-
ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ
สรุปข้อสำคัญดังนี้
1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความที่ไม่เหมาะสมและเกิดความขัดแย้ง
3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่นี่หรือที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อขออนุญาตเจ้าของเรื่องก่อนนะครับ
.::.กรุณาอ่านเพิ่มเติมที่นี่ .::. (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0)
ตอนที่1
ผมยืนอยู่บนสะพานแห่งหนึ่งกลางเมืองหลวง สายตาของผมจับจ้องไปที่สายน้ำด้านล่าง ไม่ใส่ใจกับเสียงจราจรที่ดังโหวกเหวกอยู่ด้านหลัง
ตอนนี้จิตใจของผมนึกถึงแต่สิ่งที่เกิดขึ้นมาวันนี้
ผมตกงาน เพราะบริษัทที่ทำงานอยู่ ถูกศาลสั่งให้ยุบกิจการ ด้วยเหตุผลประการใด อันนี้ผมไม่รู้
ผมรู้แต่ว่า ผมตกงาน ยังไม่พอ น้องชาย กับ แม่ ที่อยู่ต่างจังหวัด ก็โทรมาบอกผมว่า ต้องการเงิน 1 แสนบาท
เพราะตอนนี้บ้านกำลังถูกเจ้าหนี้ยึด แม่กับน้อง มีผมเป็นที่พึ่งคนเดียวตอนนี้ ก็เว้าวอนให้ผมรีบหาเงินมาใช้หนี้ให้หมด
ผมก็ต้องตกปากรับคำ เพราะเงินส่วนหนึ่งที่แม่ยืมเขามา ก็เอามาให้ผมเพื่อเรียนต่อในกรุงเทพฯ
ผมจะทำยังไงต่อล่ะที่นี้ ผมจำเป็นต้องหาเงิน
พรุ่งนี้ผมจะไปหางานทำดู ตอนนี้ยังคิดอะไรไม่ออก ขอไปกินเหล้าย้อมใจกับความซวยในวันนี้เถอะ
พรุ่งนี้มันต้องดีกว่า สาธุ!
************************************************************************************************
ไม่มีอะไรจะเป็นเพื่อนแก้เหงายามทุกข์ได้ดีเท่ากับสุรา
ผมเริ่มดื่มไปทีละแก้ว พลางนึกไปว่า กูจะไปทำงานที่ไหนดีว่ะ
จะมีงานไหนให้เงินเดือนพอที่ผมจะไปช่วยแม่ได้
ไอ้งานเก่ามันก็เงินเดือนไม่มากเท่าไหร่ ไอ้งานใหม่มันจะไม่แย่กว่านี้อีกเหรอว่ะ
ขณะปรับทุกข์กับสุรา ก็มีชายคนหนึ่งมาทักผม
“ว่าไง ไอ้น้องชาย จำพี่ได้ป่าว”
ผมเงยหน้าไปมองให้ชัดๆ ว่าใครมาทักกู
เฮ้ย! นั้นมันพี่สิน นี่หว่า พี่รหัสของผม ตอนเรียนมหาลัย
“พี่สิน เป็นไงมาไงล่ะพี่ ไหนมาโผล่มาที่นี้ได้ว่ะ” ผมทักทาย
“กูต่างหากที่ต้องถามมึง กูโผล่มาที่นี้บ่อยอยู่แล้ว เพิ่งจะเห็นมึงก็วันนี้ล่ะ” พี่สินทักตอบ พร้อมแย่งเหล้าผมไปดื่ม
“ท่าทางจะอกหัก เห็นมึงนั่งน้ำตาซึมมองเหล้าอยู่ตั้งนาน” พี่สินถาม
“อกหักอะไรกันล่ะพี่ ยังไม่มีปัญญาหาแฟนเลย ที่เศร้านะ คือ” ผมเริ่มทำเสียงสลด
“ผมตกงาน แล้วผมต้องการใช้เงินด่วนด้วย” ผมระบายความในใจให้พี่สินฟัง
พี่สินนั่งฟังเงียบๆ ก่อนจะเอามือมาตบที่บ่าของผม
“แล้วมึงทำงานไรว่ะ” พี่สินถาม
“ฝ่ายการตลาด” ผมตอบ
พี่สินตาโต “อุวะ เรียนนิเทศฯ กลับไปทำการตลาด”
“ผมมีงานทำก็บุญแล้วพี่ สมัยนี้เลือกงานได้ที่ไหน” ผมพูดพร้อมซดแอลกฮอลล์เข้าปาก
“กูเข้าใจมึง เอ๊ะ!กูว่า กูช่วยมึงได้นะ”
“จริงเหรอพี่ หางานให้ผมทำได้เหรอ” ผมยิ้มดีใจ ในที่สุดโชคก็เข้าข้างผม
“แหม! มึงกำลังลำบาก มีอะไรที่กูพอจะช่วย กูก็ยินดี ไหนๆก็เป็นพี่น้องร่วมสถาบันกัน”
พี่สินมี้มันดีจริงๆ โชคดีที่มีรุ่นพี่ดีๆอย่างนี้
“แล้วมันงานอะไรเหรอครับ” ผมถาม
พี่สินยิ้ม “พรุ่งนี้มึงมาหากูที่ออฟฟิศ แล้วมึงจะรู้เอง”
พี่สินจากไป พร้อมทิ้งความสงสัยไว้ที่ผม
มันเป็นงานอะไรว่ะ?
************************************************************************************************
ผมเดินมายืนอยู่ตรงหน้าตึกแถวแห่งหนึ่ง
เงยหน้ามองหาชื่อบริษัท ก็ไม่เห็นว่ามีป้ายอะไรจะติดบอกชื่อสักแห่ง
หรือกูมาผิดที่ว่ะ
แต่แล้วก็คิดว่ามาไม่ผิดหรอก เพราะ ไอ้พี่สินเปิดประตูโผล่หน้ามาหาผม
“เฮ้ย!ไอ้บั้มพ์ เข้ามาข้างไหนดิ กำลังรออยู่เลย”
ผมเลยเดินตามพี่สินเข้าไป
ภายในก็เหมือนอ็อฟฟิตทั่วไป มีโต๊ะทำงาน มีเอกสารมากมายกายกอง
แต่คนในบริษัทมีไม่มากทไหร่
ผมเข้ามานั่งในห้องทำงานของพี่สิน
ผมแปลกใจ ที่มีรูปผู้ชายเปลือยท่อนบนกอดกัดติดอยู่บนข้างฝา
พี่สินมันเป็นเกย์เหรอว่ะ ถึงเอารูปผู้ชายมาติด
“ไงว่ะ บริษัทพี่ พอจะทำงานไหวมั้ย” พี่สินถาม
“ผมยังไม่รู้เลยว่าทำงานอะไร เออ แต่พี่เป็นเกย์ตั้งแต่เมื่อไหร่ ทำไมในห้องทำงานพี่มีแต่รูปผู้ชาย”
พี่สินหัวเราะ “พูดเรื่องงานดีกว่า กูเห็นแววว่ามึงพอจะทำได้ กูวางใจมึงนะไอ้บั้มพ์”
พี่สินพูดยังกะว่างานมันยิ่งใหญ่อลังการ
“ครับ ผมจะพยายาม ขอให้มีเงินใช้ก็พอ แล้วบริษัทพี่เป็นบริษัทอะไรเหรอครับ”
พี่สินขยับตัวมาข้างหน้าจ้องตาผม
“บริษัทพี่ ถ่ายหนังโป๊เว้ย ไอ้น้อง”
-----จบตอนที่1-----
-
รู้สึกจาเคยอ่านแว้วเรื่องนี้ สนุกดี แต่อ่านยังไม่จบอ่า มารออ่านคับ
สวัสดีปีใหม่เน้อออ :oni1:
-
:pig3:รู้สึกว่าจะเคยอ่านแล้วเหมือนรีบน แต่ไม่จบ ยังไงก็ต่อให้จบนะครับ จะรอ ขอขอบคุณล่วงหน้า :pig4:
:mc3:สวัสดีปีใหม่ครับ :mc3:
-
เนื้อเรื่องประมาณไหนเนี่ยยยย o12
คนเราเวลาหมดหนทางจิง ๆ อะไรก็ต้องคว้าไว้...ชีวิตยุคนี้มันโหดร้าย
ปีใหม่แล้วก็ขอให้ทุกคนมีความสุขขขขขขขขขขมากมายยยยยยยยย
:mc4:
-
สวัสดีปีใหม่ค่ะ :mc3:
เนื้อเรื่องน่าสนใจดี :m1:
เป็นกำลังใจให้ค่ะ :m4:
-
ชอบๆๆ แนวเรื่องได้ใจจิง ๆๆเลย สงสัยจะหื่นๆๆอยู่ อิอิ
-
ตอนที่2
ผมไม่ได้ฟังผิดไปใช่ไหม พี่สินบอกว่า บริษัทที่ผมกำลังจะมาทำงาน เป็นบริษัทถ่ายหนังโป๊
“พี่ พี่ พี่ จะจ้างผมมาทำอะไรครับ”
“มาเป็นพระเอกหนังโป๊” ผมช็อคตาค้าง
พี่สินเห็นหน้าผมก็หัวเราะ
“งานเบากว่างานการตลาดของมึงอีกนะเว้ย”
“โธ่!พี่ มันคนละแบบ นี้มันไม่ผิดกฎหมายเหรอ”
“แล้วมึงเห็นกูโดนจับไหมล่ะ” พี่สินย้อน
ผมยังอึ้ง นั่งเงียบ
“มึงไม่ต้องห่วง กูมีเส้นตำรวจเยอะ อีกอย่าง กูให้เงินมึงคุ้มแน่”
ผมมองหน้าพี่สินอีกครั้ง ตกลงพี่เขาช่วยผมจริงๆเหรอเนี้ย
“แต่ผมไม่กล้าทำอะไรอย่างนั้นหรอกพี่”
“มึงเขินเหรอ”
“แหม!พี่ แก้ผ้าต่อหน้าคนอื่นมันก็อายพออยู่แล้ว นี้ยังต้องมาเอาโชว์อีก เป็นพี่ พี่จะอายไหมหล่ะ”
“ถ้ากูเล่นเองแล้วมีคนดู กูก็เล่นนะ แต่กูรู้ตัวดีว่าคงไม่ใครอยากดูกู”
พี่สินพูดอย่างขำขำ แต่ผมไม่มีอารมณ์มาขำกับพี่เขา
“เอาเถอะไอ้บั้มพ์ กูช่วยมึงอยู่นะเนี้ย มึงจะไม่รับความหวังดีจากกูเลยเหรอ”
ยังมาพูดอีกน่ะว่าหวังดี หลอกใช้กูชัดๆ
“ไม่เอาอ่ะ ผมคงทำไม่ได้” ผมบอกปัด พร้อมจะลุกออกไปจากที่นี้
“กูให้เงินมึง 1แสนได้นะ ไอ้บั้มพ์”
พี่สินเอาเงินมาล่อผม พี่สินดูถูกผมซะแล้ว เห็นผมเป็นคนหน้าเงินเหรอไง
“แล้วพี่จะให้ผมเริ่มงานเมื่อไหร่” แหมๆๆๆ เงิน1แสนเชียวนะคุณ มันคงไม่หนักหนาอะไรหรอกมั้ง
“เวลาเริ่มงานมันแล้วแต่มึง กูไม่กำหนด พร้อมเมื่อไหร่ก็เมื่อนั้น”
พี่สินพูดเสร็จ พร้อมเปิดลิ้นชัก หยิบของบางอย่างมาให้
ผมรับของสิ่งนั้น
มันคือกล้องถ่ายวิดีโอขนาดจิ๋ว แค่ดูยี่ห้อก็พอรู้แล้วว่า มันแพงน่าดู แสดงว่าพี่สินมีปัญญาจ่ายเงินผม
“เอากล้องมาให้ผมทำไมอ่ะ”
“เอาไว้ทำงานซิว่ะ” พี่สินตอบ
ผมเกาหัว ตกลงให้ผมเป็นพระเอกหนังโป๊ หรือเป็นตากล้องกันแน่
“งานนี้เป็นโปรเจ็คใหม่ของบริษัท ก็อย่างที่บอก มึงเอากล้องไปถ่ายเวลามึงเอากับใคร แค่นั้นเอง”
พี่สินพูดยังกะเป็นเรื่องง่าย
“แล้วทำไมพี่ให้ผมทำแบบนั้น ผมเห็นแต่มีตากล้องถ่ายให้ตลอด”
“คนเขาเบื่อแล้วแบบนั้น เบื่อที่ต้องเซ็ทฉาก เซ็ทบท แถมยังต้องเซ็ทท่าเอากันอีก มันดูไม่เป็นธรรมชาติ เดี่ยวนี้คลิปโป๊คลิปแอบถ่ายมันกำลังฮิต บวกกับกระแสดาราชอบถ่ายวิดีโอเวลาเอากันอีก มันดูได้อารมณ์มากกว่า หวังว่ามึงคงทำได้นะ”
“ครับพี่ แล้วผมจะหาผู้หญิงที่ไหนอ่ะ” ไอ้เล่นน่ะง่ายแต่หาคนมาเล่นด้วยสิยาก
“มึงเข้าใจผิดแล้ว กูไม่ให้มึงเอาผู้หญิง กูลืมบอกมึงไป ว่าบริษัทกูถ่ายหนังโป๊เกย์”
พี่สินเอาผมอึ้งไปรอบสอง
“ผมเป็นผู้ชายเต็มตัวนะพี่” ผมกระเด้งลุกขึ้นมองหน้าพี่สิน
พอจะทำใจได้กับไอ้เล่นหนังโป๊ แต่นี้ให้เล่นเอากับผู้ชาย ไม่มากไปหน่อยเหรอ
“ใจเย็นๆ ไอ้น้อง พี่เองก็เคยเป็นผู้ชายมาก่อน” พี่สินทำสีหน้าเรียบเฉย
“เอาผู้ชายมันส์กว่านะมึง”
“มันส์ตรงไหนกันเนี้ย ผมไม่ได้เป็นเกย์น่ะครับ เอ๊ะ!อย่าบอกนะว่า ตอนนี้พี่เป็น...”
อะไรว่ะ เมื่อก่อนพี่สินมันแมนจะตาย ชอบเตะบอลกับผมทุกวัน
“มึงจะบอกว่ากูเป็นเกย์ใช่ไหม ที่จริงมันก็ไม่เชิงหรอก กูก็ยังมีอารมณ์กับผู้หญิงนะ เอาเป็นว่า กูเป็นเสือไบล่ะกัน” พี่สินพูดสรุป
“แล้วไหนพี่มาทำธุรกิจแบบนี้ล่ะ” ผมถามเพราะอยากรู้ว่า สมองพี่สินมันคิดได้แค่นี้เหรอ
“เงินไง กูเห็นว่าเงินมันดี มึงรู้ไหม หนังกู ส่งออกนอกด้วยนะเว้ย ได้ทีละเป็นแสน” พี่สินท่าทางภูมิใจกับงานของตัวเอง
“แน่ล่ะ ไม่ต้องลงทุนอะไรมากมายนี่หว่า ยังไงก็ได้กำไรอยู่แล้ว” ผมนั่งลงพร้อมสงบสติอารมณ์
“ตกลงมึงจะทำงานกับกูไหม” พี่สินถาม
ผมถอนหายใจ มันไม่มีทางเลือกแล้วนี่หว่า
“ครับ แล้วผมจะหาผู้ชายที่ไหนอ่ะ”
“อันนี้มึงต้องหาเอง กูบอกไว้ก่อนน่ะ อย่าเอาพวกตุ๊ด พวกออกสาว คนเขาไม่ชอบดู เอาแมนๆพอกับมึงนั้นแหล่ะ” พี่สินเริ่มสั่งงาน
“แล้วแมนๆที่ไหนเขาจะมาเอากับผมล่ะครับคุณพี่ เอาพวกที่เล่นหนังของพี่ไม่ได้เหรอ บริษัทใหญ่ไม่ใช่เหรอ ดาราคงเยอะน่าดู”
ผมพูดประชด
“ไอ้บ้า เอาไอ้พวกนั้นมาเล่น คนดูเขาก็รู้ดิว่ากูเซ็ทฉาก คนดูเขาจำหน้าไอ้พวกนี้ได้ กูบอกแล้วว่ากูอยากได้คนทั่วไป มันจะได้เป็นธรรมชาติ” พี่สินเถียงกลับ
“ผมไม่เคยมองผู้ชายเลยนะ อีกอย่าง เอาผู้ชายยิ่งไม่เคยเข้าไปใหญ่” ผมทำหน้าเครียด
“มันจะไปยากอะไรกัน ก็คล้ายๆเอาผู้หญิง แค่เปลี่ยนจากรูจิ๋ม มาเป็น รูตูด”
“มันคล้ายจริงเหรอ” ผมชะเง้อหน้าถามพี่สิน
“มันส์กว่าด้วยมึง รูมันฟิตกว่า แต่ยกเว้นเด็กของกูเพราะพวกมันโดนเอาถ่ายหนัง จนรูตูดบานกันหมดแล้ว” พี่สินตอบหน้าตาเฉย
พี่สินหันหลังหยิบของบนชั้นว่างหนังสือ มันเป็นวีซีดีจำนวนหนึ่ง แค่เห็นหน้าปกก็รู้แล้วว่า มันเป็นหนังเกย์
“อ๊ะ เอาไปศึกษา นี้เป็นหนังที่กูทำไว้ขาย” พี่สินยื่นให้ผม ผมเลยรับของนั้นมา
“แล้วพร้อมเริ่มงานเมื่อไหร่ก็เอาเลยนะไอ้น้อง ทำเสร็จก็เอาเทปวิดีโอมาส่งกู แล้วก็รับเงินไปเลย”
ผมพยักหน้า แล้วก็หอบทั้งกล้องวีดีโอ และ วีซีดีโป๊ ออกจากออฟฟิศพี่สิน
-----จบตอนที่2-----
-
น่าเกลียดมากกกกกกกกกกก
:m30:
-
เคยเหงเรื่องนี้แว๊บๆที่ปาล์ม เหงแว๊บๆๆๆๆจริงๆน๊า5555 :m25:
-
555 กลับมาเลย นายบั้มพ์สุดหื่น
ขอบคุณครับคุณ Jojoe
-
พล็อตเรื่องฮาดี มาต่ออีกนะคับ
-
เคยอ่านเมื่อนานมาแล้วสนุกมากมายครับเรื่องนี้ ขำมากๆเลย รอตอนต่อไปนะครับ
-
5 5 + แรงดีใช้ได้
มาต่อเร็วๆนะ .. กำลังได้ใจ :m1:
-
:m29:
เหอๆๆ เรื่องนี้เปิดตัวแรงใช่ย่อยๆ มารอดูตอนต่อไปงับ :m24:
-
อ่ะ มารอ มารอ :mc4: :mc4: :mc4:
-
ตอนที่ 3
ผมกลับมาที่แมนชั่นของผม ผมนั่งพิจารณากับกล้องวิดีโอ และ วีซีดีหนังของพี่สิน
ตกลงกูจะต้องเล่นหนังโป๊จริงๆเหรอว่ะ กูตกอับจนถึงขั้นนั้นเลยเหรอ ศักดิ์ศรีกูหายไปไหนหมดว่ะ
แต่แล้วคำพูดของแม่ก็ผุดขึ้น แม่ต้องการเงิน ผมตกงานอีก แต่พี่สินก็สามารถหาเงินให้ผมได้ ก็แค่ผมต้อง....
เอาว่ะ! เอาไงเอากัน
ผมเลยเอาวีซีดีมาเปิดดู หนังเริ่มฉาย ชายหนุ่มน่าตาธรรมดาสองคนกำลังวิ่งเล่นที่ชายทะเล ทั้งสองใส่กางเกงชุดว่ายน้ำแบบบีกินี่
ที่แทบจะหลุดตูดอยู่แล้ว
ผมนึกด่าว่าพี่สิน ที่ทำไมหานักแสดงได้น่าตาธรรมดามาก หล่อสู้ผมไม่ได้สักคน(อิอิอิ)
หนังดำเนินไปเรื่อยๆ สองคนนั้น ก็เริ่มเล่นถึงเนื้อถึงตัว
เริ่มลูบคล้ำร่างกาย แล้วก็จูบกัน ใช้คำว่าจูบไม่ได้หรอก เพราะแม่งเอาลิ้มมาพันกันให้เห็นซะขนาดนั้น
พอจูบกันได้ที่ ก็เริ่มเล้าโลม โดนเฉพาะมาเน้นกันที่หัวนม อีคนที่โดนดูดก็ร้องแหกปากด้วยความเสียว
อีกคนก็เริ่มใช้ลิ้นต่ำลงมาเรื่อยๆ พอมาถึงที่เป้ากางเกง ก็ควักเจ้าชายน้อยออกมา
ควักออกมาปุ๊บ ก็อมปั๊บ ตอนแรกก็อมๆ สักพัก มีเลียด้วย
ตอนนั้นผมรู้สึกพะอืดพะอมที่จะดู นึกภาพตัวเองไปอมของคนอื่น
โอ๊ยยยยย........ กูจะบ้าตาย
แต่แล้วภาพเงินหนึ่งแสนก็โผล่ออกมา ผมเลยกลั้นใจดูต่อไป
และแล้ว ภาพที่ผมไม่อยากดูที่สุด
คือ นักแสดงเริ่มเอานิ้วไปแหย่รูตูด ของนักแสดงอีกคน
ผมเอามือปิดปาก เพราะเริ่มจะคลื่นไส้ แต่คิดว่ายังพอทนได้
แหย่ไปได้สักพัก มันก็เอาเจ้าน้องชายที่กำลังแข็งตัวเต็มที่ ยัดเข้าไปในรูตูดนั้น
ผมเอามือปิดตาแทบไม่ทัน แต่งเสียงครวญครางก็ดังเล็ดลอดออกมา
ภาพหลอนก็เกิดขึ้น
ผมกำลังโดนชายหนุ่มในเรื่อง อัดตูด
ผมร้องด้วยความเจ็บปวด หาใช่ความเสียวไม่
ผมมีสีหน้าบูดเบี้ยว ดิ้นไปมา และร้องขอความช่วยเหลือ
แม่จ้า!ช่วยลูกด้วย
เจ้านักแสดงมันไม่ฟัง มันยิ่งกระแทกเข้าตูดผมไปอีก
โอ้วววว! กูไม่อยากเดินขาถ่างโว้ย
แล้วเสียงโทรศัพท์มือถือก็ดังขึ้น
ผมเหงื่อแตกยังผวากับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น
ก่อนจะรับโทรศัพท์ ผมรีบวิ่งไปปิดโทรทัศน์ ตอนปิดก็หลับตาปี๋ ไม่อยากเห็นภาพอันโหดร้ายนั้น
“ฮัลโหล! บั้มพ์พูดครับ” ผมรับโทรศัพท์
“กูเอง ศึกษาหนังของกูไปถึงไหนแล้ว มีอะไรไม่เข้าใจมั้ย” พี่สินนั้นเอง ถามผมอย่างอารมณ์ดี
“คือ ผมดูแล้วไม่เกิดอะไรเลยครับพี่ น้องชายผมยังนิ่งเฉย แถมผมอยากจะอ้วกอีก”
“เออ กูเข้าใจ เอางี้ดีกว่า เรื่องแบบนี้มึงต้องมีตัวช่วย”
“ตัวช่วย? หมายความว่าไงครับ” ผมถามพี่สิน
“ก็ลองหาคนมาเอาสิ เอาพวกที่ดูเหมือนจะชำนาญๆหน่อย เรื่องแบบนี้มันต้องได้ลอง แล้วถึงจะรู้”
พี่สินบอกผมเสร็จ แล้วก็วางโทรศัพท์ไป
ผมกลับมานั่งคิดว่า ไอ้ตัวช่วยที่พี่สินพูด ผมน่าจะไปหาใคร
พี่สินให้ไปหาคนที่ชำนาญๆ แสดงว่าคนๆนั้นก็ต้องเป็นเกย์ที่เปิดเผยตัว
ผมเลยนึกถึงคนที่ผมรู้จัก และเป็นเกย์
ส่วนมากเพื่อนผมที่เรียนนิเทศด้วยกัน ก็มีเป็นเกย์เยอะนะ
ผมตัดพวกหน้าตาไม่ค่อยดีหรือหุ่นที่ไม่ดีออกไป ตัดพวกที่แปลงเพศแล้วออกไป ตัดพวกที่ตุ้งติ้งหรือพวกที่ออกสาวออกไป
และแล้ว ผมก็เจอคนที่จะมาเป็นตัวช่วยผม
************************************************************************************************
ผมไปรื้อหาหนังสือรุ่นตอนจบออกมา แล้วรีบเปิดหาที่อยู่ของคนคนหนึ่ง
เมื่อผมเห็นเบอร์โทรศัพท์ก็รีบโทรไปทันที
ผมลุ้นอยู่ตั้งนานว่าเป้าหมายของผมจะรับโทรศัพท์หรือเปล่า
กลัวก็กลัวว่าอาจจะเปลี่ยนเบอร์ แต่ที่กลัวที่สุดคือ กลัวเขาจะไม่ช่วยผม
“สวัสดีครับ” เสียงปลายสายที่ผมคุ้นเคยเอ่ยทักทาย
“เออ... เบนซ์ใช่ป่าว เราบั้มพ์นะ” ผมทำเสียงเขินๆ
“บั้มพ์เหรอ เฮ้ย!ทำไมอยู่ดีดีโทรหาเราว่ะ” เจ้าตัวคงแปลกใจที่เพื่อนที่ไม่ค่อยสนิท โทรมาหา
“คือ เรามีเรื่องจะปรึกษาว่ะ เราไม่อยากคุยทางโทรศัพท์ มาเจอเราหน่อยได้ป่าว” ผมสียงอ้อน
“เหรอ แต่ตอนนี้มันสี่ทุ่มแล้วนะ”
“เรามีเรื่องด่วนจริงๆนะเบนซ์” ผมไม่ลดละความพยายาม
“จะมาขอเงินเหรอ” เบนซ์ตั้งข้อสงสัย
“ป่าวๆ เรื่องอื่น เอางี้เดี๋ยวเราไปรับที่บ้านนะ บ้านเบนซ์ห่างจากแมนชั้นเราไม่ไกลหรอก โอเคนะ ขอบใจมากเบนซ์”
ผมปิดการสนทนาโดยไม่ให้เบนซ์ปฏิเสธ
ผมวางหูโทรศัพท์ทันที แล้วรีบแต่งตัวหล่อไปรับเพื่อนเก่า ซึ่งอีกไม่นานก็จะมาเป็นตัวช่วยให้ผม
-----จบตอนที่3-----
-
มาให้กำลังใจคุณโจ้ +1
เรื่องที่คุณโจ้เขียนสนุกหลายเรื่อง อิอิ ดีใจที่จะได้อ่านที่เล้าเป็ด :mc4:
Image นักแสดงเรื่องนี้แต่ละคนสุดยอดอ่ะ :m12:
-
โครงเรื่องแบบนี้มัน :m29: :m29: :m29: เอ้า ยังไงก็ลองอ่านดูซักตั้ง :a2:
-
มานั่งรอแถวหน้าเลยค๊าบ
:m1:
-
ขอเยอะ ๆ ได้ไหมคร้าบ หรือ มาทุกวันแทนก็ได้ เอิ้กๆๆ :o8: :o8: :o8: :o8:
หวังว่าคงไม่หื่นอย่างเดียวนะคร้าบ ขอมีความรักบ้างเถอะ o2 o2 o2 o2
-
เข้ามาอ่านก็ :m30:
อ่านไปลุ้นว่าว่าเรื่องมันจะ เรทxxx เกินไปเปล่า
ยังไรก็ตาม ลองลุ้นกันสักตั้งอย่างที่ ทิพ บอกไว้
เอ้า!! ลองดู :เฮ้อ:
-
เคยเห็นแว๊บๆ เหมือนกัน :m30:
จะลองตามดูนะ :m25:
-
:m29: :m29: :m29:พี่ฮะมันจะติดเรทไปเปล่าฮะ :m14:แต่ไงก็สู้นะครับเป็นกำลังใจใหนะครับผม :m23:
-
พล็อตเรื่องโดนใจครับ
ชอบๆๆๆ :mc4: :mc4: :mc4: :mc4:
-
ตอนที่ 4
ผมลงทุนนักรถแท็กซี่ไปรับเบนซ์ ผมเองก็ตื่นเต้นที่จะได้เจอเพื่อน
แต่ที่ตื่นเต้นที่สุดคือ ผมมีจุดประสงค์อย่างอื่นด้วย ขอให้ทุกสิ่งทุกอย่างเป็นไปอย่างที่ผมหวังไว้เถิด
แม้บ้านของเบนซ์จะไม่ไกลจากแมนชั่นของผม แต่การจราจรในวันศุกร์ ทำให้รถเขยื่อนไปได้ช้า
ช่วงที่นั่งในรถ ผมก็นึกถึงเบนซ์ตอนเรียนมหาลัย
ยังจำได้ช่วงที่ไปรับน้อง
เบนซ์เป็นคนตัวเล็ก หน้าตาน่ารัก สูงประมาณเท่าคางผม
พี่จะเอ็นดูเป็นพิเศษ เพราะมันน่าตาดีกว่าคนอื่น
ผมเองยังเสียดาย ถ้ามันไม่เป็นเกย์ คงมีผู้หญิงมาจีบกันตรึม
ถึงแม้เบนซ์จะเป็นเกย์ แต่ก็ไม่ได้แสดงออกเท่าไหร่
คงเพราะมันมีนิสัยเป็นคนเรียบร้อย และเพื่อนๆในกลุ่มของมัน เป็นกะเทยแต่งหญิง ไม่ก็ เป็นเกย์ที่แสดงออก
ทำให้เบนซ์แมนที่สุดในกลุ่ม
ผมเองก็ไม่ค่อยสนิทกับเบนซ์เท่าไหร่ รู้จักกันในฐานะเพื่อนร่วมชั้น และเคยทำงานร่วมกันบ้าง
ตอนทำละครเวที จำได้ว่ามันแสดงเป็นตัวเอกของเรื่อง เล่นดีจนเคยไปเป็นตัวประกอบหนังเรื่องหนึ่ง
และก็เล่นอยู่แค่เรื่องนั้นเรื่องเดียว
รู้สึกว่าตอนนี้เบื้องหลังให้กับบริษัทโฆษณาแห่งหนึ่ง
ช่วงที่คิดถึงไอ้เบนซ์ รถก็มาจอดที่หน้าบ้านพอดี
บ้านของเบนซ์เป็นบ้านเดี่ยวในหมู่บ้านจัดสรรแห่งหนึ่ง ดูสวยดี และท่าทางคงจะแพงมากด้วย
ผมเดินไปกดกริ่งหน้าบ้าน สักพัก เบนซ์ก็เดินออกมา
ผมต้องตกใจ เมื่อคนที่ออกมาจากบ้าน เป็นหนุ่มผิวขาว น่าตาน่ารัก ตัดผมซอยยาวถึงบ่า หุ่นก็บึก สมส่วนดี
ต่างจากที่ผมนึกไว้เมื่อกี้
“เบนซ์เหรอว่ะเนี้ย ทำไม หล่อขึ้นว่ะ” ผมตกใจในความาเปลี่ยนแปลงของเบนซ์จนอดชมไม่ได้
ไม่นึกว่า ไม่เจอกันสองปีจะเปลี่ยนไปได้ขนาดนี้
“พูดเว่อร์ไปรึป่าวบั้มพ์ นายเองก็ดูดีขึ้นนะ” เบนซ์มันชมผมครับ
คงเพราะตอนเรียนมหาลัย ผมไว้ผมยาว เล่นบอลจนตัวดำ แถมเหงื่อก็ซกตลอดเวลา
แต่พอทำงานต้องเปลี่ยนตัวเอง ตัดผม อยู่ในออฟฟิศ ตัวเลยขาวกว่าเมื่อก่อน
เบนซ์เห็นแท็กซี่จอดรออยู่ เลยบอกให้ผมขึ้นรถ
เมื่อขึ้นรถกันแล้ว เบนซ์ก็เอ่ยถามทันที “บั้มพ์จะไปคุยกันที่ไหนเหรอ”
ผมตอบทันที “ที่ห้องของเรา”
************************************************************************************************
ผมเดินนำเบนซ์มาที่ห้อง กำลังจะไขกุญแจเปิดห้อง
เบนซ์ก็ถามผม “ทำไมต้องมาคุยกันที่ห้องด้วยล่ะบั้มพ์”
“คือ เราอยากคุยเรื่องนี้เป็นความลับนะ ถ้าไปคุยในร้าน ในพับ ในบาร์ มันไม่ค่อยส่วยตัวอ่ะ” ผมจำเป็นต้องโกหก
ดูเบนซ์เองก็ไม่ได้สงสัยอะไรผม คงไว้ใจผมมั้งครับ
ผมพาเบนซ์มานั้งตรงโซฟา ใกล้กับเตียงนอน
ด้านข้างของโซฟา หรือตรงข้ามกับเตียงนอนเป็นโทรทัศน์
ผมเดินไปเทน้ำใส่แก้ว พร้อมยื่นให้เบนซ์ที่กำลังมองห้องของผม
เบนซ์รับแก้วน้ำมาดื่ม “นายอยู่ในห้องนี้เหรอ ทำไมไม่หาบ้านอยู่ล่ะ”
“ก็มีตังค์แค่นี้ เลยมีปัญญาหาได้แค่นี้ เรื่องบ้านไม่ต้องคิดเลย คงต้องเก็บตังค์อีกนาน” ผมเล่าเรื่องชีวิตอันรันทดของผม
เบนซ์ดื่มน้ำจนหมดแก้ว พลางหันมามองเตียงของผม ที่มีเสื้อผ้าวางระเกะระกะเต็มไปหมด
ผมรู้ตัวเลยรีบไปเอาเสื้อผ้าพวกนั้นแล้วเควี้ยงไปใส่ในตู้เสื้อผ้า
“นายไม่เปลี่ยนไปเลยนะบั้มพ์” เบนซ์พูดพร้อมหัวเราะกับท่าทางของผม
“อย่างนี้แหล่ะ ชีวิตชายโสด” ผมพูดเสร็จ ก็นั่งลงบนโซฟาข้างๆเบนซ์
“ตกลงบั้มพ์มีเรื่องอะไรจะพูดกับเราเหรอ” เบนซ์เริ่มพูดเข้าประเด็น
ผมเริ่มอ้ำอึ้ง ไม่กล้าพูด “เออ...คือ...”
เบนซ์ยิ้ม คงขำผมที่ทำทางเขินอาย
“เบนซ์ ตอนนี้นายยังเป็นเกย์อยู่ป่าว”
“ไอ้บ้า ก็ยังเป็นอยู่ซิ ไม่ใช้หวัดนะ ถึงจะหายได้นะ” เบนซ์คงตลกที่อยู่ๆผมถามแบบนี้
ผมถอนหายใจโล่งอก นึกว่ามันจะกลายมาเป็นชายแท้
“มีไรเหรอบั้มพ์ ถึงถามเรื่องนี้” เบนซ์เขยิบตัวมาใกล้ผม
“เออ คือ เรื่องที่เราจะมาปรึกษาก็เรื่องนี้แหล่ะ”
“ว่าไงล่ะ”เบนซ์ถาม
“คือเราสับสนว่ะ ว่าเราจะเป็นเกย์หรือเปล่า” ผมสร้างเรื่องขึ้นมาเพื่อให้เบนซ์เชื่อ
“แล้วนายทำไมถึงสับสนล่ะ มันต้องมีอะไรถึงทำให้นายคิดแบบนั้น”
เอาล่ะซิ เจอเค้าถามอย่างนี้ผมจะตอบยังไง จะบอกว่าถูกไอ้พี่สินบังคับให้เป็น มันคงหัวเราะเยาะตายห่า
และแล้วสายตาของผมก็ไปเจอะอะไรบางอย่าง ที่วางอยู่บนเครื่องเล่นดีวีดี
“เออ เราดูหนังพวกนั้น แล้ว...แล้วมันเกิดอารมณ์ว่ะ” ผมเขิน พูดเรื่องแบบนี้มันต้องเขินอยู่แล้วครับ
“ไอ้เราก็นึกว่า ไปแอบชอบผู้ชายคนอื่น”
เบนซ์ขำ พร้อมเดินไปหยิบแผ่นวีซีดี
“แล้วไปเอามาจากไหน” เบนซ์ถาม
“อ๋อ ก็เรายืมหนังเพื่อน แล้วมันติดมาด้วย ก็เลยลองเปิดดู แล้วพอดู มันก็...แข็งอ่ะ” ผมเกาหัว
เบนซ์หัวเราะอีก
“นายนี่เหมือนเด็กเลย เกิดอารมณ์ก็ช่วยตัวเองไปซิ”
เบนซ์นั่งลงโซฟาเหมือนเดิม พร้อมขยับตัวมาใกล้ผม
“คนที่เป็นเกย์ เขาจะมีจิตใจที่ชอบผู้ชายเลยทำให้พวกเขาอยากมีเพศสัมพันธ์กับผู้ชาย”
เบนซ์เริ่มสั่งสอนผม
“แล้วนายล่ะชอบผู้ชายหรือเปล่า” เบนซ์ถาม
ผมอยากจะตอบเหลือเกินว่ากูชอบผู้หญิงโว้ย! แต่ภาพไอ้พี่สินถือปึกเงินโผล่มา ทำให้ผมตอบไปว่า
“ก็นิดๆนะ เวลาดูภาพนายแบบตามปกนิตยสาร มันหวิวๆว่ะ”
เบนซ์ยิ้ม พร้อมเขยิบเข้ามาใกล้ผม
“แล้วนาย อยากมีอะไรกับผู้ชายด้วยหรือเปล่า”
เบนซ์ถามผม พร้อมจ้องตา
ถ้าผมตอบว่าไม่ ตามความรู้สึกที่แท้จริง ผมคงไม่มีเงินไปจ่ายหนี้ให้แม่
ผมกลั้นใจ ตอบเบนซ์ไปว่า
“เออ เราอยากมีอะไรกับนายว่ะ เบนซ์”
เบนซ์ไม่ตอบ แต่กลับขยับตัวมาใกล้ผม
ผมตัวแข็งทื่อ ทำอะไรไม่ถูก อยากจะเขยิบหนี แต่ทำไม่ได้เพราะกลัวจะพลาดโอกาส
-----จบตอนที่4-----
-
โหวววว น้ำลายกะลังไหลยืดเลย.....
จบตอนซะงั้น หุยยยยย...
:เฮ้อ: :เฮ้อ: ขอบคุนครับ.
.....ถ้าจะมาอีกะตอนจะเปงพระคุณ :oni2: :oni2:
-
ตอนที่ 5
เบนซ์โน้มตัวมา พร้อมยื่นหน้ามาใกล้กับหน้าผม
ปากของเบนซ์ค่อยๆประกบกับปากของผม
ตอนนั้นผมหลับตาปี๋ กล้าๆกลัวๆ
พอเบนซ์เริ่มใช้ลิ้นดันเข้ามาในปากผม ผมก็ค่อยๆเปิดปากรับลิ้นนั้น พร้อมตวัดลิ้นรับทันที
จูบปากผู้ชาย มันก็ไม่เลวร้ายสักเท่าไหร่
ผมแทบไม่อยากเชื่อว่า ร่างกายของผมเริ่มตอบสนองรับการสัมผัสของเบนซ์
มือของผมค่อยๆโอบตัวของเบนซ์ พร้อมล้มตัวลงบนโซฟา
แต่...แต่... ผมก็ต้องกระเด้งลุกขึ้นมา เพราะผมนึกขึ้นได้ว่าผมลืมอะไรไปบางอย่าง
เบนซ์เองก็ตกใจไม่แพ้ผม “มีอะไรเหรอบั้มพ์”
ผมมองเบนซ์ที่กำลังนอนอยู่ใต้ร่างของผม แม้ครั้งนี้ผมจะให้เบนซ์เป็น ตัวช่วยในงานของผมต่อไป แต่ผมคิดว่า เบนซ์น่าจะช่วยผมได้มากกว่านั้น
“เออ คือเรายังไม่ได้อาบน้ำ ขออาบน้ำก่อนได้ป่าว” พูดเสร็จผมก็รีบวิ่งไปที่ตู้เสื้อผ้า
พอเปิดตู้เสื้อผ้า ก็เห็นกล้องวีดีโอจิ๋ว วางอยู่บนกองเสื้อผ้าของผม
ผมพยายามบัง ไม่ให้เบนซ์เห็นกล้องวีดีโอนั้น
ผมหยิบมันขึ้นมา แล้วเริ่มกดบันทึก
ผมปิดประตูตู้เสื้อผ้า แต่ปิดไม่สนิท แง้มๆไว้ให้กล้องพอเห็นภาพในห้อง
ผมเดินกลับไปที่เตียงอีกครั้ง
“ไม่อาบน้ำเหรอ” เบนซ์ถาม
“ไม่อาบแล้ว ต่อจะเดิมดีกว่า” ผมก็ค่อยๆถอดเสื้อ
เฮ้อ!ไม่นึกเลยว่ากูจะกามได้ขนาดนี้
************************************************************************************************
เช้าวันใหม่ ผมตื่นขึ้นมา พร้อมกับเห็นภาพของเบนซ์ที่นอนเปลือยกายอยู่ข้างผม
สุดท้ายผมก็มีเซ็กส์กับผู้ชายจนได้ ผมว่า มันก็ไม่เลวร้ายเท่าไร
คงโชคดีที่เบนซ์เป็นฝ่ายรับ ถ้าเป็นฝ่ายรุกผมคงตายแน่
ผมลุกจากเตียงไปที่ตู้เสื้อผ้า พร้อมหยิบกล้องวีดีโอขึ้นมาเปิดดู
ภาพของผมกับเบนซ์ในหลายอิริยาบถ ทำให้ผมโล่งอก ที่กล้องสามารถเก็บทุกรายละเอียดได้หมด
แต่ผมก็อดทำใจไม่ได้กับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น ผมกลัวว่าผมจะเป็นเกย์จริงๆ
“ตื่นแล้วเหรอ บั้มพ์” เสียงของเบนซ์ ทำเอาผมเก็บกล้องวีดีโอแทบไม่ทัน
“อืมม ตื่นแล้ว” ผมรีบปิดตู้เสื้อผ้าแล้วเดินไปที่เตียง
ผมนั่งลงข้างเบนซ์ที่กำลังลุกขึ้น
เบนซ์ลุกขึ้นนั่ง จ้องหน้าผม พร้อมยิ้มหวาน
“มีอะไรเหรอ จ้องหน้าเราทำไม” ผมถาม
เบนซ์ไม่ตอบ แต่กลับหัวเราะ
“เป็นอะไรของนาย เรามันน่าขำนักเหรอ” ไม่ใช่ตลกนะเว้ยขำอยู่ได้
“ป่าวๆ บั้มพ์รู้มั้ย ว่าบั้มพน่ารักมากเลยนะ” นอนกับกูคืนเดียวชมกูน่ารักเลยเหรอว่ะ
“เหรอ เราว่าเราก็น่าตาธรรมดานะ งั้นเดี๋ยวเราซื้อข้าวเช้ามาให้นะ” ผมพูดแก้เขิน
ผมกำลังจะลุกแต่เบนซ์คว้าตัวผมไว้ พร้อมเขยิบตัวมาจูบที่แก้มผม
“ขอบใจนะ บั้มพ์” สายตาของเบนซ์ที่มองผมดูแปลกไป ผมเองก็ไม่เข้าใจว่าสายตาแบบนั้น สื่อถึงอะไร
“ไปซื้อข้าวเถอะ เราหิวแล้ว” เบนซ์พูด ผมเลยลุกขึ้นไปหยิบเสื้อมาใส่ พร้อมเดินออกจากห้องไป
***********************************************************************************************
ระหว่างที่กินข้าวเช้า เบนซ์ก็ถามผม
“บั้มพ์มีแฟนยัง”
“ถ้ามีแล้วจะได้มานอนกับนายเหรอ” ผมตอบ พร้อมตักข้าวเข้าปาก
“เหรอ แล้วทำไมถึงไม่มีแฟน” เบนซ์ยังถามอีก
“ก็ไม่รู้ดิ ไปจีบใครก็มีแต่แห้ว ใครจะมาสนใจคนอย่างเรา” ผมพูด พร้อมตักข้าวเข้าปากต่อไป
“นายหล่ะ” ผมถามเบนซ์
เบนซ์ก้มหน้า “ยังหรอก เราทำงานทั้งวันไม่มีเวลาหาแฟนหรอก แต่เราก็อยากมีนะ”
ประโยคสุดท้าย เบนซ์เงยหน้าจ้องตาผม
ผมเองเผลอสบตา ผมเริ่มจะเข้าใจแล้วว่าเบนซ์พูดอย่างนี้หมายถึงอะไร
“เออ เดี๋ยวเราต้องออกไปธุระแล้ว” ผมรีบเปลี่ยนเรื่อง
ผมมาส่งเบนซ์ที่บ้าน พร้อมพูดกับเบนซ์ว่า “ขอบใจนายมากนะเบนซ์”
ขอบใจที่ช่วยเราหาเงินมาใช้หนี้
“ไม่เห็นต้องขอบใจเลยนี่” เบนซ์ยิ้มพร้อมเดินมาใกล้ผม “เราเต็มใจอยู่แล้ว”
ผมเริ่มประหม่ากับสายตาของเบนซ์ ผมเองไม่อยากให้เบนซ์คิดกับผมแบบนั้นเลย
“เราไปแล้วนะ” ผมรีบลาเบนซ์ทันที
เฮ้อ! ไม่นึกว่าตัวเองจะเสน่ห์แรงขนาดนี้ โชคดีหรือโชคร้ายว่ะ
-----จบตอนที่5-----
-
:m29: ทำแบบนี้ถ้าเบนซ์รู้ว่าตัวเองเป็นพระเอกหนังจำเป็นไปซะแล้ว จะยังปลื้มอีกมั๊ยเนี่ย :m21:
-
สงสารเบนซื อะ คร้าบ :o :o o12 o12 o12 ไม่น่าทำอย่างนี่เลย :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:
-
:oni2:ทักทายจากผู้เขียน :oni2:
ว่าแล้วว่าต้องมีบางคนคิดว่ามันต้องเป็นเรื่อง XXX ที่คงบรรยายฉากร่วมรักกันอย่างโจ๋งครึ่ม ผมอยากบอกว่าพวกคุณ...คิดถูกแล้ว
นี้คือเรื่องราวที่จะบรรยายฉากกามกิจได้ถึงพริกถึงขิง(หรือเปล่า ไม่แน่ใจอ่ะ)
แต่ขอบอกว่า ถึงแม้มันจะเป็นอย่างที่พูดไว้ในประโยคข้างบน แต่มันก็ไม่ใช้ Sex Story
เพราะพระเอกก็ไม่ได้จะแก้ผ้าจะปล้ำชาวบ้านเขาอย่างเดียว พระเอกของเราก็มีอารมณ์หลายอารมณ์ และหนุ่มๆที่จะมาเวิร์คกับพระเอกของเรา ก็ไม่ใช่ตั้งใจจะมาทำอย่างนั้นกันอย่างเดียว ยังมีเรื่องราวมากมายที่แฝงไว้ในเรื่องนี้
ยอมรับว่าเนื้อเรื่องและชื่อเรื่องค่อนข้างแรง แต่ในความแรงมันก็มีสาระอยู่ในตัว
ฝากติดตามภารกิจของนายบั้มพ์ด้วยนะครับ
-
ดีค่ะน้องโจโจ้
ดีใจที่เห็นประโยคนี้นะ แต่ในความแรงมันก็มีสาระอยู่ในตัว
ยังไงก็จะติดตามผลงานนะคะ :a1: :a1: :a1: :a1:
เสียดายตอนนี้ยังบวกให้ไม่ได้ :m23:
-
เบนซ์คงจะได้ดูหนังเรื่องนี้ในไม่ช้าแน่ๆ
สงสารเบนซ์อ่ะ ไม่ทำแบบนี้ว๊า
-
55+ เรื่องนี้ หนุกดี 55+
แต่ .... งี้ เบนซ์ ไม่แห้วกินหรอ โดนหลอกมาเป็นเครื่องมือเนี่ย :m16: ว้าๆ
แต่ไงก็มาต่อเถอะ หนุกๆ :m4:
-
อ่านแล้วท่าทางน่าสนุกดีนะครับเนี่ย :m1:
มารอติดตามตอนต่อไปค้าบ
-
อ่า สงสารเบนซ์ น่ะครับ :m15:
-
:a6: สงสารเบ็นซ์จังเลยครับ
-
คนเขียนออกมาบอกว่าแฝงสาระด้วยแบบนี้แล้ว
จะไม่อ่านก็ยังไงๆอยู่เนอะ :m23:
จะคอยติดตามภารกิจนายบั๊มพ์นะ :mc2:
-
มาดัน :a11: :a11: :a11:
-
ตอนที่ 6
พี่สินนั่งพิจารณาภาพวีดีโอ ที่มาจากกล้องของผม
“อืมม โอเคว่ะ ได้อารมณ์ดี” พี่สินพูดหลังจากดูหนังเสร็จ
“แม้จะดูมึงเก้ๆกังๆไปบ้าง แต่คู่ขาของมึงที่มึงหามา นี้ใช้ได้เลย มึงไปหามาจากไหนว่ะ”
“ไอ้เบนซ์ไงพี่ ที่มันอยู่รุ่นเดียวกับผม” พี่สินน่าจะรู้จักเบนซ์ เพราะอยู่มหาลัยเดียวกัน
“อ๋อ! ไอ้เบนซ์ที่มันติ๋มๆนะเหรอ นึกไม่ถึงว่ามันจะลีลาเร้าใจได้ขนาดนี้” พี่สินทำน่าตกใจ
“เออ พี่สิน เรื่องเงินล่ะครับ” ผมรีบเข้าเรื่อง
พี่สินยิ้ม พร้อมหยิบปึกเงินขึ้นมายื่นให้ผม
“เอาไปก่อนห้าพัน สำหรับงานครั้งแรก”
อ้าว ตอนแรกนึกว่าจะให้เลยแสนหนึ่ง
“งานครั้งต่อไปกูจะให้อีก กูจะให้เรื่อยๆ ถ้ามึงทำครบสิบครั้งเมื่อไหร่ มึงเอาไปเลยแสนหนึ่ง”
ผมกลับมานั่งคำนวณ แสดงว่า ครั้งละ1หมื่น
“แล้วครั้งนี้นับไหมครับ” ผมถาม
“นับก็ได้ แต่กูให้มึงไปแค่ห้าพันก่อน มึงค่อยเอาส่วนที่เหลือตอนทำเสร็จ” พี่สินยื่นข้อตกลง
ผมก็โอเค เป็นอันว่า ผมทำงานให้พี่สินอีก 9 ครั้ง
แล้วกูจะไปหาคนที่ไหนว่ะเนี้ย
************************************************************************************************
ผมกลับมาที่ห้อง นั่งคิดนอนคิดว่าจะทำยังไงต่อไป
เสียงเคาะประตูดังขึ้น ผมเลยเดินเปิดประตู เพื่อดูว่าใครมา
“มีอะไรครับ” ผมเปิดประตู เจอชายหนุ่มหน้าใสคนหนึ่ง ทำหน้าแปลกใจเมื่อเห็นผม
“อ้าว นี่ไม่ใช้ห้องของตั้มเหรอ” ตั้มไหนว่ะ มีแต่บั้มพ์สุดหล่อเว้ย!
“ไม่ใช่ครับ ผิดห้องแล้วครับ” ผมตอบกลับไป
ชายหนุ่มมองกระดาษในมือ พร้อมบ่นกับตัวเอง “ก็ในนี้มันเขียนว่าห้องนี้นี่หว่า”
“ไหน เค้าเขียนว่าไงครับ” ผมเลยมองที่กระดาษนั้น มันเป็นที่อยู่ของห้องนี้จริงๆ
“แล้วคุณย้ายมานานยังครับ” หนุ่มน้อยหน้าใสถาม
“ก็ย้ายมาสองสามเดือนได้แล้วครับ” ผมตอบ
หนุ่มน้อยถอนหายใจ แล้วเดินไปพิงผนังห้อง “ผมมาช้าไป เขาคงย้ายไปแล้ว”
ผมมองเขา เห็นทำหน้าเศร้าเลยนึกสงสาร
“มีอะไรที่ผมพอจะช่วยได้บ้างครับ” สุภาพบุรุษจังเลยนะกู
หนุ่มน้อยหน้าใสมองหน้าผม ผมสังเกตเห็นว่า เขากำลังร้องไห้
************************************************************************************************
ผมพาหนุ่มน้อยคนนั้นเข้ามาในห้อง ปล่อยให้เขานั่งร้องไห้ไปสักพัก
พอเขาหยุด เขาก็เริ่มเล่าเรื่องของเขาให้ผมฟัง
“ผมชื่อไอซ์ มาจากเชียงใหม่ ผมมาตามหาแฟนผม”
ผมไม่แปลกใจที่หนุ่มน้อยคนนี้มาจากเชียงใหม่ เพราผิวที่ขาว และแก้มที่ชมพู ดูน่ารักดี (เฮ้ย!กูชมผู้ชายน่ารักได้ไงว่ะ)
“เดี๋ยวก่อนนะ แฟนคุณชื่อตั้มเหรอ” ผมทวนคำของไอซ์อีกครั้ง ตั้มเนี้ยมันชื่อผู้ชายนี่หว่า
“ใช่ครับ ผมเป็นเกย์” ไอซ์ตอบ
พอได้ยินคำว่าเกย์ ผมหูผึ่งทันที ผมพิจารณาไอซ์ แม้จะผอมไปหน่อย แต่น่าตาน่ารักขนาดนี้พอให้อภัยได้
ผมเริ่มคิดแผนการชั่วร้ายทันที
“นายเล่าเรื่องของนายต่อไปซิ” ผมทำเป็นสนใจไอซ์
“คือ ผมกับแฟนผม ทะเลาะกัน เรื่องที่จะเรียนต่อ ตั้มเขาอยากเรียนที่กรุงเทพฯ ส่วนผมอยากเรียนที่เชียงใหม่”
ไอซเริ่มเล่าเรื่องราว
“ผมอยากให้เขาเรียนที่เดียวกับผม แต่เขาไม่ยอม เขาไม่ฟังผมเลย ผมเลยปล่อยให้เขามาเรียนที่กรุงเทพฯ แต่ไม่นาน เขาก็ขอเลิกกับผม” ไอซ์เริ่มจะร้องไห้อีก
“เขาไม่ยอมบอกที่อยู่ผม ผมไปตามที่มหาลัยก็ไม่เจอ”
ไอซ์ร้องไห้ จนผมนึกสงสาร เลยเอามือไปกุมที่มือของไอซ์
“นายจะตามหาเขาอีกทำไม ถึงแม้นายจะเจอเขา แต่ก็ไม่ได้แปลว่า เขาจะรักนายเหมือนเดิมสักหน่อย” ผมพยายามปลอบ
“ตอนนี้สิ่งที่นายควรจะคิดคือเรื่องการเรียน จะไปแคร์ทำไมกับคนที่เขาไม่รักเรา” พูดมีสาระเป็นเหมือนกันนะเรา
“เอาล่ะตอนนี้นายอาจะเสียใจ ไม่แน่นะ นายอาจจะได้เจอคนใหม่ คนที่เขาอาจจะไม่ทำให้นายเสียใจ” ผมให้กำลังใจในฐานะเพื่อนมนุษย์คนหนึ่ง
ไอซ์หยุดร้องไห้พร้อมกับปาดน้ำตา “ขอบคุณมากครับที่ให้กำลังใจผม ผมควรจะกลับมาสนใจตัวเอง”
ผมยิ้มดีใจที่หนุ่มน้อยคิดได้
ไอซ์ลุกขึ้น และเดินไปที่ประตู
ผมรีบรั้งเอาไว้ “แล้วนายจะไปไหน”
“ผมจะกลับเชียงใหม่”
“กลับตอนนี้เดี่ยวนี้เลยเนี้ยนะ” ผมตกใจที่เหยื่อจะหลุดมือ
“ป่าวครับ ผมจะกลับพรุ่งนี้ ผมจองตั๋วพรุ่งนี้ไว้แล้ว”
“อ้าว แล้วจะไปที่ไหนต่อเหรอ”
“ก็จะไปหาที่พักครับ”
“แล้วจะไปพักที่ไหน”
“ไม่รู้ครับ” ไอซ์ทำหน้าเศร้าอีก
“ถ้างั้น นายพักที่ห้องฉันก่อนก็ได้” ผมเริ่มเข้าแผน
“จะดีเหรอครับ ผมเกรงใจอ่ะ”
“ไม่เป็นไรหรอก พักแค่คืนเดียวไม่ใช่เหรอ”
“ถ้าอย่างนั้น ผมขอรบกวนหน่อยแล้วกันนะครับ”
น้องไอซ์ก็ตกหลุมพรางของเรา
-----จบตอนที่6-----
-
:oni1:ได้อีกหนึ่งและ :oni1:
-
o12 อีตาบั๊มพ์
ร้ายจังฮุ้ ..........
น้องไอซ์ รีบหนีปาย ย ยยย ยย
-
ไอ้บัมพ์เลวมากหลอกน้องไอซ์ได้ ว่าแต่ชื่อเดียวกะเรา แถมแฟนเราชื่อตั้มด้วย หรือว่าจะเป็นเราโดนบัมพ์หลอกจนความจำเสื่อมแล้ว
ไม่จิงๆๆๆๆบ้าไปละเราบังเอิญมากกว่า
-
พึ่งมาอ่าน
สนุกมากเลย
อัพไวๆๆน้า :m13: :m13:
-
อย่าบอกนะว่าเรื่องนี้ตาบัมพ์จะต้องหามาถึงสิบคน...Ohhhhh :m25:
นี่ขนาดไม่ชอบบบบบนะเนี่ยยยยยยย ติดตามต่อไปอย่างจดจ่อ....
:oni1:
-
เหอะเหอะบั๊มพ์นี่น้า
ทำงานอย่างนั้นจริง ๆ ด้วย
55+ อย่างว่าแหละเข้าตาจนก็ทำได้ทุกอย่าง
แต่แบบว่าตอนแรกบั๊มพ์ยังคิดอยู่เลยเนอะ
ว่าจะหาจากไหนอีกตั้ง 9 คน
นี่ไงนี่ไง
เหยื่อของบั๊มพ์มาแล้ว
เหอะเหอะ
รออ่านตอนหน้าดีกว่า
อยากรู้ว่าบั๊มพ์จะทำไงต่อน้า
-
:o เหอ ๆ กว่าจะครบ 10 คน แล้วไอ้ 10 คนเนี้ย เกิดมาพร้อม ๆ กัน จะทำยังไงเนี่ย 555
-
ฉวยโอกาสตอนน้องเค้าเศร้าช่ายม๊ายเนี่ย?
จบงานนี้รับเงินแสน บั๊มพ์มานก็ได้หลังลืมหน้าแล้วล่ะ :a4:
-
10 คน 10 แบบ น่าลุ้น อิอิ :mc4: :mc4:
-
ไอ้ตัวแสบ ซักวันคงโดนดี
ว่าแต่สุดท้ายใครจาเป็นตัวจิงบองบัมพ์หว่า
-
ตอนที่ 7
ผมซื้อกับข้าวมาให้น้องไอซ์ จัดแจงเทกับข้าวใส่จานอย่างดี
แล้วเอาไปให้น้องไอซ์หน้าใสที่กำลังนั่งเหม่อมองไปข้างนอกหน้าต่าง
“ไอซ์ครับ” เสี่ยงเรียกของผมทำให้น้องไอซ์สะดุ้ง พร้อมหันหน้ามาทางผม
“ทานข้าวได้แล้วครับ” ผมยื่นจานข้าวให้น้อง
“ขอบคุณมากครับ พี่ไม่ต้องดูแลผมขนาดนี้ก็ได้ ผมเกรงใจครับ” น้องไอซ์พูดอย่างเขินๆ
ผมยิ้มๆเก๊กหน้าหล่อแบบว่าทำเป็นคนดีของสังคม แต่นึกในใจว่า กินไปเถอะไอ้น้อง กินเยอะๆ เดี๋ยวคืนนี้มึงต้องใช้พลังงานกับกู อุอุอุ
“พี่บั้มพ์ มากินข้าวด้วยกันซิครับ” น้องไอซ์คงเห็นผมยืนจ้องเขากินข้าวอยู่นานเลยชวนให้ไปกินด้วยกัน
ผมพยักหน้า แล้วรีบหยิบจานข้าวมานั่งกับน้องเขา
ในห้องเล็กๆเก่าๆของผม มุมทานข้าวเนี้ยแหล่ะที่ผมชอบที่สุด เวลาผมเครียด หรือ มีอะไรไม่สบายใจ
แค่มานั่งตรงเก้าอี้ที่ติดกับหน้าต่าง แล้วมองออกไปข้างนอก ดูทิวทัศน์ยามค่ำคืนของกรุงเทพฯ ก็พอทำให้ผมรู้สึกดีขึ้น
พอกินข้าวเสร็จ ผมก็นั่งคุยกับน้องไอซ์
“ไอซ์มากรุงเทพฯครั้งแรกเหรอ” ผมถาม
ไอซ์พยักหน้า
“โห มาครั้งแรก แล้วก็มาคนเดียวด้วย นายนี่แน่มากจริงๆ” ผมชื่นชมในความกล้าบ้าบิ่นของน้องไอซ์ มันบ้าผู้ชายจนตามมาถึงที่นี้เลยเหรอ
“ทำไมเหรอครับ ผมว่าก็ไม่เห็นเป็นไรเลย ผมโตแล้วนี่”
“ป่าวหรอก แค่อยากจะบอกว่า ในกรุงเทพฯ มันมีอันตรายเยอะ พวกคนไม่น่าไว้ใจก็มีมาก มันย่องจะเล่นงานเราได้ตลอด” ผมเตือนน้องเขาเพราะเห็นหน้าซื่อๆ คงโดนหลอกง่ายแน่ แต่นึกไปอีกที ที่กูพูดถึง มันหมายถึงตัวเองนี่หว่า กูนี่แหล่ะตัวอันตรายที่สุด
“ขอบคุณครับที่เตือน” น้องไอซ์ยิ้ม ผมเริ่มชักเคลิ้มๆเวลาน้องมันยิ้ม ท่าทางกูเป็นหนัก เจอตูดไอ้เบนซ์คืนเดียว ทำเป็นเคลิ้มกับผู้ชาย
“ผมนี่ก็โง่เนอะ รู้ทั้งรู้ว่าที่เขาเลิกก็เพราะมีคนใหม่ ยังจะตามมาหาเขาอีกทำไมก็ไม่รู้” น้องไอซ์ก็วกกลับมาเขาเรื่องแฟนเก่าอีก
ผมถอนหายใจที่น้องเค้ายังปลงไม่ตก เลยลุกขึ้นเดินไปยืนข้างหลังน้องไอซ์พร้อมเอามือไปเตะบ่า
“อย่าไปคิดถึงอดีตที่มันไม่ดีเลย มันอาจจะลืมไม่ได้ แต่พี่ว่าอนาคตที่ดีๆมันอาจจะมาแทนที่ความเจ็บปวดนั้นก็ได้” ผมพูดไปอย่างนั้น ทั้งๆที่รู้ว่าพูดไปน้องเค้าก็คงไม่ลืมเรื่องนั้นไปทันทีหรอก แต่อย่างน้อยก็อยากให้น้องเขาเข้มแข็งกว่านี้
“ไปอาบน้ำเถอะ” ผมบอก เพราะเห็นว่านี้ก็ดึกมากแล้ว อีกอย่าง ก็อยากจัดการน้องเค้าให้มันเสร็จๆ อิอิอิ
“มีเสื้อผ้าหรือเปล่า ถ้าไม่มี ใส่ของพี่ก่อนก็ได้นะ” ผมบอก
“ไม่เป็นไรครับ ผมเตรียมมาด้วย” ไอซ์ชูเป้ พร้อมเดินเข้าห้องน้ำไป
พอประตูห้องน้ำปิดปุ๊บ ผมหาที่ซ่อนกล้องทันที ตอนแรกว่าจะใช้มุมเดิม คือ วางไว้ที่ตู้เสื้อผ้า แล้วเปิดประตูแง้มๆไว้ แต่ไอ้พี่สินบอกว่า ให้เปลี่ยนมุม ใช้มุมเดิน เดียวคนดูเขาเบื่อ เรื่องมากเจงๆ
ผมเดินรอบห้องอยู่นาน ก็ยังไม่รู้จะแอบเอาไว้ที่ไหน
จู่ๆ โทรศัพท์มือถือก็ดังขึ้น
ผมเห็นว่าเป็นเบนซ์เลยรับโทรศัพท์
“ฮัลโหล ว่าไง” ผมพูดห้วนๆ สายตายังหาที่ซ่อนกล้องอยู่
“ยุ่งอยู่ป่าว” เสียงเบนซ์มันดูหวานๆยังไงไม่รู้
“ก็นิดหน่อย” ผมตอบแบบไม่ค่อยสนใจมันเท่าไหร่
“พรุ่งนี้ไปไหนป่าว” ถามอย่างนี้แสดงว่าจะชวนไปไหนล่ะซิ
ผมรู้ทันเลยตอบไปทันที “ไม่อ่ะ อยู่บ้านทั้งวัน เราเอางานกลับมาทำที่บ้าน”
“เหรอ งั้นเราไม่กวนแล้ว แค่นี้นะ”
“อืมม” ผมดีใจที่จบการสนทนาอย่างรวดเร็ว
“ฝันดีนะบั้มพ์” โห พูดยังกะเป็นแฟนกัน
“เออ เหมือนกัน” แล้วผมก็รีบวาง
สายตาผมไปจ้องกับตู้วางหนังสือข้างๆหัวเตียง
ผมรีบเอาไปวางไว้บนตู้หนังสือ แล้วหาหนังสือมาบัง แต่ไม่ให้บังเลนส์ของกล้อง
ผมเดินออกมายืนดูห่างๆ ก็พอเห็นว่าดูปกติไม่มีอะไรน่าสงสัย
เป็นพอดีกับที่น้องไอซ์เดินออกจากห้องมาพอดี
น้องไอซ์ใส่เสื้อกล้าม กับกางเกงเลย์ดูน่ารักไปอีกแบบ
แม้จะผอมไปหน่อย แต่ก็พอมีกล้ามไม่ผอมแห้งเกินไป
เอาแล้วกูมองกล้ามผู้ชายด้วยเหรอว่ะ ไอ้เบนซ์นะไอ้เบนซ์ทำกูเป็นเอามาก
ผมเดินเข้าห้องน้ำ พร้อมกับเริ่มแผนการเผด็จศึกหนุ่มเชียงใหม่
************************************************************************************************
“น้องไอซ์ครับ” ผมเรียกน้องไอซ์ ที่ยืนเหม่ออยู่ตรงหน้าต่าง
น้องไอซ์หันมาตามเสียงเรียกของผม
หนุ่มน้อยหน้าใสตะลึงกับภาพที่เห็นอยู่ตรงหน้า
เพราะตอนนี้ผมกำลังแง้มประตูอาบน้ำ เผยสัดส่วนความเป็นชายออกมาให้น้องเค้าเห็นนิดหน่อย
“มะมะมีอะไรครับ” ดูน้องเค้าตื่นเต้นนิดหน่อย
“พี่ลืมหยิบผ้าเช็ดตัวครับ หยิบให้หน่อยซิ อยู่ในตู้เสื้อผ้า”
น้องไอซ์ก็เดินไปหยิบให้ทันทีครับ แล้วก็เดินมาให้ผม
“นี่ครับ” น้องเค้ายื่นผ้าเช็ดตัวให้ พยายามไม่มองตาผม
“ขอบคุณครับ” ผมตอบ พร้อมยื่นตัวไปคว้าผ้าเช็ดตัว
ผมก้าวเท้าออกไป ทำให้น้องเค้าเห็นร่างกายของผมมากกว่าเมื่อกี้อีกนิดนึง
พอผมหยิบคว้าเช็ดตัวได้ ก็แกล้งทำเป็นผ้าตก
น้องไอซ์คงตกใจ เลยก้มไปหยิบผ้าเช็ดตัวมาให้
พอน้องเค้าเงยหน้าขึ้นมาก็ต้องตาค้างอีก เพราะคราวนี้ผมยื่นอยู่หน้าห้องน้ำเลยครับ
“ขอบคุณครับ” พูดเสร็จผมก็คว้าผ้าเช็ดตัวจากในมือของน้องไอซ์ พร้อมเดินเข้าห้องน้ำโดยไม่ได้คาดผ้าเช็ดตัวเลย
น้องไอซ์เลยได้เห็นทั้งด้านหน้าและด้านหลังของผมเต็มๆ
พอปิดประตู ผมถอนหายใจ ที่ไม่นึกว่าตัวเองจะอ่อยได้ขนาดนี้
อุตส่าห์ยั่วขนาดนี้มันไม่รู้สึกอะไรก็บ้าแล้ว
-----จบตอนที่7-----
-
o2 o2 แล้วน้องไอซ์ทามอย่างไรล่ะ น่าสงสารจิง อิอิ :oni1:
-
:a2: เป็นคนน่ากัวจิง ๆ 555 ร้ายมาก ๆ นี่ขนาดไม่ชอบผู้ชายด้วยกันนะเนี่ย กรรมมมม
สงสารน้องไอซ์อีกคน เหยื่อรายที่ สอง แล้ว
-
:o อ่อยโคตรๆเลย นายบั๊มพ์
เฮ้อ.... ท่าทางเหยื่อรายนี้ไม่หลุดมือแน่ๆ
-
เพื่อเงินแสนบั๊มพ์ทำได้
หื่นได้ใจจริง ๆ นะเนี่ย :m25: :m25:
-
สงสารเบนซ์อ่า อุตสาห์โทรมา
-
หื่นได้ใจอะ เหอออออออ
-
สงสารเบนซ์กะไอซ์อะ ต้องตกเป็นเหยื่อของนายบัมพ์ o7
-
มารยาผู้ชาย...เรียนรู้เร็วจริง ๆ เลยนายบั้มพ์ o12
จากเบนซ์ก็มาที่ไอซ์....และก็คงมีคนต่อ ๆ ไป ๆๆๆ
คงมีคนเสียใจเพราะนายบั้มพ์หลายคนแหง๋เลยยยยย....
เพื่อเงินตัวเดียวเนอะ.... :เฮ้อ:
-
ตอนที่ 8
เสียงเปิดประตู ทำให้น้องไอซ์ที่หลบไปนั่งที่โซฟาสะดุ้งเล็กน้อย
น้องเขาก้มหน้าอ่านหนังสือใหญ่เลยครับ ท่าทางจะเขินมาก
ผมยิ้มดีใจที่ทุกอย่างเริ่มเป็นไปตามแผน
ผมก็ใส่เสื้อผ้าครับ ใส่เสื้อกล้ามกับบ็อกเซอร์ เอาตัวที่มันบางๆ ให้น้องชายผมมันนูนๆพอเห็นเป็นลำหน่อย
เสร็จแล้วก็ไปนั่งที่เตียง ทำท่าจะนอน
“พี่บั้มพ์จะนอนแล้วเหรอครับ”
“อืมม ง่วงแล้ว” ผมตอบพร้อมทำเป็นหาว
“ถ้าน้องไอซ์อยากอ่านหนังสือก็อ่านไปเถอะ”
“ไม่เป็นไรครับ ผมเองก็ง่วงแล้ว” น้องเขาตอบแบบเกรงใจ
ผมเลยเดินไปปิดไฟ แล้วเดินมานอนที่เตียง
ผมเห็นน้องไอซ์ล้มตัวลงนอนที่โซฟา พร้อมหยิบเป้มาหนุนหัว
“อ้าว! ทำไมไม่นอนที่เตียงด้วยกันล่ะ” เล่นนอนคนละที่ แล้วกูจะปล้ำยังไงว่ะ
“ผมเกรงใจครับ” ถ้ามึงไม่อยากเกรงใจก็มานอนกับกูนี่
“ไม่เป็นไรหรอก เตียงพี่กว้าง นอนได้ มานอนด้วยกันดิ” ผมพูดพร้อมตบเตียงนอนเป็นการเชื้อเชิญ
น้องไอซ์นิ่งอยู่พักใหญ่ ก่อนจะเดินมานอนที่เตียงข้างผม
พอมามานอนที่เตียง น้องเข้านอนคนละฟากกับผมเลยครับ สงสัยกลัวผมจัด
“ทำไมไปนอนซะขอบเตียง ไม่กลัวตกเหรอไง”
น้องไอซ์ได้ยินอย่างนั้น เลยเขยิบเข้ามาใกล้ผมอีกนิดหน่อย แต่ก็ยังนอนหันหลังอยู่
กูหน้ากลัวขนาดนั้นเลยเหรอว่ะ
ปล่อยให้เหยื่อมันสบายใจไปก่อนว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น แล้วค่อยตะครุบตอนที่เผลอ อิอิอิ
************************************************************************************************
ผมพยามทำเป็นหลับ แล้วก็ต้องพยายามไม่ให้ตัวเองหลับด้วย
ผมรู้สึกว่า น้องไอซ์มันพลิกตัวไปมา ไม่ค่อยอยู่สุก มันนอนดิ้นหรือเปล่าว่ะ
ผมเลยหันไปมอง แต่พยายามไม่ให้น้องเค้ารู้ว่าผมตื่นอยู่
น้องไอซ์มันก็ยังไม่เลิกพลิกตัวไปมา ผมคิดว่าคงมานอนแปลกที่เลยไม่ค่อยคุ้นมั้ง
“นอนไม่หลับเหรอ” ผมเป็นคนเอ่ยขึ้นมาก่อน
“อะครับ ผมทำให้พี่ตื่นหรือเปล่า” มึงไม่ได้ทำให้กูตื่นอย่างเดียว น้องชายกูก็เริ่มตื่นแล้วโว้ย
“เป็นอะไรเหรอ”
“คงมานอนแปลกที่ครับเลยไม่ค่อยคุ้น” เป็นอย่างที่กูคิดเลย
“จริงเหรอ ไม่ใช่คิดมากเรื่องอื่นนะ” ผมพยายามหาเรื่องคุย ยกเอาเรื่องแฟนมันมาคุยดีกว่า ท่าทางคงได้คุยอีกยาว
“ก็คิดนิดหน่อยครับ ผมเองพยายามจะลืม แต่ มันก็ยังลืมไม่ได้” น้องไอซ์เริ่มหยุดพลิกตัว กลับลุกขึ้นมานั่ง
“รักครั้งแรก มันคงเป็นอะไรที่ฝังใจ แล้วพี่บั้มพ์ล่ะครับ รักครั้งแรกเป็นยังไง” น้องไอซ์เป็นฝ่ายถามผมบ้าง
“อืมม ตอนนั้นพี่อยู่มอปลายว่ะ เริ่มจีบผู้หญิงจริงๆจังๆ พี่ไปชอบคนๆหนึ่ง น่ารักดี พี่ก็เข้าไปคุย ไปตีสนิท ซื้อช่อดอกไม้ไปให้วันวาเลนไทน์ เอาเค้กไปให้วันเกิดที่บ้านไม่กลัวพ่อแม่เขาจะมาไล่ และก็ทำอะไรให้เขามากมาย แต่สุดท้าย เขาก็ไปเป็นแฟนคนอื่น” ผมพูดถึงอดีตของตัวเอง ตอนนั้นผมก็คงทำเหมือนผู้ชายทั่วไปเค้าทำกันเวลาจีบผู้หญิง
“พี่บั้มพ์โรแมนติกจัง” ไอซ์มันชมผมครับ ผมเขินยังไงก็ไม่รู้
“แล้วพี่บั้มพ์มีแฟนยังครับ” น้องไอซ์ถาม
“ไม่มีหรอก คนอย่างพี่ใครจะมาสน หล่อก็ไม่หล่อ รวยก็ไม่รวย” ผมตอบประชดประชันตัวเอง
“จริงเหรอ พี่บั้มพ์น่ารักและใจดีจะตาย ไม่ค่อยอยากจะเชื่อเลยว่าไม่มีแฟน” ทำไมมันพูดเหมือนกับไอ้เบนซ์เลยว่ะ
“ก็พูดเกินไป พี่มันก็แค่ผู้ชายธรรมดาธรรมดาคนหนึ่งเท่านั้นแหล่ะ”ผมพูดเสร็จก็เอามือไปลูบหัวน้องไอซ์
ตอนนั้นรู้สึกเอ็นดูมันขึ้นมา ผมอยากมีน้องชายน่ารักๆอย่างนี้บ้างจัง ไม่เหมือนไอ้บาสน้างชายจริๆของผม ที่วันๆเอาแต่เที่ยวเล่นไม่สนใจการเรียนทำแต่เรื่อง ให้แม่ปวดหัวทุกวัน
ผมยังลูบหัวไอซ์ พร้อมกับสายตาที่จ้องใบหน้าอันขาวใส และดวงตาของหนุ่มน้อยก็จ้องมองมาทางผมเหมือนกัน
แม้ห้องจะมืด แต่แสงของดวงจันทร์ก็สาดเข้ามาในห้อง ทำให้ใบหน้าอันขาวใสนั้นยิ่งดูเด่นกว่าตอนเปิดไฟ
ผมรู้สึกว่าตัวเองลืมแผนการที่วางไว้ไปหมด
มือของผมที่ลูบหัวก็ค่อยๆมาจับที่ใบหน้าของหนุ่มน้อยชาวเหนือ
นอกจากหน้าจะใส ผิวหน้ายังเรียบเนียบและนุ่มด้วย
ผมยื่นหน้าไปจูบที่แก้ม แล้วก็ไล่ลงมาที่ปาก
น้องไอซ์เอามือมาโอบตัวผม แล้วเขยิบตัวเข้ามาใกล้จนหน้าอกของเราชิดกัน
ผมรู้สึกว่าใจตัวเองเต้นแรงยังไงพิกล
น้องไอซ์เองก็เต้นแรงไม่แพ้ผม
เราจูบกันอยู่นาน จนผมใช้มือลูบไล้ไปทั่วตัวของน้องไอซ์
“ถอดเสื้อซิ” น้องไอซ์กระซิบข้างหูผม เหมือนเป็นคำสั่ง
ผมเหมือนโดนเวทย์มนตร์ เลยเป็นคนถอดเสื้อให้
ผมเองก็ถอดเสื้อเหมือนกัน
เมื่อเนื้อโดนเนื้อ ร่างกายก็สั่งให้ทำงานด้วยตัวของมันเอง
แม้ทุกอย่างจะไม่ต่างจากเมื่อวานที่ผมมีอะไรกับเบนซ์
แต่ที่ต่างคือความรู้สึก
ผมดึงเชือกที่มัดอยู่บนกางเกงเลย์ของน้องไอซ์ออก แล้วค่อยๆถอนกางเกงนั้นออกไป
แล้วใช้มือไปคล่ำๆที่จุดนั้น
“อาส์......” น้องไอซ์ครางพร้อมซบหน้ามาที่หน้าอกผม
ผมเริ่มปลอบด้วยการจูบที่หน้าผาก
“ครั้งแรกเหรอ” ผมถามเพราะเห็นน้องเค้ายังกลัวๆ
“ป่าว คือผมมีเซ็กส์ครั้งแรก กับคนที่ไม่ใช่แฟน” เออ ผมลืมไปมันเคยมีแฟนนี่หว่า
“แล้วทำอะไรกับแฟนบ้างล่ะ” ผมพูดเชิงขำขำ
ไอซ์หัวเราะ พร้อมค่อยใช้ลิ้นไล่ไปตามซอกคอผม
แล้วก็ไล่มาที่หน้าอกผม แล้วใช้ลิ้มมาวนอยู่ตรงหัวนมพอดี
“อ้า.......” ผมสะดุ้งพร้อมร้องเสียงครางออกมา
ยัง ไอซ์ยังไม่หยุดแค่นั้น ยังคงใช้ลิ้นไล่ลงมาตามร่างกาย
จนมาถึงสะดือ แล้วค่อยๆใช้ลิ้นตะวัดเจ้าชายน้อยที่กำลังผงาดอยู่ตรงหน้าน้องหน้าใส
“โอ้ว.....” คราวนี้ผมสะดุ้งไปทั้งตัวจนเจ้าชายน้อยของผมไปชนหน้าน้องไอซ์
น้องไอซ์ไม่พลาดโอกาส ใช้ปากครอบเจ้าชายน้อยของผมไปจนมิดหัว
ผมมองน้องไอซ์ที่ก้มๆเงยๆตรงหว่างขา
ความรู้สึกเสียวซ่านไปทั้งร่างกายกับภาพที่เห็นตรงหน้า
ผมเรียกสติกลับมาอีกครั้ง เพราะผมเกือบลืมไปว่า ผมยังมีหน้าที่ที่ต้องทำ
ตอนนี้น้องไอซ์มัวแต่ขะมักขะเม้นเค้นน้ำคาวหวานอยู่ คงไม่ได้สนว่าผมกำลังทำอะไร
ผมพยายามเอื้อมมือไปบนชั้นตู้หนังสือข้างเตียง แล้วขวานไปหาบางสิ่งบางอย่าง
พอเจอสิ่งนั้นผมก็กดบันทึกเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นทันที
แล้วผมก็กลับมาขึ้นสวรรค์กับน้องไอซ์ต่อ
-----จบตอนที่8-----
-
ไอ้บัมพ์ จะทำไรน้องไอซ์หนุ่มเหนือน่ารัก ไม่ยอมน่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
หุหุ และแล้วก็ไม่รอด :m25: :m25:
-
นายบั๊มใจร้านจังเลยอ่ะ ระวังจะโดนดีนะเนี่ย
สงสารเบนซ์จังเลย
-
:serius2: :serius2: :serius2: :m1: :m1: :mc4: :mc4: :pig3: :pig3: :pig3: :pig4:
-
ชอบอ่านปฏิบัติการนายบั๊มพ์อะ
มีเรื่องให้ลุ้นตลอดดี แล้วนี่ก็อีกราย
มะอยากจะบอกเลยว่าแอบเชียร์นายบั๊มพ์ :m23:
-
นายบั้มพ์จะกลายเป็น playboy ของแท้ซะละมั้งงงงง :mc2:
จะสมน้ำหน้าเป็นอย่างมากถ้าตกหลุมรักใครซักคนในบรรดาเหยื่อ
คราวหน้าเรียกเบนซ์มาหมู่ด้วยเลยสิ... :m25:
-
จะสมน้ำหน้าเป็นอย่างมากถ้าตกหลุมรักใครซักคนในบรรดาเหยื่อ
เห็นด้วยอย่างยิ่ง :m20:
-
o3 อิอิอิิอิ
-
สงสารน้องไอซ์อ่ะ
ค้างงงงงงงงงงง อยากอ่านต่อ
-
ตอนที่ 9
“อ้า......” เสียงร้องของผมดังขึ้น พร้อมกับ มีอะไรบางอย่างพุ่งขึ้นมาด้วย
“เปื้อนหน้าป่าว” ลืมไปเลยว่าหน้าน้องเค้าอยู่ตรงนั้นพอดี “เต็มหน้าเลยอ่ะ” น้องไอซ์ยิ้ม
“ปะ ไปล้างหน้า” ผมจูงมือน้องไอซ์ไปล้างหน้าในห้องน้ำ
หนุ่มน้อยหน้าใสก้มตัวล้างหน้า
ผมจ้องมองอิริยาบถของน้องไอซ์ ผมรู้สึกหวิวๆยังไงไม่รู้
กูชอบเขาเหรอว่ะ ทำไมอยู่ดีดีกูถึงยืนยิ้มมองผู้ชายแก้ผ้า
ผมสะบัดหัว พยายามเอาความคิดนั้นออกไปจากหัวซะที
“เป็นอะไรเหรอพี่บั้มพ์ สะบัดหัวอยู่ได้” น้องไอซ์ยิ้มแฉ่งหันมามองหน้าผม
“อ๋อ มีอะไรมาเกาะหัวพี่นะ” ผมพยายามแถไปเรื่อย
“ไหน ไหน” พูดเสร็จก็เขยิบตัวมาชิดกับผม แล้วเอื้อมตัวมาปัดๆที่หัวของผม
ทำให้สายตาของเรามาสบกัน
พยายามนึกให้โรแมนติกแล้วกันนะครับ เหมือนในหนังเกาหลีเวลานางเอก พระเอก สบตากัน
“จ้องหน้าผมทำไม” น้องไอซ์ยิ้มแบบเขินๆ
“จ้องหน้าต้องมีเหตุผลด้วยเหรอ” พูดไม่พอเอามือไปลูบหน้าด้วย สวมบทพระเอกหน่อย
ไอซ์มันยิ้มแบบเขินๆ โอ้ยยยยย!ทำมายกูใจสั่นอย่างนี้ว่ะเนี้ย
“พี่บั้มพ์ง่วงยัง” ไอซ์ถาม
“แล้วน้องไอซ์ง่วงยังล่ะครับ” ทำไมกูพูดเรียบร้อยจังว่ะ
“พี่บั้มพ์ก็ตอบมาก่อนซิว่าง่วงหรือยัง”
“ถ้าไอซ์ง่วงพี่ก็ง่วง ถ้าไอซ์ไม่ง่วงพี่ก็ไม่ง่วง” แนะ มีเล่นคำด้วย
“แล้วถ้าไอซ์ไม่ง่วงพี่จะทำอะไร” น้องหน้าใสไม่ได้พูดอย่างเดียว เอามือมาจับโน้นจับนี้ด้วย
“เหอะ เหอะ แล้วคิดว่าจะทำอะไรล่ะ” ผมเองพูดไปก็คิดไป คิดว่าคืนนี้มึงเสร็จกูแน่
“ก็ทำเหมือนที่เค้าทำๆกันนั้นแหล่ะ” พูดแบบอายๆแล้วก็เดินไปที่เตียง นี้แปลว่าเด็กมันให้ท่าใช่มั้ยครับ
ผมวิ่งไปทันทีเลนครับ ไม่ปล่อยให้พลาดโอกาสหรอก
“รีบมาเชียวนะ พี่นี้หื่นจริงๆเลย” ขอบคุณที่ชม ไอ้น้อง พี่หื่นกว่าที่น้องคิดไว้อีก
มันด่าผมว่าหื่น แต่มันก็ใช่ย่อย นัวเนียตัวผมใหญ่เลย
เห็นหน้าซื่อๆอย่างนี้ ร้ายไม่เบาเลยว่ะ
************************************************************************************************
เสียงเคาะประตูทำให้ผมตื่นขึ้นมาในยามเช้า ใครว่ะ แม่งมาแต่เช้าเลย
ผมรีบลุกจากเตียง เห็นน้องไอซ์หลับปุ๋ยอยู่ข้างๆ
ทำไมมันน่ารักอย่างนี้ว่ะ คนห่าอะไรตอนโดนเอาก็ยังน่ารัก ไม่รู้แฟนมันทิ้งไปได้ไงว่ะเนี้ย
ผมรีบเปลี่ยนเรื่องน้องไอซ์หน้าใส วิ่งมาเปิดประตู
ตายห่า! ไอเบนซ์ครับ มันบุกมาถึงมาหาผมแต่เช้าเลย
“หวัดดีบั้มพ์ เราซื้อโจ๊กมาฝาก” มันชูถุงโจ๊กขึ้นมา
ผมอ้ำอึงทำอะไรไม่ถูก
“เพิ่งตื่นเหรอ โทดทีที่มาปลุกนะ มากินข้าวกันเถอะ” พูดเสร็จมันก็จะเข้ามาในห้อง
ผมรีบห้ามทันที “เฮ้ย เบนซ์ยังเพิ่งเข้ามา”
“ทำไมอ่ะ” ไอ้เบนซ์ถาม
“เออ ห้องเรารกว่ะ” ตอนนั้นนึกหาเหตุผลอะไรไม่ออก เลยพูดๆไปอย่างนั้นก่อน
“ไม่เป็นไรหรอกน่า เดี๋ยวเราเข้าไปจัดให้” แล้วมันก็พุ่งตรงเข้าห้องไปเลยครับ ชนผมจนกระเด็นไปเลย
แล้วไอ้เบนซ์ก็ช็อค เมื่อเห็นหนุ่มน้อยหน้าใสนอนบนเตียงผม ด้วยร่างอันเปลือยเปล่า
ผมเองก็ช็อค ไม่ค่อยอยากให้มันเห็นเลย เมื่อวานเพิ่งเอากับมันแท้ วันนี้เอากับคนใหม่อีกแล้ว มันจะคิดว่ากูเป็นคนยังไงว่ะเนี้ย
ไอ้เบนซ์หันมามองหน้าผม “นี้คืองานที่บอกว่าเอากลับมาทำที่บ้านใช่มั้ย”
ผมก้มหน้าสำนึกผิด นึกในใจว่ากูจะรู้สึกผิดทำไมว่ะเนี้ย
ไอ้เบนซ์โยนถุงโจ๊กใส่ผม แล้วเดินออกไป
ความรู้สึกเหมือนเมียหลวงด่าผัวเมื่อรู้ว่าผัวแอบไปมีเมียน้อย
“เมื่อกี้มีอะไรเหรอครับ ได้ยินใครเอะอะโวยวายเสียงดัง” ไอซ์สะลึมสะลือตื่นขึ้นมา
ไอ้นี้ก็มัวเอาแต่นอนไม่รู้เลยว่าเกิดอะไรขึ้น
“มากินโจ๊กเถอะ” ผมวางถุงโจ๊กไว้ที่โต๊ะทานข้าว
รู้สึกแย่ยังไงก็ไม่รู้ ไปทำให้คนอื่นเขาเสียใจ
ไอ้เบนซ์มันอุตส่าห์ซื้อโจ๊กมาให้ มันคงหวังว่าจะได้กินกับผม
กลายเป็นว่า น้องไอซ์เลยได้ลาภปากไปเลย
************************************************************************************************
ผมมาส่งน้องเขาขึ้นรถทัวร์กลับเชียงใหม่ที่หมอชิต
อยากจะบอกมันให้อยู่ต่ออีกสักสองสามวัน
ที่อยากให้อยู่จะได้เอากับมันอีกสักสองสามครั้ง อิอิอิ
“ถึงเชียงใหม่แล้วโทรมาบอกนะ” แน่นอนครับแลกเบอร์กันเป็นที่เรียบร้อย
“ขอบคุณพี่มากครับ อยากอยู่ต่อ ยังไม่ได้ไปเที่ยวไหนเลย”
ไอซ์มันพูดแบบนี้ ผมใจชื้นเลยครับ
“ติดใจพี่ล่ะซิ มันส์ใช่มั้ยล่ะ” ผมแซว ไอซ์มันหัวเราะใหญ่เลย
“คราวหน้ามาเที่ยวอีกนะ” ผมเอามือลูบหัวน้องหน้าใส
เฮ้อ! ทำไมความสุขมันอยู่กับเราไม่ได้นานนะ
“ไปแล้วนะครับ วันหลังจะมาหาอีกนะ” ไอซ์ยกมือบ๊าย บาย
แล้วเดินขึ้นรถทัวร์
ผมมองจนกว่ารถทัวร์จะออกไป
ยืนถอนหายใจ พลางนึกถึงคำพูดของไอ้เบนซ์
“คนที่เป็นเกย์ เขาจะมีจิตใจที่ชอบผู้ชายเลยทำให้พวกเขาอยากมีเพศสัมพันธ์กับผู้ชาย”
ตกลงผมเป็นเกย์แล้วใช่มั้ยครับเนี้ย
-----จบตอนที่9-----
-
ไอ้บัมพ์เปลี่ยนไปแล้ว สงสัยติดงอมแง้มละ
วงการนี้เข้าแล้วเข้าเลยออกไม่ได้นะคับอิอิ
-
สงสารทั้งเบนซ์กับไอซ์ เลยอ่ะ :m15: :m15:
-
:o วงการนี้มาน...น่ากัวเจงๆ...
