“หน้าผีอย่างมึง ใครจะรักลง แค่เห็นหน้ามึงกูก็แทบจะขย้อนแล้ว หัดเจียมกะลาหัวเสียบ้างนะ ไอ้หน้าผี!!!!!”
“กูเกลียดมึง ได้ยินไหม ทั้งเกลียดทั้งขยะแขยง!!!!”
“ที่กูทำดีกับมึง เพราะสมเพช มึงเองก็รู้อยู่แก่ใจ แค่ความเป็นเพื่อน กูยังไม่เคยคิดให้มึงเลย ไอ้อัปลักษณ์ ไอ้ลูกผีมาเกิด!!!!!”
หากไม่มีรอยแผลบ้า ๆนี่.....ผมคงกล้าบอกรักเขา
หากไม่มีรอยแผลน่ากลัวนั่น....ผมคงกล้าที่จะจับมือเขา แล้วเดินไปด้วยกัน
หากไม่มีรอยแผลกับดวงตาสีขาวขุ่นน่ากลัวคู่นั้น.....ผมคงไม่ลังเล....
ที่จะรักเขา....
คำพูดร้าย ๆที่ตะโกนออกไป ผมไม่ได้หมายความแบบนั้นเลย....
อย่างน้อย.....ผมก็ไม่เคยเกลียดเขา
แม้จะพยายามแค่ไหน
ผมก็เกลียดเขาไม่ลงจริง ๆ
ผมอยากจะ.....
......ขอโทษ
ขอโทษเขาจริง ๆ
(ความในใจของนายความฝัน)
****************************************************
ซอมบี้น้อยน่ารัก.....น่ารักเหมือนเทวดา
แต่เป็นเทวดาที่พิเศษ ไม่เหมือนใคร
เทวดาประจำตัวของบื้อ....ของบื้อคนเดียวเท่านั้น
เวลาที่ซอมบี้น้อยยิ้มให้บื้อ ตรงที่ถูกพ่อตี มันหายเจ็บไปเลยนะ
ตอนที่พ่อตีบื้อ บื้อเจ็บมาก แต่ไม่เคยร้องไห้เลย
แต่ถูกเรียกว่าไอ้ปัญญาอ่อนทีไร บื้อร้องไห้แงแงทุกที
เวลาที่มือของซอมบี้น้อยลูบหัวบื้อ บื้อหยุดร้องไห้เลยนะ
มันอบอุ่นมาก ๆเลย
บื้อชอบรอยยิ้มของซอมบี้น้อยที่สุด
ยิ้มให้บื้อแบบนี้ไปตลอดนะ
ยิ้มให้บื้อคนเดียว อย่าไปยิ้มให้ใคร ๆ
บื้อหวงน่ะ....
......หวงได้ใช่ไหม
(เสียงในหัวของไอ้ปัญญาอ่อน)
****************************************************