พิมพ์หน้านี้ - [เรื่องสั้น] Be step1 : มอง
CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE
Boy's love => เรื่องสั้น => ข้อความที่เริ่มโดย: กระต่ายชมจันทร์ ที่ 14-04-2009 21:24:19
ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ สรุปข้อสำคัญดังนี้ 1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด 2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท, หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย, ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้งสร้างความแตกแยก ชวนวิวาท ของสมาชิกเล้าฯ ในเรื่องการเมือง เชื้อชาติ เผ่าพันธุ์ ศาสนา และสถาบันต่าง ๆ รวมถึงการตั้งชื่อเรื่องด้วยคำหยาบ คำไม่สุภาพ ล่อแหลม และชี้เป้าให้เล้าฯ ถูกเพ่งเล็ง จากทางราชการ 3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่นี่หรือที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อขออนุญาตเจ้าของเรื่องก่อนนะครับ 4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าตัวไม่ยินยอม 5.ขอให้นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียว ถ้าเป็นเรื่องจริงก็ให้บอกว่าเรื่องจริง ถ้าเป็นเรื่องแต่งให้บอกว่าเรื่องแต่ง ให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตามเพราะมีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว 6. การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย ทำได้ แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว โดยสามารถใช้ปุ่ม Insearch qoute ได้ ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน 7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง 7.1 นิยาย 1 ตอน จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด 7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ 7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น - 1 Reply ที่เกินมานั้น โมฯทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม กรุณาอ่านเพิ่มเติมที่นี่ http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0 ----------------------------- เป็นเรื่องสั้นที่เพิ่งแต่งจบไปไม่นานมานี้เลยลองเอามาลงเจิมนิยายเรื่องแรกในเล้าสักหน่อยค่ะ~ สามตอนจบค่ะ จะลงวันละตอนนะคะ>w< เพิ่งเคยลองแต่งสไตล์เรื่องเร็วแบบนี้ครั้งแรกฝากติชมด้วยค่ะ *โค้ง* ปล.ภาคสองมาแล้วค่ะ 'สบตา' http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=11597.0 ภาคสาม 'จับมือ' http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=12392.0เรื่องสั้น set คนไทยล้วน ช่องว่างของหัวใจ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=13350.0) มุมมองของคนสามคน (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=16494.0) Set ชาวต่างชาติ / มีตัวละครต่างชาติเป็นตัวเอก If only...(จบสั้นจริงๆนะ) (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=13478.0) Cupid Dart (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=17798.0) Just another Halloween day (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=19398.0) Wednesday’s story (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=31054.0) He's mine! (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32224.0) Set ชุดเรื่องสั้น (คือธีมเดียวกันแต่แต่ละเรื่องสามารถเป็นเอกเทศด้วยตนเองค่ะ แนะนำให้อ่านเรียงเพราะบางครั้งต่ายจะเอาตัวละครเก่ามาเขียนใหม่) ชุดเรื่องสั้น : Story from song พี่ชาย (จบสั้นมาก-มากที่สุด) (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=13786.0) คนไม่มีเสน่ห์ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=15595.0) ฉันรักของฉันจริงๆ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=13865.0) อย่าถาม (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=15596.0) ชุดเรื่องสั้น หอโคมม่วง (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=21605.0)เรื่องยาว (ยังไม่จบ) The Tales Of Greek Gods, ไดโอนิซัส-เฮฟีทัส (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=14013.0) What the…?! (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=13756.0) ไม่ต้องมีเหตุผลระหว่างเรา (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29337.0) ต้องตา...ต้องใจ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32126.0) (1.) ผมมองตามลินเสมอ มีคนเคยเล่าตำนานของดอกทานตะวันให้ผมฟัง...ทานตะวันที่จะคอยมองพระอาทิตย์เสมอ ผมเคยเชื่อว่าดอกไม้สีเหลืองนั่นล่ะตัวผม จนกระทั่งเขมก้าวเข้ามา เพราะมองเสมอผมจึงรู้ความรู้สึกของลินที่มีต่อเขมได้ไม่ยาก ทั้งๆที่เป็นแบบนั้นแต่ต่อมาทำไมนะสายตาของผมมันถึงได้เลยไปที่เขมอย่างเผลอไผลตอนที่ผมมองลิน จากที่ผมเคยคิดว่าตนเองเหมือนดอกทานตะวันกลับไม่ใช่ ดอกทานตะวันคือตัวลินตังหาก เขมคือพระอาทิตย์ ส่วนผมน่ะหรือ....เงาของดอกทานตะวันอย่างไรล่ะ แอบแฝงเสมือนกับคอยตามดอกทานตะวันแต่ที่จริงนั้นยืมสายตาของดอกทานตะวันมองผ่านไปหารอยยิ้มเจิดจ้าน่าหลงใหลของตะวันตังหาก “ปุ่นว่าตัวไหนดีจ๊ะ”เมื่อลินถามผมที่ตามมาช่วยเลือกของขวัญวันเกิดให้เขมผมก็สามารถตอบได้ทันที...เสื้อยืดสีแดง...สีของตะวันและสีที่เขมชอบที่สุด ผมมอง...ตลอดเวลาที่เราทั้งสามกลายเป็นเพื่อนสนิทกัน มอง...วันที่ลินไปสารภาพรักกับเขมตามบทที่ผมช่วยเขียนและซักซ้อมให้ มอง...ตั้งแต่ทั้งคู่คบกัน มอง...วันที่ทั้งสองทะเลาะกันและมีผมเป็นคนกลางช่วยไกล่เกลี่ย มอง...ในวันที่ทั้งสองตัดสินใจกลับมาเป็นแค่เพื่อน มอง...น้ำตาของลินที่เคยเห็นแต่กลับทำให้ใจเจ็บไม่เท่ากับรอยยิ้มทั้งน้ำตาของเขมตอนที่ผมรีบไปหาเมื่อรู้จากลินว่าทั้งคู่เลิกกัน “ไงปุ่น รู้แล้วเหรอ...”เสียงกลั้วหัวเราะพลางเอามือเช็ดน้ำตาป้อยๆทำให้ผมอดที่จะทำมากกว่ามองไม่ได้... “ให้ยืมไหล่วันนึง”ผมกล่าวพลางดึงคนตัวสูงกว่ามากอดไว้ “อืม...ขอยืม..วันนึงนะ...”วันนั้นผมถึงเพิ่งรู้เป็นครั้งแรกว่าการร้องไห้ไม่มีเสียงนั้นทำให้รู้สึกเศร้าตามได้มากกว่าการเห็นคนร้องไห้เสียงดังเสียอีก เมื่อทานตะวันเลือกที่จะหลีกหนีไปผมที่เป็นเงาจะสามารถแทนที่ดอกทานตะวันได้ไหมนะ? ความคิดที่เพ้อฝัน...เงาก็เป็นได้แค่เงา จะกลายเป็นอื่นได้ยังไงนะ...แต่ผมก็เลือกที่จะเพ้อฝันต่อไป... ลินถอยห่างหลังจากรู้ว่าไม่อาจทำตัวเหมือนคราวก่อนคบกันได้จึงเหลือแค่ผมกับเขม แน่นอนว่าเราทั้งสองมีเพื่อนคนอื่นแต่ไม่รู้ทำไมจึงสนิทกันอยู่แค่สองคน “อยากไปไหน”ผมเอ่ยเมื่อถึงวันศุกร์เหมือนทุกครั้ง “ไปบ้านปุ่นได้ไหม?”คำถามนี้ทำเอาผมชะงักไปชั่วขณะ “บ้านเรา?” “ปุ่นเคยไปบ้านเราแล้วนี่แต่เรายังไม่เคยไปบ้านปุ่นเลย” ผมมองเขมที่เดินสำรวจบ้านของผมอย่างกระตือรือร้น ผมเป็นลูกคนเดียวส่วนพ่อกับแม่ก็ไปทำงานต่างประเทศผมจึงได้ครอบครองบ้านคนเดียวโดยปริยาย ผมซึมซับภาพบ้านของตัวเองที่มีเขมรวมอยู่อย่างอิ่มใจ ตั้งแต่วันนั้นเขมก็มาเยือนบ้านผมอีกหลายครั้งจนเป็นแขกขาประจำ ผมมองภาพเขมที่ขนเสื้อผ้าของใช้บางอย่างมาทิ้งไว้ที่บ้านผมด้วยเหตุผลว่าเวลามาทำรายงานจนดึกจะได้ค้างไปเลยสบายๆ “แกกับเขมนี่สนิทกันจังเนอะ ยังกับปาท่องโก๋ มีเขมต้องมีแก มีแกต้องมีเขมแถมมาด้วย” “เค้าเรียกว่าแพ็คคู่ไง ซื้อ1ได้2”อีกคนแซวรับ ผมกับเขมก็นั่งยิ้มๆไม่ตอบ วันเวลาผ่านไปโดยที่ผมมีเขมอยู่เคียงข้างในฐานะเพื่อนสนิท “ปุ่น เอ่อ มีคนฝากไอ้นี่มาให้”ผมมองของในมือมัน ช็อกโกแลตผูกโบสีแดงน่าทานในกล่องสีทอง... “กูไม่เอา”ผมปฏิเสธทันที เขมก็โวยวายว่ามันรับฝากมาแล้วจะให้ทำยังไง “ก็เอาไปคืน แค่ให้ของยังไม่กล้ามาให้กับกูตรงๆกูก็ไม่สนหรอก”ผมตัดบทอย่างไร้เยื่อใย ใจเจ็บแปลบขึ้นมา ทำไมถึงไม่เป็นมันนะที่เป็นคนให้ช็อกโกแลตกับผมในวันแห่งความรักนี้และทำไมมันถึงได้ยอมรับฝากของมาแบบนี้... ผมทะเลาะกับมันเรื่องของหวานเจ้าปัญหานี้จนเขมโมโหผมทีเดียว ตอนแรกผมก็ไม่คิดอะไร เดี๋ยวมันก็หายแล้วกลับมาคุยกับผมเหมือนเดิม แต่ผมไม่คิดเลยว่ามันจะกลายเป็นจุดเปลี่ยนของเขม... “อยู่ไหนวะ?”ผมโทรถามเมื่อไม่พบตัวเขมที่ปกติจะมานั่งรอผมที่เลิกช้ากว่า คำตอบคือมันติดทำรายงาน ผมได้แต่มองเวลาที่เคยอยู่ด้วยกันถูกคำว่ารายงานและเพื่อนของอีกฝ่ายช่วงชิงไปเรื่อยๆ จนวันหนึ่ง... “ปุ่น เรามีเรื่องจะบอก...”ประโยคต่อมาของมันทำให้ผมหลุดจากความเพ้อฝัน “เรามีแฟนแล้วนะ” ผมพึมพำแสดงความยินดีไปแล้วตัดบทขอตัวกลับบ้านทันที ถึงเวลาต้องกลับมาโลกแห่งความเป็นจริงเสียที ความฝันที่เริ่มตั้งแต่วันที่เขมเลิกกับลินต้องจบลง แฟนของเขมก็ไม่ใช่ใครอื่น แต่เป็นวาคนที่เคยฝากให้เขมเอาช็อกโกแลตมาให้ผมวันนั้นเอง ผมจึงเริ่มมองอีกครั้ง แต่ครั้งนี้ไม่เหมือนเดิม ความรู้สึกท้อใจเริ่มแทรกเข้ามา ผมทำอะไรอยู่น่ะ เอาแต่มองคนที่ผมก็รู้ว่าคงไม่มีทางคิดแบบเดียวกับผมได้ ผมเริ่มถอยห่างออกมาเองด้วยเหตุผลว่าไม่อยากเป็นก้างขวางคอ เวลาที่อยู่ด้วยกันน้อยนิดจึงไม่เหลือเลย “เดี๋ยวนี้ไม่ค่อยเห็นเขมเลย ทะเลาะกันเหรอ?”คำถามยอดนิยมที่ผมตอบแบบเดิม “เปล่า แต่เขมมีแฟนแล้วเลยต้องไปเทคแคร์แฟนน่ะ” วันเวลาผ่านไปเรื่อยๆ ผมก็ใช้ชีวิตของผมไป เขมก็ใช้ชีวิตของเขม เจอกันก็ยิ้มให้ทักทายกันตามประสา ทั้งๆที่เป็นแบบนั้นแต่คืนวันที่ฝนตกผมกลับได้รับโทรศัพท์สายหนึ่ง [KEM] ผมสองจิตสองใจว่าจะตัดสายทิ้งดีหรือไม่หากสุดท้ายก็รับสาย “ฮัลโหล พี่ช่วยมารับเจ้าของมือถือที่ผับxxxตรงถนน...ทีสิพี่ เนี่ยเมาไม่รู้เรื่องจนจะโดนอุ้มไปหลายทีแล้ว”เสียงตะโกนแข่งกับเสียงเพลงในสายทำให้ผมร้อนใจขึ้นมาทันที สภาพที่ผมเห็นทำเอาถึงกับอึ้งไปเลย เพราะอะไรคนที่ไม่แตะของมึนเมา เลี่ยงได้เป็นเลี่ยงอย่างเขมถึงมาอยู่ในร้านเหล้าลำพังได้ ผมให้เงินบาร์เทนเนอร์ที่อุตส่าห์คอยดูและโทรมาบอกผมก่อนจะช่วยกันลากเขมขึ้นรถผม “ครายว้า~ อ้ายปุ่นเหรอออออ”มันลากเสียงถามแล้วหัวเราะเหมือนคนบ้า “ม่ายช่ายยยยยย อ้ายปุ่นจามาอยู่นี่ด้ายยางงาย นายหน้าเหมือนเพื่อนราวมากเลยรู้ป่าวววววว” แล้วเขมก็พล่ามเรื่องที่ผมกับมันเคยทำด้วยกันตลอดทาง ผมนั่งฟังเงียบๆ รอเผื่อว่ามันจะหลุดเหตุผลที่มากินเหล้าคนเดียว “แต่อยู่ๆน้าอ้ายปุ่นมันก้อเปลี่ยนปายยยยย”ผมตั้งใจฟังขึ้นทันที “พอราวมีแฟนมันก้อหายหน้าไปเล้ย! ม่ายมี๊ม่ายมีมาง้อกานนนนน” “ก็เพราะว่ามีแฟนถึงได้หายหน้าไปไงล่ะ”ผมอดที่จะตอบไม่ได้ เขมหันมามองผมตาวาวทันที “มานทิ้งเพื่อน! มานโกรธที่ราวมีแฟนมานเลยหนีปาย”ผมถอนหายใจ “ไม่ได้โกรธแค่...น้อยใจ” “ราวก้อน้อยจายที่ปุ่นม่ายยอมมาง้อ”เขมตอบอ้อแอ้ “วานเน้ราวม่ายมีคายมาด้วยก้อเพราะว่าปุ่นหนีราวปายแล้วววววว” อ้าว ไปๆมาๆไหงกลายเป็นผมผิดล่ะเนี่ย “แล้วแฟนของเขมล่ะ” “แฟนหนาย ม่ายมี๊~”มันขึ้นเสียงสูง “ม่ายมีแฟน ม่ายมีเพื่อน อ้ายเขมม่ายมีอารายซ้ากอย่าง~” ผมชะงัก หรือว่าเขมเลิกกับวา? “วาไง” “ม่ายมี๊! วาค้าวชอบอ้ายปุ่นต่างหากกกก”เขมครางหงุงหงิง ผมอึ้ง พอจะถามให้หายข้องใจเขมก็หลับไปเสียแล้ว พอถึงบ้านผมก็ต้องลากคนตัวโตเข้าบ้านอีก นี่ถ้ามีคนเห็นเข้าคงเหมือนผมไปมอมเหล้าเขมแล้วพาเข้าบ้านแน่เลย แน่นอนว่าพอเหล้าเข้าปากถึงขั้นเมาย่อมมีการเอาออกเป็นธรรมดา ยังดีที่มันอ้วกออกมากลางพื้นไม้ ยังทำความสะอาดง่ายหน่อย ถ้ามันไปที่โซฟารึเตียงผมนะลองคิดสภาพ... ผมจัดการถอดเสื้อผ้าเช็ดตัวเปลี่ยนชุดให้เขมแล้วค่อยนอนตาม นี่เตียงผมนี่เรื่องอะไรจะต้องสละให้เขมด้วย แถมเตียงก็ใหญ่พอที่จะนอนสองคนได้สบายๆผมจึงไม่คิดอะไร ผมสะดุ้งเฮือกเมื่อลืมตาตื่นมาเจอกับเขมที่นอนมองผมอยู่ “มึงตื่นตั้งแต่เมื่อไหร่...”ผมเอ่ยหลังจากหายตกใจ “เรามาที่นี่ได้ยังไง?” “คออ่อนแล้วยังดื่มกูเลยต้องไปช่วยหิ้วกลับมาน่ะสิ”ผมตอบหันหลังลุกขึ้นจากเตียง จะว่าไปทำไมบาร์เทนเนอร์ถึงเลือกที่จะโทรหาผมนะ... “ขอโทษที่รบกวน”เขมกล่าวเบาๆ “เพื่อนกัน อ่ะ ไปอาบน้ำไปเดี๋ยวกูไปทำของเช้าก่อน”ผมหยิบผ้าเช็ดตัวกับเสื้อผ้าของเขมที่ยังอยู่ในตู้ส่งให้ ผมแวะไปล้างหน้าแปรงฟันที่ห้องน้ำอีกห้องก่อนจะไปทอดไข่เจียวง่ายๆ และมองเขมที่นั่งทานโดยไม่พูดอะไร เมื่ออีกฝ่ายวางมือผมจึงถามสิ่งที่คาใจ “แกเลิกกับวาแล้วเหรอ?” TBC.
