-
ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออก ไปด้วยนะครับ
สรุปข้อสำคัญดังนี้
1.ห้ามละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
2. ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท, หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์ และสถาบันต่าง ๆ รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด
3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่นี่หรือที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อขออนุญาตเจ้าของเรื่องก่อนนะครับ
4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ดโดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอม
5.ขอให้นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียว ถ้าเป็นเรื่องจริงก็ให้บอกว่าเรื่องจริง ถ้าเป็นเรื่องแต่งให้บอกว่าเรื่องแต่ง ให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตามเพราะมีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว
6.อย่าพูดคุย ทักทาย นักเขียน คนอ่่านโดยรีพลายดังกล่าวไม่เกี่ยวพันกับนิยายให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรคอมเม้นต์สักคอมเม้นต์เดียวก็เพียงพอแล้ว ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และทำลิงค์โยงมายังนิยาย และให้นักเขียนทุกคนทำลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยเกี่ยวกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน
7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
7.1 นิยาย 1 ตอน จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
- 1 Reply ที่เกินมานั้น โมทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ
เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง
ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม
▲▼ กรุณาอ่านเพิ่มเติมที่นี่ ▲▼
เป็นเรื่องของพี่บอมย์ เป็นพระเอกเต็มตัวแล้วค๊า
กับน้องจอมภาคย์ มาดูคู่ใหม่กันนะค่ะ เป็นภาคสองของตะเกียงพิเศษ
หวังว่าเรื่องนี้คงได้รับการต้อนรับจากแฟนๆ อย่างล้นหลามเช่นกัน
ส่วนเรื่องตะเกียงรอนิดนะค่ะ จบแน่นอน และใกล้จบแล้ว สนุกไม่ผิดหวังรอหน่อย
เพราะเป็นนิยายที่ส่งให้เล้าฯ รวมเล่ม ยังไงโพสฯจบแน่นอนรับปากค่ะ
:pig4:
จอมใจนักเลง
Part 1
....จอม....โอหัง.
.
.
.
“รอคอยเธอมาแสนนาน....ทรมานวิญญาณหนักหนา...” เสียงริงโทนโทรศัพท์
ของผมนี่หว่า? ใครโทรมาแต่เช้าหวะ! วันอาทิตย์แท้ๆ มีไรอีกเนี่ยะ!
“พี่บอมย์ขา...โทรศัพท์ดังจังเลย...หนวกหูอ่า รีบรับสิค่ะ...อือ”
“รู้แล้วคร๊าบบบ..กำลังจะรับครับ” สาวคนล่าสุดคู่ควงของผม ดาวคณะรัฐศาสตร์ น้องปิก
“ฮัลโหล...บอมย์ครับ”
“นี่เพิ่งตื่นหรือ...แม่ย้ำแล้วนะบอมย์..วันนี้ต้องไปรับน้องที่สนามบิน..แล้วนี่มันกี่โมงแล้ว...
เครื่องน้องถึงเชียงใหม่สิบโมงนะ....ถ้าแม่ไม่โทรมานี่จะตื่นไหม?..รีบไปรับน้องเลย...เกิดอะไรขึ้นแม่จะให้บอมย์
รับผิดชอบเลยนะ อะไรกันโตจนป่านนี้ยังให้แม่ห่วงอีก...บลาๆๆๆๆ” ผมรีบถอยหูห่างจากโทรศัพท์ทันที
นายแม่ใส่มาเป็นชุด งี้แหละคุณนายแม่ผม สั่งให้ผมรีบแต่งตัวแต่ตัวเองเล่นพ่นไฟแลบ..
“แม่คร๊าบบบ!!!....แค่นี้ก่อนนะ...ขืนพูดยาวผมจะไปรับน้องไม่ทันเอา..วางละนะแม่” พูดจบ
กดวางสายเลยทันที....จัดการอาบน้ำแต่งตัวให้ไว เรียบร้อยไม่ลืมบอกน้องปิก ซึ่งผมพามานอนโรงแรม
ด้วยกันเมื่อคืน ไม่ต้องบอกว่าพามาทำอะไร เอาเป็นว่าอย่างที่รู้ๆกันแหละ โรงแรมของผมเอง
ธุรกิจของครอบครัวผมนั่นแหละ
“ปิก...พี่ไปก่อนนะครับ..ธุระด่วนเข้า” ผมบอกข้างหูน้องเบาๆ ปรือตาขึ้นมามองผม
มียักหน้างึกงัก ถือว่ารับรู้แล้วนะครับ นอนให้เต็มที่แล้วกัน เมื่อคืนผมก็ล่อหนักไม่น้อย
ว่าแล้วรีบไปเลยดีกว่า เดี๋ยวนายแม่เอาผมตาย
ยังจำผมได้ใช่ไหม ผมบอมย์เบย์ ตอนนี้เรียนจบด๊อกเตอร์แล้วครับ
เป็นหนุ่มใหญ่วัย 32 พอดิบพอดี ส่วนเพื่อนๆ ก๊วนผมยังติดต่อกันเหมือนเดิม ตะเกียงกับโต๋สองคน
นั่นดูแลกิจการของที่บ้าน จบนอกดีกรีด๊อกเตอร์ทั้งคู่ บ้านตะเกียงอยู่เชียงราย เค้าสองคนไปๆมาๆ ระหว่าง
กรุงเทพฯเชียงรายเลยได้เจอกันบ่อยหน่อย ไอ้โต๋มันยังคงเส้นคงวาหวงเมียมันยังกะไข่ในหิน
ยิ่งตะเกียงวัยสามสิบยิ่งเสน่ห์เหลือรับประทาน ส่วนไอ้สิงห์หล่อไม่ต้องพูดถึงสาวๆ ยังคงกลืนน้ำลาย
ตามหลังเหมือนเดิม
ไอ้รันกะไอ้พรต เป็นเสี่ยใหญ่คุมกิจการจิวเวอร์รี่ของบ้านไอ้พรตมัน คู่นี้ก็เหมือน
เดิมคงเส้นคงวาไม่เปลี่ยน ไอ้พรตโดนไอ้รันเล่นงานบ่อยหน่อย แต่ยังไงก็ลูกไก่ในกำมือไอ้รันมันอยู่ดี
กุนซือระดับเทพแล้วมีมันนั่นแหละเอาไอ้พรตซะอยู่หมัด
ไอ้กานไปอยู่ญี่ปุ่น นานๆ ถึงกลับไทยสักครั้ง ได้สาวยุ่นเป็นภรรยามีลูกน่ารักแล้วสอง
คนชายคนหญิงคน ได้คุยกันทาง M ประจำ
ไอ้โทนี่อยู่อเมริกา ดูแลกิจการของครอบครัวมันที่โน้น ที่สำคัญไอ้นี่เห็นหงิ๋มๆ
เล่นล่อแต่งงานควงสองเลย เป็นฝาแฝดพี่น้องชายหญิง ดันหน้าตาดีสวยทั้งคู่ ไอ้โทนี่มันเลยจัดการ
รวบหัวรวบหางได้ทั้งพี่ทั้งน้อง ทั้งหญิงทั้งชาย แถมสามัคคีกันเป็นปี่เป็นขลุ่ยซะงั้น บุญหล่นทับไอ้โทนี่
มันอย่างจัง ครอบครัวหรรษาซะขนาดนั้น มีลูกแล้วเหมือนกัน ชายสองน่ารักไม่น้อยเลยหลานของผม
ผมเองนะหรือ ใครๆ ต่างลุ้นว่าเมื่อไหรผมจะลงตัวสักที ไม่ใช่ผมเลือกมากนะครับ
ที่คบๆ มาก็ไม่น้อยแต่มันยังไม่ใช่ ยอมรับผมเหมือนพวกเจ้าชู้ตัวพ่อ จะว่าผมก็ไม่ได้แต่ละคนเข้า
มาหาผมเองทั้งนั้น ผมก็ลองเปิดใจคบแล้วนะครับ แต่ยังไม่ใช่อยู่ดี คนล่าสุดก็น้องปิก
ดาวคณะเศรษฐศาสตร์ มช. คบกับน้องมาหกเดือนแล้ว ที่คบยาวกว่าเพื่อนเพราะน้องเค้าวางตัวดี
ไม่วุ่นวาย ผมไม่ชอบให้ล้ำเส้น หากใครเริ่มออกอาการผมจะถอยห่างทันที
พอเรียนจบปริญญาเอกแล้วผมก็แบ่งงานของที่บ้านขึ้นเหนือมาคุมธุรกิจของครอบครัว
โซนทางเหนือทั้งหมด ส่วนที่อื่นๆ ให้พี่ชายผมอีกสองคนรับผิดชอบไป ที่ผมเลือกทางเหนือเพราะธุรกิจที่
นี่แข่งขันกันรุนแรงมาก แถมลูกอิทธิพลก็เยอะ เล่นกันแรงๆ ผมมาแรกๆ เมื่อสี่ปีก่อนต้อนรับด้วย
กระสุนกันเลยทีเดียว นับวันยิ่งจะรุนแรงขึ้นเรื่อยๆ สำหรับคู่แข่งของเรา พวกมันต้องการพื้นที่ธุรกิจ
โรงแรมรีสอร์ท ผับ เทค ทั้งหมดในโซนทางเหนือ เพราะพวกมันมีการค้าขายอาวุธ และยาเสพติด
เป็นตัวหลัก แต่ต้องการฟอกเงิน จึงใช้วิธีถ่ายโอนเงินมาทางธุรกิจนี้ พยายามจะล้มผมให้ได้
มันยังทำไม่ได้แต่เริ่มเปิดเกมส์รุกหนักขึ้นเรื่อยๆ
ผมมีเลขาคนสนิท ฝีมือดีสองคน พี่ชิดกับพี่สอน พี่ชิดเก่งเรื่องบุ๋น
ดูแลประสานงานเรื่องเอกสารต่างๆให้ผม พี่สอนก็บู๊เก่งเป็นบอร์ดี้การ์ดประจำตัวผมด้วย ไม่นับอีกสี่ห้าคนที่
คอยตามผมห่างๆ ตามคำสั่งของพ่อผม ผมไม่ชอบให้ตามกันติดเหมือนพวกมาเฟีย พวกเค้ารู้หน้าที่ดี
ฉุกเฉินถึงจะออกตัวกันให้ผมทุกเรื่อง
ส่วนน้องที่ว่า เป็นลูกชายเพื่อนสนิทของนายแม่ผมนั่นแหละ เห็นบอกเป็น
ลูกครึ่งญี่ปุ่น เพราะพ่อเค้าเป็นญี่ปุ่น ครอบครัวตายหมดเพราะโดนซึนามิถล่มที่ผ่านมา กำลังเรียนอยู่
มหาลัยปีหนึ่ง สถาปัตย์นี่แหละ ชื่อจอมภาคย์ คูมิคาโตะ พอพ่อแม่เสียชีวิตหมด
แม่ผมเลยรับน้องเค้ามาดูแล เพราะเพื่อนสนิทของแม่เคยฝากฝังไว้แล้วก่อนหน้านี่ นายแม่ผมก็เป็นธุระ
จัดการเรื่องธุรกิจของครอบครัวให้น้องเค้าหมด ส่งคนเข้าไปบริหารดูแลจัดการ และให้น้องเค้ามาเรียนต่อ
ที่ มช. โอนย้ายหน่วยกิตมาเรียบร้อย เส้นสายของนายพ่อนั่นแหละ กำหนดเดินทางมาถึงวันนี้
ผมเองไม่ได้ลืมหรอก แต่จำเวลาผิดไปคิดว่ามาถึงเที่ยง เลยโดนสวดยับ แม่ย้ำให้ผมเป็นคนมารับน้อง
ด้วยตัวเอง และให้ผมเป็นผู้ปกครองทำหน้าที่คอยดูแลน้องด้วย ดีหน่อยที่ไอ้น้องจอมมันไม่ใช่เด็กเล็ก
ไม่งั้นผมคงไม่รับภาระนี้เด็ดขาด
-
- 2 -
ผมมาถึงสนามบิน พร้อมพี่สอน พี่แกเข้าไปจัดการรอรับไอ้น้องจอม ให้ผมนั่งรอ
ที่ร้านการแฟไปก่อน ผมเลยถือโอกาสจิบกาแฟไปพลางๆ
รอไม่เกินยี่สิบนาที พี่สอนก็มาพร้อมกับ อืม....ไอ้หนุ่มลูกครึ่งญี่ปุ่น สูงน่าจะ
185 ได้ รูปร่างสมส่วนหล่อใสมากเลยทีเดียว สวมแว่นกันแดดยี่ห้อดัง เสื้อยืดรัดรูปคอวีสีขาว
กางเกงยีนส์ขาเดฟสีซีด กระเป๋าห้อยไหล่กวนๆ อีกใบ ส่วนกระเป๋าเสื้อผ้าพี่สอนจัดการใส่รถเข็น
ให้เรียบร้อย พากันเดินตรงดิ่งมาที่ผมนั่ง
“คุณบอมย์ครับ เรียบร้อยแล้วไปกันเลยหรือเปล่าครับ...เอ่อ..นี่คุณจอมครับ” พี่สอน
จัดการแนะนำเสร็จสรรพ ผมสังเกตุไอ้เด็กนี่มันคงมองผมหลังแว่นดำอยู่ก่อนแล้ว ก่อนจะกล่าวทักทาย
ผมหลังจากพี่สอนแนะนำว่าผมคือใคร
“ดีพี่...” สัด...สั้นได้อีกมึง....ท่าทางมันหยิ่งกวนส้นฉิบหาย นี่มันมารยาทบ้านไหน
ของมันเนี่ยะ ผมแก่กว่ามันเป็นรอบ เสือกทักแบบนี้ มือไม้ไม่มียกไหว้เลย หรือมันโตญี่ปุ่นเสียนาน
จนไม่รู้ธรรมเนียมปฏิบัติของคนไทย แต่จะว่าไปแล้วมันพูดไทยชัดปร๋อขนาดนี้ แม่มันคงต้องสอนละหว้า?
ผมไม่อยากคิดไรมาก เลยยักหน้าง่ายๆ ก่อนจะลุกเดินนำออกมาไม่พูดกับมันสักคำ บอกตรงๆ ถึงจะ
ไม่ถือสาแต่ผมก็ไม่ค่อยพอใจกับมารยาทที่มันไม่มีสัมมาคารวะ ผมเป็นผู้ปกครองของมัน ตามหน้าที่
ระหว่างที่มันมาเรียนที่นี้ มันต้องอยู่ในความดูแลของผม แล้วดูมันทักทายผมดิ
ผมเดินตรงดิ่งมาที่ประตู กดโทรศัพท์บอกคนขับรถประจำตัวผม อาจักร
ซึ่งเป็นบอร์ดี้การ์ดมือดีควบตำแหน่งขับรถให้ผมอีกหนึ่งตำแหน่ง ให้เอารถมารับที่ประตูได้เลย ปล่อยพี่
สอนเคลียร์ค่าใช้จ่ายที่ร้านกาแฟแล้วตามผมออกมา แกรู้ดีว่าควรทำอะไรยังไงให้ผมบ้าง คนพวกนี้อยู่กับ
ครอบครัวผมมานาน ตั้งกะรุ่นพ่อแม่กันแล้ว ที่สำคัญสำหรับผมพวกเค้าเห็นผมมาตั้งแต่เด็ก พอมารับใช้
ผมก็เหมือนเป็นคนในครอบครัวผมไม่ได้คิดเป็นอื่น ทุกคนรู้จักนิสัยส่วนตัวผมดี และรู้ว่าควรทำอะไรยังไง
เมื่อไหร่ ผมรู้สึกสบายใจและหายห่วงเมื่อมีพวกเค้าอยู่ด้วยเช่นนี้
พอรถอาจักรขับมาจอด พี่สอนรีบจัดการเตรียมยกกระเป๋าเสื้อผ้าไอ้เด็กจอมหยิ่ง
เพื่อเอาไปใส่ท้ายรถ แต่มันก็ยังมีข้อดี ที่เดินตรงไปจะแย่งยกไปใส่เสียเอง พี่สอนไม่ยอมเพราะไอ้เด็กนี่
มันก็อยู่ในฐานะเจ้านายคนหนึ่ง แม่ผมคงแจ้งให้พวกพี่เค้ารู้ก่อนหน้านี้แล้วเหมือนกัน มันทำปากจิ๊จ๊ะนิดหน่อย
เหมือนขัดใจ ก่อนจะเดินหน้านิ่งกลับมา ผมเปิดประตูรถด้านหลังกำลังจะก้มตัวเข้าไปนั่ง ซึ่งข้อนี้ทุก
คนต่างรู้ดีว่าไม่ต้องถึงกับคอยบริการเปิดประตูรถให้ผมหรอก ผมไม่ค่อยชอบให้บริการกันขนาดนั้น
จังหวะนั่นเอง มอร์เตอร์ไซค์ขับมาพร้อมกับห่ากระสุนระดมยิงเข้าใส่ ตัวผมถูกกระแทกให้ล้มไป
หมอบอยู่กับพื้นใช้รถเป็นกำบัง ในขณะที่เสียงปืนอยู่ใกล้ๆ หูผมก็รัวเป็นตับยิงสวนกับไปเกือบหมดลูกโม้
“ปึ๊ก!...ปังงงงงง!!!!...” เหลือบตาขึ้นมาดูอีกที ไอ้มอร์เตอร์ไซค์นิรนามก็บึ่ง
แน่บหายไปทันที พี่สอนรีบกดโทรศัพท์สั่งงานอย่างรู้หน้าที่ คงบอกพวกบอร์ดี้การ์ดตามล่าตัวมาให้ได้
คิดว่าคงไม่พ้นมือพวกของผมหรอก แต่ที่ผมแปลกใจก็ไอ้เสียงปืนที่ยิงตอบโต้ มันดันเป็นจากไอ้เด็กจอมหยิ่ง
ที่นั่งจังก้าคุกเข่าไหล่แนบตัวถังรถสับไกรัวใส่กระหน่ำ และถ้าผมคิดไม่ผิดคงเป็นมันที่กระแทกผมล้มคะมำหมอบ
กับพื้นตั้งกะตอนที่ห่ากระสุนรัวมานั่นอีกเหมือนกัน เพราะตรงนี้มีแค่มันกะผม หลังจากมันเก็บปืนเข้าเสียบ
ซองในขากางเกงตรงน่องมันเรียบร้อยมันก็ลุกยืน ทำหน้านิ่งได้อีก ไม่น่าเชื่อว่าไอ้เด็กนี่มันจะมีฝีมือยิงปืน
ระดับนี้ พี่สอนตรงดิ่งมาหาผม
“คุณบอมย์โอเคนะครับ?”
“ผมไม่เป็นไร แล้วทุกคนปลอดภัยกันดีใช่ไหม?”
“ครับ...พวกผมปลอดภัยกันดี แต่ไม่มีโอกาสยิงตอบโต้มันเลย เพราะมันรัวกระสุน
มาไม่ให้มีจังหวะหายใจได้เลย ดีหน่อยที่คุณจอมยิงสะกัดมัน คิดว่าไอ้คนซ้อนคงโดนไปเต็มๆ เพราะผม
ทันเห็นมันชะงักและไหล่ตกลู่ไปข้างคงจะโดนคุณจอมยิงแน่ๆ คุณจอมฝีมือดีนะครับ ไม่เห็นวันนี้ไม่รู้เลยว่า
ยิงปืนเป็นด้วย หนำซ้ำยังคล่องแคล่วจนผมทึ่งไปเลยเหมือนกัน” พี่สอนอวยไอ้เด็กจอมหยิ่งทันที ไอ้เด็กนั่น
มันก็ยิ้มให้ไม่พูดไม่จา เอ่อ!..เอากับมันซิมึง
หลังจากเข้ามานั่งในรถกันเรียบร้อย รถไม่เสียหายไร เพราะเป็นรถกันกระสุนสั่ง
พิเศษ อาจักรก็ขับมุ่งตรงไปที่บ้านอิงดอยทันที บ้านหลังนี้เป็นบ้านที่สร้างขึ้นมาเป็นทรงไทยล้านนาเนื้อที่
กว่า 20 ไร่ รั้วรอบขอบชิด มีบอร์ดี้การ์ดสิบกว่าคน ไม่รวมคนดูแลคนรับใช้ ร่วมๆ ก็ยี่สิบกว่าคน
เป็นบ้านที่ผมพักอยู่และกะไว้เป็นเรือนหอด้วยซ้ำในอนาคต ทั้งที่ยังไม่เห็นเจ้าสาวผมเลย แต่ผมชอบเป็น
คนจัดการออกแบบตกแต่งเองกะมือตั้งแต่เลือกทำเลสถานที่ ผมเลือกเชิงเขา หลังพิงเขาหน้าหันเข้าหาตัว
เมืองเชียงใหม่ เห็นเมืองเชียงใหม่ได้ทั้งเมืองเพราะอยู่บนเนินเขาสูง มีสระน้ำมีทุกอย่างตามที่ผมต้องการ
หมดไปร่วมๆ กว่าสองร้อยล้าน แลกกับการที่ผมจะมาปักหลักอยู่ดูแลกิจการให้กับนายพ่อนายแม่ที่นี้หลัง
จากจบด๊อกเตอร์มาได้ไม่ถึงปี พวกท่านก็จัดการให้ทุกอย่าง ผ่านมาร่วมสี่ปีแล้วนะนี้
เอ่อ!...เพิ่งสังเกตุตรงบริเวณใต้ศอกของไอ้เด็กนี้มันถลอกเลือดซิบเป็นทางเลยเหมือนกัน
คงจังหวะที่มันพุ่งกระแทกผมลงไปหมอบกะพื้นหรือเปล่ามันถึงได้รับบาดเจ็บ ดูมันยังไม่รู้ตัวด้วยซ้ำว่ามันมีแผล
เพราะมันนั่งข้างหลังกะผม พี่สอนนั่งหน้ากับอาจักร มือไวกว่าความคิดผมคว้าหมับจับศอกมันบิดมาดูทันที
เจ้าตัวสะดุ้งนิดหนึ่งก่อนจะพูดขึ้นว่า
“ทำไร...” ไอ้เด็กเปรตนี่ มันพูดจาไม่มีหางเสียงเลยจริงๆ ไม่รู้จักผู้หลักผู้ใหญ่
หรือว่ามันไม่รู้จริงว่าควรพูดอะไรยังไงกันแน่
“ศอกเลือดออก...จะดูให้...แล้วทีหลังพูดจากับผู้ใหญ่ให้มันมีหางเสียงหน่อย อย่าห้วนสั้น
ไม่มีใครเคยบอกเราบ้างหรือไง” ถือโอกาสอบรมซะหน่อย เริ่มทำหน้าที่ผู้ปกครองเลยหรือว่ะ!...กู
“อือ...ไม่ต้อง....จิ๊บๆ...ใกล้หัวใจเยอะแค่เนี่ยะไม่ตายหรอก...แล้วไอ้หางเสียงหนะ...พอรู้มี
คนสอนมาเยอะ แต่ไอ้แบบไม่มีหางฟาดไม่เลือก...ไม่เคยลอง..ไว้จะลองดู” อาห่ะ!..ดูมัน...ฟังมันพูดกะผมดิ...
จะอยู่ด้วยกันไอ้หรือเปล่าว่ะเนี่ยะ....นายแม่ส่งไอ้เด็กเปรตนี่มาให้ผมดูแล คิดผิดไปไหม...เห็นทีไม่ได้การแล้ว
งานนี้คงต้องมีคุยกันเป็นการเป็นงานสักครั้งละหวะ...พี่สอนมีอมยิ้มกับอาจักร คงขำที่ผมโดนไอ้เด็กเปรตนี่
ตอกหน้าหงาย ไอ้ไม่มีหางฟาดไม่เลือกนะไม่ใช่ผมแน่นอน แล้วไอ้เด็กนี่มันเสือกพูดมาทำไม ห่าเอ้ยยยย.....
“พี่ว่า...กลับถึงบ้านเราคงมีเรื่องคุยกันยาว พี่ชื่อพี่บอมย์...ทีหลังคุยกันเรียกพี่นำหน้าก็ได้
เราคงรู้แล้วไม่ใช่ ว่ามาที่นี้พี่เป็นผู้ปกครองเรา...คราวหน้าคราวหลัง..จะพูดจากับพี่ให้ระวังคำพูดด้วยก็จะดี”
นรก...มันเหลือบมองผมนิดเดียว หันกลับไปนั่งหน้านิ่ง ยังกะที่ผมพูดไปเมื่อตะกี้ผมพูดกะลมซะงั้น
ไอ้นี่มันกวนส้นผมได้เรื่องเลยวุ้ย ไม่รู้ดิทำไมแค่ท่าทางมันแค่นี้ยั่วผมขึ้นเลย คิดว่าหน้าผมคงฉ่าไปแล้ว
แม่งไม่เคยมีใครทำไม่เห็นหัวผมแบบนี้มาก่อน
ตอนนี้ทำได้ดีที่สุดผมก็นิ่งเหมือนกัน จะหลุดฟอร์มให้มากกว่านี้ไม่ได้แล้ว
ไอ้เด็กนี่แน่ใจว่ามันเพิ่งอายุ 19 ทำไมวางตัวซะโอเวอร์เกินเด็กขนาดนั้น ท่าทางหยิ่งๆ ของมันทำเอา
ผมอยากจับหัวเขกกบาลจริงเชียว ตัวมันก็ไม่ได้หนาล่ำอะไรมากมาย แต่ก็ไม่ได้อ้อนแอ้นผอมแห้ง
มีกล้ามเนื้อพองามสมส่วน บวกความสูง 185 น่าจะได้ รูปหน้าที่ออกลูกครึ่งจมูกโด่งเรียวเป็นสัน
ริมฝีปากบางชมพู กับหน้าขาวๆ ใสๆ ไรหนวดอ่อนๆ ที่ขึ้นอยู่นั้นทำให้มันดูหล่อมากมาย
ต้องยอมรับคงทำให้สาวๆ หัวใจละลายเป็นแน่ งานนี้มช.คงได้คึกคักไม่น้อยเมื่อไอ้เด็กนี่เป็นเฟรชชี่น้องใหม่
ในคณะสถาปัตย์
มาถึงบ้าน ผมจัดการให้พี่สอนสั่งคนใช้เอากระเป๋าไอ้เด็กจอมโอหังไปเก็บบนห้องตรง
ข้ามกับห้องผม ปกติห้องนี้ผมจะไม่เคยเปิดให้ใครเข้าพักเลย ห้องของนายพ่อนายแม่ก็อีกฟากหนึ่ง
ฟากซ้ายห้องของผม กับห้องตรงข้ามเท่านั้น ส่วนห้องด้านล่างอีกสองห้องไว้สำหรับเพื่อนๆ มาเที่ยวผมถึง
เปิดให้พักกันที่นี้ สาวๆ คู่ควงผมยังไม่เคยมีใครได้เข้ามานอนในบ้านหลังนี้สักคน เพราะปกติผมจะใช้
ห้องสูทของโรงแรมในตัวเมืองซะมากกว่า เหมือนเมื่อคืนที่พาน้องปิกไปนอน เป็นห้องประจำของผม
ส่วนท๊อปชั้นบนสุดเป็นโซนออฟฟิศและห้องนอนส่วนตัวของผมทั้งฟอร์ ไม่มีใครได้เข้าไปนอนหรือยุ่มย่ามชั้น
นั้นเช่นกัน
ผมเรียกไอ้เด็กจอมโอหัง เข้าไปคุยทำความเข้าใจในฐานะที่จะมาอยู่ร่วมกันกับผม
เพื่อให้รู้กฏเกณฑ์และนิสัยส่วนตัวของผมด้วย เราคุยที่ห้องหนังสือ หลังจากมันเข้ามานั่งโซฟาตรงข้ามผม
เรียบร้อย คนรับใช้เอาน้ำมาเสริฟพร้อมปิดประตูเหลือเราสองคน ผมเปิดประเด็นพูดขึ้นทันที
“พี่ให้เธอ ถอดแว่นออกได้แล้ว นี่มันในบ้าน เราคงต้องคุยกันนานหน่อย”
ผมสั่งให้มันถอดแว่นออก มันก็ทำตามอย่างว่าง่าย คิดไว้ไม่ผิด ดวงตาโตขนตายาว กอปรกับ
คิวเรียวหนาภายใต้หลังแว่นตาดำนั่น เผยออกมา ทำให้รู้ว่าไอ้เด็กเปรตนี้มันรูปหล่อยังกะปั้นกันมาเลยทีเดียว
สมแล้วที่มันเป็นลูกครึ่งไทยญี่ปุ่น ผิวขาวอมชมพูเนียนละเอียด หึหึหึ...เป็นบ้าไปแล้วกูเผลอมองไอ้เด็กเปรต
นี่นานไปหน่อย
“แฮ่ม!.....เธอคงรู้จักพี่พอสมควรแล้ว ไม่ต้องแนะนำตัวอะไรกันอีก แต่สำหรับเธอ
พี่ต้องการให้เธอแนะนำตัวอย่างละเอียดให้ฟังอีกครั้ง” ผมสั่งมันแหละ
“จอมภาคย์...คูมิคาโตะ เรียกสั้นๆ ว่าจอม....แม่เป็นคนไทย พ่อญี่ปุ่น
ตายหมดแล้วทั้งบ้าน กลับมาอยู่ที่ไทยตามคำสั่งของแม่ท่านมอบให้คุณป้าเป็นคนจัดการทุกอย่างให้
คุณป้าให้มาต่อที่มช. คณะสถาปัตย์คณะเดิมที่เรียนอยู่ญี่ปุ่น” แล้วมันก็หยุดทำหน้านิ่งได้อีก
อืม...บอกละเอียดนี่มันละเอียดแล้วใช่ไหมเนี่ยะ
“พี่บอกว่าเอาแบบละเอียด ที่เธอบอกมาพี่รู้แล้ว อีกอย่างลงท้ายให้มีหางเสียงด้วย
ควรมีครับ หรือแทนตัวเองว่าผม หรือจอมก็ได้ จะได้ดูสมกับวัยตัวเอง ที่สำคัญพูดกับผู้ใหญ่มันดู
สุภาพเหมือนคนมีการศึกษา ได้รับการอบรมมาดี เข้าใจที่พูดไหม?” สอนไปแหละ มันทำตาโตจ้องมาซะงั้น
“จำเป็น...ตามจริงแล้วถ้าอยากให้พูดก็ได้...ครับ..พอใจยัง...แล้วละเอียดหนะ.เอาแบบไหน
ถึงกับต้องของที่ชอบไม่ชอบ อาหาร...รสนิยมด้วยไหม?...เอ่อ..ครับ” หึ...เหมือนมันไม่ค่อยอยากจะยอม
อ่อนข้อให้ผมสักเท่าไหร่ แต่ช่างเหอะ ค่อยสอนกันไป
“ได้ก็ดี บอกมานั่นแหละ...อยากบอกอะไรก็พูดมาให้หมด พี่จะได้รู้จักเธอไว้
รู้ไม่ใช่พี่เป็นผู้ปกครองของเธอตั้งแต่นี้เป็นต้นไป พี่ต้องรู้จักตัวตนของเธอไว้ด้วย เกิดไรขึ้นมาภายหลังจะ
ได้ไม่ผิดพลาด เข้าใจใช่ไหม?....ที่นี่ไม่ปลอดภัยเท่าไหร่ พี่มีศัตรูอยู่ก่อนแล้ว วันนี้เธอก็เห็นนี่
เฉียดตายด้วยลูกกระสุนอยู่นั่นหนะ เพราะฉะนั้นเพื่อความปลอดภัยของเธอด้วยเช่นกัน ควรบอกให้พี่รู้
ละเอียดจะได้วางแผนต่อไปได้ว่าจะดูแลเธอยังไง..” ผมบอกเหตุผลกับมันไป ไม่เข้าใจทำไมต้องมานั่ง
อธิบายอะไรกะมันด้วย เวรจริง ปกติถ้าเป็นคนอื่นผมสั่งก็ต้องทำ ไม่ต้องมานั่งอธิบายอะไรกันยืดยาวแบบ
นี้เลยสักครั้ง
“ไม่ต้องห่วงผมหรอก เอาตัวรอดได้..เอ่อครับ....ห่วงตัวเองเหอะ..วันนี้ยังไม่ระวังเลย...
คราวหน้าคงไม่โชคดีเหมือนวันนี้ทุกครั้งหรอก..” อ้าว!...ไอ้เด็กเปรตนี่ จู่ๆ เสือกแช่งผมซะงั้น
“พี่รอดไม่ใช่ครั้งแรก เพราะฉะนั้นจะอะไรก็ช่างที่เธอช่วยพี่ไว้วันนี้ ไม่ได้หมาย
ความว่าพี่ไม่ระวัง อาจจะหละหลวมไปบ้างแต่ต่อให้เธอไม่กระแทกพี่หลบ พี่ก็เอาตัวรอดได้ ขอบใจเธอ
ด้วยที่วันนี้ช่วยพี่ไว้ ว่าแต่เรื่องของเธอ เริ่มได้หรือยัง ไม่ต้องนอกเรื่อง”
“หึ..เก่งให้มันตลอดเหอะ....” เสือกมีบ่นจิ๊จ๊ะอีก แต่ผมได้ยินนะไอ้เด็กนี่ เลยทำ
ตาดุจ้องหน้ามันแหละให้รู้ตัว คิ้วขมวดทำหน้ายุ่งก่อนจะยอมพูดขึ้นมาว่า
“จอม....อายุ 19 เสียพ่อแม่ไปกับซึนามิที่ญี่ปุ่น ไม่มีพี่น้องลูกชายคนเดียว
ชอบอาหารไทยทานรสจัดได้เพราะแม่ชอบทาน มีแฟนแล้วที่ญี่ปุ่น เป็นคนไทยเค้าเรียนอยู่ กีฬา
โปรดคือว่ายน้ำ ส่วนอื่นๆ ก็เล่นได้ไม่มีปัญหา พอใจยัง” เสือกย้อนถามผมอีก ผมพยักหน้าให้
ดันลุกยืนเฉยเลย ผมเลยจับข้อมือกระชากให้นั่งลง อาจจะเพราะอารมณ์ผมหงุดหงิดด้วย ที่ไอ้เด็กนี่มัน
นึกจะลุกก็ยืนค้ำหัวผมซะงั้น แรงกระชากเลยหนักไปหน่อย ทำให้ตัวมันเชเข้ามาล้มแหมะบนตักผมเต็มๆ
แถมแก้มดันเสือกกระแทกเข้ากับจมูกผมเข้าให้อย่างจัง
“ตุ๊บ!...อึ๊บ!..” ผมเองตกใจไม่น้อย แต่ไอ้เด็กเปรตมันยิ่งกว่า ตัวมัน
แข็งทื่อค้างไปหลายวิ หน้าแดงก่ำ หูด้วยแล้วไม่ต้องพูดแดงเถือกยิ่งตัวขาวๆ เห็นชัดยิ่งกว่าอะไร
ผมไม่ได้คิดไปเอง กลิ่นตัวไอ้เด็กเปรตนี่มันหอมดีชะมัด ไม่ใช่หอมแบบผู้หญิง แต่มันหอมกลิ่นเด็กหนุ่ม
อือ..หอมแหะ...แก้มมันก็นุ่มดีพิลึก แม้จะสัมผัสแบบไม่ตั้งใจแต่ก็รู้สึกได้ นี่ผมคิดไรอยู่เนี่ยะ ไอ้เด็กนี่
มันเหมือนเพิ่งรู้สึกตัวว่านั่งเกยอยู่บนตักผม กำลังจะยันตัวลุกแต่เสือกเป๋ล้มแหมะลงมาอีกซะงั้น ไอ้ผมก็ไว
รวบกอดไว้ทันที คือไม่ได้คิดไร แค่กลัวมันร่วงตกจากตัก ได้แผลกันอีกพอดี แผลที่ศอกก็ยังไม่ได้ทำ
รอยเลือดแห้งเกรอะติดแล้วนั่น
“ปล่อย!...ปล่อยดิว่ะ!..” นั่น..เสือกมีขู่ผมฟ่อๆ..อีก....ดุชิบหาย
“อะไร...เธอกำลังจะล้มหล่นไปอยู่ร่อมร่อ พี่กันเธอไม่ให้ตกเดี๋ยวก็ได้เจ็บอีกหรอก
ทำไม...ไม่พอใจอะไร...ทำยังกะเป็นผู้หญิง...” ไอ้ปากผมก็ไวซะอีกกู...ไอ้เด็กนี่มันก็ไม่ได้สะดีดสะดิ้งไรหรอก
มันสบถแข็งๆ แต่ตัวผมใหญ่กว่ามันเยอะไง ไม่นับความหนาของผมอีก ผมสูงตั้ง 195 น้ำหนักตั้ง
84 ออกกำลังซะกล้ามเนื้อแน่นปึ๊กตั้งกะมัธยม ไม่ต้องบอกว่าผมทั้งสูงใหญ่ หนาล่ำที่สุดในบรรดาในกลุ่ม
อยู่แล้ว แม้ไอ้เด็กนี่มันจะสูงแต่เมื่อเทียบกับผมมันก็ยังบางกว่าเยอะ
“ปล่อย....ผมไม่ชอบ...ไม่งั้นจะหาว่าไม่เตือน.” เสือกขู่อีก..ไม่เตือน...หมายความว่าไง..
อยากรู้ชะมัด นอกจากฝีมือยิงปืนที่เห็นมาแล้ว ไอ้เด็กนี่มีฝีมืออะไรอีก ผมบอมย์เบย์ก็ไม่ใช่กระจอกทุก
คนรู้อยู่แล้วว่าผมเก่งเรื่องไรบ้าง แล้วยิ่งกระดูกแข็งสะสมประสบการณ์ผ่านสนามรบมาขนาดนี้ ไม่ใช่ว่าขี้คุย
ลองดูดิว่าไอ้เด็กนี่มันจะทำไง ผมเลยแกล้งเฉย ทำเป็นกอดรัดมันแน่นเข้าไปอีก เอาดิมีฝีมือไรแสดงออก
มาไอ้หนู
และไม่ต้องรอคำตอบนาน ไอ้เด็กเปรตมันยกเท้ากระแทกหลังเท้าผมทันที นี่ท่าไม่
ระวังไว้ก่อนคงได้แหกปากร้องลั่นไปเหมือนกัน ดีที่ถอยเท้าหลบทัน หึหึ..ชักสนุกเล่นมวยปล้ำกะมันสักตั้ง
ดูดิมันจะแก้ล็อคของผมยังไง ไอ้หนูจอมโอหัง....ว่าแล้วผมเหวี่ยงตัวมันหงายหลังลงไปบนโซฟา พร้อมกับ
ตัวผมก็กอดไว้ล้มทับใช้น้ำหนักตัวกดตรึงมันไว้ทั้งตัวอีกตะหาก ดูมันโดนขนาดนี้จะหลุดออกไปยังไง
มันจ้องผมตาเขม็ง ยิ่งมันทำตาดุหน้ามันยิ่งน่าดูพิลึก สนุกชะมัดผม ไม่เคยเล่น
ไรสนุกแบบนี้มานานเท่าไหร่แล้วนะ หลังจากพ้นวัยมัธยมมา นานมากแล้วที่ความรู้สึกตื่นเต้นเร้าใจ
เหมือนเด็กๆ ของผมมันไม่เกิดขึ้นเลย ตอนนี้ผมเหมือนกลับไปเป็นเด็ก ม.ปลายอีกครั้ง กำลังเพลินไอ้
เด็กเปรตมันเอาหน้าผากโขกหัวผมอยากแรง ดีที่โดนตรงหัว ถ้าต่ำกว่านั้นคงได้คิ้วแตกดั้งหักกันไปเหมือนกัน
มันโขกมาซะแรงไม่ยั้ง ไอ้ผมก็เจ็บเห็นดาววิ้งๆ เลยเหมือนกัน แต่ไอ้เด็กเปรตหน้าผากมันก็ขึ้นรอยแดงแป๊ด..
คงเจ็บไม่น้อย ดุ..ชะมัดถือว่ามันมีลูกออกที่ดี แต่บังเอิญเป็นผม มันเลยยังไม่หลุดเป็นคนอื่นคงหงายลง
ไปกองอยู่กับพื้นปล่อยมันหลุดไปแล้ว ดูมันฮึดฮัดพ่นลมออกจมูกยกใหญ่พยายามจะขยับเขยื้อนตัว แต่ผม
รู้วิธีล็อคของบอมย์เบย์ซะอย่างลองโดนผมกดล็อคติดพื้นหลุดยาก นอกจากไอ้โต๋กับตะเกียงแล้วไม่มีใครหลุด
จากล็อคผมได้หรอก เพราะสองคนนั่นเล่นใช้ลมปราณส่วนตัวสวนผมซะหงายเก๋ง
“จะปล่อยได้ยัง....ควายชิบหาย..แม่ง...ถึกขนาดนี้ยอมแล้ว ปล่อยดิ” ฟังมันว่าผม
แต่ช่างเหอะ ถือว่าเป็นคำชม ผมจ้องตามันนิ่งๆ มันก็จ้องตอบไม่มีหลบเหมือนกัน
“หากเธอโดนแบบนี้ แล้วหลุดไปไม่ได้ เธอก็มีจุดอ่อนอยู่ดี ถ้าเป็นศัตรู
เธอก็อันตรายหละนะ” ผมบอกมันไป
“เป็นคนอื่น มันหงายหลังตั้งกะหัวโขกแล้ว ไม่มีใครถึก..ขนาดนี้หรอก...พอแล้ว
ปล่อยดิ..อึดอัด” มันบ่น...มันบ่น...ยิ่งทำหน้ายุ่งไม่พอใจด้วยแล้ว ทำไมมันน่าฟัดหวะ...สมองคิดไม่ทันไร
ปากผมไปไวกว่าความคิด ดันเสือกฉกจูบลงไปบนปากบางแดงๆ ที่ขมุบขมิบบ่นผมอยู่ตรงหน้า ซึ่งหน้าเรา
ห่างกันไม่เกินคืบ ผมไม่ได้อะไรยังไงจริงๆ ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกัน ปากบางแดงที่ขมุบขมิบมันยั่ว
ให้ผมประกบปากลงไปแบบไม่มีอะไรในหัวล่วงหน้าไว้ก่อน ไปตามความรู้สึกล้วนๆ เล่นเอาไอ้เด็กเปรตแข็ง
ทื่อไปเลยมัน คงตกใจที่จู่ๆ ผมเสือกดันจูบมันไม่มีปี่มีขลุ่ย ส่วนไอ้ผมพอประกบลงไปแนบสนิทเสือกอยาก
ได้มากกว่านี้ ปากทั้งนุ่มทั้งหวานมันยั่วให้ผมขบเม้มให้มันเปิดปากออก ไอ้เด็กปากดีจอมโอหังคงไม่ค่อยปะสี
ปะสากับจูบแน่ๆ ผมสังเกตุจากอาการตกใจพยายามจะโกยอากาศของมันเลยเปิดโอกาสให้ผมสอดลิ้นเข้าไป
สำรวจโพลงปากหวานทันที และก็ไม่ผิดหวังมันหวานจริงๆ ผมกวาดต้อนลิ้นของไอ้เด็กจอมหยิ่งจนหนำใจ
เหมือนไม่รู้จักพอ ไม่ติดว่าร่างข้างใต้เริ่มจะหายใจติดขัดเหมือนจะขาดอากาศตายไปซะก่อน ผมคงไม่ผละออก
ให้หรอก หวานชะมัดยังกะน้ำผึ้งแหนะ
เป็นดังคาด พอผมเปิดช่อง มันรีบโกยอากาศหายใจเข้าปอดอย่างหนัก
-
- 3 -
“เฮือก!....ฮือออ...ไอ้สัด...จูบกูไมหวะ!...แม่งมึงเป็นเกย์หรือไง...
Kเหอะ...ไอ้..ไอ้..โว้ย!..ปล่อยกูดิโว้ย...อย่าให้กูหลุดไปได้นะมึง...จมตีนกูแน่....” โห...แม่งแมนชิบหาย...
ดุจนผมหมั่นไส้ บดจูบปิดปากที่พ่นคำด่าปวดแสบปวดร้อนอีกรอบ รอบนี้เอาซะไอ้คนด่าเก่งตัวอ่อนไปเลย
เจอฝีมือระดับเทพของผมแม่งงัดออกมาใช้จนไอ้เด็กเปรตหลับตาปรือเผลอพันลิ้นฉกตอบผมซะงั้น นึกว่าจะแน่
จูบจนหนำใจล่อจน ปวดน้องชายตุ๊บๆเลยผม ไม่ไหวคืนนี้คงเรียกน้องปิก
มาเป็นตัวช่วยอีกคืนแล้วกู ไม่อยากเชื่อจูบไอ้หน้าหล่อนี้เสือกเกิดอารมณ์อยากเอามันขึ้นมาซะงั้น
เวร..เลยกู..เด็กในความปกครอง ขืนไม่หยุดมีหวังผมหยุดไม่อยู่แน่ๆ กับหน้าขาวๆ นอนตาปรือหน้า
แดงหูแดง หอบหายใจใต้ร่างผมนี่โคตรยั่วต่อมหื่นผมเลย ตัดใจลุกพรวดพราด เดินหนีปิดประตู
ตามหลังยืนหลังพิงประตูมือลูบหน้าสงบสติอารมณ์ตนเองสักครู่ก่อนจะตรงดิ่งสั่งอาจักรกับพี่สอนออกรถไปโรงแรม
ทันที ไม่ไหวท่าจะบ้าไปแล้วกู..............
จอมภาคย์
ไอ้เหี้ย....แม่งจูบกูเสร็จ ลุกพรวดพราดหันหลังเดินหนีไปไม่พูดไม่จา
พาเอากูแม่งนอนหมดแรง ไม่มีแม้แต่เสียงด่าแม่งแล้ว ไอ้เห็บหมาเอ้ย...เอาเข้ มันเป็นเหี้ยไรของมัน
นึกบ้าไรไหนแม่ผมบอก มันโคตรเป็นพี่ชายที่ใจดี นิสัยดี เรียนเก่ง หล่อ สมาร์ท เท่ห์
จนกูเอาเป็นไอดอลตั้งแต่เด็ก ไม่คิดไม่ฝันไอดอลกู มันจะเหี้ยได้ใจขนาดนี้
ยอมรับว่า ตั้งแต่เสียพ่อกับแม่ไปในเหตุการณ์ซึนามิ แทบจะไม่อยากอยู่เพราะไม่มี
ใครเหลืออีกเลยสักคน ถ้าไม่เพราะคำสั่งเสียของแม่ในพินัยกรรมให้คุณป้า แม่ของไอ้พี่เหี้ยมันรับดูแล
เป็นผู้อุปการะจัดการมรดกและธุรกิจให้ต่อ กูคงไม่มีแรงทำอะไรอีกแล้ว กูเศร้าอยู่กว่าหกเดือน
หลังจากคุณป้าจัดการทุกอย่างให้เรียบร้อยแล้ว ก็ย้ายมาเรียนที่นี่ อาจเพราะรู้ว่ากูเคยบอกว่าไอ้พี่เหี้ย
เป็นไอดอลกูตั้งกะเด็กคุณป้าถึงส่งกูมาให้มันคอยดูแล โคตรดีใจเมื่อรู้ว่าจะมาอยู่กับมัน และมันจะ
เป็นผู้ปกครองดูแลกู
เจอมันครั้งแรกที่สนามบิน กูมองมันตั้งแต่เห็นมันนั่งในร้านกาแฟ ยอมรับว่าไม่
ผิดหวังจริง ผู้ชายหน้าตาออกลูกครึ่ง คงได้มาจากเชื่อทางคุณปู่คุณทวด ไอ้พี่บอมย์มันถึงออกทางครึ่ง
ยุโรป บวกรูปร่างสูงใหญ่เกือบสองเมตร แถมกล้ามเนื้อใต้เสื้อผ้าที่พอเดาได้ว่าแข็งแรงและบึกบึนอย่างคน
ออกกำลังกายสม่ำเสมอมาโดยตลอด รูปหน้าที่มีเคราเขียวจมูกโด่งเป็นสัน กรามคม คิ้วหนา ตา
เรียวโตขนตายาว ดวงตาคมเข้ม สรุปมันเทพเจ้ากรีกชัดๆ หล่อสุดๆ แต่กูก็เก็กเข้มเพราะกูวางหน้า
ไม่ถูกเมื่อไอ้คนที่กูปลื้มความเก่งของมันไอดอลของกูตัวเป็นๆ มันอยู่ตรงหน้า กูเลยพูดสั้นๆ ห้วนๆ แต่ก็ทำ
ให้มันไม่ค่อยพอใจอบรมกูว่ามารยาทไม่ค่อยมี จะไหว้มันอยู่หรอก ถ้าไม่ทันเห็นแววตาสำรวจแกมตำหนิ
ของมันเข้าซะก่อน อารมณ์ตอนนั้นกูเลยกวนตีนแม่งซะเลย
แต่ไม่นึกว่ามันจะมีศัตรูถึงขนาดกะฆ่ากันให้ตาย เล่นส่งมือปืนขับมอร์เตอร์
ไซค์สวมหมวกกันน็อคดักยิงถึงสนามบิน สัญชาติญาณทำให้กูเอาตัวพุ่งกระแทกมันล้มหมอบกับพื้นก่อนจะ
ดึงปืนพกที่กูมีติดตัว ตรงซองหนังรัดน่องออกมายิงใส่ตอบโต้กลับไป โดนไอ้คนซ้อนตรงหัวไหล่ไป
เต็มๆ พวกมันขับหลบหนีไปได้
นั่งในรถ รู้สึกดีไม่น้อยที่มันสังเกตุเห็นแผลตรงข้อศอกแขนกูเข้า กูรู้แต่
แรกแล้วเพราะโดนตัวถังรถครูดเอา แต่มันเล็กน้อย ตอนโตโต้ซังส่งกูไปฝึกการต่อสู้กูเจอมาเยอะกว่านี้อีก
นี่แค่จิ๊บๆ กลับมามันดันเรียกกูเข้ามาอบรม ท่าทางวางก้ามข่มขนาดนั้น เลยทำให้กูต่อต้านแบบหมั่นไส้
เพราะนิสัยกูลูกชายคนเดียว มีแต่คนเอาใจมาเจอไอ้พี่เหี้ยมันออกเสต็ปแบบนี้กูเลยกวนมันกลับ ไม่คิดว่ามัน
จะจัดการล็อคกูจนเลยเถิดท้าท้ายให้กูเอาตัวรอดจากการกดล็อคของมัน ใครจะไปคิดว่ามันจะถึกและแรงควาย
ขนาดนี้ กูเองเคยล้มระดับซูโม่ตัวยังกะยักษ์มาไม่น้อย แต่ไอ้พี่เหี้ยมันแข็งแรงจริงๆ กูขยับไม่ได้สักกะแอ๊ะ
แล้วแม่งเสือกอยู่ๆ ดันจูบกูซะงั้น นึกแล้วโมโหชิบหาย กูผู้ชายทั้งแท่ง เท่าที่ทราบไอ้พี่เหี้ยมันก็ไม่
ใช่เกย์นิ มันฟันผู้หญิงยังกะเปลี่ยนเสื้อผ้า คุณป้ายังบอกว่าหนักใจกับมันที่ใช้ชีวิตเหมือนพ่อพวงมาลัย
ไม่จริงจังกะใครสักคน
ไอ้ที่หนักเข้าไปใหญ่ ก็ไอ้ตอนโดนมันจูบรอบสองเนี่ยะ....สัดเอ้ย...เสือกมีอารมณ์
ไปกับมันเสียนี่ ห่า..ครวยเหอะ...คนเหี้ยไรว่ะ!..จูบเก่งชิบหาย เล่นเอากูเคลิ้มเลยแม่ง แล้วจู่ๆ
ผละเดินหนีกูไปซะงั้น นี่แหละที่กูโมโหอยู่นี่ ทั้งโมโหมันที่เกิดเพี้ยนเหี้ยไรมาทำกะกูแบบนี้ โมโหตัวกู
ด้วยเสือกทำห่าไรมันไม่ได้ ฝีมือกูก็ใช่ย่อย แต่เสือกตายในกำมือไอ้พี่เหี้ยนี่มัน คอยดูเหอะ...ทำกะกู
แล้วเดินหนีไปแบบนี้ไม่มีเหตุผลมาเคลียร์ให้หายคาใจ มึงได้อยู่ไม่สุขแน่ไอ้พี่บอมย์ ต่อนี้ไปกับไอ้..
จอม...รับรองจบไม่สวยแน่มึง....
ชอบไม่ชอบ อย่าลืมรีไพฯ คอมเม้นท์ให้ด้วยนะค่ะ
Luk. :3123:
-
:3123: :L2:
อ๊ากกกกก
เจอกัน พี่บอมย์ก็จัดให้น้องจอมสะแล้วววว
อยากอ่านตอนต่อไปแล้วจิ อิอิ
-
:mc4: ต้อนรับเรื่องใหม่ :mc4:
เปิดตัวกลุ่มผองเพื่อนตะเกียงสามสิบยังแจ๋วทุกคน จำได้ว่าตะเกียงภาคแรกเปิดตัวตอนมัธยมแถมตะเกียงยังแค่สิบสี่ปี ว่าแล้วก็คิดถึงตะเกียง-โต๋ :กอด1: :กอด1:
จะติดตามต่อไปค่ะ พี่บอมย์จะปราบเด็กจอมภาคย์ยังไง รึจะถูกเด็กปราบ :z1: :z1:
-
ดีใจได้อ่านเรื่องใหม่ครับ
-
+1 ต้อนรับเรื่องใหม่ จ้าน้องลักษ์
-
ว้าววว อย่างนี้คงจะแคล้ว ติดตามคุณลักษณ์ทุกเรื่องเป็นแน่ :-[
o13 o13 o13 o13 o13 +1 ไปเลยค่ะ
-
สนุก ค๊าบบ
ติด ตามๆ
:L2:
-
หุหุหุ บอมย์จะมีคู่แย้วเหยอ :laugh: 555...
-
:z3:
-
:mc4: +1 ต้อนรับเรื่องใหม่
พี่บอมย์เริ่มหวั่นกับน้องแล้วน่า
รอตอนต่อไปคะ :call:
-
ตามมานั่งเสนอหน้าติดขอบจอเลยค่า
ชอบนักแล ไอ้พวกนักเลงนี่่ อิอิ
-
คำผิดเยอะนะคะ ช่วยปรับปรุงด้วย
แก้ไขให้เป็นบางคำค่ะ
กอปร์=>กอปร
ละหลวม=>หละหลวม
ศรัตรู=>ศัตรู
เสริฟ=>เสิร์ฟ
กฏเกณฑ์=>กฎเกณฑ์
-
:mc4:ฉลองๆค่ะ ดีใจได้อ่านเรื่องใหม่ คู่ของบอมแล้ว
น้องเค้ากวนมากๆเลยอ่ะ บอมคงอยู่ไม่สุขแน่งานนี้
ปล.เป็นกำลังใจให้ค่ะอัพต่อเร็วๆนะคะ
ปล.2ช่วยอัพตะเกียวต่อด้วยค่ะ
รอติดตามทั้ง2เรื่องเลย :L2:
-
+1 เรื่องใหม่ค่าาาา
-
o18 o18 o18
-
:mc4: :mc4
เย้ เย้ เรื่องใหม่
-
+1 ค่ะ
ถ้าจะมันนะคะคู่นี้
-
เข้ามาต้อนรับเรื่องใหม่ด้วยคนค่ะ น่าจะมันหยดทีเดียว
:mc4:
-
ขอเข้ามาร่วมสนุกกับเรื่องใหม่ของน้องLukด้วยคนนะคะ
พระเอกกับนายเอกเราเจอกันครั้งแรก ก็สร้างเปลือกนอกแบบเป็นคู่กัดกันซะแล้ว
ทั้งๆที่ภายในต่างพึงใจกัน อิ อิ
น้องLukคะ ขออนุญาตแก้คำผิดให้นะคะ มีบางคำคุณ ณยฎาได้แก้ไปแล้ว
ล่วงลงจากตัก ร่วง
ลอยเลือดแห้งเกรอะ รอย
สูงใหญ่หนาล้ำ ล่ำ
สังเกตุ สังเกต ไม่ต้องมีสระอุ
โพลงปาก โพรงปาก
หมวกกันน๊อค น็อค
สัญชาติญาณ สัญชาตญาณ ไม่ต้องมีสระ อิ
ล๊อค ล็อค
-
คู่นี้สงสัยรักกันแบบโหด ๆ เนาะ กล้ามทั้งคู่นิ
-
:mc4: :mc4:
จัดหนักกันเลยทีเดียว
บอมเบย์กินเด็กๆ เอิ๊กๆ
:L2: :L2:
-
เฮๆๆๆ :mc4:
มาเจิมเรื่องใหม่
แล้วน้องตะเกียงอ่า....
ว่าแต่อยากเห็นอิมเมจพี่บอมเบย์ตอนวัยนี้ กับน้องจอมภาคจัง
-
ว้าวววววววว
เรื่องของบอมเบย์มาแล้ว :mc4:
-
เป็นปู่บอมซะแล้ว ถึงมีคู่ :o8:
-
:L2:
-
ว๊าวววววววว
ไม่คิดว่าพี่บอมย์จะมาแบบเต็มตัว
ติดตามต่อไป เย๊ๆๆๆๆ
-
+1 ค่ะ.... :3123:
-
:mc4: เรื่องใหม่ เริ่มเรื่องก็น่าสนุกแล้ว..แต่ยังไม่ได้อ่านตะเกียงเลยอ่ะ รู้จักคุณ Lux จากเรื่องของพี่วี+พี่กล
..งั้น เดี๋ยวขอไปอ่านตะเกียงกะโต๋ก่อนนะ :bye2:
:pig4:
-
+1 ต้อนรับเรื่องใหม่จ้า :pig2:
บอมปะทะเด็กแสบ o13
ชอบจอมจริงๆเลยอ่า แสบๆกวนๆดี
รอตอนต่อไปจ้่า
ปล.รอตะเกียงกับสิงห์โต๋ด้วย
-
ขอบคุณๆ ณยฎา และพี่แก้ว yayee2 ที่ช่วยแก้คำผิดให้นู๋นะค่ะ
ต้องบอกว่านู๋โคตรตกภาษาไทยเลยอ่ะ ผิดพลาดก็ขออภัยกันด้วยเน้อ
ที่บอกให้แก้ก็กลับไปแก้ไขบางส่วนแล้ว ขอบคุณค่ะที่ติดตามกัน
รักพี่ๆ ทุกคนมากมาย กำลังใจล้นหลามเหมือนเคย ขอบคุณค่ะ
Luk.[/color] :pig4:
จอมใจนักเลง
Part 2
....จอมกวน.
.
.
.
“พี่สอน...จัดการเบิกเงินสดสำรองให้จอมใช้วันละพัน ให้ทีเดียวเลยสามหมื่นนะ
อย่าลืมบอกด้วยเก็บไว้ใช้เดือนหนึ่ง แล้วเอาบัตรเครดิตสำรองของผมวงเงินไม่เกินแสนไปให้ด้วยหละ...
อีกเรื่องบอกให้เวศน์ทำหน้าที่เป็นบอร์ดี้การ์ดขับรถรับส่งให้จอมมันด้วย เช็คตารางเรียนประจำวันให้เรียบร้อย
อย่าให้พลาดนะพี่” ผมสั่งงานพี่สอนมือขวาของผม เพราะพรุ่งนี้ไอ้เด็กจอมโอหังนั่น ต้องไปรายงานตัวที่มช.วันแรก
หลังจากมหาลัยเปิดเรียนมาสองอาทิตย์แล้ว แต่นั่นไม่ใช่ปัญหา เพราะทุกอย่างนายพ่อกับนายแม่เป็นธุระจัดการ
ไว้ให้หมดแล้ว คืนนี้ผมคงนอนที่โรงแรม อารมณ์จะตามน้องปิกมาเล่นกิจกรรมเข้าจังหวะหายไปหมดแล้ว
ดันกังวลที่ไม่ได้ตระเตรียมอะไรให้ไอ้เด็กเปรตนั่นไว้ล่วงหน้าซะอีก
“อีกเรื่องพี่ ช่วยเป็นธุระเรื่องเสื้อผ้าชุดนักศึกษา กับพวกอุปกรณ์การเรียนให้เรียบร้อยด้วย
แค่นี่แหละ..ไปดำเนินการตามที่ผมสั่งได้วันนี้ผมคงไม่ออกไปไหนแล้ว จะอยู่บนห้องนี้แหละ..”
“ครับคุณบอมย์.” พูดจบพี่สอนแกก็รีบเดินออกจากห้องผมไปทันที เฮ่อ!...เป็นเหี้ยไรกูเสือกคิดถึง
ปากนุ่มกับจูบหวานของเด็กเปรตขึ้นมาซะงั้น....ไม่ใช่ว่าเกิดอารมณ์อยากลองของแปลกขึ้นมาดิ..นรกแน่ ไม่ได้..ไม่ได้.
บอมย์มึงจะมาคิดแบบนี้ไม่ได้เด็ดขาด ไอ้เด็กนั่นมันผู้ชาย ที่สำคัญเด็กในความปกครองของมึงด้วย นายแม่เอามึงตายแน่...
คิดถึงตรงนี้เลยต้องรีบหลับตา พักสติปิดสวิทซ์ทุกอย่างทันที ก่อนจิตจะหลอนคิดเยอะไปกว่านี้
ตั้งแต่ออกจากบ้านมา ผมก็มาคลุกอยู่ที่ออฟฟิศในโรงแรม อารามไม่อยากกลับเข้าบ้านขึ้นมาดื้อๆซะงั้น
Jom.
“คุณจอมครับ...นี่เป็นเงินสำรองทั้งหมดในเดือนนี้ที่คุณบอมย์จัดให้คุณจอมติดตัวไว้ใช้
เฉลี่ยวันละพัน ทั้งหมดสามหมื่นครับ และนี่บัตรเครดิตวงเงินแสนหนึ่ง เผื่อคุณจอมต้องการอะไรเพิ่มคุณบอมย์อนุญาตให้ใช้
บัตรนี้ได้เลยครับ” พี่สอนกลับเข้ามาที่บ้านตอนหกโมงเย็น หลังจากหายออกไปกับไอ้พี่เหี้ยตั้งกะบ่ายสองโมง ก่อนจะขึ้นมา
พบผมเพื่อแจงรายละเอียดเรื่องเงินให้ฟัง
“มีแค่นี้ใช่ไหมพี่...มีไรอีกหรือเปล่า?”
“เรื่องรถรับส่งและบอร์ดี้การ์ดประจำตัวคุณจอม คุณบอมย์สั่งให้เวศน์มือดีของเราคอยขับรถและ
ดูแลคุณจอมครับ พรุ่งนี้เวศน์จะทำหน้าที่พาคุณจอมไปรายงานตัวที่มช. หากคุณจอมอยากแวะซื้อชุดนักศึกษาพวก
อุปกรณ์การเรียนตามสะดวกเลยครับ”
“ขอบคุณพี่สอนมาก..ที่เป็นธุระให้”
“ไม่ต้องขอบคุณผมหรอกครับ ผมทำตามหน้าที่ คุณจอมควรขอบคุณคุณบอมย์มากกว่า
เพราะทุกอย่างเป็นคำสั่งของคุณบอมย์”
“หึ..ไม่จำเป็นมั้ง...มันหน้าที่เค้าอยู่แล้วนิ ผู้ปกครองก็ต้องเป็นธุระให้ผมอยู่แล้วไม่ใช่
แล้ว..เจ้านายพี่ไม่กลับหรือครับ”
“ผมไม่แน่ใจ คิดว่าคงนอนที่โรงแรมคืนนี้”
“ปกติที่บ้าน มีใครอยู่บ้าง”
“ก็คุณบอมย์คนเดียวแหละครับ ไม่ติดธุระหรือไม่จำเป็นแกกลับมานอนที่บ้านตลอด"
“งั้นคืนนี้ เจ้านายพี่ติดธุระว่างั้น”
“เอ่อ!..อันนี้ผมไม่ทราบ เพราะวันนี้วันอาทิตย์ตารางงานก็ไม่มีอะไร คงเป็นเรื่องส่วนตัว..
แกไม่ได้บอกผมไว้ด้วย”
“พี่สอนกลับไปดูแลเจ้านายพี่เหอะ...ผมโอเคดี..ยังไงก็ขอบใจพี่มากครับที่เป็นธุระให้ผม”
“ไม่เป็นไรครับ เอ่อ!..โทษนะครับ ทำไมคุณจอมถึงแทนชื่อคุณบอมย์ว่าเจ้านายผมทุกคำหละครับ
ฟังเหมือนห่างเหินไงไม่รู้ ผมว่าคุณจอมเรียกคุณบอมย์ว่าพี่หรือคุณบอมย์ยังดูดีกว่าอีก อย่าหาว่าผมเสือกเลยนะครับ”
“ไม่เป็นไร...ผมคงไม่ชิน อีกอย่างเจ้านายพี่ใช่ว่าผมสนิทอะไรนักจริงป่ะ...เพิ่งเจอหน้า
เมื่อกลางวันนี้เอง เอาเป็นว่าคุ้นเมื่อไหร่ผมเรียกละกัน พี่ไปเถอะ” ตัดบทบอกพี่สอนมันไปแหละ กูไม่เรียกว่า
ไอ้เหี้ยก็ดีแค่ไหนแล้ว...แม่ง...หาเรื่องหลบหน้าอะดิ ได้เลย..มึงไม่เคลียร์ก็หลบให้มันตลอดอย่าให้กูเจอนะมึง
“หวัดดี...เพิ่งมาเรียนวันแรกเหรอ...เราอ้อยนะ..ยินดีที่ได้รู้จัก” จู่ๆสาวสวยก็เข้ามาทักผม
หลังจากหย่อนตูดนั่งในห้องเรียนก้นยังไม่ทันร้อน
“ดีครับ...จอม..ชื่อเรา” ผมตอบไป
“ชื่อเพราะนี่หว่า กูเกียรติ..ไอ้นี่ก้าง...ไอ้นั่นตั้ม ยินดีได้รู้จักเว้ยพวก” และไอ้สามหนุ่ม
ก็เข้ามาแนะนำตัวกะผมอีก คงเป็นก๊วนกันมั้ง ดูพวกมันคุ้นเคยกันมาก
“เอ่อ!...กูด้วย..กูก็ด้วย จอมมึงเข้ากลุ่มพวกเราดิ โอเคเปล่า” ไอ้คนชื่อตั้มชวนผมอยู่กลุ่มพวกมัน
“ได้..กูไงก็ได้ไม่มีปัญหา” ผมตอบมันไป ก็ดีจะได้มีเพื่อน พวกมันแต่ละคนก็ท่าทางใช้ได้
“มึงเพิ่งมาดิ..ถึงว่าตอนรับน้อง ไม่เห็นมึงมาก่อน นี่ถ้ามึงมาตั้งกะตอนนั้นคงได้เป็นเดือนคณะแน่นอน
หน้าตามึงแม่งกูโคตรอิจฉาเลยห่า หล่อได้อีกป่าวว่ะ!...เสือกเอาของดีไปรวมบนหน้ามึงหมด ตกลงไม่ใช่ไทยแท้ดิ..
หน้าตาลูกครึ่งแบบนี้ โซนไหนว่ะจอม” ไอ้คนชื่อก้างถามผมบ้าง
“แม่ไทย พ่อญี่ปุ่น” ผมตอบไปสั้นๆ
“กูว่าแล้ว หล่อสาดเลยมึง ไงอย่าข่มพวกกูจนหญิงอดหมดกันหละ เผื่อๆเพื่อนมั้งนะพวก”
ไอ้คนแรกที่ชื่อเกียรติ เปรยแกมหยอก
“บ้า!...พูดไรเกรงใจเราบ้างเหอะ...เราผู้หญิงนะโว้ย!.” อ้อยเหวขึ้นมาไม่จริงจังไรนัก
“ห่า!...ไอ้อ้อย กูว่ามึงเลิกแอ๊บเหอะหวะ เป็นอย่างที่มึงเป็นดีกว่า...แม่งพอเห็นไอ้จอมหล่อหน่อยดัดจริต
หญิงจ๋าขึ้นมาทันที ถึงไงมึงก็ไม่เหมาะหรอก เป็นมึงคนเดิมอะแหละ” ไอ้ตั้มพูดสวนขึ้นมาบ้าง
“สัดตั้ม...ปากมึงเนี่ยะ..อิแบบนี้ดิ ถึงไม่มีแฟนสักที อย่างน้อยกูก็ดาวคณะนะโว้ย!.”
“หางโผล่แล้วดิมึงไอ้อ้อย...ไอ้ที่เค้าเลือกมึงเป็นดาว เพราะเสือกดูแค่หน้ามึงหรอก ลองได้รู้มึง
นิสัยแบบนี้...คงมีคนโหวตให้หรอกไอ้อ้อย”
“พวกมึงหยุดเห่าซะทีเหอะ ทำไม..กูสวยถึกและบึกบึนมันเป็นไงหวะ”
“ป่าว!..ก็ไม่เป็นไงหรอก แค่พวกกูเสียดายหน้าตาสวยๆ ของมึงแค่นั้น ไม่ควรมาเป็นหน้ามึงเลย
ไม่งั้นกูคงจีบคนแรกเลยหวะ ถ้ามึงเสือกเรียบร้อยได้มากกว่านี้อีกหน่อย”
“สัดก้าง ถามกูก่อนเหอะ กูจะยอมให้มึงจีบป่าว!..แม่งทำเป็นปากดี เก็บปากไว้แดกข้าวเหอะ
อุ้ย!..โทษทีจอม อ้อยลืมตัวไปหนะ”
“ตามบายเลย...พูดกูมึงก็ได้สนิทดี ไม่ต้องเกรงใจหรอก”
“จริงดิ..งั้นไม่เกรงใจนะจอม...เลิกแล้วมีโปรแกรมเปล่า ไปกาดสวนแก้วกันไหม?..พวกมึงด้วยว่าไง
ไปกันป่าว?”
“เอาดิ...ว่างนิ..อยากไปเดินดูอุปกรณ์หน่อย กูอยากได้ดินสอเขียนแบบอยู่พอดี”
“ตกลงจะไปเดินดูอุปกรณ์ที่กาดสวนแก้วใช่ป่ะ! ดีเหมือนกันกูจะได้ซื้อชุดนักศึกษาเพิ่มด้วย”
ผมตอบพวกมันไป
“พี่เวศน์ เลิกเรียนแล้วจอมจะไปกาดสวนแก้วกับเพื่อน ไม่ต้องรอแล้วไงจอมกลับเอง ตกลงตามนี้พี่”
โทรบอกพี่เวศน์มันแหละ
“คุณจอมไปยังไงครับ ผมต้องตามไปด้วย ไม่งั้นเกิดไรขึ้นคุณบอมย์เอาผมตาย
เอางี้เพื่อนคุณจอมกี่คน ไปรถเราหมดไหม?”
“รวมจอมก็ห้าอะครับ อัดไปคงได้เดี๋ยวจอมถามพวกมันดูก่อน...รอแป๊ปพี่” พูดจบผมรีบเดินเข้าไปถาม
พวกมันทันที
“เห้ย!..ตั้ม พวกมึงไปไงหวะ?”
“ไอ้เกียรติมันเอารถมา ส่วนไอ้อ้อยก็เอามาเหมือนกัน สองคันไปหมดอยู่แล้ว ไงมึงไปกับ
พวกกูเอาดิ..ไม่ต้องห่วงกูเจ้าบ้านไม่ทิ้งมึงหรอก”
“โอเค เดี๋ยวกูบอกที่บ้านก่อน” ผมบอกไอ้ตั้มไป
“จัดไปเลยจอม อย่าลืมบอกที่บ้านหายห่วงได้ พวกกูรับประกัน” ไอ้ก้างเอ่ยปากส่งท้ายอีกคน
“ฮัลโหล พี่เวศน์จอมไปรถเพื่อน พวกมันเอารถมากัน พี่ไม่ต้องห่วงนะครับ..”
“คือคุณจอมครับ เรื่องนี้ผมตัดสินใจไม่ได้ ผมรับคำสั่งคุณบอมย์ให้คอยดูแลคุณ ผมต้องโทรบอก
คุณบอมย์ก่อนครับ..”
“เอางี้พี่...เอาเบอร์เจ้านายพี่มา ผมโทรเอง พี่ไม่ต้องลำบากไปหรอก...”
“ดีครับ...จดเลยนะครับ 089-xxxxxx”
“โอเคเรียบร้อยพี่ ผมเคลียร์เอง แค่นี่นะ”
“รัก..รัก..รัก..โทรมาเพราะรักๆๆๆๆ” แม่งโคตรเลี่ยนเลยสาดดดด...
“หวัดดีครับ บอมย์พูดครับ”
“จอมจะไปกาดสวนแก้วกับเพื่อน ไม่รบกวนพี่เวศน์แล้ว โทรมาบอกแค่นี้แหละ” ตัดบทเลยกู
“เดี๋ยว!..จะไปยังไงไปกี่คน แล้วทำไมไม่ให้เวศน์ขับรถให้ เราเพิ่งมาเชียงใหม่ เกิดไรขึ้นจะทำไง
พี่ไม่อนุญาตถ้าจะไปให้เวศน์ขับรถให้” เหี้ย!..สั่งกูอีก
“ไม่ต้อง...จอมดูแลตัวเองได้..โทรมาบอกไม่ได้ขอความเห็น” วางหูแม่งเลยดีกว่า
“เอ้า!...หมดคาบแล้วโว้ย!..เป็นไทเสียที ไปยังพวก”
“สัดตั้ม กูเห็นมึงเอาแต่หลับ เอ้า!..ไปกันเหอะ ไอ้เกียรติ ไอ้ก้าง ไปพวก จอมไปรถกูได้ป่ะ?”
ไอ้อ้อยชวนผมทันที
“เหี้ยอ้อย...ชวนแต่ไอ้จอมนะมึง กูว่ามึงกลับใจเป็นหญิงก็เพราะไอ้จอมซะละมั้ง”
“เหี้ยเกียรติ เดี๋ยวส้นตีนยัดปากแม่งเลยสัดนิ...รถมึงก็ไอ้ตั้มกะไอ้ก้างนั่งแล้วไง กูก็ให้จอมมันนั่งดิ
รึมึงจะเหมารวบไปนั่งรถมึงหมด”
“ร้อนตัวนะมึง กูไม่ได้ว่านิ นั่งก็นั่งดิ”
“เหี้ย พวกมึงเลิกกัดกันสักทีเหอะ ไปเร็ว”
“เห้ย!...พวกนักศึกษาสาวๆ ชะเง้อคอดูไรกันอยู่หวะ พวกมึงเห็นป่ะ มีไรกันหรือหวะ?”
“เอ่อดิ!...ใครต่อยกันป่าว!”
“ต่อยบ้านป่ะมึงดิห่าก้าง ต่อยกันมันคงไม่นิ่งขนาดนี้หรอก ลองไปดูดิพวกแม่งดูไรกัน”
“เอาเข้...รุมดูผู้ชายโว้ย!..นึกว่ามีอะไร แต่แม่งยังกะดาราหนังเทศเลยมึง หล่อชิบหาย
เห็นแล้วอิจฉาเลยหวะ”
“เอ่อหวะ!...สูงชิบหายสวมแว่นเท่ห์ชะมัด ใครหวะ? มาทำไมที่คณะเรา..อย่าบอกศิษย์เก่านะมึง
แม่งมีรุ่นพี่หล่อสาดขนาดนี้เลยนิ”
“เห้ย!..เดินตรงมาทางนี้แล้วหวะ...แม่งเอ้ย สาวๆ มองตามคอแทบหักแล้วมึงดูดิ
เอ๊ะ!..ทำไมเดินตรงมาทางพวกเราหว่า?”
“จอมไปกับพี่..ถ้าจะไปก็ไปรถพี่” เวร...ไอ้พี่เหี้ยมันเพี้ยนไรเนี่ยะ เสือกมาคณะกูซะงั้น
กูจำได้ตั้งกะเห็นมันแล้วเหอะ...โชว์จริงนะมึง
“เอ่อ..จอม..ใครเหร่อ?..” ไอ้อ้อย สะกิดกูยิกๆ เลยนะมึง
“ห่าจอม...หล่อทั้งตระกูลเลยมึง..” สัดตั้ม..พี่กูที่ไหนกัน คิดในใจไม่ได้ตอบมันไปหรอก
“หวัดดี..พี่ชื่อบอมย์ครับ เป็นผู้ปกครองจอมภาคย์ น้องคงเป็นเพื่อนจอมสิ ยินดีที่รู้จักครับ..”
เหอะ...แนะนำตัวซะสุภาพ
“โห!..ไม่ต้องมากพิธีครับพี่ พวกผมเสียอีกยินดีได้รู้จักพี่บอมย์ครับ แม่ง..ไอ้จอมมึงมีผู้ปกครอง
ยังกะดาราฮอลิวู๊ด พาเอาพวกกูยืดอีกแล้วดิเพื่อน ลำพังไอ้จอมคนเดียว สาวๆ ทั้งในและนอกคณะก็มองตาค้างกันแล้ว
นี่มีพี่มาเพิ่ม เล่นเอาสาวๆ ยืนเป็นเป้านิ่งกันเลยพี่ ไม่เชื่อดูไปรอบๆ ดิ แบ่งความหล่อมาให้พวกผมบ้างก็ได้นะ
โลกช่างลำเอียงจริ๊งงๆๆ” ไอ้ก้างพร่ำสาดแล้วมึง
“จอมจะไปกับเพื่อน..พี่กลับไปเหอะ” กูสุภาพแล้วนะมึง
“น้องๆ คงไม่ว่านะครับ ถ้าพี่จะไปแจมด้วย พี่อยากซื้อของส่วนตัวพอดี” สัด..เสือกหน้าหนา
หันไปขอเพื่อนกูเฉยเลย
“โอ้!..ยินดีอย่างยิ่งเลยค่ะ อ้อยยินดีมาก” ไอ้อ้อย.มึงจะเกินงามไปป่าว!
“แฮ่ม!..จอมว่าไม่สะดวกมั้ง ไม่ทำงานหรือพี่ พวกเราเดินนานด้วยดิ..ต่างคนต่างไปดีไหม?”
กูเหลี่ยงไม่อยากไปกะมึงแหละ..ยืนยิ้มกวนโอยอยู่ได้
“พี่เคลียร์งานแล้วไปเถอะ พี่ขอตัวจอมไปรถพี่นะ..ป่ะ!..ไปกันไอ้หนู” เหี้ยเอ้ย...แม่งเสือก
ล็อคคอลากกูมาไมหวะ
“ปล่อย...จะมาล็อคไม..อยากโดนดิ...กูบอกให้ปล่อยโว้ย!” โคตรหงุดหงิดแม่งหละ
สัดเล่นเอาคนมองทั้งคณะเลย แม่งลากกูมาจนได้ ไอ้ควายเอ้ย...แรงควายชิบหาย
“เข้าไปนั่งดีดี..แล้วปากนะพูดจาให้มีสัมมาคารวะกับผู้หลักผู้ใหญ่หน่อย พี่แกกว่าเธอเป็นรอบ
มาขึ้นกูมึงได้ไง”
“พอใจ..ไมมีปัญหา..ไอ้ผู้ใหญ่มันทำตัวน่าคารวะนักนี่..ลากมาด้วยไมเนี่ยะ?..บอกจะไปเอง
ไม่รู้เรื่องนิ”
“จอม...อย่าเยอะ...ก่อนจะเหลืออดเดี๋ยวไม่ต้องไปกันแล้ว...ใครสอนให้พูดแบบนี้...จะยังไง
พี่ก็ผู้ปกครองเธอ หัดให้เกียรติกันหน่อย..”
“ไม่โว้ย!..ผู้ปกครองบ้านไหน แม่งดันจูบกูหวะ...ระยำจริง...เสือกจูบไมเล่า..รับไม่ได้
รู้เอาไว้ด้วย”
“ยังไม่เคยรับเลย รู้ได้ไงว่ารับได้ไม่ได้”
“เหี้ย!..อย่ามากวน..ไม่งั้นจะหาว่าไอ้จอมไม่เตือน”
“ไม่ได้กวนพูดเรื่องจริง แล้วจะไปไหม..ถ้าไปสงบเสงี่ยมลดลงบ้างเกรียนนะ..อย่าเยอะ
ไม่เหมาะกะหน้าเธอหรอก”
“ครวยเหอะ...ยุ่งอะไรกะหน้ากู...อยากให้ดีด้วย ทำตัวให้มันดีก่อนดิ...ขืนออกลูกงี่เง่าแบบนี้
คงดีด้วยได้หรอก”
“ปากดีแบบนี้ดิ...เตือนแล้วยังดื้อ..ช่วยไม่ได้หาเรื่องใส่ตัวเองนะ”
“อ่ะ...อุ๊บ!...อื้อออ...ปึ๊ก!ๆๆๆ” ไอ้นรก ปล้ำจูบกูอีกแหละมึง
“ไอ้เชี้ย...จูบกูไมเนี่ยะ...แม่งอย่าอยู่เลยสัด” กูง้างหมัดต่อย แต่แม่งมันรวบข้อมือกู
ยึดกดลงเบาะอีกเหอะ สัดเอ้ยยย...ไมแรงควายแบบนี้หวะเนี่ยะ..ไม่เคยรู้สึกเสียท่าใครเท่านี้มาก่อนเลยจริงๆ
“เห้ย!..ปล่อยกู...ปล่อยดิหวะ!...ไอ้ควายธนู...ไอ้ถึก...ไอ้เฒ่าหัวงู..ไอ้แก่ตัณหากลับ..
ไอ้ลามก..บลาๆๆๆๆ”
Bom.
แม่งเอ้ย...ไอ้เด็กเปรตนี่มันปากจัดชะมัด ไม่เหมาะกับหนังหน้ามันเลย หน้าหล่อๆใสๆ
ด่าไฟแลบเลยหวะ....อย่างงี้ไม่ได้แล้ว ถือว่าลองดีกับบอมย์เบย์ คงต้องให้หุบปากซะบ้าง ว่าแล้วผมไม่รอช้าฉกปาก
เข้าไปประกบปิด อาศัยจังหวะที่กำลังอ้าปากพ่นคำด่าหยาบๆ สอดลิ้นพันลิ้นแดงๆ นั่นซะเลยอีกรอบ
“อุ๊บ!...อึ้ย..อืออออๆๆๆ” ผมจัดการรัวลิ้นตวัดเกี่ยวดูดเอาซะเจ้าตัวดี ดิ้นขลุกขลักๆ
ไปมาเริ่มอ่อนปวกเปียกลงทีละน้อย ตัวสั่นเป็นลูกนกตกน้ำเลยมึง นึกว่าจะแน่...เจอพี่บอมย์หน่อยดิมาว่าผมแก่ลามก
ตัณหากลับ เฒ่าหัวงู..เลยจัดให้ตามที่บอกนั่นแหละ...ผมจูบเอาความหวานจนหนำใจ ก่อนไอ้เด็กจอมโอหังจะขาด
อากาศตายไปซะก่อน ถึงได้ยอมถอนปากออกให้มันได้หายใจ
“ฮ่า...แฮ่กกกกๆๆๆ!..” หายใจตัวโยนเลยมัน หึหึ..มีถลึงตาจ้องผมอีกตะหาก
กลัวตายห่าเลยกู
“อย่ามองแบบนี้ เดี๋ยวก็โดนอีกหรอก..หรือชอบ..ต่ออีกก็ได้นะ..ไม่ต้องห่วงเพื่อนเธอออกรถ
นำไปไกลแล้วมั้ง เอาไง..จะยอมสงบศึกดีดีหรือจะให้พี่จูบอีกก็ว่ามา” ผมขู่..ไม่ได้หรอกไอ้เด็กนรกนี่มันไม่ธรรมดา
ขืนไม่ขู่ไว้ก่อนมีหวังชกผมตอนเผลออาจหลับเอาได้ง่ายๆ
“ไอ้..ไอ้..แม่งโว้ย!...ไปดิ..ขับออกไปเลย..อึ้ยยย..ฝากไว้ก่อนเหอะมึง” ดูท่าทางมันคง
หงุดหงิดมากที่ทำอะไรผมไม่ได้...แต่ยิ่งมันเหวี่ยงหน้าตามันก็ยิ่งมีเสน่ห์ ห่าเอ้ย..กูเป็นเอามากหวะ...
เรามาถึงกาดสวนแก้ว น้องๆนำรถไปจอดเรียบร้อยก่อนแล้ว พากันมายืนรอพวกผมตรงหน้าร้าน
หนังสือรอยอินทร์ โดยโทรเข้ามือถือไอ้เด็กจอมโอหังมันอะแหละ ผมเลยให้พวกเขารอตรงนั่นก่อน รีบวนรถหาที่จอด
ให้ไวจนเรียบร้อย ถึงเดินนำไอ้เด็กนรกไปยังจุดนัดทันที
แต่เหมือนดวงจะซวย ดันเจอเด็กเก่าผมเข้าให้ น้องตุ๊กตาสาวสวยดาวคณะบัญชี
มากับเพื่อนอีกสองคน จะเอ๋กันพอดีน้องเค้าเห็นผมปุ๊ปตรงรี่เข้ามาเกาะแขนหมับ
“พี่บอมย์ มาไงค่ะนี่...ตุ๊กตานึกว่าตาฝาดไปเสียอีก ร้อยวันพันปีไม่คิดว่าจะเจอพี่บอมย์
มาเดินกาดสวนแก้ว เหมือนราชสีห์ออกจากถ้ำเลยอ่า...เอ่อ..แล้วหนุ่มน้อยรูปงามคนนี้ใครกันค่ะ?” ถามผมทั้งที่แขน
ยังกอดผมซะแน่นเต้าเบือดจนจะบี้อยู่แล้ว อูย..น้องเอ้ย...เล่นไม่เลือกสถานที่เลยนะครับ
“เผอิญพี่พาน้องชายมาซื้ออุปกรณ์เรียนหนะ” ผมเลี่ยงตอบสั้นๆ ในขณะที่ไอ้เด็กเกรียนยืนนิ่ง
หน้าไม่แสดงความรู้สึกอยู่ใกล้ๆ
“โห!..น้องพี่บอมย์หล่อมาก...แหม..แหม..อยู่ปีไรแล้วค่ะ เรียนมช. เหมือนกันคณะไรค่ะเนี่ยะ”
ตุ๊กตา..ออกอาการทักทายยิ้มหวานโปรยเสน่ห์ พร้อมกับเพื่อนสาวสวยอีกสองคนที่ยืนจ้องไอ้หนูจอมกวน
จนจะละลายอยู่แล้ว บ๊ะ!..ไอ้เด็กนี่มันเสน่ห์ร้ายกาจชะมัด
“ปีหนึ่งครับ สถาปัตย์...อืมว่าแต่พวกคุณคงเป็นรุ่นพี่ผมสินะ” มันออกตัวตอบเองทันที
“อ๋อ!..ใช่ค่ะ..พวกเราอยู่ปีสอง..บัญชีค่ะ....น้องชื่ออะไรเอ่ย..พอจะบอกได้ไหม พี่ชื่อตุ๊กตา
นี่เพื่อนพี่ น้ำตาล กับเพ็ญพร เรียกพรก็ได้นะค่ะ” สาวๆ แข่งขันแนะนำตัวกับไอ้เด็กแสบกันใหญ่ หึหึ..แม่งใช่ได้เลย
ผู้หญิงทอดสะพานซะขนาดนี้ เยี่ยมจริงไอ้หนู
“ยินดีรู้จักครับ ผมจอมเผอิญเพื่อนๆรออยู่ ไว้เจอกันใหม่นะครับ ส่วนพี่บอมย์คงไม่สะดวก
แล้วมั้ง จริงไหม?” แม่ง..หาเรื่องชิ่ง..โยนระเบิดมาให้ผมซะงั้น เร็วไปไอ้หนู..ชั่วโมงบินยังไม่พอมือบอมย์เบย์หรอก
“ได้ไง...พี่มีเรื่องเคลียร์กับเพื่อนเราอยู่นี่ เอางี้ตุ๊กตาค่ะ วันนี้พี่ไม่สะดวก ไว้มีไรพี่ติดต่อกลับ
ไปนะครับ ขอตัวพาน้องชายไปเคลียร์ธุระส่วนตัวก่อน ไปก่อนนะค่ะ” พูดจบผมรีบแกะมือน้องออกอย่างสุภาพ
ตรงเข้าไปกอดคอล็อคลากไอ้เด็กเวรหัวใส..ที่หาเรื่องชิ่งหนีเดินออกมาทันที ท่ามกลางสายตาอึ้ง
แกมงงของสาวๆ ฮ่าๆๆๆๆ...งานนี้พี่บอมย์ไม่สนอยู่แล้ว
“ชิ..ปล่อยสิหวะ..ไอ้บ้า...นึกจะกอดจะลากก็ทำเลยนะมึง..หัดอายคนเค้ามั้งดิโว้ย!..”
ฮ่าๆๆๆๆ....ขำหน้าตาไอ้เด็กเปรตนี่จริง ยิ่งได้แกล้งมันยิ่งสนุก หูแดงหน้าแดง คงอายที่โดนผมล็อคลากมาต่อหน้าสาวๆ
บอกแล้วอย่าคิดแผนตื้นๆ เจอพี่บอมย์เซียนเหยียบเมฆแล้วจะรู้สึก
“ไม่ต้องอาย พี่น้องกอดคอกันเป็นเรื่องปกติ หรือว่าเราคิดอะไรอยู่..หือ...ทำไมถึงหน้าแดงหูแดง...
คิดอะไรกับพี่หรือเปล่าเนี่ยะ” มีโอกาส ผมตอกหมุดย้ำลงไปทันที ได้ผลไอ้เด็กเปรตเริ่มเหวี่ยงแล้วตอนนี้
รูจมูกบานพะเยิบๆ คงหงุดหงิดโมโหเต็มที่แล้วงานนี้
“ไอ้..ไอ้บ้า..โรคจิตดิ..คิดไรว่ะ!..อึ้ยยยย..แม่ง..ไปไกลๆ เลย..เพี้ยนหรือเปล่าลุง..ตัณหากลับ
จนสมองเพี้ยนไปแหละ..ชอบแบบนี้ไม่หาเด็กหนุ่มไว้หม้อสักคนเล่า..รสนิยมแบบนี้มีใครรู้ป่าวเนี่ยะ...อย่ายุ่งกับกูเด็ดขาด
ไม่ชอบอย่างแรง...จำไว้ด้วยไอ้แก่ตัณหากลับ” บ๊ะ!...เป็นชุด...มาเป็นชุด ปากดีจริง..
“อึม..เป็นคำแนะนำที่ดีทีเดียว ไว้จะรีบจัดการ แต่เด็กหนุ่มที่ว่า คงไม่ไปหาที่ไหนแล้วหละ...
จับกดใกล้ๆ แถวนี้ดีกว่า เธอว่าดีไหม...แบบว่าของมันท้าทายคงมันส์ดีพิลึก..แบบนี้ลุงชอบ..ฮ่าๆๆๆๆเอิ๊กกกกๆๆๆ”
ผมพูดจบรีบดีดตัวออกห่างไอ้เด็กเปรตที่ง้างเท้าเตรียมยันผมเต็มสตรีม ช้าไปแล้วไอ้หนู...ถึงลุงจะแก่แต่ไวนะน้อง...ฮ่าๆๆๆ
ไอ้เด็กเปรตมันขบเขี้ยวเคี้ยวฟันใหญ่ คงโมโหที่ทำอะไรผมไม่ได้ มีแต่เอามือชี้หน้าผมประมาณ
ระวังตัวให้ดีเหอะ...สนุกชะมัด ไม่ได้กลับมาคึกคักเป็นเด็กแบบนี้นานเท่าไหร่แล้วนะ ทำไมยิ่งยั่วโมโหไอ้เด็กนรกนี่
แล้วผมมีความสุขจริง หึหึ..อย่างนี่สิ..ชีวิตค่อยมีสีสัน..มีรสชาติหน่อย...ฮ่าๆๆๆๆๆ..............กร๊ากกกกๆๆๆๆ
อย่าลืมโพสฯ แสดงความคิดเห็นกันหน่อยเด้อ
จะได้มีกำลังใจลุยเขียนขยันอัพให้อีก
Luk. :3123:
-
o13 o13
เป็นอีกเรื่องที่ต้องติดตามอย่างจดจ่อ
-
:laugh:บอมย์มาแล้วเย้ๆ เหมือนจะกัดกันอีกนานนะคู่นี้ :-[
-
พี่บอมย์เจอคนที่ใช่แล้วล่ะซิเนี่ย
-
ชอบจังเลยค่ะน้อง LUX
น้องจอมจะเสร็จที่บอมเมื่อไหร่เนี่ย (เอาใจช่วย :laugh: :laugh:)
-
o13
ชอบมากๆ สนุก ฮาดี
รีบมาต่อเลยนะคะ :กอด1:
+1 ให้เลยค่ะ
-
สนุกละซิเสือบอมบ์
-
ทำไมเค้าชอบวิธีลงโทษพี่บอมย์จัง
:z1: :z1:
-
จนได้ ตาลุงตันหากับ น้องจอมจะทำไงนิ :-[ หุหุหุ...
-
พี่บอมย์ก็เนอะ แกล้งน้องอยู่ได้ แบบนี้คงได้เป็นคู่กัดกันอีกนานแหละ ดูๆแล้วน้องจอมยิ่งไม่ค่อยยอมใครๆอยู่ด้วยล่ะ
น้องจอมน่ารัก น่ารักจริงๆ รออ่านตอนต่อไปจ้ะ
-
รู้สึกกระชุ่มกระชวยบอกไม่ถูกเวลาอ่านเรื่องนี้ ฮ่าๆ :haun4:
-
o18 o18 o18
-
บอมเบย์เปิดตัวกับเพื่อนน้องโจมได้แรงมากอ่ะ
คนนี้ของข้าใครอย่ายุ่ง เลยอารมณืประมาณเนี้ย
แต่น้องก็แสบมากปากจัดได้อีก5555
-
ลุงตัณหาจัด เอะอะก็จูบๆๆ
บอมย์จะได้กำไรเยอะไปแล้วนะ คริคริ
:L2: :L2:
-
ต่อปากต่อคำ ดีจริงๆ o13 o13 ยังงี้บอมย์ต้องปิดปากบ่อยๆ :z1:
-
:กอด1:น่าลุ้น
-
จอมกวน มันกวนได้ใจจริงๆ
น่าจับกดซะให้เข็ด
-
:3123: มาคอยติดตามอีกเรื่องจ้าา
-
คู่นี้น่าติดตามมาก ดูท่าแล้วโดนกดแน่น้องจอม ฮ่าาาาาาาาาาา
-
o13
-
คำผิดน้อยลงมาก อ่านแล้วสบายใจ เพราะพอเจอคำผิดทีไร มันสะดุดอารมณ์ทุกที
เบือด=>คิดว่าควรจะเป็นคำว่าเบียด
พะเยิบ ลองเช็คดูอีกทีไม่แน่ใจว่า เขียน "พเยิบ" แบบนี้รึป่าว
-
:laugh: :laugh: :laugh:
-
แรงทั้งสองคน
มันส์จริงๆเลยคู่นี้ ชอบๆ
o13
-
:really2: :really2:
ตลกอ่ะ บอมย์กลายเปนตาแก่โรคจิตสะนี่
-
อะหืออ กวนจริงๆเลย
เข้าทางพี่บอมย์เลย :z1:
-
:laugh: :laugh: :laugh: มันส์จริงๆ คู่นี้...
อยากรู้จริงๆ ว่าจะลงเอยกันยังไง
:pig4: :กอด1:
-
:yeb: :yeb:
น่ารักดี
-
โว้วววว
บอมเบย์กลายเป็นหนุ่มใหญ่ไปแล้ววววว
ห่างจากภาคตะเกียงตั้งสิบกว่าปีแน่ะ
แต่........
น้องจอมเนี่ยยยยย
โวยวายได้น่ารักจริงๆๆเลย
แบบนี้บอมก็สนุกสุดๆๆเลยสิ
55555555
-
+1 ให้เรื่องใหม่นะ ในที่สุดบอมก็มีคู่ซะที
คู่นี้ถ้าจะมันส์ o13
-
จอมปากจัดอ่ะ มิน่าพี่บอมถึงชอบชิม สงสัยติดใจในรสชาติ
เรื่องนี้ต้องบอกว่าอายุเป็นเพียงตัวเลขเนอะ ห่างกัน 12 -13 ปีเอง
พี่บอมเรายังไม่แก่ แรงยังเยอะ ^^
-
เย่ๆ บอมเบย์ มีคนมาดามอกแล้ว วิ้ววว จะมีเมียเป็นตัวเป็นตนซะทีนะ บอมย์
-
บอมรังแกเด็กเหรอ แต่ว่าเรื่องนี้มีแต่ตัวสูงๆ
-
น่ารักมากๆๆคร่ะ
-
พี่บอมย์กับน้องจอม มาตอนดึกๆ ของวันนี้นะค่ะ
ตอนนี้ไปตามอ่านน้องตะเกียง พี่โต๋ พี่รัน พี่พรตกันก่อน
ที่สำคัญ ตอนพิเศษของพี่วี เพิ่งได้ต้นฉบับมารีบโพสให้เลยวันนี้
ลงไปแล้วเน้อ ใครเป็นแฟนพี่วีกับหลวงพี่กล ไปตามอ่านได้ที่
กระทู้นิยายโพสจบแล้ว เรื่อง...เพราะรัก จึงเปลี่ยนได้
รับรองไม่ผิดหวัง นู๋อ่านแล้วยัง...อึ้ยยยย....อร๊ายยยยย... :-[ :o8:
-
อิอิ แวะมาโพสภาพอิมเมจพี่บอมย์กับน้องจอมภาคคร้าบ
(http://a6.sphotos.ak.fbcdn.net/hphotos-ak-snc6/270453_208711375839202_100001010242685_572830_7319484_n.jpg)
พี่บอมย์สุดเท่ ก็เป็นลูกครึ่งอ่านะ ก็เลยเท่ซะ
(http://a4.sphotos.ak.fbcdn.net/hphotos-ak-snc6/262209_208711395839200_100001010242685_572831_7649232_n.jpg)
อันนี้ก็น้องจอมภาคผู้น่ารัก หน้าเหมือนมาริโอ้เลยเนอะ 555 :laugh:
-
พี่บอมย์กับน้องจอม มาตอนดึกๆ ของวันนี้นะค่ะ
ตอนนี้ไปตามอ่านน้องตะเกียง พี่โต๋ พี่รัน พี่พรตกันก่อน
ไหนบอกมาตอนดึกๆไงจ๊ะ
ไม่เป็นไร ยังไงก็รอได้จ้า
-
ขอโทษผู้อ่านอย่างแรง :call: ผิดพลาดติดงานเข้าเลยไม่ได้มาลงเมื่อคืนวาน
แต่วันนี้ก็มาลงแก้ตัวแล้วนะค่ะ ขอบคุณสำหรับอิมเมจของพี่บอมย์
กับน้องจอมที่คุณ Goodfellas เอามาลงให้นะค่ะ ใครอยากเห็น
ว่าหน้าตาพี่บอมย์และน้องจอมเป็นไง ดูที่รีฯ บนนะค่ะ
นั่นแหละค่ะ ที่คิดไว้
ไปตามอ่านต่อได้เลยค่ะ
Luk. :pig2:
จอมใจนักเลง
Part 3
จอมท้าชก..
.
.
.
.
นรกจริง..ไอ้ลุงกามมันเดินประกบกูซะงั้น ไม่เปิดโอกาสให้พวกไอ้เกียรติ ไอ้ก้าง
ไอ้ตั้ม แม้แต่ไอ้อ้อยหน้าสวย ได้ประชิดติดกูเลย ไม่รู้เป็นห่าไรของมัน ประกาศศักดิ์ดาซะเต็มมาตุภูมิเลยว่าเป็น
ผู้ปกครองของกู ทำถึงขนาดนี้ไม่บอกไปเลยล่ะลุง ว่ากูอ่ะลูกมึงเอง...กรรมจริง
ส่วนไอ้เพื่อนเลวทั้งกวนแม่งก็นะ พอไอ้ลุงกามมันออกหน้าจะเลี้ยงฟูจิ พากันลัลล้าดี๊ด๊า
ไม่สนกูกันมั้งเลย อี๋อ๋อเอาอกเอาใจ..อวยไอ้ลุงกามเข้าไปสิว่ะ!...ถึงกูจะลูกครึ่งญี่ปุ่นใช่อยากจะกินฟูจิสักหน่อย
ไม่ถามกูเลยห่านิ....แดกจนเลี่ยนแล้วเหอะอาหารญี่ปุ่น แทนที่จะพากูกินอาหารเหนือมาถึงถิ่นยังไม่ตกถึงท้องเลยห่าราก
....ชิ...ช่างเหอะงานนี้ไอ้ลุงมันเป็นพระเอก น่าโมโหชิบหาย ตัวอย่างกะตึก..เดินไปทางไหนมีแต่คนมองตามมัน
ก็เล่นพับแขนเชิ้ตสีขาวมาถึงข้อศอกปลดกระดุมเม็ดบนโชว์แผงอกตะหาก...สาด..นึกว่าเท่ห์ตายห่าละ...
กูไม่ล่ำมั้งให้มันรู้ไป
“เฮ้ย!..กูว่าแวะดูกีต้าร์ก่อนเหอะว่ะ...อยากซื้อสักตัว” จู่ๆ ไอ้อ้อยก็เสือกเรียกความสนใจ
ทุกคนให้หยุดกึก หันไปตรงที่หน้ามันพยักเพยิดให้มองตาม เป็นร้านขายอุปกรณ์ดนตรีสากล โชว์สินค้าแทบทุกชิ้น
ล่อตาล่อใจไม่น้อย กูก็อยากได้เหมือนกันแหละ...กีต้าร์ตัวโปรดไม่ได้เอาติดตัวมาด้วย ฝากคนสนิทดูแลให้ที่ญี่ปุ่น
คิดว่าลงตัวแล้วค่อยส่งตามมาทีหลัง แต่รุ่นใหม่ที่เห็นโชว์อยู่ในตู้กระจกก็โคตรสวยบรรลัยเลยหวะ!
“ไอ้อ้อย...อย่าบอกจะถอยใหม่อีกตัว ไอ้ตัวที่เพิ่งถอยเมื่อสามเดือน เก็บไว้โชว์เหร่อมึงน่ะ?”
“เหี้ยก้าง...พูดกับสุภาพสตรีแสนสวยอย่างกูหัดสุภาพหน่อยดิ...สาด..เดี๋ยวปั๊ดตบกระโหลกเลยนิ...
กูอยากได้แล้วมึงทำไม..ยังกะแม่งออกเงินซื้อให้กูงั้น” น้าน...ไอ้อ้อยก็สวนซะ โคตรสุภาพสตรีจริงด้วยไอ้อ้อย
“โธ่!..อย่างมึงกูหาความเป็นสุภาพสตรีไม่เจอสักนิด..โทษทีครับเฮียบอมย์อย่าถือสา..
พวกผมพูดกันประมาณนี้ ไอ้ห่านี่สนิทกันตั้งกะเรียนมัธยม รู้ไส้รู้พุงกันหมดแล้ว กลุ่มผมเล่นดนตรีด้วยกันนะครับ
รวมวงกันตั้งกะม.ปลาย ทั้งแก็งค์ที่เห็นเนี่ยะแหละ” ไอ้ก้างรีบเคลียร์ กลัวไอ้ลุงกามจะเสียความรู้สึกมั้ง เห็นไอ้ลุง
มันยืนอมยิ้มแก้มตุ่ย มันคงแคร์หรอกปากมันยิ่งกว่าพวกมึงอีก อย่ามองแค่รูปลักษ์ภายนอกเลย...พวกมึงหารู้ไม่
“ตามสบายพี่เข้าใจ..สมัยเรียนก็ไม่ต่างกะพวกเราหรอก พวกเพื่อนสนิทก็พูดคุยกันประมาณนี้
เป็นเรื่องปกติ” มันตอบอมยิ้มไปด้วย
“อ้าว!..มีเพื่อนกะเค้าด้วยหรือลุง นึกว่าจะไม่มีใครคบซะอีก” ได้ทีกูสวนพรวดเข้าให้ ตลกชิบหาย..
แม่งหุบยิ้มฉับหันมองกูทันทีมีหรี่ตาใส่อีก บ๊ะ!..ก็จริงนิ หน้าหื่นขนาดนี้ยังจะมีใครคบอีกหรือลุง
“หึหึ..เพื่อนสนิทมีไม่เท่าไหร่หรอก แต่ถ้าเป็นสาวๆละก็นับไม่ไหว อย่างนี้พอจะเรียกว่า
มีคนคบป่าวหละจอม”
“โอ้!..ผมเชื่อเฮียเลย..รูปร่างหน้าตาอย่างเฮียถ้าไม่มีสาวๆรุมล้อม พวกผมคงไม่ต้องผุดต้องเกิด
กันแล้วหละ...จริงไหมพวกมึง..ใช่.ใช่..หล่อเทพขนาดนี้ เหลือจะรับประทานเลยครับเฮีย” เอ่อ!..เอากะพวกมึง
พากันอวยเข้าไป ตัวไอ้ลุงมันจะลอยแล้วนั่นพวกมึงเห็นกันป่ะ!..
“ถามจริงเหอะ!...บ้านเฮียคัด DNA กันมาหรือเปล่า ทั้งไอ้จอมทั้งเฮียหล่อสาดกันขนาดนี้
ตระกูลเฮียแม่งสุดยอดเลยหวะ ยังมีที่พวกผมไม่เจออีกป่ะ” มึงบ้าไปแหละ...ไอ้ตั้ม..กูไปเป็นตระกูลเดียวกับ
ไอ้ลุงกามมันอิตอนไหน..สัดนิ
“สัดตั้ม...มึงอย่ามั่ว...กูไปร่วมตระกูลกะลุงเค้าตอนไหน..กูบอกมึงเมื่อไหร่” อึ้ง..ทำอึ้งอีกพวกมึง
...จะงงทำเหี้ยไรนักหนา..กูบอกพวกมึงรึไงว่ากูเป็นพี่น้องไอ้ลุงกามมันหนะ..
“อ้าว!..ก็ไหนเฮียเป็นผู้ปกครองมึง ไม่ใช่ญาติมึงหรือไงว่ะ!..ไอ้จอม” ไอ้เกียรติถามแบบงงๆ
หน้ามึงไม่ต้องแอ็คติ้งขนาดนั้นก็ได้
“ผู้ปกครองนะใช่..แต่ไม่ได้หมายความว่าต้องเป็นญาติเสมอไปนี่หว่า...พวกมึงคิดกันไปเองแหละ..
กูไม่ได้เกี่ยวข้องกับลุงแกหรอก แค่..”
“คือตอนนี้ยังไม่เกี่ยวครับ แต่อนาคตอันใกล้นี่เกี่ยวแน่นอน ทั้งเกี่ยวทั้งดองแน่นอน” ไอ้..ไอ้..แม่งโว้ย!
กูพูดยังไม่ทันจบ ไอ้ลุงเหี้ยตัณหากลับเสือกแทรกขัดกูซะงั้น ฟังมันดิ..มีหน้าหันมาทำตากรุ่มกริ่มใส่กูอีก
ว๊าก!..กูอยากจิ้มเบ้าตาแม่งชิบหาย...ไอ้บร้า..
“จริงดิเฮีย...ดองยังไง..หรือเฮียจะ..จะ...ว้าว!....เฮียกับทางบ้านไอ้จอมจะนั่นกันดิ..
ฮิ้ววว!!..แจกการ์ดเมื่อไหร่ห้ามลืมพวกผมเด็ดขาด..ถือว่ารู้จักกันแล้วลืมกันโกรธยันโคตรเลยนะเฮีย..”
สาดตั้ม...มึงนี่ขี้ตู่ชิบหาย...คิดเองเอ่อเองได้ด้วย..ไอ้เชี้ย...
“อึม...ตามนั่นไว้เฮียพร้อม..สัญญาแจกการ์ดพวกเราทุกคนแน่นอน รอจอมเค้าก่อนว่าพร้อมเมื่อไหร่
...เฮียเองไม่มีปัญหาหรอก..ขึ้นอยู่ทางเค้านั่นแหละ” พระเจ้า!..ไอ้..ไอ้..เฒ่าเจ้าเล่ห์..เล่นเหี้ยไรกันเนี่ยะ...
เอาเข้แม่งเอร้ยยย....
“จริงดิ...พี่หรือน้องสาวหละเฮีย ที่เฮียจะลงหลักปักหมุดด้วยนะ...ฮ่าๆๆๆๆ” ไอ้เกียรติ...
ตกลงพวกมึงจะคุยเรื่องเหี้ยนี่อีกนานป่ะ!..แล้วมึงรู้กันไหมเนี่ยะ..กูไม่มีญาติโว้ย!..ไอ้เพื่อนเหี้ย!...
เสือกไปเล่นตามเกมส์ไอ้ลุงกามมันอีก
“ไม่บอกได้ป่ะ!...อยากรู้ไปถามจอมเอาเอง” โว้ย!..กูอยากฟาดกบาลแม่งจริงเชียวโยนระเบิดมาที่กูอีก
เจ้าเล่ห์ชิบหายไอ้เฒ่าลามก
“จอม...ว่าไงเพื่อน..พี่หรือน้องสาวมึงที่เฮียเค้าจะดองด้วยนะ..มีเหลือถึงพวกกูสักคนสองคนไหมหวะ?..
ถึงกับเฮียยอมสละโสด ไม่ธรรมดาแล้วพี่น้องมึงนี่คงสวยไม่เบา อย่างุบงิบปิดเพื่อนฝูงนะโว้ย!..คายออกมาซะดีดี”
ไอ้ก้าง...มึงจะมารีดเอาเหี้ยไรกะกูเนี่ยะ..หลงกลไอ้ลุงกามมันยังไม่รู้ตัวอีก
“ส้นตีนเหอะพวกมึง...พอๆ ไปฟังอะไรลุงแกอำหวะ...เชื่อก็ไม่ต้องแดกฟูจิกันแล้ว
ไอ้อ้อยมึงจะดูกีต้าร์ก็ไปเร็วดิ กูเอาด้วย...เอ่อวงพวกมึงเพิ่มมือกีต้าร์สักคนได้ป่ะ..คือกูเคยเล่นกับเพื่อนที่ญี่ปุ่นเหมือนกัน”
เปลี่ยนเรื่องเลยกู ห่าเฒ่าลามกอมยิ้มยั่วกูอีก...จดไว้ก่อน..อย่าให้เอาคืนนะมึง
“เฮ้ย!..จริงดิ..มึงร้องเพลงได้ป่าว?...คือวงกูขาดนักร้องนำพอดี เมื่อก่อนไอ้บิวมันร้อง
แต่เสือกเอ็นฯติดกรุงเทพฯ พวกกูเลยไม่มีนักร้องนำหวะ..กำลังมองหาอยู่พอดี..แล้วไอ้บิวมันก็เล่นกีต้าร์ได้ด้วย
มึงพอจะได้ป่าวว่ะจอม” ไอ้เกียรติรัวใส่กูกระจาย
“พอร้องได้อ่ะนะ...แต่กูไม่แน่ใจว่าพวกมึงจะโอเคป่าว..ไว้ลองเทสดูก่อนได้ไหม...ความจริงแล้ว
กูสนมือกีต้าร์เท่านั้น..ถ้าร้องไม่ได้ก็หาใหม่เอาดิ” เคยร้องแต่ที่ญี่ปุ่น ไม่รู้พวกมันจะรับผมได้ป่าว..
อันนี้ออกตัวไว้ก่อนเป็นดีที่สุด
“ว้าว!..เยี่ยมเลยจอม อ้อยว่าไม่ธรรมดานะเพื่อนเรา แม่ง..ไม่ได้หล่อแต่หน้า..
มากความสามารถอีกตะหาก งานนี้ไอ้จอมโดนใจสาวๆ บานเลยหวะ เพราะงานเฟรชชี่ของคณะพวกกูกะโชว์วงร่วมด้วย
ว่าจะคุยเรื่องซ้อมวงอยู่แล้วเชียว จังหวะดีชิบหายได้จอมมาร่วมวงด้วย ถึงไม่มีไอ้บิวหน้าหวาน
ได้ไอ้จอมหน้าหล่อมาแทน งานนี้วง True friend กูว่าเรทติ้งกระฉูด” ไอ้อ้อยออกอาการดีใจเว่อร์แล้ว
กูจะฉุดเรทติ้งพวกมึงลงหรือเปล่าไม่รู้
“หึหึ...คงน่าดูเอาไว้มีการแสดงเมื่อไหร่ พี่ขอไปดูด้วยสิ” เสือกอีกแหละ...
มึงจะอยู่เฉยๆ บ้างไม่ได้รึไง เรื่องของวัยรุ่นเค้า วัยร่วงถอยไปเลยเหอะ
“ได้สิเฮีย...แหม..งานนี้ไม่เชิญเฮียเป็นสปอนเซอร์ใหญ่ของวงพวกผมได้ยังไงกัน
ระดับเฮียต้องที่นั่ง V.I.P. เกาะติดขอบเวทีเลยเฮีย รับรองไม่ผิดหวังรอพวกผมซ้อมให้ปึ๊กกันก่อนเฮีย”
มึงนะมึง..สัดเกียรติ วงจะล้มเพราะมึงเชิญไอ้ลุงมันไปดูนี่แหละ
“งั้นเอาดิ..ไปดูกีต้าร์กันก่อน แล้วค่อยไปกินฟูจิ” สรุปปิดจบด้วยไอ้ลุงมันตัดบทพร้อมกับ
ที่พวกมันกรูกันเข้าไปเดินดูกีต้าร์ ไอ้อ้อยได้มาตัวหนึ่งสีดำแดง ส่วนกูก็สอยมาตัวหนึ่งเงินไอ้ลุงมันรูดการ์ดจ่าย...
หึหึหึ..สมใจกูสีดำขาว..ส่วนคนอื่นๆ ก็แค่เดินดูเฉยๆ หลังจากที่ช๊อปพวกดินสอเรเงา ดินสอเขียนแบบ
ส่วนกูเพิ่มชุดนักศึกษาไปอีกห้าชุด ก็ได้เวลาไอ้ลุงมันเป็นเจ้าภาพเลี้ยงฟูจิ
บรรดาเพื่อนกูก็ดี๊ด๊ากันใหญ่ มันเล่นอนุญาตให้สั่งได้ตามใจชอบ ตัณหากลับยังเสือกใจป๋าอีกนะมึง
งานนี้หมดไปหลายตังค์เลยมัน เฉพาะของกูก็ร่วมห้าหมื่นแล้วอ่า..มันจ่ายให้หมดไม่ต้องควักสักบาท
ถึงเวลาแยกย้ายกันกลับ ไม่พ้นกูกลับกะมันอีก ที่สนุกอารมณ์ดีจะมาเหี่ยวเอาก็อีตอนอยู่ในรถ
สองต่อสองกะมันเนี่ยะแหละกู
เอาของเก็บท้ายรถเสร็จเรียบร้อย มันทำหน้าที่ขับออกมาทันที ไม่เข้าใจไมมันถึง
ไม่ให้อาจักรคนขับประจำตัวมันขับให้ อีกอย่างไม่ให้พี่สอนบอร์ดี้การ์ดมาด้วยอีกตะหาก งานนี้กะบินเดี่ยวนะมึง
ประมาทจริงเชียว..ลูกตะกัวเจาะกะโหลกเข้าให้จะได้รู้สึก..
“คิดไรอยู่...นั่งใจลอยถึงไหนเรา” อ่ะ!..ตามองถนนเสือกรู้อีกกูนั่งใจลอย
“ป่าวคิด...ลุงทำไมวันนี้ขับรถเองได้..แล้วอาจักรกับพี่สอนไปไหนถึงปล่อยลุง
หลุดออกมาเตร่ได้เนี่ยะ” ถามให้หายสงสัย
“จอมพี่คนนะ..ไม่ใช่หมาจะได้หลุดออกมาเตร่...พูดจาสอนว่าระวังให้ดี จำบทลงโทษได้ไหม?”
ชิ..เสือกขู่กูอีก
“หยวนน่าลุง...ขอโทษแล้วกัน แล้วตกลงที่ถามจะไม่ตอบว่างั้น” กูย้ำก่อนที่มันจะแถ
ดึงกูไปเรื่องชวนจิตตกอีก
“เค้าอยู่กันที่ออฟฟิศ วันนี้พี่ขอไพรเวทคนเดียว ทำไม..ถามเพื่อ?”
“อ้าว!..ก็สงสัยไง...ไม่สงสัยจะถามเหรอะ....แต่ช่างเหอะ..แล้วไม่กลัวพวกแม่ง
ดักยิงกบาลดิ..ถึงได้เดินลอยชายขับรถเอาเองไรเองเนี่ยะ”
“หึ..ห่วงด้วยหรือเรา?” บ๊ะ!...ไอ้ลุงมั่ว..
“ห่วงไร..ใครห่วง..น้อยหน่อยลุง..ไม่อยากเป็นภาระเกิดไรขึ้นมาจะหาว่าไม่เตือน
กลัวคุณป้าจะเสียใจตะหาก เกี่ยวไรกะจอม” แหนะ!...เสือกหันมายิ้มตาหยี่ทำซากไรมึง บ้าไปแหระ..
“ชอบจัง..เวลาแทนชื่อตัวเองว่าจอม...ต่อไปให้พูดกับพี่แบบนี้ทุกคำได้ป่าว?..”
ไอ้หยา..เผลอพูดกับมันไปนี่หว่า...อรึ้ยยยย...
“เงียบ...คือไม่ปฏิเสธใช่ไหม?..พี่เหมาตามนี่แล้วนะ..ค่อยดูสมวัยเราหน่อย”
น้าน!...มั่วแหละลุงมั่วแล้ว...ชอบให้กูพูดจอมทุกคำ ได้จัดให้พูดเองหนะว่าชอบกูพูดจอมทุกคำ..
“พรุ่งนี้มีเรียนกี่โมง?..”
“จอม...” กูตอบแล้วนะ
“อะไร?..จอม” งงดิมึง..งงดิ..ฮ่าๆๆๆ..
“จอม..” ก็จอมไง..มึงบอกเองนิ ให้กูจอมกับมึงทุกคำ กูก็ตอบจอมแล้วไง...
กร๊ากกกๆๆๆ...ทำหน้าหมางงเข้าไปใหญ่ ไอ้ลุงกามเอ้ยยยย...
“นี่เล่นอะไร?..จอมอะไร..จะพูดไรก็พูดมาดิ..” นั่น!..มันยังไม่เก็ท..หุหุหุ...เริ่มแหละ..เริ่มแหละ...
ฮิ้ววววๆๆๆ...สนุกหละกู
“เอ้า!..เงียบทำไมเล่า...ตกลงอะไรยังไง..” กร๊ากกกๆๆ
“จอม..” เอาหวะ!..เริ่มหงุดหงิดแล้ว..หน้าเป็นตูดเลยลุง
“เอี๊ยดดดดๆๆๆ!!!..” สัด..เสือกหักรถเบรคหัวทิ่มเลยกู..จอดริมทางเฉยเลยมึง
เป็นทางขึ้นดอยเข้าบ้านหวุดหวิดตกเหวตายแล้วกู อยากตายมึงไปตายคนเดี่ยวเหอะ...ไอ้บ้า..ด่าแม่งในใจเนี่ยะแหละ..
“จะยอมพูดดีดี...หรือคิดจะลองดี..เอาให้แน่..พี่ให้โอกาสแล้วนะ” ไอ้ลุงนี่นิ..มึงพูดเองเหอะ...
เสือกลืมคำพูดตัวเอง เดี๋ยวแม่งปั๊ดโบกซะเลย
“จอม.....” ส่งไปอีกดอก เผื่อมันจะนึกขึ้นได้
“หึ..ดี..งั้นพี่ตีความหมายเอาเองแล้วกันว่าเธอต้องการอะไร..ได้เมื่ออยากพี่จัดให้”
“อุ๊บ!..อืออออ...ปึ๊กๆๆ!!..อือออๆๆ..” ไอ้เหี้ย...จูบกูอีกแล้วไอ้แก่ตัณหา....
เป็นเหี้ยไรหวะ..วันนี้ทั้งวันมึงล่อจูบกูจนลิ้นชาแล้วเหอะ
“อือออๆๆ...อ่าาาๆๆ...ฮ่า!.” แม่งเอ้ย...กว่ากูจะหลุดหายใจได้
แม่งดูดเป็นปลิงเลยมึง ห่าราก...
“เป็นเหี้ยไรเนี่ยะ..จูบไมหวะ..ไอ้ลุงกามตัณหากลับ...แม่งเอ้ย!” โมโหชิบหาย
เสือกยกยิ้มยักคิ้วใส่กูอีก..
“อ้าว!..ก็บอกแล้วนิว่าพี่ตีความเดาเอาก็ได้ เล่นพูดอยู่แต่ชื่อตัวเองจอม..จอม..
พี่แปลว่าอยากให้พี่จูบละสิ..ที่ไม่ยอมพูดให้หมดคงอายหรือไม่ก็เขินจนไม่กล้า..นี่ไงพี่เข้าใจถูกป่าว!.”
มึง...มึง..เอาคืนกูแบบนี้ใช่ม่ายยยยๆๆๆ...
“ใครเป็นคนบอกเองหวะ..ให้กูพูดจอมด้วยทุกคำ ก็พูดแล้วไง นอกจากแก่แล้วยังหลงลืมอีก
เป็นอัลไซเมอร์หรือลุง...ที่หลังเป็นแบบนี้ไม่ต้องมาใกล้กูเลย นรกจริง” กูด่าแม่งไปหละ..
นั่น..เสือกทำตาโตอ้าปากหวอใส่กูอีก
“โอ๊ะ..โอ!..คิดได้เนอะเรา ถือว่าพี่ลืมก็แล้วกันเจ๋ากันนะ เธอยังตีความคำพูดพี่ผิดได้
ประสาไรพี่จะตีความหมายเธอผิดเหมือนกันจริงป่ะ!.” ดูมัน..ดูมัน...แม่ง..เอร้ยยยย....กูอยากจะเอาส้นตีนอัดหน้าแม่งจริง
“ตีความผิดส้นตีนเหอะ...หมาตัวไหนพูดเองหวะ..ได้ยินเต็มสองรูหู ให้กูพูดจอมแทนด้วยทุกคำ
คุยไรมากูก็พูดแล้วไง..แล้วจะเอาไรอีกเล่า..” ไม่ยอมแหละกู ก็จริงนิมึงพูดเองเหอะ..กูจะแถเป็นเรื่องนี้
มึงจะทำไม..เอาดิ..จะเถียงว่าไงไอ้แก่ลามก
“หึหึหึ...ความหมายคือแทนตัวเธอ..ไม่ต้องใช่กูกับพี่ ไม่ได้หมายความว่าให้เธอพูดแค่คำว่าจอม...
อย่านึกว่าพี่ไม่รู้นะว่าเธอเจตนากวนโมโห..แล้วไงพอพี่แกล้งโง่บ้าง ดันโกรธกันเสียนิ..ยุติธรรมป่าวเล่านั่น...
ไหนบอกเป็นลูกผู้ชาย ถ้าบอกตัวเองเป็นลูกผู้ชาย ก็ใจป้ำเต็มร้อยหน่อยดิคร๊าบคุณจอม...ใจนักเลงนะเข้าใจป่าว?..
กล้าคิดกวนเค้ามา...พอเค้ากวนกลับก็หงุดหงิดกินรังแตนซะงั้น อีแบบนี้มันใช่ลูกผู้ชายไหมละนั่น”
ไอ้พระแสงคอหัก มึง..มึง..โว้ย!..กล้าท้ากูเดี๋ยวจัดให้เล่นกะใครไม่เล่น มาแหย่ไอ้จอม..
“ไอ้ลุง...ลูกผู้ชายเค้าไม่วัดกันที่เรื่องนี่หรอก เอางี้ไหม?..แน่จริงตัวต่อตัว..
เจอกันสักตั้ง..เอาแบบไหน..สวมนวมหรือไม่นวมก็ได้...ชอบหมัดเปลือยก็บอก ว่ามาตกลงเอากี่ยก..ให้รู้ดำรู้แดงกันไปเลย
อย่ามามั่วเอาแบบนี้ ตกลงไหมไอ้ลุง?” กูท้าชกแม่งเลย รู้จักนักมวยสากลระดับแชมป์เตรียมอุดมน้อยไปแล้วไอ้ลุง
“หะ.หะ...ฮ่าๆๆๆ..กร๊ากกกๆๆๆ.” ไอ้เฒ่าสันขวาน...เสือกขำเหี้ยไรว่ะ!..
ขำแม่งหน้าดำหน้าแดงซะงั้น..
“ขำเชี้ยไร...ป๊อดดิ..ไม่ไหวก็ยอมรับมา..อย่ามั่วหัวเราะกลบเกลือน
แก่แล้วก็อยู่ส่วนแก่..ทีหน้าทีหลังหันระวังวัยไว้มั้งก็ดี...หยุดหัวเราะสักทีไอ้ลุงบ้า..เส้นตื้นชะมัด..ไม่เห็นหน้าขำตรงไหน”
หงุดหงิดแม่งแหละ เสือกหัวเราะไม่หยุด ด่าก็แล้วว่าก็แล้ว กูด่ามึงอยู่เนี่ยะไปจี้ต่อมขำมึงตรงไหนกันหวะ...
โว้ย!..กวนส้นชิบหาย..
“ฮะ..ฮะ..ฮ่าๆๆๆ...โอยย!...เอาหละ..เอาหละ..จอมพี่ว่าเธอเหมาะไปเป็นตลกนะเนี่ยะ...
เล่นเอาพี่หัวเราะได้ขนาดนี้..รับรองเธอดังแน่นอน...ขำชิบหาย..ตกลงเธอท้าพี่ใช่ป่ะ!....ฮ่าๆๆๆ....”
ไอ้ควายกระทิง..ไอ้บร้า..เสือกขำต่ออีกมึง
“เอ่อ...แล้วไง..หยุดหัวเราะสักทีสิว่ะ!..จะสู้ไม่สู้..บอกมาเลยดีกว่า ใครแพ้ก็ถอยออกไป
คราวหน้าคราวหลังจะได้ไม่ต้องวุ่นวายอีก เข้าใจไหม?” นี่กูยื่นคำขาดไปแล้วนะ
“โอ้ยย!..เดี๋ยว..เดี๋ยวก่อน...ขอหัวเราะอีกสักยกได้ป่ะ...ฮ่าๆๆๆ...” มึง..มึง..ไอ้ลุง..
ไอ้แก่นรก..เอาเลยมึง..หัวเราะให้ท้องแตกตายไปเลย ห่านิ...ขำเหี้ยไรนักหนา..สาด..แก่แล้วยังเส้นตื้นอีก..
“เอาหละ..เอาหละ..ไม่ต้องนั่งหน้าบูดเป็นตูดหรอก หึหึหึ...ยิ่งเธอทำหน้าแบบนี้พี่หยุดขำไม่ไหว..
ตกลงพี่รับคำท้า...นวมไม่นวมเปลี่ยนเป็นสวมไม่สวมได้ป่ะหละ...แล้วไอ้ตัวต่อตัวหนะ..เห็นด้วยอย่างยิ่งและอย่างชอบเลยเอ้า
อีกเรื่องสนามต้องเป็นส่วนตัวมากๆเลย..แบบรู้สองคนเรา คนนอกไม่เกี่ยวไม่ต้องรับรู้เลยยิ่งดี...ที่สำคัญข้อตกลงสุดท้าย
เธอเสนอมาเองนะว่าคนแพ้ต้องยอมถอยไม่วุ่นวาย แต่พี่ขอเพิ่มอีกสักข้อ..สำหรับคนชนะ..ขอเป็นทั้งเกี่ยวทั้งข้อง
กับคนแพ้ได้หมดทุกเรื่องยุติธรรมดีไหม?...เธอว่าไง” สัด...ทำเป็นตั้งเงื่อนไขซะเยอะ...นึกดิว่าจะชนะกูนะ...
ลองชกในกติกาอย่าหวังว่าจะล้มไอ้จอมได้เลย เอาดิ..เดี๋ยวจะหาว่ากูป๊อด...ขอมาก็จัดไปเลยลุง
“ตกลง..พูดแล้วห้ามคืนคำ..ใครเบี้ยวให้แม่งชาติหมา...โอเคไหม?” กูตอบไปแหละ
“จุ๊..จุ๊....แรง..แร๊งงง...วุ้ย!..ออกตัวแรงจริง...ได้จัดไป..ใครเบี้ยวขี้แพ้ชวนตี
นอกจากจะชาติหมาแล้ว จะโดนทบต้นทบดอกอีกไม่ใช่น้อย...ตกลงไหม?...” เสือกเกทับกูอีก
“เอ่อ!..ตามนั่น...เพื่อไม่โดนว่าเอาเปรียบคนแก่ ให้เวลาลุงเตรียมพร้อมหนึ่งอาทิตย์
ไปฟิตร่างกายมาให้ดีแพ้แล้วจะได้ไม่ตุกติ๊ก หาว่าเด็กรังแกคนแก่ เอ้า!..ลุงไปฟิตมา..พอใจรึยัง”
นี่กูใจใหญ่สมกับเป็นนักเลงแล้วนะมึง
“โอ๊ะ..โอ!..เยอะไปจอม เยอะไป...ไม่ต้องห่วงพี่หรอก เย็นนี้เลยยังไหว พี่ฟิตปั๋ง..
ไม่ต้องรอเป็นอาทิตย์หรอก หากพี่แพ้พี่ยอมรับสภาพ ว่าแต่เธอเถอะ..แพ้แล้วอย่าตุกติ๊ก...ตกลงไหม?”
ชิ..เสือกอวดเก่งอีกมึง แก่แล้วไม่เจียมสังขาร อย่านึกว่าที่กดจูบกูได้กูจะไม่มีแรงสู้มันคนละเรื่องกันเลยลุง
ในสนามมันหลบได้อยู่หรอกไม่เหมือนที่แคบอย่างที่โดนนี่หว่า อย่าหวังว่าตัวใหญ่จะสอยกูลงง่ายๆ นะมึง
ชกมวยเค้าใช้เทคติกและจังหวะ แล้วจะได้รู้งานนี้ไม่หมูหรอกไอ้ลุงกาม
“ได้...ถ้าลุงคิดว่าไหวก็จัดไปตามนั้น เย็นนี้เลย..ไปกันได้ยัง ตกลงได้แล้วนี่”
กูตัดบทให้แม่งออกรถกลับบ้านเหอะ รำคาญลูกกะตาแม่งชิบหาย เสือกวิ้งๆกรุ่มกริ่มใส่กูอยู่ได้
แหวะ...ไอ้แก่ตัณหากลับ
“ไปสิ..ตอนนี้อยากให้ถึงบ้านไวๆ พี่อยากเร่งให้ถึงตอนเย็นเลยด้วยซ้ำ..
เพราะเราสองคน อึ้ยยยยๆๆ..อะจึ้ย..อะจึ้ย..อูยยยยๆๆ...ตื่นเต้นชะมัด...รู้สึกซู่ซ่ากลับมาเป็นหนุ่ม 20 ต้นๆ เลยรู้ป่ะ?”
นรกเหอะ...ชกมวยกะกูมันจะซู่ซ่าได้ไงกันมึง ถ้าจะเพี้ยนสติแตกแล้วไอ้แก่เอ้ยยยย....เวร...ทำตัวสั่นสยิวเหี้ยไร...
สัด...ระวังตัวให้ดีเหอะ ปากที่ชอบกดจูบกู...เย็นนี่แหละ..กูจะสอยให้กำเดาพุ่งเลือดสาดกระเด็นเลยคอยดู
ลองดูดิ..จะยังทำหน้าระรื่นระริกระรี้อีแบบนี้ได้อีกไหม...หึหึหึ...กร๊ากกกกๆๆๆ
ขอบคุณที่ตามอ่านกันนะค่ะ ชอบไม่ชอบรู้สึกเช่นไร คอมเม้นท์ให้ด้วยเด้อ
จะได้เดาทางถูก อิอิอิ...
ปล. อย่าลืมไปตามอ่านตอนพิเศษ...คลองถม เรื่อง เพราะรัก...จึงเปลี่ยนได้ ของพี่วีนะค่ะ
เอามาลงให้แล้วนะจร้า..ที่นิยายห้องโพสฯ จบแล้วค่ะ เผื่อหาไม่เจอ.. :bye2:
Luk. :pig4: :กอด1:
-
5555+ สงครามบนเตียงแน่ๆแบบนี้
-
ลุงแกออกอาการหื่นเห็นๆเลย :haun4:
-
:oo1: คิดไรอยู่คร้าคุณบอมมมมมมมมมม
ปล.ยังจำบทพิเศษที่อ่านเจอในตะเกียงพิเศษได้ ที่ว่าพี่ชายที่แสนดี แต่ไม่มีชีวิตที่ตะเกียงและสิงห์โต๋เจ็บปวดทุกวันครบรอบ
ตกลงไม่ใช่บอม!!! ฮิ้วววววววววววววววววว ดีใจ :mc4: แอบคิดมาตาหลอด
ว่ามาม่านั้นต้องเป็นบอมมี่แหงมๆ :เฮ้อ:
-
ถ้าจอมรู้ว่าเวทีส่วนตัวที่ลุงว่าคือเตียง จอมคงได้แค้นหน้าดู :m20:
อย่าคิดว่าตัวเองเก่งเน้อจอม ประมาทลุงกามแกไม่ได้นา
รอตอนหน้าขึ้นสังเวียนจ้า :z1:
-
:m20: :m20:งานนี้ตัวต่อตัวเสื้อผ้าไม่เกี่ยวใช่มั้ยลุง
ขอเข้าไปดูด้วยคนดิ นะๆๆๆๆ :กอด1:
-
คุณพี่กับคุณน้องเค้าเข้าใจตรงกันรึเปล่าอ่ะ เหมือนคุณน้องจะท้าชกท้าต่อยธรรมดา ส่วนคุณพี่นี่...... :z1:
-
น้องจอมอย่าได้ดูถูกคนลุงแก งานนี้เชียร์พี่บอมย์เต็มที่ :3123:
-
เอ๊ะ ยังไงกานนนน
น้องจอมก็ชอบกวนให้ลุงเค้าเอาคืนแบบหื่นๆสไตล์เค้าเน้ออออออออ
-
เข้าใจไปคนละเรื่องเดียวกันแล้วหนูจอม
จะเสร็จตาลุงบ้ากามซะละมั๊ง
-
: :z13:
-
เฒ่าหัวงู
-
ลุงแกคิดอะไรไว้เนี้ย 555
-
จอมเค้าคิดเรื่องต่อยมวย แต่บอมเค้าคิดเรื่องไรเนี่ย
:pigha2:
คนละเรื่องเดียวกันเลย
เรื่องนี้ฮาๆดีชอบจังมาต่อเร็วๆนะคะ รอค่ะรอ
-
5555 :m20:
พูดกันคนละเรื่องเลยยยยยยยยยยยยย
น้องจอมซวยแล้วนะคะไม่เอะใจเลย :sad4:
:z2:แต่ยังไงก็ขอให้ลุงทำสำเร็จนะคะ
อิอิอิ :z1: :m25:
-
สนุกมาก มาต่อไวๆ นะ ลงควบไปกับเรื่องของตะเกียงเลยนะจ้า
-
อดใจรอทั้ง 2 คน ขึ้นเตียง เอ๊ย ขึ้นสังเวียนชกไม่ไหวแล้วอ่ะ มาไวๆ นะ :z1:
+1 ฮามาก
-
เหมือนว่าพอถึงเวลานัด จะไม่ได้เห้นจอมชกมวย
แต่เห็น :m25: :m25: .....แทนอ่ะป่าว
-
ชกมวยแน่เหรอบอม
-
จอมเสียรู้ไอ้ลุงหื่นมันแล้วงานนี้ ฮ่าาา
-
พี่บอมย์จะทำไรค่ะ
:o8: :o8:
-
:laugh: :laugh: :laugh: เข้าทางลุงเค้าเลย จอมเอ๊ย
ที่ผ่านมายังไม่รู้รึไงว่าลุงมันเจ้าเล่ห์อ่ะ งานนี้เสร็จโจรแหงๆ o18
-
จอมใจนักเลง
Part 4
เล่นใต้เข็มขัดนี่หว่า?..
.
.
.
.
เจอหน้าร่มบ่จอย....ไอ้แก่ทำลีลาหักนิ้วบิดคอกร๊อบแกร๊บขู่กูอีก..กลัวตายห่า เห็นแล้วอยากยอดหน้าสอยร่วง...
“ไงลุง...ไหวเหอะ..วอร์มพอยัง..” กูกวน...ยืนวอร์มคนละมุม กลับมาถึงเปลี่ยนเสื้อผ้านัดไอ้แก่
เจอที่ห้องออกกำลังกายมีพื้นที่แทนสนามพร้อม เจอกูทำเป็นส่ายหน้า..คงนึกว่าจะใส่เกงขาสั้นแบบนักมวย...
กูไม่โง่เลยจัดเกงวอร์มขายาวสีกรมท่ามีแถบข้างขาวกับกล้ามสีขาวซะเลย..ครวยเหอะ...ลูกตามันพาเอากูขึ้นสุดๆ
มองเหี้ยไรนักหนา
“พร้อมแล้วคร๊าบบบๆๆหึหึหึ..ว่าแต่แน่ใจนะ..ให้โอกาสเปลี่ยนใจเอ้า!..ว่าไงเด็กน้อย” น้อยพ่องมึงเด๊ะ..ชิส..
“พร้อมแล้วสวมนวมดิ..” เกลียดจริง...หน้าแม่งกวนสัด...กูกะมันต่างสวมนวมเฮดการ์ดจนเรียบร้อย
กระแทกนวมทดสอบดูโอเค...เดินเข้าไปรอมันกลางเวที..ชกแบบไม่ต้องนับยก..ใครออกปากยอมแพ้ก่อนถือว่าเกมส์โอเวอร์
มันเดินเข้ามาประจันหน้า ตัวต่อตัวห่างไม่ถึงก้าวแบบนี้....แม่งเอ้ย...ไมมันยักษ์ชิบหาย...มึงจะควายไปถึไหน
ในรุ่นกูสูงหนากว่าเพื่อนแล้วเหอะ...พอเทียบไอ้แก่..แม่งไมกระจ่อยหร่อยไปซะงั้น....แต่ช่างเหอะๆ..
ประเด็นกูต้องปิดเกมส์ให้ไว เค้าว่าตัวยิ่งใหญ่ยิ่งล้มดัง...มีพื้นที่ให้เลือกเป้าเยอะ...
“เอ้า!..พร้อม...แพ้ห้ามงอแงนะเด็กน้อย” ยังวอนไม่เลิก
“เออ..พูดมาก..พร้อมนานแล้วเหอะ..” เกลียดชิบ!...แววตาเยาะเย้ยเนี่ยะ...แม่งเรียกกูเด็กน้อยไม่ชอบโคด...
เหมือนมันรู้ว่ากูเกลียด..ถึงได้ย้ำบ่อย...ไอ้แก่มันยั่วโมโห...กูรู้แต่อดปรี๊ดไม่ได้อยู่ดี...
“เริ่ม...” พูดจบฟุ๊ตเวิร์คเข้ารัวหมัดใส่มันทันที สอง..สามชุด...ห่าสาด..มันไม่สวน
มีแต่ขึ้นการ์ดกันหลบหลีกไปมา...ครวยเหอะ...ยิ้มยักคิ้วใส่กูอีก....
กูเดินอัดมันไปซะรอบเวที เป็นเหี้ยไรเนี่ยะ....ทำเป็นพี่เลี้ยงมวยล่อเป้าให้กูซะงั้น...พลังหมัดกู
มันดันไม่สะทกสะท้านอีก จะว่าไปไอ้แก่มันลีลาพริ้วหลบไวชิบหาย...คล่องเกิน..กูนึกว่าจะยืดยาดอืดอาด...
ไหนได้แม่งพริ้วยังกะลิง...หรือมันเป็นควายกะลิงลมมาเกิด..เริ่มโมโหละกู..สันขวาน...ทำห่าไรไม่ได้หงุดหงิดโว้ย!...
กูเหนื่อยนะสัดนิ...
“โว้ย!..จะชกไหม?...เล่นห่าไรเนี่ยะ” หยุดตะคอกแม่ง....ปรี๊ดชิบ...
“อ้าว!..เป็นไรมิทราบคร๊าบ...เด็กน้อย..ชกอยู่ดีดี..กรี๊ดซะงั้น..สะบัดตูดอีกนิดค้อนอีกหน่อยใช่เลยนะนั้น”
ดูปากแม่งดิ...กูไม่ทนแล้วนะไอ้แก่
“ไอ้แก่...มะ..มึง...มึง...อย่าอยู่เลย..ตายซะ..” เผลอหลุดปากแม่งแล้วกู...ยอมรับตอนนี้ถ้าไม่ได้เอาเลือดปาก
ไอ้แก่ตัณหานี่ออก...อกระเบิดตายแน่
“ปากงี้...สมควรโดน..” ไอ้ฟราย...มันสะบัดนวมหลุดจากมือ กระชากเฮดการ์ดออกจากหัว อารามกูงง
ไม่เข้าใจมันทำไร...เสือกรวบตัวกูล๊อคกระชากเข้าไปกระแทกอกซะแรง..กระแทกจริงๆ ไม่ได้ปะทะ..มันแรงจนเจ็บ
น้ำตาเล็ดเลยกู...แรงควายชิบหาย
มันกระชากเฮดการ์ดออกจากหัวกูทันที ในขณะที่มืออีกข้างก็รวบจับข้อมือกูบิดไขว้หลังล็อคไว้
ด้วยมือข้างเดียว ตอนนี้กูทั้งเจ็บทั้งงง...ทำเหี้ยไรของมันเงยหน้าจ้องมันกำลังจะอ้าปากด่าไม่ทันแล้ว...
“อุ๊บ!...อื้ออออๆๆ...” ใช่...มันก้มหน้าบดปากจูบสอดลิ้นตะกละตะกามสุดๆ เพราะไม่มี
ความนุ่มนวลเหี้ยไรเลย เล่นแรงอ่ะ..กูเจ็บ..ได้แต่ดิ้นขลุกขลักแต่ก็ขยับห่าไรไม่ได้มาก มันเล่นล๊อคแน่นชิบหาย...
แถมเอามืออีกข้างจับท้ายทอยบังคับเงยหน้ารับจูบหนักหน่วงของมันอย่างตะบี้ตะบัน..กูจะขาดใจตายแล้วเหอะ
ต้องครางต่ำปะท้วงมันทันที
“อื้อ..อือ” ได้ผล..มันเปิดปากให้กูกระชากอ๊อกซิเจนเข้าปอดเอาเป็นเอาตาย
“เฮื้อก..ฮา..ฮา...อึก..อุ๊บ!..” แต่ทำได้ไม่กี่วิ มันก็ฉกปากลงมาปิดปากกูอีก
ครั้งนี้มันนุ่มนวลขึ้นมาก เล่นเอาสมองมึนหัวขาวโพลนทันที..หมดแรงยืนอาศัยพิงอกมันทรงตัว
เหมือนมันจะรู้มือข้างที่จับแขนกูล๊อคไว้คลายออกเปลี่ยนเป็นโอบกูเข้าแนบอกมันทั้งตัวในขณะที่ปากบดจูบดูดลิ้น
แทบหลุดออกจากปากกูแล้ว...ไอ้สาด...มึงจะแดกลิ้นกูรึไงหวะ..กูเสือกดันลิ้นสู้มันซะงั้น ไม่เข้าใจตัวเองจริงวุ้ย...
กูงง....เอาเป็นว่ากูมึน...เลยงง...ช่วยตัวเองไม่ได้ตอนนี้....เพราะมือสวมนวมอยู่ทำห่าไรก็ไม่ถนัด....
ตัวก็โดนกอดจนจะจมไปในร่างไอ้เหี้ยมันเหอะ...ขายังเกี่ยวล๊อคกูอีกตะหาก...หน้าก็จับแหงนรับจูบหิวโหยของมัน
อวัยวะที่พอจะสู้กับมันได้ตอนนี้คงเหลือแต่ลิ้นกูเนี่ยะ...เลยใช้ลิ้นดันสู้แม่งซะเลย..มันดูดลิ้นกู..กูเลยดูดลิ้นมันมั้ง...
มันเกี่ยวลิ้นกู...กูก็เกี่ยวลิ้นมันมั้ง...อย่าไปยอมไอ้จอมบอกตัวเองซะเลย....เพราะฉะนั้นสงครามฟัดกันด้วยลิ้น
ก็กลายเป็นสงครามย่อมๆ ที่กูกะมันยืนซัดกันนัวอยู่ในตอนนี้...ไม่เข้าใจเหมือนกัน..ชกด้วยหมัดอยู่ดีดี..
ไหงไปมากลายเป็นชกด้วยลิ้นได้หว่า?
“หึม..อา..” เสียงควายคูโบต้าครางต่ำในคอ...สงสัยจะรู้ฤทธิ์กูแล้วดิ...สะใจชิบที่กูสู้มันไม่ถอย
เล่นเอามันครางหึ่มออกมาได้ ใช่กูครางฝ่ายเดียวซะหน่อย...ค่อยรู้สึกได้ชัยชนะกลับมา..กู้ศักดิ์ศรีเอาคืนบ้างเหอะ..
อ้าว!...เห้ยๆ..ไม่มือมันอยู่ไม่สุขแล้วอ่ะ ดันเลื้อยเข้าเสื้อกูอีก...
“อ่า..อือออ” ตรงนั้นอย่า....ไอ้...ไอ้...อึม..หมดแรงเลยคราวนี้มันไม่ยุติธรรม เพราะมือมึงไม่ได้สวมนวม
มันเลยได้เปรียบลูบไปทั่วหน้าท้องก่อนจะไล้สูงขึ้น จนสะดุดหัวนม..พาเอาขนหัวลุกตั้งชูชัน เมื่อมันเอานิ้วสะกิดบี้
พร้อมบดจูบไปด้วย ได้แต่ร้องตะโกนอยู่ในใจเพราะกูตอบโต้มันไม่ได้ ในขณะที่มันใช้มือลวนลามกูไปทั่ว...
ตอนนี้ตกที่นั่งลำบากเป็นรองมันหลายขุม หมดแรงเลยทันทีที่มันเลื้อยมือเข้าไปในขอบกางเกงวอร์มยางยืดจนได้...
ก่อนจะลูบไล้จอมน้อย..สัมผัสมือหยาบหนาปานใบลานแต่เสือกทำซะนุ่มนวลเล่นเอาตัวเบาโหวงยังกะจะลอยได้
หมดสภาพที่จะต่อกรกับมัน...สมองหยุดความคิดไปในบัดดล ไม่รู้นานเท่าไหร่ที่สติกูล่องลอย...มารู้สึกตัวอีกที
เมื่อหลังสัมผัสกับฟูกนุ่มรับรู้แล้วว่านี้มันเตียงนอนชัดๆ..สติเริ่มรับรู้ถึงอันตรายก็ต้องวูบลงอีกครั้ง
เมื่อมือใหญ่รวบกำจอมน้อยกูเต็มมือก่อนจะค่อยๆ รูดรั้งให้อย่างแผ่วเบาจบกันชั่วโมงนี้....
ต่อด้านล่าง
-
- 2 -
Bom…
“อา...ซี๊ดดด..อาๆๆ” เสียงครางหวานจากไอ้เด็กโอหังปากดี
เรียกอารมณ์หื่นของผมได้ยิ่งกว่าเสียงสาวน้อยทั้งหลายที่เคยสัมผัสมาเสียอีก ยังไม่นับปากบวมเจ่อ
จากการบดจูบของผม บวมจนแตกแล้วมั้ง ใบหน้าหล่อใสหลับตาพริ้ม...แดงเถือกไปทั้งตัว...เพราะตอนนี้
เนื้อตัวขาวอมชมพูไปทั่วด้วยอารมณ์ที่พุ่งขึ้นสูง จากน้ำมือผมเอง...
มือผมกำรูดรั้งเจ้าหนูของมัน ขนาดสมตัวยาวใหญ่ใช่เล่นหัวชมพูแดงก่ำ ส่วนปลายน้ำใสปริ่มรู
ขมิบเอ่อออกมา ผมค่อยจัดการรูดรั้งหนักบ้างเร็วบ้าง ในขณะที่ปากก็ทำหน้าที่พรมจูบฝากร่องรอยไปทั่วทั้งซอกคอ
ใบหูลาดไหล่หน้าอกตึงแน่นนูนด้วยกล้ามเนื้อพองาม หน้าท้องเกร็งด้วยซิกแพ็คหกลูก เอวสอบรับกับสะโพก..
ขายาวแน่นไปด้วยกล้ามเนื้อแกร่งขนอ่อนไล่กันเป็นแพรตั้งแต่สะดือก่อนจะขยายเป็นวงกว้างบริเวณหัวหน่าว
ขนตรงสวยตั้งแต่ขาอ่อนจนถึงปรีน่องสีน้ำตาลเข้มไม่แข็งกระด้าง กล้ามเนื้อแน่นตึงของวัยหนุ่มไอ้เด็กนี่มันหล่อเทพ
ไม่ดูอ้อนแอ้นไม่ต้องเดาดีกรีขนาดนี้คงเป็นที่หมายตาของสาวแท้สาวเทียมโดยไม่ต้องคิด ยิ่งใบหน้าขาวใส
คิ้วเรียวเข้มขนตายาวจับกันเป็นแพรดวงตาดำขลับหวานซึ้ง จมูกโด่งเป็นสันรับกับริมฝีปากบางสีชมพูชาด
หึหึ...สรุปมันหล่อ...หล่อโคตร...เทียบกับไอ้โต๋ไม่ได้ด้อยไปกว่ากันเลย...บวกความสูง 180 กว่าๆ อีก
มึงจะครบเครื่องเกินไปแล้ว
แต่ถึงอย่างไร...เทพบุตรที่ว่ากำลังบิดตัวเร่าๆ ใบหน้าหล่อเทพแดงก่ำ เสียงครางทุ้มหวานหู
ครวญครางอยู่ใต้ร่างผม ตอนแรกคิดจะกำราบไอ้เด็กปากไม่สิ้นกลิ่นน้ำนมดันเปรี้ยวใส่....ปีนเกลียวผมตลอดเวลา..
กะสั่งสอนให้หลาบจำให้ได้อายจะได้เข็ดหลาบไม่กล้าเกรียนกับผมอีก แต่ไปๆมาๆผมก็หยุดไม่อยู่...มันเริ่มตอนไหนนะ..
คงตอนที่มันดันลิ้นสู้กับจูบผมนั่นแหละ...มันบดจูบสู้ผมไม่มีถอยเล่นเอาผมเคลิ้มไปเลยเหมือนกัน...ใครจะไปคิดว่า
ไอ้เด็กหัวดื้อมันจะจูบนัวกับผมได้ดุเด็ดเผ็ดมันไม่แพ้กัน อารมณ์เลยเตลิดจนหยุดไม่อยู่ ชักนำผมลอกคราบมันไปด้วย
กระเตงมันเข้ามาในห้องจนสำเร็จ..มาถึงตอนนี้ผมปรนเปรอมันด้วยมือของผม ในขณะที่อีกมือผมก็ลอกคราบตัวเอง
จนล้อนจ้อน ก่อนจะบดเบียดเนื้อตัวลงไปจูบไซร้ตีตราจองไปบนผิวแน่นเนียนละเอียดของมัน
กลิ่นหนุ่มปนกลิ่นเหงื่ออ่อนๆไม่ได้หอมเหมือนกลิ่นสาปสาว แต่มันก็มีเสน่ห์ดึงดูดให้อารมณ์ดิบผมพุ่งทะยานจนต้องซุกไซร้
ปากจมูกคลุกเคล้าตีตราจองทุกตารางบนร่างขาวอมชมพูทั้งตัวที่ครางหึ่มๆ มือไม่ลืมที่จะรูดรั้งไอ้หนูของมันไปด้วย
ผมเองก็ไม่ไหวแล้วเหมือนกัน บอกตรงๆ ลูกชายปวดหนึบไปหมดแล้ว ส่วนหัวปริ่มน้ำเยิ้ม
ร้อนไปทั้งดุ้น...ดุ้นจริงๆ...เพราะของผมต้องบอกว่าไม่ต้องให้..อย..รับรองมาตรฐาน..มันเกินมาตรฐานไปไกลโขอยู่ไม่น้อย
เป็นความภาคภูมิใจอันยิ่งใหญ่ที่ผมพูดได้เต็มปากว่าเพื่อนในกลุ่มไม่มีใครสู้ผมได้สักคน ไอ้รัน..ไอ้โต๋..ไอ้โทนี่..ไอ้กาน..
พวกมันตะลึงกับบิ๊กบอมย์มาแล้ว ขาดอีกนิดผมก็แตะที่สิบนิ้วแล้วละคร๊าบ....ไม่นับรวมกับความอวบใหญ่ที่มือผมเอง
ยังเกือบกำไม่รอบ...ประสาอะไรสาวๆร้องกันทุกรายที่โดนผมสอดแทรก ก่อนจะครางดีดดิ้นกันระงม
เมื่อผมขย่มอัดกระแทก...รายไหนรายนั้นติดใจผมกันทุกคนสิท่า...ไม่ยักกลัวแม้ตัวจะเดินขาถ่างทุกครั้งหลังเสร็จกิจ..
บางรายกล้าพูด..มีค้อนผมเปรยกลับมาประจำ...นอนกับผมทีไหรหุบขาไม่ได้ไปเป็นวัน...แต่คุณเธอก็ชอบกันซะงั้น
“เด็กดี...พี่ขอนะ..” ผมกระซิบเสียงพร่า ข้างๆหูไอ้เด็กน้อยที่สิ้นฤทธิ์ในตอนนี้
ใบหน้าที่แดงก่ำ ปรือตาหวานฉ่ำขึ้นมามองหน้าผมงงๆ เหมือนสติไม่อยู่กับร่องกับลอย ผมเห็นแบบนั้นอดใจไม่ไหว
ขบริมฝีปากล่างที่บวมเจ่อเบาๆ ก่อนจะเลาะเล็มอย่างนุ่มนวลแทรกลิ้นชื้นผมเข้าไปกวาดต้อนดูดกลืนเอาความหวาน
จากโพรงปากคนตรงหน้าอีกครั้ง การได้รับจูบตอบจากจอมโอหังของผม...อ่าหะ...ของผม...ใช่แล้วนับจากวันนี้
จอมโอหังคนนี้เป็นของผม...ของผมคนเดียวเท่านั้น...ผมถือว่าการจูบตอบคือการอนุญาต...แต่ผมจะผลีผลามรุนแรง
ใจร้อนไม่ได้เด็ดขาด นี่เป็นครั้งแรกที่ผมจะเปิดซิงจอมน้อย แม้ก่อนหน้านี้จะแน่ใจว่าจอมคงเคยผ่าน
การหลับนอนกับสาวๆ มาแล้วเป็นแน่ แต่ไม่ได้หมายความว่าเด็กน้อยของผมจะเคยนอนกับผู้ชาย เพราะฉะนั้น
ผมจะไม่ทำให้ครั้งแรกระหว่างผมกับจอมต้องฝากความทรงจำที่เลวร้ายเป็นอันขาด ประสบการณ์ที่ผมเคยมีมา
เพียงครั้งเดียวในอดีตกับการนอนกับผู้ชายสมัยม. 3 แถมมีเพื่อนสนิทที่มีแฟนเป็นผู้ชายและอยู่ด้วยกันมาจนถึงตอนนี้
ทำให้ผมมีความรู้ความเข้าใจในการทำรักแบบผู้ชายกับผู้ชายดีพอ ผมผละจากร่างตรงหน้าเดินไปหยิบโลชั่นหน้ากระจก
ก่อนจะกลับมาเห็นร่างเปลือยตรงหน้าปรือตามองผมแบบขัดใจนิดๆ ที่ผมผละลุกมา ทำให้อารมณ์ที่กำลังกระเจิง
ขาดห้วงไป ไม่เป็นไรพี่กำลังจะชดเชยให้แล้วครับ รับรองจอมต้องติดใจและจดจำไปตลอดไม่มีทางลืม
วันเวลาระหว่างเราไปได้ ไม่ให้ร่างน้องน้อยของผมต้องหงุดหงิดรำคาญใจนาน ผมคลุกวงใน
เปลี่ยนจากมือเป็นริมฝีปากและปลายลิ้นมอบความสุขหรรษาให้กับจอมน้อยทันที จอมสะดุ้งเฮือก
เมื่อผมแตะปลายลิ้นวนรอบหัวหยักแดงช้าๆ ก่อนจะครอบริมฝีปากดูดกลืนลงไปกว่าครึ่ง
แล้วถอนกลับมาเลียตลอดความยาวเลยไปถึงพวงไข่แฝดทั้งสองใบ ผลตอบรับเกินความขาดหมาย
เพราะร่างข้างใต้ทั้งจิกทึ้งผ้าปูที่นอนแทบขาดติดมือ แถมด้วยเสียงครางหวานทุ้มที่แปร่งพร่าอย่างไม่เก็บความอาย
ทำให้ผมได้ใจจัดหนักทั้งดูดรัวลิ้นกระหน่ำ เล่นเอาร่างข้างใต้บิดเร่าเอวยกลอยตูดไม่ติดพื้นตลอดเวลา
ก่อนจะเหลืออดเอามือมาขยุ้มผมจิกจนจะขาดติดมือ
จับผมกดพร้อมกลับเสยเอวกระเด้งรับจังหวะการรูดรั้งริมฝีปากเข้าออก ส่งเสียงครางระงม
“อือ...ซี๊ดดด...อ่า..อา...อึมมม” ยิ่งทำให้ผมได้ใจใช้ความชำนาญที่มีอยู่ปรนเปรอ
เด็กน้อยของผมอย่างไม่นึกรังเกียจ กลิ่นเหงื่ออ่อนๆ กลิ่นกายหนุ่ม ที่ผมสูดดมอยู่ตอนนี้กระตุ้นอารมณ์ดิบในตัวผม
ให้ลุกหือขึ้นจนไม่สามารถอดกลั้นไว้ได้ ก่อนจะหยิบโลชั่นบีบใส่นิ้วมือป่ายไปตรงบริเวณร่องก้น ร่างข้างใต้
สะดุ้งนิดหนึ่งแต่ไม่ได้เป็นปัญหาสำหรับผม เพราะผมรีบคลึงนวดนิ้วหัวแม่มือบริเวณปากทางสีพีชที่มีขนอ่อนรอบๆ
เน้นหนักเบาส่งผลให้เจ้าของร่างครางระงม ก่อนที่ผมจะตัดสิ้นใจสอดนิ้วชี้ดุนดันเข้าไป ร่างจอมสะดุดหยุดกึก
พร้อมกับใบหน้าเหยเกคิ้วขมวดมุ่นทันที คงจะรู้สึกเจ็บร่างกายเริ่มต่อต้านการรุกล้ำอัตโนมัติ เพราะภายในรูร้อน
กำลังตอดรัดนิ้วผมแน่นขยับเขยื้อนไม่ได้เลย
ผมเลยจัดการปรนเปรอริมฝีปากดูดกลืนพร้อมวนลิ้นตรงส่วนหัวเรียกอารมณ์ซ่านกระสัน
ของจอมทันที เพื่อให้คลายการเกร็งตัวต่อต้าน ได้ผลทันตาอารมณ์ที่ผมกระตุ้นพาให้ร่างจอมคลายความเกร็ง
ลดการต้านผมจนรู้ว่าควรขยับนิ้วได้แล้ว ไม่รอช้าเดินหน้าชักนิ้วเข้าออกสลับควานวนไปด้วย ในขณะที่จอมน้อย
ดิ้นเร่าจิกทึ้งเส้นผมแทบจะกระชากหนังหัวของผมหลุด แต่อย่าได้สน...ผมบรรเลงชิวหาพร้อมกับการสอดนิ้ว
ด้านหลังเพิ่มจำนวนเข้าไปเรื่อยๆ จากหนึ่งเป็นสอง เป็นสาม..จนสามารถคว้านปากรูแทยงให้เปิดกว้างได้
วินาทีที่เด็กน้อยของผมถึงปลายทางร่างเกร็งกระตุกปลดปล่อยน้ำแห่งความสุขเข้าเต็มโพรงปากผมมากมาย
รสชาดฝาดปนหวานออกคาวนิดๆ ผมดูดกลืนแทบไม่หมดมีย้อยมุมปากอีก จนร่างจอมผ่อนการกระตุก..
ตัวอ่อนระทวยนอนหลับตาหายใจหอบแฮ่กๆ ผมไม่ปล่อยให้จังหวะนี้ทิ้งห่าง ไม่งั้นเมื่อน้องรู้สึกตัว
ผมอาจจะแห้วอดในที่สุด รีบประกบจูบไม่ลืมเอามือน้องขึ้นมาโอบรอบคอผมไว้ การคลึงจูบในครั้งนี้
อ่อนหวานนุ่มนวลไม่เกินความสามารถ..หรือน้องกำลังเบลออยู่ไม่ช้าผมก็รับรู้ถึงการสนองตอบการจูบของผม
ผมรีบคลึงนิ้วในประตูสวรรค์ที่จะทำการบุกรุกล่วงล้ำเป็นสมบัติของผม ร่างจอมสะดุ้งเล็กน้อย
เมื่อผมสัมผัสโดนจุดหนึ่ง พร้อมกับเสียงครางยาวในลำคอ ทำให้ผมได้ใจเน้นตรงบริเวณนี้เป็นพิเศษ ตรงนี้สินะ..
“อ่า...ซี๊ด..อ่า” และปฏิกิริยาของจอมน้อยที่เพิ่งสลบไปเริ่มผงกหัวขึ้นมาอีกครั้ง
ก่อนผมจะถอนปากจากจูบ หันมาซุกไซร้ใบหน้าซอกคอ เลยไปตรงติ่งหูขบเม้มอย่างหิวโหย ร่างข้างใต้ผม
จิกเล็บลงบนไหล่จนรู้สึกเจ็บนิดๆ ผมกระซิบเสียงพร่าใส่หูน้องอีกครั้ง เพื่อเป็นสัญญาณว่าผมจะเริ่มละนะ
“พี่จะเข้าไปแล้วนะ...” จอมน้อยที่น่ารักของผมไม่แม้แต่จะลืมตามาตอบรับ
เพียงแต่ส่งเสียงครางฮือ..ฮือ..มาให้ได้ยิน ผมถือว่าเป็นการอนุญาตก่อนจะค่อยถอนนิ้วผมออกมา
ยกขาน้องทั้งสองข้างแหวกกว้างประกบเข้าข้างเอวผม พร้อมกับดันก้นให้ลอยสูง หยิบหมอนข้างเข้าหนุนรอง
เมื่อทุกอย่างพร้อม บิ๊กบอมย์ของผมหัวบานแดงก่ำก็เริ่มถูไถกับร่องรูน้องเบาๆ ถือเป็นการทักทายทำความรู้จัก
เรียกเสียงครางด้วยความพึงใจทั้งของผมกับของจอมออกมา ก่อนผมจะตัดสินใจจับส่วนหัวกดจมเข้าไป
แม้ผมจะพยายามทำด้วยความนุ่มนวลเพียงใด แต่ไม่สามารถหยุดความเจ็บของจอมได้ ผมรู้ว่ายังไงน้องต้องเจ็บ
ผมบอกแล้วว่าบิ๊กบอมย์ของผมมันโคดเว่อร์แหละ...
“อึก...ฮือ...เจ็บ...เจ็บ..ไม่...ไม่...เอาออกไป..โอ้ย...เจ็บ..อึก.ฮือออ” จอมเบิ้งตากลมกว้าง
ปากตะกุกตะกัก พร้อมกับมือพยามยามดันหน้าอกผมให้ถอยออก น้ำตาไหลย้อยหางตาอาบหน้าหล่อใสในทันที
ผมเห็นแล้วใจอ่อนยวบ แต่ทำไงได้..เครื่องผมเดินหน้าเข้าไปแล้ว แม้จะแค่ส่วนหัวบานใหญ่ที่แหวกดันเข้าไปได้
แค่นั้นก็เถอะระยะทางยังไม่ถึงครึ่งแต่ก็ถือว่าเปิดทางแล้ว...ร่างกายจอมบีบรัดเหมือนจะผลักดันสิ่งแปลกปลอม
ที่มีขนาดโอฬารให้ออกไป ยิ่งทำให้ผมต้องกัดกรามกรอดๆ...ก่อนจะก้มลงประกบจูบแนบร่างยึดน้องไว้แน่นไม่ให้ดิ้นหนี
ไม่ลืมจับมือที่ดันหน้าอกผมออกมารวบเกาะไหล่ผมไว้เหมือนเดิม พร้อมกับสอดมือลงไปรูดรั้งจอมน้อยที่ตอนนี้
อ่อนตัวปวกเปียกคงมาจากผลของการเจ็บปวดจากการสอดแทรกของผมนั่นแหละ
“ใจเย็น..คนดี..ใจเย็น...ชูว์..ไม่ต้องเกร็งนะครับ...หายใจลึกๆ...ผ่อนตัวสบายๆ
อย่าเกร็ง..เปิดรับให้พี่เข้าไปนะครับ..จอมของพี่...ไม่งั้นเราจะเจ็บ...พี่เองก็ทรมาน...นะครับขอร้อง...ให้พี่เข้าไปนะ..”
ได้ผลคำพูดที่ผมพยายามพูดข้างใบหู..สลับจูบไซร้ลำคอขบติ่งหูไปด้วย ในขณะที่มือก็รูดรั้งจอมน้อยไปพร้อมกันนั้น
สัมผัสได้ถึงร่างกายที่อ่อนยวบของจอมส่วนไอ้หนูจอมน้อยก็เริ่มจะแข็งขันขึ้นมาอีกครั้ง เมื่อรู้สึกถึงแรงบีบรัด
ผ่อนคลายลงจากด้านหลัง ผมไม่สามารถที่จะยืดรอเวลาได้อีก ขยับดันเดินหน้าเข้าไปทีละนิดๆ แต่ก็ไม่วาย
ทำให้ร่างตรงหน้าคลายความเจ็บปวดลงไปได้ เพราะจอมสะอื้นไห้ออกมาเล่นเอาใจผมหล่นไปอยู่ตาตุ่ม
น้องคงเจ็บมาก...ไม่งั้นคนโอหังทรนงแบบจอมคงไม่ร้องสะอื้นออกมาให้ผมได้ยินน้ำตาไหลอาบแก้ม
ผมต้องคอยจูบซับน้ำตาไปด้วย เร่งมือขยับรูดรั้งจอมน้อยที่ตอนนี้อ่อนตัวยวบลงอีกครั้ง ส่วนเจ้าของร่าง
สั่นสะท้านขาเกร็งบีบเอวผมแน่นเหมือนไม่ยอมให้ผมขยับเข้าต่อไปอีกแล้ว ในขณะที่ผนังนุ่มด้านใน
ที่โอบรัดบิ๊กบอมย์ของผมในตอนนี้ก็พร้อมใจบีบรัดตอดผมตุบๆ ผมจะบ้าตาย..สำนึกส่วนดี
ให้ถอยออกสงสารน้อง...สำนึกส่วนเลวก็ค้านว่าหากผมยอมใจอ่อนถอยกลับตอนนี้ ผมจะไม่มีโอกาสอีกเลย..
เพราะจอมจะหวาดกลัวและเราทั้งคู่คงไม่สามารถเข้าหน้ากันได้อีก มีวิธีเดียวเท่านั้นต้องดึงอารมณ์น้องให้กลับมาให้ได้
เมื่อสมองสั่งการ...ประสบการณ์ที่มีทั้งหมดถูกผมงัดออกมาใช้ทันที ก้มหัวดูดนมพริ้วลิ้นหยอกเอิ่นทันที
กับเม็ดสีชมพูที่เริ่มแข็งเป็นไตสู้ลิ้นผม พร้อมกับเจ้าของร่างเริ่มแอ่นหยัดอกขึ้นทันทีที่ผมขบกัดดูดดุนสลับซ้ายขวา
ในขณะที่มือผมก็ลูบไล้แผ่วเบาไปทั่วสีข้าง อีกมือหนึ่งก็ปลุกปั่นจอมน้อยรูดรั้งสาวขยับทันที่
รัวบรรเลงพร้อมกันเช่นนี้ย่อมได้ผลทันตาเห็น ร่างจอมเริ่มครางพร่าทันที จากเสียงสะอื้นฮักเปลี่ยนเป็นเสียงครางมัน
ช่างเร้าอารมณ์ดิบให้ผมจนแทบจะกระฉูดแตกเสียให้ได้ แต่ผมก็ต้องฝืนทนเพื่อให้น้องรู้สึกดีและจดจำความสุข
ร่วมกันกับผม ไม่ต้องการฝากบาดแผลกับเซ็กส์ครั้งแรกระหว่างเราจนน้องรู้สึกหวาดกลัวเป็นอันขาด
เมื่อร่างกายน้องตอบรับเริ่มผ่อนคลายผมไม่ลืมกระซิบพร่าข้างหูน้องทันที
“ทนนิดนะครับ พี่ขอทีเดียว...เจ็บครั้งเดียว...พี่สัญญาหลังจากนั้นจอมจะมีความสุข..
ไม่ต้องกลัวนะ..ทีเดียวทนนิดนะคนดี..กัดพี่ไว้ก็ได้นะถ้าเจ็บมาก” เหมือนน้องจะงง ไม่เข้าใจที่ผมบอก
ผมตั้งใจว่าอีกครึ่งที่เหลือของบิ๊กบอมย์ผมกะอัดเสยเข้าไปจมมิดครั้งเดียว หากน้องต้องเจ็บก็ขอทีเดียว
ขืนมัวค่อยขยับจะกลายเป็นการทรมานยาวนานเกินไป พอได้จังหวะน้องผ่อนการตอดรัด ผมไม่รอช้า
ดันกระแทกอัดไปทีเดียวมิดลำจริงๆ พร้อมกับเสียงกรี๊ดร้องของน้องทันทีเช่นกัน
“โอ้ยยยย...เจ็บ...ไม่..ฮืออออ..อึก...เจ็บ..จอมเจ็บ...เจ็บอ่า..จอมเจ็บ...อึก” โธ่เว้ย!..
แม้จะรู้ว่าผลลัพธ์จะออกมาในรูปนี้อยู่ก่อนแล้ว แต่พอเห็นน้ำหูน้ำตาน้องไหล คำพูดที่เคยโอหังหยิ่งยโส
เปลี่ยนมาเป็นอ้อนง่องแง่งแทนตัวเองจอม...จอมเจ็บ..แบบนี้เล่นเอาผมอ่อนยวบไอ้บิ๊กบอมย์เกือบอ่อนตัว
ไม่ติดว่าผนังนุ่มหยุ่นปานกำมะหยี่ร้อนรุ่มโอบอุ้มตอดรัดอย่างแรงตุบๆ อยู่ตอนนี้ผมคงหดเป็นแน่ แม้ใจจะคิด
แต่ร่างกายมันไม่เป็นไปตามนั้น ไอ้บิ๊กบอมย์ที่แช่สงบนิ่งสนิทกับผงกหัวทักทายภายในร่างกายจอมน้อยของผมหงึกๆ
เหมือนแทนการขอโทษซะงั้น
“โอ๋...โอ๋...นิ่งนะครับ...หมดแล้ว..หมดแล้ว..ไม่มีแล้วครับ....จอมรับพี่เข้าไปหมดแล้วครับ...
ใจเย็นชูว์..ชูว์...สัญญาไม่เจ็บแล้วนะครับ” ในขณะที่ผมพูดปลอบกระซิบสลับเล้าโลมไปด้วย ไม่กล้าจะขยับเอวสักนิด
ต้องให้เวลาร่างกายน้องทำความคุ้นเคยกับบิ๊กบอมย์ก่อน จอมน้อยในมือผมกลับอ่อนยวบอีกครั้ง ในขณะที่เจ้าของ
จิกหลังผมจนจมเล็บ ไม่นับรอยขูดขีดอีก ไม่ได้การผมต้องรีบปลุกชีพจอมน้อย..น้องกัดหัวใหล่ผมจมเขี้ยว
แม้จะเจ็บจี๊ดแต่ไมผมกลับรู้สึกดีซู่ซ่าขนลุกขึ้นมาซะงั้น หรือกูอารมณ์มาโซไปแล้วหวะ..
พอได้กัดผมจมเขี้ยว เหมือนร่างกายได้ผ่อนคลาย การบีบรัดของน้องเริ่มผ่อนลง
นิ้วมือที่จิกเล็บผมก็เริ่มผ่อนด้วยเช่นกัน ก่อนที่น้องจะคลายฟันออกจากไหลผมคิดว่าเลือดคงซิบแล้วกู
เพราะผมรู้สึกแสบทันที น้องนอนแผ่ขาที่หนีบเอวผมแน่นก็ผ่อนการเกร็งลง ผมรีบบดเบียดคลึงเอวช้าๆ ไปมา
เรียกเสียงครางหือของจอมขึ้นมาอีกครั้ง ในขณะที่ปากก็ทำหน้าที่จูบคลึงบดริมฝีปากแดงไปด้วย ก่อนจะไซร้จูบ
วนไปทั่วใบหน้า ใบหู ลำคอขาว มาจบลงที่เม็ดทับทิมสองเม็ดบนหน้าอกที่ผมรัวลิ้นดูดดุนเล่นนานเป็นพิเศษ
ส่วนมือก็ไม่ลืมรูดรั้งกระชับสาวปลุกจอมน้อยตื่นขึ้นมาแข็งโป๊กอีกครั้ง น้องพริ้มตาครางฮือ..ฮือ..
เป็นสัญญาณที่ผมรู้ว่าขยับได้แล้ว ไม่รอช้าสาวเอวออกช้าๆ เล่นเอาเสียวหวาบจนผมสั่นไปทั้งตัว
แม่งเอ้ย...โคดรัดโคดตอดกูจริง..ไม่นับเคยผ่านสมรภูมิมาเยอะผมคงแตกแล้วตอนนี้ อารมณ์ต้องการให้น้อง
ไปถึงฝั่งฝันพร้อมผม เลยต้องอดกลั้นด้วยการกัดฟันแน่น เชื่อว่าหน้าคงแดงเป็นตำลึงสุกไปแล้วเป็นแน่
ก่อนจะสวนอัดบิ๊กบอมย์กลับเข้าไปจมมิด น้องก็กระตุกเฮือกแต่ไม่ได้แปร่งเสียงปวดร้าวเหมือนตอนแรกแล้ว
ยิ่งผมเน้นคว้านเจอจุดสัมผัสที่ทำให้ร่างข้างใต้หลุดเสียงครางยาวผมรู้แล้วว่าต้องอัดเน้นตรงไหน ไม่รอช้า
บิ๊กบอมย์เก้านิ้วกว่าๆเดินเครื่องลูกสูบทันที งานนี้ไม่ต้องบอกทั้งผมทั้งจอมครางแข่งกันกระจาย
ไม่รู้เสียงใครดังกว่ากัน ใครจะไปแคร์ในเมื่อบ้านนี้ของผม ห้องนี้ก็ห้องผม จอมเป็นคนแรก
ที่ได้ร่วมรักกับผมในบ้านนี้ บนเตียงในห้องผม...และผมคิดว่าต่อไปนี้จอมโอหังจะต้องเป็นของผมคนเดียว..
ในฐานะผู้ปกครอง..และสามีที่ถูกต้องตามพฤตินัย...
เพลงรักของผมกับจอมสิ้นสุดลงในเวลาไม่นาน จอมกระตุกเกร็งปล่อยน้ำข้าวขุ่น
กระฉูดออกมาเลอะเทอะเต็มหน้าท้องยิงไกลถึงหน้าอกผมด้วย แล้วผมก็เกร็งกระตุกหลุดเสียงครางยาวตามมาติดๆ
เมื่อได้รับแรงตอดรัดจากผนังนุ่มที่บีบกระชับจนผมไม่ไหวจะทน ปล่อยน้ำเข้าไปเต็มท้องจอมน้อย
ล้นทะลักเอ่อย้อยง่ามขาอีก มันจะไม่เยอะได้ไงตั้งแต่วันที่จูบกันจนถึงวันนี้ผมยังไม่ได้ปล่อยเลย กักไว้ซะขนาดนั้น.
สุดท้ายก็มาปลดปล่อยลงให้กับจอมโอหังจนได้ โทษผมไม่ได้ยั่วผมก่อนนิ...ก็ต้องรับผิดชอบผมด้วย
ถูกต้องที่สุดแล้วเหอะ
แม้จะสงสารน้องมาก ที่เจ็บแต่ผมก็ไม่คิดจะถอนบิ๊กบอมย์ออกจากร่างน้อง
เพราะขืนถอนออกรอบสองคงไม่สามารถดันใส่เข้าไปได้ ผมพอรู้ว่าปานนี้น้องคงระบมฉีกไปไม่น้อย ดังนั้น
เพื่อไม่ให้ทรมานและเจ็บปวดแช่แม่งเลย แล้วต่อยกสองทันทีจบยกนี้ผมจะดูแลถะนุถนอมเองรับรองสัญญาลูกผู้ชาย...
หลังจากนั้นไม่ต้องบอกนะครับว่า ผมบรรเลงเพลงสวาทกับจอมโอหังไปอีกรอบ
เสร็จยกนี้จอมสติดับปล่อยผมอุ้มไปแช่น้ำอุ่นในอ่างล้วงควักล้างให้หมดจด...ตกใจไม่น้อยที่น้ำขุ่นขาวไหลออกมา
ปนสีเลือดจากภายใน..ออกจากห้องรีบนำร่างที่อุ้มอ่อนปวกเปียกไปเช็ดตัวสวมชุดนอนที่หลวมโครกของผมแทนไปก่อน
ห่มผ้าให้จนเรียบร้อย กดโทรศัพท์หาไอ้โต๋ทันที เพราะมันคือคนที่จะสามารถแนะนำผมได้ในสถานการณ์ตอนนี้
ว่าผมควรดูแลจอมอย่างไร มันมีประสบการณ์กับตะเกียงมาก่อน ผมเชื่อว่าครั้งแรกของตะเกียงกับไอ้โต๋
คงไม่ต่างกับผมมากนักหรอก โต๋น้อยของมันน้อยกว่าผมไม่มากสักเท่าไหร่นิ ตะเกียงยิ่งบอบบางตัวเล็กแค่นั้น
เมื่อเทียบกับจอมแล้วทั้งแข็งแรงสูงหล่อไม่ได้บอบบางติดแต่ว่าบิ๊กบอมย์ของผมมันเยอะเกินตะหาก
คิดไว้ไม่ผิดไอ้โต๋ให้ผมสำรวจ ดูความเสียหาย เห็นแล้วเล่นใจเสียไปเหมือนกัน
ปากทางสีพีชของน้องบวมแดง ก่อนแนะนำยาที่ใช้เหน็บและใช้ทานแก้อักเสบให้ผมจัดการให้น้องกิน
ไม่ลืมยาแก้ไข้ด้วยงานนี้ไข้ขึ้นชัวร์ เพราะไอ้โต๋บอกว่าตะเกียงเคยพูดว่าครั้งแรกเหมือนโดนม้าแยกร่าง
ปวดหนึบระบมจนไข้จับ ดังนั้นมันเลยแนะนำผมไม่มีขาดตกบกพร่อง แถมทิ้งท้ายกับผมอีกว่า อีกสองเดือน
มันกับตะเกียงจะแวะมาพักด้วยสามสี่วัน จะถือโอกาสทำความรู้จักกับเมียเด็กของผมซะงั้น ผมกับเพื่อน
ไม่มีความลับต่อกันอยู่แล้ว ไม่ใช่เรื่องเสียหาย..สำหรับคนนี้ผมคิดว่าใช่สำหรับผม จึงยินดีให้เพื่อนได้รู้จัก
ส่วนสาวๆ ที่ผ่านมาคือมันยังไม่ใช่ ผมจึงไม่เคยเปิดตัวกับใคร แค่พวกมันรู้ว่าผมเป็นพ่อพวงมาลัยไปวันๆ เท่านั้น
ทิ้งทวน..ไอ้โต๋ย้ำกับผมว่า อย่าคิดเล่นๆ...เพราะจอมคือเด็กที่แม่ผมฝากให้ดูแลไม่งั้น
ศพคงไม่สวย ถ้าจะจริงขืนนายแม่รู้ผมตายห่าแน่นอน...แต่ก็อีกนั่นแหละ..หากผมรักจริงหวังแต่งนายแม่
ก็ต้องสนับสนุนผมสิ...ผมเชื่อเช่นนั้น...ในเมื่อผมคิดจะหยุดกับใครสักคน..ลูกชายจะเป็นฝั่งเป็นฝาและสะใภ้คนนั้น
คือคนที่นายแม่รักและเอ็นดู...ประเด็นที่ลงตัวแบบนี้ผมผ่านฉลุย..เหลือแต่เจ้าจอมโอหังนักเลงใหญ่คนนี้แค่นั้น
ที่จะคิดเหมือนผมหรือเปล่า
ใบหน้าตอนหลับไร้พิษสง...มันหล่อจริงๆ หล่อๆแบบนี้ผมคงต้องระวังลิ้นไร
ที่จะมาไต่ตอมหนักไม่น้อย ยิ่งน้องน้อยของผมเพิ่งเริ่มเรียนปีหนึ่งในมหา’ลัยดังประจำจังหวัดด้วยแล้ว
เชื่อเหอะผมต้องทำงานหนักที่จะต้องส่งการ์ดจับตามองทุกฝีก้าว เผลอๆ ต้องจ้างสปายพิเศษไว้ข้างตัว
ไอ้เด็กโอหังมันแล้วหละ...สปายที่ว่าเป็นใครไปไม่ได้ นอกจากเพื่อนสนิทในกลุ่มมันนั่นแหละ..
ซึ่งผมทำคะแนนไว้แล้วไม่ยากที่จะจัดการเรื่องนี้
หลังจากกดโทรศัพท์สั่งให้พี่สอน ไปจัดการเรื่องยามาให้แล้ว ผมก็สอดตัวลง
รวบเมียเด็กของผมเข้ามาในวงแขน มีฮึดฮัดครางขัดใจเล็กน้อย ก่อนจะหันมาซุกเข้ากับอกผมอย่างน่ารัก
เฮ้อ!..งานนี้ผมคงไปไหนไม่รอดจริงๆ แค่เด็กซุกแนบเข้าหาอกโดยไม่รู้ตัว หัวใจผมยังพองโตคับอกปานนี้...
ก้มไปสูดดมผมนุ่มที่หัวก่อนจะผล่อยหลับไปด้วยความสุขอย่างอิ่มเอมในหัวใจ............
เอามาลงให้แล้วนะค่ะ...สำหรับตะเกียงรอไม่เกินวันอังคารจะมาลงให้ค่ะ
ช่วงนี้งานยุ่งมาก ที่สำคัญเพิ่งหายป่วยเหอะ...
รักษาสุขภาพกันด้วยนะค่ะ
Luk. :กอด1: :3123:
-
:m25: พี่บอมย์รังแกเด็ก
-
อ้าว...ต่อยกันอิท่าไหนเนี๋ยถึงได้ไปต่อยกันต่อที่เตียงตัวต่อตัวเสื้อผ้าไม่เกี่ยว :laugh: :m25:
-
อ๊ากกกกกกก ลุงบอมย์ล่อลวงเด็กอะ 555555555
-
โอวววว :jul1:
-
:m25: :m25: :m25: น้องจะขาถ่างไหมนั้น
-
เล่นใต้เข็มขัดจริงๆ :jul1: :jul1: :3123:
-
ขอเตือน
อย่าตื่นช้ากว่าน้องจอมนะคะ
งานนี้มีเสียวแน่ หึ หึ o18
-
เพิ่งเข้ามาอ่านครับ ฝากตัวด้วยครับ
-
เลือดหมดตัวแล้ว
-
งานนี้เลือดหมดตัวจริงๆ บอมเบย์กินเด็ก
หลังจากนี้ต้องมีไม้กันหมาชั้นดีเชียวแหละ
ไม่งั้นโดนสอยไปแน่ แต่จอมก็ใช่จะอ่อนคงอ่อนให้ป๋าบอมคนเดียว5555
-
โดนกดซะแล้ว ฮ่าาาาาาาาาาาาาาาา
-
ขอเลือดข้าน้อยทีเถิด อ็อกก
กินเด็กอ่ะเธอ อร่อยไหมบอม 555+
-
คิดถึงคนเขียนแทบแย่ อิอิ
เกือบจะประกาศตามหาอีกรอบแล้วเชียว o13
-
ต่อยกันอยู่ดีๆ ทำไมเกิดอะไรขึ้น 555
น้องจอมก็ตกเป็นของพี่บอมไปเรียบร้อย
งานนี้น้องตื่นขึ้นมาจะเป็นไงนะ
-
จอมตื่นมามีหวัง.....พี่บอมแน่ๆ :z6:
-
เลือดครับ ต้องการเลือดอย่างด่วนเลย...จะหมดตัวแล้ว :pighaun: :pighaun: :jul1:
-
:haun4: :pighaun: :jul1: :m25:
วี๊ดดดดดด วิ๊วววววววว
-
:m25: :m25: :m25:
-
กรรมการให้พี่บอมชนะบนเตียง 55555
:m25: :m25:
-
:jul1: :jul1: :jul1:
กรุบกรอบ เคี้ยวมันส์ไปเลยหล่ะสิ พี่บอม 55555
-
:jul1: o13
จอมโกรธแหงๆ เผลอๆจะพยศกว่าเดิมอีก รอดูตอนหน้าว่าบอมจะมีวิธีจัดการกับน้องยังไง
:pig4: :กอด1:
-
ต่อยกันยังไงเนี้ยเลือดคนดูจะหมดตัวและ
-
อ่านไปจิ๊กนิ้วตัวเองไป โฮก !!!! พี่บอม ~
อั๊ยยะ ~ ขอบคุณจ้า
-
:jul1: :jul1: :jul1: :jul1:
-
พี่บอมเราใช่ย้อยจริงๆ :jul1:
-
:jul1: :jul1: :jul1:
บอมย์เบ
-
:jul1: :jul1:
บอมเอ๋ยคิดเหรอว่าน้องจะไม่พยศ
สิงโต๋กับตะเกียงจะมาพักด้วย
อยากรู้ว่าผ่านไปหลายปีสิงโต๋จะขี้หึงขนาดไหน
ตะเกียงคงได้พาน้องจอมออกไปซนแน่ๆ
-
:haun4: :haun4: ชอบๆๆๆ
-
:jul1: (=-=)// สะ..สุดยอดมาก บิ๊กบอม o13
-
รักษาสุขภาพด้วยนะคับพี่ลัก อย่าหักโหมนะคับ เดี๋ยวไม่สบายอีกรอบ สนุกมากๆเลย ขอบคุณนะคับที่อุตส่าห์เอามาลงให้ได้อ่านกัน
-
งานนี้พี่บอมย์เจอแสบซ่า
-
:กอด1:
-
พี่บอมย์น่ารักกกกกก
ชอบบบบบบ
:call:
-
อ้าววว ภาึคต่อของน้่องบอมย์นี่เอง :L2:
-
อยากเห็นจอมเวอร์ชั่นน่ารักๆบ้างจัง...
ต้องทำเอาพี่บอมละลายแน่ๆ
-
:-[ :-[ :-[
-
:pighaun:
พี่บอมบ์ เล่นเอาเลือดสาด กันเลย
เตรียมตัวไว้เหอะ น้องจอม ตื่นขึ้นมาเมื่อไร งานเข้าพี่แน่ๆ :z2:
-
จอมจะเป็นไงบ้างอ่ะ ครั้งแรกด้วย
แต่บิ๊กบอมย์ ตายแน่ถ้าจอมโอหังตื่นมา 5555
-
สุ สุด ยอดดดดดดดดดมากอ่ะพี่บอม :haun4:
-
:o8:
-
สงสารน้องจอมจริงๆ
เจอศึกหนักอันใหญ่หลวง
แถมเพลี่ยงพล้ำอีกต่างหาก
-
:laugh: :laugh: :laugh
-
ขอโตด!!!!
อัพตะเกียงไม่ทัน ต้องไปเหนือด่วน!
กลับวันจันทร์...สัญญาจะมาอัพให้ ทั้งตะเกียงและน้องจอม
-
กินเด็กไปแบบนี้ เด็กจะตื่นมาอาละวาดแบบไหนเนี่ย
-
ครั้งแรกก็เจองานใหญ่ซะแล้วน้องจอม พี่บอมย์ก็อย่าคึกมากสงสารน้องบ้างถึงเราจะชอบก็เหอะ
-
:m25: สุดยอด ตอนนี้เล่นเอาเราเลือดพุ่งเลย ฮ่าๆ
พี่บอมได้น้องจอมแล้ว ต้องดูแลดีๆรู้ไม ไม่งันหล่ะ หึ :m16:
-
รับทราบจ้าา จะรอนะ
เดินทางโดยสวัสดิภาพทั้งไปและกลับนะ
-
น้องจอมสุดหล่อเรา เสร็จบิ๊กบอมซะแล้ว
-
เข้ามารอเจ้าค่าาาาาาาาาาา
:z2: :z2: :z2:
-
เว้อออออออ ไอ้พี่บอมมันกินเด็ก กรี๊ดดดดดดด อยู่ ด้วยกัน สองวัน ได้ น้องจอม เป็น เมียแล้ว อ่ะ ไวไฟ โคตรๆ
หาได้แก่กะโหลกกะลาไม่ แต่ ดูแลน้องเค้า ดีด้วยหล่ะ ระวังเด็กมันจะถอนหงอกให้หน้าแหกเอา ว่าแต่ บอมแก ได้ใจหว่ะ หึหึ :oo1: o13 :oo1:
-
บอมย์กะจอมหายไปไหนอ่ะ กลับมาด่วน คนอ่านคิดถึ๊งงง
-
มาต่อให้แล้วนะค่ะ....ท้ายตอนอย่าลืมอ่าน
สำหรับคนที่ต้องการหนังสือของพี่วี..อย่าลืมตามข่าวอัพเดรท
อ่านท้ายตอนด้วย...พลาดจะว่ากันทีหลังไม่ได้เน้อ
จอมใจนักเลง
Part 5
จอมหนี?...
.
.
.
.
“อือ...อูยๆๆๆ”
เอาเป็ด...โคดปวดเลยกู...สาด....ไม่อยากเชื่อยอมมันไปได้ไงว่ะ!...หมดกันคราวนี้...ไม่น่าเลยไอ้จอม...
“อึ๊บ!....
โอยยยๆๆ..โธ่เว้ย!...เชี้ย..นรกชิบหาย...ไมปวดงี้หวะ?..”
“อ้าว!...ตื่นแล้วหรือครับ...ทำไมทำหน้างั้น?” เหี้ยเอ้ย!.ไอ้คนที่ไม่อยากเจอที่สุด
เสือกเข้ามาไมเนี่ยะ...มีหน้าถามเป็นไร...อึ้ยยยๆๆ...
“ถามไมไม่ตอบครับ...หิวไหม?...พี่สั่งป้าสายแกทำข้าวต้มปลากระพงเตรียมไว้ให้แล้ว..ทานหน่อยแล้วกัน
จะได้ทานยาแก้อักเสบ”
“ไม่..”
“ไม่หิวก็ต้องกินครับ” ครวย..แล้วจะถามเพื่อ..
“รอแป๊ป...เดี๋ยวพี่สั่งให้ยกมาให้ในห้องเลยนะ..”
“ไม่ต้อง..” กูคงยอมให้คนในบ้านมาเห็นสภาพนอนตายซากบนเตียงในห้องมึงได้หรอกนะไอ้ลุง...
“จอม...อย่าดื้อ!...นี่มันบ่ายแล้วตั้งแต่เย็นวานเรายังไม่ได้ทานไรเลย..ข้าวต้มรองท้องหน่อย...
มีเหตุผลบ้างอย่าใช้แต่อารมณ์..ป่วยขึ้นมาจะลำบากรู้ไหม?”
“จะอาบน้ำ...ไม่กิน”
“ได้..อาบน้ำก่อนแล้วค่อยกินทีหลัง..”
“หลีกไปดิ..จะขวางทำไม”
“เอ้า!..แล้วจะไปไหน?..”
“กลับห้อง”
“กลับทำไม...อาบห้องพี่นี่แหละ...แน่ใจออกไปสภาพนี้” เอาเข้...ทำตากรุ่มกริ่มใส่กูอีก...เพิ่งรู้ตัว..
แม่งเนื้อตัวกูไม่มีผ้าผ่อนติดตัวสักชิ้น...สันขวานเอ้ย..ตัวแม่งมีแต่รอยที่มันทิ้งเอาไว้...กูอยากมุดพรมหนีชิบหาย...
“ถอยดิโว้ย!
..อย่ามองแบบนี้นะ” เหวี่ยงแม่ง...เพราะมึงเลยไอ้ลุงเหี้ย
“อ้าว!...
ทำไมมองไม่ได้หรือครับคุณจอม...เห็นจนไม่ต้องบรรยายแล้วทำไมพี่จะมองไม่ได้”
“ไอ้..ไอ้..หุบปาก!...
ห้ามพูดไรทั้งนั้น...” กูตะหวาดเสียงดัง
“เขิลดิ..ไม่ต้องอายหรอกน่า..เป็นผัวเมียกันแล้วอายทำไม” มึง..มึง..กูปากสั่นเชื่อหน้าคงแดงเถือก
ไปหมดแล้ว...มีหน้ามาทะเล้นใส่กูอีก..
“โว้ย!..ไอ้ลุง..
อยากตายใช่ไหม?..บอกห้ามพูดไง..เรื่องนี้ถือว่าไม่ได้เกิดขึ้น..ต่อไปไม่ต้องข้องเกี่ยวกันอีก..ต่างคนต่างอยู่”
“ทำไม่ได้หรอกของมันเกิดไปแล้ว...จะมาทำเป็นไม่มีไรได้ไง..ที่สำคัญจอมเป็นฝ่ายเสียหาย..พี่เป็นสุภาพบุรุษ
ต้องรับผิดชอบในสิ่งที่ทำลงไปทั้งหมด..พี่ไม่ได้เมา..สิ่งที่พี่ทำไม่ว่าจะเกิดขึ้นเพราะอะไร..แต่จอมไม่มีสิทธิ์มาสั่งให้พี่หยุด
ความรับผิดชอบเด็ดขาด..เข้าใจไหม?” ไอ้ลุงเวร...มึงไม่ไปรับโล่ห์สุภาพบุรุษเหี้ยๆ เลยเล่า
“ไม่เข้าใจโว้ย!..
จะอะไรกับผมหนักหนา...ไม่ใช่ผู้หญิงไม่ต้องมารับผิดชอบ..หึ..ถ้ายังกวนไม่หยุด...ว่าไม่ได้นะลุง..ต่อไปนี้อยู่ห่างผมดีที่สุด...
ที่ผ่านมาผมลงมือไม่จริงจัง..นับจากวันนี้จะไม่ออมมืออีก...เรื่องที่เกิดขึ้นไม่ต้องคิดมาก...ผมเองยังไม่คิด...
ขอกันกินมากกว่านี้...เพราะฉะนั้นลุงไม่ต้องมายุ่งวุ่นวายกับชีวิตผมอีก..ยังขืนไม่เชื่อเจอดีแน่” กูขู่แม่งหละ..
แววตามันไหววูบ..ถ้าตากูไม่ฝาดนะ...
Bom..
ผมไม่เข้าใจ...
ทำไมไอ้เด็กโอหังมันทำห่างเหินผมแบบนี้ คำพูดที่มันบอก..เล่นเอาหวิวไปเลย...ทุกทีมีแต่ฟันแล้วจบเบื่อการผูกมัด..
แต่ครั้งนี้ผมถึงแปล๊บกับคำพูดไร้เยื้อใยของไอ้เด็กจอมโอหังได้...ซ้ำมันยังเป็นผู้ชาย..หนักมากมึงบอมย์เอ้ย..ชีวิตกูดับอนาถ..
รู้ถึงไหนอายเค้าชิบหาย...
คลาสโนว์ว้าตัวพ่อ...จ๋อยแดกเพราะเด็กหนุ่มอายุ 19 ผมกำลังโดนกรรมตามสนองรึไงหวะ...
ทุกทีคำพูดเหล่านี้มันเป็นของผมตะหาก..ที่บอกกับสาวคู่ควงเมื่อถึงเวลาที่จะยุติความสัมพันธ์...ไม่เคยเลยสักครั้ง
ที่ใครกล้าบอกกับผมแบบนี้...ไอ้เด็กจองหองกล้าดีนัก...นายกล้ามากไอ้หนู...คิดได้ไงหวะ..ได้ผมแล้วคิดจะทิ้งหรือ...
“เดี๋ยว!..
ไม่มีทางพี่จะยอมจำไว้จอม....เธอไม่มีสิทธิ์พูดแบบนี้..คนที่จะยุติความสัมพันธ์ของเราต้องพี่เท่านั้น..ถ้าพี่ไม่อนุญาต..
อย่าหวังจะตีจากพี่ได้...แล้วไอ้ท่าทีจองหองโอหัง..เลิกเหอะ..ใช้กับพี่ไม่ได้หรอก...รู้ไม่ใช่ที่โดนจนลุกไม่ขึ้นนี่
ยังไม่พอใช่ไหม...อยากซ้ำอีกดิว่างั้น...หรือว่าติดใจ..คิดวิธีเรียกร้องความสนใจ..บอกตรงๆเอาก็ได้...ขอดีดีเดี๋ยวพี่จัดให้..
ไม่ใช่เรื่องลำบากสักหน่อย...ชอบก็ไม่บอก..ทำปากแข็ง...มาดิตอนนี้เลยไหม?..เสร็จค่อยอาบน้ำทีหลัง...ยังไงก็เลอะอยู่ดี..
ให้มันเลอะทีเดียวจะได้อาบทีเดียว”
“ผลั๊ว!..อุ๊บ!...”
แม่งได้เลือดเลยกู...หมัดหนักใช่เล่นไม่ยั้งเลยดิ..ล่อเอาเห็นดาววิ้งๆ เลย..สัด...อัดมาซะเต็มเหนี่ยวเลย...
“เด็กเวร...มานี้เลย...
ไม่เคยมีใครเอาเลือดพี่ออกแล้วลอยนวลอย่างสบาย..มานี่” ผมเข้าไปรวบข้อมือกระชากตัวมันอย่างแรงทันที...
ร่างมันเซถลาเหมือนนกปีกหักหน้านิ่วเหงื่อผุดทันที..คงเจ็บไม่น้อยกับผลงานที่ผมทิ้งระบมไว้อยู่
“โอ้ย!..อึก..”
เฮ้ย!...เหี้ยแล้วไง...ร้องไมหวะ...สลดเลยกูแม่งน้ำตาไหลออกตาคมสวยของมัน เอาแต่จ้องผมนิ่งๆเม้มปาก
ขบไว้เน้น ไม่ยอมหลุดเสียงสะอื้น...นอกเสียจากน้ำตาไหลนองแก้มเป็นสาย...เห็นแล้วใจอ่อนยวบเลย
“โธ่เว้ย!..
