ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ
ติดตามกฏเพิ่มเติมที่กระทู้นี้บ่อยๆ เมื่อมีการแก้ไขกฏจะแก้ไขที่กระทู้นี้นะครับ
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0
ประกาศทั่วไปติดตามอัพเดทกันที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.0
ประกาศ กฎที่อื่นมีไว้แหก แต่ห้ามมาแหกที่นี่
1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท,
หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง
หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์
และสถาบันต่าง ๆ รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด
3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อเจ้าของเรื่องเท่าที่จะทำได้หรือแจ้งมายังบอร์ดนี้ก่อนนะ ครับ เนื่องจากเจ้าของเรื่องบางครั้งไม่ต้องการให้คนที่ไม่ได้ชื่นชอบนิยายชายรัก ชายเข้ามารับรู้ ลิขสิทธิ์ทั้งหมดเป็นของเจ้าของคนที่ทำขึ้นและเวปแห่งนี้นะครับ
4.ห้าม แจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอมให้ส่งหรือติดต่อกันทางพีเอ็มจะ ปลอดภัยกว่าแล้วเมื่อมีการติดต่อสื่อสารกันให้พึงระวังถึงความปลอดภัย ความไม่น่าไว้ใจของผุ้คนทุกคนแม้จะมีชื่อเสียงในบอร์ดเป็นเรื่องส่วนตัวของ แต่ละคนไป เพื่อลดความขัดแย้งภายในเล้า จึงไม่สนับสนุนให้มีการจีบกันในบอร์ดนะครับ
5.ห้าม จั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิด เดียวให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตาม
6.การ พูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย ทำได้ แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว โดยสามารถใช้ปุ่ม Insearch qoute ได้ ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน
7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
7.1 นิยาย 1 ตอน จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
- 1 Reply ที่เกินมานั้น โมทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ
8.Administrator และ moderator ของ forum นี้ มีสิทธิ์อ่าน, ลบ หรือแก้ไขทุกข้อความ. และ administrator, moderator หรือ webmaster ไม่สามารถรับผิดชอบต่อข้อความที่คุณได้แสดงความคิดเห็น (ยกเว้นว่าพวกเขาจะเป็นผู้โพสต์เอง).
9.คุณยินยอม ให้ข้อมูลทุกอย่างของคุณถูกเก็บไว้ในฐานข้อมูล. ซึ่งข้อมูลเหล่านี้จะไม่ถูกเปิดเผยต่อผู้อื่นโดยไม่ได้รับการยินยอมจากคุณ .Webmaster, administrator และ moderator ไม่สามารถรับผิดชอบต่อการถูกเจาะข้อมูล แล้วนำไปสร้างความเดือดร้อนต่างๆ
10.ห้าม ลงประกาศลิงค์โปรโมทเวป โฆษณา หรือโปรโมทในเชิงธุรกิจใดๆ ทุกชนิด ลงได้เฉพาะในห้องซื้อขาย ในเมื่อแนะนำเวปอื่นที่บอร์ดเรา ก็ช่วยแนะนำบอร์ดเราโดยลงลิงค์บอร์ดเรา เวป http://www.thaiboyslove.com ในบอร์ดที่ท่านแนะนำมาให้เราด้วย เมื่อจำเป็นต้องแนะนำลิงค์ให้ส่งลิงค์กันทาง personal message หรือพีเอ็มแทนนะครับจะสะดวกกว่า ส่วนในกรณีอยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนๆได้อ่านจริงๆนั้นพยายามลงให้ห้องซื้อ ขายซะ หรือถ้าม๊อดเดอเรเตอร์จะพิจารณาเป็นกรณีๆไป ถ้ารู้สึกว่าไม่ได้โปรโมทเวป แต่อยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนด้วยใจจริงจะให้กระทู้นั้นคงอยู่ต่อไป
11.บอร์ด นิยายที่โพสจนจบแล้วมีไว้สำหรับนิยายที่โพสในบอร์ด boy's love จนจบแล้วเท่านั้น จึงจะถูกย้ายมาเก็บไว้ที่นี่ หาอ่านนิยายที่จบแล้ว หรือคนเขียนไม่ได้เขียนต่อ แต่โดยนัยแล้วถือว่าพล็อตเรื่องโดยรวมสมควรแก่การจบแล้ว หากนักเขียนท่านใดได้พิมพ์เล่มกับสำนักพิมพ์ ต้องการลบเรือ่งบางส่วนออก โดยเฉพาะไคลแม๊ก หรือตอนจบที่สำคัญ ให้แจ้ง moderator ย้ายนิยายของท่านสู่ห้องนิยายไม่จบ เพื่อที่หากระยะเวลาเกินหกเดือนแล้ว เราจะได้ทำการลบทิ้ง หรือท่านจะลบนิยายดังกล่าวทิ้งเสียก็ได้ เนื่องจากบอร์ดนี้เก็บเฉพาะนิยายที่จบแล้ว
บอร์ดนิยายที่ยังไม่มาต่อจนจบไว้สำหรับ
นิยาย ที่คนเขียนไม่ได้มาต่อนาน หายไปโดยไม่มีเหตุผลสมควร ไม่ได้แจ้งไว้หรือแจ้งแล้วก็ไม่มาต่อ 3 เดือน จะย้ายมาเก็บในนี้เมื่อครบหกเดือนจะทำการลบทิ้ง ส่วนเรื่องไหนที่จะต่อก็ต่อในนี้จนกว่าจะจบ แล้วถึงจะทำการย้ายไปสู่บอร์ดนิยายจบแล้วต่อไป
12.ห้ามนำเรื่องพิพาทต่างๆมาเคลียร์กันในบอร์ด
13.ผู้โพสนิยาย และเขียนนิยายกรุณาโพสให้จบ ตรวจสอบคำผิดก่อนนำมาลงด้วยครับ
14.ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ
15. การนำรูปภาพ บทความ ฯลฯ มาลงในเวปบอร์ด ควรจะให้เครดิตกับ...
(1) ผู้ที่เป็นต้นตอเจ้าของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ
(2) เวปไซต์ต้นตอที่อ้างอิงถึง
16.นิยาย เรื่องไหนที่คิดว่าเมื่อมีการรวมเล่มขายแล้วจะลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วน หรือทั้งหมดออก กรุณาอย่าเอามาลงที่นี่ หรือสำหรับผู้ที่ขอนิยายจากนักเขียนอื่นมาลง ต้องมั่นใจว่าเรื่องนั้นจะไม่มีการลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมด ออกเมื่อมีการรวมเล่มขาย อนึ่ง เล้าไม่ได้ห้ามให้มีการรวมเล่มแต่อย่างใด สามารถรวมเล่มขายกันได้ แต่อยากให้เคารพกฎของเล้าด้วย เล้าเปิดโอกาสให้ทุกคน จะทำมาหากิน หรืออะไรก็ตามแต่ขอความร่วมมือด้วย เผื่อที่ทุกคนจะได้อยู่อย่างมีความสุข
17.ห้าม แจ้งที่หัวกระทู้เกี่ยวกับการจองหรือจัดพิมพ์หนังสือ แต่อนุโลมให้ขึ้นหัวกระทู้ว่า “แจ้งข่าวหน้า...” และลงลิงค์ที่ได้ตั้งเอาไว้ในแล้วในห้องซื้อขายลงในกระทู้นิยายแทน ถ้านักเขียนต้องการประชาสัมพันธ์เกี่ยวกับการจอง หรือจัดพิมพ์หนังสือของตนเองผ่านกระทู้นิยายของตนเอง นิยายเรื่องดังกล่าวจะต้องลงเนื้อหาจนจบก่อน (ไม่รวมตอนพิเศษ) จึงจะทำการประชาสัมพันธ์ในกระทู้นิยายได้ (ศึกษากฏการซื้อขายของเล้่าก่อน ด้วยนะคะ)
18.ใคร จะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดเรื่องสั้น ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที ส่วนเรื่องสั้นที่จบแล้วให้แก้ไขโพสแรก และต่อท้ายว่าจบแล้วจะได้ไม่ถูกลบทิ้งและจะเก็บไว้ที่บอร์ดเรื่องสั้นไม่ ย้ายไปไหน เช่นเดียวกับนิยายทุกเรื่องเมื่อจบให้แก้ไขโพสแรก และต่อท้ายว่าจบแล้ว จะได้ย้ายเข้าสู่บอร์ดนิยายจบแล้ว ไม่เช่นนั้นม๊อดอาจเข้าใจว่าไม่มาต่อนิยายนานเกินจะโดนลบทิ้งครับ
เอาข้อสำคัญก่อนนะครับเด่วอื่นๆจะทำมาเพิ่มครับเอิ้กๆหุหุ
admin
thaiboyslove.com.......................................
วันที่ 3 ธ.ค. 2551วันที่ 16 ก.ย. 2554 ได้เพิ่มกฏ ข้อที่ 7
วันที่ 21 ต.ค.2556 ได้ปรับปรุงกฏทั้งหมดเพื่อให้แก้ไข และติดตามได้ง่าย
วันที่ 11 พ.ย. 2557 เพิ่มเติมการลงเรื่องสั้นและการแจ้งว่านิยายจบแล้ว
วันที่ 4 ธ.ค. 2557 เพิ่มบอร์ดเรื่องสั้นจึงปรับปรุงกฏข้อ 18 เกี่ยวกับเรื่องสั้น และ เพิ่มเติมส่วนขยายของกฏข้อ 17
เวปไซต์ แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่าง ประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง
ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม
**********************************************
หมายเหตุจากผู้แต่ง
นิยายเรื่องนี้ ไม่ว่าจะเป็นชื่อคน สถานที่ เนื้อเรื่องถูกแต่งขึ้นทั้งหมดจากจินตนาการของผู้แต่ง อาจจะมีคำไม่สุภาพบ้างนิดหน่อยในการแทนตัวของตัวละครหรือคำเขียนที่ผิดเพี้ยนจากคำที่ถูกต้องไปบ้าง เพื่อแสดงอารมณ์ของตัวละครในบทสนทนา แต่จะพยายามให้น้อยที่สุดนะคะ และหากเนื้อเรื่องตอนใดของนิยายเรื่องนี้ไปคล้ายคลึงชื่อใคร สถานที่ใด เรื่องใดก็ตามต้องขออภัยไว้ ณ ที่นี่ด้วย แต่รับรองว่าเนื้อเรื่องทั้งหมดมาจากจินตนาการผู้แต่งล้วนๆค่ะ ขอให้สนุกกับนิยายเรื่องนี้นะคะ
---------------------
นิยายเรื่องอื่นๆของผู้แต่ง
ซินเดอเรลล่ากับเจ้าชายรองเท้าแตะ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=44925.0)
รักวุ่นดีปีโป้ช่วยลุ้น ภาค 1 และ 2 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=45546.0)
จนกว่ารักจะทักทาย (18+) (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=47582.0)
เคลียร์คิวหัวใจเอาไว้ให้ความรัก (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=52203.0)
ซีรีส์ชาวเกาะ
ปรุงรักให้ลงล็อก (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=58932.0)
ปลดล็อกให้ความรัก (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=64395.0)
เพลงรักที่หายไป (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=67389.0)
มนตราแห่งมายัน
ภาค วสันตวิษุวัต (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=69992.0)
ภาค ครีษมายัน (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=70879.0)
เรื่องสั้น
ผู้โชคดี (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=70401.0)
[ทางไปเพจ Loverouter จิ้มเลย] (https://www.facebook.com/Loverouter.Writer/)
[ทางไปทวิต Loverouter จิ้มเลย] (https://twitter.com/loverouter)
---------------------
กาลครั้งหนึ่งความรัก : ซินเดอเรลล่ากับเจ้าชายรองเท้าแตะ
สารบัญ
ตอนที่ 1 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=44925.msg2916274#msg2916274) , ตอนที่ 2 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=44925.msg2917483#msg2917483) , ตอนที่ 3 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=44925.msg2918024#msg2918024) , ตอนที่ 4 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=44925.msg2919281#msg2919281) , ตอนที่ 5 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=44925.msg2922346#msg2922346) , ตอนที่ 6 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=44925.msg2924561#msg2924561) , ตอนที่ 7 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=44925.msg2926100#msg2926100)
ตอนที่ 8 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=44925.msg2927049#msg2927049) , ตอนที่ 9 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=44925.msg2927913#msg2927913) , ตอนที่ 10 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=44925.msg2930153#msg2930153) , ตอนที่ 11 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=44925.msg2931507#msg2931507) , ตอนที่ 12 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=44925.msg2932393#msg2932393) , ตอนที่ 13 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=44925.msg2933623#msg2933623) , ตอนที่ 14 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=44925.msg2935452#msg2935452)
ตอนที่ 15 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=44925.msg2936593#msg2936593) , ตอนที่ 16 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=44925.msg2938910#msg2938910) , ตอนที่ 17 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=44925.msg2939700#msg2939700) , ตอนที่ 18 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=44925.msg2940948#msg2940948) , ตอนที่ 19 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=44925.msg2942562#msg2942562) , ตอนที่ 20 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=44925.msg2944207#msg2944207) , ตอนที่ 21 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=44925.msg2945478#msg2945478)
ตอนที่ 22 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=44925.msg2947465#msg2947465) , ตอนที่ 23 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=44925.msg2948409#msg2948409) , ตอนที่ 24 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=44925.msg2950948#msg2950948) , ตอนที่ 25 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=44925.msg2953037#msg2953037) , ตอนที่ 26 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=44925.msg2954189#msg2954189) , ตอนที่ 27 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=44925.msg2956955#msg2956955) , ตอนที่ 28 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=44925.msg2958151#msg2958151)
ตอนที่ 29 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=44925.msg2960226#msg2960226) , ตอนที่ 30 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=44925.msg2963148#msg2963148) , ตอนที่ 31 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=44925.msg2966172#msg2966172) , ตอนที่ 32 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=44925.msg2967789#msg2967789) , ตอนที่ 33 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=44925.msg2969569#msg2969569) , ตอนที่ 34 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=44925.msg2971709#msg2971709) , ตอนที่ 35 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=44925.msg2974243#msg2974243)
ตอนที่ 36 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=44925.msg2975690#msg2975690) , ตอนที่ 37 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=44925.msg2978399#msg2978399) , ตอนที่ 38 ตอนจบ (1) (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=44925.msg2981009#msg2981009) , ต่อตอนจบ (2) (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=44925.msg2963809#msg2963809)
บทที่ 1
เอาละ ผมขอเล่าเรื่องราวเกี่ยวกับตัวผมให้รู้ ผมชื่อปารมี ปิยดิษฐ์ ลูกชายคนเดียวของ ปิยะ ปิยดิษฐ์ ผู้กำกับละครชื่อดังในอดีต แม่ของผมสมัยวัยขบเผาะมีตำแหน่งเป็นรองนางสาวสยามเชียวนะ พ่อกับแม่แต่งงานกันหลังจากที่แม่ได้รับตำแหน่งเพียงแค่สามเดือนและทั้งคู่มีผมเป็นทายาทเพียงคนเดียว ผมได้เข้าวงการบันเทิงตั้งแต่ยังเดินไม่ได้ด้วยซ้ำ ขั้นแรกก็เริ่มจากโฆษณาก่อน พ่อเคยเล่าให้ฟังว่า ผมเป็นที่รักของสื่อมวลชนและประชาชน เพราะผมหน้าตาจิ้มลิ้ม แม่กับพ่อพาออกงานก็ไม่งอแง ยิ้มง่ายและไม่กลัวกล้องเลยสักนิด แต่แม่ก็อยู่กับผมได้ไม่นานแม่ก็เสียชีวิตด้วยโรคมะเร็ง ผมจำเรื่องของแม่ไม่ได้เลยเพราะยังเด็กเกินไป ผมรู้จักแม่ผ่านอินเตอร์เน็ตด้วยซ้ำ แม่เป็นผู้หญิงสวย สวยมาก สวยกว่าคนได้ตำแหน่งนางสาวสยามปีนั้นด้วยซ้ำ ชิ กรรมการตาถั่วจริงๆ รอยยิ้มที่เหมือนนางฟ้า มีลักยิ้มน้อยๆ มีเขี้ยวด้วย ดูเป็นคนใจดี ถ้าแม่ยังอยู่ผมก็คงได้อ้อนแม่ ได้เห็นรอยยิ้มแบบนั้นทุกวัน ผมอยากให้แม่กอดผมเวลากลับมาจากทำงานเหนื่อยๆ แต่มันก็เป็นแค่ฝัน
..เฮ้อ กลับมาสู่โลกแห่งความจริงต่อครับ..
พอผมขึ้นมัธยมปลาย พ่อก็ขายบ้านที่ผมอยู่มาตั้งแต่เกิด แล้วก็พาผมมาที่บ้านหลังหนึ่ง พ่อบอกว่าผมจะมีแม่ใหม่ แม่ที่จะให้ความอบอุ่นกับผมได้ พ่อไม่ได้ถามผมสักคำว่าผมต้องการรึเปล่า แต่ผมไม่ได้โวยวายหรือขัดขวางการแต่งงานใหม่ของพ่อ เพราะผมได้รู้จากพี่ชัช ซึ่งเป็นผู้จัดการส่วนตัวของผม พี่ชัชเป็นญาติห่างๆของพ่อ พ่อให้พี่ชัชมาคอยดูแลเรื่องงานให้ผม พี่ชัชบอกว่าพ่อกำลังจะล้มละลาย พ่อมีหนี้สินเพราะขาดทุนกับการทำภาพยนตร์ที่พ่อไม่ถนัด เงินที่ได้มาจากการค่าตัวของผมที่สะสมมาตั้งแต่เด็กๆก็หมดไปด้วยกับการลงทุนของพ่อครั้งนี้ พี่ชัชบอกว่าคุณเมธาวีต้องการจะช่วยชำระหนี้พ่อทุกอย่าง แล้วผมจะทำอะไรได้ นอกจากยินยอมย้ายเข้ามาในบ้านหลังใหญ่หลังนี้แม้จะไม่เต็มใจก็ตาม ผู้หญิงที่ใช้เงินเพราะอยากแต่งงานกับพ่อของผม ผมควรเรียกเธอว่าแม่เหรอครับ
..เอาละ มาถึงครอบครัวของผู้หญิงที่ก้าวเข้ามาในชีวิตพ่อของผมบ้าง..
คุณเมธาวี กีรติกานต์ นักธุรกิจสาวเจ้าของบริษัทรถยนต์นำเข้าและบริษัทเกี่ยวกับอสังหาริมทรัพย์ หน้าตาของเธอก็ดูเรียบๆ ผมไม่ได้อคตินะ ผมว่าเธอดูเหมือนแม่บ้านธรรมดาๆคนหนึ่ง พ่อบอกว่าคุณเมธาวีเป็นแฟนคลับของพ่อตอนยังหนุ่มๆ พ่อตัดสินใจแต่งงานกับเธอเพราะเหตุผลที่พ่อไม่บอกแต่ผมได้รู้ ผมรู้สึกว่าพ่อไม่มีศักดิ์ศรีพ่อแต่งงานกับเธอเพื่อเงิน ผมยอมรับว่าผิดหวังและที่ยิ่งไปกว่าผิดหวังคือความเจ็บปวดเมื่อพ่อบอกว่า ผมจะสบายไม่ต้องทำงานเพราะคุณเมธาวีจะส่งเสียเลี้ยงดูผมเหมือนว่าผมเป็นลูกแท้ๆของเธอ ผมจะมีความสุขและมีอนาคตที่ดีถ้าได้อยู่ที่นี่
“พ่อทำแบบนี้เพื่อลูกนะนาว” พ่อผมได้กล่าวเอาไว้อีกเช่นกัน
แม่เลี้ยงของผมมีลูกติดมาสองคน คนโตเป็นผู้ชาย มันชื่อ ธีรดล หรือ ธีม มันเป็นผู้ชายเซอร์ๆแต่ผมว่ามันซกมก 555 ผมหยักศกสีดำสนิท ไว้หนวดไว้เคราหน่อยๆ หน้าตาคมเข้ม น่าแปลกใจที่ใบหน้ามันไม่เหมือนแม่มันเลยสักนิดเดียว เหมือนฝรั่งด้วยซ้ำ คงจะได้จากพ่อ แอบรู้มาว่าพ่อมันเป็นคนต่างชาติ ผิวของมันสีน้ำผึ้งครับ ไม่ขาวแบบฝรั่งทางยุโรป เลยไม่รู้ว่าพ่อมันเป็นคนชาติไหน แต่ที่แน่ๆตัวมันคงชาติหมา ฮ่าๆๆๆๆๆๆ แค่ได้ด่ามันในใจผมก็มีความสุขแล้วครับ แต่ผมไม่รู้ว่าพ่อแม่มันเลิกกันเพราะอะไร มีคนเคยชวนมันไปเป็นดาราเหมือนกัน แต่มันปฏิเสธ มีถ่ายแบบบ้าง รูปร่างมันดีนะ ดีมากเลยทีเดียว มันชอบไปออกกำลังกาย คงอยากโชว์สาวๆ ผมยังแอบอิจฉากล้ามที่ท้องมันเลย ผมเป็นคนไม่ชอบออกกำลังกาย ไม่ชอบมีเหงื่อครับ เลยไม่มีกล้ามเนื้อสวยๆอย่างมัน ส่วนดวงตาของมันเวลามองมานี่คมกริบเหมือนตาเหยี่ยว แน่ละ ผมว่า ดวงตาคู่นั้นของมันคงมีไว้เพื่อผมจริงๆ หมายความว่ายังไงเหรอครับ ก็หมายความว่า มันชอบจับผิดผมนะสิ คอยจ้องจับผิดมาตลอดตั้งแต่เด็กๆ คอยจับตามองผมแทบจะทุกฝีก้าว ตอนผมย้ายมาอยู่ที่นี่ใหม่ๆ ผมไม่ค่อยยอมมันหรอกครับ มันแรงมาก็แรงไป จนมีเหตุการณ์หนึ่งที่ผมถูกพ่อตีที่ไปทะเลาะกับมัน เป็นครั้งแรกที่พ่อตีผมในเรื่องที่ผมไม่ผิด ผมเสียใจและน้อยใจพ่อมาก ถึงแม้ว่าแม่เลี้ยงของผมจะเข้าข้างผม แต่ผมรู้ว่าเขาทำเพื่อสร้างภาพให้พ่อชื่นชมมากกว่า เวลามีเรื่องกัน พ่อก็เข้าข้างครอบครัวใหม่ของพ่อตลอด ผมจึงเลือกที่จะทำตัวใหม่ ในเมื่อทุกคนชื่นชมกับการแสดงของผม ผมก็จะใช้มันเพื่อแก้คืนคนที่มันร้ายกับผมเช่นกัน ตั้งแต่นั้นมาผมก็ทำตัวหัวอ่อน ต่อหน้าไม่เคยเถียงหรือทำตัวมีปัญหา แต่ลับหลังผมก็พยายามทำเรื่องให้ปวดหัวตลอด ไม่ว่าจะแกล้งเรียนไม่ดีบ้าง แกล้งมีข่าวกับคนนั้นคนนี้บ้างแต่แม่เลี้ยงผมก็ตามเคลียร์ได้ทุกที อำนาจเงินนี่ทำได้ทุกอย่างจริงๆ
พอโตขึ้นมาหน่อยไอ้ธีมกับผมก็ไม่ค่อยทะเลาะกันเหมือนตอนเด็กๆ มันจะออกแนวเมินใส่ผม หน้าก็ไม่ค่อยจะมอง มีปะทะฝีปากกันบ้างตามโอกาสจะอำนวย แต่ไอ้เรื่องคอบจับผิดนี่มีมาตลอด ตอนเด็กๆมันจะรีบฟ้องคุณเม แต่หลังๆมันจะเอามาขู่ผมมากกว่า มันบอกว่าสะสมแต้มรอเวลาสะสางทีเดียว แหม แกเป็นพนักงานเซเว่นเหรอครับ มีสะสมแต้มแลกรางวัลด้วย
ส่วนคนที่สองเป็นผู้หญิง เธอชื่อ ธีรนี หรือธาร เธอสวยครับ สวยเฉี่ยวๆ สวยแบบไม่ยอมคน แต่ผมกับพี่สาวนอกไส้คนนี้ไม่ค่อยยุ่งกัน ธารเป็นเน็ตไอดอล ชอบแต่งตัว ชอบปาร์ตี้ ไม่ค่อยกลับบ้าน จริงๆผมก็ไม่ได้มีปัญหาอะไรกับพี่สาวนอกไส้คนนี้ แต่เวลาที่ผมต้องทะเลาะกับพี่ชายของเธอ เธอชอบทำหน้าเบื่อๆและไม่เคยเข้าข้างผมเลยสักครั้ง มันก็ธรรมดา เพราะผมไม่ได้เป็นอะไรกับเธอเลย ในสายตาของเธอผมคงเหมือนกาฝากที่มาเกาะครอบครัวของเธอมั๊ง ธารอายุมากกว่าผมไม่กี่เดือนเอง เอาเป็นว่า ถึงธารจะไม่ชอบผม แต่ไม่หาเรื่องผม ผมก็โอเคนะ ต่างคนต่างอยู่แล้วกัน
“ถึงธารจะอายุมากกว่านาวไม่กี่เดือน แต่นาวต้องนับถือเขาเป็นพี่ รู้ไหมลูก เรียกเขาว่าพี่ธารนะ” พ่อผมได้กล่าวเอาไว้อีกแล้วครับท่าน
จริงๆแล้วพ่อผมกล่าวไว้หลายคำเลยละครับตอนที่ท่านยังมีชีวิตอยู่ เป็นคำสอนที่ให้ผมคอยสำนึกบุญคุณคุณเมและให้ดีต่อครอบครัวใหม่ที่พ่อหามาให้ผม ราวกับว่าเป็นของขวัญชิ้นพิเศษที่มอบให้ก่อนที่ตัวเองจะจากไป พ่อแต่งงานใหม่ได้ปีกว่าๆก็ประสบอุบัติเหตุทางรถยนต์ทำให้เสียชีวิตในทันที ผมรู้สึกเคว้งคว้างมากในตอนนั้น ญาติพี่น้องคนอื่นก็ไม่มี มีแค่เพียงพี่ชัชที่ยังคอยดูแลผมในเรื่องงานและสามคนนั้นที่สังคมรับรู้ว่าเป็นครอบครัวผม แต่จริงๆแล้วมันไม่ใช่ พวกเขาไม่ใช่ครอบครัว
..ตั้งแต่พ่อตาย ผมก็รู้สึกได้ว่า ผมไม่เหลือใครอีกแล้วจริงๆ...
ในตอนนี้ ถึงผมจะยังมีงานในวงการสม่ำเสมอ มีเงินดูแลตัวเองได้ แต่มันก็ยังไม่มากพอที่จะซื้อบ้านหลังเดิมที่ผมเคยอยู่กับพ่อแม่ตั้งแต่เกิด ผมมารู้ทีหลังว่าพ่อผมขายบ้านหลังนั้นให้กับคุณเมธาวีในราคาที่สูงลิบ สูงกว่าราคาบ้านมากๆ คุณเมยอมซื้อในราคานั้นเพราะอยากช่วยพ่อ แต่ถึงยังไงผมก็ต้องการมันคืน คุณเมธาวีบอกว่าจะคืนให้โดยไม่คิดเงินถ้าผมเรียนจบ แต่ผมไม่เอาหรอก บุญคุณมันจะไม่มีวันหมดเสียที ถึงไอ้เกลือจะบอกว่าผมโง่ที่จะซื้อบ้านในราคาสูงแบบนั้นคืน ซื้อบ้านใหม่เสียดีกว่า แต่สำหรับผมมันเป็นการเรียกศักดิ์ศรีของตัวเองคืนมา คงอีกไม่นาน เมื่อวันนั้นมาถึงผมคงมีความสุข มีอิสระ และไม่ต้องเสแสร้งเป็นลูกที่ดีแบบทุกวันนี้อีกต่อไป
“แกคงเป็นซินเดอเรลล่าที่ไม่น่าสงสารที่สุดในนิทาน แกมันร้ายกาจ” ไอ้เกลือกล่าวแบบติดตลกเอาไว้ แต่มันไม่ตลกเลยสำหรับผม เพราะผมไม่ได้ร้ายกาจ ชีวิตผมน่ารันทดจะตายไป
เอาเถอะ ถึงผมอาจจะดูไม่น่าสงสารอย่างที่ไอ้เกลือมันบอกก็ไม่เห็นเป็นไร เพราะผมไม่ได้อยากให้ใครมาสงสารอยู่แล้ว เล่าเรื่องชีวิตผมให้ฟังจบผมก็แต่งตัวเสร็จพอดี ยกนาฬิกาขึ้นดู โอ้..นี่ผมใช้เวลาอาบน้ำแต่งตัวไปแค่ชั่วโมงกว่าๆเอง ตั้งใจให้ถึงสองชั่วโมงด้วยซ้ำ เฮ้อ พี่ชายที่น่ารักของผมคงรออยู่แทบนับวินาทีกันเลยทีเดียว ถึงจะอยากช้ากว่านี้แต่ก็ต้องไปแล้วครับ ไปสายแล้วไอ้เกลือมันตัดความช่วยเหลือเรื่องเรียนผมแย่แน่ ผมต้องทำงานไปด้วยเรียนไปด้วยนี่ครับ ก็ต้องมีตัวช่วยกันหน่อย
“กว่าจะเสด็จ” เอาละครับ มันเริ่มแขวะตามความคาดหมายผมเหลือบไปมองมันแล้วนึกเยาะในใจ ‘มันหวีผมบ้างไหมนี่’ เอาใหม่ๆ ผมถามใหม่ดีกว่า‘แกอาบน้ำบ้างไหมครับไอ้ธีม’ แต่จะว่าไปตัวมันก็ไม่เหม็นหรอกนะ ไอ้ที่เหม็นขี้หน้ามันมากกว่า ไม่อยากจะมองให้เสียอารมณ์
“น้องธีม” เสียงปรามของคุณเมทำให้มันส่งเสียงจิ๊จ๊ะแบบหงุดหงิด
“ผมขอโทษครับที่ช้า ไปกันเลยก็ได้ครับ” ผมบอก
“ไม่ต้องมาทำเป็นรีบตอนนี้หรอก กินข้าวให้เสร็จก่อนเลย เดี๋ยวพี่จะเหยียบมิด รับรองว่าน้องนาวไปสอบทันแน่ๆ” มันพูดแล้วยิ้มร้ายส่งมาอย่างเปิดเผย เออ ข้าเชื่อ! ถ้าลองมันจะแกล้งผม มันทำได้ทุกอย่างแหละครับ
“ไม่เอา ขับช้าๆนะธีม อย่าเถียงกัน มากินอาหารเช้าก่อนน้องนาว แม่โทรไปหาอาจารย์ให้แล้วว่าน้องนาวไม่สบายจะไปช้าหน่อย มากินข้าวมาลูก แล้วเดี๋ยวน้องนาวมีงานโชว์ตัวตอนเย็นที่ห้างXX พี่ชัชเขาโทรมาว่าไม่ว่าง แม่จะให้พี่ธีมไปรับนะคะ”
“แม่ ถามผมยังว่าผมว่างรึเปล่า” มันโวยวาย
“ผมไปเองได้ครับคุณเม”
“ไม่ได้ค่ะ พี่ธีมจะไปรับส่ง น้องนาวรอที่มหา’ลัยนะคะ แล้วพี่ธีมก็จะรอรับกลับบ้านด้วยเลย ตามนั้นนะคะ” คุณเมธาวีจบบทสนทนาก่อนจะเดินมารินนมให้ผม ไอ้คนข้างๆมันถอนหายใจและจิ้มไส้กรอกแรงๆเหมือนระบายอารมณ์ ผมก็เซ็งไม่ต่างจากมันหรอกนะ ทำไมต้องจุ้นจ้านโทรไปหาอาจารย์เพื่อเลื่อนเวลาให้ผม ทำไมต้องทำให้ผมรู้สึกอึดอัดได้ทุกครั้ง ทำไมต้องเจ้ากี้เจ้าการในสิ่งที่ผมไม่ได้ขอร้อง ชีวิตผมเจอแบบนี้มาแทบจะทั้งชีวิต พ่อก็ตายไปแล้ว ไม่รู้จะว่าแสร้งมาทำดีทำไมอีก
“พี่ไปรอที่รถนะ” มันลุกขึ้นหยิบฉันญแจแล้วเดินออกไปจากบ้าน ผมก้มหน้ากินเงียบๆ มันก็คงเหมือนแม่ของมัน จอมสร้างภาพ ต่อหน้าแม่ตัวเองก็จะแทนตัวเองว่าพี่อย่างนั้นพี่อย่างนี้ บางทีก็มีลงท้ายว่าครับจนผมขนลุก ลับหลังก็ชอบใส่อารมณ์กับผมแทบจะทุกที ผมเล่าให้เพื่อนสนิทในกลุ่มฟัง ทุกคนก็บอกว่า...
“ก็แกกวนตีนใส่พี่เขาตลอด เขาพูดดีๆ แกก็ชอบให้เขาโมโห อีกอย่าง ใครๆก็ดูออกว่าแกไม่ชอบคุณน้า นั่นมันแม่เขานะแก สมควรปะวะที่เขาจะไม่ชอบหน้าแกเหมือนกัน” เพื่อนทั้งกลุ่มได้กล่าวไว้ แม่มมม ไม่มีใครเข้าข้างผมเลย ไหนว่าผมไม่น่าสงสาร ไม่จริงเลยครับ ผมน่าสงสารมาก ถูกรุมสุดๆ มันต่างหากที่ชอบกวนโมโหผม แต่มันชอบทำลับหลัง ต่อหน้าทุกคนมันก็ทำตัวเป็นพี่ที่ดี สักวันจะผมหน้ากากมันออกมาให้ทุกคนได้เห็น
“วันนี้พี่มีงานอัดเสียงที่ห้องอัด งานโชว์ตัวนาวเริ่มหกโมงเย็น นาวสอบเสร็จบ่ายสอง พี่จะไปรับนาวมาที่ห้องอัดก่อน เสื้อผ้าพี่ชัชเอาไปไว้ให้ที่ห้องอัดแล้ว แล้วพี่จะพาไปถึงที่งานตอนใกล้ๆห้าโมง อย่าให้รอนานนะบอกไว้ก่อน” มันสั่งเป็นชุดทันทีที่ผมเข้ามานั่งในรถบีเอมคันงามของมัน อ่อ พูดถึงห้องอัดเสียง มันเป็นนักร้องอินดี้ครับ ทำเพลงเอง อัดเอง ขายงานเอง ผมเคยฟังเพลงมันนะ ก็ออกแนวๆใต้ดิน แต่ก็ไม่เห็นจะดัง ก็งี้แหละครับ คนมันไม่มีวาสนา อยู่ใต้ดินเป็นไส้เดือนต่อไปเหอะแก ฮ่าๆ
“ไปเองก็ได้ ไม่เห็นต้องมาวุ่นวาย” ผมบ่นดังๆตั้งใจให้ได้ยิน
“ชีวิตคุณแค่แปรงฟังอาบน้ำเองได้ผมก็ว่าเก่งแล้วนะครับ อ่อ ยังดีอีกอย่างที่คุณฉี่เองได้ ไม่งั้นแม่ผมคงใส่แพมเพิสให้คุณแล้วละ ฮ่าๆๆๆ” มันพูดจาประชดประชันผมก่อนหัวเราะลั่นใส่ผม นึกแล้วโมโห เอ็งก็ช่วยไปบอกแม่เอ็งให้เลิกมาวุ่นวายกะผมสิครับไอ้คุณธีม
“เอาก็เก่ง อยากลองมะ” ผมยื่นหน้าไปถามใกล้ๆมัน มันหยุดหัวเราะทันทีก่อนจะดันหัวผมออกไปไกลๆตัวมัน
“โรคจิต” มันด่าผม คราวนี้เป็นผมบ้างที่หัวเราะใส่มัน มันมองหน้าผมแบบเกลียดชังก่อนจะออกรถไปแบบเหยียบมิดไมล์ ผมคาดเข็มขัดเรียบร้อย รู้ทางมันแล้วครับว่าพอเอาชนะผมไม่ได้เอะอะก็เหยียบมิด จะว่าไป มันต่างหากที่โรคจิต มันกลัวเกย์ครับ
..ทำไมผมรู้นะเหรอ?..
(((มีต่อข้างล่างนะคะ)))
บทที่ 13
“ผมมาขัดจังหวะรึเปล่าครับ” เสียงที่แทรกเข้ามาในโสตประสาททำให้ผมรีบดันตัวไอ้โหดมันออก เอ็งไม่ได้ต้องมาทำหน้าสอดรู้เลยไอ้เกลือ เรายังไม่ได้ซั่มกันเว้ย ผมรู้จักยับยั้งชั่งใจเหอะเมื่อกี้ก็แค่ถูกมันจูบแล้วตัวอ่อนล้มลงไปนอนให้มันจูบจนหนำใจแค่นั้นเอง แต่ไอ้เกลือที่โผล่มาไม่รู้จักเวล่ำเวลาทำให้ผมตกใจจนดันตัวไอ้โหดออกซะแรงเลย
“แกจะรีบส่งเสียงทำไมวะไอ้เกลือ ข้ากำลังดูเพลินๆ พี่ธีมแม่งลิ้นสว่าน บูมขอฝากตัวเป็นศิษย์” ไอ้บูมทำท่าคุกเข่า ทำท่าคารวะอยู่ข้างเตียง ไอ้โหดหัวเราะอย่างชอบใจก่อนจะจับหน้าผมไปหอมแก้มแรงๆโชว์พาวอีกรอบ ส่วนผมทำยังไงนะเหรอ เหวอสิครับ นั่งหน้าแดงเขินสุดพลัง เป็นคู่กัดกับมันมาตลอด อยู่ดีถูกมันหอมแก้มโชว์ผมก็เขินและเสียฟอร์มหมด
“วี๊ดวิ้วววว ต้องฉลอง ไอ้นาวจะมีผัวแล้วครับบบบ” ไอ้เกลือตะโกนเสียงดังจนผมรีบลุกไปอุดปากมัน แต่แล้วก็ต้องงอตัวเพราะยังรู้สึกจุกที่ท้องจากการโดนไอ้พี่นภมันชก
“ยังเจ็บเหรอ” พี่ธีมมันรีบลุกมาถาม
“ทนให้ได้แก เดี๋ยวต่อไปตอนเข้าหอ แกจะจุกกว่านี้ แต่จะมีสยิวเพิ่มมาเป็นอ๊อฟชั่นพิเศษ” ไอ้บูมยังพูดต่อ ถ้าไม่เจ็บท้อง ผมจะลุกถีบมันเดี๋ยวนี้เลย
“หยุดพูดเลย ยังไม่มีผัวไม่มีเมียทั้งนั้นแหละ พูดมากเดี๋ยวกัดหูหลุด” ผมหันไปแว๊ดๆพวกมัน ไอ้โหดมันพาผมเดินออกมาที่ห้องนั่งเล่น พวกเพื่อนๆผมมันเลยเดินตามกันออกมาด้วย
“เดี๋ยวไอ้จอมมันตามมา” ไอ้เกลือบอก ผมพยักหน้ารับรู้ ไม่รู้เหมือนกันว่าใครโทรไปตามพวกมันให้มา
“แกรู้กันได้ไงอะแต่กว่าจะมา ฉันเกือบโดนอังวะตีเมืองไปแล้ว” ผมด่าพวกมันแก้เขิน
“ถ้าพวกฉันมาเร็วพี่ธีมจะได้เป็นพระเอกเหรอวะ แกก็ถามไม่คิด” ไอ้บูมบอก
“ไอ้บิวมันโทรตามพวกฉัน มันเล่าคร่าวๆแล้ว พอรู้เรื่องฉันแทบจะตามไปกระทบไอ้เชี้ยนั่น หลงไหว้มานาน เสียมือชิบหาย”ไอ้เกลืออารมณ์ขึ้น มันคงโกรธจริงๆเพราะมันรู้จักคุ้นเคยกับพี่นภมากกว่าคนอื่นๆ มันคงนึกไม่ถึงเหมือนกันว่าพี่เขาจะร้ายกาจขนาดนี้
“ไอ้บิวก็เก็บเงียบมันน่าจะบอกฉันฉันเลยกลายเป็นคนที่ทำร้ายมัน” ผมบอก มันน่าจะบอกว่ามันคบกับพี่เขาอยู่
“อย่าไปคิดแบบนั้นเลย คนไม่รู้ก็คือไม่ผิด” ไอ้เกลือมันปลอบผม
“ใช่ คนไม่รู้คือโง่” ไอ้บูมมันก็ปลอบผม แต่ปลอบแบบน่าถีบมากครับ
“แล้วสรุปแกกะพี่ธีมนี่ยังไงกันยังไง พูด” ไอ้เกลือชี้ไปที่ไอ้พี่ธีมสลับกับชี้มาที่ผมมันจะย้อนกลับมาเรื่องนี้ทำไม ผมยังไม่พร้อมจะสาธยายโปรดอย่าสาระแน
“พี่ธีม ผมให้พี่คิดใหม่นะ เพื่อนผมคนนี้งานมโนคืองานหลัก งานรักคืองานรอง มันคิดว่าตัวเองเป็นนางซินแต่แท้จริงมันคือลูกเลี้ยงใจร้ายยยย” ไอ้บูมมันกำลังสรรเสริญผมไม่หยุดปาก
“เออฉันมันร้าย อย่ามารักฉันแล้วกัน” ผมด่าเพื่อนผมกระทบไปถึงอีกคน
“พี่ได้ว่านาวสักคำยัง” ไอ้โหดมันหันมาถามผม
“หูย ข่มปั๋วตั้งแต่ยังไม่เข้าหอ” ไอ้บูมมันยังไม่หยุด ผมเลยเอาขายันมัน แต่แล้วก็ต้องมาปวดหน่วงๆที่หน้าท้องเลย
“โอ๋ๆ น้องนาวที่น่าสงสาร ไอ้บูมแกหยุดแกล้งมันเลย รอมันหายเราค่อยกัดมันต่อ” ไอ้หมาเกลือรีบบอกหมาบูมให้หยุดเห่าผม ดีมากที่เตือนมัน แต่เลวมากที่นัดแนะวางแผนกัดผมในอนาคต
“งั้นไม่คุยกับแกแล้วนาว คุยกับพี่ธีมดีกว่า พี่ธีมคร้าบ บอกหน่อย ไปชอบเพื่อนผมตอนไหน” ไอ้บูมทำหน้าทะเล้นถามพี่ธีม คนถูกถามมันยิ้มตาเยิ้ม จะเหม่อไปไหนครับไอ้เมือกปลา รีบเล่าดิ๊ ผมก็อยากรู้นะ
..
..กาลครั้งหนึ่งของธีม..
“พี่ธีมคร้าบ บอกหน่อย ไปชอบเพื่อนผมตอนไหน”
คำถามนี้ของบูมทำให้ผมย้อนนึกไปเมื่อแปดปีที่แล้ว ตอนที่ผมได้เห็นนาวครั้งแรก ตอนนั้นผมอายุเพียง 18 ปี ผมรู้จักนาวผ่านทางจอโทรทัศน์ ผมจำโฆษณาบริษัทประกันชีวิตนั้นได้ดี เด็กชายตัวน้อยกำลังกอดตุ๊กตาหมี น้ำตาไหลรินสะอึกสะอื้นดีใจตอนที่ได้รับตุ๊กตาจากพ่อ ถึงมันจะเป็นแค่โฆษณา แต่เด็กคนนั้นก็แสดงออกมาราวกับว่ามันเป็นชีวิตจริงๆของเด็กนั่น ดวงตาที่คลอไปด้วยน้ำตาคู่นั้นสะกดให้ผมหยุดการกระทำต่างๆได้ทุกครั้งไป แม่กับเจ้าธารรู้ดี ถ้ามีโฆษณาตัวนี้มาเมื่อไหร่ ทุกคนต้องห้ามเปลี่ยนช่อง ต้องปล่อยให้ผมนั่งดูโฆษณาตัวนี้ให้จบเสียก่อน
จนกระทั่งผมเข้ามหาวิทยาลัย เรียนอยู่ชั้นปีที่ 2 แม่ก็พาผู้ชายคนหนึ่งมาแนะนำให้ผมกับน้องสาวได้รู้จัก เขาคือคุณลุงปิยะ ผมพอจะรู้ว่าผู้ชายคนนี้จะมาเป็นพ่อใหม่ให้กับผมและน้อง ผมค่อนข้างจะแปลกใจที่แม่มีความรักอีกครั้ง แม่ไม่เคยพาเขามาให้ผมกับน้องได้รู้จักเลยจนวันนี้ แต่ที่ทำให้ผมต้องประหลาดใจยิ่งกว่า ถึงยืนนิ่งไม่ไหวติงจนลืมที่จะยกมือขึ้นสวัสดีคุณลุงปิยะ ก็คงเป็นเพราะเด็กชายคนที่เดินตามลุงปิยะเข้ามา เด็กผู้ชายที่ผมจำใบหน้านี้ได้ไม่เคยลืมเลือน
“สวัสดีคุณเม พี่ธีมพี่ธารสิน้องนาว” ลุงปิยะสะกิดเตือนเด็กชายคนนั้น ไม่น่าเชื่อว่าดวงตาคู่งามที่ผมหลงใหลมีแววรั้นฉายชัดเมื่อมองมาทางครอบครัวของผม บ่งบอกว่าไม่ชอบครอบครัวของผมอย่างไม่ปิดบัง และเมื่อน้องนาวของลุงปิยะโดนตำหนิเรื่องมารยาท เด็กน้อยนั้นก็ชี้มาที่ผม แล้วบอกว่าทีผมยังไม่ไหว้พ่อของเขาเลย นั่นทำให้ผมรู้ได้ทันทีว่าตกเป็นผู้ร้ายในสายตาน้องนาวคนดื้อเข้าเสียแล้ว
หลังจากนั้นไม่กี่อาทิตย์แม่กับลุงปิยะก็แต่งงานกัน นาวไม่ยอมมางานแต่ง แต่ยอมย้ายเข้ามาอยู่ที่บ้านของผม แม่ถามผมว่าผมยินดีจะยกห้องใต้หลังคาให้น้องได้ไหมเพราะน้องชอบ ผมทำเป็นหงุดหงิดเพื่อปิดบังความรู้สึกที่แท้จริง แต่เอาเข้าจริง ผมนี่แหละครับที่เป็นคนไปช่วยแม่บ้านทำความสะอาดห้อง จัดการสั่งของตกแต่งห้องให้นาวใหม่ ไม่รู้นาวได้สังเกตรึเปล่า ที่ขอบหน้าต่าง ผมแอบเขียนตัวหนังสือเล็กๆเอาไว้ว่า..
‘ดีใจที่ได้เจอกัน’
นานไป..ความสัมพันธ์ของผมกับนาวยิ่งดูแย่ลง เมื่อลุงปิยะคอยเข้าข้างผมทุกครั้งที่ผมมีเรื่องให้ต้องต่อล้อต่อเถียงกับนาว ผมยอมรับว่าหลายครั้งที่ผมเข้าไปแหย่ให้นาวโกรธก่อน ก็ผมไม่รู้จะเข้าหาน้องยังไง กำแพงของน้องสูงเกินกว่าที่จะยอมให้ใครปีนข้ามไป พอลับหลังคนอื่นๆผมจะแกล้งน้องตลอด ชอบทำเสียงดังใส่เพราะไม่อยากให้น้องคุ้นเคยความสัมพันธ์ในรูปแบบพี่น้องกับผม
‘ยอมเป็นศัตรูในสายตาดีกว่ามีค่าแค่พี่ชายที่ไม่น่าสนใจ’
แต่อย่าคิดว่านาวจะเป็นเด็กที่ยอมให้คนมาแกล้งง่ายๆ ผมถูกเอาคืนหลายครั้ง โดนเอารองเท้าคู่เก่งไปซ่อนบ้าง แอบไปตัดต้นไม้ของผมทิ้งบ้างหรือบางทีก็แอบเอาน้ำร้อนไปราดที่โคนต้นไม้เมื่อนาวรู้ว่าผมเป็นคนปลูก เอากบมาในรองเท้าผมบ้าง พอผมตกใจก็แอบขำจนออกนอกหน้าและยังแกล้งร้องไห้เรียกคะแนนสงสารจากแม่ผมเป็นประจำ แสบนัก แต่ยิ่งแสบผมก็ยิ่งรู้สึกมีความสุข ผมมีความสุขที่นาวก้าวเข้ามาในชีวิต
แต่มุมที่น่าสงสารของเจ้าตัวแสบก็มีเยอะ หลายครั้งที่โดนลุงปิยะทำโทษ นาวจะประชดด้วยการไม่กินข้าว ผมต้องแอบแบ่งกับข้าวแล้วไปซ่อน บอกป้าสายหยุดให้เรียกนาวมากินตอนดึกๆ กลางคืนแอบย่องไปมองหน้าในห้องนอน ผมแอบเก็บกุญแจสำรองเอาไว้โดยที่ไม่มีใครรู้ ผมไม่ได้โรคจิตลักหลับน้องหรอกนะครับ แค่ได้มองหน้าตอนตัวแสบสิ้นฤทธิ์บ้างก็มีความสุขแล้ว บ่อยครั้งที่นาวนอนละเมอร้องไห้หาแม่ ผผมสงสารจับใจแต่ก็ไม่รู้จะทำอย่างยังไง จนผมสืบรู้ว่าแม่ของนาวชื่อพุดซ้อน ผมจึงปลูกต้นพุดซ้อนเอาไว้ในสวนหลังบ้านด้วยมือของผมเอง อย่างน้อยอาจจะช่วยให้นาวหายคิดถึงแม่ได้บ้าง ถึงมันจะแทนกันไม่ได้ก็ตาม
แล้วหลังจากที่ลุงปิยะเสีย นาวยิ่งเป็นเด็กที่พูดน้อย ชอบคิดอะไรแล้วเก็บเอาไว้ ชอบหรือไม่ชอบก็ค่อยแสดงออกให้ใครได้เห็น นาวต่อต้านแม่ของผมมากขึ้นเพราะแม่ชอบไปวุ่นวายในชีวิตของนาว นาวประชดด้วยการชอบทำตัวให้เป็นข่าว แต่แม่ก็ช่วยทำให้ข่าวหายไปได้ทุกครั้ง ก็ยอมรับว่าแม่ของผมออกจะหวงนาวเกินไป ผมรู้ว่านาวอึดอัดมากขึ้นทุกที หลายทีที่ผมพยายามพูดกับแม่ให้อิสระกับนาวบ้าง แต่มักจบลงที่แม่คิดว่าผมไม่รักน้อง แม่คงคิดว่าผมอิจฉานาว ผมเลยทำได้แค่ไปตอแยแหย่นาวเรื่อยๆ อย่างน้อยนาวจะได้ไม่เหงาและรู้สึกว่าตัวเองไม่เหลือใคร ให้แยกเขี้ยวด่าผมก็ยังดีกว่าทำหน้าเหมือนคนไม่มีความสุขแบบนั้น มันทำให้ผมรู้สึกปวดใจไปด้วย
นาวยังคงทำงานในวงการบันเทิงโดยมีพี่ชัชญาติห่างๆของนาวดูแล ผมตีสนิทกับพี่ชัชจนสามารถรู้ตารางงานของนาวได้หมด วันไหนนาวทำงานดึก ผมก็จะรอ แต่รอแบบเนียนๆนะครับ ผมไม่รู้เลยว่านั่นทำให้นาวคิดว่าผมคอยจับผิดเขา แต่วันที่ทำให้ผมหัวเสียที่สุดในชีวิต คือวันที่นาวเห็นไอ้อ้นมันกำลังแอบมายุ่งกับมังกรตัวเขื่องของผมตอนที่ผมเมาไม่ได้สติ ผมมารู้ตัวว่าโดนอ้นมันทำอะไรกับผมเพราะนาวเอาเรื่องนี้มาจิกกัดผม ผมจำได้ว่าวันนั้นผมไปต่อยไอ้อ้นจนหน้ามันยับเลย แล้วผมก็เลิกคบกับมัน ไม่ยอมรับคำขอโทษจากมัน มันเองก็เสียใจ มันทำไปเพราะเมาเหมือนกัน จากนั้นมันก็ไปเรียนต่อที่เมืองนอก ผมก็ไม่ได้ติดต่อมันอีกเลย แต่เรื่องนี้กลายเป็นเรื่องที่ทำให้นาวมันเอามาแขวะผมได้ตลอดและมันก็เป็นเรื่องที่ทำให้ผมหงุดหงิดได้ทุกครั้งที่ได้ยินจากปากมัน เพราะผมไม่อยากให้นาวคิดว่าผมจะทำอะไรกับใครก็ได้ ผมรักมัน ต้องเป็นมันคนเดียวเท่านั้นที่ผมจะยอมให้เห็นขาอ่อน
ส่วนอีกเรื่องทีทำให้ผมหงุดหงิดใจเช่นกันก็คือเรื่องที่นาวมันแอบปลื้มนักร้องรุ่นใหญ่คนนั้น ผมสนิทกับเกลือเพื่อนของนาว ช่วงแรกที่แอบสืบเรื่องของนาวจากเกลือ เกลือมันเริ่มสงสัยว่าทำไมผมต้องสนใจนาวนัก สุดท้ายผมต้องยอมสารภาพว่าผมคิดยังไงกับเพื่อนสนิทของมัน เกลือมันให้ผมสัญญาว่าจะไม่ทำให้นาวเสียใจ ผมยินดีสัญญาเพราะมันเป็นสิ่งที่ผมจะไม่มีวันทำให้นาวเสียใจอยู่แล้ว จากนั้นมา มันก็คอยช่วยผมตลอด คอยกันท่านักร้องคนนั้นให้ ให้ผมสมัครไลน์แล้วลากผมไปในห้องรวม โกหกเพื่อนว่าเป็นไอดีอีกอันของมัน แต่มันแอบบ่นผมเรื่องชื่อไลน์ที่ผมใช้ มันบอกมันเลี่ยนเหลือเกินกับชื่อของผม
..ชามมีไอเอนจี.. มันมาจาก Charming เจ้าชายชาร์มมิ่งของซินเดอเรลล่า
นี่เป็นที่มาของชื่อไอดีไลน์ของผมเองผมถึงได้รู้ความเป็นไปของนาวในกลุ่มเพื่อน ตัวจริงของนาวที่ผมไม่ค่อยได้เห็นคือนาวเป็นคนร่าเริง เป็นคนตลก เป็นที่รักของเพื่อน เป็นคนช่างมโนก็จริงแต่ก็คอยให้ความช่วยเหลือเพื่อนทุกครั้งที่เพื่อนต้องการ ผมมีความสุขทุกครั้งที่ได้อ่านข้อความต่างๆของนาว ทำไมคนๆนี้ถึงทำให้ผมรักมากขึ้นทุกวัน ผมจะต้องทำยังไงถึงจะกลายเป็นเจ้าชายตัวจริงของนาวได้บ้าง ในเมื่อนาวไม่เคยทิ้งรองเท้าแก้วให้ผมได้เก็บเลยสักครั้ง
แล้วโอกาสของผมก็มาถึงเมื่อพี่ชัชไม่สบาย ผมรีบบอกกับแม่ว่าจะเป็นคนดูแลนาวเอง แม่ดีใจมากเพราะอยากให้ผมออกจากงานที่ทำประจำอยู่แล้ว ผมมาดูแลนาวเต็มตัว ได้ดูมันทำงาน ได้กินข้าวกับมัน ได้นั่งในรถด้วยกัน ได้ใช้เวลาอยู่ด้วยกันมากขึ้น มันยังคงเถียงผมได้ตลอด แต่ผมไม่เคยโกรธเลย ยิ่งนาวเป็นตัวเองกับผมได้มากเท่าไหร่ มันก็หมายถึงกำแพงในใจของนาวเริ่มจะสั่นคลอนได้มากเท่านั้น ผมอ้างว่าต้องถ่ายรูปมันมารายงานแม่ แต่ความจริงแล้วบรรดารูปของมันมาอยู่ในคอมผมทุกรูป นั่งดูได้ทุกวัน มีความสุขครับ ผมเป็นติ่งของดาราหนุ่มที่ชื่อ ปารมีแล้วใช่ไหมครับ
จะได้ไหมครับ วันที่นาวมาปรึกษาผมเรื่องไอ้นักร้องนั่นในไลน์เพราะนาวคิดว่าผมคือเกลือ เห็นมันเสียใจที่เขาลบรูปมะนาวออก ผมเกือบถอดใจเพราะคิดว่านาวรักหมอนั่นจริงๆ หากไม่บังเอิญได้เห็นว่าหมอนั่นพาบิวเพื่อนสนิทของนาวไปกินข้าวกันสองต่อสองและผมยิ่งแน่ใจมากขึ้นว่าหมอนั่นคบหากับบิว เพราะวันที่ผมไปกินข้าวที่บ้านของบิวกับนาวและมีน บิวลืมโทรศัพท์เอาไว้ในครัว โทรศัพท์สั่นระรัวอยู่ที่เคาท์เตอร์ตอนที่ผมเข้าไปเอาน้ำดื่ม บิวคงปิดเสียงเอาไว้ ผมตั้งใจจะหยิบออกไปให้ บังเอิญสายตาเหลือบไปเห็นรูปของนักร้องคนนั้นโชว์ขึ้นพร้อมกับชื่อที่บิวเมมไว้ว่า ‘ที่รัก’
ผมตัดสินใจโทรถามบิวหลังจากที่พานาวกลับมาบ้านแล้ว บิวยอมเล่าเรื่องของบิวกับไอ้นภให้ผมฟัง บิวบอกว่าไอ้นภกำลังจะขอเลิกกับบิว บิวยอมเลิกถ้าหมอนั่นรักนาวจริง แต่ที่บิวเป็นห่วงเพราะไอ้นภมีรสนิยมทางเพศที่รุนแรง บิวโดนทำร้ายร่างกายบ่อยๆเวลาที่หมอนั่นโมโหหรือมีความต้องการทางเพศ แต่ดีที่มันยังมีจิตสำนึกไม่ถึงกับข่มขืนบิวเพียงแต่บิวก็ช่วยให้มันปลดปล่อยความต้องการจนสำเร็จด้วยมือ เพื่อนสนิทของมันรู้ดีว่ามันเป็นยังไง ทุกคนก็พยายามช่วยบิวตลอด มันขู่ว่าถ้าบิวเอาเรื่องนี้ไปบอกใคร มันจะเอารูปเปลือยของบิวที่มันแอบถ่ายเอาไว้ไปให้นักข่าว ผมสงสารบิวมาก พยายามจะหาทางช่วย แต่ในขณะเดียวกันไอ้ตัวแสบก็พาตัวเองไปใกล้ชิดกับไอ้วายร้ายแบบไม่รู้ตัวเอาซะเลยว่ากำลังเจอกับอะไร
จากที่เคยท้อคิดว่านาวรักไอ้นภจริงจังและคิดว่านาวมันคงเกลียดผม แต่ความคิดของผมก็เปลี่ยนไป ตอนที่ผมได้จูบมัน ผมรับรู้ได้ถึงหัวใจที่เต้นแรงของมัน มือมันโอบรอบคอของผม อาการเขิน ใบหน้าที่แดงจัด คำพูดตะกุกตะกักของมัน มันทำให้ผมมีความหวัง ผมบอกกับตัวเอง ว่าจะไม่มีวันปล่อยนาวไปให้ไอ้นภ คนที่มันไม่คู่ควรกับนาว
..ซินเดอเรลล่าตัวแสบอย่างนาวต้องคู่กับเจ้าชายรองเท้าแตะอย่างผมนี่แหละครับ..
มาถึงวันที่มันต้องไปออกเดทดูหนังกับไอ้หมอนั่น เป็นวันที่บิวเกิดอุบัติเหตุพอดี ผมบังเอิญได้เจอกับไอ้นภและบิวที่โรงพยาบาล เพราะไอ้อ้นนัดเจอผมที่นี่ มันต้องมาหาหมอพอดี ผมเอาของขวัญมาตอบแทนมันที่มันทำแนวข้อสอบของนาวให้ผม มันเป็นคนเรียนเก่งมาก ที่ได้ติดต่อกับมันอีกก็เพราะมันเพิ่งกลับมาจากอังกฤษ มันมาขอโทษผมที่บ้าน ขอให้ผมอภัยให้มัน ผมยอมยกโทษให้มันเพราะเรื่องมันก็ผ่านมานานแล้วและคิดว่ามันคงเข็ดไปอีกนาน พอมันรู้ว่าผมกำลังจะออกไปหาแนวข้อสอบให้นาวมันเลยอาสาทำให้ ผมเลยต้องออกไปกับมัน ไปนั่งรอมันทำให้ที่บริษัทของมันจนได้มา ไอ้นภมันตกใจเหมือนกันที่เห็นผม มันคงกลัวว่าผมจะเอาเรื่องของมันกับบิวไปบอกนาว บิวบอกให้ผมไปตามหานาวที่โรงภาพยนตร์เพราะไอ้นภมันติดต่อนาวไม่ได้ ไอ้นภทำท่าหัวเสียที่ไม่ได้ไปดูหนังกับนาวแต่ก็ไม่กล้าแสดงอะไรมากเพราะพ่อของบิวอยู่ด้วย ผมคิดว่าท่านคงพอจะรู้เรื่องบิวกับหมอนี่ ดูมันเกรงใจพ่อของบิวพอสมควร
เมื่อผมเอาของขวัญให้ไอ้อ้นเสร็จก็รีบตรงไปที่โรงภาพยนตร์ ผมไปดักยืนรอนาวที่หน้าโรงภาพยนตร์ผมคิดว่าตอนนาวมันเดินออกมาหน้าตาจะเศร้าแค่ไหนที่ไอ้นภมันผิดนัดปล่อยให้รอเก้อ แต่พอมันเดินออกมา หน้าตามันเอ๋อมากที่เห็นผม ผมทั้งขำทั้งโล่งใจที่มันไม่ได้เศร้าอย่างที่ผมคิด ผมชวนมันไปดูหนังต่อ มันยอมไปดูหนังกับผม แถมยังแอบนั่งจ้องหน้าผมตอนผมกำลังจะเผลอหลับอีก จากที่ง่วงๆพอแอบเห็นว่ามันจ้องผมเลยตาสว่าง อยากจะจับมันฟัดตรงนั่นเลยแต่ก็ทำไม่ได้ ได้แต่จับมือมันเอาไว้ ผมดีใจที่มันไม่ขัดขืน ผมมีความสุขมากครับ ไม่รู้ว่ามันมีความสุขเหมือนผมรึเปล่า แต่แค่มันไม่สะบัดมือผมทิ้งแล้วตบผมก็ถือว่าบุญแล้วครับ
เช้าวันถัดมา ผมไปส่งนาวที่บ้านไอ้นภก่อนจะออกไปนั่งรอในรถ ผมอยากรู้ว่าไอ้นภมันจะทำยังตอนที่ผมไม่อยู่ แล้วมันก็รุกนาวจริงๆ ถ้าผมกะเวลาไม่ดี นาวมันคงเสียจูบให้ไอ้นภแน่ แต่ที่ทำให้อารมณ์ผมเดือดได้อีกคือไอ้ตัวแสบของผมดันไปยอมเป็นแฟนกับไอ้เลวนั่น ผมอยากจะบอกความจริงกับมันให้ตาสว่าง แต่บิวขอไว้ บิวบอกว่าอยากจะเป็นคนบอกกับนาวเอง ผมเห็นบิวแล้วยิ่งนึกสงสาร ถ้านาวโดนทำแบบนี้ผมคงฆ่าไอ้นภมันแน่ๆ ขนาดตอนที่ผมเจอกับไอนภที่ลานจอดรถ มันยังปากเสียเรียกผมว่าพี่เมีย มันเยาะเย้ยผมว่าอยากจะทำผิวขาวๆของนาวเป็นรอยทั้งตัว ผมได้ยินแค่นั้นก็ควบคุมอารมณ์ไม่อยู่ รู้ทั้งรู้ว่ามันยั่วโมโหก็อดไม่ได้ ผมต่อยมันสองสามหมัด ชีวิตช่างเหมือนกับนิยายจริงๆเพราะนาวมันลงมาเห็นพอดี ผมเลยกลายเป็นตัวร้ายเต็มตัวในสายตานาว ไอ้นภมันโดนต่อยก็จริง แต่คนที่เจ็บแทบขาดใจคือผม เพราะคำว่าเกลียดของนาวที่มอบให้ผมพร้อมกับสายตาที่ดูออกว่าผิดหวังในตัวผมชัดเจน
จนมาถึงวันนี้ เรื่องราวทุกอย่างถูกเปิดเผย นาวมันได้เห็นกับตาว่าพระเอกในฝันของมันตัวจริงร้ายกาจแค่ไหน แต่ผมไม่ได้อยากให้มันตาสว่างด้วยการเจอเหตุการณ์แบบนี้ มันโดนล่วงเกินและโดนทำร้าย ถ้าพี่ชัชไม่เข้ามาห้ามผม ไอ้เลวนั่นคงตายคามือผมแน่ โชคดีว่าเมื่อคืนผมมาส่งบิวเสร็จ ดูแลจนบิวหลับ ผมถึงได้ไปค้างบ้านเกลือ บอกตรงๆว่าน้อยใจนาวเลยไม่อยากกลับบ้าน พอเช้าพี่ชัชโทรมาบอกว่านาวให้แวะบ้านบิวผมเลยรีบตามออกมา อยากจะปรับความเข้าใจกับมัน ผมนึกขอบคุณความใจร้อนของผมก็วันนี้ ถ้าผมไม่ใจร้อนอยากเคลียร์กับมัน มันคงโดนทำร้ายมากกว่านี้ แต่เรื่องเลวร้ายทุกอย่างจบลงแล้ว แต่เรื่องดีๆกำลังจะเริ่มต้น
..ผมได้บอกมันแล้วว่าผมรักมันและได้ยินว่ามันบอกว่ารักผม..
ผมรู้ว่านิทานของผมกับมันยังไม่จบ มันแค่เริ่มต้นเท่านั้นเอง แต่ผมก็ดีใจครับ ที่ได้เป็นเจ้าชายชองมันเสียที..นี่แหละครับ เรื่องราวความรู้สึกของผม เจ้ารองเท้าแตะที่หลงรักซินเดอเรลล่าแมนตัวแสบ
กลับมาที่กาลครั้งหนึ่งของนาว
“งั้นฉันไม่คุยกับแกแล้วนาว คุยกับพี่ธีมดีกว่า พี่ธีมคร้าบ บอกผมหน่อย ไปชอบเพื่อนผมตอนไหน” ไอ้บูมทำหน้าทะเล้นถามไอ้โหด คนถูกถามมันยิ้มตาเยิ้ม มันจะเหม่อไปไหนครับไอ้เมือกปลา รีบเล่าดิ๊ ผมก็อยากรู้นะ
“อ้าว ถามไม่ตอบ เดินทางไปดาวอังคารแล้วมั๊ง ยู้ฮู หมาธีม เหม่อขนาดนี้เอาสติไปฝากธนาคารแล้วไหม” ผมยกมือโบกไปโบกมาเพื่อเรียกสติพี่ธีมที่นั่งเหม่ออยู่ ผมคิดผิดไหมที่ไปรักคนสติไม่ดี นั่งยิ้มคนเดียวตั้งนานแล้ว ไอ้เรารึก็รอฟังว่าชอบเราตั้งแต่เมื่อไหร่
“จะรู้ไปทำไม เรื่องแบบนี้ต้องเล่าตอนเราอยู่กันสองคน” มันตอบผมครับ
“งั้นพวกแกกลับกันไปเลย” ผมรีบไล่ไอ้เพื่อนสองตัว เอ้ย สองคน จนโดนไอ้บูมมันตบเหม่งเบาๆ
“ถ้าฉันกลับแกก็ปล้ำพี่ธีมอะดิ ฉันยอมไม่ได้ พี่ธีมเป็นของฉัน” ไอ้เกลือทำน้ำเสียงดัดจริตใส่ แรดจริงๆเลยเพื่อนผม
“พี่ธีมเขาทศนิยมดี เขาไม่เอาแกหรอกไอ้เกลือ” ไอ้บูมแปรพักตร์แล้วครับ เริ่มกัดกันเอง
“รสนิยมไหมแก” ผมแก้แทนให้ กลัวมุขมันจะแป๊ก
“ขอบใจที่ช่วยแก้ผ้า”
“แก้ให้!!” คราวนี้ผมกับไอ้เกลือช่วยแก้พร้อมกัน ไอ้โหดมันนั่งขำ ตลกละซี่ รู้ยัง พวกผมไม่ได้มีดีแค่หน้าตาหรอกนะ แต่เป็นพวกพกมุขมาเต็มกระเป๋า เล่นกันเข้าไป ขำบ้างไม่ขำบ้างขอให้ได้เล่น
“ไอ้นาว แกเป็นไงบ้าง แล้วไอ้บิวละ” ไอ้จอมที่เพิ่งเดินเข้ามาในบ้านรีบเอ่ยปากถาม แต่พวกผมไม่ได้ตอบมันหรอกครับ เพราะสายตาของพวกผมกำลังมองไปยังคนที่เข้ามาพร้อมกับมัน
ชายหนุ่มรูปร่างสูงโปร่ง หน้าตาดี ผิวสีน้ำผึ้ง คิวคมเข้ม ดวงตาเรียวยาวแต่สุกใส จมูกโด่งสวย มุมปากหยักขึ้นเหมือนคนที่ยิ้มตลอดเวลา ฟันขาวเหมือนไข่มุกเรียงสวยงาม เขาคือใครกัน ไอ้จอมมันพาใครมา
“เรื่องมันยาวอะพวกแก เอาไว้ค่อยเล่าที่มาที่ไป รอไอ้บิวมาก่อน แต่รู้จักเอาไว้ก่อนแล้วกัน นี่พี่ธีม ไอ้เกลือ ไอ้บูม ไอ้นาว” ไอ้จอมมันแนะนำพวกผม น้องเขายกมือขึ้นไหว้ พวกผมรับไหว้กันแทบไม่ทัน รอยยิ้มใสซื่อที่ส่งมา ผมรู้สึกถูกชะตาในทันที
“ส่วนนี่ น้องทัส ไททัส” ไอ้จอมแนะนำเสร็จน้องเขายิ้มให้พวกผมอีกครั้ง ก่อนจะเอ่ยปากทักทายพวกผม ซึ่งคำทักทายของน้องทัส ทำให้พวกผมอ้าปากค้างไปต่อไม่ถูกเลย
“มา โต อา คา”
..อะไรคือ มา โต อา คา ไอ้จอม!!! แกไปเก็บน้องคนนี้มาจากไหนวะ พูดดดดดดดดดด...........
โปรดติดตามตอนต่อไปค่ะ
ตอนพิเศษสั้นๆต้อนรับวัน วาเลนไทน์
โปรดรอการรีไรท์ค่ะ ขอบคุณค่ะ
“No matter how your heart is grieving, If you keep on believing, the dream that you wish will come true.”
“ไม่ว่าคุณจะเศร้าโศกแค่ไหน ถ้าคุณไม่หยุดที่จะเชื่อ วันหนึ่ง ความฝันของคุณจะเป็นจริง”
– Cinderella