เย้ๆๆๆ ดีใจจังเป็นคนแรกที่ได้มาเม้นท์ ชอบค่ะ ชอบมากๆ :pig4: สำนวนการเขียน คำพูด การบรรยาย ง่ายๆเรียบๆ แต่ทำให้เราสัมผ้สถึงความรู้สึก ของทั้งปุ่นและเขมได้ดี เมื่อทานตะวันเลือกที่จะหลีกหนีไปผมที่เป็นเงาจะสามารถแทนที่ดอกทานตะวันได้ไหมนะ? ความคิดที่เพ้อฝัน...เงาก็เป็นได้แค่เงา จะกลายเป็นอื่นได้ยังไงนะ...แต่ผมก็เลือกที่จะเพ้อฝันต่อไป... เข้าใจจริงๆกับความรู้สึกแบบนี้ :monkeysad: คำพูดแบบนี้.... ก็พูดกับต้วเองบ่อยๆ เฮ้อ รีบมาต่อน๊าค้า จะเข้ามาเช็คทุกวัน เป็นกำลังใจให้คนแต่งจ๊า :L2:
เข้ามาเป็นที่สอง :serius2: เนื้อเรื่องนี่ขยายเป็นเรื่องยาวได้เลยนะเนี่ย 555+ สนุกครับ อารมณ์ แอบรัก ปากแข็ง ความคิดสวนทาง จะตามอ่านทุกวันนะครับ o13
:mc4: :mc4: :mc4: +1 ให้คราบ เข้ามาเจิมเรื่องใหม่ อิๆ อ่านแล้วสนุกดีเนื้อเรื่องกระชับฉับไวเดินเร็วทันใจมากๆ ประเด็นที่มีซ่อนอยู่ก็น่าสนใจชวนให้น่าติดตามอยู่ การใช้ภาษาค่อนข้างดีมากๆ คำผิดไม่เห็นนะเท่าที่อ่านๆดู มีจุดที่น่ามองอยู่ คือ สำนวนในการเขียนยังมีแปล่งๆไปบ้างพยายามต่อไปนะคราบสู้ๆ นิว
เป็นแค่เงา ยังไงก็ไม่อาจเทียบแสงเคียงพระอาทิตย์ได้ คงต้องหันมามองคุณค่าของเงาในมุมมองอื่นๆ ในด้านมืด ความชิดใกล้ เป็นต้น เป็นตัวแทนของใครนี่ มันน่าอึดอัดชะมัด มีความสุขกับการเพ้อพกเพ้อฝันไปวันหนึ่งๆ
กำลังสนุกเลย รอตอนต่อไปนะ :sad4:
เข้ามาเจิมเรื่องใหม่ และ +1 เป็นกำลังใจให้น้องต่าย เห็นด้วยกับน้องนิวนะคะ ภาษาที่เขียนชัดเจนดี คำผิดไม่มีให้เห็น และมีประเด็นให้สนใจติดตาม ดีค่ะช่วยกันอนุรักษ์ภาษาไทย จะคอยติดตามตอนต่อไปนะคะ :pig4:
ตอบเม้นท์ๆเย้ๆๆๆ ดีใจจังเป็นคนแรกที่ได้มาเม้นท์ ชอบค่ะ ชอบมากๆ :pig4: สำนวนการเขียน คำพูด การบรรยาย ง่ายๆเรียบๆ แต่ทำให้เราสัมผ้สถึงความรู้สึก ของทั้งปุ่นและเขมได้ดี เมื่อทานตะวันเลือกที่จะหลีกหนีไปผมที่เป็นเงาจะสามารถแทนที่ดอกทานตะวันได้ไหมนะ? ความคิดที่เพ้อฝัน...เงาก็เป็นได้แค่เงา จะกลายเป็นอื่นได้ยังไงนะ...แต่ผมก็เลือกที่จะเพ้อฝันต่อไป... เข้าใจจริงๆกับความรู้สึกแบบนี้ :monkeysad: คำพูดแบบนี้.... ก็พูดกับต้วเองบ่อยๆ เฮ้อ รีบมาต่อน๊าค้า จะเข้ามาเช็คทุกวัน เป็นกำลังใจให้คนแต่งจ๊า :L2: ขอบคุณค่า เพิ่งเคยแต่งสไตล์นี้ครั้งแรก กลัวเหมือนกันว่าจะสื่อออกมาได้ดีพอมั้ย>_< ความรู้สึกที่เป็นตัวแทนคนอื่นนี่ส่วนใหญ่จะเคยรู้สึกกันเนอะคะเข้ามาเป็นที่สอง :serius2: เนื้อเรื่องนี่ขยายเป็นเรื่องยาวได้เลยนะเนี่ย 555+ สนุกครับ อารมณ์ แอบรัก ปากแข็ง ความคิดสวนทาง จะตามอ่านทุกวันนะครับ o13 ฮะๆ ถ้าทำเป็นเรื่องยาวนี่ไม่รู้ว่าต่ายจะโดนฆาตกรรมโทษฐานทำร้ายใจปุ่นเกินไปก่อนมั้ยคะเนี่ย มันคงดราม่าพอควรเลยล่ะค่ะ :mc4: :mc4: :mc4: +1 ให้คราบ เข้ามาเจิมเรื่องใหม่ อิๆ อ่านแล้วสนุกดีเนื้อเรื่องกระชับฉับไวเดินเร็วทันใจมากๆ ประเด็นที่มีซ่อนอยู่ก็น่าสนใจชวนให้น่าติดตามอยู่ การใช้ภาษาค่อนข้างดีมากๆ คำผิดไม่เห็นนะเท่าที่อ่านๆดู มีจุดที่น่ามองอยู่ คือ สำนวนในการเขียนยังมีแปล่งๆไปบ้างพยายามต่อไปนะคราบสู้ๆ นิว ขอบคุณค่า เรื่องคำผิดนี่ต่ายค่อนข้างระวังตัวเองเหมือนกันค่ะ กลัวว่าถ้าเขียนผิดนี่คนอื่นมาอ่านจะจำไปผิดๆ(โดยเฉพาะน้องๆ) เอ้อ แล้วสำนวนที่ว่ายังแปล่งๆนี่คือตรงไหนบ้างคะ พอจะยกตัวอย่างได้มั้ยคะ? เป็นแค่เงา ยังไงก็ไม่อาจเทียบแสงเคียงพระอาทิตย์ได้ คงต้องหันมามองคุณค่าของเงาในมุมมองอื่นๆ ในด้านมืด ความชิดใกล้ เป็นต้น เป็นตัวแทนของใครนี่ มันน่าอึดอัดชะมัด มีความสุขกับการเพ้อพกเพ้อฝันไปวันหนึ่งๆ โอ๊ะ เป็นประเด็นที่น่าสนใจค่ะ จะเอาใส่ในตอนพิเศษต่อรึเรื่องต่อไปค่ะ อืมๆ คุณค่าของเงา...กำลังสนุกเลย รอตอนต่อไปนะ :sad4: ค่า ขอบคุณที่อ่านแล้วทิ้งเม้นท์ไว้นะคะ^^เข้ามาเจิมเรื่องใหม่ และ +1 เป็นกำลังใจให้น้องต่าย เห็นด้วยกับน้องนิวนะคะ ภาษาที่เขียนชัดเจนดี คำผิดไม่มีให้เห็น และมีประเด็นให้สนใจติดตาม ดีค่ะช่วยกันอนุรักษ์ภาษาไทย จะคอยติดตามตอนต่อไปนะคะ :pig4: ขอบคุณมากค่ะ ต่ายเห็นด้วยกับการอนุรักษ์ภาษาไทยเต็มที่ค่ะ >_<v ดีใจจังเลย นึกว่าเอามาลงจะไม่มีคนอ่านซะแล้ว ขอบคุณทุกๆคนที่เข้ามาอ่านแล้วติชมค่า:sad4:
(2.) ตัวเขมเกร็งขึ้นอย่างเห็นได้ชัด มือที่กำลังถือถ้วยกาแฟกำแน่น “อืม...” เราสองคนตกอยู่ในความเงียบ ถ้าเทียบกับคราวที่เขมเลิกกับลินคราวนี้ต้องถือว่าแย่กว่าสินะ คนที่ไม่กินเหล้าถึงได้ไปเมาแอ๋ได้ “รักวามากสินะ”ผมเอ่ยแผ่วเบา ผมไม่รู้จะกล่าวอะไรออกไปอีกดี เราห่างกันมานานพอควรจนผมไม่แน่ใจว่าเขมเปลี่ยนไปแค่ไหน ผมเริ่มตระหนักว่าผมเลิกมองเขมได้สำเร็จแต่เขมตัวจริงกลับมานั่งตรงหน้าให้ผมมองใหม่อีกครั้งโดยไม่ต้องแอบมอง สิ่งที่เปลี่ยนไปคงเป็นผิวที่ขาวขึ้น...พอคบกับวาเขาคงไม่พาเขมไปตากแดดนอกจากเดินอยู่ในห้างสินะ ผมที่เคยตัดเป็นทรงก็ยาวขึ้น...วาคงชอบผมยาวสินะ รอยยิ้มที่ผมชอบจะได้เห็นอีกไหมนะ...แล้วยิ้มนั้นจะยิ้มเพื่อผมหรือเปล่า “มีอะไรก็พูดสิ”ผมเอ่ยเมื่อเขมเผยอปากทำท่าจะกล่าวอะไรบางอย่างแล้วก็เปลี่ยนใจ ผมกับเขมสบตากัน มีอะไรแฝงอยู่ในตาคู่นั้น...กลัว? ผมอาจจะคิดไปเอง เขมมีอะไรต้องกลัวผมล่ะ รึกลัวผมจะว่าที่ไปเมา? “ปุ่น...สบายดีมั้ย?” “ก็ดี ตื่นมาไปมหาลัย ทำรายงาน ออกไปเที่ยวกับพวกไอ้บ๊วยบ้าง ไปเล่นบาส ว่ายน้ำบ้าง”ผมเป็นคนชอบเล่นกีฬาครับ จะกลางแจ้งรึไม่ก็ได้ ผมไม่กลัวดำอยู่แล้ว ตอนช่วงที่สนิทกับเขมผมก็ลากมันไปเล่นด้วยประจำ “อืม...”แล้วก็เงียบ เฮ้อ คนช่างพูดหายไปไหนแล้วเนี่ย “กินเสร็จนั่งให้ย่อยสักพักแล้วกินยานอนพักซะ กูโทรไปบอกเพื่อนให้แล้วว่าวันนี้ไม่สบาย”เจ็บเสียเองแฮะ เพราะเพื่อนของเขมที่ผมหมายถึงคือกลุ่มของวานั่นแหละ แต่ก่อนเพื่อนของเขมก็คือกลุ่มของผม แต่ตอนนี้เพื่อนของเขมกลับเป็นแค่คนรู้จักของผมไปเสียแล้ว “เรารบกวนปุ่นน่าดูเลย ขอโทษนะ” “เพื่อนกัน”ผมตอบรับด้วยประโยคเดิมๆ...เพื่อน... “ถ้าคิดจะเอาเหล้ากระแทกปากอีกเมื่อไหร่ก็ชวนกูไปด้วยแล้วกัน”ผมกล่าว ถ้ามีอะไรเกิดขึ้นผมจะได้ช่วยมันทัน ดีนะที่เมื่อคืนไม่ถูกเรียกไปตามเก็บซากเขมที่โดนรุมกระทืบแทนเมาแอ๋อย่างเดียว หลังจากนั้นเขมก็กลับมาอยู่ในระยะสายตาผมอีกครั้ง ทางด้านสาววาเมื่อเจอหน้าผมกับเขมก็จะเชิดใส่ขัดกับคำบอกของเขมที่ว่าเลิกกันด้วยดีจนผมสงสัยว่าท่าจะด้วยดีแค่เขมคนเดียวมากกว่า ทั้งๆที่เขมก็หายหน้าไปนานพอควรแต่พวกบ๊วยก็ยินดีต้อนรับเขมกลับมา “ไปเกะกัน!”เมื่อหัวโจกเสนอมีหรือจะขัด ทั้งกลุ่มพากันเฮโลไปร้านคาราโอเกะ เขมกับผมเลือกที่นั่งที่ใกล้กับประตูจะไปออกสะดวกเพราะผมเป็นประเภทถ้าไม่ชอบก็จะไม่ทนแต่ทำไมถึงทนกับความรักมาได้ตั้งขนาดนี้ก็ไม่รู้สิ สงสัยตอนเกิดพระเจ้าท่านคงลืมแบ่งความอดทนจากความรักไปให้ด้านอื่นล่ะมั้ง พวกผมก็เฮฮาไปตามเรื่อง โดนแซวบ้าง แซวคนอื่นบ้างพอหอมปากหอมคอ จังหวะที่ผมไปเข้าห้องน้ำกลับมาอีกทีไม่รู้ใครสั่งเหล้าเข้ามา ยิ่งไปกว่านั้นไอ้เขมกำลังนั่งตาปรอยหน้าแดงในมือถือน้ำสีอำพันอยู่! “อ้ายปุ่นมาแล้ววววว”เมาแน่ๆ...