ร้องทำไม..ไหนเก่งนักนิ..อย่านึกว่าน้ำตาจะช่วยได้ทุกครั้งนะ..ครั้งนี้ยอมให้ก็ได้..แต่จำไว้นะจอม..จะไม่มีครั้งต่อไป
ที่พี่จะยอมให้เราจะลงไม้ลงมือกับพี่แบบนี้...พี่เป็นผู้ปกครองเราไม่ใช่เพื่อนเล่น...จะมาปีนเกลียวทำเปรี้ยวแบบนี้ไม่ได้...
หากเราไม่เปลี่ยนพฤติกรรม..จะหาว่าพี่ร้ายไม่ได้” พูดจบผมแม่งเดินหันหลังออกห้องทันที ไม่เหลียวไปมองเลยสักนิด..
เดี๋ยวใจอ่อนกับหน้าใสๆ น้ำตาอาบแก้มไม่ได้ขืนไม่แข็งมีหวังโดนเด็กตบหัวสักวัน...นึกแล้วหงุดหงิดตายโหง..อุตส่าห์ตั้งใจ
จะดูแล...ตื่นแต่เช้าให้ป้าสายต้มข้าวให้ เมื่อคืนก็คอยดูแลเอาใจใส่หลับๆ ตื่นๆกลัวไข้จับ..พอมีแรงลืมตาขึ้นมาหน่อย
ออกฤทธิ์ออกเดชกับผมซะนี่...ปากแตกเลยกู...ขืนอยู่ได้ระเบิดอารมณ์กับคนไม่รู้อิโหน่อิเหน่เป็นแน่...ออกไป
สงบสติอารมณ์ดีกว่า
“พี่สอน...พี่สอน” ผมตะโกนเรียก เลขามือขวาพ่วงตำแหน่งบอร์ดี้การ์ดประจำตัวทันที
“ครับคุณบอมย์” รวดเร็วทันใจ...เรียกปุ๊ปโผล่หัวมาปั๊ป
“เตรียมรถไม่ต้องให้อาจักรขับ พี่ขับให้ผมหน่อย...ไปเป็นเพื่อนผมที....จัดการตามนี้ได้เลย” พูดจบ
ผมหันหลัง เดินขึ้นกะไดกลับเข้ามาในห้อง กะอาบน้ำเปลี่ยนชุดหล่อ ออกไปหาน้องปิกเด็กคนล่าสุดดีกว่า...
เปิดประตูเข้าไป ไอ้เด็กเปรตจอมโอหังไม่อยู่ในห้องซะแล้ว คงไปอาบน้ำที่ห้องแน่ใจเด็ดชิบหาย...
ขนาดเดินจะไม่ไหว..มันยังจองหองจนได้ เอ่อช่างหัวแม่งเหอะให้เก่งได้ตลอด..หงุดหงิดโว้ย!..หยิบโทรศัพท์กดเบอร์น้องปิก
โทรออกทันที
“หวัดดีค่ะ..พี่บอมย์”
ไม่ต้องให้รอนาน เรียกไม่เกินสองครั้งน้องรีบรับสายผมทันที คนนี้ผมคบนานกว่าคนอื่น เพราะวางตัวดีนี่แหละ
“ว่างเปล่า?..”
ไม่ต้องพร่ำทำเพลงไรมาก...รู้ว่าถามแค่นี้หมายความว่าไง...ผมเปเต็มที่สำหรับคู่ควงแต่ละคน..แต่ต้องตอบแทนผมเต็มที่
เหมือนกัน ที่สำคัญอย่าริอาจทำตัววุ่นวายกับเรื่องส่วนตัวของผมแค่นั้นพอ
“ให้ปิกไปเจอที่ไหนค่ะ” น้องเค้าถามกลับมาทันที
“ที่เดิม...ไม่เกินครึ่งชั่วโมง” พูดจบผมตัดสายทันที ผมรู้คู่ควงผมแต่ละคนพยายามมาก
ที่จะเอาใจผมเพื่อเปลี่ยนสถานะจากคู่ควงมาเป็นแฟนและขยับเลื่อนมาเป็นคู่ชีวิตให้ได้ แต่ที่ผ่านมายังไม่มีใครทำได้
ผมไม่ได้คบคนเดียว ในสังกัดมีหลายคน..ทั้งที่เสนอตัวเข้ามาหาผมเอง ทั้งที่หุ้นส่วนการค้าจัดหามาบริการ
แต่ละคนคัดเกรดระดับ VIP ให้ทั้งนั้น..ผมไม่เคยปฏิเสธ แต่ไม่ลืมป้องกันทุกครั้ง เพื่อไม่ให้เกิดปัญหาเอามาเป็น
ข้อต่อรองกันทีหลัง ทุกอย่างลงตัวดี ไม่มีใครทำให้ผมหงุดหงิด จะว่าไม่มีเสียทีเดียวก็ไม่เชิง..มีเหมือนกันที่พยายาม
จะวุ่นวายเรียกร้องความสนใจจากผม พอเริ่มออกลายมีปัญหา ผมชิงตัดไฟแต่ต้นลม ให้พี่สอนไปจัดการซะให้สิ้นเรื่อง...
ระยะหลังจึงไม่มีใครคิดจะฉวยโอกาสตีอกชกลมแสดงความเป็นเจ้าเข้าเจ้าของผมอีก...
ต่อด้านล่าง
-
- 2 -
“อือ...อ่า...ซี๊ดดดดๆๆ..อ่า...อ่าาาา"
ผมกับน้องปิกกำลังฟัดกันนัวบนเตียงคิงส์ไซค์ น้องเค้าเสื้อผ้าไม่เหลือสักชิ้น ส่วนผมเหลือแต่บ๊อกเซอร์ติดตัวแค่นั้น
เรากำลังคลุกวงในอย่างเมามัน
“ปี๋สาวครับ....ตอนนี้ผมเป๋นหนุ่มแล้วคับ..” เชี้ย...ใครกล้าโทรมาในเวลานี้เนี่ยะ...
อารมณ์สะดุดเลยกรู..จำใจต้องเอื้อมมือคว้าโทรศัพท์ตรงโต๊ะหัวเตียงขึ้นมาดูเบอร์...เกิดไรขึ้นว่ะ!..ปกติพี่สอนไม่กล้ารบกวน
ผมเวลานี้ แกรู้ดีนี่หว่าว่าผมกำลังทำไรอยู่ ให้แกรออยู่ล๊อบบี้ข้างล่าง...ช่างเหอะ..แกกล้ากวนแสดงว่ามีเรื่องด่วน...
รอไม่ได้..ถึงได้กดหาผมโดยไม่เกรงผมเหวี่ยงก็ต้องรับละนะ
“อึม..ว่าไง” ผมตอบกลับไป
“ขอโทษครับคุณบอมย์...เจ้าเวศน์มันโทรมาตอนนี้อยู่สนามบิน เพิ่งส่งคุณจอมขึ้นเครื่องเสร็จครับ..”
“หะ!..ว่าไงนะ.."
..ส่งใครขึ้นเครื่อง..พูดใหม่ดิ” น้ำเสียงติดร้อนรนของผม พาลทำให้น้องปิกลุกนั่งหมอนหนุนหลังพิงหัวเตียงทันที
น้องเค้าคงแปลกใจปกติผมจะนิ่งมากแต่ครั้งนี้หลุดฟอร์มเฉยเลย แกล้งเฉเลี่ยงเดินออกมาตรงระเบียงซะเลย
ไม่ลืมปิดประตูเลื่อนตามอีกตะหาก ความจริงผมไม่ชอบให้ใครรับรู้เรื่องส่วนตัวเป็นอันขาด
“คุณจอมครับ..เจ้าเวศน์ถูกคุณจอมบังคับให้ไปส่งที่แอร์พ็อต..ไม่รู้ว่าไปไหน...
มันพยายามติดต่อผมแต่คุณจอมสั่งไม่ให้มันโทรบอกใคร ระหว่างอยู่กับคุณจอมมันเลยไม่มีโอกาสขยับ เหมือนคุณจอม
จะรู้ว่ามันพยายามจะติดต่อ เลยไม่ยอมให้มันคลาดสายตา พอคุณจอมรีจิกตั๋วขึ้นเครื่องไปแล้ว มันถึงเพิ่งมีโอกาสโทรมา
บอกผมสักครู่นี่เองครับ เห็นเจ้าเวศน์บอกว่าสภาพคุณจอมเหมือนคนไม่ค่อยมีแรงเท่าไหร่ ไม่แน่ใจว่าป่วยหรือเปล่า..
ผมเลยต้องรีบรายงานคุณบอมย์ทันที...เจ้านายคงไม่โกรธนะครับ” พี่สอนไม่ลืมย้ำนี่แหละมือขวาผม จะโกรธได้ยังไง..
ขืนรอแล้วรายงานทีหลังดิ..ผมเอาตายแน่ดันเสือกไม่รายงาน
“จัดการเช็คให้ผมด้วย เที่ยวบินจอมปลายทางที่ไหน..แล้วพี่รีบจัดการจองเที่ยวบินต่อไป
ให้ผมด้วยแล้วกัน” ผมสั่งงานทันที
“รับทราบครับ...จัดการให้เดี๋ยวนี้..”
“ไม่เกินสิบนาที เจอกันข้างล่างพี่..อีกเรื่อง..โทรบอกป้าสายจัดกระเป๋าให้ผมด้วย...ไม่ต้องเยอะ..
เอาเฉพาะชุดลำลองพอ” พูดจบผมตัดสายทันที ก่อนจะหันหลังเดินเข้าไปในห้อง
“ปิกครับ...วันนี้พี่ไม่สะดวกแล้ว..มีเรื่องด่วน...เอานี้พี่ให้...ไม่พอใช้โทรบอกพี่สอนเลขาพี่เอานะ...
วันนี้พี่ต้องรีบไป” พูดจบผมคว้าเสื้อกางเกงเดินเข้าห้องน้ำทันที...ปิกไม่กล้าถามมากความ น้องเค้ารู้ดีว่าผมไม่ชอบคนเซ้าซี้..
นอกจากรับเงินสองหมื่น..คงลุกแต่งตัวออกห้องไปเงียบๆ เพราะผมออกจากห้องน้ำมาก็ไม่เจอปิกแล้ว..ข้อดีนี่แหละที่ทำให้
ผมคบกับน้องนานกว่าคนอื่นๆ
ผมลงมาเจอพี่สอนเตรียมตัวรายงานตรงล๊อบบี้โรงแรม เป็นโรงแรมของผมเนี่ยะแหละ...พอแกผม
เห็นรีบเดินเข้ามาทันที
“รู้แล้วครับ...คุณจอมลงปลายทางกรุงเทพฯครับ..ส่วนตั๋วของคุณบอมย์กับของผมเครื่องออก
สองทุ่มครับ” ผมพยักหน้ารับ ถึงไงบอร์ดี้การ์ดประจำมือขวาอย่างพี่สอนหากผมไม่สั่งแกต้องตามผมไปด้วยทุกที่
เว้นเสียแต่ผมบอกไว้ก่อนนั่นแหละว่าไม่ต้องตามไป ดูนาฬิกาตรงโทรศัพท์เพิ่งจะบ่ายสามโมง....นี่ต้องรออีกหลายชั่วโมง
กว่าจะบิน...เพื่อให้ชัวร์..ผมต้องเช็คข้อมูลเสียก่อน ไม่รอช้ากดโทรออกหาแหล่งข่าวคนเดียวที่เจ้าหนูจอมโอหังมัน
หอบกระเป๋าเข้ากรุงเทพฯ เป็นใครไปไม่ได้...ที่ไอ้เด็กคนนี้จะไปหา เพราะมันไม่รู้จักคุ้นเคยกับใครเป็นการส่วนตัว
สำหรับเด็กที่โตมาจากญี่ปุ่น..ญาติคนเดียวในไทยที่มีอยู่ต้องคนนี้เลย
“ว่าไง"
..พ่อพวงมาลัย..นึกไงโทรหาแม่” นั่นแหละครับ คุณนาย..ซึ่งผมเชื่อว่าไอ้หนูจอมโอหังมันต้องไปหาแน่นอน
“หวัดดีครับแม่...ผมเข้ากรุงเทพฯคืนนี้เครื่องออกสองทุ่มถึงคงราวๆ สามทุ่มครึ่งเผื่อเหลือเผื่อขาด
แม่ให้คนขับรถมารอรับที่สุวรรณภูมิหน่อยนะครับ” ลองเชิงก่อน ไม่รู้คุณนายรู้เรื่องไอ้หนูจอมโอหังมากน้อยแค่ไหน
“หนีตามใครหละ....ร้อยวันพันปีแม่ให้มาหาไม่นึกอยากมา..แทบจะกราบอ้อนวอนลูกบังเกิดเกล้า
ด้วยซ้ำ...นี่จู่ๆ..นึกจะมาก็มากระทันหันซะงั้น..มีธุระไรสำคัญหรือคุณชาย” นั่นหละ...ปากคุณนายของผมหละ...
“จอมบินไปกรุงเทพฯ” ยิงตรง..ไม่อ้อมนิสัยผม..คุณนายเล่นหยอดมาแบบนี้ผมพอเดาทางถูก
“หึ..หึ..หึ!"
...แกไปทำไรน้องมัน...ถึงได้หอบผ้าเข้ากรุงเทพฯ บอกแม่มาดิ...ห้ามปิดบัง..อะไรให้ดูแลเป็นผู้ปกครอง..นี่น้องไปอยู่
ยังไม่เกินอาทิตย์ ต้องหอบกระเป๋าหนีกลับมาหาแม่..สารภาพมาซะดีดี...ไอ้ตัวดี” นั่น!...โอ๋กันเข้าไป..
ไอ้หนูนั่นมันถึงได้ใจ...จองหองโอหังซะขนาดนั้น
“ไว้ไปถึงค่อยคุยนะแม่...เรื่องมันยาว..เอาเป็นว่า...ตกลงจอมไปหาแม่ใช่ป่ะ!..ผมจะได้ไม่ต้อง
เป็นห่วง” ตัดบท...เรื่องไรจะคุยทางโทรศัพท์..เรื่องนี้ต้องไปดูสถานการณ์ก่อน....ว่ายังไง..แล้วค่อยไหลไปตามน้ำ
“เอ่อ!..น้องมันมาหาแม่เนี่ยะแหละ...ตอนนี้ให้เจ้าโชคมันไปรับอยู่กำลังมาที่บ้าน...
ส่วนแกมาถึงห้ามเถลไถลที่ไหนต้องไปงานเลี้ยงเปิดตัวโปรเจคใหม่ของบริษัทฯ ลุงพลกับแม่พรุ่งนี้เย็นด้วย
อย่าลืมชุดออกงานมาด้วยนะ..ส่วนน้องไว้มาถึงค่อยคุยกัน เย็นนี้แม่มีงานต้องใช้น้องมันแค่นี้แหละ” สั้นๆ ง่ายๆ
ตัดสายหนีซะงั้น...คุยยังไม่เคลียร์เลยคุณนายรั้นไปก็เปล่าประโยชน์ ลองคุณนายสั่งมาแบบนี้ก็ต้องตามนี้ แอบสงสัยนิดๆ
งานไรคุณนายถึงใช้ไอ้หนูนั่นมัน หึ..จะรุ่งหรือจะร่วงกันเล่านั่น...ยิ่งนิสัยจองหองโอหังปานนั้นจะทำไรได้..
คุณนายคิดผิดคิดถูกนี่...แต่ช่างเหอะ...คุณนายเป็นคนประหลาดคาดไม่ถึงเสมอ....ขนาดพ่อผมยังเกรงใจคุณนายเลย...
แต่ผมนี่สิหนักใจเป็นสองเท่า....ที่ต้องไปงานลุงพลซึ่งจิ๊บลูกสาวลุงเคยเป็นคู่ขาผมพักใหญ่ๆ สมัยเรียนป.โท ถึงขั้นผู้ใหญ่
ทั้งสองฝ่ายเกือบหมายหมั้นปั้นมือให้เราเข้าหอลงโลงกันแล้ว แต่ผมรู้ดีว่าจิ๊บไม่ใช่คนที่ผมคิดว่าใช่ ถึงแม้จิ๊บจะออกอาการ
อยากรวบหัวรวบหางผมหลายครั้ง หนักสุดผมถึงต้องปลีกวิเวกหนีไปต่อด๊อกเตอร์ทันที พอจบแล้วผมก็หลบขึ้นมา
บริหารธุรกิจของครอบครัวทางเหนือซะงั้น...จะว่าผมหนีก็ได้...เพราะลุงพลแกเป็นผู้ใหญ่ที่สนิทกับครอบครัวผมมาก...
ที่สำคัญเป็นคนกว้างขวางมีอิทธิพลไม่น้อย ผมเกรงใจแกด้วยแหละ...อึดอัดที่ทำให้ผู้ใหญ่ไม่สมหวังกับการคาดหวัง
ว่าผมกับจิ๊บจะตกร่องปล่องชิ้นกัน
หงุดหงิด..งุ่นง่าน
...สาเหตุไม่ใช่เพราะผมอารมณ์ค้างจากน้องปิกเมื่อตอนบ่ายหรอกครับ แต่เป็นเพราะตอนนี้เที่ยงคืนกว่าแล้ว
ไอ้เด็กโอหังนั่นมันยังไม่กลับเข้าบ้านอีก....นายแม่พามันไปเปิดตัวงานเลี้ยงการกุศลเพื่อหาเงินสมทบทุน
ช่วยเหลือสภากาชาด งานนี้จัดแฟชั่นโชว์จากดารานายแบบนางแบบรวมถึงกิตติมศักดิ์ลูกท่านหลานเธอ
ซึ่งพ่อแม่ทุ่มเงินบริจาคเพื่อให้ลูกหลานตนเองมีโอกาสขึ้นไปเดินโชว์ตัวบนเวทีให้เป็นที่รู้จักของวงสังคมไฮโซชั้นสูง
เหมือนเป็นการจ่ายเงินขึ้นทางด่วน...อย่างน้อยลูกหลานจะได้เปิดตัวได้ทั่วถึงง่ายกว่าการพาไปแนะนำเป็นการส่วนตัวเสียอีก
ทุกย่างก้าวในวงการธุรกิจมักหวังการต่อยอดร่วมหุ้นด้วยการดองกันแบบนี้...
ผมเองเกือบไปเหมือนกันตอนที่คบกับจิ๊บนั่นแหละ..แต่ในที่สุดพ่อกับแม่ก็เข้าใจ...เพราะผมเลือก
ทางเดินชีวิตผมเอง...บริหารธุรกิจในเครือสร้างผลกำไรปิดงบเป็นที่น่าพอใจของหุ้นส่วน ซ้ำยังทำให้ธุรกิจในเครือ
ภาคเหนือเติบโตกว่าเดิมมากมาย...ผมเลยลอยตัวไง
ดูนาฬิกาตอนนี้เริ่มปาเข้าไปตีหนึ่งแล้วเหอะ...ไอ้เด็กเวรยังไม่โผล่หัวกลับมา ตัดสินใจอีกสิบนาที
ยังไม่โผล่...ผมตาม...
“บรื๊นนนน!!!...เอี๊ยดดด!...” เสียงรถสปอร์ต...ยี่ห้อดังจอดตรงบันไดทางขึ้นบ้านผม....
มาแล้วสิไอ้ตัวดี.....ผมรีบผลุนผลันเปิดประตูออกไปดูทันที ลงกะไดไปผมนิ่งสนิท...ใจแม่งโหวงชิบหาย....
ภาพตรงหน้าในตอนนี้????
"อึม!...อ่า...อือออๆๆ....จอม..อ่า..จอม...พอก่อน...แพรวไม่ไหว..จอมอย่าซนสิค่ะ....
ถึงบ้านแล้ว..เดี๋ยวมีใครเห็นมันไม่ดี...แพรวเสียหายน๊า!...” สัดเอ้ย...ผมอยากเดินเข้าไปกระชากร่างทั้งคู่
กระเด็นออกจากกันเป็นที่สุด...แม่งยืนจูบกันนัว...เหี้ยแล้วไง...ไอ้เด็กเปรตแม่งมันยืนยังจะไม่ไหว..เอนไปเอนมา
อาศัยประคองจาก..หึ..ไม่อยากเอยชื่อแม่งหรอก...นั่นมันน้องสาวของจิ๊บ....จำไม่ผิดคงอยู่ปีสี่แล้วมั้ง...เพราะตอนผมคบ
กับจิ๊บน้องแพรวอยู่ม.1...นี่ใช่ไหมผลงานที่คุณนายส่งจอมไปทำ...หวังว่าคงไม่ได้ตั้งใจจะจับมาดองกันเหมือนครา
ผมกับจิ๊บอีกดิ...แล้วไอ้เด็กเปรตแม่งก็นัวไม่เลิก...ไม่ไหวผมไม่รู้ตัวว่ายืนกำหมัดแน่นจนเอ็นแขนเกร็งนานแค่ไหน
ก่อนจะตัดสินใจส่งเสียงออกไป
“แฮ่ม!..”
“อุ้ย!..หวัดดีค่ะพี่บอมย์...ลงมาจากเหนือตั้งกะเมื่อไหร่ค่ะ....เอ่อ..เอ่อ..บังเอิญ
เราไปต่อที่ผับ...จอมเมามาก...แพรวเลยพามาส่งนะค่ะ...พี่บอมย์มาก็ดีแล้วรบกวนฝากจอมเลยแล้วกัน...จอม...จอม..
ปล่อยแพรวก่อน...” เธอรีบรายงานผมเป็นฉากๆ ทันที ไม่พูดเปล่าแกะมือปลาหมึกไอ้เด็กเปรตที่กำลังเลื้อยลูบไปตาม
เนื้อตัวเธอด้วย หน้าตาแดงเถือกไปหมด...ไม่รู้แดงเพราะอายผม หรือแดงเพราะเครื่องดื่มที่ล่อกันมา...ส่วนไอ้เด็กนรกนั่น
ไม่ต้องพูดถึงแดงไปทั้งตัวแล้วมัน...มีทำตาปรือหวานเยิ้มจ้องเค้าเอาจ้องเค้าเอา...แม่งถ้าท้องได้น้องแพรวคงป่องแล้วมึง
“มาเหอะ...พี่จัดการเอง...ขอบใจแพรวมากที่พาจอมมาส่ง” พูดจบผมเข้าไปรวบตัวไอ้เด็กเปรต
ที่ง่อนแง่นเด้งหน้าเด้งหลังเข้ามาในวงแขนทันที น้องแพรวรีบพยักหน้าหงึกหงัก ก่อนจะหันมายกมือไหว้ลาผมเปิดประตู
ขึ้นรถขับออกไปทันทีเช่นกัน คงไม่เคยเห็นสีหน้าผมในแบบนี้มาก่อนละมั้ง น้องเค้าถึงได้ดูหวาดๆ กระวีกระวาดกลับไป
อย่างเร็ว...ผมไม่รู้หรอกว่าหน้าผมออกอาการยังไง ที่แน่ๆ ตอนนี้ควันออกหูแล้วเหอะ
“ราย...พี่แพรวคาบ...ตัวหอมจัง...จูบ..จูบอีกดิ..จอมอยากจูบ” แม่งเอร้ยยย...ดูมันหันกลับมานัวผม
แทนซะงั้น...จี๊ดหัวใจพิลึก..ไมผมรู้สึกแบบนี้หวะ....ไม่เคยเป็นมาก่อน...แต่พอได้ยินไอ้เด็กเปรตนี่มันเรียกน้องแพรวซะเพราะ...
ถึงเสียงจะยานคางอมลิ้นก็ตามเหอะ...ที่สำคัญคนที่มันอยากจูบคือแพรว...
“หยุด...หยุด!...พี่สั่งให้หยุดเดี๋ยวนี้"
ผมจับไหล่มันกระชากห่างจากตัวทันที บันดาลโทสะถึงขนาดตะคอกซะเสียงดัง ไม่รู้คุณนายกับนายท่ายจะตกใจตื่น
เพราะเสียงผมหรือเปล่า เฮ้อ!..ค่อยโล่งแสดงว่าหลับสนิทไม่มีใครตกใจออกมาดูแต่ไอ้เด็กเวรนี่
“อึก..อึก...อึก!...ปล่อย...ปล่อยกู...ปล่อยกูดิว่ะ!..” เวรแล้วไง...น้ำตาไหลเป็นก๊อกแตกเลย
คราวนี้...เริ่มดิ้นตุปัดตุเป๋ส่ายเหมือนงูหนีมือผมอีก มีหวังลองผมปล่อยได้ร่วงตุ๊บลงไปกองกะพื้นแน่นอน ตัดความรำคาญ
จับแบกก้าวขึ้นห้องนอนผมทันที
“ปล่อย..ไอ้บ้า...ไอ้เฒ่าลามก..ปล่อยกูดิว่ะ!..อึก!..” มันยังไม่หยุดพร่ำมีบ่นไปด้วย
น้ำตาไหลไปด้วย ดีหน่อยเสียงไม่ดังมาก...คงเพราะผมแบกมันอยู่แต่ก็ช้าไม่ได้ ผมรีบจ้ำอ้าวๆ...เข้าห้องได้ไม่ลืมปิด
ประตูลงกลอนสนิท เดินดุ่มๆ แบกไอ้เด็กเวรนี้เข้าไปปล่อยแหมะลงในอ่างน้ำ ก่อนจะเปิดฝักบัวใส่แม่งทั้งตัวเลย....
อยากล้างคราบ...กลิ่น...เหี้ยไรก็ตามที่ติดตัวมันตอนนี้ ผมไม่ชอบอย่างแรง..จับอาบทั้งเสื้อผ้าแม่งเลย...ดูดิ..จะสร่างรู้ตัว
ขึ้นมาบ้างไหม?
“แอ๊ก!...แค่ก...แค่กๆๆ”
ไอ้เด็กเปรตสำลักน้ำ หน้าแดงก่ำไอ้แค่กๆ ผมเลยเข้าไปกระชากแม่งลุกขึ้น ปิดน้ำหัวมันเปียกผมลู่ปรกหน้าตาขาวซีด
ปากสั่นเพราะน้ำเย็นด้วยผมไม่ได้ปรับเป็นน้ำอุ่น ตาปรือเพราะเมา...สายตาผมจับอยู่วงหน้าหล่อเหลา...หล่อสาดดด...
ปานรูปแกะสลักของมัน...ใจพาลเต้นตึกตักๆ..แม่งแทบทะลุอก ยิ่งเมื่อสายตามาหยุดนิ่งกับริมฝีปากบางแดงแปร๊ดตรงหน้า
จนต้องเผลอกลืนน้ำลายเอื๊อก...ผมรู้ดีถึงรสชาดหอมหวานของปากบางและโพรงปากนุ่มลิ้นที่ผมดูดดื่มเมื่อคืนวาน
มันให้ความรู้สึกดีแค่ไหน คิดปุ๊บน้องชายผมตั้งทันที ไอ้คนต้นเรื่องมันเริ่มกระพือลูกตาเหมือนจะสร่างแต่ก็ไม่สร่าง
ก่อนจะเริ่มพ่นคำด่าใส่ผมทันที
“ไอ้ลุงเหี้ย!."
...กูหนาวเห็นไหมเนี่ยะ” บ่นไปด้วยตัวเริ่มสั่นเป็นลูกนกเลยมึง..ไม่หนาวก็บ้าแหละ..น้ำก็เย็นแถมในห้องผมเปิดแอร์
ซะเย็นจัด เฮ้อ!...เห็นหน้ามันตอนนี้อดใจร้ายต่อไปไม่ได้...จัดการลอกคราบทันที มันก็พยายามบิดตัวหนีผมเหมือนกัน
แต่สภาพยืนยังเอาตัวไม่รอดถ้าไม่อาศัยพิงตัวผมไว้คงร่วงไปกองในอ่างอีกรอบ..มีหรือจะสู้แรงผมไหว ผมจัดการลอกคราบ
แม่งซะยังกะปลอกเปลียกกล้วย....ตัวขาวๆ..ซิกแพ็คงามๆ..ไรขนอ่อนที่ขึ้นเรียงตัวเป็นแนวในสภาพที่ตัวเปียกๆ
สวมกางเกงในสีขาวตัวเดียวคงช่วยปกปิดห่าไรได้..เซ็กซี่ยั่วต่อมหื่นดีชิบหาย...น้องชายผมตั้งจนปวดหนึบแล้วตอนนี้
ไม่อยากเชื่อผมจะรู้สึกกับร่างกายผู้ชายได้ขนาดนี้ สาบานคงไม่ใช่กับผู้ชายคนอื่นเด็ดขาด เพราะนอกจากตะเกียง
กับไอ้เด็กเวรนี่แล้ว ผมไม่เคยคิดอยากกับผู้ชายแน่นอน ตะเกียงยังไม่กระตุ้นต่อมหื่นผมได้มากเท่าไอ้เด็กตัวหอม
กลิ่นหนุ่มตรงหน้า รีบสะบัดหัวไปมาสองสามที...ไม่ไหว..คิดไปไกลแล้วผม...แม่งเอ้ย..ตัวมันก็อ่อนปวกเปียก...
ปากยังไม่หยุดบ่นงึมงำด่าผมไม่หยุด...จับใจความได้มั้งไม่ได้มั้ง
“ไอ้ยักษ์เลว...ไอ้ลุงเหี้ย...ไอ้หน้าหมา...ไอ้คนไม่รักษาสัญญา...ไอ้มั่ว..ไอ้ลุงระยำ...ไอ้เลว...
ทำงี้ได้ไง...เลวมาก...อึก..อึก..ทำได้ไง...อึก” อ้าว!..ด่าไปด่ามาบ่อน้ำตาแตกอีกรอบซะงั้น....เฮ้อ!...อะไรกัน
นักกันหนาหวะเนี่ยะ...มันคงฝังใจอะไรกับสิ่งที่ผมทำแน่ๆ...อย่างว่ามันก็ผู้ชายคงรับไม่ได้ที่ถูกผมยัดเยียดให้แบบนั้น...
แต่ถ้าผมไม่เข้าข้างตัวเองอะนะ...มันเหมือนจะสมยอมผมด้วยนี่หว่า?...แล้วไหงเป็นแบบนี้ไปได้หวะ!...หรือผมพลาดอะไรไป
...ไม่น่าจะนะ..ผมออกละเอียดถี่ถ้วนหากมันขัดขืนไม่ยอมจริงๆ..มีหรือผมจะขืนใจมัน...เห็นผมอย่างงี้ก็เถอะ..
ไม่เคยคิดจะบังคับฝืนใจใครเลยนะ..มีแต่วิ่งมาซบผมก่อนทั้งนั้น...ถึงแม้ไอ้เด็กจอมโอหังนี้ผมจะฉวยโอกาส
เอากับมันก็เถอะ...เมื่อเลยเถิดขนาดนั้น...ทั้งผมทั้งมันเราต่างก็ไม่ได้เมา...จะมาอ้างว่าเมาก็ไม่ได้..แล้วเสียงครางกระเส่า
ตอบรับสัมผัสของผมนั่นหละ...จะให้เข้าใจว่าไงกัน...ปวดหัวชิบหาย...ไม่เคยมีเมียผู้ชายมาก่อนด้วยดิ...สงสัย
ต้องหาพี่เลี้ยงแล้วกรู...เป็นใครไม่ได้คงต้องพึ่งไอ้รันคนเดียว...เท่าที่รู้มากว่ามันจะสยบไอ้พรตได้...มันต้องจัดการไปไม่น้อย...
เหี้ยพรตมันก็ผู้ชายไม่คิดจะตกเป็นเมียไอ้รันมาก่อน...จะอาศัยไอ้โต๋คงไม่เหมือนกันสักเท่าไหร่...เพราะลึกๆพวกผมพอจะ
ดูออกว่าตะเกียงมีใจให้ห่าโต๋มัน...ไม่งั้นพวกผมทั้งก๊วนไม่แดกแห้วกันเป็นกระบุงหรอก...เอาเหอะ..ปัญหาไอ้เด็กตรงหน้านี่
จัดการให้เรียบร้อยก่อนดีกว่า...ผมอุ้มมันขึ้นแนบอกมีสะอึก..ปรือตามองผมอีก...รีบพาร่างเกือบเปลือยของมันมาวางบนเตียง
ก่อนจะจับถอดกางเกงใน..บัดนี้หนุ่มสุดหล่อของสาวๆนอนเปลือยอ้าซ่าล่อตะเข้กลางเตียงผม..เล่นเอาน้องผมดันกุงเกงจน
จะขาดแล้ว...หัวแม่งทะลุเลยขอบกางเกงแล้วกู..สาด..มึงอดทนมั้งดิว้า!..เจองี้แล้วกูจะไปลงที่ไหนเล่าเว้ยเฮ้ย!...
ค้างมาตั้งกะกลางวัน...แล้วยังมาเจอแบบนี้อีก..เป็นใครทนไหวเล่าเว้ย!...เฮ้อ!...กำจริงกู...
ต้องรีบบิดหน้าหนีภาพยั่วยวนตรงหน้า หันไปค้นเสื้อผ้าใส่นอนของผมออกมา ไม่ลืมหยิบผ้าขนหนู
มาซับน้ำตามเนื้อตัวมันไปด้วย จบจากนี้คงต้องรีบไปปลดปล่อยในห้องน้ำ อาบน้ำอีกรอบแล้วกรู...เสื้อผ้าผมเปียก
เพราะใครเนี่ยะ..ตีสองกว่าแทนที่จะได้นอนกลับต้องมาแหกขี้ตาดูแลมัน..ดีเนอะ...
“อือ...อือ...อ่า..” เวร...มึงจะครางทำเชี้ยไรเนี่ยะ...นั่นๆ..เสือกรวบคอผมดึงลงไปฟัดอีกมึง
อย่ายั่วนะจอม...ก่อนตะบะไอ้บอมย์จะแตก
“จอม..หยุด..หยุดเดี๋ยวนี้...ได้ยินไหม?” ผมตะคอกใส่...แม่งเมาไม่รู้เรื่องรู้ราวมือยังกะ
หนวดปลาหมึก...กูเชื่อมึงแล้วเห็นสภาพนี้กูคงไว้ใจปล่อยมึงไปแดกเหล้าโดยไม่มีกูหรือการ์ดได้หรอกนะ...ไอ้หนู
“คูมิโกะคร๊าบ...คิดถึงจัง..จอมคิดถึงมิโกะจัง..รักจอมไหม?..มาดิคร๊าบที่รัก..มิโกะจังให้จอมนะ
..นะ..นะ..” อูยยยย...แสลงในอกชิบหาย...พาลอยากจับยัยมิโกะจังไรห่านี่ถ่วงน้ำซะเลยกรู....นี่มันเห็นผมเป็นตัวแทนสาวๆ
ของมันถึงสองคนแล้วนะนั่น..ทั้งน้องแพรว..แล้วยังมายัยมิโกะจังไรนี่อีก...ไม่ได้การแล้วผมต้องเรียกสติไอ้เด็กเปรตนี่
ให้รู้ตัวบ้าง
“จอม..พี่ไม่ใช่มิโกะจัง...นี่พี่บอมย์..พี่บอมย์ได้ยินไหม..มิโกะจังไรเหี้ยไรนั่นอยู่ไหนไม่รู้โว้ย!..
อย่ายั่วโมโห..รู้ตัวหน่อยสิหวะ!...” ผมเริ่มหงุดหงิดกับร่างส่ายยั่วยวนตรงหน้า มือไม้ดันป้วนเปี่ยนลูบไล้เลื้อยไปในเสื้อคลำ
สะเปะสะปะไปทั่วหน้าท้องหน้าอกของผม...โกรธ...โกรธเว้ยกรู!..
“พี่บอมย์...พี่บอมย์...พี่บอมย์ดิ...พี่บอมย์จริงดิ” เสือกถามกรูอีก..บ๊ะ!..ทำไมมันจะลืมผม
เพียงชั่วข้ามวันเชียวหรือไง..ทำเป็นจำไม่ได้ มีปรือตามถามซะงั้น..
“ก็พี่อะดิ...ทำไม..ไม่ใช่พี่แล้วจะเป็นใคร...” อดไม่ได้เหน็บไปแล้ว ทั้งที่รู้ว่ามันเมาแต่นะ..
คนเราอารมณ์มันพาล..รู้ตัวเหมือนกัน
“พี่บอมย์...พี่ชายของจอมจริงดิ...คิดถึง..พี่บอมย์อย่าทิ้งจอมไปนะ...จอมไม่มีใคร...พ่อกับแม่
ทิ้งจอมไปหมดแล้ว..พี่บอมย์ไม่ทิ้งจอมอีกคนใช่ป่ะ...จอมคิดถึงพี่บอมย์..อยู่กับจอมนะคร๊าบ..” อะไรหวะ...ไมหนังมันฉาย
คนละม้วนหรือไง..ไหงกลายเป็นงี้ไปได้เนี่ยะ....ตอนนี้กลายเป็นลูกแมวซุกเข้ามานัวอกผมใหญ่...หนักแหละ...งานนี้ขืนมึง
ยังไม่เลิกนัวกู...ตะบะแตกโทษพี่ไม่ได้นะไอ้หนู
“จอมหยุด..หยุด..อย่าซิ...อึม..อู้!..ไม่ไหวแล้วโว้ย!..” ผมจัดการล๊อคคอหน้าหงาย
ก่อนจะบดจูบหนักหน่วงลงไปขยี้กลีบปากนุ่ม สีแดงจัดช่างหอมหวานรสชาดดีชะมัดกลิ่นเหล้ายี่ห้อดังปะปนมา
เล่นเอาหูอื้อตาลายไปเลยทีเดียว
“อุ๊บ!...อื้อ...อืออออ.."
แล้วสงครามแลกแอนไซค์ดุเด็ดเผ็ดมันก็เริ่มขึ้นอย่างดุเดือด...มือไม้ผมตะโบบลูบคลึงไปทั่วกายหนุ่มแน่นตึงมือทุกสัดส่วน
อย่างระเริงสำราญใจ..ในขณะไอ้หนูจอมโอหังก็ไม่ยอมง่ายๆ ลูบคลึงบดบี้ผมไปทั่วร่างตึงด้วยกล้ามเนื้อแกร่งของผมเช่นกัน
เราพลิกไขวักันนัวเนียยังกะงูใหญ่สองตัวรัดกันไปมาไม่มีใครยอมใคร....ผมไม่ไหวจะทนแล้วเป็นไงเป็นกัน..จะโกรธอีกรอบ
เพราะผมฉวยโอกาสก็ช่างเหอะ...
อาหารสุดยอดจานเด็ดวางตรงหน้าใครไม่กินก็โง่ชิบหายแล้วตอนนี้..ผมตะกละตะกรามตักตวง
อย่างหื่นกระหายในทันทีที่ร่างข้างใต้เริ่มสั่นครางเป็นเจ้าเข้า...
“อ่า...อ่า....ซี๊ดดดด!."
เสียงครวญครางทุ้มนุ่มหู มันยั่วต่อมหื่นผมจนแทบกระชากร่างตรงหน้าให้บี้แบนใต้อุ้งมือผมจริงๆ......
อย่าลืมไปโพสอิท...ทิ้งเมลล์ไว้ให้กับพี่หนึ่งโมฯ...สำหรับคนที่สั่งจองหนังสือ
“เพราะรัก...จึงเปลี่ยนได้” ของพี่วีนะค่ะ...พี่หนึ่งโม..เค้าแจ้งเมลล์ที่ให้ไปลงชื่อ
พร้อมกับเมลล์คนจองอีกครั้ง...หนังสือเปิดจองแกจะแจ้งรายละเอียดทางเมลล์อีกที
ติดตามอัพเดรท...ข่าวคราวข้อมูลด้วยนะค่ะ..พลาดมาบ่นกันไม่ได้เด้อ
หนังสือชุดนี้ไม่มีรีปริ๊นนะค่ะ...หมดแล้วหมดเลย..เพราะฉะนั้นติดตามกันด้วยค่ะ
Luk.
-
จอมหนีไปแล้วอ่า
-
เข้ามาเเปะไว้ก่อนค่ะ เพิ่งเข้ามาอ่าน
อ่านถึงpart2เอง ช่วงนี้เตรียมสอบค่ะ^^
:pig4: :pig4:
-
โอ๊ยย แทบคลั่ง นี่จอมจริงหรือ ยั่วขนาดดด
-
:กอด1:
-
:haun4: :jul1: :oo1:
มาไวตั้งใจสั่ง คุณลักษ์ เอา เจ้าบอมย์ กับน้องจอม มาเสิร์ฟ คิคิ ไม่ทันข้ามวัน อิลุง มันหื่นอีกแระ คนอ่านก็เฮ ซินะ ก๊ากกกกกกก
-
กรี๊ดพี่บอมย์จะกินเด็กอีกแล้วแต่เด็กมันยั่วชิมิ >//< ระวังตื่นมาน้องจอมจะกินหัวเอาน๊า
-
น้องจอมแกต้องแอบมีอะไรในใจแน่น๊อน !!!
อย่าทำงี้กับพี่บอมน้า TT"
-
จะหนีไปไหนได้ +1
-
รุนแรงกันจังนะคะคู่นี้
:z1:
-
:sad4: อืออออออค้างงงงงสุดๆ
:haun4:
-
:impress2: :impress2: :impress2:
-
น้องจอมน่ารักมาก :กอด1:
+1
-
รีบมาต่อนะครับ ค้าง 5555555555555
-
จอมนี่หลายอารมณ์จริงๆ
-
กรี๊ด น้องจอม กับ พี่บอม :z1:
-
โห ตอนนี้ยาวแบบได้ใจสุดๆ อ่านเพลินเลยค่ะ
น้องจอมก็ยั่วซะ พี่บอมเลยทนไม่ไหวจัดเต็มอีกรอบเลยอ่ะ
-
พอน้องจอมรู้สึกตัวก็เอาให้เคลียน้าาาบอมเบ
:z2: :z2: :z2:
-
ค้างไป
:haun4: :haun4: :haun4: :haun4: :haun4: :haun4:
เด็กมันยั่วช่ายมะพี่บอมย์
-
โฮะๆๆๆ
หนังหลายม้วนจริงๆๆ
ม้วนกันไปม้วนกันมา
55555
-
:serius2: :serius2: :serius2:
ค้างงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง
:z13: :z13:
-
ยังไม่อยากให้บอมม์ได้เคลียร์กับน้องจอมเลย
อยากให้น้องโกรธไปอีกซักหน่อย
อย่าเพิ่งให้น้องจอมให้อภัยเลยนะ ไม่ไหวกับนิสัยบอมม์จริงๆ
-
พี่บอมย์ก็ใจเย็นหน่อย น้องจอมอาจยังสับสนหลายเรื่องให้เวลาน้องหน่อย เดี๋ยวแอบหนีอีกนะ
-
o13โอ๊ยแทบคลั่ง เลือดจะหมดตัวน้องจอมไหมยั่วได้อีกกกกกกกกกกกกก :jul1:
-
มาต่อด่วนๆๆๆๆๆๆ
-
โอ๊ววววว พอเมาแล้วเพ้อความรู้สึกลึกๆในใจเลยนะน้องจอม
-
เหอะๆ อิพี่บอมย์นิสัยไม่ดีว่ะ นอกใจกันแต่เนิ่นๆเลย :m16:
-
พี่บอมส์เมื่อไหร่จะเคลียร์ตัวเองให้หมด
-
พี่บอมย์หื่นอะ
-
บอมย์หื่นมากกกกก :pighaun:
-
:haun4: :haun4: :haun4:
บอมส์หื่นอย่างแรงส์
จอมตื่นขึ้นมาได้อาละวาดแน่ หึหึ
แต่ก่อนจอมตื่นบอมส์จัดหนักไอดิ หุหุ
ต่อมหื่นแตกกระจาย
:haun4: :haun4: :haun4:
-
จอมใจนักเลง
Part 6
ตัวยุ่งป่วนหัวใจ?...
.
.
.
.
“อ่า...อือออ...ซี๊ดดzzz..”
เสียงครางทุ้มพร่าของจอม กระตุ้นความรู้สึกผมจนหูอื้อหน้ามืด...ขณะกำลังจูบไซร้ประทับรอยทิ้งหลักฐานไปทั่วร่างขาวเนียน
เนื้อแน่นปึก..กลิ่นหนุ่มผสมกลิ่นเหล้าตลบอบอวลพาเอามึน...ผิวขาวเนียนละเอียดไปทั้งตัว...แม่งเอ้ยย!!..หมั่นเขี้ยวโคด
แม้รูปร่างจะไม่เหมือนผู้หญิงที่ผมคุ้นเคย...แตกต่างสุดขั้ว...ไม่ได้นุ่มนิ่ม..อวบอิ่มยังที่เคยผ่านมา...ตรงกันข้าม
เต็มไปด้วยกล้ามเนื้อแน่น...ขนบางไร้เป็นแพรตั้งแต่สะดือไล่ต่ำต่อยอดถึงช่วงขาลงไปถึงน่อง..ตัวผมเองมีเยอะหนากว่าอีกตะหาก...
ซิกแพ็คกำลังสวยดูดียังกะนายแบบ หน้าอกนูนสมบูรณ์ด้วยกล้ามเนื้อ..หัวนมสีชมพูจนเห็นเด่นชัด
ไม่รู้เพราะอะไร...รูปร่างของจอม..กับปลุกอารมณ์ดิบในตัวผมกระสันอยากฝังร่างกดลึกจมมิดเข้าไปชะมัด...
เล่นเอาบิ๊กบอมย์ผมปวดหนึบผงกหัวประท้วงตลอดเวลา..ตอนนี้ไม่ต้องพูดถึงสภาพเราสองคนเสื้อผ้าไม่มีเหลือ..ฟัดกันนัว..
ผมรู้สึกหึกเหิม..รู้สึกถึงพลังแข็งแกร่ง...ยังกะตัวเองยิ่งใหญ่ยามสอดแทรกเข้าไปในตัวของจอมไอ้เด็กปากดีตัวแสบเป็นอย่างมาก..
และแล้วผมก็หมดความอดทนหลังจากใช้นิ้วเบิกทางได้สักพัก..เราทั้งคู่ฟัดกันนัวเนียไม่มีใครยอมใคร..
ทั้งผมทั้งไอ้เด็กจอมยั่วตรงหน้า...ผมจัดการจับบิ๊กบอมย์กดหัวยัดเข้าไปในร่างที่สั่นระริกทันที
“อุก!...อื้อ...อึก!.”
จอมสะดุ้งถดก้นหนี แต่เสียใจผมยึดสะโพกจับไว้มั่น อัดเสยลำเข้าไปจนมิดโคนทีเดียว..น้ำตาเด็กดื้อย้อยหางตาลงแก้ม
จนต้องจูบซับเบาๆ หน้าหล่อๆกระสับกระส่ายเหยเก จิกเล็บลงหลังผมจนเสียวแปลบ..ผนังนุ่มอุ่นร้อน
โอบรัดบิ๊กบอมย์ไว้แน่นตึ๊บ...แทบขยับไม่ได้เสียด้วยซ้ำ.....
“โอ้ว!..ซี๊ดดดzzzz...แม่งแน่นโคด...รัดเหี้ยๆ..”
ผมสบถเกร็งตัวแน่นกัดกรามกรอดzz...เสียวสัดๆ..ความแตกต่างตรงนี้ต่างกับของผู้หญิงมาก ต่อให้สาวพรมจรรย์ยังไม่แน่นเท่า
มันช่างสุดยอดจริงๆ...ผมเคยเอากับผู้ชายมาก่อนสมัยอยู่ม. 2 ลองหนนั้นครั้งเดียว กลับไม่รู้สึกเหมือนที่ได้รับจากไอ้เด็กกวน
ประสาทตรงหน้าเลยสักนิด...ความทรงจำครั้งนั้นแทบลางเลือนด้วยซ้ำ แต่จอมมันไม่ใช่..มันเด่นชัด...เล่นเอาผมควบคุมตนเอง
แทบไม่ได้....ผมกล้ำกลืนอดทนอย่างมาก ก่อนจะล่มเสียก่อน..ผมไม่ใช่หนุ่มน้อยเพิ่งหัดรัก...แต่ทำไมเหมือนย้อนเวลากลับ
ไปตรงนั้นอีกครั้ง...การได้ฝังเข้าไปในตัวจอม..เหมือนถอยอายุกลับซะงั้น...ไม่ไหวผมจะแตก...ไม่ทนรอต่อไปแล้ว...
“พั่บๆๆๆ...ปั๊บๆๆๆๆ...โอ้ววว!!!..อ่า...ซี๊ดดดzzzz....”
ผมอัดเสยกระแทกกระหน่ำแบบไม่มียั้ง...ข้างในจอมมันทั้งรัดทั้งตอดของผมใหญ่ แถมจอมเองยังเด้งสวนรับผม
ไม่มีอ่อนข้อซะอีก..สงสัยคงไม่รู้ตัวสัญชาตญาณพาไปล้วนๆละมั้ง..ยิ่งทำให้ผมห้าวระห่ำ...สาวจนสุดกระแทกกลับมิดยันโคน...
เรียกเสียงครางยั่วต่อมหื่นจนต้องกัดฟันกลั้นไว้..ไม่ให้แตกไปก่อนเด็ดขาด..ผมต้องการให้เราไปถึงพร้อมกัน..มือผมจับจอมน้อย
ยาวใหญ่เอาเรื่อง..จัดการสาวรูดรัวจังหวะเต็มสตรีม...พร้อมบั้นเอวกระเด้าสวนใส่ถี่ยิบ ไม่นับความแรงที่อัดเต็มทุกช๊อท
เด็กจอมดื้อครางระงมตลอดเวลา
“ปั๊ป!!..พั่บบบzzz.ๆๆๆ..ซี๊ดดzzz”
“อือออ....อ่าzzzz..” เสียงเราสองคนครางแข่งกันระงม..ไม่ต้องกลัวใครจะตื่นมาได้ยิน
ห้องผมเก็บเสียงแถมเตียงก็ใหญ่เหมาะเป็นสนามให้เราประลองกันแบบไม่ต้องกังวลพื้นที่ ผมจะไปอยู่แล้ว...ไม่ไหว...
แต่สุดท้ายน้องจอมของผมก็กระตุกเฮือก...พ่นน้ำรักพุ่งกระจายเลอะเทอะเต็มหน้าอกทั้งของผมของจอมแตกคามือผมนั่นแหละ....
แม่งยังกะติดไดโม่ร้อยแรงม้า..ทั้งแรงทั้งเยอะสาด...ข้างหลังรัดแน่นตอดผมใหญ่...จะเหลือเหรอ...ผมแตกตามทันที
“โอ้ววววว!!.....อื้ออ...ซี๊ดดzzz..”
สุดยอด...พุ่งอย่างแรงปรี๊ดๆ..หมดแม็กอัดเต็มท้องล้นอีกตะหาก.....จนผมหมดแรงฟุบลงซุกซอกคอหายใจหอบเลยกู....
เหนื่อยโคด...เหนื่อยชิบหาย....ไม่เคยมีเซ็กส์ที่ใช้พลังเหมือนสูบผมจนหมดแรงขนาดนี้มาก่อน....ทั้งเร่าร้อนดุเด็ดเผ็ดมัน...
ผมใส่ไปเท่าไหร..จอมสวนกลับมาเท่านั้น....มือทั้งข่วนทั้งจิกหลังผม..คงลายหมดแล้วมั้งตอนนี้ รู้สึกแสบนิดๆ..ส่วนจอมอะเหรอ...
ไม่ต้องบรรยาย...ลายพร้อยไปทั้งตัว..อกท้องแทบไม่เหลือที่ว่าง....ผมฝากผลงานทิ้งหลักฐานไว้เต็ม กะจัดตรงซอกคอขาว
เสียด้วยซ้ำ...ไม่ติดว่าประจานเจ้าของเกินไป..ผมแม่งจะกัดให้เลือดซิบเลย...เด็กเหี้ยไร...ยั่วได้หมั้นเขี้ยวชิบหาย...
ช่วยไม่ได้ยั่วผมก่อนนะ....
ไอ้เด็กขี้ยั่วหลับไปแล้ว...ไม่หือไม่อือ....ผมค่อยๆ ถอนบิ๊กบอมย์ออกจากตัวน้อง เสียงสุดท้ายจังหวะ
ส่วนหัวพ้นออกมาดังชัดทีเดียว
“บ๊อก!...” โอ้!..สุดยอดเล่นเอาเสียววาบ...หึหึหึ!...ของผู้หญิงไม่รัดขนาดนี้นะ..ทำเสร็จดึงออก
ก็ไหลรื่นไม่มีบีบลำสักครั้ง...จัดการยกขาแหกดูเพื่อสำรวจความเสียหายหลังสงครามใต้สะดือผ่านพ้นไปเสียหน่อย....อุแม่!..โว้ย!..
บ่วมเป่งเลยหวะนั่น....ตายโหง!...พรุ่งนี้ลุกไหวป่าวว่ะ!...ช่วยไม่ได้นะจอม...พี่บอกอย่ายั่ว..อย่ายั่ว...เป็นไงเล่ายั่วพี่ดีนัก..
จัดหนักซ่ะ...ไม่ได้การ...ต้องรีบปฐมพยาบาลทันที
ผมเอาน้ำอุ่นจากฝักบัวในห้องน้ำ พร้อมผ้าขนหนูเล็กชุบเช็ดทำความสะอาดให้ใหม่จนหมดจดอีกครั้ง
ไอ้เด็กบ้านี่คงไว้ใจให้ไปเมาที่อื่นได้อะนะ..ดูตอนนี้ดิ..ขนาดจับพลิกคว่ำพลิกง่ายเช็ดตัวให้มันยังไม่รู้สึกตัว....มีทำเสียงจิ๊จ๊ะงึมงำ
ขัดใจเสียอีกงั้น...อย่างงี้ใครทำห่าไรมันคงรู้ตัวหรอก..ไม่ไหว...รู้ว่าเมาเป็นแบบนี้ผมไม่มีทางปล่อยแน่...หวงโว้ย!..ของโผม....
มันเป็นของผมแล้ว..ถึงจะแค่ร่างกายก็เหอะ...ต่อไปแม้แต่หัวใจก็ต้องเป็นของผมด้วย...โลภมากไง...
“ได้ยินไหม?..ไม่มีทางหรอกเด็กจอมแสบ...ต่อไปนี้นายไม่มีวันจะไปจากพี่ได้..” ผมกระซิบบอก
ข้างหูเบาๆ...เห็นมันทำคิ้วขมวดก่อนจะครางหงุงหงิง
“อื้อ!.อึม!..” คงรำคาญเพราะกำลังหลับสบายอยู่ละมั้ง หึหึหึ!....น่ารักหวะ...ยอมรับ
ผมไม่เคยคิดว่าตัวเองจะเป็นเอามาก...รสนิยมผมถ้าต้องมีอะไรกับผู้ชายจริงๆ มันต้องหน้าสวยออกหวานๆตัวบางๆเหมือนตะเกียง...
แต่นี้ไม่เลยเหอะ...มันหล่อลากไส้..หล่อเหี้ยๆ..หล่อจนอึ้ง..เหมือนไอ้โต๋สมัยก่อนงั้น...รูปร่างยิ่งไม่ใช่เข้าไปใหญ่..ทั้งสูงทั้งแมน...
กล้ามเปรี๊ยะแน่นไปทั้งตัว....แถมน้องชายยังเสือกอลังการได้อีก....ถึงจะเทียบผมไม่ติดฝุ่นแต่เทียบคนปกติทั่วไปรับรอง
ของมันกินขาด....
สเป็กส่วนตัวที่คิดไว้...กลับไม่สำคัญอีกแล้ว...ลืมไปเลยว่าผู้หญิงสวย..ผิวเนียนนมโต..เร่าร้อนเซ็กซี่
ไม่ยักทำให้ผมรู้สึกหึกเหิมยิ่งใหญ่...เท่ากับที่ได้ฝังร่างแนบสนิทเข้าในตัวจอม..ทุกวินาทีที่อยู่ข้างในนั้น......ผมตื่นเต้นสุขจนล้น..
ใจสั่นตลอดเวลา...แทบไม่อยากเสร็จง่ายๆ แต่ผมกลับทนไม่ไหว...จะแตกให้ได้...เหมือนกลับมาเป็นหนุ่มน้อยริรักซะงั้น...
ฮ่าๆๆๆๆ....เป็นเอามาก....ผมเป็นเอามากจริงๆ....
ช่างเหอะ!...รู้แล้วว่า...จอมคือจิ๊กซอว์ที่ผมตามหามานาน...เค้าคือคนที่เข้ามาเติมชีวิตผมให้สมบูรณ์
ตื่นเต้นเร้าใจตลอดเวลา...ที่สำคัญผมมีความสุขอย่างที่ไม่เคยรู้สึกมาก่อน....แม้จะกัดด่าแสบๆคันๆ..แต่ผมกลับรู้สึกดีชะมัด...
ไม่เคยเป็นมาก่อน
ถึงแม้ว่าพรุ่งนี้จะปวดกบาลกับฤทธิ์เดชที่เด็กบ้านี่จะสำแดงใส่ก็ตาม...พยศซะขนาดนั้น...คงยอม
ฟังผมหรอกนะ..แต่ไม่เป็นไร...เตรียมรับมือไว้เรียบร้อยแล้ว...ม้าพยศตัวนี้...ต่อให้โอหัง...ดื้อ..จองหองแค่ไหน...
สุดท้ายย่อมต้องมีคนขี่อยู่ดี...คนนั้นจะเป็นใครไปไม่ได้....ต้องบอมย์เบย์คนเดียวเท่านั้น....
หลังหาเสื้อผ้ามาสวมให้เด็กดื้อเรียบร้อยแล้ว ผมลงไปเอายาข้างล่างในครัว ได้ยาแก้ไขกับแก้อักเสบ
จัดการใส่ปากอมไว้พร้อมกับน้ำ...ก่อนจะประกบปากป้อนยาให้คนเมาหลับลึกไม่รู้เรื่องรู้ราว...ไม่ลืมบีบคางเบาๆปล่อยยา
ไหลลงคอช้าๆ กลับมาอมน้ำตามลงไปอีกสองสามอึก เห็นกระเดือกขยับกลืนยาลงคอเรียบร้อยแล้ว..จึงปิดไฟมุดขึ้นไป
ลากไอ้ตัวยุ่งป่วนหัวใจของผม เข้ามาซุกอกกอดเอาไว้จนพล่อยหลับไปในที่สุด.....
ต่อด้านล่าง
-
- 2 -
“ พลั๊ก!..ตุ๊บ!..โอ้ย!”
จุกครับจุก...ผมลงมานอนแอ่งแหม่งบนพื้นอย่างจุก...ไม่ต้องแปลกใจผมไม่ได้นอนดิ้นตกเตียง..แต่ผมถูกถีบลงมาอย่างแรง...
จะใครเสียอีก..ก็ไอ้เด็กฤทธิ์เยอะ..หน้าตาบิดเบี้ยวขบปากแน่นที่เอาแต่ถลึงตาจ้องผมจนแทบถลนนั่งอยู่บนเตียงนั่นไง...
ถวายบาทายันผมตกเตียงแบบไม่รู้สึกตัวเลยด้วยซ้ำ..หน้าตาเจ้าตัวบ่งบอกคงเจ็บใช่น้อยเหมือนกันนะนั่น..ไม่ดูสังขารตัวเองเลย..
ออกแรงถีบผมเต็มเหนี่ยวไม่เจ็บก็บ้าหละ...หึหึหึ!
“อะไรเนี่ยะครับ?..ทำไมตื่นมาลงมือประทุษร้ายพี่ละครับ..หือ..แล้วเจ็บมากไหมนั่น?...
ให้ทุกข์แก่ท่านทุกข์นั้นถึงตัวเห็นป่ะหละ?” ผมยันตัวลุกขึ้นยืนหลังหายจุกดีขึ้นมากแล้ว แถมว่าแดกไปด้วย...ไม่ลืมตั้งท่า
เตรียมพร้อมไว้ก่อน เพราะแววตาวาววับเอาเรื่องของไอ้จอมแสบที่จ้องมายังกะจะกินตับผมงั้นแหละ
“หวือ..หวือ!..”
ผมรีบเบี่ยงตัวหลบหมอนสองใบที่ปาเข้าใส่หน้ากระเด็นไปนอนแอ่งแหม่งบนพื้นเป็นที่เรียบร้อย..ดีนะที่ผมหลบเก่ง
ไม่งั้นมึนไม่น้อย..ปาเบาเมื่อไหรมาอย่างแรงแถมเร็วอีกตะหาก..
“ไรเนี่ยะ!...ลงไม้ลงมืออย่างเดียวไม่พูดไม่จา...มีไรค่อยคุยกันสิครับ..พี่เป็นผู้ปกครองเรานะ...
ใครสั่งใครสอนทำแบบนี้กับผู้ใหญ่...เดี๋ยวจับตีก้นเลยนิ” ผมยังพูดขู่กลั้นขำไปด้วย...ยิ่งเห็นหน้าแดงก่ำ....ตาวาวโรจน์เอาเรื่อง
ของไอ้จอมพยศด้วยแล้วรู้สึกสนุกพิลึก...อดกวนไม่ได้จริงๆ
เจ้าเด็กแสบนั่งกัดปากกำมือแน่น จ้องผมตาไม่กระพริบยังไม่ยอมเอยปากสักแอ่ะ!....อ้าว!...เวรแล้วไง...
ไหงน้ำตาหยดแหมะซะงั้น....ตกใจสิครับ..คิดไว้เมื่อไหรว่าไอ้เด็กจอมหยิ่งยโสมันจะร้องไห้อ่ะ...ทุกทีอวดเก่งจะตาย..
เล่นเอาใจไหววูบเลยผม ต้องรีบเข้าไปรวบกอดมันไว้ทันที...อาการนี้ไปไม่ถูกเหมือนกัน....มาได้ไงหวะ...งงชิบหาย....
ไหงกลายมาร้องเฉยเลย....ถึงจะไม่มีเสียงก็เถอะ...แต่ร้องนิ่งๆ ตาแดงก่ำแบบนี้เห็นแล้วใจอ่อนยวบเลยกู
“โอ๋...โอ๋!...ไม่เอาไม่เอา..ไม่ร้องนะครับ....ร้องทำไม?...ไหนบอกพี่สิ...ร้องทำไมเด็กโง่”
มันพยายามดิ้นรนขืนตัวใหญ่ แต่อาศัยผมใหญ่กว่าไง...รวบกอดแน่นปึ๊กรัดไว้ทั้งตัว...ก้มเอาจมูกสูดดมตามใบหู
กระซิบปลอบไปด้วย...ฮึดฮัดเอาเรื่องได้สักพักก็ยอมสงบนั่งนิ่งให้ผมกอดบนเตียงนั่นแหละ...ยังไม่ยอมพูดยอมจา...
ปล่อยน้ำตาไหลเป็นทาง...ไอ้ผมก็ต้องสงบปากสงบคำ..ไปไม่ถูกเหมือนกัน...ไม่รู้จะเริ่มตรงไหน...เราต่างคนต่างเงียบนานพอดู...
กระทั่งเสียงเคาะประตูห้องดังขึ้นนั่นหละ
“ก๊อกๆๆ!..คุณบอมย์ค่ะคุณบอมย์..คุณจอมอยู่ในห้องด้วยหรือเปล่าค่ะ...คุณท่านให้มาตาม
ลงไปทานข้าวเที่ยงค่ะ...หนูไปเรียกที่ห้องแล้วไม่เจอ” ตายห่าจะเที่ยงแล้วหรือนี่..แม่เจ้า!..ผมกับไอ้เด็กดื้อนอนกันยาว
จนสายเลยวุ้ย!...คงเพราะนอนดึกแถมใช้พลังงานเยอะด้วย...กว่าจะได้นอนล่อไปเกือบตีสี่..
“อืม..อยู่ด้วยกันนี่แหละ..ไปบอกแม่เดี๋ยวพาลงไป” ผมตะโกนบอกคนรับใช้ในบ้าน...ทั้งที่ยังนั่งกอด
เจ้าเด็กดื้ออยู่บนเตียงด้วย...
“ได้ค่ะ!..” เสียงขานรับ ก่อนจะเงียบหายไป..
“ปล่อย!..” ในที่สุดผมชนะ...เด็กหยิ่งตัวแสบเอยปากก่อนจนได้..หยุดร้องแล้ว...
ก้มหน้าสั่งเสียงห้วนให้ผมปล่อยซะงั้น..ยิ่งทำยิ่งน่าหมั่นเขี้ยวโคด..อดไม่ได้เดี๋ยวงับหูแม่งเลยนิ...ผมแกล้งเฉย....
ทำเป็นหูทวนลม....หน้ามึนกอดไว้แน่นเหมือนเดิม...ดูสิจะทำไงต่อ
“บอกให้ปล่อย!..” เริ่มเสียงแข็ง...ยังไม่ยอมเงยหน้ามาสบตาผมอีก..อายแน่นอน..
ก็นะ..หูแดงเถือกขนาดนี้ไม่อายเรียกว่าไรดี....ผมยังคงเฉย
“บอกให้ปล่อยโว้ย!!!...”
เต็มเบ้าหูผมเลยทีนี้...แม่งตะโกนมาได้เต็มๆ เล่นเอาหูอื้อเลยเหอะ...แต่ผมก็ยังมึนไม่ยอมปล่อย...ทนหูอื้อเอา
แต่ได้เห็นหน้าแดงก่ำขบปากแน่นเข่นเขี้ยวเคี้ยวฟัน....จ้องหน้าผมจนลูกตาแทบปลิ้นแล้วคุ้มชะมัด...ก็นะบอกไม่ถูกมันน่ารักไง...
ดูไงก็น่ารักสำหรับผม...ผมชอบ...หึหึหึ!
“ไอ้ลุงเหี้ย!..จะปล่อยได้ยัง”
มาแล้วครับ...ต้องแบบนี้สิ...ค่อยคุ้นเคยหน่อย...ไม่ใช่เงียบนิ่งน้ำตาไหลพราก...ไปไม่เป็นจริงๆ...
“หึหึหึ!!..” จ้องหน้าใสแดงก่ำอารมณ์นี้แล้ว ผมหลุดขำซะงั้น
“ขำเหี้ยไร?...กูบอกให้ปล่อยได้ยินไหม?” เริ่มแรงขึ้น
“จุ๊...จุ๊...ไม่เอา...พูดไม่เพราะเลยครับ...พูดกับพี่เพราะๆก่อน..แล้วจะยอมปล่อย...ไหนพูดเพราะๆดิ”
ผมยังมีอารมณ์เล่นอยู่ครับ...ไม่รู้ทำไม...รู้สึกคึกคักพิลึก...อยากกวนโมโหเด็กพยศมันจัง
“อรึ้ย!..ไม่โว้ย!..กูไม่พูด...ทำไมต้องพูดเพราะกับไอ้แก่บ้ากามด้วยหวะ?..” ยิ่งหงุดหงิด
หน้ายิ่งแดงเข้าไปใหญ่...แถมตาโตดำขลับนั่นอีก...หลุดออกจากเบ้าได้คงทะลุออกมาแล้วมั้งนั่น...แม่งโตได้อีกหรือเปล่า..
“เอ้า!...ถ้าพูดไม่เพราะพี่ก็ไม่ปล่อย...เรื่องไรต้องปล่อย...มีปัญญาก็พาตัวเอง
หลุดไปให้ได้ดิ” ผมยังยั่วโมโหไม่เลิก..ก็นะ..เชื่อเลยคงมีแรงดิ้นหลุดจากอ้อมกอดผมได้หรอก..ปกติแรงสู้ผมก็ไม่ได้อยู่แล้ว..
นี่ระบมด้วยแล้ว...จะเอาปัญญาที่ไหนมาสู้โผมมม!!..
“ไอ้...ไอ้...อึ้ยยย!!...แม่งโว้ย!...”
ดูเค้าทำ..ขบเขี้ยวเคี้ยวฟันปั้นหน้ายักษ์ใส่ผมใหญ่..คงโมโหที่ทำไรผมไม่ได้..ตลกชะมัด...ม้าพยศมันต้องกำราบให้อยู่หมัด..
ไม่งั้นจะขี่ลำบาก....
“ตกลงเอาไง...จะยอมพูดดีดีหรือเปล่า...จะให้ปล่อยทำไม?” ผมอ่อนให้แหละ..สงสาร
กลัวเด็กดื้อความดันสูงเป็นลมไปเสียก่อน
“เข้าห้องน้ำ...ไม่เห็นเหรอ...คุณป้ารอทานข้าวอยู่ข้างล่าง..จะปล่อยได้หรือยัง” ดีขึ้นครับ..ดีขึ้น..
ถึงจะไม่มีหางเสียง..แต่ยังดีหน่อยไม่กูเข้าใส่
“ไหวเหรอเรา...แน่ใจไม่ล้มเสียก่อน..” ผมอมยิ้มกรุ่มกริ่ม...เรียกเลือดขึ้นหน้า
ไอ้เด็กดื้อหน้าบางอีกระลอก
“เสือก...ช่างหัวกู” นั่นกลับมาอีกแล้ว...
“พูดแบบนี้ก็นั่งมันอยู่แบบนี้แหละ...ไม่ต้องไปไหน..พี่ไม่มีปัญหาอยู่แล้วสบายมาก” ยียวนกลับอีก...
แถมยกคิ้วให้อีกดอก...เล่นเอาไอ้เด็กพยศมันกัดปากจ้องผมจนพรุนได้นี่คงเละเป็นโจ๊ก
“บ้าหรือเปล่าไอ้แก่...ไม่ได้ยินเขาตามหรือไง..คุณป้ารออยู่..มารยาทมีไหม?..ให้ผู้ใหญ่นั่งรอ
ทานข้าว...ทำมาเป็นสอนคนอื่น...ยังกะนิสัยตัวเองโตนักนิ..ชิ..แม่ง...ยิ่งกว่าเด็กสามขวบอีก..ปล่อยได้ยังรำคาญ”
มาเป็นชุดครับท่าน..คราวนี้เล่นอบรมผมอีกตะหาก...หลากหลายจริงๆ...ผมนึกรักไอ้เด็กบ้านี่เข้าให้แล้ว..คงไม่แค่ชอบแล้วหละ...
เพราะที่มันทำกับผมแต่ละอย่างทำไมผมมีความสุขจัง..
“พี่บอกพูดกับพี่ดีดีไง...ห้ามกูเด็ดขาด...รู้ไหม?.มันปีนมากแค่ไหน..พี่อายุห่างเธอเป็นรอบ...
จะมากูมึงกับพี่ได้ไง..ใครเค้ารู้เข้าจะว่าเด็กไม่ได้รับการอบรม...เสียไหมนั่น?..” ผมถือโอกาสสั่งสอนกลับ
“หึ!..จำเป็น..กับคนแบบนี้เนี่ยะนะ...ยังต้องพูดดีด้วยอีก?..ไม่เล่นให้ตายก็บุญแค่ไหนแล้ว”
ต่อปากต่อคำแล้ว...ไม่ต้องห่วงแม่ผมเรียกทานข้าวไม่ได้หมายความว่าท่านรอทานผมรู้ดี..คงเห็นพวกผมไม่ได้ลงไป
ทานตอนเช้าเลยให้คนมาตามตะหาก...เพราะฉะนั้นผมมีเวลาเหลือเฟือเล่นต้อนคารมกับเด็กจอมแสบได้สบายอย่างหายกังวล..
“พี่ไปทำไร?..พูดมาให้หมดดิ....” ผมยังกวนต่อ...ดูดิจะกล้าพูดไหมว่าผมทำอะไร...
“ไอ้บร้า!...ที่ทำนี่ไม่รู้รึไง..สัดเอ้ย!..คงทำจนชินเป็นสันดานแล้วมั้ง...พูดไปก็เท่านั้น...
ปล่อยได้ยัง” ว่าแล้วต้องไม่กล้า...หน้าบางขนาดนี้...อายจนหูแดงแล้วยังไม่รู้ตัวอีก....ผมเลยจัดแทนซะ..
.ผมหน้าหนาอยู่แล้ว...ฮ่าๆๆๆๆ..กร๊ากกๆๆๆ
“อ๋อ!..นึกออกหละ..ที่อึ๊บ!..จอมอะเหรอ?...เรื่องเมื่อคืนโทษพี่ไม่ได้นะ..จอมรุกมานัวจูบลูบคลำพี่ก่อนนิ...
จำไม่ได้แล้วดิ..” ได้ผลหน้ามันแดงก่ำ..อ้าปากเหวอตะลึงตาค้างไปแล้ว
“น้าน!...ว่าแล้วต้องจำไม่ได้..รู้ตัวไหม?..เมื่อคืนเราเมาแล้วทำไรไปมั้ง....จอมตะหากที่ปล้ำพี่....
พี่พยายามห้ามแล้วฟังที่ไหน....สุดท้ายพี่ก็ตกเป็นของจอม...ไม่รับผิดชอบแล้วยังจะพูดจาหาเรื่องอีก....นี่ใช่ลูกผู้ชายป่าว?..”
ตลกชะมัด...ไอ้เด็กแสบมันอึ้งครับอึ้ง...หน้าตาเดี๋ยวซีด..เดี๋ยวแดง..กลอกตาไปมาคิ้วผูกโบว์ซะงั้น...แสดงว่ามันเมามันไม่เคยรู้ตัว..
ที่สำคัญคงเคยได้ยินจากเพื่อนมาบ้างไม่มากก็น้อยชัวร์..ว่าตอนตัวเองเมาชอบนัวเนียแค่ไหน..ได้การงานนี้ต้องเดินหน้าลุยต่อ...
ให้มันรู้สึกผิดผมจะได้จัดการรวบรัดไม่ให้มีข้ออ้างอีก
“ที่นี้รู้แล้วใช่ไหม?..ใครกันแน่ที่ต้องเรียกร้องความรับผิดชอบ...” ถือโอกาสขี่แพะไล่เลยผม
“อย่าบอกว่ากู...กูเอามึงไปแล้ว...” ถามผมหน้าตาตื่น...หึหึ..ขำชะมัด...เอาผมเหรอ..กร๊ากกกๆๆๆ..
เด็กแสบ!...มันเข้าใจไปถึงไหนเนี่ยะ..ดีผมสมยอมรับเอาดื้อๆ ดีกว่า...
“อือ...ก็แล้วดิ...จะเหลือเหรอ” ผมแกล้งตีหน้าเศร้าเล่าความเท็จ..พาเอาเจ้าเด็กแสบเหวอเข้าไปอีก
“เฮ้ย!..จริงดิ..มึงโดนเอา...แล้วไมกูปวด..ไม่ใช่มึงนิที่ต้องปวด..กูไม่เห็นมึงเป็นไร..
อย่ามาสำออยไอ้ลุง..มึงอำกูใช่ไหม?..” โอยยย...กลั้นขำเกือบตาย...อยากปล่อยก๊ากก..จริงเลยกู..ดูดิยังมีมุมคิดอีกเนอะ...
หน้ารักชิบหายอิตอนทำท่าคิดของมันอะนะ...แม่งอยากจับกดอีกรอบ...หื่นไปป่าวหวะ!
“ใครบอกไม่ปวด...พี่ก็ปวด...แถมเลือดออกอีกตะหาก..ดีหน่อยพี่กินยากันไว้แล้ว...คงเพราะร่างกายพี่
แข็งแรงออกกำลังประจำด้วยมั้งเลยไม่เจ็บมาก..พอทนได้อยู่..อีกอย่างของเรามันก็นะ...มีอยู่แค่นั้น...จะเจ็บไรนักหนา..” พูดจบ
แกล้งส่งสายตามองต่ำๆ แบบเหยียดๆ...ก่อนก้มหน้าหลบกลั้นขำมันแทบตาย...หน้ามันแดงก่ำ..ปากสั่นระริก...ไม่รู้โมโหหรืออาย...
หรือทั้งสองอย่าง...ก็กูเล่นสบประมาทมันแบบนั้น...มีผู้ชายคนไหนเค้ายอมได้กันหวะ...โดนซึ่งหน้าอย่างนี้..ตลกชิบหาย....
“มะ..มึง...มึง...ไอ้บ้า!...ใครจะไปควายแบบมึง...ของกูมาตรฐานเหอะ...มึงมันเกินคน....งี่เง่าชะมัด”
แหนะ!..มีฮึดฮัดเถียงผมกลับไม่พอใจสุดๆ..ว่าแล้วต้องจี้ใจดำ....ผมละกลั้นขำจนท้องแข็ง...อูยไม่ไหว...ต้องคอยเกร็งกราม
เก็กหน้าเศร้า..ทั้งที่ในใจหัวเราะจนน้ำตาจะเล็ดแล้ว...ไม่คิดมาก่อนไอ้เด็กบ้านี่มันจะซื่อบื้อจนแยกแยะไม่ออก...ประสบการณ์
คงน้อยมาก..มันถึงเป็นแบบนี้....คิดถึงตรงนี้...ผมก็ทนไม่ไหว..หลุดขำพรืดออกมาจนได้
“พรืดดด!!...ฮ่าๆๆๆๆ!!...กร๊ากกก!!!.” :pigha2:
พอได้ปล่อยแล้วมันหยุดไม่อยู่..แม่งไปยาว..หัวเราะจนหัวสั่นหัวคลอน...ลงไปนอนดิ้นได้ผมคงทำไปแล้ว...ไอ้เด็กแสบมันอาย
จนทนไม่ไหว...รัวกำปั้นอัดตามตัวผมใหญ่...ลืมบอกไปผมปล่อยแขนที่กอดมันแล้ว...ใครจะกอดไปด้วยหัวเราะ
ท้องคัดท้องแข็งไปด้วยได้...มีแต่เอามือกุมท้องขำขี้แตกขี้แตน...
“ปึ๊ก!..ตุ๊บ!..ตั๊บ!..หยุดนะไอ้แก่บ้า...บอกให้หยุด..ไอ้เหี้ย!..จะหัวเราะไรนักหนา..ไมหวะ..
ของเล็กแล้วทำไม..ลองใหม่ไหมเล่า?..จะล่อให้ครางหาทางกลับบ้านไม่ถูกเลยมึง..” อุแม่เจ้า!..โมโหจนลืมตัว..ท้าผมซะงั้น...
เข้าทางเลยทีนี้..ไม่ต้องเหนื่อยฟรี
“จริงดิ?...” ผมรีบรวบจับมือยึดไว้ก่อน...ค่อยยื่นหน้าเข้าไปใกล้ จนปลายจมูกแทบชนกัน...
ย้ำถามซะเลย..
“อะไรเล่า?..” พอรู้ตัวว่าเผลอพูดไรออกมา...เริ่มจะแถ..เสียใจผมตะครุบไว้แล้วเหอะ...
คงไม่ปล่อยพ่อปลาไหลหัดเลื้อยหลุดมือไปหรอกเจ้าเด็กแสบ
“ก็ที่บอกลองดูใหม่นะ...พูดจริงดิ” ได้ผลไอ้เด็กดื้อจอมหยิ่ง...หูแดงหน้าแดงเข้าไปใหญ่...
พูดอ่อมแอ่มตอบมาว่า
“ก็เอ่อ!..ไหนบอกเองไม่ใช่ว่ากูเล็ก...แน่จริงให้กูลองใหม่ดิ..กูเมามึงเลยไม่รู้สึก..”
โอ๊ะ..โอ!..โคดเด็กจริงเลยหวะ...แม่งซื่อซะไม่มี
“งั้นเราก็ยอมรับแล้วดิ...ว่าทำอะไรกับพี่ไป..งั้นมาตกลงเรื่องของเราสองคนกันก่อน...
ไหนๆมาถึงขั้นนี้แล้ว...พี่เสียหาย...ทั้งที่เป็นผู้ใหญ่กว่า..หน้าที่การงานของพี่อีกเล่า...เราจะมาทำเล่นๆกับพี่ไม่ได้...
พี่ไม่ยอมหรอกนะจะบอกให้” กูได้โอกาสเข้าแผนทันที...ว่ากูเจ้าเล่ห์ไม่ได้...ขืนรอตามเสต็ปมันคงยอมลงให้กูง่ายๆหรอก...
มันต้องอาศัยกลเม็ดเข้าช่วย..กูไม่ผิดนะโว้ย!
“ตกลง..ตกลงเรื่องไรหวะ?” มันทำหน้าฉงนปนงง...ถามกูกลับ
“อ้าว!..ในเมื่อเราพรากความบริสุทธิ์ลูกผู้ชายพี่ไป...จะไม่รับผิดชอบว่างั้น”
ผมแกล้งโวยวายใส่ทันที
“แล้วทีมึงทำกูหละ...กูไม่เห็นมึงรับผิดชอบเหี้ยไร..ทีงี้จะมาเรียกร้องให้กูรับผิดชอบ...
เยอะไปป่าวไอ้ลุง” ตาย..ตาย...ดูทำหน้าทำตา..เหมือนจะขี่แต้มผมซะงั้น...มียักคิ้วส่งท้ายให้อีกตะหาก...
แม่งกูอยากจับกดตรงนี้ชะมัด
“โอเค...พี่รับผิดชอบ...เราเองก็ต้องรับผิดชอบพี่ด้วยเช่นกัน...เพราะฉะนั้นเดี๋ยวเราอาบน้ำ
แต่งตัวเสร็จ...ลงไปคุยกับแม่พี่ให้เรียบร้อยเลยดีกว่า” มันทำหน้าตาตื่น...แหกปากถามกลับทันที
“คุยทำไม...อย่าบอกมึงจะให้กูไปบอกคุณป้าว่ากูจะรับผิดชอบมึง” โอ้ย!..จะขำก็ไม่กล้าขำ...
หน้าตามันตอนนี้..ผมอยากขำจริงๆ..ไม่ติดกลัวไม่สมบทบาทผมคงขำไส้แตกไปอีกรอบแหละ
“ก็เอ่อดิ...ถึงขั้นนี้แล้ว...เราต้องให้ผู้ใหญ่รับรู้...ทำไม..ป๊อดรึไง..ทีตอนทำไมไม่คิด...
กล้าทำก็ต้องกล้ารับสิจริงไหม?” ผมยังคงยืนกราน
“แต่...แต่กูยังเรียนอยู่..หนำซ้ำยังเด็กกว่ามึงตั้งเยอะ..จะให้กูไปบอกคุณป้าว่าไง..
เค้าไม่เพ่นกบาลกูเอาอะดิ” หึหึหึ!..มันกลัวนายแม่ผมขนาดนั้น...
“ไม่หรอก...แม่พี่มีเหตุผล..เมื่อมันเลยเถิดมาถึงขั้นนี้ท่านต้องเข้าใจ..ในเมื่อเราต่างเสียหาย..
ก็ต้องยอมรับความจริง..เด็กกว่าไม่ใช่เรื่องใหญ่..เรียนก็ไม่ใช่ปัญหา..พี่ไม่ได้ให้เราออกมาหางานทำเลี้ยงพี่สักหน่อย...
พี่ดูแลเราได้สบายมาก..เพียงแต่เราต้องไปให้แม่พี่รับรู้..เป็นสักขีพยานเรื่องของเรา..ต่อนี้ไปเป็นแฟนกันแล้ว..เอ่อ.ไม่สิ..
เราเป็นผัวเมียกันแล้ว...ห้ามนอกใจหรือทำอะไรให้อีกคนเสียใจ...ผู้ใหญ่ต้องรับทราบไว้ด้วยเข้าใจไหม?” ผมร่ายยาว...
มันทำหน้าครุ่นคิดหัวคิ้วขมวนมุ่น...กลอกตาไปมา...ก่อนจะถอนหายใจ...พร้อมกับตอบผมว่า
“เฮ้อ!...ก็ได้...เจ็บใจชะมัด..ไม่หน้าเมาจนได้เรื่องเลยกู..”
มีบ่นส่งท้ายอีก..ผมละอยากลงไปนอนชักดิ้นชักงอ..หัวเราะให้ฟันร่วงจริงๆ....ไม่คิดว่ามันจะง่ายแบบนี้....คิดไม่ถึง..
สุดท้ายผมก็หาวิธีรวบรัดจัดการเจ้าเด็กแสบม้าพยศให้มันกลายเป็นแฟนผมได้..โดยไม่ต้องรบกันหัวแตกให้ได้เลือดเสียก่อน...
ดีใจจริงวุ้ยกู...กร๊ากกกกกก!!!!....
“งั้นดีเลย..ป่ะ!..ไปอาบน้ำแต่งตัวให้เรียบร้อย..ทานข้าวเสร็จ..ค่อยเข้าไปคุยกับแม่พี่...ที่เหลือ
พี่จัดการเอง” ผมบอกมันพร้อมกับลุกยืนยื่นมือไปดึงมันลุกจากที่นอน...มันยอมส่งมือให้ผม...หน้าตาบิดเบี้ยวทันทีตอนลุกยืน
แถมซี๊ดปากอีกตะหาก
“ซี๊ดzz!..เจ็บเหี้ย...สัด..ทำมึงไมกูเจ็บงี้หวะ?”
ผมแทบจะปล่อยก๊ากจริงๆ :jul3:...กลัวแม่งจะเหวี่ยงเลยต้องเก็กหน้ากลั้นขำสุดชีวิต....ก่อนจะปลอบไปว่า
“คงจะครั้งที่แล้ว..เพิ่งผ่านมาแค่วันเดียวเอง...มันยังไม่หายดีมั้ง..เราดันมาออกแรง
ใช้กำลังกับพี่อีกเมื่อคืน..มันเลยกลับมาระบบเอาอะดิ” พูดไปก็กลั้นขำไปด้วยกู....ชีวิตผมไม่ได้หัวเราะมีความสุข
แบบนี้มานานแล้วนะนี่
“เอ่อคงจะจริง...กูเองยังปวดไม่หาย..แต่เสือกปวดกว่าเดิมแม่ง..” มันเปรยออกมาเบาๆ
“เราเลิกกูกับพี่ซะที...เผลอไปพูดต่อหน้าแม่พี่แล้วรู้ใช่ไหมมันดูไม่ดี...แทนตัวด้วยชื่อเราสิ..พี่ชอบ”
มันหยุดมองหน้าผม...ก่อนจะพยักหน้าให้เหมือนเข้าใจ...ได้ทั้งขึ้นทั้งล่องเลยกู...ฉลาดสมกับดีกรีด๊อกเตอร์..ฮ่าๆๆๆ
พกพาความสดใสของจอมกวนมาเรียกรอยยิ้ม
และนำเอาความเจ้าเล่ห์น่าหมั่นไส้ของไอ้พี่บอมย์มาเข่นเขี้ยวกันค่ะ
Luk.
-
ฮาได้อย่างเดียวเลยตอนนี้ ทำไมบื้องี้อ่ะจอม
-
ดร.บอมย์ สุดยอด อำซะน้องจอมไปไม่ถูกทางเลย
-
น่าร๊ากกกกกกกกกกก น้องจอมใสซื่อมากเลย
แต่ยอมพี่บอมย์ง่ายไปนะเดี๋ยวได้ใจ ชิ
แต่เราชอบอ่ะ อ่านแล้วถูกใจจริง เค้าเป็นแฟนกันแล้ว
:mc4:
-
:m25: :m25: :m25:
-
น้อมจอมจ๋า....พี่บอมย์ก็...
:laugh: :laugh:
-
พี่คร๊ เรื่องหนังสือของพี่วี แจ้งได้ที่ไหน
-
จอมอ่ะ เชื่อเค้าได้ไง นู๋จะโดนกินตับไปตลอดเลยนะ
-
บอมเบย์ เจ้าเล่ห์ว่ะ อิอิ o13
-
ทำไปได้.......ไม่ใช่จอมนะแต่เป็นจพี่บอม ช่างกล้า.......
-
อ๊าย ยย !! น่ารักมากๆ ขีดเส้นใต้ว่า มากๆๆๆ
ชอบสุดๆอ่า มาแบบยาวๆด้วยทีนี้ คนแต่งน่าร๊ากกที่สุด :กอด1: :L2:
รอตอนต่อไปน๊า อย่าให้รอนานน๊า ><
-
:m20:
-
:z2: :z2: :z2:
-
:m20: น้องจอมซื่อมาก เสร็จพี่บอมย์เลยงานนี้
-
จอมน่ารักถึงจะชื่อก็เถอะ :pig4:
-
หมั่นใส้ เว้ย ฉลาดแกมโกง อ่ะบอมย์ สงสารน้องจอมหญ้าอ่อน เสียรู้วัวแก่ :m20: :laugh: :jul3:
-
น้องจอม ...โดนหลอกอ่ะ :z2: พี่บอม โคตรอ่ะ หลอก จอมได้ไง
แต่ ชอบอีกเหมือนกัน :z2: :laugh:
-
บอมเบย์ร้ายกาจ
น้องจอมตามไม่ทันเลย
-
กรี๊ดพี่บอมย์เริ่ดมากอ่านตอนนี้ถึงกับขำก๊ากกอยากแปลงร่างเป็นจิ้งจกเกาะข้างฝาห้องจัง><
-
อิพี่บอมย์หลอกเด็ก สวมรอยเป็นผู้เสียหายเฉยเลย น่าสงสารน้องจอม ต่อไปนี้คงเจอศึกหนัก :oo1:
-
บอมย์สุดยอดเลยจริงๆๆ แผนการรวบรัดนี่คิดได้ไงเนี่ย
-
:กอด1:
-
555555555555555
ขำจอม โดนหลอก เด็กจริงๆ
-
บอมย์นี่ หลอกล่อน้องเก่งจริงๆ
-
หลอกล่อเด็กเก่งนักนัก พี่บอมย์
หึหึ
:z1: :z1:
-
พี่บอมย์อำได้สุดยอด น้องจอมก็ใสซื่อจริง ๆ เลยน่ารักมาก ๆ
-
พี่บอมย์รวบหัวรวบหางจอมได้เร็วมากกกกกกกกกกกกก :z1:
-
พูดได้อย่างเดี่ยวว่า
"น่ารักอ่ะ"
ชอบอ่าชอบอ่า กรี๊ดดดดดดด
-
น้องจอมน่ารักวะ :-[
:call:
-
ร้ายกาจมาก :m20: บอมย์ อ๊ากกก รักบอมย์ที่สุดดด
ขอบคุณคร้าบทัีี่มาต่อ
-
:haun4: :haun4: :haun4:
ไอ้บอมจอมเจ้าเล่ห์เอ๊ย :laugh:
จอมกลายเป็นหนูน้อยไปเลยอ่ะ แล้วเมื่อไหร่จะทันเค้าละเนี่ย :oo1: :o8:
:pig4: :กอด1:
-
:m20: :m20: :m20:
:o8: :o8: :o8:
ตอนนี้ฮาก็ฮา แต่ก็ยังน่าร้ากกกก
:L2: :pig4: :L2:
-
พี่บอมย์แสบจริงๆ
-
อ๊ายน้องจอมตกหลุมพี่บอมเสียแล้ว
โดนหลอกจนได้ฮ่าๆๆๆ
-
เพิ่งเข้ามาอ่าน ฝากตัวด้วยค่ะ :L2:
อยากบอกว่าชอบมาก :pig4: :pig4:
-
555555555555+ :laugh: :laugh: :laugh:
จอมหลงกลบอมย์เข้าให้แล้วอ่ะ
ไอ้ที่คิดว่ารุก จริงๆแล้วมันเป็นรับอ่ะจอม หุหุ
บอมย์หื่นได้อีก :haun4: :haun4: :haun4:
-
ฮาอะ ในที่สุดพี่บอมก้อรวบหัวรวบหางน้องจอมได้
-
พี่บอมเจ้าเล่ห์มากกกกกกก
o13 o13 o13
น้องจอมก้เปนคนแสนดีเน้อ อิอิ
-
หนูจอมมมมม หนูเชื่อพี่ BOM ได้งายยยยย
แบบนี้หนูก็จะเสียเปรียบน้าาาา ><
แต่พี่ชอบจังที่หนูเป็นคนแบบนี้อะ ^^
ส่วนพี่ BOM คนแบบนั้นไม่ต้องไปพูดถึงหรอก...
กระโดดกอดเลยดีกว่า ^___________________^
-
เจ้าเล่ห์สุดๆเลยอ่ะ พี่บอมย์ ให้น้องจอมรับผิดชอบเฉยเลย ฮ่าๆ
อยากรู้จริงๆถ้าน้องจอมรู้ความจริงขึ้นมา จะเป็นยังไง >-<
สนุกมากๆเลยจร้า
-
อิบอมย์เอ๋ยถ้าจอมรู้ว่าโดนหลอกแกคงฮาไม่ออกแน่ o18
แต่จอมอะไรจะไม่ทันคนปานนั้น จะว่าไร้เดียงสาก็ไม่ใช่อีก
สงสัยคงเป็นเพราะอิบอมย์มันเจ้าเล่ห๋เกินไปใช่มั้ยเนี่ย :laugh:
-
o13แค่เริ่มต้นก็หมดทิชชู่ไปหลายม้วนแล้ววว
-
ยกนิ้วให้เลยค่ะ
เจ้าเลห์จนน้องจอมหลงเชื่อตกลงยอมเป็นแฟน
นายแน่มาก o13
-
:jul1: :jul1: :jul1: :jul1: :jul1: :jul1: :jul1: :jul1:
เลือดท้วมจอแว้วววววววววววววววววว
-
บอมเลวมาก 555+
-
น้องจอมหลงกลซะแล้ว
พี่บอมก็แสนเจ้าเลห์เหลือร้าย
-
เจ้าเล่ห์จังเลยน้า อิอิ
-
มิเสียแรงที่อุตส่าจบ บ็อก บ็อก บ็อกเตอร์ อิอิ o13 พี่บอมย์ very good มากมาย555+
-
จอมน่ารักมากเลยอะ อีตาบอมก็เจ้าเล่ได่โลเลยนะ
-
พี่บอมส์เจ้าเล่ห์ที่สุด
-
เพิ่งเข้ามาอ่านนนนน(หลังจากอ่านตะเกียงมานาน)
ตอนแรกกะรอให้ตอนเยอะกว่านี้หน่อย กลัวค้าง แต่อดใจไม่ไหว
มีบางประโยคในบางพาร์ทบางตอนยังงงๆอยู่นะ เหมือนเขียนผิด หรือใส่ประโยคผิดที่เนี่ยแหละ เขียนเสร็จลองตรวจทานดูด้วยเด้อ
ส่วนพี่บอม เห็นบอกว่ารัก แต่ดูหลงๆยังไงไม่รู้ บอกชอบน้อง แต่ไปมีอะไรกับคนอื่นต่อ หื่นจริง-*-555
หรือ ชอบเค้าเพราะเซ็กส์เข้ากันดี? อยากเห็นอะไรมากกว่านี้จัง
ที่แน่ๆเชื่อว่าหลังจากนี้พี่บอมคงต้องพิสูจน์ความรักอีกเยอะะะะ
สนุกมากๆค่ะ อ่านของคุณลักษ์ไม่เคยผิดหวังเลย จะรอตอนต่อไปนะคะ
-
จอมใจนักเลง
Part 7
ภรรเมียหรือสารมีหวะ?...
.
.
.
.
หลังจากผมกับจอมอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าเรียบร้อย เราก็ลงมาทานข้าวกัน จอมเดินขัดๆนิดๆ
แต่ก็เก็บอาการอยู่ เห็นแล้วอดสงสารขึ้นมาเหมือนกัน สงสัยคงต้องทำบ่อยๆ จะได้ชินไวๆ...ฮ่าๆๆกร๊ากกๆๆ...
เป็นอย่างที่คิด..นายแม่ไม่ได้รอทาน คงมีแค่ผมสองคนทานกันเองมากกว่า ถามคนรับใช้เห็นว่าท่าน
ทานก่อนหน้านี้แล้ว ตอนนี้อยู่ในห้องนั่งเล่นกะนายท่าน แสดงว่าพ่อผมกลับจากบริษัทฯ คงทำงานแค่ครึ่งวัน
คงเพราะเย็นนี้ต้องไปงานเปิดตัวโปรเจคใหม่ของลุงพล เลยรอไปงานตอนเย็นเลยทีเดียวแน่นอน
ผมให้คนรับใช้จัดอาหารเลยทันที กินกันสองคนกับจอม เราต่างนั่งกินกันไปเงียบๆ ผมแอบมอง
หน้าใสๆ ที่ก้มหน้าก้มตากินไม่สนใจใคร มีเหลือบตามองหน้าผมบ้างบางครั้ง พอเห็นผมจ้องอยู่ก็รีบก้มงุดกับจานข้าว
หูแดงซะงั้นน่ารักโคดเมียกู...เรียบร้อยแล้วพาจอมเข้าไปคุยกับนายแม่เลยดีกว่า....วางแผนไว้ในใจอย่างดี..หึหึหึ!
ไอ้ตัวแสบดันฟ่อขึ้นมาซะงั้น เกือบเปลี่ยนใจไม่ยอมไปเจอนายแม่กับนายท่านขึ้นมาดื้อๆซะนี่
เห็นว่าพ่อผมอยู่ด้วยละมั้ง..ไอ้เด็กแสบกลัวพ่อกระทืบมัน ข้อหาพรากลูกชายท่านมาเป็นเมีย...ผมจะหัวเราะก็ไม่กล้า
กลัวมันงอนแล้วพาลไม่ยอมไปใหญ่
ได้แต่ปลอบไปว่าผมจะช่วยพูด พ่อกับแม่ต้องเข้าใจรับฟังเหตุผลของเราแน่นอน ในเมื่อกล้าทำ
แล้วต้องกล้ารับ..เราไม่ได้ปกปิดท่านต้องยอมเปิดใจให้แน่ เพราะพวกท่านเป็นคนใจกว้าง พูดอวยจนมันเริ่มคล้อยตาม
ถึงยอมตามผมมาที่ห้องนั่งเล่นด้วยหน้าเจื่อนๆ หาสีเลือดแทบไม่เจอ เหมือนพวกทำความผิดพาลูกสาวเค้าหนี
แล้วมากราบขอขมาพ่อตาแม่ยายทีหลังงั้นหละ.....ตลกท่าทางมันชิบหาย...กร๊ากกกกๆๆๆๆ...เป็นเอามากเหมือนกันนะนั้น..
“หวัดดีครับพ่อ..แม่!....สวัสดีครับคุณลุงคุณป้า..” ผมกับมันพากันยกมือไหว้ทักทายนายท่านกับนายแม่
“ไหว้พระเถอะลูก...นี่กินข้าวกันมาหรือยัง?” พ่อผมพยักหน้าให้สบายๆ แม่ผมยิ้มรับ ก่อนจะถามขึ้นมา
“เรียบร้อยแล้วครับ..” ผมตอบท่านไป ยังไม่ทันได้นั่ง..กำลังจะเข้าไปนั่งตรงโซฟาที่ว่างอยู่
ต้องงงเป็นไก่ตาแตก..จู่ๆไอ้เด็กแสบดันคุกเข่าคลานดุกดิกเข้าไปหาพ่อกับแม่ผมแบบไม่ให้ตั้งตัวกันเลยทีเดียว
ทั้งงง...ทั้งแปลกใจไม่รู้มันจะทำอะไรของมัน..พ่อกับแม่ทำหน้าประหลาด..คงงงยิ่งกว่าผมอีก....มันก้มกราบ
แทบเท้าท่านทั้งสองก่อนจะเงยหน้าขึ้นมา ปากมีสั่นระริกอีกแหนะ..สายตามุ่งมั่นแน่วแน่มาก...แล้วพูดขึ้นมา
เสียงดังฟังชัดว่า
“จอมกราบขอขมาคุณลุงคุณป้าครับ กับสิ่งที่ได้ล่วงเกินคุณลุงคุณป้า..ที่ได้ให้ความรักและเอ็นดู
จอมมาโดยตลอด แต่จอมก็ยังต้องการโอกาสสักครั้ง..อยากให้คุณลุงคุณป้าให้อภัยที่จอมได้ล่วงเกินไปด้วยครับ..”
เวรแล้ว!..งานเข้าละทีนี้...ผมกะจะนั่งคุยเล่นกับพวกท่านไปก่อนเรื่อยๆสบายๆ แล้วค่อยดึงเข้าเรื่องของผมกะมัน
กะจะขอรับผิดชอบเด็กบ้าจอมหยิ่งเสียเอง..ในฐานะแฟนของผมต่อหน้าท่านทั้งสองด้วยตัวเอง
แต่ตอนนี้ไอ้เด็กทรนงมันเล่นรับบทพระเอกเข้าไปกราบขอลูกสาวพ่อตาแม่ยายซะงั้น งานนี้ผิดแผนไปเยอะ....อึ้งเลยครับ...
จะห้ามก็ไม่ทัน...พ่อผมขมวดคิ้วมุ่น ก่อนจะถามกลับไปทันที
“เกิดอะไรขึ้น...เราไปทำอะไรที่ว่าผิดต่อลุงกับป้า..ลองบอกมาสิ” เอาแล้วไหมหละ...
งานเข้าผมอย่างแรง...ต้องรีบนั่งลงตรงโซฟาพร้อมเอ่ยปากเบี่ยงประเด็นออกไปก่อนดีกว่า
“ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไรหรอกครับพ่อ...น้องคงซาบซึ้งในความรักความเอาใจใส่ที่พ่อกับแม่
ให้มากไปนะครับ เลยพูดอะไรที่เข้าใจยากไปสักหน่อย” งานนี้กะเบี่ยงให้ออกประเด็นหลักไปก่อน....
แต่ไม่เป็นไปตามแผน เพราะนายแม่พูดขัดขึ้นมาทันที
“เหรอ?...ไหนจอมเล่าให้ป้าฟังซิลูก...ที่ว่าทำผิดต่อลุงกับป้าลูกไปทำอะไรที่ไหน...ยังไง?...
ไม่ต้องกลัว...พูดกับป้าตรงๆ..” พูดแล้วมีหรี่ตามองผมแบบจับพิรุธอีกแหนะคุณนาย...จบกันพยายามส่งสายตา
ให้ไอ้เด็กบ้ามันมองผมหน่อย...จะให้มันสต๊อปหุบปากไว้ก่อน แต่มันดันจ้องพ่อกับแม่ผมตาแป๋ว..แล้วตอบไปทันที
แบบไม่มีลังเลเลยสักนิด
“ผมปล้ำเอาพี่บอมย์เป็นเมียแล้วครับ..”
เอ่อ!...เจอทางตันเลยกู
“แค่ก.แค่ก..ๆๆ” พ่อผมสำลักทันที ก่อนจะพากันอึ้งอ้าปากค้าง มองหน้ากันสองคนกับแม่ผม
แบบงงๆ..แล้วจึงส่งสายตามาทางผมเหมือนมีคำถามพร้อมกันอีก...บีบให้ผมเป็นคนตอบและอธิบาย
ในสิ่งที่ไอ้เด็กซื่อจนบื้อมันบอกไปตะกี้...ทำหน้าไม่ถูกเลยกูตอนนี้...จะบอกว่าไม่จริงน้องมันเข้าใจผิด...
กลัวกลายเป็นคว่ำกระดานที่วางหมากมาทั้งหมดจบเห่กันพอดี....อดได้เมียเด็กแน่งานนี้....เอาหวะ!..ไหนๆก็นะ..ยอมไปก่อน
ค่อยอธิบายให้พวกท่านฟังเอาทีหลังอีกที คิดได้ดังนั้นเลยต้องเล่นตามบทที่มันปูมา ตัดสินใจคุกเข่าลงตรงหน้าพวกท่าน
ก่อนจะกราบงามๆ...แล้วเงยหน้ายิ้มเจื่อนๆ นำร่องไปก่อน...แล้วตอบท่านว่า
“จริงครับ...ผมตกเป็นเมียน้องจอมไปแล้ว”
ปั้นหน้าเศร้าสุดๆ เลือกคะแนนสงสาร..ตอแหลชิบหาย....ทำไปได้เนอะกู..
“หา...ว่าไงนะ..พูดใหม่อีกทีสิ?..”
แม่ผมครับ..มีแอคชั่นเสริมเอามือทาบอกเหมือนตกอกตกใจเต็มประดา...แต่ผมแอบเห็นมุมปากกระตุกยิ้มนิดๆ
ก่อนจะสั่งให้ผมยืนยันทวนคำพูดอีกครั้ง แม่ใครหวะเนี่ยะ..เจ้าเล่ห์ไม่เปลี่ยน ส่วนพ่อผมท่านนิ่งใช้สายตาสำรวจ
ยังกะเรดาร์จับพิรุธผมซะงั้น....
ไอ้คนต้นเรื่องดันนั่งหน้าเจื่อนเข้าไปใหญ่..ซีดจนไม่เหลือเลือดแล้วนะนั่น..คงไม่คิดว่าผม
จะลงมานั่งตีคู่...แถมออกปากยอมรับแบบไม่มีปฏิเสธ...หุหุหุ..
ต่อด้านล่าง
-
- 2 -
“อย่างที่บอก...ผมตกเป็นเมียจอมไปเรียบร้อยแล้วครับ” ด้านได้อีกกู...ก่อนจะเฉรีบหลบตานายท่าน
ที่จ้องจนจะทะลุหัวใจ ตับ ม้าม ปอด ไปเรียบร้อยแล้วยังกะเอ็กซเรย์ด้วยรังสีไร้ตัวตน....อูยยยย...เสียวสันหลังวาบ...
หน้านิ่งได้อีก..ไม่แสดงอาการเลยพ่อกู...ส่วนนายแม่นะเหรอ...แสยะมุมปากนิดหนึ่ง ก่อนปั้นหน้าโหด ถามเสียงดุขึ้นมาทันที
“ตั้งแต่เมื่อไหร?..”
หางตาเหล่มองผมแบบเอาเรื่องอีกตะหาก...ตาย...ตาย...กูตาย...งานนี้คงจะรอดยาก..เอ้าหว่ะ!...เดินหน้ามาถึงขนาดนี้
เล่นต่อเลยแล้วกัน..กำลังจะชิงตอบไม่ทันไอ้พระเอกข้างๆ มันรีบพูดขึ้นมาซะก่อนว่า
“เมื่อคืนนี้ครับ....จอมเมามาก..หลังออกจากงานเลี้ยง...คุณป้าอนุญาตให้จอมไปเที่ยวต่อกับพี่แพรวได้....
จอมดื่มเยอะไปหน่อย...เลย..เลยปล้ำพี่บอมย์เป็นเมียครับ...แต่จอมยินดีรับผิดชอบทุกอย่าง แล้วแต่คุณลุงคุณป้าจะเห็นควร...
ถึงรู้ว่ามันไม่เหมาะสม...ซ้ำจอมยังเป็นเด็กเรียนก็ยังไม่จบ...แต่จอมยืนยันนะครับ...ว่าจอมจะไม่ทำให้คุณลุงคุณป้าลำบากใจ...
ลำพังทรัพย์สินที่คุณพ่อคุณแม่ท่านทิ้งไว้ให้...จอมคิดว่าคงเลี้ยงดูพี่บอมย์ให้ไม่ลำบากได้...จอมผิดไปแล้ว..ยินดีรับผิดชอบ
ทุกอย่างครับ” โอ้!...แม่เจ้า...พระเอกสุดๆ..แมนโคตรสารมีกู...ฟังแบบนี้อยากอุ้มเข้าห้องแม่งเลย...
หัวใจพองจนจะทะลุออกมานอกอกแล้ว..
ถึงจะมีคนให้ความสำคัญกับผมตลอดมา...แต่กลับไม่เคยรู้สึกตื่นเต้นอิ่มเอมหัวใจเท่ากับที่ได้ยิน
ไอ้เด็กทรนง..มันเอ่ยปากขอดูแลผมโดยจะไม่ทำให้ลำบากเลยวุ้ย!..ผมเผลอยิ้มไม่หุบออกอาการลัลล้าเกินงามไปไม่รู้ตัว
ต้องสะดุ้งเพราะเสียงนายท่านที่เรียกสติกลับนั่นแหละ
“แฮ่ม!...อย่าเยอะไอ้ลูกเวร..ออกมากไปแล้วแก”
น้าน..งานนี้ไล่เบี้ยยาวแน่กู..แล้วนายท่านก็หันไปพูดกับว่าที่สารมีสุดหล่อของผม
“จอม...เรื่องนี้ลุงกับป้าขอเวลาปรึกษากันสักครู่...จอมออกไปรอข้างนอกก่อน...ไว้เดี๋ยวลุงเรียกอีกที...”
งานเข้าผมคนเดียวเต็มๆ...
“เอ่อนั่นสินะ!...ให้พ่อกับแม่พี่ปรึกษากันก่อนดีกว่าเนอะ..ป่ะ!..เราออกไปรอข้างนอกกันก่อนดีกว่า
ไว้เดี๋ยวท่านเรียกค่อยเข้ามา” ผมรีบแถ..ถือโอกาสหาทางชิ่งเอาตัวรอดก่อน...เห็นสายตาสองท่านแล้ว...รู้ทันทีเจอเต็มๆ..
“แกไม่ต้องไปไหนทั้งนั้น....อยู่ที่นี่แหละ...” เสียงแข็งเชียวนายแม่...ผมได้แต่นิ่งอะดิหยุดกึกทันที...
แต่พระเอกหยาหยีของผม..ยังพยายามช่วยอีกแหนะ คงคิดว่าผมจะโดนเล่นงานแน่ๆ...ออกลูกปกป้องภรรเมียซะงั้น
“คุณลุงคุณป้าอย่าดุพี่เค้าเลยครับ...จอมผิดเอง...เรื่องทั้งหมดเพราะจอมเป็นคนเริ่ม...ถ้าจะลงโทษ
ทำจอมเถอะครับ” ว้าว!...สุดยอดสารมีกู...ใจนักเลงโคดๆ..วุ้ย!จะน่ารักไปถึงไหน..หน้าเศร้าตาใสซื่อยิ่งทำให้ผม
หลงเข้าไปใหญ่...ไม่ติดพ่อกับแม่อยู่จะกดจูบให้หนำใจโทษฐานทำตัวน่ารักเกินลิมิต
“โถ!...ไม่ต้องกังวลนะลูก...จอมออกไปรอข้างนอกตามที่คุณลุงบอกก่อนนะจ๊ะ...ส่วนพี่บอมย์
ป้ากับลุงมีเรื่องต้องคุยด้วยนิดหน่อย...เสร็จแล้วเดี๋ยวป้าให้คนไปตามจอมนะลูก” นายแม่กอดสารมีสุดที่รักของโผมมม...
วุ้ย!..ผมหึงนะนั่น...แหมๆ..เต๊ะอั๋งสารมีผมซะงั้นคุณนาย...มีเอามือลูบหัวมันเบาๆให้มันคลายกังวลไปด้วย...ที่มันกลัว
ทั้งสองท่านจะเล่นงานผมนั่นแหละ...ผมเลยผสมโลงทำซึ้งเรียกคะแนนสงสารจากมัน..ตีบทแตกทำตาปรอยส่งให้มันไปด้วย
“จอมไม่ต้องห่วงพี่นะครับ...แค่ที่จอมทำเพื่อพี่..ต่อให้ตายพี่ก็ยอมครับ” โอ้!..มุดดา...ผมช่างกล้า
เล่นเอาไอ้เด็กหน้าเจื่อนไร้สีเลือด...หน้าแดงหูแดงเถือก...เลือดขึ้นหน้าเป็นริ้วในพริบตา...คงอายโคด..ผมเล่นหม้อต่อหน้า
พ่อกับแม่เลยนิ...แต่ผมไม่อายเพราะผมด้าน....ฮ่าๆๆๆ..ถือคติด้านได้อายอด..ก๊ากกๆๆ
ส่วนนายแม่ท่านจ้องผมตาแทบถลน มีกัดปากใส่ผมอีก..นายท่านนะเหรอ...แอบเห็นนะโว้ย!..
อมยิ้มเบือนหน้าหนีผมซะงั้น...แหมๆ..เค้ามักบอกลูกไม้หล่นไม่ไกลต้นนิ..วิชาหม้อเก่งหยอดเก่งแบบนี้..
เชื่อไม่ทิ้งแถวหรอกคร๊าบพ่อ...หึหึ
“ก็ได้ครับ....จอมจะรอข้างนอกตามที่คุณลุงคุณป้าต้องการ..อย่าทำอะไรพี่บอมย์เลยนะครับ..
จอมขอหละครับ” มันพูดตอบพ่อกับแม่ ก่อนจะหันมาสบตาผม...ทั้งที่หน้าแดงหูแดงนั่นแหละ..ผมเลยส่งตาวิ้งๆ..
คิดว่าหวานสุดๆ ไปให้อีก...ได้ผลไอ้พระเอกของผม..อมยิ้มมุมปากคงเขินสุดๆ ก้มหน้างุดลุกเดินออกไปทันที...หึหึ...
น่ารักโคดอ่า..ขอเวลานอกพ่อกับแม่ก่อนได้ไหมหวะ...อยากกดสารมีเติมพลังสักรอบ...กร๊ากก...หื่นจริงกู...
สงสัยมัวแต่มองสารมีจนเหลียวหลังคอแทบเคล็ด...สะกิดต่อมหมั่นไส้นายแม่เข้าให้ท่านเลยถวายบาทายันเปรี้ยงเต็มๆท้องผม
เอาซะหงายหลังลงไปนอนแอ่งแหม่งทันที หลังจากพระเอกของผมพ้นประตูออกไป
“โอ้ย!..อะไรเนี่ยะแม่...เดี๋ยวนี้กล้าเล่นของต่ำกะลูกบังเกิดเกล้าเชียวเหรอนี่”
แกล้งนอนลูบท้องปอยๆ...แถมมีอ้อนทำประชดท่านไปอีก
“นี่ยังน้อยไป...ไอ้เจ้าเล่ห์...อย่ามาสำออย..เดี๋ยวปั๊ด!..กระทืบซ้ำให้จมตีนเลยนิ...ไหนลุกขึ้นมา
อธิบายฉันให้ละเอียดสิ...แกทำอิท่าไหนให้น้องมันเข้าใจผิด..ท่าทางสำนึกผิดซะขนานนั้น..ไอ้ลูกเลว” เป็นชุดครับ...เป็นชุด...
ผมรีบลุกขึ้นนั่งบนโซฟาตรงข้ามพวกท่าน อยู่ให้ห่างมือห่างเท้านายท่านทั้งสองไว้เป็นดีที่สุด...เกิดพูดไม่เข้าหู..
มีหวังช้ำในตายก่อนได้สารมีเป็นตัวตนชัวร์
“ก็อย่างที่จอมบอกแหละครับ...เราสองคนตกเป็นของกันและกันแล้ว...ผมถือโอกาสขออนุญาตพ่อกับแม่..
รับผิดชอบน้องในฐานะใหม่เลยแล้วกัน” แกล้งตีมึน ยืนกรานคำพูดจอมมันก่อนดีกว่า...แต่ทานโทษผมคิดผิด..
เพราะนายแม่จอมโหด..คว้านิตยสารเล่มหนาปึ๊กเขวี้ยงใส่กบาลลูกชายสุดที่รักทันทีแบบไม่รอให้พูดจบ
“หวือ!!...ปึ๊ก!...โอ้ย!..”
แกล้งร้องปานถูกเชือด...โอเว่อร์แอ็คติ้งซะไม่มี..ไม่คิดนะว่าผมจะทำได้...ก๊ากกกๆๆๆ
“พอๆ..หยุดเล่นได้แล้วทั้งคู่นั่นแหละ....เจ้าบอมย์..เล่าความจริงมาดิว่าเกิดอะไรขึ้น...
บอกพ่อมาตามตรง...” หน้านิ่งได้อีกพ่อกู...เสียงเข้มขนาดนี้คงหมดเวลาเล่นแล้วผม...เห็นทีต้องจริงจังได้แล้ว..
ก่อนจะยั่วโมโหนายแม่ให้อาละวาดผมหัวใจวายไปซะก่อน...
“ผมจัดการรวบหัวรวบหางน้องมันไปแล้วครับพ่อ” ตอบรวบรัดได้ใจความ
พ่อผมไม่ชอบอ้อมค้อมเยิ่นเย่อ..ขอแค่เนื้อๆ
“ตั้งแต่เมื่อไหร?...” สั้นๆ...เหมือนเดิมนายท่าน
“สองวันก่อนที่เชียงใหม่ครับ...แล้วอีกครั้งเมื่อคืนนี้เอง” ผมก็ยืดอกตอบไปอย่างลูกผู้ชาย...
จ้องตาพวกท่านไม่มีหลบ เพราะตอนนี้ต้องจริงจังแล้วครับ
“ไปทำอิท่าไหน..ให้น้องมันเข้าใจผิดไปถึงไหนแล้วนั่น..” นายท่านยังคงเป็นอัยการซักฟอกผมต่อ
นายแม่นั่งจ้องผมตาเขียว รู้อยู่แล้วว่าท่านคงเชื่อหรอกว่าผมตกเป็นเมียไอ้เด็กพระเอกมันอะนะ...ท่านเลี้ยงผมมา..
ถึงจะรู้และเข้าใจในเรื่องความรักแบบนี้ และไม่เคยปิดกั้นรังเกียจ เพราะพ่อกับแม่เห็นเพื่อนผมทั้งไอ้โต๋ ตะเกียง
ไอ้รัน ไอ้พรต รักใคร่อยู่กินกันมาเป็นสิบๆ ปี พวกท่านก็ทั้งรักและเอ็นดูพวกมันเหมือนลูก เหมือนที่พ่อแม่พวกมัน
ก็รักเอ็นดูผมไม่ต่างกัน ฉะนั้นเรื่องนี้จึงไม่ใช่เรื่องที่พวกท่านรับไม่ได้ เพียงแต่คงอยากเขกกะโหลกผมที่ไปทำ
ให้จอมมันเข้าใจผิดว่าผมเป็นเมียมันอิท่าไหนตะหาก
“ก็ถ้าผมไม่เล่นวิธีนี้...น้องคงไม่ยอมรับ..เผลอๆอาจเก็บผ้าใส่กระเป๋าหนีผมกลับญี่ปุ่นเอาอะดิ..
ดูอย่างวันก่อนยังแบกกระเป๋าขึ้นเครื่องหนีเข้ากรุงเทพฯ ไม่บอกผมสักคำ...ผมเลยต้องหาวิธีรวบรัดให้สิ้นเรื่องสิ้นราวไป...
จะได้ไม่ต้องพะวงว่าจะหนีผมไปไหนอีกไงครับ” แล้วผมก็รวบรัดเล่าว่าผมอำจอมยังไงให้น้องเข้าใจผิด
บอกเหตุผลท่านไปทันที
“แกทำเล่นๆ..หรือจริงจังห่ะ!..ไอ้ลูกเลว”
นายแม่ผมครับ...ยังไม่วายเหวี่ยงผมอยู่อีก..ก็นะหลานสุดโปรดมาโดนผมสอยทำเมียไม่โกรธก็คงแปลกหละ
“คนนี้ผมจริงจังนะแม่...จริงๆผมพูดจริงน๊า...” อ้อนไปหน่อย..เดี๋ยวก็รมณ์ดีเอง...
รู้ดีนายแม่โกรธผมได้ไม่นานหรอก..อ้อนหน่อยก็หาย
“หึ..ให้ได้จริงอย่างที่พูดเหอะ...ไม่งั้นแกเจอฉันแน่..มีอย่างทีไหนฝากน้องให้ไปดูแล..
ดันเสือกทำเกินหน้าที่..ดูแลอิท่าไหน..ไม่ถึงอาทิตย์เอาหลานฉันเป็นเมียซะงั้น...เลวจริงไอ้ลูกชั่ว..แล้วนี่ฉันยังจะมีหน้า
ไปเจอพ่อแม่เค้าในเมืองผีได้ยังไง...หมดกัน..ลูกชายคนเดียวไม่ต้องมีทายาทไว้สืบสกุลแล้ว..เป็นอย่างนี้เพราะแกคนเดียว..
นึกแล้วเอาเลือดหัวออกสักทีไหม?” ว่าแล้วทำท่ายกกำปั้นจะพุ่งเข้าใส่ผมอีกแหนะ..โหดจริงแม่กู..ดีที่นายท่านดึงไว้
“พอเหอะคุณ...ทำมันคุณก็เจ็บมือเปล่า..ดูตัวมันยังกะควายขนาดนั้นประสาอะไรกับกำปั้นคุณ
มันจะระคายเคือง” อ้าว!..นั่นพ่อกูหรือนั่น ไงว่าลูกเป็นควายซะงั้น...
“โธ่พ่อ!..ว่าซะเสียเลย...ผมเป็นควายพ่อกับแม่ไม่แย่กว่านิ..ทำไมไปด่าตัวเองแบบนั่นเล่าพ่อ”
เล่นไม่เลิกกู...นายท่านหันกลับมามองผมตาขวางจนต้องรีบหุบปากฉับเข้าให้...ส่วนนายแม่กลั้นขำอมยิ้มรมณ์ดีขึ้นมาหละ..
นานทีจะเห็นผมเอาคืนนายท่านได้สักครั้ง ก็นะเล่นเก็กนิ่งหน้าขรึมทั้งที่ใจโคดจะดีเลยละพ่อผม
“ยังไม่หยุดเล่น เดี๋ยวฉันจะเป็นคนส่งแกไปนอนโรงบาลเองเจ้าบอมย์แล้วทีนี้แกจะเอายังไง..
ลูกเค้าไม่ใช่ไม่มีหัวนอนปลายเท้า..สมบัติพัสถานกินทั้งชาติก็ไม่หมด...พ่อแม่เค้ารึก็เพื่อนเก่าเพื่อนแก่กันมา...
หนำซ้ำยังฝากให้เราดูแลถึงกับระบุในพินัยกรรมไว้ใจพวกเรามากขนาดนั้น แกจะมาทำเป็นเล่นลอยไปลอยมา
เหมือนที่ผ่านมาไม่ได้นะเข้าใจไหม?” นายท่านร่ายยาว จ้องผมซะขนหัวลุก
“คนนี้สัญญาเลยพ่อ..ผมจะดูแลอย่างดี..” ต้องรีบยืนยันให้พวกท่านสบายใจ
“รับปากอย่างเดียวไม่ได้...แกต้องทำให้แม่เห็นด้วย...ไปบอกเลิกเด็กเก่าแกให้หมด...
มีเมียเป็นตัวเป็นตนแล้วห้ามเหลียวไหลเด็ดขาด..ทำหลานฉันเสียใจ..เอ่อไม่ใช่สิเนอะคุณ...ทำลูกสะใภ้ฉันน้ำตาตก..
แกไม่ได้ตายดีแน่เจ้าบอมย์” ขู่ผมอีกแหนะ..สงสัยครานี้เล่นผมจริงชัวร์ ท่าทางจริงจังปานนั้น ก็นะอย่างที่บอก
หลานสุดที่รักทั้งคนนี่นา
“ครับ...เดี๋ยวจัดการเคลียร์ให้หมด..สบายใจรึยัง..แล้วตกลงแม่กับพ่อจะบอกจอมมันว่าไง..
ตอนนี้น้องมันเข้าใจว่าได้ผมเป็นเมียไปแล้ว...ผมไม่กล้าบอกเองหรอก..ช่วยผมหน่อยได้ป่ะ!..” ถือโอกาส
ใช้แรงงานผู้สูงอายุเลยดีกว่า ขืนผมออกหน้าไปบอกเอง รับรองตายสถานเดียว...แต่ถ้าเป็นพ่อกับแม่ผมแล้วละก็..
ดูก็รู้จอมนักเลงโตมันเกรงใจยิ่งกว่าใครอีก
“จำเป็นที่ฉันต้องช่วยแกว่างั้น...สร้างปัญหาเองก็จัดการเองสิยะ” แน่ะ!..มีงอนสะบัดบ๊อบ
ใส่ผมอีกนายแม่...แถมเฟวี้ยงค้อนให้อีกปะหลับปะเหลือก..ทำซะน่ารัก...พาเอานายท่านอมยิ้มซะงั้น...พ่อผมรักแม่ผมมาก
เห็นแล้วปลื้มแทนชะมัด...แม่เป็นคนสวย..พ่อผมก็หล่อ..กว่าจะจีบแม่ผมได้โดนไปจนอ่วมไม่น้อย..ก็แม่ผมออกจะห้าว
ซะขนาดนั้น ข่าวว่าสมัยสาวๆ หัวโจกสถาปัตย์เลยนะนั่น ใช่ย่อยทีไหนเล่านายแม่ผมไม่ธรรมดาเลยจริงไหม?
“โธ่แม่คร๊าบ!..ถ้าแม่ไม่ช่วยผมก็แย่สิ...ช่วยผมหน่อยนะครับ..ไหนใครเค้าพูดกันว่า
พ่อแม่ที่ดีต้องสนับสนุนลูกกำลังสร้างครอบครัวสิ..อุตส่าห์หาลูกสะใภ้ที่น่ารักมาให้..น่าจะดีใจนะ...นี่อะไรกันครับ
กลับปล่อยให้ลูกผจญชะตากรรม...ถ้าหากครอบครัวผมแตกแยกแม่สบายใจว่างั้น” มัดมือชกเลย...ได้ผล
นายท่านกลั้นขำกระจาย..ผมดูออกหน้าท่านแดงก่ำกับลูกฮุกที่ผมจัดให้นายแม่...ส่วนแม่นะหรือได้แต่ทำปากขมุบขมิบ
จ้องผมตาค้าง ก่อนจะพูดออกมาว่า
“ชิส!...ไอ้ลูกเลว..ครั้งนี้ครั้งเดียวนะที่ฉันจะเข้าข้างแก..หากแกทำให้ลูกสะใภ้ฉันเสียใจ
ฉันบอกได้เลย..แกตายแน่เจ้าบอมย์...โตแล้วนะได้ด๊อกเตอร์ถึงเมืองนอกเมืองนาอย่าทำให้ฉันเสียใจเด็ดขาด...คนนี้ฉันขอ..
แกจะมาเล่นๆ แบบที่ผ่านมาไม่ได้...ไอ้อีคนไหนก็ตามห้ามพามาสร้างปัญหาให้ลูกสะใภ้ฉันเดือดร้อนเด็ดขาด
ลูกฉันเจ็บแค่ปลายเล็บแก่เตรียมตัวตายได้เลย..แม่จะล่อไม่เหลือซากเลยคอยดู..” วุ้ย!..โหดจริงแม่กู...แต่ผมก็ยิ้มดีใจ
จนจะฉีกไปถึงหูแล้วตอนนี้ นายแม่ยอมลงทุนช่วยผม เป็นอันว่าปัญหาผัวๆ เมียๆ ที่ผมยังมึนตึ๊บในหัวก็สบายใจได้แล้ว...
รับรองสารมีน้อยของผม..จะต้องยอมเป็นภรรเมียผมอย่างถูกต้องตามบทบาทและหน้าที่กันเสียที..ฮ่าๆๆๆ
“ขอบคุณมากครับแม่..ขอบคุณครับพ่อ..ผมรับปากจะรักและดูแลน้องอย่างดี..สบายใจได้เลยสัญญาครับ”
ผมยิ้มพร้อมขอบคุณท่านทั้งสอง ที่เข้าใจและยินดีรับความรักของผมไว้อย่างไม่รังเกียจ ที่สำคัญยังออกโลงปกป้องเจ้าเด็ก
จอมหยิ่งซะยังกะผมไม่ใช่ลูก แต่มันกลายเป็นลูกซะเองงั้น
“เอาเถอะ...ยังไงระวังความปลอดภัยของน้องให้ดี..แกรู้ดีว่าศัตรูที่ไม่หวังดีคอยจ้องเล่นงานอยู่
พ่อไม่อยากให้น้องพลอยฟ้าพลอยฝน มันเล่นแกไม่ได้แต่ถ้ารู้ว่าคนสำคัญของแกเป็นใคร มันจะเปลี่ยนเป้าหมาย
เป็นน้องแทน เรื่องนี้แกจะประมาทไม่ได้เด็ดขาด...” นายท่านสั่งแกมบังคับอีกตะหาก เรื่องนี้ผมคิดไว้อยู่เหมือนกัน
เลยรีบพูดให้ท่านคลายกังวลทันที
“ไม่ต้องห่วงครับพ่อ...ผมจะจัดการติด GPS ตัวใหม่ล่าสุดที่โทนี่ส่งมาไว้กับน้อง เกิดปัญหาไรขึ้น
รับรองตามได้ไม่ยากแน่นอน อีกอย่างผมให้พี่เวศน์มือดีของเราเป็นการ์ดส่วนตัวคอยขับรถให้ด้วย พวกมันจะลงมือ
คงไม่ง่ายหรอกครับ” ผมพูดจบ พ่อพยักหน้าให้ ก่อนจะเปรยออกมาไม่จริงจังไรนักว่า
“ไอ้สิงห์ร้าย สุดท้ายก็สิ้นลายกับนักเลงเด็กจนได้..หึหึหึ!.”
มีหัวเราะในคอใส่ผมอีก ส่วนนายแม่ท่านอมยิ้มกับคำพูดนายท่านเหมือนเห็นด้วยเป็นอย่างยิ่ง ผมได้แต่นั่งหน้าแป้น
ยอมรับอย่างไม่มีข้อโต้แย้ง แอบมีเถียงในใจนะว่า ‘ใครบอกผมสิ้นลาย ผมออกจะวาดลวดลายจนลูกสะใภ้พ่อกับแม่
แทบหมดแรงตะหาก...ก๊ากกกๆๆ..’
“เอาหละ...ให้คนไปตามน้องเข้ามา...ปานนี้จิตตกไปถึงไหนแล้วก็ไม่รู้..จะได้จบๆ เรื่องกันไป
เย็นนี้อย่าลืมเตรียมตัวไปงานเลี้ยงลุงพลด้วยกันทั้งสองคน งานนี้เค้าจัดใหญ่ แขกเหรื่อในงานมีแต่คนกว้างขวางทั้งนั้น
ดีเหมือนกันจะได้พาน้องแนะนำให้ใครๆ ได้รู้จัก” แม่ผมพูดจบ ผมยกกระดิ่งบนโต๊ะเล็กข้างโซฟาขึ้นสั่นเรียกคนรับใช้
ก่อนจะหันมาพูดแหย่นายแม่ว่า
“กริ๊ง..กริ๊งๆๆ!....แล้วแม่จะแนะนำว่าไง..จะบอกคนทั้งงานหรือเปล่าว่านี่สะใภ้เล็กของฉันเอง”
เล่นเอานายท่านหัวเราะทันที ส่วนนายแม่ผมนะหรือจะยอมผมง่ายๆ สวนกลับทันควัน
“อืม..ก็ดีไม่เลวนี่ความคิดนี้..ฉันจะได้ไม่ต้องกังวลพวกเหลือบไรมาเกาะแกะแกอีก..ลูกสะใภ้ฉัน
จะได้ไม่ต้องมีปัญหาทีหลัง...ว่าแต่แกเหอะ..กล้าหรือเปล่าหละถ้าฉันจะประกาศออกไปแบบนั้น..ให้มันแน่หน่อยก็แล้วกัน...
ไอ้ลูกเลวอย่าสักเก่งแต่ปากละไอ้ตัวดี” ไม่น่าหาเรื่องเลยกู..โดนเป็นชุด..ลืมตัวไป..เจ๊แกแรงจริงไรจริง..นี่ละนายแม่ผม..
เห็นไหม?..เปรี้ยวน้อยซะทีไหน...ใครอย่าท้านะ..ลูกบ้าเจ๊แกเยอะ ยังไม่ทันได้แก้กลับ จังหวะคนรับใช้เดินเข้ามาพอดี..
นายท่านเลยเป็นคนสั่งให้ไปเรียกไอ้พระเอกของผมเข้ามารับสายสะพาย ตำแหน่งสะใภ้เล็กประจำตระกูล ‘สวัสดิวงศ์สว่าง’
ณ บัดนี้...แท่นแทนแท๊นนนนนๆๆๆๆ...มโหรีบรรเลงรับทันที..ก๊ากกๆๆ
“ไปเรียกคุณจอมเข้ามาพบฉันที” เสียงทุ้มนุ่มฟังสบายๆ แต่แฝงความมีอำนาจบอกคนรับใช้สาวในบ้าน
“ค่ะ!..นายท่าน” หลังจากคนรับใช้รับคำสั่งแล้วเดินออกไปตามภรรเมียของผม เหมือนเวลามันยาวนาน
ชะมัดสำหรับคนรอ..ใจผมคิดไปต่างๆ นาๆ ไม่รู้ไอ้เด็กจอมนักเลง มันจะขบหัวแดกกบาลผมหรือเปล่า หากมันรู้ความจริง
ว่าโดนผมอำเต็มแม็ก..จนใจกล้าคลานเข่าเข้ามาขอรับผิดชอบในสิ่งที่กระทำอย่างพระเอกแบบนั้น ที่แน่ๆมันคงไม่ปล่อยผม
ลอยนวลสบายๆ หรอก..ถึงรู้ว่าต่อหน้าพ่อกับแม่ผม ไอ้เด็กนี่ต้องเกรงใจคงไม่ทำอะไรหรอก แต่ตอนอยู่ลำพังกันสองคน
ไม่รู้มันจะล่อผมยังไงมั้งดิ...วุ้ย!..คิดแล้วเสียวสันหลังเหมือนกัน...จะมีเมียทั้งทีไมมันหวาดระแวงงี้หวะกู...ตื่นเต้นดีชิบหาย.....
มาลงต่อให้แล้วนะค่ะ....วันอังคารจะลงตะเกียงให้ค่ะ
ส่วนวันพุธพี่วี จะส่งตอนพิเศษมาให้ fc ได้หายคิดถึงอีกตอนนะค่ะ นอกรอบอีกเหมือนเคย
ใครที่ยังไม่ได้ไปแจ้งเมลล์จองหนังสือให้กับพี่หนึ่งโมฯ ไปลงแจ้งเมลล์ด้วยนะค่ะ
laopedbooks แอด hotmail ดอท co.th
Luk.
-
รักนายแม่กับนายใหญ๋ที่สุดอ่ะ เข้าใจลูกรักลูกดีจัง
จอมอย่าทำโทพีบอมย์รุนแรงน้า
-
ตอนนี้เอากำปั้นอุดปาก(ทั้งที่อยากกรี๊ดดังๆ)น้องจอมจะใสซื่อน่ารักไปไหนเข้าทางพี่บอมย์
-
อ้าย ย ย !! ตอนต่อไปมาแล้ว ว
อดใจรอไม่นาน ^^ จอมใจน่ารักจริงๆเลย
รอตอนต่อไป สู้ๆ ^^V
-
ต่ออออออออออ
กำลังสนุกกกกก
:-[
:call:
-
เจ้าเล่ห์จนได้เมียเลยนะคะคุณบอมบ์
o13
-
หึหึหึ
จัดเลยคุณแม่
ประกาศให้โลกได้รับรู้ไปเลยว่าพี่บอมมันมีเมียแล้วววว
-
โดนน้องจอมแพ่นกะบาลแน่นายบอม
-
วะ น่าจะให้น้องเข้าใจผิดไปอีกหน่อน รับรองไม่กล้าหือกล้าอือ
-
คุณแม่ได้ใจมาก ฮ่าาา
-
ตายแน่พี่บอมย์
-
อิอิ ยังนึกถึงบิ๊กบอมอยู่เลยครับ :haun4:
แล้วนี่ถ้าต้องจอมรู้ความจริงจาเป็นไงเนี่ย o22
-
:z1: :z1: :z1:
ชอบนายแม่อ่ะ แรงส์ได้ใจมากๆๆๆๆๆ
จอมรู้ความจริงบอมส์จะโดนไม่ใช่น้อยๆแน่
สภาพบอมย์คงดูไม่ได้ :laugh: :laugh: :laugh:
-
:pig4: :pig4:
-
:z2: :z2: :z2:
-
คุณนายแม่เจ้าขา ต้องโน้มน้าวน้องจอม ให้ยอมเป็นศรีสะใภ้สุดที่รักให้ได้นะคะ :เฮ้อ: :กอด1: :impress2:
-
ไหนๆ แล้วพี่บอมย์ก็ลองเป็นภรรเมียดูซักครั้ง
เผื่ออะไรๆจะดีขึ้น
-
:a5:
แอร๊ยยยย นึกสภาพผู้ชายถึกๆ แบบ บอมย์ เป็นรับ ไม่ออกเลย อ่ะ 55+
-
นั่งอ่านรวดเดียวจนถึงตอนล่าสุด อีกเรื่องที่เริ่มติด บอมย์เอ่ยคิดได้ไง ถึกขนาดนั้นไปอำน้องได้นะถึงน้องจะมาแนวฮาวไปติสก็เถอะนะ อ่านไปขำไป รอตอนต่อ อ่านไปนั่งขำไป 5555
-
:m20:
-
จะบอกว่าไงน๊า
:laugh: :laugh:
-
:impress2:น่ารักกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
-
นายบอมนี่มันร้ายยย!!!
-
:z1: :pighaun: :haun4: :jul1:
อ่านเรื่องนี้แล้วเลือดหมดตัว....(โต๋ตะเกียงก็ใช่ย่อย)
ฮาจริงๆ :m20: :m20: :m20: จอมเข้าใจผิดไปแล้ว
-
:laugh: :laugh: :laugh: :laugh:
จอม แบ็ค ดีเว่อรรรรรร
-
เจ้าเล่ห์นักนะพ่อบอมเบย์
-
เตรียมตัวเคลียร์กับน้องจอมให้ดีล่ะ
ร้ความจริงเมื่อไหรี่พี่บอมหนาวแน่
-
คิดถึงตะเกียง เอ้ยๆ ผิดกระทู้
บอมย์ระวังน้าา โดนจอมกดเข้าสักวันจะรุสึก หึหึ
-
นายแม่แรงอ่ะ ชอบๆ อิอิ :z1:
ครอบครัวนี้เค้าตรงดีจริงๆ o22
:L2: :pig4: :L2:
-
เจอนายแม่ถีบเข้าให้สะใจจริงๆ :laugh:
ทำให้ได้อย่างที่สัญญานะนายบอมม์
ถ้าทำจอมเสียใจคนอ่านจะช่วยนายแม่ถล่มแกให้จมดินเลย o18
-
กรี๊ดดด นายแม่แบบนี้อยากมีบ้างอ่า o13
แล้วนี่เฮียจะบอกหนูจอมว่าไงล่ะเนี่ย เคี๊ยกๆๆๆ!!~
-
เจ้าเล่ห์จริง ๆ เลยคุณบอมบ์เนี่ยน
ชอบนายแม่มาก ๆ เลยอะ
จอมแมนมาก ๆ เลยตอนรู้ความจริงจะเป็นยังไงล่ะเนี่ยน o13 o13
-
น่าร๊ากกกกกก
-
เพิ่งอ่านครั้งแรกก็สนุกมากครับ ชอบฉาก NC 555++
ไม่ทราบว่าเรื่อง ... เป็นภาคก่อนหน้านี้หรือเปล่าครับ???
-เพราะรัก..จึงเปลี่ยนได้
-ตะเกียงพิเศษ
-
:z2: อยากอ่านตอนต่อไปแล้วอ่ะ
อยากรู้ พี่บอมย์ จะโดนไรมั่ง
:z2:
-
บอกจอมเถอะ สงสารจะได้ไม่เข้าข้างตัวเอง5555
-
สุดยอดของความเจ้าเล่ห์เลยพี่บอมย์
-
เอาให้หนักหนักเลยนะจอม อิอิ
-
เอาให้น่วมเลยนะจอมเอ๊ยยยยย มีฝาละมีแบบนี้ต้องปราบมันให้ดี หึหึหึ
-
จอม แมนจริงๆ
ไอ้พี่บอมย์ซะอีก กะล่อนสุดๆ
-
หนุกคร้าบบบบบบบบบ
-
จอมใจนักเลง
Part 8
แหวนรับสะใภ้?..50%.
.
.
.
.
และแล้ว..หน้าตาใสกิ๊กหล่อสัดๆ..ของภรรเมียผมก็ชะแร่มแก้มแดงเดินอกผายไหล่ตรง
เข้ามาในห้องด้วยใบหน้าสุดคาดเดา ดูยังไงหัวใจก็กระชุมกระชวยสุดๆ สำหรับผม
“จอมเข้ามาลูก...มานั่งใกล้ๆ แม่นี่”
นายแม่ร้องเรียกลูกสะใภ้ แถมตบโซฟาตัวเดี่ยวอยู่ติดตัวยาวที่คุณนายกับนายท่านนั่งอยู่..ให้ลูกสะใภ้หย่อนตูดอีกตะหาก...
อวยกันออกนอกหน้าซะขนาดนี้
ส่วนไอ้ผมอ้าปากพะงาบๆ จะร้องห้ามเพื่อให้มานั่งข้างผมก็ใช่เวลา ขืนทำเช่นนั้น...นอกจากจะไม่ได้
รับความช่วยเหลือเกื้อกูลจากคุณนายแล้ว..ยังจะมีของแถมอันไม่พึ่งประสงค์มอบให้ลูกบังเกิดเกล้ายอดชายนายบอมย์อีกอ่ะสิ
เลยได้แต่นั่งหน้าบูดมองค้อนสายตาล้อเลียนกลั้นขำของนายท่านที่มองมาอีก....เอ่อ...เอาเข้าไปรวมหัวกันแกล้งลูกชายตนเอง
คงสนุกพิลึกครอบครัว สวัสดิวงศ์สว่าง....สามัคคีกันดีจริงงงงง....
“ขอบคุณครับ คุณป้า” ไอ้เด็กหล่อหน้าใส..ขอบคุณแม่ผมก่อนจะหย่อนตูดลงนั่ง
หางตาไม่เหลือบมองผมสักแอ๊ะ...เอ๊ะ!..ยังไงเนี่ยะ..สารมีนั่งอยู่ตรงนี้...เหลียวแลหน่อยสิคร๊าบบบๆๆๆ...
“เรียกแม่สิลูก...ไหนๆ ตอนนี้จอมเป็นคนในครอบครัวเราแล้ว ต่อไปนี้ห้ามเรียกคุณลุงคุณป้าอีก
นะจ๊ะรู้ไหม..ลูกต้องเรียกพ่อกับแม่..เข้าใจไหมจ๊ะ?” นายแม่ออกคำสั่งแกมบังคับ ให้ลูกสะใภ้เรียกสรรพนามใหม่ทันที
ทำให้หัวคิ้วเข้มเรียวยาวขมวดมุ่นก่อนจะเอ่ยปากออกมาว่า
“ตกลงคุณป้า...เอ้ย!...คุณแม่กับคุณพ่อยินยอมยกพี่บอมย์ให้เป็นเมียผมแล้วใช่ไหมครับ?”
อุ้ยตาย!..ดูภรรเมียผมสิครับ...ยังพระเอกไม่เลิกจะเป็นสารมีผมให้ได้ว่างั้น นายท่านกลั้นขำจนหูแดง
แต่ก็ไม่ยอมหลุดฟอร์ม ส่วนนายแม่ก็น่าแดงกับคำถามตรงๆ พาซื่อของลูกสะใภ้ที่ยังอยากได้ตำแหน่งลูกเขย
โดยไม่รู้ตัวอีกตะหาก
“อึม....แม่กับพ่อยินดีและเต็มใจที่จะรับจอมเข้ามาเป็นลูกของเราอีกคน ขอเวลาแม่
แป๊ปหนึ่งนะจ๊ะ ไม่เกินห้านาที...แม่จะรีบมา” พูดจบนายแม่ก็ผลุงลุกขึ้นสะบัดบ๊อบค้อนผมอีกดอกเต็มๆ ก่อนจะเดิน
ออกห้องหายไปไม่พูดไม่จา ไม่รู้ไปทำอะไร เป็นหน้าที่ผมกับนายท่านต้องรับบทเป็นผู้ดำเนินรายการชั่วคราวต่อไป
โดยผมตีหน้ามึนอารมณ์ดีนำร่องพูดขึ้นก่อน
“จอมกับพี่ต้องกราบขอบคุณพ่อกับแม่พร้อมกันอีกครั้งนะครับ ที่ท่านสองคนยอมรับเรา ยินยอม
ให้อยู่ด้วยกันฉันสามีภรรยาโดยไม่ขัดขวาง..พี่ดีใจที่สุดเลยครับ” พูดพร้อมกับส่งยิ้มหวานสุดซึ้งไปให้...เล่นเอาไอ้หนูพระเอก
ของผมเลือดวิ่งขึ้นหน้าจนชัดเจน ผมหน้าด้านหม้อต่อหน้าพ่อซะไม่มีอาย....เห่อ..เห่อ..เรื่องไรต้องอายมีโอกาสรีบทำแต้ม...
เผื่อจะหักล้างความผิดให้มันเบาบางลงไปได้บ้าง...ไอ้เด็กจอมซื่อจนน่ารักก้มหัวยักหน้าให้หงึกๆ น่ารักโคดยิ่งเขินยิ่งอาย
ยิ่งน่ารักชิบหาย....แม่งน่าจะอยู่สองคนพ่อจะฟัดให้แก้มแดงๆ ช้ำคาปากเลยคอยดู....ฮึ่มๆๆ..นึกแล้วหมั่นเขี้ยวโว้ยกู…
“หึ..เชื่อแกแล้วจริงๆ...ได้ทุกเวลาสถานที่เลยนะแก..พ่อเห็นมาเยอะใช่น้อยนะ...มาเจอแก
คงต้องยกนิ้วเรื่องด้านให้เป็นหนึ่งในใต้หล้าแล้วมั้ง...” นายท่านเล่นตีแสกหน้าภาษายุทธภพ..เรียกหน้าอมยิ้มกลั้นขำ
ของไอ้เด็กจอมหยิ่งขึ้นมาทันที ส่วนผมนะหรือ...อย่าได้แคร์ส่งยิ้มสายตาวิบวับไปให้อีกระลอก เมื่อเห็นเจ้าหนูมันกลั้นขำ
กับคำพูดเหน็บแหนมของนายท่านที่ว่าแดกผมเข้าให้
“มาแล้วจ๊ะ...โทษทีที่แม่ให้รอนาน....” เสียงนำร่องมาก่อนตัว..พูดจบตัวก็ถึงโซฟายาว
ก่อนหย่อนก้นแหมะลงนั่งด้วยมาดนางพญา หันไปยิ้มหวานกับลูกสะใภ้ซะงั้น เจ้าหนูจอมโอหังก็ยิ้มให้ท่านไป
แบบเกรงใจสุดๆ
“เอาหละ...เจ้าบอมย์นั่งพับเพียบข้างล่างให้เรียบร้อย...” ที่กับลูกชายดันออกคำสั่งซะนี่
ไอ้ผมก็ต้องทำตาม รีบย้ายก้นลงไปนั่งบนพรมพับเพียบยังกะผ้าพับไว้ ขืนไม่ทำเดี๋ยวไม่ได้รับแรงสนับสนุน
ถอนสปอนเซอร์ขึ้นมากลางคันได้ยุ่งกันหละทีนี้
“จอมด้วยนะลูก...ลงไปนั่งคู่กับพี่เขาสิจ๊ะ” ดูดู๋..กับลูกสะใภ้พูดซะเพราะเชียว..ลำเอียงโคดอ่า..
แต่เจ้าหนูมันก็ว่านอนสอนง่าย ลงมานั่งติดกับผมหัวเข่าชิดกันนั่งพับเพียบเหมือนผมอะแหละ....จากนั้นผู้ดำเนินรายการตัวจริง
ก็สั่งการต่อ
“กราบขอขมาผู้ใหญ่พร้อมกันอีกครั้งสิจ๊ะลูก..” สิ้นเสียงบอกบทแบบประกาศิต ผมกับภรรยาเด็ก
ก็พากันพนมมือ ก้มกราบพ่อกับแม่พร้อมกันอีกครั้ง แล้วเงยหน้าขึ้นรับคำสั่งต่อไปว่าจะให้ทำอะไรต่อ
“เอ้านี่!..เจ้าบอมย์..รับนี่ไปสวมให้น้องมัน” ผมรับกล่องกำมะหยี่สีน้ำเงินเข้มจากมือนายแม่
ก่อนจะบรรจงเปิดฝาออก ข้างในเป็นแหวนทองคำขาวสลักนามสกุล ‘สวัสดิวงศ์สว่าง’ บ้านผมไว้ ซึ่งพ่อกับแม่
ทำไว้ให้ลูกทุกคน พี่ชายผมสองคน กับพี่สาวก็รับไปคนละวงมอบให้กับคนรัก นี่แม่ให้ผมสวมให้สะใภ้เด็กรับขวัญเลยนะนี่
ผมค่อยหยิบแหวนขึ้นมาดูขนาดนิ้วแล้ว คงไม่น่าจะผิดไซร้ถ้าจะสวมนิ้วนางข้างซ้ายของจอมมันอะนะ
เลยแบมือซ้ายยื่นไปขอมือภรรเมียให้ส่งมือวางในมือผม ไอ้เด็กมาดพระเอกมันหน้าแดงหูแดงเถือก..
ได้แต่อายก้มหน้างุดแต่ก็จำยอมส่งมือ..ซึ่งมีนิ้วมือเรียวยาวขาวนวลวางบนมือผมแต่โดยดี...ผมอมยิ้มกับความน่ารัก
ขี้อายสุดๆ ของมัน ก่อนจะค่อยๆ บรรจงสวมแหวนนามสกุลของตระกูลผมลงไปที่นิ้วนางข้างซ้าย คิดไว้ไม่ผิด
สวมได้พอดีแป๊ะเหมือนเรื่องโกหกเลยแหะ..อะไรมันจะบังเอิญปานนั้น...แอบมารู้ทีหลังนายแม่สั่งทำไว้ตั้งยี่สิบวง
ทั้งที่ลูกมีแค่สี่คน..บอกสั่งเผื่อไซร้เอาไว้...เก็บให้หลานก็ยังได้...เอาสิ...มองการณ์ไกลแค่ไหน...วิสัยทัศน์ช่างเจิดจรัส
จริงๆนายแม่ผม
“กะนิ้วได้แป๊ะ!...ดีจังที่สายตายังใช้ได้...ฮ่ะ..ฮ่ะ..ฮ่าๆๆ” ว่าแล้วหัวเราะอารมณ์ดีได้อีกคุณนาย..
ส่วนนายท่านอมยิ้มขำกับพฤติกรรมของศรีภรรยาคู่บารมีซะงั้น
“ขอมือหน่อย..” เจ้าหนูจู่ๆ พูดขึ้นมาไม่มีปี่มีขลุ่ย..โดยไม่มองหน้าผม...ก่อนจะล้วงกระเป๋ากางเกง
หยิบกระเป๋าสตางค์เปิดซิบหยิบแหวนทองคำขาวผิวเกลี้ยงออกมาเหมือนกัน...มีอักษรสลักเป็นภาษาญี่ปุ่นไว้ตรงตัวเรือนด้วย
ผมดีใจฉีกยิ้มจนจะถึงหูแล้ว นี่ภรรเมียของผมมีแหวนใส่ให้ผมอีกนะนั่น
รีบยื่นมือไปรออย่างไม่ต้องร้องขอเป็นครั้งที่สอง..เด็กน้อยจอมแสบก็ฉ่วยมือผมไปสวมแหวนแบบรวดเร็ว
ชั่วพริบตา ไม่มีบรรจง ไม่พิถีพิถันเร็วมาก ความไวเท่าแสง..และมันดันสวมเข้ามาไม่พ้นข้อนิ้วแรกเสียด้วยซ้ำสำหรับ
นิ้วนางข้างซ้ายของผม..ไอ้หนูมันตีมึนสวมค้างไว้แค่นั้น เล่นเอานายท่านกับนายแม่กุมท้องหัวเราะขำกันหน้าดำหน้าแดง
ส่วนตัวแสบก็ก้มหน้าหูแดงหน้าแดงไปหมด...ไม่ยอมเงยมาสบตาใครสักกะคน
ผมอะเหรอ...ปากอ้าตาค้างไปแล้วครับท่าน....จะถอดออกก็ใช่ที่ จะใส่เข้าไปก็ไม่ได้ มันจะได้ยังไง
แหวนเล็กกว่านิ้วผมอีก แต่ถ้าใส่นิ้วก้อยคงพอได้...ผมไม่ยอมหรอกต้องให้คนใส่เป็นคนเปลี่ยนให้สิ....โหมดอ้อนได้โลว์
ก็เริ่มทำงานทันที
“จอมครับ...จอมจะไม่ลืมตาเงยหน้ามาดูนิ้วพี่ก่อนเหรอครับ..มันใส่นิ้วนี้ไม่ได้อ่า...เปลี่ยนเป็น
นิ้วก้อยแทนได้ป่ะ?” ผมบอกไปทันที
“อือ..” แค่นั้นสัญญาณตอบรับ..สั้นๆ ง่ายๆแสดงว่าอนุญาต
“แต่จอมต้องย้ายให้พี่สิครับ...จะให้พี่ถอดเองใส่เองได้ไง” ผมยังเล่นต่อ
“ชิ!..ก็ได้..” ทำแบบเสียไม่ได้ก่อนจะเปลี่ยนมาย้ายแหวนออกจากนิ้วผมสวมลงนิ้วก้อยข้างซ้าย
ซึ่งมันสวมได้เหมือนที่ผมคิดไว้ไม่มีผิด
“ตรงแหวนเขียนไว้ว่าไงอ่าครับ...ภาษาญี่ปุ่นพี่ไม่เข้าใจความหมาย” ผมบอกให้มันแปลความหมายบนแหวน
ให้ฟังหน่อย ซึ่งนายแม่กับนายท่านก็ตั้งใจฟังด้วยเหมือนกัน ความจริงแล้วสองท่านอ่านพูดภาษาญี่ปุ่นได้คล่องกว่าอะไร
แต่คงต้องการให้เจ้าหนูเป็นคนเฉลยให้ผมรู้ด้วยตัวเองมากกว่า
“คูมิคาโตะ” เจ้าหนูบอกผมนิ่งๆ
“อ่อ...นามสกุลของจอมนิ..ใช่ป่ะ?.” ผมถามไป ทั้งที่รู้และมั่นใจอยู่แล้วว่าเป็นนามสกุลเจ้าหนูมัน
“อึม” ยังง่ายๆ สั้นๆ ไม่มีสบตา...นายแม่คงเห็นอาการเขินจนหน้าย้อมสีแดงของสะใภ้ปานนั้น
ขืนยังไม่เริ่มทำอะไรต่อความดันคงพุ่งทะลุจุดเดือดแน่ๆ เลยพูดขึ้นมาว่า
“เอาหละ...ถือได้ว่าเป็นอันเสร็จสมบูรณ์...คุณอวยพรให้ลูกๆก่อนสิค่ะ” ก่อนจะหันไปสะกิด
ให้นายท่านนำร่องอวยพรให้ก่อนคนแรก
“อะแฮ่ม!..ต่อไปนี้พ่อก็ขอให้ชีวิตรักของลูกสองคนมีความสุขความเจริญ...ขอให้รักและดูแลกัน
ตลอดไปจนตายจาก..เจ้าบอมย์ดูแลน้องให้ดี...จำไว้นะบอมย์เบย์” การเอ่ยชื่อผมซะเต็มยศ แสดงว่านายท่านจริงจัง
ในคำสั่งนั่นมาก ผมเลยต้องรีบรับปากไปทันที
“ครับ...ผมสัญญาจะดูแลน้องจนกว่าตายกันไปข้างหนึ่งเลยหละครับพ่อแม่..สบายใจได้”
ท่านยกยิ้มให้ผม ที่รับปากหนักแน่น ส่วนเจ้าหนูยังก้มหน้างุดอายม้วนต้วนหูแดงแก้มแดงไม่สร่างซา
“ส่วนแม่..ยินดีต้อนรับสะใภ้เล็กเข้ามาเป็น ‘สวัสดิวงศ์สว่าง’ อย่างเต็มใจและต่อนี้ไปขอให้จอมรับรู้ไว้เลยลูก
ว่าจอมคือสะใภ้เล็กที่ภาคภูมิใจของครอบครัวเรา” พูดจบ เจ้าเด็กขี้อายมันเงยหน้าขึ้นมาอ้าปากค้าง จ้องตอบนายแม่
กับนายท่านแบบอึ้งตะลึงสุดๆ...เหมือนจะมีคำถาม แล้วมันก็ทนไม่ได้ถามออกมาทันที
“คะ..คือ..คือ..ไม่ใช่รับผมในฐานะลูกเขยหรือครับ...ตกลงผมเป็น..” มันเว้นช่วงไว้
เหมือนไม่กล้าพูดซะงั้น ผมก้มหน้ากลั้นขำสุดๆ แต่นายแม่ก็เติมคำพูดในช่องว่างนั้นแทนทันที
“เข้าใจถูกต้องแล้วลูก...พวกเรารับจอมเป็นสะใภ้ของตระกูลเรา...ส่วนจอมจะไปทำอะไรยังไงกับพี่บอมย์
เพื่อยืนยันตำแหน่งผัวเมียนั่น..พ่อกับแม่ไม่ขอยุ่งเกี่ยว...ลูกไปตกลงกันเอาเองก็แล้วกัน...สำหรับพ่อแม่ลูกคือสะใภ้เล็ก
ของบ้านเรา” จบข่าว..นี่นายแม่ช่วยผมไม่จบ มีวางระเบิดเวลาทิ้งท้ายอีกตะหาก...แถมพูดจบหันมายกคิ้วให้ผมอีก...
ตาย..ตายแม่กู..มีใครเปรี้ยวกว่านี้อีกไหมหวะ?..ร้ายจริงๆ คุณนาย...เอาเถอะ...งานนี้ค่อยเคลียร์บทบาทให้ชัดเจนอีกที..
เต็มที่ยอมรับผิดไปตรงๆ ก็แล้วกัน...ไหนๆ ก็ตกร่องปล่องชิ้นจนถึงขนาดนี้แล้ว ยังไงมันต้องผ่านไปได้แน่นอน...
หึ..ใช่เรื่องยาก..อย่างมากก็สังเวยยอมเป็นกระสอบทรายเจ็บตัวสักหน่อยน่าจะหายโกรธได้ละมั้ง..คิดได้ดังนั้น
ก็แอบลอบถอนหายใจกับทางออก
ส่วนสองท่านนั้นเมื่อเสร็จเรื่องก็รีบชิ่งขอตัวไปพักผ่อน ก่อนไปไม่ลืมย้ำเรื่องงานเลี้ยงตอนเย็น
กับเราสองคนว่าต้องไปร่วมงานให้ได้ ห้ามใครเบี้ยวเป็นอันขาด...ยังทิ้งให้ผมผจญกรรมอยู่กับภรรเมียโดยลำพัง
นายท่านมียักคิ้วให้ผมอีกตะหาก...หึ..ให้มันได้ยังงี้สิ...พ่อกับแม่ผม...คงลองเชิงว่าผมจะหาทางเอาตัวรอด
ปลอดภัยจากเมียนักเลงของผมได้ยังไงละมั้ง...ก่อนผมจะหันมาสบเข้ากับตาขวางดุนิ่ง ฉายแววโหดออกมาให้เห็น
รังสีพิฆาตปล่อยมาจนล้นทะลัก...แล้วเมียเด็กจอมนักเลงก็ลุกพรวดก้าวเดินดุ่มๆ หนีขึ้นกะไดไปบนห้องทันที งานเข้า
อย่างแรง...ผมต้องรีบตามไปเคลียร์..ขืนไม่ง้อไม่เคลียร์งานนี้ได้งอนยาว...เอาหวะ...ตายเป็นตายผ่านสมรภูมิรบมามากมาย....
นับประสาอะไรกับฝ่าส้นตีนดงหมัดของเมียนักเลงโตคนเดียว..ผมจะผ่านมันไม่ได้...ยอมเจ็บตัวแต่ได้เมียสุดหล่อมานอนกก..
คำนวนผลได้ผลเสียคุ้มเกินคุ้ม...อย่างงี้มันน่าลงทุน..ว่าแล้วก็ตัดสินใจเผ่นแผล่วตามตูดเมียหมาดๆ ไปติดๆ..
“จอมคร๊าบบบบๆๆๆ...รอพี่ด้วยยยย!!!...”
ไว้มาต่อให้พรุ่งนี้นะค่ะ 50% ที่เหลือ
ส่วนใครที่ยังไม่ได้เข้าไปอ่านเรื่อง 'เพราะรัก...จึงเปลี่ยนได้' ของพี่วี
พี่เค้าส่งตอนพิเศษนอกรอบ มาให้อ่านกันอีกตอนแล้วนะค่ะ
Luk.
-
+ สำหรับคนขยันโพส
อ่านตะเกียงจบปุ๊บ ก็ได้มาอ่านจอมครึ่งแรกต่อเลย
รักคนแต่งจริ๊งงงงงงง
-
อ๊าย ย ย ย ไฟดับ !!!!!!
รอตั้งนานกว่าจะได้มาอ่าน
มาแล้วก็คุ้ม โอย ย ย จอมน่ารักมากๆ
ท่านพ่อ ท่านแม่ก็เป็นใจซะ
ง้อต่อไปบอมย์เอ๊ย ย ย... o13
:L2: :กอด1:
-
:กอด1: :กอด1: :กอด1: รักคนแต่งที่ซู้ดดดดดดดดดด
หึหึหึ รอดะตากรรมขงเจ้าคนเจ้าเล่ห์ต่อ เอาให้เละๆอ่วมๆเลยนะจอมนะ :laugh: :laugh:
-
ในที่สุดจอมก็รู้สถานะตัวเองว่าเป็น"สะใภ้เล็ก"แล้ว
สงสัยตอนที่เหลือพี่บอมของเราอ่วมแน่ๆ
แต่จอมคงไม่พ้นมือพี่แกไปได้หรอก ชิมิ
:laugh:
-
555 น้องจอมโดนหลอกซะงั้น แหมๆร่วมมือกันทั้งบ้านเลย
น้องเริ่มรู้ตัวแล้วจะเป็นยังไงต่อล่ะเนี่ย
-
ต่อเถอะๆๆ
-
แหวนรับสะใภ้ด้วยยย ฮริ้วววววววววววว
แต่น้องจอมก็แอบมีแหวนเซอร์ไพรส์พี่บอมด้วยน้าาา
:o8: :o8: :o8:
รออีก 50 ปุเซนที่เหลือนะคะ ^^
-
ง้อดี ๆ เน้ออออออออ พี่บอม :L2:
-
:กอด1:
-
พี่บอมย์หน้าหม้อเอ้ยด้านจริงๆอ่ะ ขอมอบรางวัลสุดยอดคุณแม่ให้คุณนายแม่ด้วยเริ่ดมากค่ะ
-
อู้ว งอนซะขนาดนั้น ง้อสำเร็จไหเนี่ย :m20:
-
:serius2: ตัดฉับเลยอ่า
สมน้ำหน้านายบอม เมียงอน :laugh: :laugh: เจ้าเล่ห์ดันีก
:pig4: :กอด1:
-
:z2: :z2: :z2:
-
o18 o18 o18
-
เจ็บนิดเจ็บหน่อยไม่เป็นไรหรอกบอมย์
ท่องไว้ๆๆๆ
เจ็บนิดเดียวแลกกับได้เมีย
:jul3: :jul3: :jul3:
-
:laugh5: :laugh5:
งานนี้บอมย์โดนจอมจัดหนักแน่ๆ
เอ่!!!
ชักจะไม่แน่ใจหรือจอมจะโดนบอมจัดหนักอ่ะ
เพราะเห็นหื่นอยู่ตลอดเวลา
:laugh: :laugh: :laugh:
-
:m20: :m20: :m20: พี่บอมเคลียร์ด่วน
-
รู้สึกว่าจะเกิดเหตุตอบข้อข้องใจของน้องจอมว่าตำแหน่งที่ชัดเจนคือ...
:haun4: :haun4:
-
จอมเอาตายแหงๆ
-
กรีดดดดดดดดด :serius2:
ต่อคืนนี้ได้เปล่า
:call:
-
คุณนายแม่ แสบโคตร ดีใจที่สุด
-
เจ้าเล่ห์มากกก
เรื่องตะเกียงยังไม่ขนาดนี้
อ๊ากกก ชอบบอมย์ง่า
ขอบคุณคร้าบพี่ลักที่มาต่อ
-
อดอมยิ้มขำความใสซื่อของน้องจอมไม่ได้
ขณะเดียวกันก็รู้สึกหมั่นไส้นิดๆกับคนเจ้าเล่ห์บอมย์ไม่ได้เช่นกัน
หุ หุ หุ จะรอดูนายบอมย์ว่าจะไดรับอะไรบ้างจากการง้อน้องจอมในครั้งนี้
-
อะจิ๋ยๆ :-[ งานนี้จะเคลียร์กันยังไงดีละเนี้ย
จะยืนยันสถานะให้ชัดเจน ก็ต้องยืนยันกันในห้องนอนสิเนอะ ^^
-
สนุกมาก ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ :m3:
เอ็นดูน้องจอม :m13: อยากดูเอ็นพี่บอมย์ :haun5:
o9 อยากอ่านต่อแล้วอ่ะ...
-
ว้าว ๆๆๆๆ มีเคลียกันยาวแน่ ๆ อิอิ o13 o13
-
:laugh: :laugh: :laugh:
-
:mc4:น้องจอมน่ารัก ใส ๆ ดี
-
เป็นเอามากอ่ะบอม...ขอให้ง้อน้องจอมได้สำเร็จนะ
ไม่งั้นในงานตอนเย็นอาจได้หึงจนควันออกหูอีกรอบเพราะจอมควงหญิงมาเย้ยก็ได้
-
ง้อยาวแน่งานนี้พี่บอมย์ :laugh:
-
จัดหนักๆเลยนะจอม
อย่ายอมใจอ่อนง่ายๆ
:-[ :-[ :-[
-
งานนี้บอกอิบอมม์เบย์ได้คำเดียว "สมน้ำหน้า" :laugh:
-
พี่บอมย์ตายแน่
-
จอมใจนักเลง
Part 8
แหวนรับสะใภ้?..50% ที่เหลือ.
.
.
.
.
ผมรีบตามง้อเมียเด็กทันที เปิดประตูเข้าห้องมาเห็นเมียสุดหล่อยืนคุยโทรศัพท์กับใครไม่รู้
อารามแกล้งทำเนียนเดินเลียบเคียงเข้าไปใกล้ๆ สิ่งที่ได้รับตอบมาคือคิ้วขมวดกับสายตาดุๆ ส่งให้..ก่อนเจ้าตัวจะเดินหนี
ออกไปยืนคุยต่อตรงระเบียง
เริ่มหงุดหงิดแล้วผม....คุยกับใครหว่ะ?..เป็นห่าไรต้องมีความลับด้วย...ในเมื่อเราสองคน
เป็นผัวเมียกันแล้ว พ่อแม่ผมเพิ่งรับไหว้ยังอุ่นอยู่เลย นี่ไรเสือกมีลับลมคมในงั้น แต่ก็ได้แค่คิดไม่กล้าหือไรมาก...
ตัดความหงุดหงิดเลยล้มตัวนอนขาไขว้แขนหนุนหัวสงบสติอารมณ์บนเตียงซะเลย
แม่ง..สงสัยวัยทองนอยด์ง่ายไปแล้วผม...ลองใช้สงบสยบความเคลื่อนไหวดีกว่า...
เรื่องไรจะให้เด็กวานซืนมาข่มจนฟอร์มหลุด..ถึงผมจะผิดก็เหอะ..แต่ที่ทำไปเพราะมีเหตุผลหรอก..ไม่เคยต้องวิ่งตามง้อ
ใครมาก่อน..ยิ่งตำแหน่งสะใภ้เล็กของบ้านด้วยแล้ว..สาวๆเข้าแถวรอคิวเป็นห่างว่าว...ผมอุตส่าห์ลัดคิวยกตำแหน่งให้
อย่างเต็มใจ..ไม่รู้เลยงั้นดิว่าตัวเองโชคดีแค่ไหน..ไอ้เด็กบ้าเอ้ย...คิดได้งั้นผมเลยหลับตาปิดการรับรู้แม่งเลยดีกว่า...
แต่เหี้ยเอ้ย!...หลับได้แต่ตาใจไม่ยอมสงบ..ไมมันเงียบไปตั้งนาน...ไอ้จอมหยิ่งมันไม่ยักสน
ความรู้สึกผมเลยสักนิด..เลยต้องลืมตามาดูว่าตอนนี้มันทำอะไร...ปรากฎแม่งนั่งหลับตรงโซฟามุมห้องสวมไอพ็อต
ฟังเพลงเฉยซะงั้น ความอดทนผมหมด...ต้องยอมง้อเด็กก่อนจนได้...ผมกระเด้งตัวลุกเดินไปหาสะกิดเรียกมันเบาๆ
“จอม...จอมครับ” ได้ผลปรือตาขึ้นมามองหน้าผมแหละ...ก่อนจะหลับตาลงต่อซะงั้น...
โธ่เว้ย!..นี่มันเล่นสงครามเย็นกับผมใช่ไหมเนี่ยะ!..มันไม่ยักโวยวายลงไม้ลงมืออย่างที่ผมคิด...เล่นนิ่งเงียบแบบนี้
ไปไม่เป็นเลยกู...ทำเหมือนผมไม่มีตัวตนไม่สนใจสักนิด...ไอ้ผมก็ปรี๊ดแตกเลยครับท่าน...ไม่เคยถูกเมินมาก่อน..
อาการนี้มาแบบเดียวกับตะเกียง..ที่ผมทักครั้งแรกตอนเจอกันในห้อง...ถึงผมจะกวนตีนก็เถอะ...
ตะเกียงก็เมินผมจนรมณ์ขึ้นแบบเดียวกับที่เมียผมทำตอนนี้เด๊ะ!..ผมมีจุดอ่อนตรงนี้แหละ..ถ้าคนที่ผมสนใจแล้วเมินผม..
ผมรู้สึกยิ่งกว่าเป็นกิ่งกือไส้เดือนอีกอะดิ...สู้กระทืบเหยียบผมจมตีน..ยังไม่หงุดหงิดโมโหเท่าทำแบบนี้เลยนั่น.
ผมถือวิสาสะเอื้อมมือไปดึงไอพ็อตออกจากหูมันทั้งสองข้างแบบไม่สนสื่อ..จ้องหน้ามันนิ่งๆ
มันลืมตาขึ้นจ้องผม..ไม่พูดไม่จาขยับตัวจะลุกหนีผมอีก...สุดๆ แล้วตอนนี้ มือไวเท่าความคิดยื่นไปกดไหล่มันลง
โซฟาเหมือนเดิม..ไอ้เด็กจอมโอหังแค่เหลือบตามองมือผมที่จับตรงไหล่ ก่อนจะเงยหน้ามามองผม แล้วพูดสั้นๆว่า
“ปล่อย!.”
ผมนิ่ง..แกล้งเฉยไม่ทำตามมัน ดูสิมันจะทำไง...ไม่ต้องรอให้คิดนาน ฝ่าเท้ายันเปรี้ยงเข้าท้องน้อยผมเต็มแรงไม่มียั้ง...
เล่นเอาก้นจ้ำเบ้ากระแทกลงพื้นพรมทันที
“ปึ๊ก!. :z6:.ตุ๊บ!...โอ้ย!...อูยยย!!..”
จุกครับยันแรงซะขนาดนั้นถึงมีพรมรองตูดก็เหอะ..แต่ผมกับรู้สึกดีเหะ...ที่มันตอบโต้ผมแบบนี้..ไม่ทำตัวเหมือนผีดิบเย็นชาใส่.
เลยแกล้งสำออยลุกไม่ขึ้นนั่งโอดโอยอยู่ที่เดิม...นึกว่าจะได้รับความเห็นใจ..ไหนได้มันทำหน้านิ่งไม่รู้ร้อนรู้หนาวซะงั้น..
กลายเป็นผมต้องพยุงตัวเองลุกแบบลำบากสำออยสุดๆ ก่อนจะเดินเซเข้าหาเมียสุดหล่อ..ถึงทำหน้านิ่งไร้ความรู้สึก
ยังหล่อสาดได้อีก...แล้วปล่อยหมัดแย่บส่งลูกอ้อนออกไปทันที
“ทำไมใจร้ายกับพี่แบบนี้ละครับ...ไม่กลัวบาปหรือไง..โบราณบอกว่าเมียที่ดีห้ามทำร้ายสามี...
สุภาษิตไทยเค้าสอนเอาไว้นะ” พร้อมกับทำตาปริบๆ ส่งไปเรียกคะแนนสงสารสุดๆ
“พอหรือยัง...ไอ้ที่เล่นอยู่เนี่ยะ!...เมื่อไหรมึงถึงจะหมดสนุกสักที..สนุกมากใช่ไหม?....
ที่เล่นกับความรู้สึกกูหนะ!” อึ้งเลยครับ...สายตาตัดพ้อกับคำพูดที่ได้ฟังแล้วผมอึ้งไปเลยห้าวิ...
“เออ..อะไรกันครับ..ทำไมถึงคิดงั้น..พี่ไม่เคยคิดแบบนั้นสักนิดนะครับ....ไม่เอาอย่าคิดเยอะ....
เป็นเด็กเป็นเล็กคิดไปถึงไหนแล้วครับนั่น” ผมรีบประจบพูดเสียงอ่อน เริ่มใจเสียแล้วกู..หน้าตาไอ้หนูมันไม่ใช่เล่นๆ แล้วนะนั่น
วุ้ย!.รับมือยากชิบหาย..นี่ผมเป็นไรไปหวะ..ปกติเคยแคร์ที่ไหน...ขืนใครมาออกอาการพาลานอยด์กับผมแล้วละก็...
มีแต่หันหลังเดินหนีทันที..แต่กับจอมพูดได้คำเดียวใจหล่นวูบไปเลย...
“พอเหอะ...ไอ้ลุง...ถึงกูจะเด็กแต่ไม่เคยงี่เง่าไร้สาระ...ไม่ต้องพูดอะไรอีกแล้ว...ต่อไปนี้ต่างคนต่างอยู่...
ไม่ต้องวุ่นวายกูอีก” โอ้!.ไม่น๊า...คำพูดตัดสวาทบาดจิตที่เอ่ยมาผมรับไม่ได้เหมือนใจจะแตกเป็นเสี่ยงๆ
ความรู้สึกมันเหมือนว่าเมียผมกำลังขอหย่าทั้งที่เพิ่งสวมแหวนแทนใจยังไม่ถึงสองชั่วโมงเลยด้วยซ้ำ...งานนี้ยอมไม่ได้...
เรื่องอะไรผมจะยอม
“จอมจะโกรธโมโหลงไม้ลงมือกับพี่ก็ได้...พี่ไม่โต้ตอบปัดป้องใดๆทั้งสิ้น แต่อย่าทำแบบนี้...พ่อกับแม่พี่
เพิ่งรับจอมเป็นสะใภ้เล็กเข้าบ้าน..อย่าทำให้พวกท่านผิดหวังสิครับ...ได้ไหม?” ผมรีบยกบุคลที่มีอิทธิพลมาเป็นตัวช่วยทันที
มองไม่เห็นหนทางแล้ว ใครจะไปคิดว่าไอ้เด็กจอมทรนงมันจะโกรธจนเลือกใช้วิธีนี้ แทนที่จะหัวฟัดหัวเหวี่ยงเหมือนทุกครั้ง
ยอมให้ลงไม้ลงมือทำร้ายร่างกายรมณ์เย็นแล้วก็หาย แต่งานนี้ไม่ใช่อย่างที่คิด..ขืนปล่อยไว้ไม่เคลียร์ได้เสียเมียเพิ่งมีหมาดๆ
อย่างไม่มีวันกลับชัวร์
“หึ...คิดว่ากูจำเป็นต้องกระทืบมึงว่างั้นไอ้ลุง...ทำไปเพื่อ...มึงเจ็บตัวแล้วกูได้ประโยชน์อะไร...
เย็นนี้มึงต้องไปงานเลี้ยงอีกไม่ใช่..ทำมึงเจ็บไปงานไม่ไหวใครผิด?..กูอีกดิ...อย่านึกว่ากูสักแต่ใช้กำลัง...ถามจริงเหอะ!..
มึงโกหกกูเพื่ออะไร..เอาความจริงนะ...ถ้าพูดไม่ถูกหูอีก..อย่าหวังว่าจะคุยกับมึงต่อไป” เอาละสิ...เมียนักเลงเล่นบท
สอบสวนผมเข้าให้ มาดนิ่งได้อีก...งานนี้คงต้องตามน้ำ...เล่นทั้งข่มทั้งขู่มาซะขนาดนั้น เหลือทางเลือกให้ที่ไหน..
ร้ายชะมัดเมียกู
“ถ้าพี่พูดความจริงจอมจะเชื่อ..ตอบพี่ก่อนสิ” ผมยังมิวายหาข้อต่อรองไม่เลิก...กะล่อนตัวพ่อ
เรื่องไรให้เมียเด็กต้อนหว่ะ!..เสียชื่อหมด
“อันนี้ไม่รับปาก...ขึ้นอยู่กับสิ่งที่มึงพูดว่าเชื่อได้แค่ไหน..กูตัดสินใจเอง” ตาย...ตาย...บทจะฉลาด..
ดันฉลาดเป็นกรด...แถมคำคมตบท้ายอีกเมียกู
“งั้นก็ได้...ฟังให้ดีนะ..พี่ทำไปทุกอย่าง..เพราะพี่ต้องการดูแลจอม..อยากให้จอมเป็นส่วนหนึ่งในชีวิตพี่...
หากพี่ไม่ใช่วิธีนี้จอมจะยอมลงเอยกับพี่หรือไง..ลองถามตัวเองดูดิ...พี่ไม่มีทางเลือกเลยต้องรวบรัดเอาด้วยวิธีนี้..
เข้าใจพี่ใช่ไหม?” ผมพูดเสียงอ่อนเรียกคะแนนความสงสารสุดๆ ถือว่าจากใจล้วนๆ แล้วนะนั่น
“แล้วทำไมต้องเป็นกู....มึงก็รู้กูไม่ใช่เกย์ไมต้องเป็นกูด้วย..ตัวมึงจะเป็นไม่เป็นกูไม่รู้...แต่มึงเลือก
เอากูเป็นเมีย...ทำไปเพื่ออะไร..คนอย่างมึงจะหาเด็กหนุ่มหน้าตาดีไม่ใช่เรื่องยาก..มึงตอบได้ไหม?...อย่าเสือกบอกว่ารักกู
เข้าให้...คงเชื่อหรอกนะ...เพิ่งเจอหน้ากูไม่ถึงอาทิตย์...” พูดเองเอ่อเองปิดทางหนีผมอีก..ไอ้เมียที่เคยนึกว่าบื้อจนซื่อ
ของผมมันกลายเป็นพญามังกรไปได้ไงหวะนี่...
“ถ้าพี่บอกว่าใช่...เพราะรู้ตัวว่ารักจอมเข้าจริงๆหละ..ทำไมถึงไม่เชื่อ?” ยังมีไปได้สำหรับผม...
ความรู้สึกผมที่มีให้นักเลงจอมหยิ่งคนนี้ มันคงก่ำกึ่งกันระหว่างชอบกะรัก...แต่ผมขอเหมาเอาว่ารักเลยละกัน...
ไม่อยากบอกว่าแค่ชอบ...เดี๋ยวมันจะไม่มีน้ำหนัก..หุหุหุ
“ครวยเหอะ...มีไรพิสูจน์ให้กูเชื่อว่ามึงพิศวาสบาดจิตรักกูเข้าให้ ทั้งที่มึงกับกูคุยกันดีดีได้ไม่
เกินสามคำ...ถึงกูจะเด็กใช่จะเด็กอมมือนิ..” น้าน!..ไม่รู้ตัวเลยสักนิดเลยว่างั้น...ไอ้ที่ทำท่าทางปากยื่นสะบัดเสียงห้วนนะ
เด็กเค้าทำกันผู้ใหญ่ที่ไหนเค้ามีท่าทางแบบนี้....ตาย...ตายเมียกู...มันน่าจับกดชะมัด..หื่นไม่เลือกที่จริงผม..ก็มันเห็นท่าทาง
แบบนี้แล้วอดคิดไม่ได้นี่หว่า?..แหมใช่จะเด็กอมมือ..เดี๋ยวพ่อจะสอนให้อมอย่างอื่นจนเก่งเลยคอยดู...
อะจ๊ากกก...คิดได้ไงหวะกู
“จอมไม่เชื่อตอนนี้ไม่เห็นแปลก..แต่อย่างน้อยควรให้เวลาเป็นเครื่องพิสูจน์สิ...ขึ้นชื่อเป็นผัวเมียกันแล้ว
ทั้งทางพฤตินัยและนิตินัย..ถึงไม่มีพันธะสัญญาเป็นรายลักษณ์อักษร แต่ผู้ใหญ่ก็รับไหว้หนำซ้ำยอมรับแล้วด้วย..ไม่ต้องอ้างอิง
หาเอกสารอะไรอีกแล้วหละจริงไหม?..” ผมยกแม่น้ำทั้งห้าหกเจ็ดแปดมาชักจูงให้คล้อยตาม...ความสามารถพิเศษที่มี....
งัดออกมาใช้เต็มที่สตรีม
“หึ!...นั่นไม่เถียง...แต่ที่มันกลายเป็นแบบนี้เพราะแผนกะล่อนของมึงเองไม่ใช่นิ..
ถามจริงเหอะไอ้ลุง..ที่บอกว่ากูกดมึงจนตกเป็นเมียกูนะ..มันไม่มีมูลความจริงเลยใช่ไหม?..” เด็กแสบ..พูดเอง
เสือกหน้าแดงก่ำ..หูแดงเถือกกับคำถามที่ตนเองป้อนให้ผมดันอายเองซะงั้น
“มีดิ..ทำไมจะไม่มีมูลความจริง...เรื่องที่จอมรุกพี่ก่อนนะเรื่องจริงทั้งนั้น ก็จอมเมาเข้ามา
นัวเนียพี่ก่อนจริงนะครับ...แต่...แต่เรื่องที่พี่ตกเป็นของจอมถึงจะจริงเพียงครึ่งเดียวก็เถอะ...เพราะพี่ก็ตกเป็นของจอมจริงๆ..
แต่เป็นในฐานะผัวไม่ใช่เมีย..พี่มุสาเรื่องนี้เรื่องเดียวเท่านั้นนะคร๊าบ...เห็นป่าวหละ?ที่เหลือเรื่องจริงล้วนๆ” ผมยังแถ
แบบมีเหตุผล...กร๊ากกกก...หาทางไปจนได้เทพจริงกู...แต่เมียนักเลงไม่ขำไปด้วยนะสิ....หน้านี่บ่งบอกกระทืบผมจมตีนได้
คงไม่รีรอเลยละนั่น
“มะ..มึง..มึง...ที่กูระบมตอนเช้านั่นฝีมือมึง..กูเข้าใจถูกต้องใช่ไหม?” โอ้!..เด็กน้อยถามมาด้วยใบหน้า
แดงแปร๊ดดดด!!...ไอ้ผมก็ต้องรีบพยักหน้ารับแบบสำนึกผิดสุดๆ..
“อือ. :monkeysad:.”
“กูตะหงิดแล้วเชียว...ห่าเอร้ยยย!.แม่ง!..กูเข้าใจแล้วแค่ต้องการคำยืนยันจากปากมึงเท่านั้น...
ถือซะว่ากูซวย..ไม่ติดใจมึงอีก..พอได้ยังกูจะนอน” พูดจบออกปากไล่ผัวซะงั้น แถมเอนหัวหลับตาลงแบบไม่สนใจผมอีก..
แป๋ว!...มีหรือผมจะยอม..
“ครับ..ครับ..นอนครับนอน...เย็นมาจะได้สดชื่นตอนไปงานเลี้ยงกับพี่..แต่พี่ว่าให้สบายไปนอนบนเตียง
ของเราดีกว่าไหม?..” ผมยังไหลเนียนๆ ไม่ได้คิดทำอย่างว่าหรอกครับ..ใครจะกล้าขืนทำดิ..นอกจากเมียจะลุกไปงานเลี้ยง
ไม่ไหว...ชะตาผมคงขาด..ทั้งนายแม่นายท่านเอาผมตาย..กะจะนอนกอดหลับไปด้วยกันเฉยๆ หรอกครับ
“ใครบอกกูจะไปงานกับมึง” จู่ๆ..เมียผมก็พูดขึ้นมาลอยๆ ไม่ลืมตามองผมด้วยซ้ำ
“อ้าว!..อย่าบอกเย็นนี้จอมจะไม่ไปงาน...ไม่ได้นะครับ..พ่อกับแม่พี่ย้ำแล้วนี่ครับ..
ให้เราสองคนไปร่วมงานให้ได้..เสื้อผ้าของจอมคนรับใช้จัดเตรียมมาแขวนไว้ให้ในตู้เรียบร้อย แม่พี่อุตส่าห์สั่งด่วนพิเศษ
มาให้เลยนะนั่น ผมชี้แจงให้เมียรู้ทันที ว่าจำเป็นแค่ไหนที่ต้องไปร่วมงาน...เพราะงานนี้สำคัญมากแม้แต่ผมที่เบื่อแสนเบื่อ
กับงานสังคมแบบนี้ยังต้องไปเลย
“กูบอกเมื่อไหรว่าจะไม่ไป..ที่พูดหมายถึงไม่ไปกับมึงแค่นั้น” ตอบได้หน้าตายมาก...
แถมจ้องตาผมแน่วแน่อีกตะหาก
“อ้าว!..ทำไมไม่ไปกับพี่ละครับ..แล้วจอมจะไปยังไง..พี่ไม่ยอมให้ไปเองนะ...พ่อกับแม่พี่
อย่าไปรบกวนพวกท่านเลย...ปล่อยให้ท่านไปพร้อมกันนั่นแหละ...ส่วนจอมมากับพี่ดีกว่าไหม?” ผมยังยืนกราน
ให้ไอ้หนูเข้าใจเจตนาดีที่แอบแฝงของผม...เรื่องไรจะปล่อยเมียไปกะคนอื่น...เมียผมก็ต้องไปกับผมสิจริงไหม?
“หึ..จบได้ยัง..ลำคาญจะนอน” นั่นเหวี่ยงผมอีก...แต่ช่างเถอะ..แค่เข้าใจไม่โต้แย้ง
แสดงว่ายอมไปพร้อมผมแล้วดิ..........
“ตกลงครับ..มานอนกันเถอะ..ป่ะ!..ไปนอนบนเตียงดีกว่าสบายตัวดี..จะมานอนทำไมที่โซฟาเล่า..”
ผมเลยเสนอไปนอนบนเตียงพร้อมกันดีกว่า..ผัวจะได้นอนกอดด้วยไง...ฮ่าๆๆๆๆ
มันก็ว่าง่ายเนอะ..ลุกเดินไปล้มตัวลงนอนอย่างดี...ไอ้ผมก็เนียนตามไปนอนแหมะข้างๆ ก่อนจะวาดมือ
เข้าไปกอดหมับเข้าให้อย่างอบอุ่นหัวใจ...แต่
“ปึ๊ก!. :z6:.ตุ๊บ!..โอ้ย!..”
ฟังไม่ผิดครับเสียงผมเอง..หล่นมาแอ่งแหม่งอยู่ข้างเตียงเรียบร้อยด้วยลูกถีบขั้นเทพของเมียผม...แค่ผมเอื้อมกอดเท่านั้น
สภาพผมก็มาอยู่ตรงนี้ในพริบตา
“ทำไมถีบพี่เล่าครับ...เจ็บไปหมดแล้วเนี่ยะ...ชอบทำร้ายร่างกายผัวตัวเอง..บอกอยู่ตะกี้ว่ามัน ‘บาป’..
ไม่กลัวหรือไง?.” พูดประชดทำตาปรอยพร้อมมือสำรวจร่างกายไปด้วย ขืนโดนทุกวัน ๆละหลายๆรอบ
คงช้ำในตายเข้าให้สักวันกู
“ชิส!..อย่าสำออยเยอะไอ้ลุง..จะนอนมึงก็นอนไปดิ..เสือกมากอดทำไม?” นั่น!..นอกจากไม่สงสาร
เห็นใจผัวแล้ว ยังยื่นคำขาดห้ามผมกอดอีกแหนะ
“โถ!..อะไรครับ..เราเป็นผัวเมียกอดนิดกอดหน่อยจะมาหวงตัวกันทำไมเล่า..เยอะกว่านี้
ก็ทำมาแล้วเหอะ..นะ..นะ..พี่ขอนอนกอดหน่อยนะครับ” คิดว่าผมจะได้คำตอบว่าไง...อย่างที่ทุกคนคิดนั่นแหละ..
นอกจากมือชี้หน้าผมแล้ว ยังสัมทับเสียงเด็ดขาดมาอีกว่า
“อย่ามาเลี่ยน...ห้ามโดนตัวกูเป็นอันขาดไม่งั้นเจอตีนแน่..จะนอนก็นอนไปแล้วไม่ต้องพูดมาก..ง่วงจะนอน”
พูดจบก็หงายตัวลงนอนซะงั้น...เวรเอ้ยกู...เลยต้องคลานขึ้นไปนอนข้างๆ แอบเอาศอกแตะชิดแขนขาวๆ ให้กระชุ่มกระชวย
สูดหายใจลึกๆ สงบสติอารมณ์ที่กำลังพลุ่งพล่านเพื่อให้ตนเองหลับลง ในขณะที่เหลือบดูคนนอนข้างๆ หายใจสม่ำเสมอ
เข้าสู่ห้วงฝันอันน่าภิรมย์ไปแล้ว ปล่อยผมนอนตาค้าง มองหน้าหล่อใสๆ ปากแดงๆ จมูกโด่งเป็นสัน
คิ้วเรียวยาวแพรขนตาหลุบปิดตาคมให้ใจหวิวซะงั้น...เฮ้อ!. :เฮ้อ:.กรรมของไอ้บอมย์...
มาต่อที่เหลือให้แล้วนะค่ะ...
หากกำลังใจ ติ ด่า ชม บอกกันมาเจอะแจะ
ก็จะขยันอัพให้เช่นกันเด้อ..แบบว่าไม่ได้เรียกร้อง
แต่พอมันฮึกเหิมจากกำลังใจ ทุกอย่างมันก็แล่น
หาทางแว่บมาอัพให้ได้ตลอดอิอิอิอิอิ...
Luk.
-
รวบรัดเค้าเร็วไป ก็รับกรรมไปเถอะ
-
o13 o13 o13 o13
-
ไม่รู้จะสมน้ำหน้าหรือสงสารอิพี่บอมย์ดี ยังไงก็พยายามง้อต่อไปนะเดี๋ยวน้องก็ใจอ่อนเอง^^
-
ว้า..........................ไม่ใจเลยอ่ะ บอมย์ เป็นเค้า จะ จุ๊บที่ขมับน้องจอมแล้ว บอกรักข้างหูเบาๆ อร๊าย.......ยแค่คิดก็เขินแล้วเนี่ย :-[ :กอด1: :L2:
-
มีเมียเด็ก ต้องมั่นตรวจเช็คร่างกาย!!
555555555
ระวังเป็นช้ำในตายนะ นายบอมย์
-
แว๊กกกก :m20: :m20: :m20:
เอาใจช่วยพี่บอม :pigha2: :pigha2: :pigha2:
-
o13 บอมย์สู้ๆ
ความรักย่อมมีอุปสรรค
55+ สู้ๆค๊า รอตอนต่อไป ป ^^V
:L2: :L2: :L2: :L2:
-
ตอนนี้รับกรรมไปก่อนนะพี่บอมย์ ฮ่าๆ
-
:laugh:สงสารหรือสมน้ำหน้าดี555
-
กรรมมันตามทันจริงๆๆ
ติดจรวดเลย
:laugh: :laugh:
-
น่าส่งสาร :pigha2:
ได้เมียเป็นนักเลงต้องทำใจ
:call:
-
ไม่รู้ว่าจะสงสารหรือสมน้ำหน้าดี :z1:
:pig4: :pig4:
-
เหอๆๆๆ สมแล้วบอมเบย์ เมียโหดได้ใจ
-
ตอนนี้จอมน้อยน่ารักเปลี่ยนเป็น "จอมใจนักเลง" จริงๆ
กว่าพี่บอมย์จะสมหวังคงต้องเจ็บตัว ช้ำใน แน่ๆ
สู้ๆเพื่อเมียรัก :laugh:
-
:laugh: :laugh: :laugh:
-
งานนี้หนักหนาสาหัสมากเลยล่ะนายบอมย์
ท่าจะต้องใช้กลยุทธ์ทั้งหมด500เล่มเกวียน
และคงต้องใช้เวลานานหน่อยล่ะ
จะรอดูมหากาพย์ง้อเมียของนายบอมย์ อิ อิ
-
:laugh3: :laugh3: :laugh3:
สมน้ำหน้าบอมย์ที่สุดดดดดดดดด
อยากหลอกจอมดีนัก หึหึ
-
:impress2:น้องจอมกะพี่บอมน่ารักกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก o13
-
จอม ๆ อย่าไปยอมง่าย ๆ นะ :m26:
พ่อปลาไหลไซส์ยักษ์จะอี้... ต้องจับต้มเปรตเสียให้เข็ด :laugh5:
-
กร๊ากกก จะสมน้ำหน้าหรือสงสารดีเนี่ยเฮียบอม ^_^~ :laugh:
-
กว่าน้องจะใจอ่อน ลุงช้ำ้ในตายก่อนแหงๆ
-
หึหึหึ บอกได้คำเดียวน้วมเป็นกระสอบทราย
พี่บอมย์เบย์เอาน้ำใบบัวบกก่อนมั๊ย
-
o13 o13 กรรมตามทัน 5555 :laugh:
-
แววกลัวเมียลอยมาแล้ว o18
-
คำว่าสมน้ำหน้าก็ยังน้อยไปแล้วบอมม์เอ๋ย :jul3:
-
น่ารักดีคู่นี้ เล่นกันเจ็บๆ ตลอด แต่ก็คงไม่เป็นไรหรอก บอมถึกออกขนาดนั้น
-
ลุงมีแววว่าจะเข้าสมาคม"เกียมัว" อีกคนแล้ว
-
แย่แล้วสิงห์บอมบ์
แล้วอย่างนี้จะหาวิธีไหนง้อเมียให้หายงอนละเนี่ย
-
มาตามอ่านภาคต่อ พี่บอมเบย์กลายเป็นลุงหื่นกินเด็กจอมซะแล้ว แต่เด็กมันแร๊งนะลุงจะเอาอยู่ไหมอ๊า 55555
-
:เฮ้อ:ทำไหมจอมโหดกะพี่บอมยังงี้ละ น่าสงสารตาบอม มาต่อเร็วๆๆน่าเป็นกำลังใจให้นะจ้าๆๆๆ :mc4:
-
รักกัน(?)จนเลือดสาดจริงๆ
-
พี่บอมตามสิงห์โต๋เข้าสมาคมคนกลัวเมียไปติดๆ 5555
สงสัยจะมีแต่พี่รัน ที่มะกลัวเมียชิมิ อิอิ
-
:m20:
-
แล้วถ้าเกิดจอมไม่ยอมให้แตะต้องตัวอีกเลยจะว่าไงเนี่ย อิอิ
คนเขียนสู้ๆนะคร้าบ รอตอนต่อไป o13
-
ตามทันแล้วววว
ยังคงเกาะเหนียวแน่น
ดูท่าคู่นี้มัน ฮะฮ่า เป็นกำลังใจจ๊ะ o13 :bye2:
-
ดูเหมือนหนทางจะอีกยาวไกล
ต้มใบบัวบกแก้ช้ำในดื่มแทนน้ำ
-
กลัวภรรยานะเรา
:laugh: :m20:
-
สมน้ำหน้า อีพี่บอมย์ขี้ปี้ ถ้าทนได้คงไม่เจอเมียโหดแบบนี้หรอก 5555
-
จอมใจนักเลง
Part 9
แผนมอมเมีย?...
.
.
.
.
จอม ภาคย์
รู้สึกตัวตื่นมาราวห้าโมงเย็น
เหลือบดูนาฬิกาตรงหัวเตียง จะขยับตัวก็ไม่ได้หนักมาก...เพราะอะไรนะหรือ....ก็ไอ้ยักษ์ปักหลั่นเล่นทั้งกอดทั้งก่ายอะดิ..
งงตัวเองจริง...ตอนหลับไม่ยักอึดอัดมันเล่นกอดกูกลมดิกแบบนี้...นึกแล้วร้อนหน้าชิบหาย....หลับลึกจนไม่รู้ตัวอยู่ใน
อ้อมกอดของมันตั้งกะเมื่อไหร่...
ไม่รู้จริงนะ...ทำไมถึงได้หลับเป็นตายเลยว่ะ!..หรือเป็นเพราะเมื่อคืนเมาหนัก...แถมยังโดน..โดน....นั่นแหละ..
โดนไอ้ยักประทุษร้ายร่างกายอีกตะหาก...คงสาเหตุนี้มากกว่าถึงหลับลึกขนาดนั้น...
นี่มันยังไม่ตื่น...ถือโอกาสสำรวจหน้าตามันใกล้ๆ...หึ...เหี้ยจริง..หล่อสัดเลยนะมึง...มิน่ามั่วไม่เลือก..
อาศัยหน้าตาหล่อเหี้ยแบบนี้ไงเล่า...แม่งเอ้ยนึกแล้วหงุดหงิดชิบหาย...
ไม่เข้าใจไม่พอใจอะไรมันนักหนา..ยอมรับไม่พอใจมาก..โมโห...โกรธ...เลยเก็บผ้าหนีเข้ากรุงเทพฯ
โทรบอกพวกไอ้เกียรติลาอาจารย์ให้สามวันกะจะมาสงบสติอารมณ์ซะหน่อย...แต่ดันเสือกมาเจอมันอีกจนได้...
จำได้ว่าโมโหจนปรี๊ด..ตอนได้ยินมันโทรศัพท์นัดคู่ขาไปเอากัน...ทั้งที่เพิ่งเปิดซิงกูหมาดๆ จิตหลุดเลยกู...
มันเอากูเพื่อสนองตัณหาตัวเอง...โมโหจนเลือดขึ้นหน้าเห็นกูไปเป็นที่ระบายของมันไม่ต่างกับคนอื่นๆ..ผิดหวังอย่างแรง...
ไอดอลในดวงใจ..อยากเจอมานาน..คิดเสมอมันคือฮีโร่เมื่อแม่เล่าเรื่องของมันให้ฟังทุกครั้ง...
แต่พอเจอกับตัว..มันคือไอ้แก่ตัณหากลับ...ปล้นจูบกูตลอด..สุดท้ายยังพรากศักดิ์ศรีลูกผู้ชายกูไปอีก...
แล้วไง?..ใครจะทนได้หวะ...รับไม่ได้กับพฤติกรรมมั่วไม่เลือกของมัน...ถึงจะยอมรับว่ารูปร่างหน้าตามันโคตรจะเพอร์เฟกซ์...
แต่มันไม่น่ามาทำกับกูแบบนี้นิ...
เมื่อคืนกูเมามาก..นิสัยเมาเหี้ยๆ ของตัวเองพอจะรู้ดี...เมาแล้วนัว..เพื่อนสนิทตอนอยู่ญี่ปุ่นบอกกูประจำ...
เมาทีไรหื่นทุกที..ทำให้กูสับสนเชื่อครึ่งไม่เชื่อครึ่งในสิ่งที่มันเล่าว่ากูเอามัน...แต่ท่าทางยืนยันหนักแน่นก็ทำให้กูหลงกลจนได้...
เพราะงี้แหละกูถึงโกรธมันมากที่มัดมือชกกูเข้าไปพูดกับคุณลุงคุณป้าตรงๆ..จนตกที่นั่งกลายเป็นลูกสะใภ้แบบไม่มีทางเลือก...
พอรู้ว่าทุกอย่างเป็นแผนของมันเท่านั้น...กูอึ้งและโมโหจนหมดคำพูด..ได้แต่ทนรับสภาพเมื่อมาถึงขนาดนี้แล้ว
ให้ทำไงได้....แม่งนอนสบายเลยนะมึง..ลมหายใจสม่ำเสมอเป่ารดแก้มกูอยู่เนี่ยะจั๊กจี้พิลึก....ไอ้คนสันดานเหี้ย
ต้องได้รับบทเรียนเสียบ้าง..
“ปึ๊ก!..ตุ๊บ!..โอ้ย!..อูยยย..อะไรเนี่ยะ!..ถีบพี่ทำไม?.. :z6:”
ใช่แล้ว..กูถีบมันลงไปนอนคลำก้นปอยๆ..คงเจ็บไม่ใช่น้อย..มันโดนกูถีบไม่ต่ำกว่าสามครั้งแล้ววันนี้ แต่ละครั้ง
ใช้แรงยันเต็มสตรีม..ถึกๆ ควายๆอย่างมันถึงจะรู้สึก
“หึ!..จะอาบน้ำ..กอดอยู่ได้น่ารำคาญ..” กูเฉลุกเดินคว้าผ้าขนหนูเข้าห้องน้ำทันที..
“ปลุกดีๆก็ได้...ไม่สงสารพี่เลยดิ..” แอบเห็นสายตาตัดพ้อที่มันมองมาเหมือนน้อยใจมาก...
อย่ามาเล่นบทโศก..หน้าเชื่อตายห่าละ..รับรองไม่เกินสามนาทีกลับมาระริกระรี้ลัลล้าอีกตามเคย..
กูจัดการอาบน้ำทำธุระส่วนตัวให้เรียบร้อย...นัดพี่แพรวให้มารับไปงานพร้อมกัน....งานเปิดตัวธุรกิจใหม่ของ
พ่อพี่แพรว...เมื่อคืนไม่ติดเมาจนไม่รู้ตัวกูกับพี่แพรวคงได้เสียกันแน่นอน...ดีที่คุณป้ากำชับไว้..ก่อนอนุญาตให้ไปต่อ
ให้พี่แพรวพากูกลับมาส่งที่บ้านไม่เกินตีหนึ่ง...ไม่งั้นคงลงเอยกันที่ไหนสักแห่งแหละ..พี่แกออกอาการจะแดกกูปานนั้น
ไม่ได้ไก่อ่อนหัดขันนิ..ถึงดูไม่ออก...
วันนี้อาจมีได้เสีย...พี่แพรวเป็นผู้หญิงสวยคนหนึ่งเลยก็ว่าได้...เสนอมาไอ้จอมก็จัดให้...ถึงไงพรุ่งนี้ก็ต้องกลับ
ไปเรียนอยู่ดี สุดท้ายคงห่างกันตามเสต็ป...เซ็กส์ชั่วคืนคิดไรมาก..ชิวๆ
กูออกจากห้องน้ำมา มันยังนั่งห้อยขาอยู่ปลายเตียง แม่งมองทำเหี้ยไร...เกลียดสายตาจาบจ้วง
ของมันชิบหาย....ทำไมหวะ?..แค่ผู้ชายนุ่งผ้าขนหนู...จ้องยังกะจะแดกกูงั้น...หน้าร้อนเลยไอ้บร้า..แม่งเอร้ยยย.
“มองเหี้ยไร....ไม่ไปอาบน้ำเล่า...กี่โมงแล้วดูเวลาบ้างเปล่า..ชิ..” หาเรื่องเหวี่ยงแม่งเลย
“หึหึ!...ทำไมครับ...มองเมียผิดมาก...ก็เมียออกจะน่ามองขนาดนี้ไม่มองสิประหลาด..” ไอ้สันขวาน...
พูดไม่อายปาก...ขี้เกียจคุยกับมันแล้ว..เลยเลี่ยงมาแต่งตัวดีกว่า...ต่อปากต่อคำกับมันมากมีแต่เสียเปรียบ...ไอ้แก่มันถนัด
เรื่องต้อนให้จนแต้ม...
หยิบสูทสีน้ำทะเล..เชิ๊ตสีขาวกางเกงแสล็คสีดำที่คุณแม่เตรียมมาให้..ยืนแต่งตัวเงียบๆ รู้สึกสายตามันมอง
ตลอดเวลา...ช่างมึงเหอะ...อยากมองๆ ไป แต่งตัวเสร็จกูเตรียมลงไปข้างล่าง ไม่ลืมหยิบกระเป๋าตังค์โทรศัพท์ติดมือไปด้วย
“อ้าว!..ไม่รอพี่ก่อน” มันถามเมื่อเห็นกูกำลังจะเดินเปิดประตูออกไป ไม่มองมันสักนิด
“หึ!..” เหลือบมองมันแค่นั้น..ก่อนเปิดประตูออกห้องมาทันที
บอมย์เบย์
ผมรีบคว้าผ้าขนหนูพุ่งเข้าห้องน้ำให้ไว ใช้เวลาอาบน้ำเร็วมาก นับว่าเป็นการทำเวลาที่รวดเร็วครั้งหนึ่ง
ในการอาบน้ำก็ว่าได้ ก่อนจะออกมาแต่งตัวอย่างเร่งรีบ สูทสีดำกางเกงแสล็คเข้าชุด เชิ๊ตสีขาวสบายๆ ก่อนจะคว้า
กระเป๋าตังค์กับโทรศัพท์มือถือ พุ่งปราดออกประตูตามหลังเมียเด็กจอมกวนของผมทันที....
ลงมายังห้องนั่งเล่น เห็นนายแม่กับนายท่านในชุดออกงาน และอีกหนึ่งหนุ่ม...เมียสุดหล่อผมเอง...มันหล่อมาก
หล่อไม่บันยะบันยั้ง..ยิ่งสูทสีน้ำทะเลแต่งแบบนี้ด้วยแล้ว ออร่าความหล่อฟุ้งกระจาย..งานนี้สาวๆ ได้กลืนน้ำลายกันตรึม...
หึ...เมียกูหล่อเกินพิกัดไปแหละ..
“แกลงมาเร็วกว่าปกตินะบอมย์..แม่นึกว่ากว่าจะเสด็จคงหกโมงครึ่งมั้ง...ที่ไหนได้นี่หกโมงแป๊ะ...
ผิดคาดเหลือหลาย” นายแม่กัดผมจนได้...
“โธ่แม่...ไม่ดีหรือไงครับคุณนาย...ลูกชายอุตส่าห์มาเร็วก็แขวะซะ..” ผมก็อ้อนแกไปตามเรื่อง...
“เปล่า!...แค่แปลกใจ...จริงไหมคุณ?” แหนะ..มีหันไปขอความเห็นจากนายท่านอีก
“อึม....เป็นธรรมดา...สำหรับคนมีครอบครัว..ดีแล้วหละที่มันเริ่มเปลี่ยนพฤติกรรมเสียแต่ตอนนี้”
อาห่ะ!...เจ็บไหมพ่อผม...แรงพอกันเลย แต่ผมชอบนะ..เพราะพอนายท่านพูดจบ....เลือดฝาดเป็นริ้วๆ วิ่งขึ้นหน้าเมียผมทันที...
ฮ่าๆๆๆ...เอาอีกดิพ่อ..ผมชอบจังตอนเมียอาย...ฮิ้ววว! :laugh:
“บรื้นนน!...เอี๊ยด!..” เสียงรถจอดหน้ากระได
ต่อด้านล่าง
-
- 2 -
“ใครมากันละนี่?..” นายแม่เปรยขึ้นมา...คงแปลกใจจู่ๆ มีคนมา ท่านคงไม่เผอิญนัดใคร
ขณะกำลังจะออกไปงานหรอก
“สวัสดีค่ะ คุณลุงคุณป้า พี่บอมย์...” น้องแพรว...มาไงหวะ!..พ่อกับแม่รับไหว้..
ผมได้แต่อึ้งเลยพยักหน้าให้ไปแบบงงๆ
“แพรวมารับจอมนะค่ะ..” ไม่ต้องรอให้สงสัยนาน น้องเค้าเฉลยทันที ผมกำลังจะอ้าปากค้าน แต่...
“จอมขอตัวไปกับพี่แพรวเลยแล้วกันนะครับ...เดี๋ยวเจอกันที่งานครับคุณพ่อคุณแม่..หวัดดีครับ”
เลยกลายเป็นผมอ้าปากค้างไปซะงั้น...เพราะเมียผมรีบผลุดไหว้ลาพ่อตาแม่ยายต่อหน้าผัวซะงั้น...ก่อนทั้งสองจะเดิน
ออกไปพร้อมกันเฉยเลย
“หึหึหึ!...เสน่ห์แรงใช่เล่นลูกสะใภ้ชั้น..เป็นไงไอ้ลูกชาย...แสดงว่าเคลียร์ไม่ลงตัวละสิ...เอาเถอะ
แม่เอาใจช่วย...ไปกันคุณได้เวลาแล้ว” พูดจบส่งสายตาเยาะเย้ยลูกชายตัวเองซะงั้น....แล้วสองอาวุโสก็ควงกันไปขึ้นรถ
คนขับมาจอดรอไว้แล้ว ปล่อยผมนั่งเอ่อแดกไปตามระเบียบ...ให้มันได้อย่างนี้สิ....เล่นกับพี่อย่างนี้ใช่ไหมจอม...
ดี...คิดหรือว่าพี่จะยอมง่ายๆ..เมื่อเล่นแบบนี้..มาดูว่าใครจะชนะ..
ว่าแล้วไม่รอช้า ผมโทรเรียกพี่สอนให้เอารถมารับไปงานทันที..งานนี้ให้พี่สอนเป็นคนขับ...คอยแสตนบาย
รับใช้ผมไปด้วย....จอมโอหัง...เดี๋ยวจะรู้ว่าผัวตัวเองไม่ได้มีดีแค่หน้าตา...
เข้ามาในงาน...ผมมองหาเป้าหมายทันที...เห็นแล้วยืนอยู่กับแพรวห้อมล้อมไปด้วยสาวๆ ไม่ต่ำกว่าห้าคน...
เชื่อมึงแล้ว...ไม่ธรรมดาคิดไว้ไม่ผิด....เรื่องอะไรผมจะให้เมียผมไปเป็นผัวคนอื่นเล่าครับ..ว่าแล้วตรงไปหาทันที...แต่.
“หวัดดีค่ะบอมย์....” อึ้งครับ....สาวสวยเซ็กส์ซี่ตรงหน้าผม ขวางผมไว้ขณะที่กำลังจะดิ่ง
ไปหาเมียตัวเอง
“ดีครับจิ๊บ...เป็นไงสบายดีไหม...ไม่ได้เจอเสียนาน” ผมทักเธอกลับ..จิ๊บลูกสาวคนโตลุงพล...พี่น้องแพรว
ที่กำลังคั่วเมียผมนั่นแหละ...งานนี้กะไว้แล้วคงต้องเจอ..เธอคงรู้จากน้องแพรวแน่นอนว่าผมมางานนี้....น้องแพรวเจอผมที่บ้าน
คืนที่ไปส่งจอม คงต้องรายงานพี่สาวเค้าแล้วหละ
“ใจร้ายทักแค่เนี่ยะ...ลงมากรุงเทพฯ ไม่โทรหาจิ๊บเลยนะ..” เธออ้อนแถมข่อนคอดผมอีกแหนะ
“ผมเพิ่งมาเมื่อคืน..มาธุระไม่ได้อยู่นาน พรุ่งนี้ก็กลับแล้ว ไม่ได้ติดต่อใครเลยครับ” จะว่าแก้ตัวก็ใช่
ที่สำคัญผมไม่อยากรื้อฟื้นความสัมพันธ์ เพราะรู้ว่าจิ๊บต้องการอะไรจากผม
“บอมย์กลับพรุ่งนี้...งั้นแสดงว่าคืนนี้ยังพอมีเวลาอยู่ใช่ไหมค่ะ?..” เอาละสิ...เฮ้อ!..แม่เสือสาวปิดทางผมซะงั้น....
“ก็พอมี..แต่ดึกมากคงไม่ได้...พรุ่งนี้ผมบินเช้านะครับ” รีบตอบไปทันที ออกตัวกันไว้ก่อน
“งั้นดีเลยค่ะ...เสร็จงานเราไปต่อผับดื่มเป็นเพื่อนจิ๊บหน่อยนะค่ะ...” ผมกำลังจะหาทางเลี่ยง
ทั้งที่มองยังไม่เห็นช่อง เหมือนพระเจ้าจะเข้าข้าง...
“เหี้ยบอมย์...ลงมาไม่โทรหาพวกกูเลยนะ..” โอ้!..กูอยากโดดจูบมึงชิบหายเลยหวะเพื่อน..
ไม่ติดอายคน..เลยได้เพียงแค่โอบไหล่ทักทายกันไป ไอ้รันกะไอ้พรตแพ็คคู่..มันพากันเข้ามาทักผมครับ...ไม่คิดว่ามันสองคน
จะมางานนี้ด้วย...ผมไม่ได้โทรหาเลยจริงๆ..มัวแต่ยุ่งเรื่องเมียจนหัวหมุน
“โทษทีว่ะพวกมึง...กูยุ่งมากมานี่พรุ่งนี้ต้องบินกลับ...งานที่โน้นวุ่นวายพอดู ...เอ่อ..รัน..พรต..นี่จิ๊บเพื่อนกู..
ลูกสาวเจ้าของงานเค้านะ..จิ๊บนี่รันกับพรต เพื่อนรักของผมครับ” ผมรีบแนะนำสองฝ่ายรู้จักกัน พวกมันก็ทักทาย
กันพอประมาณ ก่อนที่ไอ้พรตมันจะถามขึ้นมาว่า
“เสร็จงานไปดริ๊งกันหน่อยดิบอมย์...พวกกูอยากคุยกับมึงหวะ” ได้ใจกูจริงเลยเหี้ยพรต..
มึงช่วยกูได้เยอะเลยเพื่อน ไว้ตอบแทนทีหลัง
“เอาดิ..จิ๊บเค้ากำลังชวนกูพอดี...ไปพร้อมกันหมดนี่แหละ...ไงเดี๋ยวพวกมึงตามกูมานี่ก่อน..
กูขอแนะนำน้องให้รู้จักหน่อยหวะ” ว่าแล้วไม่รอพวกมันปฏิเสธ เดินตรงหาเมียทันที...เห็นแล้วหมั่นไส้หวะ..
ยืนระรื่นปล่อยฟีโรโมนกระจายซะ..
“ฮะแฮ่ม!...ขอโทษนะครับสาวๆ..พี่ขอรบกวนหน่อยครับ” พูดจบสาวๆ ก็หันมามองพวกผมทันที
หลายคนอึ้งตาค้างไปตามๆ กัน ก็นะหนุ่มหล่อขั้นเทพ ทั้งไอ้พรต ไอ้รัน ยืนข้างผม ถึงสาวสวยอย่างจิ๊บจะตามมาเกาะแขน
ผมแจไม่ปล่อยก็เถอะหนุ่มหล่อสามคนยืนรวมกันไม่อึ้งก็แปลก..ส่วนจิ๊บแม้ผมจะพยายามดึงแขนออก แต่เธอก็ไม่ยอมปล่อย
เกาะหนึบซะงั้น...คงต้องการแสดงให้สาวๆ พวกนี้เห็นว่าคนนี้กูจองละมั้ง..
ผมขี้เกียจเรื่องมากไม่คิดไรอยู่แล้ว...แต่เมียผมอะดิ..แอบเห็นนะมีเหลือบมองที่แขนผมซึ่งจิ๊บเกาะซะแน่น
ก่อนจะทำเป็นหน้านิ่ง..รมณ์ไหนกันหวะ...
“มีไรค่ะพี่บอมย์...อ้าว!..เจอกันแล้วหรือค่ะพี่จิ๊บ..” น้องแพรวถามขึ้นมา
“ใช่จ๊ะ..พี่กับบอมย์ยืนคุยกันสักพักแล้วหละ..” จิ๊บพูดจบ..ผมแอบเห็นหัวคิ้วไอ้เด็กแสบกระตุกนิดหนึ่ง...
ไม่สังเกตุให้ดีไม่เห็นนะนั่น...แต่เผอิญสายตาผมไม่ยอมละไปจากหน้าเมียตัวเองไง..เลยเห็นเต็มๆ..
“จอม...นี่พี่รันกับพี่พรต...เพื่อนรักพี่เอง...รู้จักพี่เค้าไว้ดิ..” ผมรีบแนะนำไอ้รันกะไอ้พรตให้เมียผมรู้จักทันที...
คู่รักสนามรบตัวพ่ออยู่ตรงนี้แล้ว...ไว้ปรึกษาปัญหาเมียกูตอนนี้มันโกรธกูอยู่ หวังว่าพวกมันคงมีวิธีช่วยผมได้นะ
“หวัดดีครับพี่..ผมจอมครับ..” มันก็ยกมือขึ้นไหว้อย่างสุภาพ..ไอ้สองคนเพื่อนผมมันก็รับไหว้..
“แล้วนี่พี่จิ๊บ เพื่อนพี่เอง...พี่สาวของแพรวเค้านะ” ผมรีบแนะนำคนข้างๆ ที่เกาะเป็นปลาหมึกทันที
เน้นคำว่าเพื่อนให้ได้ยินชัดๆ กลัวเมียเข้าใจผิดไปใหญ่
“ไม่ต้องแนะนำหรอกจร้าบอมย์..จิ๊บกับน้องจอมรู้จักกันตั้งแต่เมื่อวานแล้ว แหมน้องจอมออกจะหล่อจนสาวๆ
มองทั้งงานไม่รู้จักก็แปลกหละใช่ไหมแพรว” แล้วสองสาวพี่น้องก็ยกกันเองซะงั้น...รู้ไว้ด้วยไอ้รูปหล่อที่ยอกันอยู่นี่เมียกูโว้ย!..
“คืองี้...พวกพี่จะไปเที่ยวกันต่อ..จะพาจอมไปด้วย” ผมรวบรัด...มัดมือชกซะเลย..ปล่อยให้พ้นหูพ้นตา
ไม่ได้เด็ดขาด..ไม่งั้นเมียผมคืนนี้ได้ตกเป็นผัวใครคนใดคนหนึ่งแน่นอน...สังเกตุจากสายตาสาวๆ ที่รายล้อมก็รู้...
จะจับเมียกูแดกแล้วนั้น
“ตอนแรกแพรวกะจะพาจอมไปกับพวกเรา...เมื่อพี่บอมย์มีโปรแกรมก็ตกลงค่ะ หวังว่าคงไม่รังเกียจให้แพรว
กับเพื่อนอีกห้าคนร่วมด้วยนะค่ะ” น้องแพรวเอ่ยปากขึ้นมา...
“ได้สิครับ..ดีเสียอีก...มีสาวสวยๆไปร่วมด้วยแบบนี้ดีออก..มาด้วยกันเลย...งานนี้ถือว่าพวกพี่เลี้ยงต้อนรับเพื่อน
จริงไหมรัน” ไอ้พรตมันแย่งผมพูดซะงั้น..ท่าทางวิ้งๆ..ของมันก็พอดูรู้...ห่าสาด...เดี๋ยวมึงจะโดนเพื่อนกูงับหัวไอ้เหยี่ยวรั่ว...
อายุปูนนี้สันดานเดิมไม่ทิ้งนะมึง...ขนาดมีผัวเป็นตัวเป็นตนไม่รู้กี่ปียังได้อีกมัน...กูจะพูดได้ไหมเล่านั่นว่าไม่ได้...
อยากเอาไปแค่เมียกูคนเดียว สาดเสือกลากคู่แข่งกูมาเป็นพรวน..เซ็งเลย
“อึม..ไม่มีปัญหา.....เดี๋ยวอีกชั่วโมงไปกันครับ..” ไอ้รันสรุปตัดบท ก่อนจะส่งยิ้มเยือกเย็น
ให้เมียมันไปหนึ่งดอก...เหี้ยพรตพอเห็นรอยยิ้มผัวมัน หน้าเจื่อนทันที...กูว่าคืนนี้มึงคงโดนไอ้รันจัดหนัก..
หาเรื่องใส่ตัวเองช่วยไม่ได้...
“งั้นพี่ขอยืมตัวเพื่อนไปคุยธุระแป๊ปนะครับ...รบกวนคุณจิ๊บไม่เกินสิบนาทีผมขอคุยส่วนตัวกับเพื่อนผมสักครู่ครับ..
ตามประสาเพื่อนรักเก่าแก่” กุนซือเทพกูยังสุภาพ โชว์ลักยิ้มแถมเขี้ยวเสน่ห์เล็กๆ ตรึงสาวๆ ให้เอ่อแดกไปตามๆ กัน..
ก่อนที่จิ๊บจะปล่อยแขนกูให้ไอ้รันมันพาออกมาด้านนอก มันนำมาตรงระเบียงรับลมโล่งๆ ก่อนจะอาศัยทีเผลอกดหัวผม
ยิงคำถามตามมาทันที
“สัด...สารภาพมาให้หมด...ห้ามปิด”
“ห่ารัน..กูเจ็บไอ้สาด..” ไอ้พรตอีกคนยืนจ้องเอาคำตอบผมอย่างเอาเป็นเอาตาย
“สารภาพเหี้ยไร...ครวยเหอะ..ไม่มีอะไรต้องสารภาพ” ผมรีบบอกมัน พร้อมกับพยายามง้างแขน
ที่ล๊อคคอผมออก...มันก็ล๊อคแน่นตึ๊บไม่ยอมคลายอีกตะหาก
“ห่านิ..คอเสื้อกูยับ..เดี๋ยวหมดหล่อ...” กูกลัวหล่อสู้เมียไม่ได้คิดในใจ...มันถึงได้ยอมปล่อย
ผมเป็นอิสระ...สาด...เล่นเป็นเด็กได้อีกพวกมัน
“เรื่องน้องจอม...มึงจะเล่าดีดี..หรือให้พวกกูยำตีนก่อน..” ไอ้รันครับ..มันยังต้องการง้างปากผม...
รู้ว่าไม่มีประโยชที่จะปิดมัน..แม้จะคิดว่าค่อยบอกมันทีหลัง...แต่เหตุการณ์ถึงขั้นนี้คงต้องเล่าแล้ว..ไม่มีไรเล็ดลอดสายตา
กุนซือเทพกูจริงๆ
“มึงดูออกหรือหวะ..อาการกูออกขนาดนั้นเชียว” ผมยังแถถามมันก่อน....แบบว่าอยากรู้มันรู้ได้ยังไง
“ครวย..กูไม่เทพขนาดนั้น...ถึงจะพอดูสายตามึงออก..แต่ไม่แน่ใจ...กูรู้จากเหี้ยโต๋หรอก...มันบอกพวกกู
เรื่องที่มึงโทรไปปรึกษามัน..” สาดนิ...กูหลงนึกว่ามึงดูกูออก...ที่แท้ก็รู้มาก่อนเหอะ
“เอ่อ...ก็อย่างที่มึงรู้มาแหละ....บลาๆๆๆ” แล้วผมก็เล่าให้มันสองคนฟังอย่างละเอียด รวมถึงปัญหาที่ผมผจญ
อยู่ขณะนี้ ต้องอาศัยพวกมันช่วยแนะนำผมด้วยว่าควรทำไงดี
“ฮ่ะ..ฮ่ะ..ฮ่าๆๆๆ! :jul3:...กูไม่อยากเชื่อ...ไอ้เหี้ยบอมบ์คลาสโนว์ว่าตัวพ่อครองโสดมาตั้งหลายปี...
สุดท้ายโคแก่ตายหญ้าอ่อนนะมึง..แถมเป็นชายอีกด้วย...บอกตรงหวะกูคิดไม่ถึงมึงจะเข้าสมาคมปลูกป่าลดโลกร้อนกับพวกกู..
ไม่เห็นมึงสนใจมาก่อน..เอ่อไม่สิ...นอกจากตะเกียงกูไม่เห็นมึงหม้อหนุ่มเลยนิ...มีแต่ฟันหญิงระนาว..นี่มันพลิกโพล
น่าดูเลยหวะมึง...พวกกูลุ้นกันตัวโก่ง..ใครจะหยุดมึงลงได้...อยากเห็นหน้ามานานเหอะ..ไม่นึกด๊อกเตอร์บอมย์จะตาย
เพราะเด็กหนุ่มอายุ 19 ..แน่จริงนะมึง..เล่นกดเค้าซะด้วย..เชื่อแล้วไอ้ควายเอร้ย..ปลาตายน้ำตื้นจริงๆ..” เหี้ยพรต..มันทั้งขำ
ทั้งหัวเราะ..แถมว่าผมมาเป็นชุด...สาด..มึงเองก็มีประวัติโดนกุนซือกูกดใช่นิ..ห่ายังมีน่ามาหัวเราะกูอีก
“ตกลงมึงจะช่วยกูไหมเนี่ยะ...เหี้ย....หัวเราะเยาะกูไม่เท่าไร..ซ้ำเติกกูอีก..ถึงไงตอนนี้น้องจอมคนที่มึงพูดถึง...
ก็ได้ชื่อเพื่อนสะใภ้พวกมึงแล้วโว้ย..เอาไงจะช่วยกูไหม?” ผมเหวี่ยงพวกแม่งแหละ..ไม่จริงจังไรหรอก....รู้อยู่พวกนี้เพื่อนตาย
สุดท้ายพวกมันก็ต้องช่วยผมอยู่ดี
“สัด..เดี๋ยวเขกกะโหลกเลย...กูช่วยมึงแล้วเหอะ..เสือกไม่รู้ตัวอีก...ไม่สำนึกบุญคุณยังเหวี่ยงอีกแหนะ..”
ไอ้รันครับ...มันสวดผมกลับซะงั้น...
“ช่วยกู...ช่วยเมื่อไหร่หวะ?...กูจำได้ว่าเหี้ยพรตแม่งชวนสาวๆ ที่กำลังจะแดกเมียกูไปด้วยอีกตะหาก
เนี่ยะนะช่วยกู...” ผมถือโอกาสว่าแดกมันไปแหละ..ยังนอยด์ไม่หายที่เมียมันเสือกชวนสาวๆ ไปด้วยอีก..ทั้งที่ผมกะจะดึงเอา
เมียผมไปแค่คนเดียว
“ครวยเหอะ...กูช่วยตั้งแต่เดินเข้าไปเบรคคุณจิ๊บเด็กเก่ามึงไม่ให้ลากมึงขึ้นเขียงสองคน
แล้วยังเสือกไม่รู้ตัวอีก...แล้วที่ให้สาวๆ ไปด้วย..มึงหัดใช้สมองคิดดิ..ใช่หึงจนหน้ามืดตามัว...มึงจะให้พวกเราสี่คนไปรุมคุณจิ๊บ
ผู้หญิงคนเดียวในกลุ่มหรือไง...พวกกูไม่แคร์นะโว้ย..กูกับไอ้รันอยู่กันมาเป็นสิบปีไม่สนสื่ออยู่แล้ว แต่มึงกับเมียมึงหละ...
แน่ใจว่าน้องมันจะรับได้ เกิดเด็กเก่ามึงสร้างปัญหาขึ้นมาจะทำไง..เอาพวกสาวๆ ไปกันไว้ด้วยแหละจะได้ไม่มีปัญหา...
ที่สำคัญมึงบอกเองหยกๆ ว่าเมียมึงคออ่อน..เมาแล้วเซ็กส์..จะยากอะไร..คืนนี้ก็มอมแม่งเลยสิหวะ..แล้วมึงก็พากลับ..
ที่นี้เข้าใจหรือยังว่าที่เหลือต้องทำไงต่อ...ตีมึนเอาซะสิ้นเรื่อง..จะหนีไปไหนพ้น..ไหนๆ พ่อกับแม่มึงท่านก็ไฟเขียวแล้วนี่หว่า...
หรือจะรอให้หมาคาบไปแดกก่อนแล้วค่อยมานั่งเสียใจ....” ไอ้พรตมาเป็นชุดครับ..พอฟังถึงตอนนี้ผมยิ้มออกทันทีเลย...
ไอเดียสุดยอด...สมกับเป็นเมียกุนซือเทพกูจริงๆ..นั่นสินะ..ทำไมผมคิดไม่ถึง...มัวแต่หึงจนลืมนึกไปเลย...กร๊ากกกกๆๆๆ...
งานนี้คงต้องขอความช่วยเหลือให้พวกมันมอมเมียผมแล้ว...รู้สึกเมียผมจะเกรงใจพวกมันไม่น้อย ลำพังผมมันคงยอม
ชนแก้วด้วยหรอก...ต้องเนียนเข้าไว้...คนเราผัวเมียกันตัวติดกันค่อยเคลียร์ง่ายหน่อย...คิดอะไรมากวะบอมย์...
ฮ่าๆๆๆๆ...ลงตัวทั้งขึ้นทั้งล่อง....เยี่ยมสุดๆ...กร๊ากกกกๆๆๆ
“จริงด้วยหวะ...ไอเดียมึงสุดยอด ขอบใจมากพรต..กวนพวกมึงชวนเมียกูชนเยอะๆ เอาจนเมานั่นแหละ..
ที่เหลือกูจัดการเอง...ไม่เสียทีที่มาเจอพวกมึง...งานนี้กูจ่ายเอง..ที่มึงบอกจะเลี้ยงต้อนรับกูนะ..ไม่ต้องแล้ว.กูเป็นเจ้ามือเอง”
ผมรีบบอกพวกมันไป
“ต้องตามนั้นอยู่แล้วสัด...กูพูดเพราะมึงคิดไม่ทัน...แต่ถึงเวลามึงควรต้องจ่าย...ห่า..นานๆ เจอพวกกูที..
เสือกนำปัญหามาให้ช่วย...เรื่องครวยๆ ของผัวเมียอีกตะหาก...ยังจะมีหน้าให้พวกกูจ่ายก็เกินไปแหละ...แต่กูเต็มใจนะ..
อย่างน้อยมึงก็ตาถึงหาเพื่อนสะใภ้ให้พวกกูได้ระดับนี้...ล่อนายแบบเลยนะมึงเหี้ยบอมย์...ใช่ได้เลยวะ..ไม่เสียแรงที่โสด
รอมานาน...คุ้มจริงๆ..” ไอ้พรต มันเหวผมก่อนจะอวยเมียผมไม่ขาดปาก...มึงอวยได้แค่คำพูดกูยืดตามสุดๆ..ห้ามคิดเกินเลย
กับเมียกูเด็ดขาด ไม่งั้นเพื่อนก็เพื่อนกูได้เด็ดหัวเหยี่ยวแน่ๆ..ไว้ใจไม่ได้ไอ้ห่านี้ฉายาเก่ามันไบฯตัวพ่อ.......
“จริงดิ..ลืมถามไปหวะ...ไมพวกมึงมางานนี้ได้ว่ะ” ผมลืมถามดันเจอพวกมันกระทันหัน
นึกขึ้นได้เลยถามพวกมันไป
“สัดนิ...พวกกูทำจิวเวอร์รี่...ลุงพลเปิดตัวธุรกิจเรือสำราญล่องทะเลอินโดจีน งานนี้ต้องขอมีเอี่ยวด้วยดิ...
พวกไฮโซตัวแม่ทั้งนั้น คงขายเครื่องประดับได้ไม่น้อย ไม่งั้นจะมาผูกสัมพันธ์ทำไม...แต่งานนี้พวกกูได้รับการ์ดเชิญ
จากเจ้าภาพด้วยนะ...ที่แปลกใจคือไม่คิดจะเจอมึงตะหาก..” ไอ้พรตยังผูกขาดคุยจ้อ ในขณะไอ้รันอมยิ้มฟังเมียมันคุยต่อ
“แล้วไอ้โต๋กับตะเกียงไมไม่มาหวะ?..” ผมถามถึงสองคนนั้น นั่นสิพวกไอ้รันกะไอ้พรตได้รับการ์ดเชิญ
ตะเกียงกับไอ้โต๋ก็น่าจะได้ ทำไมไม่เห็น
“อย่าถามเลย หนีพากันไปเที่ยวหาไอ้กานที่ญี่ปุ่นทั้งคู่ กลับอาทิตย์หน้า มึงไม่ต้องสนใจหรอก
บอกกูว่าอีกสองเดือนจะขึ้นเหนือไปหามึงอยู่นิ...” ไอ้รันตอบบ้างเอ่ยปากได้แล้วดิไอ้เหี้ย..นึกว่าให้เมียเหมาพูดซะหมด
ผมพยักหน้าที่มันพูด
“เอ่อ...กูว่าพวกเรากลับเข้าไปในงานดีกว่า ทักทายเจ้าภาพหน่อยเหอะ...กูยังไม่ได้เข้าไปไหว้
ลุงพลเลยหวะ...พวกมึงหละ...ทักทายแกหรือยัง” ผมถือโอกาสชวนกลับเข้าไปในงาน...ส่วนหนึ่งก็อย่างที่พูด..
แต่ลึกๆ ห่วงเมียกลัวโดนฉุด....
“อืม..ไปดิ..ยังไม่ได้ทักแกเหมือนกัน....เห็นวุ่นกับพวกผู้ใหญ่เลยกะว่ารอสักหน่อยแล้วค่อยเข้าไปไหว้แก”
ไอ้รันมันตอบ...พวกเราเลยพากันเดินกลับเข้าไปในงาน.....เพื่อไปไหว้ทักทายลุงพลก่อนที่แกจะขึ้นกล่าวเปิดงานสักหน่อย..
มาต่อน้องจอมให้แล้วนะค่ะ...ตอนหน้า NC อีกแล้วค่ะ..
คนเขียนหื่นขึ้นอีกแหละ...อยากให้พี่บอมย์เสยน้องจอมหยิ่งอีกแล้ว
ไว้พรุ่งนี้มาต่อตะเกียงให้ตามสัญญา...’จุดจบของกรองกุมภ์’
ใครอ่านน้องจอมตอนนี้แล้วรีไพฯ..จะกดบวกให้ทุกรีฯเลยค่ะ
ขอบคุณที่อุดหนุนกัน...ด้วยดีตลอดมา
Luk. :pig4:
-
จิ้มๆ
ตอนหน้า :haun4: :haun4: :haun4:
-
:z13: :z13: :z13:
-
:L2: :L2:
-
รอตอนหน้า :m25: :m25:
-
เอาจริงๆเริ่มสงสารจอมขึ้นมาบ้างและ
มีผัวหื่นขนาดนี้ มีหวังต้องมารับศึกหนักทุกคืนแน่ :oo1:
-
ใช้ตัวช่วยนะพี่บอมย์ หวังว่าน้องจะใจอ่อนสักที
-
ฮึฮึ ตอนหน้าจอมเสร็จแน่ :z1::haun4:
-
พึ่งเข้ามาอ่าน สนุกน่าติดตามค่ะ
ผัวก็หล่อ เมียก็หล่อ ตามลุ้นตอนหน้า :oo1:
-
เตรียมตัวๆๆๆ
:-[ :-[
-
จอมคงโดนไม่ใช่น้อย
-
รอดูน้องจอมเมา แล้วรอดูผลที่จะตามมาว่า
จะเป็นดังแผนที่พรต-รัน วางไว้รึเปล่า ถ้าเป็นตามแผนคงสนุกเนอะ
หึ หึ บอมย์เอ๊ย..คนเคยฉลาดเป็นพ่อปลาไหลใส่สเก็ต
พอถึงตาตัวเองนี่ต้องให้เพื่อนช่วยเนาะ หุ หุ หุ
-
อ่า..มากดบวกให้ทุกท่านตามสัญญาก่อนนะค่ะ
ส่วนท่านที่รีฯ หลังจากนี้จะมาบวกให้อีกค่ะ
รีบนฯ ทุกท่านรับไปคนละ 1 +
ขอบคุณสำหรับกำลังใจที่ให้กันมา
ค่อยมีพลังสร้างสรรค์ผลงานตามจินตนาการกันต่อไป
ฮ่าๆๆๆๆๆ...
:laugh: :L1:
-
รันพรตมาด้วยวุ้ยตอนนี้
รออ่านตอนหน้าอย่างใจจดจ่อ
ขอบคุณนะครับที่มาต่อ สู้ๆคับ
-
เตรียมตัวตอนหน้า NC แล้วค่ะ.. :o8:
รอตะเกียงด้วยยยยย
:pig4:
-
ตาบอมย์ หึหึ เดือดร้อน กุรซือเทพและเมีย จนได้ งานนี้ ที่ไม่ได้ รั-พรต มีหวัง เมีแกได้เป็นผัวชะนี แน่ๆ
แต่เค้าก็ชอบนะน้องจอมเมาแล้วX อ๊ากกก
-
มันเปนอย่างนี้นี่เอง
ไม่รู้จะสงสารใครดี
-
ตอนหน้า โฮะๆๆๆ เตรียมกล้องเรียบร้อยแล้ว
:z1:
>[+++++++]<
-
กรี๊ดพี่รันพี่พรตคิดถึงน๊า พี่บอมย์จะสอยน้องจอมอีกแล้วหื่นอ่ะแต่โครตชอบรอตอนต่อไป>o<
-
ที่แท้ก็แอบมีน้อยใจนี่เอง o13
-
คนอ่านก็อยากให้พี่บอมย์เสยน้องจอมหยิ่งเหมือนกัน :haun4:
มอมแล้วนัว โชว์สวีทวี๊ดวิ้วให้กระจายไปเลย สาวๆที่เกาะๆจะได้กระเจิงไปด้วย 555
╮(╯3╰)╭
-
โถ พี่บอมม์ ทำตัวเป็นสุภาพบุรุษปล่อยให้ผู้หญิงเกาะหนึบเป็นตุ๊กแกขนาดนี้ สมควรอดแด๊กไปค่ะ555
-
เพิ่งเข้ามาอ่านสนุกมากๆๆๆ :mc4:
เคยอ่านของตะเกียงแต่ยังอ่านไม่จบเลย
แต่เรื่องนี้ก็สนุกดีชอบน้องจอมมากๆๆ
+1 นะคะ
-
มอมน้องโจม :z1: รอตอนหน้าค่ะ :pig4: :pig4:
-
มีกุนซือเทพมาช่วยแล้วงานนี้
น้องจอมของเราโดนสอยอีกแน่
คงต้องทำใจยอมรับตำแห่งสะใภ้เล็กของบ้านได้แล้วมังคะ :z1:
-
จอมเตรียมตัวไว้เล้ยยยย ><
*-* รันพรต คิดถึงมากกกก
-
:laugh: :laugh: :laugh: :laugh:
-
+1 ให้กับความกะล่อนของพี่บอม
อิอิ รอตอนหน้านะค่ะ
มาเร็วๆล่ะ :oo1:
-
ไม่ใช่แค่คนเขียนที่หื่น คนอ่านก็หื่นเหมือนกัน :haun4:
-
มาบวกให้กับรีฯ บนตามสัญญารอบสองนะค่ะ
สำหรับรีฯ ที่ยังไม่ได้กดบวกให้
บวก 1+ ค่ะ ขอบคุณมากกับกำลังใจ
รับรองสนองความหื่นตอนหน้า เลือดท่วม :jul1: :oo1: :haun4:
ฮ่าๆๆๆๆๆๆ....กร๊ากกกกๆๆๆๆ....
-
คนอ่านหื่นน้อยกว่าคนเขียนนิดหนึ่ง
ลุ้นนายบอมจะมอมน้องจอมอีกแล้ว เดี๋ยวพอตื่นก็คงโดนถีบอีก 555
-
มารอตอนหน้าเลยดีกว่า
๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕
กลัวหล่อน้อยกว่าเมีย คึคึ
ก็นะ เมียยังเด็กยังใสๆ บอมย์ก็ทำใจบ้างอะไรบ้างนะ
ปล. ผญ ในเรื่องน่ากลัวจริงๆ ๕๕๕๕๕๕๕๕๕
:D
-
พี่บอมย์สาวเรี่ยราดไปหมด
แบบนี้ยังไงน้องจอมก็หมายหัว คงจะแห้วอีกนาน
ได้แต่มอมแล้วลักไก่ ไอ้แบบเต็มใจรอไปเถอะนะ
-
รอตอนหน้าอย่างใจจดใจจ่อ :z1:
ปล.แอบฮาพี่พรต ยังรั่วเสมอต้นเสมอปลายได้อีก :laugh:
-
เตรียมพร้อม รอน้องจอมโดนเสย
แก๊งนี้เค้าวางแผนกันดีจริ๊ง
-
เพิ่งตามมาอ่านจ้า บอมเบย์หวงเมียน่าดูเลยนะเนี่ย
แถมมีแกงค์เพื่อนคอยช่วยเหลืออีก
รับรองได้ว่าเมียจะไม่กลายไปเป็นผัวใครแน่คืนนี้ :jul3:
-
รอตอนหน้าอย่างใจจดใจจ่อเลยทีเดียว :z1: :z1:
-
น้องโจมจะโดนอีกแล้วรู้สึกจะเป็นคืนที่3ติดกันเลยป่ะ
ดีใจที่พรตกะรันมาตอนนี้ คิดถึงอ่ะ
-
เตรียมศึกหนักอีกแล้ว 5555+++
-
รอตอนหน้า แค่คิดก็ :z1: :pighaun: +1
-
:กอด1:
-
ฮะฮ่า รอคอยตอนหน้า :impress2: :impress2:
รีเควสรันพรต หุหุ คิดถึง อย่าลืมน้องตะเกียงเรื่องโน่นนะจ๊ะ o13 :bye2:
-
จอมน่ารักอ่ะ
-
แหม...รวมกันวางแผนมอมจอมกันเลยทีเดียว
-
สงสารน้องจอมอ่ะ :sad4: ทั้งสิงห์รัน ทั้งเหยี่ยวรั่ว ร่วมด้วยช่วยกันงี้ .....
น้องจอมเปิ้ลต้องถูกเฮียบอมทำจะอั้นจะอี้แนแน่เลย....
:z1: เหอ ๆ สวรรค์ของคนอ่าน
-
หวังว่าแผนของเมียกุนซือเทพจะช่ายให้น้องจอมหายงอลนะ
-
พรุ่งนี้ ที่รอคอย
เลือดสาดแน่ๆๆ
ก๊ากกกกกกกกกกกกก
-
อร๊ายยยยยยย
-
เหมือนรอตอนนี้มานานหลายวันมากกก จริงๆไม่กี่วันเอง 555 :laugh:
แต่เหมือนยิ่งอ่านยิ่งติด อยากให้มาต่อทุกวันเลย o18
รอตอนหน้า nc จุฟๆๆ
-
ขอบคุณทุกรีฯ ที่ให้กำลังใจกันนะค่ะ
ตามมาบวก 1+ ให้สำหรับรีฯ บนทุกรีค่ะ
บวกให้ตามสัญญาแล้วนะค่ะ
ไว้จะมาต่อตอนที่รอคอย น้องจอมโดนมอม...กร๊ากกกก
-
หุหุหุ มีกุนซือรันมาช่วยทั้งที น้องจอมเสร็จแน่
-
น้องจอมเอ๊ยต้องหาทีมงานมาช่วยแล้วล่ะ
พี่บอมเขามีตัวช้วยมาอีกสอง น้องแพ้แน่เลย
-
เพิ่งเข้ามาอ่าน เรื่องนี้อ่านแล้วสนุกมาก ๆ เลยค่ะ
ใช้ภาษาเข้สใจง่าย ทำให้อ่านได้ไม่ติดขัด
แล้วเนื้อเรื่องก็น่ารักน่าอ่านอีก ชอบเรื่องนี้ค่ะ
และก็เป็นกำลังใจให้นะค่ะ สู้ ๆ *O*
-
ติดตามทั้งสองเรื่องเลยครับ สนุกมาก เรื่องบอม มี nc เยอะๆ ก็ดีนะครับ คนอ่านหื่นขึ้นไปตามๆ กัน อิอิ
-
ชอบเพื่อนกลุ่มนี้จัง รัน พรต อยากให้เจอตะเกียงโต๋เร็วๆ ทำให้ได้รู้ความเป็นไปต่อจากตอนนักเรียน รอตอนต่อไปนะคะ NC :haun4:
-
คึคึ ตอนหน้าขอใช้ตัวนี้ :oo1: เยอะๆนะค่ะ เค้าไม่ได้หื่นเหมือนคนแต่งน้า :-[
-
เตรียมเสียเลือดตอนหน้า ฮ่าาา
-
สนุกมาก ชอบบบบบบบบ
-
รอๆ :z1:
-
ยิ้มจนเมื้อยแก้มแล้วครับ :o8:
-
รอตอนหน้านะ
-
ตามทันแล้ว อิอิอิ หาอ่านคู่ของรันก่อนค่ะ ไม่ได้ตามอ่านน้องตะเกียงนานแล้วด้วย
-
อย่างว่า เวลาผงเข้าตาตัวเอง มันก็ต้องให้คนอื่นช่วย แต่นะตัวช่วยลุงบอมเบย์เป็นถึงพี่รันกับพฤตสุดยอด งอน้องจอมไม่สำเร็จก็ไม่รู้จะว่ายังไงแล้ว
-
รอ NC :impress2:
-
น้องจอมเสร็จแน่งานนี้ 55555
-
เพิ่งเข้ามาอ่าน ฮ่าๆๆ ตามติดและชอบมาก
น้องจอมคงจะไม่รอดใช่มั้ย ฮ่าๆๆ
-
มีกุนซือกับภริยาช่วยแบบนี้
น้องจอมไม่รอดแน่ๆ
เตรียมเลือดสำรองรอตอนหน้าไว้แต่เนิ่นๆดีกว่า :z1:
-
อยากอ่านต่อๆ ^^
-
นายบอมย์ต้องให้เพื่อนช่วย ฮิ้ว
-
สู๊ดดดดดดดดดดด ขอสูดกำเดานิด
งานนี้จอมโดนบอมย์จัดหนักแน่
เล่นหล่อวิ๊งๆจนสาวๆเหลียว สงสัยบอมย์ช่วยให้น้ำจนจอมเปล่งออร่า 5555+
ขอตัวไปจิ้นตอนต่อไปก่อน
:haun4: :haun4: :haun4:
-
อ๊ากกกกกกก :serius2:
ตอนหน้าโดนบิ๊กบอมอีกแล้ววววววว
:z1: :z1:
-
:z1:เตรียมทิชชู่ไว้รอแล้วค่ะ
-
จะตั้งตารอเลยจ้า :z1:
-
กดบวกให้ทุกรีฯ แล้วนะค่ะสำหรับคอมเม้นฯ
บวก 1+ ให้ทุกท่านตามสัญญา..สำหรับตอนนี้ถ้าถูกใจ
ก็ส่งกำลังใจให้กันหน่อยนะค่ะ...จะได้มาแบบยาวๆ ได้ต่อเนื่อง
Luk.
จอมใจนักเลง
Part 10
เมาดิบ..บอมย์หื่นสาด?.
.
.
.
.
.
“ไมเมียกูยังมาไม่ถึงอีกหวะ?..มึงว่าน้องแพรวจะพาแวะที่อื่นก่อนหรือเปล่า?..
ชักหงุดหงิดแล้วหวะ” ผมบ่นเป็นหมีกินผึ้ง หลังจากนั่งได้สิบกว่านาทีจอมยังมาไม่ถึงร้าน....เป็นผับไฮโซ
ที่พวกผมนัดดื่มกันคืนนี้
ผมฉุนตั้งแต่จอมไปกับน้องแพรวและสาวๆแล้ว ส่วนผมก็กระเตงจิ๊บติดรถมาด้วย ดีที่มีพี่สอน
เป็นไม้กันหมาขับรถให้ ระหว่างนั่งในรถถึงจิ๊บจะเบียดจนจะขึ้นนั่งตักผมแล้วทั้งที่รถออกจะกว้าง ก็ไม่สามารถทำได้มากกว่านั้น
ไอ้รันกับไอ้พรตมารถของมัน...ต่างนัดมาเจอกันที่ร้านเลย แต่ตอนนี้ผมหงุดหงิดจนทนจะไม่ไหวแล้ว
พอจิ๊บขอตัวไปเข้าห้องน้ำ ผมก็ระบายให้ไอ้รันกับไอ้พรตฟังทันที
“หึ...เป็นเอามากมึง...เพิ่งแยกกันไม่ถึงครึ่งชั่วโมง พวกเรานั่งก้นไม่ทันอุ่นด้วยซ้ำ..
ใจเย็นหน่อยพวก..กลายเป็นหนุ่มใหญ่ใจร้อนไปเมื่อไหรหวะ?” ไอ้รันมันพูดกับผม
“ห่า..มึงก็พูดได้..เมียมึงอยู่ด้วยนิ..ลองไอ้พรตหายหัว..กูอยากรู้นักมึงจะเย็นได้อีกไหม?...”
ผมสวนมันกลับมั้ง...
“สัดบอมย์พูดดีดี...กูเป็นเมียไอ้รันเมื่อไหร..ไอ้รันตะหากเป็นเมียกู...เข้าใจใหม่โว้ย!”
ไอ้พรตมันย้อนผมมา..ไอ้ตำแหน่งผัวเมียของมันสองคนนี่ตั้งกะม.ปลายแล้วยังตกลงกันไม่ได้อีกหรือหวะ
“อ้าว!..ตกลงมึงกลายเป็นเมียมันไปแล้ว....นี่มึงโดนไอ้พรตกดแล้วจริงดิ” ผมรีบหันไปถาม
เพื่อนรันผมทันทีครับ...
“อืม...อย่างที่มันบอกมึงนั่นแหละ..” ผมอ้าปากค้าง คิดไม่ถึงว่ามันจะยอมรับง่ายๆ
หน้าตายได้อีก...ไอ้พรตยิ้มน้อยยิ้มใหญ่เมื่อได้ยินผัวมัน เห้ย!..ไม่ใช่แล้ว..เมียมันยอมรับด้วยตนเอง...
“แต่...กูกดมัน..ไม่ใช่มันกดกู..”
แม่เจ้า!..กุนซือเทพกู..มึงเหนือเมฆจริงหวะเพื่อน...ไอ้พรตหน้าเหวอไปเลยครับ...เห็นแล้วขำชิบหาย
“ห่ารัน...ไหนมึงรับปากยอมเป็นเมียกูไง” ไอ้พรตครับ มันหันไปเหวี่ยงเมียหรือผัวดีหวะ..
งงกับพวกแม่งจริงๆ
“อ้าว!...กูเถียงมึงหรือเปล่าหละ..ก็บอกไอ้บอมย์มันอยู่ว่าเป็นเมียมึงไง...มันดันถามว่า
กูโดนมึงกดแล้วสิ...มึงไม่ได้ห้ามไม่ให้กูพูดนี่หว่า..ว่ากูมีหน้าที่กดมึงอย่างเดียว..กูผิดตรงไหน?” ก๊าก!....ผมหัวเราะ
น้ำตาเล็ดแม่งหละ...สาด..ข้อตกลงเหี้ยไรของพวกมันเนี่ยะ...ไอ้รันเป็นเมียไอ้พรต..แต่เสือกกดผัวมันตลอด..
เอ่อ..เอากะพวกมันดิ...มีไรรั่วกว่านี้อีกไหมหวะ..
ไอ้พรตมันเฟวี้ยงค้อนใส่หน้าเมียรันของมันทันที ก่อนจะลุกขึ้นยืน...
“ไปไหน?..”
ไอ้รันถามเสียงห้วนเลยครับ...น้ำเสียงแบบนี้มันมักใช้ประจำ..พวกผมชินกันแล้ว มันใช้กับไอ้พรตคนเดียว
เวลาไอ้เหยี่ยวรั่วมันดื้อ
“ไปเยี่ยว...ไมจะให้กูอั้นหรือไง”
ไอ้ห่าพรตก็นะ...มีหันมายกคิ้วกวนเมียรันของมันอีกแหนะ
“ไม่หรอก..ไปสิ...แต่อย่านานนะ...กูคิดถึง”
ชิบหาย!..กุนซือเทพกู..บทไหนของมันเนี่ยะ...นี่คงไม่ใช่วิธีง้อผัวรั่วของมันหรอกนะ
“สาดมึง..”
ได้ผลเร็วทันตา..ห่าพรตหูแดงหน้าแดง ผมเห็นมันแอบอมยิ้มก้มหน้างุดเดินไปห้องน้ำอย่างไว ไอ้พรตมันเขินหวะเห้ย!..
ไอ้ห่ารันก็หัวเราะในคอ ส่ายหัวกับท่าทางผัวมันซะงั้น
“ตกลง..มึงไปสัญญาไรกับมันหวะ...ถึงได้สับตำแหน่งเป็นผัวเมียกันเนี่ยะ...
กูงงกับพวกมึงจริงๆ..” ผมถามไอ้รันทันทีที่เราอยู่ตามลำพัง
“ก็ไม่มีไรมาก..กูรำคาญมัน..อยากเป็นผัวกูมากเลยจัดให้จะได้จบๆ..รบเร้ากูอยู่นั่นแหละงอแงเป็นเด็ก..
ยังไงขอให้ได้ชื่อเป็นผัวกูหน่อย...มันบอกฝันมานานแล้ว..เสือกบอกอีกด้วยว่า..ถ้ากูรักมันจริงต้องเป็นเมียมันได้สิแค่ในนาม...
มันบอกกูงั้น...กูเลยจัดให้แต่ไอ้เรื่องอย่างว่ามันยังเป็นเมียกูอยู่ดี...ความจริงมันหยุดเซ้าซี้กูเรื่องนี้มาตั้งนานแล้วตั้งกะม.6
มันยอมรับแล้วด้วยซ้ำ..แถมออกจะชอบให้กูทำเสียอีก...กูเคยลองใจมันดูว่าจะยอมให้มันทำกูบ้าง มันดันตอบอายๆกลับมาว่า..
มันไม่อยากทำตอนนี้มันมีความสุขที่โดนกูทำมากกว่า...แต่ไอ้เรื่องอยากเป็นผัวกูเนี่ยะ...ไม่รู้ไปเอามาใส่สมองตอนไหน...
เพิ่งไม่กี่เดือนนี่เองกูเลยจัดให้ตามลูกรั่วของมันนั่นแหละ” มันพูดถึงไอ้พรตด้วยตาเป็นประกายวิบวับมีความสุขมากมาย...
หน้าตาไอ้รันตอนนี้มันคงไม่รู้ตัวหรอกว่ามันแสดงออกขนาดไหน...
ไม่อยากเชื่อว่าหล่อสุดฮ็อทสมองขั้นเทพอย่างไอ้รัน..จะตกหลุมรักไอ้เหยี่ยวรั่วหัวปักหัวป้ำ...ผมดูรู้เลยว่า
มันสองคนรักกันมากจนแหกตูดดมเชียวหละ..พวกมันยอมห่างกันที่ไหน...เจอทุกครั้งแพ็คคู่ตลอด..ตั้งแต่ผ่านเหตุการณ์เลวร้าย
ตอนไอ้พรตถูกจับไปพร้อมตะเกียงคราวนั้น...ไอ้รันไม่เคยปล่อยเมียรั่วของมันห่างตัวอีกเลย...เรียนมันก็เลือกคณะเดียวกัน..
ไอ้รันเอ็นฯ ตามไอ้พรตไปอีกตะหาก...
ไปต่อโทเมืองนอก มันก็แพ็คคู่โดยไอ้พรตรอไปต่อพร้อมไอ้รัน..เพราะไอ้ห่าพรตมันจบก่อนปีหนึ่ง...
ผ่านมาร่วมสิบปีความรักของพวกมันสองคนกลับสดชื่นหวานฉ่ำจนหน้าอิจฉา..แม้จะดูเหมือนไอ้รันมันต้องคอยปราบ
ไอ้พรตเป็นประจำ
พวกผมเห็นแบบนี้มาเป็นสิบปีจนชิน..อย่างว่าไอ้ห่าพรตมันรั่วได้ตลอด..รูปหล่อ..พ่อรวย..น้ำใจล้นหลาม
เป็นธรรมดาที่คนมากหน้าหลายตาต่างต้องการเข้ามาพัวพันอยากรู้จักอยากคบหามัน จริงๆ ก็กับพวกมันทั้งคู่นั่นแหละ
ต่างกันก็ตรงไอ้รันมันมีวิธีจัดการคนเหล่านั้นอย่างฉลาด..แต่เมียมันตะหากที่รั่วได้ไม่เลือกสถานการณ์
เลยต้องอาศัยไอ้รันคอยระวังจัดการให้ทุกเรื่องจนกลายเป็นหน้าที่ของไอ้รันไปโดยปริยายซะงั้น...แม้มันจะดูวุ่นวายปวดหัว
เมียมันบ้างในบางครั้ง แต่ผมก็เห็นรอยยิ้มมีความสุขฉาบบนหน้าเพื่อนผมทุกครั้งเช่นกัน ที่มันมองไอ้พรตเมียมัน....
ผมเกิดความฮึกเหิม...จะเอาพวกมันเป็นแบบอย่าง..ผมกับเมียนักเลง...ต้องทำให้ได้
อย่างพวกมันเช่นกัน
บทสนทนาเรายุติลง เมื่อจิ๊บเดินกลับมา...การได้คุยกับไอ้รันทำให้ผมหายหงุดหงิดเรื่องเมียเด็กของผม..
ซึ่งป่านนี้ยังไม่โผล่หัวมาเลย...จิ๊บยิ้มให้ก่อนจะนั่งลงข้างผม พวกเราสั่งเหล้านอกโซดาน้ำแป๊ปซี่มาเต็มโต๊ะ..กะมอมเมียเต็มที่
เปลี่ยนเรื่องคุยเป็นเรื่องทั่วไปแบบสบายๆ สักพักไอ้พรตก็กลับมาร่วมวงสนทนา พาให้ฮากลิ้งกับมุกรั่วๆ
ของมันได้อีก และแล้วสาวสวยกลุ่มใหญ่ก็พากันเดินเข้ามาในร้าน เสื้อผ้าหน้าผมเปรี้ยวจี๊ดสะดุดตากันทุกคน...แต่ไม่มีใคร
ดึงดูดสายตาผมเท่ากับหนุ่มหล่อหนึ่งเดียวในกลุ่มที่เด่นสง่าปล่อยฟีโรโมนจนสาวๆ หนุ่มๆในร้านมองตามกันตาค้าง
จะเป็นใครถ้าไม่ใช่จอมทรนงของผม..บัดนี้เมียผมเอาเสื้อสูทพาดบ่า ใส่แต่เชิ๊ตสีขาวปลดกระดุมเม็ดบน..
หล่อแบบแบดบอยเดินควงมากับน้องแพรว..ซึ่งน้องเค้าก็เชิดหน้าอย่างภาคภูมิใจที่เรียกสายตาให้ทุกคนมองตามอย่างอิจฉา
โดยเฉพาะสาวๆ ในร้านมองเมียผมตาเยิ้มกันปานนั้น....มันหล่อชิบหาย...ห่าเอ้ย..หล่อพอๆกับเหี้ยโต๋
ที่เรทติ้งกระฉูดกันเลยก็ว่าได้..
พวกน้องๆ เห็นพวกผมแล้ว โทรบอกก่อนแล้วว่านั่งมุมไหนของร้าน ที่นั่งพวกผมเป็นโซฟา
ได้มุมดีที่สุดในร้านเพราะไอ้พรตกับไอ้รันมันรู้จักผู้จัดการ โทรจองก่อนมากันแล้ว....พวกเขาพากันตรงมาที่โต๊ะทันที...
ไม่แปลกใจเลยว่าที่มากันป่านนี้ คงเพราะพวกผู้หญิงกลับไปเปลี่ยนองค์ทรงเครื่องกันซะเปรี้ยวจี๊ดนี่เอง.....
ชุดที่พวกน้องๆ ใส่มาในร้าน มันคนละชุดที่ใส่ไปงานเลย คงไม่ต้องให้อธิบายก็เข้าใจแล้ว...
ต่อด้านล่าง
-
- 2 -
ไม่มีพิธีรีตองอะไรมาก...ทุกคนบริการตัวเอง ใครพอจะช่วยเหลือตัวเองได้ก็จัดกันไปตามสะดวก
เป็นตามแผน...ไอ้รันกับไอ้พรตเดินเกมส์จัดการต้อนรับน้องใหม่ ทำโทษทั้งกลุ่มให้ซัดกันคนละสองแก้ว
ถือว่าให้ผู้ใหญ่รอนาน เมื่อเจอไม้นี้ก็ไม่มีใครกล้าปฏิเสธ แต่เชื่อแล้วสาวๆ สมัยนี้ดื่มเก่งกันชิบหาย..
แต่ละคนไม่ออกอาการกลัวกันเลย...
ตรงข้ามเมียนักเลงโตของผม พอโดนแก้วที่สามหน้าแดงหูแดงทันที..ภายในโต๊ะแย่งซีนกันเกิด
ของพวกสาวๆ เสียส่วนใหญ่..ที่คอยป้อนคำถามใส่เพื่อนรักผมสองคนร่วมผมด้วย...ซึ่งจิ๊บก็ตอบคำถามแทนผมไม่น้อย
ถ้าเรื่องสมัยเรียนป.ตรี..เพราะช่วงนั้นเราเรียนที่เดียวกัน เหมือนจะประกาศให้น้องๆ รู้ด้วยว่าเธอสนิทกับผมมากแค่ไหน...
จอมนักเลงของผม...โดนป้อนคำถามจากสาวๆ ไม่แพ้กัน..ส่วนใหญ่ก็เรื่องทั่วไป....คุยกันไปเรื่อยๆ
จนมาถึงคำถามหมัดฮุกของน้องหวาน หนึ่งในสาวน้อยน่ารักทันสมัย กล้าพูดและเธอถามขึ้นมาว่า
“น้องจอมมีแฟนยังค่ะ?..” ผมหูผึ่งตั้งใจฟัง ว่าเมียผมจะตอบว่าไง
“มีแล้วครับ...” ผมกับไอ้รัน ไอ้พรตเหลือบมองตากันนิ่งๆ
“คงไม่ใช่คนที่นั่งข้างๆหรอกนะ...อย่าบอกหละ..ว่าเป็นยายแพรว” น้องหวานยังแหย่ต่อ
“ทำไมยะ...ถ้าเป็นฉันแล้วมันแปลกตรงไหน” น้องแพรวก็แรงได้ไม่แพ้กัน..
ตอบแบบไม่แคร์สื่อซะด้วย
“โอ้ย!...ไม่แปลกหรอกแม่คุณ..แค่อยากฟังจากปากน้องจอมตะหาก..ถ้าเค้าบอกเป็นแก
ก็จะได้รู้ไว้..” นั่น!..ยังซีนกันแบบไม่มีใครยอมใคร
“ไม่ใช่พี่แพรวหรอกครับ..” เมียเด็กผมออกโลงแล้ว มีแอบเหลือบมองผมด้วย..ก่อนจะเผย
รอยยิ้มหล่อสาดของมันแจกทั่วทั้งวง...หึ...กูหวงไอ้เหี้ย
“หว้า!...ยังงี้ก็ไม่โสดแล้วสิเนอะ...แต่ไม่เป็นไรหรอก...ถ้าพี่จะจีบน้องจอมแฟนคงไม่หึงม้าง”
น้องแพรวเธอแรงได้ใจจริงๆ...สาวๆ สมัยนี้พกความมั่นใจเกินร้อย
“หึงสิ..ใครว่าไม่หึง” เสียงผมเองครับ...หลุดปากไปไวมาก..เรียกสายตาทุกคู่หันมามอง
กันตาเดียวเลย...ไอ้เด็กจอมพยศมันจ้องผมตาค้าง..ส่วนไอ้เพื่อนผมสองคนอมยิ้มกลั้นขำซะงั้น...รู้สึกตัว
ผมเลยแก้ไขสถานการณ์ไปแบบน้ำขุ่นๆ
“พี่ก็พูดไปตามที่คิด..ขึ้นชื่อว่าแฟนคงต้องหึงเป็นธรรมดาอยู่แล้วจริงไหม?..หรือพวกน้องๆ
ไม่หึงแฟนตัวเองกันครับ” แถได้อีกกู..แต่มันหลักความจริงนี่หว่า...
“เอ่อ..นั่นสิเนอะ..ยายแพรวก็พูดไม่คิด...จริงค่ะพี่บอมย์...พวกเราก็ไม่ยอมหรอกค่ะ..
ลองน้องจอมเป็นแฟน หรือพวกพี่คนใดคนหนึ่งในนี้ ยังไงคงต้องระวังแจเลยหละ..สมัยนี้ไว้ใจใครได้ที่ไหน” น้องเพลินครับ
สาวมั่นอีกคนในกลุ่ม ชิงพูดตัดหน้าเพื่อนออกมาทันที
“คนอื่นพี่ไม่ว่านะจ๊ะเพลิน...แต่สำหรับพี่บอมย์..มีคนเค้าตีตราจองไว้แล้ว..ต้องเว้นไว้คนแล้วค่ะ”
จิ๊บครับ..เธอยิ้มเย็นพร้อมพูดขึ้นมา ก่อนจะเบียดแซะผมให้เห็นกันอีกว่า คนที่เธอหมายถึงไม่ใกล้ไม่ไกล...
ไอ้ผมก็สุดบรรยายความรู้สึก...เมียผมจ้องผมนิ่ง...ตาวาววับ...ตายห่า...พี่ไม่รู้เรื่องนะโว้ย!...มันจบไปนานแล้วเหอะ
“แฮ่ะ..แฮ่ะ..พี่ว่าเปลี่ยนบรรยากาศชนแก้วเบรคก่อนดีกว่าครับ” แล้วผมก็แถยกแก้ว
ชวนทุกคนชนแก้สถานการณ์จิตตกก่อน...ไม่มีใครคัดค้านพากันจับแก้วยกชนเคร้งคร้าง บรรยากาศกลับมาครึกครื้น
สนุกสนานกันอีกครั้ง
ก่อนที่สาวๆจะขอตัวลุกออกไปวาดลวดลายกันกลางฟอร์..ช่วงดีเจเปิดเพลงมันส์แด๊นกระจายแล้ว..
จิ๊บชวนผมออกไปเหมือนกันแต่ผมปฏิเสธ..ออกตัวว่าผมเหนื่อยเกินจะออกไปยักย้ายส่ายลีลาขอนั่งเป็นผู้ชมดีกว่า...
เธอก็ไม่ว่าอะไรลุกออกไปเต้นกับพวกสาวๆ ด้วยลีลาเซ็กส์ซี่เร้าใจกันสุดเหวี่ยง...
จอมเอง..ก็ถูกรบเร้าให้ออกไปเต้นโดนทั้งไอ้รันไอ้พรตเหมือนกัน...แต่มันสองคนก็ออกตัวว่า
ขอรำลึกความหลังกับผมที่ไม่ได้เจอกันเสียนาน ในขณะที่เมียสุดหล่อของผมบอกไม่ไหวเมื่อคืนเพิ่งผ่านมาอย่างหนัก
ปวดเมื่อยเนื้อตัวอยู่เลยขอพักก่อนวันนี้...ความจริงผมว่ามันคงระบมเพราะฝีมือผมนั่นแหละ...ขืนออกไปยักย้ายคงขัดๆ พิลึก..
กลายเป็นในโต๊ะเหลือหนุ่มใหญ่สามคนกับหนุ่มน้อยอีกหนึ่ง นั่งดูสาวๆ วาดลวดลาย
โชว์เสต็ปบนฟอร์ ยอมรับสาวๆกลุ่มนี้ดีกรีความสวยไม่เป็นรองกันเลย แต่ละคนพกความมั่นใจเต็มกระเป๋า
แถมเซ็กส์ซี่กันได้อีก..หากเป็นเมื่อก่อนผมยังไม่มีจอม และผมรับปากนายแม่ไว้แล้วว่าจะเคลียร์ตัวเอง งานนี้คงไม่แคล้ว
ได้ลากไปทำกิจกรรมกันต่อแน่นอน..ยกเว้นจิ๊บที่ผมไม่คิดจะหวนคืน..อันตรายเกินไป...
“เอ้าจอมชน..แก้วจางจนเลี้ยงปลากัดแล้วน้อง”
ไอ้พรตครับ มันชวนจอมชนแก้ว เมียผมเริ่มออกอาการเมาไปแล้วครับ..
“เอ่อ..ช้าๆ หน่อยก็ได้ครับพี่พรต...คือผมดื่มไม่เก่ง” มันก็ยกจิบนะ..ก่อนจะพูด
ปรามไอ้พรตไปด้วย
“อะไรหว้า...ดื่มไม่เก่งก็ต้องฝึกสิ..มาวันนี้พี่จะเป็นพี่เลี้ยงให้เอง เอาแก้วมานี่พี่ชงให้ดีกว่า..
รับรองฝึกกับพี่คอแข็งทุกราย” มันน่ารักมากครับไอ้พรต...เล่นซะจอมปฏิเสธไม่เป็นเลย..ผมกับไอ้รันอมยิ้มกับการมุ่งมั่น
ของไอ้พรตมันที่จะช่วยผมมอมเมียอะนะ..
เมื่อสองคนนั้นเค้าจับคู่สอนกันดื่มเหล้าเข้าทางไอ้พรตไปแล้ว ไอ้รันก็กระชิบบอกผมว่า..
“มึงก็แกล้งดื่มให้หนักด้วยสิหวะ..เกิดไรขึ้นพรุ่งนี้จะได้อ้างได้ว่ามึงก็เมา...หากน้องมันเอาเรื่อง
จะได้มีลูกออกไอ้ห่า...แต่อย่าเสือกเมาจริงหละมึง..เมาดิบไปเลย..ตีบทตอนน้องมันยังพอรู้ตัวอยู่ตอนนี้เลย”
โอ้โห!..แผนเหนือเมฆจริงๆ กุนซือเทพกู..จริงด้วยผมควรเล่นตามบทที่มันกำกับ..ว่าแล้วก็พยักหน้าให้มัน
แกล้งชวนมันชนจิบบ้างดื่มบ้าง..ชวนไอ้รัน..ไอ้พรตแม้แต่จอมผมก็ชวนชนแก้ว...น้องก็ไม่ปฏิเสธกลับมองผมงงๆ
ที่ผมดันเป็นฝ่ายยกแก้วไล่ชนเค้าไปทั่ว...
ผ่านไปสักพักผมเริ่มเดินแต้มออกอาการเมาดิบตามแผน...ขืนช้าเดี๋ยวถูกขัดจังหวะ
ต้องตอนที่สาวๆเค้าเต้นกันเอาเป็นเอาตาย รีบฉวยโอกาสไว้ก่อน
“รันมึงรู้ป่ะ?..กูมันคนมีกรรม...” เริ่มตีบทแล้วครับผม ไอ้ห่ารันก็รับมุกทันที
“มีกรรมเหี้ยไรมึง..รูปหล่อ..พ่อรวย..ครวยใหญ่..ครบเครื่องขนาดนี้ยังบอกมีกรรมได้ไงหวะ”
สาด...มึงไม่ต้องเติมเรื่องใหญ่ก็ได้ไอ้ห่า...เล่นเอาเมียกูก้มหน้ามุดโต๊ะแล้วเห็นไหม...ก่อนจะแกล้งยกแก้วจิบ
เห็นป่าวนั่น...เมียกูอายเว้ย!
“ก็กูมีเมีย..เมียก็ไม่รัก...มึงว่ามีกรรมหรือเปล่าหวะ?” ผมไปต่อ
“อย่ามาล้อเล่นไอ้เหี้ยบอมย์...มึงไปมีเมียตอนไหน...แต่งงานเมื่อไหรไม่เห็นแจกการ์ดพวกกูเลย...
มึงอำกูใช่ไหมเนี่ยะ!” ไอ้พรตรับมุกด้นสดของผมอีกคน ขอบใจพวกมึงมากที่ช่วยกู...ง้อเมียสำเร็จจะไปกราบขอบคุณ
พวกมึงอย่างงาม
“กูมีแล้วจริงๆ...เพิ่งผ่านพิธีขอขมาพ่อแม่กูมาหมาดๆ” ผมพูดทิ้งไว้....เหมือนพวกมันจะรู้ว่าผม
ต้องการอะไร พากันแกล้งเงียบฟังว่าผมจะพูดต่อยังไง
“พี่บอมย์เมาแล้ว...ผมว่าพอก่อนเหอะ...พูดเรื่อยเปื่อยแล้วพี่” น้าน!..เมียผมครับ..
ในที่สุดก็ทนนิ่งต่อไม่ไหว...ห้ามผมพูดขึ้นมาซะงั้น
“ไร้สาระที่หน่ายกัน...พี่พูดเรื่องจริง...พวกมึงเชื่อกูไหม?..ว่ากูไม่ได้โกหก...เมียกูแม่งใจร้าย...
ไม่รักกูยังไม่พอ...กลับไม่ให้โอกาสกูแก้ตัวอีก” ผมยังเล่นไม่เลิก...จอมหยิ่งตัวแสบของผมเริ่มกระสับกระส่าย
นั่งไม่ติดแล้วตอนนี้
“จริงดิ...ใครหวะทำให้เพื่อนกูเป็นได้ขนาดนี้...กูชักอยากเห็นหน้าแล้วสิบอมย์...
ระดับมึงถึงกับไปไม่เป็นท่าคงไม่ธรรมดาแล้ว” ไอ้รันครับปูทางให้ผมต่อ
“มึงอยากเห็นจริงดิ..ได้กูจะให้พวกมึงรู้จัก...เมียกูก็คนที่....” ผมพูดเว้นช่วงอีกแล้วครับ...
พร้อมกับปรายตามองหน้าจอมเต็มๆ เด็กจอมแสบของผมอ้าปากเหวอก่อนจะรีบพูดปิดทางขึ้นมาทันทีว่า
“พี่พรต..พี่รันชนฉลองให้กับการสละโสดของพี่บอมย์ดีกว่าครับ..เอ้า ชนๆ..พี่บอมย์ก็ชนด้วยสิครับ”
ฮ่าๆๆๆ...ขำชะมัด...เด็กแสบหาทางออกโดยการชวนพวกผมชนแก้วฉลองการสละโสดของผมซะงั้น..
น่ารักน่ากดชิบหาย..คิดขึ้นมาได้ไง..นี่กล้าเล่นเนอะ..หน้าแดงหูแดง...โอย...กูอยากกอดเมียใจจะขาด...
“ขอบใจจอมมากนะครับ..ที่ฉลองให้กับชีวิตคู่ของเรา..” ผมถือโอกาสรวบเลยครับงานนี้...
ก่อนจะยกแก้วชนกับมันทันที..เล่นเอาไอ้เด็กดื้อหน้าเหวอเข้าไปใหญ่เลยตอนนี้..อ้าปากพะงาบๆ..อึ้งไปแล้วครับเมียผม
ไอ้ห่าพรตกับไอ้ห่ารันมันกลั้นขำพวกผมสองคนจนหน้าแดง..แอบเห็นมันยักคิ้วให้กันอีกตะหาก...
ก่อนจะยกแก้วขึ้นชนกับแก้วจอมแล้วมันก็กระดกลงคอกัน...ส่วนเด็กแสบขี้อายของผมก็รีบก้มหน้าก้มตายกแก้วดื่ม
ไม่ลืมหูลืมตา....วางแก้วปุ๊ปคีบน้ำแข็งใส่ต่อปั๊ป..เหมือนพยายามหางานให้ตัวเองทำซะงั้น..ไอ้พรตก็รู้งานรินเหล้าตบด้วย
โซดาบริการให้ทันที...งานนี้ไม่เมาก็ให้รู้ไป...ไม่ต้องรอนานเมื่อสาวๆ ทั้งกลุ่มพากันทยอยกลับเข้ามานั่งหลังออกไปวาด
ลวดลายกันมาจนได้เหงื่อกันทุกคน
มาถึงพวกคุณเธอทั้งหลาย ก็ยกแก้วชวนพวกผมชนกันอีกระนาว คงเพราะเหนื่อยจากเต้น
ไอ้ผมไม่มีปัญหารับมือได้สบายมาก..แต่เมียจอมโอหังของผมสิครับ...เผลอแป๊ปเดียวไปแล้วครับท่าน...
“พี่แพรวคร๊าบบบ...จอมปวดฉี่..ขอไปห้องน้ำแป๊ปน้าคร๊าบบบ” น้าน..มาแล้วครับ...
เสียงยานคางลิ้นพันกันหมดแล้ว..กำลังขอให้น้องแพรวขยับหลีกทางให้ตนเองลุกไปเข้าห้องน้ำ...บอกหน้าตาเฉยเลยเว้ย...
ไปฉี่...พาเอาพวกสาวๆ หน้าแดงอมยิ้มกันตามระเบียบ ไอ้เด็กสุดหล่อเล่นพูดออกปากโต้งๆ ซะขนาดนั้น...มันคงไม่รู้ตัว...
หากปกติคงกล้าพูดได้เนอะ...พวกผู้หญิงเขินกันทั้งกลุ่ม
“ป่ะ!..พี่ไปด้วย..ปวดเหมือนกัน” ผมถือโอกาสลุกด้วยเลย...จริงๆ ก็อยากปล่อยเหมือนกัน
ยังไม่ได้เข้าห้องน้ำเลยผม...นั่งมาจนถึงตอนนี้มีผมกับไอ้รันที่ไม่ได้ลุกไปห้องน้ำกันเลย..ไปปล่อยออกหน่อยดีกว่า...
ที่สำคัญหวงเมีย..ท่าทางเมาขนาดนี้เดี๋ยวไปนัวเนียใครเข้า...
มันเดินส่ายไปส่ายมาเอียงไปเอียงมา...ผมถือโอกาสเข้าไปรวบเอวพาเดินไปด้วย..แบบไม่สน
สายตานับร้อยคู่ที่มองตามผมสองคน..ส่วนไอ้คนข้างๆ..แค่ปรือตามองหน้าผมพร้อมกับยิ้มหวานมาให้ก่อนจะปล่อยผม
พาไปห้องน้ำแบบสงบเสงี่ยมมีแอบซุกๆ คลอเคลียซอกคอผมอีกยังกะลูกแมว..
ต่อด้านล่าง
-
- 3 -
มาถึงห้องน้ำ คิดว่าไง..ผมคงปล่อยให้มันยืนฉี่ตรงโถข้างนอกหรอก...พวกแม่งยืนอยู่กันเต็ม..
เลยพามันเปิดประตูให้ฉี่ในห้องน้ำนั้นแหละ...ตอนแรกมันทำท่าจะไม่ยอม...ผมเลยกระซิบขู่ใส่หูว่า..หากไม่ฉี่ในนี้
เดี๋ยวผมจะอยู่ในห้องด้วย...มันถึงยอมว่าง่ายๆ..ส่วนผมก็ยืนฉี่ข้างนอกปกติ...จะสนใจทำไม..บิ๊กบอมย์ผมมักทำให้คนข้างๆ..
หน้าตื่นตาตั้งกันประจำ..อยากมองก็มองไปแต่อย่าเสือกจับของกูเด็ดขาด..โดนกูยำตีนแน่...ห้ามไม่ให้มองคงไม่ได้...
ผมเจอบ่อยในสถานที่แบบนี้..แค่ถลึงตาใส่แบบไม่พอใจ พวกแม่งก็หดหัวกลับไปแล้ว
ยืนล้างมือรอตั้งนานมันยังไม่ออกมา...ตายห่าในห้องน้ำหรือยังหวะนั่น...ตัดสินใจเคาะเรียกกว่ามัน
จะเปิดประตูได้....เช็ดเข้..อ๊วกเต็มชักโครก..ดีที่ไม่เลอะเทอะเรี่ยราด...จัดการกดชักโครกแล้วลากมันออกมา..พวกแม่งคุยกัน
เสียงดังมากทำให้ผมไม่ได้ยินเสียงมันอ๊วก...
สภาพมันป้อแป้หน้าแดงก่ำหมดแรงจะยืนแล้วด้วยซ้ำ...เลยรีบประคองไปตรงอ่างจัดการเปิดน้ำล้างหน้า
ให้มันบ้วนปากไปด้วย..ล้วงผ้าเช็ดหน้าซับหน้าให้มันก่อนประคองมันออกมา..ไม่สนใจสายตาที่มองตามเลยสักนิด..
แปลกใจตัวเองพิลึก..ผมกลับรู้สึกดีเสียอีกที่ได้ประกาศให้รู้กันเป็นนัยๆ สำหรับพวกเก้งกวาง..และพวกผู้หญิงที่พากันมองมา..
ให้รู้ไปเลยว่า..นี่เมียกู..
ล้วงโทรศัพท์มากดโทรหาพี่สอน...ส่งสัญญาณเตรียมรถมารอรับหน้าร้านได้เลย...ก่อนจะแว่บลากเมีย
ไปส่งไว้ตรงเบาะหลัง ซึ่งพี่สอนก็รู้หน้าที่จัดการดูแลให้ผมเรียบร้อย แล้วถึงค่อยกลับเข้าไปบอกพวกไอ้รันกับไอ้พรตว่า
ผมต้องพาจอมกลับก่อน..น้องเมามากฝากพวกมันจัดการเคลียร์ค่าใช้จ่ายให้ด้วย ค่อยส่งบิลไปให้ผมทีหลัง...จิ๊บเธอหน้าเสีย
ที่ผมขอตัวกลับรวมทั้งน้องแพรวด้วยอีกคน..แต่ไม่มีใครกล้ารั้งไว้..เพราะเพื่อนผมสองคนช่วยกันให้ผมเสร็จสรรพ...อีกอย่างผม
อ้างว่าพรุ่งนี้ต้องบินกลับเชียงใหม่แต่เช้าเลยไม่มีใครกล้ารั้งไว้อีก..ไอ้ห่ารันกับไอ้พรตมีส่งสายตาล้อเลียนผมมาด้วย...
ไม่อยู่ให้เสียเวลาเผ่นออกมาขึ้นรถให้ไว
เข้ามาในรถไอ้จอมแสบของผม...คอพับคออ่อนไม่รู้เรื่องรู้ราว บ่นเหี้ยไรงึมๆงัมๆของมันไปเรื่อย
มือไม้เปะป่ะลูบกอดตามตัวผมไปทั่ว...ตามเสต็ปเมาแล้วนัวของมันนั่นแหละ......ขึ้นรถได้ผมให้พี่สอนบึ้งกลับบ้านทันที............
“อือ...อ้า...อ่าๆๆๆ” ใช่ครับ...เสียงที่ได้ยินไม่ใช่ซาวน์เอฟเฟ็กส์..แต่เป็นเสียงสดล้วนๆ
ตอนนี้ผมกลับจอมนักเลง..กำลังนัวเนียพันตู่กันบนเตียงเสื้อผ้าไม่เหลือติดตัว..เนื้อเปลือยกันล้วนๆ...กอดก่ายพันกันไปมา..
หลังจากพี่สอนมาส่ง..ผมไม่รอช้าแบกเมียรักขึ้นห้องทันที...ก่อนจะจัดการลอกคราบสุดที่รัก....
เอาผ้าชุบน้ำเช็ดตัวให้สะอาดทุกซอกทุกมุม..แล้วผมถึงกลับเข้าไปอาบน้ำให้เรียบร้อยก่อนขึ้นมานอนข้างๆ เมียตัวเอง...
ซึ่งนอนหลับตาพริ้มบ่นเหี้ยไรไม่รู้เรื่องงึมงัมๆ..จับใจความไม่ได้สักอย่าง...พลันนึกได้ว่าคนเมาถามอะไรไปมักตอบความจริง...
ผมเลยถือโอกาสหลอกถามเรื่องคาใจทันทีเลย
“จอมครับ...ได้ยินพี่พูดหรือเปล่า?” ผมพูดกรอกใส่หู.ได้ผลเด็กแสบปรือตามองหน้าผม
ยิ้มหวานส่งให้..ครางเสียงต่ำในคอตอบรับประมาณให้รู้ว่าได้ยินเสียงของผม...จะยั่วผมใช่ไหมนั่น...เดี๋ยวก็รู้...ไอ้ตัวแสบ..
“จอมเกลียดพี่บอมย์ไหม?” ตั้งคำถามไป..ใจก็เต้นตุ้มๆต่อมๆ กลัวคำตอบที่ไม่อยากได้ยิน
“อืมมม..” ชิบหาย..กูว่าแล้ว..จิตตกเลยผม...หรือว่าน้องเมาจัดต้องลองเปลี่ยนคำถามดูใหม่
“จอมรักพี่บอมย์มากไหม?” ลองเปลี่ยนคำถามดู..รอลุ้นอีกเหมือนกันเกิดตอบว่า ‘ไม่’
งานนี้ผมคงเข่าทรุด
“อืมมม..” สาด...หัวใจแทบกระดอนหลุดมานอกอก..น้องตอบอืมอีกแล้ว..แม่งชักแปลกๆ
ตอบได้คำเดียวหรือเปล่าหวะ...แต่ผมไม่สน..ในเมื่อผมมีความสุขแล้วน้องก็ขานตอบ..ผมเหมาเอาว่าน้องรักผม...ฮ่าๆๆๆๆ
“งั้นจอมก็เต็มใจเป็นเมียพี่ดิ” ผมถามใส่หูไปอีก
“อืมมม...” น้าน!...น้องเต็มใจเป็นเมียผม...ก๊ากกก...น้องเต็มใจ..ดีใจโว้ย!..
คนเมาโกหกไม่เป็น...น้องเต็มใจ...วุ้ย...ดีใจโคดๆ..
“งั้น..คืนนี้พี่ขอนะ...ให้พี่นะครับ” ผมหน้าด้านถามต่อทันที
“อืมมม..” ..ว้าว!...น้องให้ผม..จะช้าอยู่ใย...พอสิ้นเสียงอนุญาต...บอมย์เบย์ลุยเลยครับท่าน...
คลุกวงในจนทุกคนได้ยินเสียงเมื่อกี้แหละ...ว่าแล้วบรรเลงต่ออย่างหนักหน่วงทันที...
“อือออ...อ่า..ซี๊ดดดๆๆๆ”
เสียงผมเสียงน้องครางระงม เมื่อผมระดมจูบไปทั่วกายหนุ่มกลิ่นเหล้านอกกับเนื้อหนุ่มแน่นตึงมือ..ซึ่งผมคุ้นเคย
และลุ่มหลงมาก...ผมตะโบบจูบฝากรอยคริสมาร์กไปบนร่างขาวเนียนอุดมด้วยกล้ามเนื้อสวยงามทั่วทั้งร่าง...ไล่ดะเหมือนคน
ไม่รู้จักพอ..ทำไมจมูกผมถึงชอบกลิ่นน้องจังหวะ..กลิ่นยั่วต่อมหื่นจนใจสั่นสะท้าน...ผมคลุกหน้าเคล้าดมแม่งหมด..
ทั้งซอกจั๊กแร้มีขนพองามพริ้วเป็นแพรเซ็กส์ซี่อย่างเป็นระเบียบ ฝังจมูกสูดกายหนุ่มไม่เหม็นสาปเลยสักนิด....
แม้แต่ซอกขาหนีบ..กลุ่มปอยขนที่ขึ้นเป็นแพรหนาตรงบริเวณหัวหน่าว...ผมก็คลุกหน้าคลุกจมูกสูดดมจนหวิวไปเลย...
ใครจะว่าผมหื่นก็ยอม...ไม่เคยติดรสดมกลิ่นกายใครเท่านี้มาก่อน...แต่ทำไมกับจอม
ผมเหมือนเสพติด...สูดดมที่ไหนให้มึนเมาเร้าอารมณ์ได้อย่างมากมาย...พวกที่ติดดมกาวคงแบบนี้กระมัง...
ต่างกับคนดมกาวมันเมาแล้วหลอน..แต่ผมดมน้องไม่เมาไม่หลอน...แต่มันเร้าใจอยากแทรกร่างเข้าไปจมมิด
ในร่างหล่อเทพตรงหน้านี้ที่สุด...
อยากกระแทกอัดให้หนักหน่วง...อยากกดจนมิดให้น้องครวญครางใต้ร่างผม...ผมชอบใบหน้าเหยเก
ปากบวมเจ่อ..หน้าแดงก่ำ..ตาพริ้มหวานร้องครวญครางเสียงทุ้มนุ่มใต้ร่างผม...ผมชอบ..ชอบมาก..ไม่ไหว..คิดแล้วเสียวสัด
ว่าแล้วไม่รอช้า..หลังป้ายเจลสอดนิ้วกระตุ้นขยายรูจนเป็นที่น่าพอใจ...จัดการยกขาน้องพาดบ่าดันเข่า
ชิดหน้าอก..ก่อนจะจ่อบิ๊กบอมย์มุดหัวเข้าไปในรูสีพิช...บัดนี้ขยายช่องรับบิ๊กบอมย์เข้าไปอย่างลำบาก..ในขณะที่ร่างข้างใต้ผม
ขาสั่นระริก..กระสับกระส่ายตาโตจ้องหน้าผมแบบเบลอๆ...มือจิกกำผ้าปูที่นอนบิดนิ้วเกร็งจนแทบขาดติดมือ...
“อ้า...เจ็บ....เจ็บ...ไม่..อึก..เจ็บ....”
น้องพูดกระท่อนกระแท่น..หางตาปริ่มน้ำล้นออกมา...ผมรีบก้มลงไปจูบซับให้อย่างอ่อนโยน..ก่อนจะประกบจูบสอดลิ้น
ดูดต้อนลิ้นน้องไปทั่วโพลงปาก...น้องร้องอู้อี้เสียงในลำคอ..
ผมแช่ค้างไว้เพียงส่วนหัว..มือกุมจอมน้อยสาวให้อย่างนุ่มนวล...กระตุ้นอารมณ์ปรารถนาให้กลับมา
ลุกโชนขึ้นอีกครั้ง จนเริ่มสัมผัสได้ถึงการขยับก้นของน้องร่อนไปมาพร้อมกับการบีบรัดของช่องข้างหลังผ่อนปรนลง
ผมเลยอัดสะโพกเสยบิ๊กบอมย์เข้าไปทีเดียวยันมิดโคน
“อุก...อื้อ..อืออออ..”
น้องกระตุกเกร็งอีกครั้ง คงเจ็บไม่น้อยแต่ผมจะมั่วเดินเครื่องช้าๆ ไม่ได้...เพราะจะทำให้ทรมานกว่ามาก..ในขณะที่ปากมือ
ก็ระดมโหมกระหน่ำปลุกเร้าน้องไปพร้อมกัน..ก่อนจะทนไม่ไหว...ดึงสาวบิ๊กบอมย์ถอยคืนเกือบสุด..เสยกลับเข้าไปเต็มๆ..
เรียกเสียงครวญครางจากน้องหลุดออกมาทันที..
“อ่าๆๆๆ....ซี๊ดดดzzz..”
และไม่รอช้า เมื่อสัญญาณมาแล้ว..แรงปรารถนาที่แผดเผาจวนหมอดไหม้ ก็ถูกผมปลดปล่อยโหมกระหน่ำเข้าใส่
ร่างหล่อปานมานูเอลตรงหน้าไม่มียั้ง...สงครามย่อมๆระหว่างหอกโมขศักดิ์ของพระลักษณ์...กับถ้ำอรหันของเทพมานูเอล...
ได้เข้าห่ำหั่นกันอย่างดุเดือดก็เริ่มต้นขึ้น พร้อมกับเสียงครางแข่งกันระงมของเจ้าของศาสตร์ตราวุธทั้งคู่
“พั่บๆๆ...ป๊าปๆๆ...พั่บบบบๆๆๆ...ซี๊ดดดzzz..” :oo1:
เสียงหนั่นเนื้อกระทบกันสนั่นหวั่นไหว...เหงื่อกาบไหลย้อยทั้งที่เปิดแอร์เย็นฉ่ำ...แต่ก็ไม่สามารถบรรเทาความร้อนรุ่ม
ในกายที่ต้องการปลดปล่อยของผมได้ในตอนนี้...
ในขณะผมถอนกายออก..จัดการจับน้องพลิกคว่ำ..โชว์บันท้ายกลมกลึงตึงแน่น...จนอดใจไม่ได้
ต้องเอามือขย้ำอย่างแรง..แดงเป็นปื้นขึ้นรอยนิ้วผมทันที...ก่อนจะจับบิ๊กบอมย์เสยกระแทกอัดเข้าใส่เน้นๆ..อย่างลึกล้ำสุดๆ..
“ปั๊ป!. :oo1:.โอววว..ซี๊ดดด!!!..”
เสียงครางยาวทั้งของผมของน้อง แม่งเสียวสัด...เสียวโคด...ไม่ไหวแล้ว...ผมรั่วกระแทกกระทั้นโยกซ้ายโยกขวา..
บดคลึงหมุนวน..กดเน้น...รั่วกระหน่ำ...งัดแม่งออกมาใช้หมดทุกกระบวนท่า...ประสบการณ์ที่มีทุกตำราถูกผมดึง
มาใช้จนหมดแล้วมั้ง..เพื่อยืดความสุขนี้ให้ยาวนาน..อาจเพราะเราทั้งคู่ต่างซัดแอลกอฮอล์กันมาไม่น้อย..
ทำให้การต่อสู้ครั้งนี้ยาวนานใช่เล่น..
ก่อนน้องจะแอ่นหยัด....กระตุกเกร็งปล่อยน้ำขาวขุ่นพุ่งทะลักรดที่นอน..คามือผม
ที่สาวรูดกระชันถี่ยิบตามแรงอารมณ์...แล้วผมก็กระตุกเฮือก...
“โอววววๆๆๆ....ซู๊ดดดzzz...อ่า..ซี๊ดดด!!!” :jul1:
ปล่อยน้ำเข้าเต็มท้องน้องตามมาติดๆ..หลังจากโดนบีบรัดตอดอย่างแรงจากข้างในเข้าให้...จนต้องแหงนหน้าซู๊ดปาก....
เสียวจนเอ็นคอเกร็งปูด...อุ่นหวาบตั้งแต่ท้องน้อยยันไขสันหลังสุดปลายตีน...แม่งเสียวโคด....ก่อนจะค่อยฟุ๊บ
ล้มทับหลังน้อง..หายใจหอบตามน้อง..ซึ่งระทดระทวยไปก่อนหน้านี้....
ผมไล่จูบซับเหงื่อตามขมับซอกคอขาว..วนมาหอมแก้มใสที่เจ้าของร่างยังหลับตาพริ้ม...
จูบไล่ตามลาดไหล่ขาวเนียน..พร้อมกับบดคลึงสะโพกไปด้วย ก่อนที่บิ๊กบอมย์จะผงกหัวผงาดขึ้นมาพร้อมรบอีกครั้ง..
จนผมต้องค่อยเริ่มขยับสะโพกโยกเสยไปอย่างช้าๆต่ออีกรอบ..ในขณะที่น้องได้แต่ครางระงมให้ผมฟังเสียงทุ้มนุ่มหู
มันช่างเป็นภาพที่ยั่วยวนเซ็กส์ซี่ที่เร้าความรู้สึกของให้ลุกฮือขึ้นมาอย่างง่ายดายอีกครั้ง.....ไม่ไหวแล้ว...ขอเก็บแต้มก่อนแล้ว...
ว่าแล้วก็จัดการบรรเลงเพลงหอกโมขศักดิ์ด้วยศาสตร์ตราวุธอันยิ่งใหญ่ของผมอีกรอบให้หน่ำใจ.....
จัดให้ตามที่รอคอย.... :haun4: :pighaun:
ขอให้มีความสุขอย่าลืมส่งกำลังใจให้กันบ้างนะค่ะ
Luk.
-
จบแบบนี้ค้างอ่ะ
-
ช่วยเรียกรถพยาบาลให้ทีตอนนี้เสียเลือดมากกับวิชาหอกของพี่บอมย์ พี่รันกับพี่พรตเริ่ดมาก
-
:pighaun: :pighaun: :haun4: :jul1: อ๊ากกกก หลังจากไปสอบมา
พลังแรงหมด ได้น้องจอมมาช่วยไว้ เสียเลือดแทน :m25:
ขอบคุณค่ะ +1
-
โหยยยยยยย จอมตื่นมาจะเป็นไงเนี่ย :haun4:
-
:m25: :m25: :m25:
-
:haun4: :haun4: :haun4: :haun4:
แล่วน้องตื่นมาจะทำไงเนี่ยยยย
-
โหยยย พี่บอมย์ได้ทีนี่จัดหนักเลยนะ :haun4:
สงสารน้องจอมจริงจิ๊งงงงงงงง
-
: :m25: :m25: :m25: :m25::
-
ขอเตือน!
บอมบ์อย่าตื่นช้ากว่าน้องจอมเด็ดขาด
มิฉะนั้นจะเป็นเช่นนี้ :z6:
-
เอาอีกๆๆๆ 555 เลือดจะหมดแล้ว
-
:haun4: :haun4: :haun4:
-
จอมน่าร๊ากกกกกกกกก ><
พี่บอมหื่นอีกแล้ว อิอิ
-
อิพี่บอมย์ หื่นจริงจริง
-
เมาดิบแบบนี้น้องจอมตื่นมาแล้วพี่บอมย์ระวังตัวไว้ให้ดี หุหุ
-
ถ้าพี่บอมจะหื่นขนาดนี้ล่ะก็
-
:jul1: :jul1: น้องจอมของฉันจะเหลือแรงไว้จัดการสามีไหมเนี่ย +1
-
โอ๊กกกกกกก. :haun4: :haun4:
อ่านรวดเดียวจนถึง P.14 ,, สุดยอด สุดยอด :haun4:
ปล. เห็นห้อยชื่อเรื่องว่า เสียวโคดด ละเข้ามาเร็วรี่ :z1:
:pig4: :pig4:
-
:haun4:ตาบอมหื่นได้ใจมากเลย น้องจอมตื่นขึ้นมาจะเป็นไงเนี้ย :pighaun:
เลือดแทบหมดตัวฮึฮึ o13
-
บอมย์หื่นอย่างนี้เดี๋ยวตื่นมาได้เคลียร์กับจอมอีก :try2: (แต่ก็อยากให้หื่นบ่อยๆนะ :oo1:)
-
:z2: :z2:ตื่นขึ้นมาก็เป็นเรื่องอีกหรอก
-
จัดเต็มชุดใหญ่ใส่เครื่อง
เชียงใหม่คงไม่ได้กลับ :m25:
:call:
-
ตื่นมาจะว่ายังไงนะ :impress2:
-
:jul1: ละ เลือดดด ขอเลือดกรุ๊ปวายด่วนจ้าาาา
-
จอมพลาดอีกแล้ว
ฮ่าๆๆๆ งานนี้ตื่นมามีเคลียร์จัดหนักอีกรอบดีเปล่า
-
:pighaun:
ต้องบอกว่าตอนนี้เต็มอิ่มจนล้นเลยกับฉากร้อนแรงบอมย์กะจอม
ชอบคู่รักรันพรตมากๆช่วยเพื่อนมอมเหล้าเมีย5555แถมยืนยันสถานะเมียผัวกันอีก
น้องจอมตื่นมาจะว่าไงน้าหลังเกิดศึก คงหายรอบอยู่ o18
ปล.ตั้งแต่เริ่มเรื่องมาเนี่ยน้องจอมโดนบุกทำประตู3คืนติดแต่หลายรอบอ่ะซิ
-
บรรเลงอย่างเดียวเลยน๊าคุณพี่บอมย์
เสร็จเรื่องแล้วคุยกะน้องมั้งไรมั้ง เดี๋ยวจะไม่รู้เรื่องกันพอดี
ว่าแต่..ขอเติมเลือดด่วน 555 :haun4:
-
:pighaun: :pighaun: :pighaun:
-
:m25: :m25: :m25:
-
คำแนะนำสำหรับบอม ก่อนนอนใส่หมวกกันน๊อคและเสื้อเกราะด้วย เพื่อความปลอดภัยตอนตื่นเช้า
คนเมาและคนแกล้งเมาหื่นพอกัน :oo1: :oo1:
-
ตาบอมย์ เบาๆหน่อยก็ดี เดี๋ยวโดนเมียด่า ว่าตาแก่ตัณหากลับ จะหาว่าม๊ะเตือนเน้อ
-
แว๊กกก
เลือกออกหมดตัวแย้วว กริ๊ดดดดดดดดด
น้องจอมทำอะไรก็ อืม หมดเลยงะ ก๊ากกก
โอ๊ยไม่ไหวแล้วหน้าหนูแดงไปหมดแล้ว โอววว ซิ๊ดด ก๊ากก
ขอบคุณนะค่ะ จะติดตามตอนต่อไปนะจ๊ะ =w=b :jul1:
-
:pig4:อ่านถึงหน้าที่5แล้วครับ :pig4:
-
บอมย์มอมเมียได้ที่แล้วหื่นใหญ่เลยเด้อ
:m25: :pighaun: :haun4:
-
:jul1: :jul1: :jul1: :jul1:
-
สุดๆๆ สุดยอด สุดๆๆที่สุดของที่สุดจริง
คนแต่งน่ารักที่สู๊ด ด ด มาม่ะ จุ๊ฟๆที่ จุ๊ฟๆ
รอตอนต่อไปว่าจอมจะระบมรบอมแค่ไหน น สู้ๆ
-
:jul1: :haun4: :pighaun:
-
:haun4:
-
โอ้วววว เลือดพุ่งกะฉูด!!!!!!!!!
-
ตื่นมา ?
>>>> โดนถีบอ่ะจิ ฮ่าๆ ^__^
-
สงสารน้องจอม อิพี่บอมย์จะหื่นไปไหน
-
:haun4: :oo1: :jul1:
-
โลหิตจางใครก็ได้เติมเลือกที :jul1:
-
งานนี้น้องจอมคงเดินไม่ได้อีกนาน
และสงสัยพี่บอมย์ต้องง้อเมียไปอีกหลายตอน
เพราะน้องต้องโกรธมากกกกกกกก
-
บอมย์เบย์ จัดหนักงี้ น้องจอมไม่แย่รึ
-
บิ๊กบอมย์ :haun4: :haun4:
-
:m10: :haun4: :oo1: :jul1:
หื่นไม่มีใครเทียบเท่า
ถ้าน้องตื่นมาสงสัยบอมย์เละแน่ๆๆ
+1 นะคะ
-
o22 บอมหื่น
-
ไร้ซึ่งคำบรรยาย :oo1: :jul1: :pighaun:
สรุปว่าบอมย์หรือคนแต่งกันแน่ที่หื่น :laugh:
:pig4: o13
-
ขอรถพยาบาลด่วน ๆ เช้ามาไม่ใครก็ใครอาจจะต้องใช้
สงสัยจะเป็นพี่บอมโดนเมียถีบขาคู่ :z6:
โทษฐานเมาดิบแน่เลย ลุ้นตอนหน้า
ตื่นมาจะเกิดอะไรขึ้น :jul3:
-
สงสารน้อง เห็นน้องจอมเป็นอะไรยะ-*-
-
ตามมาจากตะเกียง ไอ้พี่บอมมาหื่นกามอยู่ที่นี่เอง
แถมพรตรั่วก็ยังคงรั่วเหมือนเดิมเลย
+1 ครับ
-
อืมมม ครั้งที่หนึ่ง เกลียด
อืมมม ครั้งที่สอง รัก
อืมมม ครั้งที่สาม ยอม
นักเขียนมั่วเข้าข้างบอมย์รึเปล่าครับ
ครั้งนี้หื่นเบาๆเนอะ
-
และแล้วก็เสร็จบอมไปอีกหลายดอก 5555555
-
ไปโรงพยาบาลก่อนนะ ต้องแอดมิดด่วน!!!
:jul1:
-
:pighaun: :pighaun: :pighaun: :pighaun: :pighaun: :pighaun: :pighaun: :pighaun:
-
จอมตื่นขึ้นมาจะเป็นยังไงนี่ :jul1:
รัน-พรตก็ยังรั่วเหมือนเดิม :กอด1:
-
:sad4: โถ ๆ ๆ ๆ น้อมจอม... ช้ำหมดแล้วลูกเอ๊ย.....
ได้ผัวอย่างอีพี่บอมย์นี่กรรมหรือเวรเนี่ยะ :m8:
:m4: ให้เหยี่ยวรั่วกะกุนซือเทพ Love ทั้งคู่ :จุ๊บๆ: มากมาย
-
อย่าใช้งานน้องบ่อยหล่ะบอมย์
บิ๊กบอมย์ใช่เล็กๆซะที่ไหน
-
โฮกกกกกกกกกก เสียเลือด เสียน้ำ อีกแล้ว อิอิ
-
อ่านจบเลือดไหลออกรูจมูกทันที อั๊กกกกกกกกกกกกกกกกกกก
thx u
-
:pighaun: :pighaun: :pighaun:
เลือดหมดตัวเพราะ NC ตอนนี้
จะคว้าทิชชู่มาเช็ดมันก็หมดซะงั้น
พรุ่งนี้ต้องไปซื้อมาตุนกันหมด
ขอจิ้นฉากนี้ต่ออีกนิด
ความหื่นบอมย์เข้าแทรกแซงอ่ะ
:haun4: :haun4: :haun4:
-
อืม... สามวันติด
สงสารน้องจอมขึ้นมาทันใดT____T
-
คืนนี้น้องโดนหนัก แต่เช้าพรุ่งนี้พี่บอมย์ แกโดนหนักแน่!
เอ่อ..ว่าแต่ว่าน้องจะลุกไหวเหรอ? 55+
ปล. ตอนนี้คนอ่านตัวซีดหมดแระ เลือดหมด..ตัว....แอ่ก! :jul1:
-
+1 ให้อาการหลงเมียนักเลงของอิบอมม์ :m20:
และอาการพรตรั่วจ้า พรตรันหวานๆกันตลอด :-[
-
จอมตื่นมาจะเป็นยังไงต่อไปเนี่ยน แต่ตอนนี้ :pighaun: :pighaun: :jul1:
-
เลือดจะหมดตัวแล้ว :haun4:
-
จมกองเลือด
-
แอร๊ย...พี่บอมย์แกเตรียมตัวง้อน้องจอมอย่างเป็นทางการได้เลย
-
:oo1:อะไรพี่บอมย์จะหื่นขนาดนั้น เอาใจช่วย สู้ๆๆนะบอมเบย์+จอม :pig4:
-
เอิ่มไร้คำพูด :pighaun:
-
หวังว่าตื่นมาจะไม่โดนฆ่าหมกส้วมนะบอมเบย์
แต่จอมอย่างน่ารักเลยอ่ะ กรี๊ดดดด!!! :-[
-
:z13: อ่ะจ๊ากกก
เดี๋ยวกลับมาอ่านนนนน
-
ซีดหมดแล้วววววว :jul1:คนอ่านต้องการเลือดด่วนนนนน
-
โห้ว นายเอกเรื่องนี้โดนของ 5555+++
-
รุนแรงตลอดๆๆๆ
ขี้ตู่เป็นเลิศ.... ถามคำถามเข้าข้างตัวเองไม่มีใครเกิน :z2:
-
:pighaun: :pighaun:
:pig4:
-
พี่รันกับพี่พรตรวมหัวกับอิพี่บอม เข้ากันเป็นปี่เป็นขลุ่ยเชียะ
ฮาอ่ะ :laugh: :laugh:
แต่ตอนนี้น้องบอมโดนชุดใหญ่แฮะ
ตอนหน้าอิพี่บอม โดนน้อง :z6: แน่ๆ
-
เลือดไม่กระฉูดก็ไม่รู้จะว่าไงแล้ว :pighaun:
-
:m25: :m25: :m25: :m25::jul1: :jul1: :jul1: :jul1:
-
ต้องการเลือดดดด~~~
-
อ่านไปได้สองสามตอนเองค่ะ
มาเม้นให้กำลังใจคุณนักเขียนก่อนค่ะ
เดี๋ยวมาอีกที
-
เลือดจางกันเลยที่เดียว :jul1:
อ่า...เราขออย่างซิ
คือ ตรงเอฟเฟ็คเสียง ซาวแทร็คประกอบอ่ะ :o8:
ช่วยลดขนาดตัวอักษรให้เท่ากับข้อความปกติได้ไหมอ่ะ
เวลาอ่านในที่สาธารณะ ไม่ต้องซูมก็รู้เลยว่าอ่านอะไรอ่ะ
ขนาดอ่านในโทรศัพท์ย่อเล็กลงหน่อยก็ยังชัดเจนอยู่ดี
โฮ่ ๆ มันอายนิดหน่อย...แบบ กลัวคนข้างๆหาว่าหื่นไม่เลือกเวลา
อ่านอะไรก็ไม่รู้ แหะ ๆ ขอแค่นี้แหละค่ะ :bye2:
-
จอม โดนอีกแล้วอ่ะ
-
:m25: :pighaun: :haun4:
:jul1: :jul1: :jul1: :jul1:
เข้ามายกมือรอน้องจอมสำเร็จโทษไอ้พี่บอมย์จอมหื่น...ฮ่าๆๆๆๆ..กร๊ากกกกๆๆๆ.. o22
-
อ๊ากกก
เหลือพุ่ง ไม่พุ่งก็บ้าแล้วว
บอกได้คำเดียว NC แร๊ง อ่า กริ๊ดด
พี่บอยเบย์ โรคจิต 55
-
โอ้!!!!!!จัดหนัก เลือดสาดกระจายจริงๆๆๆ
แล้วน้องตื่นมาจะเกิดไรขึ้นน่า อิอิ
-
น้องมันฟื้นมาแกจะเป็นไงบ้างนี้
:กอด1:คนเขียน
-
จอมใจนักเลง
Part 11
หอบหมอนขึ้นเครื่อง?...
.
.
.
.
“อูยยย!..ซู๊ดดด!!..แม่ง!..ไรเนี่ยะ...ปวดชิบหาย”
ตายห่า...เมียผมตื่นแล้วครับ...ตั้งท่าจะถีบผมตกเตียงอยู่แหม่บๆ..แต่ไหงกลายเป็นยักแย่ยักยันไปซะงั้น...
หน้าตาบิดเบี้ยวสูดปากเห็นแล้วขำ...ดีนะที่ผมวางแผนกับไอ้รันไว้ก่อน..ห่ารันบอกให้จัดหนักเอาแบบไม่มีแรง
ยกขาเล่นงานผมเลย...ได้ผลเกินคาด..เมื่อคืนเลยล่อซะสามจัดเต็ม..เช้านี้จอมนักเลงสิ้นท่า...ก๊ากกกๆๆๆ
“อึบ!.ฮ้าววว!..ตื่นแล้วหรือครับ?” เนียนโคดเลยกู..แกล้งงัวเงียปิดปากหาวยืดเหยียด
แขนขาบิดตัวเล็กน้อยพอเป็นพิธี ก่อนจะลุกนั่งมองตอบจอมแสบที่จ้องผมตาแทบถลนจนจะหลุดออกมานอกเบ้าแล้วนั่น...
“ไรครับ...ไมจ้องพี่อย่างงั้น?” ยังเนียนได้อีกกู
“ผลงานมึงใช่ไหม?..” ไอ้หยา!...น่ากลัวเหว้ย!...ท่าจะโกรธควันออกหูแล้วนั่น
“ผลงานอะไรครับ...พี่ไม่เข้าใจ” ผู้ร้ายปากแข็งไว้ก่อน...ตีมึนดูหลู่ทาง..ดีกว่าวู่วาม
รับสารภาพแล้วพลาดพลั้ง
“ทำมึน...บุ้ยบุ่ยหน้านิ่งนะไอ้ลุงกาม..” ป๊าด!..ฟังพูดศัพท์ไหนเล่านั่น..‘บุ้ยบุ่ยหน้านิ่ง’
ช่างคิดได้เนอะ
“บุ้ยบุ่ย..อะไรพี่ไม่เข้าใจ” ผมยังแกล้งนักเลงจอมซ่าให้คันหัวใจ...บัดนี้เจ้าตัว
นั่งหน้าแดงหูแดง..โกรธจนรังสีอำมหิตกระจายรอบตัวแล้วนั่น...แต่เสียใจครับแรงขยับขาแทบไม่มี....จะสงสารอยู่หรอก..
เอาไว้ก่อน..ขืนมีแรงผมตายสถานเดียว
“กี่ครั้ง?..” เอาจริงเหว้ย!...เริ่มลดเสียงต่ำหน้านิ่งได้อีก..จ้องผมตาคมดุ..ไม่ถลึงตาโปนเข้าใส่
แบบตะกี้แล้ว...ไอ้ท่าทางแบบนี้แสดงว่าทะลุจุดเดือด..ขืนลีลาผมจะโดนขึ้นบัญชีอีกนาน..คงต้องยอมถอยให้แล้ว...
เมียบังเกิดเกล้านี่หว่า..
“สามครับ..” ตอบเสียงอ่อย...พร้อมทำตาปริบๆน่าสงสารสุดๆ...
“ไอ้เหี้ย!...รู้ใช่ไหม?..ว่ากูเมา”
น้าน!..ตะคอกซะเสียงดังโยนความผิดให้ผมเต็มๆ...ทั้งที่ตัวเองมีส่วนร่วมให้ความร่วมมืออีกตะหาก...ข่วนหลังผม
จนเลือดซิบแสบไปหมดแล้ว...หลักฐานเห็นอยู่ทนโท่
“รู้ครับ...แต่พี่ก็เมา...จอมก็เห็นนี่นา” ตามแผน...งัดที่เตี๋ยมไว้สวนกลับไปให้ว่อง
“ไอ้..ไอ้...อรึ้ย!..เมาเหี้ยไร..กดกูตั้งสามครั้ง..เมาจริงหรือแกล้งเมาเหอะ” ออกอาการฟึดฟัด
หน้าแดงก่ำ...มันน่ากดอีกรอบโทษฐานยั่วให้คลั่ง..โอย..ผมเป็นไรนักหนา..ท่าทางฮึดฮัดเอาเรื่องไม่สำรวจตัวเองสักนิด..
เสื้อผ้าก็ไม่ได้ใส่..ผ้าห่มนวมหล่นเอวซะหมิ่นเหม่...รอยจ้ำแดงทั่วร่างขาว..ตรงหน้าอกราวนมเรียงต่อกันเป็นปื้น...
เจ้าตัวไม่สังเกตุเลยสักนิด...อร๊ากกก...ไม่ไหวกำเดาจะพุ่ง..
“เมาจริงครับ..คนเมาแกล้งได้ด้วยเหรอ...งั้นเมื่อคืนจอมก็แกล้งเมางั้นสิ...ไอ้ที่มานัวเนีย
ยั่วพี่แสดงว่ารู้ตัวตลอดใช่ป่าว?” กูทำหน้าซื่อตาใส...ถามย้อนศรเข้าให้...ฮ่าๆๆๆ..ก๊ากกกๆๆ...อึ้งเลยดิ..อ้าปากพะงาบๆ..
หาทางไปไม่ถูกซะงั้นเมียใครเนี่ยะ..ยังอ่อนไอ้หนู..กระดูกคนละเบอร์..
“โธ่โว้ย!...เอาไงกับมึงดี...มึงเมากูเมา..แล้วใครพาเข้าห้อง...ไหนตอบมาดิ?”
อ่าหะ!...จะซักเพื่อ...ได้ครับถามมาพี่ก็จัดไป
“ก็พี่สอนละมั้ง..จะเป็นใครได้ครับ...เค้าเป็นการ์ดเมื่อคืนขับรถให้..แต่พี่เค้าคงไม่รู้ว่าเราสองคน
ใกล้กันแล้วจะสปาร์คกันนี่..จะโทษเค้าก็ไม่ถูกใช่ป่ะ!..ความจริงผัวเมียมีอะไรกันมันเรื่องปกติ...จอมจะโมโหทำไม
นักหนาเล่าครับ!”...กูยังมั่วนิ่มเข้าใส่..แถมยกกฎธรรมชาติมาโน้มน้าวอีกตะหาก
“สปาร์คเหี้ยไร..ใครอยากสปาร์คด้วยว่ะ!..อย่าให้รู้นะว่าวางแผนไว้ก่อน..ครั้งนี้กูพลาดเอง...
อุก...อูยย!..เจ็บชิบหาย” พูดจบขยับตัวจะลุก..แต่ต้องหงายกลับลงไปนอนหน้านิ่วบ่นอุบ...เห็นแล้วก็สงสาร..
ผมคงหนักไปจริงๆ
“จะทำอะไรครับ...เดี๋ยวพี่จัดการให้” หน้าที่สามีที่ดี..เอาใจภรรเมียสุดเลิฟ
“เสือก!...แม่ง..คนหรือม้าหวะเนี่ยะ...เจ็บบรรลัย” โอย!..ผมควรดีใจใช่ไหมเมียชม..
แล้วดูทำหน้าเข้า...มันน่าโดนจริงๆ
“อย่างว่าครับ..พี่คนมีบุญพ่อให้มาเยอะ...แต่เค้าว่ากันว่า..ทำบ่อยๆ เดี๋ยวก็ชินต่อไปไม่เจ็บหรอก..
ใหม่ๆเจ็บบ้างเป็นธรรมดา” ผมพูดพร้อมกับยิ้มหล่อส่งให้วิบๆ
“หุบปากเลย...ห้ามพูด...กูคงยอมให้ทำอีกหรอก...ลองมาโดนดูมั้งปะไร..อูยจะไหวไหมเนี่ยะ”
ตาย..ตาย..ข่มขืนเมียตัวเองผิดร้ายแรงหรือเปล่าหว่า?....จบด๊อกเตอร์ก็โง่ได้เพราะไม่ได้จบกฎหมาย..ยิ่งเห็นยิ่งของขึ้นอ่ะ...
จะน่ารักไปไหนคร๊าบ..หล่อสัดเมียกู..ยิ่งมันเหวี่ยงยิ่งน่าโดน...หรือผมหื่น..สาบานไม่เคยเป็นมาก่อน..ทำไมกับไอ้เด็กพยศ
จอมซ่าผมถึงได้คึกชิบหาย....
“จะเข้าห้องน้ำ” อุแม่เจ้า!..มีทำค้อนตาคม..สะบัดเสียงห้วนใส่ คงไม่ไหวแล้วมั้งนะ..
ถึงได้ยอมให้ผมช่วย
“ได้..ได้..พี่พาไป” ว่าแล้วผมก็ช้อนหลังช้อนขารวบอุ้มท่าเจ้าสาวแนบอกเปลือยทันที...
ทั้งตัวมันไร้ซึ่งอาภรณ์ห่อหุ้มกาย..ส่วนผมนะหรือ..บ๊อกเซอร์ตัวเดียว..แถบบิ๊กบอมย์ยังชี้โด่ยังกะเสากระโดงเรือ...
นึกว่าผมจะอายอะหรือ..คิดถูกกันแล้วครับ..ผมไม่อาย..คนอายคือคนในอ้อมแขนผมนี่ตะหาก..รีบเอามือรวบกอดคอผมไว้แน่น..
หน้ามุดซอกคอไปแล้ว..แทรกเข้าในตัวผมได้..มันคงไม่รอเสียเวลาแน่นอน
“ไอ้บ้า...ทำเสร็จก็ไม่ใส่เสื้อผ้าให้กู...” อะกร๊ากกก....หูผมไม่ได้ฝาดไปเองใช่ไหม...
จะยั่วผมไปถึงไหน...ปากผมคงฉีกถึงหูแล้วละครับ...กูหยุดยิ้มไม่ได้..มีความสุขจริงโว้ย!
ผมค่อยๆ วางเมียนักเลงลงนั่งชักโครกอย่างนุ่มนวล..แทบจะถนุถนอมเลยเชียวละ..ก็เห็นสภาพแล้ว
ยังกะโดนโทรมมา..ทั้งที่ฝีมือผมล้วนๆ...เมียสุดหล่อของผมไม่ใช่ตัวเล็กๆ นะครับ..แต่ผมกลับอุ้มมันได้สบาย..
ก็ผมตัวใหญ่กว่ามันเยอะไง...
“เสร็จแล้วก็ออกไปดิ...ยืนอยู่ไม” หมดประโยชน์ขับไสไล่ส่งทันที
“ทำเองได้เหรอ..ให้พี่ช่วยไหม?” หวังดีสุดๆเลยนะนั่น..
“ไม่ต้อง..ไปได้แล้ว” ค้อนผมหน้าแดงแปร๊ด...รู้ตัวไหมเล่านั่น..จอมคร๊าบ..จะหล่อไปไหน..
ห่าเอร้ย...หล่อไม่บันยะบันยังจริงเมียกู ต้องรีบหันหน้ากลับออกมาให้ไวว่อง..ก่อนจะตบะแตกทำร้ายเมียจนอาการหนักกว่าเก่า
ผมจัดการรื้อเอาเสื้อผ้าของภรรเมียออกมา เป็นกางเกงผ้าฝ้ายขายาวเสื้อยืดคอกลมสีขาว...
พร้อมบ๊อกเซอร์ตัวใหม่อีกตัว..กางเกงในคงใส่ไม่ได้..คาดเดาสถานการณ์ให้เองเสร็จสรรพ
จอมนักเลงของผม...แง้มประตูห้องน้ำออกมาด้วยสภาพ..เนื้อตัวพราวหยดน้ำเกาะช่วงบนเปลือยเปล่า
โผล่หน้ายื่นมา...ก่อนจะสั่งผมว่า
“ขอผ้าเช็ดตัวหน่อย” ผมยิ้มหน้าบาน..กุลีกุจอหยิบผ้าเช็ดตัวสีขาวผืนใหม่ในตู้ประชิดตัวอย่างไว..
แต่ผมไม่ได้ยื่นให้หรอกครับ...จัดการดันประตูเปิดกางผ้าเช็ดตัวรวบร่างขาวโพลนหล่อระเบิดไว้ในอ้อมแขน อุ้มกระเตงมาวาง
บนเตียงแล้วค่อยใช้ปลายผ้าซับน้ำให้ทั่วอย่างเบามือ...
“บริการดีเกินไปแล้วไอ้ลุง..คงไม่ใช่เซอร์วิสหลังการขายหรอกนะ” ผมขำกลิ้งไปแล้วครับท่าน...
จอมนักเลงครับจะทำให้รักให้หลงไปถึงไหน..คิดได้ไงเนี่ยะ...มาหาว่าผมเซอร์วิสหลังการขายซะงั้น
“ฮ่าๆๆๆ....ถ้าลูกค้าคือจอม..พี่ยินดีบริการหลังการขายไปตลอดชีวิต” เมียผมปั้นหน้าไม่ถูกไปแล้ว...
เจอลูกหม้อขั้นเทพผมเข้า..ผมไม่เทพเรื่องอื่นแต่เรื่องหม้อเมีย..คิดว่าในกลุ่มไม่มีใครเก่งกว่าแน่นอนว่าไหม?..ดูผลงานสิ..
พูดจบปุ๊ป..กำปั้นหนักๆ ลุ่นๆ ตามติด..พลั๊ก..เต็มหน้าท้องเลยครับ..เล่นเอาจุก..ลืมไปได้ไงว่าขาไม่มีแรง..แต่หมัดยังมีพลัง..
“อย่ามาเลี่ยน...เสร็จยังจะใส่ผ้า” ผมรู้ว่าจอมเขิน..ดูจากท่าทางกึ่งยิ้มกึ่งบึ้งพอเดาได้..แต่ตอกย้ำ
ไม่ได้..เดี๋ยวจะเขินจนระบายใส่ผมจนน่วมแน่ๆ เลยพยักหน้าให้ทั้งที่แก้มยังยิ้มไม่หุบเลยผม..ก่อนจะหยิบบ็อกเซอร์กับเสื้อผ้า
ที่จัดเตรียมไว้ยื่นให้ทันที..นึกว่าจะไม่ใส่เห็นจ้องนิ่งๆ..แล้วค่อยหยิบจากมือผมไปใส่ทีละชิ้นจนเรียบร้อย..ไอ้ผมตั้งแต่มองเมีย
ตัวเองแต่งตัว..ยั่วต่อมหื่นจนปวดตุ๊บ..รีบลุกเข้าห้องน้ำไปเอาออกอีกรอบ..ก่อนจะอาบน้ำสระผมให้เรียบร้อยเช่นกัน...
อย่าคิดว่าผมหื่นเกิน...ลองมาเป็นผมดูดิ..เมียหล่อเทพเปลือยยั่วน้ำลาย..สวมเสื้อผ้าให้มองอยู่ตรงหน้า..
ทั่วร่างขาวมองเห็นรอยจ้ำแดง..ผลงานที่ผมทิ้งหลักฐานไว้ทั้งด้านหน้าด้านหลัง..คุณคิดว่าจะไหวกันไหมครับ...นั่นคือ
คำตอบสุดท้าย..ที่ผมอดทนไม่จับเมียตัวเองกดอีกรอบ..ถือว่าทนสุดๆ แล้วครับ
เปิดประตูห้องน้ำออกมา..จอมนั่งห้อยขาข้างเตียง..จ้องหน้าผมก่อนจะเบือนสายตาเฉมองที่ระเบียง
ด้านนอกแทน...คงเขินที่เห็นผมนุ่งผ้าเช็ดตัวผืนเดียว...หึหึ..ส่งสัยอึ้งในความหล่อของสามีบ้างแล้วอะดิ...ไม่ได้หลงตัวเอง
หรอกครับ..อย่างน้อยผมก็หนึ่งในหนุ่มหล่อทศเทพของโรงเรียนผมเหมือนกัน..
ไม่อยากทำให้เขินมากไปกว่านี้...ทั้งที่ผมก็ชอบอะนะ..เวลาเห็นเมียตัวเองปั้นหน้าไม่ถูกแบบตะกี้..
มุมนี้ของหนุ่มหล่ออย่างจอมโอกาสได้เห็นน้อยครั้งเสียด้วยซ้ำ..
สวมเสื้อผ้าเสร็จ..เช็ดหัวให้แห้งเรียบร้อย..ผมเอ่ยปากชวนเมียลงไปทานข้าวเช้า..เอ่อ..มันควรจะรวบ
เป็นมื้อเที่ยงไปด้วยแล้วหละ..เพราะตอนนี้จะเที่ยงอยู่รอมร่ออีกไม่กี่นาทีเอง..
“ป่ะ!..ลงไปทานข้าวกัน..ลุกไหวไหม?..” ผมชวน
“อืมไหว..เดี๋ยว!..ไหนบอกจะบินไฟว์เช้ากลับเชียงใหม่ไง..” ผมยิ้มให้ ก่อนตอบไปว่า
“เคลียร์ไฟว์แล้ว...ให้พี่สอนเลื่อนเป็นสองทุ่มแทน..รู้เมื่อคืนเมาต้องขึ้นเครื่องไม่ทันแน่นอน..
เลยบอกพี่สอนไว้ล่วงหน้า..”ผมตอบให้หายสงสัย มันก็ยักหน้าเข้าใจ..ก่อนจะลุกยืนทำเนียนแอ๊บปกติ..แต่พอก้าวขาเดิน
หน้านิ่วทันที
ผมกำลังจะเข้าไปประคองพาเดิน..จะได้ช่วยผ่อนน้ำหนักตอนลงส้นเท้า..ไม่ทำให้ลำบากมากกว่าเก่า..
อย่างน้อยคงทุเลาขึ้นบ้าง
“ไม่ต้อง..เดินไหว..ขืนช่วยคุณแม่ได้สงสัยตายห่า” อ้าหะ!..ที่แท้เมียผมอายแม่ผัวกลัวโดนล้อ...
อยากจะหัวเราะออกมาดังๆก็ทำไม่ได้..จะกลายเป็นทำให้เมียที่อารมณ์ปกติโมโหขึ้นมาอีก..เลยต้องกลั้นขำ
จนท้องแข็งไปแล้วผม
ต่อด้านล่าง
-
- 2 -
“ไอ้ลุง...”
จู่ๆ กำลังจะก้าวออกประตูห้องนอน จอมดันหันหลังกลับมาเรียกผมที่เดินตามหลังติดๆ ชะงักกึกซะงั้น
“ครับ..” ผมก็ขานตอบเสียงนุ่ม ใสซื่อกลับไปทันที
“ในบ้านมีหมอนที่ยัดนุ่นนิ่มๆ ไหม..ไม่ต้องใบใหญ่..เอาพอประมาณ” งงสิครับผม..ถามหาหมอนยัดนุ่น
ใบพอประมาณไปทำไม
“ไม่แน่ใจ..แต่คิดว่าคงมี..ไว้ตอนทานข้าวจะถามคนใช้ให้..แล้วจอมจะเอาไปทำไมครับ..ซื้อเอาใหม่ก็ได้นี่”
ผมตอบไป
“จะเอาขึ้นเครื่องด้วย..ไม่ต้องซื้อใหม่หรอก..ใช้ครั้งเดียวเอง” เมียผมตอบกลับมาหน้าเฉยได้อีก
“เอาขึ้นเครื่อง...เอาขึ้นไปทำไม...บินชั่วโมงเดียวก็ถึงแล้วเชียงใหม่..ใช่จะได้หลับยาวซะเมื่อไหร่”
ผมบอกน้องไปครับ
“ใครบอกว่ากูจะเอาไปหนุนหัวหลับ...กูจะไว้รองตูด...เหี้ยเอ้ย..ปวดบรรลัยจะให้นั่งเบาะหนังแข็งๆ
ทรมานเป็นชั่วโมงหรือไง” พระเจ้า!..เหตุผลของเมียสุดที่รัก..เล่นเอาผมขำพรืดกลั้นหัวเราะไม่ไหวแล้วครับท่าน
“พรืดดด!..ฮ่าๆๆๆๆ...ฮ่าๆๆๆ. :jul3:..”
หัวเราะจนน้ำตาเล็ด..คิดได้เนอะ..เอาหมอนรองตูดบนเครื่องบิน...ไม่เจ็บจริงไม่กล้าทำนะนั่น..ยิ่งหนังหน้าบางๆ..
คงเจ็บจนเกินอายแล้วมั้ง..ถึงได้กล้า..
“ขำทำครวย..ใครทำกูเป็นแบบนี้เล่า..หยุดขำเลยไอ้บ้า...ลองโดนมั้งเหอะจะรู้สึก..แม่งยังกะนั่งกะทะทองแดง..
เจ็บชิบหาย” หยุดไม่ได้แล้วครับท่าน..ผมลงไปชักดิ้นชักงอกับพื้นเป็นที่เรียบร้อยไปแล้ว...ก็ฟังเมียนักเลงผมพูดแต่ละคำ..
ไม่ขำก็เส้นลึกเกินขุดแล้วครับ...โอยยยย...ขอหัวเราะก่อนไม่ไหว...จะทำให้รักไปถึงไหนครับ..
จอม...แค่นี้พี่ก็ไปไหนไม่รอดแล้ว....ฮ่าาาาๆๆๆๆ...กร๊ากกกกๆๆๆ :pigha2:
เราสองคนลงมานั่งโต๊ะทานข้าว...แต่เมียผมสิครับคงทรมานน่าดู..โต๊ะไม้สักทองแกะสลักทั้งชุด..
หากปกติโต๊ะทานข้าวชุดนี้คงให้ความรู้สึกปานราชานั่งห้องเสวย..แต่ตอนนี้เมียผมทำหน้ายังกะนั่งลงกะทะทองแดง
เหมือนเจ้าตัวพูด..ไอ้ผมทั้งขำทั้งสงสาร..เลยสั่งให้คนใช้ไปเอาเบาะรองนั่งนุ่มๆ มาวางทับเก้าอี้ให้เมียหล่อผมอีกชั้น..
ถือเป็นการเอาใจใส่ดูแลตูดเมียอย่างดีเลยนะเนี่ยะ...
เมียดันอายสายตาแม่ผัว...ส่ายหัวพรืดดด..จะไม่ยอมให้รองนั่งซะงั้น.แต่ผมก็ทำตาดุ..พร้อมพูดสำทับไปว่า..
“จะยอมทรมานนั่งบิดไปเอียงมาทานข้าวไปด้วยหรือครับ..เดี๋ยวแม่ก็ถามขึ้นมาหรอก..สู้นั่งให้สบายกินข้าวอร่อยๆ..
แม่จะได้ไม่ต้องสงสัย” พอให้เหตุผล...ถึงยินยอมทำตาม ยังไม่วายทิ้งทวนสวนผมกลับมาอีกว่า
“นั่งให้เหมือนกันดิลุง...นั่งคนเดียวก็โดนมองอะดิ..อีกอย่างแม่จะได้ไม่ต้องสงสัย...เกิดท่านถามขึ้นมา
จะได้บอก..เราเล่นกันแรงตกเตียงเจ็บก้นทั้งคู่...” น้าน!..โน้มน้าวให้ผมมุสาซะงั้น..คิดได้เนอะ..ดีที่นายแม่
ยังไม่ลงมา..อีกสักแป๊ปก็คงมา คนรับใช้กำลังไปตาม
“อะไรกัน..จะให้พี่โกหกแม่ตัวเองหรือไง..บาปนะนั่น..ไม่เอาหรอก..แต่พี่จะยอมนั่งเป็นเพื่อน...ถ้าแม่ถาม
จอมตอบเองแล้วกัน..พี่เป็นลูกที่ดีถือคติไม่โกหกผู้ให้กำเนิด” ผมกวนกลับ...ทำหน้าตาจริงจัง..จนมันคงอดหมั่นไส้ไม่ได้...
เหวใส่ผมแบบไม่สบอารมณ์ซะงั้น
“ชิ..ไม่เคยโกหกแม่..อย่าให้รู้นะว่าเคยทำ..จะเล่นไม่เลี้ยงเลยคอยดู..เอ่อก็ได้...ถ้าเกิดแม่ถาม
จอมเป็นคนตอบ..ถ้าท่านไม่ถามอย่าเสือกพูดละ.” เจ้าแผนการ..วางแผนเก่งซะด้วย...ช่างแนบเนียนและรัดกุมเหลือเกิน..
รู้จักนายแม่น้อยไปเสียแล้ว..เอาสิ..มาดูกันว่านายแม่จะทักว่าไง..ผมอยากดูหนังหน้าจอมแสบว่าจะเป็นยังไง...ฮ่าๆๆๆๆ...
ไม่ได้อยู่ในที่ส่วนตัวสองคน..ไม่ขึ้นกูกับผมด้วยแหละ...รักษาหน้าสามีและมารยาทตัวเองจริงๆ..แทนตัวว่าจอมซะงั้น...
น่ารักชิบ...
และไม่ต้องรอนาน...ทั้งผมทั้งมันเราเอาเบาะมารองนั่งทั้งคู่..นึกแล้วทำเหมือนเด็กตลกชะมัด..ช่างกล้าคิดเนอะ...
คงไม่ทันนึกสิว่ามันสะดุดตายิ่งกว่า...หนำซ้ำเก้าอี้นายแม่ก็ไม่มีที่รองนั่ง..รวมทั้งตัวที่เหลืออีก..ประมาทเกินไปเสียแล้วไอ้หนู
นายแม่เดินเข้ามาถึงพร้อมส่งยิ้มให้เราทั้งคู่ เราทักทายสวัสดีท่านไปเหมือนปกติที่เจอหน้าครั้งแรก
ในทุกวันจนชิน แอบเห็นท่านเหลือบมองเบาะที่ก้นพวกผมนั่งทับอยู่แล้วอมยิ้มนิดๆ..พอนั่งเก้าอี้ประจำเรียบร้อย
ท่านก็พูดขึ้นมาทันทีว่า
“นึกไง..ถึงเอาเบาะมารองนั่ง” น้าน!...เห็นหรือยังซื้อหวยไม่ถูกก็ให้รู้ไป..นิสัยแม่ผม..
อยู่ด้วยกันมากว่าสามสิบสองปี..ทำไมผมจะไม่รู้ ผมเลยเงียบ..ดูสิเมียจอมแสบจะมีลูกออกยังไง..ได้แต่ส่งสายตาไปให้
เป็นสัญญาณ..ก็ตอบสิครับ..
“คือ..เมื่อคืน..เมื่อคืน...เราเล่นกันแรงไปหน่อย..เลยเจ็บตูดวันนี้เลยนั่งไม่ถนัดอ่าครับ” พูดจบก้มหน้าหงุด..
หูแดงก่ำ..ไหนจะบอกว่าตกเตียงไงละ..คงกลัวบาปตามที่ผมขู่ไว้..เลี่ยงตอบอ้อมๆ ซะงั้น...ดำดินได้จอมนักเลงของผม
คงไม่อยู่ให้เห็นตัวแล้วมั้งครับตอนนี้ แต่แม่ผมสิ..พอได้ฟังคำตอบแบบนั้น
“พรวด!..แค่กๆๆๆๆ.. o22.”
สำลักน้ำที่กำลังยกจิบทันทีเป็นที่เรียบร้อย..ก่อนจะหน้าแดงหูแดงไปด้วย..ส่งผลให้ไอ้คนต้นเรื่องอายม้วนต้วนหนักเข้าไปใหญ่..
เพราะคำตอบล่อแหลมของเจ้าตัวมันเอง..คงคิดได้แล้วมั้ง..ว่านายแม่สรุปคำตอบเอาเองว่ายังไง....ไอ้ผมอมยิ้มกลั้นขำ
จนแก้มแทบระเบิด. :m20:..โอ้ย!..ตั้งแต่ตื่นขึ้นมา...ผมหัวเราะไปเท่าไหรแล้วนะ...ขำจนน้ำตาเล็ดไปมากแค่ไหน...
หัวใจพองคับอกจนแทบระเบิดไปกี่ครั้ง...การมีคนที่เรารักและเค้าเป็นคนที่ทำให้เรายิ้มได้ไม่หุบ...มันมีความสุขปานนี้เชียวหรือ
ผมมีความสุขมากมาย..และเชื่อว่านับจากนี้..จอมใจนักเลง...เมียของผม..คงทำให้ผมยิ้ม..
และหัวเราะมีความสุขได้ทุกวันเป็นแน่...
มาต่อตอนใหม่ให้แล้วนะค่ะ....
คนอ่านมีความสุข..คนเขียนก็มีความสุขเช่นกันค่ะ :L1:
รบกวนคนที่จะกดบวกให้เป็ด...กดให้ที่หน้าแรกของตอนนะค่ะ
อย่ากดที่หน้า 2 เพราะมันไม่รวมคะแนนเป็นอะค่ะ ไม่ได้ร้องขอคะแนนนะ
แค่อยากเช็คเรทติ้งดูว่าคนอ่านชอบตอนไหน...อารมณ์แบบไหนของตัวละคร
จะได้เอาไปปรับปรุงเรื่องต่อๆ ไป..และตอนต่อไปด้วยไง...
ออกความคิดเห็นบ้างก็ดีเนอะ...คนเราช่วยกันคนละไม้ละมือ..ชาติไทยเจริญ..เกี่ยวไหมเนี่ยะ
Luk. :กอด1:
-
:laugh: :laugh: :laugh: ถึงกับต้องเอาเบาะมารองก้น
-
แวะมา+คร้าบ
ว่าแต่ว่าถ้าจอมรู้ความจริงจะเป็นไงน๊อ อิอิ
-
น้องจอมน่ารักอ่ะเขินได้เขินดี เจ้าแผนการณ์อีกต่างหาก o18
พี่บอมย์ไปไหนไม่เป็นแล้ว
-
ฮาตรงที่ให้บอมทำเป็นนั่งเอียงเหมือนกันเนี่ยแหละ 55555555555555555555555555++++ :laugh: :m20:
-
อ๊ายยยยย
จอมน่ารักอ่ะ
-
เป็นคู่ผัวเมียที่ฮาจริง ๆ
อย่าว่าแต่พี่บอมบ์มันขำ เราอ่านยังขำเลย
จอมใจนักเลงเราหมดสภาพจริง ๆ :m20: :jul3:
-
จอมคร้าบ อย่าน่ารักมากนัก เพราะมันไปกระตุ้นต่อมหื่นพี่บอมย์เขาน่ะลูก 555
เดี๋ยวจะต้องติดหมอนรองนั่งไปในทุกๆที่เด้อ 555
-
น้องจอมน่าร๊ากกอ๊ะ :m20: :m20: :m20: :m20: :m20: :m20: :m20: :m20:
กลับถึง เชียงใหม่คาดว่าบิ๊กบอมคงจะสอยอีกรอบรับขวัญน้องจอม 555555 o18 o18 o18
-
:pigha2:
-
:jul3: :m20: :laugh: :pigha2:
กร๊ากกกกๆๆๆๆ!!!!
อย่างฮาเลยอ่ะ...คิดได้ไงเอาหมอนรองก้นบนเครื่อง..ไม่เทพจริง นี่คิดไม่ได้นะนั่น
ขำขี้แตกขี้แตน..ขอตัวไปขำต่อก่อน....ขอบคุณมากครับคนเขียน :กอด1:
-
ถือว่าเป็นคนที่ จัด
-
:laugh:เจอแบบนี้ บ่อยๆ :oo1: อีกหน่อยคงหายซ่า แหละน้องจอม ตาบอมยื ก็ขยันๆ เข้านะ :jul3:
-
:pighaun:เซอร์วิสหลังการขายตลอดชีพของพี่บอมย์
น้องจอมก็เซ็นสัญญาซื้อขาดไปเลยเนอะ
-
555 คุณแม่ถึงกะสำลัก คิดไกลล่ะสิ เอิ๊กๆ
-
เอาใจช่วยเสมอสู้ๆๆนะครับ :pig4:
-
:impress2: :impress2: :impress2:
-
น้องจอมอย่างฮา แถมเป็นฮาแบบไม่รู้ตัวด้วย น่ารว๊ากอ๊าาาาาา :m3:
ที่น้องจอมตอบคุณแม่น่ะ คนที่สำรักไม่ใช่มีแค่คุณแม่นะ คนอ่านก็สำรัก :m30:
-
ชอบว่ะ จอนนน่ารักอ่ะ :L2:
-
:jul3: :m20: :laugh: :pigha2:
สงสารน้องจอม
-
:m20: :laugh: :pigha2: จอมตอบได้ ฮา มากกกกกกก
-
น้องจอมน่าร๊ากกกกกกกกก
-
สงสารจอม!!!!!!
ต่อไปจะทนไหวไหมนั่น 55555
-
สงสารน้องจอม
ดากชำรุด
-
รักคนแต่ง ง ~~~~~ จุ๊ฟๆๆๆ
มาแล้ว วๆๆๆๆๆ คิดถึงจังเลย ย
จอมใจน่ารักมาก จุ๊ฟทีๆ กอดๆ :กอด1:
:L2: :L2: :L2: :L2:
-
ว่ะฮ่าๆ ๆ ๆ ๆ อย่างฮาอ่ะตอนนี้
น้องจอมได้อีกอ่ะ น่ารักได้อีก
-
:m20:กระจายเต็มหน้าจอและทำไหมจอมน่ารักยังงี้ :o8:
จากหมดเลือด เรามาเพิ่มเลือดจากตอนนี้ละ ฮึฮึ o13
สู้ๆๆรอตอนต่อไปคร๊าบบบบบบบบบ :mc4:
-
ก้อบิ๊กบอมย์ จัดซะหนักขนาดนี้ ก้อต้องหอบหมอนเป็นธรรมดา ฮ่าๆๆๆๆ
-
น้องจอมตอบแต่ละที่ฮาขี้แตกขี้แตน :jul3: :m20: :m20:
-
ขำน้องจอมตอนเขิน
สุดท้ายก็ไม่มีแรงยกขาเอาคืนพี่บอม
แสดงว่ารันแนะนำมาถูกทาง
กุนซือเทพจริงๆ
-
:laugh: :laugh: :laugh: :laugh:
ขำน้องจอมมมมมทำไมน่ารักอย่างนี้
:call:
-
55555
สงสารคุณแม่ๆๆๆ
-
น้องจอมยังคงน่ารักเสมอต้นเสมอปลายตลอดแอบอิจฉาพี่บอมย์แล้วอย่าลืมดูแลเมียให้ดีล่ะ
-
เห็นด้วยกับบอมบ์เลย
น้องจอมนี่น่ารักน่ากดจริงๆ ค่ะ
ยิ่งตอนเขินนะ :give2:
-
+1 ให้น้องจอม ฮาที่สุดอ่ะ :m20:
-
ยิ่งอ่านยิ่งรักผู้ชายคนนี้....
-
ตอนนี้จอมฮามากๆ
โดนไปไม่ใช่น้อยนะนั่น
-
:m20: :o8:
-
ทั้งฮา :jul3:และน่าสงสารไปพร้อมกันเลยค่ะ
อยากบอกว่าชอบทุกตอนเลย เพราะว่าสนุกทุกตอนไม่เบื่อซักตอนค่ะ :impress2: :z2:
-
ยิ้มๆๆ
-
น้องจอมน่ารัก กก ก ก
ชอบคุณนายแม่ที่สุด
คุณสามีนี้หื่นจริงๆเลยอ่ะ
กร๊า ก ก ก ก กก
-
บิ๊กบอมย์จัดหนักเกินไปป่าว :-[
น้องจอมน่ารักอ่าาา :impress2:
-
โอ้วถึงขั้นเอาหมอนมารองนั่ง จัดหนักไปหน่อยหรือเปล่าจ๊ะบอม :m20: :jul3:
-
+1 น้องจอมน่ารักมากกกกกกกกกกกกกก :กอด1:
รีบหายไวๆ นะน้องจอม :L2:
-
ถูกใจให้เป็ดจ้า :กอด1: สงสารน้องจอมนะพี่บอมย์เล่นซะจนนั่งไม่ได้ :z1:
-
คริคริ น้องจอมน่ารัก...
:laugh:
-
บอมย์ไม่ค่อยหื่นเลยนะ
+1 นะคะ
-
:m20: :m20:
โอยๆๆ ฮาจนปวดแก้มเลยตอนนี้
:L2: :pig4: :L2:
-
อ่านไปฮาไปไม่ไหวอ่ะ :m20: :m20: :m20:
จอมน่ารักเกิ๊นนนนนนนนนน
:o8: :-[ :o8: :-[
-
:o8: :o8: :o8:
-
อ้าห้ะๆ ตลกโครต ;'DD
-
อ่านตอนนี้ไปก็ยิ้มไป ยิ้มจนแก้มจะแตก จอมน่ารักจริงๆเลย
-
โอ้ว จอม ซาร่าก็เอาไม่อยู่ เล่นไส้กรอกดุ้น 9 นิ้วไปตั้ง 3 รอบ แค่ธรรมดาไม่ต้องบิ๊กไบด์ก็ระบมตูดแระ แต่นี่เล่นบิ๊กบอมที่ใหญ่และยาวพอ ๆ กับสาก(กะเบือ)เนี่ย จาไปเหลือเหรอ ตอน :oo1:กันก็มันอะนะแต่พอเสร็จสมอารมณ์หมายนี่สิ ปวดตูดยันไส้ติ่ง สำไส้ใหญ่ ลำไส้เล็ก ตับ ไต ม้าม ทะลุปอดเลยนะนั่น เห้อ สงสารน้องจอม ได้แต่บอกพี่บอมว่าอย่าเยอะ วันละห้ามต่ำกว่า 5 ครั้งและให้ใส่น้ำตามเยอะ ๆ และอย่าลืมเขย่า ๆ ขย่ม ๆ เพื่อความกลมกล่อมในการกินด้วยนะจ๊ะ ขอบคุณคนแต่งอย่างสูง คุณไม่ได้หื่นแต่หื้นหื่นต่างหาก 55555 ล้อเล่นแต่จริง :haun4:
-
สนุกมากครับ เรื่องราวจะเป็นไงต่อไปครับ จะผจญภัยเหมือน ตอนตะเกียง หรือเปล่าครับ
-
น่ารักอะ จอมน่ารักจิงจิง
-
ตอบคำถามได้เข้าตัวมากน้องจอม :m20:
-
ตอนนี้อ่านไป อมยิ้มไป :jul3:
-
555555+...ใครได้ฟังคำตอบแบบนี้ ก็คงมีอาการเหมือนคุณแม่ทั้งนั้น...5555+
-
น้องจอมเขินน่ารักเชียวงี้พี่บอมย์ก็หลงตายสิ :-[
-
ใจนึงก็สงสารจอมนะครับ อีกใจก็เอาใจช่วยพี่บอม 5555+++
-
จอมน่ารักมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก >///////////<
ชอบภาษาจอมอ่ะค่ะ ทำให้คนหล่อเทพ สูงใหญ่ กลายเป็น หล่อเทพ ใสๆ ตัวเล็กน่าทะนุถนอมไปเลย >.<
กลิ้งดุ๊กดิ๊ก หอบเป็ดมาให้ 1 ตัวนะคะ
-
ไอ้น้องจอมแพ้ทางพี่บอมย์ชัดๆ
ขัดใจกระผมพิลึก เมื่อไหร่จะได้เอาคืนครับน้อง...ไม่ใช่ให้จิ้มคืนนะครับ
ที่น้องสะกิดเบาๆยังไม่สะใจครับ ขอหนักๆ เอาให้พี่บอมย์คลั่งแรงๆ.....สักทีเหอะ
-
เบาะชั้นเดียวคงน้อยไป :-[
-
แบบนี้น้องจอมคงจะโดนจัดหนักทุกวันแน่ ๆ :L1:
-
ตามเข้ามาอ่าน (http://i273.photobucket.com/albums/jj225/tangtang_jar/yenta4-emoticon-0001.gif)ทันได้เห็นความหื่น ความเจ้าเล่ห์ ของบอม
จอมจะทันเจ้าบอมมันไหมเนี่ย แล้วไหนจะความหื่นระดับเทพอีก ระบมแย่เลย(http://i273.photobucket.com/albums/jj225/tangtang_jar/yenta4-emoticon-0010.gif)
-
จอมน่ารักได้อีกอ่ะ
-
ไม่ยั้งให้น้องบ้างเลยนิ ต้องหอบหมอนขึ้นเครื่องไปด้วยเลยอ่ะ
-
พี่บอมย์ชักจะรังแกน้องมากเกินไปแล้วนะ o12
:m1: น้องจอมน่าฮักมากมาย .....
-
กำลังจะเข้ามาเม้นเลย เจอตอนใหม่พอดี
จะว่าไงดีล่ะ อิลุงมันก็หื่นเกิ๊น ไอเราก็สงสารหนูจอมจริงๆ เหมือนจะตามอิลุงทัน แต่อิลุงก็แถไปได้เรื่อย
ทำใจเถอะ หนูจอม
เป็นกำลังใจให้คุณนักเขียนค่ะ
-
ต้องใช้เบาะรองนั่งเลย
ลุง เล่นซะจัดเต็ม
55555555
-
สงสารนู๋จอม
-
คุณลุงเพลาๆบ้างเหอะ ก็รู้ว่าเด็กมันน่าฟัด :m25:
สงสารจอม 55
แต่คู่นี้น่ารักกกกก มาต่อเร็วๆนะ จะรอๆ :impress2: :impress2: :impress2: :impress2:
-
เริ่มจะสงสารน้องจอมล่ะ ไม่ไหวๆ ลุงบอมมันหื่นเกิ๊น แถมจับไม่ได้ไล่ไม่ทันอีก 5555
ถามจริงน้องจอมจะหอบหมอนขึ้นเครื่องเลยเหรอค๊า
-
แจ้งข่าว!!!!!
พี่วีส่งตอนพิเศษ...เพิ่งอัพ..."วันแม่" มาให้อ่านแล้วนะค่ะ
ไปอ่านได้ที่กระทู้นิยายจบแล้ว เรื่อง 'เพราะรัก...จึงเปลี่ยนได้' สำหรับคนที่รักแม่
รับรองไม่ผิดหวัง...ซาบซึ้งเหมือนเคย...
Luk. o13
-
:o8:น่ารักจังฮะ
@จอม เดี๋ยวก็ชินไปเองแหละน้า อิอิ
-
น่าร๊ากกกก
ชอบอ่ะ ^^
ปล. คุณ lux ขอพรตกะรัน ซักตอนได้มั้ยยย ชอบคู่นี้สุด นะ นะ นะ
-
ค่า ไปอ่านล่ะ ขอบคุณค่ะ
-
:-[ บอมบ้า แสบแทนน้องจอมเลย
-
o13ขอบคุณครับ o13
-
ตามมาขอตอนแรกนะครับ แล้วจะมาตามอ่านให้ครบเลย
-
:m32:
แอบมาดู..แล้วก็ไป อิอิ
:oni1:
-
จอมใจนักเลง
Part 12
บอมย์สอนเมีย?...
.
.
.
.
หึหึ!..ผมนั่งยิ้มไม่หุบคิดถึงเหตุการณ์ก่อนมาทำงาน มันต่อเนื่องมาตั้งแต่ขึ้นเครื่องแล้วครับ..
ผม..เมียจอมแสบ..พี่สอน เรานั่งเครื่องกลับเชียงใหม่มาถึงราวสามทุ่มกว่า อาจักรเอาเบ้นท์กันกระสุนมารอรับ
ขำมากตอนอยู่บนเครื่อง เมียนักเลงผมพูดจริงทำจริง...แม่งหอบหมอนขึ้นเครื่องรองตูดนั่งเฉย
ไม่แคร์ใครจริงๆ..เจ้าตัวเลือกนั่งติดหน้าต่างถัดมาเป็นผมตัวริมทางเดินของพี่สอนเรานั่งเรียงกันสามคน
ผมกลั้นขำทันที..พอถึงที่นั่งปุ๊ปจอมแสบวางหมอนบนเก้าอี้ปั๊ป..หย่อนตูดตามรัดเข็มขัด
ทำเป็นหน้านิ่ง..เหมือนกูไม่สนประมาณนั่น เหลือบมาเห็นผมกับพี่สอนมองอยู่พร้อมกับพยายามกลั้นขำกันหน้าดำหน้าแดง....
คงทนไม่ไหวตีหน้ามึนพูดลอยๆขึ้นมาว่า
“มองไร..ไม่เคยเห็นว่างั้น?” เลิกคิ้วใส่อีกตะหาก พี่สอนรีบเฉเบือนหน้าหลบ
แอบหูแดงกลั้นขำเกือบตายแล้วนั้น อาการแบบนี้ไม่ต้องให้แกเดาก็คงพอรู้..ว่าเมียผมเป็นอะไร
“ปล่าวววว!!!..ไม่มีไรนี่” เสียงสูงเลยผม
“เยอะแหละ....เลิกมองได้แล้ว..” ค้อนตาดุใส่ผมอีก..คงเป็นวิธีแก้เขินของเค้าละมั้ง...
เห็นแบบนี้ยิ่งอยากแกล้ง..ผมเลยแหย่ต่อ
“พี่ว่าหมอนไม่นุ่มเท่าตักหรอก..นั่งตักดีกว่าไหม?..นุ่มกว่าเยอะ” อุตส่าห์กระซิบแล้วนะ..
พี่สอนดันได้ยินอีก...หลุดหัวเราะมาจนได้ เล่นเอาเมียผมอายจนโกรธ จ้องตาถลนแล้วนั่น แถมตะคอกเหวใส่ผมอีกว่า
“บนเครื่องใครเค้าตักกันหวะ..มีสมองไว้กั้นหูหรือไง..แทนที่จะสบาย
กลับระบมกว่าเก่าอีก...พูดเอาแต่ได้” ในที่สุดเป็นผมเอง ที่กลั้นหัวเราะไว้ไม่ไหว..ขำออกมาจนหน้าดำหน้าแดง
“ฮ่าๆๆๆๆ.....” ไม่ได้ขำคนเดียว พี่สอนแม่งก็ร่วมแจมหัวเราะกันน้ำตาเล็ด...
ส่วนไอ้คนปล่อยมุกตาเขียวปั๊ด!...หงุดหงิดที่พวกผมสองคนขำกันตัวโยน...นี่เจ้าตัวคงไม่รู้เลยมั้ง..ไอ้คำพูดตรงๆซื่อๆ
พาให้ขำกลิ้งแค่ไหน..ไม่นับหน้าตาชวนหมั่นเขี้ยวอีกตะหาก
โทษคงไม่ได้เด็กโตเมืองนอกแต่เล็ก ภาษาถึงจะดูแข็งแรงแต่กลับไม่มีจริตพูดตามที่คิด
ดูไร้เดียงสาไปซะงั้น ทั้งที่อายุ 19 แล้วนะนั่น ทำไมคำพูดเหมือนยังไม่โตเลยหวะ....ซื่อจริงเมียกู
มาถึงบ้านสี่ทุ่มกว่า....ผมให้คนใช้เอากระเป๋าจอมแสบไปเก็บไว้ที่ห้องผม...
ความจริงแอบโทรสั่งล่วงหน้าให้ย้ายของจอมไปไว้ห้องผมแล้วด้วย พอเจ้าตัวรู้ถามขึ้นทันที
“ทำไมมาย้ายของจอมไว้ห้องลุง...หมายความว่าไง” ถามได้หน้ามึนมาก...
“จอมครับ...เราเป็นอะไรกัน?” ผมพาเล่นปุจฉา วิสัชนาซะงั้น
“จะให้บอกอ่ะดิว่าเป็น...เป็น...” เหอะ!...มันไม่กล้าพูด ผมเลยต่อประโยคให้เลยสิ้นเรื่อง
“เป็นเมียพี่ไง” เท่านั้นแหละ..เจ้าตัวยืนหน้าแดงแปร๊ดอ้าปากค้าง เถียงก็เถียงไม่ออก
หลักฐานทนโท่..แหวนนิ้วนางข้างซ้ายก็เด่นชัดปานนั้น...
"ผัวเมียก็ต้องนอนห้องเดียวกันสิครับ..ใครเค้าแยกกันนอน” ผมยังเนียนต่อ
“อะ..ไอ้..ไอ้..แม่งนอนก็นอนอย่าทำอีกละกัน...บอกไว้เลย” มีชี้หน้าคาดโทษผมอีก...
ยิ่งทำยิ่งน่ารัก...พอได้ใกล้ชิดเห็นความซื่อและการแสดงออกของจอม...ไม่มีจริตมารยาไม่มีหน้ากาก
แม้จะวางหมาดอยู่บ้าง...แต่ตรงข้ามกับคำพูดคำจา..ที่ไม่มีการปั้นแต่งสักนิด..ทุกอย่างจากใจล้วนๆ...
หาได้ยากคนแบบนี้...ทำให้ผมอย่างหลงเลยละ...เหมือนเลี้ยงแมวที่พยายามทำตัวเป็นเสือให้ได้ซะงั้น
“พี่ไม่ทำหรอกครับ...พรุ่งนี้ต้องเคลียร์เอกสารที่ค้างเยอะแยะ จอมเองก็ต้องไปเรียน
พี่ไม่เพิ่มแผลหรอกน่า” ผมยิ้มกรุ่มกริ่มส่งไปให้ เล่นเอาไอ้ตัวป่วนเขินหนีเข้าห้องอย่างไว....ในขณะผมใจพองฟูฟ่อง
มีความสุขมากมาย..ชีวิตมีสีสันขึ้นเยอะ
อาบน้ำเรียบร้อยรีบเข้านอนกันเลย..ผมแกล้งเนียนลองวาดแขนรวบกอด..เจ้าตัวถองศอก
ใส่ท้องผมทันที...เล่นเอาจุกแถมขู่ฟ่อสำทับอีกว่า
“อย่าเด็ดขาดนะโว้ย!..คิดทำไรนอนเฉยๆ..ไม่งั้นเจ็บแน่” กลัวตายห่า..ไม่อยากให้เจ้าตัว
โกรธจนเหวี่ยงไม่ยอมนอนด้วยหรอก...เลยยอมนิ่งแกล้งหันหลังให้ก่อนจะผล่อยหลับไปอย่างเพลียๆ..
เช้าตื่นไอ้คนที่ห้ามไม่ให้ผมกอดเมื่อคืน..แม่งดันมุดผมเนี่ยะ...เห็นแต่หัวหน้าซุกอกมือกอดเอวซะแน่น..
ขาข้างหนึ่งสอดในหว่างขาผม...สภาพเราเหมือนแฝดสยามอิน-จัน ตัวติดกันยักกะอะไร..ที่สำคัญเหมือนเจ้าตัวจะไม่รู้ซะงั้น
ผมนิ่งลองไม่ขยับ แอบก้มสูดกลิ่นหอมบนผมนุ่ม..มีความสุขสุดๆ ที่ตื่นมา..นักเลงสิ้นลาย
ซุกอยู่ในอก..ตอนนี้ไอ้รูปหล่อดูน่ารักมากมาย
กำลังมีความสุข....นักเลงของผมก็เริ่มขยับยุกยิกก่อนจะลืมตาขึ้นมาแหกปากซะดัง
“เห้ย!...กอดไมเนี่ยะ” น้าน!..ไม่ได้ดูก่อนเลยดิใครกอดใคร...ผมไม่ตอบ..ใช้วิธีเหลือบตา
ให้เจ้าตัวดูเองใครซุกใคร..ขายัดหว่างขาผมจนบิ๊กบอมย์แข็งโป๊กเลยตอนนี้..พอเริ่มจะเข้าใจว่าตัวเองทำอะไรอยู่....
หูแดงหน้าแดงซะงั้น ก่อนจะพูดแก้เก้อขึ้นมาว่า
“อึม..มิน่าทำไมหมอนข้างมันใหญ่เกิน...ที่แท้ก็ไม่ใช่” ว่าแล้วรีบลุกสะบัดก้นคว้าผ้าเช็ดตัว
เข้าห้องน้ำไปหน้าตาเฉย...เห่อ..เห่อ..เห่อ..อายครับ..เมียผมอาย..พอรู้ว่าเป็นฝ่ายซุกผมเอง..ดันอายซะงั้น
คิดได้เนอะเอาผมเป็นหมอนข้าง..เตียงผมมีซะเมื่อไหร...ได้แต่กุมท้องขำจนน้ำตาเล็ด
อยู่บนเตียงคนเดียว...ให้มันได้งี้สิเมียกู..ตลกแต่เช้าเลยเหว่ยเห้ย!...ฮ่าๆๆๆๆๆ
โทรศัพท์มือถือผมดังขึ้น..ทำให้ความคิดสะดุดทันที หยิบขึ้นมาดูเบอร์เจ้าเวศน์การ์ดเมียผมโทรเข้ามา
“รบกวนครับคุณบอมย์” ปลายสายพูดขึ้น เมื่อผมกดรับ
“มีไรว่ามา” ผมไม่ค่อยยืดเยื้อ ลูกน้องรู้ดีเวลาคุยกับผมไม่ต้องอารัมบท
“คือคุณจอมแกต้องซ้อมดนตรีต่อกับเพื่อนเลิกประมาณทุ่ม..ผมเลยโทรรายงานคุณบอมย์ให้ทราบไว้ก่อน”
“งั้นเวศน์คอยดูแลด้วย..มีไรโทรหาผมทันที” ผมกำชับไป...เวศน์ถือเป็นมือดีคนหนึ่ง
ในบรรดาการ์ดที่มี...สั่งให้คอยดูแลเมียนักเลงอย่างใกล้ชิด...ไม่รู้พวกมันจะเล่นงานผมเมื่อไหร...ที่เงียบใช่ว่าพวกมันจะหยุด..
คงรอโอกาสหลังพลาดยิงผมสนามบินวันนั้น..ซึ่งการ์ดผมก็ตามเก็บเรียบร้อยไปแล้วทั้งคู่...
อย่าเพิ่งแปลกใจทำไมผมไม่ใช้กฎหมายเล่นงาน...พวกนี้อิทธิพลไม่ใช่กระจอกไม่มีหลักฐานแน่นหนา..
พวกแม่งรอดอยู่ดี..บางครั้งเราต้องเล่นนอกระบบ...มัวรอกฎหมายคงไม่ทัน...วางหูเสร็จผมโทรต่อทันที..
“หวัดดีครับเฮีย..” เสียงปลายสายรับได้รวดเร็วไม่ต้องคอยนาน
“สะดวกคุยเปล่า?..” เพื่อนเมียผมเอง..เจ้าตั้มผมใช้เป็นสปายทั้งก๊วนมันเลยหละ
“สะดวกครับ...ตอนนี้ผมซื้อน้ำอยู่..คาบว่างมาหาไรกินกัน” มันรายงานให้ฟัง
“แล้วจอมหละ..”
“นั่งอยู่ที่โต๊ะกับพวกที่เหลือ...เฮียมีไรป่าว?”
“เย็นนี้มีซ้อมวงต่อเหรอ”
“ครับ....ศุกร์หน้าต้องขึ้นโชว์แล้ว...งานเฟรชซี่ที่บอกไงเฮีย” มันทวนความจำ
ผมพอนึกออกแล้ว
“อึม..แล้วเลิกกี่โมง”
“คงไม่เกินทุ่ม..มีวงรอซ้อมต่อครับ”
“เออๆ..มีไรโทรหาพี่นะ...ฝากดูด้วย”
“ครับ..ผมจะดูแลให้..เชื่อมันเลยเฮียฮ็อทโคดอ่ะ..สาวๆ แม่งกรี๊ดสนั่น...ไม่ทันไรมันดังไปแล้วอ่า..
งานนี้หลังโชว์วงเรทติ้งกระฉูด” ผมพอรู้หน้าตาอย่างจอมทรนงไม่ฮ็อทสิแปลก...
“อืม....ยังไงตั้มอย่าให้ใครถึงตัวหละ...พี่ห้ามเลยเรื่องนี้...กันไว้ให้ด้วย...”
ผมย้ำ...หวงโว้ย!
“ได้ๆผมจัดการให้..ด่านไอ้อ้อยก็ผ่านไม่ง่ายแล้วเฮีย งานนี้ใครจะควงไอ้จอมคงยากหน่อย..ฮ่าๆๆๆๆ”
อ้อยคือสาวน้อยหน้าสวยแต่โคดห้าวมือกีตาร์ของวงมันนั่นแหละ...
“ขอบใจมาก..ไว้นัดเลี้ยงทีหลัง...พี่ทำงานต่อหละ” ผมวางสาย...ได้ฟังมันรับปากส่งท้าย
ค่อยสบายใจหน่อย...นึกขึ้นได้โทรหาไอ้รันมันหน่อยดีกว่า
ต่อด้านล่าง
-
- 2 -
“ไงมึง?” กุนซือเทพทักมา หลังรับสายผม
“อืม...เกินคาดหวะกูเนียนตามมึงบอกแหละ..คิดแล้วอดสงสารไม่ได้...แม่งหอบหมอน
ขึ้นเครื่องเลยดิ” ผมบอกมันไป...พวกผมไม่มีความลับต่อกันอยู่แล้ว
“อย่าบอกว่ามึงล่อซะนั่งลำบาก..หึหึ” มันถามเหมือนนกรู้ มีหัวเราะตบท้ายอีกตะหาก
“หึ...ประมาณนั่น...ไม่จัดเต็มคนเจ็บเป็นกูเองดิ...มือตีนหนักใช่เล่นเมื่อไหร” ผมตอบมันไป
“พยศมากต้องกดให้อยู่...เมียมึงหน้าตาไม่ธรรมดา..เหนื่อยหน่อยหวะ..ดูกูปานนี้ยังต้องย้ำประจำ...
เผลอเป็นไม่ได้” ฟังเสียงมันบ่นผมอดยิ้มตาม...ถึงมันจะบ่นแต่ก็รู้ว่าไม่ได้จริงจังไร...แถมน้ำเสียงดูอบอุ่นได้อีก...
ไอ้เหี้ยรู้ตัวเปล่านั่น...หลงเหยี่ยวแค่ไหนกุนซือกู
“แล้วนี่มันไปไหน...อยู่หรือเปล่า” ว่าแล้วถามถึงเหยี่ยวรั่วมันหน่อย
“ไปดูเพชรที่แผนกเจีย...อ่ะ..มาพอดีคุยกับมันหรือเปล่า?”
“อึม...ยังไม่ได้ขอบใจมันเลยที่ช่วยมอมเมียกู” ผมบอกไอ้รันไป....ก่อนมันจะเอาโทรศัพท์ให้
เมียรั่วมันคุยกับผม
“สาดบอมย์...ขึ้นสวรรค์ไปกี่รอบหวะ” ฟังมันทักผมสิ...
“เหี้ย...จะเสือกรู้ไปทำไม” ผมว่าแดก อย่าคิดว่ามันจะสำนึก
“ห่านิ...สุขแล้วถีบหัวส่งเลยนะ...ดีเลยกูจะยุให้เมียมึงมีชู้เสียให้เข็ด” ดูเหยี่ยวเหี้ยมันดิ...อยู่ใกล้แม่ง
ตบกะบาลหัวทิ่มเลยสัด
“พอเลยสัด...อย่าเอาความคิดจัญไรใส่หัวเมียกูเด็ดขาด...มึงเป็นคนเดียวเหอะ” ผมสวนมันกลับ
“ชูว์...เหี้ยบอมย์อย่าเสือกพูดไปนะมึง..หางานให้กูแล้วไหมนั่น...มึงก็รู้นิ..เพื่อนมึงเอากูตายแน่”
สัด..ทีงี้ทำกลัว..แต่เสือกจะยุเมียชาวบ้าน
“เอ่อ..อย่าอุตริพาเมียกูเสียคนเด็ดขาด..ไม่งั้นกูจะให้ไอ้รันจัดซะให้เข็ด..ฮ่าๆๆๆๆ..” ผมได้ที
ขู่มันไป..เอากะลูกรั่วมันไม่ได้หรอก...ไอ้นี่รั่วได้ทุกสถานการณ์
“ทำขู่นะสัด...ใช้หนี้กูมาเลย..ค่าเหล้าบวกค่าเหนื่อย..แถมยังช่วยกันสาวๆ พวกนั้น
จนยอมปล่อยมึงตัวปลิวไปขึ้นสวรรค์..เบ็ดเสร็จรวม vat กูคิดแบบกันเองแสนหนึ่งจ่ายมาเลย”
ป๊าด!...คิดได้เนอะมัน...หึหึหึ
“เก็งกำไรเว่อร์..กูมีแต่แสนสาหัสเอาป่าว?..ค่าเหล้าเดี๋ยวกูให้เลขาโอนให้” ผมบอกมันไป
“ครวยเหอะ...ดูถูกน้ำใจกูแล้ว..ไม่ต้องหรอกห่านิ..กูล้อเล่นไว้ให้พวกกูไปถล่มมึงที่เชียงใหม่คืน...
รอไอ้โต๋กับตะเกียงมันก่อน..เตรียมต้อนรับจัดแจ่มๆ ให้สักคนดิ” ยังได้อีกมัน
“เอางั้น..ไม่มีปัญหา..ว่าแต่แจ่มๆ ของมึงเนี่ยะ...ให้จัดเผื่อไอ้รันมันด้วยเปล่าหวะ?” แกล้งแหย่มัน
“มึงอยากตายลองจัดดูดิ...” เชื่อแล้ว...หึงผัวแต่ตัวมันจะเอา..สาดดด
“อ้าว!..ไงงั้น..ให้กูจัดให้มึง..ห่ารันไม่โกรธกูที่ไม่จัดเผื่อมันทำไง” ผมยังกวนไม่เลิก
“ไม่ได้...ไอ้รันมันของกูใครอย่าแหยม..ขนหน้าแข้งมันกูก็ไม่ให้โว้ย!” แม่เจ้า!...หึงเข้าเส้น
“งั้นมึงไปถามมันก่อนดีกว่า?..ว่ายอมให้กูจัดให้มึงหรือเปล่า”
“บ๊ะ!..ถามก็เจ๋งดิ..นอกจากจะอดแล้ว..มันจะจัดหนักกูเต็มๆ...ไม่ดีกว่า...มึงอย่าเสือกพูดไปเชียวนะโว้ย!...
กูโดนมันเล่นเมื่อไหร..กูพาเมียมึงหนีแน่เชี้ยบอมย์” ยิ่งคุยกับไอ้ห่านี่ ยิ่งปวดหัว...รั่วไม่หาย
“เออๆ..กูไม่บอกหรอก..พอก่อนกูทำงานต่อหละ...แล้วไงค่อยคุยกัน..ตกลงมึงไม่เอาแน่นะค่าเหล้า..หึหึหึ”
ผมตัดบทรวบยอด..เวียนหัวคุยกับห่านี่ทีไร..รู้หรอกมันแหย่เล่น
“เอ่อดิ..แต่ถ้ามึงอยากคืนกูจริง..เปลี่ยนเป็นพาเพื่อนสะใภ้กูไปดินเนอร์หรูๆ...อย่าลืมบอกด้วยว่า
รางวัลจากพวกกู..แทนการฉลองที่มึงฝังเสาลงหลุม....ฮ่าๆๆๆๆ...กร๊ากกก” ขำได้อีก...เป็นเอามากไอ้ห่าพรต...
ไม่รู้มันทำอีท่าไหน..กุนซือกูถึงเทหมดใจกับความรั่วของมันซะงั้น....ฮ่าๆๆๆ..
ผมทำงานต่อ เคลียร์เอกสารทั้งวัน พี่ชิดเลขาประจำตัวมือขวาฝ่ายบุ๋น ขนมากองพร้อมตารางการประชุม
นัดหมายอีกเยอะแยะจนปวดหัว...เลยต้องตั้งใจทำให้เสร็จๆ ทำจนเพลิน...ไม่ได้ออกไปกินข้าวที่ไหน พี่ชิดสั่งจากโรงแรม
ขึ้นมาบริการให้ถึงห้องทำงาน กินเสร็จก็เร่งมือต่อ....จนเวลาเลยมาทุ่ม...รู้สึกตัวก็เสียงโทรศัพท์ผมดังขึ้น
เห็นโชว์เบอร์เจ้าตั้ม กดรับทันที
“ว่าไงตั้ม”
“เฮีย..เกิดเรื่องแล้ว..ไอ้จอมแม่งต่อยกับรุ่นพี่ปีสอง..ล่อจนไอ้เหี้ยนั่นคิวแตกปากแตก
เลือดกำเดาทะลักหนักไม่น้อย” มันรายงานด่วนจี๋
“ทำไมพวกมึงไม่ห้ามหวะ...แล้วจอมเป็นอะไรหรือเปล่า” ผมถามเร็วปรือ
“ก็ไอ้เหี้ยนั่นมันสมควรโดนอ่า...เสือกกวนตีนหาเรื่องไอ้จอมก่อน..พวกผมเห็นว่าไอ้จอมแม่งเอาอยู่
จะไปห้ามทำไม...แต่ที่โทรบอกเนี่ยะ..คือเรื่องมันไม่จบ...พวกไอ้ห่านั่นมันยกโขยงมาเป็นสิบปิดห้องซ้อมจะรุมกินโต๊ะ
พวกผมอยู่เนี่ยะ” พอฟังแล้วผมเป็นห่วงจอมมาก....
“เอ่อ..พี่รู้แล้ว มึงถ่วงเวลาไว้ก่อน...เดี๋ยวพี่จัดการเอง” พูดจบผมกดโทรบอกเวศน์ทันที
“เวศน์..คุณจอมเกิดเรื่อง รู้ยังเนี่ยะ” ผมเสียงห้วนใส่ทันที
“รู้แล้วครับ..ผมเรียกการ์ดเพิ่มแล้วครับคุณบอมย์...คิดว่าเอาอยู่” เวศน์บอกมาแบบนั้น
ผมค่อยโล่งใจหน่อย...แต่ยังอดห่วงไม่ได้
“รู้จักพวกมันไหม?”
“คุณขจรลูกชายพ่อเลี้ยงบรรจงครับ....มันคงรู้ว่าคุณจอมเป็นใครเลยกะเล่น..แต่กลับโดนคุณจอม
ใส่ซะหน้าเละ...กลายเป็นพาลพาพวกมารุมซะงั้น...ผมว่าไม่แน่มันอาจเรียกคนของมันเพิ่ม ยังไงผมจะดูแล
คุณจอมเต็มที่ครับ” เวศน์บอก...พ่อเลี้ยงบรรจงคือศัตรูหมายเลขหนึ่งโจทย์ผมเอง...พอรู้งี้ผมต้องไปจัดการเองแล้ว
ไม่แน่หากพวกมันเล่นพวกต่อให้เมียผมห้าวแค่ไหน คงได้เจ็บตัวไม่มากก็น้อย ผมไม่มีทางให้จอมเจ็บเด็ดขาด
“เวศน์..ผมกำลังไป...ดูแลใกล้ชิดห้ามคุณจอมได้รับบาดเจ็บเป็นอันขาด รู้ใช่ไหม” ผมกำชับเสียงเข้ม
“ครับ..ผมจะไม่ให้คุณจอมเจ็บเด็ดขาด” พูดจบ ผมรีบตัดสายกดโทรหาพี่สอนทันที ในขณะที่ตัวเอง
เดินออกประตูตรงไปที่ลิฟท์ทันที
“ครับคุณบอมย์.” พี่สอนรับสายปุ๊ป ผมสั่งการปั๊ป
“พี่สอนเตรียมรถด่วน ผมกำลังลงไป..ตรงไปมหา’ลัยจอมให้ไวพี่ จอมเกิดเรื่อง” เรารู้กัน
วางสายเสร็จผมก็เข้ามาอยู่ในลิฟท์ใจไปอยู่กับจอมมันแล้ว ยังไงผมต้องไปดูแลด้วยตัวเอง ไว้ใจไม่ได้เด็ดขาด
ลงมาถึงพอลิฟท์เปิด พี่สอนก้าวมาหาผมทันที ก่อนเราจะพากันขึ้นรถ อาจักรขับพี่สอนนั่งหน้า
ผมสั่งเหยียบมิดไปให้เร็ว ใช้เวลากว่าสิบนาที ตอนนี้ผมมาถึงหน้าห้องดนตรีซึ่งมีกลุ่มนักศึกษาและการ์ด
ของไอ้เด็กชื่อขจร ยืนคุมเต็มหน้าห้อง ประจันหน้ากับเวศน์และการ์ดที่เวศน์เรียกมาเพิ่มอีกห้าคน
ยังไม่มีใครขยับถึงแม้พวกนั้นจะมากกว่าถึงสามท่า แต่ฝีมือคนของผมไม่ธรรมดาน่าจะตกลงกันอยู่ละมั้ง
ส่วนจอมกับเพื่อนคาดว่ายังอยู่ในห้อง...เวศน์คงกันไม่ให้ออกมา...ผมพี่สอนอาจักร เราเดินตรงรี่เข้าไปทันที
เวศน์และทุกคนหันมาเห็นผมแล้ว อ่าไอ้เด็กขจรหน้าแตกยับลูกชายพ่อเลี้ยงบรรจง พอเห็นผมเดินเข้าไปพวกมันมอง
แบบไม่เชื่อว่าผมจะมาด้วยตัวเองมั้ง ไม่รู้ก็ให้พวกมันได้รู้ไว้ คนนี้เมียกู....เมียข้าใครอย่าแตะ
“เกิดไรขึ้น....” ผมถามห้าวสั้นทันที ก่อนที่ไอ้ขจรมันจะเอ่ยปากออกมาว่า
“ก็ไอ้หน้าอ่อนในห้องเนี่ยะ มันต่อยผมจนหน้าแหก...ผมต้องการเอาคืนให้มันขอโทษผมด้วย”
มันฟ้องยังกะผมเป็นพ่อมันซะงั้น แต่ขอโทษผมไม่ใช่พ่อมัน ผมเป็นผัวคนที่มันเรียกว่าไอ้หน้าอ่อนตะหาก
“หึ..แล้วเราไปทำอิท่าไหน มันถึงได้ต่อยจนหน้าแหก” ถามไปไอ้ขจรมันสะดุดหน้าเจื่อน
ก่อนจะแถพูดมาว่า
“วงผมซ้อมต่อพวกมัน แต่มันเล่นเกินเวลา...ก็ต้องเคลียร์ดิ..” มันบอกผมมา ก่อนที่ผมจะพูดต่อ
ไอ้จอมแสบก็เปิดประตูออกมา พร้อมกับเพื่อนกลุ่มมันยืนคุมเป็นแบล็คกราวน์ยังกะมาเฟียน้อยซะงั้น ได้อีกเมียกู
“สัด...กูเกินเวลาเมื่อไหร..พวกกูได้เวลาถึงทุ่มก็ต้องทุ่มดิหวะ...หกโมงครึ่งมึงบอกให้พวกกูหยุดซ้อม...
มึงมีสิทธิ์เหี้ยไร” น้าน!..นักเลงกร่างเลยเมียกู
“พวกมึงได้เวลาถึงทุ่มใช่ต้องเล่นจนทุ่มได้นะโว้ย....เผื่อเวลาเก็บเครื่องให้พวกกูเซ็ทเครื่องต่ออีก
มันก็พอดีทุ่ม...กูให้เลิกหกโมงก็ถูกต้องแล้วไง..มึงเสือกไม่หยุดให้กูยังมีหน้ามาเถียงอีก...ไอ้สัด” มันกวนตีน
อย่างไอ้ตั้มว่าจริงๆ ที่มันโดนคงน้อยไปซะแล้วมั้ง เทียบกับปากหมาๆมันแล้ว
“กูไม่สน...กูได้เวลาเลิกทุ่มต้องตามนั้น..แล้วมึงมีสิทธิ์อะไรมาชักปลั๊กพวกกู” อ๋อ!..นี่คือสาเหตุ
ที่จอมนักเลงผมต่อยมันมั้ง...ไม่ยอมเลิกชักปลั๊กไม่ให้เล่นซะเลย อันธพาลจริงๆ ทั้งพ่อทั้งลูกเชื่อพ่อเลี้ยงบรรจงนี่ใช้ได้...
ถือว่าตนเองมีอิทธิพลละมั้ง ลูกชายถึงได้กร่างไปทั่ว
“มึงไม่เลิกกูก็ต้องดึงปลั๊กออกดิ...แต่ที่มึงทำกูเจ็บเรื่องนี้กูไม่จบ” มันชี้หน้าเอาเรื่องเมียผมต่อ
“แล้วมึงจะเอาไง...กูกับมึงตัวต่อตัวตามคำท้า มึงแพ้แล้วเหี้ยไรไม่ยอมรับ วิ่งโร่ไปพาพวกมารุมกู...
แม่งตุ๊ดป่าวหวะ!..” แรงได้อีก เมียกู...
“ตุ๊ดพ่อมึงดิ...มึงเป็นมวยกูไม่เป็น มึงก็ได้เปรียบกูอยู่แล้ว...กูต้องการให้มึงขอโทษกู..กูเป็นรุ่นพี่พวกมึง...
มาปีนเกลียวกูได้ไง...อีกเรื่องต้องให้กูชกมึงคืนห้าหมัดกูถึงจบ” ไอ้นี่นิ...มันพูดเอาแต่ได้จริงหวะ..ผมยืนฟังนิ่งๆ ดูจอมนักเลง
เมียผมมันจะเอาไง
“ครวยเหอะ..กูไม่ใช่ควายจะได้ยืนให้มึงต่อย...อีกอย่างกูไม่ผิดทำไมต้องขอโทษมึงด้วย..มึงเริ่มก่อน
อวดเก่งท้าต่อยกู..แพ้แล้วไม่ยอมรับไอ้หน้าตัวเมีย” ป๊าด!..เป็นชุดเมียผม มียักคิ้วยกยิ้มกวนโอยเค้าอีกนั่น
“กูไม่สน..ไม่รู้นี่หว่ามึงจะเป็นมวย เห็นแม่งหน้าอ่อน...ยังไงต้องให้กูชกคืนพร้อมกับขอโทษกูด้วย”
เอ่อ..เอากับมันสิไอ้เด็กนี่โคดอันธพาลเลยหวะ..
“กูไม่ทำ...มึงมีปัญญาก็เข้ามาชกกูเองดิ” หน้ากวนได้โล่ว์เมียกู...
“ดี..งั้นมึงกับพวกก็กินยำตีนแทนข้าวแล้วกัน พวกเราจัดการ” มันหันไปสั่งเพื่อนมันกับการ์ดทันที...
พวกนั้นเตรียมขยับ ผมเลยตวาดเสียงดังใส่ซะ
“เห้ย!..หยุดโว้ย!..ใครขืนขยับ..กูเล่นตายเลยเหี้ย....” ไอ้ผลหยุดกึกกันทันที ไอ้หัวหน้าการ์ดกับพวกมัน
รู้จักผมดีว่าเป็นใคร คงไม่กล้าผลีผลามแน่นอน ส่วนเพื่อนนักศึกษาไอ้เด็กอันธพาล มันเลยพาลชะงักไปด้วย...
ตัวผมสูงใหญ่กว่าพวกมันในนี้ทั้งหมด....ตวาดเสียงดังแบบนี้ให้มันรู้ไปลองไม่หยุดกูเล่นตับแตกจริงๆ
“ฟังๆ ดูมันก็ยุติธรรมแล้วนี่....แล้วเราจะเรียกร้องเอาไรอีก..แพ้ก็ต้องยอมรับสิ..ไหนบอกอยู่แหม่บๆ
เป็นรุ่นพี่เค้าไง..ทำตัวแบบนี้รุ่นน้องที่ไหนมันจะยอมรับหวะ..ตัวต่อตัวจะมาอ้างว่าสู้ไม่ได้เพราะไม่รู้ว่าเค้าเป็นมวย
มันสมควรไม่นั่น...คราวหน้าคราวหลังแกว่งตีนหาเรื่องชาวบ้าน ก็หัดประเมินความสามารถตนเองก่อนดีกว่าไหม..จบๆกันไป...
ใครไม่จบเจอกู” ผมพูดจบ..ไอ้เด็กนรกมันหน้าเสีย..หันไปมองการ์ดมัน..ไอ้เหี้ยนั่นก็ยักหน้าให้ ประมานวันนี้คงไม่ได้...
มันรู้จักผม...ดีที่สุดมันก็แค่หันมาจ้องหน้าเมียผม ก่อนจะทิ้งท้ายไว้ว่า
“วันนี้ถือว่ามึงดวงดี....แต่อย่านึกว่ากูจะจบ...ระวังตัวมึงไว้เหอะ” แล้วหันหลังพาพวกแม่งโดนออกไป
พร้อมกับหน้าแหกของมันนั่นแหละ ผมเลยพยักหน้าให้เวศน์พาการ์ดกลับไป ลูกน้องเข้าใจความหมายผม
รีบสลายตัวกันทันที เหลือผมกับพี่สอนอาจักร และก็กลุ่มเพื่อนของจอมมันทั้งก๊วนนั่นแหละ...
“โห!...เฮียแม่งเท่ห์โคด...สุดยอดเลยหวะ..พูดไม่กี่คำพวกแม่งยอมถอยไปเลยอ่ะ...เจ๋งจริง”
ไอ้ก้างมันพูดขึ้นมา เมียผมเผลอสบตากับผมเข้า ก่อนจะหน้าแดง เฉหลบซะงั้น
“เอาหละ..กลับกันได้แล้ว....มีใครไม่มีรถกลับบ้าง เดี๋ยวพี่ให้คนไปส่ง” ผมถามไป
เพราะเป็นห่วงพวกมันไม่น้อย ไม่อยากให้โดนหางเร่ด้วย
“อ้อยกับเกียรติเอารถมาเองค่ะ..ไงเดี๋ยวพวกเราแยกกลับเป็นคู่ดีกว่า เฮียไม่ต้องห่วงสบายมาก”
สาวห้าวในกลุ่มเอ่ยปากบอก
“โอเค..งั้นเอาตามนี้...แยกย้ายเลยแล้วกัน” ว่าแล้วทุกคนก็พากันเดินออกมาขึ้นรถ
ผมกระซิบบอกพี่สอนให้สั่งการ์ดตามคุ้มครองพวกเด็กๆ ให้ถึงบ้านด้วย ป้องกันไว้ก่อน...พี่สอนเลยปลีกตัวไปจัดการ
ส่วนนักเลงโต ก็ตามผมมาขึ้นรถต้อยๆ ไม่พูดไม่จา....คงกลัวผมเอ็ดมั้ง ที่ไปมีเรื่องแบบนี้..
คิดไว้ในใจกะจะแกล้งให้รู้สึกผิดซะหน่อย เลยเก็กหน้านิ่งไม่พูดไม่ถามด้วย เห็นหน้าหมาหงอยแล้ว
ก็อดเอ็นดูไม่ได้ แต่ก็ต้องปรามไว้มั้ง ไม่งั้นเดี๋ยวเหลิงทนงตัวว่ามีฝีมือ จะทำให้เดือดร้อนบาดเจ็บเอาได้ เชื่อเลยว่า
ไอ้เด็กนรกขจรนั่นมันไม่จบง่ายแน่ๆ ต้องวางแผนรับมือเตรียมไว้ให้เมียผมแล้วหละงานนี้...
ตั้งแต่นั่งในรถ...จนกระทั่งมาถึงบ้าน..ผมไม่ยอมชวนคุยด้วยเลย ทำให้เมียจอมแสบหงอยไปถนัด
สังเกตุได้ชัด มีแอบเหลือบมองผมเป็นระยะ แต่ก็ไม่กล้าคุยขึ้นก่อน ตอนนี้เราอยู่กันในห้องตามลำพัง
มันไปนั่งก้มหน้าตรงโซฟา คงกำลังคิดว่าผมจะเอาไงอยู่มั้ง...ผมแกล้งไม่สนใจคว้าผ้าเช็ดตัวเดินเข้าอาบน้ำซะ
ต่อด้านล่าง
-
พี่บอมย์เข้าโหมดโหดเท่ห์ได้อีก
-
- 3 -
เสร็จเรียบร้อยออกมา มันยังนั่งอยู่ที่เดิม..ไม่ขยับสักแอ๊ะ..จิตหลุดไปไหนแล้วนั่น...
ผมยังแกล้งต่อ...เดินไปเปิดตู้หยิบบ๊อกเซอร์ขึ้นมาใส่นอน โยนผ้าเช็ดตัวลงตระกร้าผ้า แล้วก็คว้าหนังสือที่อ่านค้างไว้
ขึ้นนอนเอกเขนกบนเตียงเปิดโคมไฟหัวเตียงนอนอ่านหนังสือเงียบๆ แอบเหลือบหางตามองจอมทรนงที่ยังเอาแต่นั่งก้มหน้า
ศอกท้าวเข่ามือท้าวคางอยู่ที่เดิม ดูว่ามันจะทำยังไง...สักครู่มันเงยหน้าขึ้นมา ผมรีบทำเป็นเนียนสนใจหนังสือนิ่งๆ..
“จะเอาไง” นั่น...เริ่มพูดได้แหละ...ผมไม่ตอบ ยังแกล้งเฉย..คงทนไม่ไหว
ลุกเดินมายืนค้ำหัวผมแล้ว
“ถามว่าจะเอาไง” เสียงดังขึ้นอีกตะหาก....ผมเลยแกล้งเหลือบตามอง ก่อนจะเบือนกลับมาสนใจ
หนังสือต่อ ไม่ปริปากตอบเหมือนเดิม ท่าทางโมโหหน้าเริ่มแดงก่ำแล้ว...
“โธ่โว้ย!..ได้ยินไหม....จะเอาไงก็พูดมาดิหวะ!..” เหวี่ยงฟาดงวงฟาดงาแล้ว....หึ..
“พูดกับใคร..” กวนแม่งหละ
“แล้วมีใครในห้องอีกป่าว...แหกตาดูดิ..ถามไม่คิด” ดูเอาตัวเองมีความผิด ยังมีหน้าขึ้นเสียง
ใส่ผมอีก..ไม่ได้ต้องดัดนิสัย
“ถ้าพูดกับพี่...พูดให้มันน่าฟังกว่านี้หน่อย ไม่ใช่มาขึ้นเสียงเข้าใส่สอนไม่รู้จักจำ” ผมว่าเข้าให้...
ตาแดงแล้วนั่น...ยังไม่ได้ด่าไรมากเลยนี่หว่า...อ้าว!..ตายห่า..จู่ๆ น้ำตาคลอเบ้าขึ้นมาซะงั้น...ก่อนจะไหลลงข้างแก้ม
เจ้าตัวเม้มปากแน่นจ้องผมนิ่งๆ เห็นแล้วต้องรีบคว้าข้อมือดึงลงมากอดอย่างไว
“ปล่อยดิหวะ...ไม่ต้องมากอดเลย..กูมันคนไม่ดี..พูดไม่เพราะ..ไม่ต้องมายุ่งเลย..อึก..อึก.”
ตาย..ตาย...ไหงออกลูกนอยด์ซะแล้ว....ไม่คิดว่าจะอ่อนไหวเป็นกะเค้าด้วย...
“ชูว์ๆ..ไม่เอาไม่ร้องนะครับ...ไหนคุยกับพี่ดีดีสิ..อย่าพูดไม่เพราะสิครับ” ผมลูบหัวปลอบไปด้วย
ในขณะที่หน้าซุกอกผม น้ำตาแฉะหมดแล้วนั่น ส่ายหัวพูดอู้อี้ฟังไม่รู้เรื่องอีก
“อาม...เอาไอ...ไอไอ่ตอบ” ผมฟังไม่รู้เรื่อง เลยจับแก้มให้เงยหน้าขึ้นมามองผม..
ก่อนจะค่อยเอามือเกลี่ยน้ำตาบนหน้าให้ด้วย เห็นแล้วอดใจไม่ไหวกดจูบเบาๆ บนปากแดงที่กำลังยื่น
แบบคนขี้น้อยใจทันที
ผมป้อนจูบหวานปลอบโยนให้อย่างนุ่มนวล ซึ่งเจ้าตัวก็ไม่ดิ้นรนขัดขืนปล่อยให้ผมจูบสบายๆ
แถมหลับตาพริ้มซะน่ากดสักรอบ
จูบจนพอใจ ผมถึงปล่อยปากแดงให้เป็นอิสระ รสหวานปนเค็มจากรอยน้ำตา พาให้รู้สึกดีไปอีกแบบ
“เอาหละ..มีอะไรคุยกับพี่ดีดี” ผมเปิดโอกาสให้พูดใหม่
“ตั้งแต่ขึ้นรถมา...ทำไมไม่พูดกับกูสักคำ” นั่น...เรียกร้องความสนใจก็ไม่บอก...
หึหึ...แสดงว่าแคร์ผมแล้วสินะ..ถึงได้ไม่ชอบที่ผมเมินใส่
“ห้ามกู..คุยกับพี่แทนตัวว่าจอมได้ไหม?” ผมบอกพร้อมกับจ้องตานิ่งๆ..หน้ามันแดงก่ำ..
ก่อนจะพยักหน้าให้หงึกๆ
“แล้วจอมคิดว่าตัวเองไปทำอะไรมาหละ..พี่ถึงไม่ยอมพูดด้วย” ผมตั้งคำถามให้ตอบ..
ดูสิว่านักเลงโตจะตอบว่าไง
“ลุงโกรธเหรอ...ที่จอมไปมีเรื่องกับไอ้เหี้ยนั่น” ใจผมฟูฟ่อง..แม่งเสียงอ้อนได้อีกมึง...น่ารักชิบหาย
“ถามว่าโกรธไหม...ไม่นะ..เท่าที่ฟังดูจอมไม่ใช่คนเริ่มนี่” ผมพูดจบ หน้าแม่งระรื่นขึ้นทันที....
เสือกแอบดีใจซะงั้น..คงกลัวผมโกรธมั้ง
“แต่พี่ไม่พอใจ....ที่เราเอะอ่ะก็ใช้กำลังตัดสิน...เรื่องราวมันพาลลุกลามใหญ่โต...แล้วมันจะไม่จบง่ายๆ...
ต่อไปนี้เรากับเพื่อนแทนที่จะเรียนกันอย่างสนุกกลับต้องมากังวลว่าไอ้นั่นมันจะมาเอาคืนเมื่อไหร...ที่นี้เข้าใจใช่ไหม....
จอมอาจดูแลตัวเองได้ แล้วเพื่อนเราหละ...นึกถึงเค้าบ้างหรือเปล่า...หากเกิดไรขึ้นกับพวกมันทีหลัง
เราจะมานั่งเสียใจ..เข้าใจที่พี่ต้องการบอกหรือไม่” ผมใจเย็น พูดนุ่มๆ ให้คิดตาม...ไม่ใช่ผมไม่เคยเป็น
สมัยรุ่นๆ ผมก็แรง..แต่ก็ไม่ซี้ซั่วตัดสินปัญหาด้วยกำลัง จะเน้นท้าทายเอาชนะกันด้วยกีฬาหรืออะไรมากกว่า
ก็กลุ่มไอ้พรตมันนั่นแหละ...ถึงเราจะอริไม่ชอบหน้ากันมากแค่ไหน แต่ไม่เคยถึงขั้นชกต่อยกันเลย
นี่จอมกับใจร้อน ลงไม้ลงมือจนมันหน้ายับไปขนาดนั้น มันคงยอมง่ายๆ หรอก..นี่หละ
ที่ผมไม่อยากให้เกิดขึ้นอีก
“ขอโทษ...” จู่ๆ ก็ก้มหน้าหงุด พูดซะเบาเลย ผมเลยแกล้งกลับซะ
“หา..พูดว่าอะไรนะ..พี่ไม่ได้ยิน” ทำหน้ามุ่ยใส่ผมแล้วนั่น
“บอกว่าขอโทษไง...ได้ยินหรือยัง” เริ่มเสียงดังแล้วนั่น..
“จะมาขอโทษพี่ทำไม...จอมไม่ได้ทำอะไรผิดสักหน่อย..บอกแล้วไงพี่ไม่ได้โกรธ..
เพียงแต่ไม่พอใจวิธีการตัดสินปัญหาด้วยกำลังง่ายๆ แบบนี้...พี่อยากให้จอมใจเย็นควบคุมตนเองไว้บ้าง...หลีกเลี่ยงได้
เราก็ทำซะ...ไม่จำเป็นไม่ควรสร้างศัตรูขึ้นมาด้วยเรื่องไร้สาระพวกนี้...ห้องซ้อมดนตรีไม่ใช่ประเด็นที่จะเอามาเป็นปัญหา..
ไม่มีที่ซ้อมก็มาซ้อมที่บ้านเราสิ...นัดกันมาก็ได้นี่..เรามีห้องว่างจัดเป็นห้องซ้อมได้สบายอยู่แล้ว ขาดเหลืออะไรก็บอก
พี่จะให้พี่สอนจัดหามาให้...หากเราคิดให้รอบคอบกว่านี้มันก็คงไม่เกิดปัญหาบานปลาย..ก็อย่างที่บอก...ถ้าสิ่งที่จอมทำ
แล้วเพื่อนๆ เดือดร้อนในวันหน้า จอมจะเสียใจทีหลังรู้ไหม..ที่พี่ต้องการบอกก็มีเท่านี้แหละ” ผมถือโอกาสอบรมสั่งสอน
ไปซะยาว...บางทีถ้าเรารู้จุดมุ่งหมายของคนที่เข้ามาหาเรื่องเราก่อน เราหาวีธีป้องกันแก้ไข เรื่องต่างๆ มันก็ไม่ลุกลาม
ใหญ่โต....จอมต้องรู้จักคิดในข้อดีบ้าง..จะได้ไม่ใจร้อนหุนหันวู่วามอีก
“อือ..” พยักหน้าตอบผมซะงั้น
“อือ..นี่หมายความว่ายังไง” ผมก็ยังแกล้งต่อ ทั้งที่พอเข้าใจอยู่หรอกว่าเจ้าตัวต้องการสื่ออะไร
“ชิส!..ก็อือ..เข้าใจแล้วไง...คราวหลังจะพยายามแล้วกัน...รู้เรื่องหรือยัง” แหนะ!..เหวผมซะงั้น...
จะไหวไหมเนี่ยะ...อารมณ์ขึ้นง่ายจริงเมียกู..นักเลงชะมัด...
“โอเค..เข้าใจแล้วก็ดี..ไปอาบน้ำได้แล้วครับ..กินอะไรมาหรือยัง” ผมลืมไปเสียสนิท...
ผมเองข้าวเย็นยังไม่ได้กินเหมือนกัน มาถึงนี้ตอนนี้ก็สามทุ่มกว่าเข้าไปแล้วเพิ่งนึกขึ้นได้
“ยัง..หิวแล้ว..” ตอบผมอย่างอายได้อีก..