-
เห็นด้วยกะทิพ
แล้วใครจะเป็นรายตัวไป
เรื่องมานเศร้า :m15:
-
:o8: โอเค ตัดปัญหาเรื่องเบ๊นซ์ เพราะ เบ๊นซ์งอนไปแล้ว จบข่าว
ตัดปัญหาเรื่องไอซ์ เพราะไอซ์กลับเชียงใหม่ไปแล้ว ไปมีชีวิตใหม๋
อิอิ คราวนี้ บั้มซ์ก็โสดอ่ะเด่ะ 555 รายต่อไปจะใครล่ะเนี่ย กว่าจะครบสิบ เหอ ๆ
จะเป็นเกย์ เพราะติดใจเนี่ยละนะ 555
-
:m25: เข้ามาเพราะชื่อเรื่อง เหอๆๆ
นายบั๊มพ์หลงเข้ามาวงการนี้ สงสัยจะกลายพันธ์ซะแล้ว หุหุ
เข้ามาแล้วออกยากขอบอก :m20:
ว่าแต่สงสารเบนซ์จังเลย :เฮ้อ:
-
อ่านแล้วบอกความรู้สึกไม่ถูกเลย...จะเกลียดบั้มพ์ดีไม๊ :m28:
แต่ที่แน่ ๆ สงสารเบนซ์ กับไอซ์ยังเฉย ๆ เพราะยังใสซื่อ
ไม่รู้เรื่องราวววว .... เงิน เงิน เงิน :เฮ้อ:
-
ขอ :เตะ1: :เตะ1: :เตะ1: :เตะ1:หลาย ๆ ทีละกัน
ไอ้บ้าบั๊มพ์เอ๊ย
เบนซ์เสียใจนะนั่น
แถมยังเอาโจ๊กที่เบนซ์ซื้อมากะกินกับแก
ไปให้ไอซ์กินอีก
มันน่าฆ่านักเชียว :m16: :m16: :m16:
ไอ้บ้าบั๊มเอ๊ย o12 o12 o12
-
ตอนที่ 10
ความรู้สึกผิดของผมมันสั่งให้ผมต้องทำอะไรสักอย่าง
ถ้าผมทำเป็นไม่สนใจ ปล่อยให้เบนซ์มันเสียใจอยู่อย่างนั้น พระเอกอย่างผมคงทำไม่ได้
ตอนแรกผมพยายามที่จะโทรไปหาหลายครั้ง มันก็ไม่เคยรับโทรศัพท์ โทรไปที่บ้าน คนที่บ้านก็อ้างว่าไม่อยู่ ไปข้างนอก
เบนซ์คงไม่อยากคุยกับผมจริงๆ
ในที่สุดผมก็มาที่บ้านของเบนซ์
ผมกดกริ่งที่หน้าบ้าน ใจจดใจจ่อว่าจะได้เจอมันหรือเปล่า อยากเคลียร์ทุกอย่างให้มันจบๆ
เบนซ์เป็นคนมาเปิดประตูเลยครับ
ผมกับมันเลยต่างอึ้งกันไปพักใหญ่
ผมทั้งกลัวว่ามันจะปิดประตูใส่หน้า หรือไม่ก็ไล่ให้กลับไป แต่ที่กลัวที่สุดกลัว คือมันอาจจะแค้นมากจนเอาปืนมายิงก็ได้ เดี๋ยวนี้ยิ่งมีข่าวฆ่ากันตายของพวกเกย์ด้วย
“เข้ามาข้างในก่อนสิ” นี้คือคำพูดของเบนซ์ครับ ผมโล่งอกที่ไม่ได้เป็นอย่างที่คิด แต่น้ำเสียงของมันช่างเย็นชาเหลือเกิน
ผมเดินตามมันมานั่งบนโซฟาในห้องรับแขก
“เอาอะไร น้ำอัดลม น้ำผลไม้ น้ำเปล่า หรือเบียร์” เบนซ์ถามผมเป็นมารยาท
“น้ำเปล่าดีกว่า” ผมเองก็มีสมบัติผู้ดี แม้อยากจะกินเบียร์ก็ตาม
เบนซ์เดินไปเข้าไปน้ำครัว โผล่มาอีกทีพร้อมแก้วน้ำในมือ
แล้วก็ยื่นมาให้ผม ผมรับแก้วจากเบนซ์ แล้วรีบวางบนโต๊ะ พร้อมไปคว้ามือของเบนซ์
“เบนซ์ เราขอโทษ” ผมคิดว่าคำพูดนี้คงเป็นคำพูดที่เบนซ์อยากได้ยินจากผม
“บั้มพ์ไม่ต้องขอโทษเราหรอก บั้มพ์ไม่ได้ทำผิดอะไรนี้” เบนซ์ยังคงให้ผมจับมืออยู่อย่างนั้น แต่หันหน้าไปทางอื่น
“เราไม่ได้ทำผิดอะไร แต่ทำไมนายถึงโกรธเราล่ะ” ผมเริ่มเครียดแล้วครับ
“เราไม่ได้โกรธ” เบนซ์พูด เสียงมันเริ่มสั้นๆ
“ไม่ได้โกรธ แต่เบนซ์ไม่รับโทรศัพท์เรา ไม่อยากคุยกับเรา แล้วก็หนีหน้าเรา นี้เหรอไม่ได้โกรธ” ผมเครียดจนเริ่มพูดขึ้นเสียง
“นายไม่เห็นจำเป็นต้องมาแคร์เราเลย เราผิดเองล่ะบั้มพ์ เราผิดเองที่ไปชอบนาย” เบนซ์พูดทั้งน้ำตาที่ไหลออกมา แต่มันก็ไม่หันหน้ามาให้ผมเห็นซักนิด
ผมลุกขึ้นไปกอดไอ้เบนซ์ทันที “เราขอโทษ เราไม่ได้ตั้งใจจะทำให้นายเสียใจหรอกนะ”
เบนซ์ร้องไห้ไม่หยุด ผมรู้สึกถึงน้ำตาที่มาสัมผัสกับหน้าอกของผม
“เราขอบใจที่นายรู้สึกดีกับเรา แต่เราคิดกับนายแค่เพื่อนคนหนึ่ง เราขอโทษจริงๆที่เราไม่ได้คิดแบบเดียวกับนาย”
ผมกอดเบนซ์แน่น ผมจำเป็นต้องบอกความจริงกับเบนซ์ แม้ความจริงนั้นมันอาจจะทำเบนซ์ผิดหวังก็ตาม
เบนซ์ปล่อยตัวจากผม พร้อมปาดน้ำตา
ผมคว้ามือเบนซ์ไปจับ “ความรู้สึกดีดีที่เรามีให้กัน มันยังเหมือนเดิมใช่มั้ย” ความจริงที่ผมพูดไป ผมกลัวมันจะทำให้ความสัมพันธ์ของผมกับเบนซ์เปลี่ยนแปลงไป
เบนซ์พยักหน้า “เราดีใจที่บั้มพ์เข้าใจความรู้ของเรา ดีใจที่บั้มพ์ไม่เกลียดเรา ขอบใจนะที่ยังให้เราเป็นเพื่อน”
ดูเบนซ์มันพูดซะน่าสงสารเชียว
“ขอค่าขอบใจเป็นอย่างอื่นได้ป่าวว่ะ” ผมพูดติดตลก
“อะไรของนายเนี้ย หื่นจริงๆเลยนะ” ทำไมมันพูดเหมือนน้องไอซ์เลย คนหื่นอะไรจะหล่อขนาดนี้ว่ะ
“เป็นเพื่อนกันก็ต้องเอากันได้ดิว่ะ” ผมยังหยอกมันไม่เลิก
เบนซ์มันขำใหญ่เลยครับ มันคงหายเศร้าแล้วแหล่ะ
นอกจากยังไม่เสียเพื่อนแล้ว ยังมีคนให้เอาอีก อิอิอิ
************************************************************************************************
ระหว่างทางกลับบ้าน เสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้น ผมยิ้มทันทีเมื่อเห็นว่าเป็นเบอร์ของน้องไอซ์
“หวัดดีคร้าบผม” เด็กโทรมาเสียงหวานเชี่ยวนะมึง
“พี่บั้มพ์เป็นไงบ้าง”
“สบายดีครับ แต่เหงาใจอ่ะ” ผมทำเสียงอ้อน
“เหงาใจ หรือเหงาอะไรกันแน่” มันกวนครับ
“ก็ ทั้งสองอย่าง”
“ก็หาแฟนซะทีสิ”
“ก็รอคนบางคนอยู่ เล่นตัวชิบ” มันคงรู้นะว่าหมายถึงใคร
“ป่าวเล่นตัว แต่ขอให้เรียนจบก่อน แล้วไปทำงานที่กรุงเทพฯค่อยว่ากัน” น้องเค้าวางแผนไว้ด้วย แสดงว่ากูมีหวัง
“จะรอไหวไหมเนี้ย” ถึงกูรอไม่ไหว กูก็ไปเอาไอ้เบนซ์ก่อนก็ได้ อิอิอิ
“อย่าพูดเลย คงมีกิ๊กอยู่แล้วใช่มั้ยล่ะ” รู้ทันเชียว แต่ไอ้เบนซ์มันเป็นเพื่อนครับ ไม่ใช่กิ๊กสักหน่อย
“กิ๊กที่ไหน ไม่มีไม่มี”
ไอซ์หัวเราะใหญ่ “ร้อนตัวเชียว”
ผมก็เดินคุยโทรศัพท์กับน้องไอซ์ไปเรื่อยๆ จนถึงแมนชั่น
ผมเลี้ยวจะเข้าห้อง ดันไปชนคนที่เดินมาอีกฝาก
“ขอโทษครับ” ผมขอโทษชายหนุ่มที่เดินชมผม
ชายหนุ่มหน้าใสขยับแว่น “ไม่เป็นไรครับ” แล้วก็เดินเลยไป
ปล่อยให้ผมยืนมองความหล่อของชายคนนั้น ไอ้แว่นแม่งหล่อจริงๆ
“พี่บั้มพ์ พี่บั้มพ์” น้องไอซ์มันคงเห็นผมเงียบไปเลยเรียก
“อืมม”
“จะวางแล้วนะ ไว้ค่อยคุยกันนะครับ”
“ครับผม”
“คิดถึงนะ” ผมไม่ได้หูฝาดใช่มั้ยเนี้ย
“คิดถึงเหมือนกัน ดูแลตัวเองดีดีนะครับ”
แล้วน้องไอซ์ก็วางโทรศัพท์
ถึงผมจะยอมรับว่าชอบน้องไอซ์ แต่ผมก็ยังไม่มั่นใจว่าผมเป็นเกย์
คงเป็นเพราะความรู้สึกช่วงนี้ผมแทบจะไม่นึกถึงผู้หญิงเลย
ก็ตอนนี้ยุ่งกับผู้ชายอยู่สองคน มีน้องไอซ์กับ เบนซ์
และผมคิดว่าอีกไม่นานมันคงมีมาอีกเรื่อยๆแน่
-----จบตอนที่10-----
-
:m13: นายแว่นคนต่อไปแน่เลย :m1:
-
เหยื่อรายที่สามมาแล้วอ่ะเด่ะ
-
:o
เพื่อนกันฟันกันได้...พูดได้เนอะนายบั้มพ์หื่นสมชื่อเรื่องจริง ๆ
จะมีใครรรรมากำหราบความหื่นของนายบั้มพ์ได้มั่งมะเนี่ยยยยยย :mc2:
เอาใจช่วยติดตามต่อไปค๊าบบบบบ
:m4:
-
สงสารเหยื่อ นายจัง
แล้วแบบนี้จะเจอคนที่รักนายจิงๆ เหรอ
:m16:
-
เหยื่อรายต่อไปมาแล้ว :a2: :a2:
-
เหยื่อรายต่อไปคือนายแว่นสุดหล่อ :o8:
น่าสงสารเหยื่อทุกราย o7 :o12:
-
หวังว่านายบั๊มพ์คงไม่หลงรักเหยื่อทุกคนหรอกนะเนี่ย :serius2:
ว่าแต่สงสารทั้งเบนซ์กับไอซ์ที่โดนนายหลอกจัง :m16:
-
o12 เหยื่อรายที่สามปรากฏตัวแล้ว 555 นายแว่น ไม่รอดแน่ ๆ อิอิ
-
นายบั๊มพ์เนี่ยน้า
เพื่อนก้อจะเอาคนให้เอาก็จะเอา
แถวบ้านเรียกโลภนะเนี่ย
เหยื่อรายที่ 3 ก็ตามมาอีกแล้ว
แหมทีตอนแรกล่ะทำเป็นทำไม่ได้
แล้วไงล่ะ ตอนนี้แหม
ไม่ต้องบอกกันเลยทีเดียว
บั๊มพ์จัดให้
-
ตอนที่ 11
ข้างๆลานจอดรถใกล้กับแมนชั่นของผม มีลานกว้างพอที่จะให้ผู้คนแถวนั้นมีที่ทำสาธารณประโยชน์
ทั้งเอาไว้เป็นที่ให้พ่อค้าแม่ค้าขายของ ขายอาหาร และเป็นที่ให้วัยรุ่นหรือคนแถวนั้นไว้ออกกำลังกายด้วย
ผมยืนมองผู้ชายกลุ่มหนึ่งบนระเบียงห้องของผมกำลังเล่นบอลอยู่ที่ลานกว้างนั้น
ก็นึกอยากจะเล่นบ้าง เพราะตัวเองห่างหายจากการเล่นบอลไปนานพอตัว
ผมชอบเล่นบอลตั้งแต่เด็กแล้วครับ เคยเป็นนักกีฬาโรงเรียนด้วย
ที่ชอบเพราะมันสนุกและก็ดูมันเท่ห์ดี เวลาสาวๆมากรี๊ดที่ รู้สึกว่าตัวเองโคตรเท่ห์เลยครับ
แต่พอเข้าสูชีวิตวัยทำงาน ก็เล่นไม่บ่อยเท่าสมัยเรียน
เพราะต้องทำงานหามรุ่งหามค่ำ เวลาผักผ่อนที่มีก็อยากจะผักผ่อนให้เต็มที ไม่ค่อยคิดเรื่องออกกำลังกายเลยครับ
พักหลังหุ่นที่เคยเฟิร์มมันก็แผ่วๆลงไป ช่วงนี้ยิ่งต้องใช้หุ่นทำงานด้วย
เพราะผมพอรู้ว่าพวกเกย์ชอบหน้าตาอย่างเดียวไม่พอ หุ่นต้องดีด้วย
เลยรีบไปคว้ารองเท้าสตั๊ดตัวเก่ง พร้อมเปลี่ยนเสื้อบอลกางเกงบอล ไปขอคนข้างล่างเล่นบอลด้วยดีกว่า
ผมเปิดประตูออกจากห้อง พร้อมๆกับ เจ้าของห้องตรงข้ามที่เปิดประตูออกจากห้องเหมือนกัน
เจ้าของห้องตรงข้ามใส่ชุดบอลกางเกงบอลและถือร้องเท้าสตั๊ดเหมือนผม พอเดาได้ว่าคงไปเล่นบอลเหมือนกัน
“โทษที่น้อง ไปเล่นบอลที่ลานกว้างเหมือนกันเหรอ” ผมรีบถามเขาทันที ดูเขาก็คงจะถามคำถามเดียวกับผม
“ครับพี่” ชายหนุ่มตรงหน้าเป็นชายผิวขาวหน้าตาดี ผมแปลกใจว่ามันเล่นบอลทำไมมันขาวจังว่ะ
“น้องชื่อไรล่ะ พี่ชื่อบั้มพ์นะ” ผมรีบหาพวกก่อนเลยครับ
“ชื่อหนึ่งครับ ยินดีที่ได้รู้จักครับ” น้องหนึ่งแนะนำตัวเรียบร้อย แล้วเราก็ชวนกันไปเล่นบอล
************************************************************************************************
หลังจากได้รู้จักกับน้องหนึ่งสุดหล่อแล้ว ผมก็เริ่มสนิทกับน้องหนึ่งครับ
เพราะชอบเล่นฟุตเหมือนกัน และ ห้องน้องเขาก็อยู่ตรงข้ามกับผม
วันไหนน้องหนึ่งมันไม่ได้เล่นบอล ผมก็จะไม่เล่นด้วย
เรื่องเล่นบอล กับ เรื่องน้องหนึ่ง ทำให้ผมลืมเรื่องงานของผมไปเลย
จนพี่สินโทรมาตามครับ
“เฮ้ย!ไอ้บั้มพ์ มึงจะไม่เอาเงินใช่มั้ย เล่นหายหัวไปซะอย่างนั้น” เสียงพี่สินออกแนวด่า
“เอาดิครับ ผมกำลังหารายใหม่อยู่ คาดว่าคงได้เร็วๆนี้”
“ม้วนที่สองเห็นบอกว่าเสร็จแล้วไม่ใช่เหรอ แล้วเมื่อไหร่จะเอามาให้” พี่สินรีบถ่วง
ม้วนที่สองที่ว่าคือ ม้วนที่ผมอัดกับน้องไอซ์ ยังไม่ได้เอาไปให้ไอ้พี่สินมันเลย
“งั้นเดี๋ยวผม เอาม้วนที่สองไปให้พร้อมกับม้วนที่สามเลยล่ะกันครับ”
“เออดี เร็วๆนะมึง กูจะได้รีบตัดต่อ แล้วเอาไปขาย มึงจะได้เงินด้วย เข้าจั้ยยยยย” พี่สินลากเสียงคำสุดท้าย พร้อมกับวางหูไปด้วย
แม่งขู่กู แล้วกูจะทำไงดีว่ะเนี้ย
************************************************************************************************
“วันนี้พี่ขอไม่เล่นข้างแกนะ” ผมพูดกับน้องหนึ่งก่อนจะไปเล่นบอล
“อ้าว!ทำไมล่ะพี่ ก็เล่นข้างเดียวกันมาตลอด” ก็เพราะเล่นข้างเดียวกับมึงนะซิ ทำให้กูไม่ได้แตะเนื้อต้องตัวมึงเลย
ตอนที่เล่นอยู่ข้างเดียวกับน้องหนึ่ง ก็ได้แค่ส่งลูก รับลูก ไม่ค่อยได้ไปใกล้ตัวน้องหนึ่งเลยครับ
ถ้าอยู่ฝ่ายตรงข้าม น่าจะมีโอกาสที่ได้ไปนัวเนียกับน้องหนึ่งต้องไปแย่งลูก
ที่จู่ๆเกิดอยากใกล้ตัวน้องหนึ่ง เพราะผมเครียดที่ยังหาเหยื่อรายใหม่ไม่ได้ เลยขอแก้เครียดด้วยวิธีการนี้
เมื่อผมเริ่มเล่นบอล ก็เป็นไปตามคาดครับ
เพราะน้องหนึ่งมันเป็นกองหน้า เวลามันบุกมาทีมผม ซึ่งเป็นผมกองหลัง ทำให้ผมมีโอกาสได้ไปแย่งลูกกับน้องหนึ่ง
ช่วงที่แย่งลูกกัน ตัวผมกับตัวน้องหนึ่งก็มาเบียดๆกัน มือผมมันก็ปัดไปโดนตัวมันบ้างโดนเป้ามันบ้าง
ไอ้หนึ่งมันเล่นกลับครับ มันไม่ยอมให้ผมแย่งลูกไปได้ ก็นัวเนียกันอยู่ตรงนั้นแหล่ะ
แล้วขาของผมก็ไปขัดขาของน้องหนึ่ง จนมันล้มกลิ้งตีลังกาไปหลายตลบ
ผมวิ่งไปดูมันทันทีเพราะเห็นมันดิ้นไปดิ้นมาร้องโวยวายใหญ่เลยครับ
“โอ้ย เจ็บ โว้ย” ไอ้หนึ่งดิ้นพล่านๆพร้อมกับจับแขนข้างขวาของมัน
“ไอ้หนึ่งเป็นไรว่ะ” ผมก้มไปดูอาการมันครับ
“แขนหักป่าวว่ะเนี้ย” คนในกลุ่มเอ่ยขึ้น
“งั้นพามันไปหาหมอดีกว่าว่ะ” ผมพูดพร้อมพยุงตัวมันขึ้น
“ไหวนะไอ้หนึ่ง” น้องหนึ่งพยักหน้าแล้วก็ลุกขึ้นโดยมีผมคอบประคองไปด้วย
เพราะกูแท้ๆ เพราะความหื่นของกูเลยทีเดียว ไอ้หนึ่งเลยต้องมาเจ็บตัว
************************************************************************************************
สรุปว่า ไอ้หนึ่งแขนหักครับ ต้องเข้าเฝือก ผมเลยรับผิดชอบในความผิด(นั้นก็คือความหื่น)ของผม ด้วยการมาดูแลมันที่ห้องครับ
“ไม่เป็นไรหรอกพี่ ผมเกรงใจ” ไอ้หนึ่งรีบบอกทันที
“จะมาเกรงใจทำไม กูเป็นคนทำกูต้องรับผิดชอบดิว่ะ” ผมสุภาพบุรุษมากครับ
“มันเป็นอุบติเหตุ ผมไม่ได้คิดว่าพี่เป็นคนทำ พี่ไม่ต้องรับผิดชอบก็ได้ครับ” มันถียงใหญ่เลยครับ
“ถึงมันจะเป็นยังไงก็ตาม มึงจะทำอะไรต่อไปยังไง ในเมื่อตอนนี้มึงมีแขนอยู่ข้างเดียว ไอ้แขนที่หักก็เป็นแขนขวาซะด้วย มึงก็อยู่คนเดียวอีก ถ้าไม่ใช่กูแล้วใครจะช่วยมึงว่ะ”
หนึ่งมันเถียงไม่ออกเลยครับ สรุปว่าผมต้องมาดูแลมันครับ
ไอ้หนึ่งไม่รู้หรอกว่า มันคือแผนการอันชั้วร้ายของผมเอง
-----จบตอนที่11-----
-
แผนการร้ายของนายบั๊มพ์จะเริ่มแล้วสินะเนี่ย
ทำให้แขนน้องเขาหักแล้วยังต้องมาเสียความบริสุทธิ์ไปให้นายอีก :m16:
-
:m15: หนึ่งน่าสงสารกว่าไอซ์อีกอ่ะ :m15:
-
ไรวะ ได้ใหม่แล้วลืมคนเก่าๆ หมดเลย
-
โอ้ว น้องหนึ่ง ทำไมเหยื่อรายต่อ ๆ มา มันน่าสงสารมากขึ้นเรื่อย ๆ ล่ะครับเนี่ย :m15:
-
อย่าใจร้ายกับเหยื่อรายนี้มากเกินไปนะครับพี่ ฮือๆ น่าสงสารทุกคนเลย (แต่โคตรแมร่งอิจฉานายหื่นกามมาก) :m15: :m30:
-
ปวดหัวกะความหื่นของนายคนนี้จิงจิ๊งงงงงงง :เฮ้อ:
เล่นซะแขนหักเลยยยย เจ็บตัวไม่พอ ต้องเสียตัวอีก
กำ ๆๆๆๆๆ o12
-
บั๊มพ๊
แกร้ายกาจมากอ่ะ > ____________ <
-
o12 ในสิบคนนี่ น่าจะมีคนที่ได้บั้มเปงเมียบ้างอ่ะนะ
อิอิ หนังที่เอาไปขาย ไม่จำเป็นนี่ ว่าดารารับเชิญ จะต้องรับอย่างเดียว จิงป่ะ อิอิ
-
ถ้าน้องหนึ่งเป็นรายต่อไปนี่
มันจะใกล้ตัวเกินไปป่าวอะ?
-
ตามอ่านคับ
รอวันบัมพ์ได้รับเชิญจากแขกรุกเชิญครับ
-
แผนแต่ละอย่างเล่นเอาเจ็บตัวก่อนทุกที
-
แหม๋ ทำมือเค้าหักแล้วยังจะไปกะฟันเค้าอีก เหอๆๆ
จะไปเป็นมือแทนให้หล่ะซิ....อิอิ แผนการแต่ละอย่างงต้องศึกษาไว้ หุหุ :m23:
-
ตอนที่ 12
ห้องของน้องหนึ่งดูเป็นระเบียบเรียบร้อย ต่างจากห้องของผมโดยสิ้นเชิง
คงเพราะความเป็นเด็กแพทย์ของน้องหนึ่ง
“เออ ทำไมมึงมาอยู่แถวนี้ว่ะ มหาลัยแกอยู่คนละทางกับที่นี้เลยไม่ใช่เหรอ”
“ตอนผมเรียนที่เดิมผมอยู่ที่นี้มาก่อนครับ พอเอนท์ใหม่ได้ที่เรียนใหม่ ว่าจะย้ายไปอยู่หอใหม่ แต่แถวนั้นมันเต็มหมดแล้วครับ เลยต้องอยู่ที่นี้เหมือนเดิม”
หนึ่งพูดพลางเดินไปหยิบน้ำมาให้
“เมื่อก่อนเรียนอะไรเหรอ” ผมถามพร้อมรับแก้วน้ำจากน้องหนึ่ง
“ก็เรียนเภสัชครับที่เรียนเพราะเอนท์ไม่ติดคณะแพทย์ เลยลองเอนท์ใหม่และก็ติดครับ”
“โห เรียนแต่ละอย่าง เก่งจริงว่ะ” ผมชม
“แล้วทำไมอยากเรียนแพทย์ว่ะ” ผมถาม
“ผมมองหลายอย่างครับ อย่างแรก ผมชอบช่วยเหลือคนครับ ผมเป็นคนขี้สงสารเห็นใครเป็นอะไรก็อยากช่วย อีกอย่าง ผมคิดว่าผมพอมีปัญญาเรียนครับ”
“จะบอกว่ามึงเก่ง ว่างั้นเถอะ” ผมพูดแซว
“ป่าวครับ ผมคิดว่าคนอย่างผมคงพอจะเรียนได้ แล้วสามารถเอาไปเป็นอาชีพ และช่วยคนได้ด้วย”
คนอะไรว่ะ ทั้งหล่อ ทั้งเก่ง และยังใจดีด้วย มีแฟนอย่างนี้กูรักตายเลย
************************************************************************************************
ข้าวเย็นมื้อแรกของไอ้หนึ่งตอนแขนหักเป็นไปอย่างทุลักทุเล มันดื้อไม่ให้ผมช่วย
ผมเห็นมันพยายามกำช้อนด้วยมื้อซ้าย แล้วตักข้าวพร้อมเอาเข้าปาก
ปรากฏว่า นอกจากจะตักอะไรไม่ค่อยได้ ข้าวยังหกอีก
“จะกินรอดไหวไหมเนี้ย” ผมที่นั้งจ้องน้องหนึ่งกินข้าว ทนเห็นมันทรมานกับการกินไม่ไหวเลยบ่นออกมา
หนึ่งไม่ตอบอะไรได้แต่หัวเราะ แหะ แหะ แล้วก็กินต่อ
แล้วก็เป็นเหมือนเดิมทุกอย่าง
ผมถอนหายใจ แล้วเดินไปนั่งข้างหนึ่งทันที
ผมแย้งช้อนมาจากมือจากน้องหนึ่ง แล้วก็ตักข้าวยื่นช้อนไปที่ปากของหนึ่ง
“กูป้อนมึงเอง กินซะ อย่าดื้อ” ผมทำเสียงดุ ต้องดุครับ ไม่งั้นมันไม่ฟังผมหรอก
“คร้าบบบบ” มันยอมครับ แล้วก็อ้าปากกินข้าวในช้อน
ผมนั่งป้อนข้าวให้หนึ่งจนหมดจาน ผมยิ้มแก้วน้ำมาให้มัน
“ไม่ต้องยกให้ผมดื่มก็ได้ ผมดื่มเองได้ครับพี่”
“ใครบอกว่ะ ว่ากูจะยกให้มึงดื่ม ไม่เห็นเหรอว่าน้ำมันหมด ไปเติมมาให้กูหน่อยดิ หิวน้ำโว้ย!” ผมกวนมันครับ จะได้สร้างความสนิทสนม
ไอ้หนึ่งก็ไปเอาน้ำมาให้ผม พอผมดื่มน้ำเสร็จ ผมก็ขอตัวไปอาบน้ำที่ห้องของผม
************************************************************************************************
ผมแต่งตัวหลังจากอาบน้ำเสร็จ ลืมนึกไปว่าไอ้หนึ่งมันจะอาบน้ำยังไงว่ะ
เลยรบไปที่ห้องมัน ก็เป็นอย่างอย่างที่คิด
ผมเห็นมันพยายามถอดเสื้ออย่างทุลักทุเล
“เดี๋ยวกูช่วยถอดให้” ผมดึงเสื้อออกจากตัวน้องหนึ่ง ทำให้เห็นหุ่นของน้องหนึ่ง
ถึงผมจะเล่นบอลกับไอ้หนึ่งบ่อยๆ แต่ก็ไม่เคยเห็นมันถอดเสื้อเลยครับ เลยเป็นครั้งแรกที่ได้เห็นหุ่นของมัน
หุ่นมันดีครับ ผอมกว่าผมนิดนึง แต่มันสูงกว่าผม ผิวขาวไม่ต่างจากผิวหน้าของมันครับ
ผมคุกเข่าแล้วเอามือไปจับที่กางเกงของหนึ่ง
“เฮ้ย! พี่ทำอะไร” มันตกใจเอะอะโวยวายใหญ่เลยครับ
“กูจะถอดกางเกงให้มึงไง จะโวยวายไปทำไมว่ะ” ผมตะคอกกลับ มันเลยเงียบครับ
“มึงคิดว่าจะถอดเองได้เหรอไง” ผมพูดพร้อมกับดึงกางเกงลงมา ทำให้เห็นว่ามันใส่กางเกงในสีขาว เป้ามันตุงมากเลยครับ
แต่ตอนนั้นไม่ได้คิดลามกอะไรกับมัน(สาบานได้จริงๆว่าไม่ได้คิดอะไร)
ผมก็เอามือไปจับตรงเอวมันอีก
“พี่ พี่ ทำอะไรอีกล่ะ” คราวนี้เสียงมันสั่นเลยครับ
“ขนาดกางเกงธรรมดามึงยังถอดไม่ได้เลย กูจะถอดกางเกงในให้มึงเอง” ไม่รอให้มันอนุญาต ผมก็ดึงกางเกงในมันทันที
ผมเห็นของไอ้หนึ่งได้แว้บเดียว มันก็เอามือมาปิดเป้า
“อะไรว่ะ มึงอายกูเหรอ” ผมโวยวาย อดเห็นเลย เซ็งโว้ย!
“อายดิครับ ผมไม่เคยแก้ผ้าต่อหน้าใครนี้ครับ” มันยังเอามือข้างซ้ายกุมเป้า หน้านี้แดงเชียว คงอายมาก
“ผู้ชายด้วยกัน กูไม่พิศวาสมึงหรอก มึงไปอาบน้ำเถอะ” ผมลุกขึ้นพร้อมดันตัวมัน ให้เข้าไปอาบน้ำในห้องน้ำ
ถึงจะเห็นของมันแว้บเดียว แต่ก็พอจะจำได้ว่า ของมันก็ใหญ่พอควร เสียดายที่มันยังไม่ได้ขลิบ อดเห็นหัวมันเลย
พอมันอาบน้ำเสร็จ ผมก็ใส่เสื้อผ้า กับ กางเกงให้มัน ไม่ได้ใส่กางเกงในให้มันนะ เพราะมันบอกว่ามันไม่ใส่กางเกงในเข้านอน
ทำให้เป้ากางเกงของมันนูนล่อตาผมมากเลยครับ
“ไอ้หนึ่งกูว่าจะมาขอนอนกับมึงด้วยคนว่ะ” ผมพูดกับมัน ดูมันตกใจพอสมควร
“ทำไมล่ะ พี่อย่าบอกนะว่าจะมาดูแลผมทั้งวันทั้งคืน” มันหน้าเหวอมากเลยครับ
“ป่าวๆ กูไม่เพื่อนคุย นอนคนเดียวมันเหงา มานอนกับมึงจะได้ไม่เปลืองไฟห้องกูด้วย”
เหตุผลของผมอาจดูกวนตีนไปบ้าง แต่ก็ทำให้น้องหนึ่งกับผมเริ่มสนิทกัน
“ครับพี่ ผมเองก็อยากมีเพื่อนคุยเหมือนกัน” หนึ่งมันยิ้มใหญ่เลยครับ ดีใจขนาดนั้นเลยเหรอไอ้น้อง
“งั้นเดี๋ยวพี่ไปเอาหมอนมาก่อนนะ” ผมก็เดินออกจากห้องไป
ผมกระโดดโลดเต้นดีใจ กูว่ากูได้ฟันไอ้น้องหนึ่งแน่ๆ
-----จบตอนที่12-----
-
นายบั้มพ์ไม่ได้คิดอะไรเล๊ยยยยย จิง ๆๆๆๆๆ o12
เหยื่อรายใหม่ ตกหลุมพรางอีกละ...
:เฮ้อ:
-
เอ่อ อยู่ใกล้ตัวเกินไปหน่อยมั๊ย :m29:
-
ไม่คิดอะไรเลยจริงๆ คิดแต่จะฟัน :m14: :m14: :m14:
-
โห...คิดแต่จะฟันน้องเค้าอย่างเดียวเลยนะเนี่ย :เฮ้อ:
-
:o ถ่ายหนัง ผู้ชายแขนหัก เอากัน 555 จะขายได้ไหมเนี่ย กรรม
-
5555
มาฮารีบน
-
ตอนที่ 13
เวลาปาเข้าไปตีสองแล้ว แต่ผมกับไอ้หนึ่งก็ยังไม่หลับ
เพราะบอลคู่สุดท้าย ดันมียิงลูกโทษ เลยต้องนั่งถางตาต้องรอกว่ามันจะจบ
พอบอลจบปุ๊บ ไอ้หนึ่งก็ไปปิดโทรทัศน์ทันที แล้วก็มานอนข้างๆผม
ด้วยความเพลีย ผมก็หลับไปทันทีเมื่อหัวถึงหมอน
สรุปวันนั้นผมก็ไม่ได้จัดการน้องหนึ่ง
ผมตื่นขึ้นมาในตอนเช้า ก็ไม่เห็นน้องหนึ่งแล้วครับ สงสัยคงไปเรียนแล้ว
แต่ผมเห็นมีถุงโจ๊กวางอยู่บนโต๊ะทานข้าว พร้อมกับกระดาษโน้ตที่เขียนไว้ข้างๆ
ผมเดินไปหยิบกระดาษโน้ตขึ้นมาอ่าน
“ผมซื้อโจ๊กมาให้นะ ขอบคุณพี่มากๆที่ช่วยผมเมื่อวาน กินโจ๊กให้อร่อยนะครับ”
พออ่านเสร็จแล้วก็ยิ้มกับข้อความในกระดาโน้ต
มีคนเริ่มทำให้ผมไขว่เขวจากน้องไอซ์ซะแล้ว
************************************************************************************************
ผมเดินกลับมาขึ้นห้องกำลังจะเปลี่ยนเสื้อผ้าอาบน้ำหลังจากเล่นบอลมาเหนื่อยๆ
เสียงเคาะประตูก็ดังขึ้น ผมเลยเดินออกไปเปิดประตู ตอนนั้นผมถอดเสื้อแล้ว แต่ยังไม่ถอดกางเกง
ผมเปิดประตูเจอน้องหนึ่งใส่เฝือกยืนยิ้มแป้น
“มีอะไรเหรอ” ผมถาม
“วันนี้พี่จะไปห้องผมป่าว” หนึ่งถาม
“ให้กูไปหรือเปล่าล่ะ” ผมย้อน
“ทำไมผมจะไม่ไห้พี่ไปล่ะครับ”
“กูกลัวไปรบกวนมึง เห็นตอนนี้ทำอะไรได้แล้วนี้” ผมพูดไปอย่างนั้น แต่ในใจอยากไปใจจะขาด
“ก็ทำอะไรได้นิดหน่อย แต่ไม่ถนัดครับ”
“จะให้กูไปช่วยว่างั้น” ผมตอบกวนๆกลับไป
“ป่าวๆ ผมแค่อยากให้พี่ไปนั่งคุยเป็นเพื่อนกับผมแค่นั้น” สุดท้ายมันก็บอกความจริงออกมาครับ ลงเสน่ห์กูล่ะซิ
“เอางี้ วันนี้แกก็มาห้องฉันแล้วกัน เมื่อวานเปลืองค่าไฟห้องมึงมาเยอะแล้ว”
“ครับ ได้ครับ” น้องหนึ่งยิ้ม พร้อมเดินเข้ามานั่งตรงโซฟา
ผมเดินไปตรงที่หน้ากระจกคว้าผ้าเช็ดตัวมาส่วม แล้วก็ก้มถอดกางเกงบอลกับกางเกงในออก
พอถอดเสร็จ ผมก็เงยหน้ามาที่กระจก ทำให้ผมเห็นว่าไอ้หนึ่งมันกำลังมองผมอยู่
ผมเลยหันไปมองมันครับ ไอ้หนึ่งรีบหลบหน้าไปทางอื่น
ผมชักเอะใจกับท่าทีของมัน แต่ยังสรุปไม่ได้คงรอดูท่าทางมันไปก่อน
ผมเดินเข้าห้องน้ำ พร้อมเก็บความสงสัยไว้ในใจ
ถ้ามันเป็นอย่างที่เราคิด ก็เล่นมันได้ง่ายหน่อย
************************************************************************************************
“พรุ่งนี้ไม่มีเรียนเหรอ” เป็นคำถามแรกที่ผมถามหลังจากเดินไปปิดไฟจะเข้านอน
“ไม่มีครับ ช่วงนี้ที่มหาลัยมีงาน เลยได้หยุดยาวหน่อย” หนึ่งตอบ พร้อมล้มตัวลงนอนข้างๆผม
“แล้วแกไม่ไปช่วยงานอะไรเหรอ”
“ผมแขนด้วนอย่างเนี้ย คงช่วยอะไรใครไม่ได้” หนึ่งพูดด้วยเสียงน้อยใจ
“ใจเย็นๆ เดี๋ยวก็หาย มึงได้กลับมาซ่าส์เหมือนเดิมแน่” ผมพูดพร้อมเอามือไปขยี้หัวมัน ชักเอ็นดูมันอีกคนแล้ว
น้องไอซ์อย่าว่าพี่นะ ถ้ามีคนมาทำให้ใจพี่หวิวๆอีกคน
“ถ้ามึงไม่แขนหัก กูก็คงไม่สนิทกับมึงอย่านี้หรอก” ผมเผลอพูดความในใจ
“ขอบคุณพี่มากนะครับที่ช่วยผม ถ้าพี่มีอะไรให้ผมช่วย ก็บอกผมนะครับ” มีน้ำใจจริงๆ ถ้ากูบอกว่าจะขอเอาตูดมึงจะให้ไหมเนี้ย
“เออ ขอบใจเว้ย นอนเถอะ” ผมง่วงเลยไล่ให้มันนอน
เพราะผมชักอยากเริ่มแผนการแล้ว
************************************************************************************************
เสียงกรนเบาๆของไอ้หนึ่งทำให้ผมเริ่มแน่ใจแล้วว่ามันเริ่มหลับสนิท
ผมที่พยายามข่มใจไม่ให้หลับ ก็ลุกขึ้นมามองมันว่าจะเอายังไงกับมันดี
ผมลืมไปว่าถ้ามันหลับแล้วจะเอากับมันยังไง ให้ปล้ำมันตอนนี้ก็กลัวมันสู้
เออ ลืมไปว่าแขนมันหักไปข้างหนึ่ง มันคงสู้แรงกูมันได้แน่ๆ
แต่ถ้าผมทำอย่างนั้น ผมมีอะไรกับมันโดยที่มันไม่ยินยอม ความสัมพันธ์ของผมกับมันคงลงเอยไม่ดีแน่ๆ
ผมไม่กล้าเอาความหื่นกามของผมไปแลกสัมพันธภาพที่ผมมีให้มันหรอก มันไม่คุ้มกันครับ
ผมเลยล้มตัวนอน รอให้มันยินยอมเองดีกว่า ถึงแม้ผมเองก็ไม่รู้ว่าจะมีวันนั้นหรือเปล่า
แล้วผมก็หลับไป
มารู้สึกตัวอีกที ก็ตอนที่ผมรู้สึกว่ามีมือมาลูบๆคล้ำๆที่ต้นขาของผม
รู้สึกอีกด้วยว่า มือนั้นมันสั่นๆครับ ท่าทางคงตื้นเต้นน่าดู
ในเมื่อคนที่ผมนอนอยู่ด้วยมีอยู่คนเดียว เจ้าของมือนั้นคงเป็นไอ้หนึ่งแน่ๆ
แม่งกล้ามาก กล้าลักหลับกู
เอาไงดีว่ะเนี้ย เล่นกลับดีไหม
แต่ยังไม่ทันว่าจะคิดทำอะไร มือไอ้หนึ่งก็มาจับที่เป้าผมแล้วครับ
และไอ้เจ้าตัวดีมันก็สู้มือ พองโตเต็มมือไอ้หนึ่ง
ช่างมันเถอะค่อยเอาคืนมันทีหลัง ตอนนี้ขอเคลิ้มไปกับมือมันก่อนแล้วกัน
-----จบตอนที่13-----
-
กลายเป็นโดนลักหลับเองซะงั้น 5555555 :m20: :m20:
-
หุหุ เรื่องนี้จะเรทไปป่าวหนอ
:m23:
-
น่าสงสาร เหยื่อ รายใหม่ของนายจัง
:เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:
-
โป๊ะเชะ เหยื่อติดกับแล้ว :m25:
น้องหมอหนุ่มเอ๋ยยย เสร็จนายบั๊มพ์แน่ๆๆ เหอๆๆ
ปล.อย่าลืมถ่ายวิดีโอนะ เด่วอดได้ตังค์ คิกๆๆ
ปล.2 อยากมีแฟนหมอมั้งอ่ะ เหอๆๆ :m1:
-
o12 อ้าว หนึ่ง ไหงเป็นงั้น อย่างงี้ก็ไม่ว่าบั้มพ์หรอกนะ เพราะหนึ่งยอมเองนี่นา 555
งานนี้เรียกว่าไม่โดนหลอก แต่สมยอมทั้งสองฝ่าย ศาลพิจารณาให้นายบั้มพ์พ้นผิดทุกข้อหา 555
แต่ว่า อยู่ตรงข้ามห้องกันเนี่ย แล้วคนต่อ ๆ ไป จะเป็นยังไงล่ะครับ จะมีศึกชิงหนุ่มกันหรือป่าวล่ะนี่
รอตามต่อแล้วกันนะคร้าบบ แต่ผมว่า แขนหักยังมีฤทธิ์อย่างงี้ แล้วตอนแขนปกติ จะไม่ยิ่งกว่านี้เหรอคร้าบ 555
-
ตอนที่ 14
มือของน้องหนึ่งที่มาจับไอ้นั้นของผม ทั้งลูบทั้งคลำ
ทำเอาผมที่พยายามนอนแน่นิ่งขวัญกระเจิงไปหมดเลยครับ
อยากจะขยับตัวดิ้นไปมาเพราะความเสียว แต่เดี๋ยวมันจะตกใจไม่กล้าทำให้ผมต่อ
เมื่อมันลูบและคล้ำจนมันพอใจแล้ว มันก็เริ่มรูดหนังของผมครับ
รูดขึ้นรูดลงอย่าเดียวไม่พอ เอานิ้วมาคลึงตรงหัวของผมด้วย
ทำให้ความเสียวเพิ่มขึ้นที่ขีดสุด จนผมเผลอครางออกมาเบาๆ
มันก็ตกใจเล็กน้อยครับ เอามือออกเลยครับ
ผมก็รีบทำนอนนิ่งเหมือนเดิม ให้มันคิดว่าผมคงละเมอออกมา
พอมันเห็นผมไม่ตื่น ก็เอาอีกครับ รูดอีกแล้ว แต่มันเริ่มรูดของมันด้วย เพราะผมรู้สึกว่า เตียงมันเขย่าๆด้วย
กลายเป็นว่า มันรูดให้ผม และก็รูดให้ตัวเองด้วย
แม้จะเสียวจนอยากจะครางออกมาดังๆ แต่ผมก็ต้องอัดอั้นเอาไว้ไม่งั้นถ้าเผลอครางออกมาดังๆ เดี๋ยวมันหยุดไม่รูดให้ผม อารมณ์ค้างกันพอดี
ความเสียวของผมก็มาถึงที่สิ้นสุด เมื่อมาถึงจุดสุดยอดผมไม่สามารถเก็บอาการที่เต็มไปด้วยความเสียวที่สุดจะเกินบรรยายได้
ผมสะดุ้งตัวเล็กน้อย ปล่อยของเหลวจนท่วมมือของน้องหนึ่ง
แต่น้องหนึ่งตอนนั้นไม่ค่อยได้สนใจตัวผม เพราะก็ขะมักขะเม้นกับของตัวเองเช่นกัน
จนผมได้ยินเสียงครางของน้องหนึ่ง เป็นสัญญาณบอกว่าน้องหนึ่งเองก็ถึงจุดสุดยอดเหมือนกัน
แล้วเราทั้งสองคนก็หลับไป
************************************************************************************************
หลังจากเหตุการณ์น้องหนึ่งแอบลักหลับผมในวันนั้น ทำให้ผมเริ่มรู้สึกตงิดตงิดแล้วว่าน้องหนึ่ง มันอาจจะเป็นเกย์ก็ได้
แต่ทั้งพฤติกรรมและการแสดงออกมันดูคลุมเครือมากครับ
ตัวมันเองก็เนียนมาก ทำตัวปกติเหมือนกับว่าไม่เคยมาแอบจับของผม
ทุกครั้งที่ผมกับมันนอนด้วยกัน มันก็ชอบมาลักหลับผมเสมอ
แล้วพอตื่นเช้ามามันก็ทำเป็นไม่รู้ไมชี้ เหมือนไม่เคยมีอะไรเกิดขึ้น
ตัวผมเลยต้องทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้ไปด้วย
ผ่านไปสองสัปดาห์ มันก็ถอดเฝือกออก ผมก็เลยไม่ได้นอนด้วยกันกับน้องหนึ่ง
แต่ก็ยังไปเล่นบอล กินข้าว หรือไปเที่ยวด้วยกันบ่อยๆ
จนผมลืมเรื่องงานไปเลย พี่สินเลยมาทวง พี่เขาบุกถึงห้องของผมเลยครับ
“ไอ้เหี้ยบั้มพ์ นานแล้วนะโว้ย ยังจัดการไม่เสร็จอีกเหรอ” เป็นคำแรกที่พี่สินทักทายเมื่อเจอผม
“พี่คร้าบ เรื่องแบบนี้มันเร่งร้อนได้ซะที่ไหนเล่า ใจเย็นๆเถอะพี่”
“มึงบอกให้กูใจเย็นมาจะเกือบเดือนอยู่แล้ว มึงจะให้กูใจเย็นไปถึงไหนว่ะ” พี่สินหน้าดุมากครับ
“คร้าบพี่ ตอนนี้เหยื่อผมมันหายแขนเจ็บคงจะจัดการมันได้ ผมให้พี่ได้เร็วๆนี้แน่”
“เออ กูจะคอย ถ้ามึงยังช้าอีกนะ กูจะไม่ให้เงินมึงคอยดู” พี่สินชี้หน้าผม
“ไหนๆพี่ก็มาแล้ว เอาเทปม้วนที่สองไปแล้วกัน” ผมเดินไปหยิบเทปที่อัดภาพบนเตียงของผมกับน้องไอซ์เอามาให้พี่สิน
พอพี่สินได้รับเทปก็ยิ้มดีใจ “เดี๋ยวกูเอาไปเช็คก่อนแล้วกัน ว่าจะตัดต่อหรือแก้ไขอะไรตรงไหน” พี่สินพูดเสร็จแล้วก็เดินออกไปจากห้อง
ผมเริ่มกุมขมับ พี่สินเร่งขนาดนี้ ผมจะทำยังไงดีว่ะเนี้ย
เสียงเคาะประตูก็ดังขึ้น ผมเดินไปเปิดประตู ก็เจอไอ้หนึ่งยืนอยู่หน้าห้อง
“มีอะไรว่ะ” ผมถาม
“ผมมีเรื่องจะบอกพี่อ่ะครับ” มันทำหน้าเศร้าๆ
“มีไรเหรอว่ะไอ้หนึ่ง” ผมตกใจกลัวว่าจะเป็นเรื่องไม่ดี
“คือ...ผมจะย้ายไปอยู่หอใหม่ครับ”
ผมได้ยินดังนั้นก็ตกใจเล็กน้อย ไม่อยากให้มันไปเลย
“แล้วใครจะมาเล่นบอลกับกูว่ะ ทิ้งกันไปเลยนะมึง” ผมยิ้มๆทำเป็นพูดเล่นกับมัน
แต่มันก้ยังหน้าเศร้าอยู่แลยครับ
“เพื่อนผมมันหาหอใกล้มหาลัยได้แล้ว ผมคงย้ายไปเร็วๆนี้ครับ”
“ดีแล้วนี้ ใกล้มหาลัย มึงจะได้ไม่ต้องตื่นแต่เช้าเหมือนอยู่ที่นี้”
ผมเอามือไปที่ขยี้ที่หัวน้องหนึ่ง
“ไม่ต้องเศร้าหรอก วันไหนมึงอยากมาหากู ก็มาได้นี้ ไม่ได้ไปไกลกันสักหน่อย”
มันถอนหายใจ แล้วก็เริ่มยิ้มขึ้นมาได้
“งั้นคืนนี้เราต้องมาฉลองกันนะครับ”
************************************************************************************************
น้องหนึ่งซื้อทั้งขนม ทั้งเบียร์ มาฉลองอำลาที่มันจะย้ายไปอยู่หอใหม่
ผมกินอย่างอิ่มหนำสำราญ ต่างจากน้องหนึ่งที่ซดแต่เบียร์นั่งเงียบไม่ยอมพูดยอมจา
“เป็นไรของมึงว่ะ ซดแต่เบียร์ หมดไปหลายขวดแล้วนะ ไม่เหลือให้กูบางเหรอ” ผมแย่งเบียร์มาจากมือของน้องหนึ่ง แล้วซดเข้าปาก
“ผมชอบพี่” จู่ไอ้หนึ่งก็พูดคำนี้ออกมา ทำเอาผมที่กำลังซดเบียร์สำลัก จนเบียร์หกเลอะเทอะเต็มตัว
“มึง มึง มึงพูดอะไรว่ะ มึงเมาหรือเปล่าเนี้ย” ผมทำหน้าตกใจ มันมาชอบกูตอนไหนว่ะ
“พี่ฟังผมไม่ผิดหรอก ผมไม่ได้เมาด้วย ผมชอบพี่จริงๆ พี่บั้มพ์” หนึ่งพูดพร้อมจ้องสายตามามองที่ผม
-----จบตอนที่14-----
-
:m4: :m4: :m4: :m4:
เสรจโก๋คืนนี้ชัวร์
มารอ มารอ
-
โอ้ย นายบั๊มพ์ เสนห์แรงจริง ๆ ท้ายสุดคงได้มีศึกแย่งชิงนายหนุ่ม เหอ ๆๆๆ :m23:
-
คืนนี้ได้อีกคนแระ :mc4: :mc4: :mc4:
-
เงินทำให้คนเราทำไรได้ทุกอย่างจริงๆหรอเนี่ย เห้อ :m15:
-
:o เหยื่อเสนอตัว
-
...เข้าทาง 555... ย้ายหอด้วย ไม่ต้องมีพันธะ
-
คืนนี้คงต้องขอบริจาคเลือดอีกแหง ๆ :m25: :m25:
-
ทำไม นายบัมพ์ นี่ไม่เคยรักครายสักคนเลยหรืออะ
น่าสงสารเหยื่อ เขาเจงๆๆๆ
:m15: :m15: :m15:
-
:m22: แอบมาหื่นด้วยคน
มารอม้วนที่ 3 อะ :m11:
-
ม้วนที่สามกำลังจะเริ่มแล้ววว อ๊ากก :m25:
แต่คราวนี้เหยื่อเสนอตัวด้วย.... เสน่ห์แรงจังนะ เหอๆๆ
-
:m30:
ขอให้สุดท้ายแล้วเหยื่อทั้งสิบรายร่วมมือกันแก้แค้นนายบั้มพ์ด้วยเท้อออออออ
:m14:
-
ตอนที่ 15
ผมยังช็อคกับคำพูดของน้องหนึ่ง
“มึงมาชอบกูตอนไหนเนี้ย” ผมถาม
“ก็ตอนพี่มาดูแลผมเนี้ยแหละ ผมก็เริ่มรู้สึกแปลกๆกับพี่ ผมอยากอยู่ใกล้พี่ อยากทำอะไรกับพี่ ผมยอมรับนะว่าเวลาผมอยู่ใกล้พี่ผมมีความสุขมาก”
“เออ...เออ” ผมยังอึ้งอยู่ครับ เจอคนมาสารภาพรักโดยไม่ได้เตรียมตัว มันก็ต้องตกใจเป็นธรรมดา
“ตอนแรกผมเองก็สับสน เพราะผมไม่คิดว่าตัวเองจะหันมาชอบผู้ชายได้” ไอ้หนึ่งทำหน้าเครียด
“กูก็สับสน” ผมพูดเสริม แค่มีไอ้เบนซ์ กับ น้องไอซ์ กูก็สับสนมากพอแล้ว อย่ามาเพิ่มปัญหาให้กูอีกเลยเถอะ
“ผมเองก็ไม่ได้หวังให้พี่มาเข้าใจ หรือมาชอบผมอย่างที่ผมชอบพี่หรอก แต่...” ไอ้หนึ่งมองหน้าผม
“แต่...อะไรก็ว่ามาดิ” ผมรู้สึกว่าเหมือนโดนจับผิด
“ผมรู้นะว่าทุกครั้งที่เรานอนด้วยกัน” มันหยุดคำพูด ผมใจเต้นระทึก
“พี่เองก็รู้ว่าผมทำอะไรพี่” เท่านั้นล่ะครับผมหลบตามันทันที ทั้งเขินทั้งอาย มันจับได้ว่ากูไม่ได้แกล้งหลับ
“มันทำให้ผมมั่นใจว่า พี่เองก็อาจจะคิดเหมือนผม” แต่พอมันพูดประโยคนี้ เสียงมันเบาลง
ผมถอนหายใจ “กูยอมรับว่ากูรู้สึกตัวทุกครั้งที่มึงมาทำอะไรกูตอนหลับ และกูก็ชอบมึง แต่ชอบของกูหมายได้หมายความว่า เราจะเป็นแฟนกัน เพราะกูเองก็สับสน สับสนว่ากูจะเป็นเกย์จริงๆหรือเปล่า” ผมพุดทุกสิ่งทุกอย่างมาจากความรู้สึกของผม
“ผมทำให้พี่สับสนเหรอครับ” น้องหนึ่งมองหน้าผม น้ำตาเริ่มคลอเบ้า
ผมอยากจะบอกมันว่า ผมต่างหากที่ทำให้มันสับสน
“ผมเองก็ไม่อยากให้มันเป็นแบบนี้หรอก แต่ผมห้ามใจตัวเองไม่ได้” แล้วไอ้หนึ่งก็ร้องไห้ออกมา ผมทำให้คนเสียใจอีกแล้วเหรอเนี้ย
ผมเดินเข้าไปกอดไอ้หนึ่ง หวังเพียงจะให้มันหายเศร้า “ไม่มีใครผิดหรอก ทั้งมึงและกู”
ผมปล่อยให้หนึ่งร้องไห้ ผมเองก็ไม่รู้ว่าจะทำอย่างไรต่อไป
************************************************************************************************
พอเห็นไอ้หนึ่งหยุดร้อง ผมก็ค่อยๆปล่อยมือที่กอดมันออก
“ดูดิ ร้องไห้ทำไมว่ะ หมดหล่อเลยรู้ไหม” ผมยิ้ม พร้อมเอามือไปเช็ดน้ำตาบนใบหน้าของหนึ่ง
หนึ่งไม่พูดอะไร เอาแต่จ้องตาผม ผมเองก็ไม่ได้หลบตา แต่กลับเป็นคนไปจูบมันเอง
ผมค่อยๆใช้ปากประกบกับปากของไอ้หนึ่ง ตัวหนึ่งสั่นมากแต่ก็ยังจูบกับผม
ผมดันลิ้นเข้าไปในปากของหนึ่ง พร้อมกอดไอ้หนึ่งแน่น
แล้วผมก็เริ่มไซร้ตามซอกคอและเริ่มลูปไล้ตามร่างกาย
หนึ่งเอาแต่กอดผม และเริ่มร้องครางเบาๆ
ผมถอดเสื้อของหนึ่งออก แล้วค่อยๆใช้ลิ้นเลียตามหน้าอก และใช้ลิ้นมาวนรอบหัวนม
หนึ่งร้องครางออกมาพร้อมกอดผมแน่น แต่ผมก็ยังไม่หยุด เปลี่ยนมามาเลียอีกข้างหนึ่ง
หนึ่งเริ่มดิ้น แต่ยังคงคงกอดผมแน่นเหมือนเดิม
ผมไล่ลิ้นต่ำลงมาเรื่อยๆ หนึ่งเองก็ล้มตัวลงนอนกับพื้น
มือของผมจับเป้าก่อนที่ลิ้นจะตามมา
พอผมใช้มือเค้นจนของน้องหนึ่งเริ่มแข็งตัว
ผมก็ค่อยๆถอดกางเกงของน้องหนึ่งออก พลางนึกถึงตอนที่ผมถอดกางเกงให้น้องหนึ่งตอนแขนหัก คราวนั้นผมถอดกางเกงอย่างรวดเร็ว ต่างจากตอนนี้ ผมค่อยๆถอดกางเกงออก และก็ค่อยๆถอดกางเกงในออกด้วย
ผมใช้ลิ้นเลียก่อนที่จะใช้ปากครอบทั้งดุ้น และใช้มือรองที่ก้นของน้องหนึ่งแล้วดันขึ้นดันลง
หนึ่งทั้งครางทั้งดิ้น ผมก็เร่งด้นก้นน้องหนึ่งให้เร็วขึ้นเรื่อยๆ
เสียงครางของหนึ่งดังตามความเร็วของมือผมที่ด้นก้นของหนึ่ง
นานพอสมควร ผมก็หยุด แล้วก็เอามือ และ ปากออกจากตัวน้องหนึ่ง
ผมยกตัวขึ้นคร่อมหนึ่ง ผมจูบปากน้องหนึ่งอีกครั้ง ก่อนจะพูดว่า “ขึ้นไปนอนบนเตียงเถอะ เดี๋ยวพี่ขอหยิบถุงยางก่อน”
หนึ่งก็เดินไปนอนที่เตียง ผมก็เดินไปที่ตู้เสื้อผ้า พอผมเปิดประตูก็เห็นกล้องวีดีโอวางอยู่บนเสื้อผ้า
ผมเริ่มสองจิตสองใจ ว่าจะกดบันทึกดีหรือไม่ดี
“บ้านเรากำลังจะโดนยึด บั้มพ์รีบหาเงินมาช่วยแม่นะ”
แต่คำพูดของแม่ก็เหมือนเป็นคำสั่งให้ผมเริ่มกดบันทึกที่กล้องวีดีโอ
ผมวางวีดีโอไว้ที่เดิม แล้วเอื้อมตัวไปหยิบถุงยางที่ลิ้นชักในตู้
ผมเดินออกจากตู้เสื้อผ้า พร้อมฉีกซองและหยิบถุงยางกำลังจะส่วม
แต่หนึ่งก็มาห้ามไว้ก่อน
“ผมใส่ให้เองครับ”
ผมยื่นถุงยางให้หนึ่ง หนึ่งรับถุงยาง แต่แล้วก็ใช้ปากของมันมาครอบเจ้าชายน้อยของผม
“ไหนบอกจะส่วมให้ไง”
หนึ่งถอนปากออก แล้วเงยหน้ามองผม “เมื่อกี้พี่ทำให้ผม ผมทำให้พี่บ้างดิครับ”
แล้วก็เอาปากครอบเหมือนเดิม
หนึ่งถอนปากเข้าออกตรงนั้นของผม ผมเองก็ส่ายตัวเข้าปากของหนึ่งเหมือนกัน
พร้อมใช้มือลูบหัวของหนึ่ง ผมเงยหน้าหลับตาสัมผัสความรู้สึกที่เกินจะบรรยาย
************************************************************************************************
“จะให้แตกคาปากเลยเหรอไง” ผมพูดพร้อมดันหัวของหนึ่งออก
หนึ่งพอจะรู้ว่าหมายถึงอะไร เลยล้มตัวนอนเงยหน้ามองผมที่กำลังขึ้นคร่อมตัวของมัน
“ให้ผมใส่ถุงยางให้ก่อนดิครับ” หนึ่งเตือน ผมเลยเขยิบตัว ทำให้ไอ้นั้นจ่อที่หน้าของหนึ่ง
หนึ่งค่อยๆบรรจงครอบถุงยางและรูดให้สนิท
เมื่อเห็นว่าเรียบร้อยแล้ว ผมก็ถอยหลัง หยิบหมอนมารองก้นให้หนึ่ง
แล้วยกขาขึ้นพาดบ่าผม
“หนึ่งแน่ใจนะ” ผมถามหนึ่งก่อนครับ เพราะรู้ว่าเป็นครั้งแรกของมัน
หนึ่งพยักหน้า ผมเลยค่อยเอนตัว และจับดุ้นยักษ์ของผมดันเข้าไปในรูของหนึ่ง
รู้สึกได้เลยว่าแน่นมากๆ
“ไม่ต้องเกรง” ผมพยายามดันไปช้าๆ แล้วจับมือของหนึ่งเพื่อเป็นการปลอบ
พอเข้าไปได้สุดแล้ว ผมก็ก้มตัวมากอดหนึ่งและจูบปากอีกครั้ง
ผมถอนปากจากปากของหนึ่ง “พี่จะไปแล้วนะ”
พูดเสร็จผมก็ค่อยดันตัวออกช้าๆ เหมือนจะหลุด แต่ก็ดันเข้าไปใหม่ ผมทำอย่างนี้ไปเรื่อย
พอเห็นว่ารูของหนึ่งเริ่มคลายตัวก็เพิ่มความเร็วขึ้นเรื่อย
และดูท่าจะใกล้ถึงจุดหมาย แต่ผมก็รีบเอาดุ้นยักษ์ออกมาก่อน
“เจ็บไหม” ผมถามพร้อมเอามือลูบหัวของหนึ่ง
“นิดๆครับ พอไหว” หนึ่งพูดเสร็จก็จูบปากผม
ผมเอาดุ้นยักษ์ของผมมาถูไถดุ้นยักษ์ของหนึ่ง จนของไอ้หนึ่งมันแข็งอีกครั้ง
ผมเริ่มเอามือไปคล้ำๆของหนึ่ง พร้อมกระซิบข้างหูของหนึ่ง
“ทำให้พี่ด้วยดิ” หนึ่งก็ทำตามครับ
เราทั้งสองต่างคนต่างช่วยกัน จนผมปล่อยน้ำออกมาก่อน แล้วไอ้หนึ่งก็ปล่อยตามผมมาทีหลัง
ผมล้มตัวนอนข้างไอ้หนึ่ง พลางหอบเพราะความเหนื่อย
“แค่เนี้ยหอบแล้วเหรอ” ไอ้หนึ่งแซว
“มึงดูถูกกูไปแล้ว เดี๋ยวก็เอาตูดมึงอีกรอบหรอก” หนึ่งหัวเราะใหญ่เลยครับ
แล้วมันก็เข้ามากอดผม ผมรู้สึกถึงความอบอุ่นที่มันมีให้ผม
ผมจูบที่หน้าผากของมันแล้วก็หลับไป
-----จบตอนที่15-----
-
:m15: เหตุผลของแต่ละคน :m15:
-
:m22:มาปูเสื่อรอคนต่อไป
-
แม้ว่าตัวเองจะจำเป็น แต่การหลอกลวงเอาความรู้สึกดี ๆ ของคนอื่น
มาใช้ประโยชน์หาเงินให้ตัวเอง...ผลที่ตามมาไม่น่าจะสวยงามนัก o12
ชีวิตจริงก็คงมีคนแบบบั้มพ์ไม่น้อย...ปาไปสามคนละ....
:m29:
-
สงสาร เหยื่อแต่ละคน ถ้าไปเห็นวีดีโอโป๊ตัวเอง ดูไม่จืดเลย :sad2:
หาได้ครบสิบ สุดท้ายนัดมาหมู่เลย ไหนๆ ก็หื่นแระ เอาให้เต็มที่ :a5:
รออ่าน รอดูต่อไป :m21:
-
:sad2: สงสารเหยื่อแต่ละคน ถ้ามาเห็นตัวเองเป็นนักแสดงจำป็น จะรู้สึกแย่แค่ไหน (ที่ไม่ได้ส่วนแบ่งค่าตัว อิอิ :m20:)
อ๊ากก พูดเล่นนน ใครจะมาคิดแบบน้านนนน .... มันจะมีเหยื่อถึง 10 คนเลยเหรอนี่
-
หื่นได้ใจจริงๆ อิอิ
-
รายที่สามผ่านไป
:m29:
-
ใครจะเป็นรายต่อไปเนี่ย :m21:
-
:m25: หื่นกระจาย
แต่ว่าสุดท้ายทุกอย่างมันจะมาพันตัว บั๊มหรือเปล่าเนี่ย :m21:
-
อนาคตของนายบัมพ์จาเป็นไงวะเนี่ย
-
ตอนที่ 16
ผมเดินยกข้าวของไปที่หอใหม่ของน้องหนึ่ง
“ขอบใจพี่บั้มพ์มากๆ มาช่วยขนของให้ผม” หนึ่งกล่าวขอบใจผม หลังจากที่ผมทั้งช่วยเก็บของจากหอเก่า และช่วยยกของมาหอใหม่ให้
“กูอยากช่วยมึงอยู่แล้ว ไม่เป็นไรหรอก” ผมเดินมาดื่มน้ำที่มันเตรียไว้ให้
น้องหนึ่งเดินเข้ามากอดข้างหลังผม ผมสะดุ้งเล้กน้อย แต่ก็ปล่อยให้น้องหนึ่งกอดผมอยู่อย่างนั้น
“ผมขอกอดพี่ในฐานะน้องชาย และผมก็หวังว่าผมอาจจะกอดพี่อีกครั้งในฐานะอื่นนะครับ”
ผมจับมือของน้องหนึ่งแน่น แล้วก็หันหน้ามามอง
ผมเอามือไปขยี้หัวของหนึ่ง “ดูแลตัวเองดีดีนะ มีอะไรก็โทรหาพี่แล้วกัน”
หนึ่งทำหน้าเศร้า ผมถอนหายใจ
“นี้ไม่ใช่การลานะ อย่าทำหน้าว่าเราจะไม่เจอกันดิ วันไหนแกคิดถึงพี่ก็ไปหาพี่ที่หอซิ ไปเล่นบอลกัน ไปกินข้าว ไปเที่ยวเหมือนที่เราเคยทำ และก็...” ผมพูดค้างคำไว้
“และก็ อะไรครับ” หนึ่ทำหน้างง
“และก็ ถ้าวันไหนอยาก ก็มาหาพี่ได้ พี่จะสนองให้” ผมพูดพร้อมเอามือไปคลำๆที่เป้า
ไอ้หนึ่งหัวเราะ พร้อมปัดมือผมออก
“พี่บั้มพ์แม่ง โคตรหื่นเลยว่ะ” ชมกูอีกแล้ว แม่งมีแต่คนชมกูว่าหื่น หมายความว่าไงว่ะเนี้ย
************************************************************************************************
พี่สินดูเทปที่ผมอัดทั้งสองม้วน แล้วก็ยิ้มทำหน้าระรื่น
“สุดยอดเลยว่ะ ไอ้บั้มพ์ โคตรได้อารมณ์เลยว่ะ กูว่าคนชอบเยอะแน่”
“แล้วพี่จะวางขายเมื่อไหร่”
“ยังไม่รู้ว่ะ เพราะตอนนี้ก็ตัดต่ออยู่ แต่ก็คิดว่า รอให้มึงถ่ายให้ครบหมดทั้งสบคน แล้วก็เอามาวางขายพร้อมกัน กูว่าคนเค้าคงซื้อยกเซ็ทแน่ๆ”
“เออ พี่ ผมมีเรื่องจะขอให้พี่ทำอะไรให้อย่างหนึ่ง”
“ว่ามาดิ”
“พี่ช่วยทำแสงในเทปให้มันมืดๆพอที่จะไม่เห็นหน้าผม กับคนที่ผมเอา ได้ป่าวครับ คือผมอยากเซฟตัวเอง ผมเองก็ยังอายๆ ถ้าพี่เอาไปขายเมื่อไหร่ ผมไม่อยากดังอ่ะ”
ที่จริงผมเลิกอายไปแล้ว แต่ผมรู้สึกไม่ดีกับคนใกล้ชิดของผมมากกว่า เพราะทุกคนเป็นทั้งเพื่อน ทั้งน้องของผม ผมไม่อยากให้พวกเขารู้ว่าผมหลอกพวกเขา และเทปม้วนนี้อาจจะทำลายชีวิตของพวกเขาก็ได้
“เออ กูทำให้ได้ กูคงทำให้มันดูหน้าไม่ค่อยชัดเท่าไหร่ เพราะยังไงตอนมึงถ่ายมึงก็ปิดไฟอยู่แล้ว”
พี่สินพูดเสร็จก็คว้าไปหยิบถุงกระดาษให้ผม
“อะ นี้เงินสำหรับเทปสองม้วน แล้วรีบจัดการรายต่อไปเร็วๆนะ”
“ครับ” ผมตอบแล้วรีบคว้าเงินออกจากห้องไป
************************************************************************************************
หลังจากไอ้หนึ่งย้ายไปอยู่หอที่อื่น ผมก็เหงามาก เพราะนานๆมันจะมาที และตอนนี้ก็ช่วงสอบของมันด้วย เลยไม่ได้ติดต่อกับมันเลย
รวมถึงน้องไอซ์ที่เชียงใหม่ด้วยที่กำลังวุ่นกับการสอบ ผมเลยไม่ได้ติดต่อเด็กๆของผมเลยทั้งสองคน
แต่ลืมไปว่ากูไม่ได้มีแต่เด็กอย่างเดียว มีเพื่อนสุดที่รักอยู่อีกคน
ว่าแล้วผมก็ไปหาเบนซ์ถึงบ้านเลยครับ
“มีอะไรเหรอบั้มพ์ มาหาเราถึงบ้านเลย” เจอหน้าผมปุ๊บก็ถามเลย
“เราคิดถึงเบนซ์ใจจะขาดเลยมาหาไง” ผมพูดพร้อมเดินไปกอดคอมัน
“แน่ใจว่าคิดถึงตัวเรา เราว่านายคิดถึงอย่างอื่นของเรามากกว่า” รู้ดีจริงๆ
ผมยิ้มหวานให้เบนซ์ เป็นคำตอบว่าใช่อย่างที่มันคิด
“ก็ใช่ดิ เรามันเป็นเครื่องระบายอารมณ์ พออยากก็มา แต่พอเราต้องการความช่วยเหลือไม่เห็นมาบ้างเลย” มันงอนครับ ทำเป็นเดินขึ้นห้องมันไป ถ้ามันงอน มันจะขึ้นห้องนอนไปทำไมว่ะ
“บั้มพ์ขึ้นมาที่ห้องดิ จะยืนอยู่ข้างล่างทำไมเล่า” ที่แท้มันก็ยั่วผมครับ มันชวนซะขนาดนี้ผมรีบวิ่งไปเลยครับ
เบนซ์ยืนตรงหน้าต่างใกล้กับประตูทางออกไประเบียงนอกห้อง พอเห็นผมเข้ามา ก็บอกผมให้ออกไปที่ระเบียงด้วยกัน
บ้านของเป็นเป็นบ้านจัดสรรที่แต่งเป็นสไตลย์ยุโรปผสมโมเดิร์น นอกจากจะใหญ่โตมโหฬาร และยังสวยโคตรๆอีก
ผมมายืนข้างเบนซ์ที่กำลังมองท้องฟ้ายามค่ำคืน
“เรายังไม่ได้ถามเรื่องวันนั้นเลย” เบนซ์ยังคงมองฟ้า
“เรื่องอะไรเหรอ” วันนั้นที่เบนซ์พูดถึงคงหมายถึงวันที่เบนซ์เจอน้องไอซ์นอนอยู่บนเตียงของผม
“เด็กคนนั้น เขาเป็นแฟนนายเหรอ” แม้เบนซ์จะแสดงทีท่าว่าไม่ได้แคร์อะไร แต่ผมพอจับน้ำเสียงที่สั้นๆของเบนซ์ได้
“ก็...ยังไม่ใช่หรอก น้องเค้ายังไม่ได้ตกลงคบกับเรา” ผมบอกไปแค่นั้น แม้อยากจะบอกอีกหลายอย่าง ว่าผมเองก็ยังไม่แน่ใจว่าตัวเองชอบผู้ชายจริงๆหรือเปล่า และ ผมเองก็พอรู้ว่าที่ไอซ์ยังไม่ได้ตกลงปลงใจกับผม ก็คงเพราะอยากลืมแฟนเก่าของตัวให้ได้ คงกลัวผมคิดว่าจะเป็นแฟนกับผมเพราะอยากลืมคนเก่า มันคงทำให้ผมรู้สึกแย่แน่ๆ
“เหรอ แสดงว่านายก็ยังไม่มีใครใช่ไหม” เบนซ์หันมายิ้มให้ผม
“อืมม ก็คงงั้นมั้ง” ผมมองท้องฟ้าบ้าง ผมรู้สึกว่าท้องฟ้าในยามค่ำคืนในกรุงเทพฯ ไม่สวยเท่ากับที่บ้านของผม
“เรารู้นะว่าบั้มพ์ยังคงให้เราเป็นแค่เพื่อน แต่เราเองก็ยังหวังว่า เราอาจจะเป็นได้มากกว่านั้น” เบนซ์เดินมาใกล้ผม พร้อมจับมือผมแน่น
ผมยอมรับว่าตอนนั้นผมรู้สึกอบอุ่นกับท่าทีของเบนซ์ที่มีให้ผม ผมรับรู้ถึงความจริงใจของเบนซ์ที่มีต่อผม
“ตอนนี้เรายังสับสน เรายังไม่รู้ใจตัวเองว่าเราชอบใคร หรือชอบอะไรกันแน่ ตอนนี้เรายอมรับว่าเรามีความสุขกับการได้อยู่กับผู้ชาย หรือทำอะไรต่างๆกับผู้ชาย แต่มันอาจจะไม่ได้แปลว่า เราจะมีความสุขกับผู้ชายไปตลอด อนาคตเราอาจจะมองว่าสิ่งนี้เป็นเพียงความสนุกที่เราอยากทำเฉยๆ เราอาจจะคิดได้ว่าความสุขที่แท้จริงของเราอาจจะไม่ใช่สิ่งที่เราทำอยู่ตอนนี้” ยิ่งมีผู้ชายรู้สึกดีกับผมเท่าไหร่ ผมยิ่งสับสนกับตัวเองมากขึ้นเท่านั้น ผมย้ำกับตัวเองเสมอว่าที่ผมทำแบบนั้นมันเป็นหน้าที่ มันเป็นความจำเป็นที่ผมต้องทำแบบนั้น ไม่ใช่สิ่งที่ผมอยากจะทำจริงๆสักหน่อย
“นายต้องใช้เวลาตอบคำถามเหล่านี้นะ คนเราจะเป็นเกย์ได้มันมีสาเหตุ และคนเราจะเลิกเป็นเกย์ได้มันก็มีสาเหตุเหมือนกัน แต่เราไม่ยืนยันนะว่านายจะได้คำตอบเมื่อไหร่ เพราะทุกอย่างมันขึ้นอยู่กับตัวนายเองว่า นายรู้จักตัวเองดีขนาดไหน”
ผมยิ้มรับฟังคำแนะนำจากเพื่อนของผม
“นานๆที่จะเห็นนายดูจริงจัง แปลกๆว่ะ” เบนซ์เห็นผมเครียดเลยแซว
“คนเรามันก็ต้องมีหลายอารมณ์ดิว่ะ” ผมก็กลับมาบ้าบอเหมือนเดิม
“ก็นึกว่าจะหื่นได้อย่างเดียว” อันนี้เบนซ์มันแซวแรงครับ
“ปากดีอย่างเนี้ย มันต้อง....” แล้วผมก็คว้าตัวของเบนซ์เข้ามาจูบดูดปากเลยครับ
เบนซ์มันตกใจที่จู่ๆผมก็จูบปากมัน แต่มันก็ไม่ดิ้นครับ รับการจูบของผมเป็นอย่างดี
พอจูบแล้วอารมณ์มันขึ้น ผมเลยเริ่มไซร์ไปตามตัวมันเลยครับ เอามือไปถลกเสื้อเชิ้ตมันขึ้น
“นี้ขนาดยังไม่เป็นแฟนยังปล้ำเราซะขนาดนี้ ถ้าเราเป็นแฟนนาย นายไม่ข่มขื่นเราเลยเหรอ” ขนาดผมลวนลามมันอยู่ยังกล้าแซวอีกเหรอ ผมเลยใช้ปากดูดซวบที่ตรงหัวนมมันเลยครับ
“อ้ายยยยส์.....” เบนซ์มันร้องตัวงอเลยครับ
ผมหัวเราะชอบใจที่แกล้งมัน เบนซ์มันคงไม่ยอม เลยเอามือไปคว้ามับที่น้องชายผม
“เฮ้ยยยย! ทำอะไร” ผมเริ่มมีลางสังหรณ์ไม่ดี
“แกล้งเราเหรอ บั้มพ์” เบนซ์มันทำเสียงน่ากลัวมากเลยครับ
“บะ บะ เบนซ์จะทำอะไรเรา” ผมตัวสั้น
เบนซ์ไม่ตอบ พร้อมจูบปากผม แล้วเอามือล้วงไปในกางเกงผม
เบนซ์ทั้งจูบ ทั้งล้วงทั้งคลำเป้าผม จนผมครางเพราะความเสียว
“เบนซ์เราไม่ไหวแล้ว” ผมพูดด้วยเสียงหอบ
“จะแตกแล้วเหรอ” เบนซ์ถามด้วยความตกใจ เพราะเบนซ์เพิ่งทำผมได้แป๊บเดียว
“เปล่า เราอยากเอาเบนซ์แล้ว” พูดเสร็จผมอุ้มตัวเบนซ์เขาห้องเลยครับ
มึงทำกูก่อนนะไอ้เบนซ์ กูจะเอาคืนให้ตูดบานเลย
-----จบตอนที่16-----
-
:m30: เอ่อนายบั๊มพ์เนี่ยน้า...ทำแต่เรื่องอย่างว่าเป็นอย่างเดียวหรือไงกันนี่ :เฮ้อ:
-
เรทมากมาย :m30:
-
บัมพ์นี่มัน หื่นนนนนนนนนนนนนนนนนนน :m29:
เรทไปป่าวหว่า เรททุกตอน แต่รออ่าน รอดูต่อไป อิอิ :m23:
-
หื่นทุกวันไม่เว้นวันหยุดเลย อิอิ :m4: :m4:
-
:oni3: :oni3:รายต่อไปจงมา :oni3: :oni3:
-
ว้า....งี้ทำฟรีนะเนี่ยยยย ไม่ได้อัด vdo :m24:
อย่างนี้เรียกว่าใจรักแล้วละม้างงงงงงงงง
:m20:
-
เรทอ่ะ เรทมากมาย
เรททุกตอนเลย
แต่ก็ตามอ่านทุกตอนเหมือนกัน :m1:
-
หื่นได้หื่นดี
แต่เดี๋ยวนะ
ตอนนี้มี3ราย
มีเบนซ์ที่โดนไปครั้งที่2แล้ว
แล้วเหลืออีก7ราย
สาสารคนที่ถูกหลอกอะ
แต่เราก็อ่าน
-
เอ รู้สึกว่าจะเป็นเพราะนิสัยหื่นมากกว่า
ไม่ใช่เพราะความจำเป็นแล้วนะเนี่ย :m14:
-
ตามครับๆ
ได้ใจจริงๆเรื่องนี้ :m23:
-
ตอนที่ 17
เสียงโทรศัพท์มือถือของผมดัง จนปลุกให้ผมตื่นจากการหลับอย่างเอาเป็นเอาตาย เพราะเมื่อวานเอาไอ้เบนซ์จนเพลีย
“ฮัลโหล” ผมรับสายด้วยเสียงที่ฟังไม่ค่อยได้ศัพท์
“บั้มพ์ นี้แม่นะ”
“แม่ ว่าไงครับ มีอะไรเหรอ” ผมตกใจ เพราะพักหลังแม่ไม่ค่อยโทรมาหาผม
“แม่มีเรื่องจะรบกวนจ๊ะลูก” ผมไม่แปลกใจหรอก เพราะถูกครั้งที่แม่โทรมาส่วนมากแม่ก็มาขอความช่วยเหลือจากผมนั้นแหละ
“จำลูกของพี่เบิ้มได้ไหม” อยู่ดีดีแม่ก็ถามถึงหลานซึ่งเป็นลูกของลูกพี่ลูกน้องผม
“อ๋อ ไอ้โน้ตเหรอ ทำไมเหรอแม่” ผมพูดพร้อมหาวไปด้วย
“ก็มันจะมาสมัครเรียนที่กรุงเทพฯ ไอ้เบิ้มเลยฝากให้หลานมาค้างที่หอแก”
“อ้าวไอ้โน้ต มันจะเรียนมหาลัยแล้วเหรอ” ผมตกใจเพราะไม่นึกว่าหลานตัวเองจะโตขนาดนี้แล้ว
“เออ มันจะมาค้างกับแกสักสองสามวัน ฝากดูแลหลานด้วยนะ”
“คร้าบ เออ แม่มีเงินพอใช้ใช่มั้ย” ผมอดเป็นห่วงแม่ไม่ได้
“พอจ๊ะลูก ที่บั้มพ์ส่งให้คราวนั้นยังพอใช้อยู่”
“แล้วเรื่องบ้านล่ะว่าไงบ้างแม่” เรื่องนี้แหล่ะที่ผมเป็นห่วงที่สุด
“แม่ขอเวลาเค้าถึงสิ้นปี แล้วบั้มพ์ล่ะไหวไหม”
ผมถอนหายใจ “ไหวครับ แม่ไม่ต้องห่วงนะ บั้มพ์หาเงินได้เมื่อไหร่จะไปจัดการให้ครับ”
ผมวางสาย รู้สึกเครียดกับปัญหาที่ผมต้องแบกรับ
ผมหันไปมองเบนซ์ที่ยังหลับอยู่ข้างๆผม
ถ้าไม่ได้เบนซ์ ผมก็คงไม่มีเงินใช้ และคงไม่มีเงินเอาไปให้แม่ด้วย
ผมก้มลงไปจูบแก้มเบนซ์ เป็นการขอบคุณที่มันช่วยผมโดยที่มันไม่รู้ตัว
เพราะการจูบของผมทำให้เบนซ์ตื่น
“จะขออีกรอบเหรอ” เบนซ์แซว
“ให้ป่าวหล่ะ” ผมเริ่มใช้มือลูบไล้ตัวเบนซ์
เบนซ์ไม่ตอบแต่เบนซ์ลากมือผมไปจับไอ้นั้นของมัน
ผมเลยจูบปากมันอีกรอบ แล้วเริ่มขึ้นคร่อมมัน
“คราวนี้ทำเบาๆหน่อยนะ อย่าทำแรงเหมือนเมื่อคืน” เบนซ์พูด
ผมยิ้ม แล้วเริ่มจัดการมัน
เป็นครั้งแรกที่ผมมีอะไรกับผู้ชายโดยไม่ใช้กล้องอัดภาพ
และเป็นครั้งแรกที่ผมรู้สึกว่าผมมีอะไรกับผู้ชายเพราะไม่ใช่หน้าที่ที่ต้องทำ แต่เป็นเพราะความชอบของผมจริงๆ
************************************************************************************************
หมอชิต เต็มไปด้วยผู้คนมากมาย ผมมองไปที่ผู้คนเล่านั้น เพื่อหาหลานของผม
ผมพอจะจำหน้าของเจ้าโน้ตได้ แต่ตอนนั้นมันก็สิบปีมาแล้ว
ครอบครัวของผมกับครอบครัวของเจ้าโน้ตไม่ค่อยจะสนิทกันเท่าไหร่ แม้ว่าตามความเป็นจริงแล้วเราควรจะสนิทกัน
เพราะพ่อของผมเป็นพี่ชายของแม่พี่เบิ้ม คือผมเป็นลูกพี่ลูกน้องของพี่เบิ้ม และผมก็มีศักดิ์เป็นอาของเจ้าโน้ต
แต่ที่บอกว่าไม่ค่อยสนิทกัน เพราะแม่ของพี่เบิ้มขี้เหนียวและเห็นแก่ตัว
ผมจำได้ว่า แม่ของพี่เบิ้มเอาที่ดินที่เป็นของพ่อไปขายเพื่อให้พี่เบิ้มเรียน ที่พ่อให้ไปนั้นเพราะพ่อผมรักแม่พี่เบิ้มมาก
แต่พอพ่อผมเสีย แม่พี่เบิ้มแทบจะไม่ให้ความช่วยเหลือแม่และผมเลยแม้แต่น้อย
มีแต่มาขอให้แม่ช่วยนู้นช่วยนี้ตลอด ยิ่งตอนนี้ผมกับแม่กำลังลำบากเรื่องบ้านอยู่ เขาก็ไม่คิดจะช่วยแม้แต่น้อย
แล้วตอนที่แม่บอกว่าให้ช่วยดูแลเจ้าโน้ต ผมอยากจะปฏิเสธเหลือเกิน แต่รู้ว่าแม่ไม่อยากให้ผมทำแบบนั้น
เพราะแม่รู้ว่าพ่อรักแม่พี่เบิ้มขนาดไหน เลยให้ความช่วยเหลือแม่พี่เบิ้มตลอด
ผมเองก็ไม่อยากอยากเอาความโกรธแค้นมาลงที่เจ้าโน้ต หลานมันไม่รู้อะไรด้วย ก็ปล่อยๆมันไปเถอะ
ผมรอมันนานมาก มันบอกว่าจะมาเที่ยงๆ แต่ตอนนี้มันปาไปบ่ายสองแล้วครับ
ผมโทรไปหาก็ไม่รับ เลยกลัวว่ามันจะเป็นไรหรือเปล่า
ด้วยความหงุดหงิด ผมเลยโทรไปอีกรอบ ถ้ามันไม่รับกูก็จะโทรไปให้มันรับอยู่นั้นแหล่ะ
เสียงโทรศัพท์ดังขึ้น แต่มันไม่ใช่ของผม
ผมหันหลังไปตามเสียงโทรศัพท์นั้น เห็นเด็กหนุ่มคนหนึ่งยืนยิ้มโบกมือบ๊ายบายให้ผม
ผมตกใจเพราะภาพของเด็กกะโปโลอายุแปดขวบที่ผมนึกไว้ กลายเป็นเด็กหนุ่มหน้าคมผิวเข้มตัวสูงเท่าผม ผมรองทรงสั้น และการแต่งตัวที่ดูดีพอๆกับเด็กที่เดินแถวสยาม
“หวัดดี อาบั้มพ์” ผมเดาไม่ผิด ไอ้โน้ตแน่ๆ
“เฮ้ย! ไอ้โน้ต ทำไมมึงโตขนาดนี้ว่ะเนี้ย อาจำไม่ได้แล้วว่ะ” ผมยังคงมองภาพเด็กหนุ่มตรงหน้า มองตั้งแต่หัวจรดเท้า ไม่นึกว่าเด็กผู้ชายคนนี้จะเป็นหลานตัวเอง ทำไมมันหล่อกว่ากูว่ะเนี้ย
“ผมเองก็จำอาบั้มพ์ไม่ค่อยได้ แต่คิดว่าน่าจะใช่ เพราะพ่อเคยให้ดูรูปอาตอนที่พ่อไปงานรับปริญญาของอา”
“เจอกันก็ดีแล้ว อาก็ตกใจโทรไปก็ไม่รับ”
“ผมหลับครับ แล้วก็ปิดเสียงโทรศัพท์ด้วย เลยไม่ได้ยิน ที่มันมาช้า เพราะรถหยุดตรวจตรงทางเข้าเมืองอ่ะครับ”
“เออๆ ช่างมันเถอะ มาถึงก็ดีแล้ว ไปหอของอาเถอะ” ผมชวนมันกลับบ้าน
“เดี๋ยวก่อนดิ ผมหิวอ่ะ ไปกินข้าวเถอะ” โน้ตลูบท้องพร้อมทำมุ่ย
“ยังไงก็ต้องนั่งรถไปกินอยู่ดีก็นั่งรถกลับหอไปเลยซิ แล้วไปกินแถวๆหอของอาก็ได้” ที่อยากให้มันไปกินแถวๆหอ เพราะมันถูกครับ ผมไม่มีปัญญาเลี้ยงอะไรแพงๆหรอก
“โห มากรุงเทพทั้งที ขอมากินอะไรหรูๆหน่อยได้ป่ะ” กูก็อยากกินของหรูๆ แต่กูไม่มีตังค์โว้ย
“ไอ้นี้ จะไปกินของหรูมีตังค์หรือไง บอกไว้ก่อนว่าอามีตังค์ไม่เยอะนะ” อายจังที่ต้องบอกว่ากูจน
“แล้วใครบอกให้อาเลี้ยงล่ะ ผมก็มีตังค์” มันพูดพร้อมเดินนำหน้าผม
“เฮ้ย! พ่อแกให้มาเหรอ” ผมถาม
“ป่าว ย่าให้มา” ย่าของมันก็คือ แม่ของพี่เบิ้ม ผมฟังแล้วแค้นมากเลยครับ มีเงินให้ลูกให้หลานมาผลาน แต่ไม่เงินมาช่วยพี่สะใภ้
“เยอะนักเหรอไง” ผมพูดประชด
“ก็เลี้ยงอาได้แล้วกัน” มันพูดสวนผมทันที
ไอ้นี้มันปากดี เดี๋ยวกูจะให้มึงเลี้ยงกูจนหมดตัวเลย
-----จบตอนที่17-----
-
ฤาจะเป็นรายที่ 4 :a5: :a5: :a5:
-
:m13: :m13:
-
ตอนที่ 18
ในร้านโออิชิบุฟเฟต์ มีอาหารญี่ปุ่นมากมากหลากหลาย
แม้ผมจะอยู่กรุงเทพมาหลายปี แต่ไม่เคยมากินที่นี้เลยครับ เพราะผมคงไม่มีปัญญากินของพวกนี้
หรูสุดก็พวกฟูจิ เอ็มเคสุกี้ ไม่ก็ซิสเลอร์ (ยกเว้นอาหารที่โรมแรมที่ผมไปกินงานแต่งงาน กับงานบายเนียร์ อันนั้นกินฟรีไม่เสียตังค์)
“ได้กินสักที ต้องกินให้คุ้ม” แล้วไอ้โน้ตก็สวาปามของกินที่อยู่ตรงหน้า
ผมพอเข้าใจครับว่าเด็กบ้านนอกเข้ากรุงเทพมันเป็นยังไง เพราะผมก็เคยเป็นมาก่อน
แต่การที่มันมากินร้านที่หรูๆอย่างนี้มันจะเกินไปหน่อย แต่เพราะย่ามันสร้างความแค้นไว้ให้ผม ผมเลยปล่อยให้มันทำตามใจ
ไม่หรอกผมเองก็อยากกินด้วยแหล่ะ เพราะยังไงมันก็เลี้ยงอยู่แล้ว
“อาบั้มพ์ทำไมไม่กลับไปทำงานแถวบ้านล่ะ” โน้ตชวนคุย
ผมอยากจะบอกเหลือเกินว่า เพราะย่ามึงนั้นแหล่ะ ถ้าย่ามึงช่วยเหลือครอบครัวกูสักนิดกูก็ไม่ต้องมานั่งลำบากทำงานที่กรุงเทพหรอก
“โน้ตก็รู้นี้ ว่าที่บ้านของอาต้องใช้หนี้ค่าบ้าน งานที่กรุงเทพก็ให้เงินเยอะกว่างานที่บ้านเรา”
“เหรอครับ แล้วอาไม่เหงาบ้างเหรอ อยู่กรุงเทพคนเดียว ไม่มีแฟนอีก” จะว่ากูไม่มีปัญญาหาแฟนหรือไงฟ่ะ
“ไม่หรอก อามีเพื่อน มีคนรู้จักเยอะ อีกอย่าง ที่อายังไม่มีแฟน เพราะคิดว่า อายังไม่มีความันรับผิดชอบพอจะดูแลใครตอนนี้ เพราะตัวเองยังเอาไม่รอดเลย” กลายเป็นว่าผมบ่นชีวิตอันรันทดให้มันฟัง
“มีแฟนนี้ต้องรับผิดชอบด้วยเหรอ” มันถามอย่างงงง
“อ้าว ก็ต้องมีดิ เราเป็นผู้ชายนะ เราก็ต้องดูแลเอาใจใส่ผู้หญิงดิว่ะ”
“แค่แฟนเอง ไม่เห็นต้องทำขนาดนั้นเลย ไม่ได้เป็นเมียสักหน่อย” มันตอบได้กวนมากครับ
“ก็เพราะคนเรามักคิดแบบนี้ ตอนเป็นแฟนทำอย่างนี้ แต่พอแต่งงานก็ทำอีกอย่าง ชีวิตคู่มันเลยไปไม่รอด ถ้าเรารักเขา ก้ต้องให้ความสำคัญกับเขา ไม่ว่าจะอยู่ในสถานะไหน” ผมตอบดีมากครับผม
มันพยักหน้าเข้าใจในสิ่งที่ผมพูดหร้อมเอาตะเกียบคีบเนื้อหมูเข้าปาก
“แล้วแกมีแฟนยังล่ะ” ผมถาม เพราะคิดว่าถ้ามันมี แต่มันยังคิดได้แบบนี้สงสารแฟนมันว่ะ
“ยังครับ ผมยังไม่สนเรื่องนี้” เหมือนมันไม่ค่อยอยากพูดเรื่องนี้ เพราะมันรีบเปลี่ยนเรื่องคุยทันที
พอผมรู้สึกว่าตัวเองฟาดทุกอย่างจนกระเพราะเกินจะรับได้ ก็บอกให้โน้ตกลับ โน้ตเองก็พอๆกับผม เดินแทบจะไม่ไหวทั้งคู่
ตอนไปจ่ายตังค์ ผมตาโตตกใจกับราคาเพราะกินแค่สองคนก็ล่อไปเกือบพัน
แต่ไอ้โน้ตควักตังค์จ่ายหน้าตาเฉยเลยครับ ตอนมันมันควักแบงค์ออกมาจากกระเป๋าตังค์ เห็นแบงค์พันเป็นฟ่อนเลยครับ
ย่ามันเอาเงินที่ไหนมาให้ว่ะเนี้ย ก็พอรู้ว่าทำร้านอาหาร แต่รวยขนาดนี้เลยเหรอว่ะ
พอออกมาจากร้าน โน้ตหันมาบอกผม “อาบั้มพ์ เดี๋ยวไปซื้อของกับผมด้วยนะ”
แล้วมันก็เรียกแท็กซี่ ลากผมไปบนรถด้วย
มันบอกคนขับรถว่า “ไปสยามพารากอนครับ”
************************************************************************************************
โน้ตเดินซื้อของทั่วสยามพารากอน ทั้งกระเป๋า เสื้อผ้า เครื่องสำอาง ซีดี ร้องเท้า กางเกงในด้วยครับ
มันเข้าแทบทุกร้าน แต่ไม่ได้ซื้อทุกร้านหรอก
ผมไม่เข้าใจว่าทำไมเด็กบ้านนอกอย่างมัน ถึงรู้จักยี่ห้อแบรนด์เนมดังๆพวกนี้ได้ และถลุงได้เยอะขนาดนี้
ผมเดินตามตูดมันเหมือนคนใช้เลยครับ แถมช่วยมันถือของอีก
กว่ามันจะกลับหอได้ ก็ดึกแล้วครับ
“แกหมดตังค์ไปเท่าไหร่” ผมถามทันทีเมื่อถึงหอ
“ก็เกือบหมื่นกว่าๆ” มันตอบหน้าตาเฉยมาก
“ย่าแกให้เงินมาเยอะขนาดนี้เลยเหรอ”
“อ๋อ ครับ ย่าเพิ่งเอาที่ไปขาย” มันตอบพร้อมเอาของที่ซื้อมาขึ้นมาดู
“ที่ เหรอ ที่ไหนว่ะ” ผมถาม
“ก็ที่นาเก่า ของย่าทวดปู่ทวดไง ที่มันอยู่ใกล้อำเถออ่ะ” มันตอบพร้อมเอาเสื้อเชิ้ตมาลองใส่
พอได้ยินโน้ตพูดถึงที่นาแห่งนั้น ผมโกรธมากเลยครับ เพราะมันเป็นที่นาของพ่อ แต่พอพ่อตาย ย่าของเจ้าโน้ตก็เอาไปเลยครับ ที่แม่ไม่โวยวายเพราะ ที่นาแห่งนั้นย่าของโน้ตเป้นคนดูแลมาตลอด ถึงเราจะเป็นเจ้าของ แต่เราก็ควรให้คนที่ดูแลมันไปดีกว่า
ผมพยายามเก็บอารมณ์ เพราะไอ้โน้ตคงไม่รู้เรื่องอะไรด้วย
“แต่แกก็ไม่น่าจะใช้เงินเยอะขนาดนี้นะเว้ย แกยังหาเงินไม่เป็น น่าจะสงสารย่ากับพ่อแกที่ให้เงินมานะ กว่าพวกเขาจะหาเงินมาได้”
ขอทำหน้าที่อาที่ดีหน่อย ต้องสั่งสอนเยอะๆ เด็กสมัยนี้มันใช้เงินกันไม่เป็น
“ก็ย่ากับพ่อบอกเองว่าให้ซื้อของดีดี ของหรูหรู ของแพง เพราะเดี๋ยวมาเรียนกรุงเทพฯจะได้ไม่อายคนอื่นเขา”
เชื่อเลยว่ามันเป็นหลานย่า กับ ลูกของพี่เบิ้ม เพราะครอบครัวนี้ชอบมีนิสัยอวดรวย ต้องทำให้ตัวเองดีกว่าคนอื่น
“อาเองก็อยู่กรุงเทพมาหกเจ็ดปี ยังไม่เห็นต้องซื้อของแพงๆพวกนี้เลย”
“แล้วอาจะให้ผมเอาไปคืนเหรอ ไหนไหนก็ซื้อมาแล้วก็ช่างมันเถอะ” มันเถียงครับเถียง น่ากระโดดเตะปากมันจริงๆ
“เออ ถือว่าอาสอนแกก็แล้วกันจะใช้หรือไม่ใช้ก็เรื่องของแก” ผมเหนื่อยใจกับหลานตัวดีจริงๆ
มันก็พยักหน้ารับ แต่หน้าตาดูไม่สำนึกเอาเสียเลย
โน้ตมันก็ยังคงเอาเสื้อผ้ากางเกงมาลองหน้ากระจกอยู่ ผมเห็นว่าอีกนานมันคงจะอาบน้ำเลยไปเข้าไปอาบน้ำในห้องน้ำก่อน
พอผมอาบน้ำเสร็จแล้วเดินออกมาจากห้องน้ำ ก็ตกใจที่เห็นมันใส่กางเกงในตัวเดียว ยืนหันไปหันมาที่หน้ากระจก
“แกทำอะไรนะ” ผมถาม ใจเต้นนิดๆ เพราะไอ้โน้ตมันหุ่นดี แถมตรงเป้ามันตุงมากครับ
“ก็ลองกางเกงในที่ซื้อมาใหม่ไง” แล้วมันก็เดินมาหาผม
“เท่ห์ป่าวอาบั้มพ์” มันยืนแอ่นอย่างภาคภูมิใจ
“เออ มัวแต่ทำบ้าอะไร ไปอาบน้ำไป๊ จะได้นอนสักที” ผมไล่ มันก็รับฟังแต่โดยดี คว้าผ้าขนหนูเดินเข้าห้องน้ำไป
ผมมองตัวเองหน้ากระจก แต่ภาพตรงหน้าผมไม่ใช้หน้าของผม แต่เป็นภาพของเจ้าโน้ตใส่กางเกงใน ภาพมันติดตามากเลยครับ
ไม่ได้ไม่ได้ มันหลานตัวเองนะเว้ย อย่าคิดทุเรศแบบนี้
ผมพยามเก็บอารมณ์ที่เริ่มปะทุขึ้น คิดแบบนี้กับหลานตัวเองได้ไง
แต่มันก็ไม่ใช้หลานแท้ๆสักหน่อย เป็นญาติห่างๆนี่หว่า
ความคิดของผมเริ่มขัดแย้งกันครับ จะเอาหรือไม่เอา
-----จบตอนที่18-----
-
:o แค่ญาติห่างๆ
-
หลานก็จะไม่เว้นเหรอคุณอา :o
-
นั่นสิ แค่ญาติห่าง ๆ
-
ยังไงก็ไม่พ้น ไอ้คุณบัมพ์นี่ไม่ธรรมดา หื่นไม่ธรรมดา :m29:
รออ่านต่อคุณ jojoe :oni2: :oni2:
-
ไม่.....ไม่น่ารอด :m29:
-
เสร็จอีกหนึ่งรายละ
-
หลานก้อเอากันได้ ถ้าใช้งานได้แล้วอะ อิอิ
-
เหยื่อรายใหม่ใช่มั้ยเนี่ย
:m29:
-
เค้าเป็นหลานเชียวน้า...คุณอาบั๊มพ์ :เฮ้อ:
-
:m29:
sex ในครัวเรือนระหว่างอา-หลาน + การแก้แค้น......
ญาติห่วย ๆ แบบเนี้ยยยยมีจริง confirmed ท่าจะเยอะด้วยแหละ
คงไม่ปฏิเสธแล้วสินายบั้มพ์ว่าเป็น "เกย์" ชอบมองผู้ชายแล้วนี่ :m20:
-
:เฮ้อ:วัตถุนิยม แก้ไขยาก :เฮ้อ:
-
ตอนที่ 19
เสียงน้ำจากฝักบัวเงียบลง พร้อมเสียงประตูห้องน้ำเปิดออก
ผมรีบกระโดดขึ้นเตียง แต่แล้วภาพของเจ้าโน้ตที่เดินนุ่งผ้าเช็ดตัวผืนเดียวก็เริ่มทำผมขวัญกระเจิง
ตอนมันเปียกน้ำ โคตรเซ็กซี่เลยครับ
พอรู้ตัวว่าเริ่มจะเคลิ้มกับหุ่นของเจ้าโน้ต ผมรีบน้องหันหลังให้มันเลยครับ
“อ้าว อาบั้มพ์นอนแล้วเหรอ” พอมันพูดผมสะดุ้งเลยครับ
“เออ เออ วันนี้เดินมาทั้งวันเหนื่อยแล้ว ขอนอนก่อนแล้วกัน” ผมรีบตัดบทไม่อยากสนทนา
“ยังไม่ได้คุยอะไรกันเลย จะนอนแล้ว” มันย้อน ผมอยากด่ามันเหลือเกิน ก็เพราะมึงนั้นแหล่ะที่ทำให้กูรีบนอน
“แล้วอาไม่มีหมอนข้างเหรอ” มันยังถามอีก อย่ามายุ่งกับกูได้ไหม จะหลับจะนอน
“ไม่มีโว้ย”
“แล้วก็ไม่บอก จะได้ซื้อมา” มันก็ยังไม่หยุดพูด มึงมาค้างแค่คืนสองคืนจะซื้อเลยเหรอ
ผมรู้สึกว่าเตียงเริ่มสั่น มันคงขึ้นมานอนแล้วครับ
แต่มันไม่ได้นอนอย่างเดียว มันกอดผมด้วย “งั้นผมคงต้องกอดอาทั้งคืนแล้วดิ เพราะผมติดหมอนข้างซะด้วย”
ผมดิ้นเลยครับ แล้วก็หันจะไปด่ามันแต่ก็ต้องร้องด้วยความตกใจ “จ๊ากกกกกส์”
ก็เพราะว่ามันใส่กางเกงในตัวเดียวนอน
“ทะ ทะ ทำไมมึงใส่แต่กางเกงในว่ะ” ผมตัวสั้นพร้อมชี้ไปที่กางเกงในตัวสั้นจิ๋วของมัน
“นี้อาบั้มพ์ ปกติผมไม่ใส่อะไรนอนเลยด้วยซ้ำ” แนะ มันยังพูดได้ไม่อายเลย
“มึงไปหาอะไรใส่นอนเดี๋ยวนี้เลยป่ะ กูอุดจาดสายตา” ผมทำเป็นดุ แม้ในใจอยากจะให้มันแก้ผ้านอนเลยด้วยซ้ำ
“ก็อาเล่นไม่เปิดแอร์ ผมก็ร้อนอะดิ” มันต่อรองครับ ถ้ากูเปิดแอร์มึงจ่ายค่าไฟให้กูไหมหล่ะ
“มันเปลืองโว้ย” ผมเริ่มโวยวาย
“ถ้าอาไม่เปิด ผมก็จะนอนอย่างนี้แหละ” แล้วมันก็นอนกางแขนกางขาเต็มที่นอน
โอ๊ย...อยากจะบ้าตาย ถ้ามึงไม่ใช้หลานกูปล้ำไปนานแล้ว
“เออ กูเปิดแอร์ก็ได้” ผมต้องยอมแพ้ครับ ถ้าขืนปล่อยให้มันนอนใส่กางเกงในอย่าเดียวแบบนี้ ได้มันเป็นเมียแน่ครับ
พอผมเปิดแอร์ปุ๊บ ก็ไล่ให้มันใส่เสื้อผ้าทันทีครับ มันก็เชื่อ ผมเลยนอนพร้อมดึงผ้าห่มมาคุลม
แต่แล้วผมก็เริ่มรู้สึกว่า มีมือมากอดผมครับ
“อะ อะ ไอ้บั้มพ์ มึงจะกอดกูทั้งคืนจริงเหรอ” ผมเสียงสั้นอีกแล้ว ใจเต้นอีกด้วย
“ก็บอกแล้วว่าผมติดหมอนข้าง ถ้าไม่มีก็ต้องหาอะไรมากอด”
“แต่กูไม่ใช้หมอนข้างนะเว้ย” ผมโวยวาย แต่ก็ยังปล่อยให้มันกอด
“ตัวอานุ่มมากเลย หอมด้วย” แล้วมันก็มาหอมที่ไหล่ผม
“เหวอ อ้ายบั้มพ์” คราวนี้ผมดิ้นเลยครับ เพราะผมเริ่มอดทนไม่ไหวแล้ว
แต่ไอ้โน้ตมันหัวเราะใหญ่เลยครับ
“ขำอะไร ไอ้โน้ต แกแกล้งอาใช่มั้ย” ผมโมโห
“ล้อเล่นหน่อยเดียว ทำเป็นโกรธไปได้นะอา” มันยิ้มหวานให้ผม แต่ผมหน้าบูดมากครับ
“ไม่ยุ่งกับมึงแล้วนอนดีกว่า” แล้วผมก็หันหลังให้มัน ว่าจะนอนแต่มันก็พูดขึ้นมาก่อน
“ผมกอดอาไม่ได้จริงเหรอ” เสียงมันดูเศร้าจัง
“เออ เออ” ผมไม่รู้จะพูดอะไรดี ถ้ามึงไม่ใช่หลานกู กูก็ให้มึงได้มากกว่ากอดอีก
“อารังเกียจผมเหรอ” คราวนี้เสียงมันสั้นๆครับ
ผมเริ่มหันไปหามันจะอธิบายว่าไม่ใช่อย่างที่มันคิด
แต่ผมก็พูดอะไรไม่ออก เพราะสายตาของผมไปจ้องกับสายตาของเจ้าโน้ต
“กะ กะ แก มองอะไร” ผมหลบสายตาและเริ่มรู้สึกแปลกๆ
“ขอผมกอดเถอะอา ขอแค่กอดก็พอ” มันอ้อนผมใหญ่เลยครับ
ผมไม่รู้จะพูดอะไรอีก เลยนอนหันหลังให้มันกอด
มันก็โผ่เข้ากอดผม พร้อมพูดว่า “ตั้งแต่เด็ก ก็มีแค่อาคนเดียวที่ให้ผมกอด ผมยังจำได้นะ ที่อามาเยี่ยมบ้านผม ตอนนั้นผมแปดขวบ อาเล่นกับผมใหญ่เลย ไม่เหมือนพ่อ”
ผมถอนหายใจ พอเข้าใจคำพูดที่มันพูดออกมา พี่เบิ้มพ่อของมันเอาแต่กินเหล้า กับมั่วสาวไปทั่ว มีแต่ย่าของมันที่คอยดูแล ส่วนแม่ก็ทนพ่อมันไม่ไหวหนีไปตั้งแต่ตอนมันเด็กๆ พูดแล้วก็น่าสงสารมันเหมือนกัน
แม้ผมจะเจอมันไม่กี่ครั้ง ผมก็เล่นกับมันตลอด เพราะสงสารที่มันต้องมาเจอเรื่องร้ายๆแบบนี้
“นอนเถอะบั้มพ์ เดี๋ยวพรุ่งนี้อาจะได้พาแกไปสมัครเรียน” แล้วผมก็นอนหลับโดยมีเจ้าโน้ตนอนกอดผม
************************************************************************************************
แม้แอร์จะหนาว แต่ผมก็รู้สึกอุ่นอุ่น
ผมลืมตาก็เห็นว่าหน้าของผมแนบชิดกับหน้าเจ้าโน้ตที่ยังคังหลับอยู่
หน้ามันหล่อเหมือนพี่เบิ้มพอ่ของมัน แต่ผมชอบมันตอนเด็กๆมากกว่ามันน่าเอ็นดูมากๆครับ
ไม่เหมือนตอนโต หน้าปล้ำมากกว่า ผมจะหันไปดูนาฬิกาที่หัวเตียงว่ากี่โมงแล้ว
แต่แล้วผมก็เพิ่งรู้ตัวว่า ผมกอดมันแน่นเลยครับ
อะไรว่ะ เมื่อคืนมันกอดกูไม่ใช่เหรอ ไหนกลายเป็นกูกอดมันว่ะเนี้ย
ผมก็ต้องค่อยๆแกะมือออกจากตัวเจ้าโน้ต กลัวมันจะตื่นมากๆเลยครับ
ถ้ามันตื่นมารู้ว่าผมกอดมัน อายมันแย่เลย
“อย่าเพิ่งปล่อยมือซิครับ อาบั้มพ์” อุวะ บ่นอะไรได้อย่างนั้น มันดันรู้สึกตัว พร้อมดึงตัวผมไปกอดอีกเหมือนเดิม
“อะ อะ ไอ้โน้ต มันเช้าแล้ว ตื่นเถอะ” ผมพยายามแกมือมันออก
พอหนีตัวออกจากมันได้แล้ว มันยังไม่วายลุกขึ้นคว้าตัวผมไปหอบแก้ม
“เฮ้ยยยย ไอ้โน้ต” ผมลูบแก้มตัวเอง
“ตอนเด็กๆผมก็จูบอาอย่างเนี้ย จะโวยวายทำไม” แล้วมันก็วิ่งหายเข้าไปในห้องน้ำ
ปล่อยผมจะคลั่งตายอยู่ในห้อง
ไอ้โน้ตนะไอ้โน้ต จะทรมานกูไปถึงไหน
กูเป็นอามึงนะโว้ยยยยย!
-----จบตอนที่19-----
-
อากะหลาน :o :serius2:
-
งานนี้ท่าทางจะเป็น "เด็กมันยั่ว" อ๊ะป่าวหว่า :m14:
-
งานนี้ท่าทางจะเป็น "เด็กมันยั่ว" อ๊ะป่าวหว่า :m14:
:m20: :m20: :m20: :m20:
ชอบผลงานของคุณ jojoe ทุกเรื่องครับ ให้กำลังใจเสมอนะครับ
-
ตบะจะแตกรึป่าว คุณอา :a5:
-
คุณอา เสร็จ :m25:
-
เอ่ะ
ไอโน้ตหนิ
ยั่วอาเรอะ
ปล.
ขอบคุณสำหรับเรื่องดีๆคับ
-
อาไม่ได้คิดอารัยยยยย แค่เอ็นดูเด็ก ๆๆๆๆๆ :m20:
:m25:
-
นี่สินะ เพราะรักเด็ก :m25:
-
gเดผ้กมานยั่วจริงๆเลย นายบั๊มจะทนได้เท่าไรห่นะนี่
-
ตอนที่ 20
ผมพามันไปสมัครเรียนและจัดการทุกอย่างให้เรียบร้อย
“ทำไมเรียน ม.เอกชนว่ะ แกไม่เอ็นท์เหรอ” ผมถามเพราะค่าเทอมที่นี้แพงมาก
“ไม่อ่ะ ขี้เกียจไปสอบ ถึงสอบยังไงก็ไม่ติดอยู่ดี” มันพูดพร้อมดูดน้ำที่ผมซื่อมาให้
“เออ ลืมไป มึงรวยนี้” ผมพูดกัด
“อาบั้มพ์ พาไปเที่ยวหน่อยดิ”
“เออ อยากไปไหนหล่ะ” ผมหันไปถาม
“อยากไป ถนนข้าวสาร อาร์ซีเอ สีลม” มันพล่ามใหญ่เลยครับ
“อยากไปเที่ยวกลางคืนใช่มั้ยหล่ะ” เพราะแต่ละที่ที่มันบอก ส่อมากเลยครับ
“อานี้รู้ใจผมจริงๆ”
“แต่นี้มันเพิ่งจะบ่ายเอง ไปกินข้าวกันดีกว่า”
แล้วผมก็พามันไปกินข้าวที่ห้าง มันก็ยังเลี้ยงผมเหมือนเดิม
เนื่องจากเป็นวันเสาร์ ทำให้คนเยอะเป็นพิเศษ
ผมต้องยืนรออยู่หน้าร้านนานมากๆ เพราะคนต่อคิวยาว จะไปร้านอื่นก็ไม่ต่างกันเท่าไหร่ แถวยาวกว่าร้านผมอีก
“หวัดดีบั้มพ์ มากินข้าวเหรอ” เสียงของเบนซ์ครับ มันเข้ามาทักผม พร้อมมีชายหนุ่มรูปงามมาด้วย
“อ้าวมาได้ไงว่ะ” ผมตกใจเดินเข้าไปตบบ่าเพื่อนรัก
“มาเดินเที่ยว ว่าจะมากินข้าวด้วยแต่คนเยอะจังว่ะ” เบนซ์ตอบ
“งั้นมากินข้าวด้วยกันดิ เพราะใกล้จะถึงคิวเราแล้ว” ผมเอยปากชวน เบนซ์หันไปพูดกับผู้ชายที่มาด้วยกันแป๊บนึง แล้วหันมาบอกผมว่าตกลง
************************************************************************************************
โต๊ะทานข้าว ที่ประกอบด้วย ผมและเจ้าโน้ต ส่วนอีกฝาก เป็นเบนซ์และผู้ชายแปลกหน้า(แต่หล่อและดูดี)
หลังจากสั่งอาหารกันเรียบร้อยแล้ว ก็เป็นช่วงเวลาแนะนำตัวกัน ถือเป็นการรออาหารไปด้วย
“ขอแนะนำตัวก่อนนะครับ ผมชื่อบั้มพ์เป็นเพื่อนกับเบนซ์มาตั้งแต่ตอนมหาลัย ส่วนคนข้างๆหลานผมเองครับ ชื่อโน้ตมากรุงเทพสองสามวัน เพราะมาสนัครเรียน” ผมแนะนำฝั่งผมเสร็จ ก่อนที่เบนซ์จะแนะนำฝั่งมันบ้าง มันถามมาก่อนแลยครับ
“ที่แท้ก็หลานนี่เอง เราก็นึกว่า....” เบนซ์กำลังจะพูด แต่ผมขัดขึ้นมาก่อน
“นึกว่าอะไร”
“ป่าว ไม่มีไร แต่ทำไมหลานของบั้มพ์ถึงโตเร็วจัง ถ้าจะเข้ามหาลัย แสดงว่าอายุ 18 อ่ะดิ ห่างกับบั้มพ์ไม่กี่ปีเอง”เปลี่ยนเรื่องเชียว ที่จริงผมรู้ว่ามันคงคิดว่าไอ้โน้ตมันเป็นแฟนผม แล้วมันล่ะควงผู้ชายมาเย้ยขนาดนี้หมายความว่าไง เห็นบอกว่าจะรอเป็นแฟนผมไม่ใช่เหรอ
“คนต่างจังหวัดก็แบบนี้แหล่ะแต่งงานเร็ว แกแนะนำเพื่อนแกที่เถอะ” ผมอยากรู้จริงๆว่าไอ้หมอนั้นเป็นใคร
“นี้ชื่อ ฮัท เพื่อนเราเอง” เบนซ์แนะนำแค่นี้ บอกว่าเป็นเพื่อน ผมจะเชื่อเหรอ ดูมันเกย์ๆยังไงไม่รู้ เพราะดูสำอางและแต่งตัวเนียบมาก
“เพื่อนจริงเหรอ” ผมพูดเน้นเสียง เหล่ตามองเจ้าเบนซ์อย่างไม่พอใจ
“เพื่อนจริงๆ” เบนซ์ก็เน้นเสียงเหมือนกัน
“ผมเป็นเพื่อนสมัยมัธยมกับเบนซ์ครับ ตอนนี้เปิดร้านเบเกอรี่อยู่ ถ้าว่างแวะไปชิมเค้กที่ร้านก็ได้นะครับ” ฮัทแนะนำตัวเองเต็มรูปแบบ พร้อมเก็กท่าสุดฤทธิ์ ไม่ชอบหน้าไอ้หมอนี้เลย แม่งดูดีกว่าผม ดูเหมาะสมกับไอ้เบนซ์มากกว่าผมด้วย
“งั้นยินดีที่ได้รู้จักครับ คงจะสนิทกันมากนะครับ เพราะเป็นเพื่อนกันตั้งแต่มัธยม ผมกับเบนซ์แค่รู้จักกันตอนมหาลัย แถมไม่ค่อยจะสนิทกันด้วย” ผมพูดพร้อมรอยยิ้ม แต่ฟังจากน้ำเสียงก็พอรู้ว่าพูดประชดขนาดไหน
เบนซ์เองดูหน้าเครียดมากเลยครับ คงรู้ว่าผมไม่พอใจที่มันมาควงผู้ชายคนอื่น แต่ผมเองก็งงตัวเองจะโกรธจะเคืองมันทำไม ยังไม่ได้เป็นแฟนกันซะหน่อย
พอดีกับอาหารมาเซิรฟ์ที่โต๊ะ ทำให้เราต้องหยุดกันสนทนา มาสนใจที่อาหาร
แล้วเบนซ์ก็เริ่มคุยครับ คงเห็นผมเครียด เลยหาเรื่องตลกมาเล่า
แต่ตอนนั้น ผมทำหน้าเครียดนั่งกินอย่างเดียว ไม่พูดไม่คุยกับใคร ปล่อยให้โน้ต เบนซ์ กับไอ้เก็กฮัท คุยกันสามคน
พอเสร็จสิ้นจากการรับประทานอาหารกันแล้ว ผมก็รีบพาไอ้โน้ตกลับหอเลยครับ
ตอนแรกไอ้โน้ตมันก็โวยวาย เพราะสัญญากันว่าจะไปเที่ยวกลางคืนกันต่อ
แต่ตอนนี้ไม่มีอารมณ์ไปไหนแล้ว มันเห็นอาการผม มันก็เข้าใจครับ กลับไปกับผมโดยดี
ปล่อยให้ไอ้เบนซ์กับไอ้คนที่ชื่อฮัทยืนมองผมลากไอ้โน้ตกลับ
ระหว่างทางที่กลับ ผมนั่งเงียบมองไปนอกหน้าต่าง ไอ้โน้ตมันก็ไม่กวนผม ปล่อยให้ผมนั่งเงียบไปตลอดทาง
เสียงโทรศัพท์ก็ดังตลอด ผมก็กดวางตลอด จนทนไม่ไหวเลยปิดเครื่องไปเลย
เมื่อถึงห้อง ผมให้โน้ตไปซื้อเบียร์มาเกือบ
“ไม่ได้ไปเที่ยว ก็กินเบียร์อยู่ที่นี้แล้วกัน” ผมพูด พร้อมไล่ให้มันไปซื้อ
ช่วงที่ไอ้โน้ตออกจากห้อง ผมนั่งถอนหายใจ ไม่เข้าใจว่าตัวเองจะโกรธเบนซ์ทำไม
เพราะตัวผมเองก็รู้สึกกับเบนซ์เหมือนเพื่อน แต่ผมกลับทนไม่ได้ถ้าเบนซ์มันจะมีแฟน
ทำให้นึกถึงภาพตอนที่เบนซ์มันโกรธผมตอนที่เห็นน้องไอซ์ในห้องของผม ความรู้สึกของมันตอนนั้นคงคล้ายกับของผมตอนนี้
โน้ตกลับมาที่ห้องพร้อมขวดเบียร์เกือบสิบขวด
ผมคว้ามากินใหญ่เลยครับ
ไอ้โน้ตมันก็มองผมกินเบียร์ แล้วก็เริ่มถามคถามผม
“คนที่ชื่อเบนซ์ แฟนอาบั้มพ์เหรอ”
“ป่าว เพื่อน” ผมตอบพร้อมกินเบียร์เข้าไป
“แล้วอาจะหึงเขาทำไม”
“หึงอะไร กูไม่ได้หึง” ผมตอบแล้วกระดกเบียร์เข้าไปอีก
“อย่างนี้แหละที่เรียกว่าหึง งั้น ถ้าไม่หึง ก็โกรธเขาละซิที่ควงผู้ชายมา”
“ก็กูบอกว่าเป็นเพื่อน กูจะหึง จะโกรธมันทำไม มันจะคบใคร จะควงกับใครที่ไหนก็เรื่องของมัน”
คราวนี้กระดกหมดขวดเลย แล้วก็คว้ามากินใหม่
โน้ตถอนหายใจ แล้วก็กินเบียร์ตามผม แต่มันกินได้ไม่กี่ขวดหรอกครับ เพราะผมแย่งมันกินหมด
ผมเริ่มเมาแล้ว สติก็เริ่มไม่ค่อยอยู่ เลยคลานไปนั่งพิงกับเตียงนอน นั่งดูโทรทัศน์เงียบๆ
โน้ตมันเห็นผมหยุดกินเบียร์ และเริ่มสงบสติอารมณ์ได้แล้ว
มันเลยจะไปอาบน้ำ แล้วจะได้นอน
โน้ตลุกไปถอดเสื้อ แล้วคว้าผ้าเช็ดตัวมาคาด หลังจากนั้นมันก็ค่อยๆถอดกางเกง และ กางเกงในออก ช่วงที่มันถอดกางเกงใน มันยกผ้าเช็ดตัวขึ้นมาสูงจนเห็นก้นมันเลยครับ
แล้วมันก็เดินเข้าห้องน้ำไป
ผมที่นั่งพิงที่เตียงนอน ก็มองมันตลอดครับ ตั้งแต่มันถอดเสื้อ จนมันเดินเข้าห้องน้ำ
เพราะหุ่นของมันทำให้ผมเริ่มมีอารมณ์
แม้ตอนนั้นสติแทบจะไม่มี แต่ผมรู้ว่าต้องทำอะไร
ผมคลานไปที่ตู้ คว้าบางอย่างมา
แล้วผมก็เริ่มกดบันทึก
ผมถอดเสื้อ และกางเกงออก เหลือแต่กางเกงใน
แล้วก็ค่อยๆคลานไปนอนที่เตียง รอให้มันอาบน้ำเสร็จเท่านั้น
-----จบตอนที่20-----
-
แล้วไอ้โน๊ตหลานรักจะรอดไหนอะ
-
เตรียมกล้องรอเลย ไม่เท่าไหร่เลยคุณอา ยังอุตส่าห์มีสติ :m29:
รออ่านต่อนะ :a2:
ปล เสริฟ สะกดแบบนี้รึเปล่าเอ่ย :a4:
-
โอ้ว ไม่เลยนะนั่น :m23:
ไอ้โน๊ต เสร็จแน่ :m13:
-
หลานก็ไม่เว้น เอามันเข้าไป เพื่อแม่ :serius2: :serius2: รีบมาต่อนะอยากอ่าน :m23: :m23:
-
:เฮ้อ: ยังอุตส่าห์กดอัดอีกนะ หลานก็ไม่เว้น :เฮ้อ:
-
เด็กก็ยั่ว
แต่ผู้ใหญ่ก็ยังไม่ลืมว่าต้องเปิดกล้องนะ :m22:
ลป. น้องว่าเสิร์ฟอย่างนี้ (มากกว่านะพี่พิม ใช่ป่าวหว่า?)
-
:m29: :m29:คนที่4แล้วอ่า.........
-
:serius2:
-
:a6: นึกว่ามีสติจะไม่ทำไรกะหลาน ที่แท้มีสติไม่ลืมกดบันทึกวิดีโอ เหอๆๆ
เหยื่อรายที่สี่มาแว้ววว ตื่นเต้นนๆๆ :m25:
-
รออยู่นะ ใครเป็นรายต่อไป :m12:
-
ตอนที่ 21
โน้ตเดินออกมาพร้อมร่างกายที่เปียกปอนไปด้วยน้ำ สร้างอารมณ์ให้ผมยิ่งนัก
มันหันมามองร่างของผมที่นอนเอกขเนกพร้อมกับกางเกงในตัวเดียว
“อ้าวอาบั้มพ์ ไม่ใสเสื้อผ้านอนเหรอ” มันคงแปลกใจ เพราะเมื่อวานผมเป็นคนไล่ให้มันไปใส่เสื้อผ้าแท้ๆ
“ไม่ว่ะ มันร้อน” ผมเอาเหตุผลของมันมาอ้าง
ไอ้โน้ตทำหน้าเหวอนิดๆ คงไม่คิดว่าผมจะกล้าทำเหมือนมัน
“มารีบนอนเถอะ กูง่วง” ผมสั่ง มันก็ทำตามครับ แต่คราวนี้มันใส่เสื้อยืดกับกางเกงบอล
“อ้าวมึงไม่ร้อนเหรอ วันนี้อาไม่เปิดแอร์นะเว้ย” ผมพูดแบบเมาเมา
มันมองผมสักพักเหมือนคิดอะไรอยู่ก็ไม่รู้ แล้วก็ถอดเสื้อถอดกางเกง เหลือแต่กางเกงใน
มันก็ค่อยๆขึ้นมานอนกับผม พอมันล้มตัวลงนอน มันก็นอนหันหลังให้ผม
“โน้ต วันนี้ไม่กอดอาเหรอ” ผมถามเสียงเมาเมา ฟังดูเหมือนอ่อยมันยังไงไม่รู้
โน้ตมันก็ค่อยๆพลิกตัวหันหน้ามาทางผม
ผมเองก็หันหน้ามาทางมัน รอให้มันเข้ามากอดผม
แต่มันดูลังเลว่าจะกอดดีไม่ดี
ผมงงเพราะเมื่อวานมันกระโดดมากอดผมไม่ปล่อย แต่ทีนี้ให้มันกอดได้เสือกไม่กอด
ผมเริ่มเขยิบตัวไปใกล้แล้วคว้าตัวมากอดเลย
ไอ้โน้ตคงตกใจกับท่าทีของผมที่เปลี่ยนไป มันตัวสั่นเลยครับ แต่มันก็ไม่ดิ้นนะ ให้ผมกอดเนื้อแนบเนื้ออยู่นาน
ผมพอรู้ว่าหัวใจมันเต้นแรงขนาดไหน เพราะหน้าอกผมชิดกับหน้าอกของมัน
รวมถึงเป้าของผมก็ชิดกับเป้าของมัน แต่ตอนนี้เป้าของมันตุงจนเบียดกับเป้าตุงๆของผม
“วันนี้แกลืมได้ไหมว่าเราเป็นอาหลานกัน” ผมถามมันก่อนจะทำอะไร
โน้ตไม่ได้ตอบอะไร แต่พยักหน้าแทน พร้อมซบหน้ากับอกของผม
คำตอบนี้เหมือนเป็นการอณุญาติให้ผมเริ่มทำอะไรก็ได้กับมัน
ผมเริ่มด้วยการใช้เป้าของผมถูไปมากับเป้าของมัน
ผ้าของกางเกงในเสียดสีกับผ้าของกางเกงในของอีกคนหนึ่ง เพิ่มความเสียวให้ฟุ้งซ่าน
และเป็นแรงส่งให้ไอ้นั้นของผมกับของโน้ตขยายเต็มที่จนล้นขอบกางเกงใน
ทำให้ส่วนที่เริ่มออกมานั้นถูไถกันเอง
“อ้าส์..................” เสียงครางของผมดังขึ้นพร้อมการถูที่เริ่มเร็วและแรงขึ้น
ไอ้โน้ตได้แต่หอบเบาๆ ซุกที่อกผมและก็ส่ายเอวถูไปมาพร้อมกับผม
ผมเริ่มใช้มือไปลูบๆคล้ำที่เป้าของตัวเองและของโน้ต
พอเริ่มจับลำของตัวเองได้แล้ว ก็ค่อยๆถอดกางเกงในตัวเอง พร้อมถอดกางเกงในของโน้ต
กางเกงในถูกไปกองกับพื้น ร่างเปลือยเปล่าของสองคนเริ่มเข้าใกล้กันอีกครั้งนอกจากยังจะถูไปมาเหมือนเมื่อกี้แล้ว
เราก็เริ่มจูบกัน พร้อมมือของแต่ละคนก็จับท่อนเอ็นของอีกคน จังหวะของการชักก็ค่อยๆเริ่มขึ้น
มีทั้งเสียงจากการจูบและเสียงร้องครางที่สลับกันไป
จังหวะการชักก็เริ่มเร็วขึ้น
ปากของผมพละออกจากปากของโน้ต แล้วใช้ลิ้นไล่ลงมาตามตัว
เมื่อถึงจุดแรกคือตรงหัวนม ผมก็ใช้ลิ้นวนตรงนั้น แล้วก็เริ่มดูดแรงขึ้น
“อ้าส์......เฮอ.......อ้ายส์........”โน้ตดิ้นร้องไปมาฟังไม่ได้ศัพท์
ผมยังคงดูดตรงนั้นของโน้ต แต่มือก็ยังทำหน้าที่ตรงเอ็นของโน้ต
โน้ตยังคงดิ้นไม่หยุด ครางออกมาเสียงดัง
“อาบั้มพ์ อายยยยยยยยยยยยยยยส์” โน้ตร้องสุดเสียง กระตุกตัว พร้อมน้ำทะลักเต็มตัวของโน้ต
ผมพอใจกับสิ่งที่เกิดขึ้น แต่มันยังไม่จบ
ผมยังใช้ลิ้นเลียไปตามร่างของโน้ตที่หอบอย่างหมดแรง
ผมเลียต่ำลงมา แล้วก็จับโน้ตพลิกตัว
ผมบิแก้มก้นของโน้ตออก แล้วใช้ลิ้นเลียนำร่องก่อนที่ผมจะยัดของๆผมเข้าไป
“อายยยยยยส์” โน้ตครางเสียงหลง เมื่อลิ้นผมสัมผัสกับช่องแคบนั้น
ลิ้นผมรั่วเท่าไหร่ โน้ตก็ร้องออกมาเสียงดังเท่านั้น
ช่องแคบของโน้ตยังไม่เคยมีใครทำมาก่อน
ผมเลยใช้นิ้วสอดเข้าไปก่อน
โน้ตครางตามแรงที่ผมสอดนิ้วเข้าไป พอเข้าไปได้สุดแล้วก็แหย่เข้าแหย่ออก เพื่อให้โน้ตเริ่มปรับตัว
เมื่อคิดว่าพร้อมแล้ว ผมก็สวมถุงยาง และปฏิบัติการ
ผมเข้าไปในช่องแคบของโน้ตไม่ยากเท่าไหร่ เลยทำให้ผมค่อยๆเริ่มขยับเอวส่ายเข้าส่ายออก
โน้ตยังครางเล็กน้อย
แต่พอผมเริ่มส่ายเร็วขึ้น โน้ตก็ร้องดังขึ้นด้วย
โน้ตไม่รู้หรอกว่าเสียงครางที่ดังของโน้ตทำให้อารมณ์ของผมพุ่งขึ้น
ผมจึงเร่งความเร็วจนแทบไม่หยุด
เสียงของเนื้อกับเนื้อกระทบกันดังขึ้นเรื่อยๆ แต่ก็ยังเบากว่าเสียงครางของผมกับโน้ต
แต่ทุกอย่างก็เงียบสนิท เมื่อผมร้องเสียงดังออกมาจนสุดเสียง พร้อมล้มตัวทับร่างของโน้ต
ผมได้ยินเสียงหอบของตัวเอง และเสียงนั้นก็เบาลงเมื่อผมหลับไป
************************************************************************************************
ผมตื่นมากลางดึก และเห็นโน้ตกอดผมแน่น
ผมสงสารหลานตัวเองที่กลายมาเป็นที่รองรับอารมณ์ของผม ผมไม่น่าทำแบบนี้กลับมันเลย
ผมไม่รู้จะแก้ไขกับสิ่งที่ผมทำไปแล้วยังไง
ผมใช้มือไปลูบหัวมันเบาๆ แล้วก็ก้มจูบที่หัวมัน
“อาขอโทษนะ อาจะไม่ทำกับแกแบบนี้อีก อาสัญญา”
-----จบตอนที่21-----
-
“อาขอโทษนะ อาจะไม่ทำกับแกแบบนี้อีก อาสัญญา”
ก็อัดวีดีโอไปแล้วนิ ก็พูดได้ดิคุณอา :m29:
-
ก้อคุณอาต้องไปหาเหยื่อรายที่ 5 ต่ออะดิ :m14:
-
“วันนี้แกลืมได้ไหมว่าเราเป็นอาหลานกัน” <<< :a6:
นั่นดิ อาจะไม่ทำอีก เพราะอาจะไปหาเหยื่อรายที่ 5 เหอๆๆ
-
:m22:มารอเหยื่อรายต่อไป
-
แล้วอย่าลืมแบ่งค่าตัวให้หลานด้วยนนะ
-
อิจฉาไอ้บัมพ์โว้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย :serius2: :serius2: :o :o :o :o :o :o
-
หุยย น่ากลัวฟร่ะ
:a4: :a4: :a4:
-
:a6: :a6: คิดได้เมื่อสายไปรึเปล่า :a6: :a6:
-
เลวเอ้ยหลานก็ไม่เว้น :เฮ้อ: สงสัยพอครบสิบคนก็คงเป็นเกย์แบบถาวร :m20: :m20: มารอรายที่ 5
-
ว่าแล้วว่าไอ่โน้ตไงๆก็ไม่รอดดด :serius2:
ท่าทางโน้ตก็ชอบบัมพ์เหมือนกันนะเนี่ย :o8:
แล้วถ้าเหยื่อ10รายชอบบัมพ์ทั้ง10คน
แล้วตอนหลังมันจะเอาตัวรอดไงวะเนี่ย :m29:
อยากรู้มากมาย :m21:
-
หลาน = เหยื่อ
เหยื่อ = หลาน
ว่าแล้วก็หาเหยื่อรายต่อไป :m14:
-
o12 มาจะครึ่งทางแล้ว 555
-
ตอนที่ 22
ที่หมอชิต ผู้คนแออัดเหมือนเคย แม้เสียงโหวกเหวกของผู้คนเหล่านั้นจะดังเพียงไร
แต่ผมกับโน้ตเพียงสองคนเท่านั้นที่นั่งเงียบ
ระหว่างที่กำลังรอจะขึ้นรถ ผมหันไปมองโน้ตที่นั่งข้างๆ
โน้ตหันมามองผม เหมือนอยากจะพูดอะไรบางอย่าง แต่ก็หันกลับไป แล้วนั่งเงียบ
ผมถอนหายใจ คงเพราะการกระทำของผมเมื่อคืน ทำให้ผมและโน้ตต้องกลายมาเป็นแบบนี้
“เรื่องเมื่อคืนมันจบไปแล้ว อย่าไปนึกถึงมัน ลืมๆมันไปซะเถอะ” ผมพูด
โน้ตเองก็พยักหน้า เหมือนเข้าใจที่ผมพูด
“อาขอโทษแล้วกัน กับทุกสิ่งทุกอย่างที่ทำลงไป” ผมพูดอีกครั้ง ผมเองไม่ได้อยากขอโทษแค่โน้ตคนเดียวหรอก อยากจะขอโทษใครอีกหลายคนด้วย ที่พวกเขาเคยเสียใจกับการกระทำของผม
“ฝากความคิดถึงย่ากับพ่อแกด้วยนะ” ผมจบการสนทนา เมื่อเห็นรถทัวร์มาจอดเทียบท่า
โน้ตลุกขึ้นพร้อมจะขึ้นรถ แต่ผมคว้ามือไปไว้
“แกจะไม่พูดอะไรกับอาเลยเหรอ”
โน้ตหันมามองหน้าผม แล้วยิ้ม “อาไม่ต้องห่วงผมหรอก ผมไม่เคยโกรธอาเลย อายังเป็นอาที่ผมรักเสมอ”
ผมปล่อยมือ แล้วโน้ตมันก็ขึ้นรถไป
พอมันนั่งก็โบกมือบ๊ายบายให้ผม
ผมยิ้มรับ แล้วรถก็ค่อยๆออกจากท่า
อาก็รักแก โน้ต
************************************************************************************************
ผมเอาเทปม้วนที่สี่ไปให้พี่สินเรียบร้อย พร้อมกับเงินที่ได้จากการถ่ายวีดีโอ
เมื่อถึงที่หอ เบนซ์มันก็มารออยู่หน้าห้อง
ผมเองก็ตกใจเล็กน้อย ที่มันมารอถึงที่นี้
“หายโกรธยัง” เบนซ์ถามขึ้นมาก่อน
“ไม่ได้โกรธสักหน่อย” ผมพยายามทำหน้าตาปกติ ไม่อยากให้มันผิดสังเกต
“จิงอะ” มันเดินมาจับแขน พร้อมยิ้มหวานให้
“เออน่า ไม่ได้โกรธ” ผมทำเสียงดังเหมือนหงุดหงิด พร้อมเดินมาไขกุญแจห้อง
“งอนเป็นด้วยเหรอ” เบนซ์มันยังไม่เลิกแหย่
“ทำไมต้องงอนแกด้วย แกไม่ได้ทำอะไรเราสักหนอ่ย” ผมเดินไปเปิดตู้เย็นแล้วหยิบโค้กมาสองกระป๋อง
“ก็เรื่องฮัทไง บั้มพ์ไม่ชอบให้เราไปยุ่งกับคนอื่นใช่มั้ย” มันเดินเข้ามากอดผม
“เบนซ์ นายจะยุ่งอะไรกับใครมันก็เรื่องของนาย เราไม่เกี่ยวสักหน่อย” ผมยื่นโค้กให้ เบนซ์ก็รับโค้กจากผม
“ขอบใจนะ”เบนซ์ตอบ
“อืมม” ผมตอบพร้อมดื่มโค้ก
“เราไม่ได้ขอบใจเรื่องโค้ก เราดีใจนะ ที่บั้มพ์โกรธที่เราไปเที่ยวกับคนอื่น แสดงว่าบั้มพ์หึงเราใช่ป่ะ”
มันพูดแบบนี้ผมสำลักโค้กเลยครับ
“หึงไรว่ะ” ผมเริ่มโวยวาย
“อย่ามาโกหก ใครก็ดูออกว่าบั้มพ์หึง ถ้าบั้มพ์ไม่ได้หึง เราจะไปเที่ยวกับฮัทอีกนะ” มีขู่ด้วยครับ
“ไปดิ ถ้าเห็นหมอนั้นดีกว่าก็ไป” ผมพูดประชด
แต่เบนซ์กลับหัวเราะ “ยิ่งพูดอย่างนี้ดูออกเลยว่าหึงเรา”
“แล้วแต่แกจะคิดล่ะกัน” ผมหมดปัญญาจะเถียงกับมัน ยิ่งพูดยิ่งจนมุม
“ฮัทเขาเป็นเพื่อนเบนซ์มานานแล้ว ไว้ใจได้ ไม่มีอะไรแน่นอน”
“จะพูดทำไม ก็บอกว่าไม่ได้สนใจสักหน่อย” ผมทำหน้ามุ่ย
“ก็พูดให้ฟัง ไม่อยากฟังก็เรื่องของบั้มพ์”
“เออดี เงียบไปเลย ไม่ต้องมาพูดเรื่องหมอนั้นให้เราฟังอีกนะ” ผมทำเป็นนอนตะแคงทำท่าจะหลับ
แต่แล้วไอ้เบนซ์ก็ขึ้นมากอดผมบนที่นอน “งั้นมาพูดเรื่องของเราดีกว่า”
มันบอกว่าจะพูด แต่ไมเห็นมันพูดสักคำ เอาแต่คลำๆตรงนั้น
ผมก็นอนนิ่งเฉย ให้มันทำอะไรตามใจของมัน
ถือว่าเป็นการให้มันไถ่โทษ ที่ทำเราเจ็บใจกับเรื่องเมื่อคืน
-----จบตอนที่22-----
-
ตอนที่ 23
ผมมาร้านเบเกอรี่ตามคำบอกเล่าของไอ้เบนซ์ ที่มาเพราะอยากกินเฉยๆ
ตอนนี้มีปัญญากินของแพงเลยมากินซะหน่อย
เห็นบอกว่า เพื่อนมันที่ชื่อฮัท ไปเรียนทำขนมที่ฝรั่งเศสเชียว
ผู้ชายห่าอะไรเรียนทำขนม เออลืมไปว่ามันเป็นเกย์ไม่ใช่ผู้ชาย
ร้านหรูมากๆ นอกจากจะมีเค้กแล้ว ยังมีพวกเบเกอรี่ และ ไอศกรีมด้วย
เขียนชื่อเป็นภาษาอังกฤษหมด
ผู้คนในร้านส่วนมากเป็นคนต่างประเทศ มีคนไทยบ้างแต่น้อยมาก
“รับอะไรดีครับ” พนักงานที่มารับออเดอร์ไม่ใช่ใครที่ไหน เป็นเจ้าฮัทนั้นเอง
“อ้าว เบนซ์บอกเป็นเจ้าของร้าน ไม่นึกว่าจะเป็นเด็กเสริฟ์ด้วย” ผมทักทายอย่างเจ็บแสบ
เห็นหน้าหล่อๆของมันแล้วอยากกระโดดต่อยมันจริงๆ
“เพราะรู้ว่าคุณเป็นแขกพิเศษ ผมเลยมารับออร์เดอร์ด้วยตัวเอง” มันยิ้ม ดูเจ้าเล่ห์มากๆ
“พิเศษยังไงไม่ทราบ” ผมคว้าเมนูจากมือของมัน พร้อมเปิดดู
“เพราะผมรู้ว่า คนอย่างคุณคงไม่เคยเข้าร้านแบบนี้หรอก อาจจะอ่านเมนูไม่ออก ผมเลยมาแนะนำ ว่าอะไรเป็นอะไร”
โอ้โฮ มันด่าซะเจ็บแสบมากเลยครับ ผมกำมัดแน่น แต่ต้องเก็บอารมณ์ ทำอะไรผลีผลามไม่ได้ เพราะที่นี้ถิ่นมัน
“คุณก็พูดเกินไป อาหารแบบนี้มันก็มีทั่วไปตามห้าง อาจจะอร่อยกว่าของคุณด้วยซ้ำ”
ผมโต้กลับ มันยังทำหน้าระรื่น เหมือนไม่สะทกสะท้านอะไร
“เค้กและขนมที่นี้มีส่วนผสมพิเศษจากฝรั่งเศส ผมรับรองได้ว่าไม่เหมือนใครแน่ๆ” มันพูดอย่างมั่นใจ
“ก็คงใช่ รสชาติอาจจะแย่ไม่เหมือนใคร” ผมยังกัดไม่ปล่อย
“คุณตัดสินทั้งๆที่ยังไม่ได้ชิม มันจะไม่เกินไปหน่อยเหรอครับ” ฮัทนั่งลงตรงข้ามที่นั่งของผม
“สำหรับคุณแล้วผมว่ามันยังน้อยไป ผมอยากจะต่อยหน้าคุณจริงๆ รู้หรือป่าว” ผมวางเมนู และจ้องหน้ามัน
“ถ้าคุณไม่ได้มาเพื่อรับประทานเค้ก ผมว่าคุณออกไปเถอะ”
“คุณไล่ผมเหรอ มีมารยาทหรือเปล่า”
“แล้วที่คุณพูดกับผม เรียกว่ามีมารยาทหรือเปล่าหล่ะ”
แม้คำพูดของเราจะรุนแรง แต่น้ำเสียงของทั้งผมและฮัทเรียบเฉย
“คุณมีธุระอะไรก็ว่ามา” ฮัทเข้าเรื่อง
“ก็อยากมากินเค้ก” ผมหยิบเมนูมาเปิดอีกครั้ง
“เรื่องเบนซ์ใช่มั้ย”
“ก็บอกว่าผมมากินเค้ก” ผมยังคงจ้องมองเมนู
“คุณบอกกับเบนซ์เองไม่ใช่เหรอว่าเป็นเพื่อน แต่ทำไมคุณไม่เห็นทำเหมือนที่พูดเลย” ฮัทกอดอก
“ทำอะไร” ผมมองหน้า
“ก็ที่คุณทำท่าทางไม่พอใจ ที่ผมไปยุ่งกับเบนซ์”
“ใครไม่พอใจอะไร”
“ก็ที่คุณไม่ชอบผม เพราะผมไปยุ่งกับเบนซ์ใช่มั้ยหล่ะ”
ผมไม่ตอบเพราะมันเป็นเรื่องจริง
“ถ้าคุณคิดกับเบนซ์ในฐานะเพื่อน ก็ไม่ควรทำแบบนี้” ฮัทมันทำเป็นมาสอนผม
“ก็ผมจะทำแบบนี้”
“ถ้าคุณทำแบบนี้ก็แสดงว่า คุณไม่ได้คิดกับเบนซ์ในฐานะเพื่อน”
ผมเงียบ พร้อมก้มหน้ารับความจริง
“ถ้าคุณบอกว่าจะมากินเค้ก ผมขอเลี้ยงเค้กคุณแล้วกัน” พูดเสร็จ ฮัทก็เรียกเด็กในร้านมาเพื่อสั่งเค้ก
“เอาสตอเบอร์รี่ชีสเค้กมาสองที่”
เมื่อเค้กมาเสริฟ์ที่โต๊ะ ฮัทก็พูดกับผม
“กินเค้กฝีมือผมซิ”
“คุณทำเองเลยเหรอ” ผมตกใจเพราะ เค้กถูกตกแต่งอย่างสวยงาม เขาจะเอาเวลาที่ไหนไปทำ เมื่อกี้ยังเถียงกับผมอยู่เลย
“ผมทำไว้ก่อนเปิดร้าน ผมทำไม่กี่ชิ้นหรอก”
“แสดงว่าเป็นบุญของผมใช่ไหม” ผมยังพูดประชด แต่คราวนี้ฮัทหัวเราะออกมาก
“คุณลองชิมซิ จะได้รู้กันไปเลยว่าอร่อยหรือไม่อร่อย”
ผมเลยตักเค้กมาชิม อร่อยมากๆ เค้กทั้งนุ่มทั้งหอม
ผมกินหมดเลยครับ
“เป็นไงบ้างครับ” ฮัทถาม
“ก็ดี” ผมทำเป็นเก็ก
“กินหมด แสดงว่าอร่อย” ฮัทยิ้ม
ผมมองหน้าเจ้าของร้าน ที่ยิ้มและเหล่ตามาที่ผม
“ตอนเย็นคุณมีธุระอะไรหรือเปล่า”
“ไม่อ่ะ ทำไมเหรอ” ผมถาม
“ก็ ผมอยากรู้จักคุณ” ฮัทพูดแปลกๆ
“ก็รู้จักกันแล้วไง ผมชื่อบั้มพ์เป็นเพื่อนเบนซ์”
“ไม่ใช่เรื่องนั้น” ฮัทส่ายหน้า
“ผมอยากรู้ว่า ทำไมเบนซ์ถึงชอบคุณ”
“คุณพูดอะไรของคุณ”ผมงง
“ผมพอรู้นะว่า ทำไมเบนซ์ถึงติดใจคุณ ผมคิดว่าคุณต้องมีอะไรดีดีแน่”
มันกำลังจะพูดถึงเจ้าหนูของผมเหรอ
“ผมว่าเราสองคนมีอะไรเหมือนกัน” ฮัทพูดพร้อมเกาคางไปด้วย
ผมเริ่มสยองยังไงไม่รู้
“แล้วคุณคิดว่าอะไรของเราที่เหมือนกัน” ผมเริ่มเล่นกลับ
มันเปิดทางให้ผมซะขนาดนี้
“ผมยังไม่แน่ใจว่าจะเหมือนกันหรือเปล่า จนกว่าผมจะได้ลอง”
ผมเห็นหน้าของฮัทที่เหล่ตามองผม ผมรู้สึกหวิวมาเลยครับ ไม่เคยเจอผู้ชายคนไหนทำตายั่วยัวได้เท่ามันมาก่อนเลย
“ถ้าคุณอยากลองผมจะให้คุณลอง”
ผมรับคำท้า
“ไปไหนดีหล่ะ” ฮัทถาม
“หอผมว่าง มาดิ” ผมชวน
อยู่ดีดีก็ได้ลาภปาก มาที่หอกู มึงได้ลองสมใจมึงแน่ กูจะถ่ายทุกช็อตเลยเอาสิ
-----จบตอนที่23-----
เอามาลงให้2ตอนนะครับ มาถึงครึ่งทางแล้ว คงลุ้นใช่ไหมว่าพอครบ10คนแล้ว บั้มพ์จะเป็นอย่างไร ขอบอกว่า พวกคุณคาดไม่ถึงแน่ๆ ติดตามต่อไปนะครับ รวมไปถึง อีกสองเรื่องด้วย
-
ฮัทนี่น่าสนใจ มีอะไรน่าค้นหา ชอบแฮะ :a1:
อยากอ่านเหมือนกัน ว่าคุณบัมพ์นี่จะเป็นยังไงตอนสุดท้าย o13
-
:o เหยื่อปรากฏตัวออกมาอีกแล้ว
แล้วใครจะเสร็จใครละเนี่ย :serius2:
-
:เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:
ขอหายใจยาว ๆ หนึ่งครั้งคร้าบ
เฮ้อ คุณบั๊มพ์ของเราพี่ท่านก็ยัง...
หากินแบบไม่เลิกราค่ะพี่น้อง
เหอะเหอะ
เหยื่อรายต่อไปมาถึงแล้ว
:m29: :m29:
ไม่อยากจะคิดเล้ย
ว่าถ้าคนที่บั๊มพ์ไปถ่ายเค้า แล้วถ้าเค้ามาเห็น
จะทำไงน้า :m21: :m21:
-
หาได้มาอีกคนละ
รวดเร็วจริงๆ
-
โฮ๊ะๆๆๆ เหยื่อวิ่งเข้าใส่ดังโครมมม
นายมีดีไร อยากรู้มั้ง :m25:
-
:m25:รีบมาต่อนะครับผมสู้ๆ :m1:
-
:o
หรือว่าคราวนี้ยอดชายนายบั้มพ์จะกลายเป็นฝ่ายโดนจิ้ม
ถ้าใช่ก็แอบโสนะหน้า :m14:
-
:m29: งานนี้เหยื่อมาถึงที่เลยวุ้ย :m29:
-
:m4: ได้เหยื่อมาแล้ว
-
o12 อ้าว ไป ๆ มา ๆ จะมีอะไรกะ ฮัท ซะงั้น เบ๊นส์ รู้แล้วจะรู้สึกยังไง คิดไหมเนี่ย
อยากให้บั๊มพ์โดนฮัทกดซักที 555
มาครึ่งทางแล้ว 555 ครบสิบคน บั้มพ์ เปิดเผยตัวเอง แต่งสาวววว ทันที ทุกคนคงช๊อค 555
-
โอ้ย อ่านไปอ่านมา สงสารเบ็นซ์ ซะแล้ว :m15:
-
มาแล้วเหยื่อรายที่ห้า :เฮ้อ:
-
รออยู่นะครับผม :pig4:
-
ตอนที่ 24
ผมยืนรอฮัทที่หน้าร้านเบเกอรี่
เมื่อรถบีเอ็มสีน้ำเงินคันหรูมาจอด กระจกด้านหลังถูกเลื่อนลงมา เผยให้เห็นใบหน้าอันหล่อเหลาของเจ้าของรถ
“ขึ้นรถสิ” เสียงของฮัท ทำให้ผมทำตามคำบอก ผมเปิดประตูและขึ้นไปนั่งด้านหลังกับฮัท
เมื่อผมปิดประตูรถเรียบร้อย คนขับรถก็ขับรถออกไป
ผมเหลือบไปมองชายหนุ่มที่นั่งข้างๆผม เสื้อเชิ้ตเข้ารูปสีชมพูอ่อนกับกางเกงสีน้ำตาล ยิ่งเสริมบุคลิกของฮัทให้ดูดียิ่งขึ้น
ฮัทจัดว่าเป็นคนผิวขาวมาก เลยทำให้หน้ามอง โดยเฉพาะเรียวปากอมชมพูที่โดดเด่นยิ่งนัก
หุ่นก็ล่ำ บ่งบอกเลยว่ารักษาหุ่นเป็นอย่างดี ผมสีน้ำตาลอ่อนก็ช่วยทำให้ผิวที่ขาวอยู่แล้วยิ่งขาวมากขึ้นอีก
สรุปแล้วว่า มันเป็นผู้ชายที่เพอร์เฟ็คมากๆครับ เสียดายมากๆที่มันเป็นเกย์
ผมน่าจะได้เศษเสี้ยวความหล่อของมันมาบ้างนะครับ จะได้ไม่ต้องกระเสือกกระสนหาคนมาฟัน
“คุณจะจ้องผมอีกนานไหม” เสียงของฮัท ทำเอาผมสะดุ้ง เผลอมองมันมากไปหน่อย ก็มันหล่อดูดีทำให้ผมมองจนเคลิ้ม
ผมรีบหลบสายตาของมัน เผลอตัวให้เขาจับได้ น่าอายชะมัด
“ผมไม่ได้ว่าหรอกถ้าคุณจะมองผม เอานี้ เรามาเล่นเกมส์กันดีกว่า” ฮัทเริ่มชวนผมคุย แถมให้ผมเล่นเกมส์ด้วย
“เกมส์อะไร” ผมหันหน้าไปคุยกับฮัท
“ง่ายๆ เราแค่จ้องตากัน ใครขยิบตา ถือว่าแพ้”
เอาแล้วซิ เกมส์ง่ายสำหรับมันส์ แต่ยากสำหรับคนสมาธิสั้นอย่างผม แพ้มันแน่
“ก็ได้” ผมรับคำท้า
แล้วเราก็เริ่มจ้องตากัน
ผมพยายามตั้งสมาธิ จ้องตาของฮัท ผมเริ่มเกรง เพราะตั้งสมาธิกับมันมากๆ ไม่สนใจใดใดทั้งสิ้น
จนผมไม่ได้สังเกตเลยว่า สายตาที่จ้องผมเช่นกัน เริ่มเข้ามาใกล้ผม หรือผมมองสายตานั้นจนเบลอ
แต่แล้ว ริมฝีปากของผมก็ถูก จุ๊บส์ จากฮัท
“เฮ้ย! ทำอะไรว่ะ” ผมได้สติ เพราะโดนขโมยจูบ
ฮัทหัวเราะชอบใจ ดีนะที่หน้าตาดี ไม่งั้นโดนผมต่อยไปแล้ว
“คุณนี้หลอกง่ายดีเนอะ” มันยังหัวเราะไม่หยุด
“ที่แท้คุณตั้งใจจะจูบผมเหรอ แล้วเอาเกมส์บ้าบอมาอ้างใช่มั้ย” ผมจ้องหน้าขเม้ง
ฮัททำหน้าทะเล้น มองไปทางอื่นไม่สนใจผม
มาบอกว่าผมหลอกง่าย เดี๋ยวก็รู้ว่าใครกันแน่จะหลอกใคร
************************************************************************************************
รถของฮัทมาจอดที่หน้าแมนชั่นของผม ผมรถจอดพร้อมฮัท
ฮัทหันมาถามผม “คุณจะใช่เวลานานเท่าไหร่”
“นี่คุณ เรื่องแบบนี้ใครจะบอกเวลากันได้ แต่ผมว่าคนอย่างคุณ เป็บเดียวก็คงเสร็จแล้วแหล่ะ ไม่ถึงชั่วโมงหรอกม้าง” ผมเริ่มกวนใส่
ฮัทยิ้มพร้อมหัวเราะเบาๆ แล้วเขาก็หันไปบอกคนขับรถว่า
“มารับพรุ่งนี้ตอนเย็นเลยนะ” พูดเสร็จก็ปิดประตูรถ รถคันหรูก็ขับออกไป
ฮัทหันหน้ามายักคิ้วให้ผม
“ใครบอกว่าจะให้คุณอยู่ถึงตอนเย็นพรุ่งนี้ ทำเสร็จเมื่อไหร่ก็กลับไปเมื่อนั้นเข้าใจมั้ย” ผมออกคำสั่ง
ฮัทยังยิ้ม ทำหน้าเรียบเฉย “ผมว่ามันขึ้นอยู่กับคุณ ว่าจะทำให้ผมเสร็จเร็วแค่ไหน อย่าห่วงผมเลย ห่วงตัวเองดีกว่า” พูดเสร็จก็เดินมากอดคอผม
ผมเอาแขนของฮัทออก ทำหน้ามุ่ยใส่ ไม่เคยมีใครกวนผมกลับได้ เพิ่งมีมันก็คนแรกนี้แหล่ะ
“งั้นก็รีบๆทำ จะได้จบกันสักที” ผมเดินนำหน้าไปที่ห้อง
เมื่อผมเปิดห้องให้ฮัทเข้ามา ฮัทก็มองรอบห้องผมสักพักก่อนจะเอ่ยขึ้นมาว่า “รกกว่าที่คิดไว้ซะอีก”
ผมชักฉุน “ถ้าไม่พอใจก็ไปทำที่อื่นก็ได้ นายรวยนี้ไปเปิดห้องที่โรงแรมซิ”
ฮัทส่ายหน้า “ไปบ่อยแล้ว เบื่อ ลองที่แปลกๆแบบนี้ก็ดี จะได้เปลี่ยนบรรยากาศ”
ผมเริ่มขมวดคิ้ว เกลียดคนรวยจริงๆ ชอบดูถูกคนอื่น มีสิทธิ์อะไรมาว่าห้องผมว่าแปลก
“อาบน้ำก่อนแล้วกัน” ผมรำคาญที่จะมาต่อล่อต่อเถียง เลยจะไปอาบน้ำก่อน
“ไหนบอกว่าจะให้รีบๆทำไง จะหนีไปอาบน้ำทำไม” ฮัทนั่งที่เตียงพร้อมกอดอก ส่งสายตากวนๆมาให้ผม
ผมถอนหายใจ มันจะเลิกหุบปากได้หรือยังเนี้ย “โทษทีที่เป็นคนรักษาความสะอาด”
ผมเดินไปหามันที่เตียงนอน “จะทำอะไรก็ทำ เอาสิ”
ผมยืมประจันหน้า พร้อมแอนตัวไปหา
ฮัทยิ้มให้ก่อนจะลุกขึ้นมาจูบแก้มผม
“ราตรีนี้อีกยาวนาน ไม่ต้องรีบหรอก ไปอาบน้ำเถอะ” เสียงกระซิบของฮัทที่เข้าหูผม ทำเอาผมตัวสั่น
ไม่นึกว่าเสียงของผู้ชายก็เซ็กซี่ได้เหมือนกัน
ผมเดินไปคว้าผ้าเช็ดตัว แล้วเข้าไปในห้องน้ำ
ผมมองหน้ากระจก ไอ้รูปหล่อคนนี้ ทำเอาผมใจเต้น
ทำไมต้องใจเต้นกับผู้ชายหน้าตาดีอย่างนี้ทุกทีเลยว่ะ
แถมคารมมันก็บาดลึกทุกทีที่ได้ฟังอีก
ผมรีบอาบน้ำจะได้ไปจัดการมัน
พออาบน้ำเสร็จก็รีบเช็ดตัว แล้วคาดผ้าเช็ดตัวออกไป
************************************************************************************************
ฮัทเห็นผมเดินออกมาจากห้องน้ำ ก็ยิ้ม พร้อมเดินเข้ามา
“อาบน้ำเร็วจัง ล้างทุกอย่างเรียบร้อยหรือเปล่า” มันเหล่ตามองจุดนั้นของผม
“เออน่าเรียบร้อยแล้ว รับรองไม่มีกลิ่นคาวกลิ่นเหม็น” ผมพูด พร้อมกอดอก
“ผมไม่ได้หมายถึง ช้างน้อยของคุณ” ฮัทพูดเสร็จ ก็เอามือมาตบตูดผม
ผมเสียวว้าบ มันให้ผมไปล้างก้นเหรอ นี่หมายความว่า มันจะเอาตูดผมเหรอเนี้ยยยย!
-----จบตอนที่24-----
ท่าทางตอนนี้จะสมใจใครหลายคน ติดตามต่อไปนะครับ
-
กรี๊ดดดดดดดด :m30: :m30: อยากอ่านตอนต่อไปเร็วๆ :serius2:
-
:oni1: ตั้งแต่อ่านมาถูกใจ ที่ฮัท พูดที่สุดครับบบบบบบบบบบบ 555 จริง ๆ นะ อิอิ
รีบมาต่อเร็ว ๆ นะ ผมว่านี่อาจเป็นประสบการณ์ที่ดีของ บั้มพ์ นะครับ เหลืออีกห้าคน
จะได้แบบว่า ได้หนังที่เพอร์เฟ๊คไงครับ เพราะ บั้มพ์ทำอยู่ฝ่ายเดียว คนดูอาจเบื่อนะครับ 555
นักแสดงและหนังที่ดี ต้องมีการผลิกบทบาทบ้าง เอิ๊ก ๆ ๆ ๆ
-
เส้ด แน่ๆๆ โดนเชือด แหงมๆ คราวนี้
เอิ๊กๆๆ หวังว่าคงจะไม่ติดใจแล้วกลายเป็นสาว ไปเลยนะคับ
:m4: :mc4: :mc3:
-
อ้าวฮิ้วๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ นายบัมพ์ของเราจะรอดไหมงานนี้เล่นของร้อนนะเน๊ยะ
-
โอ้ว นายบั๊ม เสร็จแน่ ๆๆๆ
-
กรูว่าแล้ว :m20:
-
อ๊ายหย๋า เสร็จแน่คราวนี้ อิอิ :oni2:
-
ไม่รอด :m14: :m14:
-
นายบั๊มพ์เสร็จแน่คราวนี้ หุหุ :m12:
-
:m20: ๕๕๕๕๕ ๕
สะใจจจจจจจจจ !
โดนซะบ้างนะนายบั๊มมม พ์ ! !!! !!
-
ชื่อเรื่องก็เด็ดดวง
เนื้อเรื่องก็สนุก
ตอนต่อไปจะเป็นยังไง ลุ้นๆ
อารมณ์กำลังค้างเลย
จะรอดมั้ยน๊อ :m12:
-
:m30:
-
:oni1: :oni1:สาธุตอนสุดท้ายขอให้นายบั้มพ์ถูกทุกคนจับกดให้หมดเพื่อเป็นการแก้แค้น :m20: :m20: :m20:
-
บัมพ์เอ๊ยยยยยยยยยย
เตรียมตรูดดดดดด ไว้เลยยยยยยย
แอบสงสารนิดๆ จาเจ็บมั๊ยว๊า
หรือจาติดใจหว่า
-
:m29:นาบัมพ์เสดแน่ๆ
ฮัทสู้ๆ o13 o13
-
ตอนที่ 25
“ไม่เอาโว้ย กูไม่ให้ใครแตะต้องตูดกู” ผมร้องดิ้นโวยวาย เมื่อถูกนายฮัทลากตัวเข้าไปในห้องน้ำ
“โธ่เว้ย จะร้องทำไม ยังไม่ได้ทำอะไรเลย แค่ให้ไปลากก้นให้สะอาดเท่านั้นเอง” นายฮัทที่ตัวโตกว่าผม และล้ำกว่าผม ใช้แรงกระชากแขนผมจนผมเซถลาไปอยู่ในอ้อมอกมัน มือก็ดันไปกอดมันด้วย
เมื่อไอ้ฮัทได้โอกาสก็กอดผมแน่น เพื่อให้ผมไม่หนีไปไหน
“นายบอกเองไม่ใช่เหรอว่า จะให้ผมทำอะไรก็ได้ตามใจ”
“พูดตอนไหนว่ะ อย่ามาเหมา” ผมตะโกนใส่หน้า
“นายกลัวเหรอ” ฮัทถามผม
ผมพยักหน้า ก็ผมกลัวจริงๆนี้ ตอนผมเอาตูดใคร ก็เห็นมีแต่คนบอกว่าเจ็บ ผมยังจำสีหน้าของแต่ละคนได้เลย
ทั้งทำหน้าบูดเบี้ยว ร้องครวญคราง ดิ้นพลาดๆไปมา ยิ่งคิดยิ่งสยอง ไม่อยากเจอกับตัวเอง
“นายไม่เคยลอง นายรู้ได้ไงว่าเจ็บ” ฮัทถาม แต่ยังคงกอดผมแน่น
“ถึงไม่เคยลอง ก็พอรู้ว่าเจ็บ” ผมตอบเสียงเบาๆ
“เอาน่า ก็ลองหน่อย ถือว่าเป็นประสบการณ์” ฮัทพูดแล้วยิ้มหวานให้
“แล้วนายไม่ลองเองว่ะ” ผมยังเถียงไม่เลิก จะมาเอากูฝ่ายเดียวได้ไง
“รู้แล้ว ผมอยากเอานายก่อนได้ไหมหล่ะ พอผมทำเสร็จ นายก็ค่อยมาเอาเรา” ฮัทพูดง่ายๆ
แต่ผมรู้สึกไม่ค่อยไว้ใจมันยังไงไม่รู้
“ผมไม่ทำคุณเจ็บหรอก ผมจะทำให้เบาที่สุด” ฮัทพูดอีกครั้งเพื่อให้ผมเชื่อใจ
แต่ผมก็ยังไม่แน่ใจอยู่ดี ฮัทเองก็เริ่มหมดความอดทน
“นายจะเอาไงกันเนี้ย ตกลงจะเอากันไหมวันเนี้ย” ฮัทเอะอะโวยวาย พร้อมปล่อยผม
“นายให้เราเอาอย่างเดียวไม่ได้เหรอไงว่ะ” ก็ผมอยากเอาฝ่ายเดียวนี่หว่า
ฮัทเดินมามองหน้าผม
“ที่จริงผมทำอะไรก็ได้ทั้งนั้น แต่ผมอยากเอาคุณมากกว่า”
“แล้วทำไมถึงอยากเอาผมล่ะ” ผมสงสัยว่าทำไมถึงอยากเอาผมหนักหนา
“ก็คุณเป็นสเป็คของผม” ฮัทยิ้มพร้อมกอดคอผม
“หา ว่าไงนะ คุณชอบผมเหรอ” กูหล่อขนาดนั้นเลยเหรอไง ถึงมีคนมาชอบ
“ผมไม่ได้บอกสักหน่อยว่าผมชอบคุณ แต่ผมใฝ่ฝันมานานแล้ว ว่าอยากเอากับผู้ชายที่เป็นผู้ชายจริงๆ ผู้ชายผิวสีแทน หน้าคมๆ ไม่ตุ้งติ้ง เพราะที่ผ่านมา คนที่ผมเคยเอา ส่วนมากมีแต่ขาวๆ หน้าตี๋ๆ แถมออกสาวอีกต่างหาก” ฮัทเผยความในใจออกมา ที่แท้ก็เก็บกดอยากลองของแปลกอย่างผมนี้เอง
“ถึงผมจะเป็นสเป็คของคุณ แต่ผมไม่ยอมให้คุณเอาแน่ๆ” ผมก็ไม่ยอมง่ายๆหรอก พร้อมเดินออกจากห้อง
แต่ฮัทก็คว้าผมไปกอดอีกครั้ง
“ขอผมเถอะนะ เอางี้ เรามาเล่นเกมส์กันดีกว่า” ฮัทยื่นข้อเสนอ
“เกมส์อะไร” ผมถาม พร้อมจ้องมองสายตาที่เจ้าเล่ห์
“ขอผมอาบน้ำก่อน แล้วจะไปอธิบาย” ฮัทปล่อยตัวผม
ผมเลยเดินออกมาจากห้อง แต่ฮัทยังตะโกนออกมานอนห้อง
“ไม่ต้องใส่เสื้อนะ แก้ผ้ารอไว้เลย เพราะเกมส์ของผมไม่ต้องใส่เสื้อผ้า”
มันสั่งใหญ่เลยครับ แล้วผมก็ดันทำตามมันอีก
ตอนนี้ผมเลยต้องคาดผ้าขนหนูไว้ก่อน รอมันอาบน้ำเสร็จ
แล้วก็ไปกดบันทึกกล้องวีดีโอ
ผมว่าเกมส์ของมัน คงไม่พ้นเรื่องอย่างว่าแน่ๆ
ท่าทางผมได้เป็นเมียมันแน่ๆ
************************************************************************************************
ผมนั่งๆนอนๆอยู่บนเตียงนอน รอเล่นเกมส์ของฮัทจนตัวแห้ง
แล้วฮัทก็ออกมาจากห้องน้ำพร้อมร่างอันเปลือยเปล่า
“เฮ้ย! นายทำไมไม่เช็ดตัวก่อนว่ะ ดูดิตัวเปียกน้ำ เลอะห้องหมดเลย” ผมโวยวาย
“อ้าว ก็นายไม่ให้ผ้าขนหนูเรานี่” มันแย้ง คือกูผิดที่ไม่ให้ผ้าขนหนูกับมัน
“ไรว่ะเนี้ย แล้วทำไมไม่บอกว่ะ” ผมบ่นพร้อมเดินจะไปหยิบผ้าขนหนูให้
แต่ฮัทกลับดึงผ้าขนหนูของผมที่ใส่อยู่ไปเลย กลายเป็นว่าผมโป๊แทนมัน
“เฮ้ย!จะดึงไปทำไม จะเอาอันใหม่ให้อยู่เนี้ย” ผมโวยวายพร้อมเอามือปิดปิกาจู๋ของผม แอบอายนิดๆ
ฮัทเอาผ้าขนหนูไปเช็ดตัวพร้อมหัวเราะกับท่าทางของผม “ไม่ต้องเอาอันใหม่ให้หรอก ใช้ด้วยกันนี่แหล่ะ”
พอมันเช็ดตัวเสร็จ ก็เคี้วยงผ้าใส่หน้าผม พร้อมเดินตูดเด่งไปนั่งรอที่เตียง
ผมฟิดฟัดกับความกวนของมัน พร้อมเดินไปนั่งที่เตียง
ฮัทนั่งขัดสมาธิเขยิบตัวไปใกล้กับหัวเตียง
ผมยืนล่อนจ้อนมองหน้สมันอยู่ที่ปลายเตียง
“มาเอากันให้มันจบๆเถอะ จะให้กูเล่นเกมส์ไรว่ะ” ผมพูดเชิงบ่น
“เออนะ เอากันเลยมันก็ไม่ธรรมดาดิ อีกอย่าง เราสองคนก็สรุปไม่ได้ว่าใครจะเอาใครก่อน” ฮัทยิ้ม คงอยากเล่นเกมส์บ้าๆของมัน
“แล้วต้องทำไรว่ะ”ผมยืนเท้าสะเอวจ้องหน้าหล่อของมัน
“ก็มานั่งบนเตียงดิ นั่งหันหน้าหาผมน่ะ” มันชี้ตรงบริเวณกลางเตียงให้ผมมานั่ง
ผมก็ทำตาม ขึ้นไปนั่งที่เตียงหันประจันหน้ากับมัน
“แล้วไง” ผมถามต่อ
“ก็เราจะแข่งกันชักว่าว ใครเสร็จก่อนถือว่าแพ้ ต้องให้คนชนะเป็นคนเอา” มันพูดยิ้มๆ
“โธ่ แค่นี้เอง งั้นเริ่มเลยนะ” ผมนั่งแหกขา เริ่มจับเจ้าหนูน้อยเตรียมเล่นเกมส์
“เดี๋ยวก่อน ยังพูดไม่จบ ไม่ให้นายชักเอง เกมส์ของเราต้องชักให้กันโว้ย อิอิอิ” มันพูดพร้อมหัวเราะอย่างสะใจ
“อะไรว่ะหมายความว่า เราต้องชักให้นายเหรอ” ผมมองหน้าอย่างตกใจ น้องจู๋ผมมันแพ้มือคนนี้หว่า ขืนให้มันชักเสร็จก่อนแน่เลย
“เราก็ต้องชักให้นายด้วย ถือว่ายุติธรรมดี และท้าทายความสามารถด้วย”
“ความสามารถอะไร” ผมถาม
“ก็ความสามารถในการชักให้คนอื่นจนน้ำแตกก่อนตัวเองที่โดยคนอื่นชักให้ ถ้านายอดทนจริงก็ต้องทนให้ได้ และก็ต้องชักให้ฝ่ายตรงข้ามเสียวจนน้ำแตกก่อนนาย” ฟังมันอธิบายเกมส์แล้วก็นายสนใจดี แต่ไม่ค่อยไว้ใจมันเท่าไหร่ ท่าทางคงจะเซียนกับเรื่องนี้มาก กลัวจะแพ้มันง่ายๆ
“ว่าไงครับ เริ่มเล่นเกมส์แล้วหรือยัง” มันเริ่มเขยิบตัวมาใกล้ผมพร้อมกับมือที่เริ่มชอนไชเข้ามา
“ยังไม่ได้ตกลงอะไรเลย” ผมโวยวาย
“นายมาถึงขั้นนี้แล้ว ยังจะปฏิเสธอะไรได้อีก” มือมาจับเจ้าหนูผมแล้วครับ
ผมถอนหายใจ กูได้เป็นเมียมันหล่ะคราวนี้
ไม่นึกว่าจะมีใครหื่นกว่ากูอีกนะเนี้ย
-----จบตอนที่25-----
ติดตามเกมส์ของนายฮัทในตอนต่อไป
-
:m25: :m25: :m25: :m25:
-
:o :o :o :o
-
เอ่อคิดได้งายนี่เกมนี้ :m25: :m25:
แต่ของให้นายบั๊มพ์แพ้ละกันจะได้โดนจับกดบ้าง :m12:
-
โฮะๆๆๆๆๆ
หยิวซ๊า
:m25: :m25:
-
o7 โอ้ เกมอะไรกันนี่ ๕๕๕
แน่นอนนนายบั๊ม มพ์
เหนือฟ้า ย่อมมีฟ้า !
-
โสนะหน้า
เสียแบ็คเวอร์จิ้นก็คราวเนี้ยแหละ :m20:
-
หุหุ ไม่รอด :m14: :m14: :m14:
-
555 สมชื่อเรื่องจริงๆ ได้ตกเป็นเมียนายฮัทแน่ๆ
-
ยังคงมาลุ้นต่อ
หึหึ ตอนหน้าได้เสียแน่ๆ
เชื่อเถ๊ออออออออออออออออ :m14: :m14: :m14:
-
:oni1: มารอลุ้น
เอาใจช่วยนายฮัท :m20: :m20: :m20:
-
:m25: :m10:
เกมอารายเล่นด้วยคนดิ :laugh3:
-
ตอนที่ 26
ในห้องที่เริ่มหนาว เพราะแอร์ที่เปิดจนเย็นฉ่ำ
แต่ชายหนุ่มสองคนที่แก้ผ้าล่อนจ้อน กลับไม่สะทกสะท้านกลับความหนาว
เพราะ ทั้งผมและฮัทต่างตั้งอกตั้งใจกันเล่นเกมส์ที่แสนจะสุดเสียวเกินคำบรรยาย
ผมนั่งอ้าขายกเข่าขึ้น มือข้างขวาเอื้อมไปรูดขึ้นรูดลงให้ดุ่นยักษ์ใหญ่อวบขาว หัวแดงสด ดูว่าคงน่าจะผ่านการใช้งานอย่างโชกโชน
ฮัทเองก็นั่งอ้าขายกเข่าขึ้น เอามือข้างขวาเอื้อมไปรูดขึ้นรูดลงให้ดุ่นน้อยคงผม
ไซส์ของผมแพ้ของฮัทเพราะของผมแค่6นิ้วเอง แต่ไอ้ฮัทซิเกือบจะแปดนิ้วแล้วมันก็ใหญ่กว่าผมด้วย แต่ของมันเอียงซ่ายเล็กน้อย และโค้งขึ้น ของผมจะไม่เอียงตรงๆ ไม่เอียง ตั้งตรงแน่วเลยครับ
ผมเริ่มจะเสียวเพราะไอ้ฮัทมันรูดเบาๆแต่เร็วและเริ่มรั่วเป็นบางครั้ง
ส่วนผมจับของมันแน่นมือ แล้วก็ชักเป็นจังหวะแต่ไม่เน้นเร็ว เน้นใช้มือคลึงหัวมากกว่าเพราะว่าคงสร้างความเสียวให้กับมัน แต่มันยังคงยิ้มเหล่ตามาให้ผม น่าไม่บ่งบอกความเสียวแม้แต่น้อย
ถึงแม้จะเสียว แต่ผมก็พยายามไม่แสดงออก ไม่อยากให้มันรู้ เดี๋ยวมันเร่งความเร็วกว่านี้ เสรจก่อนมันแน่
“นี้นาย ช่วยเอามือลูบๆตรงไข่ให้หน่อย แล้วเอามืออีกข้าง บี้หัวนมให้ผมด้วยนะ” โอ้ฮัทมันสั่งยังกะสั่งกับข้าว
ผมก็ทำตามครับ เอามือที่ชักๆมาลูบตรงกะโปกของมัน แล้วก็เอามือที่ไว้ยันตัว เอาขึ้นมาบี้ตรงหัวนมของฮัทเบาๆ
ทำให้ผมต้องโน้มตัวเข้าไปใกล้มัน ผมก็มองๆนิ้วตัวเองที่ไปบี้หัวนมมันแล้วได้ยินเสียงมันครางเบา “ซีดดดดส์”
ผมเองก็อยากเห้นหน้าคนหล่อตอนเสียวมันจะเป้นอย่างไร เลยเหล่ตาไปมองมันครับ
มันยังคงร้องซีดส์ และก็มองหน้าผมที่มองมัน
สายตามันดูคนหื่นๆมากเลยครับ คือมันหรี่ตาลงเล็กน้อย ปากแดงๆของมันร้องซีดดดดส์เบาๆ ทำเอาผมขนลุก รู้สึกสยิวอยากโดนมันปล้ำจริงๆ แต่นึกขึ้นมาได้ว่า คนอย่างผมถ้าโดนคนอื่นปล้ำเสียเชิงชายแน่ๆ เพราะผมมันแมนเต็มร้อย ต้องปล้ำคนอื่นดิว่ะ
แต่ถ้ามาเจอคนที่หล่อกว่า ล่ำกว่า ดูดีกว่า แมนกว่า และหื่นกว่า กูต้องกลายเป็นฝ่ายเมียเหรอว่ะ นึกแล้วรับไม่ได้จริงๆ
ผมหลบสายตาอันหื่นกามของมัน ก้มลงมองเจ้าหนูของฮัท ผมก็กลับมาชักให้มันเหมือนเดิม มือที่บี้หัวนมก็เปลี่ยนมาลูบคล้ำเฉยๆ
ฮัทก็เริ่มเขยิบมาใกล้ตัวผมพร้อมเอามือมาบี้ๆหัวนมให้ผมบ้าง ผมโดนบี้แล้วเสียวมากเลยครับ
เผลอสะดุ้งตัวพร้อมครางออกมาเบา “อ๊ะ อ๊ะ อ๊ะ” มือที่ลูบหัวนมก็เอาออกมาจับมือของฮัทที่บี้หัวนมให้ผม
ฮัทหัวเราะ “นี้นาย ครางโคตรน่ารักเลยว่ะ โคตรคิขุเลย” มันแซวผมครับ มึงจะด่าว่ากูตุ๊ดกว่ามึงเหรอ
ผมเลยเร่งความเร็วชักให้มัน เอามืออีกมือหนึ่งมาคลึงกะโปกมันด้วย กูจะเอามึงให้เสร็จแน่ๆ มึงจะได้เป็นเมียกู จะได้รู้ว่าใครตุ๊ดกันแน่
“อ้าส์...นาย...อาส์...ทำเราเกือบไม่ไหวแล้วนะ” มันเริ่มทำหน้าบูดเบี้ยว เริ่มเกร็งตัวด้วยครับ
ผมเริ่มยิ้มดีใจ มึงได้แตกคามือกูแน่ แล้วกูจะขึ้นคร่อมจัดการให้มึงเป็นเมียกูแน่ๆคืนนี้
แต่แล้วจู่ๆฮัทก็กระโดดขึ้นทับตัวผม ผมล้มไปกับเตียง พร้อมฮัทที่คร่อมตัวผม
“อะ อะ อะไรว่ะ นายทำอะไร” ผมตกใจ ที่จู่ๆมันก็เลิกเล่นเกมส์แล้วกระโดดขึ้นคร่อมตัวผม พร้อมจับมือผมทั้งสองข้าง และเอาขามาทับขาผมทั้งสองข้าง ผมจะโดนมันข่มขื่นเหรอเนี้ย
“ก็เราทนไม่ไหวแล้ว ไม่ใช่เราจะน้ำแตกหรอกน่ะ แต่เราอยากเสียบนายใจจะขาดแล้ว” เสียงแหบพร่าของฮัทบ่งบอกได้ว่าอยากขนาดไหน พร้อมสายตาที่อยากจำขย้ำผมขนาดนั้น ผมตัวสั่นเพราะกลัวจริงๆ
“ไอ้สาระเลว ก็บอกว่าเล่นเกมส์ให้จบไม่ใช่เหรอว่ะ นี้นายขี้โกงนีหว่า” ผมตะคอกด่ามันพยายามดิ้น แต่มันดิ้นไม่ได้ เพราะตัวมันใหญ่กว่าผมเยอะ
“ไม่มีสัจจะในหมู่เกย์โว้ย” แล้วมันก็จุ๊บแก้มผม พร้อมใช้ลิ้นไล่ไปตามร่างกายของผม
แม้ตอนแรกผมจะยังดิ้นๆ แต่การบรรเลงลิ้นของฮัททำเอาผมสยิวไปทั้งตัว
จากที่ดิ้นๆเพราะไม่ยอม แต่เป็นดิ้นเพราะความเสียว
“อ๊ะ อ๊ะ อ๊ะ” ผมครางเบาๆ พร้อมฮัทมันทั้งเลีย ทั้งดูด ทั้งขบกัดหัวนมผม
ฮัทปล่อยมือผมที่จับไว้มาเป็นมาจับน้องน้อยของผม ที่เริ่มผงกหัวไปมาเพราะความเสียว
ผมหลับตาพริ้มกับความเสียวสุดบรรยาย ที่ฮัทเริ่มสวาปามกับปิกาจู๋ของผม
ผมเองก็เริ่มกระเด้งเอวให้ปิกาจู๋ของผมเข้าปากไอ้ฮัทให้เร็วขึ้น
“อ๊ะ อ๊ะ อ๊ะ” ผทครางน่ารักๆตามแบบของผม แล้วฮัทมันก็เริ่มอม แต่มันยังใช้ลิ้นป่วนเปี้ยนอยู่แถวนั้น
มันใช้ลิ้นลากไปที่กะโปก และไล่ไปตามง่ามขา
หักหลบไปตรงใกล้กับช่องแคบนั้น
ฮัทยกขาและเอวผมขึ้น จนรู้ก้นของผมเริ่มสัมผัสกับลิ้นที่ดุกดิกไปมาของฮัท
“อ้ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยส์” ผมครางเสียงดัง เพราะมันเสียวสุดเกิดบรรยาย เสียวแบบไม่เคยเจอความเสียวแบบนี้มาก่อนเลยในชีวิต
ฮัทยังคงเล่นลิ้นไม่เกรงใจเสียงครางและการดิ้นไปมาของผม
เพิ่งเข้าใจความเสียวของพวกเป็นฝ่ายรับก็วันนี้
ฮัทเห็นผมมีอาการตอบสนอง ก็วางผมนอนแผ่ราบบนเตียง
ผมหอบอย่างหมดแรง เพราะความเสียวทำเอาผมทำอะไรไม่ถูก
รู้สึกตัวอีกที ก็รู้สึกว่ามีอะไรเริ่มยัดเข้าช่องห่วงห้ามของผม
“อย่านะเว้ย ไม่เอา” ปากปฏิเสธ แต่ไม่แรงจะขัดขืน ฮัทจับขาผมยกขึ้นแล้วยัดดุ้นยักษ์มันเข้าไป
ฮัทก็ค่อยๆเอาเข้าไป เพราะรู้ว่าเป็นการเสียตัวครั้งแรกของผม(ปกติทำคนอื่นเสียตัว)
“อย่า กูเจ็บ” ผมทั้งเจ็บ ทั้งแสบ แต่ไม่มีแรงจะดิ้น ได้แต่ร้องเอะอะโวยวาย
ฮัทเข้าไปอย่าช้าๆ หยอดน้ำยาหล่อลื่นไปตลอด
ฮัทเอาเข้าจนสุด พร้อมกับผมที่เลิกร้องโวยวาย แต่ยังหอบแฮ่กๆอยู่
ผมไม่กล้าลืมตา ได้แต่นอนหลับตารอรับความเจ็บปวด
“บั้มพ์ นายลืมตาซิว่ะ เราชอบให้คู่เรามองเราเวลาเสียบ” แม้ไอ้จู๋มันคาอยู่ในรูตูดของผม มันยังมีหน้ามาสั่งผม หยั่งกะผมเป็นคนใช้มัน
“ไอ้บ้า ไอ้วิตถาร ไอ้หื่นกาม” ผมด่ามันไม่หยุดแม้เสียงด่าของผมจะฟังดูอ่อนแรง เป็นใครเจอแบบนี้ก็หมดแรงกันทั้งนั้น
ฮัทหัวเราะชอบใจ พร้อมก้มมาจูบปากผม “หยุดสักทีเถอะ นายจะร้องให้ได้อะไร ไหนไหนจะได้เป็นเมียเราอยู่แล้ว”
“ไม่ ไม่กูไม่อยากเป็นเมียใคร กูต้องเป็นผัวเท่านั้น” ผมเองก็ไม่ยอม ด่ามันเท่าที่จะมีแรงด่า
มันยังหัวเราะ พร้อมเริ่มดันตัวออกแล้วก็ดันตัวเข้า แล้วก็เริ่มซอยเร็วขึ้นเรื่อยๆ
ผมหมดแรง ได้แต่ครางเบาเบา ความเจ็บแสบปวดร้อนเริ่มเขามาเยือน
“โอ้ยยย” คราวนี้ผมร้องด้วยความเจ็บ
ฮัทได้ยินอย่างนั้นก็หยุดทันที พร้อมก้มตัวลงพูดกับผม
“เจ็บเหรอ” เสียงของคนหื่นกามกลับมาเป็นคนปกติ
“เออซิว่ะ”
“งั้นเราจะทำเบาๆนะ” มันก็ก้มหน้าก้มตาจะเอาผมต่อ ไอ้เราก็นึกว่าจะใจดีเลิกเอากู
ฮัทเอาอย่างเมามันส์ต่อไป แม้ผมจะร้องแทบไม่ได้หยุด
ยอมรับว่ามีบางครั้งที่เสียว แต่ผมเจ็บมากกว่า และก็แสบด้วย
ฮัทหยุดอีกครั้ง แต่ผมไม่รู้ว่าทำไมถึงหยุด
ฮัทไม่พูดอะไร ก้มตัวไปยันตัวผมให้นั่งแล้วเอาให้ผมพิงกับหัวเตียง
ฮัทพยายามไม่ให้ไอ้จู๋มันหลุดออกจากตูดผม
พอผมกับมันนั่งหันหน้าเข้าหากันแล้ว ฮัทก็เริ่มซอยเข้าซอยออกต่อไป แต่มันเอามือมาชักให้ผมด้วย มันคงรู้ว่าผมคงไม่มีแรงจะชักของตัวเอง เพราะสภาพสะบักสะบอมซะขนาดนั้น
คราวนี้ผมเสียวกว่าตอนนอนอยู่กับเตียง คงเพราะมีฮัทค่อยชักให้ พร้อมได้ดูภาพฮัทซอยเข้าซอยออกต่อหน้าผม
ฮัทเริ่มยิ้มเมือเห็นผมลืมตา มันเลยเข้ามาจูบผม ทั้งๆที่มันก็ยังซอยยิกๆอยู่อย่างนั้น
“อ๊ะ อ๊ะ อ๊ะ” ผมคราง ฮัทเห็นท่าทางของผมก็คงพอรู้ว่าผมใกล้จะแตก เลยเร่งความเร็วในการซอยมือที่ชักให้ผมและซอยตูดของตัวเองที่พลุบเข้าพลุบออกในตูดผม
“อ้าสสสสสย์” ผมครางเสียงดังลั่นห้องแม้จะเสียวแต่ไม่มีแรงดิ้นไปมา แรงกระตุกยังไม่มีเลย
ผมสลบซบไปกับบ่าของมัน แต่ฮัทมันก็ยังไม่เส็รจยังคงซอยอยู่อย่างนั้น
เสียงหอบ เสียงครางของฮัทกระซิบกระซาบข้างหูผม
พร้อมฮัทเริ่มกระตุกตัว ฮัทครางเบาๆไม่ร้องเอะอะโวยวายเหมือนผม
ฮัทจับตัวผมนอนลงไปบนเตียง ฮัทก็ค่อยๆเอาไอ้นั้นออก แล้วก็นอนข้างๆผม
ผมหมดแรงไม่มีแรงจะทำอะไรแต่ตอนนี้เริ่มรู้สึกหนาว เพราะแอร์เย็นเหลือเกิน
“เราหนาว” ผมพูดเสียงเบาๆ ฮัทหยิบผ้าห่ม เอามาห่มตัวผมและตัวของฮัทที่นอนข้างๆผม
ผมไม่พูดอะไร เพราะรู้สึกเพลียเลยหลับไป แต่รู้สึกได้ว่าฮัทกอดตัวผมไว้ ผมเองก็รู้สึกอบอุ่น
เป็นครั้งแรงที่ผมรู้สึกอบอุ่นจากการอยู่ในอ้อมอกผู้ชาย เพราะปกติเป็นคนให้เขามากอด
นอกจากจะสับสนว่ากูจะเป็นเกย์แล้ว ยังสับสนว่าจะเป็นเกย์ควีนด้วยอีกหรือเปล่า
-----จบตอนที่26-----
แถมให้อีกตอนครับ
ตอนที่ 27
ผมรู้สึกถึงสัมผัสอันนุ่มนวล แตะกับผิวหน้าของผม
“บั้มพ์ บั้มพ์ ตื่นได้แล้ว” เสียงเรียกคุ้นๆ
ผมลืมตางัวเงียตื่นขึ้นเพราะสัมผัสนั้น และเสียงเรียกที่คุ้นเคย
ผมเห็นเบนซ์ยิ้ม นั่งอยู่ข้างๆร่างของผม
ผมสะบัดหัวเรียกสติคืนมาในยามเช้า
“อ้าวเบนซ์ ทำไมมาแต่เช้าเลยหล่ะ” ผมถาม
“ก็มารับฮัทกลับบ้านนะ” เบนซ์ตอบ
พอผมได้ยินชื่อของฮัท ภาพเรื่องราวของเมื่อคืนกลับมาในความคิดของผมอีกครั้ง
ผมหน้าซีด เพราะไม่อยากให้เบนซ์รู้ว่าผมกับฮัทมีอะไรกัน ไม่ว่าผมจะเป็นคนเอาหรือโดนเอา
“เรื่องเมือคืนนะ เออ เออ เราไม่ได้...” พยายามหาคำแก้ตัว ว่าไม่ตั้งใจจะให้มันเอา
“เรารู้เรื่องหมดแล้ว ฮัทเล่าให้ฟังหมดแล้ว” เบนซ์ตอบพร้อมยิ้ม หน้าตาไม่มีทีท่าว่าจะโกรธ
“แล้วเบนซ์ไม่โกรธเหรอ ที่เรามีอะไรกับฮัท” ผมถาม เพราะรู้สึกผิดที่ดันไปมีอะไรกับคนใกล้ตัวของเบนซ์
“เรารู้ว่าบั้มพ์มีอะไรกับฮัทเพราะอยากสนุก ไม่ได้คิดอะไรกัน ฮัทเองก็แค่นึกสนุกอยากเอาบั้มพ์ ไม่ได้มีอะไรกันเพราะชอบพอกันซะหน่อย” เบนซ์เข้าใจในสิ่งที่ผมทำ ผมซิที่กลับรู้สึกแย่ลงไปอีก แม้เบนซ์จะไว้ใจผมก็ตาม แต่สิ่งที่ผมทำก็ไม่ดีในฐานะที่จะเป็นคนชอบกัน
“เบนซ์ในกว้างขนาดนี้ เรารักตายเลย” ผมพูดพร้อมคว้าตัวมันไปกอด
“ตกลงบั้มพ์รักเราแล้วเหรอ” เบนซ์ถามในอ้อมกอดของผม
“ไม่รู้ว่ะ เราเองก็มีความสุขกับที่เราสองคนเป็นอยู่กันตอนนี้” ผมตอบ
“อืมม งั้นเราก็เป็นเหมือนเดิมนี้แหล่ะ เป็นเพื่อนกันไปเรื่อยๆ แต่ถ้าบั้มพ์อยากเป็นมากกว่านั้นเราก็ไม่ว่านะ หรือบั้มพ์เจอใครที่ใช่กว่าเราก็คบคนนั้นไปเถอะ ส่วนเราก็ยังจะเป็นเพื่อนบั้มพ์เสมอ” เบนซ์ตอบพร้อมกอดผมแน่นขึ้น
ทำไมเบนซ์มันโคตรใจดีขนาดนี้ ไม่น่ามารักคนอย่างผมเลย
“เฮ้ย ทำอะไรกันกลางวันแสกๆ ไม่อายคนอื่นกันบ้างเหรอว่ะ” ฮัทเดินนุ่งผ้าขนหนูออกมาจากห้องน้ำ
ผมรีบปล่อยมือออกจากตัวเบนซ์ พยายามทำหน้าตาปกติ
“นายยังไม่กลับไปอีกเหรอ”
“ก็จะกลับแล้วเนี้ย ไม่ต้องไล่หรอก แหม เจอของใหม่ลืมของเก่าเลยนะ” ฮัทปากเสียแต่เช้า อยากต่อยมันด้วยไอ้จู๋ผมจริงๆ อยากรู้จังเวลายัดไอ้จู๋เข้าปาก มันจะยังปากดีอย่างนี้อยู่หรือเปล่า
“ว่าไงที่รัก เมือวานผมทำนายเจ็บหรือเปล่า” ฮัทพูดพร้อมเดินมาจับคางของผม
“เฮ้ยยยยย! ไอ้เหี้ย ไปไกลส้นตีนกูเลย” ผมโวยวายพร้อมสะบัดตัวเอามือที่มันมาแตะต้องเนื้อตัวผมออก
มาเล่นบ้าๆต่อหน้า ไอ้เบนซ์เมียกูได้ไงว่ะ
“แสดงว่า บั้มพ์ก็เป็นเมียฮัทอ่ะดิ” อ้าวเวร ไอ้เบนซ์เสือกพูดออกมาทำมาย กูไม่อยากเป้นเมียคนอื่นโว้ย
“ไหนก็เสียตูดให้ผมแล้ว ก็ยอมรับเถอะ ไม่เห็นต้องอายเบนซ์เลย” ฮัทพูดพร้อมหัวเราะ หน่อย เยาะเย้ยกูเหรอ
“เป็นฝ่ายรับก็สนุกดีออก คราวหน้าเราจะได้เสียบบั้มพ์บ้างไง” เบนซ์พูดพร้อมเอามือมาบีบก้นของผม
ผมสะดุ้งตกใจ ไม่นึกว่าไอ้เบนซ์จะหื่นไปกับไอ้ฮัทอีกคน
“พวกแกสองคนไม่ต้องมาเสียบกูอีกเลยน่ะ กูไม่ให้ใครเป็นผัวกูทั้งนั้น” ผมร้องโวยวาย แต่ทั้งสองคนกลับหัวเราะ
“เออ ขอถามหน่อยดิ พวกแกสองคนเคยมีอะไรกันป่าวว่ะ” ผมถาม เพราะสังเกตว่าสองคนน่าสงสัยยังไงไม่รู้
“อืมม เคยดิ” ฮัทตอบพร้อม เดินไปใส่เสื้อผ้า
“เหรอ แล้วทำไมไม่เป็นแฟนกันว่า เราว่านายสองคนเหมาะกันดีออก” ผมเสนอความคิดเห็นออกไป
“เป็นเพื่อนนะดีแล้ว ขืนมีแฟนอยากไอ้ฮัท กลุ้มใจตาย มั่วเข้าไปทั่วขนาดนี้” เบนซ์เริ่มกัดไอ้ฮัท ผมแอบเชียร์อยู่ข้างๆ มันต้องเจอซะบ้าง
“ก็คนมันหล่อ มีแต่คนอยากให้เอา ทำไมว่ะ” ผมหันมาเก็กหน้า สร้างความมั่นไส้ให้ผมเป็นอย่างมาก
“เฮ้ย เบนซ์กูอยากเอาเพื่อนมึงว่ะ” ผมหันไปถามเบนซ์
“ก็เอาไปดิ ไม่ต้องขออนุญาตหรอก” เบนซ์งงที่ผมหัสมาถามมัน
“ป่าวๆ กูจะขอแรงจากมึง” พูดพร้อมจับมือของเบนซ์
เบนซ์พยักหน้ากับการร่วมศึกครั้งนี้ ผมกับเบนซ์เลยจู่โจม ไปมัดตัวมัดเท้าไอ้ฮัทมาที่เตียงนอน
“เฮ้ย พวกมึง ทำเหี้ยไรว่ะ” ฮัทมันดิ้นใหญ่เลยครับ
“กูจะเอามึงทำเมียไง ปากดีอย่างมึงต้องโดนอย่างนี้”
ผมขึ้นคร่อมตัวมัน พร้อมเขยิบตัวให้ไปใกล้ๆหน้ามัน พร้อมยัดไอ้จู๋ผมเข้าปากมัน จะได้เลิกปากดีสักที
“อือ....อือ.....อือ......” เสียงของฮัทเล็ดลอดออกมา เหมือนอยากจะขัดขืน แต่ไปๆมาๆก็ยอมให้ผมยัดไอ้จู๋เข้าๆออกๆปากมัน
ส่วนไอ้เบนซ์ก็จัดการไอ้จู๋ของฮัท อยู่ข้างหลังผม
สุดท้ายผมกับเบนซ์ก็ได้ยัดเยียความเป็นเมียให้ไอ้ฮัท
ดูท่าเบนซ์จะชอบใหญ่เพราะเป็นเมียไอ้ฮัทมาตลอด
เห็นหน้ามันโดนเสียบแล้วโคตรสะใจ อยากจะถ่ายวีดีโอเก็บไว้อีก แต่เทปมันหมด เลยไม่ได้ถ่ายช็อตเด็ด
เสียดายจังเลย อยากให้คนดู ดูการเล่นเซ็กส์หมู่ครั้งแรงของผม
ผมนี้เริ่มวิตถารขึ้นแล้วนะเนี้ย
-----จบตอนที่27-----
-
เอิ้วววว รอบนี้ขอสามคน ม่ายหวายแหล่ว
-
ฮิ้วว!! :mc3: :mc2: :mc3: :mc2:
เลย3Pเลยหรอคับ :m20:
-
:m25: :m25: :m25: เสียดายน่าจะอัดไว้ :m23: รออ่านต่อจ้า
-
ดูเหมือนบั๊มพ์จะติดใจนะเนี่ย 555 :m12:
-
:m4: :m4: :m4: ผลัดกันรุกผลัดกันรับ :m4: :m4: :m4:
-
:m4: 555 55
ฮัทเหนื่อยแย่ ..
สามเลยนะนั่น นน
-
:m30: :m30: :m30:หื่นๆกันทุกคนเรย
ชอบ :m23:
-
:o8: และแล้ว บั๊มพ์ก็ก้าวมาสู่โลกใหม่เต็มตัวซะที 555
-
o13
-
:m25: ร่วมแรงร่วมใจกันดีจริง ๆ :m25:
-
สงสัยใจจะรักซะแล้วมั้งงานนี้
บัมพ์เอ๊ยยยยยยย
-
“ไม่มีสัจจะในหมู่เกย์โว้ย” :m30:
ไม่แน่ตอนสุดท้ายอาจจะเป็นสามคนผัวเมีย
เบนซ์ บั้มพ์ ฮัท :m20:
-
:m25: :m25: :m25: :m25: :m25: :m25:
อ๊ากก เล่นเกมอะไรอ่ะ (แอบจดๆ อิอิ)
ว่าแล้วนายบั๊มก้ตกเป็นเมียเจ้าฮัท หุหุ
แต่ซะใจกว่าตอนเจ้าฮัทโดนรุม อิอิ ..... สองสามตอนนี้ทำไมมันระทึกใจจังเลยย :m30:
-
:m30: เล่นกันซะขนาดนี้ โหยๆๆๆ ไม่หวายๆ
เด็กอายุ ต่ำกว่า18 ต้องได้รับคำแนะนำ นะครับ :o :o
ส่วนคำแนะนำก็จากพี่เองนะไอ่น้อง :m25: :m25: :m25:
รับสมัครเด็กมารับคำแนะนำด่วน :m30: :m25: :m30: :m25: :m30: :mc3:
-
ตอนสุดท้าย หมู่สิบเลยเพ่ :m30:
-
เล่นหมู่เลยเหรอ เข้าขั้นละนายบัมพ์ งานนี้ไม่รอดแน่ๆๆ
-
ตอนที่ 28
ผมก้มหน้าก้มตาไม่กล้ามองภาพบนจอที่ปรากฏอยู่ตรงหน้า
“มึงจะอายไรว่ะ ไอ้บั้มพ์ ก็แค่โดนเสียบ” พี่สินด่าผมเมือผมไม่เงยขึ้นหน้ามามองการกระทำของไอ้ฮัทที่มันทำกับผม
“เกิดมาไม่เคยโดนให้ใครเสียบนี่หว่า เป็นพี่ พี่ไม่อายเหรอไงว่ะ”
“ไม่ว่ะ กูว่าหนุกดีออก จะได้รู้รสชาติ หลายๆแบบ” พี่สินตอบหน้าตาเฉย
“พี่เคยโดนเหรอ” ผมถาม ไอ้พี่สินนี้มันได้ทุกรูปแบบเลยแหะ
“เออดิว่ะ เกิดมาทั้งที่ก็ต้องใช้ชีวิตให้คุ้มค่า” พี่สินกอดอกภูมิใจ
“วู้ ไม่แปลกที่ได้เป็นเจ้าของบริษัทหนังโป๊” ผมชมพี่สิน
พี่สินเดินไปหยิบเงินมาให้ ผมรีบเก็บเงินในกระเป๋าทันที
“พี่อย่าลืมทำภาพให้มันเบลอๆหน่อยนะ ผมอาย”
พี่สินรับปาก พร้อมหัวเราะเสียงดัง
“เออรู้แล้วน่า ไหนๆมึงก็ทำงานมาครึ่งทางแล้ว ตอนเย็นเดี๋ยวกูเลี้ยงเหล้าให้”
“ขอบคุณคร้าบพี่ เป็นพระคุณอย่างสูง” ในที่สุดก็ได้ลาภปาก
“งั้นซักสองทุ่ม กูจะโทรไปบอกว่าร้านไหนแล้วกัน”
พี่สินนัดแนะกับผม แล้วผมก็ออกจากอ็อฟฟิศ
************************************************************************************************
ผมมาเดินเล่นในห้าง รอเวลาที่พี่สินเลิกงาน
พี่สินบอกว่าจะมารับ ให้ผมเดินเล่นไปในห้างก่อน
ผมเดินไปเรื่อย ดูนู้นดูนี้ แต่ไปๆมาๆ กลายเป็นว่ามาดูคนเดินผ่านไปผ่านมาแทน
ผมรู้สึกแปลกใจมากๆว่า ทำไมผู้ชายสมัยนี้แต่งตัวกันแรงมาก
แทบจะถอดแบบจากหุ่นที่อยู่ในตู้โชว์
แต่พอๆดูๆไป ดูลักษณะการเดิน กับการแสดงออก มันดูแต๋วๆยังไงไม่รู้
แล้วยิ่งเห็นผู้ชายเดินมากันสองคน ก็ถึงบางอ้อว่า เขาเป็นเกย์กันนะ
แล้วก็ยิ่งเยอะขึ้นๆ แปลกใจว่าทำไมผู้ชายมันเป็นเกย์เยอะกันขนาดนี้ว่ะ
ไม่รู้คนอื่นจะมองเราว่าเป็นเกย์ด้วยหรือเปล่า
ผมเดินมาเรื่อยๆจนถึงร้านหนังสือ เลยกะว่าจะเดินไปดูนิตยสารสักหน่อย
ถ้าเป็นเมื่อก่อน ผมจะอ่านพวกนิตยสารรถ นิตยสารหนัง ไม่ก็ซ็อคเกอร์
แต่เดี่ยวนี้ชอบหยิบนิตยสารแฟชั่น แบบหน้าปกมีพวกนายแบบหล่อๆล้ำ
ถ้าหน้าปกไม่ได้เป็นอย่างนั้น ก็หาข้างในเล่มว่ามีอยู่หน้าในหรือเปล่า
ทำไมนายแบบสมัยนี้มันใจกล้ากันมากๆ ถ่ายภาพโคตรหวือหวาเลย
ต้องโชว์โน้นโชว์นี้ โชว์กล้ามบ้างหล่ะ เห็นหัวนมโคตรชัด น่าเลียชะมัดเลย
บางคนก็ดึงกางเกงมาซะต่ำ เห็นขนในที่ลับโผล่มาร่ำไร
มีคนใส่กางเกงในซะรัดจนเห็นเป็นลำเลย ไม่ถอดไปเลยว่ะ รัดจนรู้ขนาดเลยนะเนี้ย
แต่มีรูปหนึ่งที่ผมชอบ นายแบบหน้าตาตี๋ๆหน่อย นอกจากจะเปลือยท่อนบน ยังใจกล้าหันข้างโชว์ส่วนเว้าส่วนโค้งของก้นด้วย
โอ้ย น้ำลายไหลเลยครับ อยาอกโซยตูดมันจริงๆ ขอให้ได้ฟันคนหน้าตาอย่างนี้เถอะ
ไม่ก็ขอให้ได้คนที่ตูดอวบอิ่มอย่างนี้เถอะ
ผมวางหนังสือลงบนชั้น แล้วผมก็ต้องตะลึง เมื่อนายแบบที่ผมเพิ่งดูในหนังสือเมื่อกี้ มันมาปรากฏอยู่ตรงหน้าผม
ชายหนุ่มผิวขาว หน้าตี๋ ผมสั้น ใส่เสื้อยืดขอวีรัดรูปที่ล้ำบึกของเขา กับกางเกงยีนส์ ดูเท่ห์มากๆ
ผมมองตาไม่กระพริบเลยครับ นานๆจะได้เห็นคนโคตรหล่อขนาดนี้ก็ดูให้เต็มตาซะหน่อย
นายแบบสุดหล่อเข้ามาอ่านหนังสือเป๊บนึงแล้วก็ออกไป
แต่สายตาของผมก็ยังมองผู้ชายคนนี้ จนเขาเดินหายไปในร้านข้างๆ
ไม่ได้มีผมมองอยู่คนเดียวหรอก สาวๆกับแต๋วๆแถวนั้นก็มองกันทุกคน
ผมถอนหายใจ ทำไมกูบ้าผู้ชายขนาดนี้ว่ะ กลัวจะกู่ไม่กลับจริงๆเลย
เสียงโทรศัพท์ดังขึ้น ผมรับทันทีเพราะพี่สินโทรมา
************************************************************************************************
ผมนั่งรถมากับพี่สิน พี่สินจอดรถข้างทาง พร้อมพาผมเดินเข้ามาในซอยๆหนึ่ง
“เดี๋ยวๆ พี่สิน ที่นี้มันมีแต่บาร์เกย์ไม่ใช่เหรอ” ผมมองสองข้างทาง ที่มี่พนักงานเรียกแขนกันให้ว่อน
พร้อมกับผู้คนที่เดินไปมา บ่งบอกเลยว่ะเป้นเพศอะไรกัน
“เออ ดิว่ะ มึงอยากไปอะโกโก้ผู้หญิงไหมหล่ะ ถ้าอยากก็ไปคนเดียว เพราะกูอยากมาดูอะโกโก้ผู้ชาย”
“เอ้า! มาด้วยกันจะทิ้งกันทำไม ไปด้วยก็ได้” ผมเลยจำใจไปกับเขาด้วย
แต่พี่สินมันไม้ได้เข้าไปในร้านอะโกโก้หรอกครับ มาแค่ผับเฉยๆ
ผมนั่งจิบเหล้า จิบเบียร์ คุยสัพเพเหระกับพี่สิน ไม่ได้สนใจคนรอบข้างเท่าไหร่
แม้เสียงเพลงจะดัง และคนในผับจะเยอะขนาดไหน
ผมก็มองๆบ้าง เมื่อเห็นผู้ชายหน้าตาดี แต่ส่วนมากมักจะมีคู่ครับ
ผมว่าต้องมีคนคิดว่าผมกับพี่สินมันเป็นคู่กันแน่เลย ภาพพจน์กูตอนนี้คงเป็นเกย์เต็มตัวไปแล้ว
เมื่อเมากันได้ที่แล้ว ก็พากันกลับ ถ้าเมากว่านี้พี่สินขับรถไม่ได้แน่
************************************************************************************************
ผมยืนรอพี่สินอยู่ข้างรถ พี่สินแม่งปวดฉี่ เลยต้องกลับเข้าไปในร้านเพื่อเข้าห้องน้ำ
คนในห้องน้ำก็โคตรเยอะ กว่าพี่สินจะออกมาคงนานแน่ๆ
ผมได้แต่ยืนกอดอกที่รถรอพี่สิน
สักพัก ก็มีรถเก๋งสีดำมาจอดเทียบๆข้างรถพี่สิน
ผมก็หันไปมองแป๊บนึง แล้วก็หันหลังกลับ
“น้องๆ” มีคนเรียก แต่ไม่แน่ใจว่ามันเรียกผมหรือเปล่า ผมเลยลองหันไปแว้บหนึ่ง
แต่พอหันไปก็ต้องอึ้ง เพราะคนที่เรียกมันคือไอ้นายแบบที่ผมเห็นที่ห้างนี้หว่า
“น้องๆ คิดเท่าไหร่” มันถาม
ผมงงว่ามันพูดเรื่งอะไร
“เป็นใบ้เหรอ ถามว่าเท่าไหร่” ไอ้นายแบบเริ่มตะคอก
ผมเกาหัว แล้วก็ถึงบางอ้อ เพิ่งนึกได้ว่าตัวเองยืนอยู่แถวไหน
“พี่ให้ราคาเท่าไหร่หล่ะ” ผมรีบตอบทันที เล่นละครสักหน่อย
“ทั้งคืนสองพัน โอเค” ไอ้นายแบบเสนอราคา
ผมเองก็ไม่พอจะมีความรู้เรื่องนี้เท่าไหร่ เกิดมาเคยทำงานแบบนี้ที่ไหนหล่ะ
เลยตอบตกลง ไอ้นายแบบมันก็เปิดประตูให้
ผมเลยจำใจเดินไปขึ้นรถมัน
ทำไมว่ะ หน้าตากูเหมือนเด็กขายเหรอไงว่ะเนี้ย
เออดี กูจะสวมบทบาทเอาไอ้นายแบบให้ตูดบานไปเลย
-----จบตอนที่28-----
-
โห ตอนนี้เอาทุกแบบแล้วนะ o12 ต่อไปจะไปซื้อบริการมั้ยเนี่ย :m14:
-
จะรอดูลีลานายแบบ :m24:
-
บัมพ์ได้อีกคนแระ
เกิดมาเพื่อสิ่งนี้จริงๆ
-
อะไรจะบังเอิญขนาดนั้น :o
เข้าทางนายบัมพ์เลย :oni2:
-
เ่อ่อ ว่าแต่นายแบบหล่อขนาดน้านน ยังต้องมาหาเด็กขายอีกเหรอนี่
คร้านจะมีคนรอไปนอนด้วยเต็มไปหมด หุหุ
ปล..ว่าแต่เด่วนี้เกย์เยอะจริงๆ เดินไปไหนแทบชนกันตาย 555+
ปล...ตอนบรรยายท่านายแบบถ่ายรูปนั้น ก็อดขำไม่ได้ แบบว่า ประมาณที่รุปแทนตัวผมป่าว เหอๆๆ
ก๊อบท่ามาเลย
-
:oแม่เจ้าไปใหญ่โตแล้วนะบั๊ฟ :m12:
-
:m12: หื่นลืมหญิงไปเลยนะ บั๊มพ์ o13 o13 o13
-
ตอนที่ 29
“โทดทีพี่สิน ผมขอกลับก่อน จะรีบไปทำงานให้พี่” SMSถูกส่งออกไปจากมือถือผม
รถเลี้ยวเข้ามาในซอยๆหนึ่ง เป็นซอยที่ค่อนข้างเปลี่ยว
แล้วรถของไอ้นายแบบก็จอดรถข้างทาง พร้อมกับดับเครื่องรถ
ผมงง พร้อมกับไปมองไอ้นายแบบ
“คุณจอดรถทำไม” ผมถาม พร้อมเริ่มรู้สึกกลัว มองซ้ายมองขวาก็ไม่เห็นรถคันไหนผ่านมาเลยสักคัน
“ไม่เห็นต้องถามเลย” พูดเสร็จมันก็เอื้อมตัวเข้ามากอดผม พร้อมยื่นหน้ามาที่ซอกคอ
“เฮ้ยๆๆๆ เอากันในรถเลยเหรอ” ผมพยายามเอามือยันตัวออกไป
“อยู่เฉยๆได้ไหมว่ะ” ไอ้นายแบบมันตะโกนใส่หน้า แล้วมันก็ปล้ำผมต่อ
“พูดจากันก่อนดิว่ะ จะเอากันท่าเดียวเลยเหรอ” ผมก็ไม่ยอมแพ้ จะให้เอาในรถได้ไงว่ะ เดี๋ยวมีคนเห็นอายเขาตาย อีกอย่าง มันเป็นนายแบบ ผมอยากจะถ่ายตอนมันเอาไปให้พี่สิน คงขายได้ชัวร์
“เออ..ผมว่า เอากันในรถมันไม่สะดวกนะครับ ไปที่อื่นเถอะ” ผมรีบพูด เพราะมือของไอ้นายแบบมันล่วงล้ำเข้ามาในกางเกงผมแล้ว
นายแบบมองหน้าผม “จะให้ไปโรงแรมเหรอ คงไม่ได้หรอก ฉันไม่อยากให้ใครเห็น ที่รถนี้แหละไม่มีใครรู้หรอก” พูดเสร็จมันก็กลับมาฟัดผมต่อ มันจะอดอยากปากแห้งอะไรกันขนาดนี้
“ผมมีที่ รับรองไม่มีใครเห็น” ผมรีบพูดออกไป ไม่งั้น โดนมันปล้ำในรถแน่ๆ
ได้ผล ไอ้นายแบบหยุดพร้อมมองหน้าผม “ที่ไหน”
“ที่ห้องผมเอง”
************************************************************************************************
ระหว่างที่นั่งอยู่ในรถ พร้อมมองเห็นนิตยสารเล่มหนึ่งผมจำได้ว่าเป็นเล่มที่ผมอ่านเมื่อตอนอยู่ในห้าง
และเป็นเล่มที่มีรูปของไอ้นายแบบนั้นอยู่ด้วย
ผมเลยหยิบนิตยสารเล่มนั้นขึ้นมาอ่าน พร้อมเปิดไปดูรูปที่มีไอ้นายแบบอยู่
ผมมองชื่อด้านล่าง มีชื่อจริง กับชื่อเล่น
“นายชื่อไบรท์เหรอ” ผมถาม
นายแบบหนุ่มพยักหน้าพร้อมมองทางข้างหน้า
“นายเป็นนายแบบนี้หว่า” ผมถาม
ไบรท์พยักหน้าอีกและยังคงมองทางข้างหน้า
ที่ตอนนี้ไม่สนใจผม เมื้อกี้ยังกะหมาบ้า ฟัดเอาฟัดเอา
ผมพอจะเข้าใจว่าทำไมไบรท์ถึงไม่ยอมไปที่โรงแรม หรือไปทำอะไรที่อื่นที่ดีกว่านี้ คงเพราะเขาเป็นนายแบบ เลยต้องรักษาภาพพจน์เอาไว้ และคงไม่อยากให้ใครรู้ด้วยมั้ง
รถของไบรท์ก็มาจอดที่หน้าหอพักของผม
ผมพาขึ้นมาที่ห้อง พร้อมกับเอาน้ำมาให้ดื่ม
ไบรท์รับแก้วน้ำจากผม พร้อมเดินไปที่หน้าต่างของห้อง เขายืนเหม่อมองออกไปข้างนอก
ผมเองก็มองนายไบรท์ ดูเป็นคนแปลกๆ เงียบๆขรึมๆยังไงไม่รู้ แต่ต่างจากตอนที่มันจะปล้ำผม ดูน่ากลัวมากๆ
“นายเป็นเกย์ตั้งแต่เมื่อไหร่” ผมเริ่มการสนทนา เพราะเบื่อกับบรรยากาศที่เงียบเหลือเกิน
ไบรท์ส่งสายตาไปข้างหน้า ดูเลื่อนลอยเหลือเกิน
“ตอนจะเข้าวงการ” ไบรท์ตอบ แต่สายตายังคงมองข้างหน้า ไม่มีวี่แววจะหันมามองผมแม้แต่น้อย
“เหรอ อย่าบอกนะว่า โดนพวกโมเดลลิ่งเลยได้เป็นนายแบบ” ผมเดา เพราะคิดว่าน่าจะเป็นอย่างนั้น
ไบรท์ไม่ตอบ พร้อมหันมามองผม แล้วก็ถอดเสื้อออก
“นายเป็นรุกได้ใช่มั้ย” ไบรท์ถาม ผมงง หน้ากูมันน่าเป็นรับมากหรือไงว่ะ
“ได้ดิ” ผมตอบพร้อมถอดเสื้อเหมือนกัน
“เดี๋ยวขอผมหยิบถุงยางก่อนนะ” ผมอ้างไปอย่างนั้น ที่จริงผมจะไปกดบันทึกของกล้องวีดีโอ
ไบรท์เปลือยกายเรียบร้อย ก็ไปที่เตียง พร้อมนอนหันหลังให้ผม
“นายจะให้เราเสียบเลยเหรอ” ผมถาม เพราะมันนอนหันหลังซะอย่างนั้น ไม่เล้าโลมกันเหรอไงว่ะ
“อืมม” ไบรท์ตอบ ผมเกาหัวอย่างงงงง เลยเดินไปนั่งคร่อมตัวมันก่อน
ใช้มือชักให้เจ้าหนูแข็งตัวแล้วค่อยเสียบ แต่ในใจก็อยากเล้าโลมก่อนจะมีอะไรกัน
ตอนนี้สวมบทบาทเป็นเด็กขายอยู่เรียกร้องอะไรไม้ได้ แขกสั่งมาอย่างไรก็ต้องทำอย่างนั้น (เดี่ยวอดได้ตังค์)
ตอนที่ผมทำอยู่นั้น ฮัทไม่ได้ร้องสักแอ๊ะ ต่างจากคนอื่นที่ร้องครางเสียงดัง(โดยเฉพาะไอ้ฮัทร้องอย่างกับโดนเชือด)
ผมทำเสร็จเรียบร้อย ก็นอนหอบอยู่ข้างตัวฮัท พร้อมหันไปถามมัน
“นายไม่ทำให้ตัวเองเสร็จเหรอ” ผมถามเพราะไม่เห้นมันชักของตัวเอง
ไบรท์ไม่ตอบ พร้อมหยิบกระเป๋าตังค์ ยื่นตังค์มาให้ผม
ผมก็รับมา แล้วก้มองมันใส่เสื้อผ้า แล้วเดินออกไปจากห้อง
ผมรู้สึกงงงงกับสิ่งที่เกิดขึ้น ทำไมมันดูเป็นคนแปลกๆจัง
แต่อย่าสนใจเลย ไหนๆก็ได้ตังค์มาแล้ว เทปก็ถ่ายมาแล้ว เอาไปให้พี่สินดีกว่า ได้ตังค์มาสองต่อเลยเรา
-----จบตอนที่29-----
ต่อเลยนะครับ
ตอนที่ 30
“ไอ้เหี้ย มึงทำอะไรว่ะเนี้ย ไม่เห็นได้เรื่องเลย” พี่สินด่าผมเสียงดัง
“โธ่พี่ ไอ้คนนี้มันเป็นนายแบบเลยน่ะ” ผมแย้ง นานๆจะได้ฟันคนแบบนี้สักที
“กูก็เห็นแต่มึงเสียบเอาเสียบเอา ไม่เห็นมีจูบ ไม่เห็นมีท่าอื่นเลย ไอ้นายแบบที่มึงว่าก็เห็นแต่ข้างหลัง มึงทำเหี้ยไรว่ะเนี้ย” พี่สินยังคงด่าผมไม่เลิก
“แล้วพี่จะทำยังไงก็ถ่ายมาแล้วนี้” อะไรว่ะแค่เอากัน จะเอาอะไรมากมาย
“มึงไปถ่ายมาใหม่ ม้วนนี้ก็ไม่เอา” พี่สินเขี้วงเทปใส่ผม พร้อมทำหน้าหงุดหงิดเดินออกจากห้องไป
ผมถอนหายใจ เดินคอตก พร้อมหาเหยื่อรายใหม่ ไม่งั้นไม่มีตังค์ใช้แน่ๆ
************************************************************************************************
โทรศัพท์ดังขึ้น ทำเอาผมที่นั่งสัปหงกบนรถเมล์ ตกใจรีบรับโทรศัพท์โดยไม่ได้ดูว่าใครโทรมา
“บั้มพ์พูดครับ”
“ดีครับพี่บั้มพ์ เป็นไงบ้าง” เสียงจากปลายสายทำเอาผมตื่นทันที
“น้องไอซ์ ดีครับผม” เสียงผมดูสดชื่น เพราะอยากได้ยินเสียงของคนๆนี้มานาน
“คิดถึงกันป่าวครับ” โหถามหยอดขนาดนี้ไม่รักได้ไงว่ะ
“คิดถึงซิครับ พี่ต่างหากที่น่าจะถามไอซ์มากกว่า เป้นไงสอบได้ป่าวครับ”
“ก็ทำได้ครับ เหลืออีกสองตัว ไอซ์คงสอบเสร็จประมาณอาทิตย์หน้าอ่ะครับ” เสียงของน้องไอซ์ก็ฟังดูสดชื่นไม่แพ้กัน
“ตั้งใจทำข้อสอบแล้วกันนะครับ”
“พอสอบเสร็จ ไอซ์จะมาหาพี่บั้มพ์ที่กรุงเทพน่ะ” ผมอยากจะกระโดดโลดเต้นกลางรถเมลย์จริงๆ
“จะรอนะครับ” ผมพูดพร้อมรอยยิ้ม
“คิดถึงนะครับ แค่นี้ก่อนนะ ขออ่านหนังสือก่อนนะครับ”
“ครับ คิดถึงเหมือนกันครับ”
พอว่างโทรศัพท์ พร้อมยิ้มดีใจ หวังว่าน้องไอซ์มาคราวนี้ ผมจะได้ขอน้องไอซ์เป็นแฟนสักที ผมตัดสินใจจะลองใช้ชีวิตคู่รักแบบเกย์ดู และคนแรกนั้นก็ต้องเป็นน้องไอซ์แน่นอน
ผมยิ้มไม่หุบ จนมาถึงที่หอ
ผมเห็นรถเก๋งคันหนึ่ง ดูคุ้นๆแต่จำไม่ได้ว่าเป็นของใคร จอดขวางอยู่ด้านหน้าหอ
ผมไม่สนใจ เดินตรงไปที่หอ แต่แล้วเสียงแตรของรถคันนั้นก็ดังขึ้น
ผมหันไปมอง เห็นชายหนุ่มใส่แวนดำกำลังเดินลงมาจากรถ และเดินตรงมาที่ผม
ผมพยายามมองว่าเป็นใคร หนุ่มผมสั้นในชุดเสื้อยืดคอวี กับกางเกงแสล็คสีขาว
นายแบบหนุ่มเมื่อคืนนี่หว่า
“วันนี้คุณไม่ไปทำงานเหรอ” นั้นคือคำทักทายแรกของไบรท์
ผมยืนงงแป๊บนึง ก่อนจะนึกได้ว่า เมื่อคืนตัวเองเล่นบทเด็กขายอยู่
“เออ ผมหยุดครับวันนี้” ผมแก้ตัว
ไบรท์หยิบกระเป๋าตังค์ออกมาแล้วหยิบแบงค์พันสองใบยื่นให้ผม
“วันนี้นายทำงานได้ไหม” ไบรท์ถามผม
ผมลังเล ไม่เข้าใจว่ามันต้องการอะไร เมื่อวานที่มีอะไรกับมัน ผมยังคงรู้สึกแปลกๆกับท่าทีแบบนั้นของไบรท์
“ตกลงว่าไง ฉันให้น้อยไปเหรอ” ไบรท์ทำท่าจะหยิบแบงค์ขึ้นมาอีก
ผมรีบตอบทันที “ได้ ได้ครับ” นึกอีกที น่าจะให้มันหยิบอีกใบแล้วค่อยตอบตกลง
ผมรับเงินจากไบรท์ พร้อมมองใบหน้าของไบรท์ที่เพิ่งถอนแว่นดำออก
ดูไปลักษณะของไบรท์ก็ไม่ค่อยต่างจากฮัทเท่าไหร่ ดูเนียบๆเท่ห์ๆพอกัน แต่ไบรท์มันดูครึมกว่ามาก
ผมเดินนำหน้าที่ห้อง เมื่อไบรท์เข้ามาในห้อง ก็ไปยืนที่ข้างหน้าต่างมองออกไปข้างนอกเหมือนเมื่อวานเหมือนเดิม
ผมมองใบหน้าด้านข้าง แม้จะเป็นคนหล่อและดูดี แต่ไม่อาจปิดบังดวงตาอันเศร้าหมองของเขาได้
“คุณมีอะไรหรือเปล่า ทำไมผมเห็นคุณดูเศร้าจังเลย” ผมถามเพราะสงสัยจริงๆ
ไบรท์ถอนหายใจ “ผมแค่อยากมีเพื่อนอยู่ด้วยคืนนี้” ไบรท์ตอบ
ผมนั่งลงบนโซฟาสายตายังคงมองนายแบบหนุ่มอยู่อย่างนั้น
“คุณมีปัญหาอะไรเหรอ เล่าให้ผมฟังก็ได้” ผมยื่นความช่วยเหลือ พอจะรู้ว่าคนที่เขามีปัญหา เขาแค่ต้องการคนที่จะรับฟังปัญหาของเขาเท่านั้น
“ไม่มีอะไรหรอก ผมแค่ไม่อยากอยู่คนเดียว” ไบรท์ตอบพร้อมหันหน้ามาคุยกับผม
“คุณไม่มีเพื่อนเหรอ”
“ก็มี แต่พวกนั้นไม่สนใจผมหรอก เวลาที่ผมมีปัญหา” ไบรท์เดินมานั่งข้างผม
“แล้วแฟนหล่ะ” ผมถามไปงั้นๆ
ไบรท์นิ่งไปพักใหญ่สร้างความอึดอัดกับผมเป็นอย่างมาก
“ตกลง มีหรือไม่มี” ผมรำคาญเลยถาม
ไบรท์เดินไปที่หน้าต่างอีกครั้ง ผมเริ่มรำคาญกับท่าทีที่แปลกประหลาดของนายแบบหนุ่มคนนี้
“มี แต่เขาอยู่ห่างไกลจากผม ไกลมาก” เสียงของไบรท์เบาลง จนผมแทบจะไม่ได้ยิน
“เขาไปอยู่เมืองนอกเหรอ” ผมถาม
ไบรท์ไม่ตอบ เงียบไปนานมาก ผมเองก็ลุ้นว่าตกลงมันจะพูดอะไรอีกหรือเปล่า
ไบรท์หันมาผมอีกครั้ง แต่คราวนี้ทำผมตกใจ เพราะไบรท์กำลังร้องไห้
“เขาตายไปแล้ว”
-----จบตอนที่30-----
วันนี้ใจดีให้อ่านสองตอน นายบั้มพ์ล่าไปแล้วหกคน(คยที่หกกำลังทำอยู่) เหลืออีกสี่คน ติดตามต่อไปนะครับ
-
นายไบร์ทน่าสงสารแฮะ มีอดีต :เฮ้อ:
รออ่านต่อ :oni2: :oni2:
-
มารอฟังอดีตของไบรท์นะครับ :m21:
-
ครบสิบเมื่อไหร่ อย่าลืมรวมรุ่นนะครับ
-
โอ้วันนี้ ได้อ่านแบบจุใจ :m25: :m4:
-
:m4: :m4: :m4:
-
นายแบบคนนี้น่าสงสารจางงง :m15: คนรักตายจากไป
ไม่รู้เวรกรรมหรืออะไรดันมาเจอนายบัมพ์เหอๆๆ แต่โดยพื้นฐานแล้วนายบัมพ์ก็ไม่ได้เลวร้ายไรนี่
แต่ความจำเป็นมันบังคับ สู้เพื่อแม่ o7
-
สู้ๆนะครับผม o13
-
:เฮ้อ: :เฮ้อ:
-
บ้าไปแล้ว
-
งานนี้จะเรียกว่าเหตุเกิดจากความเหงารึปล่าวน๊า :m15:
แต่ว่าชื่อบัมพ์เนี่ยะมันเหมือนคนรู้จักเลยหุๆ (เป็นนายแบบสุดหล่อคนนึงเลยหล่ะแต่มันแมนมั่กๆนะ) :m13:
หน้าตาดี นิสัยดี เสียอย่างเดียว มีเมียละ (มีได้ก็เลิกได้เนอะ)
เหอๆ อยากรู้จังว่าบัมพ์ ไบร์ จะเป็นไงหว่า :m1:
ขอจิ้นเองก่อนได้่มะ เหอๆ :m25: :m25:
-
ตอนที่ 31
ผมได้ยินไบรท์พูดแบบนั้นก็เงีบยไปอีกคน
ก่อนจะพูดไปอีกว่า “ผมเสียใจด้วยนะ ผมไม่ได้ตั้งใจถาม”
กูทำคนร้องไห้บาปไหมว่ะเนี้ย
ไบรท์ก้มหน้าแล้วเช็ดน้ำตา “มันก็นานมาแล้ว”
ผมนั่งเงียบเพราะไม่รู้จะพูดอะไร
ไบรท์เดินมานั่งข้างผม “ที่จริงตอนนี้ผมก็มีคนที่คบอยู่นะ”
“อ้าวเหรอ แล้วทำไมคุณมาถึงมานอนกับผมหล่ะ คุณไม่ไปอยู่กับแฟนคุณหล่ะ” ผมถาม ไม่เข้าใจว่าจะมายุ่งอะไรกับผม มีแฟนก็ไปนอนกับแฟนดิว่ะ
“แฟนผมเป็นผู้หญิง ผมนอนกับเขาไม่ได้” ไบรท์ตอบ ทำเอาผมสับสนกับมัน ไหนจะแฟนเก่าตาย แฟนปัจจุบันเป็นผู้หญิงอีก วุ่นวายจริงชีวิตมัน
“อีกอย่าง ผู้หญิงคนนั้นไม่มีวันมาแทนที่แฟนเก่าผมหรอก ไม่มีใครจะมาเป็นแฟนผมได้นอกจากเขาเท่านั้น”
ผมถอนหายใจ ก่อนจะถามอีก “แฟนเก่าคุณเป็นผู้ชายใช่ไหม”
ไบรท์พยักหน้า
“คุณเคยมีอะไรกับผู้ชายคนอื่นนอกจากแฟนคุณหรือเปล่า” ผมถามอีกครั้ง
ไบรท์หันมามองหน้าผม “ก็คุณไง”
ผมตกใจ เหมือนโดนแจ๊คพ็อต
“แฟนเก่าผมเป็นคนแรกที่ทำให้ผมชอบการมีอะไรกับผู้ชาย และรู้สึกชอบผู้ชาย แต่พอเขาตาย ก็ไม่มีผู้ชายคนไหนจะรักผมได้เท่าเขาอีก ทุกคนหวังเพียงร่างกายผมเท่านั้น ไม่มีใครคิดจะจริงจังกับผม แฟนผู้หญิงที่ผมคบอยู่ ผมคบเพื่อให้พ่อกับแม่สบายใจเท่านั้น”
สุดท้ายไบรท์ก็เล่าปัญหาของตัวเองให้ผมฟัง ชีวิตของมันเหมือนในนิยายยังไงไม่รู้ แต่ผมไม่แปลกใจหรอก ชีวิตของคนบางคนอาจจะน้ำเน่ากว่าในนิยายอีก
“ผมเห็นคุณ ทำให้ผมนึกถึงแฟนเก่าของผม” ไบรท์มองหน้าผม
“ผมหน้าเหมือนแฟนเก่าคุณเหรอ” ถ้าใช่แสดงว่าแฟนมันหล่อแน่นอน อิอิอิ
“ป่าวหรอก แววตาของคุณ คล้ายกับแฟนเก่าของผม” ไบรท์จ้องสายตามาที่ผม พร้อมค่อยเอื้อมมือมาจับที่ใบหน้าของผม
“แววตาที่เขามองผมด้วยความห่วงใย” ไบรท์ใช้มือลูบไล้ใบหน้าของผม สายตายังคงจับจ้องมองผมไม่เปลี่ยน
ผมเองก็ไม่อาจหลบสายตานั้นไปได้ ไบรท์ยังใช้มือลูบไล้ลงมาเรื่อยๆที่หน้าอกของผม พร้อมยื่นหน้ามาจูบปากของผม
กลิ่นหอมของน้ำหอมราคาแพงฟุ้งมาที่จมูกของผม ยิ่งสร้างบรรยากาศและอารมณ์ให้กระเจิงมากยิ่งขึ้น
ผมแทบจะไม่ได้ทำอะไรเลย เพราะไบรท์ทำให้แทบทุกอย่าง ทั้งจูบ ทั้งเลีย แต่ไม่ได้รุนแรงกลับนุ่มนวลค่อยเป็นค่อยไป
เมื่ออารมณ์ได้ที่แล้ว ไบรท์ก็ขึ้นนั่งบนตัวผม พร้อมควักเจ้าหนูของผมออกมา
แล้วจับมันจะยัดเขาก้นของตัวเอง ผมรีบห้ามไว้ก่อน
“เออ เออ ขอใส่ถุงยางหน่อยได้ไหม” ผมรีบท้วงก่อน ไม่งั้นเดี๋ยวโรคถามหา
ผมไปที่ตู้ พร้อมหยิบถุงยางมา แต่ไม่ลืมที่จะกดบันทึกเหตุการณ์ณ๋ไว้ด้วย
ผมกลับมาที่โซฟาอีกครั้ง พร้อมกับถอดกางเกงออกด้วย
ไบรท์ให้ผมนั่งที่โซฟา แล้วตัวเองนั่งขึ้นคร่อมเจ้าหนูของผม
ผมเองก็แทบจะไม่ได้ทำอะไรเลย ปล่อยให้ไบรท์โยกขึ้นโยกลงด้วยตัวเอง
ตลอดเวลาที่มีอะไรกันไบรท์มองหน้าผมตลอด
“คุณมองผมด้วยซิ” ไบรท์สั่ง ผมก็ถามตามแต่ถ้ามันเสียวผมจะชอบหลับตาแล้วครางออกมา
แล้วผมก็ถึงจุดสุดยอด
ไบรท์ลุกออกจากตัวผม มานั่งข้างๆผมที่นั่งหอบอยู่ (ไม่ได้ทำอะไรเลย แต่เหนื่อยชิบเป๋ง)
“คุณจะให้ผมทำให้มั้ย” ผมถามนึกถึงเมื่อวาน ที่ไบรท์เองก็ไม่ได้ชักให้ตัวเอง
ไบรท์ไม่ตอบแต่คว้ามือผมไปจับ ผมก็เริ่มชักให้ไบรท์
ไบรท์ยังคงจ้องหน้าผมไม่เปลี่ยน เจอคนจ้องหน้าแบบนี้ ก็อายเป็นเหมือนกันนะครับ
“อายเหรอ” ไบรท์ถามเมื่อเห็นผมก้มหน้าขะมักขะเม้นรูดให้มัน
“ป่าวซะหน่อย” ผมตอบแต่ไม่เงยหน้า
ไบรท์จับคางผมเงยมามองหน้ามัน เป็นครั้งแรกที่ผมเห็นไบรท์ยิ้ม
“อย่าหยุดดิ” ไบรท์สั่ง เพราะผมตกใจเลยหยุดมือกะทันหัน
ผมเริ่มชักให้ต่อ ไบรท์ก็จับตัวผมไปจูบอีกครั้ง แล้วก็มาซบที่อกผม
ไบรท์ครางออกมาเบาก่อนจะปล่อยน้ำออกมาจนเลอะมือผม
ผมรู้สึกถึงน้ำบางอย่างไหลมาโดนที่หน้าอกผม ผมก้มมองเห็นไบรท์ร้องไห้ แต่เขาไม่ได้ส่งเสียงสะอื้นออกมา
“คุณเป็นอะไร” ผมถาม
“กอดผมหน่อย” ไบรท์ไม่บอกว่าร้องไห้ทำไม แต่กลับสั่งผมให้กอดแทน ผมก็กอดตัวไบรท์ตามที่ขอ
แล้วห้องก็เงียบอีกครั้ง ร่างของชายสองคนที่กอดกันอยู่บนโซฟาท่ามกลางแสงของดวงจันทร์ที่สาดส่องเข้ามาในความมืด
คนหนึ่งเหงาและเศร้ากับการจากไปของคนรัก อีกคนหนึ่งดีใจกับการมาของคนรัก
สิ่งที่เหมือนกันของคนสองคนคือ เขามีความรักเหมือนกัน
-----จบตอนที่31----
-
สงสารไบรท์จัง :m15:
-
แง่มๆ อึดอัดชะมัดเลย
:เฮ้อ:
-
o7 o7 o7
-
เคยอ่านนิยายแนวๆนี้เหมือนกัน เศร้าจริงๆ o7
-
อยากรู้ ไมตายอะ :m21: ตอนหน้าเฉลยปะ :m23: ตอนนี้ดูเศร้าๆอะ เอากันแบบเศร้าๆ :เฮ้อ:
-
:เฮ้อ: คนเรา ต่อให้มีอะไรเลิศเลอ แค่ไหน ก็ย่อมมีทุกข์กับ รัก ทั้งนั้น :เฮ้อ:
เป็นฉากXXX ที่เศร้าๆ เนอะ จิ้นไม่ออก :m23:
ว่าแต่ ไบร์ หลง บัมพ์ ป่าวอ่ะ :m12:
ดูแล้วๆ จากสายตา บัมพ์ น่าจะส่อไปว่าจริงใจกะทุกคนนะเนี่ยะ :m14:
-
เศร้าขนาดนี้ พี่บัมพ์ยังมีกะใจไปอัดวิดิโออีก :m29:
-
ไม่ไหวแล้ว ติดตามผลงานของพี่ jojoe มาตลอด ทั้งเรื่องนี้เเละเรื่องอัครเทวดาฯ
วันนี้ต้องเข้ามาเม้นท์และ สงสารไบรท์มากๆๆๆ เคยเป็นเหมือนกันร้องไห้ไม่สะอื้นเนี้ย ทรมานใจมาก
ยังไงนายหื่นของเราก็อย่าใจร้ายกับนายแบบสุดหล่อของเรามากก็เเล้วกันนะครับ :m15: :m15: :m15:
เปนกำลังใจให้น๊า รีบๆมาต่อล่ะคับ รอทุกวันเลย
-
ที่ใดมีรักทั้นั้นมีทุกข์ :sad2:
-
กับคนนี้ดูเศร้าๆยังไงไม่รู้อ่ะ :o12:
-
หื่นๆแบบเหงาๆ :m25: :m15:
-
สงสารอ่ะ ไหนจาโดนเอาวีดีโอไปขายอีก เฮ้อ เศร้า
-
หื่นแบบงง ๆ o2 o2
คราวนี้ถูกทักว่าเป็น เด็กขายน้ำ เฮ้อ :sad2: :sad2:
ไม่รู้ว่า จะดีใจหรือเสียใจด้วยดีนะ :m12:
-
:m24:ถ่ายเข้าไป
คนเค้าเศร้าเจียนตายยังมีหน้าไปถ่าย
:m15: :m15: :m15:
-
ตอนที่32
“ใช่ได้ไหมพี่” ผมถามพี่สินที่พิจารณาวิดีโอเทปอยู่
พี่สินพยักหน้าแป๊บนึง แล้วหันมามองผม “รอดตัวนะมึง นึกว่าจะทุเรศเหมือนอันที่แล้ว”
“เย้! แสดงว่าได้ตังค์ใช่ป่าว” ต้องรีบทวง เพราะตอนนี้เงินมันขาดมือ
พี่สินหยิบถุงเงินมาให้ผม ผมรีบรับทันที
“เออพี่ ผมจะกลับบ้านไปเยี่ยมแม่ ขอพักงานหน่อยนะ” ผมตั้งใจไว้นานแล้วว่าจะกลับไปหาแม่
“อย่าไปนานนะเว้ย เหลือแค่อีกสี่คน กูว่า มึงเอากล้องไปด้วย เผื่อไว้ เด็กบ้านมึงมีหน้าตาดีไหมหล่ะ”
“ไม่ค่อยมีหรอก ผมหล่อสุดในหมู่บ้านแล้วพี่” ผมเก็กหน้าหล่อ
“เออ ตอนนี้ทำหน้าหล่อได้ กูจำได้ว่าตอนมึงโดนเอา หน้าโคตรทุเรศเลยว่ะ” พี่สินแซว
“ถ้าพี่โดนเสียบก็ต้องทำหน้าอย่างนั้นบ้างหล่ะ”
“ปากดีจริงๆ อย่าลืมของฝากน่ะเว้ย”
“ครับ” ผมลาพี่สิน
ผมตั้งใจจะกลับบ้านไปเยี่ยมแม่ สักสองสามวัน ก่อนจะกลับมากรุงเทพ เพื่อมาอยู่เป็นเพื่อนกับน้องไอซ์
แม่จ๋า ผมจะได้ลูกสะใภ้แล้วน่ะ แม่จะตกใจหรือเปล่าว่าลูกสะใภ้เป็นผู้ชาย
************************************************************************************************
ผ่านช่วงหน้าแล้งไปแล้ว กำลังจะเป็นช่วงที่ชาวนาจะเริ่มหว่านเมล็ดข้าว
ผมมองพื้นนาที่คุ้นเคย ผมเติบโตมาในครอบครัวเกษตรกรรม เคยขี่ควาย เลี้ยงเป็ดเลี้ยงไก่ เคยดำนา และเกี่ยวข้าว
แต่พอผมไปใช้ชีวิตที่กรุงเทพ ความเป็นคนสังคมเมืองเปลี่ยนหนุ่มบ้านนอกคนนี้อย่างกับคนละคน
ผมลงจากรถตู้โดยสาร มายืนมองบ้านไม้สองชั้น ใต้ถุนสูง ด้านหลังเป็นทุ่งนา และไกลออกไปคือป่า
เจ้าหมาสี่ตัว วิ่งกรูมาหาผม
แม่ผมชอบเลี้ยงหมา มีพันธุ์อัลเซเชียล ชื่อ ดัชมิลค์ พันธ์โกลเดนท์ ชื่อ ข้าวปั้น พันธ์พุดเดิ้ลชื่อไวกิ้ง
ไม่ต้องแปลกใจหรอกครับ ว่าทำไมเลี้ยงหมาพันธ์ฝรั่ง เพราะถ้าเลี้ยงหมาไทย โดนคนหมู่บ้านเอาไปกินแน่ๆ
ส่วนตัวสุดท้าย เป็นหมาไทยแท้หลังอาน มันหลงมาครับ แม่เลยตั้งชื่อว่า ไอ้หลง (ตั้งง่ายเนอะ)
แต่ที่มันไม่โดนกิน เพราะมันขาเป๋ครับ
ผมทักทายลูกๆของแม่ทั้งสี่(แม่รักหมามากกว่าผมอีก)
แล้วก็เดินขึ้นไปบนบ้าน เจอหญิงสูงวัย กำลังขะมักขเม้นเตรียมกับข้าวอยู่
ผมเข้าไปกอดด้านหลังของแม่
“แม่จ๋า คิดถึงจัง” ผมหอมแก้มฟอดใหญ่
“บั้มพ์ มาแล้วเหรอลูก” แม่หันมากอดผมจนแน่น
หลังจากให้แม่หอมแก้มจนหน้าช้ำไปหมดแล้ว แม่ก็ยกกับข้าวมาให้ผม
“แม่ทำตั้งหลายอย่างกินกี่วันหมดเนี้ย” ดูแม่ผมซิ ทำกับข้าวเยอะมากๆ ไม่มีตังค์ไม่ใช่เหรอแม่
“ก็ให้แก่กินนั้นแหล่ะ ไม่คิดถึงกับข้าวฝีมือฉันเหรอ”
“คิดถึงดิครับ กินแต่กับข้าวตามร้าน อร่อยสู้แม่ไม่ได้” พูดเสร็จก็สวามปามทันที
ขณะที่กินข้าว ไอ้น้องชายตัวแสบ ก็ออกมาจากห้องบรรทม ผมยุ่งมาเชียว
“อ้าวพี่บั้มพ์ มาแล้วเหรอ หวัดดีพี่” มันทักแล้วลงมานั่งกินข้าว
“โห แม่ พี่เขามาสองสามวัน ทำกับข้าวอลังการเลยนะ” มันพูดใช้มือ หยิบกุนเชียงทอดมากิน
แม่ตีมือมันทันที “ไอ้บาส แกไปแปรงฟันเดี๋ยวนี้ แล้วค่อยมากินข้าว”
“พี่เค้าก็เพิ่งมาไม่ใช่เหรอ ทำไมไม่ไล่พี่เค้าไปแปรงฟันบ้างหล่ะ” มันเถียงแม่
แม่ฟาดกบาลไปที่หนึ่ง มันจึงยอมทำตามคำสั่ง
ผมมองดูไอ้บาส รู้สึกว่านิสัยมันไม่ค่อยต่างจากผมเท่าไหร่ ความหล่อก็พอสูสี เพราะผมกับบาสหน้าคล้ายพ่อเหมือนกัน
“ไอ้บาสมันเรียนเป็นไงบ้างแม่” ผมถามเพราะเป้นห่วงน้อง
“ก็ไม่เคยตกนะ มันคงสอบเข้าปวส.ได้” ฟังอย่างนี้ก็พอหายห่วง ตอนที่ผมยังอยู่ที่บ้าน ไอ้บาสมันเกเรมากๆ โดดเรียนบ่อยจนแม่ต้องไปพบฝ่ายปกครองหลายครั้ง แต่พอผมย้ายมาเรียนและทำงานที่กรุงเทพ มันก็เริ่มตั้งใจเรียน และเกเรน้อยลง(แต่ก็ยังเกเรอยู่บ้าง) คงเพราะมันต้องดูแลแม่แทนผม ดีนะที่มันยังคิดได้
“บั้มพ์ เดี๋ยวแม่กับไอ้บาสจะไปเอาเนื้อวัวที่บ้านลุงสน พอดีลุงแกเค้าเพิ่งฆ่าวัว แม่เลยขอเขาไว้มาทำเนื้อย่างให้แก่กิน” ผมดีใจที่จะได้ลาภปาก
“ให้ผมไปด้วยก็ได้ บ้านลุงสนอยู่ตั้งไกล” บ้านลุงสนอยู่คนละตำบล ห่างกันเป็นสิบกว่ากิโล
“ไม่ต้องหรอกลูก เพิ่งเดินทางมา ไปผักผ่อนเถอะ” แม่ยิ้ม
“ครับผม”
พอไอ้บาษมากินข้าว แม่ก็บอกว่าให้มันไปบ้านลุงสนกับแม่ มันก็เริ่มโวยวาย
“ไม่ให้ลูกแม่อีกคนขับแทนผมหล่ะ วันนี้วันผักผ่อนผมน่ะ” มันเถียงทั้งๆที่ข้าวยังเต็มปาก
แม่ตบกบาลมันอีกครั้งเป็นสัญญาณว่า ถ้ามันยังพูดอีกได้ตายคาจานข้าวแน่
แล้วบาสกับแม่ก็ขับรถกระบะออกไป ผมโบกมือบ๊ายบายอยู่บนระเบียงหน้าบ้าน
เมื่อรถขับออกไปแล้ว ผมก็เดินอ้าแขน สูดอากาศบริสุทธิ์ที่หาแทบไม่ได้ในเมืองหลวง
ภาพบรรยากาศเก่าในวัยเด็ก ที่ผมวิ่งเล่น ณ บ้านหลังมือ
และภาพของพ่อที่อุ้มผม โดยมีแม่อุ้มบาสอยู่
ผมเดินตรงไปยังรูปชายคนหนึ่ง ที่แขวนไว้หน้าบ้าน
ชายหนุ่มในชุดทหาร สายตามองตรงมาที่ผม
ผมยกมือขึ้นไหว้ “ผมกลับมาแล้วครับพ่อ”
-----จบตอนที่32-----
-
คนต่อไปนี่สงสัยหาเอาแถวบ้านแน่ๆ :m14: :m14:
-
อยากรู้ใครเป็นคนที่สิบ :m23: รออ่านต่อนะ
-
แล้วจะยังไงต่องะ
-
เหยื่อรายต่อไปยังไม่ปรากฏตัวแฮะ
-
ตอนที่ 33
ผมล้มตัวนอนในห้องของผม แม้ผมจะไม่อยู่ที่บ้าน แต่แม่ก็มาทำความสะอาดให้เสมอ
แล้วผมก็หลับไป พร้อมตื่นขึ้นมาเมื่อได้ยินเสียงเรียกของใครบางคน
“ไอ้บาส ไอ้บาส” เสียงคนเรียกน้องชายของผม ผมสลึมละลือตื่นมา
มองดูนาฬิกาแล้วก็ตกใจที่หลับไปนาน เพราะตอนนี้ก็เย็นแล้ว
ผมเดินไปตรงระเบียง มองเจ้าของเสียงเรียก
เด็กหนุ่มผมสั้น หน้าตาธรรมดา ใส่เสื้อยืดกับกางเกงบอล มองผมอย่างตกใจ
คงเป็นเพื่อนไอ้บาส แต่ผมไม่ยักรู้จัก
“บาสมันไปกับแม่ กลับมาคงดึกๆ” ผมตอบ
เด็กหนุ่มคนนั้นยังคงมองผมอย่างแปลกใจ คงงงว่าผมเป็นใคร
“พี่เป็นพี่ไอ้บาส ชื่อบั้มพ์ น้องชื่ออะไรหล่ะ” ผมถาม
“อ๋อ พี่ไอ้บาส ผมชื่อ มาร์คครับ ว่าจะชวนมันไปเล่นบอล” เด็กหนุ่มตอบ
พอได้ยินว่าเล่นบอลก็อยากเล่นขึ้นมา เลยบอกกับน้องมาร์คว่าขอเล่นด้วยคน
น้องมาร์คก็ตอบตกลง ผมเลยรีบไปเปลี่ยนเสื้อผ้า แล้วเดินตามน้องมาร์คไป
************************************************************************************************
ที่หมู่บ้านของผม ผู้คนจะไปเล่นกีฬาที่สนามกีฬาของโงเรียน
มี่ทั้งสนามบอล สนามบาส วอลเล่ย์บอล และตะกร้อ
ผมเล่นกีฬาได้ทุกอย่าง แต่ที่ถนัดที่สุดคือบอล
คนที่เส่นบอลในสนามส่วนมากเป็นเด็กม.ปลาย พวกเพื่อนๆไอ้บาส
ส่วนรุ่นเดียวกับผม ส่วนมากมีลูกมีเมียกันหมดแล้วต้องดูแลลูกและทำงาน ไม่ค่อยมีเวลามาเล่นกีฬา
เล่นบอลกับเด็กๆทำเอาผมเหนื่อยแทบตาย วิ่งก็ไม่ทัน แต่ลูกก็ไม่เข้าประตู ถ้าเป็นตอนมหาลัยน่ะ ผมเป็นดาวซันโวตัวทำประตูให้ทีมเลย แต่พอแก่สังขารมันก็เลยแพ้เด็กๆพวกนี้
“พี่เล่นไหวไหมครับ เห็นหอบบ่อยจัง” มาร์คทักผมตอนพักครึ่ง ผมนั่งท่าหมดแรงจะตายอยู่ข้างสนาม
“ไหวดิว่ะ แค่นี้เอง” ปากบอกไปอย่างนั้น แต่สีหน้าท่าทางไม่ได้เป็นอย่างนั้นเลย
“ผมว่าพี่บั้มพ์พอแค่นี้เถอะ ป่านนี้ไอ้บาสคงกลับมาแล้วมั้ง” มาร์คนั่งลงข้างๆผม
ผมพยักหน้า พร้อมเดินกลับบ้าน โดยมีมาร์คเดิมมาตามหลัง มันจะไปหาไอ้บาส เลยเดิมมาด้วยกัน
เมื่อมาถึงบ้าน ก็เห็นว่าแม่กับไอ้บาษมาถึงแล้วจริงๆ กลิ่นเนื้อย่างลอยฟุ้งเชียว
ผมกับมาร์คขึ้นบันได้มาก็เห็นแม่กับไอ้บาสจัดแจงกับข้าวเรียบร้อย
“อ้าวพี่บั้มพ์ไปเล่นบอลมาเหรอ นึกว่ายังหลับอยู่” บาสทักพร้อมกับพยักหน้าทักทายไอ้มาร์ค
“พี่มึงเล่นบอลเก่งนะ” มาร์คเริ่มคุยกับบาส
“พี่กูเก่งทุกอย่างแหล่ะ ยกเว้นเรื่องจีบหญิง” อ้าวมึงด่าหรือชมกูฟ่ะ กูอาจจะจีบหญิงไม่เก่ง แต่เรื่องเอาผู้ชายกูเก่งกว่ามึงแน่ๆ
“พี่บั้มพ์ออกจะหล่อ คงมีแต่ผู้หญิงมาจีบมั้ง” มาร์คพูดชม ผมเดินไปตบบ่ามัน
“เรื่องธรรมดานะไอ้น้อง” มีคนเห็นว่าเราหล่อด้วย แต่พักหลังทำไมมีแต่ผู้ชายชมว่ะ
“แล้วพี่บั้มพ์มีแฟนยังครับ” มาร์คถาม
ผมได้แต่หัวเราะ อยากบอกเหลือเกินว่าตอนนี้ไม่มี แต่อีกสองสามวันมีแน่
“พี่ยังไม่สนใจเรื่องนี้ ขอทำงานก่อน”
“ไม่มีใครเอาก็บอกมาเถอะ” ไอ้บาสพูดดัก ไม่มีใครเอาก็จริง เพราะกูไปเอาคนอื่นแทน
“พูดมากอยู่นั้นแหล่ะไอ้บาส” แล้วแม่ก็มาเขกกบาลมัน
“บั้มพ์ กับมาร์คไปอาบน้ำก่อนซิจะได้มากินข้าวด้วยกัน” แม่ไล่ผมกับมาร์คไปกินข้าว
ผมก็พยักหน้าพร้อมเดินไปที่ห้อง ถอดเสื้อแล้วนุ่งผ้าขาวม้าไปห้องน้ำด้านล่าง
ห้องอาบน้ำบ้านผมจะแยกกับห้องส้วม ห้องส้วมจะทำเป็นห้องมีหลังคา
ส่วนห้องอาบน้ำจะอยู่ข้างๆโอ่งเก็บน้ำที่เก็บน้ำฝนไว้
ห้องอาบน้ำไม่มีหลังคา มีแต่สังกะสีสูงเลยหัวไปนิดนึง เอามากั้นเป็นสีเหลี่ยมจนเป็นห้อง
พอเปิดประตูเข้าไปก็เจอไอ้มาร์คแก้ผ้าอาบน้ำไปก่อนแล้ว
ผมตกใจเล็กน้อย แต่ไอ้บาสมันทำหน้าเฉย พร้อมหันมายิ้มาให้ผม
“พี่หยิบยาสระผมกับสบู่มาป่าวครับ” มาร์คถาม
ผมพยักหน้า เหลือบตามองเจ้าหนูของมันตามสันชาติญาณ
หัวมันสวยมากครับ เป็นรูปเห็ดเชียว ขนาดยังไม่แข็ง ยังดุใหญ่เลยครับ
ผมก็ถอดผ้าขาวม้าออกเอาไปแขวนไว้ข้างๆฝา
อายเหมือนกันน่ะ ต้องมาแก้ผ้าอาบน้ำกับคนที่ไม่คุ้นเคย
ถึงแม้จะเริ่มค่ำแล้ว แต่ก็พอจะมองทุกอย่างได้ชัดเจน
มาร์คเป็นคนรูปร่างดี คงเพราะเล่นกีฬา แต่ตัวเล็กกว่าผมหน่อยนึง
ไม่ค่อยหล่อ แต่ก็ไม่ได้ขี้เหร่ เอาเป็นว่าหน้าตาธรรมดา
ตอนมันเอาสบู่ลูบเนื้อลูบตัว อยากจะช่วยมันลูบจริงๆ
ยิ่งตอนมันเอามือไปลูบตูด ทำผมจู๋แข็งเลยครับ
พอรู้ว่าไอ้หนูผมมันแข็ง เลยต้องหันหน้าไปทางอื่น กลัวมันเห็น
มันคงสงสัยว่าผู้ชายอะไรว่ะ อาบน้ำกับผู้ชายด้วยกันแล้วจู๋แข็ง
“พี่บั้มพ์หยิบยาสระผมให้หน่อย” ไอ้มาร์คจะเอายาสระผมตอนนี้ทำไมว่ะ
พวกของอาบน้ำก็เสือกมาวางไว้ตรงกูอีก
แต่มันคงไม่ก้มมามองจู๋ผมหรอก ผมเลยหยิบยาสระผมยื่นไปให้มัน
“ของพี่บั้มพ์ใหญ่จัง” เอ้า มันเสือกมองของผมเต็มๆเลยครับ
“ของมึงก็ใหญ่พอๆกับกูแหละ”
“จิงเหรอ ผมว่าพี่ใหญ่กว่านะ” ไอ้มาร์คมันยื่นจู๋มาเทียบกับของผมเลยครับ
“มึงจะเทียบได้ไง ของมึงยังไม่แข็งเลย”
“งั้นเดี๋ยวผมขอทำให้มันแข็งก่อนนะครับ” มันพูดเสร็จก็ทำท่าจะชัก จู่ๆไอ้บาสก็ยื่นมาในห้องน้ำ
“สองคนอาบน้ำนานจัง แม่บอกให้รีบๆกับข้าวเย็นหมดแล้ว” แล้วมันก็เดินออกไป
ผมเลยไล่ให้มันอาบน้ำให้เร็ว แต่ก็อดเสียดายไม่ได้ ที่ไม่ได้เห็นของมันตอนโตเต็มตัว
-----จบตอนที่33-----
มาเลยครึ่งทางแล้วนะครับ หนุ่มห้าคนแรกเด็ดสระตี่ไหมครับ แต่อีกหกคนหลังเด็ดกว่านี้อีก (คงเห็นผ่านๆไปแล้วจากนายไบร์ท)
เริ่มนับถอยหลังสู่บทสรุปได้แล้วนะครับ เพราะใกล้จะครบสิบคนตามเป้าหมายของนายบั้มพ์แล้ว
มีข่าวมาแจ้งว่าวาเลนไทน์เตรียมพบนิยายชุดใหม่ ฝากติดตามด้วยนะครับ
-
หุหุ เตรียมนับถอยหลังดีกว่า จะครบสิบคนแล้ว :mc3: :mc3:
-
ใกล้เข้ามาทุกทีแล้ว :mc2:
-
รอนับถอยหลังด้วยคน คนที่เจ็ดมาแล้วนิ 55 :a4:
แล้วก็จะรอนิยายรับวันวาเลนไทด์นะ o13
-
มะช่าย เซ็กส์หมู่เหรอ พี่บั้มพ์ น้องบาส น้องมาร์ค โอ้วๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
สวรรค์ชั้น 7 555555555555555555555555
-
หื่นๆๆๆ :oni1:
-
นับถอยหลังๆ :mc4:
-
เจ้ามาร์คนี่แหละเหยื่อรายต่อไป ฟันธง :m4:
-
o13 o13
-
เอากล้องมาด้วยป่าว เดี๋ยวเสียงานนา.....
-
:m25:
อิอิ
หื่นได้ใจ
นายมาร์คนี่น่าจะเป็นรายต่อไป
-
ตอนที่ 34
อาหารเย็นในคืนนี้ แม่ทำอาหารเยอะไม่แพ้กับตอนเช้า กว่าจะจัดการให้หมด
ก็กินเวลาปาไปเกือบสามทุ่ม พร้อมกับนั่งคุยเล่นกันจนเวลาเลยไปสี่ทุ่มกว่าแล้ว
ไอ้มาร์คเลยขอนอนกับไอ้บาส แต่ปกติมาร์คก็มาค้างที่นี้บ่อยอยู่แล้ว
แม้บ้านของมันจะไม่ไกลจากที่บ้านผมเท่าไหร่ แต่ถ้าเดินไปก็ไกลพอควร อีกอย่างมืดแล้วด้วย
มาร์คมันนิสัยคล้ายๆกับไอ้บาส แต่มันจะพูดน้อยกว่า และเรียนเก่งกว่า
แม่ชอบมาร์ค เพราะเป็นเด็กที่นิสัยดี ไม่เกเรเหมือนเด็กบ้านอื่นๆ
ผมเองก็ดีใจที่บาสมันมีเพื่อนดี จะได้ไม่พาไปทำอะไรเลวๆ
ผมแยกตัวเข้ามาที่ห้องตัวเอง ล้มตัวลงนอน
แต่ก็นอนไม่หลับ พยายามอยู่นานจะให้หลับ แต่ก็ไม่ง่วงสักที สงสัยเมื่อตอนเช้านอนเยอะไปหน่อย
เลยเดินออกมานั่งเล่นที่ระเบียงบ้าน ว่าจะมานอนดูดาวสักหน่อย
แต่พอมาถึงที่ระเบียง ก็เห็นมีคนมานอนอยู่ก่อนแล้ว
ผมไม่ค่อยเห็นว่าเป็นใคร เพราะถ้าปิดไฟมันจะมืดมาก(บ้านนอกก็อย่างเนี้ยแหละ ไม่ค่อยมีเสาไฟฟ้า)
“บาสเหรอ” ผมถาม เพราะน่าจะเป็นน้องชายของผม
เจ้าตัวกระเด้งลุกขึ้นมา พร้อมหันหน้ามามองผม
มองจากทรงผม และรูปร่างแล้วไม่ใช่ไอ้บาส
“ผมมาร์คเองครับ ไม่ใช่ไอ้บาส” มันก็พูดออกมาก่อน
“อ้าว แล้วทำไมไม่นอน มานอนอะไรตรงนี้”
“ผมนอนไม่ค่อยหลับอะครับ เลยว่าจะมานอนดูดาว” มันตอบ ทำไมใจตรงกันเลยว่ะ
“เหรอ พี่ก็จะมานอนดูดาวเหมือนกัน ที่นี้มองดาวสวยกว่าที่อื่นในหมู่บ้านเลยนะ รู้ป่าว”
“อ๋อครับ ก็บ้านพี่อยู่บนเนิน สูงกว่าบ้านอื่น เลยมองเห็นดาวชัด”
“รู้ได้ไงว่ะ” นี้มันที่ส่วนตัวกูเลยน่ะ
“ก็ผมมานอนดูดาวที่นี้ออกจะบ่อย เวลามาค้างที่นี้ที่ไหร่ ต้องออกมานอนดูดาวทุกที”
“นอนดูกับไอ้บาสเหรอ”
“ไม่อ่ะครับ ไอ้บาสมันหัวถึงหมอนก็นอนเลย มันไม่ค่อยออกมานอนดูดาวเหมือนผมหรอก”
เออลืมไป เมื่อก่อนที่ยังอยู่บ้าน ไอ้บาสก็ไม่เคยมานอนดูดาวกับผม
“ทำไมพี่ชอบดูดาวหล่ะครับ” มาร์คถาม
ผมค่อยเอนตัวลงนอน พร้อมชี้ไปที่ดาวดวงหนึ่ง
“แม่เคยบอกว่า พ่อมองพี่กับบาสอยู่ที่ตรงนั้น เวลาทำอะไรให้รู้ว่าพ่อมองเราอยู่เสมอ” พูดเสร็จ ก็พลางนึกถึงตอนเด็กที่แม่พาผมกับบาษมานอนดูดาวบ่อยๆ
“พ่อพี่คงดีใจ ที่ทั้งพี่และบาสเป็นลูกที่ดีของป้านะครับ” ผมหันมาขอบคุณที่มันชม ที่จริงกูก็ไม่ได้ดีอย่างที่มึงคิดหรอก
“แล้วมาร์คหล่ะ ทำไมถึงชอบดูดาว” ผมถามบ้าง
มาร์คยิ้ม เอามือชี้ไปที่ท้องฟ้า “ผมก็เหมือนพี่แหล่ะ ผมมองท้องฟ้า มองดาว เพราะคิดถึงคนบางคน”
“แฟนหรอ” ผมถาม พูดอย่างนี้ต้องใช้แน่นอน
“ป่าวครับ แม่ผมเอง” ผมหันไปมองหน้ามาร์ค
“แม่ผมไปอยู่ที่ไต้หวัน ตั้งแต่ผมเด็กแล้ว แม่ไปทำงานที่นั้นกับแฟนใหม่ของแม่”
ผมนั่งฟัง พลางนึกถึงเรื่องของไบรท์
“แม่ส่งจดหมาย ส่งเงินมาตลอด แต่แม่ไม่เคยกลับมาที่เมืองไทย แม่เลยบอกว่าให้มองฟ้าเวลาคิดถึงแม่ เพราะท้องฟ้าที่ไต้หวัน กับท้องฟ้าเมืองไทย ก็คือท้องฟ้าเดียวกัน”
ผมนั่งฟัง ทำไมมันน่าสงสารอย่างนี้ว่ะเนี้ย
“ง่วงแล้ว เดี๋ยวผมเข้านอนก่อนนะครับ” แล้วมาร์คก็ลุกขึ้นเดินไปที่ห้องของไอ้บาส
ส่วนผมก็เริ่มง่วงเหมือนกัน เลยเดินกลับไปที่ห้อง
พอจะปิดประตู มาร์คก็รีบมาดันประตูไว้ก่อน
“อ้าวมีไรเหรอ” ผมถาม
“เออ ไอ้บาสมันดันล็อคห้อง เรียกมันก็ไม่ยอมตื่น ผมเลยมาขอนอนด้วยอ่ะครับ”
“อ้าวเหรอ แล้วมันจะล็อคห้องทำไมว่ะ งั้นก็เข้ามาป่ะ” ผมเปิดประตูให้มาร์คเข้ามา
“ผมนอนข้างล่างหล่ะกันนะครับ”
“นอนข้างล่างทำไมมีแต่เสื่อ ปวดหลังกันพอดี มานอนด้วยกันซิ” ผมพูดเพราะเป็นห่วง
“เตียงมันเล็กเดี๋ยวพี่บั้มพ์นอนไม่สบาย” ผมหันไปมองเตียงของผม มันเล็กก็จริง แต่ก็น่าจะพอนอนได้สองคน
“นอนไปเถอะ ตัวเราสองคนก็ไม่ได้ใหญ่ นอนได้อยู่แล้ว”
มาร์คเลยขึ้นมานอนกับผม
แต่พอนอนทำไมมันมันเบียดกันจังว่ะ
หน้าผมแทบจะชมกับหน้าของไอ้มาร์คอยู่แล้ว
“พี่แน่ใจน่ะ ว่านอนได้” มันคงเริ่มรู้สึกเบียดเลยถามขึ้นมา
“นอนได้ สบายมาก” ผมเลยจะเขยิบตัวชิดกำแพง
มาร์คเห็นผมเขยิบก็รีบดึงผมตัวไว้ก่อน “ไม่ต้องเขยิบหรอกพี่ ผมนอนได้”
ว่าไงก็ว่างั้น ก็เลยลองนอนนิ่งๆ เอาเข้าจริงก็นอนได้น่ะ
แต่ผมกลับนอนไม่หลับ ติดนิสัยเวลานอนกับคนอื่นแล้วนอนเฉยๆมันรู้สึกแปลกๆ
พอหลับตา ภาพไอ้มาร์คตอนอาบน้ำมันก็เริ่มเข้ามาในหัว
ทำไมหัวกูถึงได้แต่คิดเรื่องแบบนี้ว่ะเนี้ย เพื่อนน้องก็เว้นไว้สักคนเถอะ
ผมพยายามควบคุมอารมณ์ ไม่อยากหื่นพร้ำเพรื่อ
แต่แล้วไอ้มาร์คก็เขย่าตัวผม ผมเลยลืมตามองมันว่ามันจะปลุกผมทำไม
“มีอะไร” ผมถาม
“เออ เมื่อตอนเย็น ที่ผมจะขอเทียบกับของพี่ ผมขอเทียบตอนนี้ได้ป่าว”
“แกจะมาเทียบทำไมว่ะ” อะไรของมันจู่ๆมาขอเทียบอะไรตอนนี้ว่ะ
“ก็ตอนนี้มันแข็งแล้วอ่ะครับ เลยจะขอเทียบหน่อย” มันยังไม่เลิกความพยายาม
“แล้วทำไมแข็งว่ะ” ผมงง นอนกันอยู่เฉยๆมันจะแข็ง
“ก็พี่เอาเข่ามาเบียดของผม มันก็เลยแข็ง” เป็นความผิดกูอีก
“ทำไมว่ะ ถ้าเทียบแล้วใหญ่กว่ากูมึงจะทำไมเหรอ”
“ก็ผมเคยเทียบกับของไอ้บาสแล้วมันใหญ่กว่า แต่ถ้าผมใหญ่กว่าของพี่ ผมจะได้ชนะมันซะที”
ผมแทบจะบ้าตาย ไม่อยากเชื่อว่าน้องผมเล่นอะไรแผลงๆกับเขาด้วย หวังว่ามันคงไม่เดินรอยตามผมน่ะ
“พวกมึงเล่นอะไรบ้าๆ” ผมด่ามัน แต่ก็ควักเจ้าหนูขึ้นมา
“เดี๋ยวกูขอชักก่อน” แล้วผมก็สนองความต้องการของมัน
ถ้าไอ้บาสใหญ่กว่าของมัน ของผมที่เป็นพี่ไอ้บาสก็ต้องใหญ่กว่าดิ มันจะวัดทำไมว่ะ
แต่ก็ลองดูไม่แน่ผมอาจจะแพ้มันก็ได้
-----จบตอนที่34-----
คิดว่าใครจะใหญ่กว่ากันครับ จะลองทายก่อนเฉลยในตอนหน้าก็ได้ครับ
-
:m30: มาทีนึงเล่นเอา :m25:
แล้วแบบนี้ใครจะ โฮ่ๆๆ ไม่กล้าคิดจริงๆ ครับ เพราะว่า เดี๋ยวจะไปร่วมแจมด้วยหล่ะแย่เลย :m4:
-
อ้าวๆๆจะวัดกันอย่างเดียวเหรอ น่าจะมีกิจกรรมอย่างอื่นทำดีกว่าไหม
-
:haun4: :haun4: :haun4:
-
หุหุ :oni2: :oni2: :oni2:
-
น่าจะแพ้นะ อิอิ
-
:m22:
งานนี้มีเฮ
-
:m24: รีบๆเทียบกันจะถ่ายรุปเก็บไว้
-
แผนเจ้ามาร์คหรือเปล่าเนี่ย :m4: :m23:
-
อิอิ :oni1:
-
แผนร้ายนะเนี่ย นายมาร์ค :m12:
-
อย่าลืมอัดวีดีโอด้วยนะ
-
และแล้วก็เสร็จไปอีกราย :m25: :m25:
-
แผนร้ายนะเนี่ย นายมาร์ค
:m23: :m23: :m23:
อย่าลืมอัดวีดีโอด้วยนะ
:m24: :m24: :m24:
-
หนุก ๆ :oni2: o7
-
:a3: อีตาบั๊มพ์ชนะเลิศ ศศ
แน่นอนน น!
น้องมาร์คเอ๊ย ร้ายนะเรา ! o13
-
ตอนที่ 35
ผมชักอยู่นานกว่ามันจะโตเต็มที ผมก็เขยิบตัวไปใกล้กับของมัน
“เอา มาวัดซิ” ผมบอก
“คือ ของผมมันหดแล้วอ่ะ รอพี่ชักตั้งนาน” เรื่องมากจริงๆวุ้ย
“แล้วต้องทำไง” ผมพูดออกแนวรำคาญ
“เดี๋ยวผมชักก่อน” มันพูดพร้อมลงมือชัก
“ไม่ต้องเลย เดี๋ยวมึงชักของกูก็หดอีก”
“แล้วทำไงครับ” มันถามอย่างซื่อๆ ผมไม่เข้าใจเลยว่ามันอยากจะวัดทำไม
“งั้นก็ผลัดกันชัก จะได้ไม่มีใครหดก่อนกัน”
ว่าแล้วผมก็คว้าเจ้าหนูของมัน มันตกใจเล็กน้อยแต่ก็ไม่ขัดขืน
ผมก็เริ่มชัก แต่มาร์คกลับนั่งเฉยๆ
“แกก็ชักพี่ด้วยดิว่ะ” มันสะดุ้งเล็กน้อย กล้าๆกลัวๆ ค่อยเอามือมาจับของผม รูดขึ้นรูดลงเบาเพราะของผมมันแข็งอยู่แล้ว
ผมก็ใช้วิทยายุทธ์ที่ฝึกมากับคนอื่น เพียงไม่นานของๆมันก็แข็งเต็มที่ แต่ไม่เห็นมันจะหยุดชักให้ผมแล้วเอาจู๋มาเทียบกัน
ปล่อยให้ผมชักไปอย่างนั้น ส่วนมันก็ชักให้ผมต่อไป
ผมว่ามันคงเสียวจนลืมไปแล้วมั้ง เพราะเห็นมันครางเบาๆ พร้อมหายใจซะแรงเชียว
“เสียวเหรอ” ผมถาม
“คะ ครับ” มันตอบพร้อมก้มหน้า ท่าทางจะอาย
“เคยมีอะไรกับใครหรือเปล่า” ผมถามอีก เริ่มตะล่อมเด็กรู้ทั้งรู้ว่ามันไม่เคยแน่ๆเด็กเรียบร้อยขนาดนั้น
มันส่ายหน้า แต่มือก็ยังชักให้ผม
ผมค่อยยื่นๆหน้าไปใกล้ๆ แต่ยังไม่จูบ ดูท่าทีมันก่อน
มันก็เห็นว่าผมยื่นหน้ามาใกล้ๆแต่ก็ไม่ได้เบือนหน้าหนี้
พอรู้ว่าเด็กมันไม่ปฏิเสธ ก็เริ่มเลยครับ
เริ่มจากจูบ แม้จะเป็นจูบแรกของมาร์คแต่ก็ทำได้ดี อ้าปากให้ผมทะลวงลิ้นเข้าไปได้ง่าย
แล้วผมก็เริ่มไซร้ไปตามตัว ถลกเสื้อขึ้น ใช้ลิ้นไปจี้จนจุดอ่อนแรกคือ หน้าอกและหัวนม
แน่นอนเสียงครางดังออกมาตามที่คาดไว้
แล้วก็เริ่มใช้ลิ้นไปหาจุดอ่อนต่อไป
แต่รู้สึกว่าจุดอ่อนของมันอยู่ทุกที่ เพราะเอาลิ้นลากไปตรงนั้น เสียงครางก็ดังออกมาตลอด
เลยไปหยุดอยู่ตรงใต้สะดือ แล้วเงยมองหน้ามัน มันก็มองหน้าผม
สายตาตอนมันมีอารมณ์ ได้ใจผมสุดๆ จากที่มันหน้าตาธรรมดา กลายเป็นว่า ดูหล่อขึ้นมาทันตา
ว่าแล้วก็ก้มหน้าหม่ำของวางตรงหน้า ไหนๆเด็กมันก็ครั้งแรก ทำให้มันประทับใจซะหน่อย
ผมทั้งเลียทั้งดูดทั้งรัวลิ้น มาร์คเองก็ทั้งดิ้นทั้งครางแถมจิกหัวผมด้วย แต่ผมก็ไม่ได้ว่าอะไร เพราะเข้าใจว่ามันเสียว
นานพอสมควร จนไอ้มาร์คก็แตกคาปากผมซะงั้น ไม่บอกไม่กล่าวเลยนะมึง
“ขอโทษพี่ ผมกลั้นไม่ไหวอ่ะ”
“ไม่เป็นไร เดี๋ยวพี่ไปเอาทิชชูมาเช็ดก่อนนะ” ว่าแล้วก็เดินไปที่โต๊ะอ่านหนังสือ ซึ่งอยู่ตรงข้ามกับเตียงนอน
คว้าไปหยิบทิชชู แต่แล้วสายตาก็เหลือบไปมองกล้องวิดีโอที่เอาติดตัวมาด้วย
เมื่อกี้ก็ลืมไปไม่ได้กดอัดเก็บภาพไว้ คราวนี้อัดเลยดีกว่า ผมก็กดบันทึกทันทีแล้ววางไว้ใกล้ๆกับกล่องทิชชู คิดว่ามันคงไม่เห็นเพราะในห้องมันมืด
ผมกลับมาที่เตียง เขยิบตัวไปนอนใกล้ๆมาร์ค
“เออ ของพี่ยังแข็งอยู่เลยอ่ะ” ผมเริ่มสนทนา เหมือนเป็นการบอกว่าตามึงทำให้กูบ้าง
“พี่จะให้ผมทำให้ใช่ป่าวครับ” มาร์ครู้หน้าที่ แล้วก็ก้มตัวลงไปจัดการให้ผม
เนื่องจากมาร์คเป็นมือใหม่หัดดูด เลยมีปากครั้งเผลอเอาฟันไปขูดกับน้องน้อยของผม
ผมเลยต้องเตือนบ่อย และบอกตลอดว่าให้ดูดให้เลียตรงไหนบ้าง
ทำไปได้สักพัก ก็ดึงตัวมาร์คขึ้นมา
“เออ มาร์คพี่ขอประตูหลังได้ป่าว” ผมพูดพร้อมเอามือเอื้อมไปกอดมาร์ค
“จะดีเหรอครับ คือ ผมกลัวเจ็บ” มันพูดเสียงเบา ทำเอาผมนึกถึงตอนโดยเสียตูดครั้งแรกให้ไอ้ฮัท
“ไม่เจ็บหรอก พี่จะทำเบาๆ พี่เอาน้ำยาหล่อลื่นมาด้วย” ผมเตรียมพร้อมเสมอหล่ะครับ
“พี่พกของพวกนี้ติดตัวด้วยเหรอ” มาร์คทำเสียงตกใจ มันคงมองว่ากูหื่นแน่ๆลย
“ก็ต้องมีไว้ พอแกโต แกก็ต้องพกไว้นะไอ้ของพวกเนี้ย” ผมสั่งสอนไอ้มาร์ค แล้วก็คลานไปหยิบน้ำยาหล่อลื่นกับถุงยางที่กระเป๋าเสื้อผ้า
พอใส่อุปกรณ์ทุกอย่างเรียบร้อย ก็ขึ้นเตียง ให้มาร์คมันหันหลังนอนแอ่นตูด
พอเห็นตูดไอ้มาร์คแล้วน้ำลายไหลเลยครับ นานๆจะได้ฟัดตูดบริสุทธิ์สักที
ว่าแล้วก็ใช้นิ้วเข้าไปก่อน นิ้วเดียวไอ้มาร์คยังร้องไม่ค่อยดัง
พอเริ่มเพิ่มเป็นสองนิ้วเสียงร้องก็ดังพอให้ผมเริ่มสยิว
และพอนิ้วเพิ่มเป็นสามนิ้ว ไอ้มาร์คทั้งร้องทั้งเกร็ง จนผมนึกสงสาร เลยเอาออก
พร้อมเอาของจริงจ่อที่ตูด
“ถ้าเจ็บก็บอกนะ” ผมพูดดักไว้ก่อน
แล้วก็ยัดเจ้าหนูเข้าไป แต่ใช้นิ้วค่อยๆแหวกให้ได้เข้าไปให้ลึกๆ
ผมพยายามค่อยๆยัดเข้าไป โดยดูเสมอว่ามาร์คเจ็บหรือเปล่า
พอยัดได้ไปเต็มที่ ก็เริ่มซอยตามอัตโนมัติ จากเบาๆขั้นพื้นฐาน
มาร์คก็ร้องออกมาตามลำคอเล็กน้อย พอเริ่มเร่งสปีด มาร์คก็ร้องดังขึ้นเรื่อยๆ
แต่ผมก็พยายามควบคุมความเร็วไม่ให้แรงเกินความอึดของมาร์ค ถ้าเป็นไอ้เบนซ์นะซอยถี่ยิบไม่สนใจอะไรทั้งนั้น
แล้วก็เปลี่ยนท่า โดนให้มันนอนตะแคงแต่ผมยังคุกเข่าอยู่
แล้วก็ซอยต่อไป แต่ไม่อยากให้มาร์คโดรเสียบอย่างเดียว เลยเอื้อมมือไปชักให้มาร์คด้วย
ไปๆมาๆชักจนไอ้มาร์คแตกก่อนอีกแล้ว คราวนี้ขอถึงตาตัวเองบ้างหล่ะ เลยซอยเร็วขึ้น
เพราะเห็นว่ามาร์คหมดแรงไม่มีแรงร้องออกมาแล้ว
กว่าจะผมจะแตกก็นานอยู่ หมดแรงทั้งคู่ แต่ผมถือว่าโชคดี ได้เปิดซิงเด็กอีกหนึ่งคน
ก่อนนอนผมลุกไปเก็บกล้องวิดีโอ แล้วกลับมานอนข้างๆมาร์ค
กูทำเด็กเป็นเกย์อีกคนแน่ๆเลย
-----จบตอนที่35-----
-
เสร็จไปอีกหนึ่ง
-
สุดยอดดดดดดดดดดดดดดดดดด
:m4:
-
เรียบร้อยไปอีก 1 ไม่เลยนะ นายบั๊มพ์
แต่สงสารน้องมาร์ค จัง :m23:
-
:เฮ้อ: คนนี้น่าสงสาร :m13:
-
เห็นใครไม่พุดไรหน่อย ฟันดะ :a6: :a6: รอรายต่อไป :เฮ้อ:
-
o2 โอ๋ย ยยย
โดนไปอีกหนึ่ งง งคนนี้น่าสงสารอ่ะ
เห้อออออออออ !
ทำเด็กเป็นเกย์เลยอ่ะบั๊มพ์ ๕๕๕
-
:o :o o12 อ๊ากกกกส์ ... บั้มพ์ กิน เด็ก :m30: :m30:
-
เหยื่อแต่ละคนน่าสงสารทั้งน้านนนนนน :เฮ้อ:
หมดภาระกิจนายบั้มพ์จะคิดไรได้มั่งมะเนี่ยยยย
นอกจากหื่นนนนนน :m25:
-
โหเล่นกินเด็กเลยหรอ
สงสารอ่า
ทำเด็กเป็นเกย์อน่ๆเรยนายบั๊มอะ o12
รอรายต่อไป :m25:
-
ถ้าคนโดนทำแล้วเป็นเกย์ขึ้นมาก็ มีประชากรเกย์เพิ่มขึ้น :m23:
แต่ว่า คนที่ทำเขาเนี้ยะ ตัดใจจากฝ่ายหน้าเรียบร้อย แล้วแหงมๆ :m20:
จากแค่ว่าทำเพื่ออยู่รอด กลายเป็นว่า มันเป็นส่วนหนึ่งไปแล้วนะเนี่ยะ หุๆๆๆ :mc3:
-
หนายว่าบั๊มพ์ไม่อยากเป็นเกย์
:m12: :m12:
ลองแล้วติดออกติดใจล่ะสิ
หื่นเจงๆ o3 :oo1: :oo1:
-
:m25: :m25:
-
ณ ตอนนี้ยังคิดว่าตัวเองไม่ได้เป็นเกย์อีกอ๊ะป่าว นายบั้มพ์ :m14:
-
หื่นได้โลห์ :m25: :m25:
ใกล้จบแล้ว รออ่านต่อค้าบบ o13
-
ตอนที่ 36
ยามเช้า กับอากาศที่เย็นสบายทำเอาผมไม่อยากตื่น นานๆจะได้นอนท่ามกลางธรรมชาติ ขอนอนอีกหน่อยเถอะ
“พี่บั้มพ์ครับ” เสียงเรียกของมาร์คกวนใจผม แต่ผมพยายามไม่สนใจเสียงนั้น
“พี่บั้มพ์ พี่บั้มพ์” เรียกอย่างเดียวไม่พอ มันเขย่าตัวผมด้วยอ่ะดิ
“อาไรของมึง จะปลุกทำไม คนกำลังหลับสบาย” ผมตะวาดออกไปแต่ตายังหลับอยู่
“คือ พี่ปล่อยผมก่อนได้ป่าวครับ เดี๋ยวบาสมันมาเห็น”
ผมรีบลืมตาขึ้นมาทันที พบว่าตัวเองกำลังกอดมันอยู่จริงๆ
“โทษที พี่ไม่รู้ตัวว่ะ” แล้วผมก็เอามือออก กูไปกอดมันตอนไหนว่ะเนี้ย
“ไม่เป็นไรครับ เพราะผมก็กอดพี่เหมือนกัน” มันยิ้มๆครับ แล้วก็ลุกออกจากเตียง
“ผมกลับก่อนนะครับ ฝากบอกบาสด้วยแล้วกัน” ผมพยักหน้า แล้วน้องมาร์คก็เดินออกจากห้องไป
ผมอ้าปากหาว นอนยังไม่เต็มที่เลย ขอนอนอีกหน่อยแล้วกัน
************************************************************************************************
ตื่นขึ้นมาอีกทีก็ปาไปเกือบเที่ยงแล้วครับ
ผมโผล่ออกจากห้อง เห็นไอ้บาสนั่งทำการบ้านอยู่ เลยเดินไปตบหัวมันเล่น
“อะไรว่ะ มาตบหัวผมทำไม” มันทำหน้าดุ
“หมั่นไส้เว้ย มีปัญหาอะไรหรือเปล่า” ผมเป็นพี่ที่ดีไหมหล่ะครับ
“เออ ไอ้บาสหายไปไหนไม่รู้ ผมตื่นมาก็ไม่เห็นมันแล้ว” มันบ่น
ผมเดินไปตบหัวมันอีกรอบ “ก็มึงดันล็อคห้องทำไม รู้ทั้งรู้ว่าเพื่อออกมานั่งที่ระเบียง มันเลยมาขอนอนกับกู”
ไอ้บาสทำหน้างง “แล้วผมจะล็อคได้ไงพี่ ก็ผมนอนอยู่ ไม่รู้ด้วยซ้ำว่ามันออกมาข้างนอก”
อ้าว! ก็ไอ้มาร์คบอกเองนี้หว่าว่าห้องล็อค หรือว่ามันโกหกกู
************************************************************************************************
สนามบอลคับคั่งไปด้วยชายหนุ่ม ซึ่งในนั้นก็มีผมกับบาสด้วย เล่นกันจนค่ำก็ว่าจะกลับบ้าน
พอมาถึงบ้านผมก็วิ่งไปดูว่าแม่ทำอะไรไว้รอให้กิน
แต่ในห้องครัวกลับไม่เห็นแม่ ผมชะเง้ออยู่นานว่าแม่ไปไหน ทั้งที่หม้อข้าวก็ตั้งไฟไว้ ปลาก็ทอดอยู่บนกระทะ
“แม่พี่บั้มพ์ออกไปซื้อน้ำมันครับพอดีมันหมด” ผมได้รับคำตอบจากมาร์คแทน
มาร์คเดินเข้ามาในครัวพร้อมถือหม้อใส่น้ำเข้ามา
“อ้าว มาร์คจะทำอะไร” ผมถาม
“แม่พี่บั้มพ์วานให้ผมต้มน้ำจะทำแกงจืด” ว่าแล้วมันก็เอาหม้อตั้งเตาเปิดแก๊ซทันที
ผมยืนมองมันทำกับข้าว นึกอยู่นานว่าจำถามมันเรื่องเมื่อคืนดีไหม ทำไมมันถึงโกหกผม ทำไมมันอยากเข้ามาหาผม
“เออ มาร์คพี่ถามหน่อยซิ” ในที่สุดก็ถามมันไปจนได้
“อะไรเหรอครับ” มันหันหน้ามา
“คือเรื่องเมื่อคืน...”
“พี่บั้มพ์ไปอาบน้ำได้แล้ว” จู่ๆไอ้บาสมันก็ยื่นหน้าเข้ามาในห้องครัว ทำไมมันชอบมาขัดจังหวะกูอยู่เรื่อย
“เออ” ผมเดินออกไปอย่างเสียไม่ได้
มาร์คมันทำท่าจะตามผม คงอยากรู้ว่าผมจะถามอะไร แต่ไอ้บาสมันชวยคุย เลยไม่ได้ตามผมมา
แล้วกูจะรู้ได้ไงว่ะ ว่าทำไมมันถึงอยากเข้ามาในห้องกู
************************************************************************************************
อาหารมื้อค่ำวันนี้บั้มพ์มันก็มากินข้าวด้วย นั่งข้างๆผมเลยครับ
“พี่บั้มพ์ ผมทำแกงจืดอร่อยไหมครับ” มันถาม ทำเอาผมสำลัก รู้สึกแปลกๆกับคำถาม เหมือนเมียถามผัวยังไงไม่รู้
“เออก็ดี” ผมตอบสั้นๆไม่อยากสบตามัน กลัวจะเป็นอย่างที่คิด
“บั้พม์รู้มั้ยว่า เจ้ามาร์คทำกับข้าวเก่ง” แม่ชมใหญ่
“จะรู้ได้ไง ก็ไม่เคยกินนี้แม่ ก็เพิ่งมากินวันนี้แหล่ะ” ผมตอบกวนๆพร้อมตักข้าวเข้าปาก
“ทำไมฉันไม่มีลูกน่ารักๆเหมือนเจ้ามาร์คเลย แต่ละคนน่าให้ตายตั้งแต่คลอด” แม่เลยพูดประชดใส่
“ปกติมันก็เหมือนลูกที่บ้านอยู่แล้วนี้ มาค้างแม่งทุกวัน” ไอ้บาสด่าเพื่อนมันกลับ
“แล้วใครให้กูสอนการบ้าน ทำรายงานให้ทุกครั้ง อยากให้กูทวงบุญคุณหล่ะ” มาร์คก็ใช่ย่อยด่ากลับเหมือนกลับ
ผมมองๆไอ้สองคนนี้คุยกัน แม้จะดูคุยกันเป็นเพื่อน แต่ผมเริ่มไม่ไว้วางใจเท่าไหร่
คงเพราะได้รู้ธาตุแท้ของไอ้มาร์คแล้ว แต่ส่วนน้องชายผมไม่แน่ใจครับ ใครจะไปรู้มันอาจจะมีใจชอบทางนี้ก็ได้ เหมือนกับที่ตอนนี้ผมก็เริ่มจะมาเอาดีกับทางนี้ แต่ก็ไม่อยากให้มันเป็นครับ ผมคงรู้สึกไม่ดีแน่ๆถ้าเกิดมันเป็นขึ้นมาจริงๆ (กูเป็นคนเดียวก็สงสารแม่มากพอแล้ว)
แล้วไอ้มาร์คก็นอนค้างคืนอีกเหมือนเดิม
************************************************************************************************
คืนนี้เป็นคืนสุดท้ายแล้ว เพราะผมจะกลับกรุงเทพพรุ่งนี้ น้องไอซ์โทรมาบอกแล้วว่าจะมาอีกกรุงเทพอีกสองวัน
ผมเลยมานอนดูดางที่ระเบียงบ้านอีกครั้ง เพราะรู้ว่าที่กรุงเทพคงไม่มีวิวมองดางสวยเท่ากับที่นี้แน่ๆ
ผมเดินมาที่ระเบียง ก็เจอกับมาร์คเหมือนเมื่อวาน
ผมเก้ๆกังๆเดินเข้าไปนั่งข้างๆมาร์คที่นั่งยิ้มมองมาผม
“ผมรู้ว่าพี่ต้องมาดูดาว เลยมานั่งรอ”
“แล้วมาร์คจะรอพี่ทำไม” ถามไปอย่างนั้น ทั้งที่ๆพอเดาๆได้ว่ามันมานั่งรอทำไม
“คือ...ผม...” มันเริ่มอ้ำอึง พลางนึกถึงตอนไอ้หนึ่งที่มันบอกว่าชอบผม
“ผมจะมาบอกเรื่องเมื่อคืนอ่ะครับ พี่คงรู้แล้วว่าผมโกหกเรื่องที่ไอ้บาสมันล็อคห้อง”
ผมนั่งฟังเงียบๆดูปฏิกิริยามันไปเรื่อยๆ
“คือ...จะพูดไงดีหล่ะ” มันเกาหัวทำท่าเขินๆ ผมถอนหายใจพอเดาออกว่ามันจะพูดอะไร
“มาร์คจะบอกว่าชอบพี่ใช่ไหม” ผมบอกออกไป แต่ในใจเองกกลัวว่าอาจจะไม่ใช่อย่างที่คิด กลัวจะหลงตัวเองไปหน่อย
“เออ...คือ...ครับ” แล้วมันก็ก้มหน้ายอมรับความจริง
“อย่าบอกนะว่าชอบเพราะมีอะไรกับพี่เมื่อคืน”
“ก็มีส่วนด้วยครับ แต่ผมยังไม่แน่ใจว่าชอบพี่จริงๆหรือเปล่า แต่อยู่ใกล้ๆพี่แล้วมันรู้สึกดีอ่ะครับ”
ผมยิ้มพอเข้าใจความรู้สึกของมัน เพราะคุ้นเคยกับสภาพแบบนี้จากไอ้เบนซ์และหนึ่ง
“พี่ก็ขอบใจแล้วกันที่มีความรู้สึกดีๆให้พี่ แล้วมาร์คเป็นเกย์เหรอ” ผมถามเพราะไม่รู้ว่ามันเป็นเกย์มาตั้งนานหรือเพิ่งมาเป็นเพราะเมื่อคืน
“เออ..ผมก็ยังไม่แน่ใจอ่ะครับ ที่จริงก็เคยมีอะไรกับผู้ชาย แต่ตอนนั้นแค่นึกสนุกเฉยๆ พอมาเจอพี่แล้ว...มันเกิดชอบขึ้นมา”
เวรจริงๆ ท่าทางผมคงมีเสน่ห์ตอนเวลาเอามั้ง แต่ที่มันพูดว่าเคยมีอะไรกับผู้ชายนี้หมายถึงน้องชายกูป่าววะเนี้ย
“คือ...ที่บอกว่ามีอะไรกับผู้ชายอย่าบอกนะว่าไอ้บาส” ผมลุ้นอย่าให้มันเป็นจริงเลย
“ไม่ใช่ๆครับ บาสมันไม่ได้เป็นเกย์”
ทำเอาผมลุ้นแทบตายว่าตระกูลผมจะเป็นทั้งตระกูลหรือเปล่า
“ผมเคยมีแบบภายนอกเฉยๆกับเพื่อนอีกคน” ฟังมันเฉลยทำเอาผมโล่งอก
“งั้นมาร์คคงต้องใช่เวลาที่จะเรียนรู้กับตัวเองว่าเป็นหรือไม่เป็น” ผมเริ่มเข้าสู่โหมดปกติ
“แล้วพี่บั้มพ์รู้ได้ไงว่าตัวเองเป็น” มันถามย้อน
“เฮ้ย! กูยังไม่ได้บอกเลยว่าเป็น”
“ขนาดไม่เป็นยังทำกับผมขนาดนั้นเลยน่ะ”
“เอาเป็นว่าตอนนี้กูก็ยังไม่แน่ใจเหมือนมึงนั้นแหล่ะ แต่กูผ่านประสบการณ์มาเยอะกว่า”
มันก็ยังทำหน้างง
“เอาเป็นว่าแกรู้เมื่อไหร่ ตัวแกนั้นแหล่ะที่จะเป็นคนรู้เอง” ผมฝากข้อคิดไว้ให้มัน
คราวนี้มันพยักหน้าเข้าใจ
ผมเงยหน้ามองฟ้า “อีกอย่างที่พี่ยังไม่แน่ใจตัวเอง เพราะพี่กลัวแม่กับบาสจะรับไม่ได้ มาร์คก็รู้นี้ว่าแม่พี่หวังกับพี่ไว้มากขนาดไหน”
ตั้งแต่พ่อเสียไป ผมก็คือคนที่ดูแลแม่แทนพ่อต่อไป และตอนนี้ผมก็คือหัวหน้าครอบครัว
“ง่วงแล้วไปนอนเถอะ” ผมไล่มันไปนอน มันยิ้มให้ผมก่อนจะลุกขึ้นเดินไปที่ห้องของไอ้บาส
“เดี๋ยวก่อนมาร์ค” ผมเรียกมันไว้ก่อน
“มีอะไรเหรอครับ”
“คืนนี้จะนอนด้วยกันไหม” ไหนๆก็จะกลับแล้ว ขอสักทีก่อนกลับเถอะ
-----จบตอนที่36-----
-
มันยังหื่นไม่เลิก เอาวะ คืนสุดท้ายแล้ว :m30:
-
แหม นายบั้ม หื่นง่าย หายยาก จริงๆนะ
มีเหยื่อมาถวายได้ตลอดเลย อิตานี่
แต่กลัวๆ ว่าไอ้พี่สินมันจะทำภาพเบลอจริงรีเปล่านะ
-
:m12: หื่นจังครับ
-
ขานดจะกลับแล้วยัใม่ลดความหื่น สุดยอดจริงๆ
-
เหอ เหอ ยังมิวายหื่นส่งท้าย :m14: :m14: :m14:
-
vbvbอิอิ :oni1:
-
:m30: :m30:
-
หื่นสมชื่อเลย
-
พึ่งมาอ่านคับ หนุกดีๆ
นายบัมพเนี่ย หื่นได้ใจจิงๆเลย o13์
-
เหมือนตบหัวแล้วลูบหลังเลย นายบั๊มพ์
ไปสั่งสอนนายมาร์คซะดิบดี แต่ตัวเองดันตัญหากลับอีก หื่นเสียจริง :m29:
-
ไอ้หื่นเอ๊ยยยยยย o12
หื่นได้ใจจริงๆ :o8:
-
:a6: จะกลับยังไม่วายหื่น
โอ้พระเจ้า เชื่อเขาเลยจริงๆ
= ='
-
ตอนที่ 37
รถตู้โดยสารมาจอดรับผมที่หน้าบ้าน ผมหันไปไหว้แม่ พร้อมฝากให้บาสดูแลแม่ด้วย
แม่หอมแก้มผมอีกครั้ง ผมก็กอดแม่ พร้อมบอกว่าจะรีบหาเงินมาจัดการเรื่องบ้านให้เร็วที่สุด
ผมขึ้นรถตู้ และรถก็แล่นออก โดยมีแม่และบาสโบกมือลาอยู่ด้านหลัง
เมื่อไหร่ ผมจะได้กลับมาอยู่ที่บ้านอีกครั้ง เมื่อไหร่ผมจะได้เลิกหลอกคนอื่นสักที
ยิ่งผมมองภาพท้องทุ่งนาที่ขนาบทางรถยนต์ทั้งสองข้างทาง ยิ่งทำให้ผมอยากกลับมาที่นี้อีกเร็วๆ
เพียงแค่อีกสามคนเท่านั้น
************************************************************************************************
ผมล้มตัวลงที่นอนอย่างอ่อนแรง หลังจากเหนื่อยจากการเดินทาง
พรุ่งนี้แล้วที่น้องไอซ์จะมาที่นี้ ห้องก็ยังรกไม่จัดให้เรียบร้อย ขอนอนเอาแรงแป๊บเดียว เดี๋ยวค่อยจัดก็ได้
แต่แล้วเสียงกระดิ่งหน้าห้องก็ดัง ใครมากวนกูว่ะเนี้ย
ผมเปิดประตูเห็น ไบรท์ทำหน้าเครียดมองมาที่ผม
“นายไปไหนมา” ถามด้วยน้ำเสียงที่ไม่พอใจ
“ก็กลับบ้านไปเยี่ยมแม่” ผมตอบ พร้อมตกใจเล็กน้อยที่มันยังมายุ่งกับผม
“เหรอ” พอมันฟังเหตุผลของผม ก็เปลี่ยนสีหน้าที่เครียดๆกลายมาเป็นปกติ
“มีอะไรเหรอ นายถึงมาหาเรา” ผมถาม
“นายก็น่าจะรู้นี้ ว่าเรามาทำไม” ไบรท์พูดเสร็จ พร้อมหยิบกระเป๋าพร้อมควักแบงค์ออกมา
“เออ คือ เรามีเรื่องจะบอกนาย” ผมรู้สึกว่า ถ้าผมไม่ทำอะไรสักอย่างกับนายคนนี้ ผมคงต้องเป็นเด็กขายให้มันไปตลอดชาติแน่
“อะไรเหรอ”
“เข้ามาคุยข้างไหนก่อนสิ” ผมเชิญไบรท์เข้าห้องตามมารยาท
ไบรท์นั่งลงที่โซฟา โดยผมนั่งลงอยู่ข้างๆ
ผมกำลังกลั่นกรองความคิดว่าจะพูดอะไรกับมันดี จะบอกว่าผมโกหกเพื่อหวังอึ๊บมัน ก็คงดูว่าผมหื่นเกินไป(ทั้งๆที่มันเป็นความจริง)
ผมนึกได้ว่าอีกไม่นานผมกับน้องไอซ์อาจได้เป็นแฟนกันจริงๆ (ถ้าน้องเค้าเห็นด้วยกับผมนะ) ถ้าผมบอกเรื่องนี้ไป ไบรท์น่าจะเข้าใจ และจะได้ไม่ทำกับผมเป็นเด็กขายเหมือนอย่างตอนนี้
“ว่าไง นายจะบอกอะไรกับเรา” ไบรท์มองหน้าผม
“เราจะบอกว่า เราจะเลิกอาชีพนี้แล้ว”
ไบรท์เงียบสักพักหนึ่ง พร้อมถามผมอีกว่า “ทำไมนายถึงจะเลิก”
“คือ เรามีแฟนแล้ว นายคงพอเข้าใจนะ ว่าเราหมายถึงอะไร” ผมบอกอย่างนี้ก็รู้สึกเหมือนทำร้ายไบรท์ยังไงไม่รู้
“เราเข้าใจ” ไบรท์นั่งก้มหน้าเงียบสักพัก ก่อนจะถามผมอีก
“คบกับแฟนคนนี้นานหรือยัง”
“ก็ห้าเดือนแล้วแหล่ะ” ผมตอบตามความจริง
“เหรอ แล้วแฟนนายรู้หรือเปล่าว่านายทำงานแบบนี้”
“ก็เพราะเขาไม่รู้ เราเลยต้องเลิกไง”
ไบรท์เงียบอีก ทุกครั้งที่ผมพูด และเห็นไบรท์นั่งเงียบทำผมอึดอัด และรู้สึกผิดเสมอที่พูดออกไปแบบนั้น
“เราไม่อยากให้นายเลิกเลยรู้มั้ย” ไบรท์ยังคงก้มหน้า
“ทะ ทะ ทำไม” ผมรู้สึกอึดอัดมากๆกับท่าทีและน้ำเสียงของไบรท์ เหมือนผมเป็นคนทำร้านมันเลย
“ก็เราอยากใกล้ชิดนาย อยากอยู่กับนาย เรารู้เสมอว่านายคงไม่ได้คิดกับเราเหมือนที่เราคิด แต่เราไม่สน เราแค่อยากอยู่กับนายเท่านั้น” ไบรท์พูดพร้อมกับน้ำตาที่ไหลอาบแก้ม ผมเพียงได้แต่นั่งมองไบรท์ระบายอารมณ์ออกมาเท่านั้น
“ไม่ว่าเราจะเสียตังค์กี่บาทเราก็ยอม เราไม่อยากเสียคนที่เรารักไปอีกแล้ว” ไบรท์มองหน้าผม พร้อมน้ำตาที่ยังคงไหลออกมาไม่หยุด
ผมเองก็เริ่มรับความรู้สึกนั้นมา ทำไมความรักถึงได้ทำร้ายคนได้มากขนาดนี้
“เราขอโทษที่ทำนายเสียใจ” ผมคงพูดได้เท่านี้ ถ้าผมยังพูดอะไรมากออกไปอีก ไบรท์อาจจะเสียใจมากกว่านี้
ไบรท์ก้มหน้าอีกครั้ง และพลั่งพรูน้ำตาออกมาอย่างไม่ยั่ง
ผมเลยเดินเข้าไปโอบหลัง เผลอปล่อยน้ำตาออกมาเล็กน้อย เพราะเสียใจกับการกระทำของตัวเอง
เมื่อไบรท์หยุดร้อง ไบรท์ก็พูดกับผม “เราขออะไรนายสักอย่างได้ไหม”
ผมพยักหน้า ถ้ามีอะไรที่ผมพอจะทำให้ไบรท์หายเสียใจได้ ผมก็พร้อมจะทำ เพื่อเป็นการไถ่โทษตัวเอง
ไบรท์ก้มหน้ามาจูบปากผม ผมรับการจูบนั้นของไบรท์
ไบรท์ผลักตัวผมลงกับโซฟา “เรารับรองว่าครั้งนี้จะเป็นครั้งสุดท้าย ขอบใจนะ ที่ให้เรารู้สึกดีมาตลอด”
ผมเข้าใจ และยอมทำตามที่ไบรท์ขอร้อง
แม้สิ่งที่เราสองคนแสดงออกมาคือสิ่งที่คนเรียกว่ามันคือความใคร่
แต่สำหรับผมแล้ว นี้คือการแสดงถึงความรักที่ดีสุด
-----จบตอนที่37-----
ใครว่านายบั้มพ์หื่นอย่างเดียว ทำไมพระเอกของเราโดนว่าเยอะจังอ่ะ
-
จะสงสารพระเอกของเราดีไหมเนี่ย
ที่เอาตัวเองเข้ามาพัวพันอยู่ในวังวนที่มีแต่จะทำให้เสียใจแบบนี้
ต้องโทษสังคมแล้วหละที่เราต้องมาอยู่ในสังคมทุนนิยม เฮ่อ ~
-
:เฮ้อ: ระหว่างเรา ช่องว่างคงห่างเกินไป :เฮ้อ:
-
:oni3: :oni3: :oni3: :oni3:
บั๊มพ์ไปทำเสน่ห์ที่ไหนมาเนี่ย
บอกหน่อยดิ
จะได้ไปบ้าง
:m13:
:m25: :m25: :m25:
-
งึกๆๆๆ อ่านเรื่องนี้ ไม่ผิดหวัง
เหมาะกะชื่อเรื่องมากมาย
-
:oni1: :oni1: :oni1:
-
:o8: :o8: :o8: :o8:
-
แต่ละคนน่าสงสารทุกคน :เฮ้อ:
-
อืม แต่ล่ะคนก็มีเหตุผล กันไป o2 o2
-
น่าสงสารอ่ะ
โดยเฉพาะตอนนี้ไบรท์น่าสงสารสุด
:เฮ้อ:
-
ล้านคน ล้านความคิด :o12:
-
ไม่มีคำพูดใดๆๆๆ
-
น่าสงสารบัมพ์จังเลย :m15: กลับบ้านไปหาแม่แทนที่จะได้พักผ่อน กลับต้องมาทำงานอีก :m23:
พอกลับมาถึงกรุงเทพ ก็มีงานเข้ามาเลยมาถึงบ้าน น่าสงสารมาก คงเหนื่อยน่าดู :m21:
สงสัยต้องรับผู้ช่วยซักคนแล้วหล่ะ บั๊มพ์ อิิ จะได้แบ่งเบางาน ... อ่อ ผมทำให้ฟรีนะว่างงาน ก๊ากก :m20:
-
ปวดหัว
o2 o2 o2 o2 o2
-
ตอนที่ 38
เสียงโทรศัพท์ ดังขึ้นเป็นระยะ บอกให้เจ้าของตื่นมารับสักที
“ฮัล.......โหล” เสียงพูดแหบๆเปล่งออกมา
“พี่บั้มพ์ ไอซ์ถึงแล้วนะ จะมารับไหมเนี้ย”
“เฮ้ย จริงด้วย โทดทีๆๆๆ” ผมตาโตทันที เพราะไม่นึกว่าจะนอนเลยเถิดมาได้ขนาดนี้
“ไม่ต้องมาแล้ว เดี๋ยวไอซ์ไปเอง ถ้ารอให้พี่มานะ คงอีกชาติแน่ๆ”
“ครับผม โทดจริงๆ รีบมานะ คิดถึงจนทนไม่ไหวแล้ว”
“ทนอะไรไม่ไหว อยากขนาดนั้นเลย” ไอซ์คงหมายถึงว่าผมคงอยากเอาเร็วๆ
“โธ่ เห็นพี่เป็นคนแบบนั้นไปได้ รีบๆมานะครับ”
“ครับผม”
พอวางโทรศัพท์ ก็กระโดดโล้ดเต้น กับการรอคอยอันแสนนาน
จนลืมไปว่า เมื่อคืนทำอะไรกับใครไว้
พอนึกได้ ก็ถอนหายใจ ทีไบรท์เข้าใจผม แต่ก็อดสงสารไม่ได้เหมือนกัน
อย่างน้อยผมกับไบรท์ก็ได้สร้างมิตรภาพขึ้นมา แม้ไม่ได้รักกันในฐานะคนรัก แต่เป็นเพื่อนก็รักกันได้
เอาเป็นว่า ตอนนี้ต้องจัดการกับห้องที่เละเทะตุ้มเป๊ะดีกว่า จะให้รังรักของผมกับน้องไอซ์รกไม่ได้
เพราะคาดว่าคงได้ใช้ทำภารกิจหลายคืนแน่
************************************************************************************************
ผมเปิดประตู เมื่อได้ยินเสียงกระดิ่งหน้าห้อง
ภาพหนุ่มน้อยหน้าใส ผมซอยยาวประมาณบ่า พร้อมกับรอยยิ้มที่ใครๆเห็นก็ต้องหลงรัก
“รอนานป่าว อุตส่าห์รีบมาเลยนะเนี้ย”
ผมไม่ตอบอะไรครับ ได้แต่ยิ้มจนจะฉีกไปถึงรูหูอยู่แล้ว
ไอซ์เดินมานั่งที่โซฟา พร้อมวางสัมภาระที่แบกมาลงข้างๆตัว
ผมรีบเดินไปหยิบน้ำเย็นมาให้ทันที
น้องไอซ์รับแก้วน้ำจากผมพร้อมดื่ม ผมยืนมองทุกอริยบทของน้องไอซ์
“จะไม่ทักทายเลยเหรอมัวแต่มองอยู่ได้” น้องไอซ์พูดหลังจากกินน้ำเสร็จ
“ก็อยากมองให้เต็มตาว่าไม่ใช่ความฝัน” ฝันถึงวันนี้มานาน ก็ต้องมองให้คุ้มกับที่รอคอยหน่อย
ไอซ์ลุกขึ้นมากอดผม แล้วก็เขย่งตัวขึ้นมาจุ๊บแก้มผม “แล้วคิดว่าเรื่องจริงหรือความฝันหล่ะครับ”
ผมแทบจะเป็นลมเลยครับ ไม่นึกว่าคนที่จู่โจมจะเป็นฝ่ายน้องไอซ์
“ยังไม่แน่ใจ ขออีกได้ป่าวครับ” ผมอ้อน พร้อมยื่นหน้ามาใกล้
ไอซ์สบตาผม พร้อมยิ้มให้อีกครั้ง แล้วจูบผม
รสชาติจากการจูบคราวนี้มันสัมผัสได้จนถึงหัวใจเลยครับ
“เอาไปแค่นี้ก่อน ขอนอนเอาแรงหน่อยนะ เดินทางมาเหนื่อยมากๆ” น้องไอซ์พูดกับผม แต่ยังคงกอดผมแน่น
“ได้ครับ เพราะได้ใช้แรงแน่ๆคืนนี้” ผมพูดออกมา ทำเอาน้องไอซ์หัวเราะ ก่อนจะจุ๊บแก้มผมอีกครั้ง
แล้วน้องไอซ์ก็ปล่อยตัวออกจากผม แล้วเดินเข้าห้องน้ำไป
โอ้ยยยยย! กูทำไมโชคดีอย่างนี้ว่ะเนี้ย
************************************************************************************************
น้องไอซ์ในชุดนอนที่เป็นเสื้อยืดกับกางเกงเลย์ นอนหลับปุ๋ยไปข้างๆผม
การเดินทางคงทำให้หนุ่มน้อยคนนี้เพลียจนหมดแรงไป
ผมได้แต่นั่งมองน้องไอซ์หลับ คนอะไรมันจะน่ารักได้ตลอดเวลา ขนาดนอนยังน่ารักเลย
ผมนั่งมองอยู่อย่างนั้นแหล่ะ ใครจะหาว่าผมบ้าก็ตามใจ ผมก็ไม่รู้ทำไมถึงได้เป็นมากขนาดนี้
ตกลงกูรักหรือคลั่งน้องเขาว่ะเนี้ย
ผมว่าเอาเวลามานั่งมองน้องไอซ์สุดที่รักกำลังหลับ ออกไปหาซื้อของกินดีกว่า
ผมเลยเดินออกมาจากห้องปล่อยให้น้องไอซ์หลับไป
เมื่อมาถึงตลาด มองหาของกินหลายร้าน ไอ้นี้ก็อยากกิน ไอ้นู้นก็น่าทาน ไอ้นั้นก็ของชอบ เลยซื้อแม่งทุกอย่างเลย
พอกลับมาที่ห้อง เห็นสุดที่รักนั่งยิ้มแป้นทำท่าสะลึมสะลือ
“ได้กลิ่นของกินหล่ะซิเลยตื่น จมูกไหวจริงๆ” ผมพูดพร้อมเอามือไปยีหัวสุดที่รัก
“ซื้ออะไรมาตั้งเยอะตั้งแยะ กินกี่คนเนี้ย” ไอซ์เดินตามผมมาที่ตรงที่วางจานข้าว พร้อมช่วยผมเทอาหารใส่จาน
“กินสองคนนั้นแหล่ะ ฉลองที่ไอซ์มาหาพี่ไง” พูดเสร็จก็หอมน้องไอซ์ไปอีกฟอด
พอจัดจาข้าวเรียบร้อยเสร็จก็นั่งลงเริ่มที่จะสวาปาม
ภาพข้างนอกหน้าต่างเริ่มเข้าสู่ตอนค่ำ ผมเองเริ่มอยากให้บรรยากาศมันโรแมนติก
โต๊ะทานข้าวที่ติดกับหน้าต่างห้อง ทีมองออกไปเป็นภาพทิวทัศน์ของกรุงเทพในยามค่ำคืน
ผมว่ามันก็โรแมนติกแล้วน่ะ แต่เหมือนยังขาดอะไรอยู่
ผมเดินเข้าไปค้นของในตู้
“พี่บั้มพ์หาอะไรอ่ะ” น้องเค้าคงสงสัยที่จู่ๆผมเดินมาหาของที่ตู้
“ก็หาเทียนไง ว่าจะมาจุด จะได้โรแมนติกเหมือนมนหนัง”
“ไม่ต้องเว่อร์เลย มานั่งเลยมา” เสียงของน้องไอซ์เหมือนคำสั่ง ทำให้ผมต้องเดินกลับมาที่โต๊ะ
“ก็อยากให้ไอซ์ประทับใจอ่ะครับ” ผมมองไอซ์ทำหน้าจ๋อย
“แค่ได้อยู่กับพี่สองคนก็ประทับใจสุดๆแล้ว” ไอซ์มองผมพร้อมรอยยิ้ม
คำพูดนี้ทำเอาผมตัวลอยเลยครับ ผมยิ้มค้างอยู่อย่างนั้นจนน้องไอซ์ต้องบอกให้กินข้าวได้แล้ว
ผมนั่งกินไปได้สักพัก ก็เดินมานั่งข้างๆน้องไอซ์ พยายามเบียดตัวเข้าไปเพราะมีเก้าอี้แค่ตัวเดียว
“จะมาเบียดทำไมเล่า” น้องไอซ์บ่นเมื่อเห็นผมกระแซะตัวเข้าไป
“นั่งคนเดียวมันเหงาอ่ะครับ ขอนั่งด้วยคนได้ไหม” งงตัวเองทำไมทำตัวเป็นเด็กเชียว
ไอซ์ไม่ได้ว่าอะไรปล่อยให้ผมนั่งเบียดไปอย่างนั้น
“ป้อนให้ด้วยได้ป่าวครับ” ผมยื่นหน้าไปจนเกือบจะชิดแก้มของน้องไอซ์
“ขี้อ้อนจริงๆ” ปากว่า แต่ก็ตักข้าวมาให้
ผมงับกับข้าวในช้อนพร้อมเคี้ยวเต็มปาก
“รีบๆกินนะ เครื่องมันชักร้อนแล้ว” ผมเหล่ตามองน้องไอซ์
“อะไรเนี้ย กะจะเอากันทันทีเลยเหรอ” ว่าแล้วต้องโดนด่า
“ก็ใกล้ไอซ์ที่ไร มันมีอารมณ์ทุกทีเลยอ่ะ” พูดแล้วเอามือไปกอดตัวไอซ์แน่น
“แล้วพี่บั้มพ์ซื้อมาเยอะทำไม กว่าจะกินหมดคงอีกนาน รอไปแล้วกัน” ไอซ์กินข้าวต่อไปทำเป็นไม่สนใจผม
ผมเลยรีบกินข้าวให้หมดๆจะได้ขึ้นเตียงสักที
ไอซ์อาศอกมากระทุ้งทองผม
“โอ้ย..” ผมเจ็บจนร้องออกมา
“ไม่ต้องรีบเลย อยากมากเลยเหรอไง” ไอซ์ว่าอีกแล้วครับ
“ก็ใช่สิ คนมันคิดถึงนี่หว่า แล้วไอซ์คิดถึงพี่หรือป่าวครับ” ผมทำหน้าหวานใส่
“เออ...” ไอซ์หลีกเลี่ยงไม่ตอบ พยายามหลบหน้าหนี
“ว่าไงนะ คิดถึงหรือเปล่า” ผมถามอีกครั้ง
“คิดถึงครับ” ไอซ์ตอบเบาๆ
“ไม่ได้ยินเลย ตกลงคิดถึงหรือเปล่าเนี้ย” ผมแกล้งอีก
“คิดถึงครับ พอใจยัง” คราวนี้พูดเสียงดังเลยครับ พร้อมกับรีบกินข้าวกลบเกลื่อน
ผมยิ้มหัวเราะกับท่าทีของน้องไอซ์ นานๆจะเห็นน้องเค้าเขิน
แล้วเราก็นั่งทานอาหารกันต่อภายใต้บรรยากาศของค่ำคืนหนึ่งในเมืองหลวง
คนมันมีความสุขทำอะไรมันก็มีความสุขเนอะ
-----จบตอนที่38-----
คงไม่คิดว่าจะมีฉากกุ๊กกิ๊กล่ะซิ ใครว่านายบั้มพ์หื่นอย่างเดียว
-
ชอบๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
รอบหน้าจะมีใครอีกเนี่ย..
:m4: :m4: :m4:
-
ตอนนี้มาแบบน่ารัก
-
หวานแหวจริงๆเลย อิจฉานายบั๊มพ์วุ้ย :m25:
-
มาต่อเร็วๆนะรอนะ :m4:
-
สงสัยว่าคนนี้จะตัวจริงแล้วมั้งงงงงงงงง
-
:m25: :m25: แล้วการบ้านที่เหลือทำไงล่ะ
-
เหอๆๆๆ ตัวจิงคือไอซ์หรอ :m13:
เหอๆๆๆ ชอบ ไบรท์ มากกว่าคับ เหงาๆดี เหอๆ :oni2:
-
:m4: :m4: :m4:
-
:o8: :o8: :o8:
-
:m1: :m1: :m1: น่ารักจัง อิจฉาแล้วนะเนี้ย :m13: :m13:
-
นายบัมพ์กุ๊กกิ๊กเพื่อรอหื่นตอนตกดึกรึเปล่า 55 :m14:
ไม่น่าเชื่อ ว่าบัมพ์จะชอบไอซ์ได้
อยากรู้เรื่องตอนวีซีดีออกมาแล้ว จะเป็นยังไง จะเบลอยังไงมันก็ต้องเห็นละน่า
รออ่านต่อน้า เยี่ยม o13
-
:m1: ตาย ยยละ ตาบั๊มพ์
หวานกับเค้าเป็นด้วย ปกติหื่นอย่างเดียว
ไบรท์น่าสงสาร T T
แต่ไอซ์น่ารักเกินห้ามใจอ่ะ !
-
บั๊มพ์ชอบไอซ์
แต่บั๊มพ์ถ่ายวีดีโอไปแล้ว......
:serius2: :serius2:
:เฮ้อ: :เฮ้อ:
รักของบั๊มพ์จารอดมั้ยเนี่ย....
:m21: :m21: :m21: :m21:
-
คนหื่นยังไงมันก็เลิกไม่ได้หรอก บัมพ์เอ๊ยยยยยยยยย
-
:m1: นายบั๊มพ์ กุีกกิ๊กเป็นด้วย ปกติหื่นลูกเดียว
แต่ก็นะ ยังมีแอบหื่นเล็กๆ
น้องไอซืรับศึกหนักแน่ เหอๆ :m25:
-
:m24:
ถ่ายเข้าไป
:m14:
-
:m10:
-
มาถึงก้ออ้อนเลยนะ
-
10 นับซ้ำป่าวครับ เอิ๊กๆ
:m23:
-
10 นับซ้ำป่าวครับ เอิ๊กๆ
:m23:
นั่นดิดครับ แต่เอ๊ะ จะเอาเฉพาะคนใหม่ๆ เท่านั้นรึปล่าวน๊า อิอิ ถ้าไอซ์มาอยู่ยาวหล่ะครับ ทำไงดี คริๆ :m4:
-
ตอนที่ 39
ยามค่ำคืน ที่แสงจันทร์ส่องสว่าง พร่างพราวบนฟ้า แต่มันไม่สวยหรืองดงามเทียบเท่าหนุ่มน้อยที่นั่งอยู่ข้างๆ
ผมเอื้อมตัวไปกอดหนุ่มน้อยนั้น โดยไม่สนใจว่าเจ้าตัวจะให้กอดหรือไม่
ท่าทีที่นิ่งเฉย พร้อมกับเอนหัวมาพิงที่อกของผม ก็เหมือนเป็นการบอกว่าเจ้าตัวก็ต้องการให้ผมกอดเช่นกัน
“มีความสุขจังเลย” ผมเอ่ยขึ้นมาก่อน
ไอซ์หันหน้ามาหาผมเล็กน้อย ก่อนจะกลับไปมองนอกหน้าต่างเหมือนเดิม
“ไอซ์มีความสุขหรือเปล่า” ผมถามเพื่อความแน่ใจว่าไม่ได้คิดไปคนเดียว
“ก็มีครับ แต่ไอซ์ยังไม่แน่ใจเรื่องของเรา” ไอซ์เสียงดูเศร้าลงไป
“ทำไมหล่ะ ไอซ์ไม่เชื่อใจพี่เหรอ” พูดเรื่องนี้ไว้ก่อน ผมอาจจะชอบไปมีอะไรกับคนอื่น แต่ผมก็ไม่ได้คิดอะไร คนที่ผมคิดมีเพียงไอซ์คนเดียว
“ป่าวหรอก ไอซ์กังวลเรื่องที่เราอยู่ห่างกันมากกว่า”
“มันไม่เกี่ยวหรอก ต่อให้ไกลแค่นั้น ถ้าคนเรามีความซื่อสัตย์ต่อกัน หัวใจก็ไม่เปลี่ยนแปลงไปได้หรอก” พูดออกไปทั้งๆที่ไม่เคยมีประสบการณ์เรื่องนี้
“แม้ว่า เราอาจจะไม่ได้เจอกันเลย หรือ มีคนที่ดีกว่าอยู่ใกล้ๆเรานั้นเหรอ”
ไอซ์ทำเสียงเศร้าลงไปอีก ผมพอเข้าใจเรื่องที่ไอซ์ผ่านมา เพราะความห่างไกลเป็นสาเหตุทำให้ไอซ์ต้องเลิกกับคนรักเก่า
“พี่มั่นใจเหรอว่า ช่วงที่ไอซ์เรียนอยู่เชียงใหม่ พี่อาจจะมีคนที่ดีกว่าไอซ์มาคอยดูแล และเข้าใจพี่ พี่ก็คงตัดสินใจเลือกเขาใช่ไหม”
ผมเงียบไม่ตอบอะไร คิดตามที่ไอซ์พูด ตอนนี้ผมพูดได้ว่ายังไงก็จะเลือกไอซ์ แต่ถ้าเกิดเป็นอย่างที่ไอซ์พูดจริงๆ ผมเองก็ไม่แน่ใจว่าผมยังจะเลือกไอซ์จริงๆหรือเปล่า ความห่างไกลมันเป็นอุปสรรคขนาดนั้นจริงๆหรือ
“แล้วถ้าพี่เกิดเลือกคนนั้นขึ้นมา พี่จะไม่ใช่คนเห็นแก่ตัวเหรอ เป็นแฟนกันความซื่อสัตย์เป็นสิ่งที่สำคัญ พี่คิดอย่างนั้นนะ”
ไอซ์ทำเอาผมเครียดไปเลย
“ไอซ์แค่ไม่แน่ใจเฉยๆ ว่าเรื่องของเราจะเป็นอย่างไรต่อไป”
ผมกอดไอซ์แน่นพร้อมพูดข้างๆหูของไอซ์
“ไม่ต้องสนใจหรอกว่ามันจะเป็นอย่างไรต่อไป ให้รู้เพียงว่าตอนนี้ เดี๋ยวนี้ พี่รักไอซ์ก็พอ”
ผมพูดขนาดนี้คงพอจะทำให้ไอซ์ได้มั่นใจในตัวผม ผมเองก็มั่นใจว่าผมไม่เลวเหมือนไอ้คนที่มันเคยทิ้งไอซ์ไปหรอก
ไอซ์ยิ้มหันมามองผม พร้อมเอนหน้าแนบกับอกของผม
สิ่งที่สำคัญที่สุดสำหรับผมตอนนี้ ไม่ใช่การที่เราได้รับรักจากใคร แต่เป็นการที่เราได้รักใครสักคนต่างหาก
************************************************************************************************
เกือบสามวันแล้วกับการไปเที่ยวรอบกรุงเทพฯ ของผมกับน้องไอซ์
ไปเที่ยววัดพระแก้ว ไปเขาดิน ถนนข้าวสาร สีลม สยาม มาบุญครอง ฯลฯ
แทบได้ว่าไปเกือบทุกที่ของกรุงเทพ
ผมพยายามอยู่กับน้องไอซ์ให้มากที่สุด เพราะอีกไม่กี่วันน้องไอซ์จะกลับเชียงใหม่แล้ว
แล้วคงอีกนานกว่าน้องจะกลับมากรุงเทพฯ
ช่วงเวลาที่อยู่ด้วยกันเป็นช่วงเวลาที่ผมมีความสุขที่สุด
ผมเองก็คาดว่าน้องไอซ์คงจะมีความสุขเหมือนๆกับผม
หลังจากดูหนังและกินข้าวเรียบร้อยแล้ว ผมกับไอซ์ก็นั่งรถไฟฟ้ากลับหอ
ผมหอบของพะรุงพะรังของน้องไอซ์ที่ซื้อกลับไปฝากครอบครัวที่เชียงใหม่
“เอาไปฝากทั้งหมู่บ้านเลยหรือเปล่าเนี้ย” ผมแซว
“นานๆจะมาทีก็ต้องซื้อเยอะหน่อยเด่ะ” น้องไอซ์พร้อมพูดเดินนำหน้าเข้ารถไฟฟ้า
โดยมีผมเดินถือของตามไป เหมือนคนใช้เลยว่ะ
คนในรถไฟค่อนข้างเยอะแต่ไม่เยอะมาก เลยพอมีที่ให้นั่ง แต่เหลือที่นั่งเดียวในโบกี้ที่ผมอยู่
ด้วยความเป็นสุภาพบุรุษเลยขอน้องไอซ์นั่ง เพราะถือของเมื่อยมากๆๆ
คุยกันนิดหน่อยถึงหนังที่ได้ดูเมื่อกี้ แต่ผมสังเกตเห็นว่า ไอซ์ทำท่ามองใครก็ไม่รู้
ผมเลยมองตามไปบ้าง คนที่ไอซ์มองเป็นเด็กหนุ่มคนหนึ่งน่าตาค่อยข้างดี ผมซอยยาว อายุรุ่นราวคราวเดียวพอๆกับไอซ์
อะไรว่ะ น้องไอซ์นอกใจมองผู้ชายอื่นต่อหน้าต่อตาเลยเหรอ แถมไอ้ผู้ชายคนนั้นมันยืนอยู่กับผู้ชายอีกคน คนนี้น่ารักมากๆ ตัวเล็กน้อย แต่ไม่เล็กมาก ผิวขาวเนียน มีแววว่าเป็นเกย์
พอรถจอดถึงสถานี ไอ้คนที่น้องไอซ์มองก็ลงไปพร้อมกับคนที่น่ารักๆ น้องไอซ์มองตาม แล้วจู่ๆก็เดินออกไปเลย
ผมงง เพราะมันยังไม่ถึงสถานีที่ต้องลง ผมเลยต้องวิ่งหอบของกระเตงๆตามน้องไอซ์ไป
“ไอซ์จะไปไหนน่ะ” ผมตะโกนถาม แต่ว่าน้องไอซ์คงไม่สนใจผมแล้ว ได้แต่วิ่งตามไอ้หนุ่มคนนั้นไป
แค่มองเฉยๆผมจะไม่ว่าเลยน่ะ แต่นี้วิ่งตามไปเลย มันจะไม่มากไปหน่อยเหรอ
และสุดท้ายน้องไอซ์ก็วิ่งตามไปจนถึงชายคนนั้น พร้อมไปกระชากแขนเขาด้วย
“ตั้ม” ไอซ์พูดกับหนุ่มคนนั้น
“อะ อะ ไอซ์ นะ นะ นายมาได้ไง” หนุ่มคนนั้นก็ทำท่าตกใจเมื่อเห็นไอซ์
ผมยืนหยุด มองเหตุการณ์ตรงหน้า ชื่นตั้มเริ่มวนเวียนเข้ามาให้สมองผม
รู้สึกคุ้นๆว่าเป็นใครนะ
เสียงเคาะประตูดังขึ้น ผมเลยเดินเปิดประตู เพื่อดูว่าใครมา
“มีอะไรครับ” ผมเปิดประตู เจอชายหนุ่มหน้าใสคนหนึ่ง ทำหน้าแปลกใจเมื่อเห็นผม
“อ้าว นี่ไม่ใช้ห้องของตั้มเหรอ” ตั้มไหนว่ะ มีแต่บั้มพ์สุดหล่อเว้ย!
“ไม่ใช่ครับ ผิดห้องแล้วครับ” ผมตอบกลับไป
ชายหนุ่มมองกระดาษในมือ พร้อมบ่นกับตัวเอง “ก็ในนี้มันเขียนว่าห้องนี้นี่หว่า”
“ไหน เค้าเขียนว่าไงครับ” ผมเลยมองที่กระดาษนั้น มันเป็นที่อยู่ของห้องนี้จริงๆ
“แล้วคุณย้ายมานานยังครับ” หนุ่มน้อยหน้าใสถาม
“ก็ย้ายมาสองสามเดือนได้แล้วครับ” ผมตอบ
หนุ่มน้อยถอนหายใจ แล้วเดินไปพิงผนังห้อง “ผมมาช้าไป เขาคงย้ายไปแล้ว”
ในที่สุดผมก็รู้แล้วว่า ตั้ม คือแฟนเก่าของไอซ์นั่นเอง
-----จบตอนที่39-----
มีมารหัวใจซะแล้ว นายบั้มพ์จะสมหวังป่าวเนี้ย
-
:serius2: ไอซ์ทำไงละเนี่ย
-
เจอตัวซะที คนที่ทำให้ไอซ์ได้เจอกับนายบัพม์
เป็นครั้งแรกเลย ที่มีตัวละครอื่นๆ ที่นอกเหนือจากเหยื่อบัพม์
รออ่านต่อน้า :oni2:
-
ทำงัยต่อเนี่ย :m29: รออ่านต่อนะ
-
:m29: :m29: :m29: :m29:
เง้ออออออออออออออออออออ
เล่นได้มาเจอคนที่ตัวเองตามหาอย่างนี้
แล้วไอซ์จะทำไงหว่า :o
โอ๊ยไม่อยากจะคิดเล้ย :serius2: :serius2:
-
:oni2:หุหุ
-
นายบัมพ์จะจับน้องตั้มทำเมีย อีกคนมั้ยนี่ :m12:
น้องไอซ์คงอยากรู้ ว่าทิ้งเค้าไปทำไม น่าสงสาร
-
นายบัมพ์จะจับน้องตั้มทำเมีย อีกคนมั้ยนี่ :m12:
น้องไอซ์คงอยากรู้ ว่าทิ้งเค้าไปทำไม น่าสงสาร
รู้สึกเหนด้วยกับรีบนครับไม่แคล้วนายบัมพ์จับยายตั้มถ่ายหนังแน่(มันก็จะกลายเป็นจำเลยรักถาคชายรักชาย :m20:)
-
น้องไอซ์ยังลืมตั้มไม่ได้อ่ะเด่ะ
-
อืมๆๆๆๆ แล้วน้องไอซ์จะทำยังไงเจอโจทย์เก่า ถามไปเลยว่าหนีมาทำไม
แล้วพี่บัมพ์อะจะช่วยน้องไอซ์ยังไงหว่า อิอิ
-
ตัวจิงที่ม่ายอยากเปนตัวจิง
เค้ามาแล้วทำไงอะ :freeze:
-
หุหุ คนต่อไป
:m12:
-
:a5:....เพิ่งจะได้เข้ามาอ่าน....
อ่านแบบรวดเดียว....แล้วก็... :m25:....เลือดหมดตัวเลยอะ....
:m22:...คราวหน้าคงจะ.....เหอๆๆๆๆ
สนุกมากๆ....จะติดตามต่อไป.... :mc3:
-
ลุ้นกันต่อไป :a5: :a5: :a5:
ว่านายตั้มจะรอดมั้ยยยย
-
ตั้มไม่รอดแน่ๆเลย เหอๆๆๆ :m29: :m29:
-
ตอนที่ 40
ผมกำลังยืมมองเหตุการณ์อยู่ห่างๆ ไอซ์ที่จับมือของคนที่ชื่อตั้ม โดยมีหนุ่มน้อยหน้าตาน่ารักยืนอยู่ข้างๆ
ทุกคนต่างตกใจ ว่ามันเกิดอะไรขึ้นกันแน่
“นายมาได้ยังไงนะ ไอซ์” ตั้มพูดพร้อมมองหน้าไอซ์ด้วยสีหน้าที่ตกใจ
“เราจะมายังไงช่างมันเถอะ แต่เราอยากรู้ว่าตั้มหนีเราไปทำไม” ไอซ์พูด หน้าตาดูน่ากลัวมากๆ
“ปอม นี้มันเรื่องอะไร ใครคือตั้ม” หนุ่มน้อยที่ยืนข้างๆตั้มพูดขึ้นมา ทำหน้างงที่จู่ๆไอซ์ก็โผล่มา
“ไม่มีไรหรอกติม แค่เพื่อนเก่าเราเอง” ตั้มแกะมือของไอซ์ออก
“เพื่อนเหรอ นายเห็นเราเป็นแค่เพื่อนเก่าเหรอ” ไอซ์เริ่มตะโกนออกมาเสียงดัง จนคนที่เดินผ่านไปผ่านมาหันมามองกันใหญ่
“เรื่องของเรามันจบแล้วนะไอซ์ นายจะมาตามตื้อเราอีกทำไม” ตั้มเองก็เริ่มอาละวาด
“ปอม เบาๆหน่อยเถอะ อายคนอื่นเขา” ติมเดินเข้าเขย่าแขนของตั้มเพื่อนเตือนสติ
ผมเองก็เริ่มสับสน ว่าตกลงไอ้หมอนั้นมันชื่ออะไรกันแน่ อีกคนเรียกตั้ม อีกคนเรียกปอม
“นี้นายขนาดเปลี่ยนชื่อ เพื่อไม่ให้เราหาเจอใช่ไหม” ไอซ์ตะโกนออกมาอีก
“ก็ใช่สิ เพราะนายตามยื้อเราอยู่นั้นแหละ ถ้าเราไม่เปลี่ยนชื่อ นายจะได้ไม่ต้องหาเราเจอ” ปอมเดินมาที่ไอซ์พร้อมทำหน้าตาขึงขัง
ไม่อยากจะเชื่อว่าทั้งสองคนเคยรักกัน ทำไมทะเลาะกันแรงขนาดนี้ว่ะ
“เพราะเรารักนานไง เราถึงตามนายตลอด นายยังไม่เข้าใจอีกเหรอ” สิ้นเสียงตะวาด ไอซ์ก็เริ่มร้องไห้
“ขอโทษนะ ไอซ์ เลิกยุ่งกับเราะเถอะ มันไม่มีทางกลับไปเป็นอย่างเดิมอีกแล้ว” ปอมเดินหันหลังพร้อมลากตัวหนุ่มน้อยน่าตาน่ารักที่ชื่อติมไปด้วย ผมเดาได้เลยว่าติมต้องเป็นแฟนใหม่ปอมแน่ๆ
ผมเดินไปหาไอซ์ที่ยืนร้องไห้น้ำตาร่วง มองภาพปอมกับติมที่ลงบันไดเลื่อนไปด้วยกัน
แสดงว่าน้องไอซ์ยังไม่ลืมปอมแน่ๆ ผมเริ่มหวั่นๆแล้วว่า ผมจะมาแทนที่ของปอมได้หรือไม่
“กลับกันเถอะ” ผมยืนกระซิบบอกน้องไอซ์เบา
ไอซ์พยายามปาดน้ำตาที่มันไหลมาไม่หยุด แล้วเดินกลับหอไปกับผม
ระหว่างทางที่กลับไอซ์ก้มหน้านั่งเงียบ ส่วนผมเองก็ได้แต่มองและคอยจับมือเป็นการปลอบ
น้ำตาของไอซ์ไหลหยดลงมาบนมือของผม ผมเองก็รู้สึกเจ็บ และทรมานไม่แพ้กับไอซ์เหมือนกัน
เมื่อกี้ทำไมผมไม่เดินไปต่อยหน้าไอ้หมอนั้นให้ร่วงไปกองกับพื้นให้รู้แล้วรู้รอด
มันกล้าดียังไงทำร้ายน้องไอซ์ของผม มันไม่รู้เหรอไงว่าน้องไอซ์รักมันขนาดไหน
ทำไมใจคนเราถึงเปลี่ยนได้ง่ายดายขนาดนี้นะ
************************************************************************************************
ค่ำคืนนี้ต่างจากคือที่ผ่านมา เพราะสองสามวันที่ผ่านมานั้น ที่ห้องของผมจะได้ยินเสียงหัวเราะ เสียงพูดคุย เสียงแซว หรือการหยอดคำหวานของคนสองคนที่เหมือนเป็นคู่รัก
แต่คืนนี้กลับไม่มีเสียงใดๆเลย มีแต่ความเงียบ น้องไอซ์เลิกร้องไห้แล้ว แต่กลับนอนขดตัวอยู่บนที่นอน
ผมเริ่มทนไม่ไหวแล้วเหมือนกัน ทนเห็นคนรักของตัวเองทรมานอยู่อย่างนั้นไม่ได้
ผมเลยค่อยๆเข้าไปกอดนอนไอซ์ ทำให้พอรู้ว่าน้องไอซ์ก็ยังร้องไห้อยู่
ผมเลยกอดน้องไอซ์แน่น พร้อมกระซิบข้างๆหู
“ถึงแม้จะมีใครทำให้ไอซ์เจ็บปวด พี่จะไม่มีวันทำอย่างนั้นเด็ดขาด พี่รับรอง”
ผมพยายามขยับตัวน้องไอซ์ให้หันหน้ามาหาผม
หน้าตาน้องไอซ์เต็มไปด้วยคราบรอยน้ำตา ผมพยายามเช็ดคราบน้ำตานั้นให้หมด
“ทุกครั้งที่ไอซ์เสียใจ รู้ไหมพี่เองก็เสียใจไปด้วย”
พอผมเช็ดคราบน้ำตาเรียบร้อยแล้ว ผมก็จูบที่หน้าผากของน้องไอซ์
“พี่รักไอซ์นะ พี่เองก็ไม่หวังจะมาแทนที่ใครในใจของไอซ์หรอก แต่จำไว้นะ พี่จะไม่ทำร้ายไอซ์ให้เสียใจเหมือนคนๆนั้น”
น้องไอซ์มองหน้าผม เหมือนอยากพูดอะไรบางอย่าง แต่ก็ไม่พูดออกมา
ผมเลยกอดน้องไอซ์แน่น และลูบหัวเป็นการบอกให้หลับผักผ่อนเพื่อจะได้ลืมเรื่องราวต่างๆในวันนี้
แม้ตื่นมาอาจจะยังไม่หายเจ็บปวด แต่มันคงจะทุเราลงไปได้บ้าง
ถึงผมเองอยากให้น้องเค้ารักผมเหมือนที่ผมรัก แต่ช่วงเวลานี้น้องเค้ายังคงสับสนกับเหตุการณ์ในวันนี้
คงต้องให้เวลาน้องเค้าอีกหน่อย ผมเองก็ไม่อยากคาดคั้นอะไรมาก แค่ต้องการให้เค้ารู้ว่าผมรักเค้ามากเพียงใดเท่านั้นเอง
************************************************************************************************
“ผมจะกลับเย็นนี้นะครับ” ไอซ์บอกผม พร้อมดวงตาที่เศร้าหมอง
ผมถอนหายใจ แม้อยากจะยื้อให้อยู่ต่อ แต่รู้ว่าผมคงช่วยอะไรไม่ได้ เพราะเรื่องนี้เป็นเรื่องของน้องไอซ์
การที่จะจัดการความเจ็บปวดที่อยู่ในใจ มีแต่เพียงเจ้าตัวเท่านั้นที่ทำได้
ผมเป็นแค่คนอื่นคงทำได้แค่เพียงปลอบใจและให้กำลังใจ
“ครับเดี๋ยวพี่ช่วยเก็บของนะ”
“ไอซ์ขอโทษที่ทำให้พี่ต้องมาเป็นห่วง”
ผมมองสายตาของไอซ์ แล้วก็เอามือไปลูบหัว
“ไม่ว่าจะยังไง พี่ก็ห่วงไอซ์เสมอ”
ไอซ์ยิ้ม “ขอบคุณครับ สำหรับเรื่องทุกๆอย่าง เออ แล้วอีกเรื่องหนึ่ง”
“เรื่องอะไรเหรอ” ผมถาม
“ก็เรื่องของเราสองคน ผมขอเวลาหน่อยนะครับ”
“ไม่ต้องรีบร้อนหรอก ความรู้สึกของพี่ที่มีต่อไอซ์ก็เหมือนเดิม ไม่ว่าเราจะอยู่ในสถานะไหนก็ตาม”
“ครับ ขอบคุณครับ”
แล้วไอซ์ก็ขอตัวไปอาบน้ำ ปล่อยให้ผมยิ้มหวานอยู่คนเดียว
เสียดาย ถ้าไม่เจอไอ้คนที่ชื่อตั้ม ป่านนี้น้องไอซ์คงเป็นแฟนผมไปแล้ว
ว่าแล้ว ผมก็รีบหาโทรศัพท์น้องไอซ์ พอเจอก็กดหาเบอร์ของคนที่ชื่อตั้มทันที
มันต้องชดใช้ที่ทำกับน้องไอซ์ของผม
-----ตอนที่40-----
คงรู้แล้วนะครับว่าใครเป็นเหยื่อรายต่อไป
-
o7 ตั้ม หรือ ปอม นั่นแหละค่ะ
เหยื่อรายต่อไป !!
ตกลง บั๊มพ์รักน้องไอซ์จริงๆหรอเนี่ย ?
เราอุตส่าห์เชียร์เบนซ์อ่ะ ...
:m12:อยากอ่านตอนต่อไปใจแทบขาด !
-
o18 o18 o18
-
:m13:
ว้าววววววววววว
ไม่น่าเชื่อเรื่องนี้มีเนื้อหาความรักด้วย
:o :o :o
แฮ่ะ แอบแซวเล่นเฉยๆ นะ
อย่าโกดเรานะ
ยังตามอ่านอยู่เสมอ อยากเห็นฉากล้างแค้นให้สุดที่รักของบั๊มพ์เร็วๆ จัง
:m1: :m1:
-
โห..นายบั๊มมีความรักกะเขาด้วย o12 :o8:
-
งะ ไม่อาวน้องไอซ์ :serius2:
จะเอาตาเบนซ์อะ :o12: :o12:
-
หุหุ เหยื่อรายต่อปายยย :m14: :m14:
-
เหยื่อรายใหม่มาแล้ว
แต่ท่าทางงานนี้ยอดชายนายบั้มพ์มีสิทธิ์อกหักนะเนี่ย :m14:
-
ตั้ม รายต่อไปหรือเนี้ย :m25: :m25:
-
ไม่น่าเชื่อว่าบัมพ์จารักน้องไอซ์จริงๆ
รอดูเหยื่อรายต่อไปครับ
-
:oni1: รอดูการแก้แค้น
-
การแก้แค้นที่หวานชื่น :เฮ้อ:(รึเปล่า) :เฮ้อ:
-
จัดการเลย ลุย o12
-
นายบัมพ์จโมหดจะซึ้ง ก้อซึ้งได้
-
จะแก้แค้นกับตั้มหรือกับแฟนตั้มดี :m16:
-
ตอนที่ 41
หลังจากที่ไปส่งน้องไอซ์ที่หมอชิตเรียบร้อยแล้ว ผมก็รีบไปหาพี่สินทันที
“ว่าไงนะ มึงจะให้กูเอาอะไรให้นะ” พี่สินพูดอย่างตกใจ เมื่อผมขอร้องให้พี่สินหาอะไรบางอย่างมาให้
“ไม่เห็นต้องตกใจขนาดนั้นเลย ผมรู้น่าว่าพี่มี พวกนักแสดงของพี่มันต้องใช้ ไม่ใช่เหรอ”
“เออ กูมีอยู่แล้ว แต่กูไม่เข้าใจว่ามึงจะเอาไปทำไม มึงใช้เองเหรอ” พี่สินถามที่ผมมาขอของสิ่งนั้น
“ป่าว ผมจะให้คนอื่นกิน” ผมตอบ
“เฮ้ย! มึงทำแบบนั้นทำไม มึงไม่ปัญญาจัดการเองแล้วเหรอ ทุกทีกูเห็นมึงไม่เห็นต้องใช้เลยนี่หว่า” พี่สินยังจะถามอีก
“เออน่า คนนี้กรณีพิเศษ เอามาเถอะ ไม่ต้องบ่นแล้ว” ผมรีบทวง
พี่สินเดินไปหาของในตู้ แล้วก็เดินมาหาผมพร้อมของสิ่งนั้น
ผมรับสิ่งนั้นมาดูก่อนจะยัดมันลงไปในกระเป๋ากางเกง
“รอประมาณสิบนาทีนะ” พี่สินพูดแนะนำของสิ่งนั้น
ผมยิ้มและขอบคุณในความช่วยเหลือของพี่สิน
แล้วผมก็เริ่มดำเนินแผนการต่อไป
************************************************************************************************
เสียงเคาะประตูดังขึ้น ผมยิ้มในใจ ว่าคงเป็นไปตามแผน
เมื่อผมเปิดประตู ก็เจอคนที่ผมตั้งใจจะให้มา
“คุณชื่อตั้มใช่ไหม” ผมทำเป็นไม่รู้จัก ทั้งๆที่ผมเคยเห็นเค้ามาแล้ว
“เออ ครับ แล้วไอซ์หล่ะครับ” ตั้มถาม
“กลับไปแล้ว เมื่อเช้านี้เอง” ผมตอบพร้อมพิงประตู ยืนกอดอกมองหน้าหาเรื่องมันนิดหน่อย
“ไอซ์ฝากของอะไรให้ผมหรือเปล่าครับ เพราะเมื่อเช้าไอซ์เค้าส่งSMSมา”
ผมสะแหยะยิ้มเล็กน้อย มันคงไม่รู้หรอกว่าSMSที่มันได้รับ ผมเป็นคนส่งไปเอง
“อ๋อ ใช่ๆ เดี๋ยวผมหยิบให้ เข้ามาข้างในก่อนสิ” ผมเริ่มชักชวนตั้มเค้ามาในห้อง
ตั้มทำท่าจะปฏิเสธ แต่ผมก็ลากเข้ามาจนได้
“เข้ามาเถอะ เมื่อก่อนมันก็เป็นห้องของนายนี้”
ตั้มจึงเข้ามานั่งที่โซฟาข้างเตียง ผมเดินไปที่ตู้เย็น หยิบขวดน้ำ ซึ่งเป็นน้ำชาที่ผมเตรียมไว้สำหรับตั้มโดยเฉพาะ
ผมยื่นให้ตั้ม ตั้มมองผมอย่างแปลกใจ แต่ก็รับขวดน้ำชาไว้
“กินเถอะน่า แพงนะเว้ย! ไม่ต้องเกรงใจหรอก” ผมต้องพูดเพราะมันไม่ได้ดื่มไปซักอึก
ผมยืนมองตั้มที่ค่อยๆยกขวดน้ำกินไปได้ครึ่งขวด มันคงสงสัยที่ผมยืนมองมันกินน้ำทำไม
ผมเลยรีบทำเป็นไปเปิดตู้เสื้อผ้า ทำท่าหาของไปด้วย แต่ผมไม่ได้หาของหรอก ผมไปกดปุ่มบันทึกของกล้องวิดีโอต่างหาก
“คุณเป็นแฟนใหม่ไอซ์เหรอ” เป็นคำถามแรกของตั้ม
“ก็ไม่เชิงหรอก เค้ายังไม่ตอบรับรักผม” ก็เพราะแกนั้นแหล่ะ ถ้าไอซ์ไม่เจอแกป่านนี้คงรับรักผมไปแล้ว
“อย่าบอกนะว่าพวกคุณรักกันเพราะไอซ์มาตามหาผมที่ห้องนี้ แล้วเจอคุณ”
“อืมม นั้นแหละ” ผมทำท่าหาของต่อไป
“ผมคงเป็นกามเทพให้พวกคุณหล่ะซิ”
ถุย! ซาตานสิไม่ว่า
“ผมขอถามหน่อยสิ ทำไมนายถึงได้ทำกับไอซ์แบบนี้” ผมเริ่มชักอนรนทนไม่ไหวกับผู้ชายคนนี้
“คุณหมายถึงที่ผมเลิกกับไอซ์ แล้วไปคบกับคนใหม่ใช่ไหม”
“สาเหตุที่เลิกเพราะห่างกันแค่เนี้ย ผมว่าไม่ใช่เหตุผลใหญ่ที่จะทำให้เลิกกันเลยนะ” ผมเถียงเพราะคิดว่าไม่สมเหตุสมผลเลยที่จะเลิกกันเพราะเรื่องแค่นั้น
“ใช่ เรื่องห่างกันมันไม่ใช่เหตุผลใหญ่ แต่มันเป็นสาเหตุที่ทำให้ผมกับไอซ์ต้องมาทะเลาะกันอยู่ดี” ตั้มพูดกับผมด้วยเหตุผล แต่ผมยับยั้งอารมณ์ตัวเองเอาไว้ไม่ค่อยอยู่
“ตอนที่นายเลิก เพราะนายมีคนอื่นใช่ไหม” ผมพุ่งไปประเด็นไปเรื่องอื่นทันที
“ผมยอมรับว่าช่วงที่ทะเลาะกัน ก็มีคนมาจีบผม แต่ผมไม่เคยนอกใจ” ตั้มพูดยืนยันอย่างชัดเจน
“แล้วทะเลาะกันเรื่องอะไรถึงได้เลิกกันหละ” ผมขุดคุ้ยสาเหตุไม่ได้เลยถามตรงๆ
“คุณก็น่าจะรู้นี้ว่าไอซ์เค้าเป็นคนยังไง ไอซ์เค้าเป็นคนที่อยู่ห่างกับแฟนไม่ได้ ผมคบกับไอซ์มาเกือบสี่ปี อยู่ด้วยกันนอนด้วยกันมาตลอด เพราะเรียนที่เดียวกัน บ้านก็อยู่ใกล้กัน ที่ผมมาเรียนกรุงเทพ เพราะผมตามครอบครัวผมมา ส่วนที่บ้านไอซ์เค้าไม่ยอมให้มาเรียนกรุงเทพ ผมเลยจำเป็นต้องแยกกันอยู่”
“แล้วทะเลาะกันตรงไหนหล่ะ” เห็นที่มันเล่ามายังไม่เห็นว่าจะทะเลาะกันตรงไหน
“ที่จริงผมเองก็ไม่คิดว่าเรื่องของความห่างไกลคือปัญหา แต่เพราะไอซ์เค้าไม่เข้าใจ เค้าดื้อรั้นที่จะหนีจากบ้านมาอยู่กับผม เค้าโทรมาคอยเช็คผมตลอด ไม่ได้แค่โทรมาหาผม เค้ายังแอบโทรมาหาเพื่อนของผม เพื่อถามว่าผมไปไหนกับใคร ผมเริ่มทนไม่ไหว ทะเลาะกับเค้ามากขึ้น จนเค้าขู่ว่าจะหนีจากที่บ้านมาอยู่กับผมที่ห้องนี้ ผมเลยต้องเปลี่ยนชื่อ และย้ายหอหนีไป”
ตั้มเล่าเรื่องความจริงทั้งหมดให้ฟัง ผมยืนอึ้งไปพักหนึ่ง ไม่อยากจะเชื่อว่าน้องไอซ์จะเป็นคนแบบนั้น แต่ผมก็มีสิทธิ์ที่จะไม่เชื่อสิ่งที่ตั้มเล่ามาก็ได้ มันอาจจะใส่ไฟน้องไอซ์ก็ได้
“แล้วไหนหละของที่ไอซ์ฝากมาให้ผม”
ผมยืนยิ้ม พร้อมหยิบขวดน้ำชาที่ตั้มกินไปแล้วครึ่งขวดมากินจนหมด
“นี้แหละที่คุณกับผมกินเข้าไป” ผมตอบพร้อมวางขวดน้ำที่ว่างเปล่าไว้บนโต๊ะ
“หมายความว่าไง ผมไม่เข้าใจ” ตั้มดูหน้าเสียไปเลย
ผมหัวเราะเล็กน้อย แล้วค่อยๆอธิบายให้ตั้มฟัง
“ในน้ำชาที่คุณกินไป ผมผสมยาปลุกเซ็กส์ชนิดรุนแรงเข้าไป”
ผมยิ้มเดินเข้าไปใกล้ตั้มที่นั่งตัวสั่นมองผม
“แล้วฤทธิ์ยาก็จะมีผลในสิบนาที”
ผมเดินเข้าไปหาตั้มเรื่อยๆ ตั้มก็เขยิบตัวห่างจากผม พร้อมกับสีหน้าหวาดกลัวจนเห็นได้ชัด
“แล้วตอนนี้ก็ครบสิบนาทีซะด้วยสิ”
-----จบตอนที่41-----
ตอนนี้เอาไปเรียกนำ้ย่อยของคนที่แปด แสดงว่านายบั้มพ์ต้องดุเด็ดเผ็ดมันส์กับนายปอมแน่ๆ ติดตามต่อไปครับ
-
เอาละซี จะแก้แค้นผิดตัวอ่ะเปล่า :m29: :m29:
แต่ถึงขั้นนี้แล้ว คงไม่รอดเนอะ :m12:
-
:oni2:
-
:m4: ฮ่า ฮ่า .. สะใจโก๋
ปอม โดน แน่ แน่ ... ๕ ๕๕
หึหึ ... แต่น้องไอซ์หวงโหดจริงรึเปล่าเนี่ย ?
-
ไอ้หื่นเอ๊ย
แอบโหดด้วยอ่ะ :m29:
แก้แค้นงี้เลยเหรอ
ระวังเสียใจทีหลังละกัน
-
หุหุ คนนี้รุนแรงจิงๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
o13 o13
-
:oni2: สมกับชื่อเรื่องมากมายครับ ไอ่หื่น :m20:
สุดยอดจริงๆ มีการวางยาด้วยวุ๊ย ไม่อยากจะจิ้นว่า บทหน้าจะเป็นยังไง อ่ะ :a3:
หุๆ เอาว่าติดตามอยู่นะครับหนุกนานมักๆ หุๆ :m4:
มาเร็วๆ น๊า :a1:
-
มันจะมีโซ่ แส่ กุญแจมือ รึเปล่าอ่ะครับ :m23:
-
อิอิ :oni1:
-
:m25: :m25: :m25: :m25: :m25:
ไม่ไหวแล้วตอนหน้าคงดุเด็ดเผ็ดมัน เหอๆๆ ได้ยากระตุ้นเข้าไป แฮ่กๆๆ
ว่าแต่ถ้าที่ปอมเล่าเป้นจริง ก้น่าเห้นใจนะ ไอวืทำตัววุ่นวาย ดูไม่มีเหตุผลเกินไป :เฮ้อ:
-
เป็นการแก้แค้นที่น่าลุ้นดีนะคับ
เหอๆๆ รีบมาต่อนะค๊าบบบบ
แอบเป็นห่วงตั้มนิดนึง :m29:
-
ตอนที่ 42
อาการของตั้มที่แสดงออกมา ตัวสั่น เหงื่อตก หายใจแรง พร้อมกับเริ่มควบคุมตัวเองไม่อยู่ น่าจะมาจากฤทธิ์ของยา
ผมยิ้มร่า พร้อมกับกระโดดทับร่างของตั้ม
ตั้มสะบัดตัว พร้อมพยายามดันตัวผมออกไป
“ไม่ต้องมายุ่งกับกู ไอ้เลว”
“อย่าปฏิเสธตัวเองหน่อยเลย ยังไงกูก็จะเอามึงทำเมียให้ได้” ผมตะโกนใส่หน้าของตั้ม พร้อมจับจับแขนทั้งสองข้าง ขึงมันไว้บนโซฟา
“ไอ้เหี้ย ไปลงนรกเลยไป” มันพยายามดิ้น แต่เพราะฤทธิ์ของยาคงทำให้มันสู้ผมไม่ไหว
“ถ้าลงนรกก็ไปด้วยกันดิว่ะ” พูดเสร็จก็ลงฟัดมันทันที
“กูบอกให้ปล่อย” มันร้องโวยวายไม่เลิก แต่มันคงได้แค่ร้องเพราะมันแทบจะไม่ดิ้นเลย
“ร้องอีกซิ มีแรงเท่าไหร่ก็ร้องไป จะได้สมกับที่มึงทำให้ไอซ์ร้องไห้”
ผมตะโกนด้วยความโมโห ดูตั้มชะงักไปพักหนึ่ง แต่ตัวยังสั่นด้วยฤทธิ์ของยา
“แล้วที่มึงทำ คิดว่าจะทำให้ไอซ์เค้ามารักมึงงั้นเหรอ” ตั้มพูดเสียงสั่น พร้อมน้ำตาที่ไหลออกมา
“กูไม่ต้องการให้เค้ามารักหรอก แต่กูอยากให้มึงรู้ว่ามึงทำร้ายคนที่รักมึงไปมากเท่าไหร่” คิดจะมาสอนกูเหรอ
เหมือนตั้มจะพยายามพูดอีก แต่ผมก็ไม่ปล่อยให้มันพูดอีกหรอก
ผมลงมือดูดที่ซอกคอมัน พร้อมใช้มืออีกข้างลวงเข้าไปในกางเกง
ตั้มพยายามจะขัดขืน แต่มันทำได้แค่ทุบที่หลังผมเบาเท่านั้น
เสียงหอบของมัน ทำให้ผมรู้ว่ามันก็เกิดอารมณ์ แม้จะเป็นเพราะยาก็ตาม
“ปล่อยผมเถอะ ผมขอร้อง” เป็นเสียงสุดท้ายที่ตั้มพูด เพราะผมใช้ปากของผมจูบกับปากของมัน
ตอนแรกกลังมันจะกลับลิ้น แต่กลับเป็นว่ามันรับการจูบของผม และดูจะรุนแรงกว่าผมซะอีก
ตอนที่ผมจูบอยู่นั้น มือของผมที่ล้วงเข้าไปในกางเกงก็รู้สึกว่า เจ้าหนูของตั้มมันโตเต็มทีแล้ว
ผมเลยถลกกางเกงมันลงไปที่เข่า แต่กางเกงในยังอยู่ที่เดิม มือผมที่ล้วงอยู่นั้นก็เริ่มลูบคล้ำเจ้าหนูที่มันโตล้นมือผม
“อ้าส์” ตั้มครางออกมา พร้อมกอดรัดผมจนแน่น
ผมเลยไซร้ไปตามซอกคอและต่ำลงมาตามลำตัว ตั้มเลิกดิ้นแล้ว พร้อมกับเอามือมาจับหัวผมกดลงไปด้าลล่าง
จนหน้าผมมาจะเอ๋กับเจ้าหนูของตั้มที่โผล่ออกมาครึ่งตัวจากขอบกางเกงใน
ผมงัดมันออกมาแล้วใช้ปากครอบลงไป ตั้มเริ่มครางตามจังหวะการดูดเจ้าหนู
ช่วงที่ดูดเจ้าหนูของตั้ม ผมก็เริ่มรู้สึกว่ายาที่ผมกินเข้าไปก็เริ่มออกฤทธิ์
ผมเลยดึงตัวของตั้มขึ้นมาแล้วระดมจูบอย่างไม่บันยะบันยัง
ผมลาตัวตั้มมาที่เตียงนอน พร้อมทั้งรีบถอดเสื้อผ้าของตัวเอง
เมื่อร่างเปลือยเปล่าของทั้งผมทั้งตั้มได้สัมผัสกัน อารมณ์ก็เริ่มกระเจิดกระเจิด ยิ่งกว่าฤทธิ์ขอยาซะอีก
ผมใช้ลิ้นเล้าโลมไปทั่วร่างกายของตั้ม แทบจะทุกส่วนของร่างกาย
มือของผมก็เริ่มทะลวงเข้าไปที่ประตูหลังของตั้ม
เนื่องจากตั้มเป็นรุก ด้านหลังก็เลยยังฟิตอยู่ แต่ผมไม่สนใจรีบใส่ถุงยางทาน้ำยาล่อลื่นลงไป แล้วค่อยยัดเจ้าหนูเข้าไปทันที
ตั้มทั้งเกรงทั้งดิ้น ขัดขวางการเข้าไปของผม ผมเองก็ขี้เกียจมาฟัดกับมันอีก
เลยไม่อัดตูดแม่งแล้ว ดึงตัวมันขึ้นมา จับมันอ้าข้าแล้วเขยิบตัวเข้ามาหาผม
พอลำตัวแนบชิดกันแล้วก็เริ่มระดมจูบอีกครั้งหนึ่งโดยส่วนด้านล่างก็เริ่มถูไถกันด้วย
ผมรู้สึกว่าตั้มมันเร่งเอวเร็วกว่าผมซะอีก และจูบก็ดูรุนแรงกว่าผมด้วย
แล้วตั้มก็เปลี่ยนเอามือมาชักให้ผม พร้อมบอกให้ผมชักให้มันด้วย
พอทำแบบนี้แล้วพลางนึกถึงไอ้ฮัท ท่าช่างคล้ายกันจริงๆ
ผมเริ่มรูสึกว่าไอ้ตั้มมันหยุดชัก แล้วก็กอดผมแน่น “อะ อะ อ้าส์”
แล้วน้ำของมันก็พุ่งเลอะเต็มท้องผม
พร้อมกับสลบคาอกของผม
“เฮ้ย! กูยังไม่เสร็จเลย อย่าเพิ่งหลับดีว่ะ” ผมพยายามเขย่าตัวมัน
แต่มันดันหลับไปแล้ว
ผมเลยต้องจัดการตัวเอง แม้ตอนนี้ผมจะมีโอกาสได้อัดตูดมันก็ตาม แต่ผมคิดว่าแค่นี้คงทำกับมันพอแล้ว
ผมเลยชักของผมต่อไปจนน้ำแตกเลอะตัวผม
ผมหอบอย่างหมดแรง ไม่เคยมีอะไรกับใครเหนื่อยขนาดนี้มาก่อน ขอผมหลับเอาแรงหน่อยแล้วกัน
************************************************************************************************
เช้าของอีกวัน ผมตื่นมาโดยไร้ร่างของตั้ม ผมนึกโล่งใจที่ไม่ต้องตื่นมาพบมัน
มันคงอายและแค้นผมที่ทำกับมันแบบนี้ ผมเองก็ไม่รู้สิ่งที่ผมทำไปมันถูกแล้วหรือเปล่า
ไหนๆก็ทำตามแผนมาครึ่งทางแล้ว จะล้มเลิกกลางคันก็ไม่ได้
ผมเริ่มดำเนินแผนต่อไป โดยนำม้วนเทปที่ผมอัดตอนมีอะไรกับไอ้ตั้มไว้ ใส่ซองอย่างดี
พร้อมกดโทรศัพท์ไปหาใครบางคน
เสียงปลายสายเป็นเสียงเด็กผู้ชาย ดูเสียงใสเชียว
“ฮัลโหลครับ”
“ใช่ ติมหรือเปล่าครับ” ผมถามชื่อเจ้าของโทรศัพท์
“ใช่ครับ นั้นใครพูดหล่ะครับ”
“คุณไม่จำเป็นต้องรู้หรอกว่าผมเป็นใคร แต่สิ่งที่ผมมีอยู่ต่างหากที่คุณต้องรู้”
-----จบตอนที่42-----
ตอนนี้อาจเถื่อนไปนิด ติดตามแผนล้างแค้นของนายบั้มพ์ต่อไปนะครับ
-
:m29: ไม่จบไม่สิ้น :m29:
-
ทีตัวเองทำก็ใช่ย่อยนะ
ทำเป็นโกรธคนอื่น
เฮอะ :m14:
-
โหดร้ายจริงๆ คิคิ
-
เริ่มกลายเป็นเรื่องใหญ่แล้วสิ :m29:
-
บัมพ์กลายเป็นคนเลวไปซะแระ
ไม่น่าเล๊ยยยยยยยยย
:serius2: :serius2: :serius2:
-
เอ่อคนที่ 8 ยังเข้มข้นขนาดนี้เลย
2 คนที่เหลือจะขนาดไหนเนี่ย
ว่าแต่บั๊มพ์ก็ทำเกินไปหน่อยนะ :เฮ้อ:
-
:o12: ตั้ม โดนจนได้ " ""
อ่า บั๊มพ์แกยังไม่รูเลยไม่ใช่หรอว่าเรื่องจริงมันเป็นไง
สงสารตั้มอ่ะ . ... = ='
ฮ่ว ย o12
แต่คนนี้แรงดีแฮะ ชอบ บบ * ** :m1:
-
คนที่ 9 คือ ติม คนที่โทรไปหาป่าวน๊า~~~~~
คำเตือน การแก้แค้น ไม่ทำให้อะไรดีขึ้น หรอกครับ
-
ไมตอนนี้เลวได้ใจเลย :เฮ้อ:
-
เร้าใจมากฮ้.... :m30:า
-
ถึงจะเป็นนิยายแต่รู้สึกว่าเถื่อนจัง :m29: :m21:
-
:m4: โหดเถื่อนได้ใจ
-
ตอนที่ 43
ผมนั่งอยู่ในร้านกาแฟ ในห้างแห่งหนึ่ง
ผมได้นัดหมายกับคนๆหนึ่งไว้ เพื่อต้องการต่อรองอะไรบางอย่าง
โทรศัพท์ดังขึ้น ผมเห็นเบอร์ที่โทรมา ก็รีบรับทันที
“หวัดดีครับ” ผมเก๊กเสียงหล่อ
“ผมมาถึงแล้ว คุณอยู่ตรงไหน” เสียงปลายสายถาม
“ก็คนที่กำลังโทรศัพท์ นั่งหน้าหล่อตรงใกล้ๆกับประตูร้านไง” ผมพูดพร้อม มองไปรอบๆตัว ว่าคนที่ผมนัดหมายอยู่ตรงนั้น
แล้วเราทั้งสองก็มองเจอกัน หนุ่มน้อยรีบวางโทรศัพท์แล้วเดินตรงมาหาผม
เด็กหนุ่มหน้าตาดี ผิวเนียน แต่งตัวดี นั่งลงตรงเก้าอี้ตรงข้ามผม
“คุณต้องการอะไร” หนุ่มน้อยพูดเข้าประเด็นเลย
“ไม่ให้ผมแนะนำตัวหน่อยเหรอ” ผมยิ้มหวาน
“ผมไม่สนใจว่าคุณจะเป็นใคร แต่ผมอยากรู้ว่าคุณจะให้ผมดูอะไร แล้วทำไมมันถึงเกี่ยวกับปอมด้วย”
หนุ่มน้อยรีบถามผม ถึงเรื่องที่ผมนัดมาคุยกันวันนี้ พร้อมพูดถึงปอม หรือตั้มแฟนเก่าไอซ์นั้นเอง
“เอาเป็นว่า เดี๋ยวเราไปดูอะไรกันหน่อยดีกว่า” ผมพูดพร้อมหยิบซองสีน้ำตาลขึ้นมา ยื่นไปให้หนุ่มน้อย
หนุ่มน้อยหยิบสิ่งของที่อยู่ในซองขึ้นมา มันเป็นวิดีโอเทปม้วนหนึ่ง
“มันคืออะไร”
“เดี๋ยวนายก็รู้ เอาเป็นว่า เราไปหาที่ดูวิดีโอนั้นดีกว่า ว่ามันคืออะไร” ผมพูดพร้อมโปรยยิ้มหวานให้
“ที่ไหน” หนุ่มน้อยเริ่มมีสีหน้าไม่สู้ดี
“ที่หอของผม”
************************************************************************************************
ภาพบนจอโทรทัศน์ที่ปรากฏขึ้น ทำเอาคนที่นั่งดูหน้าเสียไปทันที
ผมยิ้มอย่างมีชัยชนะ เพราะมันเป็นไปตามแผนทุกอย่าง
ผมมองหนุ่มน้อยนั้น หรือ ติม แฟนคนใหม่ของปอม
ผมยอมรับว่าผมรู้สึกชอบหนุ่มน้อยคนนี้ นอกจากจะหน้าตาน่ารักแล้ว ยังดูเป็นคนดีอีกด้วย
แต่หนุ่มน้อยคงต้องโชคร้าย เพราะตัวเองต้องเป็นเหยื่อในการล้างแค้นให้ไอซ์ตามแผนของผม
วิดีโอจบลง ผมเดินไปปิดโทรทัศน์ ให้ไปมองติม ที่นั่งร้องไห้น้ำตาไหล กับภาพที่เห็นตรงหน้า
“พวกคุณรู้จักกันเหรอ” หนุ่มน้อยถามเสียงสั่น
“ป่าว ไม่รู้จักกันหรอก รู้สึกยังไง ที่แฟนนายมีอะไรกับคนไม่รู้จัก” ผมพูดอย่างเยาะเย้ย
“ผมไม่เชื่อหรอกว่าปอมจะทำแบบนั้น คุณทำอะไรกับเขา” ติมเถียงผม
“เห็นหลักฐานแล้วยังไม่พออีกเหรอ” ผมตะโกนใส่ติม
“คุณต้องการให้ผมกับเขาเลิกกัน เพื่ออะไรเหรอ” ติมเริ่มสะอื้น
“ผมไม่ได้อยากให้พวกนายเลิกกันหรอก ผมต้องการให้แฟนนายเจ็บกว่านั้น” ผมจ้องตากับติม
แววตาของผมบ่งบอกถึงความแค้นมากมาย
“ตอนนี้นายต้องทำตามคำสั่งผม” ผมเดินไปหยิบม้วนวิดีโอขึ้นมา
“ถ้านายทำตามสิ่งที่ผมเรียกร้อง ผมจะทำลายเทปม้วนนี้” ผมพูดประโยคนี้เพื่อเป็นการข่มขู่
“คุณเบ็ลคเมย์ผมเหรอ” ติมพูดออกมาพร้อมปาดน้ำตา
“จะเรียกอย่างนั้นก็ได้” ผมยักไหล่
“คุณต้องการเงินเท่าไหร่” ดูพูดเค้าซิ ท่าทางจะรวยไม่ใช่เล่น
“นายคิดว่าผมต้องการเงินเหรอ” ผมค่อยๆเดินไปนั่งข้างๆติม พร้อมเหล่ตามองหนุ่มน้อย
ติมเขยิบตัวถอยหนี แต่ผมคว้าแขนไว้ได้
“แป๊บเดียวเอง ผมไม่ทำให้นายช้ำหรอก” ผมพูดเสียงเบา พร้อมเอามือไปโอบตัวติมไว้
ติมรีบผลักผม “ไอ้ทุเรศ ที่ปอมต้องทำอย่างนั้น เพราะแกใช่ไหม”
“ไม่ต้องไปสนใจหรอกว่าผมทำได้อย่างไร แต่คุณคงไม่อยากให้แฟนคุณต้องขึ้นข่าวหน้าหนึ่งใช่ไหม” ผมตะโกน พร้อมรีบกระชากตัวติมไว้
“บอกแล้วไง ผมไม่ทำคุณช้ำหรอก” แล้วผมค่อยๆจูบที่ซอกคอติม มีอีกข้างก็เริ่มล้วงเข้าไปในกางเกง
เสียงสะอื้นของติม แม้มันจะกระตุ้นจิตสำนึกของผม แต่อารมณ์มันควบคุมตัวผมไว้หมดแล้ว
************************************************************************************************
เสียงของเนื้อกระทบกัน พร้อมกับเสียงร้องของหนุ่มน้อย ที่โดนของแข็งยัดเข้าประตูหลัง
เสียงนั้นยิ่งปลุกอารมณ์ผมให้กระแทกแรงกว่าเดิม
“ผะ ผะ ผมเจ็บ” เสียงร้องดังออกมา ทำเอาผมชะงัก
“ขอโทษ” ผมเผลอพูดขอโทษออก ผมไม่ควรจะสนใจความรู้สึกของคนที่อยู่ตรงหน้า
แต่แล้วเสียงร้องไห้ก็ดังออกมาอีก ผมนั่งอ่อนแรงอยู่ข้างๆร่างที่คว่ำหน้าอยู่นั้น
ผมเพิ่งรู้สึกตัวเองว่าทำบ้าอะไรลงไป ทำไมถึงทำกับคนที่ไม่รู้อีโหน่อีเหน่ด้วย
“ผมขอโทษ กับเรื่องที่เกิดขึ้น ผมไม่ควรทำกับนายแบบนี้เลย” ผมนั่งสำนึกผิด แม้จะรู้ว่ามันอาจจะสายเกินไป
ติมค่อยๆพยุงร่างตัวเองขึ้นมา สายตาคู่นั้นมองหน้าผม
ผมเดาไม่ออกว่าเขามองผมด้วยความรู้สึกใด
จู่ๆติมก็ตบหน้าผมอย่างแรง ผมตกใจ แต่นั่งอยู่เฉยๆ มันคงสมควรแล้วกับสิ่งที่ผมทำลงไป
ติมเริ่มต่อยผม ทุบผม พร้อมร้องไห้ไม่หยุด
ผมพยายามหยุดอาการคลุ้มคลั่งของติม ติมเองก็พยายามสู้แรงผม แต่ผมก็รีบคว้าเอาตัวติมมากอดไว้
พอจะทำให้ติมสงบสติอารมณ์ ผมก็พูดข้างหูของติม
“ผมขอโทษจริงๆ ผมไม่ได้อยากทำร้ายนาย ผมขอโทษ”
ไม่รู้จะพูดยังไงให้ดีกว่านี้ ทำไมผมถึงได้ทุเรศแบบนี้
ผมไม่รู้ว่าติมจะยกโทษให้ผมไหม ถึงไม่ยกโทษผมก็ไม่โกรธ เพราะผมคงไม่สมควรได้รับการให้อภัย
-----จบตอนที่43-----
คนที่เก้าจัดการไปแล้ว ตอนนี้นายบั้มพ์เลยกลายเป็นคนเลวในสายตาคนอ่านไปแน่ๆเลย
ยังไงก็คงยังอยากอ่านบทสรุปของคนที่เก้าใช่ป่ะ ติดตามต่อไปนะครับ
-
สำนึกได้ก็ไม่เลวครับ o7จะรอคนที่10
-
ขอโทษแล้วมันหายมั๊ยเน้อ o12
-
ก็นะ
ใกล้จบ
แล้วใช่
ไหมนี่
จะคน
ที่สิบ
แล้วอะ
-
:เฮ้อ: เลวเจงๆ :angry2:
-
:o12: สงสารติม มม
ฮ่วย แต่ก็ยังดี ที่บั๊มพ์สำนึกอ่ะ !
รอรอรอรอรอ
-
เรื่องมันเริ่มลุกลามไปยังคนไม่รู้อิโหน่อิเหน่ซะแล้วสิ
บอกแล้วว่าจะเสียใจทีหลัง
:เฮ้อ: :เฮ้อ:
-
น่าสงสารติมอ่ะ
-
:m10:....เหอๆ....
:angry2:....ทำไปแล้วเพิ่งจะมาคิดได้.....
:m22:...แต่ก็ยังรอลุ้นอยู่นะว่าจะเป็นยังไง...อิอิ
:oo1:...ในที่สุดก็เหลืออีกแค่คนเดียว...วี๊ดวิ๊วววว :mc2:
-
ใกล้แระ
-
ลุกลามกันไปใหญ่ :o
มันอะไรกันเนี่ย :serius2:
-
:m15:
เคืองอ่ะ :m16:
-
โหยย คุณบั๊มพ์นี่โหดนะคับ :m29:
คุณตั้มไม่เท่าไร
แต่น้องติมนี่สิคับ ยังไงเค้าก้อไม่เกี่ยวนี่ :serius2:
แต่ยังไงก้อจะคอยติดตามพี่บั๊มพ์ต่อไป
รอคนที่ 10 อยู่คับ :m23: :m23:
-
พี่บัมพ์เข้าข้นตัวร้ายแล้วนะ จะเลวได้กว่านี้ไหมอะอยากรู้ออิอิอิ
-
ตอนที่ 44
ผมนั่งมองวิดีโอเทปสองม้วน ที่วางอยู่บนโต๊ะ
ม้วนแรก เป็นม้วนที่ผมอัดไว้ตอนมีอะไรกับปอม แม้ผมจะให้ม้วนต้นฉบับให้กับติมไปแล้ว แต่ผมก็แอบก็อปปี้อีกอันหนึ่งไว้
ม้วนที่สอง เป็นม้วนที่ผมแอบอัดตอนที่ผมมีอะไรกับติมไว้
เทปสองม้วนนี้ ถ้าผมส่งให้พี่สิน ผมก็จะได้ตัง และก็ทำยอดเพิ่มเป็นเก้าคน
แต่หลังจากที่ผมเห็นน้ำตาของติมแล้ว ผมก็ไม่อยากส่งเทปม้วนนี้ให้พี่สินเลย
ความเลวของผมที่ปรากฏให้เห็นในเทปสองม้วนนี้ มันคงไม่ดีแน่ ถ้าผมเอาไปประจานให้คนอื่นได้เห็น
ผมเลยเก็บเทปสองม้วนนี้ไว้ข้างๆกับกล้องวิดีโอ แล้วปิดประตูตู้เสื้อผ้า
พอกันทีกับความเลวร้ายในตัวผม
************************************************************************************************
“ไม่มีเสียงตอบรับจากเลขหมายปลายทางที่ทานเรียก” ผมกดวางโทรศัพท์ โมโหที่โทรไปหลายรอบแล้ว แต่โทรไม่ติดสักกะที
ไม่เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้นกับน้องไอซ์หรือเปล่า
เกือบสามอาทิตย์แล้วที่ผมไม่ได้ติดต่อน้องไอซ์ เพราะมัวแต่คิดหาแผนการจัดการปอม และ ติม
ผมยังตั้งหน้าตั้งตาโทรศัพท์ต่อไป และสุดท้ายก็โทรไม่ติดเหมือนเดิม
ผมลงจากรถไฟฟ้า ลงมาสถานีแห่งหนึ่ง จำได้ว่า เป็นสถานีเดียวที่ไอซ์กับผมเจอปอมกับติมที่นี้
ผมตกใจที่พอออกจากรถไฟฟ้า แล้วเพิ่งรู้ว่าฝนตก เลยต้องยืนรอตรงบันไดทางเดินเพื่อรอให้ฝนหยุดตก
ผมเห็นหนุ่มน้อยคนหนึ่งนั่งอยู่ตรงบันไดทางเดิน ใกล้ๆกับผม
เด็กหนุ่มคนนั้นเอามือปิดหน้า มีเสียงสะอื้นเล็ดลอดออกมา สงสัยคงจะร้องไห้
แม้จะไม่เห็นหน้าแต่ผมรู้สึกคุ้นๆกับเด็กหนุ่มคนนี้เหลือเกิน
ผมเลยลองเดินไปใกล้ๆ ก้มมองดูว่าเป็นใคร แล้วผมก็เริ่มมั่นใจว่าต้องใช้แน่
“ติมใช่ไหม” ผมถาม
เจ้าตัวหยุดร้องไห้ เงยหน้ามองผม ใช่ซะด้วย หน้าใสๆอย่างนี้มีคนเดียว
ติมตกใจเมื่อเห็นผม แล้วก็ลุกพรวดพลาดวิ่งออกไป
ผมวิ่งตามไปทันที พลางนึกว่าที่ร้องไห้เพราะผมเป็นต้นเหตุหรือเปล่า
แต่เรื่องมันก็ผ่านมาหลายอาทิตย์แล้วนะ ติมยังเสียใจเรื่องที่ผมทำไปอีกเหรอ
ผมวิ่งฝ่าฝนตามติมไป ผมวิ่งประชิดตัวได้แล้วก็คว้าตัวติมมากอดทันที แล้วลากเข้ามาในซอกๆหนึ่งเพื่อหลบฝน
“ปล่อยนะ ไม่ต้องมายุ่งกับผม” ติมทั้งดิ้นทั้งผลักผม ต่อว่าต่างๆนาๆ
ผมปล่อยติมทำอย่างนั้นให้พอใจ มันคงพอให้ติมหายโกรธผมได้บ้าง
แต่แล้วหนุ่มน้อยก็ค่อยๆล้มตัวร้องไห้แทบเท้าผม
ทำไมผมถึงทำร้ายคนอ่อนแอได้นะ
ผมก้มตัวลงเช่นกัน พยายามเอามือไปเช็ดหน้าของติม
“ผมขอโทษจริงๆ ต้องให้ผมทำอย่างไร นายถึงจะหายโกรธผม” ผมพยายามพูดปลอบ
แต่ติมกลับผลักผมเต็มแรง จนผมเซไปชนกำแพง
“อย่าสำคัญตัวไปหน่อยเลย ผมไม่ได้ร้องไห้เพราะคุณ”
ผมงง แล้วเรื่องอะไรหละที่ทำให้ติมร้องไห้
“คุณคงไม่รู้หรอกว่าปอมเค้ากลับไปคบกับแฟนเก่าแล้ว ทั้งคุณทั้งปอม มันก็เลวด้วยกันทั้งคู่นั้นแหละ”
ติมตะโกนด่าผมกลับไปสุดแรง แล้ววิ่งออกจากซอกไป
ปล่อยให้ผมอึ้งกับสิ่งที่ได้ยินเมื่อครู่นี้ ไอซ์กับปอมคืนดีกันแล้ว
แล้วผมจะทำอย่างไรต่อไป สมองยังไม่ทันคิดอะไร ก็ได้ยินเสียงรถเบรกดันลั่น
ผมเงยหน้ามองทันที เห็นร่างของหนุ่มน้อยล้มกองกับพื้นหน้ารถเก๋ง
“ติม!” ผมวิ่งไปที่ร่างนั้นทันที
************************************************************************************************
หลังจากหมอบอกผมว่า ติมไม่เป็นอะไรมาก โชคดีแค่รถเฉี่ยวเท่านั้น
ที่สลบไปนั้นเพราะร่างกายที่ไม่ได้ผักผ่อนเพียงพอ
ผมนั่งเฝ้าอาการของติม มองดูร่างของหนุ่มน้อยที่กำลังหลับอยู่
เรื่องราวที่เกิดขึ้นตอนนี้ ทั้งเรื่องที่ผมทำมิดีมิร้ายกับติม และเรื่องที่ปอมและไอซืกับมาคบกัน คงทำให้ติมต้องเจ็บช้ำและบอบช้ำทั้งร่างกายและจิตใจ แม้ผมเองก็รู้สึกเจ็บปวดกับสิ่งที่เกิดขึ้น แต่คงไม่เท่ากับติมที่เป็นอยู่ตอนนี้
ผมนั่งเฝ้าดูอาการของติมถึงเช้า หนุ่มน้อยก็รู้สึกตัวลืมตาขึ้นมา
ติมเห็นผมนั่งอยู่ข้างๆ เหมือนจะพูดอะไรบางอย่าง
แต่แล้วพ่อแม่และพี่น้องของติมก็เข้ามาในห้องพอดี
ผมเลยต้องขอตัวออกจากห้องปล่อยให้ครอบครัวได้อยู่ด้วยกัน
แต่ก่อนออกจากห้องผมหันไปมองติม ติมยิ้มเหมือนขอบคุณที่ผมช่วยพาติมมาที่โรงพยาบาล
ผมยิ้มกลับ พลางนึกว่าสิ่งที่ผมทำคงพอจะไถ่โทษกับสิ่งที่ทำกับติมไว้ได้บ้าง
************************************************************************************************
ผมนั่งมองโทรศัพท์ ตัดสินใจอยู่นานว่าจะโทรไปหาน้องไอซ์ดีมั้ย
แม้ผมจะรู้เรื่องราวที่เกิดขึ้นจากปากของติมแล้ว ผมก็ยังอยากรู้เรื่องราวจากปกาของน้องไอซ์มากกว่า
ผมเลยกดเบอร์ไปหาน้องไอซ์ แต่ไม่มีใครรับสาย
ผมนั่งถอนหายใจ คงไม่ได้คุยกับน้องไอซ์อีกแล้ว
แต่แล้วเสียงโทรศัพท์ของผมก็ดังขึ้น ผมรีบมองว่าเป็นเบอร์ของใคร
เห็นว่าเป็นเบอร์ของน้องไอซ์ ผมเลยรับทันที
“ฮัลโหล” ผมรีบพูด
“หวัดดี ทายซิว่าเสียงใคร” เสียงปลายสายที่พูดกับผมไม่ใช่น้องไอซ์ แต่เป็นเสียงของปอม
-----จบตอนที่44-----
เหตุการณ์ดูกลับตาลปัตร นายบั้มพ์จะเจออะไรหรือเปล่า ติดตามต่อไปครับ
-
รู้สึกมันจะยุ่งนะครับ เอิ๊กๆ
คนที่นิ คงไม่ธรรมดาแน่ ๆ เลยใช่ไหม หุหุ
:m4: :m4: :m4: :m4: :m4:
-
เอาละวุ้ย งานนี้ปอมเอาคืนมั่งแระ :m12: :m12: :m12:
-
เรื่องมันเริ่มลุกลามไปเรื่อยๆ แล้วใช่มั้ย
:เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:
-
อ้าว
นี่ปอมติดใจเค้าเหรอ
ถึงโทรหา :m12:
:m14:
-
:m23: เป็นไงต่อเนี่ยะ วุ่นวาย แปลกๆ วุ๊ย หุๆ :m29:
-
:confuse: งานนี้สงสัยบั๊มพ์จาถูกเอาคืนรึเปล่าเนี่ย หลอกกินเค้าไปทั่ว
o3 o3
:m20:
-
คงไม่ได้แก้แค้นกลับนะเหอๆ :sad2:
-
:o :o :o :o
เสรจแน่แน่
-
สงสารน้องติม :m15:
-
ไอซ์จะโดนปอมหลอกเพื่อแก้แค้นบั๊มพ์แน่ๆ
-
เสียวสันหลังไงบอกไม่ถูกแฮะ
น่ากลัว
-
เหอๆๆๆ พี่บั๊มพ์ไม่ส่งเทป 2 ม้วนนั้นให้พี่สิน
แสดงว่าต้องหาเพิ่มอีกสองอะดิ :m12: :m12:
คุณปอมเค้าจะทำอะไร :m29: :m29:
ิ
-
อ่า บัมพ์โดนนายปอมเอาคืน เหอๆ
ว่าแต่ไม่รุ้ว่าปอมจะไปคืนดีจริงๆ หรือแค่จะแก้แค้น ไม่งั้นคนที่เสียใจก็น้องไอซ์อีกนั้นแหละ
:m15: เวรย่อมระับด้วยกานไม่จองเวร
-
ตอนที่ 45
ผมอ่ำอึ้งอยู่นานเมื่อได้ยินเสียงของปอมที่ใช้เบอร์ของน้องไอซ์โทรมาหาผม
“คงตกใจใช่มั้ยหล่ะ ที่เป็นผม” เสียงของปอมดูเยาะเย้ยตัวผมมากๆ
“ขอคุยกับไอซ์ได้มั้ย” ผมหลีกเลี่ยงที่จะมีปากเสียงกับปอม เลยขอเคลียร์กับน้องไอซ์ดีกว่า
“ได้คุยแน่ แต่ผมขอคุยกับคุณก่อน”
ผมเลยจำใจฟังปอมพูด
“นายไม่ต้องตกใจหรอกที่ผมกลับมาคบกับไอซ์ รู้มั้ยทำไม ก็เพราะนายนั่นแหละ ผมคงไม่ยอมให้ไอซ์ไปคบกับไอ้หื่นบ้ากามอย่างแกหรอก” มันด่าผมครับ เลือดผมขึ้นหน้าทันที แต่พยายามควบคุมอารมณ์ของตัวเอง แล้วโต้กลับมันไป
“โดยที่แกทิ้งติมไปนั้นเหรอ”
“ผมเปล่าทิ้ง ผมยังไม่ได้เป็นแฟนกับติมสักหน่อย”
ไอ้นี้มันกลับกลอกชะมัด มันก็เคยบอกนี่หว่า ว่ามันคบอยู่กับติม
“นายไม่รู้เหรอว่า ติมเขาเสียใจกับการกระทำของนายมากแค่ไหน” ผมย้อนกลับไป
“นายพูดผิดแล้วม้าง ติมเขาเสียใจกับการกระทำของนายต่างหาก นายคิดว่าสิ่งที่ผมทำมันทำร้ายจิตใจของติม มากว่าที่นายทำงั้นเหรอ” ทำไมสิ่งที่มันเถียงถึงย้อนกลับเข้าตัวผมตลอด
“ใช่! สิ่งที่ผมทำมันเลวร้ายสำหรับติม แต่ติมยอมทำเพื่อนายไม่ใช่เหรอ” ผมพยายามเถียง แม้ไม่รู้ว่ามันจะเถียงอะไรย้อนกลับมาอีก
“นายนี้ยังไง ตอนนั้นด่าผมที่เลิกกับไอซ์ แต่ตอนนี้นายกลับด่าที่ผมทิ้งติมไป” ว่าแล้วว่ามันต้องเถียงกลับมา
“ฉันแค่พูดให้นายรู้ว่า เวลาไหนที่นายควรให้ความสำคัญกับใคร”
“ก็เห็นอยู่แล้วนี้ว่าตอนนี้ผมให้ความสำคัญกับใคร ผมว่าที่นายทำเป็นพูดดี ก็คงอยากให้ผมเลิกยุ่งกับไอซ์ แล้วคุณจะเสียบแทนใช่มั้ย”
ผมเหนื่อยใจที่เถียงกับมันจริงๆ มันย้อนกลับผมได้ทุกครั้ง
“ขอพูดกับไอซ์หน่อยเถอะ ขอร้องเถอะ” ผมทนมันด่าไม่ไหว เลยต้องยอมยกธง
แล้วเสียงของปอมก็เงียบไป ได้ยินเสียงอีกทีก็เป็นเสียงของไอซ์
“พี่บั้มพ์ ไอซ์ขอโทษที่ไอซ์เป็นอย่างที่พี่คิดไม่ได้” เสียงของไอซ์สั่น เหมือนพูดทั้งน้ำตา
“ไอซ์แน่ใจแล้วเหรอ ไอซ์มั่นใจเหรอว่าเขาจะไม่ทิ้งไอซ์ไปอีก” ผมพยายามพูดเตือนสติไอซ์
“พี่ก็รู้นี้ ว่าไอซ์รักตั้มมาตลอด จะให้ไอซ์ปล่อยเขาไปอีกเหรอ”
ผมอึ้งกับคำพูดของไอซ์ ผมคิดแล้วว่า ผมคงไม่มีวันไปแทนที่ไอ้ปอมหรือ ไอ้ตั้มของไอซ์แน่ๆ
“ไอซ์ขอโทษจริงๆ” คราวนี้ได้ยินเสียงไอซ์สะอื้น คงร้องไห้
“ไม่เป็นไรหรอก ในเมื่อไอซ์ตัดสินใจอย่างนั้น พี่ก็ต้องยอมรับ ก็ขอให้ไอซ์โชคดีแล้วกัน บาย” แล้วผมก็กดวางทันที พร้อมล้มตัวลงที่นอน ผมเสียใจกับสิ่งที่เกิดขึ้น แน่นอนมันอาจเป็นผลจากการกระทำของผม แต่ผมก็ยังไม่อยากยอมรับกับสิ่งที่เกิดขึ้น
การอกหัก มันทรมานจริงๆ ผมเห็นใครต่อใครเจ็บเพราะความรักมามาก ในที่สุดมาเจอกับตัวเอง
มันเจ็บเกินจะบรรยายทีเดียว จำได้ว่า ร้องไห้จนหลับคาทีนอน และแอบหวังว่า เขาอาจจะมาขอคืนดีก็ได้
ทั้งๆที่รู้ว่า คงไม่มีวันนั้นอีกแล้ว
************************************************************************************************
“กริ๊ง.........กริ๊ง.........” ผมตื่นตามเสียงกระดิ่งของประตู
ผมเดินนำร่างของตัวเองเปิดประตูห้อง
ผู้มาเยือนทำเอาผมตื่นทันที “ติม”
“หวัดดี ผมมากวนเวลานอนของคุณหรือเปล่า” ติมยังคงน่ารักเหมือนเดิม
“นายมาหาผมมีอะไรเหรอ”
“ตาบวมเชียว ร้องไห้เรื่องไอซ์กับปอมหละซิ” ติมพูดแซว ทำยังกะตัวเองไม่เสียใจเรื่องนี้เหมือนกับผม
“ป่าวๆ ผมนอนดึก” ผมโกหก พร้อมหันหน้าไปทางอื่น
ติมหัวเราะกับท่าทีของผม แล้วก็เดินเข้ามาในห้อง
“ตกลงนายมาหาผมมีเรื่องอะไรเหรอ” ผมถามอีกครั้งเพราะยังไม่ได้คำตอบ
ติมนั่งลงบนเตียงของผม “คือ ผมมีอะไรจะให้คุณ” ติมพูดเสร็จก็เอามือตบที่เตียงเบาๆ เป็นการบอกให้ผมมานั่งข้างๆ
ผมทำตามพร้อมคิดต่างๆนานาว่าติมจะให้อะไรผม
พอผมนั่งข้างติม ติมก็กระโจนเข้ากอดผม พร้อมผลักผมล้มไปกับเตียง
“ผมจะให้รางวัลคุณ ที่คุณช่วยผมวันนั้น”
แล้วติมก็ระดมจูบผม ผมที่ยังไม่ทันตั้งตัว ก็พยายามจะดันตัวติมออกไป
“ดะ ดะ ดะ เดี๋ยวก่อน” แต่สายไปแล้ว เพราะตอนนี้ติมใช้ลิ้นไล่ไปตรงจุดนั้นของผมแล้ว
เนื่องจากผมใส่บ็อกเซอร์แค่ตัวเดียวจึงเป็นการง่ายที่จะถูกดึงออกไป
“คือ เราคุยกันก่อนได้ไหม อ้ายส์” ช้าไปแล้ว ปากของติมครอบเจ้าหนูของผมไว้แล้ว
ผมทำอะไรม่ได้นอกจากปล่อยเลยตามเลย และงงกับติมที่ยอมเสียตัวให้ผมอย่างเต็มใจ ต่างจากตอนนั้นที่ได้แต่ร้องไห้
แทบไม่อยากเชื่อว่าติมจำฉ้ำฉองกับการบ๊วบน้องจู๋ เพราะนอกจากจะอมแล้วยังดูด เลีย เล่นลิ้นตรงจุดต่างๆจนผมเสียวซ่านไปทั้งตัว
และในที่สุดผมก็ถึงจุดสุดยอด ผมแปลกใจที่ติมกินน้ำของผมไปหมด
“ไม่รังเกียจของผมเหรอ” ผมถาม เพราะส่วนมากไม่ใครกินน้ำไอ้นั้นกันหรอก
ติมส่ายหัว พร้อมเอามือเช็ดปากแล้วลุกนั่งข้างๆผมที่พยุงตัวมานั่งเช่นกัน
“ทำไมจู่ๆนายถึง...” ผมมองหน้าถามติมอย่างแปลกใจ แต่ไม่กล้าพูด
“ที่ผมอมให้คุณนั้นเหรอ ก็บอกแล้วไงว่าผมให้รางวัลคุณ” ติมตอบพร้อมยิ้มให้ผม
“นายไม่โกรธเหรอที่ผมเคยทำไม่ดีกับคุณ” ผมถาม
“ตอนนั้นก็โกรธนะ แต่ตอนนี้ผมคิดว่าคุณก็ไม่ได้เลวร้ายเท่าไหร่”
“เหรอ ถ้าผมจะขอรางวัลมากกว่าเมื่อกี้ได้มั้ย” ผมแหย่เล่น พร้อมเอามือมาโอบเอวติม
“ผมให้คุณได้เท่านี้แหละ อย่าลืมซิว่าเราสองคนกำลังอกหัก” ติมพูดพร้อมยักคิ้วให้ผม
“แต่เมื่อกี้ที่นายทำให้ผม มันใช้อาการของคนอกหักนะ” ผมยังแหย่ไม่เลิก พร้อมเขยิบหน้าไปใกล้ติม
“คุณก็เหมือนกัน คนอกหักต้องปลอบใจด้วยการมีเซ็กส์งั้นเหรอ” ติมตอบกลับพร้อมลุกขึ้นจากเตียง
“แล้วคุณสนใจคนอกหักไหมหละ” ผมเห้นติมเล่นด้วยเลยลองจีบๆดู
“ไม่อะ คุณไม่ใช่สเป็คผม” ติมตอบปฎิเสธทันที ทำเอาผมหัวเราะทีโดนปฏิเสธ
“หน้าแตกไหมหล่ะกู” ผมเกาหัวแก้เขิน
ติมเดินไปที่ประตู โดยมีผมเดินตามไปด้วย ก่อนที่ติมจะกลับก็ยังพูดกับผมด้วย
“แล้วคุณจะทำอะไรต่อไป”
“คงหาแฟนใหม่มั้ง แล้วนายหละ” ผมถามกลับ
“คงไปเรียนต่อเมืองนอก”
“หนีไปทำใจไกลจังนะ” ผมแซว
“ป่าว ผมไปหาแฟนฝรั่งนะ เบื่อแล้วคนไทย” ติมเล่นมุขจนทำผมหัวเราะ
ติมหยิบเศษกระดาษมา พร้อมเขียนเมลย์ให้ผม
“มีอะไรก็เขียนมาคุยได้นะ” ผมรับไว้ และโบกมือบ๊าบบายติม
แม้ผมจะสูญเสียความรัก แต่ผมก็ได้มิตรภาพที่เพิ่งเริ่มต้น
-----ตอนที่ 45-----
เตรียมพบหนุ่มคนที่10ได้ในตอนหน้า อยากบอกว่าคนที่10 คือ.......
-
คนสุดท้าย คือพี่สินป่ะ
-
หุหุหุคนที่10ต้องพี่สินด้วยอีกเสียง o13
-
^
^
^
คิดเหมือนกันเลย :m4: :m4:
-
พี่สินครับ :m4:
แต่ถ้าโผล่ออกมาเป็นน้องบาสนี่สยองนะครับ :m29:
-
o2 อ๋อย ยย โย๋ว ว ว
ถ้าเป็นพี่สินอย่างที่คิดนา
๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕ :m4:
ขอฮาสักล้านรอบ !!
แต่ว่า ....................
ติมทำไมไม่ค่อยเสียใจเลยอ่ะฮึ ?
-
ดีใจกะน้องติม แล้วนี่คนที่สิบได้รึยัง รออ่านอยู่นะ :oni2: :oni2:
-
:m1:
อยากรู้มักๆ
-
พี่สินหรือเปล่าหว่า ??? :m4:
-
หรือพี่สินจะเป็นคนที่สิบอย่างที่รีบนๆ เขาสันนิษฐานกัน
:m30: :m30: :m30:
-
มาทายสนับสนุนคำตอบ ว่า ทั้งหมดที่ผ่านมา เปงแผนพี่สิน ทำให้นายบั้มพ์ติดใจ แล้วจะจัดการแทน เพราะชอบนายบั้มพ์ มานานแล้ว 5555
-
มาทายสนับสนุนคำตอบ ว่า ทั้งหมดที่ผ่านมา เปงแผนพี่สิน ทำให้นายบั้มพ์ติดใจ แล้วจะจัดการแทน เพราะชอบนายบั้มพ์ มานานแล้ว 5555
สนับสนุนครับ ว่านี่ต้องเป็นแผนพี่สินแน่เลย :o8:
-
ม่ายรู้อ่ะ
เหลือใครอีกหว่า
ทายว่า 3P อยากอ่านอีกรอบ ตอนนั้นไม่ได้ถ่ายไว้ไม่ใช่เหรอ หุหุ
-
งั้นก็ใกล้จบแล้วเด่ะ เสียดายง่า
-
ขอทาย ว่าพี่สิน :m12:
-
:mc4:
ฉลองอก่คนที่สิบ
-
เอาเป็นว่าคนที่สิบ จะได้ เสียบ หรือว่าโดนเสียบหล่ะค๊าบ :m20: :m20:
ถ้าบั้มพ์ โดนเสียบ กด1 :o
ถ้าบั๊มพ์ ได้เสียบกด 2 :m12:
หรือว่า ผลัดกันเสียบ กด 3 :m14:
ส่งผลโหวตได้ที่ รีพลายถัดไป เอิ๊กๆๆๆ :mc4:
-
เครียดเลยอ่ะงานนี้ :m15:
-
จากที่อ่านๆมา อยากให้ตอนสุดท้าย บั้มพ์มันเจอรุมได้มิ เอาแบบ
รถไฟแต่ละรางมันมาเจอกัน ชนกัน โป๊ะ แล้ว บั้มพ์โดนเสียบ........... มันคงหนักไปดิ้เนอะ :m29:
งั้น เป็นพี่สินละกันนะ :m4:
-
คนที่10คือครายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
-
อยากได้รางวัลแบบน้องติม อิอิ :m25:
จะคนที่ 10 แล้วเหรอ ขอแบบรวมญาติ คนที่ 1-9 เลยน๊าา อิอิ :m30:
-
:oni3:
โอมมมมมมมมมมมมมมมมมม เพี้ยงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง
นายบั๊พพี้ ฮ่า ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆๆ ๆ ๆ ๆ ๆ
รวมมิตร สะกิตใจเลยเพ่
หุหุ
-
อืมๆๆๆคำเดียว ไม่มีคำบรรยาย
-
:o
:serius2:
อะไรกานเนี้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
ใครคือคนที่ 10 บอกมาเด๋วนี้เลยน้า................................... :angry2:
-
555 ผมไม่รู้สนับสนุนไคดี
คนที่ 10
ผมว่าการสันนิฐานของทุกคนน่าจะถูกนะ
เพราะ พี่บั๊มพ์เค้าไม่มีเวลาไปหาใครแล้วอ่า 55
ต้องพี่สินเท่านั้น
-
ตอนที่ 46
บ่ายวันหนึ่ง ผมนั่งจิบกาแฟกับพี่สินในร้านกาแฟแห่งหนึ่ง
“ว่าไงว่ะ งานไปถึงไหนแล้ว” พี่สินเริ่มการสนทนาด้วยเรื่องงานทันที
“โธ่พี่ พักเรื่องงานหน่อยได้ไหม ทำไมต้องคุยแต่เรื่องงานด้วยเนี่ย” ผมพูดพร้อมจิบกาแฟนเข้าปาก
“ก็ได้ งั้นมาดูหนุ่มๆดีกว่าวะ” พี่สินเปลี่ยนเรื่องทันที ผมเห็นด้วยกับหัวข้อคุยอันใหม่
เรานั่งมองหนุ่มๆอยู่นาน พี่สินก็เริ่มวิจารณ์
“ดูคนนั้นสิ แม่งหล่อดีว่ะ” พี่สินชี้ไปที่ผู้ชายใส่เสื้อเชิ้ตหรู กับกางเกงยีนส์ และรองเท้าหนัง
“แต่งตัวโคตรเกย์เลย ผมไม่ชอบแนววนี้อ่ะ” ผมทำหน้าตาเบื่อ แล้วก็จิบกาแฟ
“งั้นคนนี้ ก็ได้” พี่สินชี้ไปที่ชายผมยาว มีหนวดมีเครา แต่แต่งตัวดี ดูเท่ห์มากๆ
“เซอร์ไปหรือเปล่าพี่ แม่งแมนกว่าผมอีก” แล้วผมก็จิบกาแฟนต่อไป
“เรื่องมากจริงๆ งั้นคนนี้แล้วกัน” พี่สินชี้ไปที่หนุ่มผมตั้ง หน้าขาว ใส่เสื้อรัดรูป เผยให้เห็นหน้าอกเล็กน้อย ใส่กางเกงข้ามา
“หน้าตาดีก็จริง แต่แต่งตัวแรงไปป่าวเนี้ย ใครก็ดูออกว่าเกย์” ผมส่ายหน้า จิบกาแฟต่อไป
“เออ มึงหล่อ หน้าตาดี เลือกได้ว่างั้น” พี่สินแซวกลับ
แต่แล้ว ขณะที่ผมนั่งจิบกาแฟอยู่นั้นเอง สายตาของผมก็ไปสะดุดกับคนๆหนึ่ง
หนุ่มน้อยอายุน่าจะประมาณ 18-19 ผิวค่อนข้างเหลือง ผมสั้น หน้าตาค่อนข้างดี กำลังเดินผ่านผมกับพี่สินเข้าไปในร้านหนังสือตรงข้าม
“พี่สิน คนนี้แหละ ใช่เลย น่ารักมากๆ” ผมชี้ให้พี่สินดูทันที
“คนไหน มึงอย่าบอกนะว่าคนนั้น” พี่สินมองตามที่ผมชี้
“อ้าวทำไมหละพี่ น่ารักออก” ผมยังคงมองหนุ่มน้อยคนนั้น
“ไม่เห็นจะน่ารักเลย” พี่สินเถียง
“อะไรพี่ น่ารักจะตาย” ผมพูดไปยิ้มไป
“มึงดูซิ หน้าตาโคตรธรรมดา”
“อ้าว หน้าตาธรรมดาซิดี ไอ้พวกหน้าตาดีๆเดี๋ยวนี้ไม่รู้ว่ามั่วไปกี่คนแล้ว”
“ตัวก็เล็ก”
“ตัวเล็กๆน่าทะนุถนอมดีออก อีกอย่างผมก็ตัวโตยังกะควายจะหาคนตัวใหญ่กว่าผมทำไมเล่า”
“ผิวก็ไม่ขาว”
“ขาวมากไปก็ไม่ดีหรอก เหือนคนขี้โรค ผิวเหลืองๆเนี้ยกำลังดีเลย”
“เออ กูยอมแพ้แล้ว มึงจะชอบก็เรื่องของมึง” พี่สินยอมยกธง หันกลับไปจิบกาแฟเหมือนเดิม
“งั้นเดี๋ยวผมไปดูใกล้ๆนะพี่” แล้วผมก็ลุกไปที่ร้านตรงข้ามทันที
************************************************************************************************
ผมเข้าไปในร้านหนังสือ ทำเป็นยืนอ่านนิตยสาร แต่สายตาของผมกลับมองแต่หนุ่มน้อยคนนั้น ที่กำลังเดินหาหนังสือเช่นกัน
ผมเองก็ไม่เข้าใจว่า ตัวเองทำบ้าอะไร ที่กำลังเดินตามหนุ่มน้อยคนนั้น
ผมพยายามเดินห่างๆ เพื่อไม่ให้หนุ่มน้อยคนนั้นจับได้ว่าผมกำลังเดินตามเขาอยู่
แล้วผมก็เดินชนกับชั้นวางการ์ดอวยพร จนมันล้มตรงหน้าผม ดันมองจนไม่ดูตามาตาเรือ
กลายเป็นว่า คนทั้งร้ายหันมามองผมเป็นตาเดียว รวมถึงหนุ่มน้อยคนนั้นด้วย
เวรแท้ๆ ทำตัวเองขายหน้าต่อหน้าสาธารณชน
หลังจากที่เก็บของทุกอย่างเรียบร้อยแล้ว ผมก็รีบหาทองออกจากร้านให้เร็วที่สุด
แต่ก็มีคนมาทักผมซะก่อน “เดี๋ยวยซินาย”
ผมหันไปพบกับหนุ่มน้อยคนนนั้น คนที่ผมแอบมอง
“คุณพูดกับผมเหรอ” ผมชี้ไปที่ตัวเอง งงว่าเขาจะคุยอะไรกับผม
“นายเดินตามเรามาเหรอ” หนุ่มน้อยถามตรงๆ จนผมอึ้งทันที ตอบไม่ออกเลย
“เออ...เออ...คือ” พยายามหาเหตุผลจะตอบ แต่นึกอะไรไม่ออก
หนุ่มน้อยคนนั้นหัวเราะ แล้วก็หยิบเศษกระดาษให้ผม
ผมรับมาพร้อมดูว่ามันคืออะไร ผมตาโตทันที เพราะมันคือเบอร์โทร
“หมายความว่าไง” ผมถามที่จู่ๆเขาให้เบอร์ผม
“ผู้ชายที่เดินตามผู้ชายมันคืออะไรหละ” หนุ่นน้อยยิ้มให้ผม
“มันไม่ง่ายไปหน่อยเหรอ คือ ผมหมายถึง เรายังไม่รู้จักกันเลยนะ”
“ก็นี่ไง เบอร์โทรของเรา เอาไว้รู้จักกัน” หนุ่มน้อยยิ้ม ทำเหมือนเป็นเรื่องธรรมดางั้นแหละ
“อย่าบอกนะว่าคุณให้เบอร์กับคนแปลกหน้าแบบนี้บ่อยๆ” ผมเริ่มไม่มั่นใจว่าหนุ่มน้อยคนนี้ จะใสซื่ออย่างที่ผมคิดหรือเปล่า ก็ให้เบอร์ง่ายๆแบบนี้ไม่ให้คิดได้ไงหละ
“มันขึ้นอยู่กับว่า คนๆนั้นอยากรู้จักกับเรา หรืออยากมีเซ็กส์กับเรา” นอกจากจะไม่น่าๆไว้วางใจแล้ว ยังพูดจายอกย้อนอีก
“แล้วคุณให้เบอร์ผมทำไม” ผมยังไม่เลิกถาม
“ก็อย่างที่บอกว่านายอยากจะรู้จักเรา หรือ อยากมีเซ็กส์กับเรา” เดาใจผมเก่งดีเนอะ
“ถ้าผมแค่อยากมีเซ็กส์กับคุณละ” ผมลองตอบ
“งั้นก็คงต้องบาย เพราะเราไม่อยากมีเซ็กส์กับนาย” หนุ่มน้อยทำหน้าทะเล้น
“แล้วถ้าผมต้องการอยากรู้จักกับคุณละ” ผมยิ้ม
“ก็โทรมาซิ หลังสี่ทุ่มนะ เดี๋ยวผมต้องไปธุระแล้ว บาย” พูดเสร็จ หนุ่มน้อยคนนั้นก็เดินออกจากร้านไป
ผมได้แต่มองเบอร์โทรในเศษกระดาษนั้น พร้อมอมยิ้ม ไม่รู้ว่าเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อกี้นี้มันเป็นความฝันหรือเปล่า
จู่ๆความรักก็วิ่งเข้ามาหา
-----จบตอนที่46-----
ทายผิดกันหมดเลยยย ไม่ใช่พี่สิน เพราะคนที่10 คือ(ตอนหน้าจะบอกชื่อให้)
-
o2 มึนหนุ่มคนนี้แรงจริงๆ
:o12:แล้วอย่างนี้จะมีใครทายถูกหล่ะเนี้ย
-
คนนี้คือคนที่สิบช่ายป่าว
คิดถึงเบนซ์อ่ะ
-
คนที่ 10 รึป่าวคับ :m12:
ชื่อไรเอ่ย
เหอๆๆๆ งงกับพี่บั๊มพ์จิงๆ :m23:
-
เดาผิด :m23: :m23: คนที่สิบต้องมีอะไรพิเศษกว่าคนอื่นสิ :m1: :m1: :mc4:
-
ใครหว่า อยากรู้เร็ว ๆ จัง :m1:
-
:serius2:
หวา ไม่ใช่พี่สินอย่างที่เราคิดไว้
น้องคนนั้นคือใคร
แลแรงๆนะ ๕๕๕
-
คนที่10นี้ ท่าทางใช่ย่อยนะ :m12:
-
:o อ๊ะ
ใครอ่ะ???
-
คนสุดท้าย
แต่แรงงงงส์
:mc4: :mc4: :mc4:
-
คนนี้รึป่าวหนอ คนที่ 10 :m21:
-
ช้านรู้ ช้านนนเห็น.... :oni2:
ว่าคนที่ 10 คือใคร !!!!!! (เคยเห็นรูปแล้วด้วย กรั๊กๆ)
ใช่น้องคนนั้นเหรอเป่า น้องโจโจ้
-
ในที่สุดคนที่ 10 น่าจะเป็นคนที่ 10 เนอะ ออกมาสักที รอลุ้นท่าทางแรงไม่เบา :m4: :m4:
-
:oni2: มารอลุ้นคนที่ 10
-
โว้วว คนที่ 10 โผล่แล้วว :m4:
หุหุนายบัมพ์จะมีความรักใหม่เหรอนี่ เหอๆๆ ไม่ได้จะกะฟันอย่างเดียวน๊าา :m12:
-
เสียดายจังเลย ที่ไม่ช่ายพี่สิน 555+
-
สมน้ำสมเนื้อกันหน่อย :m20:
-
คนนี้จะแรงไปป่าว อะไรขนาดนั้น แต่น่าสนใจอะ อิอิ
-
มารอคนที่ 10 :m25:
-
:oni1:
มารอคนที่10ด้วยเช่นกัน
-
เพิ่งเข้ามาอ่าน ^^
หนุกแบบแปลกๆดีเราชอบ
รอคนที่ 10 ด้วย :a4:
ใกล้ถึงตอนจบเข้าไปทุกทีแล้วเรื่องนี้ o7
-
:oni2:
วิงวอนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน
รีบๆ ๆ ๆๆ ลงเน้อออออออออออออ
รอคนที่สิบอยู่นะ
ฮ่า ๆ ๆ ๆ ๆ :m1:
-
:mc4:....อิอิ...ได้ใกล้ฉลองแล้นนนนนน
แต่เอ๊ะ :o....สงสัย....
สรุปว่าไอเทปสองม้วนนั้น....ตกลงว่าได้ให้พี่สินอะป่าวอะ....(หรือว่าเราอ่านข้าม???) :serius2:
เพราะถ้าไม่ได้ให้...มันก็หมายความว่า...ครบสิบคน...แต่ไม่ใช่เทปสิบม้วนอะดิ... :o8:
ช่วยไขข้อสงกะสัยด้วยยยยย
-
น้องคนนี้เจ๋งเหะคนที่10ป่ะ :m10:
-
ตอนที่ 47
ผมนั่งใจจดใจจ่อ มองเบอร์โทรในเศษกระดาษ และ มองนาฬิกาไปด้วย
รอว่าเมื่อไหร่จะสี่ทุ่มสักกะที
พอสี่ทุ่มก็กลัวๆกล้าๆ และตื่นเต้นที่จะโทรไปหาหนุ่มน้อยคนนั้น
สุดท้ายผมก็รวบรวมความกล้า และกดเบอร์ไปทันที
เมื่อได้ยินเสียงคนรับผมก็จะทัก แต่ปรากฏว่าเป็นเสียงรตอบรับอัตโนมัติของเครื่องรับฝากข้อความ
“ตอนนี้โจ้ไม่อยู่นะครับ มีอะไรฝากไว้แล้วกัน” เป็นเสียงของหนุ่มน้อยคนนั้น
“เออ คือผมโทรมาแล้วนะครับ ไม่นึกว่าคุณจะปิดเครื่อง เอาไงดีอ่ะ คือ ผมอยากคุยกับคุณ เอาเป็นว่าผมจะโทรมาใหม่นะครับ”
พูดเสร็จผมก็จะกดวาง แต่ได้ยินเสียงหัวเราะดังออกมา
“นายนี่ตลกจัง นึกว่าเป็นเสียงตอบรับจริงๆเหรอ” หนุ่มน้อยพูดไปขำไป
“เอ้า เวร โดนหลอกเหรอ” โดนอำซะแล้ว
“ตรงเวลาจังเลยนะ”
“อ๋อครับ ก็ผมอยากคุยกับคุณนี่”
“ถามจริงเถอะนายสนใจเราตรงไหนเหรอ”
เจอคำถามนี้ก็อึ้งไปพักหนึ่งก่อนจะตอบไปตามความเป็นจริง
“ก็นายน่ารักดี ดูไม่เหมือนเกย์ทั่วไป”
“เหรอ นายชอบเกย์ที่ไม่เหมือนเกย์ แล้วนายรู้ได้ไงว่าเราเป็นเกย์”
“ไม่รู้หรอก ผมก็ไม่คิดว่าคุณจะเป็นเกย์”
“เอ้า แล้วปกตินายเดินตามผู้ชายที่ชอบอย่างเนี้ยเหรอ”
“ก็มีบ้างครับ แต่ก็ไม่เคยให้เบอร์ใครง่ายๆเหมือนคุณ” เจอผมแซวกลับไปซะเลย
“ยังไม่ทันจะรู้จักกัน ก็ว่าเราแล้วเหรอ” เสียงเหมือนจะดุเลย
“ป่าวครับผม ผมแค่แซวเล่น นิสัยผมก็เป็นเงี้ยแหละ ชอบแซวเค้าไปทั่ว”
“เหรอ เออ นายชื่ออะไรอ่ะคุยกันตั้งนานยังไม่รู้จักชื่อเลย”
“ผมบั้มพ์ครับ คุณชื่อ โจ้ใช่ป่ะ” ที่รู้ชื่อ เพราะได้ยินตอนที่เขาอำผม
“ช่าย แล้วทำงานอะไรหละ” โจ้เริ่มซักประวัติแล้ว
“เออ คือ..” ผมอ้ำอึ้งไปพักหนึ่ง ไม่อยากตอบว่าไม่มีงานทำ มันดูเสียฟอร์มยังไงไม่รู้
“ผมทำงานบริษัท โฆษณา อ่ะครับ” ผมตอบมั่วๆไป
“อ๋อ จบ นิเทศมาหละซิ”
“ถูกต้องคร้าบบ รู้ได้ไงเนี้ย”
“แหม ทำงานโฆษณา ก็ต้องจบนิเทศดิ”
“แล้วนายเรียนไรอ่ะ ยังเรียนมัธยมอยู่ใช่ป่ะ” ผมถามไปอย่างนั้น ทั้งๆที่รู้ว่า หน้าเด็กๆอย่างเนี้ย ยังอยู่มัธยมแน่ๆอยู่แล้ว
“อืมม ปี4 แล้ว” โจ้ตอบ
“เฮ้ย! แสดงว่าห่างกับเราแค่สองปีดิ ทำไมหน้ายังกะเด็กมอหก”
“ขอบคุณที่ชม คือที่เรายังดูเด็กกว่าอายุ มันมีเคล็ดลับนิดหน่อย”
“จริงเหรอ บอกหน่อยได้ป่าว” ผมชักสนแล้วสิ เผื่อเอาไปใช้บ้าง
“คือ อย่าบอกใครนะ เรากินเลือดของเด็กทารกสดๆ ผสมกับ เนื้อหมา”
“ห๊า...ว่าไงนะ” ผมช็อคกับคำตอบ
“55555 ล้อเล่นน่า นายเชื่อด้วยเหรอ” โดนอำอีกแล้ว
“ใช่สิ ใครจะเชื่อ 5555” ผมหัวเราะกลบเกลื่อน ทั้งที่เมื่อกี้ ตกใจเพราะนึกว่าเรื่องจริง
“จะว่าเราหัวโบราณก็ได้นะ คือเราไอ้อ่านหนังสือ เกี่ยวกับความเชื่ออินเดียโบราณ เกี่ยวกับเรื่องเซ็กส์”
“แล้วไงอ่ะ” ผมขมวดคิ้ว พอได้ยินคำว่าอินเดียก็นึกถึง พวกกาลามสูตร คัมภีร์บรรยายท่าทางต่างๆในการรวมรัก พอดีในหัวมันมีแต่เรื่องนี้
“เขาบอกว่า การเข้าถึงอัตตา หรือ การที่จะบรรลุความสุข มนุษย์เราต้องรู้จักอดกลั้นในเรื่องบางเรื่อง”
“แล้วเขาบอกว่าต้องอดกลั้นในเรื่องอะไรละครับ” ผมรบเร้าให้เล่าต่อ
“เซ็กส์” โจ้ตอบเสียงดังฟังชัด
“ห๊า...ว่าไงนะ” ผมตกใจอีกครั้ง และคิดว่าคราวนี้น่าจะเป็นเรื่องจริง
“นายฟังไม่ผิดหรอก”
“คุณจะบอกว่า ที่หน้าเด็ก เพราะไม่เคยมีอะไรกับใครงั้นเหรอ” ผมถามอีกครั้งเพื่อความแน่ใจ
“ไม่รู้สิ แต่น่าจะเป็นอย่างนั้นมั้ง”
“คุณไม่เคยมีอะไรกับใครเลยจริงเหรอ” ผมยังถามไม่เลิก
“อืมม”
“แม้แต่ช่วยตัวเอง” ถ้าตอบว่าไม่เคย คงไม่ใช่มนุษย์ปกติแล้วมั้ง
“ถ้าก่อนเจอหนังสือเล่มนั้น ก็เคยนะ หลังจากนั้นมาก็ไม่อะ” โจ้ตอบอย่างมั่นใจ
“แล้วเวลาเกิดอารมณ์ คุณทำยังไง” ผมถามใหญ่เลย เกิดมาค่อยได้เจอคนแบบนี้
“ก็พยายามสงบสติอารมณ์ หาอย่างอื่นมาทำ เปลี่ยนความสนใจไปเรื่องอื่น”
“คุณอยากหน้าเด็กขนาดนั้นเลยเหรอ” ผมไม่อย่กจะเชื่อว่ายังมีคนในโลกที่ทำแบบนี้
“ที่จริงหนังสือเล่มนั้น มันไม่ได้บอกว่าจะหน้าเด็กหรอก มันบอกแค่ว่า เราจะพบความสุขของร่างกายและจิตใจ เพราะ เซ็กส์มันทำให้ระบบร่างกายของมนุษย์เสียพลังงาน โดยใช้เปล่า พูดง่าย ราคะตัณหา ทำให้ พลังชีวิตเราลดลง”
“ผมชักอยากเห็นหนังสือเล่มนั้นจริงๆ”
“ไอ้การที่หน้าเด็กกว่าอายุ มันเป็นผลที่แสดงออกมาของคนบางคนเท่านั้น คนอื่นที่ทำวิธีเดียวกับผม อาจจะไม่หน้าเด็กกว่าอายุก็ได้ ผลอาจจะแสดงมาในรูปแบบอื่น เช่น อาจจะเป็นคนใจเย็นลง เป็นคนมีสมาธิกว่าเดิม ผิวอาจจะเปล่งปลั่ง จรกระทั่ง อาจรักษาโรคบางโรคได้”
“ขนาดนั้นเชียว แต่ผมเคยได้ยินมาว่า มีการวิจัยที่ศึกษาเรื่องเซ็กส์ว่าเป็นส่วนช่วยให้มนุษย์มีอายุยืนขึ้น”
ผมก็พอมีความรู้เรื่องนี้ เลยเถียงๆไป
“ก็เราเชื่ออย่างนี้ นายไม่เชื่อก็เรื่องของนาย” โจ้พูดเสียงเคียงๆนิดๆ
เวรๆ ยังไม่ทันจะจีบ ก็ทะเลาะกันแล้ว
“เราไม่ได้ไม่เชื่อ แต่เราไม่เคยได้ยินเรื่องแบบนี้” ผมพยายายุติสถานการณ์ แต่โจ้ก็ยังเงียบอยู่
“แล้วนายเคยมีแฟนหรือเปล่า” ผมพยายามหาเรื่องคุย
“เคย” โจ้ตอบห้วนๆ
“อย่าบอกนะว่า เลิกกันเพราะเรื่องนี้”
“ก็มีส่วน แต่เรื่องนี้ไม่ใช่ประเด็นใหญ่หรอก”
“ผมก็ว่า คนส่วนใหญ่สมัยนี้ มองเรื่องเซ็กส์เป็นเรื่องใหญ่”
“รวมถึงนายด้วยหรือเปล่า” เวร รู้ทันได้ไงฟ่ะ
“ผมไม่ได้มองว่าเซ็กส์เป็นเรื่องใหญ่ แต่มันเป็นส่วนหนึ่งของการใช้ชีวิตคู่มากกว่า เพราะยังไงมนุษเราก็ต้องการมีเซ็กส์”
“แล้วถ้านายใช้ชีวิตคู่โดยไม่มีเซ็กส์ นายคิดว่านายทำได้หรือเปล่าหละ”
เจอคำถามแบบนี้ก็ตอบยากนะเนี้ย
“ไม่รู้สิ ถ้าผมรักคนๆนั้นแล้ว ถ้าเขาไม่ต้องการให้ผมมีเซ็กส์ ผมคงทำได้มั้ง”
“ไม่ใช่ไปหาเศษหาเลยกับคนอื่นแทนนะ” แนะ แอบเดาใจผมด้วย
“ไม่หรอก ผมไม่ทำให้คนที่ผมรัก เสียใจหรอก” ฟังที่ตัวเองพูดแล้วเหมือนสร้างภาพยังไงไม่รู้เนอะ
“เอาเป็นว่า เรามาลองคบกันดีกว่า ถ้าคุณคิดว่า คุณไปไม่รอด ผมก็ไม่ว่าอะไร” โจ้สรุปเอาดื้อๆ
“หมายความว่า เราเป็นแฟนกันเหรอ” ผมแอบดีใจ แต่ก็เริ่มหวงอนาคตตัวเอง ว่าจะอดได้ใช้เจ้าหนูของผมไปด้วย
“ยังหรอก แค่ลองคบกันดู ถ้าเราสองคนคิดว่าควรจะเป็นแฟน ก็ค่อยว่ากัน”
“ครับผม” ผมตอบตกลง
แล้วความสัมพันธ์ของผมกับโจ้ก็เริ่ม นับตั้งแต่บัดนั้น
-----จบตอนที่47-----
คนละโจ้กับThree Couple of Love นะครับ แต่เป็นโจ้(่jojoe) เอาเป็นว่านายบั้มพ์จะจัดการหนุ่มคนที่10ได้หรือเปล่า
-
โห คนที่ 10 มาแนวไม่เหมือนใคร รึจาเป็นคนสุดท้ายของบั๊ฟ :m21: :m21: รออ่านต่อนะ
-
บั๊มจะอดใจได้กี่วันนะ :m14:
-
สู้เค้านะบัมพ์
-
รอครับ :a1: จะจัดการได้ไหมนะ :oni2:
-
จะไหวมั๊ยเนี่ย
-
จะทนได้ไหมน้า :m21:
-
:m30: แล้วจาทนไหวเหรอนี่ :a6:
-
ไหวมั้ยเนี่ย :เฮ้อ:
-
o12
พูดม่ายออก
-
เออ คนสุดท้ายนี่แปลกดี
หรือว่าจะเป็นคนที่สามารถปราบนายบั้มพ์ได้
:oni2: :oni2: :oni2:
-
รักจิงหวังแต่งอ๊ะป่าวคับคนนี้ เหอๆๆๆ
ให้แม่มาขอเลยพี่ 555
ล้อเล่นๆ รอคนที่ 10 น้องโจ้นี่จะใช่ปะคับเนี่ย o2
รึว่าจะเริ่มคบโจ้แบบจิงจัง เลิกตามหาคนที่ 10 ไปเลย ม่ายยย :m29:
-
คนที่สิบต้องมีอะไรพิเศษสิ :oni2: :oni2:
-
:m13: โอ้ววว .. ..
น้องโจ้เป็นคนที่ อ่า .. .
๕ ๕๕ แรงขนาดนี้ .. .
:a11:.................*
เคเค...บั๊มพ์อยากหน้าเด็กบ้างรึเปล่า ?
-
ผู้ปราบนายบั๊พป่ะเนี่ย :o
:L2: :c1: :L2:
-
แล้วอย่างงี้จะทนไหวเร้อ :serius2:
แล้ว เงินแสน ล่ะ ไม่เอาแล้วหรอ ??:m13:
-
ตอนที่ 48
หลังจากผมกับโจ้ตกลงปลงใจที่จะลองคบกัน
กิจกรรมแรกที่เราทำรวมกัน ไม่ต่างจากคู่รักคู่อื่นๆที่ทำกันคือ ไปดูหนัง และกินข้าวที่ห้าง
ผมตื่นเต้นเล็กน้อย แม้โจ้จะให้ความสนิทสนมกับผมผ่านทางโทรศัพท์
แต่ก็สู้กับการเจอตัวเป็นๆไม่ได้ ผมกลัววางตัวไม่ค่อยถูก ประหม่าๆยังไงไม่รู้
“รอนานป่าว เราไปดูรอบหนังมาแล้วนะ เลยจองตั๋วมาแล้ว”
โจ้ยื่นต๋วหนังมาให้ดู พร้อมยิ้มให้ผม ผมใจสั่นมากเลยครับ รอยยิ้มนั้นกับสายตานั้น
“ยืนยิ้มอยู่ได้ เป็นอะไร” โจ้เห็นผมยืยยิ้มไม่พูดอะไร เลยถาม
“ป่าวๆ เราไปหาอะไรกินกันเถอะ” ผมพยายามควบคุมอารมณ์ตนเองอยู่ไม่ให้รู้ว่าผมเขินมากแค่ไหน
เราสองคนก็เข้ามากินในร้านฟูจิ พอดีโจ้บอกว่าชอบกินอาหารญี่ปุ่น
“สั่งมาเยอะเชียว กินหมดเหรอ” ผมตกใจที่โจ้สั่งอาหารมาเยอะ
“เรากินเก่งอ่ะ” ว่าแล้วโจ้ก็เอาตะเกียบคีบข้าวปั่นเข้าปาก
“กินเยอะ เดี๋ยวอ้วนนะ” ผมแซว
“กินของพวกเนี้ยไม่อ้วนหรอก มีแต่ผัก กับปลา”
กินกันไปได้สักพัก โจ้ก็ทักผม
“บั้มพ์ แป๊บนึงนะ” ผมหยุดตามที่โจ้พูด
แล้วโจ้ก็เอื้อมมือมาที่ริมฝีปากผม แล้วโจ้ก็เอามือออก ผมเห็นว่ามีเศษข้าวติดอยู่ปลายนิ้วมือของโจ้
“กินเลอะเทอะเชียว” โจ้ทำเป็นแซว
“55555” ผมหัวเราะกลบเกลื่อน
โจ้เอื้อมมือมาอีกที่ เอานิ้วที่มีเศษข้าวติดอยู่มาแตะที่ริมฝีปากผมอีกครั้ง
“กินเข้าไปสิ มือเราไม่สกปรกหรอก” โจ้พูดอย่างนั้น
ผมทำตาม ลิ้มผมไปแตะกับนิ้วของโจ้ ขนลุกซู่เลยครับ เหมือนมีไฟฟ้าแล่นอยู่ในตัว
“เม็ดข้าวเม็ดเดียวก็มีความหมายต่อชาวนามากรู้มั้ย” โจ้หันกลับไปสนใจอาหารต่อ เลยไม่รู้ว่าผมหน้าแดงขนาดไหน
หลังจากจัดการกับอาหารเรียบร้อยแล้ว ก็ถึงเวลาหนังฉาย
ผมกับโจ้นั่งอยู่แถวหลังสุด ไม่ใครนั่งแถวเดียวกับเราเลย
ตลอดที่หนังฉาย ผมแทบดูหนังไม่รู้เรื่อง มัวแต่พะวาพะวงกับคนข้างๆที่จะตั้งใจดูหนังเป็นอย่างดี
แม้จะเป็นครั้งแรกที่ได้ดูหนังด้วยกัน แต่เพราะความรู้สึกตอนที่ลิ้นผมไปแตะกับปลายนิ้วมือของโจ้ ทำเอาผมฟุ้งซ่านไปตลอด
“เป็นอะไร ปวดฉี่เหรอ เห็นนั่งไม่อยู่สุกเลย” โจ้ถามผม
“ป่าวๆ เมื่อยนิดหน่อย” ผมยิ้มให้ แล้วโจ้ก็หันไปดูหนังต่อ
แล้วมือของโจ้ก็วางไว้ที่แขนของโซฟาข้างเดียวกับผม
ผมเห็นว่าได้โอกาสเลยค่อยๆขยับมือไปไว้บนโซฟา กล้าๆกลัวๆ ไม่รู้ว่าโจ้ให้จับมือหรือเปล่า
แล้วมือของผมก็ไปแตะกับมือของโจ้ โจ้หันมาทันที
“นายจะแต๊ะอั๋งเราเหรอ” โจ้ทำเสียงดุ
ผมชักมือกลับ เอามือมาซุกทันที “ป่าวๆ เราไม่รู้ว่านายวางมือไว้ตรงนั้น” ผมหน้าเสียทันที
โจ้ถอนหายใจ ก่อนจะคว้ามือไปจับมือผม
“รู้น่าว่าอยากจับ ไม่ต้องมาโกหกหรอก”
แล้วโจ้ก็หันไปดูหนังต่อ ปล่อยผมอมยิ้มอย่างมีความสุข
พอดูหนังจบ ก็เดินเรื่อยเปื่อยอยู่ในห้างกันสองคน
“แล้วทำอะไรกันต่อดี” ผมเดินดูดน้ำโค้กในแก้ว พลางหันไปถามโจ้
“ไม่รู้ดิ ไม่ได้วางแผนไว้นี่หน่า คิดแค่ว่ามากินข้าวกับดูหนัง” โจ้ตอบ
“แล้วไม่อยากทำอะไรเหรอ” ผมหันไปถาม พร้อมยื่นแก้วโค้กให้
โจ้ยื่นหน้าไปดูดหลอดน้ำในแก้ว แล้วหันมาตอบผม “ไม่อะ กลับบ้านดีกว่า”
“อ้าว จะกลับแล้วเหรอ กี่โมงเอง” ผมท้วง ก็ยังอยากให้อยู่นี่หว่า
“ก็สิ่งที่เราอยากทำ ต้องกลับไปทำที่บ้าน เลยกลับบ้านดีกว่า” โจ้ตอบอย่างไม่มีเยื้อใย
“ม่ายช่าย หมายถึงที่ห้างเนี้ย ไม่มีอะไรอยากทำเหรอ” ผมพยายามยื้อ
“มาห้าง ก็ดูหนังกับกินข้าวไปแล้ว ให้ทำอะไรอีกห๊า...” โจ้หันมาขึ้นเสียงกับผม
“งั้นเดินดูเสื้อผ้าก็ได้” ผมสรรหากิจกรรมมาเสนอ
“ไม่อ่ะ ขี้เกียจเดิน”
“กินข้าวก็ได้”
“กินอีกแล้ว ยังอิ่มอยู่เลย” โจ้ทำท่าลูบท้อง
“ไปถ่ายรูปกันก็ได้” ผมยังไม่ลดละความพยายาม
“ไม่อ้าวว เราถ่ายรูปไม่ขึ้น” โจ้ส่ายหัว
“นี่อยากกลับบ้านขนาดนั้นเลยเหรอ” ผมหมดความอดทนแล้ว
“เอ๊ะ แล้วทำไมต้องขึ้นเสียงด้วย” โจ้ก็ตะวาดใส่
“ป่าวๆ ก็ ผมยังไม่อยากให้กลับบ้านี่หว่า” ผมทำเสียงอ่อน ไม่กล้าสู้ด้วย
โจ้เงียบไปพักหนึ่งก่อน จะพูดเอ่ยขึ้นมาว่า
“งั้น ไปที่นี้แล้วกัน”
“ไปไหนเหรอ”
“เออน่า ไปถึงเดี๋ยวก็รู้เอง” แล้วโจ้ก็จูงมือลากผมไปทันที
ไม่กลัวสายตาคนอื่น ที่กำลังมองเราสองคน นี่มันในห้างนะเฟ้ย
-----จบตอนที่48-----
อยากรู้ว่าคนที่10จะปราบนายบั้มพ์ได้ไหมต้องดูไปเรื่อยๆครับ แค่อยากบอกว่าคนเนี้ยร้ายกว่าใครทุกๆคน
-
รอลุ้น ท่ทางโจ้จาปราบบั๊ฟได้ปะเนี่ย :a4: :a4: รออ่านต่อนะ
-
:c1:
ช้าไปไหมเนี่ย
แต่คนนี้คงทำให้เสืออย่างบัมพ์สิ้นท่าสิ้นลายแน่ๆๆงับ
หรือเปล่า
:o
o13
-
รอดูนะครับว่าจะร้ายยังไง :a1:
-
นายบั้มพ์เสร็จแน่
o12 o12
-
รู้สึกว่าคนที่ 10 จะถูกส่งมาปราบนายบั้มพ์นะ
-
กรรมสนองแล้วล่ะ :m14:
-
โห คนนี้ เล่นเอานายบัมพ์ด่อยไปเลย มีเขินซะด้วย จะจับมือยังไม่กล้า 555+ ถนัดแต่จับกดเลย เหอๆๆ
-
โห้ นู๋โจ้ ของเรา
ปราบนายบั้มพ์
ซะอยู่หมัดเลย
หุๆๆๆ เสียสิ้นลาย
ก็คราวนี้หละนะ
o13
-
o18....เหอๆ...มันน่าสงสัยจริงๆ....
:undecided:....แล้วตกลงว่าจะลงเอยกันมั้ยเนี่ย.....
:a1:...พยายามกันต่อไป.........
-
นึกว่าจะทะเลาะกันซะอีกอ่ะ
-
นายบัมพ์เจองานหินเข้าแล้ว ว่าแต่โจ้ โหดไปป่าว
-
ตอนที่ 49
บนรถเมล์ ผมนั่งข้างๆกับโจ้ที่นั่งข้างหน้าต่าง
โจ้แทบไม่มองผมเลย ได้แต่มองออกไปข้างหน้าต่าง ดูวิววข้างทางไปเรื่อย
โจ้เอามือวางไว้บนข้างหน้าตักของตัวเอง ผมเลยหมดโอกาสที่จับจะมือกับโจ้อีก
แล้วเราก็มาถึงจุดหมายปลายทาง มันคือ สวนสาธารณะ ใกล้กับป้อมพระสุเมรุ ถนนพระอาทิตย์
ผมเดินตามโจ้ไปยืนอยู่ตรงท่าน้ำ มองดูแม่น้ำเจ้าพระยาในยามเย็น
“บรรยากาศดีไหม” โจ้ถาม
“ดีสิ ดีมากด้วย” ผมสูดรับอากาสดีดีเข้าไปเต็มปอด
“เวลาเรามีเรื่องอะไรไม่สบายใจ เรามักจะมาที่นี้เสมอ” สายตาของโจ้มองไปในแม่น้ำเจ้าพระยา
“แสดงว่าตอนนี้คุณมีปัญหาหละซิ เลยมาที่นี้” ผมพูดหยอก
“ก็มีผู้ชายคนหนึ่งอยากรู้จักกับเรา แล้วพยายามไม่ให้เรากลับบ้าน เราเลยพามาที่นี้” โจ้หันมาพูดกับผม พร้อมรอยยิ้ม
“นี้คุณว่าผมเป็นตัวปัญหาเหรอ” ผมเขยิบตัวไปใกล้
“รู้ก็ดีแล้วนี่” โจ้หันไปทางอื่น ผมรู้สึกว่า โจ้คงจะเขินผม
“เขินเหรอ” ผมแซว
โจ้เดินหนีผม “กลับบ้านไปเลยป่ะ”
ผมหัวเราะ ก่อนจะเดินตามไป
โจ้เดินมานั่งตรงเก้าอี้ โดยที่ผมมานั่งข้างๆ
“ที่บอกว่าผมเป็นตัวปัญหา ปัญหาหัวใจหรือเปล่า”
“พอเถอะ อย่ามาเล่นมุขฝืด ไม่ขำหรอก” โจ้พูดพยายามไม่หันมามองผม
“ไม่ขำ แต่มีคนเขินด้วย” ผมเริ่มแหย่
โจ้คงรำคาญ เลยหันมาจะไล่ผม แต่ดันมาสบตากับผมซะก่อน
โจ้นิ่งสบตาของผม ผมเองก็นิ่งสบตาของโจ้เช่นกัน
แล้วโจ้ก็ลุกขึ้น “กลับบ้านดีกว่า เรามีรายงานต้องทำ”
ผมก็ลุกขึ้นยืนตาม “บ้านนายอยู่ไหน”
“ถามทำไม จะไปส่งหรือไง”
“ให้ไปหรือป่าวหละ” ถามไปอย่างงั้น ทั้งที่อยากไปส่งแทบตาย
“ไม่ต้องหรอก เรากลับเองได้” โจ้ปฏิเสธ
“ก็อยากไปอ่ะ” ผมยังรบเร้า
“ไม่ให้ไป คือ ไม่ให้ไป เข้าใจมั๊ย” โจ้เริ่มขึ้นเสียง
ผมเลยต้องยอมแพ้
เดินไปส่งโจ้ขึ้นรถเมล์ พอโจ้ขึ้นรถเมลย์ไปได้สักพัก ผมก็โทรไปหาโจ้ทันที
“อะไร โทรมาทำไม” โจ้เริ่มโวยวาย
“โจ้ลืมของ รู้ป่าว”
“เฮ้ย จิงเหยอ ลืมไรอ่ะ ไม่นี้”
“ลืมใจของเราไง เอาไปด้วยดิ รบกวนดูแลมันหน่อยนะครับ”
“ทุเรศ โทรมาเพื่อแค่นี้”
“ก็เหงาอ่ะ ยืนรอรถเมล์คนเดียว”
“ขี้อ้อนเจงๆนะ เดี๋ยวค่อยคุยดีกว่า อยู่บนรถเมล์มันไม่ค่อยได้ยิน”
“โอเค ครับ เดี๋ยวดึกๆ โทรไปหานะ”
ผมวางโทรศัพท์ แล้วกระโดดโลดเต้นอย่างดีใจ จนลืมไปว่าอยู่ที่ป้ายรถเมล์ คนหันมามองผมกันใหญ่
ก็คนมันมีความรัก ให้ทำไงเล่า
************************************************************************************************
“ฮัลโหลครับ คุยได้ป่าว” ผมโทรไปหาโจ้ หลังจากดูเวลาแล้วว่าน่าจะโทรไปได้
“อือม ได้ เพิ่งทำรายงานเสร็จ แต่อย่าคุยนานนะ พรุ่งนี้ต้องไปส่งงานแต่เช้า”
“ได้ๆ แค่โทรมาบอกว่าคิดถึง นะครับ” ผมทำเสียงระรื่น
“รู้แล้ว” โจ้ตอบห้วนๆ
“ไม่คิดถึงเราบ้างเหรอ” ผมเริ่มอ้อน
“ไม่อ่ะ คิดถึงงานมากกว่า ว่าจะผ่านหรือเปล่า” แป๋ว ทำไมตอบอย่างนั้นหล่ะคร้าบ
“งั้นขอให้ผ่านนะครับ”
“อืมม”
“แล้ววันนี้เป็นไง ดีป่าว” ผมลองถามดู
“ก็ดี หนังสนุกดี”
“ม่ายช่ายหนัง”
“ฟูจิเหรอ อร่อยดิ มันก็เหมือนทุกครั้งที่กิน”
“ม่ายช่าย ม่ายช่าย หมายถึงผมอ่ะ”
“ผมใคร ผมนายเหรอ ก็งั้นๆ ไม่เห็นมีอะไรเลย”
“โธ่ ผมหมายถึง เราไปเดทกันวันนี้ มีความสุขหรือเปล่า”
“อยากให้ตอบอย่างไรหละ”
“ก็ตอบตามความจริง”
“ไม่หนุกอ่ะ น่าเบื่อ”
“เฮ้ย จิงเหรอ ทำไมหละ”
“ล้อเล่นน่า ดีออก นายน่ารักดี”
หูผมไม่ฟาดไปใช่มั้ย
“เมื่อกี้ว่าไงนะ”
“รู้น่า ว่าได้ยิน นอนแล้ว”
“ครับ หลับฝันดีนะ”
“อืมม นายก็หมือนกัน”
พอวางโทรศัพท์ ก็ล้มลงไปกับเตียงพร้อมรอยยิ้ม คืนนี้ผมคงฝันดีจริงๆด้วย
-----จบตอนที่ 49-----
คู่นี้เค้ากำลังจีบกันอยู่ ไม่รู้ว่าอยากให้เค้าเป็นแฟนกันหรือเปล่า ติดตามกันต่อไปว่าจะได้เป็นแฟนกันหรือเปล่า
-
:m1:
-
ตื๊อเข้าไปนายบั๊มพ์ :o8:
-
โจ้นี่ดูแปลกๆ แฮะ
ว่าแต่เบนซ์หายไปไหนอ่า
-
จีบกันซะน่ารักเลย หุหุ ว่าแต่โจ้เล่นตัวซะงั้ฟอร์มจัดจิงๆๆ
-
ท่าทางบั้มพ์จะชอบโจ้จริงๆ แฮะ
แต่โจ้ดูแปลกๆ ไงก็ไม่รู้ดิ่
ใจจริงอยากให้บั้มพ์คู่กะเบนซ์มากกว่า :m1:
-
เง้อ มีให้ลุ้น เอาด้วยอ่ะว่าอยากให้เขาเป็นแฟนกันอ๊ะเปล่า :a6:
ว่าแต่มันจะเป็นไงต่อ หว่า :m26:
หุๆ รออยู่น๊า ครับ :yeb:
-
ตอนที่ 50
ผมนั่งกินข้าวกับพี่สินแถวๆออฟฟิตของพี่สิน
พี่สินก็เริ่มต้นทวงงานเหมือนเดิม “ไอ้บั้มพ์ มันจะสองเดือนแล้วนะ มึงไม่คิดจะทำงานให้กูเหรอ เหลือแค่คนเดียวแล้วนี้”
ผมสะอึกกับคำพูดของพี่สินเล็กน้อย ผมเองก็ลืมไปด้วยว่ายังเหลืองานของพี่สินอีก แค่คนเดียวเท่านั้น
“มึงมัวไปทำอะไรว่ะ ปกติเห็นลรกรี้รุกรนรีบเอามาให้กู มึงไม่อยากได้เงินเอาไปจ่ายค่าบ้านมึงหรือไงว่ะ”
ผมถอนหายใจ อยากจะบอกกับพี่สินเหลือเกินว่า ถ้าไม่ติดที่โจ้ไม่ชอบให้ผมไปมีเซ็กส์กับคนอื่น ผมคงทำไปแล้ว
“มึงเป็นไรว่ะ กูว่าเดี๋ยวนี้มึงแปลกๆ เหมือนมีลับลมคมใน” พี่สินจ้องตาผม หมายจะล้วงความลับออกมาให้ได้
“ป่าวๆ ไม่มีไม่มี” ผมปฏิเสธ
“ยิ่งมึงแสดงท่าทีอย่างนี้ ยิ่งมีพิรุธ”
“เฮ้ยไม่มีจริง” ผมยืนยันเสียงแข็ง
และแล้วพี่สินก็แย่งโทรศัพท์มือถือของผมที่ว่างไว้บนโต๊ะกินข้าว
“เฮ้ย พี่ ทำอะไรอ่ะ” ผมรีบไปแย่งทันที แต่พี่สินก็ลุกขึ้นหนี พร้อมกดดูบางสิ่งบางอย่างในโทรศัพท์ของผม
“ดูซิ ว่ากูเจออะไร” ช้าไปแล้วคร้าบ มันเจอความลับผมไปแล้ว
พี่สินโชว์รูปผมที่ถ่ายคู่กับรูปของโจ้ และยังมีรูปโจ้ที่ผมถ่ายไว้อีกมากมาย
“ใครว่ะ ก็น่ารักดีนะ” พี่สินยังคงค้นหาอย่าอื่นต่อไป
“ก็คนที่พี่บอกว่าไม่น่ารักไง” ผมกลับมานั่งเหมือนเดิม
“ไอ้คนที่ร้านหนังสือ นั้นนะเหรอ” พี่สินตาโตตกใจ
“เออ” ผมตอบ
“มึงไปจีบทีเดียวติดเลยเหรอ”
“เออ”
“อะไรว่ะเนี้ย ทำไมกูไม่โชคดีเหมือนมึงว่ะ ทั้งหาคนมาเอา ทั้งหาคนมาทำแฟน มีแต่คนหน้าตาดีๆ”
“ก็เงี้ยแหละ คนหน้าตาดี ทีหลังก็อย่าเกิดมาหน้าตาขี้เหล่แบบนี้ซิ” ผมได้ทีแซวกลับ
“เออ กูมันขี้เหล่ เออ อะไรว่ะเนี้ย คิดถึงนะครับ ดูแลหัวใจผมด้วยนะ”
เสือกอ่านเมสเสสอีก ผมรีบไปคว้าคืนมาได้พอดี
“คบกันได้เท่าไรแล้วหล่ะ” รีบซักเชี่ยวนะ
“ก็เกือบสองเดือน” ผมตอบ
“แล้วได้กันยัง” เข้าเรื่องนี้เลยนะ
“ยัง” ผมตอบสั้นๆได้ใจความ
“เฮ้ย! กูไม่อยากจะเชื่อ คนอย่างมึงเนี้ยนะ จะปล่อยให้รอดมาตั้งสองเดือน” พี่สินตาโต พูดเสียงดังเชียว
“ก็แฟนผมเขาไม่ชอบเรื่องแบบนี้” ผมทำหน้าบึ้งเล็กน้อย
“มีด้วยเหรอว่ะ เป็นเกย์ แต่ไม่ชอบเรื่องเซ็กส์” พี่สินขมวดคิ้วทำหน้าแปลกใจ
“เออ ก็เนี้ยแหละ เพิ่งเจอเหมือนกัน”
“แล้วมึงจะทนไหวเหรอ” คำถามของพี่สิน เป็นคำถามที่ผมถามกับตัวเองมาตลอด
“ไม่รู้ว่ะ แต่ตอนนี้ผมทนได้นะ”
“ก็ใช่สิ มึงรักเขาไปแล้วทำอะไรก็ทำได้ แต่กูว่ามึงทนได้ไม่นานหรอก”
“ดูถูกกันเหรอเนี้ย” ผมแย้ง
“ก็ใช่สิ กูรู้สันดานมึงดี ถ้ามึงไม่ไปมีกับคนอื่น มึงก็คงปล้ำแฟนมึง” พี่สินมันปากหมาจริง
“ผมไม่มีวันทำอย่างนั้นเด็ดขาด” ผมพูดเสียงแข็ง
“เป็นเอามากนะมึง แล้วมึงจะทำยังไง มึงยังต้องทำงานให้กูนะ” พี่สินยังเตือนเรื่องทำงาน
“ผมก็ไม่รู้” ผมทำหน้าเครียด
“เอาเป็นว่า มึงทำได้เมื่อไหร่ ก็ค่อยเอามาให้กู กูไม่ได้รีบร้อนหรอก แต่มึงต่างหากไม่ใช่เหรอ ที่ต้องใช้เงิน”
พี่สินทิ้งคำพูดไว้แค่นี้ แล้วก็ก้มหน้ากินข้าวต่อไป ทำให้ตัวผมยิ่งกังวลใจมากขึ้น
************************************************************************************************
ที่สวนสาธรณะข้างๆป้อมพระสุเมรุ ผมมานั่งรอโจ้ตามปกติ พร้อมนั่งเหม่อมองแม่น้ำเจ้าพระยา
“หวัดดี รอนานป่าว” โจ้เข้ามาทักผม
“เรียนเสร็จแล้วเหรอ” ผมหันมาทัก
“เป็นไรอ่ะ หน้าดูแปลกๆ มีอะไรหรีอเปล่า” โจ้นั่งข้างผม พร้อมหันมาถามด้วยความห่วงใย
“มีเรื่องเครียดนิดๆหน่อย” ผมหันมายิ้มให้
“มีอะไรเหรอ บอกเราได้ป่าว”
“ก็เรื่องที่บ้านนะ ไม่มีอะไรมากหรอก” ผมไม่อยากบอกอะไรมาก เลยพยายามจะจบเรื่องนี้
“ทำไมเหรอ มีอะไร” โจ้ยังรบเร้า
“ไม่มีอะไรจริงๆ” ผมตอบพร้อมรอยยิ้ม
“ถ้ามีอะไรที่เราพอจะช่วยก็บอกเราได้นะ” โจ้ตอบพร้อมรอยยิ้ม แล้วเอามือมาจับมือผมไว้
“เฮ้ย คนเยอะ ไม่อายเหรอไง” ผมตกใจ แต่ก็ไม่ได้ปล่อยมือ
“อายทำไมเล่า จับมือมันผิดกฎหมายเหรอไง”
“ก็ไม่ผิดหรอก แต่คนอื่นเขาจะมองอ่ะดิ”
“ถ้านายยังอายกับเรื่องแค่นี้ แล้วถ้าเราเป็นแฟนกัน นายยิ่งไม่อายเหรอไง” โจ้สะบัดมือผมทันที
“โธ่ ไม่อายก็ได้” ผมเลยรีบเอื้อมมือไปจับมือโจ้ไว้
“ถ้าจะจับเพราะไม่อยากให้เราโกรธ ก็ไม่ต้องเลยนะ” โจ้ทำหน้าดุ
“ก็อยากจับจริงๆ เห็นมั้ย” ผมชูมือที่ผมจับมือของโจ้ให้ดู
“ถามจริง นายทนเราไหวจริงเหรอ เราเป็นคนออกจะขี้โวยวายนะ”
“แล้วคิดว่าถ้าทนไม่ไหว จะยังนั่งให้เห็นอีกเหรอ” ผมย้อน
“เราเอาแต่ใจด้วยนะ ชอบเอาชนะ ชอบเถียง ชอบ......” โจ้พูดข้อเสียของตัวเองออกมาเป็นชุด
“พอๆ รู้แล้ว คบกันสองเดือนมานี่ รู้หมดไส้หมดพุงแล้ว” ผมรีบให้โจ้หยุดพูดพร่ำเพรื่อ
“แสดงว่ามั่นใจแล้วว่าจะเป็นแฟนกัน” โจ้ถามผม พร้อมรอยยิ้ม
“ผมนะอยากเป็นมาตั้งนานแล้ว รอโจ้คนเดียวนั้นแหละ”
“งั้นก็เป็นดิ” โจ้ยักคิ้วให้
“โอเค ครับ แล้วที่รักวันนี้อยากไปไหน” ผมยิ้มหวานสุดชีวิต
“ไปดูหนัง กินข้าวเหมือนเดิมนั้นแหละ” โจ้ตอบ
“อะไรวะ เจอกันทีไรก็ไปดูหนัง กินก็กินแต่ฟูจิ” ผมตอบทำหน้าเซ็ง
“แล้วไปไหนหละ” โจ้ถาม
“มีที่ไหนที่อยากไปหรือเปล่า อย่าตอบนะว่าบ้าน” ผมรีบดักไว้ก่อน
“จะไปบ้านทำไม ไปห้องนายดีกว่า ยังไม่เคยไปเลย”
ผมสะอึ้กเล็กน้อย ปกติมีแต่ผมที่ชวนคนอื่นไปที่ห้อง คราวนี้มีคนเอ่ยปากอยากไปเอง
“จะดีเหรอ” ผมถามเพื่อความแน่ใจ
“อ้าวทำไมหละ ไม่อยากให้ไปเหรอ”
“ผมไม่ค่อยมั่นใจตัวเอง ว่าจะคุมตัวเองได้หรือเปล่า” ผมเหล่ตามองโจ้
“แสดงว่า ถ้าใครไปห้องนาย ก็ต้องเสร็จนายอย่างนั้นเหรอ” โจ้ทำตาขวาง
“ม่ายช่าย ม่ายช่าย ผมไม่หื่นขนาดนั้นหรอก” ผมทำเป็นหัวเราะ ถ้าตอบไปว่าจริงิย่างที่โจ้พูด ผมคงโดนบอกเลิกเดี๋ยวนั้นแน่
“ตกลงจะให้ไปไหม” โจ้ถามอีกครั้ง
“ไปดิคร้าบ ที่รัก”
-----จบตอนที่50-----
ตอนต่อไปจะมีเสียตัวหรือเปล่ามาลุ้นกันครับ
-
คนนี้รักจริงหวังแต่งเปล่าเนี่ย ถ้าใช่ ก็คิดดีๆเน้อ :L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1:
-
โจ้จะเสร็จนายบั๊มหรือเปล่าเนี่ย :m29: :m23:
-
โจ้จายอมป่าววะเนี่ย
ปล เบนซ์หายไป เซงงงงง
-
:a11: ระวังเหอะ พอถึงเวลา
เจอคนที่รักเข้าจริงๆแล้ว
ไอ้เรื่องที่เคยทำมามันจะย้อนเข้าหาตัว
เห้อ ออ .. .
ถ้ารักจริงก็สู้ๆละกันบั๊มพ์
แต่แกมันอดีตเยอะนิ ๕ ๕๕ :เฮ้อ:
-
กะคนนี้ใช้เวลานานจัง :m23: ให้ไวดิ แม่รอเงินอยู่ :m12: เราก็รออ่านตอนนั้นอยู่ด้วย :m14: :m14:
-
เฮ้อ หรือว่า 9 คนที่ผ่านมาจะสูญเปล่า :m29:
-
:m22:.....โอ๊ะ!!!!
มันน่าสงสัยจริงๆ.... :m12:....
ระวังตัวไว้ให้ดีนะ นายบั๊มพ์.....น้องโจ้เขาอาจจะ o18
แบบว่ารออยู่นะ...เมื่อไหร่จะลงเอยกันซะที..... :oo1:
-
มาถามหานายเบนส์อ่า
หายไปไหน ไม่ยอมนะ ถึงไม่ได้คู่กัน แต่ก็หน้าจะกล่าวถึงบ้างดิ
แต่ใจจริงเราคิดว่าจะได้คู่กับเบนส์ซะอีก
-
รักจิงหวังแต่งอะปะคนนี้ ว่าแต่ งานละคนไหนอย่าบอกนะคนนี้ไม่งั้นเค้าโกดตายเลย
-
ออกปากอยากไปบ้านเองเลยหรอเนี่ย หึหึหึหึ
-
ถ้านายบั้มพ์อดใจไม่ไหว
แล้วโจ้จะยอมง่ายๆ ป่าวอ่ะ
:m12: :m12: :m12:
-
ใครเสร็จใคร :m12:
รอลุ้น :m14:
-
เรื่องนี้หนุกค๊าฟ..............
พึ่งตามอ่านจนจบ.............
ว่าแต่จะไปกันรอดป่าวหว่า...............อดีตเยอะซะด้วย
-
หยุดที่คนนี้จะดีมาก กลุ้มเลยพระเอกเรื่องนี้ :m21:
-
หยุดตรงนี้ที่เธอ ฮิ้วววว :m1: :m1: :m1: แต่เงินจะไปช่วยแม่ละ :a11: :a11:
-
ตอนที่ 51
ผมเดินนำหน้าโจ้มาที่ห้อง พอเปิดประตู แล้วก็รีบไปหยิบเสื้อผ้าที่ว่างกระจัดกระจาย เก็บใส่ตะกร้าให้เรียบร้อย
“ห้องรกจังนะ” โจ้ทัก พร้อมมองไปทั่วห้อง
“แฮะ แฮะ มาอยู่ด้วยดิ จะได้ให้ช่วยจัดห้อง” ผมแซว
“เป็นแฟนโว้ย ไม่ใช่เบ๊” โจ้ตอบ
“อะไรวะ ทีเรา ใช้เอาใช้เอา” ผมบ่น
“เออ จัดให้ก็ได้” ว่าแล้วโจ้ก็เอาเสื้อผ้ามาพับ
“พูดเล่นน้า ไม่ต้องหรอก” ผมห้ามไว้ เกรงใจยังไงไม่รู้
“แค่นี้เอง ทำให้แฟนได้อยู่แล้ว” โจ้ยิ้มให้ผม แหมพอให้เป็นแฟน ก็พูดบ่อยเชียว
“ขอบใจนะ” ผมเลยปล่อยให้โจ้พับเสื้อไป ผมเองก็เดินไปจัดของอย่างอื่นให้ห้องมันเรียบร้อย
พอกวาดถูห้อง เรียบร้อยแล้ว เราสองคนก็มานั่งพักที่โซฟา
ผมหันมายิ้มให้โจ้ แล้วก็เอนตัวนอนลงบนตักของโจ้
“เฮ้อ มีความสุขเจงๆ” ผมพูดออกมา พร้อมจ้องตาของโจ้
“มีความสุขที่จัดห้องเสร็จเหรอ” โจ้ถามแต่หน้าแดงเชียว
“ป่าว มีความสุข ที่มีแฟนน่ารักไง” ผมตอบพร้อมยิ้มแป้น
“ไม่เห็นเหมือนเราเลย มีแฟนขี้เหล่” โจ้พูดพร้อมบีมจมูกผม
“พูดอย่างนี้ได้ไง เสียใจนะเฟ้ย” ผมก็กระเด้งตัวลุกขึ้น ทำท่าหาเรื่อง
กลายเป็นว่าหน้าของผมอยู่ใกล้กับหน้าโจ้ และสายตาของเราก็จ้องมองกัน
เหมือนมีกระแสไฟฟ้าไหลเวียนอยู่ในตัวผม เลยทำให้ผมเริ่มค่อยยื่นหน้าเข้าไปใกล้
คบมาสองเดือนยังไม่เคยจูบเลยสักครั้ง แค่จูบคงไม่ว่าหรอกมั้ง
แต่แล้วโจ้ก็รีบลุกขึ้นเดินไปที่หน้าต่าง ผมถอนหายใจนึกเสียดายอยู่ในใจ
แล้วก็เดินตามโจ้ไปที่หน้าต่าง พร้อมมองทิวทัศน์ของกรุงเทพในยามค่ำคืน
“สวยจัง ไม่เห็นเคยบอกเลยนะว่ามีวิวสวยแบบนี้ด้วย” โจ้มองภาพข้างนอกอย่างตื่นเต้น
“อืมม สวย วันนี้สวยเป็นพิเศษเลยรู้ไหม” ผมพูดพร้อมเขยิบตัวเข้าไปใกล้ สายตาไม่ได้มองออกไปข้างนอกเหมือนโจ้ แต่ผมเอาคางไปวางไว้บนไหล่ของโจ้ และเอื้อมมือไปกอดโจ้ด้วย
“ใครให้กอด” โจ้หันหน้ามองพร้อมทำเสียงดุ
“ก็อยากกอด ใครจะทำไม” ผมหันมาจ้องหน้า
“กอดซะแน่นเชียว กลัวหนีไปไหนเหรอไงห๊า..” โจ้เอาศอกมากระทุ้งที่ท้องผม ผมพอรู้ว่าจะโดนแบบนี้ เลยปล่อยมือออกมากอด
“แค่กอดไม่ได้เหรอไง” ผมทำหน้าทะเล้น
“ยังไม่ได้บอกเลยว่าไม่ได้” โจ้ทำหน้าหาเรื่อง
“แล้วทำอะไรได้บ้าง” ผมยื่นหน้าไปไกล
“นี่ไง” แล้วโจ้ก็ยื่นหน้ามาจุ๊บปากผม
ผมยืนอึ้ง ช็อคกับสิ่งที่เกิดขึ้น หน้าเริ่มแดงทันที ทำอะไรไม่ถูกเลยครับ
โจ้ก็ไม่ต่างกัน ยืนยิ้มมองวิว แต่ก็เห็นว่าแอบอมยิ้ม
“ขโมยจูบเราเหรอ” ผมกระโดดเข้าไปกอดพร้อมระดมจูบที่แก้มไม่ยั้ง
“เฮ้ย เฮ้ย เฮ้ย ไอ้บ้าทำไร” โจ้ดิ้น แต่ผมว่าน่าจะจั๊กกะจี้มากกว่า เห็นหัวเราะใหญ่เลย
“ทนมาตั้งสองเดือนขอหน่อยหน่า” ผมยังไม่เลิก หอมทีขวาที
“พอพอแล้ว” โจ้รีบเอามือมายันหน้าผมออก
“ยังไม่หน่ำใจเย้ย” ผมยังยื่นปากออกมา
“ไอ้คนหื่น หยุดเลย” โจ้ตะโกนเอามือบีบหน้าจนแน่น ผมเลยเอามือคว้าตัวโจ้ไว้ แล้วผลักลงไปที่เตียง
ตอนนี้ผมขึ้นคร่อมโจ้อยู่ มือก็ขึงแขนทั้งสองของโจ้ไว้ ทั้งสายตา และปากก็อยู่ในระดับเดียวกัน
ผมกับโจ้ใกล้กันจนร็สึกถึงลมหายใจของอีกฝ่าย ผมใจเต้นมากๆ กำลังตัดสินใจว่าทำหรือไม่ทำดี
ผมอยากจะทำแบบนี้จริงๆเหรอ ถ้าผมทำ ความรู้สึกดีดีที่มีให้กันมันอาจจะพังทลายลงในพริบตา แค่ความรู้สึกฉวบวูบเท่านั้น
ผมเลยลุกขึ้นมานั่ง โจ้เองก็ลุกขึ้นมานั่งข้างๆ
แล้วความเงียบก็มาเยือน ผมรู้สึกแย่ที่ทำแบบนั้น
“คือ เราขอโทษ” ผมก้มหน้าสำนึกผิด
โจ้ไม่ตอบอะไร แต่ค่อยๆเอามือมาจับที่ค้างผมแล้วจับหันไปมองหน้าของโจ้
โจ้ยิ้มแล้วยื่นหน้ามาจูบผม คราวนี้ไม่ใช่แค่จูบเฉยๆ โจ้ดันลิ้นเข้ามาในปากผมด้วย ผมเองก็ใช้ลิ้นสัมผัสตอบ
ความรู้สึกตอนนั้นมันเหมือนไฟฟาซ็อต หัวใจเต้นแรง ขนลุกซู่ สมองเริ่มไม่รับรู้อะไร
ผมค่อยๆผลักตัวโจ้ลงกับเตียง แต่ก็ยังพูดกับโจ้ว่า
“แน่ใจแล้วนะ” ผมถามอีกครั้ง
โจ้พยักหน้า “เรารู้แล้วว่าความสุขที่แท้จริงคืออะไร” โจ้ยิ้มพร้อมเอามือลูบหน้าผม
“เรา รัก นาย นะ” โจ้ยิ้ม ผมไม่เคยเห็นโจ้ยิ้มครั้งไหน แล้วดูดีเท่าครั้งนี้มาก่อน
ผมเองก็รู้สึกดีกับคำพูดนั้น น้ำตาคลอเลยครับ ทั้งที่ผมน่าจะเป็นคนบอกคำนั้นมาก่อน
“ครับผม เรา ก็ รัก นาย รักมากด้วย” ผมค่อยๆใช้มือลูบใบหน้าของโจ้ ไล่ตั้งแต่ผม หน้าผาก ดวงตา จมูก และริมฝีปาก
จากนั้นผมก็จูบโจ้ โดยที่โจ้โอบกอดผมด้วย
อารมณ์ที่เกิดขึ้นผสมกับความรู้สึกในใจ ผสมผสานกัน จนผมมั่นใจว่า นี้คือ การแสดงความรักที่ดีที่สุดของผม
************************************************************************************************
ภาพแรกที่ผมลืมตาตื่นขึ้นมา คือภาพของหนุ่มน้อยที่กำลังหลับใหลในอ้อมอกของผม
ผมค่อยๆใช้มือ ลูบไล้ใบหน้าของหนุ้มน้อยคนนั้น
ทุกครั้งที่ผมสัมผัสกับหนุ่มน้อยคนนี้ ผมจะรู้สึกวูบๆ หัวใจเต้นแรงกว่าปกติ
หนุ่มน้อยคงรู้สึกถึงการสัมผัสของผม จึงค่อยลืมตาตื่นขึ้นมา
สายตาของเราทั้งสองก็สบตากัน
“มองไร” โจ้ยิ้มให้ผม พร้อมหลบสายตา
ผมไม่ตอบอะไร ได้แต่ยิ้มกับท่าทีเขินอายของโจ้
“โจ้ รู้เปล่า ตอนโจ้ไม่ใส่เสื้อผ้าน่ารักกว่าตอนใส่เสื้อผ้าอีก” ผมพูดแหย่
“ไอ้บ้า” โจ้เอามือมาดันหน้าผม
“เมื่อคืนบั้มพ์มีความสุขมากเลยรู้เปล่า” ผมคว้าตัวโจ้มากอดจนแน่น
“อืมม” โจ้ตอบ แต่แล้วโจ้ก็ผลักตัวผมลุกขึ้นไปที่โซฟา
โจ้เปิดเป้ที่วางอยู่บนโซฟา ค้นหาบางสิ่งยางอย่าง
แล้วโจ้ก็เดินกลับมาที่เตียง ผมลุกขึ้นนั่งมองดูว่าโจ้หยิบอะไรมา
โจ้เอื้อมมือไปคว้าแขนผม แล้วนำสายรัดข้อมือที่ทำจากเชือกบางๆ รอยด้วยหินหน้าตาแปลกๆ สีน้ำตาลเข้ม หลายรูปทรง
“นี่เป็นหินนำโชคโบราณ เอาไว้ดูแลและคุ้มครอง” โจ้พูดไปพร้อมผูกสายรัดข้อมือไปด้วย
“ให้เราเนืองในโอกาสอะไร” ผมยกแขนขึ้นมาดูสายรัดข้อมือนั้น
“ให้แฟน มันต้องมีโอกาสพิเศษด้วยเหรอ” โจ้ยิ้ม
ผมยิ้มดีใจแล้วกอดโจ้จนแน่น
“ขอบคุณนะ ขอบคุณที่รักเรา”
-----จบตอนที่51-----
เมื่อสองคนรัีกกัน นายบั้มพ์จะทำยังไงกับอดีตตัวเอง ติดตามกันนะครับ(ใกล้จบอีกแล้ววววว)
-
ยินดีด้วยครับ พี่ตั้ม :a2: :a2: :a2: :a2: :a2: :a2: :a2: :a2: :a2:
อดีต . . . ยังไงก็คือตัวเรา ถ้าแฟนเรารักเราจริง และมองที่ปัจจุบันกับมองไปในอนาคต เขาน่าจะเข้าน่า :a2: :a2: :a2: :a2: :a2:
-
คราวนี้ไม่มีกดบันทึกวุ้ย :m14: :m14: :m14:
-
รักกันซะแล้วคู่นี้ น่าอิจฉาจัง
-
โจ้ เป็นคนสุดท้าย?
ถ้าโจ้รู้ความจริงจะรับได้มั้ยเรื่องในอดีต
o2
-
เหอๆๆ :m29: :m29:
ผมไม่ขอเชียร์ใครคับ
ให้พี่บั้มพ์อยู่เป็นโสดตลอดไป
เหอๆๆๆ ล้อเล่นๆ :a4:
-
มารอลุ้นความวุ่นวายที่จะเกิดขึ้นครับ
-
คราวนี้ไม่ record ว้อย :o :o
ดีแระ รักเค้าจะไปทำกับเค้าอย่างนั้นได้ยังไงกัน
แต่ตอนน้องไอซ์ก็ว่ารักนี่นา o2
นะ.. บั้มพ์เป็นคนดีได้ก็ดีแล้ว o13
แต่ไหง ทีกะแฟนตัวเองไม่ยอมเขียนให้จิ้นอ่ะ :angry2: :angry2: :angry2:
:o12: :o12: :o12:
-
เห็นด้วยกะรีบน
น้องไอซ์ผู้น่ารัก :m1:
-
o7....ในที่สุด.....
แหม...มันช่างหวานลึกซึ้งอะไรเช่นนี้.... :o8:....(อิจฉาจริงๆ)
:a12:....ขอบคุณมากๆ...ฝันดีนะ....
-
หรือว่าครั้งนี้จะตัวจริง :oni2:
หวังว่าคงไม่มีเรื่องวุ่นวายตามมาทีหลังอีกนะ
:m29: :m29:
-
:o8:
นั่นสิ จะแก้ปันหาอย่างไร
ตื่นเต้นแทนจัง
โจ้จะรับได้ไหมนะ
:o8:
-
:o8:
นั่นสิ จะแก้ปันหาอย่างไร
ตื่นเต้นแทนจัง
โจ้จะรับได้ไหมนะ
:o8:
จากเหตุการณ์เมื่อคืนก็น่าจะรู้แล้วนะคับ.............
ว่าโจ้........รับ.........ได้แล้วจริงป่ะคับ........... :m12:
-
เห็นทีจะไม่ครบสิบคนแระ เพราะคนนี้คงไม่กล้าบันทึก คึคึ เพื่อแม่ๆ :m12: :m12:
-
:oni1: รอลุ้นจ้า
-
ลุ้นๆ :oni2: กลัวอย่างเดียวกลัวความลับแตกนี้จะป็นไงหวานี่ :o
-
o13
:o8:
-
งะ!ไม่บันทึกกกกกกกก :o
แล้วจะทำไงต่ออะ
โอ๊ยๆๆๆๆ :serius2: :serius2:
-
:o8:เซ็กซ์ที่เกิดจากความรัก Make Love :m1:
คราวนี้ไม่กดบันทึกซะด้วย
ว่าแต่จะแก้ปัยหาทางบ้านยังไงน๊าา เอาใจช่วย
-
ตอนที่ 52
เสียงโทรศัพท์ดังขึ้นในยามเช้า ไม่ใช่สิ เช้ามืดต่างหาก มันเพิ่งตีห้าเองนะเว้ย
“เดี๋ยวนี้มึงติดแฟนจนลืมกูไปแล้วเหรอ” พี่สินทักทาย
“พี่โทรมาหาพระแสงอะไรตอนนี้ รู้ไหมว่ากี่โมง” ผมงัวเงีย แต่ไม่วายด่าพี่สินที่ไม่รู้จักเวล่ำเวลา
“พอดีกูมีเรื่องต้องบอกมึง”
“เรื่งอะไร” ผมถาม พยายามถ่างตาฟัง
“มึงไม่หากูตั้งนาน ตั้งแต่วันนั้น” พี่สินน้ำเสียงดูแปลกๆ
“วันนั้นวันไหน” ผมพยายามนึกว่า เจอพี่สินวันสุดท้ายก็คือวันที่พี่สินรู้ว่าผมมีแฟน
“ก็วันที่มึงได้กับแฟนมึง”
ผมช็อคตาค้าง เริ่มสังหรณ์ใจว่าต้องมีเรื่องอะไรแปลกๆแน่
“ตอนนี้เทปของมึง ก็ครบสิบม้วนแล้ว มึงรีบมาเอาตังค์ไปเลย”
“พี่พูดอะไร พี่รู้ได้ไงเรื่องผมกับแฟนผม” ผมใส่คำถามพี่สินไม่ยั้ง
“ตอนนี้กูก็อปปี้แผ่นทั้งสิบเรื่องแล้ว รับรองว่าได้กำไรเยอะแน่” พี่สินยังไม่หยุดพูด
“ได้ยังไง ใครถ่ายเทปม้วนที่สิบ แล้วใครเอาไปให้พี่” ยังไม่ทันจบประโยค พี่สินก็วางหูโทรศัพท์ไปแล้ว
ผมโทรกลับไปทันที “เลยหมายนี้ได้ขอยกเลิกใช้บริการ”
ผมตกใจ เมื่อกี้ก็ยังโทรมาหากูนี่หว่า แล้วเลิกใช้บริการแล้วจัง
ก๊อก..ก๊อก..ก๊อก..
ยังไม่ทันหายตกใจกับเรื่องที่ได้ยินจากปากพี่สิน ก็มีคนมาเคาะประตูเรียกแต่เช้า
“ใครว่ะ มาทำเหี้ยอะไรตอนนี้” ผมหัวเสีย เดินไปเปิดปรตู
คนมาเคาะประตู คือ โจ้ที่กำลังร้องไห้ พร้อมถือแผ่นซีดีอะไรก็ไม่รู้มาด้วย
“บั้มพ์ นายทำอย่างนี้ได้ยังไง” โจ้โวยวายเสียงดัง
“เบาๆก่อนซิ เดี๋ยวคนอื่นได้ยิน” ผมทำท่าจุ๊ปาก พร้อมลากโจ้เข้ามาในห้อง
“ปล่อยเดี๋ยวนี้” โจ้สะบัดแขนผม พร้อมตบหน้าผมอย่างแรง
ผมช็อคกับสิ่งที่เกิดขึ้น และรู้สึกเจ็บมากด้วย
“นี่มันคืออะไร” โจ้หยิบซีดีแผ่นหนึ่งยื่นให้ผม
ผมรับมาพร้อมมองซีดีแผ่นนั้น ซีดีหน้าปกเป็นรูปผมกำลังกอดกับโจ้ และอีกหลายรูปที่เป็นรูปการร่วมรักของเราสองคน
“โจ้ เราไม่รู้เรื่องจริงๆ เราไม่ได้ทำจริงๆ เชื่อเราซิ” ผมพยายามบอกความจริง
“แล้วพวกนี้อีกหละมันคืออะไร” โจ้ยื่นซีดีมาอีกเก้าแผ่น
ผมรับมาและมองดู หน้าปกแต่ละแผ่น คือ ภาพของผมที่มีอะไรกับคนอีกเก้าคน
“อย่าบอกนะว่าไม่ใช่ฝีมือของนาย” โจ้พูดด้วยน้ำตานองหน้า
ผมพูดอะไรไม่ออก
“พอกันที คนหลอกหลวง ไปตายเลยไป” โจ้วิ่งออกจากห้องผมไป
ผมวิ่งตามไปทันที “เดี๋ยวก่อนซิโจ้ ฟังเราก่อน แผ่นสุดท้ายเราไม่ได้ทำจริงนะ”
แต่ดูเหมือนว่าโจ้จะไม่ฟังอะไรทั้งนั้น วิ่งหนีผมอย่างเดียว
พอมาถึงด้านล่าง ลงมาถึงลานจอดรถข้างหน้าผม
โจ้ก็หายไปแล้ว
“หายไปไหนว่ะ เหมือนกี่เห็นออกมาทางนี้นี่หว่า” ผมพยามมองหารอบตึก แต่ก็ไม่วี่แววใครเลย
ผมเลยลองกดโทรศัพท์หาโจ้ รู้ทั้งรู้ว่ายังไงโจ้ก็คงไม่รับ
“เลยหมายนี้ได้ขอยกเลิกใช้บริการ”
เกิดอะไรว่ะเนี้ย นี้มันเรื่องอะไรกัน
************************************************************************************************
ผมกลับมานั่งที่ห้อง มองแผ่นซีดีทั้งสิบแผ่น แล้วลองเปิดดู
เก้าแผ่นแรก ไม่มีอะไรผิดปกติ ดูมุมกล้องแล้วมาจากกล้องที่ผมถ่าย
แต่แปลกที่ว่าใบหน้าของคนที่ผมมีอะไรด้วย ถูดเซนเซอร์หมด ยกเว้นผมที่เห็นหน้าชัดเจน
“ไหนพี่สินบอกว่าจะทำให้ภาพเบลอไงว่ะ”
ผมหยิบแผ่นสุดท้ายขึ้นมาดู
หน้าของโจ้ก็ถูกเซนเซอร์เหมือนกัน ยกเว้นผมอีกเช่นเคยที่เห็นหน้าตาอย่างชัดเจน
ผมลองสังเกตจากมุมกล้องรู้สึกว่ากล้องน่าจะวางไว้ข้างเตียง เพราะเห็นภาพผมกับโจ้ด้านข้าง
ผมลองนึกว่าด้านข้างเตียงคือโซฟา ของที่วางบนโซฟาวันนั้นคืออะไรว่ะ
ผมนั่งคิดอยู่นาน ยกมือมาเท้าค้าง
แล้วสายตาผมก็ไปสะดุดกับสายรัดข้อมือที่โจ้ให้ผมมา
ผมย้อนนึกภาพกลับไปวันนั้น
โจ้เดินไปหยิบสายรัดข้อมือจากเป้ที่วางไว้บนโซฟา
ใช้แล้ว เป้ของโจ้วางไว้บนโซฟา
หมายความว่า
เทปม้วนสุดท้ายเป็นฝีมือของ...
-----จบตอนที่52-----
ท่าทางความรักจะสะดุดซะแล้วนายบั้มพ์ แล้วเขาจะแก้ยังไงก็ติดตามนะครับ
-
:a2: ฝีมือน้องโจ้เหรอเนี่ย :m30: มีล้างแค้นมั๊ย :oni2: :oni2:
-
โจ้
o13
นายยอดมาก
-
แล้วโจ้จะร้องเพื่อไรคับ
พี่สินส่งโจ้มาป่าววะเนี่ย
เอาใจช่วยครับ
-
:oni2:
โอ๊ยยยยลุ้น
มาต่อเร็วๆนะคะ
-
โจ้................................. :a5:
โนคอมเม้น :a11: เหอๆ
-
:o แล่ว แล่ว แล่วว ว . ..
น้องโจ้ . . .
อะโห ถ่ายเอง
แล้วยังมาร้องไห้อีก
เป็นไงล่ะบั๊มพ์ เจ็บไปถึงทรวงเลยไหม !
-
เหอะๆ
อย่าบอกนะ ว่าโดนแผนซ้อนแผน
จริงๆแล้ว นายบั๊มพ์เป็นเหยื่อ เห้อๆๆ หมดเลย.. :sad2:
-
:m29:
ทุกอย่างในโลกไม่มีอะไรได้มาอย่างง่ายดาย
สิ่งที่สวยงาม กว่าจะได้มาต้องแลกด้วยความเจ็บปวดมากมาย
ต่อไปนี้ บั้มพต้องเรียนรู้ความเจ็บปวดที่ตัวเองสร้างขึ้นมากับมือแล้ว
:m29:
:m29:
:m29:
-
:a5:....โดนซะแล้ว....
o2....ตกลงใครเป็นเหยื่อใครกันแน่เนี่ย.... :confuse:
กำจริงๆ.... :a6:....เงิน กับ ความรัก ...มันแลกกันไม่ได้จริงๆนะ.... :sad2:
สงสัยที่ผ่านๆมา....พี่สินจัดฉาก แหงมๆ.... o12
-
ใคร........???
-
:m30:พระเจ้าช่วย
-
โดนแฟนรักหักเหลี่ยมโหดรึเปล่า :m28:
-
เรื่องนี้หักเหลี่ยมโหด มากมายอิอิ
-
เอาตอนต่อปายมาลงให้เคลียเลย :angry2:
งง :a6:
แล้วสรุปว่า
ใคร........??
อยากบอกว่าหนุกมากมาย
:m1:
และเอาตอนต่อปายมาลงด่วนค๊าบบบบบบบบบบบบบ
-
และแล้วมันก็หักมุม :m20: :m20:
-
ตอนที่ 53
ผมมาหาพี่สินที่ออฟฟิตแต่เช้า
ตอนออกจากห้องต้องใส่แว่นดำกลัวคนจำได้
พอมาถึงตึกแถวที่ตั้งของบริษัทของพี่สิน ผมก็ต้องตกใจเมื่อพบว่าตึกแถวนั้นกลายเป็นตึกร้างไปซะแล้ว
เกิดอะไรนขึ้น ผีหลอกหรือไงว่ะเนี้ย
ผมเลยลองไปถามร้านค้าแถวนั้น
“ขอโทษนะครับ บริษัทตรงนั้นหายไปไหนแล้วครับ”
“อ๋อ อั๊วเห็งย้ายข้าวของไปตั้งแต่เมื่อวานแล้ว” อาม่าร้านขายของชำตอบ
โชคดีที่พี่สินไม่ใช่ผี แต่หลอกเก่งยิ่งกว่าผีซะอีก
ผมไม่เข้าใจจริงว่าเกิดอะไรขึ้น
************************************************************************************************
“เลขหมายนี้ได้ขอยกเลิกใช้บริการ” ผมกดวางโทรศัพท์
รู้สึกสับสนกับสิ่งที่เกิดขึ้น
ผมโทรไปหาทุกคนแล้วตั้งแต่ เบนซ์ ไอซ์ หนึ่ง ฮัท ไบรท์ มาร์ค ปอม ติม
แม้แต่ไอ้โน้ต หลานของผมแท้ๆ ทุกเบอร์ก็ขอยกเลิกไปหมดแล้ว
เกิดอะไรขึ้นว่ะเนี้ย มันเรื่องบ้าอะไรว่ะ
แต่แล้วผมก็ฉุดคิดขึ้นมาได้ว่าถ้าลองโทรหาไอ้บาส อาจรู้เรื่องของไอ้มาร์คก็ได้
“มีไรพี่บั้มพ์” บาสรับโทรศัพท์
“เฮ้ย ไอ้มาร์คอยู่ไหนว่ะ พี่โทรหามันไม่ติด” ผมรีบถาม
“พี่จะคุยกับไอ้มาร์คทำไม” ไอ้บาสถาม
“เถอะน่า มันอยู่ไหน เรียกมันมาคุยหน่อย” ผมตะวาด
“ไอ้มาร์คมันไปไต้หวันแล้ว” บาสตอบ
“อะไรนะ มันไปตอนไหน” ผมถามเสียงสั่น
“จู่ๆมันก็ไปโดยไม่บอกไม่กล่าวอะไรผมเลย มันไปหลังจากพี่กลับกรุงเทพสักสองสามวันมั้ง” บาสตอบ
ผมนั่งอึ้งกับสิ่งที่ได้ยิน
“ผมไปถามป้ากับลุงมัน ก่อนพี่กลับมาบ้านครั้งนั้น มีผู้ชายมาหามันด้วย คงมาจากกรุงเทพมั้ง” บาสยังเล่าต่อ
“ผมรู้แค่นี้แหละพี่บั้มพ์”
“แล้วเรื่องไอ้โน้ตหล่ะ ทำไมกูโทรไปหามันไม่ได้”
“เหรอ ผมยังโทรได้อยู่เลย”
“ก็กูโทรไปเมื่อกี้ไม่เห็นได้เลย” ผมแย้ง
“ไหนเบอร์อะไร” บาสถาม
ผมเลยบอกเบอรไอ้โน้ตไป ปรากฏว่าเป็นคนละเบอร์
“มันเปลี่ยนเบอร์เหรอ” ผมถาม
“ป่าวนี้ ก็ใช้เบอร์นี้มาตลอดนะ” ผมรู้สึกแปลก
“แกมีรูปไอ้โน้ตหรือเปล่า”
“มีดิ เพิ่งไปงานที่บ้านมันมา เลยถ่ายรูปมันไว้”
“ส่งมาดิ” ผมรีบบอก
แล้วไอ้บาสก็ส่งรูปไอ้โน้ตมา ผมตกใจ เพราะมันคือคนละคนกับโน้ตที่มาหาผมที่กรุงเทพวันนั้น
“เฮ้ย เป็นไปได้ไงว่ะ”
“อะไรเหรอพี่”
“ป่าวๆไม่มีอะไรแค่นี้นะ” แล้วผมก็กดวางโทรศัพท์ไปเลย
ผมไม่เข้าใจเลยว่ามันเกิดอะไรขึ้น
ผมมองเบอร์ของไอ้โน้ตตัวจริง มันจะเป็นตัวปลอมได้ยังไง ก็แม่เป็นคนบอกผมเองว่าให้ไอ้โน้ตมาพักอยู่กับผม
ผมเลยโทรไปหาไอ้โน้ตตัวจริง
“หวัดดีครับ” เสียงของไอ้โน้ตตัวจริง ต่างจากเสียงของไอ้โน้ตที่ผมเห็นวันนั้น
“นี้อาบั้มพ์ ลูกพี่ลูกน้องของพ่อแกนะ” ผมแนะนำตัว
“อะ อะ อาบั้ม์” ดูเหมือนว่าเสียงของมันตะกุกตะกัก
“แกโทรไปหาแม่อาใช่ไหมว่าจะมาเรียนกรุงเทพ แล้วขอมาพักกับอา”
“ชะ ชะ ใช่ครับ” เสียงยังตะกุกตะกัก เหมือนกลัวอะไรสักอย่าง
“แล้วแกมาหาอาที่กรุงเทพจริงๆหรือเปล่า” ผมถามเสียงดุ
“เออ คือ” มันอ้ำอึ้งไม่ยอมตอบ
“ตอบมาเดี๋ยวนี้ ไม่งั้นอาจะฟ้องพ่อแก” ผมเสียงดุ
“ปะ ปะ เปล่าครับ”
“แล้วคนที่มาหาที่กรุงเทพเป็นใคร” ผมคาดคั้น
“ผม มะ มะ ไม่ รู้”
“แกจะไม่รู้ได้ไง” ผมตะคอก เพราะหมดความอดทน
“ผมไม่รู้จริงๆว่าใคร มีคนมาจ้างผมให้โทรไปหาแม่ของอา แล้วบอกว่าอยากไปเรียนกรุงเทพแล้วขอพักกับอาเท่านั้น”
“ใครจ้างแก”
“ผมไม่รู้จัก รู้แต่ว่ามาจากกรุงเทพ”
ผมกดวางโทรศัพท์ เมื่อรู้ความจริงทั้งหมด
คนๆนั้นที่มาจ้างโน้ต กับ มาร์คให้ทำแบบนั้นกับผม น่าจะเป็นพี่สิน แต่ก็ไม่แน่ใจอาจจะเป็นคนอื่นก็ได้
-----จบตอนที่ 53-----
ติดตามนายบั้มพ์ค้นหาความจริง ตกลงเป็นฝีมือของใครกันแน่
-
หวาย!! บั้มพ์โดนหลอก :m14:
-
เหอ ๆ เรื่องทั้งหมด พี่สินจัดฉาก :m21:
-
เวรกรรม
ทำไงต่อดีล่ะทีนี้
-
เหอ ๆ เรื่องทั้งหมด พี่สินจัดฉาก :m21:
เห็นด้วยครับผม :o
-
โดนหลอกเองหรอเนี่ย.....
เรื่องโคตรตื่นเต้นเลยอ่ะ
-
ลุ้นมากๆเลยอะ :o :o
แต่ก้อน่าจะเปนพี่สินอะ จัดฉาก :angry2: :angry2:
-
ว่าแต่ ว่า มันโดนจัดฉากหรือนี่ หุๆ อะไรเนี่ยะ เอิ๊กๆๆๆ บัมพ์ โดนถ่ายเองหรอกเหรอ หุๆๆ กิ๊วๆๆๆ :m4:
-
และแล้วมันก็หักมุม
:m29: :m29: :m29:
-
นายบัมพ์
เป็นเสือโดนถอดเขี้ยวซะแล้ว :m14:
-
:serius2: นี่มันอะไรกันนี่ งงไปหมดแว้วว
พี่สินจัดฉากหมดเลยเหรอนี่
สุดยอดดดดด
-
o13
หักมุมสุดๆๆ
จะติดตามงับว่าสุดท้ายแล้วเรื่องนี้จะหักมุมอย่างไร
ที่แน่ๆตอนนี้นายบัมพ์เละแน่ๆๆๆ
เปนเหยื่อเสียเองเนี่ย
:m15:
:m15:
:m15:
-
แล้วยังไงกันเนี๊ยะ งงงกันจิงๆๆเลย
-
มาต่อเน็วน้า~ :angry2: :angry2: :oni3:
ลุ้นจนจะบ้าตายอยู่แล้ว :serius2: :serius2:
-
งง งง มาก
ไม่ใช่ งง กับเนื้อเรื่อง แต่งง ว่า เค้ามาหลอกพี่บั้มพ์เพื่อ ??
คนๆนั้นคงเป็นพี่สิน แล้วเค้าทำเพื่อไรเนี่ย o2
เหอๆๆ รีบมาไขข้อเท็จจิงให้รู้กันเร็วๆนะค๊าบบบ :a6:
ปล. แอบคิดนะคับ พี่สินชอบพี่บั้มพ์รึป่าว :m29:
-
:m4: :m4: :m4:
-
ตอนที่ 54
ที่ร้านเบเกอรี่ของฮัท
ผมเดินเข้าไปถามพนักงานในร้าน “เออ ขอโทษครับ ผมขอพบเจ้าของร้านหน่อยครับ”
พนักงานบอกให้ผมรอ แล้วเดินเข้าไปหลังร้าน
สักพักพนักงานก็เดินออกมา พร้อมผู้หญิงวัยสูงอายุคนหนึ่งเดินออกมาด้วย
“มีอะไรกับดิฉันเหรอค่ะ” หญิงสูงวัยหันมาถามผม
“เออ คุณเป็นเจ้าของร้านเหรอครับ” ผมถามอย่างแปลกใจ
ก็วันนั้นจำได้ว่า ไอ้ฮัทมันบอกเองว่ามันเป็นเจ้าของร้าน
“มีอะไรหรือค่ะ” เจ้าของร้านตัวจริงถาม
“ปะ ปะ ป่าวครับ” พูดเสร็จผมก็ออกจากร้านไป
************************************************************************************************
ผมมาที่บ้านของเบนซ์ กดออดเรียกอบยู่นาน กว่าจะมีคนมาเปิดประตู
แต่คนที่มาเปิดประตูกลับไม่ใช่เบนซ์ เป็นลุงแก่ๆคนหนึ่ง
“มาหาใครครับ” ลุงคนนั้นถาม
“ผมมาหาเบนซ์ครับ” ผมตอบ
“แป๊บนึงน่ะ” แล้วลุงคนนั้นก็เรียกเบนซ์
ผมนึกโล่งใจ นึกว่าเบนซ์มันจะหายไปกับเขาอีกคน
แต่แล้วคนที่ลงมาหาผมกลับเป็นสาวประเภทสอง
“เออ ผมมาหาเบนซ์” ผมยังย้ำอีก
“บั้มพ์ เราเองแหล่ะ” สาวประเภทสองคนนั้นตอบ
“หมายความว่าไง” ผมแปลกใจ
“เรานี้แหล่ะเบนซ์ตัวจริง เบนซ์ที่เป็นเพื่อนกับนายตอนเรียนมหาลัยไง”
ผมตาโต ตกใจกับสิ่งที่เกิดขึ้น
“แล้วเบนซ์ที่เราเคยมาหาที่บ้านหล่ะ” ผมถาม
“เราก็ไม่รู้จักหรอก แต่มีคนมาจ้างเราให้คนนั้นปลอมเป็นเราทุกครั้งที่นายมาที่บ้าน”
“อีกแล้วเหรอ ใครจ้าง” ผมถาม
“เราก็ไม่รู้จักหรอก”
ผมเลยยื่นรูปพี่สินให้เบนซ์ตัวจริงดู “คนนี้มาจ้างใช่มั้ย”
เบนซ์ตัวจริงส่ายหน้า “ไม่ใช่หรอก”
ถ้าไม่ใช่พี่สินแล้วใครหล่ะ
************************************************************************************************
ที่สวนสาธรณะข้างป้อมพระสุเมรุ ถนนพระอาทิย์
ผมยืนมองแม่น้ำเจ้าพระยา หยุดพักกับเรื่องราวอันแปลกประหลาดที่เกิดขึ้นกับผม
คนพวกนั้นเป็นใคร พวกเขาต้องการอะไร ทำไมเขาถึงทำกับผมแบบนี้
ผมไม่สามารถหาคำตอบให้กับสิ่งเหล่านี้ได้ และไม่รู้ว่าจะได้พบคำตอบนั้นหรือไม่
ถาพแม่น้ำเจ้าพระยาในยามค่ำคืน พาผมระลึกถึงวันวานที่ผมคบกับโจ้
ผมมีความสุขมากๆกับการได้รู้จัก และคบกัน
แต่แล้วมันคงเป็นแค่อดีต เพราะผมไม่รู้ว่า คนที่ผมได้ให้ความรักแก่เขาไป ใช่ตัวจริงของเขาหรือเปล่า
เพราะคนที่ผ่านเข้ามาในชีวิตของผม ล้วนแต่โกหกและหลอกลวงผม
ผมมองสายรัดข้อมือที่โจ้ให้กับผม พร้อมคำพูดของโจ้ที่บอกกับผม
“เรา รัก นาย นะ”
น้ำตาผมเริ่มไหล ความเจ็บปวดทรมานกับการโดนหลอกมันช่างแสนสาหัส ยากเกินจะเหยียวยา
ผมกระชากสายรักข้อมือ ผมไม่อยากเก็บมันไว้อีกแล้ว
แต่ดึงเท่าไหร่ก็ดึงไม่ออก ผมหมดความอดทน เลิกดึงสายรัดข้อมือนั้น
ล้มตัวลงนั่งกับพื้น ร้องไห้กับสิ่งเลวร้ายที่เกิดขึ้น
************************************************************************************************
ผมเดินผ่านถนนข้าวสาร ผมเดินอย่างคนไม่มีวิญญาณ
ไม่สนใจสิ่งรอบตัวว่าเกิดอะไรขึ้น
ผมยืนตรงถนนราชดำเนิน กำลังรอข้ามถนน
แต่แล้วผมก็ตกใจ เมื่อเห็นบางสิ่งบางอย่างอยู่ฝั่งตรงข้าม
ชายหนุ่มในเสื้อรัดรูป กางเกงขาม้า ร้องเท้าหนัง ผมตั้ง
ผิวขาว กำลังเดินควงฝรั่งรูปร่างสูงใหญ่
ผมวิ่งไปหาเด็กหนุ่มคนนั้นทันที แม้เวลานั้น ถนนยังเปิดไฟเขียวก็ตาม
เมื่อผมวิ่งข้ามฝั่งไปได้ ผมก็คว้าตัวเด็กหนุ่มคนนั้นไว้ทันที
“โจ้ เดี๋ยวก่อน”
-----จบตอนที่ 54 -----
โผล่มาแล้วตัวเจ้าปัญหา ดูว่านายบั้มพ์จะได้รู้ความจริงหรือเปล่า ติดตามๆ
ใครที่อ่านแล้วไม่เคยโพสต์ มาคุยกันซะดีดี อยากรู้ว่าแต่ละคนคิดยังไงกับเรื่องนี้ครับ
-
ง๊ง งง พูดได้คำเดียวจิงๆๆ
เนื้อเรื่องนี้ทำให้ผมงงมากคับ
อ๊ากกกก อยากอ่านต่อ เหอๆๆๆ
ไม่น่ามีกิเลสเปิดมาอ่านเร็วๆเลย
ต้องชอกช้ำรอตอนต่อไป เฮ้อ เซงคับ :sad2:
-
อาพ อาพพพพพพพพพ
รอตอนต่อไปค๊าบ
แต่ตอนนี้อัพด่วนกำลังมันส์
-
โหยสุดยอด น่าสงสารพระเอกของเราจัง 55+
-
อ้าว ไม่ใช่พี่สินอีกเหรอหรือใช่ :m21: :m21:
แต่งงอ่ะ ว่ามันจัดฉากได้ยังไงตั้งสิบคน แล้วมันก็เหมือนกับบั๊มพ์ พัฒนาความสัมพันธ์เอง o12
-
OH
พลิกเรื่องหมดเลยอ่ะ
สุดๆๆ
555555+
งง เลยเเปลว่ามีคนจัดฉาก
เเล้วใคร???
โห......
สนุกมากขึ้นเลยเองพลิกเเบบนี้
อิอิ
อยากอ่านไวไวจังอยากรู้ว่าเรื่องทั้งหมดคืออะไร
-
o13 อ่านตอนหลังเริ่มไม่หื่นอย่างเดียวแระ มีให้ลุ้นด้วย :m4: :m4:
-
ออกมาจากที่ซุ่ม มารายงานตัวแล้ว
ขอเดาว่า จะต้องมีคนบงการพี่สินอีกทีแน่เลย แต่คนนั้นเป็นใครหล่ะแล้วทำอย่างนี้ทำมัย
รอเฉลยค่ะ
-
:m4:
โพสแต่ emotion :m23:
-
โห ใครจะทุ่มทุนสร้างขนาดนั้น :m29: :m29:
-
แงๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ :sad2: :o12: o7
ไหงเป็นงี้ไปได้อ้า o7 :serius2: :angry2:
ตอนแรกว่าบั๊มมันชั่วแล้วนา :a5: o2
ยังมีคนชั่วกว่าบั๊มอีกง่ะ :a5: o7
ใครฟร้าาาาาาาาาาาาาาาาาา :angry2: :angry2: :m30:
สงสารบั๊มจัง :o12: o7 :m15:
เศร้า... :m15: :m15:
อัพพพพพพพพพพพพพพพพพพพพพพพพ :m1: :m1: :m1: :m1:
-
what's happen?? o2 o2
หักมุมสุดๆ
:m18: ขอร้องเพลง "ทำไมถึงทำกับบั้มพ์ด้ายยยยยยยยยยยยยยยยยยย":m18:
-
บอกได้คำเดียว ง๊งงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง สับสนไปหมดละ ยิ่งสับสนตัวเองอยู่มาสับสนเรื่องนี้อีก เห่อๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
โฮะๆ
นั่นไง ว่าแล้วเชียว นายบั๊มพ์ เป็นเหยื่อแล้วมั๊ยล่ะ :serius2:
เคยไปทำอะไรให้ใครเค้าไม่พอใจมาก่อนรึเปล่าเนี่ย นายบั๊มพ์ :เฮ้อ:
-
จะสงสารดี
หรือสมน้ำหน้าดี
นี่แหละผลของการแอบถ่าย :m14:
-
ก๊งมากมายยย
ลุ้นๆๆๆๆๆๆๆ
-
:m4: จากนักล่ากลายมาเป็นเหยื่อ
๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕
แล้วใครบงการอยู่เบิ้องหลังอ่ะคะ = ='
อ่า อันนี้นึกไม่ออกอย่างจริงๆ
สงสารบั๊มพ์เหมือนกัน นน . ..
สุดท้ายก็โดนหลอกให้รัก
เฮ้อ ... โจ้ แกไม่เนียนเลยอ่ะ
บั๊มพ์จับได้เลยย
รีบมาอัพต่อเลยน้าคะ
อยากอ่านต่อมากก กกกกกกกกกกกก
เรื่องนี้มันชวนติดตามจริงๆ
ตื่นเต้นน น
ตอนจบจะเป็นไง
ยังไง บั๊มพ์ก็ สู้ๆนะจ๊ะ ๕๕๕
-
:a6: :a6: :a6:
เอ๋
เรื่องมันชักยังไงยังไงอยู่นะเนี่ย
แล้วใครทำอ่ะ
งงแป๊ก
-
แอบอ่านมาตั้งนาน ออกหน่อยก็ได้
ลุ้นๆ อ่ะ รีบมาเขียนต่อหน่อยนะค้าบ
อยากรู้ไวๆ อ่า
แอบสงสารบั๊มพ์เหมือนกันนะเนี่ย แต่แอบหนมหน้า :เตะ1: เหมือนกัน อิอิ
ตอนจบบั๊มพ์จะลั้นลาไหมน้า :a11:
-
อ่านมาตลอด
เอ่อ...คือ...ตกลงเรื่องแต่งเท่านั้นใช่มั้ย
ไม่แน่ใจว่าควรสงสารดีรึเปล่าเนี่ย
:serius2: :serius2:
เป็นห่วงบั๊มพ์ ได้ตังค์ครบยัง
:เฮ้อ: :เฮ้อ:
อ้อ..ขอแผ่นนั้นด้วยนะ อิอิ :m23:
-
โอ๊ะ โอ o2
น่าตื่นเต้นเจรงๆ :m13:
-
เคยอ่านแล้ว มาอ่านรอบสองก็ยังตื่นเต้นเหมือนเดิม
แอบสงสารบั๊มพ์
-
ตื่นเต้นยังกะอ่านนิยายสยองขวัญ ตอนแรกนึกว่าผีหลอกซะอีก o12
-
ใครคือคนที่อยู่เบื้องหลัง................
บั๊มพ์เคยไปหักอกใครไว้ป่าวเนี่ย...............
ลุ้นฟร้อยยยยย..........
อยากรู้ๆ......... :serius2:
-
ตอนที่ 55
“โจ้ เดี๋ยวก่อนซิ” ผมคว้าตัวเด็กหนุ่มคนนั้น
แม้สไตล์การแต่งตัวจะไม่ใช่โจ้เลยก็ตาม แต่หน้าตานี้ใช่เลย ถ้าไม่ใช่ก็คงฝาแฝดแล้วหละ
พอโจ้หันมามองผม ก็ตกใจไม่แพ้กัน
“เรื่องทั้งหมดมันหมายความว่าไง”
“ปล่อยนะ คุณทักผิดคนแล้วหละ” โจ้พยายามขัดขืน
แต่ผมใช้แรงที่มีจับมือของโจ้แน่น
“ไม่ปล่อยจนกว่าคุณจะบอกผม” ผมตะคอกใส่โจ้
“บอกว่าปล่อย” โจ้ยังขัดขืน
“บอกผมมาเดี๋ยวนี้ ว่าใครจ้างคุณมา”
“นายอยากรู้จริงเหรอ” โจ้หยุดขัดขืน พร้อมมองผม
แสดงว่านี้คือโจ้ตัวจริง
“ผมอยากรู้ว่าใครทำเรื่องบ้าๆกับผมแบบนี้”
“แล้วคุณคิดว่าคุณสมควรได้รับเรื่องบ้าๆแบบนั้นไหมหละ” โจ้ย้อน
“ผมไปทำอะไรให้ใคร คุณบอกผมหน่อย พวกคุณเป็นคนหลอกผมนะ” ผมตะวาดใส่
“อย่าลืมซิ ทุกครั้งที่คุณทำงาน คุณก็ได้เงินนะ มีใครขอเงินคุณคืนมั้ย”
โจ้พูดอย่างนี้แสดงว่ารู้เรื่องทั้งหมด
“ผมก็ไม่อยากได้นักหลอก เงินบ้าๆแบบนั้น”
“คุณคิดว่ามีปัญญาจ่ายเงินคืนเหรอ” โจ้ทำเสียงประชดประชัด
ผมเริ่มจะหมดความอดทน
“คุณเป็นใครกันแน่” ผมถามพร้อมกระชากตัวของโจ้
“อีกไม่นานเดี๋ยวคุณก็รู้ว่าผมเป็นใคร”
สิ้นเสียงของโจ้ ผมก็เหมือนโดนของแข็งฟาดอย่างแรงตรงท้ายทอย
แล้วทุกอย่างก็มืดลงทันที
************************************************************************************************
ผมตื่นขึ้นมาอีกทีก็พบว่าตัวเองอยู่ห้องของผม
ผมยังรู้สึกเจ็บที่ท้ายทอย พยายามรวบรวมเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น
แต่ก็ไม่เข้าใจว่ามันเกิดอะไรขึ้นกับผม
ทำไมคนพวกนั้นต้องหลอกผมด้วย
แล้วโจ้ที่ผมเห็นเมื่อคืน เขาเป็นใครกันแน่
ยิ่งคิดก็ยิ่งไม่เข้าใจ ผมคงอยู่ที่นี้ไม่ได้อีกแล้ว ที่ๆมีแต่การหลอกลวง
มีที่เดียวเท่านั้น ที่ผมมั่นใจว่า คนพวกนั้นไม่มีทางหลอกผมแน่ๆ
แล้วผมก็รีบเก็บข้าวของทันที
************************************************************************************************
แสงอาทิตย์ยามเช้าสาดส่องตอนรับวันใหม่
ผมยืนสูดอากาศบริสุทธิ์ รู้สึกชื่นใจยังไงก็ไม่รู้ ทำผมลืมเรื่องราวเลวร้ายต่างๆได้หมด
“ว่าไงลูก ผักผ่อนพอหรือยัง” แม่เดินมายืนข้างๆผม
“ครับ แค่กลับมาเห็นหน้าแม่ ก็หายเหนื่อยแล้ว” ผมเข้ามากอดแม่
“อืมม มีเรื่องอะไรหรือเปล่า จู่ๆถึงกลับมา” แม่ทัก แต่ผมไม่ตอบ
“เออ แม่ ผมว่าจะกลับมาทำงานที่นี้ ดีไหมครับ” ผมถามแม่
“ก็แล้วแต่บั้มพ์เถอะ อยู่ที่ไหนแล้วสบายใจก็อยู่เถอะ” แม่ตอบพร้อมเอามือมาลูบหัวผม
แม้ผมจะไม่บอกว่าเกิดอะไรขึ้น แต่แม่ก็คงรู้ว่าทำไมผมถึงกลับมาที่นี้
“เรื่องอะไรที่มันเลวร้ายก็อย่าเอาไปฝังใจ ยังมีเรื่องดีๆอีกมากมายที่กำลังรอเข้ามาในชีวิตของเรา” ผมกอดแม่จนแน่น
มีคนเพียงคนเดียวเท่านั้นที่ผมมั่นใจว่าเขาไม่มีวันหลอกผม
ขอบคุณนะครับแม่
************************************************************************************************
หลังจากที่ทานข้าวเย็นเรียบร้อยแล้ว
แม่ก็วานผมให้เอาอาหารที่เหลือไปให้เจ้าตูบสี่ตัวที่ใต้ถุนบ้าน
พอให้อาหารน้องหมาเรียบร้อยแล้ว ผมก็มานอนเล่นที่แคร่หน้าบ้าน
รู้สึกสบายใจมากๆตั้งแต่กลับมาที่บ้าน
แต่แล้วเจ้าตูบทั้งสี่ก็ประสานเสียงเหาอะไรบางอย่าง
พร้อมกับได้เสียงรถยนต์เข้ามาจอดหน้าบ้าน
ผมลุกขึ้นดูว่าใครมา
รถเบนซ์คันหรูจอดเทียบข้างๆแคร่ผม
แล้วคนขับรถก็เปิดประตูออกมา
ชายหนุ่มส่วมแว่นดำ ใส่เสื้อยืดคอปกสีดำ กางเกงยีนส์ รองเท้าหนัง
แล้วเขาก็ค่อยๆถอดแว่น
ผมตกใจพร้อมเรียกชื่อชายคนนั้น “โจ้”
----- จบตอนที่ 55 -----
อยากรู้อะไรดลใจให้โจ้ทำแบบนี้ ต้องติดตามกันเย็นนี้ครับ (เหลืออีก5ตอน เรื่องนี้60ตอนจบนะครับ)
-
:oni2: เย็นนี้มาต่อเร็ว ๆ นะจ้ะ
ลุ้นมาก ๆ เลย :serius2:
-
สงสารตัวเอง มาอ่านแล้วค้าง เหอๆ
ไม่น่ามาอ่านเร็วเลยคับ :m23:
เหอๆๆๆ นายโจ้เค้าเป็นใครกันแน่คับ :m29:
มาเฟียเงินกู้อ๊ะป่าว
น่าสงสารนายพี่บั๊มพ์จิงๆ คิดจะรักใครซักคน
แต่ก้อโดนคนคนนั้นหลอกลวง
ไม่ว่าจะด้วยเหตุผลอะไรมันก้อเจ็บนะค๊าบบบ เหอๆ :o12:
-
o2
โจ้ทำไปเพื่ออะไร
งงๆไปหมดแล้ว
หรือว่าเขาเกี่ยวข้องกับเรื่งทีร่บ้านบัมพ์ถูกยึดล่ะ
หรือว่านายคนนี้ต้องการตัวบัมพ์งับ เลยทุ่มทุนจัดฉากซะขนาดนี้
o2
o2
o2
สงสารบัมพ์จัง
เหยื่อตัวจริง :o12:
:sad2:
-
:a5:.....เหอๆ..สรุปว่า โจ้ เป็นคนบงการใช่มั้ยเนี่ย...???
แบบว่า ความแค้นแต่อดีต ...ต้องเอาคืนให้สาสม..... o12
แต่ก็นะ....มาต่อไวๆเลย... :angry2:
-
:m1:
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
ลุ้นๆ
-
เพิ่งเข้าเล้าได้
นึกว่าจบสิบคนก็จะจบเรื่องแล้วนะเนี่ย มีอะไรมากกว่านั้นอีก
พล๊อตน่าสนใจ น่าติดตามจริงๆ ชอบๆๆๆ
รออ่านต่อน้า
-
o2 o2 o2 o2 o2
โจ้เป็นใคร ทำแบบนั้นทำไมอ่า
บัมพืเคยไปทำไรให้เหรอ ก่อนหน้านั้นก็ไม่ได้เป็นเกย์นิน่า
o2 o2 o2 o2 o2
-
มันเกิดอะไรขึ้นเนี่ย...
ทำไมเป็นโจ้ต้องทำแบบนี้อ่ะ
อยากรู้เร็วๆจังเลย
-
ลุ้นๆๆๆๆ :serius2: :serius2:
-
งง งง และก็งง คับ o2
-
o2 o2 o2 o2 o2 o2 o2 o2 o2 o2
อยากจะบอกว่า........................................
งงโว้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
-
งงเหมือนกันนนนนนน
o2 o2 o2 o2 o2
-
แบบว่าเดาตอนต่อไปไม่ออกเลยอ่ะ
:serius2: :serius2: :serius2: :serius2:
-
:เฮ้อ: :เฮ้อ:
ทำมัยมันถึงได้เป็นเช่นนี้ เหตุการณ์มันพลิกไปกันเป็นคนละเรื่องเลย ตอนแรกคิดว่าเข้ามาอ่านผิดเรื่อง ออกไปกลับเข้ามาใหม่ ตายละว่าไม่ได้อ่านแค่ไม่ก็ตอน กลับหน้ามือเป็นหลังมือไปแล้ว :serius2: จากคนที่คิดว่าหน้าจะเป็นต่อ กลับไปเป็นรองได้ไง คนแต่ง สงสัยจบไม่ลงตัวหรือเปล่า อะไรมันจะซับซ่อนยังนี้ ช่างคิดดีแท้ รออ่านแล้วกันขี้เกียดคิดแล้ว
:m13: :m13: :m13: :d1: :d1: :d1: :a5: :a5: :a5:
-
เอาละทีนี้ เป็นยังไง เรื่องจะเปิดเผยแล้ว ความจริงที่จะรู้ บัมพ์จะรับได้ไหม ลุ้นๆๆๆๆๆๆ
-
ตอนที่ 56
“หวัดดีบั้มพ์”โจ้ทักทายผม
“คุณมาได้ไง” ผมถาม
“มีอะไรบ้างที่เราไม่รู้เกี่ยวกับนาย” โจ้ตอบ
“นายเป็นใครกันแน่ ทำไมถึงมายุ่งกับชีวิตเรา”
“เราก็เป็นเรานี้แหละ เราคือโจ้ ที่นายเคยรู้จัก” โจ้ตอบ
“หมายความว่าไง เราไม่เข้าใจ” ผมงงกับคำพูดของโจ้
“เราไม่เคยโกหกนาย เราไม่เคยหลอกนาย”
“อะไรกัน ที่ทำมาทั้งหมดยังไม่ได้หลอกอีกเหรอ” ผมพูดจาประชดประชัน
“สิ่งที่เกิดขึ้น เราไม่ได้หลอกนายจริงๆ เพียงแค่เราไม่ได้บอกเรื่องทั้งหมดแค่นั้น”
ผมยิ่งไม่เข้าใจไปกันใหญ่ “แล้วสิ่งที่นายอยากจะบอกคืออะไร”
“คือ พี่สินไม่ได้เป็นเจ้าของบริษัทหรอก เราต่างหากที่เป็นเจ้าของบริษัท”
“ห๊า...ว่าไงนะ” ผมตกใจช็อคตาค้าง ทำไมนายคนนี้ถึงมีแต่เรื่องให้ผมตกใจมากมายขนาดนี้นะ
“บริษัทเนี้ยที่จริงแล้ว มันเป็นของพ่อเรา แต่พ่อเราเสียชีวิต เลยให้เราดูแลแทน”
“พ่อนายทำบริษัทหนังโป๊เหรอ”
“ใช่ โปรเจ็คแอบถ่าย เป็นโปรเจ็คของพ่อเราเอง”
“แล้วทำไมพ่อคุณถึงไม่เปิดเผยให้ผมรู้ว่าเป็นเจ้าของบริษัท”
“ก็บอกแล้วไง ว่าพ่อเราเสียชีวิต พ่อเราเสียก่อนจะหาคนมาเล่นเป็นพระเอกในโปรเจ็คแอบถ่าย”
“จะให้ผมเชื่อได้ไง ว่าคุณไม่โกหก” ผมรู้สึกว่าเรื่องมันชักจะเพ้อเจ้อไปกันใหญ่แล้ว
โจ้หยิบกระเป๋าสตางค์ขึ้นมา ควักทั้งบัตรประชาชน และ บัตรนักศึกษามาให้ดู
ผมรับบัตรมาและตรวจเช็คดู ปรากฏว่าโจ้ไม่ได้โกหก
ชื่อในบัตรประชาชน เป็นชื่อของโจ้จริงๆ บัตรนักศึกษาก็แสดงว่าโจ้ยังเรียนอยู่
“ผมเองก็ไม่ได้อยากมาทำงานแบบนี้หรอกนะ แต่พ่อผมรักบริษัทนี้มาก อีกอย่าง เพราะหนังโป๊เนี้ยแหละ ทำให้ผมมีกินมีใช้จนวันนี้”
ผมมองโจ้เล่า พยายามทำใจให้เชื่อกับสิ่งที่ได้ยิน
“แล้วทำไมคุณถึงเลือกผม”
“นายจำได้ไหมว่าตอนที่พี่สินเจอนายครั้งแรก เราเองก็นั่งอยู่โต๊ะเดียวกับพี่สิน”
ผมนึกตาม แต่จำไม่ค่อยได้
“แล้วไง” ผมถามต่อ
“พี่สินเป็นผู้ช่วยของพ่อที่บริษัท มันเป็นความบังเอิญมากกว่าที่พี่สินพบกับคุณวันนั้น”
“แล้วทำไมวันนั้นคุณไม่บอกผมว่าคุณเป็นเจ้าของบริษัท”
“ก็พี่สินรู้จักกับคุณ น่าจะชักชวนคุณทำงานกับเราได้ง่ายกว่าผมที่เป็นคนอื่น”
“แล้วผู้ชายเก้าคนนั้นหละ”
“เด็กๆในบริษัทผมเอง ยกเว้นมาร์ค ที่ผมจ้างมา เพราะมันใกล้ตัวคุณที่สุด”
“นี้ผมมีเซ็กส์กับพระเอกหนังโป๊เหรอ”
“ช่าย พวกนั้นระดับอินเตอร์นะ ดังมากในต่างประเทศ” โจ้พูดอย่างภาคภูมิใจ
ผมไม่อยากจะเชื่อให้ตายสิ
“คุณคิดว่าคุณมีเสน่ห์มากจนมีผู้ชายเก้าคนมาติดคุณงั้นเหรอ” โจ้พูดพร้อมหัวเราะ แต่ผมไม่ขำแม้แต่สักนิดเดียว พลางนึกเจ็บใจว่าทำไมกูไม่รู้ตัวเลยว่ะไอ้เก้าคนนั้นมาหลอกให้กูฟัน ลองๆมานึกดูอีกที การพบเจอไอ้เก้าคนนั้นล้วนเป็นเหตุการณ์บังเอิญทั้งสิ้น
“ผมขอโทษแล้วกัน ผมไม่ได้ตั้งใจจะปิดบัง และไม่ได้ตั้งใจจะหลอกคุณจริงๆนะ” โจ้เดินเข้ามาใกล้พร้อมส่งสายตาสำนึกผิด
“พอเถอะ ให้คุณพูดอะไรมากกว่านี้ ผมก็ไม่มีวันเชื่อคุณอีกแล้ว ผมไม่อยากจะเชื่อเลยว่าคุณจะเป็นคนสร้างเรื่องทั้งหมด”
ผมไม่อยากฟังเรื่องบ้าๆแบบนี้ เลยเดินหันหลังหนีจะกลับขึ้นบ้าน
“ที่ผมบอกว่าผมรักคุณ มันก็เป็นความจริงนะ”
คำพูดนี้ทำเอาผมหยุดเดิน ใจผมสั่นอีกครั้ง
“คุณคิดว่าความรู้สึกผมจะเหมือนเดิมเหรอไง” ผมพยายามทำเสียงแข็ง ทำไมผมต้องยอมเป็นไอ้โง่อีกครั้งด้วย
“นายยังเก็ยสายรัดข้อมือไว้อีกเหรอ” โจ้ทักขึ้นมา ทำเอาผมสะดุ้ง
ผมหันหน้ามาอีกครั้ง “ไม่ได้อยากเก็บไว้นักหรอก แต่ผมไม่มีปัญญาเอาออก เชือกบ้าอะไรตัดก็ไม่ขาด น่าจะตัดไปทั้งแขนให้รู้แล้วรู้รอดไปเลย”
“นายนี่ ยังปากแข็งไม่เลิกเลยนะ” โจ้ยิ้มให้ผม
ไม่ได้ ผมจะไม่ยอมแพ้กับรอยยิ้มนั้นเป็นอันขาด
“คุณทำกับผมอย่างเจ็บแสบ จะมาพูดขอโทษแบบนี้มันไม่ง่ายไปหน่อยเหรอ”
“แล้วให้ผมทำยังไงเล่า” โจ้เองก็เริ่มตะคอกใส่ผม
“มาทางไหนกลับไปทางนั้นเลย ไป๊” ผมตะโกนพร้อมทำท่าไล่
“ตกลงไม่ยอมยกโทษ ใช่ไหม” โจ้ถามพร้อมยืนกอดอกทำหน้าดุ
“ใช่” ผมก็กอดอกทำหน้าดุเหมือนกัน
แล้วโจ้ก็วิ่งผ่านผมขึ้นไปข้างบนบ้าน
“เฮ้ย ทำอะไร จะไปไหนว่ะ” ผมตกใจ วิ่งตามแทบไม่ทัน
ผมวิ่งตามโจ้ มายืนอยู่บนบ้าน โดยแม่กับบาสนั่งมองโจ้อย่างสังสัย ว่าไอ้หมอนี้มันเป็นใคร
“สวัสดีครับ” โจ้ยกมือไหว้แม่ของผม
แม่รับไหว้ ทำหน้าสงสัย
“ผมชื่อโจ้ครับ เป็นแฟนของบั้มพ์ครับ”
“ห๊า............” ทั้งผม แม่ และบาส ต่างตกใจกับสิ่งที่ได้ยิน
“นายพูดบ้าอะไร” ผมรีบตะโกนด่าโจ้
“ก็บอกความจริงไง นายจะโกหกแม่นายไปถึงไหน” โจ้หันมายิ้มให้ผม
“โธ่เว้ย” ผมกุมขมับ
ทำไมชีวิตผมต้องวุ่นวายเพราะนายคนนี้ด้วยว่ะเนี้ย
-----จบตอนที่56-----
ท่าทางตอนนี้จะมีคนอยากอ่านมากที่สุด เพราะเป็นตอนที่เฉลยสาเหตุของเรื่องราวทั้งหมด
หักมุมแบบนี้รับกันได้หรือเปล่า เอาเป็นว่าเรื่องของการถ่ายหนังก็จบไปแล้ว แต่เรื่องหัวใจของนายบั้มพ์ยังคาราคาซััง ติดตามต่อไปว่านายบั้มพ์จะลงเอยกับโจ้ได้หรือเปล่า
เพราะโจ้ก็แสบไม่เบา (เหลืออีก4ตอนเอง โพส์ตเยอะๆนะครับ)
-
มาจ่อจิ้มตูดรออ่าน ตอนต่อไป
-
โห มันส์ๆๆๆ
อ่านถึงตอนนี้แล้วทำให้อยากกลับไปอ่านตอนที่เจอทั้งเก้าคน ว่ามันเป็นเหตุการณ์บังเอิญจริงป่าว
โจ้นี่ร้ายไม่ใช่เล่น นายบัมพ์โดนหลอกเต็มๆ 555
ที่จริงมันก็พอกันอะนะ นายบัมพ์ก็หลอกชาวบ้านเค้า โดนหลอกต่อก็สมน้ำสมเนื้อ
ช่างเหมาะสมกันจริงๆ
รออ่านต่อน้า jojoe
-
อ้ายยยยยยยยยยยยยยยยย....แอบตามอ่านมานานแล้วววววว
ชอบมากๆ ค่าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา
หนูโจ้...แสบ+น่ารักมากๆ เลย ช๊อบบบบบบชอบบบบบบบบบบบบบบบ
สู้ต่อไปค่ะ จะรออีก 4 ตอนนะคะ
มาต่อไวๆ นะคะ
-
นายโจ้นี่ร้ายใช่เล่น เหอๆ :m29:
บอกก๊ะแม่ตงๆเลย โว้ว
เป็นคนตรงไปตรงมาดีจิงๆ o13 555
เป็นเด็กชอบเปิดเผยมากๆๆๆ
แล้วมาต่อนะคับ :m4:
-
โจ้ นี่ร้ายไม่เบานะ :m12: แล้วอย่างงี้บั๊พจพตอบแม่กะน้องยังงัยล่ะ :m20: จู่โจมขนาดนี้
-
:m30:....ของเขาดีจริงๆ....
:เฮ้อ:....สรุปเป็นเพราะธุรกิจทางบ้าน...เลยต้องทำ...
แต่เรื่องหัวใจ มันคนละเรื่องกันใช่มะเนี่ย...???..... :m12:
สู้เค้าแล้วกันนะโจ้....ช่วยเชียร์.... o7...ถึงแม้ว่าจะไม่ค่อยพอใจกับการกระทำเท่าไหร่..... :angry2:
แต่ให้อภัยได้...ถ้ารักกันจริงๆ.... o13
-
อ้างความจำเป็นอีกแระ :angry2: แต่ละคนจำเป็นทั้งนั้น :serius2: :serius2:
-
:a2: โอ๊ะ...โอ หักมุมสุดยอด
ตอนแรกๆอ่านแล้วรับไม่ได้ เลิกอ่านไปพักนึง
แต่อยากรู้นายบัมพ์มันจะหื่นไปได้ถึงไหนเลยกลับมาอ่าน....
สุดท้ายมันกลายเป็นเกลือจิ้มเกลือซะเองงงงงง
อยากอ่านต่ออ่า.....
มาต่อไวไวนะจ๊ะ
รออยู่น้า แง้วแง้ววววววววววววววว :m13:
-
แล้วเราก้อรอต่อปาย
-
:m4: โอ้โห ชายโจ้
ร้ายขนาดนี้ ๕๕ ๕๕๕
บั๊มพ์แบบ อย่าคิดมากนะจ๊ะ
สุดท้ายก็กลายเป็นว่า ไม่ได้ทำบาปอะไร ?
๕๕๕๕๕๕๕
โจ้แรงดีดิ ... เข้าหากันถึงบ้าน
เข้าหาแม่ยายเลยทีเดียว
ต่อจากนี้ไปคงเริ่มหวานซึ้งตรึงใจ
อย่างจริงจัง
จะเอาไงกันน้า
สุดท้ายก็กลายเป็นบั๊มพ์กับโจ้
อิอิ ^^
หักมุมกระจายว้ายบึมส์
^^
-
แม่หัวใจจาวายคายยยยยยยย
อยู่ดีๆ ลูกสะไภ้ก็โผล่มา
โอววววววววว
-
โอ้วตื่นเต้วววววว o13
-
เยอะๆ :oni2:
-
แล้วเรื่องทั้งหมด o2 o2
มันบังเอิญเกินไปป่าว แล้วบั้มพ์ อย่าลืมเงินแสนที่สัญญาไว้กะพี่สินหล่ะ :angry2:
โดนหลอกไม่เป็นไรแต่อย่าให้บ้านโดนยึดหล่ะ o7
-
โจ้.....นายแรงจริงๆ o13
-
งั้นเงินแสนก็ไม่อดแล้วสิ :oni2:
สรุปที่ผ่านมา บัมพ์ไม่ชั่วเลยใช่มะ ด่ามาตั้งนาน :serius2:
-
:a5:
-
:oni3: :oni3: :oni3:
เข้าทางผู้ใหญ่เลย
:a11: :a11: :a11:
-
โจ้..........ช่างกล้าดีจิงๆเลย............
แบบนี้แม่นายบั๊มพ์ไม่ช็อคตายหงายหลังไปแล้วหรอ.................
โอ้ว.......มายบุ๊ดด้า..................
-
ที่แท้ก็เป็นอย่างนี้นี่เอง o13
-
:m29: :m29:
เฮ้อหักมุมชะืมัด แต่ก็นะ
หนุกดีเหมือนกันยังไงก็มาต่อให้จบนะ
:oni2: :oni2:
:oni1: :oni1: :oni1: :oni1: :oni1: :oni1: :oni1:
-
อะไรเนี่ย
เพรื่อ..................................
บัมพ์เอ๋ย
สงสารว่ะ
อยากบอกว่าปมบันเคลียรแล้ว
แต่ในส่วนของความรู้สึกและลายเอียดเล็กๆน้อยยังคลายอยู่
รู้เรื่องแต่เหมือนมันมีอะไรค้างๆคาๆใจอยู่ ลองดูละกันนะ อย่าว่างั้นงี้เลย
:m13:
:เฮ้อ:
:เฮ้อ:
:m24:
-
:o :o
หักมุมได้แบบสุดยอดมาก
o13
-
:o
ชอบเรื่องนี้อ่า
มันได้ใจจริงๆ
เสียดายใกล้จะจบแล้ว
มาต่อเร็วๆน้า คอยลุ้น
-
o2
:serius2:
อาจจะโดนหลอกซ้ำซ้อน
โจ้นี่สุดยอดจริงๆ o13
-
o2 o2 o2 o2
โห ... น้องโจ้ พอๆ กะน้องบั๊มพ์ เลย นี่ขนาดรักนะเนี่ย
ทุกแผ่นไม่ปิดหน้าเลยไม่ใช่เหรอ
สงสัยชอบโปรโมทแฟนตัวเอง
:a11: :a11:
มาโพสด้วยคน อยากอ่านตอนต่อไปใจจะขาดแล้วนะจ๊ะ
:oni2: :oni2: :oni2:
-
สนุกมากกกกกกกกกกกกกกก
:m1:
-
โจ้ น่าร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด :oni2:
-
บัมพ์ อย่าไปยกโทษให้โจ้ง่าย จับกดให้สลบกันไปข้างหนึ่งเลยงิ
:a4: :a4: :a4: :a4: :a4:
-
o2 o13
สุ๊ดยอด ล้ำเลิศทั้งน้องโจ้ทั้งคนเขียว หักมุมได้สุดๆจริง
+1
แล้วไงขอสมัครเป็นศิษย์คนนะ
:m23: :m23:
-
หักมุมได้สุดยอดจริงๆ :m4:
o13ลุ้นมาตามอ่านตอนต่อไปค่ะ
-
โจ้ ใจร้ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
-
โจ้นี่แสบสะแด่วไปเลย เหอๆๆ :o
-
ยังไม่มาอีกหรอค๊าฟ.........:a3:
-
โห คิดไม่ถึงเลยอ่ะ หักมุมมากๆ o13
-
ตอนที่ 57
“นายบอกแม่ไปอย่างนั้นได้ไง” ผมยังไม่เลิกโวยวายกับการกระทำของโจ้ หลังจากลากเข้ามาในห้องของผมเรียบร้อยแล้ว
“ก็บอกความจริงให้แม่นายรู้ นายจะโกหกแม่นายไปทำไม” โจ้ตอบหน้าตาเฉย
“นั้น แม่ผม ผมจะบอกหรือไม่บอก มันก็เป็นเรื่องของผม” ผมตะคอกอย่างหัวเสีย
“แม่นายก็ไม่เห็นว่าอะไรเลยนี้” โจ้ตอบ
ใช่ครับ แม่ผมไม่ได้ว่าอะไร พอได้ยินก็รีบเข้าห้องไปทันที
“เห็นแม่ผมเงียบๆอย่างนั้นก็เถอะ อาจจะร้องไห้อยู่ในห้องก็ได้”
“นายก็พูดเกินไป ให้แม่นายทำใจหน่อยดิ ยังไงท่านคงไม่ตัดแม่ตัดลูกกับนายหรอก”
“ไม่สำนึกเลยใช่มั้ย ว่าคุณทำอะไรลงไป” ผมกระชากตัวโจ้ขึ้นมา
“ก็พูดดีๆแล้ว ไม่ยอมยกโทษให้สักทีนี้” โจ้ขึ้นเสียง
“แล้วทำอย่างนี้ คิดว่าจะยกโทษให้หรือไงว่ะ” ผมเองก็ไม่ยอมแพ้
“ไม่รู้สิ อย่าลืมนะว่าเรามีซีดีทั้งสิบแผ่น นายคงไม่อยากให้แม่นายดูใช่มั้ย”
“นี้จะแบ็ลคเมย์กันเหรอ”
“ตกลงว่าไง จะให้หรือไม่ให้” โจ้ทำเสียงแข็ง
ผมถอนหายใจ แล้วค่อยๆปล่อยตัวของโจ้
“คุณทำร้ายผมยังไม่พออีกเหรอ อย่าทำร้ายความรู้สึกของแม่ผมเลย” ผมหมดหนทางจะสู้กับคนคนนี้
“เราหวังดีกับนายจริงๆ ยังไงสักวันแม่นายก็ต้องรู้เรื่องนี้ แม้ผลออกมาจะเป็นยังไง นายก็ต้องยอมรับความจริง”
โจ้พูดกับผม แต่ผมไม่อยากฟังอะไรทั้งนั้น
“ถ้าคิดว่าการกระทำของเรา มันเป็นการทำร้ายตัวนาย เราขอโทษ”
โจ้พูดจบก็เดินออกจากห้องของผม
คำพูดของโจ้ยิ่งทำให้ใจผมปั่นป่วน ผมยังรักเขาอยู่อีกเหรอ
************************************************************************************************
ผมเข้ามาในห้องของบาส บาสเห็นผมก็ลุกขึ้นมานั่ง
“ไง พี่บั้มพ์” บาสถาม
“อืมม เรียนเป็นไงบ้าง” ผมไม่รู้จะเริ่มคุยด้วยเรื่องอะไร เลยเอาเรื่องเรียนแล้วกัน
“ก็ดีพี่ ใกล้สอบแล้ว” บาสยิ้ม
“ตั้งใจเรียน อ่านหนังสือเยอะๆด้วยหละ” ผมเตือนน้อง
“คร้าบ พี่จะมาคุยกับผมแค่เรื่องนี้เหรอ”
รู้ดีจริงๆ ไอ้น้องตัวแสบ
“เออ แกว่าไงที่ฉันเป็น...” ผมไม่ค่อยอยากจะพูดเรื่องนี้เลย
“ไม่ว่าไงหรอก พี่จะเป็นอะไร พี่ก็เป็นพี่ผมอยู่วันยังค่ำ”บาสยิ้มให้
ผมโล่งอกที่น้องชายเข้าใจผม
“ดีนะ ที่แฟนพี่หน้าตาน่ารัก แถมดูรวยอีกต่างหาก”
“แกไม่รู้หรอกว่าหมอนั้นร้ายแค่ไหน เถียงไฟแล่บเลย” ผมตอบ พร้อมทำหน้าเซ็ง
“555 ดูรักกันดีนะ” บาสหัวเราะ
มันไม่ได้เป็นอย่างที่แกคิดหรอก
“พี่ไม่ต้องกังวลหรอก ผมไม่แอนตี้เรื่องนี้อยู่แล้ว นู้นแน่ะ คนที่ควรจะห่วง อยู่ห้องนู้น”
ไอ้บาสชี้ไปที่ห้องแม่
ผมถอนหายใจ ท่าทางแม่คงทำใจยากกว่าไอ้บาสแน่ๆ
************************************************************************************************
ผมเดินไปที่หน้าห้องของแม่ ทำใจอยู่นานว่าจะเริ่มคุยยังไง
ก็รู้สึกได้ยินเสียงของแม่พูดกับใครก็ไม่รู้ในห้อง
ผมเลยเอาหูแนบฟังดู ปรากฏว่า เจ้าตัวแสบ แสล่นไปอยู่ในห้องแม่แล้ว
“ผมขอโทษนะครับ ที่เป็นต้นเหตุทำให้คุณแม่ไม่สบายใจ” เสียงของโจ้พูดกับแม่
“ไม่ใช่ความผิดของลูกหรอก เรื่องแบบนี้ไม่มีใครผิดใครถูกหรอกจ๊ะ” แม่ผมตอบ
โธ่แม่ ถ้าแม่รู้ว่าหมอนั้นมันทำอะไรกับผม ยังจะพูดดีกับมันอีกเหรอ
“แล้วแม่จะทำยังไงหละครับ” โจ้ยังถามแม่
“ก็คงต้องทำใจ แต่ถึงยังไง แม่ก็ยังรักและรู้สึกกับบั้มพ์เหมือนเดิม”
ผมแทบร้องไห้เลยครับ
“แม่ดีใจที่มีคนรักบั้พม์และห่วงใยบั้มพ์ เพราะยังไงแม่ก็ดูแลเขาไม่ได้ตลอด”
แม่หมายถึงโจ้เหรอ
“บั้มพ์ต่างหากหละครับ ที่รักและห่วงใยผม ผมนะชอบทำให้เขาเสียใจอยู่เรื่อย”
เสียงของโจ้พูดกับแม่ เล่นละครเก่งจังนะ ออเซาะกันเข้าไป
“การแสดงออกถึงความรักของแต่ละคนแตกต่างกัน แม่รู้ว่าลูกรักบั้มพ์”
“ใช่ครับ ผมรักบั้มพ์มาก”
ม่ายนะ คำพูดนี้ทำเอาใจผมสั่นอีกแล้ว ทำไมผมคุมตัวเองไม่อยู่อีกแล้ว
“แม่ครับนี้คือ เช็คเงินสด แสนหนึ่ง ที่ผมกับบั้มพ์ทำงานหามาได้”
อย่าบอกนะว่าจะเอาเงินฟาดหัวแม่ผม
“คุณแม่ เอาไปจ่ายค่าบ้านนะครับ”
ผมไม่เข้าใจหมอนี้เลย เดี๋ยวดีเดี๋ยวร้าย
“ขอบใจนะลูก”
สักพักผมก็ได้ยินเสียงเปิดประตู ผมสะดุ้งแล้วก็รีบทำเป็นมองดูวิวข้างนอก
“นายแอบฟังเหรอ” โจ้ทำเสียงแข็ง
“ป่าวๆ” ผมทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้
“ชิ ไปนอนดีกว่า” แล้วโจ้ก็เดินเข้าห้องผม
“เฮ้ย! ใครให้นอนห้องผม” ผมรีบห้าม
“ไม่นอนห้องนาย นอนห้องน้องนายก็ได้ ดูดิว่าน้องจะลีลาเด็ดกว่าพี่มั้ย”
แล้วโจ้ก็เปลี่ยนทิศเดินมาที่ห้องไอ้บาส
“เฮ้ย! คุณจะปล้ำน้องผมเหรอ” ผมห้ามแทบไม่ทัน
กว่าจะกระชากลากถูเข้าห้องของผมได้ แทบตาย
หมอนี้มันแสบจริงๆ
-----จบตอนที่57-----
ดูจากสองสามตอนที่ผ่านมา ทุกคนคิดว่านายโจ้นี้เหมาะกับนายบั้มพ์หรือเปล่า
เอาหล่ะมาดูว่านายบั้มพ์จะปราบนายโต้ได้ไหม หรือนายบั้มพ์จะโดนนายโจ้ปราบ ต้องติดตามต่อไป
เหลืออีก3ตอนเท่านั้น คนเขียนเองก็ไม่อยากให้จบเลย เพราะยังแต่เรื่องต่อไปยังไม่เสร็จเลย
โพสต์เป็นกำลังใจให้ด้วยนะคร้าบบบบบบบบบ
-
ว้าววว หนุกๆๆๆ มาจิ้มๆ
-
ใครจะปราบใคร รอลุ้น :oni2: :oni2: :oni2:
-
:oni2:
ลุ้นตัวโก่ง
โจ้นี่เจ๋งจิงๆ o13
-
สงสัยบั๊ม จะเสร็จโจ้ :oni2:
-
มีหลายเรื่องที่ยังไม่เคลียร์อ่ะ
รอความกระจ่างในตอนต่อไปครับ
-
เชียร์บัมพ์อ่ะ
ไม่ว่าโจ้จะคิดยังไงกะบัมพ์ แต่วิธีที่โจ้ใช้ รับไม่ได้อ่ะ :angry2:
แล้วจริงๆ บัมพ์ก็รักโจ้อยู่แล้วไม่เห็นต้องทำอย่างนี้เลย แอบงงความไม่สมเหตุสมผลของโจ้อ่ะ
-
โจ้นี่แสบใช่เล่น โหววว
แหมๆๆๆ ต้องรอลุ้น เหอๆๆๆ
ร่าตื่นเต้นมาก :a2:
-
เชียร์บัมพ์อ่ะ
ไม่ว่าโจ้จะคิดยังไงกะบัมพ์ แต่วิธีที่โจ้ใช้ รับไม่ได้อ่ะ :angry2:
แล้วจริงๆ บัมพ์ก็รักโจ้อยู่แล้วไม่เห็นต้องทำอย่างนี้เลย แอบงงความไม่สมเหตุสมผลของโจ้อ่ะ
น่านดิ...................
รู้สึกว่าไม่ค่อยชอบการกระทำของโจ้เลย................ :m21:
-
สงสัยงานนี้ นายบัมพ์ของเราเจอของจิงเอข้าแล้วละ หุหุ
-
คู่นี้ มานเหมาะสมกันจริงๆ
ลุ้นๆ ใครจะปราบใครก็ไม่สำคัญแล้วล่ะ ร๊ากกานก็พอ เอิ๊กๆ
เป็นกำลังใจให้คนเขียนด้วยน้า :L2:
-
ถ้าผมเป็นบั๊มพ์คงระแวงโจ้อ่ะคับ
แบบว่าปรับอารมณ์ตามไม่ทัน เดี๋ยวรักเดี๋ยวหลอก
ถึงจะรักยังไง คงต้องปรับสภาพอีกพักอ่ะ ถึงจะค้นพบว่าตัวเอง...
...ชอบเป็นฝ่ายรับ....เจ้ย :oni3:
ปล.แอบชอบตอนที่บัมพ์เป็นฝ่ายรับ มีเสน่ห์มากมาย :o8:
-
อู้วววววววววววววววววววว
ที่แท้ก็เป็นอย่างนี้นี่เอง
-
:m4:
-
o2
โอย
มึน นายโจ้มากมายงับ
o2
o2
o2
-
ไม่ได้เข้ามาอ่านแปบเดียว อีกไม่กี่ตอนก็จบแล้ว :serius2:
จริงๆโจ้ก็เหมาะกับบั้มพ์ดีนะ เอาบัมพ์ซะอยู่เลย
ขนาดทำให้บัมพ์สับสนได้ o13
:L3:
-
แสบกว่าที่คิดแฮะนายโจ้ o13
-
เรื่องนี้น่าจะจบดีนะ
ไม่อยากเป็นเหมือนป๊อบร๊อคอ่ะ
อ่านแล้วช้ำ
น้องโจ้รักน้องบั๊มพ์เยอะๆ นะ
แง้งงงงงงงง
ยังเศร้าไม่หาย แม้มาอ่านเรื่องนี้จะมีสีชมพูมานิดๆๆ
:m15: :m15: :m15:
-
งะซาหนุกมากมาย อิอิ
-
..... :o8:.....แหม...เล่นเข้าทางแม่....
แล้วคืนนี้จะได้นอนกันดีๆมั้ยเนี่ย..... :a12:
-
เป็นกำลังใจให้พี่โจ้เสมอนะคร้าบบบ :L2: :o8:
-
โจ้ เจ๋งมาก อย่างนี้บั๊ฟไปไหนไม่รอด :a2: :a2:
-
พอกันแหละ ร้ายมาเจอร้าย 5555
แต่ก็น่ารักดีนะ โจ้กับบัมพ์ ท่าทางจะปราบบัมพ์อยู่หมัดนะเนี่ย
รออ่านต่อน้า หนุกๆๆ
-
บอกได้สั้นๆว่า สนุกมากมายครับ หุๆ
-
:oni2: กินกันไม่ลงเลย 2 คนนี้
รอลุ้นตอนต่อไปดีกว่า :oni1:
-
o13
-
:a11: ว้าวๆๆๆๆๆ นับถอยหลังไปเรื่อยๆ แล้ววววว
หนูโจ้เนี่ย...ยังไงๆ ก็น่าร้ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก :m1:
ชอบจังเลยค่ะ อีก 3 ตอน ปูเสื่อรอละน้าาาาาาาาา o13
-
โหยหักมุมสุดๆ :a5:เหลืออีก3ตอนก็บทสปแล้วยังไงกขอบคุณมากๆนะครับผม :L2:
-
:m21: นายบัมพ์กะน้องโจ้มันเหมาะกันดี 555
ไม่รู้ไครจะปราบใคร.....
ตามสถานการณ์ตอนนี้เราว่าโจ้เป็นต่ออยู่หลายแต้ม
แต่....ที่โจ้ทำไว้ก็มีหลายอย่างยังไม่เคลียร์เจงๆ
ไอ่นายบัมพ์จะทำยังงายยยยยยต่อปาย.....
ลุ้นๆๆๆๆๆๆๆๆๆ :serius2:
ป๋อหล๋อ.คุณjojoeยังไม่อยากจบก็ไม่ต้องจบจิ...อยากอ่านอีกอ่ะ หุหุ
-
o2 ไม่รู้จะเชียร์บั้มพ์ หรือ โจ้ดี
เอาเป็นว่า เชียร์คนเขียนละกัน รักมากมาย :bye2:
-
:m4: :m4:
o13
โจ้เก่งมากเลย เข้าทางแม่เลยนะ o13
-
ของเค้าแรงจริงๆ คู่นี่
คงจะเหมาะกันดีพิลึก เหอๆๆ
ว่าแต่ใครจะจัดการใคร เบาๆ นะ เกรงใจแม่ อิอิ :o8:
-
มารอตอนต่อไปค๊าบบบ
:mc4:
-
เข้าทางแม่เลยวุ้ย!! :m12:
-
ตั้งตารออีก 3 ตอนที่เหลือจ้า :oni2:
-
ตอนที่ 58
“นายนี้มันตัวแสบจริงๆ” ผมยังบ่นไม่เลิก เพราะระอากับพฤติกรรมของโจ้จริงๆ
“ผมอุตส่าห์ไปพูดให้แม่คุณเข้าใจนะ” โจ้ทำเสียงอ้อน
ผมถอนหายใจ “เดี๋ยวผมจะเอาเงินมาคืนคุณ ขอบใจสำหรับความหวังดี”
“เงิน 1 แสนที่เราให้แม่นาย มันเป็นเงินของนายอยู่แล้ว”
“คุณพูดอะไร” ผมขมวดคิ้ว
“ก็ตอนที่พี่สินสัญญากับคุณว่า จะให้เงิน1แสนกับคุณตอนที่คุณถ่ายครบ10คนไง”
ใช่มันคือเงินที่ผมจะต้องได้
“แต่ผมไม่ภูมิใจหรอก กับเงินที่ได้มาแบบนั้น”
“เราเองก็เข้าใจนะ เพราะเราก็เคยรู้สึกแบบนั้น พ่อไม่เคยบอกเลยว่าพ่อเป็นเจ้าของบริษัทหนังโป๊ พอเรารู้เราก็โกรธมาก แต่ทำยังไงได้ ถ้ามัวแต่นึกถึงศัดิ์ศรี มันก็คงไม่มีอะไรดีขึ้นมาหรอก เงินที่เราคิดว่าสกปรก มันสามารถสร้างคนๆหนึ่งให้เป็นคนดีได้”
ผมเงียบไม่ตอบอะไร ตอนนั้นที่ผมรับงานจากพี่สิน ผมเองก็ตัดสินใจที่จะทำแบบนั้น แล้วทำไมทีอย่างนี้ถึงมาเพิ่งคิดได้
“ซีดีที่วางขายอยู่ตอนนี้ ผมเซนเซอร์หน้าคุณเรียบร้อยแล้ว ไม่ต้องห่วงหรอก”
แล้วโจ้ก็เดินมาหาผม
“บั้มพ็ เราจะอาบน้ำ ลงไปอยู่เป็นเพื่อนหน่อย”
“ไปเองดิ” ผมเดินไปทางอื่น
“ห้องน้ำบ้านนายออกจะน่ากลัว ไฟก็ไม่มี ไปเป็นเพื่อนหน่อยดิ” โจ้เดินมาสะกิดข้างหลัง
ผมถอนหายใจแล้วเดินตามลงไปเป็นเพื่อน ไม่เข้าใจว่าทำไมต้องทำตามด้วยว่ะ
ผมยืนรออยู่หน้าห้องอาบน้ำ รอให้พ่อคุณเค้าอาบน้ำให้เสร็จ
“บั้มพ์ ถูหลังให้หน่อยดิ” เสียงมรณะเรียกผม
“ไม่เอาโว้ยถูเอง” ผมโวยวาย
แล้วก็รู้สึกว่าเหมือนตัวเองโดนลากเข้าไปในห้องอาบน้ำ
“เฮ้ย ทำอะไร” ผมโวยวาย
“ก็บอกว่า ช่วยถูหลังให้หน่อย” โจ้มองหน้าหาเรื่อง
“เออ เออ” ผมยอมแพ้ คว้าสบู่มาเท แล้วเริ่มค่อยถูหลังให้โจ้
“ตอนนี้มีอารมณ์เปล่า” โจ้ทำเสียงทะเล้น
“ไม่” ผมตอบเสียงดังชัดเจน
“จริงอ่ะ” โจ้หันหน้ามา แล้วคว้ามือของผมไปจับเจ้าหนูของโจ้
“เฮ้ย” ผมสะดุ้งตกใจ
“จะเอะอะทำไม ทำเป็นไม่เคยจับไปได้”
“ตอนนี้กับตอนนั้นัมนไม่เหมือนกันเว้ย” ผมโวยวาย
“ไม่เหมือนกันยังไง ไหนดูซิ”แล้วโจ้ก็เอามือมาล้วงกางเกงผม
“เว้ยยยยย! ปล่อยเดี๋ยวนี้นะโว้ย”
“ดูดิ แข็งโปกเลย ไหนบอกว่าไม่มีอารมณ์ไง” โจ้ทั้งคลำทั้งรูดไม่ปล่อย
“เฮ้ยพี่ เบาๆกันหน่อยได้ป่ะ คนจะหลับจะนอน” แล้วไอ้บาสก็โผล่หัวเข้ามาในห้องอาบน้ำ
แล้วมันก็เห็นภาพที่มือของผมจับที่ของโจ้ และเห็นโจ้กำลังล้วงของผม
“ขะ ขะ ขอโทษครับ ไม่นึกว่าจะสวีทกันอยู่” มันทำท่าเขิน แล้วรีบออกจากห้องอาบน้ำไป
เวรแท้ๆทำเอาไอ้บาสเข้าใจผิดไปอีก โจ้ได้แต่หัวเราะที่ทำผมขายหน้า
แม่ง!ไม่มีใครจะร้ายเท่าหมอนี้อีกแล้ว
************************************************************************************************
หลังจากรอให้โจ้ใส่เสื้อผ้าเรียบร้อยแล้ว ผมก็ล้มตัวนอนลงทันที
“นอนด้วยคนดิ” โจ้เขย่าตัวผม
“นู้น นอนข้างล่าง” ผมนอนกางเขนกางขาเต็มที่
“อะไรว่ะ เป็นแขกนะเว้ย ต้องนอนข้างบนดิ” โจ้โวยวาย
ผมไม่สนใจหลับตาทันที สักพักก็รู้สึกว่าตัวเองโดนทับ โจ้นอนทับตัวผมเลยครับ
“อะไรเนี้ย” ผมดิ้น
แล้วโจ้ก็ดันตัวผมเข้าไปติดกำแพง เอาตัวเองเบียดเข้ามานอนกับผมจนได้
“ดื้อจังวุ้ย” ผมบ่น แล้วนอนหันหลังให้โจ้
ยังครับ ผมยังไม่ทันจะหลับตา รู้สึกว่ามีมือมาลุกลามเจ้าจู๋ของผม
“คุณ เลิกกวนผมได้มั้ย” ผมบ่นพร้อมเอามือออก
มันมาอีกแล้วครับ คราวนี้จับเจ้าจู่ของผมเต็มเปา
“เอะ ฟังไม่รู้เรื่องหรือไงว่ะ” ผมตะโกนด่าลั่น พร้อมผลักโจ้ตกเตียง
“โอ้ย!” ตัวโจ้ตกลงบนพื้นกระแทกเสียงดัง
ผมลุกขึ้นมาดู ไม่นึกว่าตัวเองจะผลักแรงขนาดนี้
“เออ เออ” ผมไม่รู้ว่าควรจะขอโทษหรือเปล่า แต่มากวนผมก่อนนี้หน่า
“ได้ นายทำกับเราแบบนี้ เราจะทำกับน้องนายบ้าง เอาแม่งให้เป็นเกย์เหมือนพี่มันเลย” แล้วโจ้ก็วิ่งออกไปพร้อมทำหน้าตาขึงขัง
ผมกระโดดคว้าตัวมากอดไว้ โจ้ดิ้นสุดแรง แต่ผมตัวใหญ่กว่าแรงเยอะกว่า เลยจับไว้ได้
“ปล่อยกูนะเว้ย ปล่อยกู” โจ้เริ่มอาละวาด
ผมเอามือปิดปากทันที ไม่งั้นแม่กับไอ้บาสตื่นมาแน่
“ผมขอโทษ ผมไม่ได้ตั้งใจ ขอร้องหละ หยุดสักทีเถอะ” ผมบอกทั้งๆที่รู้ว่าโจ้คงไม่หยุดหรอก
ผิดคาดครับ โจ้หยุดดิ้น แต่ผมกลับรู้สึกว่า เหมือนมีน้ำหยดลงมาบนแขนผมและมือของผม
“ระ ระ ระ ร้องไห้ทำไม” ผมเสียงสั่น ไม่นึกว่าโจ้จะร้องไห้
“เราขอโทษ เราอยากให้มันกลับมาเป็นเหมือนเดิม” โจ้พูดไปพร้อมเสียงสะอื้น
ผมถอนหายใจ ดันเป็นโรคแพ้น้ำตาซะด้วยกู
“เราดีใจนะ ที่บั้มพ์กอดเราอีกครั้ง”
เวร ผมใจสั่นอีกแล้ว
“เรารักบั้มพ์มากนะ รู้มั้ย”
จี้จุดอ่อนของผมอีกแล้วครับ ผมทำอะไรไม่ถูกเลย ตัวชาไปหมดแล้วครับ
โจ้ปล่อยมือผมออก พร้อมหันหน้ามา
สายตาของเราจ้องกันอีกครั้ง
“บั้มพ์ยังรักเราอยู่ไหม” โจ้ถามผม
ผมอึ้งไปพักหนึ่ง รู้สึกสับสนไปหมด ไม่รู้จะพูดว่าอะไร
แม้ผมจะเจ็บปวดกับเรื่องราวที่เกิดขึ้น แต่ที่เจ็บปวดก็เพราะผมรักผู้ชายคนๆนี้มาก
ถึงผมจะแสดงออกว่า โกรธ เกลียดโจ้แค่ไหน แต่ความรู้สึกในใจลึกๆผมก็ยังรัก ยังนึกถึงวันเวลาที่เคยอยู่ด้วยกัน
ไม่เคยมีใครรู้สึกแคร์ผม ห่วงใยผม และเข้าใจผมเท่ากับโจ้ แล้วความรู้สึกทั้งหมดในใจก็เริ่มพรั่งพรูออกมา
ผมเลยคว้าตัวโจ้มากอดอีกครั้ง น้ำตาตัวเองก็เริ่มไหล
“รักดิ รักมากด้วย อย่าหนีเราไปอีกนะ”
ผมกอดโจ้แน่น
ถึงโจ้จะร้ายกับผมยังไง ผมก็ยังรักเหมือนเดิมไม่เปลี่ยนแปลง
-----จบตอนที่58----
มาดูฉากสวีทของโจ้กับบั้มพ์ในตอนต่อไปนะครับ เหลืออีกสองตอนแย้วววว
-
:o8:
:o8:
อ่านก่อนทานข้าวนี่
ซี๊ดดดเลย
ค้างคานะเนี่ย
มาต่อด่วน
:o8:
:o8:
:o8:
ดีกันแล้ว
คริ คริ
-
บั้มพ์เสร็จโจ้ซะแล้ว :m4:
รอลุ้นตอนต่อไปจ้า :oni2:
-
:m24: มารอฉากหวีต & แอบบันทึกเป็นหลักฐาน
-
:m13:
-
หวังว่าคราวนี้คงไม่มีพลิกอีกนะ :oni2: :oni2: :oni2:
-
อ่านมาจนจะจบ ก็ยังไม่เข้าใจเหตุผลของโจ้อ่ะ ว่าทำไมถึงทำกะบัมพ์แบบนี้
-
อ๊ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย :oni2: :oni2:
หวานกันจิงจริ๊งๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ :angry2: :o8:
อิจฉาวุ้ย o13 :oni3: o12
นายเอกน่ารักอ่ะ :o8: :m13: :m1: :m25:
แต่แสบทรวง :m25: :m25: :c5:
ไปหน่อย :m1:
อิอิ :m4:
-
OK ยกโทษให้ก็ด้ะ :a3: โจ้เค้าก็ทำเพื่อที่บ้านอ่ะเนอะ แล้วบั๊มพ์ก็เลือกเองตั้งแต่แรกนี่นา
ว่าแต่โจ้ลงทุนเล่นเองเลยเหรอ ทุ่มเทเนอะ :o8:
จะจบแล้วอ่ะ แอบเศร้า :m15:
-
หวีดหวานนนนนนนนนนน
วี๊ดวิ่วววววววววววว
:mc4: :mc4: :mc4: :mc4:
-
SWEET~~~ >//////////////<
อิจฉาวุ้ย 55555+
ร้ายยังไงก็รัก <-----------------ใช่มั้ยบั้มพ์
-
อ่านรวดเดียวมาถึงตอยยี้เลย และอยากจะบอกว่า "มาต่อให้ไวเลย" ครับ :a3:
-
นายโจ้แน่มาก o13 ทำให้บั๊มพ์รักได้ซะขนาดนี้
o13 o13 o13
เพราะกว่าบั๊มพ์จะได้โจ้ก็ทั้งรักทั้งหลง ผูกพันไปซะแล้ววว อย่างงี้จะไปไหนรอด
โจ้ นายเยี่ยมจริงๆ :mc3:
-
พี่บัมพ์ก้อทำเป็นเล่นตัว เดี๋ยวโจ้หนีไปจริงๆละก้อ อด นะ
-
ตอนต่อไปหวาน
ตอนสุดท้ายเปรี้ยวหรือเปล่าครับ :m12:
รอตอนต่อไปนะครับ :m13:
-
ไหงหายโกรธโจ้ง่ายอย่างงั้นล่ะบั๊ม :angry2:
-
หายโกรธง่ายจัง..............
แต่ก็นะ.....ถ้าไม่รักก็คงไม่ตามมาถึงที่นี่.................
-
โหย!!!!....บทจะยอมกัน..ก็ยอมกันง่ายๆเลยวุ้ยๆ......
เล่นตัวอีกหน่อยก็ไม่ได้นะบั๊มพ์....
อีสองตอนที่เหลือ...มันจะพลิกล็อคตอนจบปะเนี่ย..... o12
-
โจ้นี่เซียนมากเลย ร้ายนะเนี่ย
-
:o8: :o8: อยากอ่านตอนต่อไปแล้ว
-
:m4: :m4: :m4: :m4: :m4: :m4:
ทุกอย่างเริ่มจะลงตัวละเข้าที่เข้าทางมากแล้ว
คาดว่าอีกไม่กี่ตอนก็จบใช่ป่ะ
ยังไงก็ขอภาคพิเศษบ้างนะ
เป็กำลังใจจ้า
:oni1: :oni1: :oni1: :oni1: :oni1: :oni1: :oni1: :oni1: :oni1: :oni1:
-
เฮ้ยยย!
อีกม่ายกี่ตอนก้อจบแล้วอ่า
เซงเลยครับ
-
โจ้นี่ ถึงร้ายแต่ก็น่ารักนะ อิอิ
ไม่อยากให้จบเลย อ่านไปก็สนุกขึ้นเรื่อยๆ
ยังรอตอนต่อไปอยู่นะ
-
ตอนที่ 59
ผมตื่นขึ้นมา หวังว่าจะพบหวานใจนอนอยู่ข้างๆ
แต่ปรากฏว่า ที่รักผมหายไปแล้วครับ
ผมเลยรีบลุกออกมาจากห้อง เปิดประตูก็เห็นว่าโจ้กำลังออกมาจากห้องของไอ้บาส
ผมเดินตรงไปกระชากแขนโจ้ทันที
“ไปทำอะไรในนั้น” ผมถามเสียงดุ
“โอ้ยเจ็บนะ เบาๆหน่อยได้ไหม” โจ้ร้องครวงคราง
“เข้าไปทำอะไรกับน้องผม” ผมยังคงถามเสียงดุ
“หึงเหรอ” โจ้ทำหน้าทะเล้น
“ไม่ตลกนะ บอกมาซิว่าเข้าไปทำอะไร” ผมเริ่มโมโห ตะคอกสุดเสียง
“เอ๊ะ บั้มพ์พูดกับแฟนดีดีหน่อยซิ” เสียงของแม่ดังขึ้นพร้อมเดินออกมาจากห้องของบาสเหมือนกัน
“แม่เข้าไปทำอะไรในนั้น” ผมเลยปล่อยแขนโจ้ ทำหน้างงว่าแม่เข้าไปทำอะไรในห้องบาส
“ก็เอาเสื้อผ้าที่พับไปไว้ในห้องเจ้าบาสมัน” แม่ตอบ
“พี่บั้มพ์นี้หวงพี่โจ้น่าดูเลยนะแม่” ไอ้บาสแซว
โจ้หัวเราะใหญ่เลย
“แล้วเอาเจ้าหมอนี้เข้าไปด้วยทำไม” ผมชี้ไปที่โจ้
“แม่พาโจ้ไปดูรูปแก่ตอนเด็กๆ” แม่ยิ้มเล็กยิ้มน้อย
“แม่ ให้ดูได้ไง รูปตอนเด็กผมน่าเกลียดจะตาย” ผมโวยวาย
“ใช่ๆ ตอนเด็กพี่ไม่ชอบใส่กางเกง วิ่งเปลือยล้อนจ้อนมาตั้งแต่เด็ก” ไอ้บาสแซว
ผมเขกกบาลไอ้บาสทีหนึ่งข้อหาปากดี
“ตอนโตก็ไม่ชอบใส่ครับ อยู่กับผมสองคนทีไรก็แก้ผ้าประจำ” โจ้พูด ว่าแล้วไงไอ้บาสกับแม่มีแนวรวมเพิ่มอีกคน
ทั้งสามคนหัวเราะกันใหญ่ เข้าขากันเชียว
“เออ บั้มพ์ เราบอกแม่เรื่องที่เราคุยกันเมื่อคืนแล้วนะ” โจ้หันมาพูดมาผม
“เรื่องไรว่ะ” ผมทำหน้างง
“ก็เราจะย้ายมาอยู่กับบั้มพ์ที่นี้ไง” โจ้ยิ้มร่า
“อะไรนะ ใครบอกให้นายย้ายมาอยู่นี้” ผมโวยวาย
“แล้วเมื่อวานใครร้องไห้น้ำตานองหน้าแล้วบอกว่า อย่าหนีเราไปอีกนะ” โจ้ทำเสียล้อเลียน
“จิงเหยอ พี่บั้มพ์” บาสแซว
ผมหน้าเสีย เจอโดนแฉแต่เช้าเลยวู้ย
“ดีหละ แม่จะได้หมั้นหนูโจ้ไว้เลย” แม่เข้ามากอดโจ้ไว้
“แม่ หมั้นเหมิ้นอะไรกัน พวกผมเป็นผู้ชายนะแม่” ผมโวยวาย เริ่มไปกันใหญ่แล้ว
“แล้วทำไม ฉันจะทำให้ถูกต้องตามประเพณี” แม่เถียงแล้วลากผมมาหน้ารูปของพ่อ
“พ่อจ๊ะ เป็นพยานให้ด้วยนะว่าลูกเราได้หมั้นกับหนูโจ้ไว้แล้ว” แล้วแม่ก็ถอดแหวนแต่งงานออกยื่นให้ผม
“อ๊ะ ใส่ให้แฟนซิลูก” แม่ยิ้มให้ผม
“แม่ นี้แหวนแต่งงานแม่นะ” ผมท้วงแม่
“เอาไปเถอะ แม่ตั้งใจไว้แล้ว ว่าจะให้ลูกมอบให้คนที่แกรัก”
ผมเลยต้องรับแหวนของแม่
“โหแม่ แล้วผมหละ ให้แหวนพี่บั้มพ์ไปแล้ว ผมจะได้อะไรหละ” ไอ้บาสโวยวาย
“เออ เดี๋ยวตาแก ฉันซื้อให้ใหม่เลย อย่าพูดมากเดี๋ยวเสียพิธี” แม่หันไปดุไอ้บาส
หลังจากรับแหวนแม่มาแล้ว ผมก็หันไปหาโจ้ที่ยืนอยู่ข้างๆ
“คือ ผมยังไม่มีปัญญาซื้อให้นะ เอาแหวนแม่ผมไปก่อนแล้วกัน” แล้วผมก็ใส่แหวนให้โจ้
“ต๊ายแล้ว ใส่ได้พอดีเลย” แม่ทำตาโต ตกใจที่โจ้ใส่แหวนของแม่ได่พอดี
“นี้รู้ไหม แม่อธิษฐานไว้ว่า ถ้าใครใส่แหวนวงนี้ได้ แสดงว่าเป็นเนื้อคู่กับเจ้าบั้มพ์” แม่ทำหน้าดีใจ
“แม่เว่อร์ไปป่าว” ไอ้บาสแซว แล้วแม่ก็เขกกบาลมันทันที
“ไม่พูดอะไรกับเราหน่อยเหรอ” โจ้ถาม พร้อมรอยยิ้ม
“ให้พูดอะไรหละ” ผมถาม พร้อมทำท่าเขิน
“งั้นพูดตามเรา” แล้วโจ้ก็หันไปที่รูปพ่อ แล้วให้ผมพนมมือ
“อย่าพูดอะไรบ้าๆนะ” ผมแย้ง
“เออน่า” โจ้ทำเสียงดุ
“คร้าบ” ผมเลยต้องทำตาม
“คุณพ่อครับ ผมจะรัก จะคอยดูแลและห่วงใยบั้มพ์ ผมจะอยู่เคียงข้างกับบั้มพ์ ไม่ว่าทุกข์หรือสุข จะซื่อสัตย์ และเป็นคนรักที่ดีของบั้มพ์เสมอ ผมสัญญาครับ”
“เราต้องพูดอย่างนั้นด้วยเหรอ” ผมถามอีกครั้ง แบบว่าอายแม่กับบาสอ่ะ
“จะพูดหรือไม่พูด” โจ้ทำเสียงดุ
“คร้าบผม” ทำไมผมต้องทำตามตลอดเลยว่ะ
“พ่อครับ ผมเจอคนทีผมรักแล้ว และจะคอยดูแลห่วงใย จะคอยอยู่เคียงข้าง ไม่ว่าทุกข์หรือสุข จะซื่อสัตย์ และเป็นคนรักที่ดีครับ ผมสัญญาครับ” ผมไหว้รูปพ่อแล้ว หันมาหาโจ้
“เฮ้ย! ร้องไห้เหรอ” ผมทักเมื่อเห็นโจ้น้ำตาคลอเบา
“บ้า ใครร้อง ไม่ได้ร้องสักหน่อย” ปากบอกว่าไม่ แต่รีบเอามือเช็ดเชียว
“แต่มีคนร้องไปแล้ว” ไอ้บาสเรียกผมให้ดูแม่ที่กำลังซึ้งกับพิธีเมื่อกี้
“เอ้าหละ หมั้นเรียบร้อยแล้ว พรุ่งนี้เลี้ยงรับขวัญลูกเขยดีกว่า” แม่ปาดน้ำตา
“ยังไม่ได้แต่งงานซะหน่อย แล้วเรียกหมอนี้ว่าลูกเขยได้ไง ผมไม่ใช่ผู้หญิงนะ” ผมท้วง
“เออน่า แล้วจะให้ฉันเรียกอะไร เดี๋ยวเข้าเมืองดีกว่า ไปซื้อกับข้าว แล้วก็ไปซื้อเตียงใหม่” แม่พูด
“อะไรของแม่ ซื้อเตียงใหม่ทำไม” ผมถาม แม่ผมไปกันใหญ่แล้ว
“เตียงห้องแกเล็กนิดเดียว จะนอนพอหรือไงสองคน ไปซื้อเตียงใหม่ที่มันใหญ่กว่านี้ดีกว่า” แล้วแม่ก็เดินเข้าห้องไปเปลี่ยนเสื้อผ้า
“พูดถึงนะ แต่งงานกับผู้ชาย ก็มีข้อดีที่ไม่ต้องเสียเงินค่าสินสอด” ไอ้บาสแซว
“แล้วบาสอยากแต่งกับผู้ชายหรือผู้หญิง” โจ้ถามไม่เกรงใจผมเลย
“ผมแต่งกับผู้หญิงดิพี่ ผมแมนทั้งแท่งนะ” ไอ้บาสทำเสียงเข้ม
“เออ กูรู้แล้ว” ผมพูด
“เมื่อวานผมก็เห็นนะ ว่าพี่สองคนก็แมนทั้งแท่ง เป็นดุ้นเลย”
ผมไล่เตะมันใหญ่เลย ปากดีเจงๆไอ้น้องตัวดี
-----จบตอนที่ 59-----
พบตอนจบตอนเย็นนะครับ
-
:mc3: มาฉลองงานหมั้นด้วยคน
-
เหอๆ แหม หวานกันเชียว
เข้าก๊ะสีเล้าเหลือเกิน เหอๆ :m13:
-
ไอ้บาสตัวแสบ
-
นึกว่าเข้าห้องบาส จะไปทำอะไรบาส ถ้าเป็นอย่างนั้น จะเอาล็อกเก็จแลนเซอร์ ตามด้วยปืนคก ถล่มบอร์ด :angry2:
-
:o8: แมนทั้งแท่ง :oni2: :oni2: อยากอ่านต่อแล้ว
-
ตามอ่านมาทั้งคืนเรยอ่ะ สนุกมาก ๆ เรยครับ o13
เนื้อเรื่องดีมากเลยอ่ะ
ตอนแรก ๆ เราก็นึกว่าเรื่องแต่งสนองตัณหานักอ่านอย่างเดียว :a5: :m30: :m25:
อ่านไปอ่านมา ...แบบว่า โหหห คิดได้ไงอ่ะ :m4:
เนื้อเรื่องแปลก แล้วก็แหวกแนวดีมากครับ แถมยังมีการหักมุมด้วยอ่ะ
สนุกจริง ๆ ครับ แล้วเด๋วเย็นนี้รีบมาลงต่อนะครับ
จะรออ่านอยู่ :oni2: :oni2:
-
:m1: อ้ายยยยยยยย...น่าร้ากกกกกกกกกกกกกกกกก
น่ารักมากมายเลยค่า ยังไงๆ ก็รักหนูโจ้ ยิ่งน่ารักขนาดนี้ ยิ่งร้ากกกกกกกเลยอ้ะ :o8:
:serius2: แต่ว่าๆๆๆ เหลืออีกตอนเดียวเองหรอคะ เศร้าจางงงงง :m15:
เพราะงั้นนะคะ.........ขอ......."ตอนพิเศษ" นะคะ นะ นะ นะ นะ :m13:
สู้ๆ ค่ะ จะรอตอนสุดท้าย แต่ไม่ท้ายสุดเน้ออออออออ :a2:
-
:o8:...เขินแทนมีแลกแหวนกันด้วย.....(ดีจริงๆครอบครัวนี้)
:mc3:....ฉลองให้ล่วงหน้าเลยแล้วกัน.... :m1:
ปล.ไม่คิดว่าสุดท้ายจะมาจบซะหวานซึ้งขนาดนี้นะเนี่ย....
เพราะตอนแรกๆมันคนแนวกันเลยอะ....เหอๆ......(หักมุมเก่งจริงๆ..... o13)
-
:oni2:
ใกล้จบแล้ว...
:mc4:
จอรอน้า
:m4:
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
ดดดดดดดดดดดดดดด
ดดดดดดดดดด
ดดดด
ดด
ด
น่ารักมาก น่ารัก
-
:m3: กะรี๊ด...ดดดดดดดดดดดดดด
ขอโดดจุ๊บคุณjojoe1ที
มาต่ออย่างไว น่าร๊ากกกกมาก......
หุหุ....อย่าเพิ่งจบด้ายหม่าย
หรือไม่ก็ขอตอนพิเศษต่ออ่ะ...นะนะ แง้วแง้ว :m21:
โจ้น่ารักจังเยย
-
:m3: :m3: :m3:
อ่า จาจบแว้วววเหรอ น่ารักจริงครอบครัวนี้
-
น่ารักอ่ะค้าบบบบ
น่ารักอ่ะ
โจ้ ในจิตนาการของผม นี่คือ หล่อมากเลยนะ สกินเฮด 555 แอบเสปคๆ
น่ารักดีคับ มารอตอนสุดท้ายๆ
-
น้องบาสน่ารักมากเลย 555+
-
ทั้งแท่งง่ะ ทั้แท่งอ่ะ
:m10: :m10: :m10: :m10: :m10: :m10: :m10: :m10: :m10: :m10: :m10: :m10: :m10: :m10: :m10:
-
รองานแต่ง.............. :c5:
แต่แบบว่ามีโต๊ะจีนป่าวอะ..............
อยากกินของฟรี............ :mc4:
-
:m30:
อะไรจะรวดเร็วปานนั้น
อืมมมาใครข้อข้องใจอย่างแรกหน่อยดิงับ
ทำไมโจ้ถึงเดาได้ว่าคนที่บั้มพ์จะนึกถึงคนแรกคือ เบนซ ละงับ
คนอื่นๆเดาว่าความบังเอิญทั้งนั้น
เพื่อนของบาสอีก
คนนั้น
รู้สึก ค้างๆคาๆใจเยอะหลายปมจัง
รีบมาแก้ปมเร็วๆนะงับ
อย่ามัวเหลิง เห่อเตียงใหม่ละงับ
:m29:
-
ฮิ้วๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ฉลองเตียงใหม่กะงานหนั้นพร้อมกันเลย หุหุ
-
มารอฉลองบั๊มพ์กับโจ้ครับ :m1: :mc4:
-
เหอๆ
มีความสุข :oni1: :oni1:
แอบแวบมาจากหนังสือสอบเพื่อมอ่านเลย
-
:m25: :m25:
เลือดกำเดากระฉอก
555+ สะหนุกแบบหื่นๆ o13
:pig4:
-
:oni2: :oni2:
มารอพิธีเข้าห้องหออ่ะ
:m22: :m22: :m22:
:m24: :m24: :m24: :m24: :m24: :m24:
:m23: :m23:
-
ตอนที่ 60
งานเลี้ยงต้อนรับสมาชิกใหม่ของบ้านเรา ไม่ได้ใหญ่โตอย่างที่คิดหรอกครับ
กินกันอยู่สี่คน เออ มีหมาอีกสี่ตัวด้วย
“แม่ทำเยอะอีกแล้ว กินกันสี่คนไม่ใช่เหรอ” ผมถาม แม่ชอบเป็นอย่างนี้ทุกที มีงานเลี้ยงอะไร ทำซะเยอะแยะเชียว
“ก็พี่โจ้บอกว่าจะมีเพื่อนมากินด้วยไง” บาสตอบแทน
“อะไรนะ” ผมหันไปหาโจ้
“ทำอะไรไม่ปรึกษาเลยนะ เพื่อนที่ไหนอีกอ่ะ” ผมเริ่มดุแฟน
“จะขึ้นเสียงกับแฟนทำไม ดีออกมากินกันเยอะๆ จะได้ไม่เหงา” ดูดิ แม่ให้ท้ายตลอด รักมากจริงนะ
แล้วเสียงของเจ้าตูบทั้งสี่ก็ดังขึ้น พวกเราหันไปมอง ก็เห็นรถตู้คันใหญ่มาจอดเทียบที่หน้าบ้าน
“สงสัยมากันแล้ว” โจ้พูด พร้อมลุกขึ้นลงจากบ้าน
“บั้มพ์ ไปด้วยกันดิ” โจ้หันมาเรียก
“เพื่อนใครก็รับเองดิว่ะ” ผมไม่สนใจ หม่ำข้าวต่อไป
“บั้มพ์ ไปกับแฟนแกเดี๋ยวนี้” แม่ทำเสียงดุ อะไรว่ะรักคนอื่นมากว่าลูกตัวเองอีกเหรอ
ผมเลยต้องเดินไปกับโจ้ด้วย
พอมายืนหน้าบ้าน ผมก็เห็นชายหนุ่มเก้าคน ยืนถือดอกไม้ และกล่องของขวัญ
“บั้มพ์จำได้ป่าวว่าใคร” โจ้หันมาคุยกับผม
ผมหันไปมองเพื่อนของโจ้ ก็จำได้ทันทีว่าใคร
“เบนซ์ ไอซ์ ปอม ติม ฮัท โน้ต หนึ่ง ไบรท์ มาร์ค”
ทำไมจะจำไม่ได้หละครับ พวกนี้ผ่านจู๋ผมมาหมดแล้วนี้ครับ
“คือพวกเรามาขอโทษบั้มพ์ และก็มาดีใจด้วย ที่หมั้นกับโจ้แล้ว” เบนซ์เดินเข้ามาพูด
ผมรู้สึกแปลกๆ แม้จะจำพวกเขาได้ดี แต่ก็รู้สึกไม่คุ้นเคยเหมือนเมื่อก่อน
“อย่าโกรธพวกเขาเลย พวกเขาทำตามคำสั่งเรา”
“แสดงว่าผมต้องโกรธคุณแทนใช่ไหม” ผมหันมาว่าโจ้
“เรื่องของนายแล้วกัน ปะพวกเราขึ้นไปไหว้คุณแม่กันเถอะ” โจ้เชื้อเชิญบรรดาเพื่อนทั้งเก้า ทำตัวยังกะเป็นเจ้าของบ้าน
เอาเข้าไป ตอนนี้ผมเป็นหัวหลักหัวตอไปแล้ว
มาร์คเดินเข้ามาหาผม “คือพี่บั้มพ์ครับ อย่าบอกเรื่องทั้งหมดที่เกิดขึ้นให้บาสมันฟังนะครับ”
ผมถอนหายใจ “แล้วแกทำทำไม”
“คือ ถ้าผมไม่ทำ ผมก็คงไม่มีวันได้เจอแม่”
“เออ ไม่บอกหรอก” ผมลูบหัวมัน แล้วเดินไปบนบ้านพร้อมกัน
************************************************************************************************
หลังจากงานเลี้ยงเสร็จแล้ว ผมก็มานั่งมองดูดาวตรงระเบียงเหมือนทุกครั้งที่กลับมาบ้าน
“ดูด้วยได้ป่าว” โจ้เดินออกจากห้อง เข้ามานั่งข้างๆผม
“สวยจัง ไม่เห็นบอกเลยว่ามีวิวสวยๆอย่างนี้” โจ้ตาโตมองท้องฟ้า
“อืมม เราชอบมองอย่างนี้ตั้งแต่เด็กแหละ”
แล้วผมก็หันไปมองโจ้ “แต่เราว่า มีบางอย่างน่ามองกว่าดาวบนท้องฟ้าอีก”
โจ้หันมามองผม แล้วทำท่าเขินที่ผมส่งตาหวานให้
“เรายังมีบางเรื่องที่ยังไม่ได้บอก” โจ้พูดกับผม
“เรื่องอะไร นายสร้างเรื่องอะไรขึ้นมาอีกหละ” ผมเริ่มไม่แน่ใจ รู้สึกว่าความจริงของโจ้มันจะแปลกๆทุกครั้ง
โจ้หัวเราะ แล้วค่อยๆเล่าเรื่อง “บั้มพ์รู้ไหม ว่าทุกครั้งที่เราดูเทปที่นายอัดไว้ และ ได้ฟังที่พวกนั้นเล่าเรื่องนายให้ฟัง เราเลยเริ่มรู้สึกสนใจในตัวนาย”
“พวกนั้นเล่าอะไรให้นายฟังเหรอ” ผมถาม
“ก็เรื่องที่นายพูดกับพวกเขา เรื่องที่นายคอยห่วงใยพวกเขา คำพูดของนายที่คอยบอกคอยสอนพวกเขา ทำให้ทั้งเก้าคนรู้สึกผิดที่ต้องมาหลอกคนดีดีอย่างนาย” โจ้ยิ้มไปพูดไป ผมเริ่มรู้สึกตัวลอยยังไงไม่รู้
“จะมาแก้ตัวให้พวกนั้นเหรอ” ผมแซวแก้เขิน
“ป่าวๆๆ พอเราได้ยินได้ฟังจากพวกนั้นแล้ว เลยอยากรู้ว่านายจะทำกับเราเหมือนพวกนั้นหรือเปล่า เราเลยเอาตัวเองมาเป็นคนที่สิบให้นาย แล้วนายก็ทำให้เราเปลี่ยนใจ จากที่คิดว่านายคงเป็นพวกที่เห็นแก่เงิน ทำอะไรก็ได้เพื่อให้ได้เงิน แต่นายไม่ได้เป็นอย่างนั้น นายยอมทำแบบนั้นเพราะครอบครัว และนายก็ยังใส่ใจกับบรรดาเหยื่อทั้งเก้าคนด้วย รวมถึงเรา ที่นายไม่ได้คิดจะให้เราเป็นเหยื่อเหมือนพวกนั้น เราขอบคุณนะ แล้วก็ต้องขอโทษด้วย ที่ทำให้นายเสียใจ” โจ้ยิ้มพร้อมจีบมือผมแน่น
“อืมม เราเข้าใจ” ผมยิ้ม พอได้ฟังเรื่องราวทั้งหมดก็รู้สึกโล่งใจ
“เราทำให้นายลำบากหรือเปล่า ที่มาอยู่ด้วย” โจ้หันมาถาม
“เราต่างหากที่ต้องถาม อยู่ที่นี้ลำบากนะ นายอยู่ไหวหรือเปล่า” ผมหันไปถาม พร้อมเอามือลูบหัวของโจ้
“ทำอะไรบ้างหละ” โจ้ถาม
“ก็ ไถ่นา ดำนา เลี้ยงควาย ปลูกพืช ปลูกผัก ทำกับข้าว หุงข้าวเอง คุณหนู อย่างนายทำได้ป่าว” ผมตอบ
“เว่อร์ไปแล้ว ต้องทำขนาดนั้นเลยเหรอ” โจ้ขมวดคิ้ว
“ถ้าไม่ทำพวกนั้น มีงานอย่างหนึ่งให้ทำ” แล้วผมก็เดินเข้ามากอดโจ้จากด้านหลัง
“รู้นะ จะบอกให้ทำอะไร” โจ้เลยหันไปจุ๊บปากผม
โครม! เสียงดังมาจากด้านหลัง ผมกับโจ้เลยหันไปมอง
เจอไอ้บาสตัวแสบ กับเจ้าพวกเก้าตัว ยืนแอบมองอยู่หลังประตู
“เฮ้ย! พวกมึงแอบดูเหรอว่ะ” ผมหันไปด่า
“โธ่! ไอ้ฮัทมึงโคตรซุ่มซ่านเลย ดันปัดจานตก” เบนซ์ด่าไอ้ฮัท
“ขอพวกเราเป็นพยานหน่อยดิ จุ๊บอีกทีหนึ่ง เร็วพี่บั้มพ์” ไอซ์ส่งเสียงตะโกน
“ไม่ต้องอายหรอกพี่บั้มพ์ พ่อไม่ว่าหรอก” บาสชี้ไปที่รูปพ่อ
แล้วไอ้สิบตัว ก็ส่งเสียงเชียร์
“จูบเลย จูบเลย จูบเลย จูบเลย”
“เออ จูบก็จูบ” ผมจุ๊บปากแฟนผมทีนึง
“ให้จูบไม่ใช่ให้จุ๊บ” หนึ่งตะโกนบอกมาอีก
“จูบแบบดูดดื่มนะพี่บั้มพ์” ปอมตะโกนเสริม
“จูบแบบที่เคยจูบกับพวกเราไงพี่บั้มพ์” ไบรท์เสริมทัพ
“เฮ้ย เมื่อกี้พวกพี่พูดว่าไงนะ” บาสหันมาถามเจ้าพวกเก้าตัว
“ไม่มีอะไรหรอกบาส พวกพี่แซวเล่น” โน้ตรีบแก้ตัว
“จูบอีกพี่บั้มพ์” มาร์คตะโกน
“จูบเลย จูบเลย จูบเลย” อีกแล้วครับอีกแล้ว ผมเลยต้องทำตามเสียงเชียร์
ควักลิ้นกันให้พวกมันเห็นกันจะจะเลย
“บั้มพ์อะ ไม่ยอมแปรงฟัน ปากโคตรเหม็นเลย” โจ้แซว เจ้าพวกสิบตัวหัวเราะกันเป็นแถว
“พี่บั้มพ์อุ้มโจ้เข้าห้องด้วยดิ จะได้เหมือนงานแต่ง” ติมตะโกนอีกคน
“ไอ้พวกนี้ ชักมากไปแล้วนะ” ผมโวยวาย
“นายไม่ทำเดี๋ยว เราทำเอง” ไอ้ฮัทวิ่งมาถึงตัวโจ้เลยครับ
“เฮ้ย! มึงไปไกลๆเลย กูทำเองได้” แล้วผมก็อุ้มโจ้ครับ
“ตัวแม่งหนักว่ะ บอกแล้วว่าอย่ากินเยอะ” ผมแซว
“ปากดี รีบๆอุ้มเข้าไปเลย” แฟนผมสั่ง ก็ต้องทำตามครับ
พอก้าวผ่านพ้นประตูห้อง เสียงเฮลั่นก็ดังขึ้น
“นี้คุณจ้างพวกนั้นหรือเปล่าให้ทำแบบนี้” ผมเริ่มชักไม่แน่ใจว่าแฟนผมให้พวกนั้นเชียร์เพื่อให้ผมทำบ้าๆแบบนี้หรือเปล่า
“คิดได้ไงเนี้ย” โจ้ว่ากลับ
แล้วผมก็ค่อยๆวางโจ้ลงบนเตียง
“เตียงใหม่นุ่มเนอะ” โจ้พูด
“กระเด้งดีด้วย งั้นเรามาเริ่มกันเลยเถอะ” ผมคว้าตัวโจ้มากอด
“ทีเมื่อวาน ทำเป็นไล่” โจ้ค้อน
“เออ น่า คราวนี้ไม่ไล่ และก็ไม่เลิกด้วย”
ผมปล้ำโจ้ทันที แต่แล้วผมก็หยุดชะงัก
“อะไรเหรอบั้มพ์” โจ้ถาม
“แป๊บนึงนะ” แล้วผมก็เดินเปิดประตูออกไป เจอเจ้าพวกเก้าตัวแอบยืนดูกันหน้าสะหล่อน
พอมันเห็นผมก็รีบวิ่งหนีเข้าห้อง กันใหญ่ ไอ้พวกนี้จริงๆเลย
แล้วผมก็กระโดดขึ้นเตียง
“มาต่อกันเถอะ” แล้วผมก็ระดมจูบแฟนของผมไม่ยั้ง
************************************************************************************************
ตื่นเช้ามา ผมเดินออกมาหาน้ำกินที่ครัว ได้ยินเสียงเอะอะโวยวายมาจากห้องไอ้บาส
เห็นเจ้าพวกเก้าตัวมุงดูทีวีกันอยู่ ส่งเสียงเหมือนเชียร์มวยกันเลย
แต่มวยไม่น่าจะมีแต่เช้าตรู่ขนาดนี้ เลยเดินไปดูกับพวกมันด้วย
ปรากฏว่าสิ่งที่พวกมันดู เป็นภาพของผมกับโจ้ เมื่อคืนนี้ ปรากฎอยู่บนจอทีวี
ทุกท่า ทุกอิริยาบถ ภาพชัดแจ๋วมาก
“ใครเป็นคนถ่าย” แล้วเลือดก็ขึ้นหน้าทันที
“เฮ้ยพี่บั้มพ์” พอพวกมันรู้ว่าเป็นผมก็วิ่งหนีกันกระเจิงเลยครับ
“กูจะเตะก้นให้ครบทุกคนเลย”
************************************************************************************************
ขอบคุณนะครับที่ติดตามเรื่องของผมมาตั้งแต่ต้น
หลายคนคงอยากรู้เรื่องบนเตียงของผมกับโจ้ใช่มั้ยครับ
ผมไม่บอกหรอกครับ ขอสงวนไว้ส่วนตัว ผมหวงของผมนะ
เอาไปจินตนาการกันเอง แต่อยากบอกว่าเด็ดกว่าเก้าคนนั้นอีก
ขนาดบรรดาเด็กๆในบริษัทยังขนาดนั้น แล้วเจ้าของบริษัทจะขนาดไหน อิอิอิ
ไปแล้วครับผม แฟนผมเรียกแล้ว
บ๊ายบาย
-----จบบริบูรณ์-----
จบไปแล้วครับ ถึงแม้ไม่อยากให้จบก็ต้องจบเพราะเรื่องนี้ผมแต่งไว้นานแล้ว แต่เพิ่งเอามาโพสต์ในบอร์ดนี้
ที่จริงผมไม่ได้เป็นนักเขียนหน้าใหม่ แค่เพิ่งมาเป็นสมาชิกในบอร์ดนี้ เลยเป็นหน้าใหม่ในที่นี้
ดีใจที่ได้รู้จักใครๆหลายคนในนี้ ยังไงฝากติดตามผลงานเรื่องอื่นๆด้วยนะครับ
ตอนนี้คงมีเรื่องThree Couple of love season 2 แเละจะมีนิยายเรื่องใหม่อีกสองเรื่องซึ่งอยู่ในระหว่างการปั่นอยู่
ส่วนเรื่องนี้จะมีตอนพิเศษหรือเปล่า คงขอเอาไปพิจารณาก่อน แต่คาดว่าน่าจะมี
เพราะได้รับการตอบรับขนาดนี้
ขอขอบคุณ แรงบันดาลใจต่างๆ ทั้งหนังที่ผมเคยดู การ์ตูนที่ผมเคยอ่าน หรือเรื่องราวต่างๆจากคนรอบข้าง ที่ส่งผลให้ผมมีเรื่องราวและข้อมูลเขียนลงในเรื่องนี้
และขอขอบคุณบุคคคลที่เกี่ยวข้อง แต่ไม่ได้เอ่ยมาในที่นี้ด้วย
สำหรับงานเขียนเรื่องนี้ ค่อนข้างภูมิใจมากครับ เพราะไม่นึกว่าจะเขียนได้ยาวขนาดนี้ และค่อนข้างมีหลากหลายอารมณ์ในเรื่องเดียว แม้อาจจะเน้น เฮฮา กับเรื่องเซ็กส์มากไปหน่อย แต่ก็พอมีกุ๊กกิ๊กให้ได้อ่านกันบ้าง อย่างที่เคยบอกนะครับว่า เรื่องนี้มันค่อนข้างเน้นบันเทิง แต่สำหรับผมแล้ว ผมได้แทรกข้อคิดอะไรบางอย่างไปในเรื่องด้วย ถ้าสังเกตจริงๆผมค่อนข้างสะท้อนความเป้นจริงของสังคมเข้าไปด้วย ทั้งในเรื่องการมั่วเซ็กส์ การแอบถ่ายวิดีโอ การแสดงความรักที่มีต่อกันของเกย์ ความเห็นแก่ตัวของคนในสังคม การหลอกลวง ฯลฯ ผมว่านายบั้มพ์อาจเป็นผู้ชายในอุดมคติที่ไม่ได้มีตัวตนจริงๆอยู่บนโลก แต่ก็ไม่แน่ครับ อนาคตอาจมีผู้ชายแบบนายบั้มพ์บนโลกก็ได้ ลองคิดดูแล้วกันครับ ถ้ามีคนมาจ้างให้คุณมาแอบถ่ายวิดีโอเหมือนนายบั้มพ์ หรือคุณเป็นคนที่โดนแอบถ่ายวิดีโอนั้น คุณจะรู้สึกยังไงและจะแก้ปัญหายังไง
แล้วเจอกันใหม่กับเรื่องใหม่ เร็วๆนี้นะครับ
-
ขอบคุณที่แต่งเรื่องมาให้ติดตาม รอเรื่องใหม่ด้วยจ้า
o13 สนุกมากมาย
-
เรื่องนี้เป็นอีกเรื่องที่ติดตามแต่แรกครับ
ขอบคุณคุณ jojoe ที่เขียนเรื่องสนุกๆ มาให้อ่านครับ
ขอบคุณครับ
ปล มีตอนพิเศษป่าวคับ
-
อ่าาาาส์ จบล่ะ น่ารักดี :o8:
เป็นกำลังใจและจะติดตามผลงานอื่นๆของพี่โจ้นะครับ :m13:
-
ในที่สุดก้อเข้าใจกันจนได้ น่ารักจัง
-
เรื่องนี้สนุกมากมายเลย
ขอบคุณมากคร๊าบบบบบบบบบบบบ
-
ว้า จบซะแระ
สนุกมากค่ะ
รออ่านเรื่องต่อไปนะคะ
-
จบซะแล้ว o7
ขอบคุณที่เขียนให้อ่านนะจ๊ะ :m13:
แล้วจะติดตามเรื่องอื่นๆของคุณ jojoe ด้วยนะ :oni1:
-
:m4: จบไปอีกเรื่อง ขอบคุณมากๆนะที่นำเรื่องราวสนุกๆมาให้อ่าน :oni2: รอติดตามผลงานต่อไปจ้า
-
แต่งได้เยี่ยมมากครับ ตอนแรกนึกว่าไปก๊อบจากนักเขียนขั้นเซียนที่ไหน
แต่ที่ไหนได้กลับเป็นคนแต่งซะเอง เยี่ยมมากๆเลยครับ แล้วจะติดตามผลงานต่อไปครับ
เป็นกำลังใจให้ครับผม
:oni2:
-
จบแระ
:m4: :m4: :m4: :m4:
:L2: :L2: :L2: :L2: ขอบคุณมากนะ ที่แต่งให้อ่าน หนุกมากเลย
ลุ้นตลอด จนวันสุดท้าย
ว่าแต่...ทำไมไม่เอาที่อัดไว้ม้วนสุดท้ายมาให้อ่านกันล่ะ
แง้งงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง
:o12: :o12:
เราขอตอนพิเศษ เราขอตอนพิเศษ เราขอตอนพิเศษ เราขอตอนพิเศษ เราขอตอนพิเศษ เราขอตอนพิเศษ เราขอตอนพิเศษ เราขอตอนพิเศษ เราขอตอนพิเศษ เราขอตอนพิเศษ เราขอตอนพิเศษ เราขอตอนพิเศษ
:a11: :a4: :a1:
-
:m1:น่าร๊ากกกกกกมาก.......
ขอบคุณคุณjojoeที่ขยันโพส+เขียนเรื่องสนุกๆให้ได้อ่าน
จะรอติดตามผลงานเรื่องต่อๆไปนะจ๊ะ
ป๋อหล๋อ. ขอชูจั๊กกะแร้ไหวๆ สนับสนุนรีเควสท์ตอนพิเศษด้วยคนน้า...... :oni1::
-
ตอนจบกับตอนเริ่มเรื่อง นี่คนละแบบเลยวุ้ย
ตอนแรกคิดว่าออกแนวหื่นๆ ตอนจบไหงกลายเป็นรักแท้ซะได้ละ :oni2: :oni2: :oni2:
ขอบคุณ jojoe มากค่ะ
จะรอติดตามผลงานนะคะ :oni2: :oni2:
-
ขอบคุณมากมายครับ
:m13:
-
จบซะแล้ว เรื่องนี้หักมุมดี น่ารักเชียว ชอบๆ :m1:
-
จบซะแล้ว :เฮ้อ:
ขอบคุณพี่โจโจ้ ที่ทำให้มีนิยายมันส์ๆอ่าน นะคะ :m1: มีทั้งลัลล้า :oni1: ขำ :m20: เศร้า :o12: เครียด :serius2: บางครั้งก็หักมุม เดาพลอตไม่ออกเลย
แต่ก็สนุกมาก o13 เลยค่ะ
แต่บาสน่ารักง่ะ ไม่น่าแมน ทั้ง แท่งเลย :seng2ped: ถ้ามีตอนพิเศษ ขอบาส กะ
มาร์คได้อ๊ะป่าวคะ :oni3:
P.S.จะติดตามผลงานไปทุกๆชิ้นเลยคร่า :oni2:
-
ขอบคุณ พี่ jojoe หนะครับ
สำหรับเรื่องสนุกๆ มีให้ลุ้นเกือบทุกตอนเลย
โดนเฉพาะตอนจบที่หักมุมมากๆเลย
มาเชียร์ให้มีตอนพิเศษอีกคนนะครับ o13
-
ว้า... จบซะแล้ว เสียดายจังอ่ะ
แต่ไม่เป็นไร เราจะรอตอนพิเศษต่อไปนะครับ
-
จบแว้วววว :pig3:
ชอบเรื่องนี้มากเลย ยกให้เป็นนิยายในดวงใจอีกเรื่องเลย :m4:
ขอบคุณสำหรับนิยายสนุกๆพร้อมสาระจ้า เอิ๊กๆ
-
จบแล้ว :mc3: :mc3:
แต่อยากดูที่อัดไว้10แผ่นเหะ :m10:
-
ขอบคุณ คุณ jojoe
สำหรับหลายๆตอนที่ทำให้ลุ้น
จนก้นไม่ติดเก้าอี้ เอ๊ะ!แล้วติดรายหว่า
และอยากบอกว่าหนุกมากมาย
-
จบแบบ Happy Ending เจงๆด้วย ไหงจบง่ายอย่างนี้หว่า :o12:
-
จบซะ น่ารักอะ :o8:
ขอบคุณที่นำเรื่องเรื่อง
ราวสนุกๆ มาให้อ่าน
-
:m4:
จบแล้ว
ขอบคุนผู้แต่งมากนะงับสำหรับเรื่องนี้
ว่าแต่........อยากดูแผ่นคืนที่ได้ลองเตียงใหม่จัง
จะเด็ดแค่ไหน
คริคริ
:m1:
:m14:
:m24:
-
จบได้น่ารักจริงๆเลย.... :m1:
ชอบแนวการแต่งเรื่องนี้มากๆเลย....สนุกน่าติดตาม...ตื่นเต้นเร้าใจ... o13
เป็นกำลังใจให้กับเรื่องต่อๆไปด้วย.... :a1:...อยากอ่าน... :o8:
ขอชื่นชมเลยว่า....เป็นคนที่คิดพล๊อตเรื่องได้เก่งจริงๆ...ไม่ต้องเน้นฉากอะบ๊ะจะเฮ้ยมาก...ก็สนุกได้....
โดยเฉพาะอย่างยิ่ง...เอกลักษณ์ของตัวละครแต่ละตัว...สุดยอดทั้งนั้น....
และก็การที่ใส่ความมีชีวิตชีวาเข้าไปด้วย...ยิ่งทำให้ตัวละครแต่ละตัวก็เด่นในตอนนั้นๆ...
สู้ต่อไปนะ.... :a2:
ปล.น่าจะจัดโหวต....คนที่เร้าร้อนที่สุด...ในสิบคนนะ...
คงจะสนุกดี....โหวตมาร์ค..... o13
ปล.2.ของทวงเรื่อง 3couple ด้วยเลยแล้วกัน...อยากอ่านตอนม.5แล้วอะ.... :m23:
-
ถ้าโหวตจริง ต้องกลับไปอ่านใหม่อ่ะ จำไม่ได้แล้ว
อ่านอีกรอบแล้วค่อยมาโหวตได้ป่ะ
ขอบคุณค่ะสำหรับเรื่องนี้
-
:sad2: :sad2: :sad2: :sad2: :sad2:
จบซะละ
มาต่ภาคพิเศษด้วยนะจ๊ะ
ชอบจัง
:oni1: :oni1: :oni1: :oni1: :oni1: :oni1: :oni1: :oni1: :oni1:
-
เอาภาคพิเศษต่อดั๊ยม่ะ ภาค 2 ก้อด้ายน้า :m13:
อยากอ่านต่อเจงๆนะ :m15: :m15:
พรีสสสส!!! ดั๊ยโปดแต่งต่อนะเอาเรื่อง The Lust Man ยอดชายนายหื่นกาม นี่แหละ [ บั๊พ + โจ้ ] :m23:
นี่ commet แรกเลยนะเนี่ย หุหุ :m4: :m4:
P.S.เฮ้อ~ อยากเปงเกย์จิงๆ แงๆๆ :m15:
Love and Take care ทุกคนนะ :m1: :m1: :m1:
-
o7 o7 o7
จบได้ปบบแฮปปี้ดีอะ
ขอบคุนที่เขียนเรื่องราวดีๆนะคับ
แล้วจะติดตามเรื่องของพี่นะ
:bye2: :bye2:
-
:m15:
จบเเล้วสินะ
เสียดายอยากให้ยาวๆกว่านี้
จะรอตอนพิเศษนะคะ
ขอบคุณที่เเต่งตั้งเเต่ต้นยันจบนะคะ
ไม่เล่าฉาก.......บั้มพ์กับโจ้
งั้นไปซื้อ VCD ดีกว่า ได้ดูตั้ง 10 คน
55555555555+
:m14:
-
ในที่สุดก็อ่านจบจนได้ o7
ข้ามกันระนาวเลย มารู้ตัวอีกทีอยู่หน้า 25 และ
ยังไงก็ขอบคุณคนเขียนนะคราบ
ที่อุส่าห์ ปรับเปลี่ยนหัวสมองอันบรรเจิดมาเป็นตัวหนังสือให้พวกเราได้อ่านกัน
หวังว่าคงได้ติดตามผมงานครั้งต่อไปนะคราบ
เรื่องนี้ให้ข้อคิดเยอะมากทีเดียว ไอ้ฉากนั้นก็เยอะพอๆกัน
มารู้ว่าเป็นการจัดฉากของโจ้อีก เซ็งเลยนึกว่าบั๊มพ์จะมีเสน่ห์แรงจริงๆ
ฮืมเสียดาย แต่คุยนักคุยหนาว่าตัวเองหน้าตาดี
ไปหาซื้อ ซีดี มาดูก็ได้ว่ะ :a4:
ปล.อุ้ย!!เราก็มีส่วนร่วมด้วยหนี้หว่า พี่โจ้เอาค่าตัวมาซะดีๆ ไอซ์เอง 555+ :m20:
-
จบแล้ว เย้ๆ
เรื่องนี้เป็นอีกเรื่องหนึ่งที่อ่านแล้วรู้สึกว่าชอบมาก
ชอบทั้งในแง่ของพล๊อตเรื่องที่มีอะไรให้น่าติดตามตลอดเวลา
สำนวนดี หื่น หวาน เศร้า มีทุกอารมณ์ปนอยู่ในเรื่อง
และที่ขาดไม่ได้ ชอบคนเขียนอ่ะ อิอิ
jojoe น่ารักมากเลย มีวินัยในการลงเรื่อง พูดคุยกับคนอ่าน แบบนี้ไม่รักไม่ได้แว้ววว
ขอบคุณสำหรับเรื่องสนุกๆ น้า ยังรอตอนพิเศษอยู่นะ แล้วก็จะเป็นกำลังใจให้กับเรื่องใหม่ที่กำลังปั่นอยู่จ้า สู้ๆ
-
:mc3:
จบไปอีกหนึ่งเรื่องละ...ชอบมาก ๆๆๆๆๆๆๆ :m1:
ติดตามผลงานของ jojoe ทุกเรื่องไม่ว่าจะเป็น...
three couple of love และ my love angel
ทุกเรื่องเค้าโครงเรื่องแปลกและน่าสนใจทุกเรื่องเลย
เป็นกำลังใจให้สำหรับผลงานต่อ ๆ ไปค๊าบบบบบบบ
:L2: :pig4: :L2:
ขอบคุณสำหรับผลงานดี ๆ +1 ให้เป็นกำลังใจครับ
-
ขอบคุณสำหรับเรื่องดีๆที่มาให้อ่านกันนะครับผม :oni2:
-
จบแล้วววว สนุกมากเลยครับ
ในที่สุดก็ลงเอยด้วยดี
แต่ ถ้าผมเปนบั๊มพ์ คงมีความรู้สึกไงไม่รู้
ที่เห็น เหยื่อ ทั้ง 9
เหอๆ
แต่ก้อสนุกดีคับ จะรองานเขียน ชิ้นต่อไปนะค้าบ
-
:m4: :m4: :m4:สนุกมากครับ :m4: :m4: :m4:
-
จบแล้วๆๆๆๆๆ ยังไงก้อจะติดตามเรื่องต่อๆๆไปนะคับ
-
:m15: :m16: :m20: :m1: :m13:
หลากหลายอารมณ์จิงๆ
-
จบแล้ว...........สนุกมากเลยคับ............
จะรออ่านตอนพิเศษนะคับ........... :a12:
-
สนุกมากมายหลายรสชาติจริง ๆ :m4:
ขอบคุณคนเขียน จะติดตามผลงานเรื่องต่อไป ๆ ค่า o13
-
:m4: จบแล้วๆ ชอบมากๆ เลยค่ะ เนื้อเรื่องก็น่ารัก ดำเนินเรื่องก็น่าติดตาม
แถมสามารถมาติดตามได้ทุกวันเลยด้วย ชอบมากๆ ค่าาาาาาาา
ขอบคุณนะคะ สำหรับนิยายดีๆ อีกหนึ่งเรื่อง
ตามไปอีกเรื่องดีก่า อิอิ :L2:
-
:m1: ชอบมากกกกกกกกกก
ถึงตอนเริ่มจาฮาร์ดไปโหน่ย
แต่ตอนจบน่าร๊ากกกกกก....
คุณjojoeมาต่ออย่างสม่ำเสมอ ขอบคุงหลายๆ :a11:
รอตอนพิเศษด้วยคนน้า.....
-
:m4: :m13: จบแล้ว สนุกมากเลยคร๊าบบบ
ขอบคุนน๊าาาที่เอามาให้อ่านกันคับผม
ปล.ตอนท้ายนี่ใครแอบถ่ายหว่า แล้ว CD แต่ละแผ่นหาซื้อได้ที่ไหนคับ อิอิ โดยเฉพาะคืนส่งตัว :m25:
-
หักมุม แหวกแนว ล้ำลึก เยี่ยมคับ o13
-
อยากอ่านตอนพิเศษจังเลย :o8:
-
เอาภาคพิเศษต่อดั๊ยม่ะ ภาค 2 ก้อด้ายน้า :m13:
อยากอ่านต่อเจงๆนะ :m15: :m15:
พรีสสสส!!! ดั๊ยโปดแต่งต่อนะเอาเรื่อง The Lust Man ยอดชายนายหื่นกาม นี่แหละ [ บั๊พ + โจ้ ] :m23:
นี่ commet แรกเลยนะเนี่ย หุหุ :m4: :m4:
P.S.เฮ้อ~ อยากเปงเกย์จิงๆ แงๆๆ :m15:
Love and Take care ทุกคนนะ :m1: :m1: :m1:
อยากเป็นจัดให้เลยงับ
+1นะงับ หุ หุ
-
ถ้าโหวตจริง ต้องกลับไปอ่านใหม่อ่ะ จำไม่ได้แล้ว
อ่านอีกรอบแล้วค่อยมาโหวตได้ป่ะ
ขอบคุณค่ะสำหรับเรื่องนี้
ไม่รอดงับ
+1 อีกราย
คริ คริ
-
o13 :o8:
-
ไหนอ่ะ CD มีขายจิงหรอ :m13:
จาปายซื้อ หุหุ (เริ่มหื้น อิอิ) :m29:
EveryOne Look add I (หุหุ มั่วเน้อ~)
จาบอกว่าอยากเปงเกย์แต่สถานะมิอำนวยพวกนายว่าเราปัยแปลงเพศเดป่ะแล้วก้อ like boy 555+++ (ล้อเล่นหรือจิงหว่า อิอิ) :m23:
รักทุกคนนะงับ Love and Take care ทุกคนนะ :m1: :m1: :m1:
---------------------------------------
tHaNkS.
christiyaturnm นะที่โหวดหั๊ย 555
P.S. คนเขียนรักกับแฟนนานๆนะ :m4:
-
อยากให้บาสสสเป็นอย่างพี่ชายบ้างคับ ภาคต่อๆ
ย๊ากกกกก :serius2: :serius2: ไม่ได้ๆๆๆ เดี๋ยวไม่มีผู้สืบตะกูล อะเหอๆๆๆ
คุณแม่เสียใจกันพอดี แต่จะเสียใจรึดีใจอันนี้ไม่แน่ :m23:
:a11: :a11:
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด :m1: :m1: :m1: :a5:
ทำไมไม่ชวนเราไปแอบดูมั้งว้าาาาาาาา :m25: :m25: :o8:
5555555555555555+ :m4: :m20:
สนุกอ่ะ :m4: :m4:
แต่งอีกหลายๆเรื่องน้า :m4: :m4: :m13:
-
อ่านรวดเดียวจบเลยจ้า
สนุกมากกกกกกกกจ้า
ชอบมากๆ ได้แง่คิด สะท้อนสังคมดี ถึงจะดูแฮปปี้ไปหน่อย แหะๆ
วางพล็อตตอนจบได้เด็ดดวงไปเรยยย
พ่อโจ้จัดฉากได้เหนือชั้นมากมาย
ขอบคุณที่แต่งให้มาอ่านกันถ้วนหน้าน้า
:a1:
-
น่ารักดี
-
พี่แต่งเก่งคอดๆๆ แต่งได้ฮาปนหื่นมากมาย
แอบเสียดายเล็กน้อย ทำไมไม่มีฉากกะหวานใจบั้มพ์มันมั่งง่า อยากดู เอิ๊กกกก :o8:
-
:m1: :m1: :m1:
ตอนแรกที่เริ่มอ่านไม่นึกเลยว่าจะจบแบบนี้
เขียนได้ o13จิงๆ จบแบบหักมุมสุดๆ
ความรักมันเกินได้หลากหลายรูปแบบจิงๆ
ชอบบบบบที่สุดเลย
-
กว่าจะอ่านเรื่องนี้จบ เลือดก็ไหลหมดตัว :m25:
สนุกมากๆ เลยค่ะ :m4: โดยเฉพาะตอนจบนี้หักมุมค่อดๆ เลย
ส่วนตอนจบเรื่องน่ารักดีค่ะ (ทั้งๆ ที่ตอนแรกหื่นซะ :m25: )
ปล. ตอนอ่านอุตส่าห์เชียร์พี่สินให้เป็นคนที่ 10 อดเลย หุหุ :m23:
-
เยี่ยมคับเรื่องนี้คนแต่งเก่งจัง หลากยหลาอารมมาก ทั้งยิ้ม ทั้งร้อง อ่านแล่วบ้าอยู่คนเดียว
"ผมว่านายบั้มพ์อาจเป็นผู้ชายในอุดมคติที่ไม่ได้มีตัวตนจริงๆอยู่บนโลก แต่ก็ไม่แน่ครับ อนาคตอาจมีผู้ชายแบบนายบั้มพ์บนโลกก็ได้" ผมว่ามีน่ะก็ผมไงเอิกๆ
-
หนุกหนานมากเลยคร๊าบ :oni2:
แม่ก็น่ารักอะ เข้าใจไรง่ายดีจัง o7
-
แป่วแว่ว หน้าแตกเลย ไอเราก็นึกว่าเสน่ห์แรงจริงๆ อิอิ :m20:
เรื่องนี้สนุกมากค่ะ ถึงแม้ว่าบางจุดจะไม่กระจ่างก็เถอะ แต่ไม่เป็นไรขอให้มันจบด้วยดีก็พอ
และก็ขอขอบคุณที่นำเรื่องๆสนุกๆมาให้อ่านนะคะ ^0^
-
เพิ่งอ่านจบค่ะ สนุกมากเลยชอบค่ะ ขอบคุณนะค่ะสำหรับเรื่องสนกุๆๆแบบนี้ค่ะ
-
หนุกจัง
มารอตอนพิเศษ
(อยากได้ CD อ่ะ อิอิ)
-
:oni2: :oni2: :oni2: :oni2:
-
อ่า จบแล้วเหรออออนั่งอ่านตั้งแต่ต้นจนจบได้รวมหนึ่งวันหนึ่งคืนพอดี
ตาแฉะไปเลย แต่ชอบมากเลย ตอนแรกๆนี่รู้สึกรังเกียจนายบั้มพ์นิดๆนะเนี่ย ฮึ่มๆๆ
แต่ตอนหลังกลับตาลปัดเลยซะงั้น แต่ก็น่ารักมากมาย ชอบมากๆเลยจอรออ่านผลงานต่อไปน้าคร้าบบ :a11:
-
ขอบคุณมากๆครับอ่านจบแล้ว พอดีทิ้งช่วงไปนานเพราะมีสอบครับ
ตอนจบมันเป็นแบบนี้นี่เองมิน่า เราก้อคิดว่าทำไมมีคนเข้ามาหาบั้มพ์ง่ายจัง
ขอบคุณครับ :a2:
-
:m23: เป็รเรื่องที่น่ารักดี เป็นความใฝ่ฝันของเซ็ฏแบบเกย์ที่ใครๆก็น่าจะอยากเจอนะเนี่ย 555+ :m4:
-
ไม่เวริ์คอ่ะ
-
สนุกมากๆเลยอ่า
ตอนแรก แอบกัดพระเอกในใจ
สุดท้าย พี่บัมพ์เราน่าสงสารจัง 5 5 5
น่ารักมากๆอ่า
ขอบคุณนะคะ o13
-
อ่านตอนแรกๆ ไปถึงกับอึ้ง :a5: แกม :angry2: และ :เตะ1:
พอถึงตอนจบ...รู้สึกแอบสงสาร และ :laugh:
เจอตัวแสบอย่างโจ้เนี่ยะ ท่าทางชีวิตของไม่จืดชืดแน่ๆ
ขอบคุณที่แต่งเรื่องสนุกๆ มาให้อ่าน o13
-
หื่นแบบหวานๆ o13
-
:a5:ตอนแรกที่ได้อ่านเรื่องนี้ก้ประมาณว่าจะจบยังไง o12
ยอมรับว่าอ่านไปๆ ขำ :m20: เศร้า :m15: ลุ้น :เฮ้อ: กลัวแทน :m29: ครบทุกรสชาติ o13จริงๆ
เผลออ่านรอบเดียวจบเลย :o8:
(ที่คัญ แอบอ่านที่ทางานด้วย เหอๆ ลุ่นโคตรๆ :o8:)
:serius2:จะติดตามเรื่องต่อๆไปนะครับ... :oni2:
-
จะจำชื่อนี้ " jojoe "
ได้อย่างขึ้นใจ
ไว้แน่นอน ....
-
โหหหหหหหห
สุดยอดดดดดดด :m4:
น่าเอาไปทำเป็นหนังเนาะ คงจะสนุกน่าดู
เรื่องทีแรกก็น่าอ่านอยู่แล้ว มาเจอตอนหักมุมแล้วแบบว่า
โอ้ พระเอกโดนเข้าไปเต็มๆเลย
แอบสงสารปนสมน้ำหน้า
ขอบคุนนะคับที่เอาเรื่องราวสนุกๆมันส์ๆแบบนี้มาให้อ่าน
ชอบมากๆ :m4:
-
ชอบน้องมารค์ที่สุดเลยครับ อยากให้ไอ้บาสมันโดนบ้างจัง เรื่องของโน๊ต ที่มาบอกว่าเป็นหลานก็ตกใจนิดหน่อย แต่เจอท่าทางกวนๆของมันเข้า ก็สะใจนิดๆที่มันโดน สุดท้ายก็ โอเคครับจบอย่างแฮบปี้ ชอบมากที่สุดเลยครับ
-
เหอๆ หักมุมมากมาย อ่ะ
แต่ก้ แฮปปี้ดีคับ
คุนแม่ นี่ แอบฮาด้วยนะ
อิอิ
ไปและคับ ดึกแล้ว :a12:
-
จบแบบหักมุมมากอ่ะค่ะ แต่เป็นเรื่องที่ดีน๊า ~ o13
นายบัมพ์นี่เป็นคนดีเลยทีเดียว อิอิ *
แต่ชอบตอนสุดท้ายจัง ฮ่าๆ
อย่างนี้บาสจะเบี่ยงเบนไหมเนี่ย ?
ไปนั่งดูคลิปพี่ชายซะอย่างนั้น :laugh:
-
สนนุก หื่น น่าติดตาม
และหักมุมสุดสุด
:a1:
-
หื่นได้ใจมากๆค่ะ อิอิ เนื้อเรื่องหักมุมดีอ่ะ ชอบๆ แล้วจะติดตามเื่รื่องอื่นๆนะคะ
-
(http://img100.imageshack.us/img100/9721/hnyltahsetgp1.gif)
รักมากมาย
^^
-
ก็ว่าน่าหล่อทุกคนแต่ทำไม :oo1: ไวจัง
แต่พอรู้ก็เป็นเรื่องที่คาดไม่ถึงนะเนี่ย o22
หักมุมสุดสุด :o8:
สนุกดีค่ะ จะติดตามเรื่องต่อไปนะ :impress2:
-
ใช้เวลาอ่าน 3 วันรวด สนุกเร้าใจ แล้วก็จบแบบหักมุมสุดๆ หนุกคับ หนุก
จะติดตามเรื่องต่อๆ ไปนะ :z13:
-
ขอเลือดหน่อย เลือด หมดตัว :m25:
หักมุมดี อ่านรวดเดียวจบเลย o13
-
ต่อๆๆๆ :ped149: :ped149: :oo1:
[attachment deleted by admin]
-
ตอนแรกอ่านแล้วไม่ค่อยชอบบั๊มเท่าไร นึกว่าทำเพื่อเงินมากเกินไป
แต่พอเรื่องพลิกก็ โอ้แบบนี้นี่เองงงงงงงง
สนุกมากเลยค่ะ นั้งอ่านทั้งวันเลย
ขอบคุณสำหรับเรื่องสนุกๆอย่างนี้นะคะ :L2:
-
:pighaun: :pighaun: สนุกมากๆๆๆๆๆๆๆๆ o13 o13
:haun4: :haun4: รวดเดียวจบเลย :m4: :จุ๊บๆ:
-
หักเหลี่ยมมากมายยยย
สนุกมากค่ะ
:o8:
-
สุดยอด เขียนมาเเบบเดาทางไม่ถูกเลยอ่ะ
มาหักมุมตอนท้านเลื่องอ่ะ
ผมก็ว่าและ มันจะง่ายไปไหมที่จะเจอเหยื่อแต่ละราย
แต่มารุ้ทีหลัง บัมพ์ดันตกเป็นเหยื่อซะงั้น
เอิ้กๆ มึนเลย ได้ไอเดียมาเพียบเลย
ไปดูมั่งดีก่าแถวๆ........ เผื่อเจอแผ่นพี่บัมพ์ กร๊ากกกกกกกกกกก :laugh:
-
ฮาดี
ยกให้ไปเลย
o13 o13 o13
-
o13อ๊ากกกกก มะอยากจะบอก ว่า ................................
หนุกมากเลยอ่ะ ยังไม่เคยอ่านพล๊อตแบบนี้รุยย เอิ๊กๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
ถึงเราจะไม่ได้ติดตามมาตั้งแต่แรก ขอเป็นกำลังใจเรื่องต่อๆๆ ไปแระกัน อิอิ
ขอบคุณมากจ้า ที่แต่งนิยายดีๆๆ มาให้อ่านกัน
เอิ๊กๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ :L2:
[/color]
-
อ๊าก อ่านต่อไม่่ได้หลบไม่ได้นอน กันเลย สนุกมากจ้า
ตอนจบหักมุม เอิ๊กๆๆๆ พระเอกได้ไม่หื่นมากอิอ
ขนาดต้องตื่น หกโมงเช้านะเนี่ยย
มะไหว ติดๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ o13 :pig4:
-
o13
สุดยอดคร้าบ...
-
เข้ามาทำสัญลักษณ์ก่อน..
-
สนุกดีค่ะ ก็แอบคิดว่าหาง่ายจังแต่ล่ะคน โจ้น่ารักมาก :-[ :o8:
-
:m25:แม่เจ้าเตรียมตัวไปเบิกเลือดกรุ๊ป Y มา
สำรองไว้ก่อนแระเด่วเลือดขาด :pighaun:
-
:z13:เยี่่ยม ผูกเรื่องแจ่มมาก ๆ นายแบบทั้งสิบ โดยเฉพาะนายโจ้
สุดยอด ตอนแรกก็แอบโกรธน่ะ ที่เหมือนเป็นตัวการหลอกทั้งหมด แต่
พอมารับรู้ความรู้สึกจริง ๆ แล้ว ก็ต้องโจ้นี่หล่ะ ถึงจะปราบพ่อจอมหื่นอยู่
อิอิ ร้ายไม่เบาน่ะพี่สิน
ปล.อ่านไป :haun4: กระฉุดตลอดเวลา หื่นได้โล่ห์เลย
-
สนุกมากเลยครับ
หักมุมสุดๆ....
ผมอ่านรวดเดียวจบเลยอ่ะ...อิอิ
o13
-
Such a sharp turn na nia!
Thank you na ka
-
:a5:
จะบอกว่าเรื่องนี้สุดยอดที่สุดก็ตรงที่ผลิกโผตอนท้ายเนี่ยแหละค่ะ
ไม่งั้นก็จะเฉยๆกว่านี้
แต่รู้สึกแบบ...เสียใจแทนพิกล ทุกอย่างที่ผ่านมาไม่จริง...เฮ้อ...
น้องหนึ่งเอย ทุกคนเอย...เล่นละครกันเก่งจริง การร้องไห้พวกนั้นไม่ได้มาจากใจจริงเลยเหรอ...
แต่ยังไงก็ขอบคุณนะคะที่เขียนเรื่องนี้ให้อ่าน^^
-
อ่านรอบสองแล้วครับ ยังหนุกเหมือนเดิม
-
เพิ่งได้อ่าน นั่งอ่านวันเดียวจนจบเลย
สนุกมากเลยค่ะ...ขอบคุณมากเลยนะค่ะ
:L2:
-
:L2:
เพิ่งเข้ามาอ่านชอบมากเลย
แล้วก็อ่านจบแล้ว จะติดตามเรื่องใหม่นะค่ะ :bye2:
-
หนุกมากๆเลยอ่ะครับ
นั่งอ่านทั้งวันเลย
ชอบๆอ่ะครับ
ยกให้เป็นนิยายในดวงใจเลยๆ
:o8: :o8: :o8:
-
:jul1:
อ่านแล้วความวายเข้าสิงไม่ออกเลย :z1: :m25: :pighaun: :haun4:
ตายคาคอม :impress2: :jul1:
-
ขอบคุณนะค๊าบบบบบบบบบ อิอิ^^
-
มาขอบคุณย้อนหลังทุกๆท่านที่ยังเข้ามาอ่าน อุตส่าห์โพสต์เรื่องนี้ไป เมื่อ2 ปีที่แล้ว :sad11:
ยังไงก็ฝากติดตามผลงานเรื่องต่อไปด้วยนะครับ เพราะตอนนี้จะกลับเข้ามาวงการอีกครั้ง o18
ไม่เกินสิ้นเดือนนี้ คงได้อ่านนิยายเรื่องใหม่ o13
ขอบคุณครับ :bye2:
-
:เฮ้อ:
เพิ่งอ่านถึงตอน 11 ไม่ก็ 12 นี่แหละ
อิบัมพ์แมร่งเลยอ่ะ
อย่าให้เผลอนะเมิง
เกิดเรื่องแน่เรย
เหอๆ
จะรอดูต่อไป
-
มาจากหน้า 21 อ่ะ
o22
กรูอยากรู้ใครทำ
ลุ้นหว่ะ
เกือบไปและ
เกือบเกียดไอ้บัมพ์ไปและ
ตอนนี้ แอบสงสารมัน
-
:bye2:
อ๊ายยย
จบน่ารักๆ
ยังไว้ลายเหมือนเดิม
ไม่คิดว่าเรื่องเป็นแบบนี้
ได้ใจมากอ่ะ
สนุกจิง
ปลื้มอ่ะ
ตอนนี้แอบหลงรัก
ทุกคนในเรื่องเลย
น่ารักๆ
อิอิ
-
เรื่องนี่แปลกๆ ฮาดี
555+
o18
-
อึ้ง ทึ่ง ช๊อค!!!
ไม่น่าเชื่ออ่ะว่าเรื่องจะจบลงแบบนี้ แต่ก็ดีนะ น่ารักดี แล้ว9คนนั้นอ่ะ น่ารักมากกกกกกกกกกกกกก ชอบบบบบ
-
จิ้มไว้ก่อน คอยไปอ่าน
เข้ามาเพราะชื่อเรื่องนะเนี่ย
หื่นได้ใจ5555 :z1:
-
:m25: :m25:
อ่านสองวันจบ เลือดหมดตัว 555555 5
สนุกมากเลยครับ :)))
-
ขอบคุณครับ
อยากบอกว่าได้ทุกอารมณ์จริง
เขียนดีมากๆครับ
น่าติดตามแล้วก็ลุ้น
ชอบมากตอนจบน่ารักดีครับ
บั้มแม้จะร้าย แต่ก็ใจดี ดูสุภาพดี
อดทนเรื่องที่โจ้ขอได้ตั้งสองเดือน
รักใครสักคนก็ทำได้
ชอบทุกคนนะรู้สึกเป็นตัวของตัวเองดีครับ
ขอบคุณมากครับ
ปล.ได้ข่าวจะมาลงเรื่องใหม่ดีใจครับ จะติดตามครับ
-
ขอบคุณนะคะสำหรับนิยายดีดี ^^
อ่านรวดเดียวจบเลยอ่ะ...อิอิ :o8:
-
โห .. ทัมไปด้ายเน้อๆ
คนแต่งก็ช่าง .. ครีเอทๆ ความคิดสร้างสรรค์เป็นเลิศ
สลับซับซ้อนได้ใจๆ .. ขอบคุณครับๆ
แต่จะว่าไปก็อยากมีเมียหน้าตาดีๆ .. ซัก 10 คนเน้อๆ
-
และแล้ว.. ..ก็อ่านจบ
60ตอนในวันเดียว
แรงทุกอณุจริงจริง
คิคิ
:o8:
-
Thank You
-
merry★ 。 • ˚ ˚ ˛ ˚ ˛ •
•。★Christmas★ 。* 。
° 。 ° ˚* _Π_____*。*˚
˚ ˛ •˛•*/______/~＼。˚ ˚ ˛
˚ ˛ •˛• ｜ 田田｜門｜ ˚★ 。 • ˚ ˚ ˛ ˚ ˛ •
Jaaaaaaaa \\(^^)//
-
:pig4:สำหรับนิยายดีๆและหื่น :m25:
อ่านแล้วทำให้รู้ว่า รักมันชนะทุกสิ่งเจงๆ
-
ขอบคุณครับ
-
ขอบคุณสำหรับนิยายๆดีที่แต่งมาให้อ่านค่ะ
สนุกมากจริงๆ .. มันหักมุมแบบคาดไม่ถึงอ่ะ
แต่งได้เก่งมากค่ะ น่าติดตามจนไม่อยากละสายตาเลยเหอะ o13
-
สนุกมากค่ะ
จบได้อย่างหักมุมจริงๆ
ประทับใจอย่างสุดซึ้ง
-
เป็นเรื่องที่อ่านแล้ว แบบว่า มันบรรยายไม่ถูกง่ะ! o22
แต่สนุกนะ! อ่านรวดเดียว ชอบตอนจบมากๆอะ o13
ขอบคุณที่เอามาลงให้อ่านน้าาา :bye2:
-
ขอบคุนครับสำหรับนิยายดีๆๆแบบนี้
เป็นเรื่องราวที่ดู หื่น มันส์ ฮาและโรแมนอยู่ด้วย
อ่านจบรวดเดียว 4 ชม
ชอบมากๆๆๆเลย
เสียดาย น่าจะมีตอนพิเศษ
ขอบคุนอีกครั้งครับ :L2: :L2:
-
สนุกค่ะ เรื่องนี้แปลกดีค่ะ อ่านๆไป มันจาจบยังงัยหว่า? พออ่านถึงตอนจบ โหยจบได้ดีอ่า สุด:D สนุกมากค่ะ ขอบคุณนะคะ แล้วขอติดตามผลงานต่อๆไปนะคะ ขอบคุณก๊าบบบบ
-
สนุกมากๆ เลย อ่านวันเดียวจบ 55555
ขอบคุณสำหรับเรื่องสนุกมากๆ ครับ ^^
-
เพิ่งอ่านจบครับ สนุกมากเลย ได้อารมณ?มาก แถมเรื่องหักมุมแบบไม่คาดคิดด้วย ชอบคับ ชอบๆๆ
-
เพิ่งอ่านจบ
เรื่องนี้มีหลากหลายอารมณ์ดี ตอนแรกนึกว่าจะหื่นอย่างเดียว หุหุ
ขอบคุณมากจ้า^^
-
โอ๊ยยยย
สนุกมากค่า ตอนจบหักมุมมากๆ
-
ถึงตอนจบจะหักมุม แต่็ก็สนุกมาก บั้มนอกจากมีดีเรื่องเซ็กแล้ว เค้ามีดีเรื่องความคิด เป็นคนที่คิดดีเ็ป็นคนดีคนหนึงเลย
ขอบคุณนะค่ะสำหรับเรื่องดีๆที่อ่านแล้วสนุกแล้วได้แง่คิดด้วย :pig4: ยังไงถ้าว่างๆก็มาต่อตอนพิเศษนะค่ะ จะตั้งตารออ่านเลยค่ะขอบคุณค่ะ :3123:
-
:pighaun: :pighaun:
ขอบคุณค่ะ พี่บั้มพ์หื่นอ้ะ
แบบโฮกกกกกกกกกกกกกก
สนุกอ้ะ
-
แสบสันต์ มันส์สะเด็ดกันทั้งบริษัท :laugh:
-
โคตรหักมุม !! :pighaun: :pighaun:
-
หนุกสุดๆไปเลย อ่านแล้วอยากติดตามมากๆ อยากรู้จังผู้ชายดีๆแบบนายบั๊มจะมีจริงมั้ย รอตอนพิเศษอยู่น้าาาา!!!~
-
มีให้ลุ้นทุกตอนเลยนะคับ สนุกทุกตอน อยากอ่านตอนพิเศษจังเลยคับแล้วจะมีไหมคับ
-
ขอบคุณมากค่ะ
-
สนุกหนานมากมายฮ๊าฟฟฟฟ
นายบั้มพ์ได้กำไรไปเต็ม ๆ เล้ยย :haun4:
:L2: ขอบคุณสำหรับเรื่องราวสนุก ๆ นะฮ๊าฟฟฟ
-
:L3: ขอบคุณค่ะ :pig4:
-
โอ้ววว มันส์มากเลยค่าาา หักมุมสุดๆอะ
แอบฮาคนเชียร์ให้คนที่10เป็นพี่สินอะ :m20:
โจ้ ทำเรื่องได้เนียนมากกก หลอกมาเป็นเดือนๆ โหห สุดยอด :a5:
สนุกๆๆๆ อยากอ่านอีก
:pig4: :pig4: :pig4:
-
ขอบคุณครับ สนุกมาก
-
เรื่องนี้หนุกดีอ่ะ
ชอบๆๆๆๆๆ
o13
-
สนุกสุดๆอ่ะเรื่องนี้ :impress2:
หักมุมอย่างเเรง :z3:
อ่านเเล้วเหวอเลย งงด้วย
เเต่ชอบตอนจบ แฮปปี้มันทุกฝ่าย :กอด1:
ขอบคุณค่ะ :pig4:
-
o13 เฮ้ยลุ้นแทบแย่แต่สนุกมากๆ o13 :L1: :pig4:
-
จิ้มก่อน น่าสนุก :z13:
เดี๋ยวมาอ่านนะ
-
จบแบบ แบบว่า
โคตรพลิกล็อกเลยอ่ะ
ปลื้ม :-[
-
เพิ่งมาอ่านค่ะ
รวดเดียว สนุกมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
ตอนแรกอ่านเฉยๆ อ่านไปอ่านมาน่าสนใจ สุดท้าย แม่เจ้า หักมุมมมม :serius2:
กรี๊ดดดดด ตแ่เราก็ชอบนะ :กอด1: รักคนแต่งค่ะ ขอบคุณนะคะ สนุกมากกก อัพเร็วด้วย ฮ่าๆๆๆ
ติดตามผลงานต่อไปค่ะ
-
แอบเดาไว้ตั้งแต่ต้นว่าน่าจะเป็นการจัดฉาก แต่เพราะการบรรยาย ทั้งความรู้สึกกับการกระทำทำให้นึกไปว่าเป็นเรื่องจริงไม่ได้จัดฉาก พอมาเฉลยว่าเป็นการจัดฉากนี่อึ้งไปเลยคะ 5555 สนุกมากเลยคะ มีครบทุกอารมณ์ ชอบคะ o13
ขอบคุณสำหรับนิยายสนุกๆนะคะ :pig4:
-
อ่านตอนแรกๆนี่ไม่ค่อยชอบบั๊มพ์เลยค่ะ สงสารเหล่าเหยื่อทั้งหลาย
แต่พอตอนรู้ความจริงนี่ เอ่อะ นายบั๊มพ์ของเรา กลายเป็นเหยื่อแทนซะงั้น โจ้นี่ร้ายไม่เบา
แต่ก็โชคดีนะเนี่ย ได้เล่นกับพระเอกระดับแนวหน้าทั้งนั้น :laugh:
-
:pig4: :pig4:
:กอด1:
-
ขอบคุณค่ะ :กอด1:
-
ว้ากกกก สนุกมว้ากกกก
ลุ้นไปกับบั้มในการหาเหยื่อแต่ละคน
ตอนจบหักมุมจริงๆเลย เกือบตามไม่ทันแน่ะ
-
555 ขอบคุณสำหรับเรื่องราวสนุกๆนะคะ อิอิ
-
สนุกมากค่ะ แอบฮาพี่บั้มเป็นระยะๆ ฮ่าๆๆๆๆๆ
-
หักมุมสุด ๆ ขอบคุณค่ะ สนุกมากกกกก ^^
-
ชอบจ้ะ :)
-
ช๊อบชอบเรื่องนี้ สนุก ไม่เครียดแถมจบแบบแฮปปี้เอนด์ดิ้งด้วย^__^[อันที่ถ่ายไว้ขอดูได้ปะ555++]
-
นิยายเรื่องนี้สุดยอดมาก หลายอารมณ์ในเรื่องเดียวกัน สุดยอดมากครับ o13
-
:-[
-
ชอบที่หักมุมอะ เริ่ดมาก
-
:jul1: หื่นจริงไรจริง
-
:3123:
-
โครตหื่นเลยพระเอกเรื่องนี้ 55+
ตอนแรกก็สงสารพวกเหยื่อๆ แต่ไปๆ มาๆ คนที่ดันน่าสงสารที่สุดก็คือท่านบั๊มพ์ของเรานี่เอง
พูดตามจริงอยากให้บั๊มพ์คู่กับฮัทอ่ะ อยากให้เป็นฝ่ายรับดูน่ารักดี (จิ้นจากเสียงร้อง อิอิ)
สุดท้ายก็ได้คู่กับโจ้พูดจริงๆ (อีกที) บั๊มพ์ยกโทษให้โจ้ง่ายไป อยากให้โจ้เจ็บกว่านี้ (แอบจิต 55+)
ขอบคุณสำหรับนิยาย (หื่น) ดีๆ เรื่องนี้นะคะ
-
อ่านจบแล้วขอบคุณมากค่ะ o13
-
สนุกอ่ะ
มีเสน่ห์ในตัวมันเอง
-
โฮกกกกก.ถึงเวลานางฟ้ายาโออิโกะปรากฏกาย.หลังจากที่ซุ่มอ่านมานานก็เกิดความรู้สึกร้อนผะผ่าวเพราะเลือดพลุ่งพล่านแถมต้องนอนจิกหมอนและฟัดเตียงจนนุ่นกระจาย.ตายค้ะตายๆๆๆ.อยากรู้จริงๆว่าคุณคอดพล็อตเก๋ๆนี้ขึ้นมาได้ไงอ่า สนุกมากกกกกกก เป็นพล็อตที่หักมุมเอิกเริกเลยทีเดียะ.สนุกมากๆเค่อะ.แต่ขอบอกเลยว่าไม่อยากให้เรื่องทำนองนี้แบบนี้เกิดขึ้นจริงเลยค่ะมันน่าหวาดหวั่นเกินไป หลอนก็ว่าได้ค่ะะะ.คนอะไร๊ถูกหลอกซับหลอกซ้อนหลอกซ่อนเงื่อน.แหมแต่ก็ลงเอยด้วยดีในตอนจบก็ขอแสดงความยินดีกับโจ้และบั๊มพ์ด้วยละกันค่าาา.นิยายเรื่องนี้สนุกแหวกแนวดีเจงๆ.เป็นกำลังใจให้เสมอนะคะะ.ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆค่าาา
-
โห~ ที่แท้ก็จัดฉากทั้งหมด (ยกเว้นโจ้) นี่เอง ก็ว่าอยู่ทำไมพอคนนั้นไปคนนี้มาสลับกันตลอดทั้งเรื่องเลย คล้ายบั้มมีเสน่ห์กับเกย์มากมายทั้งที่เมื่อก่อนก็เรียบเรื่อย 555+ ปล่อยให้บั้มมันเครียดอยู่ได้ แล้วที่บั้มไปชอบไอซ์ช่ะมันนอกเหนือความคาดหมายเลยนะ เกิดผิดพลาดประการใดโจ้อาจจะซวยอดได้ผู้ชายคนนี้ไปเลยนะ แล้วเบนซ์อีก ย้อนกลับไปที่สินโทรมาบอกให้หาตัวช่วยแล้วบั้มไปหยิบหนังสือรุ่นมาเปิด สินรู้ได้ไงว่าจะเอาเบนซ์ จะบอกว่าเพราะเบนซ์ไม่ออกเกย์สุด ไม่เป็นตุ๊ด ไม่และไม่ๆๆๆๆ อีกหลายอย่างก็ไม่น่า หรือเราคิดมากไป 555+ แต่สนุกนะ ไม่ใช่สนุกเฉพาะฉากอย่างนั้น แต่มันต้องลุ้น เฮ้ย!!! จะจบไงอะ ใครจะเป็นตัวจริงของบั้ม มันจะครบสิบคนแล้วนาไมบั้มยังลอยชายแบบนี้หว่า~ ยิ่งย้อนไแ
ปตอนน้องโน๊ต หลานห่างๆ แค่เข้าใจไหมว่าญาติ โอ้ยยยยยย เกือบเลิกอ่านเลยค่ะ 555+ พออ่านบทสรุปแล้วก็แหมๆๆๆ จัดฉาก เชตโดยที่พระเอกหนังโป้เกย์ไม่ได้รู้เรื่องเลย แต่ขำอะตอนจบพาร์ทสุดท้ายเมียบั้มทั้งสิบก็มายู่รวมกันในตอนเดียว
ขอบคุณนะคะ สนุกมากเลยค่ะ
-
หักมุมซะจุกเลย
กำลังคิดอยู่ว่าบั๊มจะเคลียร์9คนนั้นยังไง
เจอโจ้เข้าไปงิดเลยจ้า
นายมันจอมวางแผน
-
เรื่องนี้สนุกมากเลยอ่ะ :hao6:
พลอตเรื่องเริ่ดมาก ตอนท้ายนี่หักมุมได้อย่างน่าเหลือเชื่อ
จบแบบแฮปปี้ได้น่ารักมากๆ :-[
เป็นนิยายที่อ่านแล้วประทับใจมาก ขอบคุณค่ะ :กอด1:
-
ชอบมากๆเลย แต่งได้หักมุมดีจัง
o13
-
o13. สุดยอดมากค่ะ หักมุมได้เยี่ยม
-
:hao6: หื่นจริงๆ
-
:hao6: หื่นจริงๆ
-
:m10: สนุกมาก ๆ เลยครับเรื่องนี้ ขอบคุณนะครับ :haun4:
-
สนุกมากเลยอะ โดนใจฝุดๆๆ แบบพลิ๊กมากกก
-
น่ารักมาก. เป็นกำลังใจให้ผู้แต่งนะจ๊ะ
-
ขอบคุณค่ะนิยายสนุกดี แปลกดี จบหักมุมน่ารักดีค่ะ :pig4:
-
โครตหื่นเลยพระเอกเรื่องนี้ 55+
ตอนแรกก็สงสารพวกเหยื่อๆ แต่ไปๆ มาๆ คนที่ดันน่าสงสารที่สุดก็คือท่านบั๊มพ์ของเรานี่เอง
พูดตามจริงอยากให้บั๊มพ์คู่กับฮัทอ่ะ อยากให้เป็นฝ่ายรับดูน่ารักดี (จิ้นจากเสียงร้อง อิอิ)
สุดท้ายก็ได้คู่กับโจ้พูดจริงๆ (อีกที) บั๊มพ์ยกโทษให้โจ้ง่ายไป อยากให้โจ้เจ็บกว่านี้ (แอบจิต 55+)
ขอบคุณสำหรับนิยาย (หื่น) ดีๆ เรื่องนี้นะคะ
เห็นด้วยกับความเห็นนี้อ่ะ บั๊มยกโทษให้ง่ายเกินไป
-
อึ้งมาก คิดไม่ถึงว่าทั้งหมดเป็นแผน ของโจ้
-
:o8:
-
อ่านรอบสองแล้ววว เจ๋งมากกก :katai2-1:
-
ชอบเรื่องนี้มากๆเลยย :hao7: :hao7: :hao7: :mew1: :mew1: :mew1:
-
ถ้าเราเป็นบั้มพ์เราจะไม่ให้อภัยโจ้เลย คนเรากันก็ต้องห่วงกัน ถ้าคิดจะช่วยก็น่าจะช่วยด้วยวิธีอื่นนะ แต่นี่อะไรให้ไปเอากับคนอื่นตั้ง 9 คน เคือง!
:m16: :m16: :m16:
-
อ่านแล้วโคตรฮาเลย แบบว่า เฮ้ย!!! คิดได้ไงอ่ะ 555 :laugh: :laugh: :laugh: :m20: :m20: :m20:
-
หักมุมสุดๆ โจ้ร้ายมาก แสบมาก แต่ก็น่ารักมาก
-
สนุกมากมากอ่ะ ชอบ
ชอบบั๊มท์มาก 555555
หักมุมสุดๆ
ดูเหมาะกับโจ้มาก
บั๊มโจ้ :hao6: :hao6: :hao6: :hao6:
-
พล็อตเรื่องโหดมากกกกก หื่นมากกกกก 5555 :hao6:
แต่จบโอเครครับ ดูดีมีสตอรี่ o13
-
แต่งได้สนุกค่ะ o13
ทำให้เราแอบสงสารและลุ้นตามว่าใครจะเป็นเหยื่อรายต่อไป :z10:
เจ็บใจแทนบั๊มพ์ที่โดนหลอกจัดฉากซะงั้น :serius2:
แต่ก็ยังดีที่จบได้แฮปปี้ได้พบกับคนที่บั๊มพ์รัก และรักบั๊มพ์จริงๆ :L2:
ขอบคุณมากค่ะ :pig4: :pig4: :pig4:
-
เรื่องนี้สนุกจริง ไม่หื่นจริงเป็นพระเอกไม่ได้นะเนี่ย คิดอยู่ว่าจะลงเอยยังไงเจอคนสุดท้ายจอดเลย555
-
จบน่าารักอะ มีแอบถ่ายด้วย อะ55555+
-
:katai2-1: o13
-
ชอบบบบ :mew1:
-
ดีมากแบบมากๆๆๆๆๆ ตอนแรกจะกดปิดไปแล้ว ดีใจที่ตัดสินใจอ่านต่อ เพราะรู้สึกมันแปลกๆ โว้ยยยยยยหักมุมมากกกก แต่ชอบมาก :katai2-1: :katai2-1:
-
อืมม ไงดีล่ะ พูดไม่ออกบอกไม่ถูก no comment
แต่ยังไงก็ขอบคุณคนเขียนค่ะ ^^
-
สนุกมากมาย ขอบคุณมากครับสำหรับเรื่องดี ๆ รออ่านเรื่องต่อไปครับ
-
ดีใจที่เป็นเรื่องแต่ง...
ขอบคุณครับ
-
สนุกดี ให้ความรู้สึกเหมือนอ่านncในบอทเลย