คนอื่นก็บอกขอโทษไม่นึกว่าเขมจะคออ่อนแบบนี้เพราะกลุ่มผมปกติอย่างต่ำคนละขวดแต่เขมเพิ่งกินไปแค่สองแก้วเท่านั้น ผมจึงตัดสินใจลากมันกลับบ้านก่อนที่จะเผลอปล่อยไก่รึไปทำให้ใครปล่อยหมัดใส่มันเข้า คนเรามาเมามันก็มีหลายแบบ อย่างเจ้าเขมเท่าที่สังเกตคือจะพูดมากขึ้นแต่ไม่แน่ใจว่าจะปากหมาขึ้นด้วยรึไม่ดังเช่นเจ้าบ๊วย “ช่วยเงียบแล้วหลับไปเลยได้มั้ยวะ!”ผมร้องอย่างหงุดหงิดเมื่อเขมเอาแต่ร้องเพลงลั่นรถ ได้ผล...เสียงเงียบไปทันที พอผมหันไปมองก็พบว่า... หลับ?!?! ผมมองมันอย่างอึ้งๆ ตะกี้มันยังแหกปากร้องเพลงอยู่เลยพอผมบอกให้หลับมันก็หลับได้ทันทีงั้นเหรอ คนอะไรเนี่ย....น่ารัก... ผมยิ้มกว้าง ภาพเขมที่หลับปุ๋ยและเหตุผลที่หลับทำให้อดยิ้มไม่ได้ ผมหัวเราะเบาๆส่ายหน้าอย่างเอ็นดู เหตุการณ์เหมือนจะซ้ำรอยเมื่อวานแต่คราวนี้ผมรู้ความลับของเขมตอนเมาแล้วเลยปลุกให้ตื่นแล้วสั่งให้มันพาตัวเองเข้าบ้านได้อย่างง่ายดาย ผมลองสั่งให้มันไปอาบน้ำก็เดินเมาๆไปอาบได้เองเหมือนถูกสะกดจิต “ปุ่นนนน”ผมที่กำลังนั่งอ่านหนังสืออยู่เงยหน้ามองตาค้าง “อะ ไอ้เชี่ยเขม ไปแต่งตัวสิโว้ย!”เขมเดินออกมาหาผมทั้งชุดวันเกิด เนื้อตัวยังแพรวพราวไปด้วยหยดน้ำ “ปุ่นช่วยเขมแต่งตัวหน่อยคร้าบบบบบบบบบ”มันหัวเราะแบบเมาๆแล้วทำท่าจะเดินมาหาผม “หยุดอย่าขยับ!”ผมร้อง ถึงจะเย็นแต่หน้าต่างก็ยังเปิด ถ้ามันเดินออกมาพ้นจุดที่ยืนอยู่ใครบังเอิญมองเข้ามาคงได้เห็นชีเปลือยแน่ ผมรีบวิ่งไปปิดม่านทั้งหมดปากก็บอกให้มันเดินกลับเข้าห้องน้ำไป พอผมเงยหน้ามาเขมก็เดินกลับเข้าห้องน้ำแต่โดยดี ผมแวะไปล้างหน้าก่อนเพื่อดับร้อน ไม่กล้าเงยหน้ามองกระจกเพราะรู้ว่าจะเจอกับอะไร...หน้าต้องแดงแน่ๆ ผมกลั้นใจเดินไปหยิบผ้าเช็ดตัวแล้วส่งให้เขม ที่ไม่ต้องเปิดประตูเพราะมันยังไม่ได้ปิด... “เช็ดตัวซะ” ผมหันหลังจะเดินไปหยิบเสื้อผ้าเตรียมไว้ในเขมเลยแต่กลับถูกขัดขวาง สัมผัสเย็นๆที่แนบมาพร้อมกับแขนที่โอบไว้ทำผมขนลุกเกรียว “ปล่อย!”ผมร้อง ไม่กล้าดิ้นเพราะกลัวจะไปทำให้อะไร‘ตื่น’ “อย่าหานหลางห้ายราวสิ”มันเอาหน้าซุกที่คอผมแล้วพูดงึมงำ อย่าแม้แต่จะคิดอีกเชียวนะไอ้ปุ่น ความฝันมันจบลงไปแล้วอย่าคิดฝันใหม่อีกเชียว... “เขม ปล่อยกูแล้วไปเช็ดตัวเถอะเดี๋ยวไม่สบาย” “ม่ายอาว ถ้าปล่อยปุ่นจาหายปายอีก”มันกอดผมแน่นขึ้น ทั้งๆที่คิดว่าตัดใจได้แล้วแท้ๆ ทำไมมันต้องมาทำท่าให้ความหวังผมอีกนะ? “กูเพื่อนมึงนะเขม ยังไงกูก็อยู่กับมึง”ผมรู้สึกได้ว่าตัวเองกำลังสั่นอยู่ “ม่ายอาวววว เขมม่ายด้ายอยากเป็นเพื่อนกับปุ่นนนนน”คำพูดนี้แปลได้สองความหมาย... “แล้วเขม...อยากเป็นอะไรกับปุ่น”ผมกลั้นใจถาม “จาเปนแฟนนนนนนนนน” วินาทีนั้นสมองผมพร่าไปหมด เหมือนกับคอมพิวเตอร์ที่ถูกไวรัสก่อกวนจนหน้าจอกลายเป็นสีขาวโพลน “เปนแฟนกาบเขมน้า~”มันจับตัวผมให้หันไปหามันแล้วส่งยิ้มกว้างแบบเดียวกับที่ผมอยากได้ให้ ต่อให้พอเขมสร่างเมาจะจำเรื่องนี้ไม่ได้ ต่อให้ผมจะโดนเพื่อนทั้งหมดแบนจากกลุ่ม ต่อให้วากับผู้หญิงคนอื่นจะหยามเหยียดยังไง ต่อให้...สุดท้ายเขมจะทิ้งผมไป ผมก็ยอม... “อืม เป็นแฟนกัน...” TBC. ------------------------------ ม่ายยยยย อย่าหยิบอีโต้เขวี้ยงใส่ต่ายน้า~ ปล.สปอยนิด ตอนต่อไปจบแล้วต่ายเล่นแนวดราม่า~ ขอขอบคุณสำหรับทุกความเห็นอีกครั้งค่า :L2:
รออ่านตอนสามพรุ่งนี้คร้าบ ^^
โอยๆๆ น้องต่าย เอามีดมาแทงกันเลยดีกว่าม๊ยกับคำพูดตอนนี้ ต่อให้พอเขมสร่างเมาจะจำเรื่องนี้ไม่ได้ ต่อให้ผมจะโดนเพื่อนทั้งหมดแบนจากกลุ่ม ต่อให้วากับผู้หญิงคนอื่นจะหยามเหยียดยังไง ต่อให้...สุดท้ายเขมจะทิ้งผมไป ผมก็ยอม... “อืม เป็นแฟนกัน...” เข้าใจปุ่นเลย บางสิ่งบางอย่างเราเฝ้ารอ จนไม่คิดว่าจะเป็นจริงได้ แต่อยู่ๆสิ่งนั้นก็มาอยู่ตรงหน้า แล้วเราจะไม่รีบขว้า ไม่รีบจับไว้เหรอ ถึงแม้จะรู้ดีว่า มันจะอยู่ในมือเราไม่นาน แต่อย่างน้อย... วันที่สิ่งนั้นหลุดลอยไป...... ใจเราก็จะจารจดความสุขนั้นตลอดไป..... :monkeysad:ปล.สปอยนิด ตอนต่อไปจบแล้วต่ายเล่นแนวดราม่า~ โอ ม่ายน๊า น้องต่าย :sad4: แค่นี้ก็น้ำตาท่วมคอมแล้ว คอยตอนต่อไปอย่างใจจดใจจ่อค่ะ :3123:
โห....น้องต่ายอย่าเอาแบบเศร้าสิ....มันไม่น๊า :sad11: :sad11: :sad11: :sad11: :sad11: เอาแบบหวาน ๆ ไม่ได้เหรอ น่ะ นะนะนะนะนะ น๊า PLEASE :call: :call: :call: :call: :call:
:z2: :z2: :z2: เรื่องน่าติดตามมากขึ้นแล้วคราบ อิๆ ส่วนเรื่องที่บอกว่าสำนวนแปล่งๆเพราะดูจากช่วงแรกที่เปิดเรื่องมา การนำเสนอเรื่องแบบเปรียบเทียบแล้วลบลายของสิ่งที่ต้องการเปรียบออกไปในช่วงสั้นๆ มันเลยอ่านแล้วยังไงๆอยู่อะคราบ แม้เข้าใจว่าเรื่องนี้เป็นเรื่องสั้นก็ตาม อาจต้องการเดินเรื่องให้ไวก็ได้อะนะ แต่โดยรวมแล้วเรื่องนี้เขียนออกมาได้ดี แล้วจะรออ่านต่อนะคราบ
เห็นด้วยกะ รีบนๆๆ อย่าจบเศร้าป่าวค่ะ โฮฮฮฮฮฮฮฮ ปุ่น เลิกมองได้แล้ว ไม่ต้องมองแล้ว :serius2:
รออ่านตอนสามพรุ่งนี้คร้าบ ^^ มาแล้วค่า^^โอยๆๆ น้องต่าย เอามีดมาแทงกันเลยดีกว่าม๊ยกับคำพูดตอนนี้ ต่อให้พอเขมสร่างเมาจะจำเรื่องนี้ไม่ได้ ต่อให้ผมจะโดนเพื่อนทั้งหมดแบนจากกลุ่ม ต่อให้วากับผู้หญิงคนอื่นจะหยามเหยียดยังไง ต่อให้...สุดท้ายเขมจะทิ้งผมไป ผมก็ยอม... “อืม เป็นแฟนกัน...” เข้าใจปุ่นเลย บางสิ่งบางอย่างเราเฝ้ารอ จนไม่คิดว่าจะเป็นจริงได้ แต่อยู่ๆสิ่งนั้นก็มาอยู่ตรงหน้า แล้วเราจะไม่รีบขว้า ไม่รีบจับไว้เหรอ ถึงแม้จะรู้ดีว่า มันจะอยู่ในมือเราไม่นาน แต่อย่างน้อย... วันที่สิ่งนั้นหลุดลอยไป...... ใจเราก็จะจารจดความสุขนั้นตลอดไป..... :monkeysad:ปล.สปอยนิด ตอนต่อไปจบแล้วต่ายเล่นแนวดราม่า~ โอ ม่ายน๊า น้องต่าย :sad4: แค่นี้ก็น้ำตาท่วมคอมแล้ว คอยตอนต่อไปอย่างใจจดใจจ่อค่ะ :3123: พี่pequena แลดูอินกับนิยายต่ายมากเลยนะคะเนี่ย=w=' หายใจเข้าลึกๆ พู่~โห....น้องต่ายอย่าเอาแบบเศร้าสิ....มันไม่น๊า :sad11: :sad11: :sad11: :sad11: :sad11: เอาแบบหวาน ๆ ไม่ได้เหรอ น่ะ นะนะนะนะนะ น๊า PLEASE :call: :call: :call: :call: :call: เชิญอ่านตอนจบได้เลยค่า~ :z2: :z2: :z2: เรื่องน่าติดตามมากขึ้นแล้วคราบ อิๆ ส่วนเรื่องที่บอกว่าสำนวนแปล่งๆเพราะดูจากช่วงแรกที่เปิดเรื่องมา การนำเสนอเรื่องแบบเปรียบเทียบแล้วลบลายของสิ่งที่ต้องการเปรียบออกไปในช่วงสั้นๆ มันเลยอ่านแล้วยังไงๆอยู่อะคราบ แม้เข้าใจว่าเรื่องนี้เป็นเรื่องสั้นก็ตาม อาจต้องการเดินเรื่องให้ไวก็ได้อะนะ แต่โดยรวมแล้วเรื่องนี้เขียนออกมาได้ดี แล้วจะรออ่านต่อนะคราบ อืม~ พอจะเข้าใจแล้วค่ะ คราวหน้าจะระวังเรื่องนี้มากขึ้นค่ะ เห็นด้วยกะ รีบนๆๆ อย่าจบเศร้าป่าวค่ะ โฮฮฮฮฮฮฮฮ ปุ่น เลิกมองได้แล้ว ไม่ต้องมองแล้ว :serius2: แหะๆ...ถ้าไม่มองก่อนเรื่องก็ไม่เดินสิคะ นี่ก็ตัดใจไม่มองแล้วน้า~ (แต่เขมมันสารภาพเอง ไปโทษตาเขมเลยค่ะ ;p) ขอบคุณสำหรับทุกคอมเม้นท์ค่ะ ^^