“งั้นไปอาบน้ำก่อนครับ..เดี๋ยวพี่สั่งแม่บ้านเตรียมกับข้าวไว้รอ...เราลงไปทานด้วยกัน”
พูดจบมันก็พยักหน้ารับ ก่อนไปผมอดใจไม่ไหว กดจูบไปอีกรอบ..ก่อนจะยอมปล่อยตัวให้ไปอาบน้ำ ล่อเอาเมียตัวแสบ
หน้าแดงหูแดงเดินเขินเข้าห้องน้ำไปโน้นแล้ว....ผมชอบเวลาจอมทำตัวเชื่อฟังว่าง่ายแบบนี้จัง...แต่เวลาเหวี่ยงหรือโมโห
ผมก็ชอบนะ...สรุปกูท่าจะบ้า..แม่งชอบอ่ะ..เมียผมมันหล่อ..พอแสดงอาการอะไรออกมามันก็ดูดี...น่าดูไปหมด...
หนังหน้ามันให้...หึหึหึ....เป็นคนอื่นทำคงหน้าถีบ แต่พอเป็นจอมทำ..มันน่ากดพิลึก....
กร๊ากกกก...ท่าจะหื่นเข้าเส้นแล้วกู....
มาลงตอนใหม่ให้แล้วนะค่ะ
ถ้าจะให้เป็ด กรุณากดให้ที่หน้าแรกของตอนนะค่ะ
หน้า 2 กับ 3 กดให้มันก็ไม่รวมอะค่ะ
ขอบคุณที่ตามกันอย่างล้นหลาม...ไว้จะมาลง มนต์มารให้คืนนี้ค่ะ
Luk. :กอด1:
-
เย่!!!!!!!!!!!!
-
จอมโหมดเชื่อฟัง น่ารักอะ
:กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
อู้ยยยย มาซะยาวสะใจไปเลย แหม เวลา ลุงเค้าสอนเมียเนี่ยก็ดูน่ารักดี
ส่วนน้องจอม พอลุงเมิน มีน้อยใจด้วยอ่ะ 555 ให้มันได้อย่างนี้สิ :monkeysad:
มันน่าให้ลุงบอมย์ จัดหนักน้องจอมบ่อยๆ ต่อไปจะได้เชื่องเป็นแมว
-
o13 มาต่อยาวเลย
-
จอมน่าร๊ากกกกกก
-
ว้าว ยาวได้ใจมากมาย พี่บอมย์มีสาระได้น่าเคารพมากๆ(ปกติมีแต่ต๊องส์กับหื่น) น้องจอมเวลาเชื่อฟัง(สามี)น่ารักที่สุดอ่ะ :o8:
-
:impress2: :impress2: :impress2:
-
กรี๊ดดดดดด อาร๊ายยย พี่บอมย์ก็มีโหมดสาระเหมือนกัน (?)
ฮ่าาา ปกติเห็นพี่บอมย์หื่นตล๊อดดด
น่าร้ากกก จังเลยค่าตอนนี้ น้องจอมเริ่มอ่อนให้พี่บอมย์บ้างแล้วอะ
-
ึึึคั่ก ลุงสอนเมีย หรือ สอนลูกเนี่ย :z1:
น่ารักจริงน้องจอม :mc4: :mc4:
-
ดื้อแต่น่ารักเนอะ :กอด1:
-
จอมน่ารักจังเลย >..<
-
ให้หมดใจเลยค๊า ~~~~
รักคนแต่งที่สู๊ด ด
มาแบบยาวๆๆๆ
จอมน่ารัก นิวว่าแล้วต้องร้อง 55
ปลปล.รักคนแต่ง จุ๊ฟๆ
:L2: :L2: :L2: :L2: :L2:
:กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
ลุงสอนเมีย :laugh:
ดูเป็นผู้ใหญ่พึ่งพาได้มาเกือบทั้้งตอน
จะเสียก็ที่หื่นตอนถ้านี้ล่ะ
-
ตอนนี้นับถือพี่บอมย์มากเลยๆ
ดูสมเป็นตาลุงจิงๆ หุหุ
-
น่ารักจริงน๊าสองคนนี่ มีวิธีจัดการได้ตลอดละตาลุง :impress2:
-
ตอนนี้พี่บอมย์เท่สุดๆ แอร๊ย ! :-[
จอมน่ารัก มาก ๆ :-[
-
:jul3:
:กอด1:
-
สุโค่ยมากๆทั้งน้องจอมพี่บอมย์
เข้าใจบอมย์แล้วว่าทำไมชอบกดน้องจัง น่ารักน่ากดอ่ะ :-[
รอตอนต่อไปค่ะ
-
:กอด1:คนแต่ง
-
...ยังจบด้วยอาการหื่นแบบคงเส้นคงวา
อีตาบอมนี่เวลาเป็นงานเป็นการนี่ดูดีเน๊อะ :-[
แต่เวลาหื่นนี่ ดูเป็นการเป็นงานจริงจังกว่าเวลาทำงานซะอีก :laugh: :a5:
จอมยังเรียกลุงอยู่เลยน๊า...เปลี่ยนคำเรียกหน่อยดีไหมจ๊ะ
เอาซัก ป๋า หรือว่าคุณ อะไรงื้อ เรียกลุง แล้วรู้สึกลุงบอมอายุซัก 50 มีตีนกา ทำนองนั้นเรย o22
55555+
-
o13 เข้ามาก็ได้อ่านตอนใหม่เลย
น้องจอมก็ยังน่ารักเหมือนเดิม
ตาลุงก็หื่นได้อีก แต่แอบมีสาระนะ :laugh:
สู้ๆๆนะคะคนเขียน จะไปรอ มนต์มารและ :bye2:
-
สอนน้องดีๆ ได้ด้วย
ได้คะแนนคืนจากการกดน้องไม่ลืมหูลืมตา 5555
-
:กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
โอวววววว!!!!!.........อยากกดจอมมมมมมม.....อร๊ากกกกก
ขอบคุณมากครับคนเขียน
-
จอมน่ารักขึ้นทุกวันเลยนะเนี่ย
-
ลุงบอมสอนเมียได้เจ๋งมาก แต่เสียดายว่าแอบหื่นนิดๆ
-
:impress2:นุ้งจอมตอนสำนึกผิดนี่น่ารักจริงๆ >///< :กอด1:
-
:o8: :o8: :o8:
-
น้องจอมน่าร้าก ก ก
มีเมียเก่งเนอะ พี่บอมย์
555555555555
-
ลุงเท่ห์ได้อีกนะเนี่ย จอมก็ยอมลงให้ลุงเยอะแล้วเหมือนกันนะ
พยายามจับกด เอ๊ย :z1:ปรับตัวกันต่อไป ลุงมีเมียเด็กต้องทำใจ วัยรุ่นเลือดมันร้อน :laugh:
-
:man1: :กอด1:
-
พี่ครับอยากอ่านคู่ ของพี่พรตกับพี่รันอะครับไม่ทราบว่าอยู่ในหัวข้อไหนครับ
อยู่ในเรื่องของตะเกียงหรือเปล่าครับ ขอบคุณครับ
-
เวลาจอมอ้อนแล้วน่ารักอะ
อ้อนบ่อยนะ อิอิ
-
ตอนนี้ค่อยเป็นผู้เป็นคนกันหน่อย
คุยกันรู้เรื่องขึ้นมาบ้าง ไม่ลงท้ายที่เตียง 555
สงสารน้องจอม แค่บนเครื่องบินก็คงทรมานจะแย่
พี่บอมสอนน้องจอมซะน่ารักเชียว น้องจอมก็น่ารัก :o8:
-
เห็นพี่บอมบ์บอกว่าเมียผมหล่อ และที่เคยบอกว่าหน้าคล้ายเฮียโต๋....พอนึกเป็นภาพขึ้นมาในจินตนาการ...
กรี๊ดดดดดดดดดด พ่อหนุ่มพลังเคมาเจอกัน กล้าม vsกล้ามมมมมมม
ปล.แล้วเพื่อนเราหละ...นึกถึงเค้าบ้างหรือเปล่า...หากเกิดไรขึ้นกับพวกมันทีหลัง
เราจะมานั่งเสียใจ..เข้าใจที่พี่ต้องการบอกหรือไม่”
ประโยคนี้แปลกๆตอนท้ายแฮะ พอมาเป็นคำพูดแล้วใช้หรือไม่มันแปลกๆ ถ้าเป็นหรือเปล่าอาจอ่านไม่ค่อยขัดนะ^^
-
:L2:
-
บทจะหวานก็หวาน แต่ก็ชอบอยู่ดี
-
ตอนนี้คุณลุงพูดได้ดูดีและมีสาระมาก :laugh: :laugh: :laugh:
จอมน่ารักมากอ่า :o8: :o8: :o8: :o8: :o8:
-
อัพเต็มตรีม สะจัยมากคร่ะ^^ o13
-
จอมน่ารักขึ้นทุกวันเลย ให้ตายเถอะ :-[ :กอด1:
-
:impress2: :impress2:
-
ขอบคุณครับ :jul3:
-
กระโดดเด้ง ดึ้งๆ รู้สึกไม่พอใจที่ตัวเองเป็นคนอ่านหนังสือช้าซะแล้ว
ฉากเรียกเลือดพุ่งลบกลบมิดเลย มาต่อไวๆน๊า :-[
-
:laugh: จอมเอ๊ย ตอบมาได้ :m20:
-
ตอนนี้บอมบ์เท่ห์จนน้องจอมเคลิ้มไปเลย
:impress2:
-
สอนกันไปสอนกันมา
หื่นขึ้นมาซะงั้น :o8: :o8: :o8:
-
โห่...พี่บอมย์ตอนสอนนี่ดูดี เป็นผู้ใหญ่เชียว
แต่สุดท้ายก็หื่นนนนไม่เลิน 55+ :laugh:
ปล.ตอนนี้ยาวได้ใจเจงๆ
:L2: :pig4: :L2:
-
จอมน่ารัก
พี่บอมย์เท่ห์ สุขุม สอนเมียได้ดีมาก
-
ชอบตอนนี้ น่ารัก :กอด1:
-
จอมน่าร๊ากกกกกกกกกกกกกก :impress2:
ถึงดื้อก็น่ารัก
-
โอ้ย น้องจอม น่ารักอ่ะ :o8:
ขอเป็น FC น้องจอมนะคะ
-
พี่บอมย์อ่ะ เค้าเขินนะตัวเอง
-
ชอบที่เฮียสอนจอมนะ
ชอบจอมงอนอะน่ารัก
+1 นะคะ
-
:laugh: :laugh: :laugh:
บอมย์ขี้แกล้งว่ะ จอมน่ารัก น่ากด o18
:pig4: :กอด1:
-
อ๋ายยยย จอมน่ารักขั้นเทพ หุๆๆๆ :haun4:
-
:-[ :-[ :-[ :-[
-
มาต่อแบบยาววววว ดีใจมากๆๆ
-
เวลาบอมย์พูดแบบมีเหตุผล ก็ดูน่าเชื่อถือขึ้นมาทีเดียว
ไม่งั้นมีแต่ตอนหื่น
-
:impress2:น้องจอมกลายเปงมาเฟียน้อย
อ๊ะ..ไม่ใช่ซิ เปงเมียมาเฟียก็ต้องเป็นนายหญิงมากกว่าเนอะ :laugh:
-
:-[ :-[ :-[ :-[
-
มายาวๆด้วย ฮริ้ววววว ถูกใจจจจ :กอด1: :กอด1: :กอด1:
น้องจอมเข้าโหมดเชื่อฟัง น่ารักอ่ะ ต้องให้พี่บอมให้รางวัลซะหน่อยเเล้ว คึคึ
เดี๋ยวรอติดตามมนต์มารนะ ^^
-
จอมน่ารัก .... o13 o13
-
วันนี้ดิฉันได้คะแนนบอมย์เต็มเลยล่ะ
ไม้นวมนี่แหละจะชนะจอมได้ มีเมียเด็กก็ต้องคอยสอนแบบนี้แหละบอมย์
เด็กๆน่ะไม่คิดการณ์ไกลหรอก แต่ถ้าใครมาบอกชี้แนะแบบดีๆเขาจะเชื่อนะ
วันนี้บอมย์ได้ใจเมียมาอีกเยอะเลย อิ อิ
-
จอมมันนักเลงดีจริงๆ ฮ่าาา
-
มีเมียเด็กก็เง้แหละพี่บอมย์ 555555
-
มีเมียเด็กต้องหมั่นตรวจเช็คร่างกาย....ไม่ต้องนึกอายเป็นลูกผู้ชายต้องกล้า
-
อิบอมม์แกมีสาระว่ะ ไม่ได้หื่นเป็นอย่างเดียวนะเนี่ย :m20:
น้องจอมน่ารัก อิบอมม์หลงเมียแบบโงหัวไม่ขึ้นเลยวุ้ย :laugh:
-
น้องจอมน่ารัก
:impress2:
-
:impress2: :impress2: :impress2:
-
พี่บอมย์เจ้าเล่ห์สุดๆ
-
จอมยอมอ่อนลงตั้งเยอะ...น่ารักจริง ๆ :-[
-
:o8: :o8: :o8: :o8: :o8:
-
จอมน่ารักมากๆเลยนะเนี่ย เอาใจช่วยบอมเบย์ครับ เอาเมียเด็กให้อยู่เลยนะ :L2:
-
พี่บอมบ์นี่ บทจะมีสาระก็ได้นะนี่
ปกติหื่นแตกตลอดตลอด
น้องจอมใจ น่ารักสุโค่ยยยย
ชอบใจจัง
:-[
-
สมกับที่เป็นลุง อิอิ :laugh: :laugh:
-
ได้ใจไปเต็มๆ เลยพี่บอมย์ตอนนี้ หึหึ สุดยอดมากพี่
-
:teach:
จัดไปหนึ่งดอก หนูจอมเลยอ่อนลงนิดนึ่ง
-
ว๊ายย น้องจอมทำตัวน่ารักที่ซู๊ดดดดด :กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
o13 o13 :กอด1: :L2: :L2:
-
พี่เค้าพูดถูกแล้วลูก
หนูจอมต้องเชื่อฟังนะคะ
เป็นกำลังใจให้คุณนักเขียนค่ะ
-
ชอบมากกกกกกกกกกกก
สู้ๆๆ มาลงไวๆๆนะ
-
จอมน่ารักอ่ะ
-
ตอนนี้จอมน่ารักได้อีก
เหมือนจะเริ่มอ้อนๆแล้วด้วย
ฮาๆๆๆๆ บอมโชคดีได้กุนซือรันกะพรต ช่วยแนะนำ ^-^
-
ช็อบ ชอบ อ่ะ นั่งรอๆ
-
จอมเริ่มยอมเป็นภรรเมียที่ดีแล้วอ่ะ ว่าง่ายขึ้นเยอะ อิอิ ชอบๆๆๆ น่ารัก ๆ ^^ ตามติด ติดตาม
-
จุดธูปรอน้องจอมคร๊าบบบบ :call:
มาต่อดิ....คิดถึงน้องจอม...อร๊ากกกก!!!
-
:o ใช่พี่บอมย์จริง ๆ รึเนี่ย !?!
หนูรักพี่บอมย์.... :give2:
-
จอมน่ารักจัง :-[
-
อ๊ายยย พี่บอมย์เท่ห์มาก น้องจอมหลงเเล้วจ้าาา
-
จอมใจนักเลง
Part 13
จอมงอนงานงอกบอมย์!.
.
.
.
.
หลังจากจอมแสบเกิดเรื่องผ่านมาเกือบอาทิตย์...ทุกอย่างเงียบสนิท...สงสัยไอ้ขจร
ลูกพ่อเลี้ยงบรรจงซุ่มรอเอาคืน...แต่ผมก็ไม่ประมาท..สั่งเวศน์ดูแลจอมอย่างใกล้ชิดตามติดตลอด..
จอมนักเลง..วุ่นวายกับการซ้อมวงพักนี้ไม่ค่อยดื้อเท่าไหร หลังจากโดนผมอบรมไปชุดใหญ่
...ก็ใช้วิธีพาเพื่อนมาซ้อมที่บ้านแทน..ขาดเหลืออะไรพี่สอนจัดหาให้ครบ...เลิกเรียนเสร็จยกโขยงกันมายึดห้องออกกำลังกาย
ของผมดัดแปลงเป็นห้องซ้อมดนตรีเรียบร้อยโรงเรียนจอมภาคย์...
กว่าจะเลิกซ้อมก็โน้นห้าทุ่ม...ไอ้น้องเกียรติหัวหน้าวงมือคีย์บอร์ด...ตั้งความหวังกับการ
เปิดตัวครั้งนี้มาก กะเอาชื่อให้คณะเลยว่างั้น...พวกที่เหลือไอ้ก้างมือเบส..ไอ้ตั้มมือกลอง..น้องอ้อยสาวห้าวกีต้าร์โซโล่..
เล่นคู่กับจอมแสบ..ซึ่งควบตำแหน่งนักร้องนำอีกต่างหาก
ผมกับเมียไม่ได้เจอกันเลยหลังจากวันนั้น..ผมมีงานด่วนต้องเข้าร่วมประชุมกรรมการบริษัทฯ กับพี่ชาย
และผู้ถือหุ้นที่ภูเก็ตถึงสามวัน...กลับมาก็ต้องเร่งเคลียร์งานที่พี่ชิดเลขาเร่งผมจนหัวฟู..ดีที่สุดแค่ได้โทรคุยกับจอมนักเลงทาง
โทรศัพท์ทุกวัน...พรุ่งนี้ผมต้องไปดูวงมันโชว์...ไอ้เกียรติให้บัตรที่นั่ง VIP แถวหน้าสองใบคงเอาพี่สอนไปด้วยแหละ..
กลับจากภูเก็ต..ต้องเร่งปั่นงานให้เสร็จเลยกินนอนที่โรงแรม....อีกอย่างเมียผมก็วุ่นกับ
การเตรียมวง...นับรวมห้าคืนแล้วไม่ได้เจอหน้าเมีย...คิดถึงโคดเลยขอบอก..
ต้องเตือนตัวเองพยายามอดทน...ตั้งแต่กลับจากกรุงเทพฯ..ผมไม่เคยเรียกใช้สาวๆอีกเลย..
เคลียร์คัทตัดจบแล้วทุกคน...ตามข้อตกลงที่รับปากนายแม่เอาไว้..ไม่งั้นคงได้โดนคุณนายขบหัวผมตาย
กะว่าพรุ่งนี้ไปดูจอมโชว์วงเสร็จจะพาไปฉลองให้หน่อย..แล้วค่อยทบต้นทบดอกถอนทุนคืนทีหลัง..
หึหึ!..ผมไม่ได้หื่นนะ..แค่อยากชื่นใจเมียบ้าง?
“ก๊อกๆๆ!” เสียงเคาะประตูดังขึ้นก่อนที่พี่สอนเดินถือถุงกีตาร์เข้ามาในห้อง
ผมเลิกคิ้วขึ้นถาม...
“กีตาร์คุณจอมครับ...ส่งมาจากญี่ปุ่น” พี่สอนรายงานทันที..ไม่ต้องรอให้เอ่ยปาก
“ลองเปิดออกมาดูดิ..” พูดจบ..แกก็รูดซิปเปิดเอากีต้าร์ลายไม้เงาวับสวยและคลาสสิคมาก..
เป็นกีตาร์โปร่งธรรมดา......
“ผมนึกว่าเป็นกีตาร์ไฟฟ้าเสียอีก..” ผมเปรย
“ทีแรกผมก็คิด แต่พอจับดูก็รู้เลยว่าเป็นกีตาร์โปร่งเพราะน้ำหนักมันเบา..สงสัยคุณจอม
คงรักมากถึงให้คุณผู้หญิงสั่งทางญี่ปุ่นส่งมาให้ครับ” ผมพยักหน้าเห็นด้วยที่พี่สอนพูด....
“มาทันโชว์สินะ...จะใช้กีตาร์ตัวนี้เล่นเหรอ?”
“คงไม่หรอกครับ...ที่รู้มาคุณจอมซ้อมกีตาร์ไฟฟ้าตัวใหม่ที่คุณบอมย์ซื้อให้นี่ครับ...
คงเอาเก็บไว้เล่นยามว่างมากกว่า...” พี่สอนตอบมา ผมหยิบโทรศัพท์กดเบอร์โทรหาเจ้าตัวเลยดีที่สุด..
“จอมพูดครับ” ผมชอบจัง..ที่เมียแทนชื่อตอนพูดกับผม ไม่กูเข้าใส่..พฤติกรรมดีขึ้นเยอะ..
ยกเว้นตอนโมโห
“กีตาร์มาแล้วนะครับ..จะให้เอาไปให้เลยหรือเปล่า..เย็นนี้พี่จะกลับไปค้างที่บ้าน” ผมถาม...
“มาแล้วเหรอ...เอามาด้วยเลย” น้ำเสียงดีใจสุดๆแสดงว่ากีตาร์ตัวนี้สำคัญมาก..
ถึงออกอาการขนาดนี้
“งั้นเย็นนี้พี่เอาไปให้..วันนี้ซ้อมหรือเปล่า?...” ไม่น่าถาม..ที่ถามเผื่อฟลุ๊ค..ทั้งที่รู้
ซ้อมอยู่แล้วพรุ่งนี้โชว์นี่หว่า..แต่หาเรื่องชวนคุยด้วยตะหาก..ฮ่าๆๆ
“ซ้อมครับ...เลิกเรียนกลับไปซ้อมต่อเลย..วันนี้เลิกไม่เกินสามทุ่ม”
หึหึ..ดีจังเลิกไม่ดึก...มีเวลาเก็บแต้ม
“เย็นเจอกัน..อ้อ!..ไม่ต้องให้แม่บ้านทำกับข้าวนะ..พี่สั่งที่โรงแรมเอง” ผมตั้งใจสั่งของโรงแรม
เด็ดๆ สักสิบอย่างไปกินกับพวกเด็กๆ หน่อย..ไม่ได้เจอหน้าเป็นอาทิตย์..ถือโอกาสเลี้ยงในฐานะเจ้าบ้าน
และสามีของนักร้องนำด้วย..กร๊ากกกก
หลังจากวางสาย รีบลุยงานต่อจนถึงห้าโมงเย็นเสร็จเรียบร้อย..กะหยุดวันศุกร์..เสาร์อาทิตย์ยิงยาวสามวัน..
ขออยู่กับเมียให้หายคิดถึงหน่อย...วางปากการวบเก็บแฟ้มเรียบร้อย โฟนเรียกเลขาคู่ใจทันที
“พี่ชิดเข้ามาหาผมหน่อย”
“ครับคุณบอมย์” รอไม่ถึงอึดใจ พี่ชิดก็เข้ามา..
“มีอะไรใช้ผมหรือครับ”
“เอกสารบนโต๊ะผมเคลียร์หมดแล้ว..รบกวนพี่เอาไปเช็คให้ผมที..หลุดอะไรไปแจ้งผมด้วย...
ผมกะหยุดยาวเจอกันวันจันทร์ทีเดียวนะพี่” ผมบอกไป
“ครับ...” พี่ชิดขานรับ ก่อนรวบรวมแฟ้มเอากลับออกไป..ผมโทรตามพี่สอนต่อ
“ครับคุณบอมย์”
“พี่สอนให้อาจักรเตรียมรถ...ผมจะกลับบ้าน..อย่าลืมสั่งอาหารตามรายการนี้เอากลับด้วย”
ผมบอกรายการอาหารให้แกไปจัดการมาด้วย
“ครับ..ผมจะรีบไปจัดการให้เลย” วางหูเสร็จ..ผมเอนหลังพักสายตาแป๊ปหนึ่ง..
ก่อนลุกไปล้างหน้า....กลับออกมาหิ้วกีตาร์ของเมียติดมือลงไปขึ้นรถกลับบ้านไปกินมื้อเย็น เฮ้อ!..เหนื่อยมาทั้งอาทิตย์
ขอพักบ้างเหอะ...รู้สึกดีเมื่อรู้ว่ามีเมียรอกินข้าวที่บ้าน....นี่ละมั้งที่เค้าเรียกว่าผัวกลับบ้านเจอหน้าเมียเหนื่อยแค่ไหนก็ชื่นใจ..
ฮ่าๆๆๆๆ..ความรู้สึกเหมือนเป็นพ่อบ้านเข้าไปทุกทีเลยกู
พอกลับถึงบ้าน ผมให้พี่สอนบอกแม่บ้านเอาอาหารไปจัดขึ้นโต๊ะ ไม่ลืมกำชับพี่สอน
ร่วมทานกับผมด้วย...ต้องสั่งไม่งั้นแกเกรงใจพาลจะหลบไปกินกับคนใช้ในครัวประจำ
จากนั้นพับแขนเสื้อคลายกระดุมบนสองเม็ด ให้รู้สึกสบายๆ ก่อนตรงดิ่งไปห้องซ้อมของพวก
เด็กๆ ทันที....ได้ยินเสียงดนตรีดังแว่วออกมา เลยแง้มประตูแอบมองอยู่เงียบๆ
ภาพที่เห็น..ทั้งกลุ่มกำลังตั้งอกตั้งใจซ้อมเพลงกันอย่างเต็มที่ เมียผมร้องเพลงพอดี..
เสียงทุ้มนุ่มหูจนต้องชะงักฟังอยู่ตรงนั้น หน้าตาหล่อโคดมีลีลาไปกับอารมณ์ร้องเพลง...แม่เอร้ย...หล่อสัดเลยห่า..
เหมือนต้องมนต์สะกดอยู่ตรงนั้น....ยืนฟังจนจบ..ค่อยผลักประตูเดินเข้าไป
“อ้าว!..เฮียหวัดดีครับ..ดีครับ..ดีค่ะ...” เพื่อนมันต่างพากันยกมือไหว้ทักทายผมเรียงตัว..
ผมก็ยิ้มให้รับไหว้ทุกคน...ไอ้ตัวดีเหลือบมองผมแวบหนึ่ง...ก่อนจะหันไปสนใจโน๊ตเพลงซะงั้น...ทำเป็นหยิ่ง...
เก็กใส่ผัวตัวเองก็มี..
“พักทานข้าวก่อนไหม?...พี่ให้แม่บ้านขึ้นโต๊ะรอไว้แล้ว...เดี๋ยวเย็นหมดจะไม่อร่อย” ผมพูดจบ..
พวกแม่วางมือกันรวดเร็ว..สงสัยกำลังหิว
“สุดยอดครับเฮีย..กำลังหิวพอดีไปเลยดีกว่า..กองทัพต้องเดินด้วยท้อง...” ไอ้ตั้มพูดขึ้น
รีบวางไม้กลอง..คนอื่นพลอยปลดเบส ปลดกีตาร์...ทั้งเมียผมด้วย...ก่อนที่พวกมันจะทยอยเดินตามตูดกันไปห้องทานข้าว
“เป็นลาภปากหวะ..น่ากินทั้งนั้น” ไอ้ก้างหันมายกนิ้วโป้งให้ผม..มาถึงโต๊ะซึ่งพี่สอน
นั่งรออยู่ก่อนแล้ว พอเห็นอาหาร..พวกออกอาการดี๊ด๊ากันใหญ่....ต่างแยกย้ายเข้าประจำที่ลงมือกินทันที...มีหลุดพูดคุยบ้าง
ส่วนใหญ่ก็เรื่องของพวกมัน...ที่ดูจะตื่นเต้นไม่น้อยกับการโชว์วงในมหา’ลัย จอมทรนงของผมเป็นผู้ฟังที่ดี..ปล่อยเพื่อนมัน
แข่งกันพูด..แค่ส่งยิ้มสนับสนุนไม่ได้แสดงความเห็นไรกะเค้าเลย....
อาหารมื้อนี้เสร็จสิ้นลงโดยใช้เวลาไม่นาน...คงหิวกันมากล่อซะไม่เหลือ..ขนาดผมสั่งมา
ไม่ใช่น้อยนะนั่น อย่างว่าเด็กกำลังกินกำลังโต..
ต่อด้านล่าง
-
- 2 -
กินเสร็จเรียบร้อยพี่สอนเดินไปหยิบกีตาร์มายื่นให้จอม....พอเห็นกีตาร์ตัวโปรดเท่านั้น
ตาวาวเป็นประกายทันที..คงจะของรักของห่วง..ก่อนพากันกลับเข้าไปซ้อมเพลงต่อ..ผมปลีกตัวขึ้นห้องออนเอ็มคุยกับ
ไอ้โต๋ตะเกียงไปเรื่อยเปื่อย ถามเรื่องไอ้กานด้วยเห็นว่าแวะเยี่ยมไอ้กานด้วยนี่...สรุปก็สบายดีทุกคน...คุยกันพอ
หอมปากหอมคอแค่หายคิดถึง....คุยเสร็จอาบน้ำต่อเลย...
สามทุ่มกว่า...ผมกำลังนอนอ่านหนังสือบนเตียง เมียผมก็เปิดประตูเข้ามา...
เหลือบมองผมนิดหนึ่งก่อนจะเอากีตาร์ตัวโปรดไปวางพิงตรงโซฟา แล้วคว้าผ้าเช็ดตัวเดินหายเข้าห้องน้ำไป....
เมียจอมแสบไม่ค่อยพูดกับผมก่อนหรอก..ยกเว้นเวลาคุยโทรศัพท์ยังพอคุยบ้าง...แต่พออยู่ต่อหน้าละก็ทำเป็นเฉย
ถ้าผมไม่เปิดประเด็นเริ่มก่อนอย่าหวังจะได้ยินคำสนทนาออกจากปากไอ้หล่อมันเลย....
เหมือนจะอายหรือเขินไรมันไม่รู้..หรือว่าวางตัวไม่ถูกมั้ง...ต้องให้เวลาปรับตัวอีกหน่อย...
ไม่ถึงสิบนาที...นุ่งผ้าขนหนูผืนเดียวออกมา...หยดน้ำเกาะพราวตามไหล่ตามร่องอก...
เห็นแล้วหึมมม!!....มันน่านัก...
คงเห็นผมจ้องนานมั้ง...หูแดงหน้าแดง..รีบไปหาผ้าใส่อย่างเร็ว...
“หึหึหึ!...” อดขำไม่ได้
“หัวเราะไม?.” น้าน!..หันมาเหวผมเฉยเลย
“เปล่า?..ขำหนังสือ..ทำไม?” ผมเนียนอ้างหนังสือในมือซะงั้น....
“ประสาท....” แหนะ!.มาว่าผม..เขินอะดิ...เดี๋ยวเหอะ..
“เสร็จยัง” ผมถาม
“อะไร?..” ย้อนอีก
“แต่งตัวเสร็จยัง?” ผมต่อ
“มีอะไร?...” ทำหน้างงเล็กน้อย
“เสร็จแล้วก็นอน...ปิดไฟเลยดิ” ผมบอก มีหันมองหน้าผมนิดหนึ่ง..ก่อนจะยอมเดินไปปิดไฟ...
เหลือไฟหัวเตียงที่ผมเปิดอ่านหนังสือ..เรียบร้อยก็คลานขึ้นเตียงลงนอนเว้นช่องซะห่าง...ผมรีบวางหนังสือเอื้อมมือ
ปิดไฟหัวเตียง...ห้องทั้งห้องพลันมืดลงทันทีพอมองเห็นลางๆ...ก่อนที่ผมจะเนียนขยับเข้าใกล้แล้วรวบกอดเข้าให้
จังหนับทันที
“เห้ย!..ทำไร?..” อุหวะ!..กะถีบผมเต็มๆ แต่ผมตั้งรับไว้ก่อนแล้วรู้ว่าต้องมาไม้นี้....จัดการพลิกคร่อม
เอาขากดไว้แล้วเหอะ...
“กอดหน่อย....” ผมพูดพร้อมกับซุกไซร้ซอกคอสูดความหอมเต็มปอดให้ชื่นใจ...รุกฆาตให้ว่อง
ไม่ให้ตั้งตัวได้
“ไม่เอาอึดอัด..นอนดีดีสิหวะ..ไอ้ลุง” มันไม่ยอมครับ พยายามดิ้นขลุกขลักขัดขืนผมใหญ่
“ชูว์...นานะ...พี่ไม่ได้กอดจอมเกือบอาทิตย์แล้วนะ...ขอกอดหน่อย” ผมอ้อนเสียงนุ่มสุดๆ...
ไม่เคยเลยเหอะที่จะอ้อนขออะไรแบบนี้มาก่อน..กับสาวๆ มีแต่จะวิ่งเข้าใส่...ทำไมกับเมียต้องอ้อนขอตลอดเลยหวะ!
“ไม่..ปล่อยเลย..พรุ่งนี้เล่นดนตรีนะโว้ย!..จะให้เดินขาถ่างขึ้นเวทีหรือไง?..”
“พรืดดด!...ฮ่าๆๆๆๆ...” อดขำไม่ได้..หลุดหัวเราะครับ...พูดตรงไปไหม.
“หัวเราะเหี้ยไร?” น้าน!...ออกลูกฟึดฟัดใส่ผมอีก
“ไม่เลวร้ายหรอก..พี่สัญญาทำเบาๆ..น๊านะ..นะ.” ผมก็ไม่ยอมครับ...พยายามซุกไซร้ซอกคอไปด้วย...
ไอ้ตัวดีแม่งก็ดิ้นบิดหนีอยู่นั่นแหละ...
“ไม่เลวร้ายห่าไร!...เคยโดนแล้วเหอะ..เล่นซะขี้ไม่ต้องเบ่งเลยเหี้ย...พอเลยไอ้ลุง..
อย่าหื่นได้ไหม..ไอ้บ้า!..” แหกปากด่าผมซะงั้น...ตาย..ตาย..ฟังเมียผมพูดไม่กลัวอายเลยเหว้ย!
“จุ๊ๆ..ขนาดนั้นเชียว..นั่นไงเค้าถึงให้ทำบ่อยๆจะได้ชิน..ผัวเมียอยู่ด้วยกันต้องทำเรื่องอย่างว่าเป็นธรรมดา..
พี่ไม่ได้หื่นนะเว้นมาเกือบอาทิตย์แล้วด้วย..นะจอมนะ...พี่ไม่ไหวแล้วอะคร๊าบบบ...” ผมยังอ้อน...พร้อมมือเริ่มเลื้อยเข้าไป
ในเสื้อนอน...สะกิดบี้เม็ดทับทิมเข้าให้จนเจ้าตัวสะดุ้งโหย่งทันที
“อะ..ไอ้บ้า..โธ่โว้ย!...จะเอาจริงๆ ใช่ไหมเนี่ยะ?” มันก็พยายามดิ้นหนีใหญ่..แต่ผมตัวใหญ่กว่ารัดแน่นทั้งตัว
มันก็จนปัญญาทำอะไรไม่ได้..ได้แต่โหวกเวกโวยวายแหกปากเอาซะมากกว่า
“เสียงดังทำไมเนี่ยะ!...ไม่อายคนใช้ว่างั้น..เกิดมาได้ยินเข้าทำไง” ผมขู่บ้าง..ได้ผลครับหยุดกึกทันที..
ก่อนจะต่อปากต่อคำผมมาว่า
“มึงก็หยุดลูบกูซะทีสิหวะ!” เริ่มใช้ภาษาพ่อขุนแล้วเหว้ย!
“ห้ามพูดไม่เพราะสิครับ...พี่รักหรอกถึงอยากกอด” ผมไปได้เรื่อยๆ..ใครจะหยุดหวะ..ตัวแม่งหอม
ยั่วอารมณ์ขนาดนี้ แถมตึงเปรี๊ยะแน่นไปหมด..แค่นึกบิ๊กบอมย์ก็ประท้วงผงกหัวจนปวดหนึบแล้วผม
“เฮ้อ!..เหนื่อยใจหวะ...คุยกับมึงแล้วปวดประสาท..เดี๋ยวหยุดมือมาตกลงกันก่อนไอ้ลุง...จะหยุดไม่เนี่ยะ!”
ถอนหายใจซะดัง..สั่งผมหยุดลวนลามมันใหญ่
“ตกลงอะไร...ลองบอกมาก่อนสิ” กะสร้างเงื่อนไขดิ...นึกหรือผมจะยอม..แค่อยากลองฟังดูเท่านั้นเอง
“ตกลงจะทำให้ได้เลยใช่ไหม?.” เมียนักเลงผมเปรย..ผมพาลหยุดมือตั้งใจฟัง..ก่อนสบตาในความมืด
แล้วบอกไปว่า
“พี่บอกแล้ว..คิดถึงมากใจร้ายทรมานพี่ลงหรือครับ..” พูดจบผมเบียดสะโพกให้บิ๊กบอมย์สัมผัสขาอ่อน
ส่งสัญญาณว่าผมไม่ไหวจริงๆ...แม่งผวาเลยเหว้ย..
“กะ..กูรับไม่ไหว..พรุ่งนี้ต้องโชว์วง..จะให้ตูดระบมเดินขาถ่างไปเล่นดนตรีไม่เอา..
ไม่มีอารมณ์เล่นเลยนะโว้ย!” พูดซะน่ารักเลยเหว้ย..ฟังแล้วใจอ่อนยวบเข้าให้....แต่ผมก็ต้องการสัดๆ..
ขืนไม่ได้ปลดปล่อยกลัดมันตาย..จะให้ไปเหนี่ยวเองในห้องน้ำ..ไม่ทำเด็ดขาดอายตัวเองหวะ...
ผมเลิกทำแบบนี้มาตั้งนานแล้วเหอะ...มีเมียก็ต้องให้เมียช่วยดิ..
“แล้วจะให้ทำยังไง..ลองบอกมาดิ..ห้ามบอกให้ไปเอาออกเอง..ตัดไปได้เลยข้อนั้น” ผมดักคอไว้ก่อน.
ขืนไม่พูดคงได้คำชี้แนะอย่างนี้แน่นอน
“งั้น..ใช้มือให้ได้ป่าว?..” พูดจบบิดหน้าหนีผมไปซะงั้น..ถ้าเปิดไฟดูนี่คงแดงเถือกไปแล้วมั้ง
“ขอออฟชั่นเพิ่มหน่อยได้ป่ะ?..” ผมต่อรองกลับไป
“อะไร?..” หันหน้ามาจ้องผมตาโต...พอปรับสายตามองชัดขึ้น..เริ่มชินกับความมืด..จอมแม่ง
ตาวาววิบวับยังกะดาว..จ้องรอคำอธิบาย
“นอกจากมือเพิ่มปากด้วยได้ไหม?..” ผมไม่ได้โลภนะครับ..แค่คิดว่าปากสีชมพูนุ่มหวาน
ครอบลงมาที่บิ๊กบอมย์แค่นี้ผมเกือบฟินแล้วเหอะ
“ไอ้..ไอ้..อึ้ยยย!..ไม่ทำโว้ย!.” กลับมาหงุดหงิดเหวี่ยงใส่ผมอีก
“ไม่งั้นพี่บุก..ถ้ายอมทำเดี๋ยวพี่สอน...เพื่อไม่เป็นการเสียเปรียบ..พี่จะทำให้จอมด้วย” ไม่รอให้ตอบรับ
หรือปฏิเสธ..ผมฉกจูบปิดปากที่กำลังจะพ่นไรมาอีกไม่รู้..ขืนเอาแต่เถียงไปมา..ไม่ต้องทำห่าไรแล้วคืนนี้...
สอดลิ้นเข้าไปไล่ต้อนลิ้นนุ่มหยอกเอินไปทั่วโพรงปาก...ไม่นานก็เรียกเสียงครางประท้วงจากร่างข้างใต้
ขออากาศหายใจทันที..ผมก็ปล่อยให้โกยอากาศ เปลี่ยนเป้าหมายไปโจมตีหน้าอกแทน..ตอนนี้เสื้อนอนถูกผม
หล่นขึ้นไปกองชิดคางเรียบร้อยแล้ว...จะเหลือเหรอะ..แอ่นอกหยัดสู้ลิ้นผมใหญ่...
มือผมเลื้อยต่ำลงไปเรื่อยๆ ก่อนจะสอดเข้าในกางเกงนอน..รวบจับจอมน้อย..คลึงรูดให้ช้าๆ..ทำเอาเจ้าของ
ถึงกับแอ่นสะโพกบิดไปเลยทีนี้...
ก่อนผมจะผละจากอกไล่ลิ้นต่ำลง พร้อมกับดึงกางเกงออกเรียบร้อย...ไม่รอช้าลงลิ้นละเลงใส่จอมน้อย..
จนพี่ชายต้องครางกระเส่าออกมาจนได้
“อ๊า...อืออออๆๆๆ” เมื่อจุดพลุอารมณ์เตลิดไปแล้ว...ผมค่อยถอนมือมาถอดบ๊อกเซอร์ของตัวเอง
ออกบ้าง..ก่อนจะกลับลำพลิกให้บิ๊กบอมย์จ่อปากบางที่ผมหลงไหลบดจูบไปเมื่อตะกี้...เมียผมกล้าๆ กลัวๆ ..
แต่พอผมส่งสัญญาณกดสะโพกลงไปจิ้มใส่ปาก...สุดท้ายก็ยินยอมเผยอปากออกครอบบิ๊กบอมย์จนได้...ผมสะดุ้งโหย่ง
รีบยกสะโพกหนีทันที...ก็ฟันเมียผมเล่นครูดบิ๊กบอมย์เข้าให้..ไอ้เสียวก็เสียวอยู่หรอก..แต่ก็เจ็บสัดๆ..
จนต้องถอยออกตั้งหลักใหม่..
“อย่าให้ฟันโดนสิครับ..” ผมคายจอมน้อยออก ก่อนจะส่งเสียงบอกไป..แล้วค่อยกับมาบรรเลง
เพลงชิวหา..รูดรั้งให้จอมน้อยต่อ...เมียผมหัวไวใช้ได้..คงเพราะมีอารมณ์เสียวกับฝีมือปรนเปรอของผมด้วย...
เลยกล้าทำให้ผม..แม้จะติดๆขัดๆไปบ้าง..เพราะบิ๊กบอมย์ไซร้ใหญ่เกิน สร้างปัญหาให้กับความกว้างปากเมียผมพอดู...
ออกจะลำบากไม่น้อย..กับครั้งแรกที่ต้องรับอลังการขนาดนี้
สามารถกลืนเข้าไปเพียงหนึ่งในสามส่วน...แต่แค่นี้ก็เล่นเอาผมขาสั่นเหมือนกัน...หลังจากนั้น
ไม่ว่าผมจะพริ้วแบบไหน..เมียผมก็สนองกลับพอกัน...เราต่างมอบความสุขให้กันต่อเนื่องทั้งปากทั้งมือ...
จนเดินทางมาถึงจุดหมายทั้งคู่
“ไม่ไหว..จะแตกแล้วลุง” เมียผมบอกเสียงพร่า..ผมก็เร่งส่งเต็มที่
“ปล่อยเลยครับ..พร้อมกันนะ” จังหวะรัวกระชันทั้งปากทั้งมือของเราทั้งคู่เร่งตามอารมณ์ที่พุ่งสูงปรี๊ด...
จนในที่สุดทั้งผมทั้งเมียก็ปลดปล่อยออกมาพร้อมกันเมื่อทนไม่ไหว...ผมกดสะโพกแช่ค้างไว้นิ่งๆ เข้าได้ไม่ถึงครึ่ง
กลัวเมียคอแตก..กันไม่ให้เมียบิดคอหนีด้วย...จนต้องกลืนเอาบรรดาลูกๆ ของผมลงกระเดือกไปอย่างช่วยไม่ได้...
ไม่กลืนคงได้สำลักตายกันพอดี..ผมเก็บไว้เป็นอาทิตย์ไม่ได้ออกเลย..ปริมาณที่มีคงทำให้เมียอิ่มน้ำก่อนนอนจนจุกแน่ๆ...
ของเมียผมก็น้อยซะเมื่อไหร...พุ่งทะลุคอหอยผมลงท้องเต็มๆ..ผมรีบกลืนจนหมดหยดสุดท้ายพอกัน...
ก่อนจะพลิกตัวกลับมานอนกอดหายใจยาวๆ...
คืนนี้ตัวเบาแล้ว...ได้แค่นี้ก็ปลื้มโคดๆ..แค่เมียยอมตามใจให้ขนาดนี้ถือว่าเป็นพัฒนาการที่ดี...
ส่วนยอดเต็มขอเก็บไว้จัดพรุ่งนี้แทน...ให้เมียนักเลงได้โชว์เพลงเสียก่อน...ถึงเวลาผมจะมอบรางวัลส่วนตัวเอง...
คิดได้ดังนั้นพาลอมยิ้มมีความสุข ก่อนจะรวบเมียสุดหล่อเข้าซุกในอ้อมกอด...ซึ่งเจ้าตัวคงเหนื่อยไม่น้อยเลยไม่ต่อต้าน
ปล่อยผมกอดพล่อยหลับไปด้วยกันในที่สุด....
ต่อด้านล่าง
-
- 3 -
บ่ายสองโมง...ผมกับพี่สอนพากันเดินเข้ามาในห้องประชุมใหญ่ของมหา’ลัย...เสียงอึกทึกครึกโครม
จากนักศึกษามากมาย..ยืนเบียดเสียดแน่นขนัด...พวกผมมาถึงยื่นบัตรให้สตาฟที่มีป้ายห้อยคออยู่ น้องเค้าก็รีบกุลีกุจอ
เป็นธุระพาผมกับพี่สอนเดินแทรกนักศึกษาไปที่นั่ง VIP หน้าเวทีทันที...ซึ่งมีบรรดาคณะอาจารย์และแขกรับเชิญไม่น้อย..
ผมได้สิทธิพิเศษ เพราะบริจาคไปสามหมื่นช่วยบำรุงกิจกรรม..
อย่าคิดว่าผมเส้นใหญ่จนได้บัตรฟรี..ของฟรีไม่มีในโลก..ผมเป็นสปอนด์เซอร์ร่วมบริจาค
ให้ต่างหาก...ทนลูกตื้อไอ้ตั้มไม่ไหว..ถึงได้มานั่งนี่ได้..เหมือนเทวดาเล่นตลก..เก้าอี้ผมดันนั่งติดพ่อเลี้ยงบรรจง
กับลูกสาวซะงั้น....
เมื่อไม่มีทางเลือกทั้งที่ไม่กินเส้นกัน..ผมจำเป็นต้องนั่งติดกับแกแบบเสียไม่ได้...ก่อนที่พ่อเลี้ยงจะ
เป็นฝ่ายทักขึ้นก่อน
“สวัสดีครับ...คุณบอมย์”
“หวัดดีเช่นกันครับ..พ่อเลี้ยง” ผมยิ้มให้...แม้จะรู้กัน..แต่เราต่างฝ่ายต่างตีสองหน้า..
ญาติดีใส่กันเสมอเวลาเจอในงานที่ถูกเชิญทั้งคู่
“ไม่อยากเชื่อ..นักธุรกิจหนุ่มไฟแรงอย่างคุณ...นิยมมาดูกิจกรรมนักศึกษาเหมือนกัน” แกพูดยิ้มๆ...
ไอ้เฒ่าเจ้าเล่ห์
“หึ...ผมสิควรแปลกใจ...วัยผมยังไม่เท่าไหรมาดูน้องๆบ้างเป็นเรื่องปกติ..แต่พ่อเลี้ยงสิมาเจอได้นี่
พาเอางงไปเหมือนกัน” ผมตอกกลับ..จะขี่ผมไม่ง่ายหลอก..เฒ่าเจ้าเล่ห์หรือจะสู้สิงห์จ้าวป่าได้หวะ..
“ฮ่าๆๆๆๆ....ถึงผมจะมีอายุ..แต่ใจผมยังหนุ่มนะคุณบอมย์...ว่าแต่ว่าคุณมาดูใครเป็นพิเศษหรือเปล่า?”
ชิ...ผมรู้ว่ามันรู้แต่เสือกแกล้งถามซะงั้น...
“ผมมาดูน้องชาย...ส่วนพ่อเลี้ยงคงมาเชียร์ลูกชายสินะ” ผมสวนกลับทันที...ไม่ต้องอ้อมตอกตรงๆเลย
มันยกยิ้มนิดหนึ่งก่อนจะตอบผมกลับ
“ใช่ครับ...ผมมาดูลูกชายเล่นดนตรี..มากับลูกสาวคนเล็ก...ถือโอกาสแนะนำคุณบอมย์ให้รู้จักไว้เลย...
นี่จรรยาลูกสาวผมเรียนสถาปัตย์ปีหนึ่ง” ผมมองสาวน้อยพร้อมยิ้มให้เมื่อเด็กยกมือไหว้มา
“สวัสดีค่ะ” หน้าตาใช้ได้เลยหละ...
“เช่นกันครับ...เรียนสถาปัตย์หรือครับ” ผมย้ำ..เพราะนี่มันคณะเดียวกับเมียผมเลยนี่หว่า?
“ค่ะ!..ชอบงานออกแบบภายใน..เลยเอ็นฯ คณะนี้” เธอตอบกลับมา..ผมพยักหน้าให้..ก่อนจะหยุด
การสนทนาลง..เพราะการแสดงบนเวทีเริ่มขึ้นพิธีกรออกมากล่าวเปิดการแสดง...เริ่มผ่านไปสองคณะ...พอถึงชุดที่สาม
เป็นของลูกชายพ่อเลี้ยงบรรจงคณะศิลปกรรม...เสียงกรี๊ดลั่นห้องประชุม...เมื่อนักดนตรีหนุ่มๆ ไอ้ขจรเป็นนักร้องนำ..
หน้าตาหายแล้วดูดีอีกมัน....วันนั้นผมเห็นหน้าบวมแตกยับเลยไม่รู้ว่าหน้าเดิมมันประมาณไหน..
สาวๆ ส่งเสียงเชียร์ไม่น้อย....ฮ๊อทไม่เบา...
“ลูกชายผม...เป็นไงครับหน่วยก้านใช้ได้ไหม?” พ่อเลี้ยงบรรจงถามขึ้นมา
“อึม...พ่อเลี้ยงคงภูมิใจ” ผมหยอดไปตามมารยาท..ไอ้ขจรและเพื่อนเล่นไปสามเพลงแรงๆ
ทุกเพลงเน้นเอามันส์เสียงร้องพอฟังได้..ผมไม่ได้ลำเอียงนะ..สู้เมียผมไม่ได้หวะ...
พอมันเล่นเสร็จถัดมาวงของเมียผมต่อ...กำลังเดินขึ้นเวทีเข้าเช็ทเครื่องดนตรีทันที...กีตาร์เอามากันเอง..
ยกเว้นกองกับคีร์บอร์ด..ยังไม่ทันเริ่มฟีโรโมนของจอมแสบก็เรียกเสียงกรี๊ดดังกว่าเมื่อกี้อีก...จนต้องยกมือปิดหู
แสบแก้วหูชิบหาย...แม่ง...ให้มันได้อย่างนี้สิ...บรรยากาศพาให้นึกถึงสมัยมัธยม..เสียงเชียร์จากแฟนคลับประมาณนี้เลย...
เชื่อแล้วเรทติ้งมันดีจริง...
แค่ลองกีตาร์..พวกแม่งก็กรี๊ดดด!!..ลั่นห้องประชุมอีกรอบ.....พอไอ้รูปหล่อจับไมค์กล่าวสวัสดี
เท่านั้นแหละ...ที่นี่ยังกะหลุดมาอยู่ท่ามกลางคอนเสิร์ทศิลปินดัง....พวกเล่นส่งเสียงกันสนั่นลั่นห้องประชุม...
มีชายตามองผมแว่บหนึ่งก่อนจะกลับไปเตรียมโชว์...มาดกินขาด...จะหล่อไปไหนครับคุณจอม
“ป๊ะป๋า...คนที่ร้องนำอยู่คณะเดียวกับจรรยา...ดังมากเลยค่ะ” ลูกสาวพ่อเลี้ยงบรรจงสะกิดพ่อยิกๆ...
แม่ง..ให้มันได้อย่างนี้สิ...เมียกู...
“หน้าตาดีนี่...รู้จักเหรอลูก” พ่อเลี้ยงบรรจงถามลูกสาว..ผมก็ฟังนิ่งๆ ไม่ออกความเห็นไร...
รู้ว่าตาเฒ่านี้เล่นละคร..เหี้ยผมไม่เชื่อหรอกมันจะไม่รู้จักเมียผม..ลูกชายเจ็บปานนั้นป่านนี้คงสืบประวัติเมียผมทะลุแล้วมั้ง
“ค่ะ....” ลูกสาวก็ตอบแบบมีความสุข..สายตาจ้องเมียผมตาลอยไปไหนแล้วไม่รู้...
“คุณบอมย์รู้จักเด็กคนนี้ไหมครับ?” พอผมเงียบนึกว่ามันจะทนได้...ว่าแล้วสุดท้ายก็วกมาถามจนได้
“น้องชายผมเอง...นี่ไงที่ผมมาดูเค้าเล่น” ผมตอบยิ้มๆ
“หือ...บ้านคุณนี่หน้าตาดีทั้งบ้านเลยเนอะ...ฮ่าๆๆๆ” หัวเราะชั่วสาด..ก่อนจะได้งัดน้ำลายเกทับกัน..
เสียงอินโทรดนตรีก็เริ่มขึ้น..เลยหันไปสนใจบนเวทีต่อ
เริ่มเพลงแรกเรียกเสียงกรี๊ดกระหน่ำหอประชุมอีกครั้ง กับผลงานของบอดี้แสลม ซึ่งเมียผมทั้งร้องทั้งเต้น
มันส์กระจาย..พวกกองเชียร์พากันกระโดดเหย่งๆเต้นกันจนห้องประชุมแทบถล่ม...เหอๆๆๆ..เมียกู...สุดยอดเหว้ยเห้ย!..
จบไปสองเพลง..กำลังขึ้นเพลงที่สาม...ไฟบนเวทีดันมีปัญหาซะงั้น..ทำให้ไม่สามารถใช้ไฟ
ได้เต็มที่...รู้ตอนหลังว่าระบบไฟสามเฟสมาไม่ครบ...หายไปเฟสหนึ่ง..สามารถใช้แค่ไมค์โครโฟน...หลายคนในห้องประชุม
พากันตะโกนขัดใจที่เกิดปัญหาขึ้น...เดือดร้อนเมียผมจับไมค์พูดขึ้นมาว่า
“ขอโทษครับ..ฉุกเฉินนิดหน่อย...ฟังเพลงเร็วแล้ว เปลี่ยนบรรยากาศฟังเพลงช้าบ้างนะครับ”
แล้วเสียงกรี๊ดจากบรรดาคนดูก็สนั่นลั่นขึ้นอีกครั้ง...ก่อนที่กีตาร์โปร่งตัวโปรดจะมาอยู่ในมือ..เก้าอี้ให้พระเอกนั่ง
ไมค์โครโฟนเสียบขาตั้งปรับระดับบริการพร้อม....แสดงว่าพวกมันเตรียมแผนสำรองแก้สถานการณ์ได้ไม่เลว..
แล้วเสียงเกากีตาร์นุ่มๆ ก็ดังสะกดคนทั้งห้องประชุมให้เงียบสนิทลงทันที...อินโทรขึ้นนำ..
ก่อนไอ้รูปหล่อจะเปล่งเสียงทุ้มนุ่มหูออกมาร้องคลอไปกับกีตาร์ในมือให้ได้ยินกันทั่วทั้งห้องประชุม...เงียบสนิทเป็นปลิดทิ้ง
ปลิดปลิวเคว้งคว้าง ชีวิตฉันดังใบไม้ที่หลุดลอย
น้ำตาฉันเป็นลำธาร อาบรัก ที่ผิดหวังในตัวเธอ
ร้องทุกข์กับผืนทราย ที่เผลอใจไปรักเธอ
จึงต้องมานั่งซึมเหม่อ เพราะรักเธอเพียงข้างเดียว
หยาดฝนพร่างฟ้า ชีวิตฉันปรารถนาเธอผู้เดียว
ฝนเอยจงเป็นพยาน ข้าขอวานจงเมตตา..
จงช่วยทำให้ใจข้า ได้ร้างลา ลืมรักลง
จงช่วยทำให้ใจข้า ได้ร้างลา ลืมรักลง .....
เสียงทุ้มเศร้าคลอไปกับเสียงกีตาร์โปร่ง..สะกดคนทั้งห้องประชุมตรึงสายตาไว้กับใบหน้าหล่อเหลานั่งเกากีตาร์...
สายตาเศร้าซึ้งกวาดมองไปทั่ว..ก่อนจะหยุดนิ่งที่ผมตรงท่อนสุดท้ายก่อนจบพอดี....
อุบ๊ะ!..เป็นอะไรอย่าบอกว่าท่าทางนั้นคิดเยอะเรื่องของผมกับมัน...เพลงนี้เนื้อหายังกะคนอกหัก...
ฟังแล้วปวดใจหนึบ...จะมาร้างลาลืมรักอะไรเล่า...ผัวออกจะรักจะหลง..พูดไม่เคยเชื่อกันเลยว่างั้น...ไม่ติดกลัวเมียอาย
ต่อหน้าคนเยอะแยะ..พ่อจะลุกไปดึงเข้ามาจูบปลอบแม่งซะเลย....คิดอะไรไม่ชอบพูด..เก็บเอาไปคิดเองเออเอง
ให้มันได้ยังงี้สิเมียกู
พอเพลงค่อยแผ่วช้าๆ..ก่อนจบลง..ตามด้วยเสียงปรบมือดังสนั่นลั่นหอประชุม..เสียงหวี๊ดปากกรี๊ดร้อง
ดังไปหมด..มีตะโกนเรียกชื่อเมียผมอีก..
“วี๊ดดด!!..จอม..จอม...น้องจอม..กรี๊ดดด!!..จอมจ๋า..จอม..บลาๆๆ”หึ...ดังระเบิดเมียกู...
ก่อนที่พวกมันจะยืนจับมือกันโค้งให้ผู้ชมอย่างงาม..พิธีกรเลยขอพักเบรคตรวจเช็คระบบไฟสิบนาที..
ฟังพิธีกรพูดฆ่าเวลาไปพรางๆ..ผมลุกขึ้นยืนพร้อมพี่สอนที่คอยยืนตามประกบใกล้ๆ
“ผมขอตัวกลับก่อนครับ..” พูดกับพ่อเลี้ยงบรรจง..ซึ่งก็ลุกตามผมทันที...พูดจบเมียผมกับเพื่อน
ก็สพายกีตาร์เดินออกมาเป็นพรวน..โดยพวกไอ้เกียรติ..ไอ้ตั้ม..ไอ้ก้าง..ไอ้อ้อย...ต้องคอยกันไม่ให้มือปริศนามากมาย
ที่พยายามยื่นมาจับตัวเมียผมดูวุ่นวายได้อีก ผมเลยส่งสายตาให้พี่สอนเข้าไปพาพวกมันมา...พี่แกก็รีบเดินไปช่วยกัน
พามาหาผมทันที
“จอม...นี่พ่อเลี้ยงบรรจงกับคุณจรรยาลูกสาว..พ่อเลี้ยงครับจอมภาคย์น้องชายผมกับเพื่อนๆ”
เมื่อมาถึงไม่อยากเสียเวลานานรีบแนะนำตามมารยาท..จอมกับเพื่อนพากันยกมือไหว้..พ่อเลี้ยงก็รับไหว้..
“รูปหล่อมากไอ้หนู...หึหึ..ร้องเพลงได้ดี...ไว้มีโอกาสเชิญคุณบอมย์พาน้องชายไปทานข้าว
ที่บ้านผมสักมื้อถือเป็นเกียรติอย่างยิ่ง” พ่อเลี้ยงแม่งร้ายกาจ...พูดต่อหน้าเด็กๆ..ผมจะปฏิเสธก็ใช่ที่..เลยแบ่งรับแบ่งสู้ไปก่อน
“ไว้มีโอกาสผมไปแน่ครับ” พูดจบ..จรรยายิ้มปากกว้างตาหยีดีใจมากกว่าพ่อเลี้ยงซะอีก...
ชัดที่สุดก็หน้าแดงเถือกแล้วอีหนู..เอาแต่มองหน้าเมียผมนั่นแหละ...เหอ..เหอ..เหอ...กะแดกเมียกูแล้วดิ.....
เวร..เมียผมแม่งเสน่ห์แรงหวะ...
ก่อนจะมีใครโลมเลียเมียผมทางสายตามากกว่านี้ รีบตัดบทพาพวกเด็กๆ ไปฉลองร้านริมแม่น้ำปิง..
ซึ่งผมจองห้องคาราโอเกะไว้แล้ว
“ขอตัวพาเด็กๆ กลับก่อนครับ” พูดไม่รอคำตอบ ยักหน้าให้พี่สอนเดินนำเปิดทาง
โดยที่เหลือเดินตามเป็นกระพรวน...ตลอดทางเมียผมแม่งเรทติ้งกระจาย มีแต่คนขอจับมือเรียกชื่อวุ่นวายไปหมด..
แอบขอลายเซ็นต์ด้วย..แต่มันก็ปฏิเสธออกตัวเซ็นต์ให้วันหลัง....ขืนยืนเซ็นต์คงยาวไม่ต้องไปไหนแล้วหละ
พ้นประตูมาได้ กำลังจะเดินไปขึ้นรถ...เสียงเรียกชื่อผมดังตามหลัง
“พี่บอมย์ค่ะ” หันมอง..น้องปิกเด็กเก่าผมเดินมากับสาวสวยสองคน....ทำให้คนที่เหลือ
พลอยหยุดหันมองตามกันหมด..น้องตรงเข้าหาผมทันที..แปลกใจไม่น้อย...ปกติน้องปิกไม่เคยวุ่นวาย..ล่าสุดพี่สอน
ไปเคลียร์คัทตัดจบแล้วนี่...
“ปิกขอคุยกับพี่บอมย์ได้ไหมค่ะ?” เธอบอกหน้าตาเครียดได้อีก..ผมคิดว่าคงไม่มีอะไร
เลยพยักหน้าอนุญาต เธอปรายตามองพวกที่เหลือประมาณจะขอคุยกับผมเป็นการส่วนตัว..แต่ผมไม่อยากให้เมียเข้าใจผิด...
ชำเลืองดูหน้าเมียคิ้วขมวดมุ่นชนกันแล้วพอจะเดาอารมณ์รู้..เลยตัดบทว่า
“ไม่เป็นไร..ปิกมีอะไรพูดตรงนี้เลย..พี่มีเวลาไม่มาก..ที่เห็นนี่น้องพี่ทั้งนั้น” ปิกทำท่าอึดอัด...
แต่เมื่อผมนิ่งและทุกคนก็จ้อง..รอฟังเธอจะพูดอะไร..โดยไม่มีใครคิดจะเปิดโอกาสให้เธอคุยกับผมตามลำพัง เธอเลยพูดมาว่า
“ปิกท้องค่ะ” ......................................??????
ต่อด้านล่าง
-
- 4 -
“ห่ะ!...ว่าไงนะ”
ตกใจสิครับ..จู่ๆมาบอกผมว่าท้อง..หมายความว่าไง..เธอต้องการอะไร..ทุกครั้งผมป้องกันตลอดไม่เคยพลาด
“ปิกบอกว่าปิกท้อง..พี่บอมย์ได้ยินไม่ผิดหรอกค่ะ” เธอย้ำอีกครั้ง...เมียผมหน้าซีดขบปากเน้น...
คิดไปถึงไหนแล้วนั่น....ตายห่า..ผมรีบคว้าข้อมือปิกพาออกมาจากตรงนั้นทันที...ห่างพอประมาณผมถามอีกครั้ง
“ปิกพูดแบบนี้..กำลังจะบอกว่าพ่อของเด็กเป็นพี่..รู้ใช่ไหมถ้าไม่ใช่เรื่องจริงจะเกิดอะไรขึ้น”
ผมบีบข้อมือพร้อมขู่ไปด้วย..เธอตัวสั่นน้ำตาร่วงผล่อยซะงั้น...ผมยิ่งแพ้น้ำตาผู้หญิงอยู่ด้วย..จำต้องคลายมือออกจ้องเธอนิ่ง..
ดูเธอจะเอาไง
“พ่อของเด็กชื่อขจร..ลูกพ่อเลี้ยงบรรจง..เค้าไม่รับผิดชอบ..ปิกไม่รู้จะไปปรึกษาใคร..
คิดว่าพี่บอมย์คงพอจะช่วยได้” ผมถอนหายใจพรูทันที...แม่งเกือบไปแล้วไหมหละ...เสียวสันหลังวาบเข้าให้..
ฟังแบบนี้ค่อยโล่ง..ผมเลยบอกเธอไป
“งั้นเอางี้...พี่จะลองหาวิธีดู...แต่วันนี้พี่ติดธุระจริงๆ..ไว้ไงพี่จะให้พี่สอนติดต่อกลับไป”
ผมบอกน้องเค้า...ปิกก็ไม่ดื้อพยักหน้ารับฟัง...ผมเลยพาน้องกลับมาหาเพื่อนที่ยืนรออยู่....ส่วนกลุ่มเมียผมมองกันอึ้งๆ..
หน้าตาสับสนเครื่องหมายคำถามขึ้นเต็มหน้า..
เมียผมยิ่งไม่ต้องบรรยาย...นิ่งสนิทหน้าซีดเป็นไก่ต้ม...เห็นแล้วใจหวิวไปเลยเหมือนกัน..
แต่เอาไว้ก่อนค่อยอธิบายให้ฟังทีหลัง..
“เอาหละ..ไม่มีไรแล้วไปกันเถอะ” ผมตัดบทพร้อมเดินนำไปขึ้นรถ...พอเข้ามานั่งในรถ...
อาจักรแสตนบายรออยู่แล้ว..พี่สอนเปิดประตูเข้าไปนั่งคู่อาจักร...แต่เมียผมหละ..ทำไมไม่ตามมา
“อ้าว!..จอมหละพี่สอน..ทำไมยังไม่มา” ผมถามทันที
“คุณจอมบอกจะไปกับเพื่อนครับ..ฝากผมบอกคุณบอมย์ไม่ต้องรอ..ไปเจอที่ร้านเลย” เวรแล้วไง...
เมียผมโกรธจริงด้วย....กะจะอธิบายให้ฟังตอนนั่งไปในรถ..แล้วนี่เล่นหนีไปกับเพื่อนจะอธิบายยังไงเนี่ยะ...
ผมกดโทรศัพท์หาทันที
“ไม่มีสัญญาณตอบรับหมายเลขที่ท่านเรียก” แหนะ!...ปิดมือถือหนีอีก...อย่างหนักเลยงานนี้....
ผมไม่ยอมแพ้กดเบอร์เจ้าตั้มแทน
“ครับเฮีย” มันรับสาย
“ตั้ม..จอมอยู่ด้วยไหม?” ผมถามหาเจ้าตัวก่อนเลย
“อยู่รถไอ้อ้อยเฮีย...ผมกับไอ้ก้างมารถไอ้เกียรติ..จอมไปกับไอ้อ้อยครับ” มันตอบผม..
ยิ่งร้อนเป็นไฟเลยงานนี้
“ตั้มมีเบอร์อ้อยไหม?..ให้พี่หน่อย” ผมขอเบอร์น้องอ้อยทันที
“มีครับเฮีย..จดนะครับ” ผมบอกพี่สอนเตรียมปากกาจด..พอตั้มบอกเสร็จผมรีบวางสาย
โทรหาอ้อยเลย...ไม่นานอ้อยก็รับสาย
“หวัดดีค่ะ..อ้อยพูดค่ะ” พอน้องอ้อยรับผมขอสายตัวแสบให้ไว
“อ้อย..พี่ขอคุยกับจอมหน่อยสิ”
“จอมหลับค่ะ..จะให้ปลุกไหมเฮีย...ขึ้นรถปุ๊ปมันหลับปั๊ปเลย...ถ้าไม่ด่วนเจอกันที่ร้านได้เปล่า
ไม่เกินสิบนาที” อ้อยบอกมาแบบนั้น ผมจำต้องยอมขืนเซ้าซี้ปลุกให้มารับสายพาลจะเหวี่ยงผมอีก...
เกิดใส่อารมณ์ต่อหน้าอ้อยได้อายเด็กแน่ๆ...เลยบอกอ้อยว่าไม่เป็นไรเดี๋ยวค่อยคุยก็ได้...ทั้งที่ใจตุ่มๆ ต่อมๆ...
ทำไมมีแต่เรื่องปวดกบาลมาให้หวะ...น้องปิกอีกคน...ไปพลาดอีท่าไหนให้ไอ้เด็กขจรล่อซะท้องได้...
ผมไม่โกรธหรอกน้องเค้าแค่คู่นอน...ย่อมมีสิทธิไปมีอะไรกับใครก็ได้..ในเมื่อผมไม่ใช่แฟน...เพราะฉะนั้นไม่แปลกที่น้องจะไป
มีอะไรกับใคร...ที่งงคือไม่น่าพลาดให้ท้องตะหาก...หรือว่าน้องเค้ารักไอ้เด็กขจรมันเข้าให้..ถึงยอมปล่อยขนาดนี้...
น่าจะมีส่วน..ไว้ค่อยหาทางช่วยอีกที...
เอาเรื่องตัวเองให้รอดก่อนดีกว่า....ต้องอธิบายให้เมียนักเลงเข้าใจ...ไม่รู้ง้อยากหรือเปล่า..
กำลังไปได้ดี...เหี้ยไรก็ไม่รู้..ระยำจริงเชียว...
ยาวสะใจ....อ่านกันให้ตาแฉะ...
ถูกใจอย่าลืมรีไพฯ ให้ด้วยเด้อ..
ที่สำคัญขอบคุณทุกบวก..โดยเฉพาะเป็ดเหลืองที่กดให้
ทำให้น้องจอมติดโหวตไม่ตกวินไปกับเค้าด้วย
ขอบคุณมากๆๆๆๆๆ... :pig4:
Luk.
-
อ่อย ย~~ จอมใจงอลแล้วๆๆ
ง้อเร็วๆน๊าเดี๋ยวอด..น่ะ 555
ปลปล.รักคนแต่ง อยากกด + ให้เร็วๆจัง
แต่โพสไม่พอ -^- ต้อง 250 ไปใช่ม๊า เศร้า
:L2: :L2: :L2: :L2:
:กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
ยาวมากจริงๆๆๆ หุๆๆ แต่ชอบอ่ะ
น้องจอมหึงๆๆๆ จุดพลุๆๆๆ งานเข้าพี่บอมย์ ==
-
งานงอกกกก :z3:
กำลังไปได้ด้วยดีแล้วเชียว
จอมมมจ๋า~ ฟังพี่บอมย์ก๊อนนน!!!
-
ยาวได้ใจ :pig4:
พี่บอมย์ยังไม่ทันให้รางวัลเลย ต้องรีบเคลียร์ เด๋วมีอด อิอิ
-
กรี๊ดชะนีท้องนึกว่าพี่บอมย์จะงานเข้าซะแล้วเคลียร์กับน้องจอมด่วนๆ ยาวได้ใจอย่างแรง
-
o18งานเข้าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา
จอมหึงอะๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ :-[
-
เปิดตอนมาร้อนแรงเล็กๆ :z1: แต่ไหงยัยน้องปิ๊กมาบอกโท่งๆงี้อ่ะ
ทำให้ผัวเมียเค้าผิดใจกันซะงั้น :เฮ้อ:
ค้างคาไงไม่รู้เนี่ย คุณลักษณ์มาต่อเร็วๆนะคะ
-
:กอด1:
-
+1จัายาวสะใจ บอมเคลียด่วน
-
ขอบคุณมากครับ :laugh:
-
เอาล่ะเว้ย!!!!
บอมย์จะทำยังไงล่ะคราวนี้
จอมคงเสียความรู้สึกและผิดหวังอยู่แน่ๆ :monkeysad: :monkeysad:
บอมย์ปลอบนู๋จอมโดนด่วน ปล่อยไว้แบบนี้
ไอที่คิดว่าจะทบต้นทบดอกมีแต่ชวดกับชวดแหง๋มๆๆ :z3: :z3: :z3:
-
+1 จอมคิดมากแน่ๆ
-
งานเข้าแล้วเฮีย เคลียร์น้องจอมด่วน :m16:
สาวเจ้าก็มาพูดไม่ได้ดูอะไรเลย :z3:
-
บอมย์กำลังจะเอางานคนอื่นมาเข้าตัวป่าว
-
งานเข้าอีกแล้วววว
น้องปิกนี่ก้กะไรอยู่ๆๆ
ดันมาบอกว่าตัวเองท้องแต่ไม่ยอมบอกว่าท้องกลับใคร
แบบนี้ใครก็ใครก้ต้องเข้าใจผิดกันทั้งนั้นแหละ
เฮ้อออออ
:เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:
-
งอลซะหล่ะ ยังไม่ได้ฟังสามีอธิบายไรเลย :z3:
-
ตามทันล่ะ(พอดีคิวมันเยอะ) จอมหล่อ น่ารัก เอาใจไปเต็มๆ
เอะอะเขินตลอด อย่างนี้จะไม่ให้ ไอ้ลุง หลงได้ไงล่ะนี่
ไอ้ลุงก็หื่นมากไปไหม สงสารจอมบ้างเด็กเค้าไม่เคย555
จอมเพิ่มฟังชั่น หึงด้วย แล้วบอกไม่สนใจ ลุง แต่ไงหึงละ
พี่บอมรีบเคลียร์ด่วนๆๆๆๆ เดี๋ยวน้องคิดไปแสนไกล
-
เอาละเหวย งานเข้า
โชคดีที่ปิกท้องกับคนอื่น รีบไปอธิบายเลย ก่อนศรีภรรยาตัวจริงงอนหนักกว่านี้
-
วางแผนไว้ซะดิบดีว่าจบงานแล้วจะได้กอดเมีย
ดันผิดแผนเพราะอีนู๋ปิกซะงั้น ซีดเลยดิ :m20:
-
นึกว่าท้องกับเฮียบอมย์ โล่งใจไปที 555++
ผัวเมียเค้าว่ากันว่า เวลาจะง้อกัน ต้องง้อบนเตียง จริงไม่จริงไม่รู้แหะ 55555++++
-
งานเข้าพี่บอมอย่างจัง o22
เคลียร์กันดีๆหล่ะ :bye2:
-
งานนี้เฮียบอมย์ต้องหลอกให้กินเหล้าอย่างเดียวเลยเฮีย
จังหวะกำลังงอนคิดมากจัดเต็ม..รับรองหายงอลลลล
-
งานเข้าเลยบอมย์
รีบเคลีย์กันให้ไวๆเลยนะ
+1 นะคะ
-
หึ หึ จอมช็อคไปแล้ว
-
สนุกมากเลย ง้อจอมให้ได้นะคะ
-
งานใหญ่ :pig4: :pig4:
:call:
-
อ่ะ มาอ่านอีกทีไหงมีเรื่องเครียดมาให้อ่านอ่ะ
เศร้าเลยย ... นี่แหละชีวิตคนเราและชีวิตของคนอ่าน ที่อยู่ในกำมือของคนเขียน กระซิกกระซิก
อ่านแล้วอินก็เงี้ยยยย 555+
รีบมาต่อไวๆนะจ๊ะ
-
นั่นไง กะไว้ไม่ผิด
ขอกรี๊ดกร๊าดน้องจอม :-[ :impress2:
ฮะฮ่า เฝ้ารอนะค่ะ รอคอยรันพรต หุหุ
-
:o8:
-
o13 +1 :L2: :L2:
-
พี่บอมงานเข้าซะแล้ว ทำไงดีล่ะเนี่ย :เฮ้อ:
ปล.ยังกดบวกไม่ได้ ให้ :3123: แทนแล้วกันนะคะ
-
พี่บอมย์ น้องจอมคุยกันดีๆนะ
:กอด1:
-
ทำไมมันค้างงี้ล่ะ อยากอ่านต่อแล้วอ่ะ :call: :call:
-
ยังไม่ได้รับประทาน....ก็มีลางบอกว่าจะอดมื้อใหญ่ซะละพี่บอมเบย์บิ๊กบึ้ม! :laugh:
-
ยาวจริงอะไรจริง
แต่ทำไมรู้สึกว่ามันค้าง ๆ
งานเข้าแล้วไงล่ะ
งานนี้อีตาลุงคงอดแล้วละ สงสัยจาโดนทำโทษ
-
งานงอกเฮียบอมซะแล้ว
น้องจอมน่ารักๆๆๆ ^^
-
ยาว ได้ใจมาก แต่งานเข้าพี่บอม ซะแล้วววว :L1: :L1: o13
-
ตกใจเลย นึกว่าน้องท้องกับเฮียซะแล้ว ทีแท้ก็ท้องกับอรินี่เอง :laugh:
เฮีย ง้อน้องด่วนๆ ก่อนเรื่องจะบานปลายนะเออ
-
โถ่ พี่บอมย์ โดนเลย น้องจอมคิดไปถึงไหนแล้วนี่ อย่างงี้เค้าเรียกว่าหึงรึป่าวจ๊ะน้องจอมจ๋า o18
สงสัยพี่บอมย์ต้องคุยกันยาวแน่ๆ หึหึหึ
-
จอมคิดไปถึงไหนแล้ว :กอด1:
-
งานงอกของแท้และแน่นอน อะไรๆ จะดีอยู่แล้วเชียวนะนี่
-
งานเข้าเลยทีนี้
-
จอมหนีปัญหาตลอดเลย
แล้วลุงจะได้อธิบายตอนไหนละน้อ
-
รีบเคลียร์ด่วนเหรอพี่บอม เดี๋ยวน้องจอมจะงอนนานแล้วจะอด 5555
-
:fire: :m31: :m16:งานงอกแล้วตาบอม ฮ่าาาาาาา
-
แหมกำลังไปได้ดีแล้วเชียว
ต้องมามีเหตุให้เข้าใจผิด คงต้องง้อกันยาวหน่อยละนะพี่บอมบ์
-
จอมน่ารักมาก อยากอ่านตอนต่อไปไวๆ ไม่อยากให้จอมหึงนาน แถมคืนนี้พี่บอมจะจัดชุดใหญ่อีก รออยู่นะจ๊ะ อิอิ
-
งานเข้าอย่างแรง!!!
-
:really2: :really2: :really2:
-
ค้างๆๆๆๆ =[]=! มาต่อเลยครับ T^T
-
งานงอกพี่บอมย์ 555 หนูจอมเข้าใจผิด
-
พี่บอมโดนน้องจอมงอนแล่วววว
ง้อน้องหน่อยเข้าใจผิดคิดไปถึงไหนแล้วก็ไม่รู้น่ะ
-
งานงอกแล้วพี่บอมย์ สู้ๆๆ 555
-
งานงอกจริง ๆ ด้วย จอมน้อยงอนพี่บอม 555 สะใจพิลึก
พี่บอม บอกความจริงไปเลย เด๋วจะบานปลายไปใหญ่ จอมยิ่งไม่เหมือนใครอยู่ด้วย
-
แผนพังอ่ะพี่บอมย์
คืนนี้คงไม่ได้จัดหนักตามที่หวังแล้วล่ะ
55555555555555
เชื่อว่าไม่มีอะไรในกอไผ่
น้องจอม จัดการได้ หึหึ
-
ว๊ากกกกกกกกกกกงานเข้ามีเคลียร์555+
แต่จะถึงเลือดมั้ยอ่ะเนี่ย หึหึ
-
ในที่สุด จอมก็หึง
หุหุหุ ชอบเค้าแต่ก็เก๊กไปงั้นอ่ะ :m12:
-
หุุหุ งานงอกแล้วพี่บอมย์ เมียเข้าใจผิดซะแระ
-
มีงานเข้าๆๆๆ :m20: :m20:
-
งานงอกอีกแล้ว ติดตามต่อไปปปปปปปปป :เฮ้อ:
-
:z3: :z3: :z3:
-
กรรมของเฮีย :try2:
อยู่ดีๆก็มีสาวมาบอกว่าท้องต่อหน้าเมีย ต้องไปเคลียร์ว่าไม่ได้ท้องกับตัวเอง
เมียดั๊นนนนไม่ได้ยินอีก ตอนหน้าง้อจอมให้สำเร้จนะเฮีย :a2:
-
ดิฉันไม่ว่าน้องจอมหรอกนะคะ ก็ พี่บอมย์น่ะประวัติเรื่องหญิงไม่ได้งดงามขาวสะอาดนี่คะ ใครฟังแล้วก็ต้องคิดไปไกลแบบน้องจอมแหละ
บอมย์เอ๊ย..น้องเค้ายังเด็กน่ะ เลยหุนหันไปแบบนี้แหละ ให้น้องโตกว่านี้หน่อย
และพอมีบทเรียนหลายๆบทเรียนเข้า น้องต้องใจเย็นกว่านี้น่ะ
ไม่อยากตำหนิน้องผู้หญิงคนนั้นด้วย น้องเขาน่าสงสารและน่าเห็นใจนะ
คนเราเข้าตาจนหาหนทางไม่เจอ ใครที่คิดว่าจะช่วยได้ก็ต้องรีบเข้าหาแหละ
แถมปัญหานี้ใหญ่หลวงนักสำหรับเด็กผู้หญิงด้วย
รู้แต่ว่าคุณบอมย์เรางานเข้าสองงานใหญ่ๆเลย
-
น้องจอมเข้าใจผิดซะแล้ว บอมเบย์ง้อด่วน!!!!
-
งานเข้าอย่างแรง ก่อคดีไว้เยอะไม่ให้คิดก็ไม่ไหวแล้ว
รีบๆเคลียร์ ไม่งั้นไม่ได้กอดไม่รู้ด้วยนะลุง
-
ง้อด่วนนะคุณลุง :oo1: :oo1: :oo1: :oo1:
-
งานเข้าซะแล้ววว จอมคิดไปไกลแล้วเนี่ยย
-
อ่านทันแล้ว จอมน่ารักอ่ะ
ชอบๆๆๆๆๆ
-
:pig4: :pig4:
-
โอ้ว งานงอกแบบโตเต็มที่เลยเฮียบอม :z2:
แล้วจะทำยังไงดีล่ะเนี่ยเฮีย :call:
-
:call: :call: มาต่อ เร็วๆ นะค่ะ อยากรู้ ว่า บอมส์ จะ ง้อ จอม ยังไง :impress2: :impress2:
-
อ่านรวดเดียว สนุกมากค่ะ อ่านลื่นไหลมากเลย ชอบเวลาเค้ากัด เอ๊ย เถียงกัน..แต่เวลาน้องจอมอ้อนก็น่ารักดีน้า ^^
-
แหมน้องปิกเธอจะเกรินเรื่องหน่อยก็ไม่ได้ พูดแบบนั้นใครจะไม่เข้าใจผิด
รีบๆเคลียร์เลยพี่บอมย์
-
เคลียร์ให้รอดนะคุณพี่
-
งานเข้าเฮียเต็มๆงานนี้
-
รีบเคลียกันนะจ๊ะตัวเอง เอาใจช่วยจ้า :bye2:
-
พี่บอบย์ อยู่ดีๆงานเข้า
อะไรมันจะเฮงขนาด
-
จอมใจนักเลง
Part 14
สูตรสำเร็จง้อเมีย?...
.
.
.
.
เครียด....เครียด...แล้วก็เครียด....ไม่มีเรื่องไหนที่ทำให้ผมเครียดและกังวล
เท่ากับเมียงอนแล้วตอนนี้...อาจจะโกรธไปแล้วด้วย....
ปัญหาเหี้ยไร ผมแก้ไขได้สบาย....แต่เมียโกรธชักไม่มั่นใจแล้วสิ...ผมไม่เคยต้องง้อใคร
มาก่อน..แม้แต่พวกผู้หญิงที่คบๆมา..มีปัญหาทีไรผมใส่ใจที่ไหน...ไม่คิดจะอธิบายหรือแก้ตัวด้วยซ้ำ...สุดท้ายพวกเธอ
กลับเป็นฝ่ายวิ่งไล่ง้อผมเองทั้งนั้น....
แต่นี่มันต่างกันมาก...แม้ว่าผมจะไม่ได้ทำเหี้ยไรเลยก็ตาม...จะอธิบายก็กลัวไอ้จอมแสบ
มันจะคิดว่าผมแก้ตัวขายผ้าเอาหน้ารอด...มันจะไว้ใจผมไหม?..จะเชื่อผมหรือเปล่า?...ประวัติผมใช่จะดี...
ตรงนี้ตะหากที่ผมลำบากใจ
เฮ้อ!..คิดแล้วปวดตับโทรหาไอ้รันดีกว่า..เผื่อมีคำแนะนำดีดีเอามาง้อเมีย...
รอสายไม่ทันไรมันก็รับ
“ไงมึง...” สั้นห้วนเหี้ยรัน พูดน้อยแต่ต่อยหนัก
“รัน..กูมีเรื่องปรึกษาหวะ”
“ให้กูทาย..ไม่พ้นเรื่องเมีย” ห่านิ...สมเป็นกุนซือเทพ..รู้ลึกรู้จริง..ยังกะนั่งกลางใจผมซะงั้น..
พวกผมชูฮกให้มันโดยไม่มีข้อกังขา...ยังไมทันอ้าปากดักคอก่อนแล้วเหอะ
“เอ่อหวะ...งานเข้ากูเต็มๆเลยมึง...บลาๆๆๆๆ” แล้วผมก็เล่ารายละเอียดให้มันฟัง....
“หึ..มึงควรดีใจ...เมียงอนคิดในทางกลับกันแสดงว่ามีใจให้..หึงโดยไม่รู้ตัว”
ชะเว้ย!...ผมลืมได้ไงเนี่ยะ..เส้นผมบังภูเขา..มัวแต่กังวลจนลืมคิด..จอมโกรธผม..หึหึ..ต้องรักผมเข้าให้
อย่างที่ไอ้รันมันพูดแน่...แค่ไม่แสดงออกมากกว่า...โอ้ย!...คิดแล้วใจพองคับอกเลยเหว้ย..
จอมหึง...เมียหึงผม...หุบยิ้มไม่ลงแล้ว..ฮ่าๆๆๆๆ...
“ขอบใจมากเพื่อนรัน...มึงเป็นที่พึ่งได้เสมอ พูดไม่กี่คำทำให้กูหายกลุ้มยิ้มไม่หุบเลยหวะ....
แล้วกูต้องง้อยังไงดี...มีสูตรเจ๋งๆ แนะนำกูหน่อย...หวานชวนเลี่ยนไม่เอานะโว้ย!..แทนที่เมียจะหายโกรธ..พาลจะถีบกูเข้าให้”
ผมขอคำแนะนำมันไป....ใกล้ถึงร้านแล้วด้วย..ข้ามไฟแดงแยกนี้ก็ถึง..พี่สอนกับอาจักรพากันอมยิ้มกลั้นขำผมใหญ่....
รู้นิว่าจอมเป็นอะไรกับผม..เรื่องแบบนี้ถึงไม่พูดต้องรู้โดยสัญชาติญาณ...เป็นการ์ดรับใช้มานานไม่รู้ก็ใช้ไม่ได้แล้ว...
สำคัญเลยคือผมไม่เคยให้ใครอยู่ร่วมห้องมาก่อน...แค่นี้พวกเค้าคงเดาได้แล้วว่าอะไรเป็นอะไร..
ยังแหวนนามสกุลของผมบนนิ้วนางข้างซ้ายจอมอีก...หลักฐานแดงแจ๋ขนาดนี้....
คงรู้ว่าจอมภาคย์อยู่ในฐานะใดของ ‘สวัสดิ์วงศ์สว่าง’
“มึงฟังให้ดีนะสัดบอมย์...กูมีอยู่สูตรเดียว..ใช้ได้เสมอไม่ว่าเรื่องเล็กยันเรื่องใหญ่...
เอาไปใช้รับรองไม่ผิดหวัง” ไอ้รันมันยืนยันหนักแน่น..ทำให้ผมมั่นใจมาก...สูตรมันต้องสุดยอดแน่ๆ..
ไม่เจ๋งจริงมันไม่พูดแบบนี้หรอก
“สูตรไรหวะ...รีบบอกเลยดิ” ผมเร่งมันยิกๆ..รถเลี้ยวเข้าลานจอดในร้านอาหารเรียบร้อยแล้ว
“สูตรรูเตี๋ยว...” ไอ้รันมันบอกผมมา..งงกับมันสิครับ
“สูตรเหี้ยไรหวะ..สูตรรูเตี๋ยว..” ห่ารัน...พูดไรผมไม่เข้าใจสักนิด
“สมองนะมึง...บอกขนาดนี้ยังบื้อได้อีก..มึงลองผวนดูเอง” ผวนกลับหรือ...สูตรรูเตี๋ยว....
เสียวรู....อะจ๊ากกกก!
“ไอ้เหี้ย...ทะลึ่งแล้วมึง...ไงของมึงเนี่ยะ” ผมตวาดแม่งแหละ
“ควายเอ้ย!...ออกจะชัดเจนเสือกไม่เข้าใจ..นั่นแหละคือสูตรง้อเมีย...ถึงเวลา
ทำให้เมียมึงสูตรรูเตี๋ยวซะ...เรื่องหมางใจคาใจเคลียร์ได้ทุกเรื่อง...พอเหอะสัด....เมียกูให้คนมาตามแล้ว
เดี๋ยวแม่งรั่วใส่กูอีก..แค่นี้นะ” พูดจบวางสายผมซะงั้น...หึ..เคลียร์ด้วยสูตรรูเตี๋ยว...ฮ่าๆๆๆๆ..คิดได้เนอะมึงกุนซือเทพ...
คงง่ายหรอกห่ารัน...ยังกะเมียกูจะยอมง่ายๆ....
แต่มันต้องมีวิธีสิ...เมียผมคออ่อนต้องให้เพื่อนมันจัดการมอม...คิดแล้วอดยิ้มกับตัวเองไม่ได้...
ก่อนจะลงรถเดินเข้าไปห้องที่จองไว้
เปิดประตูมา...ไอ้เกียรติ ไอ้ตั้ม ไอ้ก้าง....หน้าสลอนเปิดสมุดเพลงค้นหากันใหญ่
“อ้าว!...จอมหละ” ผมถามพวกมันทันที
“แหมเฮีย...มาถึงถามเลยนะ..เดี๋ยวมันก็มา..ผมเพิ่งคุยกับไอ้อ้อยเสร็จก่อนเฮียเข้ามาเนี่ยะ..
ว่าแต่หิวแล้วอะ..มีอะไรรองท้องก่อนไหม?” ไอ้ก้างตอบ ผมพยักหน้ารับรู้...ก่อนจะเรียกพวกมันมาสุ่มหัววางแผนโดยด่วน..
ไม่ลืมบอกพี่สอนสั่งอาหารเข้ามาได้เลย...
“เห้ย...วันนี้พวกเอ็งอยากแดกเหล้าหรือเปล่า?...” เริ่มเลยครับ..
“เอาดิเฮีย...กินข้าวร้องเกะ..ไม่มีเหล้าก็กร่อยดิ..จะให้ดีทั้งเหล้าทั้งหญิงจัดมาได้
ผมจะกราบเฮียอย่างงามเลย” ไอ้เวรตั้มครับ..ได้คืบเอาศอกเลยมัน
“เยอะไปตั้ม เยอะไป...เหล้าอ่ะจัดเต็ม..แต่หญิงขอเว้นหวะ..” พวกแม่งยื่นปากใส่ผมซะงั้น..
เดี๋ยวปั๊ด!..เบิดกระโหลกเรียงตัวเลยไอ้เด็กนรกพวกนี่นิ....เรื่องไรผมจะเอาหญิงมาหม้อเมียตัวเองให้โง่....
เอามาก็ลวนลามเมียผมอะดิ...ยิ่งหล่อสัดขนาดนั้น..หวงโว้ย!
“ก็ได้...ยังดีมีเหล้ากระแทกปาก...เออเฮียถามหน่อยดิ..คนสวยที่เข้ามาบอกว่าท้องนะ...เด็กเฮียเหรอ...
แล้วฝีมือเฮียเปล่า?..” ไอ้เกียรติมันเปิดประเด็นมาก็ดีจะได้เคลียร์หาลูกคู่ไว้ก่อนเลย
“ใช่ที่ไหน....น้องเค้าท้องกับไอ้ขจรที่ซัดกับจอมอาทิตย์ก่อนไง..เค้ามาขอร้องให้พี่ช่วยเคลียร์ให้...
เพราะไอ้ห่านั่นมันไม่รับผิดชอบ.” ผมบอกพวกมันไม่มีปิด...เรื่องนี้ผมคิดว่าจะหาทางช่วยปิกอยู่แล้ว
“โหแม่ง!...ไอ้เหี้ยนั่นระยำโคดอ่า..แล้วนึกไงเค้าถึงมั่นใจว่าเฮียช่วยเค้าได้....พวกผมยังคิดเลยว่า
เฮียล่อซะท้อง..” ไอ้ก้างครับพูดจบผมตบกบาลทันที
“ผลั๊ว!..โอ้ย!..ตบผมไมเนี่ยะ” มันคลำหัวปอยๆ...ค้อนผมอีกซะงั้น
“ลามปามแหละ....พี่สุภาพบุรุษเหว้ย...คนเคยคุ้นยากอะไรที่จะช่วยเมื่อเค้าลำบาก...เลิกคุยเรื่องนี้เหอะ...
มาว่ากันต่อดีกว่า...ตกลงพี่เลี้ยงเหล้าแต่พวกเอ็งต้องลากจอมมันดื่มด้วยนะโว้ย..เอาให้เมาได้ยิ่งดี...
พี่อยากเห็นตอนมันเมาหวะ” ผมแม่งเลวอ่ะ..แต่ก็ตามแผน ไม่เมาจะใช้สูตรห่ารันมันได้หรือไง
“โอเคเฮีย....ไม่เมาไม่เลิก..เป็นหน้าที่พวกผมเอง” ไอ้ตั้มมันพูดออกมา พวกแม่งยิ้มแฉ่งเรียงตัว....
พวกมึงก็เลวพอกันกับกูเลยเนอะ..เห็นแก่กินจนไม่ห่วงเพื่อน..ถ้ามันรู้ว่าผมให้มอมเพื่อนมันทำไม..มันจะทำป่าวเนี่ยะ!
อาหารเริ่มทยอยเข้ามาเต็มโต๊ะ...พี่สอนกับอาจักรผมให้กินด้วยกันเลย...ทุกคนต่างนั่งประจำที่..
โดยเว้นที่ว่างข้างผมไว้ตัวหนึ่งให้เมียนั่ง...
กำลังกินไปไม่ทันไร...สุดหล่อก็เปิดประตูหน้านิ่งเข้ามาพร้อมน้องอ้อย...
เหลือบมองเก้าอี้ว่างข้างผมนิดหนึ่ง ก่อนจะเดินอ้อมไปนั่งข้างไอ้เกียรติที่เว้นเก้าอี้ไว้ให้อ้อยมันหน้าตาเฉย...
เล่นเอาผมเหว่อไปเลย...ส่วนไอ้อ้อยก็ยิ้มให้ผมก่อนจะหย่อนตูดลงนั่งข้างผมเรียบร้อย...
พี่สอนกับอาจักรกลั้นขำผมหน้าดำหน้าแดง...เวร...เมียผมแม่งงอนได้หน้ากดชิบหาย...แต่ผมก็ครึ้มอกครึ้มใจ
...อย่างที่ไอ้รันมันพูด...เมียงอนแปลว่าหึง...หึงผมก็หมายความว่ารักเข้าแล้วสิ....ฮ่าๆๆๆๆ..กร๊ากกกกๆๆๆ...
สงสัยจะออกอาการเยอะไปหน่อย...ไอ้ตั้มแม่งเลยแซวผมทันที
“เฮียเป็นไรเปล่าเนี่ยะ....ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ดีใจอะไรมากมายครับ” โอ้!..ดีมากตั้ม..ปูทางมาอย่างนี้
น่าให้รางวัลเสียหน่อย..ผมกำลังจะตอบว่าดีใจที่รู้ว่าเมียหึง..ยังไม่ทันได้พูด...น้องอ้อยที่ไม่รู้อะไรชิงตอบซะงั้น
“เฮียกำลังจะเป็นพ่อคน....มีใครไม่ดีใจบ้างหวะตั้ม” จบกัน...วิมานล่มสลายหายไปในพริบตา...
จอมนักเลงเมียผมแม่งตาแดงก่ำ...ยกเหล้าที่ไอ้ก้างชงขึ้นซดโฮกๆ หมดแก้วไม่แดกข้าวรองท้องอีกตะหาก...
งานนี้คงไม่ต้องอาศัยพวกมันมอมแล้วหละ..พี่แกหน้านิ่งซัดเองโดยไม่รอใครชนเลยเหว้ย!....
ตาย..ตาย...หนักไม่น้อยเลยนะนั่น....ไอ้ผมต้องรีบกลบกระแสก่อนเรื่องจะลุกลามไปกันใหญ่
“น้องอ้อยเข้าใจผิดแล้วครับ...ใครจะเป็นพ่อคน...เมียพี่มีลูกไม่ได้หรอกครับเค้าเป็นหมัน..ฮ่าๆๆๆ”
พาเอาพี่สอนกับอาจักรขำตามผมเลยทีนี้..ส่วนพวกที่เหลือจ้องผมงงๆ...ยกเว้นคนเดียวที่จ้องหน้าผมยังกะจะกินตับซะงั้น....
เลยต้องรีบเข้าประเด็นร้อนก่อน
“ถ้าหมายถึงน้องปิกแล้วหละก็...เค้าท้องจริงแต่ไม่ใช่ลูกพี่....พ่อของลูกเค้าคนที่จอมมีเรื่องด้วย
ชื่อขจรลูกชายพ่อเลี้ยงบรรจงตะหาก” ผมร่ายยาวเลยครับ....น้องอ้อยมือปิดปาก..ตาโต
เหมือนกับได้สายสะพายพร้อมมงกุฎซะงั้น
“เรื่องจริงหรือนี่....อ้อยนึกว่าเป็นพี่บอมย์เสียอีก...เล่นมาบอกแบบนั้นเป็นใครก็เข้าใจเหมือนอ้อยแหละ...
จริงไหมพวกมึง” น้องอ้อยหาพวกสนับสนุนทางความคิดทันที
“ไม่....พวกกูไม่คิด” พร้อมเพรียงดีมากครับ..ทั้งไอ้เกียรติ ไอ้ตั้ม ไอ้ก้าง ตอบพร้อมกัน
ส่ายหัวประกอบอีก..ดีมากพวกเอ็ง..น่ารักอย่างนี้ได้ใจผมไปเต็มๆ
“อ้าว!...เหี้ย....ทำไมพวกมึงไม่คิดเหมือนกู” น้องอ้อยยังไม่ยอมครับ
“ก็พวกกูรู้ไง..คนอย่างเฮียไม่ทำแบบนั้นหรอก” โอ้!...ผมต้องยิ้มให้มันเต็มๆ เลยครับ...
ไอ้ก้างเอ็งพูดได้ดีมาก....
“ชิ..มึงจะว่ากูดูถูกเฮียดิ...กูไม่ได้คิดนะโว้ย...แต่เรื่องมันทำให้คิดนี่หว่า..มีอย่างที่ไหน..
จู่ๆ สาวสวยระดับดาวคณะเดินเข้ามาบอกท้อง...ไม่ใช่เฮียแล้วเค้าจะมาบอกเฮียทำไม” เอ่อ...ฟังดูมีเหตุผล...
แต่ขอให้ห่างตัวพี่หน่อยก็ดีนะอ้อย
“หึ..ขืนมีผู้หญิงพากันเดินเข้ามาบอกเฮียว่าท้องทุกราย..มึงเหมาเอาว่าเฮียเป็นคนทำก็จบเห่สิหวะ...
เค้าอาจมีเหตุผลมาให้ช่วยก็ได้..ไม่เห็นหรือตอนแรกเค้าจะคุยส่วนตัว...พวกเราไม่เปิดโอกาสให้เอง..อีกอย่าง
ไม่เพราะเฮียบริสุทธิ์ใจ..คงไม่ยอมให้พูดต่อหน้าพวกเราหรอก...ลากกันไปคุยส่วนตัวก็สิ้นเรื่อง...ถ้ามึงมีสมองคิดสักนิด..
มึงก็จะคิดได้เหมือนพวกกู” คราวนี้ไอ้เกียรติครับ...สุดยอด..ผมต้องมีรางวัลให้ไอ้นี่เป็นพิเศษเสียแล้ว...สมกับเป็นหัวหน้าวง..
ดูดีมีหลักการกว่าเพื่อนเลย
“เอ่อ..นั่นสิเนอะ..กูลืมนึกถึงข้อนี้ไป...มิน่าถึงว่ามันดูแปลกๆ...” น้องอ้อยยิ้มเจื่อนหันมาทำตาวิ้งๆ
สำนึกผิดซะงั้น..ผมไม่ได้คิดไรอยู่แล้ว เลยถือโอกาสหยอดถามเมียตัวเองบ้างดีกว่า
“แล้วจอมละ..คิดได้เหมือนเพื่อนหรือเปล่า?” ทุกคนจ้องรอคำตอบทันที เมื่อผมถามเจ้าตัว
ที่เอาแต่เงียบไม่พูดไม่จา ไม่มองผมสักแอ๊ะ
“ไม่เหมือน..” ตอบมาแล้วเหว้ยเห้ย!...แต่ไหงไม่เหมือนเล่าหวะ
“อ้าว!...แล้วมึงคิดยังไงหวะไอ้จอม” ไอ้ตั้มครับ ถามถูกใจผมจริงๆ
“กูจะคิดยังไง มึงสนใจทำไม...ตกลงมาแดกไม่ใช่..คุยแต่เรื่องไร้สาระอยู่ได้...เอ้าชนๆ
ปากว่างนักก็แดกนี่เลยมึง” มันคีบกับยัดใส่ปากเจ้าตั้ม พร้อมกับยกแก้วไล่ชนซะงั้น...พี่สอนกับอาจักรแอบเหล่ผมอีกนั่น....
เอาหวะ..ตอนนี้เมียยังร้อน...ไว้รอเมาก่อนค่อยจัดสูตรรูเตี๋ยว ตามคำแนะนำของไอ้รัน...ทุกอย่างเคลียร์ได้แน่นอน....ฮ่าๆๆๆๆ....
ติดวันหยุดเสาร์อาทิตย์...จัดเต็ม...ไม่เลิกงอนก็ไม่เลิกจัด...กร๊ากกกก..กำไรเห็นๆ...
ใครที่โดนแฟนงอน..หรือกำลังทะเลาะกับแฟนอยู่..อนุญาตให้เอาสูตรง้อของพี่รัน กุนซือเทพไปใช้ได้นะค่ะ
การันตีร้อยเปอร์เซ็นต์ คืนดีกันทุกราย...ฮ่าๆๆๆๆๆ....เอิ๊กกกกก..ง
ตอนหน้า NC อีกแล้ว....เหนื่อยจริงไรจริง...คนอ่านหื่นแบบนี้..คนเขียนเหนื่อยเนอะ....ครึ..ครึ..ครึ
หลบไปให้ไวว่อง. :z6:...ชอบใจรีไพฯ ให้กำลังใจกันด้วยนะค่ะ...น้องจอมจะได้มาไม่ทิ้งห่างนาน...ฮ่าๆๆๆๆ
Luk. :กอด1:
-
อู้ววว ไม่หายงอนไม่หยุดใช้สูตรด้วย หึหึ งานนี้เตรียมเลือดพร้อมมและ
-
สูตรนี้ แรงส์
-
บอมย์ =="หื่นตลอดอ่ะ
-
เจอคนหื่นกว่าบอมย์แล้ว
ก็คือรันน่ะเอง สอนแต่ละอย่าง 555555555555
-
ว้าวๆ ต้องเตรียมทิชชูด่วนๆ :haun4:
-
มีเพื่อนหื่นมันส่งผลมาถึงเราด้วยนะ
5555555555
ตอนหน้าน้อมจอม ไม่รอดงอนไม่งอน
งานก้เข้าตัวเองตลอดเนอะ
คนหล่อ!!!!
-
มาอัพให้ไว!!!
5555555 คนอ่านมันหื่นมาก!
-
เฮียรันสอนได้ดีมาก ตอนหน้าคนเขียนเลยต้องจัดให้ตามเฮียเลยใช่มะ
จริง ๆ พอรู้ว่าสามีไม่ใช่พ่อของเด็กอื่น จอมแสบคงแอบดีใจ
แต่รักษาฟอร์มหน่อย งอนแล้วก็นะ เฮียบอมย์ตอนหน้าเลยโลด :laugh:
-
มาแล้ว ว ^^
โอ้ย ยๆๆ จอมงอลน่ารักน่ากด!! มาก
ฮ่าๆๆๆ รอ NC อย่างแรงจัดไปอย่าให้เสียน๊าค๊า
:L2: :L2: :L2: :L2: :L2:
:กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
เค้าไม่หื่นนะ :oo1:
-
ว๊ายยยยตอนหน้า :haun4: :haun4:
-
สูตรพี่รัน สุดยอดดดดดดดดดด
รอตอนหน้าเลย
-
อยากอ่านแล้วอ่า มาวันนี้เลยนะ ไม่อยากรอแล้ว :z1: :z1:
-
กุนซือเสนอวิธีง้อเมียแต่ละอย่าง พี่บอมย์ได้กำไรเต็มๆทุกที
-
:z1: สูตรกุนซือรันสุดยอดดดด 555
-
:haun4:รอ ร๊อ รอ หึหึหึ :impress2:
-
ลั้นล้าาา รอตอนต่อไปจร้าาา อยากรู้ว่าได้ผลมั้ย คึคึ
-
:เฮ้อ:แล้วมันจะยังไงต่อนะค่ะเนี่ย เอาใจช่วยบอมย์นะค่ะ สู้ๆๆ :pig4:
-
อ๊ากกกก
กุนซือรันแนะนำเพื่อนได้เจ๋งมากกกกก.......สูตรรูเตี๋ยว
-
:m3: เฮียได้สูตรมา แต่ยังมิได้ใช้
ต้องรอเฮียมาพิสูจน์ซะแล้วว่า ได้ผลจริงป่าว เนอะๆ :z1:
-
เจอสูตรนี้ของรันเข้าไป
น่าสงสารจอมกับพรตมากอ่ะ อิอิ
-
โอ้วว ว ;'PpP
สูตจเทพเกิ๊น ;'DDD
-
อ้าว..ยังไม่ได้ทดลองสูตรของนายรันเลย หมดตอนซะงั้น
รอตอนหน้าก็ได้จ้ะ
-
o18 o18 o18
-
รู้สึกว่าสูตรนี้จะใช้ได้ดีโดยเฉพาะกลุ่มสิงโตดำหื่นขั้นเทพกันทุกคนพี่บอมย์จัดเต็มเลยนะ
-
:oo1:บรรยายฉากง้อด้วยก็จะดี
-
คนอ่านหื่น คนเขียนก็หื่นไม่แพ้กัน ครึ ครึ
เดี๋ยวจะเตรียมทิชชู ไว้สัก2 ม้วน เอิ๊กๆ :haun4:
-
:laugh: สูตรรูเตี๋ยว :m20: คิดได้ไงเนี่ย พระเอกเรื่องนี้โคตรฮาอ่ะ :jul3:
+1 รอตอนหน้า :oo1:
:pig4:
-
สมกับเป็นคำแนะนำของ กุนซือเทพ มีเพื่อนดีเป็นศรีแก่ตัวอย่างนี้นี่เอง เนาะบอมย์ :jul3:
-
แหม... นึกว่าจะง้อตอนนี้เลยนะเนี่ย
ไม่ค่อยเลยเรา :z1:
อย่าเหนื่อยไปเลยจ้ะน้องลักษณ์ พี่เป็นกำลังใจให้นะคะ
-
พี่บอมย์ใช้สูตรนี้ คนอ่านคงต้องเตรียมเลือดรอแล้วสิ
:haun4: :haun4: :haun4:
-
แหมเตรียมรอ NC ตอนหน้าเลยสูตร รูเตี๋ยว 55555
พี่บอมย์จัดหนักเลยไหนๆก็ง้อแล้ว สงสารก็แต่น้องจอม?
o18
-
สูตรนี้ได้ใจ ให้1000ครับ
-
ช่างเป็นคำเเนะนำที่สุดยอดมากเลยกุนซือเทพพพ
:z1: :z1: :z1: :z1:
-
ชื่อสูตรนี่เหมือนสูตรก๋วยเตี๋ยวเลยเน้อ ดูน่ากินจัง สูตรขั้นเทพ พี่บอมลองใช้จะเป็นไงนะ อ้าวแร้วตนฉบับใช้ยังไง จะออกมาเหมือนกานเปล่าหว่า
5555+รอ NC จึ้ก ๆ นะ ขอแบบจัดหนักจัดเต็มจัดยาว ไม่มีหยุดด้วย
5555+ขออีกอย่างอย่าค้าง...ตอนนั้นน๊า มันไม่ไหวจริงๆ
-
สูตรรูเตี๋ยว โฮะๆๆๆ
-
น้องจอมเสร็จแน่ ๆ สูตรรูเตี๋ยว 5555
-
สูตรรูเตี๋ยว :haun4:
-
:กอด1:
-
เป็นกำลังใจให้คนแต่งอย่าพึ่งเหนื่อยนะ :L2:
:call:
-
รอดูสูตรสำเร็จจะใช้กับน้องจอมได้ผลมั๊ย :z1:
-
สมแล้วที่เป็นกุนซือเทพ คิดวิธีแก้ปัญหาได้ทะลุจริงๆ
-
สูตรเด็ดเลยนะเนี่ย
-
มารอพี่บอมง้อเมีย
จัดหนักเลยนะพี่บอม
มาเร็วๆนะค้า :-[ :jul1:
-
อย่าให้รอนานนะคะ
-
รอที่เหลือ :กอด1:
-
กุนซือรันสุดเทพคิดได้เนอะสูตรรูเตี๋ยว
ถูกใจลุงเค้าแล
-
หุหุ
อย่างที่คนเขียนบอกแหล่ะว่าคนอ่านหื่น
คนนเขียนก็ต้องเหนื่อยแบบหื่น :laugh: :laugh: :laugh:
รอจ้ารอ อ่านตอน NC หุหุ :z1: :z1: :z1:
-
เค้าไม่หื่นนะ แต่รีบมารีไพ กลัวน้องจอมจะทิ้งห่างนาน...ฮ่าๆๆๆๆ :z1: :z1:
-
ที่กุนซือสอนแต่ละอย่างนี้ไม่พ้นเรื่องนั้นเลยนะเนี่ย :laugh:
โถ~หนูจอมรีบหายงอนนะลูก เดี๋ยวจะโดนจัดหนัก!! 555+
-
รับรองหายงอน ชัวร์ 55 :laugh:
-
อ่านะ สูตรเค้า ง่ายจิงๆ
-
อารมณ์นี้ต่อให้ไม่ทำเขาท้องจริง จอมก็งอนอยู่ดี :laugh:
ประวัติก็ไม่ดีเป็นทุนเดิม สูตรง้อเมียเนี่ย มีคำเตือนไหมว่าง้อสูตรนี้จะไม่งอนหนักกว่าเก่า
ข้อหาทำให้เดินไม่ปกติอ่ะ ตอนกำลังง้อเนี่ยคงไม่เท่าไหร่
แต่หลังจากง้อเนี่ย ต้องรอลุ้นตอนหน้าซินะ
+ ให้กำลังบอมย์ง้อเมีย
-
:-[ :-[ :-[
-
สูตรสำเร็จ ใช่ได้ผลทุกกรณี :z1:
การันตีโดยเฮียรัน ครับพี่น้อง o13
-
สนุกมากค่ะ ติดตามมาตั้งแต่ตะเกียงแล้ว
(แต่ไม่ได้แสดงตัว แหะๆๆ :m23:)
มารอดูกันว่าสูตรกุนซือรันจะได้ผลรึเปล่า
อิอิอิ มาต่อเร็วๆนะ :z2:
-
(http://i273.photobucket.com/albums/jj225/tangtang_jar/yenta4-emoticon-0010.gif)ขอให้ง้อสำเร็จนะลุง
-
:z2: :z2: :z2:
-
สูตรนี้ท่านกุนซือใช้กำราบพ่อเหยี่ยวรั่วเป็นประจำล่ะสิ.... (http://i269.photobucket.com/albums/jj72/myem0/01/yoyo-emoticon-1-054.gif) เหอ เหอ
น้องจอมครับ เป็นเมียเฮียบอมย์ ต้องอดทนนะครับ ..... (http://i269.photobucket.com/albums/jj72/myem0/01/cute-rabbit-emoticon-012.gif) สู้เว๊ยยยยยยลูก
-
o22 ให้ง้อแบบไม่สำเร็จบ้างดิ เอาแบบง้อนาน ๆ นะ
-
สงสัยต้องไปแนะนำให้คนมีแฟนใช้สูตรนี้บ้าง กร๊ากกกกกกกก
-
ก็คนมันรักน้อ ทำไงก็ต้องยอมแต่ก็แอบดีใจน่ะที่ได้ยินว่าพ่อเด็กไม่ใช่คุณลุง
-
รอรอ Nc :haun4: :jul1: :oo1:
-
ง้อ ง้อ ง้อ ง้อ ด่วนลุง ^^
-
ชอบ ชอบ
o13 o13
-
มารอ nc :haun4: :oo1:
+1 นะคะ
-
สูตรสั้นๆ แต่ชัดเจน o13
-
สูตรงอเมียของพี่รันที่แนะนำมาเนี๊ยเคยพิสูจน์กับพี่พฤตมาแล้วรึไง 5555 ตามคำแนะนำเลยพี่บอม
-
รอ NC :z1: :z1:
-
สูตรรูเตี๋ยว :a5: :m25:
-
:กอด1: +1 :กอด1:
-
กุนซือนี้ใช่ได้นะนี้ แนะนำมาที หึหึ
-
กุนซือเทพ เทพตลอดกาล ฮะฮ่า
รอติดตามค่ะๆ :bye2:
-
สูตรนี้ท่าจะเด็ด แต่อาจจะเจ็บตัวตอนตื่นน้า ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
ฮ่าๆๆ อย่าว่าแต่คนเขียนเลย คนอ่านก็พอๆกันกับคนเขียนอ่ะแหละ :z1:
มาต่อไวๆนะคร๊า :impress2:
-
กรี๊ดๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆมาต่อเร็วๆๆนะ ฮ่าๆๆๆ :haun4:
-
อยากโดดกอดกุนซือเทพที่ทำให้ได้อ่านเอ็นซีแนะนำกันดีจริงๆ (จริงๆต้องโดดกอดคนเขียน ฮ่าๆๆ)
รอตอนหน้า ขอจัดหนักนะคร้าบ
-
+1 เกาะติดรอตอนหน้า :m25:
-
จริง ๆ แล้วถึงอีตาพี่บอมไม่โทรไปปรึกษากุนซือ ก็กะจะใช้วิธีนี้อยู่แล้วใช่มะ รู้ทันหรอกน่า
ว่าแต่ไม่กลัวน้องจอมถีบตกเตียงอีกเหรอ ไปง้อด้วยวิธีนั้นน่ะ หุหุ
-
น้องจอม เจอง้อแบบจัดเต็มแน่
อีพี่บอมบ์ก็นะ งานเข้าตลอดๆ
รอตอนหน้านะ อยากรู้ พี่บอมบ์จะง้อเมียท่าไหนบ้าง
:z1:
-
เฮียบอมย์ชอบล่ะสิสูตรง้อเมียอะ
-
คนอ่านไม่หื่นนะคนเขียน...
แต่รออยู่ ^^
-
จอมใจนักเลง
Part 15
สูตรนี้จอมปรุงเอง?...
.
.
.
.
คิดว่าไงครับ....คงลุ้นว่าจอมแสบนักเลงสุดหล่อ..จะกระดกเหล้าแทนน้ำกันใช่ไหม?...
ผิดถนัด...ผิดความคาดหมาย...ผมนั่งเครียดอยู่เนี่ยะ...หลังจากชวนชาวบ้านเค้ายกซดโฮกๆ
ติดต่อกันสามแก้วเต็มๆ...จอมนักเลงของผม...นั่งซัดข้าวอย่างอเร็ดอร่อย...กระดกโค๊กกับน้ำแข็งแทนเหล้าไปแล้ว..
ไม่ว่าใครจะชงยื่นคะยั้นคะยอให้ดื่มอย่างไร...เทพบุตรสุดหล่อส่ายหัวดิกลูกเดียว..
แผนล่มไม่เป็นท่า...แม้แต่พวกไอ้เกียรติ ไอ้ตั้ม ไอ้ก้าง ได้แต่ยกคิ้วเบ๊ะปากให้ผม
อย่างจนปัญญา นักเลงตัวแสบไม่แตะเหล้าอีกเลย...
พวกแม่งกินร้องเล่นเต้นกันอย่างสนุก...โดยที่เมียผมก็ไม่เห็นผมอยู่ในสายตาต่อไป..เอาแต่สนุกเฮฮา
กับเพื่อน..ผมกลายเป็นหัวเผือกหัวมัน นั่งซดเหล้าร่วมกับพี่สอนและอาจักรเหมือนลุงแก่พาลูกหลานมาเที่ยวไงไม่รู้เลยวุ้ย...
ผมอยากรู้ว่าทำไม จอมนักเลงของผมไม่ยอมดื่มอีก...ได้คำตอบคลายข้อข้องใจก็ตอนไอ้ตั้มมัน
เซ้าซี้ถามนั่นแหละ
“ห่าจอม..เป็นเหี้ยไรหวะ..ซดโฮกๆอยู่ดีดีเลิกหน้าตาเฉย..ไรของมึงเนี่ยะ” ผมก็ลุ้นให้เพื่อนมัน
มอมให้เมา จึงตั้งใจฟังหูผึ่ง
“หึ!..กูเมาแล้วชอบนัวเนียไปทั้ว...เดี๋ยวพวกมึงจะหมดสนุก” ตายห่า!..แม่งเมียผมระวังตัวเหว้ย...
ชำเลืองมาเหมือนจะรู้ว่าผมคิดอะไรอยู่...เลยต้องแกล้งชวนพี่สอนกับอาจักรคุยเรื่อยเปื่อย..ทั้งที่หูฟังว่าไอ้ตั้มมันจะเอาไงต่อ
“มึงก็ดื่มอีกหน่อยดิหว้า...ไม่ต้องเมาก็ได้นี่แค่สองสามแก้วอย่างมากก็แค่มึน...ถือว่ามาสนุกกัน..
นี่เป็นครั้งแรกที่พวกเรามาดื่มด้วยกันนะโว้ย!.” ดีมากตั้ม จัดไปน้อง...ชักจูงให้ได้
“ถ้ากูมึนพวกมึงยิ่งลำบาก...เพราะกูจะเหวี่ยงกวนตีนไปทั่ว..แค่นี้กูกำลังสนุก..แล้วมึงอะไรกับกูเนี่ยะ...
รับสินบนมาหรือไงจะแดกก็แดกไปดิ...กูเฮกับมึงได้แล้วกัน..หมะชนโค๊กก็ได้เอ้าชนๆ...” ดูมัน..ไอ้ตอนบอกรับสินบนชำเลือง
มองมาทางผมอีกงั้น...เสียววูบเลยกู....เลี้ยงกุมารทองหรือไงหวะ...พวกไอ้ตั้มหน้าเหว่อไม่กล้าเซ้าซี้ต่อ...แอบส่งสายตาบอกผม
ประมาณว่ามันจนปัญญา...กรรม...งานนี้จะได้ใช้สูตรรูเตี๋ยวกับเค้าไหมเล่านี่...
ราตรีนี้ผ่านไปบนความสนุกสนานเฮฮาของพวกมัน ยกเว้นผม..ที่นึกหาวิธีรวบรัดตัดตอนเอายังไงดีหละทีนี้..
ในเมื่อเมียไม่ยอมเมา..แถมยังมึนตึงกับผมอีกตะหาก..หาทางเลี่ยงขอตัวไปเข้าห้องน้ำ แต่แอบออกมาโทรปรึกษา
กุนซือรันดีกว่า
“อะไรอีกหวะบอมย์..” ห่ารันรับสายเสือกหงุดหงิดผมซะงั้น นี่ผมโทรมากวนมันหรือไง...เพิ่งสี่ทุ่มเอง..
เป็นเหี้ยไรปกติมันไม่เคยเหวี่ยง
“ไรของมึงเนี่ยะ...กูโทรมากวนหรือไงยังไม่ดึกสักหน่อย..เครียดโว้ย!”..ต้องการคำแนะนำด่วน”
ผมบอกมันไป...
“ห่านิ...ไม่พ้นเรื่องเมียอีกดิ....คราวหลังหัดดูมั้ง..แม่งเสียรมณ์กูหมด” สัดบ่นอีก..เสียรมณ์รึ..
หรือมันกำลังกดไอ้พรตอยู่..ขัดจังหวะเข้ามันเลยเหวี่ยง..ผมไม่รู้นิ..
“ครวยเหอะ..กูจะรู้ไม่เล่า..ว่ามึงจะล่อเมียอยู่..สัด...ไม่จนมุมกูไม่กวนหรอก..เอาเหอะไม่กวนก็ได้..
ไปเย่อไอ้พรตต่อเลยสาด..” ผมนอยด์แม่งแหละ...ให้มันเย่อไอ้พรตต่อแล้วกัน...
“สัดบอมย์..เล่นกูหมดฟิวส์แล้วมานอยด์นะมึง..คิดสิวันนี้วันศุกร์ พรุ่งนี้เสาร์อาทิตย์ต้องมีบ้างดิหวะ
กูไม่ได้ตายด้านนี่หว่า?....มีไรรีบพูดมาเร็ว..อยู่ใกล้แม่งจะตบหัวทิ่มเลยห่านิ..มีเมียแล้วยังทำตัวเป็นเด็กไม่รู้จักโตอีก”
น้าน!..จากเพื่อนกลายเป็นพ่อผมเข้าแล้ว...
“เมียกูอะดิ...อธิบายความจริงไปหมดแล้วนะโว้ย..ยังไม่เลิกงอนกูอีก..เสือกฉลาดไม่หลงกล
แดกเหล้าตะหาก..มุกมอมกูใช้ไม่ได้ผลแล้วหวะ..ทีนี้กูจะใช้สูตรรูเตี๋ยวของมึงได้ไงเนี่ยะ” ผมบอกมันไป
“ห่าเอ้ย!..ถ้ามึงไม่คิดหาทางแก้ปัญหาเองบ้าง...ก็ไม่ต้องทำอดไปเหอะ...เหี้ยไรนักหนาจะปี้เมีย
เสือกให้กูช่วยตลอด...ถามหน่อยเหอะ..ครั้งแรกมึงได้น้องมันยังไง” มันถามผมมา
“กูมั่วเอา...ได้ทีเผลอจับกดแม่งเลย” ผมตอบมันไป
“เมียมึงเมาหรือเปล่า?.” มันถามมาอีก
“เมาเหี้ยไร..ตอนนั้นชกกับกูอยู่เลยสัด...แต่กูหมั่นไส้..ชอบปากดีกับกูนักปล้ำจูบแม่งซะ..
แล้วก็เลยตามเลยจนได้” ผมก็พูดไปตามจริง
“หึ...มึงนึกว่าแน่หรือไงบอมย์...ถ้าน้องมันไม่มีใจให้คิดหรือว่ามึงจะได้กดมันหนะ...ที่มันยอม
คงไม่ต้องบอกนะเพราะอะไร....ครั้งนี้เคลียร์ง่ายนิดเดียว...เอามือขวากุมอกซ้ายไว้...แล้วถามใจตัวเองดู..
คุยกับหัวใจมึงนั่นแหละ..ได้คำตอบแล้วเอาไปบอกกับน้องมัน...รับรองร้อยทั้งร้อยมันยอมให้มึงใช้สูตรรูเตี๋ยวแน่...
ขึ้นอยู่ว่ามึงพูดออกมาจากใจหรือเปล่า...เอาตรงๆ นะเมียมึงไม่ได้โง่...อยู่ที่พูดหรือไม่พูดออกมาเท่านั้น...
อยากบอกอะไรกับมันมึงจัดไปเต็มที่เลยเพื่อน...นักเลงใหญ่อย่างเมียมึง..ไม่ต้องคิดให้ซับซ้อน...
ลุยแบบลูกทุ่งอย่างเดียวแค่นี้นะ..กูขอไปกำราบเมียกูก่อน....” พูดจบ แม่งตัดสายซะงั้น...
ผมยืนนิ่ง ลองทำอย่างที่ไอ้รันมันบอก...เอามือขวากุมอกซ้าย...แล้วฟังเสียงหัวใจตัวเองดู...
ที่ผมร้อนใจกระวนกระวายอยู่ขณะนี้ เพราะอะไร..เพราะจอมป่วนหัวใจผมใช่ไหม?...คำตอบคือใช่...เข้ามามีอิทธิพล
กับผมมากขนาดนี้...เพราะผมรักจอมใช่ไหม?..คำตอบใช่..งั้นผมรู้แล้วดับเครื่องชน...ลูกทุ่งเหมือนไอ้รันมันบอกนั่นแหละ......
สนุกจนถึงห้าทุ่ม ผมให้พี่สอนไปจัดการเคลียร์ค่าใช้จ่าย..ก่อนจะแยกย้ายกันกลับ ไอ้น้องอ้อย
ไปกับไอ้ก้าง ไอ้เกียรติกับไอ้ตั้มกลับทางเดียวกัน...เมียผมไม่มีข้ออ้างหลบได้อีก..จำต้องตามมาขึ้นรถผมด้วยดี
ระหว่างอยู่ในรถ...เทพบุตรสุดหล่อไม่มองหน้าผมเลยสักนิด แกล้งเอามือถือ
ขึ้นมากดเล่นห่าไรไม่รู้ซะงั้น ผมยังไม่อยากปะทะฝีปากบนรถ เกิดพูดไม่รู้เรื่องเหวี่ยงขึ้นมาขายหน้าพี่สอนกับอาจักรตายห่า..
เลยสงบปากสงบคำ..รอถึงห้องก่อนค่อยเคลียร์ทีหลัง
พอมาถึงบ้าน..ผมตามเข้าห้องมาทีหลัง...มัวแต่สั่งงานพี่สอนแกก่อน...ตามเข้าห้องมา
จอมแสบกำลังอาบน้ำอยู่...ต้องใจเย็นเดินไปคว้ารีโมทเปิดทีวีดูอะไรเรื่อยเปื่อย....ไม่ถึงสิบนาทีเทพบุตรสุดหล่อ
ก็ออกห้องน้ำมาด้วยผมเปียกโซก ช่วงบนเปลือยเปล่า..ขาวจนต้องกลืนน้ำลาย...
ท่อนล่างพันผ้าขนหนูเอวต่ำหมิ่นเหม่ชิบหาย...แม่เจ้า!กำเดาจะไหล..ผมไม่รอเสียเวลา
เดินไปหยิบผ้าขนหนูผืนเล็ก ก่อนจะคว้าข้อมือสุดหล่อขี้เก็กลากมานั่งห้อยขาบนเตียง...เทพบุตรจอมยั่วพยายาม
บิดข้อมือออก..หน้ายังไม่มองผมเลยเหอะ...
ผมก็ไม่สนจับไหล่กดนั่งจนได้..ก่อนจะอ้อมนั่งลงข้างหลังอ้าขาคล่อมให้เทพบุตร
อยู่กลางหว่างขาผมซะ ลงมือเอาผ้าเช็ดผมให้อย่างดี...ไม่เคยปรนนิบัติใครแบบนี้มาก่อนเลยในชีวิต...
“เป็นอะไรครับ...หืม..ทำไมไม่คุยกับพี่” ผมเริ่มบทสนทนา..
“...(= ‘=)” เจ้าตัวยังนิ่ง...ไม่หือไม่อือ...ผมไม่ยอมแพ้...
“โกรธอะไร..ไหนบอกพี่สิครับ” ยังนุ่มได้อีกผม
“...(= ‘=)” เงียบ...เหมือนผมคุยกับอากาศ
“ฟอด!..เหี้ย!..” มาแล้วครับ...ถึงจะเป็นสัตว์เลื้อยคลานก็ยังดีที่มีสัญญาณตอบรับ..หลังโดนผมขโมย
หอมแก้มเนียนใสฟอดใหญ่ น่าอิจฉาชิบ..แม่งหล่อได้โลว์อะมัน
“ยอมคุยแล้วใช่ไหม?...” ผมถาม หลังเจ้าตัวจ้องผมตาขว้างเข้าให้
“หึ...ไม่มีอะไรจะคุย...เสร็จหรือยังจะไปใส่เสื้อ..” พูดจบตั้งท่าจะลุก มีหรือผมจะยอม
เอาขารัดกดให้นั่งลง แถมรวบกอดทั้งตัว..คุณเมียฮึดฮัดขัดใจใหญ่..
“ถ้าเราไม่เคลียร์กัน...เรื่องมันจะบานปลายนะครับ” ผมยังพูดอย่างใจเย็น
“มันปลายบานมาตั้งนานแล้วเหอะ...ไม่ใช่เพิ่งมาบาน” อะไรหวะ...ปลายบาน...ผมบอกบานปลาย...
เมียแหม่งเล่นมุกใส่ผมเฉยเลย..มารมณ์ไหนเนี่ยะ
“พูดอะไรพี่ไม่เข้าใจ..” ก็นิ..งงจริงนี่หว่า?...บทจะพูดพาเอางงเลย
“หรือไม่จริง..บานเว่อร์ขนาดนั้น...ที่พยายามอยู่เนี่ยะ..หวังจะทำอะไร...อย่าแม้แต่จะคิด..
ไม่ยอมระบมอีกแล้ว..พอเหอะ” ตาย...ตาย..พูดทั้งหูแดงหน้าแดง...โอ้เมียผม...เราคุยเรื่องเดียวกันไหมเนี่ยะ...
ผมคุยเพราะกลัวเมียคิดมากเรื่องผู้หญิง...กังวลว่ามันจะบานปลาย...แต่เมียจอมกวนดันย้อนผมเรื่องบิ๊กบอมย์ปลายบาน..ฮ่าๆๆๆ..
ให้มันได้อย่างนี้สิ.....ที่เตรียมตั้งเกราะทำนิ่งมึนตึง..เพื่อหาทางหลบเรื่องนี้หรอกหรือ...เล่นเอาผมไปไม่เป็นตั้งหลายชั่วโมง..
นึกหรือว่าจะรอด...ทำตัวน่ารักเกินไปแล้ว....ไอ้จอมแสบ....
“หึหึ!..ทำไมครับ..ปลายบานไม่ชอบหรือไง...จอมออกจะมีความสุขไม่ใช่?” หันขวับจ้องผมตาดุเชียว
“ความสุขเหี้ยไร...ระบมจนนั่งลำบากเหอะ...คิดเอาแต่ได้..ถามสักคำไหมเล่า” ย้อนผมทั้งที่
หน้าแดงหูแดงเถือก...ผมชอบจัง...ถ้าแบบนี้คุยง่ายกว่าที่คิดหลงกังวลตั้งนาน
“ก็จอมยังไม่ชินนี่ครับ...เดี๋ยววันนี้พี่ทำให้ชินดีไหม?...จะได้ไม่ต้องระบมอีก” ผมไม่รู้หรอกว่า
มันจะระบมไม่ระบม..พูดไปก่อนแหละ..แต่แอบคิดไว้แล้ว...วันนี้จะลองให้เจ้าตัวคุมเกมส์เอง..เผื่ออะไรๆอาจจะดีขึ้น
“ไม่..พอเหอะ..จะไปใส่เสื้อ..” ว่าแล้วเจ้าตัวก็ดิ้นให้หลุดจากกอดของผม...ลุกขึ้นไปหาเสื้อผ้าใส่...
เจตนาผมยอมปล่อยให้หรอก...เดี๋ยวค่อยจัดการทีหลัง...ขอตัวไปอาบน้ำให้สดชื่นก่อน กลิ่นจะได้ยั่วเมียให้คล้อยตามง่ายๆ
จากนั้นผมก็ผลุบหายเข้าห้องน้ำไปทันที...ใช้เวลาพอสมควรขัดสีฉวีวรรณซะเหลี่ยมล้ออรทัยเลย...
กะให้เมียประทับใจมัดกล้ามอันงามสง่า บวกซิคแพ็คโคดเซ็กซี่...และใบหน้าหล่อกระชากใจของผมบ้าง...ยังไงเสียคืนนี้
ต้องได้ใช้สูตรรูเตี๋ยวของไอ้รันพิชิตใจเมียนักเลงจอมแสบของผมให้ได้...หึหึหึ!
ต่อด้านล่าง
-
- 2 -
ออกจากห้องน้ำมา...เมียแสนงอนนอนหันหลังทำเป็นแกล้งหลับ..ลูกไม้ตื้นๆ..หยิบบ๊อกเซอร์สวมเรียบร้อย
เดินไปปิดไฟเสร็จสรรพ..ผมก็คลานขึ้นเตียงเอื้อมมือเปิดโคมไฟหัวเตียงเอาไว้ด้วย....ก่อนชะโงกหน้าเข้าไปสูดความหอม
ของแก้มใสอีกครั้ง..พาเอาคนแกล้งหลับตั้งท่าเอาหน้ามุดหมอนหนีทันที..มีหรือผมจะยอมคล่อมตัวทับกดไว้เสียเลย...
จมูกเราสองคนห่างกันไม่ถึงเซ็น..ลมหายใจเป่ารดใส่กันจนสยิว
“อะไรเนี่ยะ...คนจะนอนโว้ย!.” โวยวายใส่ผมซะงั้น..รู้น่าว่าเขิน
“เดี๋ยวพี่ให้นอนแน่นอนครับ...แต่ตอนนี้คุยกันก่อน” ผมบอก พร้อมนิ้วมือคอยเกลี่ยไล้แก้มใสไปด้วย...
แม่งเอร้ย..หล่อสัด...
“ถามจริงเหอะ....ทั้งหมดที่ต้องการคือเรื่องนี้เรื่องเดียวใช่ไหม?” สายตาตัดพ้อที่มองตอบมา...
พาเอาหวิวไปเลยเหมือนกัน....
“ไม่ใช่นะครับ..” ร้อนรนปฏิเสธให้ไวเลยกู ก่อนจะค่อยพูดต่ออีกว่า
“พี่ต้องการเคลียร์กับจอม..ทำความเข้าใจอยู่นี่ไง” ผมบอกพร้อมกับจ้องสบตาตรงๆ เมียผมก็ไม่หลบ
มองตอบเหมือนต้องการค้นหาอะไรบางอย่างจากลูกตาซะงั้น...ผมตั้งใจแล้ววันนี้จะให้หัวใจเป็นฝ่ายพูดแทนผมเอง....
ผมเลยเอื้อมมือไปกุมมือเมียสุดหล่อมาวางทาบลงตรงอกซ้ายก่อนจะพูดขึ้นว่า
“ได้ยินไหมครับ...เสียงที่อยู่ในนี้...หัวใจพี่กำลังบอกกับจอมอยู่..ตั้งใจฟังให้ดีสิครับ”
น้องเลิกคิ้วนิดหนึ่ง ยังจ้องผมนิ่งๆ..คงกำลังรอว่าผมจะทำอะไรละมั้ง
“หัวใจพี่มันกำลังบอกรักจอมอยู่ได้ยินไหม?” โอ้ย!...เลี่ยนสาดเลยกู...ไม่ติดว่ารักจริง
ผมพูดไม่ได้นะเนี่ยะ...เรียกเลือดฝาดวิ่งขึ้นหน้าเทพบุตรสุดหล่อเห็นผลทันตา ชัดเจนจนเจ้าตัวต้องเป็นฝ่าย
เบือนหน้าหลบตาผมเลยคราวนี้...ได้แต้มต่อผมรีบตะครุบเทหมดหน้าตักตามดักทันที
“ชีวิตนี้พี่รอคอยใครคนหนึ่งมาตลอด...คนที่สามารถทำให้หัวใจของพี่พองโต..และบอกรักเค้าได้...
แม้พี่จะมีแต่เรื่องอื้อฉาวของความเจ้าชู้มาก่อน...แต่พี่เลิกหมดแล้วนะครับ...พี่หยุดทุกอย่างตั้งแต่วันที่รู้ว่าพี่รักจอม..
วันที่พาจอมไปกราบพ่อกับแม่....พี่มั่นใจแล้วว่าจอมคือคนที่พี่รัก..” อ้าบอมย์เบย์...มึงพูดได้ดีขนาดนี้เลยเชียวเหว้ย!..
เกินคาดตัวเองมากมาย..ปกติผมเคยพูดทีไหน..อย่าได้คิดด้วยซ้ำ..แต่ไหนแต่ไรมาผมหวานไม่เคยเป็น...
ไอ้หย่ะ..หัวใจผมพูดล้วนๆ..
พูดจบผมประกบปากบดจูบบนกลีบปากชมพูอ่อนทันที...ค่อยๆ แตะเล็มช้าๆ ..เจ้าตัวยังไม่ยอมเปิดปาก
ให้ผมลุกล้ำเข้าไปสำรวจความหอมหวานข้างใน..จนต้องถอนปากขึ้นมา..
“มองตาพี่สิครับ” ผมกระซิบเสียงพร่า...ก่อนที่เจ้าตัวจะค่อยลืมตาขึ้นมาสบตาผมอีกครั้ง
“หัวใจพี่บอกรักจอมไปแล้ว...แต่มันยังไม่พอ..ขอให้ร่างกายพี่ได้แสดงความรักกับจอมด้วยสิครับ...
ให้พี่ได้ถ่ายเทความรักผ่านร่างกายของพี่...ให้ได้ไหมครับ?” ผมไม่เคยอ้อนขอเรื่องแบบนี้กับใครมาก่อนจริงๆ..นี่ถือเป็นครั้งแรก
ที่ผมลงทุนขนาดนี้..แล้วยิ่งในเวลาแบบนี้อีกตะหาก...
“มันเจ็บ...” ยอมเอ่ยปากแล้วครับ..ก่อนจะหลุบตาต่ำคงอายมากนะนั่น...
“ทุกครั้งที่ผ่านมา...ไม่มีความสุขเลยหรือครับ” ผมถามตรงๆ..แต่น้องไม่ตอบกับนิ่งซะงั้น
“งั้นเอางี้...วันนี้พี่จะให้จอมคุมเอง...ชอบแบบไหน...จัดการเองดีไหม..พี่อาจจะรุนแรงโดยไม่รู้ตัว...
เพราะอดใจไว้ไม่ไหว...กับคนที่เรารักมักทำให้เราลืมตัวเสมอ...ฉะนั้นพี่ให้จอมดำเนินการเองดีกว่า” น้องก็ยังนิ่งไม่ตอบ..
ผมถือว่าตกลงแล้ว...ถึงคราวได้ใช้สูตรของไอ้รันแล้ว....ครั้งนี้ผมจะใช้สูตรรูเตี๋ยวทำให้น้องประทับใจให้ได้..
ไม่อยากให้น้องฝังใจและหวาดกลัวเวลามีอะไรกัน...ที่ผ่านมาถึงน้องจะเสร็จสมอารมณ์หมาย..ไม่ได้หมายความว่า
น้องประทับใจ..ไม่งั้นคงไม่ต่อต้านแบบนี้...เพราะงั้นครั้งนี้ขอผมแก้ตัวหน่อย
“เปิดใจให้พี่นะครับ...” พูดจบผมประกบปากจูบคลึงอีกครั้ง...ก่อนจะใช้ลิ้นดุนเซาะขอบปาก
เพื่อให้น้องยอมเปิดให้ผมล้วงล้ำเข้าไป..ครั้งนี้น้องไม่ต่อต้าน...ยอมเผยอเปิดให้ผมฉกลิ้นเข้าไปเกี่ยวดุนต้อนลิ้นน้อง
ไปทั่วโพรงปาก จนเจ้าตัวเริ่มดันลิ้นสู้..แล้วจูบรสหวานอันนุ่มนวลของเราทั้งสองก็เกี่ยวกระหวัดรัดรึงกันไปมา....
ช่างเป็นจูบที่ได้รสชาติมากมายเพราะเป็นความร่วมมือจากจอมอย่างยินยอมพร้อมใจ
มือผมค่อยล้วงลูบเข้าไปตามหน้าท้องเป็นรอนสวยซิคแพ็คพองามของเทพบุตรสุดหล่อ ก่อนจะไล่สูงขึ้น
มาบี้หัวนมอย่างนุ่มนวล..เรียกเสียงครางทุ้มต่ำจากในคอเมียผมได้ทันที ทั้งที่ปากเรายังจูบกันอย่างดูดดื่ม
ก่อนผมจะผละริมฝีปากจูบไซร้ไปทั่วติ่งหู..ลำคอขาว..จัดการถลกสื้อใส่นอนของจอมออกพ้นหัวเรียบร้อย...
พร้อมก้มหัวฉกปากดูดนมทันที...ลิ้นที่ชำนาญงานของผมบรรเลงอย่างมีลีลา ทำให้ร่างข้างใต้แอ่นหยัดใบหน้าเหยเก
ส่งเสียงครางฮึมๆ อยู่ในลำคอ...ผมรู้สึกปรีดานัก...รัวลิ้นปรนเปรออย่างสุดฝีมือ..ก่อนจะไล่เลื้อยต่ำลงเรื่อย...พร้อมมือก็ถอด
กางเกงนอนของเมียผมออกในทีเดียว
จอมน้อยดีดตัวท้าทายสายตา...แต่ผมยั้งไว้ยังไม่ยอมทักทายง่ายๆ..แค่ปัดริมฝีปากผ่านแผ่วเบา...
จอมสะดุ้งขึ้นเล็กน้อย....หึหึ...
“อ๊ะ!..” คงเสียวมาก..มือกำบิดเกร็งไปหมด...ผมจูบขาพับด้านในสลับซ้ายขวา..ก่อนจะใช้ลิ้นแตะ
เลียเบาๆ ที่พวงแฝดช้าๆ...ร่างจอมเอวลอยขึ้นทันที
“อ๊า!..อ่าๆๆๆ” เสียงครางทุ้มพร่า...หลุดยาวต่อเนื่อง...ก่อนที่ผมจะครอบปากอุ่นร้อนกลืนกิน
แท่งศิลาขาวหัวแดงเข้าไปช้าๆ เหลือบตามองสีหน้าบิดเบี้ยวส่ายไปมาอย่างทรมานของเมียผมแล้วได้อารมณ์สุดๆ...
กลืนคงไม่หมด..ศิลาแท่งนี้มันไม่ธรรมดาเหมือนกัน...ผมรูดริมฝีปากเข้าออกอย่างนุ่มนวล...สลับกับลิ้นตวัดโลมเลีย
ให้อย่างอ่อนโยน..จนเมียผมต้องเปลี่ยนมาจิกศรีษะผมโยกขยับอย่างลืมตัว...ยังหรอก..ผมไม่มีทางให้เมียถึงสวรรค์ก่อนแน่
พอเห็นอาการที่กำลังพุ่งสูงเพื่อเตรียมตะกายสู่จุดสูงสุด..ใกล้จะถึงปลายทางในอีกไม่ช้า
ผมก็ถอนปากออกทันที..
จอมปรือตามองผมด้วยสายตางุนงง...คงแปลกใจปนหงุดหงิดที่ผมหยุดในนาทีวิกฤตขนาดนั้น..
ผมยิ้มที่คิดว่าหล่อที่สุดให้ไป..ก่อนจะพูดว่า
“ถึงเวลาที่พี่จะให้จอมคุมเองแล้ว....ต้องการแบบไหนจัดเต็มได้เลย..จอมจะได้ไม่เจ็บ” พูดจบ
ผมพลิกตัวลงนอนหงาย...ปล่อยให้เมียมองผมตาค้าง..แต่ไม่ให้เสียเวลานาน ผมรวบดึงร่างเมียสุดหล่อพลิกขึ้นบนตัวผมทันที
ก่อนจะกดหัวลงมาบดปากจูบให้หายงงอีกครั้งอย่างดูดดื่ม
จูบจนพอใจแล้วผมถึงยอมปล่อย...ในขณะที่มือผมก็เอื้อมอ้อมไปหยิบหลอดเจลบนหัวเตียง บีบป้ายใส่นิ้ว..
ก่อนจะค่อยกรีดนิ้วลงตรงรอยแยกข้างหลังเทพบุตรอย่างเบามือ..
จอมสะดุ้งโหย่งเมื่อสัมผัสเจลเย็นที่ร่องก้น...ผมส่งเสียงให้รู้ว่าไม่มีอะไรต้องกลัว...
“ชูว์..ใจเย็นครับ...พี่บอกแล้วไงว่าจะให้จอมควบคุมเอง...พี่แค่เตรียมความพร้อมพื้นฐานให้ก่อน...
จะได้ไม่เจ็บนะครับ” พูดจบผมค่อยๆ ส่งนิ้วกลางเบิกทางเข้าไปอย่างเชื่องช้า...เมื่อถ้ำอัศจรรย์บีบรัดก็หยุดแช่ค้างไว้..
ในขณะที่ปากก็คอยตามซุกไซร้ซอกคอ ใบหู..หน้าหล่อใสของเมียผมไปด้วย...จอมกอดผมแน่นคงกำลังพยายามผ่อนคลาย
ร่างกายตนเองอยู่...
เมื่อผมรับรู้ว่าถ้ำอัศจรรย์ลดการบีบรัดลงมากแล้ว..ผมก็เดินหน้าดันนิ้วส่งเข้าไปจนสุด
“อ๊า!...อือออ..” จอมครางกระเส่า..เมื่อผมคว้านนิ้วไปทั่ว กดย้ำๆ ก่อนจะชักนิ้วกลับและดันเข้าไปใหม่..
ทำอยู่อย่างนั้น..โดยไม่ลืมบดเบือนหน้าท้องเสียดสีกับจอมน้อยอย่างเมามัน...ก่อนจะค่อยเพิ่มนิ้วเข้าไปอีก..ครั้งนี้ผม
ค่อยเป็นค่อยไป..ไม่ดุเดือดเลือดพล่าน..ใจร้อนเหมือนที่ผ่านมา..อาศัยจูบไซร้เล้าโลมสลับกับการมองหน้าเมียผมเป็นระยะๆ ...
ไม่คิดเหมือนกันว่าผมจะใจเย็นและควบคุมตนเองได้ขนาดนี้
อาจเพราะผมไม่อยากให้จอมหวาดกลัวกับการร่วมรัก..ที่ผ่านมายอมรับว่าผมรุนแรงดุเด็ดเผ็ดมันตลอด...
หลังจบกิจกรรมนั้น..สุดหล่อคงทรมานน่าดู..ถึงได้พยายามต่อต้าน...ฉะนั้นครั้งนี้ผมต้องอดทนอดกลั้นให้มากที่สุด...
ผมสามารถส่งนิ้วชี้ นิ่วกลาง นิ้วนางเข้าไปได้หมดแล้ว ถึงเวลาที่จะให้เมียผมแสดงเสียที...
ก่อนจะค่อยๆ ถอนนิ้วออก..แล้วรวบกอดเอวจอมดึงตัวขึ้นมา จนจอมน้อยจ่ออยู่ปากผมพอดี...จัดการผงกหัวปรนเปรอให้
อย่างสุดฝีมือ..เมียผมแหงนหน้าเชิดคาง...มือรองท้ายทอยผมไว้..ก่อนจะเป็นฝ่ายขยับซอยเข้าออกในโพรงปากผม
อย่างเมามันส์ พร้อมเสียงครางเสียวสัด..ที่เล่นเอาผมแทบคลั่งใจตาย
“อ๊า!...อ่าzzzz...” ผมถือโอกาส ถอดบ๊อกเซอร์ของตัวเองดึงลงค้างไว้ แค่หน้าขา...ปลดปล่อย
บิ๊กบอมย์จัมโบ้ออกมาเผชิญโลกกว้างก่อนที่จอมจะแตกไปเสียก่อน..ผมถอนปากออกน้องจิปากขัดใจขึ้นมาทันที..
แต่ผมไม่ปล่อยให้รอนาน..ยกสะโพกจอมถอยกลับลงไปกึ่งกลางลำตัวทันที...พร้อมกับแนะนำขึ้นว่า
“เอาเลยครับ..ถึงเวลาจอมทำเองเลย...จะได้ไม่เจ็บ” พูดเสร็จผมยกสะโพกจอมขึ้นสูงก่อนจะปล่อยมือ
ค้างไว้จ้องตาน้องนิ่งๆ...เมียผมหน้าแดงแปร๊ด..แต่ในที่สุดก็ค่อยเอื้อมมือมาคว้าบิ๊กบอมย์ผมจับตั้งไว้..แอบเห็นสีหน้าลำบากใจ
กลืนน้ำลายฝืดๆ..นี่เข็ดขยาดบิ๊กบอมย์เอามากเลยนะนั่น
แล้วไม่นานเวลาที่ผมรอคอยก็มาถึง..เมียจอมหลับตาสูดหายใจเข้าลึก..แล้วค่อยกดสะโพกลงมาช้าๆ...
จังหวะที่ส่วนหัวสัมผัสถ้ำอัศจรรย์ก่อนจะค่อยเบือดแน่นครูดเข้าไปทีละนิด...ผมแม่งต้องกัดกรามกรอดๆๆ...โอววว!...เสียวสัด...
ต้องอดทนที่สุดครั้งหนึ่งในชีวิตก็ว่าได้..ที่จะอดกลั้นไม่ดันสะโพกสวนขึ้นไป...
ผมมองจอมหน้าแดงก่ำไปหมด...เหงื่อซึมไหลย้อยลงตามหน้าผากขมับ ลำคอ ร่องอกนูน
ด้วยกล้ามเนื้อหนุ่ม..ขนอ่อนแนบติดผิวชุ่มเหงื่อเป็นแพรบางเซ็กส์ซี่ชะมัด...ยังกะนายแบบแม็กกาซีน..ยิ่งทำหน้าตาทรมาน
เม้มริมฝีปากเน้น...หลับตาพริ้ม..ค่อยกลืนกินบิ๊กบอมย์เข้าไปทีละนิดทีละนิด..จนส่วนหัวผลุบเข้าไปแล้ว น้องขาสั่น
หอบหายใจแฮ่กๆๆๆ....ทรุดตัวลงมาซบซอกคอผมหยุดนิ่งๆ/
ผมเลยต้องให้กำลังใจ...เอื้อมมือสอดลอดเข้าไปปลุกปั่นจอมน้อยที่ห้อยหัวหมดสภาพ
เพราะพ่อมันเจ็บอยู่...ให้กลับฟื้นคืนชีวิตอีกครั้ง...ในขณะที่มืออีกข้างก็ลูบไล้แผ่นหลังขาวอาบไปด้วยเม็ดเหงื่อ..
ปากก็ระดมจูบ..ลิ้นร้อนคอยตวัดตามซอกคอลาดไหล่..จนน้องส่งเสียงครางกระเส่า...จอมน้อยผงกหัวขึ้นเต็มสตรีม
หลังโดนมือผมรูดรั้งให้อย่างนุ่มนวล....
ใช้ว่าจอมจะทรมานคนเดียวเสียเมื่อไหร่..ผมเองสุดบรรยาย...เชื่อไหมว่าผมต้องพยายามอย่างหนัก
ที่จะไม่ยกสะโพกส่วนทิ่มพรวดเข้าไปทีเดียว..การอดทนแบบนี้ขอบอก..แทบตาย...
และสุดท้ายผลตอบแทนแห่งความอดกลั้นของผมก็มาถึง..เมื่อน้องครางกระเส่าแล้วค่อยกดสะโพกกลืนกิน
บิ๊กบอมย์ของผมเข้าไปจนหมด...แนบสนิทไม่เหลือช่องว่างระหว่างเราแล้ว...ผมจับท้ายทอยน้องให้พลิกหน้าเข้ามาจูบ
แลกลิ้นกันกระหน่ำ..ในขณะที่สะโพกก็ร่อนคลึงไปด้วย..เสียวสัดๆ..เสียงครางของจอมของผมแข่งกันระงม....แต่ยังไงก็ตาม..
ผมต้องรอให้น้องพร้อมเข้าที่เข้าทางและลุยเอง....
และเมื่ออารมณ์เตลิดจนสุดกู่...น้องก็บดสะโพกเข้ากับผม..ได้อารมณ์สัดๆ.ก่อนจะค่อยยกสะโพกขึ้นช้าๆ
คลายบิ๊กบอมย์ออกมาแล้วกดทับลงมาใหม่....
“อ๊า!..โอววว!..ซี๊ดดดzzz” เสียงครางของเราสองคนสอดประสานกันลั่น เมื่อน้องเริ่มขยับเร่ง
จังหวะขึ้นเรื่อยๆ และผมก็ไม่ต้องคอยระวังอีกต่อไป รื่นไหลขนาดนี้แล้วก็ยกสะโพกตามติดสวนกระแทกไม่มีใครยอมใคร
เสียงก้อนกลมแน่นสองก้อนกระทบหน้าท้องผมสนั่นหวั่นไหว...
“ปั่ปๆๆ!!...พั่บ..พั่บๆๆๆ...อ่า....อ๊าๆๆๆ” เสียวมากๆ..ยิ่งใบหน้าที่แหงนเงยหลับตากัดกรามกรอดๆ
แถมเป็นใบหน้าที่หล่อปานเทพบุตรนั่งควบขย่มบนตัวผม..โอ้ว!...ผมจะแตกแล้วไม่ไหว..เสียวสัด..โคดๆ..เลยเร่งสาวจอมน้อย
รูดรั้งตามจังหวะถี่หยิบ...ในที่สุดจอมก็กระตุกเฮือก!..พ่นลาวาขาวขุ่นจนทะลุมาถึงปลายคางผมเยอะมากมาย..
ผมจับสะโพกน้องค้างไว้..ก่อนสวนสะโพกอัดกระหน่ำรัวเร็วอีกสามสี่ที่..แล้วกดแช่นิ่งปลดปล่อยอย่างทะลักทะลาย
แตกเข้าไปในตัวน้องจนล้นออกมาตามง่ามขา...ผมเกร็งสะท้านเบาโหวงเหวง..ก่อนที่น้องจะหมดแรงฟุบลงบนตัวผม
ต้องใช้มือลูบหลังไหล่เป็นการผ่อนคลายให้น้องไปด้วย...เหงื่อเราสองคนโทรมตัวทั้งคู่..แอร์ที่ปรับอุณภูมิไว้
ไม่ได้ช่วยอะไรมากนัก...
งานนี้ผมคิดว่าผ่านฉลุย...เมื่อน้องลุยเองแบบนี้ท่าทางคงทรมานไม่เท่าไหร่..เดาจากอารมณ์
และเสียงคราง..ใบหน้าดุจเทพบุตรปรือหอบสะท้าน..ภาพมุมต่ำที่ผมเห็นในครั้งนี้...สุดยอดจริงๆ...
จากนั้นน้องค่อยถอนตัวออกจากบิ๊กบอมย์ช้าๆ...มีซี๊ดปากเบาๆ แล้วค่อยพลิกนอนแผ่ข้างตัวผม...
ผมเลยจัดการลุกขึ้นอุ้มแบกน้องเข้าห้องน้ำไปด้วยกัน..งานนี้ต้องอาบน้ำอีกรอบ..เพราะเราทั้งคู่เลอะเทอะกันมากมาย...
การเลอะครั้งนี้ผมใช้สูตรของกุนซือเทพปรับความเข้าใจกับเมียสำเร็จไปเต็มๆ...ถึงแม้สูตรนี้เมียสุดหล่อของผม
จะเป็นคนปรุงรสด้วยตัวเองก็เถอะ...แต่ขอบอก..แซ่บอย่าบอกใครเชียวหละ...ฮ่ะ..ฮ่ะ..ฮ่าๆๆๆๆๆ....ฮิ้ววววว!!!!.....
เขียนยากมากมาย....ต้องระวังลดๆ...ไม่ให้เรทแรงจัด
เต็มที่ได้แค่นี้...ใครอ่านแล้วลำบากใจให้รู้ไว้ว่า...เขียนโคดยาก...จิ้นต่อกันเองเหอะ
ที่สำคัญอุตส่าห์ไม่ให้รอ..ใครไม่มีใจกด like ให้กันบ้าง...แช่งให้แม่งจิ้นไม่ออกไปเลย..หุหุหุ..
บายแล้ว...กลัวโดนรุม
Luk.
ปล...ถ้ากดเป็ดเหลือง...กรุณากดที่หน้าแรกของตอนนะค่ะ...กดหน้า 2 ที่ต่อด้านล่างแล้วไม่มีประโยชน์เลย
คะแนนเป็ดมันไม่บวก เสียดายเปล่าอะค่ะ...ฝากๆ ด้วยแล้วกัน
-
จอมสุดยอด!!!
-
งานนี้น้องจอมจัดให้..พี่บอมย์เลยไม่ต้องโดนถีบตกเตียงแล้ว 55+
-
:jul1: ต้องการเลือดด่วนๆค่ะ
น้องจอมปรุงเองนี่รสเด็ดจริงไรจริง งานนี้บอมย์ได้กำไรเห็นๆ
เรื่องก็เคลียร์ไปแสดงว่าจอมเชื่อบอมย์นะเนี่ย
อยากรู้พอตื่นมาแล้วจะหวานกัยมากขึ้นมั้นน้อ
:กอด1:
-
จอมจัดหนักกกกกกกก
-
:z1: :z1: น้องจอมน่ารักมากกกก :-[ :-[
-
อ๊ากกกกกกกทิชชูๆๆๆๆๆๆๆๆ
เข้าห้องน้ำก่อนดีกว่ากร๊ากกกกกกกกกกกกก
-
โล่ง???? เหมือนจะเข้าใจ
กันแล้วนะ :เฮ้อ:
-
กระจาย เลือดกำเดา กระจายยยย
+1
-
:m10: :m25:เสียเลือดขนาดหนัก หามส่งโรงบาลที่
-
เรียบร้อยโรงเรียนบอม
o13
-
โหยยย เลือดหมดตัวแล้ว :oo1: :oo1: :oo1: :oo1:
-
:m25: :m25: :m25: :m25:
-
โอยๆๆๆ หัวใจจะวาย
-
:jul1: :jul1: :jul1: :jul1: :jul1:
สุดยอดดดด
+1 ไปเลยจร้า
o13 o13 o13
-
โอ้.. :pighaun:น้องจอม...
-
งานนี้เฮียบอมได้ใจไปเต็มๆ
-
:jul1: :jul1:
-
อร๊ายยยยยยย >///////////< น้องจอมจ๋า แบบว่า เอ่อ..............เสียวทนเจ้าบอมย์ อ่ะ :jul1: :m25: :pighaun: :m10:
-
ไม่น่าเชื่อจอมกล้าลุยเป็นจ้อกกี้ :jul1: ไอ้เราก็คิดอกุศลว่าบอมบอมเสียท่าตกเป็นเมียน้องจอม(ก็บอกให้น้องลุยได้ตามใจง่ะ)
แต่ก็นะอัศจรรย์ใจมากมาย ติดเ..ทได้อีก อิอิอิ แต่คิดตามแล้ว ภาพสวย 555+ :L2:
แต่ว่านะ ทำไมน๊าทำไม น้องจอมถึงมี...ใหญ่มากมาย ถึงแม้จะคิดตามขนาดตัว แต่ก็นะมันจะเกินขนาดมาตรฐานเคะหรือเปล่านะ
อีกอย่างนะอีกอย่าง เหมือนบอมบอมทำตัวเป็นสาวน้อยกรี๊ดดาราเลยง่ะ ชมไม่ขาดปาก กรี๊ดได้กรี๊ดไปแล้วนะนั่น แต่ก้อนะ คนหลงเมียก้องี้ง่ะ :-[
....เราคิดไปเองหรือว่ายังไงนะ ทำไมรู้สึกช่วงนี้จะมีคนแต่งนิยายเคะหล่อของเยอะ กานเยอะจริง ๆ แต่เมะก้อหล่อและจัดมาเต็มกว่า อืม ๆ แต่ถึงงั้นก้อชอบล่ะนะ 555+....... :impress2:
-
แซ่บมาก!!! งานนี้พี่บอมย์เหมือนจะสบายเพราะน้องจอมจัดให้เลือดท่วมกันเลยทีเดียว >//<
-
กดให้กระหน่ำ ทั้ง+ทั้งเป็ด งานนี้จิ้นกระจายเลย น้องลักษณ์ :haun4:
-
สูตรเสียว นี่เอง
-
ตอนนี้หวานชื่นกันไปแล้ว
ตอนหน้าน้องจอมคงไม่โกรธพี่บอมบ์อีกนะ
-
ยกความดีความชอบให้กุนซือเทพ o13
พอพ้นรอบนี้ไป คงจะไม่ขัดอีกแล้ว .. ใช่ปะครับ ? :o8:
-
และแล้ว เคมีก็ตรงกัน อิอิ o13
-
แซ่บบบบบบบบบบบบบเว่อร์ :haun4:
-
:pighaun: :pighaun: :pighaun: + :-[ :-[ :-[
-
น้องจอมใจถึงมาก ขึ้นนั่งเทียนยักษ์ได้แบบนี้ สมกับเป็นจอมใจนักเลง อิอิ
-
ปานปลาย*** :o เข้าใจไปคนละทางได้ชวนเสียตัวจริงๆนะน้องจอม
-
:haun4: :haun4: :haun4: :haun4: :haun4: :haun4: :haun4:
สูตรจอมสุดยอดดดดดด
อย่างงี้จอมก้ยอมพี่บอมแล้วช่ายปะ
-
:z3: ซูฮก!!! ขอติดตามด้วยคนครับ
-
:jul1: :jul1: :jul1: งานนี้จอมจัดเองเลย อิอิอิอิ
-
สุดยอดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด :pighaun:
-
วี๊ดดดดดดด วิ๊ววววววววววววววววว
:z1: :m25:
-
สรุปไม่ใช่จอมเสร็จ ลุงแต่ลุงเสร็จจอม 5555
-
จอมน่ารักจัง :impress2:
อย่างนี้ต้องเลี้ยงใหญ่กุนซือรันแล้วละ o13
-
:jul1: :jul1: :jul1:
-
สูตรนี้สำเร็จได้เพราะมีนู๋จอมเป็นคนปรุงโดยมีบอมย์ผู้ช่วยปรุงอีกคน
เล่นเอาเลือดพุ้งสาดเต็มหน้าคอมฯ
:pighaun: :pighaun: :pighaun:
ขอตัวไปเอาเลือดเข้าร่างกายก่อนหลังจากที่พุ้งหมดตัว
เนื่องจากจิ้น NC ตอนนี้มากเกินขนาด :m23: :m23: :m23:
-
แซ่บสุดยอด สูตรนี้ :pighaun:
-
จอมน่ารักมากๆๆๆๆๆๆ เสียดายบอมจัดไปรอบเดียว 555 :haun4: :haun4:
-
+1 :jul1: :jul1: :jul1:
ขอรับบริจาคเลือดด่วนคร้าบ :m25:
เลือดหมดตัวก็งานนี้แหละ
รักน้องจอมขอ :กอด1:หน่อย
น้องจอมแซ่บมากใช่ป่ะพี่บอม :-[
-
+1 ให้แล้วน้า
กลัวจิ้นไม่ออก 555
อ่า เลือดหมดตัว.....
ปล.ขอรันกะพรตซักตอนนะๆๆๆ
-
:m25: :m25: :m25:
-
น้องจอม :haun4:
-
ไหลตาย กันเลยทีเดียว เฮือกๆๆๆๆ :pighaun:
-
:jul1: :jul1: :jul1: :jul1: :jul1:
-
o13
-
จอมคิดไปซะนู้น ปลายบาน :laugh:
-
:pighaun: กระฉูดจร๊า!!!!!!
นู๋จอมแซบ มาก
-
:m25:แซบเว่อร์
-
กดบวก 1 ให้เรียบร้อยต่อไปนายบอมคงใช้สูตรนี้บ่อยแน่ๆ
-
ถูกใจ +1 ค่ะ
-
แม่ทัพจอมจัดหนักขนาดนี้ (http://i273.photobucket.com/albums/jj225/tangtang_jar/2.gif) บิ๊กบอมย์(http://i273.photobucket.com/albums/jj225/tangtang_jar/906479168.gif)ติดใจขึ้นมา แม่ทัพจอมไม่....(http://i273.photobucket.com/albums/jj225/tangtang_jar/yenta4-emoticon-0010.gif)หรอ
+1 ให้ท่านแม่ทัพ
-
อิจฉาพรตจัง ผ่านมาเป็นสิบ ๆ ปีแล้ว ท่านกุนซือก็ยังตั้งหน้าตั้งตาทำการบ้านอย่างไม่ขาดตกบกพร่อง (http://s269.photobucket.com/albums/jj72/myem0/001/white/white-head-emoticon-026.gif)
จะขอยืนยัน ๆ ว่ารักคู่รันพรตที่สุดของที่สุดของแจ้ (http://i269.photobucket.com/albums/jj72/myem0/01/yoyo-emoticon-2-017.gif)
ส่วนพี่บอมย์ก็เม็คเลิฟน้องจอมได้งดงาม เล่นเอาคนอ่านเบาตัว เอ้ย! เบาใจ :เฮ้อ:
-
ให้กำลังใจจอมและบอมเบย์ สู้ๆๆนะครับ :pig4:
-
+1 ค่ะ เป็นกำลังใจให้นะคะ
-
ตอนนี้จอมน่ารักที่ซู้ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
เรียกเลือดคนอ่านได้เต็มๆ
ถูกใจเฮียบอมเค้าหละ....ยุน้องจอมขึ้น555
-
สูตรเด็ดจริงๆ
-
น้องจอม!! :m10: :pighaun:
-
+ ให้ อืมแซ่บถึงใจ o13
-
เข้ามาให้กำลังใจด้วยคนค่ะ เริ่มเรื่องก็สนุกแล้ว
น้องใหม่ฝากตัวด้วยนะคะ
-
กรี๊ด นี่ขนาดไมาแรงนะเนี่ยยังขนาดนี้ แล้วถ้าแรงๆจะขนาดไหน :haun4:
มาต่อตอนต่อไปไวๆนะคะ
-
โอยยยยยยยยย สูตรนี้ ทำคนอ่านใจหวิวๆ
อ่านจากตอนแรกๆ จอมเองก็มองพี่บอมเป็นไอดอลมาตลอด จนพัฒนาเป็นความรัก ฮิ้วววววววววววว
-
โหย ย สุดยอด ๆๆๆ ยกนิ้วให้เลย
แต่ว่า...ไม่มีรอบสองเหรอบอมย์เบย์
ฮ่าๆๆ สู้ๆค๊า
ปลปล.รักคนแต่ง จุ๊ฟๆ
-
:o8: :o8: o13 :call: :call: :call: :serius2: :oo1: :jul1: :haun4: :haun4: :pighaun: :z1: o13 :call: :call: :call: :pig4: :call: :call: :call: :call: :call: :call: :call: :call: :call: :call: :call: :call: :call: :call: o18 :call:
-
มารอตอนต่อไปของพี่บอมย์น้องจอม :D
-
ของเขาแซ่บบบจริงด้วย :z1:
รันมีเหวี่ยงเพราะโดนขัดจังหวะด้วย :laugh:
-
ชอบๆๆๆ
รออ่านนะคะ
-
ขอคารวะท่านกุนซือหนึ่งจอก
-
จอมแสบ เหมือนจะเปิดใจแล้วน่ะ อิอิ ขอหวานๆ สักตอนน่ะค่ะ +1
-
กด+1 และกดเป็ดจ้า
น้องจอม แซ่บเว่อ :jul1:
-
ชอบนิสัยพี่บอม มากๆเลย :jul3:
เป็นผู้ชายที่ตามไม่เคยทันจริงๆ
ลื่นไหลจริงๆ 555+
ขอบคุณนะคะ สนุกมากค่ะ :กอด1:
-
แซ่บเว่อร์ 5555+++
-
:haun4: นาบอนหลอกน้องให้on topนี้น้า แผนร้ายนะ55555 o13 :jul1:
-
:haun4:เลือดดดดดด ต้องการเลือดด่วนนนนนน :jul1:
-
อืมมมม แซ่บบบบ จริงๆ ด้วยน้องจอม
-
สุดยอดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด ถูกใจ น่ารักอ่ะ!!!!! 5555+ จอมยอมเป็นของบอมบ์แต่โดยดีอ่ะ น่ารักที่สุด คริ ๆ ตอนแรกนึกว่าจะงานเข้า จะซวยหนักละ เหอ ๆ แต่ผ่านมาได้ด้วยดี ^^
สมใจคนอ่านซะที
-
มีความสุกข์จัง :จุ๊บๆ: :จุ๊บๆ:
-
เลือดพุ่ง แซ่บเวอร์ อ้าก+
-
จอมใจ...จอมงอน :o8:
แต่ก็น่ารัก
-
อร้ายยยยยยยยยยยย
กำเดาไหลหมดตัว
-
จอมปรุงซะเด็ดเชียว :haun4:
+1 นะคะ
-
:pighaun: :pighaun:
-
ไหนอ่ะ :m29:
ไหนๆ :m21:
อยู่ไหนอ๊ะ ไม่เห็นมีเรย :sad2:
เร็วครับเร็ว รอมาหลายวันแล้วๆ :amen: :amen: :amen: เคาะเรียก
-
จอมใจนักเลง
Part 16
เจ้าชู้ยิงจู๋ขาด?...
.
.
.
.
หึหึ!...ผมตื่นนอนมองเทพบุตรเมียสุดหล่อ กำลังหลับผมเผ้ากระเซิงซุกอยู่ข้างผมเนี่ยะ...
เชื่อไหมแม้ตอนหลับยังหล่อเหี้ยๆ....จมูกโด่งเป็นสันสวย..บ่งบอกความเป็นครึ่งผสมได้เป็นอย่างดี ขนตายาวหลุบเป็นแพ
ปิดตาคมสนิท....ริมฝีปากบางชมพูสด...แก้มใสจนเห็นริ้วฝาด....แม่งเอร้ย!ผมหลงสุดหล่อ....ผมรักจอมแสบ..
เมื่อคืนที่ผ่านมาผมสุขจนล้น...เมียผมปรุงสูตรเด็ดเล่นเอาผมคล้ายดังเหยียบวิมาน
เดินบนก้อนเมฆเลยก็ว่าได้...ความสุขที่ได้รับจากคนรักช่างหอมหวานชุ่มชื่นยังกะดื่มน้ำทิพย์ก็ไม่ปาน...มิน่าไอ้โต๋ถึงรักถึงหลง
ตะเกียงหายใจเข้าออกเป็นเมียมันหมด ไอ้รันถึงได้หวงไอ้พรตรั่วได้ขนาดนั้น...
ความรักไม่เกี่ยวหรอกว่าใครรักกับใคร...จะชายหรือหญิงไม่ใช่เรื่องสำคัญ...ขึ้นอยู่กับ
คนสองคนต่างมอบความรักให้กันและกันต่างหาก...ผมไม่คิดมาก่อนว่าจะเจอคนที่ผมรัก ตลอดเวลาหญิงสาวมากมาย
เข้ามาในชีวิตไม่เคยขาด แทบไม่ต้องใช้ความพยายามเลยด้วยซ้ำ พวกเธอเป็นฝ่ายวิ่งเข้าหาผมทั้งนั้น...สุดท้ายก็แค่คู่ควง..
คู่นอน...หรือกระทั้งเป็นคู่ขาเท่านั้นเอง...ผมไม่เคยรู้สึกหวงแหน...ห่วงหา..ทุกข์ร้อนกระวนกระวายเหมือนความรู้สึกที่มีให้จอม..
นี่สินะอานุภาพของความรัก...หนุ่มลูกครึ่งกำพร้าข้ามน้ำข้ามทะเลจนมาเจอผม...
จะด้วยบุพเพสันนิวาสหรือบุญทำกรรมแต่งก็ช่าง...วันนี้ผมมีเมียแล้ว คนที่ครอบครองหัวใจผมทั้งสี่ห้อง...จอมใจของผม...
ไม่มีใครทำให้ผมรู้สึกแบบนี้มาก่อน...มีเพียงเมียนักเลงคนนี้เท่านั้น....จอมใจนักเลง...ของผมคนเดียว
หลังจากอาบน้ำเรียบร้อย ผมลงมาสั่งแม่บ้านเตรียมอาหารเช้า กะจอมตื่นขึ้นมา
จะได้ทานพร้อมกันเลย....จากนั้นก็นั่งอ่านหนังสือพิมพ์ดื่มกาแฟรองท้องฆ่าเวลาไปเรื่อยๆ...เกือบชั่วโมง
ผมจึงกลับเข้ามาในห้อง พอเปิดประตูเจอเมียจอมแสบนั่งพิงหัวเตียงเอาหมอนรองหลัง จ้องผมตอบนิ่งๆ
“ตื่นแล้วหรือครับ....” ผมทักพร้อมสังเกตทิศทางลมไปด้วย อยู่ในภาวะอารมณ์ไหน....
เสี่ยงต่อการโดนถีบหรือเปล่ากู..จะได้เข้าให้ถูกทาง...บอกตามตรงกลัวถูกถีบ..ไม่ค่อยแน่ใจหลังพายุสงบ
มักมีอาฟเตอร์ช๊อคตามมาประจำ
“อืม” ตอบสั้นๆ
“อาบน้ำเลยไหมครับ..เสร็จแล้วลงไปทานข้าวกัน...เกือบสิบโมงแล้วหิวหรือยังครับ” ผมบอก
พร้อมนั่งลงข้างเตียง เอื้อมมือปัดปอยผมที่ระหน้าผากออกให้...เจ้าตัวยังจ้องผมนิ่งๆ...ตาไม่กระพริบ
“ก็ดี” ตอบเสร็จ...ตั้งท่าขยับตัวลุก..มุมปากกระตุกนิดหนึ่ง รู้สึกเจ็บหรือเปล่าไม่ทราบได้
“เจ็บหรือครับ” ผมถามเพราะเป็นห่วง
“นิดหน่อย...ดีกว่าที่ผ่านมา” ตอบเสร็จเมินหลบผมอีก...สงสัยคงเขิน
“ดีแล้วครับ..คราวหน้าพี่ให้จอมลุยอีกจะได้ชิน..จอมเองก็ไม่เจ็บมากด้วย” ผมบอกพร้อมกับ
ยิ้มหล่อส่งไปให้
“หึ...พอเหอะ..พูดให้ห่างเรื่องนี้บ้างได้ไหม...คิดเป็นแต่เรื่องเดียวหรือไง..”
น้าน! ทำตาขวางใส่ผมซะแล้ว...ต้องรีบออกตัวให้ไว
“เปล่า!..พี่พูดให้ฟังเฉยๆ” ผมอธิบายกลัวจะเหวี่ยงขึ้นมาเสียก่อน
“กินข้าวเสร็จ....พี่ว่างหรือเปล่า?..” อึ้งครับจอมเรียกผมพี่...ปกติไอ้แก่...ไอ้ลุง...มึง...ไอ้เหี้ย...
ไต่ระดับตามอารมณ์..แต่คราวนี้พี่...โอ้ย!...ใจฟูฟ่องยิ้มไม่หุบแล้วครับ...ได้ผลเหว้ย!...สูตรรูเตี๋ยวของไอ้รันได้ผลเกินคาด...
สุดยอดเหอะ..
“ว่าง..ว่าง..พี่ว่างยาวถึงวันอาทิตย์ จอมมีอะไรหรือเปล่า?” ผมรีบตอบรับทันที...
“จอมอยากไปวัดทำบุญให้พ่อกับแม่...พาไปหน่อยสิ..พรุ่งนี้เลยนะ” พูดเพราะเหว้ย...เรียกผมพี่
แทนตัวเองจอม...อูยยยย.....ได้อย่างที่ต้องการแป๊ะ
“เอาสิ...เดี๋ยวให้พี่สอนเตรียมของไว้ให้ก่อนเลย ถวายสังฆทานด้วยหรือเปล่า?” ผมถาม
“อือ..ก็ดีจัดไปด้วยเลยแล้วกัน...งั้นกินข้าวเสร็จพาไปยิงปืนหน่อยสิ” อุ้ยแม่เจ้า!..มาอารมณ์ไหนเนี่ยะ..
คุยเรื่องไปวัดอยู่ดีดี..ให้พาไปยิงปืนซะงั้นเมียกู
“ไปยิงปืน ไปทำไมครับ” ผมถามให้หายข้องใจ
“ไม่มีไร..อยู่นี่ไม่ได้ซ้อมยิงเลย..พี่พาไปสนามซ้อมหน่อยดิ” เออ...ผมลืม
เมียผมยิงปืนโคดแม่นเลยนี่หว่า วันที่ไปรับสนามบิน..ผมถูกดักยิงจอมโชว์ฟอร์มซัดซะมือปืนไหล่ห้อยเปิดแน่บไปเลยวันนั้น
“พูดซะพาตกใจ...จะไปฝึกก็ไม่บอก...ได้สิพี่ไม่ได้ซ้อมนานแล้วเหมือนกัน ไปฟื้นฝีมือหน่อยก็ดี
ทานข้าวเสร็จไปกันเลยนะ” ผมตอบ...จอมเหลือบมองผมก่อนจะยกยิ้มมุมปากแล้วพูดขึ้นมาว่า
“ฝึกไว้เล็งจู๋พวกเจ้าชู้...ยิงแม่งจู๋ขาดซะสิ้นเรื่อง...ไม่ต้องกลัวเจ็บตูดด้วย” พูดจบ...
หันหลังคว้าผ้าเช็ดตัวเดินเข้าห้องน้ำหน้าตาเฉย ผมรีบเอามือกุมเป้าหมับ....อ้าปากค้างมองตามจอมนักเลงเดินส่ายอาดๆ
เข้าห้องน้ำ...ใจหล่นไปอยู่ตาตุ่มทิ้งผมเสียวสันหลังอยู่คนเดียว...คิดผิดคิดถูกเนี่ยะ..พาเมียนักเลงไปซ้อมยิงปืน...
แล้วที่พูดหนะ..พูดจริงพูดเล่นกันหวะ....หลอนนะเหว้ย!....เห้ย!
ขณะนี้เรามาอยู่ในลานซ้อมยิงเป็นที่เรียบร้อยแล้ว หลังกินข้าวเสร็จก็พากันเปลี่ยนเสื้อผ้า
ผมขับรถมาเอง...ไม่ได้ให้การ์ดมาด้วย..แต่เชื่อว่าพี่สอนคงสั่งให้การ์ดที่เหลือตามประกบอยู่ห่างๆ...
ผมกับจอมยืนช่องติดกัน...เมียผมสวมเบ้าท์กันเสียง ยกปืนขึ้นเล็งเป้า...ก่อนจะสาดกระสุนเข้าใส่...
“เปรี้ยง!..เปรี้ยง!..ๆๆๆ..” หกนัดต่อเนื่อง แม่เจ้า!...ถ้าตาผมไม่ฝาดโฟกัสเล็งอกซ้ายทุกเม็ด....
ชิบหายแล้ว...จะเทพไปไหน...เผลอกลืนน้ำลายอย่างลืมตัวฝืดคอขึ้นมาดื้อๆ ซะงั้นผม
“จะจ้องอีกนานไหม...ทำไมไม่ยิงครับ” พูดไม่มองหน้าผมอีก...ให้มันได้อย่างงี้สิ...จะแมนไปไหนเมียกู...
ผมจำต้องจดจ่อสมาธิยกปืนขึ้นเล็งเป้าบ้าง....นิ่งแล้วผมก็สาดกระสุดออกไปครบชุดต่อเนื่องเช่นกัน
“เปรี้ยง!..เปรี้ยง!..ๆๆๆ..” ทุกนัดเข้ากลางหน้าผากทุกเม็ด....ไอ้ผมก็ไม่อยากจะคุย ตั้งแต่ผ่าน
สมรภูมิปีศาจกรองกุมภ์ ผมก็เข้าเรียนยิงปืนอย่างเอาเป็นเอาตายตอนเรียนมหาลัย จนครูฝึกแนะให้สมัครทีมชาติ
ไปแข่งด้วยซ้ำ...แต่ผมไม่สนเลยสักนิด....ที่ฝึกเพราะคิดว่ายังไงหากได้มาบริหารธุรกิจ...ไม่มากก็น้อยคงต้องได้วนเวียน
ปืนผาหน้าไม้แน่นอน..ต่อไม่ไปหามันก็คงวิ่งมาหาเรา....แค่ศิลปะป้องกันตัวคงไม่พอกับการที่จะใช้ชีวิตท่ามกลาง
เสือสิงห์กระทิงดุได้หรอก...นี่จึงทำให้ผมได้ฝีมือยิงปืนระดับมืออาชีพติดตัวมาจนได้
น้าน..เมียผมหรี่ตาจ้องซะ ก่อนจะหันมามองหน้าผมนิ่งๆ สามีสุดหล่อเลยต้องยืดซะหน่อย...
ไม่ได้คิดจะอวดฝีมือนะ..แต่ก็นะของอย่างนี้ได้ยืดกับเมียมันน่าภูมิใจใช่เล่น
“เป็นไงครับ...มีอะไรแนะนำพี่หรือเปล่า..” ผมต้องการคำชม..เลยโปรยทางไปก่อน
“หึ...อยากฟังหรือไง...ไม่ดีกว่ามั้ง...พูดไปกลัวจะรับไม่ได้” อ้าว!...ไงเป็นงั้น..
สามีต้องการคำชมคร๊าบบบ....ผมอยากรู้อยู่ดีจะเอาอะไรมาติผมได้..ในเมื่อลูกกระสุนผมเจาะกบาลกลางหน้าผากทุกเม็ด
“พี่รับฟังได้ครับ..ติเพื่อก่อจะได้พัฒนาฝีมือ” พูดจบ ผมยิ้มหล่อสุดๆ
“งั้นฟังนะ...หัดเลือกเป้าที่มันใหญ่กว่าหัวหน่อย...คนร้ายมันคงไม่โง่ยืนนิ่งๆ ยื่นหัวมาให้ยิงหรอก...
จำเอาไปใช้นะครับ...ยิงโชว์กับเหตุการณ์จริงมันต่างกัน...รู้แล้วเอาไปฝึกด้วยนะ” อึ้งเลยผม...เมียแม่งโคดเชี่ยวเลยเว้ย!...
“แปะ...แปะ..แปะ...ฝีมือดีนี้...ไม่เห็นกับตาไม่เชื่อเลยนะ” ไอ้ขจรเดินเข้ามากับการ์ดอีกสองคน...
แม่งวันนี้เป็นห่าไรเสือกมาเจอกันได้
“หึ...ไม่เท่าไหรหรอก..แต่ก็ขอบใจที่นายชม” ผมตอบไป เมียผมไม่สนใจด้วยซ้ำ...
ถอดเบ้าท์กันเสียงออกเดินผ่านหน้ามันออกไปเฉยเลย...ผมเลยต้องรีบถอดแล้วตามไปติดๆ..
ต่อด้านล่าง
-
ยิงขจร ซักนัดสิ หมั่นไส้มัน หุหุ
-
มาต่อเร็วๆนะค้าบบบ กำลังค้างเลย :))
-
o9 o9
-
- 2 -
“จอมครับ...จะรีบเดินไปไหน” ผมเรียกไว้ก่อนจะก้าวไปไกล
“หมดอารมณ์ซ้อมแล้ว พอเหอะ..ไปหาไรทานในแคนทีนดีกว่า” พูดจบก็เดินลิ่วไปแล้ว...
ผมเลยก้าวตามเมียไปทันที...
มาถึงแคนทีนของสโมสร เราต่างสั่งเครื่องดื่มพร้อมของว่างมาทาน..ก่อนที่ผมจะต่อสาย
โทรหาพี่สอนไปด้วย
“ครับคุณบอมย์” พี่สอนรับสายปุ๊ป..ผมสั่งงานปั๊ป
“พี่ไปรับน้องปิกมาที่สโมสรยิงปืนxxx..ตอนนี้เลยนะผมรออยู่”
“ได้ครับ...ไม่เกินยี่สิบนาทีผมจะพาคุณปิกไปถึงครับ..”
“ดีครับ...ผมฝากด้วย” พูดจบผมวางสาย....เมียผมทำเมินอ่านนิตยสารพร้อมจิบกาแฟไปด้วย...
หึ...เก็กชะมัด..ทั้งที่หูผึ่งแล้วเหอะ
“จะไม่ถามสักคำหรือครับ ให้พี่สอนไปรับน้องปิกมาทำไม” ผมถามลองเชิง จอมเงยหน้ามอง
ก่อนจะเลิกคิ้วสูง...ไม่พูดไม่จา...ใครสอนให้ทำท่าทางแบบนี้เนี่ยะ...มันน่าจับกดชะมัด
“หึ..อยากบอกก็บอกสิ..จะรอให้ถามทำไม” น้าน!...ให้มันได้อย่างงี้..
“ก็ได้ครับ...พี่รับปากปิกว่าจะช่วยเคลียร์เรื่องพ่อของเด็กในท้องให้เค้า ก็ไอ้ขจรที่พี่เล่าให้ฟังไง...
โอกาสดีมันมาที่นี่..พี่จะให้ปิกมาเคลียร์ให้จบทีเดียวเลย” ผมอธิบายให้ฟัง
“อืม...” จอมตอบหน้านิ่งก่อนจะก้มอ่านนิตยสารต่อ...พนักงานสาวๆขายเครื่องดื่มในแคนทีน
สองสามคน มองมาที่โต๊ะผมตลอด...พอหันไปพวกเธอก็เขินหน้าแดง..หึแอบมองเมียผมแน่เลย...ไอ้เทพบุตรแม่งไม่สนฟ้า..
ยังนิ่งได้อีก...
ผมขอตัวลุกมาเข้าห้องน้ำปวดฉี่...ระหว่างกำลังกลับออกมา แอบได้ยินพนักงาน
ทำความสะอาดหญิงสองคนคุยกันว่า
“พวกอีตาล..อีนกมันไม่ยอมขนผ้าปูโต๊ะมาให้สักที...เดี๋ยวน้ารำคาญให้มันมาซักเองเลยนิ...
เอ็งไปตามมันอีกทีสินังจิ๋ว”
“แล้วมันทำไมไม่ยอมเอามาให้หละน้าไฝ..”
“ไม่รู้มัน...ถามมันดันบอกรอเทพบุตรสุดหล่อโต๊ะริมหน้าต่างเช็คบิลก่อน...เห็นมันว่าผู้ชายหน้าตาหล่อมาก
สองคนนั่งกินกาแฟอยู่...ยังกะดาราหนัง....คนหนึ่งผู้ใหญ่หน่อยหุ่นสูงสมาร์ทมาก..อีกคนยังวัยรุ่นโคดหล่อ..
เอาซะพวกมันเคลิ้มเลยว่างั้น..ไม่รู้อีพวกห่านี่จะบ้าผู้ชายไปถึงไหน...หน้าตาดีหน่อยเสนอหน้างานการไม่สนใจกันเลย”
พอฟังแบบนั้นผมอดยิ้มไม่ได้...นี่ฟีโรโมนเมียผมทำเอาพนักงานสาวๆ ไม่มีใจทำงานกันเลยว่างั้น...
ถึงว่าเห็นยืนจับกลุ่มมองซะขนาดนั้น
“อาจเป็นเพราะเรา...คู่กันมาแต่ชาติไหน...จะรัก..รักเธอตลอดไป..เป็นลมหายใจ
ของกันและกันzzzz..” ริงโทนโทรศัพท์ผมดัง..ก่อนจะหยิบมาดูเบอร์พี่สอนโทรมา..
“ว่าไงครับ” ผมกดสายรับ
“ผมกับคุณปิกมาถึงแล้วครับคุณบอมย์...จะให้ไปเจอที่ไหนครับ” พี่สอนถาม
“พามาที่แคนทีนสโมสรด้านหน้าเลยนะพี่” ผมบอกแกไป
“ครับ” วางสายเสร็จ ผมกลับเข้าไปที่โต๊ะ...เทพบุตรป่วนหัวใจพนักงานยังหน้านิ่ง...
ปล่อยฟีโรโมนกระจายไม่รู้ไม่ชี้อ่านนิตยสารอย่างจดจ่อ
ผมเดินผ่านสาวๆ คุณเธอพากันส่งยิ้มหวานมาให้ ก็เลยต้องยิ้มตอบตามมารยาท..
พาเอาอายม้วนกันเลยนั่น...พอมานั่งที่โต๊ะ...เมียผมเงยหน้าเหลือบตาขึ้นมองผมนิดหนึ่ง ก่อนจะพูดขึ้นว่า
“หึ...อ่อยไปทั่ว” อ้าว!..เวรแล้วไง...มาอารมณ์ไหนเนี่ยะ..งงสิครับ
“อ่อยที่ไหนไปห้องน้ำมา” ผมปฏิเสธให้ไว
“เห็นแล้วรำคาญลูกตา...คงชอบมากสินะ” น้าน!...รู้แล้วว่าประชดผมเรื่องอะไร...คงเข้าใจว่า
พนักงานสาวๆ พวกนั้นมองผมละสิ...ไม่ได้รู้ตัวเลย...ตัวเองเป็นตัวเรียกเรทติ้งตะหาก...ผมเลยแกล้งแหย่ซะเลย
“หึงหรือครับ...” มีความสุขชะมัด...นี่แสดงว่าสนใจรอบข้างเหมือนกันนิ เห็นตั้งหน้าตั้งตา
อ่านหนังสือ...นึกว่าไม่สนเสียอีก
“จิ๊!...ใครหึง...” มีจิปากใส่ผมอีก...เดี๋ยวลากกลับห้องเลยดีไหมเนี่ยะ...
“ก็ใครไม่พอใจพี่อยู่เนี่ยะ....ไม่หึงแล้วเรียกว่าอะไรครับ” ผมยังแกล้งไม่เลิก....ชอบจัง
แหย่คนปากแข็ง...หน้าเริ่มแดงแล้วนั่น
“ฟังให้ดีนะไอ้ลุง...ที่พูดนะให้มันลดๆ ลงหน่อยเหอะ...ถ้าเลิกนิสัยแบบนี้ไม่ได้...งั้นเอาแหวนมึงคืนไป”
อ้าว!..แรงเหว้ย...จู่ๆ จะถอดแหวนออกมาหน้าตาเฉย...ผมเลยรีบคว้ามือหยุดไว้เลยงานนี้...
“ไม่เอานะครับ...จะถอดออกทำไม..พี่สวมให้กับมือโบราณเค้าถือนะ...อะไรครับแสดงว่า
ไม่รักไม่หวงพี่เลยงั้นสิ...นิดหน่อยก็จะถอดแหวนออก...พี่เสียใจนะครับ..แหวนที่จอมให้...พี่ไม่มีวันถอดเด็ดขาด...
ความรู้สึกพี่ได้บอกไปหมดแล้วนี่ครับ...แล้วสาวๆ พวกนั้นไม่ได้อะไรสักหน่อย...เค้ายิ้มให้พี่ก็แค่ยิ้มตอบตามมารยาท”
ผมพูดพร้อมทำหน้าตาน่าสงสาร จ้องตอบจอมนักเลงไปด้วย...
“หึ...ปล่อยได้แล้วจะจับอีกนานไหม..พวกแม่งมองตาค้างกันแล้วหัดดูบ้างสิ...ไม่ถอดแล้วนิสัย”
ผมอมยิ้ม ก็เมียผมแม่งหูแดงหน้าแดงแปร๊ดแล้วอ่า...สนที่ไหนหละ...ดีเสียอีกจะได้รู้กันไปเลย...
สุดหล่อนี่ของผมคร๊าบบบ...ฮ่าๆๆๆ...
จังหวะเหลือบเห็นพี่สอนเดินนำน้องปิกเข้ามาที่โต๊ะพอดี...ผมจึงรีบปล่อยมือเมียก่อนจะยิ้มให้น้องปิก...
จอมมองนิ่งๆ...พี่สอนกับปิกเดินมาถึงโต๊ะ..
“นั่งก่อนสิปิก...สั่งอะไรสักหน่อยไหม?.” ผมถามในขณะที่พี่สอนเลื่อนเก้าอี้ให้น้องเค้านั่ง
ก่อนจะนั่งลงข้างน้องเค้าไปด้วย
“ปิกขอโกโก้เย็นค่ะ” น้องปิกบอก ก่อนจะหันไปมองจอมพร้อมยิ้มให้ เมียผมก็ยิ้มตอบ
ผมเลยถือโอกาสแนะนำทันที
“ปิกครับ...นี่จอมแฟนพี่” พูดจบ..ไอ้รูปหล่ออ้าปากค้างไปแล้วเหอะ...ส่วนปิกอึ้งแดก...
เหอ..เหอ..เหอ...พี่สอนอมยิ้มบิดหน้าหนีแกล้งหันไปกวักมือเรียกพนักงานเข้ามาสั่งเครื่องดื่ม...ส่วนผมยิ้มปากฉีก...
ได้แกล้งเมียแม่งสนุกพิลึก
“เออ..เออ...สวัสดีค่ะ..ปิกค่ะยินดีที่รู้จักนะคะ” ปิกกล่าวทักทาย..เมียผมหน้าแดงเถือก...
ก่อนจะพูดตอบปิกไปว่า
“ครับ..เช่นกันครับ” เมียผมแม่งทำหน้าไปไม่เป็นเลยวุ้ย!..ถลึงตาเขียวปั๊ดใส่ผมอีก...
ผมทำแกล้งไม่มองซะเลย...จังหวะพนักงานมารับออร์เดอร์..พี่สอนสั่งโกโก้เย็นให้ปิกส่วนของแกสั่งมอคค่าปั่น...
พอพนักงานออกไปแล้ว ปิกก็พูดขึ้นว่า
“ตกลงพี่บอมย์เลือกแล้วใช่ไหมค่ะ...ไม่คิดว่าพี่บอมย์จะ..เออ.” น้องเค้าอ้ำอึ้ง..ผมเลยต่อให้ซะเลย
“จะชอบผู้ชายใช่ไหมหละ...” จอมตีมึนยกกาแฟขึ้นจิบทั้งที่หน้าแดงหูแดงเถือก...ไม่กล้าเหวี่ยงผม
ต่อหน้าคนอื่นอะดิ...หึหึหึ...ที่ผมทำเพราะมีจุดประสงค์หรอก...เผื่ออะไรๆ มันจะได้ไม่เข้าตัว..แนะนำแบบนี้
ตัดปัญหาทุกเรื่องเลยทีเดียว...
“คือปิกแค่แปลกใจหนะ...ไม่คิดว่าพี่บอมย์จะ...แต่ช่างเหอะ..ยินดีด้วยค่ะ
ที่วันนี้พี่บอมย์มีตัวจริงเสียที...” น้องปิกเปลี่ยนเรื่องทันที...หน้าก็แดงไปด้วยคงเขินที่จะพูดมั้ง
“ครับ...คนนี้ตัวจริงเสียงจริงเลยครับ...ขอบใจมากที่ยินดีกับพี่...” น้องปิกยิ้มให้ผมกับจอม...
เมียผมก็ยิ้มเจื่อนๆ ทำหน้าไม่ถูก...พี่สอนอมยิ้มกลั้นขำของแกต่อไป..คงไม่คิดมั้งว่าผมจะกล้าแนะนำจอมแบบนี้....
จังหวะพนักงานนำของที่สั่งมาเสริฟพอดี..เลยเบรคไปโดยปริยาย...เสร็จเรียบร้อย..ผมพูดเข้าประเด็นทันที
“พี่ให้พี่สอนไปรับปิกมา...กะว่าจะให้เคลียร์กับขจรเลย...ตอนนี้ซ้อมยิงปืนอยู่ข้างใน...
เดี๋ยวพี่ให้พี่สอนไปตามออกมาคุยกัน....พี่ไม่แน่ใจว่าจะได้ผลนะ...แต่คงไม่มีวิธีไหนดีกว่าเรียกมาคุยตรงๆ...ปิกคิดว่าไง”
ผมถามความเห็นน้องไป...แววตาปิกวูบไหวขึ้นมานิดหนึ่งก่อนจะยกโกโก้ขึ้นจิบ...แล้วพูดตอบผมว่า
“ก็ดีค่ะ....พี่บอมย์ออกโรงแล้วหากเค้าไม่รับผิดชอบ...ปิกคิดว่าจะไปเอาเด็กออก...
ไม่อยากให้เค้าเกิดมาแล้วต้องมีปมด้อย...อีกอย่างปิกไม่พร้อมที่จะมีลูกโดยที่เค้าไม่มีพ่อ...ปิกเพิ่งอยู่ปีสองเอง...
ถ้าต้องมีภาระเรื่องลูกปิกทำไม่ได้หรอกค่ะ..” น้องเค้าพูดมา..เมียผมจ้องหน้าปิกนิ่ง..ผมยังไม่ทันได้อ้าปากพูดอะไร
จอมชิงพูดขึ้นก่อนทันทีว่า
“ผมขอได้ไหม?..” กลายเป็นว่า ทุกคนหันไปมองหน้าเมียผมกันหมด..งงครับ..ขออะไร..
ห้ามไม่ให้เอาเด็กออกนะหรือ..ผมกำลังจะพูดคัดค้านเหมือนกัน...
“ก็อย่างที่ปิกบอก...ใช่ว่าปิกอยากฆ่าลูกตัวเองหรอกนะคะ...แต่เมื่อปิกไม่พร้อมจะกลายเป็นทำให้เค้า
เกิดมาแล้วลำบากเปล่าๆ...เข้าใจปิกนะ..ปิกยังอยากเรียนให้จบ...ไม่อยากมีห่วงกลัวจะไม่ได้ดีสักอย่าง” เหตุผลของน้องเค้า
ผมก็เข้าใจอะนะ..แต่ผมคิดว่าไม่เห็นด้วยอยู่ดีที่จะทำร้ายเด็กที่ไม่รู้เรื่อง....แต่เมื่อแม่ไม่ยอมอุ้มท้องเราจะทำไงหละทีนี้...
“ถ้าเค้าไม่รับเป็นพ่อ....ก็ไม่ต้องไปสนใจคนเลวๆ พรรณนั้น.....ผมรับเป็นพ่อให้เองยกเด็กให้
เป็นลูกผมได้ไหม?...ปล่อยให้เค้าเกิดมา...คนอายุ 19 อย่างผมพอจะเป็นพ่อคนได้เปล่า...ผมไม่อยากให้คุณเอาเด็กออก”
เมียผมแม่งพูดได้หน้าตาจริงจังมาก ถึงกับจ้องปิกไม่วางตา...ผมอึ้งแดกไปแล้วครับ...ไม่คิดว่าเมียผมแม่งจะแมนขนาดนี้....
“เดี๋ยวจอม...แน่ใจแล้วหรือที่พูดหนะครับ...เลี้ยงเด็กนะครับไม่ใช่หมาแมว” ผมถามให้แน่ใจอีกครั้ง...
มีตวัดหางตามองผมทีหนึ่ง..ก่อนจะตอบมาว่า
“ผมรู้ครับ...ก็เพราะไม่ใช่หมาแมวนะสิ...ผมถึงอยากให้เค้าเกิดมา...ผมมีกำลังทรัพย์พอที่จะส่งเสีย
เลี้ยงดูเค้าไปจนตาย...เพราะฉะนั้นถ้าคุณคิดจะไม่เอาเค้าไว้..ยกให้ผมได้ไหม....คงต้องรบกวนให้คุณอุ้มท้องจนกว่า
เค้าจะคลอด...ผมไม่ให้คุณอุ้มท้องฟรีหรอกผมจะให้เงินคุณก้อนหนึ่ง...ส่วนเรื่องเรียนช่วงนี้คุณก็เรียนตามปกติ...
พอใกล้คลอดท้องโตขึ้นมาก คงรบกวนให้ดร๊อฟไปก่อนเทอมหนึ่ง หลังคลอดเรียบร้อยแล้วคุณก็กลับมาเรียนใหม่..
ไม่เป็นไรมั้งครับดีกว่าคุณทำบาป...ส่วนค่าใช้จ่ายผมจะจัดการให้เอง” อ้าหะ!...ไม่อยากเชื่อว่าเมียผมจะคิดการณ์ไกลเช่นนี้...
โชว์พาวน์ขนาดนี้ ผมคงต้องขัดหน่อยแล้วหละ...ไม่ใช่ว่าผมไม่เห็นด้วยหรือคัดค้านอะไรหรอกนะ...
แต่เรื่องนี้ไว้ให้กลับไปคิดให้ดีทั้งสองฝ่ายก่อนดีกว่า...อีกอย่างยังไม่ได้เคลียร์กับไอ้ขจรเลย...จะด่วนสรุปคงไม่ได้..
ไว้รอเคลียร์กับมันให้ชัดเจนแล้วค่อยคุยกันก็ยังไม่สายนี่หน่า...
“พี่ว่าเรื่องนี้...ให้เวลาปิกเค้ากลับไปคิดดูก่อนดีไหมครับจอม.....อีกอย่างเรายังไม่ได้เรียกพ่อเด็ก
มาเคลียร์เลย...ไว้สรุปว่าไงเราค่อยมาคุยกันทีหลังเอาดีกว่าไหม..ตอนนี้ทางที่ดีที่สุด...ให้พี่สอนไปตามไอ้ขจรมาคุยเลยดีกว่า...
เชิญเลยครับพี่สอน” พี่สอนก็ยิ้มรับคำสั่งผม ก่อนจะลุกออกไป...ทุกคนไม่มีใครค้านความเห็นผม...ที่เหลือ
คงต้องรอฟังไอ้ขจรแล้วหละ...ในเมื่อปิกยืนยันหนักแน่นว่ามันคือพ่อของลูกในท้อง..หากมันไม่รับผิดชอบ...ก็ระยำเกินแล้วนั่น...
เมียผมไม่ได้ทำลูกใส่ท้องใคร..แต่ยังอยากเอาเด็กไว้เป็นลูกเสียเอง...เฮ้อ!...แม่ง..ใจนักเลงจริงเมียกู....
สุดยอด...นายแน่มาก...จอมใจนักเลงตัวจริงเสียงจริง..แมนโคด...แมนจนผมอาย............
ขอบคุณทุกคะแนนเป็ด...และคะแนนบวก
น้องจอมขึ้นแท่นเป็ดอันดับหนึ่ง และเป็นคะแนนที่สูงที่สุดเลยก็ว่าได้
สำหรับตอนที่ผ่านมา...เพราะตอนเดียวกดบวกให้กันล้นหลาม ทั้งหน้าแรก
และหน้าสอง...รวมถึงห้าสิบกว่าตัว.....กำลังใจมากมายขนาดนี้
สัญญาจะไม่ทิ้งห่าง....ขาดหายไปนานแน่นอน...และระหว่างนี้ก็กำลัง
ปั่นพี่รันกับพี่พรต...ไว้ต่อเนื่องน้องจอมเลย..ตามคำเรียกร้องและรอคอย
ใน..เหยี่ยวหัวใจ...ได้เจอกันเดือนหน้าแน่นอนค่ะ
สุดท้ายขอฝาก รพินทร์ กับปาจา..ในเรื่อง มนต์มาร ไว้ไปติดตามกันด้วยนะค่ะ
อยากได้กำลังใจเหมือนกับผลงานที่ผ่านๆ มาด้วยเช่นกัน....
คนเขียนจะได้มีแรงฮึด...ผลิตงานเขียนออกมาให้คนอ่านมีความสุขกันถ้วนทั่ว
รักคนอ่านทุกคน..ขอบคุณอีกครั้งกับทุกกำลังใจ และทุกเม้นท์ฯที่มีให้
Luk. :กอด1: :pig4:
-
ขอบคุณมาก อ่านทุกตอนไม่มีคำว่าผิดหลังเลยย
ชอบน้องจอมจัง แมนมาก
-
หม่าม้าจอมกับป่าป๊าบอมบ์
-
o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13
-
+1 :L2: :L2:
-
อ่า.........
จะมีลูกแล้วสิ
ครอบครัวนี้
55555555555555
+1 ให้ความรัก ของน้องจิมค่ะ
อิอิ
-
เป็นความคิดที่ดีมากเลยน้องจอมที่รับเลี้ยงเด็กคนนี้ แมนโคตรๆๆ
ให้กำลังใจเสมอ สู้ๆๆนะครับ :pig4:
-
จอม ได้ใจจริงๆ :L1:
-
น้องจอมแมนซะพี่บอมบ์ยังต้องยอม o13
-
จอมคงยอมและเชื่อใจบอมย์แล้วล่ะจากพฤติกรรมตอนนี้ :impress2:
แถมแมนได้อีกที่จะรับลูกน้องปิกมาเลี้ยงเองก็ดีเหมือนกันจอมกะบอมย์
จะได้มีทายาทเลย :impress3:
-
น้องจอมแมนมากกกกกกกกกกกกกกก
:กอด1:
-
มันเขินตอนที่โดนถามว่า "เจ็บหรือครับ" เขินนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน มากกกกกกกกกกกกกกกกกกกก :o8:
-
จอมแมนโคตร............. :o8:
แต่คิดในแง่ดีนะเฮียบอม...เฮียจะดั้ยมีลูกไว้ทันใช้ไง
มีเมียแล้วก็ต้องมีลูกเป็นของธรรมดา (ติดแค่น้องจอมคลอดเองไม่ได้แค่นั้นเอง) :haun4:
ลุ้นตอนหน้าว่าเด็กในท้องจะได้เป็นลูกเฮียกับน้องจอมป่าว
เหอะๆๆๆๆๆๆ o13
-
โถ หนูจอม เลี้ยงเด็กไม่ใได้ใช้แค่เงินเลี้ยงนะลูก ต้องมีทั้งเงิน เวลา ความรัก
แค้คิดอีกที ถ้าเอามาเลี้ยง หนูจอมก็มีคนสืบสกุลแล้วสิเนี่ย555
-
อัยย่ะ จอมแมนว่ะ ฮ่าๆๆ :กอด1: :z2:
-
o13 :L2:
-
น้องจอมได้ใจเต็มๆแมนมากอ่ะแถมตอนนี้ทำตัวน่ารักให้พี่บอมย์มันรักและหลงจนโงหัวไม่ขึ้น
-
น้องจอมจ๋า ได้ใจป้าไปเลยเต็มๆ แก้ปัญหาโดยการเอาเด็กออกนี่มันบาปมหันต์
ทางออกที่น้องจอมเสนอน่ะดีที่สุดแล้ว(ถ้าขจรพ่อของเด็กไม่ยอมรับน่ะนะ)
อยู่ที่น้องปิก...ว่าแกจะยอมอุ้มท้องไปอีกเจ็ดเดือนไหม(เห็นบอกท้องสองเดือนแล้ว)
ป.ล. น้องluxจ๊ะ ขอแก้คำผิดให้นะจ๊ะ
ขนตายาวหลุบเป็นแพร แพ
“ก็ดีค่ะ....พี่บอมย์ออกโลงแล้วหากเค้าไม่รับผิดชอบ... ออกโรง
-
o13 o13 o13
-
อย่างขจรมันจะยอมรับหรอ...อย่างนี้น้องจอมก็จะมีลูกแล้วอ่ะดิ(ด่วนสรุปไปซะแล้ว) :o8:
-
:กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
น้องจอมอ่อนไหวอ่ะดิ ตัวน้องเองกำพร้าถึงเข้าใจหัวอกเด็กที่จะเกิดมาเนาะ น่ารักจัง ตาบอมย์ รักน้องดูแลน้องดีๆนะ
-
เหยี่ยวหัวใจมาเดือนหน้า :m4: จะรออ่านนะคะ
ส่วนเรื่องน้องจอมก็จะตามอ่านต่อไป....มีความสุข
รอลุ้นเรื่องลูกของน้องปิกกันต่อไปว่าพ่อเด็กจะรับรึป่าว
-
เมียพี่บอมนี่ใจดีจริง ๆ เลยน๊า
คู่นี้แต่งปุ๊บจะมีลูกกันเลยชิมิ
จอมวางแผนครอบครัวแล้วน๊าาาาา +
-
แหม แต่งกันแล้ว เข้าหอก็เรียบร้อยโรงเรียนพี่บอมย์ ก็ต้องมีโซ่ทองคล้องใจกันหน่อย :-[
-
จอม....นายแมนมาก :m20: :m20:
-
o13 o13 o13 o13 o13 o13
จอมใจ เป๊ะ ยิ่งกว่า
-
:z2: :z2: :z2:
-
ขอบคุณจากใจค่ะ
ตามอ่านทุกเรื่องเลย ^^
สู้ๆนะคะ ^^V
-
o13 o13 o13
-
จอมแมนมากกกก
แต่จะได้อุ้มลูกมั๊ยน้า
-
o13 แมนๆโครต
-
กรี๊ดๆๆ :m3:น้องจอม หล่อแมนแอนด์แฮนซั่ม :impress2:
-
จอมแมนมากกกกกกก o13
รับเป็นลูก จะเป็นพ่อเองซะด้วย :laugh:
ถามพี่บอมย์หรือยังว่าพี่เค้ายอมให้เป็นพ่อหรือเปล่า :z1:
-
น้องจอม นายแน่มาก o13
-
เป็นคำพูดที่แมนมาก และจะแมนยิ่งขึ้นตอนเลี้ยงเด็กน้อย
อ๊างงงงงง พ่อพระเอกอันดับหนึ่ง
-
จอมแมนมาก o13 o13
-
o13
ได้เวลารออีกแล้วววววว
:call:
-
จอมแมนสุดยอด o13
-
ชอบน้องจอมอะ แมนจริงจริง
-
น้องจอมสุดยอดอ่ะ
-
น้องจอม แมนมาก รออ่านเหยี่ยวหัวใจด้วยค่ะ
-
จอม !!!!
สุภาพบุรุษแมนโคตร o13 o13
อย่างนี้บอมย์ก็รักสุดใจขาดดิ้นเลยสิ
บอมย์ต้องให้รางวัลจอมนะ สำหรับความคิดดีๆแบบนี้ อิอิ
-
:m20: โคตรแมนเลยอะน้องจอม อีตาลุงอึ่งไปเลย :m20:
-
สุโค่ย...
:laugh:
-
:กอด1:
-
o13 o13 o13 o13 o13 o13
-
:a1:น้องจอมแมนมากมาย
-
จอม นายแน่มาก o13
แสดงว่าจอมใกล้ได้ทายาทแย้วอ่ะจิ *O*
มาต่อไวๆนะคร๊า :-[
-
จอมแมนมากๆ ลูกผู้ชายตัวจริง กดพี่บอมเลย
-
น้องจอมย์ แมนมั่กๆค่า
.
.
.
กอดน้องลักษณ์
:L1:
-
น้องจอมแมนโคตร เอาใจพี่ไปเลย :give2:
พร้อมบวกให้ด้วย สงสารน้องปิกอ่ะ :o12:
-
นายแมนมาก.... o13
"หึหึ!...ผมตื่นนอนมองเทพบุตรเมียสุดหล่อ " ประโยคเนี้ยยยยย
มันโดนใจเรามาก
[/color][/size]
-
เม้นท์ไม่ออกบอกไม่ถูก รู้แต่ว่า จอม สุดยอด สุโค่ย มาก ๆ สุภาพบุรุษสุดปลายตีนจริง ๆ +1 ให้น้องจอมสุดที่ร้าก พี่บอมย์ไม่ต้องอิจฉารักที่บอมย์เหมือนกันแต่น้อยกว่าน้องจอมนี้ดนึง 555 o13
-
นู๋จอม สุดยอดดด
แต่เราว่านะแทนที่นู่จอมจะรับเป็นพ่อ รับเป็นแม่ดีกว่า
แล้วให้ลุงบอมเป็นพ่อครอบครัวสุขสรรค์
:laugh: :laugh: :laugh:
-
รักนะ
น้องจอม
แมนได้ใจมากอ่ะ
-
ไม่ว่ายังไงก็ขอให้น้องจอมอยู่เคียงข้างพี่บอมแล้วกัน
ส่วนเด็กนั่นจะได้มาเป็นลูกของสองคนนี่หรือไม่ก็แล้วแต่โชคชะตา
-
แมนอ่ะๆ ;'))
-
จอมสุดยอดดดดดดดดดดดดดดดด
-
น้องจอมสุดยอด o13
แมนจริงไรจริง +1 ให้กับความแมนของน้องจอม :กอด1:
-
o13น้องจอมซู๊ดยอดจริงๆค่ะ
-
o13 o13 o13
-
จอมสุดยอดมากอ่า
-
น้องจอมแมนซู้ดยอด ^^
-
กริิ๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
จอมแมนมากกกกกกก
ปลื้มมมมมม
-
สู้ๆค่า
-
ในฐานะที่เป็นผู้หญิงเหมือนกัน เราอยากถามยัยพวกที่ท้อง แล้วมาร้องหาพ่อเด็ก พวกนี้จังเลยว่า
ในเมื่อมันไม่อยากท้อง แล้วทำไมเวลามันทำกัน ถึงไม่รู้จักป้องกันวะคะ? :m16:
ถ้าตอนทำ รู้ว่าผู้ชายมันไม่ใส่ถุง แล้วทำไมมันไม่รู้จักกินยาคุมกันฟะ!!! แล้วมาร้องให้เขารับหาป้าแกอะไร!! :z6:
(รู้สึกจะอินนอกเรื่องนะแก :laugh: )
-
ขอบคุณค่ะ ได้อ่านตั้ง 3 ตอน :L2:
-
จอมสุดยอด
-
น้องจอมแมนมากกกกกกกก
-
จัดไป +1 :L1:
-
เพิ่งดูเรื่อง ศพ 2002 มาเลยค่อนข้างจะสะเทือนใจ
หาผู้ชายแบบจอมยากนะค่ะ ลูกตัวก็ไม่ใช่ แต่จิตสำนักมากมายกว่าพวกเด็กปัจจุบัน
กด+1 ให้ แทนการปรบมือเลยนะค่ะ
-
จอมแมนมาก o13 o13
ฮ่าฮ่า เห็นอย่างนี้แล้วแอบแว๊บไปที่ถาปัตแล้วดักตีหัวจอมลากกลับหอได้มั๊ยคะเนี๊ย :laugh: :laugh:
-
จัดไปอย่าให้เสีย
-
ขอบคุณครับ :m20:
-
:กอด1: นู๋จอม
-
น้องจอมเท่มากได้ใจพี่คะน้อง
-
จอมสุดยอดไปเลย o13
จะรอเรื่องใหม่นะคะ
-
น้องจอมแมนมากจริงๆ นับถือๆ
-
น้องจอมแมนมาก นี่สิลูกผู้ชายตัวจริง
ไม่ใช่พวก แถเหมือนพี่บอมย์ หึหึ
-
จอมใจนักเลง
Part 17
หัวใจจอมนักเลง!...
.
.
.
.
พี่สอนเดินนำไอ้ขจรตรงมาที่โต๊ะ โดยมีการ์ดของมันสองคนตามมาด้วย...มันย่นหัวคิ้วนิดหนึ่ง
เมื่อเห็นปิกนั่งอยู่กับพวกผม...แต่ก็ไม่อะไรยังเดินยืดของมันต่อกระทั่งมาถึงโต๊ะ ผมเอ่ยปากเชิญให้นั่งทันที
“คุยกันหน่อยสิ...” ผมพูดจบ..มันหันไปพยักหน้าให้การ์ดมันนั่งโต๊ะติดกัน ตัวมันนั่งเก้าอี้
ของพี่สอน ส่วนพี่สอนไปนั่งรวมกับการ์ดไอ้ขจรด้วย
“มีธุระอะไรจะคุยกับผม.” มันถามโดยไม่ปรายตามองน้องปิกแม้แต่น้อย
“อย่าว่าเสือกเลยนะ...เรื่องเด็กในท้องของปิก..รู้แล้วจะรับผิดชอบยังไง” ผมเริ่มตรงๆ ไม่อ้อม
ให้เสียเวลา..มันหันไปมองน้องปิกเป็นครั้งแรก...จอมแสบเมียผมก็จ้องหน้ามันไม่วางตาเช่นกัน ก่อนมันจะพูดขึ้นมาว่า
“เป็นห่าไร...ถึงได้วิ่งโร่มาให้คนอื่นเคลียร์...แน่ใจว่านั่นเป็นลูกผม..ข่าวว่ารับจ้างนอนไปทั่ว...
แล้วทำไมต้องเป็นผมที่มารับผิดชอบด้วยหละ.” ไอ้ขจรพูดจบ น้องปิกหน้าเสียก่อนน้ำตาจะไหลพรากๆ สะอื้นออกมาทันที..
ไม่มีการโต้แย้งใดๆ...มันพูดก็ถูก..ผมเองก็ไม่รู้จะตัดสินยังไง..น้องปิกก็คือหนึ่งในคู่นอนผมเหมือนกันก่อนผมจะมีจอม...
เพราะงั้นเหมือนน้ำท่วมปากเลยหวะ....เมียผมกลับไม่นิ่ง จู่ๆ ก็โพล่งถามน้องปิกว่า
“คุณมั่นใจยังไง...ถึงแน่ใจว่าเด็กในท้องเป็นลูกของไอ้นี่..” จอมถามเอาคำตอบน้องปิก
ใช้น้ำเสียงนิ่งๆ..ไอ้ขจรมองหน้าเมียผมแถมถลึงตาใส่อีก...แต่เมียผมหาได้สนมัน จ้องรอเอาคำตอบจากปากน้องปิกอย่างเดียว
“ฮึก..ฮึก...ก่อนปิกจะรู้ว่าท้องสองเดือน...คนที่มีอะไรด้วยคือเค้า..วันนั้นเค้าเมามาแล้วใช้กำลังกับปิก
โดยที่ปิกไม่ได้ยินยอม...จึงไม่ได้ป้องกัน...หลังจากวันนั้นปิกไม่ได้มีอะไรกับใครเลย...พอประจำเดือนขาดถึงไปซื้อที่ตรวจ
มาเช็คด้วยตนเอง...ผลออกมาว่าท้อง...แต่ก็ไม่มั่นใจกลัวผิดพลาด..เลยตัดสินใจไปให้หมอตรวจอีกที...
ถึงได้แน่ใจว่าท้องจริงๆ..ฮือออ” พอปิกพูดจบ เมียผมหันมาจ้องไอ้ขจรตาวาววับ ก่อนจะพูดเหยียดใส่มันว่า
“รู้อย่างนี้ยังจะมีอะไรแก้ตัวอีกไหม..หรือไม่ยอมรับในสิ่งที่มึงทำ..ต่อให้เค้ามีอาชีพอะไรมึงก็ไม่มีสิทธิ์
ใช้กำลังขืนใจเค้า..หนำซ้ำเรื่องเป็นแบบนี้...มึงยังจะกล้าปฏิเสธอีก...ตอนทำกูก็ว่ามึงไม่ใช่ลูกผู้ชายแล้วนะ...พอเค้าท้อง
เสือกปัดความรับผิดชอบอีก..กูว่ามึงไปนุ่งผ้าถุงเหอะหวะ” ไอ้หยา!..จอมแสบเมียผมของขึ้นครับ...ใส่ไอ้ขจรเป็นชุด
จนมันหน้าแดงหูแดงก่ำ..กัดกรามกรอดก่อนจะสวนกลับมาว่า
“มึงว่ากูป่าวๆ..ไม่คิดว่าอีนี่จะแต่งเรื่องมั้งเหอะ...เหี้ยไรกูต้องรับผิดชอบด้วยหวะ....
เกิดมันไม่ใช่ลูกกู...มิต้องเป็นควายเลี้ยงลูกไอ้เหี้ยที่ไหนไปจนตายงั้นสิ...กูชักสงสัยมึงทุกข์ร้อนแทนขนาดนี้...
อย่าบอกใช้บริการอีนี่เหมือนกัน.” พูดจบหมัดหลุนๆ ซัดเปรี้ยงเข้าหน้าไอ้ขจรจนหน้าหงาย..
“พลั๊ก!..โอ้ย!..ว้ายยย!” เสียงวี๊ดว้ายของพนักงานที่ดูเหตุการณ์อยู่ห่างๆวี๊ดร้องไปตามๆ กัน
น้องปิกหน้าซีดเผือด การ์ดทั้งสองคนของไอ้ขจรชักปืนจ่อเมียผมทันที พี่สอนไวพอตัวถือปืนจ่อขมับพวกมันไว้เช่นกัน
เมียผมกลับไม่สะทกสะท้าน แม่งใจโคดเลยเหว้ย!..เมียกู....
“บอกลูกน้องมึงเก็บปืนซะ...พนักงานในร้านเค้าตกใจหมดแล้ว...หึ...นี่หรือหวะนักเลง....ครวยเหอะ...
ถ้าไม่มีสมุนคุมหลังให้คนอย่างมึงจะมีน้ำยาอะไร” ยังสาดคำพูดเจ็บแสบด่าไอ้ขจรไม่หยุด....ไอ้นั่นเช็ดเลือดตรงมุมปาก..
ตาแดงก่ำจ้องเมียผมอย่างเอาเป็นเอาตาย...ก่อนจะยกมือขึ้นโบกเป็นสัญญาณให้การ์ดมันเก็บปืน....แล้วพูดขึ้นว่า
“เหี้ย!..เล่นกูทีเผลอ...มึงลูกผู้ชายงั้นสิ” ผมอยากจะขำก็ขำไม่ออก...สาด...ฟังมันพูดดิ..
เลยแกล้งเฉยรอดูเรื่องสนุกต่อไป..อยากเห็นเมียนักเลงว่าจะเอาไง..จอมแสบยกยิ้มมุมปาก...พูดใจเย็นขึ้นว่า
“มึงไม่พอใจ....ได้...งั้นตัวต่อตัวกะกู...วัดกันสักรอบจะได้ไม่ต้องว่ากูเล่นทีเผลออีก...
ตกลงหรือเปล่า.” อ่าหะ!..แน่จริงโว้ย!...ไม่ติดต้องวางฟอร์มผมจะกระโดดล็อคคอภรรเมียสุดหล่อมากดจูบให้หนำใจ..
โทษฐานแมนเกินหน้าสามี....ฮิ้ววววว!...มึงจะพระเอกไปถึงไหน
“สัด...อย่าคิดว่ามึงเป็นมวยแล้วจะขี่กูได้นะ...กูไม่โง่ให้มึงเอาเป็นกระสอบทรายหรอก...
นึกว่ากูจะหลงกลละสิ...” อ้าว!...ผมกลั้นขำหน้าดำหน้าแดง...คงยังจำกันได้...ไอ้นี่มันโดนเมียผมล่อซะหน้ายับมาแล้ว
คงจำไปจนตายแหละ...เมียผมธรรมดาซะทีไหน....
“รู้ตัวก็ดี...ตกลงมึงจะเอาไง...กูต้องการคำตอบให้ชัดเจน” เมียผมยังไล่เบี้ยต่อ...ความจริงต้อง
เป็นผมอะหนะ...ที่ต้องแสดงบทบาทนี้...แต่คิดดูอีกที..วัยไอ้ขจรกับเมียผมใกล้เคียงกัน ปล่อยเมียแสดงแหละดีแล้ว...
ขืนผมโชว์พาวน์จะกลายเป็นว่าผู้ใหญ่รังแกเด็ก...ระดับผมมันต้องล่อกับพ่อเลี้ยงบรรจงโน้น ถึงจะคู่ควร
“มึงเดือดร้อนอะไรนักหนา...ถ้าไม่เพราะมึงเป็นลูกค้าอีนี่เหมือนกัน...บอกเหตุผลกูมาก่อนดิ”
ไอ้ขจรแม่งยืดอกถาม..ไม่ยอมให้เมียผมข่มมันเกินงาม...ผมก็ได้แต่นั่งเป็นผู้สังเกตการณ์อย่างทรมาน..เพราะกำลังกลั้นขำ
อย่างเอาเป็นเอาตาย...โธ่!..ไอ้ขจรเอ้ย..ลูกพ่อเลี้ยงใหญ่...ไหงมึงหงอเมียกูขนาดนั้นเล่าเว้ย!...นี่ถ้าพ่อเลี้ยงบรรจงมาเห็น
ลูกชายในสภาพนี้...แกจะทำหน้ายังไงหวะนั่น...คิดแล้วอยากเอามือกุมท้องขำให้ไส้แตกชิบหาย...น้องปิกได้แต่นั่งกัดปากนิ่ง...
รอฟังเมียนักเลงยอดพระเอกแมนเกินร้อยจัดการอย่างสงบเสงี่ยมซะงั้น
“มึงฟังให้ดีนะไอ้สันขวาน...กูกับเค้าไม่เคยมีอะไรกัน...เพิ่งคุยก่อนหน้ามึงมาไม่ถึงชั่วโมง...
แต่ที่กูเดือดร้อนแทน...เพราะกูไม่ชอบเรื่องเหี้ยๆ นี่...โดยน้ำมือพวกสันดานหมา...สักแต่ระบายความใคร่
แล้วไร้ความรับผิดชอบ..ผลกรรมดันไปตกกับเด็กตาดำๆ...ซึ่งไม่รู้อิโหน่อิเหน่ด้วยเลย...ไม่ทันลืมตาดูโลก
พ่อแม่จัญไรก็คิดฆ่าทิ้งปัดความรับผิดชอบซะงั้น...กูไม่ใช่พ่อมัน..แต่กูสังเวชและสมเพชเกินจะทนเฉยได้...
ยอมรับว่ากูเสือก..แต่กูจะไม่เสือกไม่ยุ่งเรื่องของมึงเลยถ้าบังเอิญไม่ได้มารับรู้เข้า....คนอย่างกูลองรู้แล้วทำเป็นไม่สนใจ
กูทำไม่ได้..ที่นี้ตามึงบ้างพูดมาเลยว่าจะเอายังไง” มียักหน้ากวนเข้าใส่อีก...แต่ละคำแสบเข้าไปถึงตับ...
ไอ้ผมเองฟังยังสะดุ้งไปหลายคำ...เหมือนโดนเมียด่ากระทบคราดซะงั้น...น้องปิกยิ่งไม่ต้องพูดถึงน้ำตาไหลพรากๆ....
ก้มหน้าหงุดไปทันที..ส่วนไอ้ขจรตาแดงก่ำ....กำมือแน่น...จนปัญญาที่จะตอบโต้...ทุกคำของเมียผมตรงเกิน
ไม่มีอ้อมเลยสักนิด...สุดยอด....เมียกู..ด่าคนเดียวล่อมัลติจูดดูดเอาทั้งโต๊ะโดนกันกระจาย...
เวร...จากกลั้นขำอยู่แหม่บๆ ผมกลับอยากจะร้องไห้ขึ้นมาดื้อๆ ซะงั้น....โธ่ๆ..เมียผมแรงอะ...
สารมีแค่มีอดีตประพฤติเหลวไหลนิดเดียวเอง...ไหงโดนไปเต็มๆ ด้วยหวะ....
“กูยังยืนยันคำเดิมว่ากูไม่เกี่ยว...ใครอยากรับผิดชอบก็รับไป..อย่ามายุ่งกับกู” พูดจบมันผลุนผลัน
ลุกขึ้นหันหลังเตรียมเดินออกไป...แต่เมียผมกลับตะคอกหยุดมันไว้ทันที
“เดี๋ยว!...มึงจะไปกูไม่ว่า..ก่อนไปฟังกูให้จบแล้วจำใส่กบาลมึงไว้ด้วย...เด็กคนนี้เมื่อมึงปัด
ความรับผิดชอบ ถือเอาคำพูดมึงครั้งนี้เป็นสิทธิ์ขาด...ต่อนี้ไปห้ามยุ่งเกี่ยวอีก...ไม่ว่าวันข้างหน้าจะเป็นยังไงมึงห้ามวุ่นวาย...
ในเมื่อมึงมีโอกาสมึงไม่สนใจ...นับจากนี้ไปเด็กที่มึงไม่เห็นค่ากูจะเป็นพ่อมันเอง...อย่าเพิ่งคิดไปไกล..กูไม่ได้ระยำ
ปี้กับผู้หญิงคนนี้หรอก...แต่กูทนให้ทั้งพ่อทั้งแม่ฆ่ามันทั้งที่ไม่มีโอกาสลืมตาดูโลกไม่ได้...
เพราะฉะนั้นมันเป็นของกู...ญาติโกโหติกาพวกมึงห้ามเค้ามาทวงสิทธิ์เป็นอันขาด...แม้แต่จะเรียกร้อง
ให้ตรวจดีเอ็นเอห่าเหวอะไรก็ตาม นับจากนี้ถ้าพวกมึงแหย่เท้าเข้ามานิดเดียว...กูจะตัดเท้าพวกมึงทิ้งทันทีจำเอาไว้ด้วย...
ต่อให้พวกมึงมีอิทธพลยิ่งใหญ่มาจากไหน...อย่าคิดว่ากูจะกลัว...ถ้าอยากลองก็เชิญ..แค่นี้แหละที่กูจะบอก” พูดจบ
ไม่มองหน้าไอ้ขจรด้วย...ส่วนไอ้ขจรแม่งยืนสั่นกำมือแน่น...อย่าว่าแต่มันเลย...ผมยังอึ้งจุกอกกลืนน้ำลายลำบากเลยครับ...
ไม่อยากเชื่อเมียผมจะเด็ดขาดแมนได้ใจเหลือหลาย...นี่ตกลงตัดสินเรียบร้อยไม่รอฟังความเห็นใครแล้วว่างั้น...
โอ้!..บทจอมนักเลงจะห่ามพี่ท่านก็เล่นซะทะลุทะลวง...
สั่นสะเทือนไปทั้งยุทธภพ...แม่เจ้า!...ให้มันได้อย่างงี้สิเมียกู...ดุชิบหาย..
ไอ้ขจรเดินไม่เหลียวหลังไปพร้อมกับการ์ดของมัน งานนี้นอกจากเจ็บตัว เจ็บใจ เสียหน้า..เสียศักดิ์ศรี...
แล้วมันเหลืออะไรอีกหวะ...นึกแล้วปวดใจแทนชะมัด...ภรรเมียผมแสบเข้าขั้นเทพเสียแล้วงานนี้....
พอไอ้ขจรพ้นไปแล้ว เมียผมก็เอ่ยปากบอกกับน้องปิกด้วยเสียงธรรมดาแต่เหมือนเป็นคำสั่งเสียมากกว่า
“เอาหละ...คุณได้รับรู้หมดแล้ว...ชีวิตไอ้ตัวเล็กในท้องคุณต่อจากนี้เป็นของผม....ผมจะให้คน
คอยดูแลตลอดเวลา...การฝากครรภ์ค่าใช้จ่ายต่างๆ ที่จำเป็นผมจัดการให้หมด...หลังคลอดเด็กอย่างปลอดภัยแล้ว
ผมจะให้คุณป้อนนมเพียงหกเดือน...จากนั้นจะให้เงินคุณหนึ่งล้านไว้ไปตั้งต้นชีวิตใหม่...ขอร้องเลิกอาชีพนี้ซะ...
หน้าตาอย่างคุณบวกความรู้ความสามารถที่มี คงไม่ทำให้อดตายหรอก...ส่วนเจ้าตัวเล็กผมจะไม่ให้เค้ารู้เลยว่าใครคือแม่...
ข้อตกลงนี้หวังว่าคุณจะเข้าใจ..ในเมื่อไม่คิดจะเอาเค้าไว้ตั้งแต่แรก...ก็สู้อย่าให้เค้ารู้เลยดีกว่าว่าแม่เค้าเป็นใคร....
ผมสัญญาเค้าจะเติบโตภายใต้ความรักและการดูแลจากผมเป็นอย่างดี..ถึงผมจะไม่ใช่พ่อแม่ก็ตามเถอะ..
แต่อย่างน้อยผมก็ไม่คิดฆ่าเค้าเหมือนกับพ่อแม่ที่ให้กำเนิดก็แล้วกัน” ผมอึ้งพูดไม่ออก มันตื้นตันไปหมดทั้งหัวใจ...
คำพูดเมียผมตกลงมันอายุ 19 จริงหรือเปล่าเนี่ยะ...ทำไมแต่ละคำเล่นเอาสะอึกกันไปเลย...อยากให้พ่อแม่ที่คิดทำแท้ง
ได้ฟังเมียผมจัง จะได้รู้ว่าเด็กอายุยังไม่บรรลุนิติภาวะอย่างจอม...กลับคิดได้ลึกซึ้งมากกว่าพวกที่รักสนุก
แต่ฆ่าลูกตัวเองได้ลงคอเสียด้วยซ้ำ
“พี่สอน...พาคุณปิกไปส่งด้วย...ส่งคนไปอยู่ดูแลให้ผมหน่อย....ส่วนเรื่องติดต่อฝากครรภ์
รบกวนจัดการให้เรียบร้อยเลยนะครับ” ผมสั่งพี่สอนแกทันที....ทนเห็นสภาพน้องปิกนั่งสะอึกสะอื้นต่อไปไม่ไหว...
พูดตามตรงผมแพ้น้ำตาผู้หญิงเห็นแล้วใจอ่อนยวบ...ไอ้ตัวแสบมามองผมนิ่งๆ หลังจากได้ยินผมสั่งพี่สอน...
ก่อนที่น้องปิกจะลุกขึ้นตามพี่สอนออกไปจนลับตา
“เป็นไงครับ....ใจเย็นขึ้นบ้างหรือยัง” ผมถามลองเชิงหลังจากเราทั้งคู่เงียบไปนานพอสมควร
“หึ...ความจริงจะว่าจอมเสือกก็ได้นะ...ถึงยังไงก็จะรับเด็กคนนี้เป็นลูกอยู่ดี...ไม่รู้สิ...
บอกความรู้สึกไม่ถูก..ไม่พอใจที่แม่คิดฆ่าลูกโดยไม่หาทางออกที่ดีกว่านี้...แล้วยิ่งไอ้ขจรนะ...อยากเหยียบให้จมตีนเลยจริงๆ...
มันก็คนมีฐานะรับผิดชอบแค่นี้กลับปัดทิ้งไม่ใยดี...ถ้าไม่แน่ใจว่าเป็นลูกของมันจริง รอผลตรวจดีเอ็นเอเอาก็ได้...
นี่อะไรหลับหูหลับตาไม่สนใจท่าเดียว....ช่างเถอะ..ยังไงจอมก็ตัดสินใจไปแล้ว...จอมจะคุยกับคุณพ่อคุณแม่เอง....
ทรัพย์สินที่จอมมีคงไม่ทำให้ลำบากถึงกับเลี้ยงเด็กตาดำๆ คนเดียวไม่ไหวหรอกจริงป่ะ...เด็กคนนี้คงมีดวง
เกิดมาเป็นลูกจอมแล้วหละถึงทำให้มาเจอเรื่องนี้เข้า...” พูดจบจ้องผมนิ่งๆ...ผมยิ้มให้ก่อนจะบอกกับเมียสุดหล่อไปว่า
“เอาหละ...พี่ไม่คัดค้านหรอกครับ....ทำตามที่จอมเห็นควรเถอะ..เมียพี่เป็นเศรษฐีซะอย่าง
จะเอาเด็กมาเลี้ยงเป็นร้อยขนหน้าแข็งก็ไม่ร่วงหรอกจริงไหม...แต่เรื่องที่จะรับเป็นพ่อนะพี่รับเองดีกว่า..อย่าลืมสิครับ...
จอมยังไม่บรรลุนิติภาวะเลย..แถมยังต้องเรียนอีก...อย่าเพิ่งไปทำนิติกรรมอะไรให้มันยุ่งยากเลยนะ...พี่จัดการเอง..
ส่วนจอมก็ทำหน้าที่แม่ที่ดีก็พอ” พูดจบ มาเต็มๆ ครับกำปั้นชกเข้ามาทันที...แต่ผมไม่ใช่ไอ้อ่อนเหมือนไอ้ขจร...
ตั้งท่าระวังไว้อยู่แล้ว เลยคว้าหมับเข้าให้ ก่อนจะยิ้มล้อเลียนส่งไป
“อะไรกันครับ...ชกพี่ทำไมเนี่ยะ” ตีมึนได้อีกผม..
“ห้ามบอกว่าจอมเป็นแม่อีก...ไอ้บ้า..ผู้ชายที่ไหนเค้าเป็นแม่กันเล่า..อึ้ยยย” ท่าทางฟึดฟัดขัดใจ..
เหวี่ยงใส่ผมซะงั้น...
“อ้าว!...ก็พี่รับเป็นพ่อ...จอมเป็นภรรเมียพี่..ไม่เป็นแม่แล้วให้เป็นอะไรละครับ” ผมยังแหย่ไม่เลิก...
เห็นหน้าแดงเถือกแล้วอยากแกล้งอะครับ....น่ารักชิบหาย...อดใจไม่แกล้งไม่ไหวจริงๆ
“หุบปากเลยไอ้ลุง...ใครเป็นเมียกันฟ่ะ...” ตาขวางใส่ผมแล้ว...ยิ่งทำยิ่งน่าโดนสักรอบ..
ช่างไม่รู้ตัวเลยนะนั่น...ว่ามันน่ารักขนาดไหน
“ไม่ใช่เมียแล้วระหว่างเราเรียกว่าอะไรกันหละครับ...หืม” ผมก็ยังแหย่ไม่เลิก...มีความสุขไง..
บอกไม่ถูกรู้แต่ผมสุขมากมาย
“ที่เป็นอยู่เนี่ยะ...แล้วได้ชื่อว่าเป็นเมีย..งั้นต่อไปอดไปเลย...ชิส” อ้าว!..เวรแล้วไง..
ไหงกลายเป็นงี้ไปได้เล่า....เรื่องอะไรมาให้ผมอด...ไม่มีทางผมไม่ยอมอดเด็ดขาด...ไม่นะที่รัก....คืนนี้ยังต้องทบทวน
สูตรไอ้รันอีก..เรื่องอะไรจะยอม......
“โอ๋!..ไม่ครับไม่ใช่เมีย..ไม่พูดก็ได้...แต่เรื่องให้พี่อดไม่เอานะ..เราสองคนกำลังไปได้ดี..
จะให้อดไม่ได้นะ...นะ...จอมนะ” ออกลูกอ้อนเลยผม...ให้ตายสิ...ขืนอดผมก็แย่สิ...อุตส่าห์วางแผนหยุดยาว..ยอมได้ไงกัน
“หึ...มึงเนี่ยะนะ...หื่นได้หื่นดี...กูจะไหวไหมเนี่ยะ...ไอ้บ้า” พูดพร้อมกับหูแดงหน้าแดง...
ก่อนจะเบือนหน้าเมินหลบผมซะงั้น...ผมยิ้มไม่หุบเลยครับ...ต่อให้ถูกด่ามากกว่านี้ก็ยอม...
ถ้าคืนนี้ไม่อด...ฮ่าๆๆๆ....กร๊ากกกกกก.....
ขอบคุณทุกบวก ทุกกำลังใจ
ทุกเม้นท์ ทุกรีไพฯ ขอบอกว่า
เพราะมีพวกคุณ ลักษ์จึงมีกำลังใจเขียน
เพราะพวกคุณรออ่าน ลักษ์จึงไม่กล้าทิ้งนาน
Luk.
-
น้องจอมแน่มาก เอาใจเจ๊ไปเลย วู้วๆๆๆ ถ้าพ่อแม่สมัยนี้ที่ทำแท้งกันมากมาย คิดได้ซักครึ่งนึงของจอมก็คงดี สงสารเด็กตาดำๆ
ปล. ติดตามผลงานน้องลักษณ์มาสม่ำเสมอ และจะติดตามต่อไป เป็นกำลังใจให้จ้า
-
จอม....หล่อมาก
o13 o13
-
เขินน่ารักที่สุดค่ะน้องจอม
ไหวไม่ไหวก็ต้องยอมเนอะ
รักเค้าไปแล้วนิ :กอด1:
-
จอมโคตรแมน o13
-
น้องจอมสุดยอดดดดดด
+1 จ้ะ
-
จอมแบบว่า เยี่ยมเลย
ครอบครัวสมบูรณ์แว้ว พ่อแม่ ลูก
เหม็นไอ้ขจรเน้อ
-
แมนมากกกกกกกกกกกกกกกกกกจอม
หื่นมากกกกกกกกกกกกกกกกกกบอม
-
โอ้..น้องจอมจะแมนจะน่ารักไปถึงไหน แค่ที่ผ่านๆมาก็ได้ใจเราไปจนหมดแล้ว
กุศลในการให้ชีวิตหนึ่งชีวิตได้อยู่บนโลกนี้ต่อไป ต้องส่งผลให้น้องจอมพบแต่สิ่งดีงามแน่เลย
-
o13 o13 o13
-
+1จ้า จอม ใจนักเลงจริง o13
-
น้องจอมแมนมาก ได้ใจป้าแก่ๆไปเต็มๆ
แต่เสียดายว่าแพ้ทางไอ้ลุงบอมจอมหื่น อิอิ :z2:
-
:3123: :3123:ให้ใจจอมเต็มร้อยเลย :3123: :3123:
-
จอม น่ารักได้อีก :o8: :o8:
-
กรี๊ดดดดดดดดดด รักน้องจอมค้า แมนม๊ากกกกกกกกกกก
ชอบๆๆๆ นายเอกแมนแบบนี้ชอบ ฮ่าาาา :-[
แต่พี่บอมย์ก็.........หื่นไม่เลิกเล๊ยย ชักสงสารน้องจอมแล้วดิเนี่ย
รับทั้งศึกหน้าศึกหลัง
งุงิ :z2:
-
เพราะพวกคุณรออ่าน ลักษ์จึงไม่กล้าทิ้งนาน
โอ๊ยยยยยยยยย กระแทกใจอย่างจัง สุดยอด มันสุดยอดมาก มันยิ่งกว่าคำว่าประทับใจ
เอาใจไปเลยค่ะ ให้หมดทั้งดวง มี like ให้กดกี่ครั้ง ก็จะกดให้กับลักษ์หมดเลย
-
น้องจอม...ที่สุดอ่ะ เอาใจไปเต็ม o13 o13
-
จอมแมนโคตรๆ รับเป็นพ่อด้วย o13
ครอบครัวสมบูรณ์แล้ว
-
กด
-
แมนแบบนี้เป็นคุณแม่ แล้วถ้าคุณพ่อล่ะจะแมนขนาดไหน
-
5555 พูดจาฉะฉานดีแท้
ต่อไปบอมย์จะกลัวเมียไหนเนี่ย
กิ้วๆๆ :)
-
ใจโคดว่ะจอม หล่อ รวยมีสมองแบบนี้อิจฉาพี่บอมย์เว้ยเฮ้ย
-
รักจอมภาคย์ อิอิ
แมนได้อีกอ่ะ ภรรเมียพี่บอมย์
รอตอนต่อไปนะคะ
-
น้องจอมโชว์พาว...เฮียนั่งกระดิกเท้าดูเฉยเลยนะ กินแรงเด็กแล้วยังวางแผนจะกินเด็กต่ออีก :laugh:
-
พ่อจ๋า แม่จ๋า
-
o13แมนมากน้องจอม
-
:m3: กรี๊ดดกร๊าดดน้องจอมทำไมน่ารักอย่างนี้เนี่ย
สุภาพบุรุษมากๆ >..<!!!
-
:L1:ตอนนี้ จอม ไ้ด้ใจไปเลย กด+
-
ไม่ไหวก็ต้องไหวอ่ะน้องจอม :pighaun:
-
น้องจอมเท่ห์มากกกกกกกกกก o13
ปล.ขอบคุณพี่ลักษ์เหมือนกันนะคะ สำหรับนิยายดีๆ
+1 :กอด1: :กอด1:
-
น้องจอมได้ใจ พี่บอมย์ได้(ฉวย)โอกาส เด็กน้อยตาดำๆได้ แด๊ดดี้ กับ โอะโต้ซัง
-
นายแน่มาก จอม
แมน+เท่ห์ มาก = จอม
-
กรี๊ดดด แมนมากค่ะหนูจอมมม :impress2:
-
น้องจอมโคตรเท่ห์เลยยยยย o13
-
น้องจอมแมนจริงๆๆๆ
สุดยอด!!!!!
o13 o13 o13 o13
-
โอ้ จอมเป็นเมียที่แมนมาก o13
-
ถูกใจได้โล่ไปเลยครับ เรื่องนี้ น้องจอมแมนมาก ตัดสินใจได้เด็ดขาดมากคับ สุดยอด
-
เพราะพี่ลักษณ์ เขียนน่าร้ากก คนอ่านเลยไม่ทิ้ง :กอด1:
:pig4: :pig4:
-
พี่ครับอยากอ่านคู่รันกับพรตครับ
เมื่อไหร่จะเอามาลงครับ
อยากอ่านนะครับนาาาาาาาาาาาาา :monkeysad: :monkeysad:
-
น่ารักเป็นที่สุดดดดดด :-[
คืนนี้ๆๆๆๆๆๆ :z1:
:call:
-
จอมน่ารักจัง ว่าแต่คืนนี้พี่บอมจะอดป่ะเนี่ย 555
-
จอมเยี่ยมมากกกกกกกกกกก
-
น้องจอมแมนมั๊กมาก ^^
-
นายเท่ห์มาก
-
แอร๊ยยยยยยยยย ~~~ :-[
เมียพี่แน่มากครับ o13
-
ถือได้ว่าเป็นตอนที่มีสาระสุด ๆ อะ ระหว่างอ่าไปนะก็คิดอยู่ว่าผู้แต่งน่าจะเอาเรื่องลูกคนนี้มาเป็นตัวหลักในเรื่องต่อไปหรือป่าว ไรเงี้ยยย น่าหนุกดี
-
น้องจอมแมนกว่าพี่บอมอีกน่ะนั่น
:impress2: :impress2: :impress2:
-
อิจฉานิยายขายดีจัง อิอิ o13
-
รักคนแต่งจัง :กอด1:
:-[แต่งสนุกทุกเรื่องเลย
-
ให้มันได้อย่างงี้สิเมียกู...ดุชิบหาย..
ชอบอ่ะ ลุงเมียดุ ระวังไว้บ้างนะ ตอนที่แล้วก็ขู่จะตัด...
แต่น้องจอมจะตัีดลงหรือเปล่า ต้องคอยดูกันต่อไป
+1 ใ้ห้กับความแมนของน้องจอม o13
-
อยากโดดกอดจอมแล้วหมอแก้มซักฟอดสองฟอดจริงๆ
แมนมากเลยค่ะ o13 o13 o13
-
จอมน่ารักอะ
-
จอมแมนมาก!!!
เป็นแม่ที่แมนจริงๆ อิอั
-
จอมเธอแมนมากกกกก
-
ยังจะหื่นอีกนะอิพี่บอมย์
-
กรี๊ดน้องจอมเอาใจเจ๊ไปเลยลูก น่ารักอ่ะ :กอด1: :o8:
-
เย้ ๆ พ่อ แม่ ลูก
-
ฮิ้ว เขินแทนจอมเลยอะ
-
จอมสุดยอดจริงๆๆเอาโล่ห์ไปเลย o13
+1 นะคะ
-
แมนมากน้อง ใจป๋ายิ่งกว่าพี่บอมบ์อีก555
-
น้องจอมแมนมากกกกกก ได้ใจเจ๊เต็มๆ คะน้อง
ความคิดของจอมเป็นผู้ใหญ่ แต่เจอเฮียบอมแซวเขินไปไม่ถูกเลย 5555
-
จอมพระเอกมากกกกกกก
ชอบบบบบบ
-
น้องจอมแมนมาก สุดยอด +1 o13
-
อู้วว จอมแมนมากๆ
จะให้หลงรักไปถึงไหนน้าาา น้อจอม
-
สุดยอดมากเลยน้องจอมอยากให้หลายๆๆคนที่เจอปัญหาแบบนี้ได้อ่านจัง
:m15: :m15: o13 :bye2:
-
จอมสุดยอดเหมาะที่จะเอาไปบอกพวกที่สักแต่ระบาย
ความใคร่แต่พอมีปัญหาก็เอาออกจริง กดไลท์ๆๆๆๆๆๆๆๆ
แต่เวลาเขินนี่จาก พี่ เป็น ไอ้ลุง ไอ้แก่ ไอ้หื่น กลบ
เกลื่อนหรอ ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
o13 o13จอม...เท่ห์มากกกกกกกก
-
จอมแมนสุดๆ มีรับเป็นลูกด้วย
ส่วนเรื่องเ็ป็นเมียหรือไม่เป็นนั้น ใครโดนเสียบก็ยอมรับเถอะนะจ๊ะ น้องจอมจ๋า อิอิ
-
จอมสุดยอดดดดดดดด
-
o13 น้องจอมหนูแมนมากกกกกกก ส่วนอิพี่บอมย์นี่มันหื่นได้ตลอดเจง อ่าน 2 ตอนรวดเรย รอตอนต่อไปนะคะ
-
ฮ่าๆๆๆ จอมเป็นแม่ดีกว่าเนอะๆๆ เหมาะมากกว่า กอดๆๆๆ คุณLuk. :กอด1:
-
โอ๊ย!! น่ารักอ่ะ อยากให้คุณ LUK มาต่อทุกชั่วโมงเลยอ่ะ แหะๆ :laugh: :laugh:
-
o13 o13 o13 o13 o13
-
โอ๊ย!! จอมนี่เจ๋งจริงอะไรตริง o13
แต่คนที่เจ๋งกว่าจอมคือคนแต่ง ฮ่าๆๆๆ
หรือว่าใครค้านป๋มม :really2:
-
เอาใจไปเลยคราบน้องจอม..ทุกประโยคที่จอม (คนแต่ง) พูดมันใช่มากๆ โดนสุดๆ...
จอมแมนมาก (ถ้าไม่มีลุง) แถมน่ารักอีกต่างหาก (มันขัดแย้งกันก็เพราะไอ้ลุง เหอะๆ)
+1 แล้วก็ + เป็ด เป็นกำลังให้นะคะ :pig4:
-
น้องจอมแมนสุดๆ เอาใจไปเลย ฮิ้ว...
จะได้เป็นครอบครัวพ่อแม่ลูกแล้ว
:give2:
-
สนุกมากเลยค่ะ
จอม นี่ใจนักเลงมากเลยอ่ะ
เวลาเเทนตัวเองว่าจอมเเล้วเรียกเฮียบอมบ์ว่าพี่น่ารักมากมาย
คนเขียนสู้ๆ
-
3ตอนรวด!!!
จอมแมนจิงอะไรจิง
แต่ถึงแมนยังไงก้อเปนเมียลุงบอมอยุ่ดีอ่ะเนอะ :o8:
-
ทีนี้ก็ครบแล้วเนอะ พ่อ แม่ ลูก :laugh:
แต่กว่าลูกจะโตลุงบอมบ์หง่อมพอดี :m20:
-
จอม แมนมาก o1
-
+1พร้อมเป็ดให้เลย
-
น้องจอมเท่ห์มาก พี่บอมย์หื่นตบท้ายตลอด 5555
-
น้องจอมสุดยอดไปเลย น่ารักอ่ะ
-
o13 o13 +1 :L2: :L2:
-
จอมเป็นผู้ชายที่น่านับถือมาก!
-
โอยยยยยยย จอมใจของแม่ หาผู้ชายแบบนี้ได้อีกมั้ยน้อออบนโลกนี้ +1 ให้อีกรอบคร่าาาา
-
บอมย์หื่นตลอดเวลาเจรงๆ
จอมจะรับไหวไหมนะ
จะไหวหรือไม่ไหวก็ต้องไหว อิอิ
จอมแมนโครตร เด็ดขาด ความคิดเกินวัยจริงๆ o13 o13 o13
-
:sad4:อ่านคำพูดของจอมมันกระแทกใจน้ำตาร่วง....
:angry2:จำเอาไว้ไอ้ขจร....
:man1:ร๊ากกกกคนเขียนมากกกเลยติดตามอ่านทุกเรื่องเลยคร๊าบบบบ
-
o13 เข้ามาเล้าทุกวันเพื่อติดตามนู๋จอมโดยเฉพาะเลยๆ
นู๋จอมด่าได้แสบคันมาก กระทบทั้งนอกจอในจอ ได้ยินแล้วสะดุ้งเลยทีเดียว
ปล.ลุงบอมก็หื่นไม่เลือกเล๊ยย จอมก็นะ น่าร๊ากกซะ
ปลล. จอมก็ชักจะคล้ายๆพรตนะไม่ยอมเป็นเมียจะเป็นผัวแต่โดนกดซะงั้นกร๊ากกกก
-
ในที่สุดก็ตามทันแล้ว เรื่องนี้สนุกมากค่ะ
จอมสุดยอดมากนับถือ
-
o13 จอมแน่มากๆๆ ว่าทีกระทบรอบด้าน o22
-
จอม...หัวใจนายหล่อมากกกกก!!
แมนได้อีกพ่อคู๊ณณณณณณณ ><'
รับความดีความชอบ รางวัลชายแมนน่าเคารพศรัทธาอวอตไปเลย สาขาหล่อทั้งหน้าตาและจิตใจ!!
คนอะไรไม่รู้!! ได้แบบนี้มาเป็นแฟนซักคนคงจะประเสริฐ!!
คิดถึงคู่นายโต๋นะคะ รอถึงตอนเค้ามาเยี่ยมอยู่เลยนะเนี่ย~~~5555
รอตอนต่อไปค่า!
-
อ่านแล้วเขิน ;'))
ปล. รอเสมอครับ กับผลงานของพี่ลักษ์ ^^
-
หัวใจนาย หล่อมาก
-
จอมใจหล่อ!!!!!!!
พี่สาวกด likeให้นะคะ (เดินขนเป็ดเหลืองตัวใหญ่ไปหน้าแรก)
-
กดเป็ดรอจ้า
-
จอมสุดยอด ได้ใจสุดๆๆๆๆ
เดี่ยวก่จะมีตัวน้อยๆๆมาสร้างป่วนน่ารักแล้ว อิอิ
-
สุดยอดดดดดดดดด o13
-
จอมเหมือนเซเลอร์มูนเลยเนอะ ผดุงความยุติธรรม
-
จอมพูดได้สุดยอด.......แต่จากเป็นพ่อมาเป็นแม่ดีกว่านะ o18 o18
-
ขอบคุณครับ สนุกมากเลย รอติดตามต่อไปจ้า
-
โอ้!..โดนกับไปทั้งนอกจอในจอเลยวุ้ย...
จอมนายแน่มากกกกก...
บวกไปครับ+ o13
-
หนูจอม ใจนักเลงจริงๆ มันน่าจับกด เฮ้ย จับกอด สักทีสองที อิอิ :man1:
-
ประทับใจน้องจอมมากครับ แมนได้ใจ จะคอยติดตามต่อไปนะครับ
-
ตามทันแล้ว เย้ :กอด1:
จอมแมนโคตรๆ o13
-
หื่นจริงอะไรจริงนะพี่บอมย์(เราก็หื่นเหมือนกัน)
-
หลงรักเรื่องนี้หมดหัวใจ น่ารักจริงๆเลย
ขอบคุณที่มีเรื่องราวดีดีมาให้อ่าน :3123:
-
แมนมากๆๆ
o13 o13
-
:z2: :z2: :z2: :z2:
จอมใจ เชิ่ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
-
ว๊าววววววว....ว
มีลูกแล้ว ยินดีด้วยนะจ๊ะ
พ่อบอมย์แม่จอม
-
:monkeysad: ยังไม่มาเหรอคะ งือออออ...คิดถึงน้องจอมสุดหล่อแล้วอ่ะ :z13: แอบจิ้มเรียกคนเขียน หุหุ
-
ขอบคุณน้องลักษณ์เช่นเดียวกันจ้า
.
.
.
น้องจอมเท่ห์มากกกกกกก
-
รอลุ้นและอ่านตอนต่อไปนะครับ สู้ๆๆนะน้องจอม :pig4:
-
จอมใจนักเลง
Part 18
เกมส์ผีผ้าห่ม?...
.
.
.
.
ขากลับผมพาจอมแวะซื้อหนังสือที่ร้านรอยอินทร์ในกาดสวนแก้ว...หลังนักเลงแจ้งความประสงค์
กระทันหัน จอมแสบคงซื้อหนังสือเสริมวิชาที่เรียน...เห็นเดินเลือกมาสามสี่เล่มผมไม่ได้สนใจ...ได้หนังสือตามที่ต้องการแล้ว
นักเลงหัวใจพระเอกเค้าจัดการจ่ายเงินเสร็จสรรพ ไม่ง้อสารมีด้วยแฮ่ะ..ผมบอกจะจ่ายให้...ดันส่ายหัวพรืด...
หึหึ....ดีโว้ย!..มีเมียรวย...แถมหยิ่งอีกด้วย..
ออกจากร้านหนังสือ...ผมพาไปแวะทานมื้อเย็นแถวนิมมานเหมินทร์ เพราะตอนนี้เกือบหกโมงแล้ว..
ถือโอกาสกินข้าวนอกบ้านก่อนกลับเลยดีกว่า...
เลือกร้านอาหารจีน...สั่งเป็ดปักกิ่ง...กวางตุ้งฮ่องกงเห็ดหอมน้ำมันหอย...ต้มซุปสาหร่ายกระเพาะหมู..
ติ๋มซำอีกห้าหกรายการ..พระเอกเค้าสั่งเก็กฮวยผมขอน้ำเปล่า...ระหว่างรออาหารมาเสริฟผมเลยชวนคุย
“ทำไมไม่ให้พี่ออกตังค์ค่าหนังสือให้ครับ...” เหลือบตามองผมก่อนตอบมาว่า
“ความจริงก็เงินพี่แหละที่จอมจ่าย..” หืม!..งงดิ..เงินผมยังไง?
“เงินพี่ๆๆ..ไม่เข้าใจครับ” เสียงสูง...ถามให้หายสงสัย
“อ้าว!..ก็ให้ไว้เดือนละสามหมื่นไม่ใช่...ก็เงินส่วนนั่นแหละที่จอมจ่าย..แล้วจะมาออกให้อีกทำไม”
หึ...น่ารักไหมเมียผม....ขอแหย่เอามันส์เสียหน่อย
“เงินพี่ที่ไหน....เงินจอมตะหาก...ที่ให้ไว้รอเก็บรวมยอดเอาคืนทีหลัง...แม่พี่โอนคืนทุกเดือน” ผมตีมึน
พูดซะเนียน...จอมแสบเหลือบมองหน้าผมแว่บ ก่อนจะยกเก็กฮวยขึ้นจิบ แล้วถามกลับ
“แล้วบัตรเครดิตที่ให้หละ...หักบัญชีจอมคืนด้วยหรือเปล่า?” ถามได้หน้านิ่งมาก
“อืม...ด้วยดิ..ถามไม?” ผมก็ตอบอย่างเนียน...ดูดิใครจะหลุดก่อน..ความจริงแล้วเงินผมตะหาก...
แต่อารมณ์อยากอำเมียไง...หัวคิ้วขมวดแหละ...ก่อนจะพูดขึ้นมาว่า
“ความจริงไม่ได้ซีเรียสอะไรหรอกนะ...มีปัญญาเลี้ยงตัวเองอยู่แล้ว...กำลังสงสัยหวะ...
ที่เป็นแฟนด้วยเนี่ยะ...ตกลงรับผิดชอบอะไรให้บ้าง..ปกติเค้าต้องรับผิดชอบกันไม่ใช่...แล้วพี่หละบอกให้รู้หน่อยดิ๊”
น้าน!...ขึ้นแล้ว...นึกว่าจะนิ่งได้สักเท่าไหร...จังหวะอาหารที่สั่งทยอยมาลงโต๊ะพอดี..เลยได้ทีมีคำตอบให้..
“นี่ไง..ค่าอาหารพี่จ่ายเอง..เป็นความรับผิดชอบของพี่ที่ต้องดูแลแฟน” เอาว่ะ!..ฮ่าๆๆๆ...จอมแสบ
ถือตะเกียบค้าง...ก่อนจะพูดขึ้นมาว่า
“สงสัยคงต้องกลับไปทบทวนใหม่แล้วหวะลุง...ถ้าต้องเป็นแฟนแล้วลุงรับผิดชอบแค่นี้....
ไม่คุ้มกับการเจ็บตูดเลยเหอะ...ขอกินก่อนแล้วกัน..หิว” พูดจบตั้งหน้าตั้งตาโซยไม่พูดไม่จา...แต่ผมกลั้นขำแทบตาย..
เมียผมแม่งตลกแดกได้อีก...แหย่เมียนี่สนุกดีพิลึก...หึหึหึ!
กลับถึงบ้านกันเกือบสองทุ่ม จอมแสบกำลังคุยโทรศัพท์กับเพื่อน...ผมถือโอกาสอาบน้ำก่อนเลย...
กลับออกมาเมียผมเข้าไปอาบต่อ..วางถุงหนังสือไว้หน้าโต๊ะคอมฯ...เสือกอยากรู้ซื้อหนังสือไรมาบ้าง...ผมเลยไปหยิบมาเปิดดู...
โอ้!...วิธีเลี้ยงเด็กอ่อน..ขั้นตอนดูแลทารกแรกเกิดฯลฯ....ทั้งสี่เล่มเป็นหนังสือการดูแลเด็กแรกเกิดทั้งนั้น...
นี่เมียผมเตรียมตัวเป็นแม่ล่วงหน้าขนาดนี้เลยเว้ย!...น่ารักชะมัด..เห็นนิ่งๆ ไหนได้จริงจังซะ..เตรียมตัวล่วงหน้าเลยเหว้ย!
“อาจเป็นเพราะเรา คู่กัน..มาแต่ชาติไหนzzz.” เสียงโทรศัพท์ผมนี่หว่า?...พี่สอนโทรมารายงาน
“ว่าไงพี่” ผมรับสาย
“ผมโทรมารายงานครับ” แกบอกผมกลับ
“พูดได้เลย...ผมสะดวก” ผมอนุญาตแกไป
“ผมจัดการ์ดไว้คอยดูแลคุณปิกสองคน...ส่วนเรื่องฝากครรภ์พรุ่งนี้ผมให้น้องพิมพ์ผู้ช่วยของชิด
เป็นคนพาไปจัดการให้เรียบร้อยครับ” อืม...ทำงานสมกับเป็นมือขวาผมจริงๆ
“เออ...คุณบอมย์ครับ...ผมเตรียมของไปวัดเรียบร้อยแล้ว...ไม่ทราบพรุ่งนี้ให้ผมไปด้วยหรือเปล่า?”
พี่สอนถามเรื่องไปทำบุญให้พ่อแม่ของจอม
“พี่ขับรถให้ผมหน่อย...พาไปวัดหลวงพ่อxxxx..” ผมสั่งงานล่วงหน้าก่อนจะวางสายไป...พอดีจอมแสบ
ออกห้องน้ำมายืนเช็ดหัวลวกๆ วางโทรศัพท์เสร็จผมเดินไปแย่งผ้าก่อนจะดึงมือมานั่งห้อยขาบนเตียง แล้วจัดการเช็ดให้เอง.
เมียผมก็ไม่ขัด...คงชอบที่ผมทำให้มั้ง...
“ตอนกินข้าว..พี่พูดเล่น” ผมบอกพรางเช็ดผมให้อย่างเบามือไปด้วย
“หึ..จอมรู้” ไอ้หยะ!...งั้นผมก็เป็นฝ่ายถูกหลอกสินี่
“หมายความว่าไง?” ไม่แน่ใจ เมียผมจะแผนสูงไปไหน
“ก็จอมรู้ว่าพี่แค่แกล้ง...” ผมโดนซ้อนแผนจริงด้วย
“รู้แล้วทำไมยังแกล้งเหวี่ยงพี่ละครับ...” กลายเป็นผมนอยด์เองซะงั้น
“อ้าว!..ไม่ทำอย่างนั้นพี่จะสมหวังหรือไง...ตั้งใจให้จอมรู้สึกอย่างนั้นไม่ใช่” ตายห่า!...นี่เมียผมจะ
ฉลาดเกินไปแล้ว
“นับวันชักจะเก่งเกินแล้วนะเรา...” ผมขยี้ผมนุ่ม อดหมั่นไส้ไม่ได้
“เก่งที่ไหน..ถ้าเก่งคงไม่ต้องตกอยู่ในสภาพนี้หรอก” ใจผมวูบไปเลย..จอมแสบลำบากใจ
กับการเป็นเมียผมมากหรือไง...
“จอมครับ...พี่ถามจริงๆเถอะ..ลำบากใจมากหรือครับ กับการที่ต้องมาเป็นแฟนพี่...ตกลงทุกวันนี้ฝืนใจ
หรือครับ” จอมหยุดมือผมไว้ทันที ก่อนจะหันหน้ามาเผชิญกัน เราสองคนจ้องตานิ่งๆ
“พี่คิดว่าไงหละ...จอมควรรู้สึกยังไงลองบอกให้ฟังสิ” อ้าว!..ผมถามนะ ทำไมย้อนเฉยเลยหวะ
“พี่จะตอบได้ไง...ใจของจอมพี่ยังไม่รู้ด้วยซ้ำว่าคิดยังไงกับพี่” ผมพูดความจริง ส่วนใหญ่ผมเป็นฝ่ายรุกไล่
เอาฝ่ายเดียว รู้สึกอยู่คนเดียว บอกรักฝ่ายเดียว จอมแสบไม่เคยแสดงความรู้สึกให้รู้เลยนิ
“หึ...พี่อายุเท่าไหรแน่เนี่ยะ...ตกลงเป็นนักธุรกิจจบด๊อกเตอร์จริงดิ...ชักไม่อยากเชื่อแล้วหวะ”
ตัวแสบยังมองผมนิ่งๆ ตาคมสวยไม่ได้ส่อแววว่าล้อเล่น...ผมชักหน้าชาแล้วสิ
“อายุ กับการจบด๊อกเตอร์มันเกี่ยวอะไรกับเรื่องที่เราคุยกัน..พี่ไม่ได้มีพลังจิตอ่านใจใครได้สักหน่อย...
จะรู้ไหมว่าจอมรู้สึกกับพี่ยังไง” ประชดแม่งแล้ว...ชักเสียศูนย์แล้วผม...
“ชิ..ฟังนะไอ้ลุง...โง่นักก็ไม่ต้องคุยแล้ว..พอเหอะ” พูดจบ..ลุกหนีผมดื้อๆซะงั้น มีหรือผมจะยอม..
รวบเหวี่ยงลงมานอนแอ่งแหม่งรีบเอาตัวขึ้นคล่อมทับไว้ทันที พูดยังไม่เคลียร์จะปล่อยให้ผมเครียดไม่มีทาง
“พี่ยอมรับว่าโง่...แต่คนโง่คนนี้ก็ซื่อสัตย์ต่อความรู้สึกของตัวเอง..หัวใจพี่บอกว่ารักใคร...พี่ไม่คิดทรยศ
หัวใจตัวเอง...แล้วจอมหละทำไมบอกพี่ไม่ได้..จะให้คาดเดาเอาเองยอมรับพี่ไม่มั่นใจ...ทีเรื่องอื่นเห็นจอมเด็ดขาดได้ทุกเรื่อง
เรื่องนี้ถึงไม่ยอมพูดละครับพี่อยากรู้...บอกสิครับจอมรักพี่ไหม?” ถามไปแล้วใจแม่งก็ตุ่มๆต่อมๆ กลัวชิบหายเกิดตอบว่าไม่รัก...
ผมจะรับความรู้สึกนี้ไหวหรือเปล่าเนี่ยะ...ลุ้นโคดๆ..ผมจ้องรอฟังคำตอบใจจดใจจ่อ...จอมแสบมองสบตาผมนิ่ง ก่อนจะน้ำตารื้น
ขึ้นมาเฉยเลยไม่มีเสียงสะอื้นไม่มีการเม้มปาก ผมใจแป๋วไปทันที...เมียแม่งน้ำตาคลอเบ้าอ่ะ
“โอ๊ะ!..ไม่ต้องพูดแล้วครับ...ขอโทษพี่ขอโทษ..ไม่เอานะครับไม่เอา” ผมรีบลูบหัวจูบปลอบทันที...
ไม่ไหวเจอแบบนี้แล้วผมใจอ่อนยวบเลยเหอะ
“ฟะ..ฟังนะ...ยอมถึงขนาดนี้..ถ้ามันยังช่วยอะไรไม่ได้ก็หยุดเถอะ..อย่าลำบากใจต่อไปอีกเลย..
สุดท้ายแม่งเจ็บหวะ!” โอ้ย!...ตายห่า..ทำไมเป็นอิหรอบนี่ไปได้ว่ะ!
“ไม่นะครับ ไม่เอาไม่พูดนะครับ อย่าพูดแบบนี้รู้ไหม....พี่รักจอมมากอย่าพูดแบบนี้พี่ขอร้อง...ฟังนะ..
จอมคือคนที่พี่รัก..คือคนที่พี่ใช้ชีวิตด้วยคนเดียวเท่านั้น” ผมแม่งมั่นใจมาก มั่นยิ่งกว่าตัดสินใจเรื่องไหนเลยก็ว่าได้
ถึงกล้าพูดโดยไม่ต้องคิดเลย..จากความรู้สึกล้วนๆ แค่จอมพูดว่าหยุดเถอะ เหมือนใจสลายแล้ว
ผมไม่มีทางปล่อยมือจากจอมแสบแน่
“หึ...รู้แล้ว..หนัก..ลุกได้ยังเนี่ยะ” เปลี่ยนอารมณ์เร็วจริงเมียกู...ผมไม่ยอมหรอก..ฉกจูบลงปากแดง
ที่ช่างสรรหาคำพูดให้ผมอ่อนไหวทันที
“อือ..อื้ออ!..” จัดการสอดลิ้นไล่ต้อนลิ้นนุ่ม ดูดชิมความหวานอย่างดูดดื่ม....จูบเท่าไหรก็ไม่พอ
อยากกัดให้หายหมั่นเขี้ยวจริงๆ แต่ก็ต้องยอมถอนปากออกให้ เมื่อเมียผมประท้วงเสียงทุ้มในคอ
“อืมมม..ฮ่า...ไอ้บ้า!...ดูดวิญญาณไปด้วยเลยไหม?...แม่ง” บ่นผมหน้าแดงหูแดงเถือก...
ยิ่งมองยิ่งคลั่งอะ...ไมมันหล่อสัดเลยหวะ...
“พี่รักจอมนะครับ...ถึงแม้จอมจะไม่รักพี่..พี่ก็ไม่มีวันปล่อยมือจอมเด็ดขาด” ผมเพ้อแล้วครับ...
คำสารภาพรักของผมไม่ใช่แค่พูดติดปาก..แต่ผมอยากตอกย้ำให้จอมรู้ว่าผมรักมากแค่ไหน..
“จิ๊...ฉลาดทุกเรื่อง...ดันโง่ในเรื่องไม่ควรโง่ซะงั้น...ไม่รู้ก็ช่างมึงเหอะ...ไอ้บ้า!...ไม่รู้สึกอะไรด้วย
จะชวนไปทำบุญให้พ่อกับแม่ทำไม..ถอยไป” พูดจบผลักผมกระเด็น ก่อนจะงอนลุกไปหยิบเสื้อมาใส่ แต่ผมแม่งยิ้มไม่หุบแล้ว
โอ้!..เมียผมปากแข็งไม่ยอมบอกว่ารักผม...แต่ที่พูดคือคำสารภาพในแบบฉบับนักเลงของจอมแสบเค้าหละ...
อร๊ากกกก...ดีใจโคดเลยวุ้ย!..คืนนี้ต้องฉลอง....ฮ่าๆๆๆๆ
หลังปิดไฟเสร็จ ผมขึ้นเตียงเปิดไฟหัวเตียงแทนก่อนจะรวบตัวแน่นๆ ของเมียสุดหล่อเข้ามากอด
เหมือนเคย จอมแสบครางขู่ในคอเสียงต่ำ..ผมหรือจะสน
“หึมมมม!!....” แอบขำด้วยผม...ก่อนจะแหย่เรื่องหนังสือ
“พี่เห็นซื้อหนังสือดูแลเด็กอ่อน เตรียมตัวเป็นแม่แต่เนิ่นเลยเหรอ”
“อุก!....อูยยย!....ศอกพี่ไมเนี่ยะ” เล่นถองศอกเต็มท้องผมดิ
“บอกว่าห้ามเรียกแม่ไง..ชิ” หึหึ..เผลอนิ..ลืมตัวด้วย จอมแสบจะเป็นพ่อให้ได้....ฮ่าๆๆๆๆ
“แล้วจะเป็นพ่อ...ลูกไม่งงหรือครับ มีพ่อสองคน..จะให้ลูกเรียกยังไงหละที่นี้” ผมยังไม่เลิก
“ก็เรียกปู่บอมย์ พ่อจอมดิ” น้าน!...กวนตีนแหละ...โกงอายุผมเป็นปู่เลยหนะ
“ดูพูดปู่ได้ไงพี่จดทะเบียนรับเป็นพ่อนะ..แล้วปู่กับย่าก็มีแล้วด้วยเหอะ” ผมต้อนให้จนมุมแหละ
“งั้นก็เรียกพ่อจอม พ่อบอมย์” ยังแถได้อีก เดี๋ยวตีตูดเลยนิ
“จะโชว์ชาวบ้านทำไม...กลัวไม่มีคนรู้จักชื่อเราหรือไง..เกิดพาลูกไปเดินเที่ยวดันเรียกชื่อกลางห้างขึ้นมา
คนได้รู้จักหมดเลยทีนี้ไม่อายเค้าเหรอ” ผมยังไล่ไม่เลิก..เอาดิ...ดูจะปากเก่งสักแค่ไหน..
หันหน้ามาจ้องผมแหละ..นั่นทำตาวาวอีก..
“จิ๊!...นั่นก็ไม่ได้นี่ก็ไม่ได้..แล้วจะให้ลูกเรียกว่าไง ห้ามเรียกแม่นะ..บอกไว้ก่อน” อาห่ะ!..เข้าทาง
“เอางี้..ให้ลูกเรียกพ่อใหญ่ พ่อเล็กตกลงไหม..พ่อใหญ่หมายถึงพี่ พ่อเล็กคือจอม” คิ้วขมวดแหละ..
ทำหน้ามุ่ยอีกตะหาก
“แล้วมันต่างกับไอ้เรียกชื่อตรงไหน ตลกหวะ..ทำไมต้องพ่อใหญ่พ่อเล็ก..ฟังแม่งแปลกๆ”
ดูจอมแสบเค้าทำหน้า...เดี๋ยวปั๊ดกัดปากขาดเลยนิ
“ก็พี่ใหญ่กว่าไง...ใหญ่มากกก!...ส่วนจอมเล็กกว่าพี่ ก็เรียกตามขนาดชัดเจนดีออก”
เสียงอย่างเน้นเลยผม...รู้ครับว่าหมัดต้องลอยมาเลยรีบยึดข้อมือไว้ก่อนจะซัดเปรี้ยงเข้าให้ แต่ปากยังคงว่างครับ สวนกลับทันที
“ไอ้บ้า...ใครเล็กหวะ...มึงมันเว่อร์หรอกไอ้ลุง...อย่ามาหาเรื่อง” โอ้ย!..ขำครับขำ...นักเลงไม่ยอม
ถูกสบประมาท ความจริงเมียผมไม่เล็กหรอก...แต่เผอิญวัดกับผมดันเล็กกว่าอยู่ดี....แต่ผมแม่งตลกชะมัด
หน้าออกอาการหาเรื่องเลยเว้ย!
“ฮ่าๆๆๆๆ...ไม่เล็กครับไม่เล็ก...พี่พูดผิดครับ...ความจริงแล้วจอมใหญ่กว่าด้วยซ้ำ..พี่ลืมคิดไปถนัด”
ผมกวนกลับครับ ทำหน้างงแล้วทีนี้..บอกเล็กก็ไม่พอใจ บอกใหญ่กลับทำหน้างงเลยเอ้า...
“อย่าพูดไม่เคลียร์ ใหญ่เหี้ยไร” ผมกลั้นขำครับ ขืนหัวเราะงอหายมีหวังเหวี่ยงผมหนักกว่าเก่าแน่...
ก่อนตอบเอาใจไปทันที
“เรื่องจริงครับ..ไม่ใหญ่กว่าจะรับพี่ได้หมดหรือ...ทุกทีก็มิดหายเลยไม่ใช่...แสดงว่าใหญ่กว่าเห็นๆจริงป่ะ”
พูดจบ ไม่ทันระวังข้างล่างมัวแต่ห่วงหมัด ที่ไหนได้
“ผลั๊ก!...ตุ๊บ!..โอ้ย!..” เสียงผมครับ ลงมานอนคลำตูดอยู่ข้างเตียงเป็นที่เรียบร้อย...โดนลูกถีบยันเปรี้ยง
เต็มๆ ตีน....ทั้งเจ็บทั้งขำเมียจอมแสบเล่นมุดผ้าห่มหายไปทั้งหัวทั้งหาง...หลังจากส่งผมลงมาอยู่ข้างเตียงเป็นที่เรียบร้อย...
เขินแล้วพาลหวะ..ซาดิสส์ซะงั้น...ฮ่าๆๆๆๆๆ......
ต่อด้านล่าง
-
- 2 -
คลานกลับขึ้นเตียงมาได้...ผมพยายามค้นให้ออกจากผ้าผม พี่แกไม่ยอมม้วนตัวกลมดิกเข้าไปใหญ่
ยักกะหนอนดักแด้....เขินหนักเอาการเลยเหอะ...
“จอมครับ...คืนนี้ขอพี่กอดหน่อยน๊า” ตรงๆ ไม่อ้อมแล้ว เมียแม่งน่ารักเกิน อยากฟัดให้จมเขี้ยวชะมัด
“ไม่...” ห้วนๆ สั้นๆ...
“ไม่เอาอ่ะ...พี่ห่างมาเป็นอาทิตย์ เพิ่งมีเมื่อคืนรอบเดียวเอง..” ผมยังใช้มือดึงผ้าห่มค้นไอ้จอมแสบ
ออกมาให้ได้....แต่เจ้าตัวก็ม้วนดิ้นหนีใหญ่
“ไม่เอา...พรุ่งนี้ไปวัดทำบุญ...นอนซะทีเหอะ...ไอ้ลุงหื่น” ว่าผมอีกนั่น...ไม่ได้ด้วยเล่ห์
ก็ด้วยกลหละหวะงานนี้...ตั้งใจไว้แล้วมีหรือบอมย์เบย์จะถอย
“งั้นเพื่อไม่ให้เป็นการเอาเปรียบ...เรามาเล่นเกมส์ก่อนนอนกันหน่อย...ถ้าใครแพ้ต้องยอมรับ
เงื่อนไขดีป่าว?” หึ..ไอ้รันมันฉลาดเป็นกรด...แต่สิงห์บอมย์เรื่องเจ้าเล่ห์ไม่เป็นรองใครเหอะ..ยอมโผล่หัวออกมาจากผ้าห่มแล้ว...
รู้จุดอ่อนครับ..นักเลงเค้าไม่ชอบให้ใครท้า..งานนี้มีแต่รับคำท้าชัวร์
“เกมส์อะไร...แล้วเงื่อนไขอะไร?” น้าน!..ว่าแล้วต้องเข้าทางผม เด็กต่อให้ความคิดโตแค่ไหน
แต่นิสัยบางอย่างยังเป็นเด็กอยู่วันยังค่ำแหละหว้า!
“เกมส์ผีผ้าห่ม...ถ้าจอมเอ่ยปากบอกว่ายอมแล้ว ยอมแพ้แล้วครับ..จอมต้องให้พี่กอดสองรอบ....
แต่ถ้าภายในห้านาทีจอมขัดขืนเอาตัวรอดไม่พูดคำนี้ได้...ถือว่าพี่แพ้...พี่จะยอมนอนโดยดีโอเคเปล่า?” ผมบอกไปครับ...
พระเอกทำหน้าตาเลิ่กลั่ก...ก่อนจะสวนผมกลับมาว่า
“เกมส์ผีผ้าห่มเหี้ยไรไม่เคยได้ยิน..มีเกมส์แบบนี้ด้วย...ไม่เอาดีกว่าจอมไม่รู้จัก” นึกว่าจะโง่...
ดันฉลาดอีกแหนะ..ระวังตัวจริ๊งงง!...เมียกู...รู้จักก็บ้าแล้วมั้ง..เกิดและโตญี่ปุ่นภาษาแฝงแบบนี้พ่อแม่คงสอนให้หรอก...
ไอ้เหี้ย มึง กู...คำสบถต่างๆ พูดได้ก็เยี่ยมแล้วเหอะ...คงเรียนรู้จากเพื่อนไทยที่ไปเรียนญี่ปุ่นเอาละสิ...หึหึหึ!
“เล่นเหอะ..ไม่ยากสักหน่อย...จอมแค่ป้องกันไม่ให้เอ่ยคำว่ายอมแพ้ออกมาภายในห้านาทีก็ชนะแล้ว
แต่หากภายในห้านาทีพูดคำนี้ออกมาถือว่าแพ้..ชื่อมันอย่าไปใส่ใจเลย...เค้าก็ตั้งมาให้เรียกเป็นชื่อเกมส์เฉยๆ...ไงกลัวแพ้ละสิ...
ถ้ากลัวก็ต้องยอมให้พี่กอด...แต่ถ้าเล่นยังมีโอกาสชนะเอาหรือไม่เอา” ฮ่าๆๆๆๆ..ผมแม่งเลวหวะ...ไม่เหลือทางเลือกอีกตะหาก...
จอมแสบยอมซะทีไหน..ทำหน้าทำตาคิดอยู่สักครู่ก็พูดออกมา
“เอ่อ..ก็ได้...ดูดิจะทำอะไรได้หวะไอ้ผีผ้าห่มเนี่ยะ..ลองเข้ามาดูดิ..พ่อจะยันเปรี้ยงเข้าให้”
อุแม่เจ้า!...นักเลงไม่เลิกเมียกู...กะเตรียมถีบเตรียมชกผมละสิ..งานนี้บอมย์เบย์รู้ทางหรอก จึงได้เตรียมแผนไว้แล้ว
“เห้ย!..ยันได้ชกได้..แต่กติกามีอยู่ว่า...จอมต้องเอาผ้าห่มพันตัวไว้ให้แน่น โผล่แค่เท้าออกมาสองข้าง
เท่านั้น....ส่วนหัวจะโผล่หรือไม่โผล่ก็ได้แล้วแต่ถ้าคิดว่าหายใจสะดวก....ไม่งั้นเค้าจะเรียกว่าผีผ้าห่มหรือ
มันต้องมีอุปกรณ์เป็นผ้าห่มใช้ในเกมส์ด้วย” ผมอธิบายวิธีการเล่น...จอมแสบ..เผลอยิ้มออกมาซะใจผมกระตุก...
โอ้ยหล่อชิบหาย...ไอ้เทพบุตร...เดี๋ยวเหอะพ่อจะฟัดให้ลายไปทั้งตัวเลย
“หึ..ตกลง..ยิ่งดีเข้าไปใหญ่..จอมอยู่ในผ้าห่ม..โผล่แค่เท้าสองข้าง...แล้วมันจะทำอะไรให้ยอมแพ้ได้หวะ....
เอาเลยแล้วกัน...แต่เดี๋ยว!...ตีนที่โผล่ออกมาเนี่ยะ..ใช้ถีบได้ด้วยป่ะ!..” ยังไม่ยอมหาทางป้องกันตัวอีก...จัดไปคร๊าบที่รัก
“ได้สิ...กติกาไม่ได้ห้าม...” ผมตอบ...ยิ่งทำให้ไอ้ตัวดียิ้มร่าสว่างโร่เลยทีนี้ ล่อซะออร่าแยงตาผมวิ้งๆๆ...
อูยจะบ้าตาย...อยากกดเมียตัวเองโคดๆ
“ยังไม่หมด..ถามอีกข้อ..แล้วลุงจะมาดึงผ้าห่มจอมออกไปเปล่า?” วุ้ย!..ปัญหาเยอะจริงเหว้ย...ขืนถามมาก
เมื่อไหรจะได้เริ่มสักทีเนี่ยะ
“ไม่ดึง..สัญญาไม่ยุ่งกับผ้าห่มจอมหรอก...หมดข้อสงสัยหรือยัง..ถ้าหมดแล้วจัดการพันตัวไว้เลย...
เอาตามสะดวก...ห้ามหลุดออกมานอกผ้าห่มเด็ดขาด ไม่งั้นอันตรายถือว่าพี่ชนะ...” ผมใส่กติกาเสริมแม่งเข้าไปอีก..
ปิดประตูตีแมวแม่งทุกทางเลยกู...งานนี้กะกดเมียเต็มๆ
“อ้าว!...มีกติกานี้ด้วยเหรอ...เมื่อกี้ไมไม่เห็นบอกก่อนเล่าหวะ” น้าน!..เห็นป่ะยอมง่ายซะทีไหนเมียผม...
ไอ้โรคระแวงสารมีเนี่ยะไม่มีใครเกิน..
“ก็ชื่อเกมส์มันก็บอกอยู่แล้วนี่..ผีผ้าห่ม...ถ้าหลุดออกจากผ้าห่มผีก็แพ้ไง..เข้าใจอะไรยากจริง”
ผมแกล้งหงุดหงิดใส่...ไม่ได้ขืนยืดเยื้อไม่เริ่มสักที ผมก็รอนานไปอีกแหละ
“เออๆ...ถามแค่นี้ทำเป็นหงุดหงิด...ถีบตกเตียงอย่ามาโกรธกันหละบอกไว้ก่อน” หึ..เด็กน้อยเอ๋ย..เดี๋ยวก็รู้
จะได้ถีบหรือเปล่า...
ไอ้ตัวแสบจัดการเอาผ้าห่มนวมม้วนพันตัว โดยโผล่หัวกับเท้าออกมาก่อนจะยักคิ้วให้ผมประมาณเริ่มได้....
โอ้ย!..ไม่ติดเก็กหน้าให้จริงจังเข้าไว้ ผมจะกุมท้องขำให้ไส้แตกซักรอบ....เก่งทุกเรื่องไม่เก่งเรื่องเดียวคือ
ความไร้เดียงสานี่แหละ...เสน่ห์ที่เจ้าตัวไม่รู้เลยว่ามันน่ารักขนาดไหน
“เริ่มหละนะ...” พูดจบผมจัดการขึ้นนั่งคล่อมทับขาไว้ทันที จากนั้นนิ้วทั้งสิบก็รัวกระหน่ำจั๊กจี๋ลงฝ่าเท้า
ทั้งสองข้างของภรรเมียตัวแสบอย่างเอาเป็นเอาตาย...คิดว่าไงกันหละทีนี้..เมียผมไม่รู้ว่าเกมส์ที่ว่าผมจะเล่นแบบนี้...
ดิ้นเป็นเต่าเผาเลย..ไอ้จะถีบจะยันผมนะเหรอ..ไม่ต้องกังวล...เอาตัวให้รอดก่อนเถอะ..บิดตัวเป็นกุ้งด่าผมซะลั่นห้อง
“ฮะ..ฮะ..ฮ่าๆๆๆๆ...อร๊ากกกก...ไอ้ลุง....ฮ่าๆๆๆ..ไอ้บ้า...ไอ้เหี้ย..โอ้ย...ฮ่าๆๆๆๆ....หยุดสิหวะ....ฮ่าๆๆๆๆ...
เกมส์เหี้ยไรมึง...ฮ่าๆๆๆๆๆ...อร๊ากกกก” เจอไม้นี้เข้าน้ำตาเล็ดหน้าดำหน้าแดง...ดิ้นกระแด่วๆ...เอาสิครับคนเก่ง...
“จะให้หยุดก็ได้...จอมต้องบอกมาก่อนว่ายอมแพ้แล้วครับ...ผมยอมแล้วครับ..เร็วพูด..ไม่พูดได้ขำตายแน่ทีนี้”
ผมแม่งยิ้มยั่ว...แถมออกคำสั่งอีกตะหาก
“ไอ้ลุงเหี้ย...ฮ่าๆๆๆๆ.....โอยยยย....มะ..ไม่พูดโว้ย!...ฮ่าๆๆๆๆ...อร๊ากกก!..” ยังปากแข็งอีก...
ได้จัดไปไอ้หนู...ผมเร่งนิ้วกระหน่ำใส่ไม่ยั้งเลยทีนี้....ไม่ไหวแล้วครับเมียผม พยายามกระดึ๊บหนี..แต่ผมนั่งทับไว้
ขยับห่าไรก็ไม่ได้ ผ้านวมพันตัวขนาดนั้น...รู้จักหรือยังผีผ้าห่ม...เป็นไงหละ...เก่งนักก็จัดไป
“โอ้ยย!...ฮ่าๆๆๆๆ...ฮ่าๆๆๆ...อร๊ากกกก...พอ..พอ...ไม่ไหว....ฮ่าๆๆๆๆ” ยังฝืนน้ำหูน้ำตาไหลขนาดนั้น
ยังเก่งได้อีก...
“พูดสิครับ....จอมยอมแพ้แล้วครับ ยอมแล้วครับ..พูดเร็วเดี๋ยวเหยี่ยวเหลืองนะ..เร็วสิเอ้า” ผมเร่งให้พูด
แม่งทนจริงเมียกู...สุดท้ายผมก็ชนะ
“ฮ่าๆๆๆๆ....อร๊ากกกก...ยอมๆ...ยอมแพ้แล้ว..ฮ่าๆๆๆๆ” ในที่สุดก็แพ้ราบคาบผมเลยหยุดมือ...
ปล่อยตัวแสบน้ำตาเล็ด หายใจหอบแฮ่กๆๆๆ...
ก่อนผมจะค่อยคลายเอาผ้าห่มออกจากตัวให้...แม่งเหงื่อชื้นเต็มหน้า...มองผมตาปะหลับปะเหลือก...
ก่อนจะบ่นผมทันที
“เกมส์ผีผ้าห่มเหี้ยไรเนี่ยะ..เล่นจั๊กจี๋แบบนี้ทำไมไม่บอกก่อนหวะ...ระยำจริง"ผมหัวเราะขำเลยครับ......
ตลกชะมัด....เออนั่นสิ...แล้วผมก็คิดได้เนอะ...
“บอกได้ไง...บอกก็รู้หมดดิแล้วจอมจะยอมเล่นเหรอ...แพ้แล้วอย่าพาล..ยอมรับในกติกาเสียดีดี...
พี่ชนะแล้วจอมทนไม่ได้เองตะหาก...ถ้าอึดถึงห้านาทีพี่ก็แพ้..เพราะฉะนั้นยุติธรรมแล้วเหอะ....พี่ขอรางวัลเดิมพันเลยแล้วกัน”
พูดจบผมขึ้นคล่อมทันที...มองตาวาววับที่มีคราบน้ำตาจากการหัวเราะงอหาย...ปากแดงหน้าแดง เพราะเลือดวิ่งขึ้นหน้า
พาเอาใจสั่น...หล่อโคดเลย...ทำไมมันหล่อไม่บันยะบันยั้งงี้หวะ..ผมค่อยๆ ประกบปากลงไปอย่างนุ่มนวล...
บดคลึงเม้มริมฝีปากเพื่อให้จอมแสบเปิดให้ผมรุกล้ำข้างใน ในที่สุดเทพบุตรสุดหล่อของผมก็เผยอปากให้ผมฉกลิ้นเข้าไป
ไล่ต้อนดูดลิ้นนุ่มชิมความหวานอย่างหลงไหล.......?????????
รอตอนหน้านะคะ...อยากอ่านฉากเรียกเลือดก็ขอกำลังใจกันหน่อย
ตอนหน้าจะให้พี่บอมย์อ่อนโยนกับน้องมากๆ
เอาแบบอีโรติกให้เคลิ้มตามกันไปเลย....
รักคนอ่าน คนโพสฯ และขอบคุณทุกกำลังใจค่ะ ทุกเป็ดที่กดให้..ขอบคุณมากค่ะ
Luk. :กอด1:
-
ฮ่า ฮ่า พี่บอมย์แม่งกวนส้นจอมตลอดดด
-
o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13
-
โอยยยย!!! :jul3:
แม่งลุงพาเอาฮากระจายจริงโว้ย! :laugh:
งานหน้าน้องจอมเจอผีผ้าห่มของจริงแหละทีนี้
รอครับรอ... :z2:
บวกให้ครับ...ไม่ผิดหวังจริงๆ o13
-
เจ้าเล่ห์จริงๆเฮียบอม น้องจอมเสร็จจนได้ฮ่าๆๆ
-
ให้เป็ดน้องลักษ์ไปด้วยแหละ
อิ อิ เจ้าบอมย์เล่ห์กลแพรวพราวทีเดียวเจียว
ที่สุด...เนอะน้องจอมเนอะ..ก็ไม่ทันคนเจ้าเล่ห์อย่างนายบอมย์ล่ะ
-
555+พี่บอมย์เจ้าเล่ห์อ่ะน้องจอมตามไม่เคยทันสักที
-
5555 คราวนี้จอมเสียรู้พี่บอมย์ซะแล้ว
-
:m20: พี่บอมย์เจ้าเล่ห์มาก
เดัยวไปเตรียมเลือดรอตอนต่อไปดีก่าาา :z1:
+1 เปนกำลังใจ รีบมาต่อนะคะ :-[
-
:m20: :m20: ฮาเกมส์ผีผ้าห่ม คิดด้ายยยยยยยย
:jul1: อันนี้เข้ามารอตอนหน้า เอิ้กๆๆ
-
:impress2: :impress2: :impress2:
-
เป็นกำลังใจให้นะคะ รออ่านตอนต่อไป
ปล.นั่งฮายังกะโดนเฮียบอม จี้เองเลย :laugh: :laugh:
-
:impress2: :impress2:เจ้าเล่ห์จิงบอมเบย์
-
o13
เจ้าเล่ห์หาเรื่องกดจอมจนได้
รอตอนต่อไป :pig4:
-
แหมลุงบอมย์ ทำทุกทางเลยนะ o18
-
น่าสงสารน้อง 55+
บอมเบย์เนี่ยเจ้าเล่ห์จริงนะ หลังจากเล่นผีผ้าห่มแบบหลอกๆ แล้ว
คราวนี้จะเจอผีผ้าห่มแบบของจริงละ -.-
-
เข้าใจหาเรื่องกดเมียนะลุง +1 o13
-
พี่บอมย์คิดได้เนอะ เกมส์ผีผ้าห่ม เจ้าเล่ห์สุดๆ เลยแต่ก็น่ารักนะ
-
อ๊ากกกก บอมเบย์เจ้าเล่ห์มากๆเลย จอมหลงกลซะ
แต่น้องก็รักมากแหละจึงยอม :-[ งั้นจงรกจอมมากๆล่ะ
ปล.ตอนหน้าได้ข่าวว่าฉากเรียกเลือดแบบอีโรติก อ่อนหวานสุดๆชิมิ จะเฝ้ารอนะคะ
:L2:
-
น้องจอมน่ารัก :man1:
-
เจ้าเล่ห์จริงๆ หาเรื่องกดอีกจนได้ สงสารจอมจริงๆ
-
:m20: 555+ตลกอ่า บอมขี้โกงตลอด
-
แหม~
มีความพยายามจิงลุงบอม
:m20: :m20: :m20:
-
(http://i273.photobucket.com/albums/jj225/tangtang_jar/b3.gif) เล่นกันถึงขนาดเสียน้ำตาเลยหรอ
จะสงสารหรือขำน้องจอมของเฮียดีเนี่ย หัวเราะจนน้ำตาไหลเลย (http://i273.photobucket.com/albums/jj225/tangtang_jar/b9.gif)
-
กร๊ากกกกกกกกก อยากได้เมียต้องเจ้าเล่ห์ขนาดนั้นเชียวพี่บอมย์ :m20:
-
เกมส์นี้แค่ชิมลาง
เกมส์ผีผ้าห่มจริงๆอยู่ตอนถัดไปใช่ป่าว
-
555555555555555 พี่บอมย์เจ้าโคตรเจ้าเล่ห์อ่ะ เจ้าเล่ห์สุด ๆ โอยยยยยย มะไหวจะเคลียร์ เอิ๊กๆ จอมก็เสร็จเค้าทุกที คริ ๆ แต่ก็ดีชอบใจ ถูกใจ เอิ๊กๆๆๆๆ
ปล.จอมรับเด็กในท้องปิกเป็นลูกเพราะมีปมด้อยจากครอบครัวตัวเองหรือป่าวหว่า เหอ ๆ แต่แมนมากจริง ๆ เท่มาก ๆ อ่ะ ^^
อยากอ่านตอนต่อไปมะไหวแว้ว อยากอ่านมากมาย ><
-
กรี๊ด ด ด ด~~~~!!! ขอกรี๊ดดังๆ
จอมน่ารักมาก คิดได้ไงเนี่ย กุนซือเทพ
เกมส์ผีผ้าห่ม ฮ่าๆๆ รอตอนต่อไป NC แรงๆจัดไปค๊า :)
-
:z1: :z1: :z1:
ลุงเนี่ยหื่นได้อีกน่ะ
-
55555
จอมน่าร๊ากกกกกกกกกกกกกก
พี่บอมฮาอ่ะ ชอบบบบ
ตอนฟน้าน้องจอมต้องเผชิญหน้ากับบิ๊กบอมอีกแย่ว
หุหุ
-
o13
-
:m20:พี่บอมเบย์แสบได้อีกตั้งแต่เด็กยันแก่...555
:-[น้องจอมจ๋าผีผ้าจริงมันเริ่มต่อจากนี้ตะหาก....หุหุ
-
555
โหฮามากงะ ก๊ากกก
จอมเสร็จจิเงี่ยงะ 55
ขอบคุณมากนะค่ะ รออ่านตอนต่อไปๆ 55
:L2:
-
กร๊ากกกก 5555 ก็คิดได้เนอะ! ผีผ้าห่มอย่างงี้ ไม่แพ้ก็ให้มันรู้ไป!! 5555
จอมก็นะ เด็กซื่อของเรา นายบอมนี่ก็เจ้าเล่ห์จริงจริ๊ง~(แต่นายรันไม่ได้ฉลาดอย่างเดียวซะหน่อย มันโคตรเจ้าเล่ห์เลยเหอะ! 5555)
รอตอนต่อไปนะคะ!!~♥
-
o13 o13 เป็นกำลังใจให้ มาต่อเร็วๆนะค่ะ :-[ :-[
-
โถ พี่บอมได้เปรียบทุกทีเลย
ว่าแต่ร้านหนังสือ มันชื่อ ร้านนายอินทร์ (ร้านในเครือของอัมรินทร์) ไม่ใช่เหรอ ทำไมกลายเป็น รอยอินทร์ เอ หรือว่าคนเขียนตั้งใจเปลี่ยนชื่อหนอ
-
:m20: :m20: :m20: :m20: :m20:
มาด่อเร็วๆๆนะค่ะ :z1:
-
555+ลุงหื่น
เราว่าเรียกป๋า กับพ่อถ้าจะดีกว่าล่ะมาง พ่อใหญ่พ่อเล็กดูมีนัยยะไงชอบกล
-
พี่บอมย์เอ้ย...
หาทางจะกดน้องตลอดเวลาเลยนะนี่
-
นับวันจอมยิ่งน่ารัก :o8:
-
น้องจอมมมมมมม :pighaun:ไร้เดียงสาได้น่ารักจริงๆ
เฮียบอมย์เค้าถนัดนักล่ะ เรื่องเล่มเกมส์บนเตียงเนี้ย ชนะตลอด :laugh:
-
นี่ถ้าจอมไม่บ้าจี้ พี่บอมย์คงได้โดนถีบหน้าหงาย
คนอะไรเจ้าเล่ห์จริงๆ (แอบเอานิสัยคนแต่งมาใส่หรือเปล่าน๊า 55) :m20:
-
ไม่รู็้จะสงสารจอมดีป่าว โดนผีผ้าห่มแบบนี้เข้าไป 555 :z1: :z1:
-
กร๊ากกกกกกกกกก :laugh:
ลุงบอม ร้ายกาจมาก น้องจอมของพี่แพ้ทางทุกที :z2:
-
เอ้วๆ ;'))
รอครับ !!
-
บอมเนี่ยเจ้าเล่ห์จริงๆๆ
แล้วตอนหน้าจะเฉลยให้น้องจอมรู้ป่าวว่าผีผ้าห่มจริงๆๆแล้วมันเป็นแบบไหน
:laugh: :laugh: :laugh: :laugh: :laugh:
-
5555+ เจ้าเล่ห์จริงๆพ่อใหญ่ 555+ :laugh:
-
เกือบค้าง!! 5555+++ เสียรู้จนได้เลย
-
ปักหมุด
-
สุดจะบรรยายอ่ะ 55+
-
บอมย์ เจ้าเล่ห์มาก..... รอตอนต่อไปเรียกเลือด :oo1: :jul1: :jul1:
-
ผีผ้าห่ม อิลุงมันก็คิดได้นะ 555
-
ยกนิ้วให้เลยบอมย์ในความหื่นอันล้นหลาม o13 o13 o13
ช่างสรรหาวิธีสารพัดมากดจอมได้สิน่า
งั้นหาจิ้นตามล่ะกัน :z1: :z1: :z1: :z1:
-
เล่นงรี้ระวังโดนเมียตะหลบหลังเอานะค่ะ
บอมย์เบย์
5555555555555555
-
:m20: จอมแพ้ทางพี่บอมย์เค้าตลอดอ้ะ
-
แผนลุงสุดยอด o13
-
รอออออออออออออ
-
:z3:สวยยยยยยยยและรวยมาก...
-
อิบอมส์แม่งส์ืืื....ได้ใจว่ะ อิๆๆๆๆๆๆ
-
โอ๊ย เฮียบอมสุดยอดอ่ะ คิดได้งัย
o13 o13 o13 o13 o13 o13
-
กดเป็ดจ้า....รอตอนต่อไป
-
เหอะๆ พี่บอม ทำไปด้ายยยยยย :laugh:
-
ลุงเจ้าเล่ห์มาก ทำทุกอย่างจริงๆ :laugh:
-
:m20: :m20:
ติดตามตอนต่อปายยย :z1: :z1:
-
:laugh: :laugh: :laugh:
จอมน่ารัก บอมย์นิสัยไม่ดีว่ะชอบหลอกเด็ก...แต่ คนอ่านชอบ กร๊ากกกก
รอตอนหน้า :oo1: คอยดูกันว่าบอมย์จะอ่อนโยนกับน้องขนาดไหน อิอิ
:pig4: :กอด1:
-
ชอบเกมส์นี้จัง ฮ่ากระจายแถมได้กำไรงามๆๆๆ
ก๊ากกกกก
-
บอกได้คำเดียวว่า บอมย์ แกหื่นนนมากกก :-[
-
:กอด1:น่ารักมาก
-
บอมเอาเปรียบน้องป่าวเนี่ย :m20:
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดด
อ่านทันแล้ว อ่านรวดเดียว 40 หน้าเลย
:L2: :L2:
-
+++++
-
ฮากระจายแบบค้างๆนะ :laugh3:
-
ฮาลุงบอมต้องทั้งหลอกทั้งล่อขุดสารพัดวิธีเพื่อการเดียวจริงๆ 5555 น้องจอมยอมๆ ลุงเค้าไปบ้างเถอะ เนอะ
-
จอม น่ารักอ่ะ :-[
พี่บอมม์ ก็เจ้าเล่ห์เกิน น้องจอมตามไม่ทันแล้วเนี่ย :impress2:
สำหรับคนเขียน รีบมาต่อนะคะ :bye2:
-
ในที่สุดก็ได้เล่นผีผ้าห่มของจริง555
ปล.ตั้งแต่ครั้งนี้เป้นต้นไป จอมคงต้องเรียนภาษาไทยให้แตกฉานกว่านี้ ไม่งั้นเสียเปรียบพี่บอมบ์ตลอดชีวิตแหงมๆ
-
จอมน่าร้าก :m20:
-
บอมม์สุดยอดเจ้าเล่ห์เลยอ่ะ..นับถือๆ..จอมโดนจนได้
-
คิดได้นะเกมส์นี้อะความหื่นมันไม่รอใครอยู่แล้ว
เห็นใจจอมจริงๆไม่ทันบอมย์เลย
+1 นะคะ
-
รักคนแต่งจริงๆ
จอมยอมๆ ไป
:call:
-
รอตอนหน้าอย่าใจจดใจจ่อ
-
:o8: :o8: :o8: ตอนหน้า คิคิ
-
ไม่รู้ใครเด็กกว่าใครเลย :m29: :m21: :m3:
-
โอ๊ยยยย จั๊กจี้แทนจอมอ่ะ พี่บอมคิดได้ไงอ่ะ 555
รอ รอ ตอนหน้า ขอแบบเลือดท่วมจอน่ะค่ะ ^^
หมับ :กอด1:
-
จะกดเมียนี่ต้องมีแผนตลอดดดดดดดดดดดด
ว่าแต่ผีผ้าห่มมันต่อจากนี่ไม่ใช่หรอ อย่าสอน
น้องผิดๆสิเดี๋ยวน้องสับสน 5555555555
-
จะรอไม่ไหวแล้วววว
-
พี่บอมย์เจ้าเลห์จริง ๆ
+1 พลักดันให้ตอนหน้าออกมาไว ๆ ค่ะ
-
ถึงเมียแกจะฉลาด แต่น้องมันไร้เดียงสา
ไม่ทันความเจ้าเล่ห์ของแกหรอกอิพี่บอมม์
แต่อย่าให้เมียแกตามทันนะ ช๊านจะหัวเราะให้กรามค้างเลย :laugh:
-
พี่บอมย์แม่งเจ้าเล่ห์ว่ะ
เล่นอย่างนี้เป็นใครก็ต้องแพ้ทุกรายละ
ยังไงก็อย่าให้น้องจอมนั่งลำบากตอนไปทำบุญละกันนะ :z1:
-
:laugh: :laugh: +1 :L2:
-
ใครไม่ยอมก็ไม่ใช่คนแล้วอ่ะพี่บอม :m20:
-
บอมย์หื่นเกินไปแระ อิอิ
คนอ่านชอบ><
-
:z1:โอ๊ยอยากอ่านฉากเลือดสาด :pighaun:
-
(http://upic.me/i/9o/ngbbs4cfd5b3f85665.gif) (http://upic.me/show/27437319)
-
ฮิ้วววววววววว
อีพี่บอมบ์กะล่อนเจ้าเลห์เหลือรับเจงๆ
น้องจอมก็ทั้งแมนทั้งน่ารักที่สุด หลงแล้วอ่ะ
-
:m20: 555+ อิพี่บอมย์เจ้าเล่ห์มากเหอะ...คิดได้ไง ผีผ้าห่ม !!!! :-[ น้องจอมเสร็จอิลุงหื่นอีกแร้ว รออ่านตอนหวานตอนต่อไปคร่า >///////<
-
จอมแพ้ซะแร้ววว บิ๊กบอมย์ เนี้ยเจ้าเล่ห์จิงๆๆ :z1: :z1: :z1:
-
เจ้าเล่ห์และหื่นขนาดนี้ น้องจอมเตรียมเจ็บก้นอีกแล้ว อิอิ
-
หุหุ พี่บอมย์เจ้าเลห์ได้อีก จอมกะน่ารักอะ
-
น่ารักมากมายอ่ะคนเขียนโคตรเก่งอ่ะ o13
-
โหหหห !! จอมแมนโคตร ๆ
-
โถ ๆ ๆ น้องจอมคนดีของเจ้ มี ผ-สระอัว อย่างพี่บอมย์ คงต้องเท๊าฮิ้งเวียนเฮ่ด (http://i269.photobucket.com/albums/jj72/myem0/03/kittykat-009.gif) อยู่เป็นนิจ
พี่บอมย์ก็ซุ๊ดย่อด นี่ไม่ต้องพึ่งกุนซือเลยนะเนี่ย o13
-
ร้ายจริงๆแฟนใครนี้ :กอด1:
-
:m20: ขำลุงมากอ่ะ ปวดตับแทนจอม มีสารมีแบบนี้
-
บอมหื่นนนนนน
-
มาต่อไวๆๆๆน้า
จะเตรียมเลือดรอออออ
-
เป็นเกมส์ที่ฮาจริงๆ ฮา ฮา สงสารน้องจอมมากเลยอ่า ฮา ฮา เสร็จโจรอีกแล้ว
เป็นกำลังใจให้คุณนักเขียนค่ะ
-
:L2:คู่นี้น่ารักจัง
-
แปะโป้งไว้ก่อนน๊า เดี๋็ยวตื่นมาอ่าน จิ้ม ๆบุ๊กๆ
-
ไหนหละไม่เห็นมีเลย :a5:
"คำรักผ่านสัมผัส" อยู่ไหน :z3:
-
จอมใจนักเลง
Part 19
คำรักผ่านสัมผัส?...
.
.
.
.
“อะ..อ๊าๆ..ฮาๆๆ!..”
เสียงจอมดึงลมเข้าปอด หลังผมถอนจูบปล่อยปากแดงเป็นอิสระ หน้าน้องแดงก่ำสืบเนื่องจาก
จูบอันยาวนาน ปากน้องหวาน...หวานมาก..เป็นการจูบที่ไม่ตะกละตะกรามของผมครั้งแรก ไม่รู้จะอธิบายความรู้สึกอย่างไร
ผมต้องการทะนุถนอมน้องจริงๆ อยากให้จอมรับรู้ความรักที่บอกผ่านภาษากาย อยากให้เข้าใจความจริง..ทำไมผมต้องการ
ร่วมรักกับน้อง..มันไม่ใช่แค่การปลดปล่อย หากผมต้องการเพียงเท่านั้นสามารถไประบายกับใครก็ได้ สำหรับจอมมันไม่ใช่...
มันอิ่มเต็ม...รู้สึกดื่มด่ำกับความสุขที่ได้สัมผัสน้อง...
สุขสมจนบอกไม่ถูกเมื่อเรารวมเป็นหนึ่ง....ผมไม่อยากให้น้องหวาดกลัวการร่วมรักระหว่างเรา
ครั้งนี้ตั้งใจอดทนอดกลั้นและอ่อนโยนให้มากที่สุด ถือได้ว่าที่สุดในชีวิตผมเลยก็ว่าได้...จอมไม่ใช่แค่คู่นอน...น้องมีค่า
สำหรับผมมาก...จอมเป็นส่วนหนึ่งในชีวิตผมแล้ว...เป็นดวงใจอีกครึ่งเลยก็ว่าได้...ผมต้องทำให้น้องรู้สึกดีที่สุด...ครั้งนี้
ผมจะมอบความสุขให้จอมทุกตารางสัมผัส ซึ่งไม่เคยทำให้ใครมาก่อนในชีวิต แม้แต่สาวๆ ที่เคยคบมา ผมไม่เคยแตะต้อง
เท่ากับที่ผมตั้งใจจะทำให้จอม....ให้ตายเถอะ..กับจอมแล้ว...ผมอยากทำอยากมอบทุกเสี้ยววินาทีแห่งการสัมผัส..
ตราตรึงอยู่ในความทรงจำของน้องไปตลอดกาล ระหว่างเราจะไม่มีช่องว่างความรู้สึกของผู้รับและผู้ให้มาแบ่งแยกอีกต่อไป....
จอมใจของผม...
“จอมครับ...ปล่อยตัวให้สบาย...ไม่ต้องพะวง...ไม่ต้องกังวล...ไม่ต้องกลัวเจ็บนะครับ...
ที่ผ่านมาพี่ขอโทษที่รุนแรงไป...นับจากนี้จอมกับพี่...เราจะมีความสุขร่วมกันทั้งกายและใจ...ปลดปล่อย
ความรู้สึกไปกับพี่นะครับ.” น้องจ้องตอบผมอย่างงงๆ...ผมรู้ว่าน้องคงไม่เข้าใจว่าผมหมายถึงอะไร...ไม่รอให้สงสัยนาน..
ผมประกบจูบอย่างนุ่มนวล....ลิ้นร้อนชอนไชเข้าไปในโพรงปากนุ่มค่อยๆ กวาดตวัดเรียวลิ้นนุ่มหยอกเอินอย่างอ่อนโยน
หลอกล่อเกี่ยวกระหวัดอย่างอ้อยอิ่ง..ชักนำให้น้องรุกตอบสัมผัสของผมอย่างนุ่มนวล...
ในที่สุดผมก็ทำสำเร็จเมื่อลิ้นนุ่มของจอม ค่อยตอบโต้พลิกดันลิ้นผมกลับ...ก่อนจะเกี่ยวรัด
ไล่ตวัดต้อนลิ้นผมคืนบ้าง....มือเรียวยาวก็อ้อมคล้องคอผมดึงลงมาอย่างเป็นธรรมชาติ เสียงครางทุ้มนุ่มหูทำให้ผมได้ใจ
ที่จะมอบจูบดูดดื่มให้อย่างไม่เร่งรีบเน้นอ่อนโยนเต็มไปด้วยความรักที่ถ่ายทอดมอบไปกับจูบดื่มด่ำครั้งนี้
“อืมมม...อือออๆๆๆ..” ผมค่อยๆ สอดมือลูบไล้อย่างแผ่วเบาไปตามสีข้างพร้อมบดจูบอ่อนหวาน
บรรเลงไปด้วย....น้องเริ่มบิดตัวส่าย นัยตาปรือหน้าแดงก่ำ ยิ่งทำให้ดูเย้ายวนยิ่งนักในสายตาผม....
มือผมค่อยๆ ตะโบมลูบไล้อย่างอ่อนโยนไต่เรื่อยจนถึงอกแน่นนูนกล้ามพองามทำให้รู้สึกอยาก
สัมผัสมากกว่านี้....ก่อนที่นิ้วผมจะค่อยๆ สะกิดหัวนมแข็งเป็นไตอย่างหยอกเย้า....ทำให้น้องแอ่นอกสู้มือผมพร้อมเสียงคราง
แผ่วทุ้มต่อเนื่องเป็นระยะๆ
“อืมมมม....อือออออ..” ผมถอนจูบออกก่อนจะไล่ริมฝีปากสัมผัสแก้มใส สันกราม
ย้อนกลับขึ้นติ่งหู..ดูดเม้มอย่างอ้อยอิ่ง...น้องหลับตาพริ้มครางพร่าให้ความรู้สึกเร้าใจสุดๆ
“อ่า....อาzzzzz.” ผมฉกปลายลิ้นห่อแหลมแยงเข้าในรูหู...จอมตัวสั่นสะท้านจิกมือกำไหล่ผม
ไว้แน่น ในขณะที่มือผมคอยเขี่ยสะกิดเม็ดทับทิมเล็กๆ บนเนินอกแกร่งสลับไปมาต่างหาก......
ผมถอนลิ้นจากใบหู..ไล่จูบช้าๆ อย่างนุ่มนวลตามหลังหูลงมายังคอขาวไม่เน้นทำรอยให้น้อง
ต้องเสียความรู้สึก อาศัยการจูบสัมผัสแผ่ว ก่อนจะลากปลายลิ้นลงมาที่เนินออกแกร่ง พร้อมกับรั้งเสื้อใส่นอนของน้อง
ออกทางศรีษะไปด้วย...หน้าอกขาวผ่อง ซิกแพ็คพองามดึงดูดให้ผมค่อยๆ สัมผัสอย่างใจเย็น...ผมตวัดลิ้นร้อนเกี่ยวหัวนม
ที่แข็งเป็นไตดูดดุนอย่างยั่วเย้า...จอมสอดนิ้วเข้าท้ายทอยผมแสดงถึงอารมณ์ที่คุกรุ่นเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ เสียงครางทุ้มดังต่อเนื่อง
กับทุกสัมผัสที่ผมถ่ายทอดลงไปบนร่างงามปานเทพบุตรตรงหน้าไม่ขาดหาย
“อืมมมม....ซี๊ดดด..” ก่อนมือผมจะค่อยๆ ไต่เลื้อยเข้าไปแนวขอบยางยืดบ๊อกเซอร์ดึงต่ำลงช้าๆ
กระทั่งแท่งศิลาขาวโผล่หัวแดงปริ่มน้ำใสเป็นอิสระออกมา...ผมจูบไล่ลิ้นร้อนลงช้าๆ ใบหน้าหล่อเหลาแหงนเงยอ้าปากส่งเสียง
ครางทุ้มตลอดเวลา นัยตาพริ้มร่างบิดส่ายสลับแอ่นหยัดเป็นระยะๆ
ลิ้นร้อนของผมหยุดเลียกระหวัดซิกแพ็คแกร่งบริเวณหน้าท้องช้าๆ ก่อนจะค่อยๆ แยงรูสะดือ
ไม่ลืมวนรอบอย่างแผ่วเบา...ทำให้น้องเกร็งกล้ามท้องจนซิกแพ็คขึ้นเป็นแนวต่อเนื่องสวยงาม..
ร่างกายของจอมเปลือยเปล่า ขนอ่อนไล่กันอย่างเป็นระเบียบสีออกโทนน้ำตาลเข้มตัดกับผิวขาว
เนียนละเอียดของหนุ่มลูกผสมเอเชีย ผมต้องควบคุมความรู้สึกตื่นเต้นอยากสัมผัสเอาไว้ให้มากที่สุด..
เมื่อตั้งใจจะอ่อนโยนกับร่างกายของน้องทุกตารางนิ้วละก็ ต้องไม่รีบร้อน..ค่อยๆ ไล่ลิ้นชื้น
ต่ำลงเรื่อยๆ ก่อนจะเป่าลมร้อนพัดผ่านแท่งศิลาแข็งตะหง่านตรงหน้า..พาให้มันผงกหัวหงึกๆ ก่อนผมจะเลยผ่านไปยัง
หน้าขาขาวที่ปกคลุมไปด้วยแพรขนสวยตวัดลิ้นลากต่ำวนรอบบริเวณหัวเข่า น้องบิดกายส่ายหนีใหญ่ แต่ผมกดขาไว้
ก่อนจะลากลิ้นต่ำลงไปอีก กดจูบบนหลังเท้าขาวอมชมพู...ซึ่งขณะนี้เจ้าของร่างชมพูไปทั้งตัวเพราะอารมณ์ที่เตลิดลิ่ว
ไปกับการโหมโรงของผม
ผมไม่รังเกียจเลยสักนิดกับการที่จะค่อยๆ ฉกลิ้นแยงตามซอกนิ้วขาวสลับไปมาทั้งซ้ายขวา จอมพยายาม
ร้องห้ามแต่ผมไม่คิดจะหยุด
“ยะ..อย่าครับ..มะ..มันไม่ดี...ยะ..อย่า” ผมค่อยๆ ไล่จูบเวียนไปทั่วจนน้องตัวอ่อน
หมดปัญญาต่อต้าน..ในเมื่อผมไม่ฟังเสียงร้องค้าน แค่อยากให้น้องรับรู้ว่าร่างกายนี้ผมไม่นึกรังเกียจ ตรงข้ามกลับรู้สึกดี
ในทุกสัมผัสที่ได้โลมไล้เสียอีก
ผมวนลิ้มร้อนไต่กลับขึ้นมา ก่อนจะค่อยเลียจูบเม้มขาอ่อนด้านในให้อย่างอ่อนโยน
จอมตัวสั่นมือจิกทึ้งผ้าปูที่นอนแน่น ผมถอนจูบออกอย่างอ้อยอิ่ง..ก่อนจะรวบจับตัวน้องพลิกคว่ำ แล้วค่อยๆไล้จูบ
หัวไหล่เนียนแกร่ง ไล่ต่ำลงแนวสันหลังขนอ่อนจอมลุกเกลียวทันที...
ค่อยหยุดวนจูบเนินกลมแน่นสองข้างอย่างใส่ใจ ก่อนจะค่อยๆ ตวัดลากลิ้นผ่านรอยแยก
อย่างพริ้วไหว...น้องขมิบก้นถดหนีผมทันที..แต่ผมก็รวบจับเอวดึงเอาไว้ พร้อมกับแยงลิ้นลงไปในร่องหลืบสีพีชตรงหน้า
อย่างรวดเร็ว
“อร๊ากกก...อ่าๆๆๆ..ไม่...ไม่...พี่...อย่า” เสียงจอมตะเกียกตะกายร้องห้ามสั่นระริก..ผมกลับตื่นเต้น
เข้าไปใหญ่ จัดการฝังจมูกลงไปพร้อมตวัดลิ้นร้อนแยงกวาดอย่างเมามัน...ผมชอบจัง...กลิ่นกายจอมกระตุ้นผมแทบคลั่ง..
แต่ก็ต้องหักห้ามใจให้อดทนจนปวดหนึบ....
“โอววววว!!!...อืออออ...ซี๊ดดดด!..” จอมดิ้นครางกระเส่า..ก่อนผมจะค่อยลากลิ้นผ่านเส้นแบ่ง
ไข่แฝดอย่างนุ่มนวล ทำให้น้องหดก้นเกร็งจนขึ้นบุ๋ม...แสดงว่าจอมคงเสียวมากๆ...ไม่รอเสียเวลาจับน้องพลิกกลับ
ก่อนจะตวัดลิ้นดุนไข่แฝดสีสดสองใบสลับกันไปมา แล้วค่อยดูดกลืนเดาะด้วยลิ้นร้อนของผมอย่างแผ่วเบาช้าๆ
พาให้กล้ามท้องแกร่งของน้องแขม่วเกร็งจนซิกแพ็กขึ้นเป็นลูกเด่นชัด...
ผมคายไข่แฝดออกก่อนจะเปลี่ยนเป้าหมายไปโจมตีแท่งศิลาขาวหัวแดงปริ่มน้ำเหนียวใสออกมา
ต่อเนื่อง ค่อยๆ ไล่ลิ้นกวาดตามความยาว สลับขึ้นลงจนสัมผัสถึงการตอบรับเต้นตุบๆ ของชีพจรได้ชัดเจน จอมบิดหน้า
ส่ายไปมา ซู๊ดปากอย่างอดกลั้นต่อไปไม่ไหว
“อือออ...ซี๊ดดดด....อ่าๆๆๆ” หน้าเหยเกของจอม เป็นภาพที่ยั่วยวนยิ่งนัก...ผมค่อยๆ ตวัดลิ้นชิม
น้ำเหนียวใสเก็บกลืนเข้าไว้ในปากช้าๆ ก่อนจะรวบริมฝีปากห่อรูดกลืนแท่งศิลาลงไปให้ได้มากที่สุด แม้จะได้แค่หนึ่งในสาม
แต่ก็สามารถทำให้เจ้าของขยุ้มจับหัวทุยผมตึงแน่น ยกเอวลอยตามแรงรูดรั้งของปากผมเป็นจังหวะต่อเนื่อง
ผมค่อยดูดรูดแผ่วเบา สลับเน้นคายออกกลืนเข้าทำสลับกันไปเรื่อยๆ โดยที่มือก็เปิดลิ้นชักหัวเตียงดึงเอาเจลใส
ออกมากดบีบลงบนนิ้ว ป่ายแปะไปที่ร่องแยกด้านหลังไปด้วย แล้วค่อยกดนิ้ววนนวดคลึงให้อย่างเบามือ....
ผมค่อยๆ สอดนิ้วกลางเข้าไปช้าๆ สัมผัสของผมทำให้น้องเกร็งตัวแน่น แต่เพราะฝีปาก
ด้านหน้าที่ผมเร่งลิ้นกระตุ้นตะหวัดรอบหัวแดงอย่างเร่าร้อน ทำให้น้องต้องแอ่นหยัดผ่อนคลายลงผมจึงกดนิ้วแทรก
จมหายเข้าไปจนหมด ค่อยๆ วนนิ้วคลึงผนังนุ่มด้านในคว้านหาจุดพิเศษไปด้วย สัมผัสเข้าให้จอมกระตุกหลุดเสียงครางทุ้ม
ให้ได้ยินอย่างไม่ปิดกั้น
“อ่า...อ่า...อืออออ” พอรู้ว่าเป็นตรงนี้ผมทั้งเน้นทั้งย้ำ ก่อนจะคว้านขยายเปิดช่องทาง
ให้รื่นไหลมากยิ่งขึ้น ค่อยเพิ่มจำนวนนิ้วเข้าไปเรื่อยๆ จนขณะนี้ผมสามารถแทยงนิ้วทั้งสามนิ้วได้จนครบ แม้จอมจะนิ่วหน้า
เหมือนทรมาน แต่ผมคิดว่าความรู้สึกดีที่ถูกผมปรนเปรอด้านหน้า คงทำให้น้องผ่อนคลายได้มากมาย....เมื่อหนทาง
เริ่มสะดวก...ผมใช้มือที่เหลือปลดกางเกงบ๊อกเซอร์ของตัวเองออกก่อนจะสลัดทิ้ง แล้วค่อยกดเจลลูบไล้บิ๊กบอมย์จนชุ่ม...
น้องกำลังเกร็งหยัดเหมือนเดินทางจนจะสุดปลายทางแล้ว แต่ผมไม่ปล่อยให้น้องไปถึงในตอนนี้ ผมถอนปากออก
พร้อมกับใช้มือบีบส่วนปลายแท่งศิลาร้อนไว้ทันที...
“อ้า....ไม่...มะ..อย่าหยุด” จอมน้อยของผม ปรือตาอ้อนวอนอย่างลืมตัว....ผมก้มประกบจูบปาก
แดงเจ่อตรงหน้าอย่างดูดดื่มปิดเสียงครางไว้ พร้อมกับนิ้วก็ขยับเข้าออกอย่างต่อเนื่อง จอมครางเสียงต่ำเหมือนขัดใจ..
ผมถอนนิ้วออกก่อนจะเกี่ยวขาจอมเข้ารอบเอว..พร้อมดันหน้าขาตัวเองเข้าไปหนุนเกยสะโพกน้องให้สูงไว้....
ปากก็ยังทำหน้าที่บดจูบน้องอย่างเมามันส์....ค่อยๆ ล้วงจับบิ๊กบอมย์เอาส่วนหัวถูไถ
ร่องด้านหลังไปมา ทำให้น้องบิดเอวอย่างเหลือทน...ก่อนผมจะกดหัวบิ๊กบอมย์จมยัดเข้าไปช้าๆ น้องสะดุดกึก...
มือจิกไหล่ผมแน่นร่างกายแกร่งบีบอัตโนมัติ..ผมผละปากออกเปลี่ยนมาฉกลิ้นตะหวัดหัวนมแดงอย่างปลุกปลอบ
ในขณะมืออีกข้างก็อ้อมมาสาวรูดแท่งศิลาช้าๆ จอมแหงนหน้ากัดฟันกรอดเสียงครางพร่าหลุดออกมา....น้ำตาคลอ
ก่อนจะย้อยลงขมับ ผมหยุดการแทรกไว้ในขณะที่ส่วนหัวของบิ๊กบอมย์จมหายเข้าไปจนหมด...แช่ค้างไว้
ไม่สามารถขยับได้เลยเพราะภายในผนังนุ่มของน้องบีบรัดจนแน่น ต้องทนฝืนเกร็งจนเส้นเอ็นปูดเผลอซู๊ดปาก
ไม่ไหวจริงๆ...เสียวมากๆ..
“ซู๊ดดดด!..อ่า..จอม..จอมครับ..อย่าเกร็งนะครับ..หายใจยาวๆ ผ่อนตัวสบายๆ โอวววว!!..ดีครับ..ดี”
น้องหายใจตามคำแนะนำของผม ก่อนจะค่อยๆตัวอ่อนผ่อนหลังลงแนบกับที่นอน ผมค่อยขยับเดินหน้าเข้าไป
พร้อมมือเร่งสาวรูดแท่งศิลาให้อย่างต่อเนื่อง...จอมรั้งคอผมลงไปบดจูบอย่างเผ็ดร้อน...เพื่อช่วยผ่อนความตึงแน่นด้านหลัง
ในที่สุดผมก็เคลื่อนเข้าไปจมมิดอยู่ในตัวน้อง ผนังอุ่นร้อนรัดจนแทบกลั้นไว้ไม่อยู่...แต่ผมสัญญาแล้วว่าครั้งนี้
จะไม่ทำให้น้องเจ็บปวดอีก...และมันก็ต้องดีกว่าครั้งไหนๆ...อย่างน้อยจอมก็ไม่ร้องคำว่าเจ็บออกมา..
“อ๊าๆๆๆ!!...ขยับ..ขยับสิพี่..ไม่ไหว..ขยับเลย” จอมร้องขอผมเสียงสั่นพร่า ทำให้ต้องรีบ
บดสะโพกคลึงเน้นอย่างช้าๆ ก่อนจะถอนสะโพกออกยาวๆ แล้วกระแทกกลับเข้าไปเต็มๆเน้นๆ
“อุก...อืออออๆๆๆ...เร็ว..เร็วเลย” ผมปล่อยมือจากแท่งศิลา เปลี่ยนมาเป็นโอบสอดหลังน้อง
ในขณะที่ปากก็บดจูบ ส่วนบั้นท้ายเริ่มเดินเครื่องตามความต้องการของน้องทันที...
“อือออ...พั่บๆๆๆๆๆๆ” เสียงเนินเนื้อแน่นกระทบหน้าท้องของผม เสียงครางเราสองคนระงม..
ใบหน้าแดงก่ำเหยเกของจอมอมชมพูไปหมดทั้งตัว ช่างทำให้ผมสุขล้นกับความรู้สึกที่ได้หลอมรวมอยู่ในตัวน้อง
ความรู้สึกที่ถูกโอบล้อมจากจอมทำให้ผมอิ่มเต็ม...ผมขยับเร็วแรงถี่ขึ้นตามลำดับ...กระทั่งน้องบิดหน้าถอนจูบ
ให้ผมซุกไซร้ซอกคอขาวแทน แล้วน้องก็ครางยาวกระตุกตัวเกร็งปลดปล่อยน้ำขาวขุ่นพุ่งกระฉูดเต็มหน้าท้องผม
เลอะเทอะหน้าท้องน้องที่ผมบดคลึงอยู่ตอนนี้
ผนังนุ่มตอดรัดบีบกระชับอย่างแรง ผมส่งตัวอัดกระแทกต่อเนื่องอีกสองสามครั้ง
ก่อนจะแหงนหน้าซู๊ดปาก ปลดปล่อยน้ำขาวขุ่นล้นทะลักเข้าไปในตัวน้อง เยอะจนล้นออกย้อยง่ามขาไม่น้อย...
ผมยอมรับว่ากับจอมเล้วอารมณ์ผมสุดๆ ที่ได้หลอมรวมและปลดปล่อยเต็มแม็ก แบบไม่ต้องกั๊กกันเลยด้วยซ้ำ...
ผมจูบซับเหงื่อตามขมับและหลังหูให้น้องอย่างอ่อนโยน ในขณะที่จอมหลับตาพริ้มหอบหายใจรัว...
ก่อนจะแผ่วเบาลงช้าๆ ตัวอ่อนปวกเปียก...ผมค่อยถอดถอนบิ๊กบอมย์ออก...น้องสะดุ้งนิดหนึ่งหลังส่วนหัวพ้นออกมา..
ไม่รอช้า ผมช้อนอุ้มร่างจอมเดินเข้าห้องน้ำ ก่อนจะวางลงในอ่างอย่างเบามือ...พร้อมกับเปิดน้ำอุ่น
กดระบบน้ำวน แล้วค่อยแทรกตัวลงไปซ้อนหลังให้จอมนอนหลับตาพริ้มพิงอกหนาของผมไว้ เราทั้งคู่แช่น้ำวนด้วยกัน...
คิดว่าไงครับ..ผมจะอาบน้ำแค่นั้นหรือ...ไม่หรอกครับขอต่ออีกสักรอบเถอะ..อย่าว่าผมหื่นเลยครับ...หากพวกคุณได้รู้จักจอม...
ได้เห็นจอมในสภาพนี้...คุณเองก็เถอะ..ไม่มีทางอดใจได้...เกมส์รักของผมเริ่มขึ้นอีกครั้งในอ่างน้ำวน...พร้อมกับเสียงครางทุ้ม
สอดประสานของเราทั้งคู่ดังแข่งกันอีกรอบในห้องน้ำนั่นแหละ.....
“อ๊าๆๆๆๆ...โอววววว...ซี๊ดดดด!!!..”
มาต่อให้แล้วค่ะ...ประทานโทษเถอะ
หาอ่านฉากอีโรติกในบทซีนแล้ว มันไม่ใช่อะ
เลยต้องปล่อยออกมาแบบนี้...ถูกใจไม่ถูกใจก็ขอโทษแล้วกัน
เอาเป็นว่าช่วงนี้เพลียใจจัง...จะพยายามเค้น..รีด
ออกมาต่อให้นะคะ....พล๊อตเรื่องนะมี
แต่เขียนออกมาเนี่ยะ...เฮ้อ!...เหนื่อยโคดอ่ะ :เฮ้อ:
Luk.
ปล. ใจปวดหนึบ.. :m15:..ก้อนเนื้อนี้ยังเต้นเป็นจังหวะ....แต่พลังใจกลับล้าเหลือแสน...
-
:o8:
-
:m25:
อิโรติกสุดดดดดดดดดดดดด
:pig4:
อ่อย ความดันขึ้น
-
:haun4: :haun4:
ขอบคุณนะครับ
:L2: :L2: :L2:
-
:pighaun: :pighaun:
-
:jul1: :jul1: +1
-
:jul1: :jul1:
:-[ :-[ น่ารักทั้งคู่เลยอ่ะ สำหรับตอนนี้ (ถึงบอมย์จะหื่น แต่ก็เหมือนไม่หื่นอ่ะ)
:pig4:
-
คนเขียนสู้ๆ คนเขียนสู้ๆ
เขียนพลิ้วมากๆ~ อ่านแล้วเพลินเว่อๆ
สนุกมากๆ
-
:m25: :m25: :m25:
-
ไม่มีคำบรรยายเลยทีเดียว =w=
-
:m25: :m25: :m25: :m25:
-
สุดยอดอ่ะ :m25:
-
ค้างตรงฉากเรทนี่มันบาปนะ
อีตาลุงบอมจาต่อที่เตียงอีกไหมจะได้ตั้งกล้องรอ ฮี่ๆๆ :laugh:
เหมือนบอม ๆ เสพติดจอมเลยง่ะ อาการค่อนข้างหนัก
อาการติดการเสพเมียเป็นชีวิตนี้ไม่เป็นอันตรายต่อตัวเอง แต่เป็นอันตรายต่อเมียเด็กเอ๊าะ ๆ อย่างยิ่ง o22
ถี่เกินเด๋วจอมจะเดินไม่ไหวเอาน๊า เด๋วเลี้ยงเบบี้ไม่ไหวด้วยนะ :z10:
อย่างนึงเราว่าอ่านไปอ่านมา อยู่ดี ๆ ก็ผุดฉากอัศจรรย์จิ้นต่อเอง บิ้กบอมนอนสงบในตัวจอม ในขณะที่ทั้งสองคนหลับบนเตียงจนเช้า อ้ากกกกก คิดไปได้เลยเรา อ้าก ๆ แต่มันน่าคิดจริง ๆ นะ อาการหื่น ๆ ของอีตาบอมนี่แนวโน้มสูง :oo1:
-
+1 อ๋าาาา คนเขียนเขารู้ได้อย่างไรว่าเราก็ทำกับคนรักแบบนี้ มาแอบดูเราถึงห้องนอนเลยเหรอ
-
:haun4: :haun4: :haun4: :haun4: :pighaun: :pighaun: :pighaun:
:jul1: :jul1: :jul1: :jul1: :jul1: :jul1: :m25: :m25: :m25: :m25:
เต็มๆ ไปเลย ย ตอนนี้เต็มรัก 555 จอมน่ารักจังเลย ย
จัดไปกี่รอบอ่ะเฮีย ฮ่าๆๆๆ
-
:haun4: อ่านแล้วเลือดกระฉูดไปเลย
บอมเบย์ทะนุถนอมน้องจอมมากๆ เรียกว่าการ mark love ของคนรักกันจริงๆ
หลังจากนี้จอมคงยอมพี่บอมย์บ่อยๆแล้ว
ปล.เป็นกำลังใจให้นะคะคุณ Lux
-
ขอเลือดด่วน :pighaun: :haun4:
-
สู้ๆนะคุณlux
เดี๋ยวคนอ่านไปเติมเลือดก่อน
-
เอาเป็ดไปกิน แกล้ม :m25: :m25:
-
+1 :haun4: :haun4: :haun4:
-
...... :m25:
ไร้คำบรรยายใดๆ
-
:jul1: :jul1:
-
เบิ้ล 2 เลยก๊ากกกก
บอยเพลาๆหน่อย จอมจะตายเอา 55
กดไลด์ๆ เลือดกำเดาหนูไหลเลย คิคิ
:pighaun:
-
เกิดอาการหน้ามืดชีพจรเต้นไม่ตรงจังหวะเลือดสูบฉีดไปเลี้ยงหัวใจไม่ปกติหอบหื่นกำเริบ>//<
-
พูดได้คำเดียว ตายคาจอคอมค่ะ
พี่บอมเบย์เปลี่ยนไปมากจริงๆ ตั้งแต่มีน้องจอมเข้ามา
-
ตอนนี้เลือดท้วมห้องแล้ว :jul1:
-
สู้ๆ น้องลักษ์ :L2:
แต่ตอนนี้พี่บอมย์แกมีความสุขสุดๆ
-
ตายจมกองเลือด :jul1:
ให้กำลังใจคนแต่ง :L2:
ปัญหาทุกอย่างจงผ่านพ้น
:call:
-
:m25:
+1สู้ๆค่ะ :L2:
-
ว้าวววววววววววววววววววววววว
-
:m25:
บิ๊กบอมย์ แกจะหื่นไปไหนเนี่ย
เดี๋ยวจอมของเค้าช้ำหมดด
ฮี่ๆ ;P
-
เออะ เสียเลือดหมดตัว
อ๊ากกกกก :pighaun: :haun4: :jul1: :m25:
-
:pighaun:
-
:jul1: :jul1: :haun4: :haun4:
-
มีความสุกข์สุดๆ :m2:
-
:jul1: อกข้าแตก ไปไม่เป็นเลยทีนี้ :m25:
-
คนแต่งสู้ๆจ้า
-
:pighaun: :pighaun:ขอโทรเรียกโรงพยาบาลก่อนนะ
-
เป็นกำลังใจให้คนเขียนนะคะ :L2: :L2:
เราชอบเรื่องนี้มากๆเลย ขอบคุณนะคะที่มาต่อแบบไม่ต้องรอหลายวันค่ะ :กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
สู้ ๆ เป็นกำลังใจให้เน้อ :L2:
-
:m25: เฮือก หมดแรง
-
:กอด1:
-
:m25: :m25:
-
ท่าทางคุณLukกำลังใจหดหาย
สู้ๆนะคะ
ถ้ากำลังทุกข์ ไม่สบายใจหรือเหนื่อยใจ ให้ลองมองคนรอบข้างคุณแล้วจะเห็นว่า ทุกคนล้วนไม่สบายใจหรือเหนื่อยใจเหมือนๆกัน เพราะฉะนั้นคุณไม่ได้อยู่คนเดียวในโลก ยังมีเพื่อนร่วมทุกข์ ร่วมเหนื่อยอยู่ด้วยเสมอแต่ทุกข์ และอย่าลืมว่าถึงที่สุดแล้ววันหนึ่งความทุกข์ก็จะหายไป ฟ้าใสๆก็จะเข้ามาแทนที่
เป็นกำลังใจให้^^
-
เหนื่อยนักก็พักหน่อย.. ฮ่าๆ เป็นกำลังใจให้คนเขียนนะ :กอด1:
อ่านตอนนี้แล้ว อร๊ายยย เลือดพุ่งฮ่ะ :m25: ฮ่าๆ
เขียนได้ลื่นไหลดีมากเลย
-
;'))
เอิ้วๆ เลือดออกหมดตัว!!!
-
:pighaun:โฮก!!!!!!!!! :pighaun:
เลือดหมดตัวแว้ววว+++!!!
:haun4::jul1: :jul1: :haun4:
-
เฮียบอมย์ เฮียนี่หื่นได้โล่เลย (http://i273.photobucket.com/albums/jj225/tangtang_jar/b9.gif)
+1 ให้กำลังใจนะจ๊ะ
-
ความดันพุ่งปรี๊ดเลย ><
-
:haun4:
-
ความดันขึ้นค่ะ ช่วยด้วยย
แซ่บเว่อร์
-
ถ้าให้ดิฉันไปสอบภาคทฤษฎีว่าด้วยบทเรียนเรื่อง"บอกรักด้วยภาษากาย"
ดิฉันเอาตรงนี้ไปตอบ ต้องได้Aแน่เลย หึ หึน้องลักษ์จ๋า บอมย์ :haun4:แต่ก็นุ่มนวลสุดๆล่ะ
เห็นข้อความนี้ของน้องลักษ์
ปล. ใจปวดหนึบ.. ..ก้อนเนื้อนี้ยังเต้นเป็นจังหวะ....แต่พลังใจกลับล้าเหลือแสน...
มาค่ะน้องลักษ์ มาให้พี่ :กอด1: น้องลักษ์และอยู่นิ่งๆแบบนี้ซักพักนะคะ เผื่อจะช่วยได้บ้าง
พี่ขอเป็นกำลังใจให้นะคะ สู้ๆค่ะ
-
:jul1: ขาดเลือดแล้ว
เป็นกำลังใจให้คนเขียนนะคะ สู้ๆค่ะ
-
:pighaun:
+1 โลด
-
ไม่มีคำพูดใดจะมาบรรยายได้นอกนอกภาพข้างล่างนี้
:m10: :m10: :m10: :m10:
:m25: :m25: :m25: :m25:
:pighaun: :pighaun: :pighaun: :pighaun:
:jul1: :jul1: :jul1: :jul1:
-
โอยยยย ใครมีเลือดกรุปโอสำรองไม๊เนี่ย ขาดเลือด :jul1: :jul1: :jul1:
-
:jul1: อ๊ากก กดLike ล้านทีเยย สุโค่ยมากกก
สู้ต่อไปนะคะ เป็นกำงใจให้ค่ะ :n1:
-
เพราะเรารักกัน
-
คนอ่านเลือดหมดตัวแว้วว :pighaun: :jul1:
-
:m25: :m25: :m25:
-
น้องLukคะ
ใจหนึบๆ พลังใจที่ล้า..มันก็มีหลายเหตุ ฮืม...แต่จะว่าไปมันก็เป็นข้อดีอย่างน๊ะคะ แสดงว่า..น้องLuk..ได้ใช้ชีวิตละ พอมันผ่านไป..เราก็จะมีประสพการ์ณชีวิตที่เพิ่มขึ้น^^
เราได้รับความรู้..จากห้องเรียน
ความเข้าใจ..ได้จากประสพการ์ณ
ใครก็ตามที่ใช้ชีวิตมาโดยไม่เคยเจ็บปวด แสดงว่าเขายังไม่ได้เกิดนะ
พี่ว่าทุกอย่างที่เราเจอ..มันจะต้องมีเหตุผลเสมอ
บางทีพี่เจออะไรที่หนักๆ ก็ต้องเตือนสติตังเองเหมือนกันว่า
"สิ่งที่เกิดขึ้น ไม่ได้ทำให้เราทุกข์..เราคิดยังไง กับสิ่งที่เกิดขึ้นตั่งหากล่ะ"
ไม่ว่าน้องจะเจออะไรที่ทำให้อ่อนล้า ก็เอาใจช่วยให้ผ่านไปได้จ้ะ
ไม่มีคงอยู่ได้ตลอด..ในที่สุดมันก็จะผ่านไปน๊ะ
เป็นกำลังใจให้เสมอจ้ะ :กอด1:
ปล.จะฝากwordingดีๆไว้ให้หลังไมค์จ้ะ ลงตรงนี้จะยาววว..ไป :bye2:
-
:pighaun:ขอบคุณค่ะ ชอบมาก
-
ทำให้เข้าใจว่า " คำเตือน "
มีไว้ให้ระวัง ---- ระวังความดันขึ้น
มันจริงด้วยอ๊ะ ความดันขึ้น ขึ้นแบบทะลักเลย
สำลักความ โรแมนติก + .... ของบิ๊กบอมย์
ซะเลือดแทบหมดตัวเลย :pighaun:
ต้องรีบให้บำรุงเลือดก่อนนะคร๊าบบบบ
-
ให้กำลังคุณ Luk :กอด1:
-
สู้นะคับคุณลัก
-
ขอบคุณค่า สนุกมากๆ สู้ๆนะ
-
เลือดจะไหลออกตัวหมดแล้วจร้าาา า
-
พี่บอมล่อลวงจอมอ่ะ
ผีผ้าห่มนี่อันตรายจริงๆ เลือดกระฉูดเลย
-
หื่น + อบอุ่น :oo1:
-
:haun4: :haun4: :haun4:
-
ไว้อาลัยให้กับตัวเอง
ขอเลือดด่วนคร่า :haun4: :jul1:
-
เลือดหมดตัวละครับงานนี้ -O-"
-
พี่บอมย์บรรเลงบทเข้าพระเข้านายซะหวานหยดขนาดนี้ คนอ่านก็ (http://i269.photobucket.com/albums/jj72/myem0/01/cute-bear-2-019.gif)
อยากให้คุณลักษ์ (http://s269.photobucket.com/albums/jj72/myem0/03/pinky-emo-011.gif) ไฟท์โตะนะ (http://i269.photobucket.com/albums/jj72/myem0/01/yoyo-emoticon-1-012.gif)
-
ตอนอิบอมม์เจอกับจอมใหม่ๆกับที่เป็นตอนนี้
เหมือนกลับหน้าA เป็นหน้าB เลยนะ
เจอจอมใหม่ๆแทบจะขบหัวน้อง
แต่ตอนนี้แทบจะกลืนกินน้องไปทั้งตัวแล้ว
เดี๋ยวนี้เจอน้องเป็นไม่ได้ หื่นตลอดเว :haun4:
-
สงสัยมีอีกหลายยกแน่ๆเลย :haun4:
-
สู้สู้งับ เป็นธรรมดาอะงับที่จะเขียนไม่ออก ผ่อนคลายบ้างก้อได้นะงับ เป็นกำลังใจให้ ชอบเรื่องที่คุณLukแต่งทุกเรื่อง ^-^
-
โฮกกกกก
-
โอ๊ยๆๆๆๆๆ ความดันขึ้น :impress2: :haun4:
-
:L1: ให้ใจไปเติมพลัง ^^
สู้ๆนะคะ เป็นกำลังใจให้
พี่บอมเนี่ยหื่นได้ตลอดจริงๆ
แต่คราวนี้จอมให้ความร่วมมือดีเกิ๊นนน 555
พี่บอมก็จัดเต็มซะ :haun4:
รอตอนต่อไปนะคะ :L2:
-
โอ๊ววววววว หัวใจมันเต้นแรงอ่ะ
:pig4: :haun4: :jul1: :pighaun:
-
:jul1: :jul1: :jul1:
-
ระวังเป็นเบาหวานนะ
ทั้งหวานทั้งหื่น
+1 นะคะ :jul1:
-
ตอนนี้ไม่มีคำบรรยาย อยากให้มีตอนพิเศษ รวมพลพรรคสิงห์โตดำกับหวานใจบ้างค่ะ มีโอกาสมั้ยคะพี่ลักษ์คนสวย
-
:z1: :z1:
โอ๊ะ..โอ๊ย ...ความดันกระจาย...
เอาเป็ดไปก่อนนะคะ
จอมน่ารักอ่ะ.... :กอด1:
-
ขอบคุณค่ะ :jul1:
-
หมอคะ ขอเลือดเพิ่มหน่อยคะ ! :m25: :m25: :m25:
-
อีโรติกที่ซู๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด (วิบัติเพื่อเสียง)
ไม่คิดว่าพี่บอมย์แกจะอ่อนโยนกะเค้าด้วย แบบว่าทุกทีนี่ทำน้องระบมไปหมด
แต่แบบ มันทำให้น้องจอมติดใจให้ทำแรงๆรึเปล่าน๊า
ฮา ฮา
อย่าเพิ่งเครียดค่ะคุณนักเขียน
สู้ๆต่อไปค่ะ
เราเป็นกำลังใจให้นะคะ
-
เง้อ...........หื่นทั้งตอน :oo1: :jul1: :haun4: :pighaun:เสียเลือดเยอะต้องขอรับบริจาคเลือดเพิ่มซะแหล่ว
-
:m25: :m25: :m25:
:pig4:
-
:m25: :m25: :jul1: :jul1:
-
ไอย้ะะะะะ! :m25:
( ไม่มีคำบรรยายใด ๆ จริง ๆ ค่ะพี่ลักษณ์ แหม่ะ มันซี๊ด :z1: )
-
ไร้คำบรรยาย
:z1:
:pighaun:
:haun4:
-
:pighaun: :pighaun: :pighaun: :pighaun: :pighaun: :pighaun:
สุดยอดมากๆๆเลยค่ะ ขอบคุณมากน่ะค่ะ
-
มดมาเเล้วหวานซะ :pighaun: :pighaun: :pighaun: :pighaun:
-
เป็นการ "บอกรักด้วยภาษากาย" ที่นุ่มนวลอ่อนหวานจริงๆค่ะ :o8:
สำหรับ คุณLuk หากเหนื่อยนักก็พักสักหน่อยเถอะค่ะ แล้วก็เป็นกำลังใจให้นะคะ สู้ๆค่ะ :L2:
-
รอจ้า วันนี้ไม่มารึคะ
คิดถึงคนเขียน
-
โอ๊ย ความดันขึ้นแล้ว สูงเอามาก ๆๆๆๆๆๆๆ
-
สู้ๆนะคะ เปงกำลังใจให้คนแต่งเสมอคะ
^^
-
มาแบบอิโรติก เล่นเลือดหมดตัวเลยนะเจ้าคะ ซู้ดด =.,=
นุ่มนวล อ่อนโยน เล่นเอาใจเต้นตามเลย เหอะๆ
รอตอนต่อไปค่า~
สู้ๆน้า~><' ♥
เค้ารออยู่ เอิ้กๆ
-
สุดๆๆๆๆ
นุ่นนวลมากกกพร้อมความหื่น อิอิ
-
:pighaun: :pighaun: :pighaun:
ความดันขึ้นจิงๆ
-
:-[ โอ๊ยๆๆๆคนอ่านใจจะขาด ช่างหวานกันเหลือเกิน :L1: :pig4:
-
:pighaun: :jul1: :jul1:
-
อ่อยย ความดันขึ้นสูงอ่า
ต้องรีบไปโรงพยาบาลแว้ว
-
o13 โอ๊๊ยยยยอมความดันขึ้นเลยงานนี้
:haun4: :haun4: :haun4:
สู้นะคร๊าบบบบคนเขียน
เขียนออกมาได้ใจมากกกกก :mc4:
-
มานั่งทำหน้าหื่นรออีกวัน :haun4:
-
น้องจอมมมมมเป็นไงบ้างลูก ผ่านศึกรักครานี้ไป
หวังว่าคงเข้าใจพี่บอมย์(สุดหื่น)ได้บ้างเนอะ :haun4:
-
ลุงจัดหนักได้อีอ่ะ
:haun4: :haun4: :haun4: :haun4:
-
มะไหร่ลุงจะมาเนี่ยคิดถึงนิ :t3:
-
อยากจะแนะนำอิมเมจของลุงกะจอมค่ะ
จอมน่าจะเอาเป็นแทมิน SHINee
ส่วนลุงก็ซีวอน super junior
รับไว้พิจารณาด้วยนะค่ะ :monkeysad: :monkeysad:
ปล.ขอโทษด้วยที่ไม่ได้รูปลงให้ดู มือใหม่อ่ะค่ะ ลงไม่เป็น :a5: :a5:
:z6: :z6: :z6: :z6:
-
:-[ อยากรู้จังจอมจะทำงัยต่อ
-
โอว บทพิศดาร
-
เพิ่งตามอ่านจนทัน เย้ :a9:
สนุกมากๆจ้า :m4:
ยิ่งตอนล่าสุดบอมย์อ่อนโยนมากจอมก็น่ารัก :กอด1:
ปล.เป็นกำลังใจให้Lukนะคะสู้ๆ :a2:
-
o18 จึกๆ จิ้มๆ เจี๋ยนๆ เฝ้ารอ และรอคอย :call: :call: :call: :call: :call:
-
มารออ่านอย่างมีความหวังและเชื่อว่าไม่นานคงได้อ่านตอนต่อไปครับ :pig4:
-
เพิ่งตามมาอ่านเรื่องนี้ สนุกดีค่ะ จอมแมนมากๆ ส่วนอีตาลุงก็หื่นเกินพิกัดจริงๆ :pighaun: :pighaun:
แต่รู้สึกคำหยาบเยอะไปหน่อย มีแทบจะทุกประโยคของบทสนทนาเลย ถ้าลดลงสักหน่อยก็น่าจะดีนะคะ :really2: :really2: :really2:
-
ใกล้จะมาต่อรึยังน้อ รออยู่นะครับผม :t3:
-
:pighaun:ไร้คำบรรยาย
:กอด1: ให้กำลังใจคนเขียน
-
จอมใจนักเลง
Part 20
ความลับเกือบหลุด?...
.
.
.
.
“กราบนมัสการครับหลวงพ่อ” ผม..จอม...พี่สอน พากันก้มกราบหลวงพ่อทันทีที่เข้ามาในกุฏิ....
หลวงพ่อเป็นพระสายปฏิบัติ ท่านเป็นพระเกจิที่ควรค่าแก่การเคารพยิ่ง..พวกผมฝากตัวเป็นศิษย์มาสิบกว่าปี
“อืม...หายไปนานนะโยม..” หลวงพ่อทักหลังกราบท่านเรียบร้อยแล้ว สังขารท่านชราภาพลงมาก
แต่แววตายังอบอุ่นกอปรกับใบหน้าอิ่มบุญแค่เสียงทักก็เหมือนระฆังสะท้อนเข้าถึงใจกันเลย
“ครับ...ครึ่งปีเห็นจะได้หลวงพ่อ” ผมตอบท่านไป
“แล้วคนอื่นๆ ละ...เป็นอย่างไรกันบ้าง.” ท่านถามมาอีก
“ทุกคนสบายดี เห็นบอกเดือนหน้าจะมากัน...คงได้มากราบหลวงพ่อเหมือนทุกครั้งแหละครับ”
ที่ท่านถามหมายถึงเพื่อนกลุ่มสิงห์โตดำ และเหยี่ยวเวหา...หลังเหตุการณ์ปีศาจกรองกุมภ์ 16 ปีก่อน พวกผมมาทำบุญ
อุทิศส่วนกุศลให้กับพวกที่เสียชีวิตในเหตุการณ์นั้น ตะเกียงก็ได้หลวงพ่อเตือนสติชี้ทางธรรมช่วยให้จิตใจสงบลงได้
ไม่งั้นคงเอาแต่โทษตัวเองว่าเป็นต้นเหตุทำให้ไอ้พี่เทคมันตาย..
“อืม...แล้วนี่โยมตั้งใจมาทำบุญสินะ..ถึงหอบของมามากมาย”
“ครับ...แฟนผมเค้าตั้งใจทำบุญให้พ่อกับแม่ที่ล่วงลับไปแล้ว..รบกวนหลวงพ่อด้วยนะครับ”
ผมพูดอมยิ้มปรายตาไปทางจอม..หลวงพ่อหันไปมองน้อง..นั่งหน้าแดงหูแดงเถือกแล้วนั่น คงไม่คิดว่าผมจะแนะนำหลวงพ่อ
ไปแบบนั้น แต่จอมแสบก็ไม่โวยเอาแต่ก้มหน้างุด...พี่สอนกลั้นขำใหญ่
ผมไม่อายหรอกครับ หลวงพ่อรู้เรื่องพวกผมดี ตั้งแต่พวกเราฝากตัวเป็นศิษย์..ไม่ว่าจะเป็นคู่ของ
ตะเกียงกับไอ้โต๋ ไอ้รันกับไอ้พรต...เพราะฉะนั้นท่านไม่แปลกใจหรอกที่ผมบอกว่าจอมเป็นแฟน...ฮ่าๆๆๆๆ
“ชื่ออะไรกันหละ อายุเท่าไหรแล้ว” หลวงพ่อหันไปถามจอม
“จอมภาคย์ครับ อายุ 19 ครับ” น้องเงยหน้าขึ้นตอบ..ท่านสำรวจจอมเงียบๆ ก่อนจะหยิบ
ปากกากระดาษวางตรงหน้า...แล้วพูดขึ้นว่า
“เขียนชื่อสกุลพ่อแม่...ของโยมก็เขียนด้วยเลย วันเดือนปีเกิดให้ครบ..โยมบอมย์ด้วยนะ”
ท่านพูดจบ ผมก็พยักหน้าให้จอมแสบ เอื้อมไปหยิบกระดาษปากกามาจัดการเขียนตามที่หลวงพ่อบอก....
น้องเขียนก่อนส่งมาให้ผมเขียนต่อ ผมก็เขียนของผม..เรียบร้อยแล้วค่อยนำไปวางไว้ตรงหน้าหลวงพ่อเหมือนเดิม
หึหึ...แอบจำวันเดือนปีเกิดภรรเมียไว้เรียบร้อย งานนี้ได้ฉลองเพราะยังมาไม่ถึง....จัดหนัก...จัดเต็ม...
ไอ้หยะ!...เดือนหน้าแล้วด้วย...
“ถวายสังฆทานก่อนนะโยม...ก่อนอื่นนำปัจจัยไทยทานทั้งหมดตั้งจิตอธิษฐานถึงบุคคลที่เราส่งกุศล
ไปให้ด้วย อย่าลืมตั้งนะโมสามจบ อาราธนาศีลให้เรียบร้อย ” พูดจบ ผมก็พยักหน้าให้พี่สอนลำเลียงของทั้งหมดมาใกล้ๆ..
ก่อนยกขึ้นเหนือศรีษะตั้งจิตอธิษฐาน ผมนึกถึงโอโต้ซังกับคุณแม่ของจอม...บอกท่านว่าผมขอรับหน้าที่ดูแลจอม
ไปตลอดชีวิต...ไม่ลืมขอขมาท่านทั้งสองที่ทำให้ลูกชายคนเดียวของท่านกลายเป็นเมียผมอย่างสมบูรณ์หมดโอกาสสืบทายาท
ทางสายเลือดไปเสียแล้ว
จอมแสบก็ทำตาม....น้องอธิษฐานนานพอสมควร คงมีเรื่องบอกกับแม่และโอโต้ซัง
หลายเรื่องเชียวแหละ...ผมแอบคิดในใจอย่าฟ้องเด็ดขาดว่าพี่ขืนใจเชียวนะสุดที่รัก..ไม่งั้นพ่อตาแม่ยายได้ตามไปหักคอเอานะสิ
เรียบร้อยแล้วเริ่มสวดตามที่หลวงพ่อบอก หลังจากถวายสังฆทานหลวงพ่อก็สวดรับสังฆทานให้กรวดน้ำ
ปิดท้ายด้วยให้พรตามระเบียบ จากนั้นพี่สอนทำหน้าที่นำน้ำที่กรวดไปรดต้นไม้ด้านล่าง....ระหว่างนั้นท่านก็พูดขึ้นมาว่า
“ขอให้โยมทั้งคู่ดูแลกันและกันด้วยความเข้าใจ..อย่าใช้อารมณ์เป็นที่ตั้ง..สติมาปัญญาเกิด..
ทุกอย่างจึงจะผ่านได้ด้วยดี” ท่านให้ข้อคิดมา ผมก้มกราบจอมก็ทำตาม...หลังคุยสารทุกข์สุกดิบอีกสักพัก
เรื่องกิจการของผมนั่นแหละ ก็สมควรแก่เวลากราบลาท่าน...เพราะใกล้ฉันเพลเต็มแก่แล้ว ถือโอกาสขอตัวกลับกันเลย
พี่สอนรับหน้าที่ขับรถแทนอาจักร ผมไม่ต้องการคนมาเยอะ อยากใช้เวลาส่วนตัวบ้าง ไม่ลืมบอก
พี่สอนแวะฟ้าฮ่ามทานกลางวันแถวริมปิงเลยดีกว่า
ระหว่างนั่งในรถ ผมเอามือน้องมากุมไว้บนหน้าขา จอมแสบแค่ชำเลืองหางตามองนิดหนึ่ง
แต่ไม่ได้ขืนมือหนี นอกจากหน้าจะขึ้นสีแกล้งมองถนนด้านข้างซะงั้น ยิ่งเขินยิ่งทำให้ผมยิ้มไม่หุบ
น้องเขินโดนใจผมชะมัด หัวใจผมพองคับอกเลยเหอะ...พักหลังจอมยอมให้ผมแสดงความรู้สึกมากขึ้น
งงกับตัวเองจริงๆ เห็นผู้ชายหล่อหน้าตาดีก็ไม่น้อย ผมไม่นึกพิศวาสมาก่อน เพื่อนผมล้วนหล่อ
ขั้นเทพกันทั้งนั้น เพิ่งจะเกิดความรู้สึกนี้กับจอมคนแรก ไม่นับตะเกียงเพราะรายนั้นสวยไร้ที่ติ ไม่ได้หล่อแมนเหมือนจอม
คนเราลองเจอคนที่ใช่อะไรก็ไม่สำคัญ แค่ใจบอกว่ารักแล้วมักไม่สนเรื่องอื่น ยิ่งมีออฟชั่นมาครบ
ถือเป็นกำไรเสียมากกว่า กรณีจอมผมคิดว่าเป็นบุญเก่าผมละมั้ง ถึงได้น้องเป็นคู่ชีวิต..แม้จะรวบรัดเอาแบบมึนๆ งงๆ ก็เหอะ
มาถึงร้านผมเลือกนั่งริมน้ำ พี่สอนปล่อยแกตามสะดวก ยังไงผมสองคนคงอยู่ในสายตาแกตาม
หน้าที่การ์ดนั่นแหละ จากนั้นก็สั่งรายการอาหาร จอมสั่งปลาหิมะนึ่งซีอิ้วกับยำตะไคร้ ผมสั่งแกงส้มชะอมกุ้ง
ข้าวอบสับปะรด พล่าหมู เครื่องดื่มเราเห็นตรงกันขอเป็นน้ำเปล่า เมื่อพนักงานรับออเดอร์เสร็จระหว่างรออาหาร
ผมชวนคุยขึ้นก่อน
“สบายใจไหมได้ทำบุญให้แม่กับโอโต้ซัง” จอมมองผมยกยิ้มอย่างหล่อ
ถือเป็นคำตอบในตัวเสร็จสรรพ
นึกถึงที่เจอกันแรกๆ จอมกวนผมประจำจนได้เรื่อง ทั้งที่นิสัยปกติออกจะพูดน้อย คนไม่รู้จักมักคิดว่า
น้องหยิ่งหรือเปล่า ความจริงแล้วจอมไม่พูดพร่ำเพรื่อ ลองได้พูดจัดหนักจัดเต็มหน้าหงายกันเลยหละ
“บอกโอโต้ซังกับแม่เรื่องพี่หรือเปล่า?” ผมยังถามต่อ
“ไม่บอก..โอโต้ซังกับแม่รู้จักพี่แล้วไม่ใช่...จะให้บอกไรอีก” น้องทำเสียงขึ้นจมูก
“อ้าว!...ไม่แนะนำลูกเขยเล่าครับ งั้นที่พี่บอกกับพวกท่านกลายเป็นพี่โกหกอะดิ” ผมทำทีน้อยใจ
ดูจอมแสบจะตอบว่าไง
“พี่..อย่าเยอะ” แหนะ!..ไม่ง้อยังว่าผมอีก ให้มันได้ยังงี้ดิ
“จอมครับ..เราสองคนเป็นอะไรกันพ่อแม่พี่ยอมรับ แล้วทำไมจอมไม่บอกโอโต้ซังกับคุณแม่หละ...
พี่จะสู้หน้าพวกท่านได้ยังไง” เปลี่ยนโหมดเลยผม...เล่นลูกน้อยใจไม่ได้ ก็ต้องเอาเหตุผลมาพูดแทน
“เฮ้อ!..เหนื่อย..ตกลงมีผัวหรือมีพ่อเนี่ยะ?” ไอ้หยะ! จอมแสบหลุดปากเรียกผมว่าผัว
คงไม่รู้ตัวว่าพูดไรออกมา ผมพยายามยัดเยียดคำนี้มาตลอด แสดงว่าได้ผลคงฝังในจิตสำนึกของน้องให้แล้ว
มาแบบนี้ต้องรีบตะครุบให้ไว อย่าปล่อยหลุดเป็นอันขาด
“เป็นผัวซิครับ จะเป็นพ่อได้ไง” พอผมพูดไปปุ๊ป เหมือนน้องจะนึกขึ้นได้
หน้าแดงลามไปถึงหูแล้วนั่น ที่สำคัญอึ้งไปแล้ว
“พี่ดีใจนะครับ ในที่สุดจอมก็ยอมรับเสียที” ยิ่งผมเน้นน้องยิ่งเหวอเข้าไปใหญ่ จะขำก็กลัวโกรธ
เลยต้องเก็กหน้าจริงจัง ผมสุดปลื้มแต่เพราะเห็นท่าทางกลืนไม่เข้าคายไม่ออกของจอมแสบจะหลุดขำเข้าให้
เด็กบ้า...ไมน่าฟัดจริงหวะ
“ร้านนี้คราวหลังจอมไม่มาแล้วนะ” หาเรื่องตีรวนพาลร้านเค้าซะนั่น อันธพาลไปแล้วเมียผม
“อ้าว! ทำไมไปว่าร้านเค้าแบบนั่นครับ บรรยากาศการตกแต่งดูดีออก เรียนสถาปัตย์มา
มองไม่ออกหรือไงครับ” ผมไม่เลิก แกล้งเมียแล้วมีความสุขพิลึก
“อาหารช้าเห็นป่ะ!..สั่งตั้งนานไม่มาสักรายการ ไม่ได้ว่าเรื่องบรรยากาศสักหน่อย” ทำเป็นบ่น
แต่ไม่กล้าสบตาเลยครับ ปกติหลบทีไหน ยังไม่นับหน้าแดงก่ำที่ปิดไม่มิดผิวขาวเป็นทุนยิ่งเห็นชัด
ทำเป็นเนียน แต่ผมรู้ว่ากำลังหาเรื่องเปลี่ยนกระทู้ดึงความสนใจผมไปคุยเรื่องอื่น....ฮ่าๆๆๆๆ
ผู้ชายเขินหาดูไม่ง่าย ยิ่งหน้าตาดีเป็นทุนแถมเป็นคนที่ทำให้หัวใจพองโต เชื่อเหอะร้อยทั้งร้อยความสุข
มันสัมผัสได้จนล้น
“หิวขนาดนั้นเชียว งั้นเปลี่ยนร้านพี่ทนเห็นเมียพี่หิวไม่ได้ รอแป๊ปโทรตามพี่สอนก่อน”
ผมยังเน้นเมียชัดเจน แถมแกล้งล้วงโทรศัพท์ออกจากกระเป๋ากางเกง จอมแสบห้ามผมหน้าตั้ง
หน้ายังกะตูดลิง..แดงเอาแดงเอา ยิ่งได้ยินผมพูดเมียซะเต็มปาก ปกติต้องเหวผมกลับแล้วครับ
แต่นี่เจ้าตัวไปไม่เป็นเล่นหลุดปากก่อน เลยไม่รู้จะสะกัดผมยังไง น่ารักมากมาย
“เดี๋ยว! ไม่ต้องหรอกรอตั้งนานแล้ว ไปร้านใหม่ยิ่งช้าเข้าไปใหญ่ รอต่อไปเหอะ” พูดจบ
เฉมองทางแม่น้ำซะงั้น โอ้ย!เสี้ยวหน้าด้านข้างจมูกโด่งเป็นสันได้รูป หน้าเนียนใสแดงก่ำ หล่อสาด....
“หึหึ!.” อดขำไม่ได้ทำตัวน่ารักชะมัด จังหวะพนักงานยกอาหารมาเสิร์ฟ เลยต้องพักไว้ก่อน
“เชิญครับ หิวก็ลงมือทานได้เลย” ผมตักปลาหิมะนึ่งซีอิ้วใส่จานให้ จากนั้นเราทั้งคู่ก็ลงมือ
ทานอาหาร ไม่อยากแหย่ให้เขินไปมากกว่านี้ ปล่อยให้ทานข้าวดีกว่า แค่นี้ก็กระชุ่มกระชวยหัวใจแล้วครับ
ทานไปได้สักพัก โทรศัพท์จอมก็ดังขึ้นมา ตัวแสบวางช้อนจิบน้ำก่อนจะกดรับสาย
“ว่าไงตั้ม..” เจ้าตั้มเพื่อนก๊วนเค้าโทรมา
“ไม่แน่ใจ...ถามพี่เค้าก่อน รอแป๊ป” จอมมองหน้าผม หลังคุยโทรศัพท์ก่อนจะถามผมว่า
“พี่...เพื่อนจะมาซ้อมดนตรีช่วงบ่าย สะดวกหรือเปล่า”
“เอาสิ..ทานเสร็จกลับเลย” ผมตอบ จอมหันไปคุยกับเจ้าตั้มต่อ ก่อนจะวางโทรศัพท์
แล้วลงมือทานข้าวอย่างตั้งอกตั้งใจ ไม่กล้าเงยหน้ามาสบตาผมเลย
พี่สอนขับรถพาผมกับจอมกลับ ถึงบ้านแล้วผมบอกให้แกไปพักได้ไม่มีโปรแกรมออกไปไหนอีกแล้ว
ฝากสั่งแม่บ้านเตรียมอาหารเย็นเลี้ยงเด็กๆ ให้ด้วย ก่อนจะขอตัวขึ้นมานอนเอาแรงสักงีบ ส่วนจอมแสบเข้าไปในห้องซ้อม
เช็คอุปกรณ์เครื่องดนตรีเค้านั่นแหละ
เผลอหลับนานเหมือนกัน ตื่นมาอาบน้ำให้สดชื่น เปลี่ยนเสื้อผ้าเป็นชุดลำลองเสื้อยืดสีขาวกางเกง
สามส่วนสบายๆ เดินลงไปดูเด็กๆ สักหน่อย พอมาถึงห้องซ้อมเงียบเชียบ หรือเลิกกันไปแล้ว ไม่ได้ยินเสียงซ้อมเพลง
กำลังจะเปิดประตูเข้าไปดันได้ยินเสียงหัวเราะของพวกเจ้าตั้ม เจ้าก้อง เจ้าเกียรติกับน้องอ้อย ขำกันกระจาย
พาลชะงักรอฟังว่าคุยอะไรกันถึงหัวเราะงอหายขนาดนั้น
“ยังไงนะผีผ้าห่มมึง เฮียเค้าเล่นกับมึงยังไงจอม ขออีกรอบดิ” เสียงเจ้าก้อง ตายห่าอย่าบอกว่า
จอมแสบเล่าเกมส์ผีผ้าห่มให้พวกเพื่อนฟังหละนั่น
“ก็เค้าให้กูม้วนตัวอยู่ในผ้าห่ม โผล่หัวกับเท้าออกมา ห้ามไม่ให้ตัวหลุดจากผ้าห่มไม่งั้นแพ้
แล้วพี่ก็จักจี๋ส้นเท้ากู ถ้าทนได้เกินห้านาทีกูชนะ”
“กร๊ากกกก!!!....ฮ่าๆๆๆๆ! ไอ้จอมมึงโดนเฮียหลอกแล้ว นั่นมันใช่ผีผ้าห่มที่ไหน เดี๋ยวก่อน...
แล้วตกลงมึงชนะหรือแพ้ กติกาคนแพ้ทำอะไร” เสียงไอ้ตั้มมันถาม ไม่ได้การแล้วเด็กพวกนี้กำลังสอนเมียผมรู้มาก
ต้องสกัดดาวรุ่งเสียก่อน คิดได้ผมเปิดประตูเข้าไปทันที
“ทำไรกันอยู่ครับ ไม่ได้ยินเสียงซ้อมเลิกแล้วเหรอ” ผมตีมึนแกล้งถามเปลี่ยนเรื่อง ทุกคนหันมอง
ผมเป็นตาเดียว แต่ละคนพอเห็นหน้าผมพากันอมยิ้มซะ โดยเฉพาะไอ้ตั้มมีส่งสายตาล้อเลียนให้อีก คงกำลังสงสัย
พฤติกรรมผมแน่ๆ เมียผมก็ซื่อซะมองมาตาโตอย่างเดียวเลย
“พักวงสักสิบนาทีนะเฮีย เพิ่งจะเบรกก่อนหน้าเฮียเข้ามานี่เอง ว่าแต่เฮียเหอะ สร้างวีรกรรมอะไร
ไว้กับเพื่อนอ้อยเนี่ยะ” น้องอ้อยใส่ผมทันที หญิงห้าวไม่เข้ากะหน้าออกตัวก่อนเพื่อน ผมไม่อยากให้วกเข้าเรื่องนี้
เลยต้องหาทางดึงความสนใจเสียก่อน
“หือ...นี่เล่นเพลงนี่ได้ปล่าว! งมงายของบอดี้แสลมนะ...เล่นให้พี่ฟังหน่อยดิ
เย็นนี้เลี้ยงข้าวตกลงไหม” พอผมพูดจบ ไอ้เจ้าก้องออกตัวทันที
“โห...เยี่ยมเลยเฮีย ได้ดิใครจะร้อง เฮียร้องเองหรือเปล่า พวกผมแกะซ้อมเหมือนกัน”
ได้ผลหัวข้อเปลี่ยนแล้ว
“ไม่หรอก ขอฟังนะ..ขอฟัง ปกติใครร้องลุยเลย” สรุปผมก็ได้ฟังเพลงสมใจ
เปลี่ยนหัวเรื่องได้อีกตะหาก คนร้องก็เมียผมนั่นแหละ เสียงโดนใจสุดๆ เฮ้อ! เกือบไปแล้วไหมหละ
ขืนให้เมียโดนซักฟอกหลุดปากบอกไป ได้โดนเด็กพวกนี้ถอนหงอกตายห่า หาว่าผมหัวงูหลอกเมียตัวเองแน่นอน
หวิดไปแล้วไหมหละ มาไม่ทันไม่รู้จอมแสบจะไขความลับแบบซื่อไม่รู้เรื่องหรือปล่าว...???
มาต่อให้แล้วนะคะ รอวันจันทร์มาต่อให้อีกค่ะ
รักทุกคนเหมือนกัน ตอนนี้เร่งงานประจำ ต้นเดือนงานเพียบ
ขอเป็ดหน่อยได้ไหม ถ้าเป็ดเยอะ ตอนหน้าไคลแม็กซ์
ดูจอมใจของเรา ออกโลงนักเลงเต็มสตรีม ถ้าเป็ดมาไม่เยอะ
คนเขียนอาจคิดไรไม่ออก ส่งกำลังใจให้กันหน่อย
Luk.
-
คิดถึงคนเขียน :กอด1: ว่าอยู่หายไปไหนตั้งนาน
-
ส่งให้แล้วนะคะ สำหรับเป็ดน้อยสีเหลือง
-
น่ารักใสซื่อจริงๆเมียพี่บอมย์เนี่ย
-
คาดพี่บอมย์คงจะแย่ หากน้องจอมทราบความจริง
หมัด ศอก เข่า คงลอยมาไม่นับ
-
:m20: :m20:เกือบไปแล้วมั้ยเฮีย
-
แอร้กเ้กือบไปแล้วนายบอมย์ :เฮ้อ:
-
กดเป็ดให้คนแต่งแล้วนะ วันจันทร์ขอยาวๆ :L1:
-
อิอิ น้องจอมน่ารักจริงจริง
-
:laugh: :laugh: :laugh: :laugh: :laugh: :laugh: :laugh: :laugh: :laugh:
-
โห๊ะๆๆๆ !!!!!
วิดไป วิดไป~~
จะน่ารักไปไหนเนี่ย
รอ NC เนาะ :)
:L2: :L2: :L2: :L2:
:กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
อุ่ยๆๆๆๆ
เกือบแล้วบอม
มาไม่ทันนี่โดนจอมเล่นแน่ๆ
-
ไหง น้องจอม เอาตัวเองไปแฉให้ เพื่อนฟังซะงั้น ดีนะพี่บอมย์เค้ามาห้ามทัน ไม่งั้นหนูจอมนั่นแหละ ที่จะอายที่สุด
เด็กบ้าเรื่องผีผ้าห่มใครเค้า ให้เอาไปเลาให้คนอื่นฟัง เรื่องแบบนี้มันต้องคุยกันแค่สองคนเว้ย
-
เอาไปเลยค่ะทั้งเป็ดทั้งบวก อย่าหักโหมมากนะคะ :กอด1:
สงสัยงานนี้เพื่อนๆ คงมีระแคะระคายบ้างหล่ะ :laugh: เกือบไปแล้วไหมหล่ะ
-
:really2: อิอิ
-
ฮ่าๆๆๆ
เกือบไปแล้วล่ะบอมย์ :laugh:
-
o13 :กอด1:
น้องจอมน่ารัก บอมเจ้าเล่ห์
-
อิอิ แวะมา + ตามเคย
สู้ๆนะคร้าบ o13
-
+ 1
จอมแสนซื่อใจนักเลงน่ารัก...... o18
-
:laugh: :laugh:
น้องจอมน่ารักวะ
เด็กน้อย
:call:
-
จอมใจ จอมแสบ
เวลาอายแล้วน่ารักมากๆ :o8:
-
:laugh: :laugh: :laugh:
-
จอมน่ารักจัง :o8:
-
ยังคงเป็นความลับ ผีผ้าห่ม ต่อไป
-
:laugh:
เกือบหลุดไปแล้ว อิพี่บอมย์
-
555 น้องจอมเอาไปถามเพื่อนอีก หึหึ เกือบไปแล้วไหมละพี่บอมย์
-
เกือบ.....สวย(ซวย) :-[
-
จอมน่ารักได้อีกจัดให้อยู่แล้วเป็ดน่ะอยากบวกด้วยนะเนี่ยแต่ไม่ได้งั้น :กอด1:
-
หวุดหวิดไปเลยนะเฮียบอมย์ :เฮ้อ:
ตื่นช้ากว่านี้อีกหน่อยได้งานเข้า งานงอก
ได้โดนเด็กถอนหงอกแหงม
-
จอมครับ สำหรับพี่จอมเขินสุโค่ยมากๆ
อยากได้น้องมาซุกอกจังเย้ยยยยย....
กลัวไอ้พี่บอมย์ถวายบาทา ชอบๆๆๆๆ
บวกเป็ดแล้วนะครับ :z1:
-
เกือบจะได้รู้แล้วเชียว 555 :3123:
-
ตามมาอ่านน้องจอม :pig4: +1
-
:m20:เกือบไปแล้วเฮีย....555
o13เอาไปเป็ดมาฝากคร๊าบบบ
-
จอมน่ารักมากกกกกกกก
-
จิ้มเป็ด1ตัวจ้า........
-
:laugh: :laugh: :laugh: :laugh: :laugh: :laugh:
เกือบไปแล้วมั๊ยล่ะพี่บอม
-
เข้ามาฮาจอม
เด็กน้อยจากตปท.ก็แบบนี้แหละไม่รู้ว่า ภาษาไทย ซับซ้อน
ถ้าความลับแตก จะเป็นไงหนอ อยากให้แตกนะเนี่ย
-
เกือบไปแล้ว
อิอิ
-
:jul3: :jul3: :jul3:
:pig4: :pig4:
-
เกือบจะ โดน ถอน หงอกสะแล้ว หุหุ o18 o18 o18 :m20: :m20: :m20: :m20:
-
อยากให้จอมรู้ว่าโดนอิพี่บอมม์หลอกจริงๆเลย :laugh:
-
:laugh: :laugh: +1
-
เกือบไปแล้ววว :laugh: :laugh:
-
คราวนี้ช่วยดูคำผิด/สะกดผิดตกหล่นให้นะคะ
อายุเท่าไหรแล้ว -> อายุเท่าไหร่แล้ว
ปัจจัยทัยทาน -> ปัจจัยไทยทาน
อธิฐาน -> อธิษฐาน
กำไล -> กำไร
ล่วงโทรศัพท์ -> ล้วงโทรศัพท์
สะกัด -> สกัด
เสริฟ -> เสิร์ฟ
- จอมคงซื่อๆ โดนเฮียหลอกได้อีกไม่นาน พี่บอมบ์เตรียมรับมือเมียได้เลย :laugh:
- จัดเป็ดไปคร้าบบบบบ :))
-
แหม!!!!!
บอมย์รีบสกัดดาวรุ่งเลยนะ
กลัวจอมรู้เรื่องความเจ้าเล่ห์ของตัวเองล่ะสิ
-
:m20: ถ้าจอมเผลอหลุดออกไปเนี่ย เฮียจะทำหน้าไงจ๊ะ
ว่าแต่คิดถึงคนแต่งมากกก หายไปนานเลยนะคะเนี่ย ^^
-
อิอิ จอมโหมดนี้ก้น่ารักนะ แต่เราชอบจอม
แบบนักเลงมากกว่า น่ารักดี ฮ่าๆๆ
-
เกือบไปแล้วนะบอมย์ ตอนนี้จอมน่ารักจัง :impress2:
-
หึหึ เกมส์ผีผ้าห่ม
-
o13
-
เกือบหลุดแล้วไหมละ งานนี้เอาใจช่วยจอมและบอมย์นะคับ :L1:
-
เกือบไปแล้วพี่บอมย์
-
ไอ้หยะ !! (แหะแหะ เลียนแบบพี่บอมย์) เกือบไปแล้วมั๊ยล่ะ ความลับเกือบหลุดจริงๆ
ตอนนี้น้องจอมน่ารักมาก ยอมรับด้วยว่าพี่บอมย์เป็นสารมี :o8:
-
น้องจอมน่ารักกก :man1:
-
:pig4: ที่มาต่อนะครับ
-
พี่บอมย์ กลางคืนหลุดแน่ๆๆ จอมไม่ยอมหรอก เชื่อดิ
-
จอมเอ๊ย..จะน่ารักไปไหนลูก แค่นี้พี่บอมย์ก็รักก็หลงจะแย่แล้ว
ขนาดเราเป็นคนนอก ยังอยากหอมแก้มแดงน้องจอมซักสองสามฟอดแหละ
แต่ไม่เอาดีกว่าเนอะ เดี๋ยวเจอแข้งนายบอมย์ 555
ป.ล. น้องluxจ๋า..
"อธิฐาน" คำนี้ เขียน "อธิษฐาน" ออกเสียงว่า "อะ -ทิด - ถาน" ค่ะ
ยิ่งมีออฟชั่นมาครบถือเป็นกำไลเสียมากกว่า
ถ้าจะสื่อความหมายตามบริบทของคำ ต้องเป็น "กำไร" คำนี้ค่ะ
"กำไล" คำนี้หมายถึง เครื่องประดับสำหรับสวมข้อมือหรือข้อเท้าค่ะ
-
555 เกือบไปแล้วนะบอมย์
-
มารอด้วยคนค่ะ :กอด1:
-
เกือยไปแล้วนะพี่บอม555
-
จอมน่ารักอีกแล้ว >///<
-
ยังไงดี ยังไงดี เกือบล่ะ พี่บอมย์
-
อ่ะห้า รอๆจ้า รีบมาต่อไวๆนะ
ปล.สู้นะคนแต่ง
-
55555 เฮียบอมย์เนียนได้อีก
นี่เรียกเอาความซื่อมาใช้กอบโกยกำไรเข้าตัวนะเนี่ย!! 5555
คิดถึงน้องตะเกียงงงงง เมื่อไรจะมา~รออยู่น้า!
-
มาต่อไวๆนะค้าบบบบบ
-
น้องจอมยังไม่รู้ตัว :laugh:
-
จอมน่ารัก... :impress2: :impress2:
-
ฉึก กะฉึก กะฉัก จิ้มๆ คิดถึง จอมและบอมเบ o22 o22 o22 o22 o22 o22
-
ครั้งนี้รอด ครั้งหน้าระวังให้ดี
-
หลุด ไม่หลุด หลุด ไม่หลุด 555 เกือบหลุดดดด :m20:
-
เกือบไปแล้ว เกือบหลุด เพราะความซื่อของ น้องจอม o3 o3
:pig4: :pig4: :pig4:
-
หวุดหวิดมากเลยนะพี่บอมย์ ฮ่าๆๆๆ
-
เก็บความลับให้ตลอดนะเฮีย :m20:
-
แหม่ๆๆๆ เกือบไม่รอดไป
-
มาต่อแล้วววววววอยากอ่านต่ออีกงะ
-
ปูเสื่อรอค่ะ
-
มารอค่ะ
-
กรี๊ดดดดดดดดดด
คนแก่หลอกเด็ก
น้องจอมน่ารัก :o8:
-
นิสัยอ่ะลุง
นิดๆก็เอาขอให้ได้กำไลจากน้องจอมเป็นพอ o18
เค้าจะไปฟ้องพี่โต้กะตะเกียงแล้ว ชิชิ :serius2: :serius2:
-
o13 o13
-
แผนเกือบแตกแล้วไหมละ
-
น้องจอมซื่อจริงๆ นะหนู :m20:
-
ดันกระทู้ไว้รออัพ ฮิๆๆๆ
-
:z2: มารอด้วยใจจดจ่อ
เมื่อไหร่น้องจอมของโผมมมม จามาคร๊าบบบบ!!! :z3: :z13:
-
เพื่งมาเป็นสมาชิกนะคะ
:mc4:
รอจอมอย่างใจจดใจจ่อ
เฮียบอมแกล้งมึนบ่อยมาก
:bye2:
-
บวกเป็ดไปเลยให้แก่ความมึนของบอมย์และความน่ารักของจอม
อ้อแล้วก็ให้Lukด้วนน้า(3 in 1) :laugh:
-
เย่ๆ ๆๆ อ่านทันแล้ว น่ารักมากมายย o13
จอมซื้อซื่อ 555+
-
:-[ :-[ น้องจอมน่ารักมากๆ ซื่อจริงๆน้องพี่เสร็จอิลุงบอมย์ตลอดอ่ะ
-
จอมใจนักเลง
Part 21
บอมย์จอมเจ้าเล่ห์?...
.
.
.
.
“มึงเคยกินเปล่าจอม น้ำพริกอ่องแกงฮังเลเนี่ยะ?” เจ้าก้องถามจอมแสบ ขณะที่ทุกคนกำลังทาน
มื้อเย็นซึ่งผมให้แม่บ้านเตรียมให้ตั้งแต่หัวค่ำ
“ไม่เคย..ตั้งแต่อยู่เชียงใหม่เกือบเดือนยังไม่เคยกินอาหารเหนือเลย นี่ครั้งแรก” จอมแสบตอบ
หน้านิ่งตาใส
“อ้าว! เฮียไม่เคยพามันไปกินหรือครับ?” วกเข้าหาผมจนได้
“พี่ตั้งใจให้กินวันนี้ พวกเราจะได้กินด้วยไง” แถครับผม
“แล้วมึงกินเป็นเปล่า ลองแตะดูก่อนอย่าผลีผลาม” เจ้าเกียรติเตือนจอมแสบ หลังเทพบุตรสุดหล่อ
ตักน้ำพริกอ่องซะเต็มช้อน ทุกคนพลอยหยุดมืออัตโนมัติมาลุ้นจอมแสบโซ้ยน้ำพริกอ่องเข้าปากหน้าตาเฉย ตกใจกันหมด
ไม่คิดว่าน้องจะตักแล้วเอาเข้าปากไปดื้อๆงั้น ปกติน้ำพริกต้องตักมาราดข้าวก่อนแล้วค่อยกิน ให้ข้าวช่วยลดความเผ็ดลงบ้าง
ถึงแม้น้ำพริกอ่องจะใส่หมูสับเป็นหลัก ขึ้นชื่อว่าน้ำพริกจะมากจะน้อยก็เผ็ดเป็นมาตรฐานอยู่แล้ว คงไม่ทันแล้วหละจอมแสบ
ลุกพรวดวิ่งหน้าตั้งดิ่งไปห้องน้ำทันที หน้าแดงก่ำน้ำตาเล็ดแน่นอน
“เฮ้ย! กะแล้วต้องออกอิหรอบนี้ เสือกซดซะเต็มช้อน ไม่ถามก่อนไอ้เด็กอิมพ๊อตเอร้ย!” เจ้าเกียรติพูด
ก่อนลุกตามจอมแสบไปทันที คงไปดูอาการนั่นแหละ ผมจะลุกไปเองกลัวจะเก็บอาการห่วงเกินงามไม่ไหว ไม่อยากให้
เด็กๆ มาตั้งคำถามทีหลัง เรื่องเกมส์ผีผ้าห่มตอนเย็นก็เพิ่งจะเอาตัวรอดได้ ไอ้ผมไม่เท่าไหร่พร้อมจะเปิดอยู่แล้ว
อยู่มาจนอายุปูนนี้แต่จอมนะสิยังต้องเรียนอีกเกือบสี่ปี ถ้าน้องอยากเปิดให้เค้าตัดสินใจเองดีกว่า ไม่ถึงห้านาที
ทั้งคู่ก็กลับเข้ามา จอมแสบปากแดงแปร๊ดแถมเจ่อนิดๆ ยังกะลูกตำลึงสุก
“พี่ไม่บอกก่อนเล่าว่ามันเผ็ด” มาถึงโต๊ะเหวี่ยงใส่ผมเฉยเลย อยากจะดึงมาปลอบก็กะไรอยู่
อย่างน้อยก็หายกังวล คงดีขึ้นแล้วไม่งั้นเจ้าตัวไม่หาเรื่องเหวี่ยงผมหรอก บ่นได้ก็หายห่วง
“พี่ขอโทษใครจะไปคิดว่าจอมจะตักซดยังกะกินแกงซะงั้น” ผมแหย่ให้อารมณ์ดี แต่เจ้าตัวพองแก้ม
ใส่ผมซะงั้น พาเอาทั้งโต๊ะกลั้นขำสุดหล่อปากเจ่อกันเป็นแถว คงเข็ดน้ำพริกอ่องไปอีกนาน ตั้งแต่กลับมากินต่อ
ไม่ตักเลยสักเอ๊ะ
บรรยากาศมื้อเย็นกลับมาสนุกสนานได้อีก เพราะวัยรุ่นทั้งหลายแข่งกันจ้อไปด้วยทานไปด้วย
ผมได้แต่เป็นผู้ฟังเค้าคุยกันซะมากกว่า ข้อมูลล่าสุดเมียผมมีทั้งรุ่นพี่รุ่นเดียวกันรุมจีบเพียบ หลังร้องเพลงโชว์งานเฟรชชี่
ที่ผ่านมา
เทพบุตรได้แต่ฟังนิ่งๆ เหลือบตามองหน้าผมบ้างเป็นบางครั้ง คงสังเกตุพิรุธว่าผมออกอาการ
ยังไงละมั้ง ผมเลยเนียนอาศัยโอกาสนี้เรียกร้องความสนใจแม่งซะเลย ทำเงียบผิดปกติกินข้าวไปนิ่งๆ ส่งสัญญาณให้
เจ้าตัวรู้ว่าผมนอยด์ ได้ผลเกินคาด จอมชำเลืองมองผมจังหวะที่น้องอ้อยสาวห้าวสุดสวยกำลังจ้อถึงน้องสาวไอ้ขจร
ซึ่งเรียนคณะเดียวกับกลุ่มจอมนั่นแหละผมพอนึกหน้าออก วันที่พ่อเลี้ยงบรรจงแนะนำที่หอประชุมชื่อจรรยา น้องอ้อยเล่าว่า
ออกตัวแรงกว่าคนอื่น เล่นประกาศจีบจอมแสบกันเลยว่างั้น
สุดหล่อของผมคิ้วขมวดแล้ว หลังดูออกผมเมินเจ้าตัวเค้าให้ ชักสีหน้าใส่แหละ เอาละสิ
กลุ่มเด็กแสบเริ่มพิรุธแล้วที่เห็นจอมแสบนิ่งไปเฉยเลย ก่อนบรรยากาศจะกร่อย พี่สอนเดินเข้ามาพอดี
“ขออนุญาตครับคุณบอมย์” แกมองหน้าผม เป็นอันรู้กันว่าเรื่องด่วน ผมถือโอกาสลุกออกจากโต๊ะ
ไม่ลืมบอกพวกเด็กๆ เดี๋ยวบรรยากาศจะหมดสนุก
“ตามสบายนะ พี่ขอตัวคุยธุระไม่ต้องรอนะครับ” พูดจบผมเดินออกมาเลย แกล้งเมินจอมแสบอีกตะหาก
หางตายังทันเห็นหน้าสุดหล่อนิ่วจนคิ้วตีกันแล้ว หึหึ! แคร์ไม่น้อยดีใจเป็นบ้า...ชอบจังมีโอกาสลองใจเมียตัวเองเนี่ยะ...ฮิ้วววว!
“ว่ามาพี่” ผมบอกพี่สอนเข้าเรื่องทันที หลังเข้ามาอยู่ในห้องสมุดส่วนตัวแล้ว
“เด็กเรารายงาน มีคนนำไอซ์กับอีมาปล่อยผับโรงแรมของเราครับ” พี่สอนพูดขึ้นมา
“จับได้ไหม?” ผมถาม
“ไม่ได้ครับ มันใช้ผู้หญิงมาปล่อยนัดมารับในผับของเรา ถึงแม้รู้มาปล่อยยาแต่เราจัดการไม่ได้
เพราะผู้หญิงมากับลูกค้าต่างชาติให้คนมารับของรับช่วงอีกทีหนึ่ง พอเราจับพิรุธได้พวกมันก็เคลียร์จบแล้ว”
ฟังพี่สอนรายงานพาลปวดหัวตึ๊บนี่คือปัญหาใหญ่ที่ผมประสพขณะนี้ พวกแก็งค้ายาผมรู้ว่าเบื้องหลังใครบงการ แต่ตัวหลัก
ไม่เคยออกหน้าเลยสักครั้ง อาศัยลิ่วล้อเข้ามาใช้โรงแรมของผมภาพพจน์คือสิ่งสำคัญที่ผมต้องรักษาไว้ เกิดข่าวนี้แพร่
ออกไป นอกจากจะทำลายชื่อเสียงธุรกิจผมทั้งระบบแล้ว ยังจะเสียความเชื่อมั่นจากผู้ถือหุ้นอีกตะหาก
“พี่คิดว่ากลุ่มเดิมหรือป่าว?” ผมถามแกกลับ
“ไม่มีใครหรอกครับนอกจากจิ้งจอกเฒ่า แต่เราเข้าไม่ถึงตัวมันสักครั้ง ยอมโผล่หัวที่ไหน” พี่สอนพูด
ติดหงุดหงิดไม่น้อย ผมก็เครียดเรื่องนี้มานาน ผมชอบตาต่อตาฟันต่อฟัน แต่ที่ผ่านมาตัวบงการหดหัวอยู่ในกระดอง
เลยจัดการเด็ดขาดไม่ได้สักที
“ผมรับทราบ พี่กำชับคนของเราให้รอบคอบมากกว่านี้หน่อย” ไม่ลืมกำชับพี่สอน ก่อนให้แกกลับไป
พักผ่อนได้เลย พี่สอนพ้นหลังไปผมต่อสายหาไอ้รันเพื่อนรักทันที
“ว่าเหี้ยบอมย์ อย่าบอกเรื่องเมียนักเลงมึงอีกหละ จัดการไม่ได้ก็ตรอมใจเหอะ อย่าปรึกษากูเลย”
สาดรัน ผมยังไม่ทันอ้าปากพ่นมาเป็นชุด
“เฮ้ย! ไม่ใช่เมียกูไปได้สวยแล้วตอนนี้ กูโทรหามึงปัญหาเดิมที่ปรึกษามึงนั่นแหละ พวกมันเอาของ
มาปล่อยในโรงแรมกูอีกแล้วหวะ เอาไงดีหวะรันกูอยากจัดการเรื่องนี้ให้จบซักที ไม่งั้นต้องมากังวลอยู่อย่างนี้ตลอด
มึงฟันธงให้กูหน่อยดิ” ผมต้องปรึกษาไอ้รัน เมื่อก่อนมันก็วางแผนให้แล้วนะ แต่ติดตรงที่ไม่มีตัวเล่นให้ผมเนี่ยะแหละ
แผนเลยต้องพับเก็บไปก่อน
“เอางี้ มึงฟังกูนะ บลาๆๆๆ!..” ไอ้รันร่ายแผนระดับชาติมาซะยาวเหยียด
“จะดีหรือหวะ กูไม่อยากทำบอกตามตรงแรงไปหรือเปล่า?” ผมตอบมันกลับไป
“หึ แล้วแต่นะงานนี้ต้องเสี่ยงหน่อย มึงอยากปิดบัญชีก็ต้องเล่นแผนนี้แหละ ยิงปืนนัดเดียวได้นกสองตัว
เป็นการพิสูจน์อีกด้วย หากมึงพลาดโอกาสนี้ไอ้โต๋กับตะเกียงก็ไม่ว่างแล้วกูจะบอกให้ พวกมันมีเวลาให้เต็มที่แค่เดือนเดียว
ขาดสองคนนี้กูก็ไม่รับประกันความปลอดภัยหวะ แต่ถ้ามันสองคนรับปากร้อยทั้งร้อยมึงหายห่วงได้เลย” ไอ้รันมันตอบมา
ผมเองไม่ใช่ว่าไม่มั่นใจไอ้โต๋กับตะเกียง สองคนนั้นเซียนเหยี่ยบเมฆอยู่แล้ว แต่ที่ผมห่วงคือแผนยิงปืนนัดเดียวได้นก
สองตัวนี่แหละ กลัวอีกตัวจะไม่ตกมาตายเหมือนที่คิดกลายเป็นผมจะแย่เอาให้
“มึงแน่ใจนะ ว่าแผนมึงจะไม่กลับมาทำร้ายกูเอาหนะ” ขอย้ำมันให้แน่ใจ
“บอมย์มึงด๊อกเตอร์นะโว้ย! จะมาห่วงหน้าพะวงหลังไม่ได้ งานนี้มึงไม่ยอมออกโลงก็ไม่มีทางได้
ตัวพ่อหรอก ส่วนเรื่องที่มึงกังวล เชื่อเหอะหลังพายุฝนฟ้าย่อมใส มึงบอกพ่อกับแม่มึงให้เคลียร์ก่อนดีกว่าไม่งั้น
ได้บ้านแตกแน่นอน” ไอ้รันยืนยันหนักแน่น เอาโว้ย! เห็นทีต้องใช้แผนมันนั่นแหละ กุนซือเทพนี่หว่า? ยี่ห้อมัน
ไม่เคยพลาด ผมมั่นใจเพื่อนเต็มร้อยเอาไงเอากัน
“เอาหวะ! ลุยแบบมึงว่าแหละ พ่อกับแม่ไม่มีปัญหากูเคลียร์เอง วานมึงติดต่อไอ้โต๋กับตะเกียงให้กูที
เริ่มแผนตามที่มึงบอกตกลงตามนี้” ผมตอบรับ ก่อนมันจะหัวเราะทิ้งท้ายค่อยวางหู
กลับจากห้องสมุด พวกเด็กๆ กลับกันหมดแล้ว จอมแสบไม่ได้อยู่ข้างล่างน่าจะอยู่ห้องนอน
ผมเลยเดินขึ้นชั้นบนตรงไปห้องนอนทันที ดูเวลาปาเข้าไปเกือบสามทุ่มแล้ว
เปิดประตูเข้ามาจอมแสบคงอาบน้ำอยู่ ผมเลยไปเอนตัวเหยียดขาโซฟาเข้ามุมหน้าทีวี แหงนหน้าหลับตา
พักสมองถือโอกาสคิดแผนไอ้รันไปด้วย
นานเท่าไหร่ไม่รู้ ได้ยินเสียงจอมแสบเปิดประตู ผมยังไม่ลืมตาคอยเงื้อมหูฟังดูว่าจอมกำลังทำอะไร
รื้อเสื้อผ้ามาใส่จากนั่นก็เช็ดผมให้แห้งเงียบไปแล้ว คิดว่าจ้องหน้าผมชัวร์สัญชาติญาณมันบอกว่าผมกำลังโดนสำรวจ
จริงเสียด้วยเมื่อผมลืมตาขึ้นมา จอมแสบตาโตโดนผมจับได้ว่าเจ้าตัวนั่งจ้องผมอยู่คงนึกว่าผมหลับละมั้ง
“หึ..” ผมทำเสียงขึ้นจมูก ก่อนจะแกล้งหลับตาลงอีกครั้ง อยากรู้เจ้าตัวจะทำยังไงเวลาผมนอยด์
“อะไรเล่า” รอไม่นาน จอมโอหังเป็นฝ่ายเปิดปากพูดขึ้น น้ำเสียงไม่พอใจชัดเจน ผมเลยลืมตา
จ้องกลับก่อนจะทำเมินลุกเดินหนี ครั้งนี้จอมหยิ่งลุกขึ้นขวางผมทันที
“อย่ามาทำนิสัยแบบนี้นะ ไอ้ลุง.” สรรพนามเรียกผมแบบนี้ แสดงว่าเจ้าตัวกำลังหงุดหงิดโมโหแล้ว
“ทำอะไร พี่ทำอะไร” ผมจ้องตอบนิ่งๆ พูดเย็นชาสุดๆ
“อะ...ไอ้..ไอ้..เป็นอะไรพูดมาเลย ไม่พอใจอะไร” เอ่อเหะ! ยืนกร่างเป็นนักเลงเลยงานนี้
ขืนเล่นตัวอีกคงได้ลงหมัดลงเข่าใส่ผมแน่
“ทำไมต้องให้บอกครับ ถ้าจอมไม่รู้พี่คงไม่มีอะไรจะพูด” ผมออกน้ำเสียงน้อยใจ ก่อนจะเบี่ยงตัวหนี
ตัวแสบยึดข้อมือผมไว้ทันที
“จิ๊! ไม่ได้อะไรสักหน่อยคิดเยอะชะมัด แล้วให้ทำไงบอกมาดิต้องทำไงถึงหายเล่าหวะ” พูดมาหน้าแดงเถือก
ผมไม่ได้โกรธอะไรแค่อยากลองนอยด์ดู อยากรู้เมียจอมแสบจะแคร์ความรู้สึกผมหรือเปล่า ไหนได้เกินคาดมากมาย
น่ารักจริงวุ้ยเมียโผมมมม!!!!
“เล่นผีผ้าห่ม ถ้าจอมแพ้ให้พี่กอดตกลงไหม?” อย่าว่าผมเจ้าเล่ห์เลยนะ ขอเก็บเกี่ยวหน่อยคนมันรักนี่ครับ
“อรึ้ย! เล่นผีผ้าห่มยังไงก็แพ้ คราวนี้จอมจี๋บ้างเหอะ พี่แหละไปเป็นผีผ้าห่มเลยตกลงตามนี้” พูดเองสรุป
เรียบร้อย ผมยิ้มจนปากจะฉีกถึงหูแล้ว จอมแสบเมียผมทำไมถึงทำให้รักให้หลงขนาดนี้หวะเนี่ยะ อยากจะบ้าตาย..
นี่ไม่รู้นะว่าผมไม่ได้บ้าจี้ที่เท้าสักหน่อย จี๋ให้ตายก็ไม่ชนะผมหรอก ผมต้องจี๋เอวตะหาก ส่วนน้อยนะที่คนไม่บ้าจี้ส้นเท้า
ผมคนหนึ่งแหละ ดูรูปร่างส่วนสูงผมดิเท้าผมจึงหนาเป็นพิเศษไม่งั้นแบกรับร่างกายสูงใหญ่ไซร้พิเศษได้หรือครับ เพราะงั้น
ส้นเท้าจึงไม่ใช่จุดอ่อนของผม เข้าทางผมอย่างจัง
“ก็ได้ งั้นตกลงตามนี้ ขอพี่อาบน้ำไม่เกินสิบนาที” พูดจบผมเดินยิ้มร่าเข้าห้องน้ำทันที ปล่อยจอมแสบ
หาทางเอาชนะผมตามสบาย
ใช้เวลาขัดสีฉวีวรรณอย่างใจเย็นก่อนจะออกจากห้องน้ำ ตัวแสบนั่งบนเตียง ตาจ้องทีวีมือมีผ้านวมเรียบร้อย
กะว่ายังไงก็คงจัดการผมได้แน่ละมั้ง เห็นนิ่งไม่วิตกกังวลเลยด้วยซ้ำ หึ...ให้ความมั่นใจคะแนนเต็มร้อย
ผมสวมบ๊อกเซอร์เรียบร้อยเช็ดหัวอย่างใจเย็น ดูเวลาสามทุ่มครึ่ง ได้เวลาแล้วเพราะพรุ่งนี้จอมแสบ
ต้องไปเรียน ไม่อยากดึกกลัวน้องตื่นสาย
“เอ้า! พี่พร้อมแล้วเริ่มหรือยัง” ผมหันไปถามเจ้าตัว เล่นไม่ตอบกดรีโมทปิดทีวีแล้วจ้องผมนิ่งๆ
ผมเลยทำเนียนก้าวขึ้นเตียงก่อนจะยื่นมือไปขอผ้าห่มนวมในมือจอมแสบเจ้าตัวก็ปล่อยให้ผมโดยดี ไม่รอช้าจัดการเอาผ้านวม
พันตัวก่อนจะล้มลงไปนอน ทุกอย่างดูเหมือนเต็มใจไปหน่อย ดังนั้นผมเลยต้องแสดงให้สมจริงบ้าง
“พร้อมแล้วครับ จับเวลาด้วย” พูดจบผมพยักหน้าให้จอมแสบตั้งนาฬิกาบนหัวเตียงแค่ห้านาที
เจ้าตัวก็เอื้อมมือไปกดตั้งนาฬิกา ก่อนจะลงไปยืนปลายเตียง แล้วพูดขึ้นว่า
“เริ่มนะ” ผมพยักหน้าให้ จอมแสบกดนาฬิกาจับเวลาแล้วมือเรียวทั้งสิบนิ้ว ก็จัดการเกากระหน่ำลงที่ส้นเท้าผม
ไม่ยอมขึ้นนั่งคล่อมเท้าผมเหมือนที่ผมทำ ดันลงไปยืนปลายเตียงเกาเท้าผมขมักเขม้น สายตาจ้องหน้าผมที่โผล่หัวจาก
ผ้านวมตลอดเวลา ผมเลยส่งกำลังใจให้เมียจอมแสบอย่างสมจริง
“ฮ่าๆๆๆๆๆ...กร๊ากกกก....ฮ่าๆๆๆ!!!” ขำครับผม แกล้งขำส่ายตัวบิดหนีเหมือนจะทนไม่ไหว
ได้ผล..เมียผมรีบก้าวขึ้นนั่งทับขาผมไว้ไม่ให้ดิ้นหนี ระดมเกาเท้าผมใหญ่ ผมก็จัดให้หัวเราะงอหายเนียนชิบ..
“โอ้ย!...ฮ่าๆๆๆๆๆ....กร๊ากกกกๆๆๆๆ....ฮ่าๆๆๆๆ” จอมแสบเริ่มหงุดหงิดก็ผมเล่นเอาแต่หัวเราะ ไม่ยอมเอ่ยปาก
ยอมแพ้ จนเจ้าตัวต้องเร่งผมแทน
“ยอมหรือยัง พูดสิยอมแพ้” เห็นหน้าตาตั้งใจเอาชนะผมให้ได้ ยิ่งกระตุ้นต่อมขำผมเข้าไปใหญ่ งานนี้
ไม่ต้องเนียนครับ ขำท่าทางน่ารักน่าชังน่ากดของเมีย เลยขำจริงทีนี้ แต่ไม่ได้จักกะจี้หรอกนะที่น้องเกาเท้านั่นหนะ
“ฮ่าๆๆๆๆๆ....อร๊ากกกๆๆ..ฮ่าๆๆๆๆๆ...ไม่ยอม...พี่ไม่ยอม” ใจอยากจะยอมให้หรอกถ้าเดิมพันเป็นอย่างอื่น
แต่นี้เดิมพันมันล่อใจเกินทนเลยต้องเก็บความสงสารไว้ทีหลัง เรื่องไรผมจะพลาดกอดเมียสุดหล่อเล่าเหว้ย...
จอมแสบเริ่มหน้าดำหน้าแดงแล้ว เวลาผ่านไปผมเอาแต่หัวเราะงอหาย แต่ไม่ยอมแพ้น้องเลยยิ่งเกา
จากเกาให้ขำเริ่มออกแรงให้เจ็บแล้ว คงหมั่นไส้ผมหละ เวลาเหลือไม่ถึงนาทีเจ้าตัวโมโหสุดๆ
“โอ้ย! โอ้ยยย! เจ็บๆๆๆ...เล่นผิดกติกานี่ที่รัก ทำให้ขำไม่ได้ให้เจ็บ” เจ็บจริงครับงานนี้ นอกจากจะหยิก
จะดึงจะทุบเท้าผมแล้ว ยังจับปลายนิ้วเท้าผมบิดอีก...เจ็บจริงเหอะ ไม่ได้แกล้งหละงานนี้
“หึ...ไม่สน กติกาไม่ได้บอกนิว่าต้องจี๋อย่างเดียว แค่บอกว่าทำให้ผีผ้าห่มยอมแพ้ จิ๊!..แล้วแต่คนคิดทำดิ”
นั่นออกลูกนักเลงใส่ผมอีก ไอ้ผมตอนนี้ต้องกัดฟันทนหละครับ เจ็บก็ทนเพราะเดิมพัน เดิมพัน ท่องอยู่ในใจ
เรื่องเดิมพันอย่างเดียว เจ็บโคดๆ เล่นแรงอะเมียที่รัก และแล้วความอดทนผมก็สำเร็จ เมื่อนาฬิการ้องหมดเวลาขึ้นมา
ถอนหายใจอย่างโล่งเลยผม เหลือเวลาเยอะกว่านี้คงได้ยกมือยอมแพ้จริงๆ
“กริ๊งงงง!!!...” จอมแสบทิ้งท้ายทุบเท้าผมอีกสองปึก ก่อนจะสะบัดตูดยืนฮึดฮัดอยู่ข้างเตียง
“ทำไมทำหน้าอย่างนั่นเล่าครับ นี่พี่ทนมากมายเลยนะ จอมเล่นนอกกติกาพี่ยังไม่บ่นเลยเหอะ”
ผมดึงผ้าห่มออก ก่อนจะดึงข้อมือสุดหล่อหน้านิ่งให้ลงนั่งบนตักเจ้าตัวพยายามขืน แต่ผมแรงเยอะกว่าสุดท้ายก็ต้องล้ม
นั่งให้ผมกอดหมับ
“แม่ง..อึดเกินเหอะ” ปากแดงๆ ไม่วายบ่นอีก ผมหละอดใจไม่ไหวกับท่าทางอยากเอาชนะของเค้า
เลยกดจมูกหอมแก้มใสให้หายหมั่นเขี้ยวซะ
“ฟอดดดด!..” เจ้าตัวหดคอหนี แต่ผมกอดแน่นจัดการบดจูบปิดปากช่างบ่นนั่นทันที
“อุบ..อื้อออ!..” ต้องการประท้วง แต่ผมจ้องตาบอกว่าผมชนะ เลยเบือนหน้าหนีพร้อมพูดขึ้นว่า
“ลุกปิดไฟก่อน!..ไม่งั้นก็ไม่ต้อง..ห้ามทำเจ็บพรุ่งนี้มีเรียน ให้ตายเหอะ ชิ.!.” ผมไม่ให้เสียเวลากระโดดผลุง
ไปปิดไฟทันที ก่อนจะเปิดไฟหรี่หัวเตียงแทน ขึ้นคล่อมบดจูบอย่างนุ่มนวล ซุกไซร้พรมจูบไปทั่วคอขาว เนินอกแกร่ง
หัวนมสีชมพูละเลงลิ้นตะหวัดรัว เรียกเสียงครางทุ้มเทพบุตรหลุดมาจนได้ ผมบรรเลงเพลงรักอย่างตั้งใจ ในที่สุดอารมณ์น้อง
ก็คล้อยตามผม
มีความสุขมากมาย ตัวแน่นๆ อย่างกะเทพบุตรหน้าแดงก่ำตามอารมณ์ ที่ไต่ระดับขึ้นเรื่อยๆ กลิ่นหนุ่มกระตุ้น
จนใจสั่นผมหลงเมียสุดหล่อเท่าไหร่ไม่เคยพอ คืนนี้กะเนียนเบิ้ลสองน้องจะได้ชิน สัญญาจะทะนุถนอมสุดฝีมือ
ไม่ให้น้องเจ็บ นอกจากจะรักผมมากขึ้น ขอหลบไปบรรเลงเพลงรักต่อก่อน...อูย...ซี๊ดดดดๆๆๆ???
มาต่อแล้วนะคะ ที่เหลือจิ้นเอาเอง ว่าพี่บอมย์บรรเลงยังไง
ใครจิ้นไม่ออกให้กลับไปอ่านตอนผีผ้าห่มดูแล้วกัน เชื่อว่าคง
ช่วยจิ้นได้แน่ อยากเจอโตโต๋ ตะเกียง พรต รัน ตอนหน้า
ขอเป็ดเป็นกำลังใจหน่อยนะคะ ตอนหน้าได้เจอชัวร์จัด
หนุ่มหล่อทั้งทีมรับรองจัดเต็ม แลกกับกำลังใจที่นักอ่านมีให้ตลอดมา
ติดตามกันอย่างเหนียวแน่น ฝากส่งกำลังใจคืนด้วยเช่นกัน
น้องจอมเหลืออีก 9 ตอนจบแล้วนะคะ จากนั้นก็ต่อ ‘เหยี่ยวหัวใจ’
คู่ที่นักอ่านเรียกร้องมามากมาย รัน พรต ภาคมหา’ลัย ลงต่อทันที
รักคนอ่านทุกคนจะพยายามอัพให้บ่อย มีเวลาว่างก็ปลีกวิเวกมาลงทันที
Luk.
-
จิ้ม!!!!!!!!!!!!!!1 :z13: :z13: :z13: :z13:
-
:-[
-
:o8:รอดูตอนหน้าๆๆ คิดถึงทุกๆๆๆคนเลย อิอิ
-
:z1:รักน้องจอมจัง
-
+1 อยากเจอตะเกียง
-
บอมย์เจ้าเล่ห์สุดๆอ่ะ น้องจอมหลงกลซะแล้ว แต่คนอ่านชอบค่ะ
อีก 9 ตอนเองเหรอ จะติดตามนะคะและรอเรื่องของรัน พรต ด้วยค่ะ
รอตอนหน้ารวมคนหล่อ :impress2:
ปล.บวกเป็ดให้แล้วนะคะ :3123:
-
พี่บอมบ์เจ้าเล่ห์เกิ๊นนน!!!
:z2: :z2: :z2:
-
ให้เป็ดอีกตัว จอมน่ารักจริงๆ
-
ให้เป็ดเป็นฝูงไปเล๊ยยยยยยยยยยยยย
:z1: :z1:
-
รออ่านรัน-พรตค่า
-
:impress2: :impress2: :impress2:
-
ตอนนี้น่ารักจัง :m1:ขอบคุณที่มาต่อค่ะ :z2: :pig4: :pig4:
-
:z1: :m25: ว้าว ๆๆๆๆๆ ตอนหน้าจะได้เจอกันครบทีมแล้ว :mc4:
-
:laugh:กร๊ากกกกกกกกก....อิลุงบอมย์เจ้าเล่ห์อีกแล้วนะ....น้องจอมก็ยังน่ารักเหมือนเดิม :-[ งืออออออ...เหลืออีกแค่ 9 ตอนก็จะจบแร้วหรา :z3: :z3: :z3:ม้ายยยยยจิง ปอลิง...คิดถึงตะเกียงกะโตโต๋ที่สวดดดดด
-
พี่บอมย์เนี่ยหลงน้องจอมมากมายทำอะไรก็น่ารักไปหมดอยากเจอพี่โต๋/ตะเกียง/พี่รัน/พี่พรต><
-
พี่บอมย์เอ๊ย ทำอะไรปรึกษาคนอื่นกับพ่อแม่อย่างเดียวไม่ได้แล้วนะ ต้องปรึกษาคนข้างตัวด้วย ไม่งั้นอาจจะโดนลงโทษนานนนนนถ้ามารู้ทีหลัง :z4:
-
ถึงจะใกล้ยี่สิบแล้ว
แต่บางเรื่องน้องจอมก็คงไม่มีทางทันบอมย์ไปตลอดชีวิตแหละ
(ไม่ทันก็ดีเหมือนกันนะ)
-
อีก9ตอนเอง
ก้จาจบแล้ว
ไม่อยากให้จบเท่าไหร่เลย
เห้อออออออออ
จอมน่ารักขึ้นทุกวัน
แล้วลูกจอมเปนไงบ้างเนี่ยยยยย
-
+1 ค่า รอเจอตะเกียงกะโต๋ค่า แถมมีสปอยว่าเหยี่ยวหัวใจcoming soonแล้ว :z1: :z1: :z1: :z1: :z1: :z1: :z1:
ดีใจจังว่าแต่อยากถามว่าถ้าจะรวมเล่มเป็นเซ็ทเลยมั้ยคะ แบบมาพร้อมกันตะเกียง บอมบ์ แล้วก็พรต พร้อมกันสามเล่มเลยอะ อยากได้อยากได้ :impress2: :impress2: :impress2:
-
จิ้มเป็ด........คิดถึงตะเกียงคนสวย :L2: :L2:
-
ฮ่าๆๆ เฮียบอมโคตรเจ้าเล่ห์อ่ะ :-[
โฮๆๆ อารายอ่า อีกแค่9ตอนก็จะจบแย้วอ่า
แต่ก็จะรอต่อไปจ้า :bye2:
-
:haun4: :haun4: :haun4:
จิ้นไปไกลแล้วค่ะ
บอมเบย์กะจอมน่ารักสุดๆ
-
น้องจอมซื่อมาก ไม่เคยตามพี่บอมย์ทันเลย
-
น่ารัก ชอบมากกกกกกกกกกกก :-[ รอต่อไปคร่า o13
-
เจ้าเล่ห์จริงๆ :laugh: :laugh: แล้วจอมจะลุกไหวป่าวเนี่ยยยย :laugh: :laugh:
-
จะจบแว้ววอ่า เพิ่งมาอ่านตอนตกค้าง เนื่องจากไม่ได้เข้าเล้าเลย
แต่ว่าา บอมย์เนี่ยย เจ้าเล่ห์ตลอด หื่นนนมากก แต่ก้อชอบนะ
-
o13 o13 o13อีก 9 ตอน แต่ทุกตอนมีคุณค่า
-
เจ้าเล่ห์แม้กระทั่งเมียตัวเอง o18 ให้มันได้อย่างนี้สิพ่อปลาไหลใส่สเก๊ต ลื่นไหล แถได้อีก เขาชมนะเนี้ย
ตอนหน้าได้เจอกลุ่มสิงห์โตดำแล้ว
-
ตั้งแต่มีเมียเด็กเนี่ย เฮียบอมย์เจ้าเล่ห์ขึ้นมากเลยนะ :z1:
-
อยากอ่าน พี่พรตกับพี่รัน
เร็วๆจัง :m3: :m3: :m3: :m3: :m3: :m3: :m3: :m3: :m3: :m3:
-
:laugh: :laugh:
-
:laugh:ผีผ้าห่ม อยากเล่นบ้าง
รอ :z13:จิ้มตอนหน้ามาครบทีม
-
รอรัน กับ พรต ครับ
-
:pighaun: บอมมี่หื่นมาก
อยากเจอรัน พรตมาก
-
:pig4: :pig4: :pig4:
รีบมาต่อนะ
:call:
-
เล่นกันทุกตอนเลยน่ะจ้ะ :กอด1:
พี่บอมชอบเล่น แต่เราชอบดู ><!!
:pig4: :pig4:
-
รออยู่น้า :กอด1:
-
ไม่มีใครเจ้าเล่ห์เกิน หึหึ
-
o13เอาเป็ดไปเลยครับ...น่ารักกันขนาดนี้
-
:bye2:
-
อิลุงเจ้าเล่ห์ไม่มีใครเกินจริงๆ :laugh:
-
บอมย์หื่น :haun4: :haun4:
-
ประสบการณ์มันต่างกัน
ยังไงน้องจอมก็ต้องแพ้ทางสิงห์บอมย์ตลอด
ทำใจซะนะจ๊ะ :z1:
-
อยากให้ถึงตอนหน้าไวๆจังเลย
+ 1 นะคะ
-
น้องตามไม่ทันตลอด 555+
-
ทั้งเจ้าเล่ห์และหื่น เห็นใจจอมจริงๆ
-
:m20:พี่บอมย์นี่ ตล๊อดๆๆ น้องจอมก็นะซื่อจริงๆ ตามพี่บอมย์ไม่ทันซะที
อีกไม่กี่ตอนแล้วเหรอ :sad11: คิดถึงทุกคู่เลยนะ
เค้าอยาก + ให้คนเขียนนะ แต่เค้ายังให้ไม่ได้อ่ะ :m13:
-
พี่บอมย์เกือบแย่แล้วมั๊ยล่ะ
บอกน้องเล่นผีผ้าห่ม
แต่น้องทั้งทุบทั้งตี
ทนไม่ไหวบอกยอมแพ้ล่ะแย่เลย
:laugh: :laugh: :laugh:
ปล.รอเจอตะเกียง สิงห์โต๋ รัน พรตจร้า
ปล2.รอรัน-พรตภาคมหา'ลัยด้วยจร้า
:กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
:jul3: :jul3: ชอบจังผีผ้าห่ม
-
ลุงบอมเจ้าเล่ห์และหื่นมาก มาเล่นผีผ้าห่มกับป้านะจ๊ะ อิอิ
-
อิสฉาเรื่องนี้มาก ขายดิบขายดี o13
-
หมั่นไส้ผีผ้าห่มบอมย์มากมาย อยากจะให้มันแพ้ก็ไม่ได้ เดี๋ยวไม่ได้อ่าน NC เง้ออออ
รันจะมาแล้วเหรอ 555+ แค่คิดว่าพรตจะเฮี้ยนยังงัยบ้าง ก็ฮาล่วงหน้าไปแล้ว8ihk[[[
(คิดถึงตะเกียงด้วยจ้า)
-
:-[ :-[
จอมน่ารักมากอ่ะ...
:กอด1:
-
คุณบอมเจ้าเล่ห์ไปไหนค่ะเนีย~!! :impress2:
-
มาตามอ่านต่อของคุณ luk อ่านจุใจมาก พอรุว่าอีก4 ตอนจะจบ อยากให้มีอีกจัง หรือมีตอนพิเศษก็ดีนะคะ
-
กี่ยกอ่าลุงบอมย์
5555+ น่ารักที่สุดเลย
อย่าอ่านเรื่องของกุนซือแล้ว ว 555 :)
:L2: :L2: :L2:
:กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
หึหึ จิ้นไม่รู้จะจิ้นยังไงแล้วล่ะ :haun4: :haun4: :pighaun: :pighaun:
-
ตั้งตารอตอนหน้าอย่างใจจดใจจ่อ :oni2:
บอมย์เนียนตลอดๆ :haun5:
-
น่ารักจริงๆน้องจอม
-
จอมตามพี่บอมย์ไม่ทันแน่ๆ :L2: ให้เป็ดแล้วพร้อมกับรอหนุ่มๆมาพร้อมหน้านะคะ
-
คิดถึงตะเกียง
-
อยากเจอทุกคนเลยครับ
-
อยากให้ตะเกียงมาเป็นกุนซือให้จอมจริงๆ
จัดการฝาละมีเจ้าเล่ห์ให้เข็ดหลาบ :laugh:
ว่าแต่ตอนหน้าจะครบคู่ทุกคนแล้ว
แถมมีการวางแผนจัดการศัตรูอีก
ลุ้นๆๆ :a5:
-
ลุงเจ้าเล่ห์ได้อีกนะน้องจอมก็น่ารักตลอด ๆ :m1:
-
โห เล่นงี้น้องก็แพ้ตลอดดิ
พี่แม่งเดินจนเท้าด้านหรอ 55
แต่แหล่ม เลย คิคิ
-
กร๊ากกก บอมย์เลวว่ะ!?
ลองใจอย่างเนียน เนียนตลอดดดดดดดด
กด+กดเป็ด เจอเดอะแก๊ง~!!!! กริ๊ดๆๆๆๆๆ
มาต่อเร็วๆนะคะ อร๊ายๆๆๆๆ >[]<~♥
-
:z1 :z1:
เฮียบอมเจ้าเล่ห์สุดๆเลยอ่ะ
อย่าให้จอมแสบจับได้เด้อแล้วจ๊ะหนาว
เดี๋ยวแอบๆๆไปบอกจอมแสบดีไหมหนิ :laugh: :laugh:
-
กลุ่มสิงโตดำนี่เป็นเพื่อนแท้กันจริงๆเนอะ น่านับถือๆ
ว่าแต่แผนนี่ สงสัยน้องจอมอยู่ในแผน แต่ไม่ได้รู้เรื่องแผนแน่ๆ รึเปล่า?
-
:-[
-
ทั้งเจ้าเล่ห์ ทั้งหื่น
ไม่รู้จะดีใจหรือสารน้องจอมดี
ที่มีสามีแบบนี้
5555555555555555
:D
-
เจ้าเล่ห์ตลอดแหละพี่บอมย์
-
นับวันยิ่งหวานนะคู่นี้
ชอบบบบบบบ :impress2:
-
ก๊ากแอบไปกระซิบบอกจุดอ่อนของพี่บอมกับน้องจอมดีไหมเนี่ย
ผีผ้าห่มจะได้โดนปราบ คิกๆๆๆๆ
-
เหลืออีก 9 ตอนเองหรอ :m15:
-
มารอต่อค่ะ คิดถึง
-
น่ารักอ่า
-
:z1:
-
ปูเสื่อรอตอนหน้าค่ะ แค่คิดก็มันส์แล้ว
-
รอลุ้นแผนของรันนะคะ น้องน่ารักสุด ๆ เลยตอนนี้
บอมได้กำไรตลอด :o8:
-
อร๊ายยยยยยยยยยยย
นู๋จอมหลงกลในความเจ้าเล่ห์ของบอมย์อีกแล้ว
แต่คนอ่านชอบ อะไรหื่นๆๆๆ ขอให้บอก
:haun4: :haun4: :haun4:
-
ขนเป็ดมาให้ตัวนึง รอแก๊งค์คุณพระเอกนะคะ ^^
จอมน่ารักอ่ะ ฮึ่ยยะ!!
-
สนุกๆๆมากมาย เอาใจช่วยสู้ๆๆ :pig4:
-
บอมย์ มันเจ้าเลห์จริงๆด้วยครับ 55 ต้องโทษจอมที่น่ารัก กร้ากๆๆ
-
อร้ายยยย คิดถึงตะเกียง กับ โตโต๋ อ่า :-[ :-[ :-[
-
ว้าวววววววตะเกียงกะโต๋จะมาเป็นเกสด้วย :-[ รออยู่นะคะตอนนี้ขอไปจิ้นพี่บอมก่อนละกัน :m25:
-
รอเหยี่ยวหัวใจจ้าาาาาาาาาาาาา
-
เป็นกำลังใจให้จร้า
-
ไอ้ลุงของน้องจอมเนี้ย เจ้าเลห์จริงจริง
-
อยากอ่านตอนหน้าเร็วๆ
รอครบทีมๆ ฮ่าๆ
อีก9ตอนก็จบแล้วหรอเนี่ย แอบเสียดายย
แต่ยังดียังมีรันพรตต่อ อิอิ
-
ว้าวๆๆๆ ตอนหน้าครบทีม ตั้งตารอจ้า
-
พี่บอมย์ยังเจ้าเล่ห์ไม่เปลี่ยน ...อิอิ
จอม ก็น่ารักเหมือนเดิม
รอตอนต่อไปอยู่นะคะ
ขอบคุณมากค่ะ เป็นกำลังใจให้คนเขียนน๊า :L2:
สนุกมากๆ อาจจะเสียเลือดมากไปหน่อย ... อิอิ
:กอด1:
-
หึหึหึ
-
บอมบ์มันมีแต่ได้ ไม่เคยเสีย น้องจอมไม่ทันไอ้ลุงหรอก รายนั้นแหลสด ด้นสด
รัน-พรต ยกมืออยากอ่านด้วยคน อยากเห็นคนกลัวสามี
-
เอิ่ม จอมจะทันบอมซักเรื่องไหม ฮ่าๆ :really2: :really2:
-
มารอ แล้วก็เป็นกำลังใจจ้า
-
ตกหน้าสองแล้ว ไม่ได้ๆ ถีบขึ้นไป
-
เข้ามาปูเสื่อนั่งรอ :L1: :L1:
-
:o8: :o8:
-
:-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[
:กอด1:น่ารักเกินไปแล้ววววววววว :impress2:
-
จอมใจนักเลง
Part 22
เกือบงานเข้าแล้วไหมละ?...
.
.
.
.
ผมลืมตาตื่นมองเทพบุตรหัวกระเซิงไร้ระเบียบหลับอยู่ข้างๆ ใกล้จนเห็นหน้าใสขึ้นเลือดฝาด
อย่างคนสุขภาพดี เมื่อคืนโดนผมฟัดไปสองยกรวด อาศัยต่อยอดมั่วนิ่มเอา แม้จอมแสบจะหงุดหงิดไม่น้อยแต่ก็แพ้ลูก
ปลุกเร้าดื้อไม่ยอมหยุดของผม สุดท้ายก็ตกเป็นเมืองขึ้นไปตามระเบียบ วันนี้จอมมีเรียนเช้านาฬิกาเพิ่งจะ
หกโมงเลยมานิดหน่อย ให้นอนต่ออีกสักแป๊ปค่อยปลุกก็ยังได้
หลังทำธุระส่วนตัวเรียบร้อย แต่งตัวเสร็จใช้เวลาร่วมยี่สิบนาที ได้เวลาปลุกสุดหล่อแล้ว
ผมชะโงกหน้าเข้าปลุกเทพบุตรทันที
“จอมครับ ตื่นได้แล้ว มีเรียนเช้านะครับ” พูดกระซิบใส่หู จอมแสบหดคอหนีทำหน้ายุ่ง
ยกมือผลักหน้าผมออกอีกตะหาก
“อื้อ!.” ปกติไม่ใช่คนนอนขี้เซา คงเพลียไม่น้อยขนาดหน้ายุ่งยังหล่อได้อีก บ๊ะ! ให้มันได้งี้สิเมียผม
“ถ้ายังไม่ลุก เดี๋ยวสายนะครับ” ผมคล่อมตัวใช้แขนยันพื้นไว้ พ่นลมใส่หูเล่นรู้สึกสนุกดีพิลึก
อดไม่ได้หอมแก้มใสแบบจัดเต็ม
“ฟอดดด!..” ได้ผลทันตาเห็น จอมแสบลืมตาจ้องผมนิ่ง จนต้องรีบถอยมายืนข้างเตียงให้ไว
ก่อนบาทาจะยันเปรี้ยงเข้าใส่เสียก่อน
“หกโมงครึ่งแล้วครับ อาบน้ำเปลี่ยนชุดลงไปทานมื้อเช้ารองท้องกัน พี่ลงไปรอข้างล่างนะ”
พูดจบไม่รอเอาคำตอบ จ้ำอ้าวไปหากาแฟหนังสือพิมพ์อ่านรอสุดหล่อดีกว่า ขืนอยู่โดนเหวี่ยงใส่ชัวร์
หลังจิบกาแฟอ่านหนังสือพิมพ์ไปได้สักพัก สุดหล่อก็เดินเข้ามาด้วยหน้าใสปิ๊งเซ็ทผมง่ายๆ
แต่กลับเสริมหน้าหล่อเปล่งออร่าจนแสบตา ให้ตายเหอะผมควรดีใจไหมเนี่ยะ เมียแม่งหล่อเกินเหว้ย! อุ่นใจได้แน่เหรอ...เฮ้อ!
“นั่งสิ...รับกาแฟก่อนไหม หรือไข่ดาวหนมปังดี?” ผมถาม
“เอาสองอย่างจัดมา” จอมตอบ พร้อมหันไปพยักหน้าให้แม่บ้าน ก่อนที่คนยืนรอคำสั่งจะยิ้มรับ
แล้วหายวับออกไปโดยไว
“เอาสองอย่างพร้อมกันเลยเหรอ แต่พี่แยกร่างไม่ได้นี่ จะจัดให้ยังไงดีหว่า?” ผมตีคลุม
สองแง่สามง่ามเข้าใส่เฉยเลย
“อย่าทะลึ่งแต่เช้า ขอร้องหละ” และแล้วก็เรียกสายตาวาวดุจากสุดหล่อได้ตามประสงค์ ไม่อยากแกล้ง
สุดหล่อให้หงุดหงิด เลยเปลี่ยนเรื่องคุยดีกว่า
“ติดรถพี่ไปเลยแล้วกัน ให้เชษฐ์ไปรับตอนเลิก” ผมพูดหลังวางแก้วกาแฟที่ยกขึ้นจิบลงบนโต๊ะ
“ไม่ต้องลำบากเลย ไปทำงานเถอะให้พี่เชษฐ์ไปส่งแหละดีแล้ว” พูดจบ เหลือบตามองผมนิดหนึ่ง
ก่อนจะเอื้อมหยิบหนังสือพิมพ์ที่ผมเพิ่งวางไปคลี่อ่านต่อ
“ไม่ลำบากสักหน่อย หรือมีอะไรไม่อยากให้พี่รู้กันแน่?” ผมจ้องหน้ารอเอาคำตอบ ไม่ได้ซีเรียสหรอก
แค่เห็นหน้านิ่งแล้วอดแหย่ไม่ได้ เจ้าตัวเงยหน้าจากหนังสือพิมพ์จ้องผมกลับ ยกยิ้มมุมปากอย่างเท่แล้วหันกลับไปอ่าน
หนังสือพิมพ์ต่อหน้าตาเฉย ทุกกริยาที่แสดงออกเข้มสุขุมมาก อย่าได้หลุดเลยเมียกู
กำลังจะหาเรื่องต่อ จังหวะแม่บ้านยกอาหารเช้าพร้อมกาแฟมาเสริฟ สุดหล่อเลยวางหนังสือพิมพ์
พับเก็บบนโต๊ะ ก่อนหันมาจิบกาแฟแล้วจัดการไข่ดาวกับหนมปังตรงหน้าต่อทันที ไม่ลืมหยิบพริกไทยเยาะใส่นิดหน่อย
ตั้งหน้าตั้งตากินแบบไม่สนฟ้า เช็ดปากเป็นที่เรียบร้อย ผมจึงบอกเทพบุตรเรื่องพวกไอ้รันจะมาอีกสามอาทิตย์ที่จะถึงนี้
“อีกสามอาทิตย์เพื่อนพี่จะมาพักกับเรา รันกับพรตจอมรู้จักแล้ว อีกสองคนชื่อตะเกียงกับโต๋
ไว้ไปรับพวกเค้าที่สนามบินด้วยกัน พี่จะแนะนำให้รู้จักอย่างเป็นทางการอีกที” ผมบอก เจ้าตัวมองหน้าผมก่อนพูดขึ้นว่า
“พวกเค้ารู้หรือเปล่า?” คงหมายถึงเรื่องผมกับตัวเองละมั้ง แต่ผมนึกอยากแกล้ง ทำเป็นไม่เข้าใจ
ตีหน้ามึนแทน ก่อนย้อนถามไปว่า
“เรื่องไหน” ได้ผลคิ้วขมวดมุนทำตาดุใส่ผมอีก แล้วพูดขึ้นว่า
“หึ! เอางี้ช่วงที่เพื่อนพี่มาพักด้วย จอมย้ายไปนอนห้องเดิมแล้วกัน ตกลงตามนี้” พูดจบ ยกโทรศัพท์
โทรเรียกเจ้าเชษฐ์เตรียมรถแน่นอน ผมรีบเบรคทันที ขืนแยกห้องผมก็หง่าวแย่สิ
“แยกทำไมไม่ต้อง เพื่อนพี่เค้ามาเป็นคู่ เรื่องของเราพวกเค้ารู้ห้ามย้ายห้องเด็ดขาด” พูดจบ
ผมจ้องตอบหนักแน่นจริงจังได้อีก ไม่ได้เลยเรื่องนี้เรื่องใหญ่
“ตามใจแค่นี้ใช่ไหม? ไปเรียนนะ” พูดจบลุกเดินออกไปหน้าตาเฉย ส่วนผมได้แต่มองตามตาละห้อย
ยอมรับตรงๆ ไม่เคยรู้สึกแบบนี้เลย เมื่อก่อนมีแต่คนอยากเป็นคนสำคัญของผม เข้าแถวเรียงคิวกันมาเป็นหางว่าว
ผมกลับไม่นึกอยากวอแวด้วยสักเท่าไหร่ จบคือจบง่ายๆแค่นั้น
แต่กับจอมแสบแล้ว ผมอยากอยู่ใกล้คอยตามตอแยซะงั้น เหมือนกรรมตามทันไงไม่รู้ ถึงจะรู้ว่า
น้องเองก็รักผมไม่น้อยถึงยอมให้ขนาดนี้ แต่ก็ไม่เคยได้ยินคำรักจากปากน้องสักครั้ง ลึกๆแล้วยังคงต้องการคำนั้น
มายืนยันอยู่ดี นี่แหละเค้าถึงว่ากับคนที่อยากให้บอกรักเจ้าตัวนิ่งได้นิ่งดี ทีคนที่ไม่รักกลับได้ง่ายซะเหลือเกิน
หลังจากวันนั้น การใช้ชีวิตของผมกับจอมปกติสุขดี เกมส์ผีผ้าห่มผมไม่สามารถนำมาหลอกน้องได้อีก
เพราะเจ้าตัวเล่นนอกกฎจนผมต้องยอมแพ้อดไปตามระเบียบ ไม่ยอมคงได้ช้ำในตายเล่นทั้งทุบทั้งชกจนน่วมเลยเหอะ
จะดิ้นหนีก็ไม่ได้ตัวดันติดอยู่ในผ้าห่มทรมานเกิน พอน้องจับทางได้ผมไม่ขอเสี่ยงอีกดีกว่า
สุดท้ายเลยใช้วิธีเจรจาขออย่างเป็นทางการ ผมขอวันพุธ ศุกร์ และเสาร์สำหรับกิจกรรมผัวเมีย
เพราะน้องมีเรียนน้อย สรุปคือสัปดาห์หนึ่งผมได้ฟัดสุดหล่อตามนั้น แถมรอบเดียวอีกด้วย หากเบิ้ลอดไปเต็มๆ สองอาทิตย์
ผมหรือจะกล้าเจ้าเล่ห์ใส่เหมือนเคย ไม่อยากอดยาวไม่ไหวจะหาแผนมาเล่นเหอะ
ยิ่งช่วงนี้ที่โรงแรมไม่สู้ดีนัก พวกลิ่วล้อห่าเหวของพ่อเลี้ยงบรรจงแอบเข้ามาใช้สถานที่ส่งยา
เป็นประจำ แถมเวียนสาขากันอีก ทำให้ผมวุ่นจนหัวปั่นจับไม่ได้เลยสักครั้ง
มันเล่นเวียนสถานที่เลยไม่รู้ว่าจะโผล่ที่ไหนบ้าง ที่แย่กว่านั้นดันเปลี่ยนหน้ากันมาอีก
ยากจับตัวพวกมันมาได้ คงเหลือแผนของไอ้รันแหละ ไม่ทำก็ไม่มีทางล่อตัวพ่อออกจากถ้ำอย่างที่ไอ้รันมันพูด
ผมอยากจบเรื่องนี้ให้เร็วล้างบางซะให้เรียบ ติดรอตะเกียงกับไอ้โต๋มาถึงเสียก่อน มันสองคนยอมช่วยมีเวลาให้แค่
เดือนเดียวเท่านั้น แต่ก็เหลือเฟือแล้วนะผมว่า
ระหว่างนี้ ผมต้องเตรียมการทุกอย่างไว้ให้พร้อม ทั้งติดต่อให้โทนี่ส่งอุปกรณ์ที่จะเป็นผู้ช่วยผม
มาติดตั้งเตรียมการไว้ล่วงหน้าก่อนเสร็จสรรพ โทนี่มันลันล้าดีใจใหญ่ที่มีส่วนร่วมครั้งนี้ จะขาดก็แต่ไอ้กานเพราะมันอยู่ญี่ปุ่น
ไม่สะดวกสักเท่าไหร่ เลยเกริ่นให้มันฟังถึงแผนที่ไอ้รันวางเอาไว้ มันบอกหากฉุกเฉินตามมันได้ทันทีจะมาอย่างไว
ผมเลยรับปากไปไว้ถึงเวลานั้นจะบอกมันทันที
อีกสองวันพวกมันก็จะมากันแล้ว ผมให้พี่สอนเตรียมห้องรับรองไว้ให้เรียบร้อย
ช่วงบ่ายหลังเคลียร์งานบนโต๊ะเสร็จ เลยให้เลขาตามพี่สอนเพื่อถามความคืบหน้าเสียหน่อย รอไม่นานแกก็เคาะประตู
ก่อนผมอนุญาตให้เข้ามา
“ครับคุณบอมย์” พี่แกยืนรอฟัง ทำงานร่วมกันมาไม่เคยทำให้ผมผิดหวังจริงๆ มือขวาคนนี้
“เรื่องห้องรับรองเรียบร้อยไหมพี่?” ผมถามแกไป
“เรียบร้อยแล้วครับ” แกตอบ ก่อนจะทำท่าลังเลเหมือนมีอะไรจะพูดผมเลยชิงถามแกซะสิ้นเรื่อง
“มีอะไรกับผมหรือเปล่า?”
“คุณปิก อยากพบคุณบอมย์นะครับ” แกมองหน้าผม ตั้งแต่มอบหมายให้แกช่วยดูแลเรื่อง
ค่าใช้จ่ายรายเดือนให้น้องปิก ตลอดจนฝากครรภ์พร้อมเรื่องทั่วไปแล้ว ผมก็ฟังรายงานจากแกตลอด นี่ผ่านมาเกือบ
สองเดือนแล้วสินะ
“พี่พอรู้ไหม? เค้ามีธุระอะไรถึงอยากพบผม” ผมถามแกต่อ
“ผมไม่ทราบครับ” แกตอบผมมา
“มีปัญหาเรื่องเด็กในท้องหรือเปล่า?” ผมลองแย่บแกไปอีก
“ไม่นี่ แม่บ้านที่เราส่งไปรายงานมาตลอด มีแพ้ท้องบ้างช่วงแรก ตอนนี้จะสี่เดือนแล้ว
หมอบอกทั้งแม่และเด็กแข็งแรงดี คงไม่น่าใช่” แกบอกให้ผมฟัง เลยจนปัญญาจะคาดเดาตกลงน้องปิกอยากเจอผมทำไม
เอาเถอะแวะไปหน่อยก็ดี ไม่ไปเลยเหมือนใจดำไงไม่รู้สิ คลอดมาก็ต้องยกลูกให้ผมอีก คนกำลังท้องกำลังไส้
ไปให้กำลังใจใช่เสียหายเหอะ
“โทรบอกเชษฐ์ไม่ต้องไปรับจอมแล้ว พี่ขับรถให้ผมด้วยบอกอาจักรกลับบ้านได้เลย” ผมพูดจบ
พี่สอนพยักหน้ารับ ก่อนออกจากห้องไปจัดการตามคำสั่ง
ต่อด้านล่าง
-
- 2 -
สี่โมงกว่าผมกับพี่สอนมาโผล่ที่คณะสถาปัตย์ สุดหล่อนั่งอยู่กับเดอะแก็งค์ครบทีม ที่เพิ่มมา
ยังมีสาวน้อยอีกไม่ต่ำกว่าสี่ห้าคนนั่งอยู่ในโต๊ะด้วย กลายเป็นกลุ่มใหญ่แย่งซีนกันเกิดโดยไม่มีใครยอมใคร ผมหยุดดูห่างๆ
โดยไม่ให้พวกนั้นรู้ตัว อยากเห็นพฤติกรรมลับหลังสามีว่าภรรเมียสุดหล่อวางตัวยังไง
ภาพที่เห็น เมียจอมแสบได้แต่พยักหน้ายิ้มรับบทสนทนาที่พวกสาวๆดำเนินการเองเสร็จสรรพ
ไม่ได้ออกอาการลันล้ากับใครเป็นพิเศษ ตรงข้ามพวกเจ้าเกียรติ เจ้าตั้ม เจ้าก้องตะหาก ที่ออกอาการดี๊ด๊าซะเอง
ในขณะที่สาวห้าวสุดสวยน้องอ้อยสวมไอพ๊อตเล่นโทรศัพท์ไม่สนใคร แบบสร้างโลกส่วนตัวประมาณนั้น
ผมพยักหน้าให้พี่สอน ก่อนก้าวเข้าไปกัน คนที่เห็นผมก่อนเพื่อนคือเจ้าตั้มรีบลุกขึ้นยิ้มกว้าง
พร้อมยกมือไหว้ทันที พาเอาคนที่เหลือพลอยชะงักหันมองตามกัน ก่อนจะยกมือไหว้รายตัวยกเว้นสุดหล่อ
สาวๆพากันทำหน้าแปลกใจ มีแอบส่งตาวิ๊งๆให้ผมอีกตะหาก เด็กสาวพวกนี้กล้าเล่นกับไฟ
โดยไม่กลัวร้อนกันเลย เป็นเมื่อก่อนคงได้มีเฮ แต่ตอนนี้ไม่ดีกว่าผมมีครอบครัวแล้วเก็บเขี้ยวเล็บแล้วเหอะ
“หวัดดีครับเฮีย /หวัดดีครับ/ ดีครับ/ดีค่ะ” หลังทักทายยกมือไหว้พอเป็นพิธี ไม่เว้นแม้แต่น้องอ้อย
รีบถอดหูฟังไอพ๊อตยกมือไหว้ผมด้วย
“พี่มารับจอม เป็นไงพวกเราสบายกันดี” ผมรับไหว้พร้อมทักทายกลับไป ไม่ได้เจอเด็กพวกนี้
นานพอสมควรล่าสุดไปซ้อมดนตรีที่บ้านแล้วผมเลี้ยงข้าวเย็นนั่นแหละ แม้จะรู้ว่าพากันไปซ้อมดนตรีที่บ้านบ้าง
แต่ผมปั่นงานกลับดึกสามสี่ทุ่มเลยไม่ทันได้เจอ
“ไม่ได้เจอเฮียเกือบเดือนคิดถึงครับ เมื่อไหร่จะเลี้ยงเหล้าพวกผมอีก” ตลกแดกประจำเจ้าตั้ม
“ไว้เมื่อชาติต้องการพี่เลี้ยงพวกเราแน่ วันนี้ติดธุระขอตัวจอมไปก่อนนะ ว่างๆ ค่อยนัดอีกที”
ผมบอกยิ้มๆ พวกมันก็ยิ้มกว้างมาให้ ตั้งแต่มาถึงจอมแสบยังไม่พูดกับผมสักคำ หน้านิ่งได้อีกเมียกู ก่อนจะลุกขึ้น
สะพายกระเป๋าเตรียมจะกลับ พาเอาสาวๆ มองตามตาละห้อย
สองในห้าคนจ้องผมไม่วางตา แถมส่งสายตาให้อย่างไม่ปิดบัง ผมเลยหันไปยิ้มตอบตามมารยาท
ไม่รู้คิดผิดหรือคิดถูกทนเห็นน้องเค้ามองตาไม่กระพริบตั้งใจซะขนาดนั้น แกล้งทำเป็นไม่สนก็ดูใจร้ายเกินไป
พอผมยิ้มให้เท่านั้นแหละมาเลยครับ
“หวัดดีค่ะ แนนค่ะ” คนแรกแนะนำตัวเสร็จ คนที่สองตามมาทันที
“เกดค่ะ พี่จะไม่แนะนำตัวบ้างหรือค่ะ” หึ! มาแบบนี้ก็ต้องจัดไปแหละครับ
“ครับ พี่ชื่อบอมย์” พูดจบ สุดหล่อของผมแทรกขึ้นมาด้วยหน้านิ่งยากคาดเดา
“พวกมึงกูกลับก่อน ไว้เจอกัน” พูดจบเดินออกไปทันที พี่สอนต้องก้าวตามให้ไวอย่างรู้หน้าที่
เพราะจอมแสบไม่รู้ว่ารถจอดอยู่ตรงไหน ผมเลยต้องรีบลาน้องๆ ด้วยเลย
“แล้วเจอกัน” แต่ก่อนจะหันหลังเดิน น้องแนนเรียกผมไว้พร้อมคำพูดพาเอาทั้งโต๊ะเงียบกริบ
หน้าแดงไปตามๆ กัน
“พี่บอมย์ค่ะ แนนขอเบอร์หน่อยสิค่ะ” เอ่อเนอะ! ไม่ใช่เรื่องแปลกที่น้องกล้าขอ เดี๋ยวนี้ธรรมดาจะตาย
แต่สิ่งที่ผมทำได้ขณะหางตาทันเห็นจอมแสบชะงักนิดหนึ่งก่อนจะก้าวไม่เหลียวหลัง
“ขอโทษนะครับพี่ไม่สะดวกจริงๆ ให้ไม่ได้ด้วยสิ” พูดจบ เห็นหน้าน้องเค้าสลดลงนิดหนึ่ง
ก่อนจะยิ้มหวานให้ เหมือนไม่เป็นไรประมาณนั่น ผมเลยส่งยิ้มกลับไปแล้วก้าวออกมาทันที
มาถึงรถ สุดหล่อขึ้นไปนั่งเล่นมือถือรออยู่ก่อนแล้ว พี่สอนประจำตำแหน่งพลขับเรียบร้อยเช่นกัน
ผมเลยเปิดประตูเข้าไป พยักหน้าให้พี่สอนออกรถไปคอนโดฯน้องปิกต่อเลย บอกกันไว้ก่อนแล้ว
หลังรถวิ่งออกมาไกลพอสมควร ผมจึงชวนคนข้างๆ คุยด้วย สาเหตุเพราะสุดหล่อเอาแต่หน้านิ่ง
เล่นโทรศัพท์ไม่สนรอบข้าง ไม่ถามสักคำว่าผมจะพาไปไหน มารับเพราะอะไร ผิดปกติมากมาย
“ไม่ถามหรือ ว่าพี่จะพาไปไหน” เจ้าตัวหยุดเล่น เงยหน้าสบตาผมนิ่ง ก่อนพูดขึ้นว่า
“อยากบอกก็บอก” พูดแค่นั่น ก่อนจะหันไปกดนิ้วยิกๆ ต่อทันที ลองได้นิ่งพูดน้อยแบบนี้รู้แล้วนอยด์ชัวร์
แต่เรื่องอะไรอันนั้นต้องรอพิสูจน์ หึหึ!
มาถึงคอนโดฯ การ์ดสองคนที่ส่งมาดูแลน้องปิกรออยู่ก่อนแล้ว บริการเปิดประตูให้ทั้งผมและจอม
ก่อนจะค้อมหัวแสดงความเคารพ ผมรีบยกมือห้ามไม่อยากมากพิธีจนคนมอง ก่อนจะให้พี่สอนเดินนำไปที่ลิฟท์
ผมไม่เคยมาคอนโดฯ น้องปิก แม้จะเป็นคนออกเงินซื้อตอนที่คบหาน้องอยู่ก็ตาม ส่วนใหญ่ผมนัดเจอ
ที่โรงแรมมากกว่า
พี่สอนกดลิฟท์พามาชั้นเจ็ด ถึงหน้าห้องแกก็กดกริ๊ง ก่อนแม่บ้านจะส่องตาแมวดูว่าใครถึงยอมเปิดประตูให้
พวกผมก้าวเข้ามาในห้องจอมแสบยังหน้านิ่งไม่เปลี่ยนโหมด เมียผมนี่ต้องยอมรับว่าบุคลิกที่แสดงออกเกินอายุจริงๆ
น้องปิกยืนรอตรงโซฟา ยกมือไหว้ผมเสร็จหันไปยิ้มให้จอม แล้วเชิญพวกผมนั่ง พี่สอนแยกตัวออกไปคอยตรงระเบียง
แม่บ้านยกน้ำมาเสริฟก็ปลีกตัวเข้าไปอยู่ในครัว คงมีเพียงผม จอม และน้องปิกเท่านั้น
ผมมองหน้าน้องปิกพร้อมส่งยิ้มไปให้ ดูท้องน้องเค้าเริ่มออกแล้วนิดหน่อยแต่ไม่มากเท่าไหร่ เดิมเค้าเอวบางร่างสวยอยู่แล้ว
น้องปิกมีเขินผมด้วย ก็นะคนเคยๆ กันมาก่อน ไม่แปลกที่เค้าจะเขิน
“ปิกอยากพบพี่มีไรหรือเปล่าครับ?” ผมถามน้องเค้าไป ตรงๆเลยดีกว่า
“ปิกต้องขอโทษด้วยที่รบกวน ความจริงไม่ใช่เรื่องสำคัญอะไรหรอก แค่อยากเห็นหน้าพี่บอมย์บ้าง”
น้องปิกพูด พร้อมส่งสายตาขอโทษจอมกลายๆ จอมแสบเหมือนรู้ ชิงพูดขึ้นว่า
“ผมไปรอข้างล่างดีกว่า คุณจะได้คุยกันสะดวก” ตั้งท่าจะลุกออกไป แต่น้องปิกรีบเอ่ยปากรั้งไว้ทันที
“ไม่มีอะไรเป็นความลับหรอกค่ะคุณจอม อยู่ด้วยกันนี่แหละ” พอเธอพูดมาแบบนั้น
จอมแสบเลยยอมนั่งลงตามเดิม ผมจึงถามปิกต่อ
“มีอะไรมากกว่าต้องการเจอพี่หรือเปล่า?” พอผมถามจบ ปิกหันมามองหน้าผม เลือดฝาดวิ่งขึ้นหน้า
จนแก้มใสสองข้างอมชมพู ก่อนจะพูดขึ้นว่า
“ปิกอยากให้ลูกในท้องหน้าตาเหมือนพี่ ถึงพี่บอมย์จะไม่ใช่พ่อของเด็ก แต่พี่กับคุณจอมก็รับเป็น
พ่อแม่เสร็จสรรพ ปิกอยากทำตามคำแนะนำในหนังสือที่อ่านเจอนะคะ” สังเกตุคำพูดของน้องปิกไม่ใช้คำว่าลูกเลย
ไอ้คำว่าพ่อสำหรับผมไม่เท่าไหร่ แต่ไอ้คำว่าแม่นี่สิมีปรายตามองจอมแสบอีกตะหาก เล่นเอาเมียผมเบือนหน้าเฉมองรูป
ลายไทยบนผนังแทน ผมแอบกลั้นขำกับท่าทางเขินไม่ออกอาการของเมียตัวเอง หมั้นเขี้ยวชะมัด
“หนังสือที่ปิกอ่านเค้าบอกว่า ถ้าหากแม่ของเด็กอยากให้ลูกหน้าออกมาเหมือนใคร ให้เจอหน้าคนๆนั้นบ้าง
หรือติดรูปถ่ายไว้ดูก็ยังดี กระแสจิตจะส่งไปยังเด็กในท้องที่กำลังเริ่มสร้างอวัยวะ ช่วยให้ได้ดังใจคิดเหมือนกัน
ปิกเลยต้องรบกวนพี่บอมย์
ดูเหมือนไร้สาระยังดีกว่าไม่ทำอะไรเลย หากสามารถทำอะไรให้กับเด็กที่จะเกิดบ้าง แม่เลวๆ อย่างปิก
คงทำได้เท่านี้ ถ้าเค้าคลอดออกมาแล้วมีส่วนคล้ายพี่บอมย์ไม่มากก็น้อย เค้าคงไม่มีปมด้อยเวลามองตัวเองในกระจก
ไม่ต้องคอยตั้งคำถามให้วุ่นวายว่าพ่อแม่ของเค้าเป็นใคร ปิกอย่างให้พี่บอมย์กับคุณจอมปิดเรื่องเค้าเป็นความลับเลย
ให้บอกเค้าว่าแม่ตายไปแล้วเหมือนคุณจอมเคยพูดนั่นแหละ” น้องปิกพูดพร้อมกับแววตาสลดลงอย่างเห็นได้ชัด
จอมแสบรีบพูดขึ้นมาทันที
“คุณไม่ต้องเก็บเอาคำพูดของผมไปคิดขนาดนั้น ที่ผมพูดเพราะคุณยืนยันจะเอาเด็กออก
ผมถึงได้พูดไปแบบนั้น” น้องปิกมองหน้าจอมพร้อมยิ้มให้อย่างจริงใจ ก่อนจะพูดขึ้นว่า
“คุณจอมไม่ต้องกังวล ที่ปิกยกมาพูดเพราะปิกตั้งใจให้บอกกับลูกของพวกคุณจริงๆ
ระยะเวลาเกือบสองเดือนที่ผ่านมา ทำให้ปิกมีเวลาใคร่ครวญสิ่งต่างๆ เด็กคนนี้ถ้าไม่มีคุณจอม เค้าคงไม่มีโอกาส
ลืมตาดูโลกแน่นอน เพราะคงไม่มีใครเปลี่ยนความตั้งใจของปิกได้ ปิกยอมรับว่าไม่พร้อมจะมีเค้าจริงๆ ในเมื่อพ่อที่แท้จริง
ไม่รับผิดชอบ ปิกก็ไม่มีหน้าจะแบกท้องประจานตัวเอง
อีกอย่างปิกไม่มีกำลังจะเลี้ยงเค้าให้ได้ดีหรอกค่ะ เพราะงั้นคุณจอมต่างหากคือผู้ให้ชีวิตเค้า
ถ้าจะบอกว่าแม่ตายหลังคลอดก็เป็นสิ่งที่สมควรทำแล้ว” น้องปิกบอกกับจอมด้วยน้ำเสียงจริงจัง สุดหล่อของผมได้แต่
นั่งฟังหน้านิ่งไม่ตอบรับหรือปฏิเสธ ส่วนผมก็เป็นผู้ฟังที่ดี เพราะไม่มีส่วนเกี่ยวข้องในบทสนทนาของทั้งคู่
“รบกวนเชิญพี่บอมย์กับคุณจอม มาดูห้องนอนปิกหน่อยนะคะ” พูดจบน้องเค้าลุกนำไปเปิดประตูรอ
ผมกับจอมหันมองหน้ากัน ก่อนจะลุกตามเข้าไป
พอเข้ามาในห้องนอน ผมถึงกับอึ้งไปทันที น้องปิกเล่นติดรูปผมไว้เต็มห้องใส่กรอบอย่างดี
แถมติดเรียงกันไม่น้อยกว่าสามสี่สิบรูป แต่ละรูปน่าจะได้มาจากนิตยสารซุบซิบสมัยผมควงสาวไม่ซ้ำหน้าเสียมากกว่า
ไล่ตั้งแต่ตอนผมอยู่มหาลัยกันเลยทีเดียว ไม่รู้ไปได้มายังไง คงให้พี่สอนช่วยด้วยละมั้งถึงเก็บเป็นคอเลคชั่นได้ขนาดนี้
“นี่สร้างเป็นแกลอรี่เลยเหรอ?” ผมอดแหย่ไม่ได้ น้องปิกหน้าแดงเข้าไปใหญ่ ก่อนจะพูดตอบมาว่า
“ความจริงปิกมีเรื่องอยากสารภาพ เมื่อก่อนปิกอยู่ในฐานะที่ไม่กล้าบอก แต่ตอนนี้ไม่คิดแล้ว
จึงอยากบอกพี่บอมย์หวังว่าคุณจอมจะเข้าใจ” ประโยคแรกพูดกับผม ตอนท้ายหันไปคุยกับจอมแทน สุดหล่อมองตอบ
น้องเค้าพร้อมพยักหน้าให้ น้องปิกจึงหันหน้ามาหาผมแล้วพูดขึ้นมาว่า
“ปิกเคยหลงรักพี่บอมย์มาก่อน แอบรักซะมากกว่า ดีใจที่มีโอกาสใกล้ชิดพี่ ความจริงแล้วปิกพยายาม
ทุกวิถีทางให้ได้เข้าใกล้พี่ จนกระทั่งโอกาสเป็นของปิก คงเพราะปิกตามเรื่องราวของพี่มานานเหมือนแฟนคลับเลยก็ว่าได้
พอจะรู้ว่าวางตัวแบบไหนพี่บอมย์ถึงจะไม่รำคาญ
ยอมรับว่าปิกคาดหวังอยากเป็นคนสำคัญของพี่ แต่ก็ได้แค่คิด หลังจากใกล้ชิดพี่แล้วถึงรู้ว่าต่อให้
พยายามมากแค่ไหน ก็ไม่สามารถทำให้พี่รักปิกอย่างคนรักเหมือนหลายคนที่เค้าเคยพยายามกันมาแล้วแต่ก็ไม่สำเร็จ
ความรู้สึกมันบอกของมันเอง พี่บอมย์ไม่ใช่คนที่จะรักใครได้ง่ายๆ ไม่เคยวางใครในฐานะแฟน
อย่างเปิดเผยเลยด้วยซ้ำ แม้จะรู้ว่าไม่มีทางเป็นไปได้ แต่ปิกก็ดีใจที่มีโอกาสใกล้ชิดพี่ แม้ไม่สามารถครอบครองหัวใจของพี่
แต่อย่างน้อยก็ยังได้รับความอ่อนโยนจากพี่แทน
ถึงวันนี้ปิกพูดได้เต็มปากว่าความรู้สึกที่มีให้ยังไม่เปลี่ยนก็ตาม แต่ก็เชื่อเถอะว่าความรักของปิก
ไม่ได้ต้องการอะไรมากไปกว่าที่ได้รับจากพี่อีกแล้ว สิ่งที่พี่บอมย์ทำให้ปิกดีใจมาก คือเด็กในท้องของปิกได้เป็นลูกของพี่
แค่นี้ปิกก็รู้สึกโชคดีกว่าหลายคนด้วยซ้ำ” เธอเล่นพูดจนผมทำหน้าไม่ถูกเลยจริงๆ ไม่ใช่ว่าไม่เคยถูกผู้หญิงบอกรักมาก่อน
แต่มันไม่เคยอยู่ในสถานการณ์แบบนี้ ความรู้สึกที่น้องปิกมีให้ผมมันกระแทกผมอย่างจัง จนเผลอดึงเอาน้องเค้าเข้ามากอด
ลูบหัวปลอบอย่างคนสำนึกผิดแทนคำขอโทษโดยไม่รู้ตัว
หางตาเหลือบเห็นจอมแสบมองมานิ่ง ก่อนจะหันหลังเดินออกประตูไป ผมอึ้งทันทีทำอะไรไม่ถูก
คือไม่สามารถแก้ตัวต่อการกระทำของตัวเองได้ แต่ให้ตายเถอะผมไม่ได้คิดอะไรกับน้องปิกแบบนั้น ที่ทำเพราะสำนึกลูกผู้ชาย
รู้สึกผิดต่อน้องเค้าขึ้นมา เลยอยากขอโทษแค่นั้น
“อย่าเพิ่งไปค่ะคุณจอม” น้องปิกส่งเสียงรั้งจอมเอาไว้ ทำให้ร่างสูงที่เดินหันหลังหยุดนิ่ง
แต่ยังไม่ยอมหันหน้ากลับมา คอยาวตั้งตรงอย่างทรนง ผมใจไม่ดีเลยชั่วโมงนี้ ปล่อยน้องปิกตั้งกะเหลือบเห็นสุดหล่อ
หันหลังก้าวเท้าหนีแล้ว
น้องปิกฉวยข้อมือผมจูงไปหาจอม ก่อนจะใช้มืออีกข้างคว้าข้อมือของจอมแสบส่งให้ผมจับไว้แทน
จอมแสบพยายามขืนมือหนีแต่ผมจับไว้แน่นไม่ยอมปล่อย น้องปิกอ้อมไปยืนอยู่ตรงหน้าเราทั้งคู่แล้วพูดขึ้นว่า
ต่อด้านล่าง
-
o13
-
- 3 -
“อย่าเพิ่งคิดไปไกลเลยค่ะคุณจอม คุณจะเชื่อหรือไม่ก็ตามแต่ขอให้รู้ไว้เถอะว่า ผู้ชายคนนี้
ไม่เหลือที่ว่างในหัวใจให้ใครอีกแล้วนอกจากคุณ มีผู้หญิงไม่น้อยรวมทั้งปิกด้วย ที่พยายามไขว้คว้าเป็นเจ้าของหัวใจพี่เค้า
แต่ก็ไม่มีใครทำสำเร็จเลยสักคน คุณเป็นคนแรกที่สามารถทำให้แววตาของพี่บอมย์ตื่นตระหนกแค่คุณหันหลังให้เท่านั้น
ซึ่งยังไม่มีใครเคยทำได้มาก่อนเลยด้วยซ้ำ
ปิกไม่อยากจะบอก เคยคิดอิจฉาคุณเมื่อรู้ว่าพี่บอมย์เลือกคุณ แต่พอได้มารู้จักคุณเข้า ได้เห็นเวลา
ที่คุณสองคนอยู่ด้วยกัน ปิกจึงมองเห็นอะไรหลายๆ อย่าง และต้องยอมรับอย่างไม่มีข้อโต้แย้ง นอกจากคุณแล้ว
คงไม่มีใครหยุดพี่บอมย์ได้แล้วจริงๆ
คุณทั้งสองเหมาะสมกันเกินกว่าใครจะเข้ามาแทนใครได้ ปิกถึงภูมิใจและดีใจที่ทั้งคุณและพี่บอมย์
รับเป็นพ่อของเด็กในท้อง เด็กคนนี้โชคดีมากที่ได้เกิดมาเป็นลูกพวกคุณ ปิกหวังว่าคุณจะเข้มแข็งและใจเย็นมากขึ้น
หากได้เจอเหตุการณ์ใกล้เคียงกันในอนาคต เพราะเด็กเก่าของพี่บอมย์มีไม่น้อย วันใดวันหนึ่งเกิดไปเจอเหตุการณ์แบบนี้เข้า
หวังว่าคุณจะไม่ด่วนตัดสินไปเสียก่อน ความจริงแล้วพี่บอมย์เป็นผู้ชายอ่อนโยนมากๆ นี่เป็นอีกเหตุผลหนึ่ง
ไม่นับรูปร่างหน้าตาและฐานะ ที่ทำให้ผู้หญิงมากมายต้องการครอบครองหัวใจพี่เค้า
เอาหละปิกพูดมาเยอะแล้ว รบกวนเวลาพวกคุณมาไม่น้อย หมดธุระของปิกแล้ว สิ่งที่ต้องการพูด
ก็ได้พูดไปหมดแล้ว หลังจากนี้คงได้แต่อวยพรให้ชีวิตคู่ของพวกคุณมีความสุข รักกันไปตลอดจนแก่ไปข้างเลยนะคะ
เชิญพี่บอมย์พาคุณจอมกลับได้เลย ขอบคุณพี่มากที่สละเวลามาเจอปิก” น้องพูดพร้อมกับยกมือขึ้นไหว้ผม เลยได้แต่
ส่งยิ้มให้ไม่กล้าปล่อยมือเมีย ซึ่งยังยืนหน้านิ่งไม่แสดงอารมณ์จนยากคาดเดาว่ากำลังคิดอะไรอยู่
ไม่อยากเสียเวลา ผมเลยดึงมือจอมแสบออกเดินทันที พี่สอนหันมาเห็นพวกผมพ้นประตู
ห้องนอนออกมา ผมพยักหน้าให้เป็นสัญญาณกลับได้แล้ว แกเลยเดินไปเปิดประตูรอทันที แต่จอมแสบกลับรั้งผมให้หยุด
ก่อนจะหันหน้ากลับไปหาน้องปิกที่ยืนส่งอยู่หน้าประตูห้องนอน แล้วพูดขึ้นว่า
“ขอบใจมาก ผมจะส่งรูปมาให้ใหม่รูปที่คุณมียังไม่สมบูรณ์พอ ไปก่อนนะดูแลลูกผมให้ดีหละ”
พูดจบเป็นฝ่ายจูงมือผมลากออกจากห้องซะงั้น ผมฉีกยิ้มจนหุบไม่ลง เล่นเอาพี่สอนส่งสายตาล้อเลียนให้อีก มีหรือผมจะสน
กำลังมีความสุข จากใจเหี่ยวจนแฟ๊บไปไม่เป็นกลับมาฟูฟ่องยังจะลอยได้ หึหึ! เด็กบ้านี่ทำเอาผมปรับอารมณ์ไม่ทันเลยจริงๆ
หลังจากนั้น น้องปิกก็ได้รับของขวัญที่จอมแสบส่งไปให้ตามสัญญา แต่เป็นรูปผมกับจอมแสบ
ถ่ายคู่กัน โดยที่ผมยืนกอดคอสุดหล่อในขณะที่เจ้าตัวยิ้มหล่อให้กล้องไม่มีหลุด ใครเห็นรูปนี้คงได้หัวใจละลายกับรอยยิ้ม
หล่อเทพกันเป็นแถว อัดขยายใส่กรอบอย่างดีใหญ่ซะยังกะรูปบ่าวสาว แล้วให้พี่สอนนำไปมอบให้น้องปิก
แอบมีจดหมายเล็กแนบไปด้วยว่า
‘ส่งมาให้ไว้ดู 24 ชั่วโมง จะให้ลูกผมหน้าออกมาเหมือนตาลุงบ้ากามคนเดียวได้ไง
ลูกของผมเหมือนกันต้องเหมือนผมด้วยดิ’ จบข่าว รายงานโดยทวิสเตอร์ ขอให้ทุกท่านมีความสุขกับข่าวนี้
ตอนนี้มายาวได้อีก หลังจากคนอ่านทุกท่านรอคอย
ตอนหน้าตะเกียงเปิดตัวแล้วค่ะ ตามสัญญา
หากกดเป็ดให้ข้าพเจ้า ขอความร่วมมือกดเฉพาะโพสฯแรกของตอนนะคะ
อย่ากดโพสฯ หน้าถัดมาเลย ขอความร่วมมือนักอ่านทุกท่านด้วย
สัญญาจะผลิตผลงานออกมาให้ท่านอ่านอย่างมีความสุขต่อเนื่องแน่นอน
ขอบคุณอีกครั้งกับทุกกำลังใจ :pig4: และแรงใจที่จับต้องได้ทางความรู้สึกเช่นกัน
มีพวกท่านคอยให้กำลังใจเช่นนี้ ข้าพเจ้าจึงรวบรวมพลังใจ
เขียนงานมาให้พวกท่านอ่านอย่างไม่ท้อถอย
Luk. :กอด1:
-
ขอจิ้มคุณลักษณ์ก่อนเลย
ขอเม้นหลังอ่านจบต้อง o13
ความน่ารักของน้องจอมและปิ๊กที่สมควรยกย่อง
พี่บอมย์ใจเสียล่ะเซ่ที่น้องหันหลังให้อ่ะ อ่ะนะคนมันมีอดีตเยอะ555
ปล.รักจอม บอมย์และคุณลักษณ์ค่ะเป็นกำลังใจให้นะคะ
รอตะเกียงกะโตโต๋ตอนหน้ามาชิมิ
+1และเป็ดให้แล้วนะคะ :กอด1:
-
ปิกน่ารักค่ะ เป็นผู้หญิงที่ดีเลยน่ะเนี่ย ย
แต่น่าสงสารที่เค้าไม่ยอมรับเนาะ
ยังไงก็มาเป็นลูก จอมแสบกับบอมย์ดีกว่า ♥ ผู้สืบทอด :)
ติดตามตอนต่อไปค๊า แต่งได้ดีมาก กด + กดเป็ดๆให้เลยทุกอันค่ะ ^^
ปลปล.รักคนแต่งค๊า ♥♥♥♥
:L2: :L2: :L2: :L2:
:กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
:กอด1:น่ารัก
-
สงสาร ปิก เหมือนกันนะ ถือว่าเป็นผู้หญิงที่ดีคนนึงเลย
อ่านตอนนี้แล้วก็แอบหน่วงใจนะ จะสุขก็ไม่สุข จะทุกข์ก็ไม่ทุกข์ ... อิอิ
จอมกับพี่บอมย์ จะหวานเกินตอนนึงได้ไหมนั่น :laugh:
รอตอนต่อไปอย่างใจจดใจจ่อเลยค่ะ
:L2:
-
เห็นมั๊ยเค้าจิ้มคุณลักไม่ทันเลย o7
ตะกี้ไปกดจิ้ม คั้นกลายตอน อีก อดจิ้มคุณลักเลย เก๊าจะจิ้มคุณลักอ๊าาา เค้าชอบคุณลัก~~~~
o9 o9 o9
(เป็ฯเอามากนะคนเรา :undecided: )
-
:L2: :L2: :L2: :L2: :L2: จอมน่ารักกก ><
-
คิดถึงตะเกียงมากๆๆๆ
-
บวกเป็ดเรียบร้อย
ตอนหน้าจะได้เจอตะเกียงแล้ว คิดถึงจังเลย :impress2:
-
ยาวอย่างนี้ชอบบบบได้ใจไปเลย o13
:call:
-
+เป็ดค่า :mc4: น่ารักนิ ตอนหน้าโต่โต่กะตะเกียงมาแว้วววววววววววววววววววววววว :z2: :z2: :z2:
-
ชอบแบบที่จอมเป็นนะ ไม่เคยบอกรัก แต่สามารถรับรู้ได้ :o8:
พี่บอมย์ก็หว้านหวานกับน้องตลอดอ่ะ ไม่ว่าจะการกระทำหรือคำพูด ไม่รักก็บ้าแล้ว :จุ๊บๆ:
ปล. ขอนอกเรื่องค่ะ คุณLuxจะรวมเล่มตะเกียงเมื่อไหร่คะ รอค่ะ
-
จ๊อมมมมม น่ารักเกิ๊นนนน!!!~
อร๊ายยย :-[
-
จอมแสบ แสบได้ใจจริงๆ
-
กดเป็ดให้ตอนแรก แต่จริงเราชอบตอนสุดท้ายมากที่สุด
ตรงที่ลูกต้องหน้าเหมือนจอมด้วยเนี่ยล่ะ
น่ารักเชียวน้องจอม
-
+1 :กอด1:
ตอนหน้าได้เจอตะเกียงแล้ว
-
จอมเทห์จัง
-
555 ช่ายลูกต้องหน้าเหมือนแม่ เอ๊ยย เหมือนน้องจอมด้วยสิ หึหึ
-
เท่มาก:D
-
+1 จ้ายาวสะใจดี o13
-
โอ้ยยย ตอนนี้จอมแสบน่ารัก น้องปิกก็น่ารัก ส่วนตาบอมย์ ชอบเผลอทำให้จอมคิดมากอีกละ
-
มาอย่างยาวเลย
จอมนิ่งได้อีกอ่ะ
:z3: :z3: :z3:
-
น่าเห็นใจน้องปิกจัง ทำไมผู้หญิงจะต้องมารับภาระที่หนักขนาดนี้นะ
ดีแล้วล่ะที่ยกลูกให้กับพี่บอมย์กับน้องจอม
น้องปิกนี่เล่นติดรูปบอมย์ขนาดเป็นพิพิธภัณฑ์เลย
สงสัยอยากให้ลูกหน้าเมือนบอมย์มากๆ
อยากเห็นรูปที่จอมส่งให้น้องปิกเจรงๆ อยากดูว่าจะหล่อขนาดไหนอ่ะนะ อิอิ
-
o13 :pig4:
-
ท่าทางสาวๆอดีตของตาลุงจะมีเป็นกองทัพ น้องจอมคงต้องเตรียมพร้อมรับศึกหนักจากกองทัพกิ๊กเก่าของตาลุง o18
-
:catrun: :catrun: :catrun: :catrun: :catrun: :catrun: :catrun: :catrun: :catrun: :catrun: :catrun: :catrun:
-
ว้าวววว น้องตะเกียงจะออกมาแล้ว
คิดถึงตะเกียงครองสิงห์ คิดถึงคุณลักษณ์ด้วยค่ะ จุ๊บๆ :กอด1:
-
จอมแอบหึง แต่เก็กซะงั้น
กลัวน้อยหน้าหรอจอมถึง
ส่งรูปคู่ไปให้นี่ 555
-
ขอบคุณค่าที่มาอย่างยาว อิอิ o13
-
น่าร้ากกกกกกกกกก ><"
ตอนนี้แสดงเห็นว่า จอมเป็นช้างเท้าหน้าเจ้าค่ะ กร๊ากๆ
แต่อดเสียดายไม่ได้ อยากเห็นจอมหน้าแดงแก้มแดงงงงงงงงงง -0-~♥
รอตอนต่อไป!!! (กริ๊ดดดดดดดดด ตะเกียง!!!♥♥♥)
+1 +เป็ด
-
ปิคเป็นคนดีกว่าที่เห็นนะเนี่ยส่วนน้องจอมยังน่ารักพี่บอมย์ก็หล่อเกิ้นเกือบเป็นเรื่อง^^
-
น่ารักอ่ะ :m3: ร๊ากกกกกกกกกกก พี่บอมกะน้องจอม มั๊กๆ
ว่าแต่ น้องจอมส่งรูปคู่มาให้พี่ดูบ้างดิ :m5:
เผื่อลูกของพี่จะได้หน้าตาหล่อเทพ เหมือนน้องจอมกะพี่บอมบ้าง :กอด1:
+1 ให้กับความ(น่า)รัก ของทั้งคู่คร้าบบบบบบบบบบ :กอด1: :จุ๊บๆ:
-
ยาวได้ใจเลย
ตอนหน้าตะเกียงมาแล้ววววว
รอๆๆๆๆ
-
รอตะเกียง :กอด1:
-
อยากเจอโต๋กับตะเกียงเร็วๆจัง :impress2:
-
ปิกก็เป็นคนดีนะเนี่ย
จอมน่ารักจังเลย :-[
+1 นะคะ
-
o18 o18 o18
-
ยัยน้องปิกนี่ก็น่ารักเหมือนกันนะเนี่ย ใครมีกิ๊กนิสัยแบบนี้คงแฮปปี้ปรีเปรมแน่ๆ
หากผ่านเรื่องตั้งครรภ์และคลอดไปแล้ว ก็ขอให้น้องได้เจอเรื่องดีๆ เจอคนดีๆ เข้ามาในชีวิตคู่นะจ๊ะ
-
‘ส่งมาให้ไว้ดู 24 ชั่วโมง จะให้ลูกผมหน้าออกมาเหมือนตาลุงบ้ากามคนเดียวได้ไง
ลูกของผมเหมือนกันต้องเหมือนผมด้วยดิ’ จบข่าว รายงานโดยทวิสเตอร์
ชอบประโยคนี้สุดๆๆ o13
:กอด1: :L2:
-
:-[
น่ารัก จริงเลยน้องจอม
-
รอตะเกียงอยู่นะเนี่ยคิดถึง :กอด1:
:pig4: มากๆค่ะ
เป็นกำลังใจให้ต่อไปจ้า :L2:
-
ลูกเลือกความหล่อไม่ถูกเลย ไม่รู้จะหล่อเหมือนพ่อหรือหล่อเหมือนแม่ดี
-
จอมน่ารัก กลัวไม่เหมือนทั้งพ่อแม่ :impress2:
:L2:
-
น้องจอมจ๋า น้องเท่ห์ที่สุดในสามโลก o13
-
นอกจากจะหึงพี่บอมย์แล้ว ยังกลัวลูกออกมาหน้าไม่เหมือนตัวเองอีกนะน้องจอม
เกือบจะทำบาปครั้งใหญ่ หลังจากนี้ ของให้ปิก มีอนาคตที่ดีด้วยนะ
-
เกือบงานเข้าจริงๆด้วย555
คิดถึงตะเกียงงงงง อยากเจอเร็วๆ
-
น่ารักอ่ะ :กอด1:
-
เมื่อไหร่ก็..ใช่เธอ
:กอด1:
-
:-[ :-[ :-[ :-[
จอมน่ารักจัง
ตอนหน้าๆๆๆๆๆ
ตะเกียงก่าสิงห์โต๋จะมาแล้วววววววว
จอมต้องสนิทก่าตะเกียงแน่เลยยย
อิอิ
-
:-[
-
อ๋อ ที่เงียบก็คือน้อยใจว่าทำไมน้องปิกถึงอยากให้ลูกเหมือนบอมย์คนเดียว :z3:
"ลูกผมก็ต้องหน้าเหมือนผมด้วยดิ" 555 :m20:
-
ยาวมากกกกกกกกก ชอบๆๆ
-
:L2: :L2: :L2: :pig4:
-
:-[น้องจอมน่ารักมากค่ะ ตอนนี้ยาวสมกับที่รอคอย
-
ไม่ค่อยหวงเท่าไหร่เลยนะน้องจอม :m12:
ก็แค่ให้รูปคู่เอาไว้ดูว่าพี่บอมย์น่ะของใคร
แต่ข้ออ้างหนูก็ได้อยู่นะอยากให้ลูกหน้าเหมือนทั้งคู่
-
น้องจอมน่ารัก :-[
-
ยาวมากๆๆๆ สะใจ หึหึ
ตอนต่อไปเห็นลางๆว่าจะมีเรื่องใหญ่ อิอิ
-
:impress2:
จอมน่ารักอ่ะ....
:กอด1: :กอด1:
เอาเป็ดไป 1 ตัว
o13
-
น้องจอมน่ารักอะ
-
ตะเกียงคิดถึงจัง
-
เพิ่งได้เข้ามาอ่านรวดเดียวเลยค่า
o13
น้องจอมน่าร้ากกกกกกกกกกกกก
และก็ฮาแบบไม่ไหวเคลียร์อ่ะค่ะ
ยิ่งตอนที่น้องบอกว่าเมาแล้วปล้ำเอาพี่บอมเป็นเมีย
คนอ่านนี่หัวเราะลั่นจนน้องสาวที่บ้านตกใจ
เดี๋ยวต้องลองอ่านคู่อื่นๆต่อมั่งค่า
สมัครเป็นแฟนคลับน้องจอมเจ้าค่ะ
:pig4:
แถม + 1 ทีข้อหาฮาโดนค่า
:laugh:
-
ตอนนี้บอมย์เกือบโดนสองเด้งแล้วมั๊ยล่ะ ดีนะว่าเด้งสองนี่เคลียร์ได้ o18
จอมเวลาหึงนี่น่ากลัวมากกก นิ่งซะ แต่ยังไงก็น่ารักเหมือนเดิม
อ่านตอนนี้แล้วนับถือน้ำใจของปิกเลย กล้าพูด กล้ารับ อยากให้เจอคนดีๆจัง
ตอนหน้าพี่โต๋กับตะเกียงมาแว้ววว
-
จิ้มเป็ดให้กับข่าวจากทวิตเตอร์ค่า น่ารักมากๆ จอมต้องเข้มแข็งและอดทน รักคนเจ้าชู้ก็งี้แหละเนอะ
-
:กอด1: จอมปากแข็งแต่น่ารักจังเลย :กอด1:
-
:L1:นำส่งเป็ดคะ
:-[ :impress2:ตอนต่อไปจะได้เจอน้องตะเกียงแร้ว....คิดถึงงงงงง :กอด1:
-
รอตะเกียงคนสวย และโตโต๋คนหล่อ จร้าาาาาาาา
-
ยาว สะใจมากเลยค่ะ
จอมงอนน่ากรักอ่ะ
:z3:
:call:
-
จอมนับวันยิ่งน่ารัก ทำเอาคนอ่านหลง :-[ :-[
ส่วนลุงทำใจหน่อย จอมหล่ออ่ะ ทำไงได้ :impress3:
o13 o13
:pig4:
-
รออยู่นะ
-
ตามทันแล้ว
รออยู่นะ มาต่อไวไวนะคับ :call: :call:
:z2: :z2: :z2: :z2: :z2: :z2:
-
จอมแสบน่ารักอ่ะ
>////<
นิสัยแบบว่าน่าร๊ากก
แบบเด็กๆ
-
เย้ๆๆๆ ยาวได้ใจเลยเจ้า
แต่ซึ้งจังเลยอ่า :-[
แต่คนแต่งหายไปนานมากกกก รู้เป่าอ่าว่าคนอ่าคิดตึงงงง :กอด1:
-
ก๊ากกกกกกกกกก น้องจอมไม่ยอมน้อยหน้าเลยอะ
ก็อะนะ เรื่องความหล่อนี่กินกันไม่ได้อยู่แล้ว ต้องแข่งกันหน่อยล่ะ
คึคึคึ
-
ยาวได้ใจจริงๆๆเลยตอนนี้
ปล.จะได้เจอตะเกียงแอนด์เดอะแก็งตอนไหนอ่ะ
คิดถึงๆๆๆ
-
อ๊ากกกกกกกกกกกกกก :z13:
รันกะพรตจะโพล่แล้ว?? :sad4:
ตามๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ :impress2:
-
โอ๊ยๆๆๆ จอมจะน่ารักไปไหนอะนั้น
-
เกือบไปแล้วไหมหล่ะ ตาลุงลามก 55555
น้องจอมแสบ รักแบบไม่แสดงออกจริงๆ เลยนะ
-
เมื่อไหร่จอมจะยอมบอกรักลุงซะทีล่ะเนี่ย
-
อ่านกันก่อน@@@
การทำหนังสือเรื่อง 'เพราะรัก..จึงเปลี่ยนได้' ที่โพสฯ จบไปแล้วของพี่วี
ทางลักษ์และทีมงานได้นำกลับมาเริ่มทำเองแล้ว เพราะฉะนั้นผู้ที่สนใจจองหนังสือ
เคยจองไว้กับทางเล้าฯ และผู้ที่ไม่ทันจอง อยากจะได้หนังสือไว้ด้วย ให้ส่งเมลล์มาลงชื่อได้ที่
luxilove_19690 แอท hotmail ดอท com
หลังจากติดเบนเนอร์แจ้งเปิดโอนเงินเมื่อไหร่ จะแจ้งให้ทราบอีกที คาดว่า ต้นเดือน พฤศจิกายนจะเรียบร้อยทุกอย่าง
พลาดแล้วพลาดเลย เพราะเรื่องนี้ไม่เน้นจำนวนผลิต ทำครั้งเดียว รอบเดียว ไม่มีรีปริ๊น ที่สำคัญไม่ต้อง
PM ถามข้าพเจ้าหลังไมค์แล้วนะคะ เชิญทุกท่านอ่านตรงนี้แล้วรบกวนท่านปฏิบัติตามด้วย
ข้าพเจ้าต้องกราบขอโทษที่ทำให้หลายท่านรอคอยหนังสือนาน แต่ครั้งนี้ไม่ล้มเหลวแน่นอน
หวังว่าการขออภัยมา ณ ที่นี้ จะแทนการขอโทษที่ล่าช้าไปมากมาย
ปล.ท่านที่ส่งเมลล์เข้ามาได้รับแล้วทุกคน แต่ที่ยังไม่ตอบกลับรอเรื่องราคาหนังสือและวิธีการโอนจากทีมงานก่อน
ถึงจะแจ้งให้ทราบพร้อมกันทีเดียว ต้องการจองหนังสือให้ส่งเมลล์มาก็รับทราบแล้วค่ะ ระบุจำนวนด้วยนะคะว่าจองกี่ชุด
ปล2. เรื่องตะเกียง รวมเล่มแน่นอนค่ะ แต่ยังไม่เปิดจอง กำลังอยู่ระหว่างตรวจพิสูจน์อักษรอยู่
ไว้เปิดจองจะแจ้งให้ทราบ คาดว่าปลายปีนี้แน่นอนค่ะ ขอบคุณที่สอบถามกันมามากมาย :pig4:
Luk. :pig4:
จอมใจนักเลง
Part 23
เพื่อนรักมาแล้ว.
.
.
.
.
“จอมครับเรียบร้อยหรือยัง ต้องไปแล้วนะ” ผมเรียกสุดหล่อซึ่งเข้าไปอาบน้ำตั้งนานแล้ว
วันนี้วันเสาร์พวกเพื่อนผมมากันแล้ว ต้องเอารถไปรับที่สนามบินเครื่องลง 11 โมง เหลือเวลาอีกครึ่งชั่วโมง
จอมแสบยังอยู่ในห้องน้ำอยู่เลย
สักพักเจ้าตัวถึงเปิดประตูออกมา เหลือบมองหน้าผมนิดหนึ่ง ยักคิ้วกวนใส่ผมอีก
มันน่าโดนชะมัด คืนนี้เป็นวันของผมขืนรุ่มร่ามก่อนอาจมีอด เฮ้อ! กลายเป็นผมต้องอ้อนขอซะงั้น ให้มันได้อย่างนี้สิบอมย์เบย์
ผู้ไม่เคยอด กลับต้องยอมนักเลงสุดหล่อจนได้ ทำไงได้คนมันรักไปแล้วนี่เนอะ
“ป่ะ! ไปกัน” จอมแสบสวมกางเกงยีนส์สีซี๊ดเชิ๊ตแขนยาวสีขาวลายฟ้าพับแขนขึ้นเล็กน้อย
เซ็ทผมง่ายๆแค่นี้สุดหล่อก็ทำเอาผมน้ำลายส่อจนต้องรีบกลืนลงกระเดือกให้ไวก่อนจะย้อยมุมปาก แม่งเมียผม
หล่อไม่บันยะบันยังเลยว่ะเฮ้ย
สำรวจเมียกำลังเพลิน จอมแสบเหลือบมองยักคิ้วกวนใส่ผมอีก ก่อนจะเดินออกไปหน้าตาเฉย
มีส่ายไหลอีกตะหาก ทำก๋ายังกะนักเลงโตไม่รู้ไปเลียนแบบมาจากไหน พอจอมทำแล้วยังกะพระเอกยากูซ่าเลยเหอะ
แม่งเอร้ยเอากะเมียผมสิ เท่เอาโล่ห์ไงหวะยั่วสามีแบบนี้คืนนี้พ่อจัดหนักเลยคอยดู
ผมมาถึงสนามบินพอดีเป๊ะ เอารถตู้โรงแรมมาจะได้มีที่นั่งพอ พี่สอนนั่งหน้าคู่กับอาจักร
ผมกับจอมนั่งด้วยกัน สองแถวที่เหลือกะไว้ให้ไอ้พรต ไอ้รัน ไอ้โต๋กับตะเกียง ไม่ได้เจอเสียนานสำหรับสองคนหลัง
ดีใจได้เจอเพื่อนรักเพื่อนตายของผม ถึงจะไม่ครบทีมแต่ก็ได้อยู่
ผมกับจอมและพี่สอน พากันมารอตรงทางออกผู้โดยสารขาเข้า อาจักรเอารถไปจอด
ตอนที่ผมกับจอมเดินเข้ามามีแต่คนมอง โดยเฉพาะสาวๆ ผมต้องทำเฉยเดี๋ยวเสียบรรยากาศหมด ขืนยิ้มให้ซี้ซั้วละก็
งานเข้าไม่คุ้ม สุดหล่อยังหน้านิ่งไม่สนฟ้าว่าใครจะมองตามจนเหลียวหลัง หึหึ! ให้มันได้งี้สิเมียผม
ดูนาฬิกาเลยมาเกือบสิบนาที เริ่มเห็นผู้โดยสารทยอยออกมากันแล้ว ในที่สุดสายตาก็สะดุด
หนุ่มหล่อสามคน ที่สำคัญหนุ่มร่างโปร่งหน้าสวยจนทั้งชายทั้งหญิงที่มารอรับญาติต่างพากันซุบซิบ คิดว่าดารายกกอง
มาถ่ายหนังละมั้ง ไอ้เพื่อนผมแต่ละคนเรทติ้งไม่ตกกันเลยเหอะ พวกมันมองเห็นผมแล้วพากันเข็นกระเป๋าเดินมาทางนี้ทันที
ตะเกียงเดินตัวปลิวไม่ต้องรับผิดชอบสัมภาระตีคู่กับไอ้พรต ปล่อยให้หล่อขั้นเทพกับไอ้กุนซือรันเข็นกระเป๋าเดินตามหลัง
“ไอ้พี่บอมย์ คิดถึงจริงมากอดหน่อยดิ” ตะเกียงเดินมาถึงก็อ้าแขนโผลเข้าหาผมทันที
จนต้องรีบกางแขนรับร่างสวยกอดไว้แน่น กลิ่นตัวหอมเหมือนดอกไม้กระทบจมูกอย่างคุ้นเคย กลิ่นของตะเกียงน้อยในอดีต
กระทั่งตอนนี้อายุสามสิบแล้วยังไม่หาย
นอกจากจะสวยมีน้ำมีนวลรูปร่างสมบูรณ์ขึ้นแล้ว ใบหน้างามดั่งรูปสลักดูมีเสน่ห์ชวนลุ่มหลงเข้าไปอีก
เสียงตะเกียงหัวเราะร่าอย่างดีใจพาให้ใครต่อใครอมยิ้มตามกับความสดใสที่ไม่เคยหายไปจากเจ้าตัวเลย
“ฮ่าๆๆๆ ตัวหนาขึ้นป่ะเนี่ยะไอ้พี่บอมย์ กอดแทบไม่รอบแหนะ” ก่อนจะผละออกมีแซวผมอีก
ผมยิ้มให้กับความน่ารักของตะเกียง ก่อนที่ไอ้โต๋จะเข้ามากอดผมต่อตบบ่าเป็นการทักทาย ตามด้วยไอ้รัน
และไอ้พรตคนสุดท้าย ผมจึงถือโอกาสแนะนำจอมแสบให้โต๋กับตะเกียงได้รู้จัก
“โต๋ ตะเกียง นี่น้องจอมแฟนกู” ผมบอกเสร็จ จอมแสบหน้าแดงขึ้นทันที คงไม่คิดว่า
ผมจะแนะนำอย่างนี้ คงกะว่าผมจะใช้คำว่าน้องเหมือนเคยละสิ แต่งานนี้ผมเจตนาเต็มๆ ตะเกียงหันไปมองตาโต
ก่อนจะยิ้มพิฆาตส่งให้ เล่นเอาจอมแสบซึ้งมองอยู่ก่อนอึ้งไปทันที คราวนี้ทั้งหน้าทั้งหูทั้งคอแดงเถือกเข้าไปใหญ่
เก็บอาการไม่อยู่แล้วนั่น ใครเจอยิ้มพิฆาตของตะเกียงเข้าเสร็จทุกราย
“อะแฮ่ม! พอๆ ตะเกียงแฟนพี่จะละลายแล้วเห็นไหม จอมครับทักทายพวกพี่เค้าหน่อยเร็ว”
ผมต้องรีบห้าม ตะเกียงหัวเราะชอบใจใหญ่กับท่าทางจอมแสบที่เขินจนหน้าแดงยังกะตูดลิงไปแล้ว ก่อนที่สุดหล่อของผม
จะรีบยกมือไหว้ทันที
“หวัดดีครับพี่โต๋ พี่ตะเกียง พี่พรต พี่รัน ยินดีต้อนรับสู่นครเชียงใหม่ครับ” โอ้แม่เจ้า! สุดหล่อเล่นซะอึ้ง
ทั้งสุภาพทั้งไพเราะพระเอกได้อีก ไม่ทันแล้วตะเกียงน้อยก้าวถึงตัวรวบกอดสุดหล่อของผมหมับเข้าให้ ทั้งที่ตัวเล็กกว่ามาก
หัวอยู่แค่ไหล่พาเอาจอมนิ่งกึกไปเลย ก็แน่หละใครได้ใกล้ชิดคนสวยขั้นเซียนอย่างตะเกียงแบบแนบชิดขนาดนี้
มีอันต้องนะจังงังกันเป็นแถว ไอ้โต๋เห็นสุดที่รักถึงเนื้อถึงตัวสุดหล่อที่ไม่ยอมแพ้มันเลยในอดีต
ถึงกับเข้าไปสะกิดเรียกภรรเมียยิกๆ
“ตะเกียงปล่อยน้องเค้าได้แล้ว ไปแกล้งเค้าทำไมหืม” ไอ้หล่อเทพพูดจบ ตะเกียงปล่อยจอมทันที
ก่อนจะหันมายักคิ้วใส่สามีทีหนึ่งแล้วพูดขึ้นว่า
“อิจฉาอ่ะดิ เห็นน้องเค้าหล่อกว่าทำมาอิจฉาเด็ก รู้ทันหรอกน่า” ไอ้โต๋หมั่นเขี้ยวเมียมัน
ยื่นมือไปบิดจมูกโด่งรั้น ก่อนจะพูดขึ้นว่า
“หึ หมั่นเขียวชะมัดยอมรับก็ได้ ก็ตะเกียงใช่จะกอดใครนี่ครับ นอกจากเพื่อนในกลุ่ม”
ไอ้โต๋กับตะเกียงแม่งหวานไม่เคยจืด
“แม่งพอเหอะกูอิจฉาเหมือนกัน แต่ไม่ใช่เพราะตะเกียงกอดน้องจอมนะ กูอิจฉาที่ตะเกียง
กับไอ้โต๋เสือกมาหวานต่อหน้ากูเนี่ย! นึกถึงหัวอกคนมองบ้างดิหว้า” เดาเอาว่าคำพูดแบบนี้ออกจากใคร เป็นใครไปไม่ได้
นอกจากไอ้เหยี่ยวรั่วตัวเดียว
“ทำไมว่ะ? ไอ้รันมันไม่หวานกับมึงเลยหรือไงถึงได้เที่ยวอิจฉาเค้าซะงั้น” ผมอดไม่ได้
แหย่มันกลับทันที ชอบตอนมันรั่วโดยไม่รู้ตัว
“หวานห่าไรมัน ไม่ลากกูเข้าวัดถือศีลก็บุญแล้ว” มันพูดมา พาเอาทุกคนขำกันเป็นแถว
แม่งพึ่งรู้ว่าไอ้รันมันตัดกิเลสถึงกับจะลากไอ้พรตถือศีลแล้วหรือนี่ และยิ่งทำให้พวกเราขำเข้าไปใหญ่ จู่ๆไอ้กุนซือเทพ
ดันเดินมาใกล้เมียมัน แล้วยกมือบิดจมูกแบบเดียวกับที่ไอ้โต๋ทำกับตะเกียง ก่อนพูดขึ้นว่า
“หึ หมั่นเขี้ยวมึงว่ะ! มาจูบหน่อยดิอยากให้กูหวานไม่ใช่ จูบโชว์กลางสนามบินเลยดีไหม?
จะได้หวานจนมึงละลายไปเลย” พูดพร้อมกับแกล้งเหนี่ยวคอเมียรั่วของมันเข้าหา ไอ้พรตหน้าเหวอ
ก่อนจะยันหน้าไอ้รันเอาไว้ โวยวายตามนิสัย
“อ่ะ! ไอ้ห่ารันอย่างี่เง่าตรงนี้นะโว้ย! ตอนอยากให้หวานเสือกไม่ทำ นึกบ้าไรของมึง
มาทำประจานตรงนี้ แทนที่กูจะละลายกลับหาปี๊ปคลุมหัวดีกว่า เก่งนักนะมึงหาเรื่องแกล้งกูเนี่ยะ เดี๋ยวคืนนี้เจอกูแน่”
ผม จอมแสบ ไอ้โต๋ ตะเกียง พากันหัวเราะน้ำตาเล็ดกับลูกบ้าไอ้คู่รักสนามรบ ไอ้พรตมันเหมาะกับไอ้รันจริงๆ
ไม่มีใครเอาไอ้รั่วนี้อยู่ถ้าไม่ใช่ไอ้รันแล้วละก็
พี่สอนส่งสัญญาณว่ารถพร้อมแล้ว ผมเลยถือโอกาสเบรคพวกมันให้เข็นกระเป๋าไปขึ้นรถ
เพราะลุงจักรขับมาจอดรอตรงทางออกเรียบร้อยแล้ว
“ไปกันพวกมึง รถพร้อมแล้ว” พวกมันถึงยุติกิจกรรมชวนขำ แล้วพากันเข็นกระเป๋าเอามาใส่รถ
จอมแสบอมยิ้มตลอดทาง คงไม่นึกละสิว่าเพื่อนผมแต่ละคนจะมีพฤติกรรมเป็นเอกลักษณ์ส่วนตัวอย่างนี้
ระหว่างนั่งในรถก็คุยกันพอหอมปากหอมคอ ส่วนใหญ่เป็นตะเกียงกับไอ้พรตที่ชวน
จอมคุยเสียมากกว่า สุดหล่อก็สนุกที่ได้สนทนากับคนสวยและเหยี่ยวรั่ว ส่วนผมสามคนเลยหุบปากปล่อยพวกเค้าตามสบาย
มาถึงบ้านแล้ว ให้คนรับใช้ยกกระเป๋าขึ้นไปเก็บยังห้องพักที่จัดไว้เรียบร้อย ก่อนจะเชิญพวกมัน
ทานกลางวันเสร็จก่อนค่อยแยกย้ายไปพัก นัดลงมาเจอกันตอนมื้อเย็นทีเดียว อยากให้มีเวลาไปจัดกระเป๋าทำธุระส่วนตัว
พักผ่อนให้เต็มที่
ต่อด้านล่าง
-
ยังไม่ได้อ่านเลย จิ้มก่อน 55 :mc4: :mc4:
-
- 2 -
หลังมื้อเย็นผ่านไปเรียบร้อย พวกเรามารวมกันที่ห้องนั่งเล่น การสนทนาและโปรแกรมที่จะมี
ในวันพรุ่งนี้ก็เริ่มต้นขึ้น
“พี่บอมย์ พรุ่งนี้วันอาทิตย์หลวงพ่อท่านว่างหรือเปล่า อยากไปกราบท่านหน่อย” ตะเกียงเปิด
ประเด็นขึ้นมาก่อน
“ไม่น่ามีปัญหานะ ส่วนใหญ่วันอาทิตย์ท่านจะงดรับลูกศิษย์ แต่ถ้ารู้ว่าเป็นพวกเราท่านคงไม่ปฏิเสธ
เห็นบ่นว่าอยากเจอตะเกียงกับทุกคนเหมือนกัน ตอนที่พี่พาจอมไปทำบุญให้โอโต้ซังกับแม่ของน้องเค้าหนะ” ผมตอบกลับไป
ตะเกียงพยักหน้ารับรู้
“หลวงพ่อท่านแก่ลงมากหรือเปล่าหวะบอมย์?” ไอ้โต๋มันถาม
“อืม แก่ลงมากแต่ท่านยังดูแข็งแรงดีอยู่” ผมตอบมันไป
“ก็แน่หละ ทำไมท่านจะไม่แข็งแรง เล่นสำเร็จวิชาอรหันต์ทองคำล่องหนดำดินได้ต่อให้แก่
ก็ต้องแข็งแรงเป็นธรรมดา” ไอ้เหยี่ยวรั่วมันออกทะเลอีกแล้ว ไอ้รันมองหน้าเมียมันอมยิ้ม พวกผมกลั้นขำไอ้พรตกันเป็นแถว
แต่จอมแสบกลับพาซื่อถามขึ้นมาซะงั้น
“วิชาอะไรพี่พรต ทำไมชื่อยังกะกังฟู หลวงพ่อท่านฝึกวิชาที่ว่าจริงดิ” พวกผมต่างเก็กหน้า
ไม่ออกอาการ ทั้งที่แต่ละคนกลั้นขำกันน้ำตาเล็ด รอฟังว่าไอ้พรตมันจะตอบจอมแสบว่ายังไง
“จริงสิครับจอม พี่จะโกหกไปทำไม หลวงพ่อนะท่านฝึกวิชาอรหันต์ทองคำสำเร็จจริงๆ
หากไม่นัดล่วงหน้าไม่มีทางได้เจอท่านหรอก เพราะท่านจะล่องหนดำดินไปบำเพ็ญบุญประจำ อย่างน้อยถ้าเราจะไปเจอท่าน
พรุ่งนี้แสดงว่าไอ้บอมย์มันนัดไว้ก่อนแล้ว ไม่งั้นมันไม่กล้ายืนยันหรอกว่าท่านจะอยู่พบพวกเรา” ไอ้พรตมันก็พูดถูกส่วนหนึ่ง
ผมนัดท่านไว้แล้วจริง เพราะคิดไว้แล้วว่าลองตะเกียงมาถึงอย่างแรกที่ต้องทำ คือไปพบหลวงพ่อทำบุญให้กับไอ้พี่เทค
ผมรู้เรื่องนี้ดีถึงได้ให้พี่สอนโทรนัดท่านไว้ก่อน ไม่ใช่ว่าท่านจะล่องหนดำดินอย่างไอ้พรตมันพูดหรอก
“ตอนอยู่ญี่ปุ่นจอมก็พอได้ยินมาบ้าง ว่าที่ไทยศาสตร์ลึกลับพวกนี้มีอยู่จริง ทำไงถึงจะให้หลวงพ่อ
แสดงให้จอมดูได้หละพี่พรต” เมียผมเกิดสนใจจริงจังเข้าแล้ว แถมอยากจะดูหลวงพ่อล่องหนดำดินอีกซะงั้น อยากรู้ว่า
ไอ้พรตมันจะไปยังไงต่อทีนี้
“ไอ้หย๋ะจอม! คงยากมากที่จะได้ดู เพราะของแบบนี้เค้าห้ามแสดงให้ใครเห็นวิชาอาจเสื่อมเอาได้
หลวงพ่อท่านก็เหมือนกัน ท่านไม่มีทางทำให้เราดูหรอก เอางี้ถ้าจอมอยากดู ให้พี่โต๋กับพี่ตะเกียงแสดงให้ดูสิ
คู่นี้เค้าเคยดูดถ่ายพลังกันมาแล้ว แถมตื่นเต้นเร้าใจไม่แพ้วิชาหลวงพ่อหรอก” ไปๆมาๆ มันหาเรื่องให้ไอ้โต๋กับตะเกียงจนได้
เล่นเอาตะเกียงหน้าเหวอเข้าให้ ส่วนไอ้โต๋จากที่อมยิ้มกลั้นขำอยู่ดีดี ถึงกับหน้านิ่งวางฟอร์มอย่างเร็ว ในที่สุดเป็นตะเกียง
ที่พูดขึ้นมาก่อน
“ไอ้พี่พรตบ้าไปแล้ว ไปบอกน้องเค้าแบบนั้นได้ยังไง อย่าไปเชื่อไอ้พี่พรตเลยจอม ชอบพูดมั่วไปเรื่อย”
คนสวยปฏิเสธเสียงแข็ง คงอายตายห่าจะให้มาแสดงถ่ายพลังดูดพลังบ้าบออะไรของไอ้พรตมันตรงนี้
“โธ่! ตะเกียงน้องเค้าอยากเห็นก็แสดงให้เค้าดูหน่อยเป็นไร คนกันเองทั้งนั้นจริงไหมรัน” สุดท้าย
หันไปขอเสียงสนับสนุนจากสามีมันทันที
“หึหึ! นั่นสิคนกันเองทั้งนั้นจะอายทำไม เอางี้กูว่าตะเกียงกับไอ้โต๋ไม่ต้องแสดงให้จอมดูหรอก
มึงกับกูเนี่ยแหละมาดูดถ่ายพลังให้น้องมันดูแทน ตอนนี้เลยจะได้ไม่ติดค้างที่สนามบินอีกกระทง คราวนี้ถือว่าแสดงที่เดียว
ยกยอดสองเด้ง ตกลงตามนี้” พูดจบไอ้รันยกยิ้มโชว์ลักยิ้มเสน่ห์ของมัน ไอ้หน้าตาท่าทางแบบนี้ของกุนซือเทพคือไม้เด็ด
จัดการเมียรั่วมันประจำ และมักได้ผลเสียด้วย
“อ่ะ! ไอ้ห่ารัน มึงบ้าแสดงไปคนเดียวเถอะ กูคงเอากับมึงด้วยหรอก ดูดถ่ายพลังเหี้ยไร
กูไปฝึกกับมึงตอนไหน หรือมึงไปแอบฝึกกับพวกไอ้โต๋มาแล้วไม่บอกกู เดี๋ยวนี้หัดมีความลับกับกูแล้วนะมึง” ตอนแรกก็ยัง
พอรู้เรื่องว่ามันปฎิเสธเพราะอะไร แต่ตอนท้ายๆกลายเป็นว่ามันดันสงสัยไอ้รันไปฝึกสิงห์โตคำราม หรือวรเวทย์อัคนีของ
ตะเกียงโดยไม่บอกมันซะงั้น เอากับมันสิไอ้พรตเอร้ย!
“เออน่า กูก็เพิ่งฝึกยังไม่เก่งสักเท่าไหร่หรอก พวกมันสอนกูยังกำชับอีกว่าไปฝึกให้คล่อง
แต่ต้องฝึกเป็นคู่ถึงจะได้ผล กูกะมาสอนมึงต่อนั่นแหละ ว่าแล้วก่อนจะโชว์ให้น้องมันดู กันไว้ไม่ให้ขายหน้า
กูกับมึงไปฝึกให้คล่องก่อนดีกว่าพรต พวกมึงกูขอตัวพาไอ้พรตไปฝึกพลังก่อนนะ ไว้เจอกันพรุ่งนี้เช้าทีเดียว ป่ะ!พรตไปกัน”
พูดจบมันไม่รอให้ไอ้พรตตั้งหลัก ฉวยข้อมือลากออกไปทันที ไอ้พรตมันก็เดินตามแบบมึนๆอึนๆของมันตามเรื่อง
ยังคงไม่รู้ตัวว่าไอ้รันจะพาไปฝึกอิท่าไหน งานนี้คงจัดเต็มอีกตามเคย หาเรื่องใส่ตัวแท้ๆไอ้พรต ส่วนพวกผมพอมันสองคน
ลับตาไปแล้ว ก็หันมองหน้ากันแบบไม่ต้องนัด ก่อนจะปล่อยหัวเราะออกมา
“ฮ่าๆๆ หึหึ!” ในขณะที่จอมแสบยังนั่งงง มองหน้าพวกผมสลับกันไปมา คงแปลกใจว่าพวกผม
หัวเราะอะไรกัน เฮ้อ! บทจะซื่อก็เด็กเกินเมียกู บทจะเก่งก็เกินตัว โชคดีแล้วที่ได้พี่เลี้ยงเป็นตะเกียงกับไอ้โต๋
ขืนให้ไอ้พรตสอนมีหวังรั่วตามเหยี่ยวไปอีก
จอมแสบขอตัวขึ้นไปอาบน้ำทำรายงาน ผมตะเกียงและโตโต๋อยู่คุยต่อเรื่องแผนอย่างละเอียด
ที่ต้องให้ทั้งสองช่วย ตะเกียงชอบอะไรที่ตื่นเต้นอยู่แล้วตามนิสัยเจ้าตัว ส่วนสิงห์โต๋ยังคงนิ่งสุขุมเสริมความคิด
เพื่อปิดช่องว่างให้อีกตะหาก วันพุธที่จะถึงเป็นวันเกิดจอมแสบ ผมบอกกับทั้งคู่ว่าจะจัดวันเกิดให้สุดหล่อแบบเซอร์ไพรส์
ทิ้งทวนก่อนจะเริ่มแผนการ
หลังคุยรายละเอียดเรียบร้อยแล้ว พวกเราก็แยกย้ายกันไปพักผ่อน พรุ่งนี้หลังทานมื้อเช้าเสร็จ
จะพากันไปกราบหลวงพ่อที่วัดตามโปรแกรมซึ่งวางไว้
เปิดประตูเข้าห้องมาจอมแสบนั่งทำงานอย่างตั้งอกตั้งใจ เลยเดินเข้าไปใกล้ก่อนจะยกมือลูบหัวเบาๆ
สุดหล่อเงยหน้ามองผมนิ่งๆ อดไม่ได้เลยก้มจูบหน้าผากไปทีหนึ่ง
“จุ๊บ! พี่อาบน้ำก่อนนะ อย่าดึกหละพรุ่งนี้เช้าต้องไปวัด” ผมบอกไป ทันเห็นเลือดวิ่งขึ้นหน้าเจ้าตัว
ก่อนจะส่งเสียงรับรู้ในคอแก้เขินแทน
“อืม” แค่นี้ผมก็ยิ้มไม่หุบแล้ว ชอบจริงไรจริงเวลาสุดหล่อเค้าเขินทำหน้าไม่ถูกแบบนี้ ถึงจะเก็กนิ่ง
แต่หน้าแดงดูยั่วจะตายชัก ช่างไม่รู้ตัวเลยนะนั่น
ผมใช้เวลาในห้องน้ำไปร่วมยี่สิบนาที กลับออกมาจอมแสบเอนหลังพิงหัวเตียงอ่านหนังสือแทนนั่งทำรายงาน
ดูเวลาเกือบห้าทุ่มเช็ดตัวเสร็จหยิบบ๊อกเซอร์มาใส่เรียบร้อยหันไปถามสุดหล่อทันที
“พี่ปิดไฟได้เปล่า จอมใช้ไฟหัวเตียงอ่านไหม?”
“ปิดเถอะ อ่านเสร็จแล้ว” น้องตอบกลับมีหลุบตาหลบอีกด้วย ก่อนจะพับเก็บหนังสือแล้วเลื่อนตัว
ลงนอนเรียบร้อย อาการแบบนี้ผมรู้ว่าเจ้าตัวกำลังเขิน เพราะวันนี้เป็นวันของผม สุดหล่อรู้ว่าต่อจากนี้จะเกิดอะไรขึ้น
ถึงแม้ไม่พูดแต่น้องก็ตามใจผมทุกครั้ง ที่สำคัญจอมแสบยังอายได้น่ารักเสมอไม่ชินสักที
“หึหึ!” ผมอดหัวเราะไม่ได้ ก่อนจะเดินไปปิดไฟ แล้วกลับมาสอดตัวลงในผ้าห่ม โคมไฟหัวเตียง
ผมปรับดรีมเมอร์ให้แสงซอฟลงอีกหน่อย แล้วรวบตัวสุดหล่อเข้ามาในอ้อมกอด ไม่มีการขืนหนีหรือโวยวาย
ก่อนผมจะค่อยพลิกตัวคล่อมน้องจ้องสบตาเทพบุตรนิ่งๆ แต่เจ้าตัวไม่ให้ความร่วมมือเอียงหน้าหนีไม่ยอมสู้ตาผมซะงั้น
ไม่เคยรู้ตัวเลยมั้งว่าที่ทำอยู่ มันยิ่งกระตุ้นความรู้สึกของผมจนใจเต้นตึกตัก ยามจ้องมองลำคอขาว
แถมแก้มใสจนเห็นเลือดฝาดขึ้นเป็นริ้วเล่นเอาหน้าอมชมพูหมดแล้ว ผมค่อยๆ บรรจงจูบลำคอขาวเบาๆ
จอมแสบสะดุ้งนิดหนึ่งเม้มปากเน้น ผมไล่ริมฝีปากจูบซับความนุ่มที่แก้มใสไล้อย่างแผ่วเบา จอมแสบเริ่มสั่น
ต้องค่อยจับใบหน้าหล่อไร้ที่ติหันมาไม่ให้เอียงหลบ คราวนี้ตาคมสวยจ้องสบผมนิ่งเราต่างไม่มีคำพูดต่อกัน
ผมเกลี่ยนิ้วหัวแม่มือไปตามริมฝีปากสวยได้รูปอย่างแผ่วเบา เพื่อไม่ให้สุดหล่อขบเม้มเอาไว้
ริมฝีปากสวยคลายออกในที่สุด ก่อนผมจะกระซิบเสียงพร่าบอกเจ้าตัวเพราะตอนนี้อารมณ์ผมเตลิดไปแล้ว
“พี่รักจอม รักมากนะครับ” จอมแสบหลุบตามองหน้าอกผมแทน เลยต้องจับปลายคาง
ขึ้นรับจูบหวานทันที ปากสวยเผยอออกให้รุกล้ำเข้าไปดูดต้อนลิ้นนุ่มภายในให้ผมรุกเร้าเกี่ยวกระหวัดดูดดุนอย่างหลงไหล
จอมเผลอครางเสียงทุ้มนุ่มหูออกมาให้ได้ยิน
“อ่าๆๆ อือออ!” เสียงเร้าอารมณ์ทำให้หัวใจผมพองโตคับอก ก่อนจะปลดเปลื้องเสื้อผ้าสุดหล่อ
จนเปลือยเปล่า จากนั้นบทรักอ่อนโยนสลับเร่าร้อนของผมกับจอมก็บรรเลงพริ้วตามอารมณ์ที่โลดลิ่วสูงขึ้นเรื่อยๆ
ผมสะกดกลั้นใจเย็นและอ่อนโยนเป็นอย่างมาก เสียงครางอย่างสุขสมของเราทั้งคู่สอดประสานกันอย่างลงตัว
“อ่า...อึมมม...ซี๊ดด!!” เสียงหนั่นเนื้อบดคลึงเคล้า ขยับโยกเคลื่อนไหวภายใต้เรือนร่าง
ที่สอดประสานกันอย่างแนบแน่น
“พั่บๆๆ ปั๊ปปๆๆ!!..ซี๊ดด! อ่า..อืมมม!” ร่างกายซึมเหงื่อวาวมัน ก่ายกอดขยับสอดรับ
การควบเร่งของผม ผมจูบลูบไล้พร้อมกับส่วนร่างผ่อนหนักเบาสลับเร่งเร็วถี่กระชันขึ้นเมื่อเดินทางใกล้ถึงฝั่งฝัน
“อ่าๆๆ โอววว!! ซี๊ดดดๆๆ!!” และแล้วร่างงามปานเทพบุตรก็กระตุกเกร็ง กล้ามเนื้อภายใน
บีบรัดตอดผมอย่างแรง ปลดปล่อยธารรักขุ่นขาว ให้ผมเร่งส่งจังหวะกดกระแทกเน้นย้ำ ก่อนจะเกร็งหยัด
แหงนหน้ารับความสุขที่พุ่งทะยานสูงและปลดปล่อยอย่างสุขสมอิ่มเอมตามจอมไปติดๆ
“อืมๆๆๆ...ซี๊ดดด!!” บทรักที่ถ่ายทอดสอดประสานอย่างลงตัว ได้ความร่วมมือจากจอมแสบร่วมบรรเลง
จนจบลงอย่างมีความสุข ผมรักจอมแสบ ‘จอมใจของผม’ ?????????????
ขอบคุณทุกกำลังใจที่มีให้ข้าพเจ้า และติดตามกันอย่างเหนียวแน่น :pig4:
หวังว่าคงหายคิดถึงตะเกียงกับพ้องเพื่อนแล้วสินะ
ตะเกียงยังอยู่กับเราอีกหลายตอน ได้สนุกและมีความสุขกับทุกท่านอีกแล้ว
แต่ก็พร้อมปวดประสาทกับพรตรั่วอีกเช่นกัน รักคนอ่านทุกกำลังใจค่ะ
Luk. :กอด1:
-
เย่ๆ
:z13:
ตอนนี้ตะเกียงน้อยมาโชว์ตัวแล้ว
แถมมาให้น้องจอมเขินจนหน้าแดงอีกต่างหาก
ฝ่ายสามีก็ได้แต่เสียว
กลัวน้องจอมจะมาหลงตะเกียงอีกคนอ่าดิ
:laugh:
พี่บอมบ์กับน้องจอมก็มาแล้ว
คราวหน้าคงถึงตาคุณจากับพระลักษมณ์(เขียนถูกป่าวนิ?)มั่งนะค้า
:pig4:
-
อยากอ่านของพี่พรตเร็วๆ :m5: :m5: :m5: :m5: :m5: :m5: :m5: :m5: :m5: :m5: :m5: :m5:
-
เหยี่ยวรั่ว กับจอมแสบ
55555555555555
ตะเกียงน่ารักอ่ะ
คิคิ
อยากเห็นดูดพลัง ><
-
ตะเกียงมาแว้ววววว
:mc4: :mc4: :mc4:
-
เพื่อนๆๆมากันแล้ว แต่ว่าพี่บอมย์ก็...
:haun4: :haun4:
-
โว้วววววววว
ตะเกียงมาแล้วววววว
:mc4: :mc4: :mc4:
พรตรั่วก็ยังรั่วได้ใจเหมือนเดิมเลยอิๆๆ
ปล.เคะแต่ละคนบุคคลิกโดดเด่นมากกกก
:bye2: :bye2: :bye2:
-
เย้ๆๆๆ มาแล้ววววว :mc4:
คิดถึงทุกคนเลยย
เหยี่ยวรั่วกับจอมแสบนี่ไปด้วยกันได้นะเนี่ย
คนนึงรั่ว คนนึงซื่อ :laugh:
-
เย้ๆ ตะเกียงโผล่่ออกมาให้ได้ยลโฉมแว้วว >-<
แล้วแผนการจะเปงไงหว่า :z3:
แต่ที่แน่ๆ รอติดตามเรื่องของพรตกับรันอยู่นะ ^-^
-
:m20:
พรตรั่วตลอด รันกุนซือเทพปราบเหยี่ยวได้เสมอ ตะเกียงยังคงความน่ารักอยู่ ส่วนสิงห์โต๋บทพูดน้อยไปนิด
-
:haun4: สมใจบอมย์เบและคนอ่านอย่าเราแล้วว
คิดถึงตะเกียง โต๋ พรต รัน มากๆๆๆๆๆ
ปล.+1และเป็ดให้คุณลักษณ์แล้วค่ะ :กอด1:
-
:impress2: :impress2: :impress2:
-
น้องจอมบอกรักพี่บอมย์บ้างนะ ดูท่า คนแก่คนนี้อยากจะฟังเต็มทีแล้ว :z1:
-
เหยี่ยวรั่วกับจอมซื่อ น่ารักมากๆๆๆ o13
-
:o8: :o8: :o8: :o8:
พรตน่ารักอ่าาาาา ><
-
พรตเอ้ย ฮาตลอด รั่วทุกเวลา อายน้องจอมมั่งเหอะ รันพาไปฝึกพลังขั้นสุดแล้วดิ
โต๋ ตะเกียง คู้นี้ก็นะ หวานได้หวานดี ยังขาด กาน กับ โทนี่ คิดถึงๆๆๆ
-
พี่พรตรั่วตลอด 5555
-
อยู่กันเกือบครบทีมอย่างนี้ชอบจัง
3 คู่ชู้ชื่น แข่งกันหวาน :กอด1:
-
:z1:
-
มาแล้วมาแล้ว
ตะเกียงยังน่ารักเหมือนเดิน
รันก็เจ้าเล่เหมือนเดิม
สวนน้องจอมไม่ดื้อแล้วน่ารักอะ
-
จอมน่ารัก รักจอมตามพี่บอม :กอด1:
-
กอดรวบทุกคนเลย :กอด1:
น้องตะเกียงน่ารักเหมือนเดิมเลย พี่โต๋คงหวงน่าดู
พี่พรตก็รั่วซะ ทั้งกวน ทั้งมึน :laugh: ถูกใจพี่รันเขาหละ
ส่วนพี่บอมกะน้องจอมก็นะ หว๊าน หวาน :m3:
-
ยังเหมือนเดิมกันทุกคนเลย คอนเซปนี้เหนียวแน่น อ๊ากก น่ารักอ่ะ
-
:z13:
-
อ๊าย คิดถึง ตะเกียงกับโตโต๋
อยากรู้จังว่าเป็นแผนอะไร อยากรู้ๆๆๆ
รอตอนน้าคอยดูว่าจะเกิดอะไรขึ้น สู้ๆค่ะ :)
-
พรตรั่วมากเลย
รันนี่เจ้าแผนการสุดๆ
:o8: :impress2:
:call:
-
:haun4: :haun4: :haun4: :jul1: :jul1: :jul1: :jul1:
-
กร๊ากกกกกกกก ไอ้พรตรั่วอย่างฮา!!
เอ็งมันจะอึน มึน ทึ่ม ซื่อ บ้า รั่วไปหนายยยยยยย
แต่ไอ้พี่รันเก่งจริง เอานายรั่วอยู่ด้วย เหอะๆ หยุดได้ทุกสถานการณ์ กร๊ากๆ
น้องตะเกียงงงงงง คนสวยของเค้า~ คิดถึงจิงตัวเอง!!♥
ฮร้ามีความสุข สุขสันต์จริงเสียนี่กระไร~
รอตอนต่อไป!!!
-
ตลกกับความรั่วของพี่พรตอะ
-
ตะเกียงมาแล้วววววววววววว :3123: :3123:
-
รออ่านรัน-พรตน้า
-
พี่บอมก็ยังคงเสมอต้นเสมอปลายในการจัดเต็ม
-
คิดถึงทุกคนนนนนนนนนนนนนนน ทั้ง ตะเกียง โต๋ รัน พรต :กอด1:
คนเยอะแยะเต็มบ้านแบบนี้ น้องจอมต้องสนุกแน่ๆ :z2:
-
:L2:
-
พรตรันจงเจริญ o13
-
อย่าเขินนักเลยนะจอม เด๋วลุงจะห่อเหี่ยวเอาได้ อิอิ แต่น่ารักทุกคู่เรยค่ะ จะรอตอนต่อไปนะจ๊ะ ^^ สู้กันรอบนี้คงเป็นเทพเหนือชั้นกันหมดน๊าาา อย่าเศร้าอีกนะคะ :กอด1: :กอด1:
-
:haun4:รัน สอน พรต ไม่กี่ท่านะ
-
ตะเกียงมาแล้ววว :mc4:
-
อยากไปส่องพรตกับรันดูดพลังอ่ะ :z1: :z1: :z1:
ไม่รู้ว่าตะเกียงกับโต๋ไปดูดพลังกันหรือเปล่า :-[ :-[
ที่แน่ๆจอมกับบอมย์ถ่ายทอดพลังกันเสร็จแล้วอ่ะ คริคริ :haun4: :haun4:
-
พรต ยังคง รั่วได้ตลอดจริง ๆ คงมีแต่ รัน เท่านั้นที่จะปราบพรต อยู่
คู่ตะเกียงยังคงน่ารักเหมือนเดิม o13
-
จอมใจ จอม :z1:
-
:m25: :m25: :m25:
-
มารวมตัวกันแล้ว ก็เป็นอะไรที่ รั่ว+ฮา ได้ตลอด อิอิ
นั่งขำตลอดตอน :m20:
:L2:
-
น่ารักกกกกกก :z1:
:call:
-
และแล้วทุกคนก็กลับมารวมกันอีก
-
ไม่ได้เข้ามาตั้งนาน
ตามอ่านทันจนได้^^
จอมยิ่งน่ารักขึ้นเรื่อยๆ
-
พี่พจนยังรั่วไม่เปลียน
ส่วนตะเกียงก็ยังน่ารักเหมือนเดิม
:L2: :กอด1:
-
กุนซือขั้นเทพจริงๆ เล่นเอาเหยี่ยวรั่วตามไม่ทันเลยทีเดียว งานนี้บอกได้คำเดียว เสร็จรัน เห็นๆ :laugh:
-
:pig4:ใจจ้า
-
ฮู่วว อ่านตามทันแว้ว อิอิ รออยู่นะค้า :call:
-
:-[ :-[ :haun4: :haun4:
-
ครบทีมทั้งฮาและหวานกันแบบเบาๆ
-
:pig2:ยินดีต้อนรับค่ะ สิงห์โตดำ เสียดายมาไม่ครบทีม
-
รั่วได้ตลอด รั่วจนเข้าตัวววว คริๆ
-
คิดถึงตะเกียง :m1: ถ้ากระโดดกอดตะเกียงคงโดนสิงห์โต๋ถีบออกมาแน่ๆ :m29:
-
:haun4: :jul3: :mc4: o13
-
ตอนนี้คนอ่านได้กำไร เพราะมีแขกรับเชิญเป็นบรรดาผองเพื่อนของบอมย์ด้วย :m1:
แล้วน้องจอมก็น่ารักซะ เดี๋ยวนี้ไม่ค่อยดื้อกับพี่บอมย์แล้วด้วย ชื่นจายยย
ขอบคุณคนเขียนนะคะ :pig4:
-
อยากรู้แผนแล้วสิ
-
กดบวกให้ทุกครั้งที่อ่านนะฮะ
ถึงจะไม่ค่อยได้เม้นท์อะไรให้แต่อยากบอกให้ทราบว่ากดบวกให้ตลอดนะฮะ
ตอนแรกไม่ทราบว่าต้องทำยังไง เพิ่งเข้าใจจากที่คุณลักษ์เขียนบอกไว้
ตอนนี้เลยกดให้ทุกบทที่เข้ามาอัพใหม่
ตอบแทนเล็กๆน้อยที่มากรุณาแต่งนิยายสนุกๆให้ได้อ่าน
ชอบเรื่องที่แต่งมาก ตามมาตั้งแต่ตะเกียง... บอมย์
แล้วก็รอเรื่องของพรตเหยี่ยวรั่วที่น่ารักกับรันด้วยนะฮะ
หลงรักคู่นี้มาตั้งแต่เรื่องตะเกียงแล้ว
-
ตะเกียงมาแล้วววว
-
ตะเกียงน่ารัก :m1:
พรตก็ยังรั่วเหมือนเดิม :m18:
:m25: :m25:
สนุกมากค่ะ :music:
-
รั่วอย่างสม่ำเสมอนะพรต
นายบอมย์ก็สม่ำเสมอเช่นเดียวกัน
-
ชอบจัง น่ารักทั้งคู่เลย มาต่อเร็วๆนะค่พ
-
พรตนี่รั่วตามเคยเลย :m20: :m20: :m20: :m20:
ตะเกียงก็ยังน่ารักเหมือนเดิมเลยนะ :-[ :-[ :-[
-
ในที่สุดเดอะแก๊งค์ก็รวมตัว ถึงจะไม่ครบก็เถอะ
คู่โต๋-ตะเกียง ยังน่ารักเหมือนเดิม
ส่วนคู่ของพรตกะรัน ความรั่วไม่มีลิมิต ยิ่งนานวันยิ่งรั่ว (รอเหยี่ยวหัวใจจ้าาา)
สุดท้ายคู่ลุกกะจอม มี NC ท้ายๆเล็กๆน้อยๆ
แต่เรียกเลือดจากคนอ่านได้เป็นโอ่งทีเดียว :haun4:
o13 o13
:pig4:
-
:-[ เขินจัง
พี่บอม&น้องจอม น่ารักจังเลย :กอด1:
เพื่อนพี่บอมน่ารักกันจริงๆ :really2:
-
ฮิฮิ :haun4:
-
ฮี้วววววววววววววววววววววววว
อ่านทันแย๊ววววววววววววววววววววว :mc4:
ดีใจเอาโล่ เอิ๊กๆๆ
โอ๊ยอิจฉาเฮียบอมย์อ่ะได้เมียหล่อขั้นเทพ
แต่เฮียแกก็หื่นได้ใจเจงๆๆๆๆ5555555555555
หนุกมากเรื่องนี้รักกันแบบโหดมันฮา :laugh:
ติดตามต่อไปล่ะคร๊าฟฟฟฟฟฟ
-
ตะเกียงน่ารักเหมือนเดิมนะตาพรตจะรั่วไปไหนเอ่ยรั่วตลอดนะเรา :กอด1: :laugh:
-
กรี๊ดตะเกียงงงงงง คิดถึง ส่วนพรต ฟ้าเหลืองเพราะฝึกวิชาถึงเช้าแน่ๆ
-
:pig4:
-
จอมหื่นตัวพ่อเลยอ่ะคับ
ไม่ไหวๆ
-
:z2: :z2: :z2: :z2: :z2: :z2: :z2: :z2:
เข้ามารอตอนต่อไปค่า :กอด1:
-
อั๊ยยะ หลังจากหยุดไปช่วงสอบ ไม่ทำให้ผิดหวังเลยจิงๆ น้องจอม ยังใส อึน มึน ได้ดีจริงๆ (รักหนูปิก :)
-
ยังไม่ได้อ่าน มาแปะ เป็ดให้ก่อนค่ะ
เดี๋ยวมาเม้น
-
:L2:
-
เข้ามาอ่านด้วยคน ยังไม่ถึงเลย แต่จอมน่ารักดี บอมย์ก็เจ้าเล่ห์นัก 555+
ชอบชอบบบบบ
-
:laugh: :3123: :laugh:
-
มีคนฟ้องว่า เรื่องนี้ ลงกฏไม่ครบข้อ งั้นขออนุญาตล๊อคกระทุ้ไว้ชั่วคราว จนกว่า จะได้รับการติดต่อจาก จขกท. นะคะ
เจ้สอง
-
โดนเลย คุณลัก โดนแจ๊ตพอต ผมจะลงแดงตาย
เป็นกำลังใจให้ครับ
-
:L2:เป็นกำลังใจให้นะคะ
-
:o8:มารออานตอนต่อไป จอมน่ารักมากมาย :L1:
-
รออยู่น้า :กอด1:
-
@@@รบกวนอ่านก่อนให้เข้าใจนะคะ
เปิดโอนสำหรับผู้ต้องการเก็บหนังสือเรื่อง "เพราะรัก....จึงเปลี่ยนได้" ไว้เป็นที่ระลึก
ปิดโอนเงินถึง 10 ตุลาคม 2554 งดจองงดโอน
เพราะรัก....จึงเปลี่ยนได้
เรื่องราวความมหัศจรรย์ของความรักที่เปลี่ยนแปลงผู้ชายคนหนึ่งไปทั้งชีวิต
เมื่อนักเรียนทุนผู้อยู่ในกรอบตามแบบแผนของเด็กดี
ต้องมาพบเจอกับเด็กช่างกลรูปหล่อหุ่นล้ำแต่ร้ายกาจสุดขั้ว
....ความสัมพันธ์ทางกายโดยไม่เต็มใจกลับกลายเป็นความผูกพันหัวใจของทั้งคู่
ความรัก...เปลี่ยนจอมวายร้ายให้กลายเป็นคุณชายแสนดี
ความรัก...เปลี่ยนผู้ชายธรรมดาให้กลายเป็นสาวสวยสมบูรณ์แบบ
ความรัก...เปลี่ยนคนเดียวดายให้หายขาดเมื่ออีกคนเข้ามาเติมเต็ม
พบกับรูปแบบความรัก....ที่เปลี่ยนทุกสิ่งได้...มากกว่าที่คุณคิด
เนื้อหาสองเล่มขนาด B6 (เท่าหนังสือการ์ตูน)
หนาเล่มละประมาณ 330 หน้า ชุดหนึ่งมีสองเล่ม
ขายเป็นชุดราคา 700 บาท (รวมค่าจัดส่งทางไปรษณีย์แล้ว)
สนใจโอนเงินตามรายละเอียดด้านล่างค่ะ
รายละเอียดการโอนเงิน:
ธนาคาร.........กรุงเทพจำกัด............สาขา สามแยกไฟฉาย...................
เลขที่บัญชี......159-0775-696...............................
บัญชีออมทรัพย์ชื่อบัญชี....นางสาวกฤติชฌานันท์ ก้อนแก้ว (Kritchayanan)........
หลังจากโอนเงินแล้ว ส่งอีเมล์มาที่ luxilove_19690 แอท hotmail ดอท com
พร้อมข้อมูลต่อไปนี้:
Subject: แจ้งโอน เพราะรัก....จึงเปลี่ยนได้
ชื่อ+นามสกุล : (ส่งแบบลงทะเบียนรบกวนขอชื่อ-นามสกุลเต็มนะคะ)
จำนวนที่สั่ง : (เช่น 1 ชุด, 2 ชุด etc.)
ที่อยู่สำหรับจัดส่ง : ____________________________
วัน/เวลาที่โอน : ______________________
จำนวนเงินที่โอน : (ถ้าเป็นไปได้ขอให้โอนแบบมีจุดทศนิยม จะได้เช็คง่ายค่ะ เช่น 700.10 หรือ 700.20 บาท)
หมายเลขอ้างอิงการโอน: ____________________
**หรือจะสแกน/ถ่ายรูปสลิปแล้วแนบไฟล์มาก็ได้ค่ะ
ขอบคุณมากค่ะ
Luk.
จอมใจนักเลง
Part 24
คำพยากรณ์.
.
.
.
.
ขณะนี้พวกผมรวมตัวกันที่โต๊ะอาหาร พี่สอนให้แม่บ้านจัดชุดเบรคฟัดมี หนมปัง แฮมฯ ไข่ดาว
ไส้กรอก ส่วนเครื่องดื่มแล้วแต่ความต้องการตามสะดวก
ทุกคนอยู่เกือบครบยกเว้นไอ้รันกับไอ้พรต ผมบอกไม่ต้องรอพวกมัน ให้ทานกันไปเรื่อยๆ ก่อน
ระหว่างนั้นก็ถือโอกาสชวนไอ้โต๋คุยไปด้วย
“โต๋กิจการมึงเป็นไงบ้าง เรียบร้อยดีไหมว่ะ?” ไอ้เทพบุตรหันมองผมพร้อมส่งสายตาหล่อคมมาให้
ก่อนตอบมาว่า
“อืม..ไปได้สวยเติบโตรวดเร็วมากไม่มีปัญหาไร ตั้งแต่พ่อกูวางมือจากคาสิโนก็ลุยทำเฉพาะที่ดิน
กับแลนด์เฮ้าท์ รู้สึกสบายขึ้นกว่าเก่าเยอะเลยหวะไม่ต้องเครียดมาก” มันพูดด้วยน้ำเสียงปนความสุข คงจริงของมัน
ตั้งแต่พ่อสิงห์ตัดสินใจขายบ่อนคาสิโน เธคผับ แล้วลงมือลุยพวกอสังหาริมทรัพย์กับที่ดิน ครอบครัวมันก็ไม่ต้องระวัง
อันตรายมากเหมือนก่อน คงไม่อยากให้ลูกๆเสี่ยงกับพวกอันธพาลกันอีก หลังผ่านสมรภูมิกรองกุมภ์กันมาคราวนั้น
ที่สำคัญทั้งสองครอบครัวก็รวมกิจการเข้าด้วยกันทั้งสิงห์ราชและอัคนีกรุ๊ป กลายเป็นเครือบริษัทฯยักษ์ใหญ่
ภายใต้เครื่องหมาย ‘สิงห์อัคนี’ เป็นที่รู้จักกว้างขวางทั้งในและต่างประเทศ
โดยมีพี่เต้ พี่ตระกูล พี่ตระการ น้องตระกองและยังมีไอ้โต๋กับตะเกียงเป็นหัวเรือใหญ่ช่วยกัน
ดูแลกิจการทั้งหมด ไม่เติบโตก็ให้มันรู้ไป แต่ละคนหัวกะทิทั้งนั้นฝีมือบริหารหายห่วงได้คนของสองตระกูลนี้แล้วละก็นะ
“นี่กูรบกวนพวกมึงหรือเปล่าว่ะ?” ผมอดคิดไม่ได้ ที่ขอพวกมันช่วยสะสางปัญหาให้ผมเป็นเดือน
ไม่รู้ที่มันยอมเพราะความผูกพันหรือเปล่ารู้สึกเกรงใจพวกมันจัง นึกแล้วเหมือนเห็นแก่ตัวไงไม่รู้สิ
“ห่าบอมย์มึงเลิกคิดเยอะเถอะ ถ้าพวกกูไม่สะดวกจริงๆ คงไม่รับปากมึงซี้ซั้วหรอก สบายใจได้
พวกกูเคลียร์งานกันก่อนแล้ว” มันตอบจริงจัง มีพยักหน้าให้เมียมันอีก ตะเกียงเลยยิ้มหวานส่งให้ผม ก่อนจะพูดขึ้นบ้าง
“พี่บอมย์ไม่ต้องเกรงใจน่า ตะเกียงจัดการทุกอย่างล่วงหน้าแล้วตั้งแต่พี่ติดต่อไปด้วยซ้ำ
สบายใจได้หายห่วง” พอเมียแสนสวยของมันยืนกรานมาแบบนั้น ผมก็ค่อยโล่งอกอดยิ้มกว้างไม่ได้ อย่างน้อยก็สบายใจ
ไม่ได้ทำให้เพื่อนทิ้งงานมาเพราะภาระของผมเสียทีเดียว
จอมแสบนั่งฟังพวกผมคุยอยู่เงียบๆ คงกำลังคิดตามว่าคุยเรื่องอะไรกันอยู่แน่ๆ ขานั้นฉลาดเป็นกรด
ถึงจะแลดูซื่อๆ ก็เถอะ แต่น้องก็ไม่ได้เคยเอ่ยถาม ปกตินิสัยเจ้าตัวมักรอให้ผมเป็นคนบอกให้ฟังมากกว่า ที่จริงมันก็เป็นข้อดี
ในบางเรื่อง แต่บางเรื่องมันก็ไม่ค่อยดีเท่าไหร่ เช่นเกี่ยวกับความรู้สึกของน้องเอง พอน้องไม่ถาม
บางครั้งผมก็เดาทางไม่ถูกเหมือนกันว่าน้องคิดอะไรอยู่
จังหวะไอ้รันกับไอ้พรตโผล่หัวเดินตีคู่กันเข้ามาพอดี ไอ้พรตเดินมาถึงโต๊ะบีบไหล่จอมแสบ
เป็นการทักทาย สุดหล่อของผมก็เงยหน้าส่งยิ้มไปให้ ไอ้รันพยักหน้าให้ผมกับไอ้โต๋ก่อนหันไปยิ้มให้กับตะเกียง
เป็นอันรู้กันว่ามันสายเพราะอะไรไม่ต้องเดา กุนซือเทพเพื่อนผมไอ้นี่มันสิงห์ซ้อนคมจริงๆ แล้วมันทั้งสอง
ก็นั่งลงตรงเก้าอี้ว่างข้างๆ กัน
“พี่พรตกับพี่รันรับเครื่องดื่มไรดี ของรองท้องมีแต่เบรคฟัดนะครับ” จอมแสบทำหน้าที่เจ้าบ้าน
เทคแคร์เพื่อนผมได้น่ารักมาก จนต้องแอบอมยิ้มกับท่าทางซื่อๆ ที่จ้องถามไอ้พรตมัน
“ขอบใจมากจอมใจพระเอก พี่รับกาแฟดำใส่แต่ครีมไม่ใส่น้ำตาลส่วนของไอ้รันไม่ใส่ทั้งครีม
และน้ำตาล เอ่อ! เปลี่ยนจากไข่ดาวเป็นไข่ลวกแทนได้เปล่า?” ประโยคหลังมีชำเลืองมองไข่ดาวในจานเบรคฟัด
แล้วถามขึ้นมา ทำให้พวกผมเลิกคิ่วมองหน้ามัน แต่จอมแสบก็ตอบกลับอย่างเร็วว่า
“ได้สิครับพี่พรตจะเอากี่ฟอง แล้วพี่รันเอาด้วยหรือเปล่า?” ตะเกียงหน้าแดงขึ้นสีเลือดไปแล้ว
ในขณะที่ไอ้โต๋เก็กหน้านิ่งแต่ผมดูออกว่าไอ้หล่อเทพมันกำลังกลั้นขำอยู่ ส่วนไอ้รันมียกยิ้มมุมปากแล้วตอบจอมกลับไปว่า
“ของพี่ไม่ต้องครับทานไข่ดาวนี่แหละ จัดให้พรตมันเถอะ หึหึหึ!” กุนซือเทพมีตบท้ายหัวเราะ
อย่างกวนไม่น้อย ก่อนยักคิ้วให้เหยี่ยวรั่วไปทีหนึ่ง และไอ้รั่วมันก็สวนกลับแบบไม่ต้องรอเสียเวลากันเลย
“อย่าไปถามมันจอม มันไม่ได้เหนื่อยเท่าพี่ไม่จำเป็นต้องโดปไข่ลวก ของพี่จัดมาสองฟองเลยครับ
มึงไม่ต้องเสือกมองหน้ากูไอ้ห่านิ ฝึกพลังเหี้ยไรแม่งดูดพลังกูละไม่ว่าระยำจริง” มันหันไปบอกจอม ก่อนจะวกกลับมาเหว
ผัวมันเสียงแข็ง ตะเกียงนี่ไม่ต้องพูดถึงหน้าแดงเป็นตำลึงไปแล้ว ไอ้โต๋หลุดยิ้มออกมาจนได้ ส่วนผมแทบสำลักกาแฟ
ที่กำลังยกจิบ ไม่คิดว่าไอ้เหยี่ยวรั่วมันจะพูดออกมาซะขนาดนั้น ถึงจะไม่โจ่งครึ้มก็เถอะ
สถานการณ์ล่อแหลมเข้าไปใหญ่ เมื่อจอมซื่อของผมดันติดใจ หลังจากหันไปสั่งแม่บ้านจัดอาหาร
ตามที่ไอ้พรตรีเควสไปเรียบร้อยแล้ว กลับวกมาถามขึ้นดื้อๆ ซะงั้น
“ทำไมฝึกพลังแล้วพี่พรตเหนื่อยคนเดียวละครับ หรือคนเรียนเหนื่อยคนสอนไม่เหนื่อย
อย่าว่างั้นงี้เลยนะครับผมสงสัย ไหนตอนแรกพี่รันบอกว่ามันต้องเรียนรู้กันสองคนเหมือนพี่โต๋กับพี่ตะเกียงไง”
จัดไปเลยครับสุดหล่อของผม คราวนี้เหวี่ยงลงครบองค์ทั้งโต๊ะ จะโทษก็ต้องโทษห่าพรตเสือกไม่ระวังคำพูดให้ดี
ดูว่าใครจะเป็นคนตอบคำถามน้องเค้าละครับ
ตะเกียงนั่งหน้าเหวอไปแล้วกับคำถามพาซื่อแบบไม่มีกักของจอมแสบ ไอ้โต๋เฉแกล้งยกกาแฟขึ้นจิบ
ส่งสัญญาณให้รู้ว่าใครผูกมึงก็ต้องแก้ เหลือแต่ไอ้พรตกับไอ้รัน ซึ่งไอ้กุนซือยังนั่งอมยิ้มโชว์ลักยิ้มข้างแก้มอย่างหล่อ
แต่ไอ้พรตมันอ้าปากค้างก่อนจะเอ่ยขึ้นมาว่า
“โธ่!จอมวิชาเหี้ยๆอย่าไปอยากรู้เลยนะ มีแต่เสียเปรียบละสิไม่ว่า ของจริงมันไม่ใช่อย่างที่
ไอ้รันสอนพี่หรอก ของแท้และดั้งเดิมต้องโน้นพี่ตะเกียงกับพี่โต๋โน้นเค้าเทพจริงไรจริง แต่ไอ้ห่ารันนี่มัน
มหาเวทย์ดูดดาวของปลอม” ก่อนที่ไอ้พรตจะพาจอมแสบของผมออกทะเล ไอ้กุนซือมันก็ขัดเมียรั่วมันขึ้นมาเสียก่อน
“คืองี้จอม เคล็ดวิชาแต่ละอย่างมันมีหลายขั้นหลายตอน ที่สำคัญการฝึกแต่ละตอนก็ต้องใช้ทักษะ
ความชำนาญแตกต่างกัน เพราะงั้นไม่ใช่เรื่องง่ายที่จะเรียนรู้กันได้ พื้นฐานของพี่พรตเค้าไม่แน่น พี่ก็เลยย้ำสอนแต่ท่าพื้นฐาน
ปูพื้นจนแน่นปึ๊กเสียก่อน เค้าเลยเหนื่อยเยอะและก็พูดบ่นเรื่อยเปื่อยนะครับ ไม่มีไรมากหรอก ส่วนพี่พื้นฐานแน่นพอสมควร
จึงไม่ลำบากไร อีกอย่างท่าที่พี่พรตใช้เค้าก็เลือกตามความพอใจแต่แรกพองี้มาบ่นซะงั้น พี่ว่าจอมอย่าไปฟังเค้าเลยครับ”
ไอ้กุนซือมันปิดท้ายหันไปจ้องตาเมียรั่วมันประมาณอย่าพาน้องเสีย ไอ้พรตมันก็พอจะรับสารรู้เรื่องมั้งถึงยอมหุบปาก
ไม่วายบ่นมุบมิบของมันคนเดียวอีก
แต่คนที่ยังไม่หายสงสัยคือสุดหล่อของผมนี่แหละ น่าจะหลงไหลกับวิชาการต่อสู้จริงๆ
ถึงได้สนอกสนใจเป็นพิเศษเหลือเกิน ทั้งที่เรื่องอื่นจอมแสบไม่เคยออกอาการสนใจเลยด้วยซ้ำ
“ผมพอจะมีโอกาสเรียนรู้บ้างไหมครับ พี่โต๋พี่ตะเกียง” คราวนี้มุ่งเป้าไปยังไอ้หล่อเทพ
กับสวยขั้นเซียนแทน ตะเกียงยังหน้าแดงไม่หาย ไอ้โต๋ก็เลยเป็นคนพูดขึ้นแทน
“อืม..ได้สิช่วงที่พี่กับตะเกียงพักที่นี้ พี่จะแบ่งเวลาสอนพื้นฐานเรื่องการเดินพลังลมปราณ
ให้ก็แล้วกัน มันช่วยคลายจุดทำให้เลือดลมในร่างกายควบคุมได้ง่ายขึ้น เวลาตกอยู่ในสถานการณ์ขับคันเราจะควบคุมสติ
และสมาธิได้ดีกว่าปกติมาก สิ่งนี้เป็นหัวใจหลักของศิลปะการต่อสู้ทุกแขนงเลยเชียวละ” คำตอบของไอ้หล่อเทพ
ทำให้ทุกคนพยักหน้าสนับสนุนตาม จอมแสบยิ้มหล่อปล่อยฟีโรโมนจนผมตาค้างจ้องรอยยิ้มเมียตนเองตะลึงไปแล้ว
นับได้น้อยครั้งมากที่สุดหล่อของผมจะยิ้มแบบนี้ให้เห็น ไม่แค่ผมเท่านั้นทุกคนที่อยู่ในโต๊ะพาลมองกันอึ้งไปเลยทีเดียว
แม่งเมียกูฟีโรโมนขนาดนี้ไม่แปลกใจเลยว่าทำไมผมถึงได้หลงหัวปักหัวป้ำ
“ขอบคุณครับพี่โต๋ ผมจะตั้งใจฝึกผมชอบเป็นการส่วนตัวอยู่แล้วเรื่องศิลปะการต่อสู้พวกนี้”
จอมแสบพูดด้วยรอยยิ้มและแววตามุ่งมั่น ทำเอาพวกผมอดยิ้มตามไม่ได้ สุดหล่อเรียกความเอ็นดูจากทุกคนได้อย่าง
ง่ายดายจริงๆ มิน่าใครต่างพากันรักกันหลงในความตรงไปตรงมาและใสซื่อของจอมกันเป็นแถว
ต่อด้านล่าง
-
อ้าววว โดนล๊อคเลย
เป็นกำลังใจให้นะคะ ^^
-
:กอด1:
-
- 2 -
“มาถึงกันตั้งแต่เมื่อไหร่ละโยม?” หลวงพ่อถามพวกตะเกียงหลังจากทานอาหารเช้า
เสร็จเรียบร้อยพวกเราก็พากันมาที่วัด เพื่อถวายสังฆทานทำบุญให้ไอ้พี่เทคและแวะกราบนมัสการหลวงพ่อ
ตามที่ตะเกียงตั้งใจเอาไว้
“พวกผมมาถึงเมื่อวานครับ ตั้งใจแวะมากราบหลวงพ่อพร้อมกับทำบุญถวายสังฆทานให้กับ
พี่เทคเหมือนทุกครั้งแหละครับ” ตะเกียงเป็นคนตอบ หลวงพ่อท่านพยักหน้าแสดงการรับรู้แทน
“หลวงพ่อสุขภาพเป็นอย่างไรบ้างครับ?” ไอ้รันเอ่ยปากถามบ้าง ผมกับจอมปล่อยให้พวกมัน
ได้สนทนากับท่านให้สมอยาก เพราะสองเดือนก่อนผมก็เพิ่งมากราบท่านพร้อมสุดหล่อ แต่พวกมันนานๆ ทีได้มาเจอท่านเลย
ปล่อยให้ได้พูดคุยกับท่านกันให้เต็มที่
“ก็ตามสังขารแหละโยม เจ็บบ้างป่วยบ้างเป็นเรื่องที่ต้องยอมรับ สังขารคือสิ่งไม่เที่ยงได้แต่ต้อง
พิจารณาและยอมรับความจริง เอาละมาเถอะถวายสังฆทานกันก่อนเลยนะ” จากนั้นพวกผมก็ร่วมกันทำบุญถวายสังฆทาน
เสร็จเรียบร้อย ก่อนจะกราบนมัสการลาท่าน หลวงพ่อก็ได้พูดกับผมขึ้นมาว่า
“ช่วงนี้โยมอาจมีเคราะห์ ให้ระวังตัวอย่าประมาทในชีวิต” ท่านพูดเตือนขึ้นมา ผมและพวกเพื่อน
ถึงกับอึ้งไปทันที จอมแสบนั่งติดกับผมหันมามองผมนิ่งๆ
“หนักหนาสาหัสไหมครับหลวงพ่อ” คนถามกลับเป็นไอ้พรต ท่าทางมันร้อนใจพอสมควร
ไอ้นี่มันห่วงและรักเพื่อนมากจริงๆ
“เรื่องนี้แล้วแต่บุญทำกรรมแต่งแต่ละคน หลวงพ่อก็แค่แนะพูดมากไปก็ไม่ดีหรอก ขึ้นอยู่กับโยม
เค้าเองบุญกุศลเก่ามีก็จะผ่านพ้นไปได้ ร้ายก็อาจกลายเป็นดี หากสร้างกรรมมาก็ต้องยอมชดใช้ตามกฎแห่งกรรม”
พอท่านพูดมาแบบนี้ทุกคนก็ไม่มีใครกล้าถามต่อ ถือเป็นการบอกใบ้ให้ทราบแล้ว สำคัญอยู่ที่ผมต่างหากที่ต้องมีสติ
รอบคอบไม่ประมาทเหมือนที่ท่านอุตส่าห์เอ่ยปากทักให้
กลับจากวัดพวกเราพากันไปแวะทานอาหารเหนือตามความต้องการของคณะ ต่อจากนั้นก็ไป
ไหว้พระธาตุดอยสุเทพกันต่อ กลับจากไหว้พระธาตุก็กลับมาพักผ่อนที่บ้าน วันอาทิตย์คนเยอะทำให้คิดว่าการพักผ่อน
อยู่กับบ้านมีความสุขมากกว่า
วันจันทร์จอมแสบไปเรียนตามปกติ หลังจากจอมไปเรียนแล้วผมกับเพื่อนก็เข้าห้องประชุมลับ
ซักซ้อมแผนการที่เตรียมไว้อย่างรอบคอบกันพลาด เราต้องคุยกันหลายครั้ง อาศัยหัวสมองขั้นเทพอย่างกุนซือรัน
ตะเกียง ไอ้โต๋ที่ช่วยจัดรายละเอียดและอุดช่องโหว่ต่างๆ เราใช้เวลาติดต่อประสานงานกับส่วนต่างๆ ที่ต้องขอ
ความร่วมมือก่อนล่วงหน้า ตลอดวันจันทร์อังคารและพุธพวกเรายุ่งวุ่นวายกับการเตรียมแผนการไม่น้อย
แต่ทั้งหมดก็เรียบร้อยลงได้ และเย็นวันนี้ผมจัดเซอร์ไพรส์วันเกิดให้จอม ที่ผ่านมาสามวัน
ผมกับน้องแทบไม่ได้พูดคุยกันมาก เพราะผมยุ่งอยู่กับพวกเพื่อนเกี่ยวกับการเตรียมการต่างๆ ส่วนจอมก็ไปเรียน
และทำงานร่วมกับกลุ่มเพื่อนเช่นกัน แต่คืนนี้ผมเตรียมจัดวันเกิดโดยให้พี่สอนติดต่อเพื่อนในกลุ่มจอมนัดหมายไว้แล้ว
กำชับห้ามไม่ให้เพื่อนๆบอกจอมแสบให้รู้ตัวอีกด้วย
สุดหล่อเองคงไม่คาดคิดมาก่อนว่าผมจะเตรียมจัดวันเกิดไว้ให้ น้องไม่ได้แสดงอาการ
เรียกร้องอะไร ผมรู้ว่าจอมตื่นมาใส่บาตรตอนเช้าคนเดียวก่อนไปเรียน โดยสั่งแม่บ้านทำอาหารให้ล่วงหน้า
น้องไม่ยอมปลุกผมคงคิดว่าผมเหนื่อยหรือผมไม่ใส่ใจละมั้ง เทพบุตรของผมเค้าหยิ่งและไม่หยุ่มหยิ่ม
มักชอบเก็บไว้ในใจคนเดียว นี่ไงผมถึงบอกว่าบางเรื่องน้องไม่พูดแต่ผมต้องเดาทางเอาเอง นิสัยจอมแสบแมนเกินร้อย
เพราะงั้นผมตะหากที่ต้องตามความคิดน้องให้ทัน
วันนี้ผมสั่งเวศน์รับจอมไปที่ร้านxxxก่อนหกโมงเย็น ให้แจ้งชื่อคนจองโต๊ะบอกจอมภาคย์ได้เลย
ร้านนี้เป็นร้านหรูมากเหมาะสำหรับคู่รักเพราะมีเพลงคลาสสิคบรรเลงเบาๆ บรรยากาศในร้านมีความเป็นส่วนตัวสูง
อาหารราคาแพงมาก แต่ก็เหมาะสมกับสถานที่และบรรยากาศแถมการบริการชั้นเลิศอีกต่างหาก
หกโมงตรงเวศน์แอบส่งข้อความมารายงานผม ขณะนี้เดินทางถึงจุดหมายแล้ว
ผมจึงให้พี่สอนขับรถไปส่งผมทันที
ก่อนลงจากรถ ผมสั่งให้พี่สอนบอกเวศน์กลับไปคอยดูแลที่บ้านช่วยอาจักรอีกแรง
เพราะต้องคอยช่วยเพื่อนผมจัดเตรียมงานเซอร์ไพรส์เมียผมงานนี้ตะเกียงเป็นออร์แกไนซ์จัดการเองทั้งหมด
ผมเดินมาถึง พนักงานต้อนรับแสนสวยในชุดไทยล้านนารีบยกมือไหว้สวัสดี ผมแจ้งชื่อจอมไป
น้องเค้าก็พาเดินไปยังโซนชั้นลอยริมกระจก ซึ่งสามารถมองทิวทัศน์นครเชียงใหม่และแม่น้ำปิงได้อย่างสวยงาม
แถมบริเวณนี้ยังมีต้นไม้ที่ทางร้านจัดแต่งคล้ายสวนในร่มแบ่งโซนให้เป็นส่วนตัวภายในห้องแอร์ที่อุณภูมิกำลังสบายๆ
บรรยากาศโรแมนติกมากเลยทีเดียว
สุดหล่อของผมนั่งหันหลังกำลังมองวิวเพลิน ผมยกมือส่งสัญญาณให้พนักงานไม่ต้องพาไปแล้ว
พร้อมกับบอกให้เรียกกัปตันมาหาด้วย ในขณะที่ผมรอไม่ถึงอึดใจกัปตันหนุ่มก็มาค้อมหัวรับคำสั่งใกล้ๆ ผมกระซิบบอกถึงสิ่ง
ที่สั่งเตรียมไว้ล่วงหน้า น้องเค้าพยักหน้ารับทราบแล้วแยกออกไปทันที ผมจึงตรงรี่เข้าไปหาจอมทันที
พอผมเดินเข้าไปถึงสุดหล่อมีชะงักก่อนจะมองผมนิ่ง ซึ่งมีพนักงานบริกรรีบเข้ามาขยับเก้าอี้
ตรงข้ามให้ผมนั่ง ก่อนจะถอยห่างออกไปอย่างรู้หน้าที่
“ขอโทษครับ ที่ต้องรอพี่” ผมรีบเอ่ยปากขอโทษสุดหล่อก่อนเพราะผมมาเลทกว่าครึ่งชั่วโมง
ด้วยความตั้งใจล้วนๆ
“อ้าว! ทำไมพี่มาคนเดียวล่ะ แล้วพวกพี่ๆ เค้าไม่มาด้วยหรือ” นอกจากจะไม่อารมณ์เสีย
ใส่ผมแล้วยังถามถึงพวกตะเกียงอีก เห็นความน่ารักของเมียผมหรือยัง
“ไม่มาหรอก พวกเค้าไปเที่ยวกันหนะ พี่ไม่ค่อยมีเวลาส่วนตัวกับจอมเลย วันนี้แอบหนีมาสวีท
กับแฟนหน่อย” ผมหยอดกลับ จอมอึ้งก่อนจะเฉมองนอกกระจก แล้วพูดขึ้นว่า
“เพื่อนพี่นานๆเจอกันทีสำคัญกว่าจะมาใช้เวลากันสองคนเรา พี่กับจอมถึงไงก็อยู่บ้านเดียวกัน
มีเวลาอยู่ด้วยกันอีกนาน ไม่เห็นต้องอะไรมากเลย” เสียงพูดไม่ค่อยจริงจังมาก เหมือนเป็นการพูดเพื่อบอกให้ผมรู้
มากกว่าจะตำหนิ
“อืม นั่นก็ใช่พี่ไม่เถียงแต่ตั้งกะวันจันทร์แล้ว พี่ไม่ค่อยมีเวลาอยู่กับจอมเลยงานยุ่งมาก
กว่าจะเข้านอนจอมก็หลับไปแล้ว เช้ามาจอมก็ไปเรียนพี่ก็ต้องประชุมอีกวันนี้คงไม่เป็นไรหรอก พี่ตั้งใจแล้ววันนี้
พี่จะใช้เวลากับจอมบ้าง เราไม่ได้ทานอาหารนอกบ้านกันสองคนแบบนี้นานแล้วเหมือนกัน” ผมบอกน้องไป
จอมเริ่มหน้าเลือดวิ่งขึ้นแล้ว ต่อให้นิ่งแค่ไหนก็ต้องมีเขินกันบ้างแหละน่า หล่อหายากอย่างผมลองได้หยอดละลายมาเยอะแล้ว
“จอมไม่สั่งอะไรทานก่อนละครับ อย่าบอกว่ารอพี่” ผมถามน้อง เพราะนอกจากน้ำเปล่าแล้ว
จอมแสบไม่ได้สั่งอะไรเลย แต่ความจริงแล้วผมสั่งอาหารล่วงหน้าไว้แล้ว
“อืม...ก็นัดมาจะให้กินก่อนได้ไง นึกว่าเพื่อนพี่จะมาด้วยเสียอีก ใครจะไปรู้ว่ามาสองคน
แปลกพิลึกมานั่งกินกันสองคนกับบรรยากาศแบบนี้” พูดทั้งที่หูเห่อหน้าตาแดงก่ำ ก็นะร้านแบบนี้การตกแต่ง
และบรรยากาศมันสำหรับคู่รักชัดๆ
“ทำไมครับ ถ้ารู้ล่วงหน้าว่ามากับพี่สองคนจอมจะไม่มาหรือไง” ผมแกล้งถามเหมือนน้อยใจ
ตัวแสบจ้องผมนิ่งก่อนจะพูดตอบกลับมาว่า
“เอาเหอะ! ที่พูดไม่ได้คิดขนาดนั้น เลิกคิดเองเออเองได้ป่าว? หิวแล้วสั่งอาหารได้ยัง”
พอน้องพูดมาแบบนี้ ผมอดยิ้มแกมแตกไม่ได้ แม้จะฟังดูไม่หวานไม่แหววแต่ขอให้รู้ไว้นั่นคือคำตอบรับตรงๆ ของจอมแสบ
ว่าไม่ได้คิดปฏิเสธต่อให้รู้ว่ามากับผมสองคน รู้สึกหัวใจมันฟูฟ่องขึ้นมาเฉยเลย
“ครับ พี่สั่งอาหารไว้แล้วจอมรอแป๊ปนะครับ” ผมยกมือส่งสัญญาณให้กัปตันทันที
และแล้วเสียงเพลงบรรเลงแผ่วก็ดังขึ้นอย่างไพเราะด้วยไวโอลิน ในเพลงแฮปปี้เบิร์ดเดย์ พร้อมบริกรแต่งตัวดี
ถือฐานเงินสวยงาม ในถาดมีไวท์ขาวสองแก้วกับเค็กนมสดขนาดปอนด์เดียวเป็นรูปหัวใจ ปักเทียนสีขาวแกะลายสวยงาม
ไว้ตรงกลางเพียงแท่งเดียวจุดเทียนมาแล้วเรียบร้อย หน้าเค็กเขียนง่ายๆ ‘สุขสันต์วันเกิด..จอมใจ’
เดินเข้ามาวางไว้ตรงหน้าจอมก่อนจะถอยกลับออกไปอย่างสุภาพ
จอมนิ่งเงียบ ไม่ออกอาการเลยนอกจากตาคมวาววิบวับเหมือนมีน้ำรื้อขึ้นมาเลี้ยงยามกระทบ
แสงไฟจากเทียน ยิ่งทำให้หน้าหล่อปานเทพบุตรดูมีเสน่ห์ชวนลุ่มหลงเข้าไปอีก ก่อนไวโอลินท่อนสุดท้ายจะส่งเพลง
ให้ผมร้องเพลงตาม
“แฮปปี้เบิร์ดเดย์ ทู..จอมๆๆๆ” แล้วผมก็พยักหน้าให้น้องเป่าเทียน จอมหน้าแดงก่ำก่อนจะหลับตา
อธิฐานแล้วค่อยเป่าเทียนดับลง
“พรึ่บ!.” ผมรีบยกแก้วไวน์ขึ้นอวยพรทันที
“พี่ขอให้จอมมีความสุขสมหวังในทุกสิ่งที่ตั้งใจนะครับ” จอมแสบก็ยกแก้วชนผม
แล้วเราต่างยกขึ้นจิ๊บ จากนั้นผมพยักหน้าเรียกพนักงานรับเอาเค็กไปแพ็คใส่กล่องให้เรียบร้อย เพื่อเอากลับไปให้
จอมทานที่บ้าน ก่อนจะบอกให้ทยอยอาหารรสโอชาต่างๆ ที่ผมสั่งไว้ล่วงหน้านำมาลงโต๊ะได้เลย
“รู้อยู่ก่อนแล้วใช่ไหม ถึงได้เตรียมการแบบนี้” สุดหล่อถามมาด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่งทั้งที่ใบหน้า
แดงก่ำกำลังเขินสุดๆ ผมพยักหน้ายอมรับก่อนจะพูดตอบไปว่า
“พี่ขอโทษที่เมื่อเช้าไม่ได้ลุกไปใส่บาตรด้วย” ผมสารภาพผิดที่ไม่ได้ลุกไปใส่บาตรวันเกิดกับน้อง
ไม่งั้นก็คงไม่เซอร์ไพรส์
“ความจริงจอมไม่ได้คิดมาก เห็นพี่เหนื่อยก็ไม่อยากปลุก แต่ตอนนี้รู้ว่าเตรียมการไว้ล่วงหน้า
เริ่มจะคาใจแล้ว รู้ว่าวันเกิดแต่ไม่มีของขวัญให้” คำถามสุดท้ายทำหน้าเหมือนจะงอน ยิ่งทำให้ผมอยากเหนี่ยวคอ
เข้ามากดจูบปากแดงๆ เสียจริง
“มีสิครับ! วันเกิดแฟนทั้งทีจะไม่มีได้ยังไง ไว้กลับไปเอาที่บ้านนะ พี่เตรียมไว้ให้แล้ว
แต่ตอนนี้ทานอาหารดีกว่า” พูดจบ ผมจัดการตักกุ้งมังกรราดซ๊อสมะขามใส่จานให้สุดหล่อ ตามด้วยอาหารอีก
อย่างละนิดละหน่อยบริการเป็นพิเศษ เล่นเอาสุดหล่อเขินไม่หยุดสังเกตจากหน้าที่แดงเอาแดงเอาก็รู้
ผมกับจอมทานอาหารกันอย่างมีความสุข คุยกันนั่นนี้โน้นเรื่อยเปื่อย พร้อมกับยกไวน์
ชนจนหมดแก้ว จอมแสบหน้าแดงก่ำไม่รู้เป็นเพราะไวน์หรือเพราะเขินผมก็ไม่รู้
ผมเรียกเช็คบิลเกือบสองทุ่ม ก่อนจะพาจอมมาขึ้นรถซึ่งพี่สอนรออยู่แล้ว พอรถเข้ามาจอด
ในบ้านเรียบร้อยจอมแสบลงจากรถโดยผมเปิดประตูลงตาม สุดหล่อถามผมขึ้นมาทันที
“พวกพี่ๆ เค้าไปเที่ยวกันหมดบ้านเงียบเชียว แล้วทำไมวันนี้ไม่เปิดไฟสนามหญ้าละมืดตึ๊บเลย”
ช่างสังเกตจริงๆ จะเปิดได้ไงในเมื่อบริเวณนั้นเป็นจุดที่พวกตะเกียงเตรียมเซอร์ไพรส์พร้อมกับเพื่อนสุดหล่อเค้านั่นแหละ
“พี่สอนรายงานว่าระบบไฟสนามขัดข้อง พรุ่งนี้จะเรียกช่างมาดูให้ ตอนนี้พี่ว่าจอมขึ้นห้อง
อาบน้ำดีกว่า” พูดจบผมจูงมือน้องเดินตามขึ้นบันไดไปทันที จอมแสบก็ไม่ได้ขัดขืนก้าวตามผมมาแต่โดยดี
มาถึงในห้อง ผมปล่อยให้น้องเข้าไปอาบน้ำให้สบายตัว เมื่อจอมแสบเข้าไปในห้องน้ำเรียบร้อย
ผมก็ส่งสัญญาณกับพวกตะเกียงเตรียมพร้อม รอเวลาจอมแสบออกจากห้องน้ำแต่งตัวเสร็จก่อน
ไม่ถึงสิบนาที สุดหล่อก็ออกมาผมรีบดึงน้องมานั่งเช็ดผม มันไม่ทันใจเปิดเอาไดร์เป่าผมมาเป่าให้แห้ง
จะได้ทำเวลาเร็วขึ้น น้องก็ยอมให้ผมทำให้ทุกอย่างไม่มีพูดทักท้วงสักคำ จากนั้นสุดหล่อก็ลุกไปเตรียมจะสวมบ๊อกเซอร์นอน
ผมรีบเข้าไปห้ามก่อนจะหยิบกางเกงขายาวผ้าฝ้ายกับเสื้อยืดคอกลมสีขาวใส่สบายๆ ให้น้องใส่แทนขืนเป็นบ๊อกเซอร์
เหมือนทุกคืนได้ตกเป็นอาหารตาแน่ๆ ไม่ได้หรอกผมหวงของผม น้องก็มีถามทำไมต้องสวมชุดนี้ ผมเลยแกล้งตอบ
กลับไปว่าเผื่อพวกนั้นกลับมาเรายังไม่นอนเกิดมาเรียกจะได้ไม่น่าเกลียด น้องก็พยักหน้าเข้าใจ พอเรียบร้อยแล้ว
ผมหาวิธีชิ่งต่อทันที
“จอมเดี๋ยวพี่ลงไปสั่งงานพี่สอนแป๊ปนะ เพิ่งนึกขึ้นได้ยังไม่ได้บอกแกเรื่องเอกสาร” น้องก็พาซื่อ
พยักหน้ารับทราบ ผมเดินเปิดประตูออกจากห้องนอนมาทันที ไม่ถึงอึดใจไฟก็ดับลงทั้งบ้าน
“พรึ่บ!..” บ้านทรงไทยหลังใหญ่ทั้งหลังพร้อมอาณาบริเวณรายรอบมืดมิดในบัดดล ก่อนผมจะแกล้ง
แหกปากร้องไปดังๆ คาดว่าคนในห้องต้องได้ยินชัวร์
“โอย! จอมช่วยพี่ด้วย ตุ๊บๆๆ!” ใส่เอฟเฟกด้วยการยกเท้ากระทืบขั้นบันไดแรงๆ ก่อนจะปล่อยเงียบ
แล้วหลบมาแอบดูเหตุการณ์กับไอ้โต๋สองคนพวกที่เหลือรออยู่กลางสนามด้านนอก เสียงเปิดประตูอย่างร้อนรน
แสงไฟส่องสว่างจากโทรศัพท์มือถือกราดส่องไปทั่ว พร้อมกับเสียงตะโกนถามได้ยินอย่างชัดเจน
น้ำเสียงแสดงความเป็นห่วงมากมาย
“พี่ พี่..พี่บอมย์เป็นอะไร อยู่ไหน..พี่อยู่ไหน” ผมเห็นหน้าตาน้องที่แสดงความเป็นห่วง
แล้วให้นึกสงสารจับใจรู้สึกผิดขึ้นมาซะงั้น แต่เพราะเป็นแผนของพวกเพื่อนที่วางไว้ ต้องทำใจแข็งรอดูกริยาของเมีย
ว่ารักและเป็นห่วงผมมากแค่ไหน เมื่อไม่ได้ยินเสียงขานตอบจากผม แถมในบ้านก็เงียบเชียบมืดมิดอีก จอมเริ่มหยุดเดิน
ตั้งสติกวาดส่องแสงไฟจากโทรศัพท์ แววตาฉายถึงความร้อนใจแสดงความเป็นห่วงอย่างเห็นได้ชัดยามสะท้อนแสงไฟ
“พี่บอมย์ ไอ้พี่บอมย์..ใครอยู่แถวนี้บ้าง ได้ยินผมไหม? มาดูพี่บอมย์หน่อย!” เสียงเริ่มดังขึ้นเรื่อยๆ
จนกลายเป็นตะโกนลั่น เมื่อไร้ซึ่งวี่แววการขานรับ น้องรีบกดโทรศัทพ์โทรออกทันที ผมรู้ว่าโทรหาผมเพราะโทรศัพท์ผมสั่น
ในกระเป๋ากางเกงแต่ผมตั้งปิดเสียงไว้ ทำให้จอมไม่ได้ยินเสียงเรียกสาย ทุกอย่างถูกวางแผนไว้แล้ว
จอมร้อนรนหนักยิ่งขึ้นไปอีก ในแววตาคมสวยเริ่มมีน้ำรื้อใสขึ้นสะท้อนแสงไฟจากโทรศัพท์ หน้าหล่อดุจเทพบุตรเม้มปากเน้น
น่ากลัวช้ำจนแตกได้
เมื่อโทรหาผมไม่รับสาย น้องก็โทรเบอร์คนอื่นๆตามลำดับ แต่เพราะเราต่างบอกให้ปิดโทรศัพท์
กันหมดแม้แต่กลุ่มเพื่อนของจอมที่จอมมีเบอร์ ทำให้จอมเริ่มกระสับกระส่ายหนัก ก่อนจะสบถหัวเสียออกมาจนผมแทบสะดุ้ง
“แม่ง..บัดซบจริง เกิดสัญญาณโทรศัพท์เป็นอะไรถึงมาล่มตอนนี้เนี่ย” เฮ้อ! เมียผมเข้าใจว่า
สัญญาณโทรศัพท์ล่ม แต่ก็ไม่น่าแปลกเพราะแต่ละเบอร์ที่ติดต่อไป คงได้ยินเสียงตอบรับว่าไม่สามารถติดต่อเลขหมาย
ที่ท่านเรียกในขณะนี้ ก็นะเล่นปิดเครื่องพร้อมกันหมด น้องไม่เข้าใจว่ามันล่มก็ไม่รู้จะเข้าใจว่ายังไงแล้ว หน้าหล่อใส
เริ่มมีน้ำตาไหลออกมา พร้อมกับกลั้นเสียงสะอื้นแต่ผมรู้ว่าน้องกำลังอดทนอย่างมาก ผมจะขยับออกไปแต่มือหนาแข็งแกร่ง
ของไอ้โต๋ก็รั้งหัวไหล่ผมบีบไว้ให้อยู่นิ่งๆ ใจผมอยากเข้าไปปลอบน้องมาก
แต่ผมก็ต้องทนมองภาพของจอมที่หันรีหันขวาง พยายามส่องไฟจากแบตโทรศัพท์กวาดมองไปทั่ว
แต่ก็ไม่ประสพผลที่จะเจอสิ่งมีชีวิต
“อึก..ไอ้พี่บอมย์ เป็นอะไร อยู่ตรงไหนวะ...ได้ยินไหม..ล้อเล่นหรือเรื่องจริงนี่ อึก...อึก..
ไม่เล่นนะโว้ย!” น้องเริ่มกระสับกระส่าย และไม่มีใครทันคาดคิด จอมแสบวิ่งออกไปทางหน้าบ้าน แม้จะเป็นไปตามแผน
ว่าจอมต้องออกประตูไปด้านนอก เพราะเป้าหมายหลักเราต้องการให้น้องไปหน้าบ้าน ที่เตรียมเซอร์ไพรส์คือสนามซึ่งมีพวก
ตะเกียงและเพื่อนๆ ของจอมเตรียมพร้อมรออยู่แล้ว แต่สิ่งที่เกินความคาดหมายคือจอมตะโกนลั่นบ้านเสียงคำราม
เหมือนเจ็บปวดเสียใจสุดซึ้ง เล่นเอาผมไอ้โต๋ที่ยืนอยู่ด้วยกันถึงกับอึ้งไปทันที
“อร๊ากกกก!! แม่..โอโต้ซัง...อย่าทิ้งจอมไป ไอ้พี่บอมย์อย่าไป อย่าทิ้งจอมไป...อร๊ากกก!”
พระเจ้า! ผมลืมไปสนิทว่าน้องมีความหลังกับการตายของโอโต้ซังและแม่ของน้องในเหตุการณ์สึนามิที่ญี่ปุ่น
ผมรีบพุ่งตัวออกไปหาจอมทันที แต่ทุกอย่างก็มืดดับลงจนมองไม่เห็นน้องเมื่อแสงไฟจากแบตเตอร์รี่จอม
ดับวูบลงไป?????????????
มาต่อให้แล้วนะคะ ตอนหน้าเป็นความสุขที่อิ่มน้ำตา
และมีเลิฟซีนหวานๆ รออยู่ อย่าเพิ่งตกใจกันนะคนอ่านที่รัก
พวกท่านต้องเข้าใจข้าพเจ้า แบตน้องจอมดับทุกอย่างดำมืดสนิท
ช่วยส่งกำลังใจเติมแบตส่องทางให้น้องจอมด้วยนะคะ
Luk. :กอด1:
-
จิ้มๆๆๆๆๆๆ ก่อนอ่าน ;'D
เฮ้ย แกล้งน้อง!! แผนจะแตกป่ะเนี่ย!?
เหยี่ยวรั่วมว้ากกกก 555 กินไข่ลวกเยอะๆน้า เดี๋ยวจะล้มได้บ่อยๆ หุๆ
รอตอนต่อไปนะคะ ค้างๆๆ
-
:L1: :3123:
-
:a5: :a5:
-
:กอด1: จอม
:L2:คนเขียน
-
อ้ากกก ค้างอะ
น้องจอมม อย่าเป็นอะไรน๊าาา :z3:
-
อ่านเรื่องตะเกียงวิเศษจบไปตั้งนานแล้ว
แต่เพิ่งได้เข้ามาอ่านเรื่องของบอมย์ค่ะ :กอด1:
เซอร์ไพรส์จริงๆ เลยนะพี่บอมย์
สนุกทุกเรื่องเลย รอมาต่อตอนใหม่นะึคะ
-
มาอ่านตอนนี้เลย สงสารจอมเป็นห่วงบอมย์มากเลย
น่ารักจริง แต่ตะเกียงกับโต๋ไม่มีหวานบ้างเลย
พรตกับรันเป็นคู่รักที่ชอบกัดกันจัง แต่เราชอบเหยี่ยวรั่ว
-
เซอร์ไพรส์ซะน้องขวัญหนีอย่างนี้
น่าสงสารน้องจอมนะคะ
พี่บอมย์รีบปลอมเลย :sad4:
-
โอ๊ยจบได้ค้างสุดๆอ่ะ พี่บอมย์แกล้งน้องแรงไปป่ะเนี่ยรอตอนต่อไปลุ้นสุดๆ
-
เกิดไรขึ้นกะจอมอ่ะ :a5: :a5:
รักรันพรต >< :impress2: :impress2:
-
:serius2: :serius2:เล่นอะไรกัน ทำให้น้องจอมเป่าปี่เลย
-
ค้า่งมากของมากที่สุดค่ะ
+1
-
ตอนนี้รวมเพื่อนรักให้อยู่แบบครบคู่เลยคิดถึงทุกคนจัง
แต่เซอร์ไพรส์จนน้องเป็นแบบนี้น่าจับตีเรียงตัวซะจริง
สงสารหนูจอมอ่ะ คุณลักษณ์มาต่อด่วนๆเลยด้วย
ปล.+1และเป็ดให้นะคะ :กอด1:
-
ค้างมากกกกกกกกก :z3: :z3: :z3:
-
พี่ลักซ์ ฆ่าหนูเถอะ ฮื่อๆๆ มันค้าง :z3:
-
ค้างง่ะ
บอมจะไม่เป็นอะไรเยอะใช่เปล่า ไม่เศร้าใช่มั้ย อย่าจบเศร้านะ
-
(http://i269.photobucket.com/albums/jj72/myem0/01/cute-bear-2-021.gif) สงสารน้องจอมอ่ะ.....
เฮียบอมย์เล่นแรงไปแล้วนะ (http://i269.photobucket.com/albums/jj72/myem0/01/yoyo-emoticon-1-061.gif)
:give2: รักกุนซือกะเหยี่ยวรั่ว
-
ฮือ บีบหัวใจเลยอะ สงสารน้องจอมอะถึงจะรู้ว่า ทำให้รู้ว่าทำเพื่อเซอร์ไพรส์ก้อเถอะ
-
จากทำเรื่องดีๆ กลายเป็นทำเกินไป
ท่าทางงานนี้คุณบอมหมดความดีความชอบกันเห็นๆ
รู้สึกสมน้ำหน้าคุณบอมเล็กๆจะผิดหรือเปล่า :o8:
-
ใจหล่นจนเกือบหายเพราะสงสารน้องจอมเป็นที่สุด
มันจะเซอร์ไพรส์เกินลิมิตรึเปล่าเนี่ยพ่อบอมย์
-
ขอบคุณมากครับ มีความสุกข์สุดๆ :o8:
-
น้องจอมจะเป็นไรมั๊ยเนี่ย
ค้างมากกก มาต่อเร็ว ๆ นะคะ ^^
-
สมน้ำหน้าอิพี่บอมย์ อยากเซอร์ไพรส์ดีนัก เจอเซอร์ไพรส์กลับเข้าไป เป็นงัยล่ะ :angry2:
-
ต๊ายดันทำให้น้องจอมกลัวอย่างนี้
พี่บอมย์จะโดนน้องโกรธไหมเนี่ย
-
เอาแบบแฮปปี้นะ ไม่ชอบเศร้าๆ
-
แกล้งน้อง นิสัยยยยยยยยยยยยยยย :serius2:
-
สงสารจอม :sad4:
-
พี่บอมแกล้งน้องอย่างงี้จะโดนโกรธมั้ยเนี่ย :serius2:
มาต่อไวๆนะคะ^^
-
:a5:
ไอ้พี่บอมย์ ทำน้องร้องไห้แล้ว :angry2:
-
เล่นแรงไปป่ะเนี่ย...น่าสงสารจอมจัง
-
อิพี่บอมบ์บ้า
:sad4:
แง้ น้องจอมของพี่น่าสงสาร
(โดนโดดถีบ :z6: )
คราวหน้าขอให้น้องจอมอย่าโกรธพี่เค้าเลยนะ
อย่าถือสาคนแก่เค้ามากนะหนูนะ
เจ๊ๆ พี่ๆคนอ่านจะได้อ่านฉากเด็ดๆ
เป็นอาหารตาอาหารใจ
อิอิอิ
:z1:
ขอบคุณค่า
:pig4:
-
เซอร์ไพรส์เคล้าน้ำตาล่ะงานนี้
-
อย่าๆๆ อย่าทำให้ค้างแบบนี้
ขอร้อง~~~ พลีส ~~~~
T^T ร้องให้เลยอ่ะ แงๆๆ
รอนะๆ เร็วๆน๊า ค้างมักๆ
+1 +เป็ดน้อย +ใจทั้งใจ จุ๊ฟๆ
:L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2:
:กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
ก่อนจะมีบทหวาน สงสัยจอมใจได้ถวายรางวัลด้วยลำแข้ง =[]= :-[
-
จอมเป่าปี่เลยอะ
พี่บอมย์เล่นแบบนี้
-
ตามอ่านจนทันซะที
ตะเกียงยังได้ไม่ถึงครึ่งมาอ่านนี่ก่อน
คงเพราะเรื่องนี้เป็นผู้ใหญ่กว่า
เดี๋ยวว่างๆ จะแสดงความเห็นยาว ๆ เลยนะคะ คืนนี้ไม่ไหวแล้ว
-
แปะไว้ก่อนแล้วค่อยแวะมาอ่าน
ช่วงนี้มึนน้ำท่วม 5555+++ :laugh:
o13 o13
:pig4:
-
เพิ่งมาตามอ่าน หลงรักน้องจอมอ่า >//<
-
เกิดอะไรขึ้นกับจอมมมมมมม
อะไรๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
:sad4: ตัดไปแบบนี้ได้ไงอะ
:call:
-
:z3: อ๊าก ค้าง น้องเป้นไรมั้ยเนี่ย
-
แง๊ๆๆๆ หนูจอมจะเป็นอาไยอ๊า
:serius2: :serius2: :serius2: อ๊ากกก ทำแบบนี้เอาปืนมายิงแสกหน้าหนูเลยเต๊อะ
มันค้างอย่างแร๊งงงงง :z13: :z13: :z13:
มาต่อเวยๆนะเจ้า รออยู่จ้า
-
เห้ยๆ เครียดหว่ะๆ
ไม่เป็นไรๆ จอมใจสู้ๆ ;'))
-
อารายเนี่ยะ แกล้งน้องแบบนี้ได้ไง มีเคืองนะพี่บอมย์กะผองเพื่อน ชริๆๆๆ
เด๋วน้องเราเป็นไรไปเราไม่ยอมน๊าาา
-
ง่าา สงสารจอมอ่ะ
-
มาต่อเดียวนี้เลยนะ
-
สงสารจอมอ่ะ น้องต้องโกรธแน่ๆ
-
สงสารจอมอ่ะ
แผนโหดไปนะพี่บอม
-
เซอร์ไพร์ส กันจนได้เรื่องแล้วไมละเนี้ย
น้องจอมมมมมม!!!
-
ไม่อยากหนับหนุนเซอร์ไพรส์แบบนี้เลยแฮะ
มันน่าสงสารสำหรับคนโดน
-
พี่บอมย์แกล้งน้องแรงไปนะ สงสารจอม :sad4:
-
น้องจอมโดนจัดหนักเลยงานวันเกิดตัวเอง
บิ๊กเซอร์ไพรส์เลยงานนี้
ขวัญเอ๊ย ขวัญมานะ เดี๋ยวพี่บอมย์จะปลอบเอง
-
ดีค่ะตามเป็นเงามาตั้งแต่น้องตะเกียงแล้วค่ะเรื่องนี้ทนไม่ไหวขอแสดงตัวบ้างอิอิอิ :o8: :-[เข้าเรื่องพี่บอมอะทำน้องได้นะรีบออกมาหาน้องเร็วๆๆไม่รู้เป็นงัยบ้างตอนนี้ :sad4:รีบมาต่องไวๆๆนะคะนั้งรอนอนรอเมื่อรัยจะมาอีก :m16: :m31: :fire: :เฮ้อ:
-
ตอนหน้าขอหวาน ๆทดแทนตอนนี้นะ
-
โอ๊ยพี่บอมย์แกล้งน้องจอมแรงนะเนี่ย
น้องขวัญเสียหมดแล้ว
แล้วมันก็ ก็ ก็ ค้างงงงงงงงงงงง อ่ะTT^TT
-
+1 :L2: :L2: :L2:
-
ค้างเกิดอะไรขึ้นกับจอม
ขออย่าให้เกิดอะไรร้ายแรงเลย
-
เกิดอะไรขึ้นกับจอมอะ
+1 นะึคะ
-
อ๊ายยยยยยยยยยย อ่านแล้วเขินอาะ หน้าแดงตาม >////< :o8: :o8: :o8: :o8
ทำไมน่ารักเยี่ยงหนี้ จอมใจ แต่สงสารน้องในบางที ที่ดดนแกล้งนะ แต่ก็ชอบน้องซื่อดี
น้องจะเป็นไงต่อ อร๊างๆๆๆๆ
สุดท้ายนี้ก็ :pig4:มากจ๊ะ
-
แหงๆๆๆ ทำไมแกล้งจอมอย่างนี้ แล้วจอมเป็นไงบ้างเนี่ย
-
อ้ากกกกกกกก
น้องจอมเป็นอะไรไปอ่ะ
แล้วคำทำนายของหลวงตาอีก
เครียดสุดๆๆๆๆๆๆ
-
กร๊ากกก บอมบ์โดนเซอรไพรซ์ซะเอง
-
o22 o22 o22 o22 o22 o22 o22 o22
จ๊ากกกก สงสารจอมอ่า
ลุ้นใจจะขาด รีบๆมาต่อเร็วๆนะจ๊ะ
:L2: :กอด1: :L2: :กอด1: :L2: :กอด1:
:pig4:
-
เซอร์ไพร์ส จะคุ้มค่า กับน้ำตาน้องจอมมั้ย ขวัญเอ้ยขวัญมา นะ น้องจอม
-
:angry2: :angry2:
เล่นไม่รู้เรื่อง
-
:m15: :m31:สงสารน้องจอม
อิพี่บอมเล่นแรงอะ :sad11:
-
กลัวว่าจากเซอร์ไพรส์จะกลายเป็นทำให้น้องโกรธน่ะสิพี่บอมย์
สงสารน้องอ่ะ ร้องไห้เลย มาโอ๋น้องซะดีๆ
รอตอนหน้าเห็นว่าจะมีฉากหวานๆ เขินรอเลยได้มั๊ยอ่ะ :-[
ขอบคุณคนเขียนนะคะ
แต่ :a5: แล้วทุกอย่างก็ดับวูบไปพร้อมแบตฯโทรศัพท์
-
รีบ ๆ ไปปลอบเลย...เดี๋ยวได้เป็นเรื่องยาวหรอก
-
แกล้งเเรงไปไหมเนี่ยเพ่บอมย์
-
ค้างอย่างแรงงงงงงงงงงงง
พวกพี่ๆ เล่นแรงไปป่าวเนี่ย :monkeysad:
-
พี่บอม แกล้งน้อง T T
-
Re หาย~ :o12:
รอมาต่อใหม่นะคะ
-
:sad4: เซอร์ไพทั้งน้ำตา....
-
รอมาต่อใหม่นะคะ^^
-
งานเข้าเล้าเป็ด รวมพลเหล่าเป็ดทุกรุ่น กู้นิยายยด่วนนนนนน :sad4:
-
จอมใจนักเลง
Part 25
ของขวัญวันเกิด
.
.
.
.
.
“จอม!!”
ผมตะโกนลั่นเรียกชื่อน้องสุดเสียง ไม่มีเสียงขานตอบทุกอย่างเงียบไปถนัดรอบข้างมืดสนิท
จู่ๆแสงไฟในสนามตามต้นไม้กิ่งไม้ก็สว่างระยิบระยับเหมือนดาวดวงน้อยๆ เปล่งแสงสีขาวนวลวอมแวมขึ้นมา ที่แท้มันคือ
ไฟกระพริบคล้ายแสงดาว ซึ่งกระจายกันส่องแสงขึ้นมาทีละจุดๆ พร้อมกับการร้องประสานเสียงโดยไม่มีดนตรีก็ดังตามมาด้วย
“ให้โชคดีสุขขีวันเกิด สิ่งประเสริฐใดหวังตั้งใจ ให้ได้สมดั่งฝันใฝ่ จิตแจ่มใสทุกวันทุกคืน
ให้ร่ำรวยเงินทองยศศักดิ์ ให้คนรักมากมีดาษดื่น ทำสิ่งใดจงลุล่วงราบรื่น อายุยืนปลอดโรคปลอดภัย แฮปปี้เบิร์ดเดย์ ทูยูๆๆๆ”
เสียงขับร้องดังกังวานอย่างไพเราะพร้อมเค็กวันเกิดขนาดใหญ่ที่เริ่มจุดเทียนกว่า 20 เล่ม ตามอายุเจ้าของวันเกิดตรงโต๊ะ
ก็สว่างขึ้นทีละเล่มๆ แวดล้อมด้วยไฟกระพริบสีขาวที่ส่องแสงระยิบระยับงดงามทั่วทั้งสนามสร้างบรรยากาศยังกะอยู่ท่ามกลาง
หมู่ดาวนับร้อยนับพันดวง
สุดหล่อของผมยืนนิ่งสงบอยู่กับตะเกียง เสียงร้องไห้เสียงสะอื้นไม่มีให้เห็นแล้ว ดวงตาคมสวย
วาววับด้วยน้ำคลอหน่วยในขณะที่สองข้างแก้มยังมีคราบน้ำตาหลงเหลือให้เห็น จ้องมองยังกลางสนามด้วยใบหน้านิ่ง
ซึ่งขณะนี้พวกเพื่อนสนิท เจ้าตั้ม เจ้าก้อง เจ้าเกียรติ น้องอ้อย และไอ้พรต ไอ้รัน ต่างยืนเป็นกลุ่มร่วมร้องเพลง
ประสานเสียงให้กับเทพบุตรที่จ้องมองตาไม่กระพริบ
ตามด้วยเสียงผม ตะเกียง และไอ้โต๋ที่ร่วมร้องประสานขึ้นด้วย ผมก้าวเดินเข้าไปหาน้องช้าๆ
เพิ่งรู้ว่าไอ้โต๋มันมาเดินตีคู่ด้วยเราพากันเดินเข้าไปหาสุดหล่อและตะเกียง พอไปถึงผมรีบกระซิบใส่หูน้องว่า
“แฮปปี้เบิร์ดเดย์ครับ ดวงใจของพี่” น้องเหลือบตามองผมนิ่งก่อนจะเบือนหน้ากลับไปจ้อง
ในสนามโดยไม่สนใจผมเลย ในขณะที่เสียงร้องเพลงอวยพรวันเกิดวนซ้ำขึ้นอีกครั้ง ผมรู้ว่าน้องกำลังโกรธ
ถึงไม่ยอมเอ่ยปากพูดกับผม
ตะเกียงยิ้มล้อเลียนผมซะงั้น ก่อนจะพยักหน้าส่งสัญญาณให้จูงมือน้องเดินเข้าไปในสนาม
ผมเลยถือโอกาสฉวยข้อมือเทพบุตรแสนงอนให้เดินตามไปยังโต๊ะวางเค็กซึ่งปักเทียนสว่างรอเจ้าภาพไปเป่าอยู่
น้องเกร็งมือขืนไม่ยอมไปกับผมรู้เลยว่าโกรธผมมากเลยล่ะ แต่ผมก็ไม่ยอมปล่อยมือ
ตะเกียงตบไหล่ของน้องเบาๆ เป็นการส่งสัญญาณ จอมแสบถึงยอมให้ผมดึงมือพาเข้าไป
รวมกลุ่มกับเพื่อนๆ โดยตะเกียงกับไอ้โต๋เดินตามหลังมาด้วย
ตั้งแต่วินาทีที่เห็นน้องผมโล่งใจอย่างบอกไม่ถูก ยังไม่มีโอกาสได้พูดไรมากนอกจากกระซิบ
อวยพรให้ก่อน แต่น้องก็ยังไม่หายโกรธท่าทางงานจะเข้าผมอย่างแรง ทั้งที่เป็นแผนของเพื่อนผมร่วมมือกันคิดขึ้นนะเนี่ย
แม้จะคาดการณ์ไว้ก่อนล่วงหน้าแล้วว่าคงมีงอนผมชัวร์
ผมพาจอมมาหยุดยืนตรงเค็กก้อนโต หน้าเค็กเขียนคำอวยพรชัดเจน
“สุขสันต์วันเกิด จอมใจนักเลง” จอมแสบยิ้มให้เพื่อนๆ หลังเพลงจบลงพร้อมเสียงปรบมือดังกึกก้อง
ก่อนเจ้าตัวจะหลับตาอธิฐานแล้วก้มลงเป่าเทียนดับทั้ง 20 เล่ม
“ฮิ้ววว!!! สุขสันต์วันเกิด ไงเซอร์ไพรส์ดิเพื่อนกู เล่นเอาพวกกูเองก็เซอร์ไพรส์ตามกันเป็นแถว
ได้เห็นน้ำตานักเลงในวันเกิด” เป็นไอ้ก้องปากไม่มีหูรูดเอ่ยแซวขึ้นมา ทำเอาสุดหล่อหน้าแดงก่อนยื่นมือไปโบกกบาลมัน
แล้วพูดขึ้นว่า
“พลั๊ก! มึงคนแรกที่ได้รับเซอร์ไพรส์จากกู” พูดจบน้องเอามือกำเค็กโป๊ะเข้าหน้ามันทันที
หลังจากนั้นเค็กขนาด 8 ปอนด์ก็กลายเป็นของเล่นที่เด็กๆ ต่างใช้มือป้าย แล้วไล่ละเลงหน้าทุกคนไม่เว้นแม้กระทั่งพวกผม
ที่พลอยโดนกันไปคนละนิดคนละหน่อยท่ามกลางเสียงหัวเราะสนุกสนานครื้นเครงทั่วสนาม
ถึงแม้จอมแสบจะหัวเราะร่า เล่นละเลงเค็กเป็นที่ถูกอกถูกใจ แต่น้องไม่ยอมป้ายผมแม้แต่น้อย
หางตายังไม่คิดจะแลผมด้วยซ้ำ สุดท้ายแล้วผมเศร้าอยู่คนเดียว..กรรม
ไอ้โต๋มันเห็นผมยิ้มเจื่อนๆ จึงเอาแก้วเหล้ามายัดใส่มือ ตอนนี้ไอ้พรตมันเปิดวงโดยตั้งโต๊ะไว้
ใกล้กับที่ยืนกันนั่นแหละ มิกเซอร์พร้อมสรรพ
“เอาน่า ทำหน้าเป็นหมาหงอยไม่สมเป็นมึงเลยไอ้ยักษ์หล่อ ยังไงก็ได้พิสูจน์แล้ว
ว่ามึงมีอิทธิพลต่อความรู้สึกของน้องเค้าแค่ไหน สิ่งที่น้องมันแสดงออกมานั้น มากกว่าคำบอกรักอีกนะบอมย์
มึงควรดีใจถึงจะถูกต่อให้น้องโกรธมึงตอนนี้ เดี๋ยวแผนสองคงทำให้หายงอนเองแหละน่า
กูว่าดีเสียด้วยซ้ำ วันศุกร์ได้ฤกษ์เดินแผนแล้วด้วย ถึงเวลาอย่าเสือกใจอ่อนเป็นอันขาด
ไม่งั้นมีล่มแน่ มึงต้องทำใจแข็งเข้าไว้” คำพูดของไอ้โต๋ทำให้ผมคิดขึ้นได้ นั่นสิหากไม่เข้มแข็งเสียแต่ตอนนี้
ถึงเวลาผมจะทำได้หรือ เอาหวะเมื่อเพื่อนเตือนมาผมเลยลัลล้าไปกับพวกมันทันที ยกแก้วชนในกลุ่ม
ปล่อยพวกเด็กๆเลือกดื่มกันตามสบาย
ซึ่งจอมแสบก็เฮฮากับพวกเพื่อนส่งเสียงเจี้ยวแจ้วไปตามประสาวัยรุ่นเค้าล่ะ พวกน้องๆ ขอชนแก้ว
กับพวกผมบ้างตามมารยาท แต่ก็ไม่ได้เข้ามานั่งด้วย โชคดีพรุ่งนี้วันพฤหัสเป็นวันที่จอมแสบไม่มีเรียน ความจริงแล้ว
คืนวันพุธเป็นวันของผม เห็นที่งานนี้ท่าจะอดซะแล้ว
เฮฮากันเกือบห้าทุ่มก็ได้เวลาแยกย้ายกลับ พวกเด็กๆ ขอตัวกลับกันไปจนหมด จอมแสบขึ้นไป
อาบน้ำเพราะเลอะเค็กไปไม่น้อย เพื่อนผมก็ไม่ได้รั้งไว้ เหลือเพียงพวกผมที่ยังนั่งกันอยู่ห้าคน
“หึหึ! งานนี้น้องงอนมึงมากเลยนะบอมย์” ไอ้รันครับมันหัวเราะในคอก่อนจะตอกย้ำผมอีก
“สัด! แผนพวกมึงไม่ใช่ กูว่าเล่นแรงไปไหมว่ะ? ไม่คิดว่าจอมจะร้องด้วยซ้ำ ปกติเป็นคนเข้มแข็ง
ใจเด็ดไม่ใช่เล่นนะมึง” ผมบอกพวกมัน
“คนเรามีมุมอ่อนไหวกันทุกคนแหละ เพียงแต่อยู่ในสถานการณ์ใดมากกว่าพี่บอมย์ กรณีของจอม
ทำให้รู้เลยว่า พี่มีความสำคัญกับน้องมันมากแค่ไหน ถึงได้ใจเสียจนออกอาการขนาดนั้น” ตะเกียงพูดปลอบผม
ไอ้ดีใจก็มากอยู่หรอก ไอ้รู้สึกหดหู่ตอนโดนงอนก็แย่พอกัน
“คิดไรมาก เห็นมึงเป็นขนาดนี้เชื่อแล้วว่ารักน้องมันมากจริงๆ แล้วงี้แผนที่วางไว้มีเสี่ยงล่มไหมว่ะ?”
ไอ้โต๋มันพูดครับ
“นั่นดิ กูว่าน่ากลัวจะรอดยาก ขี้คร้านเหี้ยบอมย์เห็นน้องร้องขี้มูกโป่งแผนล่มชัวร์” ไอ้ห่าพรต
สนับสนุนอีกคน
“เอาไงมึงบอมย์ ตัดสินใจตอนนี้ยังทันนะโว้ย! ไม่งั้นแก้ไขอะไรไม่ได้แล้วนะ เกิดมึงเสือก
ยกเลิกกลางคันตายหมู่กันเลยงานนี้” ไอ้รันครับ มันจ้องหน้าผมนิ่งกำชับผมอีกต่างหาก ผมไล่สายตา
มองหน้าพวกมันทีละคน ก่อนจะยืนยันหนักแน่นไปว่า
“ลุยเลย ฝากพวกมึงดูแลน้องมันด้วย อย่าให้เมียกูเป็นอะไรเด็ดขาด ถือว่ากูขอร้องละนะ”
ผมจ้องพวกมันรายตัว และก็เป็นไอ้โต๋ไม่ว่าจะกี่ปีฐานะหัวหน้ากลุ่มสิงห์โตดำของมันก็ยังองอาจไม่เคยเปลี่ยน
“ฟังกูนะบอมย์ มึงไม่ต้องห่วงและไว้ใจพวกกูได้เลย แผนนี้แม้จะเสี่ยงแต่ก็คุ้มค่าถ้าสำเร็จได้ด้วยดี
เสี้ยนหนามที่คอยทิ่มแทงมึงก็จะถูกเก็บกวาดเรียบ ที่สำคัญน้องจอมของมึงก็จะเข้มแข็งและแกร่งพอจะอยู่เคียงข้างมึงไปตลอด
ต่อจากนี้กูรับประกัน” ไอ้โต๋มันจ้องตาคมเข้มยืนยันคำพูดกับผม ทำให้ผมพยักหน้ารับและเข้าใจความหมายที่มันสื่อ
“คราวนี้ต่อให้ปากแข็งแค่ไหน ตะเกียงว่าน้องคงหลุดพูดความในใจกับพี่แน่นอน พี่จะได้รู้ว่าน้องเค้า
รู้สึกกับพี่มากแค่ไหนด้วย ยิงปืนนัดเดียวได้นกหลายตัวเชียวนะ” ครึ่งชีวิตของไอ้โต๋สำทับมาอีก ผมยิ่งมั่นใจจนเผลอหลุดยิ้ม
ออกมาเป็นครั้งแรกของคืนเลยหลังจากเหตุการณ์เซอร์ไพรส์จอม หรือมันกลับเป็นเซอร์ไพรส์ผมซะก็ไม่รู้
“อูยๆๆ..อิจฉาหวะ ทำไมไม่มีใครคิดแผนแบบนี้ให้กูพิสูจน์บ้างว่ะ?” ไอ้เหยี่ยวรั่วมันมาแล้วครับ
“ทำไม พี่พรตจะพิสูจน์อะไร?” ตะเกียงถามมัน พวกผมก็จ้องรอฟังคำตอบ ไม่เว้นแม้แต่ไอ้รัน
ที่พลอยนิ่งฟังเมียมันพูดเหมือนกัน
“อ้าว! ก็ไอ้บอมย์มันพิสูจน์เรื่องไรบ้าง พี่ก็อยากพิสูจน์เหมือนมันแหละ” มันตอบกำปั้นทุบดินครับ
แถมเสือกหน้าแดงมากขึ้นอีก ตอนแรกมันแค่นิดหน่อยคงเพราะแอลกอฮอลล์ที่มันดื่ม แต่ไม่ใช่ตอนนี้
เพราะมันแดงเถือกไปแล้ว
“หืม! มึงอยากพิสูจน์ว่างั้น” คนถามไม่ใช่ใครครับ ไอ้กุนซือเทพที่นั่งข้างมันนั่นแหละ
“ป่าววว! แค่คิดดูเล่นๆ คนอย่างกูมั่นใจเกินร้อย ไม่ต้องพิสูจน์ก็รู้” เสียงสูงแก้ตัวใหญ่เลยครับ
ตามันหลุกหลิกคนโง่เท่านั้นแหละถึงจะดูไม่ออกว่ามันกำลังแก้ตัวชัดๆ
“ตะเกียงพี่ว่าเราไปนอนดีกว่า” ไอ้โต๋ครับ มันกลั้นขำท่าทางไอ้พรตแม้จะเก็กหน้านิ่ง
แต่ผมดูออกว่ามันกำลังจะหมดความอดทน เลยหาเรื่องชวนเมียมันไปนอนดื้อๆ ซะงั้น
“อึม..ดีเหมือนกันเหนื่อยมาทั้งวันแล้ว เอาเป็นว่าแผนง้อน้องพี่บอมย์ไม่ลืมนะว่าต้องทำยังไง”
ตะเกียงเข้าใจว่าไอ้หล่อเทพมันชวนทำไม ก่อนไปยังไม่ลืมหันมาย้ำเรื่องแผนง้อจอมแสบอีกผมพยักหน้ารับ แล้วมันทั้งคู่
ก็เดินกอดกันไปอย่างน่าอิจฉา ร่างสวยของตะเกียงอยู่ในวงแขนของไอ้โต๋ที่กอดเอวเมียมันพาเดินกลับเข้าไปในบ้าน
หันมาเห็นไอ้พรตยกแก้วขึ้นจิบ ในขณะที่ไอ้กุนซือยังเหล่มองเมียรั่วมันนิ่งไม่มีขยับ
เออมึงจะเอาไงกัน เป็นไอ้พรตทนสายตาไอ้รันไม่ไหว พูดขึ้นมาก่อน
“อะไรเล่า มึงจะจ้องให้หวยขึ้นหน้ากูเลยรึ?” ฟังมันพูด ผมเกือบหลุดหัวเราะยังดีที่ยังไว้ทัน
ได้แต่กลั้นไว้จนท้องแข็งไปหมดแล้ว
“หึ...มึงอยากโดนใช่ไหม?” ว้าว! สุโค่ยเพื่อนกู ไอ้ห่ารันมันพูดนิ่งมากครับ น้ำเสียงอย่างเท่
สายตาไม่ละไปจากหน้าหล่อได้โล่ห์ของไอ้พรตเลยสักวิ
“จิ๊! มึงแม่งขู่กูตลอด เชี้ยเอร้ย! เห็นกูยอมให้หน่อยขู่ได้ขู่ดีเลยนะมึง” ท่าทางไม่ยอมโตของไอ้พรต
ใครได้เห็นมันตอนนี้เชื่อได้ไหมว่ามันอายุ 33 แล้ว
“มึงยอมกูเพราะอะไร ไหนบอกกูหน่อยดิ ในเมื่อมึงไม่จำเป็นต้องยอมกูก็ได้ถ้ามึงไม่อยากยอม”
ไอ้กุนซือแม่งก็เทพจริง ดูมันต้อนเมียรั่วดิ นี่ผมหน้าด้านนั่งเป็นสักขีพยานให้พวกมันอยู่หรือไง กำลังขยับจะปลีกตัวออกไป
แต่ไอ้รันครับ
“บอมย์มึงไม่ต้องไป นั่งเป็นพยานให้กูนี่แหละ” อ้าว! ซวยกูอีก ตกลงมึงดึงกูเข้าไปเกี่ยวซะงั้น
จะปฏิเสธก็ไม่กล้าเหอะ มันเล่นบังคับผมด้วยสายตาอีกคน ไอ้ห่ารันมึงแม่งระยำหวะ จะต้อนเมียเสือกดึงเพื่อน
เป็นตัวกดดันอีกตะหาก ผมเลยอึ้งนั่งนิ่งอยู่กับทีไปซะงั้น
“ตอบกูมาดิ เงียบทำไม” โห! โหดได้เรื่องเลยเพื่อนกู นี่มันอยู่กันมาเป็นสิบปี ไอ้รันมันมีมุมที่
พวกผมไม่รู้เลยเหอะ บทมันจะเอาเรื่องเมียรั่วน่ากลัวใช่หยอกเลยนะนั่น
“อะไรมึงเนี่ย! คำตอบห่าไรกูไม่มีให้ แล้วเป็นบ้าไรมาชวนกูทะเลาะหมดอารมณ์เลยกู” ไอ้เหยี่ยวรั่ว
มันเริ่มหัวเสียเสียงแข็งใส่แล้วครับ เออนั่นสิเรื่องมันเริ่มจากตรงไหน ถึงได้ไปๆมาๆ พวกมันมาแง่งใส่กันเฉยเลยเฮ้ย!
“ทะเลาะเหรอ เมื่อไหร่กูไม่เห็นรู้เรื่องว่าเรากำลังทะเลาะกัน มึงเห็นว่าพวกกูทะเลาะกันเปล่าบอมย์?”
อ้าว! ระยำจริงไอ้ห่านิ เสือกโยนมาให้ผมอีก กูเชื่อมึงแล้วไอ้กุนซือห่าราก
“เออไม่นี่ พวกมึงไม่ได้ทะเลาะกันเลย แต่กูงงว่าพวกมึงคุยไรกันอยู่ เอาเป็นว่ากูไม่ยุ่งเรื่องพวกมึง
โอเคไหม ตกลงกันให้เรียบร้อยคุยเหี้ยไรกันกูไม่เข้าใจ” ผมรีบออกตัว เตรียมขยับลุกหนีอีกรอบ แต่...
ต่อด้านล่าง
-
- 2 -
“มึงไม่ต้องไปบอมย์ ขืนมึงชิ่งกูไม่รอดอยู่ดี” คราวนี้เป็นห่าพรตรั้งผมเอาไว้ครับ ตกลงพวกมึง
จะให้กูอยู่เป็นกรรมการ กันชน หรือพยาน เอาสักหน้าที่เหอะ ผมงงกับพวกมันแล้วตอนนี้ อดไม่ได้เลยใส่กลับไปมั้ง
“เว้ย! เป็นห่าไรของมึงว่ะ ปัญหากูยังปวดหัวไม่พอหรือไง เสือกหาเรื่องให้กูอีกคุยกันสักทีเหอะ
เอ้า!มึงเริ่มก่อนไอ้พรตเสือกพูดไว้ไม่เคลียร์ ในเมื่อมึงเป็นคนเริ่ม” ผมเลยทำหน้าที่กรรมการดีที่สุด เคลียร์ให้พวกแม่งก่อน
เผื่อจะได้อานิสงน์ในการไปง้อเมียสุดหล่อให้หายโกรธผมด้วย
“ก็กูเห็นว่าแผนมึง ทำให้พิสูจน์ความรู้สึกของน้องจอมที่มีต่อมึง และยังได้ประโยชน์อีกหลายอย่าง
กูก็แค่คิดว่าถ้ากูได้พิสูจน์บ้างก็คงดี ใครจะไปรู้ว่าไอ้รันมันจะบ้า” มันพูดเสียงหงอยๆ เออตอนนี้มึงรั่วไม่ออกว่างั้น
“มึงจะพิสูจน์เรื่องไหน เรื่องที่ว่ากูรู้สึกยังไงกับมึงรึ ตกลงทุกวันนี้มึงไม่รู้ในเมื่อกูบอกมึงมา
สิบปีกว่าเข้าไปแล้วมึงยังไม่รู้อีก มึงโง่หรือแกล้งโง่ว่ะพรต!” กลายเป็นไอ้ห่ารัน ตะคอกไอ้พรตจนคอย่นไปแล้ว
หน้ามันซีดจนเห็นชัดเลยตอนนี้ ถ้ามันคิดพิสูจน์อย่างที่พูดจริง ผมว่ามันสมควรโดนไอ้ห่ารันโกรธแล้วล่ะ
“มึงจะตะคอกกูทำไม ก็กูบอกแล้วคิดเล่นๆเสือกว่ากูโง่อีก กูไม่มีไรดีขนาดนั้นจะทนกูทำไมเล่า”
ตายห่า! กลายเป็นไอ้พรตครับ มันนอยด์แดกเข้าจริงๆ หันไปคว้าแก้วยกขึ้นซดทีเดียวหมด แถมเตรียมชงต่ออีก
แต่ไอ้รันมันคว้ามือรั้งไว้ ก่อนจะหันมาพยักหน้าให้ผมแล้วพูดว่า
“ขอบใจว่ะบอมย์ที่อยู่เป็นเพื่อน กูขอพามันไปพิสูจน์ความรู้สึกที่มันอยากรู้ก่อนแค่นี้ก่อนหวะ” พูดจบ
มันดึงไอ้พรตลุก ไอ้นี่ยังมีอิดออดไม่ยอมจะไป แค่ไอ้รันขมึงตาจ้องรีบขยับก้นเดินตามต้อยๆ งานนี้ไอ้รันจัดหนักตามเคย
ไอ้เหยี่ยวรั่วเอร้ย! รู้ทั้งรู้ไม่มีทางชนะไอ้รันได้ก็ยังขยันหาเรื่องใส่ตัวเสียจริง
หมดเรื่องมัน ก็ได้เวลาผมบ้างแล้วสิ ตอนนี้เที่ยงคืนนิดๆ ผมลุกขึ้นไปหยิบอุปกรณ์ตัวช่วยง้อเมีย
ก่อนจะเดินไปยังห้องน้ำข้างล่าง อาบน้ำชำระความสกปรกออกจากร่างกายให้เรียบร้อย แล้วค่อยขึ้นห้องไปง้อ
เทพบุตรสุดหล่อของผมตามแผนสอง งานนี้หวังว่านักเลงใจแข็งจะยอมยกโทษให้ผม......
เปิดประตูเข้าห้องมามืดสนิท เห็นเงาตะคุ่มของสุดหล่อนอนห่มผ้าอยู่บนเตียง คาดว่าตัวแสบ
ยังคงไม่หลับหรอกแกล้งหลับมากกว่า ย่องเข้าห้องน้ำปิดประตูเรียบร้อย ผมล้วงเอาโบว์แดงออกมาจัดการถอดเสื้อออก
เหลือแต่กางเกงบ๊อกเซอร์ตัวเดียว แล้วนำโบว์มาผูกติดไว้กับหน้าผากสมมติตัวเองเป็นของขวัญ
ก่อนเปิดประตูเดินออกไปหาที่รักทันที
เดินมาถึงเตียงเอื้อมมือเปิดโคมไฟหัวเตียง จอมแสบรีบมุดหัวเข้าผ้าห่มประมาณว่าแสงแยงตา
แค่นี้ผมก็รู้แล้วว่าน้องกำลังงอนไม่ได้หลับจริง เผลอยิ้มจนปากจะฉีกถึงหูแล้วผม ไม่คิดเลยว่าสุดหล่อจะทำผมหลงรัก
ได้มากขนาดนี้
ค่อยทรุดตัวลงนั่งก่อนจะสอดเข้าไปในผ้าห่มผืนเดียวกัน แล้วรวบเอาตัวสุดหล่อขี้งอน
เข้ามาไว้ในอ้อมกอดทันที
“อือ...ปล่อย” น้องพยายามขืนตัวหนี ไม่ยอมลืมตามามองด้วยซ้ำ แถมมีส่งเสียงขึ้นจมูก
เหวใส่ผมอีกต่างหาก
“ปล่อยได้ไง จอมต้องตื่นมารับของขวัญพี่ก่อน พี่ยังไม่ได้ให้จอมเลย สัญญาแล้วว่า
เตรียมไว้ให้ที่บ้านจำได้หรือเปล่า” ผมยังคงรวบกอดไว้แน่น แถมยังพูดทวนความจำคนขี้งอนเค้าไปด้วย
“ไม่เอา จะให้ใครตามใจเถอะ” โอโห! งานนี้งอนเยอะไม่น้อย เล่นสลัดของขวัญผมทิ้งเฉยเลย
ใจแป่วไปเลยผม
“พูดแบบนี้ไม่เห็นความสำคัญของขวัญพี่เลยสินะ รู้ไหมว่าหากจอมทิ้งของขวัญชิ้นนี้ไปแล้ว
มันหมายถึงจอมบอกเลิกกับพี่เลยนะ” ผมพูดด้วยน้ำเสียงน้อยใจอย่าคิดว่าผมเล่นละครเก่ง ความรู้สึกมันไปเองครับ
พอน้องไม่แม้แต่จะลืมตามามองว่าผมจะให้อะไร รู้สึกเสียใจไงไม่รู้ น้องคงสัมผัสน้ำเสียงผมได้
ถึงยอมลืมตามาจ้องหน้าผมก่อนจะอึ้งไปซะงั้น
แล้ว
แล้ว
แล้ว
แล้วจอมแสบก็หลุดขำพรืดออกมา หัวเราะหน้าดำหน้าแดง พาเอาผมที่มองน้อง
อดยิ้มตามไม่ได้ ในที่สุดน้องก็ขำจนได้ไม่เสียทีที่ยอมทำบ้าๆ เอาตนเป็นของขวัญตามคำแนะนำของตะเกียง
“พรืดดด!!...ฮ่าๆๆๆๆฮา!!.” จอมแสบดิ้นหลุดจากอ้อมกอดผม บิดตัวหัวเราะน้ำตาเล็ดไปแล้ว
ไอ้ผมก็หัวใจพองคับอกไปเลยเหมือนกัน ได้แต่ยิ้มกว้างมองที่รักนอนกลิ้งหัวเราะให้พอใจ ก่อนสุดหล่อจะหอบตัวโยน
แล้วเหลือบตามองหน้าผมที่จ้องน้องตาแป๋วเหมือนแมวรออ้อนเจ้าของ
“เห็นไหม ของขวัญชิ้นนี้น่ารักจะตาย จอมกล้าทิ้งได้หรือครับ” ยังไม่วายอ้อนไปอีกผม
ทำคะแนนสุดๆ เห็นแววตั้งต้นมาแบบนี้เผลอๆ คืนนี้ไม่มีอด...ฮ่าๆๆๆ
“หึหึหึ...ฮ่าๆๆๆๆๆ...ขำชะมัด คิดได้ไงเนี่ย..ตลกหวะ ฮ่าๆๆๆๆ” แหนะ! ตัวแสบเล่นขำไม่หยุด
ผมอดไม่ได้รวบเข้ามากอดดื้อๆถือโอกาสกดจมูกหอมแก้มใสอย่างหมั่นเขี้ยวไปเต็มๆ
“ฟอดดด!!..” สุดหล่อใช้มือยันผมหน้าหงาย ก่อนจะกลั้นหัวเราะแล้วตวาดผมกลับมาว่า
“เฮ้ย! หยุดเลยใครอนุญาตให้หอม” แหม..มันน่านัก ผมละอยากจับฟัดให้ลายไปทั้งตัวเลย
กับไอ้ท่ากร่างนักเลงจะเอาเรื่องผมเนี่ย น่ากลัวจริงงงง!!!
“ไม่มีใครอนุญาตหรอกครับพี่อนุญาตเอง ก็วันนี้มันเป็นวันของพี่นิ ไม่ได้ผิดสัญญาสักหน่อย”
ได้ช่องดึงเข้าเรื่องเลยผม สุดหล่อมีชะงักคิ้วขมวดนิดหนึ่งคงเถียงไม่ออกเพราะตามข้อตกลง
วันพุธผมมีสิทธิ์กอดน้องเสียด้วยสิ
“หึ แต่วันนี้งดเพราะมีคนทำให้จอมรู้สึกไม่ดี” น้องสวนกลับมา มีหรือผมจะยอมเมื่อเห็นแสงสว่าง
ตรงปลายทางริบๆ ต้องรีบคว้าไว้ให้มั่น
“ไหน..ใครทำให้จอมรู้สึกไม่ดี พี่จะจัดการมันเอง บังอาจชะมัดมาทำให้แฟนที่รักของพี่เสียความรู้สึก
ในวันเกิดได้ยังไงกัน” ผมทำท่าจริงจังเล่นตามน้องไปด้วย สุดหล่อหน้าแดงเถือกแล้วตอนนี้ เม้มปากเน้นก่อนจะจ้องผม
ตาเขียวแล้วก็พูดออกมาว่า
“ใครอีกเล่า ทำเป็นไม่รู้ตัว” ท่าทางทั้งอายทั้งโมโห ช่างน่ารักน่ากดดีชะมัดจะหล่อไปไหนกันที่รัก
“หากจอมหมายถึงพี่ละก็ พี่ขอโทษไม่มีเจตนาให้ตกใจขนาดนั้น เพียงแต่ทุกคนวางแผนให้จอม
เสียขวัญนิดหน่อยก่อนจะเซอร์ไพรส์ทีหลัง อย่างที่เห็นนั่นแหละ จะโกรธพี่ลงจริงหรือ” ผมอ้อนทำตาปริบๆ
“แล้วไม่มีวิธีอื่นหรือไง พี่รู้ไหม..ว่าผมใจเสียแค่ไหน นึกว่า..นึกว่า..ฮึก..” น้องหยุดกลั้นเสียงสะอื้น
กับน้ำตาที่เริ่มจะคลอเบ้าขึ้นมาแล้ว ผมเห็นอย่างนั้นเข้าใจเลยว่าน้องคงใจเสียมากๆ รีบรวบตัวที่รักเข้ามาแนบอกก่อนจะจูบ
หน้าผากพร้อมกระซิบปลอบไปด้วย
“พี่เข้าใจครับ พี่เข้าใจ ขอโทษจริงๆ พี่ลืมไปว่าจอมเสียโอ้โตซังกับคุณแม่ไปในเหตุการณ์สึนามิ
แต่จอมต้องจำไว้สิครับไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นจอมต้องเข้มแข็ง ไม่ใช่มีแต่จอมที่ใจเสีย พี่เห็นจอมร้องและวิ่งเตลิดออกไป
ก่อนจะมืดดับ พี่ตกใจยิ่งกว่าอะไรอีก กระโจนตามจอมไปเรียกก็ไม่ขานพี่แทบเป็นบ้า ยังดีที่ไฟจากแผนเซอร์ไพรส์
ของพวกมันทยอยสว่างขึ้นจนเห็นจอมยืนอยู่กับพี่ตะเกียงถึงรู้สึกโล่งอก แล้วทำไมจอมถึงไปยืนอยู่กับพี่ตะเกียงได้ละครับ”
ข้อนี้ผมลืมถามตะเกียงเหมือนกัน เพิ่งนึกขึ้นได้
“จอมวิ่งออกไป กะจะตามใครก็ได้ให้มาช่วย จังหวะแบตโทรศัพท์หมดจู่ๆ ก็มีสัมผัสร้อนวาบมาที่
ข้อมือกำลังจะง้างแขนต่อยสวนไป กลับชะงักค้างขยับไม่ได้เคลื่อนไหวไม่ได้สักอย่างพูดก็ยังไม่ได้ แล้วเสียงพี่ตะเกียงก็พูด
ขึ้นใกล้ๆ ว่า..พี่เองจอมพี่เอง ชูว์ๆๆ..ใจเย็นนะพี่จะคลายจุดให้ไม่ต้องตกใจ..จากนั้นก็รู้สึกจี๊ดขึ้นมาเหมือนมดกัด
ก่อนจะขยับตัวได้ จอมยังได้ยินเสียงพี่ตะโกนเรียกอยู่ ก่อนที่ไฟจะค่อยสว่างขึ้นมาพร้อมกับเสียงเพลง
ถึงรู้ตัวว่าโดนแกล้งแน่นอน พาลโมโหและโกรธพี่มาก” น้องเล่าให้ฟัง ที่แท้ตะเกียงก็ใช้วรเวทย์อัคนีหยุดจอมเอาไว้
ถึงว่าไม่งั้นน้องคงเตลิดออกไปไหนต่อไหนแล้วแน่นอน
“ที่พี่ตะเกียงเค้าใช้หยุดจอม เป็นวิชาประจำตระกูลของพี่เค้า ชื่อวรเวทย์อัคนี สามารถสกัดจุดเป็น
จุดตาย จุดชาได้” ผมอธิบายให้จอมแสบฟัง น้องมีสีหน้าตื่นเต้นก่อนจะรัวถามมาทันที
“วิชาพวกนี้ที่แท้มีอยู่จริงด้วย จอมเรียนได้ไหมพี่เค้าจะยอมถ่ายทอดให้จอมหรือเปล่า”
ว่าแล้วคนรักวิชาการต่อสู้เป็นชีวิตจิตใจอย่างจอมแสบต้องถามแบบนี้
“คงไม่ได้หรอกครับ ใช่ว่าใครก็จะฝึกได้ ขนาดตระกูลของตะเกียงเองมีพี่น้องตั้งหลายคน
ที่สามารถเรียนสำเร็จมีเพียงตะเกียงคนเดียว นอกจากพรสวรรค์แล้วยังต้องอาศัยโครงสร้างทางกระดูกและพันธุกรรม
อะไรอีกมากมาย แต่เหนือสิ่งอื่นใดมันเป็นวิชาลับของตระกูลเค้าไม่ให้ถ่ายทอดคนนอก จอมเข้าใจนะ” ผมบอกไป
แม้สุดหล่อจะมีสีหน้าผิดหวังอยู่บ้างแต่ก็พยักหน้าเข้าใจ ดีนะที่การชวนน้องคุยหันเหความสนใจและอารมณ์ไปในเรื่องนี้
ทำให้จอมแสบปล่อยตัวสบายในอ้อมกอดผม นึกขึ้นได้จัดการเอี้ยวตัวไปหยิบกล่องกำมะหยี่สีน้ำเงินที่แอบวางไว้ใกล้โคมไฟ
ก่อนจะใช้มือข้างเดียวที่เหลือดันฝาให้เปิดออก เพราะอีกข้างยังรวบกอดสุดหล่อเอาไว้อยู่ แล้วยื่นไปตรงหน้าจอมแสบตรงๆ
“แฮปปี้เบิร์ดเดย์ ทูยู สุขสันต์วันเกิดครับ” เป็นสร้อยทองคำขาวลวดลายผู้ชายผมสั่งทำ
เป็นพิเศษ ดีไซด์แบบวัยรุ่นพร้อมจี้รูปตัว B โดยมีตัว J สอดอยู่ครงกลางตัว B ในอักษรทั้งสองตัวมีเกร็ดเพชรฝังอยู่โดยรอบ
ส่องประกายวิบวับล้อแสงไฟหัวเตียง จอมแสบจ้องมองนิ่งๆ ผมจึงขยับคลายอ้อมกอดหยิบสร้อยออกมาแล้วปลดตะขอ
ถือโอกาสสวมลงบนคอของน้องทันที จอมยกหัวให้ผมสามารถอ้อมมือสวมสร้อยให้ติดตะขอเรียบร้อย
พร้อมกับจูบหน้าผากน้องอย่างนุ่มนวล
“สร้อยนี้มีอักษรย่อชื่อพี่กับชื่อจอมสอดไว้ด้วยกัน อักษร J อยู่ข้างในตัวอักษร B หมายความว่า
พี่จะปกป้องจอมไปตลอดชีวิตของพี่” ผมพูดจบน้องจ้องสบตาผมนิ่ง ก่อนจะค่อยพริ้มตาหลุบลงเมื่อผมโน้มศรีษะเข้าไป
ประทับริมฝีปากบดจูบอย่างนุ่มนวลอ่อนหวาน เมื่อน้องเผยอปากยอมให้ผมส่งลิ้นเข้าไปรุกล้ำชิมความหวานอย่างไม่เคยอิ่ม
จูบนุ่มนวลอ่อนโยน นานพอสมควรก่อนผมจะผละออกแล้วจ้องตาน้องนิ่งๆ ก่อนจะพูดว่า
“ที่นี้ถึงเวลาที่จอม ต้องแกะของขวัญชิ้นนี้แล้ว” พูดจบผมยื่นศรีษะไปให้น้อง สุดหล่อค่อยๆ
ปลดริบบิ้นออกจากหน้าผากผม หน้าน้องแดงก่ำปากเจ่อเพราะรสจูบ ใจผมเต้นรัวกระหน่ำ พูดกับน้องเสียงพร่า
“พี่ฝากของขวัญชิ้นนี้ให้จอมดูแลรักษาไว้ชั่วชีวิตเช่นกัน” น้องไม่ตอบพยักหน้าให้ผมช้าๆ
ไม่มีเสียงพูดใดๆ อีกแล้ว ไม่มีคำบอกรักเพราะผมกับน้องเราใช้เสียงหัวใจเป็นการบอกความรู้สึกถ่ายทอดผ่านร่างกาย
ที่สอดประสานรวมเป็นหนึ่ง จังหวะเคลื่อนขับขยับไปพร้อมอารมณ์รักที่อ่อนโยนนุ่มนวล เสียงครางสุขสมของเราสอง
สอดคล้องประสานกันตลอด
ความรักที่ผมต้องรักษาและหวงแหนเอาไว้ตราบชีวิตยังมีลมหายใจอยู่ ผมจะไม่ยอมให้ใครทำ
อันตรายหรือแตะต้องดวงใจของผมเป็นอันขาด ผมคงไม่สามารถมอบใจและกายไว้กับใครได้อีกแล้ว นอกจากสุดหล่อ
ที่หลับอยู่ในอ้อมกอดของผมหลังเราผ่านกิจกรรมถ่ายทอดความรักกันเป็นที่เรียบร้อย
คนเดียวที่ใจผมปรารถนา จอมใจของผม
“จอมใจนักเลง”...
ขอบคุณที่ตามให้กำลังใจกันด้วยดีตลอดมา
ขอบคุณที่ไม่ห่างหายหรือถอดใจกันไปไหน
ช่วงนี้ติดภาระยุ่งมากมาย อาจต่อนิยายช้าไปกว่าปกติ
ขอให้รู้ว่ายังไม่ท้อ ยังไงก็จะมาต่อนิยายให้ตามที่สัญญา
Luk.
-
มาอ่านอีกรอบ
รอเรื่องต่อไป พรตกับรันอยู่นะคะ
-
เฮียทำแบบนี้อีกไม่ได้แล้วนะ น้องจอมจะใจเสีย พาลงอนข้ามเดือน
เฮียจะแย่เอานะ การบ้านจะไม่ได้ทำ ของขวัญจะไม่ได้ทำนะ :-[
-
แง่มๆๆ จบแว้วอ่าาา :a5:
รอเรื่องของหรตกะรันอยู่นะเจ้าคะ :bye2:
-
จบแล้วเหรอ ไม่มั๊ง
:z3:
-
รอตอนต่อไป
เป็นกำลังใจให้ค่ะ^^
-
จบแค่นี้หรอคะ
:กอด1: :กอด1:
-
รอตอนต่อไปนะ :bye2:
-
รอตอนต่อไปอยู่นะ
:call:
-
มาเม้นซ่อมค่ะ '
จอมบอมย์ :กอด1:
-
วิธีง้อแบบนี้ เอาฮาแลกความโกรธเลยอ่ะ
ใครเจอแบบนี้ก็ต้องหายโกรธเพราะมั่วแต่ฮากระจายอยู่
คริคริ
-
หวาน มดกัด :impress2:
:กอด1:
-
ตกใจหมดเลยอ่ะ นึกว่าจอมจะเป็นไรซะอีกอ่ะ
รอติดตามอยู่เสมอน่ะค่ะ
-
มารออ่านตอนต่อไป มาเล่าต่อนะครับ :L1:
-
แอบสงสารน้อง แกล้งน้องแรงมากเลย หุหุ o22 o22 o22 o22
เป็นกำลังใจให้คะ แล้วก็ :pig4: มากๆนะคะ
-
รอได้ค่ะ แค่มาต่อให้ได้อ่านก็ขอบคุณมากแล้ว :L2:
ตอนนี้พี่บอมย์ก็งานเข้าไปตามระเบียบ ดีว่าง้อสำเร็จนะนี่
รู้แล้วชิมิ ว่าน้องเค้ารู้สึกยังไงกับตัวเองอ่ะ
มาลุ้นตอนหน้าดีกว่า พี่บอมย์กับพรรคพวกมีแผนอะไรกัน
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ :L2:
-
ชอบจังเลย o13
สนุกค่ะ สมาชิกใหม่นะพึ่งเข้ามาอ่าน รวดเดียวเลยแฮะๆ
รอตอนต่อไปนะค่ะ :L2: :L2: :bye2:
-
:impress3:อย่านานนะ คิดถึง
-
จอมใจจะมาลงตอนต่อไปในวันพุธนะคะ ขอบคุณที่ตามรอกันอยู่
ตอนนี้กำลังยุ่งกับการรวมเล่มเรื่อง ..เพราะรัก..จึงเปลี่ยนได้..ของพี่วีอยู่ค่ะ
ถือโอกาสแจ้งข่าวไปด้วยเลยนะคะ กำลังส่งเข้าโรงพิมพ์เพื่อเร่งออกหนังสือค่ะ
ใครที่ลงจองมา เอาปกกับที่คั่นไปดูก่อนนะคะ
Luk. :pig4:
ปกหนังสือ
(http://image.free.in.th/z/ix/33_resize.jpg)
ที่คั่นหนังสือ
(http://image.free.in.th/z/ij/pp_resize.jpg)
-
wow good
-
ปกงามจริงๆ^^
รอตอนใหม่วันพุทธ
-
หน้าปกสวยมาก
รู้สึกอบอุ่นมากๆ
-
รอๆน้องจอมวันพุธ
ปกเพราะรัก.. งามละลายเลย โอยยยชอบๆๆ รออย่างใจจดใจจ่อ
-
รอวันพุธค่ะ
คุณนักเขียนสู้ๆนะคะ
-
รอตอนใหม่น๊า~
:impress2:
-
รออัพ ๆๆๆ
-
:o8:
-
:oni1: :oni1:ชอบตอนนี้มากๆๆเลยค่ะขอบอกว่าหวานมากๆๆอยากมีคนที่มาทำแบบนี้กะเรามั้งจังเลย :o8:
:impress:เดี๋ยววันพุธเจอกันนะคะไม่รู้ว่าจะมาตอนไหนเนี้ยจะได้มาจิ้มเร็วๆๆ :กอด1: :L2:
-
นับถอยหลังรอค่า
-
วันนี้วันพุธ มานอนรอ
-
อ่านทันสักทีดีใจมากกกกก :sad4:
ตอนอ่านเรื่องตะเกียงไม่ทันได้อ่านตอนเริ่มลง :z3:
เรื่องนี้ก็มาอ่านตอนจะจบอีก :z13:
จะรอเรื่อง พรต-รัน น่ะค่ะ o13 o13 o13 o13
-
วันนี้ วันพฤหัสบดี แล้วนะ o18 o18 o18 o18
-
รอๆๆๆๆๆ
มาเร็วๆน้าาาา o9
มันเลยกำหนดแล้วอ่ะ :undecided: :undecided:
รอเรื่องเหยี่ยวหัวใจ พรต-รัน :m1:
-
ก็อกๆๆ เค้ามารอนะคะ
สถานการณ์น่าเป็นห่วงไหมคะ น้ำท่วมหรือเปล่าเอ่ย
-
เข้ามารออ่านนะค้า หวังว่าบ้านคนเขียนจะไม่ได้อยู่ในเขตน้ำท่วมน้า :L2:
-
@@@@ แจ้งข่าวด่วน
ขณะนี้ หนังสือเรื่อง ...เพราะรัก...จึงเปลี่ยนได้
มียอดค้างสต๊อกเหลืออยู่ 20 เล่มสุดท้าย
สำหรับคนที่ต้องการ ส่ง PM หรือเมลล์ ไปสอบถามหรือโอนเงินได้เลย
ตามเลขที่บัญชีซึ่งเคยโพสฯ ไว้ในกระทู้ ไม่แน่ใจให้ไปดูที่กระทู้เพราะรัก
หน้าหนึ่งนะคะ จัดทำแค่ครั้งเดียว ไม่พิมพ์เพิ่มหรือรีปริ้นอีกแล้ว
ใครอยากเก็บไว้ โอนด่วนรับหนังสือต้นเดือนพฤศจิกายน
Luk.
ปกหนังสือ
(http://image.free.in.th/z/ix/33_resize.jpg)
ที่คั่นหนังสือ
(http://image.free.in.th/z/ij/pp_resize.jpg)
จอมใจนักเลง
Part 26
คำรักจากใจนักเลง.
.
.
.
.
“ฟุ๊บ!”
“คุณบอมย์”
“ไอ้บอมย์”
เสียงสุดท้ายที่ผมได้ยิน หลังจากเจ็บแปล๊บแถวชายโครง พี่สอนตะโกนเรียกชื่อผมลั่น
ตามด้วยเสียงไอ้โต๋ จากนั้นสติผมค่อยดับวูบลงทันที
โตโต๋
ผมกับพี่สอนมือขวาไอ้บอมย์ ยืนรอหน้าห้องฉุกเฉิน ใจคอยลุ้นให้ไอ้หมอวินช่วยชีวิต
ไอ้ยักษ์หล่อเอาไว้ให้ได้
ผมไม่ลืมโทรบอกตะเกียงเรียบร้อย คิดว่าคงกำลังพากันมาโรงพยาบาลแล้วตอนนี้
ความจริงเราวางแผนคล้ายลักษณะนี้ ให้ไอ้บอมย์ได้รับบาดเจ็บจนไม่สามารถกลับไปบริหารโรงแรมและรีสอร์ทสักระยะหนึ่ง
พวกเราตั้งใจให้น้องจอมนั่งเก้าอี้บริหารแทนสักเดือน โดยผมกับตะเกียงจะคอยเป็นพี่เลี้ยงดูแลอยู่ด้วย
ไม่คิดว่าจะเกิดเหตุขึ้นเสียก่อน เรื่องเกิดช่วงสายนี่เอง ผมตื่นราวหกโมงหลังทำธุระส่วนตัวเสร็จ
ก็ลงมานั่งดื่มกาแฟคนเดียวเงียบๆ ตะเกียงยังคงหลับอยู่ปล่อยให้น้องหลับเพราะรู้ว่าคงเพลียไม่น้อย เมื่อวานก็วุ่นจัดเซอร์ไพรส์
วันเกิดให้จอมทั้งวัน
ก่อนนอนผมยังแสดงความรักกับน้องไปอีกรอบ เพราะงั้นถึงปล่อยให้เค้านอนเต็มอิ่ม
ส่วนผมลุกอาบน้ำลงมานั่งอ่านหนังสือพิมพ์ดื่มกาแฟรอไปพลางๆ ไอ้รันกับไอ้พรตคู่นั้นน่าจะสิบโมงเป็นอย่างต่ำ
กว่าจะได้เลิกตื่นอะนะ นั่งได้สักพักไอ้บอมย์ก็เดินเข้ามาด้วยสีน่าเป็นกังวลจนเห็นได้ชัด
“โต๋ กูต้องไปเคลียร์ปัญหา พี่สอนโทรมาโรงแรมกูสมุนพ่อเลี้ยงบรรจงแอบมาปล่อยของอีกแล้ว
ครั้งนี้พวกมันใช้ลานจอดรถชั้นสาม พี่สอนกับคนของกูจับตาดูพวกมันไว้อยู่ กูคงต้องรีบไปแล้วฝากทางนี้ด้วยนะ”
มันพูดจบ ผมไม่รอให้มันอ้าปากพูดไรอีก รีบสวนบอกมันเลยว่า
“กูไปด้วย” นั่นคือจุดเริ่มต้นของเช้าที่แสนวุ่นวาย
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
ผมกับมันนั่งในรถซึ่งมีอาจักรทำหน้าที่สารถี ตรงดิ่งมาถึงโรงแรมภายในยี่สิบนาที พอมาถึง
ก็ตรงลิ่วไปยังจุดเกิดเหตุไม่คิดว่าพวกเราพลาดไปอย่างมาก ที่แท้มันเป็นแผนลวงวางกำดักของฝ่ายตรงข้าม
พวกมันทำทีเป็นนัดส่งยา ความจริงแล้วไม่มีอะไรเลยทุกอย่างเป็นการจัดฉากทั้งสิ้น
โดยพวกมันส่งมือดีซุ่มยิงอยู่ตึกตรงข้าม พอไอ้บอมย์ปรากฎตัวก็โดนส่องด้วยไรฟิลเก็บเสียง
ผมกับพี่สอนต้องรีบพาส่งโรงพยาบาลอย่างเร่งด่วน ตอนนี้ได้แต่ฝากชีวิตมันไว้ในมือของไอ้หมอวินมันแล้ว ทุกคนคงพอจำได้
ไอ้หมอวินแก็งค์เหยี่ยวของไอ้พรต มันมาเป็นหมอประจำอยู่ที่นี่
ตะเกียง ไอ้รัน ไอ้พรต และน้องจอมหน้าซีดเป็นไก่ต้มเดินแกมวิ่งนำทุกคนตรงมาที่ผมยืนอยู่
“พี่โต๋ครับ พี่บอมย์เป็นไงบ้าง?” น้องถามสายตาฉายความกังวลสุดๆ
“พี่ยังตอบไม่ได้ หมอกำลังช่วยอยู่” ผมตอบน้องตามจริง พร้อมกับพยักหน้าไปยังห้องฉุกเฉิน
ที่ติดไฟแดงเห็นชัดเจน
ตะเกียง ไอ้รัน ไอ้พรต มองผมด้วยสายตามีคำถามเกี่ยวกับเรื่องที่เกิดขึ้นมีความเป็นมายังไง
ผมจึงเริ่มต้นเล่าให้ทุกคนฟังโดยมีพี่สอนคอยสนับสนุนอยู่ใกล้ๆ
“แม่ง เหี้ยสัด..กูว่าเราไปถล่มมันเลยดีไหม?” ไอ้พรตพอฟังจบ ก็ออกอาการอย่างที่เห็น
“มึงมีหลักฐานหรือไง ว่าใครบงการ” ไอ้รันเบรคเมียรั่วมันไว้
“ห่า ยังต้องหาหลักฐานอีกหรือไง รู้อยู่แล้วนี่ว่าใครเป็นคนทำ ไม่ต้องหามันแล้วหลักถงหลังฐาน
ลุยให้เละเลยเหอะ” ไอ้พรตยังรั่วไม่หยุด ตามอารมณ์โมโหของมันนั่นแหละ
“หึ..มึงนี่น้า อยู่เฉยๆ เหอะกูขอร้อง” สุดท้ายไอ้รันตัดจบ ไม่ให้เมียรั่วมันแสดงความคิดเห็นอีก
ผมยอมรับแฟนไอ้บอมย์มันเลย แม้น้องจะอายุยี่สิบเพิ่งผ่านเมื่อคืนนี้เอง แต่สามารถควบคุมความรู้สึกได้นิ่งจริงๆ
สังเกตุเพียงสีหน้าและแววตาที่แสดงความกังวลจนเห็นได้ชัด น้องยืนพิงกำแพงห้องฉุกเฉินนิ่งไม่มีขยับเลยสักนิด
“พี่โต๋เอาไงต่อ” ตะเกียงกระซิบถามผมสองคน ผมกำลังคิดถึงเรื่องเอาคืนต้องทำอยู่แล้ว
แต่คงต้องเล่นไปตามแผนที่วางไว้เหมือนเดิม สำคัญตอนนี้รอฟังอาการไอ้บอมย์ก่อน และแล้วไฟฉุกเฉินหน้าห้องก็ดับลง
พร้อมประตูเปิดโดยมีไอ้หมอวินหน้าหล่อเดินนำออกมาตามหลังด้วยพยาบาลผู้ช่วยหนึ่งคน
“โต๋” มันเรียกผม พวกเราเดินเข้าไปพร้อมกันหมด
“รัน พรต น้องตะเกียง” มันทักทายเรียงตัว ก่อนจะเลิกคิ้วนิดหนึ่ง เมื่อสายตาหยุดตรงหน้าน้องจอม
“แฟนไอ้บอมย์” ผมตอบสั้นๆ มันยิ้มให้น้องเค้า
“หวัดดีครับ พี่บอมย์เป็นไงบ้างครับหมอ” จอมยกมือไหว้ทักทายมัน พร้อมถามถึงอาการไอ้ยักษ์หล่อ
“พี่เสียใจด้วยครับ เราพยายามกันสุดความสามารถแล้ว” พูดสั้นๆ พร้อมกับมองตาผมแล้วพยักหน้าให้
ไอ้พรตเข้าไปจับแขนไอ้หมอวินเขย่าถามทันที
“ห่ะ! มึงว่าไงนะไอ้วิน อย่าบอกว่าไอ้บอมย์มัน...” มันค้างไว้เท่านั้น ไอ้หมอวินพยักหน้าตอบ
เป็นอันรู้กัน แต่ละคนหน้าซีดเผือด โดยเฉพาะน้องจอมคงไม่ต้องบรรยาย หน้าหล่อใสแทบไม่มีสีเลือดด้วยซ้ำ
ดวงตาวาวน้ำจะหยดมิหยดแหล่ หนำซ้ำเจ้าตัวยังถามเสียงสั่นอีกว่า
“ผมเข้าไปดูพี่เค้าได้ไหมครับ” หมอวินพยักหน้า น้องก้าวไปผลักประตูห้องก่อนจะเดินนำเข้าไป
โดยมีพวกเราตามไปติดๆ
ร่างไอ้ยักษ์หล่อนอนนิ่งไม่ไหวติงมีผ้าขาวคลุมมิดยันหัว จอมเดินเหมือนวิญญาณหลุดออกจากร่าง
ตรงไปยืนชิดขอบเตียง ก่อนจะเอื้อมมือสั่นเทาไปดึงผ้าเปิดหน้าไอ้ยักษ์หล่อช้าๆ
ใบหน้าหล่อเหลาออกลูกครึ่งนิดๆหลับตาสนิท แม้จะซีดจนไร้สีเลือด แต่มันก็ยังหล่ออยู่เสมอ
พวกผมได้แต่ยืนจ้องใบหน้ามันอย่างไร้คำพูด ในขณะที่น้องจอม ซึ่งพยายามควบคุมอารมณ์มาตลอดคงฝืนต่อไปไม่ไหว
ไหล่สั่นสะท้านก้มหน้านิ่งปล่อยน้ำตาคลอเบ้าไหลอาบแก้มใส ก่อนจะหยดจากปลายคางกระทบหลังมือหนาของไอ้ยักษ์บอมย์
ซึ่งน้องเอามากุมไว้บนมือขาวเรียวหลังเปิดผ้าคลุมหน้าเสร็จ
“บอมย์..หลับให้สบายเถอะเพื่อน” ไอ้พรตเปรยออกมาเบาๆ ก่อนจะน้ำตารื้นขึ้นหันหน้าเดินหนี
ออกจากห้องไปทันที ไอ้รันรีบก้าวตามเมียมันไปติดๆ ตะเกียงเดินเข้าไปบีบไหล่จอมเป็นการปลอบขวัญ
น้องเค้าไม่แม้จะเงยหน้าขึ้นมามอง ยังคงสะอื้นเงียบๆ ปล่อยน้ำตาหยดเป็นสาย
ผมพยักหน้าให้ตะเกียง ก่อนเราทั้งคู่จะค่อยก้าวออกจากห้องเงียบๆ ปล่อยให้น้องเค้าอยู่ตามลำพัง
กับไอ้ยักษ์หล่อเป็นครั้งสุดท้าย
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
“ฮึก..ฮึก” เสียงสะอื้นที่ปล่อยอย่างไม่ฝืนทนอีกต่อไป หลังเพื่อนรักออกจากห้องไปกันหมดแล้ว
เหลือเพียงจอมกับร่างไร้วิญญาณอยู่ตามลำพัง
มือหนาเย็นชืดของร่างตรงหน้า ปากสวยได้รูปที่เคยพร่ำเอ่ยคำรักให้ฟังประจำบัดนี้ไม่แม้แต่
จะเผยรอยยิ้มให้เห็น ดวงตาคมเข้มที่ชอบจ้องให้อายปิดสนิทไม่แม้แต่จะขยับขึ้นมามองอีกแล้ว
“ฮึกๆๆ..พี่ครับ..จอมฝันไปใช่ไหมนี่มันไม่ใช่เรื่องจริง..พี่แค่ล้อเล่น...ไหนบอกจะไม่ทิ้งกันไง
พี่สัญญากับจอมแล้วนี่จะดูแลกันไงครับ ทำไมทิ้งจอมไปแล้วฮืออๆๆๆ” ร่างสมส่วนไหล่ลู่ตกกายสั่นเทิ้มตามแรงสะอื้นไห้
ก่อนจะค่อยๆ ยื่นมือลูบใบหน้าหล่อคมไล่ตั้งแต่สันจมูกโด่งสวย แนวกรามแกร่งไรหนวดเขียวระคายมือ ใบหน้าแสนคุ้นเคย
บัดนี้เย็นชืดไร้สีเลือด มือเรียวยาวสั่นระริกก่อนจะเปล่งเสียงแหบปนสะอื้นออกมาเบาๆ
“จอมขอโทษครับพี่ ที่ไม่เคยบอกความรู้สึกตรงๆสักครั้ง แม้ตอนนี้จะสายไปแล้ว
แต่จอมอยากให้พี่ได้รู้ไว้ ‘จอมรักพี่บอมย์ครับ’...” คำสารภาพรักปนเสียงสะอื้นน้ำตาไหลอาบแก้ม หากร่างไร้วิญญาณ
ตรงหน้าสามารถได้ยิน คงดีใจไม่น้อย คำที่บอมย์เบย์อยากได้ยินจากปากสวยของน้องมาตลอด
วันนี้แม้จะสายไปแล้วก็ตาม แต่จอมใจนักเลงผู้ปากหนักก็ยังเปล่งคำสารภาพรักออกมาจาก
ก้นบึ้งหัวใจ ครบรอบวันเกิดยี่สิบปี คือวันเสียคนรักผู้ใจดีแสนอบอุ่นอ่อนโยนไปอย่างไม่มีวันกลับ หัวใจนักเลงแตกสลาย
เจ็บปวดเกินบรรยาย แต่เพราะสายเลือดนักเลงทรนงเต็มเปี่ยมที่มีติดตัว ทำให้ใบหน้าหล่อใสก้าวเดินออกจากห้องฉุกเฉิน
ด้วยแววตานิ่งสงบ ไร้น้ำตาแม้แต่หยดเดียว นอกจากพอจะคาดเดาได้ว่าเจ้าตัวผ่านช่วงทรมานมาแล้วหลักฐานหลงเหลือ
มีเพียงดวงตาแดงก่ำที่ปิดไม่มิด
พ้นประตูห้องมาจอมเดินตรงเข้ามายังพวกผม ก่อนจะเอ่ยปากด้วยน้ำเสียงทุ้มนิ่ง
ไม่หลงเหลือความสั่นพร่าอยู่แม้แต่น้อย ช่างน่าทึ่งยิ่งนัก
“ผมจะดร๊อปเรียนเอาไว้ก่อน ขอเคลียร์เรื่องพี่ให้เรียบร้อยหลังจากนั้นค่อยวางแผนเรื่องเรียนอีกที”
จอมพูดด้วยใบหน้าเรียบนิ่ง ความจริงจังในน้ำเสียงแสดงถึงเจตจำนงค์ของน้องชัดเจน พวกผมมองสบตากันนิ่ง
ก่อนตะเกียงจะเป็นคนพูดขึ้นว่า
“คุณแม่กับคุณพ่อพี่บอมย์ ส่งคนมารับศพเข้ากรุงเทพฯแล้ว ยังฝากกำชับให้พวกเราปิดข่าวเงียบ
ไม่ให้แพร่งพรายออกไปว่าพี่เค้าเสียชีวิตแล้วเป็นอันขาด จนกว่าจะจัดการกับคนร้ายได้ เพื่อให้ศัตรูมันหวาดระแวง”
น้องจอมมองหน้าตะเกียง เลิกคิ้วเป็นคำถาม ผมเลยอธิบายแทน
“คือทางผู้ใหญ่จะนำศพของบอมย์ไปจัดการเงียบๆ ระหว่างนี้จอมต้องนั่งเก้าอี้บริหารแทนมัน
โดยพี่กับพี่ตะเกียงจะเป็นพี่เลี้ยงให้เอง เราวางแผนดึงตัวคนบงการออกมาแก้แค้นให้มันแล้ว” รวบรัดตัดความ
ทันเห็นดวงตาวาวโรจน์จากตาคมสวยของน้องขึ้นมาแวบหนึ่ง ก่อนจะตอบผมกลับว่า
“ครับ...ผมจะเข้าไปบริหารงานแทน ขอบคุณพี่โต๋กับพี่ตะเกียงมากนะครับ ผมสัญญาจะลากตัว
ไอ้ชั่วนั่นออกมาให้ได้” น้ำเสียงกร้าวหนักแน่น ดวงตาคมสวยฉายแววมุ่งมั่น ทำให้อดรู้สึกสะท้านใจตามไม่น้อย
พลังซ่อนเร้นบางอย่างที่สัมผัสได้ว่างานนี้ จอมน้อยของไอ้บอมย์ไม่ได้มีดีแค่คำพูดเสียแล้ว
เชื่อเถอะด้วยประสบการณ์ที่มีผมคิดว่าอ่านไม่ผิด เด็กคนนี้มีดีซ่อนอยู่ คงถึงเวลาที่นักเลงจอมทรนงจะสำแดงเดช
ให้ศัตรูไอ้บอมย์ได้สำนึกแล้วละมั้ง เพราะยังไงพวกผมก็ไม่ปล่อยพระเอกเค้าลุยเดี่ยวอยู่แล้ว ไอ้ยักษ์หล่อถ้ามัน
ได้มาเห็นน้องจอมตอนนี้ คงอึ้งแน่นอน...เอาเถอะเพื่อนพักผ่อนให้สบายก่อนบอมย์เบย์.....
มาอัพให้แล้วนะคะ ขอโทษอย่างแรงที่มาไม่ได้ตามสัญญา
ภาระวุ่นวายมากมาย ขอบอกตอนนี้น้ำไล่บี้ตูดอยู่
Luk. :pig4:
-
:o12: :o12: :o12: :o12: :sad4: :sad4:
-
:a5:
:z3:
:m15:
-
พระเอกตายซะแล้ว
-
:monkeysad: บอมย์เบคงไม่เป็นไรใช่มั้ย มันเป็นแผนนนนน
ปล.+1 และเป็ดให้ค่ะ
-
:sad4:
พี่บอมย์ตายหรอ?!
ไม่จริงใช่มั้ยอะ :o12:
-
ไม่เชื่ออ่ะว่าจะตาย ไม่เชื่อ ม๊ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
รออ่านตอนต่อไป หวังว่าจะได้ยิ้มทั้งน้ำตานะคุณลัก :กอด1:
:L1: :L1: :L1:
-
จากที่อ่านนิยายในเล้ามานาน ตอนที่จบแบบค้างคาใจ ตอนต่อไปมักจะค้างไว้นานกว่าจะมาต่อ 555
.
หวังว่ามันเป็นแผนของบอมย์
-
:pig4: ขอบคุณคนเขียนมากๆ ค่า
ขอให้ปลอดภัยจากน้ำท่วมนะคะ :L2:
-
แผนใช่มั๊ย?
:m15:
-
เฮียแกล้งตายใช่ไหม ตัวเย็นๆ เนี่ย เอาน้ำแข็งมาลูบ :z3:
หน้าซีดๆ ไร้เลือดเนี่ย เมคอัพเอาใช่ไหม o22
ไม่หายใจเนี่ย ไปแอบฝึกลมปราณมาใช่ไหม :serius2:
:m15: อย่าทำกับน้องจอมอย่างนี้นะ
-
มันเป็นแผนใช่มั้ยยยยยย = ="
ขอให้เป็นแผนเถอะ
อย่าตายนะบอม
-
พักผ่อนให้สบายก่อน ไม่ใช่พักผ่อนให้สบายเถอะ แปลว่าเรายังมีความหวังอยู่รึเปล่าอ่ะ
ความหวังเล็กๆ
-
:o12: :o12: :o12:ไม่น้า
-
เค้า ไม่เชื่อ หรอก ถึงบอมย์ จะถูกยิงจริงๆ แต่ต้องซ้อนแผนกับหมอวิน แน่เลย
ปล่อย เจ้า บอมย์ มัน ไปรักษาตัวก่อน ตอนนี้ มาลุ้นน้องจอม บู๊กับศตรูดีกว่า
-
ตายจริงอ่ะ ล้อเล่นใช่ไหม พระเอกอะไรตายง่ายขนาดนี้ ไม่เชื่อ ไม่เชื่อ ไม่เชื่อ ไม่จริง ไม่จริง ไม่จริง แผนแน่เลย
ทำจอมเสียน้ำตาบ่อยเกินไปแล้ว สงสารหนูจอม :เฮ้อ:
-
ไอ้หย่ะ น่ากลัว :o12: :sad4: :sad4: ขาดใจตายดีกว่าเรา :z3: :z3:
เป็นกำลังใจให้คุณ Luk ค่ะ :L2: แบบว่าค้างด้วยอ๊ะ เรื่องจริงหรอ ล้อเล่นช่ายม๊ายยย :a5:
-
ไม่เชื่อว่าบอมย์จะตาย แผน แผนของของรันใช่ม่ายยยยย
น้อมงจอมจะบู๊ล้างผลาญไปเลย พี่สนับสนุน
-
:monkeysad: :monkeysad: :monkeysad:
-
มันเป็นแผนใช่มั้ย
-
ไม่จริงใช่มั๊ย :o12: มันเป็นส่วนหนึ่งในแผนใช่มั๊ย :m15:
-
:o12: :o12: :o12:ไม่จริงใช่ไหมมมมมมม
-
กลัวใจน้องเวลารู้ความจริง จังเลยอ่ะค่ะ
-
ตายจริงอะ ??? ไม่เอาหรอก แบบนี้มันโหดร้ายเกินไปแล้ว
เราไม่ชอบหนังเศร้าอะ :monkeysad:
-
ไม่ตายหรอกใช่ไหมต้องไม่ตายจริงๆๆ
-
ไม่จริง คุณ Lux แต่งดราม่าไม่เป็นหรอก..ใช่ไหม
มันต้องเป็นแผนซิ :sad4: :o12:
-
คุณ Luk ล้อเค้าเล่นใช่ม้ายยย :o12:
ป.ล.ขอให้ผ่านวิกฤตินี้ไปได้นะคะ เอาใจช่วยทุกคนค่ะ
-
ม่ายจริงใช่มั๊ยยยย
พระเอกจะตายได้ยังไง
มันเป็นแผนของสิงโต๋ใช่มั๊ยอ่ะ
:sad4: :sad4: :sad4: :sad4: :sad4: :sad4: :sad4: :sad4:
-
เราไม่เชื่ออออออออออออออออออออ
:sad4:
ว่าพี่บอมบ์จะตายง่ายๆแบบนี้
ม่ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
:z3:
ขอให้มันเป็นแค่แผนซ้อนแผนสามชั้น
ว่าแต่ถ้าเป็นแผน
พี่บอมบ์นี่เนียนมากไปมั้ย
:laugh:
-
:z3: :z3: :z3: :z3: :z3:
ไม่จริงงงงงงงงงงงงงงงงงง!!
-
แกล้งตายใช่ไหม๊
ถึงจะแกล้งแต่ก็เศร้านะ
:monkeysad: :monkeysad:
-
พิสูจน์ใจกันด้วยความตายเลย
รอตอนต่อไปอยู่นะ
:call:
-
:m15:กรี้ดดดดดถึงรู้ว่าเป็นแผนแต่ก่รับไม่ได้นะคะตอนแรกตกใจมากมายกรี้ดดดดดดดดดดด
ปลอบใจตัวเองค่ะว่าเป็นแผนพระเอกของเราไม่ตายจริงๆๆหลอก :กอด1:
-
:z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3:
ม้ายจิงงงงงงงงงงง
เฮียแกล้งตายช่ายไหม
ให้ทุกอย่างมันเปนไปตามแผน
มีมันเปนแผนช่ายไหม
ไม่ใช่เรื่องจิงช่ายไหม
ไม่ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
+1 รอ รอ รอ :L2: :L2:
-
ไม่จริงใช่ไหม๊ มันเป็นแผนใช่ไหม๊ :sad2:
แรงส์อ่ะ สงสารน้องจอม :เฮ้อ:
-
:กอด1:
-
ไม่เชื่อ!!!! ไม่ใช่!!! ไม่จริ๊ง ง ง!!!!!!
ไม่น๊า า า~~~ มันเป็นแผนๆ
ร้องไปแล้ว ซิกๆ T^T YY ม๊าย ย
+เป็ด +♥
-
:a5: :a5: :a5:
ไม่เชื่อ ไม่เชื่อ ไม่เชื่อ ไม่เชื่อรูหูตัวเอง
ไม่จริง ไม่จริง ไม่จริง พี่บอมยังต้องไม่ตาย :z2: :z2: :z2:
-
ตาย ? (T^T)
ไม่เอาอ่ะ :: ไม่จริงใช่ไหม ? ฮื้้อๆๆ ;'((
-
แผนใช่มั้ย? เล่นงี้เลยหรอออ :z3:
โฮกกใจไม่ดี
-
:m15: :monkeysad: ตายจริงปะเนี้ย
ขอให้ปลอดภัยจากน้ำนะค่ะ
-
ตายตามแผนใช่เปล่า
ไม่ตายจริงนะ ไม่เอาเศร้าง่ะ :sad11:
-
บอมย์ต้องแกล้งตายแน่เลย จอมเสียใจใหญ่เลยแต่น้องแมนมาก ชอบบบบบบ
-
แงๆๆ เค้าไม่เชื่อ :o12: ต้องมีแผนแน่ๆ ต้องมีแผนแน่ๆเลยใช่ไหม่ :sad4:
-
ไม่ ไม่เชื่อ ไม่จริง มันไม่จริงใช่ใหม :z3: :o12:
-
ถึงมันจะเป็นแผนแต่ก็เศร้า :sad4:
สงสารจอมจัง
แต่ก็อยากดูจอมสำแดงฤทธิ์ อิอิ :pig4:
-
ไม่จริง มันต้องเป็นแค่แผนซิ :z3: ไม่เอาไม่อยากให้มีใครตายเลยอะ :sad4: เมื่อคราวพี่เทคก็ทีนึงแล้วตอนนั้นอ่านไปร้องไห้ไปเลย สงสารพี่เทคสุดๆอะ :m15: :m15: :m15:
-
ไม่จิงอ่ะ บอมย์เบย์จะตายได้ไง เค้าไม่ยอมนะ ไม่ย๊อมมมมม :monkeysad: :monkeysad: :monkeysad: :monkeysad:
-
น้องลักษ์ บอมย์ไม่ได้ตายจริงๆใช่ไหม เป็นแผนล่อพวกนั้นออกจากมุมมืดใช่ไหมจ๊ะ
หวังว่าให้เป็นเช่นนั้นนะจ๊ะ
-
มันคงเป็นแผนแน่ๆๆ
-
มันเป็นแผนคะ :o12: :o12:.....น้ำตายังไหลไม่หยดเรย ทำไงดีหยุดไม่ได้ :z3: :z3:
-
น้องจอมเข้มแข็งมากครับลูก
-
ไม่จริงใช่ไหม
แล้วจอมจะอยู่ได้อย่างไรละเนี่ย
บอกไปแล้วว่ารัก จะได้ยินไหมหนอ
รอปฏิิหารณ์ แล้วกันเหนอ
-
:z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3:
มันเป็นแผนๆห้อีกฝ่ายตายใจ ใช่ไหมมม
:serius2: :serius2: :serius2: :serius2: :serius2: :serius2: จะตายไม่ได้น่ะ
-
ไม่จริงใช่ม้ายยยยยยยย :serius2: :serius2:
-
ไม่มีอะไรแรงเท่าไฟแค้นของภรรเมียอีกแล้ว โดนจัดหนักแน่พวกนั้น
-
:o12: :o12: :o12: :o12: :o12: ไม่จริง ใช่มั้ยค่ะ :monkeysad: :monkeysad: :monkeysad: :monkeysad:
-
กลับมาเร็วๆนะลุง :dont2: :dont2:
สงสารจอมอ่ะ :เศร้า2:
เป็นกำลังใจให้น้าาาา
มาต่อเร็วๆนะคะ o14
:pig4:
-
:a5: ไม่จริงใช่ไหมอ่ะ
มันเป็นแผนใช่ไหม ฮือๆ
ตอนนี้อึ้งไปนานเลย มาแบบไม่ทันตั้งตัวเลย
เกิดเรื่องเร็วมาก ตกใจแทนจอมเลยอ่ะ อิอิ
อยากเห็นจอมโหดเหมือนกันนะ
:L2:
-
เปิดเรื่องมา น้องจอมก็เป็นหม้ายซะแล้ว แสดงว่าเคราะห์กรรมคงหนักหนาน่าดู
-
:o12:อย่าดราม่าได้ป่ะไม่อยากเศร้า
-
เอาใจช่วยให้หนีน้ำทันนะคะ บ้านเราก็คงเป็นคิวต่อไป ได้ข่าวว่ากำลังมา
-
กลับมาตอนนี้นอกจากน้ำท่วมบ้านเมืองแล้ว น้ำตายังท่วมห้องอีกด้วย ToT
-
ไม่จิงอะโกหกกันช๊ะมัย
-
ฮือ สงสารน้องจอมอะ พี่บอมย์คงปลอดภัยดีนะ
-
บอมบ์ไม่ตายใช่มั้ย :monkeysad: :monkeysad: :monkeysad: :monkeysad:
-
:a5: :a5: :a5:
o22 o22 o22
มันต้องเป็นแผนๆ :sad4: :o12: T^T พี่บอมมมมมมมม :z3:
-
ไม่จริง ไม่จริง ไม่จริง ไม่จริง ไม่จริง
:z3: :z3: :z3: :z3: :z3:
-
ตายจริงอ่ะ หรือเป็นแผนซ้อน
ไม่เอาแบบพระเอกตายถาวรนะ
-
เพิ่งจะมาอ่านทัน
ฟู่ววววว
ไม่เป็นไรนะน้องจอม!!
มันเป็นแค่แผนเท่านั้น!!!
-
ตายจิงอ่ะ มันเป็นแผนใช่มั้ยอ่ะ
พี่บอมย์อย่าตายนะๆๆๆ
-
เฮ้ยยย พี่บอมบ์คงไม่ตายจริงใช่มั้ยย??
เเผนใช่มั้ย อย่าตายน่ะพี่บอมบ์
-
รออ่านแผนต่อไปอยู่นะจ๊ะ :bye2:
-
มันเป็นแผนใช่ม้ายยยยยย :sad4:
-
แผนใช่มั้ยนี่ น้องเสียใจขนาดนี้
กลับมาได้มีเคลียร์ยาวแน่เลยพี่บอมย์
-
มันเป็นแผน....เนอะ
ขอเชื่อว่ามันเป็นแผนแล้วกันค่ะ
รอตอนต่อไป
-
:sad4:
ทำร้ายจิตใจกันตลอดๆๆๆนะไอ้พี่บอมย์เน่า
สงสารนักเลงมาก!!!
-
มันเป็นแผนสินะ
-
จากนั้นพี่บอมย์คงได้ปฏิบัติภารกิจแบบลับๆๆแต่แอบโหดสินะ
-
เออ แบบว่า อ่านตอนนี้แล้ว ตามอีโมเลยฮะ :a5:
-
:z10:
คิดถึงจอมสุดๆ
อยากเห็นจอมโหด 555+
-
:jul1:เค้าคิดถึงน้องจอมเมือไหร่จะมาคิดถึงน้องจอมกับพี่บอม์ :bye2: :call:
-
:n1:มาใด้แล้ววันนี้วันพุธแล้วใด้แต่ร้องเพลงรอ :man1:
-
มารอตอนใหม่ค่ะ
:z2:
-
จอมใจนักเลง
Part 28
ผู้บริหารคนใหม่.
.
.
.
.
.
.
ประธานใหญ่เรียกประชุมคณะกรรมการและผู้จัดการธุรกิจโรงแรม รวมทั้งรีสอร์ทของตระกูล
‘สวัสดิ์วงศ์สว่าง’ ในเครือภาคเหนือ โดยการประชุมครั้งนี้ใช้ระบบอินเตอร์คอมเฟอเร้นท์ นายท่านเป็นประธาน
โดยมีคุณนายนั่งบริหารตำแหน่งรองประธาน ดำเนินการประชุมทั้งหมด
สมาชิกครบองค์ประชุม พี่ชิดเลขาฝ่ายบุ๋นของไอ้บอมย์เป็นคนจัดการเอกสารนั่งประกบน้องจอม
ตรงหัวโต๊ะเก้าอี้ประจำตำแหน่งไอ้บอมย์ ส่วนผมกับตะเกียงนั่งทางซ้ายมือเรียงถัดกันมา ที่เหลือก็เป็นคณะกรรมการ
รวมทั้งผู้จัดการและหัวหน้าแผนกไม่ต่ำกว่า 100 คน บ่งบอกให้รู้ว่าธุรกิจตระกูลไอ้ยักษ์หล่อมันใหญ่โตมากแค่ไหน
-------------------------------------------------------------------------------------------------------
“เอาละ เพื่อไม่ให้เสียเวลาผมเปิดประชุมเลยนะ”
พ่อไอ้บอมย์กล่าวเปิดประชุมผ่านจอโปรเจคเตอร์ขนาดใหญ่เต็มผนังห้อง
“ที่ผมรบกวนเวลาทำงานของทุกคน เรียกประชุมด่วนในวันนี้ เพราะมีเรื่องต้องแจ้งให้
คณะกรรมการบริหารโซนภาคเหนือทราบ ตั้งแต่บัดนี้เป็นต้นไป ลูกชายของผม ‘จอมภาคย์ คูมิคาโตะ”
จะนั่งตำแหน่งกรรมการผู้จัดการที่คุณบอมย์เคยบริหาร ส่วนอนาคตจะมีการเปลี่ยนแปลงยังไง ผมจะเรียกประชุมอีกครั้ง”
เสียงแซ่งแซ่ดังทั่วทั้งห้อง เนื่องจากจอมภาคย์ยังดูเด็กมากในสายตาคณะกรรมการ
เป็นใครมีประวัติความเป็นมายังไงไม่มีใครมีข้อมูลชัดเจน
แม้ประธานและรองประธานจะการันตีก็เถอะ ไม่มากก็น้อยต้องมีข้อกังขาเกี่ยวกับวุฒิภาวะ
และความสามารถ แต่ที่ผมทึ่งคือน้องนิ่งมาก ไม่มีอาการหวั่นไหวต่อท่าทีของคณะกรรมที่แสดงออกแม้แต่น้อย
แววตาคมไม่ฉายแววหลุกหลิกให้เห็นเลย ยังคงนั่งหลังตรงหน้านิ่งทำเอาหัวหงอกหัวดำต่างพิจารณาไปด้วยดังโบราณว่าไว้
‘เมียราชสีห์ มีหรือจะไร้ลายสิงห์’
ข้อนี้พิสูจน์แล้วว่า จอมภาคย์ คือสิงห์หนุ่มที่มีเขี้ยวเล็บซุกซ่อนไว้ภายใต้สีหน้าสิงห์สำอางค์
เป็นอย่างดี ต้องอย่างนี้สิอดยกนิ้วให้ไอ้ ดร.บอมย์ มันไม่ได้ ตาแหลมมากเลยมันที่เลือกเด็กคนนี้เป็นคู่ชีวิต
“อย่าเพิ่งมีคำถามตอนนี้ แม้จอมภาคย์จะดูเด็ก แต่เค้าไม่ได้บริหารงานคนเดียว ผมยังมีผู้ช่วย
อีกสองคนที่จะคอยดูแลร่วมด้วย ซึ่งทุกคนคุ้นหน้าพอสมควร นั่นคือคุณโตโต๋และคุณตะเกียงทายาทของ ‘สิงห์อัคนีกรุ๊ป'
รู้แบบนี้แล้ว คงหมดข้อกังขาหายห่วงกันแล้วสินะ” ท่านประธานรวบรัดตัดจบ เมื่อแนะนำผมและตะเกียงเป็นที่เรียบร้อย
เสียงแซ่งแซ่อื้ออึงดังขึ้นอีกรอบ แต่คราวนี้มาในแนวทึ้งและอึ้งไปตามกัน คงเพราะพวกเค้าทราบถึงศักยภาพของ
เครือสิงห์อัคนี เมื่อมีชื่อผมสองคนเข้าร่วมด้วย ย่อมไม่มีคำพูดใดๆ คัดค้านได้อีก
จากนั้นก็เป็นการแนะนำตัวอย่างเป็นทางการ โดยแม่ไอ้ยักษ์หล่อให้พวกเราแนะนำตัว
ทักทายคณะกรรมการพอหอมปากหอมคอ บรรยากาศเป็นไปด้วยความชื่นมื่น พลิกสถานการณ์ก่อนหน้าให้เบาบางลงไปเลย
น้องจอมวางตัวดีจนได้รับการยอมรับจากทุกคนในเวลาอันสั้น ถือเป็นการเปิดตัวกรรมการผู้จัดการ
ได้ไม่เลวเลยทีเดียว เชื่อว่าพรุ่งนี้หนังสือพิมพ์ตลอดจนสื่อทุกสื่อต้องลงหน้าหนึ่ง พร้อมกับคำถามคาใจของหลายคนว่า
‘บอมย์เบย์’ ผู้บริหารสุดหล่อดีกรีด๊อกเตอร์ หนุ่มไฟแรงที่สาวๆ ต่างหมายปองหายตัวไปไหน
เนื่องจากข่าวนี้ถูกปิดเงียบ ย่อมเป็นที่ตั้งคำถามของคนอยากรู้เป็นเรื่องธรรมดา
------------------------------------------------------------------------------------------------------
“วันนี้ ผมมีตารางทำอะไรบ้างครับ?”
จอมถามพี่ชิด หลังจากพวกเราเข้ามาทำงานได้ร่วมอาทิตย์ ยอมรับว่าน้องหัวไวมาก
สร้างความปลาบปลื้มให้พี่ชิดเลขาส่วนตัวไอ้ยักษ์ไม่น้อย เจ้านายหนุ่มคนใหม่ทั้งรูปหล่อ ไม่ดื้อ ฉลาดหัวดี
แกชมให้พวกผมฟังไม่ขาดปาก ซึ่งผมกับตะเกียงก็เห็นด้วยอย่างไม่มีข้อโต้แย้ง
แม้จอมจะยังเด็ก แต่การวางตัวตลอดวิธีควบคุมอารมณ์ความรู้สึกภายใต้ใบหน้าหล่อ
กระชากใจใครต่อใครนั้น กลับทำได้ดีเกินคาด ถึงแม้ที่บ้านน้องจะเก็บตัวเงียบอยู่แต่ในห้องก็เถอะ ผมรู้ว่ายังคงเศร้าเสียใจ
เรื่องไอ้บอมย์มันอยู่ เพียงแต่เก็บไว้ข้างในจนมิดชิด โดยการปั้นรอยยิ้มต่อหน้าพวกผมและคนอื่นๆ แต่มันก็ดูจืดชืด
ไม่สดใสเหมือนเก่า กลายเป็นหนุ่มหน้านิ่งต่อให้ไม่มีผลด้านเสน่ห์ของจอมให้ลดน้อยลงก็ตาม ตรงกันข้าม
กลับสร้างความน่าเชื่อถือต่อคนที่พบเจอให้ยอมรับนับถือไปซะงั้น
ไอ้รันกับไอ้พรต กลับไปพร้อมกับทีมการ์ดที่พ่อแม่ไอ้ยักษ์หล่อส่งมารับศพมันอย่างลับเฉพาะ
ตั้งแต่คืนวันนั้นแล้ว เราติดต่อกันทางโทรศัพท์เท่าที่จำเป็น ผมกับตะเกียงก็คอยดูแลจัดการทุกอย่างให้เข้าที่ พร้อมกับ
มอบหมายตะเกียงเป็นพี่เลี้ยงใกล้ชิดกับน้องมันไปด้วย เพราะสองคนนี้จะเข้ากันได้ดีกว่าผมมาก
อาจเพราะผมก็ไม่ใช่คนมีนิสัยชอบพูดสักเท่าไหร่ ตะเกียงจึงเป็นพี่เลี้ยงที่จอมคุยด้วยมากที่สุด
ทุกอย่างลงตัวรวดเร็วกว่าที่คิดไว้ พี่สอนยังคงรับหน้าที่เทคแคร์จอมเหมือนที่เคยดูแลไอ้บอมย์
ส่วนผมกับตะเกียงช่วยดูงานเอกสารติดต่อกรุ๊ปทัวร์ ที่จองเข้ามารวมถึงลูกค้าวีไอพีให้ด้วย ทำงานประสานกับฝ่ายการตลาด
สำหรับจอมทำหน้าที่คอยเซ็นเอกสารซึ่งมีพวกผมกลั่นกรองให้ก่อนเรียบร้อยแล้ว
ข่าวของกรรมการผู้จัดการหน้าอ่อนหล่อลากไส้ของสวัสดิ์วงศ์สว่าง เป็นท็อคออฟเดอะทาวน์
ตามที่คาด ผ่านมาอาทิตย์กว่าไม่มีซ่าลงสักนิด กลับกลายเป็นจุดขายของนักข่าวที่พยายามขุยคุ้ยประวัติ
ตลอดจนเบื้องลึกเบื้องหลังออกมาเพื่อแข่งขันกันกระจายจนจอมภาคย์ดังเป็นพลุแตก ด้วยรูปลักษ์ที่ดึงดูดสาวๆ
จุดความสนใจต่อน้องยิ่งขึ้นไปอีก ไม่ว่าจะปรากฎตัวในงานเลี้ยงที่ไหน เจ้าตัวแย่งซีนเป็นพระเอกของงานชูโรงเสร็จสรรพ
ส่วนใหญ่ผมให้น้องลุยเดี่ยวมีพี่สอนคอยดูแล โดยผมกับตะเกียงคอยดูอยู่ห่างๆ ที่ไม่กังวลเพราะด้ามปากกา
ของน้องมีกล้องขนาดจิ๋วสัญญาณแรงเก็บได้ทั้งภาพและเสียงเป็นเทคโนโลยีล้ำสมัยอภินันทนาการจากไอ้โทนี่ส่งมาให้ใช้
ด้วยอุปกรณ์พิเศษชนิดนี่ พวกผมจึงสามารถรับรู้เกี่ยวกับน้องจอมตลอดเวลา
การปรับตัวเข้าสังคมของจอมผ่านฉลุยไม่มีปัญหา ความหยิ่งทรนง พูดตรงชัดเจนไม่อ้อมค้อม
บวกกับวาจาซื่อใสใจนักเลง เป็นสิ่งที่ได้รับการยอมรับจากพวกผู้ใหญ่ให้นึกรักเอ็นดูได้ไม่ยาก ในที่สุดเป้าหมายแห่งการ
ล้างแค้นก็เป็นฝ่ายเดินเข้าหาน้องเองจนได้ เมื่อทั้งคู่พบกันที่งานเลี้ยงสำคัญหลังจากน้องดังเป็นพลุแตก
ไม่เสียทีที่วางเหยื่อล่อตามแผนของไอ้รัน รู้สึกจะเห็นผลเร็วเกินคาด....????
---------------------------------------------------------------------------------------
“ว่าไงหลานชาย จำอาได้ไหม?”
พ่อเลี้ยงบรรจงทักทายจอม หลังเดินเข้ามาพร้อมขจร ลูกชายคนโปรด
“สวัสดีครับ พ่อเลี้ยง” จอมแสบยกมือไหว้ทักไปตามมารยาท
“นี่ขจรลูกชายอา คิดว่าคงรู้จักกันก่อนแล้วกับหลานชาย จอมภาคย์กรรมการบริหารใหญ่ของ
สวัสดิ์วงศ์สว่างกลุ่มภาคเหนือ” พ่อเลี้ยงหันหน้าไปบอกลูกชาย ช่างตีสองหน้าได้เนียนดีจริงเหะ
“ครับพ่อ ว่าไงจอมสบายดี” ไอ้ขจรตอบพ่อมัน ก่อนทักทายจอม
“ก็ดีครับ ไม่ทราบพ่อเลี้ยงมีธุระกับผมหรือเปล่า?” นั่นละ..นิสัยที่นักเลงชอบใจน้องมากที่สุด
ไม่อ้อมค้อมไม่โยกโย้ให้เสียเวลา
“ฮะๆๆ..ฮ่าๆๆๆ ไม่เสียทีตรงไปตรงมาดีมาก อาอยากเชิญหลานชายไปทานข้าวเย็นที่บ้านสักมื้อ
หวังว่าเราจะให้เกียรติอานะ นอกจากทานมื้อเย็นอาต้องการปรึกษาเกี่ยวกับธุรกิจด้วย” สายตาจิ้งจอกเฒ่าเจ้าเล่ห์
ที่มองสบจอม น้องไม่ออกอาการประหม่าสักนิด ตาคมนิ่งสุขุมจริงๆ ก่อนตอบพ่อเลี้ยงไปว่า
“ผมยินดีมากครับ ไว้พ่อเลี้ยงพร้อมเมื่อไหร่ติดต่อเลขาผมได้เลย หากไม่มีอะไรแล้ว ผมต้องขอตัว
ไปทักทายผู้ใหญ่ทางโน้นต่อ ขอตัวก่อนครับ” ปลีกตัวออกมาอย่างเท่ แค่อ่อยเหยื่อก็สามารถหลอกล่อปลาตัวโตฮุบเข้าให้
ตามแผน
---------------------------------------------------------------------------------------------
ต่อด้านล่าง
-
เอ๋า... ต่อด้านล่างตรงไหนเหรอ
-
น้องจอมเก่งมาก o13
บอมย์ไม่ได้ตาย ,แต่เป็นแผนของรันใช่มั้ย
-
- 2 -
“น้องจอม เท่มากเลยเนอะพี่โต๋”
ตะเกียงพูดกับผม ในขณะที่เราต่างนั่งจ้องจอมอนิเตอร์ที่ฉายภาพจากด้ามปากกาของจอม
และของพี่สอนที่ยืนประกบเจ้านายน้อยในงาน ทำให้เราต่างมองภาพทั้งสองมุมฟังบทสนทนาได้อย่างชัดเจน
“หืม...ที่ชมน้องเค้าไม่ได้คิดอะไรใช่ไหม?” ผมแกล้งแหย่ที่รัก ได้ผลคนสวยพองแก้มตาโต
เข้าใส่ทันที
“น้าน! อย่าหาเรื่องแกล้ง ไม่หลงกลหรอก เอ้? หรือว่าจะคิดดีจอมแม่งทั้งหล่อทั้งเท่
ดูๆแล้วน่าสนใจใช่เล่น” อ้าว! ดูคนสวยสุดแสบเค้าดิ กะแกล้งผมกลับซะงั้น ร้ายไม่เคยเปลี่ยนนี่ขนาดอายุสามสิบแล้วนะ
แต่ตะเกียงกลับยิ่งมีเสน่ห์จนผมหวงมากกว่าเดิมอีก
“หึ..ลองดู”
ผมตอบนิ่งๆ ยกยิ้มมุมปากนิดหนึ่ง แค่นี้ตัวแสบก็รู้ว่าเมื่อไหร่ผมทำเสียงหึขึ้นจมูก จะโดนไม่ใช่น้อย
“โอะโอ! อายุเท่าไหร่แล้วเนี่ย แค่นี้ทำมาดุใส่”
แล้วเราสองคนต่างมองตากันนิ่ง ก่อนจะหลุดหัวเราะขำกันออกมาจนได้
“หึหึหึ..ฮะ..ฮ่าๆๆๆ”
นั่นสินะ เราอยู่ด้วยกันมานานมาก พอๆ กับคู่ของไอ้พรตไอ้รัน จนไม่มีช่องว่างระหว่างเรากันแล้ว
อ้าปากก็เห็นลิ้นไก่รู้กระทั่งว่าอีกฝ่ายรู้สึกอย่างไร กำลังคิดหรือจะพูดเรื่องอะไร อดใจไม่ได้มือขยี้ผมนุ่มอย่างหมั่นไส้ไปที
ผ่านมาอีกสองวัน พ่อเลี้ยงบรรจงก็ติดต่อเชิญจอมไปทานมื้อเย็นที่บ้าน ซึ่งพวกผมก็วางแผน
ให้น้องตอบรับทันที หน้าที่สารถีประจำตัวก็อาจักร การ์ดก็พี่สอน ส่วนผมกับตะเกียงก็นั่งควบคุมทางจอมอนิเตอร์เหมือนเคย
โดยเน้นให้น้องพาพี่สอนเข้าไปในโซนด้วยห้ามห่างตัว แม้ไม่ได้รับเกียรติร่วมโต๊ะแต่ให้เข้าไปอยู่ในระดับสายตามองเห็น
เพราะผมจะได้อาศัยกล้องจากพี่สอนมองมุมจอมด้วยเช่นกัน
ทุกอย่างเป็นไปตามแผนการณ์ที่วางไว้ ถึงเวลาจอมกับพี่สอนก็ไปยังบ้านพ่อเลี้ยง งานนี้เป้าหมาย
ติดกับเร็วกว่าที่คิดไว้ นั่นคงเพราะฝ่ายตรงข้ามจ้องที่จะฟอกเงินอยู่แล้ว การที่ให้จอมออกโลง
มันคงคิดว่ากระดูกอ่อนเคี้ยวง่ายนั่นแหละ
“อ่า มากันแล้วเชิญด้านในเลย มาๆ หลานชายอากำลังรออยู่” จิ้งจอกเฒ่าออกมารอต้อนรับ
ถึงหน้าบันไดขึ้นตึกเลยทีเดียว พอเห็นจอมก้าวลงจากรถก็เข้ามาโอบไหล่ตีซี้อย่างเนียน
“ครับ ผมไม่มีอะไรมาฝาก นอกจากกระเช้าผลไม้” จอมพยักหน้าให้พี่สอนซึ่งยืนถือกระเช้าผลไม้
นำมาส่งให้ก่อนเจ้าตัวจะรับไปมอบต่อพ่อเลี้ยงอีกที
“โถ..เกรงใจทำไมคนอื่นคนไกลที่ไหน แค่หลานชายให้เกียรติมาทานมื้อเย็นที่บ้านอาก็ยินดีแล้ว
เป็นไปได้ช่วยเรียกอาจะดูสนิทกว่าเรียกพ่อเลี้ยงนะ” พ่อเลี้ยงบรรจงเล่เหลี่ยมแพรวพราวมาก
“อ่า..ครับคุณอา” เพียงจอมแสบตอบรับเท่านั้นแหละ เล่นยิ้มไม่หุบ ก่อนจะยื่นกระเช้าผลไม้
ให้คนรับใช้นำไปเก็บแล้วตนเดินนำเข้าไปยังห้องอาหารทันที
บ้านพ่อเลี้ยงถือว่าใหญ่โตสมฐานะ ขณะนี้บนโต๊ะอาหารมีสมาชิกนั่งรออยู่ก่อนแล้วพร้อมหน้า
หญิงสาวสวยวัยน่าจะราวยี่สิบเจ็ดยี่สิบแปด พ่อเลี้ยงแนะนำว่าภรรยา แสดงว่าคือแม่เลี้ยงเมียสาวตามข้อมูลที่ได้รับมา
เพราะขจรและจรรยาลูกสาวโตขนาดนี้ คงไม่มีแม่ยังสาวหรอก
สาวน้อยจรรยายิ้มไม่หุบเมื่อเห็นหน้าจอม แสดงความรู้สึกแทบไม่ต้องเดาแล้วว่าคิดยังไงกับจอมมัน
ผมกับตะเกียงต่างนั่งวิเคราะห์สถานการกันนิ่งๆ ตัวแสบมีกาแฟ กับขนมว่างจิบทานไปด้วย ส่วนผมกาแฟแค่นั้น
“นี่จรรยาลูกสาวอาเรียนที่เดียวกับหลานชาย รู้จักกันแล้วนี่คงเจอกันอยู่บ้างสินะ รู้สึกลูกสาวอา
จะปลื้มหลานชายไม่น้อย ฮ่าๆๆๆ” พ่อเลี้ยงแนะนำลูกสาว ท่าทางแทบจะจับใส่พานยกให้น้องมันซะขนาดนั้น
“ครับ ได้คุยกันบ้าง” จอมตอบ
“ป๊าคะ จอมเค้าดังออกจะตาย ดีใจจังที่บ้านเราได้ต้อนรับจอม” สาวน้อยบอก
ออกอาการอายไปด้วย
“ความจริงต้องเป็นผมมากกว่าที่ต้องขอบใจครอบครัวคุณ ให้เกียรติเชิญมาทานมื้อเย็น ขอบใจนะ”
จอมตอบอย่างสุภาพบุรุษ นั่นยิ่งได้รับความชื่นชมในสายตาพ่อเลี้ยงอย่างชัดเจน ส่วนขจรมียักคิ้วยกยิ้มเป็นการทักทาย
คู่นี้เท่าที่ทราบไม่กินเส้นกันมาก่อน นี่คงเพราะบัญชาพ่อเลี้ยงถึงได้ไม่ออกอาการกวนใส่
บรรยากาศระหว่างทานอาหาร เป็นแบบกันเองด้วยเจ้าของบ้านดูจะเอาใจแขกเป็นพิเศษ
จนเสร็จสิ้นมื้อค่ำ พ่อเลี้ยงก็ย้ายสถานที่ไปยังห้องรับแขกเพื่อพูดคุยธุระส่วนตัวทันที
อีกอย่างจอมก็ไม่อยากเสียเวลานานด้วย เมื่ออยู่กันลำพังแล้ว พ่อเลี้ยงก็เปิดประเด็นทันที
“อาอยากร่วมทุนกับหลาน ในธุรกิจโรงแรมและรีสอร์ทของเครือภาคเหนือ พอเป็นไปได้ไหม
ที่จะขายหุ้นให้อาสัก 30%” จิ้งจอกเฒ่าเริ่มปูทาง
“เรื่องนี้มันเกินอำนาจตัดสินใจของผม แต่ถ้ามีผลประโยชน์เหมาะสม และน่าสนใจผมก็พอมีหนทาง
อยู่เหมือนกัน ขึ้นอยู่กับว่าคุณอาแค่ต้องการเป็นผู้ถือหุ้นมีรายได้จากส่วนแบ่งปกติหรือต้องการอะไรกันแน่
ผมต้องการความชัดเจน” ความตรงแบบไม่อ้อมค้อมของจอมทำเอาจิ้งจอกเฒ่าอดยิ้มกว้างหัวเราะชอบใจใหญ่
“ฮ่ะๆๆๆฮ่าๆๆ...เยี่ยมจริงๆ คนรุ่นใหม่ไฟแรงแบบนี้อาชอบ ตรงๆ เลยนะ อาต้องการพื้นที่เปิดทาง
ให้ทำธุรกิจ ส่วนแบ่งนอกเหนือจากนั้นอายินดีตอบแทนให้หลานชายอย่างงาม” ข้อเสนอที่ชักจูงเพื่อโน้มน้าวให้คล้อยตาม
“หึหึ..อาคงไม่คิดว่าผมเด็กเกินนะครับ ถ้าผมต้องปล่อยหุ้นให้อาขนาดนี้ แล้วหวังส่วนแบ่งแค่นี้
ไม่เห็นจะน่าสนใจตรงไหน” จอมแสบต่อรอง ผมกับตะเกียงนั่งอมยิ้มทันที สุดหล่อของไอ้บอมย์ไม่ธรรมดาจริงๆ
“ฮ่าๆๆๆ หลานชายยอดเยี่ยมมาก ไหนลองว่ามาสิว่าหลานชายต้องการเท่าไหร่” จิ้งจอกเท่าพูดกลั้วยิ้ม
“ผมต้องการร่วมธุรกิจด้วย ทุกครั้งที่มีการส่งสินค้า ผมต้องมีส่วนร่วมและต้องได้ส่วนแบ่งห้าสิบห้าสิบ
ถึงจะน่าสนใจ” จอมแสบบอกไปทันที
“ฮ่ะๆๆๆฮ่าๆๆๆ..หลานชายไม่คิดว่ามันมากไปหน่อยไหม อาขอเจ็ดสิบสามสิบ ส่วนห้าสิบห้าสิบ
อนาคตข้างหน้าหากเราเกี่ยวดองกันแล้ว ไม่มีปัญหาหรอก” จิ้งจอกเฒ่าหวังจัดลูกสาวผูกมัดจริงๆ คายความลับออกมาแล้ว
“อาครับนั่นมันเรื่องของอนาคต ถ้าไม่ได้ตามนี้ผมคงไม่รับปาก” จอมแสบตัดบทง่ายๆ พร้อมกับ
ขยับตัวเล็กน้อยเหมือนทำท่าจะขอตัวกลับ ทำเอาจิ้งจอกเฒ่าชะงักไปนิด ก่อนจะรีบพูดขึ้นมาว่า
“หกสิบสี่สิบขาดตัว หลายชายรับเท่านี้ก่อนได้ไหม ขอให้ส่งสินค้าล๊อตนี้ก่อน ค่อยคุยกันอีกที”
จิ้งจอกเฒ่าบอก จอมแสบทำท่าครุ่นคิดหัวคิ้วขมวดมุ่นนิดหนึ่ง ก่อนตอบว่า
“ตกลง ครั้งนี้ผมยอมให้ ส่วนเรื่องซื้อหุ้นผมขอเจรจาอย่างเป็นทางการหลังส่งสิ้นค้าล๊อตที่ว่านี้แล้ว
เราค่อยคุยกันอีกที ไม่ต้องกังวลเรื่องสถานที่ส่งสินค้า ผมจัดการให้เอง แต่อาต้องแจ้งผมล่วงหน้าเพราะเรื่องนี้ผมจะใช้
อำนาจส่วนตัวเคลียร์ทางให้ ที่สำคัญผมขอเป็นล๊อตใหญ่นะ ถ้าเล็กๆแล้วไม่ต้องถึงมือผมเพราะมันไม่คุ้มค่ากับผลตอบแทน
ที่ต้องเสี่ยงลงมือไปยุ่งด้วย” จอมแสบพูดได้หน้านิ่งมาก แววตาจริงจังของน้องทำเอาจิ้งจอมเฒ่าจ้องสบอย่างค้นคว้า
แต่คงเพราะสายตาซื่อคมเข้มของจอมไม่มีสิ่งที่จะหาพิรุธเจอ จึงเอ่ยปากกลับมาว่า
“เอ้าตกลง ล๊อตนี้เดิมทีสินค้าขนาดกลาง แต่เมื่อหลานชายหวังรายได้ก้อนโตอาก็จะติดต่อกับเอเย่นต์
เพิ่มยอดเป็นสองเท่าร้อยกว่าล้าน หลานชายจัดการเคลียร์สถานที่รอได้เลย งานใหญ่ขนาดนี้อาคงต้องออกโรงลุยเอง
เหมือนกัน เพราะทางนั้นคงส่งระดับบิ๊กมาแน่นอน” จอมแสบพยักหน้ารับคำ ก่อนจะคุยรายละเอียดกันอีกเล็กน้อย
แล้วขอตัวกลับ ถือว่าสิ่งที่ได้ยินและทำการบันทึกเทปไว้วันนี้เป็นหลักฐานสำคัญใช้ร่วมกับหลักฐานชิ้นเอกในอีกไม่นานนี้แล้ว
คงต้องวางแผนให้รัดกุมเช่นกัน ถ้าจะจับจิ้งจอกเจ้าเล่ให้อยู่หมัดรวบยกแก็งค์แล้วละก็
รอจอมแสบกลับมาแล้วคงต้องระดมพลังสมองเตรียมรับมือ ถือว่าน้องทำได้เยี่ยมมาก
ใช้เวลาพบหน้าครั้งนี้เดินแต้มได้รวดเร็วไม่ยืดเยื้อ นั่นขึ้นอยู่กับไหวพริบและความหนักแน่นด้านจิตใจล้วนๆ
หากน้องหวั่นไหวไม่แน่วแน่คงทำให้ฝ่ายตรงข้ามจับพิรุธได้ แต่เพราะพื้นฐานเป็นคนชัดเจนตรงไปตรงมา
จึงทำให้พ่อเลี้ยงบรรจงมาเฟียใหญ่แห่งภาคเหนือยอมรับง่ายดาย ที่สำคัญคงมองว่าจอมยังเด็กน่าจะอยากได้เงิน
เป็นเรื่องปกติ แตกต่างจากไอ้ยักษ์หล่อที่ดื้อและคุยลักษณะนี้ด้วยไม่ได้
เพราะงั้นความชะล่าใจของจิ้งจอกเฒ่าจึงเกิดขึ้น....???????
มาต่อให้แล้วนะคะ ใกล้จบแล้วเช่นกันสำหรับพี่บอมย์น้องจอม
เหลือไม่กี่ตอนแล้ว วันศุกร์จะต่อเหยี่ยวรั่วให้ได้อ่านคลายเครียดกันนะคะ
ขอบคุณทุกกำลังใจ ส่งใจช่วยน้ำท่วมด้วยเช่นกัน ดูแลรักษาสุขภาพกันด้วยเด้อ
Luk. :กอด1:
-
จิ้มก่อนอ่านนน ><~
อืมม~น้องจอมนี่นิ่งดีจริงๆแฮะ...นี่มุมมองพี่โต๋
แล้วมุมของน้องจอมล่ะ...ยังเฝ้าคิดถึงนายบอมอยู่ทุกวิรึเปล่าน้า~
คิดถึงตาบอม~♥
รอตอนต่อไป!
-
น้องจอมเท่สุดๆๆๆๆ
เก่งมากกกกกก
จิงจอกเฒ่าติดกับแล้ว
สิงโตดำสุดยอดทุกคนเลย
o13 o13 o13 o13 o13
ปล.รอกุนซือเทพกับเหยี่ยวรั่ว
-
แค่บอมย์ไม่ตายก็โล่งใจแล้ว :เฮ้อ:
-
o13 o13 o13 o13 o13
น้องจอมเท่มว๊ากกกกกกกก
-
o13 น้องจอมนายแน่มากสมแล้วที่เป็นเมียบอมเบย์ :-[
อ๊ากกก รักน้องจอมจังอยากได้แบนี้สักคน ฮุๆๆ
ปล.+1และเป็ดให้นะคะ
-
:กอด1:+1 :L2: :L2:
-
นู๋จอมสูดยอดดดดดดดดดด
ขอชูฮกให้อย่างงาม o13 o13 o13
-
น้องจอม เก่งจังนะตัวเอง :m12:
-
ไม่อยากเชื่อเลยว่าใกล้จบแล้ว เหมือนเพิ่งจะได้เริ่มอ่านเมื่อไม่นานมานี้เอง :serius2:
ขอบคุณคนเขียนมากๆ ค่า :pig4:
-
พ่อเลี้ยงเละแน่ๆ รอตอนต่อไป....แฮ่ๆ
-
คาดว่าบอมเบย์น่าจะอยู่ด้านหลัง เอาใจช่วยสู้ๆๆจอมภาคของบอมเบย์ :pig4:
-
‘เมียราชสีห์ มีหรือจะไร้ลายสิงห์’
ถูกต้องที่สุด o13
เจอกันวัน ศุกร์ นะจ๊ะ น้องลักษ์ :กอด1:
-
จอมเท่ห์สุดๆ เอาคืนแทนบอม ให้จิ้งจอกเฒ่ามันกระอักเลือดเลย o13
-
:3123: :3123: :3123:
-
น้องจอมเท่มากกกก o13
-
‘เมียราชสีห์ มีหรือจะไร้ลายสิงห์’ <<< ชอบประโยคนี้มาก
เก่งกันทั้งคู่เลย เริ่ดส์!! o13
-
เข้มแข็งแบบเศร้าๆ คิดถึงบอมย์แล้ว น้องจอมสู้ๆๆ
-
คิดถึงเพ่บอมย์อ่ะ
จอมเท่มั่กๆค่า
-
จัดหนักให้พวกมันไปเลยนะน้องจอม
:L2: :L2:
-
จอมเท่มากเลยจ้า
จะจบแล้วเหรอ ><
รออ่านเหยี่วรั่วฮ่ะ
+เป็ด +♥♥♥♥
:กอด1: :กอด1:
:L2: :L2:
-
เวลาเค้าคุยธุรกิจกัน มันดูเครียดจริงเน้อ
-
สงสารน้องจอมจังเลย :m15:
คิดถึงพี่บอมแน้เลย
-
จอม อย่างเท่อ่ะ
เก่งมากๆเลย
-
ถ้าจอมรู้ว่าบอมย์ยังไม่ตาย จะเป็นยังไงนะ
-
+1 ให้กับตอนใหม่ครับบบ
:mc4: :mc4:
-
แล้วต่อไปจะเป็นยังไง??
:m28: :m28: :m28: :m28:
-
:L2:ขอบคุณนะคะคุณลักษ์ชอบมากเลยจอมสู้ๆนะหาตัวคนทีทำร้ายพี่บอมบ์ให้ใด้เอากำลังใจ :3123:
-
แอร๊ยยย อยากอ่านตอนต่อไปแล้วอ่าา
ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆนะคะ
ปล.มาต่อเร็วๆน้าา
-
จิ้มก่อนอ่าน
-
ดูท่าทางเหมือนจอมจรู้อยู่นะว่าเหตุการณ์จริงๆแล้วเป็นยังไง
-
จอมสู้ๆ :a2: :a2:
:pig4:
-
o13 o13 o13
-
ลุ้นๆๆๆ และเป็นกำลังใจให้จอมที่ลงทุนเป็นเหยื่อล่อเจ้าจิ้งจอกเฒ่านั่น
แต่หวังว่าตะเกียงและคนอื่นๆ จะช่วยกันปกปัองน้องจอมไม่ให้ได้รับบาดเจ็บจากแผนนี้นะ
-
บอมเบย์ จากไปแล้วจริงเหรอ แล้วจอม จะอยู่อย่างไรละเนี่ย เศร้าใจ :sad4:
-
:pig4: :pig4:
-
ลุ้นๆๆๆขอให้แผนสำเร็จ
-
น้องจอมเท่มาก แล้วจะจัดการกับจอมเฒ่ายังไง รออ่่านนะค่ะ
-
จอมนิ่งมาก
แต่ก็เท่ที่สุดอ่ะ
เจ๋งงงงงง ><
-
มันส์ เร้าใจ
o13
-
เฮียไปรักษาตัวที่ กทม.หรือเปล่า :serius2:
:เฮ้อ:ปล่อยให้น้องคิดว่าเฮียตายใช่ไหม
-
รอความมันส์บังเกิด
-
:angry2:พ่อเลี้ยงเอ๊ย อย่ามาจับคู่ให้น้องจอมมั่วนะ น้องเค้ามีพี่บอมย์อยู่แล้ว รู้มะ
-
o13
-
ไม่เป็นรองใครเลยจริง เมียราชสีห์คนนี้
จิ้งจอกเฒ่าเจ้าเล่ห์งานนี้มีเจ็บ..ใจจนแทบกระอักแน่ๆ
:กอด1:Luk ขอบคุณที่แต่งนิยายดีๆเยียวยาความบอบช้ำจากพิษน้ำท่วมนะจ๊ะ
-
ใกล้จบแล้วอ่ะ
คิดถึงพี่บอมย์
-
:กอด1:
-
หวังว่ามันคงผ่านไปด้วยดีนะ :z2:
-
น้องจอมแกร่งมาก เข้มแข็งมาก หวังว่าแผนนี้จะผ่านฉลุยนะ จับพ่อเลี้ยงเลวๆให้ได้ด้วยเถอะ
-
น้องจอมเท่ห์มากจริงๆ
o13
แต่ในใจคิดถึงพี่บอมบ์อยู่ใช่มั้ย?
สงสารน้อง
แบบนี้เค้าเรียกว่าหน้าชื่นอกตรมของแท้
แต่แบบว่าหมั่นไส้นังจรรยา
ทำมาจะจับน้องจอมเรอะ!!!!
คนเค้ามีผัวแล้วย่ะชะนี
:angry2:
(ได้ข่าวอิคนอ่านก็ชะนี :laugh:)
รอตอนหน้าค่า พี่บอมบ์มาซะทีเถ๊อะ
-
น้องจอมภาคย์หล่อมากคร้าาาาาาาาาา (http://www.yenta4.com/msn/emoticon/all/yenta4-emoticon-0388.gif)
(http://www.yenta4.com/msn/emoticon/green/yenta4-emoticon-0001.gif) ไอ้พ่อเลี้ยงหน้าโง่!!!
-
น้องจอมสุดยอดดดดดดดดด
สรุปว่าพี่บอมฟื้นยังเนี่ย
สู้ๆนะสุดหล่อ ทุกคนทำได้
-
แวะมา +1 ก่อนนอน คึคึ
-
จอม สุดยอดค่ะ สู้ๆๆๆ
-
พยามเข้าน้องจอม สู้สู้
-
เข้มแข็งจังเลยน้องจอม
อยู่ในห้องคนเดียวแล้วจะนั่งเศร้าขนาดไหนนะ :monkeysad:
-
น้องจอม เท่ห์ม๊ากคร๊าาาาาา โอ้ยยย หลงไปเต็มๆ :กอด1: :กอด1: (หลงมาตั้งนานแล้วไม่ใช่เรอะ!!!)
-
โอ้ น้องจอมเป็นจอมทัพแทนพี่บอมย์แล้ว เก่งจังนะ
ยิ่งได้โตโต๋กับตะเกียงมาช่วย ยิ่งแข็งแกร่งเข้าไปอีก
แต่ตอนหน้า จะจัดการพ่อเลี้ยงได้มั๊ยนะ ต้องรอดู
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ รักษาสุขภาพเช่นกันค่ะ :กอด1:
-
มาต่อเร็ว ๆ นะคะ
:really2:
-
แว๊กอยากอ่านต่อแล้วอะ
-
มาสั้นไปนิด แต่ไม่ไเป็นไรคะ ดีกว่าไม่มาเลย
คิดถึงบอมบ์จัง
-
น้องจอมแข็งแกร่งมากค่ะ
รอให้เรื่องร้ายๆๆผ่านไปก่อนนะคะ
เดี๋ยวน้องจอมก็จะได้เจอแต่สิ่งดีๆๆและคงมีความสุกยิ้งกว่านี้นะคะ :กอด1:
รักน้องจอมกะพี่บอมค่ะ o13
:L2:
-
น้องจอมเท่ห์ซะ อิจฉาพี่บอมย์จัง
-
จอมนี้เก่ง เท่ห์ น่ารักที่สุด
-
o13
จอมเยี่ยมมาก...
คิดถึงบอม เหมือนกันนะนี่
:กอด1: :กอด1:
-
o13
-
แง้ว ถ้าน้องจอมรุ้ความจริงต้องทะเลาะกับบอมแหงมๆ งื้อ อย่ามาม่ามากน๊า
-
แวะมาซุ่มดูอีกแล้วครับ อิอิ
-
แวะมาดูน้องจอม
-
น้องจอมทั้งเก่งทั้งเท่ห์
+1 นะคะ
-
จอมเท่ห์มากเลย
:pig4: :pig4:
-
มาเชียร์น้องจอมค่ะ
จอมสู้ๆๆๆๆ
-
น้องจอมสู้ ๆคิดถึงพี่บอมเหมือนกันนะ
-
:เฮ้อ:
จอมสู้ๆน้าาาาา
คิดถึงพี่บอมจังเลย :sad4:
-
จอมสุโค่ยยยย o13
นิ่งได้ใจมั่กๆ เท่ได้ใจเยยอ๊า :-[
จอมสู้ๆนะจ๊ะ เป็นกำลังใจให้ (คนแต่งด้วยนะคะ สู้ๆจ้า ^-^)
-
เป็นนักอ่านเงาแบบเงียบๆมานานแล้วฮะ!
ชอบ จอมกับเฮียบอมมาก>_< เท่ห์สุดๆเลยฮะ :impress2:
-
อ่านจนทันแล้ว ชอบเรื่องนี้ครับ สนุกมากๆ
-
น้องจอมเท่ห์มากๆ :impress2:
เมื่อไหร่เฮียบอร์มจะมา :เฮ้อ:
-
ถ้าจอมรู้ว่าเป็นแผนบอมบ์อ่อมแน่
-
จะเป็นยังไงต่อล่ะเนี่ย
-
นั่งซดมาม่าอย่างเอร็ดอร่อย
ช่วงนี้อ่านเรื่องไหนมีแต่ชวนให้น้ำตาเอ่อ
รอลุ้นกันต่อไป
-
รอลุ้นต่อไปค่าาา
-
คิดถึงพี่บอมย์
มาต่อเร็วๆน่ะค่ะ :mc4:
-
จอมใจนักเลง
Part 29
นักเลงลุย.
.
.
.
.
.
.
.
จอมร่วมวางแผนกับพวกผมอย่างละเอียด หลังกลับจากเย็นวันที่ไปพบพ่อเลี้ยงบรรจง
โดยเราเตรียมทีมจัดการจิ้งจอกเฒ่าไว้สองชุด แบ่งเป็นกองหน้าคือจอม พี่สอน ผม ตะเกียง ที่จะร่วมขบวนส่งมอบสินค้า
กับพวกพ่อเลี้ยงบรรจงในวันอังคารที่จะถึงนี้ตอนสามทุ่ม ใช้รีสอร์ทบนดอยอ่างขางที่ซึ่งพวกผมเคยเก็บตัวก่อนเกิดศึกกองกุมภ์
เมื่อสิบหกปีก่อนนั่นแหละ ถือว่าทำเลเหมาะมาก
กองหลังคอยสนับสนุน ไอ้พรต ไอ้รัน อาจักร เวศน์ และกำลังเจ้าหน้าที่เตรียมเคลียร์ทันที
เมื่อได้รับสัญญาณจากพวกเราทีมแรก แผนการวางไว้อย่างรัดกุม ที่เหลือรอถึงวันนั้น ภารกิจล้มจิ้งจอกคงถึงเวลายุติลงเสียที
ช่วงนี้จอมออกข้างนอกบ่อย คนที่ไปเจอคือสาวน้อยจรรยาลูกสาวพ่อเลี้ยงบรรจง น้องจำเป็นต้อง
เนียนตามแผนจึงไม่คิดปฏิเสธเมื่อฝ่ายโน้นนัดกินข้าวดูหนัง ทำเหมือนคบหาดูใจกันปกติ ตามความต้องการของฝ่ายพ่อเลี้ยง
ที่พยายามประเคนลูกสาวใส่พานให้จอมภาคย์
กลับจากข้างนอก น้องมักเก็บตัวเงียบอยู่แต่ในห้องส่วนตัว แม้แต่ผมกับตะเกียงยังไม่กล้ารบกวน
รู้ว่าเป็นเวลาที่จอมต้องการผ่อนคลายกับทุกเรื่องราวในแต่ละวันที่ไปพบเจอ ยอมรับว่าทุกการกระทำจอมทำได้ดีมาก
ด้วยวัยวุฒิเพียงเท่านี้กลับวางตัวได้น่าชื่นชม นายท่านกับนายแม่เจ้าภาพใหญ่ปลื้มมากมายเมื่อได้รับรายงานจากพวกผม
ช่วงสามอาทิตย์ที่ผ่านมา ผลงานการันตีคุณภาพของสะใภ้ตระกูลนี้ ได้คะแนนเต็มร้อยไปตามระเบียบ
“ตะเกียง พร้อมแล้วนะ” ผมถามคนสวยหลังเราทั้งคู่อาบน้ำเข้านอนแต่ยังไม่หลับเลยชวนคุยกันสองคน
“อืม..สบายมาก” คนสวยยืนยันหนักแน่น ผมรู้ว่าเมียเก่งฝีมือไม่ธรรมดา แต่ไม่ประมาทเป็นดีที่สุด
“พี่อยากให้ตะเกียงดูแลโฟกัสจอมคนเดียว หากพวกมันเกิดไหวตัวทัน จอมจะตกเป็นเป้า
โดนเล่นงานคนแรก งานนี้ต้องไม่ให้น้องเป็นอันตรายเด็ดขาด” ผมย้ำ เพราะยังไงสำหรับจอมคงต้องอาศัยตะเกียง
ประกบแทนพี่สอน ส่วนผมกับพี่สอนก็คอยป้องกันให้อีกที ลูกชุลมุนเมื่อไหร่สมาธิต้องนิ่งไม่งั้นอาจผิดพลาดเอาได้
ผมไม่อยากห่วงหน้าพะวงหลัง
“ตะเกียงรู้น่า คิดไว้เหมือนกันยังไงก็ต้องเต็มที่ นึกถึงบรรยากาศเก่าๆเหมือนกลับสู่สมรภูมิเลยเนอะ
แต่คงไม่หนักเท่ากองกุมภ์หรอกจริงป่ะ” คนสวยเปรย
“ไม่แน่ เรารู้แค่กำลังคนของพ่อเลี้ยงบรรจง แต่กลุ่มคู่ค้าพวกมันเป็นใครเราไม่รู้ความเคลื่อนไหว
งานนี้เห็นว่าระดับแถวหน้าออกโรงเองมาเฟียโลกมืดฝีมือไม่ใช่ชั่ว” ผมเตือนน้องไป ตะเกียงครางรับในคอ คิดเผื่อไว้
อย่างน้อยคนสวยจะได้ระวังให้มากยิ่งขึ้น
---------------------------------------------------------------------
วันที่ทุกคนรอคอยวนมาถึง ทุ่มตรงพวกเรารวมตัวกันที่ห้องรับแขก สมาชิกครบถ้วน ทั้งไอ้พรต
ไอ้รันพากันนั่งเครื่องมาถึงตั้งแต่เมื่อวาน ตอนนี้ภารกิจกับดักจับจิ้งจอกเฒ่าก็ได้ฤกษ์ปฏิบัติการ เมื่อซักซ้อมความเข้าใจ
กันเรียบร้อยดีแล้ว รถเบ้นท์กันกระสุนซึ่งมีผม ตะเกียง จอม สารถีคือพี่สอนทำหน้าที่พลขับ เคลื่อนตัวออกจากบ้าน
ตรงไปยังรีสอร์ทเพื่อเช็คความเรียบร้อยล่วงหน้าอีกครั้ง ส่วนไอ้รัน ไอ้พรต อาจักร เวศน์ และตำรวจนอกเครื่องแบบ
ราวสิบกว่านาย ต่างเดินทางไปประจำจุดต่างๆ ที่เราวางแผนล้อมคอกไว้อย่างแน่นหนา
มาถึงรีสอร์ททุกคนพร้อมประจำจุดยุทธศาสตร์อย่างเนียน คงมีแต่พวกผมสี่คนที่อยู่ในห้องรับรอง
เพื่อรอการติดต่อจากพ่อเลี้ยงบรรจง ก่อนหน้านี้เรามีลูกค้าเข้าพักล่วงหน้าจองยาวเกือบอาทิตย์รู้สึกว่าไม่ธรรมดามากันห้าคน
ดังนั้นพวกเราจึงไม่เคยเคลื่อนไหวกันที่รีสอร์ทเลย เพราะไม่ต้องการให้พวกนั้นจับพิรุธเอาได้ ทุกอย่างจึงราบรื่นด้วยดี
จนถึงขณะนี้
“ก๊อกๆๆ”
เสียงเคาะประตู พวกผมกำลังนั่งผ่อนคลายเงียบๆ ต่างมองหน้ากันก่อนส่งสัญญาณให้จอม
“เชิญ”
จอมบอกด้วยน้ำเสียงทุ้มนิ่ง พนักงานต้อนรับเปิดประตูเข้ามาหลังได้รับอนุญาต แล้วรายงานว่า
“พ่อเลี้ยงบรรจงมาขอพบคุณจอมค่ะ” เราสบตารู้กัน จากนั้นจอมถึงตอบกลับไปว่า
“เชิญพ่อเลี้ยงที่ห้องรับรองมรกตเลยครับ ผมจะไปพบที่นั้น” พูดจบ พนักงานคนสวยก็
กลับออกไป ปิดประตูให้พวกเราเสร็จสรรพ
“พี่โต๋ครับ มันมากันแล้ว” จอมบอก
“ป่ะ! ไปกัน จอมนำทัพอย่าลืมที่พี่สั่ง ห้ามห่างพี่ตะเกียงเป็นอันขาดไม่ว่ากรณีใดๆ” ผมกำชับอีกครั้ง
น้องพยักหน้ารับส่วนตะเกียงก็ยิ้มสวยให้กำลังใจจอมไป พวกผมนำทีมโดยจอม ตรงดิ่งไปยังห้องมรกตทันที
พวกเรามาถึง พี่สอนทำหน้าที่เปิดประตูค้างไว้ให้จอมและตะเกียงรวมทั้งผมก้าวเข้าไปในห้อง
ตามกันติดๆ ภายในห้องพ่อเลี้ยงบรรจงพร้อมสมุนกว่าสิบคนรออยู่ก่อนแล้ว สี่คนยืนคุมเชิงด้านหลัง อีกหกคนรวมพ่อเลี้ยง
นั่งเก้าอี้รอบโต๊ะประชุมจัดแบบตัวยู พอเห็นพวกเราเดินเข้าไปต่างพากันลุกขึ้นต้อนรับอย่างมีมารยาท
“ฮ่าๆๆๆ มาแล้วเหรอหลานชาย” พ่อเลี้ยงทักทายอารมณ์ดี จอมยิ้มตอบ พร้อมออกตัวไปว่า
“ขอโทษครับคุณอา ที่ต้องให้รอ” เป็นการออกตัวที่สุภาพอ่อนน้อมมาก เรียกร้อยยิ้มบนใบหน้า
พ่อเลี้ยงอีกครั้ง
“ฮ่าๆๆๆ ไม่เลยอาเพิ่งมาถึงไม่ต้องคิดมาก เอ้า!นั่งคุยกันก่อน” และก็เป็นพ่อเลี้ยงที่ทำตัวเป็น
เจ้าบ้านเสียเอง ผายมือเชิญพวกเรานั่ง มีผมกับตะเกียงนั่งประกบน้องซ้ายขวา โดยพี่สอนยืนคุมเชิงอยู่ด้านหลัง
ตะเกียงยังคงรักษาเรทติ้ง ดึงความสนใจจากสมุนพ่อเลี้ยงให้มองตาไม่กระพริบ จนจอมต้องเป็นฝ่าย
แนะนำขึ้นว่า
“นี่คือพี่เลี้ยงของผม พี่ตะเกียงกับพี่โตโต๋” พูดจบพวกผมค้อมศีรษะให้กับพ่อเลี้ยง
แทนการยกมือไหว้ พ่อเลี้ยงยิ้มรับแบบไม่ถือสา ก่อนจะเปรยออกมาว่า
“หน้าตาดีทั้งคู่เลยนะ ชื่อเหมือนจะคุ้น” คงนึกออกหรอก เพราะพวกผมสองคน
ไม่ค่อยออกสื่อกันเลย ส่วนใหญ่ให้พี่ๆน้องๆ เสนอหน้าแทนเสียมากกว่า แต่หากเอ่ย ‘สิงห์อัคนีกรุ๊ป’
ไม่รู้จักก็คงอยู่หลังเขาแล้วละ
“ครับ..คุณอาพร้อมจะไปยังจุดนัดเลยหรือเปล่าครับ ผมเคลียร์พื้นที่ให้แล้ว ตามที่คุณอา
รีเควสมานั่นแหละ” จอมแสบบอก ใช่ครับพ่อเลี้ยงบรรจงส่งคนมาเซอเวย์สถานที่ล่วงหน้าเป็นอาทิตย์ ก่อนจะมีแขก
กลุ่มพิเศษเข้ามาพักเสียอีก แจ้งความประสงค์ว่าจะใช้พื้นที่ป่าโปร่งเนินเข้าท้ายรีสอร์ทเป็นจุดส่งมอบสินค้า
“ตกลง นี่ก็ใกล้เวลาแล้ว ไปกันเถอะ” พ่อเลี้ยงสรุป เป็นอันว่าพวกเราทั้งหมด ยกขบวนออกจาก
ส่วนต้อนรับของรีสอร์ท พากันนั่งรถขับไปตามทางลาดขึ้นเนินท้ายรีสอร์ท บริเวณนี้เป็นจุดชมวิว เต็มไปด้วยป่าสน
ปลูกเรียงรายติดไฟสีส้มได้บรรยากาศโรแมนติกสำหรับคู่เดท แต่ตอนนี้มันสลัวลางสงบเงียบเพราะเราปิดป้ายปรับปรุง
หลอกลูกค้าเอาไว้ไม่ให้เข้ามาเพ่นพ่านแถวนี้ ป้องกันความเป็นส่วนตัวสำหรับรายการนี้โดยเฉพาะ
เมื่อมาถึง ทุกคนต่างลงไปยืนรวมกันในศาลาชมวิว ด้านหน้าเป็นเหวลึก ณ จุดนี้จะเห็นแสงไฟริบๆ
ของเมืองเชียงใหม่มองไกลมาก พร้อมกับหมู่บ้านด้านล่างพื้นราบสวยงามไม่น้อย ที่สำคัญคืนนี้จันทร์สว่างดาวเต็มท้องฟ้า
รอไม่นานก็มีขบวนรถตู้สีขาว ขับนำขบวนด้วยรถโรสรอยด์สีดำกันกระสุน ทั้งสองคันขับมาจอด
ห่างรถพวกเราพอประมาณ ก่อนคนในรถโรสรอยด์จะเปิดประตูก้าวออกมากัน เป็นใครที่ไม่คุ้นตานำขบวนแถมแลดูไม่น่าใช่
คนไทยแน่นอน ออกจากรถมาด้วยกันสี่คน ก่อนที่คนบนรถตู้จะตามลงมาอีกเกือบสิบ เป็นชายฉกรรจ์รูปร่างสูงใหญ่
พอๆ กับผมแทบทุกคน จำไม่ผิดเป็นลูกค้าที่มาพักก่อนหน้าทั้งห้าคนรวมอยู่ในนี้ด้วย ที่แท้ก็เป็นตามคาด
พวกมันส่งคนมาดูลาดเลาไว้เหมือนกัน เดินตรงมายังจุดที่เรานัดหมายบริเวณลานโล่ง พ่อเลี้ยงบรรจงจึงเป็นคนนำพวกเรา
ก้าวออกไปต้อนรับ
“สวัสดีครับ คุณหยาง” พ่อเลี้ยงยื่นมือไป ฝ่ายตรงข้ามส่งมือจับเขย่าเบาๆไม่พูดไม่จา
คนพูดกับเป็นหนุ่มหน้าจืดรวบผมหางม้า พูดแทนขึ้นว่า
“สวัสดีเช่นกันพ่อเลี้ยง คุณหยางไม่ต้องการเสียเวลา รบกวนคุณแสดงสินค้าให้เรา
ตรวจสอบกันเลย” พูดจบ มีผายมือให้อีกต่างหาก พ่อเลี้ยงจึงพยักหน้าให้ลูกน้องที่ยืนขวามือรับคำสั่ง
ก่อนไอ้นั่นจะเดินไปเปิดท้ายรถของพ่อเลี้ยงหิ้วกระเป๋าสำนักงานสีดำใบไม่เล็กไม่ใหญ่ติดมือกลับมาด้วย
“เชิญพวกคุณตรวจสอบสินค้าได้เลย” พ่อเลี้ยงพูดจบ ลูกน้องคนเดิมก็เปิดประเป๋า
หันไปทางคุณหยาง โชว์สินค้าข้างในเป็นเฮโรอินบริสุทธิ์บรรจุพลาสติกใสเต็มพื้นที่ มูลค่ากว่าร้อยล้านเป็นอย่างต่ำ
สมุนคุณหยางเดินเข้ามา ก่อนจะล้วงเหล็กเงินปลายแหลมจิ้มถุงพลาสติกแล้วเอามาแตะลิ้น
พร้อมกับหันไปพยักหน้าให้คุณหยาง
“เมื่อคุณพอใจแล้ว รบกวนนำเงินมาให้ผมตรวจสอบบ้าง” พ่อเลี้ยงบรรจงบอก
ไอ้หนุ่มผมม้ากระซิบบอกคุณหยาง ก่อนเจ้าตัวจะหันไปพยักหน้าให้กับสมุนทางซ้าย มันเดินไปที่รถโรสรอยด์เปิดประตู
หยิบเอากระเป๋าลักษณะเดียวกันถือกลับมายืนข้างคุณหยาง ก่อนจะเปิดกระเป๋าให้ดูเป็นพันธบัตรแบ็งค์พันเรียงเป็นปึก
พ่อเลี้ยงพยักหน้าให้ลูกน้องเดินเข้าไปเช็คเงินบ้าง ลูกน้องแกก็เดินเข้าไปหยิบขึ้นมาปึกหนึ่ง ก่อนจะกรีดนิ้วกลับไปกลับมา
สองสามรอบ แล้วหันมาพยักหน้าให้พ่อเลี้ยง
“ตกลงเป็นอันเรียบร้อย ยื่นหมูยื่นแมวกันเลย” พ่อเลี้ยงพูดขึ้น ไอ้คนผูกผมม้าหันไปส่งภาษา
กับคุณหยาง น่าจะเป็นภาษาจีนกลางถ้าเดาไม่ผิด สรุปมันคือล่ามนั่นเอง ก่อนที่ไอ้คุณหยางจะพยักหน้าตอบ
แล้วจึงสั่งไอ้คนถือเงินเดินเอากระเป๋ามายืนยังจุดกึ่งกลาง รอคนของพ่อเลี้ยงถือเฮโรอินเข้าไปแลกเปลี่ยน
เมื่อต่างฝ่ายต่างเดินไปเจอกัน ก็ส่งกระเป๋าแลกกันทันที ต่างคนต่างรับมาถือไว้ จังหวะคนของพ่อเลี้ยงหันหลังกลับ
ปืนเก็บเสียงก็ดังขึ้นทันที
“ปุ๊ด!”
ลูกสมุนพ่อเลี้ยงทรุดฮวบ ลูกน้องคุณหยางกำลังจะก้มหยิบกระเป๋าเงิน แต่ยังไม่ทันได้สัมผัสเสียงปืน
ฝั่งพ่อเลี้ยงก็ยิงสกัดมันเอาไว้ ติดต่อกันสองสามนัดไม่ให้มันหยิบกระเป๋าเงินเอาไปได้ ที่สำคัญยังยิงเจาะยางบริเวณหน้าขา
จนมันทรุดลงกับพื้นเช่นกัน
“เปรี้ยง! เปรี้ยงๆ...โอ้ย!”
และจังหวะนั่น ห่ากระสุนก็สาดใส่กันกระจาย เกิดการหักหลังกันขึ้นมาแล้วระหว่างพวกมัน
เป็นเรื่องเหนือความคาดหมาย นั่นสินะไม่มีสัจจะในหมู่โจรจริงๆ สินค้ามูลค่าซื้อขายครั้งนี้มากเกินกว่าจะมีใคร
ยอมแลกเปลี่ยนปกติ ฝั่งมันกะฮุบไว้ทั้งหมดไม่ว่าจะเป็นสินค้าและเงิน
แต่มันคงคิดไม่ถึง ว่าคนที่ใช้ปืนยิงสกัดลูกน้องมันไว้คือจอมภาคย์ของเรานั่นเอง
การสาดกระสุนใส่กันก็เริ่มขึ้นหูดับตับไหม้ ต่างฝ่ายต่างวิ่งหลบเข้ากำบังกันจ้าละหวั่น ผมกับพี่สอนพุ่งหลบหลังต้นไม้ซ้ายมือ
ส่วนจอมกับตะเกียงพุ่งเข้ากำบังข้างรถเบ้นท์กันกระสุนของพวกเรา ทุกคนต่างดึงปืนมาสาดยิงกันกระจาย
พวกมันก็ไม่สนฟ้า ตอนนี้ของกลางทั้งเงินทั้งเฮโรอินยังตกอยู่ตรงพื้นกลางลาน
เพราะไม่มีใครสามารถวิ่งฝ่ากระสุนเข้าไปหยิบมาได้ ส่วนคนถือกระเป๋าทั้งสองฝ่ายตายคาที่เป็นที่เรียบร้อย
เป็นเป้ากระสุนอย่างไม่มีทางเลี่ยง
“เปรี้ยงๆๆๆๆ...ปังๆๆๆๆ”
เสียงรัวกระสุนดังระเบิดเถิดเทิง ผมใช้เครื่องมือสื่อสารขนาดจิ๋วไมโครชิพซึ่งมีติดตัวพวกเราเท่านั้น
บอกทุกคนว่า
“ตะเกียงเตรียมพร้อม พี่จะใช้สิงโตคำรามหยุดพวกมันเอาไว้ไม่เกินสองนาที จังหวะนั้น
ให้วิ่งไปเอากระเป๋าทั้งสองใบมาก่อน อย่าให้จอมออกไปเป็นอันขาด ตะเกียงเป็นคนไปเอามา รับทราบ”
ผมบอกเมียคนเก่ง ไว้ใจตะเกียงได้น้องมีวิชาท่าเท้าลานนาคาดเชือก รวดเร็วและจับทิศทางลำบากเชื่อมือได้
“รับทราบ พร้อมแล้ว” ตะเกียงตอบกลับมา ผมจึงส่งเสียงไปยังไอ้รัน ไอ้พรตต่อทันที
“รัน มึงลุยเลย” สิ้นเสียงสั่ง พวกไอ้รันก็ระดมยิงสกัดกั้นศัตรู
ผมรวบรวมเดินลมปราณเกร็งช่องท้อง สูดหายใจเต็มปอด ก่อนจะเปล่งพลังสิงห์โตคำรามออกไป
“กร๊ซซซซซซ...โฮกกกกกก!!!!”
พลังสิงโตคำรามสนั่นลั่นทั้งพื้นที่ ทำเอาใบสนปลิวว่อน ฝุ่นดินปลิวคละคลุ้งตลบอบอวล เสียงปืนเงียบลงอย่างถนัด
ช่วยไม่ได้หากใครไม่อุดหูได้สลบเหมือดแน่ เพราะพลังเสียงที่สนั่นลั่นป่าทะลุทะลวงจนแก้วหูสั่นแทบระเบิด
จังหวะนั้นตะเกียงคนสวยเคลื่อนไหวด้วยความรวดเร็ว เข้าไปยังกระเป๋าสองใบที่อยู่กับพื้นใกล้ศพสองคนนั่น
ก่อนจะคว้าแล้วหันหลังกลับอย่างไวว่อง เสียงตะโกนบอกลูกน้องให้หยุดตะเกียงดังขึ้นมาทันที
“อย่าให้มันเอากระเป๋าไปได้ เก็บมันซะ”
สิ้นเสียงสั่งห่ากระสุนก็กราดใส่ตะเกียงคนสวย มีหรือที่ผมจะยอมให้เมียได้รับบาดเจ็บ
สั่งการเช่นกัน เพราะตอนนี้ไม่สามารถรวบรวมลมปราณผนึกพลังสิงห์โตคำรามได้อีก อย่างน้อยต้องเว้นระยะ
ที่สำคัญใช่ได้แค่ไม่เกินสามครั้งเท่านั้น ฝืนใช้ติดต่อกันได้ช้ำในตายเองเสียก่อน
“ยิงสกัดให้ตะเกียงก่อนเร็ว”
สิ้นเสียงสั่งผ่านไมโครชิพ กระสุนปืนจากพี่สอน จอมภาคย์ รัน พรต และนายตำรวจตามจุดต่างๆ
ก็ระดมกราดใส่ตามที่ซ่อนตัวของศัตรูเพื่อไม่ให้พวกมันมีจังหวะยิงเมียสุดที่รักผมได้
“เปรี้ยงๆๆๆ..ปัง!!!”
ตะเกียงรีบหลบเข้าที่กำบังที่ใกล้ที่สุด ไม่สามารถกลับไปยังรถโรสรอยด์จุดที่อยู่กับจอมภาคย์ได้ทัน
ไหนจะมือทั้งสองข้างที่มีกระเป๋าน้ำหนักไม่น้อยต้องดูแล ไม่มีเวลาคิดเยอะท่ามกลางห่ากระสุนต้องพุ่งตัวหลบยังพุ่มต้นเข็ม
นอนราบกับพื้นทันที สัมผัสกระสุนเฉียดศีรษะไปนิดเดียว แต่คนสวยยังนิ่งได้ไม่มีความวิตกกังวล ถ้าจะมีคงแต่ความกังวล
ว่าตอนนี้ได้แยกกับจอมภาคย์ไปเรียบร้อยแล้ว
“พี่โต๋ ตะเกียงกลับไปหาจอมไม่ได้ ลูกปืนมาเยอะเกิน” วิธีที่ทำได้ตอนนี้คือรายงานแม่ทัพ
ตามสภาพความเป็นจริง และโตโต๋ก็รู้ได้เหมือนกัน
“จอมอย่าไปไหนนะ ระวังตัวด้วย” คำสั่งของโตโต๋ ไม่ทันเสียแล้ว เมื่อจอมดันเห็นหลัง
พ่อเลี้ยงบรรจงพร้อมสมุนมือดีอีกสองคน เดินแกมวิ่งลัดเลาะไปทางเนินเขา เจ้าตัวตามติดไปทันที
“หยุด! คุณอาจะหนีเอาตัวรอดไม่ได้” นั่นคือวิธีเดียวที่จอมแสบจะสามารถหาวิธีทำให้จิ้งจอกเฒ่า
หยุดพฤติกรรมเอาตัวรอดไว้ได้
ต่อด้านล่าง
-
- 2 -
“หึหึ..นึกว่าใคร หลานชายนี่ตลกจริง ชั่วโมงนี้ใครจะรอให้ตำรวจมาลากคอ เสียงปืนดังขนาดนี้
ขืนอยู่คงได้เข้าซังเตกันเป็นพรวน รู้รักษาตัวรอดดีที่สุด ไม่ตายคงได้เอาคืนทีหลังบัญชีที่พวกมันหักหลังครั้งนี้ไม่จบแน่”
พ่อเลี้ยงพูดจบ จอมแสบสวนกลับทันที
“คุณอาจะไปไหนไม่ได้ จะทิ้งให้ผมรับหน้ากับเหตุการณ์คนเดียวหรือไง เรื่องนี้เริ่มต้นจากคุณอา
เพราะงั้นคุณอาต้องอยู่” จอมพูดในขณะสายตาจ้องสบพ่อเลี้ยงบรรจงแน่วแน่ พ่อเลี้ยงแสยะยิ้มมุมปาก ก่อนจะพูดขึ้นว่า
“หึหึ..ไอ้หนูมีปัญญารั้งกูไว้ ก็ลองดู”
สรรพนามแทนตัวเปลี่ยนไปทันที ก่อนจะหันไปพยักหน้าให้สมุนซ้ายขวา ซึ่งรอคำสั่งอยู่แล้ว
พากันเดินเข้าหาจอมแสบ และการตะลุมบอนก็เริ่มขึ้น ไม่มีใครคิดใช่ปืนในการลงมือเพื่อจัดการอีกฝ่าย
เพราะนั่นคือการดึงความสนใจของพวกมันพุ่งเป้าตามมาอีกเป็นพรวนแน่
“พลั๊ก!..ผลั๊วๆๆๆ...ปึ๊ก!”
ทั้งหมัดทั้งเข่า ที่ทั้งสองฝ่ายต่างประเคนเข้าใส่กัน แม้จอมจะมีทักษะการต่อสู้ไม่ใช่ชั่ว แต่เจอรุมสองหนึ่ง
หนำซ้ำฝีมือดีอีกต่างหาก ผ่านไปเพียงไม่ถึงสามนาที จอมก็หืดขึ้นคอแล้ว แถมร่างกายยังโดนเข้าไปตุ๊บสองตุ๊บ
ขืนยืดเยื้อต่อไปจอมเองนั่นแหละจะสลบคาตีนพวกมันเสียก่อน ในขณะที่กำลังหาหนทางให้หลุดจากสภาวะเป็นรองอยู่นั้น
จู่ๆ ก็มีพระเอกขี่ม้าขาวมาช่วยเทพบุตรใจนักเลงไว้ได้ทันท่วงที
“พวกมึงหยุด! เสือกรุมตีนแฟนกู ลูกปืนเก็บเสียงเจาะกะโหลกเจ้านายมึงแน่ อยากเป็นผีตายโหง
ตอนนี้มึงลองต่อยอีกดิ..ไอ้สัด!” เสียงที่แสนคุ้นเคย ทำเอาสมุนพ่อเลี้ยงที่กำลังรุมสกรัมจอมใจนักเลงต่างหยุดชะงัก
ในขณะที่อีกฝ่ายได้แต่ตั้งรับมือเป็นประวิง เพราะเสียงตวาดแสดงถึงอารมณ์เอาจริงตามที่พูดภาพปืนสีดำมะเมือมสวมท่อ
เก็บเสียงยังกะพญามัจจุราชจ่อท้ายทอยพ่อเลี้ยงบรรจง ทำเอาไม่มีใครกล้าขยับ ร่างสูงใหญ่บึกบึน ใบหน้าหล่อเหลา
ที่จ้องมองสายตาวาววับอย่างกับจะย่อยพวกมันเป็นผุยผงให้ตกตายไปต่อหน้า จอมใจนักเลงตาวาวรื้นน้ำตาขึ้นมาทันที
ก่อนจะกระพริบไล่ไม่ให้ออกอาการอ่อนแอให้เสียหน้า นี่สินะเวลาที่รอคอย สุดท้ายก็มาช่วยแล้วสินะ...
ไอ้ลุงตัวแสบ??????????????
มาต่อให้แล้วนะคะ ไว้พบกันตอนหน้า
Luk. :กอด1:
-
ลุงกลับมาแล้ววววววววววววว
:L2: :L2:
-
กำลังคิดถึงอยู่เชียวมาต่อและน่ารักมาก
พระเอกมาแล้วววววววววววววววว
-
โอ๊ยๆ น้ำตาจะไหล :o12:
ไอ้ลุงตัวแสบ กลับมาแล้ว
-
กร๊ากกกกกกกก คิดหรือลุงว่าจะหลอกจอมได้ เสร็จแน่ โดนทบต้นทบดอก ไม่ได้ผุดไม่ได้เกิดแน่ ลุงบอมย์เอ๋ย :laugh:
ขอบคุณคนเขียนมากๆ ค่า บวกเป็ดไปเบาๆ ให้หนุ่มๆ ทั้งหลาย :กอด1:
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด ในที่สุด อิลุงก็กลับมารับเมีย
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด ขาผ้าเอาหน้ารอด จัดการกับไอ้พ่อเล้ยงชั่งไปก่อน
แล้วค่อยจัดหนักกับอิลุง และผู้ร่วมขบวนการ (ที่ร่วมเยอะโคตร)
-
แม้ลุงนะลุง โพล่ามาทำเท่เชียว ไอ้เราก้อนึกว่าลงหลุมไปซะแล้ว
-
ยินดีตอนรับพี่บอมย์กลับมาให้น้องจอมลงโทษเสียดีๆ
-
o13
-
พระเอกมาแล้ววววววววววววววววว ทันเวลาพอดี o13
-
พระเอกขี่ม้าขาวมาช่วยแล้วรอตอนต่อไปอย่างใจจดจ่อ
-
:mc4: :mc4: :mc4:เย้ๆๆๆ
-
ค้างงงงงงงงงงงงงงงงงง!!!
-
อีลุงกลับมาแล้วววววว กว่าจะมาได้นะ น้องเกือบแย่
-
:a5: :a5: :a5:
-
ลุงมาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา :laugh: :laugh: :laugh: :laugh: :laugh:
แต่ ค้างงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง อ่ะ
:m31: :m31: :m31: :m31: :m31: :m31: :m31: :m31: :m31: :m31: :m31:
-
กลับมาแล้ววววววว
-
เอ๊ะ รึว่า จอมรู้ว่าพี่บอมย์ไม่ได้ตาย แล้วที่ไม่ได้ออกไปไหนนอกจากห้อง เพราะอยู่กับพี่บอมย์
น่าสงสสัย
-
นี่ถ้าเป็นสมัยเด็กๆ แล้วดูหนังถึงตอนที่คนของฝ่ายเรากำลังเสียเปรียบ
แล้วมีคนมาช่วยทันนี่ เป็นตบมือสนั่นแล้วกรีดร้องด้วยความดีใจเป็นแน่ อิ อิ
แสดงว่าพี่บอมย์ แฝงตัวอยู่ใกล้ๆน้องจอมตลอดเวลา
-
มาแล้วววววววววววววววววว :z2:
มาแย้ววววววววววววววววววววววววววววว
ไอ่ลุงมาแย้ววววววววววววววววววววววววววววววววววว
-
ว้าวๆๆๆๆ ใกล้จบแย้ว :mc4: ดีใจจังได้เวลาอ่านภาคต่อของเรื่องตะเกียงได้อย่างจุใจ แต่ว่านักเขียนอย่าลืม เรื่อง มนต์มารนะคะ need มากอะ เรื่องนั้นชอบมาก แต่เรื่องนี้ก้อชอบน้า :L2:
-
โอ๊ย พ่อพระเอกขี่ม้าขาว ในที่สุดก็มาทันจนได้นะ!!!! o13
-
:impress3: ในที่สุดบอมย์ก็ออกโรงแล้วววว
เค้ารู้กันแต่แรกแล้วว่าแกล้งตาย 5555
ปล.+1และเป็ดให้จ้า
-
พระเอก(ตัวจริง)มาช่วยแล้ว น้องเกือบแย่แล้วมั๊ยล่ะ
หลังจากเสร็จสิ้นเรื่องราวครั้งนี้แล้ว พี่บอมย์เคลียร์ยาวววว
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ :L2:
-
เวลาที่รอคอยจริง บอมย์กลับมาแล้ววววววววว
-
อ๊าย ย ยย กรี๊ดๆๆๆ
พระเอกมากแล้ว ว ว
ต่อด่วนเลยน๊า TT :monkeysad:
มันค้างนิน่า >< :serius2:
+1 +เป็ด ♥♥♥♥
:กอด1: :กอด1: :กอด1:
:L2: :L2: :L2:
-
กว่าจะมานะลุง น้องจอมคิดถึงจะแย่แล้ว
-
เหมือนน้องจอมจะรู้ ว่าอีลุงแกล้งตาย
คราวนี้ได้ตายจริงแน่ พี่บอมบ์ o18
-
ลุยเลย ลุง จอม ลากไอ้จิ้งจอกเฒ่าลงหลุมไปเลยนะ
-
ลุงของน้องจอมกลับมาแล้ววว
มาได้ทันเวลาดีจริงๆ
อ่านตอนนี้แล้วรู้สึกเหมือนกำลังดูหนังแอ็คชั่นอยู่เลย
สนุกมากก ><
-
คิดถึงลุงมากกกกกกกกกกกกกกก
-
มาซะทีนะพี่บอมย์ :mc4:
-
ผะ ผะ ผีหลอกกกกกก กก ก
:m15:
-
เค้าแอบค้าง คุณ Luk มาต่อไวๆนะค๊า กำลังสนุกเลย :กอด1: :กอด1:
-
ลุงมาแว้ว
-
บู๊กันสนั่นจอ ~
ขอกรี๊ดดังๆ พี่บอมย์กลับมาแล้วววววว !
:กอด1:
-
กรี๊ดดดด มาแว้วว ><"
แอบค้างนะเนี่ย~
แต่ทำไมน้องจอมพูดตอนท้ายเหมือนรู้แกวเลยหว่า?
ยังไงก็! รอตอนต่อไปล่ะค่ะ
-
:mc4:บอมบ์กลับมาแล้วใช่ใหม
-
เหม่ๆ มาซ่ะดูดีเลยน่ะพี่บอมย์
ตะเกียงสู้ๆ *-*/
พี่โต๋สู้ๆ*..*/
น้องจอมสู้ๆ♥-♥/
o13 o13 o13 o13 o13 o13
-
ค้างอ่ะ ลุงมาแว๊บเดียว
:serius2:
-
โอยยยยย
โผล่มาซะ พระเอกเชียวพี่บอม
รอๆๆๆๆๆ
-
ลุงกลับมาแล้วแต่เหมือนน้องจะรู้แผนเลยลุงเตรียมตัวไว้เถอะโดนคิดบัญชีแน่ ๆ
-
:a5: :a5: :a5: :a5: :a5: :a5: :a5:
กรี้ดดดดดดด พี่บอมมาแล้วววววววว
:really2: :really2: :really2: :really2:
-
อ้าว!!!!! หนูจอมรู้ละสินะว่าลุงบอมยังไม่ตาย
ทำเอาใจหายไปพักใหญ่ :เฮ้อ:
-
บอม ออกมาแล้ว นึกว่าจะปล่อยหนูจอมเอาไว้คนเดียวซะอีก
-
:กอด1:
-
ลุงมาแล้วๆๆๆ
จอมคิดถึงจะแย่แล้ว
-
งานนี้พี่บอมย์ต้องใช้เวลาง้อนานแค่ไหนหนอ
-
ค้างงงงงง :fire: พ่นไฟใส่เลย :m31: :m31:
:z13: :z13:
-
พระเอกมาแล้ว ผู้ร้ายหลบไป :m20:
-
ลุงของจอมกลับมาแล้ว
+1 นะคะ
-
โอ้ยยยย รอตอนต่อไปไม่ไหวแล้วนะ
อยากอ่านเร็วๆอ่าาา ๕๕๕+
:impress2: :impress2: :impress2:
-
ท่าทางลุงจะงานเข้าซะแล้ว
-
มาต่อแล้วก็ปลอยให้ค้างงงงง :sad4:
:call:
-
:monkeysad:ลุงบอมย์ตัวแสบโผล่มาช่วยน้องจอมแล้วววววว.....ทำไมเหมือนจอมจะรู้เลยอ่ะว่าพี่บอมย์ไม่ได้ตายจริงๆ
-
ลุงมาแร้ว ๆ
-
ลุงมาแล้วววว
เสร็จงานนี้มีเคลียกันยาวแน่เลย
-
:mc4: เฮียกลับมาแล้ว ศึกนอกยังไม่หนักเท่าศึกใน
ตัวใครตัวมันเน้อเฮียเน้อ :z2:
-
โอ้ยยยย
พี่บอมย์มาอย่างเท่
น้องจอมซึ้งจนร้องไห้เลย
อิอิ
-
บอมเบย์ยยยยยยยยยยยยยยยย
-
มาอย่างเท่ห์อ่ะพี่ ๕๕๕
กว่าจะมาได้หนอคนเรา
แอบค้างเบาๆ
:pig4: :pig4:
:z3:
-
(http://www.yenta4.com/msn/emoticon/panpan/yenta4-emoticon-0006.gif) พี่บอมย์มาแว๊ว!
...น้องจอมอย่ายอมยกโทษให้ตาลุงง่าย ๆ นะ (http://www.yenta4.com/msn/emoticon/wanwan/yenta4-emoticon-0042.gif)
-
ว้ายยยยยยยยยยยย
บอมย์มาช่วยคุณภรรยาแล้ว เย้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
ไอ้พวกเลวลุ่มซ้อมน้องจอมเด่วโดนพี่บอมย์เอาคืนแน่ๆๆๆๆ
เตรียมล้างคอรอได้เลยพวกเลว :angry2: :angry2: :angry2:
-
บร๊ะ!! ในที่สุด ลุงจอมหื่น ก็มาช่วย เมียจอมแสบ แล้วว o13
-
ไอลุงแสบมาช่วยเมียแล้ว :laugh:
:กอด1:
-
ฆ่ามันนนนนน :angry2:
-
อร๊ายยยยย หลบหน่อยพระเอกมาาาาาาา
โผล่มาแบบเท่ห์ๆ แต่ตอนจบจะเท่ห์เหมือนเดิมรึป่าวอ่ะ
น่ากลัวโดนนักเลงข่ม.....
-
:เฮ้อ:ออกมาซะทีพระเอกบอม
-
โอ๊ยยยย ตอนนี้สุดยอดค่ะ !
ยังกับได้ดูหนังแอคชั่น มันส์โคตรๆเลยค๊าาาา o13
กรี๊ดๆๆๆๆๆ ลุงกลับมาแล้ว แถมกลับมาท่าพระเอก บ๊ะ ! สุดยอดขริงๆ
ติดตามนะคะ กำลังเข้มข้นเลยเชียว 5
ขอบคุณค่ะ
-
กรี๊ด ในที่สุด อิพี่บอมก็ออกมาซะที
แหม หลบไปหลายตอนเลยนะจ๊ะ
-
o13 o13 o13 +1 :L2: :L2:
-
เข้ามานั่งรอและให้กำลังใจนักเขียน
ฮ่าๆๆ
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
อิลุงมาแว้ววววววววววววววววววว
:กอด1:
-
ว๊ายๆๆ ตาลุงโผล่ออกมาแว้วววว :กอด1:
แต่ ค้างอย่างแร๊ง!!!! :fire:
-
พระเอกมากอ่า บอมมมมมมมมมมมมมม
-
ลุงกลับขึ้นมาจากหลุมเหรอเนี่ย o22
-
สุดยอดครับ ลุ้นมาก
-
กรี๊ดดด พี่บอมย์มาแว้ววว :m4:
-
ดีใจแทนน้องจอม
:sad4:
ในที่สุดพระเอกก็ขี่ม้าขาวมาช่วยจนได้
มาช้านะพี่บอมบ์
ตอนหน้าโดนจอมจัดหนักแน่
o18
-
อื้อหือ เปิดตัวลุงได้เท่มากๆ
แต่หลังจบเรื่องวุ่นวายแล้วลุงคงโดนจอมจัดหนักแน่ๆ :laugh:
-
มีบทซะทีนะลุง
หลอกให้จอมร้องไห้คนเดียวตั้งนาน
-
ว้าวววว
คุณลุงมาแล้ว ปรบมือดังๆๆ
คิดถึงพี่บอมย์เวอร์
รอตอนต่อไปนะคะ
-
:serius2:อยากอ่านต่อ
-
โอ๊ยๆๆๆมาจริงๆด้วย สุดท้าย เป็นอย่างที่คิด ว่าบอมเบย์ต้องไม่ตาย
สู้ๆๆนะครับ :L1: :3123: :L2:
-
เย้.....พระเอกมาแว้ววววววว :L2:
-
เปิดตัวเท่เชียวบอมย์ o13
-
:mc4: :mc4: :mc4:
ปลื้มค่ะในที่สุดก็กลับมา
ตอนต่อไปก็รักกันรักกัน o13
:กอด1: :L2: :L2: :กอด1:
-
ว้าว พี่บอมย์มาแล้ว ประกาศอย่างเต็มปากเลยนะ แฟนกู อิอิ
-
ลุงบอมเบย์โผ่ลมาแล้ว กรี๊ดดดด จัดหนักพ่อเลี้ยงให้เรียบเลย
-
ไอ้ลุงตัวแสบ??????????????
เจงๆ ด้วย :z2:
ไอ้ลุงบ้าปล่อยให้คนอื่น ทำ จอม ได้ยัง โดนไปตั้งหลายที ไอ้ลุงบ้า :z6:
-
:pig4: :pig4:
-
พระเอกตัวจริง o13
-
ในที่สุดลุงบอมบ์ก็กลับมาเเล้ว :laugh:
-
ลุงกลับมาแล้ววววว
:mc3:
-
o22 o22 o22 o22 o22 o22 o22
ค้างอย่างแรง รีบๆมาสอยลงด้วยจ้าาา
:man1: :man1:
-
พี่บอมเจ๋งจริง.. o13
-
แหม เปิดตัวซะเท่เลยนะยะ อิๆ
-
:z3:น้องจอมจ้าหายไปใหนนี้หลายวันแล้วนะเค้าคิดถึงมาสักทีสิ :z3:
-
คิดถึงน้องจอมพี่บอมย์
รอมาต่อน๊า!
:z13:
-
รออ่านต่อจ้า
-
:z2: :z2: :z2:
-
10 วัน
-
:call: :call: :call:
-
ป๋ามาแว้ว o18
-
Miss u !!!!.. Miss jom!!!.. Miss bom!!..update plz. :z3:
-
:เฮ้อ:น้องจอมหายไปใหนนานแล้วเค้าคิดถึงมาสักทีเถอะงี้ต้อง :z13:จิ้มคนเขียนคุณลักษ์จ้าหายไปใหนคนอ่านคิดถึงมาใดแล้ว :call: :call: :call: :call: :call: :call: :call: :call: :call:มาทีเถอะ
-
:call: :call: :call:
-
ชอบค่ะชอบ มารอต่อนะคะ
-
นักเลงหาย !
-
คิดถึงพี่บอม คิดถึงน้องจอม
รอๆๆๆๆ
-
ลุงมาแล้ว เย้ๆ
-
นักเลงหาย !
สงสัยหายไปกะสายลม แสงแดด และตอนนี้ อาจลอยไปกะน้ำท่วม
:call:เรียกก่อนเผื่อมาคืนนี้อิอิ
-
คิดถึงน้องจอม
:กอด1: :กอด1:
-
เคลียร์ศึกนอกเสร็จ มาเอาเลือดหัวลุงออกกันต่อดีกว่า
หลอกให้เสียน้ำตาเป็นปิ๊บๆๆ
-
รอมาต่อนะคะ
o13
-
@@@@ แจ้งให้ทราบ
สำหรับนักอ่านที่สั่งซื้อหนังสือเรื่อง เพราะรัก..จึงเปลี่ยนได้
ทางทีมงานจัดทำขอเลื่อนการส่งหนังสือไปราวกลางเดือนธันวาคมเป็นต้นไป
ติดขัดปัญหาเรื่องน้ำท่วม และไม่สะดวกการจัดส่ง ทั้งยังมีนักอ่านที่สั่งซื้อ
หลายท่านไม่สะดวกให้ส่งอีกเป็นจำนวนไม่น้อย ทางทีมงานจึงลงมติเห็นควร
ส่งพร้อมกันทีเดียวเลย กันหนังสือสูญหาย หวังว่าอดใจรอหน่อยนะคะสำหรับท่าน
ที่ไม่ประสบปัญหาเหมือนคนอื่น ขอบคุณอีกครั้งค่ะ
จอมใจนักเลง
Part 30
หัวใจสิงห์
.
.
.
.
.
.
.
.
ภาพจอมโดนรุม
ในขณะที่น้องได้แต่ป้องกันไม่ให้ตัวเองเพลี่ยงพล้ำจนยับเยิน ทำเอาผมแทบสับไกเป่าขมอง
ไอ้ตัวเหี้ยทุกตัวไปลงนรกจริงๆ หากไม่ติดไอ้รันกำชับไว้ไม่ให้ฆ่าใคร ไอ้จิ้งจอกเฒ่าที่ผมเอาปืนจ่อกะโหลกอยู่นี่
คงได้ไปเฝ้ายมทูตคนแรกแน่ๆ
“คุ..คุณบอมย์”
จิ้งจอกเฒ่าเหลือบมองผมอ้าปากค้าง เลยสนองให้มันสำนึกว่านี่ไม่ใช่ความฝัน บอมเบย์ตัวเป็นๆ
กำลังถือปืนจ่อกบาลมันอยู่จริง
“หึ..ไม่ใช่ผมแล้วพ่อเลี้ยงคิดว่าใคร อย่ามั่นใจว่าลูกตะกั่วแค่นั่นจะทำอะไรผมได้
อย่างมากแค่เจ็บๆ คันๆ” ผมบอกแกมประชด คราวนี้เหงื่อมันซึมเต็มหน้าผาก ก่อนจะอ้าปากละล่ำละลักพูดมาว่า
“คุณใจเย็นก่อน ผมว่าเราคุยกันได้นะคุณบอมย์” เสือกสวมวิญญาณนักการทูต
มาต่อรองผมอีก...ระยำจริง
“เรายังมีหน้าคุยกันได้อีกหรือพ่อเลี้ยง คุณทำกับผมขนาดนี้ ช้าไปแล้วมั้ง” ผมสวนกลับทันควัน
“คุณบอมย์กำลังเข้าใจผิดอยู่นะครับ” เสือกพลิกลิ้นหน้าตาย ไอ้จิ้งจอกเฒ่าเจ้าเล่ห์กะแต่งเรื่อง
ให้ผมหลงเชื่อนะสิ ผมไม่โง่ฟังให้รกรูหูหรอก
“พ่อเลี้ยงไปเคลียร์กับตำรวจเอาดีกว่า สำหรับผมไม่มีอะไรต้องคุยกันอีกแล้ว” ผมตัดบท
ก่อนจะพยักหน้าเรียกจอมสุดที่รักให้เดินมายืนข้างผมนี่ น้องก็ยอมมาโดยดี จังหวะนั้น เสียงหนึ่งก็ดังขึ้นขัดจังหวะ
“พวกไอ้พ่อเลี้ยงมันอยู่ตรงนั่น อย่าให้มันเอาของหนีไปได้” สิ้นเสียงพูด กระสุนปืนก็ระดมยิง
เข้าใส่ทันที ผมรวบกอดจอมแสบพุ่งเข้าหลบหลังเนินหญ้าห่างออกไปราวสามก้าว ส่วนพ่อเลี้ยงบรรจงกับสมุนซ้ายขวา
ก็เตลิดคนละทิศละทางพร้อมกับสาดกระสุนเข้าปะทะพวกไอ้หยางทันที
“ปัง!...ปังๆๆๆๆ!” ห่ากระสุนซึ่งต่างฝ่ายต่างสาดใส่กันหูดับตับไหม้ ก่อนที่คนเพลี่ยงพล้ำจะเป็น
ตัวพ่อเลี้ยงบรรจงเอง ที่โดนกระสุนของไอ้ล่ามผมยาวสมุนไอ้หยางเจาะเข้าตรงไหล่ซ้ายร้องซะดังลั่น ยังกะควายถูกเชือด
“ปัง! อร๊ากก!” ลูกสมุนเห็นเจ้านายเจ็บ ก็ฮึดขึ้นยืนสู้แต่ทักษะและฝีมือทางฝั่งของไอ้หยาง
เหนือชั้นกว่าเห็นๆ เก็บสมุนจิ้งจอกเฒ่าแดดิ้นเป็นศพไปทั้งสองคนไล่เลี่ยกันเพียงชั่วพริบตา
“ปังๆ..เปรี้ยง!..อึก..โอย!” ผมกดหัวจอมแสบหมอบราบกับพื้น ไม่ได้ยิงโต้ตอบกับพวกมัน
ด้วยหรอกไม่ใช่เรื่อง ตอนนี้ปล่อยให้มาเฟียค้ายามันล่าล้างกันเอง พระเอกไอคิวด็อกเตอร์ไม่มีความจำเป็นต้องแหย่เท้า
เข้าไปยุ่ง หลังเสียงปืนซาลง หลงเหลือแต่เสียงครวญครางทรมานของพ่อเลี้ยงบรรจงให้ได้ยิน
“โอย!...” ผมกับจอมค่อยเงยหน้าจากมุมที่ซ่อนตัวแอบมองพวกมันโผล่หัวออกมาทีละคน
นำทีมโดยไอ้หยางเดินหน้านิ่งตรงดิ่งมายังพ่อเลี้ยง ขนาบด้วยสมุนซ้ายขวาอีกสามรวมทั้งไอ้ล่ามผมยาวนั่นด้วย
ก่อนที่มันจะยืนค้ำหัวจิ้งจอกเฒ่าแล้วพูดขึ้นว่า
“แกเอาของกับเงินไปไว้ไหน รีบเอาออกมาเร็ว” พอไอ้ล่ามผมยาวพูดจบ จิ้งจอกเฒ่า
ตาลีตาเหลือกละล่ำละลักปฏิเสธพัลวัน
“ผมไม่รู้..พอเกิดการปะทะผมก็หลบออกมา ตอนนี้ตำรวจแห่กันมาเป็นขโยง ผมไม่รู้ใครเป็นคนเอาไป”
จิ้งจอกเฒ่าตอบพวกมัน แต่เหมือนคำตอบจะไม่เป็นที่น่าพอใจ ไอ้หยางพยักหน้าให้ไอ้ล่ามผมยาว ก่อนมันจะยกปืนจ่อไปยัง
ร่างพ่อเลี้ยงบรรจงแล้วสับไกแบบไม่ให้โอกาสจิ้งจอกเฒ่าได้ร้องขอชีวิตสักนิด
“เปรี้ยง!”
กระสุนตรงแสกหน้าดับชีวิตพ่อเลี้ยงมาเฟียแห่งเชียงใหม่แน่นิ่งลงไปอีกศพ แล้วพวกมันค่อยหันหลังเดินหนี
อย่างไม่สนใจ ในขณะเสียงปืนอีกฝั่งของไร่สนยังดังให้ได้ยินเป็นระยะ แสดงว่าโซนโน้นทั้งตำรวจและพวกไอ้โต๋คงรับมือ
กับพวกมันที่เหลือ ผมตัดสินใจสบตาจอมแสบไม่ต้องมีคำอธิบายเราสื่อสารกันอย่างเข้าใจ เทพบุตรดึงปืนพกขึ้นมา
เตรียมพร้อม ก่อนจะช้อนมือประคองเล็งไปยังไอ้ล่ามผมยาว ส่วนผมใช้ปืนเก็บเสียงเล็งไปยังไอ้หยางหัวหน้าใหญ่พวกมัน
หวังผลแค่หยุดพวกมันไว้ไม่ให้หนี ไม่ได้คิดปลิดชีวิตจึงไม่เล็งจุดตาย แม้ใครจะบอกว่ายิงคนข้างหลังไม่ใช่นักเลง
แต่วินาทีนี้ไม่ต้องคำนึงกันแล้ว เพราะเราแค่จับผู้ร้ายทำลายชาติ แถมพวกมันยังเป็นฆาตกรสังหารสามศพเมื่อตะกี้เองหมาดๆ
“ปังๆๆ!...ฟุ๊บๆๆๆ!”
เสียงปืนจอมแสบและของผม ตามติดในเวลาไล่เลี่ยกัน ผลการยิงของจอมทำเอาไอ้ล่ามผมยาวหน้าเบี้ยว
ครางเสียงเจ็บปวด เพราะเล่นยิงเจาะไหล่ข้างที่ถือปืนของมันจนปืนที่ถืออยู่กระเด็นหลุดมือ ส่วนผมเป็นฝ่ายอึ้ง
เพราะไอ้ห่าหยางมันชะงักเพียงนิดเดียวคิ้วขมวดก่อนจะพุ่งตัวรบเข้าที่กำบัง ถ้าตาผมไม่ฟาดมันไม่เป็นอะไรซะงั้น
หรือมันหนังเหนียวถึงยิงไม่เข้า
“จอม...ไอ้หยางโดนพี่ยิงไม่เป็นอะไรสักนิดเหอะ” ผมบอกน้อง
“หึ...มันใส่เสื้อกันกระสุนหรอก” น้ำเสียงที่ตอบมานิ่งได้อีกเมียกู นั่นสิผมลืมคิดถึงข้อนี้ไป
ระดับมันคงเตรียมป้องกันพอตัว
“เอาไงละ พวกมันไหวตัวกันแล้ว” พูดไม่ทันจบ กระสุนก็ระดมยิงมายังจุดที่ผมกับจอมหมอบอยู่
เล่นเอาดินกระจายปลิวหล่นเต็มหัวไปหมด
“ปังๆๆๆ!!” ผมรีบกดหัวจอมแสบลงหมอบอย่างไว พวกมันรู้ที่ซ่อนของผมสองคนแล้ว
ตอนนี้ไอ้ห่าหยางกับสมุนมันอีกสองยกเว้นไอ้ล่ามผมยาวซึ่งแขนเดี้ยงไปแล้ว กำลังระดมยิงมาอย่างเอาเป็นเอาตาย
กะเอาพวกผมตายกันไปข้างเลยมั้ง
“มันตั้งใจเอาเราตายเลยนะนั่น ขืนอยู่แบบนี้เราเสร็จแน่ กระสุนพี่เหลือแค่สองนัดเอง”
ผมบอกกับจอม เทพบุตรยังหน้านิ่งได้อีก เดาเอาจากลูกตาคมวาวที่กลอกไปมาว่ากำลังใช้ความคิดอยู่
“จอมจะล่อพวกมันเอง พี่หาจังหวะไปตามคนมาช่วย ตกลงตามนี้” เอาแล้วไง เมียกูผีฮีโร่เข้าสิง
กะเป็นพระเอกอีกแล้ว
“ไม่ได้ พี่จะปล่อยให้จอมไปเสี่ยงได้ยังไง” ผมโวยเสียงแข็ง เจ้าตัวชักสีหน้ากลับทันที
นึกว่าจะหน้านิ่งดังเดิมเสียอีก ก่อนจะพูดเสียงห้วนตอกผมมาว่า
“แล้วจะรอให้พวกมันเอาปืนมาจ่อกะโหลกหรือไง พี่เองก็เถอะแผลโดนยิงหายดีแล้วสิ
จอมคล่องตัวกว่าเยอะอย่าเรื่องมาก ตกลงตามนี้ตาลุง ห้ามยืดยาดเชียวละรีบตามคนมาช่วยด่วน” พูดจบไม่รอฟังผมค้านอีก
พุ่งตัวม้วนออกจากที่กำบังหน้าตาเฉย ใจผมหายแว่บเลย ตายห่า!..เมียกูแม่งไม่ต้องใช้แสตนอินท์ ไม่ต้องพึ่งสลิง
ล่อกระสุนสาดตามจนดินปลิวว่อนเลยนั่น
ถ้าจะให้ผมหันหลังไปตามคนมาช่วย คงไม่ทันการแน่ พวกนี้โหดมากไม่เก็บไว้ขวางลูกกะตาอยู่แล้ว
ดูตอนมันจ่อยิงพ่อเลี้ยงบรรจงไม่กระพริบตาเลยสักนิด ขืนผมทิ้งจอมไปกลับมาอาจต้องเสียใจไปตลอดชีวิต คิดได้ดังนั้น
อาศัยจังหวะที่พวกมันโผล่หัวมาสาดกระสุนไล่ตามร่างจอมที่กลิ้งลุนๆ ล่อเป้าอยู่นั่น เล็งปืนไปทางไอ้คนซ้าย
ก่อนจะลั่นไกออกไปอย่างมั่นใจทันที
“ฟุบ! โอย!.” ได้ผลปืนในมือมันหลุดกระเด็น เพราะผมซัดเต็มเหนียวเข้าไหล่ขวามันอย่างแม่นยำ
พวกมันหาวิถีกระสุนผมไม่เจอหรอกเพราะปืนของผมเก็บเสียง ก่อนผมจะเปลี่ยนไปเล็งไอ้คนทางขวาอีกคน
“ฟุบ! โอย!”
และก็อาการเดียวกัน ตอนนี้เหลือแต่ไอ้ห่าหยางคนเดียวแล้วที่มีปืนในมือ ส่วนไอ้ล่ามผมยาว
ไอ้สมุนซ้ายขวา กุมแผลโอดครวญปืนกระเด็นหลุดไปหมดแล้ว ส่วนผมกระสุนหมดเช่นกัน สองนัดสุดท้ายใช้ไปไม่เหลือ
ขึ้นอยู่กับจอมแสบแล้ว เทพบุตรกำลังหมอบกับพื้น ในขณะที่ไอ้หยางหลบหลังต้นสน ยังไม่ยอมโผล่หัว
ออกมายิงคงสุ่มดูสถานการณ์ เพราะสมุนมือดีโดนปืนเก็บเสียงของผมเล่นงานหมดแล้ว มันไม่รู้ว่าผมซุ่มอยู่ตรงไหน
ที่สำคัญมันไม่รู้ว่าผมเองกระสุนหมดแม็กไม่เหลือแล้ว ส่วนจอมแสบถ้าคำนวณไม่ผิดน่าจะมีกระสุนเหลืออีกสองนัดในรังเพลิง
ต้องดูว่าจอมนักเลงของผมจะจัดการยังไง
สุดหล่อเงยหน้าขึ้นจ้องเป้าหมายแล้วนั่น ไอ้หยางมันแหล่มหน้าออกมาจ้องน้องเหมือนกัน
เมียผมใช้สองมือประคองด้ามปืนเล็งเป้าหมายนิ่ง เล่นเอาผมใจตุ่มๆ ต่อมๆ เมื่อน้องค่อยๆ โผล่หัวที่หมอบราบผงกขึ้นสูง
ในขณะที่ไอ้เหี้ยหยางมันก็ยกปืนขึ้นเล็งมายังจอมเหมือนเสือซุ่ม เวรแล้วงานนี้...อย่างน้อยไอ้ห่านั่นมันสวมเสื้อเกาะ
แถมชั่วโมงบินเหนือกว่าเมียผมอยู่แล้ว ขืนปล่อยไว้แบบนี้จอมใจของผมเสียเปรียบทุกประตู คิดได้ดังนั้น ผมไม่รอเสียเวลา
กลิ้งตัวออกจากที่ซ่อนล่อไอ้เหี้ยหยางให้มันเบี่ยงเบนมาสนใจผมแทนก่อนดีกว่า
“ปังๆๆ!! อึก!อูย!”
ได้ผลไอ้หยางมันยิงไล่ผมทันที และผมคงได้แผลเพราะเจ็บแปลบที่หัวไหล่ซ้ายจนสะดุ้งหลุดเสียงคราง
ออกมาจนได้ อย่างที่จอมบอกแผลเก่าที่ถูกยิงตรงชายโครงยังไม่หายดีการเคลื่อนไหวจึงไม่ได้ดังใจ พอมาม้วนตัวกลิ้งแบบนี้
รู้สึกเจ็บจี๊ดขึ้นมาเสียจังหวะไปหน่อย สงสัยผมคงโดนยิงที่ไหล่ซ้ายแน่นอน เพราะตอนนี้ปวดหนึบเข้าแล้ว
ไม่ใช่ถึงคราวตายเสียละคราวนี้
“ปัง!..โอย!” เสียงปืนตามด้วยเสียงร้อง ไม่ใช่ผมแน่ที่โดนยิง แต่กลับเป็นไอ้หยางง่ามมือแตก
เลือดย้อยปืนหลุดกระเด็น ฝีมือจอมแสบแม่นยังกับจับวาง ไม่เสียแรงที่ผมยอมเจ็บตัว
“ปัง! อร๊าก!”
อีกนัด คราวนี้มันทรุดทั้งยืน จอมแสบเล่นเจาะยางยิงขามันอีกนัดซะงั้นไม่ทรุดได้ไง จังหวะนั้นพวกไอ้โต๋
ตะเกียง ไอ้พรต ไอ้รัน พร้อมตำรวจนอกเครื่องแบบอีกสองนาย พากันตรงมาทางนี้พอดี ทางโน้นคงเรียบร้อยแล้วสิท่า
“บอมย์ จอม เป็นไงกันมั้ง?” พวกมันตะโกนถามมาแต่ไกล
“รีบจับไอ้หยางก่อน พวกมันอยู่ตรงโน้น” ผมกัดฟันตะโกนบอกกลับไป และไม่ต้องย้ำอีก
พวกไอ้โต๋เปลี่ยนเป้าหมายรุกคืบเข้าไปหากลุ่มไอ้หยางกับสมุนที่เจ็บกันระนาวทางฝั่งโน้นทันที
แม้ผมจะเจ็บแต่ก็คุ้ม เมื่อหันมาเห็นเทพบุตรสุดหล่อเคลื่อนตัวมาอยู่ข้างผมตอนไหนไวยังกะลิง
ปั้นหน้าขมึงถึงยักกะยักษ์ตาเขียวปั๊ด! งานนี้บอมย์เบย์ตายสถานเดียว คดีเก่ายังไม่เคลียร์แถมเพิ่มข้อหาใหม่มาอีก
รู้ว่าสุดหล่อคงโมโหจนหน้าเขียวที่ผมไม่ทำตามแผนแถมยังโดนยิงหัวไหล่ซ้ายเลือดโซกอีกแผล แต่ก็ว่าเถอะเมียจ๋า
ที่พี่บอมย์ยอมเจ็บเพราะรักและห่วงที่รักนะครับ ยังไม่ทันได้เอ่ยปากกัดฟันจนหน้าเขียว
“หึ..ดื้อชิบไอ้ลุง คราวนี้หากตายขึ้นมาจริงๆ จะตามไปกระทืบซ้ำถึงเมืองผีเลยคอยดู
แก่แล้วไม่เจียมสังขาร” ตายห่า...ฟังเค้าพูดดิ ผัวเจ็บเกือบตายแทนที่จะปลอบกลับด่าซะงั้น ...แต่ก็แอบดีใจ
เพราะแววตาของเทพบุตรฉายความกังวลเด่นชัด ก่อนจะค่อยๆ เอื้อมมือมาดูแผลตรงไหล่ผม...โธ่..ที่แท้ก็ห่วงเค้าเหมือนกัน
ทำเป็นปากแข็ง...เป็นแบบนี้ถึงตายก็ยอม.....ฮิ้วววว!!!!!
มาต่อให้แล้วนะคะ ขอโทษที่ให้รอนาน
วุ่นวายมากมายสารพัน พยายามเคลียร์ปัญหาอยู่
ขอบคุณทุกกำลังใจนะคะ ที่มีมาให้ไม่ขาด
รักคนอ่านทุกท่านเช่นกัน
Luk. :กอด1:
-
:กอด1: :กอด1: :กอด1:
คิดถึง
-
:กอด1:
-
พี่บอมมมมมมมมมมมย์ แหม่ะ มายังกะพระเอก :กอด1:
ชอบทำให้น้องจอมเป็นห่วง วู้!!
จะเอายาวๆ อ่ะ!! :z3: :z3:
-
อย่าเพิ่งด่วนดีใจไป น้องยังไม่ได้ชำระแค้น :fire: รอหายก่อนเถอะ ง้อกันนานแน่
-
พี่บอมย์สุดหล่อ-น้องจอมหล่อกว่าและน้องลักษ์ มาให้หายคิดถึงแล้ว
แต่ว่าบอมย์น่ะเจ็บซ้ำเจ็บซ้อนแบบนี้ สงสารน้องจอมจังเลย
(ไม่ได้สงสารคนเจ็บเด้อ)
-
ต่อไปได้เคลียร์กันยาวแน่ๆพี่บอมย์
ของเดิมยังไม่เคลียร์เลย มีแผลใหม่มาอีกแล้ว
แต่ก็นะ โคตรเท่ห์เลยอ่ะเพ่!!
สู้ๆนะคะ^^
เป็นกำลังใจให้คุณ~~~~~
-
บอมมาแล้ว
-
บอมย์ จอม เท่ห์มากกกกกก
หลังจากจบเรื่อง คงโดนแน่บอมย์
-
รอนานหล่ะ แต่ดีใจที่ได้อ่านแล้ว อย่าหายไปนานนะ แค่น้ำท่วมบ้านก็เครียดพอแล้ว ต้องพี่งนิยายให้คลายเครียด :pig4:
-
:m31: ไม่ไหวจะเคลียร์กับพ่อเลี้ยง
ตอนนี้บู๊มากอ่ะ! ปากร้ายใจดีนะน้องจอม
-
มาแล้วววววววววววววววววววววว
ดีใจมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
จอมยังน่ารักเหมือนเดิมม
o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13
-
จบเรื่องวุ่นๆสักที :เฮ้อ:
ต่อไปนี้คงไม่มีตัวมารมาขัดดอีกแล้ว :z2:
คงสวีทกันได้เต็มที่ :o8:
-
บอมย์เปิดตัวเท่นะ แต่จอมเท่กว่าอ่ะ - -"
-
แอร๊กกกกกกกกกกกกกก มาแล้วๆๆ
-
พี่บอมบ์มาอย่างพระเอกอ่ะ
เเต่ต่อจากนี้คงมีเคลียร์เเน่เลย
-
หมดเรื่องวุ่นวายซะที
ต่อไปคงเป็นช่วงจอมจัดหนักสินะ
-
จอมอย่างเท่ห์อะ
กริ๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
พี่บอม ตายแน่นอน
-
เป็นกำลังใจให้กับคนแต่งนะ
จะได้มาต่อเร็วๆ :L2:
:call:
-
หลังจากนี้คงมีเคลียกันยาวแน่เลย
น้องจอมน่ารักอะ ห่วงลุงด้วยแต่ทำปากแข็ง^^
รอตอนต่อไปค่ะ
-
บอมย์อย่าลืมให้รางรัลเพื่อเป็นการปลอบใจ
ด้วยการจัดหนักๆจนถึงเช้าเลย (หากสังขารบอมย์จะอำนวย 5555+)
:z1: :z1: :z1:
-
กรี๊ดดดด อิลุงกลับมาแล้วค๊าา ><
แง่มๆ ถึงตายก็ยอมจริ๊งหร๊อลุ๊งง 555
แต่อ่านตอนนี้แล้วฟินมากมายค่ะ แบบสมกับที่รอคอย ! :กอด1:
ติดตามนะคะะ สู้ๆ
ขอบคุณค่า
-
o13
น้องจอม โฮกกก เท่ห์สุดๆ
+1และเป็ดให้ค่ะ
-
เย้ๆได้อ่านแล้ว...ลุงแกแย่แน่ๆฮ่าๆจอมจัดการซะ
-
มาให้กำลังใจคนเขียนคะ
เวลาคุณลักษ์เขียนฉากบู้ทีไร
รู้สึกตื่นเต้นไปด้วยทุกที
-
เป็นแบบนี้ถึงตายก็ยอม.....ฮิ้วววว!!!!!
โอ้ยย ฮาอ่ะ อิอิ ประโยคนี้โดนมากๆเลย
-
น่ารักตลอด :-[
-
โดนยิงแต่ทำไมอารมณ์ดีจังเลย พ่อพระเอกกกกกกกกกก
-
:L2: :pig4:
หมดเรื่องหมดราวกันซักที คราวนี้ก็ถึงเวลาง้อแล้วนะลุงบอมย์ o18
-
สนุกจังค้าบ
-
เฮ่อ ลุ้นได้อีก
-
รอตอนพี่บอมย์ง้อเมีย....
ใจแข็งไว้นะน้องจอม อย่ายอมงายง่ายนะ (http://i269.photobucket.com/albums/jj72/myem0/01/black-cat-emoticon-010.gif)
-
น้องจอมสุดยอด
ยิงปืนแม่นจริงๆๆ
o13 o13 o13
-
สงสัยตอนหน้า น้องจอมป้อนยาพี่บอมย์เองแน่เลย
ออนท๊อป :haun4: :haun4:
-
น้องจอมเช็คบิล
-
“หึ..ดื้อชิบไอ้ลุง คราวนี้หากตายขึ้นมาจริงๆ จะตามไปกระทืบซ้ำถึงเมืองผีเลยคอยดู แก่แล้วไม่เจียมสังขาร”
ชอบประโยคนี้จัง
-
บอม คิดแผนง้อเมียยังอ่ะ
-
:mc4:ห่วงแบบโหดๆ
-
พี่บอมย์เท่มากกกกก o13
แต่เดียวโดนซักฟอกอีกยาววว :laugh:
-
บอมย์พูดแต่อะไรๆก็เมียกู น้องจอมเค้ายอมรับแล้วเหรอ :laugh:
-
อย่าหายไปนานอีกนะคะคนเค้าคิดถึงน้องจอม
-
(http://i273.photobucket.com/albums/jj225/tangtang_jar/87f2bc6c.gif) จอมมันเป็นห่วง ไม่รู้จักฟังบ้างเลยนะลุง
-
ได้มาอีกแผล โทษเก่าที่เคยหลอกเค้าไว้
คงได้ลดโทษลงอีกหน่อยละนะ
-
มาแล้วๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ไม่รู้ใครแมนกว่าใครแล้วตอนนี้ :กอด1:
-
น้องจอมของพี่
พอสามีมาแล้วก็ปากดีเหมือนเดิม
ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
:laugh:
อิพี่บอมบ์เอ๊ย
คืนนี้ไม่รอดแน่นอน
o18
-
จอมโหดอ่ะ แต่ช๊อบบบบชอบ
-
โอ้ยรอบข้างเค้าทำงานวุ่นวายสองสาละมีกะคุณเมียนักเลงก็ยังมาหวานกันได้เนอะ
-
รอตอนต่อไปนะ ดีใจที่ลุงกลับมาหาจอมแล้ว แต่จอมเท่ห์มากเลย o13 o13 o13
-
พี่บอมย์หาเรื่องเจ็บตัวเดียวจอมได้โกรธหรอก o18 o18
:z2: :z10: :z2:
-
o18 o18 o18
-
แสดงว่าหนูจอมรู้อยู่แล้วสินะ
เย้ๆ ในที่สุดก็แฮปปี้ซะทีน๊อ
-
ว้ายว้าย พี่บอมย์ยังฮาได้อีกนะนี่
-
พี่บอมย์จะโดนเมีย
จับกดไหมเนี่ย ข้อ
หาไม่เชื่อฟังเมียที่
เคารพ :impress3:
-
จะได้เห็นคุณน้องจอมทำตัวหวานๆ ให้คุณลุงมั๊ยนี่
-
น้องจอมบู๊สุดยอด
-
มา+1ให้คับ อิอิ
-
กว่าปัญหฟาจะจบเล่นเอาเหนื่อยเลย
ต่อไปก่รอฉากหวานๆๆนะ
เอ้าสุ้ๆๆจะมาลงเมื่อไหร่ก่เมื่อนั้นค่ะ
จะตามติดตอลดไปอิอิ :กอด1: :L2:
-
เอ้า....ฮิ้ววววววววววววววววววว
พี่บอมเบย์ กลับมาแล้ว
ส่วนน้องจอม พระเอกมากอ่ะ
หรือว่า จะเปลี่ยน จอม เป็นรุกดี
:z2:
-
เอาใจช่วยเสมอ ขอให้กำลังใจน้องจอมและบอมเบย์นะครับ :pig4:
-
ท่าทางพี่บอมย์จะโดนยาว
-
:กอด1: :L2: :L2: +1
-
คราวนี้คงหมดเรื่องซะทีเนอะ
ว่าแต่เจ็บแบบนี้ตอนหน้าจะได้อ่านเลิฟซีนมั้ยเนี่ย :z1:
-
แอบฮากับบอมย์ :laugh:
-
ลุงบอมย์ตอนนี้เอาใจไปเลย เท่ห์มากห่วงจอมยิ่งกว่าตัวเองเนี่ย
จอมก็คงห่วงลุงเหมือนกัน ก็คนมันรักหนิ
-
หลายคดีเลยทีนี้ :z3:
-
โอ้ว....จอม นายเอกยอดนักบู๊
o13
บอมกลับมาแล้ว....
:กอด1: :กอด1:
+ เป็ดจ้า
-
ยังมีแอบหวานอะ
-
เคลียร์กันเอาเองเน้อ คดีเก่ายังไม่ทันได้ปิด
คดีใหม่เข้ามาอีกแล้ว เสร็จแน่บอมย์
ที่น้องเค้าโกรธ ก็เพราะเค้ารักหรอก ฮิ้วววว :-[
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ :L2:
-
งานเข้าบอมแน่ๆ
-
พี่บอมเป็นแผนมีแผล เจ็บตัว เมียจะได้ไม่โกรธใช่เปล่า
แบบว่าหนีคดีด้วยแผล เมียจะได้เห็นใจ
-
แหม่ะพ่อคู้ณณณณ พ่อคนขี้อ้อน พ่อคนรักเมียยยยย
-
อรั๊งงงงง คิดถึงค่าาาา >3<~♥
หนูจอมยังคงแมนแฮนซั่ม
คุณพี่บอมก็เอ่อ...กลับมาหลงเมียเช่นเคย เหอะๆ
รอตอนต่อไป
ปล.เป็นกำลังใจให้คนเขียนค่ะ สู้ๆ ^^)o
-
จอมแสบห่วงแบบโหดๆ ช่างเข้ากับน้องจิงๆ
สู้ๆ นะค่ะคนเขียน รออ่านต่อคร๊า
-
เย้ๆๆๆ ตามทันแล้ว อิอิ
ไอ้ลุง โครตเท่ส์เลยยย แต่สู้นุ่งจอมไม่ได้น่ะ อิอิ
-
แกโดนแน่ๆ นายบอมเบย์ :laugh:
:กอด1:
-
จอมปากแข็งอ่ะ แต่อย่างว่าแหละ พี่บอมย์ก็สละเพื่อเมียจริงๆ
-
คิดถึงพี่บอมย์กับน้องจอมที่สุดเลย
ตายแน่ลุงคดีเก่ายังเคลียร์
คดีใหม่มาอีกแล้วครับท่าน
-
เอากำลังใจมาให้ค่ะ ^^
-
ThankS
-
ตามมาจากตะเกียง ไม่ผิดหวังจริงๆค่ะ
เด๋วไป ตาม เหยี่ยว ต่อ
พี่ลักษณ์ สู้ๆค่ะรออยู่ o13
รู้สึก คนเขียนจะ ถนัด แต่งบู๊นะเนี่ย
55555 :laugh:
-
:กอด1: :กอด1: :กอด1:
สนุกมากค่ะ :mc4:
-
o13 o13 o13
ลุงจ๋าเปิดตัวได้เท่มากกกกก คิดถึง ๆ :impress2: :really2:
รออ่านอยู่ทุกเมื่อนะค่ะ ตัวเทอออ :z2: :z2:
น่ารัก ๆ ที่สุด จะน่ารักสุโค่ยไปอีกเมื่อ :impress2: :impress2:
ตัวเทอมาอัฟต่ออออ รักนะค่ะ น้องจอม อิอิ :กอด1: :กอด1:
-
น้องจอมจ๋ายังไม่มาเหรอช่วยกันโหวตกันหน่อยน้องจอมเราตกไปอยู่หน้าสาแย้วแงแงแง
-
จอมใจนักเลง
Part 31
หัวใจร้าวลึก.
.
.
.
.
.
.
.
“โอ๊ะ..โอ้ย!...ชู่วว!..เบาหน่อยสิครับ..เจ็บน๊า”
ผมหน้านิ่ว อ้อนจอมแสบให้เบามือหน่อย หลังจากเทพบุตรล้างแผลเปลี่ยนผ้าปิดแผลให้ผมใหม่
ก็น้องเล่นหนักมือกับผมซะขนาดนั้น นี่ผ่านมากว่าอาทิตย์หนึ่งแล้ว ถึงแม้แผลหายระบมแล้วก็ตามเถอะ
แต่สุดหล่อเล่นใส่แรงขนาดนี้ไม่เจ็บก็บ้าแล้วเหอะ...
“หึ!”
แหนะ!...มีทำเสียงขึ้นจมูกให้ผมอีก
“เมื่อไหร่จะเลิกงอนสักทีครับสุดหล่อ” นั่นสิ..ผ่านมาหลายวันแล้ว น้องยังไม่เลิกงอนผมอีก
ง้อก็แล้วอ้อนก็แล้วยังไม่ยอมคุยดีๆ กับผมเลย ไม่ยอมนอนห้องเดียวกันอีก ผมจะบังคับแต่จอมแสบเล่นยื่นคำขาด
หากผมบังคับน้องบอกจะออกไปอยู่ข้างนอกซะเลย ใจแข็งชิบ...นี่แหละเค้าถึงบอกเมียใจนักเลง...ใจอ่อนยากชะมัด
พวกไอ้โต๋ ตะเกียง ไอ้พรต ไอ้รัน มันกลับกันไปหมดแล้วเมื่อสี่วันก่อน พวกไอ้คุณหยาง
จำนนด้วยหลักฐาน แถมฆ่าคนตายอีกงานนี้ติดคุกหัวโต คดีเรียบร้อยดีเพราะพวกผมมีหลักฐานพร้อมของกลาง
ส่วนศพพ่อเลี้ยงบรรจง ผมส่งพี่สอนเป็นตัวแทนไปเคารพศพ คิดว่าคงไม่มีความจำเป็นต้องติดต่อ
อะไรกับคนของตระกูลนั้นอีก เห็นว่างานนี้หลังจัดงานศพไอ้ขจรลูกชายถึงกับประกาศขายบ้านแล้วพาจรรยาน้องสาวไปอยู่
อเมริกากับญาติที่โน้น เค้าใจนะว่าเด็กๆ คงอายแทบแทรกแผ่นดินหนีเมื่อข่าวขึ้นหน้าหนึ่งว่าพ่อตนเองเป็นเครือข่ายค้ายา
ข้ามชาติ ดีแล้วล่ะที่ตัดสินใจไปเริ่มต้นกันแบบนั้น แทนที่จะทนฟังคำซุบซิบนินทา สภาพจิตใจของทั้งคู่คงบอบช้ำไม่น้อย
แต่ประสบการณ์ย่อมสอนให้คนเติบใหญ่ หวังว่าเด็กทั้งสองคนคงไม่มีใครคิดเจริญรอยตามพ่อเลี้ยงบรรจงเข้าอีก
ตัวอย่างก็มีให้เห็นสุดท้ายก็จบไม่สวยสักราย
ปัญหาคือเรื่องของผมนี่แหละ ไอ้พวกเพื่อนตัวดี พอหมดธุระดันยกให้ผมแก้ปัญหาง้อเมีย
เพียงลำพังเสียนี่ ทั้งที่ตอนช่วยกันวางแผนก็ออกความเห็นเสียดิบดีทีงี้เสือกทิ้งให้ผมคนเดียว แม้แต่นายท่านกับนายแม่
ก็ไม่ออกตัวช่วยผมซะงั้น แถมยกยอชื่นชมลูกสะใภ้จนผมกลายเป็นหมาหัวเน่า ทั้งที่ลงทุนเอาตัวเข้าเสี่ยงตายขนาดนี้
ไม่ยักมีใครสงสาร เอาวะ...เป็นไงเป็นกันง้อยากดีนัก พ่อจับกดแม่งเลย...ที่เหลือค่อยว่ากันทีหลังคิดถึงเมียจนจะขาดใจ...
ที่สำคัญผมจะลงแดงตายแล้ว เดือนกว่าเข้ามาแล้วไม่ได้กอดเมียรักให้ชื่นใจ ยิ่งได้กลิ่นหนุ่มหอมจรุงใกล้จมูก
เจ้าบิ๊กบอมย์มันไม่รักดีผงาดหัวซะจนปวดหนึบแทบระเบิด แต่สุดหล่อผมก็ยังหน้านิ่งเย็นชาได้เสมอต้นเสมอปลายจริงๆ
แถมยังใจร้ายแอบกลับไปเรียนหน้าตาเฉย แทนที่จะลาหยุดอยู่ดูแลผม
พอจบเรื่องน้องก็ไปขอยกเลิกเรื่องดรอปเรียน กลับไปเข้าเรียนปกติ ทิ้งผมมองตามตาละห้อย
ใจร้ายไม่มีเหลียวแลสามีสักนิด ส่วนงานที่โรงแรมพี่ชิดดูแลให้แถมรายงานผมมาอีกว่าจอมแสบเลิกเรียนแล้วเข้าไป
เคลียร์งานทุกเย็น สนใจงานมากกว่าผัวตัวเองอีก ไม่ติดว่าวันนี้เป็นวันเสาร์คงไม่ออกใจเปลี่ยนผ้าปิดแผลให้ผมหรอก
กว่าจะลงมือทำให้ต้องให้ผัวสุดเท่อ้อนจนปากแทบฉีก
“วันนี้ เราไปหาอะไรอร่อยๆ ทานกันดีไหม?” ผมเอ่ยชวน กะจะใช้เดทเป็นการง้อเมีย
“ไม่ว่าง”
เวร..หมดมู๊ดเลยกู เมียผมเล่นตอบแบบไม่ต้องคิดเลยเหอะ
“จอมครับ..จะโกรธพี่อีกนานไหม? เลิกงอนสักทีสิครับ เห็นไหมเล่าว่าพี่เจ็บตัวชดใช้ให้แล้ว
จะให้ทำไงถึงจะหายโกรธ?” ผมเริ่มนอยด์แดกแล้วครับ ในชีวิตไม่เคยต้องง้อใครมาก่อน น้องเป็นคนแรกแถมง้อโคตรยาก
จนเริ่มหงุดหงิดตัวเองเหมือนกัน ทำไมต้องเป็นแบบนี้ด้วยว่ะ!
“ไม่ต้องทำอะไร..ไม่จำเป็น..แบบนี้ดีอยู่แล้ว” ตอบได้หน้านิ่งเสียงเรียบได้อีกเมียกู
“ไม่ดี..คนเป็นผัวเมียกันใครเค้าอยู่กันแบบนี้” ผมไม่เล่นด้วยหรอก
“งั้นก็ไม่ต้องเป็น..เป็นพี่น้องกันไปเลย” ผมสะอึกทันทีหลังฟังน้องพูดจบ จ้องสบตาน้องนิ่ง
ต้องการค้นหาความจริงว่าน้องรู้สึกอย่างที่พูดใช่ไหม แต่กลับมองเห็นแต่ความว่างเปล่า น้องคงรู้สึกอย่างที่พูดสินะ
นี่กลายเป็นผมเป็นไอ้งั่งเพียงคนเดียวที่วิ่งตามขอความรัก ทั่งที่เจ้าตัวเค้าไม่เคยรู้สึกเหมือนผมเลยใช่ไหม
แล้วไอ้ตอนที่บอกรักผมในวันที่ผมแกล้งตายที่โรงพยาบาล ก็คงแค่เสียใจที่คิดว่าผมตายไม่ใช่รู้สึกรักผมแบบคนรักกันสินะ
นั่นสิผมคิดเองเออเองคนเดียวว่าอย่างน้อยน้องต้องรู้สึกกับผมเช่นกัน ไม่งั้นคนหยิ่งทรนงแบบน้องจะยอมให้ผมเชียวหรือ
หากลองคิดอีกทีที่ผ่านมาผมล้วนใช้วิชามารเจ้าเล่ห์เอาเปรียบน้องตลอด ไม่เคยมีสักครั้งที่น้องสมัครใจยอมผมเอง
คิดมาถึงตอนนี้..ปวดหนึบในอกข้างซ้าย คงเป็นผลกรรมของผมเข้าแล้ว ที่ทำร้ายใครต่อใครมาไม่น้อย
เมื่อมีคนหลงรักผมก็ไม่สามารถตอบรับความรู้สึกเค้าได้ ความรู้สึกของคนเหล่านั้นคงเจ็บปวดแบบผมตอนนี้เหมือนกันสินะ
ผมไม่รู้ว่าหน้าตาผมตอนนี้แสดงสีหน้ายังไง รู้อย่างเดียวว่าในหัวมึนตึ๊บ
ใครจะว่าผมคิดเยอะ หรืออะไรยังไงก็แล้วแต่ ถือได้ว่าผมพยายามสุดความสามารถแล้ว
ความรู้สึกของผมที่มีต่อน้อง ไม่ว่าจะเป็นคำพูดและการกระทำผมทุ่มให้น้องหมดแล้วเช่นกัน ทุ่มอย่างที่ไม่เคยทำ
ให้ใครมาก่อน เชื่อได้เลยว่าผมไม่เคยเอาชีวิตเข้าเสี่ยงเพื่อปกป้อง หรือยอมตายได้เหมือนกับที่ผมทำให้น้อง
โดยไม่ต้องใช้เวลาคิดถึงผลลัพธ์ที่ตัวเองจะได้รับด้วยซ้ำ
มันคงถึงเวลาแล้วสินะ ไหนใครบอกว่าหลังปัญหาพ้นผ่านแล้วฟ้าจะสว่างใส หลังฝนตกแดดออก
รุ้งกินน้ำก็ต้องเผยโฉม แต่สำหรับผมมันยังคงขมุกขมัวคลุมเครือหลอกตัวเองไปวันๆ โกหกตัวเองมาตลอดว่าอย่างน้อย
จอมใจนักเลงก็ต้องรักผมไม่มากก็น้อย ในที่สุดก็ต้องรักผมเข้าสักวันจนได้
มาถึงตอนนี้ ผมหมดหวังแล้วครับ เพียงคำพูดเราเป็นพี่น้องกันไปเลยคำเดียวนี้ จากน้ำเสียงและ
สีหน้าเรียบนิ่งไม่ทุกข์ร้อนสักนิดยามเอ่ยปากออกมา ผมเหมือนคนโง่ไล่ไคว้ขว้าหัวใจนักเลงเพียงลำพัง จนลืมข้อเท็จจริง
ไปว่าน้องเป็นผู้ชายปกติ รูปร่างหน้าตารวมทั้งฐานะการศึกษาพร้อมสมบูรณ์ถึงปานนี้ ย่อมมีโอกาสที่ดีในการสร้างครอบครัว
และคนรักที่ตนเองมีสิทธิ์เลือก
กลายเป็นผมเสียอีกที่เห็นแก่ตัว คิดจะกักน้องไว้เป็นของตัวเอง หึหึ..ขำตัวเองชะมัด
ด๊อกเตอร์บอมย์เบย์ผู้ชายที่หลายคนพากันอิจฉา ที่ไหนได้ผมต่างหากที่น่าสมเพชสุดๆ หลงรักเด็กที่อายุห่างกว่าเป็นรอบ
แถมยังเป็นผู้ชายอีกต่างหาก อ้า..คงเป็นการอกหักเพราะผู้ชายครั้งที่สอง หลังจากที่เคยอกหักเพราะตะเกียงมาแล้วครั้งหนึ่ง
แต่ในครั้งนั้นผมไม่มีทางสู้ไอ้โต๋ได้เลย คู่แข่งคือมันคงต้องยอมยกธงแพ้ไปโดยปริยาย
ครั้งนี้ผมแพ้อีกแล้ว ทั้งที่ไม่มีคู่แข่ง แต่ที่ผมต้องยกธงแพ้คงพูดได้เพียงคำเดียวเท่านั้นว่า...
ผมแพ้... ‘หัวใจนักเลง’ ของน้องเข้าแล้วจริงๆ หัวใจที่แสนทระนงดวงเดียวเท่านั้น ที่ผมเอาชนะไม่ได้ จะมีความสุขอะไร
หากได้ร่างกายเค้ามาโดยไม่ได้หัวใจของน้องเค้าเลย ขืนยังดื้อไม่ถอยเสียแต่วันนี้ คงต้องกระอักเลือดตายอยู่ดีในวันหน้า
เมื่อเค้าควงใครสักคนเข้ามาแล้วแนะนำกับผมว่า...
‘คนนี้คือคนที่จอมรัก และเราจะแต่งงานกัน’ คงไม่ต้องรอให้ถึงวันนั้นแล้วครับ แค่คำพูดว่าเราเป็น
พี่น้องกันมันก็เล่นเอาอกข้างซ้ายผมปวดหนึบจนแทบแตกเป็นเสี่ยงๆ เอาเป็นว่าผมคงต้องให้อิสระที่ได้มัดมือชกจับน้องเค้า
เป็นแฟนตั้งแต่แรก คืนอิสระให้เขาเสียที
คิดได้ดังนั้นผมยกยิ้มแม้จะฝืนใจเป็นที่สุด แล้วเอ่ยตอบน้องไปหลังจากที่เราต่างฝ่ายต่างเงียบ
จมอยู่ในความคิดของตนเองมานานพอสมควร
“ครับ..ขอโทษจากใจอีกครั้งที่พี่ทำให้จอมเสียใจ หลังจากนี้ไปคงไม่ต้องเสียใจเพราะพี่อีกแล้ว..หึหึ”
พูดจบผมลุกเดินออกจากห้องไม่เหลียวหลัง เพราะผมไม่อยากให้น้องเห็นน้ำตาสิงห์บอมย์ ซึ่งตอนนี้มันไหลออกมาอย่างไม่
มีทางอดกลั้นไว้ได้อีก ลาก่อน....จอมใจนักเลง...ของพี่...????
------------------------------------------------------------------------
ฮ่าๆๆๆ...ผมมาอยู่อเมริกาได้เกือบสองอาทิตย์แล้วครับ
งานที่โรงแรมฝากให้พี่ชายผมดูแลไปก่อน ตั้งแต่วันที่ผมหันหลังเดินออกประตูพร้อมกับน้ำตาลูกผู้ชาย
เพราะอกหัก ผมไม่กลับไปเหยียบที่นั่นอีกเลย จัดการติดต่อพี่ชายผมเร่งด่วนฝากธุระเสร็จสรรพ ผมก็สั่งพี่ชิดจองไฟล์บิน
ตรงดิ่งมายังอเมริกาทันที ผมไม่ต้องเดินเรื่องขอวีซ่า เพราะด๊อกเตอร์บอมย์เบย์ถือวีซ่าตลอดชีพเพราะช่วยทำวิจัยสมัยเรียน
ที่นี้ ไม่ต้องลำบากในการเดินเรื่องด้านเอกสารเลยสักนิด
ผมไม่ติดต่อใครเลยไม่ว่าจะเป็นนายท่าน นายแม่ และกลุ่มเพื่อนสิงห์โตดำทุกคน มือถือผมก็ไม่ใช้
เบอร์เดิม อย่าคิดว่าผมนอยด์จนทำอะไรโง่ๆ ผมเพียงอยากพักรักษาหัวใจดูแลความรู้สึกของตัวเองให้ดีเสียก่อน
เมื่อผมพร้อมที่จะเผชิญหน้าจอมแสบในฐานะพี่ชายน้องชายตามความต้องการของน้องเค้าแล้ว วันนั้นผมจะเปิดมือถือ
เบอร์เดิมอีกครั้ง และพร้อมจะพูดคุยกับทุกคนเหมือนเดิม
ในวันนี้ผมยังไม่พร้อม ที่สำคัญผมรบกวนพวกเพื่อนๆ ผมมามากแล้ว ไม่อยากให้ใครต้องมาเป็นกังวล
กับผมอีก โดยเฉพาะเรื่องนี้เป็นเรื่องส่วนตัวและเป็นปัญหาของผมคนเดียว ต้นเหตุเกิดจากผมก็ต้องแก้ที่ผมเท่านั้น....
อีกสามวันผมจะเดินทางไปทำวิจัยร่วมกับโปรเฟสเชอร์ ซึ่งเป็นอาจารย์ที่ปรึกษาของผมในระหว่าง
ที่ทำโปรเจ็คจบด๊อกเตอร์ที่นี่ แกดีใจมากที่ผมตัดสินใจช่วยงานแกอีกครั้งในการเดินทางไปทำวิจัยที่บราซิลเกี่ยวกับ
การท่องเที่ยวและผลการเติบโตในละตินอเมริกา ผมว่ามันท้าทายดีและถือเป็นประสบการณ์ใหม่ของผมด้วยเช่นกัน
เพราะประเทศนี้ผมยังไม่มีโอกาสไปเยือนเลย แถมผมยังเป็นแฟนนักเตะระดับโลกของประเทศนี้หลายคน เพราะฉะนั้น
การไปครั้งนี้เกือบสามเดือนผมคงจะสนุกกับงานวิจัยจนไม่มีเวลาเอาสมองไปคิดถึงจอมนักเลงเค้าได้ เวลาเท่านั้น
จะรักษาแผลใจของผม....???????
“ว่าไงมิสเตอร์บอมย์...คุณพร้อมแล้วใช่ไหม?” โปรเฟสเชอร์ถามผมทันทีหลังจากผมเดินเข้าไปพบ
แกที่ห้องทำงานในมหาวิทยาลัย
“ครับ..แล้วคนอื่นๆ เรียบร้อยแล้วใช่ไหมอาจารย์” ผมถามแกกลับ เพราะงานนี้นอกจากผมแล้ว
ยังมีลูกศิษย์อีกหกคนรวมผมเป็นเจ็ดคนที่ต้องไปร่วมทำวิจัยในครั้งนี้ ผมกับนาตาลีมีดีกรีด๊อกเตอร์ ส่วนอีกห้าคนปริญาโท
ถือโอกาสเอาผลงานวิจัยเป็นโปรเจคขอจบในสาขาที่เรียนด้วย
“พวกเค้าก็พร้อมแล้วทุกคน เพิ่งเข้ามาพบผมก่อนหน้าคุณนี่เอง เออ..รู้สึกนาตาลีเข้าฝากบอก
ด้วยว่า เป็นไปได้ขอพบคุณที่บ้านพักเธอเย็นนี้ ยังไงคุณติดต่อเธอเองนะ ไม่แน่อาจมีเซอร์ไพรส์คุณเข้าให้มิสเตอร์บอมย์
เชื่อคุณเลยเสน่ห์แรงไม่เคยเปลี่ยน” โปรเฟสเชอร์ล้อผมตามเคย ผมกับนาตาลีเคยควงกันอยู่พักหนึ่งก่อนผมจบ
ที่นี่ก็แบบนี้ไม่ได้ซีเรียสอะไรนัก...แม้ผมจะรู้สึกว่าเธอจริงใจกับผมก็เถอะ แต่ผมก็บอกเธอไปแล้วว่าผมยังไม่คิดจะมีครอบครัว
เราต่างจากกันด้วยดีเพราะงั้นมิตรภาพระหว่างผมกับเธอจึงไม่ได้เลวร้ายอะไร เอาเป็นว่าผมตกลงจะไปพบเธอก็แล้วกัน
เพราะยังไงงานนี้ก็ต้องเดินทางร่วมกันอยู่แล้ว...?????
มาต่อให้แล้วนะคะ อย่าเพิ่งเบิร์ดกะโหลกคนเขียนกันละ
มันเป็นไปตามพล็อตเรื่อง ไม่ได้แกล้งคนอ่านเลยนะเอ่อ
ถ้ากำลังใจเยอะ รับรองจะมาต่อให้มีความสุข
ขอตัวหลบฝ่ามือไปตั้งหลักก่อนดีกว่า ไปแหระ... :z2:
Luk. :กอด1:
-
จิ้มๆๆ
ทำไมถึงเป็นแบบนี้ :z3: :z3: :z3:
-
:a6: :sad2: :o :dont2: เค้าเป็นแบบนี้ล่ะ
-
:monkeysad:แงแงทำไมทำร้ายจิตใจเค้างี้ไม่เอาเค้าไม่อยากใด้แบบนี้ :monkeysad:เค้าอยากใด้น้ำตาลไม่อยากดราม่า :n1:
-
:monkeysad: :monkeysad: :monkeysad:
-
:กอด1: :L2:
-
มาม่าขายดีเกินไปแล้ว
:z3: :z3: :z3:
-
ชอบที่บอมเบย์เลือกอย่างนี้ อย่างน้อยก็ไม่ได้ทำอะไรงี่เง่า ไปทำสิ่งที่มีประโยชน์มากกว่านั่งเศร้า เป็นกำลังใจให้บอมเบย์และคนเขียนค่ะ เอาอีกๆค่ะ กำลังสนุกกเลยค่ะคุณลักซ์ ขอบคุณนะคะ o13
-
:a5: o22 :a5: o22 :a5: o22 :a5: o22 :a5: o22
รอตอนต่อไปนะค้า รักนะคะ จุฟๆ
:call: :pig4:
-
โอ้ทำร้ายจิตใจกันมาก โฮก เศร้ามากฮือๆๆ :sad4:
-
:impress3: สงสารบอมเบย์!!
-
ไม่น่าเชื่อเนอะว่าบอมย์จะมีวันนี้ วันที่รู้สึกอ่อนแอเหนื่อยล้าจนไม่อยากสู้ต่อไป
ยอมถอยห่างหนีไปซะไกลเชียว
และบอมย์ก็คงไม่คิดสั้นๆแค่จะรีบเปิดรับนาตาลีมาแก้ขัดแก้เหงาหรอกนะ
เพราะนั่นมันต้องเกิดปัญหาตามมาแน่ แม้คิดว่าจะเลิกรักน้องแบบคนรักก็เถอะ
-
เนี่ยแหละน้า เค้าถึงได้ว่าคนแก่ขี้ใจน้อย
ถึงคราวน้องจอมต้องไปง้อเค้าบ้างแล้วละ
-
ไม่รู้จะเห็นใจใครดีแล้วเฮ้อ(เห็นใจตัวเองท่าจะดีที่สุดเพราะมันค้างงงง้าาาา)
:o12:
-
น้องจอม อยากให้ จบแบบนี้ จริงๆเหรอลูก ไม่เสียใจ เหรอ กระซิกๆๆๆๆๆๆ
-
รอ เพื่อที่จะเห็นพี่บอมกับน้องจอมมีความสุขนะคับ
:sad11:
-
ทำไมเป็นแบบนี้ ทำไม ทำไม ทำม๊าย ย ย
แล้วจะเป็นไงต่อเนี่ย ย TT +1 +เป็ด
:z13: :z13: :z13: :z3: :z3:
:กอด1: :กอด1: :กอด1: :L2: :L2: :L2:
-
งงอะ หงัยอิพี่บอมย์คิดอะไรทุเรศๆ แบบนั้นหว่า :เฮ้อ:
น้องจอมโดนหลอกว่าสามีตาย ณ ภาวะตอนนั้นอิพี่บอมย์เข้าใจบ้างมั้ยว่าน้องช็อคและเสียใจมากแค่ไหน :m15:
กะอีแค่คำพูดเฉยชาประชดประชันนิดๆ หน่อยๆ นี่นะ ทำเป็นทนไม่ได้
แล้วนี่จะให้น้องจอมเป็นฝ่ายง้ออีกใช่มั้ย ทุเรศว่ะ จิตใจอ่อนแอแบบนี้เป็นที่พึ่งให้เมียตัวเองไม่ได้เลย :z6:
-
:กอด1:
คิดถึงบอมย์กับจอมที่สุด
แต่แอบเศร้านิด แหมบอมย์นี่ขี้น้อยใจจังน้องก็คงพูดเพราะงอนน่ะ
รอตอนต่อไปจัดมาด่วนๆนะคะ
+1และเป็ดให้ค่ะ
-
:z6: :z6: :z6: :z6: :z6: :z6: :z6: :z6: :z6:
-
รายว๊าาาา ตัวก็ใหญ่ แต่ใจนิดนึง ยังไม่สู้(ง้อ)ถึงที่สุดก็เลิกซะและ
เห็นใจจอมจริง :m16:
-
เรื่องนี้เหมือนน้ำผึ้งหยดเดียวหรือเปล่าหนอ เฮียบอมหนีไปเลย ทำตัวเหมือนสาวน้อยอกหักอะ ต้องให้จอมมาดแมนไปง้อแหง๋ๆ แล้วไปเจอฉากเรทด้วยหรือเปล่าเนี่ย งานนี้ได้มีงอนกันนานแน่ๆคะ
-
ทำไมมันถึงกลายเป็นแบบนี้
ไม่ยอมมมมมมมมมมมมมม :sad4:
-
มาม่าขาดแคลนเพราะน้ำท่วม เปล่าหรอก มาม่าขายดีที่เรื่องของพี่บอม :m20:
-
ไรอะ
แค่เนี้ย ???
มาต่อแค่เนี้ย
ช้ำใจที่สุด :sad4: :sad4: :sad4: :sad4:
-
:z3: ทำไมเป็นแบบนี้เนี่ยยยยยยยยยยยย
สงสารพี่บอมย์ เจอหัวใจนักเลงเข้าไป ซีดเลยดิ
-
:monkeysad: ทำไมหวยออกมาเป็นแบบนี้หล่ะ
รอตอนต่อไป ตอนนี้ไม่รู้จะสงสารใครดี
-
สงสารพี่บอมบ์
:o12:
เข้าใจที่ทำแบบนี้อ่ะนะ
เอาเหอะถ้าคนมันจะคู่กัน
ยังไงๆก็ต้องกลับมาหากันอยู่ดีเนอะ
พี่บอมบ์สู้โว้ย
:กอด1:
-
ประสาท งี่เง่า ปัญญาอ่อน เรียนมากเกินไปหรือไงหาบอม ถึงไม่รู้จักคำว่าประชด
น้องพูดแค่นี้ดันฉลาดเกินไป ตีความไปได้ไกลได้อีก
ง้อได้แค่นี้เองเหรอ........ อ่อน :m31:
-
:sad4: น้องจอมมมมมมม. สงสารพี่บอมย์เถอะ รีบมาง้อเร็ว
:z3: :z3: ไม่เอามาม่าาาาาาา
-
ตอนนี้จอมทำเกินไปอ่ะ อภัยให้นิดก็ได้ พี่เค้ากลัวแผนเสียเลยจำเป็นต้องหลอกน่าจะเข้าใจ :เฮ้อ:
-
:เฮ้อ:เข้าใจบอมย์น่ะที่ทำแบบนี้
จอมคิดไรอยู่น่ะ :z3:
-
หวังว่าน้องจอม คงง้อพี่บอมย์ ได้ประทับใจสุดๆ นะ คิดถึงนะมาเร็วๆๆๆๆๆๆๆ
-
จอมต้องเข้าใจพี่บอมย์สิว่าเขาทำแบบนี้เพราะอะไร
จอมยังทำนิ่งแถมยังพูดประชดซะแรงงงง
ไม่เอาม่ามานะ
:เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:
-
:monkeysad: :monkeysad: :monkeysad:
ทำไมเป็นแบบนี้
:z3: :z3: :z3:
-
ไม่มีใครตามหาบอมย์เบย์เลยเหรอ :monkeysad:
-
555+ ยักษ์บอมย์งอน
-
ทำไมเป็นอย่างนี้
พี่บอมย์ขี้น้อยใจง้อจอมต่อนิดสิ
น้องจอมก็ใจแข็งจังนะ
เฮ้ย แล้วมันจะเป็นอย่างไงต่ออ่ะ
:z3:
-
ก็ดีที่บอมเบย์ทำแบบนี้ ก็จะได้รุ้ว่ายังรักน้องไ่ม่พอ เช๊อะ!
ลองไหมละ ลองเป็นจอมที่โกหกว่าตาย แล้วกลับมาไหมละ
บอมไม่ได้หลอกจอมแค่ครั้งเดียว แต่บอมหลอกจอมถึงสองครั้ง และแต่ละครั้งก็เล่นกับความรุ้สึกของจอมทั้งนั้น
ถึงจะบอกว่าถูกบังคับ แต่อย่าลืมสิ บอมมีสิทธิ์ที่จะไม่ทำตามได้ แต่สุดท้ายบอมก็เลือกจะทำอยู่ดีแหละ ถึงจะมีเหตุผล แต่ครั้งแรกขอบอกว่าเหตุลมันไม่พอ แต่ครั้งที่สองเหตุผลยังพอทำใจได้บ้าง ถ้าเค้าเป็นน้องจอม เค้าจะไม่รักบอมแล้ว :m16:
บอมคิืดแต่ว่าตัวเองเสียใจ จนลืมมองความเสียใจของคนอื่น เช๊อะ สำหรับ 3-4 ตอนที่่ผ่านมา ขอบอกว่าเกลียดบอมจริงๆ (งอน!!)
แง้ๆ คนเขียนใจร้ายมาก ใจร้ายๆๆ แ้ง้ๆ ทำคนอ่านรุ้สึกแย่กับพระเอกได้ไง (หรือเราเปนคนเดียวว้าาาาาาา) แง้ๆ
งอนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน ฮือๆๆ เสียใจ *นอนปาดน้ำตา* :m15:
-
สุดท้ายจะจบแบบไหน คงต้องลุ้นกันต่อไป :เฮ้อ:
-
ให้ตายซิ!จะไม่โทษว่าใครผิดมากกว่าใคร
เพราะเราเคืองทั้งคู่!! :m16:
แต่เค้ารักคนแต่งน๊าาา~~ :impress2:
มาต่อไวๆนะคุณลักษณ์
-
ทำมัยเป็นแบบนี้
-
พูดไม่ออก บอกไม่ถูก.
เศร้า :m15:
-
โหหหหหหหหหหหหหหหหหหห
ค้าง ตึง :m31:
บอมย์เอ๊ย น่าสงสารก๊น่าสงสาร
แต่ยังไม่ชินกับน้องหรอ?
น้องเป็นยังไง บอมย์เองน่าจะเป็นคนที่รู้จักน้องมากที่สุด
รู้ว่าน้องอ่า ปากแข็ง
แต่ที่ทำอยู่อ่า คิดไปเองคนเดียว แล้วก๊ตัดสินใจคนเดียว
เออดี ถ้ากลับไปคบกะนาตาลี
ช้านจะเลิกอ่าน เลย :beat: :fire:
-
แกว้ววกกกกก มันเกิดอะไรขึ้น o22
เห้ออ จุดนี้ก็เข้าในลุงแกน่ะ คนเราถึงจะเข้มแข็งแค่ไหน มันก็มีจุดนึงที่มันรับไม่ไหวแล้วเพราะมันมันสะสม ทำให้เกิดการนอยด์แดรกได้เนอะ เหมือนทุ่มเทขนาดเอาชีวิตเข้าแลกยังไม่เห็นค่าเนอะ ลุงแกก็สงบใจซักพักแล้วกัน น่ะ อย่าทำอะไรโง่ๆ หล่ะ รอน้องมันทบทวนใจก่อน
แต่มันค้างงงงงง รีบเอามาต่อด่วนนนน อิอิ กอดคนเขียน 2 ที :กอด1: :กอด1:
-
อะไรเนี่ยยยยยยย ลุงงอลหรอ
-
พี่บอมย์คิดไปเองข้างเดียวอะป่าว น้องจอมอาจจะงอนก้อได้อะ
-
อ่าวววววววววววววววววววว สิงห์บอม ไหงยอมแพ้แบบไม่ใช่ลุงแบบนี้ล่ะครับ
-
แงๆ :o12:
จอม นับ1-3ใจอ่อนเดี๊ยวนี้ :z3:
-
:a5:
หนูจอมง้อด่วน!
-
(T^T) ไหงเป็นแบบนี้อ่ะ
น้อยใจจนหนีไปอเมริกาเลย =='
-
เศร้า....
ไม่เข้าใจสองคนนี้ว่ะ..
หนูจอมหมดรัก?? หรือ
นายบอมย์นอยด์เยอะไปเอง??
หรือ จอมอยากให้บอมย์ได้รู้สึกซะบ้าง...
ว่าตอนที่อยู่คนเดียวโดยไม่มีอีกคนเป็นยังไง...
โอ้ยยยยย ค้างงงงง
รอตอนต่อไปค่ะ TT)/~♥
-
:z3: :z3:
-
ลุงสู้ๆนะ ตอนหน้าก็หวานแล้ว (ใช่ป่ะ)
-
“ครับ..ขอโทษจากใจอีกครั้งที่พี่ทำให้จอมเสียใจ หลังจากนี้ไปคงไม่ต้องเสียใจเพราะพี่อีกแล้ว..หึหึ”
บอมย์ตัดสินใจพูดและทำแบบนี้เพราะรักจอมนั่นแหล่ะ
แม้ว่าบอมจย์จะจากหัวใจตัวเองมาด้วยความรักทั้งหมดที่มีจะแน่ใจได้อย่างไรว่าจอมจะมีความสุข?
จากมาแบบนี้มันก็มีส่วนดีเพราะทำให้คนที่อยู่และคนที่จากไปได้คิดทบทวนความรู้สึกคนตนเอง
และอาจช่วยคลี่คลายสถานะการณ์ได้บางส่วน
การที่บอมย์จากมาไม่ใช่เพราะยอมแพ้แต่เป็นการเสียสละเพื่อคนที่ตนรักมีความสุข
แต่ความรู้สึกจอมจะเป็นแบบไหนล่ะอาจจะ สุขที่ตนได้เป็นอิสระหรืออาจจะทุกข์ก็ได้ใครจะรู้เท่าดีไปกว่าตัวของจอมเอง
แต่ว่าครั้งนี้บอมย์อาจจะมีเซอร์ไพร้ก้เป็นได้ ไม่มีอะไรแน่นอนกับความรู้สึกคนมนุษย์
:m15: :monkeysad: :sad11:
-
สงสารจอมจัง ตั้งสามเดือนแน่ะ
-
เฮ้ย ทำไมเป็นงี้ไปได้ล่ะ o22
เสียใจ :o12:
-
เค้าอืดมาม่าแล้วนะ ไม่อยากกินแย้วววววววว :monkeysad: ขอเป็นน้ำตาลแทนได้ม้ายยยยยยยยยย :z3:
-
เรื่องราวเลวร้ายไปอีกแล้ว
น้องจอมถามใจตัวเองหรือยังว่าต้องการพี่บอมย์อยู่หรือเปล่า
-
อะไร อะไร อะร๊ายยยยยยยยยยยยยยยยยยย :z3:
ทำไมอะน้องจอม? เชื่อว่าน้องคงมีเหตุผล
แต่บางครั้ง ทำตามหัวใจบ้างก็ดี
วิ่งหนีไปตามพี่บอมย์ :o12:
-
ค้างอย่างแรง
นี่แผนน้องจอมเอาคืนรึป่าวเนี่ยยยย :o12:
รอๆตอนต่อไป^^
-
เซ็งเลยอะ :เฮ้อ:
แต่ก็รักคนแต่งนะ
:call:
-
ตัวก็ใหญ่ขี้ใจน้อยเสียจริง ยอมให้น้องแกล้งอีกนิดก็คงหายโกรธแล้ว
เรื่องที่ตัวเองไปหลอกเค้าก็ใช่น้อยเสียเมื่อไหร่ล่ะ
ป่านนี้น้องนอนร้องไห้ไปแล้วมั้ง ไอ้พี่บอมบ์บ้า :serius2:
-
ตอนนี้มาม่า :m15:
บอมย์ใจร้อนอ่ะตัดสินใจเร็ว
ค้างมากมาย รอมาต่อนะ !
-
แว่บมาแอบอ่าน อิอิ
โดยส่วนตัวนะ ถ้าผมเป็นบอมย์ผมก็คงทำแบบนี้เหมือนกัน การจะง้อใครนั้นจะง้อยังไง มากแค่ไหนเราก็ทำได้ แต่ทุกอย่างมันก็ต้องมีขอบเขต และที่สำคัญยิ่งถ้าเราต้องง้อมาก คนๆนั้นเค้าก็จะเห็นคุณค่าในตัวของเราลดน้อยลงไปเรื่อยๆ
การที่นายบอมย์ถอดใจผมว่าคงไม่ใช่เพราะเค้าห่วย เค้าใช้่ไม่ได้หรือไม่มีความอดทน หรือ งี่เง่านอยด์รับทานใดๆเลย หากแต่ถ้าเป็นใครสักคนที่ต้องง้อใครทุกวิถีทางแล้วไม่เห็นทางสำเร็จ อาการ"ถอดใจ"มันก็คงต้องมีมั่งแหละ ซึ่งในที่นี้นายบอมย์ของเราเลือกที่จะจากไปพักใจตัวเองเพราะคงเห็นแล้วจริงๆว่าไม่มีประโยชน์ที่จะนั่งง้อคนที่เห็นเราเป็นแค่พี่ชายไง เข้าใจว่า ณ ตรงนั้นนายบอมย์คงเข้าใจว่ายังงี้จริงๆตามที่น้องจอมพูด
เพราะงั้นผมเลยคิดว่านายบอมย์ทำถูกแล้วล่ะ ออกมาซะก่อนเพราะถ้าหากน้องจอมยังรักกันจริงๆล่ะก็คงได้กลับมาอยู่ด้วยกันเองแหละ เรียกได้ว่า" ห่างกันสักพัก" ไง เพราะห่างออกมาแล้วบางทีมันก็ทำให้เราคิดอะไรๆได้บางอย่างเหมือนกัน ได้ทบทวนอะไรๆที่ผ่านมาอาจจะทำให้เค้าเข้าใจและรักกันมากขึ้นก็ได้
จริงมั๊ยคร้าบ.... คุณคนเขียน :m12:
-
มาม่าอีกแล้วอ่ะ :monkeysad: :m15: :sad4: :o12: จอมง้อด่วนไม่อยากมาม่านาน
-
อาร้ายกันเนี่ยยยย
ไหงมันกลายเป็นแบบนี้ไปได้อ่ะ
แล้วผู้หญิงที่ชื่อนาตาลีนั่นอีก
โอ้ยยยย
ถ้าน้องจอมรู้เข้าอะไรจะเกิดขึ้น
สถานการณ์มันจะไม่ยิ่งแย่ไปใหญ่เหรอบอมย์
อย่าไปหานาตาลีเลยนะ
:serius2: :serius2: :serius2: :serius2:
-
อะไรนี่!!! ลุงมันท้องง่ายว่ะ
หาผัวใหม่เลยน้องจอม เอ๊ย.. ตามไปง้อเลยน้องจอม อิอิ
รออ่านต่อคร๊า
-
แต่งอยู่หลายเรื่อง ลงผิดพล็อตผิดเรื่องรึป่าวครับเนี่ย
.
เพลียนะ มาม่าอยู่ได้ตลอดเลยอ่ะ T T เสียใจ
-
มาให้กำลังใจ :กอด1:
อยากให้มีความสุขเร็วๆ
คนเขียนอย่าทำร้ายคนอ่านน้าาา :z3:
-
โธ่ พี่บอมย์ หนีไปทำใจซะไกลเชียว สงสารอยู่เหมือนกันนะ
คงจะล้าน่าดูเลย ทั้งสองคน ห่างกันบ้างอะไรๆ อาจจะดีขึ้นก็ได้
ไม่แน่ป่านนี้น้องจอมอาจจะกำลังเป็นห่วงอยู่ก็ได้นะ
และไม่ว่าจะเพราะอะไร พี่บอมย์ห้ามกลับไปหานาตาลีเด็ดขาด
ไม่งั้นเรื่องราวอาจจะกู่ไม่กลับก็ได้ ใครจะไปรู้เนาะ
เฮ่อ ก็รู้อ่ะนะว่าที่พี่บอมย์ทำมันน่าโกรธ เป็นแรงใจให้ทั้งสองคนค่ะ
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ :L2:
-
เข้ามาติดตามเรื่องนี้เมื่อไม่นาน จนตอนนี้ตามทันแล้ว
ขอบอกว่าสนุกมาก มันส์ค่อดๆ แล้วก็ :m25: เป็นพักๆ :z1:
... มาถึงตอนล่าสุดขอคอมเม้นท์สักหน่อย มันอดไม่ด๊ายยย
คือในส่วนตัวแล้วเข้าใจดร.บอมย์นะ ช่วงที่เค้าต้องห่างจากน้องจอมน่ะ ใช่ว่าเค้าจะมีความสุข
การที่ได้แต่มองคนรักอยู่ห่างๆด้วยความเป็นห่วง เวลาน้องเค้าซึมเศร้า อยากจะปลอบก็ทำไม่ได้
หน้าที่รับผิดชอบมันค่อนข้างหนักหนา ถึงจะต้องฝืนใจตัวเองจนถึงที่สุดก็ต้องทำให้งานมันผ่านไปให้ได้
รู้ทั้งรู้ว่าจะต้องทำให้อีกฝ่ายเจ็บปวดแค่ไหน แต่ยิ่งเห็นคนที่รักเจ็บปวดมากเท่าไหร่เฮียบอมย์เค้าเจ็บมากยิ่งกว่า
... แต่พอทุกอย่างคลี่คลายแล้ว ก็ตั้งใจจะง้อแฟนใ้ห้เต็มที่ แต่ถ้าต้องมาเจอแบบนี้เป็นเดือน คนเราก็จิตตกกันได้
แน่นอนว่ายิ่งได้น้องเค้่ามาแบบเจ้าเล่ห์แล้วต้องคิดมากแน่นอน แล้วยิ่งพอง้อมากๆเข้า กลับไม่มีอะไรตอบสนองเลย
อย่าลืมว่าคนเรามีลิมิต ยิ่งคนที่เรารักมองไม่เห็นคุณค่าเราแล้ว (ถึงแม้จะคิดไปเองก็ตามเพราะสถานการณ์มันตอกย้ำแบบนี้)
ยิ่งต้องถอยกลับมามองอีกครั้งเพื่อทำใจให้ได้ ยังไงซะถ้าจะเป็นพี่น้องกันจริง ขอให้บอมย์ทำใจให้ได้ก่อน
... คนเรา รักมากๆ ก็จะแคร์มาก ทำให้คิดมาก ไม่แปลกที่บอมย์จะถอยหลังเพื่อทำใจ ....
...ส่วนน้องจอม... ถ้าคิดว่าเป็นนักเลงใจแข็งแล้วทำให้ตัวเองมีความสุขมากกว่าก็แข็งต่อไป บางทีการที่จอมมองแต่ตัวเองก็จะมองไม่เห็นความรัก การเสียสละของบอมย์ แต่แบบนี้จะได้รู้ใจตัวเองเสียทีว่ารักที่จะอยู่กันด้วยฐานะอะไรต่อไป
สุดท้าย...น้องลักษ์เขียนสุดยอด ให้เป็ดไปเลยค่ะ เริ่ดๆ o13
-
:เฮ้อ: :เฮ้อ:
จอมไปอยู่ไหนเนี่ย...
+1 จ้า
:กอด1: :กอด1:
-
แง๊ อาร๊ายอ๊าาาาา
จอมจ๋า ง้อบอมย์ด่วนๆเลยนะ :z3: :z3: :z3:
-
จอมปากไม่ตรงกับใจอ่ะ
พี่บอมย์ก็ ถอยง่ายจัง T T
>.<
-
ถึงแม่จะน้อยใจ แต่ก็ยังเป็นผู้ใหญ่อยู่บ้างแหละเนอะ ถ้าทีมวิจัยมีน้องจอมอยู่ด้วยคงฮามากแหงมๆ
-
:m15: :m31: :fire: :angry2: :beat: :z3: :z3:
-
:monkeysad:แงแงจอมจ๋าอย่าแกล้งพี่บอมเลยพี่บอมมีเหตุผลทีทำอย่างงั้นให้อภัยสักครั้งนะพี่บอมน่าสงสาร :sad11:
-
:m25: โอ้ยยยยยยย ปวดตับ ค้างอ่ะ อ่านรวดเดียว วันเดียว จบ ทั้งหัวเราะ :laugh: ทั้งร้องไห้ :monkeysad: สุดยอดมากค่ะ
มาต่ออีกนะ นู๋แนะนำว่าทำเล่มขายเลยเจ้าค่ะ นู๋จะเอาคนแรกเลย สนุกมาก ชอบด้วย
แต่ถ้ามี เรื่องราวของ สองคู่ เพื่อนซี้ พี่บอม จะดีขึ้นไปอีกนร้า เป็นกำลังใจให้ค่ะ
:L1:
-
ปากแข็งกันจิงๆๆๆๆจิ๊งงงงงง
จอม เปนไงละเนี่ย พี่บอมหายไปเนี่ยย
เฮ้อ ถ้าหายงอล ก้จบและ
ไม่น่าเลยนะ น้องสุดหล่อ ปากพาจนแท้ๆเลย
-
จอมปากแข็ง ใจแข็งจัง สงสารพี่บอมย์นะ ยอมให้ทุกอย่างเลย
แต่นาตาลีอะไรเนี่ย อย่ามาทำให้บอมย์ไขว้เขวละกัน
-
หวังว่ามันคงไม่มาม่ามากไปกว่านี้แล้วนะ :sad4:
-
เหมือนจะเข้าใจทั้งอีพี่บอมจอมคิดมากกะน้องจอมปากแข็งแหะ
ฮ่าๆๆๆ
เพราะเป็นมาแล้ว ทั้งสองแบบ บ๊ะๆๆๆ
-
:sad4: :sad4:
กรี๊ดดด พี่lux อยู่หนายยยย
รีบกลับมาเร็วเข้าาาาา
ฮือ จอมจ๋าทำไมถึงทำกับลุงด้ายยยย :o12:
-
น้องจอม ใจร้ายยยยยย อ่ะ
แกล้งพี่เค้า แต่พองามเหอะ ถึงพี่บอมบ์ แต่จะหื่นไปบ้างแต่ก้อรักจริง
จอมรู้ใช่ป่ะ...ไป ไป ไปง้อพี่เค้าหน่อย
ก่อนที่ พี่ ป้า น้า อา แถวนี้ จะชักตายยยยยย 555
-
เอ่อนะ เอาแต่ใจนัก พี่บอมจะงอนบ้างก้อสมแล้วอ่ะ
กร๊ากกกก เค้าเข้าข้างพี่บอม
อยากให้พี่บอมหนีไปสักสองปี ฮาาาาา
(หลบรองเท้าแฟนคลับ)
-
ขอโหมดน้องจอมบ้าง อยากรู้คิดยังงัย
-
อ่านไปอ่านมาแล้วก็สงสารบอมนิ
ตั้งแต่ตอนตะเกียง จนมาถึงจอม
บอมเป็นคนซื่อตรงต่อความรู้สึกและต่อคนรอบข้าง รักก็บอกรัก
ไม่ก็คือไม่ อาจจะทำไรไม่ตรงใจจอมในตอนแรก
ยังไงก็เอาใจช่วยทั้งคู่
-
พี่บอมย์น้องแค่งอนเฉยๆ
อย่าเพิ่งถอดใจนะ
-
น้องจอมคิดอะไรอยู่อ่ะ ถึงพูดกับลุงบอมแบบนั้น ต้องการคำอธิบายยยยย
-
เอาใจช่วยสิงห์บอมบ์
และน้องจอม
รอตอนต่อไปค่ะ
:call: :pig4: :pig4:
:oo1:
-
สงสารบอมย์นะนี่
-
:z3:น้องจอมรีบง้อเฮียด่วนมาต่อเร็วๆนะคะจะรอ :call:
-
o13มาต่อเร็วๆนะครับ
-
ทำร้ายจิตใจกันมากๆ
ไม่เอามาม่ากินจนเบื่อแล้ว
น้องจอมก็คงเสียใจเหมือนกัน
-
เพิ่งมาอ่านใหม่ค่าา ตามทันแล้ววว
เซอร์ไพรส์ที่ว่าจะใช้จอมตามดร.มารึป่าวน๊าาา
-
:angry2:โอ๊ยไม่ไหวน้องจอมเค้าตกไปอยู่หน้าที่สีแล้วช่วยกันโหวตหน่อยเร็วจอมสู้ๆ :L1:คืนดีกับพี่บอมนะ :n1:
-
สงสารทั้งคู่เลยน้อ เฮ้อ
-
:m15: หายไปนานแล้วนะมาซะที พลีสสสสสสสสสสสสสส
-
เข้ามารอน้องจอมยังไม่มาอีกเหรอ
-
= =' อยากอ่านต่อแหล่ว
-
ตอนนี้ดราม่าเกินไปมั๊ยอ่ะ :o12: อ่านกี่ทีกี่ทีก็อยากร้องไห้ :sad4:รอตอนต่อไป
-
....มาเหอะนะ ตัวเอง :monkeysad:
-
(http://i273.photobucket.com/albums/jj225/tangtang_jar/anigif-1.gif) เข้ามารอตอนต่อไป
-
ตามมาจากตะเกียงค่ะ มาถึงก็มาม่าชามโตเลย T_T
จริงๆ ต้องบอกว่า ลุงบอมก็เป็นด๊อกเตอร์มีสมองเหมือนกัน อย่างน้อยก็ไม่งี่เง่าไร้สาระ
ส่วนจอมแสบของเราก็คุมอารมณ์กะคนอื่นได้ดี แต่กับคนที่เรารักก็เป็นเรื่องปกติที่จะกระตุ้นให้เสียใจผิดหวังได้มากกว่า
เฮ้อ มาต่อเร็วๆ เถอะค่ะ ยังไม่อยากไม่ชอบขี้หน้าใครมากกว่านี้อ่ะ (--")
-
หายไปนานจังคับ คิดถึงๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
:call:มารอน้องจอมจิ้มคนเขียน :z13:รักน้องจอมเเละเฮียบอม :L1:
-
@@@ นิยายที่สั่งจอง เพราะรัก..จึงเปลี่ยนได้
จะจัดส่งภายในวันที่ 15 ธันวาคมนี้ ทั่วประเทศ
ใครที่ไม่สะดวก หรือต้องการเปลี่ยนที่จัดส่ง แจ้งให้ทราบ
ภายในวันที่ 10 ธันวาคม นี้ด่วนค่ะ
จอมใจนักเลง
Part 32
หัวใจยิ้มได้
.
.
.
.
.
“อืม..”
นาตาลีกับผมเรายืนจูบกันหน้าบ้านของเธอ หลังจากผมมาพบเธอตามนัด โดยอยู่ทานอาหารเย็น
เป็นเพื่อนเธอ พูดคุยเรื่องเก่าๆ สมัยที่เราเรียนด้วยกัน ย้อนรำลึกถึงช่วงเวลาที่ผมคบกับเธอ แต่ผมพยายามคุย
แบบเพื่อนไม่ให้คิดเป็นอื่น ก่อนกลับเธอออกมายืนส่งผมหน้าประตูทิ้งทวนด้วยการขอจูบส่งท้ายผมอีกสักครั้ง
เป็นข้อตกลงระหว่างผมกับเธอ เมื่อเธอขอกลับมาคบกับผมใหม่ แต่ผมปฏิเสธไปพร้อมบอกเธอว่าปัจจุบันผมมีคนรักอยู่แล้ว
จึงให้ความสำคัญกับเธอได้แค่เพื่อนเท่านั้น เธอก็เข้าใจและขอจูบส่งท้าย
“คุณบอมย์!”
ผมผละจูบกับนาตาลีทันที เมื่อหูพลันได้ยินเสียงใครอุทานชื่อผม พอหันกลับไปทางที่ได้ยิน
ก็ต้องอึ้งตาค้าง เพราะจอมแสบยืนตีคู่กับพี่สอนบนทางเดินห่างไปไม่กี่ก้าว ส่วนเสียงอุทานเรียกชื่อผม เป็นใครไม่ได้
นอกจากพี่สอนที่ยืนหน้าเจื่อนปั้นหน้าไม่ถูกอยู่ขณะนี้ ในขณะที่จอมแสบจ้องผมนิ่งไม่แสดงอาการบนใบหน้าเลยสักนิด
นิ่งมากจนผมอ่านไม่ออกว่าน้องคิดอะไรอยู่ ก่อนจะหันหลังโบกแท็กซี่ขึ้นรถหนีไปทันที ไม่ทันให้ผมได้ก้าวตามด้วยซ้ำ
กระทั่งแม้แต่จะเรียกน้องเอาไว้ก็ยังไม่ทันเอ่ยปาก เพราะผมกำลังอึ้งไม่คิดว่าจะเจอน้องมายืนที่นี่ ตั้งตัวไม่ทันจริงๆ
เผลอปล่อยน้องกระโดดขึ้นรถหายไปต่อหน้าต่อตา ตั้งหลักได้ผมวิ่งตามแต่ดันถูกพี่สอนฉุดแขนเอาไว้ก่อน
ยอมรับไม่มีเวลาสนใจนาตาลีที่ยืนมองเหตุการณ์อยู่ด้วยความงุนงง เวลานี้แม้จะเสียมารยาท
ผมก็ยอมเพราะไม่มีเวลามาอธิบายอะไรแล้ว ใจพะวงแต่จะตามจอมไปจนร้อนรนไปหมดแล้วผม
“เดี๋ยว! ไปรถผมกัน”
พี่สอนรีบบอก ก่อนจะดิ่งไปยังรถที่จอดไม่ไกลนัก ผมรีบวิ่งตามอย่างไว สายตาพยายามมองหาแท็กซี่
คันที่น้องขึ้นไปเมื่อกี้ แต่ก็ไม่เห็นไม่รู้หายไปไหนเร็วเป็นบ้า...ให้ตายเหอะ...ชั่ววิบตาเองก็คลาดกันแล้ว
“พี่สอนโทรเข้ามือถือจอมเร็ว” ผมบอกพี่สอนโทรหาจอม แต่ไม่เป็นผลเพราะน้องปิดเครื่องเสียแล้ว
ส่วนผมที่ไม่โทรเองเพราะดันไม่ได้ใส่ซิมโทรศัพท์ที่เมมเบอร์จอมไว้ แต่ตอนนี้คงไม่สำคัญแล้วจอมดันปิดเครื่อง
พี่สอนพยายามขับรถวนตามหาจอมแสบ แต่จนแล้วจนรอดเราก็ไม่สามารถตามหาน้องได้
จังหวะนั้น ผมหยิบซิมเบอร์เก่าผมใส่เครื่องแล้วลองโทรหาน้องดูบ้าง ผลเป็นเช่นเดิมน้องปิดเครื่อง
หนทางสุดท้ายผมโทรหานายท่านทันที พร้อมกับรวบรัดตัดความขอให้พ่อช่วยตามน้องให้ผมด่วน โดนพ่อสวดยับก่อนท่าน
จะสั่งให้การ์ดในปาโตอัลโต รัฐแคลิฟอร์เนีย ซึ่งเป็นเมืองที่ผมอยู่ขณะนี้ เพราะผมมาเรียนต่อด๊อกเตอร์ที่แสตนฟอร์ด
ครอบครัวผมมีธุรกิจโรงแรมอยู่ที่มลรัฐนี้ด้วย แต่ผมไม่ยอมเข้าพักในโรงแรมเพราะไม่ต้องการติดต่อใคร จึงไปอยู่อพาร์เม้นท์
เหมือนตอนสมัยที่เรียน ก็ยังไม่พ้นหูพ้นตาคุณท่านกับนายแม่อยู่ดี ผมคิดไว้แล้วว่าท่านคงรู้ ระหว่างรอข่าวจากคุณท่าน
ผมถือโอกาสคุยกับพี่สอนถามความเป็นมาไปด้วย ในขณะที่พี่เค้ายังคงขับรถวนตามหาน้องเหมือนเดิม อย่างน้อยตอนนี้
ก็รู้ว่าน้องยังไม่ไปไหนแน่ เพราะกระเป๋าน้องอยู่ที่โรงแรมของเรา
“พี่เล่าให้ฟังหน่อย จอมกับพี่มาได้ยังไง เอาให้ละเอียดเลยนะ” ผมบอกพี่สอนไป
“ตั้งแต่วันที่คุณบอมย์หายไป คุณจอมก็เก็บตัวเงียบเช่นกัน กลับจากไปเรียนก็ไม่สุงสิงกับใคร
ที่โรงแรมก็ไม่เข้าไปดูงานเหมือนเดิม คงเห็นว่าคุณบอมย์ฝากคุณบัคดูแลแทนแล้ว แกจึงไม่เข้าไปยุ่ง ผมเองก็ติดต่อ
คุณบอมย์ไม่ได้” ข้อนี้ผมรู้ดีเพราะผมไม่เปิดเบอร์เลย ส่วนพี่บัคผมฝากพี่ชายผมดูแลงานแทน
“แล้วยังไงต่อ” ผมเร่งแกให้เล่าต่อ
“กระทั่งสามวันก่อนเดินทางมาที่นี่ คุณจอมขึ้นเครื่องเข้ากรุงเทพฯ ไปหานายท่านกับนายแม่
บอกว่าจะกลับญี่ปุ่น ขอทำเรื่องไปเรียนต่อที่โน้นและจะไม่กลับมาไทยอีกเลยเห็นว่างั้น นายแม่รู้ว่าเรื่องราวของคุณสองคน
คงจะไปกันใหญ่แล้ว ท่านจึงพูดกับคุณจอมไปว่า ท่านจะไม่ห้ามการตัดสินใจของคุณจอม แต่ก่อนจะกลับญี่ปุ่น
ท่านอยากให้คุณจอมเดินทางมาพบคุณสักครั้ง หลังจากนั้นไม่ว่าจะตัดสินใจยังไง ท่านจะเคารพการตัดสินใจของคุณทั้งสอง”
พี่สอนเล่ามาถึงตอนนี้ ผมอึ้งไปเลย นี่จอมถึงกับจะหนีผมไปเลยหรือ ไม่รักกันจนถึงขั้นเกลียดกันเลยงั้น
“เค้าคงเกลียดผมมากสินะ ถึงคิดหนีผมกลับญี่ปุ่นโดยไม่ต้องเจอกันเลย” ผมเปรยเบาๆ
“คุณคิดอย่างนั้นหรือครับ แต่ผมไม่คิดแบบนั้นนะ ถ้าหากคุณจอมเกลียดคุณบอมย์จริง แกไม่จำเป็น
ต้องมาพบคุณด้วยซ้ำ ต่อให้นายแม่ขอร้องก็เถอะ เป็นผมก็แค่บอกท่านไปว่าไม่มีประโยชน์ที่ต้องเจอกันอีกแค่นั้นก็จบ
แต่นี่คุณจอมกลับรับปากท่านจะมาเจอคุณ ผมว่ามีเหตุผลเดียวเท่านั้น นั่นคือคุณจอมไม่รู้จะติดต่อคุณยังไง และยิ่งไม่รู้ด้วยว่า
จะตามคุณได้ที่ไหน แกใช้วิธีนี้เข้าหานายท่านกับนายแม่เพราะมั่นใจว่าท่านทั้งสองย่อมรู้แน่ว่าคุณอยู่ที่ไหน นั่นแสดงว่า
คุณจอมนอกจากจะแคร์คุณบอมย์แล้วยังฉลาดเสียด้วย” ผมอึ้งกับข้อคิดของพี่สอน สมกับเป็นมือขวาผมจริงๆ
ที่ช่วยวิเคราะห์ให้ผมขนาดนี้ นั่นสิทำไมคิดไม่ถึง จอมแสบไม่จำเป็นต้องทำให้ยุ่งยากหากต้องการไปจากผม
แต่ที่น้องยอมมาคงอยากเจอผมจริงๆ อดเผลอยิ้มจนได้เมื่อคิดถึงตรงนี้
“ตอนนี้ผมไม่แน่ใจว่าคุณจอมเกลียดคุณบอมย์หรือเปล่า เมื่อเห็นคุณยืนจูบกับแหม่มคนสวยโจ่งแจ้งแบบนั้น”
คำพูดของพี่สอน ทำเอาผมต้องหุบยิ้มหมดอารมณ์ดื้อๆซะงั้น ใครจะไปคิดว่าน้องจะมาเห็นอะไรแบบนี้เล่า ไม่งั้นคงไม่ตกปาก
ยอมให้นาตาลีจูบผมหรอก...
“นายแม่คงสั่งให้พี่ตามมาดูแลจอมสินะ” ผมชวนคุยแก้เก้อที่ยิ้มตัวเองกลายเป็นหมันไปแล้ว
“นั่นส่วนหนึ่ง แต่คุณบอมย์น่าจะเครียดจนลืมไปแล้ว คุณเองต่างหากที่กำชับให้ผมดูแลคุณจอมอย่างดี
เพราะงั้นผมถึงตามมาดูแลคุณจอมไม่ให้คลาดสายตา ถึงได้มีโอกาสรับรู้เหตุการณ์ทั้งหมดด้วย นายแม่ฝากกำชับผมว่าหาก
เหตุการณ์มันเลวร้ายมากนักก็ให้ผมตีหัวคุณได้เลย เผื่อจะฉลาดช่วยให้ตาสว่างขึ้น ไม่ใช่ถอดใจทำให้เรื่องบานปลายใหญ่โต
ที่ท่านไม่ยื่นมือเข้ามาแก้ไขแต่แรกท่านอยากให้คุณแก้ปัญหาด้วยตัวเอง เพราะมันเป็นเรื่องของคุณสองคน ท่านอยากพิสูจน์
ความจริงใจที่พวกคุณมีให้กันว่าจะผ่านอุปสรรคไปได้ด้วยตัวเอง แต่เมื่อมันวิกฤตถึงขนาดนี้ท่านจึงต้องเข้ามาจัดการบ้าง
ที่เหลือท่านให้ผมมาบอกคุณด้วยหากคุณไม่สามารถพาคุณจอมไปพบท่านในฐานะลูกสะใภ้ ก็ไม่ต้องกลับไป
ให้ท่านเห็นหน้าอีก” ตายห่า...นี่ผมถูกกดดันเข้าแล้ว ยิ่งนายแม่พูดแล้วไม่คืนคำด้วยสิ งานนี้ต่อให้ตายผมไม่มีทางปล่อย
จอมแสบให้หลุดมือไปไหนแล้วเป็นไงเป็นกันสิ อุตส่าห์หนีมาพักใจเพื่อจะกลับไปสู้อีกครั้ง แม้ในวันนี้น้องยังไม่รักผม
แต่ผมจะทำทุกอย่างให้น้องรักให้ได้ ขอเวลาทำใจชาร์ตแบตก่อนก็เท่านั้น ผมแค่อยากใช้เวลากับตัวเองพักบ้างไรบ้าง
ไม่ได้คิดรามือสักหน่อย
เมื่อน้องตามมาถึงนี่ มีหรือสิงห์บอมย์จะปล่อยให้หลุดรอดอีก คราวนี้ต่อให้นักเลงปากหนักแค่ไหน
ผมไม่สนแล้วเป็นไงเป็นกันสิเอ้า...
ต่อด้านล่าง
-
- 2 -
“♪♫อาจเป็นเพราะเรา..คู่กันมาแต่ชาติไหน ♪♫” เสียงริงโทนโทรศัพท์ผมดังตัดความคิดหยุดลง
โดยปริยาย รีบยกขึ้นดูเบอร์เป็นของนายท่าน รีบกดรับอย่างรวดเร็วเลย..
“ครับพ่อ..ว่าไงได้ข่าวน้องไหม?” รั่วถามแทบลืมหายใจไปเลย
“เอ่อ!...รู้แล้วโว้ย!..ระยำจริงแกเจ้าบอมย์ คราวหน้าถ้าสร้างปัญหาให้สะใภ้ฉันอีกละก็ นอกจากจะไม่
ช่วยแล้ว ฉันยังจะกระทืบซ้ำอีก” แหนะ..ทั้งนายท่านทั้งนายแม่รุมผมกันใหญ่ ไม่มีใครเข้าข้างผมเลยเหอะ ทั้งที่สะใภ้
พวกท่านนั่นแหละทำให้ผมนอยด์แดกจนต้องหลบมาไกลข้ามทวีป
“โธ่พ่อ..อย่าเพิ่งบ่นตอนนี้ รีบบอกผมก่อนน้องอยู่ไหน?” ผมตัดบท ก่อนจะโดนอีกยาว
“โง่จริงไอ้ลูกชั่ว น้องอยู่มหาลัยแกนั่นแหละ ตอนนี้ให้การ์ดคอยดูอยู่ห่างๆ นั่งอยู่ในสวนหย่อม
แกรีบไปง้อสะใภ้ฉันซะ” ปิดท้ายอวยพรผมซะหูแทบแตก จนต้องดึงมือถือออกห่าง เพิ่งเห็นนายท่านใส่อารมณ์กับผม
ก็เรื่องนี้แหละ คงโมโหน่าดูสิท่า
“ครับๆ..แค่นี้ก่อนนะพ่อ ผมจะรีบไปง้อสะใภ้ให้พ่อเดี๋ยวนี้แหละ..ขอบคุณครับพ่อ” พูดจบรีบตัดสาย
พร้อมหันไปบอกพี่สอนด่วนจี๋
“ตรงไปมหาลัยผมเลยพี่ รู้จักทางใช่ไหม?” ไม่ลืมถามกันพลาด เผื่อแกไม่รู้ทาง
“รู้ครับ นั่นคือที่แรกที่ผมกับคุณจอมไปตามหาคุณ ตรงดิ่งไปหาโปรเฟสเซอร์คุณนั่นแหละ
ถึงรู้ว่าคุณมาหาแหม่มคนสวย เราได้ที่อยู่แหม่มจากอาจารย์คุณนั่นแหละ ถึงตามมาเจอภาพประวัติศาสตร์เต็มตา”
พี่สอนยังเหย้าผมได้อีก
“พอเหอะพี่ มันไม่ได้มีอะไรอย่างที่พี่เข้าใจ..ผมจูบเธอตามที่ขอ ความจริงเธอขอคบกับผม
แต่ผมบอกเธอไปแล้วว่าผมมีคนรักอยู่แล้ว เธอก็แค่จูบลา จังหวะพี่กับจอมมาเห็นเข้าพอดี หากผมคิดจะมีอะไรกับเธอจริงๆ
จะมายืนจูบโชว์ทำไมหน้าบ้าน เข้าไปในบ้านไม่ดีกว่าหรือครับ” ผมบอกแกไป
“ไว้คุณไปอธิบายให้คุณจอมเข้าใจก็แล้วกัน มาบอกผมก็คงช่วยอะไรไม่ได้หรอกครับ” อ้าว! ดูมือขวาผมสิ
วันนี้ชักได้ใจใหญ่พูดจากวนกว่าปกติ มีว่าแดกผมอีก เอาเข้าไป..ทุกคนเหมือนเจตนารุมผมซะงั้น ทั้งที่ผมเป็นคนน่าได้รับ
ความเห็นใจมากกว่า โดนสุดที่รักของทุกคนทำร้ายจิตใจนะนั่น..ไหงกลับรุมผมเนี่ย...ลองใครได้ฟังคำพูดตัดสัมพันธ์
จากปากน้องแบบผมแล้วไม่คิดมาก ผมกล้าพนันเลยเอ้า...ไม่ใช่ไม่ง้อไม่ขอโทษ..แต่นักเลงใจแข็งมากเหอะ..
ขยันทำให้ผมวิตกจริต ใช้เวลาง้อเป็นเดือนยังไม่ยอมยกโทษให้ ไอ้ที่เคยมั่นใจว่าไม่มากก็น้อยจอมต้องมีใจให้บ้าง
ก็พลอยหมดกำลังใจขาดความเชื่อมั่นเข้าสิ เจอบอกให้เป็นพี่น้องกันดีกว่า...ใครไม่เสียใจเล่าว่ะ!..อารมณ์ตอนนั้น
มันไม่เหลือสติแล้ว นอกจากจุก เจ็บ เสียใจ....
ช่างเถอะ..ตอนนี้ผมแอบดีใจ อย่างน้อยนักเลงก็ไม่ได้มีความสุขกับสิ่งที่ตนหลุดปากพูดกับผม
ฟังจากพี่สอนคงคิดถึงผมเหมือนกันแหละน่า ตายเป็นตายครั้งนี้ปากแข็งมากนัก พ่อจะจับจูบขยี้ปากแดงๆ ช่างแดกดัน
ให้อ่อนจนนิ่มแบบไม่กล้าปากแข็งกันอีกเลยคอยดู...ดื้อนักจับกดแม่งเลย ดูดิว่าจะใจแข็งกับผมอีกไหม?...
-------------------------------------------------------------------
จอดรถได้ผมดิ่งไปยังจุดที่ได้รับรายงานจากการ์ดว่าจับตาดูจอมแสบของผมอยู่ เจ้าตัวยังไม่รู้ว่า
อยู่ในสายตาคนของนายท่านตลอดเวลา ตอนนี้ผมเจอเป้าหมายแล้ว นั่งเหยียดขาพิงหลังกับต้นไม้ตรงพื้นหญ้าหลับตา
ไม่ไหวติง ผมยกมือสูงให้สัญญาณการ์ดโดยไม่ต้องหันไปมองเพื่อขอความเป็นส่วนตัว เพียงเท่านี้การ์ดของนายท่าน
ก็ทยอยจัดการกันคนในบริเวณ มีทั้งคู่รัก และพวกนักศึกษาให้ทยอยเดินออกไปจนรัศมีโดยรอบแทบไม่เหลือใครแล้ว
การ์ดของนายท่านมีวิธีกันคนไม่ยากแถมไม่ทำให้ใครเดือดร้อนด้วยผมรู้ดี ตัดสินใจก้าวอย่างเงียบกริบตรงเข้าไปหา
นักเลงจอมทรนงที่แสนปากหนักทันที
เพื่อไม่ให้จอมพยศประทุษร้ายร่างกายผมได้ ก่อนจะเคลียร์กันสำเร็จ ผมจึงต้องเตรียมป้องกัน
โดยวางแผนรวบกดจอมแสบแสนพยศไว้ใต้ร่างสูงใหญ่แข็งแกร่งของผมเสียก่อน นั่นหมายถึงทั้งแขนขาต้องไม่ปล่อยคนเก่ง
มีอิสระทำร้ายผมเข้าให้ ดังนั้นจึงต้องย่องเท้าอย่างเงียบกริบ เข้าไปใกล้เป้าหมายซึ่งยังไม่รู้ตัวว่าผมมายืนค้ำหัวห่างไม่ถึงคืบ
ถือโอกาสแอบสำรวจหน้าหล่อปานเทพบุตรที่แสนคิดถึงสักหน่อย ตั้งแต่เจอมัวตะลึงอึ้งกับเหตุการณ์ไม่คาดฝัน
จนลืมสำรวจสุดที่รัก
หน้าหล่อใสได้รูป เป็นส่วนผสมที่ลงตัวอย่างไร้ที่ติระหว่างไทยกับญี่ปุ่น คิ้วเรียวยาวรับกับขนตา
งอนหนาหลุบปิดตาคมวาวอย่างมีเสน่ห์ของเจ้าตัว จมูกโด่งแหลมปลายเชิดนิดๆ บ่งบอกถึงความดื้อรั้นถือตัวเจ้าของเป็นอย่างดี
ปากหยักสวยสีชมพูสดที่ลิ้มลองเมื่อใดต้องยอมรับว่าทั้งนุ่มทั้งหวานจนไม่รู้จักเบื่อ ถึงตรงนี้อดใจไม่ไหวต้องค่อยๆ กลั้นหายใจ
ก้มหน้าลงไปเกือบชิดก่อนประกบปากแนบสนิทปิดปากสวยสีสดที่เย้ายวนจนต้องขโมยจูบ และไม่รอปฏิกิริยาโต้ตอบอัตโนมัติ
ของจอมแสบ ผมกอดรัดกดร่างที่เหยียดยาวไว้ใต้ร่างผมใต้ต้นไม้นั่นแหละ
นักเลงจอมดื้อลืมตาโพล่งพยายามดิ้นหนีแต่โทษทีตัวผมไซร้บิ๊กปานนั้น ฟัดกับร่างสูงโปร่ง
ของน้องมีหรือจะหลุดจากล๊อคผมได้ง่ายๆ อ้าปากจะตวาดแหวใส่ผมก็กลายเป็นเปิดช่องให้ผมฉกลิ้นเข้าไปกวาดต้อนลิ้นนุ่ม
เกี่ยวรั้งดูดพันจนได้สมใจอยาก
“อือออ...อืมม!!” เสียงครางทุ้มต่ำของน้อง ที่พยายามต่อต้านก่อนจะยอมจำนนให้ผมดูดกลืน
ความหวานในโพรงปากนุ่มเข้าให้ในที่สุด
ผมบดจูบอย่างกระหายหิวอย่างไม่รู้จักพอ ให้สมกับความคิดถึง ให้สมกับความทรมานที่ไม่ได้
แตะต้องจอมดื้อนานนับเดือน หากไม่ติดว่าสุดหล่อเริ่มหายใจติดขัดผมคงไม่ยอมถอนปากออก
ปล่อยให้โกยอากาศได้หรอก
“ฮา...เฮือกกก!!” น้องหน้าแดงก่ำ ลามไล้ไปทั้งหูทั่วลำคอขาวซึ่งโผล่พ้นปกสแวตเตอร์ออกมา
เห็นแล้วอยากกัดให้จมเขี้ยวจริงๆ ให้ตายสิ ผมจ้องหน้าน้องนิ่งพรางสำรวจไปทั่ว และต้องหยุดสายตากับริมฝีปากสีสด
ที่บัดนี้บวมเจ่อ
“ปล่อย!” พอหายใจคล่อง มาเลยน้ำเสียงเรียบนิ่งใบหน้าไม่แสดงอาการของเจ้าตัว ที่ขยันส่ง
สายตาเย็นชาให้ผมอย่างไม่พรั่นพรึง ผมไม่ยอมขยับแถมกระชับร่างกายตรึงร่างน้องแน่นเข้าไปอีก
“ปล่อย..เดี๋ยวนี้!” เริ่มเสียงดังขึ้นแล้วครับ
“ไม่..จนกว่าจอมจะยอมฟังพี่เสียก่อน” ผมจ้องตอบน้อง พร้อมบอกให้เจ้าตัวฟังผมอธิบาย
“ไม่จำเป็น ไม่มีอะไรต้องฟัง” น้องตอบผมกลับ แถมจ้องตาตอบอย่างไม่ลดละ โอหังโคตรเมียกู..
“จำเป็นมาก และจอมต้องฟังด้วย” ผมย้ำไม่ยอมเช่นกัน
“เพื่ออะไร?” ถามได้หน้านิ่งมาก น้ำเสียงเย็นชาได้อีก
“เพราะพี่ไม่ต้องการให้จอมเข้าใจผิด ทำให้เราต้องผิดใจไปใหญ่” ผมตอบอย่างใจเย็น
ใช้น้ำเสียงที่คิดว่านุ่มที่สุด
“หึ..คิดว่าคุณบอมย์เบย์คงกำลังสับสน ผมไม่มีอะไรต้องผิดใจกับคุณ เพราะฉะนั้นปล่อยผมได้แล้ว”
น้องแทนตัวเองเสียห่างเหิน แถมเรียกชื่อผมซะเต็มยศ ประชดเห็นๆ ยังบอกว่าไม่มีอะไร ปากแข็งจริง..จูบเมื่อกี้ไม่ช่วยให้
ปากเจ่อแสนหน้ากดอ่อนลงเลยว่างั้น
“หยุดประชดเสียที คุยกันดีดี ตามพี่มาถึงนี่ไม่ใช่เพราะเรามีเรื่องต้องปรับความเข้าใจกันหรือไง?”
ผมดักทางทันที
“คุณคงเข้าใจผิดแล้ว ผมมาตามคำสั่งคุณป้า ท่านบอกให้มาพบคุณแล้วถึงจะอนุญาตให้ผม
กลับญี่ปุ่น ผมมาตามคำสั่งท่านก็แค่นั้น” เอาเหว้ย! เชื่อแล้วเมียนักเลงเค้าสุดยอดแห่งการดื้อ แสนพยศจริงๆ ให้ตายเหอะ...
“แค่นั้น?” ผมยักคิ้วถามกวนไปให้ นึกอยากยั่วโมโหคนอวดดีบ้างอย่างนึกสนุก ได้ผลเกินคาด
หน้าที่เก๊กนิ่งแดงแปร๊ด ตาคมวาวเขม็งดุ คิ้วขมวดมุ่นแล้วนั่น ออกอาการหงุดหงิดที่ถูกผมกวนใส่
“แล้วคุณเข้าใจว่ามีอะไรมากกว่านั้นหรือไง?” เสียงห้วนสะบัดแล้ว ค่อยดีขึ้นหน่อย อย่างน้อย
แสดงอารมณ์โมโหก็ยังดีกว่าปั้นหน้านิ่งละหว้า
“มีสิ...เพราะพี่รู้ว่าแฟนกำลังโกรธ เพราะเข้าใจผิดที่เห็นพี่จูบผู้หญิงอื่นอยู่” ผมตอบกลับไป
“แล้วมันเกี่ยวอะไรกับผม ก็ไปเคลียร์กับแฟนคุณเองสิ ปล่อยผมได้แล้ว” เสียงดังขึ้นอีก
พูดจบเม้มปากแน่นจ้องผมตาเขม็งอย่างเอาเรื่อง พยศจริงๆ
“เกี่ยวสิครับ ทำไมจะไม่เกี่ยวเพราะแฟนพี่ก็คนนี้ไง” ผมอมยิ้มตีมึนเข้าใส่ ดูสิไอ้ตัวดีจอมดื้อ
จะทำยังไง
“คุณคงกำลังมึนกับจูบของฝรั่งผมทองไม่หาย ถึงได้งี่เง่าเหมาเอาเองแบบนี้ เข้าใจเสียใหม่
ผมไม่ใช่แฟนคุณ ปล่อยผมซักที” น้องยังไม่ยอมกัดกรามกรอด..พูดเสียงต่ำรอดไรฟันใส่ผมจ้องตาเขียวแล้วนั่น
“โอ้!..เสียใจด้วยครับ พี่ยอมรับว่ามึนจูบจริง แต่ไม่ใช่กับสาวฝรั่งคนไหนเลย แต่มึนเพราะจูบ
แฟนตัวเองเมื่อตะกี้ต่างหาก จอมหรือเปล่าที่มึนจูบจนจำไม่ได้ว่าเป็นแฟนของพี่” ผมยิ้มกริ่มต่อปากต่อคำกับน้องต่อ
เจ้าตัวฮึดฮัดอย่างโมโหที่โดนผมยั่วกวนประสาท แต่ก็กระดิกตัวไม่ได้ดังใจ
“ปล่อยสิโว้ย!..แม่งรัดอยู่ได้ อย่ามามั่วนิ่มนะไอ้ลุงกาม ใครเป็นแฟนเหอะ ไปตายให้หนอนแดก
เลยไป..ไอ้บร้า!” มาเป็นชุด คำเรียกขานติดปากมาแล้ว หูแดงหน้าแดงเถือกเมื่อเจอผมตีมึนท่าเดียว แถมเจ้าตัวดันทำอะไร
ผมไม่ได้เสียด้วย สะใจชะมัดที่ได้แก้ลำนักเลงจอมดื้อเค้าเสียบ้าง
“ไม่ปล่อย เรื่องอะไรจะปล่อย ก็ตามมาให้พี่กอดถึงที่เอง ข้ามทวีปเลยนะนั่นแล้วใคร
จะโง่ปล่อย..จริงไหม?” ผมยังยั่วไม่เลิก แถมยกยิ้มกวนใส่อีก นักเลงจอมพยศถลึงตาคมอย่างเอาเรื่อง
“ไอ้ลุงเหี้ย!!!!...จะเอาไงว่ามา” มาซะเสียงสูงเลย สุดท้ายก็ยอมคุย ต้องเล่นแบบนี้
ถึงยอมเจรจา ไม่งั้นก็ดื้อหัวชนฝา
“พี่ไม่ได้มีอะไรกับนาตาลีจริงๆ แค่จูบแบบเพื่อนไม่ได้มีอะไรมากกว่านั้น เราเป็นเพื่อนกัน”
ผมบอกพร้อมกับมองหน้าน้องแอบสำรวจไปด้วย เจ้าตัวยอมฟังที่ผมอธิบายหรือไม่
“หึ..ช่างเถอะจะเป็นอะไรก็ไม่เกี่ยวอยู่แล้ว ปล่อยได้ยัง” มีเสียงขึ้นจมูกยังไม่ยอมเข้าใจอีกแหนะ
“บอกว่าเพื่อนก็เพื่อน หากจูบจริงต้องอย่างเราเมื่อกี้ต่างหากถึงเรียกว่าจูบ เลิกต่อต้านพี่เสียที
ที่ว่าเราไม่ได้เป็นอะไรกัน พี่รักจอมมากนะ! รู้ไหม?” ผมบอกน้องน้ำเสียงหนักแน่น ทำเอาคนใต้ร่างที่พยายามฮึดดิ้นหยุดกึก
จ้องตาผมนิ่ง ก่อนจะมีน้ำรื้อขึ้นตาคมแล้วไหลลงขมับสองข้างหน้าตาเฉย เล่นเอาผมอึ้งเผลอปล่อยมือที่กดแขนเจ้าตัวไว้
เอามาจับหน้าหล่ออย่างเบามือก่อนจะใช้นิ้วโป้งเกลี่ยน้ำตาที่ไหลย้อยให้อย่างอ่อนโยน ใจหล่นวูบเมื่อเห็นน้ำตานักเลงอีกครั้ง
ไม่คิดว่าน้องจะร้องออกมา
“อึก..ไอ้บ้า..แม่งพอใจยัง ฮึก..สะใจแล้วใช่ไหมที่ทำกูเสียใจจนได้ เล่นกับความรู้สึกกูพอแล้วสินะ
ไปตายเลย..ไอ้ลุงเหี้ย..ฮึกฮือออ!” ผมอึ้งเลยครับเมื่อน้องหลุดเสียงสะอื้นออกมาอย่างกลั้นไม่อยู่ พร้อมกับกร่นด่าผมไปด้วย
อารมณ์ตอนนี้ไม่นึกโกรธที่ถูกด่าสักนิด ก้มจูบหน้าผาก พร้อมแก้มใสสองข้างพร่ำปลอบอย่างอ่อนโยนไปด้วย
“ชู่ววว์...ไม่ร้องนะครับคนเก่ง ไม่เอาไม่พูด พี่ไม่เคยล้อเล่นกับความรู้สึกของจอมเลยนะ
พี่พูดจริงๆพี่รักจอม รักมาก...รักจนกล้าพูดได้เต็มปากเลยว่าพี่ขาดจอมไม่ได้...ให้ตายภายใน..” พูดไม่ทันจบประโยคสุดท้าย
สุดหล่อเอามือขาวเรียวมาปิดปากผมไว้เสียก่อน
“ฮึก..จะแช่งตัวเองทำไม..โง่หรือบ้าเนี่ย!” น้องหยุดร้องหันมาตวาดผมเฉยเลย
ค่อยดีขึ้นหน่อย ยอมรับไม่ชอบเห็นน้ำตาบนหน้าหล่อปานเทพบุตรของน้องเลยจริงๆ
“ครับๆ..ไม่แช่งไม่พูดแล้วครับ แต่จอมต้องเชื่อนะครับ พี่รักจอมจริงๆ ไม่เคยล้อเล่นกับความรู้สึก
ของจอมเลยสักครั้ง” ผมยังยืนยันน้ำเสียงหนักแน่น
“ไม่เคย..หึ..กล้าพูดเนอะ ไอ้ที่แกล้งตายนั่นหละ ไม่ล้อเล่นหรือไง รู้ไหมว่ากูรู้สึกยังไง มึงก็รู้ว่า
มีแต่คนทิ้งกู คนที่กูรักพากันตายจนหมดแล้ว มึงยังเอาเรื่องตายมาล้อเล่นอีก นึกว่ากูโง่หรือไง กูรู้ตั้งแต่วันที่คุณลุงคุณป้า
ส่งคนมารับศพจอมปลอมของมึงแล้วเหอะ พวกเพื่อนมึงอีกไม่มีใครเศร้าหรือคิดจะจัดการเรื่องศพมึงสักคน มันผิดวิสัยของ
เพื่อนที่รักกันมาก กูมีสมองไม่ได้กินหญ้า รอว่าเมื่อไหร่มึงจะยอมบอกแต่มึงก็ไม่ติดต่อมา โผล่หัวมาก็สร้างปัญหาเอาตัวล่อ
กระสุนหาเรื่องตายอีกจนได้ ทำแต่ละอย่างคิดถึงจิตใจกูไหมว่ารู้สึกยังไง...มึงบอกรักๆๆๆๆ...อยู่ข้างหูกูทุกวัน ทำให้กูไม่เป็น
ตัวของตัวเอง ทำให้คิดกับมึง...แล้วยังมาโกหกกูอีก แบบนี้เค้าเรียกว่าไม่ล้อเล่นกับความรู้สึกแล้วให้กูคิดยังไง พอประชด
เข้าหน่อยมึงก็หันหลังหนีไม่โผล่หัวอีกเลย..นี่คือคนที่เค้ารักกันสินะ ทำกับกูตั้งหลายครั้งมีหน้าว่ารักอีก ยืนจูบฝรั่งผมทอง
ได้อย่างไม่ทุกข์ไม่ร้อนยังกล้าให้เชื่อว่ารักกูจริงว่างั้น...ฮึกกก..อึก...อือออ!!” พูดจบ สะอื้นน้ำตาไหลอีกแล้ว ผมอึ้งกับคำพูด
ตัดพ้อต่อว่าทั้งสีหน้าแววตาที่น้องแสดงออกนั่นอีก เหมือนน้องปล่อยมาจนหมดแบบไม่กักอีกแล้ว ผมรู้สึกผิดอย่างไม่มีคำแก้ตัว
“พี่ยอมรับผิดทุกอย่างที่จอมพูดมา แต่ขอให้รับรู้ไว้เถอะ ทุกการกระทำพี่มีเหตุผลที่ทำทั้งสิ้น
บนความเป็นจริงที่ปฏิเสธไม่ได้ว่าพี่เองก็รู้สึกแย่ที่ต้องโกหกแฟนตัวเอง แต่ทำไงได้เพื่อส่วนรวมพี่จำเป็นต้องทำ เพียงหวังว่า
ผ่านเหตุการณ์เสร็จสิ้นแล้ว คนที่พี่รักต้องเข้าใจและพร้อมจะให้อภัยในการกระทำของพี่แน่ๆ พื้นฐานที่ทำให้พี่มั่นใจว่าแฟนพี่
ต้องให้อภัย เพราะพี่เชื่อว่าเค้าเองก็คงรักพี่ไม่ต่างกัน เหตุผลเดียวที่เค้าจะไม่ยอมอภัยให้พี่นั่นก็คือ...เค้าไม่ได้รักพี่เลย..”
ผมพูดและหยุดทิ้งค้างไว้แค่ประโยคสุดท้าย พร้อมกับจ้องสบตาน้องไม่มีหลบ รอฟังว่าน้องจะตอบผมว่าอย่างไร
“พูดแบบนี้ ต้องการให้ตอบยังไง..แม่งบังคับชัดๆ” น้องเป็นฝ่ายเบือนหน้าหลบผมแทน
ก่อนจะบ่นออกมาพอให้ได้ยิน ยิ่งอาการที่น้องแสดงออกนั่น มันทำให้หัวใจผมพองคับอก แต่ผมจะปล่อยให้ผู้ร้ายปากแข็ง
ลอยนวลไม่ได้เด็ดขาด ยังไงวันนี้ต้องบีบให้มั่นคั้นให้ตาย
“อย่างพี่หรือจะบังคับเค้าได้ ยิ่งหัวใจของคนที่พี่รักด้วยแล้ว ก็อย่างที่บอกเค้าไม่ยอมอภัยให้พี่
ไม่เคยพูดให้ได้ยินสักครั้งว่ารักพี่เช่นกัน แล้วพี่จะหวังอะไรได้อีกเล่า นอกจากเดินออกมาจากชีวิตเค้าตามที่เค้าต้องการ...
อยากให้เป็นเพียงพี่น้องกัน ยอมรับว่าได้ยินคำนี้พี่เสียใจมาก จนไม่สามารถอยู่เจอหน้าได้ เพราะมันพาลให้ขาดใจเสียเปล่าๆ..
นั่นคือเหตุผลที่พี่หนีมาถึงที่นี่ แต่ในเมื่อตามพี่มา พี่ก็สัญญากับตัวเองแล้วว่า ไม่ว่ายังไง..จะแลกด้วยอะไรพี่ก็จะไม่ยอม
ปล่อยเค้าไปเป็นอันขาด” ผมพูดจ่อใส่ข้างหูนักเลงที่กำลังเขินจนหน้าแดงก่ำ
“ตัวยังกะควายธนู ใครจะไปคิดว่าใจปลาซิว พูดแค่นี้ทำเป็นใจเสาะหนีมาซะไกล จะหน้าด้าน
เหมือนตอนหื่นสักนิดก็ไม่มี ทนตื้ออีกหน่อยก็ยกโทษให้แล้ว ยังมีหน้ามางอนอีก..คนที่งอนคือคนโดนหลอกไม่ใช่”
น้องลดคำพูดหยาบคายลงแล้ว
“หึ..พี่ยอมรับว่าเสียใจ แต่ไม่ได้งอนสักหน่อยให้ตายสิเอ้า...เพียงแค่เสียใจที่คิดว่าจอมไม่ต้องการ
พี่แล้วจริงๆ เล่นบอกกันตรงๆว่าให้กลับไปเป็นพี่น้อง ใครฟังไม่เสียใจกันเล่า แต่ตอนนี้พี่จะไม่ยอมไปไหนเด็ดขาด
เอาเถอะ..แม้จะไม่มีวาสนาได้ฟังคำรักจากปากจอม เพราะเชื่อแล้วว่าจอมคงไม่รักพี่หรอก นั่นสินะพี่บังคับจอมเอง
วางแผนเอาเองทุกอย่าง จอมจะรักพี่ได้ไงจริงไหม วันนั้นที่พี่ถูกยิงตอนเอาตัวออกไปเป็นเป้ากระสุนถ้าตายคงดีไม่น้อย
จอมคงไม่ต้องลำบากใจเพราะพี่อีก” ผมพูดด้วยน้ำเสียงเบาหวิว เป็นการตัดพ้ออย่างทดท้อ
“บ้าหรือเปล่าว่ะ!..บอกไม่ชอบเรื่องตายดันย้ำพูดอยู่นั่นแหละ อรึ้ยยย! ฉลาดทุกเรื่องเจ้าเล่ห์ก็ปานนั้น
ทีงี้ทำเป็นโง่...แม่ง...ก็ได้...รักเหอะ” คำสุดท้ายเสียงเบามาก แทบจะไม่ได้ยินหากไม่ตั้งใจฟัง แต่ผมก็แอบอมยิ้มดีใจ
ปั้นหน้านิ่งไว้ก่อน เพราะยังไม่ถูกใจในสิ่งที่ต้องการจะฟัง
“อะไรครับ พี่ฟังไม่ทันจอมพูดอะไรนะ” ผมแกล้งเนียนถามเอาเฉพาะประโยคสุดท้าย เล่นเอา
นักเลงหน้าแดงจนกลัวเลือดจะทะลักแล้วนั่น
“อรึ้ย...บอกว่ารักไงเล่า” ยังดังไม่พอ
“หะ..อะไรยังไง..พูดให้ชัดๆ สิครับ” ผมยังตีมึนเนียนได้อีก
“โว้ย!..บอกว่ารัก..รัก..รัก..ไอ้บ้า!..หูแตกหรือไง” คราวนี้มาซะดังลั่นเล่นเอาขี้หูเต้นระบำกันเลย
ผมฉีกยิ้มกว้างก่อนจะฉกจูบปิดปากที่กำลังโวยวายของนักเลงขี้โมโหทันที งานนี้นายท่านกับนายแม่ไม่ผิดหวังแล้วครับ
ผมพาสะใภ้กลับไปได้แล้ว ที่สำคัญคืนนี้คงต้องฉลองถือโอกาสฮันนีมูนเสียเลย ไหนๆ ก็ข้ามทวีปมาถึงนี่แล้ว
สั่งพี่สอนบอกทางโรงแรมจัดห้องสวีทโดยใช้ห้องรับรองส่วนตัวของครอบครัวผมนั่นแหละเปิดแชมเปญฉลองให้กับผลงาน
ที่สามารถง้างปากของนักเลงคนเก่งยอมสารภาพรักผมได้เสียที...บิ๊กบอมย์คงต้องทำงานหนักโต้รุ่งกันเลยงานนี้
ชดเชยให้กับเวลาที่เสียไปจัดเต็มกันหน่อย...แหมใครจะไปทนไหวเทพบุตรสุดหล่อผิวเนียนเนื้อแน่น กลิ่นหนุ่มเย้ายวน
ให้โหยหาทุกค่ำคืนมาอยู่ตรงนี้ตัวเป็นๆ มีหรือสิงห์บอมย์กับบิ๊กบอมย์จะไม่ร่วมมือกันเล่าครับ..ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆ.....??????
ต่อให้แล้วนะคะ หวังว่าคงสมใจกับนักอ่านที่ตามลุ้นตามเชียร์กันอยู่
ตอนหน้าเป็นตอนจบแล้วนะคะ ขอให้มีความสุขกับการติดตาม
เรื่องราวของน้องจอมกับพี่บอมย์ ที่สำคัญขอกำลังใจจากนักอ่านทุกท่าน
เหมือนที่มีให้กันเสมอมา คนเขียนก็รออ่านเม้นท์ของทุกท่านเพื่อชาร์ตแบต
เพิ่มพลังให้กับตนเองในการเขียน มนต์มาร เหยี่ยวหัวใจ และเทพพิทักษ์ขุนทัพ
ที่จะทยอยมาลงให้เร็ววันนี้
Luk. :กอด1:
-
:impress2: สนุกมากๆเลย
-
+1ให้พี่บอม
+(อีก)1 ให้นายแม่กับพ่อพี่บอมคิคิ
:z13: :z13: :z13: :z13: :z13: :z13:
-
หูย กำลังหวาน :กอด1: ไม่อยากให้จบเลย น้องลักษ์ :L2:
-
คืนดีกันแล้วเย้ๆๆ :กอด1:
-
อร๊ายยยย อยากไปอยู่ีในห้องสวีทด้วย 555 :pighaun: :pighaun: :pighaun:
-
ดีกันแล้ววววว
เฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮ้!!!!!!!!!! :mc4:
-
ดีใจที่คืนดีกันได้ แต่เสียใจที่จะจบแล้วสินะ
-
น้องจอมคงช๊อกหน้าดู ยืนจูบผู้หญิงซะงั้น
แต่ดีนะ เคลียร์กันได้
-
:เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:
คืนดีกันแล้วววว
-
เข้าใจกันแล้ว :impress2:
-
หมั่นไส้บอมมากไปพลาดท่าเสียทีให้นางชะนี เฮ้ย...นาตาลีจูบ เห็นด้วยกับจอมทุกประการที่ว่าบอม....ทำผิดยังลอยหน้าลอยตาไม่รู้ตัว แถมยังมีหน้ามาน้อยใจ จริงๆจอมน่าจะกระทืบบอมให้หายโง่ตั้งแต่ตอนที่บอมจูบกับนาตาลี
-
อรึ้ยยยย ในที่สุด! ไอ้เราก็ปวดใจอยู่ตั้งนาน
พี่บอมย์เก่งมากกกก เจ้้าเล่ห์! น้องจอมนี่ก็ปากแข็งไม่เลิก
แต่ขอบคุณที่ยอมอ่อนข้อให้พี่บอมย์ซะที
รอตอนต่อไป รอเรื่องอื่นๆด้วยนะคะ!
ปล.คิดถึงพี่พรต กำลังลุ้นเรื่องเทพพิทักษ์ฯ ด้วย! ><"
-
เค้าดีกันแล้ว เค้าดีกันแล้ว :m11: :m11:
น้องจอมบอกรักแล้วด้วย ว้ายยย เขิน :m3: แทนตาลุง
ลุงดีใจด้วยน่ะ แล้วถนอมน้องด้วย อย่าเอาบิ๊กบอมย์ถล่มน้องจนเดินไม่ไหวหล่ะ :m12:
ตอนหน้าจะจบซะแล้ว :o12:
แต่ยังมีเรื่องอื่นอีกโดยเฉพาะ พรตรั่ว รออ่านนะคะ :haun5:
-
:pighaun: :pighaun: :pighaun:
-
ดีใจกับทั้งคู่ ที่เข้าใจกันแล้ว จนเม้นต์ไม่ออกจ้า
รีบแอบไปดูว่าคุณบอมย์สั่งให้พนักงานโรงแรมเขาเตรียมอาหารอะไร
ไว้ให้คุณบอมย์กะน้องจอมไว้เรียกพลังดีกว่า
ข่าวว่าคืนนี้คุณบอมย์กับน้องจอมจะไม่นอนนนี่นา อิ อิ
-
น้องอุตส่าห์ตามมากลับมาเจอพี่บอมยืนจูบกับสาวอีก เป็นใครก็คงจะหนีและไม่ยอมคืนดีด้วยแน่นอน
แต่สุดท้ายน้องก็ให้อภัย งอนและห่างหายกันมานาน ตอนหน้าคงได้อ่านตอนจัดเต็มแน่เลย อิ อิ .....
+1 แทนคำขอบคุณ :pig4:
-
ในที่สุดก็กลับมาหวานกันแล้วว :impress2:
เสียดายเหมือนกันนะเนี่ยที่เรื่องนี้จะจบแล้ว
แต่ก็ไม่เป็นไรค่ะ
จะติดตามอีก3เรื่องแล้วก็เรื่องใหม่ๆที่จะมาในอนาคตนะคะ :กอด1:
-
จบแล้วหรอ เหมือนมันยังไม่จบนะ ขาด อะไรๆ ส่งท้ายนิดหน่อย มาเร็วๆน๊า หุหุ :z1:
-
มาต่อแล้วว
น่ารัก
:o8:
ตอนหน้าจบแล้ว ยังอยากอ่านต่ออยู่เลยไม่เป็นไรอ่านเหยี่ยวรั่วต่อ
สู้ๆคับ
:impress3:
-
จอมบอกรักพี่บอมย์แล้ว :o8: :-[ :mc4:
-
:เฮ้อ:
ลุ้นแทบตาย
ฉลองให้จอมกับบอมย์หน่อย
:mc4: :mc4: :mc4:
บวก 1 จ้า
:กอด1: :กอด1:
-
นั้นสิน้าาา คนเรารักกัน ผิดใจกัน ถ้าไม่พูด ไม่คุยกัน แล้วจะเข้าใจกันได้ไง
-
หวานกันจริ๊ง..แอร๊ยย :-[ :-[
:pig4: :pig4:
-
o13
แฮปปี้ที่สุดอ่ะ รอวันที่เค้าคืนดีกัน
อยากแอบตามทั้งคู่ไปอยู่ใต้เตียงจัง :-[
กดบวกกดเป็ด
-
เข้าใจกันแล้วดีจังรอตอนหน้าขอแบบเลือดหมดตัดเลยนะ :z1:
-
:monkeysad:ดีใจจังคืนดีกัน :n1:แล้วแอบเสียดายอีกตอนก้อจะจบแล้ว :z3:
-
โห ดีใจแทนอิพี่บอมย์ด้วย
น้องเค้ารักนะนั่น ถึงได้ตามมา อิอิ
-
อยากอ่านพาร์ทน้องจอมตอนเศร้าๆ คิดถึงพี่บอมย์บ้างจัง
เป็นตอนพิเศษก็ได้ :L2:
-
:กอด1:เข้าใจกันซะทีนะ
แต่อยากให้จอมเล่นงานลุงหื่นจัง
เจ้าแผนการจนทำน้องเสียใจขนาดนั้น ยังจะมางอลน้องอีก
-
และแล้วก็เข้าใจกัน
-
ไอ้พี่บอมย์ไม่่น่าไปจูบหญิงเลย!
ดีกันแล้วเนอะ จะจบแล้วอ่ะ
:-[
-
คู่นี้เค้าน่ารักมาตั้งแต่แรกแล้วเนอะ :o8:
-
คืนดีกันแล้วววววว
จอมน่ารักมากๆๆๆๆๆ
ตอนหน้าจบแล้วหรอ
ไม่อยากให้จบเลยอะ
-
จะจบแล้วหรอคะ
แอบหวิวๆอ่ะ ตามอ่านมานาน
ต่อไปซีรี่ย์นี้ก็เหลือแต่รันพรตแล้วสิ
-
จอมน่ารักอ่ะ
-
แอบคิดว่า บอมบ์เป็นเกย์เต็มขั้นมั่กมากกก
ชมว่าจอมหล่อ หลายทีจังค่ะ อิอิ เหมือนชอบคนหล่อๆอาไรแบบนี้ :impress2:
น่ารักๆๆๆ จอมน่ารัก
เปนกำลังใจให้บิ๊กบอมบ์ด้วย 555555
อยากรู้เรื่องลูกของน้องจอมกับบอมม์ด้วยนะคะว่าเป็นยังไง ชายหรือหญิง น่ารักแค่ไหนเวลาอยู่กับพ่อ-แม่ คนเขียนอย่าลืมเรื่องนี้นะค้าาา :L2:
-
จอมยอมบอกรักแล้ววว น่ารักจิง><
นี่ถ้าพี่บอมไม่ไปจูบหญิง น้องจอมจะเป็นฝ่ายง้อรึเองป่าวเนี่ย
แอบอยากเห็นจอมง้อ
รอตอนต่อไปค้า^^
-
ไม่ใช่แค่หัวใจยิ้มได้น่ะ
คนอ่านยิ้มแก้มแทบปริเลยอ๊ะ
ตอนก่อนน่ะ เล่นเอา :sad11:
พอตอนนี้นะกลับขั้วเลยอ๊ะ :impress3:
-
ดีกันแล้ววววว
แต่คนอ่านก็ยังงงๆ ว่าเรื่องมันเลยเถิดมาถึงขั้นนี้ได้อย่างไร ถ้าอิพี่บอมย์มันไม่ขี้น้อยใจใจเสาะเสียก่อน ก็คงไม่ต้องระเห็ดมาถึงเมืองนอกเมืองนาขนาดนี้ ชิชิ
ขอบคุณคนเขียนมากๆ ค่า :pig4:
-
ลุ้นเเทบตาย
เคลียร์กันเเล้ววว เย้ๆ
-
อยากเฝ้าดูการฉลองด้วยคนอ่ะ ก๊ากกกก
มันกลับมาหื่นอีกแว้ววว :z1: อิอิ
-
:a5: อ่านมาจนจะจบ พึ่งได้ยินคำบอกรักจากน้องจอม สงสารพี่บอมซะจริง :laugh:
-
เย้....ในที่สุดก็ดีกันแล้ว...หวานซะ อิอิ คืนนี้จัดหนักแน่ ๆ อิอิ :oo1:
-
ตอนหน้าจะจบซะแล้ว ดีจังที่คืนดีกันได้
-
ยังไม่อยากให้จบเลยค๊าาา แต่งตอนพิเศษต่อนะคะ ยังหวานไม่พออ๊าาา
กรี๊ดๆๆ น่ารักมว๊าก ว่าแต่บอมย์ถ้าทำน้องร้องไห้อีก เตรียมตัวเตรียมใจไว้เลย
ฮึ่มๆๆๆ!!!
-
จอมแสบคงอัดอั้นมากสินะ ด่ายาวถึงแปดบรรทัด
อิตาบอมบ์ไม่เสียแรงที่ร่ำเรียนมาสูง ต้อนน้องซะจนมุม ยอมบอกรักจนได้
ตอนหน้าคงเป็นฮันนีมูนสีเลือด(คนอ่าน)สินะ :pighaun:
-
โห่ กำลังลุ้นเลยอ่า :เฮ้อ: จบซะแว้วอ่า
อ่า ใกล้จบแล้วหรอนี่ :monkeysad: รอตอนต่อไปอยู่นะคะ :z13:
-
เย้ๆ ในที่สุดก็คืนดีกัน แต่แอบสงสารน้องจอม งานเข้าอย่างแร๊งงงงงส์
พี่บอมย์คิดจะใช่บิ๊กบอมย์ กะเล่นงานน้องยันเช้า :m25:
อย่าแกล้งน้อง o3
-
มาแล้ว น้องจอมมาแล้ว ในที่สุดก็ยอมบอกรักพี่บอมย์ซักที :impress2:
เป็นกำลังใจให้คุณLuk และติดตามทุกเรื่องค่ะ :L2:
-
เฮอ..จะจบแล้วหรอ ยังไม่อยากให้จบเลยยย :o12:
พี่บอมย์หื่นตลอดดดดดดดดดดดดดดดดดด :m25:
-
+1 ให้พี่บอมกับน้องจอม ที่เข้าใจกันแล้ว
:L2: :L2:
-
ดีกันแล้วๆ วู้วๆๆๆๆ
-
ดีกันแล้วว้อยยยยยยยยยยยยยยยย
ฮูเร่ๆ
:z2:
น้องจอมอุตส่าห์มาง้อขนาดนี้แล้ว
อย่าทะเลาะกันอีกล่ะ
o13
-
เฮ้อออออ :เฮ้อ:ดีกันซะที
-
อยากให้จอมหวานและอ้อนๆบ้างค่ะ ตอนสุดท้ายก็ดีเน้อ :impress2:
-
:กอด1: :กอด1:
กอดแรง ๆ อิอิ
น่ารัก มากมายก่ายกอง
o13 o13
-
:z1:
:call:
:call:
-
เข้าใจกันได้ซะที :เฮ้อ:
-
อีพี่บอมย์ลงท้ายหื่นตลอด
-
ในที่สุดจอมก็พูดออกมาแล้ว
น่ารักที่สุดเลยน้องจอม
ตอนหน้าก็จะจบแล้วแอบเสียดายนะ
ไม่อยากให้จบเลย
ขอตอนพิเศษได้ไหมคะ
แต่น้องจอมฉลาดนะเนี่ยรู้ว่าบอมไม่ได้ตายอะ
+ 1 นะคะและจะอ่านเรื่องต่อไปนะคะ
-
ดีใจด้วยนะ ในที่สุดน้องจอมก็พ่ายแพ้ต่อความรักที่พี่บอมมีให้ แฮปปี้ๆนะคะ :3123:
-
:เฮ้อ: คืนดีกันสะที
สนุกมากค่ะ :-[ :-[ :-[
-
บ๊ะ บอมหื่นอีกแล้วววว
-
อีพี่บอมหื่น แต่เเค๊าชอบนะ ฮ่าๆๆ
-
ดีใจจังจะได้อ่าน เพราะรักฯแล้ว
เกือบซวยไหมล่ะพี่บอมย์ :-[
-
(http://i273.photobucket.com/albums/jj225/tangtang_jar/332f960b.gif)สมหวังซะทีนะ คนตัวโตนี่ใจน้อย น้อยใจเก่งเหมือนกัน
สงสารจอมมีสามีหรือมีลูกกันแน่(http://i273.photobucket.com/albums/jj225/tangtang_jar/mimio202.gif)
-
พี่บอมย์ในที่สุดก้อต้องให้น้องจอมมาง้อถึงที่อะ ชิส์ แต่ก้อดีใจที่ดีกันแล้ววว
-
บอมย์เอ๋ยบอมย์ หื่นจริง อะไรจริง
-
จะจบแล้วเหรอ เฮ้อ ลุ้นแทบแย่
กว่าน้องจอมจะยอมบอกรักซะที
แม้จะหยาบๆ คายๆ ไปบ้างก็เหอะนะ
-
:กอด1:
-
o13 o13 o13
-
:กอด1: เย้ เย้
-
ถ้าจอมจะน่ารัก
และบอมบ์จะน่ารักขนาดนี้น่ะค่ะ
:pig4:
:oo1: :oo1:
-
:pig4:สนุกมากมายเลย ขอบคุณครับ จอมน่ารักเสมอและบอมเบย์หื่นตลอด :oo1:
-
คำรักจากคนปากหนักใจแข็งช่างมีค่ามากจริงๆอ่านไปแอบลุ้นตามพี่บอมย์ดีใจจังที่เข้าใจกัน
-
อร๊ายยยยยยยยยยยยยยย
ปรับความเข้าใจกันเรียบร้อย
พร้อมกับฮันนีมูล แต่ดื่มน้ำผึ้งพระจันทร์กันในห้องแอนด์เตียงตลอดวันหรือเปล่าก้ไม่รู้ คริคริ
เริ่มหื่นเรื่อยๆ :z1: :z1: :z1:
-
หึหึ รักกกกกกกกก
-
:เฮ้อ: :เฮ้อ: :z2: :z2:
-
อร๊ายยยยยยยยย
เพิ่งเข้ามาอ่าน จะจบแล้วเร๊อะ
พี่บอมย์หื่นจริงๆด้วย ไม่บันยะบันยังเลยทีเดียว
แต่เรื่องหัวใจ บื้อได้อีก บอกรักน้องเค้า แต่ก็ไม่ได้ทำอะไรให้แสดงออกเล้ยย ยกเว้นหื่นตลอด
ส่วนจอมก็นะ ไอดอลก็ไอดอลเหอะ
แต่พอมาเจอตัวจริงผิดคาดขนาดนี้
เลยต้องสร้างกำแพงขึ้นมาหน่อย เดี๋ยวเค้ารู้ว่า้เราชอบ ฮ่าๆๆๆ
ยอมรับเลยว่าเสียใจแทนบอมย์บ้าง ที่จอมพูดจาดประชด ทำร้ายจิตใจตลอด
แล้วไอ้พี่บอมย์ก็เคยรักจริงแค่ไม่กี่คน มีตะเกียงคนแรก
เลยเป็นงี้อ่ะนะ
ดีแล้วที่น้องปากร้าย แต่ตรงกับความรุ้สึก ไม่งั้น
อีกนานนนนนนนนนนนนน นะ บอมย์เบย์
-
ได้ปรับความเข้าใจกันสักที บอมย์ทำจอมเสียน้ำตาด้วย
-
จะจบแล้วหรอนี่กว่าจะบอกรักกันได้เหอๆ
-
:sad4: จัดหนัก จัดเต็มเลยบิ๊กบอม :o8:
-
เข้าใจกันแล้ว รอ NC หวานๆๆ :-[
-
ตามอ่านทันถึงตอนก่อนจบสักที :เฮ้อ:
เรื่องนี้สนุกมากๆๆๆ เลย o13 ตามมาอ่านจากเรื่องตะเกียงอ่ะคับ ไม่ผิดหวังจริงๆ
ปล. ช่วยแจ้งข่าวรวมเล่มเรื่อง ตะเกียงด้วยนะครับ อยากได้หนังสือเก็บไว้มากๆๆๆ ชอบๆๆๆๆ :m3: :m1: :m3:
-
น่าสะสมเป็นคอลเลคชั่นเนอะ ผลงานของคุณลักษณ์
ของเค้าดี... ของเค้าดี
รออ่านตอนจบนะคะ
อยากอ่านตอนที่น้องจอมกับบอมย์เลี้ยงลูกจังค่ะ
คุณพ่อ คุณแม่ อั้ยๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
ดีก๊าน ดีก๊าน
จอม นี่ปากแข็งเนอะ เลยเจอ ปากพี่บอมบ์ ง้าง 5555
จัดหนัก จัดหนัก
จอม สู้สู้น๊า ชดเชย ชดเชย ก้อจอมอยาก งอน นานอ่ะ
-
ลุ้นแทบตายให้ดีกัน งอนกันไปมาอย่างนี้คงฮันนีมูนกันหวานซ้า
-
อืมม์ นายเอกฉลาดๆ ก็ดีตรงนี้แหละ แต่อิตาพี่บอมย์เนี่ย ทำตัวงี่เง่าเจรงๆ น่าจะโดนจัดการซะบ้าง
ขอบคุณคนเขียนนะค่ะ อ่านเรื่องนี้และหลายเรื่องๆ ทำให้หายเหงาได้เยอะเลย ^^
-
@@@ แจ้งข่าว....ดี!!!!
การจัดรวมเล่มไตรภาคย์งานเขียนเรื่อง ตะเกียงพิเศษ...จอมใจนักเลง...เหยี่ยวหัวใจ เป็นบล๊อคเซ็ทรวมไตรภาคย์
ทั้งหมดสามเรื่อง เปิดจองได้แล้วค่ะ แต่!..ยังไม่เปิดโอน จะเปิดโอนต้นเดือนกุมภาพันธ์ ปีหน้า
ที่แจ้งให้จองก่อน เพราะท่านที่ลงชื่อจอง 150 คนแรก ตอนเปิดโอนท่านยังยืนยันการโอนสั่งซื้อ
ท่านจะได้รับหนังสือแถมเรื่อง 'เทพพิทักษ์ขุนทัพ' ฟรี!..อีกหนึ่งเรื่อง โดยไม่ต้องเสียค่าใช้จ่ายสำหรับเรื่องนี้
สนใจส่งเมลล์ มาจองได้ที่ luxilove_19690 แอท hotmail ดอท Com ตั้งแต่บัดนี้เป็นต้นไป
ส่วนท่านที่สนใจเฉพาะเรื่องไม่เอาเป็นไตรภาคย์ ไม่ต้องถามนะคะว่าแยกซื้อได้ไหม ได้อยู่แล้วคะ
ตอนนี้แค่เปิดจอง ให้นักอ่านที่ต้องการเก็บหนังสือไตรภาคย์นี้ไว้ ได้ลงชื่อจองเข้ามา
ปล.ทุกเรื่องจะมีตอนพิเศษ แถมในเล่มเรื่องละ 2 ตอน ซึ่งไม่โพสฯลงในกระทู้นิยาย
เก็บตังค์หยอดกระปุกได้เลย จะนำรูปเล่มและข้อมูลที่เหลือมาแจ้งให้ทราบเป็นระยะ คอยติดตามด้วยนะคะ
Luk. :pig4:
จอมใจนักเลง
Part 33
จากใจจอมภาคย์?
.
.
.
.
.
Ver….Jom
ใช่ว่าผมจะไม่รู้ว่าไอ้ลุงบ้ามันแกล้งตาย ยอมรับว่าเสียใจมากที่คิดว่ามันตายจริง ผมกลัวการ
พลัดพรากจากกันด้วยความตาย เพราะมันไม่สามารถเจอกันอีก สู้จากกันโดยที่เรารู้ว่าคนที่เรารักยังมีชีวิตอยู่บนโลกนี้ดีกว่า
ถึงแม้ความจริงแล้ว ที่สุดคนเราสักวันต้องตายจากกัน แต่ผมยังไม่พร้อมรับรู้ในตอนนี้
ผมเจอการจากลาด้วยความตายมามากแล้ว ทั้งแม่และโอโต้ซังจากผมไปอย่างไม่มีวันกลับ ไปโดยไม่ได้สั่งลากันเลยด้วยซ้ำ
ทิ้งผมไว้คนเดียวบนโลกใบนี้ หากไม่ติดว่าทั้งสองท่านมีเพื่อนรักเพื่อนตายคือพ่อแม่ไอ้พี่บอมย์แล้วละก็
ผมคงไม่เหลือใครเลยจริงๆ
ฟังเหมือนผมไม่เข้มแข็งเลยใช่ไหม คนเราไม่มีใครเข้มแข็งที่สุดหรอกครับ หลายคนที่แสดง
ความเข้มแข็งออกมา แท้จริงแล้วคนเหล่านั้นซุกซ่อนมุมอ่อนแอของตนเองไว้ได้มิดชิดมากกว่า
ผมเองก็คนหนึ่งที่ปิดบังความอ่อนแอของตัวเองเอาไว้ เพื่อเป็นเกราะป้องกันตัว แต่ฝันร้าย
ของคนเราย่อมมีวันหวนกลับ เค้าถึงบอกว่าไม่มีความลับใดในโลกที่จะไม่ถูกเปิดเผย เพราะงั้นผมจึงโกรธมากกับการที่ไอ้ลุง
เอาความรู้สึกของผมมาล้อเล่น แม้จะมีเหตุผลมารองรับทั้งสองครั้งก็ตาม แต่รู้กันใช่ไหมว่าสิ่งนี้มันเป็นแผลลึกในใจผม
ที่ไม่ต้องการให้ใครไปสะกิด รอให้ผมเข้มแข็งมากกว่านี้ก่อนสิ วันนั้นผมคงทำใจยอมรับการลาจากด้วยความตายได้อย่าง
ไม่เจ็บปวดเจียนตาย แม้อาจเสียใจมากก็เถอะ
หรือถ้าเป็นไปได้ผมออยากเป็นฝ่ายลาจากคนที่ผมรักไปก่อน คงดีกว่าที่ต้องเป็นฝ่ายมองพวกเค้า
จากผมไปเสียเอง
การที่ผมอยู่โดยไม่มีร่างใหญ่ยักษ์โอบกอด ไม่มีคำพูดกวนโมโห ไม่มีแผนการเจ้าเล่ห์ที่คอยแต่
จะกดผมในแต่ละคืน ชีวิตมันช่างสลดหดหู่ยิ่งนัก ผมจึงใช้วิธีเก็บตัวอยู่แต่ในห้อง จมอยู่กับภาพเก่าๆ เอาความทรงจำ
ที่สวยงามเป็นเพื่อน เพื่อปลอบโยนตัวเองยามค่ำคืนที่อ้างว้าง
ในขณะที่ยามก้าวออกจากห้อง ก็ต้องสวมบทที่ได้รับให้ดีที่สุด เพื่อไม่ให้สิ่งที่ทุกคนวางแผน
ทำมาตั้งแต่ต้นต้องสูญเปล่า
แต่ไม่ว่าจะมีเหตุผลมารองรับมากแค่ไหน ผมก็นึกน้อยใจอยู่ดี ทำไมในเมื่อมันบอกรักผมประจำ
แต่แค่แผนการที่วางไว้ ถึงได้กันผมเป็นเพียงผู้เล่น ไม่มีแม้กระทั่งโทรศัพท์คุย ผมต้องใช้ความอดทนมากแค่ไหนกับช่วงเวลา
ในค่ำคืนที่เต็มไปด้วยความเหงาให้ผ่านมันไปให้ได้
ความน้อยใจต่อสิ่งที่ได้รับ คนรักกันเค้าต้องเชื่อใจกันไม่ใช่หรือ ถ้ามันไม่มั่นใจผมถึงขนาดนั้น
กลัวผมจะทำแผนแตก คิดแบบนี้ผมจะเชื่อได้แค่ไหนว่าคำพูดบอกว่ารักจากมันคือความจริง ในเมื่อการกระทำบางครั้ง
มันสวนทางกับคำพูด
ที่หนักสุดจนผมโกรธคือ มันเอาตัวเข้าล่อเป็นเป้ากระสุน ผมรู้ว่าหวังดีต้องการช่วยผม แต่ทำไม
ไม่เชื่อใจผมบ้าง ผมบอกแล้วว่าผมจัดการเอง นั่นหมายความว่าผมมั่นใจว่าต้องทำได้ สิ่งไหนที่ผมไม่มั่นใจผมจะไม่ทำ
ต่อให้มันไม่โผล่มาช่วย ผมก็มีวิธีจัดการปัญหาลงได้ ที่ผมยอมให้พวกมันรุมเพราะเชื่อว่าไอ้ลุง
คงอยู่แถวนี้ แค่อยากพิสูจน์ถ้าหากมันเห็นผมโดนทำร้ายมันจะยอมโผล่หัวออกมาหรือไม่ก็เท่านั้น
อย่าเพิ่งคิดว่าผมเจ้าเล่ห์ ที่ผมทำไม่เรียกว่าเจ้าเล่ห์สักนิดถ้าเทียบกับแผนการต่างๆ
ที่ไอ้ลุงมันเอามาใช้กับผม นั่นต่างหากคือเจ้าเล่ห์ของจริง
ยอมรับว่าบางครั้งผมตามทัน บางครั้งผมก็ต้องใช้เวลาไม่น้อยกว่าจะเข้าใจว่าถูกหลอก
นั่นไม่ได้แปลว่าผมโง่ แต่เพราะผมไม่รู้ความหมายภาษาไทยถ่องแท้ ผมเป็นลูกครึ่งที่เกิดและโตอยู่ญี่ปุ่น
กลับมาแผ่นดินไทยนับครั้งได้ อาศัยแม่สอนให้พูดไทย และส่งผมเรียนภาษาไทยปูพื้นฐานเอาไว้หรอก
ผมจึงพูดไทยเขียนไทยได้
แต่นั่นไม่ได้หมายความว่าผมจะรู้ไปซะทุกเรื่อง เด็กไทยที่เติบโตในเมืองไทยตั้งแต่เกิด
บางคนยังไม่รู้ความหมายของภาษาไทยดีเลยก็มี ส่วนคำหยาบพื้นฐานทั่วไปที่เห็นผมพูด นั่นก็ได้เรียนรู้จากเพื่อนร่วมคลาส
ซึ่งเป็นเด็กไทยที่ผมสนิทด้วยก็เท่านั้น
เพราะงั้นช่องว่างส่วนนี้จึงเป็นประโยชน์ที่ไอ้ลุงมันเอามาใช้กับผม เช่นเกมส์ผีผ้าห่มของมันนั่นแหละ
หากผมรู้ว่ามันหมายถึงอะไร ผมคงไม่โง่ให้มันหลอกซ้ำซากหลายครั้งหรอก
แต่เอาเถอะ อะไรก็ไม่ทำให้ผมโกรธจนอยากจะบีบคอมันให้ตายคามือผมเอง ดีกว่าตายด้วย
น้ำมือคนอื่น ก็ตรงที่มันดันเสี่ยงจนถูกยิงจนได้ ลองนึกดูถ้าเกิดโชคไม่เข้าข้าง ผมจะเสียใจมากแค่ไหน
เพราะงั้นผมถึงโกรธมันมาก ไม่ใช่ว่าไร้เหตุผลหรือเอาแต่ใจ ถ้าผมยอมอภัยยกโทษให้มันง่าย
เหมือนทุกครั้ง ต่อไปนึกอยากทำอะไรมันคงทำ โดยไม่นึกถึงจิตใจผมอีกนะสิ
ผมไม่ปฏิเสธว่าไอ้ลุงมันรักผมจริง สิ่งที่มันทำหลายอย่าง ทำให้ผมเชื่อว่ามันรักผม ขณะเดียวกัน
ก็ไม่ควรถามผมด้วยว่ารักไอ้ลุงมันหรือเปล่า ถ้าผมไม่รู้สึกกับมันไม่จำเป็นต้องแกล้งโง่ยอมมันในหลายๆ เรื่อง
ความจริงแล้วผมว่าผมแสดงออกไม่น้อยแล้วนะ แฟนคนแรกของผมที่ญี่ปุ่น ยังไม่ได้จากผม
เท่ากับที่ผมยอมให้มันเลยด้วยซ้ำ ทั้งที่ตอนผมคบกันก็เข้าใจว่าผมรักเธอแล้วด้วยซ้ำ แต่สุดท้ายพอมาเจอมันผมถึงรู้ว่า
ที่เคยเข้าใจว่ารักเธอแท้จริงผมคงแค่ชอบไม่ถือว่ารักหรอก
ไอ้ลุงต่างหากที่ทำให้ผมรู้เลยว่า ผมรักมันเข้าแล้วจนได้ เกิดขึ้นตอนไหนตั้งแต่เมื่อไหร่
ผมตอบไม่ได้หรอก เพราะมันเป็นไอดอลในใจผมมานานแล้ว คงซึมทีละนิดละมั้ง ด้วยเหตุนี้ผมถึงไม่เคยปฏิเสธ
หรือต่อต้านในสิ่งที่มันทำกับผม แต่ผมกลับยอมมันคนเดียวไม่เรียกว่ารักก็ไม่รู้จะหาคำพูดไหนมาแทนความรู้สึกนี้แล้วครับ
การที่มันพยายามง้อผมนั่น ใช่ว่าผมจะไม่สงสารเห็นใจ ผมยกโทษให้ตั้งแต่เห็นมันเจ็บแล้ว
แต่ไม่ใช่เวลาที่ต้องแสดงออกให้มันได้ใจ ในขณะที่มันยังไม่หายดีเท่าไหร่ ผมรู้ดีว่าเมื่อใดก็ตามที่เอ่ยปากยกโทษให้
มันคงหาวิธีจับกดผมอีกตามเคย นี่ต่างหากที่ผมทำใจแข็ง พร้อมตัดความรำคาญให้มันหยุดเซ้าซี้ ถึงได้พูดไปว่า
ถ้าหากมันรู้สึกแย่นัก ก็ให้กลับเป็นพี่น้องกันเหมือนเดิมดีกว่า
พูดเองก็ใจหายเอง ยิ่งเห็นใบหน้ามันซีดเผือดแววตาปวดร้าวก่อนเดินออกประตูไม่เหลียวหลัง
ผมก็ใจหายนั่งซึมไปเป็นวันเหมือนกัน รู้ว่าพูดแรงไปหน่อย แต่ไม่คิดนี่ว่าคนหน้าด้านหน้าทนอย่างมันจะขี้ใจน้อยขนาดนั้น
ทีเมื่อก่อนทั้งด่าทั้งไล่ไม่เห็นมันจะสนสักนิด พอมาตอนนี้มันกลับเอาไปคิดเป็นเรื่องราวใหญ่โต
ถึงขั้นบินข้ามทวีปหนีผมไปซะงั้น ผมต่างหากที่ควรเป็นฝ่ายโกรธ ผมต่างหากที่มันควรเป็นฝ่ายมาง้อมาขอโทษ
แต่เพราะผมรู้ว่าคนอย่างมันลองมีฐิทิแล้ว จะรอให้คิดได้คงนานมาก ถ้าผมไม่เป็นฝ่ายไปหามันแล้วละก็ เรื่องราวคงได้
ลุกลามไปไกลแน่ เพราะนิสัยไอ้พี่บอมย์มันเคยง้อใครมาก่อนที่ไหน มีแต่โดนคนตามง้อ
ผมจึงไปพบคุณป้า ต่อหน้าท่านผมเรียกคุณแม่เพราะท่านชอบให้เรียกแบบนั้น เพื่อให้ได้ที่อยู่มันมา
อาศัยข้ออ้างเล็กน้อย แม้จะรู้ว่าทั้งคุณลุงคุณป้าท่านมองออก ด้วยประสบการณ์ผ่านร้อนหนาวมาขนาดนั้น ผมคงปิดบัง
ความรู้สึกตัวเองต่อสายตาพวกท่านได้หรอกนะ
แต่ที่ผิดหวังที่สุดคือพอมาตามมัน ดันเห็นมันยืนจูบกับแหม่มผมทองไม่รู้ร้อนรู้หนาวต่อหน้าต่อตา
เป็นพวกคุณจะทำยังไง สำหรับผมคงไม่ไปชกอกตีโพยตีพายแย่งผู้ชายเหมือนละครน้ำเน่าทำกันหรอก
ภาพที่เห็นยอมรับผมเจ็บปวดใจมาก จนกลั้นน้ำตาไว้ไม่อยู่รีบกระโดนขึ้นแท็กซี่หนีก่อนที่จะ
ขายหน้ายืนน้ำตาร่วงให้ได้อาย ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าบอกคนขับพามาที่สวนพักผ่อนในมหาลัยมันได้ยังไง คงเพราะผมเล็งไว้แล้วว่า
สวนนี้มันสงบร่มรื่นดี ตอนมาถามหามันกับโปรเฟสเซอร์ รู้ไหมผมเดินทางมาถึงยังไม่ได้พักเลย กลับต้องมาเจอภาพ
ทำร้ายจิตใจเข้าเต็มๆ ผลลัพธ์ที่ได้มันคุ้มกันไหมเล่านั่น
แต่พอมันตามมาง้อ อธิบายทุกอย่างให้ฟัง ผมก็อดใจอ่อนให้มันจนได้ คงเพราะผมไม่ใช่ผู้หญิง
จะได้มานั่งเล่นตัวไม่รู้จบ แค่บินตามมันมาถึงนี้ก็บอกอะไรหลายอย่างแล้วครับ
พอโดนมันตื้ออยากได้ยินผมบอกรัก คิดว่าคงถึงเวลาสร้างความมั่นใจให้มันแล้วเช่นกัน คนเรารักกัน
ฐิทิมากก็ไม่ดี เข้าใจผิดชั่ววูบอาจทำให้เรื่องราวบานปลายกลายเป็นปัญหาใหญ่จนกลับไปแก้ไขลำบาก
เพราะคิดแบบนี้ผมถึงได้เผยความรู้สึกบอกมันไป แต่ก็แอบด่ามันในใจรู้อยู่ไอ้ลุงมันหื่นกาม
พอยอมเอ่ยปากบอกรัก เล่นจัดหนักให้ผมจนสะโพกคราก พักไปสองวันไม่กล้าเดินออกจากห้องเลย ให้ตายสิผมไม่หน้าด้าน
ถือหมอนรองก้นเหมือนเมื่อก่อนหรอก สู้เก็บตัวหลบอยู่ในห้องให้ทุเลาก่อนค่อยโผล่หัวออกไปผจญสายตาล้อเลียนของ
พนักงานยังพอทน ขืนเดินเป็นเป็ดได้หมดท่ากันพอดี ทริปนี้เลยกลายเป็นทริปฮันนีมูนบ้าบอตามที่มันบอกนั่นแหละ
ก็ดีครับมันทำให้ผมมีความสุข แม้ไอ้ลุงจะหื่นไปบ้างแต่มันก็ทำให้ผมยิ้มได้ ไม่เหงาไม่เศร้า
ไม่ต้องกังวลต่ออุปสรรคปัญหาต่างๆ เมื่อเหลียวมองข้างๆ มีมันอยู่ตรงนี้ไม่ไปไหน แล้วผมต้องกลัวอะไรอีก ความจริงแล้ว
นักเลงไม่ใช่ว่าจะไม่รู้จักกลัว นักเลงก็คนเจ็บเป็น เศร้าเป็น เสียใจเป็น อยู่ที่จะเก็บความรู้สึกได้เก่งแค่ไหนต่างหาก
วันนี้ผมมีความสุขอย่างที่บอก อนาคตคงต้องใช้ความพยายามอีกเยอะที่จะประคองให้ชีวิตรักของผมยืนยาวเหมือนพวก
พี่โต๋พี่ตะเกียง พี่รันกับพี่พรต ตัวอย่างดีดีของพวกพี่เค้ามีให้เห็น คงไม่ยากเกินไปหรอกแค่ใช้ความพยายามให้มากหน่อย
วัยเราห่างกันไม่น้อยผมต้องพยายามปรับตัวขึ้นอีก เพราะคนเค้ามักพูดว่าคนแก่ขี้ใจน้อย
แต่ไอ้ลุงนอกจากแก่แล้วยังใจปลาซิวอีก ไม่สมกับตัวยักษ์ยังกะความธนูเลยจริงๆ แต่ถึงมันจะเป็นยังไงผมก็ได้
‘รักไอ้ลุงบ้า’ มันหมดหัวใจไปแล้วครับ.......?????????????
ต่อด้านล่าง
-
- 2 -
7 ปีผ่านไป.....
“ไหนเคลียร์กันหน่อยดิ”
ผมดึงจอมแสบเข้ามากอดไว้แน่น หลังอาบน้ำเตรียมเข้านอนแล้ว เจ้าตัวจ้องผมทำหน้างง
ก่อนถามกลับมาว่า
“เคลียร์เรื่องอะไร?” ผมรู้ว่าจอมไม่เข้าใจ แต่มันคาใจเลยจำเป็นต้องเคลียร์
“วันนี้ทำไมถึงไปทานข้าวกับลูกค้า บอกเหตุผลพี่มาซิ” ใช่ครับ..วันนี้นักบริหารหนุ่มแน่นนั่งแท่น
GM ดันออกไปรับรองลูกค้านอกสถานที่โดยไม่บอกผมสักคำ ที่สำคัญลูกค้าคนนั่นทั้งสาวทั้งสวยหญิงเก่งอีกต่างหาก
“อะไร?..ที่เงียบไม่พูดตั้งแต่บ่ายเพราะเรื่องนี้หรือไง อยู่มาจนลูกโตเรียนป.2 แล้ว ยังหึงไม่เข้าเรื่องอีก”
จอมแสบตวัดตาคมอบรมผมซะงั้น อะไรเล่าผมรู้ว่าตัวเองนอยด์แดก ยอมรับโดยไม่เถียงว่าผมหึง ก็เมียผมมันน่าหึง
น้อยซะเมื่อไหร่ ยิ่งตอนนี้วัย 26 หนุ่มแน่นหล่อเหลายิ่งกว่าเดิมอีก สาวน้อยสาวใหญ่มองน้ำลายหก จะไม่ให้ผมหึงได้ยังไงกัน
วันนี้ผมรู้ว่าน้องต้อนรับจีน่า หยวน เอเย่นต์ทัวร์สาวสวย เธอนำกรุ๊ปทัวร์จากเมืองจีนมาลงที่
ธุรกิจเราตลอดปี มอบเม็ดเงินมหาศาลให้เราในแต่ละปี แต่ผมก็มองออกด้วยว่าจีน่าสนใจเมียผมมาก ไม่เคยเก็บอาการ
ทั้งสายตาท่าทางถึงเนื้อถึงตัวจอมแสบตลอด
ยิ่งเธอเป็นสาวมั่นโตมาจากอเมริกาความกล้าไม่ต้องพูดถึง แถมเก่งบวกสวยเข้าอีก พานทำให้ผม
อดกังวลไม่ได้ แล้ววันนี้จอมดันออกไปทานกลางวันกับเธอโดยที่ผมไม่รู้อีกต่างหาก
ถึงผมติดงานดูการก่อสร้างรีสอร์ทนอกเมือง ซึ่งเราขยายธุรกิจไปที่นั่น หากน้องโทรบอกผมสักหน่อย
ก็ยังดี นี่เล่นไปไม่บอกกันเลย โชคดีที่พี่สอนเป็นคนขับรถให้ผมถึงรู้ว่าน้องทำอะไรอยู่ที่ไหน โทรหาเจ้าตัวก็ติดต่อไม่ได้
มันน่าโมโหไหมเล่า ถึงจะแค่ทานกลางวันกันก็เถอะ ผมก็ยังหงุดหงิดอยู่ดี
“ทำไมโทรศัพท์ปิดเครื่อง พฤติกรรมน่าสงสัยไม่ให้โกรธได้ไง ถ้าพี่สอนไม่ไปด้วยพี่จะโมโหมาก”
ผมบอกน้องตามจริง
“หึหึ..ไอ้ลุงบ้าคิดเยอะ..ขาดความมั่นใจแล้วหรือไง เป็นอะไรถึงคิดว่าจอมจะนอกใจ
ทีพี่มีสาวรุมล้อมประจำจอมยังไม่ว่า แค่ไปเลี้ยงขอบคุณลูกค้าเล็กๆน้อยๆ ทำมางอนเป็นตาแก่ไปได้” ไอ้ตัวแสบใส่ผมซะงั้น
ผมเป็นโจทย์นะไม่ใช่จำเลย ผมต่างหากที่ต้องซักฟอกหาความจริง
“อย่ามาเบี่ยงประเด็น จอมยังไม่ได้ตอบคำถามพี่นะ ทำไมไปทานข้าวกับจีน่า..หืม” ผมคาดคั้นเอาคำตอบ
“ฟังนะไอ้ลุง..จอมดิวงานกับเธอจนเลยมื้อเที่ยง ในฐานะเจ้าบ้านและเธอเป็นคู่ค้าสำคัญเป็นธรรมดา
ที่เราต้องพาเธอไปทานข้าว ทานเสร็จก็พาไปส่งที่พัก จอมก็กลับมาทำงานต่อ ใช้เวลาชั่วโมงกว่า แล้วก็ไม่มีเจตนา
ปิดเครื่องสักหน่อยแบตหมดเหอะ พอใจหรือยัง” แหนะ!..กลับเป็นผมกลายเป็นลูกไล่แทนซะนี่ เออ..เล่นแบบนี้ถือโอกาส
เดินแต้มดีกว่า นอกจากไม่ตอบรับ ผมยังทำหน้านิ่งคลายอ้อมกอดแอคติ้งโอเวอร์เข้าไว้
“อะไรว่ะ!..บอกไปหมดแล้วยังจะอะไรอีกหะ!” จอมแสบทำเสียงหงุดหงิด แต่ผมรู้ว่าน้องแคร์ผมมาก
ยิ่งผมออกอาการแบบนี้ตกหลุมพรางผมประจำ จำเหตุการณ์เมื่อเจ็ดปีก่อนที่เราเข้าใจผิดแล้วผมนอยด์หนีข้ามทวีป
คราวนั้นได้ไหม สุดหล่อฝังใจว่าผมมักคิดเยอะใจปลาซิว เลยกลัวประวัติซ้ำรอยเก่า
ผมแกล้งชำเลืองมองหน้าน้องแวบหนึ่ง ก่อนจะหันหลังให้ไม่พูดไม่จา ทั้งที่กำลังลุ้นระทึกใจรัวกระหน่ำ
นึกในใจได้ไม่ได้ ได้ไม่ได้...
“เฮ้อ! ให้ตายนึกว่ามีลูกชายคนเดียวเสียอีก ตัวแม่งยังกะควายธนู ขี้ใจน้อยชิบ..เอ้า!.จะให้ทำยังไง
ว่ามา ให้เวลาไม่เกินสองวิ” ผมได้ยินดังนั้น รีบหันขวับคว้าจอมแสบกลับมากอดรวดเร็วก่อนกดจมูกฟัดแก้มใสสูดกลิ่นหนุ่ม
เข้าปอดเต็มแรง...ฮิ้วววววว!..เสร็จโจร..ฮ่าๆๆๆ...กร๊ากกกก....
“ฟอดดด!...อึม..จริงนะที่พูด”
ผมย้ำจ้องตาน้องนิ่ง จอมตวัดหางตาคมก่อนยักคิ้วแทนคำตอบ ไม่ปล่อยโอกาสหลุดมือแล้วงานนี้
“คืนนี้พี่เบิ้ลรอบ ตกลงตามนี้”
พอพูดจบน้องอึ้งตาค้างไปสองวิ ก่อนทำหน้าละเหี่ยใจ พาเอาผมกลั้นขำแทบไม่ทัน ก็ที่ผ่านมาน้องเล่น
เอาใจแต่ลูก คำก็ลูกสองคำก็ลูกให้เวลาผมน้อยมากเหอะ เจ้าหนูจั๊มถึงติดพ่อจอมสองคนพ่อลูกยังกะตังเมปลาท่องโก๋
ใช่ว่าผมจะอิจฉาลูกนะ ตั้งแต่น้องปิกคลอดเจ้าหนูจั๊มออกมา จอมแสบคอยดูแลยันห้องคลอด
เป็นธุระให้เสร็จสรรพ ผมก็ไปแต่เพราะมีงานต้องทำเลยไม่ได้อยู่ดูแลด้วยตลอด ส่วนสุดหล่อเค้าเรียนอย่างเดียว
เพราะงั้นนักศึกษาปีสองจึงสวมวิญญาณสิงห์พ่อลูกอ่อนหวงลูกยังกะไข่ในหิน คลุกอยู่แต่กับลูกตลอดเวลา
จะว่าสวรรค์สร้างหรือฟ้าลิขิตก็สุดคาดเดา ไอ้น้องจั๊มดันออกมาหน้าตาเหมือนสุดหล่อจนใครๆ ต่าง
ทักเหมือนกันหมด ถึงจะไม่เหมือนอย่างกับแกะก็เถอะแต่เค้าโครงหน้า ตลอดจนกริยาท่าทางโอหังทระนงใจใหญ่นักเลงโต
ถอดแบบได้พ่อจอมมาเต็มๆ
จะเหมือนผมบ้างก็ตรงที่รูปร่างเจ้าหนูมันโตเอาโตเอาละมั้ง ขนาดวัยแค่เจ็ดขวบเรียนโรงเรียนนานาชาติ
ดันตัวเท่าเด็กฝรั่งแถมหล่อได้พ่อจอมมาซะเต็มแม็ก
ผมแปลกใจไม่น้อย ในเมื่อน้องปิกติดรูปของผมเต็มห้องทำเป็นแกลลอรี่กันเลย ไหงเจ้าหนูโผล่ออกมา
ดันไปเหมือนพ่อจอมซะงั้น เพิ่งมารู้คำตอบก็ตรงที่น้องปิกเผยไต๋ให้ฟังว่า ตั้งแต่จอมแสบส่งรูปคู่ไปให้วันนั้น น้องปิกก็เคลิ้ม
ไปกับหน้าหล่อที่ยิ้มใจละลายจ้องรูปของจอมจนเก็บไปฝันหวานเป็นประจำ ผมเลยตกกระป๋องอย่างไม่รู้ตัว
พอเข้าใจสาวๆ เค้านะ ขนาดจอมแสบไม่ยิ้มปั้นหน้านิ่งสาวยังกรี๊ดสนั่น แต่รูปนั้นดันยิ้มซะหล่อหลาก
ปานเทพบุตร ทั้งที่น้อยครั้งจะมีใครเห็นรอยยิ้มนักเลง น้องปิกเลยคลั่งเป็นเอาหนัก ผมเองยังคลั่งสุดหล่อเจียนบ้าทุกวันนี้
ยิ่งคลั่งเข้าไปใหญ่ ก็คนมันรักนิ ช่วยไม่ได้เมียใครไม่รักไม่หวงเล่าโว้ยเฮ้ย!.เมียข้าใครอย่าแตะ..ยืมสโลว์แกนเก่ากึกมาใช้หน่อย
พอน้องปิกคลอดพักฟื้นแค่สองเดือน เพื่อให้เจ้าหนูได้ดื่มนมแม่ หลังจากนั้นจอมแสบก็จ่ายเช็คเงินสด
ตามที่ตกลงกันไว้ แถมมีพิเศษให้อีกสองล้าน ตั้งแต่นั้นจนถึงวันนี้พวกเราไม่เคยเจอน้องปิกอีกเลย น้องเค้ารักษาสัญญา
เป็นอย่างดีไม่เข้ามาวุ่นวายก้าวก่ายในชีวิตเจ้าหนูจั๊มแม้แต่น้อย อาศัยพ่อจอมกับป๊าบอมย์ช่วยกันดูแล โดยมีนายท่านกับ
นายแม่ส่งป้าสายที่เคยเลี้ยงพวกผม มาช่วยเลี้ยงเจ้าหนูอีกคน จนตอนนี้พระเอกตัวน้อยไม่ต้องพึ่งพี่เลี้ยงแล้ว
สามารถนอนแยกห้องตั้งแต่อายุห้าขวบ ช่วงที่เจ้าหนูติดพ่อจอมไม่ยอมห่าง ผมแทบลงแดงตาย
แต่ก็ต้องอดทนเพราะจอมเองก็เหนื่อยกับการเลี้ยงลูกไหนจะเรียนไปด้วยอีก ผมเลยอาศัยช่วงเวลานี้ขยายธุรกิจจนเติบโต
ทำงานหนักให้เพลียให้เหนื่อย จะได้ไม่ฟุ้งซ่านยามนอนกอดเมียตัวเอง
พอผ่านช่วงเวลาเหล่านั้นมาแล้ว ถึงได้สบายขึ้นกว่าเดิม เพราะเจ้าหนูแกร่งเหมือนพ่อ
แอบนักเลงโตได้อีก ก็พ่อจอมดันสอนลูกทั้งเทควันโด้ แถมบังคับผมสอนยูโดให้อีกต่างหาก ยังบอกจะส่งลูกไปเรียน
มวยไทยเพิ่มรอให้อายุสิบขวบก่อน แค่นี้เจ้าหนูจั๊มมันก็ล้มเด็กฝรั่งรุ่นพี่แปดเก้าขวบจนหงายเก๋งแล้วเหอะ
รู้ไหมว่าชื่อจริงของลูกผม พ่อจอมเค้าตั้งให้ว่าไง ‘จัมเบล’ เอาชื่อผมกับชื่อเค้ามารวมกันเป็น
จัมเบลไปเลย งงจริงกู..มันมีความหมายห่าไรนั่น แต่ก็ตามใจเค้าแหละบอกว่าชื่อลูกเท่ดีไม่หยอก ปลื้มที่ตนหาชื่อแปลกๆ
ให้ลูกได้ซะงั้น..เอาเข้าไปพ่อเห่อลูก
เจ้าหนูเองก็ไม่ได้ติดใจสงสัยถามเรื่องแม่เค้าเลย เพราะป๊าบอมย์เล่านิยายว่าแม่ไปอยู่บนสวรรค์แล้ว
ตั้งแต่เค้าเกิด แค่มีพ่อจอมกับป๊าบอมย์รวมไปถึงนายท่านกับนายแม่ แถมครอบครัวพวกพี่ผมที่มีเด็กวัยไล่รุ่นเค้าอีก
ทุกคนพากันรักหลงหลานตัวแสบไปเต็มๆ ยิ่งนายท่านกับนายแม่ด้วยแล้ว หยุดซัมเมอร์ทีไรเจ้าหนูไม่เคยได้อยู่
กับพวกผมหรอก ไปอยู่กับปู่กับย่าพาทั่วต่างประเทศเป็นเดือนๆ
เพราะงั้นบรรยากาศซึ่งแวดล้อมอบอวลไปด้วยความรักจากคนรอบข้างและการเอาใจใส่ที่ดี
เทพบุตรตัวน้อยเลยเติบโตมาอย่างสมบูรณ์ทั้งกายและใจสมกับความตั้งใจของพ่อจอมเค้าเต็มๆ เพราะรายนั้นรักลูก
จนตัวติดกัน ห่างก็แค่ตอนไปโรงเรียนกับตอนนอน แต่พอถึงวันหยุดจอมทุ่มเวลาให้กับลูกหมดเลย ผมเข้าใจว่า
เค้าไม่อยากให้ลูกรู้สึกขาด กลัวเป็นเด็กมีปัญหา แต่เชื่อเหอะถึงแม้นักเลงจะหลงลูกมาก ไม่ยักตามใจผิดๆ
แถมตอนดุลูกทีเจ้าหนูหน้าเบ้หนีมาซุกผมอ้อนปลอบประจำ สรุปเจ้าหนูติดพ่อจอมแต่ก็กลัวพ่อจอมมากกว่าผมอีก
ใช่ว่าผมจะไม่รักไม่หลงลูกนะ แต่เจ้าหนูใกล้ชิดผมเหมือนเพื่อนเสียมากกว่า ทำไมผมพูดแบบนี้
ก็เจ้าหนูไม่ชอบเรียกผมป๊าเท่าไหร่ จะเรียกตอนเป็นการเป็นงานหรืออยู่ร่วมกับคนอื่น หากเป็นเวลาส่วนตัวนักเลงตัวน้อย
เรียกผมว่า ‘บอมย์’ คำเดียวสั้นๆ
ทุกครั้งที่พ่อจอมดุ หรืออบรมเจ้าตัวดีตอนทำความผิด คนที่เจ้าหนูจะซุกอกอ้อนให้ปลอบคือผมซะนี่
จอมเค้ารักลูกมากแต่ไม่เคยตามใจ แถมบทนักเลงโตดุลูกก็หน้านิ่งจนลูกกลัว ส่วนผมกลายเป็นยักษ์ใหญ่ใจดี
ให้ลูกขี่หลังเล่นเฮฮาบ้าบอ
กับพ่อจอมเจ้าหนูไม่กล้าเหวี่ยงใส่ แต่กลับผมแล้วละก็เจ้าหนูชอบให้เอาใจ แต่สุดท้ายถึงยังไงเจ้าหนู
ดันติดจอมแสบมากกว่าผมอยู่ดี เพราะเจ้าลูกตัวแสบมักพูดให้ผมฟังเสมอว่า พ่อจอมเท่ไปรับไอ้ตัวเล็กทีไรสาวๆ ในโรงเรียน
มองตาเยิ้ม อานิสงฆ์ส่งถึงเจ้าหนูได้รับขนมและการเอาใจจากรุ่นพี่มากมาย เพราะอยากรู้เรื่องราวเกี่ยวกับพ่อจอม
ไอ้ตัวเล็กเลยยืดแอ็คหยิ่งทำตัวเท่เหมือนพ่อเค้าซะงั้น
---------------------------------------------------------------
“เดี๋ยว! ให้เบิ้ลได้แต่ห้ามรุนแรง พรุ่งนี้วันหยุดนัดพาลูกไปเตะบอลจำไม่ได้ดิ” จริงด้วย พรุ่งนี้วันเสาร์
ต้องพาไอ้ตัวเล็กไปเตะฟุตบอลร่วมกับพวกเพื่อนเค้าที่สนาม งานนี้ผู้ปกครองต้องลงเตะด้วยเป็นกิจกรรมสร้างสายสัมพันธ์
ของครอบครัวที่ทางโรงเรียนจัดขึ้น
ไอ้หนูจั๊มหน้าบานเพราะเห็นบอกมีสาวๆ รอเชียร์พ่อจอมเพียบ หึ..ให้มันได้อย่างนี้สิลูกชายผม
ไม่รู้สักนิดว่าป๊าบอมย์มันต้องบริหารเสน่ห์ยอมให้หญิงรุมล้อมอย่างที่จอมว่าแดกผมมา ก็เพราะผมไม่อยากให้พวกเธอ
ไปรุมเมียต่างหากโว้ย! ผมหวงจึงต้องบริหารเสน่ห์ปล่อยฟีโรโมนล่อเป้าแทบทุกครั้ง ไอ้ลูกตัวแสบมันคงไม่รู้หรอกว่า
ป๊ามันลำบากใจแค่ไหน นอกจากจะหัวเราะชอบใจเมื่อเห็นผมโดนสาวๆ รุมแล้วยังเอากลับมาพูดสนุกปากอีกว่า
‘โห้..วันนี้บอมย์ทำแต้มได้มากกว่าพ่อจอม...บอมย์เจ๋งเหะ!’ นั่นละคือความสุขของไอ้ตัวยุ่ง
ที่มุ่งแต่จะสนใจเรื่องแต้มสาวที่ห้อมล้อมพ่อกับป๊าตัวเอง
“ครับ..สัญญาไม่รุนแรง” พูดจบผมประกบปากคลึงจูบริมฝีปากสีสดของสุดหล่อหน้าใส ไม่ว่าเวลา
จะผ่านไปกี่ปี จอมแสบของผมก็ยิ่งหล่อหลากไส้จนอยากจับขังไว้อยู่แต่ในบ้าน ขืนผมทำอย่างนั้นศพคงไม่สวย เพราะงั้น
เมื่อไม่มีทางเลือก ผมเลยต้องฟิตร่างกายให้แข็งแรง ปฏิบัติภารกิจร่วมมือกับบิ๊กบอมย์ให้จอมใจของผม
ไม่สามารถไปสนใจใครอีก และผมเชื่อว่าผมทำได้ดีเยี่ยมไม่มีบกพร่อง
ผมดันลิ้นร้อนแทรกเข้าเกี่ยวต้อนลิ้นนุ่มในโพรงปากหวานของสุดหล่ออย่างดูดดื่ม ปลุกเร้าด้วยรสจูบ
ให้เคลิบเคลิ้ม ก่อนที่มือจะค่อยๆ ถอดสลักสลัดเสื้อผ้าของสุดหล่อเนื้อแน่นออกทีละชิ้นๆ เปิดเผยร่างกายวัยฉกรรจ์
สรีระบุรุษไร้ที่ติ หากจอมแสบเอาดีทางเป็นนายแบบ ชื่อจอมภาคย์คงโกอินเตอร์ได้ไม่ยากเลยสักนิด
โทษทีผมคงยอมหรอก ร่างกายนี้ของผมคนเดียวเท่านั้น ใครจะปล่อยให้คนอื่นมาใช้สายตาแทะโลม
เมียตัวเอง ไม่ว่าจะหญิงหรือชายก็เหอะ ขืนลุ่มล่ามเมียผมมากๆ พ่อจะเตะกระเด็นเอาให้เดี้ยงไปเลยคอยดู
กลิ่นกายหนุ่มที่ติดปลายจมูก ช่างสร้างความรัญจวนชวนให้หลงใหลไม่รู้เบื่อ บิ๊กบอมย์ตั้งผงาด
จนปวดหนุบ คงอยากออกมาทักทายถ้ำอรหันต์แล้วสิท่า
แต่ช้าก่อน ขอผมลิ้มลองกายหนุ่มให้ฉ่ำปอดเสียก่อน ไม่รอช้าผมเคลื่อนริมฝีปากซุกไซร้จูบซับไปทั่ว
บนร่างขาวผิวเนียนตึงเรียบ หนั่นแน่นไปด้วยกล้ามเนื้อสวยงามไร้ไขมันส่วนเกิน ซิคแพ็คเรียงตัวสวย ขนสีดำสไลน์ตัว
ทอดตามกันอย่างเป็นระเบียบจนน่าอิจฉา ตั้งแต่สะดือไล่ต่ำจนแผ่เป็นวงกว้างก่อนจะลามต่อไปตามท่อนขาแกร่ง
จนถึงปลีน่อง ที่สำคัญส่วนกลางลำตัวซึ่งกำลังผงาดง้ำเหมือนมังกรน้ำแข็ง ขนาดไม่ธรรมดาถ้าเทียบกับผู้ชายไทย
มาตรฐานแล้วละก็
ผมหยุดริมฝีปากสำรวจตรงหัวมังกร ทักทายหยอกเย้าด้วยลิ้นหนา ก่อนจะเกี่ยวตวัดพันลิ้นรอบ
แล้วค่อยขยับริมฝีปากดูดกลืนเจ้ามังกรให้ผลุบหายเข้าไปในปากผม ทุกการกระทำใส่ใจสุดๆ ทำเอาร่างแกร่งบิดเกลียว
ออกอาการทางสีหน้ายั่วยวนเซ็กซี่โคตร เสียงครางแผ่วทุ้มช่างได้อารมณ์สุดๆ
“อาาาา...ซี๊ดดด..อา”
เมื่อผมต้องการเบิ้ลรอบเพราะงั้นต้องไม่ลีลาจำกัดเวลาด่วน เดี๋ยวดึกมากจอมจะเพลียเพราะพักผ่อนน้อย
เห็นไหมผมห่วงเมียแค่ไหน ใครว่าผมนึกถึงแต่ตัวเองกันเล่า จัดการผละออกดึงลิ้นชักหัวเตียงหยิบหลอดเจลขึ้นมาบีบใส่มือ
ก่อนจะป้ายยังช่องทางสีพีชที่ปกคลุมด้วยขนอ่อนเบาบางชวนให้เสียว
ในขณะที่ปากก็ก้มลงไปทำหน้าที่ปรนเปรอต่อเนื่องไม่ขาดตอน ก่อนจะสอดนิ้วแทรกเข้าไปในถ้ำอรหันต์
เพื่อขยายปากถ้ำต้อนรับบิ๊กบอมย์เพื่อนสนิทที่แสนคุ้นเคยได้เข้าไปเยี่ยมชมความมหัศจรรย์ในไม่ช้า
เมื่อได้ที่ดีแล้ว ไม่รอช้าผมปลดบ็อกเซอร์เขี่ยให้พ้นทาง จับขายาวพาดบ่า ก่อนจะดันบิ๊กบอมย์
เข้าไปชมถ้ำอรหันต์อย่างตื่นเต้นเร้าใจ เจ้าของถ้ำถึงกับกระตุกร่างแล้วค่อยผ่อนแกร่งหายใจยาว แม้ใบหน้าจะบิดเหยเก
แต่ก็ไม่ลำบากมากนักเพราะเรารู้ทางกันดี อยู่กันมานานจนปานนี้แล้วเนอะ
สุดท้ายบิ๊กบอมย์ก็ฝังร่างจมหาย ให้รู้ว่าภายในถ้ำที่มีอุณหภูมิอุ่นร้อน ตอดรัดบีบกระชับบิ๊กบอมย์ประหนึ่ง
อ้อมกอดอันอบอุ่น แล้วทั้งคู่ก็ทักทายกันด้วยการหยอกเหย้ากระเซ้าแหย่ตามจังหวะขยับโยกไหวของสะโพกผม
ที่เดินเครื่องเบาๆ พร้อมกับก้มลงไปบดจูบปิดปากสีสดที่เย้ายวนซึ่งปล่อยเสียงครางทุ้มนุ่มหูให้ผมดูดกลืนลงคอแทน
ผมหวงแม้แต่เสียงไพเราะนี้ด้วยเช่นกัน
จังหวะเร่งกระแทก อัดเสยสะโพกเป็นไปตามธรรมชาติอารมณ์ที่โลดลิ่วไต่ระดับ เราทั้งคู่ต่างรู้จังหวะกันดี
ผมถอนสะโพกยาวจนท่อนลำบิ๊กบอมย์มันวาวก่อนจะผลุบหายเข้าไปในถ้ำอรหันต์สีพีชที่ปากทางยู่ตามบิ๊กบอมย์ไซร้ยักษ์
ปานอนาคอนด้าของลุ่มน้ำอเมซอน
หึหึ...อย่านึกว่าบิ๊กบอมย์ผมจะเท่างูจงอางกันเชียวหละ ของแท้ยี่ห้อบอมย์เบย์ต้องอนาคอนด้า
ถ้าไม่ผ่านมาตรฐานนี้รับรองไม่ใช่บิ๊กบอมย์ของผม แม้ผมจะภาคภูมิใจในความยิ่งใหญ่ของตนเพียงใด แต่สุดท้ายแล้ว
ถ้ำอรหันต์ของจอมนักเลงใหญ่กว่า เพราะสามารถรับบิ๊กบอมย์ของผมได้หมดไม่มีเหลือ
“พั่บบบบๆๆๆ....โอวววว..ซู๊ดดด..อืมมม”
เสียงครางเสียงกระทบกันของหนั่นเนื้อ ที่เร่งสปีดขึ้นต่อเนื่อง ก่อนผมจะถอนออกแล้วจับจอมพลิกคว่ำ
อัดเสยบิ๊กบอมย์เข้าใส่ทันที สุดท้ายทั้งผมและจอมเราต่างเกร็งหยัดทิ้งทวนด้วยการกระทุ้งบิ๊กบอมย์เน้นย้ำฝากน้ำรักเข้าไป
ในถ้ำอรหันต์จนล้นทะลักเพราะอั้นไว้หลายวัน
ในขณะที่น้องเกร็งกระตุกปลดปล่อยจนเลอะเต็มเตียง แต่นี่แค่รอบแรก ผมขอเบิ้ลไง จำกันได้ใช่ไหม
เลยทำเวลารอบแรกให้เร็วก่อน รอบสองกำลังตามมาติดๆ เพราะผมไม่ยอมถอนบิ๊กบอมย์ออกจากถ้ำอรหันต์ มันอบอุ่น
จนรู้สึกดีเป็นบ้ายามถูกตอดกอดรัดแน่นจนชีพจรเต้นตุ๊บๆ แบบนี้ ให้ความรู้สึกว่าเราสองคนต่างเป็นของกันและกัน
เราเกิดมาเพื่อกันโดยเฉพาะ...ผมรักของผมมาก...และไม่มีวันเปลี่ยนแปลง...จอมใจนักเลง...ของผม..??
บ๊าย...บาย...โบกมือลาปิดฉากลงไปแล้วนะคะ สำหรับพี่บอมย์น้องจอม หวังว่าคงถูกใจคนอ่านทุกคนไม่มากก็น้อย
ทุกปมคำถามที่ต้องการคำตอบ คงพอทำให้เข้าใจกันบ้างแล้วนะคะ หากรักพวกเค้าก็อย่าลืมเก็บพวกเค้าไว้เป็นคอแลคชั่น
ไว้หยิบมาอ่านยามเมื่อคิดถึง หากท่านไม่สะดวก ก็ขอให้เก็บพวกเค้าไว้ในหัวใจตลอดไปเช่นกัน
Luk. :pig4:
:กอด1:
-
จบแล้วหรือคะ ตอนนี้แฮปปี้ดีจัง พ่อ พ่อ ลูก
-
จิ้มทันไหม
-
สั่งจอง บล๊อคเซ็ทรวมไตรภาคย์ ตะเกียงพิเศษ...จอมใจนักเลง...เหยี่ยวหัวใจ ค่ะ ^^
จองไปแล้วนะคะ
เช็คเมล์ด้วยค่ะ ^^
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
จบได้ซึ้งใจมากค่ะ
ในที่สุดพี่บอมย์กับน้องจอมก็ได้หวานชื่น
ไม่ว่ายังไงน้องจอมก็ยังดุ ยังเป็นนักเลงใหญ่ในใจพี่บอมย์เสมอ
-
+1 ขอบคุณค่ะ
-
ส่ง mail ไปแล้ว จอง ๆๆๆๆ o22
-
จบแบบได้เลือดอีกแล้ว
ขอบคุณมากค่ะ สำหนับนิยายน่ารักๆๆ
ปล. ส่งเมลล์ไปจองหนังสือแบบไตรภาคย์แล้วนะจ๊ะ
-
:m25: :m25: :m25: :jul1: :jul1: :jul1:
o13 o13 o13
:กอด1: :กอด1: :L2: :L2:
-
จบซะแล้ว ครอบครัวสุขสันต์ พ่อ ป๊า และคุณลูก
ชื่อกิ๊บเก๋มาก น้องจัมเบล
ขอบคุณสำหรับทุกตอนนะคะ :L1:
-
จบแล้วเหรอ
อ่านตอนสุดท้ายเจ็ดปีต่อมารู้สึกเหมือนลุงเป็นเฒ่าหัวงูเลย
-
o13 :bye2:
ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆๆ น้า :กอด1:
-
น้องจอมน่ารักจนตอนสุดท้าย
:-[
จบได้น่ารักตามประสาคุณพ่อลูก 1 มากค่า
ส่งเมลไปจองแล้วไม่รู้จะทัน 150 คนมั้ยเนี่ย อิอิ
ติดตามเรื่องต่อไปทุกเรื่องเลยนะคะ
ขอบคุณคุณลักค่า
:pig4:
-
ส่งเมลล์จองไปแล้วนะคร้าบบ อิอิ จบไปสองคู่แล้ว รออ่านคู่รัน พรต
-
ขอบคุณสำหรับผลงานดีดีอีกเรื่องที่จบไป o13 :bye2:
-
แล้วจะมีภาคต่อในรุ่นน้องจัมเบลไหมครับ...อิอิ อยากอ่านต่อ
-
ต่อภาคลูกชายเถอะ ท่าทางจะได้พ่อมาเต็มๆ :call:
-
(http://i273.photobucket.com/albums/jj225/tangtang_jar/yenta4-emoticon-0001.gif) จบแล้วหรอ จบจริงๆ ใช่ไหม
รักกันแบบเปิดเผยความรู้สึกกันสักที
จะมีตอนพิเศษหรือเปล่า
-
จบแล้วววววววววว :กอด1:
ส่งเมลจองหนังสือไปแล้วนะคะ
ถึงไม่ถึงบอกด้วยค่ะ
:L2:
-
:กอด1: :3123:
-
:L1:สนุกมากกกกก ไม่อยากให้จบเลยอะ :L1:
-
อีเมลจองไปแล้วนะ^^
-
:haun4: :haun4: :haun4:
-
+1 จ้า
happy กันทั้งครอบครัว
:L2: :L2:
-
เฮ้อ...ถอนหายใจยาวๆให้กับบทจบของบิ๊กบอมย์กับจอมภาคย์
ขอบคุณคุณลักซ์มากๆที่เขียนเรื่องสนุกๆให้ได้อ่าน และลงอย่างต่อเนื่องเสมอมา
-
แอบใจหายเล็กๆ ที่จบไปอีกเรื่องแล้ว แต่ก็ชื่นใจ
แล้วก็เป็นครอบครัวสุขสันต์ พร้อมหน้า พ่อ พ่อ ลูก
ไม่ว่าจะผ่านไปกี่ปี พี่บอมย์ก็ยังเจ้าเล่ห์ไม่เปลี่ยน
แต่น้องจอมก็ยอมตามใจไม่ขาดตกบกพร่องเช่นกัน :-[
น้องจั๊มนี่ท่าจะเซี้ยวน่าดู ได้ทั้งพ่อจอมและป๊าบอมย์
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ สำหรับเรื่องราวดีๆอย่างนี้ :L2:
บวกเป็ดค่ะ
-
+1
o13 o13 o13 o13
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
โอ๊ะโอ จบแล้วหราเนี่ย ใจหายอ่ะ นั่งทำใจตั้งนานกว่าจะเม้นได้ :เฮ้อ:
ครอบครัวสุขสันต์ พ่อ แม่ ( หรา??) ลูก อิอิ :m3: :m1:
ปล. เมลจองหนังสือไปแล้วนะครับ รบกวนเช็คอีเมลด้วยน้าาาา รออยู่ๆจ้า :pig4:
-
จบแล้วหรอเนี่ย เสี่ยดายจัง แต่ชอบพี่บอมย์มาก เจ้าเล่ห์สุดๆ
ปล.ส่งเมลล์ไปจองแล้วนะคะ รบกวนเช็คเมลล์ด้วย ไม่รู้ว่าจะทัน 150หรือป่าว อิอิ
-
:กอด1:
กอดรวบ บอมย์ จอม และน้องจั๊ม
ขอบคุณคุณลักษณ์สำหรับเรื่องสนุกๆน่ารักๆเรื่องนี้มากค่ะ
+1และเป็ดค่ะ ปล.จอง box set ไว้แล้วน้า อย่าลืมตอบกลับนะคะ
o13
-
:o8:
เมลไปจองแล้วเช่นกันจ้า
-
เอร๊ยยยย
ใจหายเบาๆ คิดถึงพี่จอมตายเลย 5555
คุณพ่อคุณลูกน่ารักกันจังเลยค่าาา
พ่อจอมขวัญใจคุณลูก 555
พี่บอมย์แอบเป็นหัวหน้าครอบครัวที่ดี ฮิ้ววว
ขอบคุณสำหรับเรื่องๆนะคะ ^^~♥
ปล.ส่งเมลไปแล้วนะคะ แอบกลัวไม่ทัน 150 คนเบาๆ 5555
-
ยังไม่ได้อ่านตอนจบเลย ได้อ่านที่ให้จองเลยขอจองก่อนนะค่ะ
อย่าลืมเมล :-[ :-[ :-[ เค้าด้วยนะ
-
จบแล้วหรอเนี่ย จะมีภาคต่อไหมนะค่ะ
-
:o8:
6 ปีผ่านไป เร็วชะมัดเลย
รักกันนานๆนะทั้งสองคน
-
จบแล้วงะ อยากอ่านตอนของจัมเบล
-
จบแล้ว!!!
:sad11:
ไม่ว่ายังไงก็จะติดตามเรื่องอื่นๆต่อนะคับ
:impress3:
:n1:
-
เพิ่งผ่านมาเห็นวันแรกอ่ะค่ะ เลยเพิ่งจะได้อ่านก็ตอนจบแระ แฮะๆ แต่ก้อสนุกมากๆนะคะ สุดยอดดดดดดดดดดดด
-
อยู่กินกันมาจนลูกโต ยังเจ้าเลห์ ไม่เปลี่ยนเลย พี่บอมย์
น้องจอมของเค้าดีจริง ต้องขึ้นหิ้งไว้เลย พี่บอมย์ หึงตั้งแต่หนุ่มยันเริ่มแก่(บอกแก่ไม่ได้ เดี๋ยวบอมย์ มันเคืองคนอ่าน)
น้องจัมเบล ศูนย์รวมดวงใจของคนทั้งบ้าน ท่า จะแสบไม่ใช่น้อย ได้พ่อจอม กับป๊าบอมย์ มาเต็มๆ
-
จบด้วยดีเนอะ แต่แอบเสียดายว่าจะขาดเรื่องอ่านสนุก ๆ
แต่ไม่เป็นไรค่ะเดี๋ยวเราติดตามเรื่องอื่นต่อ
ปล.ส่งเมลจองไปแล้วนะค่ะ ช่วยเช็คด้วย
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
ยังไม่อยากให้จบเลย สนุกมากๆๆๆๆ
รอต่อรันพรตนะค่ะ
:กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
จบงามๆ อย่างหื่นๆ เอิ๊กๆๆ :pig4:
-
จบแล้วหรอ ใจหายอ่ะ :bye2:
แต่ก็สนุกมากจ้า :mc4:
-
จบซะแล้ว
ยังไม่อยากให้จบเลยสนุกมากๆ
ส่งเมลไปจองแล้วนะคะ^^
ไม่รู้จะทัน150คนป่าว
-
ในที่สุดก้อถึงตอนจบ :เฮ้อ: ยังไม่อยากให้จบเลยยยย :m15:
ขอบคุณพี่ลักษ์มากสำหรับเรื่องสนุกๆ
ปล.น้องจั้มเปนไง ไม่มีบทเลย จะมีตอนพิเศษไหมน่าาา :m5: :m5: :m5:
-
จบไปอีกเรื่องแล้วเหรอ ขอบคุณคุณ Luk ที่ลงเรื่องสนุกๆ มาให้ติดตามตลอด
สุดท้ายก็เป็นครอบครัวที่มีความสุขอีกหนึ่งแล้ว ทั้งบอมทั้งพ่อจอม และลูกชายชื่อเท่ๆ น้องจัมเบล อยู่กวนกันไปนานๆ น๊า
-
สนุกจังค่ะ ^^
บอมบ์ก็ยังคงภูมิใจในบิ๊กบอมบ์ของตัวเองเหมือนเดิม 5555 คุยแล้วคุยอีก
ขอบคุนสำหรับเรื่องสนุกๆแบบนี้นะคะ ^^
-
เลือดหมดตัวตายไปพร้อมตอนจบค่ะ
-
ตามมาอ่านถึงตอนที่เขียนว่าจบ
ก็มีอันต้องเสียเลือดทิ้งทวนกัน้ลยทีเดียว :haun4: :haun4: :haun4:
อยากบอกคนเขียนว่า
vvvvvvv
vvvv
vv
:pig4: :pig4: :pig4:
-
จบแบบแฮปปี้สุดๆ ไปเลยนะคะสิงห์บอมย์ :z1:
-
:monkeysad:จบแล้วเหรอคะเสียดายแต่ก้อจะอ่านเรื่องต่อไปของคุณลักษ์และขอยกมือจองหนังสือ :bye2:ด้วยคนครบเซ็คคะ :really2:
-
ในที่สุดจอมใจนักเลงของเราก็จบลงด้วยความแฮปปี้สุดๆ
ขอมอบ :กอด1: :L2: และคำว่า "ขอบคุณค่ะน้องลักษ์"
-
จบแบบน่ารักมีลูกกันด้วย 2 หนุ่ม :-[
-
น่ารักที่สุดดดดด
รักคนแต่งที่สุดดด :กอด1:
ขอพิเศษใส่ทุกอย่างได้ปะ
:call:
-
:กอด1: ในที่สุดก็แฮปปี้
พี่บอมย์ก็ยังคงความหึงและหื่นอยู่เหมือนเดิมนะคะ
ขอบคุณสำหรับเรื่องราวๆน่ารักสนุกๆแบบนี้นะคะ :pig4:
-
ปิดท้ายได้เจ๋ง 55555
ถึงจะจบแล้วแต่บอมและน้องจอมก็ยังอยู่ในใจเราตลอดไป
คิดถึงเมื่อไหร่ก็มาอ่านใหม่ อิอิ
-
อ่านไปยิ้มไป ช่างมีความสุขเสียจริง :กอด1:
รอติดตามผลงานชิ้นต่อไปนะคะ
อ้อ ! รอกุนซือเทพแอนด์เหยี่ยวรั่วด้วย :impress2:
-
:pig4: มากๆนะคะ
ที่นำเรื่องสนุกๆมาให้อ่าน
-
หว้าาา จบซะแล้ววว จบแบบเลือดท่วมจออีกต่างหาก :jul1:
-
จบไปแบบน่ารักๆ เจ๋งมากค่ะ o13
ขอบคุณนะคะที่เขียนนิยายดีๆ มาให้อ่านตลอดเลย :3123:
จะติดตามต่อไปในเหยี่ยวหัวใจนะคะ (เรื่องโปรดอ่ะ) :bye2:
-
ขอบคุณนิยายดีๆค่ะ และเมลส์สั่งจองไปแล้วนะค่ะ
-
ชอบคุณคนเขียนมากค่ะ
ที่เขียนนิยายดีๆมาให้อ่าน
:pig4: :pig4: :pig4:
-
จบแล้ว ๆ ... ^ ^
แฮปปี้ ๆ :กอด1: :L2:
-
จะมีตอนพิเศษรึเปล่า
-
กรี๊ดดดดดดดดดด
จบแล้วววววววววววววว
มีความสุขมากกกกกกกกกก o13 o13
อยากรู้น้องจัมเบลโตขึ้นจะเป็นไง 5555
ขอบคุณคนแต่งค่า :กอด1: :กอด1: :กอด1: :L2:
-
7 ปีผ่านไป ไวเหมืิอนโกหก...
จบแล้ว ใจหายเหมือนกันนะเนี่ย!
:pig4: ขอบคุณที่แต่งนิยายสนุกๆ ดีๆ ให้อ่านนะ :pig4:
-
จบได้แบบน่ารักอ๊ะ...เลือดท่วม อิอิอิอิ :jul1: :jul1: :jul1:
-
เมลไปจองแล้วค่า ทัน150รึเปล่าเนี่ย แต่ทันรึไม่ทันก็ซื้ออยู่ดี เพราะชอบมากกกกกกกก :กอด1:
-
ขอบคุณคร่ะ สำหรับนิยายสนุกๆๆเรื่องนี้
ไม่อยากให้จบเลยยยยยยยยย
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
Happy Ending
Happy Ending
ขอบคุณคนแต่งมากๆๆๆๆ นะคร๊าบบบบ
:pig4: :pig4: :pig4:
-
สนุกมาก ๆ :oni2: ชอบแนวการเขียนของคุณนักเขียนสนุกดีค่ะ :impress:
จะติดตามนิยายของคุณนักเขียนทุกเรื่องเลยจ้า :กอด1:
-
จะมีตอนพิเศษหรือเปล่าคะ อยากได้ๆๆ :กอด1:
-
:กอด1: ขอบคุณนะคะที่แต่งนิยายดีๆให้อ่าน
ติดตามผลงานต่อไปค่ะ o13 :bye2:
-
o13 สุดยอด เป็นเรื่องที่สนุกสุดยอดไปเลย
ตอนสุดท้ายนี้เรียกเลือดจริงๆ
ส่ง mail จองไปแล้วนะคร้า :o8:
-
ครอบครัวสุขสันต์ :กอด1:
น่ารักเนอะ :m3:
-
จบแล้ว มีความสุขกันไป
เรื่องหนังสือ จริงๆ อยากได้แค่ พรตกับรัน
คิดไว้แต่แรกเลยว่าถ้ารวมเล่มจะเก็บไว้
เป็นหนึ่งในหนังสือสะสม ยังไงตอนนี้ก็จะยอดกระปุกรอเน้อ
-
ขอบคุณสำหรับนิยายน่ารักๆแบบนี้นะคะ :pig4:
รอติดตามเรื่องอื่นๆอยู่นะ :3123:
o13
-
จบเเล้วว ใจหายเหมือนกันน่ะเนี้ย
ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆเรื่องนี้ค่ะ :pig4:
-
จบซะแล้วววววววววววว
จอม เทห์ที่ซู๊ดดดดดดดดดดดดด
:bye2:
-
:oo1:จบแบบนี้ก้อมีคามสุขและสมหวังกันเสียที ใจหายเลยอะว่าจบ :เฮ้อ:
แต่จะติดตามเรื่องราวความน่ารักของ รันกะพจน์ต่อไป ให้กำลังใจเสมอ
นิยายเรื่องนี้อยู่ในความทรงจำตลอดไป :pig4:
-
กรี๊ดดดดดด จบแล้ว... o13 o13
:pig4: :pig4:
-
เมลล์ไปจองแล้วจ้า บอมย์ยังหื่นเหมือนเดิมเลย แถมน้องจอมย์รู้ทั้งรู้แต่ก็ยอมให้นะเนี่ยะ อิอิ
-
จบไปอีกคู่ น่าร้ากกก
-
ThankS
-
ขอจองบล๊อคเซ็ทรวมไตรภาค
ด้วยคนนะคะ
สาธุขอให้ทัน150คนแรกด้วยเถิด :call:
ปล.อยากได้สุดๆๆ
ปล.ส่งเมลให้แล้วนะคะได้รับไม่ได้รับเมลรบกวนช่วยบอกด้วยนะคะ
-
เรื่องนี้อ่านเดี่ยวๆไม่ได้แหะ
สงสัยต้องอ่านเรื่องก่อนหน้านี้ด้วย
-
สมกับเป็นบอมเบย์จบแบบได้เลือด
-
จบแล้ววววววววววววววววว
ขอบคุณมากๆ สำหรับนิยายสนุกๆเรื่องนี้ค่ะ
เราจะเป็นกำลังใจให้คุณนักเขียนต่อไป แล้วก็จะติดตามผลงานไปเรื่อยๆค่ะ
-
บอมหื่นมากเลย
-
:L2: ขอเป็นเจ้าของเรื่องนี้ด้วยนะ
-
อยากอ่านเรื่องน้องจั๊มบ้าง
จะมาต่ออีกรึป่าวหนอออออ
-
สนุกมากๆ ค้า ขอบคุณ จะตามไปอ่านเหยี่ยวรั่วต่อน้า ^^
-
พี่บอมหื่นมากก
สงสารน้องจอม 555
ขอบคุณนะค่ะ รอต่อไปคร่าาา
-
น่ารัก ><
-
+1 ชอบมากค่า
ติดตามอ่านต่อไปค่ะ ):
-
น่าสนุกจังเลย
เดี๋ยวไปอ่านนะคะ
-
มาอ่านตอนจบอีกรอบ
รอตอนพิเศษ :z2: :z2:
-
น่ารักที่สุด อิอิ ชอบชื่อน้องจัมเบลจัง 5555+ แปลกดี เอิ๊ก ๆ คิดได้งัยเนาะ
จอม-บอม
Happy Ending ^^
ขอบคุณเรื่องราวน่ารัก ๆ ค้าบ ชอบมากมาย
จะมีตอนพิเศษมั๊ยคับเนี่ย อิอิ รออ่าน รอ รอ รอ ;)
-
จบแบบได้เลือดอีกแล้ว
ขอบคุณมากค่ะ
-
ขอบคุณที่มาต่อนะครับ สนุกเหมือนเดิมเลย
-
ขอบคุณสำหรับนิยายค่ะ :L2:
-
หนุกมากอะ
ชอบๆๆๆๆ โดยเฉพาะบอมย์เก้านิ้ว 5555
o13
-
จบแล้ว :mc4:
สนุกมากครับ
ขอบคุณสำหรับนิยายครับ :pig4:
:กอด1:
-
แฮปปี้กันสุดๆ :m3:
ว่าแต่ว่าจะมีภาคน้องจัมเบลมั้ยเอ่ย?(อยากให้มีนะ :m17: )
:pig4: Lukมากๆน้าที่แต่งนิยายสนุกๆมาให้อ่าน
จะเป็นแฟนนิยายLukทุกเรื่องเลย :o8:
เป็นกำลังใจให้เสมอจ้ะ :L2:
:กอด1:
-
:jul1: :jul1: :jul1: :jul1: :jul1:
จบเรื่องได้แจ่มมากๆเลยค่ะ > <
พี่บอมย์ น้องจอม :man1: :กอด1:
:pig4:
-
o13 เยี่ยมฮ๊าฟฟฟ เขียนสนุกมากมาย
ทั้งฮา ทั้งหื่น อิอิ
:L2: ขอบคุณนะฮ๊าฟฟฟ
-
ส่งเมล์จองไปแล้วประมาณวันที่ 15/12/54
จะทราบได้ยังไงว่าได้รับการจองเรียบร้อยแล้วน่ะค่ะ
-
ส่งเมล์ไปอีกครั้งแล้วนะคะ
รอลุ้นอยู่ว่าจะทัน 150 คนแรกหรือเปล่า
ถ้าไม่ทันน่าเสียดายจริงๆ อุตส่าห์รีบจองแล้วเชียว
:z3:
-
อ่านรวดเดียวจบ (แต่อ่านหลายวัน55) แต่ละแบบว่า โคตรชอบ คนแต่งเก่งอ่ะ
ชอบอ่านแนวนี้ แบบว่า มาเฟียกะนักเลงอ่ะ มาเฟียหน้าหล่อกะนักเลงหน้าหวาน
ขอบคุณคนแต่งน่ะค่ะ สำหรับ จากใจจอมภาคย์ // ขอตัวไปอ่าน พี่โต๋กะน้องตะเกียง << ขอสารภาพว่ามิเคยได้อ่าน 55
-
อ่านจบแล้ว ชอบมากครับ
-
@@เปิดโอน@@
เปิดโอนนิยายชุดไตรภาคย์ ตะเกียงพิเศษ จอมใจนักเลง เหยี่ยวหัวใจ
รายละเอียดหนังสือ
1.ปกกระดาษอาร์ต 270 แกรม พิมพ์สี่สี พร้อมเคลือบมัน เข้าเล่มไสกาว
2.เนื้อในกระดาษถนอมสายตา 75 แกรม พิมพ์ขาวดำ
3.ทุกเล่มมีที่คั่นหนังสือแถมให้
4.ขนาดรูปเล่ม ไชร์ 14.8 x 21 เซนติเมตร
5.บล็อกเซท สำหรับใส่นิยายไตรภาคย์ทั้งชุด 5 เล่ม พิมพ์สี่สี่ โชว์สันหนังสือ
ลำดับ จำนวน/เล่ม ราคา/เล่ม ราคารวม ค่าจัดส่ง ราคารวมค่าจัดส่ง
ตะเกียงพิเศษ 2 350 700 50 750
จอมใจนักเลง 2 300 600 50 650
เหยี่ยวหัวใจ 1 350 350 50 400
เทพพิทักษ์ขุนทัพ 1 250 250 50 300
ราคาบล็อกเซท 1 180 180 - 180
ราคารวมทั้งสิ้นทั้งหมด 2,080
1.สิทธิพิเศษสำหรับผู้ที่จอง150 ท่านแรกไตรภาค จาก2,080 ท่านจ่ายโดยเเพียง 1,400
โอนเงินวันนี้ ถึงวันที่ 20 มกราคม 2555 เท่านั้น หากพ้นกำหนดนี้ จะถือว่าท่านสละสิทธิ์ค่ะ
2.สำหรับท่านที่สนใจสามารถซื้อไตรภาคในราคา 1,600
คุณสามารถโอนได้ถึงวันที่ 25 มกราคม 2555 นี้ค่ะ
***ทุกท่านที่จองเป็นไตรภาค นอกจากได้ราคาพิเศษแล้ว
ทุกท่านยังได้แถมฟรี 1) บล็อกเซท 180 ฿ 2) เทพพิทักษ์ขุนทัพ 250 ฿ 3) ค่าจัดส่ง 50 ฿ รวม 480 ฿ ค่ะ***
3.สำหรับท่านที่ไม่ต้องการบล็อกเซทสามารถแยกซื้อนิยายได้ หากซื้อตั้งแต่ 3 เล่มขึ้นไปฟรีค่าจัดส่งค่ะหมายเหตุ ตะเกียงพิเศษ นับเป็น 2 เล่ม จอมใจนักเลง ก็เช่นกันค่ะ
4.กรุณาโอนให้มีเศษเป็นจุดทศนิยม2ตำแหน่งค่ะ เช่น 1,400.02 หรือ 1,600.03 เป็นต้น เพื่อสะดวกในการเช็คการโอนของท่านค่ะ
หมายเหตุ : การแจ้งโอน
เปิดโอนตั้งแต่บัดนี้ ปิดโอน 25 มกราคม 2555
สำหรับท่านที่ได้รับการยืนยันว่าคือ 150 คนแรก ให้ RE เมลล์ที่ได้รับการยืนยันกลับมาด้วยนะคะ
รายละเอียดการโอนเงิน:
ธนาคาร.........ไทยพาณิชย์............สาขา แยกท่าเกษตร...................
เลขที่บัญชี......120-221-608-9...............................
บัญชีออมทรัพย์ชื่อบัญชี....ลักษนารี วิชาลัย (Luksanalee Wichalai)........
หลังจากโอนเงินแล้ว ส่งอีเมล์มาที่ luxilove_19690 แอท hotmail ดอท com พร้อมข้อมูลต่อไปนี้:
Subject: แจ้งโอน ชุดไตรภาคย์ หรือ นิยายเรื่อง.......
ชื่อ+นามสกุล : (ส่งแบบลงทะเบียนรบกวนขอชื่อ-นามสกุลเต็มนะคะ)
จำนวนที่สั่ง : (เช่น 1 ชุด, 2 ชุด etc.)
ที่อยู่สำหรับจัดส่ง : ____________________________
วัน/เวลาที่โอน : ______________________
จำนวนเงินที่โอน : (ถ้าเป็นไปได้ขอให้โอนแบบมีจุดทศนิยม จะได้เช็คง่ายค่ะ เช่น 1,400.10 หรือ 1,400.20 บาท)
หมายเลขอ้างอิงการโอน: ____________________
**หรือจะสแกน/ถ่ายรูปสลิปแล้วแนบไฟล์มาก็ได้ค่ะ
แต่ขอให้เก็บหลักฐานการโอนไว้ค่ะ เช่นslipการโอนจากตู้atmเป็นต้น**
(http://i40.tinypic.com/n4a0ep.jpg)
(http://i39.tinypic.com/29disew.jpg)
ต่อด้านล่าง
-
รูปเล่มหนังสือแต่ละเรื่องค่ะ
(http://i39.tinypic.com/ncgk09.jpg)
(http://i44.tinypic.com/4syw6f.jpg)
(http://i43.tinypic.com/nbx2yb.jpg)
(http://i39.tinypic.com/14ij1jb.jpg) (http://i40.tinypic.com/sys7d3.jpg)
-
วันนี้โอนเงิน ชุดไตรภาคย์ ให้แล้วนะคะ คุณลักษ์ ตาม Mail คะ
-
:L2: :L2: :L2: :L2:
-
สนุกมากเลยค่ะ เพิ่งอ่านเรื่องแรก
นึกว่าจะงงเพราะไม่ได้อ่านเรื่องตะเกียง
แต่ไม่งงเลย แต่งเก่งมากค่ะ o13
เปนกำลังใจหั้ยแต่งเรื่องต่อๆไปนะจ๊ะ
-
#แจ้งข่าวสำคัญผู้จองหนังสือมนต์มารค่ะ#
สำหรับหนังสือของพี่วี เรื่อง 'แม่พระของวี'
ต้องขอโทษผู้ที่จองหนังสือทุกท่านค่ะ เกิดเหตุสุดวิสัย เนื่องจากพี่วีติดภารกิจสำคัญทำให้เรื่องนี้ยังไม่จบ
จึงไม่สามารถพิมพ์ออกมาแถมตามที่ลักษ์เคยบอกไว้ได้
คงไม่มีอะไรมาจะทดแทนหนังสือของพี่วีได้ ณ ตอนนี้ที่ลักษ์ได้ทำก็คือ
1.ลดราคาหนังสือลงไปอีก (..เนื้อตัวถลอกไปหมดแล้วววคร้า..คงไม่มีใครเชื่อ..กระซิกๆ ><)
2.สำหรับผู้จองและโอน 100 ท่านแรก ฮืม..ไม่เรียกว่าแถมดีกว่า เอาเป็นว่าลักษ์จะส่งหนังสือที่ชอบเป็นการส่วนตัว ให้ไปด้วย เคยอ่านแล้วชอบค่ะ เป็นของนายแพทย์อาจินต์ บุณยเกตุ ไม่บอกชื่อเรื่อง ไปดูเอาเองค่ะ ^^
จริงๆตอนแรกก็เคยตามหาเรื่องนี้อยู่นานค่ะ จนตอนหลังไปเจอที่นึง เค้าพิมพ์เพื่อบุญตอนนี้ก็เลยต้องได้มีวาระทำบุญ
ก็ให้coverต้นทุนหนังสือ แล้วก็เอาบุญส่งมอบให้ท่านอีกทีค่ะ อ่านแล้วชอบเหมือนลักษ์รึเปล่า บอกกันมานะคะ ^^
3.จากเดิมที่ลักษ์จะมีตอนพิเศษในเรื่อง 5 ตอน จะเพิ่มเป็น 7 ตอน ตามรายชื่อตอนดังนี้ค่ะ
ตอนพิเศษ 1 ทลายแก็งค์ค้ามนุษย์
ตอนพิเศษ 2 ธรรตรัย ออน ทอป
ตอนพิเศษ 3 วิวาห์ชื่นคุ้มดงพญา
ตอนพิเศษ 4 4 หนุ่มปราบผีปอบ
ตอนพิเศษ 5 สู้คุณไสยหมอพม่า
ตอนพิเศษ 6 ลูกของพระลักษมณ์
ตอนพิเศษ 7 สงกรานต์งานบุญ
ส่วนท่านผู้จองมนต์มารและทราบเหตุที่มาที่ไปดังกล่าวข้างบนแล้ว
ก็เปิดโอนตามละเอีดนี้เลยค่ะ
@@เปิดโอน@@
เปิดโอนนิยาย 'มนต์มาร' รายละเอียดหนังสือ
1.ปกกระดาษอาร์ต 270 แกรม พิมพ์สี่สี พร้อมเคลือบมัน เข้าเล่มไสกาว
2.เนื้อในกระดาษถนอมสายตา 75 แกรม พิมพ์ขาวดำ
3.ทุกเล่มมีที่คั่นหนังสือแถมให้
4.ขนาดรูปเล่ม ไชร์ 14.8 x 21 เซนติเมตร
5.หนังสือมีจำนวน 1 เล่มจบ ความหนาจำนวนหน้ากระดาษ 360 หน้า
ราคาหนังสือ 400 บาท สั่ง 2 เล่ม 800 บาท
ค่าจัดส่ง 50 บาท ค่าจัดส่ง ฟรี
รวมทั้งสิ้นทั้งหมด 450 บาท รวมทั้งสิ้น 800 บาท
สำหรับผู้ที่สั่ง 2 ชุด ฟรีทันทีค่าจัดส่ง
โอนได้ตั้งแต่วันนี้ถึงวันที่ 31 มีนาคม 2555 นี้ค่ะ
**นิยายของลักษ์ทุกเรื่องที่เคยพิมพ์และจะพิมพ์ จะไม่มีการreprintใหม่ใดๆอีกค่ะ เปิดจองและพิมพ์รอบเดียวเท่านั้นค่ะ**
6.กรุณาโอนให้มีเศษเป็นจุดทศนิยม2ตำแหน่งค่ะ เช่น 450.02 หรือ 450.03 เป็นต้น เพื่อสะดวกในการเช็คการโอนของท่านค่ะ
หมายเหตุ : การแจ้งโอน
เปิดโอนตั้งแต่บัดนี้ ปิดโอน 31 มีนาคม 2555
รายละเอียดการโอนเงิน:
ธนาคาร.........ไทยพาณิชย์............สาขา แยกท่าเกษตร...................
เลขที่บัญชี......120-221-608-9...............................
บัญชีออมทรัพย์ชื่อบัญชี....ลักษนารี วิชาลัย (Luksanalee Wichalai)........
หลังจากโอนเงินแล้ว ส่งอีเมล์มาที่ luxilove_19690 แอท hotmail ดอท com พร้อมข้อมูลต่อไปนี้:Subject: แจ้งโอน นิยายเรื่อง มนต์มาร
ชื่อ+นามสกุล : (ส่งแบบลงทะเบียนรบกวนขอชื่อ-นามสกุลเต็มนะคะ)
จำนวนที่สั่ง : (เช่น 1 ชุด, 2 ชุด etc.)
ที่อยู่สำหรับจัดส่ง : ____________________________
วัน/เวลาที่โอน : ______________________
จำนวนเงินที่โอน : (ถ้าเป็นไปได้ขอให้โอนแบบมีจุดทศนิยม จะได้เช็คง่ายค่ะ เช่น 450.10 หรือ 450.20 บาท)
หมายเลขอ้างอิงการโอน: ____________________
**หรือจะสแกน/ถ่ายรูปสลิปแล้วแนบไฟล์มาก็ได้ค่ะ
แต่ขอให้เก็บหลักฐานการโอนไว้ค่ะ เช่นslipการโอนจากตู้atmเป็นต้น**
รูปปกหนังสือ
(http://image.ohozaa.com/i/4c3/9xnqbO.jpg) (http://image.ohozaa.com/view2/vVU3y82s1nhiT8hW)
-
อ่านสองวันกว่าจะจบ
ขอบคุณนะครับ
-
ขอบคุณ คุณลักษ์นะคะ น้องจอมน่ารักมาก ชอบไอ้คำพูดซื่อๆแต่คนอื่นเขาคิดไปไกลนี่แหละ555 ปลื้ม :impress2:
ส่วนพี่บอมเบย์นี่ก็หื่นตลอด ว่างเป็นไม่ได้ต้องจับน้องกด :z1:
ขอบคุณคุณลักษ์ที่สร้างสรรผลงานดีๆมาให้อ่าน และขอบคุณเล้าเป็ดด้วยค่ะ :pig4:
-
ขอบคุณคับผม ^^
-
รู้สึกว่า ตัวเองมาช้า...ตลอดเลย ฮ่า ๆๆ เรื่องนี้ก็เช่นกันนนนนนนนนนน
-
สงสัยภาษาไทยของผมไม่แข็งแรงถึงได้ตามไม่ทัน....สูตรรูเตี๊ยว 555+
-
เดี๊ยวเอามุข "ผีผ้าห่ม" ไปใช้บ้าง ฮ่า ๆๆ
-
สนุกมากค่ะ
ขอ :กอด1: จอมทีนึง :laugh:
-
ขอบคุณมากๆ นะคะ สำหรับนิยายดีดี :pig4:
-
ชอบมากคราบ ^^
-
o13 o13 o13
-
สนุก ชอบๆๆ
-
สนุกมากเลยครับ เขียนดีมาก
แต่ชอบตะเกียงพิเศษมากกว่า
:กอด1:
-
ชอบมากกกกก เรียบเรียงเก่งจริงๆ
-
ชอบทั้ง 3 เรื่องเลย...แต่จะรักพรตกะรันมากกว่าคงไม่เป็นไรนะ....
เพราะข้าพเจ้าชอบความรั่วของพรตสุด ๆ แต่หนูจอมใช่จะไม่รัก...
รักเหมือนกันอย่าน้อยใจไป....ท่านแต่งได้เก่งจริง ๆ นับถือ ๆ ...
กลับไปอ่านเหยี่ยวอีกรอบดีกว่า..ถ้าเป็นได้แต่งภาคต่อของเหยี่ยวหัวใจ.....ได้มั๊ย?
เพราะรักคู่นี้จริง ๆ.... o13
-
ดุ เด็ด เผ็ด มันส์ ได้ใจมากน้องจอม
ส่วนพี่บอมย์ ก็นะ หลง เมีย จริงๆ
ขอบคุณสำหรับนิยาย นะคะ :pig4: :กอด1:
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
จบแล้ว หนุกมากเลย ชอบเพ่จอมอ่ะ
น่ารักซะ รักจุ๊บๆๆ
-
:o8:อ่านแล้วมีความสุขที่สุดเลยอะ :กอด1: :กอด1:
-
จัมเบล จอมคิดได้ยังไงเนี่ย บอมคิดมากนะนั่น พรตน่ารักมาก ๆ รันก็ยังคงเท่มาก ๆ
-
:bye2:
-
:bye2:
-
สนุกมากครับ
:กอด1:
-
ขอบคุณนะครับ
-
:m25: :m25: :m25: :z1: :z1: :pighaun: :pighaun: :haun4: :haun4:
อ่านมาได้ 1 ใน 3 แล้วชอบมาก ทั้งคู้เลย.
:jul1: :mc4: :mc4: :mc4: :mc4: :mc4: :mc4: :mc4: :mc4: :mc4:
-
:mc4: :mc4: :mc4: :mc4: :mc4: :mc4: :mc4: :mc4::mc4:
สนุกมากครับ
:call: :call: :call: :call: :call: :call: :call: :call: :call:
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดด จบแล้วหรอ
นิยายหนุกมากกกกก o13 คู่นี้รักโหดเลือดสาดมาก :impress2:
-
บอมบ์จอมภาคย์ก็จบอย่างมีความสุข แถมมีทายาทสืบสกุลอีกต่างหาก
ขอบคุณค่ะ :pig4:
-
เป็นเรื่องที่อ่านแล้วทำให้ยิ้มได้ทุกทีเลยครับ สนุกมากๆเลย
ขอขอบคุณผู้เขียนที่ได้สร้างสรรค์นิยายดีออกมาให้อ่านกัน
-
ThankS
-
จอมภาคย์แบบว่าน่ารักอ่ะ
-
อ่านจบแล้ว
สนุกมาก
ขอบคุณค่ะ
:L2: :L2: :L2:
-
คิดถึงครับ
-
+1 คร๊า
อ่านจบจนได้ ยาวนานเหมือนกันนะเนี่ย
สนุกจริงๆค่ะ
-
น้องจอมน่ารักที่สุดดดดดดดดด
>3<
:pig4: :L2: :กอด1:
-
เพิ่งได้เข้ามาอ่านเรื่องนี้ จอมน่ารักกกกกกกกกกกจัง จะติดตามผลงานเรื่องต่อๆไปจ๊
-
อ๊ากกกกกกกกก พึ่งได้อ่าน :sad4:
อยากได้เป็นหนังสือจังเลย :monkeysad:
แต่คงหมดโอกาสแล้วแน่ๆ เพราะเรื่องนี้เหมือนจะนานพอควรแล้ว
อยากได้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ทุกคู่เลย :z3: อยากได้ อยากได้
-
:pig4: :L2: :mc4:
-
เฮฮจบแว้ววว ขอบพระคุณมากค้า สนุกจิงๆเลย :D
((แอบขอตอนพิเศษ..และก้น้องจั้มๆๆๆๆๆๆ หาคู่จิ้นให้น้องจั้มหน่อยย))
-
ได้อ่านเรื่องของluxiloveมา3เรื่อง ได้แก่ มนต์มาร ตะเกียงพิเศษ และจอมใจนักเลง
บอกเลยว่าชอบมาก มีครบทุกรส โหด มัน ฮา หวาน เศร้า ชอบจริงๆ
เพิ่งเข้ามามาอ่าน เลยพลาดหนังสือ อยากทราบว่า ทั้ง3เรื่องยังมีหนังสือเหลือบ้างไหมคะ อยากได้
-
กลับมาอ่านอีกรอบ เพราะนึกว่ายังไม่เคยอ่านเรื่องนี้ หุ ๆ อ่านจนจบเลย ชอบๆ หนุกดีจิง ๆ ^^
-
:haun4: ฟินมว๊ากกกกก จอมน่าอิจฉาอ่าา พี่บอมย์รักจอมมากเลยนะนั่น
ถึงขนาดจูบเท้า สุดยอดมากกกก
ติดตามต่อไป อิอิ o18
-
ถ้าจอมรู้ว่าพี่บอมย์หลอกนี่ มีเฮเลยนะเออ 5555 :m20:
สู้ๆคร่าาา ไรเตอร์
-
:haun4: :haun4: :haun4: :haun4: :haun4:
-
อ่านจบแล้วจ้า :mc4:
ชอบเรื่องนี้มากเลย บอมย์กับจอมน่ารักมากกกกกกกกกกกก แต่บอมย์แอบหื่นแล้วก็เจ้าเล่ห์อ่ะ
แล้วก็ขอขอบคุณสำหรับเรื่องราวดีๆ ที่นำมาให้อ่านนะจ๊ะ :กอด1:
-
อ่านจบแล้ว o13 สนุกมากๆๆ แต่คงจะดีถ้าไม่แจกมาม่้าเรา :o12:
ขอบคุณค่ะ :pig4:
-
สนุกมาก ๆ ค่ะ ยอดเยี่ยม!! o13
-
อ่านจบแล้ว สนุกมากๆเลยค่ะ ชอบจอมมว๊ากกกกกก อิอิ :-[
-
อร๊ายยยย ฟินมากกกกกก :haun4:
รักกันนานๆนะค๊าา คู่นี้ :impress2: :กอด1:
-
ชอบๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆเรื่องนี้ค่ะ o13 o13
-
คิดถึงครับ
-
อ่านจบทั้งสามภาคแล้ว ขอบอกว่าชอบ บอมเบย์-จอมภาค มากที่สุดเลย
-
เป็นอีกเรื่องที่อ่านจนจบ เอ๊ะยังไง :z3:
ฮ่าๆๆ สนุกว๊ากกก จอมน่ารักไปนะ บทจะซื่นก็ซื่น บทจะยั่วก็นะ :o8: :o8:
ขอบคุณผู้เเต่งมากนะค่ะ
-
อ่านจบแล้วจ้า..(ดีเลย์ไปมาก)น้องจอมน่ารักส่วนพี่บอมย์มันหื่นไปนะ555
ขอบคุณสำหรับเรื่องนี้นะคะเดี๋ยวจะค่อยๆไปตามอ่านเรื่องอื่นต่อไปค่ะ
-
จอมใจนักเลง
Part 28
ผู้บริหารคนใหม่.
แล้วตอนที่ 27 อยู่ไหนหรอคะ
-
จบแบบแฮปปี้ เสียเลือดกันเป็นทิวแถวววว :jul1:
ครอบครัวหรรษาน่ารักมากค่ะ..
ขอบคุณคุณลักนะคะ ไตรภาคตะเกียงสุดยอดจริงๆ เลยค่ะ o13
-
หนุกมาก o13
ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆค่ะ :กอด1:
-
ตามมาอ่านจนจบต่อจากตะเกียงแล้ว วู้วววววว~~~~
ตามอ่านเหยี่ยวต่อค่ะ อิอิ
สนุกมากเลยภาคนี้ ชอบคาแรคเตอร์ทั้งคู่มากๆ โดยเฉพาะจอม
แบบของโปรดเราเลยแหละเคะแมนๆเนี่ย คิกๆๆๆๆ พี่บอมบ์ก็น่ารักได้อีก >___<
-
จบไปอีกเรื่อง ยังสนุกเหมือนเดิม o13
จอมน่ารักมากๆ มือหนัก -ีนหนัก แบบนี้สิถึงเอาพี่บอมอยู่ o18 o18
พี่บอม โดนจอมมัดใจไปไหนไม่ได้แล้ว (มาแบบออดอ้อน เจ้าเล่ห์)
ฟินสุดๆ
เป็นกำลังใจเหมือนเดิมค่ะ :L2: :L2: :L2: :L2:
-
ไอ่พี่บอมบ์ ไอ่หื่น!!!
น้องจอมน่ารักจัง ตอบพี่บอมบ์แต่ละคำ :z6:55
จะว่าไปตอนลุงหึงนี่ก็น่ารักอยู่นะ55
ชอบเรื่องนี้ๆ
-
o13 o13
-
ขอบคุณสำหรับเรื่องราวดีๆนะคะ
คู่นี้ก็น่ารักมาก
-
จบแล้วววว เย้ๆๆๆ
สนุกมากค่ะ มีครบทุกรส
ขอบคุณนะค๊าาาาา ^o^
-
ตอนอ่าน "ตะเกียง" คนแก่ :haun4:
มาอ่าน "จอมใจ" คนแก่ :m25:
จะตามไปอ่านเรื่องต่อไปจ้า
:bye2: :bye2:
-
สนุกมาก ๆ เลยค่ะ พี่บอมย์หื่นได้ใจเจง เจง
-
ไมรู้หนังสือเรื่องนี้ยังเหลือเปล่าคะ
-
:call: :call: :call: จองจัมเบลน่ะคุณพ่อทั้ง อิๆเอาเท่าไหร่ว่ามาจะรีบไปขอไว้ก่อนก๊ากกกกกกกกกกกก
-
เพิ่งเข้ามาอ่านค่ะ
-/- สนุกมากกก
อิพี่บอมบ์นี่ก็เอาเปรียบน้องจังเลยย
หื่นทั้งเรื่อง !!
-
พี่จอมแก่แล้วยังไม่ลดความหื่นนะ 5555
-
ตามมาจากสนามรัก..นักบอล
ต้องขอเป็น FC อีกคนละ
ชอบการสไตล์การเขียนแบบคุณลักษณ์มากๆ
ขอบคุณสำหรับลายเซ็นปกหนังสือที่ส่งมาให้
-
ชอบการเขียนของคุณลักษ์มากตามมาจากเรื่องมนต์มารค่ะ
-
ลงชื่อเก็บไว้อ่าน
-
o13
-
จบได้แบบน่ารักมากอะ :o8: :-[
รักจอมภาคคคคค :mew1: :mew1:
สุดท้าย >>> ขอบคุณสำหรับนิยายสนุกๆๆเรื่องนี้มากค่ะ ไม่อยากให้จบเลยยยยยยยยย :pig4:
-
ในที่สุดนุ้งจอมกับป๋าบอมย์ก็ ฟิน เง้ออ จบอีกแล้ว อยากอ่านต่อง่า คิดถึง พรตรัน ตะเกียงพี่โต๋ คิดถึงนักเลงจอมกับลุงบอมย์ด้วย เพิ่งอ่านจบแท้ๆนะเนี่ยะ คิดถึงแล้วอ่ะ
อยากให้ตาขจรมาเจอ หนูจัมเบลจัง ดูสิจะทำไง แต่ไม่เจอก็ดีแล้วแหละ หนูจัมเบลเป็นลูกพ่อจอมกับป๊าบอมย์นี่เนอะ
ขอบคุณสำหรับนิยายนะคะ เตรียมตามไปอ่านนิยายของคุณลักซ์เรื่องต่อไป เย้ๆๆ
-
:hao6: :hao6:
ร้อนแรงอย่างแรง
ขอบคุณมากมายนะคับ
:mew1:
-
o13 o13
-
จบแย้ว สนุกมาก จอมใจแข็งจริงๆ แอบฮาบอมย์ลูกไม่เคารพเลย :hao7:
ปล.มาช้าไปมาก อดหนังสือ น่าเสียดาย อยากให้มีรีน่ะ แต่คงยากน่าดู :sad4:
-
สนุก ๆ o13 o13 o13
-
มาอ่านอีกรอบ 3 เอ.....สับสนซะแล้ว .....ส่วนจอมกับตะเกียงพุ่งเข้ากำบังข้างรถเบ้นท์กันกระสุนของพวกเรา ...กับประโยค....ตะเกียงรีบหลบเข้าที่กำบังที่ใกล้ที่สุด ไม่สามารถกลับไปยังรถโรสรอยด์จุดที่อยู่กับจอมภาคย์ได้ทัน ....
เรางงหรือโตโต๋งง....เนอะ... :mew1: :mew1:
-
ในที่สุดก็อ่านจบ เลือดพุ่งไปหลายลิตร 55555
-
ชอบอ่า สนุกมากๆๆๆ :hao5: :katai2-1: :oo1:
-
o13 ขอบคุณมากค่ะ สนุกมาก อ่านยังไม่จบนะค่ะ ชอบบอม
-
พี่บอมกับน้องจอมจบได้หวานซึ้งมาก
ขอบคุณครับ
-
:pig4: เรื่องนี้สนุกดีค่ะ ลุงบอมม์หื่นได้เสมอต้นเสมอปลายมาก จอมดูเป็นผู้ใหญ่ขึ้นไม่ขี้งอนมากเหมือนตอนแรกๆ น่ารักดีค่ะ
-
เอะอะก็ขึ้นเตียง 555555 พี่บอมหื่น
-
ชอบอ่ะ ทั้งน้องจอม พี่บอมย์
น่ารักกกกกก :mew1:
-
:katai2-1: :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1: :z1: :z1: :z1: :z1: :heaven :heaven :heaven :heaven
-
ลุยอ่านเหนื่อยมาก เหอ
เพิ่งได้อ่านคู่นี้เป็นเรื่องแรก สงสัยจะได้ขุดคู่อื่นมาต่อ
-
สนุกมากๆๆๆ ยอดเยี่ยมทุกเรื่องของคุณลักษณ์ไม่เคยผิดหวัง o13
-
ชอบๆ ตาลุงหื่นกะหนูจอม เพิ่งเข้ามาอ่านรวดเดียวจบเลยค่ะ
-
กลับมาอ่านกี่รอบ ก็ยังรักบอมเบย์ เจ้าเล่ห์ แต่ใจปลาซิว ตามที่จอมบอกไว้ // ขำ55555555
-
อ่านจบแว้ววววว :z2: สนุกมากค่ะ น้องจอมน่ารัก พี่ยอมหื่นสุดๆ :hao3:
-
คิดถึงคู่นี้ เลยกลับมาอ่านอีกรอบ คริคริ
พี่บอมบ์ร้ายจัง หลอกน้อง น้องก็ยอมเชื่อ
55555 ขำน้องมาก ชอบ ดื้อดี
-
:L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :mew1: :mew1: :mew1: :mew1: :mew1:
-
พี่บอมเจ้าแผนการจริงๆ น้องจอมเท่มาก แค่เห็นน้องจอมก็ฟินไปแล้ว พี่บอมคือของแถม 555+ สนุกมากค่า
-
จบแล้วววว น่ารักดี แต่น่าจะมีตัวเล็กมาพูดสักหน่อยนะ อิอิ
-
ขอบคุณนะคะนิยายน่ารักมาก :pig4:
-
นิยายน่ารักมก รักจอม ใจนักเลงแอบ ตลก ตรงพี่บอม เป็นคนแก่ขี้น้อยใจจริงๆๆ
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
นายเอกแมนดีแท้
:m3: :m3: :m3:
-
อ่านรวดเดียวจบเลยค่ะ น่ารักมากก สนุกมากกก
พี่บอมย์นี่ก้นะเจ้าเล่ห์สุดๆ ลูกล่อลูกชนเพียบ แต่ก้รักหลงเมียเด็กมากเช่นกัน
เก่งทุกเรื่องยกเว้นเรื่องที่เกี่ยวกับน้องจอม น่ารักก
น้องจอมก้น่ารักก ฉลาดด นักเลงมากกชอบๆๆ
จบแบบครอบครัวสุขสันต์ น่ารักแฮปปี้
ขอบคุณค่ะ
-
อ่านรวดเดียวเพิ่งจบ ชอบจอมมากครับ^^ ขอบคุณสำหรับเรื่องสนุกๆ ครับ
-
หนุกหงะ แม้ว่าตอนแรกจะรั่วๆ กดๆ กัน แต่บทจะจริงจรังนี่ก้อโอเลย
-
ขอบคุณคร๊าบบบบบ. สนุก. น่ารัก. ฟินนนนนน
-
:z1: :z1: :impress3:
-
หนึ่งวันเต็มอ่านจบ สนุกมาก ๆ ครับ จอมน่ารักมาก
ขอบคุณครับ
-
:mew1: :mew1: :3123:
-
o13 ตามมาอ่านงานคุณ Lux งานดีสมคำแนะนำ
-
5555 :ling1: :ling1: :hao6:
-
รอคิว.. อ่านต่อไป..
-
เพิ่งจะเข้ามาอ่าน รอบเดียวจบ...
น่ารัก.. ประทับใจ.. จอม..มากกกก
หมั่นใส้.. อีพี่บอม... นางเอาแต่ใจตลอด..555
จะตามไปเป็นกำลังใจในเรื่องอื่นๆ ด้วย :mew1: :mew1: :mew1:
ขอบคุณนักเขียน Luk..
:pig4: :pig4: :pig4: