาร์ททำหน้าเซงๆอีก "ถึงว่ากลับมาถึงห้องเมิงก็ทำหน้าเอ๋อๆใส่พวกกูไม" ปืนพูดแทรกขึ้นมา "หน้ามันเอ๋อๆ อยู่แล้วเมิงรู้ได้ไงวะปืน" เอตัดบทให้ฮา แต่เงียบ
"กูว่า เมิงต้องโดนปล้ำ เข้าสักวัน"
-
หายไปนานเลยยย o18
โกคาร์ทเค้าก็เนื้อหอมอยู่แล้วนิ :laugh:
คราวนี้มาต่อบ่อยๆน๊า :man1:
-
บทที่ 26 Impossible
ต้นที่เงียบอยู่ตลอดอยู่ดีๆก็โพล่งขึ้นมา ทุกคนหันหน้าไปทางต้นเสียงทันที "กูว่าจริงนี่หว่า ถ้าไม่ออกมาให้ห่างๆเซอร์พัด สักวันเมิงต้องโดนรวบหัวรวบหางแน่ๆ"
"เหมือนที่เมิงคิดจะทำกะมิวสินะ อุ๊ก.. ศอกกูทำเหี้ยไรเนี่ยไอสัด" ปืนกระทุ้งศอกใส่เอที่กำลังปากหมาอยู่ให้งียบไป
"พูดแซวเรื่องงี้หาป๋าเมิงหรอ เด๋วไอต้นก็โดนไอแอคซ์ระรานอีกหรอกเมิง สาด พูดไม่คิดนะ" ปืนหันไปด่าเอ ส่วนผมกลับหันไปมองแอคซ์ทันที แน่นอนมันจ้องต้นตาขวางเชียว "แอคซ์ เอมันล้อเล่นน่า กินๆไป ไม่ต้องสนใจ" ผมรีบพูดตัดให้เรื่องจบๆ "ยังไงก็ไม่รู้หรอก ว่าเซอร์พัดแกคิดไรกะคาร์ทแค่ไหน อย่าเพิ่งร้อนรนไรไปเลย"
วันรุ่งขึ้น ปฏิบัติการอยากรู้อยากเห็นก็เริ่มขึ้น วันนี้คาบเซอร์พัดเป็นคาบสุดท้าย มะวานแกให้การบ้านมา วันนี้คาร์ท เลยต้องขนสมุดการบ้านไปที่โต๊ะ เซอร์พัด เนื่องจากผมอยากรู้ว่าเป็นไงเลยช่วยคาร์ท ยกสมุดไปคนละกอง
"ขอบใจนะที่มิวมาช่วยเรายกเนี่ย" คาร์ทพูดกะผมระหว่างทาง "อ๋อ ไม่เป็นไรหรอก เราก็แค่อยากรู้โต๊ะเซอร์พัดเท่านั้นล่ะ ก็เราชอบเรียนเลข ถ้ารู้โต๊ะครูไว้ก็จะดีเวลามีอะไรสงสัยน่ะ" ผมพยายามแถให้เนียนที่สุด "เหรอเราก็นึกว่าจะมาช่วยกันเซอร์พัดให้เราซะอีก" ผมก็หันไปมอง "คาร์ทกลัวมากเลยเหรอเนี่ย" คาร์ททำหน้าเศร้าลง "ไมเราจะไม่กลัวล่ะ เราไม่ได้เป็นเกย์ซะหน่อย" ผมก็รู้สึกสงสารอ่ะนะ "ไม่เป็นไร เราจะกันให้คาร์ทเอง" คาร์ทพอยิ้มออก "น่ารักจริงมิว หอมแก้มทีดิ" ผมหันควับ "เฮ้ย คาร์ท" "บ้าไม่ทำหรอกแค่จะขอบใจ"
ถึงที่ห้อง ผมกับคาร์ทเข้ามา เอ๊ะ เซอร์พัดไม่อยู่ "นั่นอ่ะมิว โต๊ะเซอร์พัดอยู่แถว3 ตัวที่4อ่ะ" ไหนๆๆ "เดินไปข้างหลังก็มุมอับแล้วนะนั่น" ผมพูดให้คาร์ทเสียวเล่นๆ "ตอนนี้เซอร์พัดไม่อยู่เรารีบๆวางรีบๆไปกันเถอะ" คาร์ทเร่งผมทันทีเลย "ไม่คิดจะอยู่รอเซอร์พัดเหยอตะเอง" ผมแกล้งหยอดเสียงหวานให้คาร์ท "บ้า รีบวางรีบไปเหอะ เรายิ่งกลัวๆอยู่ ถ้าเราโดนไรนะ เราจะเอาคืนกะมิวเรย ข้อหาถ่วงเวลา" ก็อยากรู้เจงๆอ่า "บ้าแล้วไหงมาลงที่เราล่ะนี่
"อ้าว โกคาร์ท ยกสมุดมาไวจริง เหนื่อยไหมล่ะ นั่งพักคุยกะครูก่อนไหมหายเนื่อยแล้วค่อยไป" ว่าไม่ทันขาดคำเซอร์พัดก็เข้ามาในห้องแล้ว "อ๋อ ไม่ดีกว่าครับ เด๋วผมจะต้องพามิวกลับบ้านครับ" อ๋อ อ้างว่ามีธุระซะงั้น อ๊ะ แล้วไหงมาลงที่เราล่ะเนี่ย "คาร์ท. .. . .อุ๊บ" อยู่ดีๆคาร์ทก็เอามือมาปิดปากผม "เนอะ เรากลับบ้านเรากัน ตึง บ้านเรา แล้วเซอร์แกจะเข้าใจผิดไปยันไหนนี่ คาร์ทหางานให้เราซะแล้ว คาร์ทก็พาผมออกมาจากห้องเลย
เดินๆกันอยู่ผมก็หยุด คาร์ทที่จูงมือผมเลยต้องหยุดด้วย "ไมคาร์ทพูดไปอย่างนั้นล่ะ ปฏิเสธเซอร์พัด แล้วไมต้องเอาเราไปเกี่ยวด้วยอ่ะ" คาร์ททำหน้าซึมๆใส่ผม "มิว เราขอโทษ ตอนนั้นเราไม่รู้แล้วว่าจะทำไงดี เราเลยพูดงั้นไป เรา เรา เรา" แล้วคาร์ทกลับร้องไห้ออกมา "เรากลัวมาก ฮึก เลยนะ มิว คาร์ท ฮึก ขอโทษ ฮือออ" แล้วอยู่ดีๆคนที่เข้มแข็งมาตลอดอย่างคาร์ทกลับมากอดผมร้องไห้ "คาร์ท ทำใจดีๆไว้นะ มิวจะอยู่เป็นเพื่อนคาร์ทเอง" คาร์ทดันตัวผมมามองหน้าด้วยตาที่แดงก่ำ "จริงๆนะ" ผมพยักหน้า "อือ" คาร์ทดึงตัวผมกลับมากอดแล้วพร่ำอยู่แต่ว่า "ขอบคุณ ขอบคุณ ขอบคุณนะมิว ขอบคุณมาก..." วันนั้นคาร์ท บอกว่าถามมีไรเดือดร้อนจะช่วยผมเต็มที่เป็นการตอบแทนด้วยล่ะ พูดทั้งน้ำตาอย่างนั้นเลย กลายเป็นว่าความอยากรู้อยากเห็นของผมกลับสร้างทั้ง เรื่อง มิตรภาพ และปัญหาซะงั้น
"มิว เรา... เรา... พลาดท่าไปแล้ว"
-
ใกล้จบแล้ว ไม่มีต่องะ
-
บทที่ 27 Cry Cry Cry
"อะไรนะ... เรื่องไรเนี่ย"ผมยังงัวเงียๆอยู่ พอหันไปเจอสีหน้าซึมเศร้าของคาร์ทเท่านั้นล่ะ
ผมอึ้งพักนึงเลยถามว่า"กะเซอร์พัดอ่ะนะ"
คาร์ทก็เริ่มมีน้ำตาซึมๆแล้วก็บอกผมว่า"อือ เมื่อวันเสาร์" ผมก็งงๆว่า"วันเสาร์เนี่ยนะ" "อือ เรื่องก็มีอยู่ว่า เราไปเดินห้างเล่นหลังเรียนพิเศษอ่ะ แล้วบังเอิญไปเจอเซอร์พัดพอดี"
"หาาาาา"ผมขัดขึ้น"อ่ะโทดๆ ต่อเลยๆ" "แล้วเซอร์ก็เลยชวนเราดูหนัง" "ดูหนัง"ผมอุทานออกมา "เออ"
"แล้วคาร์ทก็ตกลง" "อือ"
ผมเลยจ้องหน้าคาร์ทแล้วพูดว่า"แล้วไหงถึงยอมไปกะเค้าง่ายๆล่ะ"
คาร์ทก็ก้มหน้าดูหงอยลงอีก "เออๆ แล้วไงต่อ" "ดูหนังจบเซอร์ก็พาไปกินข้าว"
"กินข้าวอีกกกก"ผมอึ้งเลย "แล้วก็เลยไปนั่งเล่นที่หอเซอร์พั-" "ถึงหอเลยเนี่ยนะ"ผมว่าหน้าผมคงเหวอน่าดู"คาร์ทททททท ถึงได้พลาดสินะ"
"อือ"คาร์ทกระซิบแทบจะไม่ได้ยิน ผมก็ถอนหายใจเลยแซวเลนๆว่า"เสียข้างหน้าหรือข้างหลังอ่ะ"
"ข้างหน้า" ผมก็ถอนใจลงบ้าง"ก็ดีนะ อย่างน้อยยังไม่ร้ายแรงมาก แล้วรู้สึกไงเนี่ย ถึงขั้นไหน" ความสงสารของผมเริ่มกลายเป็นความอยากรู้อยากเห็น
คาร์ทก็ดันตอบซะงั้น"ตอนแรกๆก็นั่งคุย เซอร์ก็ถามโน่นนี่ ไปๆมาๆก็เริ่มมีมุขใต้สะดือ แล้วมือเซอร์แกก็เริ่มจับขาเรา คุยไปคุยมาน้องเราก็ออกมาอยู่ในมือเซอร์แล้วซะงั้น"
"แกเคลิ้มแล้วก็ยอมสินะ" คาร์ทนิ่งไปพักนึงแต่หน้าเริ่มแดงๆ"อือ งั้นมั้ง"
"แล้วไงอีก" "เซอร์ก็ใช้ปากจนจะเสร็จ" "อย่าบอกนะว่า คาร์ท ได้ะเซอร์ด้วยสินะ"
คาร์ทก็อึ้งๆไป"อือ เสร็จในด้วยอ่ะดิ เราถึงกังวัลเหมือนกัน ไม่ได้ป้องกันอะไรเลย"
ผมเริ่มรำคาญ"ตกลงแกกลัวอะไรเนี่ย อย่าบอกนะว่าครั้งแรกด้วย"
คาร์ทหน้าแดงๆ"ใช่ดิ กะแฟนยังไม่เคยเลยนะ ยังไงเราก็เพิ่งมอสองกันเองนะ"
"แต่แกก็มีแฟนตั้งกะมอหนึ่งอ่ะนะ"ผมขัดขึ้น "เออ แต่ก็แค่พาเที่ยว มากสุดก็แค่จับมืออ่ะ"
"แล้วตอนนี้เป็นไงมั่ง"ผมถามเพราะเริ่มเซง
"รู้สึกแปลกๆอ่ะ อยากหลบหน้าเซอร์มากกว่า ถ้าเจอแกคงทำตัวไม่ถูกเหมือนกัน"คาร์ทพูดไปหน้าเศร้าไป
"อือๆ ระวังตัวไว้ล่ะ นอกจากคาร์ทจะอยากเองแล้วล่ะ"
"มิวววว"แล้วผมก็เผ่น 5555
แน่นอนว่ายังไงๆ คาร์ทก็หนีเซอร์พัดไม่พ้นหรอก เพราะเลขมีเรียนทุกวัน แต่วันนี้อยู่คาบบ่าย ตอนเช้าผมก็นั่งเรียนไปตามปกติ แต่ใจผมก็อดคิดไม่ได้ว่า คาร์ทมันจะหลบไงพ้น
"เป็นไรเนี่ยนั่งยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ มองไอคาร์ทอยู่นั่นแหล่ะ จะคิดนอกใจเหรอ"ปากงี้มีไม่มากหรอก(หรือมากวะ) แต่นั่งข้างๆมีคนเดียว แอคซ์
"ก็ดีนะ โกคาร์ท หน่ะ หล่อ ขาว สูง ป๊อบจะตาย"ผมเริ่มประชด
"อ๋อ เบื่อ ดำๆ เตี้ยๆ แล้วสินะ"แอคซ์จ้องผมเขม็ง
"เออ"งอนแล้วนะ
"เดี๋ยวก่อนเถอะเที่ยงนี้ ไอคาร์ทโดนแน่ จะเล่นให้หมดหล่อเลยหล่ะ"เฮ้ยๆๆ พาลแล้ว
"นี่ อยู่ดีๆจะไปหาเรื่องคนอื่นซะงั้น"ผมหันจ้องกลับ
"เห็นคุยกันแต่เมื่อเช้าแล้วนะ ถามก็ไม่บอก ถ้าไม่มีไรก็เล่ามาสิว่าคุยไรกัน"แอคซ์จ้องสู้
"ก็บอกแล้วไงว่าความลับ"ผมสบัดหน้าหนี
"ได้เดี๋ยวเราไปเค้นคอมันเองก็ได้" ผมหันควับไปทางไม้"ไม้ แอคซ์พาลมั่วซั่วอ่ะฝากคุมที ไม่อยากคุยกะมันแล้ว"ไม้พยักหน้าให้ผมแล้วผมก็เหม่อมองไปนอกหน้าต่างเพื่อรอเวลาพักเที่ยง
ตอนเที่ยง ก่อนลงไปกินข้าวผมหันไปหาไม้แล้วพยักหน้าแบบรู้กันและผมก็เดินหนีออกมาจากแอคซ์ไปกินข้าวกะคาร์ทแทน (ยั่วโมโหคนเล่นๆ) "ไปดีกว่าไม่อยากนั่งร่วมโต๊ะกินข้าวกะคนพาล เชอะ"
"เฮ้ยๆๆ มิว แอ๊ฟ..."จังหว่ะที่แอคซ์จะพุ่งมาหาผมก็โดนไม้ดึงกลับไปก่อน "เฮ้ย ไหงทำงี้อ่ะ"แล้วไม้ก็จ้องหน้าแอคซ์กลับ แอคซ์ก็เลยต้องเงียบไปโดยปริยาย
"แบร่ๆๆๆ งดทุกอย่างสามวัน"ผมหันมากวน แอคซ์ทำหน้าช๊อคใส่"ม่ายยยย" แล้วก็โดนไม้ลากไป
พอนั่งที่โต๊ะอาหารแค่นั้นล่ะรู้สึกได้ถึงสายตาอาฆาตทันที ผมลืมไปว่ากลุ่ม คาร์ทหน่ะ มี คาร์ท มินท์ เอ และ ต้น แค่กับต้นแทบจะตีกันตายนี่มีคาร์ทจากเมื่อเช้าอีก สายตาอาฆาตจึงรู้สึกชัดเจนมากกกก ไหนๆก็ไหนๆ ผมก็เลยนั่งตรงกลางระหว่าง คาร์ทกะต้น ให้จบๆไป ให้รู้กันไปสิว่าเราก็ไม่ได้ยอมใครง่ายๆสักหน่อย
แต่นั่นก็กำลังจะกลายเป็นปัญหาสำหรับผม
-
I can remember,I used to read long time.absolutely fun.
-
Read again,wait till Mew write again.impressive and enchanted. Story.
-
เนื้อเรื่องน่าจะยังอีกเยอะ รออ่านตอนหน้าอยู่น๊า ว่างแล้วมาต่อด้วยนะจ๊ะ :call: :call: :call:
-
มาต่อเร็วๆน้า อยากอ่านต่อมาก :3123: :3123: :3123:
-
:L2:
-
ดัน
-
ดัน