(3.) อันที่จริงผมควรจะดีใจสินะที่เขมจำเรื่องเมื่อวานได้ แต่ไอ้สีหน้ากระอักกระอ่วนของเขมเมื่อเช้านี่สิที่ทำให้ผมยิ้มไม่ออก... “ขะ ขอโทษเรื่องเมื่อวานด้วยนะ”เขมค้อมหัวต่ำทันทีที่เห็นผมตื่นขึ้นมา ขอโทษ...เรื่องไหน? “ไม่เป็นไร...”ผมไม่กล้าถามอะไรออกไปและไม่กล้าเอ่ยคำเดิมๆที่มักพูดเวลาเขมขอโทษผม...เพื่อนกัน เราทั้งสองคนนั่งนิ่งอยู่บนเตียง เมื่อวานหลังฉากขอคบเป็นแฟนผมก็สั่งให้เขมแต่งตัวแล้วขึ้นนอนส่วนตัวเองก็ไปอาบน้ำแล้วนอนเหมือนกัน และเขมก็หลับแล้วจึงไม่มีอะไรเกิดขึ้น “จำอะไรได้บ้าง?”ผมเลือกถามให้เป็นกลางที่สุด เขมเม้มปาก “เรา...ขอปุ่นเป็น...แฟน” วินาทีนั้นใจผมแทบหลุดออกมา เขมจำได้? “เรารู้ว่าปุ่นคงพูดตอบรับไปงั้นๆเราจะได้ปล่อยใช่ม้า ที่บ้านก็เคยเล่าเหมือนกันว่าเราตอนเมาถ้าอยากได้อะไรต้องได้ไม่งั้นอาละวาดพังข้าวของเลย”เขมกล่าวรวดเดียวจบก่อนส่งยิ้มอย่างเข้าอกเข้าใจให้ผม พอผมส่ายหน้าสีหน้าของเขมก็เปลี่ยนไป ซีด...กระอักกระอ่วน... “ไปอาบน้ำ กูจะไปครัว”ผมเอ่ย รีบหาทางไปจากที่นี่ ผมไม่สามารถเผชิญหน้ากับเขมตอนนี้ได้ ผมกระแทกเนื้อหมูใส่กระทะอย่างแรงเพื่อระบายความหงุดหงิดเมื่อนึกถึงสีหน้าที่เห็นเมื่อครู่ “ทำแบบนั้นเนื้อมันไม่ช้ำเหรอ?”ผมหันขวับ เขมมายืนอยู่ตรงนั้นตั้งแต่เมื่อไหร่? “มีอะไรให้เราช่วยมั้ย”ผมเม้มปาก เพราะยังไม่อยากคุยตอนนี้จึงยื่นตะหลิวให้เขม “คอยดูหมูให้มันสุกแล้วกัน ดูจากสีก็รู้แล้ว”ผมกล่าวพลางหยิบแกงจืดในตู้เย็นออกมา “อุ่นนี่ด้วย สักนาทีครึ่งก็พอ” กล่าวจบผมก็วิ่งไปอาบน้ำทันที กับแค่ทอดหมูกับอุ่นแกงเข้าไมโครเวฟมันคงไม่พังครัวผมได้หรอกน่า “เอาไงดีล่ะไอ้ปุ่น...”ผมพึมพำ สายน้ำเย็นฉ่ำช่วยให้ใจสงบขึ้นมาได้บ้าง บางทีผมน่าจะลองไปนั่งสมาธิใต้น้ำตกแบบการ์ตูนญี่ปุ่นสักครั้งท่าจะดีแฮะ ผมปิดน้ำยืนหลับตาสัมผัสกับความรู้สึกของหยดน้ำที่ไหลผ่านตัวไปช้าๆ ทันใดนั้นเสียงเหมือนระเบิดก็ดังขึ้น อย่าบอกนะว่าเขมมันระเบิดครัวผมได้จริงๆ! ผมรีบคว้าผ้าเช็ดตัวมาพันก่อนจะรีบวิ่งไปที่ครัว ใจชื้นขึ้นที่อย่างน้อยก็ไม่เห็นควันออกมาจากห้องครัวแต่ไอ้กลิ่นไหม้นี่สิ “เกิดอะไรขึ้น!”ผมร้องถาม ทันทีที่โผล่หน้าเข้าไปใบหน้าสำนึกผิดของเขมก็รออยู่ หลักฐานคาอยู่ในไมโครเวฟ มาม่ากระป๋อง... “เอาล่ะ มีอะไรก็ว่ามา”ผมกดเสียงต่ำ “เรากะว่าจะทำมาม่าเพิ่มอีกอย่างเพราะเห็นว่าแกงจืดมันน้อยไปน่ะ”เขมทำหน้าเจี๋ยมเจี้ยมอธิบาย “ถ้ารอน้ำร้อนเดือดกลัวจะไม่ทันก็เลย...” ผมเดินไปดูสภาพถ้วยมาม่าที่แหว่งเหมือนโดนแทะ ปริมาณน้ำปริ่มเกือบหกพอดี มีกระเฉาะออกมานิดหน่อย “ยังพอกินได้ เอาชามมา” ผมยื่นมารอรับชามแต่ก็ไม่มีส่งมา พอหันไปมองก็พบว่าเขมกำลังมองที่ผมอย่างเหม่อลอย “เขม?”ผมเรียกซ้ำเขมจึงค่อยรู้ตัวว่ากำลังจ้องผมอยู่ “ชะ ชามใช่มั้ย”มันรีบหยิบส่งมาให้ผมแต่กลับไม่ยอมปล่อยมือจากชามนี่สิ “อะ เอ่อ เราทำเองก็ได้” ผมพยักหน้า ดีที่ระหว่างทางไม่มีอุบัติเหตุผ้าหลุดแบบในละคร ใจครุ่นคิดถึงท่าทางของไอ้เขมเมื่อกี้แล้วก็ปัดความคิดเข้าข้างตัวเองว่ามันชอบผมออกไปอย่างรวดเร็ว อาหารมื้อเช้าผ่านพ้นไปได้ด้วยดีแต่ใจผมมันไม่ดีด้วยนี่สิ “เขม จะเอายังไงกับกูบอกมา”ผมตัดสินใจถามให้จบเรื่องจบราว การตัดใจได้ไปครั้งทำให้ผมแข็งใจเรื่องความรักได้ดีขึ้น “ลืมเรื่องเมื่อวานกันเถอะ” ถ้าถามว่าเจ็บไหม ผมตอบไม่ได้เพราะมันชาจนไม่รู้ว่าเจ็บหรือเปล่าแล้ว “ถ้าต้องการแบบนั้น”ในที่สุดผมก็หาปากเจอ ผมลุกขึ้นเก็บจานโดยไม่มองหน้ามันเลยตั้งแต่ถามออกไป ถ้าเห็นหน้ามันตอนนี้.... “ปุ่น!”เขมจับแขนผมไว้ จังหวะนั้นทำให้สบตากันโดยปริยาย น้ำตาผมไหลทันที...ดีจริง... ผมสะบัดแขนมันออกแล้ววางจานที่อ่าง สูดลมหายใจเข้าลึกๆ “ขอกูอยู่คนเดียว” “ปุ่น...” “ไป!” ผมตะคอกโดยไม่มอง เมื่อไม่ต้องสกัดน้ำตาผมก็ปล่อยให้มันไหลออกมาเรื่อยๆ ผมหันหลังจะยืนพิงก็พบว่าเขมยังยืนมองผมอยู่ด้วยตาแดงๆ จะร้องไห้เป็นเพื่อนกันรึไง? “ถ้าไม่ไปกูไปเอง”ผมเดินไปที่ประตู เขมมันไม่หลบผมก็ไม่สน จงใจเดินชนไหล่มันเลย “ปุ่น!” “ถ้าจะให้ลืมก็จะลืมให้แต่ตอนนี้ขอกูอยู่คนเดียวได้มั้ย?”พอเห็นสายตาของเขมแล้วที่กะจะด่าก็อ่อนลง เขมส่ายหน้า มือที่เอื้อมมาจับแขนผมกำแน่น “เขม ขอเถอะ ก่อนที่จะเป็นเพื่อนกันไม่ได้”ผมกล่าว มันมองผมอย่างตกใจแต่ผมหมายความตามที่บอกไปจริงๆ ถ้าไม่ให้เวลาผมทำใจแม้แต่เพื่อน...ผมก็จะไม่เป็น “ปุ่น เรา...โธ่เว้ย!”มันปล่อยแขนผม นานๆทีจะเห็นเขมสบถก็แปลกดี แล้วผมก็เห็นมันทรุดตัวกับพื้นเอามือกุมขมับ ผมมองแล้วหันหลังเดินไป ถ้ามันไม่ทำอะไรให้ชัดเจนผมก็ไม่คิดจะกลับไปฝันอีกเด็ดขาด “เดี๋ยวปุ่น!” “ต้องการอะไรกันแน่!”ผมหันไปตวาด เอาแขนปาดน้ำตา “เราชอบปุ่น!” “เออ แค่นี้ใช่มั้ย....หืม?...ตะกี้ว่าอะไรนะ?!?” เขมหน้าแดงก่ำ ยืดตัวยืนขึ้นสบตาผม “เรา-ชอบ-ปุ่น” ชัดถ้อยชัดคำดีมาก....ผมสูดลมหายใจเข้า ในเมื่อเป็นแบบนี้ก็ต้องให้เคลียร์ “แล้วต้องการอะไร?” “เราอยากเป็นแฟนกับปุ่น”พอตัดสินใจได้เขมก็ไม่มีทีท่าลังเลอีก “แล้วบอกให้ลืมเรื่องเมื่อคืนทำไม?” เขมชะงัก “เพราะ...กลัวว่าปุ่นจะรังเกียจ...” ถ้ามันตีความอาการที่ผมทำไปทั้งหมดเมื่อกี้ว่ารังเกียจมันก็สมควรไปกินหญ้าแล้ว! “แล้ว?” “เอ่อ...แล้ว...”เขมทวนคำผมงงๆ “แล้วยังไงต่อ สรุปจะให้เป็นแค่เพื่อนรึเป็นแฟน”ผมถามเพื่อความแน่ใจอย่างหงุดหงิด “ปะ เป็นแฟน” “แล้ว?”พอได้ทีผมก็เริ่มต้อนมันให้สมกับน้ำตาที่เสียไป เขมยังคงทำหน้างงๆก่อนคุกเข่าลงกับพื้น ดึงมือข้างซ้ายผมไป “ปุ่นครับ ช่วยเป็นแฟนกับผมนายเขมด้วยนะครับ”ผมมองท่าทางเหมือนขอแต่งงานของเขมตาค้าง “ปุ่นครับ” พอผมตอบตกลงเท่านั้นเขมก็ลุกขึ้นกอดผมทันที ผมก็กอดตอบไป “ขอโทษที่ทำให้ร้องไห้นะ”มันกระซิบ ผมอมยิ้มกระซิบตอบ “ไม่เป็นไรแฟนกัน แต่ถ้ามีคราวหน้าตาย!” The enD ------------------------------------------ ตอนจบอาจไม่ถูกใจเท่าไหร่แต่ถ้าไม่จบแบบนี้มันจะยาวแน่ค่ะ(แล้วอาจเกิดอาการดองได้= =) พิมพ์แล้วลบๆหลังปุ่นครับนานมากเพราะไม่รู้จะเขียนยังไงดี สุดท้ายก็ยังไม่วายทิ้งคำพูดในสไตล์หวานหน่อยๆ(ในความคิดต่าย)ทิ้งท้ายจนได้ ท่าทางจะทิ้งแนวหวานไม่ได้แฮะ ฮะๆ คราวหน้าจะพยายามแนวดราม่าให้ดีกว่านี้ค่ะ ขอบคุณสำหรับทุกคอมเม้นท์ค่า :กอด1:
เย้ .... ไม่จบแบบเศร้า :mc4: :mc4: :mc4: ขอบคุณเด้อ!!....ทีจริงสนุกมากเลยน่ะ...ไม่น่ารีบจบเลย แต่ยังงัยก็ขอบคุณน่ะ :กอด1: :กอด1: :กอด1:
ปุ่นแอบร้ายนะเนี่ย :laugh:
น่าจะยาวกว่านี้อีกสักหน่อยเหมือนมันจบแบบห้วนๆ ไปนิดหนึ่ง แต่ไม่เป็นไรอย่างน้อยก็จบแบบแฮปปี้ มีความสุข :-[ ปุ่น สมหวังแล้ว :m1:
:z2: :z2: :z2: :z2: จบได้น่ารักดี แล้วจะรออ่านผลงานต่อไปนะคราบ อ่านเรื่องนี้แล้วก็ทำให้คิดความรักเป็นเรื่องที่แปลกแต่จริง ความรักหากคนสองคนไม่เชื่อมโยงหากันมันก็ไม่เกิดประโยชย์ อย่าในกรณีของ ปุ่น กับ เขม ก็เหมือนต่างฝ่ายต่างกลัว และไม่กล้าพูดออกไป ทำให้อะไรบางอย่างเริ่มเคลือบแคลงมีความไม่ลงตัวเกิดขึ้นแม้แต่ในฐานะของเพื่อนก็ตาม อ่านถึงคำพูดนึงของปุ่นแล้วก็ขำดี อะที่บอกว่า ในที่สุดผมก็หาปากเจอ เป็นกำลังใจให้นะคราบพยายามต่อไปสู้ๆ
:pig4:ค้าบ ลุ้นจนจบเลย :เฮ้อ:
:mc4:เย้ๆๆมาเจิมเรื่องใหม่ เอ๊ะอะไรนะ จบแล้ววว~!!! ม่ายยยน้า~!!! เพิ่งเข้ามาอ่านก้อจบเรยเหรอ(แต่ยังดีที่แฮปปี้เอนด์) แต่ยังอยากอ่านต่ออยู่เรยอ่า~ เอาตอนพิเศษมาเรย เอาตอนที่เขมเป็นฝ่ายเล่าเรื่องบ้างอะไรบ้างจิ ปล.อยากกดบวกให้แต่ไม่สามารถ เพราะอิชั้นยังโพสต์ไม่ครบ 250 ติดไว้ก่อนน้า~ เอาคำขอบคุณจากใจไปก่อนละกัน :pig4:
น่ารักดีค่ะ ตอนแรกนึกว่าจะเศร้าเสียอีก :really2:
มอบแต้มที่ 9 เป็นกำลังใจให้น้องต่าย จบแบบนี้ดีจังไม่เศร้า สมใจ fc ที่เรียกร้องกันมา แต่มีความรู้สึกว่าเป็นเรื่องสั้นที่สั้นไปนิดนะคะ ขอยาวกว่านี้สักนิด มีรายละเอียดอีกสักหน่อยให้ได้ลุ้นก็จะดี จะรอตอนต่อไปนะคะ :pig4:
ตอบเม้นท์ของคนอ่านที่น่ารัก :sad4:เย้ .... ไม่จบแบบเศร้า :mc4: :mc4: :mc4: ขอบคุณเด้อ!!....ทีจริงสนุกมากเลยน่ะ...ไม่น่ารีบจบเลย แต่ยังงัยก็ขอบคุณน่ะ :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: ๆ ขอบคุณมากค่า ปุ่นแอบร้ายนะเนี่ย :laugh: เอ๋~ ปุ่นไม่ร้ายนะคะ o18น่าจะยาวกว่านี้อีกสักหน่อยเหมือนมันจบแบบห้วนๆ ไปนิดหนึ่ง แต่ไม่เป็นไรอย่างน้อยก็จบแบบแฮปปี้ มีความสุข :-[ ปุ่น สมหวังแล้ว :m1: เผอิญว่าเป็นคนแต่งหวานมาก่อนน่ะค่ะเลยตัดใจไม่ลงเดี๋ยวโดนคนอ่านตามหลอกหลอนด้วย ฮะๆ :z2: :z2: :z2: :z2: จบได้น่ารักดี แล้วจะรออ่านผลงานต่อไปนะคราบ อ่านเรื่องนี้แล้วก็ทำให้คิดความรักเป็นเรื่องที่แปลกแต่จริง ความรักหากคนสองคนไม่เชื่อมโยงหากันมันก็ไม่เกิดประโยชย์ อย่าในกรณีของ ปุ่น กับ เขม ก็เหมือนต่างฝ่ายต่างกลัว และไม่กล้าพูดออกไป ทำให้อะไรบางอย่างเริ่มเคลือบแคลงมีความไม่ลงตัวเกิดขึ้นแม้แต่ในฐานะของเพื่อนก็ตาม อ่านถึงคำพูดนึงของปุ่นแล้วก็ขำดี อะที่บอกว่า ในที่สุดผมก็หาปากเจอ เป็นกำลังใจให้นะคราบพยายามต่อไปสู้ๆ นั่นสิคะ ในความเป็นจริงเราจะมองอย่างเดียวได้เหรอ ถ้าเค้ามาขอคบกับเราก็ดีไปแต่ถ้าเค้าก็รอเราเหมือนกันล่ะ? จะพยายามเข็นตอนพิเศษ/เรื่องต่อไปออกมาค่า >_<v :pig4:ค้าบ ลุ้นจนจบเลย :เฮ้อ: ฮะๆ ดราม่าก็ต้องมีลุ้นสิคะไม่งั้นจะดราม่าได้ไง~ :mc4:เย้ๆๆมาเจิมเรื่องใหม่ เอ๊ะอะไรนะ จบแล้ววว~!!! ม่ายยยน้า~!!! เพิ่งเข้ามาอ่านก้อจบเรยเหรอ(แต่ยังดีที่แฮปปี้เอนด์) แต่ยังอยากอ่านต่ออยู่เรยอ่า~ เอาตอนพิเศษมาเรย เอาตอนที่เขมเป็นฝ่ายเล่าเรื่องบ้างอะไรบ้างจิ ปล.อยากกดบวกให้แต่ไม่สามารถ เพราะอิชั้นยังโพสต์ไม่ครบ 250 ติดไว้ก่อนน้า~ เอาคำขอบคุณจากใจไปก่อนละกัน :pig4: อ๋อ ได้ตามขอแน่ค่ะเพราะว่ากำลังแต่งตอนพิเศษต่อไปแล้วให้เขมเป็นคนเล่าพอดีเลยค่ะ~ ขอรับคำขอบคุณด้วยการขอบคุณเช่นกันค่ะ ขอบคุณมากค่า~น่ารักดีค่ะ ตอนแรกนึกว่าจะเศร้าเสียอีก :really2: ต่ายทำร้ายปุ่นไม่ได้ค่ะ ฮือ~ ต่ายขอโทษที่ทำดราม่าน้ำตาท่วมจอไม่ได้~มอบแต้มที่ 9 เป็นกำลังใจให้น้องต่าย จบแบบนี้ดีจังไม่เศร้า สมใจ fc ที่เรียกร้องกันมา แต่มีความรู้สึกว่าเป็นเรื่องสั้นที่สั้นไปนิดนะคะ ขอยาวกว่านี้สักนิด มีรายละเอียดอีกสักหน่อยให้ได้ลุ้นก็จะดี จะรอตอนต่อไปนะคะ :pig4: ขอบคุณค่า คือใจต่ายก็อยากจะยืดเรื่องให้ยาวกว่านี้นะคะแต่ว่าถ้าเป็นแบบนั้นในหัวต่ายมีแต่ไม่ปุ่นก็เขมตายค่ะ มันจะดราม่าๆๆๆๆแล้วก็ยาวมากกกกก กว่าจะคบกันได้นี่คงแบบ...แล้วจบด้วยมีคนตาย แฮ่~ เลยตัดใจจบเลยดีกว่า ขอบคุณสำหรับทุกความเห็นที่ส่งเข้ามาค่า :L2:
เพิ่งมีโอกาสได้มาอ่าน เป็นเรื่องรักที่น่ารัก เห็นด้วยว่าสั้นไปนิด น่าขยายเป็นเรื่องยาว เขียนเรื่องได้ดีมากค่ะ สำนวนภาษาเห็นได้ชัดว่าประณีตกับการใช้คำ พอจะเข้าใจแล้วว่าทำไมไม่ขยายเป็นเรื่องยาว เพราะทุ่มเวลากับการเลือกใช้คำนี่แหละกระมัง เรื่องต่อไปน่าจะเป็นเรื่องของกระต่ายกับพระจันทร์บ้างนะคะ ไหนๆ ก็มีทานตะวันกับพระอาทิตย์แล้ว ครบชุดเลย :laugh: แปร่ง น่าจะเป็นคำนี้นะคะ เป็นกำลังใจนะคะ:L2:
เพิ่งมีโอกาสได้มาอ่าน เป็นเรื่องรักที่น่ารัก เห็นด้วยว่าสั้นไปนิด น่าขยายเป็นเรื่องยาว เขียนเรื่องได้ดีมากค่ะ สำนวนภาษาเห็นได้ชัดว่าประณีตกับการใช้คำ พอจะเข้าใจแล้วว่าทำไมไม่ขยายเป็นเรื่องยาว เพราะทุ่มเวลากับการเลือกใช้คำนี่แหละกระมัง เรื่องต่อไปน่าจะเป็นเรื่องของกระต่ายกับพระจันทร์บ้างนะคะ ไหนๆ ก็มีทานตะวันกับพระอาทิตย์แล้ว ครบชุดเลย :laugh: แปร่ง น่าจะเป็นคำนี้นะคะ เป็นกำลังใจนะคะ:L2: ขอบคุณค่า เรื่องคำ...ดูประณีตขนาดนั้นเลยเหรอคะเนี่ย :o เวลาแต่งนิยายต่ายก็ยอมรับว่าพยายามเลือกใช้คำนะคะแต่ถ้าเป็นแนวไทยๆดูเรียลลิตี้แบบนี้ก็ไม่ได้ประณีตขนาดนั้นนะคะ อืม...คงเพราะว่าต่ายเขียนในแบบของผู้หญิงเขียนนิยายด้วยมั้งคะ สาเหตที่ไม่ขยายเป็นเรื่องยาวเพราะต่ายรู้ว่าตัวเองดองแน่ค่ะ เรื่องยาวที่แต่งค้างไว้นี่มีเพียบทั้งช-ชและช-ญ เผอิญเกิดอยากแต่งแนวไทยๆขึ้นมาเลยเกิดคู่ปุ่นกับเขม^^" อีกอย่างคือถ้าขยายให้ยาว...มันจะดราม่ามากๆแน่ค่ะแล้วต่ายยังไม่เห็นฉากจบลอยขึ้นมาในหัวเลยดังนั้นมันเป็นสัญญาณของเรื่องยาวแน่ค่ะถ้าไม่ตัดจบแค่นี้TwT กระต่ายกับพระจันทร์เหรอคะ อืม...น่าสนใจดีค่ะ รับไว้พิจารณาๆ คำว่าแปร่งเหรอคะ เอ มันอยู่ส่วนไหนของเรื่องล่ะนี่ ขอบคุณที่บอกค่ะสงสัยต่ายจะเขียนผิด พลาดไปได้ยังไงนี่ ขอบคุณสำหรับคอมเม้นท์ค่ะ *โค้ง*
ชอบตอนจบของเรื่องนี้ แอบมีซึ้งด้วย สุดท้ายแล้ว ท่าทางดองอาทิตย์ เขมจะกลัวว่าที่เมียปุ่นแล้วนะ :L2:ขอบคุณคนเขียน
โห ใช้ได้เลยครับผม น่ารักมากๆ ครับ ว่าแต่จะมีภาคพิเศษไหมครับ
ชอบตอนจบของเรื่องนี้ แอบมีซึ้งด้วย สุดท้ายแล้ว ท่าทางดองอาทิตย์ เขมจะกลัวว่าที่เมียปุ่นแล้วนะ :L2:ขอบคุณคนเขียน ดีใจที่ชอบค่ะ เอ ว่าแต่ต่ายเขียนตอนไหนเหรอคะว่าปุ่นเป็นรับ ฮะๆ โพสิชั่นคู่นี้ยังไม่ได้กำหนดตายตัวหรอกนะคะ -________,-โห ใช้ได้เลยครับผม น่ารักมากๆ ครับ ว่าแต่จะมีภาคพิเศษไหมครับ ขอบคุณค่า ตอนพิเศษนี่ต่ายกำลังพยายามเขียนอยู่ค่ะแต่เผอิญมันยุ่งๆต้องเลี้ยงหลานด้วยแย่งคอมกับพี่สาวด้วยก็เลยยังไปไม่ถึงไหนเลย แหะๆ :เฮ้อ:
ผมชอบนะครับ ขียนแบบมีพล๊อตในหัวใจ เริ่มต้น แล้วดำเนินเรื่องไปสู่ บทสรุป ที่ตั้งใจไว้โดยไม่หลงทางนี่ เป็นการเขียนที่ดีครับ บางคนเริ่มเขียนแล้วลากยาวไปเรื่อยๆ จนหมดมุก หมดสนุก หมดเวลา หรือเหตุผลอะไรก็แล้วแต่ ทำให้ดองเรื่องไว้เฉยๆ (บางคนเขียนเรื่องใหม่ไปเลยก็มี) ทั้งคนอ่าน และคนแต่ง คงรู้สึกแย่พอๆ กัน ปล. อะไรไม่เลวร้ายเท่า อ่านไปได้ครึ่งค่อนเรื่อง แล้วประกาศเลิกโพสท์ เพราะจะทำเป็นหนังสือขาย!!!
เฮ้อ... และแล้วก็จบแบบ happy ending :กอด1: ถึงจะเป็นเรื่องสั้น แต่ก็ลุ้นตั้งแต่ตอนแรกเลยอะครับ กลัวว่าจะจบแบบเจ็บๆ แหะๆ
อ๊ะอ๊ะอ๊ะน่ารักดีอ่ะ แต่อ่านแล้วไมเขมรู้ตัวช้างี้ฟ่ะ ทำปุ่นรัองไห้ด้วยอ่ะ อยากอ่านเป็นตอนยาวๆอ่ะ
ผมชอบนะครับ ขียนแบบมีพล๊อตในหัวใจ เริ่มต้น แล้วดำเนินเรื่องไปสู่ บทสรุป ที่ตั้งใจไว้โดยไม่หลงทางนี่ เป็นการเขียนที่ดีครับ บางคนเริ่มเขียนแล้วลากยาวไปเรื่อยๆ จนหมดมุก หมดสนุก หมดเวลา หรือเหตุผลอะไรก็แล้วแต่ ทำให้ดองเรื่องไว้เฉยๆ (บางคนเขียนเรื่องใหม่ไปเลยก็มี) ทั้งคนอ่าน และคนแต่ง คงรู้สึกแย่พอๆ กัน ปล. อะไรไม่เลวร้ายเท่า อ่านไปได้ครึ่งค่อนเรื่อง แล้วประกาศเลิกโพสท์ เพราะจะทำเป็นหนังสือขาย!!! อืม หยุดโพสเพราะจะทำเป็นหนังสือขาย...อันนี้ก็ฟังดูแย่จริงๆค่ะ ต่ายคิดว่าการทำแบบนี้ควรจะบอกล่วงหน้าว่านี่เป็นตัวอย่างแซมเปิลนะว่าชอบเรื่องมั้ยจะไม่ลงจนจบหรือไม่ก็ลงให้จบเลยแล้วค่อยบอกว่าจะลบอะไรแบบนี้ เวลาต่ายเขียนเรื่องก็มีหลายครั้งค่ะที่แค่พิมพ์ประโยคที่ผุดขึ้นมาในหัวไป ยังไม่มีการกำหนดคาแรคเตอร์หรือพลอตอะไรทั้งสิ้น พอพิมพ์ไปสักพักเรื่องมันจะเริ่มมาในหัวเองแล้วก็พยายามโยงเรื่องหาจุดจบไปในหัว (ส่วนใหญ่จะจบเป็นเรื่องสั้นทั้งนั้นล่ะค่ะ ฮะๆ) ไอ้เรื่องรู้สึกแย่นี่ต่ายเจอมากับตัวแล้วค่ะ ทั้งในฐานะคนแต่งและคนอ่านเลย- -' จนบัดนี้ดองเรื่องนึงในเน็ตไว้ยังไม่กล้าไปเปิดดูเม้นท์มานานละ เหอๆดีใจที่แฮปปี้ เห็นชื่อเรื่อง..กลัวจะเศร้า น่ารักดี.. ปุ่นกะเขม ไม่ยืดเยื้อเยิ่นเย้อ :pig4: คุณต่าย ปล. เห็นด้วยกับ ปล.ของคุณ O_cha ^^ ขอบคุณค่า ตอนแรกต่ายเขียนก็ไม่รู้เหมือนกันค่ะว่าจะจบยังไง แต่อยากทำให้ดูดราม่าหน่อยๆ สุดท้ายทนเสียงเรียกร้องจากคนอ่านที่ตามช่วงที่ต่ายยังแต่งไม่เสร็จในบอร์ดนึงกับใจตัวเองไม่ไหวเลยจบแฮบปี้ละกัน ฮะๆเฮ้อ... และแล้วก็จบแบบ happy ending :กอด1: ถึงจะเป็นเรื่องสั้น แต่ก็ลุ้นตั้งแต่ตอนแรกเลยอะครับ กลัวว่าจะจบแบบเจ็บๆ แหะๆ อย่าว่าแต่คนอ่านเลยค่ะ คนแต่งก็กลัวเหมือนกัน ฮะๆ เวลาแต่งเรื่องส่วนใหญ่ต่ายรู้สึกว่าคาแรคเตอร์ของตัวละครดูมีชีวิตขึ้นมาแล้วจูงต่ายไปเองว่าเรื่องน่าจะไปยังไง อย่างเรื่องนี้นี่ยกเว้นตอนจบแล้วตั้งแต่ต้นมาปุ่นจูงต่ายเขียนไหลไปได้เรื่อยๆเลยนะคะ มีแต่ตอนจบหลังเขมสารภาพเนี่ยแหละพิมพ์แล้วลบๆอยู่นานพอควรว่าประโยคแนวแฮบปี้ที่ปุ่นควรตอบน่าจะเป็นแบบไหน (แต่สุดท้ายมันก็ยังดูเป็นประโยคของต่ายมากกว่าปุ่นพอควร :monkeysad:)อ๊ะอ๊ะอ๊ะน่ารักดีอ่ะ แต่อ่านแล้วไมเขมรู้ตัวช้างี้ฟ่ะ ทำปุ่นรัองไห้ด้วยอ่ะ อยากอ่านเป็นตอนยาวๆอ่ะ ถ้าอ่านเป็นตอนยาวต่ายไม่รับประกันว่าปุ่มฆาตกรรมตัวละครของต่ายจะไปเล็งใครนะคะ - -' เรื่องนี้ถ้าไม่ตัดจบแบบนี้มันจะจบด้วยว่าใครสักคนตายแน่นอนค่ะเพราะภาพในหัวต่ายมันคิดไปแบบนั้นแล้วและต่ายคิดว่ามันจบแบบสมเหตสมผลกว่าด้วยซ้ำ แต่เพราะความที่แต่งหวานจนชินเกินไปเลยทำใจสงสารปุ่นไม่ได้ค่ะ :sad4: การเขียนแนวดราม่าให้ดียังห่างไกลนัก ต่ายจะพยายามในดราม่าเรื่องต่อไปนะคะ สัญญาว่าจะเอาให้ไม่คนแต่งกระอักเลือดเพราะสงสารตัวละครก็โดนคนอ่านปาอีโต้ใส่เพราะแค้นแทนให้ได้ค่ะ ฮะๆ
น่ารักดีคับ อิอิ แต่เข้มก็จิง ๆ นะ เข้าใจไรยากจัง แต่ก็ยังดีที่จบแบบมีความสุขคับ ดีจายด้วย o13
น่ารักจัง เรื่องนี้ การบอกรักเพื่อนเนี๊ยมันยากจริง ๆ นะ เคยอยู่ในเหตุการณ์แบบนี้มาแล้วเข้าใจ มาเขียนอีกเรื่อย ๆ นะ ขอบคุณคับ :pig4:
o13 น่ารักดี ชอบบบบบบบ อิอิ อยากให้มีตอนพิเศษจางเลยยยยยยยยยยยยยยยย รอๆๆๆๆๆ
น่ารักดีคับ อิอิ แต่เข้มก็จิง ๆ นะ เข้าใจไรยากจัง แต่ก็ยังดีที่จบแบบมีความสุขคับ ดีจายด้วย o13 เข้ม... :laugh: ตายจริง เขมเข้มขนาดนั้นเลยเหรอคะ ฮะๆ ดีใจที่ชอบค่ะ^^น่ารักจัง เรื่องนี้ การบอกรักเพื่อนเนี๊ยมันยากจริง ๆ นะ เคยอยู่ในเหตุการณ์แบบนี้มาแล้วเข้าใจ มาเขียนอีกเรื่อย ๆ นะ ขอบคุณคับ :pig4: เพราะกลัวว่าความสัมพันธ์ที่มีอยู่ตอนนี้จะหายไปด้วยเนอะคะ เฮ้อ รักเพื่อน เพื่อนรัก ชีวิตรักๆนี่หาเรื่องปวดหัวได้ตลอด~ o13 น่ารักดี ชอบบบบบบบ อิอิ อยากให้มีตอนพิเศษจางเลยยยยยยยยยยยยยยยย รอๆๆๆๆๆ ตอนนี้งานเข้าไม่ค่อยว่างพิมพ์นิยายเท่าไหร่แต่จะพยายามแต่งแล้วกันค่ะ ถ้าตอนพิเศษไม่มาภายในวันที่22ก็ต้องหลังวันที่2พ.ค.เลยค่ะเพราะต่ายต้องไปเข้าค่าย=w=
ชอบจังคับ :pig4: อยากอ่านตอนพิเศษ จารอนะคร๊าบบบบ :กอด1:
ถึงจะสั้น แต่ก็สนุกมากคับ บ ^^
ชอบจังคับ :pig4: อยากอ่านตอนพิเศษ จารอนะคร๊าบบบบ :กอด1: รอต่อไปนะคะ ไฟต่ายมอดแล้วT^T โดนห้องเชียร์+งานสุมจนมอด...ถึงจะสั้น แต่ก็สนุกมากคับ บ ^^ ขอบคุณค่าTwT กลับมาอ่านเม้นท์ทุกๆคนแล้วประหนึ่งน้ำทิพย์รดหัวใจต่าย ฮือ~ บ่นในกระทู้ตัวเองคงไม่ผิด แถมยังไงมันก็ไม่มีคนมาอ่านต่อเท่าไหร่อยู่แล้วนี่นะ T-T (จากตรงนี้ไปคือคนเขียนขอระบาย โปรดกดปิดหน้าต่างไปอย่าสนใจเลยค่ะ เสียสุขภาพจิตเปล่าๆ ^^) ไม่ได้เกลียดห้องเชียร์แต่เบื่อจัง ฮือ เจ็บคอ ถ้าเจ็บคอเป็นหวัดจนตรวจไม่ผ่านแต่ที่สุวรรณภูมิใครจะจ่ายเงินคืนให้ฟร้า~ ถ้าไม่ได้รุ่นขึ้นมาก็ต้องไปยืนตะโกนอยู่หน้าประตูแบบพี่ๆเนี่ยนะ อิ๊บเอ๋งเหอะแล้วที่ผ่านมาเข้าห้องเชียร์ตลอด กิจกรรมก็มีแต่หน้าเดิมๆจนจำกันได้หมดแล้ว ไอ้พวกเห็นแก่ก็ตัวก็ไม่เคยคิดจะมาช่วยเลย ถ้าไม่เข้าห้องเชียร์แต่แรกอยู่แล้วก็ไม่ว่า แต่ไอ้พวกที่ตอนพี่ถามว่าใครไม่สมัครใจทำไมไม่กล้าเหมือนตอนโดดห้องเชียร์วะ หายไปทีทั้งแถวนี่มันหมายความว่าไง เวลาทำป้ายชื่อนี่ใครทำก็พวกหน้าเดิมๆ แล้วก็เดินมาขอใหม่ๆ น้ำใจหยิบให้เพื่อนมีมั่งมั้ย หยิบเสร็จใครสนมั่งก็วางกองๆกันไว้ นัดจะซ้อมเชียร์โต้กับวิศวะจากร่วม300มากันกี่คน ซ้อมกีฬากันถึงร้อยคนเลยรึไง มากันยังไม่ถึง50คนแล้วเป็นไงวันจริง อย่างที่คิด มากันถึงครึ่งคณะมั้ยทั้งๆนอกจากกีฬาที่จะแข่งวันนั้นก็ไม่มีซ้อมแล้วแท้ๆ ไอ้ที่เราที่x ที่x ที่xกับคนอื่นๆร้องไห้มันไม่มีค่าเลยใช่มั้ย เออ ผิดเองที่อ่อนแอจนต้องร้องไห้ออก ผิดเองที่ทุ่มเทอยู่เย็นทุกวัน พวกแกนสันผิดกันเองที่บางวันกลับออกจากคณะกันสามสี่ทุ่มทั้งที่ไม่มีใครขอ! อีตอนที่หัวปีขอออกก็ห้ามกันแล้วพอหัวปีรองหัวปีขอให้อยู่กันเคยฟังบ้างมั้ย แล้วเลือกเค้ามาเป็นเพื่ออะไร เห็นแก่ตัวเอ๊ย! มีใครรู้บ้างว่าหัวปีร้องไห้ มีใครรู้บ้างว่าหลังออกจากห้องเชียร์หัวปีเป็นลม มีใครคิดถามบ้างว่าพี่เชียร์คุยอะไรกับหัวปีบ้าง! อย่างxเค้าขอออกเพราะเหตุผลนึงคือคอนแทคเพื่อนไม่ได้แล้วการที่ไม่สามารถเรียกเพื่อนเข้าห้องเชียร์ได้นี่มันไม่ยิ่งตอกย้ำเหตุผลเรอะ! คิดว่าไอ้ที่พูดกันว่าอย่าออกๆนั่นช่วยรั้งxเค้าเรอะ! เปล่า! คนอื่นตังหากที่ช่วยเกลี้ยกล่อมx! แต่พวกเราเกลี้ยกล่อมเค้าไม่ใช่เพื่อให้มาตอกย้ำตัวเองว่าไร้ความสามารถนะเฟ้ย! โว้ย!!!!! ระบายแล้วรู้สึกดีขึ้น - -' ใครที่หลงเข้ามาอ่านคำระบายสุดจะไร้สาระของต่ายต้องขออภัยด้วยนะคะถ้าทำให้เสียสุขภาพจิต ( _ _ )
หนุกๆ o13 ซึ้งมั่กงับ อิอิ ปล.อยากอ่านเรื่องสั้นอีกแต่งอีกๆ!! :-[
หนุกๆ o13 ซึ้งมั่กงับ อิอิ ปล.อยากอ่านเรื่องสั้นอีกแต่งอีกๆ!! :-[ ขอบคุณค่า^^ จริงๆเรื่องสั้นที่แต่งไว้จบแล้วมันก็มีอยู่หรอกค่ะแต่มันเป็นแนว...ญี่ปุ่นบ้างล่ะ แฟนตาซีบ้างล่ะ คือดูแล้วมันไม่ใช่แนวของที่นี่เท่าไหร่เลยไม่เอามาลงดีกว่าค่ะ อดใจรอให้ต่ายแต่งฉากไทยให้จบอีกแล้วกันนะคะ ฮะๆ
แหมๆ น่ารักดีจริงๆ อิอิ อิจฉาอ่ะ :เฮ้อ:
แหมๆ น่ารักดีจริงๆ อิอิ อิจฉาอ่ะ :เฮ้อ: ดีใจที่ชอบค่ะ อย่าว่าแต่คนอ่านเลยค่ะ คนแต่งก็อิจฉาเหมือนกัน...หาอุปสรรคอะไรให้พวกนี้มั่งดีมั้ยคะ ชีวิตจะได้มีอะไร - -+
นึกว่าจะไม่แฮปปี้ เพราะตอนแรกมันช้ำใจมั๊กกก :z1:
สั้นๆ แต่น่าร้ากก.. กลัวว่าจะเศร้าซะแว้ว
เขม แร๊งงงงงงงงงงง ปุ่น ก็เล่นตัวนิดหน่อย อิอิ
นึกว่าจะไม่แฮปปี้ เพราะตอนแรกมันช้ำใจมั๊กกก :z1: เป็นความผิดของต่ายเองค่ะที่หักลำ ตัดใจให้จบดราม่าถึงที่สุดไม่ด๊าย~ คราวหน้าต่ายจะเอาให้แบบระเบิดพลีชีพเลยค่ะ ตัวเองตายคนเดียวไม่พอ เหงา เลยลากคนอื่นตายเป็นเพื่อนไปเฝ้ายมบาลเยอะๆ ~สั้นๆ แต่น่าร้ากก.. กลัวว่าจะเศร้าซะแว้ว ขอบคุณที่ชมค่ะ สุดท้ายต่ายก็ทำใจให้จบเศร้า100%ไม่ได้ งุงิเขม แร๊งงงงงงงงงงง ปุ่น ก็เล่นตัวนิดหน่อย อิอิ เขม...แรง...เหรอคะ O-o ปุ่น...เล่นตัว...จริงอ่ะ??? เอ๊ะ จริงเหรอ สงสัยต่ายแต่งทิ้งไว้นานไปหน่อย ขอตัวกลับไปอ่านดูนิสัยสองคนก่อนนะคะ ชะแว้บ~
จะบอกว่า การแอบรักเพื่อนตัวเองเนี่ย มันบอกยากจริง ๆ เนอะ 555 ยิ่งมีระดับความสนิทเพิ่มสูงขึ้นเท่าไหร่ ก็ยิ่งยากขึ้นเท่านั้นแหละ สุดท้าย ก็ได้คบกันไปจนตายเลยในฐานะเพื่อน เพราะรู้จักกันมากเกินไป จนเป็นอะไรมากกว่านั้นไม่ได้ 555 แต่มันก็ไม่เศร้าแฮะ :)
จะบอกว่า การแอบรักเพื่อนตัวเองเนี่ย มันบอกยากจริง ๆ เนอะ 555 ยิ่งมีระดับความสนิทเพิ่มสูงขึ้นเท่าไหร่ ก็ยิ่งยากขึ้นเท่านั้นแหละ สุดท้าย ก็ได้คบกันไปจนตายเลยในฐานะเพื่อน เพราะรู้จักกันมากเกินไป จนเป็นอะไรมากกว่านั้นไม่ได้ 555 แต่มันก็ไม่เศร้าแฮะ :) ก็จริงค่ะ ประเภทที่รู้ไส้รู้พุงกันดีมันก็ชอบแต่สุดท้ายเป็นแค่เพื่อนดีที่สุดก็มี
เราพลาดเรื่องน่ารักๆเรื่องนี้ไปได้ไง เพื่อนกัน และความกำกวม ชวนให้เจ็บ ยังดีที่ได้ทำความเข้าใจกันนะเนี่ย อ่านจบแล้วจะไปอ่าน "สบตา" ต่อค่ะ บวก 1 แต้มให้เรื่องนี้ก่อนนะคะ ขอบคุณค่ะ
จบได้น่ารักดีครับ ชอบครับ o13
โห...ในที่สุดก็ยอมพูดดดด
หนุกดี ชอบๆ เดี๋ยวจะไปอ่านตอนต่อค่ะ
เราพลาดเรื่องน่ารักๆเรื่องนี้ไปได้ไง เพื่อนกัน และความกำกวม ชวนให้เจ็บ ยังดีที่ได้ทำความเข้าใจกันนะเนี่ย อ่านจบแล้วจะไปอ่าน "สบตา" ต่อค่ะ บวก 1 แต้มให้เรื่องนี้ก่อนนะคะ ขอบคุณค่ะ ดีใจที่ชอบค่ะ^^ ขอบคุณสำหรับคะแนนด้วยนะคะ :pig4:จบได้น่ารักดีครับ ชอบครับ o13 ขอบคุณค่า~โห...ในที่สุดก็ยอมพูดดดด ถูกค่ะ กว่าจะยอมพูด เพราะไม่ได้ใส่เวลาชัดเจนแต่กะคร่าวๆต่ายให้เจอตอนม.ต้นแล้วเหตุการณ์เกิดตอนมหาลัยดังนั้นอย่างต่ำ5ปีเลยนะคะเวลาในเรื่องเนี่ย~หนุกดี ชอบๆ เดี๋ยวจะไปอ่านตอนต่อค่ะ ค่า ขอบคุณค่ะ^^ ขอบคุณสำหรับทุกคอมเม้นท์นะคะ เป็นกำลังใจให้ต่ายมากเลยจริงนะT^T
เรื่องราวน่ารักดีค่ะ :pig4: แต่ก็น่าลำบากใจแทนเขมเหมือนกัน เพราะถ้าบอกปุ่นไปแล้ว ปุ่นไม่ตอบรับขึ้นมา ก็จะเสียเพื่อนไป แต่ถ้าไม่บอก ก็ทรมาน ... :เฮ้อ: :L2:
จบน่ารักคับ ไงก็จะติดตามผลงานต่อไปคับ :mc4:
เรื่องราวน่ารักดีค่ะ :pig4: แต่ก็น่าลำบากใจแทนเขมเหมือนกัน เพราะถ้าบอกปุ่นไปแล้ว ปุ่นไม่ตอบรับขึ้นมา ก็จะเสียเพื่อนไป แต่ถ้าไม่บอก ก็ทรมาน ... :เฮ้อ: :L2: ชีวิตมันต้องมีอุปสรรคค่ะ! :fire:จบน่ารักคับ ไงก็จะติดตามผลงานต่อไปคับ :mc4: ขอบคุณค่า^^ สบตา ภาคต่อ มอง แต่งจบแล้วนะคะ ^^
น่ารักดี อิอิ o13
ขอบคุณสำหรับเรื่องสั้นนะคะ สั้น ง่ายๆ ได้ใจความ และน่ารักมากๆค่ะ ต่อไปทานตะวันก็ไม่ต้องมองตามดวงตะวันแล้วนะ เพราะว่าดวงตะวันดวงนี้จะสาดแสงลงมาที่ตะวันเอง เขมอ่า ต้องให้เมาก่อนใช่มั้ยเนี่ย ถึงกล้าพูดเนี่ย ชิชิ :-[ มันก็จริงแหละ เพื่อนกันนี่เนอะ ใครจะกล้าบอกตรงๆ แต่หลังจากที่อึมครึมมานานก็บอกกันซักที ภาษาลึกซึ้งกินใจค่ะ :mc4: ขอบคุณนะคะ :pig4: o13
narak jing jing :impress2:
น่ารักดี อิอิ o13 ขอบคุณค่า~ขอบคุณสำหรับเรื่องสั้นนะคะ สั้น ง่ายๆ ได้ใจความ และน่ารักมากๆค่ะ ต่อไปทานตะวันก็ไม่ต้องมองตามดวงตะวันแล้วนะ เพราะว่าดวงตะวันดวงนี้จะสาดแสงลงมาที่ตะวันเอง เขมอ่า ต้องให้เมาก่อนใช่มั้ยเนี่ย ถึงกล้าพูดเนี่ย ชิชิ :-[ มันก็จริงแหละ เพื่อนกันนี่เนอะ ใครจะกล้าบอกตรงๆ แต่หลังจากที่อึมครึมมานานก็บอกกันซักที ภาษาลึกซึ้งกินใจค่ะ :mc4: ขอบคุณนะคะ :pig4: o13 ว้าวๆ ชอบ "ต่อไปทานตะวันก็ไม่ต้องมองตามดวงตะวันแล้วนะ เพราะว่าดวงตะวันดวงนี้จะสาดแสงลงมาที่ตะวันเอง" จังเลยค่ะ >////<narak jing jing :impress2: ดีใจที่ชอบค่า~
มาเจอช้าแต่ชอบจังน่ารักดีค่ะ
เพิ่งมาอ่าน น่ารักดีนะคะ ชอบบบบบบบบบบบ :-[ :interest:
มาเจอช้าแต่ชอบจังน่ารักดีค่ะ ดีใจที่ชอบค่ะ :-[เพิ่งมาอ่าน น่ารักดีนะคะ ชอบบบบบบบบบบบ :-[ :interest: คนแต่งน่ารักใช่มั้ยคะ 555+ (=> ไม่อายปากเลยนะคนเรา :a5:)
o13 น่ารักกุ๊กกิ๊กดีอ่าชอบๆ
o13 น่ารักกุ๊กกิ๊กดีอ่าชอบๆ ดีใจที่ชอบค่า^^ ว่าแต่เรื่องนี้ต่ายตั้งใจให้มันไปทางดราม่ามากกว่าน้า~ o22
น่ารักอีกเรื่องแล้ว ชอบอ่ะ โดยเฉพาะตอนเปรียบเทียบเงาของทานตะวันกับพระอาทิตย์อ่ะ :L2:
o13 เขมนายแน่มากๆๆๆๆ :z2: :laugh: :laugh: :laugh:
:-[ เป็นอีกหนึ่งเรื่องที่น่ารักค่ะ พึ่งได้เข้ามาอ่าน...ไม่ว่ากันนะคะ แล้วจะตามไปอ่านเรื่องต่อไป ^6^
น่ารักอีกเรื่องแล้ว ชอบอ่ะ โดยเฉพาะตอนเปรียบเทียบเงาของทานตะวันกับพระอาทิตย์อ่ะ :L2: เป็นการเขียนเปรียบเทียบที่ต่ายคิดว่าเลิศที่สุดเท่าที่ตัวเองเคยคิดออกแล้วค่ะ 555+ o13 เขมนายแน่มากๆๆๆๆ :z2: :laugh: :laugh: :laugh: แม่ยกคุณชายเขมอีกคนแล้วสินะคะ - -+ :-[ เป็นอีกหนึ่งเรื่องที่น่ารักค่ะ พึ่งได้เข้ามาอ่าน...ไม่ว่ากันนะคะ แล้วจะตามไปอ่านเรื่องต่อไป ^6^ จะมาตอนไหนต่ายก็ยินดีต้อนรับทั้งนั้นค่า~
ชอบมากค่ะ เป็นเรื่องสั้นที่สั้นจริง แต่เนื้อหาและอารมณ์ครบถ้วน ตอนตัวละครรู้สึกตกต่ำ เราคนอ่านก็รู้สึกว่าเค้ารู้สึกถึงขนาดนั้นได้จริงๆ ทั้งๆที่ไม่ได้บรรยายอะไรยืดยาว ส่วนเวลาตัวละครสับสน ก็สับสนจนเราเห็นใจ อยากจะกระโจนเข้าไปในมิติของเรื่องแล้วจับสองคนมานั่งคุยกันดีๆ เดี๋ยวไปอ่านเรื่องต่อไปของคุณกระต่ายก่อนนะคะ o13
ชอบมากค่ะ เป็นเรื่องสั้นที่สั้นจริง แต่เนื้อหาและอารมณ์ครบถ้วน ตอนตัวละครรู้สึกตกต่ำ เราคนอ่านก็รู้สึกว่าเค้ารู้สึกถึงขนาดนั้นได้จริงๆ ทั้งๆที่ไม่ได้บรรยายอะไรยืดยาว ส่วนเวลาตัวละครสับสน ก็สับสนจนเราเห็นใจ อยากจะกระโจนเข้าไปในมิติของเรื่องแล้วจับสองคนมานั่งคุยกันดีๆ เดี๋ยวไปอ่านเรื่องต่อไปของคุณกระต่ายก่อนนะคะ o13 ดีใจ~ เขิน :-[ อ่านดูเหมือนต่ายแต่งเก๊งเก่งเนอะ 555+ ดีใจที่ชอบการแต่งของต่ายนะคะ ยังไงจะพยายามพัฒนาฝีมือให้มากกว่านี้ค่ะ^^
เข้ามาตามเก็บเรื่องนี้ครับ ปุ่นเขมน่ารักดี แต่งงนิดหน่อยว่าทำไมเขมถึงชอบปุ่น เพราะปุ่นหลบหน้าตอนเขมมีแฟนเหรอ
เข้ามาตามเก็บเรื่องนี้ครับ ปุ่นเขมน่ารักดี แต่งงนิดหน่อยว่าทำไมเขมถึงชอบปุ่น เพราะปุ่นหลบหน้าตอนเขมมีแฟนเหรอ ทำไมเขมถึงชอบปุ่นเหรอคะ...อืมโดยส่วนตัวต่ายคิดว่าเขมมันไม่รู้ด้วยซ้ำค่ะว่าชอบปุ่นตอนไหน พอมารู้ตัวอีกทีก็เหงาที่ถูกเพื่อนทิ้ง ยิ่งเฮิร์ตจัดพอถูกวาบอกเลิกด้วยเหตุผลว่าเขมไม่สนใจตัวเองเลยตอนอยู่กับปุ่นนี่เทคแคร์ทุกอย่างแต่ต่ายไม่ได้ใส่ฉากนี้ลงไป(อันที่จริงควรจะใส่สินะ...) เขมมันก็เลยได้อยู่กับตัวเองลองคิดๆดูแล้วก็รู้ว่าตัวเองชอบปุ่นนั่นแหละค่ะ
:z2: :z2: :z2: แวะมาดูแล้วจะบอกว่าตามมาจากเรื่อง ซวย อะ อิอิ ปรากฎว่าเรื่องนี้เคยอ่านแล้ว ไว้จะเป็นกำลังใจให้น๊า
:z2: :z2: :z2: แวะมาดูแล้วจะบอกว่าตามมาจากเรื่อง ซวย อะ อิอิ ปรากฎว่าเรื่องนี้เคยอ่านแล้ว ไว้จะเป็นกำลังใจให้น๊า ต่ายก็ว่าเคยเห็นพี่นิวมาอ่านแล้วนี่นา 555+
กรี๊ดด น่ารัก แอบสงสาร ปุ่น ช่วงแรกๆๆ หลังค่อยโล่งหน่อยย กอดดด คนแต่งง :กอด1: o13
กรี๊ดด น่ารัก แอบสงสาร ปุ่น ช่วงแรกๆๆ หลังค่อยโล่งหน่อยย กอดดด คนแต่งง :กอด1: o13 :กอด1:ค่ะ เริ่มมาให้ใจหายเล่นค่ะว่าจะจบยังไง อิๆ
พี่นึกถึงเพลงนี้อ่ะ เพื่อนหรือแฟน (ของนัทตี้อ่า) :z1: พี่ว่าเรื่องนี้มันมีอิมเมจคล้ายๆเพลงนี้เลย MV ตอนจบก็น่ารักเหมือนตอนจบของเรื่องเลย :-[ ว่าแล้วเราก็ไปกิ๊กกะเพื่อนเราบ้างดีกว่า :z1: (เพื่อนบอก อิบร้า :beat: :beat:)
พี่นึกถึงเพลงนี้อ่ะ เพื่อนหรือแฟน (ของนัทตี้อ่า) :z1: พี่ว่าเรื่องนี้มันมีอิมเมจคล้ายๆเพลงนี้เลย MV ตอนจบก็น่ารักเหมือนตอนจบของเรื่องเลย :-[ ว่าแล้วเราก็ไปกิ๊กกะเพื่อนเราบ้างดีกว่า :z1: (เพื่อนบอก อิบร้า :beat: :beat:) เอ็มวีเห็นว่ามันมีหลายแบบนิ ต่ายเห็นดูชัดๆแค่แบบเดียวเองที่เป็นผู้หญิงนั่งกับผู้ชายในสวนสาธารณะน่ะค่ะ แต่เพลงนี้ก็น่ารักดีนะคะ แต่สงสัยจริงๆว่าสไตลิสคิดยังไงถึงออกแบบชุดกับทรงผมนี่ให้นักร้อง - -'
a little bit too short but narak dee ka.. i like the comparison of the sun, sunflower, and the shadow of sunflower kaa..
a little bit too short but narak dee ka.. i like the comparison of the sun, sunflower, and the shadow of sunflower kaa.. ขอบคุณค่ะ^^ เป็นปรัชญาที่เรียกว่าดีที่สุดเท่าที่ชีวิตต่ายเคยคิดได้เลยค่ะ 555+
เรื่องน่ารักจัง สนุกดี :pig4:
เรื่องน่ารักจัง สนุกดี :pig4: มีอีกสองตอนเป็นภาคต่อครับผม! :กอด1:
:z13:อีกเรื่อง
:z13:อีกเรื่อง :z13:คืน อ่านแล้วเม้นต์ให้ด้วยสิจ๊ะ
น่ารักดีค่ะ ความยาวของเรื่องกำลังดี อ่านสบาย ได้ยิ้ม ได้ลุ้น พอให้คึกคักชุ่มชื่นใจ ชอบค่ะ เดี๋ยวจะตามไปอ่านภาคต่อด้วย เป็นกำลังใจให้นะคะ
ชอบเรื่องนี้จัง อ่านตอนแรกคิดว่าจะดราม่าซะแล้ว ตอนแรกๆอ่านแล้วเหมือนเห็นตัวเองจริงๆ ทำได้แค่มอง.. หุหุ ดีจังที่สุดท้ายก็รักกันได้ซะที ^^
น่ารักดีค่ะ ความยาวของเรื่องกำลังดี อ่านสบาย ได้ยิ้ม ได้ลุ้น พอให้คึกคักชุ่มชื่นใจ ชอบค่ะ เดี๋ยวจะตามไปอ่านภาคต่อด้วย เป็นกำลังใจให้นะคะ ขอบคุณค่า~ เขิน อิๆ :-[ชอบเรื่องนี้จัง อ่านตอนแรกคิดว่าจะดราม่าซะแล้ว ตอนแรกๆอ่านแล้วเหมือนเห็นตัวเองจริงๆ ทำได้แค่มอง.. หุหุ ดีจังที่สุดท้ายก็รักกันได้ซะที ^^ ขอให้มีความสุขเหมือนกับทั้งคู่นะคะ +1ค่า
เรื่องนี้น่ารักจัง ปุ่นมองมาตั้งนาน.... เขมน่ารักมากเวลาเมาาา ดำเนินเรื่องเร็วดีอ่ะ เราชอบ เพราะมันเป็นเรื่องสั้น 5555 ตามอ่านเรื่องอื่นๆ ค่ะ
เรื่องนี้น่ารักจัง ปุ่นมองมาตั้งนาน.... เขมน่ารักมากเวลาเมาาา ดำเนินเรื่องเร็วดีอ่ะ เราชอบ เพราะมันเป็นเรื่องสั้น 5555 ตามอ่านเรื่องอื่นๆ ค่ะ ขอบคุณค่า~ ตอนนี้ผลงานของต่ายมีทั้งเรื่องสั้นเรื่องยาวค่ะ^^ แต่เรื่องยาวยังไม่จบ 55+ +1ค่ะ
สนุกมากเลย ถึงจะเป็นแค่เรื่องสั้นแต่ก็ให้ลุ้นให้ติดตามได้มากเลย แอบสงสารปุ่นตอนต้นเรื่องด้วย แต่ก็นะสุดท้ายแฮปปี้ ก็ดีแล้ว ไรเตอร์เขียนเก่งมากมายจ๊ะ +
เออเนาะ ก็ปล่อยหลุดมือไปได้ตั้งสองครั้งสองครา คว้าเอาไว้แต่แรกก็หมดเรื่องแล้ว
สนุกมากเลย ถึงจะเป็นแค่เรื่องสั้นแต่ก็ให้ลุ้นให้ติดตามได้มากเลย แอบสงสารปุ่นตอนต้นเรื่องด้วย แต่ก็นะสุดท้ายแฮปปี้ ก็ดีแล้ว ไรเตอร์เขียนเก่งมากมายจ๊ะ + ขอบคุณค่า^^ :กอด:1เออเนาะ ก็ปล่อยหลุดมือไปได้ตั้งสองครั้งสองครา คว้าเอาไว้แต่แรกก็หมดเรื่องแล้ว ฮะๆ นั่นสินะคะ ถ้ากล้าพอก็ดีสินะคะ +1ค่า
ตามมาเก็บอ่าน ฮ่ะๆ อ่านเรื่องนี้ ยิ้มกรุ่มกริ้มมมมม น่ารักจังเลยค่า ต้องแบบนี้เซ่ะ แมนๆ เลย มีไรจัดหนัก กร๊ากกกก
ตามมาเก็บอ่าน ฮ่ะๆ อ่านเรื่องนี้ ยิ้มกรุ่มกริ้มมมมม น่ารักจังเลยค่า ต้องแบบนี้เซ่ะ แมนๆ เลย มีไรจัดหนัก กร๊ากกกก *กอด* ดีใจที่ชอบนะคะว่า ยิ้มกรุ้มกริ่ม....555+ จริงๆเรื่องนี้ก็แอบอยากกลับมาเขียนต่อเหมือนกันแฮะ อืม~
เฮ้อ..ลุ้นชะมัด o13
เฮ้อ..ลุ้นชะมัด o13 ฮะๆ ให้ลุ้นนิดนึงงงงงง
ถึงจะสั้นเเต่ ก้ทำให้มีความสุขทางใจได้มากทีเดี่ยว
น่ารักดีค่ะ ^^ ว่าแต่เขมไปรักปุ่นตั้งแต่ตอนไหนกันน้อ
ถึงจะสั้นเเต่ ก้ทำให้มีความสุขทางใจได้มากทีเดี่ยว ดีใจที่ชอบค่ะ ^^ ว่าแต่นี่ก็ร่วม20หน้าเวิร์ดแล้วนะคะ ไม่น้อยเท่าไหร่น้า~น่ารักดีค่ะ ^^ ว่าแต่เขมไปรักปุ่นตั้งแต่ตอนไหนกันน้อ นั่นสินะคะ 555+ +1ให้นักอ่านที่น่ารักค่า
น่ารักดี สำนวนการเขีนก็กระชั อ่านแล้วลื่นไหลดีค่ะ ขอบคุณนะคะ
เรื่องน่ารักมากค่า อยากอ่านในมุมของเข็มบ้างจัง
น่ารักดี สำนวนการเขีนก็กระชั อ่านแล้วลื่นไหลดีค่ะ ขอบคุณนะคะ ขอบคุณค่า~ บางทีต่ายก็รู้สึกว่าตัวเองแต่งเรื่องสั้นเข้าทีกว่าเรื่องยาวนะ 555+เรื่องน่ารักมากค่า อยากอ่านในมุมของเข็มบ้างจัง มุมเขมไป be step2 : สบตาเลยค่ะ ^^ +1ให้ทั้งสองคนค่า
งืดดดดดดดดดดดดด เพิ่งได้อ่านค่ะ ชอบอ่ะ >_< เดี๋ยวตามอ่านเรื่องอื่นๆต่อค่ะ
งืดดดดดดดดดดดดด เพิ่งได้อ่านค่ะ ชอบอ่ะ >_< เดี๋ยวตามอ่านเรื่องอื่นๆต่อค่ะ ค่า ขอบคุณนะคะ ต่ายก็กำลังไล่ตอบเม้นต์คุณเลิฟเหมือนกันค่ะ (ฮา)
เขมไปรักปุ่นตอนไหน?? อ่านแล้วเขิน :o8:
สนุกจัง ชอบค่ะ
เขมไปรักปุ่นตอนไหน?? อ่านแล้วเขิน :o8: รักแบบไม่รู้ตัวค่ะ อิๆสนุกจัง ชอบค่ะ ขอบคุณค่า ^^ +1งิ
(http://i273.photobucket.com/albums/jj225/tangtang_jar/b3.gif) นึกว่าปุ่นจะไม่รับรักซะแล้ว
น่ารักอ่ะ ชอบ รักกันเเบบมึนๆๆ๕๕
น่ารักอะ :o8: อ่านไปนึกถึงตัวเองไป แค่ได้ "มอง" ดีที่สุดท้ายแล้วแฮปปี้ :L2: ตามไปอ่าน step อื่นต่อคะ :กอด1:
เรื่องน่ารักมากๆๆเลย ได้แค่มอง สุดท้ายก้อจบแบบ แฮปปี้เอนดิ้ง ชอบบๆๆๆ ขอบคุนมากครับ
ขอบคุณค่ะ :impress2:
o13
น่ารักจังเลย ตอนแรกนึกว่าจะเป็นรักสามเศร้าซะแล้ว ในที่สุดก็แฮปปี้
น่ารักดีค่ะ กว่าเขมจะแงะปากพูดออกมาได้ 5555555
กรีสกราสตื่นเต้น >< ลุ้นๆๆ ในที่สดุก้อเปนแฟนกัน :กอด1:
น่ารักดีค่ะ ความยาวของเรื่องกำลังดี
ประโยคสุดท้ายสะใจที่ซู๊ด
:3123:
จ๊ากกก สนุก ไปอ่าน Be step2 ต่อดีกว่าา :z2:
ฮ่า น่ารักจังเลยน้า อิอิ ขอบคุณสำหรับเรื่องราวดีๆค่า
:pig4: :pig4: :pig4:
555+ ตอนสุดท้ายอ่ะ แอบขู่ซะโหดเลย งานนี้ไม่กล้าทิ้งชัวร์ o22
น่ารักจริงๆๆ :pig4: :pig4:(http://)
น่ารักมากครับบบบบบบบ ชอบอะ
หวานๆอย่างนี้ดีแล้วจ้า อย่าดราม่าเลย ไม่ดีต่อหัวใจคนแก่อย่างป้า
เขมเวลาเมาน่ารักนะเนี่ย
กว่าจะบอกรักกันได้ เสียเวลาไปมาตั้งหลายรอบแนะ แต่ก้อน่ารักดีนะ เขมเวลาเมานี่เปลี่ยนเป็นคนละคนเชียว จับได้คราวนี้อย่าปล่อยให้หลุดมีนะปุ่น
o13 :pig4: :pig4:
:-[ มองกันไปกันมาจนสปาร์คกัน น่ารักดีค่ะ กลัวใจเขมอย่างเดียวนี่แหละน้า~
นึกว่าจะเกิดดราม่าโชว์ เฮ้ออออ :เฮ้อ: โล่งเลยจ่ะ มันเศร้าๆตอนแรกๆ แต่ในที่สุดดวงอาทิตย์ก็สาดแสงมาที่เงาของดอกทานตะวัน :katai2-1:
น่ารักดีครับ
:pig4: :pig4: :pig4:
เป็นการสารภาพรักที่โรแมนติกมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
น่ารักมากเลยค่ะขอบคุณมากค่ะ
แงจบน่ารักกก ตอนแรกนึกว่าจะจบแบบเศร้าๆซะอีก :hao5: