-
:angry2: :fire: :angry2: :fire: :angry2: :fire:
ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ
สรุปข้อสำคัญดังนี้
1.ห้ามละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
2.ห้ามโพสต์ข้อความที่ไม่เหมาะสมและเกิดความขัดแย้ง
3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่นี่หรือที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อขออนุญาตเจ้าของเรื่องก่อนนะครับ
4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมลล์ บอกเมลล์ แลก msn หรือคบหาพูดคุยกันในเล้า
โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลล์ของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอม
▲▼ กรุณาอ่านเพิ่มเติมที่นี่ ▲▼
บทที่ 1 วันแห่งมหาวิปโยค ( DDD : Double Disaster Day )
“ SOS please someone help me,it’s not healthy to….” เสียงมือถือผมดังขึ้นมาตอนเช้า โอ้ววววววว์ครายโทรมาเนี่ยะ
“ สวัสดีครับ อี้พูดสายครับ “
“ เอ่อ นี่คุณอี้ที่อยู่บริษัท....ใช่ไหมค่ะ “ เสียงผู้หญิงในสายถามผมมา
“ ใช่ครับ มีอะไรให้รบกวน เอ๊ย รับใช้ไหมครับ “ ที่จริงผมอยากจะกัดเธอมากกว่า โทรอะไรย่ะตอนหกโมง รู้ไหมเนี่ยะว่าผมนอนกี่โมงเมื่อคืน
“ ดิชั้นชื่อแอ๋วน่ะค่ะ คือว่าได้เบอร์มาจากคุณบีน่ะค่ะ ตอนนี้ทางเราต้องการ.........” แล้วทางชะนีแอ๋วก้อร่ายความต้องการของเธอมาซะยืดยาว
“ ด่วนไหมครับ” ผมตอบกลับไป “ รอสักสิบโมงได้ไหมครับ คือตอนนี้ยังอยู่บ้านอยู่เลยอ่ะครับ ไว้พอผมถึงออฟฟิซแล้วจะจัดให้น่ะครับ”
“ไม่ได้ค่ะ”หล่อนตอบเสียงสูง “ทางลูกค้าต้องการเดี๋ยวนี้ รบกวนหน่อยน่ะค่ะ”
“ เอ่อออออ ขอพูดตรงๆน่ะครับ หลายๆครั้งก้ออย่างนี้ แล้วพอผมทำให้ คุณก้อเลือกแบบของที่อื่น อ้างว่าด่วนๆๆๆ แต่พอทำไป งานก้อเลื่อนออกไปอีก ผมไม่อยากเสียมารยาทน่ะครับ แต่อยากให้เข้าใจผมด้วย อีกอย่างเมื่อคืนผมเพิ่งนอนตอนตีสอง เพราะว่าทำงานเก่าๆที่ค้างๆอยู่ ผมเหนื่อยน่ะครับ”ผมตอบกลับไปด้วยอารมณ์ ที่เริ่งครุกรุ่นแล้วตอนนี้
“ งั้นเดี๋ยวขอดิชั้นคุยกับเจ้านายหน่อยน่ะค่ะ แล้วจะติดต่อกลับ ตู๊ดๆๆๆๆๆ “ อ้าววางสายไปซะแล้ว ไม่มีใครสอนเรื่องมารยาทมั่งเหรอเนี่ยะ
พูดไม่ทันจะเสร็จวางสายไปซะงั้น เป็นน้องเป็นนุ่งจับตบกะโหลกเบี้ยวเลย หลังจากนั้นผมก้อนอนต่อ ขอบอกว่าเหนื่อยมากกกกกกก
“ Kelly can u handle it,Michelle can u handle it……” เสียงมือถือผมดังขึ้น โอยยยยยยอะไรเนี่ยะเพิ่งนอนได้ไม่ถึง
ห้านาทีเลย โทรมาอีกแล้วใครเนี่ยะ เอ๊ะ เสียงนี้เราตั้งไว้สำหรับกลุ่มที่ทำงานนี่หน่า ตายแล้นนนนนน เจ้านายโทรมา
“ หวัดดีครับ พี่ติ๊บ มีอะไรเหรอครับ “ ผมพูดไปพยายามทำเสียงให้ปกติที่สุด
“ นี่ชั้นโทรมาเนี่ยะ ก้อต้องมีอยู่แล้วล่ะ ว่าแต่ว่า ทำไมแกไปปฏิเสธงานลูกค้าล่ะ รู้ไหมเนี่ยะเจ้านายเค้าโทรมาด่าพี่แล้ว “เจ้านายผมพูดด้วยอารมณ์ที่
รู้เลยว่าโกรธผมมาก ตายแน่ๆอี้ จะตกงานไหมเนี่ยะ
“ ผมไม่ได้ปฏิเสธน่ะครับ แค่บอกว่าให้รอหน่อย เด๋วเข้าออฟฟิซแล้วผมจะไปทำให้นี่ครับ “ ผมพยายามใช้เหตุผลตอบเค้าไป แต่เจ้านายผมน่ะสิ เหอะๆ
“ ไม่ได้ ตื่นเดี๋ยวนี้เลย ไปทำให้เค้าเดี๋ยวนี้เลย ทีเวลาแกขอไปทำงานนอก ชั้นไม่เคยว่าเลยน่ะ แค่ทำเพื่อบริษัทนิดหน่อยไม่ได้รึไง รู้งี้ชั้นไม่น่าขึ้นเงินเดือน กับค่าคอมฯให้เลย นี่ถ้าคนอื่นในบริษัทรู้ว่าแกได้เงินเดือนขนาดนี้น่ะ ทั้งๆที่อยู่มาแค่ปีกว่า ชั้นคงโดนเขม่นแน่เลย “ เจ้านายผมบ่นมาซะยืดยาว
“ แต่พี่ติ๊บจำไม่ได้เหรอว่า คราวที่แล้วก้ออย่างนี้ แล้วก้อปิ๋ว นี่มันหลายครั้งแล้วน่ะครับ “ ผมตอบกลับไปโดยพยายามใช้เหตุผลมากๆกับเค้า
“ ไม่มีแต่ ทำตามที่ชั้นสั่ง ไม่งั้น..... รู้ดีน่ะว่าอะไร หึๆๆๆๆ “ แน่ะ บังคับแล้วยังมาขู่อีก อยากจะบ้าตาย
“ ได้คร๊าบบบบบบบบ บอสสุดที่เลิฟ เดี๋ยวข้าน้อยจะหอบเอาร่างเหี่ยวๆนี้ไปทำงานให้นังลูกค้ามาจากสวรรค์นั่น เดี่ยวนี้น่ะครับ “
“ ดีมาก ไม่เสียแรงที่อุตส่าห์ ปั้น ผลักดัน และไว้ใจ จำไว้น่ะ ถ้าแกไม่ได้ชั้น.......” แล้วก้อพร่ามซะยืดยาวถึงคุณงามความดีที่แกได้ทำให้ผมมา จะว่าไปแล้ว พี่ติ๊บก้อเป็นเจ้านายที่ดีคนนึงเลยน่ะครับ อาจจะปากร้าย และไร้เหตุผลไปหน่อยในบางครั้ง แต่แกก้อช่วย และสอนผมหลายๆอย่าง อย่างตอนแรกๆที่ผมได้เข้ามาทำงานที่บริษัทแก ช่วงนั้นแกจะอารมณ์เสียบ่อยมาก ลงที่ผมตลอด จนผมอยากจะลาออกวันล่ะ สามร้อยรอบ แต่พออยู่ๆไป ด้วยความขยัน ความมุ่งมั่น และกระตือรือร้นของผมทำให้แกเริ่มพูดจาดีขึ้น อารมณ์เย็นลง ( คนที่ทำงานบอกว่าช่วงที่แกปี๊ดบ่อยๆอ่ะ เพราะว่าเพิ่งเลิกกะแฟน โถๆๆๆๆ) จากนั้นผมก้อเริ่มมีผลงานมากขึ้นในเวลาอันรวดเร็ว มีรายได้เข้าบริษัทมากมาย แกก้อเลยขึ้นเงินเดือนให้ผมอีก จากสตาร์ทใหม่ ให้ 30,000 บาท พอผ่านโปรฯไป 4 เดือน เพิ่มขึ้นไห้เป็น 50,000 บาท บวกกับค่าเปอร์เซนต์จากรายได้ทั้งหมดอีก 7% สรุปแล้วเดือนนึงผมได้เงิน มากโขอยู่เหมือนกัน ( ไม่รวมกับการที่ผมรับจ๊อบมากมายก่ายกอง อิๆๆๆ ) หนำซ้ำแกรู้ว่าผมเคยมีงานนอกรับจ๊อบต่างๆมากมาย แกก้อเริ่มให้ผมรับงานได้บ้าง แต่มีข้อแม้ว่าจะต้องติดต่อได้ตลอด เพราะว่าลูกค้าทำงานไม่มีเวลาหยุด หรือพัก ซึ่งตรงนี้ผมก้อเข้าใจ และปฏิบัติ จากการที่เจ้านายผมทำกับผมอย่างนี้ ส่งผลไม่พอใจให้กับพนักงานคนอื่นๆเหมือนกัน บ้างก้อกัด แขวะผมบ้าง ส่วนมากผมจะไม่ค่อยตอบโต้หรอก เบื่อพวกขี้อิจฉา มีบางคนไม่รู้เป็นอะไร อยู่ดีๆก้อไม่คุยกะผมซะงั้น แต่ผมไม่สนใจหรอก อยู่ใครอยู่มันก้อได้ แล้วนี่ถ้าคนอื่นๆมารู้ว่า เจ้านายผมขึ้นเงินเดือนให้อีก 30% ตอนปีใหม่ พวกกับโบนัส อีก 4 เดือน ผมคงโดนแบนตายแน่ๆ แต่ถ้าจะพูดแล้ว เงินที่ผมได้มามันก้อคุ้มค่าน่ะครับ ผมยอมรับว่าผมทำงานหนักจริงๆ อาจจะไม่เข้าออฟฟิซเช้า แต่ผมกลับดึกเป็นประจำ บางทีตีหนึ่งตีสองยังต้องมานั่งส่งเมลล์เลย อนาจชีวิตแท้ แต่ก้อสู้ๆ เพื่อครอบครัว และ ปากท้อง
หลังจากวางสายเจ้านายแล้ว ผมก้อต้องรีบอาบน้ำ เพื่อรีบไปทำงานให้ลูกค้าชะนีศรี ที่ถูกส่งมาจากสวรรค์นั่น ผมใช้เวลาอาบน้ำไม่นานครับ สิบนาที กับแต่งตัวอีกห้านาที แล้วก้อต้องรีบวิ่งไปนั่งมอไซค์ ไปทำงาน ปกติผมจะนั่งรถสองแถวครับ มันถูกว่ามอเตอร์ไซค์เยอะ แต่ถ้ารีบจริงๆ ก้อต้องพึ่งพี่วินฯ
( ขอเรียนสั้นๆว่าพี่วินน่ะครับหวังว่าเพื่อนๆคงเข้าใจ ) คิดดูน่ะครับ นั่งรถสองแถว เจ็ดบาท นั่งพี่วินฯ หกสิบบาท แพงกว่าเห็นๆแต่ก้อต้องยอมครับ
“ อ้าวคุณ วันนี้ไม่นั่งรถสองแถวเหรอ เห็นปกติไม่นั่งมอไซค์นี่ แล้ววันนี้ไปไหนครับ“ พี่วินคนนึงแซวผม
“ จะไปทาวน์ อิน ทาวน์ แล้วก้อไม่ต้องถามมากเลย ผมรีบ พูดมากเสียเวลาสตาร์ทรถ ถ้าลูกค้าผมด่า ผมจะมาเอาค่าปรับกับพี่น่ะ “ ผมขู่ไป สะใจจิมๆเลย
“ ครับๆๆๆๆ แหม แซวไม่ได้เลยน่ะ เดี๋ยวผมจะเร่งความเร็วสุดๆเลยน่ะครับ จะได้ไม่เสียเงินค่าปรับ อิอิ “ ผมไม่ตอบเค้าไป ขี้เกียจต่อความยามสาวความยืด ตามปกติแล้วผมจะมีมนุษย์สัมพันธ์ดีกับคนทั่วไป แต่ถ้าใครทะลึ่งตึงตัง ไม่มีมารยาท ผมก้อจะวางท่าหยิ่งๆใส่ ต้องป้องกันตัวหน่อยล่ะครับ ตอนนั่งรถไป โอ้โห อะไรมันจะขับเร็วขนาดนี้อ่ะ แซงซ้าย แซงขวา แต่ผมก้อบอกแล้วน่ะว่าไม่รีบขนาดนี้ แต่เค้าไม่ฟัง เหมือนว่ายิ่งยุแล้ว.........
เอี๊ยดดดดดดดด ปั้ง ตายๆๆๆๆ ก้อไอ้พี่วินน่ะเดะ มันดันไปสอยเอาตูดรถเบนซ์คันสีบรอนซ์ทองคันนึงให้ ตายแล้วทำไงดีเนี่ยะ
“ โอ๊ยพี่ อะไรเนี่ยะ ผมบอกแล้วใช่ไหมว่าให้ระวัง นี่จะทำไงเนี่ยะ ผมยิ่งรีบๆอยู่น่ะ “ ผมพูดออกไปด้วยความโกรธ
“ โถ่น้อง ไม่เห็นเหรอก้อไอ้รถคันนี้มันเบรกกระทันหันอ่ะ พี่เลยเบรกไม่ทัน “ เขาแก้ตัว ขับซะขนาดนั้นเบรกทันก้อเจ๋งแล้ว
“ อะไรว่ะ “ เสียงเจ้าของรถพูด ขณะกำลังเดินออกมา ดูรถ “ นี่ขับประสาอะไรอ่ะ แล้วนี่มีปัญญาชดใช้ใช้ไหม “ ผมพูดกึ่งตะโกน
“ ก้อพี่ดันเบรคกระทันหันอ่ะ แล้วผมก้อเบรกไม่ทัน ขอโทษทีน่ะครับ “ พี่วินตัวดีพูดขึ้น น้ำเสียงหงอๆ
“ ไปคุยกันที่โรงพักเลย ชั้นไม่ยอมหรอก นี่ชั้นก้อรีบๆด้วย แย่ชะมัด นายด้วยน่ะ ไปด้วยกันหมดนี่ล่ะ “ เค้าพูดขึ้นแกมบังคับ
“ เกี่ยวอะไรอ่ะ ผมไม่ได้สั่งให้เค้ามาขับชนรถคุณซะหน่อย ตามกฎหมายแล้วผมไม่มีส่วนเกี่ยวข้องด้วย ผมรีบมาก ไปก่อนน่ะ “ ผมรีบตัดบทแล้วชิ่ง
ขึ้นพี่วินอีกคันนึงที่ผ่านมา ก้อคนมันรีบนี่ ไม่ได้ไม่อยากรับผิดชอบซะหน่อย แต่มันก้อไม่เกี่ยวกับผมซะหน่อย
“ อ้าวววววว ชนแล้วหนีเหรอ เฮ้ย เดี๋ยวก่อน “ ว่าแล้วผมก้อบอกให้พี่วินรีบบึ่งรถออกไป ตอนออกไปผมเห็นเค้าพูดอะไรไม่รู้ ผมไม่ได้ฟัง แต่พี่วินตัวดีสิ ยืนตัวลีบอย่างสงบเสงี่ยม น่าสงสารอยู่หรอก แต่ทำไงได้ ใครบอกให้ขับเร็วและไม่ระวังเองนี่
.............
ตอนนี้ไม่ต้องใส่หัวเรื่องแล้วนะ ว่านิยายหรือเรื่องเล่า นอกจากเรื่องสั้น ถึงจะใส่จ้า
-
:impress3: o22 :impress3: o22
:z2: :z10: :z2: :z10: :z2: :z10:
แนะนำ ตัวละคร
อี้ อายุ 24 ปี สูง 165 ซม. หนัก 58 กก.
รูปร่างหน้าตา - ตัวเล็กๆ ผิวเนียนสวยสีน้ำผึ้ง รูปร่างสมส่วนเพราะออกกำลังกายบ้าง ตาโตสวยคม ขนตาเป็นแพยาว คิ้วเข้ม จมูกโด่ง มีเขี้ยว
อาชีพ - ออร์กาไนซ์เซอร์,โมเดลลิ่ง ,ช่างแต่งหน้า,ครูสอนศิลปะป้องกันตัว,ไกด์นำเที่ยว,ครูสอนเต้น ,ล่าม ความใฝ่ฝัน อยากมีร้านอาหารเป็นของตัวเอง.
อุปนิสัย - ร่าเริง ตลกขบขัน บางครั้งขี้วีน และอารมณ์ร้อน ตรงไปตรงมา ใจแข็ง มีเหตุผล บางทีชอบเอาชนะ ติดเพื่อน ชอบเที่ยว เต้นรำ และดื่มมาก
พื้นฐานชีวิต – มาจากครอบครัวฐานะปานกลาง ตอนเล็กๆพ่อไปทำงานต่างประเทศเลยพอมีรายได้บ้าง มีพี่น้องห้าคน มีพี่ชายสองคน พี่สาวสองคน อี้เป็นลูกคนสุดท้อง ตอนเรียนก้อหางานพิเศษทำเพื่อหารายได้ใช้ส่วนตัวแม้ว่าทางบ้านจะส่งเสียเป็นอย่างดี แต่อี้กลับชอบทำงานเพื่อเก็บเงินเองมากกว่า ปัจจุบันนี้พ่อได้กลับจากต่างประเทศแล้วทำให้อี้คิดว่าถึงเวลาต้องหารายได้ดูแลพ่อและแม่ ทำให้อี้รับทำงานเยอะแยะมากมาย ทั้งนี้ทั้งนั้นเนื่องจากอี้เป็นคนนิสัยดี เข้ากับคนง่ายและจริงใจ ทำให้มีคนเอ็นดูและมอบงานให้อี้ทำเสมอ ทำให้อี้มีรายได้มาเลี้ยงดูพ่อแม่อย่างพอเพียง และตอนนี้กำลังเก็บเงินสร้างบ้านโดยที่ไม่ให้พ่อแม่รู้ กะว่าจะเซอร์ไพรส์พวกท่านซะหน่อย
ประวัติความรัก – เคยมีแฟนมา 3คน คนแรกตอนอายุ 19 คบกันได้ไม่นานนักก้อเลิก จากนั้นมีอีกคน ตอนอายุ 21 คนนี้คบนานหน่อย แต่สุดท้ายก้อเลิกกัน หลังจากแฟนคนที่สองอี้ก้อไม่ค่อยได้คบใครเท่าไหร่ มุ่งประเด็นไปที่การทำงาน และเพื่อนๆมากกว่า อี้เป็นคนติดเพื่อนๆมาก พอมาคนปัจจุบัน คบมาได้เกือบสองปีแล้ว คนนี้อี้รักมากเพราะว่า เค้าดีกับอี้มากๆ เอาใจใส่ ดูแลทุกอย่าง ถึงแม้อี้จะรักแฟนมากยังไง อี้ก้อยังไม่ทิ้งเพื่อนเหมือนที่เพื่อนๆ
ชอบทิ้งอี้เวลามีความสุขกับแฟน แต่อี้ไม่สนใจและเข้าใจเพื่อนๆดี
-
o22 :z2: o22 :z2: o22 :z2: o22 :z2:
พอสักแป๊บผมก้อมาถึงออฟฟิซ แล้วรีบวิ่ง สี่คูณร้อย ไปที่โต๊ะตัวเอง แล้วปั่นงานอย่างที่นังลูกค้าชะนีศรีสวรรค์ต้องการ ( เปลี่ยนชื่อตามอารมณ์ อย่าว่าผมน่ะ ก้อคนมันโกรธนี่ ) จะบ้าตาย ถ้าทำงานดึกผมไม่เคยบ่น แต่ทำงานเช้านี่สิ โอ๊ยยยย นรกชัดๆ นี่ก้อเพิ่งหกโมงสี่สิบห้าเอง ทำไปได้สักพักงานผมก้อเสร็จ แล้วจัดการส่งไปให้ชีด้วยความรวดเร็ว เฮ้ออออออเหนื่อยชะมัด
“ คุณแอ๋วใช่ไหมครับ นี่อี้น่ะครับ ผมส่งงานไปให้คุณแล้วน่ะครับ รบกวนเช็คด้วยน่ะครับ “
“ ได้ค่ะ แหม ขอบคุณมากน่ะค่ะ ไม่นึกว่าคุณอี้จะมาทำให้จริงๆ เดี๋ยวงานนี้แอ๋วจะดันให้น่ะค่ะ “ หล่อนพูดเสียงสดใส
“ ไม่เป็นไรครับ มันคือหน้าที่ ลูกค้าคือพระเจ้า สั่งอะไรมา ผมย่อมต้องทำตามอยู่แล้วครับ “ ผมแอบกัดไป “ เรื่องดันไม่ดัน ก้อสุดแล้วแต่ทางลูกค้าจะพิจารณาแล้วล่ะครับ ผมก้อได้แต่หวังว่า จะได้งานนี้จริงๆ เพราะว่าผมต้องทำงานนอกเวลาปกติ “ แอบกัดอีกแล้ว ก้อคนมันโมโหนี่นา
“ ค่ะๆๆๆๆ ยังไงก้อขอบคุณน่ะค่ะ งานนี้ถ้าได้ คุณได้เป็นล้านเลยน่ะค่ะ “ เธอตอบกลับมาเสียงหวานอย่างไม่รู้ว่าผมกัดเธอไป
“ ขอให้ได้เหอะครับ ถ้าได้เจ้านายผมคงรักผมตายเลย แค่นี้ก่อนน่ะครับ ทราบผลยังไงโทรมาบอกผมด้วยน่ะครับ “ ผมรีบตัดบท
ตู๊ดๆๆๆๆๆๆ อะไรนี่สายตัดไป ยัยนี่ไม่มีมารยาทเอาซะเลย จากนั้นผมก้อทำงานอื่นๆของผมไป ง่วงนอนชะมัดเลย แต่ก้อนอนไม่หลับอ่ะ เลยไปชงกาแฟมาดื่มซะหน่อย
จากนั้นวันนั้นทั้งวัน เป็นเหมือนนรกสั่ง หรือสวรรค์แกล้งก้อไม่ปาน มีแต่ปัญหามากมายให้แก้ ผมล่ะเซ็งมากๆ เจ้านายตัวดีก้อไม่มาออฟฟิซอีก
ผมก้อต้องแก้ปัญหาแทนเค้าอีก เบื่อชะมัดยาด แล้วดันมามีงานจ๊อบนอกอีกจากพี่ก๋อม โทรเข้ามาบอกว่าให้ไปช่วยงานหน่อย วันนี้มีฟังค์ชั่นงานแสดงเพชรไม่มีคนแต่งหน้า และคนจัดเสื้อผ้า ผมไม่อยากรับ แต่พี่ก๋อมบอกว่าช่วยๆหน่อย งานนี้เค้าให้เยอะน่ะ พอพูดเรื่องเงินปุ๊บ ผมก้อรับปากทันที ก้อทำไงได้ล่ะ คนมันอยากได้เงินนี่ เสร็จแล้วผมก้อทำงานต่อไป จากนั้นช่วงบ่าย นังลูกค้าชะนีศรีสวรรค์ก้อโทรมาอีก บอกว่าจะคอมเฟิร์มงาน แต่ขอต่อราคาหน่อย เพราะว่าลูกค้าสู้ไม่ไหว ผมบอกไปว่าราคานี้ผมไม่ได้เป็นคนตั้ง ลูกค้าต่างหากเป็นคนตั้ง ชีบอกว่า ถ้าไม่ลด ลูกค้าจะเลือกของอีกที่นึง แล้วถ้าเจ้านายผมรู้ ผมก้อคงโดนด่า หรืออาจจะ...... แหมมาขู่อีก ผมเลยตอบตกลงไป อยากจะบ้าตาย ทำไมลูกค้าสมัยนี้เห็นแก่ได้ เอารัดเอาเปรียบกันจัง
นี่ถ้าเป็นสมัยก่อนน่ะ ผมไม่ยอมหรอก ถ้ารู้ว่าไม่คุ้ม แต่เดี๋ยวนี้ไม่ได้แล้ว เราไม่ทำคนอื่นก้อทำ เฮ้อ ก่อนจะตกลงกันชียังมีหน้ามาบอกว่า เงินมีให้แค่นั้น แต่จะเพิ่มให้ผมต่างหากอีกห้าหมื่น ดูสิๆ มีใต้โต๊ะไป แต่ผมปฏิเสธไปเพราะว่า แม่สอนไว้ว่า คนเราจะดี จะชั่ว จะอยู่ได้นานเพราะความซื่อสัตย์นี่หล่ะ
ยัยนั่นยังมีหน้ามาบอกว่าผมเป็นคนดีจริงน๊า แหมเป็นคนอื่นคงรับไปแล้ว ผมบอกเธอไปว่า เธอไม่ควรทำอย่างนี้น่ะ ถ้าคนอื่นรู้จะเสียเอา ชีก้อหัวเราะ
ไม่ได้สะทกสะท้านอะไรเลย คนสมัยนี้ เงินตรามันกำหนดบัลดาลทุกอย่างได้จริงๆ ทำคนดีให้เป็นคนเลว แต่เงินน่ะ ซื้อผมไม่ได้หรอก ฮ่าๆๆๆ
“ คำถามสุดฮอต อีหยังคึ๊ดฮอด แต่กอดบ่ได้..... “ เสียงมือถือผมดังขึ้น เสียงเพลงนี้ผมตั้งไว้กับเบอร์สุดที่รักของผม( แฟนผมชื่อ อ้วนครับ )
“ หวัดดีครับ อ้วน ว่าไงครับ “ ผมพูดออกไปด้วยเสียงหวาน แหมขอนิดนึงเครียดมาทั้งวัน แฟนโทรมาก้อดีใจเป็นธรรมดา
“ แหมคิดถึงนี่ครับ เย็นนี้ตัวเองว่างไหม เราไปกินข้าวกันน่ะ “ แฟนผมตอบกลับมาด้วยเสียงหวานพอๆกัน ( เพื่อนๆอย่าเพิ่งอ้วกน่ะครับ )
“ เค้ามีงานรับจ๊อบตอนหกโมงอ่า เอาไงดีอยากเจอตัวเองเหมือนกัน เอางี้ไหม ตัวเองออกจากออฟฟิซเร็วหน่อยได้ไหม เจอกันซักบ่ายสี่โมงครึ่ง
แล้วเราไปหาอะไรอร่อยๆกินกินดีไหมครับ “ ผมเสนอไป เพราว่าถึงจะยุ่งยังไงก้ออยากเจอแฟนอยู่ดี
“ อืมได้ครับๆ แล้วยังไงเจอกันน่ะครับ วันนี้เค้ามีของจะให้ด้วย “
“ โอเคครับ แล้วเจอกันน่ะ อยากรู้จักว่าตะเองจะเอาอายัยให้เค้าอ่ะ แต่ตอนนี้ขอทำงานก่อนน่ะ เดี๋ยวคนแถวนี้ว่าเอา ยิ่งฟันคมๆกันอยู่ “
พอวางสายแล้วก้อทำงานต่อ เพราะว่าไม่อยากคุยนาน เดี๋ยวคนที่ทำงานจะแขวะเอา บางคนก้อแขวะเล่น บางคนก้อแขวะจริง ผมล่ะไม่เข้าใจเลยจริงๆ
ว่าทำไมคนเราต้องพูดเรื่องของคนอื่นด้วย ถ้าไม่พูดก้ออยากรู้อยากเห็นเรื่องชาวบ้าน เฮ้ออออ แต่เรื่องอย่างนี้มันมีทุกที่ในสังคมแหละ ทนๆเอาหน่อยล่ะกันว่าแต่ว่า ไม่ใช่ทกคนในออฟฟิซจะแย่หรอก คนเราก้อมีดีมีร้ายบ้าง ที่ออฟฟิซผมมีอยู่ สิบคน สามคนทำแผนก ต่างประเทศ สองคนทำแผนกในประเทศ คนนึงทำบัญชี คนนึงทำกราฟฟิคและถ่ายรูป คนนึงคือเมสเซนเจอร์ คนนึงเป็นแม่บ้าน และเจ้านายผม ปกติเจ้านายก้อจะทำหน้าที่เดียวกับผม หลังๆมานี้แกวุ่นวายกะน้องๆแกมากไปหน่อย เลยไม่มีเวลาทำงานซะงั้น แล้วก้อยกลูกค้าทั้งหมดมาให้ผมทำซะงั้น แกบอกว่าผมเอาลูกค้าอยู่ทำๆไปเหอะ แต่ผมว่าอีกนัยนึงแกก้ออยากให้ผมยุ่งๆ จะได้ไม่ต้องออกรับจ๊อบ แต่ผมน่ะไม่ได้หรอก ผมทำงานควบคู่กันได้ เพราะคำว่าเงินตัวเดียว
พอสักเกือบๆเวลานัด ผมก้อขอเพื่อนๆที่ทำงานกลับก่อน ผมอ้างว่าวันนี้ผมมาทำงานแต่เช้า เค้าก้อบอกว่า แหมๆๆๆ มาเช้าหน่อยเดียวทำเป็นทวง
จะไปหาแฟนก้อไปเหอะ ผมก้อยิ้มๆแล้วรีบออกมาเจอกับแฟนที่นัด ร้านที่ผมจะไปเป็นร้านอาหารกึ่งผับ จัดที่นั่งทั้งในตัวอาคาร และมีโต๊ะจัดสวยๆ ข้างนอกร้าน ที่ร้านบรรยากาศดีมากๆ มีวงดนตรีสดเล่นด้านหน้าร้าน ที่ร้านนี้จะตกแต่งสไตล์โมเดิร์นหน่อยๆ มีน้ำตก มีรูปปั้นโชว์เก๋ๆ ผมเลือกนั่งรอตรงโต๊ะด้านนอกตัวร้านใกล้ๆน้ำพุ โรแมนติค ค๊อดๆ ( ขออนุญาตใช้ศัพท์เฉพาะหน่อยน่ะครับ แบบว่าถ้าพูดตรงๆมันจะหยาบไปหน่อย ) ผมนั่งรอสักสิบนาทีแฟนผมก้อเดินกึ่งวิ่งเข้ามาในร้าน แฟนผมนี่ครับ ลักษณะรูปร่างก้อ ขาวๆ หน้าตี๋ๆ ท้วมๆหน่อย ( สเป็คผมเลย )
“ รอนานไหมครับที่รัก รถติดมากมายอ่ะ “ อ้วนแฟนผมพูดขึ้น
“ ไม่นานหรอกครับ อีกอย่างเค้าก้อมาก่อนเวลาด้วย ก้อมันใกล้ที่ทำงานนี่ “
“ สั่งอะไรกันกินดีล่ะ ผมหิวมากเลยน่ะ หิวข้าว แล้วก้อหิวตัวเองด้วย อิอิ เมื่อไหร่น๊า “ อ้วนพูดขึ้นขำแต่แฝงไปด้วยความทะลึ่ง
“ นี่ๆๆ น้อยๆหน่อย นี่ร้านอาหารน่ะ เก็บอาการหื่นด้วยน่ะ เดี๋ยวมาปล้ำเค้าในร้านทำไงอ่า “ ผมแย้งขึ้นมา
“ ก้อไม่เห็นสนใจเลย “ แหน่ะๆๆๆ มิได้นำพาเลย
“ พอเลย น้องครับสั่งอาหารหน่อย พี่เอา กุ้งแช่น้ำปลา ปีกไก่แช่เหล้า ปลากะพงทอดน้ำปลา เอา...... “ ผมสั่งอาหารไปแต่อ้วนเบรกเอี๊ยดดด
“ ตะเอง กินไรนักหนาอ่ะ แล้วจะกินหมดไหม” เค้าขัดแล้วเปลี่ยนมากระซิบ “ เค้ามีเงินไม่เยอะน่ะตะเองก้อรู้อยู่ “ เค้ากระซิบเสียงค่อยมาก
“ โอ๊ยยยยย อย่างกหน่อยเลย ทีเวลาเอาไปทำอย่างอื่นยังทำ ได้เลย ไม่เป็นไร เค้าจ่ายเยอะกว่าก้อได้ เบื่อจัง “ ก้อจริงอย่างที่ผมพูดน่ะครับ แฟนผมน่ะชอบงกอะไรไม่เป็นเรื่อง แต่พอมีบางเรื่องไม่สมควรดันจ่ายซะงั้น คือผมไม่ค่อยชอบคนไม่สปอร์ต แต่อย่างอื่นเค้าดีหมด
หลังจากสั่งอาหารมาแล้ว เราก้อลงมือทานอย่างเอร็ด อร่อย อาหารร้านนี้เค้าขึ้นชื่อมาก เราทานไป ก้อคุยเรื่องสัพเพเหระไปเรื่อย เค้าก้ออ้อนผมอย่าง
นั้น อย่างนี้ ผมน่ะก้อชอบหรอก แต่แบบว่าบางทีมันเลี่ยนไง แบบว่าผมส่วนมากผมเป็นคนพูดตรงๆ เลยไม่ค่อยชินคำพูดอะไรอย่างนี้ ( ขอรวบรัดหน่อยน่ะครับ เนื่องจากถ้าอธิบายจริงๆแล้ว ไดอะล็อคมันค่อนข้างยาวน่ะครับ ) ทานกันเสร็จ อ้วนก้อบอกว่ามีอะไรให้ผม พร้อมกับ หยิบกล่องสี่เหลี่ยมขึ้นมาจากกระเป๋า ใช่เลยสิ่งนั้นเป็นสิ่งที่ผมชอบ เครื่องสำอางนั่น ขอบอกว่าผมเป็นคนบ้าเครื่องสำอางมั๊กมากกกกก ก้อผมเป็นช่างแต่งหน้าด้วยนี่ครับ เลยสนใจเรื่องของพวกนี้ด้วย ผมก้อขอบคุณไป ยังไม่ได้ทันของ เค้าก้อพูดว่าผมยังจำได้ไหม ว่าผมเคยสัญญาว่า ผมจะยอมเค้าจริงๆ ไม่ใช่แบบที่ผ่านๆมา คือ ผมจะเป็นคนไม่ชอบมีเซ็กส์เท่าไหร่อ่ะครับ ผมว่าคนเรารักกัน กอดกันก้อน่าจะพอ แต่ถ้าอยากปลดปล่อยก้อช่วยกันได้บ้าง ผมน่ะในอดีตก้อเคยมีอะไรกับแฟนบ้าง แต่ไม่บ่อย บอกตรงๆผมไม่ค่อยชอบ อีกอย่างผมกลัวโรคอ่ะ แม้ว่าจะรู้ว่าแฟนผมแต่ละคนจะสะอาดแค่ไหนผมก้อกลัวน่ะครับ แล้วแต่ละครั้งผมก้อจะเป็นคนกระทำ ผมไม่ยอมเป็นฝ่ายโดนกระทำหรอก แต่อ้วนนี่สิเค้าก้อเป็นคนกระทำเหมือนกัน ที่ผ่านมาผมและเค้าก้อช่วยๆกันบ้าง แต่เค้ามักจะขอข้างหลังผมเสมอ ผมก้อบ่ายเบี่ยงมาตลอด แต่มาวันหนึ่งเค้าบอกว่าเค้ารักผมมาก ทำยังไงผมถึงจะยอมให้เค้ากระทำข้างหลังผมซักที ผมบอกว่าวันเกิดเค้าปีนี้ ไม่แน่ผมอาจจะยอม อ้วนเลยมาทางถามผม ผมเลยบอกว่าไปว่า ไว้ถึงวันเกิดเค้าค่อยว่ากันอีกที เค้าบอกว่าเค้าใจร้อนรอถึงวันนั้นไม่ไหวหรอก ขอผมก่อนคืนนี้เลย ผมบอกว่าถ้ารอไม่ไหวก้อไม่ต้องรอ หาคนอื่นไปก่อน( ปากดีอีกต่างหาก ) เค้าก้อบอกว่า เค้าไม่เคยคิดมีใคร เค้ารักผมคนเดียวอย่างนั้นอย่างนี้ ผมเลยบอกว่าค่อยว่ากัน
จากนั้นผมก้อดูนาฬิกาแล้วก้อบอกเค้าไปว่า ใกล้เวลาแล้วผมต้องรีบไป ถ้ายังไงจะโทรหา แล้วผมก้อสั่งเช็คบิล สรุปแล้วผมออกเองทั้งหมด เฮ้อออออ ช่างเหอะ จากนั้นผมก้อรีบไป นั่งมอไซค์เลยครับ เพราว่ารถติดมากกกกกก วันนี้เป็นวันศุกร์สิ้นเดือนด้วย คนคงจะออกไปเที่ยวกัน แต่ทำไมต้องเป็นวันนี้ด้วย พอนั่งไปซักพักนึง โอ้ววววว์พระเจ้ายอด มันจอร์จมาก ฝนดันตกอีกหนักด้วย ตอนแรกที่วินถามว่าจะฝ่าไปไหม ผมบอกว่าผมรีบต้องฝ่า เดี๋ยวเพิ่มเงินให้ แล้วนั่งไปอีกซักหน่อยฝนก้อตกลงหนักมากๆ จนพี่วินบอกว่า ถ้าไม่พักก่อนเค้าก้อจะไม่วิ่งผมก้อเลยต้องยอม ทำไงได้ล่ะ ตอนนี้เลือกอะไรไม่ได้เลย ผมพักอยู่สักสิบห้านาที ฝนไม่มีทีท่าจะหยุด มองดูเวลาก้อเลยมาสิบนาทีได้แล้วด้วย ตายๆๆๆๆ ผมเลยบอกพี่วินว่า พาผมฝ่าไปหน่อยเหอะ เย
เดวชะตาผมขาด เค้าบอกว่ารออีก5นาทีได้ไหม ถ้าเบาลงจะพาฝ่า และแล้วสวรรค์ก้อไมได้แกล้งผมซะทีเดียว ฝนก้อตกเบาลงเป็นตกปรอยๆ พี่วินเลยพาผมขับฝ่าไป สัก 20 นาทีได้ก้อถึงที่หมาย รถติดชะมัดยาด นี่ถ้าผมมาแท็กซี่คงถึงซักสามทุ่มได้ สถานที่ที่ผมไปทำงานนี่คือสถานที่ที่หนึ่งที่พวกออร์กาไนซ์มักจะมาจัดงานโชว์ หรือแสดงสินค้าต่าง เรียกได้ว่าราคาค่าเช่าแพงมากๆ ผมเคยมาทำงานที่นี่หลายครั้ง บ้างก้อมาแต่งหน้า บ้างก้อมาช่วยเค้าจัดงานบ้าง เลยค่อนข้างคุ้นเคยกับสถานที่นี้ดี สถานที่นี้อยู่แถวๆสุขุมวิท เป็นเหมือนหอประชุมใหญ่ๆ ตกแต่งอย่างสวยงาม มีลานจอดรถที่กว้างขวางเพราะว่า คนที่มาดูการแสดงสินค้าที่นี่นั้น ส่วนมากจะเป็นคนรวย หรือคนมีรถมาชมทั้งนั้น ผมถึงที่นั่นปุ๊บ ผมก้อวิ่งด้วยความรวดเร็วเข้าไปในตัวอาคาร โดยวิ่งอ้อมไปด้านข้างเพื่อเข้าไปยังหลังตัวอาคารซึ่งถูกจัดไว้ให้เป็นที่แต่งตัว แต่งหน้า พอผมไม่ถึงปุ๊บ ยัยพี่ก๋อมก้อรอผมอยู่ข้างหน้าห้องอยู่แล้ว ท่าทางกระวนกระจาย สงสัยรอผมนานแน่ๆ พอเห็นผมพี่ก๋อมก้อถามว่าทำไมมาช้า รู้ไหมเนี่ยะเจ้าของบริษัทมาจัดงานเองเลยน่ะ เค้าโกรธมาก ผมบอกไปว่า พี่น่าจะเห็นสภาพผม อย่างกะลูกหมาชิวาว่าที่น่ารักตกน้ำ ช้าไปซักครึ่งชั่วโมงคงไม่เป็นไรหรอก พอไปถึงข้างในผมก้อโดนเลย
“ นายใช่ไหมชื่ออี้ แล้วนี่ทำไมมาช้าจัง งานนี้เป็นงานที่คุณกับผมทำด้วยกันครั้งแรกน่ะ จะไม่ทำให้ผมประทับใจหน่อยรึไง “ เจ้าของบริษัท ออร์กาไนซ์ ที่มารู้ทีหลังว่าชื่อ คุณกรณ์ ( หล่อชะมัดยาด สูง ขาว หุ่นน่ากอด หน้าตาหล่อแบบไทยๆ อินเตอร์หน่อย อายุน่าจะไม่เกินสามสิบปี แต่ทำไมไม่ยิ้มไม่แย้มเลยน่ะ ทำตัวแก่ไปได้ ) ใส่ผมเป็นชุดเลย พอดีผมกำลังจะอ้าปากพี่ก๋อมก้อตัดผมขึ้นก่อน
“ เอ่ออออ คุณกรณ์ขา คือข้างนอกฝนตกหนักมากค่ะ อี้เค้าก้อนั่งมอไซค์ฝ่าฝนมา รถก้อติดอีก ขับเร็วไม่ได้ ขอโทษทีน่ะค่ะ “ พี่ก๋อมกระเทยสาวร่างท้วมแสดงออก เอ่ยแก้ตัวแทนผม ผมจะพูดแล้วน่ะ แต่พี่ก๋อมคงรู้ว่าผมเป็นคนตรงไปตรงมา มีเหตุผล กลัวว่าผมจะเถียงเค้าไป ที่จริงผมก้อไม่ขนาดเถียงแบบไม่ลืมหู ลืมตาหรอก ถ้าผมผิดผมก้อว่าไปตามผิด และขอโทษ
“ ไม่ต้องมาแก้ตัวแทนกัน เป็นอะไรกันรึป่าว พอล่ะ พาเค้าไปเช็ดเนื้อเช็ดตัวก่อนเลย สภาพอย่างนี้ นางแบบเห็นคงขยาดแน่ๆ จะพาลนึกว่าผมจ้าง
ตัวอะไรไม่รู้มาทำงาน เสียชื่อเสียงหมด “ โอ๊ยยยยยดูเค้าพูดสิ ทำเหมือนผมฆ่า ไปแกงใครมา ว่าซะผมเสียหายเลย จากนั้นพี่ก๋อมก้อไม่ตอบอะไรลาก ผมใช้คำว่าลากเลยเพราะตอนนั้นผมเริ่มมีอารมณ์แล้วมองหน้าเค้าด้วยสวยตาโกรธ แต่ผมก้อต้องยอมให้พี่ก๋อมลากไป เดี๋ยวไม่ได้ทำงานกัน
จากนั่นพี่ก๋อมก้อพาผมไปเช็ดตัว ปากก้อพลางบ่นว่า อย่าไปต่อปากต่อคำกับคุณกรณ์น่ะ คนๆนี้ไม่เคยมีใครกล้าหือ อีกอย่างเค้ามีงานเยอะ เผื่องานหน้าๆจะได้เรียกใช้อีก ผมบอกว่าไม่สนหรอก คนอะไรไม่มีเหตุผลบ้างเลย ผมไม่ได้อยากมาช้าเลยน่ะ จากนั้นเราก้อไปจัดแจงเสื้อผ้า โอ้วววว์ อะไรมันจะมากมายขนาดนี้ เดินกี่คนเนี่ยะนับดูแล้วน่าจะสามสิบชุดได้ แล้วนางแบบจะมีกี่คนเนี่ยะ จะใส่คนล่ะกี่ชุด ผมพลางคิดไปถึงเรื่องแต่งหน้า เพราะว่าผมกลัวแต่งไม่ทัน ผมใช้เวลาแต่งหน้าพอสมควรเลยล่ะครับ เพราะไม่อยากทำลวกๆเดี๋ยวงานออกมาไม่ดี จากนั้นผมก้อเตรียมชุดไป เตรียมเครือ่งมือแต่งหน้าไป วันนี้มีช่างแต่งหน้ามาแต่งงานนี้ สี่คน ก้อดีช่วยๆกันไป ทำไปพลางพี่ก๋อมก้อชวนผมคุยไป แกก้อถามนั่นถามนี่ ถามเรื่ิองฟงเรื่องแฟน แกบอกว่าหน้าตาดีๆอย่าผมน่ะ หาแฟนที่ดีกว่าอ้วนกี่คนก้อได้ นี่อะไร หน้าตาก้องั้นๆ ฐานะก้อไม่รวย และดูเหมือนแฟนผมชอบสร้างภาพ ผมก้อบอกไปว่า ผมไม่ได้รักใครที่หน้าตา หรือฐานะ ถ้าผมชอบคนอย่างนั้น แต่นิสัยไปกันไม่ได้ ก้อจบ จากนั้น.......
-
:fire: :m31: :fire: :m31: :fire: :m31: :fire: :m31:
:call: :call: :call: :call: :call: :call: :call: :call:
“ คงจะว่างมากสิน่ะ ถึงได้มีเวลาคุยกัน นางแบบเริ่มมาแล้ว ผมว่าพวกคุณรีบไปแต่งหน้าดีกว่า เอาเวลาไปทำประโยชน์เพื่อคนที่จ้างมาบ้างเหอะน่ะ อย่าให้เค้าคิดว่า จ้างพวกคุณมาเสียเงินเปล่าๆ “ ดุๆๆๆๆ เค้าพูดสิ โอ๊ยยยยย ผมทนไม่ไหวแล้ว
“ ถ้าคุณกรณ์มีตาที่ปราศจากอคติ คุณคงจะเห็นว่าพวกผมทำงานไปด้วย แต่คนมันก้อต้องมีคุยกันบ้าง ไม่ใช่ก้มหน้าก้มตา ทำงานไปโดยที่ไม่สนใจ
ที่จะมีปฏิสัมพันธ์กับคนรอบข้าง เอ๊ะ รึว่าคุณกรณ์เป็นคนอย่างนั้น “ ผมสวนกลับไปหมัดนึงจังเค้าเริ่มมีสีหน้าที่ยากจะคาดเดา เหมือนโกรธๆ ส่วนพี่
ก๋อมน่ะเหรอ ยืนเอ๋อรับประทานอยู่ข้างๆผม พูดไม่ออก คิดไม่ทันมั้งครับว่าผมจะกล้าตอบคุณกรณ์กลับไปอย่างนั้น
“ ขอให้การทำงานดี เหมือนปากนายก้อแล้วกัน ถ้าในงานมีอะไรผิดพลาดน่ะ ชั้นไม่จ่ายค่าจ้างนายแน่ “ เอาแล้วครับ เค้าดูจะไม่ยอมผมเหมือนกัน
“ ก้อเอาสิครับ ผมแฟร์ๆอยู่แล้ว ถ้าผมทำพลาด ถือว่าผมทำฟรี ผมไม่ชอบเอาเปรียบ( ตรงนี้ผม เน้นเสียง )นายจ้างอยู่แล้ว” สวนคืนอีกหมัดครับ
เค้าไม่พูดอะไร แค่แสยะยิ้มแล้ว ยักไหล่แล้วก้อเดินหนีไป ตอนนี้พี่ก๋อมคงหายช็อคแล้วรวมทั้งคนอื่นในห้องด้วย ก้อเดินมาต่อว่าผมว่า ไม่น่าจะเถียงไปแบบนั้นอย่างนี้อนาคตการทำงานของเธอก้อจบอีก ผมเลยบอกไปว่า ถ้าเค้าไม่แยกแยะ พี่ก๋อมก้อไม่ต้องทำงานด้วยแล้วกันคนแบบนี้ จากนั้นไปผมก้อเดินไปเริ่มแต่งหน้านางแบบที่เริ่มเข้ามาแล้ว ตอนนั้นมารู้ว่ามีนางแบที่เดินวันนี้สิบคน เดินคนละสองชุด แต่มีอยู่คนนึงคือ หลิง หลิง ลูกสาวไฮโซเจ้าของความเว่อร์ ( พวกช่างแต่งหน้าเค้าเม้าท์มาน่ะ ) ได้เดินห้าชุด แบบว่าแม่ชีเป็นสปอนเซอร์ใหญ่ ชีอยากให้ลูกสาวชีเด่นและเริ่ดกว่าใครเพื่อน ถ้าใครได้อยู่วงการเดียวกับผมจะรู้ว่าเรื่องที่อยู่ในนิยาย กระจอกไปเลยเมื่อมาเจอชีวิตจริงแบบนี้ แต่ผมก้อไม่สนใจ ผมก้อทำงานของผมไป
จากนั้นผมก้อแต่งหน้าไปเรื่อยๆ โดยผมมีความรู้สึกว่ามีสายตาคู่นึงมองผมอยู่ แต่ผมไม่สนใจหันมาหยอกล้อกระพวกกระเทยช่างแต่งหน้า ที่ชอบมาโลมเลียผมได้ทุกครั้งที่เจอกัน ผมกับพวกเค้าเจอกันตามงานบ่อยๆ ที่เป็นอย่างนี้อาจจะเป็นเพราะว่าลักษณะผมออกแมนๆหน่อย เลยเป็นที่สนใจของพวกกระเทยสาวๆเข้า แต่ผมน่ะไม่ได้รังเกียจหรอก แต่ถ้าจะให้เอามาเป็นแฟน ขอคิดอีกที เพราะว่าผมชอบแบบที่แมนๆหน่อยเวลาอยู่ต่อสาธารณะ แต่อยู่กับผม จะสาวจะแตกอะไรก้อตามใจ ผมไม่ถือ จากนั้นพอแต่งหน้าเสร็จทุกคน แต่ยังเหลืออีกนางคือหลิง หลิง นี่จะสามทุ่มแล้ว ทำไมชียังไม่มา งานเริ่มสี่ทุ่มชีน่าจะรู้นี่ จากนั้นไม่นานชีก้อมา มาถึงปุ๊บก้อสั่งว่า ขอช่างเก่งๆมาแต่งหน้าชี แล้วช่างทุกคนก้อพร้อมใจกันชี้มาที่ผม อึ้งเลยเดะ ใครจะอยากแต่งให้คนเรื่องมาก แต่ก้อจัดไม่ได้ ตอนแต่งหน้าชี ชีก้อไม่คุยไม่อะไร ทั้งๆที่ผมพยายามพูด หนำซ้ำยังมัวแต่โทรศัพท์หาแฟน ทำให้ผมแต่งหน้ายากมาก ตามปกติผมจะวีนแล้ว แต่ผมรู้วุถ้าวีนตอนนี้งานจะล่ม แล้วทุกอย่างก้อจะพัง แล้วผลที่ตามมา ไม่อยากจะคิด สุดท้ายผมก้อแต่งหน้าเธอเสร็จไปด้วยความอยากลำบาก ชีส่องกระจกแล้วก้อบอกว่า ก้อโอน่ะ โอว่าช่างคนอื่นๆ แหนะ ยังไปกัดเค้าอีก พอชีไปแต่งตัว พวกช่างแต่งหน้าเลยบอกว่า ชีเรื่องเยอะเรื่องแยะมาก ทุกคนขยาดชีหมด ชีเคยด่าไล่ช่างแต่งหน้ากลับบ้านไปแล้วหลายคน ร้ายจริงๆ ผู้หญิงสมัยนี้ จากนั้นผมก้อไปช่วยพี่ก๋อมดูแลเสื้อผ้า จนเสร็จเรียบร้อย ผมก้อมาพักหลังห้องแต่งตัวจากนั้นผมก้อเจอคนที่ผมไม่อยากเจอ จะใครล่ะครับ
“ เสร็จงานหน่อย ก้ออกมาพักเลยน่ะ ไม่คิดที่จะเก็บความเรียบร้อยรึไง “ กรณ์นั่นเอง เจอผมทำไมต้องแขวะด้วย
“ ไม่ต้องห่วงน่ะครับ ผมทำงานตามราคา ไม่ทำให้คุณเสียหน้าหรอก “ ผมพยายามตอบกลับไปอย่างสุภาพที่สุด
เค้าไม่พูดอะไรแค่แสยะยิ้มแล้วเดินหนี ผมล่ะเกลียดท่าทีอย่างนี้จริงๆเลย จากนั้นผมก้อไปเตรียมตัวหลังเวที ตอนนี้ที่หน้าเวทีผมรู้สึกว่าคนเริ่มจะเยอะแล้ว อีกไม่นานก้อคงเริ่มเดินได้ จากนั้นพอสี่ทุ่มนิดๆ พิธีกรก้อเปิดงาน แล้วก้อประกาศว่าอีกห้านาทีจะพร้อมโชว์นางแบบ กับเครือ่งเพชรต่างๆแล้ว
ตอนแรกผมก้อว่าจะถามพี่ก๋อมหรอกว่างานชื่ออะไร แต่ผมก้อเปลี่ยนใจ ไม่รู้จะจำไปทำไม เดี๋ยวก้อลืม
จากนั้นพอเริ่มการเดินโชว์ นางแบบก้อเดินกันแบบว่า ไม่เป็นงานกันเลย บางคนเดินช้าเกิน บางคนเดินเร็วเกินจนคนดูมองเพชรไม่ทัน สงสัยจะตื่นเต้น เรียกเสียงฮาเป็นอย่างมากเมื่อนางแบบนึงเดินอยู่ดีๆก้อตกเวที จะใครซะอีกถ้าไม่ใช่หลิง หลิง ขีเล่นเดินขาไขว้กันอย่างกะ ลูกเกด แต่ชีคงเดินไม่ถูกร้องเท้าชีเลยไปเกี่ยวกับชุดให้ สะดุดล้มตกเวทีซะงั้น แล่นเอาพวกสเตจ วิ่งออกไปรับแทบไม่ทัน ชีวีนมากๆ ด่าสเตจกันใหญ่ว่าทำเวทีไม่ดี ( เกี่ยวกันไหมอ่า ไม่โทษตัวเองเลย ) ผมล่ะเอน็จอนาจใจกับคนอย่างนี้จริงๆ ว่าแล้วชีก้อเดินเข้ามาเปลี่ยนชุดแล้วบอกทีมงานว่าส้นรองเท้าหัก ให้หามาให้ใหม่ด่วน ไม่งั้นชีจะไม่เดิน พี่ก๋อมรีบวิ่งมาหาผมแล้วบอกว่า ไปเอากระเป๋าของแกให้หน่อย มันอยู่กระโปรงหลังรถ ในนั้นมีรองเท้าอยู่ให้ยกมาหมดกระเป๋า ผมก้อรีบวิ่งไปที่รถแกกลัวไม่ทัน ด้วยความรีบมากทำให้ผมวิ่งจนไม่ดูทาง กระเป๋าของพี่ก๋อมดันไปเกี่ยวกับชุดสูทใครคนหนึ่ง ( อะไรจะซวยขนาดนี้นี่ )
“ โอ๊ยยยย อะไรกันเนี่ยะ เดินยังไงกระเป๋ามาเกี่ยวสูทชั้น เฮ้ยยย นายนี่หว่า “ ตายแล้วครับ ผมเจอโจทก์เก่า จะใครซะอีกล่ะ ถ้ายังำได้ก้อคือคนที่พี่วินสุดที่รักของผม ขับรถไปสอยตูดเบนซ์เค้าไง วันนี้เป็นวันอะไรของผมนี่
“ เอ่อ ขอโทษครับ คือผมรีบ เลยไม่ทันระวัง เดี๋ยวผมแกะให้น่ะ “ หลังจากนั้นผมก้อเดินเข้าไปจะช่วยแกะ แต่ไอ้หมอนี่มันดันสะบัดตัวหนีผมไป จนชายเสื้อสูทหลุดขาดจากกระเป๋า ในระหว่างนั้นร่างผมก้อเซตามแรงเหวียงไปชนกับคนที่ถือตู้กระจกใบไม่ใหญ่มากที่ใช้สำหรับโชว์ในนั้นมีถ้วยรางวัล เป็นแก้วคริสตัลและมันได้ตกลงพื้นแตกกระจาย เอาไหมล่ะ ซวยเต็มที่เลย สวรรค์คงเกลียดผมมากเลยน่ะเนี่ยะ
“ โอ๊ย ขอโทษครับ ผมไม่ได้ตั้งใจ “ ผมบอกคนที่ผมดันไปชนเข้า เค้าโวยวายใหญ่เลย บอกว่ารู้ไหมว่าตู้นี้ราคาเท่าไหร่ และคริสตัลนี่ ราคามันรวมแล้วเกือบห้าแสนเลยน่ะ ผมหน้าซีดเลยครับ เลยบอกเค้าไปว่า ขอผมเอาของไปให้คนข้างในก่อน แล้วจะมาเคลียร์ให้
“ เฮ้ยยยย นี่ทำผิดแล้วจะหนีอีกเหรอ นายนี่มันน่าเกลียดมาก เคยรับผิดชอบอะไรไหม “ ไอ้โจทก์เบอร์หนึ่งของผมมันว่าผมให้
“ ผมไม่ได้หนี แต่ตอนนี้ผมรีบ และข้างในนั้นก้อต้องรีบใช้ของด้วย เดี๋ยวผมจะกลับมา “ว่าเสร็จแล้วผมก้อรีบวิ่งเอากระเป๋าไปให้พี่ก๋อม พอพี่ก๋อมเห็นผมก้อบ่นอีกว่าทำไมไปนานจัง ผมบอกว่าเกิดอุบัติเหตุนิดหน่อยว่าแล้วก้อส่งกระเป๋าให้พี่ก๋อมเพื่อเอารองเท้าไปให้หลิง หลิงใส่ จากนั้นผมก้อรีบออกไปดูสถานที่ที่ผมทำเรื่องเอาไว้ เหตุมันเกิดตรงลานจอดรถ ใกล้ๆกันประตูเออกด้านหลังตัวอาคาร ผมต้องไปดูซะหน่อยแล้วว่าผมจะต้องทำอะไรบ้างเนี่ยะ ทำไมชีวิตโหดร้ายอย่างนี้ ( เพื่อนๆอย่าเพิ่งเบื่อผมน่ะครับ ผมเศร้าจิมๆ )
พอผมออกมาก้อเห็น กรณ์ยืนคุยอะไรกับโจทก์เบอร์หนึ่งของผมอยู่ไม่รู้ ( มารู้ทีหลังว่า ไอ้โจทก์เบอร์หนึ่งของผมนี่ ชื่อว่าดิว จะว่าไปหน้าตาของ
ดิวก้อนับว่าหล่อจัดมากๆ สูง ขาว หุ่นล่ำ มีกล้ามเนื้อ รอยยิ้มกระชากใจ ทั้งสาวแท้ และสาวเทียม ) คุยๆไปพอเห็นผมเดินมาเท่านั้นล่ะ
“ นั่นไงมาแล้วคนทำผิด แกต้องจัดการให้ชั้นน่ะ รู้ไหมสูทนี่ราคาเป็นแสนเลยน่ะ ชั้นจะเรียกร้องค่าเสียหาย “ ดิวพูดแบบใส่อารมณ์เต็มที่
“ อ๋อนายนี่เองเหรอ อืมได้เดี๋ยวชั้นจัดการให้ เค้าทำงานให้ชั้นเองล่ะ เรื่องค่าเสียหายของแกชั้นจะจ่ายให้เอง “ ผมหูฝาดไปรึป่าวเนี่ยะ
กรณ์เค้าออกรับแทนผมเหรอ เป็นไปไม่ด้ายยยยยยยย
“ นี่แกออกรับแทนมันเหรอ แต่ไม่เอาอ่ะ ชั้นไม่อยากได้เงินแก ชั้นอยากได้เงินไอ้หมอนี่ แล้วนี่ นายเป็นอะไรรึป่าวว่ะ รึว่าเปลี่ยนใจจากชอบผู้หญิงมาชอบผู้ชายว่ะ เอ๊ะ รึว่าเกย์ ดูท่าแมนๆไม่น่าจะใช่น่ะ ดูให้ดีน่ะเว้ย ไปคว้าอะไรมาระวังจะซวย ฮ่าๆๆๆๆ “ ดูมันพูดให้ผมเสะ น่าเตะปากมากๆเลยไอ้นี่
“ แกนี่นิสัย และจิตใจ รวมถึงความคิดยังต่ำไม่เปลี่ยนเลยน่ะ การศึกษา และครอบครัวดีๆนี่ มันไม่ช่วยอะไรเลยใช่ไหม “ โอ้ววววว์ สองคนนี้น่าจะรู้จัก
กันมาก่อนน่ะ แต่ทำไมเหมือนโกรธเกลียดกันมาแต่ชาติปางไหน
“ เฮ้ยยยยย ปากดีนักใช่ไหมว่ะ ยังดีกว่าพวกไม่มีครอบครัวแล้วกัน “ พูดจบแล้วกรณ์ก้อพุ่งเข้าหาดิวทันที แต่ผมเร็วกว่าวิ่งเข้าไปแทรกกลางแล้วห้าม
“ พอครับ พอๆอย่าทะเลาะกัน เดี๋ยวผมจะชดใช้ให้น่ะครับ “
“ ก้อดี ดูซิว่า น้ำหน้าอย่างนายจะมีปัญญาจ่ายค่าเสียหายชั้นได้ไหม แล้วยังแก้วคริสตัลราคาครึ่งล้านอีกล่ะ จะมีปัญญาแค่ไหนนัก ชิ ทำงานกระจอกๆอย่างนี้ จะได้ซักกี่ตังเชียว “ นี่ผมพยายามจะห้ามน่ะโดนไอ้บ้าดิวดูถูกซะงั้น แต่คนที่ทนไม่ได้เป็นกรณ์มากกว่า
“ แกดูถูกแต่คนอื่น คนอย่างแกมันดีตรงไหนว่ะ แกอย่างมากก้อแค่รวย แต่นิสัยไม่ต่างอะไร กับไพร่ดีๆนี่เอง “ กรณ์สวนไป
“ เฮ้ยยยย ไอ้นี่มันมากไปแล้วน่ะ ไพร่แล้วไงว่ะ ยังดีกว่าลูกกำพร้า “ เอาแล้วสองหนุ่มก้อเริ่มเดินเข้าหากัน ผมต้องดันตัวกรณ์ให้ออกมาอีกทาง ส่วนดิวน่ะเหรอ ตอนนี้มีชะนีหลิง หลิง ไม่รู้มาจากไหน มาดึงไปแล้ว
“ พอเถอะค่ะดิว อย่าไปแลกกับคนพวกนี้เลย ชั้นหมายถึงไอ้ลูกจ้างกระจอกนี่น่ะ ไม่ใช่กรณ์ “ อ้าวนังนี่ มันน่านักน่ะ ตาผมบ้างแล้วที่โมโห
“ นี่คุณ กรุณาให้เกียรติผมด้วย คุณเองก้อมีชาติตระกูลที่ดี ไม่น่าพูดอะไรต่ำๆออกมาเลย “ เป็นไงล่ะโดนบ้าง สะใจไหมล่ะ นังชะนีหลิง หลิง กรี๊ดดด
ซะเสียงดัง แต่ก่อนที่จะมีคนมาดูมากกว่านี้ กรณ์เลยตัดบทว่า เด๋วเรื่องคริสตัลเค้าจะจัดการกับผมเอง ส่วนเรื่องเสื้อเค้าจะชดใช้ให้ ผมบอกว่า ไม่เป็นไร เดี๋ยวผมหาเงินมาใช้ให้ จากนั้นกรณ์ก้อเรียกให้ผมเดินตามมาหาที่ห้องหลังห้องแต่งตัว มารู้ทีหลังว่า สถานที่นี้ เป็นของกรณ์เอง โอ้วววว์ กรณ์คงรวยมากสิน่ะเนี่ยะ พอเข้าไปในห้องทำงานเค้าที่อยู่ถัดจากห้องแต่งตัวไปหน่อย เค้าก้อให้ผมเล่าความจริงว่ามันเกิดอะไรขึ้น ดูเค้าท่าทางไม่น่ากวนประสาทเหมือนตอนแรกที่เจอเลย ผมก้อเล่าไปตามความจริง แล้วผมก้อขอโทษเค้าที่ทำให้ลำบาก เค้าพูดขึ้นว่า
“ ไม่เป็นไรหรอก นี่ชั้นนะไม่อยากเห็นนายโดนไอ้บ้านั่นมันเอาเปรียบ อีกอย่างจากที่ฟังมา นายก้อไม่ได้ผิดซะทีเดียวนี่ ไอ้ดิวมันก้อผิดเหมือนกัน
ถึงแม้นายอาจจะคิดน่ะว่าชั้นไม่มีเหตุผล แต่บางครั้งชั้นก้อไม่แย่ขนาดนั้นหรอก เรื่องคริสตัลชั้นไม่เอาความหรอก เสียแล้วก้อเสียไป แต่นายจะไปเอาเงินมาจากไหนไปจ่ายค่าเสียหายให้สูทไอ้ดิวมัน ราคามันคงแพงมาก แล้วงานนี้นายได้เงินไปแค่สองหมื่นเอง จะไปพอเหรอ “ เค้าพูดด้วยความเป็นห่วง ผมล่ะเชื่อเลยว่าเค้าจะเปลี่ยนแปลงอารมณ์ได้เร็วขนาดนี้
“ ไม่เป็นไรหรอกครับ เรื่องนั้น ผมจะหาเงินมาใช้จนได้แหละครับ ไม่อยากติดค้างไปจนชาติหน้า ส่วนเรื่องคริสตัล ให้ผมทำงานใช้ก้อได้น่ะครับ หรือให้ผมผ่อนก้อได้น่ะ ผมเกรงใจน่ะครับ ราคามันคงแพงน่าดู “ ผมพูดพรางรู้สึกผิดไปด้วย
“ เอออออ งั้นนายก้อมาทำงานกับชั้นบ่อยๆแล้วกัน หรือว่าจะรับประจำเลยม่ะ นายทำงานใช้ได้เลยน่ะ ชั้นชอบ แม้ว่าจะปากดีไปหน่อย แล้วก้อมาสายด้วย แต่ชั้นแยกแยะออกน่ะ เดี๋ยวนายจะหาว่าชั้นจิตใจคับแคบ ไม่น่าทำงานด้วย “ ตายแล้วนี่เค้าแอบได้ยินผมด่าเค้าหรือเนี่ยะ
“ อืม ผมคงรับได้เป็นจ๊อบๆน่ะครับ เพราว่าผมทำงานประจำอยู่แล้ว ยังไงก้อขอบคุณน่ะครับที่กรุณา ว่าแต่ว่าคุณไม่หักเงินผมเหรอครับ ทำงานคุณเสียหายอ่ะ อีกอย่างทำให้คุณต้องทะเลาะกับ....คุณดิวด้วย “
“ ช่างมันเหอะ ไอ้นี่มันกัดไปทั่ว ระรานเค้าไปทั่ว ขนาดพ่อแม่มันเองยังเอือมเลย แต่เรื่องหักเงิน ชั้นไม่หักหรอก นายทำงานดีเลยน่ะ แล้วเรื่องที่เกิดมันก้อไม่ได้ทำให้งานชั้นเสียงานด้วย แต่ถ้าชั้นหักนายจะเอาอะไรกินล่ะ ไม่เป็นไร คราวหน้าก้อระวังหน่อยแล้วกันน่ะ “เค้าดูเป็นคนดีมากอ่ะ ไม่อยากเชื่อเลย
พูดเสร็จ ผมก้อขอตัวไปเก็บงานก่อน
แต่ก่อนจะไปผมรู้สึกปวดห้องน้ำมาเลยขอไปเข้าก่อน ห้องน้ำนี้ปกติจะเข้าข้างหลัง แต่ผมไปดูแล้วคนเยอะมาก เลยแอบเข้าของลูกค้าด้านข้างลานจอดรถ ต้องแอบน่ะครับ เดี๋ยวมีคนเห็นผมจะโดนด่า ดีน่ะในห้องน้ำไม่มีคนเข้าเยอะมาก พอผมทำธุระเสร็จก้อล้างมือ ขณะล้างมือผมเหลือบไปเห็น ผู้ชายคนนึงกำลังเดินมาล้างมือเหมือนกัน ผมตะลึงเลยครับ คนอะไรน่ารักมากกกกกก หุ่นสูง ผิวขาวจั๊วะ หน้าสไตล์ตี๋ที่กำลังอินเทรนด์อยู่ตอนนี้ หุ่นล่ำหนา น่ากอด ที่สำคัญพอเค้ารู้ว่าผมมองเค้า เค้าก้อยิ้มกลับมาให้ผมทีหลัง ตายแล้ววววว มีลักยิ้มด้วย น่ารักค๊อดๆๆๆๆ เสป็คผมมากๆไม่นึกเลยว่าจะมาเจอในห้องน้ำอย่างนี้ ผมก้อยิ้มกลับไป เค้าก้อก้มหัวให้ทีนึง แล้วก้อเดินอ้อมไปไปเข้าห้องน้ำที่มีประตู ผมก้อเดินเหม่อมาจนชนกับใครบางคนเข้า
“ โอ๊ยยยยยย เดินไงนี่ไม่มองเลย เฮ้ นายอีกแล้ว ทำไมวันนี้ทั้งวัน ชั้นซวยอย่างนี้ว่ะ เจอนายทีไรมีแต่เรื่อง “ ดิวเองแหละครับ ผมดันไปเดินชนมันเค้า
“ เอ่อๆๆ ขอโทษน่ะ ผมไปล่ะ “ พูดเสร็จผมก้อรีบเดินออกไปเหม่อต่อ โดยไม่ฟังเสียงของดิวที่บ่นว่าผมตามหลังมา ทำไงได้คนกำลังมีความสุขเมื่อได้มาเจอหนุ่มในฝันเข้า ผมลืมทุกอย่างไปชั่วขณะเลยล่ะครับ
จากนั้นผมก้อไปเก็บของข้างหลังช่วยพี่ก๋อม พี่ก๋อมเองคงรู้เรื่องที่ผมปะทะกับดิวมา เลยถามใหญ่ ผมก้อบอกไปตามความจริง พี่ก๋อมบอกว่า ดิวนี่น่ะเสน่ห์แรงมาก ผู้หญิงแท้ และเทียมกรี๊ดกันใหญ่ แต่ส่วนมากเค้าไม่ค่อยสนใจใคร คบและเปลี่ยนคนบ่อยมาก นิสัยจะวีนๆหน่อย แต่ก้อหล่อดี ตอนนี้มาคบกับนังชะนีหลิง หลิง เห็นว่าเพิ่งควงกันได้ไม่นาน เพราะว่าหลิง หลิง ตามดิวอยู่นานมากว่าจะได้ควง ผมเลยถามพี่ก๋อมว่ารู้เรื่องเค้าดีจังน่ะ พี่ก๋อมบอกว่า แกเป็นแฟนคลับเงียบๆของดิว และมีกระเทย เกย์หลายคนก้อเป็นแฟนคลับดิวเหมือนกัน ผมเลยพูดไปว่า ไม่นึกเลยว่าคนนิสัยแย่ๆอย่างนั้นจะมีคนชอบ พี่ก๋อมเลยว่า แต่กับพวกพี่ก๋อม กระเทยนางอื่นๆ ดิวทำตัวน่ารักมาก ออดอ้อน เล่นหูเล่นตา พี่ก๋อมบอกว่าถ้าแกผอม แกจะจีบให้ดู ผมล่ะอดขำไม่ได้กับท่าทีของพี่ก๋อมที่มุ่งมั่นในการชอบดิวคลั่งไคล้ดิวนัก เป็นผมน่ะไม่เอาหรอก แหวะ คิดแล้วสยอง จากนั้นผมก้อเก็บของจวนจะเสร็จแล้ว เวลาก้อล่วงเลยมาจนตีหนึ่งแล้ว ผมเลยขอตัวกลับบ้าน และพี่ก๋อมก้อบอกให้ผมไปรับต่าตัวกับกรณ์ที่ห้องทำงานข้างหลัง สงสัยพี่ก๋อมคงไปเอามาแล้ว
“ อืม ขอบใจน่ะอี้ นายขยันมาก ดูสิคนอื่นๆเค้ากลับหมดแล้วนายยังอยู่ทำจนเสร็จ ใครได้เป็นเจ้านายคงดีใจแย่ “ แล้วเค้าก้อยิ้มให้ผมทีนึง ไม่อยากจะเชื่อว่าเป็นยิ้มที่ออกมาจากปากอันเรียวงามของเค้า ดูอบอุ่นและจริงใจดีจัง เวลากรณ์ยิ้มนี่น่ารักดีเหมือนกันน่ะครับ ว่าไป !!!!!
“ อ๋อครับ ผมก้ออยากให้มันเสร็จทุกอย่างถึงจะกลับได้ อยากให้คนจ้างเราประทับใจและเรียกใช้เราอีก “ ผมตอบกลับไปแบบสุภาพ
“ อืม เสียดายนายมีงานประจำทำแล้ว ไม่งั้นผมจ้างนายมาทำประจำแล้ว เอ๊ะหรือว่านายสนใจจะทำประจำ บอกชั้นได้น่ะ ค่าตัวเท่าไหร่ชั้นก้อสู้ คนมีความสามารถ ทำงานเก่ง และทำได้หลายอย่างอย่างนี้ ชั้นชอบ “ เค้าชมซะผมตัวลอยเลย
“ ยังไงก้อขอบคุณน่ะครับ แต่ผมยังรักงานที่ผมทำอยู่ ขอรับงานจากคุณเป็นจ๊อบๆแล้วกัน “
“ อืม โอเคๆ ไว้ค่อยว่ากันแล้วกันน่ะ กลับบ้านได้แล้วล่ะ นายกลับยังไง ให้ชั้นไปส่งไหม “ เค้าถามผมเชิงเป็นห่วง
“ ไม่เป็นไรครับ ผมคงติดรถพี่ก๋อมไปแล้วคงลงใกล้ ขอบคุณน่ะครับ เอ่อออออ คุณ กรณ์ “
“ เรียกชั้นว่าพี่กรณ์ก้อได้ นายอายุน่าจะน้อยกว่าชั้น งั้นไว้เจอกันคราวหน้าน่ะ ทิ้งเบอร์นายไว้ด้วยน่ะ เอ้านี่รับเช็คไปสิ “ พูดเสร็จพลางชื่นเช็คมาให้ผม
โหๆๆๆๆ ตอนแรกเค้าบอกว่าให้สองหมื่น ทำไมให้ผมสามหมื่นห้านี่ เค้าบอกว่า งานนี้กำไรเยอะ อีกอย่างผมทำงานดีมาก เค้าเลยให้ติ๊ป แล้วยิ้มมาให้ผมทีนึง มองไปมองมาเค้าก้อน่ารักดีเหมือนกันน่ะ ถ้ายิ้มตลอดนี่ผมแทบละลายได้เลยน่ะ ก่อนกลับเค้าถามผมอย่างนึงว่าผมเป็นอะไรกับพี่ก๋อม ทำไมแกดูสนิทกับผมจัง ทั้งยังเชียร์ให้ผมมาทำงานออกนอกหน้าตั้งหลายครั้ง จนครั้งนี้ผมว่างถึงมาทำได้ ผมบอกไปว่าพี่ก๋อมเป็นรุ่นพี่ในมหาลัย นิสัยดีมาก และเราก้อสนิทกันมานาน ร่วมงานกันมาหลายครั้งรู้จักนิสัยใจคอกันดี ผมไว้ใจและเคารพพี่ก๋อมมาก เค้าก้อไม่ถามต่อ แค่ยิ้มๆ แล้วผมก้อลาแล้วดินออกไป
ระหว่างที่เดินจะกลับออกไปหาพี่ก๋อมที่รอผมอยู่ที่ลานจอดรถนั่น ตอนนี้แทบไม่มีคนเหลืออยู่ในสถานที่นั้นแล้ว แล้วผมก้อเห็นผู้ชายคนที่ผมเห็นผมเห็นในห้องน้ำนั่นแหละ เทพบุตรของผมกำลังคุยกับผู้หญิงคนหนึ่ง ท่าทางการแต่งตัวดูมีอายุแล้ว น่าจะเป็นแม่เค้าแน่ๆเลย เอ๊ะหรือว่าจะเป็นแฟนที่ อายุเยอะกว่า ไม่หรอกน่า หล่อๆอย่างนี้หาได้ ดีกว่านี้เยอะน่า เค้าคุยกันพลางผู้หญิงคนนั้น ยื่นกระเป๋าถือให้เค้าถือให้ ดีจริงๆ จากนั้นผมก้อเห็นชายคนนึงถืออะไรไม่รู้ผมไม่แน่ใจว่าเป็นอะไรในมือ ผมว่าน่าจะเป็นไม้ แล้วฟาดไปที่หลังเค้าอย่างแรงสองที เทพบุตรของผมร่วงลงกับพื้นทันที แต่คงยังไม่สลบ จากนั้นมันก้อกระฉากกระเป๋านั้นไป ผมซึ่งยืนอยู่ห่างไม่น่าจะเกินห้าเมตร แต่ไอ้คนร้ายคงไม่เห็นผมเพราะตรงนั้นค่อนข้างมือเพราะตรงนั้นได้ปิดไฟไปแล้วบางดวง จากนั้นผมก้อวิ่งตามไอ้คนร้ายไป ขอบอกนิดนึงว่าผมเป็นนักกีฬาวิ่งมาก่อน แล้วก้อมีวิชาป้องกันตัวติดตัวด้วย เพราะผมก้อรับจ๊อบสอนวิชานี้เหมือนกัน ผมก้อวิ่งไปตะโกนไป แต่หมอนั่นไม่หยุด มันวิ่งหลบเข้าไปตรงซอกข้างๆลานจาดรถ ผมก้อวิ่งตาม จากนั้นผมก้อวิ่งทันมัน แล้วก้อกระโดดถีบที่หลังมันเข้าอย่างแรง จนมันล้มลง มันก้อลุกขึ้นฟาดไม้มาที่ผม แต่ผมหลบทัน และเตะไปที่ลำตัวมันทีนึง แล้วมันก้อฟาดไม้มาที่ผมอีกที ตอนนั้นผมหลบไม่ทัน โดนเต็มๆที่แขนซ้าย แต่ผมมีสติ เตะไม้ในมือมันให้หล่น แล้วแต่ก้านคอมันไปอีกที คราวนี้มันล้มลงไป ผมเลยกระชากกระเป๋าใบนั้นคืนมา มันก้อกระเสือกกระสนรีบวิ่งหนีไปตามทางซอกนั้น ผมคิดว่าเอากระเป๋าไปคืนเจ้าของดีกว่า ไอ้คนร้ายนั่นมันคงหนีไปแล้วล่ะ ระหว่างที่ผมเดินออกมาจากซอกนั่นผมก้อเห็นใครไม่รู้วิ่งมาสามสี่คน น่าจะเป็นยาม กะใครอีกคนผมเห็นไม่ชัด
“ นี่ไงๆ ไอ้คนร้าย เฮ้ยยยยย นายอีกแล้วเหรอ กะแล้วว่าไม่ใช่คนดี ยามจับมันเลย “ อ้าวไอ้ดิวนี่นา มันกล่าวหาผมทั้งๆที่ยังไม่ได้ถาม ส่วนพวกยามก้อโง่นัก ดันไปฟังมันแล้วมาจับผมซะงั้น ผมก้อดิ้นแล้วอธิบายไป แต่ไอ้ดิวมันบอกว่าไปคุยกันที่โรงพัก
“[/color]
-
กรณ์ อายุ 28 ปี สูง 178 ซม. หนัก 70 กก.
รูปร่างหน้าตา – รูปร่างสมส่วนพอดี ผิวขาวไม่มีกล้ามเนื้อเพราะว่าไม่ค่อยได้ออกกำลังกาย ตาโตหวาน ปากเรียวเล็กสีชมพู จมูกโด่ง
อาชีพ - เจ้าของบริษัทออร์กาไนซ์เซอร์อันดับหนึ่งของประเทศไทย,เจ้าของโรงงานส่งออกเสื้อผ้าขนาดใหญ่ของไทยและส่งออกทั่วโลก,รวมทั้งเป็นหุ้นส่วนในหลายๆบริษัททั้งในและนอกประเทศ ความใฝ่ฝัน อยากเปิดโรงแรมริมทะเลสวยๆสักแห่ง
อุปนิสัย – เคร่งขรึม จริงใจ จริงจัง ตรงไปตรงมา ยุติธรรม มีเหตุผล และไม่เชื่อคนง่าย บางมุมเป็นคนเปลี่ยวเหงา ไม่ชอบสุงสิงกับใคร
พื้นฐานชีวิต – มาจากครอบครัวที่ร่ำรวยมาก ในอดีตพ่อแม่ของกรณ์ มีกิจการหลายอย่าง ทำให้ร่ำรวยขึ้นมาได้ กรณ์เป็นลูกชายคนเดียว พ่อแม่จึงรัก กรณ์มาก แต่เมื่อเกือบสิบปีที่แล้ว พ่อแม่ของกรณ์ ได้ประสบอุบัติเหตุเสียชีวิตในระหว่าง ไปทำงานต่างจังหวัด กรณ์โศกเศร้าเสียใจมาก ทางญาติๆพอเห็นว่า
กรณ์ต้องรับผิดชอบกิจการทุกอย่างโดยลำพังก้อ เข้ามาช่วยแต่หวังผลประโยชน์และพยายามโกงกรณ์อยู่หลายครั้ง พอกรณ์รู้เรื่องก้อไม่ให้ญาติมายุ่งกับงานของตนอีก มุ่งมั่นทำงานเอง และเรียนไปด้วย ทำให้กรณ์เริ่มไม่มีเพื่อน จากกรณ์ คนที่เคยอบอุ่น อ่อนโยน เข้ากับคนง่าย ได้เปลี่ยนกลายเป็นคน เก็บกด เข่งขรึม จึงทำให้เพื่อนๆของกรณ์หายไปทีละคน ปัจจุบัน กรณ์มุ่งมั่นในการทำงานมาก เพื่อหวังว่าชีวิตในวันข้างหน้าต้องดียิ่งๆขึ้น โดยลืมเรื่องชีวิตส่วนตัวไป กรณ์แทบไม่มีเพื่อนเหลืออยู่เลย ยิ่งกว่านั้น กรณ์ไม่ได้มีเวลาหาแฟนให้กับตัวเองซักที
ประวัติความรัก – ไม่เคยมีแฟนมาก่อนในชีวิต ตอนเรียนมหาลัยเคยแอบชอบรุ่นพี่ แต่รุ่นพี่ดันไม่สนใจ กรณ์เลยไม่มองใครอีก หลังจากนั้นเมื่อ สามสี่ปีก่อน กรณ์ซึ่งเครียดกับการทำงานมาก ได้เข้าไปหาเพื่อนในเว็ปไซต์ และได้รู้จักกันคนๆหนึ่ง ซึ่งคุยถูกคอกันมาก แต่คุยได้ซักพักก้อห่างหายกันไป และกรณ์ก้อไม่ได้สนใจที่จะหาแฟนหรือเพื่อนอีกต่อไป มุ่งมั่นทำงานสร้างความมั่นคงให้กับชีวิตอย่างเดียว ไม่ใช่ว่าไม่มีคนเข้าหากรณ์ แต่กรณ์มักจะคิดว่า ผู้หญิงพวกนั้นคบกับตนเพื่อหวังเงิน หวังผลประโยชน์จากตนทั้งนั้น เลยทำให้กรณ์ไม่ได้คบใคร และเป็นที่ซุบซิบของคนทั่วไปต่างๆนานา ว่ากรณ์เป็นเกย์รึป่าว ? ซุกแฟนแต่ไม่ออกมาเปิดเผยรึป่าว ? มากถึงขนาดว่ากรณ์เป็นโรคจิตรึป่าว ? แต่กรณ์ก้อหาสนใจไม่ ว่าใครจะคิดยังไง ตนรู้ตัวเองก้อพอแล้ว
-
:pighaun: :jul1: :pighaun: :jul1: :pighaun: :jul1:
:jul1: :pighaun: :jul1: :pighaun: :jul1: :pighaun:
“ นี่ไงๆ ไอ้คนร้าย เฮ้ยยยยย นายอีกแล้วเหรอ กะแล้วว่าไม่ใช่คนดี ยามจับมันเลย “ อ้าวไอ้ดิวนี่นา มันกล่าวหาผมทั้งๆที่ยังไม่ได้ถาม ส่วนพวกยามก้อโง่นัก ดันไปฟังมันและมาจับผมซะงั้น ผมก้อดิ้นแล้วอธิบายไป แต่ไอ้ดิวมันบอกว่าไปคุยกันที่โรงพัก
“ ไม่ใช่เค้าน่ะดิว เค้ามาช่วยชั้น ไอ้คนที่ทำทำร้ายชั้นคงหนีไปแล้ว ปล่อยเค้าได้แล้ว “ โอ้ววว์ เทพบุตรของผมมาช่วยไว้จริงๆ
“ แกแน่ใจได้ไงต้ง มันอาจจะสมคบคิดกันก้อได้ หน้าตาดีๆไม่น่าเป็นโจรเลย “ ดิวพูดจบหันมาเบ้ปากใส่ผม ผมกำลังจะโต้ตอบ
“ มีอะไรกันน่ะ วุ่นวายไปหมด แล้วนั่นจับอี้ไว้ทำไม อ้าวนั่นแล้วยามลากตัวใครอีกคนมา “ กรณ์นั่นเอง พูดพลางเดินมาทางพวกผมและพยักเพยิดให้ทกคนดูตามเค้า ปรากฏว่า ยามอีกสองนายกำลังจับผุ้ชายคนนึงมา ต้องเรียกว่าลากสิเพราะว่าไอ้นั่นไม่ได้เดิน ผมมองด้วยสายตาห่างๆก้อรู้เลยว่าคนที่ยามลากมากคือคนร้ายที่มันเพิ่งต่อสู้และหนีผมไปนั่นเอง
“ ผมเห็นมันวิ่งหนีไปข้างๆซอกตรงลานจอดรถครับเลยสงสัย พอดีมีวอมาว่ามีคนกระชากกระเป๋า แขกวีไอพี ผมเลยวิ่งไปจะถามว่าวิ่งหนีอะไร มันดันถีบผม ผมเลยต้องเรียกเพื่อนยามอีกคนช่วยไปจับมัน ก้อเลยพามาให้คุณดูตัวน่ะครับ “ ยามคนนึงตอบกรณ์ไป
“ ใช่ๆ คนนี้แหละ ชั้นจำได้ ชั้นรู้สึกว่ามันด้อมๆมองๆอยู่นานแล้ว แต่ไม่ได้สนใจอะไร จับส่งตำรวจเลย “ เทพบุตรของผม ซึ่งมารู้ว่าชื่อ ต้ง บอกยามไป
“ ไหนๆก้อจะไปแล้วก้อไปโรงพักทั้งหมดนี่แหละ เอาเจ้านี่ไปด้วยไปสอบปากคำสิ เผื่อจะเป็นพวกเดียวกัน “ ดิวเสริมขึ้นมา มันคงเกลียดผมมาน่ะเนี่ยะ
“ นายเลิกคิดว่าคนอื่นจะเลวทรามเหมือนนายสักทีได้ไหม ไม่มีใครเค้าคิดหรือทำอะไรเลวๆไปซะทุกคนอย่างที่นายพูดหรอก “ กรณ์ช่วยผมพูดขึ้น
“ พอๆๆๆ เลิกทะเลาะกันได้แล้ว ชั้นว่าอย่างกรณ์นั่นแหละ ปล่อยเค้ากลับบ้านเหอะ “ ต้งพูดพลางให้ยามปล่อยผม
“ ไม่เป็นไรครับ ผมยินดีไป เพื่อความบริสุทธ์ใจ จะใส่กุญแจมือผมไว้ก้อได้น่ะครับถ้ากลัวผมหนี “ ผมพูดประชดขึ้น
จากนั้นกรณ์จะค้านแต่ผมบอกว่าไม่เป็นไร ตอนนั้นผมรู้สึกว่าคุณผู้หญิงเจ้าของกระเป๋านั้น จะเดินมาที่เกิดเหตุแล้วกอดกับต้ง พร้อมกับพูดอะไรไม่รู้
ทั้งต้งยังหอมแก้มผู้หญิงคนนั้นด้วย จะว่าไปผู้หญิงคนนั้นก้อดูไม่แก่มากน่ะ น่าจะซักสิบกว่าปี ไม่น่ะๆ คงไม่ใช่อย่างที่ผมคิด
จากนั้นพวกเราก้อเดินทางไปยังโรงพักแถวๆทองหล่อ หลังจากการสอบสวนก้อทราบว่า คนร้ายเป็นลูกจ้างชั่วคราวที่บริษัท แสง สี เสียงจ้างมาทำงาน มันยังไม่กลับบ้านเพราว่าอยู่เคลียร์งานและกำลังจะกลับ มันสารภาพว่าเล็งกระเป๋าใบนี้มานานแล้ว คาดว่าเงินน่าจะเยอะ แต่ไม่มีโอกาส เพราะคนอยู่เยอะ พอดีจังหวะที่ผู้หญิงคนนี้เผลอแล้วเอากระเป๋าฝากต้งไว้ เลยเอาไม้ไปตี และกระฉากกระเป๋ากะจะหนีไป แต่เผอิญว่ามาเจอผมซะก่อนเลยอดไป และกำลังจะหนีไปดันมาโดนยามจับได้อีก มันเลยไปไหนไม่รอด จากนั้นตำรวจก้อนำตัวคนร้ายเข้าคุกตามระเบียบ จากนั่นผู้หญิงคนนั้นก้อมาขอบคุณผมซะยกใหญ่ ทั้งยังจะเขียนเช็คให้ผมอีก ผมบอกว่าผมไม่รับ ผมทำไปไม่ได้หวังอะไร
“ รับไปเหอะน่า อย่ามาแอ๊บ ฉันรู้นายอยากได้ อย่างนายหาเงินไม่ได้ขนาดนี้หรอก “ ไอ้ดิวมันว่าผมมา แหมๆมันจงเกลียดจงชังผมอะไรนักหนาเนี่ยะ
“ ไม่เป็นไรหรอกครับ ถึงผมจะไม่รวยเหมือนใคร แต่ผมก้อมีศักดิ์ศรี เอาเป็นว่าผมขอบคุณน่ะครับ “ ผมตอบกลับไปพลางทำตาเขียวใส่ไอ้ดิว ( ขอเรียกว่าไอ้น่ะครับ เพราะว่าตอนนั้นมันร้ายกับผมมาก ) มันไม่สะทกสะท้าน ซ้ำยังแสยะยิ้มมาที่ผมอีก ฮึ่มๆๆๆ ฝากไว้ก่อนแล้วกัน จากนั้นผู้หญิงคนนั้นก้อคะยั้นคะยอให้ผมรับเงิน แต่ผมปฏิเสธไป ผมอยากได้เงินน่ะ แต่ต้องมาจากการทำงานเท่านั้น พอเธอรู้ว่าผมไม่รับเธอก้อบอกว่า งั้นให้ต้งไปส่งบ้านแล้วกัน ดึกแล้วที่บ้านจะเป็นห่วง ผมบอกว่าไม่เป็นไร ผมอยู่คนเดียวและผมกลับแท็กซี่ได้ ( พี่ก๋อมหายไปไหนไม่รู้ รักกันมากกกก ) แต่เธอไม่ยอม ผมเลยต้องรับปากไปอย่างเสียไม่ได้
“ คุณ ผมจะให้ดิวไปส่งน่ะ เด๋วผมไปส่งเอ่อออ คุณอี้ใช่ไหม อืม น่ะครับ รอเค้าที่บ้านน่ะ “ โหๆๆๆไมพูดกันหวานขนาดนี้ ตายแล้วคงเป็นแฟนกันแน่ๆ
“ เฮ้ยยยย ไรว่ะ ชั้นง่วงแล้วน่ะ ชั้นจะกลับบ้าน นายก้อไปส่งเองสิ ไปทั้งสามคนนั่นแหละ “ดิวมันพูดขึ้น
“ ไม่เป็นไรต้ง ลูกน้องชั้น ชั้นไปส่งเอง นายกลับไปกับคุณเหอะต้ง อย่าไปรบกวนคุณชายเลย นี่คงนัดสาวไว้สินะ “ กรณ์พูดแทรกขึ้น
“ ไม่เป็นไร ให้ต้งไปส่งคุณอี้เหอะ เด๋วคุณกลับกับดิวก้อได้ " คุณหันไปพูดกับกรณ์
" ไม่ต้องมาหน้างอ เด๋วคุณฟ้องพ่อดิวน่ะ “ ไอ้ดิวมันหน้าหงิกแบบไม่พอใจ แต่ก้อขัดไม่ได้
แปลกแหะคนอย่างไอ้ดิวมันกลัวพ่อมันด้วยเหรอ สงสัยพ่อมันจะดุมากๆ ส่วนกรณ์ ต้งก้อบอกให้กลับบ้านได้ดึกมากแล้ว พรุ่งนี้มีงานต้องคุยกันที่ออฟฟิซ
กรณ์เลยกลับไป พร้อมทั้งบอกผมว่า ดูแลตัวเองดีๆน่ะ
จากนั้นพวกเราก้อแยกย้ายกันกลับ ต้งไปส่งผม ไอ้ดิวมันไปส่งคุณทูนหัวของเทพบุตรผม ก่อนต้งจะแยกกลับมีหอมแก้มกันด้วย โอ๊ยยยยย อิจฉา ก่อนไอ้ดิวมันจะขึ้นรถ ซึ่งคืนนี้มันขับซีตรองซ์มา สวยเชียวราคาท่าจะแพงโข มันบ่นว่าคืนนี้คุณนั่งคันนี้ไปแล้วกันน่ะ รถที่มันขับประจำของมันโดนหมามันชนแล้วหนี แหน่ะๆๆยังมีหน้ามากัดผมอีก ผมไม่ตอบโต้อ่ะ เกลียดมันมากกกกก เลยเดินออกมาขึ้นรถกับต้ง ต้งน่ารักมากครับเดินมาเปิดประตูรถให้ผมด้วย รถที่ต้งขับ เป็นเบนซ์สปอร์ตเปิดประทุน รุ่นใหม่ล่าสุด ดูก้อรู้ว่าคงจะรวยโข เอ๊ะหรือว่ารถของคุณกันแน่ ไม่อยากคิดๆ
ระหว่างทางต้งก้อชวนผมคุยเรื่องต่างๆนานา ต้งเป็นคนคุยสนุกมากเลย ดูอบอุ่นด้วย ยิ้มน่ารักอีกต่างหาก อยากได้เป็นแฟนถ้าไม่ติดว่าต้งมีแฟนแล้วเป็นคุณ และตัวผมเองก้อมีอ้วนอยู่ทั้งคน ตัดใจๆๆ ผมบอกกับตัวเองน่ะ เค้าก้อถามว่าผมมาทำงานที่นี่ได้ไง ผมก้อตอบๆไป เค้าก้อบอกว่าขอนามบัตรด้วยน่ะ เดี๋ยวคราวหน้ามีงานเค้าจะเรียกผม ผมก้อหยิบนามบัตรออกมาจากกระเป๋าตังค์ แล้วยื่นให้เค้า เราคุยกันไปสักพักหนึ่ง ก้อใกล้จะถึงบ้านผมก้อมองไปยังร้านขายส้มตำที่อยู่ปากซอยหน้าคอนโดผม ต้งถามว่าผมหิวเหรอ เดี๋ยวเค้าพาผมไปกิน ผมบอกว่าไม่หิวหรอก ผมง่วงมากกว่า จากนั้นต้งก้อมาส่งผมถึงหน้าตึก พอผมจะลงต้งก้อเปิดไฟในรถขึ้น พอเปิดไฟเท่านั้นแหละ ผมก้อเห็นรอยเลือดตรงท้ายทอยต้ง ผมเลยตกใจและบอกว่าให้ต้งลงไปทำแผลก่อน ต้งว่าไม่เป็นไรเดี๋ยวไปทำที่บ้าน ผมบอกว่าต้องลงเดี๋ยวนี้ เค้าก้อยอมลงไปทำแผลที่ห้องผม ตอนทำแผลผมก้อคุยไปถามไปว่า ดูต้งกับคุณรักและห่วงกันดีน่ะต้งไม่ตอบครับได้แต่ยิ้ม ผมทำแผลเสร็จผมก้อบอกให้ต้งไปทำแผลกับหมอที่โรงพยาบาลพรุ่งนี้ เด๋วจะติดเชื้อ ต้งบอกว่าไม่ติดเชื้อหรอก จะติดใจมากกว่า พูดออกมาตอนนั้นผมหน้าแดงเลย ไม่รู้ว่าเค้าพยายามบอกอะไรผม พูดเสร็จแล้วก้อยิ้มแบบมีเลศนัย โอ๊ยยยย อย่าๆๆ ผมจะละลายแล้วครับ แล้วหลังจากนั้นต้งก้อกลับบ้านไป คืนนั้นกว่าผมจะได้นอนก้อปาเข้าไปตีสี่กว่า โอ๊ยยยยยย พรุ่งนี้จะตื่นกี่โมงเนี่ยะ ต้องพานางแบบไปทำงานด้วย เซ็งชะมัดยาด แต่ก้อคุ้มน่ะได้อยู่ใกล้ๆต้งผมก้อรู้สึกดีมากๆ พอแล้วๆๆๆๆๆ เรามีแฟนแล้วน่ะ อย่าโลภ ง่วงจังอ่ะ หลับดีกว่า ผมเองไม่รู้หรอกว่าหลังจากวันที่ผมคิดว่าเป็นวันมหาวิปโยคของผมนั้น มันจะไม่มีวันเหมือนเดิมอีกต่อไป เรื่องราวๆต่างๆเกิดขึ้นมากมายเลยล่ะครับ อิอิอิ
---------------- จบตอนที่ 1 ------------------
-
:oni1: :oni1: :oni2: :oni2: o15 o15
สวัสดีครับ
ผมเป็นนักเขียนหน้าใหม่น่ะครับ เอาเรื่องที่เขียนไว้มาลงให้อ่าน
ถ้าชอบก้อเม้นต์มาเป็นกำลังใจกันหน่อยนะครับ ผมจะได้เอามาลงให้อ่านเรื่อยๆ
ติชมกันได้ตามแต่สมควรน่ะครับ
Alexie
-
:mc4: :mc4: :mc4:
มาเจิมเรื่องใหม่คราบ +1 ให้กำลังใจน๊าอิๆ
เรื่องนี้น่าสนใจดีนะเนี่ย เรื่องของตัวพระยังมะกล้าฟันธงให้ชัวสักเท่าไร แต่ที่แน่ๆตัวนายเอกเนี่ย อี้ ชัว
โดยรวมเขียนดีมาแล้วอ่านได้ลื่นไหลมากๆ การบรรยายสมบูรณ์พอควร มีเขียนผิดเล็กน้อยนะ
ส่วนในเนื้อคงต้องรออ่านต่อไปว่าจะเป็นไงแล้วค่อยมาว่ากันน๊า
ปล. บอกที่หัวกระทู้ด้วยนะคราบว่า เรื่องนี้เป็น เรื่องสั้น นิยาย เรื่องเล่า หรือ fiction
และ เอากฎของบอร์ดมาลงให้ด้วยนะคราบเพื่อเป็นการทำตามระเบียบ อิๆ
แล้วจะรออ่านต่อน๊า ว่าแต่คนเขียนชื่อไรเนี่ย
-
จะแก้ไขที่หัวกระทู้ยังไงอ่ะครับ
ผมเพิ่งมาเว็ปนี้ครั้งแรกทำไม่เป็น
เรื่องนี้เป็นนิยาย กึ่งชีวิตจริง เอามาผสมปนเปกัน
ยังไงลองอ่านไปเรื่อยๆน่ะครับ
-
:mc4: :n1: :mc4: :n1:
:pig2: :man1: :pig2: :man1:
บทที่ 2 ศัตรู / มิตรภาพ ( Enemy / Friend )
( ผมขอรวบรัดประโยคการพูดหน่อยน่ะครับ เพราะว่ามันยาวจริงๆ เอาไว้ผมเขียนเป็นหนังสือจะลงให้ทุกคำพูดเลยน่ะครับ สัญญาๆ )
วันนี้ผมตื่นสายมากกกกกกกก ตื่นสิบเอ็ดโมง แล้วลืมไปว่าตัวเองต้องพานางแบบไปถ่ายงานตอนเที่ยง ทำยังไงดีกลัวว่าจะไม่ทัน ผมเลยโทรไปหาตู่
( เพื่อนชะนีที่ทำงาน คนนี้นิสัยดีมากกกก ดีจริงๆครับ ) ให้พานางแบบไปแทน ตู่เค้าก้อดีครับ รับปากว่าจะไปพา จากนั้นผมก้อรีบอาบน้ำแต่งตัว
แล้วรีบขึ้นพี่วินไปทำงาน วันนี้ผมถามพี่วินอีกคนว่า พี่วินคนที่ผมนั่งด้วยเมื่อวานไปไหน แกบอกว่า ไม่รู้หายไปไหน ไม่บอกไม่กล่าว ผมกะว่าแกคงกลัวความผิดละมั้งเลยหนีไป แต่ผมว่าน่ะ มาคิดดูดีๆ รถไอ้บ้าดิวก้อราคาคงแพงน่าดู ประกันคงไม่ใช่กระจอก มันคงเคลมได้ แล้วมันจะมาเอาผิดอะไรกับคนหาเช้ากินค่ำอย่างคนขับวินมอเตอร์ไซค์ แต่ไม่แน่หรอก ไอ้นี่มันร้ายนัก มันกล่าวหาผมและผมยังไม่ได้เอาเรื่องมันเลย คำขอโทษก้อไม่มีสักคำ สักพักนึงผมก้อมาถึงออฟฟิซโดยสวัดิภาพ พี่วินคนนี้ขับดีครับ แต่......เอ๊ะ กระเป๋าตังค์ผมไปไหน่ะ ทำไงดี ผมเลยค้นในกระเป๋าผม ไม่มีครับ มีแต่เช็คใบที่พี่กรณ์ให้ผมมา ผมเลยต้องบากหน้าวิ่งขึ้นมาออฟฟิซ ขอยืมเงินกับตู่ ( เพื่อนคนนี้ดีมากๆครับ ขอย้ำอีกที ) เอาไปจ่ายพี่วิน เฮ้อ โล่งไป
วันทั้งนั้น ผมก้อทำงานไป นั่งคิดไปว่า ผมลืมกระเป๋าตังค์ไว้ที่ไหน คิดไม่ออกซะที เดี๋ยวเลิกงานกลับไปดูที่บ้านดีกว่า ว่าแต่ตอนนี้เอาเช็คไปขึ้นก่อนดีกว่าจะได้มีเงินใช้ งานวันนี้ไม่มีอะไรมากแค่เคลียร์เอกสารนิดหน่อย พอบ่ายๆก้อมีคนโทรมาหาผม
“ สวัสดีครับ ขอสายอี้ครับ “
“ อี้พูดสายครับ ไม่ทราบว่าจากทีไหนครับ “ ผมตอบกลับไป
“ ลืมกันเลยเหรอ ว๊าๆๆๆๆ ผมเจ้านายคุณไง แต่เป็นเจ้านายชั่วคราว “ เค้าตอบกลับมา
“ เอ่ออออ ผมมีแต่เจ้านายถาวรน่ะครับ คุณพอจะบอกให้กระจ่างได้ไหม “ ผมเริ่มหงุดหงิดแต่พยายามใจเย็น
“ อ่ะๆๆๆ ไม่รับมุขเลย ผมพี่กรณ์ไงครับ น้องอี้ “ โหๆๆๆใครจะคิดว่าอย่างเค้าจะมีมุขเหมือนกัน
“ แหมๆๆๆๆ ขอโต๊ด ก๊าบบบบบ ผมจำม่ะได้ครับ เผอิญว่าโทรศัพท์ผมมันไม่ได้โชว์หน้าพี่อ่ะครับ เลยไม่รู้ “ ผมกวนกลับไป
“ เดี๋ยวคราวหน้าก้อถ่ายไว้ดิ เวลาพี่โทรไปจะได้รู้ว่าพี่โทรมา “ น้ำเสียงเค้าดูแปลกไปจิมๆ
“ มีอะไรให้ข้าน้อยรับใช้เหรอครับ Temperaly Bossy “( แปลว่า เจ้านายชั่วคราว เป็นคำพูดกัดๆหน่อยอ่ะครับ )
“ ช่วงนี้งานพี่จะมีเยอะมาก ทั้งงานอีเว้นต์ งานรับรองลูกค้าที่มาลงทุนจากต่างประเทศ งานแฟชั่นโชว์ และตอนนี้คนที่ทำกับพี่เค้าเพิ่งลาไปแต่งงาน
พี่ก้อเลยต้องหาคนใหม่ เราสนใจจะมาช่วยพี่ไหม ค่าตัวเท่าไหร่เรียกมาได้เลยน่ะ ไม่อั้น พี่ชอบคนทำงานเก่งๆ อย่างอี้ “ เค้าเริ่มเข้าเรื่อง
“ ผมอยากรับน่ะครับ แต่คงทำได้บางวัน เพราะผมก้อต้องทำงานประจำ วันเสาร์กลางวันผมก้อมีสอน ศิลปะป้องกันตัว วันอาทิตย์ผมว่างวันนึง แต่ถ้าพี่ให้ทำช่วงเย็นๆหรือกลางคืน ผมพอช่วยได้ พี่ว่ายังไงอ่ะครับ “ ผมต้องบอกไปตามตรงทั้งที่จรงอยากรับแต่ก้อต้องเกรงใจเจ้านายผม
“ นายนี่มันเป็นลูกน้องที่ดีจริงๆ ใครได้เป็นเจ้านายคงรักตาย ไม่เป็นไร เราเอาตารางงานเรามาให้พี่ดูแล้วกัน พี่จะได้จัดตารางให้เรา “
“ ได้ๆครับพี่ แต่พี่ไม่ต้องทำถึงขนาดนั้นก้อได้ ไว้เป็นจ๊อบๆก้อดีน่ะครับ ผมเกรงใจอ่ะ ผมมีเพื่อนๆเก่งๆเยอะน่ะครับ พี่สนใจไหม “ ผมเสนอ
“ ไม่ดีกว่า พี่ไม่อยากเริ่มใหม่ พี่เบื่อกับการที่ฝึกใคร สอนใคร แล้วพอเค้าเก่งก้อมาหนีพี่ไปทำที่อื่น เราอ่ะไม่ต้องสอนมาก เป็นงาน ขยัน มีสปิริต
มันหาไม่ง่ายเลยน่ะสมัยนี้ ไม่ต้องคิดมาก เดี๋ยวพี่ดูเองน่ะ “ เค้าตัดบทผมไปเลย อะไรจะขนาดนั้น แต่ผมว่าเค้าคงเข็ดจริงๆแหละครับ
“ ได้ๆๆ ครับ ไว้ว่างๆผมจะเอาไปให้ดูแล้วเราจะได้คุยกันน่ะครับ “
“ คืนนี้ว่างไหม ไปอะไรทานกัน แล้วจะได้คุยงาน “ เค้าเสนอมา
“ เอ่ออออ คือ ผมมีนัดกับแฟนน่ะครับ ขอโทษที มันสำคัญด้วย พรุ่งนี้ได้ไหมครับ “ ผมบอกเค้าไป ที่จริงคืนนี้ผมนัดกับแฟนไปทำธุระให้แม่เค้าแล้วเราก้อจะเลยไปทำบุญกันด้วย วันนี้ผมกะจะเอาข้าวของที่ไม่ใช้และเงินที่รวบรวมกับเพื่อนๆไปบริจาคให้มูลนิธิน่ะครับ
“ อ้อ ไม่เป็นไร น่าเสียดายจัง งั้นพรุ่งนี้พี่จะโทรหาอีกทีน่ะ พี่ไม่รบกวนเราแล้ว แล้วคุยกันครับ สวัสดี“ พูดเสร็จแล้วพี่กรณ์ก้อวางสายไป ไอ้งานผมก้ออยากคุยน่ะ แต่มันดันไม่ว่างนี่ ทำไงได้ พอซักบ่ายสี่โมง อ้วนก้อโทรมาบอกว่าคืนนี้ขอเลื่อนไปก่อน เค้าต้องไปบ้านญาติที่ฝั่งธนแล้วจะค้างนู้นด้วย ไว้วันหน้าค่อยไปกัน แล้วยังลงท้ายด้วยว่า รักเสมอน่ะ ผมล่ะเอียนมาก อ้าวทำไงดี พี่กรณ์ผมก้อปฏิเสธไปแล้ว เซ็งเป็ดเลย กะว่าจะไปดูหนังคนเดียวก้อได้ เอ๊ะ หรือว่าไปหาเพื่อนๆชะนีผมซะหน่อย ไม่ได้เจอกันตั้งนาน ไปเม้าท์ซะหน่อยว่าแล้วผมก้อโทรหาป้อม เพื่อนซี้ชะนีผาดโผนของผม
“ โหลๆ เฮ้ยยย คืนนี้ว่างป่าว ไปเม้าท์มอยกันที่บ้านเอ๋ยดีม่ะว่ะ วันนี้กรูว่างในรอบสองเดือนน่ะเว๊ยยย “
“ เอออออ ดีเลยว่าจะโทรหา วันนี้เอ๋ยมันเครียดๆ เราไปหาไรกินกันม่ะ เดี๋ยวกรูโทรตามเพื่อนๆ เอาแฟนมาด้วยก้อได้น่ะมรึง “ ป้อมตอบผมกลับมา
“ อ้วนมันไม่ว่างว่ะ ไปหาญาติ เออ กรูเอาเพื่อนคนนึงไปได้ม่ะ พอดีจะไปคุยงานด้วย จะได้รู้จักกันไว้ ที่จริงไม่ใช่เพื่อนหรอก เจ้านายกรูนี่แหละ “
“ เออๆ จะเอาใครมาก้อเอา แล้วเจอกันที่ร้าน..... ตอนทุ่มตรงน่ะ ”
“ ออเค เจอกัน บาย “ พูดเสร็จผมก้อโทรหาพี่กรณ์บอกว่าคืนนี้ผมว่างแล้ว นัดทานข้าวกับเพื่อนๆเลยจะชวนพี่กรณ์มาทานด้วย แล้วบอกเค้าว่า ทานเสร็จแล้วก้อคงคุยงานกันต่อ กันต่อ พี่เค้าก้อลังเลอยู่แป๊บนึงเพราะว่าเค้าไม่ค่อยไปไหนกับคนเยอะๆ แต่เค้าบอกว่าไม่เป็นไร จะได้รู้จักเพื่อนๆของผมไว้
เสร็จแล้วก้อนัดเวลาและสถานที่กับพี่กรณ์ เค้าบอกว่าเค้าอาจจะไปถึงเร็วกว่านิดนึงเผื่อจะได้คุยงานก่อน ผมก้อตกลง
พอถึงเวลาใกล้จะหกโมงผมก้อโทรบอกพี่กรณ์ว่าผมจะไปรอที่นั่นตอนหกโมง เค้าบอกว่าอีกห้านาทีเค้าจะถึงแล้ว เดี๋ยวเค้าจองโต๊ะไว้รอ อะไรจะรีบขนาดนั้นนี่ ร้านที่ผมจะไปอยู่แถวๆเรียบทางด่วน เอกมัย รามอินทรา ตกแต่งเป็นร้านโล่งๆ บรรยากาศสบาย มีส่วนที่เป็นห้องแอร์อยู่ด้านหลังติดกับห้องน้ำ ด้านหน้าจัดโต๊ะแบบไม่สูงมาก ดูธรรมดา แต่คลาสสิคไม่น้อย ออกแนวธรรมชาติ มีการจัดแต่งให้เหมือนสวนด้วย และยังเอาเต้นท์มากางให้ดูเหมือนรีสอร์ทต่างจังหวัด พอผมถึงก้อเข้าไป ผมก้อเดินเข้าไปหาพี่กรณ์ที่นั่งรอผมอยู่แล้วตรงโต๊ะบริเวณติดกับผนังฝั่งตรงข้ามทางเข้า
“ รอนานไหมครับ ขอโทษที่ให้รอ ที่จริงอี้อยู่ไม่ไกลหรอก แต่หารถมายากซะหน่อย “ ผมกล่าวขอโทษไป
“ นายผิดนัด ผิดเวลาอย่างนี้บ่อยไหม แล้วอย่างนี้จะทำงานด้วยกันได้เหรอ “ เค้าพูดสีหน้าจริงใจ ตายแล้วหว่า อะไรกันเนี่ยะ????
“ เอ่ออออ ขอโทษครับ ถ้าพี่กรณ์ไม่พอใจ ก้อไม่เป็นไรครับ งั้นถือซะว่าวันนี้มาทานข้าวแล้วกันน่ะครับ “ ผมเอ่ยด้วยสีหน้าหงอๆสักหน่อย
“ ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆ หน้านายเวลาหงอนี่น่ารักเหมือนกันน่ะ พี่ล้อเล่น พี่มาก่อนเวลาเองล่ะ เราก้อมาตามนัดนี่ นั่งๆๆ “
“ ............ “ เอ๋อรับประทานครับ ใครจะนึกอารมณ์พี่ทั่นออก
“ โอ๋ๆๆๆ อย่างอนๆๆๆๆๆ เดี๋ยววันนี้พี่เลี้ยงเหล้า เต็มที่ เลี้ยงเพื่อนเราด้วย “ พี่กรณ์พูดไปหัวเราะไป แกล้งผมนี่มันสนุกมากใช่ไหม
“ เลี้ยงข้าวด้วย เลี้ยงบ่อยๆด้วย โทษฐานแกล้งผม ผมมันหน้าแกล้งนักใช่ไหมครับ “ ผมแหวใส่บ้าง
“ นั่งๆๆ สั่งข้าวก่อน พี่หิว แล้วค่อยมาคุยกัน เพื่อนเราจะมากี่คนล่ะ “
“ 5 6 คนมั้งครับพี่ พวกนี้เอาแน่เอานอนไม่ได้ มาเท่าไหร่ก้อเท่านั้น ผมปลงแล้ว “[/b][/color]
-
:pigha2: :laugh: :pigha2: :laugh:
จากนั้นผมก้อสั่งอาหารมา 5 6 อย่าง เลือกเอาแต่อันแพงๆแกล้งเค้าซะหน่อย พี่เค้าบอกว่าเต็มที่ แต่ต้องกินให้หมด ผมบอกว่า เพื่อนผมมาไม่มีเหลือ เค้าบอกว่า ไม่ได้ ใครสั่งต้องรับผิดชอบ ผมโต้กลับไปว่าพี่ต้องกินช่วยด้วย เพราะพี่เค้าไม่ได้สั่งอะไรเลย แล้วพี่เค้าก้อหัวเราะ สะใจที่ได้แกล้งผมอีกแล้ว
เราก้อทานไป คุยกันไป เรื่องส่วนมากจะเป็นเรื่องเกี่ยวกับตัวผมมากกว่า ถ้าจะเป็นเรื่องงานก้อมีน้อยมากจะเป็นเรื่องงานผมมากว่า พี่กรณ์ก้อถามว่า ผมเป็นคนที่ไหน เรียนที่ไหนมาก่อน ทำงานที่แรกที่ไหน เหมือนสัมภาษณ์งานซะมากกว่า แต่ดูพี่กรณ์ผ่อนคลายผิดจากคราวแรกที่คุยกันซะอีก พูดให้ความสนิทผมมากเลย มุขแพรวพราว แม้จะเสี่ยวๆไปหน่อยก้อตาม ชอบแกล้งผมอีกต่างหาก แล้วที่พี่ก๋อมบอกว่าเค้าไม่ค่อยมีเพื่อน ไม่คบกะใคร น่ะจริงเหรอ ดูท่าทางพี่เค้าอัธยาศัยดีออก พี่ก๋อมก้อพูดเกินไป พอทานเสร็จผมถามเรื่องงาน พี่เค้าก้อบอกว่า ให้ผมเอาตารางมาให้พี่เค้าดู แล้วจะไปจัดการเอง เค้าบอกว่าเพิ่งรู้ว่าผมทำงานที่นี่ เพราะว่าเค้าเคยทำงานกับเจ้านายผม มีอะไรจะได้คุยกันง่ายๆ จากนั้นก้อคุยไปเรื่อยๆ เปื่อยๆ มองๆดูหน้าพี่กรณ์เค้าก้อเป็นคนที่จัดว่าหล่อ ว่าน่ารักคนนึงเลยน่ะ เวลายิ้มเค้ามีเสน่ห์มาก ยิ้มหวานๆ ตาเชื่อมๆ เห็นแล้วแทบละลาย แต่ผมก้อต้องหักใจ เพราะว่าตัวผมเองน่ะมีแฟนแล้ว เราไม่ควรไปคิดกะคนอื่นอย่างนั้ อีกอย่างดูท่าเค้าจะเป็นผู้ชายไม่ใช่แบบผมซะหน่อย
“ อี้พี่ถามอะไรหน่อยสิ เราเป็นเกย์ใช่ไหม พี่ดูท่าทางเราเข้มๆ แต่บางทีก้อดูอ่อนหวาน เลยสงสัยน่ะ “ โอ้โหบทจะถามก้อโพล่งแบบว่าไม่มีปี่ ไม่มีขลุ่ย
“ ใช่ครับ ทำไมเหรอครับ อย่าบอกน่ะว่าแอบชอบผม “ ผมแซวเค้าไป
“ ไม่หรอก เราก้อมีแฟนแล้วนี่ อีกอย่างพี่ก้อไม่ใช่ เอ่อออ เกย์แบบเราด้วย “ เค้าตอบแบบน้ำเสียงเหมือนกั๊ก
“ ล้อเล่งๆๆ พี่ไม่เอาผมจริงๆหรอก ถ้าเอาผมก้อไม่เอาพี่ คนอะไรวันล่ะร้อยอารมณ์ ฮ่าๆๆๆๆ “ ผมกัดไปทีนึง
“ เอาไว้พี่จะเอาจริงๆน่ะ ก้อค่อยมาว่ากัน เอ้อ แล้วนี่เพื่อนเราเมื่อไหร่จะมา นี่มันทุ่มกว่าแล้วน่ะ “ พี่กรณ์ถามขึ้น
“ ผมชินแล้วพี่ นัดพวกนี้ต้องเผื่อเวลาไว้ เอาอะไรมากไม่ได้ พี่อย่าเครียดเดะ ไม่ได้เรียกมาทำงานซะหน่อย “ ผมตอบกลับไป
“ เออๆๆๆ พี่ลืมไป ติดนิสัยมาจากที่ทำงานน่ะพี่ไม่ชอบคนผิดเวลาน่ะ พี่ดูไม่รับผิดชอบยังไงไม่รู้ “ พี่กรณ์พูดขึ้นมา
“ ผมว่าพี่ควรจะแยกแยะเรื่องงานกะส่วนตัวออกน่ะครับ คือผมไม่อยากสอนน่ะครับ เวลาผมเห็นพี่ทำงานแล้วพี่เครียดๆนี่มันไม่น่าดูน่ะ ส่วนเรื่อง
เวลาน่ะ บางคนเค้าก้อมีเหตุผลของเค้าน่ะครับ น่าจะรับฟังเค้าบ้าง “ ผมพูดกึ่งๆสอนเล็กน้อย
“ จริงๆเหรอ มิน่าล่ะลูกน้องถึงไม่มีใครกล้าพูด กล้าเล่นกันพี่เท่าไหร่ ขอบใจน่ะที่เตือน พี่คงแย่มากใช่ไหมในสายตาเรา “
“ ไม่ๆๆๆ ไม่ใช่อย่างนั้นหรอกครับ พี่ลองคิดดูน่ะว่า ถ้าเราทำงานไป ผูกสัมพันธ์ไป งานจะออกมาดีแค่ไหน ความรู้สึกมันต่างกันน่ะครับ ไม่ใช่ว่าเราจะ
ก้มหน้า ทำงานๆอย่างเดียว เราเปลี่ยนมาพูดคุย ซักถาม หยอกล้อบ้างแต่การทำงานก้อต้องเนี๊ยบเหมือนเดิมนี่ มันคงจะดีไม่น้อยน่ะครับ “
“ อืมๆๆ น่าสนน่ะ ไว้พี่จะลองทำดูน่ะ เราก้อช่วยๆพี่หน่อยแล้วกัน ถ้าเห็นพี่เครียดเกินก้อเตือนๆหน่อยน่ะ อ้ะ นั่นเพื่อนเราป่าวพี่เห็นมองนานแล้ว “
ใช่จริงๆ เพื่อนผมชะนีสามนาง เกย์สาวหนึ่งนาง ว่าแต่ว่ามันมัวยืนดูอะไรอยู่ไม่ยอมโทรมาบอกว่าถึงแล้ว หรือเดินเข้ามาหา แล้วผมก้อเรียกให้พวกมันมานั่งที่โต๊ะ ที่มาแล้วตอนนี้มีสี่คนคือ ป้อม ชะนีร่างท้วมห้าวอมเปรี้ยวเป็นตัวแม่ของกลุ่ม พูดจาขวานผ่าซาก แต่งตัวอย่างกะหลุดมาจากแมกกาซีน แต่มันมักจะให้ผมเป็นผู้นำ ผมล่ะเบื่อจริงๆ คนต่อมาคือ เอ๋ย ชะนีสวยใส มั่นใจ เจ้าชู้( แต่ตอนนี้ชีว่าชีเลิกแล้วตั้งแต่เจอแฟนคนนี้ ) ทำงานเป็นพริตตี้ทั่วโลก ต้องบอกว่าทั่วโลกเพราะชีไปมาหลายประเทศมาก คนต่อมาคือ แม๋ม ชะนี( ที่คิดว่าตัวเอง ) ไฮโซ สวยเริ่ด เชิ่ด หยิ่ง แต่กับคนภายนอกเท่านั้นน่ะ กะเพื่อนๆชีจะเสร่อมาก อีกคนนึงคือจินเกย์สาวผมยาว มีหน้าอก ชีเป็นควีนที่เทิดทูนในความรักมาก ยอมทุกอย่างแม้ว่าผู้ชายจะดี เลว ทรามแค่ไหน เหลืออีกสามคนคือ ดี้ แอนและโอม สองคนนี้เป็นแฟนกันที่จริงแล้วแอนเป็นเพื่อนพวกเรา แต่หลังๆมาโอมจะมาเที่ยวด้วยบ่อยๆเลยจับเข้ากลุ่ม แอนเป็นชะนีที่สวย อึ๋ม ร้าย ฉลาด จอมวางแผน ทำงานเป็นพริตตี้บ้าง ขายของบ้าง ว่างๆก้อมารับจ๊อบทำผมให้ผมบ้าง ชีหาเงินเก่งมากกกก ส่วนโอเป็นผู้ชายหน้าตี๋ๆ สูงๆ ขาวทำงานฟิตเนสชื่อดังแห่งนึง เราก้อกลัวว่าโอมจะเปลี่ยนเพศก้อคราวนี้ และก้ออีกคนคือ ดี้ คนนี้เป็นชะนีร่างเล็ก สวย อึ๋ม ชอบสอดรู้สอดเห็นเรื่องของชาวบ้านไปทุกเรื่อง แล้วเอาไปประมวลความคิด แล้วเอาไปเม้าท์ต่อ ดี้มักจะเป็นคนที่เพื่อนๆไม่ค่อยชอบเท่าไหร่ แต่ก้อต้องทนคบไปเพราะชีไม่มีคนคบเท่าไหร่ ชีมักจะมาสายตลอด สายแบบไม่ให้อภัย เคยนัดชีบ่ายสอง แล้วชีมาหกโมง อ้างว่ารถติด ผมล่ะเบื่อมากๆ ส่วนมากเพื่อนๆผมจะเป็นผู้หญิงซะส่วนใหญ่ ผมไม่ค่อยมีเกย์เป็นเพื่อนหรอก ผมเจอมาเยอะ นิสัยเข้ากันไม่ค่อยได้ แต่ที่คบกะจินเพราะว่า ชีนิสัยประหนึ่งเป็นชะนี เรียบร้อย ไม่ชอบนินทา ไม่ชอบจิ๊กของ ไม่หมกเม็ด เป็นนิสัยของเกย์ที่ผมไม่ชอบเลยให้ตายสิ
พอเสร็จแล้วพวกมันก้อสั่งอาหาร ผมบอกว่าเอาเลยเต็มที่ วันนี้มีเจ้ามือหน้าใหม่มาเป็นเหยื่อ แล้วผมก้อหัวเราะ แต่พี่กรณ์สิ หน้าตาเคร่งขรึมเชียว มิน่า
ล่ะเพื่อนผมนั่งเงียบกันมาก มันคงอึดอัดกัน ตายล่ะว๊า อารมณ์ไหนอีกเนี่ยะ พวกมันเลยสั่งตามปกติที่พวกมันกินกัน 3 4 อย่าง สงสารเพื่อนผมจังเลย
“ กินแค่นี้จะอิ่มเหรอ เลี้ยงทั้งทีกินเยอะไปเลย โทษฐานที่มาช้าต้องกินเยอะๆ มานี่พี่สั่งเอง น้องครับ เอา ปลากะพงเผาเกลือ ปูเนื้ออบวุ้นเส้น เอาตัวโตๆน่ะ ปลาหมึกไข่ยัดไส้ ปลาหิมะย่างซอสอิตาลี่ ขาหมูเยอรมัน แล้วก้อเอาชีวาสมาขวดนึงน่ะ มาให้คุณอี้เค้า “ พูดจบก้อยิ้มทีนึง ทุกคนอึ้งงงงงงงง
“ อารมณ์ไหนอีกเนี่ยะ คุณ เพื่อนผมช็อคตายพอดี สนุกมากไหมเนี่ยะ “ ผมแหวไปนิดนึง
“ โอ๊ยๆ ผมขอโต๊ด ก๊าบ ทุกทั่น แค่แหย่ๆหน่อยเดียวเอง เอาน่ารู้จักกันครั้งแรก ขำๆน่ะ วันนี้เต็มที่เลยน่ะครับ พี่เลี้ยง อี้จ่าย “ อ้าวววซวยผมแล้ว
“ ก้อได้ ผมจ่ายก้อได้ เอาเป็นว่าเราเจอกันครั้งนี้ครั้งเดียวน่ะครับ งานผมก้อไม่ทำกับพี่แล้ว ไม่รักษาคำพูด “ ผมทำเป็นเข้ม
“ แน่ะๆๆๆๆ อย่ามาแอ๊บเข้ม เอาน่า อย่าทำหน้าบึ้งเลย ยิ่งหน้าแก่ๆอยู่จะแก่หนักกว่าเดิมน่ะ “ กัดผมอีกจนได้
“ ก้อแล้วแต่พี่น่ะครับ ถ้าไม่เลี้ยงผมก้อมีเงินจ่าย จริงไหมเพื่อนๆ “ ผมถามเพื่อนๆผมไป
“ ..................... “ ไม่มีสัญญาณตอบรับจากหมายเลขที่ทั่นเรียก เพื่อนๆคงช็อคอยู่มั้งว่าอีพี่กรณ์นี่จะอารมณ์ไหน
“ พอๆๆๆๆ อี้ ไม่เล่นแล้ว พี่บอกว่าเลี้ยงก้อเลี้ยงสิ เยอะแยะจัง เสร็จแล้วไปเที่ยวต่อน่ะ พี่อยากไปเที่ยวอ่ะ ไม่ได้ไปมาหลายปีแล้ว ปล่อยหนุ่มซะหน่อย นี่ยิ่งได้ไปกะพวกน้องนี่น่ะ พี่คงดูดีมากๆเลย อิอิอิ จริงไหม “ พูดเสร็จทุกคนก้อฮากัน จากนั้นบรรยากาศก้อดีขึ้นเรื่อยๆ เพื่อนผมก้อดูผ่อนคลายมีการแซว หยอกล้อกันขึ้น ผมดูท่าทางแล้วพี่กรณ์เค้าสนุกมากเลย ยิ่งพอตอนเหล้าเข้าปาก แล้วยิ่งเผยธาตุแท้ออกมา คือ หัวเราะเสียงดัง แล้วก้อบ้าจี้ ดูน่ารักไปอีกแบบ นางเอ๋ยเพื่อนสาวผมจากที่เพื่อนๆบอกว่าเครียด ตอนนี้ก้อดูร่าเริงขึ้น ดูท่าทางแล้วเอ๋ยคงชอบพี่กรณ์แน่ๆเลย ยัยแม๋มด้วย เห็นเชิ่ดหน่อย แป๊บนึงฟอร์มหลุดแล้ว ชมพี่กรณ์ว่าหล่ออย่างนั้นอย่างนี้ มีแฟนยัง พี่กรณ์ก้อบอกว่า
:z10: :z10: :z10: :z10:
-
:z13:
มาให้กำลังใจ :L2:
-
:o12: :o8: :o12: :o8: :o12: :o8:
“ ยังครับ ยังไม่มี ชีวิตพี่ยังไม่เคยคบใครหรอก จีบใครไม่เป็น เคยมีชอบๆน่ะแล้วก้อแห้ว แล้วก้อไม่คิดอีก พี่มีแต่เรียนแล้วก้อทำงานเลย ลืมช่วงเวลาวัยรุ่นไปเลย วันนี้จะได้ปล่อยเสียที ไปเที่ยวไหนกันดีอ่ะ เอาที่สนุกๆน่ะ “ พี่กรณ์ถามแม๋ม
“ ไม่เชื่อหรอกว่าไม่เคยมีแฟน หน้าตา ฐานะอย่างพี่ มีแต่ผู้หญิงจะวิ่งกรูเข้ามา ไม่เป็นไร วันนี้เดี๋ยวแม๋มจัดให้ “ ชีพูดขึ้นพร้อมสายตามีเลศนัย
“ พี่ระวังไว้น่ะค่ะ นังนี่มันชอบทำอะไรแบบแอบแฝง ผู้ชายในสต็อกหล่อนไม่พอหรือไงย่ะ ถึงมาจกเอาพี่เค้านี่ “ ป้อมแทรกขึ้นมา สองคนนี้เค้าเป็นไม้เบื่อไม่เมากันตลอด ไม่ว่าจะพูดอะไร ป้อมจะขัดตลอด แต่ก้อเป็นสีสันอีกอย่างนึงเลยครับ
“ อย่ามาปรักปรำชั้นน่ะย่ะ พี่กรณ์อย่าไปเชื่อน่ะค่ะ ตอนนี้แม๋มโสดมากๆค่ะ “ แม๋มแก้ตัวเสียงสูงปี๊ดดดด
“ นี่ๆ น้อยๆหน่อย แล้วไอ้พี่วัตร พี่เมธอ่ะ เอาไปไว้ไหนจ้ะ ยัยคนสวย หรือว่าจะพี่....” ผมพูดบ้าง หมั่นไส้มัน
“ พอๆๆๆๆๆ เลิกเหอะ ว่าแต่ว่าพี่กรณ์ชอบแดนซ์ไหมค่ะ เราไปเอกมัยกันดีกว่า ร้านนี้คนเยอะ น่ารักๆทั้งนั้นเลย “ แม๋มเปลี่ยนเรื่อง
“ ที่ไหนก้อได้ครับ พี่ได้ยินมาว่าอี้นี่ขาแดนซ์ ขาดริ๊งค์ใช่ไหมครับ คงต้องให้เค้าแนะนำแล้วล่ะครับ “ พี่กรณ์พูดขึ้นพรอ้มเหล่ตามาทางผม
“ โอ๊ยยยยย พี่ขา อี้นี่แบบว่าขั้นเทพแล้วค่ะ แดนซ์กระจาย ผู้ชงผู้ชายมาคุยก้อไม่สน เมาและเต้นอย่างเดียว “ ป้อมพูดขึ้นมาบ้าง
“ เดี๋ยวนี้สิค่ะ ไม่ค่อยมีเวลาให้เพื่อน อ้างทำงานๆ แล้วก้ออยู่กับแฟน ไม่รู้ว่าทำงานรึป่าว นี่ตกลงได้กันรึยังเนี่ยะ “ นังแม๋มกัดผมบ้าง
“ พอเหอะๆ เลิกขายกรูได้แล้ว แหม ไปเที่ยวน่ะเว๊ย ไม่ได้ไปหาคู่ รำคาญมาคุยไรกันหนักหนา คนจะเต้น แล้วที่ไม่ว่างก้อทำงานจริงๆ ช่วงนี้งานเยอะ อีกอย่าง แฟนก้อไมได้เจอทุกวัน ส่วนเรื่องอื่นกรูไม่ขอตอบ ไม่มีความจำเป็น อย่ามาสาระแน “ ผมกัดมันกลับไป
“ ค่ะ สวย เลือก ได้ สวย เลือก เอา ตะ หลอด “ เพื่อนๆทั้งสี่คนพร้อมใจกันพูด พี่กรณ์สิขำผมใหญ่เลย แหมๆๆ เพื่อนรักหักเหลี่ยมโหดมากๆ
ผ่านไปสองทุ่มกว่าๆ แอน กะ โอมก้อมาถึงร้าน สองคนนี้มาถึงไม่พูดพร่ามทำเพลง ทักทายใคร สั่งอาหารมากินก่อน จากนั้นพวกมันก้อกินของที่ยังพอมีอยู่ในโต๊ะ พี่กรณ์นั่งหัวโด่ก้อไม่ทักทายเค้า
“ เอ่อ น้องครับ พี่ชื่อกรณ์น่ะครับ ลืมไปรึป่าวว่ามีพี่อยู่ ว่าแต่ว่า ไม่เคยกินข้าวเหรอครับ เห็นกินซะ “ เอาแล้วพี่กรณ์ตัวจริงมาแว้ววววว
“ อื้มมมมม ขอโทษค่ะ ลืมเห็นหนูชื่อแอนน่ะค่ะ นี่โอม แฟนหนู พี่น่ารักจัง ไม่มีแฟนจีบแล้ว หนูกินต่อน่ะค่ะ “ มันพูดไปกินไป มูมมามดีแท้
“ นี่ไม่เกรงใจแฟนเลยเหรอแอน ตาเขียวแล้วน่ะ “ เอ๋ยพูดขึ้นบ้าง
“ อูยยยยยย ไม่มีอะไรหรอกตัวเอง ขำๆน่า “ แอนเฉไปจนได้ จากนั้นอีกครึ่งชั่วโมงนังชะนีดี้ก้อโผล่มา เป็นแบบนี้ประจำ มาไม่เคยตรงเวลา นิสัยไม่เคยเปลี่ยน เพื่อนๆเอือมสุดๆ มาถึงก้อส่งสายตาให้พี่กรณ์สุดฤทธ์
“ สวัสดีค่ะ ชื่อดี้น่ะค่ะ ขอโทษที่ให้รอ พวกแกไม่บอกชั้นเลยว่าจะมีแขกมา ด้วย “ มาถึงก้อสะตอเลยเพื่อนผม
“ อย่ามาสะตอดี้ นั่งลง แล้วเอาข้าวยัดใส่ปากซะ มาช้าแล้วยังจะมาหาเรื่องอีก “ จินพูดบ้างหลงัจากนั่งนิ่งมานาน จินกะดี้เค้าจะกัดกันตลอดเลยครับ
“ นี่แก พูดกับผู้หญิงให้มันเพราะๆได้ไหม นี่ต่อหน้าคนอื่นน่ะ อ้อลืมไปว่าแกไม่ใช่ผู้หญิง “ ดูปากมันสิ
“ จะนั่งดีๆหรือว่าโดนถีบไปนั่งที่สวนหน้าร้าน เลือกเอา รำคาญเต็มที่แล้วน่ะ “ ผมรำคาญเลยด่าไป
จากนั้นเราก้อทานไป ดื่มไป ตอนนี้พี่กรณ์เป็นที่หมายปองของหลายคนในโต๊ะ โอ้ มายก๊อด ผมพากวางมาให้เสือขยุ้มซะแล้ว แต่ดูพี่กรณ์เค้าไม่รู้สึกอะไรกับใครเลยน่ะครับ ยิ่งดึกยิ่งคุยสนุก ปล่อยมุขบ้าง ส่วนมากจะแป๊ก ขำคนเดียว มีหลายครั้งทีผมเห็นเค้าแอบมองมาทางผม แต่ผมก้อไม่ได้คิดอะไร เค้าคงมองคนอื่นๆด้วยแหละ จากนั้นเราก้อเปิดประเด็นว่าเอ๋ยมีปัญหาอะไร เอ๋ยบอกว่า แฟนเก่าเอ๋ย เค้าเอาเรื่องเอ๋ยไปพูดให้แฟนใหม่เค้าฟัง ซึ่งนังแฟนใหม่นี่ ทำงานคล้ายๆกับเอ๋ย เลยเอาไปโพนทะนา ใส่สีตีไข่สารพัด เอ๋ยมันเลยอายไม่ค่อยกล้ารับงาน แล้วมันก้อร้องไห้ พี่กรณ์ก้อเลยยื่นผ้าเช็ดหน้าให้เอ๋ย ผมกะแอนพอได้ยินน่ะของขึ้นเลยครับ ผมสองคนจะเป็นคนที่รัก และ เจ็บแค้นแทนเพื่อนมากๆ ใครมาทำอะไรเพื่อนผมไม่ได้ พวกผมไม่ยอมกัน ผมเลยบอกเอ๋ยว่า ไปทำงานตามปกติเหอะ เดี๋ยวผมกับแอนจะหาทางวางแผนจัดการนังชะนีแนน( ชื่ออีนังชะนีที่ก่อเรื่องนี่ล่ะครับ )
จากนั้นเราก้อเปลี่ยนเรื่องคุยกันไปเรื่อยๆ จนเรากินเสร็จเราก้อไปต่อกัน สรุปพี่กรณ์จ่ายตามระเบียบ โหๆๆๆ ค่าอาหาร บวกค่าเหล้าตั้งหมื่นกว่าบาทแน่ะ นี่ถ้าผมจ่ายเองคงอานไปแล้ว เหล้า สองขวด อาหารอีกยี่สิบกว่ารายการ สมควรแล้วล่ะครับ พอจะขึ้นรถไปเที่ยวต่อ นังเอ๋ย นังแม๋ม นังดี้ แย่งกันนั่งรถพี่กรณ์ ตรงด้านข้างคนขับ แบบเอาเป็นเอาตายมากๆ เอ๋ยเพิ่งแสดงออกว่าชอบพี่กรณ์ก้อตอนที่นี้แหละ ผมเลยตัดปัญหา ว่าทุกคนไปขึ้นรถแอน กับรถเอ๋ย ( ที่จริงเอ๋ยมันก้อมีรถน่ะแต่ตอนที่มันทะเลาะแย่งกันนั้น มันโดนกุญแจให้ผมซะงั้น ) แล้วผมจะนั่งกับพี่เค้าเอง ผมขึ้นเสียงดังพวกมันเลยไม่กล้า เดินไปนั่งรถอย่างเรียบร้อย พอขึ้นรถพี่กรณ์ก้อชวนพูด ชวนคุยไปเรื่อยๆ แต่ดูเหมือนพี่แกจะชอบวางมือแก ใกล้ๆมือผมน่ะ คิดไปเองไหมเนี่ยะ
“ ขอบคุณน่ะอี้ ที่มานั่งกะพี่ ไม่งั้นพี่คงปวดหัวแย่เลย พี่ไม่ได้รังเกียจเพื่อนเราน่ะ น่ารักดี แต่พี่ว่าพี่ไม่ไหวหรอก ฮ่าๆๆๆๆ “ พี่กรณ์พูดแล้วก้อขำ
“ เพื่อนผมรู้คงเสียใจแย่ อย่าหลงตัวเองให้มากนัก “ ผมขัดไป
“ คนที่พี่จะสนใจน่ะ เค้าไม่สนใจพี่หรอก เพราะว่าเค้ามีแฟนแล้ว ถึงเค้าไม่มีแฟนแล้วก้อไม่รู้ว่าเค้าจะชอบพี่ไหม “ พูดเสร็จพี่กรณ์ก้อมองหน้าผม
“ แหนะๆๆอย่าบอกน่ะว่าชอบผม ไหนบอกไม่ใช่เกย์ไง แอ๊บรึป่าวเนี่ยะ “ ผมตลกกลบเกลื่อนไปทั้งๆที่ตัวองเขิลจะตาย
“ อี้ครับ ถ้าพี่จะรักใคร พี่ไม่มองเค้าที่เค้าเป็นเพศอะไรหรอก พี่ต้องดูนิสัยใจคอ ดูจิตใจ มันสำคัญกว่าน่ะ “ พูดเสร็จเค้าก้อมาจับมือผม
“ ปล่อยเหอะครับพี่ ผมจั๊กกะจี้ เล่นอะไรนี่ “ แล้วผมก้อดึงมือออก
“ เห็นม่ะ อี้รังเกียจพี่จริงๆ ให้โอกาสพี่หน่อยไม่ได้เหรอครับ “ พี่กรณ์เริ่มพูดจริงจังขึ้น
“ ไม่ได้รังเกียจน่ะครับ แต่ผมไม่คิดว่าพี่จะคิดจริง คิดจัง ผมเจอมาเยอะแล้วประเภทนี้ เรารู้จักกันอย่างนี้ดีกว่า “ ผมรีบตัดบทไป
“ สักวันน่ะครับ สักวัน “ พี่กรณ์พูดเสร็จก้อหันไปตั้งใจขับรถต่อ ผมล่ะรู้สึกแปลกๆยังไงไม่รู้ ผมก้อเลยถามพี่เค้าว่ารู้ได้ไงว่าผมชอบเที่ยยว ชอบดื่ม และยังรู้ยี่ห้อเหล้าที่ผมชอบอีก เค้าบอกว่าเค้าถามจากพี่ก๋อม แล้วทำไมต้องถามพี่ก๋อมด้วย พี่ก๋อมน่ะก้อไม่บอกอะไรเราเลย หมกเม็ดจริงๆ
พอถึงร้านพวกเราก้อเข้าไปหาที่นั่ง ร้านนี้เป็นผับชื่อดัง แถวเอกมัย ร้านเค้านัดได้เก๋ไก๋ดี สีสันจัดจ้านมากๆ วันนี้นี่เรามาคนไม่เยอะเท่าไหร่ เพราะว่ามันเป็นคืนวันอังพฤหัสบดีเลยได้ที่ดีหน่อย จากนั้นก้อสั่งเหล้ามาดื่มกัน วงดนตรีเล่นกันมันส์มาก ผมเต้นกระจายไม่ยั้ง หลังจากที่เก็บกดมานานไม่ได้เที่ยวห้าเดือน ส่วนชะนีเอ๋ย แม๋ม ดี้ ก้อวนเวียนเต้นกับพี่กรณ์ น่าสงสารพี่กรณ์มาก แต่เค้าก้อดูสนุกดี ระหว่างเต้นก้อมีโต๊ะข้างๆมาชนแก้ม มาชวนคุยกันผมมากมาย แต่ผมไม่สนใจ ขี้เกียจคุย ผมไม่ได้หยิ่งน่ะ แค่อยากเต้นอย่างไม่ต้องสนใจคุยกับใคร ผมก้อเต้นสักพักเริ่มมึนๆ เลยขอไปเข้าห้องน้ำ ผมเริ่มมึนหน่อยๆเดินเซนิดๆ เลยไปชนใครเข้า ใครว่ะ มายืนขวางทางอยู่ตรงนี้ พระจ้าววววววว ไอ้บ้าดิวนั่นเอง ซวยอะไรขนาดนี้นี่
“ นี่เดินให้มันดูทางหน่อยได้ไหม รึว่าตั้งใจเดินชนคิดว่าเป็นผู้ชาย เลยคิดจะจับ ชั้นว่านายไปเก็บแถวโต๊ะนายดีกว่า หรือว่าชอบแถวหน้าห้องน้ำ ถูกใจจะได้พากันไป Brokeback กันซะเลย “ อ้าววววว ปากมันนี่น่าเตะชะมัด เอ๊ะที่มีนพูดอย่างนี้แสดงว่ามันก้อต้องเห็นผมข้างในสิ แต่ทำไมผมไม่เห็นมันล่ะ หรือว่าผมเต้นเพลินจนลืมมองคนรอบโต๊ะไป
:beat: :beat: :beat: :beat: :beat:
-
:z3: :z6: :z3: :z6: :z3: :z6: :z3: :z6:
:z13: o22 :z13: o22 :z13: o22 :z13: o22
“ ชาติที่แล้ว นายไปฆ่าหมาขี้เรื้อนตายยกคอกรึไง ปากถึงได้เน่าขนาดนี้ “ โดนผมบ้างเป็นไง
“ ปากดีนักน่ะ อยากโดนรึไง “ มันง้างหมัดขึ้น
“ ก้อเอาเดะ กรูกลัวมึงตายแหละ “ ผมก้อไม่ยอม ง้างหมัดบ้าง ขอบอกว่าผมเป็นมวยน่ะครับ
“ อะไรกันน่ะดิว ว๊ายย นี่แกอย่ามาทำอะไรต่ำๆแถวนี้น่ะย่ะ “ นั่นไงนังะนีหลิง หลิง
“ ผมว่าไอ้นี่ต่างหากมันหาเรื่องอี้ก่อน คุณนี่สวยอย่างเดียวไม่มีสมองแยกแยะเลยเหรอ “ พี่กรณ์ตามมาช่วยผมพอดี
“ ออกรับแทนกัน เอ๊ะอย่าบอกน่ะว่าได้กันแล้ว อะไรกันเจอกันไม่นาน เรียบร้อยแล้วเหรอว่ะ ฮ่าๆ “ ไอ้บ้าดิวมันหัวเราะขึ้น
“ เหมาะกันจริงๆเลยคู่นี้ หญิงก้อปากร้าย ชายก้อปากเน่า เหมาะกันประหนึ่ง อีเหม็นๆกับส้วมพังๆเลยแหละ “ ผมด่ากลับไป
“ ไปกันดีกว่าอี้ เหม็นของเหม็นเน่า ฮ่าๆๆๆ “ ว่าแล้วพี่กรณ์ก้อดึงตัวผมหลบออกไปเข้าห้องน้ำ นังหลิง หลิง หน้าแดง ตัวสั่นด้วยความโกรธ พอผมข้าห้องน้ำเสร็จก้อเห็นพี่กรณ์ยืนเฝ้า เค้าคงกลัวพวกนั้นมาหาเรื่องผมมั้ง ผมไม่กลัวหรอก จะซัดให้คว่ำทั้งคู่ จากนั้นพวกเราก้อไปเต้นต่อ พอผมเข้าไปก้อเห็นว่าโต๊ะไอ้บ้าดิวมันอยู่ห่างจากโต๊ะผมไปทางซ้ายมือสามสี่โต๊ะ มิน่าล่ะผมถึงไม่เห็น เพราะว่ามันมีเสาบังนี่เอง จากนั้นไม่นานก้อมีใครไม่รู้ว่าขอชนแก้วกับผม ตอนนั้นผมเริ่มสร่างแล้ว เพราได้กัดกะพวกหมาบ้าเลยของขึ้น ดูๆไปคนที่มาชนแก้วก้อน่ารักดีน่ะครับ ไม่สูงมาก ตาตี่ๆ แต่เวลายิ้มน่ารักมาก มีเขี้ยวเหมือนผมด้วย ตอนแรกผมก้อชนแล้วก้อเต้นต่อไป แต่ไอ้นี่ไม่ยอมแพ้ครับ ชวนผมคุย ผมก้อหันหน้าหนี มันก้อเดินตามจนเพื่อนๆผมเริ่มรำคาญผมแล้วเลยไล่ให้ผมออกไปคุยกะมันข้างนอก ผมรำคาญเลยลากไอ้หมอนี่ออกมา
“ ว่ามาจะคุยอะไร จะไปเต้นต่อ “ ผมพูดด้วยอาการหงุดหงิด
“ เอ่อ ผมชื่อ ป็อบน่ะครับ เห็นนายเต้นมันส์ดีเลยอยากรู้จัก ถ้าผมทำให้รำคาญก้อขอโทษด้วยน่ะครับ ไม่กวนแล้วก้อได้ “ พูดแล้วทำหน้าหงอๆ
“ ไม่ได้ว่าอะไร ผมไม่ชอบเต้นไปคุยไป มันน่ารำคาญ ถ้านายจะเต้นด้วยก้อต้องไม่คุย เข้าใจไหม “ พูดเสร็จผมก้อเดินเข้าในร้าน ป๊อบก้อเดินตามผมเข้าไปในร้าน จากนั้นป๊อบก้อสงบเสงี่ยมมาก ไม่ชวนคุยแต่เต้นกับผมสะบัด ส่วนพี่กรณ์เหรอ ตอนนี้โดนชะนีสามนางกักตัวไว้อยู่ เค้าคงเห็นผมเต้นกับใครไม่รู้เลย เดินมาเต้นกับผมด้วยแล้วถามผมว่าใคร ผมบอกว่าไม่รู้ เค้ามาขอเต้น แล้วพี่กรณ์ก้อส่งสายตาแปลกๆไปให้ป๊อบ
จากนั้นเกือบตีหนึ่งพี่กรณ์บอกว่าต้องกลับก่อน และขอโทษที่ไม่ได้อยู่จนเลิก เพราะว่าเค้ามีประชุมเช้า ผมเลยเดินมาส่ง นังชะนีสามนางจะตามกลับ เลยโดนป้อมขาใหญ่สกัดไว้ ชีเลยจ๋อยไปตามระเบียบ ตอนมาถึงรถ พี่กรณ์ก้อยื่นบัตรให้ผมบอกว่าเอาไว้จ่ายค่าเหล้า ผมบอกว่าไม่เป็นไรเดี๋ยวพวกผมหารกันเอง พี่กรณ์ไม่ยอมบอกว่า ผมทำให้เค้าเป็นคนผิดสัญญา ผมเลยต้องรับไว้ แล้วก้อกำชับว่าไม่ให้ผมไปใกล้พวกไอ้ดิว เดี๋ยวมันหาเรื่องเอา ผมบอกว่าไม่กลัวหรอก ลองมันมาหาเรื่องผมดูสิ จะจัดการให้ดู พี่เค้าบอกว่าเอาน่าถือว่าพี่เค้า ผมเลยต้องรับปากไป แล้วบอกให้เค้ารับรถดีๆ จากนั้นผมก้อเข้าไปเต้นต่อจนผับเลิก ป๊อบก้อบอกว่าให้เค้าไปส่งผมไหม เค้าอยากรู้จักและจะพาไปหาอะไรทานด้วย ผมบอกว่าผมจะกลับกับเพื่อน ป๊อบบอกว่าบอกเพื่อนๆผมแล้ว ไอ้เพื่อนตัวดีก้อรู้งาน รีบกลับกันไปไหนไม่รู้ ผมเลยต้องยอมเพราว่าป๊อบมันตื๊อมากๆ พอป๊อบพามาขึ้นรถเท่านั้นแหละ อึ้งครับ
“ นี่มันรถไอ้ดิว และไอ้ดิวนั่งในรถนี่ นี่มันอะไรอ่ะป๊อบ “ ผมเอ่ยเมื่อเดินไปถึงรถที่ป๊อบบอกว่าจะพาไปส่งแล้ว
“ เอาน่าพอดีรถผม เพื่อนผมมันยืมไป เดี๋ยวไอ้ดิวมันขับไปส่งให้ มันใจดีจะตาย “
“ ไม่เอาอ่ะ เราเกลียดมัน นายไปเหอะ “ ผมพูดเสร็จ พลางเดินหนี
“ กลัวชั้นรึไง ถึงเดินหนี โห่ นึกว่าจะกล้ามากเหมือนปากของนาย “ ไอ้ดิวครับ มันลงจากรถมาว่าผม
“ ช่วยแยกแยะความกลัว กับ ความขยะแขยงด้วยน่ะครับ มีสมองพอแยกแยะไหม ? “ ผมด่ากลับไป
“ งั้นก้อขึ้นมาสิ ถ้าไม่ได้กลัว อย่ามาเรื่องมาก “ ดูไอ้ดิวมันพูดสิ
“ มาเหอะครับ น่ะๆๆๆ เดี๋ยวผมไปส่ง “ เสร็จแล้วก้อลากผมขึ้นรถ ผมล่ะไม่อยากไปแต่เห็นหน้ากวนๆของไอ้ดิวแล้วอดไม่ได้ ดูสิมันจะมาไม้ไหน วันนี้มันขับซีตรองซ์ตคันเมื่อวานมา เบนซ์ที่มันว่าคันโปรดคงจะยังซ่อมไม่เสร็จ อิอิ สมน้ำหน้า
พอขึ้นรถผมก้อเห็นชะนีหลิง หลิง นั่งหน้างออยู่เบาะหน้า รอบนี้มันไปกัดผมเลย ก้อดีผมล่ะรำคาญจะตาย จากนั้นมันก้อขับรถไปเรื่อยๆ ดูท่าแล้วจะไม่ใช่ทางบ้านผม มาถึงบางอ้อตรงที่ว่า มันมาส่งหลิง หลิง ครับ พอถึงนังชะนีนั่นก้อเปิดประตูออกไป แล้วก้อปิดประตูกรแทกอย่างแรงแล้วป๊อบก้อให้ผมไปนั่งข้างหน้า มันบอกว่าไม่ชอบนั่งข้างหน้า ผมเห็นหน้าไอ้ดิวแล้วหมั่นไส้ มันยักคิ้วกวนๆมาทีหนึ่ง กรูไม่ได้กลัวเว๊ย ว่าแต่ไปนั่งก้อได้ จากนั้นผมรู้แล้วว่าไอ้ดิว กับ หลิง หลิงคงทะเลาะกัน เพราะตอนขึ้นรถ มันสองคนไม่คุยกันเลย แต่ป๊อบนี่สิ ถามนั่น ถามนี่ ถามว่าผมมีแฟนยัง ผมบอกว่ามีแล้ว มันบอกว่ามันมีโอกาสมากน้อยแค่ไหน ผมก้ไม่ตอบ จากนั้นก้อบรรยายสรรพคุณตัวเองต่างๆนานา เสร็จแล้วมันก้อไปจอดแถวประตูน้ำ
“ ป่ะ ไปหาไรกินก่อน กรูหิว “ ไอ้ดิวมันพูดขึ้น
“ ไม่กิน พวกนายไปกิน ชั้นจะกลับบ้าน “ ผมพูดพลางเปิดประดูเดินออกไป
“ อดทนอีกหน่อยไม่ได้รึไง ชั้นก้อไม่ได้อยากกินกะนายเท่าไหร่หรอก อย่าเรื่องเยอะ รึว่าเขิลชั้น “ ดูไอ้ดิวมันหลงตัวเอง
“ แหวะ หลงตัวเองไปเหอะ ไปก้อได้ นายเลี้ยงน่ะชั้นไม่จ่าย “ ผมตอบกลับไป จากนั้นเราก้อไปกินข้าวมันไก่ร้านตรงหัวมุม คนเยอะดี กินไปป๊อบก้อชวนผมคุยไป ผมตอบบ้างไม่ตอบบ้าง ส่วนไอ้ดิวมันก้อชอบมองมาที่ผม พลางแสยะยิ้มมุมปาก ผมเกลียดท่าทีมันมาก ระหว่างกินอยู่ แม่ป๊อบโทรมาตามให้กลับบ้านด่วน ตีสามแล้วยังไม่ถึงบ้าน แม่มันหวงมันมาก มันเลยฝากให้ไอ้ดิวมาส่งผม ผมปฏิเสธ แต่ได้ดิวมันบอกว่า ผมคงกลัวมัน ผมเลยต้องกลับกันมัน ก่อนกลับป๊อบไม่ลืมที่จะขอเบอร์ผม ผมก้อให้ๆไปรำคาญมันตื๊อจัง จากนั้นไอ้ดิวก้อพอผมไปขึ้นรถ
“ บ้านนายอยู่ไหน “ ไอ้ดิวมันถาม
“ แถวๆห้วยขวาง ตรง........... “ ผมตอบ
“ ใกล้ๆ สลัมใช่ไหม “ มันแดกผมมา
“ ...... “ ผมไม่ตอบ ง่วงมาก เบื่อกวนประสาทกับมัน เสร็จแล้วมันก้อโน้มตัวมาจับสายเข็มขัดนิรภัยมารัดให้ผม ผมก้อตกใจ ตอนที่มันโน้มมา เหมือนมันจงใจแกล้งทับผม ผมเลยดันมันออก ขนลุกเลยครับ ไอ้บ้าเนี่ยะ จากนั้นระหว่างทางมันก้อพูดไปเรื่อยเปื่อย ผมเองก้อไม่ไดฟัง รำคราญและง่วงด้วย ง่วงมากเลยเผลอหลับไปตอนไหนไม่รู้ รู้สึกเหมือนมีอะไรเย็นๆมาโดนหน้า เฮ้ยยยยยย
“ นี่นายทำอะไรอ่ะ “ ผมผลักมันออก รู้สึกเหมือนโดนหอมแก้ม
“ อย่าคิดมาก ฉันไม่ได้พิศวาสเกย์ อย่างนายแน่นอน “ มันโต้กลับมา
“ งั้นชั้นไปล่ะ “ ผมจะเปิดประตูลง แต่มันไม่ปลดล็อคให้ผม
“ ปลดล็อคด้วย ชั้นจะลง “
“ นายอยู่ที่นี่เหรอ ดูแออัดดีน่ะ สลัมดีๆนี่เอง “
“ นี่ถ้านายไม่ชอบชั้นก้อปล่อยให้ชั้นลง จะได้ไม่ต้องเจอกัน รู้ไว้เลยน่ะ เห็นหน้านายแล้วชั้นรู้สึกเหมือนเห็นขี้ “ ผมด่ามันไป
“ ปากดีนักใช่ไหม อยากลองชิมดูสิว่า มันจะหวาน หรือ ขม หรือ รสชาติแปลกๆกันแน่ “ มันพูดกลับมา
“ ก้อลงองดูสิ จะอ้วกใส่ให้ดู “ พูดเสร็จมันก้อดึงตัวผมเข้าไปจูบปากกับมัน ผมตกใจครับทำอะไรไม่ถูก มันพยายามเอาลิ้นดันเข้ามา ผมก้อพยายามดันมันออก แต่ผมสู้แรงมันไม่ไหว ทุบแล้วอะไรแล้วมันก้อไม่ปล่อย ที่มันแคบผมทำอะไรมากไม่ได้ สักพักมันก้อปล่อยผม
“ ก้อหวานดีนี่หว่า แหน่ะๆๆ ไม่เห็นนายจะอ้วกเลย แล้วนั่นหน้าแดกใช่ไหม “ ไอ้ดิวมันพูดยั่วผม
ผลัวะ !!!! ผมตบมันไป แล้วก้อโน้มตัวไปจะปลดล็อคเอง ผมปลดได้พอดี จังหวะนั้นไอ้ดิวมันจับตัวผมกดลงเบาะตัวที่ผมนั่งแล้ว มาจูบผมอีกครั้ง คราวนี้มันรุนแรงมาก และดันเอาลิ้นเข้ามาในปากผมอีก ผมเลยตัดสินใจกัดปากมันให้
“ โอ๊ยยยยย จะบ้าเหรอมากัดปากชั้น ดีน่ะเลือดไม่ไหล “
“ ไอ้เลวววว “ พูดเสร็จผมก้อผลักมันแรงๆจนตัวมันติดกับกระจกรถอีกด้านนึง แล้วผมเปิดประตูออกไป มันออกมาตะโกนพูดว่า ปากผมหวานดีน่ะ ชอบจังแล้วหัวเราะออกมาดังๆ ผมล่ะวิ่งเข้าตึก ทั้งอาย ทั้งแค้น ไอ้บ้าเอ๊ย เลวชะมัด อย่าให้เจออีกน่ะ พ่อจะเล่นให้หนักๆ แล้วผมก้อเข้าห้อง เปลี่ยนเสื้อผ้า อาบน้ำเตรียมจะนอน ก่อนนอนลืมไปว่า ลืมโทรหาอ้วน แต่ไม่เป็นไรพรุ่งนี้ค่อยโทร คือผมกับแฟนจะไว้ใจกันครับ ผมจะไม่โทรจิกเค้า และเค้าก้อจะไม่โทรจิกผม คบกันแบบสบายๆน่ะครับ ตอนนอนผมก้อนอนคิดเรื่องไอ้บ้าดิว แม่ม ทำไมมันถึงทำอย่างนี้กับผมน่ะ โกรธมันมากๆๆ แล้วสักพักผมก้อผล็อยหลับไปด้วยความเพลีย
--------------------- จบตอนที่ 2 -------------------------
:man1: :man1: :man1: :man1: :man1: :man1:[/color]
-
ดิว อายุ 28 ปี สูง 180 ซม. หนัก 72 กก.
รุปร่างหน้าตา – สูง ขาว ล่ำมีกล้ามเนื้อเพราออกกำลังกายบ่อยๆ ตาโต หวานชวนฝัน ปากอวบอิ่ม จมูกโด่ง ยิ้มสวย
อาชีพ – เปิดเว๊ปไซต์ ขายของแต่งรถ ซึ่งได้เงินดีมาก เค้าขายทั้งใน และนอกประเทศ นอกจากนี้ ก้อทำงานบริษัท รับเหงาก่อสร้างขนาดใหญ่ของเอเชีย กับทางบ้าน และ ยังเดิมพันแข่งรถอีก ความใฝ่ฝัน อยากมีบริษัทผลิต ตกแต่ง รถยนต์เป็นของตัวเอง
อุปนิสัย – รักสนุก ใจร้อน ชอบหว่านเสน่ห์ เอาแจ่ใจตัวเองและชอบบงการในบางครั้ง รักเพื่อนฝูง ชอบท้าทาย และเอาชนะ จริงใจ อ่อนไหว
พื้นฐานชีวิต – มาจากครอบครัวที่ร่ำรวยมาก พ่อเป็นเจ้าของธุริกจก่อสร้างขนาดใหญ่ ของเอเชีย และมีธุรกิจอื่นๆอีกมากมาย มีแม่เป็นคุณหญิง เพราะว่าในอดีต แม่ของดิวเป็นนายพลหญิง เกษียรก่อนกำหนด เพื่อมาบริหารธุรกิจเครื่องเพชรของตนเอง จะเป็นคนเจ้ายศเจ้าอย่างสักหน่อย พ่อของดิวเป็นนักธุรกิจที่ประสบควาสำเร็จมาก เคร่งขรึม เอาจริงเอาจัง ดิวมีพี่น้อง สี่คน ดิวเป็นคนที่สาม มีพี่ชายหนึ่ง พี่สาวหนึ่ง และมีน้องสาวอีกหนึ่ง แต่ก่อนดิวชอบหาเงินเองโดยการทำธุรกิจซื้อขายอุปกรณ์แต่งรถยนต์เล็กๆกับเพื่อน จนปัจจุบันนี้เป็นธุรกิจที่หารายได้ดีทีเดียว ตอนนี้ดิวเริ่มมาทำงานบริษัท กับทางบ้านซึ่งทางพ่อของดิวอยากให้ดิวมาทำด้วยตั้งนาน แต่ดิวบ่ายเบี่ยงมาตลอด จนมาคราวนี้พ่อยื่นคำขาดว่าต้องทำไม่งั้นจะไม่ให้ใช้นามสกุล ดิวกับพ่อมักจะมีปากเสียงกันอยู่เรื่อยๆ เนื่องจากดิวมักจะคิดว่าพ่อชอบบังคับ และสั่งให้ดิวทำในสิ่งที่พ่อต้องการ จึงทำให้ดิวไม่อยากอยู่บ้าน มาติดเพื่อนๆ
ประวัติความรัก – ดิวเคยมีแฟนมาแล้วมากมาย แต่ไม่ได้คบใครจริงจังเท่าไหร่ เพราะว่าดิวอยากสร้างฐานะให้ตนเองให้มั่นคงเสียก่อน เลยตั้งใจทำธุรกิจของตัวเองอย่างมากแต่ก้อมีผู้หญิงมากมายที่ผ่านเข้ามาในชีวิตดิว แล้วก้อผ่านไป ซึ่งการเลิกราแต่ละครั้ง ดิวไม่ได้เสียใจเลย เพราะดิวชอบคิดว่า ผู้หญิงมีมากมาย เดี๋ยวก้อหาใหม่ได้ และด้วยความหลงตัวเอง ว่าตัวเองหล่อ และบ้านรวย มีงาน มีเงิน ทำให้ดิว มักจะไม่ค่อยแคร์ผู้หญิงคนไหนๆ และชอบดูถูกคนด้วย แม้ว่าลึกๆแล้ว ดิวยังแอบหวังว่าจะหาใครซักคนที่รักเค้าจริงๆ มาอยู่เคียงข้าง
-
:z13: จิ้มไว้
ขยันเน้อ อ่านไม่ทันเลยดิ
-
จะแก้ไขที่หัวกระทู้ยังไงอ่ะครับ
ผมเพิ่งมาเว็ปนี้ครั้งแรกทำไม่เป็น
เรื่องนี้เป็นนิยาย กึ่งชีวิตจริง เอามาผสมปนเปกัน
ยังไงลองอ่านไปเรื่อยๆน่ะครับ
การแก้หัวกระทู้นะคับหน้าแรกเนี่ย บริเวณที่เม้นแรกของกระทู้นี้อะคับด้ายซ้ายมือ
จะมีคำว่า Modify คลิกไปเลยครับ แล้ว ไปแก้ที่ช่อง หัวข้อได้เลย
อยากบอกว่าเรื่องนี้ลงถี่สุดยอดอะ จะอ่านทันมะเนี่ย อิๆ
เฮ้ออ่านทันละเนื้อเรื่องเริ่มจะมันแล้วนะเนี่ยดูท่าตัวพระคงเป็นนายดิวชัวละ
ส่วนเรื่องของสัญญารักก็ไม่รู้เมื่อไหร่ถึงจะเกิดขึ้น อิๆ
-
:really2: :really2: :really2: :really2: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1:
บทที่ 3 ยั่วประสาท ( Tempting and Teasing )
วันนี้ผมก้อตื่นมาด้วยความเหนื่อยเพลีย เมื่อคืนไม่ใช่แค่นอนดึก แต่ตอนนอนก้อคิดนั่นนี่นู้นไปเรื่อยเปื่อย ส่วนมากจะเป็นเรื่องไอ้ดิวมากกว่า ว่ามัน
ทำอย่างนี้ทำไม บอกตามตรงว่าผมไม่ได้ชอบเลย ตอนนั้นเกลียดมันมาก แค่ไม่เข้าใจเท่านั้นเอง มันคงอยากแกล้งผมมากกว่าล่ะมั้ง ว่าแล้วก้อสลัดความคิดนั้นทิ้ง รีบอาบน้ำไปทำงานดีกว่า วันนี้ไม่รีบมาก นั่งรถสองแถวไปดีกว่า เดินผ่านวินมอไซค์ พวกนั้นก้อร้องเพลงแซวประมาณว่า พวกมันหมดความหมายก้อทิ้งมันไปหาสิ่งที่ดีกว่าอะไรประมาณเนี่ยะ ดูเดะปากพวกมัน แล้วจะไม่ให้ผมวางตัวถือตัวกับมันได้ไง นี่ขนาดวางตัวแล้วยังมาทะลึ่ง แล้วถ้าไม่วางตัวล่ะ มันคงขี่คอผมเลยมั้ง วันนั้นผมก้อไปทำงานปกติ ว่าจะโอนเงินให้แม่ซะหน่อย อ้าว กระเป๋าตังค์หายนี่นา เมื่อเช้าก้อลืมหา แย่จริงๆเลยผมเนี่ยะ ไว้ไปหาอีกทีดีน่ะยังพี่เงินที่พี่กรณ์ให้ไว้ยังพอมี เดี่ญวไปโอนแบบฝากดีกว่า ถ้ากระเป๋าหายจริงๆคงต้องไปทำบัตรต่างๆใหม่ วุ่นวายอีก เบื่อความเสบอะสะบ๊ะของตัวเองจริงๆเลย กระเป๋าตังค์ผมหายบ่อยมาก จนมีช่วงนึงผมไม่พกประเป๋าตังค์อยู่หลายปีเลยครับ แต่พอมาทำงานมันต้องพกนี่ครับเลยต้องกลับมาพกอีก นั่งทำงานสักพักมีโทศัพท์เข้ามา เบอร์แปลๆแหะ
“ สวัสดีครับ นี่เบอร์ของอี้รึป่าวครับ “ เสียงในสายพูดมา เป็นเสียงผู้ชาย เสียงนุ่มมากๆ
“ ใช่ครับ ไม่ทราบว่าผมพูดสายกับใครอยู่น่ะครับ “ ผมตอบกลับไป
“ ผมต้งน่ะครับ จำได้ไหมที่คุณช่วยผม ที่โดนกระชากกระเป๋าเมื่อสองวันก่อนน่ะครับ “ อ้าวเทพบุตรผมโทรมาเหรอนี่
“ อ๋อๆๆ จำได้แล้วครับ มีอะไรให้อี้ เอ๊ย ผมรับใช้เหรอครับ “ เขิลลลลจนเผลอ เรียกชื่อตัวเองแทนซะงั้น ผมจะไม่พูดชื่อตัวเองแทนตัวกับคนมาสนิท
“ เรียกตัวเองว่าอี้ ก้อน่ารักดีน่ะครับ งั้นผมขอเรียกตัวเองว่าต้งน่ะครับ คืออย่างนี้ครับ ตอนเที่ยงอี้พอจะว่างไหมครับ ต้งอยากนัดออกมาทานข้าวหน่อย พอดีต้งมีงานจะให้อี้ช่วย คงต้องขอรบกวนเวลานิดนึงน่ะครับ “ เขินจังเลยอ่า เรียกชื่อตัวเองแทนตัวว่าต้งด้วย กิ๊วๆๆๆ
“ ได้ๆๆครับผมว่างพอดี ให้ผมไปหาที่ไหนล่ะครับ “
“ ไม่ต้องมาหาต้งหรอกครับ ต้งไปหาอี้เองดีกว่า แถว ทาวน์อินทาวน์มีของกินเยอะแยะ ผมเคยไปแถวนั้นบ่อย “ ต้งชวนผม
“ ได้สิครับ คุณ เอ๊ย ต้งมาทางนี้น่ะครับ ....... “ ผมบอกทางไป
“ โอเคครับ อีกยี่สิบนาทีเจอกัน พอดีตอนนี้ต้งอยู่แถวลาดพร้าวพอดี บายครับ “ พูดเสร็จก้อวางสายไป ว๊าย ว๊าย ตื่นเต้นจังอ่ะครับ มีชายในฝันมาชวนทานข้าวด้วย ไม่เอาๆๆๆๆ ท่องไว้ลูกๆ มีแฟนแล้วๆๆๆๆ แล้วเค้าก้อมีแฟน( แก่ ) แล้วด้วย เสียดายจังเลย หลังจากนั้นประมาณสิบนาทีต้งก้อมาถึงที่
ออฟฟิซผม ผมก้อลงไปหา พอเค้าเดินออกมาจากรถ โอ้ววว พระเจ้า ทำไมน่ารักอย่างนี้อ่า แต่งตัวน่ารักมากกกกก ใส่เสื้อยืดคอวีสีขาวขนาดพอดีตัว สกรีนเก๋ๆลนเสื้อเป็นรูปกราฟฟิคน่ารักดี ใส่กางเกงยีนสีกรมท่าขาเดฟ รองเท้าผ้าใบสีเทาเท่ห์ๆ โอ๊ยยยยย ที่สำคัญ ต้งใส่แว่นด้วย เสป็คสุดๆ ผมมองหน้าตี๋ๆยิ้มหวานๆมีลักยิ้ม ผมสไลด์สวยๆ อยู่นานจนต้งต้องเรียกผมซ้ำอีกที
“ อี้ เป็นอะไรครับ ผมแต่งตัวไม่ดีเหรอครับ ก้อไม่ได้ไปไหนอ่ะครับ เลยแต่งแบบนี้มา แฮ่ะๆๆๆ “ ไม่ใช่ไม่ดี ไม่ดีมากต่างหาก ไม่ดีต่อจิตใจผมตอนนี้
“ ป่าวๆๆๆๆ ครับ ไม่มีอะไร ไปกินข้าวเหอะ ผมหิว “ ผมรีบตัดบทแก้เขินไป จากนั้นเราก้อไปหาข้าวทานกัน ผมชวนต้งไปทานแถวๆที่ทำงานผมตรงหัวมุมจะมีศูนย์การค้า ประมาณว่าเจ อเวนิวสมัยนี้ เพิ่งสร้างใหม่ แต่มีร้านอาหาร ร้านค้าอยู่เต็มแล้ว ผมเลือกร้านอาหารร้านนึง บรรยากาศดีทีเดียว แต่คนในร้านไม่ยักเยอะ สงสัยเพิ่งเปิด เพราะว่าศูนย์การค้านี้ เพิ่งเปิดได้สองวัน คนเลยยังบางตา ร้านที่ผมเลือกเป็นร้านอาหารไทยครับ ผมเดินไปนั่งโต๊ะริมหน้าต่าง ด้านในสุด ตอนผมเข้าไป มีคนมาทานก่อนหน้าผมอยู่แล้วซัก สามสี่โต๊ะเอง จากนั้นพวกผมก้อเรียกเด็กมารับออร์เด้อ เด็กก้อน้อย มีเด็กเสริฟอยู่สองคนเห็นจะได้ เด็กที่มารับออร์เด้อเป็นเด็กผู้หญิงครับ อายุน่าจะไม่เกินยี่สิบปีเห็นจะได้ ท่าทางยังใหม่มากๆ เดินเงอะๆ เงิ่นๆมาหาพวกผม รับออเดอร์ไป ก้อผิดๆถูกๆ สงสัยจะใหม่จริงๆ ส่วนต้งเค้ายกหน้าที่สั่งอาหารให้ผมครับ แหมๆ กินแรงผมจิมๆ ไม่ช่วยกันเล้ยยยยยย
“ น้องครับ ที่ร้านนี้มีอะไรแนะนำไหมครับ “ ผมถามไป
“ เอ่อออ ร้านเพิ่งเปิดใหม่อ่ะค่ะ เลยยังไม่มี “ น้องเค้าตอบ ท่าทางตะกุก ตะกัก
“ แล้วอาหารไหน คนสั่งเยอะๆล่ะครับ “ ผมถามไปอีก
“ หลายอย่างน่ะค่ะ หนูเองก้อไม่ค่อยรู้ เดี๋ยวหนูไปถามเค้าใหน่ะค่ะ “ อะไรจะใหม่ขนาดนี้เนี่ยะ ไม่รู้เรื่องซักอย่าง
“ น้องๆ พี่ว่าน้องเรียกกัปตันมาดีกว่า ท่าจะรู้เรื่องกว่าน่ะ “ ผมบอกไปแบบเบื่อๆ แล้วอย่างนี้ถ้าเจอลูกค้าแรงๆคงตายไปแล้ว ดีน่ะผมใจดี อิอิ จากนั้นไม่นานก้อมีผู้ชายคนนึงเดินมา หน้าตาดีเหมือนกัน แต่ผมไม่ได้มองมากขนาดนั้น ท่าทางแต่งตัวดีคงเป็นกัปตันที่นี่
“ มีอะไรให้รับใช้เหรอครับ “ ชายคนนี้พูด ด้วยน้ำเสียงที่สุภาพละดูมั่นใจกว่าเด็กคนเมื่อกี้เยอะ
“ เป็นกัปตันใช่ไหมครับ เอ่ออออ ที่ร้านนี้มีอาหารแนะนำไหมอ่ะ “ ผมถามขึ้น
“ มีหลายอย่างครับ ถ้าชอบอาหารรสจัดหน่อย ผมขอแนะนำ ยำโจรสลัดครับ อันนี้ทางร้านเพิ่งทำขึ้นมา แต่ถ้าชอบรสอ่อนๆหน่อย ก้อต้อง ตำแซ่บน้ำจืด ฮ่าๆๆๆ งงใช่ไหม ถ้าเป็นพวกผัด ก้อต้อง ผัดอะไร ชื่อนี้ผมคิดเองเลยครับ ว่าแต่ว่าคุณชอบแบบไหนครับ “ เค้าตอบผมท่าทางมั่นใจมากๆ
“ อืมมมม งั้นเอามาทั้งสามย่างน่ะครับ ท่าทางน่าอร่อย ขอตินิดนึงน่ะ ร้านคุณดูน่าเข้าน่ะ น่าจะจ้างพนักงานที่เป็นงานเหมือนคุณนี่มาทำ ผมไม่ได้ติน้องคนเมื่อกี้น่ะ แต่มันจะดีมากถ้าได้อย่างที่ผทบอก ผมบอกด้วยความหวังดีน่ะครับ อย่าโกรธน่ะ “
“ ไม่เป็นไรครับ ทางเรายินดีน้อมรับทุกคำแนะนำ รอสักครู่น่ะครับ เดี๋ยวผมจะนำอาหารมาให้ “ เขาพูดพลางเดินเอารายการอาหารไปส่งให้ที่ครัว ส่วนต้งน่ะเหรอครับ นั่งยิ้มเล็กยิ้มน้อยอยู่ ไม่คิดจะช่วยผมตัดสินใจอะไรเล้ยยยยยยย
จากนั้นไม่นาน อาหารก้อมาถึง พอผมลองทานดู อืมมมม รสชาตดีทีเดียว นี่ถ้าทุกอย่างเพอร์เฟ็คน่ะ ร้านนี้คงขายดีไม่น้อย พวกผมก้อทานไปพูดคุยกันไป เรื่องที่ต้งจะคุยกับผมคือ ช่วงนี้เค้ามีงานเปิดตัวสินค้าใหม่บ่อยๆ อยากให้ผมมาทำเป็น สไตลิสต์ควบกับช่างแต่งหน้าให้กับเค้า ผมบอกไปว่า ผมมีงานประจำอยู่แล้ว อีกอย่างผมก้อเพิ่งรับงานพี่กรณ์ไป ต้งบอกว่าถ้าว่างก้ออยากให้มา งานของเค้าส่วนมากจะทำเย็นๆ แล้วเรื่องธีมของงานก้อสามารถเอามาคิดเป็นการบ้าน ถ้าเสร็จแล้วก้อสามารถสั่งทีมงานจัดได้ พอพูดแบบนี้ผมก้อไม่รู้จะปฏิเสธยังไง ต้งบอกว่าถ้าทำประจำเค้าจ่ายให้ครั้งละสองแสน ผมนี่อึ้งเลย ไม่เคยทำงานได้เงินเยอะขนาดนี้ เดือนนึงอย่างมากผมก้อได้แค่แสนห้าถ้างานเยอะ ถ้าไม่เยอะก้อรวมๆแปดเก้าหมื่น ( รวมทั้งงานประจำ และงานรับจ๊อบ มันก้อมาเพียงพอที่ผมจะดูแลพ่อแม่ผมได้สบายๆ แล้วยังมีเงินเหลือเก็บไว้ปลูกบ้านอีก ) เค้าบอกว่าเค้าจ้างแพงก้อจริง แต่ขอให้ทำงานคุ้มกับค่าจ้างก้อพอ ผมเลยบอกว่าเอาไว้ใกล้จะถึงวันงานจริงๆค่อยมาว่ากันอีกที
จากนั้นต้งก้อชวนผมพูดคุยไปเรื่อยเปื่อย ส่วนมาจะคุยกันเรื่องส่วนตัวผมมากกว่า ขอบอกว่าต้งเป็นคนคุยสนุกมาก สุภาพด้วย ไม่ติดว่าทั้งผมและเค้ามีแฟนแล้วน่ะ ผมจะจีบเลยน่ะเนี่ยะ คนอะไรจะน่ารักได้ขนาดนี้ ทาอาหรเสร็จสักพัก กัปตันคนเดิมก้อน้ำของว่างมาเสริฟ เป็นข้าวเหนียวมะม่วง ผมก้อบอกไปว่า ผมไม่ได้สั่ง แต่เค้าบอกว่า เป็นอภินันทนาการจากทางร้าน ผมก้อเลยต้องรับไว้ รสชาตของข้าวเหนียวมะม่วง ก้ออร่อยดีเหมือนกันน่ะ ทานเสร็จผมก้อสั่งคิดเงิน ต้งก้อจ่ายครับ เค้าไม่ยอมให้ผมออกเลย ผมล่ะไม่ชอบเลยจริงๆ คือไม่ชอบเอาเปรียบใครน่ะครับ ถ้าจะกินจะทานอะไรก้อมักจะแชร์กันมากกว่า มันสบายใจกว่าน่ะครับ จากนั้นก้อเดินออกไปจากร้าน ก่อนออกกัปตันคนเดิมนำใบแสดงความคิดเห็นมาให้ผมกรอก พร้อมกับเบอร์โทร และอีเมลล์ เพื่อใช้ในการติดต่อ หรือส่งข่าวสารข้อมูลของทางร้าน ผมเพิ่งรู้ว่าร้านนี้ เป็นร้านที่มีสาขามากมาย และจะขยายออกไปอีก หลายสาขา ผมก้อกรอกลงไป เสร็จแล้วก้อกลับออฟฟิซไปทำงานต่อ แต่ต้งสิครับบอกว่าวันนี้เค้าไม่มีงาน เลยขอนั่งเล่นอยู่ออฟฟิซผมสักพัก เป็นไปอย่างที่คิด สาวๆที่ออฟฟิซผมแซวกันใหญ่ว่าเดี๋ยวนี้ผมคิดจะมีกงมีกิ๊กเหรอ ผมบอกว่าเพื่อน พวกนั้นก้อเลยบอกว่า ถ้าไม่ใช่กิ๊ก ขอจีบได้ไหม ผมบอกว่าตามสบาย แล้วชะนีก้อรุมทึ้งต้งใหญ่เลย ถามนั่นถามนี่ งานการก้อไม่ทำ ผมระเหี่ยใจจริงๆ ส่วนต้งเค้าก้อน่ารักน่ะครับ พูดจาหยอกล้อกับสาวๆเป็นอย่างดี ระหว่างที่ผมทำงาน ผมก้อทำของผมไปเรื่อย แต่รู้สึกเหมือนต้งแอบมองอยู่เลยมองกลับไป จริงๆด้วยครับ ผมมองผมแล้วยังส่งยิ้มหวานๆมาอีก คนอาร๊ายยยย น่ารักเป็นบ้า ผมก้อเขิลสิครับ ก้มหน้าก้มตาทำงานต่อไป พยายามไม่สนใจเค้า แต่ต้งกลับนั่งมองหน้าผมอยู่อย่างนั้น ผมเลยแก้เก้อด้วยการถาม
-
:fire: :m31: :fire: :m31: :fire: :m31:
“ ต้ง นี่ไม่ยังไม่กลับเหรอ จะนั่งจนผมเลิกงานเลยรึไง “ ผมถามไป
“ ไม่ต้องรีบไล่หรอกครับ ก้อที่นี่แอร์มันเย็นดีนี่ครับ แหมๆๆๆ หมดประโยชน์ก้อรีบไล่เลยน่ะ “ ต้งพูดน้ำเสียงงอนๆเล็กน้อย
“ ไม่ต้องรีบหรอกค่า อยู่นานๆก้อได้ นี่ไม่ใช่ออฟฟิซอี้มันคนเดียวน่ะ อยู่เหอะ เราชอบมองหน้าคนหล่อ ฮิ้ววววววววว “ ชะนีนางนึงในออฟฟิซเอ่ยขึ้น
“ เออๆๆๆ เอาเข้าไป บ้าผู้ชายกันมาก จะอยู่ก้ออยู่น่ะ เดี๋ยวผมอกไปหาลูกค้าข้างนอกดีกว่า “ ผมพูดขึ้นน้ำเสียงเซ็งๆ ( เซ็งชะนีมากกว่า )
“ ไปไหนล่ะ เดี๋ยวต้งไปส่ง “
“ มันไกลน่ะ อย่าเลย อยู่เป็นเพื่อนชะนีหื่นๆแถวนี้ดีกว่า “ ผมแย้งขึ้น
“ ไม่เป็นไรครับ น่ะๆๆๆ วันนี้เหงาๆอ่ะ อยากมีเพื่อน ผมสัญญษว่าจะไม่รบกวนอี้เวลาทำงาน “ ต้งขอร้องผม
“ ไม่ต้องไปหรอกต้ง อยู่ที่นี่กับเราน่ะๆ “ มะเดีย ( เพื่อนในออฟิซ ) เอ่ยขึ้น
“ เอาไว้วันหน้าผมแวะมาเล่นใหม่แล้วกันครับ วันนี้พาอี้ไปหาลูกค้าก่อนน่ะครับ ตอนนี้รถติดหาแท็กซี่ยาก ไปกันเถอะอี้ เดี๋ยวลูกค้ารอนาน “ แหนะมารู้ดีกว่าผมได้ไง ผมขี้เกียจขัดเค้าก้อเลยต้องตกลง ก่อนออกมาชะนีนั่งตาละห้อย อาลัยอาวรณ์กันมาก จากนั้นพวกผมก้อมานั่งที่รถ ต้งเหมือนเดิมครับ ไม่ลืมที่จะเปิดประตูให้ผมทุกที น่ารักจังเยยยย พอๆๆๆ จากนั้นพวกเราก้อขับรถไป ไม่ใช่สิต้งขับคนเดียว ผมนั่งฟังเพลงไปเรื่อยๆ ระหว่างทางต้งก้อชวนผมคุยนั่นคุยนี่ไปเรื่อยๆ ผมก้อแอบมองหน้าต้งบ่อยๆ แบบลืมตัว ต้งก้อไม่ได้ทักท้วงอะไร ได้แต่ยิ้มๆอยู่คนเดียว แล้วจากนนั้นไม่นานพวกผมก้อมาถึงสถานที่นัด คือสยาม สแควร์นั่นเอง ผมนัดลูกค้าไว้ห้าโมงเย็นนี่เพิ่งบ่ายสี่โมงเอง ผมเลยชวนต้งไปนั่งรอในร้านอาหารที่นัดกับลูกค้า ระหว่างนั่งรอผมก้อสั่งอาหารมากินฆ่าเวลา 2 3 อย่างแก้เซ็ง ทานไป รอไป ต้งก้อชวนคุยไปเรื่อยๆ เพิ่งรู้น่ะเนี่ยะว่าต้งคุยเก่งขนาดนี้
สักพักลูกค้าผมก้อมา ต้งเลยขอตัวไปนั่งโต๊ะตัวอื่นเพื่อที่ผมจะได้สะดวกในการพูดคุย ลูกค้าที่ผมนัดมาเนี่ยะ เค้าเป็นเกย์ รู้สึกว่าเพื่อนที่ทำงานของผมเค้าจะเคยบอกว่า ลูกค้าคนนี้แอบชอบผมอยู่ แต่ผมไม่เล่นด้วยหรอกครับ ท่าทางเจ้าชู้จะตาย หน้าตา ทาทางก้อดีด้วย ถ้าผมอยู่ด้วยคงช้ำใจตายแน่เลย เค้าก้อพูดๆเรื่องงานไปด้วย ตาก้อจ้องผมอย่างกับจะกลืนกินผมทั้งตัว ผมล่ะไม่ชอบสายตาอย่างนี้เลยให้ตายสิ ที่จริงคุยงานทางโทรศัพท์ก้อได้ไม่รู้ว่าจะนัดผมออกมาทำไม เสียเวลา เสียค่ารถป่าวๆ จากนั้นผมรู้สึกปวดฉี่เลยขอตัวไปเข้าห้องน้ำ และแอบเหล่ไปทางต้งนิดนึง เค้าก้อยิ้มมองมาทางผม น่ารัก ค๊อดๆๆ พอผมทำธุระเสร็จก้อเดินกลับมาที่โต๊ะ แอบเห็นต้งยิ้มเล็กยิ้มน้อยอยู่อะไรไม่รู้คนเดียว พอผมกลับมานั่ง ไม่รู้ว่าลูกค้าผมเป็นอะไร หน้าบึ้งๆ แล้วก้อรีบสรุปงาน และขอตัวกลับซะงั้น อะไรหว่า เง็งชะมัดเลย จากนั้นผมก้อบอกต้งว่าให้ต้งกลับไปก่อน คืนนี้ผมมีรับจ๊อบที่ผับแห่งนึงแถวทองหล่อ เค้าบอกว่าเดี๋ยวเค้าไปส่งพอดีบ้านญาติอยู่แถวนั้นพอดี จะแวะไปเยี่ยมญาติสักหน่อย ผมเลยตอบตกลงไป กลัวเสียน้ำใจ ก่อนจะเดินกลับเค้าก้อขอร้องให้ผมช่วยเค้าเลือกเสื้อผ้าให้เค้าด้วย ผมก้อพาเค้าไปดูหลายๆร้าน ต้งน่ารักมากเลย เวลาซื้อของอะไรให้ตัวเองก้อจะซื้อให้ผมด้วย บอกว่าเป็นค่าจ้าง ทีแรกผมจะไม่รับเค้าบอกว่าถ้าไม่รับเค้าก้อจะไม่ใส่เสื้อที่ผมเลือกให้ แหนะมาขู่ผมอีก ซื้อของไปผมก้อแนะนำการแต่งตัวไป สนุกดีเหมือนกัน เดินซื้อของเสร็จพวกเราก้อเดินทางไปที่ผับที่ผมจะทำงาน แหมข้าวของผมเยอะมากเลย ซื้ออะไรมากมายนี่น่ะต้ง คิดไปคิดมา ถ้าไม่มีแฟนแล้วได้ต้งเป็นแฟนคงจะดีไม่น้อย ระหว่างการเดินทาง เราก้อพูดคุยกันเล็กน้อย
“ เออต้งครับ ถามหน่อยเดะ ตอนอยู่ในร้านนั่งยิ้มอะไรคนเดียว อย่าบอกน่ะว่าเจอสาวๆถูกใจ เดี๋ยวผมฟ้องคุณน่ะจะบอกให้ “ ผมถามปนแซวๆ
“ ไม่มีอะไรหรอกครับ พอดีลูกค้าของอี้เดินมาถามผมว่า ผมเป็นแฟนกับอี้เหรอ “ ต้งตอบผม
“ แล้วต้งตอบว่าไงล่ะครับ “ ผมถามกลับไป
“ ผมก้อบอกว่า กำลังจีบ อยู่ไม่รู้จะติดไหม พูดเสร็จเค้าก้อเดินกลับไปที่โต๊ะหน้าตาบอกบุญไม่รับ คงไม่พอใจมั้ง “ ต้งเฉลยให้ผมฟัง
“ โหๆๆๆ ไมไปตอบอย่างนั้นล่ะครับ มิน่าล่ะลูกค้าถึงมีท่าทางแปลกๆ คืออีตาคนนี้เค้าแอบชอบผมอยู่น่ะครับ โทรมาตื๊อให้ไปเที่ยวด้วยบ่อยๆ อ้างว่าจะหางานให้ แต่ผมไม่ค่อยไปหรอก ครั้งนี้ที่มาเพราะว่าเค้าชวนมาสยามหรอกน่ะ ผมล่ะไม่ชอบเลย พวกชอบเอางานมาล่อ “ พูดเสร็จต้งดูสะอึกเล็กน้อย
หลังจากพูดเสร็จแฟนผมก้อโทรเข้ามาหาผมบอกว่าคืนนี้จะมาค้างด้วย ผมเลยอบกว่าคืนนี้ผมทำงาน แต่เลิกประมาณเที่ยงคืน รอได้ก้อรอ แฟนผมเลยบอกว่าจะรอหน้าตึกผมตอนตีหนึ่งผมก้อตอบตกลงไป ที่จริงไม่ใช่ผมไม่สนใจเค้าหรอก บางอารมณ์ผมก้อจะพูดเหมือนรัก บางอารมณ์ก้อจะพูดเหมือนไม่แคร์ ผมเป็นคนแปรปรวนเล็กน้อย อิอิ แต่ผมก้อรักแฟนผมน่ะ ไม่รู้ว่ามากแค่ไหน แต่ผูกพันกันพอสมควรเลยแหละ เพื่อนฝูงรับรู้ ทางบ้านรับรู้ ตอนคุยเสร็จผมแอบมองต้งไปนิดนึง หน้าเค้าดูเคร่งๆยังไงไม่รู้ ไม่พูดไม่จา อารมณ์ไหนกันแน่ เมื่อกี้ยังอารมณ์ดีๆอยู่เลย เฮ้ออออ ผมก้อทำเป็นไม่สนใจครับ พอส่งผมเสร็จเค้าก้อกลับเลยครับ ไม่ทันที่ผมจะได้กล่าวลาเลย ตามอารมณ์ไม่ทันจิมๆเลย
จากนั้นผมก้อเดินเข้าไปในผับเพื่อเตรียมตัวที่จะทำงาน วันนี้ที่ผมมารับจ๊อบคือ งานโปรโมชั่นของเหล้ายี่ห้อนึง หน้าที่ของผมก้อคือต้องจัดการละเล่นต่างๆแลกของรางวัลเพื่อดึงดูดให้ลูกค้าสนใจ วันนี้มีคนมาทำงานร่วมกับผมอยุ่อีก 6 คน เป็นผู้ชาย 2 คน ผู้หญิง 4 คน ซี่งคนเหล้านี้ผมก้อคุ้นเคยอยู่แล้วเพราะว่าเคยร่วมงานกันบ่อยๆ เราจึงไม่ต้องมาเริ่มใหม่มากมาย แค่บรีฟว่าคืนนี้มีโปรโมชั่นอะไร มีของรางวัลอะไรบ้าง คืนนี้ผมต้องเล่นเกมส์กับลูกค้าตรงทางเข้าของร้าน เกมส์ก้อไม่มีอะไรมากครับ เด็กๆเล่นกันคือ เกมส์ โยนห่วงให้ลงตรงแผ่นผ้าให้โดนกับรู)สินค้าที่กำหนด และอีกเกมส์คือเกมส์ตอบคำถาม ซึ่งก้อไม่มีอะไรมากมาย ส่วนมากจะเป็นคำถามง่ายๆเกี่ยวกับสินค้า และรอบสองผมต้องไปเล่นเกมส์บนเวทีเพื่อให้ลูกค้าร่วมเล่นกับทีมงานบนเวที ไม่มีอะไรมากมาย เหมือนที่เคยๆทำกันมา จากนั้นพวกผมก้อนั่งพักกันรอเวลาสามทุ่มถึงจะออกไปเล่นเกมส์ได้
พอใกล้จะถึงเวลาสามทุ่มผมก้อออกไปรอข้างนอก เตรียมตัวรอเล่นเกมส์กับลูกค้า วันนี้เป็นคืนวันศุกร์สิ้นเดือนครับ ลูกค้าเลยเข้าร้านเร็ว และเยอะมาก ร้านนี้เป็นร้านที่ดังมากในหมู่วัยรุ่น มีลูกค้าหลายคนเลยครับมาเล่นเกมส์กับผมอย่างสนุกสนาน ผมก้อแฮปปี้ครับเพราะว่าเราทำให้ลูกค้ามีความสุข เล่นไปบ้าง แกล้งลูกค้าไปบ้าง หยอดมุขไปบ้าง เป็นที่ชื่ออกชื่นใจของเจ้าของร้านเป็นอย่าวดี นี่คือเหตุผลที่เค้าจ้างผมมาทำงานด้วยบ่อย จ่ายผมราคาดีด้วย ดีกว่าคนอื่นๆอีก แต่เจ้าของร้านบอกว่า ถ้าคนอื่นถามให้บอกว่าได้เท่ากัน เดี๋ยวจะมีปัญหา ผมก้อรับปาก
พอผ่านไปซักตอน 4 ทุ่มกว่า ผมก้อเห็นต้งเดินเข้ามาในร้าน หน้าตาเคร่งขรึมมากกกก แต่โอ้โห เค้าใส่ชุดที่ผมเลือกให้ทั้งหมด ตั้งแต่แว่นตากรอบสีเหลือง เสื้อยืดสีเทาเข้ารูปสกรีนเป็นรูปดอกไม้เก๋ๆ กางเกงยีนขาเดฟสีเขียวขี้ม้า และรองเท้าผ้าใยสีน้ำเงิน แล้วขอบอกว่าพี่ทั่นไปเข้าร้านทำผมที่ไหนไม่ทราบ สงสัยไปตัดผมแถมทำไฮไลท์มาทั้งหัว แล้วยังเซ็ทผมเท่ห์มาอีก ขอบอกว่าน่ารักมากกกกกกกก เห็นผมแล้วจะเป็นลม เลือดกำเดาแทบพุ่งออกมา แต่เค้าก้อทำเป็นเหมือนไม่รู้จักกับผม ผมชวนให้เล่นเกมส์ก้อไม่สนใจ ดันไปจ๊ะจ๋ากับน้องผู้หญิงอีกคน แล้วก้อเดินเข้าไป โกรธอะไรผมนักหนาเนี่ยะ เอ๊ะแต่แปลกมาก ทำไมมาคนเดียว สงสัยมากับเพื่อน ไม่ก้อเดี๋ยวเพื่อนๆคงตามมา และแล้วคนที่ผมไม่อยากเห็นก้อมาจนได้ ทายสิครับ ว่าใคร
“ อ้าวเฮ้ย นายมาทำอะไรที่นี่อ่ะ อย่าบอกน่ะว่ามาทำงาน นี่ยากจนขนาดต้องทำงานทุกอย่างเลยเหรอ ฮ่าๆๆๆๆ “ ไอ้ดิวนั่นเอง มันกัดผมมา มันเดินมากับเพื่อนมันอีกคนที่ชื่อป๊อบอ่ะครับ จำคนที่เคยจีบผมที่ผับเมื่อวานได้ไหมเอ่ย ส่วนทีมงานคนอื่นๆก้อ เอ๋อ รับประทานครับ
“ ก้อมาทำงานน่ะครับ ว่าแต่ว่าคุณสนใจจะเล่นเกมส์กับทางเราไหมครับ “ ผมตอบกลับไป พยายามสุภาพสุดฤทธิ์
“ ไม่อ่ะ ไร้สาระ ไอ้ของพวกนี้ชั้นไม่อยากได้หรอก กระจอกจริงๆ นี่ทางร้านเค้าไม่มีคนจ้างรึไง ถึงเอาคนห่วยๆอย่างนายมาทำงานเนี่ยะ “ แป่วววววว อะไรของมันเนี่ยะ กัดผมอีกดอก
“ ของรางวัลแล้วมีเสื้อยืด..... ลายสวยน่ะครับ หรือจะเป็น ไฟฉายเล็กน่ารักๆ ลองเล่นดูไหมครับ “ ผมพยายามข่มใจสุดๆ
“ ไม่เอาอ่ะ ชั้นอยากได้อยากอื่นมากกว่า “ พูดเสร็จแล้วมันก้อจับไปที่ริมฝีปากมัน พร้อมยักคิ้วให้ผมทีนึง
“ พอเลยๆไอ้ดิว ไหนบอกว่าคนนี้มึงให้กูไง เอ้อ อี้ครับวันนี้ไปแดนซ์กับผมอีกได้ไหมครับ นายแดนซ์มันส์ดี ผมชอบ “ ป๊อบพูดแทรกขึ้นมา
“ อยากได้ก้อเอาไปสิ ใครจะสนใจ ชิ ผู้หญิงก้อไม่ใช่ “ ดูไอ้ดิวมันพูดสิครับ
“ ถ้าไม่เล่นเกมส์รบกวนหลีกทางให้ลูกค้าทั่นอื่นด้วยน่ะครับ อ้าวเ! เชิญทางนี้เลยครับ “ผมพูดเชิงไล่ให้มันไปไกลๆ ก่อนที่ผมจะระเบิด มันก้อทำเป็นไม่สนใจเดินเข้าไปในร้าน แต่ป๊อบสิหันมาคุยกับผมบอกว่า จะรอน่ะ เอออออออ รอไปเหอะ ไม่ไปหรอก เกลียดไอ้ดิว แม่มมมมมม
พอผมเล่นเกมส์จนถึงเวลาประมาณเกือบๆเที่ยงคืน ก้อถึงเวลาที่ผมต้องไปอวยพรวันเกิดให้ลูกค้าที่เกิดวันนี้ที่เวที รวมทั้งเล่นเกมส์เพื่อแจกรางวัลกับลูกค้าด้วย พอผมเดินเข้าไปในร้านผมก้อเห็นต้งนั่งอยู่คนเดียวตรงโต๊ะมุมๆ ด้านในร้าน เอ๊ะแต่ว่าทำไมมาคนเดียว พอถึงเวลาเที่ยงคืน นักร้องก้อร้องเพลง Happy Birthday ขึ้น จากนั้นพวกนักดนตรีก้อมองหน้าที่บนเวทีให้พวกผม การขึ้นเวทีครั้งนี้มีผม ไปกับน้อวผู้หญิงอีกคน เราทำงานเข้าคู่กันมาก ผมก้ออวยพรลูกค้าที่เกิดวันนี้ไป มีแอบแซวด้วยว่าขอให้แฮปปี้ๆๆ แต่อย่าปี้บ่อยน่ะครับ ( แอบลามกเล็กน้อย ) เรียกเสียงฮาได้ลั่นร้านเลยล่ะครับ จากนั้นผมก้อเชิญลูกค้าขึ้นมาเล่นเกมส์ ซึ่งเกมส์ที่เล่นคือเกมส์ ดื่มให้หมด เพราะผมจะมีเหล้ายี่ห้อที่ผมทำโปรโมชั่นอยู่แบ่งให้ลูกค้าคนละขาด เป็นขวดเล็กน่ะครับ ให้ดื่มให้หมด ถ้าใครหมดก่อน จะได้เหล้ายี่ห้อนี้ไปดื่มๆฟรีๆ 1ขวดลิตร ผมก้อเรียกให้ลูกค้าขึ้นมา 5 คน เอาอีกแล้วครับ ไอ้ดิวกับไอ้ป๊อบมาแทรกคนขึ้นมาคนแรกเลย จากนั้นก้อมีคนอื่นๆตามขึ้นมาจนครบ 5 คน จากนั้นไอ้ดิวมันก้อเดินมาแย่งไมค์ผมไป
“ เอ่อออ ถ้าผมชนะผมไม่เอาเหล้าได้ไหมครับ ขอเป็นอย่างอื่นแทน “ มันพูดออกไมค์
“ ทางเรามีแต่เหล้าจะแจกให้น่ะครับ อย่างอื่นคงไม่ได้ “ ผมตอบกลับไป
“ มันไม่มีอะไรมากหรอก แค่นายไปชงเหล้าให้ผมเท่านั้นเอง นี่ผมก้อสั่งเหล้ายี่ห้อนี้ดื่มพอดีเลยน่ะ เดี๋ยวนี่จะสั่งเพิ่มอีก เป็นการโปรโมทสินค้าไปในตัวไง คนอื่นว่าดีไหมครับ “ มันถามลูกค้าคนอื่นๆในร้านไป ทุกคนพูดพร้อมกันเลยว่า ดี !!!!!!! จากนั้นมันก้อเดินมากระซิบผม
“ นายจำได้ไหมว่านายทำเสื้อสูทราคาร่วมแสนของชั้นเสียหาย ชั้นไม่เอาเงินก้อได้ แต่นายต้องมาชงเหล้าให้ให้ชั้นทั้งคืนทำได้ไหม “ มันพูดขึ้นมา
ผมเลยพูดออกไมค์ไปว่า “ ถ้าเป็นความต้องการของลูกค้าชั้นดี ผมยินดีทำตามที่ขอมาเป็นกรณีพิเศษ ถ้าดื่มแล้วเมาเราก้อยินดีพาไปอ้วก ซ้ำยังแถมบริการพิเศษ เรียกปอเต๊กตึ๊งให้ฟรี กรณีกลับบ้านไม่ไหว “ ผมแอบเหน็บมันไป เรียกเสียงฮาได้ตรึม
จากนั้นเราก้อเริ่มแข่งกัน นั่น ! โอ๊ะๆๆๆๆๆๆ นี่ไอ้ดิวมันคิดว่าในขวดเป็นน้ำหรือป่าวเนี่ยะ ซดอึ๊กๆๆๆๆๆๆเข้าไปแบบไม่หายใจ และแล้วไอ้ดิวมันก้อซดเหล้าจนหมดเป็นคนแรก เรียกเสียงเฮฮาได้เป็นอย่างดี มีลูกค้าคนนึงครับ ดื่มไม่ไหว อ้วกคาเวทีเลย ร้อนถึงพวกเด็กเสริฟต้องมาเช็ดกันให้วุ่นวาย จากนั้นไอ้ดิวมันก้อเดินมาบอกผมว่า อย่าลืมทำตามคำพูดล่ะ ผมน่ะสิครับเซ็งมากกกก เบื่อสุดๆ สวรรค์กลั่นแกล้งผมอะไรนักหนาเนี่ยะ
:fire: :m31: :fire: :m31: :fire: :m31:
-
:เฮ้อ:
ลงไวมากๆงะแต่เราก็ไวนะนั่งอ่านตามทันจนดะ อิๆ
:impress2: :impress2: :impress2:
คนเขียนชื่อใจเนี่ยเล่นลงถี่ไม่มีชะลอเลย มานโดนในจีดๆ
:L2: :L2: :L2:
-
คนเขียนชื่อ อเล็กซ์ครับ
ขอบก้อเม้นต์มาเยอะๆน่ะครับ
:laugh: :angry2: :laugh: :angry2: :laugh: :angry2:
ก่อนที่ผมจะเดินไปโต๊ะไอ้ดิวซึ่งมันชี้บอกผมว่า อยู่แถวๆโซน V I P ผมก้อแวะไปนั่งคุยกับต้งแป๊บนึง รวบรวมความกล้าแทบตายกลัวต้งไม่คุยด้วย พอผมไปนั่งต้งก้อพูดขึ้น
“ นึกว่าจะไม่มานั่งด้วยซะแล้ว เหงาน่ะเนี่ยะ กินเหล้าคนเดียว “ ต้งพูดขึ้นผมส่งสายตาเจ้าชู้มาให้ผมทีนึง
“ อยากนั่งด้วยน่ะ แต่ผมต้องไปทำตามที่พูดไว้กับไอ้ เอ่ออออ กับดิวอ่ะครับ “
“ ได้ๆครับ ไงแวะมาหาต้งบ่อยๆหน่อยน่ะครับ เค้าเหงาอ่ะ แล้วคืนนี้ต้งไปส่งน่ะครับ น่ะๆๆๆ “ พูดพร้อมกับทำหน้าอ้อนๆ ผมล่ะแทบจะละลายแล้ว
ผมก้อไม่ปฏิเสธครับ จากนั้นก้อดื่มไปแก้วนึงเป็นเพื่อนต้งซะหน่อย แล้วก้อเดินไปหาไอ้ดิว ที่โต๊ะมันมากับเพื่อนมันประมาณ 5 6 คน ในนั้นมีนังชะนี หลิง หลิงอยู่ด้วย โซนที่ไอ้ดิวมันอยู่เป็นโซนพิเศษครับนั่งได้เฉพาะลูกค้าพิเศษเท่านั้น มีโต๊ะว่างอยู่ประมาณ ห้าโต๊ะเห็นจะได้ มีคนนั่งอยู่เต็มทุกโต๊ะ พอผมเดินไปถึงมันทำหน้าไม่พอใจเหมือนผมไปทำให้มันโกรธมาแต่ชาติปางไหน เวรกรรมอะไรของผมเนี่ยะ
“ ช้าจัง ชั้นรอตั้งนาน มัวแต่ไปอ่อยไอ้ต้งอยู่รึไง ทำไม กลัวไม่ได้ใครกลับไปกกที่ห้องรึไง “ พูดแล้วมันก้อดึงมือผมให้เดินไปตรงสเตชั่นที่วางเหล้า
“ ชั้นเอาเหล้าเยอะๆ กับโซดาน่ะ ส่วนคนอื่นๆเอา......... “ มันสั่งผมครับ สั่งเยี่ยงทาสเลย ผมก้อไม่ตอบโต้ครับ ตอนนี้ยอมรับว่าโกรธมันมากๆ แต่ไม่อยากทำอะไรที่ไม่ดี เด๋วทางเจ้าของร้านจะเสีย
------------------------- จบตอนที่ 3 ------------------------------
-
สรุปเรื่องนี้วันเดียวจบป่ะ
สงสัยอย่างแรง หุหุ :haun5:
-
:z6: :beat: :z6: :beat: :serius2: :z6: :beat: :z6: :beat: :serius2:
บทที่ 4 สติแตก ( Mind Explosion )
ตอนนั้ผมก้อไม่ได้คิดอะไร พยายามชงๆให้มันจบๆ แต่ไอ้ดิวสิครับ คอยวนๆเวียนๆมาแกล้งผมบ้าง มาเต้นใกล้ๆผมบ้าง แกล้งกระแทกผมบ้าง บางทีก้อให้เพื่อนๆมันฟอร์มว่าผมชงเหล้าดี เอาเงินมาแล้วก้อเหน็บให้ผมตามส่วนต่างๆของตัวผมบ้าง ซอกคอเสื้อบ้าง ขอบกางเกงบ้าง ผมล่ะพยายามเก็บกดอารมณืไว้ ทั้งๆที่ปกติใครมาทำอย่างนี้กับผม ได้เละกันไปข้างนึงแล้ว ส่วนนังชะนี หลิง หลิง นั่งเบ้ปากใส่ผมตลอด บ้างก้อเดินมาเหยียบเท้าผมบ้าง แกล้งเดินชมผมบ้าง ผมก้อพยายามเก็บอารมณ์สุดๆเช่นกัน ส่วนป๊อบก้อดีครับ มาคอยกันพวกนี้ออกไปจากผมบ้าง แต่ก้อไม่ได้ตลอดเพราะว่าโดนดึงไปเต้นกันเพื่อนมันอยู่บ้าง ผมเลยต้องเผชิญชะตากรรมคนเดียว เบื่อมาก เมื่อไหร่จะตีสองก้อไม่รู้ ร้านจะได้ปิด จะได้กลับๆบ้านเสียที ว่าแต่ เอ่ออออ ลืมไปว่านัดแฟนไว้ที่หน้าอพาร์ทเม้นต์ ป่านนี้คงรอผมเหงกเลย ว่าจะโทรหา แบตมือถือผมก้อหมดซะงั้น ตายแล้วๆ แฟนผมโกรธแย่เลยแน่ๆ
จนมาถึงตอนที่ผมเริ่มจะทนไม่ไหวแล้ว ก้อไอ้ดิวมันเล่นเอาเหล้ามากรอกปากผม มันหาว่าผมแกล้งมันด้วยการชงเหล้าเข้มๆให้มัน มันเลยเอาเหล้ามากรอกปากผม ผมงี้แทบสำลักเลย ผมสาบานเลยว่าผมชงให้ตามที่มันบอกทุกอย่าง ไม่มีแกล้งด้วย ผมงี้แทบเซเลย เหล้าในแก้วเข้มจริงๆ ปกติผมก้อกินเหล้าเก่งอยู่แล้ว แต่มันเข้มจริงๆนี่ แล้วนังชะนีหลิง หลิง ก้อเดินมาแกล้งผมอีก คราวนี้มันแกล้งเดินชนผม จนผมเซ แล้วยังสาดเหล้าใส่ผมอีก ผมทนไม่ไหวแล้วครับ ผมเอาน้ำแกงกับแกล้มที่พวกมันสั่งกัน สาดใส่หล่อนทันที ( แกงนั่นคงเย็นแล้วล่ะครับ มันสั่งกันมาตั้งนานแล้วนี่ ) หล่อนกรี๊ดดดดด เสียงดังมาก แต่ไม่มีโต๊ะอื่นสนใจ เพราะในผับเสียงเพลงดังมาก ผมยังไม่สะใจ เอาน้ำแข็งในถังซึ่งในนั้นมีน้ำอยู่ด้วยราดหัวหล่อนอีก ก่อนที่หล่อนจะง้างมือมาตบผม ไอ้ดิวมันไวกว่าครับ มันกระชากแขนผมไป แล้วเหวี่ยงผมไปอีกทาง
“ นี่นายทำอะไรหลิง หลิงน่ะ ทำไมป่าเถื่อน ต่ำทรามอย่างนี้ “ พอมันพูดจบ ผมก้อปี๊ดแตกอีกรอบ กระทุ้งเข่าเข้าไปที่เป้ามัน จากนั้นก้อเอาเหล้าใครไม่รู้มาสาดใส่หน้ามัน พลันไม่รู้ต้งมาจากไหน สงสัยเห็นเหตุการณ์ เดินเข้าดึงผมออกไปจากวงนั้น แล้วเพื่อนไอ้ดิวก้อกรูเข้ามาจำทำร้ายผม มีบางคนบ้างที่โดนป๊อบดึงไว้ แต่ก่อนที่เหตุการณ์จะบานปลาย พี่อั้นเจ้าของร้านก้อเข้ามา
“ หยุดๆๆๆ ได้แล้ว มีอะไรกัน ดิว อี้ บอกพี่มาสิ “ พี่อั้นตะโดนเสียงดังทีเดียว
“ ก้อเด็กพี่น่ะสิ มันทำร้ายหลิง หลิง แล้วยังมากระทุ้งเป้าผมอีก “ ไอ้ดิวมันพูดไป มันยืนตรงๆไม่ได้ เพราะคงเจ็บจากการที่ผมกระทุ้งเข่าไป พูดไปทำหน้าเหมือนจะกินเลือดกินเนื้อผม
“ ไม่จริงซะทุกอย่างหรอก ผมเห็นเหตุการณ์ตลอด อี้โดนแกล้งตลอดเลยครับ ผมเป็นพยาน “ ต้งพูดขึ้นช่วยผม ส่วนผมไม่พูดอะไร เพราะว่าตอนนั้นโกรธมาก พูดไปกลัวจะอดอารมณ์ไม่ไหว วิ่งเข้าไปใส่มันอีกที
“ นี่ต้งเข้าข้างมันเหรอ มันทำร้ายเราน่ะ เราจะฟ้องแม่ต้ง “ นังะนีหลิง หลิง แหวใส่ต้ง
“ เราพูดไปตามความจริง เราเห็นทุกอย่าง เธอจะฟ้องใครก้อเชิญ เราไม่สน เราพูดไปตามความจริง “ ต้งแหว กลับ นังชะนีกำลังจะกรี๊ด
“ พอได้แล้วหลิง ทุกคนด้วย ไม่ต้องพูดแล้ว ดิว กับ อี้ มาหาพี่ที่ห้องหน่อย “ พี่อั้นพูดเสร็จแล้วพลางเดินนำหน้าไป สถานการณ์ตอนนั้น ไม่มีโต๊ะอื่นสนใจพวกผมเลยว่ามีอะไรกัน เต้นไป ดื่มไป ร้องเพลงไป ตามประสาคนเมา
“ เรารออี้อยู่หน้าร้านน่ะ “ พูดเสร็จ ต้งก้อเดินออกไปรอผมหน้าร้าน ส่วนผมกับไอ้ดิวก้อเดินตามพี่อั้นไป นังชะนีหลิง หลิง ตอนั้นไม่รู้หายไปไหนแล้ว ช่างมันเหอะ หาเรื่องใส่ตัวเอง รู้จักอี้ น้อยไปซะแล้ว สะใจเป็นบ้าเลย
“ คืนนี้คงมีความสุขสิน่ะ มีผู้ชายหล่อๆไปส่งที่บ้าน ส่งกันถึงสวรรค์ชั้น 7 เลยมั้ย “ ไอ้ดิวมันพูดกับผมระหว่างเดินไปห้องพี่อั้น
“ ถามจริงเหอะ ชั้นไปทำอะไรให้นายโกรธ นายเกลียดชั้นนักหนาว่ะ ถึงได้ตามราวีกันขนาดนี้ “ ผมเหลืออดเลยพูดออกมา
“ ก้อป่าว ชั้นไม่ได้เกลียด ชั้นชอบนายจะตายไป ชอบที่จะแกล้งให้นายโกรธ มีปัญหาอะไรไหม “ ไอ้ดิวมันพูด ผมก้อไม่ตอบโต้ ไอ้นี่มันต้องโรคจิตแน่ๆ ไม่อยากเอาตัวไปเกี่ยวข้างด้วย
พอถึงห้องพี่อั้น พี่อ้นก้อถามขึ้น
“ ไหนเล่ามาสิอี้ ทำไมทำอย่างนั้น “ พี่อั้นถามเสียงเข้ม
“ ผมขอโทษครับพี่อั้น ผมอดไม่ไหวจริงๆ ผมโดนพวกนี้แกล้งตลอด พยายามไม่ตอบโต้ แต่มันสุดๆแล้วน่ะครับ ขอโทษอีกครั้งที่ทำให้เสียหาย งานวันนี้ผมไม่เอาค่าตัวครับ ถือซะว่าชดใช้กันไป คราวหน้าถ้าพี่จะไม่เรียกใช้ผมอีก ผมก้อเข้าใจครับ ขอโทษจริงๆครับ “ ผมพูดไปด้วยน้ำเสียงหนักแน่น
“ โอ้โห แมน เข้มมาก แล้วจะเอาเงินที่ไหนใช้ล่ะเนี่ยะ ถ้าไม่รับค่าจ้าง หยิ่งซะด้วย เว๊ยยยย “ ไอ้ดิวมันแซวผม
“ ดิว พี่ยังไม่ให้เราพูดเลย แล้วนี่เป็นอะไรไปแกล้งอี้มัน ถึงนายจะเป็นลูกค้า V I P ก้อช่างเถอะ ชั้นมีสิทธิ์ตักเตือน หรือห้ามไม่ให้นายเข้าร้านได้เหมือนกันน่ะ อย่าลืมน่ะว่า แถวนี้อิทธิพลพี่ขนาดไหน “ พี่อั้นตวาดมันเสียงเข้ม สะใจมั๊ก ม๊ากกกกกกกก
“ ไม่มีไรหรอกพี่ เด็กพี่มันน่ารักดี ผมอดไม่ไหวเลยยั่วไปหน่อยเดียวเอง ไม่นึกว่าจะดุขนาดนี้ ผมไม่เอาเรื่องเค้าหรอก ขำๆกันไปน่ะจ้ะที่รัก “ ดูมันพูดเดะ
“ ใครที่รักนาย !!!!! “ ผมตะคอกไป
“ เห็นไหมพี่ นี่ถ้าเป็นที่รักของผมจริงๆ ผมคงน่วมไปแล้ว ฮ่าๆๆๆๆ “ มันไม่สะทกสะท้าน แต่ผมนี่สิกำหมัดแน่น
“ พอได้แล้วดิว ไม่เอาเรื่องก้อดีแล้ว แล้วๆกันไป นายออกไปได้แล้ว พี่จะคุยกับอี้ก่อน “ พี่อั้นไล่ไอ้ดิวกลับ
“ ครับๆๆๆ ระวังน่ะพี่ จะหลงเสน่ห์ไอ้หมอนี่เหมือนกับผม น่ะคร๊าบบบบบบ ฮ่าๆๆๆ “ มันไม่ออกไปดีๆ มันยังมีหน้ามากวนประสาทผมอีก
“ เอาล่ะอี้ พี่ไม่เอาเรื่องเราหรอก พี่เข้าใจ เงินพี่ก้อไม่หัก แต่คราวหน้าก้อเลี่ยงๆมันหน่อยแล้วกัน ไอ้นี่มันบ้า แล้วเรื่องงานพี่ก้อจะจ้างเราต่อ เราทำงานดีมากน่ะ ลูกค้าชอบเรามากเลย มันยากน่ะที่จะหาคนที่เอนเตอร์เทนลูกค้าเก่งๆ ตกลงตามนี้น่ะ “ พี่อั้นพูดกับผม
“ ครับ “ ผมตอบออกไปสั้นๆ ผมเป็นคนไม่ค่อยชอบแก้ตัว เวลามีคนมาใส่ร้าย เพราะผมคิดว่า ความจริงก้อคือความจริง หนีกันไม่พ้นหรอก
“ จะกลับรึยังล่ะ ไปกินข้าวกับพี่ก่อนไหม พี่ออยากกินส้มตำแถวห้องอี้อ่ะ เห็นพวกทีมงานที่อี้พาพวกเค้าไปกินคราวที่แล้ว เค้าบอกว่าอร่อยดี พี่หิวแล้วด้วย น่ะๆ พี่จะได้ไปส่งเราด้วยไง “ พี่อั้นเอ่ยชวนผม
-
:z1: :z1: :z1:
:3125: :3125: :3125:
เรื่องที่ผมเขียนนี่ ไม่จบง่ายๆหรอกครับ
ที่จริงผมลงไว้อีกเว็ปนึงได้ถึงกลางเรื่องแล้วกำลังสนุกเลย ( คนอ่านเค้าพูดมาน่ะครับ )
แล้วยังไงผมจะมาลงให้อ่านเรื่อยๆน่ะครับ
มาเป็นกำลังใจให้ด้วนนะคับ
:mc4: :mc4: :mc4: :mc4:
:mc4: :mc4: :mc4: :mc4:
:mc4: :mc4: :mc4: :mc4:
-
:impress2: :impress2: :impress2:
ลัลล๊าได้อ่านรัวเลยนะเนี่ย
จะเอาจนจบเลยหรอ เก็บในสต๊อกไว้มั้งก็ได้น๊า
เด่วคนอื่นมาจะได้อ่านตามๆกันทันเรื่องนี้สนุกดีด้วย
ดิวก็ร้ายมา อี้ก็แรงไป แต่เท่าที่สังเกตนะ จะมีคนคอบหนุนหลังอี้ประจำเลยอะ
ท่าทางจะน่าร๊ากจริงๆแฮะ :o8:
-
:oo1: :jul3: :oo1: :jul3: :oo1: :jul3:
“ คืนนี้ผมขอตัวน่ะครับพี่ เพื่อนผมรอผมอยู่นอกร้านน่ะครับ คราวหน้าสัญญาว่าจะยอมพี่ทุกอย่างเลยครับ “ ผมตอบกลับไป
“ ยอมทุกอย่าง จริงๆเหรอครับ “ พี่อั้นพูดพลางทำหน้าหื่นๆ พร้อมเลียริมฝีปากด้วย
“ เท่าที่อี้ทำได้น่ะครับ มากเกินไป อี้คงไม่สามารถ “ ผมตอบกลับไป ที่จริงผมพอรู้ๆมาอยู่ว่า พี่อั้นต้องไปคิดกับผมไม่ปกติแน่ๆ เค้าชอบมาพูดคุยกับผม ไม่พูดเฉยๆ ถึงมือ ถึงไม้ด้วย ผมก้อพยายามหลบเลี่ยงบ้าง แต่ไม่ให้น่าเกลียดมาก ที่จริงพี่อั๋นเค้าก้อหน้าตาใช้ได้เลยน่ะครับ รูปร่างไม่สูงมาก หน้าเข้มๆ เจ้าเนื้อนิดๆ ยิ้มสวย ใจดีอีกต่างหาก บางทีก้อมีโหดบ้าง จะมาทำตัวหน่อมแน๊มคงไม่ไหว เป็นเจ้าของผับหลายแห่ง ย่านทองหล่อ และสุขุมวิท มีอิทธิพลพอตัว เพราะว่ามีพ่อเป็นนายตำรวจชั้นผู้ใหญ่ เพื่อนๆทีมงานผมบอกว่า พี่อั้นนี่เจ้าชู้มาก เค้ารวยมากนี่ครับ หน้าตาก้อโอเค มีสาวๆมากมายห้อมล้อม แต่พี่เค้าดีอย่างนึงคือ พี่เค้าไม่จีบพนักงาน หรือเพื่อนร่วมงานหรอกครับ คงมีแต่ผมคนเดียวมั้งที่โชคดีขนาดนี้ แต่ไม่เป็นไร ทำเพื่อนงาน เพื่อเงิน ผมพยายามท่องไว้
จากนั้นพี่อั้นก้อยื่นเงินให้ผม ผมนับเงินดู ดูเหมือนมันมากกว่าคราวที่แล้ว
“ พี่ครับ ทำไมมันมากอย่างนี้น่ะครับ ปกติพี่ก้อให้ผมมากกว่าคนอื่นอยู่แล้วนี่ครับ นี่อะไรตั้งสองหมื่น “ ผมตกใจที่พี่อั้น ให้เงินผมเยอะขนาดนี้
“ เอาๆไปเหอะ อี้มีภาระเยอะนี่ วันนี้พี่อารมณ์ดี ลูกค้าก้อเยอะด้วย ที่เกินมาถือว่าพี่ติ๊บอี้แล้วกัน นายทำถูกใจพี่มาก พี่หมั่นไส้ไอ้ดิวมานานแล้ว แต่ไม่มีโอกาสเล่นแม่มสักที ถือเป็นโอกาสดีน่ะเนี่ยะ ถ้าปกติเป็นคนอื่นที่ไม่ใช่อี้ทำ หรือเป็นลูกค้าคนอื่น พี่ก้อคงเลิกจ้างหรือไล่ออกไปแล้ว เงินพี่ก้อไม่จ่ายด้วย “ พี่อั้นพูดในสิ่งที่ผมสงสัยออกมา อย่างนี้นี่เอง ไอ้ดิวนี่มีคนไม่ชอบมันเยอะเหมือนกัน ก้อคนมันเกเร แล้วพาลอย่างนั้น คงมีแต่คนรักมันหรอก ถ้าไม่ใช่เพื่อนมัน
จากนั้นผมก้อลาพี่อั้นกลับ ตอนออกมานั้นตีสองพอดี ลูกค้าเลยเริ่มทยอยกลับแล้ว ลูกค้าคนอื่นๆคงไม่รู้หรอกว่า เมื่อกี้มีการวางมวยกันเกิดขึ้น ส่วนพวกของไอ้ดิว ตอนนี้ผมไม่เห็นแล้ว สงสัยกลับกันหมดแล้ว จากนั้นผมก้อเดินออกมานอกร้าน เจอต้งนั่งรอผมอยู่หน้าร้าน จากนั้นต้งก้อพาผมไปขึ้นรถ เดินทางกลับบ้าน ระหว่างทางเราไม่ได้พูดอะไร ผมทนไม่ไหวกำลังจะเอ่ย
“ ขอบคุณน่ะ “
“ ขอโทษน่ะ “ ต้งกับผมพูดขึ้นมาพร้อมกัน ผมเลยเงียบให้ต้งพูดก่อน
“ คือเรา เอ่ออออ ต้งขอโทษอี้ด้วยน่ะ ที่ตอนเย็นเรามึนตึงใส่อี้ เราไม่รู้เป็นบ้าอะไรเลยทำอย่างนั้น พอเรารู้สึกตัว ต้งก้อเลยอาบน้ำแต่งตัว ชุดที่อี้เลือกให้ จากนั้น ก้อไปเข้าร้านตัดผม ทำผมใหม่ซะหน่อย ตามที่อี้เคยแนะนำ กะจะมาเซอร์ไพรส์อี้ซะหน่อย ตอนเดินเข้าร้านที่อี้ ชวนผมเล่นเกมส์น่ะ ต้งอยากคุยกับอี้จะตาย แต่ผมยังอยากวางฟอร์มไว้นิดนึง แต่พออี้เดินมานั่ง มาพูดคุยกับต้งตอนอยู่ในผับ เลยทำให้ต้งรู้ว่า อี้ไม่โกรธต้งเลย มีแต่ต้งที่บ้าอยู่คนเดียว ต้งขอโทษน่ะที่ทำให้รู้สึกไม่ดี ไม่โกรธต้งน่ะ “ ต้งพรั่งพรูออกมา ผมล่ะอึ้งเลย คิดไปขนาดไหนเนี่ยะ
“ เอ่อออ แล้วพอจะบอกได้ไหม ว่าไม่พอใจอะไรผม เอ๊ย อี้ จะได้ระวัง ไม่ทำอีก “ ผมเอ่ยขึ้น
“ อี้ไม่ได้ทำอะไรหรอก ต้งต่างหาก หลังจากที่.....แฟนอี้โทรมา ต้งก้อรู้สึกแปลกๆ มันบอกไม่ถูกน่ะ “ ต้งพูดแบบอายๆ
“ เอ่ออออ อย่าบอกน่ะว่าต้ง ชอบ เอ่อออ “ ผมกำลังจะพูด
“ ไม่รู้เหมือนกันครับ ไม่ใช่หรอก มันเป็นไปไม่ได้นี่นา นายเองก้อมีแฟน เอ่อออ อยู่แล้ว “ ต้งพูดติดๆขัดๆ
“ ไม่รู้สิ อี้ก้อคิดกับต้งเหมือนเพื่อน เหมือนพี่ชายคนนึง แล้วต้งก้อมีคนอื่นอยู่แล้วนี่ คุณไง มันเป็นอย่างนี้ดีอยู่แล้วนี่ “ ผมพูด
“ ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ “ ต้งขำครับ
“ ขำอะไรต้ง ตรงไหนที่มันตลก “ ผมเริ่มงอนน่ะ ขำอะไรเนี่ยะ
“ อย่างนี้นี่เอง ไม่มีอะไรหรอก ต้งก้อบ้าบอเรื่อยเปื่อย อย่าโกรธต้งน่ะ “ ต้งเริ่มง้อผม
“ ยังไงก้อขอบคุณน่ะครับ ที่พยายามช่วยอี้ อี้ ซึ้งอ่ะ “ ผมพูดพรางเขิลๆ
“ เอ่ออออ หิวไหมต้ง กินส้มตำไหม ร้านหน้า อพาร์ทเม้นต์ อี้ อร่อยมากเลยน่ะ “ ผมเอ่ยชวนต้งทานข้าว ตัดบทไป เพราะคอนนั้นเริ่มรู้ตัวว่า ผมเขิลต้งมาก
“ เอ่ออออ ปกติก้อไม่ทาน น่ะครับ แต่นี้อุตส่าห์อี้ชวนคงต้องลองสักหน่อยแล้ว “
จากนั้นต้งก้อขับรถ ไปจอดไว้หน้าอพาร์ทเม้นต์ผม แล้วเราก้อเดินมาที่ร้านส้มตำ ร้านส้มตำร้ายนี้จะขายอยู่หน้าร้านๆหนึ่ง ตอนกลางวันจะเปิดรับ ตัด เย็บ เสื้อผ้าสตรี หลังจากบ่ายสี่ก้อจะมีร้านส้มตำมาตั้งขายข้างหน้า ขายตั้งแต่บ่ายสี่โมง ถึง ตีสี่ เวลาผมไปเที่ยว หรือ ทำงานมาดึกๆ ถ้าหิว ผมก้อจะมาทานร้านนี้ประจำ ผมค่อนข้างสนิทกับแม่เค้าร้านนี้มาก เวลาคุยกันผมก้อจะพูดภาษาอีสาน ลืมบอกไปว่าผมเป็นคนอีสาน แต่มาเรียนและทำงานที่ กรุงเทพ ส่วนแม่ผมปกติก้ออยู่ต่างจังหวัด แต่พอดีพ่อผมกลับมาจากทำงานที่ต่างประเทศ ประจวบกับพี่ชายคนที่สองของผมเพิ่งจะมีลูก พ่อกับแม่ผมเลยต้องย้ายมาอยู่ที่จังหวัด ชลบุรี ที่พี่ชายผมทำงานอยู่ เพื่อเลี้ยงหลาน
พอถึงร้าน ผมก้อทักทายแม่ค้าเป็นภาษาบ้านเกิดผม เค้าก้อทักทายกลับ ทั้งยังแซวว่าต้งเป็นแฟนใหม่เหรอ แฟนคนเก่าไปไหน ผมก้อเล่นมุขว่า เบื่อแล้วของเก่า ของใหม่ๆ น่ากินกว่าเยอะ วันนี้กะจะไม่ให้หลุดรอดไปได้ พูดเสร็จผมก้อหัวเราะกับแม่ค้า ผมหันกลับมามองต้งที่โต๊ะ ก้อเห็นต้งนั่งยิ้มอะไรไม่รู้คนเดียว ไม่หรอกน่า ต้งคงฟังภาษาอีสานไม่ออกหรอก จากนั้นผมสั่งอาหารมา 3 4 อย่างมาทาน ผมถามต้งว่าทานเนื้อวัวได้ๆไหม ต้งบอกว่าทานได้ทุกอย่าง จากนั้นไม่นานอาหารก้อมา ผมสั่ง ตำซั่วปู ปลาร้าใส่กากหมูด้วย เผ็ดแต่ไม่เปรี้ยว ( อันนี้เป็นเมนูหลักที่ผมจะต้องสั่งทานทุกครั้ง ) , น้ำตกเนื้อ , เนื้อลวกจิ้ม แล้วก้อน้ำยาขนมจีนเอาแต่ตีนไก่ พออาหารมา พวกผมก้อทานอย่างเอร็จอร่อย พูดคุย ขำกันไปด้วย ต้งน่ารักมาก บางทีผมมองหน้าตี๋ๆ หวานๆ พร้อมทรงผมที่มีไฮไลท์สวยๆนั้นจนเพลิน ต้งเองก้อคงรู้ว่าผมมอง ก้อมองกลับ พร้อมส่งยิ้มหวานๆมาให้ผมอีกหลายที พอได้แล้วววว
ไม่นานพวกผมก้อทานเสร็จ จากนั้นก้อนั่งพูดคุยกันเล็กน้อย เกิดเรื่องจนได้ครับ
“ มีความสุขมากใช่ไหม นั่งกินข้าวกับผู้ชายคนอื่น ปล่อยให้แฟนตัวเองนั่งรอ ก้อได้ อ้วนไปก้อได้ รู้อย่างงี้ไม่น่ามานั่งรอตั้งนานหรอก โทรไปก้อปิดเครื่อง “ เอาไหมล่ะครับ ก้อจะใครซะอีก แฟนผมมันเดินมาจากไหนไม่รู้ มันมาถึงก้อใส่ๆผม แล้วก้อเดินหนีไป ผมก้องง จะว่าไป ผมเองล่ะครับที่ผิด ที่ไม่ได้บอกว่าวันนี้อาจจะกลับดึก ก้อตอนนั้นมันมีเรื่องนี่ครับ ผมเลยลืมแฟนผมซะสนิทเลย กำลังจะเดินตามไปง้อ อ้วนมันก้อขึ้นแท็กซี่ออกไปแล้ว ผมยืมมือถือต้งโทรตาม อ้วนก้อปิดเครื่อง ซวยๆๆๆๆๆ นี่มันบ้าอะไรกันเนี่ยะ ปกติแฟนผมไม่ใช่คนขี้งอนน่ะครับ เค้าจะมีเหตุผลกับผมเสมอ ส่วนมากผมน่แหละที่งี่เง่า วีนอ้วนตลอด แต่ครั้งนี้ผมรู้สึกผิดมากๆ
เมื่อง้อไม่ได้ผล ผมก้อกลับมานั่งกับต้ง ต้งก้อขอโทษผมที่ทำให้ทะเลาะกับแฟน แต่ผมบอกว่าไม่เกี่ยวกับเค้าหรอก ผมต่างหากที่ผิดเอง จากนั้นเราก้อจ่ายเงินแล้วเดินกลับไปที่อพาร์ทเม้นต์ผม มาเดินมาถึงรถ ต้งขอผมเข้าห้องน้ำในห้องหน่อย ผมก้อยินดี ห้องของผมไม่ใหญ่อะไรมากมาย ขนาดพอดีๆ อยู่คนเดียวหรือสองคนสบายๆ ราคาก้อไม่แพงมาก ไม่กี่พัน เพื่อนๆผมมักจะหาว่าผมงก เงินเดือนมากมายไม่เอามาเช่าห้องดีๆอยู่ ผมบอกว่าทำไมต้องเอาเงินไปจ่ายอะไรแพงๆด้วย ห้องแค่นี้ผมก้ออยู่ได้ ห้องผมเป็นห้องพัดลมครับไม่มีแอร์ มีเตียงขนาด 6 ฟุต วางอยู่กลางห้อง มีตู้เสื้อผ้าอันใหญ่ อยู่มุมซ้ายของห้อง มีทีวี มีตู้เย็น แค่นี้ห้องผมก้อเต็มแล้วครับ เพราะว่าข้าวของอื่นๆผมเยอะมาก ไหนจะเครื่องสำอางที่เอาไว้แต่งหน้า ชุดที่ใช้ในการแสดง ( บางทีผมก้อรับจ๊อบ เต้นโชว์ในงานต่างๆ ) ข้าวของอื่นๆอีกมากมาย วางเกลื่อนเต็มห้อง แหะๆ ผมไม่ค่อยมีเวลาน่ะครับ เลยไม่ค่อยได้เก็บข้าวของ เห็นแล้วอายต้งจริงๆ
“ ห้องอี้ เล็กๆ กะทัดรัดน่ารักดีน่ะครับ พอดีกับการอยู่คนเดียว “ เหมือนต้งพยายามจะปลอบใจผม
“ ก้อพอได้ซุกหัวนอนแหละต้ง จะเอาอะไรมากมาย เราเก็บเงินไว้ทำอย่างอื่นที่เป็นประโยชน์มากกว่านี้ดีกว่า “ ผมตอบกลับไป
“ ถ้าต้งมีห้อง ราคาไม่แพงมาก แต่ดีกว่านี้ อี้อยากจะไปอยู่ไหมครับ “ ต้งถามผม
“ ต้องดูก่อนน่ะว่า ไกลจากที่ทำงานไหม หาของกินง่ายกว่า อี้ชอบแถวนี้อ่ะ เดินทางไปทำงานสะดวก ของกินอร่อยๆเพรียบ “ ผมตอบกลับไป
“ คือเพื่อนต้งเค้ามีห้องให้เช่าเยอะไง ไว้จะพาไปดูน่ะ อยากให้อี้มีห้องใหญ่ๆ ดีๆอยู่ รับรองราคาไม่แพงกว่านี้หรอก “ ต้งเค้าบอกผม
ผมก้อตอบตกลงไป แหมถ้าได้อย่างนั้นก้อดีสิครับ แต่มันจะมีจริงเหรอ ดีกว่า ใหญ่กว่า แต่ถูกกว่า สาธุ
“ ผมมีอะไรมาคืนอ่ะ ว่าจะให้ตั้งแต่ตอนเที่ยงแล้ว แต่ดันลืม ทำนั่นทำนี่ไป แหะๆ “ ต้งพูดพรางยื่นกระเป๋าตังค์คืนผม
“ เฮ้ยยยยยย ไปอยู่กับต้งได้ไงอ่า ขอบคุณมากๆที่เก็บไว้ให้ นี่ถ้าต้งไม่เอามาคืน อี้คงต้องไปทำบัตรใหม่หมดเลยน่ะเนี่ยะ แต่นี่ก้อต้องทำบัตรเอทีเอ็มใหม่หมด เพราะว่า อายัติไว้หมดแล้ว เบื่อจริงๆเลย เบื่อความเบ๊อะบ๊ะของตัวเองจัง “
“ ต้งผิดเองแหละที่จริง ต้งเห็นตั้งแต่เช้าวานนี้แล้วน่ะ แต่เมื่อวานต้งยุ่งๆเลยลืมไปสนิทเลย ขอโทษน่ะครับที่ทำให้อี้ลำบาก งั้นเดี๋ยวต้งไถ่โทษด้วยกัน พาอี้ไปทำบัตรต่างๆเองทุกใบ อี้บอกมาได้เลย “
“ เกรงใจอ่ะ แต่ก้อดี มีเพื่อนพาไปทำ จะได้ไม่เบื่อๆเวลาไปนั่งรอทำบัตร “ ผมตอบกลับไปพลางยิ้มให้เค้าหนึ่งที เค้าก้อยิ้มตอบกลับมา เป็นยิ้มที่หวานมาก
“ งั้นต้งขอตัวกลับก่อนน่ะ อี้จะได้พักผ่อน นี่ก้อตีสามกว่าแล้ว พรุ่งนี้ไปไหนไหมอ่ะ ว่าจะรบกวนให้ช่วยเหลือหน่อย “ ต้งพูดเชิงขอร้องผม
“ พรุ่งนี้สายๆ ผมมีสอนศิลปะป้องกันตัวน่ะ เลิกบ่ายสอง บ่ายสามไปซ้อมเต้นให้ลูกค้า เย็นๆน่ะพอว่าง ไหวไหมอ่ะ “ ผมสนอ
“ ได้ครับ ไว้เจอกันน่ะ เดี๋ยวต้งโทรหาอี้เอง ไปล่ะน่ะ หลับฝันดีน่ะครับ ฝันถึงต้งบ้างล่ะ “ โอ๊ยยย มาหยอดอะไรนักหนานี่ ไม่กระโดดจูบต้ง ก้อบุญแล้ว พูดเสร็จแล้วผมก้อจะเดินออกไปส่งต้งที่จอดรถ ตอนแรกต้งไม่ยอมให้ไปส่ง บอกว่าเกรงใจผม ผมเลยขู่ว่าถ้าไม่ให้ไปส่ง จะไม่ไปไหนด้วย เค้าก้อเลยยอม พอมาถึงที่จอดรถ ผมก้อโบกมือบ๊าย บายให้ต้งหน่อย ต้งยิ้มหวานกลับมา ถ้าตาผมไม่ฝาดเหมือนต้งส่งจูบกลับมาให้ผมด้วย ว๊ายๆๆๆๆ
จากนั้นผมก้อกลับห้องแล้วอาบน้ำ เปลี่ยนเสื้อผ้าเตรียมตัวจะนอน คืนนั้น ก่อนหลับผมก้อมีเรื่องให้คิดมากมาย ตั้งแต่เรื่องอ้วน ที่พรุ่งนี้ผมไม่รู้จะหาข้อแก้ตัวยังไง ผมแคร์เค้ามากน่ะครับ เค้าดีกับผมจริงๆ ต่อมาคือเรื่องต้ง ผมรู้สึกว่าต้งแปลกๆกับท่าทีที่ปฏิบัติกับผม ผมไม่อยากเข้าข้างตัวเอง แต่ก้อรู้สึกดีไม่น้อย ทำไมเจอกันให้เร็วกว่านี้หน่อยก้อไม่ได้ จะจีบให้ดู อีกเรื่องคือเรื่องไอ้ดิว ตกลงมันจะเอาไงกับผมกันแน่ ทั่งยั่ว ทั้งแกล้งผม มันต้องการอะไรกันแน่ โอ๊ยยยยยยยย ปวดขมอง ขอนอนดีกว่า พรุ่งนี้มีอะไรทำเยอะแยะเลย
-------------------------- จบตอนที่ 4 --------------------------------
o13 o13 o13 o13 o13 o13[/color]
-
ต้ง อายุ 27 ปี สูง 183 ซม. หนัก 75 กก.
รูปร่างหน้าตา – สูง ผิวขาวมาก หุ่นล่ำ หนา เพราะออกกำลังกายประจำ ตาตี่แบบเทรนด์ เกาหลี จมูกโด่ง ฟันเรียงสวย มีลักยิ้ม ผมบ๊อบสไลด์สวยๆ
อาชีพ – ทำธุรกิจ ออกแบบตกแต่งภายในอันดับต้นๆของประเทศกับทางบ้าน และเปิดบริษัทของตัวเองคือ บริษัทลงทุนกับเครือข่ายต่างประเทศในการส่งออก และนำเข้าสินค้าแบรนด์เนมต่างๆมากมาย ความใฝ่ฝัน อยากเป็นเจ้าของสิ้นค้าที่ตัวเองตั้งแบรนด์ขึ้นมาเอง
อุปนิสัย – อารมณ์ดี ใจเย็น มีน้ำใจ จริงใจ เข้ากับคนอื่นง่าย ยิ้มแย้มแจ่มใส แต่บางทีเก็บกด และเคร่งขรึมบ้าง
พื้นฐานชีวิต – มาจากครอบครัวที่ร่ำรวยมากเหมือนกัน คุณตาของต้งเป็นคนจีนที่ขยันทำงานมาก ทำธุรกิจมาหลายอย่าง จนตอนนี้ลูกหลานมีความเป็นอยู่ที่สุขสบาย ต้งมีพี่น้องสามคน มีพี่ชายหนึ่งคน มีน้องสาวหนึ่งคน ต้งเป็นลูกคนกลาง ที่บ้านต้งเป็นครอบคัวที่อบอุ่น มีพ่อเป็นข้าราชการชั้นสูงระดับ อธิบดี มีแม่เป็นนักธุรกิจหญิงที่ประสบความสำเร็จสูงจากธุรกิจความสวยความงาม และเพชรพลอย ทั้งพ่อและแม่ต้งเป็นคนติดดิน และ สมถะ เนื่องจากต้งมีครอบครัวที่ดีอย่างนี้ เลยทำให้ต้งเป็นคนจิตใจดี โอบอ้อมอารี ต้งเคยทำงานหาเงินเองตอนที่อยู่เมืองนอก พอกลับมาเมืองไทยก้อทำธุรกิจเล็กๆกับเพื่อน และเข้ามาทำงานกับทางบ้าน ในตำแหน่งคณะกรรมการบริหาร
ประวัติความรัก – ต้งไม่เคยมีแฟนมาก่อน มีแต่แอบๆชอบแล้วก้อแห้วเพราะว่าไม่กล้าไปจีบเค้า ถึงแม้จะมีผู้หญิงหลายคนผ่านเข้ามาในชีวิตต้ง แต่ต้งก้อให้ได้แค่ความเป็นเพื่อน หรือ พี่น้อง ทางบ้านเองก้ออยากให้ต้งมีแฟนเพราะกลัวว่าต้งจะเหงา แต่ต้งกลับคิดว่า แฟนดีๆหายาก ตอนนี้ขอสนุกกับการทำงาน และกับเพื่อนๆดีกว่า ต้งเลยไม่ค่อยสนใจที่จะมีแฟนเท่าไหร่
-
:กอด1:อเล็กซ์ถี่ได้ใจจริงๆน๊า
อ่านจนเหนื่อย :เฮ้อ: แต่ก็มันอิๆ
ตอนนี้ ต้ง น่าณ๊ากจังเลยอะ ไมน่ารักขนาดนี้นะ :-[ :-[ :-[
อยากได้ๆบ้าง
-
:z2: :a5: :z2: :a5: :z2: :a5: :z2: :a5:
บทที่ 5 สับสน ชุลมุน !!! ( Upside Down !!! )
วันนี้ผมก้อตื่นตามปกติ ตามปกติผมคือ ประมาณ 10 โมงเช้า ก้อแต่งตัวเตรีมตัวจะไปโรงเรียนสอนศิลปะป้องกันตัว แถวๆ อโศก ซึ่งผมใช้เวลาเดินทางไม่นาน การคมนาคมสมัยนี้สะดวกดีน่ะครับ ไม่ถึงสิบห้านาทีผมก้อถึงที่หมาย ระหว่างที่เดินทาง ผมก้อไม่ลืมที่จะโทรหาอ้วน แต่อ้วนไม่ยอมรับสายผมสักที ผมผิดมากขนาดนี้เลยเหรอเนี่ยะ พอผมถึงสถานีอโศก ผมก้อเดินออกจาสถานีรถไฟฟ้าใต้ดิน เดินไปยังตึกสี่ชั้น ที่อยู่ใกล้ๆกันสถานี้รถไฟฟ้าใต้ดิน ตัวตึกนี้ไม่สูงมาก ตึกนี้ เจ้าของเปิดทั้ง ศูนย์สอนภาษาชั้น 1 และชั้น 2 ส่วนชั้น 3 ทำเป็นห้องโล่งๆ มีกระจกเงา อยู่รอบห้อง ไว้สำหรับ ใช้สอน ศิลปะป้องกันตัว ส่วนชั้นบนสุด และดาดฟ้า ทำเป็นบ้านพักของครอบคัวพี่นพ มีห้องพักอยู่ 4 ห้อง ห้องนึงของพี่นพ กับพี่มด อีกห้องของน้องแมน อีกห้องของน้องเมธ และอีกห้องเอาไว้รับรองแขก มีบางครั้งที่ผมเหนื่อยๆผมก้อขึ้นไปนอนห้องนี้เหมือนกัน ที่นี่จะรับนักเรียนไม่เยอะนัก คอร์สที่ผมสอนเป็นคอร์สพื้นฐานทั่วไป เวลาเจอสถานการณ์คับขันต้องทำอย่างไร เราไม่แนะนำให้มาเรียนเพื่อเอาไปทำร้ายคนอื่น ถ้าเราตรวจสอบแล้วทราบ ทางเราจะขอยกเลิกสัญญาการเรียน และริบเงินประกัน ตั้งแต่โรงเรียนเปิดมาสิบกว่าปี มีแค่สองรายเท่านั้น ที่โดนยกเลิกสัญญา ส่วนคนอื่นก้อปฏิบัติ อย่างเคร่งคัด ที่นี่มีอาจารย์สอนศิลปะป้องกันตัวอยู่ 4 คน ผลัดเวียนกันไป ผมได้เวรวันเสาร์ 11 โมง ถึง บ่าย 2 โมง
วันนี้มีนักเรียนมาเรียน 20 กว่าคน ผมก้อบอกให้ทุกคนไปเปลี่ยนเสื้อผ้า แบบฟอร์มที่ผมให้ใส่คือ เสื้อยืดคอกลมสีเทา กับกางเกงวอร์มสีดำ พร้อมด้วยรองเท้าผ้าใบ เป็นชุดที่ง่ายและก้อไม่ทำให้เปื้อนง่ายๆด้วย เนื่องจากบางที ก้อต้องมาทุ่ม มีเตะกันบ้าง ครั้นจะให้ใส่สีดำทั้งหมด ก้อจะดูเป็นชุดไว้ทุกข์ไป ไม่ดีๆ นักเรียนจะติดผมมาก เพราะพวกเค้าบอกว่าผมสอนสนุก ไม่เครียด ปล่อยมุขกระจายเลยทำให้มีคนมาเรียนกับผมเยอะพอดู เจ้าของที่นี่เอ็นดูผมมาก เค้ามีชื่อว่า พี่นพ เค้าเป็นชายวัยกลางคนที่ใจดีมากๆ เราเจอกันในเน็ต ประมาณ 4 ปีได้แล้วมั้ง รู้สึกว่าตอนนั้นผมจะเข้าไปคุยในเว็ป Martial Art ( ผมสนใจวิชานี้ตั้งแต่ตอนเรียน ม.ปลายแล้วน่ะครับ ตั้งใจเรียนมาก และผมยังชอบดูหนังบู๊ หนังจีนกำลังภายในอีก เลยทำให้มีเริ่มฝึกศิลปะป้องกันตัว ) อะไรซักอย่างนี่ล่ะ เราคุยถูกคอกันมาก เลยทำให้สนิทกัน เค้าชวนผมมาช่วยสอนนักเรียน เพราะว่าเค้าขาดคน ตอนแรกผมก้อไปฝึกงานอยู่ประมาณ 3 อาทิตย์ เค้าก้อให้สอนจริง เพราะเค้าบอกว่าผมหัวไว และสอนสนุก นักเรียนเลติดผมเยอะหน่อย ผมก้อทำมาเรื่อยๆน่ะครับ ถือเป็นงานอดิเรก แล้วพี่นพก้อให้ค่าตอบแทนที่สูงจริงๆ
ถ้าอาทิตย์ไหนผมไม่ว่าง ผมก้อสามารถลาเค้าได้ เพราะพี่นพเข้าใจว่าผมมีงานเยอะ แต่ผมมักจะไม่ลา ถ้าไม่จำเป็นจริงๆ เพราะนักเรียนติดผมมาก
ตัวผมยังสนิทกับภรรยา แล้วลูกๆเค้าอีก พี่นพมีครอบครัวที่น่ารักมา มีภรรยาชื่อ พี่มด เป็นคุณครูสอนภาษา เยอรมัน ที่โรงเรียนนี้เหมือนกัน ลูกๆ 2 คนคือ คนโต น้องแมน เป็นผู้ชาย อายุประมาณ 19 ปี เรียนอยู่ มหาวิทยาลัยพชื่อดังแห่งนึง คณะ พละศึกษา ว่างๆจากการเรียนก้อมาช่วยพ่อ แม่ทำงาน ที่โรงเรียน หน้าตาน่ารัก สูงมาก ผิวขาว หน้าตี๋ๆ จมูกโด่งๆ หน้าคล้ายๆพี่มด นิสัยดี สุภาพ มีนักเรียนเด็กๆที่มาเรียนที่นี่มาชอบตรึม แต่ผมไม่เห็นน้องแมนจะสนใจใคร และน้องแมนมักจะมาช่วยผมสอนประจำ ทำให้เราสนิทกันมาก จนพี่มดบอกว่า พี่มดต้องได้ผมมาเป็นลูกเขยแน่ๆ ผมล่ะอายจริงๆ แต่ผมก้อรู้สึกดีจริงๆ ที่พี่นพ และพี่มด ไม่รังเกียจที่ผมเป็นเกย์ ( ถึงแม้ว่าผมจะดูห้าวๆ บางทีคนก้อดูไม่ออกก้อตาม แต่ก่อนจะมาสอนผมบอกพี่เค้าแล้วว่าผมเป็นเกย์ รับได้ไหม ซึ่งพี่ทั้งสองก้อรับได้ ) อีกคนนึงชื่อ น้องเม่น อายุประมาณ 16 ปี เป็นผู้ชายเหมือนกัน หน้าตาก้อน่ารักดี แต่ผิวจะคล้ำหน่อย หน้าตาคมเข้มเลยดีเดียว คนนี้หน้าจะกล้ายๆพี่นพ ลูกสองคนนี้หน้าตาไม่เหมือนกันเลย สีผิวก้อต่างกัน นิสัยก้อต่างกัน น้องเม่นนี้จะห้าวๆหน่อย แต่เวลาอยู่ต่อหน้าพอแม่เค้า จะไม่ค่อยห้าว น้องเม่นจะชอบมาแกล้งผมอยู่ประจำ ส่วนผมก้อจะแกล้งน้องเม่นกลับคืนตลอดและแมนก้อจะมาช่วยผมแกล้งน้องเม่นเสมอ น้องเม่นเรียนอยู่โรงเรียนมัธยมมีชื่อ แถวๆ สุขุมวิท ว่างๆก้อจะมานั่งช่วยแม่สอนหนังสือ และแอบเหล่สาวๆไปด้วย น้องเม่นมีแฟนเยอะมาก บางทีน้องเม่นก้อจะจีบนักเรียนที่มาเรียนภาษา หรือเรียนศิลปะป้องกันตัวที่โรงเรียนทีเหมือนกัน น้องเม่นนี่ เจ้าชู้พอตัวเลย พี่มดยังบ่นเลยว่า ไม่รู้เจ้าชู้เหมือนใคร ทั้งๆที่ พี่นพก้อเป็นคนรักครอบครัว ขยันทำมาหากิน นอกจากโรงเรียนนี้ พี่นพยังมีธุรกิจอื่นๆอีกมากมาย เพื่อหาเงินมาจุนเจือครอบครัว นับว่าครอบครัวพี่นพนี่ เป็นครอบครัวที่มีความสุขครอบครัวนึงเลยทีเดียว มีความรัก ความเข้าใจกันดีภายในครอบครัว และอีกอย่างพวกเค้าปฏิบัติกับผมเหมือนเป็นคนในครอบครัวคนหนึ่ง ผมเลยรักครอบครัวนี้มาก
วันนี้ผมสอนเสร็จประมาณ บ่าย 2 พอดี น้องแมนชวนผมให้พาเลือกซื้อชุดหน่อย เค้าจะประกวด ดาวเดือนคณะ ผมเลยต้องพาไป เพราะว่าที่ที่ผมสอนเตนให้ลูกค้าอยู่สยามพอดี ผมเดินเลือกไม่นานก้อได้ชุดที่สวยเหมือนกัน งานประกวดดาวเดือน ที่คณะน้องแมน ธีมงานจะเป็นเหมือน อินเดียน่าโจนส์ ให้นักศึกษาแต่งตัวเหมือนนักล่าสมบัติ ประมาณตัวเอกในเรื่อง อินเดียน่าโจนส์เลยน่ะครับ ออกแนวคาวบอยหน่อยๆก้อได้ ชุดที่ผมเลือกให้เป็นชุดหนังเข้ารูปสีเทาดำ มีรูปแบบตัดเย็บที่ไม่เหมือนใคร ส่วนจะกางเกงก้อจะเป็น กางเกงหนังรัดรูป ตรงส่วนด้านในขากางเกงเป็นสีน้ำตาล ด้านริมนอกกางเกงเป็นสีเทาดำ เข้ากับชุดมากๆ ตรงขอบขากางเกง มีการตกแต่งด้วยหนังสีน้ำตาล ตัดเป็นริ้วๆสวยงาม รองเท้าเป็นรองเท้าหนังหัวแหลมสีดำ กำลังอินเทรนด์ พอดี มีหมวกหนังสีน้ำลายลายฉลุสวยๆ ขนาดพอดีๆ กับแส้หนัง ขนาดความยาวพอดีๆ และปืนเด็กเล่นขนาดกระทัดรัด มาเป็นพร็อบด้วย น้องแมนดูจะชอบใจมากกับชุดนี้ ขอบคุณผมเป็นการใหญ่ ยังบอกอีกว่า รสนิยมผมดีจัง คราวหน้าจะขอให้ผมมาช่วยเลือกเสื้อผ้าอีก ผมบอกว่า ถ้าว่างพี่ก้อจะมาช่วยน่ะ น้องแมนเลยบอกว่า จะขอตามผมไปดูซ้อมเต้นด้วย เผื่อเลิกสอนแล้ว เค้าจะเลี้ยงหนัง กับเลี้ยงข้าวเป็นการตอบแทนที่ผมช่วยเค้าเลือกชุด ผมบอกว่าวันนี้ผมไม่ว่าง ต้องไปธุระกับเพื่อนต่อเรื่องงาน เค้าก้อว่าง่ายครับ บอกว่าคราวหน้าผมห้ามปฏิเสธผมน่ะ ผมก้อเลยต้องรับปากไป แต่เค้าขอไปดูผมสอนเต้นแล้วกัน เค้าสัญญาว่าจะไม่รบกวนผม ผมก้อตกลง ระหว่างที่เดินไปหาลูกค้าดังที่สถานที่ที่นัดไว้นั้นผมก้อพยายามโทรหาอ้วน แต่เค้าไม่รับสายผมเลย ผมล่ะเครียดจริงๆ น้องแมนถามว่า
“ พี่อี้ทะเลาะกับแฟนเหรอครับ เห็นท่าทางที่พี่กดมือถือหาเค้าแล้วเหมือนเค้าไม่รับสาย พี่ดูกระวนกระวายใจจัง “ น้องแมนเอ่ยถามผม
“ ไม่มีอะไรหรอก เด็กน้อยจะมารู้อะไร เรื่องของผู้ใหญ่ ไม่มีอะไรหรอก “ ผมตอบกลับไป
“ ผมไม่เด็กแล้วน่ะครับพี่ กลางเดือนหน้าผมก้อ 20 แล้วน๊า อย่าลืมมางานวันเกิดผมให้ได้น่ะครับ เอาของขวัญมาให้ผมด้วยน่ะครับ “ เค้าพูดออกมาอย่างกระตือรือร้น ผมล่ะชอบท่าทางแบบนี้จริงๆ มันน่ารักแบบใสๆดี
“ อืมๆๆๆ จะพยายามว่างเพื่อน้องรัก เดี๋ยวพี่จะเอาตัวเอง ผูกโบว์ ไปเป็นของขวัญให้เลยดีม่ะ “ ผมพูดแซวๆไป
“ นั่นแหละคือสิ่งที่ผมต้องการ สัญญาว่าจะทะนุถนอม ของขวัญชิ้นนี้ของผมอย่างดีที่สุด ไม่ยอมให้ใครมาทำอะไรได้เลยน่ะครับ “ ไม่พูดป่าว น้องแมนมาจับมือผม พร้อมทำตาซึ้งใส่ผมอีก
“ นี่ๆๆๆ อย่ามาทะลึ่ง เดี๋ยวโดนเตะ พี่ไม่ชอบกินหญ้าอ่อนอ่ะ ไม่อยากสอน ฮ่าๆๆๆ “ ผมพูดแก้เขินไป พร้อมดึงมือผมกลับ
“ ใครบอกพี่ว่าผมอ่อน พี่ลองดูสักครั้งไหมแล้วจะติดใจ “ น้องแมนพูดขึ้นท่าทางจริงจัง
“ พอๆๆๆ พี่ไม่พูดเล่นแล้วน่ะ รีบไปดีกว่า เดี๋ยวลูกค้าพี่รอ “ ผมรีบตัดบท
-
:jul3: :oo1: :m31: :jul3: :oo1: :m31: :jul3: :oo1: :m31:
“ ผมพูดจริง “ น้องแมนพูด ด้วยน้ำเสียงจริงจัง พลันจับมือผมทั้งสองข้างอีกทีพร้อมทั้งส่งสายตา เชื่อมๆมาให้ผม ผมก้ออึ้ง เกร๊งงงงง ระฆังช่วยชีวิต ต้งโทรมานั่นเอง ผมเลยถือโอกาสผละมือจากน้องแมนมารับสายต้ง เค้าโทรมาบอกว่าตอนนี้เค้าว่างแล้ว เค้ามาหาผมได้ไหม ผมบอกว่าต้องซ้อมเต้นก่อน ห้าโมงครึ่งน่าจะว่าง เค้าเลยขอมาดูผมซ้อมเต้น ตอนแรกผมบอกว่าผมเขินๆ เลยไม่อยากให้มา ต้งบอกว่า เค้าจะไม่พยายามมอง ตอนนี้เค้าเบื่อมาก อยากมานั่งรอผม ผมทนลูกตื๊อไม่ไหว เลยยอมให้เค้ามา ก้อดีเหมือนกัน น้องแมนจะได้มีเพื่อนคุย ต่างคนจะได้ไม่เหงา
ซัก 20 นาที ต้งก้อมาถึงสถานที่ที่ผมนัดลูกค้า มันอยู่ตึกแถว ในสยามนั่นล่ะครับ สถานที่นี้เจ้าของมีไว้ให้เช่า ทำกิจกรรมต่างๆ แล้วแต่ลูกจ้าจะเช่า ทางลูกค้าผมเค้าเช่าห้องโล่งๆ ที่มีกระจกรอบด้านไว้ซ้อมเต้น งานต้องรับคณะกรรมการผู้บริหารชุดใหม่ ผมแนะนำต้งให้รู้จักกับน้องแมน จากนั้นผมก้อให้ทั้งสองไปนั่งรอ ผมอยู่มุมห้องอีกด้านนึง เพื่อที่ผมจะได้สะดวกในการซ้อมเต้น จากนั้นไม่นานลูกค้าของผมทุกคนก้อมาถึง การเต้นที่ผมจะซ้อมนี้ ลูกค้าผมเลือก เพลง My Humps ของวง Black Eyes Peas ซึ่งเป็นเพลงที่ดังมากช่วงนั้น ดังนานด้วย มีคนเต้นทั้งหมด 12 คน เป็น ผู้ชาย 6 คน ผู้หญิง 6
คน ผมจัดแถวเป็นรูปตัว M ให้ผู้หญิงกับผมชายจับคู่ เต้นด้วยกัน ซึ่งผมก้อซ้อมให้ลูกค้ากลุ่มนี้มา 8 ครั้งแล้ว วันนี้เป็นวันรองสุดท้ายที่จะซ้อม ผมเลยไม่เหนื่อยมาก แค่เก็บไลน์การเต้นเล็กน้อยก้อน่าจะได้แล้ว ระหว่างที่สอนไป ตาผมก้อเหลือบไปดู ต้ง กับน้องแมนเป็นพัก ช่วงแรกๆก้อเห็นเค้าคุยกันบ้าง แต่หลังๆมานี้ เห็นน้องแมนเอา Walkman ขึ้นมาฟังแล้ว ส่วนต้งก้อเล่นเกมส์ในมือถือซะงั้น ผมก้อไม่สนใจ ปล่อยเค้าสงอคนทำอะไรก้อตามใจ แล้วหันมาสนใจการสอนต่อ ขอบอกว่าการสอนกลุ่มนี้เล่นเอาผมเหนื่อยหอบเหมือนกัน เพราะว่าแต่ละคนไม่มีพื้นฐานการเต้นเลย พอจะมีบ้างอยู่ไม่กี่คน ปกติผมจะคิดค่าสอนเต้น ครั้งละ 3,500 – 4,000 บาทต่อครั้ง ครั้งละ 2 – 3 ชั่วโมง แต่กลุ่มนี้ผมขอคิดเพิ่ม เป็น 5,000 บาทต่อครั้ง เพราะว่าผมเหนื่อยกว่าปกติ ซึ่งทางลูกค้าก้อยอมโดยดี เพราะว่ากับบริษัทนี้ ผมร่วมงานด้วยมานานแล้ว เลยไม่มีปัญหาอะไรมากมายในการต่อรองราคา เค้าเชื่อในความสามารถของผม การทำงานของผม จะทำการบ้านมาอย่างดีว่าเพลงนี้เป็นเพลงแนวไหน ต้องเต้นท่าประมาณไหน บางทีถ้าเอาท่ามาใส่กับคนเต้นแล้วไปกันไม่ได้ ผมก้อต้องกลับไปคิดท่ามาใหม่ ใครว่างานสบายครับ มันเหนื่อยเหมือนกันน่ะครับ
ผมสอนไปได้สัก เกือบๆ 3 ชั่วโมง การเก็บไลน์ท่าเต้นทุกอย่างเริ่มลงตัวแล้ว ผมนัดลูกค้าว่า เสาร์หน้าเป็นครั้งสุดท้ายแล้วที่จะได้ซ้อมเต้นด้วยกัน ฉะนั้นผมขอให้ทุกคนเก็บท่าเต้นไปซ้อมเป็นการบ้าน ถ้าคราวหน้าทุกคนเต้นได้ดี ผมจะมีรางวัลให้ ลูกค้าหลายคนไม่อยากให้การซ้อมเต้นสิ้นสุดลง เพราะว่าพวกเค้าชอบผม มีลูกค้าในกลุ่มบางคนบอกว่าเคยเรียนกับที่อื่น บอกว่าเครียดมาก เรียนกับผมสบายๆ และผมก้อพยายามทำความเข้าใจลูกค้าทุกคน ทำให้ลูกค้าไม่เกร็ง พอพูดคุยสักพัก ผมก้อปล่อยลูกค้ากลับ พอผมมองไปทางต้ง กับน้องแมน อ้าวไหงเป็นงั้นไป ตอนแรกนั่งติดกัน แต่ตอนนี้สิ ต้งไปนั่งรอผมที่มุมห้องอีกฝั่งนึง ส่วนน้องแมนก้อไปนั่งฝั่งตรงข้าม ผมเลยเดินไปหาน้องแมนก่อน
“ แมนครับ ทำไมมานั่งคนเดียวล่ะ งอนกับต้งเหรอ อิอิ “ ผมแซวน้องแมนไป
“ ป่าวครับ ผมแค่อยากนั่งพิง เหยียดแข้งเหยียดขาสบายๆ เลยขอมานั่งตรงนี้เอง “ น้องแมนแก้ตัวขึ้นมา ไม่เนียนเลยน้อง หน้าน้องบอกบุญไม่รับมากๆ จากนั้นต้งก้อเดินมาทางผมและน้องแมน ผมเลยแซวต้งไปว่า
“ ต้งไปว่าอะไรน้องแมนรึป่าว ดูสิ งอนตุ๊บป่องไปแล้ว “
“ ป่าวนี่ครับ คุยๆกันอยู่ดีๆ น้องเค้าก้อเดินมานั่งตรงนี้อ่ะ “ ต้งแย้งผมขึ้นมา
“ ไม่มีอะไรหรอกครับ พวกพี่ๆถ้าไม่มีอะไรแล้ว ผมขอตัวกลับก่อนน่ะครับ เดี๋ยวที่บ้านเป็นห่วง “ น้องแมนพูดน้ำเสียงแบบไม่ค่อยพอใจ
“ เดี๋ยวสิครับน้อง ไปทานข้าวกับพวกพี่ก่อนไหม นี่พี่ก้อหิวพอดี พี่เลี้ยงเอง “ ต้งชวนน้องแมน
“ ไม่ดีกว่าครับ เห็นพี่อี้บอกว่า พวกพี่จะคุยงานกันนี่ ผมไม่รบกวนดีกว่า “ น้องแมนตอบแบบงอนๆ
“ ไปด้วยกันก้อได้ งานของพี่ไม่มีอะไรมากหรอก นายนั่งฟังด้วยก้อได้ กินข้าวหลายๆคนน่าสนุกดีน่ะ “ ต้งไม่ยอม ยังตื๊อน้องแมนต่อ
“ น่าน้องแมน ไปทานด้วยกันน่ะครับ พี่ต้งเค้าบอกว่าไม่มีอะไรก้อไม่มีอะไรสิ เสร็จทุกอย่างแล้วพี่ไปดูหนังกับแมนก้อได้ ส่วนเรื่องทางบ้าน เดี๋ยวพี่โทรบอกให้ พ่อแมนคงไม่ว่าหรอก ถ้ามากับพี่ โอเคมั้ย “ ผมพยายามชักจูงน้องแมน
“ ก้อได้ครับพี่อี้ ถ้าพี่อี้ต้องการอย่างนั้น งั้นแมนเลือกหนังที่จะดูได้ไหมครับ แมนอยากดูหนังรักอ่ะ “ น้องแมนเอ่ยขึ้น ด้วยน้ำเสียงที่ดีขึ้นเล็กน้อย
“ ดีเลยครับ พี่ขอไปด้วยน่ะ ไม่ได้ดูหนังนานแล้ว “ ต้งเอ่ยขึ้นมา น้องแมนก้อไม่ได้ว่าอะไร แต่ผมแอบเห็นน้องแมนทำตาเขียวๆใส่ต้งไปทีนึง ไม่รู้ว่าต้งสังเกตรึป่าว จากนั้นเราก้อเดินไปหาอะไรทานๆ ที่มาบุญครอง เพราะผมคิดว่า ที่นี่อาหารมีให้เลือกมากกว่า สยาม ดิสคัฟเวอรี่ หรือถ้าเป็นแถวๆสยามสแควร์ ผมก้อทานมาเกือบทุกร้านแล้ว อีกอย่างเบื่อรอคนเยอะๆด้วย จากนั้นระหว่างเดินไปมาบุญครอง พี่กรณ์ก้อโทรเข้ามามือถือของผม
“ อี้อยู่ไหนอ่ะครับ พี่จะชวนทานข้าวเย็นซักหน่อย พอดีจะคุยเรื่องงานด้วยน่ะครับ “ พี่กรณ์พูดขึ้นมา
“ พอดี อี้อยู่มาบุญครองน่ะครับ พอดีมาทานข้าวและคุยธุระกับต้งอ่ะครับ “ ผมตอบไป
“ พี่ไปทานด้วยได้ไหม พอดีตอนนี้พี่อยู่แถว สามย่านพอดี น่ะๆๆ บอกไอ้ต้งด้วยว่าพี่จะไปทานด้วย อีก 15 นาทีเจอกันน่ะครับ บาย “ แป่วววววว พี่กรณืไม่ปล่อยให้ผมพูดอะไรเลย ผมเลยบอกต้งไป ซึ่งต้งก้อไม่ได้ว่าอะไร
เราเลยเดินหาร้านอาหารกัน เลือกตั้งนานไม่รู้จะทานอะไรกันดี เพราะว่าทั้งต้งและน้องแมนพร้อมใจกันให้ผมตัดสินใจ พวกเค้ายังไงก้อได้ โอ้วววว เป็นผู้นำกันมาก สุดท้ายผมก้อตัดสินใจทานอาหารญี่ปุ่นกัน เลือกฟูจินี่แหละ ไม่ได้ทานมานานแล้ว จากนั้นเราก้อรอเข้าคิวหน้าร้านหน่อย เพราะวันนี้เป็นวันเสาร์ มีลูกค้าค่อนข้างเยอะ ระหว่างรอไม่นาน ก้อมีบุคคลไม่พึงประสงค์โผล่มาทักทาย
“ อ้าวววววว ต้งมาทำไรแถวนี้ว่ะ แล้วนี่ใคร อ้าวนายนี่เอง อย่าบอกน่ะว่าทำงานที่ร้านนี้อ่ะ “ ไอ้ดิวสิครับ จะใคร มันเดินมากับหลิง หลิง และ ป๊อบ ไอ้ดิวมันแต่งตัวหล่อทีเดียว เสื้อยืดสีขาว เข้ารูป กางเกงสกินนี่ยีนส์สีกรมท่า ส่วนนังหลิง หลิง แต่งเว่อร์มาก เดินห้าง ยังใส่แจ็คเก็ทขนสัตว์มา กับกระโปรงสั้นๆ
“ ก้อมาทานข้าวอ่ะ พอดีอี้เค้าเพิ่งทำงานเสร็จเลยชวนกันมา แล้วนายล่ะมาทำอะไร “ ต้งตอบไอ้ดิวไป
“ ก้อมาหาไรกิน ตอนแรกจะกินอาหารฝรั่ง เปลี่ยนใจแล้ว กินอาหารญี่ปุ่นดีกว่า ขอนั่งด้วยน่ะ “ ไอ้ดิวมันตอบกลับมา พลันหันมายักคิ้วให้ผมทีนึง
“ พอดีเราจองไว้ 4 ที่ คงไม่มีที่เหลือให้คนอื่น “ ผมพูดขึ้นมาลอยๆ ไม่ได้มองหน้ามัน
“ เอ๊ะ จองไว้ 4 แต่นี่เห็นมาแค่ 3ใครอีกคนใครน๊อออ ขอเดา ไอ้กรณ์แน่ๆเลย “ ไอ้ดิวมันพูดขึ้น
“ ไม่เอาอ่ะดิว หลิง กินไม่หลงหรอก เห็นหน้าแล้วคลื่นไส้ ไปที่อื่นดีกว่า “ นังหลิง หลิงมันกัดผมมา พร้อมมองหน้าเหมือนขยะแขยงผม
“ ร้านนี้เค้าก้อไม่ให้เอาสัว์เลี้ยงเข้าร้านเหมือนกัน กรุณาอ่านป้านหน้าร้านด้วย “ ผมกัดไป พร้อมมองหน้าตากวนๆใส่มัน
“ กรี๊ดดดดดดด แกว่าชั้นเหรอ “ นังหลิง หลิง มันกรี๊ดใส่ผม
“ ป่าวนี่ ถ้าเธอไม่ได้แต่งตัว หรือทำตัวเหมือน เอ่อออ สัตว์เลี้ยงอ่ะ “ ผมพูดเสร็จแล้วทำเบ้ปาก
“ ปากร้ายมาก ชั้นกะแล้วว่าแกต้องไม่ใช่ผู้ชาย ร้ายยิ่งกว่ากระเทยอีก ดิวไปที่อื่นเหอะค่ะ หลิงไม่ชอบพวก วิปริต “ หลิงพูดขึ้นพลาง ดึงแขนไอ้ดิวไป
“ ไปเลยน่ะ ไปทั้งสองตัวนั่นแหละ เดี่ยวอดไม่ไหว จะจับอีนังชะนีปากเน่านี่ฆ่ายัดส้วม หรือว่ายังไม่เข็ด ชั้นพร้อมเสมอน่ะ “ ผมด่ามันไป
“ หลิงไปเหอะ วันนี้ผมจะทานกับต้งมัน คิดถึงมันไม่ได้คุยมานาน โทษทีน่ะ ที่ไม่ได้ไปด้วย ผมติดไว้ก่อนแล้วกัน แล้วจะพาไปทานใหม่ เฮ้ย ป๊อบ มากินกะกูไหมว่ะ “ ไอ้ดิวมันหน้าด้านมาก ยังมีหน้ามาชวนป๊อบอีก
“ เอาเดะ กูก้ออยากกินอาหารญี่ปุ่นเหมือนกัน ชอบ อร่อยดี “ ป๊อบมันพูดพลางมาทำหน้าเจ้าเล่ห์ใส่ผม
“ เชอะ จำไว้เลยน่ะดิว หลิงจะฟ้อง แม่ดิว ว่าดิวทิ้งหลิงไปอยู่กะพวกวิปริตนี่ “ พูดแล้วนังชะนีหลิง ก้อเดินเชิ่ดไป ผมอยากกระโดถีบมันจังเลย
“ ต้งนายจองไว้กี่ที่ เพิ่มอีกสองได้ไหม วันนี้ชั้นเลี้ยงเอง “ ไอ้ดิวมันถามต้ง
“ ต้งนั่งทานกับพวกเค้าไปแล้วกัน อี้ไปทานกับน้องแมน สองคนก้อได้ เนอะแมนเนอะ “ ผมหันไปพูดกับต้งแล้วหันหน้ามาหาน้องแมน น้องแมนยิ้มออก
“ เดี๋ยวนี้เปลี่ยนเป้าหมายมาเป็นเด็กตั้งแต่เมื่อไหร่อ่ะ สงสัยเบื่อคนแก่ๆ รวยๆ โง่ๆ แล้วมั้ง “ ไอ้ดิวมันกัดผมมา ผมกำลังจะด่าตอบ
“ งั้นผมไปนั่งทานด้วยคนน่ะครับอี้ ผมอยากจะขอโทษเรื่องวันนั้น น่ะๆๆๆ “ ป๊อบมันอ้อนผม
“ นั่งด้วยกันทั้งหมดนี่ล่ะ นายอย่างเรื่องมากได้ไหม เกลียดชั้นขนาดนั้นเลยรึไง วันนี้สัญญาว่าจะไม่แกล้ง หรือว่านายกลัว “ ไอ้ดิวมันพูดท้าทายผม
“ เกลียดมากกกก แต่ไม่ได้กลัวสักนิดว่านายจะแกล้ง ก้อเอาสิ จะดูสิว่าใครจะทนได้มากกว่ากัน “ ผมตอบไป พลางไปบอกพนักงานว่าขอเพิ่ม 2 ที่
จากนั้นไม่นานก้อมีที่ว่างให้พวกเรา แล้วพนักงานก้อเดินนำพวกผมเข้าไปที่นั่ง ที่ที่เราได้ เป็นที่นั่งติดริมหน้าต่าง สำหรับหกที่ เป็นที่แบบที่ต้องถอดรองเท้าแล้วคลานขึ้นไปนั่ง แล้วหย่อนเท้าลงตรงช่องใต้โต๊ะ ผมนั่งริมสุด ติดมาด้วย น้องแมน และต้งนั่งริมติดทางเดินฝั่งทางผม ส่วนฝั่งตรงข้าม ไอ้ดิวมันรีบเบียด
ป๊อบเข้ามานั่งตรงข้ามกับผมพอดี ให้ตายสิ ไม่อยากเห็นหน้ามันเลย ส่วนป๊อบก้อนั่งตรงข้ามน้องแมน อีกที่นึงที่เหลือ พี่กรณ์คงต้องนั่งตรงนั้น พอนั่งแล้วเราก้อสั่งอาหารกัน ไอ้ดิวมันหน้าใหญ่บอกว่า สั่งไม่อั้น มันเลี้ยงเอง ผมเลยพูดว่า มีปัญญาจ่ายกันเอง แค่ได้มานั่งทานด้วยก้อเป็นเกลียดดดดดดดดด มากด้วยแล้ว
เดี๋ยวจะติดค้างกันไปถึงชาติหน้า ไอ้ดิวก้อไม่ได้พูดอะไร สักพัก พี่กรณ์ก้อโทรถามว่าผมนั่งอยู่โต๊ะไหน ผมก้อบอกไป พอพี่กรณ์เดินมาที่โต๊ะ เห็นไอ้ดิวเข้า เค้าสองคนก้อจ้องหน้ากันเหมือนไปโกรธไปแค้นกันมาแต่ชาติปางไหน พี่กรณ์พยายามเก็บอารมณ์แล้วนั่งลงตรงที่นั่งตรงข้ามกับต้ง ผมนึกว่าหวิดจะเกิดมวยซะแล้ว ว่าแต่ว่า สองคนนี้เค้าเคยรู้จักกันมาก่อนเหรอ เหมือนมีอะไรในใจกันยังไงไม่รู้ จากนั้นพี่กรณ์ก้อสั่งอาหารมาทาน พร้อมชวนผมพูดคุยไปเรื่อย ผมเลยแนะนำให้ทุกคนรู้จัก น้องแมน ว่าเป็นใคร เราก้อพูดคุยกันไป ผมทำเป็นเหมือนไม่มีไอ้ดิวนั่งอยู่ด้วย มันพุดอะไรมา ผมก้อเฉไปเรื่องอื่น
“ นี่เห็นชั้นเป็น อากาศธาตุรึไง ชั้นพยายามพูดดีด้วยแล้วน่ะ “ ไอ้ดิวมันเรื่มโมโหผมแล้ว สะใจจิมๆ
“ ก้อไม่ได้อยากให้มานั่งทานด้วยอยู่แล้ว บอกแล้วไง ทนได้ก้อทนไป “ ผมย้อนกลับไป
“ เฮ้ยยยย มรึงจะไปหาเรื่องเค้าทำไมว่ะ ไม่มีใครคุยก้อคุยกะกูก้อได้ “ ป๊อบพยายามช่วยผม
“ ก้อด้ายยยยย แล้วเจอกัน “ ไอ้ดิวมันพูดเสร็จ มันก้อ กินๆๆๆของมันไป กระแทกช้อน เอาเท้ามาเตะขาผมบ้าง ผมพยายามไม่ตอบโต้มัน
-
มาให้กำลังใจคนแต่ง :L2:
+1 ให้กับความขยันด้วย
อ่านแล้วสนุกดี น่าลุ้นดี ระหว่างหนุ่ม ๆ เสน่ห์แรงจริง ๆ อี้ :laugh:
:L2: :L2: :L2:
-
เอากฎมาแปะด้วยนะจ๊ะ ลองดูในกระทู้ปักหมุด นะ
ยินดีต้อนรับสู่เล้าเป็ดจ้า :L2: :L2:
-
o18 :m15: o18 :m15: o18 :m15: o18 :m15:
ผมพยายามไม่สนใจมัน ชวนน้องแมน ต้ง และพี่กรณ์ไปดูหนังด้วยกันต่อ นานๆทีจะได้ดูหนัง ป๊อบขอตามไปด้วยซึ่งผมก้อไม่ขัด คนดูเยอะๆมันน่าสนุกดี แต่ไอ้ดิวมันก้อทำเฉย ดี ผมยิ่งไม่อยากให้มันไป พอทานเสร็จเรียบร้อย น้องแมนก้อพูดขึ้น
“ พี่อี้ครับ ดูหนังเสร็จแล้วพาผมเที่ยวผับได้ไหมครับ ผมยังไม่เคยไปเลย น่ะครับๆๆๆ เดี๋ยวผมโทรไปบอกพ่อว่าผมจะไปค้างบ้านพี่ พ่อไม่ว่าหรอกครับ “
น้องแมนพูดขึ้นพร้อมรบเร้าผม
“ ได้ยังไงล่ะแมน นายอายุไม่ถึง กว่าจะถึงก้อกลางเดือนหน้า อย่าดีกว่า พี่ไม่อยากพานายเสียคน “ ผมพยายามแสดงเหตุผลให้น้องแมนเข้าใจ
“ ไม่เป็นไรหรอกมั้งอี้ ต้งมีเพื่อนเปิดผับอยู่ร้านนึง เห็นน้องมันอยากไป เดี๋ยวต้ง พาเข้าเอง “ ต้งเสริม น้องแมนยิ้มกว้างเลย
“ ต้ง แทนที่จะช่วยกล่อมน้อง อะไรเนี่ยะ พี่กรณ์ว่าไงครับ “ ผมเริ่มหาตัวช่วย
“ คิดสภาพดูตอนที่อี้อยากเที่ยว แล้วไม่ได้ไปดูสิ มันเป็นยังไง นิดหน่อยน่า พาน้องไปเปิดหูเปิดตาบ้าง “ เอากันเข้าไป ช่วยกันดีนัก
“ เห็นไหมล่ะครับพี่อี้ น่ะๆๆๆ สัญญาว่าจะเป็นเด็กดี เชื่อฟังพี่อี้ทุกอย่าง “ น้องแมนพูดขึ้นพลางทำหน้าตาอ้อนวอน
“ อืมดีๆๆ ช่วยกันเข้าไป ไปก้อได้ ดูแลกันเองน่ะ อี้ไม่รู้เรื่อง ตำรวจมาจับ พี่จะบอกพ่อแมน “ ผมขู่ไป
“ ไม่โดนจับหรอก ร้านเพื่อนต้งเอง ถ้าตำรวจมามันจะบอก ถึงมาก้อคงทำไรไม่ได้หรอก มันเส้นใหญ่ “ ต้งช่วยพูดเสริม
“ ครับๆๆๆ ยอมแล้วครับ ขอบคุณ พี่ต้ง กับพี่กรณ์สิ ไม่ได้เค้า เราไม่ได้ไปน่ะ “ ว่าแล้วน้องแมนก้อไหว้ขอบคุณผู้ใหญ่ที่แสนดีทั้งสอง เจริญญญญญญ
“ แล้วพรุ่งนี้อี้ไปไหนไหมครับ พี่อยากนัดคุยเรื่องตารางงานหน่อย พี่จัดการให้แล้วน่ะ “ พี่กรณ์เอ่ยถามผม
“ อืม เย็นๆได้ไหมครับ กลางวันอี้นัดกับเพื่อนๆไปทำบุญน่ะครับ ที่บ้านเด็กอ่อน ปทุม คลองห้า อ่ะครับ “ ผมตอบไป
“ อ้าวเหรอ เอออออ พี่ไปด้วยเดะ น่ะๆ ไม่ได้ทำบุญนานแล้ว เดี๋ยวพี่ไปรับตอนสายๆ น่ะ “ พี่กรณ์อ้อนวอนผม
“ ชิส์ ทำบุญเอาหน้า เรียกคะแนน “ ไอ้ดิวมันกัดผมแบบลอยๆ
“ ได้สิครับพี่กรณ์ ไปด้วยกันเยอะๆสนุกดี ดีกว่าพวก ที่ไม่คิดทำอะไรดีๆ แล้วก้อคิดว่าคนอื่นจะเลวเหมือนตัวเอง “ ผมกัดไอ้ดิวไป
“ เอาเหอะ ขอให้ได้บุญ เผื่อวันนึงจะได้จับผู้ชายรวยๆได้ โชคดีของมรึงแล้วไอ้กรณ์ “ มันกัดผม แขวะพี่กรณ์ ไอ้นี่มันเลวจริงๆ
“ เฮ้ยยยย มรึงเอาไงว่ะดิว กูทนเห็นมึงว่าคนนั้นคนนี้มานานแล้ว จะหาเรื่องกันไปถึงไหน “ พี่กรณ์โมโหด่าไอ้ดิวไปเสียงดัง จนคนในร้านมองมาทางผม
“ เอ่อออ ผมว่าเราอย่าทำเรื่องเล็กให้เป็นเรื่องใหญ่เลยน่ะ รีบๆจ่ายเงินแล้วไปดูหนังดีกว่า ถือว่าผมขอ “ ต้งพูดไกล่เกลี่ย
พูดเสร็จ ผมก้อเรียกเช็คบิล พอบิลมา ต้ง ป๊อบ พี่กรณ์แย่งกันจ่ายใหญ่เลย ดูท่าพวกเค้าจะเงินเยอะกันมาก ระหว่างที่สามคนนั้นแย่งกันจ่าย ไอ้ดิวก้อดึงบิลแล้วแล้วเอาบัตรของมันให้พนักงานไป พวกผมไม่ยอม ไอ้ดิวก้อบอกให้พนักงานก้อเดินไปไม่ต้องสนใจพวกผม ผม กับ พี่กรณ์เลยจ้องหน้ามัน มันทำเป็นเหมือนไม่เกิดอะไรขึ้น ผมเลยควักเงินของผมออกมาจ่ายในส่วนของ ผมกับน้องแมน
“ เก็บเงินนายไปเหอะ อาหารมื้อนี้มันไม่เท่าไหร่หรอก เงินแค่นี้ซื้อกางเกงในของชั้นยังไม่ได้เลย “ ไอ้ดิวมันบอกกับผม ท่าทางกวนบาทามาก
“ ดิว ผมว่าถ้านายอยากจะแสดงน้ำใจ ควรใช้คำพูดที่สุภาพหน่อยก้อดีน่ะ “ ต้งพูดขึ้นมาเพื่อปรามมัน
“ อ้าวต้ง ชั้นก้อแค่เปรียบเปรย นายอย่าบ้าตามพวกนี้ไปเลยน่า เอางี้แล้วกัน ส่วนของนายกับน้องเค้าอ่ะ ถือว่าชั้นช่วยทำบุญ “ ดูมันพูดสิ
“ คงรับไว้ไม่ได้หรอกครับ เงินคุณมันมีค่ากกว่าพวกเรานัก ถ้าคุณไม่รับ ผมก้อจะวางไว้ตรงนี้ ป่ะ น้องแมน พี่กรณ์ ต้ง ไปดูหนังกันดีกว่า “ ผมพูดแล้วก้อวางเงินลงไป 1,000 บาท บนโต๊ะ แล้วชวนทุกคนลูกจากโต๊ะก่อนที่จะหมดความอดทนมากกว่านี้ พวกผมก้อเลยลุกขึ้น ผมแอบเห็นพี่กรณ์ วางเงินลงบนโต๊ะเหมือนกัน เค้าคงคิดเหมือนผมแหละ และป๊อบก้อลุกตามโดยมีไอ้ดิวคนเดียวที่ไม่ลุกตาม ผมก้อไม่สนใจ
พวกผมพากันไปเลือกดูโปรแกรมหนัง หนังมีเยอะมากเลือกไม่ถูกเลย พี่กรณ์อยากดูหนังแอ็กชั่น น้องแมนอยากดูหนังรัก ผมอยากดูหนังตลก ส่วนต้ง กับ
ป๊อบ ไม่มีปากเสียงเช่นเคย สรุป ผมเป็นคนชวนต้องดูตามที่ผมเลือก ผมเลยเลือกหนังเรื่อง The Pink Panther เป็นหนังตลก แอ็กชั่น ที่ Steve Martin และ นักร้องคนโปรดของผม Beyonce เล่น ผมบอกว่าเรื่องนี้เป็นหนังทำเงินใน อเมริกา เป็นทั้งหนังตลกด้วย และมีแอ็กชั่นด้วย และอาจจะมีเรื่องความรักอยู่ด้วยก้อได้ ซึ่งเป็นส่วนผสมที่แต่ละคนอยากดู ทุกคนไม่มีใครกล้าขัดผม ผมเลยรวบตึงเอาหนังเรื่องนี้ ฮ่าๆๆๆๆ สะใจจิมๆ
พอผมเดินไปซื้อตั๋วกับต้ง พนักงานก้อบอกว่าหนังที่พวกผมจะดูเหลืออยู่รอบเดียว เพราะว่าตอนนั้นมันเกือบๆจะ 3 ทุ่มแล้ว รอบที่จะดู คือ 3 ทุ่ม45 ผมเลยจองไป 5 ที่ เอาแถว C เพราะว่าแถวอื่น มีคนนั่งอยู่ประปราย พวกผมมากันหลายคนเลยอยากได้ที่นั่งติดๆกัน จากนั้นพอผมซื้อตั๋วเสร็จ ( เอาอีกแล้วครับ ต้งไม่ยอมให้ผมจ่ายอะไรเลย บอกว่าอยากเลี้ยงน้องแมนที่นานๆทีได้ออกมาเที่ยว ข้ออ้างฟังขึ้นสุดๆ ) ผมก้อเห็นไอ้ดิวมันยืนต่อกับผมตรงแถวที่ขายตั๋ว ไม่รู้มันบ้ามาดูหนังกับใคร ชิส์ สมน้ำหน้าดูคนเดียว ไม่มีคนคบ ผมทำไม่สนใจ แล้วเดินไปหาทุกคน ตอนนี้มีเวลาเหลือ เกือบชั่วโมง ผมเลยชวนทุกคนไปเดินดูของฆ่าเวลา ระหว่างนั้นผมก้อโทรหาพี่นพ พ่อของน้องแมน ว่าวันนี้ขออนุณาต พาลูกชายไปดูหนัง และอาจจะให้น้องแมนค้างที่ห้องกับผม เพราะเกรงว่าถ้ากลับดึก จะต้องรบกวนให้พี่เค้ามาเปิดประตูให้ พี่นพไม่ว่าอะไรครับ ซ้ำยังบอกอีกว่า ดีเสียที แมนจะได้ไม่เหงา และฝากแมนไว้กับผมด้วย ฝากไว้ถูกคนมาก นี่ถ้าพี่นพรู้ว่าผมพาน้องแมนไปเที่ยวผับเนี่ยะ จะโกรธผมไหมน๊า ไม่อยากจะคิดเล้ยยย เพราะพี่กรณ์ กับต้งแท้ๆ ช่วยกันดีนัก
จากนั้นพวกเราก้อเดินดูของตามร้านต่างๆบ้าง ร้านส่วนมากเริ่มปิดกันแล้วเพราะว่ามันใกล้จะ 3 ทุ่มแล้ว คนก้อเริ่มน้อยลง เดินได้สักพักก้อใกล้เวลาที่นั่งจะฉายแล้ว ผมเลยชวนทุกคนไปโรงฉายกัน พี่กรณ์บ้าพลังมาก ซื้อขนมขบเคี้ยวมากมาย อย่างกะจะไม่ได้กินอีกนาน ป๊อบก้อใช่ย่อย ซื้อน้ำอัดลมแจกกันคนละแก้ว ก่อนเข้าโรงหนัง ผมขอตัวเข้าห้องน้ำก่อน ให้ทุกคนไปรอข้างในโรงหนังได้เลย เดี๋ยวผมตามเข้าไป พอผมทำธุระเสร็จ ออกมาจากห้องน้ำ ก้อเจอไอ้ดิว มันยืนเต๊ะท่า อยู่ หน้ากระจก ตอนนั้นรู้สึกว่าในห้องน้ำนั่นจะมีผมอยู่กับมันสองคน อาจจะเพราะว่านี่มันหนังรอบเกือบๆสุดท้ายแล้วมั้ง คนเลยดูน้อย อีกอย่างห้างปกติก้อปิด 4 ทุ่ม ตอนนั้นผมพยายามเดินเดินหนี แต่ไม่ทันมัน มันกระชากแขนผมเข้าไปในห้องน้ำ ห้องริมสุด แล้วดันตัวผมเข้าไป พร้อมกับล็อคห้องด้วย ผมจะต่อยมัน มันจับมือผมไว้แล้วรวบมืออีกข้างนึงของผมไว้ ด้วยมือข้างเดียวของมัน ตอนนี้ผมโดนรวบมือผมทั้งสองข้างไว้ข้างหลัง พร้อมเอาตัวมันเบียดมาทับตัวผม แนบกับผนังห้องน้ำด้านที่ติดกับผนังตึก ตัวมันใหญ่กว่าผมมาก แล้วก้อบึกด้วย แรงเยอะอีกต่างหาก ตายๆๆๆๆแน่ผม !!!!
“ ทำไม รังเกียจชั้นถึงขนาดนั้นนักรึไง เฮอะ ! เคยได้ยินไหม เกลียดยังไง ได้อย่างนั้น “ มันเอาหน้ากระซิบใกล้ๆหูผม พร้อมทั้งเอาจมูกมาถูหน้าผม
“ ปล่อยเราไปน่ะ เราทำอะไรให้นายนักหนา ถ้าเป็นเรื่องรถ เราชดใช้ให้ก้อได้ ถ้าเป็นเรื่องที่เราทำร้ายนาย เราก้อขอโทษแล้วกัน “ ผมพยายามพูดดีๆ
“ อ้าว เห็นปากดีปากกล้ามาตลอด ไมมายอมง่ายอย่างนี้ล่ะ กลัวชั้นเหรอ ไหนว่าไม่กลัว “ มันท้าทายผม
“ ไม่ได้กลัว ก้อถ้าไม่โดนนายจับอย่างนี้ก้อลองดูสิ แน่จริงก้อปล่อยเดะ “ ผมรู้แล้วว่าใช้ไม้นวมไม่ได้ผล ใช้ไม้แข็งบ้าง
“ โอ๊ะ โอ๋ ใครจะทำอย่างนั้นล่ะ “ พูดจบไอ้ดิวมันก้อเอามืออีกข้างมาปีบปากผม แล้วก้มลงเอาปากมันมาจูบปากผม มันพยามยามเอาลิ้นดันเข้ามาในปากผม ผมก้อพยายามดิ้นเท่าที่ทำได้ แต่มันทำอะไรไม่ได้มาก แรงมันเยอะกว่าผม แล้วมันก้ออยู่ในที่แคบๆด้วย มันไม่สะดวกที่จะต่อสู้กลับไป มันพยายามประกบปากนานเหมือนกัน จากนั้น มันก้อผละปากออกแล้วพูดว่า
“ ถ้านายพูดดีๆกับชั้น เหมือนที่นายพูดกับคนอื่น และไม่ดื้อกับชั้น ชั้นจะปล่อยนายไป “ ไอ้ดิวมันพูดขึ้น
“ จะบ้าเหรอ ชั้น ......... “ ไม่ทันพูดจบมันก้อบีบปากผมอีก แล้วยังพยายามจูบผมอีก จากนั้นมันก้อผละปากมันออก
“ ถ้านายพูดดีๆกับชั้น ไม่กวนประสาทชั้น ชั้นจะปล่อยนาย แต่อย่าลืมน่ะ ถ้านายยังกล้าหืออีก นายโดนของจริงแน่ “ ไอ้ดิวมันขู่ผม
“ แล้วทำไมชั้นต้องทำตามที่นายสั่งด้วย เราอยู่ใครอยู่มันไม่ได้เหรอ “ ผมโต้กลับไป
“ ก้อแค่ พูดดีๆกับชั้นมันจะยากอะไร ทีกับผู้ชายคนอื่นเห็นระริกระรี้ ทำไม ชั้นมันเลวมากนักรึไง “ ไอ้ดิวมันโต้กับผมไม่ยอมลดละ
“ นายก้อเลิกพูดจาดูถูก หรือกวนประสาทชั้นซักที สิ “ ผมก้อไม่ยอมเหมือนกัน
“ ก้อได้ แต่นายต้องพูดดีกับชั้น เหมือนกับคนอื่นๆน่ะ “ พูดเสร็จมันก้อปล่อยผม อะไรบทจะง่ายก้อง่าย
“ ชั้นจะพยายาม ถ้านายไม่ทำฉันโกรธน่ะ “ แล้วผมสะบัดตัวผมหนีจากการกอดรัดของมัน บ้าจริงๆเลย ถ้าอยู่ในที่กว้างๆ ผมไม่มีทางยอมมันหรอก
“ จะให้ชั้นเชื่อใช่ไหม อย่างนี้ต้องมีของมัดจำ “ ไอ้ดิวมันพูดเสร็จ มันก้อจับหน้าผมไปจูบอีก ผมก้อพยายามสะบัดตัวหนี ทันใดนั้น
“ อี้ อี้ อยู่ในห้องน้ำรึป่าวอ่ะ หนังจะฉายแล้วน่ะครับ “ เสียงต้งนั่นเอง สงสัยเค้าเห็นผมมาเข้าห้องน้ำนาน เลยมาตาม ไอ้ดิวมันเลยปล่อยตัวผมไป แล้วผมก้อเดินออกมาจากห้องน้ำ โดยมีไอ้ดิวเดินตามผมมา ตอนนั้นผมเห็นหน้าต้ง คงตกใจไม่น้อยที่เห็นผมเดินออกมาจากห้องน้ำพร้อมกับไอ้ดิว
“ เอ่ออออ อี้เข้า ไป ทำ อะไร ในห้องน้ำ กะ..ดิวอ่ะ “ ต้งถามผมเสียงตะกุก ตะกัก
“ ไม่มีอะไรหรอก ต้ง ชั้นแค่..... “ พูดเสร็จมันก้อเอามือถูริมฝีปากมัน “ มีเรื่องคุยกันนิดหน่อยอ่ะ พูดเสร็จมันก้อเดินจากพวกผมไป ทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น แม่มเลวมากกกกกกก จะทำไงดีเนี่ยะ ผมเองก้อไม่อยากมีปัญหา อาจจะต้องลองทำตามที่มันต้องการดู
“ มีอะไรรึป่าวอี้ หน้าตาท่าทางไม่ค่อยดีเลย ดิวมันทำอะไรอี้ป่าว “ ต้งถามผม คงเห็นสีหน้าผมไม่ค่อยดีมั้ง
“ ป่าวๆๆๆ ไม่มีอะไรหรอก ไปดูหนังเหอะ เดี๋ยวหนังจะฉายเสียก่อน “ ผมรีบตัดผมแล้วดึงมือต้งเดินออกจากห้องน้ำ ดูเหมือนต้งยังคาใจอยู่ ระหว่างเดินไปเข้าโรงหนัง ต้งหันหน้ามามองผมบ่อยมาก
“ มีอะไรรึป่าวอี้ บอกต้งได้น่ะ เราเป็นเพื่อนกันนี่ “ ต้งพูดกับผม
“ ป่าวหรอก ต้งอย่าคาดคั้นเราได้ม่ะ ขอร้อง “ ผมพูดด้วยน้ำเสียงขอความเห็นใจ พยายามไม่มองหน้าต้ง
-
:pig2: :pig2: :pig2: :pig2:
บอกผมหน่อยครับว่าเอากฏมาแปะยังไง
บอกตัวอย่างคร่าวๆให้ฟังหน่อยนะครับ
ผมไม่รู้เจงๆ ไม่อยากให้เรื่องหายไปอ่ะครับ
ช่วยหน่อยน๊า
-
อ่านไปได้ตอนนึงแล้ว ชอบนะ น่ารักดี
+1ให้ เป็นกำลังใจ ค่าเรื่อง ค่าพิมพ์ แล้ว :impress2:
ปล. ส่วนเรื่องแก้ เรื่องกด สงสัยเด่ว โม คงจับกด ให้อ่ะม้าง
-
อ่านมาราธอนเลยนะเนี๊ย
ดิวนี่ชักจะไงแล้วซิ
:L2: :L2: :L2:
ส่วนเรื่องกฏแปะไงเราก็ไม่รู้อ่ะ :sad11:
-
:t3: :z3: :t3: :z3: :t3: :z3:
จากนั้นเราก้อมาถึงโรงหนัง พวกผมได้ดูโรงที่ 4 คืนนี้คนดูประปรายไม่เยอะมาก อาจจะเพราเป็นรอบค่อนข้างดึกก้อเป็นได้ ต้งเดินนำหน้าผมไปยังที่นั่ง ตอนนี้ทุกคนนั่งประจำที่หมดแล้ว ป๊อบนั่งริม ถัดมาเป็นน้องแมน พี่กรณ์ ต้ง แล้วก้อผมนั่งริม ตอนที่ผมเข้าไปหนังก้อเริ่มฉาย เครดิตต่างๆของหนังแล้ว แสดงว่า หนังกำลังจะเล่น ผมก้อนั่งดูไปเรื่อยๆ หนังสนุกดีเหมือนกันครับ ถ้าใครเคยได้ดูการ์ตูนเรื่องนี้ก้อคงพอจะรู้ว่า เรื่องราว หรือ คาแร็กเตอร์เป็นยังไง ขอโทษน่ะครับ ผมขี้เกียจเล่าอ่ะ แต่ถ้าใครชอบไปหาหนังมาดูเองน่ะครับ ขอบอกว่าสนุกดี หนังฉายไปได้สักพัก เหมือนมีคนเดินมานั่งข้างๆผม ผมไม่สนใจ เพราะว่าผมกำลังสนุกกับหนัง ผมเป็นคนอย่างนี้ล่ะครับ เวลาดูหนังผมจะไม่สนใจอย่างอื่นนอกจากหนัง ไม่นานนัก เค้าก้อมาจับมือผม ผมก้อตกใจ หันไปมอง ตายแล้ว ไอ้ดิวนี่นา มันมานั่งตรงนี้ได้ไง มันคงคิดว่าผมสงสัย มันเลยยื่นตั๋วหนังให้ผมดู ใช่เลยครับ มันเป็นเลขที่นั่งติดกับผมพอดี อะไรจะบังเอิญขนาดนี้ แล้วมันก้อกระซิบข้างหูผมว่า
“ สนใจหนังต่อไปเหอะ ถ้านายเอะอะ เดี๋ยวคนทั้งโรงแตกตื่นนายจะซวยน่ะ เอาน่าแค่จับมือเฉยๆ “ มันกระซิบที่ข้างหูผม แถมยังแอบหอมแก้มผมอีก ผมพยายามจะแกะมือไอ้ดิวออก มันก้อบีบมือผมไว้แน่น ตอนนั้นต้งคงรู้สึกอะไรแปลกๆ เลยหันหน้ามามองผมเชิงถาม ผมก้อยิ้มแล้วทำปากบอกว่าไม่มีอะไร ผมไม่อยากให้เป็นเรื่องใหญ่ เดี๋ยวพี่กรณ์เห็นแล้วอาจจะมีเรื่องได้ แต่ดูเหมือนพี่กรณ์จะรู้แล้วว่ามันนั่งข้างๆผม พี่เค้าทำหน้าไม่พอใจเหมือนกัน เฮ้ออออ จากนั้นผมก้อทำไม่สนใจมัน ดูหนังต่อไปเรื่อยๆ หนังตลกดีครับ ผมขำเสียงดังมาก ( ผมน่ะเวลาไปดูหนังเพื่อนๆจะชอบไปดูกับผม เพราะถ้าเป็นหนังตลก ผมจะขำเสียงดังมาก แบบไม่อายใคร หรือถ้าเป็นหนังสยองขวัญ ผมจะลืมตัวกรี๊ด ตะโกนสบถออกมาบ้าง เพื่อนมันชอบครับ บอกว่าขำดี ) ส่วนไอ้ดิวน่ะสิ มันไม่จับมือผมเฉยๆ มันยังเอานิ้วชี้มาเขี่ยตรงกลางฝ่ามือผมอีก ผมพยายามแกะออก มันก้อจับไว้แน่น ก้อมันใช้มือมันทั้งสองข้างมาจับนี่ครับแล้วผมจะสะบัดหลุดได้ยังไง ผมเลยอ่อนใจ ปล่อยให้มันทำกับมือผมไป เดี๋ยวออกไปจะถามว่า ไหนมันบอกว่าไม่แกล้งผมไง แล้วที่มันทำคืออะไร ผมพยายามเพ่งความสนใจไปที่หนัง จนบางทีลืมว่ามันจับมือผมอยู่ มัวแต่ขำไปกับหนัง จนลืมมันไปเลย พอหนังจบ มันก้อไม่ปล่อยมือผม ผมพยายามยื้อแล้ว มันก้อยิ่งดึง จนไฟเปิด คนในโรงลุกขึ้น ไอ้ดิวมันดึงตัวผมลุกขึ้น พี่กรณ์หันมาเห็นครับ ทำหน้าโกรธมาก ผมเลยสะบัดมือมันออก ผมก้อปล่อยผมแล้วเดินออกไป พวกเราก้อเลยเดินออกจากโรงหนังไป
พอออกจากโรงหนัง พวกผมกำลังจะเดินไปขึ้นรถ ที่ๆพวกผมจอดไว้ ผมกะจะไปนั่งรถกรณ์ซึ่งจอดไว้ที่ มาบุญครอง ส่วนผมให้น้องแมนกับป็อบไปนั่งรถต้งที่จอดอยู่ สยาม ขณะที่ผมกำลังเดินไปนั้น ไอ้ดิวครับไม่รู้มากจากไหน มาดึงผมไปให้มันกับมัน พี่กรณ์เห็นก้อตกใจ จะเข้า มาดึงผมกลับไป
“ บอกไอ้กรณ์ไปว่า นายจะไปกับชั้น หรือจะให้บอกมันว่านายมาจูบกับชั้น ดีเลย จะได้เป็นเรื่องใหญ่ “ มันพูดพลางขู่ผม
“ พี่กรณ์ครับ เดี๋ยวผมไปกับดิว พอดีมีอะไรต้องคุยกันหน่อย เจอกันที่ร้านน่ะครับ “ ผมบอกพี่กรณ์ไป
“ แต่.................. “ พี่กรณ์ พยายามพูด
“ เอาน่าครับ เจอกันน่ะครับ “ ผมตัดบท แล้วรีบเดินไปขึ้นรถไอ้ดิว ไม่พูดกับมัน ตั้งหน้าตั้งตาโทรหาเพื่อนสาวของผมชวนพวกมันไปเที่ยวกัน พระเจ้าช่วย ไม่มีใครว่าง ????? ทีเวลาพวกมันต้องการผมน่ะ น้อยครั้งมากที่ผมจะปฏิเสธ ขนาดอยู่กับแฟน ผมยังทิ้งแฟนไปหาเพื่อนเลย ผมบอกว่ามีผู้ชายหล่อๆเยอะในโต๊ะ พวกมันก้อไม่สน นี่ๆไม่มีใครคิดจะช่วยผมเลยรึไง ระหว่างเดินทาง ผมนึกขึ้นได้ ผมก้อพูดขึ้น
“ ไหนนายบอกว่าจะไม่ทำให้เราโกรธไง คราวนี้เราจะไม่ยอมแล้วน่ะ “ ผมพูดระหว่างที่ผมนั่งบนรถมัน
“ นี่ ไม่ได้มีอะไรมากมาย อย่ามาทำเป็นเวอร์จิ้น เอาน่า ชอบไอ้กรณ์เหรอ กลัวมันรู้รึไง เอาน่ามันไม่เก่งไปกว่าชั้นหรอก “ ไอ้ดิวมันพูดขึ้น
“ เค้าน่ะ สุภาพ ดี เคารพชั้นเสมอ นายมันแย่ นายต้องการอะไร บอกมาเลยดีกว่า “ ผมถามไป ตอนนั้นโมโหมาก
“ อ๋อเหรอ อยากได้ ไอ้นี่อ่ะ หัวใจนาย ให้ได้ไหม “ ไอ้ดิวมันยวนกลับมา ทำหน้าแสยะยิ้มใส่ผมด้วย
“ ไม่มีทาง ชั้นมีคนที่รักอยู่แล้ว เหอะๆ นายทำอย่างนี้กับคนที่นายรัก หรือว่านี่คือการขอความรัก งั้นเหรอ “ ผมย้อนไป
“ ไม่ใช่หรอก อย่าถามมาก “ ไอ้ดิวก้อโบ้ยไป
“ ก้อดีแล้ว ฉะนั้นต่อจากนี้ไป ผมขอร้องคุณดิวเลยน่ะครับว่า เลิกแกล้ง เลิกกวนผมซักที ถ้าคุณทำได้ ผมจะยอมพูดดี ทำดีด้วย “ ผมพยายามพูดดีๆ
“ ไม่รู้ ดูอารมณ์ชั้นก่อน “ ไอ้ดิวพูดเหมือนผมต้องทำตามคำสั่งมัน
“ นี่นายจะเอาไงกันแน่ ชั้นไม่มีเวลามาเล่นเกมส์บ้าบออะไรของนายหรอกน่ะ อย่าให้ชั้นทนไม่ไหวแล้วกัน “ ผมระเบิดออกมา
“ หึหึ แกล้งนายนี่มันสนุกจริงๆเลยว่ะ อยากรู้ว่าอย่างอื่นจะสนุกไหมน๊า “ ไอ้ดิวมันเริ่มกวนประสาทผมอีกแล้ว จากนั้นมันก้อหยุดรถหันมามองหน้าผม (ตอนนี้เราเดินทางมาถึงแถวๆ ถนนเพชรบุรีแล้วครับ เรากำลังจะไปเที่ยวต่อที่ผับแถวๆเอกมัย ตรงที่มันหยุดเป็นซอกที่ไม่มืดเท่าไหร่ และตอนนั้นก้อเวลา ห้าทุ่มกว่าแล้ว คนเลยไม่พลุกพล่าน)
“ ชั้นถามหน่อยเหอะ ในสมองนาย เคยคิดอะไรดีๆกับเค้าไหม มีแต่เรื่องสกปรก โสโครก เฮ้ยยยยย “ ผมยังด่ามันไม่จบเลยครับ ไอ้ดิวมันโน้มตัวมาทับผม แล้วจับแขนผมทั้งสองข้างกดเข้าที่ลำตัวผม แล้วก้อซุกไซร้มาที่คอผม ผมพยายามดิ้น แล้วก้อด่ามันต่างๆนานา มันไม่หยุดครับ จับมือของผมทั้งสองข้างไว้ด้วยมือมันข้างเดียว จากนั้นมันก้อเอามืออีกข้างมาบีบปากผม แล้วเอาปากมันมาดจูบปากผม ผมดิ้นสุดชีวิต แต่ดิ้นไม่หลุด ตอนนี้มันพยายามสอดลิ้นเข้ามาในปากผม ผมดิ้นจนเริ่มหมดแรง เลยปล่อยให้มันจูบปากผมไป ตอนนั้นอยากจะร้องไห้มาก ทำไมผมต้องเจอคนอย่างมันด้วยน่ะ แล้วไอ้ดิวมันก้อหยุด
“ อ้าว ทำไมละ อย่าบอกน่ะว่าเคลิ้ม บอกแล้วว่าชั้นเก่ง ฮ่าๆๆๆ “ มันหัวเราะเยาะผม ดูมันสิครับ
“ ฮี นายมันก้อดีกว่ารังแกคนที่อ่อนแอกว่า นายมันไม่ใช่ลูกผู้ชาย ปลดล็อคน่ะ ชั้นจะลง “ ผมพูดออกไป ตอนนั้นเท่าที่ผมคิดได้คือไม่อยากอยู่ใกล้ๆมันแล้ว
“ โอเคๆ ชั้นสัญญาแล้วว่า ชั้นจะไม่แกล้งนาย ไม่เอาน่า เดี๋ยวก้อถึงแล้ว น่าน่ะ สัญญาๆ “ ไอ้ดิวพูดพลางยื่นนิ้วก้อยมาให้ผม
“ ชั้นจะเชื่อใจนายได้ไง ว่านายจะไม่ทำอะไรบ้าๆอีก ปล่อยชั้นลงเหอะ ชั้นไปเดินเอง “ ผมโต้กลับไป
“ น่ะๆๆๆๆๆ ไม่แกล้งแล้ว เบื่อแล้ว ไปเที่ยวกันดีกว่า “ พูดเสร็จไอ้ดิวก้ออกรถไป ไม่ยอมเปิดประคูให้ผม ดูสิ ผมต้องทนกับมันอีกนานเท่าไหร่
ไม่นานนักพวกผมก้อมาถึงผับแถวๆเอกมัย ผับที่พวกเรามา เป็นผับที่ค่อนข้างมีชื่อเหมือนกันน่ะครับ ตอนที่ผมมาถึงที่ร้าน คนก้อเยอะแล้วน่ะครับ แต่ต้งบอกว่าเค้าโทรมาจองที่ไว้ให้แล้ว ฉะนั้นไม่ต้องห่วงเรื่องไม่มีที่นั่ง ( ไม่รู้ไปโทรจองกันตอนไหน ) พอรถจอดผมก้อรีบลงจากรถ แล้วเดินตรงไปหน้าร้านตรงที่เค้าตรวจบัตรโดยที่ไม่รอไอ้ดิว ตรงหน้าร้าน พวกต้งก้อยืนรอผมอยู่เหมือนกัน
“ ทำไมนานจังน่ะอี้ รถก้อไม่ติดนี่ รึว่าไอ้ดิวมันทำอะไรอี้ ทำไมหน้าเป็นอย่างนั้น “ พี่กรณ์ถามผมด้วยความสงสัย แล้วมองไปทางไอ้ดิว ที่กำลังเดินตามหลังผมมาติดๆ
“ ไม่มีอะไรหรอกครับ อี้อยากเที่ยวแล้ว ไปเหอะๆ อยากกินเหล้าๆ “ ผมพูดบ่ายเบี่ยงไป พลางดึงทุกคนเข้าไปในร้าน ทุกคนก้อตามมาครับ
จากนั้นพอพวกเราเข้าไปในร้าน เป็นอย่างที่คิดครับ คนเต็มร้านเลย แล้วต้งก้อไปพูดอะไรไม่รู้กับพนักงานต้อนรับ เธอเลยเดินนำพวกเราไปยังโต๊ะที่เพื่อนของต้งจองไว้ พอไปถึงโต๊ะที่จองไว้ มันเป็นที่อยู่ติดๆกับบู๊ทดีเจอ่ะครับ ที่โต๊ะมีผู้ชายคนนึงนั่งรออยู่ ในโต๊ะมีเหล้ากับมิกเซอร์อยู่พร้อมแล้ว สงสัยคนที่มานั่งรอจะสั่งไว้ให้ พอคนที่นั่งจองโต๊ะให้พวกเราหันมา เท่านั้นล่ะครับ ผมว่าผมจำไม่ผิด เค้าเป็นคนๆเดียวกันกับ กัปตันร้านอาหารที่ผมเคยไปทานกับต้งที่อยู่แถวๆที่ทำงานผม จากนั้นต้งก้อเดินเข้าไปทักทายเหมือนรู้จักกับเค้ามานานมาก แล้วก้อกวักมือเรียกพวกผมไปนั่งที่โต๊ะ แล้วต้งก้อแนะนำว่าใครชื่ออะไร ผมจึงได้รู้ว่า ผู้ชายคนนี้ชื่อ ปรินครับ เป็นเพื่อนกับต้ง อ้าววววววววว ไหงไม่บอกตั้งแต่ตอนที่เราอยู่ร้านอาหารนั่นด้วยกัน มิน่าล่ะ ผมเห็นตอนที่อยู่ในร้านเค้าสองคนมองหน้ากัน แล้วต้งก้อยิ้มๆ อย่างนี้นี่เอง ผมเลยดึงมือต้งออกมานอกร้าน มาถามให้แน่ใจ ทุกคนในโต๊ะก้องงว่า ผมเป็นอะไร ???
:impress3: :impress3: :impress3: :impress3:[/color]
-
:z2: :z2: :z2: :z2:
ยังมะแปะกฎอีกหรอเนี่ย ?
เอาเป็นว่า อเล็กซ์ ก็อยู่ที่หน้าแรกนี่อะนะที่เม้นแรกเลยอะ กด Modify
แล้วเลื่อนแถบลงไปดูไอ้ตรงช่องที่เราโพสต์เรื่องลงอะนะ
จากนั้นก็ไปก็อบกฏจากกระทู้อื่นก็ดะ แล้วเอามากดวางไว้ในช่องนั้น และกด save
แค่นี้ละเป็นอันเสร็จสู้ๆน๊า :L2: :L2: :L2:
-
:call: :call: :call: :call:
“ อะไรๆครับอี้ ดึงต้งออกมาทำไมเนี่ยะ ฮึ “ ต้งถามผมตอนที่ผมดึงต้งออกมาจากนอกร้านแล้ว
“ บอกมาสิว่าต้งเป็นเพื่อนกับปรินใช่ไหม แล้วทำไมไม่บอกอี้ก่อน “ ผมถามขึ้นน้ำเสียง งอนปนโกรธ
“ อ๋อออ เรื่องนี้เอง ปรินมันเป็นเพื่อนที่เรียนเมืองนอกด้วยกันอ่ะ ตอนแรกต้งก้อไม่รู้หรอกน่ะว่าไอ้ปรินมันไปเปิดร้านอาหารแถวๆนั้น เห็นมันเคยบอกว่าจะเปิดร้านอาหารเพิ่มอีก ต้งก้อไม่ได้ถาม ไอ้นี่มันทำธุรกิจหลายอย่าง ต้งไม่ค่อยสนิทกับมันเท่าไหร่หรอก เพราะว่าตอนอยู่นอกก้อไม่ได้สนิทกันมากนัก เคยคุย เคยทำงานด้วยกันเฉยๆ กลับจากนอกก้อมาเจอที่เมืองไทยไม่กี่ครั้ง มาเจอครั้งล่าสุดก้อตอนที่เจอที่ร้านอาหารนั่นแหละ ต้งก้อตกใจเหมือนกัน แต่เห็นอี้กำลังเมามันในการสั่ง ต้งเลยไม่อยากขัด ดูๆไปอี้ก้อน่ารักดีน่ะ อิอิ คิดว่ามันเป็นกัปตัน แบบเป็นตุเป็นตะเลย ต้งเลยกะว่าจะบอกคืนนี้ไง “ ไงล่ะคนดีของทุกคน ทำผมเข้าแล้ว อำซะผม แบบว่าหน้าแตกไปเลย ปรินไม่ใช่กัปตันธรรมดาหรอกครับ เป็นเจ้าของร้านอาหารนั่นด้วยแหละ เพล้งงงงงง เสียงหน้าผมแตก
“ ไม่ต้องเลย งอนแล้วน่ะ อายเค้าไหมเนี่ยะ ทำไมไม่บอกกันบ้าง โอ๊ยยยย กลับบ้านดีกว่า “ ผมพูดงอนๆพลางจะกลับบ้าน แต่ต้งมึงมือผมไว้
“ โอ๋ๆๆๆๆ ขอโต๊ดก๊าบบบบบบบ หายงอน น่ะๆ ๆๆๆ ไม่มีอี้คงไม่สนุกอ่ะ น่าน่ะสงสารน้องแมนมัน อุตส่าห์อยากมา ถ้าอี้กลับไป ผมจะบอกน้องแมนว่าไงอ่ะ แล้วกรณ์อีก มันเตะผมแน่ ชวนกันมา แต่ผมดันทำเรื่อง “ ต้งพูดพยายามให้ผมเห็นใจ
“ โอเคๆ ก้อได้ คราวหน้าถ้ามีอีก อี้จะไม่พูดด้วยแล้วน่ะ “ พูดจบผมก้อเดินเข้ามาในร้านทันที มาดื่มเหล้าแก้อายดีกว่า
พอมาถึงโต๊ะ น้องแมนก้อเดินเข้ามาถามว่า ผมไปไหนมา ผมก้อตอบว่าไม่มีอะไร กินเหล้าๆ จากนั้นผมก้อดื่มเหล้ากันอย่างเมามัน ลืมทุกเรื่องไปซะนี่ ( เวลาเหล้าเข้าปาก ผมจะเปลี่ยนโหมด เป็นอีกคนที่มันส์มากๆ ) ที่นี่เปิดเพลงดีเหมือนกันน่ะครับ ผมจำได้ว่าเคยมาสองครั้ง แต่เปิดเพลงไม่เท่าไหร่ วันนี้เปิดแต่แนวที่ผมชอบทั้งนั้น ทั้งฮิปฮอป ทั้งป๊อบร็อค ผมทั้งเต้น ทั้งดื่ม ทั้งชนแก้วอย่างเมามันกับทุกคน ทุกคนก้อมาชวนผมเต้น ผมก้อสู้ตายครับ รู้จักอี้ขาแดนซ์น้อยปายยย ส่วนปรินก้อเข้ามาดื่มกับพวกเราด้วยครับ มาชวนผมพูดคุย แต่ก้อไม่ได้คุยอะไรมาก เพราะเสียงในร้านค่อนข้างดัง ส่วนต้งกับป๊อบ ก้อกำลังมอมน้องแมนอย่างเมามัน ผมห้ามแล้ว แต่น้องแมนสิ ไม่ยอม จะกินท่าเดียว เอาเข้าไป พวกผู้ใหญ่ดีๆทั้งนั้น ส่วนพี่กรณ์ วันนี้ไม่ค่อยเต้นเท่าไหร่ครับ แกบอกว่าอยากนั่งดูผมเต้นมากกว่า ผมก้อบอกว่าตามใจ แต่ผมรู้สึกเหมือนพี่กรณ์จ้องๆไอ้ดิวยังไงไม่รู้ ส่วนไอ้ดิวน่ะเหรอ มันไม่สนใจใครเลย หันไปเหล่หญิง จีบหญิงมั่วไปหมด ผู้หญิงก้อเล่นด้วยน่ะครับ ใช่สิมันหล่อนี่ ชิส์ ถ้าชะนีพวกนี้รู้ถึงสันดานมันล่ะก้อ คงถอยหมดแหละ ว่าแต่ว่า มันจะมานั่งกับพวกเราทำไม มันน่าจะไปนั่งคนเดียว เพราะมันไม่สนใจใครเล้ยยยยยยย นานๆทีมันจะทำหน้ากวนๆใส่ผมบ้าง ผมก้อทำทีไม่สน บ้างมันก้อหันมาทำปากจุ๊บใส่ผม ผมก้อยกนิ้วกลางให้มันไปเป็นการตอบแทน มันเหวอไปเลยครับ สะใจๆ
จากนั้นดื่มไปสักพัก ผมก้อเริ่มตึงๆแล้วครับ ทั้งดื่ม ทั้งเต้นมันก้อเหนื่อยเหมือนกันน่ะครับ ตอนนั้นรู้สึกปวดฉี่เลยขอตัวไปเข้าน้องน้ำ พอมาถึงหน้าน้ำ โถฉี่ทุกอันถูกจับจอง มีคนต่ออีกต่างหาก อะไรจะมาปวดพร้อมกันเนี่ยะ ผมเลยเดินไปรอที่ห้องน้ำแบบมีประตู ไม่นานนัก ห้องสุดท้ายก้อเปิดออก ผมก้อเลยเดินไปเข้า ยังไม่ทันจะปิดประตู ก้อมีคนดันประตูเข้ามา พร้อมแทรกตัวมันเข้ามาอีก จะใครซะอีกล่ะ ถ้าไม่ใช่.....ไอ้ดิว มันเหมือนคนเมามากอ่ะ
“ เฮ้ยยยย จะเข้ามาทำไมว่ะ คนจะเยี่ยว ห้องอื่นก้อมี ไป๊ “ ผมไล่ไอ้ดิวไป ตอนนั้นเริ่มเมา ปากเลยกล้าหน่อย
“ จะเสียงดังไปทำไม ไม่มีใครสนใจหรอก นายก้อฉี่ไปสิ ชั้นก้อจะฉี่ของชั้น “ มันพูดพลางเอามือมาขับแขนทั้งสองของผมไว้
“ ปล่อยน่ะ ไอ้...... “ พูดไม่ทันจบ มันก้อปล่อยแขนผมข้างนึง แล้วเอามือข้างนั้นมาปิดปากผม
“ บอกให้เงียบ เป็นไรไปเนี่ยะ หึงชั้นรึไง ที่เห็นชั้นมีสาวๆ มารุมล้อม นายชอบชั้นก้อบอกมาก้อได้ ชั้นจะจัดให้ชุดใหญ่เลย ลองม่ะ “ พูดเสร็จมันก้อเอาปากมันมาซุกไซร้ที่คอของผม ผมพยายามดิ้นครับ แต่ตอนนั้นไม่ค่อยมีแรงเลย คนมันเมานี่ วันนี้ผมโดนมันลวนลามบ่อยมาก แต่แล้วไม่นานมันก้อหยุด ผมเองก้อเริ่มสร่างแล้ว และรู้สึกว่าไอ้ดิวมันคงเมามาก ได้เกลิ่นเหล้ามันแรงมาก
“ ทีชั้นล่ะขัดขืน ที่คนอื่นมาพูด มาคุย มาเต้นด้วย นายไม่เห็นรังเกียจพวกนั้น เป็นอะไรนี่ มองชั้นซะตาเขียวเลย “ ผมเลยได้โอกาสมันเผลอ กัดนิ้วมันไปครับ
-
:impress3: :really2: :impress3: :really2: :impress3: :really2:
“ โอ๊ยยยย เจ็บน่ะ ฤทธิ์มากนักใช่ไหม ....” พูดเสร็จมันก้อจับหน้าผมมาจูบปากมันอีกที มันดูดปากผมแรงแรง ผมใช้ความพยายามเฮือกสุดท้ายผลักมันออกไป ซึ่งได้ผลครับ ผมผละไป ผมเลยต่อยซ้ำไปที่หน้าของมัน จนมันเซไปทางโถชักโครก ผมเลยได้โอกาส เปิดประตูออกมัน มันก้อเร็วครับ ผมก้าวออกประตูมาไม่ไกลมาก มันก้อกระชากแขนผม ( ตอนนั้น คนในห้องน้ำเริ่มมองเราแล้ว เค้าคงสงสัยว่าผมไปทำอะไรในนั้นกันสองคน แล้วยังมายื้อยุด ชุดกระชากกันอีก ) แต่เหมือนสวรรค์มาโปรด พี่กรณ์ไม่รู้มาจากไหน มากระชากมือผมกลับ แล้วง้างหมัดไปชกมัน ได้ผลครับ ไอ้ดิวมันเซไปโดนประตูห้องน้ำ
“ มึงทำอะไรอี้ กูขอเตือนไว้เลยน่ะว่า ถ้ามึงแกล้งอี้อีก กูเอามึงแน่ “ พี่กรณ์ขู่มันไป ตอนนี้คนเริ่มแตกตื่นแล้ว ไอ้ดิวคงเริ่มรู้สึกตัว เอามือไปจับปากมัน
“ มีอะไรกันน่ะ อ้ออออ ไม่มีอะไรน่ะครับ เพื่อนๆกันทั้งนั้น คงหยอกกันเล่น เชิญออกไปสนุกต่อน่ะครับ “ ปรินเดินเข้ามาดู เค้าคงเห็นคนมุงอะไร
“ เฮ้ยยยย กรณ์ ชั้นขอเหอะว่ะ อย่ามีเรื่องกันเลย เดี๋ยวไม่สนุกซะป่าว “ ปรินพยายามไกล่เกลี่ย
“ ก้อได้ ชั้นเห็นแก่นาย แต่นายเอาไอ้นี่ไปไกลๆ พวกชั้นหน่อยแล้วกัน “ พี่กรณ์ตอบกลับไป
“ ชั้นก้อไม่อยากใกล้นักหรอก พวกวิปริต “ พูดเสร็จแล้ว มันก้อพรวด ออกไปนอกห้องน้ำ กระแทกผมด้วย โอ๊ยยย เจ็บชะมัด พี่กรณ์สิครับ ดูท่าทางโกรธมาก จะเข้าไปต่อยมันอีก ดีนี่ที่ผมกับปรินดึงและห้ามเอาไว้ แกเลยสงบ และผมก้อดึงพี่กรณ์ออกไปนอกห้องน้ำ
ระหว่างทางผมก้อหยุดพักตรงทางที่เค้าให้คนสูบบุหรี่แป๊บนึงเพื่อถามว่าพี่กรณ์ตามผมมาเหรอ ( ระหว่างทางเดินจากตัวผับมาห้องน้ำ เป็นทางเชื่อม มันต้องเดินหน่อย เสียงก้อไม่ดัง เลยพอคุยกันได้ ) พี่กรณ์บอกว่า เค้าไม่ไว้ใจไอ้ดิว เค้าบอกว่าเค้าเห็นไอ้ดิวมันเหล่ๆผม และพอผมออกมาห้องน้ำมันก้อเดินตามผมมา แล้วมก้อเป็นอย่างนั้นจริงๆ เค้าเห็นมันเข้าไปในห้องน้ำเดียวกับผม เข้าก้อคิดว่าต้องมีอะไรแน่ๆ แต่ไม่รู้จะเข้าไปช่วยยังไง พอดีกับที่ผมวิ่งออกมาได้ เค้าเลยเข้าไปต่อยมัน ผมเลยขอบคุณพี่เค้าไป พร้อมขอโทษที่ทำให้ไอ้ดิวมันมาว่าพี่กรณ์เป็นพวกวิปริต ตอนนั้นคนก้อมองพวกเราเยอะ และคงได้ยินด้วยล่ะ พี่กรณ์บอกว่าไม่เป็นไร พี่กรณ์ไม่สนใจใครทั้งนั้น พร้อมบอกอีกว่า ถ้าเค้าจะรักใคร เค้าไม่เกี่ยงว่าจะเป็นเพศไหน ขอให้คนที่เค้ารัก รักเค้าตอบก้อพอ แค่นี้เค้าก้อดีใจแล้ว พูดเสร็จเอามือมาจับมือผม ผมรู้ว่าพี่กรณ์คงจะเริ่มเมาแล้วคงพูดอะไรเรื่อยเปื่อย เลยเฉไฉชวนแกไปเต้นต่อ เดี๋ยวคนอื่นจะหมดสนุก
พอมาถึงโต๊ะ ไอ้ดิวครับ มันจับนองแมนกรอกเหล้าใหญ่เลย ผมเลยฉุนจะเข้าไปห้าม แต่ต้งคงเห็นแหละ เลยดึงผมไว้แล้วทำปากเหมือจะพูดว่า เดี๋ยวต้งไปเอง แล้วต้งก้อฟอร์มๆ ดึงน้องแมนมาทางฝั่งผม น้องแมนตอนนี้สภาพเมามาก ไม่เหลือสภาพนักกีฬาหล่อๆเลย นี่ถ้าพี่นพเห็น คงโกรธผมใหญ่เลยน่ะเนี่ยะ จากนั้นน้องแมนพอเห็นผมก้อเข้ามาเต้นกับผม ชนแก้วกับผม หมดแก้วๆ แล้วก้อมาจับมือผมใหญ่ แล้วยังมาซบไหล่ผมด้วย น้องแมนตัวหนักมาก พี่กรณ์เห็นผมเซๆจะเข้ามาช่วย ผมยกมือปราม แล้วบอกว่าไม่เป็นไร ยังยังไหว ตอนนั้นผมก้อเต้นไปทั้งๆที่น้องแมนซบผมอยู่ ขาก้อแข็งบ้าง อ่อนบ้าง ปากน้องแมนก้อบ่นอะไรไม่รู้ ไม่เป็นภาษา คล้ายๆกับว่า ทำไมผมคิดกับเค้าแค่น้อง เค้าไม่ดีไปกว่าคนอื่นตรงไหน เค้าชอบผม เค้าโตแล้ว อื่นๆอีกมามาย ฟังไม่ถนัดเท่าไหร่ มีเสียง ฮือๆๆๆๆ ด้วย อ้าวร้องไห้ด้วย ผมเลยพยุงน้องแมนไปนั่งเก้าอี้ ผมนั่งคนละตัวกัน แต่น้องแมนยังซบไหล่ผมอยู่ ปากก้อบ่นๆไป สะอื้นไปด้วย พี่กรณ์ซึ่งดูผมอยู่พยายามจะมาช่วย ผมก้อบอกว่าไม่เป็นไร ไม่อยากให้พี่เค้าลำบาก
ซักพักผับก้อเลิก ผมก้อเลยเช็คบิล เตรียมตัวกลับ ผมกำลังจะจ่ายเงิน ปรินก้อเข้ามาบอกผมว่า วันนี้เค้าขอเลี้ยง ในโอกาสที่ได้รู้จักอย่างเป็นทางการ พูดแล้วก้อยิ้มหวานมาให้ผม จะว่าไปปรินก้อหน้าตาดีอยู่น่ะครับ แต่หน้าตาเค้าดูเจ้าชู้ยังไงไม่รู้ หน้าขาวๆ คิ้วสวยได้รูป ตาคม ยิ้มมีเสน่ห์ด้วย สาวๆเค้าคงเยอะ จากนั้นพวกผมก้อพากันกลับ ตอนนั้นผมสังเกตว่า ไอ้ดิวมันหายไป มันคงไปกับสาวๆ ไปไหนก้อไปเหอะ เกลียดมัน เดี๋ยวพรุ่งนี้ผมไปทำบุญ จะกรวดน้ำให้มันเยอะๆ จะได้ไม่ต้องมาเจอะมาเจอกันอีก
สรุปคืนนั้น น้องแมนคงต้องนอนห้องผม โดยที่ต้งไปส่ง เพราะว่าเป็นทางผ่านบ้านผม ส่วนพี่กรณ์ก้อไปอีกทาง ไปส่งป๊อบซึ่งตอนนี้ก้อเมาเอาการอยู่ ไอ้ดิวยังมาทิ้งเพื่อนมันไปอีก เลวจิมๆเลยไอ้นี่ พี่กรณ์บอกว่า ถึงห้องให้ผมโทรหาพี่เค้าด้วย เค้าเป็นห่วง ผมก้อรับปาก พอเราเดินถึงรถ ผมและต้งก้อพยุงตัวน้องแมนให้มานั่งข้างหลัง ตัวหนักมากอ่ะ แต่ก้อพยายามเอา พอผมวางน้องแมนลงที่เบาะหลัง น้องแมนก้อจับมือผมแน่น ไม่ยอมปล่อยผมซะงั้น ผมเลยบอกต้งว่า ผมนั่งข้างหลังดีกว่า จะได้ดูน้องแมนด้วย ระหว่างทาง อยู่ๆน้องแมนก้อโผมากอดผม มาไซร้ผม ผมพยายามดันหน้าน้องแมนออกอย่างยากลำบาก เพราน้องแมนแรงเยอะ ผมปล้ำไปซักพัก ต้งก้อถามว่าผมไหวไหม ผมบอกว่าไหว รีบๆขับเหอะ จะได้ถึงห้องแล้วรีบๆนอนเสียที
ไม่นานนักก้อถึงห้องผม ต้งและผมช่วยพยุงน้องแมนออกมาอย่างยากลำบาก ระหว่างทางเดินกับห้องผม ผมก้อบ่นต้งไปว่า เป็นยังไงล่ะ ดูแลกันดีมาก สุดท้ายผมก้อต้งมาดูแลน้องแมนเอง ต้งบอกว่า ตอนที่ต้งดื่มกับน้องแมนก้อไม่ขนาดนี้น่ะ พอไอ้ดิวออกมาจากห้องน้ำ มาพูดอะไรไม่รู้กับน้องแมน แล้วก้อชนเหล้ากันตลอด รินเหล้าเข้มมากด้วย จากนั้นน้องแมนก้อเมาไม่รู้เรื่องอย่างที่เห็น ผมเลยคิดว่า ไอ้ดิวอีกแน่ๆเลย มันพูดอะไรเนี่ยะ พอถึงห้องผม ก้อพาน้องลงนอน น้องแมนสิครับ มาอ้วกใส่ผมซะงั้น ผมเลยซวยเลย ต้องเช็ดอ้วกที่ตัวน้องแมนและผมต้งก้อช่วยเช็ดช่วยจังตัวน้องแมน จากนั้นผมก้อต้องถอดเสื้อตัวเองออก และต้องอาบน้ำ มันเหม็นมากครับ ตอนนั้นผมขอให้ต้งรอผมแป๊บนึง แล้วเอาผ้าชุบน้ำให้ต้งเช็ดหน้าน้องแมน ตอนนี้น้องแมนโดนต้งจับถอดเสื้อออกแล้ว เพราะเหม็นและเปื้อนด้วย และจากนั้นผมก้อเข้าไปอาบน้ำ อาบเสร็จผมก้อให้ต้งเข้าไปล้างมือ ล้างหน้าล้างตาก่อนกลับ ต้งถามผมมว่าต้องให้เค้าอยู่เป็นเพื่อนไหม ผมบอกไม่เป็นไรผมเกรงใจ มันดึกมากแล้ว แล้วต้งก้อเดินมาจะเข้าห้องน้ำ แต่ยังไม่เข้าครับ กลับดึงตัวผมไปกอดหน้าประกบกันซะงั้น ตอนนั้นในตัวผมมีแต่ผ้าเช็ดตัวผืนเดียว ผมก้อเลยตกใจมาก
“ อี้ครับ ต้งชอบอี้น่ะครับ ชอบจริงๆ รู้ไหมต้งหึงอ่ะ ที่เห็นเหมือนใครๆมาชอบอี้ ไอ้ดิวอีกคน ป๊อบด้วย ไหนจะกรณ์อีก แล้วยังน้องแมนอีก มากอด มาไซร้อี้ ไม่รู้ว่าเมาจริงรึป่าวน่ะ แต่ต้งรู้สึกหึงอ่ะ ไม่รู้ว่าต้งรู้สึกอย่างนี้ได้ยังไง อี้ชอบต้งบ้างไหมครับ “ ต้งพูดกับผม แล้วก้อเอาหน้ามาซุกที่ซอกคอผม ผมรู้สึกสยิวมากๆ ไม่ได้มีอารมณ์น่ะครับ แต่คิดสภาพว่าเนื้อตัวผมมีแค่ผ้าเช็ดตัวผืนเดียวปิดแค่ท่อนร่างผมไว้ แล้วยังมีผู้ชายในฝันมากอดและซบอีก ผมไม่ใช่พระอิฐ พระปูนน่ะครับ ที่จะไม่มีความรู้สึกอะไรเลย โอ๊ยยยยยยยยย อยากโสด[/color]
-
:o8: :-[ :o8: :-[ :o8: :-[
:o8: :-[ :o8: :-[ :o8: :-[
“ เอ่ออออ มันจะเป็นไปได้ยังไง ต้งก้อมี เอ่ออออ คุณอยู่ทั้งคน อี้ก้อมี เอ่อออ แฟนแล้วด้วย “ ผมตอบกลับไป ต้งเลิกซุกผม แล้วหันมามองหน้าผม
“ นี่ใช่ไหม ที่ทำให้อี้ไม่ชอบต้ง แล้วนี่ถ้าเราต่างไม่มีใคร เรามาลองคบกันได้ไหม “ ผมไม่อยากเชื่อเลยว่า ต้งจะพูดคำนี้
“ เราอย่าเพิ่งพูดเรื่องนี้ดีกว่าน่ะต้ง นี่ก้อดึกมากแล้ว กลับไปนอนเหอะ น่ะๆ “ ผมบ่ายเบี่ยงไป
“ สัญญาก่อน ว่าจะให้โอกาสต้งเป็นคนแรก เมื่อเวลาที่อี้ไม่มีใคร “ ต้งพยายามตื๊อผม
“ เอาไว้ถึงวันนั้นก่อน แล้วเรามาว่ากันดีไหม ตอนนี้ต้งกลับบ้านก่อนเหอะ เดี๋ยวเอ่อออ คุณที่บ้านจะรอ “ ผมพยายามสร้างเหตุผลให้ต้งกลับบ้าน
“ แล้วอี้จะได้รู้ เมื่อวันนั้น ต้งจะมาทวงคำสัญญาน่ะ “ พูดเสร็จต้งก้อหอมแก้มผม แล้วก้อเดินออกจากห้องไป ผมล่ะอึ้งเลยครับ นี่มันเกิดอะไรขึ้นเนี่ยะ แล้วผมไปสัญญากับต้งตอนไหน ระหว่างที่งงอยู่ เสียงมือถือผมก้อดังขึ้น
“ อี้เหรอ ถึงห้องรึยัง เป็นยังไงบ้าง แล้วแมนล่ะ เป็นไง“ พี่กรณ์เองครับที่โทรมาหาผม
“ ถึงแล้วครับพี่ สักพักล่ะ น้องแมนสลบไปครับ เมื่อกี้ก้ออ้วกใส่เอ้ ฮ่าๆๆๆ เลยได้โอกาสอาบน้ำเลย “ ผมตอบไปขำๆ
“ ให้พี่ไปอยู่เป็นเพื่อนไหม พี่เป็นห่วงเราน่ะ น้องแมนเมาขนาดนั้น เดี๋ยวทำอะไรอี้ไปโดยไม่รู้ตัวทำไง “ พี่กรณ์พูดด้วยน้ำเสียงเป็นห่วง
“ นี่พี่กรณ์คร๊าบบบบบ คนเมาอย่างนี้ทำอะไรอี้ไม่ได้หรอก อี้เป็นมวยน่ะ ฮ่าๆๆๆ “ ผมล่ะขำพี่กรณ์จริงๆ
“ ไม่รู้ล่ะ ขนาดอยู่ในร้าน ยังซุก ยังไซร้ขนาดนั้น ถึงจะสนิทกันก้อเหอะ “ เค้ายังไม่วายกังวลไม่เลิก
“ ผมว่าพี่กรณ์ไปนอนได้แล้วน่ะ พรุ่งนี้มารับผมเก้าโมงครึ่ง มาไม่ทันผมไม่รอน่ะครับ “ ผมขู่ไป
“ ได้ๆๆๆ ครับ พี่นอนแล้วน่ะ ดูแลตัวเองน่ะครับ พี่เป็นห่วง แล้วเจอกัน ฝันดีน่ะครับ บาย “ พูดเสร็จผมก้อวางสายไป จะหาเสื้อมาใส่ให้น้องแมนซะหน่อย ก้อมีคนมาเคาะประตูห้องผม ผมเลยเปิดไป พอหมุนลูกบิด คนข้างนอกก้อดันประตูเข้ามา ผมเลยตกใจ ยื่นหน้าไปมอง ไอ้ดิวนั่นเอง ผมยื้อยุดอยู่นานมันก้อพูด
“ นี่ชั้นแค่มาดูนายเฉยๆ ไม่ได้มาแกล้งอะไร แมนเป็นไงบ้าง “ ไอ้ดิวมันถามผมพลางดันประตูเข้ามาพรวด ผมเซไป ( มันรู้ได้ไงว่าห้องผมอยู่ชั้นไหน ตรงไหน หรือว่ามันตามผมมา ) ตอนนี้มันมาอยู่ในห้องผมแล้ว แต่ผมไม่ปิดประตู เปิดค้างไว้ กันมันไม่ให้ทำอะไรผม ผมเลยด่ามันไปว่า
“ ก้อเพราะนายไงที่มอมแมน นายบ้าไปแล้วเหรอ แมนเพิ่ง 19 น่ะ ทำไมให้กินขนาดนั้น แล้วนี่ไปพูดอะไร แมนถึงได้เป็นซะขนาดนี้นี่ “ ผมด่ามันไป
“ ป่าว ชั้นแค่ถามน้องแมนว่า น้องแมนชอบนายเหรอ ชั้นดูอาการออก น้องแมนก้อบอกว่าใช่ ชั้นก้อเลยบอกว่า น้องแมนต้องลำบากหน่อยน่ะ ดูท่าจะยาก เพราะชั้นดูว่านายมีคนมาชอบเยอะ ชั้นเลยให้แมนทำใจ น้องแมนเลยเศร้าๆ ชั้นเลยชวนแมนดื่ม แมนก้อดื่มเอาๆ รินเหล้าเองซะหนาเลย ชั้นไม่เกี่ยวน่ะ “ ไอ้ดิวมันพยายามพูดแก้ตัว ช่ายยยยย มันไม่เกี่ยวเลย มันเกี่ยวมากๆต่างหากล่ะ !!!!
“ นายบ้าไปแล้วเหรอ เอาอะไรคิดอะไรอ่ะ ชั้นรู้น่ะว่าน้องแมนเหมือนจะชอบชั้นอยู่ แต่ชั้นพยายามทำให้เหมือนเราเป็นพี่น้องกัน ไม่อยากให้น้องมันคิดมาก แต่นายดูออก นายดันไปจุดประกายน้อง แล้วดูสิ เป็นยังไง ทำไมสภาพถึงอย่างนี้ นี่ถ้าพ่อแม่เค้ารู้ ชั้นจะทำยังไง ชั้นยังต้องทำงานกะพ่อแม่เค้าอยู่น่ะ ชั้นต้องหาเลี้ยงตัวเอง หาเลี้ยงพ่อแม่ชั้นอีก นายไม่รู้หรอกว่าในแต่ละวันที่ชั้นทำงาน ชั้นเหนื่อยสายตัวแทบขาด อย่าให้ชั้นต้องมาปวดหัวกับเรื่องบ้าๆนี้เลย “ ผมระเบิดออกไป เสียงดังเหมือนกัน แต่ระแวกห้องที่ผมอยู่ ห้องอื่นๆมันคงนอนกันหมดแล้ว หรือยังไงไม่รู้ แต่ตอนนั้นผมไม่สนใจ
“ นี่มันอะไรกัน มายืนทะเลาะอะไรกันหน้าห้อง อ้าวแล้วนั่นใคร นอนโป๊อยู่บนเตียง แล้วนี่ทำไมตัวเองไม่ใส่เสื้อผ้า อย่าบอกน่ะว่า ทะเลาะกับเค้าแค่นี้ ตัวเองเอาคนอื่นมานอนที่ห้อง แล้วนี่ใคร มาทะเลาะกันหน้าห้อง อย่าบอกน่ะว่า ...... “ ใช่แล้วครับ อ้วนแฟนผมเองมาตอนไหนไม่รู้ เพราะว่าผมมัวแต่ด่าไอ้ดิวอยู่เลยไม่ทันเห็นอ้วนเดินมา ตอนนั้นผมก้อลืมตัว ทั้งตัวก้อยังมีแค่ผ้าเช็ดตัวผืนเดียวที่ปิดท่อนล่างไว้
“ ไม่ๆๆๆ อ้วนฟังเค้าก่อน มันไม่ใช่ “ ไม่ทันที่ผมจะอธิบาย อ้วนก้อเดินหนีผมไป ผมก้อจะเดินตามไป แต่ไอ้ดิวมันมาจับแขนผมไว้
“ นี่นาย จะออกไปทั้งอย่างนี้เหรอ ไปใส่เสื้อผ้าก่อนไป แล้วค่อยไปตาม เดี๋ยวก้อโนปล้ำหรอก “ มันพยายามพูดให้สติผม
“ ทั้งหมดนี่เป็นเพราะนาย นายต้องการอะไรจากชั้นอีก ฮ่ะ !!!! “ ผมเริ่มหมดความอดทนแล้ว ทรุดลงพื้นแล้วนั่งเอามือปิดหน้าปิดตา พยายามกลั้นน้ำตาไว้ ไม่ๆๆ คนอย่างผม มีน้อยคนมากที่จะได้เห็นน้ำตาผม แล้วผมก้อนั่งสงบสติอารมณ์ซักพัก ส่วนไอ้ดิวมันก้อนั่งอยู่ที่ริมเตียงมองมาที่ผม ผมไม่สนใจมัน ลุกขึ้นแต่งตัว และจะออกจากห้อง แต่มันยังดึงแขนผมไว้อีก
“ นายโทรแฟนนายก่อนดีกว่าไหม ว่าเค้าอยู่ไหน นายจะไปตามหาเค้าที่ไหน อารมณ์อย่างนี้ชั้นว่าเค้าไม่กลับห้องหรอก เชื่อชั้นสิ “ มันเตือนสติผม
จากนั้นผมก้อกดเบอร์หาแฟนผม กดเท่าไหร่ ก้อไม่รับ นานๆเข้าปิดเครื่อง ผมล่ะกลุ้มใจจริงๆ เรื่องเมื่อวานยังไม่เคลียร์ มาเจอเรื่องใหม่อีก แล้วแฟนผมยังมาเจอสภาพผมไม่ใส่เสื้อผ้า อีกคนก้อนอนเปลือยทอนบนอยู่บนเตียง อีกคนก้อยืนทะเลาะอยู่หน้าห้อง เป็นใครก้อต้องคิดแหละครับ ปกติแฟนผมจะมีเหตุผลมากกว่านี้น่ะ ทำไมช่วงนี้เค้างอนผมบ่อยขึ้น ปกติเวลาที่ผมผิดหรือถูก เค้าก้อต้องง้อผมทุกครั้งไป แต่คราวนี้ สงสัยผมต้องง้อเค้าเอง และต้องพยายามมากหน่อยล่ะครับ ก้อผมรักเค้ามากนี่ครับ แม้ว่าผมจะเผลอไผไปบ้าง ผทก้อยังรักเค้าคนเดียวน่ะ
เมื่อผมรู้ว่าคงง้ออ้วนวันนี้ไม่ได้แล้ว ผมก้อเรียกสติคืนมา สิ่งแรกที่ต้องทำคือ ไล่ไอ้ดิวกลับบ้าน
“ นายกลับไปได้แล้ว วันนี้ชั้นโดนนายกระทำต่างๆนานมาตลอด ถ้ายังสงสารชั้น กลับไปได้ไหม “ ผมพูดไปและพยายามกลั้นน้ำตาไม่ให้ไหลออกมา
“ ได้ๆๆ อยากบอกว่าชั้นขอโทษ ถึงแม้ชั้นจะแกล้งนายมาทั้งวันก้อจริง แต่เรื่องเมื่อกี้ชั้นไม่ได้ตั้งใจให้นายทะเลาะกับแฟน ชั้นๆๆ “
“ ออกไป บอกให้ออกไปไง นายมันคนไม่มีหัวใจ ชั้นเกลียดนาย อย่าได้เจอะ ได้เจอกันอีกเลย ไป๊ “ พูดจบผมก้อลากแขนมันให้ออกไปจากห้อง มันก้อยอมไปง่ายๆครับ จากนั้นผมก้อปิดประตู ทรุดลงตรงหน้าประตู แล้วผมก้ออั้นไม่ไหวร้องไห้ออกมา ผมพยายามกดอารมณ์ไว้ให้ได้มากที่สุด ผมไม่ชอบร้องไห้ หรือร้องไห้ให้ใครเห็น แต่วันนี้ผมเจออะไรแย่ๆมาทั้งวันตอนที่อยู่ใกล้ไอ้ดิว สักพักผมได้ยินเสียงเคาะประตู แล้วได้ยินเสียงพูดว่า ขอโทษ ไอ้ดิวนั่นเอง ผมด่ามันไปว่า ไปลงนรกที่ไหนก้อไป ไอ้คนไม่มีหัวใจ แล้วจากตอนนั้นผมก้อไม่ได้ยินอะไรอีกเลย ไอ้ดิวมันคงกลับไปแล้ว
จากนั้น พอผมสงบสติตัวเองได้แล้ว ผมก้อหาเสื้อมาใส่ให้น้องแมน แล้วผมก้อ ปิดไฟ เตรียมตัวนอน ตอนนั้นก้อคิดไปต่างๆ นานา เรื่องอ้วน เรื่องต้ง เรื่องไอ้ดิว ปวดหัวมากมาย ผมกำลังจะหลับ ผมรู้สึกเหมือนน้องแมนขยับตัว ผมก้อไม่ได้คิดอะไร ทันใดนั้น น้องแมนเบียดตัวขึ้นมาทับบนตัวผม แล้วจับแขนทั้งสองของผม ขึงผืด จากนั้นก้อระดม ใช้ปากไซร้มาตามซอกคอผม ตามหน้าผม ผมตกใจครับ พยามยามดิ้น แต่น้องแมนตัวใหญ่มาก ผมสู้แรงเค้าไม่ไหว ปากก้อบอกให้หยุดๆ แต่น้องแมนไม่สนครับ ยังระดมไซร้ ระดมจูบผมต่อไป ผมก้อดิ้นร้น แต่สักพักน้องแมนก้อหยุด แล้วพูดว่า
“ พี่อี้ครับ ผมรักพี่น่ะครับ รักมานานแล้วด้วย แต่ผมพยายามคิดว่าเราเป็นพี่น้องกัน แต่ผมหักห้ามใจตัวเองไม่ได้ แล้ววันนี้ ผมก้อรู้ว่ามีใครอีกหลายคนที่ชอบพี่ ไหนจะพี่ต้ง พี่กรณ์ พี่ป๊อบ หรืออาจจะพี่ดิว และเมื่อกี้ที่พี่ทะเลาะกัน ผมก้อได้ยินหมดแล้ว และผมเลยรู้ใจตัวเองว่า ผมรักพี่มากแค่ไหน ในใจผมมีแต่พี่คนเดียวเท่านั้นตลอดมา ผมไม่ใช่เด็กแล้วน่ะครับ ผมดูแลพี่ได้ เป็นของผมน่ะครับ ผมสัญญาว่า ผมจะรักพี่มากๆ และรักตลอดไป จะไม่ทิ้งพี่ไปไหน จะเชื่อฟังพี่ทุกอย่าง ผมจะบอกพ่อแม่ด้วย ผมสัญญาๆ “ น้องแมนเผยความในใจออกมา ในสิ่งที่เค้ารู้สึก ผมเพิ่งรู้วันนี้แหละว่าน้องแมนรักผมขนาดไหน
“ ไม่ได้น่ะแมน พี่ไม่ได้รักเราแบบนั้น พี่รักเราแบบน้องชายคนนึง แมนอย่าทำอย่างนี้กับพี่น่ะ แมน ปล่อยๆๆๆๆ “ แมนไม่ปล่อยครับ กลับรุกร้ำผมมากกว่าเดิม แล้วก้อลุกมานั่งคร่อมตัวผม ผมจุกท้องมาก ตัวน้องแมนหนักมาก น้องแมนพยายามถอดเสื้อผมออก ปากก้อดูดไซร้ตามซอกคอผมผมพยายามทุบน้องแมนเท่าไหร่ก้อไม่เป็นผล อย่าลืมน่ะครับว่าน้องแมนก้อสอนศิลปะป้องกันตัวเหมือนกันผม เค้าคงรู้ว่าจุดอ่อนผมอยู่ตรงไหน ผมรู้ว่าผมต้องเสร็จน้องแมนแน่ๆ เลยตัดสินใจพูดออกไปว่า
“ เอาสิ แมนได้พี่ไป ก้อได้แค่ตัว และอย่าหวังว่าพี่จะรักแมน พี่จะเกลียดแมนไปตลอดชีวิต พี่จะลาออกจากโรงเรียน พี่จะหนีหน้าแมนไปตลอดชีวิต “
น้องแมนชะงักครับ ปล่อยมือผม และลุกออกจากตัวผม แต่ก้อดึงตัวผมไปกอด
“ ฮือๆๆๆๆ ไม่น่ะครับ ไม่ๆๆๆ ผมจะอยู่ได้ยังไง ถ้าไม่มีพี่ ถ้าพี่เกลียดผม พี่ฆ่าผมดีกว่า ชีวิตผมไม่เคยรักใครอย่างนี้ อย่าทำอย่างนั้นน่ะครับ ผมขอโทษ ผมผิดไปแล้ว ผมกลัวว่าจะเสียพี่ไป ฮือๆๆๆ อย่าโกรธแมนน่ะครับพี่อี้ เราเป็นเหมือนเดิมน่ะๆๆๆๆ “ น้องแมนพูดไปร้องไห้ไป อ้อนผม ผมก้อเลยสงสาร
“ ได้สิครับแมน แมนเป็นน้องพี่น่ะ พี่รู้ว่าแมนไม่ได้ตั้งใจ แมนอาจจะเมาเลยทำอะไรไม่คิด สัญญากับพี่ก่อนว่าจะไม่ทำแบบนี้อีก “ ผมพูดปลอบไป
“ แต่ผมรักพี่น่ะครับ....ได้ครับ ผมสัญญา แต่ผมบอกเลยน่ะ ว่าผมไม่เลิกรักพี่ง่ายๆ “ ตอนนี้น้องแมนเริ่มหยุดร้องไห้แล้ว
“ โอเคๆๆๆ ความรักมันห้ามได้ที่ไหน แต่ก้อใช่ว่าจะฝืนใจใครได้น่ะ แมนยังเด็ก ยังต้องเรียนรู้อีกเยอะ ในอนาคตข้างหน้า แมนอาจจะเจอคนที่แมนรักจริงๆก้อได้ อย่าเอาชีวิตมาผูกกับพี่เลย เราเป็นพี่น้องกันก้อดีแล้วน่ะ พี่น้องมันรักกันตลอดไป เป็นแฟนกัน วันนึงก้อต้องเลิก มันไม่ดีหรอก “
“ พี่อี้คอยดูแล้วกันครับ แล้วผมจะพิสูจน์ให้พี่อี้เห็นความรักของผม นอนเหอะน่ะครับ พรุ่งนี้พี่อี้ต้องอื่นแต่เช้าไปทำบุญ ให้ผมไปด้วยน่ะครับ ผมอยากทำบุญร่วมกับพี่อี้ เผื่อว่าชาตินี้ หรือชาติหน้าเราจะได้รักกัน พี่อี้อาจจะหันมารักผมก้อได้ “ น้องแมนพูดด้วยน้ำเสียงจริงจัง
“ เอาล่ะๆ นอนได้แล้ว เดี๋ยวตื่นสายพี่ไม่ปลุกน่ะ ฝันดีน่ะครับ “ ผมพูดไปพลางล้มตัวลงนอน แต่น้องแมนสิไม่ยอมปล่อยมือผมซักที ผมก้อเลยปล่อยเลยตามเลย คนอารมณ์นั้น ไม่อยากขัดใจมาก เดี๋ยวบ้าขึ้นมาอีกผมจะซวย เหอๆๆๆ น้องแมนแรงเยอะมาก ผมคงสู้ไหวหรอก
สรุปคืนนั้น ผมหลับไปด้วยความอ่อนเพลีย ผมเหนื่อยมาทั้งวัน ทั้งเรื่องงาน ทั้งเรื่องส่วนตัว คืนนั้นผมเลยปล่อยให้สมองผมว่างเปล่าเท่าที่จะทำได้ เพราะว่าพรุ่งนี้ผมต้องตื่นไปทำบุญกับเพื่อนๆ อยากตื่นขึ้นมาอย่างสดใส เฮ้อออออออ สาธุขอให้บุญหนุนนำให้ทุกอย่างกลับมาดีเหมือนเดิมด้วยเถอะครับ
----------------------- จบตอนที่ 5 ------------------------
-
ตามอ่านค่ะ สีลายตามากคะ o18
เรื่องนี้สนุกมากคะ ลุ้นว่าดิวจะเลวได้อีกไหม :m20:
แต่อีกเวบหนึ่งไปถึงครึ่งเรื่องแล้ว แง่ว
ใจเย็นๆนะคะตามอ่านมะทัน :z1:
-
:seng2ped: :seng2ped:
:seng2ped: :seng2ped:
:seng2ped: :seng2ped:
บทที่ 6 หน้าแหก!!!! ( Shamefaced !!!! )
เช้าวันอาทิตย์ เฮ้อออ วันแห่งการพักผ่อน แต่ช่วงหลังๆมานี่ผมไม่ค่อได้พักผ่อนเลยครับ มีงานจ๊อบเข้ามาอย่างมากมาย บางวันผมสามารถรับงานได้ถึง 5 งานต่อวัน เหนื่อยเหมือนกันครับ แต่เพื่อเงินน่ะ ผมยอมทำ ไม่ใช่ว่าผมเห็ฯแก่เงินขนาดนั้นหรอกน่ะครับ แต่ผมมีภาระต้องเลี้ยงดูพ่อแม่ ถึงแม้ว่าทั่นจะบอกผมว่าดูแลตัวทั่นเองได้ เนื่องจากพ่อผมเพิ่งกลับมาจากเมืองนอก มีเงินเก็บอยู่มากพอสมควรและแม่ผมก้อยังทำงานเล็กๆน้อยๆแก่เบื่อไปด้วย พอให้มีรายได้บ้าง แต่ผมก้อยืนยันที่จะส่งเงินให้พวกทั่นใช้ทุกเดือน พวกทั่นก้อบอกว่า เงินที่ผมส่งทั่นจะไม่ใช้ ทั่นบอกจะเก็บไว้ให้ผมในยามฉุกเฉิน ผมก้อบอกว่าแล้วแต่ทั่นจะทำแล้วกัน แล้วพวกทั่นยังบอกอีกว่า มีสิ่งหนึ่งที่ทั่นอยากได้มากกว่าเงินทองคือ ทั่นอยากให้ผมแวะเวียนไปหาทั่นบ่อยๆ ถึงแม้ว่าตอนนี้ทั่นจะอยู่กับพี่ชาย และพี่สาวอีกคน และพี่ทั้งสองของผมก้อมีลูกกันแล้ว ทั่นอาจจะดูไม่เหงา แต่ยังไงทั่นก้ออยากเห็นหน้าผมอยู่ดี ผมก้อบอกไปว่า ถ้าวันไหนผมไม่ยุ่งเกิน ผมจะพยายามหาทางไปเยี่ยม ช่วงหลังๆมาผมไปหาทั่นได้เดือนล่ะครั้งเอง ผมเลยกะไว้ว่าวันอาทิตย์นี้ หลังจากทำบุญกับเพื่อนๆแล้ว ผมกะจะเดินทางต่อไปหาพวกทั่นที่ชลบุรี เพราะว่าวันจันทร์และอังคารที่ออฟฟิซเค้าหยุดเนื่องจาก ที่ออฟฟิซผมเค้าจะทาสีใหม่ภายในห้องทำงาน ( เจ้านายผมไปดูหมอมาบอกว่าถ้าเปลี่ยนสีในห้องทำงานใหม่ อะไรๆจะดีขึ้น ง่ายขึ้น ) ผมเลยกะว่าจะพักอยู่ที่นั่น สักคืนสองคืน อีกอย่างผมอยากเจอเพื่อนผมที่นั่นเหมือนกัน ผมมีเพื่อนชาวจีนที่มาเรียนที่เมืองไทยอยู่นั่นหลายคน แต่ละคนพูดไทยได้ และแต่ละคนก้อสนิทกับทางบ้านผมเป็นอย่างดี และถ้าผมไปหาทีไร ก้อต้องเมาทุกที ผับผ่าสิ อิอิอื นานๆทีฉลองกับเพื่อนๆหน่อย
เช้านั้นผมไม่ได้ตื่นเองตามปกติหรอกครับ พี่กรณ์นั่นเองที่โทรมาปลุกผม ผมเองก้อหลับเพลินไม่ได้รับตั้ง 20 สาย !!!! โหๆๆๆ
เมื่อคืนผมคงเหนื่อยมาก เลยหลับยาวไปหน่อย พอดูนาฬิกาก้อ อีก 10 นาทีจะถึงเวลานัด ผมก้อเลยรีบพุ่งปรึ๋งออกจากเตียง แล้วรีบอาบน้ำ โดยไม่ลืมที่จะปลุกน้องแมนให้เตรียมตัวอาบน้ำด้วย ผมอาบน้ำแต่งตัวไม่นานก้อเร่งให้น้องแมนรีบอาบ น้องแมนยังนั่งงๆอยู่ ผมเลยต้องดึงตัวน้องแมนเข้ามาในห้องน้ำ น้องแมนอ้อนผมว่า อาบให้หน่อย ผมเลยบอกว่า อย่าดื้อ เท่านั้นล่ะครับ เค้าว่าง่ายอาบน้ำด้วยความรวดเร็ว ส่วนผมก้อหาเสื้อตัวใหญ่ๆของผมที่น้องแมนพอจะใส่ได้ให้น้องแมนใส่ เพราะว่าเสื้อเมื่อคืนนี้เปื้อนอ้วกเหม็นอยู่ และผมก้อแช่ไว้ยังไม่ได้ซัก ไว้ค่อยมาซัก ตอนนี้เลยเร่งๆให้น้องแมนรีบอาบน้ำ เพราะว่าผมต้องรีบไปเอากับข้าวที่สั่งไว้ไปเลี้ยงเด็กๆที่นั่นอีก ตายๆๆๆๆ พี่กรณ์บ่นผมแน่เลย เสร็จแล้วผมก้อรีบออกจากห้องวิ่งไปที่รถพี่กรณ์ที่จอดรออยู่หน้าอพาร์ทเม้นต์ผม พอผมเข้าไปในรถ ผิดคาดแฮะ พี่กรณ์ไม่บ่น แถวยังโทษตัวเองว่า เป็นคนชวนน้องไปเที่ยวเอง เลยทำให้ทุกคนเมา และเหนื่อยเลยตื่นไม่ไหว ผมเลยบอกว่าไม่เป็นไร ถ้ามัวมาขอโทษอยู่อย่างนี้ เด็กๆที่นั่นคงหิวจนไส้ขาด พูดไม่ขาดคำนังเพื่อนชะนีแอนตัวดีก้อโทรมาจิกผม ถามว่าอยู่ไหน พอผมบอกว่าเพิ่งออกเท่านั้นแหละ มันใส่ผมไม่ยั้งเลย พี่กรณ์เลยรีบออกรถไป ผมบอกให้พี่กรณ์แวะตลาดห้วยขวางก่อน ผมสั่งกับข้าวและของหวานเอาไว้ไปเลี้ยงเด็ก พอไปถึงร้านผมก้อรีบยกของมา โดยที่พี่กรณ์และน้องแมนก้อช่วยผมยกเต็มที่ วันนี้พี่กรณ์เอารถ MU 7 มาครับ เลยพอมีพื้นที่เยอะ แหะๆ รอบขอบจริงๆ จากนั้นผมก้อแวะซื้อของที่ 7 Eleven นิดหน่อยแล้วรีบบึ่งไปยังที่นัดหมาย ( หลังจากขึ้นรถแล้วผมก้อโทรบอกพี่นพว่า วันนี้น้องแมนจะไปทำบุญกับผม และจะไปส่งตอนบ่ายๆ พี่นพก้อไม่ว่าอะไร )
จากนั้นเราก้อออกเดินทางไปยัง สถานสงเคราะห์เด็กอ่อน ปทุมธานี คลองห้า อยากบอกว่า ตอนเรียนมหาลัย ผมก้อเรียนแถวๆนี้แหละครับ แต่ไม่เคยมาที่นี้ ปกติผมเป็นคนชอบทำบุญอยู่แล้ว สระแก้ว ปราจีณฯ ขอนแก่น บุรีรัมย์ ผมไปหมดขอให้มีคนพาไป ผมก้อเป็นอย่างนี้มานานแล้วน่ะครับ ตอนเด็กๆเห็นคุณยายชอบตักบาตรตอนเช้า ผมก้อถามว่าทำไมต้องทำทุกวัน คุณยายบอกว่า คุณยายชอบทำบุญ ตายไปแล้วจะได้ขึ้นสวรรค์ ผมก้อเริ่มทำตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา ทำมาทุกรูปแบบ จนมารู้แล้วว่า ที่จริงการทำบุญนี่เราอย่าคาดหวังอะไร การทำบุญของผมคือการแบ่งปัน ช่วยเหลือ เวลาทำแล้วผมรู้สึกสบายใจมาก มีหลายครั้งเหมือนกันที่ผมไม่สบายใจ ผมมักจะไปทำบุญ ไปให้อาหารปลาบ้าง เวลาทำเสร็จแล้วก้อรู้สึกสบายใจขึ้น
เราใช้เวลาเดินทางไม่นานนัก เพราะว่าพี่กรณ์ขับรถค่อนข้างชำนาญ รู้จักซอกมุมทางลัด ทำให้เราไปถึงเร็วกว่าปกติ ใช้เวลาประมาณไม่ถึงชั่วโมงในการเดินทาง เราก้อมาถึงยังที่หมาย ไปถึงที่นั่นเพื่อนผมมารออยู่แล้วคือ แอน กะ โอม แล้วก้อ จิน ที่จริงผมชวนมาทุกคน แต่พวกมันอ้างนู้น อ้างนี่ แต่ก้อฝากเงินมา ก้อยังดี ที่ยังคิดเรื่องดีๆได้ แม้จะไม่ได้มาทำก้อตาม ผมก้อช่วยกันยกของไปไว้ในครัว เพื่อเตรียมอาหารให้เด็กๆ ใกล้เสร็จแล้วผมจะออกมาดูเด็กๆก้อเจอ..... ถ้าผมตาไม่ฝาดน่ะ ต้งครับ วันนี้ต้งแต่งตัวสุภาพมาก ใส่เสื้อเชิ้ตสีชมพูอ่อนลายเรียบๆ กางเกงแสล็คสน้ำเงินเข้ารูป และรองเท้าหนังงสีดำ ดูดีมากๆ ต้งเค้ามากับคุณของเค้า แล้วก้อผู้หญิงคนนึง หน้าตาท่าทางคล้ายๆต้ง อายุประมาณ 20 ต้นๆ น่าจะเป็นญาติ หรือน้องสาวผมไม่มั่นใจ พอต้งเห็นผมก้อเข้ามาทัก คุณก้อตามมาด้วย
“ หวัดดีจ้ะ อี้ใช่ไหม วันนั้นยังไม่ได้ตอบแทนอะไรเลย อยากขอบคุณจริงๆ “ คุณของต้ง พูดกับผมพลางยิ้มด้วยความจริงใจ
“ ไม่เป็นไรครับ มันเป็นสิ่งที่ผมทนเห็นไม่ได้อยู่แล้ว แล้วนี่มาทำบุญเหรอครับ “ ผมถามกลับไป
“ ใช่จ้ะ พอดีต้งบอกว่าอี้จะมาทำบุญที่นี่ ชั้นเลยอยากเจออี้อีก และพอดีกับเพื่อนชั้นก้อชวนมาด้วยกัน เลยถือโอกาสมาทำบุญร่วมกัน อี้รู้จักใช่ไหมจ้ะ เห็นต้งบอกว่าอี้เคยเจอเค้าอยู่ นั่นไง มาพอดี “ พูดเสร็จ คุณผายมือไปทางซ้าย ซึ่งทางนั้น ไอ้ดิวกับผู้หญิงคนนึงกำลังเดินมา วันนี้ไอ้ดิวมันแต่งตัวน่ารักดี ใส่เสื้อยืดคอปกสบายๆ กางเกงขา 4 ส่วน รองเท้าแตะแบบรัดส้น ส่วนผู้หญิงอีกคนที่มากับไอ้ดิว ดูหน้านิ่งๆหน่อย ไม่ยิ้มแย้มเหมือนคุณ ใส่ชุดผ้าไหมสีชมพูอมส้ม ลายแมกไม้ดูสวยงาม แต่งหน้าทำผมแบบสวยงาม ประหนึ่งว่าจะไปงาน ผิดกับคุณของต้งที่แต่งตัวสบายๆ เสื้อเชิ้ตสีขาวลายฉลุสวยงาม กางเกงขายาวสีครีม ดูติดดินมากๆ
“ นี่คุณหญิง ดวงเนตร แม่ของดิวน่ะ นี่อี้น่ะ เนตร จำได้ไหมที่ชั้นเลยเล่าให้ฟังเรื่องที่ต้งโดนทำร้ายและกระชากกระเป๋าอ่ะ “ ผมก้อสวัสดีคุณหญิงไป คุณหญิงก้อรับไหว้ พร้อมยิ้มเล็กน้อย ส่วนไอ้ดิว แม่มทำหน้าตาเฉยๆ เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ผมก้อไม่สนใจ
“ อ้อนี่เหรอ ที่เธอชมเค้าให้ชั้นฟัง น่ารักดีนี่ มาทำบุญที่นี่บ่อยเหรอจ้ะ “ คุณหญิงดวงเนตรเอ่ยทักทายผม ด้วยน้ำเสียงที่จริงใจ ผิดจากตอนแรกที่ผมเห็นตอนเดินมากับไอ้ดิว ทำไมไอ้ดิวไม่ได้ครึ่งของแม่มันมาเลยน่ะ
“ อ้อครับ ผมก้อมาเรื่อยๆน่ะครับ ตอนเรียนผมก้อเรียนแถวนี้แต่ไม่เคยมาเลย เลยอยากมา ส่วนมากผมก้อไปทุกที่น่ะครับ แล้วแต่เพื่อนจะชวนไป หรือว่าผมได้ยินอะไรมาก้อจะชวนๆเพื่อนๆไป “ ผมตอบไป สักพักพี่กรณ์ก้อเดินออกมาข้างนอก พอพี่กรณ์เห็นคุณหญิงดวงเนตรก้อสวัสดี แล้วคุณหญิงก้อทักทายเหมือนรู้จักพี่กรณ์มาก่อน ผมสงสัยแต่ไม่รู้จะถามใคร ไม่เป็นไรเอาไว้ถามพี่กรณ์ทีหลัง
ทักทายกันเสร็จ พวกเราก้อจัดเตรียมของที่เราจัดมาไว้แจกให้น้องๆ ก่อนที่ผมจะมาหลายอาทิตย์ ผมได้บอกเพื่อนๆผมของผมว่ามีใครอยากบริจาค หรือ ร่วมสมทบทุนอะไรให้เด็กๆไหม ซึ่งก้อได้รับการตอบรับเป็นอย่างดี มีคนสนใจมาบริจาคมากมาย ส่วนมากจะเป็นนมผง แบบพิเศษ ผ้าอ้อม ยารักษาโรค สมุด หนังสือ ตุ๊กตา ขนม ของเล่น และอื่นๆอีกมากมาย ทั้งยังมีเงินบริจาคอีก ประมาณ เกือบสองหมื่นบาท เวลาที่ผมจะไปทำบุญ ผมมักจะบอกเพื่อนๆก่อน เผื่อมีใครสนใจอยากทำบ้าง วันนั้นเป็นวันหยุด เลยทำให้มีคนอื่นนอกจากพวกผมมาทำบุญกันพอสมควร
พอจัดเสร็จเราก้อบอกเจ้าหน้าที่ว่าทางเราพร้อมแล้ว ทางเจ้าหน้าที่ก้อบอกให้เด็กเรียงของไปรับของแจก เด็กๆน่ารักมาเลยครับ เดินมาอย่างเรียบร้อย มารับพวก หนังสือ ตุ๊กตา หรือขนม ส่วนพวกนม พวกยา เราแยกให้กับเจ้าหน้าที่ต่างหาก ระหว่างแจก พวกเด็กก้อเข้ามาเล่นกับพวกเรา บ้างก้อขอให้อุ้ม บ้างก้อให้พาไปเดินเล่น ซึ่งทุกคนอาจจะยังไม่ชิน โดยเฉพาะคุณหญิงดวงเนตร ตอนแรกทั่นดูจะ หวั่นๆเหมือนกัน เดินเลี่ยงบ้าง แต่พอทั่นเห็นพวกเราเป็นกันเองกับเด็กๆ ทั่นก้อเลยเริ่มที่จะเล่นกับเด็กๆบ้าง ตอนนั้นที่พวกเราได้ยินมีแต่เสียงหัวเราะ เสียงเจี๊ยวจ๊าว พอแจกของเสร็จ พวกผมบางคนก้อแยกไปเล่นกับเด็กๆ บางคนก้อให้ผมอ่านหนังสือให้ผมฟัง บางคนก้อให้ผมเล่นหุ่นยนต์ด้วย ปวดหัวเหมือนกันแต่ก้อมีความสุข ผมแอบเห็นไอ้ดิว มันเล่นกับเด็กอย่างสนุกสนานมาก มีเล่นขี่ม้ากับต้งบ้าง ส่วนพี่กรณ์น่ะเหรอครับ มีเด็กผู้หญิงหลายคนเลยที่มารอคิวให้พี่กรณ์อุ้ม อิอิ น่ารัก ดูอบอุ่นจังเลย ส่วนน้องแมนกะโอม โดนเด็กผู้ชายหลายคนให้พาเล่นต่อสู้ ดูวุ่นวายดี แต่ก้อไม่มะไรน่ากลัว เราระมัดระวังในการเล่นเป็นอย่างดี มีเจ้าหน้าที่ดูแลอย่างใกล้ชิดด้วย ส่วนเพื่อนชะนีของผมสองนาง ก้อไปคุยกับเจ้าหน้าที่ เรื่องนั้น เรื่องนี้
สักพักป๊อบโทรมาหาผม บอกว่ากำลังตามมา ขอโทษผมที่มาช้า ผมบอกว่าไม่เป็นไร แล้วก้อวางสาย จากนั้นเจ้าหน้าที่ก้อให้เด็กเลิกเล่น แล้วเตรีมตัวรับประทานอาหาร ตอนนั้นป๊อบเพิ่งจะมาถึง ขับรถมาซะฝุ่นตลบเลย ทั้งยังหอบของพะรุงพะรุงอีก ผมกะน้องแมนเลยไปช่วยถือของมาให้เจ้าหน้าที่ เวลาใกล้ๆเที่ยง เด็กก้อนั่งที่ประจำตัวเองเพื่อที่จะเริ่มรับประทานอาหารกลางวัน วันนี้มีคนมาทำบุญพอสมควรเหมือนกัน เลยทำให้มีอาหารเยอะแยะมากมาย ส่วนอาหารที่ผมสั่งเป็น ข้าวมันไก่ ข้าวหมูกรอบ ก๋วยเตี๋ยว และของหวานผมจะเป็น เต้าส่วน กับ กล้วยบวชชี ระหว่างที่รอให้เด็กพร้อม พวกเราก้อช่วยกัน ตักอาหารให้เด็กๆ พอตักเสร็จ เด็กๆทุกคนก้อตั้งใจพนมมือ สวดมนต์อวยพรให้ทุกคนที่มาทำบุญ ตอนที่เด็กๆสวดเสร็จ จากนั้นเด็กๆก้อเริ่มลงมือทานอาหาร ตอนนั้นป๊อบก้อเบียดเข้ามายืนข้างๆผม พร้อมชวนพูดคุยนั่นนี่ไปเรื่อย ผมก้อฟังบ้าง ไม่ฟังบ้าง พลางจิตใจผมจดจ่อไปกับการที่ได้เห็นเด็กๆ ทานข้าวกันอย่างเอร็ดอร่อย มันรู้สึกดี อย่างบอกไม่ถูก ได้เห็นการกระทำอันเล็กน้อยของพวกเราที่ทำให้คนกลุ่มๆนึงมีความสุข ผมพลอยยิ้มไปกับภาพที่เห็นไม่ได้ พี่กรณ์และ
ต้งเองก้อหันมายิ้มกลับผมหลายที ไอ้ดิวด้วย เหมือนผมรู้สึกว่ามันแอบมองมาเหมือนกัน พอผมมองกลับ มันก้อหลบตา และตอนนี้คุญหญิงดวงเนตร กับคุณยืนยิ้มเล็กยิ้มน้อยกับการทำบุญครั้งนี้ เฮ้อ อิ่มใจจริงๆ[/color]
-
:m20: :m20: :m20: :m20:
:jul3: :jul3: :jul3: :jul3:
:oo1: :oo1: :oo1: :oo1:
ใช่แล้วครับ ผมลงเรื่องนี้ที่เว็ปอื่นมาก่อน เลยอยากเอามาแบ่งปันให้เพื่อนๆอ่าน
หวังว่าจะชอบกันน่ะครับ ถ้าชอบก้อมาเม้นต์ให้กำลังใจกันด้วยน่ะครับ
ขอบคุณครับ
-
:L2: เป็นกำลังใจให้ครับ
+1 ให้คนเขียน น่ารัก ขยัน และ เข้าเล้าครั้งแรกก็สามารถทำตามกฎได้แว้วว
สนใจเรื่องนี้มากมาย ... แต่ตอนนี้ยังตามอ่านไม่ทัน ... อุ อุ อย่างเยอะ
ค่อย ๆ ลงก็ได้น้า ผมกลัวพรุ่งนี้จะไม่มาอ่ะ haha~!! ล้อเล่นครับ
เดี๋ยวจะทยอยอ่าน และรอตอนต่อ ๆ ไปนะครับ
ขอบคุณคนเขียนมาก ๆ น้า
-
:L2: :L1: :L2:
มาให้กำลังใจค่า +1 ให้คะ
ขยันจัง รักตายเลย :o8:
-
:sad4: :กอด1: :sad4: :กอด1:
จากนั้นสักพัก ผมก้อเดินมาทางอาคารสำนักงาน เพื่อนำเงินที่ได้มาบริจาคกับเจ้าหน้าที่ พี่กรณ์เห็นก้อเลยเดินตามผมมาที่สำนักงาน ผมหยิบเงินออกมา แล้วใส่เพิ่มไปอีก 3 พันบาท
“ อี้ครับ พี่ร่วมสมทบด้วย 1 หมื่นบาทน่ะครับ ทำบุญร่วมกัน ชาติหน้าจะได้ ..... “ พี่กรณ์พูดแล้วพรางกระซิบที่ข้างหูผม
“ ชาตินี้ไม่ได้เหรอครับ ฮ่าๆๆๆๆ อย่ามาล้อเล่น ผมจั๊กกะจี้ “ ผมพูดไปแบบขำๆ จากนั้นคนอื่นๆก้อตามมา
“ อี้ครับ ทางบ้านต้งฝากทำบุญด้วยน่ะครับ เงินอยู่ในซองนี้น่ะครับ “ ต้งพูดเสร็จพลางยื่นซองมาให้ผม ดูท่าจะเยอะเหมือนกัน ซองหนาทีเดียวเชียว
“ ของแมนด้วยพี่ แมนขอทำด้วยน่ะครับ “ น้องแมนหยิบเงินมา 500 บาท ใส่มือผม
คุณหญิงดวงเนตรก้อยื่นซองมาให้ผมเหมือนกัน พร้อมกับยิ้มให้ผมอย่างจริงใจ ผมก้อยิ้มรับพร้อมกับโน้มหัวให้ จากนั้นผมก้อรวบรวมเงินให้พนักงาน พอพนักงานนับเงินเสร็จแล้ว ก้อเขียนใบเสร็จให้เรา โดยลงชื่อผม เขียนจำนวนเงินแล้วได้ เกือบๆ 6 หมื่นบาท
เป็นจำนวนที่เยอะเหมือนกันน่ะเนี่ยะ ดีใจจัง และผมก้อเขียนไปไว้ในช่องที่ลงความประสงค์ว่า เงินส่วนนี้ให้ใช้กับเรื่องการศึกษา เพราะว่าเด็กเมื่อโตขึ้นก้อต้องเล่าเรียนหนังสือ ถ้าไม่มีเงินทุน เด็กก้อเรียนไม่ได้
“ พวกผมจะไปทานก๋วยเตี๋ยวต้มยำกันที่คลอง 7 มีใครสนใจไปกับพวกผมไหมครับ เป็นร้านก๋วยเตี๋ยวธรรมดาน่ะครับ แต่รสชาติดีทีเดียว ราคาก้อไม่แพงน่ะครับ เป็นร้านโปรดของผม ตอนเรียนที่นี่เลยน่ะครับ “ ผมเอ่ยปากชวนทุกคน
“ ไปดิๆพวกเราว่างๆไม่มีอะไรทำพอดี น้าเนตรไปด้วยกันน่ะครับ “ ต้งตอบรับผมและหันไปชวนคุณหญิงดวงเนตร
“ อืม เอาสิ ไม่ได้ทานอะไรอย่างนี้มานานแล้ว เจ้าดิว ไปไหม “ คุณหญิงหันไปถามไอ้ดิว
“ จะอร่อยเหรอแม่ สะอาดรึป่าวเหอะ เชื่อถือได้ไหม “ ไอ้ดิวถามแม่มัน แต่มันทำหน้ากวนๆใส่ผม
“ ถ้าแกไม่ไป งั้นให้น้าเนตรมานั่งรถชั้นก้อได้ ทานเสร็จแล้วเดี๋ยวชั้นแวะไปส่งให้ “ ต้งหันไปสวนไอ้ดิว ฮ่าๆๆๆ สะใจๆ
“ ได้ไงล่ะ แม่ชั้นมากับชั้น ก้อต้องกลับกับชั้นสิ ไปก้อได้ อยากรู้นักว่าอร่อยตามที่เค้าพูดป่าว “ อ้าวไอ้ดิว ไม่อยากมาใครจะบังคับ มันกวนผมได้ตลอดเวลาจริงๆ ผมล่ะไม่อยากด่ามันต่อหน้าผู้ใหญ่
“ อี้จ้ะ ชั้นเอ่อออ เรียกน้าดีกว่า น้าขอคุยด้วยหน่อยน่ะ ต้งไปรอที่รถน่ะ เดี๋ยวตามไป “ คุณหันมาคุยกับผม แล้วผมก้อเดินตามคุณออกไปคุยข้างนอก ผมเลยหันไปบอกให้เพื่อนไปรอที่รถ และบอกพี่กรณ์กับน้องแมนเช่นกัน จากนั้นเราก้ออกมาคุยกันข้างนอก ไม่ไกลนัก
“ อี้จ้ะ น้าถามหน่อยสิ ว่า เอ่ออออ อี้ชอบต้งรึป่าว ขอโทษน่ะที่ถามตรงๆ น้ารู้น่ะว่ามันเร็วไป และ น้ารู้ด้วยน่ะว่าอี้มีใครอยู่แล้ว แต่ถ้าจะให้โอกาสต้งบ้างได้ไหม “ คุณถามซะเล่นเอาผมอึ้งไปเลย
“ เอ่ออออ ไม่รู้สิครับ อีกอย่าง ต้งก้อมี เอ่อออ คุณอยู่แล้วนี่ครับ “ ผมตอบกลับไปแบบเขิลๆ
“ อ๋ออออ อืม ใช่ๆ คืออย่างนี้น่ะจ้ะ ต้งเป็นลูกชายของน้า ไม่ใช่แฟนหรอก กะอยู่แล้วเชียวว่าอี้ต้องคิดแบบนี้ หน้าเราไม่เหมือนกันเท่าไหร่ หน้าต้งจะเหมือนยายเค้ามากกว่า อีกอย่างต้งเค้าไม่เรียกน้าว่าแม่ เค้าจะเรียกคุณๆ มาตลอด แล้วน้ากับต้งก้อสนิทกันด้วย เลยกอดหอมกันจนเป็นเรื่องปกติ ต้งเค้าจะชอบอ้อนแม่อ่ะ อีกอย่างน้ารู้ว่าต้งต้องชอบอี้แน่ๆ บอกเลยน่ะว่าน้าไม่ถือเรื่องพวกนี้ นี่มันสมัยไหนแล้ว ขอให้ลูกน้า และคนที่ลูกน้ารักเป็นคนดีก้อพอแล้ว อย่างอื่นน้าไม่สน ทีนี้อี้พอเข้าใจแล้วใช่ไหม “ เพล้งงงงงงงงงงงง หน้าแตกอีกรอบ ต้งคนเดิมครับ ทำผมด้ายยยยย จะบอกกล่าวกันหน่อยก้อไม่ได้ คนอื่นๆเหมือนกัน เอ๊ะไม่ใช่นิ ไม่มีใครรู้นิว่าผมไปบอกต้งว่า ผมคิดว่าต้งกับคุณเป็นแฟนกัน ใครจะไปรู้ล่ะ คุณดูท่าทางไม่แก่เลย แต่งตัวก้อวัยรุ่น อีกอย่างเห็นเค้ากอดเค้าหอมกัน อูยยยยย หมอไม่รับเย็บแน่ๆ
“ ขอโทษน่ะครับ อี้ เอ่อ ผมไม่รู้จริงๆ แย่จังอ่า มาว่าแม่กับลูกเป็นแฟนกัน บาปกรรมๆ “ ผมพูดไปพรางขอโทษ
“ ไม่เป็นไรจ้ะ ต้งก้ออีกคน ไม่ยอมอธิบาย เรื่องที่น้าถามอย่าเพิ่งตอบน้าก้อได้น่ะ คิดก่อนก้อได้ แล้วอี้ค่อยไปตอบต้งเองดีกว่า อีกอย่างเรียกแทนตัวเองว่าอี้นั่นแหละ น่ารักดี น่ะจ้ะ แล้วก้อ คราวหน้าเรียกน้าว่า น้าปิ่นก้อได้ เราคนกันเองน่ะจ้ะ “
“ ได้ๆครับน้าปิ่น แล้วเรื่องนั้น ต้งให้มาถามอี้เหรอครับ “ ผมถามกลับไป
“ ไม่เชิงหรอก แต่น้ากับต้งจะสนิทกันไง น้าดูออกตั้งแต่วันที่เราเจอกันครั้งแรกแล้วน่ะ ดูเค้ากระตือรือต้นและมีความสุขมากเวลาที่จะมาหาเรามาก พูดถึงเรากับน้าบ่อยมาก น้าก้อเลยดูออก น้าไม่เคยเห็นเค้าเป็นอย่างนี้กับใครมาก่อนเลยน่ะ ตอนแรกน้าก้อรู้สึกแหม่งๆเหมือนกัน ที่ผู้ชายเหมือนกันจะมาชอบกัน หรือ คบกัน แต่ไม่เป็นไร แค่เห็นต้งมีความสุข น้าก้อดีใจแล้ว อีกอย่างดูท่าทางเราก้อเป็นคนน่ารักดีนี่ นิสัยดีด้วย “ โหๆๆๆ น้าปิ่นพูดซะผมเขินเลยอ่ะ รู้สึกว่าหน้าแดงแล้ว
“ ผมว่าเราไปกันดีกว่าครับ เดี๋ยวคนอื่นๆจะรอนาน “ ผมรีบตัดบทแล้วชวนน้าปิ่นไปที่รถ น้าปิ่นมองหน้าผมแล้วอมยิ้ม คงรู้แน่ๆว่าผมเขินจนหน้าแดงไปแล้ว ใครจะไม่เขินล่ะ นี่ให้แม่มาพูดเลย ชมเราอีก จากนั้นเราก้อเดินไปขึ้นรถกัน ผมบอกให้ทุกคนตามรถพี่กรณ์มา ผมจะเป็นคนนำทาง ไอ้ดิวมันทำเป็นไม่สนใจ ช่างมัน เบื่อขี้หน้ามันมาก แต่ตอนเดินมา ผมไม่กล้ามองหน้าต้งเลยครับ ผมเขินอ่ะ ทำไงได้
-
แมน อายุ 19 ปี สูง 185 ซม. หนัก 78 กก.
รูปร่างหน้าตา – สูงมาก ขาวๆ ตี๋ๆ ยิ้มหวานๆ หุ่นดี ล่ำมีกล้ามเนื้อ เพราะเรียนคณะพละศึกษา จมูกโด่งพอดีๆ ไว้ผมรองทรง
อาชีพ – ศึกษาอยู่ที่ มหาวิทยาลัยชื่อดังแห่งหนึ่ง แถวสุขุมวิท คณะ พละศึกษา รับจ้างสอน ศิลปะป้องกันตัว กับ ทางบ้าน ความใฝ่ฝันอยากเป็นครูสอนพละ หรือ เปิดโรงเรียนสอนกีฬา หรือ สอนศิลปป้องกันตัวเป็นของตัวเอง
อุปนิสัย – เป็นเด็กดี เชื่อฟังพ่อแม่ กตัญญู ขยันขันแข็ง จิตใจดี ขี้อายบ้างบางครั้ง ชอบสันโดษ แต่เวลาอยู่กับอี้ จะร่าเริงมาก
พื้นฐานชีวิต – มาจากครอบครัวที่ฐานะดี เพราะว่าพ่อของแมน ขยันทำงานมาก มีกิจการหลายอย่าง รวมทั้งโรงเรียนสอนภาษา และโรงเรียนสอนศิลปะป้องกันตัว ที่อี้ทำงานอยู่ด้วย ทำให้ครอบครัวของแมนอยู่ได้อย่างสุขสบาย และทางบ้านแมนก้ออบอุ่นมาก ทำให้แมนเป็นคนจิตใจดี ชอบช่วยเหลือคนอื่น และชอบทำบุญ ที่มหาลัยแมนจะไม่ค่อยมีเพื่อนสนิทมากนัก เพราะแมนจะตั้งใจเรียนมาก พอเลิกเรียนก้อจะกลับมาช่วยงานที่บ้าน แมนตั้งใจว่าถ้าเรียนจบ จะเปิดฟิตเนส หรือ โรงเรียนสอนกีฬา หรือ สอนศิลปะป้องกันตัวเป็นของตัวเองกับคนที่เค้ารัก ซึ่งก้อคืออี้นั่นเอง
ประวัติความรัก – ไม่เคยมีแฟนมาก่อน เพราะว่าไม่คิดที่จะสนใจใคร เป็นเด็กที่เรียนดี และตั้งใจเรียนมาก จนมาเจออี้เมื่อ 4 ปีก่อน ความสนิมสนมใกล้ชิด ทำให้แมนแอบหลงรักอี้ขึ้นเรื่อยๆ โดยที่อี้ไม่รู้ตัวเลย เพราะอี้คิดกับแมนเหมือนน้องชายคนนึงเท่านั้นเอง พยายามทุกวิถีทางที่จะได้อยู่ใกล้อี้ แม้ว่าแมนจะรู้ว่าอี้มีแฟน แมนก้อไม่สน เพราะแมนคิดว่า ความพยายามอยู่ที่ไหน ความสำเร็จอยู่ที่นั่น
-
:beat: :serius2: :beat: :serius2:
“ อี้ครับ คุยอะไรกับคุณเหรอ บอกได้ไหม “ พี่กรณ์ถามตอนที่ผมขึ้นนั่งรถ
“ เอ่ออออ ไม่มีอะไรหรอกครับ “ ผมปฏิเสธไป
จากนั้นผมก้อบอกทางพี่กรณ์ไป ทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น พี่กรณ์ก้อยังทำหน้าสงสัยผมเหมือนกัน จากนั้นไม่นานเราก้อมาถึงร้านก๋วยเตี๋ยว ร้านนี้จะอยู่ในหมู่บ้านพรธิสาร 8 ใกล้ๆกับมหาลัยที่ผมเรียน แต่ก่อนร้านนี้เค้าจะขายอยู่ริมคลองทางเข้ามหาลัยผม รู้สึกว่าป้าเจ้าของร้านแกจะขายมานานแล้ว จนร้านที่ตั้งอยู่ริมคลอง เริ่มเอียงๆ จากนั้นเมื่อประมาณ ตอนผมเรียนอยู่ปี 3 แกก้อย้ายมาขายที่หมู่บ้านนี้ แกบอกว่าเจ้าของที่ไม่ให้ขายแล้ว คิดดูสิครับ ขายของดีจนซื้อบ้านหลังล่ะเป็นล้านๆได้ มีรถกระบะด้วย ถ้ามาร้านตอนเที่ยงน่ะครับ ต้องรอคิวนานหน่อย แต่ก่อนผมชอบมากินประจำ กินทีละสองชามครับ พอดีก๋วยเตี๋ยวป้าแกไม่เยอะเท่าไหร่ครับ กินสองชามมันจะอิ่มพอดีเลยครับ ตอนที่ผมกินชามละ 15 บาทเอง แกจะขายทั้ง ก๋วยเตี๋ยวน้ำตก เย็นตาโฟ ก๋วยเตี๋ยวต้มยำ ก๋วยเตี๋ยวน้ำใสก้อมี
พอผมเดินนำเข้าไปในร้าน ป้าแกขายที่บ้าแกนั่นล่ะครับ บ้านแกเป็นบ้าน ทาวน์เฮ้าส์สองชั้น ผมก้อกล่าวทักทายป้า
“ หวัดดีครับป้าม่วย คิดถึงจังเลย ไม่ได้มาตั้งนาน อี้เอาเหมือนเดิมน่ะครับ 2 ชามเลย “ ผมกล่าวทักทายอย่างสนิทสนมพร้อมทั้งสั่งก๋วยเตี๋ยวป้าไป ผมสั่งเป็นอยู่อย่างเดียวคือ บะหมี่ยำใส่แต่ไส้กับกระเพาะ อิอิอิ พูดแล้วน้ำลายไหล
“ อ้าวอี้ใช่ไหมนี่ เฮ้ยยย หน้าตาดีขึ้นน่ะ มากับใครล่ะ “ ป้าม่วยทักผมกลับ
“ มากับเพื่อนๆครับ พอดีไปทำบุญที่คลอง 5 กันมา เลยแวะมากินก๋วยเตี๋ยวป้า “ ผมตอบไป ตอนนั้นทุกคนก้อเดินตามผมมานั่งโต๊ะแล้ว เราไปถึงร้านตอนเที่ยงกว่าๆ และวันนี้เป็นวันอาทิตย์ คนในร้านจึงไม่เยอะเท่าที่ควร ลูกเขยของป้าม่วยก้อจัดโต๊ะให้พอดีกับจำนวนคนของพวกเรา มากันเยอะแฮะ 11 คนแหนะ ได้โต๊ะต่อกันสองโต๊ะ
“ ทานอะไรกันดีครับ สั่งได้เลยน่ะครับ อร่อยทุกอย่าง แต่อี้ขอแนะนำ ก๋วยเตี๋ยวน้ำตก เด็ดขาดมากๆๆ “ ผมเสนอไป
จากนั้นทุกคนก้อเริ่มสั่ง ผมเกริ่นก่อนเลยว่าให้สั่งเบิ้ล เดี๋ยวมันขาดตอน โอมสั่งเย็นตาโฟ กับ เส้นเล็กต้มยำทุกอย่าง มาพร้อมกัน แอนสั่งเล็กหมูน้ำตกชามเดียว นังนี่กลัวอ้วน ส่วนเอ๋ย พี่กรณ์ และต้งสั่งเหมือนผม 2 ชาม น้าปิ่นและคุณหญิงดวงเนตรสั่งเส้นเล็กต้มยำทุกอย่าง ชามเดียว น้องแมนสั่ง เส้นใหญ่ต้มยำทุกอย่าง 3 ชาม ( เอิ๊กๆ น้องแมนเค้าจะกินเยอะหน่อยน่ะครับ วัยกำลังโต ) น้องบิว ( น้องสาวของต้ง ) สั่งเส้นใหญ่หมูทุกอย่างน้ำใส ส่วนไอ้ดิวเห็นมันนิ่งๆ มันคงไม่สั่ง ผมก้อไม่สนใจ
พออาหารที่สั่งมาทุกคนก้อลงมือทาน พอทุกคนทานแล้วเอ่ยปากเลยว่าอร่อย กันถ้วนหน้า แล้วผมก้อชวนพูดคุยไปต่างๆนานา คุณหญิงดวงเนตร จากที่ผมเห็นตอนแรกๆจะดูเจ้ายศเจ้าอย่างหน่อย ตอนนี้เริ่มผ่อนคลาย พูดจาเป็นกันเองกับผมมาก ผมเลยไม่อึดอัด คุณหญิงให้ผมและทุกคนเรียกว่า น้าเนตรได้ จะได้สนิทกัน ส่วนไอ้ดิวมันเห็นพวกเรากินอย่างเอร็จอร่อย มันคงทนไม่ไหว เห็นหันหน้าไปสั่งกับป้าอะไรไม่รู้ผมไม่ได้ฟัง พอของที่มันสั่งมาวาง พระจ้าววววววว มันสั่งมา 4 ชาม รวดเดียว อดอยากมาจากไหนนี่ มันกินแบบไม่ลืมหูลืมตาเลยครับ ผมล่ะขำกับท่าทางมัน มันก้อมองหน้าผมทำหน้ากวนใส่ผม แล้วยังเอาเท้ามาเขี่ยผมอีก ( คือว่ามันมานั่งตรงข้ามผมอ่ะครับ ส่วนคนที่นั่งข้างซ้ายผมคือน้องแมน ข้างขวาผมคือ พี่กรณ์ อิอิ โดนหนุ่มๆหล่อๆ ขนาบ ) ผมเลยเตะขามันไปทีนึง มันทำหน้านิ่วใส่ผม ตอนนั้นผมหันมาเจอสายตาพิฆาตที่พี่กรณ์มองไปยังไอ้ดิวพอดี อย่าน่ะๆ ผมเลยหาเรื่องคุยกันคนนั้นคนนี้ไป น้องบิวน่ารักดีน่ะ เส้นตื้นมาก ผมเล่าอะไรไปก้อขำหมด น้าปิ่น กับ น้าเนตรเหมือนกัน ขำผมใหญ่ ผมเป็นคนที่ถ้าอยู่ในวงใหญ่ๆจะชอบหาเรื่องสนุกๆมาคุย แล้ว แอน กับ เอ๋ย จะเป็นตัวชง ผมเป็นตัวเล่า ก้ดีครับ เรียกเสียงหัวเราะได้ดี ไอ้ดิวสิ มันชอบทำหน้าแบบ กวนๆ ผมล่ะไม่อยากมองหน้ามันเลย ส่วนต้ง พยายามพูดกับผมเหมือนกัน แต่ผมพยายามเลี่ยงไม่ตอบ ผมยังงอนอยู่เนี่ยะ จากนั้นพอทานเสร็จผมก้อขอตัวไปเข้าห้องน้ำ
“ อี้ เดี๋ยวก่อน เป็นอะไรอ่ะ ทำไมทำเหมือนไม่อยากคุยกับต้งล่ะครับ “ ต้งเดินตามผมมาตอนไหนไม่รู้ มาจับแขนผมไว้ด้วย
“ อย่ามาทำแอ๊บแบ๊ว น้าปิ่นไม่ใช่แฟนนาย ทำไมนายไม่บอกเรา เราน่ะ หน้าแตกมากมาย สองครั้งแล้วน่ะ จำได้ไหม ถ้าทำอีกครั้งเราจะไม่คุยด้วย “ ผมตอบไปด้วยอากการ งอนๆ โกรธๆ
“ อ๋ออออ ก้อต้งจะพูดอี้ก้อไม่ฟัง ไม่เอาน่า อี้ไม่คุยกับต้ง ต้งต้องตายแน่ๆ เลย “ ต้งพูดอ้อนๆกับผม
“ อย่ามาเว่อร์ ไม่รู้แหละ ไม่หายงอนเว๊ยยย นายทำให้เราเข้าใจผิด “ ผมยังงอนไม่เลิก
“ จะให้ทำไงครับ ต้งยอมทุกอย่าง ถ้าจะทำให้เราเป็นเหมือนเดิม “ ดูต้งเดะ พูดอย่างกะเป็นแฟนผม
“ ทุกอย่างใช่ม่ะ ดีเลย งั้นอี้อยากได้อะไรต้งก้อต้องให้น่ะ อี้อยากได้เครื่องสำอางค์แพงๆ หลายๆชิ้น พาไปเลี้ยงฟูจิบ่อยๆ ....” ผมก้อพูดไปเรื่อยแหละครับ อยากลองใจดูว่าต้งจะยอมผมไหม ผมนี่เป็นเอามาก ตอนนั้นผมรู้สึกแล้วว่าผมเริ่มชอบต้งนิดๆแล้ว ไม่น่ะ อย่าหลายใจสิ !
“ ตกลงตามนั้นทุกอย่างครับ “ ต้งตอบมาง่ายๆ
“ เฮ้ยยยยย นี่ๆๆๆ คิดก่อนก้อได้น่ะ “ ผมแย้งไป
“ คิดแล้วครับ อะไรที่จะทำให้อี้หายงอนต้ง ต้งยอมทั้งนั้น “ ต้งครับ หวานได้อีกครับ
“ พอๆๆๆ จะเข้าห้องน้ำ “ ผมตัดบทไป
“ เดี๋ยว ต้งถามอีกนิดนึง ตอนนี้อี้ก้อรู้แล้วว่าต้งไม่มีใคร แต่ส่วนของอี้น่ะ ถ้าบอกให้ต้งรอก้อจะรอ ให้สัญญาต้งได้ไหม...”
“ นี่มาพูดอะไรตอนนี้คนจะเข้าห้องน้ำ “ ผมพยายามเลี่ยง เพราะว่าตอนนี้ผมเขิล หน้าแดงไปหมดแล้ว
“ บอกมาก่อนน่ะครับ แล้วต้งจะปล่อย “ ต้งพูดพร้อมจับมือทั้งสองข้างของผมมาจับ ทันใดนั้น
“ นี่มาจู๋จี๋อะไรกันหน้าห้องน้ำ อ๋อ รึว่าจะต่อในห้องน้ำเลยม่ะ “ ไอ้ดิวครับ มันตามมาตอนไหนไม่รู้ ไอ้บร้าๆๆๆๆ
-
:bye2: o13 :bye2: o13
:bye2: o13 :bye2: o13
:t3:“ ดิว นายเลิกดูถูกอี้ได้ไหม ทำไมนายตั้งใจหาเรื่องเค้านัก ชั้นสังเกตุมาหลายครั้งแล้วน่ะ เค้าไปทำอะไรให้นายนักหนา ถึงได้ว่ากันถึงขนาดนี้ “ ต้งออกรับแทนผมครับ เหมือนต้งโกรธๆแทนผมเลย
“ แน่ะๆๆๆ ออกรับแทนกันด้วย ทั้งไอ้กรณ์ ไอ้ป๊อบ ไอ้เด็ก นั่น แล้วจะยังมานายอีก เสน่ห์แรงจริงๆเลยนายเนี่ยะ “ ไอ้ดิวแขวะผมกลับมา
“ ไปเหอะต้ง ไม่เข้ามันล่ะห้องน้ำ เกลียดขี้หน้าคน “ พูดเสร็จผมก้อเดินหนีออกไป ที่ปวดฉี่เมื่อกี้ ก้อหายปวดเลยครับ
“ แทงใจดำล่ะสิ หึหึหึหึหึ “ มันแขวะไล่หลังผมมา
ผมไม่อยากต่อล้อต่อเถียงกับมันหรอกครับ เดินหนีออกมาที่โต๊ะ ก้อเห็นทุกคนมองมาทางผม
“ พอดี คุยอะไรนิดหน่อยกับต้งอ่ะครับ อย่าคิดเป็นอื่นไกล ฮ่าๆๆๆๆ “ ผมแก้ตัวไปแบบเขินๆ
“ ไม่มีใครว่าอะไรเลย ร้อนตัวไปแล้ว “ น้าปิ่นครับ มาแซวผมซะได้ ผมก้อทำหน้าเนียนๆ เข้าไปนั่ง ชวนพูดไปเรื่อยเปื่อย แต่พี่กรณ์สิครับ ทำหน้าเหมือสงสัย ตอนนี้ในโต๊ะ ทุกคนอิ่มเกือบหมดแล้ว มีแต่น้องแมนกะโอมเท่านั้นที่ยังเมามันกับการกินอยู่ นี่ชามที่ 5 แล้วมั้ง ฮ่าๆๆๆ สงสัยอร่อยจริงๆ จากนั้นไม่นานต้งก้อเดินมาจากห้องน้ำแล้วนั่งลงทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้ ผมก้อเหมือนกัน เก็บอาการกันสุดๆแล้วไม่นานไอ้ดิวก้อเดินตามออกมานั่งตรงหน้าผม มองตาเขม็ง ผมทำไม่สนใจ สักพักแม่ผมก้อโทรมา ผมเลยเดินออกไปคุยข้างนอก แม่ผมบอกว่า อยากให้มางานวันเกิดพี่เอฟพี่ชายผม ที่จริงเลยงานวันเกิดพี่เอฟไปแล้ว แต่เค้าจัดวันนี้ ใช่สิ เมื่อวันเกิดเค้าผมก้อมัวอยู่อยู่กับงาน เลยไม่ได้โทรไปอวยพร แล้วนี่พอดีผมกะจะไปหาพวกเค้าอยู่พอดี ผมเลยตอบตกลงว่าจะไป คิดถึงแม่เหมือนกันวางสายจากแม่ผมแล้ว คิดถึงน้องมายด์ และน้องไอซ์ หลานๆของผมด้วย จากนั้นผมก้อเดินกลับมาที่โต๊ะ
“ อี้ครับ เสร็จจากนี่แล้วไปไหนรึป่าวครับ พี่จะชวนไปคุยเรื่องงานอ่ะครับ “ พี่กรณ์เอ่ยขึ้นมาตอนที่ผมกลับมานั่งที่โต๊ะแล้ว
“ เอออออ ใช่ โหพี่ผมลืมสนิทเลย เมื่อกี้แม่ผมโทรมาบอกว่าให้ไปงานวันเกิดพี่ชาย ที่ชลบุรี เค้าเลี้ยงกันวันนี้ และอีกอย่างอี้ก้อกะว่าจะไปหาพวกทั่นพอดีกะจะไปค้างซัก 2 3 คืน นี่พี่ชายผมอีกคนก้อกำลังเดินทางไป ตายๆๆๆ ผมนัดพี่กรณ์ไว้นี่นา ขอโทษน่ะครับพี่กรณ์ เอาไว้อี้กลับมาค่อยคุยได้ม่ะครับ หรือว่ามีอะไรด่วน ก้อเดี๋ยวออกจากที่นี่แล้วไปคุยกันเลย “ ผมพูดพรางขอโทษพี่กรณ์ไป
“ งั้นพี่ไปด้วยได้ม่ะครับ เดี๋ยวพี่ขับรถให้อี้เอง ระหว่างทางก้อคุยเรื่องงานไปด้วย “ พี่กรณ์เสนอผมมา
“ เอ่อออ ก้อได้ครับ แต่อี้ไปค้างคืนน่ะครับ พี่จะไป-กลับ ก้อได้ แต่ถ้าจะค้างคืนล่ะก้อ บ้านอี้หลังเล็กๆเองน่ะครับ กลัวว่าจะไม่สะดวกเรื่องที่หลับที่นอน “ ผมตอบกลับไป
“ พี่อยู่ได้ครับ พี่ง่ายๆ น่ะครับ อยากเจอครอบครัวอี้พอดี ท่าทางน่าจะสนุก “
“ ต้งไปด้วยสิ น่าสนุกจัง น่ะครับๆ “ ต้งขอร้องผมตามไปด้วย แล้วหันมาคุยกันน้องสาว “ บิวขับรถกลับให้คุณด้วยน่ะ เดี๋ยวพี่อาจจะกลับพร้อมกรณ์ คุณกลับกับน้องน่ะ ต้งขอไปเที่ยวหน่อย “
“ ได้ๆๆๆ ค้างคืนก้อได้น่ะ รู้สึกว่าอยากจะค้างนี่ “ น้าปิ่นแซวต้งไป ผมแอบเห็นต้งก้มหน้าลง ดูเหมือนหน้าจะแดงๆ ต้งอายแล้วน่ารักดี
“ ได้ครับ บ้านอี้ไม่ได้ใหญ่โตร่ำรวยน่ะครับ จะอึดอัดหน่อยน่ะ คนก้อเยอะด้วย ถ้าจะค้าง อาจจะไปหาโรงแรมก้อได้ แถวนั้นมีโรงแรมดีๆเหมือนกัน “ ผมเสนอไป
“ ต้งอยู่ทีไหนก้ออยู่ได้ครับ ไม่ซีเรียส “
“ พี่อี้ครับ แมนไปด้วยดิครับ อยากไป น่ะ ๆๆ “ น้องแมนอ้อนผม
“ ไม่ต้องเลยแมน พรุ่งนี้มีเรียนไม่ใช่เหรอ เกเรใหญ่แล้วน่ะเรา เอ่อออ น้องบิวครับ พี่ฝากน้องแมนไปส่งด้วยน่ะครับ ก้อให้ผ่านทางกลับบ้านของน้องบิวนั่นแหละครับ “ ผมไม่หใน้องแมนไปครับ เดี๋ยวพี่นพหาว่าผมพาน้องเสียคน
“ ได้ค่ะพี่อี้ เดี๋ยวบิวจัดการให้ค่ะ “ น้องบิวรับคำผม น่ารักจริงๆน้องสาวของต้งนี่ น่ารักเหมือนต้งเลย พอๆๆๆ เลิกเพ้อเจ้อได้แล้วอี้
จากนั้นพวกเราก้อบอกป้าม่วยให้คิดเงิน และอาหารมื้อนี้ น้าปิ่นขอเป็นคนเลี้ยง เนื่องในโอกาสที่ได้มาทำบุญร่วมกัน พวกเราก้อไม่ขัดครับ มีแต่น้าเนตรแหละที่อยากจะจ่ายเหมือนกัน แต่โดนน่าปิ่นห้ามไว้ บอกว่าคราวนี้ขอเลี้ยงคืนบ้าง น้าเนตรเลี้ยงมาบ่อยแล้ว
จากนั้นพวกราก้อแยกย้ายกันไป ไอ้ดิวไปกับน้าเนตร ก่อนกลับน้าเนตรขอบคุณผมใหญ่เลยที่พามาทำบุญ และพามากินก๋วยเตี๋ยว ในวันนี้ ผมบอกว่าไม่เป็นไร ไว้โอกาสหน้าเจอกันใหม่ แยกกันผมก้อมได้มองไปที่ไอ้ดิวเลย เบื่อขี้หน้ามัน ส่วนป๊อบบอกว่าขอตัวกลับก่อน ที่จริงอยากตามไปด้วยกับผม แต่เค้าติดเอาของให้ลูกค้า ส่วนน้องแมน ก้อกลับกับน้าปื่น และน้องบิว ก่อนกลับน้องแมนทำหน้าง้ำๆใส่ผม ผมเลยทำตาดุไป น้องแมนเลยบอกว่า จะโทรหาผม ผมก้อต้องบอกว่าให้รีบกลับ เดี๋ยวทางบ้านเป็นห่วง ส่วนพวกเพื่อนๆผมก้อแยกย้ายกันกลับ ผมรู้สึกเหมือนว่าเอ๋ยอยากไปด้วย เพราะเห็นเอ๋ยชอบชวนพี่กรณ์คุยนั่นคุยนี่ตลอด เพื่อนผมชอบพี่กรณ์แน่ๆ คอนเฟิร์ม แต่ที่มันไปไม่ได้เพราะว่า มันมีรายงานต้องทำเยอะ เลยต้องกลับบ้านไป
จากนั้นพวกเราก้อออกเดินทาง ผมนั่งข้างคนขับ ส่วนต้งนั่งข้างหลังตามระเบียบ ระหว่างทางเราก้อแวะซื้อของกันที่โลตัสแถวๆนั้น ที่ซื้อก้อมีพวก เนื้อ หมู หรืออาหารทะเลแหละครับ ผมบอกพวกเค้าว่างอยากทานอะไร ก้อไปเลือกซื้อแล้วเอาไปทำทานกันที่บ้าน แม่ผมทำอาหารอร่อยมาก แล้วก้อซื้อพวกเหล้าเบียร์ ไปเพราะว่าคืนนี้ ผมกะแล้วว่าต้องมีปาร์ตี้ใหญ่แน่ๆ ไหนจะครอบครัวผม พวกผม และพี่ชายผมซึ่งเวลามีงานอะไรที่สำคัญๆ พี่ชายผมมักจะพาพวกลูกน้องที่ทำงานด้วยกัน มากินที่บ้านผมเสมอ และไหนจะเพื่อนๆชาวจีนของผมอีกมากมาย เมาแน่ๆผม อิอิ
-
:z2: :a5: :z2: :a5:
พอซื้อของเสร็จเราก้ออกเดินทางไปชลบุรี ระหว่างทางเราก้อพูดคุยกันอย่างสนุกสนานภายในรถ ผมเพิ่งมารู้ว่าต้งรู้จักกับพี่กรณ์ เพราะว่าพี่กรณ์เป็นรุ่นพี่ในมหาลัย ( แต่แปลกแหะ ทำไมต้งไม่เรียกพี่กรณ์ว่าพี่ก้อไม่รู้ )และยังเจอกันบ่อยๆตามงานต่างๆ และบางทีต้งก้อจ้างพี่กรณ์ให้มันจัดงานให้บ่อยๆ สองคนนี้จึงสนิทกันพอสมควร
“ เอออออ กรณ์ ทำไมเดี๋ยวนี้นายดูร่าเริ่งขึ้นอ่ะ แต่ก่อนเห็นเงียบๆ ขรึมๆ ไม่ค่อยพูดไม่ค่อยจา “ ต้งถามพี่กรณ์ขึ้น
“ ทำไมว่ะ ไม่ดีเหรอ แล้วทีนายอ่ะ เป็นรุ่นน้องชั้น ทำไมไม่เรียกชั้นว่าพี่ “ พี่กรณ์ย้อนต้งกลับไป
“ ไม่ดีเหรอ รึว่าอยากแก่ แปลกน่ะ ตอนที่เรียนเราก้อไม่เรียกว่าพี่ ลืมไปเลยว่ะ แต่เอ๊ะ อย่าเปลี่ยนเรื่องเดะ บอกมา รึว่ากำลังมีความรัก “
“ จริงเหรอพี่กรณ์ คบกันมานานรึยังอ่ะ ไม่เห็นบอกกันเลย อย่างนี้เพื่อนๆอี้ก้อแห้วเดะ ว๊าๆๆๆ เสื่อซุ่มใช่ไหมเนี่ยะ “ ผมแซวพี่กรณ์บ้าง
“ อย่าไปบ้าตามไอ้ต้งมันน่ะ มั่วไปเรื่อย ตอนนี้ยังไม่อยากมีใครทั้งนั้นแหละ “ พี่กรณ์พูดปัดๆไป
“ รึว่าตั้งแต่อกหักจากพี่ จุด จุด จุด เลยไม่กล้ารักใครอีกอ่ะ “ ต้งยังแซวไม่เลิก
“ พอเลยแกไอ้ต้ง เดี๋ยวชั้นไล่ลงจากรถเลย พูดมากจริงแกอ่ะ มันผ่านไปนานแล้ว วุ้ย “ พี่กรณ์เอ็ดต้งไปแบบฉุนๆ
“ ฮ่าๆๆๆ คร๊าบบบบบ กลัวแล้วกั๊บอย่าไล่ผมลงน่ะกั๊บ ผมยังอยากไปงานเลี้ยงน่ะครับ “ ต้งทำท่าเป็นหมาอ้อนเจ้านาย ฮ่าๆๆ น่ารักดี
“ พี่กรณ์นี่ ชอบเปลี่ยนเรื่องอยู่ตลอดเลย ซุ่มไว้รึป่าว บอกหน่อยเดะ “ เปลี่ยนเป็นผมแซวแทนต้ง
“ ถ้ามีพี่จะบอกอี้คนแรกดีไหมครับ บอกอี้คนเดียวด้วย บอกคนอื่นเดี๋ยวเอาพี่ไปขายหมด “ พี่กรณ์แขวะต้งไปทีนึง ต้งทำท่างอน
จากนั้นเราก้อพูดคุยกันไปเรื่อยๆ เปิดเพลงฟังบ้าง ร้องเพลงกันบ้าง สนุกดีน่ะครับ ใช้เวลาไม่นานนักก้อถึงบ้านผมที่ชลบุรี พี่กรณ์ชำนาญทางมาก เพราะพี่เค้าบอกว่าพี่เค้ามาแถวๆนี้บ่อย เราไปถึงที่นั่นก้อเกือบๆบ่ายสามแล้ว ที่บ้านผมดีใจกันมากที่ผมมา และก้อต้อนรับพี่กรณ์ และ ต้งเป็นอย่างดี จากนั้นพวกผมก้อเอาของลงไปไว้ที่ห้องครัว พ่อผมดูดีใจมากๆ ชวนสองคนนี้คุยกันใหญ่เลย ผมเลยออกมาจัดโต๊ะหินอ่อนหน้าบ้านให้เค้านั่งได้สะดวก บ้านของผมเป็นบ้านเดี่ยวสองชั้นครับ เนื้อที่ประมาณ 200 ตารางวา มี 5 ห้องนอน 3 ห้องน้ำ เป็นบ้านทรงโมเดิร์นทั่วไป บ้านหลังนี้ผมเป็นคนออกเงินสร้างเอง โดยผมเตี๊ยมกับพี่ชายที่อยู่ที่นี่ ให้บอกพ่อกับแม่ว่า ที่ตรงนี้เพื่อนเค้าขายถูกๆ และ บ้านก้อกู้ธนคารมาซื้อ แต่จริงๆแล้ว ผมเอาโฉนดที่ดินที่ผมมีอยู่ เลือกเอาบางส่วนไปจำนอง และกู้ธนาคารไปสร้าง ผมเป็นคนผ่อนเอง ผมถึงได้ต้องทำงานเยอะอย่างนี้ไงครับ ลำพังพี่เอฟ ( พี่ชายผมคนที่อยู่กับพ่อแม่ที่ชลบุรี ) ผ่อนไม่ไหวหรอก เงินเดือนข้าราชการ ไหนจะลูกและเมียอีก ตอนแรกพ่อก้อว่าจะไม่ยอม จะเอาเงินมาสร้างเอง ผมเลยบอกว่าไม่เป็นไรหรอก พี่เค้าคงพอมีเงินอยู่บ้าง เพราะว่าพี่ผมก้อสอนหนังสือด้วย ผมอยากให้พ่อเก็บเงินไว้ ผมเองลำพังส่งให้พ่อแม่ก้อเดือนละ 2 หมื่นบาท ผ่อนธนาคารอีก เดือนล่ะประมาณ 2 หมื่น 5 พันบาท เพื่อนผมที่รู้เรื่องก้อถามผมว่าทำไมผมถึงผ่อนเยอะจัง น่าจะค่อยๆผ่อน ผมบอกไปว่า ถ้ามีเงินเท่าไหร่ก้ออยากโปะให้หมด ช่วงนี้ผมรับงานเยอะเลยเอามาโปะได้เยอะเหมือนกัน อีกอย่างไม่อยากเสียดอกเบี้ยแพง นี่ผมผ่อนมาได้ปีกว่าๆแล้ว เหลืออีกไม่กี่ปีผมน่าจะผ่อนหมด ภูมิใจจัง สร้างบ้านให้พ่อแม่ได้ ผมกะว่าพอผ่อนเสร็จ ผมจะบอกพวกทั่นเอง
ที่บ้านนี่ ยังมีพี่สาวผม ชื่อ อ้อ กับลูกสาวเค้าอีกคนชื่อ น้องไอซ์ มาอยู่ด้วย พี่ผมคนนี้ตอนเด็กๆจะเกเรหน่อย เลยเรียนไม่จบ ตอนนี้ก้อรับจ้างทำงานไปเรื่อย ไปเป็นกุ๊กตามร้านอาหารบ้าง ช่วยแม่ผมทำข้างกล่องขายบ้าง แม่ผมถ้าว่างๆแกจะทำข้าวกล่องไปวางขายที่ตลาดครับ ขายดีทีเดียว วันไหนเหนื่อยก้อไม่ทำมาเลี้ยงหลานบ้าง ส่วนพ่อผมจะอยู่บ้านเลี้ยงหลานบ้าง ปลูกต้นไม้บ้าง ก้อดีครับ ผมไม่อยากให้พ่อ แม่ผมทำอะไรมากมาย พวกทั่นเหนื่อยมามากแล้ว ส่วนพี่เอฟ แกทำงานอยู่ใน อบจ.ชลบุรี ว่างๆก้อจะไปสอนพิเศษหารายได้พิเศษ ส่วนแฟนพี่ชายผมชื่อ บุ้ง ทำงานที่เดียวกันกับพี่เอฟ แล้วพี่คนคนที่กำลังตามมาจาก กรุงเทพ เป็นพี่ชายคนโต ชื่อ โอ๊ค ทำงานข้าราชการ ในกระทรวงๆนึงครับ ตอนนี้ได้ ซี 7 แล้ว ว่างพี่พี่โอ๊คก้อรับทำงานทัวร์เหมือนกัน เป็นการหารายได้พิเศษ ผมยังมีพี่สาวอีกคนนึงชื่อ โอ๋ พี่โอ๋ตอนนี้ทำงานเป็นกุ๊กในโรงแรมอยู่ที่ ออสเตรเลีย ไปอยู่ได้มา 3 ปีแล้ว เมื่อตอนผมจบใหม่ๆผมยังเคยไปเยี่ยมแกเลย เอาไว้ว่างๆจะเล่าเรื่องที่ ออสเตรเลียให้ฟังน่ะครับ มีเรื่องสนุกสนานใช้ได้เลยดีเดียว
จากนั้นผมก้อทำของว่างให้พวกวงเหล้า ส่วนแม่ พี่อ้อ และบุ้งก้อเตรียมของทำอาหารเย็นกันอยู่ อาหารว่างที่ผมทำไป คือ กุ้งห่อเกี๊ยว และ หมูสามชั้นทอดกรอบ ไปเป็นของว่างให้พ่อ พี่กรณ์ กับต้งทานแกล้มเหล้า พ่อผมชอบดื่มเหล้ามาก เห็นเพื่อนผม หรือว่าใครมาบ้านไม่ได้ ชวนดื่มหมด ตอนแกอยู่ต่างประเทศแกบอกว่าแกดื่มคนเดียวบ่อยๆ ไม่ค่อยมีเพื่อน ตอนนี้มีคนคุยด้วยเลยขอดื่มซะหน่อย ซึ่งผมก้อไม่ว่าอะไร ตอนนี้วงเหล้าหน้าบ้านมีพ่อ พี่เอฟ พี่กรณ์ และต้ง จากนั้นพอผมเอาอาหารไปวางแล้วก่อนั่งลงข้างๆพี่เอฟ
“ ของว่างมาแล้วครับ ปิศาจสุราทั้งหลาย ชิมดูไหม พี่กรณ์ ต้ง อี้ทำเองเลยน่ะเนี่ยะ “ ผมพรีเซนต์ตัวเองสุดฤทธิ์
“ โหๆๆทานได้ไหมเนี่ยะ ทานแล้วพี่จะท้องเสียไหม อ่า “ พี่กรณ์แซวผมขึ้นมา
“ ใช่ๆ ดูเดะ หน้าตาก้อหน้าทานน่ะ แต่ยังไงไม่รู้อ่ะ อิอิ “ ต้งครับผสมโรงกันแกล้งผม
“ ไม่กินก้อดี งั้นคืนนี้ ปลาช่อนลุยสวน แจ่วฮ้อน ลาบกุ้งทอด ปลาหมึกนึ่งมะนาว น้ำพริกปลาร้า คงไม่มีคนกิน เพราะว่าทุกอย่างอี้เป็นคนทำ ก้อดีครับ ทำให้คนที่อยากกินเท่านั้น กะจะโชว์ฝีมือซะหน่อย ไม่เป็นไร เพื่อนๆพี่โอ๊คคงมา ให้พวกนั้นกินก้อได้ “ ผมตอบไปแบบเคืองๆ แหมคนอุตส่าห์ทำมาให้กิน ยังมาพูดแบบนี้ นี่ขนาดยังไม่ลองนี่ แต่ถ้าได้ลอง แล้วติดใจล่ะก้อ คราวหน้าไม่ทำให้กินจริงๆด้วย
“ เฮ้ยยยย อี้มันทำอาหารอร่อยน่ะ เวลามันมามันชอบเพื่อนๆมาทำอาหารกินกัน ใครกินก้อติดใจทั้งนั้นแหละ “ พ่อผมช่วยผมพูด
“ ไม่ต้องหรอกครับพ่อ พ่อกับพี่เอฟกินไปสองคนแล้วกัน คนอื่นเค้าคงอยากไปหากินที่อื่น “ ผมงอนแล้วน่ะ
“ โอ๋ๆๆๆ งอนซะแล้วคนเก่ง ไหนพี่ชิมดูสิ อื้มมม อร่อยดีนี่ เฮ้ย ต้งลองเดะ “ พี่กรณ์ลองชิมของว่าง และพยายามพูดเอาใจผม
“ ไหนๆลองก้อได้ อ่าฮ่ะ อร่อยจริงๆด้วย เปิดร้านขายได้เลยน่ะอี้ “ ต้งเอาใจผมเช่นกัน
“ รู้ไหมว่านั่นความฝันของอี้มันเลยน่ะ แต่ก่อนที่พ่อจะไปอยู่เมืองนอก บ้านเราก้อทำร้านอาหาร จนพ่อไปก้อยังทำอยู่ อี้คงผูกพันแหละ เห็นแม่บอกว่า อี้ไปเรียนทำอาหารกับแม่บ่อยๆ แต่ตอนนี้พ่อกลับมาอยู่เมืองไทยแล้ว ร้านอาหารก้อไม่ได้ทำแล้ว ลูกๆไม่อยากให้ทำกัน กลัวเหนื่อย เจ้าอี้เลย บอกว่าจะหาเลี้ยงพ่อแม่เอง ฮ่าๆๆๆ แต่ถ้าอี้อยากเปิดก้อบอกพ่อน่ะลูก เอาเงินที่พ่อก่อนก้อได้ “ พ่อผมพูดขึ้น
“ เอาไว้ก่อนน่ะพ่อ ไว้มีเงินของอี้เองเยอะๆ แล้วอี้จะเปิดร้านเอง พ่อมาเป็นผู้จัดการร้านให้อี้น่ะ ไม่สิ อยู่เฉยๆดีกว่า เดี๋ยวเป็นลมเป็นแล้งขั้นมา ทำไงอ่ะ มีพ่ออยู่คนเดียวด้วย ฮ่าๆๆๆ “ ผมแซวพ่อผมกลับไป
“ แซวพ่อตลอดเลยเรา ไอ้ลูกคนนี้ “ พูดเสร็จแล้วพ่อก้อเอามือมาเขกหัวผมทีนึง ผมทำท่าเจ็บ อิอิ
------------- จบตอนที่ 6 --------------
-
:impress3: :sad11: :impress3: :sad11:
บทที่ 7 เปิดเผยตัว ( Reveal )
จากนั้นเวลาบ่าย 4 โมงกว่า พี่โอ๊ค พี่ชายผมคนโตก้อมาถึงบ้าน วันนี้พี่โอ๊คพาลูกน้องมา 9 คน เป็นคนที่ผมคุ้นหน้าคุ้นตาทั้งนั้น เพราะว่าพวกนี้เคยมาที่บ้านนี้บ่อยแล้ว มี พี่สนิท คนขับรถ แจ็คเล็กกับ แฟน,บอยกับ แฟน,ขนุน,แจ็คใหญ่,กั่น และ แมน แกงค์นี้เค้าเป็นขาเหล้าครับ เจอผมเมื่อไหร่ ชวนผมดื่มเมื่อนั้น ผมก้อไม่เคยขัด พวกเค้าคุยสนุกดีครับ ผมก้อวางตัวตัวเป็นกันเอง และทางบ้านผมก้อสนิทกับลูกน้องพี่โอ๊คเป็นอย่างดี พอพวกพี่โอ๊คมาถึง ผมก้อแนะนำเพื่อนๆของผมให้ทุกคนรู้จัก จากนั้นผมก้อขอตัวไปเตรียมอาหารช่วยแม่ และ พี่สาว ปล่อยให้คนอื่นๆเค้าทักทายแนะนำกันเอง
วันนี้อาหารพวกเราเตรียม เป็นเมนูเด็ดที่ มากี่ครั้งก้อมักจะเรียกร้องกันเสมอ แม่ผมและพี่อ้อ ทำกับข้าวอร่อยมาก ผมก้อพอทำได้ แม้ว่าอาจจะไม่เทียมทัด แต่หลายๆคนก้อชมว่ารสชาติดีทีเดียว รายการอาหารทั้งหมดที่เตรียมไว้มี ปลาช่อนลุยสวน ลาบกุ้งทอด ปลาหมึกนึ่งมะนาว แจ่วฮ้อน น้ำพริกปลาร้าและผักลวก แต่วันนี้คนท่าจะเยอะ พวกผมเลยเพิ่มปริมาณอาหารหน่อย พอดีกับพวกพี่โอ๊ค ซื้อไก่งวง กับ ซี่โครงหมูมา ผมเลยจะทำซี่โครงหมูน้ำแดง ลาบไก่งวง และต้มไก่งวง ด้วย ทำเผื่อไว้เยอะๆ เหลือดีกว่าขาด เพราะว่าถ้าเหลือ พรุ่งนี้เราก้อนำมาทานต่อได้ ระหว่างที่ทำอาหาร ผมก้อนึกขึ้นได้ว่า วันนี้ผมยังติดต่ออ้วนแฟนผมไม่ได้เลย ถ้าว่างตอนไหนผมจะพยายามโทรหาเค้า แต่เค้าไม่รับสาย ทำไมน่ะ แต่ก่อนเค้าจะมีเหตุผลมากกว่านี้ มาช่วงนี้เค้าไม่รับฟังผมเลย ผมรู้สึกแย่จริงๆ
“ อี้ครับ คืออย่างนี้น่ะ ดิวกับป๊อบมันโทรมาบอกว่า มันแวะเอาของมาส่งให้ลูกค้าในตัวเมืองชลบุรี และตอนนี้ว่างๆ อยากมาร่วมงานวันเกิดพี่เอฟด้วย เลยขออนุญาตอี้มาได้ไหมครับ “ ต้งครับ เค้าเดินมาที่ห้องครัว มาถามผม
“ จะมาทำไมอีกเนี่ยะ จะมาก่อกวนอี้ถึงบ้านเลยรึไง “ ผมตอบกลับไปด้วยอารมณ์หงุดหงิด
“ ไม่หรอกมั้ง ผมบอกไปแล้วว่ามาอย่าก่อเรื่อง แล้วพอดีพี่เอฟได้ยินเราคุยกัน เลยอนุญาตให้ดิวกับป๊อบมา แต่ต้งก้อขอมาบอกอี้ก่อนอ่ะ เดี๋ยวอี้จะ.... “ ต้งพยายามอธิบายให้ผมฟัง
“ ไม่เป็นไรหรอกลูก เป็นเพื่อนกันไม่ใช่เหรอ เอาน่ามาเยอะๆน่าสนุกออก เอาเป็นว่าแม่อนุญาตน่ะต้ง “ แม่ผมตอบแทนผมไป
“ แต่ แม่ ......... “ ผมพยายามแย้ง
“ เอาน่า แม่ก้อเห็นอี้ชอบพาเพื่อนมาเยอะแยะ ไม่เป็นไรหรอกน่า ทำกับข้าวต่อเลย เดี๋ยวอาหารไม่เสร็จ “ แม่รีบตัดบทผม
จากนั้นแม่ก้อรีบให้ผมทำกับข้าวให้เสร็จ เพราะนี้ก้อใกล้จะหกโมงแล้ว เดี๋ยวจะมีเพื่อนพี่เอฟ และเพื่อนชาวจีนของผมอีก มากันมากมาย ดีน่ะครับที่บ้านผมมีพื้นที่หน้าบ้านค่อนข้างกว้างหน่อย มีโต๊ะหลายตัว ม้าหินอ่อนก้อมี สนามหน้าบ้านก้อกว้าง มาซักห้าสิบคนยังไหว ฮ่าๆๆๆ เว่อร์ไปหน่อย นี่ถ้าลองนับๆดูแล้ว ผมว่าน่าจะมากกว่าสามสิบคน แต่ละคนมาก้อมีของติดไม้ติดมือมา ต้ง กับพี่กรณ์ ก้อซื้อกระเช้ามาให้คนละอัน ส่วนคนอื่นๆ ส่วนมากจะเป็นเหล้ามากกว่า โซดาทางบ้านผมก้อสั่งมาหลายลัง คือกะว่าเอาให้ไม่ต้องกลับบ้านกันเลยไงครับ ฮ่าๆๆๆ
จากนั้นสักพัก ผมก้อทำแจ่วฮ้อนเสร็จแล้ว เลยยกเอาส่วนนึงออกมาเสริฟแขกก่อน คนที่ดื่มเหล้าเนี่ยะ มันต้องมีอาหารใส่ปากด้วย ถึงจะสนุก ตอนผมยกอาหารมา ผมเห็นพี่กรณ์กับต้ง เดินออกไปคุยกันข้างนอก หน้าตาพี่กรณ์เครียดๆยังไงไม่รู้ ผมเลยเดินเข้าไปถาม
“ คุยอะไรกันครับ หน้าเครียดเชียว ไม่สนุกเหรอ หรือว่าเหนื่อย ถ้าเหนื่อยพี่กรณ์จะเข้าไปพักในบ้าน หรือว่าจะตีรถกลับเลยก้อได้น่ะครับ ส่วนต้งไม่ต้องห่วง เดี๋ยวอี้ให้เพื่อนไปส่งได้ “ ผมถามไป แบบไม่ได้คิดอะไร
“ ไม่มีอะไรหรอกครับ กรณ์มันเอ่อออ ไม่สบายใจน่ะครับที่ดิวจะมา “ ต้งตอบผม
“ ต้งนายไม่เห็นเหรอ คำพูด สายตา การกระทำที่มันทำกับอี้อ่ะ แกคิดว่ามันคิดดีกับอี้เหรอ นี่ถ้ามาป่วนจะทำไง “ พี่กรณ์พูดแบบใส่อารมณ์เต็มที่
“ นายแน่ใจน่ะว่าเรื่องนี้เรื่องเดียว ที่นายไม่อยากให้ดิวมันมา ไม่ได้มีเรื่องอื่นด้วย “ ต้งถามย้อนพี่กรณ์ไป
“ นายหมายถึงอะไร จะเพราะอะไรมันก้อไม่ดีทั้งนั้นแหละ ขอร้องน่ะ อย่าพูดถึงเรื่องที่ผ่านมาได้ป่ะ “ พี่กรณ์ดูอามรมณ์เสียมาก
“ มีอะไรกันรึป่าวครับ พี่กรณ์ กับดิว เคยมีปัญหากันเหรอ “ ผมถามพี่กรณ์ไป
“ ไม่มีอะไรหรอกครับ มันก้อแค่อดีต พูดไปก้อใช่ว่าอะไรๆจะดีขึ้น “ พี่กรณ์ตอบผมแบบเลี่ยงๆ
“ ไม่มีอะไรก้อดีแล้ว อี้ว่าเรา กลับเข้าไปทานกันต่อดีกว่า เดี๋ยวพวกนั้นเค้าจะคิดว่ามีปัญหาอะไรกัน งานจะกล่อยหมด อี้ว่าไอ้ดิวคงไม่กล้ามาแกล้งอี้ต่อหน้าพ่อแม่อี้หรอก “ พูดเสร็จผมก้อดึงมือทั้ง 2 คน ให้เดินตามผมมาดื่มกับพวกๆต่อ เดี๋ยวงานจะกล่อยครับ
จากนั้นประมาณ 10 นาทีไอ้ดิวมันก้อมาถึงที่บ้านผม ( มาถูกได้ไงเนี่ยะ สงสัยต้ง หรือไม่ก้อคนอื่น บอกทางกันมันแน่นอน ) พอลงจากรถ มันก้อถือข้าวของมาเยอะแยะ บอกว่าเอามาเป็นของขวัญให้พี่เอฟ ( ประจบใหญ่เลยไอ้นี่ !!! ) โห มันซื้อเหล้า Chivas Regal 20 ปี มาให้ 2 ขวด พร้อมทั้งกับแกล้มอีกมากมาย ส่วนป๊อบถือ เหล้า Red Label ขนาด 1 ลิตรมา 2 ขวด
“ ซื้อทำม้ายยยยย กับแกล้ม นี่อี้กำลังแสดงฝีมือทำอยู่หลังบ้าน กับพวกแม่ๆอ่ะ “ พี่เอฟพูดขึ้น ตอนนี้พี่ผมเริ่มตึงๆ เสียงเลยยาน
“ อ้าวเหรอครับ ผมจะท้องเสียไหมเนี่ยะ ฮ่าๆๆๆๆ “ ดูมันเดะ ไอ้ดิว มากัดผม
“ ไม่น๊า พี่อี้เค้าทำอาหารสุดยอดดดดด ลองก่อนเดะ “ ไอ้แจ็คเล็ก ลูกน้องพี่โอ๊ค มันพูดขึ้น ตอนนี้คงกรึ่มๆแล้วล่ะ
“ มึงไม่กิน กูกินเอง มาบ้านเค้ายังปากดี อี้ครับ มีไรให้ป๊อบช่วยไหมครับ “ ป๊อบกัดไอ้ดิว พรางหันมาถามผม
“ เพรียบเลย แต่ ป๊อบไม่ดื่มกับพวกเค้าเหรอ ไม่เป็นไรหรอก เดี๋ยวก้อเสร็จแล้ว “
“ ไม่เป็นไร เอาไว้ดื่มพร้อมอี้ดีกว่า ป่ะๆๆๆ เดี๋ยวป๊อบ จะถือพวกกับแกล้มไปใส่จานด้วย “ พูดเสร็จผมก้อเดินนำป๊อบมาที่ห้องครัวหลังบ้าน พอไปถึงห้องครัว ป๊อบก้อแนะนำ พรีเซนต์ตัวเองกับ แม่ และพี่สาวผมใหญ่เลย ทำตัวสนิทสนมกลมเกรียวกันมากเลยอ่ะ พวกแม่ก้อชอบใจใหญ่ ป๊อบเค้าเป็นคนเข้ากับคนง่ายครับ จากนั้นป๊อบก้อเอากับแกล้มที่ใส่จานแล้วยกออกไปข้างนอก ผมก้อกำลังเมามันส์กับการตำน้ำพริกปลาร้า ขอบอกว่าแซ่บ มากกกกก แม่กับพี่สาวผม กำลังสาละวนกับการจัดการ ไอ้เจ้าไก่งวงตัวเขื่องอยู่ มันทำยากเหมือนกันน่ะครับ ถ้าใครเคยได้ทานจะรู้ว่า เนื้อไก่งวงจะเหนียว และก้ออร่อยกว่าไก่ทั่วไป
“ สวัสดีครับทุกท่าน ผมชื่อ ดิวน่ะครับ เป็นเพื่อนของอี้ ยินดีที่ได้รู้จักน่ะครับ มีอะไรให้หนุ่มน้อยอย่างผมช่วยทำไหมครับ ขอบอกว่าฝีมือทำอาหารของดิวนี่ รสชาติดีไม่แพ้อี้เลยน่ะครับ “ พี่น้องครับ ดูไอ้ดิวมันสะตอใส่ แม่และพี่สาวผมสิ ผมไปเป็นเพื่อนมันตั้งแต่เมื่อไหร่ แล้วไม่ทราบว่ามันเคยลิ้มรสอาหารผมตอนไหน ผมล่ะเบื่อมันมากกกกก ขอไม่ตอบโต้แล้วกัน เดี๋ยวคนอื่นจะพาลไม่สนุกไปด้วย
-
:pighaun: :haun4: :pighaun: :haun4: :pighaun: :haun4: :pighaun: :haun4:
“ อุ๊ยตาย ไม่มีอะไรหรอกจ้ะพ่อรูปหล่อ มานั่งให้กำลังใจพี่ก้อพอแล้ว อี้นี่น่ะ มีเพื่อนหล่อๆเยอะแยะไม่ยอมพามา พาแต่ใครมาก้อไม่รู้ พี่ว่าหล่อว่าอ้วน แฟนอี้อีกน่ะเนี่ยะ “ พี่อ้อ พี่สาวผมครับ เห็นผู้ชายหล่อๆไม่ได้เลย แล้วยังมาว่าแฟนผมอีกซะงั้น จะฟ้องอ้วน !!!
“ นี่พี่อ้อ อย่าให้มันมากเกินไปเลย เด็กๆในสังกัดหล่อนไปไหนหมดแล้ว เห็นใครหน้าตาดีไม่ได้เล้ยยยยยย เมื่อกี้ กับต้งและพี่กรณ์ก้อทีนึงแล้ว ลูกเต้าก้อมีแล้วน่ะ ไม่ไหวๆ “ ผมกัดพี่สาวผมกลับไป
“ อะไรย่ะ ถึงจะมีลูก แต่ชั้นก้อโสดน่ะจ้ะ โดยเฉพาะน้องดิว เห็นแล้วนึกถึง พี่เคน ธีรเดช ของช้านนน “ พี่อ้อเพ้อเจ้อมากมายเหอะ
“ แม่ๆ เอาเลย หนูชอบพี่คนนี้ หนูอยากมีป๊ะป๋าใหม่หล่อๆ “ น้องไอซ์หลานสาวผม สนับสนุนหาสามีใหม่ให้แม่มาก
“ โอ๊ยยยย พอกันแม่กับลูก นั่งลงก่อนสิลูก เราก้อช่วยๆอี้ทำผัก พวกนั้นแล้วกันน่ะจ้ะ “ แม่ผมพูดขึ้นมา
“ ไม่เห็นอี้เคยบอกเลยว่า มีแม่ที่น่ารัก มีพี่สาวที่สวยอย่างนี้มาก่อนเลย รู้งี้มาเล่นด้วยตั้งนานแล้ว “ ยังครับ ไอ้ดิวมันยังไม่เลิกสะตอ ผมจำได้ว่า ผมรู้จักกับมันยังไม่ถึงอาทิตย์ด้วยซ้ำไป มันทำเหมือนกันว่า ผมนี่รู้จักกับมันมาสิบปีแล้วอ่ะ
“ จ้า อี้เองก้อแปลกคน ใช่คนนี้ป่าว ที่เราไม่อยากให้เค้ามางานอ่ะ แม่ว่าน่ารักดีน่ะ ไม่เห็นจะมีอะไรเลย “ แม่ผม ขายผมอีกแล้วครับ
“ จริงเหรอครับแม่ ว๊า อี้ก้ออย่างนี้แหละครับ ชอบใส่ร้ายผม ผมไม่เคยทำอะไรอี้เลยน่ะครับ ผมรักอี้จะตายยยย “ ดูมันครับ ดูมัน
ผมก้อไม่ตอบโต้มันหรอกครับ เหม็นขี้ฟันมัน ตั้งหน้าตั้งตาทำอาหารต่อไป โดยมีไอ้ดิวมาช่วย เอ๊ะจะเรียนว่ามาช่วยหรือว่ามากวนดี หาเรื่องมาแตะเนื้อต้องตัวผมตลอดเวลา ผมจับผัก มันก้อเอามือมาจับมือผม พอผมมองหน้า มันก้อบอกว่า มันไม่เหมือน โอ๊ยยยยย ผมต้องทนมันอีกนานแค่ไหน ผมเลยบอกแม่ว่า เดี๋ยวผมไปซื้อน้ำปลาที่ร้านขายของแถวบ้านหน่อยน่ะ แม่ผมเลยฝากให้ผมซื้อข้าวสารมากระสอบเล็กด้วย เพราะว่าข้าวสารหมดแล้ว
“ แม่ อี้มีสองมือน่ะ จะเอามายังไงล่ะ เอาไว้ก่อนได้ป่ะ เดี๋ยวอี้บอกพี่โอ๊คให้ “ ผมแย้งแม่ไป
“ ให้ดิวไปเป็นเพื่อนสิลูก น่ะจ้ะ แม่รบกวนหน่อยน่ะจ้ะ เดี๋ยวข้าวไม่พอทานกัน “
“ ไม่ต้อง “
“ ได้ครับ “ ผมกับไอ้ดิวพูดขึ้นมาพร้อมกัน
“ ไปๆ รีบไป อย่ามัวลีลา ขับรถดีๆน่ะลูก “ แม่ผมตัดบทอีกแล้ว
แต่ผมไม่ยอมไปกับมันหรอกครับ ไม่รู้ว่ามันจะแกล้งกวนประสาทผมอีกไหม ฟอร์มๆว่างยอมแม่ผมไปงั้นๆแหละ แต่พออกมาถึงหน้าบ้านผมก้อพูดกับพี่กรณ์
“ พี่กรณ์ครับ ไปกับอี้หน่อยสิ ไปช่วยอี้ถือของหน่อย พอดีแม่ให้ซื้อข้าวสารเพิ่มอ่ะครับ “
“ อ้าววววว ได้ไง แม่บอกให้ดิวไปกับอี้น่ะ อย่าไปรบกวนมันเลย เห็นไหม มันกำลังสนุกกับการดื่มอยู่อ่ะ อีกอย่าง ถ้าเมาแล้วไปถือของ จะถือไหวเหรอ “ ไอ้ดิวมันแย้งผม
“ ฉันไหว นายนั่นแหละอยู่นี่ เดี๋ยวชั้นไปกับอี้เอง “ พี่กรณ์สวนขึ้นมา
“ อย่าดีกว่าว่ะ ชั้นไปเอง นายอยู่เหอะ เดี๋ยวไม่ไหวขึ้นมา มันจะลำบาก “ ไอ้ดิวมันแหย่พี่กรณ์ ผมเห็นพี่กรณืทำท่าจะลุกขึ้นมา หน้าตาเอาเรื่องเหมือนกัน ผมเลยกลัวว่าคนอื่นจะไม่สนุกเลย ตัดบท
“ ไม่เป็นไรครับพี่กรณ์ อี้ไปกับเค้าก้อได้ เดี๋ยวอี้รีบกลับมาน่ะครับ “ พูดเสร็จผมก้อเดินนำหน้าไอ้ดิวไปที่รถมอเตอร์ไซค์ของผม
“ มันก้อจริงอย่างที่พี่อ้อว่าน่ะ ชั้นนี่หล่อกว่าแฟนนายจริงๆ นายจะเปลี่ยนใจมาชอบชั้นตอนนี้ก้อได้น่ะ ถึงแม่ว่าชั้นจะไม่ได้เป็นเหมือนพวกนายก้อตามเหอะ แต่กรณีนี้ ชั้นยกเว้นให้เป็นกรณีพิเศษ “ ดูไอ้ดิวมันหลงตัวเองมาก พูดแล้วยังเอามามากอดเอวผมอีก
“ นี่ ปล่อยชั้นน่ะ ! จะมากอดชั้นทำไมบ้าเหรอ “ ผมหันไปด่ามัน
“ นี่ๆๆ หันไปดูทางเลย เดี๋ยวรถชน ชั้นยังไม่อยากเป็นอะไรก่อนแต่งงานน่ะ เดี๋ยวพวกน้องๆของชั้นร้องไห้กันแย่เลย “
“ ก้อเอามือออกจากเอวชั้นสิ เฮ้ยยยย ทำไรอ่ะไอ้บ้า เอี๊ยดดดด !!! “ ผมตะโกนออกไป ก้อไอ้ดิวน่ะสิครับ มันเลื่อนมือมาจับหน้าอกผมเข้า ผมเลยต้องเบรกรถกระทันทัน จังหวะที่รถเบรกหน้าผมกึ่งหันข้างพอดี ปากไอ้ดิวเลยมาชนกับแก้มของผม เสียเปรียบมากๆ
“ อื้มมม หอมจัง อยากให้หอมแก้มทำไมไม่บอกชั้นดีๆ ก้อได้ ไม่เห็นต้องทำอย่างนี้เลย ฮ่าๆๆๆ “
“ ใครจะไปคิดอะไรอย่างนั้น “ ตอนนี้ผมจอดรถแล้วลงมายืนข้างๆรถแล้ว “ นายนี่มันแย่จริงๆเลยน่ะ ลวนลามชั้นได้ตลอดเวลาจริงๆเลย ไหนบอกว่าไม่ได้เป็นแบบชั้นไง ทำไมมาทำแบบนี้กับชั้น “ ผมกราดออกไปด้วยความโมโห แล้วเอาแขนเสื้อมาเช็ดแก้มอย่างขยะแขยง
“ ชั้นไปทำอะไรนาย ก้อแค่กอดเอว ก้อชั้นกลัวตกรถนี่นา ชั้นไม่ได้พิศวาสนายหรอก อย่าทำเป็นเล่นตัวหน่อยเลย “ ตอนนี้ไอ้ดิวมันก้อลงจากรถแล้วเหมือนกัน มายืนตรงหน้าผม
“ นี่นายจะหาเรื่องชั้นไปถึงไหน บอกมาเลยว่าจะเอายังไง...... “ ผมกำลังด่ามันยังไม่ทันจบ แม่ผมก้อโทรเข้ามือถือผม บอกให้ผมเลยไปซื้อผักกะหล่ำ กับ พริกสด ที่ตลาด จะเอามาทำต้นยำ ที่บ้านมันหมดพอดี ผมเลยต้องยุติสงครามชั่วคราวแล้วรีบไปซื้อของให้แม่ เดี๋ยวพายุจะเข้า อึ๋ยยยยยย แม่ผมนี่เวลาโกรธน่ะ อย่าให้เซด หลายคนเลยบอกได้เลยว่า ผมได้ความบ้าดีเดือดมาจากใคร
จากนั้นผมก้อขับรถไปซื้อของที่ตลาดก่อน เพราะว่าตลาดจะอยู่ไกลกว่าเลยต้องมาซื้อที่ตลาดก่อน ระหว่างทางไอ้ดิว ก้อกวนผมต่างๆนานา บางทีผมก้อหยุดรถบ้างด่ามันไป มันก้อเฉย แต่พอออกรถมันก้อทำอีก คราวนี้มันเอามือมาวางบนหน้าขาผมบ้าง โน้มตัวมาจับมือผมที่กำลังขับรถอยู่แล้วยังเอาหน้ามันมาคลอเคลียหน้าผมอีก ผมก้อตกใจจนทำให้ขับรถส่าย จนรถที่ขับสวนมาข้างหน้าเปิดไฟสูงและบีบแตรใส่ผม ทำให้ผมเสียหลัก หักรถลงข้างๆถนน รถเลยไถลลงไปพงหญ้าข้างๆทาง ตรงที่ผมล้มมันเป็นทางออกจากหมู่บ้านไปสู่ถนนใหญ่ที่จะไปตลาด และตรงนั้นมันไม่ค่อยมีบ้านคน มีเสาไฟฟ้าบ้างประปรายตามถนนหนทาง ผมและไอ้ดิวล้มลงกับพื้น ดีน่ะที่มันล้มลงไม่แรง เพราะผมเบรกไว้ แต่มันก้อทำให้ผมทั้งสองกระเด็นออกจากรถ แล้วไอ้ดิวก้อดันมาทับตัวผมพอดี สักพักพอผมรู้สึกตัวก้อจะลุก แต่ได้ดิวมันดันกดผมไว้ ผมดิ้นก้อดิ้นไม่หลุด ตัวมันหนักมาก ผมก้อดิ้นไปมาอยู่พักนึง ปากก้อด่ามันไปต่างๆนานา
“ จะดิ้นไปทำไม กว่าจะได้มีโอกาสอย่างนี้มันหาไม่ง่ายรู้ไหม ไม่เอาน่า “ มันพูดยั่วยวนผม
“ ไอ้บ้า แกปล่อยฉันน่ะ จะกดชั้นไว้ทำไม ปล่อยน่ะ “ ผมตะโกนออกไป
“ ชั้นยอมรับก้อได้ ชั้นเริ่มชอบนายแล้วว่ะ แต่ไม่รู้ว่าชอบแบบไหนน่ะ แบบว่าเวลาอยู่ใกล้ๆนาย ฉันรู้สึกสนุกดี “
“ ชั้นไม่ใช่ของเล่นของนาย ที่นึกสนุกเมื่อไหร่ก้อจะมาเล่นได้น่ะ ออกไป๊ !!! “ ด่ามันเสร็จผมก้อกัดเข้าไปที่ไหล่ไอ้ดิว
ไอ้ดิวร้องว๊ากกกก เสียงดัง ผมเลยได้โอกาสผลักมันออกจากตัวแล้วลุกขึ้น แต่เผอิญผมเจ็บที่ข้อเท้า เลยทรุดตัวลงนั่งกับพื้นหญ้า ไอ้ดิวมันได้โอกาสโถมตัวมากอดผมอีก แล้วมันก้อถือโอกาสจูบผม ผมดิ้นๆๆๆ มันใช้มือของมันจับหน้าผมไว้แน่น ส่วนผมก้อทั้งทุบทั้งตีมัน ปล้ำกันอยู่สักพัก จากนั้นก้อได้ยินเสียงแตรรถ ไอ้ดิวมันเลยถอนปากออกจากปากผม แล้วเราทั้งสองก้อหันไปมองตามเสียงแตรรถนั้น ทันใดนั้นพี่กรณ์ก้อวิ่งออกมาจากรถ แล้วพุ่งเข้าหาผมกับไอ้ดิว แล้วกระชากไอ้ดิวให้ลุกขึ้น แล้วต่อยมันไปอย่างแรงทีนึง ผมตกใจจะลุกขึ้นห้าม แต่ขายังเจ็บอยู่ก้อเลยลุกขึ้นไม่ไหว ผมเห็นพี่กรณ์จะต่อยมันซ้ำอีก ผมเลยตะโกนออกไป
-
นึกว่าจะลงทั้งคืนซะอีก :laugh:
สนุกดีนะ อ่านแล้วชอบ
ตกลงดิวนี่ชอบอี้ใช่ปล่ะ
แต่พี่กรณ์ที่ก็มาขัดได้ขัดดีเหมือนกัน :m16:
รออ่านต่อไปนะ :L2:
-
ชอบคับ จิ้มก่อนเดี๋ยวมาตามอ่านให้ทันครับ +1 ให้เลย :z13: :z13:
-
นู๋ค้างค่ะ :z3:
ดิวนี่เป็นพวกซาดิสแน่เลย :เฮ้อ:
-
เยอะเกิน
ค่อยมาอ่านละกันครับ
-
:pigha2: :laugh: :pigha2: :laugh: :pigha2: :laugh:
ไอ้ดิวร้องว๊ากกกก เสียงดัง ผมเลยได้โอกาสผลักมันออกจากตัวแล้วลุกขึ้น แต่เผอิญผมเจ็บที่ข้อเท้า เลยทรุดตัวลงนั่งกับพื้นหญ้า ไอ้ดิวมันได้โอกาสโถมตัวมากอดผมอีก แล้วมันก้อถือโอกาสจูบผม ผมดิ้นๆๆๆ มันใช้มือของมันจับหน้าผมไว้แน่น ส่วนผมก้อทั้งทุบทั้งตีมัน ปล้ำกันอยู่สักพัก จากนั้นก้อได้ยินเสียงแตรรถ ไอ้ดิวมันเลยถอนปากออกจากปากผม แล้วเราทั้งสองก้อหันไปมองตามเสียงแตรรถนั้น ทันใดนั้นพี่กรณ์ก้อวิ่งออกมาจากรถ แล้วพุ่งเข้าหาผมกับไอ้ดิว แล้วกระชากไอ้ดิวให้ลุกขึ้น แล้วต่อยมันไปอย่างแรงทีนึง ผมตกใจจะลุกขึ้นห้าม แต่ขายังเจ็บอยู่ก้อเลยลุกขึ้นไม่ไหว ผมเห็นพี่กรณ์จะต่อยมันซ้ำอีก ผมเลยตะโกนออกไป
“ พี่กรณ์หยุดก่อน “ พี่กรณ์พอได้ยินก้อหยุดแล้วหันหน้ามาทางผม “ อย่ามีเรื่องกันเลย อี้ขอ มาช่วยพยุงอี้ แล้วพาอี้ไปซื้อของดีกว่า อย่าไปยุ่งกับไอ้บ้านั่นเลย “ พอผมพูดจบ พี่กรณ์ก้อผลักไอ้ดิวออก แล้วเดินมาที่ผมแล้วพยุงตัวผมขึ้น ส่วนไอ้ดิวมันก้อทรุดตัวลงนั่งกับพื้น สงสัยหมดแรงและเจ็บด้วย พี่กรณ์ต่อยแรงซะขนาดนั้น สมน้ำหน้า
“ เจ็บมากไหมอี้ ดีน่ะที่พี่เอะใจตามมาทัน ไม่งั้นมันคงทำอะไรอี้มากกว่านี้ “ พี่กรณ์พูดทำหน้าโกรธใส่ไอ้ดิว
“ ไม่มีอะไรหรอกครับ แค่อุบัติเหตุน่ะ แล้วอี้ก้อไม่ได้เจ็บอะไรมากด้วย แค่ขาแพลงนิดหน่อย รีบไปกันเถอะครับ อี้จะรีบไปซื้อของที่ตลาด เดี๋ยวแม่จะรอ พี่กรณ์พาอี้ไปน่ะครับ “ จากนั้นพี่กรณ์ก้อพยุงตัวผมไปที่รถ ส่วนผมไม่สนใจหรอกว่าไอ้ดิวมันจะกลับยังไง ช่างมัน ใครบอกให้มันมาทำอย่างนี้กับผมเองช่วยไม่ได้
จากนั้นพวกผมก้อพากันไปซื้อของที่ตลาด ผมไม่รู้ว่าพี่กรณ์จะเห็นตอนที่ไอ้ดิวมันจูบผมไหม แต่ผมคิดว่าพี่เค้าคงเห็นผมปลุกปล้ำกับมันอยู่ ไม่งั้นพี่เค้าไม่ชกหน้ามันไปอย่างนั้นหรอก ก่อนจะลงจากรถ พี่กรณ์ถามผม
“ เดินไหวไหมครับอี้ ให้พี่ไปซื้อให้ดีกว่า ดูเราจะเจ็บขาอยู่เลย “ พี่กรณ์พูดแบบเป็นห่วงผม
“ ไหวครับพี่ แหมนิดหน่อยเอง อี้ไปซื้อเองดีกว่า เดี๋ยวไม่ถูกใจแม่ผม อิอิ “ พูดเสร็จผมก้อฝืนใจทำเป็นเดินปกติเข้าไปซื้อของในตลาด พี่กรณ์ก้อเดินตามไม่ห่างครับ ที่จริงผมไม่เจ็บเท่าไหร่หรอก มีแผลนิดหน่อย แต่แบบว่าข้อเท้ามันแพลงไปหน่อย แต่ตอนนี้ก้อเดินได้แล้วครับ พอซื้อของเสร็จพวกผมก้อไปซื้อของต่อที่ร้านขายของแถวบ้าน โดยไม่ลืมซื้อข้าวสารไปให้แม่ด้วย ตอนกำลังจะกลับแม่ผมโทรมาตาม บอกว่าไปนาน ผมเลยบอกว่ากำลังจะกลับ ไม่มีอะไรหรอก ผมไม่อยากบอกแม่ว่ารถล้มน่ะครับ เดี๋ยวท่านเป็นห่วงผม ระหว่างทางกลับบ้าน ผมไม่พูดอะไรเลยในรถ พี่กรณ์เองก้อไม่ถามคงรู้ว่าผมอึดอัด พอใกล้จะถึงบ้านผมเห็นไอ้ดิวมันจูงมอเตอร์ไซค์กลับบ้านผม ชิส์ คนในเมืองก้ออย่างนี้ล่ะ ขับมอเตอร์ไซค์ไม่เป็น ส่วนผมน่ะ ขับเป็นตั้งแต่อายุ 10 ขวบ
พอผมมาถึงผมก้อพยายามทำตัวให้ปกติที่สุด เกร็งเท้าให้เดินเหมือนไม่เจ็บ แต่ไม่พ้นสายตาต้งไปได้หรอกครับ ซวยจริงๆเลย ผมยิ่งไม่อยากให้คนอื่นตกใจไปกับผมด้วย ทุกคนมองผมด้วยสีหน้างงๆ ว่าทำไมผมมากับพี่กรณ์ได้
“ อี้เป็นไรอ่ะทำไมเดินอย่างนั้น แล้วแล้วขาเป็นอะไร ทำไมมีรอยเลือดด้วย “ ต้งทักผมครับ ตัวผมเองก้อไม่ได้สังเกตุรอยเลือด พูดเสร็จ
ต้งก้อเดินมาดูแผลของผม จากนั้นไม่นานไอ้ดิวก้อจูงรถมาถึงหน้าบ้านผมพอดี
“ ไม่มีอะไรหรอก อุบัติเหตุนิดหน่อย พอดีพี่กรณ์ขับผ่านไปเลยรับอี้ไปซื้อของอ่ะ “ ผมตอบเลี่ยงๆไป
“ อ้าวนั่นไงไอ้ดิวก้อมานู้นแล้ว ต้งว่าอี้ไปทำแผลก่อนดีกว่า กรณ์ฝากเอาของไปไว้ที่ครัวให้หน่อยแล้วกันน่ะ “ ต้งวานพี่กรณ์ให้ถือของกับผมแล้วนำไปให้แม่ผมที่ครัว ดูท่าคนอื่นๆที่ไม่ใช่เพื่อนผมจะไม่รู้สึกตกอกตกใจอะไรกับผมเลย หันไปดื่มกันต่อ ( คืออยากจะบอกว่า สงกรานต์ปีที่แล้วผมก้อมาดื่มที่นี่ พอเมาแล้วออกไปซื้อของ เลยเกิดอุบัติเหตุเหมือนกัน คนอื่นๆที่เคยเห็นมาเลยชินกับผมมั้ง ) ตอนนั้นผมสังเกตุเห็นว่าเพื่อนชาวจีนของผมมากันแล้ว ผมก้อทักทายนิดหน่อยแล้วก้อเดินแยกตัวออกมา จากนั้นต้งก้อเดินนำผมเข้ามาในบ้าน ( เอ๊ะ ที่จริงผมควรจะนำเค้าเข้ามาไม่ใช่เหรอ นี่มันบ้านผมนี่ ) แล้วพาผมเข้ามานั่งที่โซฟาในห้องรับแขก
“ เจ็บมากไหม ไหนดูสิ อืมๆๆๆ แผลไม่ลึกเท่าไหร่หรอก “ ต้งตรวจดูแผลของผม
“ ไม่เป็นไรมากหรอก เดี๋ยวอี้ทำของอี้เองได้ ต้งไปสนุกต่อเหอะ “ ผมไม่อยากให้ต้งมากังวลกับผม เลยบอกไปอย่างนั้น
“ ได้ไงล่ะ อี้เจ็บทั้งคน ต้งจะไปสนุกได้ไง เอางี้ บอกมาว่าเครื่องมือปฐมพยาบาลอยู่ไหน เดี๋ยวต้งทำให้เอง “ ผมคงทัดทานต้งไม่ได้ เลยปล่อยให้ต้งทำแผลให้ผม ที่จริงผมไม่ได้เจ็บอะไรมากหรอก ครั้งที่แล้วหนักกว่านี้อีก แต่ต้งดูเป็นกังวลมากเลย
“ ไปทำยังไงให้รถล้มเนี่ยะ ฮึ ! เหล้าก้อยังไม่ดื่ม เมาอะไรอ่ะ “ ต้งถามผมทำหน้าสงสัย แต่ผมไม่ตอบครับ ไม่อยากโกหกต้ง
“ ไอ้ดิวใช่รึป่าว มันทำอะไร เดี๋ยวต้งไปจัดการมันให้ เตือนมันแล้วน่ะว่าอย่าก่อเรื่อง “ ต้งซักผมต่อ ตอนนี้รู้สึกว่าต้งเริ่มโกรธแล้ว
“ ไม่มีอะไรหรอก อย่าไปใส่ใจเลย อ่ะเสร็จแล้ว ป่ะ ไปทานข้าวดีกว่า อี้หิวแล้ว เสร็จแล้วจะได้ดื่มเหล้าต่อ “ ผมบ่ายเบี่ยงไป
“ นี่ๆๆๆ ชั้นไมได้ทำอะไรสุดที่รักของนายน่ะ เค้านั่นแหละ ขับรถไม่ดูเอง ดูสิชั้นเจ็บด้วยเลย “ ไอ้ดิวมันเดินเข้ามาตอนไหนไม่รู้ สงสัยมันจะเข้ามาทำแผลเหมือนกัน ดูมันสิครับตอแหลกว่าเกย์บางคนอีก แย่ๆๆๆ เอ๊ะผมสังเกตุที่หน้ามัน
“ ไม่มีอะไรก้อดีแล้ว ชั้นเตือนนายแล้วน่ะ แล้วนั่นหน้าไปโดนอะไรมา รถล้มแล้วเอาหน้าลงเหรอ “ ต้งถามดิวด้วยความสงสัย จากที่เห็นรอยตรงมุมปากด้านขวาของไอ้ดิว
“ ไม่มีอะไรหรอก พอดีหน้าไปกระแทกกับรถน่ะ นายทำแผลเสร็จแล้วใช่ไหม มาทำให้ชั้นบ้างเดะ “
“ เรื่องอะไร ทำเองเดะ ไปกันเหอะครับอี้ หิวแล้วใช่ไหม “ ต้งไม่สนใจมันพรางพยุงผมเดินไปทานข้าวหน้าบ้าน ผมล่ะสะใจมาก หันมาแล่บลิ้นให้ไอ้ดิวไปทีนึง มันทำหน้าโกรธใส่ผม แล้วทำปากพูดประมาณว่า แล้วเจอกัน ชิส์ ใครจะไปกลัว
จากนั้นผมก้ออกมาทานข้าวครับ ตอนนี้อาหารมาเกือบครบแล้ว ทุกคนก้อเริ่มทานกันบ้างแล้ว ผมก้อทักทายเพื่อนชาวจีนของผมต่อ เม้าท์กันไปมาหลายเรื่อง ตามประสาคนไม่ได้เจอกันนาน ทานข้าวไป ดื่มไป เม้าท์กันไปสนุกดีน่ะครับ จนไม่มีใครเอ่ยถามผมว่าผมไปเกิดอุบัติเหตุได้ยังไง ตอนนั้นผมสังเกตุกดูท่าทางพี่กรณ์จะเครียดๆเรื่องอะไร ผมเลยถาม
“ พี่กรณ์เป็นอะไรอ่ะ หน้าตาไม่สนุกเลย อาหารไม่ถูกปากรึป่าวครับ บอกอี้ได้น่ะ “
“ ป่าวครับ คือพอดีลูกค้าพี่โทรมาบอกให้พี่ไปหาเค้าที่ตัวเมืองชลบุรีไง จะคุยเรื่องงานด่วนพอดีเค้ามาแถวนี้เลยอยากให้พี่ออกไปหาเค้า พี่ก้อไม่อยากไปเท่าไหร่เพราะว่า เหมือนจะเป็นการไม่ให้เกียรติพี่เอฟ มางานแล้วยังออกไปที่อื่นอีก อีกอย่างเค้าให้พี่เอาอี้ไปด้วย เพราะว่างานนี้ พี่เสนออี้ให้มาช่วยพี่ทำงานอ่ะ “
“ โหยยยยย พี่ อย่าไปซีเรียสขนาดนั้น ไปเหอะเดี๋ยวบอกพี่เอฟให้ อี้ไม่มีปัญหาหรอกครับ ไปช่วยๆกันทำ “ ผมตอบกลับไป
“ จะดีเหรอครับ อี้ต้องดูแลเทค แคร์คนอื่นมากมาย พี่เกรงใจอี้อ่ะครับ “
“ อย่าไปคิดมากพี่ อี้ไปได้ คงไม่นานหรอกเนอะ “ ผมพูดเสร็จผมก้อทันไป บอกทุกคนว่าจะพาพี่กรณ์ไปธุระในเมืองแป๊บนึง เดี๋ยวกลับมา ทุกคนก้อไม่ว่าอะไร แต่ไอ้ดิวน่ะสิ ( มาตอนไหนไม่รู้ ผมไม่ได้สนใจ ) มันส่งสายตาแปลกๆมาที่พวกผม แต่พวกผมไม่สนใจ
จากนั้นพี่กรณ์ก้อพาผมขับรถไปทางจะเข้าเมือง แต่เหมือนพี่กรณืจะเลี่ยงไปอีกทางนึง ผมก้อแปลกใจว่าทำไมมาทางนี้ แต่ก้อไม่ได้เอะใจอะไร คงเป็นทางลัดล่ะมั้ง ขับมาซักหน่อย พี่กรณ์ก้อพาผมเข้าปั๊ม แล้วก้อจอดรถ แล้วหันหน้ามาคุยกับผม
“ อี้ครับ พี่เห็นน่ะครับว่าไอ้ดิวมันทำอะไรอี้ พี่บอกตรงๆว่าพี่ทนไม่ไหว เลยชกมันไป แต่พี่ทนไม่ไหวจริงๆ ทำไมมันต้องทำอย่างนี้ด้วย ทั้งๆที่มันก้อรู้ว่าพี่.... “ พี่กรณ์พูดไปแล้วก้อหยุด
“ อะไรเหรอพี่ อืมมม แต่ถ้าเป็นเรื่องนั้นช่างมันเหอะครับ ถือว่าผมทำทาน แต่อี้ไม่อยากให้มีเรื่องกัน เดี๋ยวงานจะไม่สนุก ว่าแต่ว่า ดิวเค้ารู้ว่าพี่อะไรเหรอครับ อี้ไม่เข้าใจ “ ผมถามกลับไป
“ พี่ชอบอี้น่ะครับ ชอบมานานแล้วด้วย แม้ว่าเราจะเจอกันไม่นานก้อตาม พี่ไม่สนน่ะว่าอี้จะเป็นผู้ชาย หรือเป็นอะไร ถ้าพี่ชอบก้อคือชอบ พี่ไม่คิดถึงเหตุผลอะไรทั้งนั้น “ พี่กรณ์พูดพรางเอามือมาจับมือผม ผมสิครับกลับเขินขึ้นมายังไงไม่รู้ ผมควรจะดีใจดีไหมเนี่ยะ
“ เอ่อออ พี่กรณ์ครับ คืออี้มีแฟนอยู่แล้วน่ะครับ อีกอย่าง เราทำงานด้วยกัน มันจะดีเหรอครับ “
“ เรื่องแฟนอี้พี่ไม่สนหรอก พี่อยู่ในส่วนของพี่ พี่ไม่ยุให้เราเลิกกันหรอกน่ะ พี่ชอบของพี่ พี่ก้ออยู่ของพี่แบบนี้ อี้อย่าตัดรอนพี่น่ะครับ ให้โอกาสพี่น่ะครับ รับรองว่าพี่จะไม่ทำให้อี้ลำบากใจ “ พี่กรณ์พูดเอาจริงเอาจังมาก
“ เอ่ออออ ผมว่าเราเก็บเรื่องนี้ไว้คุยวันหลังดีกว่าน่ะครับ เรารีบไปหาลูกค้าดีกว่า เดี๋ยวเค้ารอน่ะครับ “ ผมพยายาเบี่ยงประเด็น
“ ไม่มีลูกค้าที่ไหนหรอก ถ้าพี่ไม่พูดอย่างนั้นอี้คงไม่ออกมาเป็นเพื่อนพี่หรอกน่ะ พี่ขอโทษน่ะที่พี่หลอกอี้ อย่าโกรธพี่น่ะครับ “ พี่กรณ์พูดพรางส่งสายตาอ้อนวอนมาที่ผม
“ อี้ไม่โกรธหรอกครับ อี้เข้าใจพี่น่ะครับ อี้ว่าเรากลับกันดีกว่า อี้ยังไม่ได้ดื่มเหล้าเลยอ่ะ น่ะๆๆๆ วันนี้เรามาเมากันดีกว่า เดี๋ยวไม่แน่ อี้จะพาไปดื่มต่อที่ริมชายหาด บรรยากาศดีมากเลยน่ะครับ “
“ ขอพี่อยู่อย่างนี้สักพักได้ไหมครับ พี่รู้สึกดีจังได้อยู่กับอี้สองคนอย่างนี้ อืม อีกเรื่องน่ะครับ พี่ว่าอี้ต้องระวังไอ้ดิวมันหน่อยน่ะครับ ไอ้นี่ท่าทางมันไม่ชอบมาพากล เดี๋ยวถ้ามันทำอะไรไม่ดีกับอี้น่ะ พี่ไม่ปล่อยมันไว้แน่ “ พี่ดิวพูดด้วยน้ำเสียงนุ่มนวลแล้วเปลี่ยนมาเป็นดุดัน
:seng2ped: :seng2ped: :seng2ped: :seng2ped: :seng2ped: :seng2ped: :seng2ped: :seng2ped: :seng2ped:[/color]
-
:เฮ้อ: :กอด1: :sad4: :sad4: :กอด1: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :กอด1: :sad4:
:m16: :m31: :m31: :m16: :fire: :fire: :angry2: :fire:
“ อี้ว่าเค้าคงไม่ทำอะไรบ้าๆ มากกว่านี้หรอก ถ้ามีคราวต่อไปน่ะ อี้ก้อไม่ยอมเหมือนกัน “
“ ระวังไว้ก้อดีน่ะครับ ไอ้นี่มันร้ายกว่าที่คิดเยอะ “
“ พี่กรณ์ทำเหมือนว่า พี่รู้จักกับดิวมานาน และเหมือนผิดใจกันมาก่อน ช่วยบอกอี้หน่อยได้ไหมครับ “ ผมถามไปด้วยความสงสัย
“ เรื่องมันนานมากแล้วอ่ะ อย่าไปสนใจเลย ตอนนี้พี่ขอร้องเลยว่า อย่าไปไหนมาไหนกับมันสองคนอีก อี้ทำได้ไหม “
“ ได้ครับพี่ อี้จะพยายาม แต่ถ้ามันจำเป็นจริงๆ อี้จะระวังตัวน่ะครับ วางใจได้เลยครับ “ ผมตอบแบบให้พี่กรณ์สบายใจ
----------------- จบตอนที่ 7 ------------------
บทที่ 8 แปรปรวน ( Unstable )
จากนั้นสัก 15 นาที พี่กรณ์ก้อขับรถพาผมกลับมาบ้าน ซึ่งตอนนี้ทุกคนก้อกำลังดื่มเหล้าอย่างสนุกสนาน ไอ้ดิวมันไม่รู้เอากีต้าร์มาจากไหนมาเล่น มันเป็นคนดีด แล้วก้อให้คนอื่นๆร้อง สนุกสนานดีน่ะครับ ผมก้อไม่พยายามสนใจมัน หันมาคุยกับพี่กรณ์บ้าง คุยกับเพื่อนชาวจีนผมบ้าง แถวบ้านผมจะเป็นบ้านเดี่ยว ไม่ค่อยมีบ้านอื่นอยู่ใกล้ เวลาจัดงานเลี้ยงเลยเสียงดังได้เต็มที่ ผ่านไปสักพักนึง ลูกน้องพี่โอ๊คขอให้ผมร้องเพลงให้ฟัง โดยให้ดิวมันเล่นกีต้าร์ ผมปฏิเสธ แต่พวกนั้นไม่ยอม
“ เออๆๆๆ ได้ๆๆๆ จะเอาเพลงอะไรว่ะ พวกมรึงนี่น่ะ กวนเวลากูกินเหล้า “ ผมกัดพวกมันไปแบบขำๆ
“ เพลงนี้เลยอี้ สิ่งที่ฉันเป็น เพราะดี ต่อด้วยเพลงฝรั่งอะไรน่ะ เว็น ยู อะไรซักอย่างอ่ะ น่ะๆๆ คนน่ารัก “ ไอ้บอยมันอ้อนผม
“ เออได้ ร้องเสร็จแล้วมาหอมแก้มก้นกูด้วยน่ะ ฮ่าๆๆ จะตดใส่หน้าให้ “
“ แหมๆๆ ยอมทุกอย่างแหละ คร๊าบบบบบบบ “ ดูมันเดะ เมาแล้วยังมาซ่า อ่ะโถ่ๆๆ
จากนั้นผมก้อหันหน้าไปหาไอ้ดิว ส่งสัญญาณว่าเริ่มได้ ไอ้ดิวก้อเริ่มเล่นตามคีย์ แล้วผมก้อร้องไป แปลกแหะ ไม่ยักรู้ว่าคนบ้าๆอย่างมันจะเล่นกีต้าร์เพราะขนาดนี้ เพลงที่ผมร้องชื่อเพลง สิ่งที่ฉันเป็น ของ วง Ebola ผมร้องไปก้อมองไปรอบๆวง ก้อมีคนตั้งใจฟังเหมือนกัน ช่วยผมร้องด้วย ส่วนพี่กรณ์กับต้งน่ะเหรอ มองหน้าผมตาหวานเยิ้มเชียว อุ๊ย เสน่ห์แรงเหมือนกันน่ะผม แล้วพลันผมหันไปสบตาไอ้ดิว มันมองหน้าผมทำตาซึ้งๆใส่ ผมเลยคิดว่ามันเมารึป่าว เปลี่ยนแนวตั้งแต่เมื่อไหร่เนี่ยะ มันไม่มองเฉยๆ แถมยังส่งยิ้มหวานๆมาด้วย ผมเป็นไรไม่รู้ดันเขินเลยหันหน้าหลบ ทำทีร้องไปโบกมือไปด้วย กลบเกลื่อนอาการสุดๆ
พอผมร้องเพลงแรกจบ ทุกคนก้อปรบมือให้ผม พร้อมทั้งยื่นแก้วมาชนกับผม แล้วบอกให้หมดแก้ว ผมน่ะไม่มีถอยอยู่แล้ว เรื่องดื่มนี่ จากนั้นพวกลูกน้องพี่โอ๊คก้อบอกให้ผมร้องต่อ ผมก้อร้องครับ เป็นเพลง When You Say Nothing At All ของ Ronan Keating เพลงนี้นับได้ว่าเป็นเพลงชาติของผมเลยก้อว่าได้ ถ้ามีการร้องเพลงที่ไหน ผมก้อต้องนำเพลงนี้มาร้องทุกครั้ง ตอนร้องเพลงนี้
ทุกคนตั้งใจฟังกันมาก เพลงนี้หลายๆคนบอกว่าผมร้องได้ดี คนอื่นๆก้อเคลิ้บเคลิ้มไป พอถึงท่อนฮุก ไอ้ดิวมันก้อร้องคอรัสกับผม ตอนแรกผมก้อตกใจ แต่ก้อร้องต่อไป การร้องของเราทั้งสองเข้าคู่กันได้อย่างดี จนผมเผลอไปยิ้มให้ไอ้ดิวอย่างจริงใจหนึ่งที เป็นยิ้มที่ค่อนข้างยาวนานพอสมควร จนพี่กรณ์สะกิดผม ผมเลยรู้สึกตัว หันหน้าไปทางอื่น ไม่น่ะอี้ อย่าหวั่นไหว จำที่มันทำกับเราได้ไหม อย่าลืมๆ
พอผมร้องเพลงจบ พ่อผมก้อพูดขึ้นมากลางวงว่า
“ วันนี้เป็นวันเกิดเอฟ พ่อดีใจมาที่ทุกคนมาร่วมแสดงความยินดี พ่อมีอีกเรื่องนึงจะบอกให้ทุกคนทราบ วันนี้พ่อดีใจมากอีกเช่นกัน ที่ลูกๆของพ่อมาพร้อมหน้ากันเกือบทุกคน พ่อภูมิใจมากที่มีลูกๆอย่างนี้ โดยเฉพาะอี้ “ พ่อผมพูด แล้วก้อหันมามองผม ทุกคนก้อมอง
“ ตั้งแต่พ่อกลับมาจากเมืองนอก อี้ดูแล พ่อและแม่เป็นอย่างดี ส่งเงินให้ใช้เดือนล่ะหลายหมื่น ทั้งๆที่พ่อกับแม่ก้อยังเลี้ยงดูตัวเองได้ แต่อี้ยังยืนยันที่จะดูแลพ่อแม่ต่อไป แต่ที่สำคัญ อี้ยังหาเงินมาซื้อที่ดินและบ้านหลังนี้ เพื่อให้พ่อแม่และพี่น้องอยู่ด้วยกัน ที่จริงอี้เค้าไม่ได้บอกพ่อกับแม่หรอก พ่อแอบรู้มาเอง พ่อรักลูกน่ะ รักลูกทุกคน แม้ว่าลูกจะเป็นยังไง เป็นแบบไหน ขอให้ลูกเป็นคนดี แค่นี้พ่อแม่ก้อดีใจแล้ว “
ผมล่ะอึ้งคำพูดของพ่อผมเลยครับ ใครเป็นคนบอกพ่อผมเนี่ยะ ? ตอนแรกผมกะไว้ว่าถ้าบ้านผ่อนหมดเมื่อไหร่ ผมถึงจะบอก ณ ตอนนั้นผมได้แต่ยิ้ม แล้วก้อก้มหน้าครับ ผมยอมรับว่าตื้นตันมากที่พ่อพูดถึงผมอย่างนี้กับทุกคน จากนั้นทุกคนก้อปรบมือ แล้วยกแก้วขึ้นชนกัน ผมก้อเลยต้องชนด้วย แว๊บนึงผมเห็นสายตาของดิว ที่มองมาที่ผม เค้ายิ้มให้ผมอย่างจริงใจ ทั้งยังส่งสายตาที่หวานฉ่ำมาให้ผมอีกด้วย ผมรู้สึกเขินมากเลยหันหน้ามาหาพี่กรณ์ที่นั่งข้างๆผม พี่กรณ์ก้อยิ้มหวานให้ผมเช่นกัน เราเลยชนแก้วกัน และเรียกให้คนอื่นยกหมดแก้วด้วย
เราทั้งดื่มและร้องเพลงไปได้สักพัก ผมเหลือบดูนาฬิกาแล้ว เป็นเวลาเกือบ 5 ทุ่ม ผมเลยเสนอกับทุกคนว่า มีใครสนใจจะไปดื่มกันต่อที่ริมชายหาดบางแสนไหม บรรยากาศดีมาก ไปร้องเพลงที่นั่นน่าจะสนุก พวกลูกน้องพี่โอ๊คทุกคนไปหมด เว้นแต่พี่เอฟ และพ่อกับแม่ผมที่ขอตัว เพราะว่าพรุ่งนี้ผมนัดกับพ่อแม่และทางบ้านว่าจะไปเที่ยวเกาะล้านกัน ส่วนพวกพี่โอ๊คต้องไปทำงานต่อที่จังหวัดจันทบุรี เลยไม่ได้ไปเกาะล้านกับพวกผม ผมเลยหันไปถามพี่กรณ์ กับ ต้ง
“ พี่กรณ์ กับต้งจะค้างคืนที่นี่ไหมครับ เดี๋ยวอี้จะจัดที่นอนให้ แล้วพรุ่งนี้จะกลับกี่โมง อี้จะได้ปลุกครับ “
“ พี่คงค้างแหละครับ เริ่มเมาแล้วไม่อยากขับรถกลับ มันอันตราย ส่วนพรุ่งนี้ ถ้าอี้ไม่ว่า พี่ขอไปเกาะล้านด้วยคนได้ไหมครับ “พี่กรณ์พูด
“ ต้งก้อขอค้างคืนด้วย และไปเกาะล้านด้วยคนน่ะ ช่วงนี้งานไม่ค่อยเยอะ น่ะๆๆ ไม่ได้ไปเที่ยวเกาะนานแล้ว “ ต้งพูดเสริม
“ ได้ๆๆ แต่จะเอาเสื้อผ้าที่ไหนใส่อ่ะ เอางี้ คืนนี้ใส่เสื้อผ้าของพี่เอฟไปก่อน แล้ววันพรุ่งนี้ค่อยไปเลือกซื้อที่ห้างด้วยกันน่ะครับ แล้ว ป๊อบ กับดิวล่ะ จะค้างรึป่าว ถ้าจะค้าง เดี๋ยวเราพาไปหาโรงแรมแถวนี้นอน โรงแรมไม่หรูหราน่ะ แต่พอนอนได้ ว่างัย “ ผมถามไอ้ดิวกับป๊อบไป ใจจริงๆน่ะผมไม่อยากให้ไอ้ดิวอยู่เท่าไหร่ กลัวมันก่อเรื่องอีก ส่วนป๊อบ เค้าก้อน่ารักดี อยู่ได้ไม่มีอะไรแต่ถ้าชวนป๊อบก้อต้องชวนดิวด้วย
“ อ้าว ทำไมไม่ให้นอนด้วยกันซะที่นี่เลยล่ะ ไม่อยากนอนโรงแรมอ่ะ กลัวผี นอนเบียดๆกันก้อได้ เรานอนได้ “ ป๊อบพูดขึ้นมา
“ ชั้นนอนโซฟาก้อได้ ไม่เรื่องมาก ตามแต่จะเมตตา” ไอ้ดิวมันแขวะผมมา
“ นี่ ใครจะให้นอนตรงโซฟาล่ะ มานอนห้องพี่กับน้องไอซ์ก้อได้ “ พี่อ้อเสนอขึ้น
“ พอเลยๆ พี่อ้อ น่าเกลียด เอางี้ นอนด้วยกันมันทุกคนนั้นแหละในห้องผม เบียดๆกันหน่อยแล้วกัน เดี๋ยวอี้ไปจัดการที่นอนก่อนน่ะครับ เสร็จแล้วค่อยไปดื่มกันต่อที่ทะเล “ พูดเสร็จผมก้อเดินขึ้นไปบนบ้าน โดยมีป๊อบเดินถือกระเป๋าตามผมมา เดินก้อไม่ตรง เซนิดๆ สงสัยเมา ดูจากกระเป๋าแล้วมี 2 ใน น่าจะเป็นของป๊อบ กับของไอ้ดิว อะไรจะเตรียมพร้อมขนาดนี้นี่
พอถึงห้องผมก้อจัดเตียง เอาหมอน เอาผ้าห่มออกมาวาง ห้องผมน่ะเนื้อที่ประมาณ 7 x 6 เมตร ก้อกว้างพอสมควร เตียงขนาด 6 ฟุต อยู่ริมห้องด้านในขวา ห้องน้ำอยู่ริมห้องด้านในซ้าย ตู้เสื้อผ้าอันใหญ่อยู่ริมนอกซ้าย ปกติห้องนี้ผมจะนอนคนเดียว แต่ถ้ามีเพื่อนมาก้อสามารถนอนได้หลายคน ผมเคยพาเพื่อนมานอนในห้องนี้ถึง 12 คน อัดๆ ยัดๆกันเข้าไปก้อนอนได้ครับ ตอนที่ผมกำลังเอาของออกมาจัดวาง ป๊อบก้อพุ่งเข้ามากอดผมจากทางด้านหลัง ผมก้อตกใจมากครับ
“ เฮ้ยยย ป๊อบทำอะไรอ่ะ ปล่อยเราน่ะ เมารึป่าวเนี่ยะ ! “ ผมตวาดป๊อบไป
“ ถึงป๊อบไม่เมา ป็อบก้ออยากทำอย่างนี้มานานแล้ว ป็อบชอบอี้น่ะครับ ไม่ว่าใครจะยุแยงยังไง ป็อบก้อชอบอี้จริงๆ “
:z13: :z13: :z13: :z13: :z13: :z13:
“ งั้นปล่อยอี้ก่อนได้ม่ะ เดี๋ยวคนอื่นมาเห็นเข้า ถ้าป๊อบชอบเราจริงๆ ก้อต้องเชื่อเรา “ ผมพยายามพูดให้ป๊อบปล่อยผม
“ อ่ะ ป๊อบปล่อยก้อได้ แต่อย่าโกรธป๊อบน่ะ ป๊อบทำไปเพราะชอบอี้จริงๆ “
“ อย่าเพิ่งพูดเลยดีกว่า เรารีบไปกันเหอะ พวกเค้ารออยู่ข้างล่าง แล้วขอร้องเลยน่ะ ถ้าชอบอี้จริงๆ อย่าทำอย่างนี้อีก ไม่งั้นอี้จะไม่คุยด้วย “
“ ทีไอ้ดิวมันยังทำมากกว่านี้เลย ทำไมอี้ถึงได้ยอมมันล่ะ “ ป๊อบแย้งผมขึ้นมา
-
:z3: :beat: :serius2: :beat: :z3: :t3: :z3: :beat: :serius2: :beat: :z3: :t3: :t3:
:z2: :z3: :z2: :z3: :z2: :z3: :z2: :z3: :z2: :z3:
“ ทำอะไร ไหนเล่ามาให้ฟังสิว่า ดิวเค้าพูดว่าเค้าทำอะไรเรา “ ผมเริ่มโมโหแล้ว
“ ก้อกอด จูบ หอมอ่ะ มันบอกว่าไม่เห็นอี้ขัดขืนมันเลย อี้ชอบมันใช่มั้ย?? “ ป๊อบพูดออกมาอาการเหมือนคนน้อยใจ
“ ถ้าป๊อบคิดว่าเรายอมดิวล่ะก้อ คงไม่มีอะไรต้องคุยกันอีกแล้ว เราจะไม่แก้ตัวอะไรทั้งนั้น “ พูดเสร็จผมจะเดินออกจากห้องแต่ป๊อบดึงไว้
“ ไม่น่ะครับ ไม่เอา เอาเป็นว่าป๊อบไม่สนใจอะไรทั้งนั้น เราเป็นเหมือนเดิมน่ะ “
“ ก้อได้ แต่ห้ามพูดเรื่องนี้กับใครน่ะ เดี๋ยวเราคงต้องไปเคลียร์กับไอ้ตัวเจ้าปัญหาหน่อยแล้ว “ ผมพูดเสร็จก้อเดินออกจากห้องแล้ว ไปสมทบกับทุกคนที่รออยู่ข้างล่าง ก่อนไปแม่บอกให้ทุกคนระวังตัว อย่าไปเกะกะระรานใคร ถ้ามีใครหาเรื่องก้อให้เลี่ยง พวกเราทุกคนรับคำแล้วก้อออกเดินทางกัน ผมเดินไปบอกพี่กรณ์ว่าผมจะนั่งรถไปกับไอ้ดิว มีเรื่องอะไรต้องเคลียร์กับมันหน่อย พี่กรณ์ทำท่าเป็นห่วงผม แต่ผมบอกว่าคราวนี้ มันต้องคุยให้รู้เรื่องขั้นเด็ดขาด
“ ดิว เรานั่งรถไปด้วยน่ะ มีเรื่องจะคุยด้วย ส่วนป๊อบ นายไปนั่งกับพี่กรณ์แล้วกัน “ พี่บอกไอ้ดิวไป ส่วนป๊อบก้อเดินไปขึ้นรถพี่กรณ์
“ ว๊าว ว๊าววว ฝนตกแน่ๆเลยอี้มานั่งกับดิว ทนคิดถึงไม่ไหวเหรอครับ “ ไอ้ดิวแซวผม
“ อย่าพูดมาก เข้าไปคุยกันข้างในดีกว่า เรื่องนี้มันเป็นเรื่องระหว่างเรา 2 คน “ ผมพูดด้วยน้ำเสียงราบเรียบ จนไอ้ดิวเองคงตกใจ จากนนั้นเราขับรถตามพวกที่นำไปก่อนแล้ว ที่ที่เราจะไปคือชายหาดบางแสน ระหว่างทาง ผมก้อเริ่มเปิดประเด็น
“ ดิว นายบอกได้ไหมว่า นายต้องการอะไรจากชั้น ทำไมนายต้องคอยแกล้ง คอยหาเรื่องชั้นตลอดเวลา ชั้นไปทำอะไรให้นายนักหนา บอกชั้นหน่อยได้ไหม แล้วทำยังไงนายจะเลิกแกล้งชั้น ต้องให้ชั้นทำยังไง ถ้าสิ่งนั้นมันจะทำให้นายเลิกยุ่งกับชั้น และไม่เหนือบ่ากว่าแรง ชั้นจะยอมทำทุกอย่าง และอีกอย่างนึง ทำไม ทั้งที่นายก้อรู้ว่าเวลาที่นายแกล้งหรือลวนลามชั้น ชั้นจะขัดขืนดิ้นรน แต่ทำไมนายต้องบอกคนอื่นด้วยว่าชั้นสมยอม ชั้นต้องทำยังกับนายดีฮ่ะ ! นายถึงจะออกไปจากชีวิตชั้น “ ผมพูดด้วยน้ำเสียงจริงจัง จากนั้นไอ้ดิวมันก้อจอดรถลงข้างทาง แล้วหันหน้ามาคุยกับผม
“ นายอยากรู้จริงๆใช่ไหม ได้ ชั้นจะบอก ตอนแรกชั้นนึกหมั่นไส้นาย ที่นายปากดี จองหอง จากนั้น ชั้นก้อหมั่นไส้นายอีก ที่ดูเหมือนใครหลายๆคนจะชอบนาย ทั้งๆที่นายก้อเป็นผู้ชายเหมือนกับพวกนั้น ชั้นอยากรู้ว่านายมีอะไรดี และหลังจากนั้น ชั้นก้อรู้สึกว่านายมันน่าค้นหา น่าเอาชนะ เวลาที่ชั้นได้แกล้งนาย ได้ทำให้นายอาย หรือเสียใจน่ะ มันคือความสุขอย่างนึงของชั้นเลยล่ะ และรู้ไหมที่ชั้นเคยบอกว่าชั้นชอบนาย ชั้นอยากจะบอกว่าชั้นชอบที่จะให้นายไม่มีความสุขมากกว่า นายอาจจะว่าชั้นโรคจิต ชั้นก้อไม่สนใจหรอก ช่วยไม่ได้ ใครบอกให้นายตกมาอยู่ในวังวนชั้นทำไม ฮ่าๆๆๆๆ “ และแล้วผมก้อได้รู้ความรู้สึกอันเลวร้ายของไอ้ดิว ผมไม่เคยนึกว่าจะเจอคนแบบนี้
“ ชั้นจะไม่ว่าอะไรนายในสิ่งที่ผ่านๆมา ถือว่าเป็นเวรกรรมแต่ชาติที่แล้ว แต่ชั้นอยากรู้ว่า ชั้นจะต้องทำยังไงนายถึงจะไปจากชีวิตชั้นสักที ขนาดวันนี้ ชั้นมามีความสุขกับเพื่อนๆ กับครอบคัว นายยังตามมาราวีชั้น นายต้องการอะไร บอกมาสิ “ ผมพยายามพูดด้วยน้ำเสียงปกติ ทั้งที่ในใจผม โกรธมันมากกกกกก
“ ไม่ต้องทำอะไร จำได้ไหม ที่ชั้นบอกให้นายพูดดีๆกับชั้น หรือทำดีๆกับชั้น เหมือนที่นายทำกับคนอื่น มันไม่เห็นจะยากตรงไหน แค่นี้ชั้นก้อพอใจแล้ว และอาจจะเลิกยุ่งกับนายเมื่อชั้นเบื่อที่จะแกล้งนายแล้วก้อได้ “
“ นายแกล้งชั้น ทำให้ชั้นเจ็บและอาย นายจะไม่ให้ชั้นตอบโต้เลยเหรอ ถ้านายพูดดีๆ ทำดีๆกับชั้นก่อน ชั้นอาจจะทำดีกับนายแบบที่ออกมาจากความรู้สึกข้างใน ไม่ใช่ทำดีกับนาย เพราะนายมาออกคำสั่ง “ ผมเริ่มเก็บอารมณ์ไม่อยู่แล้วด่าใส่ไอ้ดิวเสียงดัง
“ ไม่มีข้อแม้อะไรทั้งนั้น ถ้านายทำไม่ได้ นายก้ออย่าหวังเลยว่า ต่อจากนี้ไป ชีวิตนายจะปกติเหมือนเดิม ชั้นจะทำทุกอย่างให้นายไม่มีความสุข แม่ว่านั่นจะเป็นสิ่งที่ไม่ถูกต้องก้อตาม ชั้นไม่ได้ขู่น่ะ ชั้นเอาจริง “ ไอ้ดิวพูดน้ำเสียงจริงจัง ซ้ำยังมาบีบมือผมอีก
“ นายนี่มันโรคจิตจริงๆเลย ทำไม ที่บ้านไม่มีใครรักรึไง เอ๊ะ หรือว่าเป็นลูกชังของที่บ้าน มิน่าล่ะถึงได้มาระบายกับคนอื่น นายนี่มันน่าสมเพชจริงๆเลยน่ะ เอาไหมชั้นแนะนำให้รู้จักกับจิตแพทย์เก่ง นายอาจจะหายได้ ฮ่าๆๆ “ ผมพูดจี้ใจดำไอ้ดิวไป พร้อมกับหัวเราะ แล้วผมก้อสะบัดมือผมออกจากการบีบของไอ้ดิว
“ ชั้นคนเดียวที่สามารถหัวเราะเยาะคนอื่นได้ ไม่ใช่ให้ไอ้คนวิปริตผิดเพศอย่างนาย มาหัวเราะเยาะชั้น “
ผลั๊วะ ! เสียงผมตบหน้าไอ้ดิว “ นายดูถูกว่าชั้นวิปริตผิดเพศ แล้วดูที่ตัวนายสิ ชั้นน่ะก้อแค่เกิดมาแล้วรักเพศเดียวกัน ชั้นไม่ได้ไปทำร้ายใคร ไม่ได้ไปทำให้ใครเสียใจ และก้อไม่ทำให้พ่อแม่ชั้นเสียใจด้วย แต่นายสิ มันแย่ยิ่งกว่าพวกเกย์ กระเทยโรคจิตเป็นไหนๆ ชั้นขยะแขยงนายมาก ถ้าพ่อแม่นายรู้ว่าลูกชายตัวเองเป็นคนเลวโรคจิต ชอบรังแกคนที่อ่อนแอกว่าอย่างนี้ล่ะก้อ คงภูมิใจแย่เลยล่ะสิ “
“ นายกล้ามากน่ะ ฮึ่ย !!!! “ สิ้นเสียงนั้น ไอ้ดิวก้อพุ่งตัวมาหาผม จับแขนทั้งสองข้างของผมขึงออก แล้วระดมจูบมาทั่วทั้งหน้า และคอของผม ผมทั้งดิ้น ทั้งด่า พยายามจะกัดมันด้วย มันเหมือนรู้ครับบิดตัวหนีผมตลอด จากนั้นมันก้อจับมือผมรวบไว้ด้วยมือมันข้างเดียว แล้วเอามืออีกข้างมาบีบปากผม
“ ขอโทษชั้นก่อน แล้วชั้นจะปล่อยนาย “ ไอ้ดิวมันพูดกับผม
“ ไม่มีทาง ชั้นไม่ได้ทำอะไรผิด “ ผมตะโกนออกไปอยากยากลำบาก เพราะไอ้ดิวบีบปากผมอยู่
จากนั้นมันก้อเข้ามาจูบปากผมอีก ผมทั้งดิ้น ทั้งสะบัด แต่ไม่สู้แรงมันเลย จากนั้นไม่นาน เหมือนมีคนมาเปิดประตูด้านที่ไอ้ดิวนั่ง แล้วกระชากมันออกไป แล้วก้อชกมันไปทีนึง ตอนนั้นผมตกใจเลยไม่ทันมองว่าใครกระชากไอ้ดิวออกไป จากนั้นก้อมีคนมาเปิดประตูฝั่งผมออก ต้งนั่นเอง เค้าคงตามหาผมกับไอ้ดิวที่หายกันมานาน จากนั้นพอผมได้สติ ก้อออกไปดู ที่ตอนนี้ ไอ้ดิวกับพี่กรณ์กำลังซัดกันอย่างเมามันส์ ผมเลยวิ่งออกจากรถไปห้าม ผมวิ่งไปดึงตัวพี่กรณ์ออกมา ส่วนต้งก้อวิ่งมาดึงไอ้ดิวออกไป
“ ชั้นบอกแกแล้วใช่ไหมว่า ถ้าแกทำอะไรอี้อีก ชั้นไม่เอาแกไว้แน่ “ พี่กรณ์ตะโกนเสียงดังใส่ไอ้ดิว
“ แล้วแกมายุ่งอะไรด้วย เค้าเป็นอะไรกับนาย อย่าบอกน่ะว่า ได้เสียกันแล้ว โหๆๆ ทีกับชั้นล่ะทำขืนขัน นายคงลีลาดีสิน่ะ สนใจจะมาลองกับชั้นไหมล่ะ รับรองไอ้กรณ์เทียบไม่ติดหรอก ฮ่าๆๆๆ “
“ แกดูถูกชั้นได้ แต่แกอย่าไปว่าอี้ เค้าไม่ได้มีนิสัยเลวๆอย่างแกหรอก “ พี่กรณ์ด่ากลับไป
“ แตะต้องไม่ได้เลยน่ะ ทำไม ชั้นมันเลวยังไง ก้อแค่...... “
“ แก๊ๆๆๆๆๆ “ แล้วพี่กรณ์ก้อฮึดฮัดจะเข้าไปซัดไอ้ดิวอีก ผมต้องทั้งรั้ง ทั้งลากออกมาจากตรงนั้น
“ พี่กรณ์ เราไปกันเถอะ อย่าไปยุ่งกับคนเลวๆอย่างนั้นเลย เรามันสูงส่งกว่าเค้าเยอะ “ ผมพูดเสร็จก้อเดินจูงมือพาพี่กรณ์ไปที่รถ
:jul1: :jul1: :jul1: :jul1: :jul1: :jul1: :jul1: :jul1:
-
:laugh3: 5555
เต็มที่เลยน้องพี่อ่านไม่ทันแล้ว
เอาให้จบครับ เอาให้จบ :3123: +1 fou u
-
:man1: :man1: :man1: :L3: :L3: :L3:
ยังไม่จบง่ายๆหรอกครับ
นี่ยังไม่ได้เสี้ยวนึงที่ผมลงอีกเว็ปนึงเลย :pig4:
ยังไงมาอ่านต่อเรื่อยๆน่ะครับ
ขอบคุณน่ะครับที่เป็นกำลังใจให้ผม :call: :call:
-
:serius2: o13 :serius2: o13 :serius2: o13 :serius2: o13
o13 :serius2: o13 :serius2: o13 :serius2: o13 :serius2:
“ แกดูถูกชั้นได้ แต่แกอย่าไปว่าอี้ เค้าไม่ได้มีนิสัยเลวๆอย่างแกหรอก “ พี่กรณ์ด่ากลับไป
“ แตะต้องไม่ได้เลยน่ะ ทำไม ชั้นมันเลวยังไง ก้อแค่...... “
“ แก๊ๆๆๆๆๆ “ แล้วพี่กรณ์ก้อฮึดฮัดจะเข้าไปซัดไอ้ดิวอีก ผมต้องทั้งรั้ง ทั้งลากออกมาจากตรงนั้น
“ พี่กรณ์ เราไปกันเถอะ อย่าไปยุ่งกับคนเลวๆอย่างนั้นเลย เรามันสูงส่งกว่าเค้าเยอะ “ ผมพูดเสร็จก้อเดินจูงมือพาพี่กรณ์ไปที่รถ
“ ทำไมอี้ต้องมาเจอะ มาเจอคนเลวๆอย่างเค้าด้วย อี้ไปทำอะไรให้เค้านักหนา อี้พยายามพูดดีๆกับเค้าแล้วน่ะ “ ผมโพร่งออกไป ด้วยการเก็บอารมณ์ไม่ไหว ขณะที่เราขับรถมาเพื่อจะไปที่ชายหาด
“ พี่ถึงบอกให้อี้อยู่ห่างมันไว้ไง ไอ้นี่มันบ้า ยิ่งมันรู้ว่าพี่ชอบใคร หรืออะไรที่เป็นของรักของพี่ มันจะชอบมาแย่งไปทุกอย่าง แม้กระทั่ง...”
พี่กรณ์ไม่พูดต่อ แต่จอดรถแล้วฟุบหน้าลงกับพวงมาลัย
“ พี่กรณ์มีอะไรเล่าให้อี้ฟังได้ไหมครับ ระบายมากับอี้ได้ พี่ไว้ใจอี้ได้น่ะครับ “ ผมพยายามปลอบพี่กรณ์
“ เอาไว้พี่พร้อม พี่จะบอกอี้น่ะครับ พี่ว่าตอนนี้เราไปสมทบกับพวกนั้นดีกว่า เดี๋ยวเค้าสงสัยกัน มันจะไม่สนุกเอา ขอบใจอี้น่ะครับ ที่พยายามจะปลอบพี่ พี่ซาบซึ้งมากครับ “ พูดเสร็จแล้วพี่กรณ์ก้อจับมือผมขึ้นไปจูบ ผมเขินมากครับเลยดึงมือกลับ
“ ไปกันเหอะ อี้หิวเหล้ามากๆ จะลงแดงแล้วววว “ พูดเสร็จพี่กรณ์ก้อออกรถแล้วมุ่งหน้าไปยังชายหาดที่ตอนนี้ทุกคนคงรอพวกเราอยู่
จากนั้นไม่นาน เราก้อถึงชายหาดตอนนี้ทุกคนเริ่มดื่มกันอย่างหนักหน่วง ไม่รู้ว่าอดอยากเหล้ามาจากไหน ชนกันใหญ่เลย ผมก้อเนียนเข้าไปร่วมวง ทำเป็นเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น และก้อไม่มีใครสงสัย หรือถามอะไรด้วย เหล้าคงทำให้พวกนี้สมองเสื่อมชั่วขณะ ดื่มเลห้ากันไป เล่นกีตาร์ด้วย ร้องเพลงด้วย สนุกดีเหมือนกันน่ะครับ ผมโดนชมหมดแก้วบ่อยมาก เพราะว่ามาช้า เอิ๊กๆ ผมสนุกสนานมาก จนไม่สังเกตว่าไอ้ดิวกับต้งมาตอนไหน จะมาตอนไหนก้อช่าง รู้แต่ว่าตอนนี้ผมเกลียดมันมาก ไม่อยากเจอ ไม่อยากอยู่ใกล้
นั่งดื่มกันไปสักพัก ผมก้อเริ่มรู้สึกตัวว่าเมา พี่กรณ์ก้อใช่ย่อย ดันไปปากดีท้าดื่มกับ เพื่อนชาวจีนของผม พวกนี้มันคอแป๊บหุ้มด้วยคอนกรีต ผมเตือนแล้วก้อไม่ฟัง เลยเมาตามระเบียบ แล้วใครจะขับรถเนี่ยะ ??? ผมขับได้แต่ไม่ค่อยแข็ง ยิ่งเมาๆอยู่จะเป็นยังไงอ่ะ จากนั้นผมก้อขอตัวทุกคนออกไปเดินเล่นแก้เมาซะหน่อย ไม่ไหวๆ นั่งต่อมีอ้วกแน่ครับ ตอนแรกๆพวกนี้ก้อไม่ยอม แต่ผมบอกว่า ไม่เดินไปเฉยๆ จะซื้อเหล้าและของกินมาฝากด้วย พวกนั้นเลยปล่อยผมมา
จากนั้นผมก้อเดินเรื่อยเปื่อยตามชายหาด ซึ่งตอนนั้นผมเวลาว่า น่าจะซัก ตี 1 กว่าๆแล้ว แต่ยังมีคนนั่งดื่มเหล้า หรือ จู๋จี๋ กันที่ชายหาดประปราย ผมก้อเดินเล่น พรางคิดอะไรของผมไปเรื่อยเปื่อย จับนั่นนี่นู้นมาคิดปนกันไปมา ตามประสาคนเมา( นิดๆ ) ผมเดินไปสักพักเริ่มรู้สึกเหมือนคนเดินตามเลยหันกลับไปมอง เป็นต้งนั่นเองครับ เค้าเดินตามผมมาตอนไหนไม่ยักรู้ สงสัยผมคงเมาจริงๆ
“ อ้าว ไมไม่กินเหล้ากับพวกนั้นล่ะ หรือว่าอยากมาเดินเล่นแก้เมาเหมือนเรา ดีๆจะได้มีเพื่อน “ ผมพูดออกไป
“ อืม อยากมาเดินเล่นกับอี้มากกว่า อีกอย่างถ้ากินหนักกว่านี้ กลัวจะไม่ไหว กลัวจะเมาจนพูดไม่รู้เรื่อง “ ต้งตอบผม ตอนนี้ผมก้อหยุดเดิน แล้วนั่งลงตรงชายหาด มองดูดาวบนท้องฟ้า คืนนี้ไม่ค่อยมีดาวเท่าไหร่ เอ๊ะ หรือว่ามี ผมคงไม่เมาจนหูตาลายหรอก
“ อี้ครับ ยังจำสัญญาของต้งได้ไหม “ ต้งพูดพร้อมกับนั่งลงข้างๆผม
“ สัญญาอะไรอ่ะ เราไปสัญญากับต้งตอนไหนเหรอ ไม่เห็นรู้เรื่อง “ ผมตอบกลับไปด้วยอาการงงเล็กน้อย
“ อ้าวววว อี้นี่ปลาทองจริงๆเลย ฮ่าๆๆๆ ก้อที่ต้งเคยขอไงว่า ถ้าอี้ไม่มีใครแล้ว อี้จะรับต้งไว้พิจารณา....เป็นแฟน ได้ไหมครับ ต้งกล้าบอกเลยว่า ต้งไม่เคยพูดอย่างนี้ หรือ รู้สึกอย่างนี้กับใคร รู้ไหมว่าต้งรวบรวมความกล้ามากแค่ไหน กว่าจะกล้าบอกอี้อย่างนี้ ถึงแม้ว่าเราจะเพิ่งรู้จักกันได้ไม่นาน แต่ต้งมั่นใจในความรู้สึกของตัวเอง ถึงแม้ว่าอี้จะมีใครอยู่แล้ว แต่ต้งคิดว่า วันนึงต้องเป็นวันของต้งบ้าง “ ต้งพูดความในใจออกมา เล่นเอาซะผมอึ้งกิมกี่ไปเลยครับ แถวยังมาจับมือผมอีก นี่ถ้าคนอื่นเห็นจะหาว่าเราจู๋จี๋กันรึป่าว
“ เอ่อออ โทษทีน่ะ อี้ลืมอ่ะ อี้ไม่คิดว่าต้งจะจริงจัง อีกอย่าง อี้มีอะไรให้คิดเยอะแยะในหัวอ่ะ “ ผมตอบแก้เขินไป
“ ไม่เป็นไรครับ แต่ต้งแค่อยากรู้ว่า ต้งพอจะมีสิทธิ์บ้างไหมครับ ต้งบอกได้เลยว่าต้งจริงจัง และจริงใจกับอี้เสมอ อี้เป็นคนแรกที่ต้งรู้สึกอย่างนี้ด้วย จะว่าอะไรไหมถ้าต้งจะขอคำตอบวันนี้ “ ต้งรวบรัดผม
“ อืมมมม ถ้าต้งยืนยัน และ จริงจัง อี้ให้สัญญาว่า ถ้าอี้ไม่มีใครแล้ว ต้งจะเป็นคนแรกที่อี้จะ เอ่ออออ พิจารณา แต่ต้งต้องพยายามหนักหน่อยน่ะ เพราะว่าอี้ จีบยาก เรื่องมาก เอาแต่ใจตัวเองสุดๆ และไม่ยอมใคร แค่นี้รับได้ไหม “ ผมถามย้อนกลับไป
“ แค่นี้เองเหรอ ต้งนึกว่าจะมากกว่านี้ซะอีก ต่อให้มากกว่านี้ ต้งก้อยอม ถ้ามันทำให้ต้งได้....” พูดเสร็จต้งก้อเอานิ้วมาจิ้มที่หน้าอกข้างซ้ายของผม บ้าไปแล้วๆๆ ผมอายมาก รู้สึกว่าตัวเองหน้าแดง เลยก้มหน้าแล้วเอามือผลักต้งออก แป่ววววว วางมาดแมนมาตลอด เจอหนุ่มหล่อในฝันมาขอความรักอย่างนี้ แอ๊บไม่อยู่เลย ทำไงได้ คนมันเขินนี่นา
“ สัญญาน่ะครับ สัญญา “ ต้งพูดเสร็จพรางยกนิ้วก้อยขึ้น แล้วยื่นมาที่ผม
“ ได้ครับ อี้ให้สัญญา “ แล้วผมก้อยกนิ้วก้อยผมขึ้นไปเกี่ยวกับนิ้วก้อยต้ง
------------------ จบตอนที่ 7 -------------------------
-
สุดยอด ลงตอนแรก 15-02-09 ตอน หกโมงเย็น ลงถึง เที่ยงคืนกว่า ๆ
ลงต่อ 16-02-09 ตั้งแต่ตีกห้ากว่า เนื้อ ๆ เน้น ๆ สะใจมากมา
แต่ว่า อย่า ขาด ๆ หาย ๆ นะทยอย มาลง ก็ได้ ชอบอ่ะ
-
:call: :call: :call: :call: :call:
:call: :call: :call: :call: :call:
:call: :call: :call: :call: :call:
ขอโทษด้วยน่ะครับ
ผมลงเรื่องผิด สับสนตอนนิดหร่อย
เดี๋ยวผมขอเช็คอีกทีแล้วจะลงให้ใหม่น่ะครับ
ขออภัยๆ
-
คือตอนสุดท้ายที่ลงต้องเขียนตอนจบว่า
จบตอนที่ 8 ไม่ใช่ จบตอนที่ 7 น่ะครับ
ผมเบลอเล็กน้อยไม่ว่ากันน่ะครับ :z13: :z13:
:3123: :3123: :3123: :3123: :3123: :3123: :3123: :3123: :3123: :3123:
-
:m16: :oo1: :m16: :oo1: :m16: :oo1: :m16: :oo1:
o22 o22 o22 o22 o22 o22 o22 o22 o22 o22
บทที่ 9 สงคราม บทที่ 1 ( The War Part 1 )
จากนั้นเราก้อเดินออกจากตรงนั้นเพื่อกลับไปหาพวกนั้น ระหว่างทางผมก้อแวะซื้อเหล้าไปด้วย ด้วยโดนรุมสกัมถ้าผมไม่มีอะไรติดไม้ติดมือกลับไปด้วย ร้านที่ผมซื้อเป็นร้านค้าธรรมดาครับ เค้าเปิดแง้มๆไว้ให้คนมาเรียกและซื้อของ ผมซื้อเหล้าไปอีกสามขวด ขนมอีกสิบกว่าห่อ ลูกชิ้นทอดอีกเพรียบ กินกันให้พอ ไม่พอผมจะมาซื้อให้อีก แต่ของทั้งหมดนี้ ต้งจ่ายหมดเลยครับ ไม่ยอมให้ผมจ่ายอีกตามเคย
“ นี่ต้งไม่ให้อี้จ่ายซักอย่างเลยเหรอ จำได้ว่าไม่เคยจ่ายอะไรให้ต้งเลย “ ผมพูดขึ้น
“ ไม่เป็นไรครับ ถือเป็นการเลี้ยงฉลอง ที่อี้ให้โอกาสรับต้งไว้พิจารณา “
“ นี่ๆๆ ยังไม่ได้ให้ตอนนี้ อี้บอกว่า เมื่อถึงเวลานั้น อี้จะรับต้งไว้พิจารณา ต้งนี่มั่วจริงๆเลย “
“ มันก้อเหมือนๆกันนั่นแหละครับ เอาน่า จากนี้ไปน่ะ ต้งจะดูแลอี้เอง ไม่ให้อี้ลำบาก “
“ โหๆๆๆ ถ้าต้งทำอย่างนี้ อี้ก้อเคยตัวเดะ ไม่เอาอ่ะ เดี๋ยวอี้เสียคน “
“ ไม่เป็นไรครับ ก้อแค่อยากให้อี้รู้ว่า ต้งจริงจัง และจริงใจแค่ไหน ต้งจะใช้เวลาเป็นเครื่องพิสูจน์ “ ต้งพูดพรางเอามาจับแก้มผม
“ โอ๊ยๆๆ ไม่คุยด้วยแล้ว เขิลน่ะ รู้ไหมเนี่ยะ ไปกันเหอะ เดี๋ยวพวกนั้นจะลงแดงเอา “ พูดเสร็จผมก้อเดินนำออกมาจากร้าน พยายามเดินเร็วๆ ไม่ให้ต้งรู้ว่าผมเขิลลลลล จนหน้าแดงไปหมดแล้ว
พอเราเดินมาถึงตรงที่เราดื่มกัน พวกนั้นก้อยังดื่มกันต่ออย่างสนุกสนาน ร้องเพลงเสียงดังเชียว พอพวกนั้นเห็นพวกผมถือของมา ก้อรีบวิ่งเข้ามาช่วยถือ แถวไอ้แมนลูกน้องพี่โอ๊คยังมาหอมแก้มผมอีก บอกว่าเป็นรางวัล ผมเลยเตะมันไปสองที บอกมันว่า นี่ก้อคือรางวัลของมันเหมือนกัน ทั้งวงฮากันใหญ่
พวกเราดื่มอีกสักพัก ผมสังเกตเห็น ป็อบน็อคหลับสลบไสลไปแล้วครับ พี่กรณ์ก้อนั่งโงนเงนเหมือนจะไม่ไหว ผู้หญิงที่มาด้วยก้อโบกมือ บ๊าย บายกันหมดแล้ว แต่เหล้ายังเหลืออีก 2 ขวด พวกที่ยังไม่น็อคบอกว่า ไม่หมด ไม่กลับ ดี เจริญกันทุกคน ผมก้อไม่ถอยครับ เมือ่กี้ตอนไปเดินเล่นอ่ะ พอต้งมาพูดแบบนั้นผมก้อเลยเขิน พาลสร่างเมาไปซะงั้น กลับมารอบนี้เลยเริ่มใหม่ แต่ต้งบอกว่าไม่ดื่มแล้ว เดี๋ยวขับรถกลับบ้านไม่ไหว เพราะดูท่าพี่กรณ์คงจะขับไม่ไหว ดีเหมือนกัน จะได้มีคนดูแล ส่วนไอ้ดิว มันชนแก้วกันใหญ่เลย กับเพื่อนชาวจีนของผม ดูเหมือนมันไม่เมาเลย คอมันทำด้วยอะไรเนี่ยะ ชงก้อหนาแต่ทำไมไม่เมาน่ะ ช่างมันเถอะ
นั่งดื่มไปเรื่อยๆ จนเหล้าที่เหลือจะหมดแล้ว ผมเองก้อเริ่มรู้สึกตัวว่าเมาเหมือนกัน และคนอื่นๆก้อดูท่าจะไม่ไหวแล้ว พี่อ้อพี่สาวผม วิ่งไปอ้วกตอนไหนไม่รู้ จากนั้นพอเหล้าหมด ผมก้อชวนทุกคนกลับ กว่าทุกคนจะขึ้นรถได้ เล่นเอาลำบากพอดูครับ เพราะว่าคนที่ไม่เมาต้องมาลาก พยุงคนที่เมาให้ขึ้นรถ พี่กรณ์เมาไม่ได้สติ ผมเลยแบกแกมาไว้ที่เบาะหลังรถแก ป๊อบก้อโดนลากให้ไปนั่งในรถไอ้ดิว ส่วนคนอื่นๆ ไปนั่งที่รถตู้ที่พี่โอ๊คขับมา
จากนั้นพวกผมก้อขับรถกลับมาถึงบ้าน แล้วก้อต้องลากคนอื่นๆที่เมามายไม่ได้สติออกมาจากรถอีก พอดีบ้านผมมีว่างอีกห้องนึง เลยให้ลูกน้องพี่โอ๊คนอนห้องนั้น 5 คน ที่เหลือก้อนอนตรงห้องโถงโดยที่แม่ผมได้เตรียมเครื่องนอนไว้ให้แล้ว แล้วผมก้อต้องลากป๊อบ กับพี่กรณ์มาที่ห้องผม โดยผมให้ป๊อบ พี่กรณ์ และไอ้ดิวนอนบนเตียง ส่วนผมกับต้งนอนข้างล่าง ( อย่าคิดลึกน่ะครับ ) พอจัดการพวกที่เมาเสร็จเรียบร้อยแล้ว ผมก้อให้ต้งไปอาบน้ำ ส่วนผมก้อเตรียมชุดนอนไว้ให้ต้ง พอต้งขึ้นมาผมก้อลงไปอาบต่อ ตอนนั้นผมไม่เห็นไอ้ดิว ไม่รู้ว่ามันหายไปไหน แต่ก้อไม่ได้สนใจ ลงมาอาบน้ำต่อ พอผมอาบน้ำเสร็จ จะออกมาจากห้องน้ำ ก้อมีคนดันประตูห้องน้ำเข้ามา แล้วมันก้อแทรกตัวมันเองเข้ามาในห้องน้ำ ผมเองก้อตกใจ คนๆนั้นก้อไม่ใช่ใคร เป็นไอ้ดิวนั่นเอง
“ เข้ามาทำไม ออกไปน่ะ เราจะขึ้นไปเปลี่ยนเสื้อผ้า “ ผมว่ามันไป
“ นี่นาย อย่ามาทำเป็นหวงตัวหน่อยเลย คิดว่าชั้นพิศวาสในตัวนายมากรึไง ชิส์ ก้อแค่.... “ มันพูดพรางหันมาทำหน้าเหยียดๆใส่ผม
:mc4: :mc4: :mc4: :mc4: :mc4: :mc4:
-
:L3: :L3: :L3: :L3: :L3: :haun4: :haun4: :haun4: :haun4: :haun4:
“ จะอะไรก้อช่าง นายไม่ได้อะไรก้อปล่อยเราออกไป นี่มันบ้านเราน่ะ อย่ามาทำอะไรบ้าๆที่นี่น่ะ “
“ คิดว่าชั้นจะให้มันจบง่ายๆเหรอ ถ้าชั้นไม่ได้อย่างที่ชั้นหวัง ชั้นก้อไม่เลิกหรอก “
“ แล้วนายต้องการอะไร ถ้าชั้นให้ได้ ชั้นจะให้นายทุกอย่าง “ ผมตวาดกลับไป
“ นายให้ชั้นได้อยู่แล้ว “ พูดจบมันก้อดึงผมเข้าไปจูบ ผมดิ้นแทบตาย แต่ก้อดิ้นไม่ได้มาก เพราะว่าทั้งเนื้อทั้งตัวผมมีแค่ผ้าเช็ดตัวผืนเดียวปกคลุมท่อนล่างอยู่ จนมือผมคว้าไปโดนขวดแชมพูผมเลยฟาดไปที่หัวมันหลายที จนมันผละออกจากตัวผม แล้วผมก้อใส่เข่ามันไปทีนึง จนไอ้ดิวมันล้มลงตัวงอเป็นกุ้งเลยครับ
“ นี่เป็นครั้งสุดท้าย ที่นายจะได้ล่วงเกินชั้นโดยที่ต่อไปนี้ ชั้นจะไม่ยอมให้นายทำอะไรเลวๆแบบนี้อีก ได้ง่ายๆ “ ผมขู่มัน แล้วผมก้อประสานกำปั้นทั้งสองข้างของผม ทุบไปที่หลังมันอย่างแรง จนมันล้มลงกับพื้นห้องน้ำ แล้วผมก้อรีบเดินออกจากห้องน้ำ แล้วขึ้นไปเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วรีบนอน ตอนนั้นต้งก้อถามผมว่าผมเป็นอะไร ผมบอกว่าไม่มีอะไร แล้วตอนนอนผมก้อนอนชิดเตียงด้านในส่วนต้ง
นอนริมด้านนอก แล้วบอกต้งว่า จะลุกไปไหนบอกด้วย จะพาไป ที่จริงผมรู้ว่าต้งไปเองได้ แต่ผมกลัวว่าตอนที่ต้งลุกไปแล้วเดี๋ยวไอ้ดิวจะมาแกล้งผมอีก ต้งก้อทำหน้างงๆ แต่ก้อรับปากผม จากนั้นผมก้อหลับไปด้วยความเหนื่อยล้า โดยไม่สนใจว่าไอ้ดิวมันจะขึ้นมาตอนไหน
ผมหลับมาจนรุ่งเช้า รู้สึกเหมือนมีใครมากอดผมจากด้านหลัง เลยพยายามดิ้นออกจากวงแขนนั้น แต่ยิ่งดิ้นเหมือนยิ่งแน่น ผมเลยหันหน้าไปนิดนึงเพื่อนมองว่าเป็นใคร ต้งนั่นเองครับที่มากอดผม ใช่สิเมื่อคืนเค้านอนข้างๆผมนี่ แต่ไม่นึกว่าเค้าจะมากอดผม
“ ดิ้นทำไมล่ะครับ เห็นนอนนิ่งๆมาทั้งคืน นึกว่าชอบซะอีก “ ต้งพูดขึ้นมา
“ อารายยยย อย่ามาๆ ปล่อยเลย เดี๋ยวคนอื่นเห็น ขี้เกียจอธิบาย “ ผมตอบกลับไป
“ อี้ก้อบอกไปดิ ว่าเราเป็นแฟนกัน ฮ่าๆๆ “
“ ถ้าไม่ปล่อย จะยกเลิกสัญญา เอาป่าว ??? “ พูดเสร็จต้วก้อปล่อยมือออกจากผม
“ แหมๆ แค่นี้ทำเป็นดุ ครับๆๆ อย่าเผลอแล้วกานนนน “
“ ทำไม จะทำไม อย่าคิดเลยน่ะ เดี๋ยวเหอะ “ ผมทำขู่ไป แต่ในใจนั้นว้าวุ่นมาก ไม่อยากปล่อยใจ ปล่อยตัวไปกว่านี้ เพราะตอนนั้นผมยังคงรักอ้วนแฟนผมอยู่อ่ะครับ ถ้าปล่อยไปมากกว่านี้ ผมจะกลายเป็นคนหลายใจ
“ ลุกเลย แล้วไปอาบน้ำ เดี๋ยวเตรียมของไปเกาะล้านกัน จะไปไหมเนี่ยะ “ ผมออกคำสั่งไป
“ ครับๆๆๆๆ ที่รัก ผมลุกแล้วครับ “ พูดเสร็จ ต้งก้อลุกขึ้น
“ อย่ามาพูดแบบนี้ ต้งนี่น่ะ เดี๋ยวเหอะ “ ผมพูดแบบงอนๆกลับไป
จากนั้นต้งก้อลุกไปอาบน้ำ ผมก้อเก็บที่นอน เอ๊ะ ทำไมบนเตียงมีแค่ ป๊อบกับพี่กรณ์ที่นอนอยู่ แล้วไอ้ดิวไปไหน ไม่น่ะๆ ขออย่าให้เป็นอย่างที่คิดเลย ผมกลัวว่ามันจะ.........
ผมพยายามไม่คิดมาก แล้วก้อปลุกป๊อบกับพี่กรณ์ที่หลับอยู่ให้ลุก แล้วบอกให้เตรียมตัวไปเกาะล้านกัน สองคนนี้ก้อ ลุกขึ้นมาแบบงงๆ ก้อใช่สิ ดื่มกันไปซะขนาดนั้น ผมน่าจะเอากล้องมาถ่ายรูปเวลาพวกเค้าเมาไว้ จะได้เอาไปประจาน อิอิอิ แล้วผมก้อไปปลุกพวกพี่โอ๊ค เพื่อให้พวกเค้าไปทำงานต่อที่จันทบุรี พวกนี้น่ะ ถ้าไม่ปลุก นอนขี้เซากันมากกกก
จากนั้นพอเตรียมตัวกันเสร็จแล้ว ผมอาบน้ำเรียบร้อยแล้ว พวกราก้อลงมาข้างล่างเพื่อทานอาหารเช้า ตอนลงมาที่โต๊ะอาหารหน้าบาน ผมก้อเห็นไอ้ดิว มันนั่งข้างๆพี่อ้อแล้ว ท่าทางสนิทกันมาก ป้อนข้าวป้อนน้ำกัน ผมไม่อยากจะคิดเลยว่าไอ้ดิวเมื่อคืนนี้มันนอนที่ไหน ผมไม่ใช่ว่าหึงน่ะ ถ้ามันชอบพี่สาวผมจริงๆ ผมก้อยินดี เพราะว่าพี่สาวผมโดนคนหลอกมาเยอะ อยากให้เจอคนที่รักเค้าจริงๆ แต่ถ้าไอ้ดิวมันทำเพราะว่าจะแกล้งผม เพื่อให้ผมเสียใจ ผมไม่ยอมแน่ๆ
-
:z2: :m15: :z2: :m15: :z2: :m15:
ผมก้อพยายามไม่คิดอะไร ทานข้าวเสร็จก้อไปเตรียมของช่วยแม่ วันนี้พวกเราทำอาหารไปทานกันบนเกาะ เป็นอาหารง่ายๆ เช่น หมูสามชั้นทอด ลากไก่งวง ต้มไก่งวง หมูย่าง น้ำพริกปลาร้า ( ที่เหลือจากเมื่อคืนนี้ ยังทานได้น่ะครับ น้ำพริกปลาร้า ถ้าเก็บดีๆ ทานได้เป็นเดือน ขอบอก ) ปกติพี่อ้อจะมาช่วยทำ แต่วันนี้พี่อ้อไม่มา มัวแต่นัวเนียไอ้ดิวอยู่ แหมมันน่านักน่ะ แล้วพอทุกคนทานเสร็จ พวกพี่โอ๊คก้อแยกย้ายไปทำงานกัน โดยที่พวกผมยังคงอยู่บ้านต่อเพื่อเตรียมของต่างๆ
พอเตรียมของเสร็จพวกเราก้อออกเดินทางไปเกาะล้าน โดยที่เราจะต้องไปที่พัทยาก่อนเพื่อที่จะไปท่าเรือเกาะล้านได้ ผมมากับพี่กรณ์ ต้ง และ ป๊อบ แต่ได้ดิวมากับพี่อ้อ และน้องไอซ์ ส่วนพ่อแม่ผมมากับพี่เอฟ และครอบครัว ระหว่างทางผมไม่สบายใจเลย เพราะว่าไอ้ดิวมันทำท่าเหมือนกับว่าชอบพี่อ้อมาก น้องไอซ์ก้อเป็นใจ เรียก พ่อดิวๆ โอ๊ยยยย จะทำไงดีเนี่ยะ
ระหว่างทางไปท่าเรือ พวกผมแวะให้พี่กรณ์และต้งซื้อเสื้อผ้า และของใช้ส่วนตัวบางอย่างที่ห้างแถวๆนั้น พอซื้อกันเสร็จพวกเราก้อเดินทางไปที่ท่าเรือ พอถึงท่าเรือเกาะล้าน เราก้อเลือกเรือที่จะไปเกาะกัน โดนเราตกลงกันว่าจะไปเรือประมงดัดแปลงแล้วก้อเหมา มันมีเนื้อที่ให้เดินมากกว่าเรือ สปีดโบ๊ท โดยได้ดิวมันอาสาจะจ่ายให้ มันบอกว่า ในโอกาสได้เป็นส่วนนึงของครอบครัวผม โอ๊ยยยยยยย ไอ้บ้านี่ มันจะเอายังไงกันแน่ จากนั้นเราก้อขึ้นเรือกันไป ใช้เวลาเดินทางประมาณ หนึ่งชั่วโมงเพื่อที่จะไปถึงเกาะ
ระว่างทางที่ไปเกาะ ผมเห็นไอ้ดิวมันออเซาะพี่อ้อมาก แล้วพี่สาวผมก้อเหมือนเป็นใจ ตอนนั้นผมรู้สึกไม่ดีเลย ผมไม่ได้หึงหรืออิจฉา แต่ถ้าคุณรู้ว่า ผู้ชายคนนึงที่ไม่เคยทำดีกับคุณเลย แกล้งคุณตลอด มาทำดีกับคนที่คุณแคร์ เพื่ออะไรบางอย่างที่คุณรู้ว่ามันไม่ได้จริงใจ คุณจะรู้สึกยังไง ผมไม่อยากคิดไปเอง แต่เป็นใครจะอดได้ล่ะครับ ไอ้ดิวยิ่งไม่เหมือนคนปกติอยู่
ตอนนั้นผมทนไม่ไหวแล้ว เลยเดินไปหาไอ้ดิว ที่กำลังออเซาะพี่อ้ออยู่ แล้วบอกให้มันเดินตามผมมาบนดาดฟ้าของเรือ เพื่อถาม
“ ดิว ขอร้องได้ไหม ถ้านายจะทำอย่างนี้เพื่อแกล้งเราล่ะก้อ อย่าทำเลย พี่สาวเราไม่รู้เรื่อง น่ะๆ “ ผมขอร้องไอ้ดิวไป
“ ทำไมล่ะ ชั้นรู้สึกดีกับพี่นายน่ะ เมื่อคืนเราน่ะ ... ฮ่าๆๆๆ เฮ้ยยย อย่าบอกน่ะว่านายอิจฉาพี่สาวนาย “ มันย้อนผมกลับมา
“ นี่ อย่าคิดอะไรอกุศลขนาดนั้น ทำไมชั้นต้องอิจฉาพี่สาวชั้นด้วย ถ้านายจะจริงจัง “ ผมย้อนมันไปอีก
“ ชั้นก้อจริงจังไง เฉพาะในตอนนี้น่ะ ไม่เห็นเหรอว่าพี่สาวนายน่ะ เป็นใจแค่ไหน “ มันยวนผมกลับมา
“ แล้วนายจะเอายังไง ฮ่ะ ! บอกมาเลยดีกว่า “ ผมเริ่มทนไม่ไหวแล้ว
“ ใจเย็นๆ อย่าคิดมาก ชั้นอาจจะชอบพี่นายจริงๆก้อได้ ไม่เอาน่า อย่าทำอย่างนี้ เดี๋ยวเค้าคิดว่านายอิจฉาพี่สาวตัวเองน่ะ “ มันตอบผมอบบไม่สะทกสะท้านเลยแม่แต่น้อย
“ ได้ๆๆ ดิว ถ้านายต้องการแบบนี้ บอกไว้เลยน่ะ ถ้านายทำพี่สาวเราเสียใจน่ะ เราไม่เอานายไว้แน่ “ ผมขู่กลับไป
“ แล้วชั้นจะคอยดู “ ไอ้ดิวพูดจบ จากนั้นผมก้อเดินลงมาข้างล่าง เห็นพี่กรณ์ ทำหน้าสงสัยว่าผมขึ้นไปทำอะไรข้างบนมา
ผมเลยกลบเกลื่อนด้วยการหาอะไรอย่างอื่นทำ แล้วก้อทำทีเดินไปหาพ่อกับแม่ผม ถ่ายรูปกัน นั่นนี่นู้น ส่วนต้งตอนนี้กำลังเก็บภาพทะเลใหญ่ ไม่สนใจเลยว่าผมเป็นยังไง ส่วนป๊อบน่ะ ก๊งกันต่อกับพี่เอฟ เฮ้ออออออ พระเจ้า ขอคนปกติมาให้ผมได้หมายยยยย
---------------- จบบทที่ 9 -------------------
:o12: :o12: :o12: :o12: :m31: :m31: :m31: :m31:
-
มะเป็นไร อิอิ เพราะว่ายังอ่านไม่ทัน อ่านไปได้ สองบทเองอ่ะ :impress2:
-
:impress2: :-[ :impress2: :-[ :impress2: :-[ :impress2: :-[ :impress2: :-[
:impress2: :-[
:impress2: :-[
:impress2: :-[
บทที่ 10 สงคราม บทที่ 2 ( The War Part 2 )
พอเราถึงเกาะล้านแล้ว เราก้อเลือกโรงแรมที่เรือไปจอด ในแผนที่มีให้เลือกมากมาย ผมเลือกหาดตาแหวนเพราะว่าเป็นหาดที่สวย และมีคนเที่ยวเยอะ อีกอย่างคือหาของกินง่าย จากนั้นเราก้อลงจากเรือ แล้วก้อไปหาโรงแรมที่เราคิดว่าดี เป็นโรงแรมในหาดตาแหวนครับ ข้างหน้ามีรีสอร์ท เป็นหลัง ข้างหลังเป็นโรงแรมไม่ใหญ่มาก มียี่สิบกว่าห้อง ผมอยู่กับต้ง พี่กรณ์ และป๊อบครับ เป็นห้องใหญ่ ส่วน พ่อกับแม่ผมนอนด้วยกัน พี่เอฟกับแฟนและน้องมายด์นอนห้องเดียวกัน และพี่อ้อ น้องไอซ์ กับไอ้ดิว นอนห้องเดียวกัน ห้องนี้พี่อ้อเลือกเอง
ตอนนั้นผมไม่อยากรับรู้อะไรเลย บอกพ่อแม่ว่าจะไปขับ มอเตอร์ไซค์เล่นคนเดียว พอผมเลือกได้แล้วผมก้อขับไปตามทางของเกาะ
ในเกาะนี้มีหลายหาดมากครับ ถ้าเราชอบเกาะไหนเราสามารถดูจากแผนที่แล้วไปตามทางได้ ตอนนั้นผมเครียดมาก หลายเรื่อง ไหนจะเรื่องอ้วนที่มารับสายผมเลย ทั้งๆที่ผมพยายามโทรตลอด ไหนจะไอ้ดิวกับพี่อ้อ ไหนจะพี่กรณ์ และต้ง โอ๊ยยยยยย
จากนั้นผมก้อไปหยุดที่อ่าวนวล เป็นที่ๆสงบมาก นั่งสั่งเบียร์มาดื่มคนเดียว พรางคิดไปเรื่อยๆ นั่งไปนั่งมา เบียร์หมดไปหกขวดเล็ก เริ่มจะมึนนิดๆ แล้วมองดูนาฬิกาว่า นี่มันจะหกโมงแล้ว ทำไมไม่มีคนโทรตาม พอดูมือถือเลยรู้ว่า แบตหมดซะงั้น เลยคิดจะกลับบ้าน พอผมออกจากหาดนั้นมาได้สักหน่อย น้ำมันรถก้อหมด โอ๊ยยย อะไรกันนี่ เราต้องเดินหาปั๊มใช่ไหม
จากนั้นผมก้อจูงรถมาตามทางเรื่อยๆ ตามที่ป้ายบอก ทำไมเวลาขันรถมามันดูเหมือนกับว่าใกล้ แต่เวลาที่ต้องเดินกลับมันดูเหมือนว่าไกลจัง เดินๆอยู่ฝนดันตก ซะงั้น ตรงที่ผมเดินไม่มีบ้านคนอยู่ด้วย ผมเลยรีบจูงมอเตอร์ไซค์ไปหาที่หลบให้เร็วที่สุด จนไปเจอบ้านคนหลังนึง เป็นบ้านปูน 2 ชั้น หลังไม่ใหญ่มาก ผมเลยจูงรถเข้าไป แล้วขอเค้าพักสักพัก เจ้าของบ้านใจดีมาก เรียกผมเข้าไปอยู่ในบ้าน ซึ่งตอนนี้เค้ากำลังทำกับข้าวอยู่ ผมก้อนั่งรออยู่ในบ้านโดยไม่รู้ว่าฝนจะหยุดตอนไหน ทันใดนั้นผมก้อเห็นว่ามีผู้ชายคนนึงวิ่งจูงรถมอเตอร์ไซค์เข้ามาหลบที่บ้านหลังเดียวกับผม
และแล้วคนที่เข้ามาหลบก้อคือพี่กรณ์นั่นเอง ผมเองก้อตกใจมาก พี่กรณ์ก้อเช่นกัน แต่เราไม่ได้พูดอะไรมาก ผมเรียกให้พี่กรณ์มาหลบในร่มด้วยกัน ยังไม่ทันที่จะได้ถามไถ่อะไรกัน สักพักเจ้าของบ้านก้อเรียกพวกเราไปทานข้าวด้วยกันในบ้านเค้า ตอนแรกพวกเราไม่ไปเพราะเกรงใจ แต่เจ้าของบ้านบอกกว่า ถ้าไม่มาแสดงว่ารังเกียจ พวกเราก้อเลยต้องเดินเข้าไปทานข้าว ตามคำเชิญ วันนั้นที่เราไป เจ้าของบ้านทำ แกงไก่ หมูย่าง กับ ผัดไก่ใส่ขิง แรกๆเราก้อเกรงใจไม่กล้าทานเยอะ ทั้งๆที่หิวอยู่เหมือนกัน แต่หลังๆป้าเป็นกันเองมาก คะยั้นคะยอให้ทานเยอะๆ แล้วอาหารที่พวกเค้าทำอร่อยมาก ผมเลยฟาดไป 2 จาน ส่วนพี่กรณ์ ฟาดไป 3 จาน เล่นซะอิ้มแปล้เลย จากนั้ผนมก้อถามเจ้าของบ้านว่า ที่เราอยู่นี่ ไกลจากหาดตาแหวนไหม พวกเค้าบอกว่า ไกลมากเพราะมันอยู่คนล่ะฝั่ง ผมเลยขอยืมโทรศัพท์เจ้าของบ้านโทรไปบอกแม่ เพราะว่ากลัวแม่เป็นห่วง ( มือถือพี่กรณ์ใช้ไม่ได้ครับ เพราะว่ามันเปียกน้ำฝนตอนที่ขับรถตามหาผม ผมรู้สึกแย่จัง ) แต่เจ้าของบ้านบอกว่าเค้าไม่มีมือถือ และโทรศัพท์บ้านก้อใช้ไม่ได้ เพราะว่าฝนตกหนัก สายโทรศัพท์เลยเสีย พวกเค้าเลยบอกว่าให้พวกผมพักอยู่ที่นี่ก่อน ถ้าฝนซาแล้วพวกเค้าจะหาทางให้พวกผมกลับที่พัก พวกเราก้อเลยต้องรอตามระเบียบ ระหว่างที่รอ ผมก้อมานั่งเล่นอยู่หน้าบ้าน แล้วพี่กรณ์ก้อตามมานั่งคุยกับผม
“ ไปทำยังไงถึงมาหลบอยู่ที่นี่ล่ะ มือถือก้อติดต่อไม่ได้ รู้ไหมว่าทุกคนเป็นห่วงอี้มากน่ะ “ พี่กรณ์พูดเชิงดุๆใส่ผม
“ รวมพี่กรณ์ด้วยรึป่าวครับ “ ผมตอบไปทำหน้าทะเล้นใส่เค้าไป
“ นี่ๆๆ ไม่ใช่เวลามาล้อเล่นน่ะ พี่กลัวว่าเราจะ .... “
“ อะไรพี่ ไม่มีใครมาข่มขืนอี้หรอก หรือถ้าจะมีคนมาปล้น อี้จะบอกให้เค้าข่มขืนอี้ด้วย จะได้คุ้ม ฮ่าๆๆ “
“ นี่ ไม่เอา อย่าพูดอย่างนี้สิ เรานี่มันน่าจับมาตีต้นสักสิบทีจริงๆ “
“ โหๆๆ พี่ชายครับ จะตีน้องชายที่น่ารักคนนี้ได้ลงคอเหรอครับ “ ผมอ้อนพี่กรณ์
“ เป็นได้แค่พี่ชายเหรอครับ อยากเป็นมากกว่านี้ได้ไหมครับ “ พี่กรณ์พูดน้ำเสียงจริงจัง
“ เอาแล้วๆ วกมาเรื่องนี้อีกล่ะ ที่อี้มาหลบที่นี่ก้อเพราะว่า อี้มัวแต่ไปนั่งเพลินที่ชายหาดโน้น แล้วไม่ทันสังเกตว่ามือถืออี้แบตหมด ขับรถกำลังจะกลับ น้ำมันรถก้อหมดอีก แล้วฝนยังมาตกอีก เลยต้องหาที่หลบไงครับ “ ผมตอบพี่กรณ์ไป
“ อืมเข้าใจแล้ว รู้ไหมว่าพวกเราน่ะเป็นห่วงอี้กันมาก ออกตามหากันใหญ่ กลัวเกิดอันตราย จนพี่ขับรถไปดูตามหาดต่างๆที่คิดว่าอี้น่าจะไป หาไปหามาฝนดันตก พี่เลยต้องมาหลบที่นี่ไง ดีจังที่พี่หาเราเจอก่อนคนอื่น “
“ ดีกว่ายังไงเหรอครับ อี้ไม่เข้าใจ “ ผมถามพี่กรณ์กลับไป
“ ช่างเหอะ ไม่มีอะไรหรอก อี้ปลอดภัยก้อดีแล้ว เดี๋ยวรอฝนหยุดแล้วเราค่อยหาทางกลับเนอะ “
“ ได้ๆ ครับ ขอโทษน่ะครับที่ทำให้เป็นห่วง แย่จังเลยอี้นี่ พามาเที่ยวแท้ๆ แต่มาทำให้คนอื่นห่วงซะงั้น “
“ ไม่เป็นไรหรอก ที่จริงอยู่อย่างนี้ก้อดีน่ะ ค้างที่นี่ก้อได้นี่ ดีจัง ได้อยู่กับอี้สองคนด้วย “
“ ไม่เห็นจะดีเลย เกรงใจเจ้าของบ้านเค้า แล้วถ้าเราค้างจะนอนยังไงเนี่ยะ “
“ ไม่รู้สิ ดูท่าทางเค้าใจดีออก แล้วอีกอย่าง พี่จะได้อยู่ลำพังกับคนที่พี่ชอบด้วย ขอบคุณสวรรค์จริงๆ “ พี่กรณ์ทำท่าแบบสบายใจมาก
“ พี่กรณ์นี่ยังไง เดี๋ยวบอกว่าพ่อแม่เป็นห่วง เดี๋ยวบอกว่าดีที่ได้อยู่กับผมลำพัง งงแล้วน่ะเนี่ยะ “ ผมถามไปแบบงงๆ
“ ก้ออย่างที่พี่บอกไง พี่อยากอยู่อย่างนี้กับคนที่พี่ชอบ รู้ป่าวพี่ชอบอี้มานานแล้วน่ะ “
“ นานยังไงครับพี่ เราเจอกันยังไม่ถึงอาทิตย์เลย พี่ชอบเอ้มาแต่ชาติปางไหนอ่ะเหรอ ฮ่าๆๆๆ “
“ ได้ครับ เดี๋ยวพี่จะเล่าให้ฟังว่าทำไมพี่ชอบเรามานานแล้ว “
o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13
-
o22 o22 :impress3: :impress3: o22 o22:impress3: :impress3:
จากนั้นพี่กรณ์ก้อเล่าให้ผมฟังว่า 4 หรือ 5 ปีที่แล้ว ช่วงนั้นพี่กรณ์ยุ่งมากกับการทำงาน เพราะว่าช่วงนั้นพี่กรณ์ต้องมาบริหารงานคนเดียวอย่างเต็มตัว เนื่องจากหลังจากที่พ่อแม่พี่กรณ์เสียชีวิตแล้ว ญาติก้อได้เข้ามาช่วยงาน แต่พอทำมาได้ซักสองปี พี่กรณ์ตรวจพบว่ามีการทุจริต และได้เรียกญาติเข้ามาคุย ทำให้เกิดการผิดใจกันครั้งใหญ่ พี่กรณ์เลยบังคับให้ญาติขายหุ้นทั้งหมด แลกกับพี่ญาติพี่กรณ์ได้โกงไป ไม่งั้นจะแจ้งความ ญาติพี่กรณ์เลยต้องยอม ไม่งั้นอาจจะโดนดำเนินคดี เนื่องจากหลักฐานแน่นหนา จากนั้นพี่กรณ์ก้อทำงานหนักมากหลายอย่าง ทำให้เครียดมาก เวลามีปัญหาไม่รู้จะหาทางออกจากที่ไหน เพื่อนฝูงก้อไม่ค่อยมี ที่มีก้อพึ่งไม่ค่อยได้
แล้ววันนึง มีคนแนะนำว่าถ้าอยากมีเพื่อนคุยแก้เหงา แก้เครียดให้ลองเข้าไปคุยในอินเตอร์เน็ท มีหลายห้องหลายแบบให้คุย จากนั้นเวลาพี่กรณ์ว่าง ก้อเข้าไปคุยในเว็ป คุยไปเรื่อยๆ ไม่ได้คิดอะไร ตอนที่เล่นตอนนั้นพี่กรณ์ไม่ได้ใช้ชื่อจริง เป็นการป้องกันตัว เพราะกลัวโดนหลอก เพราะสมัยนั้นมีคนโดนหลอกเยอะ จากนั้นอยู่มาวันนึงพี่กรณ์ได้ไปเข้าเว็ปนึง แล้วได้คุยกันคนๆนึง ตอนแรกก้อคุยธรรมดาเพราะว่าต่างคนต่างก้อเป็นผู้ชาย พอคุยไปคุยมาเริ่มถูกคอกัน โดยที่พี่กรณ์เองก้อไม่รู้ตัว เวลาผ่านมาเป็นเดือนๆ พี่กรณ์คิดว่าพี่กรณ์อยากเจอหน้าเค้า เลยนัดกันออกมา แต่พี่กรณ์ไม่กล้าที่จะเจอจริงๆ เลยวานให้เพื่อนอีกคนนึง ไปพบแทนเพราว่าพี่กรณ์ไม่มั่นใจในตัวเอง กลัวคนที่นัดมาจะไม่ชอบ และอีกอย่างนึงคือ พี่กรณ์กลัวว่าถ้าเจอจริงๆแล้วจะชอบคนๆนั้นมากๆ แล้วเดี๋ยวพี่กรณ์จะกลายเป็นเกย์ ตอนที่นัดพบก้อกรณ์ก้อไปด้วย แต่นั่งห่างๆ วันนั้นนัดกันที่ร้านไอศครีมแห่งนึง พอพี่กรณ์เห็นคนที่นัดมา พี่กรณ์ก้อชอบเค้าคนนั้นมาก แต่ไม่กล้าเผยตัวเพราะว่า ได้ให้เพื่อนไปแสดงตัวแทนแล้ว เลยต้องปล่อยเลยตามเลย จากนั้นมาเพื่อนของพี่กรณ์ก้อคบกับคนที่พี่กรณ์เจอในเว็ป แต่คบได้ไม่นานก้อเลิกรากันไป เพราะว่าเพื่อนของพี่กรณ์บอกว่าเค้านิสัยไม่น่าคบ เจ้าชู้ และเลิกลากันไปในเวลาต่อมา และจากนั้นพี่กรณ์ก้อไม่ได้ข่าวคนนั้นอีกเลย
จนได้มาเจอเค้าอีกทีที่งานแสดงเพชรเมื่อวันพุธที่ผ่านมา เค้าเปลี่ยนแปลงไปเยอะมาก จากที่พี่กรณ์เห็นและที่ได้ยินเพื่อนพี่กรณ์เล่าให้ฟัง ตอนนั้นเพื่อนพี่กรณ์เล่าแต่สิ่งที่ไม่ดีในตัวคนๆนั้นพี่กรณ์เลยไม่รู้ว่าตัวตนที่แท้จริง เป็นยังไง ทำไมตอนคุยกันในเว็ปเป็นอีกคนนึง ในวันนั้น ที่พี่กรณ์เห็นเค้า เค้าดูคล่องแคล้ว ฉลาด ทันคน น่ารัก แต่ครั้งแรกที่เจอ พี่กรณ์ก้อตั้งแง่ หาเรื่องทำให้เค้าไม่พอใจต่างๆนานๆ แต่แล้วความรู้สึกเก่าๆที่เคยรู้สึกก้อกลับคืนมา เมื่อได้เห็นว่าเค้าไม่ได้เลวร้ายอย่างที่เพื่อนพี่กรณ์พูด แต่เค้าเป็นอย่างที่เคยพูดคุยกันในครั้งแรก
“ คนๆนั้นคือ.... อี้ใช่ไหมครับ “ ผมถามพี่กรณ์ ตอนที่พี่กรณ์พูดจบ
“ ใช่ครับ ขอโทษด้วยน่ะครับที่พูดกับอี้ไม่ดีตอนแรกๆ พี่ก้อไม่รู้เป็นบ้าอะไร ถึงได้ทำไปอย่างนั้น เพราะตอนนั้นพี่ยอมรับว่าพี่ยังฝังใจกับสิ่งที่เพื่อนพี่คนนั้น ยัดเยียดให้พี่ฟังว่าเราเป็นคน.... ไม่ดีอ่ะ “
“ เล่าให้อี้ฟังได้ไหม ว่าเค้าพูดยังไงน่ะครับ “ ผมถามไปด้วยความสงสัย
“ เพื่อนพี่เค้าบอกว่าเราเป็นคนเห็นแก่ได้ ไม่มีน้ำใจ เพื่อนพี่ทุ่มเทไปเท่าไหร่ เราก้อไม่ได้ให้อะไรกลับคืนมา อีกอย่างเพื่อนพี่คิดว่าเราเจ้าชู้ เพราะว่าคนในเว็ปมันเจอกันง่าย คบกันง่ายๆ และมันว่าอี้คบใครอีกหลายคนในเวลาเดียวกัน “ พี่กรณ์ตอบผมมา
“ อืมๆๆๆ จำได้ล่ะ อี้จะพูดความจริงให้ฟังน่ะครับ เพื่อนพี่น่ะ ทุ่มจริง แต่อี้ไม่รับ ไปกินอะไรกัน หรือไปเที่ยว อี้จะแชร์ตลอด เวลาอยู่กับอี้ เค้าจะหาโอกาสลวนลามอี้ตลอด มีครั้งนึงเค้าพาอี้ไปทะเล แล้วชวนพักห้องเดียวกัน ตอนแรกผมไม่ยอม แต่ห้องมันเต็ม เลยต้องยอมพักด้วย และคืนนั้นเพื่อนพี่ก้อพยายามที่จะปล้ำอี้อย่างมาก อี้เลยทนไม่ไหว หนีออกจากห้อง แล้วไม่ติดต่อกลับไปอีกเลย มันแตกต่างจากที่คุยในเว็ปไง ตอนที่คุยเค้าดูสุภาพมาก แต่ตอนเจอเป็นอีกแบบ อี้รับไม่ได้อ่ะครับ เลยได้มารู้ความจริงวันนี้แหละครับ บอกอะไรให้ไหม ตอนนั้นอี้ก้อชอบคนๆที่อี้คุยในเน็ตอยู่น่ะ แต่เมื่อเหตุการณ์มันเป็นอย่างนั้น อี้เลยต้องตัดใจ ตอนนั้นก้อเซ็งๆเหมือนกันน่ะครับ “
“ พี่ขอโทษน่ะครับ ถ้าพี่กล้ามากกว่านั้น เราคงได้เจอกันตั้งนานแล้ว นี่เวลาก้อล่วงเลยมาหลายปี จนอี้มีแฟนไปแล้ว “
“ เอาน่า อย่างน้อยๆพี่ก้อได้รู้ว่าอี้ ไม่ได้แย่อย่างที่ใครเค้าพูดกันนี่ครับ ไม่เป็นไร ตอนนี้ก้อก้อเป็นพี่น้องกันนี่ “
“ หง่ะ อยากเป็นอย่างอื่นมากกว่า เสียดายมาก เสียดายมากๆเลยรู้ป่าว แต่ถ้าวันไหนที่อี้ไม่มีใครแล้ว เราจะเอ่อออ กลับมาคุยเหมือนที่เราคุยกันครั้งแรกในเว็ปได้ไหมครับ “
“ อืมมม เอาไงดี เฮ้ออออออ ตอนนี้อี้คงให้คำตอบไม่ได้ เพราะว่าอี้ได้ให้สัญญากับคนๆนึงว่า ถ้าเมื่อไหร่ที่อี้ไม่มีใคร อี้จะรับเค้าไว้พิจารณาคนแรก ขอโทษน่ะครับ ที่อี้ทำได้แค่นี้จริงๆ แต่ที่เป็นอยู่ก้อดีอยู่แล้วน่ะครับ “ ผมพยายามปลอบใจพี่กรณ์
“ พี่คงมาช้าไปอีกแล้วใช่ไหมครับ ว๊า แย่จัง ไม่เป็นไรครับ แค่พี่ได้เจออี้ ได้อยู่ใกล้ๆ พี่ก้อมีความสุขมากพอแล้ว รู้ไหมว่าหลังจากที่พี่เจออี้น่ะ พี่รู้สึกมีชีวิตชีวาขึ้นมามากลเยทีเดียว จนคนรอบๆข้างพี่ทัก ตอนแรกพี่ก้องงว่าพี่เป็นอะไร จนพี่มาหาคำตอบให้กับตัวเองได้ว่า มันเป็นเพราะว่าพี่เจอในสิ่งที่พี่ค้นหามานาน นั่นคือ อี้ไงครับ “ พี่กรณ์พูดซะเลี่ยนเลย ผมก้อเขิลลล อ่ะเดะครับ
“ ไม่เอาแล้วๆ พี่กรณ์ อี้เขิน นั่นไงฝนหยุดตกแล้ว ป่ะ เราหาทางกลับที่พักของเรากันเหอะ “ ผมพยายามเปลี่ยนเรื่อง
:m16: :seng2ped: :m16: :seng2ped:
-
:oo1: :jul1: :oo1: :jul1: :jul1: :jul1: :jul1: :jul1: :oo1: :oo1:
“ ยังไม่อยากกลับเลยยยยย อ่ะ โอเคๆ ครับ เดี๋ยวพี่ลองเปิดมือถือดูว่าใช้ได้รึยัง เมื่อกี้เอาไปฝากให้เจ้าของบ้านแช่ในข้าวสารแล้ว พี่ว่าน่าจะใช้ได้น่ะ ถ้าใช้ได้เดี๋ยวพี่ลองโทรหาพวกนั้นดูน่ะครับ “ พูดจบพี่กรณ์ก้อเดินเข้าไปเอามือถือในบ้าน
สักพักพี่กรณ์ก้อเดินออกมาบอกว่า โทรหาพ่อแม่ผมแล้ว และบอกว่าผมอยู่กับเค้า พี่กรณ์บอกว่าลองถามเจ้าของบ้านดูแล้วว่า ถ้าเรากลับตอนนี้อาจจะไม่สะดวกเพราะว่าทางค่อนข้างมืด และเปลี่ยว อีกอย่างรถมอเตอร์ไซค์ที่ผมเช่ามาก้อเสีย คงต้องรอซ่อมตอนเช้าก่อนถึงจะกลับที่พักได้ และพี่กรณ์ยังบอกอีกว่าได้บอกพ่อแม่ผมแล้วว่าไม่ต้องเป็นห่วง พวกเรามีที่พักแล้ว ไม่ต้องเป็นห่วง อ้าว ไหงเป็นงั้น ผมก้อต้องเลยตามเลย พี่กรณ์บอกว่าเค้าขอเจ้าของบ้านแล้วว่าขอพักสักคืนนึง พรุ่งนี้เช้าหลังจากซ่อมรถเสร็จแล้วจะรีบกลับ ซึ่งเจ้าของบ้านก้อไม่ได้ว่าอะไร ผมเลยเดินเข้าไปขอบคุณเจ้าของบ้าน จากนั้นเจ้าของบ้านก้อพาผมขึ้นไปห้องข้างบน มันมีห้องว่างอยู่ห้องนึงไม่ใหญ่มาก แล้วพวกเค้าก้อจัดเตรียมที่นอนให้ ผมล่ะเกรงใจมากๆเลย แต่พี่กรณ์ดูท่าทางมีความสุขมาก ผมล่ะไม่เข้าใจจริงๆเลย จากนั้นผมก้อขอตัวไปอาบน้ำ เจ้าของบ้านเลยหยิบเสื้อผ้าลูกชายเค้ามาให้ผมกับพี่กรณ์ใส่ พวกเค้าเป็นคนใจดีมาก อยู่กันสอง ผัว เมีย มีลูกสองคน ทำงานอยู่ในเมืองพัทยา มิน่าล่ะ พวกเค้าถึงยินดีต้อนรับพวกผม สงสัยคงจะเหงา มีใครมาอยู่ด้วยคงดีใจ
หลังจากที่ผมกับพี่กรณ์อาบน้ำเสร็จ พวกเราก้อเตรียมตัวนอน นี่เพิ่งจะ 4 ทุ่ม ปกติผมนอนดึกกว่านี้เยอะ แต่นี่เรามาพักบ้านคนอื่น ก้อต้องเกรงใจเจ้าของบ้านหน่อยล่ะ คนชนบทส่วนมากเค้าจะนอนเร็วกัน พวกเราก้อต้องนอนตาม
“ ฮ๊าๆๆ ดีใจจังที่ได้นอนข้างๆอี้อย่างนี้ ไม่รู้ว่าจะมีโอกาสอย่างนี้อีกไหม “ พูดกรณ์พูดตอนที่นอนลงข้างๆผม
“ แหมๆๆ พูดไปนั่น เดี๋ยวพอพี่มีคนถูกใจ เดี๋ยวก้อลืมอี้เองแหละครับ “
“ อี้ครับ พี่ไม่ได้ชอบใครง่ายๆน่ะครับ ไม่งั้นป่านนี้พี่ก้อมีแฟนไปแล้วล่ะสิ พี่ก้องงตัวเองเหมือนกันน่ะ ทั้งๆที่ตอนนั้นที่เพื่อนพี่เล่าเรื่องเราให้ฟังอ่ะ พี่ก้อเชื่อน่ะ แต่ทำไมในใจลึกๆพี่ยังคิดว่าอี้ไม่ใช่คนแบนั้น คงเป็นพรหมลิขิตมั้ง ที่ทำให้เรามาเจอกันอีก อี้ว่าจริงไหมครับ “
“ ไม่รู้น่ะครับ รู้แต่ว่าตอนนี้อี้ง่วงมากมายเหอะ นอนๆ เดี๋ยวพรุ่งนี้ตื่นแต่เช้าจะได้รีบทำอะไรให้เสร็จ แล้วกลับไปหาพ่อกับแม่อี้ซะที ป่านนี้พวกท่านคงเป็นห่วงอี้แย่เลย อี้นี่ไม่ไหวจริงๆน่ะครับ “
“ ไม่หรอก ถ้าไม่เกิดเหตุการณ์นี้ขึ้น พี่คงไม่ได้ใกล้ชิดกับอี้ขนาดนี้หรอก สวรรค์เข้าข้างพี่แล้ว “ พี่กรณ์พูดแล้วหันหน้ามายิ้มให้ผม
“ ไม่เอาแล้ว ผมง่วง นอนๆ “ ผมพยายามบ่ายเบี่ยง
“ พี่ขอกอดอี้ได้ไหมครับ น่ะครับๆ สัญญาว่าจะแค่กอด “ พี่กรณ์พูดอ้อนๆกับผม
“ แล้วถ้าอี้อดใจไม่ไหวล่ะครับ “
“ พี่ก้อจะไม่ทำอะไร เพราะว่าถ้าเราจะมีอะไรกัน มันต้องมาจากความรู้สึกดีๆข้างใน ไม่ใช่ความใคร่น่ะครับ “
“ โอเคๆ ให้กอดก้อได้ครับ อย่ากอดแน่นมากน่ะครับ เดี๋ยวอี้หายใจไม่ออกทำไง “ ผมพูดพรางหันหลังให้พี่กรณ์
“ ครับๆ แค่นี้พี่ก้อดีใจจะตายอยู่แล้ว “ พูดเสร็จพี่กรณ์ก้อเอาแขนมาสอดใต้คอผม แล้วเอามืออีกข้างมากอดตัวผม ตอนนั้นผมก้อรู้สึกเขินอยู่บ่าง แต่ในใจลึกๆก้อรู้สึกผิดที่ผมยังมีปัญหากับอ้วน แต่ผมดันมากอดกับผู้ชายอื่น คิดแล้วก้อเศร้าน่ะครับ จากนั้นผมกิ้หลับไปด้วยความเหนื่อยหล้าในอ้อมกอดของพี่กรณ์
จากนั้นผมก้อรู้สึกตื่นขึ้นมา ผมมีความรู้สึกเหมือนมีคนมายืนจ้องผมอยู่ที่ปลายเตียง ผมพยายามเพ่งสายตาไปที่นั่น แล้วขยี้ตาดูอีกที เป็นไอ้ดิวนั่นเองครับ ยืนกอดอกจ้องมาที่พวกผม ซึ่งตอนนั้นพี่กรณ์กอดผมซะแน่นเชียว พอผมรู้สึกตัวผมก้อพยายามคลายตัวออกจากอ้อมกอดของพี่กรณ์ แต่พี่กรณ์เหมือนยิ่งกอดแน่นขึ้นผมเลยพยายามหันหน้าไปมองพี่กรณ์ ก้อเห็นว่าพี่กรณ์ตื่นแล้ว ก้อมองจ้องไปที่ไอ้ดิวเช่นกัน ผมเลยพูดว่า
“ พี่กรณ์ครับ ปล่อยอี้เถอะครับ สายแล้วน่ะเนี่ยะ จะได้ทำอะไรให้เสร็จ แล้วกลับไปหาพ่อแม่อี้กันน่ะครับ “
“ ไม่เอาอ่ะ ขอนอนกอดต่ออีกนิดได้ม่ะ กำลังสบายเลย “ พูดเสร็จพี่กรณ์ก้อซุกหน้ามาที่คอผม
“ ถ้าจะพลอดรักกันต่อ ก้ออย่าให้คนอื่นต้องมาเป็นห่วงด้วย โตๆกันแล้ว ไม่มีความคิดกันบ้างรึไง “ ไอ้ดิวพูดสวนขึ้นมา
“ แล้วมันเกี่ยวอะไรกับนาย ใครให้นายมาเป็นห่วงพวกชั้น พวกชั้นรู้น่าว่าต้องทำอะไร ป่ะอี้เราลุกกันดีกว่า ไปอาบน้ำอาบท่าแล้วกลับไปหาพ่อแม่อี้กันน่ะ อิอิ เมื่อคืนพี่มีความสุขจัง “ พี่กรณ์พูดพรางลุกแล้วโอบตัวผมลุกขึ้นนั่ง
:o12: :o12: :o12: :o12: :o12: :o12: :o12: :o12: :o12:
-
:กอด1:
แทบคลั่ง...
-
:L2:มาให้กำลังใจคนแต่งค่า
รออ่านอยู่นะค่ะ อิอิ :z1:
-
เพิ่งเข้ามาอ่านเรื่องนี้ อ่านรวดเดียว สนุกดี
มา+1 เป็นกำลังใจคนแต่งค่ะ :L2:
-
:t3: :m31: :t3: :m31: :t3: :m31: :t3: :m31:
:m31: :t3: :m31: :t3: :m31: :t3: :m31: :t3:
จากนั้นพวกผมก้อพากันเดินออกมาจากห้องนั้น ตอนที่เดินผ่านไอ้ดิวผมก้อหันไปมองหน้ามันทีนึง มันจ้องเขม็งมาที่พวกผม สายตาเหมือนอยากจะฉีกร่างพวผมให้เป็นชิ้นๆก้อไม่ปาน จากนั้นพวกผมก้อเดินลงมาข้างล่าง ก้อเห็นต้นกำลังพูดคุยกับใครสักคน เหมือนกับว่าเค้าคนนั้นเป็นช่างซ่อมมอเตอร์ไซค์หรืออะไรซักอย่าง พอต้งเห็นพวกผมก้อพูดขึ้นมาว่า
“ ตื่นแล้วเหรอ พอดีพวกเราออกตามหาพวกอี้ตั้งแต่เช้า ถามไปถามมาเลยรู้ว่าพวกอี้มาพักกันที่บ้านหลังนี้ แล้วพอมาถึงได้พูดคุยกับเจ้าของบ้านเลยรู้ว่า รถของอี้เสียเราเลยเรียกช่างมาซ่อมให้ นี่จะเสร็จแล้ว ถ้างั้นอี้ กับกรณ์ก้อเตรียมอาบน้ำแล้วกลับที่พักกันได้เลยน่ะ นี่คนที่นั่นเป็นห่วงกันมากเลยรู้ไหม ต้งกับดิวแทบไม่ได้นอนกันเลย “
“ ขอโทษด้วยน่ะที่ทำให้เป็นห่วง อี้นี่แย่จริงๆเลย เดี๋ยวอี้รีบไปอาบน้ำก่อนแล้วกัน “ พูดเสร็จผมก้อเดินไปที่ห้องน้ำ และก้อเห็นไอ้ดิวมันยืนกอดอกรอผมอยู่หน้าหองน้ำ มองจ้องเขม็งมาที่ผม
“ เป็นไงล่ะ มีความสุขกันมากล่ะสิ นายนี่มันร่านจริงๆเลย ตกลงจะเอาใครกันแน่ฮ่ะ เลือกสักคนได้ไหม รึว่านายจะเอาทั้งหมดเลย มันจะไม่โลภไปหน่อยเลย “ พูดเสร็จไอ้ดิวมันก้อเดินมาบีบต้นแขนของผม
“ โอ๊ย ปล่อยแขนเราน่ะ บ้าไปแล้วรึไง ใครจะคิดหรือว่าทำอะไรต่ำๆอย่างที่นายพูด ปล่อยแขนเราเดี๋ยวนี้น่ะโว๊ย “ ผมพยายามแกะมือมันออกจากแขนผม
“ ชั้นจะบอกอะไรให้อย่างนึงน่ะ ถ้าชั้นไม่ได้อย่างที่ชั้นต้องการ ชั้นไม่ยอมจบง่ายๆหรอก “ พูดเสร็จไอ้ดิวมันก้อบีบแขนผมแรงๆแล้วก้อเหวี่ยงตัวผมไปชนกับประตูห้องน้ำ จากนั้นมันก้อเดินออกไปหน้าบ้าน ผมล่ะเจ็บแขนมาก คิดแล้วก้อแค้นใจนัก ทำไมผมต้องมาเจอะมาเจอกับมันด้วยเนี่ยะ แลัวนี่ตกลงมันต้องการอะไรจากผมกันแน่
จากนั้นผมก้ออาบน้ำแล้วก้อเปลี่ยนเสื้อผ้า โดยใส่ชุดเดิมที่ผมใส่มา แล้วก้อเรียกพี่กรณ์ให้ไปอาบน้ำเช่นกัน ตอนผมออกมาผมก้อไม่เห็นไอ้ดิวแล้วมันคงกลับไปแล้วล่ะ พอพวกผมทำอะไรเสร็จกันหมดแล้ว ผมก้อลาเจ้าของบ้านพร้อมทั้งขอบคุณพวกเค้าซะยกใหญ่ที่ให้การดูแลต้อนรับเป็นอย่างดี พวกเค้าบอกว่า โอกาสหน้าก้อยินดีต้อนรับพวกผมอีก ผมล่ะซึ้งน้ำใจพวกเค้าจริงๆ
แล้วพวกผมก้อเดินทางกลับไปยังที่พักของพวกผม โดยที่พวกนั่งรถสองแถวที่ต้งเช่ามากลับ ส่วนรถของผมและพี่กรณ์ ต้งให้ช่างที่มาซ่อมขับกลับไปยังร้านที่ผมเช่ามาให้ ตรงที่พวกผมพักก้อยู่ไม่ไกลจากพวกผมไปเช่ามอเตอร์ไซค์เท่าไหร่นัก พอผมมาถึงที่พัก พ่อกับแม่ผมก้อเดินมาหาผมทันที ตอนแรกผมก้อนึกว่าพวกท่านจะดุผม แต่ไม่ใช่เลย พวกท่านเดินมาเรียกพวกผมให้ไปทานอาหารด้วยกัน แล้วไม่เอ่ยถึงเหตุการณ์เมื่อคืนนี้เลย ท่านคงกลัวผมเครียดมั้ง ผมก้อเลยทานไป พูดคุยเรื่องนั้นเรื่องนี้ไป ดื่มเหล้าไปด้วย สนุกสนานเต็มที่ ทุกๆคนก้อมาร่วมวงกันดี มีแต่ไอ้ดิวและพี่อ้อแหละที่แยกวงออกไปดื่มที่ทางนึง
“ อี้ไปไหนมาอ่ะ รู้ไหมทุกคนเป็นห่วงอี้มาก โดยเฉพาะผม “ ป๊อบพูดขณะลงมานั่งข้างๆผม
“ เรื่องมันยาวน่ะ เอาไว้อี้จะเล่าให้ฟังสองต่อสองดีม่ะ อิอิ “ ผมตอบแบบทีเล่นทีจริง
“ เอาจริงเดะ งั้นก้อเจ๋งเลย ฮ่าๆๆๆ รอวันนี้มานานแล้ว “ ป๊อบตอบผมมาพร้อมหัวเราะ
“ พอเลยๆ แหมๆ ไม่ได้เลยน่ะ ป่ะ ไปเล่นน้ำกันดีกว่า “ พูดเสร็จผมก้อลากแขนป๊อบลงไปเล่นน้ำทะเล แล้วผมก้อเรียกคนอื่นๆลงไปด้วย ตอนนั้นมีต้งและพี่กรณ์วิ่งตามลงมาด้วย จากนั้นพวกเราก้อเล่นน้ำกันอย่างสนุกสนาน เล่นไปสักพักผมก้อชวนป๊อบออกไปขับเจ็ตสกีเล่นกัน ตอนแรกป๊อบจะไม่ไป เพราะว่าเค้าขับไม่เป็น ผมเลยอาสาขับให้ ตอนขับอยู่นั้น ป๊อบกอดผมแน่นมาก ป๊อบบอกให้ผมขับช้าๆเค้ากลัว ฮ่าๆๆๆ เวลาป๊อบกลัวนี่เหมือนเด็กเลยน่ะเนี่ยะ จากนั้นผมก้อขับเล่นไปเรื่อยๆจนหมดเวลาเช่า ก้อขึ้นบนบกมาหาพ่อกับแม่ผม แล้วถามว่าจะกลับกันกี่โมง พวกท่านบอกว่า บ่ายๆก้อคงกลับแล้วล่ะ เพราะว่าทุกคนต้องทำงาน ผมก้อเห็นเลย ด้วยไปบอกทุกๆคนว่าจะกลับกันกี่โมง ซึ่งทุกคนก้อรับทราบดี ยกเว้นไอ้ดิวกับพี่อ้อ
:pighaun: :pighaun: :pighaun: :pighaun: :pighaun: :pighaun: :pighaun:[/color][/font]
-
ขำ ขำ เมนท์ ไม่ทัน คนโพสเรื่องอ่ะ
-
เม้นท์ตามไม่ทันเหมือน รู้แต่ว่าอี้เสน่ห์แรงมาก ๆ :laugh:
-
โพสเรื่องเร็วมากกก !!! 55
อี้เสน่ห์แรงมากเลยอ่ะ อิจฉาดีมั้ยเนี่ย .? :m20:
-
:pigha2: :pigha2: :pigha2: :pigha2: :m16: :m16: :m16: :m16: :m16:
“ พอเลยๆ แหมๆ ไม่ได้เลยน่ะ ป่ะ ไปเล่นน้ำกันดีกว่า “ พูดเสร็จผมก้อลากแขนป๊อบลงไปเล่นน้ำทะเล แล้วผมก้อเรียกคนอื่นๆลงไปด้วย ตอนนั้นมีต้งและพี่กรณ์วิ่งตามลงมาด้วย จากนั้นพวกเราก้อเล่นน้ำกันอย่างสนุกสนาน เล่นไปสักพักผมก้อชวนป๊อบออกไปขับเจ็ตสกีเล่นกัน ตอนแรกป๊อบจะไม่ไป เพราะว่าเค้าขับไม่เป็น ผมเลยอาสาขับให้ ตอนขับอยู่นั้น ป๊อบกอดผมแน่นมาก ป๊อบบอกให้ผมขับช้าๆเค้ากลัว ฮ่าๆๆๆ เวลาป๊อบกลัวนี่เหมือนเด็กเลยน่ะเนี่ยะ จากนั้นผมก้อขับเล่นไปเรื่อยๆจนหมดเวลาเช่า ก้อขึ้นบนบกมาหาพ่อกับแม่ผม แล้วถามว่าจะกลับกันกี่โมง พวกท่านบอกว่า บ่ายๆก้อคงกลับแล้วล่ะ เพราะว่าทุกคนต้องทำงาน ผมก้อเห็นเลย ด้วยไปบอกทุกๆคนว่าจะกลับกันกี่โมง ซึ่งทุกคนก้อรับทราบดี ยกเว้นไอ้ดิวกับพี่อ้อ
“ ชั้นไม่กลับอ่ะ ว่าจะอยู่ต่อกับอ้อ และน้องไอซ์ “ ไอ้ดิวมันสวนผมกลับมาขณะที่ผมเดินไปบอกมัน
“ ไม่ได้ พรุ่งนี้น้องไอซ์ต้องไปเรียนหนังสือ พี่อ้อก้อต้องช่วยแม่ทำกับข้าวขาย ไว้มาเที่ยวกันใหม่ก้อได้นี่ “ ผมย้อนกลับไป
“ ทำไมล่ะ แป๊บเดียวก้อกลับกันแล้ว รึว่าไง หวงพี่สาวเหรอ อย่าบอกน่ะว่า ... “
“ นี่ พูดอะไรให้เข้าใจบ้างเดะ นายจะอยู่ก้ออยู่คนเดียว คนอื่นต้องกลับกับชั้น “ ผมเริ่มเสียงแข็งแล้ว
“ นายคิดว่าอ้อจะเชื่อนายเหรอ ชั้นหมายถึง ณ ตอนนี้น่ะ ฮ่าๆๆ เอาไงดี อืมมมม เอางี้แล้วกัน ถ้านายอยากให้ชั้นกลับ แล้วอ้อกับน้องไอซ์กลับกับพวกนายด้วย แล้วชั้นก้อจะเลิกยุ่งกับพี่สาวนายด้วย แต่นายต้องทำอะไรให้ชั้นอย่างนึง รับรองน่าว่ามันไม่มากไม่มาย และชั้นไม่ล่วงเกินนายแน่นอน “ ไอ้ดิวมันเสนอผมมา
“ ชั้นจะไว้ใจนายได้ยังไง นายไม่เคยรักษาคำพูด “ ผมโต้กลับไป
“ นายคิดว่านายมีทางเลือกมากกว่านี้เหรอ ฮ่ะ ? อย่าดีกว่า ตอนนี้ชั้นถือไพ่เหนือกว่านายน่ะ อย่าลืมสิ เอาน่าคราวนี้ชั้นเอาชีวิตชั้นเป็นประกันเลยว่า ชั้นจะไม่ล่วงเกินนายแม้แต่ปลายเล็บ น่ะๆ “ ไอ้ดิวพูดน้ำเสียงอ่อนโยนขึ้น
“ ก้อได้ อะไรล่ะ ว่ามาเดะ “ ผมตอบกลับไปเสียงห้วนๆ
“ ตอนนี้ยังคิดไม่ออก ใจเย็นๆ คิดออกแล้วจะบอกน่ะครับ ที่รัก “ ไอ้ดิวพูดเสร็จมันก้อเอามือทำท่าจะมาจับแก้มผม
“ พอเลยๆ ไปเรียกพี่อ้อ กับน้องไอซ์มาได้แล้ว และก้อเตรียมตัวทานข้าวกลางวันด้วยกัน จากนั้นจะได้เก็บของแล้วก้อกลับ “ ผมสะบัดมือมันออก แล้วก้อเดินออกมาจากมัน
จากนั้นพวกเราก้อทานข้าวกลางวันพร้อมกัน ระหว่างที่ทานก้อพูดคุยสนทนาไปต่างๆนานา ตอนนี้ผมสังเกตเห็นไอ้ดิวมันเริ่มรุกล้ำพี่อ้อมากขึ้นเรื่อยๆไม่ว่าจะเป็นคำพูดหรือว่าการกระทำ ผมพยายามสกัดกั้นต่างๆนานาน แต่ดูท่าแม่ผมจะชอบไอ้ดิวมาก เลยให้ท้ายมันเสมอ และดูไอ้ดิวมันทำหน้าเหมือนกับว่ามันชนะผม ผมอยากรู้นักถ้าแม่ผมรู้ว่าไอ้ดิวมันไม่ได้จริงใจกับพี่อ้อ แม่ผมจะยังชอบมันอีกไหม พี่อ้อก้ออีกคน ไม่ได้รู้อะไรเลย ผมล่ะกลุ้มใจจริงๆ
ทานข้าวกลางวันกันเสร็จ พ่อผมก้อบอกว่าให้เล่นทะเลอีก 1 ชั่วโมงจากนั้นก้อเตรียมตัวเก็บของกันกลับบ้านผมที่ชลบุรี และทุกคนก้อแยกย้ายกันไปเล่นทะเล แต่ผมเลือกที่จะออกมาเดินเล่นมากกว่า ไม่อยากเห็นหน้าไอ้ดิวมัน ไม่อยากคิดว่ามันจะมีแผนอะไรอีก
“ เดินคิดอะไรเพลินๆอยู่คนเดียวเหรออี้ ให้ต้งเดินด้วยคนน่ะ “ ต้งพูดขณะที่เดินตามผมมา
“ ไม่มีอะไรหรอกต้ง เดินให้มันเมื่อยเล่นๆ ตอนขึ้นเรือจะได้หลับๆ อี้เหนื่อยอ่ะ พรุ่งนี้ต้องทำงานอีกเยอะ เฮ้ออออ แล้วต้งล่ะ ไม่ไปนั่งพักผ่อนล่ะ มาเดินเล่น เดี๋ยวพรุ่งนี้ก้อไม่มีแรงไปทำงานหรอกน๊า แล้วจะมาโทษอี้ทีหลังไม่ได้น๊า “ ผมตอบต้งไป
“ นี่ๆๆ เห็นกล้ามต้งป่าว “ ต้งพูดพร้อมกับโชว์กล้ามให้ผมดู
“ ต้งแข็งแรงจะตาย พรุ่งนี้ทำงานได้สบายมาก อีกอย่างได้แรงใจดีด้วย ก้อคนนี้ไง “ ต้งตอบพรางชี้มาที่ผม
“ เอาอีกล่ะๆ นี่กะจะให้เลี่ยนตายกันไปข้างนึงเลยใช่ม่ะ ป่ะ กลับกันดีกว่า ไปช่วยแม่เก็บของกันดีกว่า เสร็จแล้วจะได้รีบกลับกัน “
-------------------- จบตอนที่ 10 ---------------------
-
:กอด1:
จิ้มๆ
-
:L2: :L1: :L2:
ชะแวบแอบมาดูตอนเย็น คนแต่งขยันจัง :กอด1:
รออ่านอยู่นะค่ะ อิอิ
-
:impress2: :impress2: :pig4: :pig4:
:n1: :n1: :n1: :n1:
บทที่ 11 เงามืด ปริศนา ( The Miserious Shadow )
จากนั้นผมและต้งก้อเดินมาเก็บของที่พัก ซึ่งตอนนี้พี่กรณ์ กับ ป๊อบก้อช่วยแม่ และพี่สะใภ้ผมเก็บอยู่ จากนั้นเราก้อช่วยกันเก็บของจนเสร็จหมดแล้ว ผมก้อไปเรียนทุกคนให้เตรียมตัวกลับ ไอ้ดิวก้อยอมกลับโดยดี แต่ก่อนจะกลับมันเดินมาใกล้ๆผมแล้วกระซิบคำว่า อย่าลืมสัญญาน่ะ แล้วก้อเดินไป ผมล่ะกลัวจริงๆเลยว่ามันจะมาไม้ไหนกันแน่
จากนั้นเราก้อไปขึ้นเรือกัน พวกผมก้อโทรเรียกเรือที่เราเช่ามาตอนขามาให้มารับ พอเราขึ้นเรือแล้วทุกคนก้อแยกย้ายกันนั่งตามอัธยาศัย ผม ต้ง พี่กรณ์ และป๊อบ เลือกที่จะมานั่งดื่มต่อกันบนดาดฟ้าของเรือ และพูดคุยกันอย่างสนุกสนาน พี่กรณ์ปล่อยมุขกระจาย ดูพี่เค้าอารมณ์ดีมากๆ ส่วนต้ง กับพี่กรณ์ก้อใช่ย่อย แพรวพราวอยู่เหมือนกัน สักพักพี่เอฟกับไอ้ดิวและพี่อ้อก้อมาร่วมวงด้วย เราก้อเลยต้องขยับขยายพื้นที่ให้นั่งพอกัน แต่ไอ้ดิวมันเดินมานั่งข้างๆผม โดยดึงพี่อ้อมานั่งด้วย
จากนั้นเราก้อนั่งดื่มกันไป ระหว่างที่นั่งพูดคุยกันไป ไอ้ดิวก้อมักจะเอามือมาจับขาผมบ่อยๆ ผมก้อพยายามปัดมือมันออกบ้าง ลุกไปนั่นไปนี่บ้าง มันก้อไม่ลดละความพยายามครับ จนผมทนไม่ไหว บอกว่าจะไปเอาของมาเพิ่มที่ชั้นล่าง มันก้อยังเดินตามลงมาอีก
“ กลัวเด็กๆของนายเข้าใจผิดรึไง นี่ไม่เอาน่า ขนาดนายผ่านมาเยอะซะขนาดนั้น แค่นี้เค้าคงไม่ถือสาหรอก “ ไอ้ดิวพูดตอนมันเดินตามผมลงมาเอาของข้างล่าง
“ อะไร ใครผ่านอะไร อย่ามาพูดมั่วๆ ไปไกลๆเลยไป “ ผมด่ามันกลับไป
“ ก้ออ้อบอกว่า นายมีคนมาจีบเยอะไง แหมคงผ่านสมรภูมิมาเยอะสิท่า อิอิอิ “
“ ไปไกลๆเลย ก่อนที่จะหมดความอดทน ชั้นเบื่อพูดกับพวกจิตต่ำ “ พูดจบแล้วผมก้อเดินหนีไอ้ดิวไปเอาของไม่สนใจมัน
พอผมเอาของเสร็จแล้วผมก้อขึ้นไปนั่งดื่มต่อ ตอนที่ผมขึ้นไปเห็นไอ้ดิวมันนอนหนุนตักพี่อ้ออยู่ แล้วทำหน้าเยาะเย้ยใส่ผม ผมก้อพยายามไม่ใส่ใจมัน แต่ในใจอยากจะกระชากมันมาต่อยสักหน่อย จากนั้นไม่นานเรือก้อเทียบท่าฝั่ง เราก้อเก็บของกันไปที่รถและเดินทางกลับ ก่อนจะขึ้นรถ ไอ้ดิวมันก้อเดินมาข้างผมบอกว่าให้ผมไปขึ้นรถกับมัน ไม่งั้นมันไม่รับประกันว่าคืนนี้จะเกิดอะไรขึ้นกับพี่อ้อ แล้วมันก้อบอกให้ผมไปบอกทุกคนว่า มันให้ผมไปเป็นเพื่อนมันไปซื้อของแถวนี้ แล้วกลับไปเจอกันที่บ้านผม
จากนั้นผมก้อขึ้นรถกับไอ้ดิวมา ตลอดทางที่ผมนั่งมากับมัน มันไม่พยายามทำมิดีมิร้ายกับผมเลย มันก้อชวนพูดคุยต่างๆนานา เหมือนกับว่าไม่มีเหตุการณ์เลวร้ายเกิดขึ้น ถามหน่อยสิครับ ถ้าเป็นคุณ คุณจะรู้สึกยังไง ผมล่ะไม่มั่นใจมันเลย ให้ตายสิ
จากนั้นไอ้ดิวก้อพาผมขับรถมาที่อ่างศิลา จากนั้นมันก้อจอดรถแล้วก้อเดินออกจากรถแล้วมาดึงมือผมให้ไปเดินเล่นตรงลานกว้างๆกับมัน ที่ผู้คนมักจะเดินเล่นกัน วันนั้นคนเดินไม่ค่อยเยอะเท่าไหร่ เพราเป็นวันธรรมดา ตอนแรกผมจะไม่ไป แต่มันพูดดีมาก บอกว่ามาเดินเป็นเพื่อนมันหน่อย ผมก้อเลยยอมออกมาเดินเป็นเพื่อนมันแบบเสียไม่ได้ ไม่อยากมีปัญหากับมันอีกแล้ว
“ ชั้นชอบมาที่นี่เวลาไม่สบายใจ หรือเวลากำลังมีความทุกข์ มีคนเคยบอกว่า เวลาเรามีเรื่องไม่สบายใจ ให้มาทะเลแล้วตะโกนออกไปที่ทะเลดังๆ แล้วสิ่งๆนั้นจะหายไปกับทะเล ชั้นเคยลองทำแล้ว ได้ผลน่ะ ลองดูไหม “ ไอ้ดิวพูดขณะที่เดินเล่นกับผม
“ อืมมมม เคยได้ยินเหมือนกันน่ะ แต่ไม่เคยลองอ่ะ ว่าแต่ว่านายมีความทุกข์อะไรเหรอ ถึงได้พาชั้นมาที่นี่วันนี้อ่ะ แล้วนี่นายจะตะโกนทั้งที่มีคนเดินอยู่อย่างนี้เหรอ ไม่อายคนเหรอ “ ผมถามมันไป
“ ไม่อายหรอก ใครๆเค้าก้อทำกันทั้งนั้นแหละ ชั้นก้อแบบว่า มีปัญหาเรื่องความรักนิดหน่อย เกิดสับสนอะไรอย่างนี้แหละ วันนี้กะมาเอามันทิ้งโดยเฉพาะ “ ไอ้ดิวตอบผม
“ จริงเดะ สงสัยสาวๆเยอะแยะมากมายจนเลือกไม่ถูก ใช่ม่ะ หวังว่าคงไม่รวมพี่อ้อไปด้วยอีกคนน่ะ คนนี้ชั้นขอเถอะ พี่สาวชั้นโดนคนทำร้ายมาเยอะแล้ว ถ้านายไม่ได้ชอบพี่สาวชั้นจริงๆ อย่าหลอกพี่สาวเราเลยน่ะ “ ผมพูดเชิงอ้อนวอนมัน
“ ฮึๆ แล้วก้อวกมาเรื่องนี้จนได้ เอาน่าชั้นไม่ทำให้อ้อเสียใจหรอก ถ้านายจะทำตามที่ชั้นขอ “
“ แล้วนายต้องการให้ชั้นทำอะไรก้อว่ามาเลยดีกว่า จะได้จบๆกันไป “ ผมตอบไอ้ดิวไปเชิงรำคาญเล็กน้อย
“ ได้ งั้นชั้นขอให้นายเลิกกับแฟนนาย แล้วมาคบกับชั้นนายจะยอมไหมล่ะ “ ไอ้ดิวพูดพรางมองหน้าผมเขม็ง
“ บ้าไปแล้วเหรอ ไหนบอกไม่ใช่เกย์ “ ผมย้อนมันกลับไป
“ ก้อไม่ใช่เกย์ไง แต่จะคบกับเกย์ มันผิดตรงไหน ฮึ !!! “ ไอ้ดิวมันย้อนผมกลับมา
“ ไม่ผิดหรอก ถ้านายจะให้เกียรติ์ชั้นมากกว่านี้ และไม่ล่วงเกินชั้น “
“ ทำไมล่ะ นายไม่ชอบเหรอ ชั้นนึกว่านายชอบซะอีก “ ไอ้ดิวมันเล่นลิ้นกับผม
“ ถ้านายจะมายียวนกวนประสาทชั้นล่ะก้อ ชั้นจะกลับแล้วน่ะ กลับเองก้อได้ “ พูดเสร็จผมก้อเดินออกมาจากนั้น แต่ไม่ทันครับ มันมาดึงแขนผมไว้ไม่ให้ไป
“ จะรีบไปไหนล่ะ ชั้นยังไม่ได้ตะโกน ไล่ความทุกข์ชั้นไปเลย น่ะๆอยู่เป็นเพื่อนกันก่อน แป๊บเดียวเอง “ ไอ้ดิวมันเปลี่ยนอารมณ์มันเร็วมากจนผมตามไม่ทัน จากนั้นมันก้อจูงแขนผมมาที่ริมรั้ว
:call: :call: :call: :call: :call: :call: :call: :call:
-
คนอ่านน่ารัก คนเขียนก้อเลยสนองลงให้เยอะๆ
มาเป็นกำลังจิตให้ป๋มหน่อยน่ะกั๊บบบบบบบบ
----------------------------
:m25: :m25: :m25: :m25: :L2: :L2: :L2: :L2:
“ ทำไมต้องเป็นอย่างนี้ด้วย โอ๊ยยยย นี่ชั้นเป็นอะไรเนี่ยะ บอกหน่อยได้ม้ายยยยย “ ไอ้ดิวตะโกนเสียงดังมาก จนคนแถวนั้นหันมามองกันหมด ผมเริ่มอายแล้วล่ะสิ ใครจะคิดว่ามันจะบ้าขนาดนี้ ผมนึกว่ามันพูดเล่นซะอีก
“ นี่นายจะบ้าแล้วเหรอ ทำไมตะโกนซะเสียงดังขนาดนั้น อายคนไหมเนี่ยะ “ ผมเอ็ดมันไป
“ อายเป็นด้วย เวลานายอายน่ารักจริงๆเลย “ ไอ้ดิวพูดจบมันก้อเอมือมาหยิกแก้มผม
“ ไม่เอาแล้วชั้นจะกลับบ้านแล้ว เชิญนายบ้าไปคนเดียวเหอะ “ พูดเสร็จผมก้อเดินหนีมัน แต่มันดึงตัวผมมากอดไว้
“ จะรีบไปไหน จะรีบไปหาใครเหรอจ้ะที่รัก ไอ้ต้ง หรือว่าไอ้กรณ์ เอ๊ะ หรือว่าไอ้ป๊อบ “ มันพูดพร้อมกับเอาหน้ามาใกล้ๆผม
“ ปล่อยน่ะเว๊ย ไม่เห็นเหรอคนเยอะแยะ บ้าไปแล้วใช่ไหมเนี่ยะ “ ผมตะโกนด่ามันไป
“ อ๋ออออ ชอบที่ลับตาคนก้อไม่บอก ป่ะๆ เดี๋ยวพาไป “ ไอ้ดิวมันกวนประสาทผม
“ เฮ้ยยยยย ไม่เล่นแล้วน่ะเว๊ยยยย ปล่อยเลย ไม่งั้นโดนดีแน่ “ ผมขู่มันไป
“ ไหนๆ นายจะทำอะไรชั้น “
พูดจบผมก้อเหยียบเท้ามันไปแรงๆ 1 ที มันสะดุ้ง แล้วผมก้อล็อคคอมัน แล้วใส่เข่าไปที่ท้องมันอีก มันจุกจนตัวงอ ผมเลยผลักมันออกจากตัว แล้วผมก้อวิ่งหนีมัน แล้วก้อไปขึ้นมอเตอร์ไซค์รับจ้าง บอกให้เค้าไปส่งที่บ้านผม แล้วผมก้อไม่สนใจมันอีกเลย
พอผมถึงบ้านผมก้อเห็นแม่ผมยืนรดน้ำต้นไม้อยู่หน้าบ้าน แล้วแม่ก้อถามผมว่าไอ้ดิวไปไหน ผมบอกว่าไม่รู้ แยกกันตั้งนานแล้ว จากนั้นผมก้อเดินเข้ามาในบ้านเจอต้ง ป๊อบ และพี่กรณ์นั่งเล่นกับน้องมายด์อยู่ ผมเลยไปนั่งเล่นด้วย พี่กรณ์มองหน้าผมแบบสงสัย แต่ผมทำหน้าเนียนๆไม่อยากเอ่ยหรือพูดอะไรทั้งนั้น จากนั้นผมก้อชวนทุกคนกลับกรุงเทพ ทุกคนเลยลุกไปเก็บของ ป๊อบเดินมาถามผมว่าไอ้ดิวไปไหน ผมก้อบอกแค่ว่าไม่รู้ แล้วก้อเดินไปเก็บของต่อ
พอเก็บของเสร็จแล้ว ผมก้อพาทุกคนไปลา พ่อ แม่ พี่เอฟ แล้วก้อพี่อ้อ แต่ผมแปลกใจมากที่ไม่เห็นไอ้ดิวกลับมาสักที มันคงกลับกรุงเทพไปแล้วมั้ง ผมเลยไม่สนใจล่ำลาเสร็จแล้วเราก้อพากันขับรถกลับ พอขึ้นรถ ผมก้อทำเป็นหลับ เพราะว่าไม่อยากพูดคุยหรือเสวนาอะไรทั้งนั้น กลัวว่ามันจะวกมาที่เรื่องไอ้ดิว
พอมาถึงกรุงเทพ พี่กรณ์ก้อแวะไปส่งป๊อบเป็นที่แรก จากนั้นก้อไปส่งต้งต่อ ตอนส่งต้ง ต้งบอกว่าคืนนี้จะโทรหา ผมก้อรับคำไป จากนั้นพี่กรณ์ก้อพาผมไปส่งที่บ้าน แต่ก่อนจะถึงบ้านพี่กรณ์ชวนผมแวะทานข้าวแถวๆบ้านผมก่อน บอกว่าจะคุยเรื่องงานด้วย ผมก้อเลยแวะทานกัน พี่กรณ์บอกว่าพรุ่งนี้จะโทรคุยกับพี่ติ๊บว่าอาจจะขอยืมตัวผมมาช่วยงานด้วย เพราะว่าช่วงนี้งานพี่กรณ์เยอะมาก ผมก้อบอกว่าผมเกรงใจพี่ติ๊บ นี่ผมก้อแว๊บไปรับงานนอกเยอะแล้วยังจะมาทำกับพี่กรณ์อีก เดี๋ยวเพื่อนที่ทำงานจะเขม่นเอา พี่กรณ์บอกว่าไม่ต้องห่วง เดี๋ยวเค้าจะเคลียร์กับพี่ติ๊บเอง ให้ผมเตรียมตัวไว้เลย
“ อี้ไปไหนมากับไอ้ดิวอ่ะ ไปซะนานเลย แล้วทำไมกลับมาคนเดียว ไอ้ดิวมันหายไปไหน “ พี่กรณ์ถามผมตอนที่เราคุยเรื่องงานจบ
“ ไม่รู้ดิ พามันไปซื้อลองแล้วอี้ก้อแยกมา ไม่ได้สนใจ “ ผมตอบแบบเลี่ยงๆ
“ แน่ใจน่ะครับ ว่าอี้ไม่ได้โกหกพี่ มันทำอะไรอี้รึป่าว เดี่ยวพี่ไปจัดการมันให้ “ พี่กรณ์พูดกับผมเสียงเข้ม
“ ไม่มีอะไรหรอกครับ อิ่มกันรึยังอ่ะครับ อี้เหนื่อยอ่ะ อยากพักผ่อนมากๆน่ะครับ เดี๋ยวอี้เรียกคิดเงินเลยน่ะครับ “ ผมพูดตัดบทไปแล้วก้อสั่งคิดเงิน พอจ่ายเงินเสร็จพี่กรณ์ก้อมาส่งผมที่ห้อง ผมก้อล่ำลาพี่กรณ์จากนั้นก้อเข้าห้องพัก
พอถึงห้องผมก้อโทรหาอ้วนแฟนผม แต่เค้าปิดเครื่อง ผมเซ็งมาก ไม่รู้ว่าจะต้องทำยังไงแล้ว เครียดมากมาย นั่งคิดไปมาว่า ผมทำผิดขนาดนั้นเลยเหรอ ทำไมเค้าไม่เปิดโอกาสให้ผมอธิบายหรือแก้ตัวเลย คิดไปคิดมามือถือผมก้อดังขึ้นมา
“ สวัสดีครับ ขอสายอี้หน่อยครับ ผมเอกครับ เป็นออร์กาไนซ์งานครับ “ เสียงในสายพูดมา
“ สวัสดีครับ อี้พูดสายครับ ไม่ทราบว่ามีธุระอะไรเหรอครับ “ ผมตอบกลับไป
“ พอดีผมมีงานด่วนน่ะครับ พรุ่งนี้มีง่นเลี้ยงการกุศลน่ะครับ ทางเรายังขาดช่างแต่งหน้าอยู่ แล้วผมก้อได้เบอร์มาจากเพื่อน เค้าบอกว่าอี้แต่งหน้าสวย เลยอยากรบกวนให้มาช่วยงานหน่อยได้ไหมครับ งานนี้ลูกค้าจ่ายไม่อั้นครับ เพราะว่าคนที่จะให้อี้แต่ง เป็นแขก V.I.P น่ะครับ ไม่ทราบว่าอี้พอจะว่างไหมครับ “
“ เอ่ออออ กี่โมงอ่ะครับ ช่วงบ่ายๆน่ะพอได้ แล้วงานทีไหนเหรอครับ “ ผมถามกลับไป
“ ประมาณ บ่าย 4 โมงน่ะครับ งานเริ่มสองทุ่ม ให้อี้มาแสตน บายก่อน งานจัดโรงแรมแถวๆรัชดาอ่ะครับ “
“ พอได้ครับ นี่เบอร์คุณเอกใช่ไหมครับ ยังงำพรุ่งนี้สายๆผมจะโทรหาอีกทีน่ะครับ ขอบคุณน่ะครับที่โทรมาเรียกใช้บริการ ผมรับรองว่าผมจะทำงานให้ออกมาดีที่สุดเลยครับ “ ผมตอบกลับไป
“ โอเคครับ ยังไงเจอกันน่ะครับพรุ่งนี้ บ่าย 4 โมง บายครับ “ พูดเสร็จเค้าก้อวางหูไป
จากนั้นผมก้ออาบน้ำแล้วก้อเตรียมของไว้สำหรับงานพรุ่งนี้ ก่อนนอน น้องแมนก้อโทรมาหาผมบอกว่างานสนุกไหม คิดถึงผมจัง ก้อก้อตอบๆไปตามประสาผม คุยไม่นานผมก้อขอตัววางสายเพราะต้องรีบนอน พอวางสายปุ๊บต้งก้อโทรมาอีก ชวนพูดคุยไปหลายเรื่อง เกือบครึ่งชั่วโมงผมก้อขอตัววางสายอีกเช่นกัน ต้งก้อยอมวางแต่โดยดี พอวางสายแล้ว ผมก้อหลับไปด้วยความเหนื่อยล้า บวกกับเซ็งๆเล็กน้อย เรื่องอ้วน แล้วก้อเรื่องไอ้ดิว
-
ยังตามอ่านอยู่นะครับ ... แต่ว่ายังไม่ถึงตอนปัจจุบันเลยอ่ะ ... ก็มันอย่างยาวนิ
ขอบคุณมาก ๆ นะคร้าบบบ ... +1 เป็นกำลังใจให้ครับผม
-
ง่ะ อ้วนเป็นไร ไมไม่ยอมรับสายอี้สักทีเนี่ย จะได้เคลียร์กันไป
เชียร์ ใครดีเนี่ย อี้เสน่ห์แรงเกิ๊น :m1:
-
สนุกครับ มาลงอีกนะๆ
ติตามอยู่นะ :call:
-
:L2:
:m31: เพิ่งอ่านถึงหน้าแรกเอง
ดิวกวนนนนนนนนนนนนนนนนนนน
แต่ตัวเอกก็ใช่เล่นเลยอ่ะ 55
-
เข้ามาบอกว่า ...
ชอบดิวคะ 555 :กอด1:
-
พี่ อเล็กซ์ ครับพี่ลงเรื่องได้ใจผมมากเลย
อ่านจนเปรม
เล่นซะ คนอ่านตามแทบไม่เลย 555+
พี่เจ๋งว่ะ :กอด1:
อยากกินอี้จัง 55555+
-
อ่านจบแล้วๆๆ
ตาแฉะเลยอ่ะ อิอิ
แล้วเหลืออีกเยอะป่ะคะ ลงมาอย่างงี้ก็ดีเพลินด้วย
ว่าแต่ วี ไอ พี นี่ น่าจะเป็น..ดิว อ่ะ ช่ายม้า
ปล. พี่อี้ ออกสาวหรือแมนคะ (ขอโทษที่ถามนะคะ)
-
ได้ใจมากเลยฮับ
รออ่านอยู่เน้อ ปวดตามากมาย อิอิ
มีแววว่าดิวเป็นพระเอก
ซับน้ำตาให้กร กะ ต้ง ล่วงหน้าเลยได้ไหม ฮืออออออออออออ :o12:
แต่เกลียดดิวมากอ่ะตอนนี้ เห็นผู้หญิงเป็นของเล่นเหรอ รู้อยู่ว่าทำเพื่อแกล้งอี้อ่ะ ทำไมต้องไปลงที่พี่อ้อด้วย ชิ น่าเกลียด
-
ดิวคงชอบอี้มาก แต่ยังวางตัวยังไม่แน่ใจในตัวเอง
พี่กรณ์ พี่เกินจะเป็นแฟนอี้ได้เพราะพี่ขาดความมั่นใจเมื่อ 4 ปีก่อน
คงได้เป็นแค่พี่ชาย :laugh:
ต้ง น่ารักมาก รอลุ้นอยู่
ป๊อบ นิไม่เข้าข่าย จีบเล่นๆ
อ้วน นิ 555+ o22 แอบหมั่นไส้มัน น่าจับกระทืบ :angry2:
ชอบน้าเนตร + น้าปิ่นจัง
ปล. ตามไปอ่านที่บอร์ดอีกบอร์ดแล้ว แบบว่าเรื่อง ห่างกันเป็นวาเลย
คนแต่งสู้ๆนะคะ
:L2: :L1: :L2:
-
o13 o13 o13
ยกนิ้วให้คนแต่ง
มาลงแบบนี้สะใจมากกกกกกกกกกกก
กร้ากกก ชอบเจงๆๆ
ขอ +1 ให้ ข้อหาประทับใจซาร่าคร่ะ
:laugh:
-
จะว่าไปก็ชักเริ่มสงสารดิว :เฮ้อ:
คนแต่งสุดยอดเลยฮับ
ขยันอัพสุดๆ o13
-
:beat:
ตบอ้วน
-
สนุกมาก ♪
....แต่
อี้ เป็นถึงครูสอนศิลปะการป้องกันตัวเชียวนะ...
ทำไมในเรื่องถึงดูเหมือน ไม่ได้ใช้วิชาได้สมกับที่เป็นครูเท่าไหร่
พออ่านตรงนี้แล้วเลยว่า มันขัดขัดกันนิดหน่อย
โดยรวมแล้วสนุก ♪
ปล. เอ่อ ถ้าจะเล่นสีเวลาลงเรื่องน่ะคับ
รบกวนใช้สีเข้มๆ อย่าใช้พวกสีเหลือง ชมพู เขียวสว่างๆ
มันทิ่มแทงลูกกะตามากมายอ่ะคับ แหะ แหะ
รอตอนถัดไปอย่างใจจดจ่อ
:กอด1:
-
กะว่าจะอ่านสักนิดหนึ่งแล้วไปนอน
พี่เล่นลงแบบนี้ หนูก็อ่านจนจบซิคะ
ตอนแรกๆ ไม่รู้ว่าใครเป็นพระเอก แต่หลังๆ ดิว แววพระเอกมาแต่ไกลเลย
แต่ก็ยังเชียร์พี่ต้งนะ ฮ่าๆ ชอบ อะไรแบบนี้ น่ารักมาก :-[
-
ลงเยอะๆอย่านี้เค้าชอบ o13
แต่แอบอยากรู้ใครคือพระเอกตัวจริง
ใช่ดิวป่ะ เชียร์อยู่ ชอบมากกก
-
ตามเกือบทันแล้ว
มาเป็นกำลังจิต (ไม่เอากำลังใจเหรอ) ให้เหมือนเดิม
ลงอย่าให้ขาด จัดมา จุ๊บๆ
-
:z2: :z2: :z2:
ขอเวลานีดนึงนะอเล็กซ์ใกล้จะทันและอีก 3 หน้าเอง อิๆ
-
:m16: :3125: :m16: :3125: :m16: :3125: :m16: :3125:
จากนั้นผมก้ออาบน้ำแล้วก้อเตรียมของไว้สำหรับงานพรุ่งนี้ ก่อนนอน น้องแมนก้อโทรมาหาผมบอกว่างานสนุกไหม คิดถึงผมจัง ก้อก้อตอบๆไปตามประสาผม คุยไม่นานผมก้อขอตัววางสายเพราะต้องรีบนอน พอวางสายปุ๊บต้งก้อโทรมาอีก ชวนพูดคุยไปหลายเรื่อง เกือบครึ่งชั่วโมงผมก้อขอตัววางสายอีกเช่นกัน ต้งก้อยอมวางแต่โดยดี พอวางสายแล้ว ผมก้อหลับไปด้วยความเหนื่อยล้า บวกกับเซ็งๆเล็กน้อย เรื่องอ้วน แล้วก้อเรื่องไอ้ดิว
วันต่อมาผมตื่นประมาณ 9 โมงเช้า จากนั้นก้ออาบน้ำเตรียมตัว เก็บของไปทำงาน วันนี้ผมนั่งแท็กซี่ไปเพราะว่าของเยอะ นั่งสองแถวจะลำบาก ยอมลงทุนนิดหน่อยครับ เพื่องาน อิอิ พอไปถึงที่ทำงานผมก้อทำงานของผมไปเรื่อยๆเปื่อยๆ ตอนสายๆก้อโทรนัดแนะกับเองเรื่องสถานที่และธีมของงาน จากนั้นผมก้อทำงานต่อไป ไม่มีอะไรพิเศษ จนเวลาใกล้จะถึงบ่าย 4 โมง ผมก้อลาทุกคนกลับไปทำงานที่นัดไว้ แล้วจากนั้นผมก้อนั่งแท็กซี่ไปที่โรงแรมที่ผมนัดไว้กับเอก
พอถึงโรงแรมผมก้อขึ้นไปยังห้องที่นัดไว้ แล้วก้อได้เจอกับเอก เอกเป็นคนตัวสูงทีเดียว หน้าตาเข้มๆเหมือนคนใต้ แต่งตัวแนวๆ หลังจากทักทายกันแล้ว เค้าก้อเดินนำผมไปยังที่แต่งหน้า ซึ่งตอนนี้ก้อมีคนมาแต่งหน้ากันแล้ว แต่ที่ๆผมจะแต่งจะเป็นที่สำหรับแขกพิเศษ จึงต้องเดินแยกมาหน่อย แล้วผมก้อเห็นคนที่ผมจะแต่งหน้าให้คือ คุณหญิงดวงเนตร แม่ของไอ้ดิวนั่นเอง อะไรจะเหมาะเจาะขนาดนี้เนี่ยะ
---------------------- จบตอนที่ 11 ---------------------
:call: :call: :call: :call: :call:
บทที่ 12 ไม่ทันตั้งตัว ! ( Unpredictable ! )
พอผมเดินไปสวัสดีคุณหญิงดวงเนตร คุณหญิงท่านก้อรับไหว้ผมพร้อมยิ้มเล็กๆให้ จากนั้นก้อเชิ่ดหน้าคุยกับเพื่อนๆต่อ ผมก้อเลยต้องขออนุญาตคุณหญิงในการแต่งหน้า แปลกจัง ไม่กี่วันก่อนคุณหญิงยังทำตัวติดดินอยู่เลย ทำไมวันนี้ดูเชิ่ดๆยังไงไม่รู้ ผมก้อไม่ใส่ใจ ทำหน้าที่ของผมไป ตลอดการแต่งหน้าคุณหญิงไม่ชวนผมคุยเหมือนครั้งก่อนที่เจอกัน ผมถามอะไรไปคุณหณิงก้อตอบกลับมาแบบ ถามคำตอบคำ เฮ้ออออ ผมล่ะเดาใจครอบครัวนี้ไม่ถูกจริงๆ
พอแต่งใกล้เสร็จ ก้อมีคนเดินมาหาคุณหญิง พอผมหันไปดู ก้อเป็นไอ้ดิวนั่นเอง แต่นั่นมันควงใครมาด้วยอ่ะ ตายแล้ว ! นั่นมันพี่อ้อพี่สาวผมนี่ ผมก้อทำหน้างงๆ แต่พี่อ้อและไอ้ดิวทำหน้าตาปกติมาก พี่อ้อก้อสวัสดีคุณหญิงไป คุณหญิงก้อรับไว้แบบไม่เต็มใจนัก แล้วก้อเชิ่ดหน้าต่อ แล้วไอ้ดิวก้อทำเหมือนไม่มีผมอยู่ตรงนั้น หลังจากพูดคุยกับคุณหญิงเสร็จแล้ว ไอ้ดิวก้อเดินควงพี่สาวผมออกไปข้างนอก ผมล่ะไม่เข้าใจจริงๆ นี่มันเกิดอะไรกันแน่ ???
“ ผู้หญิงคนนี้คือ พี่สาวเธอใช่ไหม “ คุณหญิงถามผม
“ ใช่ครับ มีอะไรรึป่าวครับ “ ผมถามกลับไป
“ ไม่มีอะไรหรอก และชั้นไม่ใช่กีดกันหรืออะไรน่ะ แต่ ชั้นว่าเค้าสองคนไม่ได้ชอบกันจริงๆ ไม่รู้สิ เมื่อคืนดิวก้อพามาค้างที่บ้านชั้น ชั้นไม่รู้ว่ามันเกิดขึ้นได้ยังไง ชั้นก้อไม่สนใจหรอกน่ะว่าลูกชายชั้นจะคบใคร แต่ชั้นก้อไม่อยากให้ใครมาหลอกลูกชายชั้น รักกันชอบกันก้อดี แต่อย่ามาหลอกกันเป็นพอ “ คุณหญิงเอ่ยออกมา ผมเลยถึงบางอ้อว่าทำไมคุณหญิงถึงมึนตึงใส่ผมนัก
“ ผมเองก้อไม่รู้เรื่องนี้หรอกน่ะครับ งงๆเหมือนกัน ต้องขอโทษแทนพี่สาวด้วยน่ะครับ ถ้าทำให้คุณหญิงไม่สบายใจ ผมเองก้อไม่รู้ว่าจะทำยังไงดี “ ผมเอ่ยขอโทษคุณหญิงไป
“ ชั้นไม่ได้ตำหนิเธอหรอก “ คุณหญฺงพูดด้วยน้ำเสียงที่อ่อนโยนลง
“ ชั้นน่ะชอบเธอน่ะ เธอเป็นเด็กที่น่ารักมาก และชั้นก้อไม่ได้รังเกียจเธอ หรือครอบครัวเธอด้วย แต่ชั้นไม่ไว้ใจลูกชายชั้น ไม่รู้ว่าอะไรยังไงกันแน่ ชั้นไม่อยากให้มีปัญหาแล้วเรามองหน้ากันไม่ติดอ่ะจ้ะ เธอเข้าใจชั้นน่ะ “ คุณหญิงเอ่ยกับผมพร้อมทั้งกุมมือผมด้วย
-
:z1: :o8: :o8: :o8: :o8: :o8: :o8: :o8: :o8: :o8: :o8: :z1:
“ เข้าใจสิครับ แล้วก้อขอบคุณคุณหญิงมากน่ะครับที่ไม่ได้รังเกียจะไรพวกเรา ส่วนเรื่องนี้ ถ้าพี่สาวผมกับดิวจะชอบกันจริงๆ ผมก้อไม่ได้ขัดข้องอะไร แล้วแต่มันจะเป็นไปแล้วกันครับ “
“ เห็นไหมว่าเธอน่ารักแค่ไหน ไม่ต้องเรียกน้าว่าคุณหญิงก้อได้ เรียกน้าเนตรเหมือนเดิมน่ะดีแล้ว คือจะพูดยังไงดีน่ะ ในสังคมสมัยนี้ เราทุกคนต้องมีหัวโขนไว้ใส่เข้าหากัน น้าก้อเป็นอย่างนั้นมาก่อน แต่พอน้าได้ไปทำบุญวันนั้นกับเธอ มันทำให้น้าได้รู้ว่า การทำบุญกุศลจริงๆนั้นมันเป็นอย่างไร มันต่างจากที่น้าเคยทำๆกันน่ะ เหมือนอย่างในวันนี้ก้อตาม ปากก้ออ้างว่าทำเพื่อการกุศล แต่ไม่รู้ว่าแท้จริงแล้วคืออะไร การที่ได้ไปกับเธอ น้าขอเรียกว่าอี้แล้วกันน่ะ การที่น้าได้ไปอี้ในวันนั้น มันทำให้น้าเห็นอีกมุมนึงของชีวิต และการทำบุญว่าเป็นยังไง และการที่เราได้เจอกันพูดคุยกัน ทำให้น้ามีความสุขดีน่ะ แม้ว่าเราจะเจอกันแค่แป๊บเดียวก้อตาม ไว้โอกาสหน้าไปด้วยกันอีกน่ะ หรือไม่ก้อเร็วๆนี้อ่ะ น้าอยากจะขอความช่วยเหลืออี้สักหน่อย ยังไงน้าจะโทรหาน่ะจ้ะ “ น้าเนตรเปลี่ยนจากคนที่ผมเห็นตอนแรกเป็นน้าเนตรคนที่อ่อนโยนเหมือนเดิม
“ ได้ครับ น้าเนตรมีอะไรก้อบอกอี้ได้เลยน่ะครับ ถ้าอี้ทำได้ อี้ยินดีเสมอครับ “ ผมตอบไป แล้วก้อยิ้มให้น้าเนตร
จากนั้นพอแต่งหน้าเสร็จน้าเนตรก้อให้ผมไปรับค่าจ้างจากไอ้ดิว เพราะว่ามันเป็นคนแนะนำผมให้มาแต่งหน้าให้น้าเนตร และงานนี้เพื่อนมันคือ เอก เป็นคนจัด มันเลยไห้เอกติดต่อผมอีกที มิน่าล่ะผมว่างานนี้มันแปลกๆ ทั้งๆที่มีช่างแต่งหน้าอยู่แล้วมันยังให้เอกจ้างผมมาอีกที ผมพอจะคิดออกแล้ว มันคงจงใจอยากให้ผมมาเห็นว่ามันควงพี่อ้อมาแน่ๆเลย แล้วนี่มันยังพาพี่อ้อไปค้างที่บ้านมันด้วย นี่มันอะไรกันนี่ ไม่ได้แล้ว ผมต้องไปจัดการเดี๋ยวนี้ ไม่งั้นอะไรๆมันจะยุ่งยากมากกว่านี้ จากนั้นผมก้อเดินไปหาไอ้ดิวในงาน เห็นมันกำลังคุยกับใครอยู่ไม่รู้พี่อ้อก้อยืนอยู่ข้างๆมัน ผมเลยเดินเข้าไปหามัน
“ น้าเนตรบอกให้มาเก็บเงินจากนาย รบกวนออกมาคุยกับชั้นหน่อยได้ไหม “ ผมพยายามพูดให้สุภาพที่สุด
“ อ้าว ว่าไงครับน้องแฟน อิอิ อยากคุยกับพี่เหรอ อ้อจ้ะ เดี๋ยวดิวมาน่ะ “ ไอ้ดิวมันพูดจบก้อเดินตามผมออกมาคุยกันข้างนอก
“ เท่าไหร่ล่ะ ค่าตัวนาย ชั้นจ่ายไม่อั้น แล้วนายแต่งหน้าแม่ชั้นออกมาสวยไหมล่ะ ทำดีๆน่ะไม่งั้นคราวหน้าอาจจะไม่เรียกนายมาทำงานอีกน่ะ แต่ชั้นว่าคงออกมาพอดูได้แหละ แม่ชั้นสวยอยู่แล้ว แต่งยังไงก้อสวย ว่าไหม “ ไอ้ดิวมันพูดกวนประสาทผมอีกแล้ว
“ ไม่ต้องมาเล่นลิ้น รีบๆจ่ายมาชั้นจะได้กลับบ้าน ไม่อยากอยู่ใกล้ๆนาย ค่าตัวชั้นก้อ ปกติชั้นคิดแค่ หมื่นเดียว แต่เห็นเป็นนาย ชั้นคิด 3 หมื่น โอเคไหม ค่าเสียประสาทที่ได้มาเจอกับนาย “ ผมตอกมันกลับไป
“ โอ๊ะๆๆๆ แค่นี้อ่ะเศษเงินของชั้น ชั้นเซ็นต์เช็คให้นายไปเลย 5 หมื่น ค่าที่นาย เป็นน้องแฟนชั้นในอนาคต ฮ่าๆๆๆ คุ้มจริงๆเลย นายว่าไหม น้องแฟนของพี่ดิว ฮ่าๆๆๆ “ พูดเสร็จมันก้อเขียนเช็คให้ผม พอผมรับมาผมก้อพูดว่า
“ นายต้องการอะไรกันแน่ นายอยากได้อะไร หรือนายจะให้ชั้นทำยังไงนายถึงจะเลิกยุ่งกับพี่สาวชั้นซะที ชั้นรู้ว่านายไม่ได้ชอบพี่สาวชั้นจริงๆหรอก “ ผมพูดกลับไปด้วยน้ำเสียงที่ดังและจริงจังมาก
“ จุ๊ๆๆ อย่าเสียงดังไปสิ เดี๋ยวเค้าจะว่านายอิจฉาพี่สาวตัวเองน๊า ฮ่าๆๆๆ นายนี่ใจแคบจัง น่าจะเปิดใจสักหน่อย ชั้นอาจจะชอบพี่นายจริงๆก้อได้ แล้วอีกไม่นานเราก้อจะดองกันแล้ว พูดจากับพี่เขยให้มันเพราะๆได้ไหมจ้ะ น้องแฟน อิอิ “ พูดเสร็จไอ้ดิวมันก้อเอามือมันมาหยิกแก้มผม ผมเลยสะบัดมือมันออก
“ คนอย่างนายเหรอจะรัก หรือชอบใครจริง นายมันคนไม่มีหัวใจ แข็งกระด้าง เห็นแก่ได้ เจ้าเล่ห์ ถ้าพี่อ้อได้เห็นอย่างที่นายทำกับชั้นล่ะก้อ ชั้นรับรองเลยว่าพี่สาวชั้นไม่เอานายแน่ “ ผมเยาะเย้ยมันไป
“ อะไรที่ทำให้นายแน่ใจขนาดนั้นเชียว นายต้องเห็นเวลาที่ชั้นอยู่กับอ้อสองต่อสอง มันสวีทหวานแหววมากเลยรู้ไหม อีกอย่างน่ะ ถ้าได้พี่สาวได้ ชั้นก้อได้ลูกสาวมาอีกคนฟรีๆ และยังได้เป็นส่วนหนึ่งของครอบครัวนายอีก รู้ไหมว่าครอบครัวนายอบอุ่นมากเลยน่ะ และดูท่าทางแม่นายจะชอบชั้นมากเลย ถ้าชั้นได้เป็นเขยน่ะ...”
-
:pig2: :pig2: :pig2: :pig2:
:pig2: :pig2: :pig2: :pig2:
:pig2: :pig2: :pig2: :pig2:
ขอมาตอบทุกข้อกล่าวหา
ข้อหนึ่ง ตัวอี้เองก้อเป็นเกย์ปกติทั่วไป อาจจะมีออกสาวบ้างอะไรบ้างตามเรื่อง
ข้อสอง ศิลปป้องกันตัว บางทีมันมีข้อจำกัด ขอให้อ่านต่อไปเรื่อยๆ
ข้อสาม โปรดอ่านเพื่อความสนุก อย่าจริงจังมาก เดี๋ยวจะหมั่นไส้คนเขียน หุหุหุหุหุ
รักผู้อ่านทุกคนน่ะคร๊าบบบบบบ มาเป็นกำลังจิตกันต่อปายยยยยยย
-
:beat: :beat: :beat: :beat: :beat:
:serius2: :serius2: :serius2: :serius2: :serius2:
“ พอเลยๆ นายจะเอายังไงว่ามาเลยดีกว่า ชั้นไม่อยากเสียเวลากับนายมาก พวกเด็กมีปัญหา ขาดความอบอุ่น “ ผมด่ามันไป
“ ได้ ถ้าอย่างนั้น นายก้อเลิกกับแฟนนายแล้วมาคบกับชั้นสิ รับรองว่าชั้นจะเลิกยุ่งกับพี่สาวนาย แล้วก้อจะเคลียร์ทุกอย่างให้เรียบร้อบ นายน่าจะลองดูน่ะ ไม่แน่นายอาจจะรักชั้นก้อได้ เอ๊ะ หรือว่าตอนนี้นายก้อเริ่มมีใจให้ชั้นแล้ว “ ไอ้ดิวมันยียวนผมกลับมา
“ ไม่มีทาง ใครจะไปคบกับนายได้ อีกอย่างแฟนชั้นก้อดีแสนดี นายไม่ติดฝุ่งเลยสักนิด แล้วนี่นายเป็นอะไรมากไหมอ่ะ เป็นพวกโรคจิตชอบแกล้ง ชอบระรานคนอื่นไปทั่วรึไง เอ๊ะ หรือว่าขาดความอบอุ่น ที่บ้านไม่มีใครรักใครสนใจนักรึไง ถึงได้พยายามให้คนนั้นคนนี้มารักนาย ทั้งๆที่นายไม่ได้ทำตัวน่าให้รักเลย อย่างนายน่ะถึงจะมีสาวๆมาห้อมล้อมก้อจริง แต่ถ่เค้าได้รู้ธาตุแท้ของนายจริงๆล่ะก้อ ไม่มีใครเค้ารักนายหรอก ชั้นพูดถูกไหม ฮ่าๆๆๆ “ ผมเย้ยหยันมันเสร็จผมก้อหัวเราะใส่มัน
“ อย่ามาปากดี ชั้นจะเป็นยังไงมันก้อเรื่องของชั้น นายไม่มีสิทธิ์มาวิจารณ์ชั้น อีกอย่างน่ะ คนอย่างนายไม่มีทางเลือกมากหรอกน่ะ ถ้านายไม่ทำตามที่ชั้นบอกล่ะก้อ นายอาจจะต้องเสียใจก้อได้น่ะ ไม่ใช่นายคนเดียวน่ะที่เสียใจ คนที่นายรักด้วย จะใครล่ะ ก้ออ้อไง ฮ่าๆๆๆๆๆ “ มันตอกผมกลับมาอย่างไม่ยี่หระ
“ ทำไม นายจะทำอะไร ขอเตือนไว้ก่อนเลยน่ะว่าอย่าทำอะไรเลวๆ ไม่งั้นอย่าหาว่าชั้นไม่เตือน “ ผมขู่มันไป
“ ชั้นไม่กลัวคำขู่นายหรอก ฮึ ! เอาอย่างนี้ ชั้นจะบอกให้เอาบุญน่ะในสิ่งที่นายอยากรู้น่ะว่าชั้นชอบพี่นายจริงๆรึป่าว ฟังให้ดีๆน่ะ ชั้น ไม่ เคย คิด ที่ จะ ชอบ พี่ สาว นาย เลย สัก นิด เดียว เป็นไงล่ะ ชัดเจนไหม นายเป็นคนฉลาดน่ะ นายน่าจะรู้ว่า ทำไมชั้นต้องทำอย่างนี้ ถ้านายไม่ทำตามที่ชั้นต้องการน่ะ นายเองนั่นแลหะที่จะเสียใจ และก้ออ้อด้วย เฮ้อออออออ ถ้ารักพี่สาวขนาดนี้ก้อยอมๆชั้นเหอะ ไม่ได้ยากเย็นอะไรนักหรอก นี่บุญของนายแล้วน่ะที่คนอย่างชั้นลดตัวลงมาคบกับเกย์อย่างนาย “
“ นายนี่มันเลวจริงๆเลย ชั้นไม่คิดเลยน่ะว่าน้าเนตรจะมีลูกเลวๆอย่างนี้ แล้วนี่ถ้าพี่อ้อได้มาเห็นว่านายได้ทำยังไงกับชั้นน่ะ ชั้นมั่นใจเลยว่า พี่อ้อไม่เอานายแน่ๆ แล้วนี่นายบอกว่านายไม่ได้เป็นเกย์แล้วจะลดตัวลงมาคบกับชั้นทำไม ชั้นว่าเป็นนายต่างหากน่ะที่หลงรักชั้นแน่ๆเลย ฮ่าๆๆๆ บอกไว้อย่างน่ะ ต่อให้ผู้ชายหมดโลก ชั้นก้อจะไม่แลเหลียวไปมองนาย เพราะนายมันแย่เหลือทน “ ผมพูดแบบเย้ยหยันมันไปอีก
“ จำคำพูดตัวเองไว้ดีๆเหอะ แล้วเราจะได้เห็นดีกัน นายไม่จำเป็นต้องรู้หรอกว่าทำไมชั้นต้องทำอย่างนี้ และบอกไว้อีกอย่างน่ะ ชั้นไม่ได้ทำไปเพราะพิศวาสนายแน่ๆ คนอย่างนายน่ะ มันก้อแค่พวกวิปริตผิดเพศ น่ารังเกียจนัก “ ไอ้ดิวมันด่าผมกลับมา
“ ก้อในเมื่อเราต่างคน ต่างก้อเกลียดกัน แล้วทำไมจะต้องมายุ่งวุ่นวายกันทำไม ต่างคนต่างอยู่ไม่ได้รึไง “ ผมพูดกลับไป
“ อูยยย มันไม่ง่ายขนาดนั้นหรอก เอาเป็นว่า นายคอยดูแล้วกัน ว่าผลลัพธ์มันจะเป็นยังไง “ มันท้าทายผม
“ ถ้าฆ่าคนแล้วไม่ติดคุกน่ะ ชั้นฆ่านายไปแล้ว นายนี่มันเกิดมาเพื่อสร้างความเลวร้ายจริงๆ ให้ตายสิ “
“ ฮ่าๆๆๆ นี่แค่เริ่มต้นน่ะ แล้วนายจะได้เจอมากกว่านี้ น่ะจ้ะ น้องเมียในอนาคต “ พูดเสร็จไอ้ดิวก้อหัวเราะเยาะผม
“ แก...... “ พูดไม่ทันจบ ก้อมีเพื่อนไอ้ดิววิ่งมาทางพวกผม บอกว่าให้รีบไปหาพี่อ้อ ตอนนี้ หลิง หลิง กำลังอาละวาดอยู่ ให้พวกผมรีบไป พวกผมก้อเลย รีบวิ่งไปตรงนั้น พอไปถึงที่เกิดเหตุบริเวณหน้าห้องที่จัดงาน ผมก้อเห็นหลิง หลิง กำลังยืนด่าพี่อ้ออยู่ ซึ่งพี่อ้อก้อทำหน้างงๆ แต่หลิง หลิง ก้อไม่สนใจ ยืนชี้หน้าด่าอย่างไม่อายใคร ตอนนั้นงานกำลังจะเริ่ม คนก้อเริ่มเข้างานทำให้มีคนที่เดินผ่านไปมาแถวนั้นมองมาเหมือนกัน จากนั้นไอ้ดิวก้อเข้าไปห้ามหลิง หลิง
-
:z6: :z6: :z6: :z6: :z6: :z6: :z6: :z6: :z6:
:haun4: :haun4: :haun4: :haun4: :haun4: :haun4:
“ นี่มันอะไรกันอ่ะหลิง เธอมาเอะอะอะไรในนี้ อายคนบ้างไหมเนี่ยะ “ ไอ้ดิวเอ็ดหลิง หลิง
“ แล้วดิวพาใครมางานนี้ล่ะ อ๋อที่หายไป เพราะว่าไปได้นังนี่มาน่ะเหรอ นี่ถ้าจะหาคนมาแทนที่หลิงน่ะ เลือกให้มันดีกว่านี้หน่อยได้ไหม ไม่ใช่อะไรก้อไม่รู้กะโหลกกะลา บ้านนอกจากที่ไหนก้อไม่รู้ นี่ถ้าแนนนี่ไม่โทรบอกน่ะ หลิงคงไม่รู้หรอกว่าดิวควงนังนี่มางานนี้ ทำอะไรไว้หน้าหลิงบ้างสิ ที่งานนี้มีคนรู้จักหลิงเยอะแยะน่ะ “ หลิง หลิง ใส่ไอ้ดิวไม่ยั้ง
“ นี่หลิง ดิวว่าหลิงหลับไปก่อนดีกว่า เดี๋ยวเจ้าของงานเค้าจะว่าเอาว่าหลิงมาเอะอะในงานเค้า มันจะไม่ดี ไว้ดิวจะไปหาที่บ้านแล้วค่อยคุยกันเรื่องนี้แล้วกัน แนนนี่เธอเป็นคนโทรให้หลิงมาไหม งั้นเธอก้อพาหลิงกลับด้วยแล้วกัน “ ไอ้ดิวออกคำสั่งหลิง หลิงไป
“ ไม่ หลิงไม่กลับ ดิวต้องมาคุยกับหลิงให้รู้เรื่อง ไม่งั้นหลิงจะไปฟ้องแม่ดิว อย่าลองดีกับหลิงน่ะ “
“ ถ้าไม่กลับ ดิวจะให้คนมาเอาตัวหลิงออกไป พูดให้รู้เรื่องด้วย “ ไอ้ดิวสั่งเสียงเข้ม
“ นี่ดิวกล้าพูดอย่างนี้กับหลิงเหรอ ได้ หลิงไปก้อได้ บอกไว้เลยน่ะว่าเรื่องไม่จบแค่นี้แน่ ไปแนน กลับกันดีกว่า “ จากนั้นหลิง หลิงก้อเดินออกไปจากพวกเรา ผมล่ะอึ้งเลย นี่มันอะไรกันอีกเนี่ยะ เรื่องเก่ายังไม่ทันเคลียร์เลย นี่ผมต้องมาเจอะเจออะไรอีกเนี่ยะ สงสารแต่พี่อ้อไม่รู้เรื่องรู้ราวอะไรก้อต้องมาโดนว่าฟรีๆ ถ้าเป็นตามปกติพี่สาวผมคงใส่คืนไปแล้ว แต่นี่แปลกถิ่นฐาน พี่ผมคงไม่กล้า
จากนั้นไอ้ดิวก้อบอกให้ผมไปทำงานต่อ เดี๋ยวมันจะดูแลพี่อ้อเอง ผมเองซึ่งยังงงๆกันเหตุการณ์อยู่ก้อตั้งตัวไม่ทัน พอไอ้ดิวมันพาพี่อ้อเข้าไปในงานแล้ว ผมก้อเดินไปหลังเวทีเพื่อไปดูว่ามีงานอะไรให้ทำอีกไหม สักพักต้งก้อโทรมาที่มือถือผม บอกว่าตอนเช้าๆของวันพรุ่งนี้ผมว่างไหม ต้งจะพาผมไปทำบัตร ATM เพราะว่าผมยกเลิกไปหมดแล้ว ต้งเลยอาสาจะพาผมไปทำ ผมก้อรับปากไป จากนั้นผมก้อวางสายแล้วเดินไปดูงานต่อ ซึ่งงานในส่วนของผมก้อหมดแล้ว เนื่องจากเอกจ้างให้ผมมาดูแลน้าเนตรคนเดียว แล้วผมก้อแต่งหน้าน้าเนตรเสร็จไปนานแล้ว ผมเลยต้องเดินไปหาช่างแต่งหน้าคนอื่นๆว่ามีอะไรให้ช่วยไหม ซึ่งช่างแต่งหน้าพวกนี้ผมก้อเคยทำงานด้วยมาก่อน เลยคุ้นเคยเป็นอย่างดี ผมก้อช่วยจับนั่น หยิบนี่เท่าที่ทำได้
พอทุกอย่างใกล้เรียบร้อยแล้ว ผมก้อช่วยทีมงานเก็บของที่ไม่ใช้ไปไว้ที่ข้างหลังห้อง ขณะที่ผมกำลังเก็บของอยู่นั้น ผมก้อได้ยินเสียงคนคุยกันข้างๆที่เก็บของหลังห้อง ผมคุ้นเสียงนี้มาก เค้าพูดกันประมาณว่าให้คนชื่อบิ๊กเตรียมตัวไว้ เค้าให้ไอ้บิ๊กจับดิวไว้ ส่วนเค้าจะจัดการผู้หญิงเอง ผมเองก้อเอะใจว่าใครกันแน่ที่คุยกัน พอผมแอบโผล่หน้าไปดูก้อเห็นว่า เป็นนังชะนีหลิง หลิงกำลังสั่งใครไม่รู้ในโทรศัพท์ให้ทำตามที่มันสั่ง จากนั้นมันก้อวางสายแล้วเดินออกไปจากตรงนั้น ผมเองก้อเริ่มกังวลใจแล้วว่า อาจจะเกิดเหตุการณ์ไม่ดีขึ้นกับพี่อ้อ แต่ผมเองก้อไม่รู้ว่าจะทำยังไงดี
ตอนนั้นเท่าที่ผมคิดได้คือ นังหลิง หลิง คงไม่บุ่มบ่ามทำอะไรท่ามกลางผู้คนมากมายอย่างนี้หรอก ชีคงจะรอให้จังหวะให้คนกลับกันหมด แล้วคงไปดักไอ้ดิวกับพี่อ้อที่ไหนสักที่ ตอนนั้นผมกระวนกระวายมาก ทำอะไรไม่ถูก ภาวนาอย่าให้หลิง หลิง มันทำอะไรที่ไม่ดี ตอนนั้นอาการผมคงอก น้าเนตรเลยถามผม แต่ผมก้อบอกว่าไม่มีอะไร พอดีมีปัญหาเรื่องงานนิดหน่อย
จากนั้นพองานใกล้จะเลิก ผมก้อเดินไปบอกเอกว่า ถ้างานเลิกแล้วจะขอกลับเลย พอดีมีธุระต่อ ตอนแรกเอกบอกว่าเค้าจะไปส่งผม และอาจจะแวะหาอะไรทานกันก่อน เพราะเค้าบอกว่า เค้าประทับใจการทำงานผมมาก และอาจจะเรียกใช้งานผมอีก ผมเลยต้องบอกไปว่า ขอเป็นครั้งหน้าแล้วกัน วันนี้ไม่สะดวกจริงๆ ซึ่งเอกก้อเข้าใจและปล่อยให้ผมกลับตามเวลาที่ผมบอก
พองานเลิกแล้ว ผมก้อเดินไปลาน้าเนตรที่เพิ่งลงจากเวที ที่จริงน้าเนตรก้อบอกว่าให้คนขับของน้าเนตรไปส่งผม แต่ผมปฏิเสธไป บอกว่าไปทำธุระก่อน ไม่ไกลจากที่นี่มาก น้าเนตรเลยบอกว่า แล้วจะโทรหาผมอีกที เพื่อให้ผมมาทำงานให้ ผมก้อตอบตกลงไป
จากนั้นผมก้อรีบออกมาบริเวณในงาน เดินหาพี่อ้อกับไอ้ดิว เดินหาสักพัก แต่ไม่เห็นเค้าทั้งสองสักที ผมล่ะไม่สบายใจมากๆไม่รู้จะทำยังไง พลันคิดได้ว่า ไม่แน่พวกเค้าอาจจะกลับไปแล้วก้อได้ หรืออาจจะกำลังจะไปที่รถ คิดอย่างนั้นผมจึงวิ่งไปที่ลานจอดรถ พยายามเสาะหาพวกเค้าทั้งสอง ชั้นแล้วชั้นเล่า จนมาถึงลานจอดรถชั้นล่างสุด ผมก้อได้ยินเสียงเอะอะโวยวายจากลานจอดรถฝั่งซ้ายสุด และได้ยินเสียงผู้หญิงกรี๊ดกร๊าดเสียงดังมากด้วย ตรงที่เกิดเหตุนั้น ไม่มีคนอื่นอยู่ด้วยเลยนอกจากพวกที่ต้นตอของเสียงนั้น
และภาพที่ผมเห็นก้อคือ สิ่งที่ผมพยายามไม่อยากให้มันเกิด มันเป็นภาพที่มีผู้หญิง 2 กำลังรุมทำร้ายผู้หญิงอีกคนนึง และข้างๆนั้นก้อมีผู้ชายคนนึงถูกผู้ชายอีกคนนึง ล็อคตัวไว้ ใช่แล้วครับ พี่อ้อกำลังโดนหลิง หลิง กับแนนรุมทำร้าย พี่อ้อก้อสู้น่ะครับ เพราะว่าสมัยก่อนพี่สาวผมก้อบู๊แหลกเหมือนกัน แต่อีกฝ่ายมากัน 2 คนเลยพลาดพลั้งไปบ้าง ส่วนไอ้ดิวก้อโดนผู้ชายอีกคนนึงล็อคตัวไว้ ไอ้ดิวก้อดิ้นรนน่ะครับ แต่ดูเหมือนว่าผู้ชายคนนั้นจะตัวใหญ่มาก ไอ้เดิวเลยดิ้นไม่หลุด ตอนนั้นผมพยายามรวบรวมสติว่าจะทำยังไงก่อนดี ถ้าเข้าไปตอนนั้น มันอาจจะไม่ช่วยทำอะไรให้มันดีขึ้นได้
[/color]
-
เริ่มเห็นวี่แวว สัญญารัก สัญญาสวาทแระ
:o8: :o8:
-
เมื่อไรจะสวาทค่า :z1:
:กอด1:คนแต่ง
:L2: :L1: :L2:
-
ก่อนจะสวาทนี่ คงเหนื่อยไปอีกหลายตอน :เฮ้อ:
-
:beat: :beat: :beat: :beat: :beat: :beat:
:a5: :a5: :a5: :a5: :a5: :a5: :a5:
และภาพที่ผมเห็นก้อคือ สิ่งที่ผมพยายามไม่อยากให้มันเกิด มันเป็นภาพที่มีผู้หญิง 2 กำลังรุมทำร้ายผู้หญิงอีกคนนึง และข้างๆนั้นก้อมีผู้ชายคนนึงถูกผู้ชายอีกคนนึง ล็อคตัวไว้ ใช่แล้วครับ พี่อ้อกำลังโดนหลิง หลิง กับแนนรุมทำร้าย พี่อ้อก้อสู้น่ะครับ เพราะว่าสมัยก่อนพี่สาวผมก้อบู๊แหลกเหมือนกัน แต่อีกฝ่ายมากัน 2 คนเลยพลาดพลั้งไปบ้าง ส่วนไอ้ดิวก้อโดนผู้ชายอีกคนนึงล็อคตัวไว้ ไอ้ดิวก้อดิ้นรนน่ะครับ แต่ดูเหมือนว่าผู้ชายคนนั้นจะตัวใหญ่มาก ไอ้เดิวเลยดิ้นไม่หลุด ตอนนั้นผมพยายามรวบรวมสติว่าจะทำยังไงก่อนดี ถ้าเข้าไปตอนนั้น มันอาจจะไม่ช่วยทำอะไรให้มันดีขึ้นได้
ดังนั้นอันดับแรกผมก้อหยิบเอามือถือผมมาถ่ายรูป และคลิปไว้ก่อน เผื่อจะเอาไปใช้เป็นประโยชน์ได้ในภายภาคหน้า จากนั้นผมก้อวิ่งไปที่ถังดับเพลิง แล้วทุบแล้วถังดับเพลิงออกมา จากนั้นก้อวิ่งไปตรงที่พวกนั้นตะลุมบอนกันอยู่ ตอนที่ผมวิ่งไปนั้นพวกนั้นคงไม่ทันสังเกตว่าผมกำลังวิ่งเข้าไปทางนั้น จากนั้นผมก้อฉีดแก๊สดับเพลิงใส่พวกหลิง หลิง ที่กำลังรุมทำร้ายพี่สาวผม พอพวกนั้นโดนแก๊สเข้าไปก้อกรี๊ดกันดังลั่น แล้วก้อชะงักไปชั่วขณะ จากนั้นผู้ชายคนที่ล็อคตัวไอ้ดิวเห็น ก้อผละจากไอ้ดิวแล้ววิ่งมาที่ผม จังหวะที่มันวิ่งมานั้นคงไม่ระวัง ผมเลยเหวี่ยงถังดับเพลิงไปที่ตัวมัน 2 3 ที จนมันล้มลง แล้วผมก้อเข้าไปเตะผ่าหมากและเตะที่ท้องมันอีกที จนมันล้มตัวงอ จากนั้นผมก้อไปดูพี่อ้อ ที่ยังงงๆกับเหตุการณ์อยู่ พอพวกหลิง หลิง มันเห็นดังนั้น มันก้อกรูเข้ามากะว่าจะทำร้ายพวกผมอีกที แต่พวกหล่อนไม่ทันผมครับ ผมตบไปคนล่ะที สองที พร้อมกับเตะเข้าที่กลางลำตัวไปคนล่ะครั้ง ( ใครจะว่าผมรังแกผู้หญิงผมก้อยอม แต่ถ้าใครได้มาเจอเหตุการณ์อย่างผม คงปฏิเสธไม่ได้ ) จนหล่อนทั้งสองล้มคะมำไปกับพื้น แล้วผมก้อเห็นผู้ชายคนนั้นทำท่าเหมือนจะลุกขึ้นมาช่วย ผมก้อถือถังดับเพลิงวิ่งไป ง้างมือขึ้นผมกับขู่ว่า
“ ถ้าแกยังขืนเข้ามาอีกล่ะก้อ ชั้นหวดไม่นับแน่ ชั้นว่าแกรีบพานังสองคนนี้ไปซะดีกว่า “ ผมตะโกนสั่งมันไป ขณะนั้นไอ้ดิวได้สติก้อรีบวิ่งมาที่อ้อ แล้วประคองขึ้น จากนั้นนังหลิง หลิง ก้อตะโกนว่า
“ นี่แกกล้าทำร้ายชั้นกับพวกเหรอ รู้ไหมว่าชั้นเป็นใคร แกไม่อยากตายดีใช่ไหม “
“ ชั้นไม่สนว่าแกจะเป็นใคร หรือว่าเป็นลูกใคร แต่ถ้าใครมาทำร้ายพี่สาวชั้นล่ะก้อ ไม่ได้ตายดีแน่ ไม่ว่าพวกแกจะยิ่งใหญ่มาจากไหน ชั้นก้อจะสู้ อย่างมากก้อแค่ตาย หรือจะลอง ฮ่ะ ! “ ผมตะโกนกลับไป
“ หลิง ดิวว่าหลิงกลับไปก่อนที่มันจะเป็นเรื่องใหญ่กว่านี้ดีกว่าน่ะ กลับไปให้หมดเลย ไปสิ “ ไอ้ดิวตะโกนใส่หลิง หลิง
“ ดิว มันไม่จบง่ายๆอย่างนี้หรอกน่ะ ไม่มีใครเคยทำหลิงแบบนี้มาก่อน แล้วทำไมดิวต้องปกป้องพวกสวะนี้ด้วย ดิวรู้ไหมว่าดิวทำอะไรลงไป ดิวไม่กลัวว่าตัวเองจะเดือดร้อนเหรอ “ หลิง หลิง ปะทะคำพูดกับไอ้ดิว
“ หลิง บ้านเมืองเค้ามีขื่อ มีแปรน่ะ ไม่ใช่ว่าจะมาใช้อำนาจรังแกใครได้ง่าย ดิวขอออกคำสั่งเลยน่ะว่าให้หลิงรีบกลับไปดีกว่า ไม่งั้นดิวจะโทรเรียกตำรวจ ถึงตอนนั้น เดี๋ยวก้อรู้ว่าใครจะเดือดร้อน “ ไอ้ดิวสั่งเสียงเข้ม
“ ด้ายยยยยย บอกไว้เลยน่ะว่า หลิงไม่จบแน่ๆ “ จากนั้นนังหลิง หลิง ก้อเดินมาใกล้ๆพวกผม พอเดินผ่านพวกผม นังหลิง หลิง ก้อ ผลักพี่อ้ออีก ผมทนไม่ไหว เลยใช้หลังมือ ตบไปที่หน้าหลิง หลิง อีกที จนหลิง หลิง เซ และผู้ชายคนนั้นก้อจะเข้ามาหาผม แต่ไอ้ดิวกั้นไว้ และผมก้อยกถังดับเพลิงขึ้นมาเตรียมท่าเหมือนกัน จากนั้นพวกหลิง หลิง ก้อเดินลับไป ขณะเดินก้อหันมามองพวกผมด้วยสายตาอาฆาตแค้นมาก แต่ผมก้อมองกลับแบบไม่หวั่นกลัว ใครจะไปยอมให้คนอื่นมารังแกง่ายๆล่ะ
---------------------- จบตอนที่ 12 ----------------------
-
:mc4:
:mc4:
:mc4:
:mc4:
บทที่ 13 ความผิดพลาดครั้งใหญ่ ( The Huge Mistake )
พอพวกหลิง หลิงเดินจากไปแล้ว ไอ้ดิวก้อเดินมาหาพวกผม พอมันเดินมาใกล้ ผมก้อชกหน้ามันไปอย่างแรง ทีนึง จนมันเซไปเลยครับ จากนั้นมันก้อจะเดินเข้ามาอีก ผมก้อจะชกอีกแต่พี่อ้อดึงแขนผมไว้
“ พี่อ้อจะห้ามอี้ทำไม ไม่ใช่เพราะมันเหรอ พี่อ้อถึงต้องมาโดนอะไรอย่างนี้ “ ผมพูดไปแบบเหลืออด
“ มันไม่เกี่ยวกับดิวซะหน่อย นังพวกนั้นต่างหากที่มาหาเรื่องพวกเราก่อน ดิวเค้าพยายามปกป้องพี่น่ะอี้ “
“ นี่ขนาดปกป้องแล้วยังโดนซะขนาดนี้ แล้วถ้ามันไม่ปกป้องพี่ ป่านนี้พี่ไม่ปางตายไปแล้วเหรอ หยุดเลยน่ะพี่อ้อ เลิกปกป้องมันซะที “ พูดเสร็จผมหันหน้าไปด่าไอ้ดิว
“ ชั้นขอสั่งไม่ให้นายมายุ่งกับพี่สาวชั้นอีก ไม่งั้นนายโดนดีแน่ คราวนี้ชั้นเอาจริง “
“ ชั้นขอโทษ ชั้นไม่ได้ตั้งใจให้มันเกิดขึ้นน่ะ ชั้นพยายามช่วยอ้อแล้วน่ะ แต่ชั้นทำอะไรไม่ได้เลยจริงๆ นายก้อเห็นนี่ ว่าไอ้บิ๊กมันตัวใหญ่กว่าชั้นแค่ไหน ดีน่ะที่นายมาช่วย.... “
“ ใช่สิ นี่ดีน่ะที่ชั้นไปแอบได้ยินมาก่อน ไม่งั้นล่ะก้อ พี่สาวชั้นคงโดนหนักกว่านี้แน่ นายนี่มันไม่ใช่แค่เลวอย่างเดียวน่ะ นายนี่มัน มัน มัน เหนือคำบรรยายจริงๆ รู้ไหมตั้งแต่วันแรกที่ชั้นเจอนายมา ชีวิตชั้นเจอแต่เรื่องแย่ๆมาตลอด นายนี่มันตัวซวย ตัวอัปรีย์จริงๆเลย นายนี่มันเกิดมาเพื่อความพินาศจริงๆเลยน่ะ ไม่รู้ว่าแย่งตัวอะไรเกิดขึ้นมา พอเลยน่ะ นายออกไปจากชีวิตชั้นได้แล้ว ไม่งั้นล่ะก้อ นายเองแหละที่จะเสียใจ “ ผมตะโกนออกจากเสียงดังมาก จากนนั้นผมก้อลากแขนพี่อ้อให้เดินมาจากตรงนั้น ตอนเดินออกไปผมหันกลับมามองหน้าไอ้ดิวครั้งนึง ผมเห็นมันทำหน้าเขม็งเคร่งเครียดมากมาที่ผม ตามันดุน่ากลัวมาก แต่ในอารมณ์นั้นผมไม่กลัวอะไรทั้งนั้น รู้แต่ว่าต้องพาพี่อ้อออกไปให้เร็วที่สุด ระหว่างที่เดินมาผมก้อไม่พูดอะไร พี่อ้อเองก้อเช่นกัน คงรู้ว่าผมโกรธมาก จึงไม่พยายามทำให้ผมโกรธมากขึ้น จะไม่ให้ผมโกรธได้ไงล่ะครับ เพราะว่าความไม่ระวังตัวของพี่อ้อ จนตัวเองต้องโดนแบบนี้ แล้วนี่สภาพเนื้อตัวอย่างกะไปฟัดกับตัวอะไรมา ดูแทบไม่ได้เลย มีรอยช้ำๆ บริเวณใบหน้าและลำตัว นี่ถ้าพ่อกับแม่ผมเห็นท่านจะว่ายังไงบ้างล่ะเนี่ยะ ตอนเราเดินออกมาจากโรงแรมก้อมีคนมองเรามาระหว่างทาง แต่ผมไม่สนใจใครทั้งนั้นตอนนี้
พอออกมาจากโรงแรมได้ ผมก้อโทรหาพี่กรณ์ รบกวนให้พี่กรณ์ออกมาหาผมข้างนอกด่วน ซึ่งพี่กรณ์ก้อรับปากว่าจะออกมาหาผมทันที ตอนนั้นเวลามันก้อประมาณ 5 ทุ่มกว่าแล้ว ที่จริงผมก้อเกรงใจพี่กรณ์เหมือนกัน แต่ทำไงได้ล่ะครับ ผมรออยู่หน้าโรงแรมประมาณ ไม่ถึงครึ่งชั่วโมง พี่กรณ์ก้อขับรถมาถึงโรงแรม จากนั้นพวกผมก้อขึ้นรถ พอขึ้นรถเสร็จแล้วผมรบกวนพี่กรณ์ว่าให้ไปส่งพี่อ้อให้ทีที่บ้านผมที่ชลบุรี ตอนแรกพี่อ้อก้อจะไม่กลบ บอกว่าไม่กล้าสู้หน้าพ่อ แม่ในสภาพเยินๆแบบนี้ ผมเลยเอ็ดไปว่า ยังไงก้อต้องกลับ เดี๋ยวจะคุยกับพ่อกับแม่ให้เอง ผมเอ็ดไปเสียงดังมากจนพี่อ้อหงอไปเลย พี่อ้อปกติชีจะเป็นคนแรงๆเหมือนกันน่ะครับ แต่เวลาผมของขึ้นขึ้นมา ชีก้อจะเงียบ เพราะว่าพี่สาวคนนี้รู้ฤทธิ์เดชผมดี เลยไม่กล้าแหยม อิอิ
พอขึ้นรถไปสักพักนึง ก้อไม่มีใครคุยอะไรกัน พี่กรณ์ก้อสังเกตมาทางผมบ่อยๆ แต่ผมก้อไม่พยายามพูดอะไร จนพี่กรณ์ทนไม่ไหว ทำลายความสงบลง ด้วยการถามผมขึ้น
“ อี้ครับ พี่รู้ว่าอี้ไม่อยากพูดอะไรเกี่ยวกับเรื่องนี้ และทุกครั้งเวลามีเรื่องอะไรเกิดขึ้นมา พอพี่ถามอี้ก้อจะบ่ายเบี่ยงตลอด มาคราวนี้พี่ขอแล้วกันครับ ไหนๆเราก้อเป็นเพื่อน เป็นพี่น้องกันแล้ว ช่วยเล่าให้พี่ฟังได้ไหมครับว่ามันเกิดอะไรขึ้นกันแน่ “
“ อี้ขอโทษด้วยน่ะครับที่ไม่ค่อยได้บอกอะไรพี่ แต่อี้ไม่อยากให้พี่ไม่สบายใจ หรือรู้สึกไม่ดี อี้คิดว่าปัญหาทุกปัญหาน่าจะจบที่ตัวอี้ อี้ไม่อยากให้ใครวุ่นวายใจด้วยน่ะครับ อี้ผิดเองแหละ ที่คิดว่าตัวเองแก้ปัญหาได้ “
“ อี้ไม่ผิดหรอกครับ พี่แค่อยากให้อี้รู้ว่า เวลาอี้มีปัญหาหรือว่ามีเรื่องไม่สบายใจน่ะ อี้บอกพี่ได้ทุกเรื่องเลยน่ะครับ อย่าลืมสิว่า เราเป็นพี่น้องกันน่ะ มีอะไรที่พี่ช่วยน้องได้ พี่คนนี้ก้อยินดี พี่ไม่อยากให้อี้แก้ปัญหาคนเดียวน่ะครับ อ้าว ไหนลองเล่ามาสิว่ามันเกิดอะไรขึ้น ทำไมอ้อถึงได้มีสภาพอย่างนี้ได้ ใครทำอะไรอ้อเหรอ “
-
:m25: :m25: :o12: :o12: :m25: :m25: :o12: :o12:
“ ก้อ เรื่องมันมีอยู่ว่า วันนี้ไอ้ดิวมันชวนพี่อ้อมางานที่อี้มาทำด้วย แล้วคราวนี้ หลิง หลิงมารู้เข้าเลยตามมาอาละวาด เพราะความหึงหวง แล้วจากนั้นก้อดักทำร้ายพี่อ้อ โชคดีน่ะครับที่อี้ รู้ล่วงหน้ามาก่อนว่าจะเกิดอะไรขึ้น เลยตามช่วยไว้ทัน ไม่งั้นคงโดนหนักกว่านี้แน่ และอี้ก้อเล่นงานพวกหลิง หลิง กลับไปซะ หนักเหมือนกัน นี่นังหลิง หลิงก้อคาดโทษอี้ไว้ด้วยว่า ไม่จบลงแค่นี้แน่ๆ เพราะไอ้ดิวแท้ๆเลย เรื่องบ้าๆมันถึงได้เกิดขึ้น อี้เตือนมันแล้วน่ะว่า อย่ามายุ่งกับพวกเราอีก เป็นไงล่ะ เกิดเรื่องจนได้ คนของอี้ก้อเป็นใจ ไม่ได้รู้เลยว่าเล่นกับอะไร กลับไปนี่ล่ะ อี้จะบอกให้แม่ และ พี่ชายผมจัดการพี่สาวตัวดีของอี้สักที มันน่าจริงๆเลย “
“ เอาน่าอี้ อ้อเค้าคงรู้สำนึกแล้วล่ะ แล้วจากนี้เราจะทำยังไงล่ะ ถ้าเผื่อ หลิง หลิง มาตามราวีอี้ “ พี่กรณ์ถามผม
“ ไม่รู้เหมือนกันครับพี่ แต่อี้คงต้องระวังตัวให้มากกว่าเดิม ทำไงได้ล่ะ เรื่องมันเลยเถิดมาซะขนาดนี้แล้ว เท่าที่ทำได้ก้อคงเท่านี้ล่ะครับ เฮ้ออออ นี่ชีวิตอี้ยังยุ่งไม่พอใช่ไหมเนี่ยะ ต้องมาผจญกับเรื่องไร้สาระอะไรอีกเนี่ยะ อี้เหนื่อยมากๆครับ “
“ เอาล่ะๆ แล้วค่อยว่ากันแล้วกัน นี่ใกล้จะถึงบ้านแล้ว เรามาช่วยกันคิดดีกว่าว่าจะพูดกับ พ่อ และ แม่อี้ยังไงดี “
สักพักเราก้อมาถึงบ้านผม พอถึงหน้าบ้านผมก้อโทรเรียกให้แม่มาเปิดประตูให้ แม่ผมก้อถามว่ามาอะไรดึกๆ ผมเลยบอกว่าให้มาเปิดประคตูก่อน แล้วจะเล่าให้ฟัง พอแม่เห็นสภาพพี่อ้อก้อตกใจว่าเกิดอะไรขึ้น ผมก้อเล่าให้แม่ฟังคร่าวๆ แต่ไม่เล่าทั้งหมดเพราะว่าผมกลัวว่าแม่ผมจะทุกข์ใจ ผมเล่าแค่ว่าพี่อ้อไปมีเรื่องกับแฟนของไอ้ดิว และมีเรื่องวิวาทกันเล็กน้อย แม่ผมก้อเข้าใจ ดุพี่อ้อไปเล็กน้อยว่า ไม่ระมัดระวังตัว คราวหน้าก้อต้องดูให้ดีๆกว่านี้ ซึ่งพี่อ้อก้อรับคำ แต่แม่ผมไม่ได้กล่าวโทษไอ้ดิวเลย แม้แต่นิดเดียว นี่ถ้าแม่ผมรู้น่ะว่าเรื่องทั้งหมดมันเกิดขึ้นเพราะไอ้ดิว แม่ผมจะยังชื่นชมมันอีกไหม แต่ผมไม่อยากเล่าครับ กลัวมันจะเป็นเรื่องใหญ่ จากนั้นพอไม่มีอะไรแล้ว พวกผมก้อลาแม่ผมกลับมา กรุงเทพ ซึ่งแม่ผมก้อขอบคุณพี่กรณ์มากที่เป็นธุระมาส่งพี่อ้อให้ พี่กรณ์ก้อบอกว่าไม่เป็นไร ยินดีช่วยเสมอ
จากนั้นเราก้อเดินทางกลับกรุงเทพกัน ระหว่างทางผมก้อพูดคุยกับพี่กรณ์ว่าจะทำยังไงกันดี พี่กรณ์แนะนำว่าผมควรไปแจ้งความไว้ แต่พี่กรณ์บอกว่าไม่รู้ตำรวจจะเชื่อรึป่าว เพราะว่าเราไม่มีหลักฐานที่แน่นหนา อีกอย่างพี่กรณ์ว่า พ่อของหลิง หลิง ซึ่งเป็นอดีตนายทหารชั้นผู้ใหญ่แต่ตอนนี้ลาออกมาทำธุรกิจส่วนตัวแล้วก้อมีอิทธิพลมากอยู่เหมือนกัน มันไม่ใช่เรื่องงานที่จะไปสู้รบปรบมือกับเค้าถ้าเราไม่มีหลักฐานที่แน่นหนาพอ ผมเลยบอกว่าผมพอมีหลักฐานเป็นวีดิโอ และ รูปถ่ายที่ผมถ่ายไว้ตอนที่ผมเห็นเหตุการณ์ พี่กรณ์ว่า ยังไงก้อจะประมาทไม่ได้ ฉะนั้นตอนนี้ ควรจะแจ้งความไว้ในกรณีที่ว่า ถ้าตัวผมมีคนมาประทุษร้าย ก้ออาจจะเพราะพวกของหลิง หลิง พี่กรณ์บอกว่าจะลองคุยกับทนายที่เชี่ยวชาญด้านนี้ดู แล้วยังบอกอีกว่าพรุ่งนี้เช้าจะพาผมไปโรงพักเอง ผมบอกว่าพรุ่งนี้เช้าผมจะไปทำธุระกับต้ง เอาไว้ยังไงผมจะโทรหาพี่กรณ์อีกที ซึ่งพี่กรณ์ก้อตกลง
จากนั้นพอถึงห้องพักผมเรียบร้อยแล้ว ผมก้อกล่าวขอบคุณพี่กรณ์ที่ช่วยเหลือผมเป็นอย่างดี พี่กรณ์บอกว่าไม่เป็นไร มีอะไรให้โทรหาพี่เค้าได้ตลอดเวลา ผมล่ะซึ้งน้ำใจเค้าจริงๆ ถ้าไม่ติดว่าผมมีแฟน หรือผมไปสัญญากับต้งไว้น่ะ ผมรับรักพี่กรณ์ไปตั้งนานแล้ว แต่ผมทำอย่างนั้นไม่ได้ ผมไม่อยากขึ้นชื่อว่าเป็นคนหลายใจ มันไม่ดีหรอกครับ ตอนที่ผมถึงห้องผมนั้นก้อตี 2 กว่าแล้ว ผมเลยต้องรีบอาบน้ำแล้วนอน เพราะว่าพรุ่งนี้เช้าต้งจะมารับผมตอน 9 โมงเช้าเพื่อไปทำบัตร ATM กัน พออาบน้ำเสร็จผมก้อแต่งตัวและนอน ก่อนนอนผมก้อคิดเรื่องต่างๆ นานามากมาย เชื่อไหมครับ ตั้งแต่ที่ผมได้เจอไอ้ดิวมา แทบไม่มีคืนไหนเลยที่ผมจะหลับสบายๆสักคืน
เช้าวันต่อมา ผมก้อตื่นด้วยเสียงโทรศัพท์ของผมเอง ใช่แล้วครับ ต้งโทรมาปลุกผมเอง ผมมองนาฬิกาก้อพบว่านี่มัน 9 โมงกว่าแล้ว มิน่าล่ะต้งถึงได้โทรมาปลุก ผมก้อเลยรีบลุกแล้วอาบน้ำแต่งตัวด้วยความรวดเร็ว จากนั้นก้อรีบพุ่งไปหาต้งที่มาจอดรถรออยู่ห้องอพาร์ทเม้นต์ผมแล้ว จากนั้นเราก้อไปกัน ผมต้องไปทำบัตร ATM ใหม่ถึง 3 บัตรเพราะว่าผมมีบัตร ATM อยู่ 3 ธนาคาร พวกผมก้อไล่ทำเรื่อยๆทีล่ะธนคาร โชคดีที่ว่าวันนี้คนไม่ค่อยเยอะ เลยใช้เวลาไม่นาน ในการทำบัตรใหม่ ต้งน่ารักมากเลยครับ ดูแลบริการผมดีมากเลย ไม่บ่นสักคำ แม้ว่าแต่ละธนาคารจะอยู่ไกลกันพอสมควร เค้าบอกว่าเค้าชดเชยให้ที่เค้าเก็บกระเป๋าตังค์ผมไว้นานเกินไป และขณะที่ผมทำบัตรใหม่อยู่นั้น ผมก้อนำเช็คที่ได้จากงานต่างๆเข้าบัญชีด้วย เพื่อที่จะให้ทางธนาคารหักเงินที่ผมกู้ออกมาสร้างบ้าน ผมคิดว่า ถ้าเรายิ่งผ่อนได้มากไหร่ หนี้ของผมก้อจะหมดเร็วขึ้นไปด้วย
พอมาถึงธนาคารสุดท้าย ขณะที่ผมกำลังเช็คยอดเงินอยู่ ผมก้อตกใจเมื่อเจ้าหน้าที่แจ้งมาว่าผมมียอดจำนวน.... ซึ่งมันมกกว่ายอดจริงที่ผมเคยเช็คอยู่มาก ผมก้อเลยตกใจ ผมเลยสอบถามไปว่า ยอดนี้มาจากไหน ทางธนคารบอกว่าถ้าจะเช็คต้องใช้เวลาสักหน่อย แล้วจะแจ้งให้ผมทราบ มันเป็นไปได้ไง เวลาที่ผมทำงาน หรือมีใครโอนเงินให้ผม ผมจะรู้ยอดเงินของผมเสมอ แต่นี่ยอดมันเกินมา เกือบล้าน มันจะเป็นไปได้ยังไง หรือว่ามีใครโอนผิด ถ้าทางธนาคารแจ้งกลับมาแล้ว ผมจะได้รู้เสียทีว่าเงินนี้มันมาจากไหน เพราะว่าถ้าไม่ใช่เงินที่ผมได้มาด้วยชอบ ผมคงไม่กล้าใจเงินจำนวนนี้ เดี๋ยวจะมีปัญหาทีหลัง
-
เอามาอีก
-
o13 o13
o13 o13
พอเสร็จธุระเรื่องบัตรของผมแล้ว ต้งก้อพาผมมาส่งที่ทำงาน พอดีเวลานั้นใกล้จะเที่ยงแล้วต้งเลยถือโอกาสพาผมไปทานอาหารกลางวันอีก ต้งเลือกร้านของปริน ( ชื่อของเพื่อนต้ง อ่านว่า ปะ ริน น่ะครับ ) เพราะว่าใกล้ที่ทำงานผมดี พอไปถึงร้าน ปรินก้อเข้ามาดูแลเทคแคร์พวกเราเป็นอย่างนี้ จากนั้นเราก้อสั่งอาหารไป พออาหารมาแล้วก้อเริ่มทานกัน ระหว่างที่ทานอาหารต้งก้อชวนผมคุยเรื่องงาน ต้งบอกว่าจะขอคุยกับเจ้านายผมเรื่องที่จะขอให้ผมไปช่วยงานอีเว้นต์เค้าช่วงๆบ่ายๆ เย็นๆ ของวันทำงานของผม ต้งบอกว่าเพื่อนของต้งสนิทกับเจ้านายผมน่าจะคุยกันรู้เรื่อง ซึ่งผมก้อบอกว่า ผมไม่รู้จะพูดยังไง เพราะว่าพี่กรณ์ก้อเพิ่งขอเวลาทำงานผมจากเจ้านายผมเหมือนกัน ต้งเลยบอกว่า ไว้เค้าจะคุยกับเจ้านายผมเอง ผมล่ะเกรงใจเจ้านายผมมาก นี่ผมจะโดนคนที่ทำงานแบนอีกไหมเนี่ยะว่า ผมเอาเวลางานไปทำงานอย่างอื่นซะเยอะเลย เฮ้ออออ ไม่อยากจะคิดเลย
พอเราทานอาหารกลางวันเสร็จ ต้งก้อมาส่งผมที่ทำงาน ก่อนจะมาถึงออฟฟิซ ต้งก้อซื้อของกินมากมายมาฝากเพื่อนที่ทำงานผม เพื่อนที่ทำงานผมกรี๊ดกร๊าดดีใจมาก ปกติก้อปลื้มต้งอยู่แล้ว นี่ต้งยังมีของฝากติดไม้ติดมือมาให้อีก พวกเค้ายิ่งปลื้มกันใหญ่ จากนั้นต้งก้อนั่งอยู่ออฟฟิซผมสักพักแล้วก้อขอตัวกลับไปทำงานต่อ ส่วนผมก้อทำงานของผมต่อไป
วันนั้นทั้งวันผมก้อทำงานของผมต่อไปงานก้อเข้ามาเยอะเหมือนกัน ผมเลยลืมเรื่องแจ้งความไปเสียสนิทเลยล่ะครับ พอเลิกงานแล้วผมก้อกลับห้องผม พอถึงห้องผมก้อพยายามโทรหาอ้วนแฟนผมอีก พอวันนี้มาอ้วนรับสายผมครับ
“ โทรมาทำไมเหรอ นึกว่าลืมกันซะแล้ว มีอะไรรึป่าว “ อ้วนเอ่ยด้วยน้ำเสียงเย็นชาใส่ผม
“ ทำไมตัวเองพูดอย่างนี้ล่ะ เค้าโทรหาตัวเองตลอดเลยรู้ไหมเนี่ยะ แต่ตัวเองไม่รับสายเค้าเลย ตัวเองยังโกรธเค้าอยู่ใช่ไหมครับ ตัวเองจะไม่ฟังเค้าอธิบายหน่อยเหรอ มันไม่ใช่อย่างที่ตัวเองคิดน่ะครับ “ ผมพยายามอธิบายไป
“ ไม่รู้สิ ผมรู้สึกในสิ่งที่ผมเห็น คุณไม่ต้องอธิบายหรอก เอาเวลาของคุณที่จะมาตามผมไปทำงานหาเงินของคุณไปเหอะ อย่ามาเสียเวลากับผมเลยน่ะครับ ผมไม่ได้มีค่าขนาดนั้นหรอก “ อ้วนย้อนผมกลับมาจนผมสะอึก
“ ตัวเองอย่าทำอย่างนี้สิครับ อีกไม่กี่วันก้องานวันเกิดตัวเองแล้วน่ะครับ เค้าเตรียมของขวัญไว้ให้ตัวเองด้วยน่ะ อย่างอนเค้าน่ะครับ น่ะๆๆ สัญญาว่าคราวหน้ามีอะไร เค้าจะบอกตัวเองทุกอย่างเลยน่ะๆ “ ผมพยายามอ้อนแฟนผมเต็มที่
“ เอาไว้ค่อยว่ากันแล้วกันน่ะครับ ทำให้ได้อย่างที่พูดแล้วกัน แค่นี้ก่อนนะผมไม่ค่อยว่าง ตู๊ดๆๆๆ “ แล้วแฟนผมก้อวางสายไป
ที่จริงผมก้อเครียดอยู่น่ะครับ แต่อย่างน้อยอ้วนเค้าก้อยอมคุยกับผม ซึ่งผมคิดว่าคงเค้าง้ออ้วนซักวันนึง เรื่องที่เกิดขึ้นผมคงอธิบายให้เค้าฟังได้ และผมคิดว่าความสัมพันธ์ที่เราสร้างมายาวนานน่าจะยังแนบแน่นอยู่ ผมเชื่ออย่างนั้นน่ะครับ
จากนั้นผมก้อทำความสะอาดห้อง ซักผ้าที่ค้างไว้ นี่ผมยุ่งมากจนไม่ได้ซักผ้ามาเกือบเดือนเลยน่ะเนี่ยะ กองผ้าแทบจะท่วมหัวอยู่แล้ว ผมก้อทยอยทำงานบ้านผมไปเรื่อยๆ ประมาณสัก 2 ทุ่มน้องแมนก้อโทรเข้ามาบอกว่า จะแวะมาทานข้าวด้วยเพราะว่าพอดีแวะมาติวหนังสือกับเพื่อนแถวนี้ ผมเลยบอกว่าอีกสักครึ่งชั่วโมงค่อยมาหาผม ผมขอเวลาอาบน้ำก่อน พอผมทำงานบ้านและอาบน้ำใกล้จะเสร็จ น้องแมนก้อโทรเข้ามาบอกว่าอยู่หน้าตึกแล้ว ขอเข้ามารอให้ห้อง ผมก้อต้องออกไปรับน้องแมนทั้งๆที่ยังอาบน้ำไม่เสร็จ พอน้องแมนมานั่งรอในห้องผมก้อไปอาบน้ำต่อ พออาบน้ำเสร็จ แต่งตัวอะไรเรียบร้อย ผมก้อพาน้องแมนไปทานข้าวแถวนี้ ผมเลือกร้านส้มตำเจ้าประจำหน้าปากซอยของผมเพราะว่าอร่อย และเป็นกันเอง นั่งนานๆได้ แม้ว่าจะราคาสูงกว่าร้านอื่น ผมก้อโอเคน่ะครับ ถือซะว่าซื้อรสชาติและความสบายใจ ร้านนี้จะให้ความเป็นกันเองกับผมและเพื่อนๆมาก
“ ช่วงนี้พี่อี้งานยุ่งเหรอครับ ไม่เห็นแวะไปทานข้าวที่บ้านแมนบ้างเลย พ่อ กับ แม่ก้อบ่นๆ หาอยู่น่ะ “ น้องแมนเอ่ยถามผมขึ้น
“ ก้ออย่างที่เห็นแหละแมน งานพี่ค่อนข้างเยอะ เลยไม่ค่อยได้มีเวลาส่วนตัวหรอก แล้วแมนล่ะเรียนหนักมากไหม นี่ใกล้สอบปลายภาคแล้วนี่ ตั้งใจอ่านหนังสือน่ะ คะแนนจะได้ออกมาดีๆ “ ผมตอบน้องแมนไป
“ ครับผม นี่แมนก้อตั้งใจอยู่น่ะครับ เพื่อพี่เอ้และทางบ้าน ว่าแต่ว่าที่ยุ่งอ่ะ เรื่องงานอย่างเดียว หรือว่าเรื่องอื่นด้วยครับ บอกแมนบ้างได้ไหมครับ “ น้องแมนถามผม เล่นซะผมอึ้งไปเลย
“ ก้อเรื่องงานนี่แหละ เรานี่ยังไงน่ะ เป็นเด็กเป็นเล็ก ไม่เอาๆ ไม่พูดเรื่องนี้ นี่ว่าแต่ว่าจะกลับยังไงอ่ะ ให้พี่ไปส่งไหม คืนนี้พี่ไม่ได้ไปไหนหรอก พอดีอาจจะได้แวะไปไหว้พ่อแม่เราหน่อย ถ้าพวกเค้ายังไม่หลับน่ะ “
“ วันนี้แมนขอพ่อ ออกมาติวกับเพื่อนที่หอมันอ่ะครับ แต่มันดันเอาแฟนมานอนด้วย แมนเลยต้องระเห็จมาหาพี่อี้นี่แหละ แต่แมนไม่ได้มารบกวนพี่อี้น่ะครับ รู้ว่าพี่อี้อยากมีเวลาส่วนตัว แมนอาจจะไปนอนกับเพื่อนที่รังสิตดีกว่าครับ ถึงไกลหน่อยแต่ก้อสบายใจดี “
“ ไม่ต้องมาพูดอย่างนี้เลยยยยย แหมๆๆ ไม่เห็นพี่คนนี้เป็นพี่ชายเราแล้วรึไง นอนห้องพี่ก้อได้ ดีซะอีก ว่าแต่ว่าเราจะติววิชาอะไรล่ะ พี่ช่วยสอนไหม ถ้าเป็นวิชาที่พี่ถนัดล่ะก้อ พี่พอช่วยได้น่ะ “
“ ก้อวิชาอังกฤษนั่นแหละครับ เป็นวิชาเดียวที่คะแนนแมนไม่ดีเลย รบกวนพี่อี้ทุกที ยังไงคืนนี้เป็นอาจารย์ให้เด็กโง่หน่อยน่ะครับ สัญญาว่าจะไม่ดื้อ ไม่สน และจะเลี้ยงหนังพี่อี้หลายๆเรื่อง “ น้องแมนอ้อนผม
“ ไม่ต้องมาอ้อนเลย ไอ้น้องคนนี้ ยังไงพี่ก้อช่วยอยู่แล้ว ป่ะ รีบไปกันเถอะ จะได้รีบอ่าน แล้วรีบนอน “ ผมตัดบทไป จากนั้นเราก้อจ่ายเงินค่าอาหารและเข้าห้องผม ก่อนเข้าน้องแมนก้อซื้อเสบียงมาเพรียบบอกว่าตุนไว้ เผื่อกลางคืนจะหิว เค้าซื้อเยอะมากเลยครับ คงกะไว้กินข้ามเดือนเลยมั้งนั่น
พอมาถึงห้องผม ผมก้อเริ่มติวให้น้องแมน ซึ่งน้องแมนก้อตั้งใจดีน่ะครับ แต่ทำไมเวลาถามน้องแมนถึงตอบแบบงงๆ ผมล่ะไม่เข้าใจน้องแมนจริงๆเลย เวลาผ่านไปสัก 5 ทุ่มกว่าๆ ก้อมีคนมาเคาะประตูห้องผม ผมมองลอดไปที่ตาแมวแต่คนๆนั้นหันหลังให้ผม ผมเลยมองไม่ถนัด แล้วตรงหน้าห้องผมไฟมันไม่ค่อยสว่างด้วย ผมกลัวว่าจะเป็นคนประทุษร้าย เลยเปิดประตูห้องไปแบบช้าๆ และคล้องสายโซ่ไว้ ในกรณีที่เค้าดันเข้ามาจะได้ไม่สามารถดันเข้ามาได้ง่ายๆ จากที่สังเกตุดูผมว่าน่าจะมาคนเดียว ผมและน้องแมนซึ่งเป็นมวยอยู่แล้วน่าจะสู้ไหว ในชั่วโมงนี้ ผมต้องป้องกันไว้ก่อนน่ะครับ แต่พอเปิดประตูมา แล้วเค้าก้อหันมา กลับเป็น......
-
“ ชั้นเอง ไม่ต้องกลัวขนาดนั้นหรอก นายเป็นไงบ้างมีใครมาทำอะไรนายไหมอ่ะ เปิดให้ชั้นเข้าไปคุยหน่อยได้ไหม “ จะเป็นใครซะอีกครับ ก้อไอ้ดิวนั่นไง แล้วนี่มันตามผมมาที่ห้องผมทำไมอ่ะ
“ นายมีธุระอะไร ถ้าจะถามแค่นี้ล่ะก้อ บอกได้เลยว่าชั้นไม่เป็นอะไร แต่จะเป็นอะไร ถ้านายยังไม่เลิกยุ่งกับชั้น นายกลับไปดีกว่า ชั้นไม่อยากมีปัญหาอีก แค่นี้ชั้นก้อปวดหัวจะตายอยู่แล้ว “ ผมตอบมันกลับไป แต่ก้อไม่เปิดประตูให้มัน
“ ใครมาครับพี่อี้ อ้าวววว พี่ดิวนี่ สวัสดีครับ ทำไมพี่อี้ไม่ให้เค้าเข้ามาข้างในล่ะครับ “ น้องแมนถามผมพร้อมเดินมาที่ประตูเห็นไอ้ดิว เลยกล่าวทักทาย แล้วเชิญมันเข้ามา
“ อ๋ออออ ที่แท้ก้อมีแขกนี่เอง มิน่าล่ะ ไม่เป็นไร งั้นชั้นมีอีกเรื่องนึง เร็วๆนี้อาจจะมีคนจ้างนายให้ทำงานด้วยน่ะ ไม่ต้องห่วงรอบนี้ชั้นไม่เกี่ยว หรือมีส่วนเกี่ยวข้องใดๆทั้งนั้น แค่ชั้นแนะนำให้เค้าเฉยๆ งานนี้เค้าจ่ายงามเลยแหละ นายสนใจไหม “ ไอ้ดิวถามผม
“ เรื่องแค่นี้ทำไมนายไม่โทรมาหาชั้นล่ะ ทำไมต้องตามมาหาชั้นที่ห้องด้วย “ ผมถามมันกลับไป
“ ชั้นกลัวนายไม่รับสายชั้นนี่ ชั้นกลัวนายยังโกรธชั้นอยู่ เลยมาหาที่ห้องดีกว่า “
“ นี่ ชั้นไม่ได้มีเบอร์นาย ทำไมชั้นจะต้องไม่รับสายด้วย อีกอย่างชั้นก้อมใช่คนไม่มีเหตุผล ขนาดจะไม่ฟังใครเลย “
“ ก้อใครมันจะไปรู้ล่ะ เห็นเมื่อวานนายด่าชั้นซะขนาดนั้น เอางี้แล้วกัน เอาไว้คนที่จะจ้างนายจะโทรติดต่อนายมาเองน่ะ เค้าชื่อว่า เดชพงษ์น่ะ เป็นรุ่นพี่ชั้นเองแหละ ชั้นไปล่ะ ไม่รบกวนเวลานายหรอก ขอบคุณมากที่ยังเปิดประตูมาคุยกับชั้น “ พูดจบไอ้ดิวก้อหันหลังเดินกลับออกไป ก่อนจะเดินออกนอกประตู มันก้อหันกลับมามองผมทีนึง แล้วยิ้มให้ ผมล่ะไม่เข้าใจจริงๆผมเองก้องงตัวเองเหมือนกันว่าจะไปคุยกับมันทำไม อาจจะเป็นเพราะว่าผมเป็นคนใจอ่อนมั้ง เห็นใครมาพูดดีๆด้วยก้อยอมพูดดีกับเค้า บางทีก้อลืมระวังตัว แต่ถ้าผมจะทำงานนี้ ผมคงต้องเช็ครายละเอียดอย่างถี่ถ้วนเพื่อความปลอดภัยไว้ก่อนดีกว่า
พอไอ้ดิวเดินออกไปแล้ว ผมก้อกลับมาสอนหนังสือน้องแมนต่อ น้องแมนก้อถามผมว่ามีอะไรกันรึป่าว ผมก้อตอบแบบเลี่ยงๆไป ไม่อยากให้น้องคิดมาก จากนั้นพอสอนไปสักพัก ผมก้อเริ่มง่วง และดูท่าน้องแมนก้อไม่ไหวเหมือนกัน ผมเลยเลิกสอน แล้วบอกให้น้องแมนอาบน้ำจะได้เข้านอน พอน้องแมนอาบน้ำเสร็จก้อโดดขึ้นเตียงมานอนข้างผมที่เตรียมตัวจะนอนแล้ว แล้วน้องแมนยังมากอดผมจากด้านหลังผมอีก ผมก้อสะดุ้งสิครับ
“ ถ้าได้กอดพี่อี้อย่างนี้ทุกวันก้อดีสิครับ ให้แมนทำอะไรแมนก้อยอมทั้งน้านนนนนน “ น้องผมพูดขณะกอดผมอยู่
“ แมนไม่เอาน่ะ ปล่อยพี่เหอะ พี่จั๊กกะจี้ “ ผมพยายามแกะมือน้องแมนออก
“ ขอกอดนิเดียวน่ะครับ สัญญาน่ะครับว่าจะไม่ทำอะไรมากกว่ากอด นอนๆๆ น่ะครับ แมนง่วงแล้ว “ จากนั้นน้องแมนก้อทำเป็นหลับ แต่ยังกอดตัวผมไว้แน่น ผมไม่รู้จะทำยังไงเลยปล่อยเลยตามเลย และสักพักผมก้อหลับไป
เช้านั้นที่ผมตื่นขึ้นมา มันห้อไม่สายนัก ประมาณ 8 โมงนิดๆ วันนี้เป็นวันศุกร์ด้วย วันสุดท้ายของการทำงาน เฮ้ออออ พรุ่งนี้ผมกะไว้ว่า เสร็จจากสอนศิลปะป้องกันตัว และ สองเต้นคอร์สสุดท้ายแล้ว ผมจะโทรหาอ้วน ชวนอ้วนออกมาทานข้าวซะหน่อย พอผมลุกจากที่นอน ผมก้อลากน้องแมนขึ้นมาด้วย น้องแมนนอนขี้เซามาก กว่าจะลุกได้แทบตาย จากนั้นผมก้อให้น้องแมนอาบน้ำแต่งตัวเตรียมตัวไปมหาวิทยาลัย พอน้องแมนอบน้ำแต่งตัวอะไรเสร็จแล้ว ผมก้อเดินไปส่งน้องแมนที่หน้าตึก แล้วบอกให้ไปเรียนดีๆ ตอนแรกน้องแมนทำท่าจะมากอดผม แต่ผมก้อเอามือผลักออก จังหวะนั้นผมเห็นเหมือนมีรถคันนึงแอบมองพวกผมอยู่ เพราะว่าเวลาผมหันไปมองเค้าจะเลื่อนกระจกรถขึ้น รถที่แอบมองผม ( ตามที่ผมสงสัยน่ะ ) เป็นรถยี่ห้อ Toyota Wish สีดำ ผมเองก้อไม่เคยเห็นรถคันนี้มาก่อน พอผมมองมากๆ รถคันนี้ก้อเคลื่อนออกไป ผมล่ะสงสัยจริงๆ น้องแมนก้อมองๆตามผมเหมือนจะถามว่าอะไร แต่ผมก้อไล่น้องแมนไปมหาวิทยาลัยก่อนที่จะสายมากกว่าไปนี้
จากนั้นผมก้อมาอาบน้ำ แต่งตัวเตรียมไปทำงานบ้าง วันนี้มีงานถ่ายโฆษณาของนางแบบผม 5 6 งานเลยแหละ ผมต้องรีบเคลียร์ทุกอย่างให้เสร็จ ไม่งั้นผมจะต้องมาวุ่นวายวันเสาร์อีก พอผมทำอะไรเสร็จเรียบร้อยแล้ว ผมก้อนั่งรถแท็กซี่ไปที่กองถ่ายงานโฆษณา งานนึงที่นางแบบผมมาถ่ายวันนี้ วันนี้เค้าถ่ายแถวๆลาดพร้าวครับ เลยไม่ไกลจากที่ผมอยู่มาก
พอไปถึงผมก้อไปทักทายลูกค้า และเข้าไปคุยกับนางแบบ ขณะที่คุยอยู่ผมรู้สึกเหมือนว่ามีใครจ้องผมอยู่ พอผมหันไป ผมก้อเห็น แนนนังชะนี เพื่อนังหลิง หลิงนั่นเอง มองมาทางผมใหญ่เลย จากนั้นหล่อนก้อเดินหายไปจากตรงนั้น ผมก้องงๆ เอ๊ะนังนี่มันมาได้ไง แต่ช่างเหอะ คนเยอะแยะมากมายอย่างนี้ หล่อนคงไม่กล้าทำอะไรบ้าๆกับผมหรอก จากนั้นพอผมคุยกับนางแบบเสร็จผมก้อนั่งต่อสักพัก แล้วก้อไปลาลูกค้ากลับไปทำงานต่อที่ออฟฟิซ
-
. . . .ลายตาไปหมดเลยค่า อ่านคร่าวนะเนี้ย . .. . มึนกะสีตัวอักษรด้วยอะคะ .. . ..
-
สวัสดีครับ
ตามอ่านจนเหนื่อยเลยอ่า-------- :call:
กว่าจะตามทัน เห้อ.....
:z2: อ้วนนนนนนนนนนนนนนน ผมเชียร์อ้วนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน :z2:
เชียร์คนน่าตาไม่ดี หุ่นไม่ดี แต่ดันมีแฟน (แฟนดันมีแต่คนชอบอีก หึหึ)
ขอให้ปรับสีตัวอักษรนะครับ สีที่เป็นเฉดสีสดๆมันปวดตาครับ บางตอนเป็นสีเกือบมองไม่เห็น ผมต้องเอาเมาส์ไปลากดูถึงจะเห็น
แต่ ชอบมากๆๆๆๆๆ ครับเรื่องนี้ ยาวมากๆๆๆๆๆๆๆครับ ต่อหนึ่งตอน โอ้ นึกว่าเป็นห้าสิบๆตอนแล้วนะนี่ โอ้ สิบกว่าตอนเอง
ขอบคุณและจะติดตามครับ
-
พอผมถึงออฟฟิซ ผมก้อเห็นเจ้านายผม แปลกแฮ่ะ ร้อยวันพันปีไม่เห็นมา ผมก้อทักทายพี่ติ๊บไป จากนั้นแกก้อเรียกผมออกไปคุยข้างนอกต่างหาก บอกว่ามีเรื่องสำคัญจะคุยด้วย ผมก้อแปลกใจว่าเรื่องอะไร พี่ติ๊บบอกว่า ทางผู้ใหญ่ได้ออกคำสั่งมาว่า ให้ผมไปช่วยงานลูกค้าคนนึง ซึ่งสนิทกับเจ้านายใหญ่ของพวกผม และออฟฟิซ คือคุณกรณ์ และ คุณต้ง ทั้งสองคนนี้แจ้งความประสงค์ไปว่าขอความร่วมมือไปยังออฟฟิซใหญ่ของผมอย่างนั้น ดังนั้นพี่ติ๊บเลยให้ผมมาทำงานที่นี่ 2 วันคือ วัน จันทร์ และ อังคาร และให้ผมไปทำที่ออฟฟิซคุณกรณ์ 2 หรือ 3 วัน แล้วแต่งานเร่งหรือไม่ วัน พุธ – ศุกร์ จากนั้นถ้าออฟฟิซคุณต้งต้องการให้ผมมาช่วยงานของคุณต้ง ซึ่งจะเป็นงานอีเว้นต์ที่ต้องการสไตลิสต์ และจัดช่วงบ่ายๆ เย็นๆมากกว่า ก้อให้ผมสแตนบายไว้ แล้วทางคุณต้งจะติดต่อมาเอง
จากนั้นผมก้อบอกพี่ติ๊บไปว่า ผมเกรงใจพี่ติ๊บมาก ที่ต้องออกไปทำงานที่อื่นอย่างนี้ ผมบอกให้พี่ติ๊บหักเงินเดือนผมออกตามส่วนได้เลย แต่พี่ติ๊บบอกว่า ไม่เป็นไรหรอก อีกอย่างบริษัทที่ผมไปทำ ก้อทำงานที่เกี่ยวข้องกัน มันเป็นผลดีต่อบริษัท และพี่ติ๊บก้อให้เงินเดือนผมเท่าเดิมด้วย เพราะแกบอกว่า ถึงผมจะไม่ได้เข้าออฟฟิซ ผมก้อทำงานได้ตามปกติ ใช้คอมพิวเตอร์ ใช้มือถือติดต่องานได้เหมือนเดิม แต่แกบอกว่าอย่าบอกใครว่าแกให้เงินเดือนเท่าเดิม เดี๋ยวแกโดนเขม่น ผมเลยขอบคุณพี่ติ๊บไป หายากน่ะครับที่จะได้เจ้านายที่เข้าใจลูกน้องได้ขนาดนี้ ผมว่าแกคงคิดดีแล้วล่ะที่ให้ผมไปทำงานที่อื่นด้วย
แล้วพี่ติ๊บก้อบอกให้ผมไปทำงานตามปกติ วันนั้นทั้งวันผมค่อนข้างยุ่งกับงานต่างๆมากมาย จนแทบไม่มีเวลาจับโทรศัพท์เลย พอเวลาล่วงเลยมาจนเกือบจะเที่ยงแล้ว พี่แม่บ้านข้างล่างก้อบอกว่ามีคนมาพบผม ผมก้อเลยวางจากงานสักครู่เพื่อลงไปดูว่าใครมาหาผม พี่กรณ์นั่นเองครับ มานั่งรอผมตรงที่นั่งพักข้างล่าง
“ พี่โทรเข้ามือถืออี้หลายครั้งอ่ะครับ ไม่เห็นอี้รับ ว่าจะชวนไปทานอาหารกลางวันและจะคุยเรื่องงานด้วย อี้ยุ่งเหรอครับ ถ้ายุ่งพี่รอก้อได้น่ะครับ “ พี่กรณ์เอ่ยถามผม
“ อ้อเหรอครับพี่ แหมวันนี้อี้หัวหมุนหลายสิบตลบเลยอ่ะครับ ขอโทษทีน่ะครับ คือตอนนี้อี้ใกล้จะพักเที่ยงแล้วน่ะครับ พี่กรณ์รออี้แป๊บนึงได้ไหมครับ เดี๋ยวอี้ก้อเสร็จแล้ว พี่กรณ์มารอข้างบนดีกว่าน่ะครับ “ ผมตอบไปพรางเรียกให้พี่กรร์ตามมารอผมข้างบน
จากนั้นผมก้อลงมือทำงานต่อ ที่วันนี้มันยุ่งเพราะว่า มีงานนึงมาติดต่อนางแบบของผมไว้ ตอนแรกเค้าแคนเซิลไปแล้ว ผมเลยปล่อยคิวให้นางแบบผมไปทำอีกงานนึง มาคราวนี้ลูกค้าเปลี่ยนใจจะกลับมาใช้นางแบบคนเดิม ซึ่งตอนนี้ผมได้ให้นางแบบไปรับงานอื่นแล้ว และผมก้อได้แจ้งลูกค้าไว้แล้ว ทีนี้ลูกค้าบอกว่าจะจ่ายเพิ่ม และจะจ่ายค่าเครื่องบินให้นางแบบบินกลับมาถ่ายงาน เพราะว่าตอนนี้นางแบบของผมคนนั้นถ่ายงานอยู่ที่มาเลเซีย ผมเลยต้องวุ่นสับคิว หาตั๋ว เคลียร์กับลูกค้าฝั่งนู้นมากมายก่ายกอง งานนี้พี่ติ๊บหวังไว้มากเพราะว่าได้สองต่อ และพี่เค้าเชื่อว่าผมทำได้ เลยขอให้ผมจัดการให้เสร็จ ผมจากที่เกรงใจพี่ติ๊บอยู่แล้วก้อเลยต้องทำสุดความสามารถ กลยุทธใดๆผมก้องัดมาทั้งหมด งานนี้ราคาหลายล้านเหมือนกัน พี่ติ๊บบอกว่าถ้าได้งานนี้ จะให้ค่าคอมมิชชั่นผมเต็มๆไม่หักสักบาท แต่ที่จริงผมอยากทำให้พี่ติ๊บพอใจมากกว่าเรื่องเงิน เพราะว่าผมได้จากแกมากเยอะมากครับ
ผมทำงานไปจนลืมว่าพี่กรณ์รออยู่ พอเหลือบมองนาฬิกาเลยรู้ว่าเกือบจะบ่ายโมงแล้ว และงานผมใกล้เสร็จแล้ว ผมเลยบอกให้พี่กรณ์รออีกนิดนึง แล้วค่อยไปทานข้าวกัน ซึ่งพี่กรณ์ก้อไม่ได้ว่าอะไรครับ จากนั้นไม่นานนักผมก้อเคลียร์งานเสร็จ เลยชวนเพื่อนๆที่ทำงานและพี่ติ๊บไปทานด้วยกัน แต่ทุกคนบอกว่าวันนี้นำอาหารมาทานกันเอง ผมเลยต้องไปกับพี่กรณ์กันแค่นี้
จากนั้นพวกผมก้ออกมาหาอาหารทานกัน ผมเลือกเอาร้านติ่มซำแถวนั้น เพราะว่าง่ายดี และวันนั้นเกิดนึกอยากพอดี แล้วเราก้อไปเลือกอาหาร พอได้แล้วก้อมานั่งที่โต๊ะ ระหว่างที่รออาหารพี่กรณ์ก้อชวนคุยเรื่องงาน
“ อี้คุยกับพี่ติ๊บเรื่องงานแล้วใช่ไหมครับ ส่วนพี่เคลียร์เรียบร้อยแล้วน่ะครับ กับทางพี่ติ๊บ และต้ง พี่ต้องขอโทษด้วยน่ะครับที่ทำอะไรโดยพละการ แต่พี่อยากให้เรามาช่วยงานพี่จริงๆ พี่เห็นจากเราทำงานแล้ว พี่เชื่อว่าเราทำได้ “
“ อูยยยพี่ อี้ก้อไม่แน่ใจว่าจะทำได้ไหม เอาไว้พี่สอนอี้ด้วยน่ะครับ “ ผมตอบกลับไป
“ ไม่หรอก พี่ว่าเราทำได้ ดีไม่ดีเก่งกว่าพี่อีก พี่ล่ะหาคนคล่องๆอย่างนี้มาทำงานด้วยนานแล้ว เรื่องค่าจ้างไม่ต้องห่วงน่ะ พี่ให้เราเดือนล่ะ 2 แสน ไม่รวมค่าจ๊อบแต่ละจ๊อบ ค่าคอมมิชชั่น และค่าเดินทาง หรือเบี้ยเลี้ยง และถ้าเราทำงานดี ผ่านโปรฯที่พี่กำหนดไว้ เงินเดือนและค่าคอมมิชชั่นจะเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ ตามผลงาน และความสามารถ “ พี่กรณ์เสนอผม
“ โหๆๆ ทำไมพี่ให้อี้มากอย่างนี้ล่ะครับ ถ้าอี้ทำงานไม่ดีออกมาล่ะครับ เสียดายเงินพี่แย่ อีกอย่างอี้ไม่ได้ทำเต็มเวลา พี่ไม่ต้องให้มากขนาดนี้ก้อได้ อี้ไม่อยากให้พี่เสียความรู้สึกกับอี้ ถ้าอี้ทำไม่ได้ขึ้นมาล่ะครับ “
“ ไม่หรอกครับ พี่มั่นใจในความรู้สึกของพี่น่ะ เอาน่า เรามาเป็นผู้ช่วยพี่และจะมีน้องอีกคนมาช่วยดูแลเราอีกที ไม่ต้องห่วง งานทุกอย่างก่อนที่จะออกไปจะผ่านพี่ทุกครั้ง ถ้ามีอะไรผิดพลาดพี่จะบอกเราเอง “ พี่กรณ์พยายามพูดให้ผมสบายใจ
-
“ ก้อได้ครับ ขอบคุณน่ะครับที่มห้โอกาสอี้ อี้สัญญาว่าจะพยายามทำงานให้ออกมาดีที่สุด “ ผมพูดไปด้วยน้ำเสียงจริงจัง
“ พี่ก้อเชื่ออย่างนั้นครับ อ่ะนั่นอาหารมาพอดี รีบทานกันเหอะ พี่รอเราจนไส้กิ่วหมดแล้ว วันนี้เราให้พี่รอ เลี้ยงพี่ด้วยน่ะ “
“ ยินดีเลยครับ ว่าแต่ว่าผมเริ่มงานได้ตอนไหนอ่ะครับ “ ผมถามกลับไป
“ แล้วแต่เราสะดวกแล้วกัน พี่พร้อมเสมอ ตอนนี้มีงานรอเยอะมาก เราพร้อมตอนไหนล่ะ “ พี่กรณ์ถามผม
“ ขอผมดูงานอีกนิดนึงได้ไหมครับ ตอนนี้งานค่อนข้างเยอะ กลางๆเดือนน่าจะได้น่ะครับ แต่ในระหว่างนี้ พี่มีอะไรที่อี้พอช่วยได้ก้อ ลองบอกมาก่อนได้น่ะครับ ถ้าอี้ทำได้ อี้ก้อจะช่วย “
“ ได้ๆๆ กินเหอะ พี่หิวมากแล้วอ่ะ วันนี้อี้เลี้ยงด้วยน่ะ ฮ่าๆๆๆ ท่าจะอร่อยน่ะเนี่ยะมื้อนี้ “ จากนั้นเราก้อลงมือทานอาหารที่สั่งมากัน อานไปก้อชวนคุยเรื่องนั้นเรื่องนี้ไปเรื่อย พี่กรณ์น่ารักมาครับ คีบอาหารให้ผมตลอด ดูแลเทคแคร์ดีมาก ผมเลยถามไปว่าทำอย่างนี้อยากให้ผมไปทำงานด้วยใช่ไหม แกบอกว่า ทำให้ผมตายใจก่อนค่อยใช้งานหนักๆ ฮ่าๆๆๆ น่ารักจิมๆเล้ยยยย
พอเราทานแล้วเสร็จแล้ว ผมจะจ่ายเงิน แต่พี่กรณ์ชิงจ่ายก่อน บอกว่าผมช้า ไม่ทันใจ ผมเลยบอกว่าผมจะเลี้ยงเอง แต่แกบอกว่า ไม่ต้องล่ะ ไว้คราวหน้า ผมล่ะงงจริงๆเลยเนี่ยะ อะไรของเค้า พอเคลียร์แล้ว พี่กรณ์ก้อซื้อติ่มซำในร้านมาฝากคนที่ออฟฟิซผมมากมาย แล้วก้อพาผมมาส่งที่ออฟฟิซ แล้วพี่กรณ์ก้อขึ้นมาส่งผมข้างบนออฟฟิซ
พอผมเข้าในออฟฟิซผมก้อเห็น แขกที่ผมไม่ได้รับเชิญ คือ ไอ้ดิวครับ มันมาทำไมไม่รู้ที่ออฟฟิซผม มีข้าวของมากมายมาฝากเพื่อนที่ทำงานครับ และพี่กรณ์ก้อนำอาหารที่ซื้อมาให้เพื่อนที่ทำงานผม พวกนั้นก้อวี๊ดว๊ายใหญ่อีกเช่นกัน ออกปากใหญ่เลยว่า ช่วงนี้มีลาภปากบ่อยเพราะผม แถมยังมีอาหารตาด้วย ชอบๆๆๆ ผมละเบื่อชะนีพวกนี้จิมๆเล้ยยยย เห็นผู้ชายหน้าตาดี และของกินฟรี ไม่ได้เลยครับ พอพี่กรณ์เอาอาหารที่ซื้อมาฝากให้กับเพื่อนที่ทำงานผมแล้ว พี่กรณ์ก้อลากลับ ก่อนกลับพี่กรณ์บอกว่าจะมารับผมไปดูงานเย็นนี้ ซึ่งผมก้อตอบรับไป แล้วพี่กรณ์ก้อเดินออกไป แต่ไม่วายส่งสายตาอาฆาตไปที่ไอ้ดิวทีนึง
“ พี่ติ๊บครับ น้องดิวกลับก่อนน่ะครับ ทุกคนด้วยน่ะ ไว้ว่างๆจะพาไปกิน อาหารอร่อยๆน่ะครับ บ๊าย บาย ครับ “ ไอ้ดิวพูดลาทุกคน หลังจากที่มันพูดคุยกับพี่ติ๊บ และทุกๆคนเสร็จแล้ว จากนั้นมันก้อหันมามองผมแล้วก้อยิ้มหวานให้ ให้ตายสิ ไม่เคยเห็นมันยิ้มหวานให้ผมอย่างนี้มาก่อนเลย มันจะมาไม้ไหนอีกเนี่ยะ ????
จากนั้นพอมันไป ผมก้อถามพี่ติ๊บว่าไอ้ดิวมาทำไม พี่ติ๊บบอกว่า ไอ้ดิวมันหาสไตลิสต์ส่วนตัวให้แม่มัน และก้อมันด้วย ช่วงนี้มีออกงานบ่อยๆ ไม่มีคนช่วยจัดการเรื่องเสื้อผ้า หน้าผมให้ ไอ้ดิวเลยมาขอความช่วยเหลือจากพี่ติ๊บ พี่ติ๊บเลยบอกว่าจะลองหาดูให้ แต่ไอ้ดิวบอกว่ามันเคยทำงานกับผมมาก่อน อยากให้ผมทำให้มัน ผมก้อบอกพี่ติ๊บไปว่า ผมจะเอาเวลาที่ไหนไปทำให้มัน นี่ก้อทำ 3 ที่แล้ว พี่ติ๊บบอกว่า งานไม่หนักมาก แค่ไปเลือกเสื้อผ้า และออกแบบการแต่งหน้าทำผมก้อพอแล้ว ไม่ต้องใช้เวลามากมาย แล้วพี่ติ๊บก้อคิดว่าผมทำได้ ผมเลยไม่มีคำแก้ตัว แต่ก้อคิดว่างานนี้มีน้าเนตรด้วย น่าจะไม่มีปัญหาอะไร
ผมก้อไม่พยายามคิดออะไรมาก จากนั้นก้อทำงานต่อไปเรื่อยๆ จนถึงเวลาเลิกงาน ผมกำลังจะกลับบ้าน เลยหยิบมือถือมาดู อะไรกันเนี่ยะ !!! เกือบ 50 สายไม่ได้รับ ทำไมผมไม่ได้ยินเลยน่ะว่ามีใครโทรเข้ามาหาผม นี่เบอร์ใครบ้างเนี่ยะ โอ้ววววว์ เบอร์พี่กรณ์ เบอร์แม่ เบอร์เอ๋ย เบอร์ลูกค้า และเบอร์ที่ผมไม่รู้จักอีกมากมาย นี่มันอะไรกันเนี่ยะ พอผมเช็คดูก้อเลยรู้ว่ามือถือผมปิดเสียงอยู่ ใครกันน่ะมาปิดเสียงมือถือผม ปกติถ้าผมไม่ได้ดูหนัง ผมจะเปิดเสียงไว้ตลอด ต้องมีคนแอบปิดของผมแน่ๆ ซึ่งผมคิดว่าไม่ใช่ใคร ไอ้น้องแมนนน !
:fire: :fire: :fire:
-
เอาไปหนึ่งบวกสำหรับความขยัน
แต่ถ้าจะรวมเล่มเป็นหนังสือจริงๆ หละก็ ช่วยตรวจพิสูจน์อักษรให้ดีกว่านี้หน่อยนะคะคุณน้องขา
และถ้าต้องการคำติติงอย่างอื่นอีก บอกได้ เจ้จะจัดให้ อิอิ
อิเจ้ :L2:
-
:3123: :3123: :3123: :3123: :L1: :L1: :L1: :L1:
ขอบคุณเจ๊มากๆน่ะครับ สำหรับคำแนะนำ
ผมขอบอกเลยว่าค่อนข้างขี้เกียจในการพิสูจน์ ตัวอักษร
ผมเลยเอาเวลาตรงนั้นมาเขียนเรื่องให้เพื่อนๆอ่านดีกว่า
หวังว่าเจ๊คงไม่ว่ากันน่ะครับ :impress2: :impress2:
จาก...นักเขียนมือใหม่ Alexie
-
:กอด1: :กอด1:
:กอด1: :กอด1: :กอด1:
:กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1:
พอเลิกงานแล้วผมก้อกลับบ้าน ขณะที่กำลังจะเดินไปขึ้นรถ ก้อมีรถเบนซ์คันนึงมาจอดเทียบผม ผมมองไป รถคันนี้คุ้นๆ ใช่เลยครับไอ้ดิวนั่นเอง ว่าแต่ว่า มันมาทำไม...
“ ป่ะชั้นไปส่ง จะได้คุยเรื่องงานด้วย อย่าปฏิเสธน่ะ ขอร้อง ชั้นมาดี “ ไอ้ดิวเอ่ยขึ้น ไอ้นี่ไม่น่าไว้วางใจ
“ เอาไว้คุยวันหลังได้ไหม ชั้นมีนัดกับแฟน “ ผมตอบไปและเดินหนีมัน แต่มันขับรถตามผมต่อ
“ อย่ามาฟอร์ม นายมีปัญหากับแฟนอยู่นี่ มาเหอะ ชั้นจะไปส่งให้ นายจะไปไหนล่ะ “ ไอ้ดิวตื๊อผมไม่เลิก
“ นายต้องการอะไรว่ามาดีกว่า นายไม่ต้องลงทุนทำขนาดนี้ก้อได้ ถ้าอยากจะแกล้งชั้นอ่ะ “ ผมเหลืออดเลยพูดออกไป
“ ป่าวๆๆๆ อย่าคิดมาก ชั้นแค่จะคุยเรื่องงานจริงๆ น่าๆๆ นี่แม่ชั้นรอทานข้าวเย็นกับนายอยู่น่ะเนี่ยะ อย่าให้ผู้ใหญ่รอสิ ชั้นอุตส่าห์บอกว่าน้องอี้ ของท่านจะไปทานด้วย เร็วๆ อย่าให้ผู้ใหญ่รอนาน มันจะไม่ดีน่ะ “ ไอ้ดิวมันเจ้าเล่ห์ใส่ผม
“ อะไร ชั้นไม่ได้บอกว่าจะไปทานข้าวกับใครทั้งนั้น อย่ามามั่ว “ ผมแหวกลับไป
“ นี่ ที่ชั้นมารอนายเพราะว่า แม่ชั้นอยากเจอนาย และคุยกับนายเรื่องงาน โอเค ชั้นไม่ได้บอกนายก่อน และกะว่าจะบอกตอนนี้แหละ เอาน่า น่ะๆๆ แม่ชั้นชอบนายมากเลยน่ะ “ ไอ้ดิวพยายามเกลี้ยกล่อมผม
“ ก้อได้ หลังจากเรื่องงานแล้ว ชั้นจะไม่ติดต่อกับนายน่ะ ถ้าใครมีงานอะไร ให้เค้าติดต่อมาตรง บอกตรงๆ ชั้นไม่ไว้ใจนาย “
“ ได้สิคร๊าบบบบ มาเหอะ เร็วๆ หิวแล้วจะไปกินก้าววววว “
จากนั้นผมก้อขึ้นรถไปกับมัน มันก้อขับรถพาผมไปที่บ้านมัน บ้านไอ้ดิวอยู่แถวๆทองหล่อครับ อยู่ในย่านคนรวยเลยก้อว่าได้ บ้านมันใหญ่โตมาก เนื้อที่ผมกะแล้วว่าน่าจะประมาณไร่กว่าๆเลยล่ะครับ ประตูเป็นประตูอัลลอยด์ขนาดใหญ่ มีป้อมยามหน้าบ้าน และตอนไปถึงก้อมียามกดเปิดประตูให้ ทางเข้าบ้านเป็นสนามหญ้าขนาดไม่ใหญ่มากทั้งสองฝั่ง ฝั่งซ้ายมือถัดจากสนามเป้นโรงจอดรถขนาดใหญ่ ที่บรรจุรถได้หลายคัน และในโรงจอดรถมีรถอยู่ประมาณ 6 7 คันเห็นจะได้ ตรงก่อนถึงตัวบ้านก้อมีวงเวียนไว้สำหรับกลับรถ ตรงวงเวียนนั้นมีการจัดตกแต่งแบบทันสมัย ด้วยระหว่างทางที่มันพาผมมามันก้อ คุยโม้โอ้อวดว่าบ้านมันมีหลายหลัง บางหลังไม่มีคนอยู่ก้อให้เค้าเช่า ไม่ก้อให้พวกกองถ่ายเช่าไว้ถ่ายละครบ้าง ถ่ายรายการบ้าง แต่บ้านหลังที่มันพาผมมานี้จะเป็นหลังที่ทุกคนอยู่รวมกัน มันเองก้อมีบ้านอีกหลังแยกออกมาจากบ้านหลังใหญ่อีกที มันบอกว่าผมเป็นคนแรกน่ะที่มันพาเข้าบ้าน ( อ้าวแล้วที่น้าเนตรบอกว่า มันพาพี่อ้อมาค้างที่บ้านนี้ด้วยล่ะ มันยังไงกันแน่ ??? ) ผมเองก้อไม่ได้ยินดียินร้ายอะไรกับมัน นั่งฟังมันโม้ไปตลอดทางอย่างเงียบๆ ไม่รู้จะตอบโต้หรือแสดงความคิดเห็นไปทำไม
พอถึงบ้านมันแล้ว มันก้อพาผมเดินขึ้นไปที่บ้านหลังใหญ่ ทางเดินขึ้นบ้านเป็นบันไดหินขัดมันลวดลายคลาสสิคสูงประมาณครึ่งเมตร ทางเดินหน้าบ้านก้อเป็นพื้นหินขัดสวยงามเช่นกัน บ้านมันเป็นการก่อสร้างแบบสไตล์ยุโรปโบราณ ผสมผสานกับไทยโมเดิร์น คนที่ออกแบบบ้านหลังนี้ต้องเก่งมากๆเลย บ้านถึงได้ออกมาสวยงามขนาดนี้ เปิดประตูเข้าไปในบ้านมันก้อเจอห้องโถงขนาดใหญ่ด้านขวามือไว้รับรองแขกเหรื่อ ด้านซ้ายจัดเป็นมุมโชว์ของตกแต่ง และรูปภาพต่างๆมากมาย เดินเข้าไปหน่อยด้านขวามือเป็นมุมไว้สำหรับดูทีวี ส่วนด้านซ้ายนั้นทำเป็นเหมือนออฟฟิซขนาดย่อมๆ มีคอมพิวเตอร์อยู่ 2ตัวบนโต๊ะที่จัดไว้อย่างเรียบร้อย พอมาถึงกลางบ้านก้อเป็นที่โล่งขนาดพอดีๆ ด้านซ้านเป็นบันไดวนขึ้นไปชั้นถัดไป ระหว่างที่เดินเข้าไปไอ้ดิวก้อสาธยายไปเรื่อยเปื่อย ผมก้อฟังบ้างไม่ฟังบ้าง
“ อ่ะ และห้องต่อไปนี้จะเป็นห้องอาหารน่ะ ตอนนี้ทุกคนรอทานข้าวอยู่แล้วล่ะ “ พูดเสร็จไอ้ดิวก้อพาผมเดินเข้าไปในห้องที่อยู่ถัดออกมาจากตรงส่วนกลางของบ้านด้านขวา ในห้องนั้นมีคนนั่งรออยู่ที่โต๊ะอาหารอยู่แล้วหลายคน
“ อี้ครับ นี่คือคนในครอบครัวเราน่ะ คนที่นั่งหัวโต๊ะน่ะ พ่อเราเอง ผู้หญิงคนถัดมาด้านซ้ายก้อคือแม่เราเอง อี้เคยเห็นแล้วนี่ ถัดจากแม่เราก้อเป็นน้องชายเรา ชื่อดอม ที่นั่งตรงข้ามแม่ก้อพี่สาวคนโตของเรา ชื่อ ฝ้าย และที่นั่งข้างๆก้อพี่เขย ชื่อพี่ตุ้ม อี้นั่งข้างๆน้องแบมดีกว่า เดี๋ยวเรานั่งข้างพี่ตุ้มเอง “ ไอ้ดิวแนะนำทุกคนให้รู้จัก ผมก้อไหว้ทุกคนน่ะครับ ทุกคนยิ้มแย้มกับผมเป็นอย่างดีโดยเฉพาะน้าเนตร จะมีก้อแต่พ่อของไอ้ดิวเท่านั้นที่รับไหว้ แต่ไม่ยิ้มให้ผม ท่านดูขรึมๆน่ะ
-
เข้ามารับแซ่บ อิอิ
อิเจ้ กะเทยรนราน
-
:n1: :n1: :n1: :n1:
จากนั้นพวกเราก้อทานข้าวไป น้าเนตรก้อชวนผมพูดคุยเป็นอย่างดี ผมก้อเลยไม่ค่อยอึดอัดเท่าไหร่ พี่สาว และน้องชายของดิวก้อน่ารักดีครับ ให้ความเป็นกันเองกับผมเป็นอย่างมาก ส่วนไอ้ดิวเหรอ ไม่ค่อยพูดอะไร ยิ้มเล็กยิ้มน้อยอะไรของมันไม่รู้ แล้วน้านเนตรก้อบอกว่า เดี๋ยวทานอาหารเย็นเสร็จแล้ว ให้ไปคุยเรื่องงานกันที่นั่งเล่นริมสระว่ายน้ำ
จากนั้นพอทานอาหารเสร็จผม น้าเนตร และไอ้ดิวก้อเดินออกมาทางหลังบ้าน ออกจากนอกบ้านไปทางฝั่งขวาของบ้านจะเป็นสระว่ายน้ำ ขนาดใหญ่อยู่ในส่วนหลังบ้าน ตรงริมสระจะมีโต๊ะไว้สำหรับนั่งเล่นอยู่ พวกเราก้อไปนั่งลงตรงนั้น จากนั้นน้าเนตรก้อสั่งให้คนรับใช้นำอาหารว่าง และของหวานออกมาให้พวกเราทาน จากนั้นเราก้อพูดคุยกันเรื่องงาน โดนน้าเนตรจะจ้างให้ผมเป็นคนดูแลการแต่งตัว และการแต่งหน้าทำผมต่าง ในการออกงานสังคมต่างๆของเธอ ผมก้อตอบไปว่า ผมไม่แน่ใจว่าจะมีเวลาทำให้รึป่าว เพราะว่าแค่นี้ผมก้อทำงานให้กับ 3 ที่แล้ว น้าเนตรบอกว่าไม่ต้องซีเรียส ทุกครั้งที่น้าเนตรจะออกงาน น้าเนตรจะโทรบอกผมก่อนว่าน้าเนตรจะไปออกงานอะไรและงานส่วนมากจะเป็นช่วงเย็น ถ้าผมว่างก้อไปแต่งหน้าทำผมให้ได้ แต่ถ้าไม่ได้ ก้อให้ผมหาช่างแต่งหน้า ทำผมที่เชื่อใจได้ และสั่งงานกับเค้าเอา น้าเนตรเชื่อในฝีมือของผมมาก และอยากให้ผมช่วยดูแลตรงนี้ น้าเนตรใช้คำว่าขอร้องเลยล่ะครับ มันเลยทำให้ผมปฏิเสธได้ยาก
สักพักมือถือผมก้อดังขึ้น พอดีป้อมโทรมา ผมเลยขอตัวน้าเนตรออกมารับสาย ป้อมบอกว่าผมว่า ลืมไปรึป่าวว่าวันนี้วันเกิดป้อม ตอนนี้เพื่อนๆจะไปฉลองกันที่ร้านอาหารแห่งนึง แถวรัชดา ให้ผมตามมาด่วน ผมเองก้อมัวแต่ทำงานเลยลืมไปสนิทเลย ก้อเลยบอกว่าเดี๋ยวจะตามไปเร็วๆนี้ ผมเลยขออนุญาตน้าเนตรไปงานวันเกิดเพื่อน
“ แม่ครับ เดี๋ยวดิวไปส่งอี้เองน่ะครับ และดิวอาจจะไปเที่ยวต่อกับเพื่อนน่ะครับ “ ไอ้ดิวบอกกับน้าเนตร
“ อืม ก้ออย่ากลับดึกแล้วกันน่ะ ช่วงนี้งานที่บรษัทเยอะ เราเองก้อเพิ่งมาทำใหม่ อย่าให้เสียงานเสียการล่ะ แล้วก่อนจะไปไหนกับใครก้อไปส่งอี้เค้าก่อนน่ะ อย่าให้เค้ากลับเองล่ะ “ น้าเนตรบอกไอ้ดิวไป
“ ได้ครับแม่ ดิวไม่กลับดึกหรอกครับ และเรื่องงานแม่ก้อไม่ต้องห่วงน่ะครับ ดิวจะพยายามพิสูจน์ตัวเองให้พ่อรู้ว่า ดิวก้อทำงานอย่างที่คนอื่นเค้าทำได้ ส่วนอี้ ดิวจะไปส่งให้ถึงที่เลยครับ “ ไอ้ดิวพูดเสร็จมันก้อพาไปลาพ่อมันที่นั่งดูข่าวอยู่ในห้องดูทีวี ท่านก้อรับไหว้แต่ไม่มองหน้าผม ไอ้ดิวก้อทำหน้าไม่พอใจเล็กน้อย แล้วมันก้อมาผมไปขึ้นรถแล้วก้อขับรถออกไปส่งผม
“ นายจอดชั้นลงหน้าปากซอยแล้วกัน ชั้นไปต่อเองได้ ขอบใจน่ะที่มาส่ง “ ผมบอกไอ้ดิวตอนที่มันขับรถมาส่งผม
“ ได้ไงล่ะ ชั้นบอกแม่แล้วว่าจะมาส่งนายให้ถึงที่ไง ไม่เป็นไรหรอกชั้นมได้ลำบากอะไร เดี๋ยวอีกสักหน่อยนายก้อจะเป็นน้องแฟนชั้นแล้ว ชั้นยินดีทำน่า เล็กน้อยๆ “ ไอ้ดิวบอกกับผม
“ นี่นายยังไม่เลิกยุ่งกับพี่อ้ออีกเหรอ นายจะเอายังไงกันแน่ ชั้นเริ่มหมดความอดทนแล้วน่ะ ครั้งที่แล้วพี่อ้อก้อโดนพวกหลิง หลิงทำร้าย แล้วนี่ถ้าพวกนั้นมันไม่ยอมหยุดล่ะ พี่อ้อจะโดนอะไรอีก “ ผมตะโกนว่ามันออกไป
“ ก้อชั้นรู้สึกผิดนี่นาที่ชั้นทำให้พี่สาวนายเจ็บตัว ชั้นเลยไปขอโทษพี่สาวนาย และพ่อแแม่ นายที่บ้านเมื่อเช้านี่เอง จากนั้นชั้นก้อว่าจะแวะไปคุยกับพี่ติ๊บเรื่องงานที่แม่ชั้นอยากให้นายมาทำ แล้วชั้นก้อซื้อของฝากแวะไปหาพี่ติ๊บที่ทำงานนายไง ไม่เอาน่า เรื่องหลิง หลิง ชั้นจะพยายามไม่ใช่เค้ามายุ่งกับพี่สาวนายแล้วกัน พอใจไหม “
“ นายเลิกเล่นละครได้แล้ว เรามาจบเรื่องนี้กันดีกว่า ชั้นจำได้ว่า ถ้าชั้นทำอะไรให้นายอย่างนึง นายจะเลิกยุ่งกับพี่อ้อ บอกมาเลย ตอนนี้ชั้นพร้อมแล้ว “ ผมเอ่ยออกไปด้วยน้ำเสียงจริงจัง
“ ฮ่าๆๆๆ นายยอมแล้วล่ะสิ ได้ๆๆ ถ้างั้น คืนนี้นายต้องให้ชั้นไปงานวันเกิดเพื่อนนายด้วย และคืนนี้ นายต้องอยู่กับชั้นทั้งคืน ได้รึป่าว มันไม่ยากเกินความสามารถนายหรอก ทำได้ไหมล่ะ “ ไอ้ดิวเสนอผมมา
“ ถ้านายสัญญาว่าจะเลิกยุ่งกับพี่อ้อ ชั้นจะยอมทำตามข้อเสนอนาย แค่คืนนี้ใช่ไหม “ ผมถามมันกลับไป
-
จัดมาๆ อย่าให้เสีย
-
สนุกมาเลยค่ะเรื่องนี้
อยากอ่านต่อค้างอย่างแรง
ในที่สุดอี้ก็ยอมเซ็นสัญญาสวาทกับดิวแล้วใช่เปล่า
กรี๊ดรอดูผลของสัญญานะคะ
-
อยากให้ติดตามกันไปเรื่อยๆน่ะครับ
ยังไม่เอ่ยบอกกล่าวผลของสัญญาใดๆ
แล้วค่อยมาว่ากันว่า สนุกแค่ไหน
-
:z3: :z3: :z3:
:z2: :z2: :z2:
“ ต้องตลอดทั้งคืนน่ะ หมายความว่านายต้อง ค้างคืนกับชั้นด้วย “
“ นี่นายจะบ้าเหรอ ไหนนายบอกว่าจะไม่ล่วงเกินชั้นไง “ ผมแหวไอ้ดิวกลับไป
“ ไม่ๆๆๆ ชั้นไม่ทำอย่างนั้นอีกแล้วล่ะ ชั้นรู้ว่าชั้นเป็นอะไรแล้ว ที่ผ่านมา ชั้นก้อแค่เล่นๆ เอาน่า ที่จริงแล้วชั้นว่านายเป็นคนน่ารักน่ะ เวลาไปเที่ยวแล้วดูสนุกสนานดี ชั้นแค่อยากสนุกน่าคืนนี้ แล้วที่ให้ไปนอนด้วยก้อ ไม่มีอะไรหรอก ปกติชั้นนอนคนเดียวอ่ะ วันนี้อยากมีคนนอนด้วยก้อแค่นั้นเอง และนายก้อเป็นคนแรกที่ชั้นพาไปนอนบ้านชั้นเลยน่ะ นายควรจะดีใจน่ะ เอาน่า รับรองชั้นจะเลิกยุ่งกับพี่สาวนายอย่างเด็ดขาด “ ไอ้ดิวพูดด้วยน้ำสียงจริงจัง
“ อ้าววว ไหนน้าเนตรบอกว่า นายพาพี่อ้อไปนอนที่บ้านนายคืนก่อนไง ชั้นงงแล้วน่ะเนี่ยะ “ ผมถามไปแบบงงๆ
“ อ๋ออออ ไม่มีอะไรหรอก วันนั้นชั้นให้คนไปรับอ้อมาเองแหละจากบ้านนายตอนเช้าตรู่ ให้มาหาชั้นที่บ้าน เพื่อที่จะให้ไปงานกับชั้นคืนนั้นไง และตอนสายๆชั้นกับอ้อก้อนั่งทานข้าวกันที่บ้านส่วนตัวของชั้น พอดีแม่เห็น แม่ก้อเลยคิดชั้นว่าชั้นพาอ้อมาค้างมั้ง เพราะว่าแม่ไม่เคยเห็นชั้นอยู่กับใครเช้าขนาดนั้น อีกอย่างเด็กที่บ้านใหญ่คงไม่รู้เลยเอาไปพูดกันมั้ง ไม่รู้เดะ นายเชื่อชั้นรึป่าวล่ะ หรือว่านาย..... “
“ ไม่รู้แหละ คนอย่างนายมันน่าเชื่อถือที่ไหนล่ะ เอางี้มาตกลงเรื่องของเราดีกว่า ตกลงตามนั้นใช่ไหม “ ผมถามกลับไปเสียงเข้ม
“ ใช่ แค่คืนนี้คืนเดียวใช่ไหม และจะเลิกยุ่งกับพี่สาวนายโดยเด็ดขาด “ มันตอบกลับมาเสียงเข้มเช่นกัน
“ ได้ๆๆ ก้อดี จะได้จบสิ้นกันสักที หวังว่านายจะรักษาสัญญาน่ะ “ ผมตอบตกลงมันไป
จากนั้นไอ้ดิวก้อพาผมไปหาเพื่อนๆผมที่ร้านอาหารที่เรานัดกันไว้ พอถึงร้านผมก้อพาไอ้ดิวไปเจอเพื่อนๆคืนนี้มากันครบเลยครับ มี ผม ไอ้ดิว ป้อม เอ๋ย จิน แม๋มและกิ๊กของแม๋ม ดี้ โอม และ แอน จากนั้นผมก้อแนะนำไอ้ดิวให้ทุกคุนรู้ว่าเป็นเพื่อน และเคยทำงานด้วยกัน วันนี้ไปธุระด้วยกันมาเลยชวนมางานวันเกิดป้อมด้วย อีกอย่างไอ้ดิวก้อเคยเจอป้อมแล้วตอนที่ไปทำบุญกัน ซึ่งทุกคนก้อยินดรต้อนรับมัน จากนั้นเราก้อสนุกสนานกันไปเรื่อยๆ
“ เฮ้ยอี้ แฟนมรึงไปไหนว่ะ ไม่เห็นมาด้วยกัน โทรไปก้อไม่รับสาย “ เอ๋ยถามผมขึ้นขณะที่พวกผมกำลังคุยกัน
“ เอ่อออ มีปัญหากันนิดหน่อยอ่ะ แต่เดี๋ยวก้อดีกันแล้ว เอ่อออ วันพฤหัสหน้างานวันเกิดอ้วนน่ะ ไปงานด้วยกันน่ะ จัดที่ไหนจะบอกอีกที ไปกันทุกคนเลยน่ะ “ ผมตอบไป แต่ก้อเลี่ยงไม่อยากเอ่ยถึงปัญหา
“ ทะเลาะอะไรกันว่ะ ปกติอ้วนเค้าจะยอมมรึงนี่หว่า ไมรอบนี้มาเป็นแบบนี้ว่ะ ทะเลาะกันเรื่องใหญ่เหรอ “ เอ๋ยยังถามผมต่อ
“ เอ๋ย มรึงนี่เมาแล้วพูดมากว่ะ ม่ะๆๆๆ มาชนแก้วกัน มาทำอะไรที่สนุกๆกันดีกว่า อ้าว โชนนนน “ ที่จริงผมไม่อยากเอ่ยถึงปัญหาที่เกิดขึ้นครับ พูดไปเดี๋ยวก้อไม่จบกันพอดี เลยบ่ายเบี่ยงด้วยการชนแก้ว จากนั้นสักพักผมก้อมาเข้าห้องน้ำ
พอผมออกมาจากห้องน้ำ ผมก้อเห็นป้อมยืนรอผมอยู่หน้าห้องน้ำ และเข้ามาถามผมว่า
“ ตกลงนี่มรึงทะเลาะอะไรกับอ้วนว่ะ แล้วกรูดูท่าแล้วน่ะ ไอ้ดิวชอบมรึงแน่ๆ “
“ เอาไว้จะเล่าให้ฟังน่ะ เรื่องมันยาวมาก ส่วนไอ้ดิว ไม่มีอะไรหรอก มันจะมาชอบกรูทำไมเล่า แต่หลังจากคืนนี้น่ะ มันกับกรูก้อไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกับมันอีกแล้วล่ะ นอกจากทำงานด้วยกันเท่านั้น” ผมตอบป้อมกลับไป จากนั้นผมก้อลากแขนป้อมไปดื่มกันต่อ
พอเราดื่มไปสักพัก โอม และ แอนชวนกันไปต่อผับแถวนี้ เพราะว่าพวกมันอยากเต้นกัน พวกผมก้อไม่มีใครปฏิเสธ เลยเรียกพนักงานมาเช็คบิล และไปเที่ยวต่อกัน
โอมพาพวกผมไปร้านแถวๆ ห้างฟอร์จูน ซึ่งคืนนี้เป็นคืนวันศุกร์ต้นเดือน คนเลยมากเป็นปกติ แถวนี้เลยดูครึกครื้นเป็นพิเศษ เราเลือกเอาร้านที่อยู่ในซอยของซอยนี้ เพราะว่าโอมมีเพื่อนเป็นหุ้นส่วนที่ร้าน จะได้ส่วนลดพิเศษ และเพื่อนโอมก้อได้จองที่ไว้หใพวกเราแล้ว
พอเข้าไปในร้าน คืนนี้คนค่อนข้างแน่นมาก และที่ที่เราได้คือ มุมประตูด้านนอกข้างในสุด ซึ่งเป็นที่ที่จัดไว้ให้แขกพิเศษ แต่มันก้อมีโต๊ะอื่นๆ ตั้งไว้อยู่แล้ว ตอนที่พวกผมไปใกล้จะเที่ยงคืนแล้ว คนในร้านเลยค่อนข้างเมา และลุกขึ้นเต้นกันมากมาย บรรยากาศร้านก้อเลยสนุกสนาน ผมพอถึงโต๊ะก้อเริ่มเต้นโดยไม่รอ เหล้าไม่รอเพื่อนเลยครับ ผมเป็นคนชอบแดนซ์อยู่แล้ว ขอให้มีเพลงเต้นได้หมดล่ะครับ
-
:3125: :3125: :3125: :3125:
ที่ผมเต้นไป ก้อมีโต๊ะข้างๆ มาขอเต้นกับผมด้วย และขอชนแก้ว ผมก้อเลี่ยงบ้าง ชนบ้าง แต่ไม่คุยกับใครเพราะว่าผมอยากเต้นกับเพื่อนๆผมมากกว่า จนไอ้ดิวมันเห็นอย่างนั้น มันเลยเดินมาเต้นใกล้ผม และก้อโอบผมบ้าง ชนแก้วแทนผมบ้าง จากนั้นมันก้อไม่รู้ไปพูดอะไรกับพวกนั้น พวกนั้นเลยมองหน้าผมแปลกๆ และพวกมันก้อไม่มาเต้นใกล้ๆผมอีกเลย ผมก้อไม่สนใจ ก้อดีแล้ว น่ารำคาญจะตายพวกนี้ จากนั้นเราก้อเต้นกันไปอย่างสนุกสนาน ไอ้ดิวทำตัวกลมกลืนกับทุกคนมาก แอ๊บเหมือนกันว่ารู้จักกันมาหลายปี คืนนี้เราดื่มกันหนักมากจนทำให้ โอม จิน และ เอ๋ย เมากันถ้วนหน้าเลยครับ ผมเองก้อใช่ย่อย ก้อเล่นชนหมดแก้วๆ บ่อยๆใครจะไปไหว แต่ผมไม่พยายามที่จะเมาออกอาการมาก เพราะว่าคืนนี้ผมต้องไปค้างกับไอ้ดิว ผมไม่มั่นใจว่ามันจะทำอะไรผมอีกรึป่าว
เราเที่ยวกันจนร้านปิด และเริ่มเปิดไฟไล่ลูกค้ากันแล้ว จากนั้นเราก้อเช็คบิลกัน โดยคืนนี้ไอ้ดิวขอเป็นเจ้ามือเลี้ยงเอง เนื่องในวันเกิดของป้อม ทุกคนก้อเลยขอบอกขอบใจไอ้ดิวกันใหญ่ จากนั้นเพื่อนๆก้อชวนผมกับไอ้ดิวไปทานข้าวต้มกันต่อ แต่ไอ้ดิวบอกว่าพรุ่งนี้ต้องไปทำประชุมคณะกรรมการที่ต่างจังหวัดกับผมแต่เช้า เลยขอตัวและพาผมกลับด้วยเพราะว่า ผมต้องไปทำงานกับมันด้วย เพื่อนๆก้อไม่ว่าอะไร จากนั้นผมกับไอ้ดิวก้อไปขึ้นรถกัน และมันก้อพาผมขับรถกลับไปบ้านมัน
“ นายพูดอะไรกับพวกนั้นอ่ะทำไมได้มองชั้นแปลกๆ และก้อหลบไปเลย “ ผมถามไอ้ดิวขณะอยู่บนรถ
“ ไม่มีอะไรหรอก ชั้นเห็นนายน่าจะรำคาญเลยเข้าไปช่วย ชั้นแค่บอกว่า นายเป็นเมียชั้น และชั้นไม่ชอบให้ใครมายุ่งวุ่นวายกับเมียชั้น ถ้าไม่อยากมีเรื่อง ก้อแค่เนี่ยะ “
“ เฮ้ยยยยย บ้าไปแล้วเหรอว่ะ โหยยยย เสียหายหลายแสน นายนี่มัน... “ ผมด่ามันกลับไป
“ ทำไม นายเสียดายเหรอ ชอบก้อไม่บอก จะได้ไม่ขัดขวาง “
“ บ้า ใครจะไปคบคนที่เจอในผับ ฉาบฉวยทังนั้นล่ะ แต่ก้อชอบใจน่ะ ที่จริงก้อรำคาญอยู่เหมือนกันแหละ ไปๆซะได้ก้อดี น่ารำคาญจะตาย มาชวนคุย มาดึงไปเต้นอยู่ได้ รู้จักกันรึก้อไม่ “ ผมตอบไปแบบรำคาญ
“ ยินดีครับ ถ้าเป็นความประสงค์ของที่รัก “ พูดจบมันก้อเอามือมาจับแก้มผม ผมเลยเบี่ยงหน้าหนี
“ บอกแล้วไงว่าอย่ามาล่วงเกินชั้น เดี๋ยวชั้นลงจากรถจริงๆน่ะ “ ผมหันไปดุไอ้ดิว
“ ครับๆๆๆ ดุจริงๆ แต่ก้อชอบน่ะ ท้าทายดี ถ้านายเป็นผู้หญิงคงดีสิน่ะ “ พูดจบผมก้อไม่โต้ตอบมัน เบื่อที่จะต่อความยาวสาวความยืด
จากนั้นพอถึงบ้านไอ้ดิว มันก้อพาผมไปนอนที่บ้านพักส่วนตัวของมันที่แยกออกมาจากบ้านใหญ่ บ้านพักส่วนตัวของมัน ขนาดไม่ใหญ่มากนัก มี 2 ชั้น ตกแต่งทางเข้าไปสวนหย่อมเล็กๆน่ารัก มีสระน้ำเล็กๆและมีโต๊ะเล็กๆตั้งอยู่ข้างๆสระด้วย มันจัดบ้านได้น่ารักมากเลยครับ จากนั้นพอเข้าไปในบ้าน ชั้นล่างมันก้อจัดให้พื้นที่ด้านขวามือเป็น ที่รวมความบันเทิงต่างๆ เช่น เครื่องเสียง ทีวี เกมส์ ฯลฯ ส่วนด้านซ้ายมือ มันใช้เก็บพวก อุปกรณ์แต่งรถต่างๆมากมาย แต่มันวางอย่างเป็นระเบียบและเหมือนมีโต๊ะไว้สำหรับทำงาน 1 โต๊ะ แล้วมันก้อพาผมไปชั้นบน ซึ่งชั้นบนมีห้องอยู่ประมาณ 3 ห้องใหญ่ๆเห็นจะได้ มันก้อพาผมไปห้องที่ใหญ่สุดตรงส่วนหน้าตัวบ้าน
“ อาบน้ำซะ แล้วเดี๋ยวนายใส่เสื้อผ้าชั้นก้อได้ แล้วมานอนกัน บนเตียงนี่ “ ผมเอ่ยกับผมขณะที่เข้าห้องนอนของมันไปแล้ว และมันก้อยื่นผ้าเช็ดตัวมาให้ผมไปอาบน้ำและเสื้อผ้ามาให้ผมเปลี่ยน
“ ทำไมต้องนอนบนเตียงด้วยกันด้วย ชั้นนอนพื้นก้อได้ ชั้นไม่ถือ “
“ ไม่ได้ นายต้องตามใจชั้นคืนนี้ ไม่งั้น ชั้นไม่รับประกันเรื่อง..... “
“ ได้ๆๆๆ แต่นายอย่าลืมสัญญาแล้วกัน “ ผมตอบไปแบบหงุดหงิดๆ แล้วก้อรับผ้าเช็ดตัวและเสื้อผ้าจากมันไปเข้าห้องน้ำ
จากนั้นผมก้อเข้าไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า พอเสร็จแล้วผมก้ออกมามันเองก้อถอดเสื้อผ้ารอ โดยที่มันนุ่งผ้าเช็ดตัวปิดแค่ช่วงล่าง ผมเห็นดังนั้นก้อหันหน้าไปทางอื่นแล้วก้อเดินหนีมันไป มันทำท่าจะเดินมาหาผม ผมเลยหันหน้าและชี้ไปที่หน้าของไอ้ดิวม มันก้อทำหน้าขำๆใส่ผม จากนั้นมันก้อเดินเข้าไปอาบน้ำ
-
:impress3: :impress3: :impress3:
ระหว่างที่มันอาบน้ำ ผมก้อขึ้นเตียง สวดมนต์แล้วก้อรีบนอนโดยไม่สนใจไอ้ดิว พอผมเคลิ้มๆใกล้จะหลับผมก้อรู้สึกเหมือนมีคนขึ้นเตียงมาแล้วก้อเขยิบมานอนใกล้ๆผม จากนั้นก้อมีคนมากอดผมจากทางด้านหลัง
“ เฮ้ยยยย ปล่อยน่ะ ไหนบอกว่าจะไม่ล่วงเกินไง นายนี่มันไม่รักษาคำพูดเลยน่ะ ปล่อยสิว่ะ “ ผมด่าไปและก้อพยายามดิ้นรนออกจากอ้อมกอดไอ้ดิว แต่ไอ้ดิวมันจับตัวผมพลิกมา แล้วใช้มือของมันทั้งสองข้างจับแขนผมขึงผืดเอาไว้ แล้วขึ้นทับบนตัวผม จากนั้นไอ้ดิวมันก้อก้มหน้าลงมาใกล้ๆผม ผมเพิ่งรู้ว่าตอนนี้ในตัวมันมีแค่ผ้าเช็ดตัวผืนเดียวเท่านั้นที่ปิดช่วงล่างมันไว้เท่านั้นเอง
“ ทำไม ฮ่ะ ! ชั้นมันน่ารังเกียจกว่าพวกที่นายเคยผ่านมายังไง ไหนบอกหน่อยสิ อย่าทำเป็นดิ้นหน่อยเลยน่า “
“ แกมันเลวมาก ชั้นไม่น่าเชื่อแกเลย อย่าให้ชั้นหลุดไปได้น่ะเว๊ย ชั้นเอาแกตายแน่ “ ผมด่ามันไป
“ ปากดีนักใช่ไหม โดนอย่างชั้นซะบ้าง ดูสิ จะหายปากดีไหม “ ไอ้ดิวพูดเสร็จมันก้อ เอาปากมาไซร้ซอกคอผม และทั่วใบหน้า ผมเองก้อพยายามดิ้นรนสุดชีวิต แต่ผมสู้แรงมันไมได้เลย มันกดผมไว้จดผมปวดข้อมือมาก จากนั้นมันคงเห็นว่าผมดิ้นอย่างแรง มันเลยชกเข้าไปที่ท้องน้อยผมอย่างแรงครับ ผมจุกมาก เพิ่งเข้าใจว่า เวลาผู้หญิงโดยชกที่ท้องแรงๆเนี่ยะ มันจุกอย่างนี้นี่เอง
“ ผ่านมาเป็นกองพันแล้วนี่ มีผัวอีกสักคนจะเป็นไร ฮ่ะ ! ไม่แน่น่ะ นายอาจจะติดใจชั้นไปนานๆก้อได้ ฮ่าๆๆๆ “ จากนั้นไอ้ดิวก้อพยายามถอดเสื้อผ้าผมออก แล้วก้อไซร้ไปตามตัวผม ผมก้อไม่มีแรงดิ้นครับ แต่พอจะพูดได้เลยพูดว่า
“ ถ้า..นาย ทำ อะไร ชั้น ชั้น จะ กัด ลิ้น ตาย “ ผมพูดออกไปด้วยความยากลำบาก ไอ้ดิวมันชะงัก แล้วก้อหันมามองหน้าผมอีกครั้ง
“ นี่นายถึงขนาดยอมตายเลยเหรอ ถ้าต้องมีอะไรกับชั้น นายรังเกียจชั้นมากเลยใช่ไหม “ ไอ้ดิวถามผมเสียงดัง
“ ใช่... “ ผมเปล่งน้ำเสียงออกไปดังมาก ไอ้ดิวมันจ้องหน้าผมเหมือนหาคำตอบ แล้วก้อปล่อยมือผมออก สายตามันอ่อนลง
“ อืมมม ชั้นขอโทษแล้วกัน พอดีชั้นเมานิดหน่อยอ่ะ แล้วชั้นก้อคิดไม่ออกว่าทำไมนายถึงได้ไม่ชอบชั้นนัก ชั้นเลยคิดบ้าๆว่า ถ้านายเป็นของชั้น นายคงจะไม่เกลียดชั้น แต่นี่นายยอมตายเลย ถ้าชั้นทำอะไรนาย ตอนนี้ชั้นรู้แล้วล่ะ ว่านายคงเกลียด และรังเกียจชั้นมากแค่ไหนงั้นชั้นขออะไรอย่างได้ไหม นายอย่าถือโทษโกรธชั้นเรื่องเมื่อกี้ได้ไหม น่ะๆๆๆ แค่นี้ชั้นก้อรู้สึกแย่เต็มทนแล้ว นอนเหอะ ไว้พรุ่งนี้ชั้นจะไปส่งน่ะ สัญญาน่ะว่าจะไม่โกรธชั้น แล้วชั้นจะไม่ทำอะไรนายอีก “ ไอ้ดิวพูดเสียงอ่อย ผมก้อไม่ตอบอะไรได้แต่พยักหน้า แล้วหันหลังให้มัน มันเองก้อลุกขึ้นไปใส่เสื้อผ้าแล้วมานอนข้างๆผม แต่มันเอาหมอนข้างมากั้นไว้ ผมเองก้อพอจะขยับได้เลยใส่เสื้อผ้าให้เรียบร้อย ที่จริงน่ะครับ ผมไม่ได้คิดสั้นถึงขนาดว่าจะฆ่าตัวตายหรอก แต่ตอนนั้นผมคิดอะไรไม่ออก เลยลองดูว่าไม้นี้จะใช้ได้ผลไหม เผื่อว่าในจิตใต้สำนึกของไอ้ดิวมันจะยังเป็นคนอยู่บ้าง มันคงไม่ปล่อยให้ผมตายหรอก ซึ่งก้อได้ผลครับ
จากนั้นผมก้อนอนหลับไปด้วยความเหนื่อยล้า ทีแรกก้อระแวงเหมือนกัน แต่คิดว่ามันคงไม่กล้าอีกแล้ว เฮ้อออออ.........
-------------------- จบบทที่ 13 --------------------
-
:impress3: :sad11: :sad11: :sad11: :sad11: :impress3:
บทที่ 14 ร้ายมา / ร้ายคืนสนอง ( The Violence and the Revenge )
ตื่นเช้ามา ผมก้อได้ยินเสียงเหมือนมีคนมาเคาะประตูห้อง พอผมจะขยับ ก้อเหมือนกับว่ามีคนมากอดตัวผมไว้ ไอ้ดิวมันกอดผมไว้เหรอเนี่ยะ ??? ผมเลยสลัดตัวมันออกจากตัวผม เลยทำให้มันตื่นขึ้นมา
“ อ้าวตื่นแล้วเหรอครับ เห็นว่านายคงจะหนาวอ่ะ นอนสั่นเชียวชั้นเลยกอดให้หายหนาว และนายก้อจับมือชั้นไว้ซะแน่นเชียง นึกว่าชอบซะอีก แล้วนี่จะรีบตื่นทำไมอ่ะ กำลังสบายเลย นอนต่อน่ะๆๆ “ ไอ้ดิวพูดแล้วก้อดึงผมลงนอน แต่ผมขัดขืนมัน
“ ปล่อยเลย ไม่ต้องมาเนียน นี่ๆๆ มีคนมาเคาะประตูอ่ะ ไปดูสิ “ จากนั้นไอ้ดิวก้อเดินกระฟัดกระเฟียดไปที่ประตู แล้วก้อเปิดออกคุยกับคนที่อยู่ข้างนอก สรุปเป็นเด็กที่บ้านมาพูดอะไรไม่รู้ จากนั้นไอ้ดิวก้อปิดประตูแล้วเดินมาหาผม
“ นายไปอาบน้ำไป แล้วไปทานข้าวที่บ้านใหญ่กับทางบ้านชั้น ถ้าใครถามบอกว่าเมื่อคืนชั้นขับรถไม่ไหวน่ะ นายเลยขับมาส่ง ชั้นไม่อยากเป็นข่าวอ่ะ ขี้เกียจอธิบาย “ ไอ้ดิวเดินมาบอกผม
“ ใครอยากเป็นข่าวกับนายที่ชั้นทนอยู่กับนายทั้งคืนเพราะว่าอยากให้มันจบๆไป จะได้ไม่ต้องยุ่งเกี่ยวกันอีก แต่นายก้อไม่ได้รักษาคำพูดรักษาสัญญา นายมันไม่ใช่ลูกผู้ชาย “ ผมด่ามันกลับไป
“ นายนี่มันจริงๆเลยน่ะ จะยอมชั้นสักครั้งไม่ได้เลยรึไง ฮ่ะ ! รึว่าอยากลอง “ พูดแล้วมันก้อเดินเข้ามาหาผม
“ นายลองเข้ามาสิ คราวนี้นายไม่รอดแน่ “ แล้วผมก้อตั้งท่าเตรีมพร้อม มันเข้ามาน่ะ โดนผมเตะแน่
“ ฮ่าๆๆๆๆ นายนี่มันน่าแกล้งจริงๆ ไปๆ ไปอาบน้ำแล้วไปกินข้าวกัน ชั้นหิวแล้ว เดี๋ยวก้อกินนายซะนี่ “
จากนั้นผมก้อเดินไปอาบน้ำ แต่ก้อระวังตัวแจ เดี๋ยวมันแอบมาข้างหลัง ไอ้นี่มันไว้ใจไม่ได้เลย แล้วพอผมอาบน้ำเสร็จ ผมก้อเปลี่ยนเสื้อผ้า ( ใส่ชุดเดิมเมื่อคืนนี้ครับ ) แล้วออกมาจากห้องน้ำ ผมไม่ทันระวังตัวไอ้ดิวก้อพุ่งเข้ามากอดผม และขโมยหอมแก้มผมไปทีนึง ผมก้อดิ้นสุดแรง และมันก้อปล่อยผม จากนั้นมันก้อเดินหัวเราะเข้าห้องน้ำไป ปล่อยให้ผมยืนโกรธจนตัวสั่นที่เสียท่ามันอีกแล้ว
พอไอ้ดิวอาบน้ำและแต่งตัวเสร็จ ไอ้ดิวก้อพาผมไปที่บ้านใหญ่ เพื่อไปทานอาหารเช้า พอเข้าไปที่ห้องอาหาร ก้อเจอทุกคน ยกเว้นพ่อไอ้ดิว นั่งรออยู่แล้ว ผมกับไอ้ดิวก้อไปนั่งทานร่วมกับทุกคน แม่ของไอ้ดิวก้อชวนพูดชวนคุยไปเรื่อยๆ ถามผมว่าทำไมมานอนกับดิวได้ ซึ่งน้ำเสียงทั่นก้อไม่ได้แสดงอาการโกรธอย่างไร ผมก้อตอบไปว่าดิวดื่มไปบ้าง เลยขับไม่ไหว ผมเลยขับมาให้ น้าเนตรก้อดูไอ้ดิวว่า ทำไมดื่มไม่ดูตัวเอง ต้องมาลำบากผม ผมก้อบอกว่าไม่เป็นไร เพื่อนกันแค่นี้ผมพอทำได้ แล้วไอ้ดิวก้อหันมายิ้มหวานให้ผม ประมาณว่า ขอบคุณผมที่ช่วยพูดแก้ให้มัน ผมต่างหากแหละที่ไม่อยากเกี่ยวข้องกับมัน
พอทานอาหารเช้าเสร็จ ผมก้อขอตัวกลับไปเปลี่ยนเสื้อผ้าที่ห้อง เพื่อไปสอนศิลปป้องกันตัวต่อ และไอ้ดิวก้อต้องออกไปประชุมแต่เช้า จากนั้นเราก้อเดินทางออกจากบ้านไอ้ดิว ระหว่างทางไอ้ดิวก้อชวนพูดคุยไปเรื่อยๆ แต่ผมไม่พูดกับมัน ปากมันก้อบ่นๆว่า ตั้งแต่มาทำงานกับที่บ้าน เวลาส่วนตัวแทบไม่มี ขนาดวันนี้เป็นวันเสาร์ยังต้องไปประชุมคณะกรรมการเลย ผมก้อทำเป็นไม่สนใจ
พอถึงหน้าตึกผม ไอ้ดิวจอดรถ และหันมาจะพูดกับผม
ผลั๊วะ !!! เสียงผมต่อยไอ้ดิว
-
ต่อให้อีกหน่อยน่ะครับ เรียกน้ำย่อย หุหุหุหุ
-------------------------------------
:angry2: :angry2: :angry2: :angry2: :angry2: :serius2: :serius2: :serius2: :serius2: :serius2:
“ นี่สำหรับทุกสิ่งทุกอย่างระหว่างชั้นกับนาย หวังว่าต่อไปนี้เราจะไม่เกี่ยวข้องกันอีก “ ผมโพร่งออกไป แต่ไอ้ดิวมันมาจับแบนทั้งสองข้างของผมไว้ ส่วนผมก้อดิ้นครับ
“ นี่นายเกลียดชั้นขนาดนี้เลยเหรอ นายจะคบชั้นเป็นเพื่อนเหมือนคนอื่นๆไม่ได้เลยเหรอ “ ไอ้ดิวถามผม
“ ปล่อยน่ะเว๊ยยย ใช่ ชั้นเกลียดนาย เกลียดมาก ปล่อยน่ะโว๊ยยยยยยย “ ผมตะโกนออกไป
“ ได้ ชั้นปล่อยนายก้อได้ “ แล้วไอ้ดิวก้อปล่อยผม แล้วผมก้อเดินออกจากรถมันเข้าห้องไป ผมโล่งใจมาก ที่นับจากต่อไปนี้ผมจะไม่ได้เจอะได้เจอไอ้ดิวอีก ขณะที่ผมกำลังเปิดประตูเข้าห้องไป ก้อเหมือนมีคนมาผลักผมเข้าห้องไป แล้วก้อมาสวมกอดผมจากทางด้านหลังของผม จากนั้นคนๆนั้นก้อเอามือมาปิดปากผม
“ อยู่เฉยๆ อย่าดิ้น ถ้าไม่อยากเจ็บตัว “ เสียงใหญ่และทุ้มของคนนั้นพูดขึ้นมา แต่ผมก้อยังดิ้นไม่หยุด มันลำบากมากที่จะต่อสู้เพราะว่าตัวมันใหญ่มาก รวมตัวผมด้วยแขนข้างเดียว แล้วยังมาจับมือทั้งสิงผมไว้อีก อีกมือนึงปิดปากผมไว้แน่น มันคงเห็นว่าผมยังคงดิ้นต่อสู้อย่างหนัก มันเลยผลักผมลงบนเตียงของผม แล้วก้อต่อยเข้าที่ท้องผมอย่างแรง ผมจุกมากครับ แล้วมันก้อใช้สันมือมันฟาดมาที่ท้ายทอยผมอย่างแรงอีก ผมเลยมึนๆ เบลอๆ จุกๆ พยายามมองหน้ามัน แต่มองไม่ชัด เพราะห้องผมมันอยู่ในที่อับ แม้ตอนกลางวันแสงแดดก้อไม่ค่อยเข้าถึง จึงทำให้ผมมองหน้ามันไม่ถนัด รู้แต่ว่าตัวมันใหญ่และหนามาก
-
:เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:
เยอะจริงๆเกือยจะทันละ ขอเวลาอีกนีดนึงละกัน
ขยันจริงๆ +1 ให้เลย
ปล. อย่างที่อิเจ้สงว่ามา ถ้าจะรวมเล่มควรแก้คำผิดด้วย เพราะเห็นเยอะมากๆ อย่างอื่นยังมะขอพูดละกันยัอ่านไม่จบ
-
ใครมาปล้ำอี้ อีกเนี่ย
หลุดจากดิว ก็มาเจอใครอีก :เฮ้อ:
-
อ้ากกกกกซะงั้นชีวิตอี้ช่างวุ่นวายมากกกกก
ใครกันล่ะเนี่ยหรือว่าจะเป็นนังพวกหลิง หลิง
แล้วอย่างงี้ใครจะมาช่วยล่ะเนี่ยยยยยยย
-
เดาว่าคนของหลิงหลิงละกัน
-
อ้าวค้าง ซะงั้น :z3: :z3: :z3:
-
555 สงสัยจะเป็นพรรคพวก ลิง ลิง แหงม ๆ เลยอ่ะ
(หลิง หลิง ชื่อน่ารักไป เอ๊ะ แล้วลิง ลิง ทำผิดอะไรเนี่ย)
เป็นกำลังจิต ให้เหมือนเดิม
-
เฮ้อ!!!!!!!!!! พี่ผมอ่านมาราธอนเลย
เหนื่อยแหกๆ 5555+
แต่น่าลุ้น ยังไงผมก็เชียร์ไอ้ดิวมัน 55555+
:L2: :L2:
-
:z3: :z3: :z3: :z3:
:pighaun: :pighaun: :pighaun: :pighaun:
“ อยู่เฉยๆ อย่าดิ้น ถ้าไม่อยากเจ็บตัว “ เสียงใหย่และทุ้มของคนนั้นพูดขึ้นมา แต่ผมก้อยังดิ้นไม่หยุด มันลำบากมากที่จะต่อสู้เพราะว่าตัวมันใหญ่มาก รวมตัวผมด้วยแขนข้างเดียว แล้วยังมาจับมือทั้งสิงผมไว้อีก อีกมือนึงปิดปากผมไว้แน่น มันคงเห็นว่าผมยังคงดิ้นต่อสู้อย่างหนัก มันเลยผลักผมลงบนเตียงของผม แล้วก้อต่อยเข้าที่ท้องผมอย่างแรง ผมจุกมากครับ แล้วมันก้อใช้สันมือมันฟาดมาที่ท้ายทอยผมอย่างแรงอีก ผมเลยมึนๆ เบลอๆ จุกๆ พยายามมองหน้ามัน แต่มองไม่ชัด เพราะห้องผมมันอยู่ในที่อับ แม้ตอนกลางวันแสงแดดก้อไม่ค่อยเข้าถึง จึงทำให้ผมมองหน้ามันไม่ถนัด รู้แต่ว่าตัวมันใหญ่และหนามาก
“ นายยย ทำ ชั้น ทำ ไม “ ผมถามมันออกไปด้วยความยากลำบาก
“ ไอ้ดิวคนที่นายยุ่งๆด้วยน่ะ มันไม่ใช่คนดีอย่างที่นายคิดหรอก มันสั่งให้ชั้นมาจัดการนาย แต่ไม่ถึงขึ้นให้นายตายหรอกน่ะ แค่ทำให้นายยับเยินที่สุดก้อพอ ฮ่าๆๆๆๆ นายนี่มันน่ากินไปทั้งตัวจริงๆน่ะ เมื่อกี้มที่กอดนายชั้นได้กลิ่นตัวนายแล้ว เกิดอารมณ์ขึ้นมาทันทีเลยล่ะ ตอนแรกกะว่าจะลากไปให้ลูกน้องจัดการ แต่ตอนนี้เปลี่ยนใจแล้ว ขอลองนายเองดีกว่า เค้าว่าเกย์นี่มันสุดยอดจริงเหรอว่ะ ฮ่าๆๆๆ รับรองนายไม่ตายหรอก อยากมากก้อแค่เดินไม่ได้ไปหลายวัน “ ไอ้คนนั้นมันพูดขึ้น ตอนนั้นผมพยายามรวบรวมสติ และพละกำลังเท่าที่มีเหลือ คิดว่าจะทำยังไงกับมันดี พอเห็นมันเริ่มถอดเสื้อและกำลังเดินเข้ามาใกล้ผมแล้ว ผมเลยฮึด ออกแรงถีบไปที่เป้ามันอย่างแรง แต่สวรรค์ไม่เข้าข้างผมครับ มันจับขาผมไว้ได้ทัน แล้ว ต่อยเข้ามาที่ต้นขาผมอย่างแรง ทำให้ผมปวดมาก ผมหมดแรงลงทันที จากนั้นมันก้อโน้มตัวอันใหญ่ยักษ์ลงมาทับผม ฉีกเสื้อผ้าของผมขาดวิ่น ผมพยายามดิ้นหนี แต่ตอนนั้นเรี่ยวแรงมันไม่รู้ไปไหนหมด แรงที่จะร้องขอความช่วยเหลือก้อยังไม่มี อาจจะเพราะผมโดนต่อยที่ท้อง และต้นขานั่นเอง พอมันจัดการกับเสื้อผ้าผมเสร็จแล้ว มันก้อมาไซร้ตามซอกคอผม และตามตัว ผมรู้สึกขยะแขยง กับหนวดเคล้าเคลิ้มๆของมันมาก ขยะแขยงร่างกายของตัวเองด้วย ที่ต้องมาโดนไอ้คนสาระเลวมาไล้เลีย ตอนนั้นผมรู้สึกแย่มาก งงงวยไปหมดด้วย นี่ไอ้ดิวมันจะแก้ผมคืนด้วยวิธีนี้เลยเหรอเนี่ยะ ทำไมมันถึงได้เลวขนาดนี้เนี่ยะ
หลังจากมันไซร้ผมจนมันพอใจแล้ว มันก้อลุกขึ้นถอดกางเกงของมันออกจนหมด ผมเห็นดังนั้น ผมก้แอกลัวมาก พยายามคลานหนีมัน แต่มันดึงขาผมไว้แล้วลากไปที่ตัวมัน ตอนนี้ผมเริ่มเห็นหน้ามันชัดๆแล้ว หน้าตามันเถื่อน ผิวเข้มๆ มีหนวดเคราเคลิ้มทั่วหน้า นี่มันโจรชัดๆนี่ หน้ามันหื่นกระหายมาก ผมไม่รู้จะทำไงดี ไม่ใช่ว่าผมไม่เคยมีเซ็กส์หรอกครับ ผมก้อเคยมีแต่ไม่บ่อยนัก และทุกครั้งผมจะเป็นฝ่ายกระทำเค้า และเซ็กส์ในความคิดของผมคือมันต้องเกิดมาจากความรัก แต่นี่ มันไม่ได้ใกล้เคียงกับความรักเลยแม้แต่นิดเดียว
หลังจากที่มันลากผมมาแล้วก้อเอาตัวมาทับผมอีก แล้วก้อพยายามมาจูบปากผม ผมก้อบ่ายหน้าหนีสุดฤทธิ์ แล้วมันก้อมามืออันหยาบกร้านของมันมาบีบปากผม เพื่อที่มันจะได้จูบผมได้ถนัด มันบดริมฝีปากมันมาที่ปากผม แล้วผมก้อกัดปากมันไปอย่างแรง มันร้องว๊ากเสียงดัง และผละตัวออกจากผม มันคลำไปที่ปากของมัน ก้อพบว่ามีเลือดออก มันทำหน้าแค้นมาก จากนั้นมันก้อลากตัวผมมาเข้าใกล้มันอีก แล้วก้อตบเข้าไปที่หน้าผมอย่างแรง 2 ที และต่อยมาที่ท้องน้อยผมอย่างแรงอีก 1 ที
“ ฤทธิ์มากนักใช่ไหมมรึง สะดีดสะดิ้งอะไรกันนักหนา อย่าบอกน่ะว่าไม่เคยมีผัวมาก่อน ฮ่าๆๆ รึว่าจะจริง นี่กรูได้เปิดซิงมรึงเหรอว่ะ ฮ่าๆๆๆ เป็นบุญของมรึงแล้วที่ได้กรูเป็นผัวคนแรก รับรองหลังจากมึงโดนกรูน่ะ มรึงเอาคนอื่นได้สบายเลยแหละ ของกรูนี่น่ะ ใครๆก้อยอมรับในขนาดและลีลา ฮ่าๆๆๆ มาเป็นเมียพี่เถอะน่ะ ไอ้หน้าหวาน “ พูดจบมันก้อโน้มตัวมาใกล้ผม
ตอนนั้นผมเจ็บและปวดที่หน้ามากครับ สติผมแทบจะไม่เหลือแล้ว ผมเจ็บไปทั้งตัวเลยครับ จากนั้นมันก้อพยายามเอาท่อนเนื้ออันใหญ่ยักษ์ของมันแทรกเข้าประตูหลังผม แต่มันเข้าไม่ได้ เพราะผมไม่เคยโดนใครทางนี้สักที สารหล่อลื่นก้อไม่มี ผมเจ็บมาก พยายามดิ้นหนี แต่เรี่ยวแรงก้อแทบไม่มี ทำไมชีวิตผมต้องมาเจออะไรอย่างนี้ด้วยน่ะ ทำมายยยยยยยยยย
แล้วผมก้อได้ยินเสียงคนเคาะประตูเสียงดังมาก ไอ้ยักษ์นี่ก้อชะงักไปครู่นึง แล้วก้อตะโกนถามว่าใคร เสียงนั่นก้อไม่ตอบ กลับเคาะประดูดังกว่าเดิม ไอ้ยักษ์เลยไปคว้ากางเกงมาใส่ แล้วไปส่องที่ตาแมวของห้องผม จากนั้นมันก้อแง้มประตูออกไป ตอนนั้นผมพยายามที่จะเพ่งมองว่าใครกันแน่มาเคาะประตู ถ้าเป็นคนรู้จักผมก้อจะเรียกขอความช่วยเหลือ แต่ผมเองแทบจะคองสติไม่อยู่แล้ว พอมันเปิดประตูออก ผมก้อเห็นไอ้ดิวยืนอยู่หน้าประตู อะไรเนี่ยะ ???? นี่มันมาดูผมโดนคนอื่นข่มขืนกับตาเลยเหรอ ผมมองไปที่หน้ามันด้วยสายตาแค้นจัด จากนั้นผมก้อครองสติตัวเองไม่อยู่ หมดสติไปในทันที
-
:z2: :z2: :z2: :z2: :z2:
:m16: :m16: :m16: :m16: :m16:
เป็นเว็ปที่แบบว่า
เรื่องอัพขึ้นเร็วม๊ากกกกกกกกกก
กลัวว่าเรื่องจะหล่นไปอยู่ข้างล่างจัง
มาเม้นต์ให้กำลังจิตกันเช่นเคยน่ะครับ
Kiss Kiss :จุ๊บๆ: :จุ๊บๆ: :จุ๊บๆ:
-
นั่งหลิง หลิงใช่ม้ายยย ที่สั่งมา
มาใส่ร้ายพี่ดิวของฉันทำมาย
เดี๋ยวจะโดนไม่ใช่น้อย :beat:
-
:เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:
อ่านทันจริงๆละเหนื่อยมากแต่มัน
อ่านแล้วอยากจะเดินไป :beat: :beat: :beat: :z6: :z6: :z6:
นังนั่นจริงไมมันเหี้_ขนาดนี้นะ
:กอด1:อเล็กซ์ทีนึงอิๆ
-
:impress2:
ดีใจจัง...อ่านทันแร่ะ เรื่องสนุกมาก
น้องอี้เสน่ห์แรง มีแต่คนมารุมรัก
รออ่านตอนต่อไปนะ
-
ดิวโดนใส่ร้ายชัวร์
เพราะดิวคงไม่ชั่วขนาดนั้นหรอกใช่ไหม
ต้องเป็นฝีมือหลิงๆเเน่เลย อยากตบมานน :beat: :z6:
-
:beat:
อ๊ากซซซซซซซซซซซ
-
อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
:z3:
-
แผนนังหลิงๆ แน่เลยอ่ะผมว่า
เอ่ หรอว่าจะเปนแผนดิว แล้วเกิดเปลื่ยนจัยทีหลังอ่ะ
โหยๆๆ ไม งงอย่างนี้อ่ะ มาต่อไวๆ เลย :serius2:
เปนงัยละเกือบได้โจรเปนสาระมีแล้วไม้ละ
ชายหนุ่มรอบตัวมากมาย หง่อย เกินคำบันยาย
ดราม่า มากมายคร้าบพี่น้อง
มาต่อไวๆ เน้อ มานค้างคาจายยยยยยยยยย :a5:
-
รึว่าเป็นแผนพระเอกขี่ม้าขาวของดิว ขอแค่อี้รอดจากโจรก็พอล่ะ
-
อ่า . .. . . ขาดตอนแล้ว
กำลังจิต มาป่วนใจ จ้ะ
-
ดิวทำจริงเหรอ ไม่น่าร้ายขนาดนั้นนะ แต่ก็ว่าไม่ได้ อาจเป็นแผนซ้อนแผน o12
ปกติ ไม่เคยเห็นยอมรามือง่ายๆนี่ ประเภทต้องเอาชนะให้ได้อ่ะ
บทบาทเยอะจริง อีตาดิวเนี่ย :serius2:
ต้ง เทพบุตรที่แสนน่ารัก เพอร์เฟค ไปไหนเนี่ย :กอด1:
-
:serius2: :serius2: :serius2: :serius2:
ผมรู้สึกตัวขึ้นมา แต่ก้อยังรู้สึกมึนๆหัวอยู่บ้าน เจ็บไปทั้งเนื้อทั้งตัวด้วย ผมเริ่มสำรวจตัวเอง ก้อพบว่าตอนนี้ผมใส่เสื้อผ้าตามปกติแล้ว จากนั้นผมก้อมองไปข้างๆ เห็นไอ้ดิวมันนั่งหลับอยู่ตรงขอบเตียงผม ผมก้อพยายามยันตัวขึ้น แล้วไอ้ดิวก้อรู้สึกตัวขึ้นมา
“ ฟื้นแล้วเหรอ เจ็บตรงไหนรึป่าว กินยาไหม เดี๋ยวชั้นไปซื้อให้ “ ไอ้ดิวถามผม
“ แก.... ไอ้เลว แกทำกับชั้นขนาดนี้แล้วยังจะมาทำดีกับชั้นอีกเหรอ ชั้นจะไปแจ้งความว่าแกให้คนมาทำร้ายชั้น คราวนี้ชั้นเอาแกตายแน่ “ ผมตะโกนด่าไอ้ดิวไป
“ เฮ้ยยยย ไม่ใช่แล้ว ชั้นมาช่วยนายต่างหาก ใช่สิ นายสลบไปเลยไม่เห็นว่าชั้น... “
“ ใครจะไปเชื่อนาย ก้อไอ้นั่นมันบอกว่านายใช้ให้มันมาทำร้ายชั้น แล้วชั้นก้อเห็นนายคุยกันมันด้วย แล้วจะให้ชั้นคิดยังไง “
“ อะไรน่ะ ไอ้นั่นมัน โอ๊ยยย เจ็บชะมัดเลย นี่นาย ถ้าชั้นใช้มันให้มาทำร้ายนายน่ะ แล้วทำไมชั้นต้องโดนมันต่อยซะเยินขนาดนี้หรอก “ เออใช่ ผมเพิ่งสังเกตว่าหน้าไอ้ดิวมีรอยช้ำๆเต็มไปหมดเลย นี่มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่
“ ชั้นงงไปหมดแล้วอ่ะ นี่มันอะไรกันแน่ แล้วนาย.... “ ผมถามไอ้ดิวไป
“ คืออย่างนี้ ตอนที่ชั้นมาส่งนายใช่ไหม แล้วจากนั้น ชั้นว่าจะเดินมาขอโทษนายที่เอ่อ.... ช่างมันเหอะ แล้วชั้นก้อเดินตามนายมาที่ห้อง พอดีชั้นเห็นมีคนตามหลังนายแล้วก้อผลักนายเข้าไปในห้อง ชั้นก้อเอะใจ เลยเดินมาแอบฟังที่ห้อง ได้ยินเสียงเหมือนกับมีการต่อสู้กัน ชั้นเลยคิดว่านายต้องเกิดเรื่องแน่ๆ เลยเคาะประตูเพื่อให้นายเปิด แต่เป็นไอ้คนนั้นมาเปิด ชั้นเลยถามมันว่ามันจะทำอะไรนาย ไอ้นั่นก้อบอกว่าอย่ายุ่ง จากนั้นชั้นจะเข้ามาช่วยนาย แต่ไอ้นั่นมันขวางทางไว้ เลยเกิดการชกต่อยกันขึ้น ชั้นกำลังจะเสียท่า แต่พอดียามคงได้ยินเสียงเอะอะ และข้างๆห้องเริ่มเปิดห้องออกมาดู มันเลยถือโอกาสวิ่งหนีไป เสียดายน่ะชั้นน่าจะจับมันไปให้ตำรวจ จากนั้นชั้นก้อเข้ามาในห้องนาย เห็นสภาพนายเปลือยอยู่ เลยช่วยสวมเสื้อผ้าให้ และนั่งเฝ้านายจนนายตื่นเนี่ยะ รู้ไหม ??? นายสลบไปตั้งครึ่งวัน มีใครไม่รู้มากมายโทรมาหานาย ชั้นก้อรับให้ เอ้ออออ คนที่ชื่อพี่นพอ่ะ โทรมาถามว่านายจะไปทำงานไหม ชั้นเลยตอบแทนไปว่า นายสบาย เค้าก้อเข้าใจและวางสายไป นี่ถ้านายไม่ได้ชั้นน่ะ นายคงเสร็จไอ้นั่นไปแล้ว “ ดิวเล่าให้ผมฟัง ( ขอเปลี่ยนสรรพนามจากไอ้ดิว มาเป็นเรียกชื่อ ดิว ตามปกติน่ะครับ แหะๆๆ ก้อตอนนี้เริ่มญาติดีกันแล้ว )
“ ชั้นจะเชื่อนายได้ไงล่ะ นายมันน่าไว้ใจซะที่ไหนล่ะ “ ผมโพร่งออกไป
“ นี่ๆ นายเห็นชั้นเป็นคนเลวขนาดนั้นรึไง ไม่เชื่อไปถามยาม หรือห้องข้างๆนายก้อได้ไป อะไรว่ะ ทำดีไม่ได้ดี แล้วนี่ต้องมานั่งเฝ้า นั่งเจ็บตัวฟรีด้วยเหรอ รู้งี้ไม่ช่วยดีกว่า “ ดิวเล่าด้วยน้ำเสียงเชิงน้อยใจ
“ ถ้าเป็นอย่างนั้นจริงก้อขอบใจน่ะ ไม่ได้นายชั้นคงแย่ แล้วนี่ชั้นงงไปหมดแล้ว ทำไมไอ้นั่นมันต้องบอกชั้นด้วยล่ะ ว่านายเป็นคนส่งมันมา มันจะทำไปเพื่ออะไร “ ผมถามดิวไป
“ ไม่รู้เหมือนกัน ชั้นก้องงน่ะเนี่ยะ มันคงอยากให้นายเกลียดชั้นมั้ง มันต้องมีอะไรที่ไม่ชอบมาพากลแน่ๆเลย “
“ อืมมม แต่ตอนนี้ชั้นหิวแล้วล่ะ นายพยุงพาชั้นไปกินข้าวได้ป่าว รบกวนหน่อยน่ะ “
“ เฮ้ยยย ไม่ต้องๆ เดี๋ยวชั้นไปซื้อมาให้นายเอง นายรอนี่ก่อนน่ะ แล้วเดี๋ยวชั้นจะไปซื้อยาแก้ปวดมาให้นายด้วย รอแป๊บนึงน่ะ “ จากนั้น
ดิวก้ออกไปซื้อข้าวและยามาให้ผม อืมมม ที่จริงดิวก้อเป็นคนดีเหมือนกันน่ะเนี่ยะ แต่เพราะว่าที่ผ่านมา ผมกับดิวแทบไม่เคยคุยดีๆ หรือว่าทำดีๆใส่กันเลย เลยไม่รู้ด้านดีของอีกฝ่าย นี่ถ้าผมไม่ได้ดิวมาช่วยผมคงเป็นเมียไอ้ยักษ์นั่นแล้วแน่ๆเลย เฮ้อออ
ตอนที่ผมรอดิวอยู่นั้น ต้งก้อโทรเข้ามาถามผมว่า ผมเลิกงานกี่โมง ผมบอกไปว่าวันนี้ผมลาเพราะว่าผมไม่สบาย ผมไม่อยากบอกต้งตามความจริง ผมไม่อยากให้ต้งเป็นห่วงครับ แต่ต้งพอรู้ว่าผมไม่สบายต้งก้อบอกว่าจะมาหาผม ผมบอกว่าไม่ต้อง แต่ต้งไม่ยอมแล้วบอกผมว่า อีครึ่งชั่วโมงคงถึงห้องผม แล้วต้งก้อวางสายไป ทำไงดีเนี่ยะ ถ้าต้งมาเห็นสภาพผมอย่างนี้ ต้งต้องรู้เรื่องแน่ๆเลย แล้วก้อเหมือนสววรค์จะอยากให้มีคนรับรู้เพิ่มมากขึ้น หลังจากต้งวางสาย พี่กรณ์ก้อโทรมาบอกว่า จะมารับผมหลังเลิกงาน แล้วไปพบลูกค้ากัน ผมเลยบอกว่าวันนี้ผมไม่สบาย ไม่ได้ไปทำงาน พี่กรณ์เลยจะมาหาผมให้ได้ ผมก้อคิดว่าคงต้านทานๆไม่อยู่อีกคน เลยต้องยอมให้ ทั้งต้ง และพี่กรณ์ มาหาผม ก้อดีเหมือนกัน จะได้ช่วยกันคิดว่าจะเอายังไงกับเรื่องนี้ดี
สักพักดิวก้อมาถึงห้องผม แล้วก้อนำอาหารไปใส่ชามให้ผม ดิวซื้อโจ๊กมาให้ผม แล้วก้อน้ำส้ม ผลไม้ก้อซื้อมาด้วย นี่จะซื้ออะไรกันนักหนาเนี่ยะ จากนั้นดิวก้อนำโจ๊กมาให้ผม ตอนแรกผมจะดึงมากินเอง แต่ดิวไม่ยอม บอกว่าผมกำลังเจ็บอยู่ เค้าจะป้อนเอง ผมก้อเลยต้องยอมครับ ระหว่างป้อนไป ดิวก้อพร่ำพูดไปต่างๆนานาถึงเรื่องนี้ ดิวสงสัยอยู่คนนึงแต่ยังไม่กล้าสรุป ขอเวลาหาข้อมูลก่อน แล้วก้อพูดไปว่า เค้าไม่เคยทำอย่างนี้ให้ใครมาก่อน ผมเป็นคนแรก ผมควรจะภูมิใจ ตอนนั้นผมไม่อยากต่อล้อต่อเถียงด้วย เลยทำเป็นเงียบๆไป
-
:laugh: :laugh: :jul1: :jul1: :jul1: :jul1: :jul1:
จากนั้นไม่นาน ก้อมีคนมาเคาะประตูผม ดิวเลยไปดูที่ตาแมว แล้วเปิดประตู ต้งนั่นเองครับ พอต้งเห็นสภาพของผม และดิว ก้อทำหน้าตกใจใหญ่ รีบเดินเข้ามาหาผม แล้วถามว่า
“ นั่นหน้าอี้ไปโดนอะไรมาอ่ะ ดิวด้วย บอกต้งได้ไหมครับว่ามันเกิดอะไรขึ้น “
“ เอ่อออ เรื่องมันยาวอ่ะ ต้งนั่งลงก่อนสิ เดี๋ยวอี้เล่าให้ฟัง “ จากนั้นผมก้อเล่าเรื่องทั้งหมดให้ต้งฟังอย่างละเอียด ขณะเล่าอยู่ มือถือผมก้อดังขึ้น พี่กรณ์โทรมาพอดีครับ ผมเลยบอกพี่กรณ์ว่า เดี๋ยวต้งจะไปรับ พี่กรณ์ก้องงๆ ผมเลยบอกว่าเดี๋ยวเล่าให้ฟัง
แล้วต้งก้อไปรับพี่กรร์มาที่ห้องผม พอพี่กรณ์มาถึงห้อง และเห็นหน้าผมก้อตกใจมาก วิ่งเข้าไปจะหาเรื่องดิว แต่ผมตะโกนห้าม
“พี่กรณ์ ดิวเค้าไม่ได้เป็นคนทำหรอก พี่กรณ์อย่าใจร้อนสิ อ่ะ นั่งลงก่อนน่ะครับ เดี๋ยวอี้เล่าให้ฟัง “ จากนั้นผมก้อเล่าเรื่องนี้ให้ทั้งต้ง และพี่กรณ์ฟัง ทั้งสองคนนี้หน้านั่วคิ้มขมวดกันมาก เวลาที่ฟังเรื่องที่ผมเล่าให้ฟัง
“ พี่ว่าเรื่องนี้ต้องมีเบื้องหน้า เบื้องหลัง แล้วตอนนี้อี้มีศัตรูทีไหนรึป่าว “ พี่กรณ์ถามผม
“ ไม่มีนี่ครับ เอออออ ช่าย รึว่าจะเป็น หลิง หลิง “
“ นี่ยังมีเรื่องอื่นทีต้งไม่รู้อยู่อีกเหรอ ไหนอี้เล่าให้ต้งฟังให้หมดเลย “ ต้งถามแทรกขึ้นมา แล้วผมก้อเล่าเรื่องราวที่เกิดขึ้นมาทั้งหมดให้ทั้งสองคนนั้นฟัง ระหว่างที่ผมเล่า ผมก้อสังเกตเห็นดิว นั่งก้มหน้าเหมือนรู้สึกผิด เพราว่าต้งกับพี่กรณ์จ้องหน้าดิวเขม็งเลย
“ สรุปเรื่องทั้งหมด มันเกิดขึ้นเพราะแก ใช่ไหมไอ้ดิว แกนี่มันน่า .....” พี่กรร์โพร่งขึ้นมาหลังจากที่ผมเล่าเรื่องจบ
“ เฮ้ยยยยยย แกอย่ามาพูดอย่างนี้เดะ ชั้นไม่ได้ตั้งใจให้มันเป็นอย่างนี้น่ะโว๊ยยย แต่ที่แกพูด ชั้นว่าชั้นก้อมีส่วนผิดน่ะ ชั้นถึงพยายามอยากจะชดใช้ในสิ่งที่ชั้นทำไปนี่ไง “ ดิวโต้พี่กรณ์ไป
“ ชั้นว่าแกอยู่ห่างๆอี้เค้าดีกว่า อยู่อย่างนี้ต่อไปรังแต่ว่า แกจะหาเรื่องให้อี้เพิ่ม ทางอี้ไม่ต้องห่วง เดี๋ยวชั้นจะดูแลเอง แกไปได้แล้ว “ พี่กรณ์ด่าดิวและไล่ดิวกลับไป ดิวทำท่าจะเถียง ผมเลยต้องห้ามทัพ
“ พอแล้วครับ ไม่ต้องทะเลาะกันน่ะครับ เรื่องสาเหตุเอาไว้ค่อยมาสะสางกันทีหลังก้อได้ “ แล้วผมก้อมองหน้าดิวไปที
“ ตอนนี้มาช่วยกันคิดดีกว่า ว่าจะทำยังไงดี ผมเกรงว่าเรื่องมันจะไม่จบแค่นี้ “ ผมเอ่ยต่อ
“ ต้งว่าอี้ต้องย้ายที่อยู่น่ะ ที่นี่การรักษาความปลอดภัยยังไม่ดีพอ เอางี้ อี้จำได้ป่าวว่าที่ต้งจะหาห้องให้อี้เช่าอ่ะ ตอนนี้เพื่อนต้งหาคนมาเช่าห้องแทน ไม่ไกลจากที่นี่มากหรอก มียามเดินตรวจตราที่ตึก ตลอดวันด้วยน่ะ น่าจะปลอดภัยกว่าที่นี่ “ ต้งเสนอผมมา
“ อืมมมม อี้ก้อคิดไว้เหมือนกัน งั้นอี้ต้องทำเรื่องกับทางตึกนี้ก่อน แล้วอี้จะบอกต้งอีกทีน่ะ “ ผมตอบกลับไป
“พี่ว่าอี้ต้องไปแจ้งความเพิ่มน่ะ แล้วนี่เรื่องครั้งที่แล้วอ่ะ เราไปแจ้งความไว้รึยัง “ พี่กรณ์ถามผม
-
:z3: :beat: :z3: :beat: :z3: :beat: :z3:
“ เออออออ ใช่ อี้ลืมสนิทเลยพี่ ว่าอยู่ว่าอี้ลืมอะไร ก้อดีครับ ถ้ามีอะไรไม่ดีเกิดขึ้นอีก จะได้ให้ทางตำรวจจัดการขั้นเด็ดขาด “
“ อี้จะประมาทไม่ได้น่ะ อย่าลืมว่าอีกฝ่ายนึงอ่ะ เค้ามีอิทธิพลแค่ไหน เราจะไปต่อกรกับเค้าไม่ได้ง่ายๆน่ะ “ พี่กรณ์พูดขึ้น
“ เรื่องนี้ไม่ต้องห่วง ใครที่มาทำอะไรอี้ก้อเหมือนทำอะไรเราด้วย เราจะหาทางป้องกันเอง เมื่อทำกันขนาดนี้แล้ว ก้อคงไม่ต้องเกรงจิตเกรงใจกันอีกแล้ว ไม่ใช่ว่าพวกเค้าจะมีอิทธิพลฝ่ายเดียวหรอกน่ะ อี้สบายใจได้เลยน่ะครับ “ ต้งพยายามปลอบผม
“ ดูท่านายจะเป็นเดือดเป็นร้อนแทนเค้าจังเลยน่ะ เป็นอะไรกันรึป่าวเนี่ยะ “ ดิวพูดขัดขึ้นมา
“ ไม่ได้เป็นอะไรกันหรอก แต่ชั้นชอบอี้ ใช่ นายฟังไม่ผิดหรอก ชั้นชอบเค้ามานานแล้ว ชั้นกล้ายอมรับกับทุกคน และถ้ามีเรื่องไม่ดีเกิดขึ้นกับอี้ ชั้นเองก้อยอมไม่ได้เช่นกัน ฉะนั้นชั้นต้องปกป้องอี้เต็มที่ “ ต้งพูดเสียงดังฟังชัด ซะจนทั้งผม พี่กรณ์ และดิวอึ้งไปตามๆกัน
จากนั้นเราก้อมาคิดหาวิธีป้องกัน โดยที่พี่กรณ์พูดว่า ผมไม่ควรจะไปไหนมาไหนคนเดียว เพราะว่าอาจจะมีคนสะกดรอบตามอีก ผมก้อบอกไปว่า ผมจพยายามไม่ไปไหนหรือมาไหนคนเดียว หรือถ้าไปก้อจะระวังตัวสุดๆ ไม่ไปในที่ลับตาคน ส่วนดิวก่อบอกว่าจะพยายามไปพูดกับ หลิง หลิง ให้รามือ ถึงแม้รู้ทั้งรู้ว่าหลิง หลิงคงไม่ยอมรับ แต่ก้อจะพยายามไกล่เกลี่ยให้ถึงที่สุด
“ ต้งว่าอี้ย้ายไปเลยดีกว่า คืนนี้เลยก้อได้ เรื่องห้องไม่ต้องห่วง เดี๋ยวต้งจัดการเอง คืนนี้ก้อเก็บแต่ข้าวของจำเป็นไปก่อน ส่วนที่เหลือ เดี๋ยวพรุ่งนี้ต้งให้คนมาจัดการเก็บให้ “ ต้งพูดออกมาขณะที่เรากำลังคุยกันอยู่
“ ดีเหมือนกันน่ะอี้ เดี๋ยวพี่ช่วยเก็บเอง พี่ไม่ค่อยไว้ใจเลยอ่ะ กลัวพวกมันจะตามมาอีก “ พี่กรณ์พูดเสริม
“ งั้นก้อได้ครับ รบกวนทุกคนหน่อยน่ะครับ “ จากนั้นพอผมจะลุกขึ้นเก็บของ พี่กรณ์ก้อบอกว่าไม่ต้อง แค่บอกเค้าว่าจะเก็บอะไร พี่เค้าจะเก็บให้เอง ผมก้อเลยบอกๆไป ทั้งพี่กรณ์และต้งก้อช่วยกันเก็บ ส่วนดิเดินมาหาผม
“ นายจะให้ชั้นอยู่เป็นเพื่อนไหม ชั้นรู้สึกไม่ดีเลย ที่เป็นต้นเหตุให้นายเจอเรื่องบ้าๆ แบบนี้ “ ดิวพูดกับผม
“ ไม่เป็นไรหรอก ที่จริงนายกลับไปเลยก้อได้น่ะ ขอบใจน่ะที่ช่วยชั้น ทุกสิ่งทุกอย่างที่ผ่านมา ถือว่าเราหายกัน จากนี้ไปเราคงไม่ต้องเกี่ยวข้องกันอีกน่ะ ถือว่าชั้นขอร้องล่ะ “ ผมพูดกับดิวไป ดูดิวอึ้งๆเล็กน้อย แต่ก้อพูดว่า
“ ถึงนายจะไม่อยากเจอชั้นอีก ก้อไม่เป็นไร วันไหนที่นายให้อภัยชั้น และรู้ว่าทั้งหมดที่ชั้นทำไปเพราะอะไรนั้น นายอาจจะเปลี่ยนความคิดของนายก้อได้ ชั้นอยากจะบอกว่า .....” พูดยังไม่ทันจบ พี่กรณ์ก้อสวนขึ้น
“ ชั้นว่าแกกลับไปดีกว่าไอ้ดิว ส่วนอี้ชั้นจะดูแลเอง ชั้นว่านายไปห้ามคนของนายดีกว่า บอกไปเลยน่ะว่า คราวนี้ชั้นไม่ยอมแล้วน่ะ ถ้ามาทำอะไรอี้อีก ชั้นเอาเรื่องแน่ ตอนนี้น่ะแกกลับไปได้แล้ว ไป๊ !!! “ พี่กรณ์ด่าและไล่ไอ้ดิวไป
:z13: :z13: :z13: :z13:
-
:กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :เฮ้อ:
“ ดิว ชั้นว่านายกลับไปก่อนดีกว่าน่ะ ทางนี้พวกเราจัดการเอง นายเองก้อเจ็บอยู่นิ ไปทำแผลซะ แล้วเรื่องนี้อะไรยังไง ชั้นจะบอกให้นายรู้ทีหลังน่ะ ไปเหอะ ยังไงก้อขอบใจน่ะเว๊ยยย ที่ช่วยอี้ไว้ “ ต้งพูดกับดิว จากนั้นดิวก้อเดินออกไปจากห้องผม ก่อนจะออกประตูไป ดิวหันมามองหน้าผมทีนึง เหมือนจะพูดอะไรแต่ไม่พูด และดิวก้อออกไป
พอพี่กรณ์ และต้งเก็บของใช้ที่จำเป็นผมเสร็จแล้ว ต้งก้อขอตัวไปเตรียมห้องให้ผมก่อน และถือของบางส่วนผมไปด้วย และบอกให้พี่กรณ์และผม ตามไปทีหลัง ต้งบอกสถานที่ว่า คอนโดที่จะให้ผมอยู่นี้ อยู่ถัดจากซอยนี้ไปไม่มาก และตรงหน้าปากซอยก้อมีป้อมตำรวจ และมีตำรวจนั่งเฝ้าอยู่เสมอ น่าจะป้องกันอันตรายได้ไม่มากก้อน้อย พูดจบต้งก้อออกจากตึกผมไป
ส่วนผมและพี่กรณ์ก้อเก็บเอาของที่เหลือ และเดินไปคุยกับทางตึกว่าจะย้ายออก ทางตึกก้อทำเรื่องให้ผม เจ้าของตึกถามผมว่าที่ย้ายเพราะเรื่องวันนี้ใช่ไหม ผมก้อตอบว่าใช่ พวกเค้าเลยขอโทษผมยกใหญ่ ที่ไม่ตรวจตราให้ดี จนเกิดเรื่องขึ้น และทางเค้าจะคืนค่ามัดจำให้ผมทั้งหมด รวมทั้งค่ารักษาพยาบาล และค่าทำขวัญด้วย ค่าเช่าเดือนนี้เค้าก้อไม่คิด ที่เค้าทำดีกับผมนี้ เพราะว่าผมอยู่ที่นี่มานาน แล้วเป็นลูกค้าชั้นดีมาตลอด เค้าเลยดีกับผมมาก ตอนแรกผมบอกว่าเอาแต่เงินมัดจำแล้วกัน แต่เจ้าของตึกไม่ยอม และบอกอีกว่า ถ้าคิดจะย้ายมาอยู้อีกเมื่อไหร่ ก้อมาได้เลย เค้าจะคิดราคาพิเศษให้ ซึ่งผมก้อกล่าวขอบคุณเจ้าของตึกไป และจากนั้นเราก้อออกเดินทางไปยังตึกที่ต้งหาไว้ให้ ระหว่างทางที่เดินไปที่รถ พี่กรณ์ก้อพยายามจะประคองผม เพราะคงเห็นว่าผมยังเจ็บอยู่ แต่ผมก้อพยายามแข็งใจบอกว่าไม่เป็นไร เดินเองได้ ที่ผมทำอย่างนี้ไม่ใช่อะไรหรอกครับ แค่พวกเค้ามารับรู้เรื่องนี้ และช่วยผมเต็มที่นั้น แค่นี้ผมก้อเกรงใจจะแย่อยู่แล้ว
แล้วพวกผมก้อขับรถไปหาต้งตามที่อยู่ที่บอกไว้ พอเราไปถึงตึกนั้น ที่ที่ต้งหาให้ เป็นคอนโดมิเนียมอย่างหรูเลยครับ มันอยู่ถัดจากซอยผมไปไม่มากนัก อยู่ติดๆกับถนนใหญ่ด้วย เป็นอาคารประมาณ 10 กว่าชั้น มีลานจอดรถขนาดใหญ่อยู่ข้างล่างตึก และนอกตึกด้วย มีป้อมยามที่ประตูด้านหน้า 1 ป้อม และป้อมยามที่ประตูด้านหลังอีก 1 ป้อม มียามอยู่ที่ป้อมตลอด จากนั้นพวกผมก้อไปจอดรถตรงลานจอดรถด้านนอกตึก แล้วก้อโทรหาต้ง ต้งบอกว่าห้องที่ผมจะอยู่ อยู่ที่ชั้น 9 พวกผมเลยขึ้นไปหาต้ง ซึ่งต้งรออยู่ที่นั่นแล้ว
พอพวกผมไปถึงห้องนั้นแล้ว และเปิดประตูเข้าไป ห้องของผมจะอยู่มุมสุดด้านหลังของตึก น่าจะเป็นห้องที่ใหญ่ที่สุดของชั้นน่ะ ถ้าผมกะไม่ผิด เพราะว่าว่าอยู่มุมนั่นเอง ด้านในห้องเป็นสีครีมอ่อนๆ ห้องๆนั้นกว้างมากเหมือนกัน เนื้อที่จากที่ผมกะด้วยสายตาของผมแล้ว น่าจะอยู่ประมาณ 100 กว่าตารางเมตรเห็นจะได้ ตรงทางเข้าด้านซ้ายจะเป็นห้องรับแขก มีเฟอร์นิเจอร์ มีเครื่องเสียงครบครัน ฝั่งขวาจะเป็นห้องน้ำ และถัดจากห้องน้ำจะเป็นห้องนอน 2 ห้องเห็นจะได้ และตรงข้ามจากห้องนอนห้องที่สอง ก้อเป็นครัวขนาดกำลังดี มีตู้เย็นและเครื่องครัวครบครันเช่นกัน มีโต๊ะกินข้าวและเก้าอี้ นั่งได้ประมาณ 6 คนได้จัดวางอยู่ด้วย ถัดจากครัวจะเป็นระเบียงที่กว้างมาก มีโต๊ะขนาดพอดีๆวางอยู่ที่ระเบียงด้วย มีกระถางต้นไม้วางเรียงรายตรงระเบียงเช่นกัน วิวข้างนอกก้อเป็นทาวน์เฮ้าส์ และบ้านผู้คน รู้สึกว่าคอนโดที่ผมอยู่จะสูงกว่าใครในแถบๆนี้ ก้อดีเหมือนกันครับ จะได้ไม่มีคนมาส่อง มามองห้องผม เผื่อเวลาผมอยากจะเดินแก้ผ้าโทงๆ อิอิ ดูเหมือนท่าห้องนี้จะมีการจัดตกแต่งก่อน เหมือนรู้ว่าจะมีใครเข้ามาอยู่
“ นี่อี้ต้งจ่ายค่าเช่าห้องเท่าไหร่เนี่ยะ แพงมากไหมอ่ะ อี้จะมีปัญญาจ่ายไหมเนี่ยะ “ ผมถามต้งออกไป
“ ถ้าอี้ไม่มี พีช่วยจ่ายก้อได้ ไหนๆอี้ก้อจะทำงานกับพี่แล้ว เดี๋ยวพี่ช่วยเอง “ พี่กรณ์เอ่ยปากขึ้น
-
โอ๊ย พี่กรณ์น่ารักขนาดนี้
ขอกระโดดหอมแก้มพี่กรณ์หนึ่งที
ก่อนจะจุ๊บคนเขียนอีกหนึ่งฟอด (ข้อหาขยันเขียน)
จิ้มบวกหนึ่งให้เป็นการขอบคุณนะคะ
-
ขอปาดหน้าหน่อย
ดิวรู้สึกงัยก้อบอกเค้าไปเลยลูก
สู้ สู้ เจ๊เชียร์ดิวสุดตัว
ชอบอ่ะ ประเภท โหด เลว ดี
-
แอร้ยยยยยยยยยยยยย
ครายจะได้ใจอี้ไป
:serius2: :serius2:
-
แอรั๊ยยยยย อีกสองหนุ่มโผล่มาแล้ว
แย่งกันทำคะแนนเข้า :z2: ตอนนี้เชียร์ หมด ทุกคนเลย
-
:impress2: :impress2: :-[ :-[
“ นี่อี้ต้งจ่ายค่าเช่าห้องเท่าไหร่เนี่ยะ แพงมากไหมอ่ะ อี้จะมีปัญญาจ่ายไหมเนี่ยะ “ ผมถามต้งออกไป
“ ถ้าอี้ไม่มี พีช่วยจ่ายก้อได้ ไหนๆอี้ก้อจะทำงานกับพี่แล้ว เดี๋ยวพี่ช่วยเอง “ พี่กรณ์เอ่ยปากขึ้น
“ ไม่ต้องหรอกกรณ์ อี้ครับ อี้จ่ายแค่ค่าน้ำค่าไฟก้อพอ ค่าห้องเพื่อนต้งไม่คิดครับ “ ต้งพูดกับผม
“ เฮ้ยยยย ได้ไง ไม่เอาอ่ะ จะให้อี้มาอยู่ฟรีๆได้ไง อี้ทำไม่ได้หรอก “ ผมตอบกลับไป
“ ไม่เป็นไร เพื่อนต้งแค่อยากให้มีคนอยู่เฝ้าห้องให้เท่านั้นเอง เอาน่า ไม่เป็นไรหรอก “
“ จะดีเหรอ อี้ว่าให้อี้จ่ายเหอะน่ะ “ ผมก้อไม่ยอมเหมือนกันครับ
“ เอางี้ ไว้เพื่อนต้งมันมาค่อยว่ากันอีกทีแล้วกัน อี้อยู่ๆไปเหอะน่ะ อย่าคิดมากเลย “
“ จะดีเหรอว่ะต้ง ให้ชั้นช่วยจ่ายดีป่าว ชั้นไม่อยากให้อี้มีปัญหาทีหลังอ่ะ “ พี่กรณ์พูดแทรกขึ้นมา
“ กรณ์ นายเชื่อสิ ชั้นไม่ทำให้คนที่ชั้นชอบลำบากใจหรอกน่า เอาเป็นว่าเรื่องนี้ชั้นจัดการเองแล้วกันน่ะ วางใจได้ “ แล้วต้งก้อตัดบทไป
แล้วต้งก้อพาผมไปที่ห้องนอน ห้องริมที่ติดกับระเบียง เปิดเข้าไปในห้อง มีเตียงขนาดใหญ่จัดวางอยู่มุมห้องด้ายซ้ายมือ มีตู้เสื้อผ้าและอุปกรณ์ต่างๆอยู่ครบ ห้องนอนจัดได้สวยมาก เป็นสีฟ้าอ่อนๆดูสะอาดตา มีรูปภาพวิว และภาพวาดที่สวยงามต่างๆ ติดอยู่รอบๆห้อง ห้องเป็นเตียงเล็กขนาดใหญ่ มีเสาที่มุมเตียงทั้ง 4 มุม เตียงถูกคลุมด้วยผ้าคลุมเตียงสีน้ำเงินเข้มตัดกับสีห้อง มีโต๊ะเครื่องแป้งขนาดน่ารัก จัดวางอยู่ฝั่งซ้ายของเตียง มีทีวี และเครืองเล่นตั้งๆจัดตั้งอยู่ตรงข้ามกับเตียง แล้วต้งก้อเอาของทั้งหมดของผมมาไว้ในห้องนอน
“ อี้ทานยาและนอนพักผ่อนเหอะน่ะครับ เดี๋ยวต้งจะอยู่เป็นเพื่อนเอง จนกว่าอี้จะตื่นแล้วต้งค่อยกลับบ้าน “ ต้งพูดกับผม
“ ไม่เป็นไรต้ง ต้งกลับบ้านก้อได้ อี้อยู่คนเดียยวได้ นี่คงไม่มีอะไรแล้วมั้ง ต้งเหนื่อยกับอี้มามายแล้ว นี่อี้ก้อไม่รู้จะขอบคุณต้งยังไงแล้วเนี่ยะ ต้งกลับไปพักผ่อนเหอะน่ะ “ ผมพูดกับต้งไปด้วยความรู้สึกเกรงใจ
“ ไม่เป็นไรหรอกครับอี้ ให้ต้งให้ดูแลอี้เหอะ คนอย่างต้งถ้าได้ดูแลใครแล้ว ต้งจะดูแลให้ถึงที่สุด อี้อย่าห้ามต้งลเยน่ะ “
“ งั้นก้อขอบคุณมากน่ะ นี่อี้ไม่รู้จะตอบแทนต้งยังไงเนี่ยะ “ ผมซึ้งในความดีของต้งจริงๆเลย
“ อี้ไม่ต้องทำอะไรทั้งนั้นครับ ขอให้อี้เป็นอี้อย่างนี้คนเดิมตลอดไป ต้งก้อไม่ต้องการอะไรมากมายอีกแล้ว “ พูดจบต้งก้อเดินมาจับมือผมแล้วก้อจูบลงไปที่หลังมือผมอย่างแผ่วเบา ผมก้อเขินจนรู้สึกว่าหน้าตัวเองร้อนผ่าวๆ
แล้วผมก้อแก้เขินด้วยการบอกว่าจะออกมาบอกพี่กรณ์ว่า ให้กลับบ้านได้เลย ต้งจะอยู่เป็นเพื่อนผมเอง แล้วผมก้อเดินออกจากห้องมาบอกพี่กรณ์ที่ตอนนี้เดินสำรวจทั่วห้องแล้วครับ
“ พี่กรณ์ครับ พี่กรณ์จะกลับบ้านเลยก้อได้น่ะครับ เดี๋ยวต้งเค้าจะอยู่เป็นเพื่อนอี้เอง “ ผมบอกพี่กรณ์ไป
“ งั้นพี่ขออยู่สักพักหน่อยแล้วกัน ว่าจะคุยกับต้งเหมือนกัน อี้ควรจะทานยาแล้วเข้านอนได้แล้วน่ะ เรื่องทางนี้ไม่ต้องห่วงน่ะ พี่และต้งจะดูแลเอง อี้ไปพักผ่อนเหอะครับ “ พี่กรณ์บอกผมมาด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน
และผมก้อเดินไปอาบน้ำ ซึ่งสวนทางกับต้งที่เดินออกมาจากห้องผมพอดี ผมก้อยิ้มให้ต้งไปทีนึง จากนั้นผมก้อเข้าไปอาบน้ำในห้องน้ำที่อยู่ในห้องนอน ห้องน้ำในห้องนอนสวยมากเลยครับ พื้นปูด้วยกระเบื้องลายสวยงาม ตกแต่งแบบทันสมัย มีอ่างจากุชชี่ขนาดไม่ใหญ่มาก อยู่ที่มุมด้านขวาของห้องน้ำ และตรงข้ามกับอ่าง ก้อเป็นห้องฝักบัว มีที่กั้นเป็นพลสาติคใสๆอยู่ด้วย ถัดจากฝักบัวขึ้นมาเป็นชักโครก และกระจก ส่วนพื้นที่ว่างด้านขวามือเป็นตู้ไว้เก็บของ และมีหน้าต่างแบบเลื่อนได้อยู่ตรงนั้นด้วย ไม่เคยเห็นห้องน้ำที่ไหนจะสวยขนาดนี้เลยครับ ไม่อยากจะเชื่อเลยว่าผมจะได้มาอยู่ที่ห้องสวยๆอย่างนี้จริงๆ
-
:z13: :z13:
ไม่ต้องให้รอนาน แป๊บเดียวมาต่อละ ขอบคุณคับ
-
อ่านไปอ่านมา รู้สึกไม่ชอบพี่กรณ์ซะงั้น
ก็ชอบไปว่าดิวอ่ะ :o12:
-
o18 o18 o18 o18 o18 o18 :monkeysad:
พอผมอาบน้ำแต่งตัวเสร็จแล้ว ผมก้อออกไปทานยาข้างนอก เห็นต้งกับพี่กรณ์กำลังคุยกันหน้าเครียด ผมเลยว่าจะเข้าไปถามว่าเค้าคุยอะไรกัน แต่ทั้งสองคนบอกให้ผมรีบไปนอนพักผ่อน ไว้ให้ผมตื่นแล้วค่อยมาคุยกัน ผมเลยต้องเข้านอน ตอนนอนผมก้อคิดเรื่องต่างๆที่เกิดขึ้นช่วงนี้ ชีวิตผมเปลี่ยนไปจริงๆ ตั้งแต่ผมได้เจอดิวมา เฮ้อออออ ผมคงต้องเตรียมตัวรับมือกับสิ่งต่างๆรอบตัวให้มากกว่านี้ แต่ไม่ใช่ว่าชีวิตผมจะเจอแต่เรื่องไม่ดีมาทั้งหมด อย่างน้อยๆก้อมีคนดีๆเข้ามาในชีวิตผมหลายคน เช่น พี่กรณ์ และต้ง เป็นต้น พวกเค้าดีกับผมจริงๆทั้งที่เราเพิ่งเจอ เพิ่งรู้จักกันแท้ คิดไปได้สักพักผมก้อคล้อยหลับไปด้วยฤทธิ์ยา
พอตอนเช้า ผมตื่นขึ้นมา กำลังจะเดินไปเข้าห้องน้ำพอดี
“ โอ๊ยยยยย “ เสียงร้องของคนนึงดังขึ้นมา ตายล่ะ นี่มีคนนอนข้างๆเตียงด้วยเหรอเนี่ยะ ก้อผมไม่เห้นนี่นา
“ ใครอ่ะ อ้าววว พี่กรณ์ ขอโทษที ทำไมมานอนตรงนี้ล่ะ อี้ไม่เห็นจริงๆน่ะครับ เจ็บมากไหม “ ผมถามพี่กรณ์ไป เพราะว่าตอนที่ผมจะลงจากเตียงดันไปเหยียบพี่เค้าที่นอนอยู่ข้างๆเตียงจนได้
“ มีอะไรเหรอ อ้าว อี้ตื่นแล้วเหรอครับ มีอะไรทำไมกรณ์เอะอะ เสียงดังจัง “ ต้งที่นอนอีกข้างนึงของเตียงลุกขึ้นมาพอดี
“ เอ่ออออ คืออี้กำลังจะไปเข้าห้องน้ำอ่ะ ไม่คิดว่าจะมีคนมานอนข้างเตียงอ่ะ เลยมองไม่เห็นพี่กรณ์อ่ะ เหยียบเข้าไปเต็มๆเลย “
“ ไม่เป็นไรหรอกครับ ก้ออี้ไม่เห็นนี่ อ้าวๆ ลุกขึ้นมาไหวไหมครับรึว่ายังเจ็บอยู่ “ พี่กรณ์พยายามจะมาประคองตัวผม
“ ไม่เป็นไรครับ อี้พอไหว พี่นอนต่อเหอะ ขอโทษอีกทีน่ะครับ “ จากนั้นผมก้อเดินไปเข้าห้องน้ำ พอออกมาก้อเห็นทั้งสองคนช่วยกันเก็บที่นอนให้ผม และที่นอนของพวกเค้าเอง อืม อะไรจะดีกันขนาดนี้ อยากได้มาเป็นแฟนจัง ถ้าไม่ติดว่าตัวเองมีแฟนแล้วน่ะ ฮึ่ม......
เก็บที่นอนกันเสร็จแล้วพวกเค้าก้อเข้าห้องน้ำ ล้างหน้าล้างตากัน จากนั้นพวกเราก้อออกมานั่งข้างนอกกัน ต้งอาสาออกไปซื้ออาหารเช้ามาให้พวกเราทาน ส่วนผมกับพี่กรณ์ก้อเตรียมถ้วยเตรียมจานไว้ใส่อาหาร
-
:m24: :m24: :pandalaugh: :pandalaugh:
“ ต่อไปนี้น่ะ พี่จะพยายามมารับมาส่งอี้ไปทำงานน่ะถ้าพี่ว่าง อี้จะได้ไม่ต้องไปไหนมาไหนคนเดียว “ พี่กรณ์พูดกับผม
“ โหยยย ไม่ต้องขนาดนั้นก้อได้พี่ อี้ไปเองได้ เอาเป็นว่าอี้จะพยายามระวังตัวให้มากกว่าเดิมน่ะครับ พี่อย่าลำบากเลย “
“ ไม่เป็นไรหรอกครับ พี่เต็มใจมากๆ ทดแทนที่เราน่าจะได้เจอกันตั้งนานแล้ว ถ้าไม่.... “
“ ก้อได้ครับๆ อย่าไปพูดถึงสิ่งที่มันผ่านไปแล้วเลยน่ะครับ ยังไงอี้ก้อขอบคุณน่ะครับ “ แล้วผมก้อยิ้มให้พี่กรณ์
สักพักต้งก้อกลับมาพร้อมกับอาหารมากมาย พร้อมกับข้าวของเครื่องใช้ในบ้าน โอ้ววว์อะไรเนี่ยะ เค้าจริงจังมากเลยครับ จากนั้นพวกเราก้อแกะอาหารใส่จานชาม แล้วก้อลงมือทานกัน ระหว่างทานก้อพูดคุยไปเรื่องนั้นเรื่องนี้ ทั้งสองคนนี้วางแผนไว้ว่าง ช่วงนี้ถ้าใครว่างๆก้อจะมาอยู่เป็นเพื่อนผม หรือเวลาไปทำงานก้อจะไปรับไปส่งผม ผมก้อบอกว่าไม่เป็นไรหรอก ไม่ต้องถึงขนาดนั้นก้อได้ ผมเกรงใจ แต่ทั้งสองบอกว่าแค่นี้ไม่หนักหนาหรอก ความปลอดภัยของผมต้องมาก่อน ผมเลยปฏิเสธไม่ได้
พอทานข้าวกันเสร็จ พี่กรณ์ก้อขอตัวกลับบ้านไปทำธุระแล้วจะแวะมาหาผมใหม่ เพือ่ที่จะเปลี่ยนให้ต้งกลับบ้านบ้าง ผมบอกว่าให้ทุกคนกลับได้เลย เพราะว่าผมดูแลตัวเองได้แล้ว แต่พวกเค้าไม่ยอม ผมเลยต้องปล่อยเลยตามเลย แล้วผมก้อไปอาบน้ำ แล้วก้อทานยาแก้ปวด
“ อี้ยังปวดอยู่รึป่าว หรือว่า ยังเจ็บตรงไหนอยู่ไหมครับ “ ต้งถามผม
“ ตอนนี้อี้รู้สึกดีขึ้นมากแล้วน่ะ ขอบคุณน่ะที่เป็นห่วงอี้ “ ผมตอบกลับไป
“ ข้าวของ เครื่องใช้อี้ ต้งให้คนไปขนมาแล้วน่ะ บ่ายๆนี้น่าจะมาถึง ถ้าอี้อยากได้อะไรเพิ่มเติมบอกต้งได้เลยน่ะ เดี่ยวต้งออกไปซื้อให้ “
“ ไม่เป็นไรๆ แค่นี้ก้อพอแล้ว ไว้ถ้าอี้อยากได้อะไร จะจัดการเองแล้วกัน ต้งไปพักผ่อนเหอะ ดูท่าต้งเหนื่อยๆน่ะ “
“ ไม่เหนื่อยเลยครับ ต้งยินดี เอาเป็นว่าถ้าอี้ต้องการอะไรก้อบอกต้งแล้วกันน่ะ แล้วเราไปซื้อด้วยกัน “ จากนั้นต้งก้อไปอาบน้ำ ส่วนผมก้อเอาโน๊ตบุ๊ก มาสะสางงานเก่าๆที่ค้างไว้ ไม่รู้ว่าพรุ่งนี้จะไปทำงานไหวไหม ถ้าไปไหวก้ออยากจะไป ผมไม่ค่อยอยากขาดงานบ่อยๆ เกรงใจพี่ติ๊บเค้า ช่วงนี้งานยิ่งเยอะๆอยู่ และผมก้อต้องทำงานหลายที่ด้วย อะไรทำไหวก้ออยาจะทนๆทำไปก่อน
--------------- จอบตอนที่ 14 -----------------[/color]
-
:t3: :t3: :t3: :t3: :t3:
บทที่ 15 ตลบหลัง ( Payback )
ตอนบ่ายๆ คนงานของต้งก้อนำข้าวของเครื่องใช้ผม ขนมาจากห้องเก่าผม แล้วก้อถามผมว่าให้จัดไว้ที่ไหนยังไง ผมก้อบอกๆไป ไม่นานนักก้อจัดเสร็จ แล้วคนงานของต้งก้อกลับไป แล้วพี่กรณ์ก้อมาที่ห้องผม ต้งเลยขอตัวกลับไปบ้านก่อนแล้วจะมาอีกตอนเย็นๆ นี่พวกเค้ากะจะเฝ้าผมไว้ตลอดเลยเหรอเนี่ยะ พอตกเย็นต้งก้อเข้ามาหาผมกับพี่กรณ์ ซื้อข้าวของมาอีกมากมาย เครื่องครัว เครื่องปรุงทั้งหลายแหล่ เค้าบอกว่า เค้ารู้ว่าผมชอบทำอาหาร เลยซื้อมาให้ เผื่อว่าผมจะได้ทำทาน เฮ้ออออออ น่ารักกันจริงๆเลย
คืนนั้นก้อมมีอะไรเป็นพิเศษครับ เราเค่พูดคุยกันไปเรื่อยๆ จากนั้นผมก้อขอตัวเข้านอนเพราะว่าพรุ่งนี้ต้องไปทำงาน ตอนแรกพวกเค้าทั้งสองอยากให้ผมพักอีกสักวัน แต่ผมขอไปทำงานดีกว่า อยู่ห้องเฉยๆอึดอัดจะตาย และบอกว่าจะดูแลตัวเองดี ถ้ามีอะไรจะโทรหาพวกเค้าทันที พวกเค้าเลยยอม และมีข้อแม้ว่าพรุ่งนี้ ผมต้องให้ต้งไปส่งผมที่ทำงาน และให้ต้งมารับผมกลับบ้านทุกวัน แต่ถ้าวันไหนต้งไม่ว่าง พี่กรณ์ก้อจะมารับส่งผมแทน พวกเค้าทำเหมือนว่าจะมีคนมาตามฆ่าผมแหน่ะ แต่สถานการณ์อย่างนี้พวกเค้าว่าอะไรก้อไม่น่าไว้ใจทั้งนั้น
พอคุยกันเสร็จ ผมก้อขอตัวเข้านอน และปล่อยให้สองคนนั้นเค้าคุยกันต่อ ผมจึงไปกินยาแล้วเข้านอนในห้อง
รุ่งเช้าของอีกวัน พอผมตื่นจะไปเข้าห้องน้ำ ผมก้อมองตรงข้างเตียงว่ามีใครนอนอยู่ไหม ปรากฏว่าไม่มีใครนอนอยู่ตรงนั้น และผมก้อหันไปมองอีกฝั่งของเตียง ก้อเห็นต้งนอนหลับสนิทอยู่ตรงนั้น เฮ้อออ ทำไมเค้าไม่ขึ้นมานอนบนเตียงกับผมน่ะ เค้าคงไม่อยากกวนผมมัง แต่นอนข้างล่างคงเจ็บหลังน่าดูเลย จากนั้นผมก้อไปอาบน้ำแต่งตัวตามปกติ วันนี้ผมรู้สึกดีขึ้นมากแล้ว เป็นเพราะว่าผมได้พักผ่อนอย่างเพียงพอล่ะมั้ง เลยหายเร็วขึ้น พอผมอาบน้ำแต่งตัวเสร็จแล้ว ผมก้อไปปลุกต้ง ต้งก้อตื่นครับ พอตื่นมาต้งก้อถามว่าผมจะทานอะไร ผมบอกว่าผมไม่ทานอาหารเช้า ต้งเลยบอกว่าอาหารเช้าเป็นมื้อที่สำคัญที่สุด คนเราต้องใช้พลังงานในการทำงานในแต่ละวัน ผมบอกไปว่าเดี่ยวผมไปทำเองก้อได้ ให้ต้งไปอาบน้ำแล้วมาทานข้าวด้วยกัน ดูต้งดีใจมากที่จะได้ทานอาหารฝีมือผม
แล้วผมก้อไปเตรียมข้าวของในครัว อืมมมม ต้งซ้อมาเพรียบเลยครับ ทั้งไก้ หมู เนื้อ ปลาหมึก กุ้ง ซี่โครงหมู ไข่ ผักต่างๆ โอ๊ยยยย จะเปิดร้านขายอาหารรึไงเนี่ยะ ผมเลยคิดเมนูว่าจะทำอะไรดี เช้าๆอย่างนี้ควรทำอาหารที่ไม่หนักมาก ผมเลยทำ ซี่โครงหมูต้มผักกาดดอง แล้วก้อปลาหมึกทอดกระเทียม แค่นี้ก้อคงพอทานได้ พอต้งแต่งตัวเสร็จแล้ว พวกเราก้อมาทานข้าวที่ผมทำเตรียมไว้
“ อร่อยมากเลยครับอี้ เป็นอาหารเช้าที่อร่อยมาก อย่างนี้อี้เปิดร้านอาหารได้สบายๆเลยน่ะเนี่ยะ “ ต้งชมผมขณะที่ทานอาหารไป
“ เว่อร์แล้วๆ ก้อพอทานได้แหละ ที่จริงอี้ก้ออยากเปิดน่ะไอ้ร้านอาหารเนี่ยะ เพราะว่าแต่ก่อนบ้านอี้เค้าก้อเปิดร้านอาหารกัน แต่เพิ่งมาเลิกทำไม่กี่ปีตอนที่แม่ย้ายมาอยู่ชลบุรีนี่แหละ แต่ดูอี้ตอนนี้สิ เวลาส่วนตัวยังไม่มีเลย จะเอาเวลาที่ไหนไปทำร้านอาหารล่ะ ไหนจะทุน ไหนจะโลเคชั่นอีก เฮ้ออออ ขอทำงานอย่างนี้เรื่อยๆไปก่อนแล้วกัน “ ผมตอบต้งกลับไป
“ อืมมมม เสียดายฝีมืออี้จัง อยากให้คนอื่นๆได้ชิมบ้างจัง ที่บ้านอี้ทุกคนก้อทำอาหารได้นี่ครับ เก่งกันทั้งบ้านเลยใช่ไหม “
-
o18 :pigha2: o18 :pigha2: o18 :pigha2:
“ ก้อหัดๆกันมาแหละมันเป็นความเคยชินมากกว่า อีกอย่าเราไม่ได้มีคนมาดูแลตลอดเวลา ต้องหากินเอง มันเลยทำให้พวกเราต้องหัดทำกับข้าวกินกันเอง อีกอย่างอี้เป็นคนชอบกิน ชอบลองทำ เลยทำให้ทำเป็นหลายๆอย่าง ไว้ต้งมาทานกับอี้บ่อยๆน่ะ อี้ยินดีจะทำให้ทานเอง มาเป็นหนูทดลองยาตัวใหม่ของอี้ ฮ่าๆๆๆ “
“ โอเคครับ ยินดีเสมอครับ ยอมเป็นหนูให้อี้คนเดียวเลยน่ะเนี่ยะ “ แล้วก้อทำตาเชื่อมใส่ผม
“ พอเลยๆ ไม่ต้องมาเลี่ยน รีบๆทานเข้าไปจะได้ไปทำงาน อยากได้อะไรทานตอนกลางวันไหมล่ะ อี้ทำให้ได้น่ะ “ ผมเสนอต้งไป
“ จริงๆเหรอ โหๆๆๆ วิเศษเลยเดะ เอาอะไรก้อได้ครับ แล้วแต่อี้จะกรุณา “
แล้วผมก้อไปเข้าครัวอีกครั้งหลังจากทานอาหารเสร็จ ผมเลยคิดว่าจำทำเนื้อผัดพริกลุยสวน อันนี้เป็นเมนูใหม่ที่ผมคิดค้นขึ้นมา ก้อคือการน้ำเนื้อวัวมาผัดพริก แล้วใส่สารพัดผักลงไป ทำให้ดูน่ากินไปอีกแบบ จากนั้นก้อตัก ซี่โครงหมูต้งผักกาดดองใส่ทัพพเปอร์แวร์ไปให้
ต้งซดอีกด้วย ดูมันเข้ากั๊นนนน เข้ากัน
พอผมทำอาหารกลางวันให้ต้งเสร็จแล้ว ผมก้อไปเตรียมของไปทำงาน จากนั้นต้งก้อไปส่งผมที่ทำงาน แล้วผมก้อขึ้นไปทำงานตามปกติ ช่วงนี้งานที่ออฟฟิซผมก้อมีค่อนข้างเยอะเหมือนกัน งานจ๊อบก้อพอมีเข้ามาเหมือนกัน แต่ผมเลือกทำงานที่ไม่ต้องใช้เวลาออกไปทำทั้งวัน
ช่วงหลายๆวันมานี้ไม่มีเหตุการณ์น่ากลัวใดๆเกิดขึ้นทั้งนั้น เพราะว่าต้งกับพี่กรณ์เค้าผลัดกันมาดูแลผมตลอด ผมก้อดีใจน่ะครับ แต่ก้อเกรงใจพวกเค้ามากๆเหมือนกัน ส่วนเรื่องระหว่างผมกับอ้วนแฟนผมก้อมีทีท่าว่าจะดีขึ้นเรื่อยๆ อ้วนรับโทรศัพท์ผมบ่อยขึ้น และพูดกับผมเหมือนที่พูดปกติ แต่ก้อมีแอบงอนๆ กัดๆบ้าง ซึ่งผมก้อยอม ( ให้ตายเหอะ ผมไม่เคยง้อใครขนาดนี้เลยน่ะเนี่ยะ ) แล้วอีก 2 วันก้อจะถึงวันเกิดอ้วนแล้ว ผมกะว่าจะพาเค้าไปทานอาหารอร่อยๆ แล้วก้อจะเอาของขวัญที่ผมตั้งใจจะให้เค้าสักที
วันต่อมาช่วงเช้าผมก้อทำงานปกติ พอช่วงบ่ายมาพี่กรณ์โทรมาบอกว่าพรุ่งนี้มีงานด่วนจากลูกค้าต่างชาติ ต้องการนางแบบถ่ายงานภาพนิ่ง งานนึงด่วน ส่วนพี่กรณ์ให้ถูกติดต่อให้มาทำหน้าที่ถ่ายภาพ พี่กรณ์เลยติดต่อผมมาอีกที สินค้าเป็นสุรายี่ห้อนึงของประเทศ มาเลเซีย ต้องการนางแบบอินเตอร์ ผมเลยต้องส่งนางแบบไปแคสติ้งงานด่วย ซึ่งงานนี้พี่กรณ์บอกว่าเป็นงานด่วน และลูกค้าจะจ่ายเงินอย่างงาม ลูกค้าได้ส่งเรฟเฟอเรนซ์นางแบบมาให้ผมดูทางอีเมลล์ ลูกค้ารีบมาก จึงให้ผมรีบพานางแบบไปพบลูกค้าทันที
พอไปเจอลูกค้า ผมก้อพาไปเจอลูกค้าทันที มีบริษัทอื่นมาแคสติ้งด้วยมากมายเหมือนกัน ผมก้อรอคิวผม จากนั้นพอถึงคิวผม ก้อพานางแบบไปแคสงาน พอเสร็จแล้วลูกค้าก้อบอกว่าแล้วจะติดต่อไปภายหลัง แล้วผมก้อพานางแบบของผมกลับ พอตกเย็นลูกค้าก้อก้อโทรมาบอกว่า ตกลงใช้นางแบบของผม พรุ่งนี้ให้พานางแบบมาถ่ายทำงานได้เลย ตอน บ่ายโมง และได้มีการนัดสถานที่ถ่ายทำ ไว้เรียบร้อย ผมก้อได้ส่งใบยืนยันการทำงานไปเป็นที่เรียบร้อย ซึ่งก้อผ่านไปด้วยดี[/color]
-
:3125: :3125: :3125: :3125:
ตกเย็นผมเลิกงานผมก้อเดินทางกลับบ้านเอง วันนี้พี่กรณ์ และต้งไม่ว่างทั้งคู่ เลยไม่ได้มาส่งผม แต่ทั้งสองก้อยังห่วงผมมากจนไม่เป็นอันทำงาน ผมเลยอบกว่า จะรายงานตลอดถ้าถึงไหนแล้ว เพื่อไม่ให้พวกเค้าเป็นห่วง พวกเค้าก้อตกลง ซึ่งตลอดการเดินทางก้อไม่มีเหตุการณ์อะไรไม่ดีเกิดขึ้นกับผมเลย พอถึงห้องผม ผมก้อทำธุระส่วนตัวรวมไปถึงเตรียมงานวันพรุ่งนี้ให้เรียบร้อย แล้วผมก้อทานอาหารเย็น จากนั้นก้อเข้านอน เพื่อที่จะตื่นไปทำงาน และตอนเย็นก้อจะไปงานวันเกิดอ้วน อิอิ อยากให้ถึงตอนเย็นเร็วๆจัง
ตื่นเช้ามาผมก้อรีบอาบน้ำแต่งตัว เพื่อไปทำงานตามปกติ ซึ่งผมก้อเดินทางด้วยรถสองแถวตามปกติ เพราะว่าคอนโดใหม่ที่ผมไปอยู่ มีรถสองแถวสายเดิมที่ผมนั่งประจำขับผ่านด้วย พอถึงออฟฟิซผมก้อเตรียมงาน เตรียมเอกสารเพื่อที่จะไปทำงานวันนี้ พอใกล้เวลาที่จะถ่ายทำผมก้อโทรหานางแบบเพื่อที่จะนัดหมายเวลาเจอกัน แต่แปลกแฮะ โทรเท่าไหร่นางแบบก้อไม่รับสาย ผมงงมาก ทั้งๆที่เมื่อวานก้อนัดแนะกันเป็นอย่างดี ผมเห็นท่าไม่ดีเลยให้นางแบบอีกคนไปตามที่ห้อง ก้อปรากฏว่านางแบบคนนั้นไม่ได้อยู่ที่ห้อง เอาไงล่ะที่เนี่ยะ ???
ผมเลยต้องลงทุนนั่งรถแท็กซี่ไปดูนางแบบเองที่อพาร์ทเม้นต์ ซึ่งก้อไม่เจอจริงๆ จากนั้นผมก้อได้โทรหาพี่กรณ์บอกว่า ผมเกิดเรื่องแล้ว ให้พี่กรณ์ติดต่อกับลูกค้าว่าจะสามารถเปลี่ยนนางแบบได้ไหม เพราะว่าตอนนี้นางแบบหายตัวไป พี่กรณ์ก้อรับปากว่าจะคุยกันลูกค้าให้ ผมตามหาอยู่ซักพัก ด้วยการสอบถามเพื่อนนางแบบคนอื่นๆว่าเห็นนางแบบคนนี้ไหม ก้อไม่มีใครพบเห็น นี่ไม่รู้ว่าจะเกิดเหตุการณ์ไม่ดีกับนางแบบของผมไหมน๊า ขอเถอะ อย่าให้มีอะไรไม่ดีเกิดขึ้นเลย
พวกเราทั้งหมดช่วยกันหาเท่าไหร่ก้อไม่พบ ผมเลยไม่รุ้จะทำยังไงดี ต้องแก้สถานการณ์ด้วยการพานางแบบของผมที่ยังว่างวันนี้ทั้งหมดไปที่กองถ่าย เพื่อให้ลูกค้าเลือกแทนคนที่หายไป แต่พอไปถึงกองถ่าย พอลูกค้ารู้ว่านางแบบผมหายตัวไป ก้อโวยวายใหญ่เลย แล้วยังไปรายงานให้เจ้าของสินค้าฟังอีกด้วยว่าพวกผมทำงานสัพเพร่า ไม่สามารถควบคุมนางแบบได้ แล้วลูกค้าก้อยืนยันว่าถ้าไม่ได้นางแบบคนนี้ ก้อจะไม่ถ่ายงานนี้เพราะว่าเค้ชอบนางแบบคนนี้ของผมมาก และถ้าไม่ได้ถ่ายงานนี้ ทางผมต้องรับผิดชอบค่าเช่าต่างๆที่ได้จ้างมาถ่ายวันนี้แทนลูกค้า ตามสัญญาที่ผมได้เซ็นต์ไว้ ผมก้อเลยมืดแปดด้านไม่รู้จะทำไงดี ตอนที่เซ็นต์สัญญาน่ะ ผมก้ออ่านเฉพาะส่วนของเรื่องเวลาแหละค่าตัว ลืมอ่านข้อนี้ไป ลูกค้าเลยเอามาอ้างได้ ตายๆๆๆ ทำไมมันเป็นอย่างนี้เนี่ยะ ปกตินางแบบของผมคนนี้จะไม่ใช่คนเหลวไหลอย่างนี้ เค้าทำงานดี ไม่เที่ยว ไม่ติดแฟน แล้วมันเกิดอะไรขึ้นกับผมเนี่ยะ
พวกเรารอจนถึงบ่าย 3 โมงกว่าๆ เจ้าของสินค้าก้อทนไม่ไหว บอกยกเลิกกองแล้วให้ลูกค้ามาจัดการกับผมเอง ผมก้อหน้าซีดเลยครับ แล้วผมจะเอาเงินที่ไหนมากมายมาจ่ายค่าเสียหายเนี่ยะ สักพักมือถือผมก้อดัง พี่ติ๊บ เจ้านายผมโทรมาพอดี
-
มีหนุ่มๆ มาดูแลเอาใจแบบนี้
จะมีความสุขดี หรือว่าจะอึดอัดกันแน่หนอ
เรื่องนี้สงสัยจะมี ตาอิน ตานา และก็ ตาอยู่
ว่าแต่ใครจะได้เป็น ตาอยู่ คว้าพุงเพียวๆไปกินกันล่ะ
-
“ ช่วยบอกพี่ทีสิว่ามันเกิดอะไรขึ้น อี้ ทำไทมันเป็นอย่างนี้ “ พี่ติ๊บตธโกนมาในสาย
“ อี้ก้องงไปหมดแล้วครับพี่ ปกติ Angela จะไม่เหลวไหลน่ะพี่ แต่นี่เราตามตัวไม่ได้เลย อี้งงไปหมดแล้วอ่ะ “
“ แล้วนี่เธอจะชดใช้ค่าเสียหายเค้าไหวเหรอ แล้วค่าเสียเวลาของลูกค้าอีกล่ะ เธอรู้ไหมว่าเธอต้องจ่ายค่าเครื่องบิน จ่ายค่าปรับให้ลูกค้าด้วยกรณีเกิดการผิดพลาดจากทางเรา ไหนจะชื่อเสียงบริษัทอีกล่ะที่เสียไป ทำไมเธอชุ่ยอย่างนี้น่ะ “
“ ................. “ ผมไม่ตอบกลับไปครับ ไม่รู้ว่าจะแก้ตัวหรือ อธิบายยังไง
“ งานนี้เธอรับเอง จัดการเองแล้วกัน ชั้นไม่ยุ่งด้วย แค่ชั้นต้องมาโดนลูกค้าวีนๆๆๆนี่ก้อพอทนแล้ว ตู๊ดๆๆๆๆ “ แล้วพี่ติ๊บก้อวางสายไป
ความบรรลัยมาเกิดกับผมแล้วครับ เมื่อบรรดาช่างแต่งหน้า ช่างทำผม และช่างเสื้อมาตามเก็บเงินกับผม ผมก้อทำอะไรไม่ถูก ตอนนั้นไม่มีใครช่วยผมได้เลยครับ นี่ผมต้องทำไงดีเนี่ยะ
“ ส่งบิลทั้งหมดมาทางนี้เลยครับ เดี๋ยวผมจ่ายให้เอง อย่าไปเก็บกับเค่เลย ทางบริษัทผมเป็นออกาไนซ์เองครับ “ พี่กรณ์เดินมาจากไหนไม่รู้ มาบอกกับพวกคนที่จะมาเก็บเงินกับผม ผมอึ้งไปเลยครับ สถานการณ์แย่ๆอย่างนี้ มีพระเอกมาช่วยผมด้วย
“ พี่กรณ์ครับ คือ อี้..... “ ผมพยายามจะพูดออกไป
“ ไม่ต้องหรอกครับอี้ เดี๋ยวพี่จัดการเอง มาเลยครับ ไปบอกทุกคนเลยน่ะครับ เดี๋ยวฝ่ายบัญชีผมจะเคลียร์ให้ “ พี่กรณ์พูดกับคนพวกนั้น จากนั้นก้อมีผู้หญิงคนนึงเดินมาจ่ายเงินให้คนพวกนั้น น่าจะเป็นฝ่ายบัญชีของพี่กรณ์
ตอนนั้นผมได้แต่นั่งอึ้ง และซึม ไม่คิดว่าเหตุการณ์อย่างนี้จะเกิดกับผมได้ ผมพยายามคิดว่านางแบบผมคนนี้มันหายไปไหน คิดยังไงก้อคิดไม่ออก จากนั้นต้งก้อไม่รู้มาจากไหนเดินมาหาผมที่นั่งเอ๋อๆอยู่ในกองถ่าย
“ อี้ เรื่องมันเกิดขึ้นได้ยังไงอ่ะ รู้ไหมเรื่องนี้กระฉ่อนมากเลยน่ะ เอาไงดีล่ะ มีอะไรให้ต้งช่วยไหม “ ต้งถามผม
“ ไม่รู้อ่ะต้ง อี้งงไปหมดแล้ว มึนหัวมากเลย อี้อยากจะอ้วก “ พูดเสร็จแล้วผมก้อวิ่งไปห้องน้ำ แล้วอ้วกลงในชักโครก ต้งก้อวิ่งตามผมมมาครับ มาลูบหลังให้ แล้วเอาผ้าเช็ดหน้าไปชุบน้ำมาให้ผมเช็ดหน้าด้วย
“ ทำใจดีๆไว้น่ะอี้ ทุกอย่างมีทางแก้ไข แล้วงี้แล้วกัน เดี๋ยวต้งจะไปปรึกษากับเพื่อน ในวงการให้ว่าพอจะมีทางแก้ไขไหม ตอนนี้อี้ทำใจดีๆไว้ก่อนน่ะครับ อย่าเครียดน่ะ เดี๋ยวต้งพาอี้ไปนั่งในรถดีกว่า เปิดแอร์เย็นๆจะได้สบายๆ “ จากนั้นต้งก้อประคองตัวผมเดินไปที่รถ ช่วงเวลานั้นผมแทบไม่มีสติยืนอยู่เลยล่ะครับ ใครไม่เป็นผมมรู้หรอกว่าผมรู้สึกยังไง ไหนจะเสียงาน เสียเงินโดยที่ไม่ใช่ความผิดของผม ทำให้บริษัทเสียชื่อเสียงอีกต่างหาก และผมยังต้องเจออะไรอีกเนี่ยะ ????
-
:mc4: :mc4: :mc4: :mc4:
:mc4: :mc4: :mc4: :mc4:
พอต้งพาผมไปนั่งที่รถแล้ว ต้งก้อออกไปโทรศัพท์ข้างนอก ผมก้อนั่งเอ๋อๆในรถต่อไป ในสมองคิดอะไรไม่รู้สับสนวุ่นวายไปหมด คิดว่าจะเอาเงินที่ไหนมาชดใช้ค่าเสียหายดี นี่หนี้ผมในธนคารก้อยังไม่หมด ยังจะต้องเป็นหนี้อีกเหรอเนี่ยะ ถ้าผมหมดหนทางจริงๆ ผมคงต้องนำทองคำที่ผมซื้อเก็บเก็บสะสมไว้ กับโฉนดที่ดินของตัวเองที่มีทั้งหมด ( ผมได้มาจากตอนที่คุณปู่แบ่งโฉนดที่ดินให้หลานๆครับ )ออกมาขายหรือจำนองแล้วแหละ ถ้ามันถึงที่สุดน่ะ แล้วผมก้อนั่งคิดไปคิดมาสักพักเสียงมือถือผมก้อดังขึ้น
“ ขอสายอี้ครับ “ เสียงในสายพูดขึ้น
“ กำลังพูดสายครับ “ ผมตอบกลับไปด้วยอาการเลื่อนลอย
“ ฮ่าๆๆๆ นี่เอ๋อแดกไปเลยรึไง แค่ต้องจ่ายค่าเสียหายไม่กี่ล้านเนี่ยะ ทำอะไรไม่ถูกเลยเหรอ “ เสียงในสายพูดออกมา
“ นี่ใครอ่ะ แล้วนี่โทรมาทำไม “ ผมเริ่มมีสติในการโต้ตอบแล้ว
“ ก้อใครซะอีกล่ะ ก้อคนที่เอานางแบบแกไปซ่อน แล้วก้อทำให้แกฉิบหายไง ฮ่าๆๆๆๆ “ ไอ้คนในสายพูดทั้งหัวเราะ
“ แกต้องการอะไร ทำไมต้องทำอย่างนี้ “ ผมโต้กลับไปเสียงดัง
“ อ่ะๆๆๆ อย่าเสียงดังไป ไม่งั้นแกจะซวยหนักกว่านี้ เอาอย่างนี้เรามาตกลงกันดีกว่า สนใจป่าว “
“ ว่ามาเลย จะเอายังไง แกถึงจะให้เรื่องนี้มันจบ “ ผมโต้ไปเสียงเข้ม
“ เดี๋ยวสักพักแกมาเจอกับชั้นที่ๆนึง แล้วค่อยมาคุยกันว่าจะเอายังไง มาคนเดียวน่ะ ห้ามบอกใคร ไม่งั้น เรื่องทุกอย่างมันจะแย่กว่าเดิม แล้วชั้นก้อไม่รับประกันความปลอดภัยของนางแบบแก แล้วชั้นจะติดต่อไปเอง ตู๊ดๆๆๆๆ “ เสียงในสายวางหูไปแล้ว
ตอนนั้นผมพยายามคิดว่า ใครกันแน่เป็นคนวางแผนทั้งหมด นี่มันต้องการอะไรจากผมน่ะ ถึงได้ทำกันขนาดเนี่ยะ สักหน่อยต้งก้อเดินเข้ามาหาผมที่รถ พอต้งเห็นสีหน้าผมแปลก ก้อถามผมว่า
“ อี้เป็นอะไรอ่ะ หน้าตาดูไม่ดีเลย มีอะไรรึป่าว “
“ ป่ะ ป่ะ ป่าวครับ ไม่มีอะไร อี้แค่เบลอๆอ่ะ ต้งครับ อี้อยากได้น้ำซักขวด ไปซื้อมาให้หน่อยได้ไหม “ พอผมพูดจบ ต้งก้อเดินออกไปซื้อน้ำให้ผม ระหว่างนั้นผมก้อพยายามโทรหาเบอร์ๆนั้นที่โทรหาผมเมื่อกี้ แต่โทรยังไงก้อติดต่อไม่ได้ครับ มันเป็นใครกันแน่น่ะ???
-
:sad4: :sad4: :sad4:
แล้วต้งก้อเดินมาพร้อมกับน้ำในมือ ผมก้อรับมาแล้วก้อดื่ม จากนั้น เสียงมือถือผมก้อดังขึ้น คราวนี้มันไม่โชว์เบอร์ครับ ซึ่งผมก้อพอรู้ว่าคงจะเป็นคนๆเดียวกันกับที่โทรมาเมื่อกี้นี้ ผมเลยเดินออกมาจากต้งเพื่อรับสาย ต้งก้อมองหน้าผมแบบสงสัยๆ
“ ว่าไงครับ รูปหล่อ พร้อมแล้วรึยัง “ เสียงในสายพูดมา ใช่ครับ ผมจำเสียงมันได้
“ แกจะให้ชั้นไปเจอที่ไหน ว่ามาเลย ชั้นพร้อมแล้ว “ ผมตอบกลับไป
“ ใจเย็นๆสิ ไม่ต้องรีบ นายนั่งแท็กซี่มาเองน่ะ เอ๊ะ รึว่าจะให้ไอ้ยักษ์ที่มันเคยบุกไปพลอดรักกับนายที่ห้องของนาย ไปรับตัวนายมาดีน๊า ฮ่าๆๆๆ คิดถึงมันอยู่ใช่ไหมล่ะ ฮ่าๆๆๆๆ “ มันหัวเราะเยาะเย้ยผมมาในสาย นี่แสดงว่าเรื่องครั้งที่แล้ว ก้อเกี่ยวกันด้วยเหรอเนี่ยะ ???
“ ไม่ต้อง ชั้นนั่งไปเองได้ นายจะให้ไปที่ไหน อะไร ยังไง ว่ามาเลย “ ผมตอบไปอย่างไม่ยี่หระ
“ โอเค ตอนนี้นายไปหารถแท็กซี่ แล้วบอกให้เค้าวิ่งไปทาง สุขาภิบาล 3 แล้วอีก ครึ่งชั่วโมงชั้นจะโทรหา ตู๊ดๆๆๆ “ มันวางสายไป
“ อี้มีอะไรรึป่าว ใครโทรมาอ่ะ ทำไมต้องทำหน้าอย่างนี้ด้วย “ ต้งเดินมาถามผม
“ ไม่มีอะไรหรอกต้ง ตอนนี้อี้พูดอะไรมากไม่ได้น่ะ เดี๋ยวอี้ต้องไปแล้ว ก่อนไปเดี๋ยวอี้จะโหลดวีดีโอและคลิปเสียงให้ต้งน่ะ ถ้าภายใน 2 ชั่วโมงอี้ยังไม่ติดต่อกลับมา ต้งนำวีดีโอและคลิปนี่ไปให้ตำรวจได้เลยน่ะ อี้ต้องไปแล้ว แล้วเจอกัน “ พูดเสร็จผมก้อโหลดวีดีโอ และคลิปเสียงให้ต้งไป จากนั้นก้อวิ่งออกมาจากต้ง ต้งก้อเรียกผมตาม แต่ผมไม่หันหลังกลับ พอดีพี่กรณ์อยู่แถวนั้นก้อมาขวางผมไว้
“ อี้จะรีบไปไหนอ่ะ ทำไมต้องวิ่งหน้าตาตื่นขนาดนี้ด้วย “ พี่กรณ์ถามผม
“ ผมไม่มีเวลามาตอบพี่ตอนนี้น่ะครับ ขอโทษด้วย อี้ต้องรีบไป แล้วอี้จะติดต่อมาน่ะครับ ขอบคุณสำหรับทุกอย่าง “ พูดจบผมก้อเบี่ยงตัวหลบพี่กรณ์ และวิ่งออกมาหาแท็กซี่
และเหมือนสวรรค์กลั่นแกล้งผมครับ แท็กซี่หายากมากกกก อาจจะเป็นช่วงเปลี่ยนกะรถแท็กซี่มั้ง จึงไม่ค่อยมีคันไหนจากวิ่งไปเส้นนั้น ผมยื่นโบกอยู่ประมาณ 20 นาทีถึงได้แท็กซี่ พอผมขึ้นผมก้อบอกทางแท็กซี่ไปตามที่มันบอก แล้วมันก้อโทรเข้ามาครับ
“ ถึงไหนแล้วจ้ะที่รัก รู้ไหมว่ามีใครรออยู่ ฮ่าๆๆๆ ก้อไอ้ยักษ์ไง รู้ไหมว่ามันคิดถึงนายแค่ไหน ครั้งที่แล้วมันพลาดการเป็นผัวนาย คราวนี้มันบอกว่า มาขอเลยน่ะ หวังว่านายคงงไม่ขัดข้องน่ะ ฮ่าๆๆๆๆ “ ไอ้คนนั้นมันพูดยั่วประสาทผม
“ บอกทางมาเลยดีกว่า แล้วค่อยมาคุยกันว่ายังไง แล้วจะให้ชั้นไปที่ไหน “ ผมตอบกลับไปแบบไม่สนใจว่ามันจะพูดอะไร
“ นายนี่ไม่มีอารมณ์ขันเลยน่ะเนี่ยะ ไม่ไหวๆๆ อืม บอกให้เค้าเข้ามาทาง....... แล้วอีกประมาณ ครึ่งชั่วโมงชั้นจะโทรมาใหม่ รู้ไหมว่าพี่ยักษ์ของนายนี่ มันไปอาบน้ำ ประแป้งรอนายอยู่น่ะ ฮ่าๆๆๆๆ ตู๊ดๆๆๆ “ แล้วมันก้อวางสายไป
-
มาบวกให้คนขยัน
-
มาบวก ให้เหมือนกันจ่ะ
นั่งรออ่านอยู่เนี่ย
ไม่เป็นอันทำงานล่ะ
กำลังลุ้น
-
แล้วไงต่อ.....
:serius2:
-
ลงเยอะดีจริงๆ o13
-
ใครเนี่ย ทำงี๊ได้ไง แล้วไมอี้ต้องไปหามันด้วยหละ ไปรับตัวนางแบบกลับมาเหรอ
มีเจรจาตกลงไรกันอีก
โอ๊ย ค้างมาก :serius2:
-
:fire: :fire: :fire: :fire: :fire: :fire:
“ นายนี่ไม่มีอารมณ์ขันเลยน่ะเนี่ยะ ไม่ไหวๆๆ อืม บอกให้เค้าเข้ามาทาง....... แล้วอีกประมาณ ครึ่งชั่วโมงชั้นจะโทรมาใหม่ รู้ไหมว่าพี่ยักษ์ของนายนี่ มันไปอาบน้ำ ประแป้งรอนายอยู่น่ะ ฮ่าๆๆๆๆ ตู๊ดๆๆๆ “ แล้วมันก้อวางสายไป
ผมคิดว่าการไปของผมครั้งนี้คงไม่ปลอดภัยแน่ๆ ผมพยายามหาทางเอาตัวรอดให้ได้จากสถานการณ์นี้ ทำยังไงดีน่ะเนี่ยะ ผมล่ะกลัวจริงๆเลยถ้ามันให้ไอ้นั่นมาทำอะไรผมอีก แล้วผมจะสู้มันไหวไหมเนี่ยะ ผมตัวคนเดียว อาวุธก้อไม่มี แล้วเสียงมือถือผมก้อดังขึ้น
“ อี้ใช่ไหม ตอนนี้นายอยู่ที่ไหนอ่ะ “ เสียงในสายถามผมมา
“ นี่ใครอ่ะ “ ผมถามกลับไป
“ ชั้นดิวไง นายอยู่ไหนตอนนี้ ชั้นมีเรื่องจะบอกนาย “ เสียงดิวกระตือรือร้นมาก
“ ชั้นไม่มีเวลามาคุยเล่นกับนายน่ะ ชั้นยุ่งอยู่แค่นี้น่ะ “ ผมกำลังจะวางสาย แต่ดิวตะโกนออกมา
“ อย่าเพิ่งวางน่ะ ชั้นรู้ว่านายกำลังจะไปหาใครที่ไหนสักแห่งใช่ไหม “ ดิวถามผม
“ นายรู้ได้ไงอ่ะ ใครบอกนาย “
“ ชั้นรู้แล้วกัน เอาอย่างนี้น่ะ ฟังชั้นให้ดี ตอนนี้นายอยู่ที่ไหน ชั้นกำลังจะตามไปช่วยนาย ชั้นรู้มาว่าคนที่ๆให้นายไปหาอ่ะ มันไม่ได้หวังดีกับนายแน่นอน ชั้นไปรู้มาโดยบังเอิญ ตอนนี้นายต้องเชื่อชั้นน่ะ “
“ อืมมมมม ตอนนี้ชั้นกำลังจะไปแถวๆ สุขาภิบาล 3 อ่ะ ไม่รู้เหมือนกันว่าจะไปที่ไหนกันแน่ “ ผมตอบไป
“ เอาอย่างนี้ ตอนนี้นายตั้งสติให้ดี ชั้นกำลังหาทางตามนายไป นายอย่าปิดเครื่องน่ะ ชั้นจะพยายามเช็คสัญญาณมือถือนาย “
“ อืม ได้ๆๆ แต่ตอนนี้ แป๊บนึงน่ะ “ แล้วผมก้อมาดูแบตเตอรี่มือถือผม
“ แบตมือถือชั้นมันเหลือไม่มากนัก ถ้านายตามสัญญาณชั้นไม่ได้ ชั้นจะทิ้งเครื่องหมายไว้แล้วกัน แค่นี้ก่อนน่ะ มีสายเข้า “ แล้วผมก้อวางสายดิวไป เพื่อไปรับสายไอ้คนนั้นโทรมา
“ ใกล้ถึงรึยังจ้ะที่รัก นี่ พี่ยักษ์เค้ารอแทบไม่ไหวแล้วน่ะ “ เสียงในสายถามมาด้วยน้ำเสียงยั่วยวน
“ อีกไม่นานหรอก แล้วจะให้ไปที่ไหนต่อยังไง “ ผมถามมันไป
“ นายนี่ใจร้อนจริงๆเล้ยยย อยากรู้นักว่าตัวจริงจะเร่าร้อนเหมือนที่ไอ้ยักษ์มันว่าไหม ฮ่าๆๆๆ อยากลองชิมนักเชียว “
“ ไม่ต้องมาเล่นลิ้น เร็วๆ มาจัดการเรื่องนี้ให้จบๆ แล้วเราค่อยมาว่ากันเรื่องอื่น “ ผมตอบไปด้วยน้ำเสียงจริงจัง
“ แน่ะๆๆๆ นึกว่าจะไม่ชอบซะอีก ฮ่าๆๆ สนุกจริงๆ ดี งั้นนายบอกให้คนขับว่าให้ขับมาทาง....... พอเจอบ้านหลังสีฟ้าให้นายมาทาง.....
จากนั้นนายก้อจะเห็นบ้านหลังสีขาว จอดตรงนั้น ชั้นจะให้คนไปรับ “
“ ได้ แล้วเจอกัน “ จากนั้นมันก้อวางสายไป ตอนนั้นผมพยายามตั้งสติหาทางหนี ทีไล่ไว้ก่อน เฮ้อออ จะรอดไหมเนี่ยะ
:fire: :fire: :fire: :fire: :fire: :fire:
-
มันลึกลับซับซ้อน จริงจริ๊งงงงงงงง
-
เพิ่งเริ่มอ่านลงยาวสะใจดีจัง +1เป็นแรงใจก่อน ขอกลับไปอ่านต่อก่อนนะ :L2:
-
:angry2: :angry2: :angry2: :angry2: :angry2:
จากนั้นแท็กซี่ก้อพาผมมาถึงที่หมาย ที่ๆมันนัดผมมาค่อนข้างห่างไกลจากผู้คนมาก นี่ถ้าเกิดผมทำอะไรไม่ถูกใจมัน แล้วมันฆ่าผมหมกป่าขึ้นมา ผมจะทำยังไงเนี่ยะ จากนั้นผมก้อลงรถไปยืนรออยู่หน้าบ้านเดี่ยวเก่าๆสีขาว สูง 4 ชั้น สักพักก้อมีคนเดินมารับผม ใช่เลยครับ มันคือคนๆเดียวกับที่บุกไปทำร้ายผมเมื่อหลายวันก่อน
พอมันเจอผมไอ้ยักษ์ก้อ มาโอบตัวผมแล้วก้อลากผมไปข้างในบ้าน ระหว่างทางที่เดิน มันก้อพยายามลวนลามผม แต่ผมก้อพยายามขัดขืนมันตลอด ซึ่งมันก้อหัวเราะชอบใจ แล้วบอกว่า ชอบแบบดื้อๆสนุกดีออก แล้วมันก้อพาผมขึ้นไปชั้น 3 บ้านที่ผมเข้าไปนั้น เป็นบ้างโล่งๆ และรกร้างมาก เหมือนเป็นแหล่งซ่องสุมของพวกโจร เพราะว่าตามผนังมีรอยสเปรย์พ่นเขียนคำต่างๆ นานามากมาย แล้วไอ้ยักษ์ก้อพาผมเข้าไปในห้องๆนึง มีคนๆนึงนั่งดูทีวีอยู่บนโซฟา และมีคนๆอื่นยืนอยู่ข้างๆโซฟา 4 คน พอผมไปถึงมันก้อหันหน้ามาหาผม เอ๊ะผมคุ้นๆหน้ามันมากเลย ตัวมันเล็กกว่าไอ้ยักษ์หน่อยเดียว หน้าตาเถื่อนๆ อ๋อ ผมจำได้แล้ว มันคือไอ้บิ๊ก ลูกน้องหลิง หลิง ที่ผมเคยปะทะเมือ่ตอนที่พวกผม มีเรื่องกับหลิง หลิง นั่นเอง
“ ว่าไงจ้ะที่รัก จำพี่ได้ป่าวจ้ะ ครั้งที่แล้วเราทำพี่ซะน่วมไปหลายวันเลย เอ๊ะหรือว่าจำแต่ไอ้ยักษ์ได้ ไม่เอาน่า เดี๋ยวยังไงเราก้อต้องรู้จักกันให้ลึกซึ้งกว่านี้น่ะจ้ะ มาม่ะ มานั่งข้างๆพี่ พ่อรูปหล่อ “ ไอ้บิ๊กมันเรียกผมไปนั่งข้างๆมัน
“ ไม่อ่ะ แกมีอะไรก้อรีบๆเคลียร์มาดีกว่า จะได้จบๆกันไปสักที “ ผมตอบไปแบบไม่สนใจ
“ นี่จะไม่นั่งกับพี่หน่อยเหรอ แล้วก้อเวลาเรียกผัวในอนาคตน่ะ เรียกให้มันเพราะๆหน่อยน่ะ เดี๋ยวจะไม่มีปากไว้อมเจ้าโลกให้ใครน่ะ เฮ้ย ! ไอ้ยักษ์ลากตัวมันมานั่งข้างๆกรูสิ แม่มเรื่องมากนักน่ะมรึง “ ไอ้บิ๊กพูดจบ ไอ้ยักษ์ก้อลากตัวผมลงมานั่งข้างๆไอ้บิ๊ก
“ นายนี่มันก้อน่ารักจริงๆอ่ะน่ะ ถ้านายเป็นผู้หญิงคงสวยน่าดู ไม่เป็นไรๆ วันนี้ชั้นจะลองดูสิว่าเกย์ที่เค้าว่าเด็ดๆมันเด็ดยังไง แล้วทุกคนในนี้ก้อจะได้ลิ้มลองกัน ฮ่าๆๆๆ “ ไอ้บิ๊กพูดพรางเอามาไซร้ซอกคอผม ผมไม่ดิ้นครับ แต่พูดไปดื้อๆว่า
“ ถ้านายทำอะไรชั้น คนที่สั่งนายโดนเล่นงานหนักแน่ นายควรจะได้เห็นวีดีโอนี่ก่อนที่นายจะทำชั้นน่ะ “ พูดจบ ไอ้บิ๊กก้อชะงักแล้วก้อผละออกจากตัวผมไป จากนั้นผมก้อเปิดคลิปวีดีโอให้มันดู เป็นรูปภาพเคลื่นไหวที่ผมอัดไว้ตอนที่ผมมีเรื่องกับหลิงๆ รวมทั้งคลิปเสียงตอนที่หลิง หลิงพูดด่า และขู่ผมด้วย ไอ้บิ๊กอึ้งไปเลยครับ แล้วก้อถามผมว่า
“ แล้วจะทำไม ในเมื่อแกอยู่ที่นี่กับชั้นแล้ว แกคิกว่าแกจะได้ออกไปเอาให้คนอื่นดูรึไง “ ไอ้บิ๊กตะโกนใส่ผม
“ ชั้นอาจจะไม่ได้ออกไป แต่คนอื่นน่ะไม่แน่ ชั้นได้ส่งวีดีโอนี้ให้เพื่อนชั้นไปแล้ว และถ้าภายใน 2 ชั่วโมงชั้นไม่ติดต่อกลับไปล่ะก้อ วีดีโอนี่จะถูกส่งไปยังตำรวจ และแกก้อคงรู้ดีน่ะว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับ...นัง หลิง หลิง “ ผมพูดไปด้วยน้ำเสียงไม่สะทกสะท้าน
-
ตื่นเต้นๆ :z2:
-
:bye2: :bye2: :bye2: :bye2:
มาต่อให้นิดหน่อยก่อนจะไปธุระน่ะครับ
ไว้พรุ่งนี้จะมาลงให้อีกน่ะครับ
อย่าลืมตามมาอ่านกันน่ะครับ
--------------------------------------------
:z10: :z10: :z10: :z10: :z10:
“ แกนี่มันร้ายกว่าที่พวกชั้นคิดไว้เยอะ เฮ้ยยย พวกมรึง เฝ้าไอ้นี่ไว้ให้ดีๆ เดี๋ยวกรูมา “ พูดเสร็จไอ้บิ๊กก้อเดินออกไปนอกห้องแล้วสั่งให้ลูกน้องทั้ง 5 คนของมันเฝ้าผมไว้ ผมคิดว่ามันคงออกไปโทรศัพท์หา หลิง หลิง แล้วไม่นานไอ้บิ๊กก้อเดินกลับเข้ามาในห้อง
“ ฮ่าๆๆ รู้ไหมว่าชั้นโทรหาใคร ก้อไอ้ดิวไงล่ะ มันบอกว่าให้จัดการนายได้เลยไม่ต้องกลัวคำขู่ของนาย นายนี่มันโง่ชะมัดเลย โดนไอ้ดิวหลอก 2 ครั้ง 2 คราติดๆกัน มันไม่ใช่อย่างที่นายคิดไว้หรอกน่ะ ไอ้นี่มันร้ายจะตาย อีกอย่าง ไอ้ดิวกับหลิง หลิง ก้อรักกันมานานแล้ว ไม่ว่าพี่สาวนาย หรือใครก้อตาม ไม่มีทางแยกทั้งคู่ออกได้หรอก ฮ่าๆๆ มาม่ะ มาเป็นเมียพี่ดีกว่าน้อง เป็นเมียพี่เสร็จแล้ว พี่จะเผื่อแผ่ไปถึงลูกน้องคนอื่นๆของพี่ด้วยน่ะ หวังว่าน้องคงไม่ถือน่ะ “ ไอ้บิ๊กพูดพร้อมเดินเข้ามาหาผม
“ นี่แกจะบอกว่าดิวเป็นคนบงการเหรอ แล้วทำไมวันนั้นดิวถึงได้โดนไอ้ยักษ์นี่เล่นงานไปล่ะ “ ผมยังไม่วาย ถามกลับไป
“ มันก้อเล่นละครน่ะสิ แล้วตอนที่ไอ้ดิวโดนต่อยอ่ะ นายเห็นด้วยเหรอ ไม่ใช่นายสลบไปแล้วเหรอ ไอ้นี่มันเล่นละครเก่งจะตายไป นายยังเชื่อมันอีก ฮ่าๆๆๆ มาม่ะ พี่จะทำให้หายโง่ “ แล้วไอ้บิ๊กก้อเข้ามาปลุกปล้ำผม ผมก้อพยายามดิ้น นี่มันอะไรกันเนี่ยะ ใครทำอะไรยังไงผมงงไปหมดแล้ว รึว่าไอ้ดิวมันจะรู้เรื่องทั้งหมดนี่จริงๆ มิน่าล่ะ มันถึงได้หายหน้าไปหลายวัน เลวมากกกกกก
-
แหม...มาต่อแค่นี้ก็ไม่ช่วยให้หายค้างหรอกนะคร้าบบบบ :z10:
ตัวหนังสือสีเขียวอ่อนไม่เอาแล้วนะครับ อ่านยาก
แผนขี่ม้าขาวของดิวจะสำเร็จมั้ย
น้องอี้เปลืองตัวหมดกันงานนี้
ตาอิน ตานา ตาอยู่ มาช่วยซะที :z3:
-
ดิวจะเป็นพระเอกไปมั๊ย ทุกงานเลย ไม่แบ่งใครเลยนะ ตาหลอดอ่ะ :m19:
-
ดิวโดนใส่ร้ายอีกแล้วใช่ไหม :o12:
-
รีบมาต่อน้า มันค้างค่า
ปล.อีกเว็บหนึ้งมันเข้าไม่ได้อ่ะค่า ใช้ หรือป่าวค่า เว็บเป็นไรมะรุ้คับ :-[ :-[ :-[
-
รีบมาต่อน้า มันค้างค่า
ปล.อีกเว็บหนึ้งมันเข้าไม่ได้อ่ะค่า ใช้ เกย์ไทยคลับ หรือป่าวค่า เว็บเป็นไรมะรุ้คับ :-[ :-[ :-[
พยายามอย่านำชื่อเวปเค้าบอกนะคราบ
-
~ตื่นเต้น~
ชริส์...อย่ามาใส่ร้ายลูกดิวของฉันนะย่ะ
ดิวมาช่วยอี้เร็วๆลูก
-
แอร๊ยยยยย ค้าง~!!! อยากอ่านต่อมากมาย กำลังสนุกเลย
ขอบคุณ คนเขียน ครับ ... บวก 1 เป็นกำลังใจให้ครับ
-
มันยังไงกันแน่เนี่ย
โอ้ยยยยยยยยยยย
ดิวจะร้ายขนานนั้นเลยเหรอเนี่ย
-
โอยสับสน
สรุปไอ่ดิวนี่มันดีจริงป่าววะเนี่ย :serius2:
อยากได้ต้งมาเป็นแฟนจัง :-[
-
อ่านแบบคร่าวๆๆ ทันละ ขยันลงจิงๆ
-
:กอด1:
-
รีบมาต่อน้า มันค้างค่า
ปล.อีกเว็บหนึ้งมันเข้าไม่ได้อ่ะค่า ใช้ หรือป่าวค่า เว็บเป็นไรมะรุ้คับ :-[ :-[ :-[
พยายามอย่านำชื่อเวปเค้าบอกนะคราบ
ขอโทษคร้าบบบบบ ลืมตัว :o8: :sad4: o22 :n1: :m15:
ปอหล๋อ.เข้ามาบวก 1ให้เจ้าของ และพี่ที่เตือนคร้าบ ขอโทดจิงๆๆ
-
อ่านทันแล้ว นายเอกทำไมเชื่อคนง่ายจัง แสดงว่าเป็นคนซื่อๆ แล้วไม่เข็ดอีกชอบเสี่ยงคนเดียวอีกแล้ว
เคยได้ยินไหม คนเดียวหัวหายหนะ รู้ว่าจะเจอใครก็ไปทั้งที่ยังช่วยตัวเองไม่รู้จะรอดหรือเปล่า แล้วคนมาช่วย
คราวนี้คงต้องแท๊กทีมกันมาล่ะ ไม่งั้นคงสู้ไม่ไหว แต่คุณคนเขียนขยันสุดๆ ขอบคุณนะ :3123: o13
-
พี่เล็กมาต่อเลย มาๆๆๆๆๆๆๆ (ขออนุญาต เรียกย่อๆนะครับ)
มาค้างงงงง :sad4:
โช่ยโด่ย มานลุ้นๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
สงสัยจะทิ้งระยะให้คนอ่าน อ่านทันชิมิ
:call:มาซะทีๆ
-
:impress2: :impress2:
มาแล้วคร๊าบบบบบบบ ขอโทษทีที่ให้รอนาน
พอดีไปทำงานมา เอามาลงให้เดี๋ยวนี้คร๊าบบบบบบบบ
o13 o13 o13 o13
--------------------------------------
:z10: :z10: :z10: :fire: :fire: :fire:
“ ฮ่าๆๆ รู้ไหมว่าชั้นโทรหาใคร ก้อไอ้ดิวไงล่ะ มันบอกว่าให้จัดการนายได้เลยไม่ต้องกลัวคำขู่ของนาย นายนี่มันโง่ชะมัดเลย โดนไอ้ดิวหลอก 2 ครั้ง 2 คราติดๆกัน มันไม่ใช่อย่างที่นายคิดไว้หรอกน่ะ ไอ้นี่มันร้ายจะตาย อีกอย่าง ไอ้ดิวกับหลิง หลิง ก้อรักกันมานานแล้ว ไม่ว่าพี่สาวนาย หรือใครก้อตาม ไม่มีทางแยกทั้งคู่ออกได้หรอก ฮ่าๆๆ มาม่ะ มาเป็นเมียพี่ดีกว่าน้อง เป็นเมียพี่เสร็จแล้ว พี่จะเผื่อแผ่ไปถึงลูกน้องคนอื่นๆของพี่ด้วยน่ะ หวังว่าน้องคงไม่ถือน่ะ “ ไอ้บิ๊กพูดพร้อมเดินเข้ามาหาผม
“ นี่แกจะบอกว่าดิวเป็นคนบงการเหรอ แล้วทำไมวันนั้นดิวถึงได้โดนไอ้ยักษ์นี่เล่นงานไปล่ะ “ ผมยังไม่วาย ถามกลับไป
“ มันก้อเล่นละครน่ะสิ แล้วตอนที่ไอ้ดิวโดนต่อยอ่ะ นายเห็นด้วยเหรอ ไม่ใช่นายสลบไปแล้วเหรอ ไอ้นี่มันเล่นละครเก่งจะตายไป นายยังเชื่อมันอีก ฮ่าๆๆๆ มาม่ะ พี่จะทำให้หายโง่ “ แล้วไอ้บิ๊กก้อเข้ามาปลุกปล้ำผม ผมก้อพยายามดิ้น นี่มันอะไรกันเนี่ยะ ใครทำอะไรยังไงผมงงไปหมดแล้ว รึว่าไอ้ดิวมันจะรู้เรื่องทั้งหมดนี่จริงๆ มิน่าล่ะ มันถึงได้หายหน้าไปหลายวัน เลวมากกกกกก
ขณะที่ไอ้บิ๊กกำลังปลุกปล้ำผมอยู่นั้น ก้อมีคนพังประตูเข้ามา เอ๊ะนั่นมันดิวนี่ แล้วนี่มาทำไม ทำไมมีปืนมาด้วย แล้วก้อจ่อปืนมาที่ไอ้บิ๊กที่กำลังปลุกปล้ำผม ไอ้บิ๊กชะงักครับ และดิวก้อพูดขึ้น
“ ไอ้บิ๊ก แกปล่อยอี้เดี๋ยวนี้น่ะ ไม่งั้นชั้นเป่ากะโหลกแกกระจุยแน่ แล้วพวกแกทุกคน ไปรวมกันอยู่ท้ายห้องไป ไม่งั้นชั้นส่งพวกแกไปนั่งเฝ้าบรรพบุรุษแกแน่ๆ “ ดิวตะโกนเสียงดังใส่ไอ้บิ๊ก และลูกน้องของไอ้บิ๊ก
“ อ้าวนาย จะมาร่วมสนุกด้วยก้อไม่บอก แหมๆๆ มาทำเป็นเข้ม ไม่ต้องเล่นละครแล้ว มาๆๆ ผมให้นายลองก่อนก้อได้ “ ไอ้บิ๊กพูดขึ้น
“ นายอะไร ใครเป็นนายแก แล้วใครเล่นละครบ้าอะไร ชั้นบอกให้แกปล่อยอี้ ได้ยินไหม !!! “ อี้ตะโกนเสียงดังกว่าเดิม
“ โถ่นายก้อ สั่งให้ผมจับไอ้นี่มาแท้ๆ ยังจะมาทำไขสืออีกผมบอกไอ้นี่ไปแล้วล่ะว่านายเป็นคนสั่งผมมา “ ไอ้บิ๊กยังพูดต่อ
“ แก... ไอ้ดิว แกเลวมาก นี่แกทำกับชั้นอย่างนี้ทำไม ไอ้ๆๆ “ ผมตะโกนด่าดิวไป
“ นี่อี้ ชั้นไม่รู้เรื่องน่ะ พวกมันใส่ร้ายชั้นเหมือนครั้งที่แล้วไง นายอย่าไปฟังพวกมันน่ะ “ ดิวตะโกนบอกผม
“ อ้าวววว ทำไมนายพูดอย่างนี้ล่ะครับ ก้อนายสั่งให้ผมจัดการมันเองไง นายอย่ามาพูดแบบนี้สิ “ ไอ้บิ๊กตะโกนด่ากลับไป
“ ไอ้บิ๊ก ชั้นไม่รู้น่ะว่าแกไปใส่ร้ายชั้นว่ายังไง แต่ตอนนี้แกต้องปล่อยอี้ ได้ยินไหม ??? “ ดิวตะโกนจนสุดเสียง
“ ก้อเอาสิ ถ้าแกกล้าแลกชีวิตชั้น กับชีวิตไอ้นี่ เลือกเอา !!! “ พูดเสร็จไอ้บิ๊กก้อเอาปืนของมันมาจ่อหัวผม
“ ไอ้บิ๊ก เรามาคุยกันดีๆน่ะ แกอยากได้เงินเท่าไหร่ บอกมา ชั้นจะให้แก ให้มากกว่าที่แกได้จากหลิง หลิง อีก แต่แกต้องปล่อยอี้ไปน่ะ “
ดิวพยายามพูดเกลี้ยกล่อมไอ้บิ๊ก
“ ใครบอกชั้นต้องการเงิน ชั้นต้องการไอ้นี่มากกว่า ฮ่าๆๆๆ ดิว แกนั่นแหละต้องวางปืนลง ไม่งั้นไอ้นี่ หัวกระจุยแน่ๆ “ แล้วไอ้บิ๊กก้อขึ้นนกที่ปืนของมัน แล้วจ่อมาที่ขมับผม ผมหลับตาปี๋เลยครับ ในสมองไม่รับรู้อะไรทั้งนั้นแล้ว รู้แต่ว่าผมกลัวตายมากๆ
“ ได้ๆๆๆ ชั้นยอมวางปืนลงแล้ว นายอย่ายิงอี้น่ะ นี่ไงชั้นวางแล้ว “ พูดเสร็จดิวก้อวางปืนลงข้างๆตัว แล้วยกมือขึ้น
“ ให้มันว่าง่ายๆอย่างนี้สิ เฮ้ย ! พวกมึง เล่นมันหน่อยเดะ หมั่นไส้มันมานานแล้ว แหมๆ ตอนแรกกะว่าจะไม่ทำอะไรมรึงแล้วน่ะเนี่ยะ เห็นว่านายหลิง หลิง รักนัก รักหนา อยากเล่นมันมานานแล้ว เฮ้ย เอาให้หนักๆเลยน่ะเว๊ย “ จากนั้นพวกลูกน้องไอ้บิ๊ก้อเข้าไปรุมเตะ รุมต่อยดิวใหญ่เลย ตอนแรกดิวก้อสู้ แต่พวกมันตั้ง 5 คน ใครจะไปสู้ไหว และแต่ล่ะคนตัวใหญ่ๆทั้งนั้น
ดิวโดนพวกนั้นซ้อมซะสะบักสะบอม จนผมเห็นแล้วทนไม่ไหวเลยตะโกนว่า
“ พอๆๆ พอได้แล้ว หยุดซ้อมเค้าซะทีเหอะ ไอ้บิ๊ก ชั้นจะยอมแกทุกอย่าง เลิกซ้อมดิวซะทีได้ไหม “
“ อย่าน่ะอี้ ไม่ได้น่ะ ชั้นยอมตายดีกว่าจะให้นายโดนพวกมันรังแก ไม่น่ะ “ ดิวตะโกนมาห้ามผม
“ อะไรกันเนี่ยะไอ้ดิว นี่แกยอมตายเพื่อมันเลยเหรอ มิน่าล่ะ นายหลิง หลิงถึงได้บอกให้ชั้นจัดการกับไอ้นี่ เพราะอย่างนี้นี่เอง นายหลิง หลิงคงกลัวว่าแกจะไปรักไอ้เกย์นี่เข้า ฮ่าๆๆๆ นายนี่มันวิปริตไปแล้วจริงๆ “ ไอ้บิ๊กหัวเราะใส่ดิว แต่พวกนั้นไม่หยุดซ้อมดิว
“ บิ๊ก พอเหอะ ชั้นขอร้องล่ะ ชั้นจะยอมทำตามนายทุกอย่าง ขอแต่ว่าอย่าทำดิวเลย แล้วชั้นจะไม่แจ้งความเอาเรื่องกับพวกนายด้วย ถ้านายไม่เชื่อ นายจะทำยังไงกับชั้นก้อได้ ชั้นยอมแล้ว “ ผมพูดออกไปด้วยน้ำเสียงอ่อนล้า ดิวเหมือนจะพูดอะไรแต่ลูกน้องไอ้บิ๊กก้อเอาผ้ามามัดปากและแขนของดิวไว้ ดิวก้อดิ้นรนใหญ่ ตอนนี้ผมไม่รู้จะสงสารใคร ระหว่างสงสารตัวเอง กับสงสารดิว
-
:m31: :m31: :m31: :m31:
“ ฮ่าๆๆๆ จริงเหรอจ้ะ ไอ้หน้าหวาน เฮ้ยยย พวกมรึงหยุดก่อน ไม่ได้ยินเหรอว่าเมียกรูเค้าขอไว้ โถๆๆๆ สงสารมันเหรอจ้ะ รึว่าตัวเองก้อไปแอบรักไอ้ดิวมันเข้าซะแล้ว ??? ฮ่าๆๆๆ ไม่เป็นไรๆ ต่อจากนี้ไปเราจะเป็นผัว เป็นเมียกันแล้ว เรื่องแค่นี้ ถ้าที่รักขอพี่ให้ได้อยู่แล้วจ้ะ “ แล้วพวกลูกน้องไอ้บิ๊กก้อหยุดซ้อมดิว จากนั้นไอ้บิ๊กก้อมาไซร้ซอกคอผม ระดมจูบทั้งหน้าทั้งตัวผม ความรู้สึกผมตอนนั้นมันไม่เหลือความรู้สึกดีๆกับตัวเองอีกแล้วครับ ได้แต่หลับตาแน่น ไม่มองไม่ดูอะไรทั้งนั้น ครั้นพอผมลืมตาขึ้นมา ผมก้อเห็นสายตาของดิวที่จ้องมองมาที่ผมเหมือนกับว่า ดิวเจ็บปวดมากๆ ที่ผมต้องโดนทำอย่างนี้
----------------- จบตอนที่ 15 --------------------
บทที่ 16 ตาต่อตา ฟันต่อฟัน ( Face to Face )
ขณะที่ไอ้บิ๊กกำลังรุกร้ำผมอยู่นั้น ผมก้อคลำไปตามร่างกายกันแล้วก้อเจอ....
“ แกจะหยุดดีๆ หรือว่าชั้นให้ชั้นระเบิดสมองแกคาอกชั้น “ ผมพูดขึ้นในขณะที่ผมจับเอาปืนของมันได้ ที่มันเหน็บไว้ที่สะโพกมัน ตอนจังหวะที่มันเผลอ แล้วผมก้อเอาปืนมาจ่อที่หัวของไอ้บิ๊ก เหมือนที่มันเคยทำกับผม
“ เฮ้ยๆๆๆ ใจเย็นน้องใจเย็น นายไม่กล้าหรอกน่า “ ไอ้บิ๊กพูดเสียงสั่นๆ แล้วมันก้อค่อยๆถอยออกจากผม แล้วผมก้อถอยตาม
“ ก้อลองดูสิ “ แล้วผมก้อขึ้นนกปืนทันที
“ บอกให้ลูกน้องแก แก้มัดดิวเดี๋ยวนี้ แล้วให้พพวกมันเอาปืนทั้งหมดให้ดิวถือไว้ “ จากนั้นผมก้อดึงตัวไอ้บิ๊กให้ยืนขึ้น โดยที่ผมยืนอยู่ข้างหลังมัน และยังจ่อปืนไปที่หัวมันอยู่
จากนั้นพวกลูกน้องไอ้บิ๊กก้อแก้มัดดิว และส่งปืนทั้งหมดให้ดิวไว้ ดิวเก็บปืนไว้แล้วก้อ เอาปืนฟาดไปที่พวกมันคนล่ะทีสองที อย่างเครียดแค้น พวกนั้นทำท่าจะฮึดใส่ดิว แต่ผมตะโกนไปอีก
“ ถ้าพวกแกขยับ ไอ้บิ๊ก นายพวกแกหัวกระจุยแน่ จากนั้นก้อจะเป็นทีของพวกแกแล้ว ลองดูไหมล่ะ “ ผมขู่พวกมันไป
“ เฮ้ยๆๆ มันไม่กล้าหรอก เล่นแม่มเลย “ ไอ้บิ๊กตะโกนออกไป
เปรี้ยง !!! เสียงผมยิงปืน เฉี่ยวที่ขาขวาของไอ้บิ๊ก ไอ้บิ๊กทรุดลงเลยครับ แล้วร้องจ๊ากกกกก เสียงดัง นี่ขนาดผมแค่ยิงถากๆไปน่ะเนี่ยะ ถ้าผมยิงตรงๆ มันคงจะร้องดังกว่านี้ ( ผมเคยเรียนยิงปืนมาคอร์สนึงน่ะครับ เลยพอยิงและกะระยะได้บ้าง )
“ ยังจะมีใครกล้าอีกไหม “ เปรี้ยง !!! ผมยิงเฉียดๆ ไปที่ผนังตรงที่พวกนั้นยืนอยู่ จนพวกมันต้องก้มลงเอามือกุมหัว
“ ดิว มัดพวกมันไว้ทั้งหมด เร็ว !!! “ ผมตะโกนบอกดิวไป
-
:กอด1:
-
:jul1: :o12: :o12: :o12: :o12: :jul1:
จากนั้นดิวก้อเอาผ้าและเชือกแถวๆนั้น มามัดลูกน้องไอ้บิ๊กทั้ง 5 คนไว้ ส่วนไอ้บิ๊กน่ะเหรอ นั่งตัวงอกุมแผลมันไว้อยู่ ส่วผมก้อเอามือบีบที่ต้นคอมันไว้ อีกมือนึงที่ถือปืนก้อยังคงจ่อที่หัวไอ้บิ๊กอยู่ พอดิวมัดพวกมันไว้เรียบร้อยแล้ว ผมก้อพูดว่า
“ พาพวกไปไปขังไว้อีกห้องนึง แล้วล็อกไว้ดีๆ จากนั้นโทรหาต้งให้เรียกตำรวจมา บอกว่าที่นี่มีแหล่งซ่องโจร “ ผมพูดเสร็จดิวก้อพาพวกนั้นไปขังไว้อีกห้องนึงข้างๆห้องที่พวกผมอยู่ แล้วดิวก้อหาลูกกุญแจที่อยู่แถวนั้นมาล็อคไว้
“ ไป แกไอ้บิ๊ก แกไปกับชั้น ไปหาคนบงการแกกันดีกว่า “ จากนั้นผมก้อให้ดิวหาเชือกมามัดแขนไอ้บิ๊กไขว้ไว้ข้างหลัง แล้วผมกับดิวก้อพาไอ้บิ๊กไปขึ้นรถของดิวที่ดิวขับมา และจอดไว้ห่างจากบ้านหลังนั้นไปตรงต้นไม้ห่างไปไม่มากนัก
“ ดิวขับรถไหวไหม เจ็บมากรึป่าว “ ผมเอ่ยถามดิว เพราะว่าผมเห็นสภาพดิวแล้วอดสงสารไม่ได้ ยับเยินสิ้นดีเลยครับ
“ ไม่เป็นไร ชั้นพอขับได้ นายดูไอ้บิ๊กไว้ให้ดีเหอะ ไม่ต้องห่วงชั้น “ จากนั้นดิวก้อไปนั่งตรงที่คนขับ ผมก้อลากไอ้บิ๊กไปไว้ที่เบาะหลัง ผมลากมันด้วยความทุลักทุเลมาก เพราะว่ามันตัวใหญ่มาก และมันเจ็บที่ขามัน มันก้อเลยเดินไม่สะดวก แถมยังร้องตลอดทางอีกต่างหาก ผมก้อไม่สนใจครับ ลากมันจนมันมาอยู่ที่เบาะหลังแล้วผมก้อถีบมันให้เข้าไปนั่งในรถ จากนั้นผมก้อให้ดิวออกรถไป
“ ต้งเหรอครับ นี่อี้น่ะ ตอนนี้ต้งบอกให้ตำรวจมราที่......ด้วยน่ะ มีแหล่งซ่องโจร อาวุธ และยาเสพติดมากมาย ตอนนี้อย่าเพิ่งถามอะไร แล้วอี้จะติดต่อกลับไปอีกทีน่ะ บายครับ “ ผมโทรหาต้งขณะที่เราออกรถมาได้สักพัก
“ อี้ นายจะให้ชั้นพาไอ้นี่ไปไหน ไปหาหลิง หลิง เหรอ “ ดิวเอ่ยถามผม
“ อืม นายขับไปทาง......ก่อน แล้วชั้นจะบอกนายเอง “ แล้วดิวก้อขับรถไปตามทางที่ผมบอก
ระหว่างทางผมก้อค้นในตัวไอ้บิ๊กว่ามีอะไรบ้าง ผมก้อหยิบเอากระเป๋าตังค์มันออกมาตรวจดูทุกอย่าง โหๆๆ มันมีเงินเต็มกระเป๋าเลยเหรอเนี่ยะ แสดงว่ามันคงเพิ่งได้รับเงินมา แล้วก้อค้นๆอีก ก้อเจอโทรศัพท์มือถือของมัน ผมก้อเลยกดดูเบอร์ของมัน แล้วเลือกไปที่เบอร์โทรออกล่าสุด ใช่เลย เบอร์นังหลิง หลิง นั่นเองครับ แล้วผมก้อกดโทรออกไปหาเบอร์นั้น
“ ว่าไงบิ๊กเรียบร้อยไหม แกจะทำยังไงกับไอ้อี้ ไอ้เกย์นรกนั้นก้อได้น่ะ เสร็จแล้วชั้นจะให้รางวัลแกอย่างงาม “ เสียงในสายพูดขึ้นมาก่อนที่ผมจะพูดอะไรออกไป ผมพอจะจำเสียงได้ครับ คงเป็นเสียงนัง หลิง หลิง แน่นอน
“ ขอประทานโทษทีน่ะ พอดีไอ้คุณบิ๊กลูกน้องของคุณ หลิง หลิง คงไม่ว่างจะพูดสายด้วย สะดวกจะคุยกับคนที่คุณให้ไอ้บิ๊กมาจัดการดีกว่าไหมครับ จะได้ไม่ต้องผ่านสื่อกลาง “ ผมพูดแทรกเข้าไปในสาย[/color]
-
^
^
^
^
^
^
^
^
^
ต่อเลยครับพี่ มันลุ้น ฉากดีๆระหว่างอี้กับไอ้ดิวมัน
แอร๊ยยยย มาแล้ว ผู้ชายอยากกริ๊ด 55555+
รักเฮียว่ะ มาบ่อยๆ จะรักมากเลย 555+
-
เอาอีกคร้าบบบ กำลังมัน
สะใจดี อยาก+ให้แต่เล่นผ่านมือถืออ่ะ ไว้เดี๋ยวกดให้นะ
-
:กอด1:คนแต่งจังคะ
-
ดิว เป็นฮีโรไปแว้วว ... แม้จะไม่สวยงาม แต่ก็ได้จายยย
หลิง หลิง นางร้ายได้โลห์เลยยย
สนุกดี ชอบครับ ... รอตอนต่อไปน้า
ขอบคุณนะครับ ^__^
-
:เฮ้อ: ดีนะที่ดิวโดนใส่ร้าย ไม่งั้นอี้คงเกลียดดิวอีกเยอะ
:L2:
-
โฮ โฮ โฮ ดิวลูกแม่เจ็บม้ายยย
เอิ่ม...อี้แมนว่ะ o13
หลิง หลิง แก ตาย :beat: :beat:
-
โอ๊ยยยยยยยยยยยยยยยยย :serius2:
ตามมาหลายชาติแล้ววว ยังตามไม่ทัน อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกก :angry2:
Summer นี้ เสร็จแน่ :interest:
-
:z3: :z3: :z3:
:a5: :a5: :a5:
“ ว่าไงบิ๊กเรียบร้อยไหม แกจะทำยังไงกับไอ้อี้ ไอ้เกย์นรกนั้นก้อได้น่ะ เสร็จแล้วชั้นจะให้รางวัลแกอย่างงาม “ เสียงในสายพูดขึ้นมาก่อนที่ผมจะพูดอะไรออกไป ผมพอจะจำเสียงได้ครับ คงเป็นเสียงนัง หลิง หลิง แน่นอน
“ ขอประทานโทษทีน่ะ พอดีไอ้คุณบิ๊กลูกน้องของคุณ หลิง หลิง คงไม่ว่างจะพูดสายด้วย สะดวกจะคุยกับคนที่คุณให้ไอ้บิ๊กมาจัดการดีกว่าไหมครับ จะได้ไม่ต้องผ่านสื่อกลาง “ ผมพูดแทรกเข้าไปในสาย
“ นี่ใครอ่ะ นี่อย่าบอกน่ะว่า... แล้วแกเอามือถือไอ้บิ๊กมาโทรได้ยังไง “ หลิง หลิง ตะโกนเข้ามา
“ ใช่ชั้นเอง อี้ไงล่ะ จำไม่ได้เหรอ เผอิญว่าไอ้ลูกน้องของแกน่ะ มันอ่อนหัดไปหน่อย เลยโดนพวกชั้นจัดการไปซะแล้ว คราวหน้าหัดหาพวกสมุนที่มันมีน้ำยากว่านี้หน่อยได้ไหม ฮ่าๆๆๆ “ ผมหัวเราะเยาะนัง หลิง หลิง ไป
“ มันไม่จบแค่นี้หรอกน่ะ แกรู้ไหมว่าแกเล่นกับใคร “
“ อ่ะเหรอ อย่าคิดน่ะว่าเธอจะสามารถทำอะไรใครก้อได้ทั้งนั้น มาถึงขั้นนี้แล้ว ชั้นไม่ปล่อยให้เธอทำอะไรชั้นฝ่ายเดียวหรอก เธออย่าประเมินชั้นต่ำไปนักน่ะ “ ผมท้าทายหลิง หลิงไป
“ อ้าวเหรอ ก้อดีเหมือนกัน ไม่ได้เจอคู่ปรับที่สมน้ำสมเนื้อมานานแล้ว คงสนุกพิลึกงานนี้ “
“ เอาไงดีล่ะ อืมมมม เอางี้แล้วกัน เดี๋ยวชั้นพาลูกน้องธอไปหาถึงที่เลย แล้วเรามาเคลียร์กันเลยดีไหม เธออยู่ทีไหนล่ะ “ ผมถามไป
“ ได้สิ ชั้นอยู่ที่ออฟฟิซชั้นแถวๆ.... นายมาได้เลยน่ะ ชั้นรออยู่ “
“ ได้แล้วเจอกัน เปิดทางสะดวกให้ชั้นก่อนล่ะ หวังว่าคงไม่ป๊อดหนีไปซะก่อนน่ะ “ แล้วผมก้อวางสาย หลิง หลิงไป ตอนนั้นผมสังเกตเห็นดิวซึ่งมองผมผ่านกระจกส่องหลังมาทางผม แล้วถามผมว่า
“ นี่อี้จะไปหาหลิง หลิงจริงๆเหรอ อย่าไปลเยน่ะ มันอันตรายมากน่ะ แล้วทางที่อี้ไปมันก้อคนละทางด้วย ดิวว่าให้ดิวไปเป็นเพื่อนดีกว่า หรอืไม่ก้อรอให้ดิวโทรหาแม่ดิวก่อนให้ท่านช่วย อี้สู้กับหลิง หลิงไม่ไหวหรอก “
“ ไม่เป็นไรหรอก เรื่องแค่นี้ชั้นขอจัดการเองก่อนแล้วกัน ชั้นยังไม่อยากรบกวนใคร นายไปทาง....” ผมบอกดิวไป
“ ชั้นไม่อยากให้นายต้องมาเป็นอะไรอีกเพราะชั้นนี่นา นายเชื่อชั้นเหอะน่ะอี้ “ ดิวพยายามเกลี้ยกล่อมผม
แต่ผมไม่ตอบดิวไปครับ และนั่งนิ่งไป จากนั้นดิวก้อขับรถไปตามทางที่ผมบอก ทางที่เราจะไปนั้นค่อนข้างไกลและลึก ไม่ค่อยมีผู้คนอยู่เช่นกัน และเวลานั้นก้อใกล้มืดเต็มทีแล้ว พอถึงที่ตรงนั้น ซึ่งเป็นทุ่งนากว้างๆและรกร้าง ผมก้อให้ดิวจอดรถข้างทาง จากนั้นผมก้อลากไอ้บิ๊กลงมาข้างล่าง ส่วนดิวก้อลงรถเดินตามผมมมาครับ อาจจะเดินลำบากนิดนึงเพราะว่า โดนพวกนั้นเล่นงานซะยับเยินขนาดนี้ ส่วนไอ้บิ๊กก้อร้องเสียงหลงเลยครับ ระหว่างที่ผมพยายามลากมันให้เดินตามผมมา ตอนแรกมันจะไม่ยอมเดิน แต่ผมก้อใช้ปืนจ่อไปที่หัวมัน เพื่อให้มันเดิน ลำพัง
“ นี่นายจะพาชั้นไปไหนอ่ะ อย่าน่ะ อย่าทำอะไรชั้นน่ะ ชั้นขอโทษ ชั้นไม่ได้ตั้งใจทำอย่างนั้นกับนายน่ะ หลิง หลิงสั่งให้ชั้นทำอ่ะ ชั้นขอร้องล่ะ นายอย่าฆ่าชั้นน่ะ ชั้นยังไม่อยากตาย “
-
:pighaun: :pighaun: :pighaun: :pighaun: :pighaun: :pighaun:
:z6: :z6: :z6: :z6: :z6: :z6:
“ ชั้นจะไว้ใจได้ไง ก้อได้ ชั้นจะบอกไว้อย่างน่ะ คนอย่างชั้นน่ะไม่มีพิษสงอะไรมากมายหรอก แต่เพื่อนรักของชั้นน่ะ มันเป็นเจ้าพ่อขายอาวุธสงครามอยู่ชายแดน แล้วถ้าชั้นเกิดมีปัญหาอะไรขึ้นมาล่ะก้อ มันจะมาช่วยชั้นทันที แล้วชั้นก้อมีสายอยู่ทั่วเมือง แกอยากจะลองดีกับชั้นดูไหมล่ะ ฮ่ะ ! ว่าไง “ ผมตะคอกใส่ไอ้บิ๊กซึ่งตอนนี้กลัวหัวหดอยู่
“ จ้ะๆๆๆ ชั้นกลัวแล้วอย่าทำอะไรชั้นเลยน่ะ น่ะๆๆๆ “ ไอ้บิ๊กร้องขอแบบระล่ำระลัก
“ ได้ ชั้นจะไม่ฆ่าแก หรือตัดเจ้าโลกแกหรอก แต่ชั้นก้อไม่ปล่อยแกไปหรอกน่ะ ถ้าแกมีบุญคงมีคนมาช่วยแกเองแหละ แต่ชั้นจะเอาเสื้อผ้า กระเป๋าตังค์ และมือถือแกไปด้วยน่ะ ขอให้โชคดี ป่ะดิวไ ปกันเหอะ “ จากนั้นผมก้อเดินนำดิวออกไปที่รถโดยไม่พูดอะไรเลย
“ เจ็บมากไหม นายยังไหวรึป่าว ม่ะชั้นช่วยขับดีกว่า “ ผมเอ่ยถามดิวขณะที่เราเดินถึงรถแล้ว
“ อืมมมม ไม่เป็นไรหรอกชั้นยังไหว “ แต่ผมดูท่าดิวแล้วคงไม่ไหวจริงๆ ผมเลยดึงกุญแจรถจากมือดิวมาแล้ว จากนั้นกเอพาดิวไปนั่งฝั่งข้างๆคนขับ ส่วนผมก้อเดินมาฝั่งคนขับแล้วขึ้นบนรถ จากนั้นผมก้อขับรถออกมา
“ อี้ นายจะฆ่าไอ้นั่นจริงๆเหรอ เมื่อกี้อ่ะ “ ดิวถามผมขณะที่เราเดินทางออกมา
“ ฮ่าๆๆๆ ไม่หรอก ชั้นไม่สิ้นคิดขนาดนั้นหรอก ชั้นก้อแค่ขู่มันไปอย่างนั้นแหละ ไอ้พวกนี้มันต้องเจอไม้แข็งอย่างชั้น ชั้นก้อแข็งใจเกือบตายน่ะกลัวจะหลูดกลัวๆออกมาเหมือนกัน แต่พวกนั้นเจอแบบนี้ก้อดี จะได้รู้ซะบ้างว่า เหนือฟ้ายังมีฟ้า ฮ่าๆๆๆ “ ผมพูดไปหัวเราะไป
“ แต่รู้ไหมว่าเมื่อกี้ชั้นกลัวนายจะฆ่าไอ้บิ๊กมากๆเลย นายดูน่ากลัวมากเลยรู้ไหม “ ดิวบอกกับผม
“ กลัวก้อดี นายจะได้ไม่ต้องมายั่วประสาทชั้นอีก “
“ ใครบอกล่ะ ยิ่งนายน่ากลัวเท่าไหร่ ชั้นยิ่งว่าท้าทายดีออก อิอิ ว่าแต่ว่า นายมีเพื่อนเป็นเจ้าพ่อค้าอาวุธจริงๆเหรอ “ ดิวถามผม
“ นายถามทำไม ชิ ชั้นไม่บอกหรอก เดี๋ยวนายรู้ความลับชั้นหมด “ ผมบ่ายเบี่ยงไป
“ แต่ชั้นก้อต้องขอโทษนายด้วยน่ะ ที่เป็นต้นเหตุทำให้เกิดเรื่องบ้าๆแบบนี้ขึ้น ชึ้นไม่ได้ตั้งใจให้มันเป็นอย่างนี้เลยน่ะ ชั้นอยากจะบอกว่า ที่ชั้นทำไมทั้งหมดเพราะ...” ดิวพยายามที่จะพูดบางอย่างกับผม
“ อะไรก้อช่างเหอะ ว่าแต่ว่านายรู้ได้ยังไงว่าชั้นกำลังจะไปหาใครบางคนอ่ะ “ ผมถามแทรกขึ้นมา
“ อ๋อออ เพราะว่าชั้นไปแอบสืบมาน่ะเดะ ที่ชั้นหายไปหลายวันเพราะเรื่องนี้ล่ะ ชั้นแอบรู้มาว่าเรื่องนี้เป็นฝีมือของหลิง หลิง และชั้นก้อรู้ว่า มีคนนัดนายให้ออกไปหาข้างนอก ชั้นจึงต้องรีบตามออกมาช่วยนายไง “ ดิวเฉลยในสิ่งที่ผมสงสัยมานานว่า ดิวรู้ได้ยังไง?
“ ยังไงก้อขอบใจน่ะที่อุตส่าห์ตามมาช่วยชั้นจนได้ ไม่งั้นชั้นคงคิดไปแล้วว่านายเป็นคนสั่งพวกนั้นให้มาทำร้ายชั้น หลิง หลิงคงอยากให้ชั้นเกลียดนายจริงๆน่ะเนี่ยะ ว่าแต่ว่านายตามหาชั้นได้ยังไงล่ะ “ ผมถามกลับไป
“ ก้อเพราะว่า หัวใจชั้นมันอยู่กับนายไง ชั้นเลยตามหัวใจชั้นมาจนเจอ “ แล้วไอ้ดิวก้อเอามือมาจับผม ที่วางอยู่ข้างๆเกียร์รถ
“ นี่ไม่ใช่เวลามาเล่นน่ะ “ แล้วผมก้อดึงมือผมออก
“ ว่าแต่ว่าเราจะทำยังไงต่อดีล่ะ เรื่องมันมาถึงขนาดนี้นี่แล้ว “ ผมเอ่ยถามดิวไปอีกที
-
เขียนผิดไปบ้าง อย่าว่ากันน่ะครับ
แล้วจะมาลงให้เรื่อยๆ
รักๆๆๆๆๆๆๆ
---------------------
:mc4: :mc4: :mc4: o13 o13 o13
“ ยังไงก้อขอบใจน่ะที่อุตส่าห์ตามมาช่วยชั้นจนได้ ไม่งั้นชั้นคงคิดไปแล้วว่านายเป็นคนสั่งพวกนั้นให้มาทำร้ายชั้น หลิง หลิงคงอยากให้ชั้นเกลียดนายจริงๆน่ะเนี่ยะ ว่าแต่ว่านายตามหาชั้นได้ยังไงล่ะ “ ผมถามกลับไป
“ ก้อเพราะว่า หัวใจชั้นมันอยู่กับนายไง ชั้นเลยตามหัวใจชั้นมาจนเจอ “ แล้วไอ้ดิวก้อเอามือมาจับผม ที่วางอยู่ข้างๆเกียร์รถ
“ นี่ไม่ใช่เวลามาเล่นน่ะ “ แล้วผมก้อดึงมือผมออก
“ ว่าแต่ว่าเราจะทำยังไงต่อดีล่ะ เรื่องมันมาถึงขนาดนี้นี่แล้ว “ ผมเอ่ยถามดิวไปอีกที
“ อ้าว แล้วนายยังไม่คิดเหรอ เห็นบอกว่าจะไปเจอหลิง หลิง ไม่ใช่เหรอ “ ดิวถามผมกลับมาแบบงงๆ
“ อืม ตอนนั้นแบบว่าอยากท้าทายอ่ะ ไม่รู้เดะ เดี๋ยวค่อยไปแก้สถานการณ์เองแล้วกัน แต่นายไม่ต้องไปกับชั้นน่ะ เดี๋ยวแผนแตก นายจะกลับบ้านนายก่อนก้อได้ ยังไงก้อขอบคุณมากๆน่ะ “
“ โอ๊ยยยย ไม่ได้หรอก ถ้าพ่อกับแม่ชั้นเห็นสภาพนี้น่ะ ชั้นโดนซักแย่เลย ให้ชั้นไปกับนายน่ะ ถึงยังไงหลิง หลิง ก้อต้องรู้อยู่แล้วล่ะว่าชั้นไปช่วยนายมาวันนี้ น่ะๆ คนเดียวหัวหาย สองคนเพื่อนน่ะจ้ะ “ ดิวพยายามขอไปกับผม
“ ไม่ได้หรอก อ้ออออ ชั้นคิดแผนออกแล้ว เอาเป็นว่านายไปรอชั้นที่คอนโดใหม่ชั้นแล้วกัน ชั้นจะไปเจอกับหลิง หลิงเอง แล้วมีอะไรชั้นจะติดต่อกลับไปน่ะ ตกลงตามนี้ “ จากนั้นผมก้อขับรถมาส่งดิวที่ห้องผมพร้อมกับให้กุญแจดิวไป แล้วผมก้อจอดรถดิวไว้ที่คอนโดผม แล้วนั่งรถแท็กซี่ไปหาหลิง หลิงตามที่นัดหมายกันไว้ ระหว่างทางผมก้อพยายามคิดหาทางที่จะตกลงหรือเคลียร์กับหลิง หลิง ให้รู้ๆกันไป และหาทางหนีทีไล่ด้วย คิดไปคิดมาก้อคิดว่าน่าจะติดต่อต้งดูเผื่อจะมีความคิดดีๆ ว่าแล้วผมก้อโทรหาต้ง
พอหยิบมือถือขึ้นมาก้อพบว่ามีสายไม่ได้รับเยอะมาก นี่ผมคงปิดเสียงไปตอนที่ไปหาไอ้บิ๊กแน่ๆเลยไม่รู้ว่าครโทรมาบ้าง เบอร์ที่ไม่ได้รับมีทั้งเบอร์พี่ติ๊บ 5 สาย เบอร์ต้ง 13 สาย เบอร์พี่กรณ์ 7 สาย เบอร์อ้วน 20 สาย และเบอร์อื่นๆที่ไม่มีชื่ออีก 9 สาย ตายแล้วนี่อ้วนโทรหาผมบ่อยขนาดนี้เลยเหรอเนี่ยะ ใช่แล้ว ผมนัดว่าจะไปทานข้าวงานวันเกิดอ้วนนี่นา แต่วันนี้เกิดเรื่องพอดีเลยไม่ได้สนใจอย่างอื่น ทำไงดี ตอนนั้นผมเลยโทรหาอ้วนก่อน แต่อ้วนปิดเครื่อง ผมเลยมาดูที่ข้อความมีข้อความของอ้วนฝากไว้บอกว่า โทรหาผมหลายครั้งแล้วแต่ผมไม่รับ วันนี้จะไปกินข้าวกับเพื่อน อ้วนไม่อยู่ห้อง ไว้จะโทรหาอีกที ผมเลยกะว่าไว้จะโทรอีกทีดึกๆ แต่ตอนนี้ขอโทรหาต้งก่อน
แบตมือถือก้อจะหมด อะไรมันจะประจวบเหมาะขนาดนี้เนี่ยะ พอผมโทรไปต้งรับสายก้อถามว่า
“ อี้อยู่ทีไหนอ่ะ เป็นอะไรมากไหม ตอนนี้ต้งแจ้งความไว้คร่าวๆแล้วน่ะ แต่ตำรวจรอเจ้าของคดีมาแจ้งความเองอ่ะ “
“ ตอนนี้อี้ยังไปแจ้งความไมได้หรอก เพราะว่าอี้นัดเคลียร์กับหลิง หลิงไว้ บอกตำรวจว่าเดี๋ยวอี้จะไปจัดการทีหลัง ตอนนี้อี้ต้องการความช่วยเหลือ ต้งช่วยตามอี้ไปที่.... หน่อยได้ไหม หลิง หลิง นัดอี้ไปที่นั่นอ่ะ อี้กลัวว่าหลิง หลิง จะคิดไม่ซื่อ รบกวนหน่อยน่ะ “
“ ได้ๆๆๆ เดี๋ยวต้งตามไป อี้รับสายต้งด้วยน่ะ อย่าปิดเสียงหรืออะไรอีกล่ะ “ ต้งกำชับผม
“ ไม่แน่ใจเหมือนกันน่ะต้ง แบตมือถืออี้จะหมด เอางี้ ถ้าอี้ไปถึงที่นัดไว้กับหลิง หลิง แล้วอี้จะโทรหาต้งน่ะ งั้นตอนนี้อี้ขอปิดเครื่องก่อนแล้วกัน แล้วเจอกันน่ะ “ แล้วผมก้อวางสายไป
-
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
ลงให้ก่อนที่จะไปเลี้ยงฉลองกับน้องชายน่ะครับ
ยังไงว่างๆ ผมจะมาลงให้อีกนะครับ
:bye2: :bye2:
----------------------------------------------------------------------
:กอด1: :กอด1: :L2: :L2: :3123: :3123:
“ ได้ๆๆๆ เดี๋ยวต้งตามไป อี้รับสายต้งด้วยน่ะ อย่าปิดเสียงหรืออะไรอีกล่ะ “ ต้งกำชับผม
“ ไม่แน่ใจเหมือนกันน่ะต้ง แบตมือถืออี้จะหมด เอางี้ ถ้าอี้ไปถึงที่นัดไว้กับหลิง หลิง แล้วอี้จะโทรหาต้งน่ะ งั้นตอนนี้อี้ขอปิดเครื่องก่อนแล้วกัน แล้วเจอกันน่ะ “ แล้วผมก้อวางสายไป
ไม่นานนักผมก้อถึงสถานที่ที่ผมนัดเจอกับหลิง หลิงไว้ แล้วผมก้อลงจากรถและเดินหาตู้โทรศัพท์สาธารณเพื่อโทรหาต้ง แต่เผอิญว่าต้งเดินมาหาผมที่ตู้โทรศัพท์พอดี
“ อี้ ตกลงนี่อี้คิดจะทำอะไรอ่ะ ต้งงงไปหมดแล้ว ช่วยบอกต้งหน่อยได้ไหม “ ต้งถามผม
“ ตอนนี้อี้ยังบอกรายละเอียดมากไม่ได้ ไว้อี้แน่ใจแล้วจะบอกอีกทีได้ไหม ตอนนี้อี้แค่ต้องการให้ต้งชวยเป็นแบ็คให้อี้ไปก่อนน่ะ เชื่ออี้อีกสักครั้ง ไว้จบจากนี่แล้วอี้จะเล่าให้ฟังทุกอย่าง “ ผมตอบต้งไป
“ ต้งไม่สบายใจเลย รู้ไหมว่าอี้กำลังเล่นกับอะไร หลิง หลิง ไม่ใช่ธรรมดาน่ะ แล้วนี่โทรหากรณ์รึยัง มันกระวนกระวายมากลเลยที่อี้ไม่บอกอะไรมันเลย เราเป็นเพื่อนกันไม่ใช่เหรอ ไหนบอกว่ามีอะไรจะบอกกันทุกเรื่องไง “ ต้งคาดคั้นผม
“ ต้งอี้ขอล่ะ ตอนนี้อี้ยังตอบอะไรไม่ได้จริงๆ ถ้าต้งอยากช่วยน่ะ ทำตามที่อี้บอกน่ะ อย่าเพิ่งถามอะไรน่ะ อี้ต้องไปแล้ว อย่าลืมน่ะ ถ้าอี้หายไปนาน ต้งต้องแจ้งตำรวจทันทีน่ะ ขอโทษน่ะที่ทำให้เป็นห่วง แล้วเจอกัน “ พูดจบผมกำลังจะไป แต่ต้งดึงมือผมไว้
“ อี้ แบตมือถืออี้จะหมดไม่ใช่เหรอ นี่ ต้งเอาแบตสำรองมาให้เปลี่ยน จะได้ติดต่อกันได้ อย่าปิดเครื่องเป็นอันขาดน่ะเข้าใจไหม “ แล้ว
ต้งก้อหยิบเอาแบตเตอรี่มาให้ผม ต้งฉลาดมากครับ เป็นคนช่างสังเกต สงสัยจะเคยเห็นว่าผมใช้มือถือรุ่นไหน เลยเอาแบตมาให้ถูก
จากนั้นผมก้อเอามือถือของไอ้บิ๊กโทรหาหลิง หลิง ( ยังแอบเก็บไว้อยู่ เผื่อมีอะไรฉุกเฉิน ) หลิง หลิงบอกให้ผมไปหาหล่อที่ชั้น 15 ผมก้อเลยขึ้นไปหาหล่อน ตึกที่ผมไปเป็นตึกอาคารสำนักงานทั่วไป แต่เวลาที่ผมไปก้อเกือบ 3 ทุ่มแล้ว คนเลยไม่ค่อยมี จากนั้นผมก้อขึ้นลิฟต์ขึ้นไปชั้นที่นัดไว้ พอออกจากลิฟต์ ก้อมีใครไม่รู้ 2 คน มาพาตัวผมไป ตอนแรกพวกมันจับแขนผมเดิน แต่ผมสะบัดออกแล้วบอกว่าเดินเองได้ ห้องที่เข้าไปนั้น เป็นอาคารสำนักงานทั่วไป แต่ไม่มีพนักงานคนอื่นหลงเหลืออยู่แล้ว อืมมม ผมจะโดนอุ้มไหมเนี่ยะ???
และพวกนั้นก้อพาผมเข้าไปห้องๆนึง เป็นห้องทำงานที่ใหญ่พอดู มีโต๊ะขนาดใหญ่ตั้งอยู่ตรงกลางห้อง มีชุดโวฟารับแขกอยู่ริมซ้ายมือ ส่วนที่เหลือของห้อง ก้อเป็นชั้นที่เก็บเอกสาร และรูปถ่ายมากมาย และนังหลิง หลิง ก้อนั่งอยู่ตรงโต๊ะที่ตั้งอยู่กลางห้อง
“ รู้ไหมทำไมชั้นนัดแกมาที่นี่ ชั้นอยากจะพูดให้แกฟังว่า คนที่แกยืนคุยอยู่นี่เป็นใคร และแกรู้ไหมว่าแกกำลังเล่นกับใครอยู่ ชั้นอนุญาตให้ถามได้น่ะ ตอนที่ยังมีโอกาส “ หลิง หลิง เปิดประเด็นกับผม
“ อ๋ออออ จะเรียกมาอวดบารมีว่างั้น ??? “ ผมยวนหล่อนกลับไป
“ อย่ามาปากดี แกยังไม่รู้เลยว่า นาทีต่อไปนี้ แกจะมีชีวิตอยู่รึป่าว ฉะนั้น ยื้อเวลาไว้จะดีกว่าน่ะ แล้ว ไหนแกบอกว่าจะเอาไอ้บิ๊กมาให้ชั้นไง มันอยู่ไหนล่ะ “ หลิง หลิง ถามผมกลับมา
“ ชั้นเอามันไปฝากไว้กับตำรวจชั่วคราวก่อน ไว้คิดถึงค่อยไปหามัน ทำไม เธอคิดถึงลูกน้องเธอเหรอ “ ผมกวนประสาทมัน
“ คิดเหรอว่าไอ้บิ๊กมันจะพูดอะไรที่มันวกกลับมาหาชั้น ชั้นไม่ได้เลี้ยงใครมั่วซั่วน่ะ และแกคงไม่รู้สิว่า พวกของพ่อชั้นมีทั้งนายทหารชั้นผู้ใหญ่ หรือไม่ก้อ นายตำรวจระดับเสทั้งนั้น การที่จะยืนอยู่ตรงนี้ได้ รู้ไหมว่าชั้นต้องใช้อะไรเลี้ยงคนพวกนี้บ้าง พวกชั้นถึงจะได้มีอิทธิพลขนาดนี้ มันต้องมีทั้งพระเดช และพระคุณน่ะจะบอกให้ “ หลิง หลิง สาธยายอำนาจของพวกหล่อน
“ อืมมมม ก่อนที่เธอจะพูดต่อชั้นแนะนำให้เธอฟังและดู พวกนี้ซะก่อน แต่ชั้นว่าคงมีคนรายงานเธอแล้วมั้ง แต่ยังมีบางอันที่ชั้นเพิ่งได้มาใหม่ๆ ลองฟังหน่อยน่ะ “ จากนั้นผมก้อเปิดวีดีโอให้หลิง หลิงดู เป็นวีดีโอที่ผมอัดไว้ตอนพวกหลิง หลิง รุมทำร้ายพี่อ้อ ส่วนคลิปเสียง เป็นเสียงตอนที่หลังจากที่ผมเข้าไปช่วยพี่ผมแล้ว อัดไว้ตอนที่หลิง หลิง ด่าและขู่พวกผมยังไง ( คลิปนี้ผมแอบอัดไว้ตอนนั้น ) จากนั้นก้อเป็นคลิปเสียงอันล่าสุดที่ผมเพิ่งแอบบันทึกตอนที่ผมเอาโทรศัพท์ของไอ้บิ๊กโทรหาหลิง หลิง ตอนแรก พอหลิง หลิง ฟังแรกก้อหน้านิ่วไป จากนั้นก้อทำหน้าตาเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ซ้ำยังหัวเราะเยาะผมซะเสียงดังอีก
“ ก้อแค่นี้ มันจะทำอะไรชั้นได้ หลักฐานแค่นี้มันเพียงพอแล้วเหรอ บอกให้อีกอย่าง ทนายชั้นน่ะ ไม่เคยแพ้คดีน่ะจะบอกให้ “
-
5555+
ต่อเลยไม่ได้เหรอครับพี่
want ครับ
-
รอรอ พรุ่งนี้เช้า จะได้อ่านมั๊ยน้า :กอด1:
-
:angry2: สันดานจริงๆเลยอีหลิง หลิง :beat:
ไปเลี้ยงฉลองอะไรกันหรอ
แล้วน้องชายหล่อป่ะ
แนะนำให้เจ๊รู้จักบ้างซิหุ หุ
-
ว้ามาพรุ้งนี้เลยหรอครับ มันเป็นอะไรที่น่าติดตามสุดยอด
-
หลิง หลิง เธอจะร้ายไปไหนเนี่ย
จะทำไงล่ะทีนี้
-
รอต่อไปแบบลุ้นระทึก
-
รีบๆมาต่อนะคับ
เด๋วพรุ้งนี้สอบเสร็จแล้วจะกลับมานอนอ่านคับ
ปล. พี่โน๊อาคับ
มีนิยายเรือง่ไหนมั้ยที่พี่ไม่อ่านเนี่ย??
เห้นเข้าไปเรือ่งไหนก็เจอพี่เต็มไปหมดเลย
อิอิอิ แต่ก็ดีคับ มีพวกๆ
-
:beat:
-
เป็นนิยายที่ยาวสะใจคนอ่านมากๆครับผมขอบคุณมากๆนะครับผม :L2:
-
ดีคับ อ่านแบบว่ามาราธอนเลย
เนื่อเรื่องหนุกดีคับ อ่านแล้วน่าติดตามมากมาย
มาต่ออีกน้าคับ
เลวได้ใจมากเลยหลิง หลิง
ปอลอ ตัวหนังสือสีสันมันมากไปหน่อยอ่ะคับ อ่านบางทีแสบตาเลย ปรับสีไม่ทัน
-
แหะ แหะ ยังไม่มา รอจ้า
-
:m31: :m31: :m31: :m31:
มาแล้วก๊าบบบบบบบบบบบบบ :pig2: :pig2:
------------------------------------------------------
:serius2: :serius2: :serius2: :beat: :beat: :beat:
“ อืมมมม ก่อนที่เธอจะพูดต่อชั้นแนะนำให้เธอฟังและดู พวกนี้ซะก่อน แต่ชั้นว่าคงมีคนรายงานเธอแล้วมั้ง แต่ยังมีบางอันที่ชั้นเพิ่งได้มาใหม่ๆ ลองฟังหน่อยน่ะ “ จากนั้นผมก้อเปิดวีดีโอให้หลิง หลิงดู เป็นวีดีโอที่ผมอัดไว้ตอนพวกหลิง หลิง รุมทำร้ายพี่อ้อ ส่วนคลิปเสียง เป็นเสียงตอนที่หลังจากที่ผมเข้าไปช่วยพี่ผมแล้ว อัดไว้ตอนที่หลิง หลิง ด่าและขู่พวกผมยังไง ( คลิปนี้ผมแอบอัดไว้ตอนนั้น ) จากนั้นก้อเป็นคลิปเสียงอันล่าสุดที่ผมเพิ่งแอบบันทึกตอนที่ผมเอาโทรศัพท์ของไอ้บิ๊กโทรหาหลิง หลิง ตอนแรก พอหลิง หลิง ฟังแรกก้อหน้านิ่วไป จากนั้นก้อทำหน้าตาเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ซ้ำยังหัวเราะเยาะผมซะเสียงดังอีก
“ ก้อแค่นี้ มันจะทำอะไรชั้นได้ หลักฐานแค่นี้มันเพียงพอแล้วเหรอ บอกให้อีกอย่าง ทนายชั้นน่ะ ไม่เคยแพ้คดีน่ะจะบอกให้ “
“ เหรอ อืมมม ก้อเอาเป็นว่าถ้าชั้นเป็นอะไรไปใน 2 ชั่วโมงนี้น่ะ ตำรวจก้อจะมุ่งมาที่เธอทันที เพราะชั้นได้นำหลักฐานพวกนี้ส่งให้ตำรวจแล้ว แบบว่า ชั้นก้อต้องป้องกันตัวเองบ้างล่ะ ถ้าเธอคิดว่าเธอจะเอาทุกอย่างที่เธอมีมาแลกกับชั้นล่ะก้อ เธอคิดผิด ตัวชั้นน่ะไม่มีอำนาจหรืออิทธิพลอะไรหรอก แต่คนที่ชั้นรู้จักทุกคน ล้วนยินดีจะช่วยชั้นแน่ ถ้าชั้นเกิดมีภัย เธอคงรู้น่ะว่า หมาน่ะ เวลามันจนตรอก มันกัดไม่เลือกหรอก หรือว่าเธอจะลอง “ ผมพูดจบ หลิง หลิงก้อโกรธจนหน้าแดงที่โดนผมลูบคม ทุบโต๊ซะเสียงดังก้อง
“ แล้วแกจะเอายังไง ว่ามาเลย ชั้นเริ่มหมดความอดทนกับแกแล้วน่ะ “ หลิง หลิง ตะโกนเสียงดัง
“ อย่าใจร้อนนักสิ ตอนนี้ชั้นอยากรู้ว่า ทำไมเธอต้องทำอะไรที่มันรุนแรง และเลวร้ายขนาดนี้ด้วย มันเป็นเรื่องอะไรกันแน่ ถึงขนาดต้องแกล้งเอาคนมาหลอกว่าจะจ้างงงานชั้น แล้วเธอก้อเอานางแบบชั้นไปซ่อน ชั้นก้อโดนเล่นงานซะอ่วม หรือไม่จะเป็นเรื่องก่อนที่เธอให้คนมาทำร้ายชั้นถึงที่ห้อง แล้วยังให้ไอ้บิ๊กลวงชั้นไปเพื่อทำมิดีมิร้ายอีก มันเรื่องอะไรกันแน่ชั้นอยากรู้ “ ผมถามไปด้วยน้ำเสียงหนักแน่น
“ ก้อไม่มีอะไรหรอก แต่แกรู้ไหมว่า ชั้นไม่เคยผิดหวังมาก่อนในชีวิต แล้วก้อไม่เคยมีใครทำชั้นเหมือนที่แกทำ ที่จริงชั้นว่าจะจัดการแกตั้งแต่ครั้งแรกๆที่แกทำชั้นแล้ว แต่ชั้นยังสงสารแกอยู่ แต่มาล่าสุด แกถึงขนาดให้พี่สาวแกมายั่วดิว พยายามแย่งดิวไปจากชั้น แล้วแกยังมาทำร้ายร่างกายชั้นอีก ตั้งแต่เกิดมา แม้แต่ยุงยังไม่มีสิทธ์ได้เกาะตัวชั้น แล้วเป็นเป็นใครมีสิทธิ์อะไร ถึงมาทำชั้นได้ แล้วยิ่งชั้นเห็นว่าดิวช่วยแก และเป็นห่วงแกน่ะ ชั้นยิ่งนึกเครียดแค้นแกมากขึ้น ชั้นก้อเลยต้องคิดจัดการขั้นเด็ดขาดซะที รู้ไหม ว่าชั้นน่ะรักดิว และดิวก้อรักชั้น แต่พอแกมาอะไรมันก้อเปลี่ยนแปลงไปหมด ดิวแทบไม่มาหาชั้น ดิวพยายามหาทางที่จะไปเจอแกให้ได้ แกมันมีดีอะไร ผู้หญิงก้อไม่ใช่ ดิวก้ออีกคน ไม่รู้จะยังไง รู้ไหม ว่าชั้นแทบจะเป็นบ้าไปเลย เพราะแก.... “ หลิง หลิง พรั่งพรูออกมาจนหมด
“ นี่หรือคือเหตุผลทั้งหมดของเธอ หลิง หลิง เธอคิดได้แค่นี้เหรอ เธอเกือบจะฆ่าคนทั้งคนเพราะเรื่องแค่นี้เหรอ ฮ่ะ ! แล้วขอบอกไว้น่ะที่ชั้นต้องทำร้ายเธอ เพราะว่าชั้นทนให้ใครมารังแกพี่สาวชั้นไม่ได้ เป็นเธอเธอก้อคงทำเหมือนชั้น “ ผมโต้กลับไป
“ ชั้นทำอะไรไม่จำเป็นต้องมีเหตุผล ถ้าชั้นอยากฆ่าใคร แค่มองหน้าชั้นนิดเดียว ชั้นก้อสั่งเก็บแล้ว “ หล่อนตอบอย่างไม่ยี่หระ
“ เธอนี่มันสุดๆเลยจริงๆ เธอเคยคิดถึงคนอื่นบ้างไหม “ ผมพยายามพูดดีๆกับหล่อน
“ ไม่จำเป็น ชั้นไม่ได้เกิดมาเพื่อใคร แต่คนอื่นต้องเกิดมาเพื่อชั้น เข้าใจม่ะ “
“ แสดงว่าเธอจะไม่ตกลงกับชั้น หรือประนีประนอมกับชั้นใช่ไหม “ ผมวกเข้าเรื่อง
“ แล้วแกต้องการอะไร ชั้นถามดูเฉยๆน่ะ ชั้นไม่ได้กลัวแกหรอก “
“ ชั้นขอแค่ให้เราเลิกแล้วต่อกัน ชั้นจะไม่ยุ่งกับดิว แต่เธอต้องไปแก้เรื่องที่เธอทำไว้เรื่องงานของชั้นต้องเสียหายทุกเรื่อง “
“ ทำไมชั้นต้องทำตามที่แกบอกด้วย แกเป็นใคร มาจากไหน มีสิทธิ์อะไร “ หลิง หลิง ยียวนผม
“ งั้นชั้นว่า เราก้อคุยกันไม่รู้เรื่องแล้วล่ะ ชั้นไปดีกว่า “ พอพูดเสร็จผมก้อหันหลังจะเดินหนี
“ คิดว่าจะมา จะไปได้ง่ายๆงั้นเหรอ รู้ไหมว่าพวกของชั้นน่ะ เวลาอุ้มใครน่ะ ปิดข่าวเก่งจะตาย “
“ งั้นเหรอ อ่ะ ชั้นจะบอกอะไรให้เอาบุญ ระหว่างที่เราคุยกันอยู่ตอนนี้ ชั้นต่อสายไปที่โรงพักที่ชั้นไปแจ้งความไว้แล้ว และตอนนี้ตำรวจคงบันทึกทุกอย่างไว้ ตอนนี้อยู่ที่ว่าชั้นจะเอายังไงดี จะแจ้งความไหม แต่เมื่อถึงหูตำรวจแล้วมันคงยากแล้วล่ะ เธอแน่ใจน่ะว่า อยากจะลองแลกกับคนอย่างชั้น “ พูดเสร็จผมก้อยกมือถือของผมให้ดู ซึ่งโชว์หน้าจอว่าโทรออกหาใครสักคนอยู่
หลิง หลิง กรี๊ดดดดดด เสียงดังมาก แล้วก้อทุบโต๊ะ หลายที ปัดข้าวของกระจัดกระจาย ส่วนผมก้อเดินออกมา แต่พวกนั้นจะขวางผมไว้ ผมก้อยกมือถือขึ้น พวกนั้นมองหน้ากันแล้วก้อปล่อยผมออกมา ผมก้อเดินออกมาโดยไม่ฟังเสียงที่หลิง หลิง อาละวาด โวยวาย
จากนั้นผมก้อเดินออกมาจากตึก ก้อเจอ ต้ง และพี่กรณ์ยืนอยู่ด้วยกันแล้ว ผมเห็นทั้งสองก้อวิ่งไปกอดทั้งสองคนพร้อมกัน ความรู้สึกตอนนั้นผมกลัวมาก กลัวว่าจะไม่ได้ออกมา ผมต้องแกล้งทำเป็นแข็งใส่พวกนั้น เพื่อเอาตัวเองให้รอด เหตุการณ์ของผมอาจะดูเว่อร์เกินจริงน่ะครับ แต่ผมอยากจะบอกทุกๆคนว่า เวลาเกิดเหตุการณ์คับขันน่ะครับ ต้องตั้งสติให้ดีๆ แล้วเราจะรอดครับ เชื่อผม
-------------------- จบตอนที่ 16 ----------------------
-
ดูหลิงหลิง ทำเลวจนเจ้าตัวเขาจับได้ยังไม่ยอมรับผิดอีก
ไม่สำนึกกันบ้าง
คนอย่างนี้มันน่าจำคุกตลอดชีวิต
-
:z13: :z13: :z13: :z13: :z13: :z13: :z13:
บทที่ 17 น้ำตาตกใน ( Crying Inside )
พอผมกอดทั้งสองคนนั้นจนรู้สึกดีขึ้นแล้วผมก้อผละออกจากพวกเค้าครับ ดูหน้าทั้งต้งและพี่กรณ์เป็นห่วงผมมากๆ ผมเองก้อรู้สึกผิดเหมือนกันที่ทำให้ทุกคนเป็นห่วง
“ ทีนี้อี้พร้อมจะเล่าให้พวกเราฟังกันรึยัง พี่ขอเลยน่ะว่า คราวนี้เอาทุกเรื่องเลยน่ะ “ พี่กรณ์ถามผมขึ้น
จากนั้นพวกเราก้อพากันขับรถออกไปคุยกันที่อื่น ผมเลยเลือกเป็นร้านอาหารร้านนึง แถวราชเทวี พอไปถึงร้านนั้นผมก้อสั่งอาหารและเครื่องดื่มมาทานกัน ลืมไปว่าตั้งแต่เกิดเรื่องผมยังไม่ได้ทานอะไรเลยแล้วผมก้อเล่าเรื่องทั้งหมดที่เกิดขึ้นให้พี่กรณ์ และต้งฟัง
“ นี่ทำกันขนาดนี้เลยเหรอ มันจะไม่มากไปหน่อยเหรอ “ พี่กรณ์พูดแบบโมโหหลังจากที่ได้ฟังที่ผมเล่า
“ ใช่ หลิง หลิงนี่ล้ำเส้นมากไปแล้วน่ะ แล้วเรื่องนี้อ่ะ มันไม่มีเหตุผลสิ้นดี ไม่ได้ล่ะ เราต้องทำอะไรซักอย่าง “ ต้งเสริม
“ ตอนนี้อี้คิดอะไรไม่ออกแล้วล่ะ อี้ไม่รู้ว่าต้องทำยังไงต่อไป “ ผมพูดแบบเหนื่อยๆ
“ ไอ้ดิวก้ออีกคน ถ้าไม่ใช่มันน่ะ เรื่องคงไม่เกิด ต่อไปนี้อี้ต้องอยู่ห่างๆมันไว้น่ะ “ พี่กรณ์เอ่ยห้ามผม
“ แต่เค้าก้อช่วยอี้ไว้น่ะพี่ ไม่งั้นอี้ก้อคง...... “
“ ถึงอย่างนั้นก้อเหอะ ไอ้นี่น่ะ พี่คงต้องจัดการขั้นเด็ดขาดซะแล้ว “ พี่กรณ์พูดแทรกขึ้นมา
“ พี่กรณ์ไม่ต้องทำอะไรเค้าหรอก เด๋วอี้จัดการเอง ขอบคุณน่ะครับที่ช่วยเหลืออี้มาตลอด แค่นี้อี้ก้อเกรงใจแย่แล้ว “
“ ไม่เป็นไรหรอก ว่าแต่ว่าเรื่องงานเราเป็นยังไงบ้าง เห็นว่าที่ทำงานเราก้อวุ่นวายมากกนี่ “ พี่กรณ์ถามผม
“ อืมมมม ยังไม่ได้คุยกับพี่ติ๊บเลย ไม่รู้ว่าพี่ติ๊บจะเชื่ออี้ไหม เอออออออออ ช่าย อี้ลืมไปสนิทเลย แล้วนี่นางแบบอี้อยู่ไหน อี้ยังไม่รู้เลย ตายแล้วๆๆๆ ทำไงดีเนี่ยะ เป็นห่วงเค้าจังเลย ทำไงดีๆ โอ๊ยยย เครียด “ พูดเสร็จแล้วผมก้อกุมขมับ
“ เอางี้ เราทั้งสามคนนี้ไปเจอหลิง หกลิงด้วยกันเลยดีกว่าตอนนี้ ไปพูดให้รู้เรื่อง “ ต้งเอ่ยขึ้นมา
“ แล้วหลิง หลิงจะยอมเหรอต้ง นังนี้ร้ายใช่ย่อย อี้ไม่ห่วงอะไรหรอก อี้ห่วงความปลอดภัยของนางแบบมากกว่า “
“ ไม่ลองก้อไม่รู้ งั้นเราไปกันเถอะ น้องครับเช็คบิลด้วย “ ต้งพูดจบก้อเรียกพนักงานมาเก็บเงิน แล้วพวกเราก้ออกเดินทางไปหาหลิง หลิง ระหว่างทางที่ไปหาผมก้อโทรหาหลิง หลิง หล่อนก้อรับ ผมก้อถามว่าอยู่ทีไหน หล่อนก้อบอกว่าอยู่ที่เดิม ผมเลยบอกว่ามีเรื่องต้องเคลียร์อีก ขอเวลา 10 นาที หลิง หลิง ก้อยินดีแล้วยังบอกอีกว่าจะรอผมอยู่ที่ลานจอดรถชั้นใต้ดิน แล้วพวกเราก้อไปหาหลิง หลิง กันที่เดิมที่หล่อนเคยนัดผมไปเมื่อตอนหัวค่ำ ซึ่งก้อคือ ออฟฟิซของหล่อนนั่นเอง[/color]
-
รัก รัก มาจุ๊บ ๆ
ให้รางวัล 1 แต้ม
-
:m25: :m25: :m25: :m25: :m25: :m25:
พอถึงที่นัดหมายไว้ ผมก้อเห็นหลิง หลิง ออกมายืนรออยู่ที่นอกรถของหล่อนแล้ว และก้อเห็นผู้ชายคนนึงยืนอยู่ที่รถอีกคันนึง คงเป็นบอดี้การ์ดของหลิง หลิง จากนั้นผมก้อลงไปคุยกับหลิง หลิง ส่วนพี่กรณ์กับต้ง ก้อออกมายืนดูผมห่างๆ
“ เมื่อไหร่เธอจะปล่อยนางแบบชั้นซะที รู้ไหมว่าถ้าชั้นแจ้งความเธอจะโดนข้อหาหนักเลยน่ะ “ ผมเริ่มพูดก่อน
“ ทำไมชั้นต้องกลัวด้วย จำไม่ได้เหรอว่าเส้นชั้นใหญ่แค่ไหน “ หลิง หลิงกวนประสาทผม
“ เธอต้องการอะไรกันแน่ นี่มันไม่ใช่เรื่องเลยน่ะ แล้วทำไมต้องเอาคนอื่นที่ไม่รู้เรื่องมาเกี่ยวข้องด้วย “ ผมเริ่มโมโหแล้ว
“ ชั้นทำได้ทุกอย่างที่ชั้นต้องการ อย่าว่าแต่นางแบบเล้ยยยยย ฮ่าๆๆๆๆๆ ”
“ เธอบอกมาสิว่าจะให้ชั้นทำยังไง เรื่องนี้ถึงจะจบ “ ผมพยายามใจเย็นให้ถึงที่สุด
“ แก ก้อ เลิก ยุ่ง เกี่ยว กับ ดิว ซะทีสิ แล้วก้อหายๆไปจากกรุงเทพซะ ถ้าไม่อยากให้เรื่องมันแย่ลงกว่านี้ “ หลิง หลิง เสนอผม
“ มันจะไม่มากไปหน่อยเหรอ นี่เธอมีเหตุผลหน่อยได้ไหม “ ผมเริ่มเก็บอาการไม่อยู่แล้ว
“ ไม่จำเป็น อย่าว่าแต่นางแบบเลย ชั้นจะอุ้มใครก้อได้ทั้งนั้น แม้กระทั่ง คนในคอรบครัวแก “
“ อย่าเพียงแม้แต่จะคิด “ ผมพูดเสร็จพรางเดินไปดึงคอเสื้อหลิง หลิง บอดี้การ์ดของหลิง หลิง จะเดินเข้ามา แต่พี่กรณ์เดินไปขวางไว้
“ คิดว่าชั้นจะกลัวเกย์กระจอกๆอย่างแกเหรอ ฮ่ะ !!! “ แล้วหลิง หลิงก้อผลักผมซะแรงเลย
“ ถึงชั้นจะเป็นเกย์ แต่จิตใจชั้นก้อไม่ได้หยาบช้า เหมือนพวกเพศปกติอย่างแกหรอก แกนี่มันรกโลกจริงๆเลยน่ะ อย่าบอกน่ะว่า แกภูมิใจมากที่ได้ทำตัวเลวๆอย่างนี้ พ่อแม่แกก้อคงเลี้ยงดูแกมาแบบเลวๆนี้ใช่ไหม ลูกถึงได้... “ ผมพูดยังไม่ทันจบหลิง หลิง ก้อตบที่หน้าผมอย่างแรง ผมก้ออึ้งไปเลยครับ แต่มีหรือผมจะยอม ผมก้อต่อยไปที่หน้าหลิง หลิง เหมือนกัน หลิง หลิง ไม่ทันตั้งตัว หน้างายไปเลยครับ ขณะนั้นบอดี้การ์ของ หลิง หลิง ก้อจะเข้ามาช่วย แต่พีกรณ์กับต้ง ยืนขวางและล็อคตัวไว้ ทำให้มันมาช่วยหลิง หลิงไม่ได้
-
รออย่างใจจดใจจ่อ
-
เลวเข้ากระดูเลวหาที่ติไม่ได้ :beat:
-
5555+ โดนต่อยด้วย
-
:fire: :fire: :fire: :fire: :fire:
จากนั้น หลิง หลิงก้อกระโจนเข้ามาหาผม แต่ผมไวกว่า ถีบไปที่ท้องหล่อนอย่างแรง จนหล่อนตัวงอลงกับพื้น จากนั้นผมก้อเข้าไปจิกผมหล่อนขึ้น แล้วเอามืออีกข้างบีบปากไว้
“ ชั้นถามอีกครั้งนึง ว่าแกจะปล่อยนางแบบชั้นออกมาไหม “ ผมตะคอกออกไปเสียงดัง
“ ม่ายยยยยยย แกปล่อยชั้นน่ะ ไม่งั้นคนที่ครอบครัวแกไม่เหลือแน่ “ หลิง หลิง ตะคอกกลับมาที่ผม ผมโมโหมากที่หล่อนเริ่มลามปามใหญ่แล้ว ผมเลย จิกหัวหล่อนไปโขกกับรถ อีกทีนึง หลิง หลิง ร้องกรี๊ดเสียงดังมากครับ ( ใครจะว่าผมรุนแรงผมก้อยอม สถานการณ์แบบนั้น ผมต้องทำ ไม่งั้นผมคงไม่รอดมาจนป่านนี้หรอกครับ )
“ ชั้นถามอีกครั้ง ว่าแกจะปล่อยไหม ไม่งั้นแกไม่มีหน้าไปออกคำสั่งอะไรใครทั้งนั้น ว่าไง “ ผมถามกลับไปอีกที
“ แกกล้ามากที่ทำอย่างนี้กับชั้น รู้ไหมว่ามันจะเกิดอะไรขึ้นกับแก “ หลิง หลิงตะโกนใส่ผม แต่ผมไม่สนใจครับ จิกหัวหล่อนโขกที่รถอีกที หล่อนก้อพยายามดิ้นแต่สู้แรงผมไม่ไหวหรอก เวลาผมโกรธแรงผมจะเยอะมาก แล้วผมก้อโขกหัวหลิง หลิง ไปอีกหลายครั้ง หลิง หลิง ทั้งกรี๊ด ทั้งดิ้น ส่วนไอ้บอดี้การ์ดก้อทำอะไรไม่ได้เนื่องจากโดนสองคนนั้นล็อคไว้ซะแน่น
“ ชั้นจะให้เวลาแกถึงพรุ่งนี้ ถ้าชั้นยังไม่เห็นนางแบบชั้นตัวเป็นๆ แกเจอหนักกว่านี้แน่ ไม่เชื่อก้อลองดู “ พูดจบผมก้อโขกหัวหล่อนแถมไปอีกทีนึง จากนั้นผมก้อปล่อยหลิง หลิง แล้วเดินออกมาที่รถของต้ง ส่วนต้งและพี่กรณ์ก้อปล่อยบอดี้การ์ดหลิง หลิง ไป มันก้อเลยวิ่งไปดูหลิง หลิง ที่ยังนั่งอยู่กับพื้นอย่างนั้น จากนั้นพวกเราก้อขับรถออกมา
“ อี้ทำอย่างนั้น อี้ไม่กลัวหลิง หลิงจะเอาคืนเหรอ “ ต้งถามผมขึ้นขณะที่เราขับรถออกมา
“ ไม่รู้เหมือนกัน แต่อี้ต้องทำอะไรสักอย่างให้มันกลัว ตอนนั้นคิดไม่ออกจริงๆน่ะต้ง “
-
เมียดิวโหดว๊าาาาาา
:a5:
-
:m20: :m20: o22 o22 o22 o22 o22 o22 o22 o22 o22
“ อืมมมม แล้วเราจะไปไหนกันต่ออ่ะ “ พี่กรณ์ถามผมขึ้นมา
“ อี้ว่าเราต้องไปแจ้งความแล้วล่ะ อี้ห่วงความปลอดภัยของทุกคน “
“ พี่ก้อคิดอย่างนั้นเหมือนกัน งั้นเราไปด้วยกันหมดนี่แหละ “ จากนั้นพวกเราก้อตรงไปที่สถานีตำรวจที่ต้งได้แจ้งความไว้คร่าวๆเมื่อตอนเย็น แล้วผมก้อเข้าไปแจ้งความกับร้อยเวรที่นั่น ร้อยเวรก้อสอบถามรายละเอียดต่างๆ ผมก้อบอกไปตามจริงที่ผมรู้ทั้งหมด แล้วผมยังเอาคลิปวีดีโอ และคลิปเสียงทั้งหมดให้กับทางตำรวจไว้เป็นหลักฐานอีกด้วย แต่ผมบอกตำรวจว่า อย่าเพิ่งแจ้งจับหลิง หลิง ไว้รอพรุ่งนี้ถ้านางแบบผมยังไม่กลับ ค่อยไปแจ้งจับ หลิง หลิง ซึ่งตอนแรกทางตำรวจบอกว่านี่เป็นคดีที่ค่อนข้างแรงอยากให้ดำเนินคดีโดยเร็ว แต่ผมบอกว่า ผมยังไม่อยากให้เรื่องมันบานปลายไปมากกว่านี้ ซึ่งทางตำรวจก้อตกลง
พอผมแจ้งความเป็นที่เรียบร้อยแล้ว พี่กรณ์ก้อถามว่าผมจะไปไหนต่อ ผมเลยบอกว่าจะกลับบ้านไปพักผ่อน วันนี้ผมเหนื่อยและเครียดมาก พี่กรณ์ถามว่าจะให้ไปอยู่เป็นเพื่อนไหม ผมบอกว่าไม่เป็นไร จากนั้นพี่กรณ์ก้อให้ต้งไปส่งผมที่ห้อง ส่วนพี่กรณ์จะนั่งรถแท็กซี่กลับเอง ผมก้อตกลง ตอนนั้นผมเหนื่อยมากอยากนอนเต็มทีแล้ว
ระหว่างเดินทางกลับบ้านกับต้ง ผมก้อนึกขึ้นได้ว่าผมจะเอาของขวัญไปให้อ้วนแฟนผม แต่เพราะว่าวันนี้ผมยุ่งทั้งวัน เลยไม่มีเวลาเอาไปให้ และข้อความที่อ้วนส่งมาบอกว่าไม่ว่างไปเที่ยวกับเพื่อน เลยทำให้ผมอยากแวะเอาของขวัญไปวางไว้ในห้องอ้วน เผื่ออ้วนกลับมาจะได้เห็น เค้าคงดีใจที่ถึงแม้ว่าผมจะไม่ได้ไปทานข้าวกับเค้า แต่ผมยังไม่ลืมที่จะให้ของขวัญเค้า และเป็นสิ่งที่เค้าอยากได้ด้วย ซึ่งของขวัญที่ผมจะให้อ้วนคือ นาฬิกายี่ห้อ Diesel เรือนสีน้ำเงิน ที่อ้วนบอกว่าอยากได้มานานแล้ว ผมเลยถือโอกาสนี้ซื้อให้ซะเลย
ผมเลยบอกให้ต้งพาผมไปที่อพาร์ทเม้นต์ของแฟนผมที ซึ่งต้วก้อพาไปครับ แม้ว่าผมจะแอบเห็นว่าหน้าตาของต้งเหมือนไม่พอนัก แต่ต้งก้อไม่ได้แสดงอาการดๆออกมาเลย พอผมถึงอพาร์ทเม้นต์ของอ้วน ผมก้อให้ต้งรอข้างล่าง ส่วนผมจะขึ้นเอาของไปวางไว้ให้ที่ห้อง และจะรีบลงมา พอผมไปถึงห้องอ้วน ผมกำลังจะเอากุญแจห้องที่อ้วนเคยให้ไว้มาไขเข้าไปในห้อง แต่ผมก้อแปลกใจว่าถ้าอ้วนไม่อยู่ห้อง อ้วนจะล็อคกุญแจอีกชั้นนึง แต่นี่ไม่ได้ล็อค อ้วนคงจะลืมมั้ง พอผมเข้าไปในห้อง แล้วก้อเปิดไฟในห้อง ผมก้อเห็น......
-
o22 o22 o22 o22
อ้วนนอนก่ายคนอื่นอยู่เหรอครับพี่
หะอยากรู้ๆๆๆๆๆๆ..........
-
เอ่ออ ตั้งแต่ลงเรื่องมานี่ พี่คนโพสต์หยุดพักยังคับ
ถ้ายัง พักคุยกับคนอ่านนิดนึงก็ดีนะคับ นึกเสียว่าสงสาร :m15:
อ่านไม่ทันเฟ้ยยยยยยยยยยยยยยย :angry2:
-
:angry2: :angry2: :angry2: :angry2:
ไว้ค่อยคุยกันทีหลังน่ะครับ
ไม่เห็นมีใครอยากคุบกับผมเลย ฮือๆๆๆ
มาทักทายกันบ้างน่ะครับ อิอิอิ
----------------------------------------
:z10: :z10: :z10: :z10: :z10:
สิ่งที่ผมเห็น ผมแทบไม่อยากเชื่อสายตา มันเป็นภาพผู้ชาย 2 คนนอดกอดกันหลับปุ๋ยอยู่บนเตียง ตามเนื้อตัวไม่มีเสื้อผ้าเหลืออยู่เลยมีเพียงผ้าห่มเท่านั้นที่คลุมท่อนล่างของทั้งสองไว้ ผมช็อคกับภาพที่เห็นมาก แล้วคนบนเตียงนั้นก้อเป็นอ้วนแฟนผม กับใครไม่รู้นอนกอดกันอยู่ หน้าตาของเค้าทั้งคู่ดูมีความสุขมาก แล้วผู้ชายคนนั้นก้อตื่นขึ้นมา ขยี้ตานิดหน่อยแล้วก้อมองหน้าผมงงๆ ส่วนอ้วนก้อหลับอยู่
“ มาหาใครเหรอครับ แล้วทำไมเปิดห้องนี้ได้ “ เค้าถามผม
“ เอ่ออออ คุณเป็นใครเหรอครับ “ ผมถามเค้าไปแบบอึ้งๆ
“ ผมก้อเป็นแฟนของอ้วน เจ้าของห้องนี้น่ะสิครับ “ พูดเสร็จเค้าก้อลุกขึ้นออกมาจากเตียง ทั้งเนื้อทั้งตัวใส่แต่กางเกงบ็อกเซอร์ตัวเดียว จากนั้นเค้าก้อเดินมาหาผมที่ยืนอึ้งอยู่หน้าห้อง
“ คุณเป็นเพื่อนของอ้วนเหรอครับ อ้อ สงสัยอ้วนให้กุญแจคุณไว้ คืออย่างนี้ครับ คืนนี้เป็นงานวันเกิดอ้วนอ่ะครับ อ้วนเลยไปเที่ยวกับเพื่อน ดื่มไปซะเยอะเลย คนไม่เคยดื่มเลยเมาซะขนาดนี้ นี่ผมก้อลากกลับมาห้องเกือบตาย มีอะไรรึป่าวครับ “
“ อ้อออ เปล่าๆๆครับ คือผมแวะมา เอ่อออ เอาของขวัญให้นิดหน่อย เนื่องในงานวันเดกิดเค้าอ่ะ เอ่อออ ว่าแต่ว่าคุณเป็นแฟนกับ เอ่อออ อ้วนเค้านานรึยังล่ะ ทำไมผมไม่เคยเห็นสักที “ ผมถามไปแบบตะกุกตะกัก เพราะว่าผมยังช็อคไม่หาย
“ อ้ออออ ก้อเป็นแฟนกันมานานแล้วล่ะครับ เกือบครึ่งปีได้แล้ว แต่ก่อนผมจะไปมาหาสู่กันประจำอ่ะครับ แต่คืนนี้อ้วนเค้าขอให้มานอนค้างที่ห้องเค้าน่ะครับ เป็นวันเกิดเค้าผมเลยต้องมา เอ๊ธ แต่ผมก้อไปพบไปเจอเพื่อนเค้ามาก้อบ่อยน่ะ แต่ทำไมไม่เคยเห็นคุณสักที อ้วนนี่ก้อจริงๆเลย ไม่ยอมบอกว่ามีเพื่อนน่ารักๆอย่างนี้ด้วย อิอิ “ เค้าถามผม ซึ่งผมก้ออึ้งรอบสอง ว่านี่มันเรื่องอะไรหันเนี่ยะ
“ เหรอครับ ผมก้อ เอ่ออออ งั้นผมฝากของไว้ให้อ้วนหน่อยแล้วกัน ผมขอตัวกลับก่อนน่ะครับ “ พูดจบผมก้อเอานาฬิการฝากไว้ให้กับผู้ชายคนนั้น จากนั้นผมก้อเดินออกจากห้องนั้น ระหว่างทางที่เดินลงมา ผมก้อเดินลอยๆ แบบไม่มีสติ สมองผมมันโล่งๆ ว่างๆ เคว้งๆ แบบแปลกๆ ผมคิดอะไรไม่ออก เดินเหม่อไปเรื่อยๆแบบไร้จุดหมาย
-
อ่าว อ้วน ไมทำงี้ เนี่ย :beat:
+1 ให้คนแต่ง ขยันมากๆ
-
สรุปเเล้วงอ้วนเลว :fire:
ชั่วมากๆ สงสารอี้จัง
เจอเรื่องร้ายมาทั้งวันเลย
-
มาซบอกพี่ม่ะอี้มา 55555+
พี่อเล็กคร้าบ ทักทายคร้าบ.....555+
เดี๋ยวน้อยใจ 555+
-
:mc4: :mc4: :mc4:
:mc4: :mc4: :mc4:
:mc4: :mc4: :mc4:
ว่าแล้วก้อมาทักทาย พูดคุยกันหน่อยดีกว่าครับ
เป็นยังไงบ้างครับ ชอบเรื่องที่ผมเขียนบ้างไหม
ติชม ได้ตามสะดวกเลยน่ะครับ จะขอบคุณอย่างมาก
อยากให้เขียนความเห็นว่า ชอบตรงไหน ตัวละครไหน
อะไรประมาณเนี่ยะ เขียนมาเยอะๆน่ะครับ เหมือนให้กำลังใจผมน่ะครับ
จะได้มีกำลังใจ นำมาลงให้เพื่อนๆอ่านเยอะๆน่ะครับ :L2: :L2: :L2: :L2:
รักผู้อ่านทุกท่าน
Alexie :pig4: :pig4: :pig4:
-
สวัสดีครับโผมสมาชิกใหม่เผยโฉมหน้าค่าตาแย้ว สนุกดีมากมาย ชอบมากเลยตอนที่..อี้ต่อยตบ จิกแล้วก็โขก โขกๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆเนี่ย. :z6: :z6: :z6:โคตะระสะใจสมใจนายมารน้อยเลยละ ....โฮะ โฮะ โฮะ ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ :laugh: :laugh: :laugh: :laugh:
-
ผมชอบอี้ครับ :impress2:
น่ารัก น่ากิน 555+ :laugh:
ออกแนวหื่นกามไปไหม๊ครับ
ปล.ผมรอๆๆๆๆๆๆๆ วันชื่นบานของอี้ดิวอยู่นะครับพี่.......... :กอด1:
หวานๆ จัดมาๆๆๆๆ ผมหาอ่านแนวนี้นานล่ะ
-
:กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1:
:กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1:
ใจเย็นนะครับ รอกันไปก่อนน่ะครับ
อาจจะมีอะไรเปลี่ยนแปลง หักมุมก้อได้น่ะครับ
อดใจหน่อยน่ะครับ เรื่องมันต้อมีที่มาที่ไป
รับรองว่าน่าจะถูกใจทุกท่านน่ะครับ
:call: :call: :call: :call: :call: :call: :call: :call: :call: :call: :call: :call:
-
ชอบอี้เหมือนกัน
อย่างกะยอดมนุษย์
ทำได้ทุกอย่างเลยอ่ะ
ในชีวิตเหมือนไม่มีเวลาให้พักเลย
เนื้อเรื่องก็หลายอารมณ์ดี
อ่านแล้วเพื่อความบันเทิง
ไม่บีบอารมณ์คนอ่านเกินไป
(เหอๆ ช่วงนี้เรื่องในเล้ามีแต่เศร้าๆ อ่านแล้วบีบหัวใจอ่ะ) o13
ปล.ถ้างดอ่าน 2 วัน จะตามอ่านทันปะนะ :z2:
-
:oo1: :oo1: :oo1: :oo1: :oo1: :oo1: :oo1: :oo1: :oo1:
ผมไม่ปล่อยให้ผู้อ่านที่น่ารักของผมอ่านเรื่องเศร้านานๆหรอกครับ
ผมเองก้อไม่ชอบอ่านเท่าไหร่ มันบีบหัวใจอย่างที่คุณๆว่ากัน
ฉะนั้ผนมพยายามเลือกเอาตอนที่สนุกๆ ซาดิสม์หน่อยๆมาลง
จะได้บันเทิงกันไงครับ หวังว่าคงชอบกันน่ะครับ
:L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1:
-
ยังไงผมก็ชอบอยู่ดีแหละพี่
เกริ่นเรื่องมาโดนใจผมก็อ่านจนจบแหละ
ชอบ :กอด1: 555+
-
ชอบครับ ..^ ^.. ช่วงตอนแรก ๆ อาจจะบรรยายรายละเอียดเยอะสักหน่อย แต่ตอนหลัง ๆ โอเค เดินเรื่องกระชับขึ้น .. เนื่องเรื่องน่าสนใจ น่าติดตามมาก ๆ .. อยากอ่านทุก ๆ วันเลยครับ ..^ ^..
บวก 1 ให้คนเขียน .. มอบความสุขให้คนอ่านได้จุจายยยย
ชอบอี้ เป็นตัวของตัวเองและแร็งงงงงส์ และทู้กกกคนที่รักอี้คร้าบ โดยเฉพาะดิว
.. แต่ทำไมอะไร อะไรก็ดิวเนี้ยะ [~ กอด ดิว ~]
ขอบคุณคนเขียนนะครับ [~ กอด คนเขียนใจดี ~]
-
อิอ้วน หน้าตาไม่ดี นิสัยยังอัปรีย์อีัก :m31:
อิหลิง หลิง ครอบครัวแกอ่ะคงดีหมดทุกอย่าง แต่แกอ่ะคงไปชิงเทวดาเกิดละสิ ถึงได้นิสัยหมามันแย่งมาเกิดอย่างนี้ ชิ
น้องอี้เสน่ห์แรงมากมาย เชียร์โต้งอ่ะ แต่ใจเริ่มเอนเอียงหาดิวแว้ว :-[
-
ชอบสุดคืออี้ ทำไมน่ารักงี้น้า
เอาพวกฝ่ายพระเอกบ้าง ตอนแรกชอบต้งอ่ะ เพราะเป็นคนดีสุดๆ แบบน่าร๊ากๆๆๆ
แต่ตอนนี้เริ่มปันใจไปให้ดิวเเล้ว ถึงจะชอบแกล้งอี้ก็เถอะ แต่ก็ :o8:
ปอลอ. ชอบคนแต่ง อิอิ :-[
-
:o12: :o12: :o12: :o12: :o12: :sad4: :sad4: :sad4: :sad4: :sad4:
“ เหรอครับ ผมก้อ เอ่ออออ งั้นผมฝากของไว้ให้อ้วนหน่อยแล้วกัน ผมขอตัวกลับก่อนน่ะครับ “ พูดจบผมก้อเอานาฬิการฝากไว้ให้กับผู้ชายคนนั้น จากนั้นผมก้อเดินออกจากห้องนั้น ระหว่างทางที่เดินลงมา ผมก้อเดินลอยๆ แบบไม่มีสติ สมองผมมันโล่งๆ ว่างๆ เคว้งๆ แบบแปลกๆ ผมคิดอะไรไม่ออก เดินเหม่อไปเรื่อยๆแบบไร้จุดหมาย
“ อี้ๆๆ อี้จะเดินไปไหนอ่ะ รถต้งจอดอยู่ที่นี่น่ะ อี้เป็นอะไรอ่ะ ทำไมเหม่อๆอย่างนี้ “ ต้งเค้าวิ่งตามผมที่เดินเหม่อๆไป จนเดินเลยรถของต้ง ที่จอดไว้ตรงลานจอดรถที่อพาร์ทเม้นต์ของอ้วน
“ ........... “ ผมไม่ตอบครับ ตอนนั้นสมองผมมันไม่รับรู้อะไรทั้งนั้น แล้วต้งก้อวิ่งมาดึงแขนผมไว้แล้วเขย่าผมแรงๆ
“ อี้ อี้เป็นอะไรอ่ะ บอกต้งมาสิ ว่าอี้เป็นอะไร “ ต้งถามผมพร้อมกับเขย่าผมแรงๆ
“ ต้งพาอี้ไปจากที่นี่ได้ไหม พาอี้ไปจากที่นี่ได้ไหม พาอี้ไปจากที่นี่ได้ไหม... “ ผมพูดคำเดิมซ้ำๆเหมือนคนบ้า จากนั้นต้งก้อเดินจูงมือผมแล้วพาผมขึ้นรถ แล้วขับรถออกจากอพาร์ทเม้นต์ของอ้วนไป
ระหว่างทางที่ขับรถออกไป ไม่มีการสนทนาใดๆเกิดขึ้นทั้งนั้น ผมได้แต่นั่งมองเหม่อไปไกล ในสมองผมไม่รับไม่รู้ ไม่คิดอะไรทั้งนั้น อาการผมตอนนั้นเหมือนผมโดนรถสิบล้อขับชน แต่ไม่ตาย ผมอยากร้องไห้ ร้องระบายออกมา แต่น้ำตาผมทำไมมันไม่ไหลก้อไม่รู้ ตอนนี้ผมอยากให้น้ำตาผมไหลออกมามากๆ แต่ผมร้องไม่ออก มันจุก มันเจ็บอัดแน่นข้างใน ถ้าใครไม่เคยเจอเหตุการณ์อย่างผมคงนึกไม่ออก วันนี้ทั้งวันผมเจอเหตุการณ์ร้ายๆมามาก จนผมตั้งตัวแทบไม่ทัน พอมาเจอเรื่องอ้วน ผมช็อคไปเลยล่ะครับ อ้วนเป็นคนสุดท้ายที่ผมคิดว่าเค้าจะทำร้ายผม เค้าทำให้ผมเชื่อว่ามีรักแท้ในหมู่เกย์ เค้าทำให้เชื่อว่า ยังมีผู้ชายดีๆหลงเหลืออยู่ในโลกเน่าๆใบนี้ เค้าทำให้ผมเชื่อ และเคารพในตัวของผมเอง และเค้าทำให้ผมเชื่อว่า ผมดีพอ ที่จะมีใครดีๆสักคนมาให้รักจริงๆ
“ อี้จะไปไหนอ่ะครับ กลับบ้านเลยไหม “ ต้งเอ่ยถามผมขึ้น ผมเริ่มได้สติแล้วเลยตอบกลับไป
“ ไม่อ่ะ ไปไหนก้อได้ อี้ไม่อยากกลับห้องตอนนี้อ่ะ ต้งพาอี้ขับรถไปไหนก้อได้น่ะ ไปไกลๆยิ่งดี “
“ จะดีเหรออี้ นี่ก้อจะตี 3 แล้วน่ะ อี้ควรจะพักผ่อนได้แล้วน่ะครับ แล้วนี่อี้เป็นอะไรไปอ่ะ ทำไมอี้ถึงเป็นอย่างนี้ “
“ อี้เห็นอ้วนเค้านอนกอดกับผู้ชายคนอื่นบนเตียงอ่ะ เนื้อตัวไม่ใส่เสื้อผ้า ต้งคิดว่าอี้ควรจะเป็นอะไรล่ะ “ ผมตอบไปเลื่อนลอยเต็มที ส่วน
ต้งพอได้ยินอย่างนั้นก้ออึ้งเลยครับ เบรกรถซะเสียงดังเอี๊ยดดดด
“ อะ อะไรน่ะ อี้เจอใครน่ะ “ ต้งถามผมเสียงระล่ำระลัก
“ ต้งได้ยินไม่ผิดหรอก อี้เจออ้วนเค้านอนกับคนอื่นอยู่บนเตียงอ่ะ เห็นเค้าบอกว่าเป็นแฟนกันด้วย ตอนนี้อี้คิดอะไรไม่ออกแล้วอ่ะ ต้งช่วยอี้คิดหน่อยสิว่า อี้ต้องทำยังไง ต้งช่วยคิดหน่อยสิว่าอี้ควรจะกลับไปเคลียร์กับอ้วนดีไหม “ ผมถามไป
“ เอ่ออออ งั้นเอางี้ เราไปหาที่นั่งคุยกันดีกว่า อี้ทำใจดีๆไว้น่ะครับ “ ต้งพยายามปลอบผม
จากนั้นต้งก้อขับรถพาผมไปยังที่ๆนึง ซึ่งผมก้อไม่เคยมา เป็นลานกว้างๆ มีไว้สวยงามประดับประดาเต็มไปหมด จากนั้นผมก้อลงจากรถไปนั่งอยู่ที่ม้านั่งข้างๆลานกว้างนั้น พรางคิดไปเรื่อยเปื่อยแบบไม่มีจุดหมาย จากนั้นต้งก้อลงมานั่งข้างๆผม
-
:impress3: :impress3: :impress3: :impress3:
มาทักทายกันบ้างน่ะครับ เดี๋ยวคนเขียนจะเหงาไปซะก่อน
มาเม้นต์ มาบอกเล่าความรู้สึกกันบ้างน่ะครับ ว่าคิดยังไงกับเรื่องนี้
แล้วจะมาลงให้บ่อยๆน่ะครับ
---------------------------------------------------
:z3: :z3: :z3: :z3: :z3:
:serius2: :serius2: :serius2: :serius2: :serius2:
“ ต้งได้ยินไม่ผิดหรอก อี้เจออ้วนเค้านอนกับคนอื่นอยู่บนเตียงอ่ะ เห็นเค้าบอกว่าเป็นแฟนกันด้วย ตอนนี้อี้คิดอะไรไม่ออกแล้วอ่ะ ต้งช่วยอี้คิดหน่อยสิว่า อี้ต้องทำยังไง ต้งช่วยคิดหน่อยสิว่าอี้ควรจะกลับไปเคลียร์กับอ้วนดีไหม “ ผมถามไป
“ เอ่ออออ งั้นเอางี้ เราไปหาที่นั่งคุยกันดีกว่า อี้ทำใจดีๆไว้น่ะครับ “ ต้งพยายามปลอบผม
จากนั้นต้งก้อขับรถพาผมไปยังที่ๆนึง ซึ่งผมก้อไม่เคยมา เป็นลานกว้างๆ มีไว้สวยงามประดับประดาเต็มไปหมด จากนั้นผมก้อลงจากรถไปนั่งอยู่ที่ม้านั่งข้างๆลานกว้างนั้น พรางคิดไปเรื่อยเปื่อยแบบไม่มีจุดหมาย จากนั้นต้งก้อลงมานั่งข้างๆผม
“ ถ้าอี้อยากระบายก้อ มาระบายกับต้งได้เลยน่ะ ต้งยินดี “ ต้งพูดปลอบใจผมแล้วก้อมาจับมือผม
“ ตอนนี้อี้ยังไม่อยากพูดอะไร เกี่ยวกับเรื่องนี้ทั้งนั้น อี้อยากนั่งอยู่เฉยๆอย่างนี้ ต้งอยู่เป็นเพื่อนอี้ได้ไหม “
“ ได้สิครับ ต้งจะอยู่จนกว่าอี้จะสบายใจ “
จากนั้นผมก้อนั่งคิดอะไรไปเรื่อยเปื่อย ส่วนต้งก้อนั่งจับมือผมอยู่ข้างๆผมอยู่อย่างนั้น จนเนิ่นนานผ่านไปกี่ตีกี่ยามแล้วก้อไม่รู้ ผมเริ่มตั้งสติได้ เลยชวนต้งกลับบ้าน เพราะว่าผมเกรงใจเค้าพรุ่งนี้เค้าต้องทำงานอีก แต่ผมดันชวนเค้าให้อยู่เป็นเพื่อนทั้งคืน แย่ๆจริงๆเลย
แล้วต้งก้อมาส่งผมที่คอนโด พอถึงห้อง ผมก้อเห็นดิวนอนอยู่โซฟาห้องรับแขก ส่วนต้งก้อทำหน้าแปลกใจประมาณว่า ดิวมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง ใช่สิ ผมลืมไปสนิทเลยว่าผมให้ดืวมาพักที่ห้องผมก่อน จากนั้นผมก้อออกไปข้างนอกจนเพิ่งกลับมาตอนนี้ ผมก้อเลยเดินไปปลุกดิวที่หลับอยู่ ผมแอบสังเกตตามหน้าตา ตามเนื้อตามตัวดิว มีร่องรอยเต็มไปหมด น่าจะมาจากเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อวานนี้เอง ดูไปเค้าก้อน่าสงสารเหมือนกันน่ะครับ พยายามช่วยผมจนตัวเองต้องเจ็บขนาดนี้
“ ดิวๆๆ ทำไมมานอนตรงนี้ล่ะ ทำไมไม่นอนเตียงที่ห้อง เป็นอะไรมากไหมเนี่ยะ “ ผมเดินเข้าไปปลุกดิวและถาม
“ อ้าว อี้มาแล้วเหรอ แฮะๆๆ อ้าวนั้นต้งนี่ ไปไหนกันมาอ่ะ แล้วนี่กี่โมงแล้ว “ ดิวงัวเงียถามผม
“ จะเช้าแล้วล่ะ แล้วนี่แผลเป็นยังไงบ้าง หายเจ็บรึยัง “ ผมถามดิวด้วยความเป็นห่วง
“ อืมมมม ก้อดีขึ้นมาหน่อยแล้ว ตอนแรกนึกว่านายจะกลับมาเร็วชั้นเลยมารอข้างนอก แล้วสรุปเคลียร์กันรู้เรื่องไหม “
“ ยังไม่รู้เรื่องเท่าไหร่ รอวันนี้ว่าจะเป็นยังไง แล้วนายอ่ะ จะให้ชั้นพาไปหาหมอไหม “ ผมถามดิวต่อ
“ ไม่เป็นไรหรอก ชั้นพักสักวัน สองวัน คงหายดี แต่ชั้นขออยู่ที่นี่กับนายได้ไหมอ่ะ ชั้นไม่อยากให้แม่ชั้นเห็นสภาพแบบนี้ ชั้นขี้เกียจตอบคำถามอ่ะ “ ดิวพยายามอ้อนวอนผมเพื่อขออยู่ด้วย
“ ชั้นว่านายอยู่ห่างๆอี้ไว้ดีกว่าน่ะ รู้ไหมว่าอี้เค้าตกที่นั่งลำบากขนาดไหน นี่ก้อไม่รู้ว่าจะเจออะไรอีกหลังจากนี้ “ ต้งปรามดิว
“ ช่างเหอะต้ง คงไม่มีอะไรเลวร้ายไปกว่าที่อี้เจออีกแล้วมั้ง อย่างมากก้อแค่ตาย “ ผมพูดไปแบบซังกะตาย
“ มีอะไรกันเหรอ แล้วทำไมหน้านายซีดๆอย่างนี้ล่ะ เล่าให้ชั้นฟังได้ไหมอี้ “ ดิวถามผม
-
:L2:...อ่านรวดเดียวจบ 16-17 ตอนและพบว่าเรื่องนี้มี...ทึ่สุด...อยู่หลายอย่าง...
...Alex คนเล่าเรื่องขยันที่สุด...
...อี้(ไม่รู้พระเอก หรือนายเอก)ขยันทำงานที่สุด...
...อี้..มีคนดีๆๆมารุมรัก..มากที่สุด..
...ดิว..กวนประสาทที่สุด (แต่ชอบใจกล้าดี ปากว่ามือถึง)..
...หลิง หลิง เลวที่สุด(ไม่รู้จะโทษใคร เพราะถูกเลี้ยงมาด้วยเงิน)..
...เป็นเรื่องแรกที่อ่านแล้ว..เดาไม่ออกมากที่สุดว่า..ใครเป็น..พระเอก หรือ นายเอก..
ขอบคุณในความเสียสละ ที่เอาเรื่องเล่าดีๆๆ มีหลายรสชาติ ครบทุกรส มาเล่าสู่กันฟัง..
ขอบคูณในความขยันโพสของ Alex ดูได้จากตอนแรกๆๆ คนอ่านไม่สามารถที่จะแทรกคอมเม้นได้เลย..
จะเป็นกำลังใจให้ตลอดไปนะจ๊ะ...นักเขียน..คนขยันที่สุด...มันจะปาดหน้า Alex ไหมหว่า เห็นโพสอยู่ :L2:
-
o13 o13 o13 o13 o13
ขอบคุณน่ะครับ สำหรับทุกความเห็น
ล้วนเป็นกำลังจิตให้เกย์ตัวเล็กๆ น่ารักๆอย่างผม
แล้วจะนำมาต่อไวๆน่ะครับ
จุ๊บๆๆๆๆ
----------------------------------------------
:m31: :m31: :m31: :fire: :fire: :fire:
“ ไม่มีอะไรหรอก นายไปนอนเหอะ นอนอีกห้องนึงก้อได้น่ะ เดี๋ยวชัดไปจัดที่นอนให้ แล้วส่วนต้ง จะกลับบ้านเลยก้อได้น่ะ อี้ขอบคุณมากน่ะที่อยู่กับอี้ทั้งคืนเลย ต้งคงเหนื่อยแย่ ไว้ค่อยคุยกันน่ะ “ พูดจบผมก้อเดินไปอีกห้องนึงเพื่อจัดที่นอนให้ดิว ห้องนี้ผมจัดให้เป็นห้องนอนรับแขก เผื่อว่ามีเพื่อนมีฝูงมานอนด้วยก้อให้นอนห้องนี้ จัดที่นอนเสร็จแล้ว ผมก้อกลับมาห้องผม
“ อี้ครับ อี้ยังไหวใช่ไหมครับ “ ต้งเดินตามผมเข้ามาที่ห้องนอนของผม
“ ไหวเหรอ เรื่องอะไรล่ะ “ ผมถามไปแบบลอยๆ
“ ต้งเป็นห่วงอี้มากเลย กลัวว่าอี้จะ.... “
“ ต้ง ฟังอี้น่ะ 2 อย่างที่อี้จะไม่ทำเวลาเสียใจคือ ทำร้ายตัวเอง และทำร้ายคนอื่น ต้งวางใจได้ “ ผมพยายามหนักแน่น
“ แต่ยังไงต้งก้อเป็นห่วงอี้อยู่ดี ถ้าอี้ต้องการใครสักคน ให้อยู่ข้างๆ อย่าลืมน่ะครับว่ายังมีต้งอยู่ “ พูดจบต้งก้อมากอดผม พร้อมกับจูบลงที่หน้าผากผม อย่างแผ่วเบา และนุ่มนวล ผมก้อพยายามบิดตัวหนี
“ เอ่ออออ ขอโทษน่ะที่ขัดจังหวะ คือชั้นขอยืมผ้าเช็ดตัวได้ไหม “ ดิวที่ไม่รู้ว่ามายืนอยู่หน้าห้องตอนไหนถามขึ้น
“ เดี๋ยวชั้นไปหยิบให้ “ ผมเลยได้โอกาสดันตัวเองออกจากอ้อมกอดของต้ง แล้วไปหยิบผ้าช็ดตัวให้ดิว
จากนั้นผมก้อขอตัวไปอาบน้ำ และเข้านอน ทั้งๆที่ไม่รู้ว่าตัวเองจะนอนหลับไหม ผมนอนพลิกไป พลิกมาอยู่ตลอดเวลาที่ล้มตัวลงบนเตียง พรางคิดไปต่างๆนานา คิดว่าทำไมอ้วนต้องทำร้ายผมอย่างนี้ด้วย ทำไม ผมผิดอะไรเหรอ ??? แล้วผมก้อเผลอหลับไป
เสียงมือถือทำให้ผมผวาลุกตื่นขึ้นมา นี่มันกี่โมงแล้วน่ะ เอ๊ะ ??? แล้วใครโทรมา นี่อ้วนโทรมาหาผมเหรอเนี่ยะ ผมจะรับสายดีไหม???
“ ฮัลโหล อี้เหรอ นี่อ้วนน่ะ อี้ฟังอ้วนก่อนน่ะ คือมัน... “ อ้วนพยายามอธิบาย
“ ยังมีอะไรต้องอธิบายอีกล่ะอ้วน ทุกอย่างที่เห็นมันก้ออธิบายตัวมันเองอยู่แล้วนี่ “ ผมตอบไปอย่างเย็นชา
“ เค้าน่ารักดีน่ะ รักกันมานานแล้วนี่ อี้นี่คงมัวแต่ทำงานเนอะ เลยไม่รู้เรื่องอะไรเลย “ ผมต่อว่าไป
“ มันไม่ใช่อย่างนั้นน่ะอี้ คือว่า .... “
“ พอเหอะอ้วน แค่นี้อี้ก้อเจ็บเจียนตายแล้ว รู้ไหม ว่าอ้วนคือคนสุดท้ายที่อี้คิดว่าจะทำร้ายอี้ได้ รู้ไหมว่าใจอี้นี่มันโดนอ้วนบี้ซะแหลกคาเท้าเลย ทำไมฮ่ะ ทำไมถึงทำกันได้ “ ผมเก็บไว้ไม่อยู่แล้วครับ
-
ใครบอกว่าเค้าไม่ทักทายคนเขียน
เมื่อวานเค้าก้อทัก แต่ Alex ก้อไม่ตอบเค้าอ่ะ
เอิ่ม...สิ่งที่ชอบที่สุดของเรื่องนี้หรอ
ก้อต้องลูกดิวสุดที่รักซิ
เค้าชอบมากกกกกกกกกกกกกกกกกกก
-
:laugh: :laugh: :angry2: :angry2:
" แล้วอี้เคยสนใจความเป็นไปของอ้วนมากแค่ไหนล่ะ อี้ทำแต่งานๆ ไม่เคยคิดไม่เคยคิดถึง หรือห่วงใยอ้วนเลย อ้วนก้อคนน่ะ มีความรู้สึก มีหัวจิตหัวใจ อ้วนก้อเหงาเป็นน่ะอี้ อยากจะบอกเลยว่า ที่อ้วนมีคนอื่นน่ะ มันไม่ใช่เพราะว่าอ้วนเจ้าชู้หรอก แต่มันเป็นเพราะว่า อี้นั่นแหละ ที่ไม่สนใจอ้วนเอง แล้วพอมีใครเข้ามาใหม่ อ้วนก้อต้องเติมเต็มให้กับตัวของอ้วนเอง ทีนี้เข้าใจรึยังล่ะว่ามันเป็นยังไง " อ้วนเฉลยถึงสาเหตุที่เกิดเรื่องออกมา
" อืม อี้เข้าใจแล้ว ขอบคุณน่ะที่บอกเหตุผลอี้มา อี้นี่มันแย่จริงๆเลยเนอะ แฟนคนเดียวยังดูแล ยังเอาใจใส่ได้ มันก้อสมควรแล้วล่ะที่อ้วนจะมีคนอื่น อี้มันผิดเองแหละ ไม่เป็นไรหรอก " ผมพูดออกไปแบบซังกะตาย
" อีกเรื่องนึงน่ะ อ้วนไม่เข้าใจว่าที่เราคบกันมาเกือบ 2 ปีเนี่ยะ ทำไมอี้ไม่ยอมอ้วนสักที รึว่าอ้วนยังดีไม่พอรึไง "
" นี่คงเป็นอีกเรื่องใช่ไหม ที่ทำให้อ้วนมีคนอื่น ขอโทษทีน่ะ ที่ทำให้ไม่ได้ อี้ไม่คิดว่าเซ็กส์มันจะมีความสำคัญกับอ้วนขนาดนี้ รู้ไหมที่จริงเมื่อวานนี้ ถ้าเราได้อยู่ ได้เจอกันน่ะ อี้ก้อกะว่าจะยอมอ้วนแล้วเหมือนกัน แต่คงไม่ทันแล้วแหละ อ้วนคงมีใคร....."
" คนเรามันก้อต้องการกันทุกคนแหละ อย่าหาว่าอ้วนเป็นคนเห็นแก่ตัวเลย อ้วนก้อต้องหาความสุขใส่ตัวเองบ้างล่ะ อีกอย่างน่ะ โจ้เค้าก้อดูแล ใส่ใจอ้วนดี้ตลอดมา โจ้ให้อ้วนได้ทุกอย่างที่อี้ไม่เคยให้ ขอโทษน่ะที่ต้องเอาคนอื่นมาอ้าง " อ้วนยังคงตอกย้ำความรู้สึกของผมให้เจ็บลึกลงไปอีก
" อืมมมม อ้วนโชคดีจังเลยเนอะ มีคนมาดูแลด้วย อี้ดีใจด้วยน่ะ ที่อ้วนเจอคนนั้นสักที " ผมพูดออกไปอย่างฝืนความรู้สึกที่สุด
" ถึงอย่างนั้นก้อเหอะ เอางี้แล้วกันน่ะ อ้วนจะเห็นกับว่าเรา 2 คนก้อรู้จักกันมานาน อ้วนจะยอมคบอี้ แบบเพื่อนต่อไปแล้วกัน "
" ขอบใจน่ะอ้วน แต่อี้คงรับไว้ไม่ได้หรอก ไม่ต้องเจอกันน่ะดีแล้ว อืมแล้วเดี๋ยววันไหนอี้ขอแวะเข้าไปเก็บของได้ไหม "
" นี่ยังจะหยิ่งอยู่อีกเหรออี้ ลดบ้างก้อได้น่ะไอ้ทิฐิอ่ะ ส่วนเรื่องของ ไม่ต้องมาเก็บหรอก อ้วนเก็บแพ็คไว้ให้เรียบร้อยแล้ว เดี๋ยวเย็นนี้อ้วนเอาไปส่งให้ที่ห้องน่ะ จะได้ไม่ต้องลำบากเดินทางมาเอง " ยังครับ อ้วนยังเหยียบย่ำหัวใจผมยังไม่สาแก่ใจเค้า
" อ้าวจริงเหรอ เก็บไว้ให้แล้วด้วย เฮ้อออ เจ็บหว่ะ เจ็บจี๊ดเข้าถึงขั้วหัวใจเลย แต่ก้อขอบใจน่ะ ที่ยังอุตส่าห์ไม่เอาของๆอี้ไปทิ้งซะก่อน " ผมตอบกลับไปแบบเจ็บปวดที่สุด
" ไม่หรอก ยังไงอ้วนก้อเคยรักอี้น่ะ อ้วนจะทำอย่างนั้นได้ยังไงล่ะ เดี๋ยวเย็นนี้เจอกันน่ะ อ้วนอาจจะพาแฟนใหม่ไปด้วย คงไม่ว่าน่ะ "
" โอ๊ยยยย ไม่เป็นไรหรอก คงไม่มีอะไรแย่ไปมากกว่านี้อีกแล้ว ขอบคุณน่ะที่ยังเคยรักกันมาก่อน ขอบคุณจริงๆ " ตอนนั้นนน้ำตาผมเริ่มจะไหลแล้ว
-
โห สงสารอี้ เจองี้ ก็ควรช็อคอยู่
แต่ไม่เป็นไร อี้ มีคนดีๆให้เลือกอีกหลายคน :กอด1:
เชียร์ ต้งอ่ะ เทพบุตรสุดหล่อ ในสเปก :impress2: น่ารักดี แต่บทน้อยมาก
ดิวอ่ะเด่นสุดเลย :a14:
-
:monkeysad: :monkeysad: :monkeysad: :monkeysad:
" แล้วยังไงเจอกันน่ะ อ้วนไปก่อนน่ะ ต้องกลับไปทำงานแล้ว ดูแลตัวเองดีๆล่ะ บายครับ " พูดจบอ้วนก้อตัดสายไป ส่วนผมยังคงถือมือถือค้างอยู่อย่างนั้น พลันความรูhสึกต่างๆมันเอ่อล้นออกมาจากข้างใน มันคือความเจ็บปวดอย่างแสนสาหัสที่สุด มันเป็นความผิดหวังและน้อยใจอย่างหาที่เปรียบไม่ได้ ผมไม่เคยรู้เลยว่าผมจะเสียใจได้ขนาดนี้ และแล้ว น้ำตาของผมที่ผมเรียกหามานานมันก้อมาแล้วครับ ผมหลั่งน้ำตาอย่างเนืองนอง ผมร้องไห้ออกมาอย่างไม่อายตัวเอง นี่หรือคนที่เข้มแข็ง นี่หรือคนที่ร้องไห้ไม่เป็น นี่หรือคนที่ไม่มีวันที่จะเสียน้ำตาให้กับความรักอีกแล้ว ฮ่าๆๆๆ สะใจตัวเองจริงๆเลย
:m15: :m15: :m15: :m15:
ผมไม่รู้ว่าตัวเองร้องไห้ไปนาน หรือว่าดังแค่ไหน เพราะผมไม่รับรู้ความรู้สึกอื่นใดนอกจากความเสียใจอย่างหาที่เปรียบไม่ได้ ทำไมน่ะ ทำไมเรื่องนี้ต้องมาเกิดกับผมด้วย การที่ผมซื่อสัตย์กับคนรักตัวเอง นี่หรือคือผลลัพท์ที่ผมควรได้รับ การที่ผมรักนวลสงวนตัวไว้เพื่อที่จะมอบให้เค้าในวันพิเศษจริงๆ มันไม่มีค่าเลยเหรอ ความใคร่นี่มันไม่เคยปราณีใครเลยจริงๆน่ะ ฮ่าๆๆๆ สะใจจริงๆ
แล้วผมก้อเหลือบดูนาฬิกา อ้าวนี่มันจะเที่ยงแล้วนี่ ว่าแล้วไปอาบน้ำแต่งตัวไปทำงานต่อดีกว่า ยังมีเรื่องอื่นๆอีกเยอะแยะให้ต้องสะสาง อย่ามัวแต่เอาเวลาอันมีค่ามาเสียใจเลยดีกว่า ไปอาบน้ำซะหน่อยดีกว่า จะได้สดชื่นขึ้นมาบ้าง จะได้มีกำลังไปทำงานต่อ
หลังจากอาบน้ำแต่งตัวเสร็จ ผมก้อเตรียมของไปทำงานตามปกติ เหมือนไม่มีเรื่องร้ายๆเกิดขึ้น เฮ้ออออ ทำไมโลกมันถึงได้ดูน่าอยู่น้อยลงไปอีกน่ะ นี่ถ้าไม่เห็นว่ามีภาระมากมายแล้วล่ะก้อ ผมคงคิด.....ไม่สิ ไม่เอา เราสัญญากับตัวเองแล้วว่า จะไม่ทำร้ายตัวเองเด็กขาด ไม่มีทางๆๆ
---------- จบตอนที่ 17 -------------[/color]
-
:mc4: :mc4: :mc4:
:mc4: :mc4: :mc4:
:mc4: :mc4: :mc4:
อย่าลืมมาเม้นต์อีกน่ะครับ ชอบๆๆๆ
รักคนอื่นทุกคนเลย กำลังจิตขึ้นมาเพรียบ
มาเม้นต์ซ้ำๆก้อไม่ว่ากันน่ะครับ ผมรับได้ทุกอย่าง อิอิอิ :กอด1: :กอด1:
:กอด1: :กอด1:
:กอด1: :กอด1:
:กอด1: :กอด1:
---------------------------------------------------------
:z3: :z10: :z10: :z3:
บทที่ 18 สะสาง ( Clear !!! )
พอผมเตรียมตัวเสร็จแล้ว ผมก้ออกจากห้องเพื่อไปทำงานตามปกติ พอเปิดประตูออกมา ผมก้อเจอดิวยืนอยู่หน้าห้อง ทำหน้าตาสงสัยสุดๆ ผมก้อไม่ได้สนใจอะไร เดินเลี่ยงไปอีกทาง เพราะว่าวันนี้ผมสายมากแล้ว
" นายเป็นอะไรรึป่าว เราได้ยินเสียงเหมือนคนร้องไห้อ่ะ ดังมากเลย นายมีปัญหาอะไรรึป่าว " ดิวดึงแขนผมไว้แล้วถาม
" ปัญหาอย่างเดียวของชั้นคือ การที่นายดึงแขนชั้นไว้ไม่ให้ชั้นไปทำงาน อย่านึกน่ะว่าที่นายช่วยชั้นไว้แล้วนายจะทำอะไรกับชั้นก้อได้ " ผมโต้กลับไปอย่างเผ็ดร้อน
" นี่นายเป็นอะไรอ่ะ เมื่อวานยังดีๆอยู่เลย มีอะไรคุยกันชั้นได้น่ะ ถือซะว่าเราเป็นเพื่อนกัน " ดิวพยายามพูดดีๆกับผม
" ไม่ดีกว่า นายอย่ามายุ่งกับชั้นจะดีที่สุด แล้วถ้าหายเจ็บเมื่อไหร่ก้อกลับบ้านนายไปได้แล้ว ชั้นอยากอยู่คนเดียว " พูดเสร็จผมก้อสะบัดแขนแล้วเดินออกจากห้องไป โดยที่ไม่สนใจดิวเลย ตอนนั้นผมไม่มีอารมณ์จะพูดดีกับใครทั้งนั้น ความรู้สึกในใจของผมมันย่ำแย่เต็มทน
แล้วผมก้อไปทำงานต่อ แบบร่างที่ไร้วิญญาณ เดินไปขึ้นรถก้อเหม่อ จนรถเกือบจะชนอยู่แล้ว ทำไมน่ะ ทำไมมันยากเย็นนักกับการที่จะทำตัวให้ปกติ ทำไมมันยากนักกับการเก็บความเสียใจไว้ข้างใน ทำไมมันยากอย่างนี้น่ะ มีใครรู้บ้างช่วยบอกผมที
ผมไม่แน่ใจว่าผมมาถึงออฟฟิซได้ยังไง ผมไม่แน่ใจว่าผมขึ้นรถสองแถว หรือว่านั่งแท็กซี่มา ทำไมผมไม่มีความรู้สึกอะไรทั้งนั้น ผมอยากเป็นปกติจังเลย ทำไมมันเป็นอย่างนี้ ทำไมผมไม่หิวข้าว ไม่หิวน้ำอะไรเลย ในหัวมันดูว่างเปล่าอย่างบอกไม่ถูก
ผมเข้าไปออฟฟิซไปที่นั่งของตัวเอง ไม่ได้ยินที่ใครทักทายอะไรทั้งนั้น หูมันดูอื้อๆ ฟางๆยังไงไม่รู้ นี่ผมเป็นอะไรเนี่ยะ แล้วนี่ผมมาทำงานทำไม ทำไมผมไม่หนีไปซะ ทำไมผมต้องมาทำงานทั้งๆที่ตัวเองก้อแย่เกินจะทนแล้ว แล้วนี่อะไรใคร ทำไมต้องมีคนมาถามนู้น ถามนี่กับผมด้วย ทำไมผมต้องตอบคำถามพวกนี้ด้วย เค้าจะอยากรู้ไปทำไม เค้าไม่มีงานการทำกันรึไง ถึงได้เอาเวลาที่มีมาอยากรูอยากเห็นเรื่องของคนอื่นนักน่ะ
" อี้ๆ อี้เป็นอะไรอ่ะ พวกเราพูดด้วยทำไมไม่พูดตอบ ป่วยรึป่าว " ป้าแอ๋ม เพื่อนที่ทำงานถามผมขึ้น
" ไม่มีอะไรหรอกป้า วันนี้อี้ขอน่ะ อี้ขอแล้วกัน อี้ไม่อยากคุยกับใครเท่าไหร่เลย อี้เบลอๆอ่ะ " ผมตอบป้าแอ๋มไป
" เฮ้ย อี้ เป็นอะไรอ่ะ บอกพี่ก้อได้น่ะ " พี่เดียร์ เอ่ยกับผม
" อย่าดีกว่า อี้ขอคิดคนเดียวดีกว่า " ผมปฏิเสธไป
จากนั้นผมก้อลงมือทำงานที่คั่งค้างอยู่อย่างบ้าคลั่ง เช็คอีเมลล์ก้อมีแต่คนเมลล์มาด่า มาคอมเพลนผมเรื่องงานเมื่อวานนี้ ผมอ่านไปแบบไร้ความรู้สึก อยากด่าก้อด่าไปสิ แล้วจะให้ผมทำยังไง ตอนนั้นสนมองผมมันตายด้านไม่รับรู้อะไรทั้งนั้น สักพักพี่ติ๊บก้อโทรมาถามผมว่า เห็นนางแบบที่หายไปรึยัง ผมก้อบอกไปว่ายัง พี่ติ๊บก้อด่าผมมาชุดใหญ่ว่าทำไมให้เกิดเรื่องแบบนี้ขึ้น ที่จริงผมจะอธิบายให้ฟังทั้งหมด แต่ผมไม่มีอารมณ์ที่จะอธิบายในตอนนั้น มันเบื่อ มันขี้เกียจจะพูดจะอะไรทั้งนั้น ผมเลยปล่อยให้พี่ติ๊บคิดไปเองตามแบบของแก ไว้วันไหนมีอารมณ์ผมจะอธิบายให้ฟังอีกที แล้วพี่ติ๊บก้อวางสายไป ไม่นานนัก ก้อมีคนโทรเข้ามาอีก เป็นต้งนั่นเอง เฮ้ออออ นี่เป็นครั้งแรกที่ผมไม่อยากรับสายต้ง แต่ก้อรับหน่อยแล้วกัน เผื่อจะมีอะไรสำคัญ
" อี้เหรอ เป็นอะไรรึป่าว แล้วนี่ทานข้าวรึยัง " ต้งถภามผมด้วยความเป็นห่วง
" อืมมมม ยังไม่หิวอ่ะ ต้งมีอะไรไหม อี้อยากทำงานต่อ " ผมตอบไปแบบไร้ชีวิตชีวา
" มีสิ คืออย่างนี้ ต้งพยายามหาตัวนางแบบอี้แล้วน่ะ ไม่เห็นมีใครติดต่อได้เลย แล้วอี้จะทำยังไงต่อไปดีล่ะ " ต้งถามผมด้วยความอยากจะช่วยเหลือ
" ไม่รู้เหมือนกันต้ง วันนี้อี้เบลอๆอ่ะ ขี้เกียจคิดอะไรทั้งนั้น " ผมตอบไปแบบไม่มีความรู้สึก
" อืมมมม เอาอย่างนี้ไหม เราไปเคลัยร์กับหลิง หลิงกันเลยดีกว่า ต้งจะไปด้วย ต้งว่าปล่อยไว้อย่างนี้มันจะไม่มีดน่ะ ต้งรู้ว่าอี้ตอนนี้รู้สึกยังไง ต้งขอแล้วกันน่ะ ขออย่าให้อี้ปฏิเสธต้ง ณ ตอนนี้เลย เราต้องช่วยกันหาทางออกน่ะ อี้ตั้งสตินิดนึงน่ะ เดี๋ยวต้งกำลังขับรถไปหา ไม่น่าจะเกิด 10 นาที " ต้งพยายามพูดให้สติกับผม ผมก้อเลยสะดุดขึ้นมานิดหน่อย ตายแล้ว นี่ผมลืมเรื่องนี้ไปเสียสนิทเลย มัวแต่เสียใจเรื่องอ้วน จนลืมเรื่องไปได้ไง ไม่ได้แล้วๆ ต้องขอบคุณต้งจริงๆ ที่เตือนสติผม ไม่งั้นคง.....
-
กรี๊ดดดดดดดด นุ้งต้ง มีบทพระเอกมั่งแล้ว :m4:
ออนรออ่านอยู่นะคะ อเล็กซ์ :L2:
-
:really2: :really2: :really2: :really2: :really2: :really2: :really2:
จากนั้นไม่นานนัก ต้งก้อมาหาผมที่ออฟฟิซแล้วชวนผมออกไปทานข้าวข้างนอก ผมซึ่งได้มีสติแล้วก้อเลยเริ่มรู้สึกแล้วว่าตัวเองหิวข้าวขึ้นมาบ้างแล้ว ก้อเลยรับคำชวนของต้งไป จากนั้นเราก้อออกไปหาอะไรทานแถวๆที่ทำงานผม ต้งยังคงน่ารักเหมือนเดิมครับ ดูแลเทคแคร์ผมดีมาก แต่ ณ เวลานี้ ผมไม่มีกะจิตกะใจไปปลื้มใครหรอก หัวใจผมมันแหลกเหลวไปแล้วตั้งแต่ได้รู้เรื่องของอ้วน
" อี้จะทานอะไรดีครับ ให้ต้งสั่งให้ไหม อาหารที่นี่น่าทานๆทั้งนั้นน่ะ " ต้งพยายามเอาใจผม
" งั้นต้งก้อสั่งอะไรก้อได้มาให้อี้ ต้งจัดการเลยน่ะ " ผมพยายามตอบไปแบบมีสติ
" ปกติอี้ไม่ใช่คนอย่างนี้นี่นา เป็นอะไรมากไหมครับ มีอะไรที่ต้งพอจะช่วยบ้างได้ไหม "
" ไม่มีอะไรหรอก แล้วเรื่องนางแบบที่หายไปของอี้อ่ะ ต้งว่าจะทำยังไงดี " ผมพยายามเปลี่ยนเรื่อง
" อืมมม นี่ต้งก้อคิดอยู่เหมือนกัน ต้งว่าเราควรจะไปเคลียร์กับหลิง หลิง ถึงที่เลยดีกว่า น่าจะเป็นทางออกที่ดี้ที่สุด "
" เราจะไปสู้อะไรกับเค้าได้ล่ะต้ง ต้งเคยบอกอี้นี่ว่า พวกเค้าไม่ธรรมดา "
" ยังไงมันก้อต้องลองกันหน่อย ของอย่างนี้มันไม่มีอะไรแน่นอนหรอก ต้งสัญญาน่ะว่า จะไม่มีใครมาทำร้ายอี้ได้อีก ถ้าใครจะทำอย่างนั้น พวกมันต้องข้ามศพต้งไปซะก่อน คราวนี้ต้งไม่ไว้หน้าอินทร์ หน้าพรหมที่ไหนทั้งนั้น " ต้งพูดด้วยความหนักแน่น
" ขอบคุณต้งมากๆน่ะ ที่อยู่ข้างอี้ตลอดเวลา ถ้าอี้อยู่คนเดียว อี้คงทำอะไรไม่ถูกแน่ๆเลย "
" อย่าลืมสิ ว่าเราเป็นเพื่อนกันน่ะ ถ้าอี้ไม่สบายใจแล้ว เพื่อนคนนี้จะอยู่เฉยได้ไง " พูดจบต้งก้อมาจับมือผม
" ขอบคุณน่ะ ต้งเป็นคนดีจริงๆเลย " แล้วผมพยายามดึงมือผมกลับ แต่ต้งกลับจับไว้แน่นกว่าเดิม
" ถ้าเห็นว่าต้งดีพอแล้วจริงๆ ทำไมอี้ไม่ให้ต้งมาดูแลอี้ล่ะ หวังว่าอี้คงยังไม่ลืมสัญญาที่เราให้ไว้แก่กันน่ะว่า ถ้าอี้ไม่มีใครแล้ว ต้งคนนี้ขอเป็นคนๆนั้นที่อยู่ข้างๆอี้ตลอดไปได้ไหม ต้งสัญญาว่าต้งจะดูแลอี้อย่างดีที่สุด " น้ำเสียงต้งจริงจังมาก
" อืมมมม อย่าเพิ่งพูดเรื่องนี้ได้ไหมต้ง อี้ยังไม่พร้อมที่จะมีใครใหม่หรอก อี้เจ็บเกินกว่าที่จะหารักใหม่ ณ ตอนนี้ ต้งคงไม่ว่าน่ะ ถ้าอี้จะขอเวลาหน่อย ไว้อี้หายดีแล้ว อี้จะรักษาคำสัญญาที่เคยให้ไว้ ต้งเข้าใจอี้ใช่ไหม " ผมพยายามพูดให้ต้งเข้าใจความรู้สึกของผมตอนนี้
" ได้สิครับ ทำไมต้งจะให้อี้ไม่ได้ล่ะ นานแค่ไหนต้งก้อรอได้ "
" ขอบคุณมากน่ะที่เข้าใจอี้ กินข้าวกันดีกว่า หิวแล้ว จากนั้นจะได้ไปสะสางปัญหาต่อ " แล้วเราก้อลงมือทานกันต่อ
-
:t3: :t3: :t3: :t3:
พอเราทานอาหารกันเสร็จแล้ว พวกเราก้อออกเดินทางไปที่ทำงานของหลิง หลิง ผมขณะที่นั่งอยู่ในรถก้อคิดหาทางที่จะยุติศึกครั้งนี้ให้ได้ ต้งเค้าก้อคงคิดหาทางช่วยอยู่เหมือนกัน ถ้าไม่ได้ต้งผมก้อคงแย่ไปแล้วน่ะเนี่ยะ จากนั้นไม่นานนัก เราก้อถึงที่ทำงานของหลิง หลิง
พอเราเดินเข้าไปในตึก ก้อมีพนักงานเดินมาถามพวกเรา ต้งก้อตอบไปว่า จะมาหาท่านประธาน แล้วพนักงานคนนั้นก้อบอกว่าท่านประธานรออยู่เหมือนกัน ให้พวกเรารีบขึ้นไปหา เอ๊ะนี่มันอะไรกันแน่เนี่ยะ ผมไม่รู้ว่าต้งคิดจะทำอะไรกันแน่ แล้วพนักงานคนนั้นก้อเดินนำพวกเราไปที่ห้องท่านประธาน พอเราเปิดประตูเข้าไปในห้อง ก้อเห็นหลิง หลิง นั่งอยู่ข้างๆ ชายวัยกลางคนๆนึง หน้าตาออกจะโหดๆหน่อย ไม่บอกก้อรู้ว่านี่คือพ่อของหลิง หลิง เพราะว่ารังสีอำมะหิตมันแผ่ออกมาซะขนาดนั้น ผู้ชายคนนั้นมองหน้าผมซะเขม็งเลย คงจะเครียดแค้นผมมาก ส่วนหลิง หลิงผมสังเกตุหน้าหล่อนแล้ว ก้อเห็นร่องรอยที่ผมฝากไว้ให้ที่ใบหน้าหล่อน หล่อนมองผมด้วยสายตาเครียดแค้นเหมือนกัน
" นั่งก่อนสิต้ง เรามีอะไรต้องเคลียร์กันซะหน่อย " ชายคนนั้นเอ่ยขึ้น
" ขอไม่นั่งได้ไหมครับ ลุงสุชาติ ต้งมีเรื่องจะเคลียร์นิดหน่อย แล้วก้อจะกลับเลย คงไม่รบกวนเวลานานหรอกครับ " ต้งพูดด้วยน้ำเสียงหนักแน่น
" จะไม่เป็นการเสียมารยาทหน่อยเหรอ นี่ผู้ใหญ่ชวนให้นั่งแล้วน่ะ " คุณสุชาติพูดย้ำ ด้วยน้ำเสียงเชิงตำหนิ
" ไม่เสียมารยาทหรอกครับ และผมก้อให้เกียรติคนที่ควรให้เกียรติเท่านั้น " ต้งโต้ตอบกลับไป
" ดี งั้นเข้าเรื่องเลยดีกว่า ชั้นอยากขอคำอธิบายเรื่องที่เกิดกับลูกสาวชั้น ทำไมต้องทำกันขนาดนี้ ขอคำตอบที่มันสวยงามหน่อยน่ะ " คุณสุชาติพูดเสียงดัง
" ผมคิดว่าลูกสาวของคุณคงบอกคุณไปแล้วล่ะครับ แต่ว่ามันจะเป็นเรื่องจริงเหมือนที่เค้าพูดไหม ผมคงไม่สามารถทำให้คุณเชื่อไหม ฉะนั้นคุณควรจะได้เห็น ได้ฟังสิ่งเหล่านี้ " จากนั้นผมก้อเปิดคลิปวีดีโอ รวมทั้งคลิปเสียงที่ผมอัดไว้ทั้งหมดให้คุณสุชาติดูและฟัง
พอคุณสุชาติได้ดูของทั้งหมดแล้วก้อทำหน้าครุ่นคิด จากนั้นผมก้อเล่าเรื่องทุกอย่างให้ฟัง ผมแอบเห็นหลิง หลิง นั่งก้มหน้า ตัวสั่นเทาไปหมด หล่อนคงจะโกรธผมมากเลยทีเดียว มันก้อช่วยไม่ได้นี่นา
" แล้วนายจะเอายังไง ถ้าชั้นอยากให้เรื่องนี้มันจบ " คุณสุชาติเอ่ยถามผม
" พ่อ จะไปยอมมันทำไม พ่อไม่เห็นเหรอว่ามันทำหนูเยินซะขนาดนี้ " หลิง หลิง ตะโกนแทรกขึ้นมา
" เงียบไปเลย นังลูกไม่รักดี ชั้นไม่น่าตามใจแกซะขนาดนี้เลยน่ะ จนแกเสียผู้เสียคนและไปก่อเรื่องร้ายๆมาอีก เดี๋ยวเสร็จงานนี้แล้วชั้นจะอบรมแกยาว " คุณสุชาติตะโกนด่า หลิง หลิง กลับไป หล่อนก้อทำหน้าไม่พอใจ แต่ก้อแสดงอาการมากไม่ได้ ดูท่าหล่อนจะกลัวพ่อของหล่อนมาก
" พวกเราไม่ได้ต้องการอะไรหรอกครับ แค่อยากให้ทางลูกค้าออกมาอธิบายเรื่องที่เกิดขึ้น ให้กับบริษัทของอี้เค้า เอาตัวนางแบบของอี้มาส่งคืน ชดใช้ค่าเสียหายทั้งหมด จากนั้นก้อขอให้หลิง หลิง เลิกรังควานอี้สักที แล้วทุกอย่างมันก้อจะจบ " ต้งตอบแทนผม
" มันไม่มากไปหน่อยเหรอต้ง ทำไมชั้นต้องทำอย่างนั้นด้วย นายก้อรู้ใช่ไหมว่าอิทธิพลชั้นมันขนาดไหน จะปิดเรื่องแค่นี้ทำไมจะทำไม่ได้ " คุณสุชาติถามกลับมาแบบกวนๆ โหๆๆๆ ไม่แปลกใจเลยนว่าหลิง หลิงได้นิสัยแย่ๆมาจากใคร
" ถ้านายไม่ทำ ชั้นจะบังคับให้นายทำเอง ชั้นรู้ว่าอิทธิพลนายมันใหญ่ซะขนาดไหน แต่ถ้านายจะทำอย่างนั้น พวกชั้นก้อจะทำเช่นกัน " เสียงผู้หญิงคนนึงพูดออกมา จากทางประตูหน้าห้อง เอ๊ะนั่นมันน้าเนตร กับน้าปิ่นนี่นา พวกเค้ามาได้ยังไงกันนี่
" ใช่ แล้วอี้ก้อเหมือนเป็นลูกเป็นหลานชั้นคนนึงเหมือนกัน ถ้าลูกหลานชั้นโดนรังแกล่ะก้อ คนที่เป็นแม่ย่อมนิ่งดูดายไม่ได้หรอก จริงไหมเนตร" น้าปื่นพูดเสริมขึ้นมา
" จะเอาอย่างนั้นก้อได้ ชั้นจะทำตามที่นายขอมาทั้งหมด ชั้นไม่อยากมีปัญหากับใคร ส่วนนังลูกสาวชั้น ชั้นสัญญาว่าจะไม่ให้หล่อนไปตามรังควานนายอีก แค่นี้ พอใจแล้วใช่ไหม " คุณสุชาติตอบกลับมาด้วยน้ำเสียงหนักแน่นเช่นกัน
-
:call: :call: :call: :call: :call: :call: :call: :call:
จากนั้นคุณสุชาติก้อเขียนเช็คแล้วส่งมาให้ผม พอผมรับมาก้อเห็น อะไรกันเนี่ยะตั้ง 10 ล้านเลยเหรอ ตอนแรกผมจะไม่รับเพราะว่า มันมากเกินไป แต่น้าเนตรบอกให้ผมรับไว้ บอกว่าไม่เป็นไรหรอก จากนั้นคุณสุชาติก้อโทรศัพท์บอกให้ทางลูกค้าที่มีปัญหากับผมจัดการเคลียร์เรื่องนี้ให้จบภายในวันนี้ ด้วยการอีเมลล์อธิบายเรื่องต่างๆที่เกิดขึ้นส่งไปยังทุกเอเจนซี่ที่ได้รับรู้เรื่องนี้ เค้ายังบอกอีกว่า อีกไม่เกิด 1 ชั่วโมงนางแบบจะถูกไปส่งคืนให้ถึงที่ ซึ่งผมก้อโอเค และตกลงกับข้อเสนอนี้ พอเคลียร์กันเสร็จแล้ว พวกเราก้อกำลังจะเดินออกจากห้องนั้นไป แต่น้าเนตร กับน้าปิ่นบอกให้ผมกับต้งกลับไปก่อน แล้วเรา 2คนก้อออกจากห้องนั้นมา
" อี้ครับ อี้โอเคขึ้นแล้วใช่ไหม ทีนี้ไม่ต้องเป็นห่วงน่ะ พวกเราไม่ยอมให้อี้เป็นอะไรแน่ๆ " ต้งพูดปลอบผมขณะที่อยู่ในรถ
" ขอบคุณน่ะต้ง ขอบคุณมากๆ แล้วนี่พวกน้าเนตร กับน้าปื่นจะเป็นอะไรไหมอ่ะ ออกตัวช่วยอี้ซะขนาดนี้ อี้ไม่อยากให้พวกเค้ามีปัญหาเพราะอี้อ่ะ "
" ไม่หรอก ลุงชาติเค้าคงไม่กล้าทำอะไรแม่ชั้นหรอก โดยเฉพาะน้าเนตร ขานั้นเค้าเก๋าน่ะจะบอกให้ ตอนเป็นทหารนี่เฮี้ยวสุดๆ " ต้งตอบ
" ยังไงอี้ก้อรู้สึกผิดอยู่ดี แล้วนี่ต้งจะกลับไปทำงานเลยรึป่าว หลังจากไปส่งอี้แล้ว " ผมถามไป
" อืมมมมม ต้งว่าจะขอคุยกับพี่ติ๊บหน่อยแล้วกัน เดี๋ยวต้งช่วยอี้อธิบายเอง ต้งไม่อยากให้อี้โดนมองแบบผิดๆ "
" ขอบคุณมากน่ะต้ง อี้ประทับใจต้งจริงๆเลย ไม่ได้ต้งอี้คงแย่ไปแล้ว " แล้วผมก้อยิ้มให้ต้ง 1 ที
" แล้วนี่พวกน้าเนตร น้าปิ่นเค้ารู้เรื่องนี้ได้ยังไงอ่ะ ต้งเป็นคนไปบอกเหรอ " ผมถามขึ้นมา
" อืม ช่ายแล้วล่ะครับอี้ เวลาต้งมีอะไรต้งจะปรึกษาคุณเค้าเสมอแหละ คุณเค้าก้อดีน่ะ เค้าเป็นหวงอี้มากเลย แล้วจากนั้นต้งคิดว่าคุณเค้าคงบอกน้าเนตรอีกที ดูท่าน้าเนตรเค้าก้อเป็นห่วงอี้มากเหมือนกันน่ะครับ แต่ต้งว่าอย่างนี้ก้อดีแล้วแหละ เรื่องมันจะได้จบๆ อี้จะได้สบายใจสักที " ต้งอธิบายให้ผมฟัง
" อืมมมม ไว้อะไรๆดีขึ้นแล้ว อี้อยากเลี้ยงอาหารขอบคุณพวกน้าๆจังเลย ต้งว่าดีไหม " ผมถามกลับไป
" ก้อดีน่ะ ยังไงก้อได้ให้อี้สบายใจ พวกเราทำอยู่แล้ว " พูดจบต้งก้อยิ้มให้ผม ต้งน่ารักมากกกกก แต่ตอนนี้ผมไม่มีกะจิตกะใจไปชอบใครอีก ไว้ผมหายดีกว่านี้ผมคงจะรับเค้าเป็นแฟนแล้ว แต่ผมขอเวลาหน่อยเถอะ
จากนั้นต้งก้อมาส่งผมที่ออฟฟิซ แล้วก้อโทรศัพท์หาพี่ติ๊บเพื่ออธิบายเรื่องต่างๆ ส่วนผมก้อมาทำงานต่อ ตอนนั้นผมเริ่มมีสติขึ้นมาบ้างแล้ว เลยพูดคุยกับเพื่อนที่ทำงานบ้าง จากนั้นนางแบบผมคนที่หายตัวไปก้อโทรมาหาผม ผมก้อเลยออกมาคุยโทรศัพท์ข้างนอก ไม่อยากให้คนอื่นได้ยินนัก แล้วผมก้อพูดคุยกับเค้าบอกว่า ให้เค้าบอกทุกคนว่าป่วยกระทันหัน เข้าโรงพยาบาลเพิ่งออกมา มือถือก้อพังเลยติดต่อไม่ได้ เพราะว่าผมไม่อยากให้คนอื่นรู้เรื่องนี้มากนัก มันจะกลายเป็นเรื่องใหญ่เอา จากนั้นผมก้อบอกนางแบบคนนี้ว่า ผมจะให้เค้าไปพักผ่อนหรือเที่ยวที่ไหนสักแห่งก่อน จากนั้นถ้าเค้าอยากจะทำงานต่อ ก้อให้เค้าทำ หรือว่าถ้าเค้าจะกลับประเทศเค้า ก้อตามใจ นางแบบผมก้อโอเค ดูน้ำเสียงหล่อนก้อกลัวๆอยู่เหมือนกัน แหม เป็นใครๆก้อกลัวทั้งนั้นแหละครับ
จากนั้นต้งก้อเดินมาหาผมบอกว่า เค้าเคลียร์กับพี่ติ๊บให้แล้ว ซึ่งตอนนี้พี่ติ๊บก้อเข้าใจผมทุกอย่างแล้ว ผมไม่รู้จะขอบคุณต้งยังไง เค้าดีกับผมซะมากมาย ผมเลยบอกไปว่า ไว้ทุกอย่างดีขึ้นแล้ว ผมจะรับเค้าไว้พิจารณาน่ะ ต้งไม่ตอบอะไร แต่ยิ้มแล้วก้อเดินมากอดผม ผมตกใจแต่ก้อไม่ได้ขัดขืนอะไร จากนั้นต้งก้อขอตัวกลับไปทำงานต่อ เค้าบอกว่าคืนนี้จะแวะมาค้างกับผมที่คอนโดผมด้วย ผมก้อตกลง
-
หวังว่าคงจบแล้วนะ หลิง หลิง ชริส์
เอิ่ม...อี้จ๊ะอย่าใจร้ายกับลูกดิวของเจ๊นักเลย
ถ้าลูกดิวมันทนไม่ไหวจับกดขึ้นมาละก็...หุ หุ
-
...ความรัก..มันแปลก..หรือ.มนุษย์ ที่..แปลก..
...บางคน..ผูกพันธ์ กันทาง..ใจ..ก็พอแล้ว..
...แต่บางคน..ต้องการผูกพันธ์..ทั้งกายและใจ...
...อีกอย่างนึงที่เป็น..ที่สุด..ของเรื่องนี้...
...เป็นเรื่องที่รวบรวม..ไฮไซหัวใจสิงห์..ไว้มากที่สุด...
...อยากรู้ที่สุดว่า...รักสุดท้ายของอี้..คือใคร...จ๊ะ Alex..
...Alex ตอบมาอย่างไว..โปรดติดตามตอนต่อไป..แป่ว... :fire:
-
รู้คำตอบดีอยู่แล้วนี่ครับ
โปรดติดตามมมมมมมมมมมมมมม น่ะกั๊บ หุหุหุ
:fire: :fire: :fire: :fire:
-------------------------------------------
:jul1: :jul1: :jul1: :jul1: :jul1: :jul1: :jul1: :jul1:
จากนั้นผมก้อไปทำงานต่อ โดยที่ผมพยายามอย่างมากในการที่จะมีสติเพื่อที่จะทำงานได้ งานช่วงนี้ผมค่อนข้างยุ่งมากเหมือนกัน แล้วผมก้อต้องรีบเคลียร์งานให้เสร็จไวๆ เนื่องด้วยกลางเดือนนี้ผมจะต้องไปช่วยงานพี่กรณ์ และต้งอีก รู้ตัวเลยว่าจากนี้ไปผมต้องเหนื่อยอีกหลายเท่า ซึ่งผมก้อยอมครับเพราะว่าต้องทำเพื่อตัวเอง และครอบครัวของผม ผมก้อทำงานต่อไปเรื่อยๆพอถึงเวลาเลิกงานผมก้อกลับคอนโด
ก่อนจะถึงคอนโดผมก้อซื้ออาหารเย็นไปทานแล้วซื้อเผื่อดิว กับต้งด้วย วันนี้ไม่มีอารมณ์ทำอาหารทานเองเหมือนครั้งอื่นๆ พอผมถึงห้องของผม อ้วนก้อโทรมาหาผม บอกว่ามาหาผมที่อพาร์ทเม้นต์แล้วไม่เจอ ผมเลยตอบไปว่า ผมย้ายมาอยู่คอนโดใหม่แล้ว อ้วนเลยจะเอาของบมาให้ผม ผมเลยบอกว่า เจอกันที่เซเว่นหน้าปากซอยข้างๆนี้ดีกว่า ผมไม่อยากให้เค้ารู้ว่าผมอยู่ที่ไหน ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมผมถึงไม่อยากให้เค้ารู้ จากนั้นผมก้อเอาของไปวางที่โต๊ะ แล้วผมก้อมองหาดิวว่า เค้าอยู่ที่ไหน แล้วกินอะไรรึยัง จากนั้นผมก้อเดินเข้าไปดูในห้องที่ดิวนอนอยู่ ผมก้อเห็นดิวนอนอยู่บนเตียง จากนั้นผมเรียกดชื่อดิวหลายครั้งมาก แต่ดิวไม่ตอบ ผมเลยไปแตะหน้าผากของดิว โอ๊ะอะไรเนี่ย นี่ดิวตัวร้อนขนาดนี้เลยเหรอ แล้วดิวเป็นไข้ตั้งแต่เมื่อไหร่อ่ะ ตายแล้วทำไงดี นี่อ้วนก้อคงรอผมอยู่ เอาว่ะ หวังว่าดิวคงไม่เป็นอะไรมาก เดี๋ยวผมขอตัวไปเอาของๆผมกับอ้วนก่อน จะได้จบๆกัน
แล้วผมก้อเดินไปหาอ้วนตามที่ได้นัดหมายไว้ พอผมเดินไปถึง ผมก้อต้องเห็นภาพปวดใจจากการที่เห็นอ้วนยืนรอผมอยู่หน้าเซเว่น และยังโอบกอดเอวผู้ชายคนนึงอยู่ ใช่ครับ เค้าเป็นคนเดียวกันกับคนที่ผมเห็นที่ห้องอ้วนเมื่อคืนนี้ ดูเค้ารักกันมากเลยน่ะ แต่ทำไมผมถึงได้รู้สึกเจ็บปวดขนาดนี้ ทำไมผมต้องมาเห็นภาพๆนี้ด้วย ทำไมอ้วนถึงได้ใจร้ายกับผมขนาดนี้ ทำไมๆๆๆ
" อ่ะ นี่ของๆอี้ทั้งหมด เราเอามาคืนแล้ว เอ้อออ ลืมแนะนำไป นี่โจ้ แฟนของเรา " อ้วนแนะนำแฟนใหม่ให้ผมรู้จัก
" อืม เราเคยเจอกันแล้วแหละ เมื่อคืนนี้ไง ขอบคุณน่ะที่เอาของมาให้ ไม่เห็นต้องลำบากเลย " ผมพยายามฝืนพูดออกไป ทั้งๆที่ใจมันเจ็บเจียนตาย
" ไม่ลำบากหรอก พอดีแฟนเราเค้าจะมาแถวนี้พอดี อ้วนเลยแวะเอาของมาคืนให้ อี้กินข้าวรึยังล่ะ ไปกินข้าวกับพวกเราไหม " อ้วนเอ่ยชวนผมไปทานด้วย
" ไม่ดีกว่า พอดีอี้ก้อซื้อของมาทานแล้วเหมือนกัน ขอบใจน่ะที่ชวน พวกอ้วนไปกันเหอะ อี้ขอตัวก่อนน่ะ พอดีมีอะไรทำค้างไว้อยู่ " จากนั้นผมก้อเดินหันหลังออกมา ผมพยายามอย่างมากที่จะสะกดน้ำตาเอาไว้ไม่ให้มันไหล แต่มันเป็นการพยายามที่ยากลำบากที่สุด ผมเลยต้องเร่งฝีเท้าเพื่อให้ถึงห้องให้เร็วที่สุดจากนั้นผมจะได้ระเบิดอารมณ์ออกมาได้เต็มที่
-
:z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3:
พอผมถึงห้องของผมแล้ว ผมก้อรีบวิ่งไปที่ห้องตัวเอง แล้วเข้าไปในห้องน้ำ จากนั้นผมก้อระเบิดความเสียใจที่ผมมีทั้งหมดในนั้น ผมเปิดน้ำจากฝักบัวให้แรงที่สุด เพื่อที่ว่าน้ำนั้นมันจะชะล้างความเสียใจของผมไปบ้าง ผมอาบน้ำทั้งๆที่ไม่ถอดเสื้อผ้า ผมร้องไห้อย่างหนักในนั้น ร้องเหมือนที่ไม่เคยร้องไห้มาก่อน จะมีใครรู้ไหมว่า ผมเสียใจมากแค่ไหน อ้วนเค้าจะรู้ไหมว่า เค้าทำให้ผมเจ็บเสียจนไม่อยากจะอยู่ต่อไปแล้ว
พอผมร้องไห้จนสะใจผมแล้ว ผมก้อถอดเสื้อผ้าอาบน้ำใหม่ เอาสบู่มาล้าง มาขัดตัวให้สะอาด ขัดมันอยู่นานเหมือนกัน พอสาแก่ใจผมแล้ว ผมก้อเช็ดตัว ใส่เสื้อผ้าตัวที่คิดว่าสวยที่สุด จากนั้นก้อแต่งหน้าตัวเองแบบเท่ห์เพื่อที่ว่าคืนนี้ผมจะออกไปเที่ยว ดื่มเหล้าให้เมากันไปข้างนึงเลย พอผมอาบน้ำแต่งตัวเสร็จแล้ว ผมก้อนึกถึงดิวขึ้นมาได้ ก้อเลยไปดูเค้าหน่อย ตัวเค้ายังร้อนอยู่เลย ผมช่วยเค้าเช็ดตัวหน่อยดีกว่า
แล้วผมก้อถอดเสื้อผ้าของดิวออก ตามเนื้อตามตัวของดิวยังมีรอยช้ำจากที่โดนพวกนั้นรุมสกัมเมื่อวานนี้ นี่เค้าต้องมาเจ็บตัวเพื่อผมเหรอเนี่ยะ น่าสงสารจริงๆเลย แล้วนี่ยังมาเป็นไข้อีก ผมควรจะดีกับเค้าให้มากกว่านี้ใช่ไหม ??? แต่เรื่องร้ายๆที่ผ่านเข้ามาในชีวิตผมนี่ เป็นเพราะเค้าไม่ใช่เหรอ ???
" อี้ ขอบใจน่ะที่ไม่ทิ้งชั้นให้นอนป่วยอย่างนี้ ชั้นไม่รู้จะขอบใจนายยังไงดี " ดิวลืมตาขึ้นมาแล้วพูดกับผม พรางเอามือของเค้ามาจับมือของผมที่กำลังเช็ดตามเนื้อตัวให้ผม เอ๊ะ เค้าตื่นนานรึยังน่ะ ???
" ไม่เป็นไรหรอก ก้อนายเคยช่วยชั้นไว้นี่ ชั้นว่านายปล่อยมือชั้นดีกว่าน่ะ ชั้นจะเช็ดได้ยังไงล่ะ ถ้านายมาจับมือชั้นอย่างนี้ " ผมตอบแก้เขินไป
" ถ้าชั้นรู้ว่าชั้นป่วยแล้วนายดูแลชั้นอย่างนี้ ชั้นขอป่วยตลอดไปดีกว่า " ดิวไม่ยอมปล่อยมือของเค้าสักทีครับ
ตื๊ดๆๆ เสียงกริ่งที่หน้าห้องผมดัง ซึ่งพอดีผมได้จังหวะดึงมือตัวเองจากมือดิวนั้น แล้วใครน่ะมากดกริ่งหน้าห้อง เสียงกริ่งนั้นช่วยชีวิตผมไว้จริงๆ แล้วผมก้อเดินไปดูว่าใครมาหาผมกันแน่ พอผมมองตรงตาแมว ผมก้อเห็นพี่กรณ์ยืนอยู่ห้องห้อง แล้วผมก้อเปิดประตูรับพี่กรณ์
" สวัสดีครับพี่กรณ์ มาหาอี้มีธุระอะไรรึป่าวครับ " ผมถามพี่กรณ์ไป
" ป่าวครับ พี่แค่แวะมาหาเฉยๆ และว่าจะถามข่าวเรื่องนั้นพอดี อ้าวแล้วอี้จะไปไหนเหรอ ดูแต่งตัวซะหล่อเลย " พี่กรณ์ถามผมกลับมา
" อี้ว่าจะไปเที่ยวซะหน่อยอ่ะครับ เบื่อๆเต็มที พี่กรณ์เข้ามาข้างในก่อนดีกว่า " จากนั้นผมก้อชวนพี่กรณ์เข้ามาให้ห้องผม
------------ จบตอนที่ 18 --------------
:bye2: :bye2: :bye2: :bye2:
-
สอบโอเน็ตเสร็จจะมาอ่านต่อ
แหมมวันนี้ 14 หน้าอ่านรวดเดียวเลยสะใจมากมาย
พรุ่งนี้สอบ เอาเรื่องนี้ไปกาข้อสอบละกาน 55+
อวยพร ป๋มด้วยนะ ขอให้มั่วถูกเยอะๆ
เดวมาเม้ความรู้สึกให้คับบจุบๆ
-
ยังไงก้อขอให้สอบผ่านน่ะครับ
กามั่ว กาจริงก้อขอให้โดน
แล้วมาคุยกันอีกน่ะครับ ขอให้โชคดีทุกท่านนนนนนนนน
:pig2: :pig2: :pig2: :pig2: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
:man1: :man1: :man1: :man1: :man1: :man1: :man1:
มาลงตอนสุดท้าย ก่อนจะไปนอนน่ะครับ
ผมอาจจะหายไปสัก วัน 2วันน่ะครับ อย่าว่ากันน่ะครับ
พอดีมีงานต้องไปต่างจังหวัดอาจจะมาลงไม่ได้
ยังไงๆก้อเวลาที่ผมไม่อยู่ก้อมาเม้นต์กันเยอะๆน่ะครับ
สอบถามได้ทุกเรื่อง สัญญาว่ากลับมาจะมาตอบคำถามหใทกเรื่อง ( ที่ตอบได้ )
แล้วเจอกันอีกน่ะครับ
รักทู๊กกกกกกกกกกกคน
ALEXIE
:oni2: :oni2: :oni2: :pig3: :pig3: :pig3: :z9: :z9: :z9:
--------------------------------------
:3123: :3123: :3123: :3123: :3123: :3123: :3123: :3123:
:a2: :a2: :a2: :a2: :a2: :a2: :a2: :a2: :a2:
:fox2: :fox2: :fox2: :fox2: :fox2: :fox2: :fox2: :fox2: :fox2:
บทที่ 19 รักครั้งใหม่ ( New Love Begins )
แล้วผมก้อชวนพี่กรณ์ให้มาทานข้าวด้วยกัน ดูพี่กรณ์มองผมแปลกๆ ผมเลยงงว่าพี่กรณ์เป็นอะไร แต่แกก้อเหมือนจะอยากถามอะไรผมซักอย่าง ผมเลยเอ่ยปากขึ้นก่อนที่แกจะถาม
" พี่กรณ์สงสัยอะไรในตัวอี้เหรอครับ ทำไมมองหน้าอย่างนั้น "
" ก้อป่าวหรอก เพียงแต่ว่า พี่ไม่เคยเห็นอี้แต่งตัวอย่างนี้ แล้วนี่ก้อยังแต่งหน้าอีกด้วย คงไม่ใช่การเที่ยวที่ธรรมดาแล้วล่ะมั้ง " พี่กรณ์ถามผมกลับ
" ก้อไม่มีอะไรมากหรอกครับ อี้แค่โสดแล้วเท่านั้นเอง เลยอยากทำอะไรใหม่ๆกับชีวิตบ้าง ก้อแค่นั้นเอง " ผมตอบกลับไป
" อะไรน่ะ อี้ว่าใครโสดน่ะ พี่ไม่เข้าใจ " พี่กรณ์ถามผมแบบงงๆ
" อี้ไงครับ ที่โสดแล้ว พอดีแฟนอี้เค้าไปมีคนใหม่แล้วน่ะครับ มีมานานแล้วด้วย อี้เลยต้องโสดไปโดยปริยาย " ผมตอบไปแบบไม่สะทกสะท้าน
" อ้าว ไหงเป็นงั้นล่ะ แล้วนี่อี้เป็นอะไรมากไหมเนี่ยะ พี่เป็นห่วงเราจังเลย " พี่กรณ์ถามผมด้วยความห่วงใย
" ก้ออ้วนเค้าบอกว่าอี้ไม่มีเวลาให้เค้าเลยบ อีกอย่างเค้าบอกว่าอี้ไม่ยอมเค้าสักที เค้าเลยมีคนใหม่ ก้อแค่เนี่ยะ " ผมตอบไปแบบไร้อารมณ์สุดๆ
" มีอะไรก้อบอกพี่ได้น่ะ พี่เป็นห่วงเราจริงๆ แล้วนี่จะไปเที่ยวกับใครล่ะ "
" ไม่รู้เลยครับ ยังไม่ได้โทรชวนใครเลย อาจจะไปคนเดียวเบื่อๆ เอออออ พี่กรณ์ครับ ค่าเสียหายที่พี่จ่ายไปเมื่อวานนี้เท่าไหร่ครับ พอดีผมได้เงินมาแล้ว เดี๋ยวผมเคลียร์ให้หมดเลยน่ะครับ " ผมพยายามเปลี่ยนเรื่องสนทนา
" ไม่เป็นไรหรอก เล็กน้อย พี่ช่วยอะไรได้พี่ก้อจะช่วย แล้วเรื่องเมื่อวานนี้ เคลียร์ไปถึงไหนแล้วล่ะ "
" ก้อเคลียร์เรียบร้อยหมดแล้วล่ะครับ คงไม่มีปัญหาอะไร คืออย่างนี้ครับ .........." แล้วผมก้อเล่าเรื่องทุกเรื่องที่เกิดขึ้นมาให้พี่กรณ์ฟัง
" อ้อออ มันเป็นอย่างนี้นี่เอง ดีจัง อี้จะได้สบายใจ แต่พี่ก้ออยากให้อี้ระวังตัวไว้เหมือนกันน่ะ พี่ว่า หลิง หลิงเค้าไม่ยอมง่ายๆแบบนี้หรอก " พี่กรณ์เตือนผม
" ขอบคุณครับ แล้วอี้จะระวังตัวแล้วกัน คงไม่มีอะไรแย่ไปกว่านี้แล้วล่ะครับ ว่าแต่ว่าพี่กรณ์ไปเที่ยวกับอี้ไหมล่ะ พรุ่งนี้มีงานเยอะไหมละครับ " ผมเอ่ยชวนพี่กรณ์
" ไปด้วยก้อได้ เราจะได้มีเพื่อนและไม่เหงา พี่ห่วงความปลอดภัยของเรามากๆ " พี่กรณ์พูดอย่างเป็นห่วงผม
" นายจะไปไหนอ่ะอี้ แล้วนี่นายจะไม่อยู่เป็นเพื่อนชั้นเหรอ " เสียงดิวถามขึ้นมา ไม่รู้ว่าเค้ามาแอบยืนฟังผมตั้งแต่เมื่อไหร่ แล้วดิวก้อค่อยๆเดินมาหาพวกเราที่โต๊ะทานข้าว ดูท่าดิวจะเดินลำบากเล็กน้อย เพราะเค้าคงยังป่วยอยู่
" นายมาอยู่ที่นี่ได้ยังไงอ่ะ แล้วทำไมนายไม่กลับไปอยู่บ้านนาย อี้ให้มันมาอยู่ที่นี่ทำไมอ่ะ เดี๋ยวก้อเกิดเรื่องอีกหรอก " พี่กรณ์พูดขึ้นด้วยความโมโห
" แล้วมันกงการอะไรของนาย เจ้าของห้องยังไม่เห็นว่าอะไรชั้นเลย นายจะเดือดร้อนเรื่องอะไร " ดิวโต้กลับไป
" อย่าทะเลาะกันเลยครับ อี้ให้เค้ามาอยู่เองแหละ เดี๋ยวไม่กี่วันเค้าหายดีแล้วเค้าคงกลับบ้านเค้าได้ พี่กรณ์ไม่ต้องเป็นห่วงน่ะครับ " ผมตอบไป
-
มาเม้นไว้ก่อนคับ
ตอนนี้ยังตามไม่ทันเลยคับ
ลงถี่ได้แอบอลังการมากคับ ซะใจดี 555
:กอด1: :กอด1:
-
เอ๊ะ จะค้างไว้แค่นี้ป่ะ
กลัวกลับมาอ่านไม่ทัน
ด้งจะออกแนวดีเกินไปรึเปล่า
พี่กรณ์ก็ดูเป็นพี่ชาย
เอาคนเลวๆแบบดิวดีกว่ามีสีสันดี
ประมาณว่า คนดีๆทำไมไม่รัก ไรเงี๊ยะ
-
หวังว่าทุกอย่างคงเคลียร์น่ะ
หลิง หลิง คงโดนพ่อดุซะไม่กล้าแล้วเนอะ
รักครั้งใหม่ของอี้จะเป็นใครล่ะเนี่ย
ตัวเลือกเยอะมากกกกกกกก
-
:monkeysad:
มาวิงวอน และเฝ้ารอ โอกาสที่จะนำพาให้ทุกอย่างดีขึ้น
เพราะ ทุกอย่างอยู่ที่การนำพาของคนเขียน แล้วจะรออ่านต่อไป...
ปล.คุณยังคงอัพถี่เหมือนเดิมนะ อเล็กซ์
-
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
ยังไงก้อขอติดไว้ก่อนน่ะครับ แล้วจะมาลงให้ใหม่
ช่วงนี้ขอทำงานแป๊บนึง ได้ข่าวว่างานเยอะม๊ากกกกกกก
อดใจรอนิดนึงน่ะครับ แล้วเจอกันครับ
:กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
ครั้งแรกอ่านรวดเดียวจบ ตั้งแต่ แปดโมงครึ่ง ถึง บ่ายสองครึ่ง สงสารอี้ครับ พักผ่อนเยอะๆ นะ :t3: เหล้าทำลายสุขภาพ :pigha2: นะจ๊ะ
เป็นกำลังใจให้ เป็นแฟนกับต้งเร็วๆ นะ :-[ เชียร์สุดๆ
-
:L2:...New Love Begins กับ..คนที่ชื่อ...
...ต้ง อายุ 27 ปี สูง 183 ซม. หนัก 75 กก. สูง ผิวขาวมาก หุ่นล่ำ หนา
...ตาตี่แบบเทรนด์ เกาหลี จมูกโด่ง ฟันเรียงสวย มีลักยิ้ม ผมบ๊อบสไลด์สวยๆ สเป็คผมมากๆ
...ต้งยังไง เค้าดีกับผมซะมากมาย ผมเลยบอกไปว่า ไว้ทุกอย่างดีขึ้นแล้ว ผมจะรับเค้าไว้พิจารณาน่ะ...
....หวังว่า v. to เดา ของเราคงไม่ผิด...
...มาช่วยกันลุ้นว่า..ความรัก..ที่เกิดกับคนที่สมบูรณ์ ตรงตามสเป็คของ..อี้ มากที่สุด..
...จะเป็น..รักที่มั่นคง และเป็น..รักครั้งสุดท้าย..หรือไม่...
...ไปตจว.แล้วใช่ไหม Alex เดินทางปลอดภัยนะ... :L2:
-
เห็นชื่อตอน รักครั้งใหม่ กะใครหละเนี่ย ไม่อยากเดาเลย :m17:
รอลุ้นๆ
เดินทางปลอดภัยนะคะ :bye2: :L2:
-
แว้กกกกกกก พี่กรณ์มาทำม๊ายยยยย .. จะให้มีบทกะดิวเยอะ ๆ สักหน่อย อิอิ
เซ็งงงงงงงง อ้วน .. นิสัยมะดี ใจร้าย มั๊กๆ
ต้ง กะ พี่กรณ์ ... แสนดี น่ารัก
ชอบ ... คนเขียน เขียนได้ดี มีเหตุการณ์ให้ตื่นเต้น ลุ้น ไม่น่าเบื่อ o13
ขอบคุณนะครับ .. ไปทำงานต่างจังหวัด มีความสุข สนุก กลับมาน้า :กอด1:
-
รออ่านตอนต่อไปค้าบบบบบบบบบบบ
-
รอๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
รักคนเขียน
-
ืำnew love with who???
คนเขียนไปทำงานก็ให้สนุกๆนะคะ
แล้วคนอ่านจะกลับมาหลังวันศุกร์ค่ะ เพราะมันติดสอบอ่า:sad4:
จะสอบตกไหมเนี่ย หนังสือยังไม่อ่านเลย :m15:
-
สวัสดีครับ
กว่าจะตามทัน หึหึ ยาวดีเจงๆ :a5:
ให้ตายเถอะ ผมก็ยังเข้าใจอ้วนนะ เหอะๆๆๆ (จะโดนใครว่าอะไรไหมนี่.... :beat:)
ใครกันนะจะเป็นแฟนอี้คนต่อไป
ขอบคุณและจะติดตามครับ
ปล.ช่วงนี้ผมก็งาน+เรียนยุ่งเหมือนกัน
ปล.2 อี้นี่... มัลติฟังก์ชั่นจริงๆ ทำได้ทุกอย่างเท่าที่เราจะนึกออกได้
-
:กอด1:
กอดไว้ก่อน
-
เรื่องราวจะเป็นอย่างไร โปรดติดตามตอนต่อไป 555+
ปอลอ ลุ้นดิวอยู่น่เนี่ย แต่ว่าไม่เห็นแววเลย :sad11:
-
อ๊ากคาใจอย่างแรง
ตกลงอี้จะเลือกพี่กรณ์แน่เลย
หรือจะเลือกคนอื่น
ต้องอดใจรอให้คนเขียนกลับจากต่างจังหวัดก่อนใช่ไหมคะ
ยังไงก็รออยู่นะคะ
-
ปลื้มคนแต่ง :impress2:...รักคนอ่านทุกคนค๊าบ :L1: :L1:
-
:mc4: :mc4: :mc4: :mc4:
กลับมาแล้วน่ะครับ
แต่ขอเคลียร์งานก่อนน่ะครับ
แลเวจะมาต่อให้นะครับ
:oni2: :oni2: :oni2: :oni2: :oni2:
-
:jul3: :jul3: :jul3: :jul3: :jul3:
" ทำไมนายต้องรีบไล่ชั้นด้วยล่ะ ตอนนี้ชั้นยังเป็นห่วงนายอยู่น่ะ กลัวว่าจะเกิดอันตรายอะไรอีก ให้ชั้นอยู่ด้วยกันน่ะๆ " ดิวพยายามอ้อนผม
" ตอนนี้เรื่องทุกอย่างมันเคลียร์ไปหมดแล้ว แต่ถ้านายอยู่ที่นี่ รังแต่จะสร้างปัญหามากขึ้น ที่อี้เค้าให้อยู่ด้วยนี่ก้อบุญแล้วน่ะ " พี่กรณ์ด่ากลับไป
" ตกลงตามนั้นแหละ นายจะมาอยู่อะไรที่นี่ทำไม แล้วนี่ไม่สบายอยู่ไม่ใช่เหรอ ทำไมไม่ไปนอน " ผมตอบกลับไปแบบรำคาญ
" ก้อชั้นหิวข้าวนี่ นายสิใจร้าย กำลังเช็ดตัวให้ชั้นอยู่ดีๆก้อผละออกมา ชั้นก้อนึกว่ามีอะไร ที่แท้ก้อไอ้กรณ์มา ชั้นป่วยอยู่น่ะ นายช่วยป้อนข้าวชั้นหน่อยได้ไหม น่ะๆๆ ชั้นรบกวนนายไม่มากนักหรอก ชั้นสัญญาว่าถ้าพรุ่งนี้ชั้นหายดีแล้ว ชั้นจะกลับบ้านชั้น และไม่มาวุ่นวายกับนายอีกเลย " ดิวพยายามอ้อนผมอย่างแรง
" แกนี่มัน.... " พี่กรณ์เริ่มจะโมโหมากแล้ว
" ช่างเหอะพี่กรณ์ ถือว่าทำทาน นายไปรอในห้องไป เดี๋ยวชั้นตามเข้าไป พี่กรณ์รออี้อยู่ข้างนอกแป๊บนึงน่ะครับ " ผมตัดบท และไล่ดิวให้เข้าไปรอที่ห้อง ส่วนผมก้อแกะอาหารที่ซื้อมาให้ดิว แล้วยกตามเข้าไปที่ห้องเพื่อป้อนให้เสร็จๆ
" นายอกหักเหรอ ช่วงนี้นายเลยดูแปลกๆ " ดิวถามผมขณะที่ผมกำลังป้อนข้าวอยู่
" นายจะรู้ไปทำไม มันไม่เกี่ยวอะไรกับนาย " ผมตอบไปแบบรำคาญ
" บางทีชั้นก้อดีใจน่ะที่นายโสด เผื่อว่าชั้นจะมีหวังขึ้นมาบ้าง "
" ชั้นว่านายรีบๆกินข้าวดีกว่าน่ะ ชั้นจะออกไปเที่ยวแล้ว พูดมากน่ารำคาญจริง " ผมเริ่มทนไม่ไหวแล้ว
" นี่นาย ผู้ชายมันไม่ได้เลวไปหมดโลกหรอกน่ะ ถ้านายเปิดใจล่ะก้อ นายจะเห็น..."
" นายอย่าบอกน่ะว่านายเป็นคนดี ที่ผ่านมาที่ชั้นรู้จักกับนาย มีแค่ไม่กี่ครั้งเท่านั้นที่นายทำดีกับชั้น นอกจากนั้น เลวมากกกก พอเลย ชั้นรำคาญเต็มทนแล้ว กินเองแล้วกัน ชั้นจะไปเที่ยว พี่กรณ์รออยู่ " ผมกำลังจะวางชามข้าวดิวก้อมาจับมือผม
" โอเคๆ ชั้นไม่กวนนายแล้ว ป้อนต่อน่ะ อาหารจานนี้อร่อยมากที่สุดในโลกเลย เสียดายที่คนป้อนเค้าอารมณ์ไม่ดีไปหน่อย ไม่งั้นมันจะอร่อยกว่านี้หลายเท่า " ดิวอ้อนผมอย่างหนัก
จากนั้นผมก้อป้อนๆข้าวให้ดิวจนหมดชาม แล้วผมก้อป้อนน้ำให้ดิว เสร็จแล้วผมก้อไปหยิบยาแก้ปวด ลดไข้มาให้ดิวทาน พรุ่งนี้เผื่อว่าหาย จะได้ไปๆซะที ผมเบื่อไม่อยากมีปัญหากับเค้าอีกแล้ว อยากอยู่แบบปกติสักที
" อย่าดื่มเหล้าจนเมามากน่ะ ชั้นเป็นห่วง นี่ก้อถ้าใครมาจีบก้ออย่าไปหลวมตัวกับเค้าน่ะ " ดิวพูดขณะที่ผมกำลังจะเดินออกจากห้องไป ผมก้อทำเป็นไม่สนใจและเดินออกมา และชวนพี่กรณ์ไปเที่ยวกัน พอออกมาพี่กรร์บอกว่าเมื่อกี้ต้งโทรเข้ามาที่เครื่องผม บอกว่าคืนนี้ต้งต้องเคลียร์งานจนดึก อาจจะมาหาผมไม่ได้ แต่พอดีพี่กรณ์อยู่ต้งก้อสบายใจ หมดห่วงกับผมและจะทำงานที่ทำงานต่อ และอาจจะมาหาผมพรุ่งนี้ ผมก้อตกลง และเราทั้งสองก้อออกไปเที่ยวกัน
-
:really2: :really2: :really2: :really2: :really2: :really2:
จากนั้นผมก้ออกไปเที่ยวกับพี่กรณ์ โดยที่ยังไม่รู้ว่าจะไปเที่ยวกันที่ไหนดี วันนี้ผมอารมณ์เปลี่ยวๆเลยกะว่าจะชวนพี่กรณ์ไปเที่ยวที่บาร์เกย์ แถวหลังสวนซะหน่อย เห็นเค้าบอกว่าสนุกนักหนา และไอ้เราจะไปกัน 2 คนก้อกะไรอยู่ ผมเลยโทรชวนเพื่อนๆของผม ทั้งแกงค์ แต่มีคนไปได้ไม่กี่คนเองคือ จิน และแม๋มกับกิ๊กของแม๋ม เพราะว่าคนอื่นๆเค้าติดงานตอนเช้ากันหมด ผมดันชวนกระทันหัน ผมก้อไม่ได้ซีเรียสอะไร ไปแค่ไหนผมก้อไปได้
จากนั้นผมและพี่กรณ์ก้อไปรอเพื่อนผมก่อนที่ร้าน เราเลือกร้านที่เพื่อนผมแนะนำมาว่าที่นี่สนุก และคนเยอะ ตอนที่เราไปมันประมาณ 2 ทุ่มกว่าๆ คนเลยยังไม่เยอะมาก เราเลยได้ที่นั่งที่ดีๆ พอได้โต๊ะแล้วผมก้อสั่งเครื่งดื่มมา พอเครื่องดื่มมาปุ๊บ ผมก้อดื่มไม่ยั้งเลยครับ แปลกแฮ่ะ เหล้าที่ผมสั่งมาวันนี้ทำไมมันหวาน และดื่มได้ลื่นคอจัง ส่วนพี่กรณ์เห็นผมดื่มดังนั้น ก้อบอกให้ผมเพลาๆลงบ้าง แกกลัวผมจะเมาไม่ได้สติซะก่อน ผมก้อโอเค และช่วงนั้นที่ร้านก้อเปิดเพลงสนุกดี ผมก้อเต้นสนั่นเลยครับ มีคนที่นั่งโต๊ะข้างๆมาขอเต้นด้วย และชนแก้วเหมือนกัน มาวันนี้ผมคุย เต้น และชนแก้วกับทุกคนเลย ประชดชีวิตมันให้เต็มที่ไปเลยครับ
ประมาณชั่วโมงกว่าๆ เพื่อนของผมทั้งหมดก้อตามมาสมทบที่ร้าน ซึ่งตอนนั้นผมก้อกำลังกรึ่มๆได้ที่เลยครับ จะไม่ให้เมาได้ไงล่ะครับ เล่นไปชนกับเค้าซะรอบโต๊ะ พอดีช่วงนั้น ผมรู้สึกเหมือนมีผู้ชายคนนึงมาเต้นๆใกล้ผมบ่อยมาก ผมก้อคิดว่าเค้าจะมาเต้นด้วยเฉยๆ ผมก้อเลยไม่ได้คิดอะไร แต่เหมือนว่าเค้าจะเข้ามาจับ มาต้องตัวผมบ่อยขึ้น ผมรู้สึกเหมือนพี่กรณ์จะไม่พอใจผมแล้ว แต่ผมก้อบอกว่าไม่มีอะไรหรอก แค่เล่นๆกันขำๆ แต่พี่กรณ์ดูจะฉุนๆมากเลยดึงมือผมลากผมออกมาจากผับ
" นี่อี้ทำอย่างนี้ทำไมอ่ะ บ้าไปแล้วเหรอ อี้คนเดิมของพี่ไปไหนอ่ะ พี่ไม่ชอบเลยน่ะที่เราทำตัวแบบนี้ " พี่กรณ์ดุผมซะเสียงดัง ตอนที่ลากผมออกมานอกผับได้แล้ว
" พี่กรณ์เป็นอะไรอ่ะ อี้กำลังสนุกเลย ไม่เอาน่า อย่าเครียดๆ เดี๋ยวแก่น่ะ " ผมตอบไปอย่างเมาๆ
" ถ้าอี้จะประชดตัวเองน่ะ อี้ก้อหาคนที่มันดีกว่านี้หน่อย ไม่ใช่มาหาที่นี่ เดี๋ยวคนที่อี้ประชดมาเห็นเข้า เค้าจะสมเพศเอา " พี่กรณ์ไม่หยุดดุผม
" พี่กรณ์จะมาสนใจอี้ทำไมล่ะ อี้มันไม่มีค่า ไม่มีความหมายอะไรหรอก ขนาดคนที่อี้รัก อี้ยังทำให้เค้ามีความสุขไม่ได้ จนเค้าไปมีคนอื่นเลย ฮ่าๆๆ สะใจจริงๆ "
" อี้ ถ้าอี้มองดูรอบๆตัวอี้จะรู้ว่ามีคนอีกมากมาย ที่รักและห่วงใยอี้จริงๆ ไม่ใช่ไอ้คนที่คิดแต่เรื่องเซ็กส์ อี้ใช้สติคิดหน่อยสิ " พี่กรณ์พูดเสียงดังมาก จนคนแถวๆนั้นเริ่มมองมาทางพวกผมแล้ว
" มันจะมีประโยชน์อะไรล่ะ ฮ่าๆๆๆ อี้ไม่สนหรอก อี้จะไปเที่ยว พี่กรณ์ไม่ต้องมายุ่งได้ไหม " ผมเริ่มวีนพี่กรณ์แล้ว
" ได้ๆๆ อยากเที่ยว อยากดื่มมากใช่ไหม งั้นเราไปกันต่อเลย แต่ต้องอยู่ข้างๆพี่น่ะ " จากนั้นพี่กรณ์ก้อลากผมเข้ามาในร้านอีก
ตอนนั้นผมไม่อยากรับรู้อะไร ก้อดื่มก้อเต้นต่อไป แต่พี่กรณ์จะมายืนข้างๆผมคอย คอยกันคนอื่นๆไม่ให้เข้ามา ผมก้อไม่สนใจพี่กรณ์เท่าไหร่ ก้อเต้น ก้อดื่มกับคนนั้นคนนี้ไปเรื่อย จนแม๋มเพื่อนผมเริ่มเห็นว่าผมผิดปกติแล้วเลย ถามผมว่าผมเป็นอะไร ผมเลยบอกไปว่า ผมอกหัก โดนอ้วนทิ่ง ผมก้อเลยอย่างเหวี่ยงชีวิตอย่างสุดสวิงสักที
-
:impress3: :impress3: :impress3: :impress3: :impress3:
" นี่อี้ ทำไมมรึงทำตัวแย่ๆอย่างนี้ แต่ก่อนไม่เคยเป็นนี่ จะไปบ้าอะไรกับคนเลวๆอย่างนั้น แต่ก่อนเวลาพวกกรูมีปัญหาอะไร มรึงจะช่วยคิดให้ทำแต่สิ่งดีๆไม่ใช่เหรอ แล้วนี่อะไรกันฮ่ะ " แม๋มด่าผมกลางร้านเลย แต่คนอื่นคงไม่ได้ยินเพราะเสียงดังมาก
" นี่แม๋ม มรึงจะไปรู้อะไร ทำอย่างกับมรึงเคยรักใครจริงๆงั้นแหละ อย่ามาทำ เป็นสอนกรูหน่อยน่า " ผมโต้กลับไป
" มีอะไรกันเหรอครับ ทะเลาะอะไรกันรึป่าว " ชายคนนั้นที่มาเต้นกับผม เดินเข้ามาถามพวกผม
" ไม่ใช่เรื่องอะไรของนาย เราคุยกับเพื่อนเราอยู่ " แม๋มเอ็ดผู้ชายคนนั้นไป
" นี่ทำไมแกเสียมารยาทอย่างนี้ เค้าเป็นเพื่อนชั้นน่ะ " ผมด่าแม๋มกลับไป
" นี่ทำไมอี้ไปว่าเพื่อนเค้าอย่างนั้นล่ะ เพื่อนเค้าหวังดีน่ะ " พี่กรณ์เสริม
" ผมไม่มีก้อได้เพื่อนแย่ๆอย่างนี้ นี่นาย เรานั่งด้วยคนเดะ เบื่อพวกเรื่องมาก " ผมไม่สนใจเดินจูงมือผู้ชายคนนั้นไปที่โต๊ะเค้า
" อี้ ทำไมอี้ทำอย่างนี้ ... " พี่กรณ์พยายามจะดึงมือผมกลับมาที่โต๊ะ
" ปล่อยมันไปพี่ ช่างมัน มีอะไรมาเราไม่รับผิดชอบ เบื่อเหมือนกันพวกไร้สาระ " แม๋มบอกให้พี่กรณ์เลิกสนใจผม แต่พี่กรณ์ทำท่าฮึดฮัด
จากนั้นผมก้อไปนั่งอยู่โต๊ะผู้ชายคนนั้น ซึ่งเค้าก้อรินเครื่องดื่ม เอาใจผมเต็มที่ ผมเองไม่ได้มองหน้าเค้าเต็มๆ พอมองดูดีๆ เค้าก้อหน้าตาไม่ได้ขี้เหร่อะไร สูงๆ ขาวๆเหมือนกัน เราก้อเต้นกันไปเรื่อย ผมก้อใส่เสต็ปความมันส์ซะเต็มที่ โดยที่ผู้ชายคนนั้น ( มารู้ตอนนั้นว่า ชื่อ บอล ) ก้อมากอด มารัดตัวผมเต็มที่ ผมเองเริ่มรู้สึกไม่ชอบแล้ว เลยพยายามไปเต้นกับเพื่อนๆบอลที่โต๊ะ แต่บอลก้อพยายามลากเอาผมมากอด ผมไม่รู้จะทำยังไงดี ผมเลยขอตัวไปห้องน้ำ จากนั้นผมก้อเข้าไปทำธุระในห้องน้ำ พอออกมาก้อเจอบอลดักอยู่หน้าห้องน้ำแล้ว พอบอลเห็นผมออกมาก้อดันผมเข้าไปในห้องน้ำ แล้วล็อคประตู
" เป็นอะไรไปครับ เมื่อกี้ยังเห็นสนุกๆดีอยู่เลย ทำไมถึงได้ทำท่ารังเกียจผมล่ะ " บอลถามผม
" ก้อผมไม่ชอบให้ใครมาถูกเนื้อต้องตัวมากนี่ จะเต้นก้อเต้นเฉยๆ จะอะไรนักหนา " ผมเริ่มไม่พอใจบอลแล้ว
" นี่ ตอนแรกก้อไม่เห็นจะว่าอะไร ตอนนี้มาเล่นตัว จะเอายังไงเนี่ยะ " บอลเริ่มหยาบคายกับผมแล้ว
" ก้อชั้นไม่ชอบนี่ ออกไปเลยน่ะ จะกลับบ้านแล้ว " ผมพูดแล้วดันให้ออกจากตรงประตู
" คิดว่าชั้นจะยอมง่ายๆเหรอ มานี่เลย " จากนั้นบอลก้อกระชากแขนผมไปติดข้างฝาอีกฝั่งของห้องน้ำ แล้วเอาหน้ามาซุกไซร้ที่ตามลำคอของผม ผมก้อดิ้นสุดแรงเกิด แต่เหมือนผมไม่มีแรง ผมคงจะเมามาก เลยไม่มีแรงต่อสู้ไหว ผมกำลังจะร้องบอลก้อเอามืออีกข้างมาปิดปากผม ผมก้อดิ้นๆ แต่ดิ้นไม่ได้มาก ทันใดนั้น ก้อมีคนพังประตูเข้ามา บอลเลยผงะออกจากผมไป
-
:fire: :fire: :fire: :fire: :fire:
ทันใดนั้นเองผมก้อเห็นพี่กรณ์ พังประตูเข้ามา แล้วก้อพุ่งเข้าไปต่อยบอลอย่างแรง จนบอล เซไปอีกทางนึง ส่วนบอลพอจะเข้ามาสวน ผมก้อถีบเข้าไปที่ท้องน้อยของบอล ซะจนบอลจุกไปเลยครับ แล้วผมก้อเข้าไปลากพี่กรณ์บอกว่าให้รีบไปดีกว่า ออกมาจากหน้าห้องน้ำก้อมีคนมากมายยืนมุงดูอยู่ พวกผมก้อไม่สนใจ รีบเดินหนีไป
พอผมเดินมาถึงโต๊ะผมก้อบอกกับเพื่อนๆผมว่าผมมีเรื่อง ต้องรีบกลับก่อน แล้วพี่กรณ์ก้อเอาเงินฝากไว้ให้กับจินแล้วบอกให้เคลียร์ค่าเหล้าด้วย จากนั้น พวกเราก้อเดินออกจากมาจากร้าน พอเราออกนอกร้านมาแล้วกำลังจะเดินไปที่ลานจอดรถ ก้อมีผู้ชายตัวใหญ่ๆ 3-4 คน มาดักพวกผมที่หน้าลานจอดรถ ท่าทางน่ากลัวมาก หนึ่งในผู้ชายกลุ่มนี้ กำลังโทรศัพท์กับใครอยู่ไม่รู้ สั่งให้คนที่เหลือมาดักพวกผมไว้
" พวกแกจะไปไหนอ่ะ หยูดก่อน เรามีเรื่องต้องเคลียร์ "ผู้ชายคนที่คุยโทรศัพท์อยู่ สั่งห้ามพวกผม
" มีอะไร เราไม่ได้มีเรื่องกับพวกนาย ถอยพวกเราจะกลับบ้าน " พี่กรณ์ตอบกลับไป
" พวกแกทำร้ายเจ้านายของพวกเรา พวกแกต้องอยู่เคลียร์ก่อน ไม่งั้น อย่าหวังว่าจะได้ออกไปไหนทั้งนั้น " คนๆนั้นสั่งเสียงดังใส่พวกผม
" อย่าปล่อยให้พวกมันไปไหนน่ะ พวกมันรูมทำร้ายชั้น แล้วยังจะมาขโมยของชั้นอีก จับมันไว้เลย " เสียงบอลที่วิ่งมาจากไหนไม่รุ้ ตะโกนสั่งมา
จากนั้น ชายกลุ่มนี้ก้อกรูเข้ามาจับพวกผม พี่กรณ์ก้อต่อสู้ไปครับ ผมเองก้อพยายามตั้งสติ ไม่ยอมให้พวกมันจับง่ายๆ ตอนนั้นต้องขุดวิชาเก่าๆออกมาใช้ทั้งหมด ทั้งเตะ ทั้งถีบ ส่วนพี่กรณ์ดูท่าว่าจะเสียทีผู้ชายพวกนี้เหมือนกัน พี่กรณ์ล้มลงไปกับพื้น บอลกำลังจะเอาไม้ที่ไปหยิบมาจากไหนไม่รู้ฟาดลงไปที่หน้าพี่กรร์ ผมเห็นดังนั้นเลยตะโกนห้ามเสียงดังลั่น ด้วยกลัวพี่กรณ์จะเจ็บมากไปกว่านี้
" หยุดเดี๋ยวนี้น่ะบอล โอเค ได้ๆ ชั้นยอมเคลียร์กับนายแล้ว มีอะไรว่ามา แต่อย่าทำร้ายเค้าน่ะ "
" ฮึ !!! เป็นห่วงกันมากเหลือเกินน่ะ เป็นผัวเป็นเมียกันรึป่าวเนี่ยะ " บอลด่าใส่พวกผม
" อย่ามาก้าวร้าวกับอี้น่ะ แกไอ้คนจิตทราม " พี่กรณ์ด่าบอลไป
" หนอย เอาตัวเองยังไม่รอดแล้วยังจะมาปากดี โดนซะทีดีไหมเนี่ยะ " บอลเงื้องมือจะฟาดไม้ไปที่พี่กรณ์
" อย่าบอล เรายอมแล้ว นายจะเอายังไงก้อว่ามา " ผมตะโกนสุดเสียง
" อี้ นายต้องไปกับชั้นคืนนี้ ไม่งั้น ไอ้นี่คางเหลืองแน่ " บอลพูดเสียงเฉียบ
" ไม่ได้น่ะอี้ อี้จะไปกับมันไม่ได้น่ะ " พี่กรณ์พูดจบ ก้อโดนบอลเตะเข้าที่กลางลำตัว ผมตกใจเลยต้องบอกไปว่า
" ได้ๆๆๆ ชั้นจะไปกับนาย แต่อย่าทำอะไรพี่เค้าอีกเลยน่ะ ชั้นขอร้อง ชั้นทนเห็นคนอื่นมาเจ็บเพราะชั้นไม่ได้อีกแล้ว " ผมยอมจำนน
-
" ได้ๆๆๆ ชั้นจะไปกับนาย แต่อย่าทำอะไรพี่เค้าอีกเลยน่ะ ชั้นขอร้อง ชั้นทนเห็นคนอื่นมาเจ็บเพราะชั้นไม่ได้อีกแล้ว " ผมยอมจำนน
" ดีมาก รักกันดีนี่ เฮ้ยปล่อยมันไป แล้วนายไปขึ้นรถกับชั้น ส่วนพวกแกกลับไปได้แล้ว " บอลออกคำสั่ง
" ไม่น่ะอี้ อย่ายอมไปกับมัน ไม่น่ะ " พี่กรณ์ยังไม่หยุด
" พี่กรณ์ครับ กลับไปเหอะ อี้ดูแลตัวเองได้ อี้ขอโทษน่ะ " พูดเสร็จผมก้อเดินตามบอลไปที่รถ โดยที่พี่กรณ์ยังไม่หยุดตะโกนเรียกผม แต่ผมต้องจำยอมไปกลับบอล ไม่งั้นพี่กรณ์ต้องโดนหนักกว่านี้แน่ เพราะผมคนเดียว เพราะผมเป็นต้นเหตุทั้งหมด ผมจะไม่ยอมให้คนดีๆมาเป็นอะไรเพราะผมอีกแล้ว เรื่องนี้ผมเป็นคนก่อ ผมจะรับผิดชอบเอง
แล้วผมก้อเดินไปขึ้นรถกับบอล รถของบอลเป็นรถ Honda CRV สีบลอนด์ทองรุ่นใหม่ล่าสุด โดยที่ผมนั่งข้างคนขับ ส่วนบอลก้อไปนั่งที่คนขับ จากนั้นเราก้ออกรถมา โดยที่ผมไม่ยอมพูดยอมจาอะไรเลย ขับไปสักหน่อย บอลก้อหยุดรถลงกลางคัน
" นายรักเค้ามากใช่ไหม ผู้ชายคนนั้นอ่ะ ถึงได้ยอมมากับชั้น เพราะว่าไม่อยากให้เค้าเจ็บตัว " บอลพูดขึ้นมาตอนที่จอดรถแล้ว
" ใช่ เค้าเป็นพี่ชายที่ดีที่สุดของชั้น เค้าดีกับชั้นมาก ชั้นไม่ยอมให้เค้าเจ็บตัวเพราะชั้นแน่ " ผมตอบกลับไป
" ถึงแม้กระทั่งที่นายยอมไปกับชั้น ทั้งๆที่นายไม่รู้ว่าจะเจออะไรนี่เหรอ " บอลถามกลับมาอีก
" ใช่ ต่อไปนี้ ชั้นจะรับผิดชอบทุกการกระทำของชั้นเองแล้ว จะไม่ให้ใครมาเดือดร้อยเพราะชั้นเองอีกแล้ว ชั้นไม่กลัวอะไรต่อไปอีกแล้ว ชั้นจะสู้ด้วยตัวของชั้นเอง " ผมตอบไปอย่างหนักแน่น
" นายแน่มาก ชั้นไม่เคยเห็นใครใจเด็ดอย่างนี้มาก่อนเลย งั้นนายลงไปได้แหละ ชั้นไม่ต้องการนายอีกแล้ว นายกลับไปหาพี่ชายนายเหอะ " บอลบอกผม
" .......... " ผมก้ออึ้งกิมกี่สิครับ ใครจะไปตามทัน
" นี่ถ้านายไม่รีบลงไป ชั้นจะเปลี่ยนใจน่ะ " บอลขู่ผม
" ก้อได้ๆๆ ชั้นไปแล้ว " จากนั้นผมก้อรีบลงจากรถของบอล แล้วรีบวิ่งไปหาพี่กรณ์ เพราะว่าจากตรงที่ผมลงจากรถบอลนั้นมันไม่ไกลจากที่พี่กรณ์อยู่มากนัก แล้วผมก้อวิ่งไปถึงลานจอดรถตรงที่เกิดเหตุนั้น ผมไม่รอช้ารีบวิ่งไปที่รถพี่กรณ์ ผมก้อเห็นพี่กรณ์นั่งฟุบอยู่ตรงประตูด้านคนขับ ผมก้อวิ่งเข้าไปหา
" พี่กรณ์ อี้มาแล้ว " ผมวิ่งเข้าไปกอดพี่กรณ์ที่นั่งฟุบอยู่ เหมือนพี่กรณ์จะสะอื้นด้วย
" อี้ อี้จริงๆด้วย พี่ขอโทษน่ะครับที่พี่ดูแล ปกป้องอี้ไม่ได้ ฮือๆๆๆ พี่มันแย่จริงๆ ใช่ไหมครับ " พี่กรณ์ร้องไห้ออกมาเสียงดัง [/color]
-
:jul1: :jul1: :jul1: :jul1: :jul1: :jul1: :jul1:
" ไม่ๆ พี่กรณ์ทำดีที่สุดแล้ว อี้ไม่ว่าพี่กรณ์หรอก อี้ว่าเรารีบกลับบ้านกันเถอะ ดูเนื้อตัวสิสกปรกหมดแล้ว ป่ะ อี้จะพาพี่กลับบ้านเอง " พูดจบผมก้อประคองพี่กรณ์ให้ขึ้นไปนั่งตรงฝั่งข้างคนขับ
จากนั้นผมก้อพาพี่กรณ์ขับรถออกจากตรงนั้น ระหว่างทางผมก้อถามพี่กรณ์
" พี่กรณ์จะให้อี้ไปส่งที่ไหนเหรอครับ ที่บ้านพี่กรณ์ดีไหมครับ "
" ที่ไหนก้อได้ครับ ขอให้มีอี้อยู่ข้างๆพี่ พี่ก้อดีใจแล้ว ได้ไหมครับอี้ " พี่กรณ์พูดพรางเอามือมาจับมือผม
" ได้สิครับ งั้นไปที่คอนโดอี้แล้วกัน " จากนั้นผมก้อพอพี่กรณ์มาที่คอนโดของผม
พอถึงห้องผม ผมก้อพาพี่กรณ์เข้าไปที่ห้องนอนของผม ตอนนั้นก้อดึกมาแล้วดิวคงหลับไปแล้ว ผมก้อไม่ใส่ใจ พาพี่กรณ์ไปที่ห้อง เตรียมเสื้อผ้าชุดนอนให้พี่กรณ์ รวมทั้งผ้าเช็ดตัวและแปรงสีฟันด้วย
" ฮือๆๆๆ พี่มันแย่จริงๆเลย ที่พี่ดูแลอี้ไม่ได้ พี่มันไม่ควรที่จะมีชีวิตอยู่เลย ถ้าอี้เป็นอะไรไปพี่คงไม่ให้อภัยตัวเองเป็นอันขาด " พี่กรณ์เอามากอดผมจากทางข้างหลัง แล้วก้อพร่ำคร่ำครวญ ร้องไห้ไปด้วย
" พี่กรณ์อย่าพูดอย่างนี้สิครับ อี้ไม่เห็นเป็นอะไรเลย อี้ก้อปลอดภัยแล้วนี่ ไม่เอาน่ะครับ " แล้วผมก้อหันมาเอามือเช็ดน้ำตาให้พี่กรณ์
" อี้รู้ไหมครับ ว่าพี่ไม่เคยรักใครมาก่อน จนพี่เจออี้เมื่อ 4-5 ปีที่แล้ว พี่ก้อชอบอี้มากเลยน่ะ จากนั้นพี่ก้อปล่อยอี้หลุดมือไป จนพี่มาเจออี้อีกทีเมื่อเร็วๆนี้ พี่ก้อรู้ตัวเองว่าพี่รักอี้เข้าแล้ว ถึงแม้อี้จะมีแฟนอยู่แล้ว พี่ก้อคิดว่า อย่างน้อยๆพี่ได้อยู่ใกล้ๆอี้ ได้รักอี้ ได้ดูแลอี้ พี่ก้อพอใจแล้ว แต่นี่เมื่ออี้ไม่มีใครแล้ว พี่ก้อคิดว่าพี่จะพยายามเอาชนะใจอี้ให้ได้ จะทำให้อี้รักพี่ให้ได้ เพราะพี่คิดว่าพี่คงไม่สามารถรักใครได้มากเท่าอี้อีกแล้ว อี้ครับ พี่รักอี้มากน่ะ รักจนหมดหัวใจ ชีวิตพี่ไม่เหลือใครแล้ว ไม่เหลือใครอีกแล้วจริงๆ ถ้าอี้เป็นอะไรไป พี่จะอยู่ยังไง ฮือๆๆๆๆ " พี่กรณ์พรั่งพรู ทุกสิ่งในใจพี่กรณ์ออกมาให้ผมฟัง
" ครับๆๆ อี้ขอบคุณน่ะครับที่พี่กรณ์รู้สึกดีๆกับอี้ และพี่กรณ์ก้อดีกับอี้มากๆด้วย แต่อี้ตอนนี้ไม่สามารถที่จะรัก หรือรับรักใครใหม่ได้เร็วขนาดนั้นหรอก แล้วอีกอย่าง ถึงว่าอี้จะเปิดใจรับใครคนใหม่ได้ คนนั้นก้อยังจะไม่...." ผมกำลังจะพูดแต่พี่กรณ์พูดแทรกเสียก่อน
" คนนั้นก้อยังจะไม่ใช่พี่ใช่ไหมครับ ไม่เป็นไรครับ พี่รอได้ อย่างน้อยๆพี่ก้อได้รักอี้อยู่อย่างนี้ ได้อยู่ใกล้อี้อยู่อย่างนี้ " พูดจบพี่กรณ์ก้อจับหน้าผม แล้วก้อจูบผมอย่างนุ่มนวลที่สุด ตอนนั้นผมก้อตกใจเล็กน้อย แต่ก้อเคลิ้มไปกับอารมณ์เหมือนกัน เลยเผลอเอามือไปกอดพี่กรณ์ด้วย มันแตกต่างจากครั้งที่ดิวพยายามปลุกปล้ำผมหลายครั้ง จะว่ามันเป็นจูบที่ผมถวิลหาเลยก้อว่าได้ ผมไม่รู้ว่าจูบกันเนิ่นนานเท่าไหร่ ผมก้อได้ยินเสียงคนพูดขึ้น
" นี่ถ้านายจะทำอะไรอย่างนั้น นายช่วยปิดประตูได้ไหม มันอุจาดตา " เสียงดิวพูดแทรกขึ้นมา ผมรู้สึกตัวเลยผละตัวออกจากพี่กรณ์
-
:m15: :L2: :m15: :L2: :m15: :L2: :m15: :L2:
" แต่นี่มันห้องของชั้นน่ะ แล้วนี่นายเข้ามาทำไม " ผมถามกลับไป
" ก้อเห็นได้ยินเสียงคนเข้าห้องมาเลยออกมาดูหน่อย แล้วก้อเห็นพวกนายพรอดรักกันอยู่นี่ไง " ดิวพูดใส่อารมณ์กับผม
" ถึงยังไงก้อช่างเหอะ นายก้อไม่มีสิทธิ์อยู่ดี นี่ชั้นว่านายกลับไปนอนดีกว่า รบกวนเวลาของชั้น แล้วถ้าพรุ่งนี้นายหายดีแล้วล่ะก้อ ช่วยกลับบ้านซะทีได้ไหม ชั้นเบื่อที่จะอยู่ใกล้ๆนายแล้ว " ผมระเบิดออกไปอย่างเหลือทน
" ได้ ชั้นไปแน่ ขอบใจน่ะที่อุตส่าห์เป็นห่วงชั้น " จากนั้นดิวก้อกระแทกประตูห้องผมปิดมาซะเสียงดัง
ผมไม่สนใจเลยให้พี่กรณ์ไปอาบน้ำ แล้วผมก้อเตรียมตัวอาบน้ำด้วย พอพวกเราอาบน้ำเสร็จกันทุกคนแล้วผมก้อขึ้นไปนอนบนเตียง แล้วบอกพี่กรณ์ว่า
" พี่กรณ์นอนบนเตียงกับอี้ก้อได้น่ะ ไม่เป็นไรอย่านอนพื้นเลยมันแข็ง พี่กรณ์ยิ่งเจ็บๆตัวอยู่ด้วย " ผมพูดไปด้วยความเป็นห่วง
" ไม่เป็นไรหรอกครับ พี่นอนได้ครับ อี้จะได้นอนสบายๆไง "
" ไม่เอาน่า เตียงตั้งกว้างขวาง นอนเหอะอี้ไม่คิดตังค์หรอก ถ้าพี่กรณ์นอนบนเตียงกับอี้ อี้จะให้พี่กรณ์กอดเป็นของแถมด้วยดีม่ะ " ผมพูดแบบอ้อนๆ
" จะดีเหรอ พี่กอดแน่นน่ะ " พี่กรณ์หยั่งเชิงผม
" งั้นไม่ต้องล่ะ เรื่องมากจริง " ผมทำงอน
" ครับๆๆๆ แหมใครจะกล้าปฏิเสธคนน่ารักได้ลงคอ " พี่กรณ์ก้อกระโดดขึ้นมาบนเตียงแล้วมากอดผมทันที
" ปากหวานอย่างนี้กับทุกคนรึป่าวเนี่ยะ " ผมทำหน้าไม่เชื่อใจ
" กับอี้คนเดียวเท่านั้นแหละครับ นอนๆดีกว่า พรุ่งนี้ต้องตื่นแต่เช้า " จากนั้นเราสองคนก้อล้มตัวลงนอน โดยที่พี่กรณ์กอดผมไว้ซะแน่นเลย
ก่อนจะหลับไป ผมก้อคิดถึงเรื่องราวต่างๆที่เกิดขึ้นในไม่กี่วันนี้ มันช่างมากมายเสียจนผมปรับตัวไม่ทัน ไหนจะเรื่องดิว ไหนจะเรื่องพี่กรณ์และต้ง ไหนจะหลิง หลิง ไหนจะเรื่องอ้วนที่ทำให้ผมอกหักอย่างแรง จนผมไม่คิดว่าจะหารักใหม่ที่ไหนได้เร็วขนาดนี้ แต่ตอนนี้ผมรู้แล้วว่า มีรักใหม่ถึง 2 คนเลยที่พร้อมจะเข้ามาหาผม แต่ผมจะต้องทำยังไง พี่กรณ์ก้อแสนดีรักและห่วงใยผมมาก ส่วนต้งก้อดี อย่างมากเช่นกัน และอีกอย่างผมก้อสัญญากับต้งไว้ด้วยแล้วว่า ถ้าผมจะมีใครใหม่ ผมจะรับเค้าไว้พิจารณาคนแรก เฮ้อออออ ผมควรทำยังไงดีเนี่ยะ กับรักใหม่ กับคนอีก 2 คน ....แล้วผมก้อหลับไปในที่สุด
------------ จบตอนที่ 19 --------------
-
จ๊ากกก อ่านไม่ทัน
-
:seng2ped: :seng2ped: :seng2ped: :seng2ped: :seng2ped: :seng2ped:
:seng2ped: :seng2ped: :seng2ped: :seng2ped: :seng2ped: :seng2ped:
ลงให้เยอะแล้วน่ะครับ หวังว่าคงจุใจน่ะครับ
ขออนุญาตไปกินหมูกระทะก่อนนะครับ แล้วจะมาต่อใหม่
ขอบคุณทุกท่านที่ติดตามน่ะคับ
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
โห น้องอเล็กซ์ กลับมาก็รีบลงให้อ่านกันเลย ใจดีจริง :m4:
พักผ่อนบ้างน๊า :L2:
มีตัวละครเพิ่มมาอีกหนึ่งแล้ว บอล จะได้เป็นตาอยู่ รึเปล่าเนี่ย
-
ตาอินกะตานา
หาปลาเอามากินกัน
ได้ปลาทุกวัน
รักกันก็ปันกันไป
ตาอินกะตานา
โศกาอาวรณ์จริงเชียว
ตาอยู่มาเดี๋ยวเดียว
คว้าพุงเพียวๆไปกิน
มีใครเกิดทันเพลงนี้มั้ยเนี่ย
คือตั้งใจจะบอกว่า
อยากให้ดิวเป็นตาอยู่คว้าพุงอี้ไปกินน่ะจ่ะ
เอ๊ะ รึว่าบอลเป็นตาอยู่
ไปอาบน้ำดีก่า
-
ไมจูบนั้นมิใช่ขิงดิวหว่า....
อุตส่าห์เชียร์
ไม่เป็นไรมาหลังดังก่าอยู่แล้นนนน 5555 :laugh:
-
..Alex เซ็ง เป็นโหลเลยเหรอ แสดงว่าเซ็งมาก ไปดับความเซ็งด้วยหมูกระทะซะ..
..เลือกเอาหนึ่งคน จะเลือกคนที่..ถูกเสป็ค หรือว่า..คนที่ดีแสนดี..ถามความรู้สึกตัวเองดูก่อน...
..ว่าคนไหนที่ต้องการเอามาเป็น..คนรัก และคนไหน เป็นได้แค่ เพื่อน พี่ หรือ น้อง...
..ไม่ลู้นแล้วนะ รอเฉลยดีกว่า..แล้ว..ดิว..มันเป็นอะไร ต้องออกมา..ขัดคอ..เค๊าเสมอๆๆๆ :เฮ้อ:
-
สวัสดีครับ
มาเยอะอีกแย้วววว
อี้นี่ กลายเป็นตัวดูดเรื่องเข้ามาจริงๆนะนี่ (เรื่องดีดีทั้งนั้น) หึหึ
ขอบคุณและจะติดตามครับ
-
เฮ้อ~!!! แรกคิดว่าดิวน่าจะพอมีหวัง ... แค่อะไรที่แย่ ก็ดิวๆ ตอนนี้หงุดหงิดรำคาญไล่กลับเพิ่มมากอีก ~ ว้ากก ~!! ... บอลโผล่มา นึกว่าจะร้าย ใจดีปล่อยกลับมาอีก ... ต้ง พี่กรณ์แสนดีน่าเห็นใจ ... แง แง หมดหวังซะล่ะมั้งดิว T_T
สนุกสุด ๆ ... อ่านแล้วมีความสุขมากมาย
ขอบคุณนะครับ ..^^..
-
กลับมาละ
โอ เน็ตเสร็จละเตรียมตะลุยต่อ
อย่างที่ค้างไว้
ความรู้สึก........
ผมรู้สึกว่า ชีวิตตัวเอกวุ่นวายมากอะประมาณว่ามีคนนั้นคนนี้เข้ามาพัวพันมากมาย
ทั้งๆที่ตอนแรกมันไม่มีห่าอาไรเล้ยยยย
พอดำเนินเรื่องปั๊บบบ โอ้โหเข้ามายังกะสึนามิถล่ม
แต่ละคนก็ที่เข้ามาหาตัวเอกนิสัย คาแร็คเตอร์ก้อแตกต่างกันไป
มันอาจเป็นตัวดำเนินเรื่อง ทำให้คนอ่านลุ้นว่าตัวเอกจะเลือกคนไหน??
อ่านไปยังไม่รู้เลยเนี้ยมานได้แก่นสารอะไรไหม
แต่ความมันส์อะล้นเหลือหนุกมากๆๆๆ
อ่านต่อไปคับยังไขปริศนาก่าชื่อเรื่องตามหัวข้อและชีวิตของตัวเอกจะดำเนินยังไง
ปล.อ่านเรื่องนี้ วันนี้เลยทำข้อสอบไทยได้เลยนั่งวิเคราะห์หัวข้อเรื่อง อ๊ายยยยากหลาย
ก ข ค ง อานโน้นก็ถูก อันีน้ก็ใช่ ตกแนๆเลยกุ
ฮื้ออออ :เฮ้อ:
-
โหไม่น่าเชื่อว่าบอลจะเป็นคนดีน่ะเนี่ย
สุดยอดอ่ะหายากมากแล้วน่ะคนแบบบอลเนี่ย
แล้วอย่างงี้อี๊จะเลือกใครล่ะเนี่ยทางเลือก 2 ทางช่างยากเย็นจิงๆๆ
-
:pigha2: :pigha2: :pigha2: :กอด1: :กอด1: :กอด1:
ขออนุญาตเอาตอนพิเศษมาลงน่ะครับ
เรื่องราวความรักครั้งหลัง ของ อี้ กับ อ้วน
จะได้รู้เบื้องหลังความรักว่าเป็นมาอย่างไรน่ะครับ
ขอบคุณที่ติดตาม ทุกท่านน่ะครับ
:pig2: :pig2: :pig2: :pig2: :pig2: :pig2: :pig2:
--------------------------------------------------------
:mc4: :mc4: :mc4: :mc4: :mc4: :mc4: :mc4: :mc4: :mc4:
สัญญารัก สัญญาสวาท ( ภาค พิเศษ ) --- ตอน ความรักของ อี้ กับ อ้วน ( The Love of Ey and Aoun )
เพราะความรักที่ไม่สมหวังในครั้งก่อนๆ ทำให้อี้ที่ซึ่งปกติเป็นคนอ่อนไหวง่ายอยู่แล้ว เข็ดขยาดกับความรักครั้งใหม่ที่เข้ามา มีหลายครั้งหลายคราที่มีคนมากมายพยายามมารู้จัก อยากคบ อยากสนิทกับอี้ แต่อี้ก้อมักจะบ่ายเบี่ยง หลบเลี่ยง หรือ ปฏิเสธไปทุกครั้ง เพระหลังจากเหตุการณ์ที่ผ่านๆมา อี้มักจะคิดว่า ไม่มีรักแท้ในหมู่เกย์ มันมีแค่ความใคร่ หาใช่ความรักไหม มีแต่คนหลอกลวงเห็นแก่ได้ ไม่จริงใจ และอี้ก้อคิดว่า คนที่เข้ามาหาอี้ หวังแค่ในตัวอี้ หาใช่หัวใจของอี้ หรือ ทุกคนที่อยากคบ อยากคบแค่รูปลักษณ์ภายนอก หาใช่ที่จิตใจหรือตัวตนที่แท้จริงของอี้ อี้เลยกลายเป็นคนปิดตวเองในเรื่องความรักไปโดยปริยาย..
อี้ใช้เวลาที่อี้มีอยู่ มุ่งไปที่การเรียน การทำงาน และเพื่อนๆ อี้ตั้งใจเรียนจนจบ มหาวิทยาลัย และออกมาทำงานเป็นหลักเป็นฐาน จากนั้นเวลาที่เหลืออี้ให้เพื่อนเต็มที่ อี้มีเพื่อนอยู่เยอะมาก เพระว่าอี้เป็นคนสนุกสนาน คุยเก่ง ร่าเริ่ง จริงใจ แต่เพื่อนกลุ่มที่อี้สนิทด้วยจริงๆก้อมีกลุ่มนี้ คือ ป้อม เอ๋ย แอน จิน แม๋ม ดี้ เพื่อนพวกนี้รู้ว่าอี้ทำไมต้องติดเพื่อน เพราะอยากชดเชยเวลาที่จะไปมีแฟน อี้รักเพื่อน จริงใจ และเอาใจใส่เพื่อนทุกคน เพื่อนๆทุกคนเลยไม่มีใครคนไหนคิดที่จะทิ้งให้อี้ว้าเหว่ หรือเดียวดายเลย บ้างก้อไปเที่ยวผับสังสรรค์เฮฮา เพระว่าอี้เป็นคนชอบเที่ยว และ ดื่มมาก เวลาว่างมักจะไปกันเป็นกลุ่มๆ หรือถ้าวันไหนว่างๆอี้ก้อจะไปเที่ยวต่างจังหวัดกับเพื่อนๆ หรือก้อไปทำบุญ เห็นอย่างนี้ อี้เป็นคนใจบุญมาก ที่ไหนมีงานการกุศล หรือรับบริจาคอะไร อี้จะร่วมด้วยเสมอ
วันหนึ่ง ขณะที่อี้ไปติดต่อเจ้าหน้าที่ บ้านราชวิถี ซึ่งเป็นสถานสงเคราะห์เด็กกำพร้าในกรุงเทพ อี้ไปติดต่อว่าจะมาเลี้ยงอาหารน้องๆในวันเกิดของตัวเองซึ่งอยู่ช่วงเดือนเมษา ขณะที่อี้ติดต่ออยู่นั้น ก้อมีคนกลุ่มหนึ่งเข้ามาติดต่อเช่นกัน ประมาณว่าจะมาทำบุญเป็นหมู่ขณะ อี้ก้อไม่สนใจหรอก ถ้ามันจะไม่ใช่วันเดียวกันกับที่อี้จะมาเลี้ยงอาหารเช่นกัน แต่คนกลุ่มนี้เค้ามาจองไว้ก่อนแล้วจะมาคอนเฟิร์มวันนั้นพอดี พออี้รู้เลยรู้สึกเซ็งเล็กน้อย แต่ก้อเข้าใจและบอกกับเจ้าหน้าที่ว่า ขอเปลี่ยนเป็นบริจาคเงินและสิ่งของดีกว่า ขณะที่คุยอยู่นั้นมีคนพูดขึ้นว่า
" จะเลี้ยงอาหารด้วยกันก้อได้น่ะครับ พวกผมทำมาส่วนนึง คุณมาอีกส่วนนึงก้อได้ ไม่เป็นไรหรอกมั้งครับ ยังไงก้อได้ๆบุญกันอยู่แล้ว ถ้าคุณไม่รังเกียจน่ะ " ชายคนนึงพูดขึ้นมา ผมก้อหันไปมองเค้ายิ้มให้แล้วพูดว่า
" ได้ด้วยเหรอครับ ขอบคุณมากๆเลย ผมดีใจมาก งั้นวันงานคุณจะเลี้ยงอะไรเหรอครับ ผมกะว่าจะเลี้ยงก๋วยเตี๋ยวไก่น้องๆ กะว่าจะให้แม่มาช่วยทำ ผมมีสูตรพิเศษน่ะครับ " ผมตอบกลับไป
" พวกผมว่าจะเลี้ยงข้าวมันไก่เด็กๆกันน่ะครับ ก้อดีครับเลี้ยงสองอย่างเด็กๆคงชอบ เอ่อ ผมชื่ออ้วนน่ะครับ คุณชื่ออะไรเอ่ย " ชายคนนั้นถามผมมา
" ผมชื่ออี้ครับ ว่าแต่ว่าคุณมาเลี้ยงด้วยโอกาสอะไรเหรอครับ " ผมกลับเค้ากลับไป
" เลี้ยงทำบุญออฟฟิซอ่ะครับ พี่ๆเค้าให้พวกผมมเป็นคนจัดการ แล้วคุณอี้ล่ะครับ "
" ผมเลี้ยงงานวันเกิดอ่ะครับ 555 ปกติจะลงขวด ลงแก้วหมด ปีนี้ขอทำบุญบ้าง " ผมตอบกลับไป
" ดีจังเลยครับ ว่าแต่ว่าผมขอเบอร์คุณไว้ได้ไหมครับ วันงานจะได้จัดเตรียมของอะไรกัน และนัดเวลากันมา " อ้วนถามผมมกลับมา
" ได้สิครับ 01........ น่ะครับ ยังไงมีอะไรโทรมาได้น่ะครับ ไว้เจอกันวันงาน สวัสดีครับ " พูดจบผมก้อขอตัวกลับบ้าน
จากนั้นมาอ้วนก้อโทรหาอี้เรื่องการทำบุญและก้อชวนคุยเรื่องต่างๆ นานา อี้ซึ่งตอนแรกๆก้อพยายามคุยแต่เรื่องทำบุญ ไม่อยากเข้าเรื่องส่วนตัว เพราะว่าอี้รู้ว่าอ้วนจะมาแบบไหน แต่ก้อปฏิเสธไม่คุยไม่ได้เพราะว่าต้องทำบุญด้วยกัน แต่มาหลังๆ อ้วนรุกหนักขึ้น และเริ่มเปิดเผยว่าสนใจในตัวอี้ อี้เองก้อบ่ายเบี่ยงขอให้คุยกันแบบเพื่อนดีกว่า อี้ยังไม่อยากคบ หรือ เป็นแฟนกับใคร ในเวลานี้ ซึ่งอ้วนก้อเข้าใจแต่อ้วนไม่ถอย
จากนั้นพอใกล้วันงาน อ้วนก้อชวนอี้ออกมาซื้อของเตรียมไว้ ซึ่งตอนแรกๆอี้ก้อบ่ายเบี่ยง อ้างนั่น อ้างนี่ตลอด แต่ก้อแพ้ลูกตื๊อของอ้วนจนได้ และได้ออกมาซื้อของกัน ระหว่างที่ซื้อของ อ้วนก้อชวนคุยต่างๆนาน อี้ก้อตอบบ้างไม่ตอบบ้าง พอซื้อของเสร็จ อ้วนก้อชวนอี้ไปดูหนัง แต่อี้ปฏิเสธไป อ้วนก้อรบเร้าจนอี้รำคาญเลยตอบตกลงไป
พอดูหนังจบ อ้วนก้ออาสามาส่งอี้ที่ห้องพัก อี้ก้อตกลงเพราะคิดว่าอ้วนคงไม่ยอมเลิกราแน่ๆ พอมาส่งอี้ถึงห้องพัก อ้วนก้อลากลับ พร้อมกับบอก ราตรีสวัสดิ์กับอี้ไป ตอนนั้นอี้ก้อเริ่มหวั่นไหวเล็กๆแล้ว แต่พยายามไม่คิดตาม ที่หวั่นไหวเพระว่าอ้วนดูแลเทคแคร์อี้ดีมาก อีกอย่าง รูปร่างหน้าตาของอ้วนยังตรงตามสเป็คอี้อีกคือ ขาว ตี๋ อวบ อิอิอิ แต่อี้พยายามตัดใจ
-
:z2: :z2: :z2: :z2: :z2: :z2: :z2:
จากนั้นพอวันงานวันเกิดผม ผมก้อจัดเตรียมของกันแต่เช้ากับเพื่อนๆ เพื่อไปเลี้ยงเด็กๆ แม่ผมทำก๋วยเตี๋ยวไก่สูตรพิเศษเพื่องานนี้โดยเฉพาะ ( ปกติแม่ผมไม่ได้อยู่กรุงเทพน่ะครับ แต่ว่าช่วงนี้ท่านมาเที่ยวที่นี่ ท่านเลยถือโอกาสทำอาหารให้ผมด้วย ขอบอกว่าแม่ผมทำอาหารอร่อยมาก อิอิ ) จากนั้นพอเตรียมเสร็จแล้ว พวกผมก้อขนของขึ้นรถเอ๋ย แล้วเดินทางไปยังบ้านราชวิถี
พอถึงบ้านราชวิถี พวกผมก้อยกอาหาร และของที่จะบริจาคไปไว้ในห้องครัว จากนั้นไม่นานพวกของอ้วนก้อมาสมทบกับพวกผม อ้วนมากับเพื่อนที่ทำงานประมาณ 10 กว่าคน และวันนี้มีคนจากที่อื่นมาสมทบอาหารมากมาย อาหารมีหลายอย่าง ฝั่งของผมมีก๋วยเตี๋ยวไก่ ทอดมันปลากราย และมีของว่างเป็นเต้าส่วน ฝั่งของอ้วนจะมีข้าวมันไก่ ผัดไทย และมีของว่างเป็น ลอดช่อง
จากนั้นพอเวลาใกล้เที่ยง พวกเราก้อตักอาหารเตรียมไว้ให้เด็กๆ อ้วนก้อมาช่วยผมตัก แทนที่จะช่วยเพื่อนๆเค้า แต่ผมก้อไม่ขัดข้องอะไร วันนี้เป็นวันเกิด ไม่อยากทำอะไรให้ขัดข้องหมองใจป่าวๆ พวกเราตักไป อ้วนก้อชวนคุยนั่นคุยนี่ไป เพื่อนๆผมคงรู้ว่าอ้วนจะมาจีบผม ก้อส่งป้อมมาสกัดดาวรุ่ง แต่อ้วนไม่ถอยครับ กลับตีสนิทใหญ่ ป้อมก้อหมั่นไส้กัดอ้วนกระจุยกระจาย แต่อ้วนไม่มีท่าทีจะกลัวสักนิด
พอถึงเวลาเที่ยง เด็กก้อมานั่งประจำที่ ก่อนจะทานอาหารเด็กๆจะสวดมนต์ และ กล่าวขอบคุณผู้มีพระคุณ จากนั้นก้อลงมือทาน เด็กที่นี่จะมีคละเคล้าอายุกันไป มีแต่แต่เด็กๆ จนถึงมัธยมปลายก้อมี เด็กบางคนยังเล็กมากก้อมีคนมาช่วยป้อน ขณะที่ผมกำลังช่วยเด็กหญิงคนนึงป้อนอาหารอยู่นั้น ก้อมีเด็กหญิงคนนึงอายุประมาณ 8 ขวบ เดินมาหาผม
“ พี่ค่ะ หนูทานอาหารจานนี้ไม่ได้ค่ะ พี่ช่วยหนูที “
“ อ้าวทำไมล่ะครับ งั้นมาม่ะ พี่ช่วยป้อน “ ผมตอบกลับไป
“ ไม่ใช่ค่ะ คืออย่างนี้ พี่ผู้ชายคนนั้นบอกว่า อาหารจานนี้เป็นอาหารวิเศษของพี่เค้า จะอร่อยมากถ้าพี่ยอมเป็นแฟนกับพี่ผู้ชายคนนั้น แล้วพี่คนนั้นจะร่ายมนต์ทำให้อาหารนี้อร่อยขึ้นมาได้ พี่ช่วยหนูน่ะค่ะ หนูทานอาหารพวกนี้มาบ่อยแล้ว ไม่ค่อยอร่อยเลย พี่คนนั้นเค้าบอกว่าเค้าช่วยหนูได้ น่ะค่ะๆ “ เด็กคนนี้อ้อนผม แหมๆๆ อ้วนนี่ร้ายมากน่ะ ใช้เด็กเป็นเครื่องมือด้วย
“ นี่หนูไปเชื่อพี่เค้าด้วยเหรอ ไม่มีหรอกอาหารวิเศษอะไรนั่น เอางี้ เดี๋ยวพี่ร่ายมนต์ให้เอาไหมครับ “ ผมตอบกลับไป
“ ไม่เอาค่ะ ถ้าพี่ไม่ยอมเป็นแฟนกับพี่คนนั้น หนูก้อไม่ยอมกินอาหารจานนี้ น่ะค่ะๆ เป็นแฟนกันมันไม่เห็นยากตรงไหนเลย พี่คนนั้นเค้าบอกว่าถ้าพี่เป็นแฟนกับพี่คนนั้น มนต์ของเค้าจะวิเศษมากขึ้น น่ะค่ะ ช่วยหนูหน่อยน่ะ “ เด็กคนนั้นยังอ้อนผมไม่หยุด เห็นความไร้เดียงสาของผมแล้วก้ออดขำไมได้ แต่จะทำยังไงดี น้องคนนี้ท่าทางจะไม่หยุดง่าย ผมเลยเอ่ยขึ้นว่า
“ ให้พี่เค้ามาขอพี่เองแล้วกัน พี่ถึงจะยอมรับ น่ะครับ “ ผมตอบกลับไป จากนั้นอ้วนก้อเดินมาหาผม
“ จริงเหรอที่ว่า ถ้าอ้วนมาขอเอง อี้จะยอมรับอ้วนเป็นแฟน “ อ้วนถามผม
“ นี่ ไปทำอีท่าไหนเด็กมันถึงได้เชื่อขนาดนั้น เอางี้ นายรีบไปร่ายมนต์อะไรของนายนั้นให้เด็กก่อนเลย เด็กคนนั้นต้องทานข้าวให้ตรงเวลาน่ะ อย่าให้เด็กไม่รู้เรื่องมาทำเรื่องไร้สาระเลย ใครรู้เข้ามันจะไม่ดี “ ผมดุอ้วนไป
“ ไม่เอาอ่ะ อี้ยอมรับอ้วนเป็นแฟนก่อนดิ น่ะ ถ้าไม่รับ อ้วนก้อไม่ทำ “ อ้วนพูดท่าทางเจ้าเล่ห์กับผม
“ นายยนี่มันจริงๆเลย เอาอย่างงี้ ชั้นจะรับนายไว้พิจารณาแล้วกัน แต่ยังไม่รับเป็นแฟน แต่นายต้องไปร่ายมนต์อะไรนั่นให้เด็กคนนั้นเดี่ยวนี้เลย เข้าใจไหม “ ผมออกคำสั่งไป ที่จริงผมไม่ใช่คนเปิดใจง่ายขนาดนี้หรอก แต่ผมมาคิดว่า ลองยอมให้โอกาสเค้าดู ดูสิว่าเค้าจะมีความพยายามที่จะชนะใจผมขนาดไหนถ้าไม่ใช่ค่อยว่ากันอีกทีแล้วกัน
-
:o8: :o8: :o8: :-[ :-[ :-[
จากนั้นอ้วนก้อไปร่ายมนต์ใส่จานข้าวเด็กคนนั้น แล้วเด็กคนนั้นก้อยอมกิน ผมล่ะเชื่อจริงเลยว่า คนอะไรจะทำได้ขนาดนั้น แต่คิดไปคิดมาก้อน่ารักดีเหมือนกันน่ะครับ
จากนั้นพอเลี้ยงอาหารเสร็จแล้ว พวกผมก้อนำของที่จะบริจาคไปให้เจ้าหน้าที่ แล้วก้อขอตัวกลับ ก่อนกลับอ้วนก้อเดินมาหาผมแล้วทวงสัญญากับผม ผมเลยบอกไปว่า ถ้ามีปัญญาทำให้ผมรักได้ ก้อลองดูแล้วกัน ดูอ้วนดีใจมาก แล้วเราก้อแยกกัน
หลังจากวันนั้น อ้วนก้อโทรมาหาผมทุกวัน วันละหลายรอบมาก เช้า เที่ยง เย็น หรือทุกเวลาที่เค้าว่าง แรกๆผมก้อรับบ้างไม่รับบ้าง หลังๆมาผมเริ่มเห็นใจในความพยายามของเค้า เลยพยายามคุยกับเค้าเท่าที่ทำได้ ไม่นานนักเราก้อนัดเจอกันข้างนอกบ้าง ไปดูหนัง ไปทำกิจกรรมอย่างอื่นบ้าง อ้วนดูแลเทคแคร์ผมดีมาก บริการผมแทบทุกอย่าง จนบางทีผมไม่ได้ทำอะไรเลย แต่อ้วนจะออกตัวเสมอว่า อ้วนเค้าดูแลปรนนิบัติผมได้ แต่เรื่องเงินทอง อาจจะซัพพอร์ทผมไม่ได้มาก ผมก้อบอกว่าไม่เป็นไร ผมจ่ายของผมเองได้ เวลาเราไปไหนด้วยกัน เราก้อจะช่วยกันจ่ายเสมอ ผมว่าอย่างนี้มันสบายใจดี เวลามีปัญหาจะได้ไม่มีใครว่ากันได้ว่า เค้าออกค่านั่นค่านี่ให้ ผมไม่ค่อยชอบคนทวงบุญคุณอ่ะครับ
หลังๆมาผมเริ่มใจอ่อนกับการกระทำของเค้าขึ้นทุกวัน ทุกครั้งที่เค้าโทรมาหาผม เค้าจะมีความห่วงใย ถามสารทุกข์สุกดิบของผมเสมอ เวลาผมมีปัญหาเค้าก้อจะให้ผมระบายให้ฟัง หรือบางทีผมหงุดหงิด อารมณ์เสียใส่เค้า เค้าก้อจะไม่โกรธผม ยอมผมทุกอย่างเลย ผมเลยเริ่มยอมรับเค้าเรื่อยๆ อีกอย่างอ้วนเข้ากับเพื่อนๆผมได้ดีมากๆ ทุกคนก้อชอบอ้วนเพราะว่าอ้วนเป็นคนสุภาพ น่ารัก เอาใจเก่ง ไม่ใช่แค่เทคแคร์ผมคนเดียวน่ะครับ อ้วนยังเทคแคร์เพื่อนๆของผมอีกด้วย นับว่าอ้วนมาถูกทางที่เข้าทางเพื่อนผมด้วย ขนาดป้อมที่ว่าเป็นคนที่คบกันคนยากแล้วด้วย ยังสนิทกับอ้วนเลย
ไม่นานนัก ผมก้อรับอ้วนเป็นแฟน และรับรักอ้วนด้วย ดูท่าทางอ้วนดีใจมาก จากนั้นเราก้อไปไหนมาไหนด้วยกันบ่อยขึ้น บางครั้งเราก้อไปค้างด้วยกันบ้าง แต่ไม่มีอะไรกัน อ้วนก้อไม่ได้เรียกร้องอะไร ซึ่งผมก้อชอบแบบนี้อยู่แล้ว ผมคิดว่าเซ็กส์มันไม่จำเป็นเสมอไปหรอก คนเราบางทีนอนกอดกันก้อมีความสุขแล้ว ความเข้าอกเข้าใจกันต่างหากที่สำคัญเหนือสิ่งอื่นใด
เราไปไหนมาไหนด้วยกันบ่อยจนผมพาอ้วนไปพบกับครอบครัวผม โดยตอนแรกผมบอกว่าอ้วนเป็นเพื่อน เพราะว่าอ้วนเป็นผู้ชายคนแรกที่ผมพามาพบทางบ้าน กลัวแม่ผมและพี่ๆผมจะรับไม่ได้ ( ตอนนั้นพ่อผมยังอยู่เมืองนอกอยู่เลยครับ ) แต่พวกท่านไม่ว่าอะไรเลยครับ รักและเอ็นดูอ้วนเหมือนลูกหลานคนนึง ซึ่งอ้วนก้อปฏิบัติตัวดีมาก เอาใจใส่คนที่บ้ายผมทุกคนเป็นอย่างดี อ้วนก้อเลยได้ใจผมไปอีกตรึม จากนั้นความรักของเราก้อยาวนานมานานจนเกือบจะ 2 ปี ( นี่เป็นระยะเวลาที่ยาวนานที่สุด ที่ผมเคยคบใครเป็นแฟน ) ในตอนที่เรื่องนี้ผมเขียนเริ่มขึ้นในบทแรก
ขอเอ่ยเรื่องเซ็กส์นิดนึงน่ะครับ พอเราเป็นแฟนได้สักระยะหนึ่ง อ้วนก้อเริ่มขอจะมีอะไรกับผมลึกซึ้งจนถึงขั้นสอดใส่ ผมบอกว่า ผมเคยทำอย่างนั้นกับคนอื่นบ้าง แต่แค่ไม่กี่ครั้ง และไม่เคยให้ใครทำกับผม ซึ่งอ้อวนเองก้อเคยแต่ทำคนอื่น ไม่เคยมีใครทำอ้วน เราต่างคนต่างก้อไม่เคยโดนใครทำข้างหลังมาก่อน เลยได้แต่ช่วยๆกันไป หลายครั้งที่อ้วนขอและอ้อนวอนผม มีครั้งนึงผมยอม แต่แค่ใส่แค่ส่วนหัวเข้ามา ผมก้อทนไม่ไหวแล้ว และเราก้อล้มเลิกกันไป และอ้วนก้อขอผมมาเรื่อยๆ ผมบ่ายเบี่ยงมาตลอด รักน่ะรักน่ะครับ แต่เรื่องนี้ผมขอนิดนึงแล้วกัน จนก่อนจะมาถึงงานวันเกิดของอ้วนปีนี้ อ้วนบอกว่าไม่อยากได้อะไรเป็นของขวัญ เค้าแค่อยากขอให้ผมยอมให้เค้าเข้าข้างหลังผมเท่านั้นเอง เค้าบอกว่า ไม่ใช่แค่ว่าเค้าอยากทำอย่างนั้นเท่านั้นน่ะ การทำอย่างนี้มันจะทำให้เราเข้าถึงกันอย่างลึกซึ้งขึ้น และเค้าก้อรักผมมาก เค้าอยากทำอย่างนั้นกับผมคนเดียว ผมเลยตอบไปว่า รอให้ถึงวันนั้นก่อนค่อยว่ากัน ผมจะพยายามให้เค้าแล้วกัน เฮ้อออออ จะรักกันทำไมมันมีอะไรยุ่งยากอย่างนี้ด้วยน๊า
และจากนั้นความรักของเราก้อดำเนินต่อมาด้วยความราบรื่น ช่วงหลังๆมานี่ผมจะทำงานเยอะมาก ทำให้บางทีผมแทบไม่มีเวลาให้อ้วนเลย สงสารเค้าเหมือนกัน บางทีอยากเจอผมก้อไม่ได้เจอ ผมก้อพยายามอธิบายให้อ้วนเข้าใจ ซึ่งอ้วนก้อเข้าใจผมดีตลอดมา และยังเป็นกำลังใจให้ผมเสมอมา จนเวลาผ่านมาจนถึงตอนเริ่มเรื่องที่ผมเขียน.........
---------------- จบตอนพิเศษ ความรักของอี้ กับ อ้วน -------------------
-
^
^
^
^
^
^
จิ้มไว้ก่อน 555+
รักคนโพส 55555
-
ยังอ่านไม่ทันเหมือนกัน
แต่กลับมาแล้ว อย่าลืมมาอ่านเมนท์น้า เพราะเด่วตามทันแล้วจะมาเม้ม เอ้ย มาเม้นท์ใหม่
-
ไอ้อ้วนนี่มันก็ดีเหมือนกันเน๊อะๆ
ยามแรกรัก น้ำต้มผักก็ว่าหวาน 5555
แต่เชียร์ไอ้ดิวมัน ได้ใจๆ 5555 o13
-
คนดีๆ ไม่น่าจะเหมาะกะอี้นะ
อย่างอี้น่าจะเจอคนที่ดึงดันหน่อย
อย่างไอ้ดิว :impress2:
เพราะผมเชียร์ดิว :oo1:
-
:mc4: :mc4: :mc4: :mc4:
อย่าเสียเวลา เรามาต่อกันเลยดีกว่า
ขอบคุณสำหรับทุกคอมเมนต์ น่ะครับ
-------------------------------------------
o22 o22 o22
บอล อายุ 30 ปี สูง 182 ซม. หนัก 72 ซม.
รูปร่างหน้าตา – ผิวขาว เหลือง หน้าตาดี ออกแนวตี๋เข้มๆหน่อย รูปร่างสมส่วน ผมทำสีทอง ไฮไลท์ทั้งหัว ผมสั้นซอยตามสมัย
อาชีพ – ทำธุรกิจกับที่บ้าน พ่อของบอลเป็นเจ้าพ่อบ่อนอยู่ปอยเปรต อยู่ที่กรุงเทพก้อเปิดผ่อนผิดกฎหมาย และอาบอบนวด รวมทั้งสถานเริงรมย์มากมาย ส่วนตัวเค้าจะไม่ทำงานเป็นหลักเป็นแหล่ง เปิดโต๊ะแทงบอลไปทั่ว เรียกง่ายๆว่าอบายมุขนี่ เค้าถนัดนัก
อุปนิสัย – เอาแต่ใจตัวเอง เจ้าอารมณ์ เจ้าชู้ นิสัยใจนักเลง ตรงไปตรงมา แต่แอบเจ้าเล่ห์เล็กน้อย ชอบเอาชนะ และท้าทาย
พื้นฐานชีวิต – เกิดมาจากครอบครัวที่ฐานะดี พ่อเป็นนักการเมืองท้องถิ่นที่จังหวัดทางภาคตะวันออก แล้วก้อเลิกออกมาทำบ่อนที่ปอยเปรต และเปิดอาบอบนวด ผับ บาร์อยู่มากมาย ชีวิตของบอลจึงอยู่กับสิ่งอบายมุขพวกนี้จนเป็นเรื่องปกติ ดีแต่ที่แม่ของบอลเป็นคนธรรมะ ธรรมโม ตอนเด็กๆมักจะชวนบอลไปวัดบ่อยๆ แต่พอโตมาบอลต้องช่วยพ่อทำงาน เลยห่างหายจากตรงนี้ สังคมบอลก้อจะอยู่กับพวกมาเฟีย นักเลง ทำให้นิสัยออกมาแข็งกระด้างบ้าง แต่พออยู่ต่อหน้าสาวๆ หรือคนที่เค้าชอบ เค้าจะทำตัวเป็นสุภาพบุรุษทันที แต่นิสัยก้อไม่ได้เลวร้ายมาก ยังคงมีความเป็นคนมีใจเมตตาอยู่บ้าง
ประวัติความรัก – มีแฟนมาแล้วมากมายหลายคน คบได้ทั้งผู้หญิงและผู้ชาย แต่ส่วนมากจะเป็นผู้หญิงมากกว่า คบใครแล้วเบื่อก้อทิ้ง เพราะในสังคมของบอลเจอผู้หญิงประเภทนี้บ่อย เค้าเลยไม่ค่อยใส่ใจผู้หญิงเท่าที่ควร มักเห็นผู้หญิงเป็นของเล่น แรกจีบก้อจะดี หลังๆก้อจะทำเฉย ตีตัวออกห่างแล้วหาใหม่ เพราะว่าบอลคิดว่าเค้ามีเงิน มีทุกอย่างจะหาผู้หญิงเมื่อไหร่ก้อได้ บอลจึงไม่รู้ว่ารักแท้คืออะไร แม้ว่าตัวเค้าเองจะต้องการ แต่เค้าก้อไม่แสดงออกว่าต้องการรักแท้นั้นมากแค่ไหน จนที่ได้มาเจออี้ที่ผับ เค้าเห็นคนนี้เต้นสนุกดีเลยเข้ามาลองทำความรู้จักกับเกย์ดูสักที ก้อเลยเกิดเรื่อง เลยได้รู้ว่าใจตัวเองต้องการอะไร เกิดเป็นความท้าทายขึ้นอีกที เมื่อได้รู้ว่าอี้เป็นแฟน(ปลอมๆ)ของดิว รุ่นน้องที่มหาลัยที่สนิทกันมาก
-
...อ้วนคงต้องตามหา...รับแท้..
...ดูแล้วอ้วนเค้ารักอี้มากจริงๆๆๆ แต่ทำไมไม่คุยกันเรื่องนี้ก่อนคบกัน
...ชายหญิง ครบกันมันตามสูตร แต่ชายครบชาย มันต้องมีสูตรส่วนตัวใหม่
...เวลาอาจไม่ใช่สาเหตุของการเลิกลา รักแล้วมันก็ทนได้ ถ้าsexมันลงตัว
...ปัญหามันคงมาอยู่ที่..รุก เจอ รุก มากกว่า อีกฝ่ายก็จะเอา อีกฝ่ายกูก็จะเอาเหมือนกัน
...มันก็เลยเหมือนมีเสื้ยนตำอยู่ในเนื้อ พอนานเข้ากลัดหนอง หนองเลยแตก
...อี้คนต่อไปเคียร์กันก่อนนะจะได้ไม่มีปัญหาไอ้ที่หล่อๆขาวๆๆตี๋ๆๆเสป็คอี้อะ...รุก หรือ รับ อิอิ :haun4:
...อ้าวเฮ้ย..มีตอนนี้ด้วยเหรอ..ฟะ
.. Quote เมื่อได้รู้ว่าอี้เป็นแฟน(ปลอมๆ)ของดิว
..นึกว่า..ดิว..หลุดวงโคจร..ชิวิตรักของอี้...ไปแล้วซะอีก..
..อิน้องAlex ทำไมขยันอย่างนี้ฟะ เห็นโพสต่ออยู่อีกแล้ว เดี๋ยวไปธุระแล้วกลับมาอ่านแล้วเม้นทีเดียวดีกว่า :bye2:
-
ไอ้ที่มีอยู่ยังไม่พอ มีบอลโผล่มาอีกคนแล้ว อย่างว่าคนมันเสน่ห์แรงนิ
-
5555+ อย่ามาอินโทร ให้อยากเฉยๆดิครับ
มาๆๆๆๆ ให้ดิวมีบทบาทเยอะๆ อ่ะครับ
น๊าาาาาาๆๆๆๆๆๆๆๆ พี่Alex นะครับ
-
:L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1:
บทที่ 20 รักใหม่ / ชีวิตใหม่ ( New Love / New Life )
เฮ้ออออ ตื่นเช้าวันนี้มันโล่งยังไงไม่รู้ จะเป็นเพราะอะไรนั้นผมก้อไม่แน่ใจ แต่ช่างเหอะ เอาเป็นว่าผมสบายใจก้อพอแล้ว จากนั้นพอผมจะลุกออกจากเตียงซักหน่อย พี่กรณ์ก้อรัดผมซะแน่นเชียว แล้วผมจะลุกได้ยังไงเนี่ยะ ไม่ได้การล่ะ ต้องแกล้งซะหน่อย ว่าแล้วผมก้อเอา ว่าแล้วผมก้อเอานิ้วก้อยของผม แหย่ทิ่มเข้าไปที่รูหูของพี่กรณ์ แล้วก้อหมุนควงมันเล่นอยู่ย่างนั้นจนพี่กรณ์ตื่น
" อี้ เล่นอะไรอ่ะ เสียวน่ะรู้ไหม อิอิ " พี่กรณ์กึ่งพูดกึ่งขำ
" ก้อกอดซะแน่นขนาดนี้อี้จะลุกได้ยังไง ตื่นได้แล้วครับ อี้จะไปทำงาน " ผมบ่นไป
" ไม่เอาอ่ะ วันนี้พี่รู้สึกไม่สบาย เจ็บเนื้อเจ็บตัวเพราะใครไม่รู้ ต้องการคนดูแลด้วย " พี่กรณ์อ้อนผม
" ไม่ต้องมาอ้อนเลย ไหนๆๆคนป่วย แรงทำไมเยอะขนาดนี้ อย่ามาฟอร์ม " ผมกัดไป
" มันเจ็บข้างในต่างๆหาก น่ะๆๆ วันนี้อยู่เป็นเพื่อนพี่หน่อยน่ะ วันเสาร์แล้วนี่ เราไม่ต้องทำงานไม่ใช่เหรอ " พี่กรณ์แย้งผม
" บ้าเหรอพี่ ผมต้องไปสอนศิลปะป้องกันตัวไงตอนเที่ยง นี่ก้อสิบโมงกว่าแล้ว อย่ามางอแง เดี๋ยวไม่รักน่ะ " ผมขู่ไป
" ฮ่ะ ? อะไรน่ะ รักเลยเหรอ งั้นตื่นแล้ว ลุกๆๆๆ เดี๋ยวนี้เลยครับ " พี่กรณ์ทำท่ากระตือรือร้น
" ก้อรักไง รักแบบพี่ชาย ฮ่าๆๆ หลงกลอี้ซะแล้ว "
" ร้ายนักน่ะเรา แกล้งพี่ได้ ถ้าเป็นแฟนพี่น่ะ จับตีก้นให้ลายเลย " พี่กรณ์ทำหน้าดุใส่ผมด้วย
" กลัวตายเลย เอาไว้อี้เป็นแฟนพี่ก่อนแล้วกัน ถึงจะยอมแต่ตอนนี้ อี้ขอไปอาบน้ำก่อนน่ะครับ ลุงแก่ " ผมยั่วพี่กรณ์แล้ววิ่งจะไปเข้าห้องน้ำ แต่ไม่ทันพี่กรณ์ครับ เค้าไวกว่าผมมาก คว้าผมมากอดไว้แน่นแล้วจับผมชิดผนังไว้ แล้วพี่กรณ์ก้อมองตาผมด้วยสายตาที่ลึกซึ้งจนผมอธิบายไม่ออก จากนั้นแกก้อเลื่อนริมฝีปากเข้ามาใกล้ปากผม
-
^
^
^
^
^
ดิวอ่ะพี่ 5555+
แต่อี้นี่เร้าใจจริงๆ ใครๆมันก็อยากได้ทั้งนั้นแหละครับ 5555+ น่าร้าาาาาก
แต่เก็บไว้ให้ดิวได้ไหม๊
จับพี่กรณ์ ไปดี๊ด๊ากับต้งก็ได้น๊าาาาาาา 5555+
เชียร์ไอ้ดิวขาดจิต 5555 o13
-
คนเขียนค๊าบบบบ
เห็นมะ มีแต่คนเชียร์ดิวอ่ะ
อย่าปล่อยให้ดิวเป็นหมาหัวเน่าเยี่ยงนี้เลย
แถมมีคนชื่อบอลมาอีก
ไอ้ดิวหลุดวงโคจรกันพอดี โถ ดิวลูกพ่อ
-
:pigha2: :pigha2: :pigha2:
จัดไปๆ ตามคำขอ
อย่าเอาใจกันมาก เดี๋ยวตัวจริงมาอ่านเข้าจะได้ใจ
แล้วมาทำอย่างนี้กับ อี้อีก มันจะไม่ดีน่ะคร๊าบบบบบบบบบบ
หุหุหุหุหุหุหุ
-------------------------------------
:เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:
" ไม่เอาอ่ะ เหม็นปาก ไปแปรงฟันก่อนไป คนอะไรไม่แปรงฟันแล้วจะจูบเค้า " ผมแหวกลับไป พี่กรณ์เอ๋อไปเลยครับ ผมได้โอกาสเลยผลักพี่กรณ์ออกไป แล้วรีบวื่งหนีเข้าห้องน้ำ เฮ้ออออออ เกือบไปแล้วเรา เกือบอดใจไม่ไหวแล้ว
พอผมอาบน้ำเสร็จผมก้อบอกให้พี่กรณ์ไปอาบน้ำต่อ แต่พี่แกอิดออด ผมเลยอบกว่าถ้าช้า ผมจะไม่ทำกับข้าวให้ทาน ทีนี้แกรีบเลยครับ ผมล่ะขำท่าทางแกจริงๆเลย แต่พี่แกก้อดูน่ารักดีน่ะครับ ไม่รู้สิ ณ ตอนนี้ขอคบกับพี่เค้าแบบนี้ไปก่อนแล้วกัน ไว้ผมพร้อมเมื่อไหร่ค่อยว่ากันอีกที จะว่าไปแล้ว ผมก้อเพิ่งผ่านเหตุการณ์ร้ายๆมาก้อมาก ไหนจะโดนลวงไปข่มขืน เลิกกับแฟน แต่ผมดันรู้สึกเหมือนโล่งๆ อาจจะเพราะว่าเหตุการณ์เมื่อคืนนี้ทำให้ผมได้รู้ว่า ทำไมผมต้องไปใส่ใจกับผู้ชายเลวๆคนนึงด้วย ยังมีคนดีๆอีกมากมายบนโลกนี้ที่รักและจริงใจกับผม ขอบคุณสวรรค์น่ะครับที่ไม่ให้ผมเจอเรื่องร้ายๆไปทุกอย่าง แต่ยังนำพาคนดีๆมาให้ผมด้วย
ในระหว่างที่รอพี่กรณ์อาบน้ำแต่งตัว ผมก้อออกไปเตรียมอาหารเช้า วันนี้กะว่าจะทำน้ำพริกปลาทู กับ ต้มไก่ใส่ใบมะขาม ( ขอบอกว่าเด็ดมากกกกก ) วันนี้ผมทำอาหารแบบอารมณ์ดีเป็นพิเศษ ขอให้เป็นนิมิตรหมายที่ดีด้วยเหอะ ไหนๆก้อเจออะไรร้ายๆมาเยอะแล้ว ทำๆไป ผมก้อลืมไปว่าดิวยังอยู่กับพวกเราด้วย ผมเลยวางมือชั่วคราวจากการทำอาหาร ไปแว่บดูเค้าซะหน่อย เดี๋ยวจะหาว่าผมใจดำ
พอเปิดเข้าไปในห้อง ผมก้อไม่เห็นว่าดิวนอนอยู่บนเตียงแล้ว แต่เตียงก้อไม่ได้เก็บนี่นา จะไปทั้งทีทำไมไม่เก็บเตียงซะ ว่าแล้วผมก้อเดินไปเก็บเตียง ทันใดนั้นดิวก้อกระโจนเข้ามาจากทางข้างหลังผม แล้วกอดผมไว้ ผมก้อพยายามดิ้น แต่ดิ้นไม่หลุดซะที
" ทีกับชั้น ทำไมสะดีดสะดิ้ง ทีกับไอ้กรณ์นี่มันจูบหน่อยล่ะเคลิ้มเลยเหรอ นายจะเอายังไงอ่ะ ชอบแบบไหนทำไมไม่บอกชั้น จะได้จัดให้ " ดิวพูดจาดูถูกผม
" ไหนว่านายไม่สบายไง แล้วนี่เอาแรงมาจากไหน ปล่อยน่ะ " ผมว่าดิวไป
" ชั้นเหรอ หายดีแล้วมั้ง หรือบางทีอาจจะไม่ได้ไม่สบายอะไรหรอก ทำไม บอกมาสิว่าทำไมต้องรังเกียจชั้นนัก ชั้นมันไม่ดีตรงไหน " ดิวยังพูดและกอดผมแน่น
-
เอาอีก :z1: :z1: :z1: :z1:
ดิวๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ สู้ๆๆๆๆๆๆเว้ย 5555+
อี้ยอมๆไปเหอะนะๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
ไม่ได้เข้ามาหลายวัน กว่าจะอ่านทัน :เฮ้อ:
อี้อ่ะทำไมเวลาอย่างนี้ ไม่ยอมดิวบ้างอ่ะ ใจร้ายจัง :o12:
กลายเป็นแฟนคลับดิว ไปอีก 1 อิ อิ :L2:
+1 ให้ ALEXIE ขยันจริง ๆ ลงมาอ่านได้หมด อิ อิ :pig4:
-
โผล่มาแล้ว โผล่มาแล้ว
เชียร์สุดใจ
ดิวสู้ๆ
ตื้อเข้าไว้ลูก
-
:serius2: :serius2: :serius2: :serius2: :serius2:
" ก้อเพราะนายมันหยาบคายน่ะสิ ใครจะไปรักนายลง คงมีแต่หลิง หลิงเท่านั้นแหละที่ไปบ้ารักนาย ก้อสมกันแล้วล่ะ หญิงก้อร้าย ชายก้อชั่ว แล้วนี่นายยังมาแกล้งป่วยอีก เพื่อให้ชั้นตายใจ นายมันเลวมาก " ผมด่ากลับไป
" คำก้อเลว สองคำก้อชั่ว เดี๋ยวจะได้รู้ว่าคนชั่วๆนี้มันก้อเป็นผัวนายได้ " ว่าแล้วดิวก้อซุกไซร้ซอกคอผมอย่างหนักหน่วง ผมก้อดิ้นสุดแรงเกิดแต่ดิ้นมันรัดแน่นมาก แล้วดิวก้อเหวี่ยงผมปลิวไปติดปลายเตียงซะจนผมจุกที่ท้อง ไอ้บ้านี่มันทำไมได้เลวขนาดนี้ จากนั้นดิวก้อดึงผมขึ้นมาจากพื้นแล้วกดผมลงไปที่เตียงอย่างแรง ขึงมือทั้งสองข้างของผมไว้ ตอนนั้นเรี่ยวแรงผมไม่ค่อยมีมาก เพราะจุกที่ท้องอย่างหนัก แต่ก้อพยายามดิ้นไปบ้าง ดิวซุกไซร้ซอกคอผมอย่างหื่นกระหาย ทำไมชีวิตผมต้องเจออะไรอย่างนี้บ่อยๆด้วย หรือว่ามันเป็นเวรเป็นกรรมของผมตั้งแต่ชาติที่แล้ว
" อี้ ที่ชั้นทำไปเพราะว่าชั้นรู้สึกดีๆกับนายน่ะ ชั้นไม่ได้เห็นนายเป็นของเล่นหรืออะไรน่ะ นายควร... " ดิวพูดขึ้นขณะที่ผละปากออกจากซอกคอผม
" คนที่เค้ารู้สึกกันดีๆ เค้าทำกันอย่างนี้เหรอ นี่บ้าไปแล้วรึไงปล่อยชั้นน่ะ " ผมตะโกนด่าไป
" ถ้าชั้นไม่รู้สึกดีๆกับนาย แล้วชั้นจะตามไปช่วยนายทำไม ชั้นจะเอาตัวชั้นเข้าแลกให้พวกนั้นมันสกรัมซะขนาดนี้เหรอ เคยคิดบ้างไหม " ดิวตะคอกใส่ผม
" แต่การกระทำที่นายทำกับชั้นอยู่ตอนนี้ มันก้อไม่แตกต่างจากพวกคนเลวๆพวกนั้นที่ทำกับชั้นเลยน่ะ ถ้านายรู้สึกดีกับชั้นก้ออย่าทำอย่างนี้สิ " ผมพยายามเกลี้ยกล่อม
" แต่ทำไมเวลาคนอื่นนายถึงได้ยอมให้พวกเค้ากอด จับได้โดยที่นายไม่ขัดขืนล่ะ ทำไม "
" เพราะว่าพวกเค้าสุภาพกับชั้น และทำตัวดีกับชั้น อีกอย่าง ไม่เคยปลุกปล้ำชั้นอย่างนายด้วย "
" อี้ อี้ครับ อยู่ในนี้รึป่าวอ่ะ " เสียงพี่กรณ์ทั้งเคาะประตู และเรียกผม
-
เอาอีตากรณ์ไปเก็บก่อนได้ม๊าาาาาาาาาย
ขัดจังหวะจริงๆ เดี๋ยวปั๊ด :z6: แมร่งรุย นี่
พี่อเล็ก ค้างอ่ะพี่ :serius2: :serius2: :serius2: :serius2:
-
:serius2: o13 o13 o13 o13 o13
" อี้ อี้ครับ อยู่ในนี้รึป่าวอ่ะ " เสียงพี่กรณ์ทั้งเคาะประตู และเรียกผม
" ชั้นว่านายปล่อยชั้นดีกว่าน่ะ ให้ความทรงจำดีๆมันเหลือบ้างเหอะ " ผมพูดไป
" ได้ชั้นจะปล่อยเธอ แต่ชั้นขอจูบหน่อยแล้วกัน " แล้วดิวก้อจูบผมโดยไม่รู้ตัว ผมก้อพยายามดิ้น
" อี้ อี้อยู่ข้างในใช่ไหม พี่ได้ยินเสียงอี้น่ะ อี้เป็นอะไรรึป่าว " พี่กรณ์ยังเรียกผมไม่หยุด
แล้วดิวก้อปล่อยตัวผม จากนั้นผมก้อผลักดิวออกไป แล้วตบไปที่หน้าทีนึง
" นายกลับไปได้แล้ว เราไม่มีอะไรต้องเกี่ยวข้องกันอีกแล้ว ขอให้เลิกแล้วต่อกัน ต่อไปนี้เราคือคนแปลกหน้า หรือ ลูกจ้างและนายจ้างเท่านั้น "
" ได้ ถ้านายต้องการอย่างนั้น " จากนั้นดิวก้อเปิดประตูห้องออกไป แล้วเดินออกไปอย่างฉุนเฉียว เผลอไปกระแทกพี่กรณ์ทีนึงอย่างแรง แต่พี่กรณ์ไม่สนใจ เดินเข้ามาหาผมที่นั่งอยู่บนเตียง อาการเหมือนคนหอบเหนื่อย
" อี้เป็นอะไรไหมครับ ดิวมันทำอะไรอี้รึป่าว ทำไมดูสภาพเป็นอย่างนี้ " พี่กรณ์ถามผมด้วยความเป็นห่วง
" ไม่มีอะไรหรอกครับ เราออกไปทานข้าวกันดีกว่า ไม่ต้องไปสนใจเค้าหรอก ต่อไปนี้คงไม่ต้องยุ่งเกี่ยวกันอีกแล้ว "
" ไอ้นี่มันไว้ใจไม่ได้จริงๆเลยน่ะ อี้อย่าได้ไปอยู่ใกล้มันอีกเลยน่ะ ไอ้นี่มันอันตราย เลวจริงๆ " พี่กรณ์ด่าดิว
" ไปทานข้าวกันดีกว่า อี้หิวแล้ว " จากนั้นเรา 2 คนก้ออกมาทานข้าวกันโดยที่ผมพยายามไม่พูดเรื่องอะไรที่เกิดขึ้นเมือ่กี้ทั้งนั้น ผมอยาจะให้มันจบไปกับการที่ดิวเดินออกไปจากห้องนี้ไป
" อาหารอร่อยดีน่ะครับอี้ แหมใครได้เป็นแฟนโชคดีตายเลย ได้มีแฟนน่ารักๆ แล้วยังมีอาหารอร่อยๆทานอีกด้วย " พี่กรณ์พูดเพื่อสร้างบรรยากาศ
" จริงอ่ะ ว๊าๆๆ ไม่เห็นมีใครอยากเป็นแฟนอี้เลย พอเห็นคนใหม่ก้อทิ้งอี้ไปแล้วฮือๆๆ " ผมแกล้งทำเป็นเสียใจ
" โอ๋ๆๆ มาม่ะ มาให้ป๋าปลอบ อย่าร้องน่ะคนดี " พี่กรณ์ทำเป็นลุกขึ้นมาจะเข้ามากอดผม
" พอเลยๆ พี่ อย่ามาฉวยโอกาส เมื่อคืนนี้ก้อทั้งคืนแล้ว " ผมเอ็ดไป
" แหะๆๆ แหมอี้ก้อ จะนิดจะหน่อยก้อไมได้เลยเหรอ ใจร้ายจัง " พี่กรณ์ทำเสียงหงอๆ
" แล้วนี่พี่กรณ์จะกลับบ้านเลยรึป่าวครับ รึว่ายังไง " ผมถามพี่กรณ์
" อืม ไม่รู้เดะ วันนี้ว่างๆด้วย พี่ไปทำงานกับเราได้ม่ะ เหงาๆอ่ะ น่ะๆ ไม่ทำให้ลำบากใจหรอก "
-
^
^
^
^
^
^
ผมรอพี่อยู่ตลอดเวลานะครับ :monkeysad: :monkeysad:
5555+ :laugh: พี่มาโพสผมจะกระชุ่มกระชวยมากกกกกก 5555+ :laugh:
-
:a5: :a5: :a5: :a5: :a5: :a5:
" แต่หลังจากสอนศิลปะป้องกันตัวแล้ว อี้จะไปแต่งหน้าต่อน่ะครับ กว่าจะเลิกก้อคงค่ำๆหน่อย กลัวพี่จะเบื่อ "
" ไม่เบื่อครับ ไม่เบื่อ เผื่อมีอะไรอี้ก้อเรียกใช้พี่ได้ไงครับ น่ะๆๆๆ " พี่กรณ์ไม่หยุดอ้อนวอนผม
" ได้ครับๆ แหม อ้อนซะจริง ถ้าเบื่อละก้อ อี้จะไม่สนใจเลยน่ะ "
" ได้เลยครับ อืมอี้ เรื่องงานน่ะอี้จะพร้อมกลางเดือนนี้ใช่ไหม พี่จะได้เตรียมโต๊ะไว้ให้ แล้วยังมีของอีกหลายอย่างต้องเตรียมน่ะ เช่นแล็ป
ท็อปตัวใหม่ที่สเป็คสูงๆหน่อย เพราะว่าเราต้องใช้งาน อีกอย่างมือถือน่ะ พี่ก้อจะซื้อรุ่นที่มันออกาไนซ์ได้ให้เรา เวลาทำงานจะได้สะดวก ไว้ว่างๆพี่จะพาไปเลือกน่ะ "
" โหยยยยย พี่ เอาธรรมดาก้อพอแล้ว เปลืองเงิน " ผมเกรงใจ
" แต่มันเป็นผลกับงานน่ะอี้ เอาน่า พี่ไม่ขาดทุนหรอก อย่าลืมน่ะว่าพี่เป็นนักธุรกิจ พี่ลงทุนไปแล้ว พี่ก้อจะถอนทุนคืนให้มากที่สุด เราน่ะต้องทำงานเต็มที่รู้ไหม " พี่กรณ์ทำเป็นพูดเสียงเข้ม
" โถๆๆๆ ขู่ซะแล้ว อี้กลัวแล้ว อี้ไม่กล้าทำงานด้วยแล้วน่ะ " ผมทำท่ากลัวสุดขีด
" ไอ้เจ้าบ๊องเอ๊ย รีบๆทานไปเลย ไหนบอกว่ามีสอน ไปสายเดี๋ยวเค้าหักเงินน่ะ "
" คร๊าบบบบบบบบบบบ ลุงแก่ อิอิ " พอเราพูดหยอกล้อกันเสร็จ ก้อรีบทานข้าวให้หมด จากนั้นพวกเราก้ออกเดินทางไปที่โรงเรียนสอนศิลปป้องกันตัว
ไม่นานนักพวกเราก้อถึงโรงเรียน แล้วผมก้อลงจากรถก่อน ส่วนพี่กรณ์ไปหาที่จอดรถในตึก พอผมเดินเข้าในตึก น้องแมนที่นั่งอยู่ข้างในเห็นผม ก้อรีบวิ่งมาหาผมทันที มาช่วยผมยกของที่ผมถือมา
" โหๆๆ พี่อี้ไปไหนมาตั้ง 2 อาทิตย์ นักเรียนคิดถึงพี่อี้แย่เลย รวมทั้งแมนด้วย "
" แอ๊ะๆๆ เด็กคนนี้ชักจะเอาใหญ่แล้ว เดี๋ยวฟ้องพี่นพเลยว่าเราชอบเกย์ ระวังจะโดนตีน่ะ " ผมแซวน้องแมน
" โอ๊ยยยย พ่อแม่ผมเค้ารู้ตั้งนานแล้ว เค้ายังอนุญาตอีกด้วยให้พี่อี้เป็นลูกสะใภ้ได้คนเดียว "
" พอเลยๆ เลิกเล่นได้แล้ว อ้าวนี่ พี่กรณ์มาพอดี วันนี้ฝากดูพี่กรณ์ด้วยน่ะ คือวันนี้พี่เค้าจะมาอยู่เป็นเพื่อนพี่อ่ะ " น้องแมนหน้าเจื่อนลงนิดนึง แต่ก้อพยักหน้ารับ แล้วพาพี่กรณ์ไปที่นั่งรอ
-
วู้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
คิดถึงไอ้ดิวจังเฮ้อ!!!!!!!!!!!!
:sad11: :sad11: :sad11:
มาต่ออีกน๊าาาค้าาาบ
-
:beat: :beat: :beat: :beat: :beat:
จากนั้นผมก้อไปเตรียมตัวสอนศิลปะป้องกันตัว วันนี้มีนักเรียนมาเรียน 30 กว่าคนเลย เพราะว่าผมลาไป 2 อาทิตย์นักเรียนเลยรอเรียนมากหน่อย พอเข้าห้องผมก้อโดนนักเรียนรุมว่าผมใหญ่เลย ว่าผมเห็นคนอื่นดีกว่าบ้าง เห็นงานอื่นดีกว่าบ้าง อิอิ ผมเลยบอกไปว่า ช่วงที่แล้วมันยุ่งจริงๆ อาทิตย์อาจจะหยุดอีก ( อันนี้ผมอำ ) ผมเลยโดนนักเรียนแกล้งสารพัดสารเพ วันนั้นเลยได้สอนนิดหน่อย แต่นักเรียนบังคับให้ผมพาไปเลี้ยงสุกี้ ผมก้อเลยต้องไปโดยที่ขัดไม่ได้ ( นักเรียนกลุ่มนี้ผมจะสนิทกับพวกเค้ามากครับ เรียนกันมาหลายคลาสแล้ว แม้ว่าจะจบไปแล้ว เค้ายังมาเรียนใหม่ พวกเค้าบอกว่า เรียนกับผมสนุกดี มีอะไรให้ทำเยอะแยะมากมาย )
พอเลิกคลาส ผมและพวกนักเรียนก้อต้องไปกินสุกี้ตามคำขู่บังคับ แต่ผมก้อเต็มใจน่ะครับ ผมเลยชวนพี่กรณ์ไปด้วย ซึ่งพี่เค้าก้อยินดีอีกเช่นกัน พอพวกนักเรียนเห็นพี่กรณ์ ก้ออ้อนใหญ่ คิดว่าพี่กรณ์เป็นแฟนผมบ้างอย่างนั้นอย่างนี้ พี่กรณ์ยิ้มหน้าบานเลยครับ แล้วน้องแมนเห็นอย่างนั้นก้อบอกว่า พี่กรณ์ไม่ใช่แฟนผม แฟนตัวจริงของผมมีอยู่แล้ว คืออ้วน ผมเลยแก้ข่าวไปว่า ผมได้เลิกกับอ้วนแล้ว และตอนนี้โสดมาก ให้ใครก้อได้ หาแฟนใหม่ให้ผมหน่อย พวกนักเรียนก้อเชียร์พี่กรณ์กันใหญ่ บอกว่าเหมาะกันดี น้องแมนทำหน้าหงอ ผมเลยอบกว่า ตอนนี้ยังจะไม่หาแฟนใหม่ ขอชิวๆอย่างนี้ไปเรื่อยๆดีกว่า ผมเห็นว่าคุยกันเสียเวลามากแล้ว เลยชวนนักเรียนทุกคน พี่กรณ์รวมทั้งน้องแมน ไปทานสุกี้กันที่ห้าง ฟอร์จูนกัน โดยที่นักเรียนคนอื่นๆจะเดินทางกันไปเอง ส่วนรถพี่กรณ์ จะมี พี่กรณ์ ผมและน้องแมนนั่งไปด้วยกัน เรานัดกันไว้ว่าไปทานกันที่ร้านสุกี้ชื่อดังที่ทุกคนรู้จักดี
“ พี่อี้เลิกกับพี่อ้วนแล้วจริงๆเหรอ ทำไมดูไม่เศร้าเลยอ่ะ “ แมนถามผมขณะที่อยู่บนรถด้วยกัน
“ อืม เลิกกันไม่กี่วันมานี่เองแหละ ใครว่าพี่ไม่เศร้า พี่ก้อรักแฟนพี่เหมือนกันน่ะ แต่พี่มาคิดอีกทีว่า ไม่รู้จะเศร้าไปทำไม ในชีวิตเรามันมีอะไรอย่างอื่นให้ต้องทำมากมาย มีคนดีที่เค้ารักและจริงใจกับเราเยอะ ไม่เห็นต้องไปแคร์กับคนที่ไม่แคร์เราเลย “ ผมตอบไป
“ เป็นเพราะว่าพี่อี้มีคนใหม่รึป่าว พี่เค้าถึงเลิกกับพี่อี้ เพราะว่าเค้าเห็นพี่อี้มีคนมาชอบเยอะรึป่าว “ น้องแมนตั้งคำถาม
“ แมน แมนเห็นพี่เป็นคนอย่างนั้นเหรอ เรารู้จักกันมากี่ปีแล้ว “ ผมถามแบบเริ่มไม่พอใจ
“ ก้อใช่ไง ช่วงก่อนพี่อี้ไม่เคยเป็นอย่างนี้ แต่ช่วงนี้พี่อี้เปลี่ยนไปเยอะไง ทำแต่งาน แล้วก้อมีคนมา...ชอบพี่เยอะแยะไปหมด พี่อ้วนเค้าอาจจะทนไม่ไหวแล้ว ขอเลิกกับพี่มั้ง พี่อ้วนเค้าเป็นคนดีมากน่ะ ผมเสียดายเค้าอ่ะ “ น้องแมนพูดซะผมอึ้งไปเลยครับ
“ ถ้าน้องแมนไม่รู้อะไรพี่ว่าน้องแมน อย่าไปคาดคั้นอี้เค้าอย่างนั้นเลยดีกว่าน่ะครับ คือ อี้เค้าเพิ่ง... “ พี่กรณ์ช่วยผมแย้ง
“ ไม่ต้องหรอกครับพี่กรณ์ ปล่อยให้น้องเค้าคิดไปเหอะ ผมอาจจะเป็นคนไม่ดีในสายตาคนอื่นไปแล้วก้อได้ “ ผมตอบไปแบบเสียใจ
“ ไม่ใช่น่ะครับพี่อี้ คือแมน.... “ แมนจะพูดต่อ แต่พอดีเราถึงลานจอดรถพอดี
-
:t3: :z3: :t3: :z3: :z3:
“ พอเหอะ ป่ะ ถึงที่จอดรถแล้ว ลงไปกันเถอะ เดี๋ยวนักเรียนคนอื่นๆจะรอ “ ผมตัดบทแล้วเดินลงจากรถไปที่ร้านสุกี้ที่นัดหมายกัน
“ พี่อี้อย่าโกรธแมนน่ะครับ แมนแค่คิดว่าช่วงนี้พี่เปลี่ยนไป และไม่ค่อนสนใจแมนและ...” น้องแมนวิ่งตามผมมาแล้วพูด
“ แมน ถ้าแมนคิดว่าพี่เป็นคนอย่างนั้นล่ะก้อ พี่ก้อเสียใจมากน่ะ ที่แมนไม่เคยเข้าใจพี่เลย “ แล้วผมก้อสะบัดหน้าเดินหนีไป
“ ก้อแมนหึงพี่อี้นี่ เวลามีคนมาเข้าใกล้พี่อี้เยอะๆ แล้วนับประสาอะไรกับคนที่เป็นแฟนพี่ ก้อคงคิดบ้างล่ะ “ แมนพยายามพูดต่อ
" แมน พี่จะพูดอะไรให้ฟังน่ะ พี่ไปหาอ้วนที่ห้องตอนงานวันเกิดเค้า พี่เห็นเค้านอนอยู่กับผู้ชายคนอื่นอยู่บนเตียง เสื้อผ้าก้อไม่ใส่ แล้วแมนคิดว่าพี่ต้องการคำอธิบายอะไรมากมายกว่านี้อีกเหรอ พี่ว่าแมนไม่รู้ อย่ามาว่าพี่ดีกว่า ก่อนที่พี่จะเสียความรู้สึกกับเรามากไปกว่านี้ " ผมพูดไปด้วยความโมโห แล้วเดินหนีออกมาจะเดินเข้าในห้อง
" ไม่น่ะครับพี่อี้ อย่าโกรธแมนเลยน่ะ แมนก้อแค่หึงและหวงพี่อี้อ่ะ ไม่เอาน่ะครับ ไม่เอา " น้องแมนวิ่งมากอดผมแน่น
" มีอะไรกันอ่ะ น้องแมนเป็นอะไรอ่ะอี้ " พี่กรณ์วิ่งตามมาทันเลยถามผม
" ไม่มีอะไรหรอก เข้าใจผิดกันนิดหน่อย แมนปล่อยพี่ได้แล้ว " ผมบอกแมน
" ไม่ครับ จนกว่าพี่อี้จะยอกโทษให้แมนซะก่อน "
" ก้อได้ พี่ไม่โกรธแมนแล้ว ทีนี้ปล่อยพี่ได้รึยัง " จากนั้นน้องแมนก้อปล่อยมือออกจากผม
แล้วเรา 3 คนก้อเดินไปยังร้านสุกี้ที่นัดกันไว้ พวกนักเรียนจองที่กันไว้แล้ว เป็นโต๊ะที่ใหญ่มาก แบ่งเป็นสองโต๊ะใหญ่ ตามระเบียบผมต้องนั่งหัวโต๊ะครับ เพราะว่าผมเป็นเจ้ามือ จากนั้นพวกเราก้อสั่งอาหารกัน พวกนักเรียนสั่งมาเยอะมาก เหมือนไม่เคยสั่งกันมาก่อน พวกเค้าบอกว่า โทษฐานที่ผมหนีสอนบ่อยๆ ต้องโดนอย่างนี้บ้าง ผมเลยอำว่า ถ้าผมเลิกสอนไปเลยล่ะ จะไม่ตามไปทำร้ายผมเลยรึไง
" ไม่ได้น่ะค่ะ ไม่มีอาจารย์อี้เราก้อไม่สนุกสิ ไม่เอาๆ หนูไม่ยอม " เด็กนักเรียนคนนึงพูดขึ้น
" ทำไมเหรอครับ พี่อี้จะไปไหนอ่ะ ไหนบอกว่าจะไม่ทิ้งกันไง " คราวนี้น้องแมนทำหน้างอบ้าง
" ก้อช่วงนี้มีรับงานออฟฟิซเพิ่มไง แต่พี่คงไม่ทิ้งเราและพี่นพหรอก ไม่เอาน่า แซวๆนิดหน่อยไม่ได้เลยน่ะ "
-
:m16: :m16: :m16: :m16:
ก็ตากรณ์มันเล่นตามอี้แจซะขนาดนั้นนี่
ใครก็หึงว่ะ พูดจริงๆๆ
โอยดิว ออกมาซักทีเด่ะ
-
" อย่าลืมน่ะครับ อาทิตย์หน้างานวันเกิดแมน พี่อี้ต้องมาด้วย ไม่งั้นแมนงอนจริงๆน่ะ "
" ครับๆๆๆ เดี๋ยวพี่จะเอาตัวพี่ผูกโบว์ไปเป็นของขวัญให้ พอใจไหม " แล้วพวกเราก้อหัวเราะพร้อมกัน
แล้วพวกเราก้อทานกันต่อ จนหมดแล้ว ผมเลยสั่งเก็บเงิน พอพนักงานมาเรียกเก็บเงิน พี่กรณ์ก้อแย่งบิลไป
" มาๆ พี่จ่ายเอง ทุกคนครับ พี่ขอเลี้ยงเองน่ะ " พี่กรณ์เอ่ยขึ้น
" ไม่ได้น่ะ พี่กรณ์เอาคืนมาเลย วันนี้น้องๆเรียกร้องให้อี้เลี้ยงน่ะ เอาบิลมานี่เลย " ผมไม่ยอมครับ
" ไม่เป็นไรหรอก นี่เราเป็นลูกจ้างพี่แล้วน่ะ มีที่ไหนลูกจ้างเลี้ยงเจ้านาย เงินเดือนเราเท่าไหร่กันเชียว " ขณะที่ผมกำลังแย่งชิงกันจ่ายอยู่นั้น พนักงานก้อเดินมาบอกกับผมว่า มีผู้ชายกับผู้หญิงโต๊ะนั้นอยากจะเลี้ยงพวกเรา และได้จ่ายเงินแล้วด้วย ผมเลยหันไปดู
ใช่แล้วครับ สวรรค์ยังคงกลั่นแกล้งผมไม่สิ้นสุด เป็นคู่ ชาย – หญิงบันลือโลก ที่ทุกคนรู้จักกันดี ดิว กับ หลิง หลิงนั่นเอง แต่เอ๊ะทำไมมาด้วยกันได้ แต่ผมไม่สนหรอกว่าทำไมจะมาด้วยกันได้ แต่ผมจะไม่รับน้ำใจจากคนพวกนี้ทั้งนั้น
“ น้องไปบอกเค้าน่ะว่า พี่จะจ่ายเอง ฝากขอบคุณเค้าด้วย “ ผมบอกพนักงานไป
“ แต่ว่า พี่เค้าเค้าจ่ายแล้วน่ะครับ “ พนักงานบอกกับผม
“ จ่ายแล้วใช่ไหม ได้ บิลมันเท่าไหร่อ่ะ 5 พันกว่าบาทใช่ม่ะ พี่กรณ์มีเงินสดเท่าไหร่ครับอี้มีแค่ 3 พันกว่าบาทเดี๋ยวอี้ใช้คืน จะได้เอาไปคืนพวกเค้า “ จากนั้นผมก้อเอาเงินกับพี่กรณ์แล้วลุกขึ้นเดินไปยังโต๊ะที่สองคนนั้นนั่งอยู่
“ ขอบคุณที่จ่ายให้น่ะ แต่พวกเราไม่ต้องการ นี่ เงินของเธอ “ ผมบอกไปพรางจะวางเงิน
“ เก็บเงินของเธอไว้เหอะ แค่นี้มันเศษเงินของชั้น กับดิวหน่ะ “ หลิง หลิง พูดพรางส่งสายตาดูถูกมาทางผม
:mc4: :mc4: :mc4: :mc4:
-
-*- ไอ้ดิวเอ็งเอา ลิง ลิง มาด้วยไมว๊าาาาาา
วู้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
เหมือนเราโพสแข่งกันเลยเน๊อะ 555+ :mc4: :mc4: :mc4:
-
^
^
^
รีบนปาดเก่งจริงๆ
หมันไส้พี่กรณ์เจรงๆ ทำยังกะตัวเองเป็นแฟนอี้เลย
ตอนอกหักใหม่ๆเป็นช่วงของด้งไปแล้ว
ช่วงนี้เลยเป็นช่วงของพี่กรณ์ใช่มั้ย
ตอนต่อๆไปก็คงเป็นช่วงของดิวบ้าง
แล้วก็คงจะมีช่วงของบอลด้วยสินะ
อืม...จะเอาใครดี
แต่ยังเชียร์ดิวอยู่เหมือนเดิม
-
^
^
^
^
^
555+ ธรรมดาพี่ ตามประสาคนว่างงาน 55+
-
น้องว่างงานแต่พี่อู้งานหว่ะ
-
:man1: :man1: :man1: :man1: :man1:
“ ถึงจะเป็นเศษเงินของใคร เราก้อไม่รับ เก็บไว้สนองตัณหาเธอสองคนเหอะ ได้ข่าวว่ามันเยอะมาก “ คราวนี้พี่กรณ์พูดบ้าง
“ กรณ์อย่ามาออกรับแทนหน่อยเลยน่า นายมันไม่ได้เป็นอะไรกับมันนิ “ หลิง หลิงพูดต่อ
“ พอดีชั้นได้เงินมาใช้ฟรีๆ 10 ล้านอ่ะ ค่าโง่ควายบางตัว เงินเลยเหลือใช้ และไม่ต้องห่วงน่ะ ถึงชั้นจะไม่รวยเท่ากับ... ควายตัวที่ชั้นได้เงินมา แต่ชั้นมีปัญญาหาได้ด้วยตัวเอง ถ้าเธอไม่รับเงินคืนก้อได้ “ พูดเสร็จผมก้อเขวี้ยงเงินเหล่านั้นใส่หน้าหลิง หลิง
“ จำไว้น่ะ เงินสกปรกของเธอน่ะ มันมีค่าแค่เศษดินในรองเท้าคู่ถูกๆของชั้นเอง อย่าคิดว่าจะมาดูถูกกันได้ง่ายๆ “ พูดเสร็จผมก้อดึงมือพี่กรณ์แล้วเดินจากไป โดยที่ไม่สนใจว่านัง หลิง หลิงมันจะด่าอะไรผมกลับมาบ้าง
พอมาถึงโต๊ะพวกนักเรียนก้อถามผมว่ามีอะไรกันเหรอ ผมเลยบอกไปว่าเพื่อนเก่าที่โรงเรียน เราเล่นกันแรงๆอย่างนี้แหละ อย่าไปถือสาเลย ทุกคนเลยไม่ถามอะไร จากนั้นผมก้อชวนทุกคนไปเดินเล่น เราเลยไปเดินเล่นในห้องกัน มีบางคนขอกลับก่อน ก้อตามสะดวกพวกเค้า
พี่กรณ์ชวนผมไปดูพวกมือถือรุ่นที่มันสามารถเก็บข้อมูล ต่ออินเตอร์เน็ตและออกาไนซ์งานได้ ส่วนคนอื่นๆก้อดูพวกมือถือ พวกเครื่องมือ I.T. ไป ที่ห้องนี้เค้าจะขึ้นชื่อเรื่องของพวกนี้น่ะครับ เดินไปสักพักพี่กรณ์ก้อเลือกมือถือ กับออกาไนซ์มือถือให้ผมอย่างล่ะเครื่อง
“ พี่กรณ์ เอาอันเดียวก้อพอแล้ว นี่มันเยอะไปน่ะ อี้ขี้เกียจพกอ่ะ “ ผมบ่นไป
“ เอาไปเหอะ มันได้ใช้งานจริงๆ ไม่ต้องห่วงน่า พี่จะหักเอาจากค่าตัวเราทีหลัง อิอิ “ พี่กรณ์พูดขำๆ
“ ถึงยังไงก้อเหอะ อี้ว่ามัน ... “ ผมกำลังจะเอ่ย
“ อี้ครับ ไม่ต้องพูดแล้ว เอาทั้งคู่นี่ล่ะครับ นี่ครับบัตร “ จากนั้นพี่กรณ์ก้อยื่นบัตรเครดิตให้พนักงานไป ผมนึกขึ้นได้ว่าพี่กรณ์เคยให้บัตรเครดิตผมมาใบนึงตอนที่เราไปเที่ยวด้วยกันครั้งแรก
“ พี่กรณ์ นี่ครับบัตรเครดิตของพี่ ที่พี่เคยให้อี้ไว้ตอนที่เราไปเที่ยวกันครั้งแรก อี้ลืมสนิทเลย “
-
:เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:
“ อ๋ออออ ไม่ต้องหรอก เก็บไว้เหอะ บัตรนี้มันเป็นทั้งบัตรเครดิต และบัตรกดเงินสด พี่ตั้งใจเอาให้เราไว้ใช้จ่าย เพราะว่าพี่จะโอนเงินเดือน เงินต่างๆให้เราไง บัตรนี้ใช้ได้ทั่วโลกเลยน่ะ “
“ โหยยยย จะดีเหรอพี่ ถ้าอี้ใช้เงินเกินล่ะ “ ผมพูดแบบหยั่งเชิง
“ ถ้าเกินอี้ก้อต้องทำงานเพิ่ม ด้วยการ รับพี่เป็นแฟน “ พี่กรณ์ทำหน้าเจ้าเล่ห์ใส่ผม
“ พอเลยๆ เอาอีกแหละ อ่ะได้ของแล้ว เราไปเดินทางโน้นกับพวกน้องๆกันเหอะ “ ผมตัดบทไป และรับของมาแล้วเดินไปอีกทางที่นักเรียนเค้าเดินดูของอยู่ เดินได้สักพัก ผมได้เวลาทำงานแล้ว ผมเลยบอกลาน้องๆนักเรียนทุกคนขอตัวไปทำงาน ทุกคนก้อบอกลาผม แล้วบอกว่า หวังว่าอาทิตย์หน้าผมคงไม่เบี้ยวอีก ผมก้อรับปากไปก่อน ไม่รู้ว่าอาทิตย์หน้าจะติดอะไรไหม ถ้าไม่ติดคงไปสอนพวกเค้า ส่วนน้องแมนก้อกำชับผมว่า อาทิตย์หน้าต้องมางานวันเกิดน้องเค้าให้ได้ เอาของขวัญที่ผมพูดมาให้ด้วย ผมเลยต้องตอบตกลงไป
จากนั้นผมก้อพี่กรณ์ก้อเดินทางไปยังโรงแรมที่ลูกค้านัดไว้ วันนี้ผมรับงานแต่งหน้าเจ้าสาว และเพื่อนเจ้าสาว อีก 5 คน แต่ผมจ้างช่างทำผมมาต่างหากไม่งั้นไม่ทันงานแน่ๆ พอถึงโรงแรมผมก้อขึ้นไปห้องพักที่เจ้าสาวจองไว้ ในนั้นมีคนรอผมอยู่และ และช่างทำผมของผมก้อมาถึงแล้ว ผมเลยลงมือแต่งหน้าทันที ส่วนพี่กรณ์ก้อนั่งรออยู่ที่ล็อบบี้ เพราะว่าคงไม่สะดวกถ้าจะมีผู้ชายอยู่ที่ห้อง
ระหว่างทำงานผมก้อพูดคุย ปฏิสัมพันธ์กับลูกค้าไปด้วย ปล่อยมุขกระจาย ซึ่งลูกค้าผมส่วนมากจะชอบให้ผมเล่าเรื่องขำๆให้ฟัง พวกเค้าชอบใจกันมาก โดยเฉพาะเจ้าสาว ถึงขนาดชวนผมอยู่ในงานต่อ เพราะว่าเค้าได้จองโต๊ะไว้ให้ผมต่างหากแล้ว แล้วยังบอกอีกว่า ทั้งปีนี้มีงานแต่งงานอีกเพรียบ เค้าจองตัวผมไว้ให้เจ้าสาวคนอื่นๆแล้ว เพราะว่าประทับใจผมมาก มันทำให้มีมีกำลังใจในการทำงานที่ว่า มีคนอีกมากที่อยากร่วมงานกับเรา มีคนดีๆ มาช่วยเหลือเราเรื่องงาน และมีคนดีๆ มาหยิบมอบความรักให้เรา ผมเริ่มมองอนาคตแล้วว่า ต่อไปนี้ผมจะต้องวางแผนดีๆ เพื่อตัวเองและครอบครัว และคนที่ผมรัก
----------------- จบตอนที่ 20 ---------------------
-
^
^
^
^
^
^
จิ้มๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆพี่อเล็กซ์
5555+
-
:z6: :z6: :z6: :z6: :z6: :z6: :z6:
บทที่ 21 ไม่สิ้นสุด ( Unfinished )
พอผมแต่งหน้าเสร็จหมดทุกคนแล้ว ผมก้อเก็บของจนหมดแล้วก้อจะเข้าไปในงาน ผมบอกว่ามีเพื่อนมาด้วยซึ่งทางเจ้าสาวก้อไม่ว่าอะไร ชวนพี่กรณ์ด้วย ผมเลยโทรบอกพี่กรณ์ให้มาเจอผมที่ลิฟต์เพื่อเอาของไปเก็บไว้ที่รถ แล้วจะได้ไปเข้างานด้วยกัน ผมยืนรอพี่กรณ์ที่ลิฟต์อยู่นานเหมือนกัน พี่กรณ์ก้อบอกว่า พอดีเจอลูกค้าที่โรงแรมเลยขอคุยด้วยหน่อย พี่กรณ์จะให้พนักงานของโรงแรมนำกุญแจรถไปให้ผม แล้วผมก้อเอาของไปเก็บไว้ในรถได้ ผมก้อตกลง
แล้วก้อมีพนักงานของโรงแรมนำกุญแจมาให้ผม ผมก้อรับไว้แล้วขึ้นลิฟต์ลงไปลานจอดรถชั้นที่พี่กรณ์จอดรถไว้ จากนั้นผมก้อเดินไปที่รถแล้วเอาเครื่องของที่ผมนำมาแต่งหน้าเก็บไว้ที่รถ พอผมจะปิดรถ ก้อมีใครไม่รู้มาดึงมือผมไป แล้วเปิดประตูรถพี่กรณ์แล้วผลักผมเข้าไปที่ห้องโดยสารด้านหลังของรถ จากนั้นเค้าก้อดันตัวเองเข้ามาในรถกับผม แล้วก้อจับแขนผมไว้
“ เห็นไหมว่าฟ้าเค้าสร้างชั้นให้มาคู่กับนาย ไม่ว่าชั้นจะไปทีไหน ชั้นก้อต้องเจอกับนาย เอ๊ะ รึว่านายตามชั้นมากันแน่ “ ดิวนั่นเองครับ
“ นี่ปล่อยน่ะเว๊ย ชั้นมาทำงาน ชั้นไม่ได้มาตามใครทั้งนั้น ไอ้บ้านี้ปล่อยสิ “ ผมด่าดิวไป
“ เอ๊ะหรือว่านายหึงชั้น ที่ชั้นมากับหลิง หลิง โถๆๆ อย่าคิดมากน่ะที่รัก หลิง หลิงเค้ามาขอโทษชั้นเมื่อเช้านี้ กับเรื่องที่เกิดขึ้น แล้วก้อเลยชวนชั้นมางานแต่งงานเพื่อนเค้าเท่านั้นเอง อย่าหึงไปเลยน่ะจ้ะ “
“ นี่ ถ้านายจะไปอะไรกับนังนั่นก้อตามสบาย นายสิโง่ชะมัด โดนลูกน้องมันสกรัมซะขนาดนั้น ยังจะไปยุ่งเกี่ยวอีก หรือว่า หาคนอื่นที่มันเลวไม่เท่ากันได้แล้ว ถึงกลับมาเอาของเลวๆเหมือนเดิม น่าสมเพศสิ้นดี “ ผมด่ากลับไป
“ หลิงเค้าทำไปเพราะเค้าพิศวาสชั้น ส่วนที่ชั้นช่วยนายนั้น ก้อเพราะว่าชั้นก้อพิศวาสนายเหมือนกัน นายจะไม่ตอบแทนชั้นหน่อยเหรอ “ ดิวพูดพร้อมเอาหน้ามาใกล้ๆผม
“ นี่ สรุปแล้วนายนี่มันยังไงกันแน่ ตกลงนี่เป็นแผนการของนายทั้งหมดใช่ไหม “ ผมถามเสียงดัง
-
ดิวมาแล้ว เหอ เหอ
-
...จบไปอีก2ตอน ยังไม่รู้เลยว่าใครคือ..แฟนใหม่..
....คุณอี้คะ คุณพี่กรณ์ ก็เป็นได้แค่..พี่ชาย..
....นายคนเลว...ดิว..แก่แค่..เงา...
....เมื่อไหร่ จะเปิดเผยตัวซะทีฟะ..ตอนที่ 21 แล้วนะ... :z3:
-
งงได้อีกกรู วุ่นวายเกิ้น เปนผมนะ สั่งเก็บหมดและมาวุ่นวายกันขนาดนี้อ่ะ :z6:
ลูกเจ้าพงเจ้าพ่อกรูไม่สนเว้ย พ่อกรูใหญ่กว่าอ่ะ :z2:
ตกลงจะเปนงัยต่อนี้ งงว่ะครับ ชีวิตวุ่นวายได้อีก อย่างไหนจริง อันไหนเท็จ ล่ะนั่น
:m31:
-
o2 :serius2:
-
เย้ ~! เย้ ~! มีตอนพิเศษด้วย ^^
อ่าน ๆ ไป อ้วนก็มีดีเน๊อะ แต่ แหะ แหะ ผ่านไปแระ
ใครชอบดิวนี่ถ้าจะลุ้นได้ทุกตอนสิน่า ... แต่ก็ได้แค่ลุ้น ลุ้นแล้วก็แป๊ก ... สนุกดี
ขอบคุณคนเขียนนะครับ ... บวก 1 ให้ความขยันส่งความสุขให้อ่าน สุดยอดมาก~!!
-
อี้จ๋า เปิดใจให้ดิวหน่อยสิคร้าบ
ดิวมันชอบอี้แล้วนะครับ
ดิวมันไม่จืดชืดเหมือน อิตากรณ์หรอกน๊าคร้าบ
พูดแทนไอ้ดิวมัน 555 :laugh:
-
ดิวมันยังไงล่ะเนี่ย
ว้าแล้วอย่างนี้ใครจะได้อี๊ไปครอง
-
:fire: :fire: :fire: :fire: :fire:
:fire: :fire: :fire: :fire: :fire:
“ หลิงเค้าทำไมเพราะเค้าพิศวาสชั้น ส่วนที่ชั้นช่วยนายนั้น ก้อเพราะว่าชั้นก้อพิศวาสนายเหมือนกัน นายจะไม่ตอบแทนชั้นหน่อยเหรอ “ ดิวพูดพร้อมเอาหน้ามาใกล้ๆผม
“ นี่ สรุปแล้วนายนี่มันยังไงกันแน่ ตกลงนี่เป็นแผนการของนายทั้งหมดใช่ไหม “ ผมถามเสียงดัง
“ ชั้นไม่สนว่านายจะคิดหรือเข้าใจยังไง ตอนนี้ ชั้นขอสิ่งที่ชั้นต้องการก่อนแล้วกัน “ แล้วดิวก้อมาบีบปากผม แล้วจูบอย่างหนักหน่วง ผมก้อดิ้นสุดแรงเกิด ทั้งทุบทั้งตีไปที่ดิว ไม่นานนักดิวก้อผละออกจากผม
“ แค่นี้แหละ สะใจชั้นแล้ว ฮ่าๆๆๆๆ “ จากนั้นดิวก้อเดินออกจากรถไป โดยปล่อยให้ผมนั่งอึ้งอยู่ในรถ
พอผมได้สติแล้ว ผมก้อเดินกลับเข้ามาในโรงแรมเพื่อไปงานแต่งงานต่อ ผมพยายามขับไล่ความรู้สึกแย่ๆออกไปจากหัวผมให้หมด เพราะว่าไม่อยากเอาหน้าบึ้งๆไปในงาน พอผมเข้าไปในงาน ก้อเจอคู่บ่าว สาวของงาน พวกเค้าก้อเชิญผมไปถ่ายรูปด้วยหลายรูปเหมือนกัน พอถ่ายเสร็จแล้ว เจ้าสาวก้อให้พนักงานต้อนรับพาผมไปนั่งยังโต๊ะที่จัดรับรองไว้ให้
ที่โต๊ะรับรองที่เค้าจัดไว้ให้นั้น ไม่มีคนนั่งอยู่เลย ผมเลยต้องนั่งคนเดียวก่อน รอพี่กรณ์มานั่งด้วย ระหว่างที่รอก้อมีพนักงานมาเสริฟอาหาร และเครื่องดื่มตลอดเวลา ผมก้อเพลิดเพลินกับการดื่ม และการทานอาหารของผมไป โดยที่มีเพื่อนๆเจ้าสาว แวะมานั่งพูดคุย ทักทายกับผมบ้างบางเวลา ซึ่งทำผมไม่เหงา
สักพักผมก้อเห็น ดิวกับ หลิงเดินเข้ามาในงาน ทีแรกเค้าทั้งสองคนนั้นจะนั่งโต๊ะอีกโต๊ะนึงซึ่งคงจะมีเพื่อนๆเค้านั่งอยู่ก่อนแล้ว แต่ทั้งสองคนนั้นคงเห็นผมนั่งอยู่โต๊ะนี้เลยเดินตรงมาทางโต๊ะที่ผมนั่ง
“ โต๊ะนี้ยังว่าง จะว่าอะไรไหมถ้าพวกเราจะนั่งด้วยอ่ะ “ หลิง หลิงพูดกับผม
“ ว่าสิ เธอไม่เห็นเหรอว่า โต๊ะนี้เขียนชื่อของใครอยู่ ฉะนั้น ชั้นก้อมีสิทธิ์ที่จะให้ใครนั่งก้อได้ เพราะว่าเจ้าของงานให้สิทธิ์ชั้นเต็มที่ หวังว่าเธอคงไม่หน้าด้านนั่งที่โต๊ะที่เค้าไม่ได้อนุญาตน่ะ โต๊ะนี้รับแต่สุภาพชนเท่านั้น อันธพาลไม่รับ “ ผมตอกกลับไป
“ นี่แก อย่ามาก้าวร้าวชั้นน่ะ รึว่า.... “ หลิง หลิง กำลังจะเอ่ย แต่ผมขัดก่อน
“ ชั้นไม่ต้อนรับเฉพาะเธอ แต่ถ้าเป็นดิว คนที่มีบุญคุณกับชั้นล่ะก้อ ชั้นยินดี “ ทั้งสองคนนั้นทำหน้าเอ๋อเลยครับ เมื่อเจอมุขนี้
“ แกกล้ามากน่ะ อยากลองดีนักรึไง “ หลิง หลิง เริ่มเสียงดังและมีโต๊ะข้างๆเริ่มมองมาแล้ว
“ กรุณาอย่าทำกริยาต่ำๆ ไพร่ๆแถวนี้ ที่นี่ไม่ใช่ที่ของเธอ อีกอย่าง เธอจำไม่ได้เหรอว่าพ่อของเธอห้ามเธอมาวุ่นวายกับชั้นอีก รึว่าอยากขัดคำสั่ง แล้วจะบอกให้ฟังอีกอย่าง ตอนนี้ชั้นมีบอดี้การ์ดคุ้มครองอยู่ห่างๆตลอดเวลา จะลองดูไหมล่ะ แต่ดิวจ้ะ นั่งลงก่อนสิ ม่ะ “ แล้วผมก้อเดินไปดึงแขนดิวให้มานั่งข้างๆ
“ เชิญได้แล้ว โต๊ะนี้ไม่ต้อนรับ หวังว่าคงฟังภาษาคนรู้เรื่องน่ะ “ ผมไล่หลิง หลิงไป หล่อนก้อสะบัดหน้าเดินกลับไปที่โต๊ะของหล่อน ส่วนดิวยังคงนั่งหน้างงๆ อยู่ข้างๆผม
“ ดื่มอะไรไหม จะเรียกเด็กให้ “ ผมเอ่ยถามดิว
“ เอ่อออ คือชั้นงงไปหมดแล้วอ่ะ คิดยังไงนายถึง... “ ดิวจะถามผม
“ ชั้นก้อแค่ไม่มีเพื่อนนั่ง เลยเรียกนายมานั่งด้วย หวังว่าคงไม่รังเกียจน่ะ “ ผมบอกไป
-
:seng2ped: :seng2ped: :seng2ped: :seng2ped: :seng2ped: :seng2ped:
“ อืมได้สิ นายจะทานอะไรไหมล่ะ ชั้นไปตักให้ดีกว่า เดี๋ยวจะหิวเอา “ ตอนนั้นผมเห็นพี่กรณ์เดินเข้ามาในงานแล้ว
“ เอาสิ ชั้นเอา ขนมปังหน้ากุ้ง ปอเปี๊ยะทะเล แล้วก้อ เนื้อย่างสเปนแล้วกัน “ แล้วดิวก้อเดินไปเอาอาหารให้ผม
แล้วผมก้อลุกไปหาพี่กรณ์ที่ยืนงงๆอยู่หน้างาน เห็นพี่เค้ากำลังจะกดโทรศัพท์หาผม ผมเลยเดินไปถึงตัวพี่เค้าก่อน แล้วเรียกให้พี่กรณ์ไปทำความรู้จักกับคู่บ่าว สาว จากนั้นเค้าก้อชวนถ่ายรูปอีกเราก้อถ่ายกัน พอถ่ายรูปเสร็จแล้ว ผมก้อพาพี่กรณ์มานั่งโต๊ะ มาถึงที่โต๊ะผมก้อเห็นดิวนั่งหน้าเขม็งมองมายังที่ผมและพี่กรณ์
“ นายกลับโต๊ะนายไปได้แล้ว เพื่อนชั้นมาแล้ว กลับไปสิ “ ผมไล่ดิวไป
“ นี่มันอะไรกันเนี่ยะ เธอเห็นชั้นเป็นตัวอะไร “ ดิวต่อว่าผม
“ ก้อป่าว ไม่ได้เห็นว่าเป็นอะไร ไม่เข้าใจเหรอว่าให้กลับไปนั่งโต๊ะนายได้แล้ว ที่ๆนายนั่งมีคนอื่นนั่งอยู่แล้ว “ ผมสั่งหน้าเข้ม
“ นายนี่มันร้ายกว่าที่ชั้นคิดไว้เยอะ ใช้ชั้นเป็นเครื่องมือใช่ไหม ได้ แล้วจะได้เห็นดีกัน “ จากนั้นดิวก้อเดินออกไปนอกงาน โดยที่หลิง หลิงเห็นดังนั้นก้อวิ่งตามไปดึงแขนดิวไว้ แต่ดิวสะบัดแขนออกแล้วเดินออกไปจากงาน
“ มีเรื่องอะไรกันเหรอครับ ทำไมดิวมานั่งที่นี่ได้ “ พี่กรณ์ถามผม เพราะแกคงงงๆ
“ ไม่มีอะไรหรอกครับพี่ แค่หาอะไรสนุกๆเล่นนิดหน่อยเอง ขำๆน่า “ ผมตอบไป
“ อย่าให้มันมีเรื่องไม่ดีเกิดขึ้นน่ะครับ พี่ขอล่ะ “
“ เอาน่าลุงแก่นี่ยังไงน่ะ ไม่มีอะไรหรอก เอ้า ดื่มอะไรไหม เดี๋ยวอี้เรียกเด็กให้ “ ผมบ่ายหนีไปเรื่อย
“ ว่าแต่พี่ลุงแก่ๆ เดี๋ยวลุงแก่จะปล้ำให้ดู คอยดูเหอะ จะได้สามีแก่ ฮ่าๆๆๆ “ พี่กรณ์พูดขำๆแอบหื่นเล็กน้อย
“ อย่ามาทำหื่นๆแถวนี้ เดี๋ยวเรียกยามเลย อ้าวมานั่นแล้ว น้องๆ ขอไวน์ให้ลุงเค้าสองแก้ว “ ผมแอบแขวะพี่กรณ์ไป
“ อ่ะคร๊าบบบบ เต็มที่ไปเลยครับ ฮ่าๆๆๆ “ แล้วเราสองคนก้อหัวเราะพร้อมกัน
จากนั้นเราก้อนั่งสนุกสนานกันไป พอเพื่อนเจ้าสาวทั้งหลายเห็นพี่กรณ์นั่งอยู่ที่โต๊ะ ก้อกรูเข้ามาทักทายกันใหญ่ บ้างก้อว่าเห็นในข่าวสังคมบ่อยๆว่าเป็นนักธุรกิจเนื้อหอม ทายาทคนเดียวเจ้าของโรงงานส่งออกเสื้อผ้าขนาดยักษ์ของเอเชีย แถมยังโสดด้วย ( ทำไมผมไม่เคยเห็นข่าวพวกนี้ หรือว่าผมไม่เคยอ่านข่าวสังคมก้อไม่รู้ ) เลยเข้ามาทำความรู้จักกันใหญ่ จากปกติที่โต๊ะผมนั่งกันแค่สองคน ตอนนี้เนืองแน่นไปด้วยเพื่อนเจ้าสาวมากหน้า หลายตา ผมเองรู้สึกเฉยๆน่ะถ้าพี่เค้าจะคบใคร หรือคบสาวๆพวกนี้ เพราะว่าแล้วจริงๆผมคิดกับพี่กรณ์ ณ เวลานี้แค่พี่ชายจริงๆ ถ้าพี่ชายมีความสุข ผมก้อน่าจะมีความสุข ถ้าพี่ชายเรามีความสุข ใช่ไหมครับ
เราสนุกสนานกันไปเรื่อย ก้อมีผู้หญิงคนนึงมาทักผม ผมมองตั้งนานไม่คิดว่าจะมีคนสวยๆมาทักทาย เค้าเลยแนะนำตัวว่าเค้าชื่อผึ้ง เป็นรุ่นพี่ผมที่มหาวิทยาลัยนั่นเอง เค้าสวยขึ้นมากๆ จนผมจำไม่ได้ ผมเลยเลื่อนเก้าอี้ให้นั่งข้างๆ เราคุยเม้าท์แมงกันมันส์มาก จนผมลืมพี่กรณ์ไปซะสนิทเลย ก้อพี่เค้ามีสาวๆล้อมหน้าล้อมหลังขนาดนั้นนี่
“ พี่อี้จ้ะ นี่เพื่อนพี่อี้รึป่าว เค้าบอกว่าเป็นเพื่อนพี่อ่ะ แต่ไม่กล้าเดินมานั่งเอง เห็นคนเยอะ เค้าเลยขอให้บุ๋มมานั่งอ่ะ “ เจ้าสาวของงานเดินนำดิวมาที่โต๊ะครับ นี่มันกล้าเล่นไม้นี้เลยเหรอ ???
-
:m16: :m16: :m16: :m16: :m16: :m16:
“ เอ่อออ ก้อเคยรู้จักอ่ะ แต่... “ ผมกำลังจะพูด
“ แหมอี้อ่ะ เมื่อคืนก้อนอนห้องเดียวกัน อุ๊ย ! เดี๋ยวคนอื่นเข้าใจผิด เอ่อออ ขอนั่งด้วยคนสิ น่ะ “ ดิวพูดขึ้น
“ แต่ที่มันเต็มแล้วอ่ะเดะบุ๋ม จะขี่คอกันไหมอ่ะ “ ผมตอบไป
“ มีๆค่ะ มานั่งข้างๆเมย์ก้อได้ “ เพื่อนเจ้าสาวคนนึงพูด
“ ขอนั่งข้างๆอี้ดีกว่า ผมเขินอ่ะครับ แต่เดี๋ยวยังไงก้อต้องรู้จักกันอยู่แล้วน่ะครับ “ ว่าแล้วไอ้ดิวก้อไปดึงเอาก้าอี้โต๊ะข้างๆมาวางไว้ข้างๆผม คั่นระหว่างผมและพี่ผึ้งพอดี ผมก้องงอ่ะสิครับ นี่มันจะทำอะไรกันแน่
“ อี้ นายไม่เห็นแนะนำให้ชั้นรู้จักผู้หญิงน่ารักๆคนนี้เลย ว่าเค้าชื่ออะไร “ ดิวถามผม
“ เอ่ออออ พี่ผึ้งครับนี่ดิวน่ะครับ ลูกค้าผมเอง ส่วนดิวนี่พี่ผึ้ง รุ่นพี่เราที่มหาวิทยาลัย “ ผมแนะนำไปแบบเซ็งๆ
“ แหมๆๆ อี้ก้อคนกันเอง ดันมาว่าเราเป็นลูกค้าได้ไง กินก้อกินด้วยกัน นอนก้อนอนด้วยกัน “ ดิวพูดขึ้น
“ คุยกันไปก่อนแล้วกัน เดี๋ยวอี้ไปดูของกินทางนั้นก่อน “ จากนั้นผมก้อเดินออกไปหาอาหาร ส่วนพี่กรณ์ก้อนั่งเม้าท์กับสาวๆจนลืมน้องลืมนุ่งไปได้ พี่คนนี้ไม่ไหวจริงๆ ผมก้อเลือกหาของกินไปเรื่อยๆ จน....
“ ผึ้งน่ารักดีน่ะ จีบได้ไหม “ ดิวเดินตามผมมาและถาม
“ ก้อคุยกันเอาเองสิ มาเกี่ยวอะไรกับชั้นล่ะ “ ผมตอบไปแบบรำคาญ
“ ก้อเห็นว่าเป็นรุ่นพี่นาย น่าจะคุยง่ายกว่า น่ะๆๆๆ “
“ ไม่เอา ไม่อยากยุ่งด้วย ไปไหนก้อไปเลยไป “ ผมไล่ดิว
-
ลูกดิวจะเล่นมุขไหนจ๊ะ
เต็มที่ไปเลยลูก
แม่เอาใจช่วย
โพสถี่ๆแบบนี้เจ๊ชอบเอาไป +1
-
FC ดิวเยอะเฟ้ยบอร์ดนี้
เหอๆๆๆ เชียกานเข้าปายยย
-
:beat: :beat: :beat: :beat: :beat: :beat: :beat: :beat:
“ นี่จะงกไปถึงไหน คราวอ้อก้อทีนึงแล้วน่ะนายนี่ “
“ พอเลย เมื่อไรหร่จะเลิกยุ่งกับชั้นนี่ แล้วนี่ถึงขนาดใช้เจ้าสาวให้พามานั่งที่โต๊ะเลยเหรอ นายนี่มันสุดๆเลยน่ะเนี่ยะ เมื่อไหร่จะไปผุดไปเกิดสักที เบื่อจะตายแล้วน่ะ “ ผมเริ่มหมดอารมณ์เล่นกันมันแล้ว
“ อิอิ แหมก้อใจมันสั่งมาน่ะ ก้อเห็นคนน่ารัก ก้ออยากรู้จักนี่ ไปก่อนดีกว่า แล้วจะมาขอความช่วยเหลือใหม่น่ะจ้ะ ที่รัก “ ว่าแล้วดิวก้อเดินกลับโต๊ะไปคุยกับพี่ผึ้ง ผมล่ะเบื่อมันจริงๆเลย แล้วพี่กรณ์ก้อเดินมาหาผมตรงซุ้มอาหาร
“ นี่เราไม่สนใจพี่เลยน่ะ พอเจอรุ่นพี่หน่อยก้อไม่สนใจสารถีคนนี้เลย “ พี่กรณ์พูดแบบงอนๆ
“ นี่ ใครกันแน่ที่ลืมกัน เห็นสาวๆล่ะลืมน้องคนนี้เลย ใช่เซ่ๆๆ “ ผมเอาคืน
“ บ้า อี้ก้อ พีไม่ได้อะไร น้องๆเค้าก้อสนุกสนานดีออก พี่ไม่ได้คิดอะไรน่ะ “ พี่กรณ์อธิบาย
“ ถึงจะคิดก้อไม่เป็นไรหรอกครับพี่ เห็นพี่ชายมีความสุข อี้ก้อดีใจ “
“ เราไม่หึง ไม่หวงพี่เลยเหรอ “ พี่กรณ์ทำหน้าน้อยใจ
“ จะหึงทำไมเล่า ก้อ..... เอาอีกล่ะ วกมาเรื่องนี้อีกแล้ว ถ้ามีใครถูกใจก้อเปิดใจไปเลยเพ่ ให้อี้ช่วยจีบไหม “
“ ไม่เอาอ่ะ ขนาดคนนั้นคนเดียวพี่ยังจีบไม่สำเร็จเลย เค้าใจแข็งมาก ทำไงดีน๊า เค้าถึงจะรับรักพี่ “ แล้วยังมาทำหน้าเจ้าเล่ห์ใส่
“ ไปดีกว่า เดี๋ยวน้องๆรอ พี่กรณ์เชิญเพ้อไปคนเดียวน่ะครับ “ ผมเลยรีบเดินหนีออกมาจากตรงนั้นเลย เดี๋ยวพี่กรณ์จะเป็นเอาหนัก
จากนั้นผมก้อมาสมทบกับคนที่โต๊ะคุยกันอย่างออกรสออกชาติมาก แล้วพิธีกรก้อประกาศว่าจะเริ่มพิธีการแล้ว พี่กรณ์ก้อเดินมานั่งข้างๆผม เราก้อฟังพิธีกรดำเนินรายการไปว่า เจ้าบ่าว เจ้าสาวเจอกันยังไง ที่ไหน อย่างไร เล่าถึงความประทับใจของทั้งคู่ ดูๆไปแล้วก้อซึ้งน่ะครับ อยากแต่งงานบ้างจัง
“ อี้จ้ะ มองซะเพลินเลย อยากแต่งงานบ้างล่ะสิ “ พี่ผึ้งถามผม คงเห็นผมมองตาเยิ้ม
“ อูยยยย ใครจะไปเอาผมพี่ ก้อได้แต่ฝันไปลมๆ แล้งๆ “ ผมตอบไป
“ อย่าว่าไป แล้วถ้ามีคนมาขอแต่งงานล่ะ อี้อยากแต่งงานแบบไหน ที่ไหน “ พี่ผึ้งถามต่อ
“ ถ้าเลือกได้ อี้กอยากแต่งแบบสบายๆ ที่ชายทะเล มีแต่คนสนิทๆ จัดเหมือนงานปาร์ตี้อ่ะ “
“ ไว้พี่จะหาฝรั่ง หล่อๆ รวยๆ ให้น่ะ ที่ออฟฟิซพี่มีเยอะ ฮ่าๆๆๆๆๆ “ แล้วเราสองคนก้อหัวเราะกันไป
พอจบพิธีการ เจ้าสาวก้อประกาศว่า หลังจากนี้จะเปิดฟลอร์เต้นรำกัน ขอให้ทุกคนร่วมสนุกกัน ทุกคนก้อเฮกันเสียงดัง ผมเพิ่งสังเกตุว่าแขกเหรื่อในงานนี้ส่วนมากจะเป็นวัยเดียวๆกันกับเจ้าบ่าว และเจ้าสาว คือวัยรุ่นๆหน่อย จากนั้นพอวงดนตรีเริ่ม เจ้าบ่าว กับเจ้าสาวก้อมาเต้นเปิดฟลอร์กัน ส่วนผมไม่รอช้าชวนทุกคนในโต๊ะไปเต้นรำกัน แล้วก้อมีแขกโต๊ะอื่นๆออกมาเต้นตามกัน
เราเต้นกันไปสักพักนึง ผมก้อเห็นดิวเต้นคู่กับพี่ผึ้งใหญ่เลย หยอกล้อต่อกระซิก ผมเห็นแล้วรู้สึกใจไม่ดีเลย เพราะว่าอะไรไม่รู้ ไม่รู้ว่าดิวจะมาไม้ไหนกันแน่ แต่ผมไม่ไว้ใจเค้าเลยจริงๆ
“ นี่แกเป็นใครอ่ะ ทำไมมาเต้นกับแฟนชั้น “ เสียงเอะอะดังมาจากกลางฟลอร์ เอ๊ะนั่นมันหลิง หลิง นี่ ใช่เลย หลิง หลิง เข้าไปผลักพี่ผึ้งแล้วด่ากราดใส่ ซะจนผู้คนมองซะ ผมเห็นท่าไม่ดีเลยเดินเข้าไป[/color]
-
แสด อิคุนหลิงหลิง นี่ยังไปต_ยห่_ ไปอีกหรอ ไม่เคยเกียดผู้ยิ๋งเลยนะนี่ ขอแม่นี้ซักคนละกันคั้บ
พี่ดิวนี่ก็อะไรนักหนา ต้องการไรกันแน่นี่
ง่วย เผลอว่าพี่ดิวไป กรูจะโดนป้าๆ แถวนี้รุมตรีนไหมนี่
ท่าไม่ดี ชิ่งก่อนคร้าบบบบบบบ :m20:
-
สงสัยดิวจะเอาให้ได้
อิอิ
สู้ๆๆ
อี้ก็ใจแข็งจริงๆๆน่าคับ :mc4:
-
มาแนวนี้อีกแล้วเจ้าดิว
จะพิชิตใจอี้ได้ไงฟร้า
-
พี่กรณ์นี่จะตามอี้ไปถึงไหนกัน :m16:
แล้วตัวไปไหน ตังยังดีกว่าพี่กรณ์อีก
แต่ดิวอ่ะ ไมชอบก่อปัญหาแท้อ่ะ จะจีบก็จีบไปเลย ชอบไปยุ่งกะคนอื่นแท้ แล้วยังอี้จะชอบไหมอ่ะ :z3:
-
:m16: :m16: :m16: :m31: :m31: :m31: :angry2: :angry2: :angry2:
“ นี่แกเป็นใครอ่ะ ทำไมมาเต้นกับแฟนชั้น “ เสียงเอะอะดังมาจากกลางฟลอร์ เอ๊ะนั่นมันหลิง หลิง นี่ ใช่เลย หลิง หลิง เข้าไปผลักพี่ผึ้งแล้วด่ากราดใส่ ซะจนผู้คนมองซะ ผมเห็นท่าไม่ดีเลยเดินเข้าไป
" นี่มันอะไรอ่ะหลิง หลิง ทำไมทำอย่างนี้ กลับไปนั่งโต๊ะเลยน่ะ " ดิวไล่หลิง หลิง ไป
" ไม่ไป นี่ดิวจะเอายังไงกันแน่ เดี๋ยวอีนังเกย์นั่น เดี๋ยวจะกลับมาเอาผู้หญิง หลิงทนไม่ไหวแล้วน่ะ หลิงไม่ดีตรงไหนอ่ะ ทำไมดิวไม่สนใจ
หลิงเลย ต้องให้หลิงทำยังไง ทั้งๆที่หลิงก้อยอมทุ่มเททุกอย่างให้ บอกมาสิ " หลิง หลิงพูดซะเสียงดัง
" นี่ไม่ใช่เวลามาพูดตอนนี้น่ะ กลับไปก่อนเลย " ดิวไล่อีกที
" นี่มันอะไรอ่ะดิว ทำไมนายปล่อยให้คนของนายมาก่อกวนคนอื่นอีก " ผมพูดแทรกขึ้นมา
" อ้ออออ นี่ก้อเพื่อนแกอีกเหรอนังเกย์นรก นี่แกจะตามจองล้างจองผลาญชั้นไปถึงไหน " หลิง หลิงหันมาด่าผม ผมสังเกตุเห็นเหมือนหลิง หลิงคงจะเมาไม่ใช่น้อยเลยล่ะครับ
" นี่ถ้าเมาแล้วก้ออย่าระรานคนอื่น ที่นี่ไม่ใช่ที่ของเธอร่ะ อายคนไหมเนี่ยะ " ผมด่ากลับไป
" แกอย่ามาสั่งชั้น ชั้นไม่กลัวแกหรอก สงสัยแกยังไม่เข็ด ชั้นจะจัดการแกเอง " ว่าแล้วหลิง หลิง ก้อเงื้อมือจะมาตบผม แต่หลิง หลิง คงเมาครับ ตบผมพลาดไปโดนคนข้างๆและตัวหล่อนเองก้อล้มลง
" นี่มันอะไรอ่ะหลิง หลิง นี่มันงานแต่งงานของชั้นน่ะ เธอมาทำความวุ่นวายทำไม ชั้นกะแล้วว่าจะไม่ชวนเธอมา แต่เห็นว่าพ่อเธอกับพ่อชั้นรู้จักกัน แต่เธอยังมาสร้างความวุ่นวายอีก ไปเลยน่ะ นี่เรียกยามมาเอาตัวออกไปทีสิ " เสียงเจ้าสาวสั่งดังลั่น จากนั้นก้อมีพนักงานของโรงแรมมาลากตัวหลิง หลิง ไป หลิง หลิง ทั้งด่า ทั้งตะโกนด่าพวกผม แตไม่มีใครสนใจหล่อน และเจ้าสาวเห็นว่าแขกคงแตกตื่นเลยขึ้นเวทีไปแล้วประกาศว่า
-
:sad4: :sad4: :sad4: :really2: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:
" ไม่มีอะไรน่ะค่ะ เพื่อนๆกันนี่แหละค่า เมาแล้วคงเพี้ยนนิดหน่อย ทุกคนสนุกต่อน่ะค่ะ วันนี้ไม่เมา ไม่เลิกค่ะ เย้ๆๆๆๆ " เจ้าสาวของเราเปรี้ยวสุดๆ ว่าแล้วทุกคนก้อไม่มีใครสนใจเหตุการณ์เมื่อกี้ แต่พี่ผึ้งคงดูตกใจเล็กน้อย ผมเลยพาพี่ผึ้งเดินมานั่งพักที่โต๊ะของเรา
" พี่ผึ้งเป็นอะไรมากไหมอ่ะ แย่จังเลยเนอะ กำลังสนุกเลย " ผมถามพี่ผึ้ง
" ผึ้งเป็นไรมากไหมครับ ว๊าหมดสนุกเลยอ่ะ " ดิวพูดขึ้นตอนที่เค้าเดินตามพวกผมมา
" นายไม่ต้องพูดเลย รู้ไหมว่าที่ไหนมีนายที่นั่นมีแต่ความหายนะ ไปให้ห่างๆเลยไป " ผมด่าดิว
" ใช่ แกนี่มันตัวซวยจริงๆเลย รู้ตัวบ้างไหมนี่ " พี่กรณ์ด่าเสริม
" อย่าไปว่าดิวเลย มันเป็นเหตุบังเอิญมากกว่า นี่ผึ้งก้อไม่ได้เป็นอะไรมาก แค่ตกใจเฉยๆ " พี่ผึ้งแก้ตัวแทนดิว
" อ้าวนี่ มานั่งทำอะไรอ่ะ ไม่มีอะไรแล้วล่ะ แค่คนเมา ป่ะๆๆ วันนี้งานของบุ๋มน่ะ มาเลยๆ มาเต้นกันต่อ ทุกคนเลยน่ะ " เจ้าสาวมาเองเลยคัรบ มาเรียกพวกเราให้ไปเต้นกันต่อ พวกเราก้อต้องไปครับ ไม่งั้นเจ้าสาวเสียน้ำใจแย่
พวกเราก้อไปเต้นกลางฟลอร์กันอย่างสนกุสนาน ดื่มกันด้วยอย่างเมามันส์ จนลืมเรื่องที่เพิ่งผ่านไป ดิวครับ เต้นป้อพี่ผึ้งใหญ่เลย แล้วยังมาทำหน้ากวนประสาทผมอีก ผมน่ะไม่ได้หึงหวงอะไรนะครับ แค่รู้สึกว่าไอ้นี่มันไม่ชอบมาพากลยังไงพิลึก แต่ผมก้อทำเป็นไม่สนใจมัน หันมาเต้นกับพี่กรณ์ และเพื่อนๆคนอื่นๆดีกว่า จากนั้นประมาณเกือบเที่ยงคืน คนก้อเริ่มซาแล้ว เจ้าสาวก้อเมาจนแทบไม่ได้สติ ขึ้นเวทีบอกกับทุกคนว่า เค้ารู้สึกยังไงกับงานวันนี้และขอบคุณทุกคนที่มาร่วมงาน จากนั้นก้อปิดงาน แล้วคู่บ่าวสาว ก้อไปเข้าห้องหอกัน
ผมคุยกับพี่กรณ์ว่าจะกลับกันอะไรยังไง เพราะว่าผมอาจจะต้องไปส่งพี่ผึ้งด้วย พี่กรณ์ก้อบอกว่าเดี๋ยวจะไปส่งให้ แต่พอผมจะเดินไปหาพี่ผึ้งพี่ผึ้งก้อเดินมาก่อน
" อี้จ้ะ ดิวเค้าจะไปส่งพี่น่ะ แต่ดิวเค้าไม่คุ้นทางเท่าไหร่อ่ะ อี้พอจะไปส่งพี่เป็นเพื่อนดิวได้ไหม " พี่ผึ้งถามผม
" พี่ผึ้งให้พี่กรณ์ไปส่งก้อได้ อย่าไปรบกวนดิวเลย มากับพวกอี้สะดวกกว่า " ผมแย้งกลับไป
" นายนี่ยังไงน่ะ ก้อผึ้งเค้าจะมากับชั้นอ่ะ มาเหอะน่า อย่าเรื่องมากน่ะๆๆๆ " ไอ้ดิวแทรกขึ้น
-
โอ๊ะโอ มาแล้วๆ
ดิวมันกวนประสาทเจรงๆ
เป็นเทคนิคการจีบหนุ่มที่กวนส้นตรีนมากมาย
สู้ว้อยยยยยย ไอ้ดิว ลูกพ่อ
อี้จะตกหลุมแกมั้ยว้า :z2:
-
:angry2: :angry2: :angry2: :angry2: :angry2: :angry2:
“ ไปเหอะอี้ น่ะๆ ถือว่าไปส่งพี่แล้วกัน จะได้คุยกันต่อบนรถ ขอโทษด้วยน่ะค่ะคุณกรณ์ ขอยืมตัวอี้สักคืนน่ะค่ะ “ พี่ผึ้งพูด
“ อ้อ ไม่เป็นไรครับ ไม่ต้องยืมหรอก ผมยังไม่ได้ เอ่อออ เป็นอะไรกับอี้เค้าหรอกครับ “ พี่กรณ์ตอบเขินๆ
“ รีบๆไปกันเถอะ อยู่นานเดี๋ยวเลี่ยน ผึ้งหิวอะไรรึป่าว เดี๋ยวดิวพาไปกินก่อนไปส่ง “
“ ก้อตามใจค่ะ ผึ้งยังไงก้อได้อยู่แล้ว “ จากนั้นเราทั้ง 3 คนก้อไปขึ้นรถดิวกัน ก่อนกลับพี่กรณ์บอกว่าวันหลังจะเอาของของผมไปส่งที่บ้าน ตอนนี้คงไม่สะดวก
พอเราขึ้นรถแล้ว ระหว่างทางดิวก้อชวนพี่ผึ้งคุยต่างๆนานา ดูท่าพี่ผึ้งก้อชอบดิวเหมือนกัน ผมก้อไม่ใส่ใจ นั่งชมวิวไปเรื่อย บ้างพี่ผึ้งก้อหันมาชวนผมคุยบ้าง เราก้อพูดคุยกันว่าหายกันไปไหนมา พี่ผึ้งบอกว่า ตั้งแต่จบมาพี่ผึ้งก้อไปอยู่ ออสเตรเลีย เพิ่งกลับมาเมื่อตอนปีใหม่นี้เอง ตอนนี้พี่เค้าทำงานอยู่บริษัทน้ำมันขนาดใหญ่ของเอเชีย หน้าที่การงานพี่เค้าดีทีเดียว ไม่นานนักเราก้อถึงร้านอาหารที่ดิวพาไป มันเป็นร้านข้าวต้มรอบดึก แถวๆซอย อารีย์ แล้วเราก้อลงไปที่ร้าน พอถึงร้านพี่ผึ้งก้อขอตัวเข้าห้องน้ำ ผมเลยนั่งรอกับดิวที่โต๊ะ
“ ผึ้งเค้าน่ารักดีน่ะ นายว่าไหม ชั้นว่าชั้นจะจีบจริงๆน่ะเนี่ยะ “ ดิวเอ่ยขึ้น
“ ก้อตามใจนายสิ จะมาบอกชั้นทำไม “ ผมตอบไปแบบรำคาญ
“ ไม่ใช่อะไร ก้อแค่อยากให้นายช่วยเหลือนิดหน่อยไม่ได้รึไง “
“ ชั้นไม่อยากยุ่งเกี่ยวกับนายแล้ว บอกคำเดียวว่าเบื่อเต็มทน เมื่อไหร่นายจะไปผุดไปเกิดสักที “ ผมด่าไป
“ ยังหรอก ยังอีกนาน ชั้นยังไม่ได้... “ แล้วพี่ผึ้งก้อมานั่งที่โต๊ะ ดิวเลยหยุดพูดไป
ระหว่างที่ทานข้าวนั้น สองคนนี้ก้อุยกันอย่างสนุกสนานมาก แต่ผมกลับไปสนุกด้วย เหมือนผมเป็นส่วนเกินยังไงไม่รู้ นี่ถ้าไม่เห็นแก่พี่ผึ้งน่ะ ผมไม่ยอมมาหรอก เกลียดขี้หน้าไอ้ดิวจะตายเหอะ พอทานข้าวข้าวเสร็จแล้วพวกเราก้อเดินทางกลับกัน ระหว่างทางผมก้อเผลอหลับไปตอนไหนไม่รู้ คงเป็นเพราะเต้นมากไปและดื่มมากไปมั้ง ผมเลยรู้สึกเพลียๆ
ผมไม่รู้ว่าผมหลับไปตอนไหน แต่รู้สึกเหมือนมีอะไรมาโดนแก้มผม ผมเลยสะดุ้งตื่นขึ้นมาก้อตกใจเพราะว่าเห็นดิวคร่อมร่างผมอยู่ นี่มันอะไรเนี่ยะ ผมตอนนี้ผมอยู่ที่ไหน
-
ดีมากจ้ะอี้ นอนหลับอ่อยดิวแบบนี้ล่ะโดนจายยย อิอิ อิอิ
:z2:เชียร์แบบไม่ลืมหูลืมตา ไม่ดุหน้า ดูหลัง
-
ก็ยังตามไม่ทันอยู่ดีอ่ะ อิอิ :really2:
แต่สงสัย น้อง ๆ ไปสอบกันซะหมด บอร์ดเงี๊ยบ เงียบ
-
5555+
จัดการให้เรียบร้อยนะวุ้ยดิวว
:z1: :z1: :z1: :z1:
หวานๆหน่อยเอ็งอย่าโหดมาก อี้เค้าไม่ชอบ เข้าใจไหม๊เนี่ย?????? :impress2:
-
ก็ยังตามไม่ทันอยู่ดีอ่ะ อิอิ :really2:
แต่สงสัย น้อง ๆ ไปสอบกันซะหมด บอร์ดเงี๊ยบ เงียบ
เงียบ โคตรๆ ครับ
ผมต้องไปหาเรื่องเก่าๆที่ยังไม่ได้อ่าน อ่านแก้ขัดไปก่อนอ่ะ :เฮ้อ:
-
^
^
^
สอบปลายภาค สู้ๆเว้ยน้อง
555+ผมนี่รอสอบ A-Net เสาร์-อาทิตย์นี้-*-
-
o13 o13 o13 :t3: :t3: :t3:
ผมไม่รู้ว่าผมหลับไปตอนไหน แต่รู้สึกเหมือนมีอะไรมาโดนแก้มผม ผมเลยสะดุ้งตื่นขึ้นมาก้อตกใจเพราะว่าเห็นดิวคร่อมร่างผมอยู่ นี่มันอะไรเนี่ยะ ผมตอนนี้ผมอยู่ที่ไหน
“ นี่มันอะไรอ่ะ นายจะทำอะไรชั้น แล้วนี่ชั้นอยู่ที่ไหน “ ผมพูดขึ้นด้วยความตกใจ มองไปรอบๆห้องก้อไม่คุ้นตา
“ นายนี่เวลาหลับ แล้วน่ารักดีน่ะ ดูไม่มีพิษสงดี ชั้นอยากให้นายหลับนานๆจังเลย “ ดิวพูดแล้วทำตาเยิ้มๆใส่ผม
“ ออกไปน่ะ แล้วที่นี่ที่ไหน นายพาชั้นมาที่ไหนกันแน่ “ ผมเริ่มเอามือดันดิวออกห่างจากตัวผม
“ ตายแล้ว นี่นายจำรังรักของเราไมได้เหรอ โถๆๆ คงดื่มหนักไปหน่อยสิเลยจำไม่ได้ ก้อเมื่อกี้นายหลับในรถชั้นไง ปลุกเท่าไหร่ก้อไม่ตื่น ชั้นเลยไม่รู้จะพานายขึ้นไปห้องนายได้ยังไง เลยพามาที่บ้านชั้นอ่ะ คงไม่ว่ากันน่ะ “
“ ไม่ ชั้นจะกลับห้องชั้น นายออกไปเดี๋ยวนี้น่ะ “ ผมเริ่มทนไม่ไหวแล้ว พยายามดิ้นให้หลุดจากอ้อมแขนดิว
“ นายอย่าเรื่องมากได้ไหม นอนกับชั้นนี่มันจะตายรึไง เดี๋ยวพรุ่งนี้ค่อยกลับก้อได้ “ ดิวตะคอกใส่ผม
“ ใครจะไปไว้ใจนายได้ลง นายมันอันตราย ชั้นเกลียดนาย “ ผมทั้งดิ้นทั้งขัดขืนแต่ดูเหมือนไม่เป็นผล
“ เหรอ แปลกแฮะ ทำไมชั้นชอบนายก้อไม่รู้ ชอบมากๆด้วย “
“ ปล่อยชั้นเหอะน่ะ อย่าทำอย่างนี้เลย แล้วชั้นจะช่วยนายเรื่องพี่ผึ้งก้อแล้วกัน น่ะๆ “ ผมต่อรองดิวไป
“ อืมก้อได้ แต่นายต้องนอนนี่น่ะ นอนกับชั้นคืนนี้ แล้วพรุ่งนี้ชั้นจะไปส่ง ชั้นสัญญาว่าจะไม่ทำอะไรนาย “
“ ก้อได้ นายอย่าทำอะไรชั้นน่ะ “ ผมย้ำอีกที
“ ได้ๆ นอนได้แล้วล่ะ ชั้นง่วงล่ะ แต่ขอกอดหน่อยน่ะ นายอุ่นดี อย่าปฏิเสธด้วย ไม่งั้น ...”
“ ได้ๆๆ ให้กอดก้อได้ “ จากนั้นเราสองคนก้อล้มตัวลงนอนโดยที่ดิวกอดผมอยู่ ผมก้อต้องยอมครับ เพื่อความปลอดภัยของผมเอง
-
ดีมากกกดิว
ทะนุถนอมว่าที่เมียเอ็งหน่อย 555+
รักกัลๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ช่วงเวลาที่ดิว อี้อยู่ด้วยกันมีน้อยแทบขาดใจ :z3:
คืนนี้นานๆนะครับพี่ 555+ :haun4:
-
ได้กอดก็ยังดีฟระ ไอ้ดิวลุกต่อไปเลยลูก :impress2:
-
เช้าวันนั้นผมตื่นแบบไม่ค่อยสบายตัวนัก เพราะว่าดิวกอดผมแน่นทั้งคืน พอผมจะขยับไปทางไหน เค้าก้อจะกอดแน่นกว่าเดิม ผมเลยต้องยอมๆไปก่อน จากนั้นผมก้อปลุกดิวให้ตื่น
“ ดิวๆ ตื่นเหอะ เราต้องกลับบ้านแล้วอ่ะ “
“ อย่าเพิ่งเดะ นอนกอดนายอุ๊น อุ่น “ ดิวไม่ยอมลุกแถมยังกอดผมแน่นขึ้นอีก
“ ไม่ได้แล้วน่ะ ไม่งั้นชั้นไม่ช่วยนายเรื่องพี่ผึ้งน่ะ “ ผมขู่ดิวไป
“ อ่ะก้อได้ ปล่อยก้อได้ นายไปอาบน้ำเลยน่ะ เสร็จแล้วเราจะไปทานอะไรกันก่อนชั้นค่อยไปส่งนาย “
พอดิวปล่อยผมแล้ว ผมก้อไปอาบน้ำแต่งตัว จากนั้นผมก้อรอดิวอาบน้ำแต่งตัวเช่นกัน พอเสร็จแล้ว ดิวก้อพอผมขับรถออกไปข้างนอก เพื่อนหาอะไรทานกัน ผมเลือกที่จะทานก๋วยเตี๋ยวแถวห้องผมเพราะมันง่าย และอร่อยดี ทานเสร็จแล้วจะได้แยกจากดิวสักที
ซึ่งพอทานเสร็จผมก้อถือโอกาสแยกจากดิว โดยอ้างว่าจะไปทำงานที่อื่นต่อ ซึ่งดิวก้อไม่ได้ยื้อผมไว้ เพียงแต่บอกก่อนไปว่าให้ผมรักษาสัญญาเรื่องที่ผมจะต้องช่วยเค้าจีบพี่ผึ้ง ผมก้อรับปากไป เพราะคิดว่าถ้าเค้ารักกับพี่ผึ้งเค้าคงเลิกยุ่งกับผมไปเสียที
----------------- จบตอนที่ 21 ------------------
-
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
บทที่ 22 กามเทพ ปวดใจ ( The Cupid’s pain )
พอผมแยกจากดิวแล้ว ผมก้อเดินกลับห้องเอง โดยที่ไม่ให้ดิวมาส่ง เพราะว่าผมรำคาญเค้าเต็มที พอถึงห้องผมก้อจัดการเก็บกวาดห้องของผมให้สะอาด นำเอาเสื้อผ้าออกมาซักให้หมด เนื่องจากว่าผมหมักไว้นานแรมเดือนเลย ระหว่างที่ผมทำงานบ้านอยู่นั้น ต้งก้อโทรเข้ามาบอกว่า จะมาทานอาหารกลางวันด้วย โดยที่จะพาน้าปิ่นและน้องบิวมาด้วย เพราะว่าทั้งสองคนนี้อยากมาเยี่ยมผมพอดี และมีเรื่องงานจะคุยกันด้วย ผมก้อตกลงและบอกว่าจะเตรียมสถานที่ไว้ แล้วเกือบเที่ยงพวกเค้าทั้งหมดก้อมาถึงห้องผม พร้อมทั้งซื้ออาหาร ของสดของคาวมามากมาย ผมล่ะอึ้งเลย
“ ซื้ออะไรมาเยอะแยะอ่ะต้ง ของที่ตู้อี้ยังเหลือตั้งเยอะแยะ ไม่เห็นต้องลำบากเลย “ ผมบอกไป
“ ก้อซื้อมาเผื่อๆไงอี้ เอาน่า วันนี้ต้งหิวอ่ะ อยากกินอาหารหลายๆอย่าง อี้จะได้ทำให้ต้งทานไง “
“ เดี๋ยวน้าช่วยน่ะอี้ ได้ยินมานานแล้วว่าทำอาหารอร่อย วันนี้น้าขอช่วยโชว์ฝีมือด้วยคน “ น้าปิ่นเสริม
จากนั้นเราก้อลงมือทำอาหาร วันนี้ต้งเค้าบอกว่าอยากทานอาหารหลายอย่างมาก เช่น ปีกไก่ยัดไส้ ปลาช่อนลุยสวน อ่อมไก่ เนื้อผัดกะหล่ำพริกไทย ข้าผัดปู ผมก้อไม่ขัดครับ เค้าดีกับผมมานาน ทำอาหารแค่นี้ไม่มีปัญหาอยู่แล้ว เราใช้เวลาประมาณ ชั่วโมงนิดๆในการทำอาหารครั้งนี้ ซึ่งทุกคนก้อช่วยกันทำดี ทั้งน้าปิ่นและน้องบิว มีแต่ต้งเท่านั้นแหละที่ผมไล่ให้ไปจัดโต๊ะ เพราะว่าเค้าหยิบจับอะไรก้อจะตก จะเสียไปหมด อิอิ พออาหารเสร็จเราก้อนำอาหารมาจัดวางไว้ที่โต๊ะ แล้วก้อลงมือทานกัน พูดคุยกันไปเรื่อยๆ
“ อี้อยู่คนเดียวเหงารึป่าวจ้ะ มีเพื่อนแวะเวียนมาหาบ่อยไหม “ น้าปิ่นถามผมระหว่างทานข้าว
“ ไม่เหงาหรอกครับ เรื่อยๆมากกว่าครับ อี้มีอะไรให้ทำตลอดเวลา “ ผมตอบไป
“ ดีแล้วล่ะ อืม เรื่องงานน่ะ น้าทำเป็นดีเทล สเก็ตด้วลให้แล้วน่ะ ไว้ทานอาหารเสร็จแล้วค่อยมาคุยกันน่ะจ้ะ “ น้าปิ่นเอ่ย[/color]
-
:serius2: :serius2: :L1: :L1:
“ อี้ครับทางเราได้เตรียมรถยนต์ส่วนตัวไว้ให้อี้แล้วน่ะ ไว้ใช้เวลาอี้ไปทำงาน ต้งเห็นอี้หอบข้าวหอบของไปทำงานด้วยแท็กซี่แล้วคงดูท่าทางไม่สะดวกสบาย มีรถยนต์ขับน่าจะดีกว่า “ ต้งพูดขึ้นมา
“ อะไรน่ะ “ ผมอึ้งไปนิดนึง “ รถยนต์เลยเหรอ ไม่เห็นต้องขนาดนั้นเลยนี่ต้ง แล้วอี้จะเอาเงินที่ไหนจ่ายค่ารถล่ะเนี่ยะ คันนึงไม่ใช่บาท สองบาทน่ะต้ง แล้วอี้ยังมีภาระต้องดูแลทางบ้านอีกไง “ ผมอธิบายกับต้งไป
“ ไม่เป็นไรๆ มันเป็น อภินันทนาการจากทางบริษัทเรา อี้นำไปขับได้เลย “ ต้งพยายามพูดให้ผมเข้าใจ
“ อืมมมม จะดีเหรอ อี้ไม่อยากเอาของใครมาฟรีๆอ่ะ เอางี้เดี๋ยวอี้เบิกเอาเงินของอี้มาดาวน์ก่อนแล้วกัน แต่คงได้ไม่เยอะน่ะ แล้วที่จริงอี้ก้อยังมีเช็ค 10 ล้านของคุณสุชาติอยู่ด้วย อันนั้นอี้ไม่กล้าใช้หรอก กะว่าจะเอาไปคืนเค้าด้วยซ้ำไป และมีอีกอย่างคือ ไม่รู้ว่าใครโอนเงินมาเข้าบัญชีอี้อ่ะ เป็นจำนวนมากเหมือนกัน เงินจำนวนนี้อี้ก้อไม่กล้าใช้อีกเช่นกัน ช่วงนี้มีแต่เงินอะไรไม่รู้มากมาย อี้งงไปหมดแล้ว แล้วนี่ถ้าจะมีรถ อี้อยากซื้อด้วยเงินของอี้เองอ่ะ หวังว่าต้งคงเข้าใจน่ะ “ ผมพูดออกไป
“ อ้าว นี่ต้งยังไม่ได้บอกอี้เหรอ “ น้าปิ่นพูดขึ้น
“ เอ้ออออ ช่าย ลืมไปสนิทเลย แฮะๆๆ “ ต้งหัวเราะแก้เก้อ
“ บอกเรื่องอะไรเหรอครับ อี้งงไปหมดแล้ว “
“ คืออย่างนี้ เงินที่อี้ว่ามีคนโอนมาเข้าบัญชีอี้น่ะ มาจากน้าเอง ก้อพอดีคืนที่อี้ช่วยต้งจับผู้ร้ายน่ะ น้ายังไม่ได้ตอบแทนอี้เลย น้าให้เงินเรา เราก้อไม่รับ แต่น้าอยากตอบแทนเลยให้ต้งเค้าไปเอาเลขที่บัญชีเรามาแล้วน้าก้อโอนให้ แล้วให้ต้งเค้ามาบอกเราทีหลัง น้านึกว่าเรารู้แล้วน่ะเนี่ยะ แล้วไม่ต้องห่วงเรื่องรถเลยน่ะ น้าให้เพราะอยากให้ ถ้าเราคิดว่าน้าจะให้เราฟรีๆ เราก้อทำงานให้น้าเต็มที่สิ ถือว่าหยวนๆกันไปน่ะ อย่าคิดมากเลย “ น้าปิ่นบอกออกมาทุกอย่างที่ผมสงสัย
-
o22 o22 o22 o22
“ โหยยยย ไม่เห็นต้องให้ผมมากมายขนาดนั้นเลย ต้งก้ออีกคน เก็บซะเงียบเลย “ ผมหันไปมองหน้าต้งงอนๆ
“ ก้อแหมอี้ ต้งเห็นอี้ยุ่งๆไง เลยไม่มีเวลาบอก อีกอย่าง ถ้าต้งบอกอี้ก้อไม่รับอยู่แล้ว เลย.... “
“ อืมมมมม ไม่รู้สิ อี้รู้สึกเกรงใจอ่ะ ไหนจะเงิน ไหนจะรถ อี้ว่ามันมากไปน่ะครับ “ ผมยังรู้สึกอย่างนั้นจึงพูดออกไป
“ เอาอย่างนี้แล้วกันครับอี้ เดี๋ยวต้งหักออกจากค่าตัวอี้ดีไหม อี้จะได้สบายใจ “
“ อืมก้อได้ครับ ยังไงก้อขอบคุณทุกคนมากน่ะที่ดีกับอี้ขนาดนี้ อี้ไม่รู้ว่าอี้จะทำงานออกมาได้ดีขนาดไหน นี่ถ้าอี้ทำอะไรแย่ๆออกไปน่ะ อี้คงโดนเละเลยใช่ไหมครับ อิอิ “
“ ไม่หรอก น้าเชื่อว่าอี้ทำได้ คนมีความสามารถน่ะ ยังไงมันก้อต้องทำได้อยู่แล้วล่ะ “ น้าปิ่นพูดปลอบใจผม
หลังจากทานอาหารเสร็จแล้ว พวกเราก้อมาคุยกันเรื่องงานที่น้าปิ่นและต้งยากให้ผมช่วย คือบริษัทของต้งจะจำทำการโฆษณาให้กับเครื่องสำอางแบรนด์ดังๆหลายยี่ห้อ พวกเค้าต้องการคนมาดูธีมงาน การจัดตกแต่งบู๊ท รวมไปถึงการแต่งหน้า ทำผมของพิธีกรและผู้ร่วมงานต่างๆ บางวันอาจจะมีเซเลบชื่อดัง หรือดาราที่มีชื่อเสียงมาร่วมงานด้วย หน้าที่ของผมคือดูธีมคร่าวทั่วๆไป เช่น จะจัดงานออกมาลักษณะไหน ใช้สีอะไร คืองานนี้ผมสามารถทำได้เวลาว่าง สามารถคิดไว้ก่อนล่วงหน้าได้ และวันงานผมก้อมาคุมงานคร่าวๆช่วยต้ง ผมจะมีผู้ช่วยต่างหากดูงานแทนผม ในกรณีที่ผมไม่ว่างมาดูงาน หรือยังมาไม่ถึงงาน ผมก้อถามว่างานก้อไม่น่ามีอะไรมาก น่าจะมีคนอื่นทำได้ดีกว่าผม เพราะว่าผมกลัวผมแบ่งเวลาไม่ได้ดีเท่าที่ควร แต่พวกเค้าก้อยืนยันว่าจะให้ผมทำ พร้อมทั้งให้ค่าตัวที่สูงมากกกกก อย่าที่เคยบอกไป และพวกเค้าก้อปิดกั้นไม่ให้ผมปฏิเสธ ผมเลยต้องยอมตอบตกลง
หลังจากคุยเรื่องงานเสร็จ เราก้อคุยกันสัพเพเหระไปเรื่อยเปื่อย บ้างก้อว่าอยากให้ผมมาลงทุนทำนั่นทำนี่ด้วยกัน ผมเองก้ออยากมีกิจการเป็นของตัวเองอยู่น่ะครับ แต่ติดที่ว่าผมไม่ค่อยมีความรู้เรื่องการตลาดเท่าไหร่ กลัวว่าทำไปแล้วจะล่ม ซึ่งพวกเค้าก้อบอกว่า ถ้าผมอยากทำอะไรจริงๆจังๆให้บอก จะได้ช่วยๆกัน ผมก้อซึ้งน้ำใจพวกเค้ามากเลย ที่ช่วยผมทุกอย่างทั้งๆที่เรารู้จักกันไม่นาน ญาติพี่น้องก้อไม่ใช่ แต่พวกเค้าทำกับผมเหมือนเป็นคนในครอบครัวคนนึง
เราพูดคุยกันไป ดูทีวีกันไป จนถึงช่วงเย็นๆ พวกต้งก้อขอตัวกลับบ้าน แล้วยังบอกผมอีกว่า ถ้าการทำงานทุกอย่างลุล่วงไปได้ด้วยดี ผมและครอบครัวของผมจะอยู่สุขสบายมากขึ้น เพราะว่างานที่ลูกค้าของพวกต้งเยอะมาก ถ้าผมทำงานดี ลูกค้าชอบ งานก้อจะตามเข้ามาตลอด ผมก้อหวังไว้อย่างนั้น พูดเสร็จพวกต้งก้อกลับบ้านไป ส่วนผมก้ออยู่บ้านทำนั่นทำนี่ไปจนได้เวลาเข้านอนก้อเข้านอนตามปกติ
-
:m20: :m20: :m20: :m20: :m20: :m20:
ชีวิตผมหลังจากวันนั้นก้อดำเนินไปตามปกติ ตื่นเช้ามาผมก้อทำงานไปเรื่อยๆ มีงานจ๊อบ งานพิเศษเข้ามาบ้างก้อรับทำกันไป แล้วทางน้าเนตรก้อโทรมาบอกว่าอาทิตย์หน้าจะให้ผมไปช่วยเลือกเสื้อผ้า และคิดรูปแบบการแต่งตัวให้กับพิธีกร และนางแบบของงานออกแบบเสื้อผ้ายี่ห้อดังงานนึง ผมก้อรับปากไป งานนี้น้าเนตรบอกว่า ลูกค้ามาจากต่างประเทศและกำลังจะมาลงทุนครั้งใหญ่ที่เมืองไทย น้าเนตรขอให้ผมทำอย่างสุดฝีมือ เพราะว่าหมายถึงเม็ดเงินจะจะเข้ามาหาผมในครั้งต่อๆไป ซึ่งผมก้อรับปากตกลงทำไป
ผมใช้ชีวิตตามปกติ จนมาถึงวันงานวันเกิดของน้องแมน ซึ่งน้องแมนได้ชวนผมและเพื่อนๆคนอื่นให้ไปร่วมงานด้วย ผมก้อชวนมาหมดแก๊งค์ผมเลย งานจะจัดที่บ้านของน้องแมน มีเพื่อนสนิทของพี่นพและพี่มด รวมทั้งเพื่อนสนิทของน้องแมนมาด้วย ส่วนผมก้อเตรียมตัวไปซื้อของขวัญให้น้องแมนกับพี่กรณ์ โดยเรานัดเจอกันที่สยามพารากอน กะว่าจะซื้อเสื้อ หรือนาฬิกาสวยๆให้น้องชายซะหน่อย
ระหว่างที่ผมเดินเลือกซื้อของอยู่นั้น ผมก้อเห็นดิวเดินมากับพี่ผึ้ง ตอนแรกผมก้อกะว่าจะเดินหนีแล้ว แต่พี่ผึ้งดันเห็นผมซะก่อนเลยเดินมาทักผมที่กำลังเลือกของอยู่กับพี่กรณ์ อยู่ที่ร้านเสื้อผ้าร้านนึง
“ อ้าวอี้ มาเดินเลือกซื้อของให้ใครเหรอจ้ะ หรือว่าเลือกซื้อไว้ใส่เอง “ พี่ผึ้งถามผม
“ อ้ออออ พอดีวันนี้วันเกิดน้องที่รู้จักคนนึงอ่ะ เลยมาเลือกซื้อกัน แล้วพี่ผึ้งมาเดินเที่ยวเหรอ “ ผมถามกลับ
“ พอดีดิวเค้าก้อจะไปงานวันเกิดเพื่อนเค้าคนนึงเหมือนกันอ่ะ เลยชวนพี่มาเป็นเพื่อน แล้วอี้กะว่าจะซื้อะไรล่ะจ้ะ “
“ อี้คงซื้อเสื้อแหละพี่ แต่เห็นพี่กรณ์ว่าจะซื้อนาฬิกาให้น้องเค้าอ่ะ “ ผมตอบพี่ผึ้งไป
“ แหมคู่นี้สวีตกันจังน่ะ มาเลือกซื้อของด้วยกันเหรอครับ “ ดิวแทรกขึ้นมา
-
กามเทพ ปวดใจเร็วๆสิครับ
จะได้รู้ใจตัวเองซักทีน๊าาาา อี้น๊าาาา
5555+
-
หร่า ตกลงดิวเอางัยนี่
ง่วยเริ่มสับสน จะเอางัยก็แสดงมาหั้ยชัดเด่ะ
สงสารอี้ว่ะ ตกลงไปกับพี่กรณ์ได้และ อี้เอ๋ย
:z3:
-
ค้าง ๆ :z3: :z3: :z3:
-
ค้าง ๆ :z3: :z3: :z3:
มาค้างด้วยๆๆๆๆ 5555+
:z3: :z3: :z3:
-
จะยิงศรปักใครดีเนี่ย....ละลานตาจริงๆ :really2: :really2: :really2:
ใครก็ได้..ช่วยด้วยกามเทพปวดเฮดปวดใจเหลือเกิน :เฮ้อ: :เฮ้อ:
-
:a5: :a5: :a5: :a5: :a5: :a5:
“ แหมคู่นี้สวีตกันจังน่ะ มาเลือกซื้อของด้วยกันเหรอครับ “ ดิวแทรกขึ้นมา
“ ก้ออย่างที่นายเห็นแหละ ไปกันเหอะครับพี่กรณ์ เราไปดูร้านอื่นดีกว่า “ ผมหันไปชวนพี่กรณ์
“ ไปด้วยกันสิอี้ จะได้เลือกช่วยกันไง อีกอย่างเราจะได้เม้าท์กันไปด้วย น่ะๆ “ พี่ผึ้งพูดกับผม
“ ผึ้งครับ เค้าอยากไปสวีตกันสองคนรึป่าว เราอย่าไปเป็นก้างขวางคอเค้าเลยน่ะ ดูท่าเค้าจะไม่อยากให้เราไปด้วยเท่าไหร่หรอก เค้าคงอยากกระหนุงกระหนิงกันสองต่อสองมากกว่า “ ดิวกัดผมแทรกขึ้นมา
“ ทำไมดิวไปพูดอย่างนั้นล่ะ อี้ไม่ใช่คนอย่างนั้นซะหน่อย จริงไหมอี้ “ พี่ผึ้งถามผมกึ่งๆคาดคั้น
“ ก้อได้ครับ พี่กรณ์ครับ งั้นเดี๋ยวเราไปเดินดูของกับพี่ผึ้งแล้วกันเนอะจะได้ช่วยๆกันเลือก “
“ ได้สิครับอี้ พี่ยังไงก้อได้ “ พี่กรณ์ตอบ แล้วยิ้มหวานมาที่ผม
“ รักกันจริ๊งงงง ดูสิว่าจะไปได้สักกี่น้ำ “ ดิวกัดผมสองคนอีก แต่ผมสองคนไม่สนใจ ผมเลยดึงมือพี่ผึ้งแล้วเดินไปเลือกซื้อของร้านอื่น โดยไม่รอดิว มันก้อเลยเอ๋อรับประทาน และรีบวิ่งตามพวกผมมา สะใจจริงๆ
แล้วพวกเราก้อเดินเลือกของไปเรื่อยๆ สักพักต้งก้อโทรมาบอกว่าจะตามมาสมทบ และต้องมาหลังจากนั้นไม่นานนัก เดินไปได้นานพอสมควรจนผมได้เสื้อมาตัวนึง และกางเกงยีนส์อีกตัว ส่วนพี่กรณ์ได้นาฬิกาข้อมือสวยและแพงเหมือนกัน และต้งก้อได้ รองเท้าผ้าใบคู่สวยราคาแพงโขเหมือนกัน ผมไม่สังเกตว่าพี่ผึ้งและดิวซื้อะไร เพราะว่าเค้าไปงานวันเกิดเพื่อนเค้าผมก้อไม่รู้ว่าจะช่วยเลือกยังไง เลยไม่ได้สนใจ เพราะสองคนนั้นเค้าเดินมากับผมน่ะครับ แต่ดิวมักจะดึงพี่ผึ้งให้ไปเลือกของกับเค้าอยู่บ่อยๆ ซึ่งผมมักจะเดินหนีตลอด
-
:z10: :z10: :z10: :z10:
พอได้ของกันทุกคนแล้วผมก้อขอตัวไปงานวันเกิดน้องแมน ซึ่งพี่ผึ้งก้อตกลงพร้อมยังบอกอีกว่า ถ้าจะไปเที่ยวต่อให้ชวนพี่ผึ้งด้วย ผมก้อตอบตกลงส่งๆไปงั้นแหละครับ เพราะว่าไม่อยากให้พี่ผึ้งลำบากใจ ถ้ารู้ว่าผมไม่อยากไปกับดิว
แล้วเราสามคนก้อเดินทางไปบ้านน้องแมนกัน โดยที่ผมนั่งรถพี่กรณ์ไป ส่วนต้งบอกว่าจะขับไปรับเพื่อนๆผมบางคนที่ไม่สะดวกมาเอง เช่น นังคุณหญิงป้อม คุณหญิงแม๋ม คุณหญิงเอ๋ย เจริญมาก ปกติก้อมาเองได้ แต่วันนี้พวกชีอยากให้ผมและพี่กรณ์ไปรับตอนแรกๆ แต่ต้งอาสาไปรับให้ และให้พวกผมไปที่งานก่อน
พอพวกผมไปถึงงาน ผมก้อเข้าไปช่วยพี่มดทำอาหาร น้องแมนก้อมาช่วยผมทำด้วย ซึ่งวันนี้เราทำอาหารไม่ยากน่ะ กะเอาแบบกินง่ายๆ เช่น บาร์บีคิว ปีกไก่ทอด ต้มซี่โครงหมู อะไรประมาณนี้ เราก้อใช้เวลาทำกันไม่นาน แล้วแขกที่เชิญไว้ก้อทะยอยๆกันมา จิน โอม และแอน เพื่อนผมมาถึงก่อน พวกเค้าก้อช่วยจัดสถานที่ ส่วนเพื่อนสนิทพี่นพก้อมากัน 4-5 คน ต่างก้อถือเหล้า ถืออาหารติดไม้ติดมือกันมาด้วย แล้วจากนั้นไม่นานนัก ต้งก้อมาพร้อมกับเพื่อนๆเจ้าหญิงของผมที่เค้าไปรับมา สบายกันจริงๆๆๆๆๆ
พอแขกมาครบกันทุกคนแล้ว ผมก้อนำอาหารมาวางไว้ที่โต๊ะกลางบ้านพี่นพ ซึ่งตอนี้ถุกจัดปรับเปลี่ยนจาก โรงเรียนสอนภาษาเป็น ห้องปาร์ตี้น่ารักๆโดยฝีมือ โอม แอน และจิน จากนั้นก้อเริ่มลงมือทานกัน อย่างสนุกสนาน ผมดูน้องแมนจะมีความสุขเป็นพิเศษได้ของขวัญหลายชิ้น จากพวกผม และ แขกคนอื่นๆ แต่น้องแมนบอกว่าประทับใจของผมมากที่สุด เป็นว่าเป็นชุดที่อยากได้มานานแล้ว ผมก้อดีใจที่น้องแมนชอบของขวัญของผม ขณะที่เรากำลังมีความสุขอยู่นั้น ก้อมีแขกมาเพิ่ม พอผมกันไป....
“ สวัสดีครับทุกคน ผมมาช้าไปหน่อยน่ะครับ พอดีแวะไปเอาไวน์ที่บ้านมาเลยเสียเวลาหน่อย ผึ้งจ้ะ เข้าไปจอยกับทุกคนเลยน่ะ ทำตัวตามสบายเลยน่ะ แมนครับ นี่ของขวัญ “ ดิวครับ มันมางานนี้ได้ยังไงอ่ะ ใครเชิญมา แต่ผมดูพี่ผึ้งก้ออึ้งๆเหมือนกันมารู้ว่ามางานเดียวกับผมแต่พี่ผึ้งก้ออึ้งไม่นานเดินมาร่วมแจมกับพวกผมที่โต๊ะ คนที่อึ้งที่สุดคือผมมากกว่า .....
-
เอาอีกๆมาอีกๆ รออ่านอยู่ :serius2:
-
จิ้มๆๆๆๆๆ พี่อเล็กซ์
5555+
เมื่อไหร่กามเทพอี้จะรู้ตัวซักทีล่ะครับพี่
ผมจะรอต่อไปนะครับ
-
:sad4: หายตอนไหนไปซักตอนรึเปล่าคับ มันไม่ประติดประต่อกันอ่ะ
“ สวัสดีครับทุกคน ผมมาช้าไปหน่อยน่ะครับ พอดีแวะไปเอาไวน์ที่บ้านมาเลยเสียเวลาหน่อย ผึ้งจ้ะ เจ้าไปจอยกับทุกคนเลยน่ะ ทำตัวตามสบายเลยน่ะ แมนครับ นี่ของขวัญ “ ดิวครับ มันมางานนี้ได้ยังไงอ่ะ ใครเชิญมา แต่ผมดูพี่ผึ้งก้ออึ้งๆเหมือนกันมารู้ว่ามางานเดียวกับผมแต่พี่ผึ้งก้ออึ้งไม่นานเดินมาร่วมแจมกับพวกผมที่โต๊ะ คนที่อึ้งที่สุดคือผมมากกว่า .....
:o12: :o12: :o12: :o12: :o12: :o12: :o12:
“ ได้สิครับ ต้งสัญญาว่าจะไม่ทำให้อี้ต้องเสียใจเลยแม้แต่ครั้งเดียว ต้งจะดูแลอี้ไว้ดั่งว่าอี้เป็นดวงใจของต้ง ไม่ให้บอบช้ำทั้งกายและใจ ขอเพียงแค่อี้ให้โอกาสต้ง ต้งก้อพร้อมที่จะทำทุกอย่างเพื่ออี้ “ ต้งพูดอย่างหนักแน่น
“ งั้นอี้ตกลงก้อได้ อย่าลืมที่สัญญาไว้น่ะ บอกไว้ก่อนน่ะว่าอี้นี่ร้ายมากน่ะ เอาแต่ใจตัวเองด้วย ขี้หึง ขี้วีน ไม่มีเหตุผลน่ะ หวังว่าจะจะไม่ถอดใจไปง่ายๆน่ะต้ง อี้เอาจริงน่ะ ฮ่าๆๆๆ “ ผมตอบต้งไป
อี้ตกลงคบกะด้งแล้วหรอ เอ่อ....รีบๆเลิกกันซะนะ o18
-
โพสผิดตอนป่าวครับตะเอง 555+
เอาใหม่นะเอาใหม่ๆๆๆ 5555 :bye2:
-
:call: :call: :call: :call:
ผมเบลอไปเองแหละครับ
เอาใหม่นะครับ น่ะๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-------------------------------------------------------------------------------------
“ สวัสดีครับทุกคน ผมมาช้าไปหน่อยน่ะครับ พอดีแวะไปเอาไวน์ที่บ้านมาเลยเสียเวลาหน่อย ผึ้งจ้ะ เจ้าไปจอยกับทุกคนเลยน่ะ ทำตัวตามสบายเลยน่ะ แมนครับ นี่ของขวัญ “ ดิวครับ มันมางานนี้ได้ยังไงอ่ะ ใครเชิญมา แต่ผมดูพี่ผึ้งก้ออึ้งๆเหมือนกันมารู้ว่ามางานเดียวกับผมแต่พี่ผึ้งก้ออึ้งไม่นานเดินมาร่วมแจมกับพวกผมที่โต๊ะ คนที่อึ้งที่สุดคือผมมากกว่า .....
ผมก้อไม่สนใจครับ สนุกกับเพื่อนๆและทุกคนต่อไป ในงานน้องแมนยกเอาคาราโอเกะมาตั้งโต๊ะในงานด้วยเพื่อที่ว่าทุกคนจะได้ร้องเพลงกันอย่างสนุกสนานกัน พอเครื่องคาราโอเกะลงปุ๊บ ผมก้อขึ้นจับไมค์ปั๊บ เพราะว่าผมนี่ขาประจำร้องคาราโอเกะอยู่แล้วครับ วันนี้เป็นวันเกิดน้องแมน ผมเลยเลือกเพลงโปรดของน้องแมนที่น้องแมนชอบให้ผมร้องคือเพลง Because of You ของ Kelly Clarkson พอผมร้องเพลงจบทุกคนก้อปรบมือให้ ไม่รู้ว่าพวกเค้าชอบหรือว่าจะปรบมือไล่ผมกันแน่ อิอิ จากนั้นก้อมีแขกคนอื่นๆ รวมทั้งเพื่อนๆของผมขึ้นไปหมุนเวียนเปลี่ยนกันร้องคนละเพลง สองเพลง
พอพวกเราสนุกกันจนเวลาล่วงเลยมาค่อนข้างดึกแล้ว ผมก้อเห็นสภาพของแขกในงานแต่ละคน เริ่มจะเมาได้ที่กันแล้ว เพื่อนๆผมเกือบทุกคนก้อได้ที่กันเกือบทุกคน จะมีก้อแต่ พี่กรณ์กับต้ง ที่ไม่เมาเท่าไหร่ เพราะพวกเค้าบอกว่าต้องขับรถ เลยไม่อยากดื่มมาก ส่วนไอ้ตัวร้ายดิว เล่นวิ่งชนแก้วกับเค้าไปทั่วงาน ดื่มทั้งเหล้า ไวน์ ว็อดก้าผสมกันมั่วไปหมด เลยดูจะเมาหนักกว่าใครเพื่อน พอเวลาเมาก้อไม่สนใจพี่ผึ้งเลย ปล่อยให้พี่ผึ้งต้องมานั่งสนุกรวมกับเพื่อนๆของผม ซึ่งดูท่าทางพี่ผึ้งก้อไม่ได้เดือดเนื้อร้อนใจอะไรแม้แต่น้อย ส่วนผมพอสังเกตุว่าคนเริ่มจะอิ่มกับอาหารแล้ว ผมก้อเริ่มเก็บจานชาม โดยมี พี่มดและต้งมาช่วยเก็บ ส่วนคนอื่นๆก้อปล่อยให้เค้าสนกุกันเต็มที่
“ อี้ครับ ขอคุยอะไรด้วยหน่อยสิ ได้ป่าว ??? “ ต้งพูดกับผมตอนที่เราเอาจานชามเข้ามาเก็บในครัว
“ อะไรล่ะ ว่ามาเลย นี่เมาป่าวอ่ะ ดูหน้าแดงๆ “ ผมถามต้งกลับไป
“ ก้อคือต้งอยากจะมาทวงสัญญาเรื่องที่ว่าเราเคยคุยกันไงว่า..... ถ้าอี้ไม่มีใครแล้ว อี้จะรับต้งเป็น เอ่ออออ แฟน อ่ะ ได้ป่าว คือตอนนี้ต้งก้อพอรู้แล้วว่าอี้น่าจะสบายใจขึ้นแล้วน่ะ ได้ไหม น่ะๆๆๆ “ ต้งพูดขึ้นมาแบบอายๆ
“ ไม่ได้บอกว่าเป็นแฟนเลย บอกว่าจะรับไว้พิจารณาเฉยๆ อย่ามาโมเม “ ผมตอบไปแบบขำๆ
“ ก้อนั่นแหละ ตกลงอี้ว่าไงล่ะ ต้งดีพอรึป่าว “ ต้งพูดพรางมาจัมมือทั้งสองข้างของผม
“ แล้วต้งมั่นใจไหมล่ะว่าจะไม่ทำให้อี้เสียใจอีก เหมือนคนอื่นๆที่ผ่านมา อี้บอกได้เลยน่ะว่าอี้ค่อนข้างเข็ดกับความรักอยู่พอสมควรเลยแหละ และที่เห็นว่าอี้ยังร่าเริงอยู่นี่ ไม่ใช่ว่าอี้หายดีจากความรักครั้งที่แล้ว แล้วน่ะ อยากบอกว่าอี้ยังเจ็บอยู่เหมือนกัน แต่อี้ต้องทนฝืนเก็บความรู้สึกนั้นไว้ ไม่งั้นอี้ก้อไม่สามารถจะดำเนินชีวิตต่อไปได้ ต้งเข้าใจอี้น่ะ “
“ ได้สิครับ ต้งสัญญาว่าจะไม่ทำให้อี้ต้องเสียใจเลยแม้แต่ครั้งเดียว ต้งจะดูแลอี้ไว้ดั่งว่าอี้เป็นดวงใจของต้ง ไม่ให้บอบช้ำทั้งกายและใจ ขอเพียงแค่อี้ให้โอกาสต้ง ต้งก้อพร้อมที่จะทำทุกอย่างเพื่ออี้ “ ต้งพูดอย่างหนักแน่น
“ งั้นอี้ตกลงก้อได้ อย่าลืมที่สัญญาไว้น่ะ บอกไว้ก่อนน่ะว่าอี้นี่ร้ายมากน่ะ เอาแต่ใจตัวเองด้วย ขี้หึง ขี้วีน ไม่มีเหตุผลน่ะ หวังว่าจะจะไม่ถอดใจไปง่ายๆน่ะต้ง อี้เอาจริงน่ะ ฮ่าๆๆๆ “ ผมตอบต้งไป
“ เย้ !!!!! ขอบคุณมากน่ะครับอี้ ต้งดีใจจังเลย “ พูดเสร็จต้งก้อมากอดผม ผมก้อตกใจสิครับ
“ ต่อไปนี้ชีวิตของอี้จะมีความสุขอย่างแน่นอน ต้งสัญญา “
“ นี่พวกนาย เอิ๊ก !!! จะทำอะไรประเจิดประเจ้อ แบบไม่เลือกที่เลยรึไง ฮ่ะ ??? จะไปพลอดรักอะไรก้อน่าจะทำในที่ลับตาคนไม่ดีกว่าเหรอ เอิ๊ก !!! นี่มันงานวันเกิดน้องแมนน๊า ให้เกียรติน้องเค้าบ้างเซ่ “ ดิวครับ ไม่รู้ว่าโผล่มาจากไหน มาขัดจังหวะของพวกเรา ดูท่าทางของดิวแล้วคงจะเมามากเหมือนกัน
-
:impress3: :impress3: :impress3: :impress3:
“ พวกเราไมได้ทำอะไรบ้าๆอย่างที่นายคิดหรอก กรุณามองในแง่ดีด้วย “ ผมว่าเสียงดุๆกลับไป
“ นายมีข้อดีให้คนอย่างชั้นมองเห็นด้วยเหรอ เอิ๊ก !!! คนอย่างนายก้อมีแต่พวกวิปริตเหมือนกันเท่านั้นแหละ เอิ๊ก !!!ที่จะคิดว่านายเป็นคนดี ทั้งที่จริงแล้ว นายก้อไม่ได้ดีแตกต่างไปจากพวกเกย์บ้าๆ ที่มัน เอิ๊ก !!! มีอยู่ทั่วโลก “ ดิวมันด่าผมเสียงดัง
“ นี่นายอย่ามาดูถูกอี้น่ะ อี้เค้าไม่เหมือนคนพวกนั้นอย่างที่นายพูดหรอก นายมันจะไปรู้อะไร ชีวิตนายทุกวันนี้มันก้อไม่ได้ดีเด่จากพวกเหลือขอข้างถนน หรือพวกโจร ทั่วไปหรอก ผิดแต่ว่านายเกิดมาในครอบครัวดีๆเท่านั้น แต่นายมันแย่กว่านั้นอีก นายเคยรู้ตัวบ้างไหม ?? “ ต้งด่าดิวกลับไปอย่างเผ็ดร้อนด้วยความโกรธ ผมไม่เคยเห็นต้งโกรธใครขนาดนี้มาก่อนเลยครับ
“ นี่นายว่าชั้น เอิ๊ก !!! เหรอ อยากมีเรื่องรึไง “ ดิวจะเข้ามาหาเรื่องต้ง
“ ต้งอี้ว่าเราไปจากคนพาลกันเหอะ คุยด้วยแล้วเสียสุขภาพจิต “ ผมจูงมือต้งเดินออกไปอีกทางนึง
“ จะหนีไปไหน คิดว่าจะด่าชั้นแล้วหนีไปได้ง่ายๆงั้นเหรอ เอิ๊ก !!! “ ดิวเดินมากระชากแขนผมไว้
“ ดิว แกปล่อยมืออี้เดี๋ยวนี้น่ะ มีอะไรแกมาเคลียร์กับชั้น อี้เค้าไม่ได้เป็นคนด่าแก ชั้นต่างหากเป็นคนด่าแก “ ต้งว่าไปเสียงดัง
“ อย่ามาออกรับแทนมันหน่อยเลยน่า แกวิปริตไปตั้งแต่เมื่อไหร่ ไอ้นี่มันไม่ได้ดีอย่างที่แกคิดหรอกน่ะ “
ผลัวะ !!! ดิวพูดยังไม่ทันขาดคำ ต้งก้อพุ่งไปชกที่ปากของดิวอย่างแรง จนดิวเซไปอีกทางนึง ต้งคงจะโกรธจนทนไม่ไหว เลยทำไปอย่างนั้น ปกติผมจะเห็นต้งสุภาพและใจเย็นตลอดเวลา แต่ครั้งนี้คงเหลืออดจริงๆ ผมเห็นต้งจะเข้าไปซ้ำอีกเลยดึงเอาไว้
“ ต้งๆ พอเหอะ อย่ามีเรื่องกันเลย เดี๋ยวคนอื่นรู้เข้ามันจะไม่ดี เราออกไปดีกว่า น่ะๆ อี้ขอ “ จากนั้นผมก้อเดินจูงมือต้งออกไป โดยไม่สนใจดิวที่ยืนงงๆ เซๆกับหมัดของต้งเมื่อกี้ มันก้อสมควรแล้วล่ะที่จะโดน
“ จำไว้เลยน่ะครับอี้ จะไม่มีคนไหนมาด่า มาว่า มาดูถูกอี้ได้อีกต่อไป ต้งสัญญา “ ต้งพูดขณะที่เดินออกมากับผม
จากนั้นพวกเราก้อเดินไปสมทบกับคนในงาน ทำเป็นว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น ดื่ม เต้น และร้องเพลงกันไป แต่ต้งสิครับ ทำหน้าเครียดๆอะไรไม่รู้อยู่คนเดียว พอผมถามก้อบอกว่าไม่มีอะไร ผมล่ะเดาใจเค้าไม่ถูกจริงๆ และผมก้อเห็นดิวเดินเซๆออกมาจากทางหลังบ้าน มือก้อคลำๆไปที่มุมปากที่โดนต้งต่อยไป เค้าคงยังงงๆอยู่มั้ง ดีเหมือนกัน จะได้มีสติสักที แล้วดิวก้อไปดื่มกับคนอื่นๆอย่างปกติ
-
:n1: :n1: :n1: :n1: :n1:
พอดึกซักหน่อย น้องแมนก้อไปขอพี่นพว่าอยากไปเที่ยวกับพวกผม ซึ่งพี่นพก้ออนุญาต พร้อมกับฝากให้ผมดูแลน้องแมนให้ดีๆด้วย ผมก้อรับปาก จากนั้นผมก้อถามทุกคนว่ามีใครจะไปเที่ยวต่อกับพวกเราบ้าง เพื่อนๆของผมทุกคนก้อไปกันหมด แต่เพื่อนของพี่นพบอกว่าขอดื่มต่อที่บ้านดีกว่า หมดวัยจะเที่ยวแล้ว อิอิ
ผมก้อเลยคุยกับต้งว่าจะไปไหนกันดี ต้งออกความเห็นว่า ไปที่ร้านของปรินเพื่อนต้งดีกว่า เพราะว่าจะได้จองโต๊ะได้ และราคาคงไม่แพงมาก มีส่วนลด และได้ความเป็นกันเองมาก ผมก้อตกลง และเดินทางไปกัน แต่ก่อนจะไปพี่ผึ้งเดินมาหาผมบอกว่าให้ผมไปขับรถไปส่งพี่ผึ้งให้หน่อย เพราะว่าพี่ผึ้งลืมไปว่าต้องไปธุระตอนเช้า และดิวก้อจะไปส่ง แต่คงขับรถไม่ไหว พี่ผึ้งบอกว่าจะกลับแท็กซี่ ดิวก้อไม่ยอมให้กลับเองบอกว่าจะไปส่ง พี่ผึ้งเลยต้องมารบกวนผม ผมก้อเลยต้องจำใจไปส่งพี่ผึ้งกับดิวทั้งๆทีไม่อยากไป ต้งก้อทำท่าทางเป็นห่วงผมอยู่มาก แต่ผมบอกว่าจะดูแลตัวเองให้ดี และจะไม่ให้ดิวมารังแกอีกต่อไป ต้งเลยปล่อยให้ผมไปส่งพี่ผึ้ง และผมก้อให้ทุกคนไปรอที่ร้านส่วนผมจะตามไปทีหลัง หลังจากส่งพี่ผึ้งเสร็จแล้ว
ระหว่างทางที่ผมไปส่งพี่ผึ้งนั้น ดิวก้อหลับสนิทในรถโดยที่ผมให้ดิวนั่งข้างหลัง ส่วนผมเป็นคนขับ และให้พี่ผึ้งนั่งที่นั่งข้างคนขับ ผมและพี่ผึ้งก้อคุยกันระหว่างทางไปเรื่อยเปื่อย ถามนั่นนี่นู้นกัน
" แล้วตอนนี้อี้มีแฟนรึป่าวอ่ะ เห็นว่ามีคนหล่อๆมาล้อมหน้าล้อมหลังเต็มไปหมดเลย เสน่ห์แรงนี่เรา " พี่ผึ้งถามผม
" อี้เพิ่งอกหักได้ไม่นานอ่ะพี่ คงยังไม่หาใหม่เร็วๆนี้หรอก แต่ก้อมีดูๆไว้บ้างน่ะครับ คือถ้าเค้าเป็นคนดีอี้ก้อคบน่ะ " ผมตอบไป
" อูยยยยย คนอย่างอี้น่ะ หาได้ดีๆอยู่แล้ว ขึ้นอยู่ที่ว่าเราเลือกมากไปรึป่าว " พี่ผึ้งแซวผม
" บ้าพี่ก้อ นี่ขนาดอี้เลือกจะตายน่ะเนี่ยะ ยังพลาดมาตลอด คราวหน้าจะจับฉลากเอาดีกว่า ดีไม่ดีเอาหมด ฮ่าๆๆๆ " ผมตอบไปแบบขำๆ
" ไม่หรอกอี้ อี้เป็นคนดี เป็นคนน่ารักน่ะ พี่เชื่อว่าอี้ต้องได้คนดี " พี่ผึ้งพูดแล้วก้อยิ้มให้ผมทีนึง
ไม่นานนักผมก้อมาถึงบ้านพี่ผึ้ง พี่ผึ้งก้อขอบคุณผม พร้อมทั้งฝากให้ผมดูแลดิวให้ดีๆด้วย คงจะเมามาก ผมก้อรับปากแล้วเดินทางไปผับร้านที่เรานัดกับทุกๆคน ระหว่างทางที่ผมขับไปนั้น เหมือนดิวจะได้สติแล้ว แต่เค้าดูเหมือนจะอ้วกอยู่ตลอดเวลา จนมาได้กลางทาง ดิวบอกว่าทนไม่ไหวให้ผมจอดรถก่อน ซึ่งผมก้อหาที่ๆสะดวกแล้วจอดรถให้ดิวลงไปอ้วก พอดิวลงไปอ้วกแล้ว ก้อเหมือนกับว่าเค้าอ้วกไม่ออก ผมเลยสงสารหยิบเอาน้ำในรถไปให้กลัวปากกลัวคอ เผื่อว่าจะอ้วกออกบ้าง พอผมเดินไปถึงตรงที่ดิวอ้วกปุ๊บ ดิวก้อหันหน้ามาพร้อมกับจับมือผมไว้แน่น ผมพยายามสะบัด แต่ไม่หลุด[/color]
-
:กอด1: Alex
เมื่อกี้จะโพสแระ พอจะรีพาย Alex มาแก้ซะก่อง เอ้าใหม่ ๆ
คุณ Alex ครับ ใช้วิธี modify ความเห็นเก่า ดีกว่าไหมครับ ... มันจะได้ต่อเนื่องอ่ะครับ ^__^
กำลังสนุกมากมาย
เป็นกำลังใจให้นะครับ สู้ ๆ ... บวก 1
-
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
ไม่เป็นไรครับ ผมลบไปแล้ว คงจะง่ายกว่า
คราวหน้าจะพยายามไม่ให้ผิดน่ะครับ
ขอบคุณที่แนะนำ เมื่อกี้ ผมง่วงมากไปหน่อย ลงผิด ลงถูก
ไม่ว่ากันน่ะครับ ร๊ากกกกกกกกก ทุกคน
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
ไม่เป็นไรครับพี่
ทำเพื่อประชาชี 555+ เข้าใจครับ
แต่ต่อเลยได้ป่ะ 555+
ดิวอี้ ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ วู้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
:m4: แก้ปัญหาเก่งจัง
ค่อย ๆ ลงก็ได้นะครับ ^_^ ... แม้จะอยากอ่านอีก ๆ แต่ก็รอได้นะครับ
:กอด1:
-
เชียร์กันเข้าปายยยยยยยยยยยยยยยย เจ้าดิวเนี่ยะ
เด๋วน้ำตาจะตกในกันหมด ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
:กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1:
:sad11: :sad11: :sad11: :sad11: :sad11: :sad11: :sad11: :sad11:
" อี้ นายอย่าโกรธชั้นเลยน่ะ ชั้นไม่ได้ตั้งใจดูถูกนาย ชั้นแค่ไม่พอใจที่เห็นต้งมาบอกรัก มากอดนาย มาขอนายเป็นแฟน แล้วนายยังตอบรับมันอีก ชั้นหึงๆนายจริงๆน่ะอี้ " พูดเสร็จแล้วดิวก้อมากอดผม ผมพยายามดันตัวดิวออกแตไม่สำเร็จ
" นายเป็นอะไรอ่ะ นายเมามากแล้วนาย พูดจาไม่รู้เรื่องแล้ว " ผมบอกออกไป
" ไม่ๆๆ ชั้นมีสติดี อี้ " พูดจบดิวก้อดันตัวผมออก แต่ยังจับไหล่ผมไว้ทั้งสองข้างซะแน่น
" ฟังให้ดีน่ะ ชั้น รัก นาย ชั้นรักนายมานานแล้ว รักมากด้วย ชั้นยอมไม่ได้ถ้านายจะไปเป็นของใคร ชั้นไม่ยอมๆ " ดิวพูดพรางส่ายหัวไปมาเหมือนเด็กที่งองแง ส่วนผมก้ออึ้งสิครับ ไม่คิดว่าจะได้ยินคำพูดนี้ออกจากปากของดิว มันเป็นไปได้ไง นี่มันอะไรกันแน่ ดิวเหรอจะมารักผม เป็นไปไม่ได้ !!!!!!!!!!
" นี่นายคงดื่มมากไปหน่อยจนเพ้อเจ้อไปแล้ว แล้วไหนนายบอกว่านาย ชอบพี่ผึ้งไง นายเล่นอะไรของนายชั้นไม่สนุกด้วยน่ะ " ผมตวาดไป
" ไม่ใช่ ทุกอย่างชั้นทำเพื่อให้นายหึงชั้น แต่นี่ไม่เลย นายไม่ได้หึงหรือสนใจชั้นแม้แต่นิดเดียว ชั้นเสียใจมาก ชั้นไม่รู้ว่าต้องทำยังไงให้นายมาสนใจชั้น มารักชั้น ใช่สิ ชั้นมันไม่ดีเหมือนไอ้ต้ง หรือไอ้กรณ์ใช่ไหม บอกชั้นหน่อยสิ ว่าชั้นต้องทำยังไง ฮือๆๆๆ " ดิวพูดไปเหมือนจะร้องไห้แล้ว
" ชั้นว่านายกลับไปนอนดีกว่าน่ะ นายคงไปเที่ยวไม่ไหวหรอก เอางี้ไหมชั้นพาไปส่งบ้าน " ผมพยายามปลอบดิว
" ไม่เอา ชั้นไม่อยากกลับบ้าน ที่บ้านไม่มีใครสนใจชั้นเลย พ่อก้อไม่รักชั้น เอาแต่บังคับชั้น กดดันชั้นตลอดเวลา แม่ก้อห่วงแต่งานสังคม ไม่แม้แต่จะมาดูว่าชั้นอยู่ชั้นกินยังไง ส่วนพี่น้องคนอื่นๆเค้าก้อมีครอบครัว มีชีวิตของเค้า ส่วนชั้นสิ ไม่มีใครเลย ไม่มีใครรักชั้นเลย ฮือๆๆๆ นายอย่าทิ้งชั้นไปน่ะ น่ะอี้ๆๆๆ " ดิวพูดไปร้องไห้ไปแล้วยังมากอดผมอีก
-
ดิวน่าสงสารอ่ะ :o12:
เชียร์ ดิว ต่อไป :laugh:
-
ยังไงผมก็จะเชียร์ไอ้ดิวแหละครับพี่อเล็กซ์ 5555+
อี้ใจอ่อนซักทีเหอะนะๆๆๆๆๆๆ :call: :call: :call:
สงสารไอ้ดิวจับจิต :sad4:
-
ฮือๆ :o12:.....อี้ไม่เห็นใจดิวเลยหรอ.....เค้าบอกความในใจออกมาแล้วนะ :o12: :o12: :o12:
-
:เฮ้อ: หนักใจ
อี้ จะรอดมั๊ยเนี่ย เสน่ห์แรงจิ๊ง
-
โถ ดิว ลูกพ่อ
ร้องเป็นเด็กไม่ยอมโตเลย
จะมีไรไปสู้พ่อบุญทุ่ม 2 คนนั้นฟระ
สู้ต่อไปนะดิว
เล่นบทโหด ก็แห้ว
เล่นบทตื้อ ก็แห้ว
เล่นบทอ้อนจะแห้วอีมั้ยว้า
-
สวัสดีครับ
ไม่ได้เชียร์ดิวนะ แต่สงสารอ่า :monkeysad:
มาต่อได้ยาวมาก ตามอ่านทันยากเหมือนกันนะ หึหึ
ขอบคุณและจะติดตามครับ
-
:m15: :m15: :m15: :m15: :m15:
" ไม่เอา ชั้นไม่อยากกลับบ้าน ที่บ้านไม่มีใครสนใจชั้นเลย พ่อก้อไม่รักชั้น เอาแต่บังคับชั้น กดดันชั้นตลอดเวลา แม่ก้อห่วงแต่งานสังคม ไม่แม้แต่จะมาดูว่าชั้นอยู่ชั้นกินยังไง ส่วนพี่น้องคนอื่นๆเค้าก้อมีครอบครัว มีชีวิตของเค้า ส่วนชั้นสิ ไม่มีใครเลย ไม่มีใครรักชั้นเลย ฮือๆๆๆ นายอย่าทิ้งชั้นไปน่ะ น่ะอี้ๆๆๆ " ดิวพูดไปร้องไห้ไปแล้วยังมากอดผมอีก
" โอเค งั้นเอาอย่างนี้ ชั้นเอานายไปนอนที่บ้านพี่นพก่อนดีกว่า ไว้ให้นายสร่างเมาแล้วค่อยว่ากันใหม่น่ะๆ " ผมกอดดิวตอบและตบที่หลังเบาๆเพื่อปลอบ
" ไปทีไหนก้อได้ ที่มีนายอยู่ชั้นอยู่ได้หมด อี้ชั้นรักนาย ชั้นรักนายได้ยินไหม " ดิวพูดแล้วร้องไห้เสียงดังมาก
จากนั้นผมก้อพาดิวไปที่บ้านพี่นพ ซึ่งตอนนี้พวกพี่นพก้อดวดเหล้ากันอยู่ ผมบอกพี่นพว่าขอห้องว่างสักห้องให้ดิวหน่อย เพราะว่าดิวเมามาก กลับบ้านไม่ได้ พี่นพเลยจัดห้องนอนข้างๆห้องน้องแมนให้ ผมเลยพาดิวไปนอนห้องนั้น ซึ่งเป็นห้องป่าวๆ แต่มีเตียงนอนวางอยู่ตรงริมซ้ายของห้อง ไว้ให้คน หรือ แขกมาพัก แล้วผมก้อพาดิวไปนอนที่เตียงที่พี่นพจัดไว้
" อี้ นายจะไปไหนอ่ะ นายอยู่กับชั้นน่ะ ชั้นขอร้อง ชั้นขาดนายไม่ได้ " ดิวพูดกับผมตอนที่ผมพาดิวมานอนที่เตียง
" ไม่ได้หรอก ชั้นต้องไปหาเพื่อนๆชั้นที่ผับน่ะ นายนอนไปก่อน แล้วชั้นจะมาหาน่ะ " ผมพูดปลอบดิวไป
" ไม่อาววววว นายจะทิ้งชั้นไปไหนอีก นายอย่าใจร้ายได้ไหม อี้ ชั้นรักนายน่ะ น่ะๆๆๆๆๆ " ดิวงอแงเหมือนเด็ก
" เอางี้น่ะดิว ชั้นไปหาเพื่อนชั้นก่อน ชั้นมานอนกะนายดีไหม น่ะๆ " ผมพูดไป
" ใช่สิ ชั้นไม่ใช่เทพบุตรเหมือนไอ้ต้ง ไอ้กรณ์นี่ ไปเลยน่ะ ไปเล้ยยยยย " ดิวว่าผม
" อย่ามาทำอย่างนี้ได้ไหม นายมีสติบ้างสิ เดี๋ยวชั้นก้อมาแล้ว " ผมพยายามใจเย็น และเดินออกมาจากเตียง
" ถ้านายไปจากชั้นตอนนี้น่ะ นายจะเสียใจไปตลอด " ดิวพูดระหว่างที่ผมเดินออกมาจากห้อง
และจากนั้นผมก้อขับรถไปยังผับที่พวกผม และไม่นานนักผมก้อขับรถมาถึง พอถึงร้านผมก้อเห็นต้งมายืนรอผมที่หน้าร้านแล้ว
" อ้าวอี้ทำไม ได้มาคนเดียวล่ะ แล้ว เอ่อออ ไอ้ดิวล่ะ " ต้งถามผม
-
:mc4: :mc4: :mc4: :mc4: :mc4: :mc4:
" เมาหลับไปแล้ว ป่ะๆๆๆ ไปเที่ยวต่อดีกว่า " ผมบ่ายเบี่ยงแล้วจูงมือต้งเดินเข้าไปในร้าน และต้งก้อพาผมมาที่โต๊ะที่ทุกคนอยู่ ณ ตอนนั้น ทุกคนคงจะเมามาก แม้กระทั่งพี่กรณ์ก้อเมาจนจำไม่ได้ว่าผมมาถึงตอนไหน เต้นกับโอม กะ แอนใหญ่เลย เค้าคงอยากปลดปล่อยตัวเองเต็มที่
ผมก้อเข้าไปร่วมวงด้วยอย่าเมามันส์ ทั้งดื่ม ทั้งเต้นกับทุกคนอย่างสนุกสนาน น้องแมนก้อดูท่าจะเมาแล้วก้อชอบมาเต้นใกล้ๆผมบ้าง มากอดผมบ้าง ผมก้อพยายามดันตัวเองออกแต่ไม่ให้มันดูเหมือนกับว่าผมรังเกียจน้องเค้ามากนัก แต่น้องแมนก้อไม่ละความพยายามเลยครับ จนต้งเริ่มทำหน้าไม่พอใจมาที่ผม แต่ผมก้อไม่รู้จะทำยังไงนี่ครับ ส่วนพี่กรณ์น่ะ ไม่ต้องพูดถึง ผมว่าแกคงไม่มีสติอะไรแล้วล่ะ ไหนบอกว่าจะไม่ดื่มเยอะต้องขับรถไง แล้วใครจะขับรถกลับล่ะเนี่ยะ เดี๋ยวค่อยว่ากันอีกทีแล้วกัน
สักพักผมก้อขอตัวไปเข้าห้องน้ำ โดยมีต้งตามผมมาที่ห้องน้ำ ผมก้อคิดไปว่าเค้าคงจะมาเข้าห้องน้ำเหมือนกัน แต่ไม่ใช่ครับเค้าเดินตามผมมาเหมือนจะถามอะไรผมซักอย่าง
“ อี้ครับ ขอต้งถามอะไรหน่อยสิ “ ต้งเดินมาจับมือผม และถามผมตอนที่เรายื่นอยู่หน้าห้องน้ำ
“ อืม มีอะไรเหรอต้ง “
“ เรื่องดิวอ่ะ อี้หายไปนาน มีอะไรรึป่าว ดิวมันทำอะไรอี้ไหม “ ต้งพูดน้ำเสียงจริงจัง
“ ป่าวหรอกต้ง เมาซะขนาดนั้นจะมีปัญญามาทำอะไรอี้ล่ะ แล้วนี่ก้อไม่มีสติสตังค์อะไรทั้งนั้นอี้เลยพาไปส่งบ้านพี่นพให้เค้านอนพัก สภาพอย่างนั้นมาคงได้เที่ยวหรอก อย่าคิดมากน่ะ “
“ ต้งไม่ใช่ว่าจะตามหึงหวงอะไร หรือทำให้อี้ลำบากใจหรอกน่ะ ต้งแค่เป็นห่วงอี้เฉยๆอ่ะ แล้วยังจะมาน้องแมนอีก ทำไมเค้าต้องนัวเนีย ต้องมากอดอี้ด้วยอ่ะ ต้งเห็นแล้วไม่ชอบใจเลย แต่ก้อไม่อยากทำอะไรที่มันดูไม่ดีออกไป “
“ ต้งครับ มันไม่มีอะไรทั้งนั้น อี้กับน้องแมนสนิทกันมาก ก้อเป็นอย่างนี้แหละ “ ผมพยายามบ่ายเบี่ยงไป
“ ถ้ามันไม่มีอะไรก้อดี ต้งรู้น่ะว่าน้องแมนชอบอี้ น้องแมนเคยบอกต้งด้วยแหละ “
-
:oo1: :oo1: :oo1: :oo1: :oo1: :oo1: :oo1: :oo1:
“ อืมมมม แต่ต้งเข้าใจป่าวว่าอี้ไม่ได้คิดกับน้องแมนอย่างนั้น เรารู้จักกันมานาน ในฐานะพี่น้อง ฉะนั้นไม่ว่าน้องแมนจะคิดกับอี้ยังไง อี้ก้อคิดกับน้องแมนได้แค่น้องชาย และจะไม่มีวันที่จะคิดไปมากกว่านี้ด้วย ชัดเจนไหม “
“ แฮ่ะๆๆๆ ชัดสิครับที่รัก “ พูดเสร็จต้งก้อมากอดผม ผมก้ออายสิครับ พยายามบิดตัวหนี
“ ที่รักพูดอะไรต้งก้อเชื่อทั้งนั้นแหละ อย่าโกรธเค้าน่ะ เค้าแค่เป็นห่วงและ....หึงเล็กน้อย “ ตอนนั้นเริ่มมีคนเดินผ่านไปผ่านมามองพวกเราแล้ว ผมเลยไม่อยากให้คนอื่นมองพวกเราในทางไม่ดี
“ ต้ง อี้ว่าปล่อยดีกว่าน่ะ คนมองแล้ว “ ผมบอกไป
“ ได้ครับๆ ที่รักพูดอะไรมา ต้งเชื่อทั้งนั้นแหละ “ แล้วต้งก้อปล่อยผมออกจากอ้อมกอด
“ อี้เข้าห้องน้ำก่อนน่ะ ต้งจะเข้าด้วยไหม “ ผมถามไป
“ ไม่อ่ะ ต้งแค่เดินมาคุยด้วยเฉยๆ ต้งกลับเข้าไปที่โต๊ะก่อนน่ะ หรือว่าอี้จะให้ต้งรอ “
“ ไม่ต้องหรอก ต้งไปที่โต๊ะเหอะ ไปสนุกกับเพื่อนๆดีกว่า “ พูดเสร็จแล้วผมก้อเดินเข้าไปทำธุระส่วนตัวในห้องน้ำ
พอทำธุระเสร็จผมก้อกลับไปที่โต๊ะ เพื่อนๆคนอื่นๆก้อดูสนุกสนานกันมาก แต่น้องแมนสิครับ ทำไมไม่เต้นเหมือนตอนมา และยังนั่งดื่มอย่างเอาเป็นเอาตายด้วย ผมเลยเข้าไปห้าม
“ น้องแมนพอได้แล้ว ดื่มอะไรนักหนาเนี่ยะ เดี๋ยวก้อเมาไม่รู้ตัวหรอก “ ผมพูดไปเสียงดังเหมือนกัน เพราะต้องแข่งกับเสียงเพลงด้วย
“ ไม่เอาอ่ะ แมนอยากเมา แมนไม่อยากรับรู้อะไรทั้งนั้น พี่อี้อย่ามาห้ามแมนดีกว่า “ น้องตะคอกผมมาเสียงดัง แต่คนอื่นคงไม่ได้ยิน
“ แมนเป็นอะไรอ่ะ ไหนพูดมาสิ “ ผมถามน้องแมนไป
“ แมนอกหัก รักใครคนนึงเค้าก้อไม่รัก แมนรักเค้ามานานมาก แต่เค้าดันไปรับรักคนที่มาทีหลัง พี่ว่าแมนควรจะดีใจ หรือว่าเสียใจดี พี่อี้ไปเต้นกับเพื่อนๆเหอะ อย่ามาสนใจแมนเลย “ น้องแมนพูดด้วยน้ำเสียงน้อยใจ
-
:o8: :o8: :o8: :o8: :o8: :o8: :o8: :o8: :o8: :o8:
“ แต่ว่า.... “ ผมยังพูดไม่ทันจบ พี่กรณ์ก้อมาชนแก้วกับน้องแมน และน้องแมนก้อชนตอบ จากนั้นพี่กรณ์ก้อลากผมสองคนออกไปเต้นด้วย ผมเลยยังไม่ได้พูดเคลียร์กับน้องแมนซะที
พอเวลาตี 2 ร้านก้อเปิดไฟไล่ลูกค้า ( อิอิ ก้อมันเป็นอย่างนั้นจริงๆนี่ครับ ใครเป็นนักเที่ยวจะรู้ ) ผมดูสภาพของแต่ล่ะคนแล้ว มีผมกับต้งเท่านั้นที่ไม่เมาหนัก แต่คนอื่นๆที่เหลือ เมาไม่มีสภาพเลยครับ ผมเลยมานั่งคิดๆว่าจะเอายังไงกับพี่กรณ์ดีเพราะว่าพี่กรณ์ขับรถมา ส่วนคนอื่นต้งยังพอจะส่งได้บ้าง หรือถ้าโอมกันแอนพวกเค้าบอกว่าพอจะกลับเองด้วยแท็กซี่ได้ ผมก้อไม่ขัด จากนั้นผมก้อพาพี่กรณ์ไปล้างหน้าล้างตาก่อน แล้วให้แกดื่มมากๆ แต่ก้อดูว่าคงยังไม่ไหว ผมเลยขอปรินให้เราน้ำชาผสมมะนาวมาให้พี่กรณ์ดื่มหน่อย ซึ่งพอพี่กรณ์ได้ดื่มแล้วก้อรู้สึกดีขึ้นมากว่าเดิมเยอะเหมือนกัน แล้วผมก้อให้แกดื่มน้ำเปล่าเข้าไปเยอะๆจะได้สร่าง ( งัดกลยุทธที่เคยเกิดกับตัวเองมาใช้หมด อิอิ ) พอพี่กรณ์สร่างแล้วผมก้อให้พี่กรณ์ขับรถกลับบ้านเอง แต่บอกให้แกขับช้าๆและระวังตำรวจให้ดีๆ ส่วน ป้อม เอ๋ย แม๋ม ป้อม ต้งเป็นคนไปส่ง และ เอ๋ย ดี้ จิน ผมจะขับรถไปที่บ้านน้องแมนแล้วให้พวกเค้าต่อแท็กซี่กลับไปเอง จากตรงนั้นแล้วไม่ไกลเท่าไหร่ ครั้นจะให้ผมไปส่งก้อคงไม่ไหว และเพื่อนพวกนี้ก้อเข้าใจดี
ระหว่างทางกลับบ้าน ไม่มีใครคุยกับผมเลยครับ หลับสนิทกันหมด น้องแมนนั่งหน้าเพราะว่าตัวใหญ่ เอ๋ย ดี้ จิน นั่งซบกันอยู่ด้านหลัง ดูๆไปก้อขำดีเหมือนกันน่ะครับ เพราะว่าเพื่อนผม 3 คนนี้ปกติจะไม่ค่อยถูกกัน จะคอยกัด คอยหาเรื่องกันตลอด แต่เวลาเมาจะรักกันมากเป็นพิเสษ เวลานอนก้อนอนกอดกัน ก่ายกันสุดฤทธิ์ ขำม๊ากกกกกก ว่าแล้วผมก้อบันทึกภาพพวกนี้ไว้เป็นหลักฐานซะหน่อย
พอผมขับรถถึงบ้านน้องแมนแล้ว ผมก้อปลุกทุกคนให้ตื่น พวกนี้ก้อตื่นครับ งัวๆเงียๆเล็กน้อย จากนั้นผมก้อให้ทุกคนไปล้างหน้าล้างตากันในบ้านน้องแมนก่อน หาอะไรร้อนๆดื่มกันไปก่อนค่อยนั่งรกลับบ้าน ตอนผมไปถึงพี่มดก้อมารอเปิดบ้านให้ผม ส่วนวงเหล้าของเพื่อนพี่นพยังไม่เลิกครับ พวกเค้ายังคงดื่มและคุยกันต่อไป ส่วนน้องแมนสิครับ ปลุกไม่ตื่น พี่มดเลยต้องมาช่วยผมพยุงน้องแมนให้ไปขึ้นนอน นับว่าเป็นการพยุงที่ยากลำบากมากเพราว่าน้องแมนตัวใหญ่และหนักมาก กว่าที่ผมจะนำร่างอันไร้สติของน้องแมนมาส่งถึงห้องได้ เล่นเอาผมกับพี่มดหอบไปเลยล่ะครับ จากนั้นผมก้อออกไปดูดิวซะหน่อยที่นอนอยู่ห้องข้างๆห้องน้องแมน พอผมเปิดเข้าไปดู ผมก้อเห็นดิวนอนอย่างสงบอยู่บนเตียง แต่ผ้าห่มนั้นดันไปกองอยู่ที่ใต้เตียงหมด ดิวคงถีบผ้าห่มก้อเป็นได้ ผมเลยเดินเข้าไปขยับผ้าห่มให้มันห่มร่างของดิว
“ อี้นายกลับมาหาชั้นแล้วใช่ไหม นายไม่ทิ้งชั้นไปไหนแล้วใช่ไหม “ ดิวเด้งตัวขึ้นมากอดผมไว้ขณะที่ผมกำลังจะขยับผ้าห่มให้เค้า
-
“ นี่มันอะไรอ่ะ ดิว ปล่อยน่ะ “ ผมตวาดไป
“ ไม่ๆๆ ถ้าชั้นปล่อยนายไป นายก้อต้องไปหาคนอื่น ชั้นไม่ยอม ชั้นรักนายๆ นายได้ยินไหมอี้ “ ดิวพูดออกมาเสียงสั่นเครือ
“ ปล่อยเราเหอะน่ะ เราไม่หนีไปไหนหรอก “ ณ ตอนนั้นผมเริ่มรู้สึกแปลกๆกับการกอดรัดของดิวแล้ว เป็นความรู้สึกที่ผมอธิบายยากเหมือนกัน ไม่แน่ใจว่าอบอุ่น หรือสุขใจ หรืออะไรกันแน่ มันต่างจากการกอดของดิวครั้งที่ผ่านมยิ่งนัก
“ งั้นคืนนี้นายอยู่กับชั้นทั้งคืนน่ะ ได้ไหมอี้ ชั้นขาดนายไม่ได้จริงๆ “ ดิวยังพูดต่อและกอดผมแน่นกว่าเดิม
“ ได้ๆ ชั้นจะอยู่กับนายทั้งคืนน่ะดิว แต่นายปล่อยชั้นก่อนได้ไหม “ ผมพยายามพูดดีๆ และดิวก้อปล่อยผมครับ แต่ดึงตัวผมให้นอนข้างตัวเค้าและกอดผมไว้โดยที่ดิวจับผมให้หันหน้าไปหาเค้า ผมก้ออึ้งไปเลยครับ แต่ก้อรู้สึกเหมือนสุขใจยังไงไม่รู้ แต่ผมก้อไม่แน่ใจความรู้สึกของตัวเองเหมือนกัน นี่ผมชอบดิวเหรอเนี่ยะ เป็นไปได้ไง ทั้งๆที่เค้าแทบจะไม่เคยทำดีกับผมเลย ผมล่ะงงตัวเองเหมือนกันครับ
“ นายนอนตรงนี้แหละ ชั้นจะได้เห็นหน้านายตลอดไง จะได้รู้ว่านายหนีไปไหน ขอบใจน่ะที่อยู่เพื่อชั้น “ ดิวพูดจบก้อจูบที่หน้าผากผมอย่างแผ่วเบาและหอมหวาน ผมเองก้อไม่ได้ขัดขืนอะไร นี่ผมเป็นอะไรไปแล้วนี่ ผมเพิ่งจะตกลงเป็นแฟนกับต้งแล้ว แต่ทำไมผมยังมานอนกอดอยู่กับผู้ชายอีกคน ผู้ชายคนที่ทำร้ายจิตใจผมตลอดมา จากนั้นไม่นานเราสองคนก้อหลับไปอย่างมีความสุข
-
อี้ เป็นแฟนกับต้งแล้ว รักนี้ชั่วนิรันด์ :impress2:
-
เอาละเว้ย
ความหวังของฉัน
เริ่มจะเข้าที่เข้าทางแล้ว
ดิว-อี้ อี้-ดิว
-
เล่นบทหวานก็เป็นนะ
เจ๋งว่ะดิว แกมีครบทุกรสจริงๆ
ถ้าอี้ไม่เอา เค้าขอนะคนนี้
ดิวอี้ๆๆๆๆๆ
-
เง้อดิวมาไม้ไหนเนี่ย
อี๊เลือกต้งแล้วน่ะอย่าทำงี้ดิต้งน่าสงสารอ่ะ
-
หง่อย เอางัยดี
แล้วสัญญาละ
ที่เปนแฟนกันอ่ะ หรอฉีกไปแล้ว หรอยังไม่ถึง
แง่ๆๆ ช่วอธิบายด้วยยยย
-
ผมว่าสัญญามีหลายฉบับอ่ะ
ว่าแต่อี้จะเลือกลงนามแล้วประทับตราฉบับไหน
รึจะฉีกทิ้งทั้งหมดเลยดีมะ
เลือกยากเหลือเกิน
หลับหูหลับตาเชียร์ไอ้บ้าดิวต่อไป
-
เย้ ๆๆ ในที่สุด .. ในที่สุดด
ก้ออ่านทันสักที !!! :m11:
สงสารดิวอ่ะ :sad4:
-
แหะ แหะ อ่านทันแล้วเหมือนกัน :m23:
คนที่มีปมมากสุดคงเป็นดิวสินะ ชอบแกล้งคนที่ตัวเองชอบ เหอเหอ แห้ว แน่ :serius2:
แล้วมาต่ออีกนะคร้าบบบ :bye2:
-
:L2:...ดิวเปรียบเหมือนเป็น..ตัวร้าย..ของเรื่องมาตลอด...
...แต่คงเพราะทำอะไรประหลาดๆๆกว่าคนอื่น
...สร้างสิ่งแปลกใหม่ๆๆให้เกิดขึ้นในชีวิตอี้ ทั้งเรื่องดี และไม่ดี ชีวิตอี้เลยไม่ราบเรียบ
...อีกอย่างการ..สัมผัส..มันทำให้เกิดการ..หวั่นไหว..ชั่ววูบมั้ง
...สิ่งเหล่านี้มันมันเลยทำให้รู้สึก..พิเศษ..กว่าคนอื่นๆๆจากเกลียดมันเลยเริ่ม..หวันไหว..
...สุดท้าย ไม่แน่ใจนะว่า.. จะกลายเป็น..ความรัก..ได้หรือเปล่า คงต้องติดตามกันต่อไป..
...เพราะอี้มีคนรุมรักอีกมากมาย..ยากส์ที่จะเดา..คิวปิด คงปวดหัวน่าดู.. :L2:
-
:เฮ้อ: อี้เริ่มเปิดใจตัวเอง แล้วค่อย ๆยอมรับดิวแล้ว :L2:
-
ว้าววววววววววววววววววววว :z2:
ยะฮู้ จุ้กกรู้ โว้ยยยยยยยยยยย ดีใจโว้ยยยยยยยยยยย
5555+ ทำเอาลุ้นแทบตาย 55555+
ต้งเอ็งน่ะตอแยอี้มากไป บทพระเอกต้องเป็นไอ้ดิวเท่านั้นเฟ้ย
5555555555555555+ :laugh:
-
:angry2: :angry2: :angry2: :angry2: :angry2: :angry2: :angry2: :angry2:
“ นายนอนตรงนี้แหละ ชั้นจะได้เห็นหน้านายตลอดไง จะได้รู้ว่านายหนีไปไหน ขอบใจน่ะที่อยู่เพื่อชั้น “ ดิวพูดจบก้อจูบที่หน้าผากผมอย่างแผ่วเบาและหอมหวาน ผมเองก้อไม่ได้ขัดขืนอะไร นี่ผมเป็นอะไรไปแล้วนี่ ผมเพิ่งจะตกลงเป็นแฟนกับต้งแล้ว แต่ทำไมผมยังมานอนกอดอยู่กับผู้ชายอีกคน ผู้ชายคนที่ทำร้ายจิตใจผมตลอดมา จากนั้นไม่นานเราสองคนก้อหลับไปอย่างมีความสุข
รุ่งเช้าในวันต่อมา ผมตื่นขึ้นมาในอ้อมกอดของดิว และผมก้อกอดเค้าตอบด้วย อยากบอกว่าผมมีความสุขอย่างไม่น่าเชื่อ จากนั้นผมก้อเขย่าร่างของดิวเพื่อปลุกให้ตื่น ดิวก้องัวเงียตื่นขึ้นมาครับ พอเห็นว่าตัวเองกอดกับผมอยู่ดิวก้อทำหน้าตกใจ และสะดุ้งทั้งยังขยับตัวออกจากอ้อมกอดผม แล้วลุกขึ้นนั่ง ดิวทำหน้างง เหมือนว่าเค้าไม่รู้ตัวว่าเค้านอดกอดกับผมอยู่ทั้งคืน
“ นี่ชั้นนอนกอดนายทั้งคืนเลยเหรอเนี่ยะ “ ดิวถามผมหมือนจำไม่ได้
“ ก้อใช่น่ะสิ นายกอดชั้นแน่นมาก นายคงจะเมามากมั้งเลยจำอะไรไม่ได้ “ ผมเองก้อตอบไปแบบงงๆเหมือนกัน
“ นายคงไม่ถือชั้นใช่ไหม ที่ทำอะไรบ้าๆไปตอนเมาอ่ะ ชั้นไม่มีสติหรอก คงจะทำอะไรไปโดยไม่ได้ตั้งใจ “ ดิวพูดเสียงเย็นชา
“ อ้อออ ไม่หรอก คนเมาก้ออย่างนี้แหละจำไม่ได้หรอกว่าตัวเองทำอะไร หรือพูดอะไรออกไป “ ผมรู้สึกว่าหน้าผมเองเริ่มม้านแล้วครับ งงสิครับ ผมทั้งงงและอายในเวลาเดียวกัน
“ หวังว่านายคงไม่เอาเรื่องนี้ไปพูดให้ผึ้งฟังน่ะ ชั้นไม่อยากให้ผึ้งเข้าใจชั้นผิดอ่ะ เพราะว่าชั้นคิดที่จะจริงจังกับผึ้ง และกลัวว่าเค้าจะคิดว่าชั้น เอ่อออ ไปชอบคนอย่างนายอ่ะ “ คำพูดคำนี้ของดิวมันช่างเสียดแทงหัวใจผมจริงๆ แต่แล้วทำไมผมต้องรู้สึกไม่ดีกับคำพูดนี้ด้วยน่ะ นี่ผมชอบดิวเข้าแล้วเหรอ ไม่สิ ไม่ใช่ ผมไม่ได้ชอบเค้า แล้วทีเมื่อคืนนี้ล่ะ ที่เค้านอนกอดกับผมทั้งคืน ทำไมผมมีความสุขนัก ไม่เหมือนกับตอนที่ต้งหรือพี่กรณ์กอดผมเลย แต่แล้วนี่มันอะไร ผมฝันไปเองเหรอว่าเมื่อคืนดิวเค้าสารภาพรักกับผม ?????
“ ไม่หรอก ชั้นไม่ทำอย่างนั้นแน่นอน นายสบายใจได้ “ ผมตอบไปแบบฝืนความรู้สึก
“ ขอบใจน่ะ เอออออ เดี๋ยวชั้นไปล้างหน้าแล้วกลับบ้านดีกว่า กุญแจรถชั้นอยู่ที่นายใช่ไหม “ ดิวถามผม
ผมก้อพยักหน้าแล้วก้อยื่นกุญแจรถให้ดิว ดิวรับไปแล้วก้อไปเข้าห้องน้ำเพื่อล้างหน้า แล้วก้อเดินลงไปข้างล่าง ดิวคงจะกลับบ้านไปเลยมั้ง แต่ผมสิครับ ยังนั่งอึ้งอยู่บนเตียงทบทวนเรื่องราวต่างๆที่เกิดขึ้นมาระหว่างเมื่อคืนนี้ จนถึงตอนนี้ว่ามันคืออะไรกันแน่ เมื่อคืนนี้เค้ายังบอกว่ารักผม รักผมมากอยู่เลย แล้วยังบอกว่าขาดผมไม่ได้ ซ้ำยังนอนกอดผมทั้งคืนอีก แต่พอตื่นเช้ามาเค้ากลับเปลี่ยนเป็นดิวคนเดิมที่ผมเคยรู้จัก ดิวคนที่คอยจะทำร้ายจิตใจผมได้ตลอดเวลา ดิวคนที่เจอหน้าผมเมื่อไหร่จะคอยแกล้ง คอยดูถูกผมเสมอ ถ้าเป็นเมื่อก่อนกับคำพูดที่ดิวพูดเมื่อกี้นี้ผมจะไม่รู้สึกอะไรเลย แต่นี่ผมเป็นอะไรไปแล้ว ทำไมผมต้องรู้สึกเสียใจ เจ็บปวดกับคำพูดพวกนี้ด้วย นี่ผมรู้สึกอ่อนไหวไปกับคำพูดที่เค้าพูดว่าเค้ารักผมเหรอ แต่ทำไมเวลาต้งหรือพี่กรณ์พูด ผมกลับไม่รู้สึกอย่างที่ดิวพูด นี่ผมเป็นอะไร ผมรักดิวเข้าแล้วใช่ไหม ทำไมผมถึงได้รู้สึกสับสนอย่างนี้ ?????????????
--------------------- จบตอนที่ 22 -------------------------
-
ไอ้ดิว!!!!!!
ไอ้คน 2 บุคคลิกเอ๊ย
แต่ก็ดีนะ ถ้าหวานๆเลี่ยนๆ อาจจะไม่โดนใจอี้ก็ได้
สู้ต่อไปเว้ยย .....ทาเคดิว :laugh:
-
o13 o13 o13 o13 o13
:pig2: :pig2: :pig2: :pig2: :pig2:
เพื่อนๆครับ มาร่วมสนุกกับอเล็กซ์น่ะครับว่า ตัวละครเหล่านี้ อยากให้เหมือนใคร ในความเป็นจริง
มีตัวเลือกให้เลือกครับ พร้อมเหตุผลด้วยน่ะครับว่าทำไมต้องเลือกตัวนี้ มาเล่นกันหน่อน่ะครับ ขำๆกันไป
จะได้ไม่น่าเบื่อ ใครตอบโดนใจที่สุด ผมจะมีของขวัญให้ หรือ อาจจะให้ขออะไรผมก้อได้ 1 อย่าง ( เท่าที่ทำได้น่ะครับ )
1.ดิว
ก.เคน ธีรเดช
ข.ออย ธนา
ค.อั้ม อธิชาติ
2.กรณ์
ก.โดม ปกรณ์
ข.โฬม พัชฏะ
ค.กรณ์ ณรงค์เดช ( คนนี้เป็นไฮโซ )
3.ต้ง
ก.โอ๊ค สมิต
ข.ก้อง กรุณ ( คนนี้เป็นไฮโซ )
ค.เกรท นรินทร ( พระเอกเรื่อง สายลับ เดลีเวอรี่ )
4.ป๊อบ
ก.วิน ธาวิน
ข.ฟิล์ม รัฐภูมิ
ค.บี้ สุกฤษณ์
5.แมน
ก.ต๊อบ ชัยวัฒน์ ( นายเอก เรื่อง เพื่อนกูรักมึงว่ะ )
ข.มาริโอ้ เมาเร่อ
ค.สน ยุกต์ ส่งไพศาล ( พระเอกเรื่อง แก้มล้อมเพชร )
6.บอล
ก.เอส วรฤทธิ์
ข.เคลลี่ ธนพัฒน์
ค.มาร์ท กฤษฎา
7.หลิง หลิง
ก.เป้ย ปานวาด
ข.แป้ง อรจิรา
ค.แตงโม ภัทรธิดา
ตอนนี้ก้อทายผลกันเล่นๆก่อนน่ะครับ ไว้แบบว่าผลออกมาเป็นยังไงแล้วผมจะลงให้อ่านเรื่อยๆน่ะครับ หว้างว่าคงไม่ว่ากันน่ะ ผู้อ่านที่รักทุกท่าน
อย่าลืมมาเล่นกันเยอะๆน่ะครับ
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
:L1: :L1: :L1: :L1: :L1:
-
โห อเล็กซ์อ่ะ เลือกยากจัง
ดิว ก. เคน เวอร์ชั่นสวรรค์เบี่ยงล่ะมั้ง
กรณ์ เลือกไม่ถูก ไฮโซก็ไม่รู้จัก
ด้ง อืม...หมอโอ๊คก็ได้
ป๊อบ ก. ธาวิน ดูหน่อมแน้มหน่อย
แมน ก. เพราะบอกว่าตัวใหญ่อ่ะ
บอล ตัวเลือกไม่ตรงสเป็คเลยซักคน เอาใครดีน้อ
หลิง หลิง ก็ไม่ตรงสเป็คอีก เลือกไม่ถูก
ประมาณนี้ล่ะคับ
-
เลือกๆมาเหอะครับ ผมไม่ได้เอาไปทำเป็นข้อสอบ
อยากให้มาสนุกกันน่ะครับ อย่าเครียดๆๆๆๆ
เอิ๊กๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
:pig2: :pig2: :pig2: :pig2: :pig2: :pig2: :pig2: :pig2: :pig2: :pig2: :pig2: :pig2:
-
ดิว ก. เคน
กรณ์ มี ข้ออื่นให้เลือกอีกไหมอ่ะ
ตัง ก. หมอโอ๊ค
แมน ก. ต๊อบ
บอล ข.เคลลี่
หลิง หลิง ก. เป้ย แล้วกันนะ
แล้วไมไม่มีอี้อ่ะ อี้หายไปไหนอ่ะ :z3: :z3: :z3:
-
:mc4: :mc4: :mc4: :mc4: :mc4:
เดี๋ยวเพิ่ม อี้ให้น่ะครับ ฮ่าๆๆๆๆๆๆ
ลืมไปได้ไงเนี่ยะ หุหุหุหุ
:L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2:
เพื่อนๆครับ มาร่วมสนุกกับอเล็กซ์น่ะครับว่า ตัวละครเหล่านี้ อยากให้เหมือนใคร ในความเป็นจริง
มีตัวเลือกให้เลือกครับ พร้อมเหตุผลด้วยน่ะครับว่าทำไมต้องเลือกตัวนี้ มาเล่นกันหน่อน่ะครับ ขำๆกันไป
จะได้ไม่น่าเบื่อ ใครตอบโดนใจที่สุด ผมจะมีของขวัญให้ หรือ อาจจะให้ขออะไรผมก้อได้ 1 อย่าง ( เท่าที่ทำได้น่ะครับ )
1.ดิว
ก.เคน ธีรเดช
ข.ออย ธนา
ค.อั้ม อธิชาติ
2.กรณ์
ก.โดม ปกรณ์
ข.โฬม พัชฏะ
ค.กรณ์ ณรงค์เดช ( คนนี้เป็นไฮโซ )
3.ต้ง
ก.โอ๊ค สมิต
ข.ก้อง กรุณ ( คนนี้เป็นไฮโซ )
ค.เกรท นรินทร ( พระเอกเรื่อง สายลับ เดลีเวอรี่ )
4.ป๊อบ
ก.วิน ธาวิน
ข.ฟิล์ม รัฐภูมิ
ค.บี้ สุกฤษณ์
5.แมน
ก.ต๊อบ ชัยวัฒน์ ( นายเอก เรื่อง เพื่อนกูรักมึงว่ะ )
ข.มาริโอ้ เมาเร่อ
ค.สน ยุกต์ ส่งไพศาล ( พระเอกเรื่อง แก้มล้อมเพชร )
6.บอล
ก.เอส วรฤทธิ์
ข.เคลลี่ ธนพัฒน์
ค.มาร์ท กฤษฎา
7.หลิง หลิง
ก.เป้ย ปานวาด
ข.แป้ง อรจิรา
ค.แตงโม ภัทรธิดา
8.อี้
ก.ไอซ์ ศรันย่า
ข.อ๊อฟ ปองศรี
ค.เป๊ก ผลิตชี
ตอนนี้ก้อทายผลกันเล่นๆก่อนน่ะครับ ไว้แบบว่าผลออกมาเป็นยังไงแล้วผมจะลงให้อ่านเรื่อยๆน่ะครับ หว้างว่าคงไม่ว่ากันน่ะ ผู้อ่านที่รักทุกท่าน
อย่าลืมมาเล่นกันเยอะๆน่ะครับ
-
o22 เอ่อ อี้ นี่เล่นแบบเลือกไม่ถูกเลยอ่ะ :sad4:
ทำไมทำยังกับอี้ได้ Alexie :z3: :serius2:
แล้วจะเลือกใครอ่ะ :z3:
-
:L2:..มะ มาเดาเล่นๆๆกัน..
...ดิว..อั้ม ตากวนๆๆกล้ามหย่ายๆ
...กรณ์..กรณ์ ณรงค์เดช ขรึมๆๆเท่ๆๆ
...ต้ง...เกรท นรินทร
...ป๊อบ..บี้ สุกฤษณ์
...แมน..มาริโอ้ หล่อตัวใหญ่เหมือนนักกีฬา
...บอล..มาร์ท กฤษฎา บางทีก็กวนๆบางทีก็สุภาพ
...2 หลิง..นี่เลย..เป้ย ปานวาด สวย เผ็ด ดุ
...เม้นตอนที่แล้ว ...ถ้าเป็นอี้คงเสียความรู้สึกสุดๆๆ จากการกระทำของดิว
...ซึ่งมันอาจจะเกิดจากความรู้สึกจริงๆๆลึกๆๆจากใจของดิว
...หรือมันเกิดจากน้ำเปลี่ยนนิสัย กันแน่ แต่ที่แน่ๆๆความรู้สึกของอี้..เปลี่ยนไปแล้ว
...เฮ้อ แล้วใครจะรับผิดชอบใจอี้ฟะงานนี้..ตรูก็ไม่เข้าใจดิวเหมือนกัน..ผู้ชายหลายอารมณ์.. :เฮ้อ:
-
มาตอบมั่ง
1.ดิว
ก.เคน ธีรเดช
2.กรณ์
ค.กรณ์ ณรงค์เดช ( คนนี้เป็นไฮโซ )
3.ต้ง
ก.โอ๊ค สมิต
4.ป๊อบ
ค.บี้ สุกฤษณ์
5.แมน
ค.สน ยุกต์ ส่งไพศาล ( พระเอกเรื่อง แก้มล้อมเพชร )
6.บอล
ข.เคลลี่ ธนพัฒน์
7.หลิง หลิง
ก.เป้ย ปานวาด
8.อี้
ก.ไอซ์ ศรันย่า
(จริงๆ ไม่อยากเลือกทั้งสามตัวเลือกอ่ะ)
-
o18 o18 o18 o18
มาต่อให้แล้วน่ะครับ
ขอบคุณทุกท่านที่ติดตามและร่วมเล่นเกมส์กันน่ะครับ
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
----------------------------------------------------------------------
:o12: :o12: :o12: :o12: :o12: :o12: :o12:
บทที่ 23 ไม่แน่ใจตัวเอง ( Untrustable Mind )
หลังจากที่ผมรวบรวมสติของตัวเองได้แล้ว ผมก้อลุกขึ้นเพื่อที่ว่าจะไปล้างหน้าล้างตาแล้วจะได้กลับบ้านซะที แต่พอผมเดินออกมาจากห้อง น้องแมนซึ่งยืนอยู่หน้าห้องอยู่แล้ว ก้อดึงมือผมให้เข้าไปในห้องของเค้า
“ เมื่อคืนพี่อี้นอนกับพี่ดิวเหรอ ? “ น้องแมนถามผมเสียงเข้ม
“ ก้อ เอออออ ใช่ มีอะไรเหรอ แมน “ ผมถามกลับแบบงงๆ
“ นี่ตกลงพี่จะเลือกใครกันแน่ เมื่อวานนี้พี่ต้งก้อบอกว่าพี่อี้เป็นแฟนกับเค้าแล้ว พอตกดึกพี่ก้อมานอนกับอีกคน แล้วนี่จะไปหาใครอีกล่ะ พี่กรณ์ล่ะสิ พี่อี้เป็นคนมักมากตั้งแต่เมื่อไหร่ ทำไมแมนไม่เคยรู้ มิน่าล่ะ พี่อ้วนถึงได้ทิ้งพี่อี้ไปมีคนใหม่ เพราะว่าพี่อี้เป็นคนหลายใจ เจ้าชู้ไม่เลือกอย่างนี้นี่เอง นี่คือตัวตนที่แท้จริงของพี่ใช่ไหม !!!!!!! “ น้องแมนตะคอกผมเสียงดัง
“ นี่น้องแมนกำลังดูถูกพี่อยู่น่ะ “ ผมพยายามข่มอารมณ์ไว้
“ แมนไม่ได้ดูถูก แมนพูดจากที่แมนเห็น ทำไมล่ะพี่อี้ ถ้าพี่อกหักพี่ก้อเลือกสักคนสิ ไม่ใช่มั่วไม่เลือกอย่างนี้ “
ผลั๊วะ !!! ผมเผลอตบหน้าน้องแมนไปอย่างแรง จนน้องแมนหน้าหันไปเลย ผมก้ออึ้งไปทันที ไม่นึกว่าตัวเองทำไปได้อย่างไร แต่น้องแมนสิครับ คลำที่หน้าตัวเองที่โดนผมตบแล้วมองที่ผมด้วยสายตาเหี้ยมเกรียม จากนั้นน้องแมนก้อมาเขย่าที่ตัวผม
“ แล้วทำไมทีแมน พี่อี้ไม่เห็นสนใจเลย พี่อี้ก้อรู้ว่าแมนรักพี่อี้มานานแล้ว แต่พี่อี้ก้อให้แมนเป็นได้แค่น้องชาย ทำไมล่ะฮ่ะ ทำไม แมนมันไม่ดีตรงไหน ทำไมแมนถึงเป็นแฟนพี่อี้ไม่ได้ ??? “ น้องแมนตะคอกใส่ผมอย่างเหลืออด
“ แมนฟังพี่ พี่รักแมนเหมือนน้องน่ะ และพี่ก้อจะไม่มีวันเปลี่ยนแปลงความรักของพี่ที่มีให้แมนเป็นอย่างอื่นด้วย แมนเข้าใจไหม !!! “ ผมตะคอกกลับด้วยเสียงที่ดังเช่นกัน ตอนนี้น้องแมนตาแดงๆเหมือนจะร้องไห้ แล้วก้อผลักตัวผมให้นอนกับเตียง แล้วก้อมาจับแขนทั้งสองข้างขึงไว้ที่เตียง แล้วก้อเอาตัวมาทับผมไว้ไม่ให้ผมดิ้น ผมก้อดิ้นสู้ครับ แต่ผมสู้แรงของน้องแมนไม่ไหวจริงๆ
-
โอ้ย ออกไปข้างนอกมาร้อนๆๆๆ
จิ้มๆๆๆๆๆๆๆๆ ทะลุทะลวงพี่อเล็กซ์ครับ
555+
-
มาเลือกครับ
ไอ้ดิว=ออย ธนา (หน้าตากวนตีนดีชอบ555+)
ไอ้พี่กรณ์=โดมละกันครับ คนอื่นไม่รุจัก :-[
ต้ง=ก้อง การุณ แต่งตัวเก่งคล้ายกันๆ
ป๊อป=บี้ละกันครับ นี่ก็กวนๆ เป็นเพื่อนไอ้ดิวได้มันต้องกวนพอกัน
แมน=สน ยุกต์ ครับ ล่ำคอด อายุไล่เลี่ย น่าจะคล้ายคลึงนะครับ
บอล=เคลลี่ ดูเป็นเจ้าพ่อดีครับ(ออกแนวคมแฝก555+)
หลิง หลิง=แป้ง อรจิรา (แหกคอกมาก แต่ความรู้สึกอยากให้เป็นน่ะครับ)
อี้= เอ่อ เอาจริงเอาเล่นครับพี่ ไอซ์ ละกันครับ ดูกระปี้กระเปร่าดี
-
:serius2: o13 o13 o13 o13 :serius2:
:beat: :beat: :beat: :beat: :beat: :beat: :beat:
“ น้องแมนปล่อยพี่เดี๋ยวนี้น่ะ ไม่งั้นพี่จะร้องให้คนช่วย “ ผมพูดออกไป
“ ไม่ปล่อย มีอะไรไหม แล้วถ้าพี่อี้จะร้องก้อร้องให้เต็มที่เลยน่ะ วันนี้ไม่มีคนอยู่บ้านสักคน เค้าไปทำบุญกันหมด เหลือแต่แมนและพี่อี้อยู่กันแค่นี้ นี่เป็นโอกาสที่แมนรอมานานแล้ว พี่อี้ยอมเป็นของแมนเหอะน่ะครับ “ น้องแมนพูดด้วยอารมณ์หื่นกระหาย
“ ไม่น่ะแมน อย่าทำอย่างนี้ ปล่อยพี่ไปเหอะน่ะแมน ช่วยด้วยๆ “ ผมเริ่มตะโกนออกไป
“ ร้องไปเหอะพี่อี้ ไม่มีใครเค้าได้ยินและมาช่วยพี่อี้หรอก ฮ่าๆๆๆ “ จากนั้นน้องแมนก้อเอาหน้ามาซุกไซร้ตามหน้า และซอกคอของผมอย่างรุนแรง ผมก้อดิ้นสู้สุดแรง แต่ไม่สามารถดิ้นหลุดได้ น้องแมนล็อคทั้งตัวผมไว้แน่นมาก เค้าคงรู้ว่าจุดผอมผมอยู่ตรงไหน เนื่องจากว่าเราเคยเรียนวิชาป้องกันตัวด้วยกัน ฉะนั้นถ้าผมจะทำอะไรน้องแมนจะรู้และแก้เกมผมทันที
น้องแมนคงเห็นผมดิ้นไม่หยุดเลยรู้สึกโกรธมาก ชกเข้าไปทีท้องน้อยผมอย่างแรง จนผมจุกไปหมด แล้วยังต่อยเข้าที่ขาอ่อนผมทั้งสองข้างอย่างแรง มันทำให้ผมหมดเรี่ยวแรงไปในทันที จากนั้นน้องแมนก้อถอดเสื้อของน้องแมนออก และกระชากเสื้อของผมจนขาดวิ่น
“ พี่อี้บังคับให้แมนทำอย่างนี้เองน่ะครับ ถ้าพี่อี้ยอมง่ายๆก้อไม่เจ็บตัวอย่างนี้หรอก ได้ยินมาว่าพี่อี้ยังไม่เคยนี่ วันนี้แมนขอเปิดซิงพี่อี้แล้วกันน่ะครับ ถึงแม้พี่อี้จะไม่รักแมน พี่อี้ก้อจะได้จดจำไว้ว่า แมนเป็นผัวคนแรกของพี่ ฮ่าๆๆๆ “ พูดเสร็จน้องแมนก้อหัวเราะออกมาเสียงดัง จากนั้นน้องแมนก้อมาไซร้ไปตามตัวผม ดูดที่คอผมซะแรง แล้วก้อเริ่มไล้ลิ้นลงมาเรื่อยๆจนถึงหัวนมของผม น้องแมนดูดหัวนมผมแรงมาก ทั้งบด ทั้งขยี้ด้วยฟันอย่างแรง ส่วนผมได้แต่นอนหมดแรงไม่สามารถที่จะต่อสู้อะไรได้เลย ในใจก้อคิดโกรธน้องแมนมากที่ทำอย่างนี้กับผม ผมไม่นึกเลยว่าน้องแมน น้องชายที่ผมรักเหมือนเหมือนเป็นน้องแท้ จะทำกับผมเยี่ยงกับสัตว์ป่าอย่างนี้ ผมเสียใจมาก
แต่น้องแมนคงไม่สนใจว่าผมจะรู้สึกอะไรยังไง ยังคงรุกล้ำผมอย่างหนัก ผมบอกตรงๆว่าผมไม่มีอารมณ์ใคร่ด้วยเลย ในใจผมมีแต่ความเสียใจที่แมนทำอย่างนี้กับผม หลังจากนี้ไปคงไม่มีน้องแมน น้องชายที่แสนดีของผมอีกแล้ว หลังจากน้องแมนไซร้ไปทั่วตัวผมจนพอแล้ว น้องแมนก้อลุกขึ้นจะถอดกางเกง แต่......
-
แต่ ดิวเปิดประตูผ่างงงง เข้ามา แล้ว :z6: ไอ้น้องแมนหงายหลัง
5555+
ค้าง เลยคิดเองไปเรื่อย 5555+
-
หุหุ เรื่องราวยุ่งเหยิงขึ้นเรื่อยๆๆ มาเล่นเกมกะ อเล็กซี่333 มั่งดีก่า เอาเลยนะ เผื่อได้........... :-[ หุหุ
1.ดิว=ก.เคน ธีรเดช แนวนี้เลย โหดๆๆ แต่รักจิง 555+
2.กรณ์=ค.กรณ์ ณรงค์เดช ( คนนี้เป็นไฮโซ ) ก็พี่กรณ์เค้าจะเปนบุคลิกอย่างนี้แหละ ตรงเลย
3.ต้ง=ข.ก้อง กรุณ ( คนนี้เป็นไฮโซ )ตงอีก แม่รวย หล่อ ขี้เล่นหน่อยๆ
4.ป๊อบ=ตัวเลือกไม่ตงจัยเลย ไม่เลือกละกัน
5.แมน=ก.ต๊อบ ชัยวัฒน์ ( นายเอก เรื่อง เพื่อนกูรักมึงว่ะ ) แบบนี้เลยหุ่นนักกีฬา ตัวโตๆ ดูน่าค้นหา เอิ้กๆๆ :z1:
6.บอล=ก.เอส วรฤทธิ์ ชอบโดยส่วนตัว น่ารักดี กร๊ากๆๆๆ
7.หลิง หลิง=ข.แป้ง อรจิรา ต้องนี่เลย แรงๆ เคยเปนมือที่สาม แต่ยังแรงไม่พอว่ะ หลิงๆ นี่ เชี้ยขั้นเทพ พี่แป้งสู้ไม่ได้เลย
8.อี้=ข.อ๊อฟ ปองศรี ต้องนี่เลย ข้อที่อยากตอบที่สุด :m20: แบบว่าคาเเรกเตอร์ได้ ต้องอย่างพี่อ๊อฟเลย สตอร์ก็ได้ กระแดะก็ดี ดูร้ายๆ แบบไม่น่ากัวอ่ะ ออกแนวด_กๆ ซะมากกว่าอ่ะ เหอๆๆ ตงก็อี้เลย ไม่มีพิษภัย แต่ประชดแก่ง วาจาร้ายกาจ หุหุ แต่ก็มีเสน่ห์อันเหลือร้าย 555+
(เขียนไปไม่จงจัยว่าคนต้นฉบับ แค่เปรียบเปรยเล่นๆ คร้าบ)
แบบว่า กรูจะโดนฟ้องหมิ่นไหมนี่ พี่อเล็กซี่333 รีบอ่าน เด๋วมาลบเน้อ
-
หนอย บังอาจจะมาเปิดซิงอี้
คนที่เห็นว่าเลว น่ากลัวน้อยกว่าคนเลวไม่แสดงออกเยอะเลย
ดิวย้อนมาช่วยอี้ที
-
ดิวมาช่วยอี้เร็ว ๆ เลย ไมน้องแมนทำยังงี้ :serius2:
-
:z6: :z6: :z6: :z6: :z6: :z6: :z6: :z6: :z6: :z6: :z6:
ผลั๊วะ ผลั๊วะ !!!! เสียงคนฟาดอะไรไม่รู้อย่างแรงที่ท้ายทอยของน้องแมน จนน้องแมนเซไปเลยครับ ผมพอจะมีสติเลยเหลือบไปมอง เห็นดิวไม่รู้ว่าเอาหนังสือเล่มหนาๆสักสองเล่นเห็นจะได้ ฟาดไปที่ท้ายทอยน้องแมน จากนั้นผมเห็นดิวจะซ้ำ ผมเลยร้องห้าม
“ ดิว พอได้แล้ว อย่าตีน้องแมนเลยน่ะ นายมาช่วยชั้นหน่อยดีกว่า ชั้นอยากกลับบ้าน “ ผมตะโกนออกไป ผมเห็นน้องแมนเซๆไปแล้วล้มนั่งลงกับพื้น เค้าคงมึนๆจากการที่โดนดิวฟาดอย่างแรงไปที่ท้ายทอย
จากนั้นดิวก้อถอดเสื้อนอกของเค้าออกมา แล้วเอามาคลุมตัวให้ผม แล้วก้อพยุงตัวผมขึ้น แต่ผมไม่มีเรี่ยวแรงจะยืน ดิวเลยต้องอุ้มผมขึ้น ซึ่งดิวก้ออุ้มขึ้นได้อย่างง่ายดายมาก ดูท่าทางดิวจะแข็งแรงเหมือนกัน จากนั้นดิวก้ออุ้มผมลงมาข้างล่าง ซึ่งวันนี้ไม่มีใครอยู๋ที่บ้านดิวจริงๆ แล้วดิวก้อพาผมไปขึ้นรถ โดยที่ดิวอุ้มให้ผมนั่งที่นั่งข้างคนขับ เสร็จแล้วเราก้อขับรถกันออกมาจากบ้านน้องแมน ผมก้อลืมสังเกตุว่าน้องแมนเป็นอะไรบ้างรึป่าวโดนฟาดซะแรงขนาดนั้น ถึงแม้เค้าจะทำไม่ดีกับผม แต่ผมก้อยังห่วงน้องเค้าอยู่บ้างล่ะครับ
ระหว่างทางกลับบ้าน ผมก้อพูดกับดิวว่า .......
“ นายมาช่วยชั้นได้ไง ชั้นนึกว่านายกลับไปแล้วซะอีก “
“ ก้อพอดีชั้นเอ่อออ ลืมของอ่ะเลยกลับมาเอา และได้ยินเสียงนายร้องให้ช่วยอ่ะ ชั้นลยเข้าไปช่วย “ดิวตอบผมมา
“ ขอบใจน่ะ ที่ช่วยชั้น ถ้าไม่ได้นายชั้นคงแย่ไปแล้วแน่ๆ “ ผมขอบคุณดิว
“ ไม่เป็นไรหรอก แต่เอออออ จริงเหรอที่น้องแมนพูดว่านายเอ่อออ ยังไม่เคยอ่ะ “ ดิวถามและมองหน้าผม
“ ทำไมนายต้องอยากรู้ด้วย มันไม่มีอะไรทั้งนั้น ชั้นไม่ตอบแล้วกัน “ ผมทำน้ำเสียงไม่พอใจ
“ อืมมมม ไม่มีอะไรหรอก นายไม่ต้องตอบชั้นก้อได้ นี่นายจะให้ชั้นไปส่งที่ห้องนายเลยใช่ไหม “ ดิวถามมา
“ ใช่ ส่งที่ห้องนั่นแหละ แต่ยังไงก้อขอบใจอีกทีน่ะ “ ผมพูด ดิวไม่พูดตอบครับ ได้แต่พยักหน้าแล้วก้อยิ้มให้ผมทีนึง จากนั้นผมก้อไม่ได้พูดอะไรกับดิวอีกเลยระหว่างทางที่มาห้องผม
พอมาถึงคอนโดผมแล้ว ดิวก้อจอดรถที่ลานจอดรถ แล้วลงมาเปิดประตูให้ผม แล้วทำท่าเหมือนจะอุ้มผมลง
“ ไม่ต้องๆ ชั้นพอจะเดินได้แล้ว ขอบใจมากน่ะ “ ผมบอกออกไป
-
มาเลือกอี้ = อ๊อฟ ปองศรี ด้วยคนดู ACTIVE ดี มีหลากอารมณ์ด้วย
-
เรียกดิวมาช่วย ดิวก็มา :laugh:
+1ให้ Alexie นะ ช่างขยันลงจริง ๆ
:z2: :z2: :z2:
ปล.ส่วน อี้ ขอเลือกเป็น ไอซ์ ละกัน เพราะท่าทางร่างเริงดี :z13:
-
วู้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
พระเอกยังไงมันก็ต้องเป็นพระเอกอยู่วันยังค่ำ 5555+
2 รีบนนี่มาเร็วจริง
-
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
พอมาถึงคอนโดผมแล้ว ดิวก้อจอดรถที่ลานจอดรถ แล้วลงมาเปิดประตูให้ผม แล้วทำท่าเหมือนจะอุ้มผมลง
“ ไม่ต้องๆ ชั้นพอจะเดินได้แล้ว ขอบใจมากน่ะ “ ผมบอกออกไป
“ เฮ้ยยยย ไม่ได้หรอก นายดูท่าทางยังไม่ค่อยดีเท่าไหร่เลย ให้ชั้นอุ้มเหอะ ไม่เป็นไรหรอก “ ดิวไม่สนใจที่ผมพูด แล้วก้อมาช้อนร่างผมแล้วก้ออุ้มออกมาจากรถ ผมก้ออายสิครับระหว่างทางที่ขึ้นห้อง คนในคอนโดผมมองกันใหญ่ ผมเลยต้องซุกหน้าลงที่อกของดิว แบบว่าอายมาก บางคนไม่มองธรรมดา แต่ทำท่าซุบซิบกันด้วย
พอถึงห้องผมแล้วผมก้อเอากุญแจเปิดห้องเข้าไป แล้วดิวก้ออุ้มผมไปไว้ที่ห้องนอนของผมอย่างนุ่มนวล ผมรู้สึกว่าหน้าของตัวเองมันร้อนๆยังไงไม่รู้ เหมือนว่าผมอายหรือเขินอะไรอย่างนั้น หลังจากวางผมลงบนเตียงแล้วดิวก้อถามว่า
“ นายต้องทานอะไรหน่อยน่ะ แล้วถึงจะทานยาได้ เดี๋ยวชั้นทำอาหารให้นายทานน่ะ “
“ เอ่ออออ จะทานได้ไหมเนี่ยะ ฮ่าๆๆๆ ยังไงก้อขอบคุณน่ะ ชั้นทานได้หมดแหละ “ ผมตอบไป
“ นายนี่น่ะแซวชั้นอีกแล้ว นายเป็นคนแรกในโลกเลยน่ะที่ได้ชิมฝีมือทำอาหารขั้นเทพของชั้น เดี๋ยวคอยชิมแล้วกัน งั้นนายรอชั้นแป๊บเดียวน่ะ เดี๋ยวชั้นจะนำอาหารชั้นเริ่ด แบบฉบับฮ่องเต้มาเสริฟให้น่ะ ไปล่ะคร๊าบบบบบ “ พูดจบดิวก้อ ทำท่าเหมือนการ์ตูนแล้ววิ่งไปที่ห้องครัว ดูๆไปดิวเค้าก้อน่ารักดีเหมือนกันน่ะครับ แต่ผมไม่รู้ว่าที่เค้าทำดีกับผมเพื่ออะไรกันแน่ เพราะว่าหลายๆเหตุการณ์ที่ผ่านมาระหว่างผมกับดิว ส่วนมากมันจะมีแต่เรื่องไม่ดีทั้งนั้น แต่ผมไม่รู้ตัวว่า ผมอ่อนไหวไปกับเค้าตั้งแต่เมื่อไหร่กันแน่ ตั้งแต่ที่เค้าบอกรักผมและนอนกอดผมทั้งคืน ผมควรจะทำยังไงดี ผมควรที่จะตัดใจใช่ไหม เพราะว่าผมไม่แน่ใจว่าเค้าจะรู้สึกยังไงกับผมกันแน่ อาจจะมีแผนการอะไรซ่อนอยู่รึป่าว ผมคิดว่าถ้าผมไม่อยากที่จะเสียใจอีกครั้ง ผมควรเลิกคิดเรื่องนี้ดีกว่า บางทีการที่ผมรับต้งไว้พิจารณาน่าจะเป็นทางที่ดีที่สุดแล้วตอนนี้ อย่างน้อยผมก้อได้รู้ว่าต้งเค้าไม่เคยคิดร้ายกับผมเลยแม้แต่ครั้งเดียว อีกอย่างเค้ายังดีกับผมเสมอมา ผมน่าจะเปิดใจที่ต้งมากกว่าคนอื่น แต่ทำไมจิตใจผมมันกลับคิดในทางตรงข้ามกันน่ะ ผมไม่เข้าใจตัวเองจริงๆ......
-
จิ้มก่อน
จิ้มอย่างไว 5555+
รักคนโพสที่ซู้ดดดดดดดดด :กอด1:
-
ปู้ววววววววววววววว
อี้จ๋ารักเค้าแล้วอ่ะดิ
ยอมรับเฮอะ 555+
แต่อย่าเพิ่งยอมง่ายเดี๋ยวมันไม่หนุก 5555+ :laugh:
-
:z13: รีบน มาอย่างเร็วเลยนะ
อี้ไม่ต้องเปิดใจรับตังหรอก เพราะใจของอี้เป็นของดิวแล้ว ฮิ้ว ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
:laugh:
-
^
^
^
^
^
หันก้นให้จิ้มล่ะจิ้มกันใหญ่เลย
:z1:
-
:t3: :t3: :t3: :t3: :t3: :t3: :t3: :t3: :t3:
“ อาหารมันจะไหม้ไปนิดนึงน่ะ พอดีชั้นทอดนานไปหน่อยผิดสูตรอ่ะ ส่วนข้าวก้อไม่รู้ว่าแข็งไปรึป่าวน่ะ นายลองทานดูก่อนแล้วกัน แต่ถ้าทานไม่ได้น่ะ บอกชั้น เดี๋ยวชั้นไปซื้อให้ทานใหม่ “ ดิวพูดท่าทางกระตือรือร้น
“ งั้นชั้นว่านายไปซื้อเลยดีกว่า ฮ่าๆๆๆๆๆ “ ผมแซวดิวไป
“ นายนี่น่ะ จะไม่ใจร้ายกับชั้นสักวันได้ไหมอ่ะ คนเค้าอุตส่าห์ .... “ ดิวทำหน้างอๆ
“ บ้าๆๆๆ ล้อเล่นน่า ก้อน่ากินดีน่ะ ไหนลองชิมสิ “ ว่าแล้วผมก้อลองตักไข่กับข้าวขึ้นทาน ผมได้ลิ้มรสแล้ว ก้อรู้สึกว่ารสชาติไม่เลวเลยทีเดียว แต่ออกจะไหม้ไปหน่อย ข้าวก้อแข็งไปนิดแต่ก้อพอทานได้น่ะ
“ อืมมมมม รสชาติไม่เลวนี่ อ้าว แล้วนายอ่ะ ไม่ทานบ้างเหรอ “ ผมถามไป
“ ไม่อ่ะ นายทานไปเหอะ ชั้นไม่หิวหรอก แค่เห็นนายก้ออิ่มแล้ว “ ดิวพูดพร้อมกับยิ้มหวานให้ผม ผมก้อไม่ตอบโต้อะไร ได้แต่ก้มหน้าทานข้าวไป เพราะว่าตอนนั้นรู้สึกว่าหน้าผมแดงแล้วครับ คงจะอายมั้ง ผมนี่ไม่ไหวเลย แสดงอาการออกมาได้ไงเนี่ยะ
“ อืมชั้นถามหน่อยสิ ทำไมนายไปงานวันเกิดน้องแมนได้อ่ะ ไม่เห็นจะรู้เลยว่านายรู้จักกับน้องแมนมาก่อน “ ผมถามดิวไป
“ อ๋อ พอดีน้องแมนเค้าโทรมาชวนชั้นเองแหละ บอกให้ชั้นมา แฮ่ะๆๆ ชั้นไม่ได้บอกนายอ่ะว่าไปงานน้องแมนเหมือนกัน กลัวนายว่าชั้นอ่ะ แต่พอเกิดเรื่องขึ้นแล้ว น้องแมนคงเกลียดชั้นไปเลยมั้ง ไปขัดขวางทางสวรรค์เค้าเข้า อิอิ “ ดิวพูดแซวผม
“ ไม่ต้องมาพูดเล่นเลย ชั้นไม่ขำด้วยหรอก ชั้นเองก้อนึกไม่ถึงเหมือนกันว่า น้องชายคนที่ชั้นรักมาก จะทำเรื่องเลวร้ายอย่างนี้กับชั้นได้ ชั้นเสียใจและเสียความรู้สึกมากเลย นี่ไม่รู้ว่าจะมองหน้ากันติดไหม ชั้นทำตัวไม่ถูกจริงๆ แล้วนี่กับพี่นพ ชั้นควรจะบอกพี่เค้าดีไหม ไหนชั้นยังจะต้องไปทำงานที่นั่นอีก ถ้าชั้นลาออกมาคงต้องเป็นเรื่องแน่ เฮ้ออออ เครียดจริงๆ “ ผมพูดออกไป
“ ชั้นว่าน้องแมนคงไม่ได้ตั้งใจทำร้ายนายหรอก เค้าคงจะรักนายมากล่ะถึงได้ทำอย่างนั้นลงไป นายนี่เสน่ห์แรงเหมือนกันน่ะ ทำให้คนนั้นคนนี้หลงรักไปทั่วเลย แม้กระทั่ง.... “ ดิวพูดจบก้อหันมาทำตาเชื่อมใส่ผม ผมรู้ว่าเค้าจะพูดอะไรเลยทำเฉไฉไม่พูดกลับ ตั้งหน้าตั้งตาทานอาหารต่อไป พอผมทานเสร็จแล้ว ดิวก้อไปเอาน้ำกับยาแก้ปวดมาให้ผม
“ เอ้า ทานยานี่ซะแล้วพักผ่อน ตื่นขึ้นมาจะได้รู้สึกดี “ ดิวพูดพร้อมยื่นยาและน้ำมาให้ผม ผมรับมาแล้วก้อกินยานั้นไป
“ ขอบใจน่ะ นายกลับบ้านเลยก้อได้น่ะ ชั้นอยู่คนเดียวได้ ขอบใจน่ะ “ ผมบอกดิวไป
“ ไม่เป็นไร ชั้นรอให้นายตื่นก่อนดีกว่า นอนเหอะน่า วันนี้ชั้นว่าง ไม่มีอะไรทำ “ ดิวบอกผม
“ แต่... “ พอผมจะพูดดิวก้อจับตัวผมในอนลงบนเตียงแล้วเอาผ้าห่มมาคลุมร่างผมเป็นการบังคับให้ผมนอนไปในตัว ผมก้อจำต้องนอนตามที่ดิวบอกครับ ทำไมน๊า ผมถึงยอมเค้าได้ง่ายขนาดนี้ ว่าแล้วผมก้อหลับไปด้วยฤทธิ์ยา......[/color]
-
กร๊ววววย
ดิวน่ารักชิบ 5555+ :laugh:
-
:z13: รีบนอีกรอบ เร็วอีกแล้วนะ :m16:
ดิวน่ารักจริง ๆ :-[
-
ช่ายเด๋วน้องแมนจะหนีออกจากบ้านป่ะ สงสารน้องเค้าอ่ะ ยังเดกเลยทำไรไม่คิดไปซ้ากหน่อยนึง
เง้อ อี้นี่ตกลงจะเลือกต้งแล้วจิงๆ ช่ายไหม้ คิดว่าทำได้หรอนั่นนะ ดิวมันคงยอมหลอก หืมๆๆๆ
:z2:
-
รีบนพูดแปลกๆนะผมงง เรียกชื่อผิดป่ะคับ
-
แมนนี่โหดร้ายมาก :fire: แต่ก็นะพิษรัก บางทีมันก็ทำให้เราทำอะไรบ้าๆลงไปได้เหมือนกัน
ตอนนี้ดิวน่ารักมากมาย กี๊ดๆ อยากให้อี้คบกับดิวไวไจังเลย แต่คงจะอีกนานรึปล่าว
รักดิว เชียร์ดิว o13
ตอบคำถามตอนนี้ยังทันปล่าวค้าบ
ดิว >>>>>>> เคน (ชอบเคน)
กรณ์ >>>>>> กรณ์
ต้ง >>>>>>> ก้อง
ป๊อป >>>>>> วิน
บอล >>>>>> ต๊อบ
บอล >>>>>> เอส
หลิงหลิง>>>> แป้ง
อี้ >>>>>>> ไอซ์
-
สำหรับดิว ผมว่าน่าจะเป็นคนที่ ไม่ต้องหล่อ แต่หน้ากวน มีเสน่ห์ แต่ในช้อยส์ ผมว่า มะเข้ากะดิวเลยซักคนอะครับ อย่าง เต๋า สมชาย ดีเจ เดย์ seed FM
ดิวเดอะสตาร์ เวย์ ไทเท อะ ครับ (ผมคิดเองนะครับ แฮ่ๆ ความคิดเท่าน้านนน)
-
อี้ รักต้งเถอะ ห้ามรักไอ้ดิวเลย เดี๋ยวเสียใจอีก :z3:
-
อิอิ รีบนพิมชื่อสลับเหมือนผมเลย
เอิ้กๆๆ เขิลลลลลลลลลลล รีบมาแก้ ณ บัดดล
แต่ว่าเกิดคิดว่าห้ามรักดิว แล้วทำไมไม่เปนพี่กรณ์ อ่ะ มาก่อนด้วยนะ
-
หรือว่าดิวจะเป็นพระเอกล่ะเนี่ย
ง่าแอบเชียร์ต้งอ่ะ
รอออ่านตอนต่อไปค้าบบบ
1.ดิว
ค.อั้ม อธิชาติ
2.กรณ์
ข.โฬม พัชฏะ
3.ต้ง
ก.โอ๊ค สมิต
4.ป๊อบ
ค.บี้ สุกฤษณ์
5.แมน
ค.สน ยุกต์ ส่งไพศาล ( พระเอกเรื่อง แก้มล้อมเพชร )
6.บอล
ก.เอส วรฤทธิ์
7.หลิง หลิง
ก.เป้ย ปานวาด
-
แต่แบบคิดเองเออเอง
อยากให้ ก้อง การุณ เป็นไอ้ดิวได้ไหม๊ครับ 555+
ออกแนวไฮโซ ดื้อๆๆๆๆๆๆๆๆ กวนนิส
-
มาแล้ว มาแล้ว
นอนคิดมา 1 คืน
1.ดิว ก.เคน ธีรเดช
2.กรณ์ ข.โฬม พัชฏะ
3.ต้ง ก.โอ๊ค สมิต
4.ป๊อบ ก.วิน ธาวิน
5.แมน ก.ต๊อบ ชัยวัฒน์ ( นายเอก เรื่อง เพื่อนกูรักมึงว่ะ )
6.บอล ก.เอส วรฤทธิ์
7.หลิง หลิง ก.เป้ย ปานวาด
แล้วไม่มี อี้ ให้เลือกบ้างเหรอ
-
^
^
^
อี้ก็มี
ไอซ์ ศรัณย่า
อ๊อฟ ปองศี
เป๊ก ผลิตชี
ไงครับ จะเลือกใครดีล่ะคร้าาาบ 555+ :jul3:
-
:bye2: :bye2: :bye2: :bye2: :bye2: :bye2: :bye2: :bye2:
“ ขอบใจน่ะ นายกลับบ้านเลยก้อได้น่ะ ชั้นอยู่คนเดียวได้ ขอบใจน่ะ “ ผมบอกดิวไป
“ ไม่เป็นไร ชั้นรอให้นายตื่นก่อนดีกว่า นอนเหอะน่า วันนี้ชั้นว่าง ไม่มีอะไรทำ “ ดิวบอกผม
“ แต่... “ พอผมจะพูดดิวก้อจับตัวผมในอนลงบนเตียงแล้วเอาผ้าห่มมาคลุมร่างผมเป็นการบังคับให้ผมนอนไปในตัว ผมก้อจำต้องนอนตามที่ดิวบอกครับ ทำไมน๊า ผมถึงยอมเค้าได้ง่ายขนาดนี้ ว่าแล้วผมก้อหลับไปด้วยฤทธิ์ยา......
ผมไม่รู้ว่าตัวผมเองหลับไปนานแค่ไหน แต่มารู้สึกเหมือนกับว่ามีคนมากอด เลยตื่นขึ้น ก้อเห็นดิวนอนกอผมอยู่ ผมก้อตกใจเล็กน้อยครับ แต่ทำไมไม่รู้ ผมถึงไม่ดันตัวเค้าออกน่ะ รึว่าผมเคลิ้มไปกับดิวเหรอนี่ ดิวคงจะรู้สึกตัวว่าผมตื่นแล้ว ก้อเลยลืมตาขึ้นมา
“ ตื่นแล้วเหรอเนี่ยะ นายหลับไปตั้งหลายชั่วโมงแน่ะ ชั้นก้อรู้สึกง่วงเหมือนกันเลยขอนอนบ้าง คงไม่ว่าอะไรน่ะ “ ดิวพูดขำๆ
“ ไม่เป็นไรหรอก ว่าแต่ว่านายไม่กลับบ้านเหรอ นี่ดูเหมือนจะเย็นแล้วน่ะ “ ผมถามดิวกลับไป
“ ก้อกะไว้ว่า .... “ ดิวกำลังจะพูดอะไรบางอย่าง แต่มือถือดิวดังขึ้นซะก่อน ดิวเลยผละตัวออกจากผมแล้วหยิบมือถือมาดู พอเห็นเบอร์
ดิวก้อออกไปรับสายที่ข้างนอกห้อง ดิวอออกไปไม่นานนักก้อกลับเข้ามาที่ห้องอีก เดินมาบอกผมว่า
“ อี้ชั้นต้องกลับแล้วน่ะ พอดีชั้นมีนัดทานอาหารที่บ้านผึ้งอ่ะ โทษทีน่ะ แต่พอดีชั้นโทรให้ไอ้ต้งมาอยู่เป็นเพื่อนนายแล้วล่ะ นายคงไม่ว่าอะไรน่ะที่ชั้นทำอะไรไปโดยไม่บอกนาย “ พอผมได้ฟังหน้าก้อม้านขึ้นทันทีครับ อึ้งไปชั่วขณะ นี่มันอะไรกันเนี่ยะ เมื่อคืนดิวบอกรักผม และยังนอนกอดผมทั้งคืน ตอนเช้ามาบอกว่าไม่ได้ตั้งใจพูด หรือทำอย่างนั้น ที่ทำไปเพราะว่าเมา พอตอนที่ผมโดนน้องแมนปล้ำ ดิวก้อเข้ามาช่วยผม พาผมกลับบ้าน ทำกับข้าวให้ผมทาน เอายาให้ผมทาน แถมยังดูแลผมตอนที่หลับไปด้วย แต่มาตอนนี้ดิวกลับบอกว่าจะไปทานอาหารกับที่บ้านของพี่ผึ้ง สรุปแล้วที่เค้าทำดีกับผมเพื่ออะไรกันแน่ ???
“ อี้ อี้เป็นอะไรรึป่าว ยังไม่หายมึนยาเหรอ นายโอเคไหม “ ดิวคงเห็นว่าผมอึ้งเลยถามให้ผมได้สติ
“ ป่ะ ป่ะ ป่าว ไม่มีอะไร นายกลับเหอะ ที่จริงชั้นอยู่คนเดียวได้ไม่เห็นต้องเรียกใครมาอยู่เป็นเพื่อนเลย แต่ยังไงก้อขอบใจน่ะ กับทุกสิ่งทุกอย่างที่ผ่านมา “ ผมพยายามเก็บความรู้สึกเสียใจไว้ข้างในอย่างยากเย็น
“ งั้นชั้นกลับก่อนน่ะ พักผ่อนมากๆล่ะ เข้าใจไหม “ ดิวหันมาย้ำผมอีกที
“ รู้แล้วน่า เดี๋ยวชั้นเดินไปส่งนายดีกว่า “ ว่าแล้วผมก้อลุกจากเตียงเดินไปส่งดิวที่หน้าห้อง พอถึงประตูหน้าห้อง ดิวก้อหันหน้ามาหาผม แล้วก้อมาจับตัวผมไว้ ทั้งยั้งยื่นหน้าเข้ามาจูบกับผมอีกด้วย ครั้งนี้เป็นจูบที่หวานหอมมาก เป็นจูบครั้งแรกที่ผมไม่ขัดขืนเลย แต่ผมกลับเคลิ้มไปกับจูบนี้ของดิวด้วย ริมฝีปากของเราบดขยี้กันอย่างนุ่มนวลและเข้าจังหวะกันดี ลิ้นของเราสองคนพันกันภายในปากเราทั้งคู่ อีกทั้งผมยังเผลอเอามือไปกอดดิวอีกด้วย นี่ผมฝันไปใช่ไหม ???????????
ผมรู้ว่าผมจูบกับดิวไปนานเท่าไหร่ รู้เพียงแต่ว่ามันเนิ่นนานพอสมควรเลยหล่ะ แล้วดิวก้อผละออกจากอ้อมกอดผม แล้วก้อเปิดประตูเดินจากไป ปล่อยให้ผมอารมณ์ค้างกับจูบเมื่อกี้ ผมเองก้อไม่รู้ว่ายืนอึ้งอยู่นานแค่ไหน รู้แต่ว่ามีคนมาเขย่าตัวผม 2-3 ที เพื่อเรียกสติผม
-
ว้าวววววววๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
มันจะหวานไปไสล่ะคร้าาาาบ
5555+
ไอ้ดิวเอ้ย :z1:
-
มาร่วมโหวตด้วยคนค่ะ
1.ดิว ต้องนี่เลย เคน ธีรเดช สุดหล่อ ได้ในเดี๊ยน
2.กรณ์ ต้องคนนี้ค่ะ กรณ์ ณรงค์เดช ( คนนี้เป็นไฮโซ ) ลุ๊คเขานิ่งเหมาะเป็นพี่กรณ์ที่แสนดี
3.ต้ง ต้องนี่ค่ะ .โอ๊ค สมิต น่ารักใจดีแกมทะเล้น ตรงคอนเซ็ปต์เด๊ะๆ
4.ป๊อบ คนนี้แล้วกัน บี้ สุกฤษณ์
5.แมน คนนี้เลยค่ะ มาริโอ้ เมาเร่อ หล่อเท่ห์เข้ากับบท
6.บอล ต้องคนนี้เลยค่ะ มาร์ท กฤษฎา หน้าคม ดุได้ใจ
7.หลิง หลิง ต้องคนนี้เลยค่ะ เป้ย ปานวาด อันนี้สวยประหารเหมาะมาก
ไม่รู้ว่าคนอื่นโหวตยังไง ก็รอลุ้นผลแล้วกันค่ะ
-
:seng2ped: :seng2ped: :seng2ped: :seng2ped: :seng2ped: :seng2ped:
“ อี้ เป็นอะไรไปอ่ะ ทำไมมายืนตัวแข็งทื่ออย่างนี้ แล้วนั่นปากเป็นอะไร ทำไมเอามือไปจับอย่างนั้น “ ต้งนั่นเองครับ ไม่รู้ว่าต้งมานานแค่ไหนแล้ว แล้วนี่ผมยืนอึ้งอยู่หน้าประตูตลอดเลยเหรอ ???
“ ป่ะ ป่าว แล้วต้งมาถึงตอนไหนอ่ะ แล้วนี่มายังไง “ ผมถามกลับไปแบบงงๆ
“ ก้อพอดิวโทรหาว่าอี้ไม่สบายก้อรีบมาเลยน่ะสิ แล้วตกลงอี้เป็นอะไรอ่ะ เอ๊ะนี่มันรอยอะไรที่คออ่ะ ไหนเล่าให้ต้งฟังหน่อยสิ “ พอผมเริ่มได้สติแล้วผมก้อพาต้งเข้ามานั่งในบ้านและเล่าเหตุการณ์ทุกอย่างให้ฟัง ต้งนั่งฟังหน้าเครียดตลอดการเล่าของผม....
“ ต้งว่าน่ะ สาเหตุคงมาจากต้งแหละ จำได้ไหมเมื่อคืนนี้ที่เราไปเที่ยวกัน แล้วต้งเดินไปคุยกับอี้ พอต้งกลับมาที่โต๊ะน้องแมนก้อถามต้งว่าอี้ไปไหน แล้วถามว่าทำไมต้องต้องเดินตามอี้ไปด้วย เป็นอะไรกันรึป่าว พอต้งบอกไปว่า ไม่มีอะไร น้องแมนก้อไม่เชื่อ มาคะยั้นคะยอต้งใหญ่ ต้งเลยต้องตัดใจบอกน้องแมนไปว่า ต้งกับอี้เอ่อออ เป็นแฟนกันแล้ว พอน้องแมนได้ยินก้ออึ้งไปเล็กน้อย จากนั้นก้อดื่มเหล้าอย่างบ้าคลั่งมาก คงจะเสียใจแหละที่อี้เป็นแฟนกับต้งอ่ะ ต้งขอโทษน่ะอี้ ต้งไม่ได้ตั้งใจให้มันเป็นแบบนี้ ต้งแค่คิดว่า ถ้าต้งบอกว่าเราเป็นแฟนหัน น้องแมนจะตัดใจจากอี้ได้ แต่นี่กลับเป็นการไปกระตุ้นให้น้องแมนรู้สึกเสียใจมาก เลยทำอะไรไม่ดีๆอย่างนั้นกับอี้ แล้วนี่เราจะทำยังไงดี นี่มันไม่ใช่เรื่องเล่นๆแล้วน่ะ เฮ้อออออ “ แล้วต้องก้อพูดสาเหตุทั้งหมดออกมา
“ อืมมมม อย่างนี้นี่เอง มันไม่เกี่ยวกับใครทั้งนั้นแหละ ที่จริงอี้ก้อไม่ได้โกรธน้องแมนอะไรหรอกน่ะ แค่เสียใจว่าทำไมน้องแมน ถึงได้ทำอย่างนั้นกับอี้ได้ แล้วนี่อี้ยังต้องไปทำงานกับพี่นพอีกน่ะเนี่ยะ เฮ้อออออ “ ผมก้อลำบากใจไม่น้อยไปกว่าใครเลยล่ะครับ
“ ต้งว่าอี้อย่าเพิ่งคิดมากเลยดีกว่า แล้วนี่เป็นอะไรมากไหม ทานข้าว ทานยาไปรึยัง “ ต้งถามผมด้วยความเป็นห่วง
“ ก้อเอ่อออ ดิวเค้าหาอาหารให้อี้ทานแล้วแหละตั้งแต่ตอนเที่ยง ยาก้อทานแล้วด้วย เอ่อออ “ ผมตอบไปแบบไม่เต็มปาก
“ อืมมม ไอ้ดิวนี่ก้อยังไง เดี๋ยวดี แล้วร้าย ต้งไม่เข้าใจมันจริงๆ แต่ก้อขอบใจมันแหละ ถ้าไม่ได้มัน ไม่รู้ว่าป่านนี้อี้จะเป็นยังไงบ้าง “
“ อืมมมม ก้อต้องขอบใจเค้าแหละ แล้วนี่ต้งทานอะไนมายัง นี่ก้อค่ำแล้ว เดี๋ยวอี้ทำกับข้าวให้ทานเอาไหม “
“ แล้วนี่อี้หายดีแล้วเหรอ อย่าเลย ลำบากอี้เปล่าๆ “ ผมพยายามปฏิเสธ
“ นี่เบื่ออาหารฝีมืออี้แล้วใช่ไหม ถึงได้ไม่อยากทานอย่างนี้ “ ผมแกล้งทำท่างอนๆ
-
แต่แบบคิดเองเออเอง
อยากให้ ก้อง การุณ เป็นไอ้ดิวได้ไหม๊ครับ 555+
ออกแนวไฮโซ ดื้อๆๆๆๆๆๆๆๆ กวนนิส
อะ อะ ผมว่าอันนี้ก็โอเคนะ อิอิ เห็นด้วยเลยนะเนี่ย ห้า ห้า ห้า
-
^
^
^
เย้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆ มีแนวร่วม 5555+
อ่านต่ออยู่นะครับพี่ อเล็กซ์
555+
-
เริ่มจะชุลมุนหนักขึ้นแล้ววุ้ย
เหตุการณ์จะเป็นเช้นไร
ไอ้ดิวมันเล่นอะไรอยู่
สับสนทางเพศ รึ เป็นคน 2 บุคคลิก อืม...งืมๆ
-
:m15: :m15: :m15: :m15: :m15: :m15:
“ ไม่ใช่ๆน่ะ อี้อ่ะ ทำไมพูดอย่างนี้ล่ะ “ ว่าแล้วต้งก้อทำหน้างอๆ
“ ฮ่าๆๆๆ โดนจนได้ ไป๊ ไปจัดโต๊ะ เดี๋ยวคืนนี้อี้จะทำยำปลากระป๋องกับ ต้มจืดทะเล และ ผัดกุ้งใส่หน่อไม้ฝรั่งให้กิน ถ้าช้าแล้วอี้เปลี่ยนใจ ไม่ทำให้กินจริงๆน่ะ “ ผมขู่ไปด้วยน้ำเสียงดุดัน
“ ครับๆๆๆๆๆ ไปแล้วครับเจ้านายยยยย “ พูดจบต้งก้อไปจัดโต๊ะ ส่วนผมก้อเดินไปที่ครัวเพื่อทำอาหาร พวกของสด ของคราวทั้งหลายแหล่นี่มีอยู่เต็มตู้เย็นผมเลยล่ะครับ ก้อเพราะต้งนั่นแหละ มาทีไรก้อซื้อของมาเต็มไม้เต็มมือ ดีน่ะวันนี้ไม่ซื้อมา ไม่งั้นคงเต็มตู้เย็นแน่ๆ
พอทำอาหารเสร็จแล้วเราสองคนก้อลงมือทาน แล้วก้อพูดคุยไปเรื่อยเปื่อย เรื่องงานบ้าง เรื่องนั่นเรื่องนี่บ้าง ช่วงหลังๆมานี่ ผมสังเกตุเห็นต้งช่างพูดช่างจามากขึ้น ผิดกับตอนรู้จักกันแรกๆ
“ อี้ครับ ตกลงเราเป็นแฟนกันแล้วจริงๆน่ะ ต้งดีใจจังเลย ที่อี้ยอมรับต้งซะที “ ต้งพูดขึ้นขณะที่เราทานข้าวกัน
“ อารายยยย แค่บอกว่ารับไว้พิจารณา นี่จะรีบร้อนไปไหนเนี่ยะ “ ผมแกล้งมองแบบค้อนๆ
“ โหๆๆๆ นั่นแหละ เหมือนกัน ไม่รู้แหละ เป็นอันว่าอี้ตกลงแล้วกัน เดี๋ยวคนอื่นมาแย่งไป ต้งคงแย่ไปเลย “
“ ฮ่าๆๆๆ นี่เรายังไม่รู้เลยว่า เราจะไปกันรอดแค่ไหน อี้ไม่ใช่คนคบง่ายๆอย่างที่ต้งคิดน่ะ อี้นี่ร้ายจะตายน่ะ “ ผมขู่ไป
“ ต้งไม่กลัวหรอก ต้งรู้แค่ว่าต้งรับอี้ได้ไม่ว่าอี้จะเป็นยังไง จะดีหรือร้ายแค่ไหน ต้งคิดว่าต้งรับมือได้ “ ต้งพูดแบบไม่หวาดกลัว
“ อ่ะคร๊าบบบบบบบบบ ขอให้จริง แล้วนี่คืนนี้จะกลับกี่ทุ่มอ่ะ พรุ่งนี้ต้องทำงานไม่ใช่เหรอ “
“ คงไม่กลับอ่ะ ต้งเอาของมาด้วย กะว่ามานอนค้างกับอี้เลยที่นี่ อิอิ น่ะๆๆๆ “
“ โหๆๆๆ อะไรเนี่ยะ เอ๊าๆๆ ตามใจ “ ผมก้อคงไม่ปฏิเสธต้งหรอกครับ ก้อคงต้งยอมให้เค้าค้างด้วยแหละ อุตส่าห์มาเป็นห่วงผมซะขนาดนี้ จากนั้นต้งก้อลงไปเอาของที่รถยนต์ ส่วนผมก้อเก็บถ้วยชามแล้วนำไปล้าง ขณะที่ล้างอยู่นั้น เสียงมือถือผมก้อดังขึ้น ผมเลยต้องรีบมารับสาย ปรากฏว่าเป็นเบอร์ใครไม่ทราบครับ แต่รู้สึกคุ้นๆเบอร์อยู่เหมือนกัน
“ นายเป็นไงบ้าง นี่ทานข้าวทานอะไรรึยังอ่ะ “ เสียงคนในสายถามผมมา
“ เอ่อออ แล้วนี่ใครพูดสายอยู่อ่ะ “ ผมถามกลับไป
“ อ้าวนี่ชั้นเองไง ดิวไง นายไม่ได้เมมเบอร์ชั้นไว้เหรอ ว๊าๆๆ แย่จัง นี่ชั้นไม่สำคัญขนาดนั้นเลยเหรอ “ ดิวถามผมกลับมาเหมือนงอนๆผม
-
555+
ไอ้ดิวเอ้ย
ห่วงเค้าตลอดเวลา รู้นะ อี้ก็คิดถึงดิวอยู่เหมือนกันแหละ 555+ :-[
-
ดูท่า บทดิวจะเยอะ แถมดูเหมือนอี้จะเริ่มชอบดิวแล้วด้วย
แต่ยังไงก็เชียร์ต้งนะ :L2:
-
:a5: :a5: :a5: :a5: :a5: :a5:
“ ก้อเอ่อออ ชั้นไม่รู้นี่ และไม่รู้จะไปเมมตอนไหน แล้วนี่นายเอ่อออ ……..“ ผมกำลังจะถามดิว
“ อ้ออออ ชั้นก้อทานข้าวอยู่บ้านผึ้งนี่แหละ แต่พอดีเป็นห่วงนายอ่ะ เลยโทรมาถามดูว่าทานข้าวรึยัง “
“ อ้าวเหรอ อืมชั้นทานแล้วล่ะ เมื่อกี้นี้เอง ขอบใจน่ะที่เป็นห่วง “ ผมใจแป้วไปเลยครับ ทั้งๆที่ดิวก้ออยู่กับพี่ผึ้งแล้วจะโทรมาหาผมทำไม ทำไมต้องเป็นห่วงผมด้วย รู้ไหมว่ามันทำให้ผมรู้สึกสมเพชตัวเองแค่ไหน ที่ต้องรู้สึกอะไรอย่างนี้ มันเป็นความรู้สึกที่ว่า ทำไมผมต้องมารู้สึกแคร์กับคำพูดของคน ที่ไม่รู้ว่าคิดยังไงกับเรา แต่เราดันคิดกับเค้าไปซะมาก
“ ถ้าทานแล้วก้ออย่าลืมทานยาด้วยน่ะ แล้วนี่ก้อรีบนอนด้วยพักผ่อนมากๆ พรุ่งนี้ถ้าไม่ไหวก้อไม่ต้องไปทำงานน่ะ พักผ่อนให้หายซะก่อนค่อยไป แล้วนี่ต้งมาอยู่เป็นเพื่อนรึป่าว “ ดิวยังพูดเหมือนกับว่าห่วงใยผมมาก ผมไม่ต้องการความรู้สึกนี้เลย ได้โปรดเหอะดิว !!!
“ ชั้นไม่เป็นอะไรมากแล้วแหละ พรุ่งนี้คงไปทำงานได้ แล้วนี่ต้งก้อมาอยู่เป็นเพื่อนชั้น แต่ตอนนี้เค้าลงไปเอาของที่รถเค้าอ่ะ ขอบใจนายอีกทีที่เป็นห่วง นายไปอยู่กับพี่ผึ้งเหอะ ไม่ต้องห่วงชั้นหรอก “ ผมฝืนพูดออกไป ทั้งที่จริงรู้สึกดีมากที่เค้าเป็นห่วงผม เอ๊ะนี่ผมเป็นอะไรไป เดี๋ยวรู้สึกดี เดี๋ยวรู้สึกแย่ ผมสับสนตัวเองไปหมดแล้ว ????
“ เอาน่า ชั้นกับผึ้งยังต้องเจออีกนาน แล้วมาคุยกับนายไม่ได้เสียเวลาอะไรด้วย งั้นชั้นไปก่อนน่ะ ไว้ค่อยคุยกัน แล้วอย่าลืมเมมเบอร์ชั้นไว้ล่ะ คราวหน้าจะได้รู้ว่าชั้นโทรมา เอ๊ะหรือว่าพอนายรู้แล้วจะไม่รับสายชั้นรึป่าว “
“ ไม่หรอกน่า ถ้านายคุยดีๆ ชั้นก้อคุยด้วยอยู่แล้วล่ะ งั้นชั้นขอตัวไปล้างจานต่อก่อนแล้วกันน่ะ แล้วคุยกันน่ะ บาย “ ผมต้องรีบทำเป็นยุ่งเพื่อที่จะไม่ต้องคุยกันดิวนาน ผมห่วงความรู้สึกของตัวเองครับ กลัวว่าตัวเองจะเคลิ้มไปกับดิวมากกว่านี้
จากนั้นผมก้อไปล้างจานต่อ ส่วนต้งก้อขึ้นมาที่ห้อง พร้อมทั้งซื้อของอะไรไม่รู้มากมายมาจากเซเว่น นี่กะจะไม่ให้ห้องผมมีพื้นที่ว่างสำหรับอย่างอื่นเลยใช่ไหม จากนั้นต้งก้อนำของพวกนั้นไปเก็บไว้ในตู้ ปากก้อร้องเพลงฮัมไปอย่างอารมณ์ดี
“ ต้งไปอาบน้ำสิครับ จะได้สบายตัว “ ผมบอกต้งตอนที่ผมล้างจานเสร็จแล้ว
“ ครับๆ แต่อี้ต้องอาบให้ต้งน่ะ อิอิ “ ต้งทำหน้าหื่นๆใส่ผม
-
จ้าาาาาาาาาก
อยากตื้บไอ้ดิว มึงนี่ เลิกยุ่งกับผึ้งซักที่ อี้เมียเอ็งรออยู่นะเฟ้ย แสดดดดด
เบื่อไอ้ต้งวุ่นวาย หื่นด้วย :z6:
-
นั่งอ่านเพลินเลยครับ ขอบคุณมากๆเลยนะครับที่เอามาให้อ่านบ่อยๆ
เป็นกำลังใจให้พี่อเล็กซ์คับ
:pig4:
-
กี๊ด ดิวเป็นแบบนี้มันแปลกๆ
แต่ต้งน่ารักจังเลย เริ่มเลือกไม่ถูก :z2:
-
:เฮ้อ: มันจะเป็นยังไงกันต่อไปละเนี๊ย เรื่องมันชักจะยุ่ง ๆ ขึ้นแล้ว
-
โอย...เดาเรื่องไม่ถูกเลยอ่ะ :z3:
-
โอ้ย.... :really2:ไม่อยากจะเดาสุ่มสี่สุ่มห้า สุ่ม6 7 8 9 10 เล้ย
-
:jul3: :jul3: :jul3: :jul3: :jul3: :jul3:
“ ต้งไปอาบน้ำสิครับ จะได้สบายตัว “ ผมบอกต้งตอนที่ผมล้างจานเสร็จแล้ว
“ ครับๆ แต่อี้ต้องอาบให้ต้งน่ะ อิอิ “ ต้งทำหน้าหื่นๆใส่ผม
“ อย่ามาหาเรื่อง เดี๋ยวให้กลับบ้านซะนี่ “ ผมทำเสียงดุ
“ โอ๊ยยยย อี้ครับ ต้งล้อเล่นเฉยๆ แต่ยังไงคืนนี้ต้งขอนอนบนเตียงด้วยน่ะ สัญญาว่าจะไม่ทำอะไร ถ้าอี้ไม่อนุญาต อิอิ “
“ นอนได้ แต่เรื่องอื่นน่ะ ฝันไปเหอะ อี้ไม่ใช่คนใจง่ายน่ะจะบอกให้ “
“ คร๊าบบบบบบ รู้แล้วครับ เหตุนี้ไงล่ะ ต้งถึงได้ชอบอี้นักหนา “ พูดเสร็จแล้วต้งก้อเข้าไปอาบน้ำ ระหว่างที่รอต้งอาบน้ำผมก้อเปิดทีวีดูไปเรื่อยเปื่อย ช่วงนี้ละครไม่ค่อยน่าสนใจเลย ตาผมดูละครไป แต่ใจผมดันคิดเพลินไปถึงเรื่องของดิว คิดวกไปวนมาสักพัก เสียงมือถือผมก้อดังขึ้น ผมไปหยิบขึ้นมาดู เป็นพี่กรณ์ครับที่โทรมา
“ อี้เหรอครับ ทำอะไรอยู่อ่ะ “ พี่กรณ์ถามผม
“ ก้อไม่ได้ทำอะไรครับ ดูทีวีไปเรื่อยเปื่อย พี่กรณ์มีอะไรไหมครับ “
“ ป่าวหรอก แค่จะโทรมาเตือนความจำว่า วันพุธที่จะถึงนี้เป็นการทำงานวันแรกของเรากับพี่น่ะ อย่าลืมล่ะ แล้วตอนนี้พี่ก้อจัดห้องทำงานไว้ให้เราแล้ว อยู่ข้างๆห้องพี่เลย มีอะไรจะได้คุยกันช่วยกันไป “
“ อ้ออออ ครับ แหมพี่ อี้ไม่ใช่คนขี้ลืมขนาดน้านนนนนน “ ผมแซวกลับไป
“ ครับผม คุณลูกน้องที่เคารพ... “ พี่กรณ์ยังพูดไม่ทันจบก้อมีเสียงของต้งแทรกขึ้นมา
“ ที่รักคร๊าบบบบ ผมอาบน้ำเสร็จแล้วน่ะครับ มาดมพิสูจน์กลิ่นหน่อยมั้ย อ้าว ติดสายอยู่เหรอ โทษทีๆ “ แล้วต้งก้อเดินกลับเข้าไปในห้อง
“ เสียงใครอ่ะอี้ หรือว่า ....”
“ เอ่ออออ เสียงต้งอ่ะครับ พอดี เอ่ออออ ต้งเค้ามาอยู่เป็นเพื่อนอี้อ่ะพี่ “ ผมตอบไปแบบไม่เต็มปากเต็มคำนัก
“ อืมมมมม พี่พอจะรู้แล้ว ว๊า ไม่เป็นไรๆ พี่ไม่รบกวนเวลาของเราแล้ว พักผ่อนให้มากๆน่ะ แล้ววันพุธเจอกัน บาย “ พูดเสร็จพี่กรณ์ก้อวางสายไป แล้วผมก้อเข้าไปห้องนอนเพื่อที่จะอาบน้ำบ้าง
“ อี้ ต้งขอโทษน่ะเมื่อกี้อ่ะ ไม่ได้ตั้งใจ ต้งไม่เห็นว่าอี้ติดสายอยู่ “ ต้งทำหน้าหงอยๆอยู่บนเตียง[/color]
-
:oni3: อี้ คิดถึงดิวเยอะนะ จะได้รักดิวเร็ว ๆ :laugh:
ดิวก็นะกลับมาหาอี้ได้แล้ว :beat:
-
^
^
^
^
^
ปู้วจิ้มไม่ทันวุ้ย
เอาให้ทะลุ 555+ :laugh:
กรณ์-ต้ง ไปกิ๊กกันเองเลยไป๊
-
:angry2: :angry2: :angry2: :angry2: :angry2:
บอร์ดนี้มีแต่คนซาดิสม์ ฮ่าๆๆๆๆๆ
ทำไมถึงเชียร์ดิวกันนัก ไมคิดเหรอว่าถ้าอยู่กันไป
จะตีกันตายป่าวๆ ไม่มีใครสงสารพี่กรณ์ หรือต้ง หรือน้องแมนบ้างเหรอครับ
:sad11: :sad11: :sad11: :sad11: :sad11: :sad11: :sad11:
----------------------------------------------------------------------------
:sad11: :z2: :z2: :z2: :z2: :z2: :z2: :z2: :z2:
“ เฮ้ยยยย ไม่ได้อะไร ไม่มีอะไรหรอก อย่าคิดมาก “
“ แล้วใครโทรมาเหรอ ลูกค้าโทรมารึป่าว ต้งไม่อยากให้คนอื่นมองอี้ไม่ดีอ่ะ “ ต้งยังไม่หายเครียด
“ ไม่มีอะไรหรอกน่าต้ง บอกว่าอย่าคิดมาก แล้วนี่จะนอนเลยใช่ม่ะ ใส่ชุดนอนซะน่ารักเชียว สายหมีพูห์ด้วย ฮ่า ๆๆๆ “ ผมแซวต้งที่คืนนี้ ใส่ชุดนอนซะน่ารักเชียว เป็นชุดนอนที่เป็นเซ็ตเดียวกันทั้งเสื้อและกางเกง สีพื้นของชุดจะเป็นสีเหลืองอมส้ม มีลายหมีพูห์ตัวไม่ใหญ่นัก สกรีนอยู่เต็มทั้งชุด ต้งใส่ชุดนี้แล้วน่ารักมาก
“ ไม่ต้องมาขำเค้าเลย นี่ต้งก้อซื้อมาให้อี้เหมือนกัน จะได้ใส่ๆเหมือนๆกัน “ ว่าแล้วต้งก้อหยิบชุดนอนอีกชุดนึงที่วางใว้ที่เตียงขึ้นมา ผมดูแล้วลายของชุดนี้จะเป็นลายเดียวกันกับที่ต้งใส่
“ เฮ้ยยยยย ไม่เอาอ่ะ ใครจะไปใส่ คิกขุซะขนาดนั้น อี้ใส่แล้วคงนอนไม่หลับหรอก “ ผมพูดพรางส่ายหัว
“ ได้ ถ้าอี้ไม่ใส่ ต้งก้อจะไม่ใส่ด้วย แล้วขอบอกไว้ว่าวันนี้ต้งเอาเสื้อมาแค่ชุดเดียว นั่นหมายถึงว่า ต้งคงจะต้องเปลือยเปล่าแน่ๆ ถ้าอี้ไม่ยอมใส่ชุดๆนี้ “ ต้งทำเป็นขู่ผม แล้วทำท่าทางเหนือกว่าผม
“ นี่ อย่ามาขู่ซะให้ยาก อี้ไม่สนหรอก “ ผมทำเป็นไม่สนใจ แล้วเดินไปห้องน้ำ
“ ได้ งั้นต้งถอดแล้วน่ะ “ แล้วต้งก้อเริ่มปลดกระดุมเสื้อออก
“ เฮ้ยยยยยยยยย อย่าๆๆ โอเค ใส่แล้วจ้าๆ แหมๆๆ บังคับกันจริง “ จากนั้นผมก้อหยิบชุดนั้นเข้าไปเปลี่ยนในห้องน้ำด้วย
พอผมอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าเสร็จแล้ว ผมก้อออกจากห้องน้ำเพื่อที่จะเตรียมตัวเข้านอน พออกมาก้อเห็นต้งนั่งอ่านหนังสืออะไรบางอย่างอยู่บนเตียง แล้วผมก้อเดิน ไปหาต้งที่เตียง
“ อ่านอะไรอยู่เหรอต้ง ทำหน้าซะจริงจังเชียว “ ผมถามไป
-
[~ กอด ~] อเล็กซ์ ..^^..
ลงเรื่องยาวจุใจ ต่อเนื่อง ... อ่านแล้วมีความสุขมากมาย
ขอบคุณนะครับ
ปล. อยากเล่นทายด้วย แต่ แหะ แหะ แทบจะไม่รู้จักใครเลยอ่ะครับ แบบไม่ได้ดูละคร อ่านข่าวบันเทิงมานานแล้วนะนิ
-
บอร์ดนี่เค้านิยม SM ครับพี่ 555+
โหดๆ นี่แหละ ได้ใจ 5555+ :laugh:
ผมไม่เชียร์พวกติ๋มๆ สุภาพชนหรอกครับ 555+ o18
-
:bye2: :bye2: :bye2: :bye2: :bye2: :bye2: :bye2:
“ ก้อดูๆไว้อ่ะ แบบว่าอยากทำร้านอาหาร เลยอ่านหนังสือเกี่ยวกับธุรกิจด้านนี้อ่ะ อืมได้ยินมาว่าที่บ้านอี้เคยเปิดร้านอาหารนี่ อี้น่าจะช่วย
ต้งออกความคิดเรื่องนี้ได้น่ะ “ ว่าแล้วต้งก้อยื่นหนังสือให้ผมดู เป็นหนังสือภาษาอังกฤษครับ เกี่ยวกับการทำธุรกิจร้านอาหาร ที่นักเขียนเค้าเป็นเจ้าของร้านอาหารมากมายในหลายประเทศ แล้วก้อเขียนขึ้นเพื่อความรู้เกี่ยวกับการทำธุรกิจร้านอาหาร
“ อืมมมม ที่จริงปรินเพื่อนต้งน่าจะรู้ดีน่ะ เห็นบอกว่าเปิดร้านหลายสาขาแล้วนี่ ส่วนอี้ก้อพอมีความรู้บ้าง อันดับแรกน่ะต้งก้อควรจะมี ทำเลที่ทางก่อนว่า อยากจะทำที่ไหน ต่อมาต้องก้อต้องคิดคอนเซปต์ร้านว่า จะทำร้านออกมารูปแบบไหน จะเจาะตลาดกลุ่มไหน จากนั้นก้อออกแบบร้านว่าอยากได้ร้านให้ออกมาเป็นยังไง ตกแต่งยังไง จากนั้นก้อทำการสำรวจว่า คนแถวๆนั้นชอบทานอาหารร้านแบบไหน อี้ว่าอันนี้สำคัญน่ะ เราจะได้รู้ไงว่าลูกค้าต้องการอะไร “ ผมตอบไป
“ อืมมมมม ต้งอยากฟังจากความเห็นหลายๆความเห็นอ่ะ เลยอยากถามอี้ดู แล้วถ้าสมมติว่าอี้เกิดได้เป็นเจ้าของร้านล่ะ อี้จะทำออกมาในรูปแบบไหน แล้วตกแต่งยังไง อยากรู้ไอเดียของอี้อ่ะ “ ต้งถามผมกลับมา
“ ถ้าเป็นอี้เหรอ อี้อยากทำร้านให้เป็นแนวหลากหลายหน่อย ตัวร้านอาจจะจัดเก๋ๆ ตกแต่งสวยๆ ให้มีกลิ่นอายของความเป็นไทยรวมอยู่ด้วย ส่วนอาหารอี้จะทำอาหารนานาชาติ มีทั้งไทย จีน ญี่ปุ่น เกาหลี ยุโรป แต่จะเน้นไปที่อาหารไทยเป็นหลัก โดยที่อี้จะจัดให้อาหารไทยมีทั้ง 4 ภาคเลยแหละ โดยเฉพาะอาหารอีสาน ต้งรู้ไหมว่า ณ ปัจจุบันนี้ คนทั่วประเทศไทย นิยมอาหารอีสานมากน่ะ ไปที่ไหนก้อมีแต่ร้านอาหารอีสาน แล้วอี้จะให้มีวงดนตรีเล่นสด มาขับกล่อมลูกค้าทุกค่ำคืน แล้วก้อจะจัดสวยหย่อมน่ารักๆไว้ให้ลูกค้าเดินชมด้วย คิดไปแล้วน่าสนุกจังเนอะ แต่คงเหนื่อยน่าดู “ ผมพูดไปพร้อมกับจินตนาการไปด้วย
“ อืมมมม ไอเดียนี่น่าสนใจดีเนอะ ไว้ต้งขอยืมไอเดียนี้ไปใช้หน่อยได้ไหม “
“ อูยยยยย ได้สิ มีอะไรให้ช่วยก้อบอกมาได้เลย ถ้าอี้ว่าง อี้ยินดีทำทุกอย่าง “ พูดเสร็จผมก้อทำท่าตะเบะเหมือนทหารให้ต้งไปทีนึง
“ พอแล้วครับๆ ไม่ต้องมาทำน่ารักแล้ว นี่ก้อจะไม่ไหวแล้ว นอนๆกันดีกว่า พรุ่งนี้เราทั้งสองต้องทำงานอีกมากมาย มาม่ะ มาให้ต้งกอดหน่อยน่ะ “ พูดเสร็จต้งก้อเขยิบเข้ามาและทำท่าจะกอดผม
“ อ่ะๆๆๆ หยุดเลย ไหนบอกว่าจะไม่ทำอะไรอี้ไง แล้วรี่จะมาอะไรเนี่ยะ “ ผมเบรคต้งไว้
“ แหมๆๆ อี้ครับ ต้งแค่ขอกอดเฉยๆน่า ไม่ทำอะไรมากกว่านี้หรอก น่ะๆๆ ต้งติดหมอนข้างอ่ะ ให้ต้งกอดน่ะครับ “ ต้งอ้อนผมใหญ่
“ ก้อได้ อย่ารัดแน่นจนเกินไปหล่ะ เดี๋ยวหายใจกันไม่ออก “ ผมทำเสียงแล้วต้งก้อเขยิบมาใกล้ผมแล้วก้อจับตัวผมให้นอนลงบนเตียง มันช่างเหมือนกับที่ดิวทำกับผมเมื่อคืนนี้นัก แต่ทำไมเวลาอยู่กับต้งผมดันไม่รู้สึกอะไรเหมือนที่ดิวทำกับผม นี่ผมเป็นอะไรเนี่ยะ ผมควรจะรู้สึกดีกับต้ง คนที่ดีกับผมเสมอมาไม่ใช่เหรอ แล้วทำไมผมกลับไม่คิดกับต้งแบบนั้นน่ะ ทำไม??????????? แล้วผมก้อผล็อยหลับไป ในอ้อมกอดของต้ง ที่ผมเก็บเอาไปฝันคนเดียวว่า คืนนี้ดิวมานอนกอดผมอีก มันทำให้ผมมีความสุขนัก........แม้จะเป็นเพียงในฝัน
-------------------- จบตอนที่ 23 -------------------------
-
ม่ายนะ ดิวไปไหน อี้ทำงี้กับดิวได้ไง :serius2:
แต่อย่าเอาตัวเป็นตังแทนดิวนะสงสารตัวเหมือนกัน ไปเอาตัวจริงมากอดเลยดิ่ :impress2:
เชียร์ดิวต่อไป ยิ่งทะเลาะกันก็ยิ่งรักกันไง sm :laugh: :laugh: :laugh:
-
:mc4: :mc4: :mc4: :mc4: :mc4: :mc4:
บทที่ 24 แฟนใหม่ / สงครามครั้งใหม่ ( A New Boyfriend and A New War Has Begun )
พอผมรู้สึกเหมือนว่าจะเช้าแล้ว ผมก้อขยับตัวเพื่อที่จะลุกขึ้น อ้าว แล้วนี่ต้งหายไปไหนน่ะ อย่าบอกน่ะว่าไปทำงานแล้ว นี่เพิ่ง 8 โมงกว่าๆเอง เอ๊ะ หรือว่าต้งจะอยู่ข้างนอกน่ะ เฮ้ออออ วันนี้รู้สึกดีจัง เมื่อคืนผมฝันดีมาก ฝันว่าดิวมาบอกรักผมอีกครั้ง และเราสองคนก้อนอนกอดกันอย่างมีความสุข ไม่ใช่สิๆ ไม่ใช่ ทำไมผมต้องรู้สึกดีด้วยน่ะ......
จากนั้นผมก้อลุกจากเตียงเพื่อไปอาบน้ำแต่งตัวไปทำงาน พออาบน้ำแต่งตัวเสร็จแล้ว ผมก้ออกมานอกห้อง ก้อได้กลิ่นเหมือนคนทำอาหาร เลยมองไปที่ครัว ก้อเห็นต้งยืนทำอาหารอยู่ ต้งคงรู้สึกแล้วว่าผมตื่นนอนและออกมาจากห้องแล้ว เลยหันมาพูดกับผม
“ อ้าวอี้ ตื่นแล้วเหรอ พอดีเลย ต้งเพิ่งทำอาหารเสร็จพอดีเลย มาม่ะมาทานอาหารเช้ากัน วันนี้ต้งแสดงฝีมือเต็มที่เลยน่ะ ไม่รู้ว่าอี้จะชอบรึป่าว อาจจะอร่อยไม่สู้ที่อี้ทำหรอก แต่อาหารนี้น่ะ ต้งทำทานประจำตอนอยู่เมืองนอกเลยน่ะ ลองดูน่ะ “ ต้งชวนผมทานอาหารเช้า
“ โหๆๆ ไหนดูสิว่าทำอะไร “ แล้วผมก้อเดินไปดูอาหารที่ต้งกำลังยกมาที่โต๊ะ
“ อะไรอ่ะ น่าทานจัง มีฝีมือเหมือนกันน่ะเนี่ยะ ไหนลองชิมดูสิ “ ว่าแล้วผมก้อลองตักอาหารนั้นขึ้นมาชิม
“ นี่เป็นจานเด็ดของต้งเลยน่ะ มันมีชื่อว่า ผัดมักกะโรนีเนื้อใส่ชีสและเห็ด เดี๋ยวจะมีซุปครีมเห็ดมาด้วยน่ะ เดี๋ยวอี้ลองทานเยอะๆน่ะ ต้งดีใจจังที่ได้มีโอกาสทำอาหารให้อี้ทาน “ ต้งบอกอย่างกระตือรือร้น
“ อืมมมมม อร่อยดีน่ะ รู้ไหมปกติอี้จะไม่ค่อยทานอาหารฝรั่งน่ะ แต่จานนี้ใช้ได้เลย อี้ขอน่ะ ฮ่าๆๆ “
“ โอ๊ยยยย ได้เลย แหมๆๆ แค่อี้ทานได้ต้งก้อดีใจแล้ว อี้นั่งๆก่อน เดี๋ยววันนี้ต้งบริการเองน่ะครับ เจ้าชายน้อยๆของต้ง “
-
:กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1:
“ บ้า ดูพูดเข้า ต้งก้อรีบตักแล้วมาทานด้วยกันดีกว่า จะได้อิ่มพร้อมๆกัน “ จากนั้นต้งก้อตักอาหารมาทานพร้อมกับผม ผมไม่รู้ว่าผมเป็นอะไร ระหว่างที่ผมทานอาหารที่ต้งทำให้ทาน กับอาหารที่ดิวทำให้ผมทาน รสชาติมันช่างแตกต่างกันนัก ที่ต้งทำนี่เข้าขั้นมืออาชีพเลยน่ะครับ ต่างจากที่ดิวทำมันเป็นคนเพิ่งหัดทำ แต่ทำไมผมถึงรู้สึกดีกับอาหารที่ดิวทำมากกว่านัก ทำไมลิ้นผมมันรับรสชาติอาหารของต้ง เป็นรสชาตอาหารของดิวได้ นี่ประสาทรับรู้ของผมเสียไปแล้วเหรอเนี่ยะ ??????
“ อี้ เป็นอะไรอ่ะ เหม่อเชียว ตกลงอาหารของต้งไม่อร่อยเหรอ “ ต้งถามเรียกสติผมที่เหม่อไปไกล
“ อ้อออ ป่าวๆๆๆ ไม่มีอะไร พอดีอี้คิดไปเรื่อยเปื่อยอ่ะ ทานกันต่อดีกว่า จะได้รีบไปทำงาน “ ผมก้อบ่ายเบี่ยงไปเรื่อย ชวนคุยเรื่องนั่น เรื่องนี้บ้าง ต้งบอกว่าจะส่งโครงงานคร่าวๆให้ผมดูก่อน แล้วช่วงอาทิตย์หน้าจะมีงานแล้ว จะได้เตรียมตัวทัน ซึ่งผมก้อตกลง
หลังจากทานข้าวเสร็จแล้ว พวกเราก้อออกจากห้องเพื่อจะไปทำงานกัน พอผมลงมาถึงตรงห้องโถงข้างล่าง ก้อมีพนักงานของคอนโดเดินมาหาผมและบอกว่ามีคนฝากของมาให้ ผมก้อถามไปว่าอะไร พนักงานคนนี้ก้อพาผมไปดูรถที่จอดไว้ที่ลานจอดรถ ปรากฏว่าเป็นรถยนต์ยี่ห้อ Aston Martin รุ่น Mini Cooper สีแดงสด ผมก้อบอกว่า ให้ผิดคนรึป่าว เพราะว่าคงไม่ใช่ เอ๊ะ ได้ยินมาว่าต้งจะหารถให้ผมนี่ แต่ทำไมต้องเป็นรุ่นที่แพงขนาดนี้ด้วย ผมก้อสงสัยว่าน่าจะเป็นต้งแน่ๆ เลยหันหน้ามองต้งที่ยืนทำหน้ายิ้มแย้มอยู่ข้างๆผม
“ รถนี่เป็นของต้งใช่ไหม “ ผมถามไปด้วยอาการสงสัย
“ ไม่ใช่ซะหน่อย ตอนนี้มันเป็นของอี้แล้วต่างหาก “ ต้งตอบผมหน้าตาเฉย
“ โหยยยย ทำไมต้องเอารุ่นแพงๆด้วยล่ะ รุ่นธรรมดาอี้ก้อขับได้ ไม่เห็นต้องขนาดนี้เลย แล้วนี่เมื่อไหร่อี้จะผ่อนหมดอ่ะ “
“ ต้งเห็นว่ามันเหมาะกับอี้ดีน่ะ เล็กๆ กะทัดรัดดี ส่วนเรื่องเงินน่ะ ไม่เห็นต้องซีเรียสเลยอี้ ตามที่เราตกลงกันไว้อ่ะ “
“ นี่ต้งกำลังทำให้อี้เสียคนน่ะรู้ไหม ไม่เห็นต้องสปอยล์กันขนาดนี้เลย “ ผมเริ่มทำหน้าง้ำ
-
:L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1:
“ เล็กน้อยน่า เราเป็นแฟนกันน่ะ ต้งก้ออยากให้แฟนต้งอยู่อย่างสุขสบายบ้างไม่ได้เหรอครับ “ ต้งมองผมตาหวานซึ้ง
“ ต้ง ให้รู้ไว้เลยน่ะ อี้ไม่ได้คบใครเพราะว่าอยากสบาย ของพวกนี้อี้หามาเองได้ ถ้าต้งคิดว่าจะเอาของพวกนี้มาซื้อใจกันล่ะก้อ เราคงไม่ต้องคุยกันอีก “ พูดเสร็จผมก้อเดินหนี แต่ต้งดึงแขนผมไว้ก่อน
“ อี้ครับ ถ้าต้งคิดว่าอี้เป็นคนอย่างนั้นน่ะ ต้งคงไม่อยากเป็นแฟนอี้หรอก มีคนมากมายน่ะในโลกใบนี้ที่มีพร้อมทุกอย่างที่คนอย่างต้งคู่ควรจะคบเป็นแฟน ที่ต้งพูดนี่ไม่ใช่ว่าต้งหลงตัวเองน่ะ แต่มันเป็นอย่างนั้นจริงๆ แล้วทำไมอี้ถึงเป็นคนเดียวล่ะที่ครอบครองหัวใจต้งทั้ดวง อี้ไม่สงสัยบ้างเหรอ อี้เป็นคนฉลาดน่ะ น่าจะเข้าใจที่ต้งพูด “ ต้งพูดน้ำเสียงจริงจัง
“ ถึงจะอย่างนั้นก้อเหอะ ไม่เห็นต้อง ... “ ผมยังพูดไม่จบต้งก้อเอานิ้วชี้มาปิดปากผมไว้
“ น่ะครับอี้ นี่เป็นครั้งแรกและครั้งเดียวที่ต้งจะบังคับให้อี้ทำอะไรเพื่อต้งบ้าง ต้งรู้ว่าของเหล่านี้ ถ้าอี้อยากได้ ไม่นานหรอก อี้ก้อหาทางเอามันมาจนได้ แต่รถคันนี้ ต้งอยากให้มันเป็นเครื่องแสดงความรู้สึกจากใจของต้งที่มีต่ออี้ น่ะครับ รับไว้เหอะ “ ต้งพูดออกมาด้วยน้ำเสียงที่อ่อนหวานและนุ่มนวล จนผมยากที่จะปฏิเสธ ผมไม่อยากให้ใครคิดนี่ครับว่า ผมคบกับใครเพราะหวังสิ่งตอบแทน
“ ก้อได้ อี้รับไว้ก้อได้ นี่ไม่ใช่ว่าเลิกกันแล้วจะมาเอาคืนน่ะ อี้ไม่ยอมหรอก ให้แล้วให้เลย “ ผมแกล้งพูดไป
“ ครับ คนอย่างต้งให้อะไรใครไปแล้วไม่มีวันเอาคืนหรอก แม้แต่หัวใจดวงนี้ “ พูดเสร็จต้งก้อจับมือของผมมาวางที่ตรงหัวใจของต้ง เหมือนต้งอยากให้ผมสัมผัสถึงความรู้สึกข้างในหัวใจของต้ง ผมก้อเขินสิครับ ไม่เคยมีใครมาบอกรักผมอย่างนี้
“ ไหนล่ะกุญแจ เอามาเดะ มัวมาทำซึ้งอยู่คงไม่ได้ขับกันพอดี แล้วนี่ไม่ไปทำงานทำการรึไง มัวมายืนพูดอะไรไม่รู้อ่ะ เลี่ยนจริงๆเลย นี่ถือว่าเป็นบริษัทตัวเองใช่ไหมเนี่ยะ เลยจะเข้างานตอนไหนก้อได้ ใช่ไหม่ ??? ไปเลยไปทำงาน แล้วเอากุญแจรถอี้มาด้วย “ ผมทำทีเป็นพูดไล่ต้งไป เพราะว่าไม่อยากให้ต้งเห็นว่าผมเริ่มหน้าแดง และอายมากแล้ว แต่ต้งยิ้มและหัวเราะออกมาเบาๆครับ
-
:L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2:
“ อี้นี่ เวลาเขินน่ารักมากรู้ไหมครับ รู้ไหมว่าต้งเป็นคนโชคดีแค่ไหน ที่ได้อี้มาเป็นแฟน ต้งมีความสุขมากรู้ไหมครับ ต่อไปนี้ต้งสัญญาน่ะว่า ชีวิตของอี้ที่มีต้ง จะมีความสุขตลอดไป “ ต้งยังไม่หยุดพูดจีบผมครับ ผมเริ่มรู้สึกว่าตัวเองอายมากแล้ว เลยต้องไล่อีกที
“ นี่ถ้าต้งยังไม่เอากุญแจให้อี้น่ะ อี้จะนั่งรถสองแถวไปทำงานแล้วน่ะ เสียเวลาคนจะทำงาน “ ต้งก้อหัวเราะชอบใจอีกครับ
“ ครับๆๆๆๆ ยอมแล้วครับ เอ้านี่กุญแจ รักษามันให้ดีๆน่ะ เหมือนว่ารถคันนี้เป็นตัวแทนของต้งเลยได้ไหม “ แล้วต้งก้อจับมือทั้งสองข้างของผมขึ้นมาจูบอย่างนุ่มนวล นี่ต้งจะให้ผมเขินจนตายกันไปข้างนึงเลยใช่ไหม ???
“ ไปแล้ว เบื่อพวกลิเก แบร๊ !!! “ พูดเสร็จผมก้อแลบลิ้นให้ต้งทีนึง แล้วก้อรับเอากุญแจจากต้งแล้วรีบวิ่งไปที่รถ โดยพยายามไม่สนใจต้งที่ยืนยิ้มหวานให้ผมอยู่ตรงนั้น พอเปิดประตูเข้าไปนั่งในรถ ผมก้ออึ้งอีกทีครับ มันมีกล่องของขวัญเล็กๆ วางอยู่ที่เบาะข้างคนขับ ผมหยิบมันขึ้นมาดู แล้วแกะมันออกอย่างทะนุถถนอม พอแกะออกมาแล้วมันคือ แหวนทองคำขนาดไม่ใหญ่มาก และก้อมีเพชรเม็ดขนาดพอดีกับตัวแหวนประดับอยู่รอบตัวแหวน แล้วก้อมีกระดาษใบเล็กๆเขียนไว้ว่า
“ แหวนวงนี้ ที่จริงมันมีคู่น่ะ ต้งให้อี้วงนึง ต้งเก็บไว้วงนึง
และต้งรู้ดีว่าอี้คงยังไม่ใส่มันหรอก แต่ไม่เป็นไรน่ะครับ
เอาไว้เมื่อไหร่ที่อี้มั่นใจในตัวต้งแล้ว ค่อยหยิบมันมาใส่น่ะ
แต่สำหรับต้งน่ะ ต้งจะใส่มันตลอด เพราะว่า.....
อี้คือคนแรกและคนเดียว ที่ต้งอยากได้มาเป็นแฟน เป็นคนรัก
รักษามันไว้ดีๆน่ะ มันน่ารักมากน่ะ
จาก ต้ง ผู้รอคอย “
:L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2:[/color]
-
ต้งเอ้ย
เอ็งจะดีไปไหนเนี่ย คนเลวเครียดเลย 555+
:angry2:เอ้ยดิว รีบมาทำคะแนนเร็วคู้แข่งมันแซงหน้าแล้วนะเฟ้ย
อี้อย่าเพิ่งใส่แหวนนะคร้าาาบ รอดิวก่อน :กอด1:
-
ว้อยยยย อ่านมะทัน :z3:
-
^
^
^
^
555+ :z2:
-
^
^
^
^
^
จิ้มทะลุถึง Alexie
ตัง ตังจะดีไปถึงไหน :m15:
แต่อี้อย่าหวั่นไหวนะ :z3: :z3: :z3:
-
พอผมได้อ่านข้อความนี้ มันทำให้ผมนิ่งอึ้งไปชั่วขณะเลยครับ นี่มีคนที่ดีขนาดนี้กับผมเลยเหรอเนี่ยะ ยังมีคนรอที่จะให้ผมมอบความรักเค้า ผมรู้สึกว่าตัวเองมีคุณค่าขึ้นมาทันที มันรู้สึกเหมือนหัวใจผมพองๆยังไงไม่รู้ แต่รู้แค่ว่าผมรู้สึกดีมากๆ จากนั้นผมก้อหันไปมองต้งที่ยังยืนอยู่ที่เดิม ต้งยิ้มให้ผม แล้วก้อชูมือข้างขวาขึ้นมา แล้วหันให้ผมดูว่า ต้งเค้าใส่แหวนวงนั้นอยู่พอดี ผมก้อทำอะไรไม่ถูกครับ ได้แต่เขินจนหน้าแดงไปหมดแล้ว เลยแก้เขินด้วยการแลบลิ้นให้ต้งไปอีกที ต้งเค้าก้อหัวเราะออกมาครับ จากนั้นผมคิดว่าผมคงต้องรีบออกไปจากที่นี่แล้วล่ะ ไม่งั้นผมคงต้องจมอยู่กับความหวานเลี่ยนของต้งแน่ๆ ผมเลยต้องออกสตาร์ทรถ แล้วขับออกไป ตอนผ่านจากจุดที่ต้งยืนอยู่
ต้งก้อเอามือตัวเองวางไว้ที่ริมฝีปาก แล้วทำท่าจูบจากนั้นก้อหันมาทางผม ผมก้อได้แต่หันหน้าหนีครับ ต้งเล่นซะผมเขินมากกกกกก
ระหว่างทางขับรถไปทำงาน ผมก้อคิดถึงเรื่องที่ต้งทำให้ผมมา มันเป็นสิ่งดีๆที่คนๆนึงพึงจะได้รับจากผู้ชายดีๆคนนึงอย่างนั้นเหรอ นี่ถ้าต้องดีกับผมมากๆอย่างนี้ต่อไป ผมควรจะรับรักเค้าดีไหม ผมมานั่งคิดไปคิดมาแล้วน่ะ ว่าผมควรจะเลือกความรักแบบไหน จะเป็นความรักที่คลุมเครือของดิว หรือรักที่ใสสะอาดของต้ง อย่างไหนที่ใจของผมต้องการกันแน่ ??? คิดมากไปผมก้อปวดหัว ผมเลยกะไว้ว่า ปล่อยให้มันเป็นไปตามธรรมชาติดีกว่า อะไรจะเกิดก้อให้มันเกิด แล้วผมก้อขับรถถึงออฟฟิซของผม
พอมาถึงออฟฟิซ คนที่ออฟฟิซก้อฮือฮากันใหญ่ว่าผมเอารถจากไหนมาขับ ไอ้ครั้นที่ผมจะบอกว่าได้มาจากต้งนั้น ก้อกระไรอยู่ แต่ผมก้อไม่อยากโกหกทุกคนหรอกครับ แต่ถ้าจะบอกความจริงไปทั้งหมด ก้อกลัวว่าคนอื่นจะมองผมและต้งไม่ดี ปกติผมก้อไม่แคร์หรอกครับว่าใครจะรู้สึกกับผมอย่างไร แต่ถ้ามีคนอื่นมาเกี่ยวข้อง ผมก้อจะต้องแคร์บ้างล่ะครับ ผมเลยต้องตัดใจบอกไปว่า ซื้อรถต่อมาจากเพื่อน แล้วเอาเข้าไฟแนนซ์ ผ่อนเป็นเดือนๆไป ดูเหมือนคนอื่นๆจะไม่ค่อยมีใครเชื่อผมก้อตาม แต่ผมก้อบ่ายเบี่ยงไปเรื่อยๆ จากนั้นพอพวกเค้าซักจนพอใจแล้ว ผมก้อขอตัวกลับไปเคลียร์งานของผม แล้วผมก้อทำงานของผมไปเรื่อยๆ วันแล้ววันเล่า ในระหว่างนี้ ต้งก้อมารับผมไปทานข้าวกลลางวันบ่อย บางทีต้งก้อจะไม่ให้ผมขับรถมา แต่อาสาไปรับ ไปส่งผมทั้งเช้าและเย็น ผมเห็นความตั้งใจของเค้าแล้วก้อต้องยอมให้เค้าทำอย่างที่เค้าต้องการล่ะครับ มันไม่ได้เหลือบ่ากว่าแรงนี่ครับ ที่จะปล่อยให้คนๆนึงมาทำดีกับเรา และเค้าก้อดูว่ามีความสุขที่ได้ทำอย่างนั้น
-
^
^
^
^
^
ต้งมันดีไปอ่ะครับพี่ :เฮ้อ:
ปวดหัวแทนอี้เจงๆๆๆๆ
แล้วไอ้ดิว :angry2: เอ็งไปอยู่ไหนฟร๊ะ เค้าทำคะแนนนำแล้วน๊าาเฟร๊ยยยย
รักพี่อเล็กซ์ :กอด1:
-
ม่ายทันรีบนอีกแล้ว :z3: :z3: :z3:
:เฮ้อ: คงรับรักตังไม่ได้แล้วล่ะอี้ เพราะอี้อ่ะรักดิวไปแล้วอ่ะ
แล้วดิวหายไปเลยนะ อยู่หน่าย กลับมาหาอี้ด้วย :sad4:
-
:pig2: :pig2: :pig2: :pig2: :pig2:
จนมาถึงวันที่ผมต้องไปทำงานให้กับบริษัทพี่กรณ์ ผมก้อต้องตื่นแต่เช้าหน่อยเพราะว่า ทำงานวันแรกก้อไม่ควรจะสาย และอีกอย่างเราก้อไม่รู้ว่าออฟฟิซนี้เค้ามีกฎระเบียบยังไง ฉะนั้นผมจึงไปทำงานตั้งแต่ 8 โมงครึ่ง ( เช้าที่สุดในการทำงานของผมเลยล่ะครับ เอิ๊กๆๆๆๆ )พอผมถึงที่ทำงานพี่กรณ์ ซึ่งอยู่แถวถนนเพชรบุรีตัดใหม่ ใกล้ๆถนนวิทยุ มันตั้งอยู่ในอาคารสำนักงานขนาดใหญ่ และผมก้อขับรถไปจอดแล้วก้อ เดินขึ้นไปยังชั้นที่ 25 ซึ่งเป็นชั้นที่ออฟฟิซพี่กรณ์ใช้ทำเป็นสำนักงาน ที่จริงแล้วออฟฟิซพี่กรณ์มีอยู่หลายชั้น ชั้นที่ผมได้ไปทำงานอยู่นี้ เป็นชั้นที่มีแต่หัวหน้าฝ่าย และ ผู้บริหาร ( เรื่องนี้ผมเพิ่งมารู้ตอนที่ทำงานได้สักพัก ) ที่จริงผมคิดว่าผมอยู่ชั้นที่พนักงานคนอื่นๆทำก้อได้ แต่พี่กรณ์คงอยากให้ผมอยู่ใกล้ เพื่อที่จะสอนงงาน บอกงานได้สะดวกมั้ง
พอผมมาถึงออฟฟิซ ผมก้อเดินมาหาพนักงานต้อนรับ เพื่อถามถึงห้องทำงานพี่กรณ์
“ สวัสดีครับ คือผมมาพบคุณกรณ์อ่ะครับ ไม่ทราบว่าห้องเค้าอยู่ตรงไหนครับ “
“ สวัสดีค่ะ นัดไว้รึป่าวค่ะ ไม่ทราบว่าคุณชื่ออะไรค่ะ “ พนักงานต้อนรับถามผมด้วยสีหน้าเป็นมิตร
“ ผมชื่อ ..... ( ขอไม่บอกชื่อจริงน่ะครับ ) ครับ นัดไว้ คือผมเป็นพนักงานใหม่ของที่นี่ครับ “ ผมตอบไปอย่างสุภาพ
“ อ้ออออ คุณอี้ใช่ไหมค่ะ เชิญทางนี้เลยค่ะ คุณกรณ์แจ้งไว้แล้วว่าให้ถ้าคุณอี้มา ให้พาไปพบที่ห้องเลย “ จากนั้นพนักงานต้อนรับสาวสวยคนนี้ก้อพาผมไปยังห้องพี่กรณ์ ระหว่างทางผมก้อสังเกตว่าออฟฟิซนี้จะทำงานเป็นระเบียบมาก โต๊ะแต่ละโต๊ถูกกั้นไว้เป็นพาร์ทิชั่นแบ่งเป็นห้องๆอย่างเป็นระเบียบ ตอนที่ผมมาทำงานค่อนข้างจะเข้า เลยยังไม่มีพนักงานมาทำงานมากนัก พอถึงหน้าห้องพี่กรณ์น้องพนักงานต้อนรับก้อพาเข้าไปในห้อง ก้อเห็นพี่กรณ์นั่งรออยู่ที่โต๊ะอยู่แล้ว ดูพี่กรณ์ทำหน้าเครียดมาก ห้องทำงานพี่กรณ์ค่อนข้างใหญ่ มีโต๊ะทำงานพี่กรณ์ขนาดใหญ่วางอยู่ตรงกลางห้อง บนโต๊ะมีอุปกรณ์สำนักงานวางอยู่ครบ มีทั้งโน๊ตบุ๊ค และ มีคอมพิวเตอร์ตั้งโต๊ะวางอยู่ข้างๆโต๊ะทำงานพี่กรณ์ ที่มีชุดโซฟารับแขกวางจัดอย่างเป็นระเบียบอยู่สวยงามอยู่ทางมุมซ้ายด้านหน้าของห้อง ดูท่าทางแล้วราคาคงจะแพงไม่หยอก ส่วนมุมขวาก้อจัดเป็นตู้เก็บเอกสารทั้งหลาย ทั้งยังมีถ้วยรางวัลอะไรไม่รู้ตั้งอยู่มากมาย ข้างๆตู้นั้นก้อมีประตูอีกบานนึง น่าจะเป็นประตูเชื่อมต่อไปอีกห้องนึง พอพี่กรณ์เห็นพวกผมเดินมา พี่กรณ์ก้อพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงจริงจัง
-
:z1: :z1: :z1: :z1: :z1: :z1: :z1:
“ ขอบคุณมากน่ะคุณสาวิตรี เดี๋ยวที่เหลือผมจัดการเอง “ จากนั้นพนักงานต้องรับคนนั้นก้อเดินออกไปจากห้อง
“ นั่งก่อนสิอี้ ตามสบายเลยน่ะ “ พี่กรณ์จากที่เก็กหน้าเมื่อกี้อยู่ก้อดูผ่อนคลายขึ้น
“ ห้องทำงานพี่ใหญ่ดีน่ะครับ ดูเป็นระเบียบดีด้วย บริษัทนี้ตั้งอยู่ที่นี่มาตลอดเลยเหรอครับ “ ผมซักถามไป
“ อ๋ออออ ตึกนี้เป็นของพ่อพี่สร้างขึ้นมาเองแหละ และเราก้อใช้พื้นที่ทำออฟฟิซ ออร์กาไนซ์ของพี่แค่ 3 ชั้น ส่วนชั้นที่เหลือก้อเปิดทำออฟฟิซอื่นๆบ้าง ให้เค้าเช่าบ้าง ตึกพี่นี่ไม่มีพื้นที่ว่างเลยรู้ไหม แบบว่าตรงนี้มันเป็นทำเลดีอ่ะ “
“ ดีจังน่ะครับ ไม่ต้องไปเช่าใคร แล้วนี่ห้องทำงานอี้อยู่ที่ไหนอ่ะครับ “
" อ้อ อยู่ห้องข้างๆพี่นี่แหละ ตรงประตูข้างๆตู้ฝั่งขวามือเรานั่นแหละ พี่จัดห้องเตรียมทุกอย่างไว้ให้เราแล้วน่ะ แล้วก้อ เอ่ออออ บางทีเราอาจจะต้องมาทำงานที่ห้องนี้กับพี่น่ะ ในกรณีที่เราอาจจะต้องทำงานด้วยกัน เดี๋ยวพี่จะให้คนยกโต๊ะอีกตัวนึงมาไว้ตรงตู้โชว์ด้านขวา ตรงนั้นมันว่างไปหน่อย น่าจะเอามาทำประโยชน์ได้ งั้นเราไปดูห้องทำงานของอี้กันดีกว่า "
จากนั้นพี่กรณ์ก้อเดินนำผมไปยังห้องทำงานของผม พอเปิดประตูเข้าไปผมก้อเห็นห้องทำงานขนาดกำลังดี ไม่ใหญ่เท่าห้องพี่กรณ์ แต่ว่ามันพอเหมาะพอเจาะดีสำหรับผม ผนังและเพดานเป็นสีฟ้าอ่อน สีที่ผมชอบเลย มีโต๊ะทำงานขนาดกระทัดรัดพอดีๆ วางอยู่ตรงกลางห้อง มีคอมพิวเตอร์ตั้งโต๊ะวางอยู่อย่างๆโต๊ะทำงานด้านขวามือ มองจากโต๊ะทำงานผม มุมห้องด้านขวามือเป็นชุดโซฟารับแขกเล็กๆน่ารักไสตล์โมเดิร์นแบบที่ผมชอบจัดวางอยู่ เฟอร์นิเจอร์สีฟ้าอมเขียวอ่อน ดูเข้ากับห้อง มีโทรทัศน์สีจอแบนพร้อมเครื่องเสียงอยู่ตรงนั้นด้วย ส่วนมุมซ้ายเป็นตู้ไว้สำหรับเก็บเอกสาร และเป็นที่วางนิตยสารทั่วไปมากมาย และยังมีที่วางพวกเครื่องทำน้ำร้อน ไมโครเวฟ กาแฟ ชา ขนมขบเคี้ยว เครื่องดื่มต่างๆและตู้เย็นขนาดเล็กแลดูน่ารักอยู่ด้วย ดูเหมือนเป็นห้องทำงานในฝันของผมเลยทีเดียว
" พี่จัดห้องนี้ให้เราเป็นพิเศษ พี่รู้ว่าเราชอบสีฟ้า พี่เลยให้ผมมาทาสีให้ใหม่ ชุดรับแขกก้อ พี่คิดว่าเราคงจะชอบแบบนี้ เครื่องเสียง ทีวีก้อเอาไว้เวลาเซ็งๆไม่มีอะไรทำ เราก้อเปิดดูได้แก้เหงา เผื่อบางทีพี่ไม่ว่างมาคุยด้วย ส่วนอีกมุมนึงก้อพี่ให้คนจัดหาหนังสือนิตยสารที่คิดว่าเราจะชอบมาวางไว้เป็นประจำ เผื่อเวลาทำงานเราต้องการไอเดียอะไรก้อสามารถเปิดดูได้ และยังมีมุมอาหารและเครื่องดื่มไว้เผื่อเราหิว จะได้มีอะไรทาน หวังว่าเราคงจะชอบห้องนี้น่ะ " พี่กรณ์พูดด้วยน้ำเสียงและท่าทางที่ภูมิใจยิ่งนัก
" โหพี่ แค่นี้ก้อดีเกินกว่าที่อี้จะคิดแล้ว ไม่เห็นต้องทำขนาดนี้เลย ห้องธรรมดาอี้ก้อยู่ได้ แต่นี้มันเหมือนกันห้องทำงานในฝันอ่ะ มันเหมือนบ้านมากกว่าจะเป็นห้องทำงาน ไม่รู้สิ อี้ชอบมากอ่ะคัรบ ขอบคุณมากๆน่าครับพี่กรณ์ที่ทำให้อี้ขนาดนี้ " ผมพูดเสร็จพรางเดินดูรอบๆห้อง
" ที่จริงพี่อยากทำให้อี้มากกว่านี้น่ะ แต่พี่คงไม่มีโอกาสแล้วล่ะ " พูดเสร็จพี่กรณ์ก้อเดินมากอดผมจากทางด้านหลัง ผมเองก้อตกใจเล็กน้อย
-
:m15: :m15: :m15: :monkeysad: :monkeysad: :monkeysad: :sad11: :sad11: :sad11:
" พี่กรณ์ปล่อยอี้เหอะครับ เดี๋ยวคนอื่นมาเห็นเข้ามันจะไม่ดี " ผมพยายามแกะมือพี่กรณ์ออก
" ไม่มีใครมาเห็นหรอก ตรงนี้เป็นที่ส่วนบุคคลของผู้บริหาร ไม่มีใครกล้าเข้ามาหรอก " พี่กรณ์ยังไม่ปล่อยมือออกง่ายๆ
" แต่มันก้อไม่ดีอ่ะครับ น่ะ ปล่อยอี้เหอะ " พี่กรณ์ปล่อยผมครับ แต่จับให้ผมหันหน้ามาหาเค้า แล้วเค้าก้อจ้องหน้าผม ผมเองก้อจ้องหน้าเค้า พี่กรณ์ดูเศร้าๆเหมือนคนกำลังทุกข์หนัก หน้าตาหล่อเหลาที่เคยยิ้มแย้มวันนี้กลับดูหมองๆ ดวงตาที่คมเข้มชวนมอง กลับดูเศร้าสร้อย ริมฝีปากที่อวบอิ่มสีชมพูที่เคยสดใจ กลับดูแห้งเหือด วันนี้พี่กรณ์ที่ใครๆก้อว่าหล่อนักหล่อหนา ทำไมได้ดูเศร้ายิ่งนัก มันทำให้ผมใจหายไปเหมือนกัน เรามองหน้ากันอยู่นานจนพี่กรณ์พูดขึ้นว่า
" เป็นเพราะว่าอี้ มีคนที่อี้รัก และเค้าก้อรักอี้อยู่แล้วใช่ไหมครับ " พี่กรณ์พูดด้วยน้ำเสียง ที่ฟังดูแล้วเศร้าอย่างน่าใจหาย
" อะไรมันทำให้พี่คิดอย่างนั้น ยังไงเราก้อเป็นพี่น้องกันเหมือนเดิมน่ะครับ " ผมพยายามปลอบ
" อี้คิดว่าพี่อยากเป็นแค่พี่ชายเหรอ แต่ความผิดพลาดทั้งหมดมันเป็นของพี่เอง ถ้าพี่กล้ามากพอน่ะ เมื่อตอน 4 ปีที่แล้ว พี่คงได้คบกับอี้ และได้เป็นแฟนกันจนถึงทุกวันนี้แน่ๆ พี่มันโง่เอง จนพี่มาเจออี้อีกที อี้ก้อมีแฟนไปแล้ว แต่พี่ก้อยังหวังว่าพี่จะมีความหวังขึ้นมาบ้าง พี่พยายามทำทุกอย่างเพื่อที่จะอยู่ใกล้อี้ หวังให้อี้รู้ว่าพี่รู้สึกกับอี้ยังไง แม้ว่าในใจอี้ตอนนั้นอี้จะมีคนอื่นอยู่แล้วก้อตาม แต่พี่ก้อยังรู้สึกอุ่นใจที่ได้อยู่ใกล้อี้ จำได้ไหมที่พี่เคยถามว่า ถ้าเราไม่มีใคร ขอพี่เป็นคนที่ยืนข้างๆเราได้ไหม เราบอกว่า เราได้ให้สัญญาไว้กับใครคนนึงว่า จะคบกับเค้าในวันที่อี้ไม่มีใคร รู้ไหมว่าวันนั้นพี่เจ็บปวดมาก ที่แม้โอกาสจะรอคอยยังดูริบหรี่ แต่พี่ก้อไม่ละความพยายาม จนมาถึงวันนึง ที่อี้เลิกกับแฟนแล้วอี้เสียใจมาก พี่อยากเป็นคนที่ซับน้ำตาให้ แต่คนๆนั้นกลับไม่ใช่พี่ กลับเป็นอีกคนที่พี่คิดว่า น่าจะเป็นคนที่อี้ได้ให้สัญญาไว้ และแล้วมาถึงวันที่พี่ได้รู้ว่าเค้าคนนั้นเป็นใคร ถ้าเป็นคนอื่นพี่จะสู้จนขาดใจ จะไม่ละความพยายาม แต่นี่เป็นต้งผู้ชายที่ดีพร้อม และพี่ก้อคิดว่าต้งต้องรักอี้มากเหมือนที่พี่รัก หรืออาจจะมากกว่าด้วยซ้ำไป มันเลยดูว่าพี่คงจะหมดหวังไปแล้ว พี่คงไม่มีโอกาสทำให้อี้มารักพี่ได้อีกแล้ว เพราะว่าต้งเค้าคงดีกับอี้และคงทำให้อี้มีความสุขมาก และต้งคงไม่ปล่อยให้อี้ไปไหนแน่ๆ พี่คงต้องทำยังไง อี้บอกพี่ได้ไหม ฮือๆๆๆ " พูดจบพี่กรณ์ก้อร้องไห้ออกมาอย่างเศร้าสร้อยนัก เสียงร้องไห้อาจจะไม่ได้ดัง แต่น้ำเสียงมันดูเหมือนพี่กรณ์จะขาดใจให้ได้ ผมเห็นแล้วสงสารเลยดึงพี่กรณ์เข้ามากอด แล้วก้อลูบหลังเบาๆ
-
น่าสงสารพี่กรณ์นะ แต่ถ้าพี่กรณ์รู้ว่าหัวใจอี้เป็นของคนอื่นที่ไม่ใช่ตังพี่กรณ์จะทำยังไง :m15:
-
:3125: :3125: :3125: :3125: :3125: :3125:
" แต่ยังไงพี่กรณ์ก้อเป็นพี่ชายที่แสนดีของอี้เสมอน่ะ เราเป็นแฟนกันไม่ได้ แต่เราก้อมีความรักแบบอื่นให้กันได้นี่ ไม่เอาน่ะครับ ยังมีคนดีๆอีกมากมายในโลกใบนี้ ที่คู่ควรกับพี่น่ะ เอาไว้อี้จะแนะนำให้พี่กรณ์รู้จักสักคนสองคนน่ะ ขี้คร้านเมื่อพี่กรณ์ได้เจอ จะลืมน้องชายคนนี้เอา " ผมพยายามปลอบแอบปนตลก
" อี้คิดว่าพี่จะรักใครได้ง่ายๆอย่างนี้เหรอครับ พี่เองก้อไม่รู้ว่าทำไมพี่ถึงได้รักอี้ขนาดนี้ อาจจะเพราะว่าพี่ไม่เคยรักใคร อี้เป็นเหมือนความสดใสของชีวิตที่เงียบเหงาและหม่นหมองของพี่ ชีวิตที่ผ่านมาหลังจากที่พ่อแม่ของพี่เสียไป แทบจะไม่เคยได้หัวเราะ จนวันที่พี่ได้มาเจออี้ครั้งแรกในอินเตอร์เน็ต เราได้พูดคุยกัน พี่เริ่มหัวเราะกับจอคอมพิวเตอร์ จนดูเหมือนคนบ้าไปเลย พี่เฝ้าหวังว่าจะมีใครมาทำให้พี่หัวเราะหรือยิ้มได้อีกครั้ง นั่นก้อคืออี้ แต่...ช่างเหอะมันผ่านไปแล้ว คิดในแง่ดีว่า อย่างน้อยเราก้อได้ทำงานร่วมกัน พี่ได้อยู่ใกล้อี้ นอกเหนือจากเวลาที่ต้งอยู่กับอี้น่ะ พี่สัญญาว่าพี่จะดูแลอี้ให้ดีทุกอย่าง ไม่ให้อี้ต้องลำบากอีกเลย พี่ก้อไม่รู้เหมือนกันน่ะว่าจะทำอย่างนี้ไปทำไมน่ะ แต่พี่คิดว่าอย่างน้อยพี่ก้อได้ทำเพื่อคนที่พี่รักบ้าง แค่นี้พี่ก้อมีความสุขมากแล้ว " พี่กรณ์พูดซะผมซึ้งจนพูดไม่ออกเลย วันนี้ผมมีคนมาบอกรักถึง 2 คนเลยเหรอเนี่ยะ มันจะดีกว่าไหม ถ้าผู้ชายดีๆทั้ง 2 คนนี้จะรวมมาเป็นคนเดียวกัน แล้วผมจะได้รักกับพวกเค้าไง แต่มันคงเป็นไปไม่ได้ มันเป็นไปไม่ได้.....
" ไม่เอาล่ะ พี่กวนอี้มามากแล้ว พี่ปล่อยให้อี้สำรวจห้องและดูอย่างอื่นดีกว่า เดี๋ยวจะมีคุณอรัญณีมาบอกเกี่ยวกับงานคร่าวๆน่ะ มีอะไรก้อถามเค้าได้น่ะ เค้าจะเป็นทั้งพี่เลี้ยงและผู้ช่วยของอี้ ถ้าเรื่องอื่นเราไม่เข้าใจ ก้อเดินมาหาพี่ได้ทุกเมื่อ พี่อยู่ห้องข้างๆนี้เอง หรือถ้าพี่ไม่อยู่ โทรหาพี่ได้ตลอดเวลา พี่ไปล่ะ " พี่กรณ์พูดจบก้อยิ้มให้ผม มันเป็นยิ้มที่เศร้าที่สุดที่ผมเคยเห็นมา จากนั้นพี่กรณ์ก้อเดินกลับไปเข้าที่ทำงานของพี่เค้า
ที่จริงผมก้อเห็นใจพี่กรณ์อยู่เหมือนกันน่ะครับ เพราะว่าพี่เค้าก้อดีกับผมทุกอย่างจริงๆ แต่จะให้ผมทำยังไงได้ อย่างที่บอกถ้าให้ผมรวมเค้ากับต้งเข้าด้วยกันได้ ผมก้อทำไปแล้ว หรือว่าจะให้ผมแบ่งใจออกเป็นสองดวงล่ะ มันถึงจะพอ ตอนที่พี่กรณ์ออกไปแล้วนั้น ผมก้อนั่งคิดเรื่องนี้อยู่นานพอสมควรเลยแหละครับว่า จะทำยังไงดี คิดเรื่องสองคนนี้ไป พรันก้อมีเรื่องของดิวแทรกเข้ามาอีก ผมรู้สึกสับสนกับตัวเองมาก ไม่รู้ว่าตัวเองต้องการอะไรกันแน่
-
:m31: :m31: :m31: :m31: :m31: :m31: :m31: :m31:
รู้ดีกันจริง จริ๊งงงงงงงง
รู้ได้ไงอ่ะว่าอี้รักดิวไปแล้ว
ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
:z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3:
-
^
^
^
^
5555+ เก่ง 555+
โวยอี้เอ้ย มีคนรักมากมันก็ไม่ดีเหมือนกันเน๊อะ......
แต่รักดิวเถอะ ความรักรสแซบ หวานอย่างเดียวไม่ดี
เอาแบบเผ็ดๆต้มยำแหละ อย่างเจ๋ง 555+ :laugh:
-
รักไม่มีเหตุผลไง รักไปแล้วแต่ยังไม่รู้ตัวว่ารัก :laugh: :laugh: :laugh:
-
ใช่.....แต่ก็แอบหวังลึกๆนะ คิกๆๆๆๆๆ
-
:a5: :a5: :a5: :a5: :a5:
" ไม่เอาล่ะ พี่กวนอี้มามากแล้ว พี่ปล่อยให้อี้สำรวจห้องและดูอย่างอื่นดีกว่า เดี๋ยวจะมีคุณอรัญณีมาบอกเกี่ยวกับงานคร่าวๆน่ะ มีอะไรก้อถามเค้าได้น่ะ เค้าจะเป็นทั้งพี่เลี้ยงและผู้ช่วยของอี้ ถ้าเรื่องอื่นเราไม่เข้าใจ ก้อเดินมาหาพี่ได้ทุกเมื่อ พี่อยู่ห้องข้างๆนี้เอง หรือถ้าพี่ไม่อยู่ โทรหาพี่ได้ตลอดเวลา พี่ไปล่ะ " พี่กรณ์พูดจบก้อยิ้มให้ผม มันเป็นยิ้มที่เศร้าที่สุดที่ผมเคยเห็นมา จากนั้นพี่กรณ์ก้อเดินกลับไปเข้าที่ทำงานของพี่เค้า
ที่จริงผมก้อเห็นใจพี่กรณ์อยู่เหมือนกันน่ะครับ เพราะว่าพี่เค้าก้อดีกับผมทุกอย่างจริงๆ แต่จะให้ผมทำยังไงได้ อย่างที่บอกถ้าให้ผมรวมเค้ากับต้งเข้าด้วยกันได้ ผมก้อทำไปแล้ว หรือว่าจะให้ผมแบ่งใจออกเป็นสองดวงล่ะ มันถึงจะพอ ตอนที่พี่กรณ์ออกไปแล้วนั้น ผมก้อนั่งคิดเรื่องนี้อยู่นานพอสมควรเลยแหละครับว่า จะทำยังไงดี คิดเรื่องสองคนนี้ไป พรันก้อมีเรื่องของดิวแทรกเข้ามาอีก ผมรู้สึกสับสนกับตัวเองมาก ไม่รู้ว่าตัวเองต้องการอะไรกันแน่
แต่ก่อนที่จะฟุ้งซ่านไปกว่านั้น ก้อมีคนมาเคาะประตูห้องผม ผมก้อบอกให้เข้ามา เป็นผู้หญิงคนนึง อายุอานามน่าจะเยอะกว่าผมหน่อยนึง เธอบอกว่าเธอชื่ออรัญณี เป็นฝ่ายบุคคลจะมาแจ้งถึงระเบียบการทำงานที่นี่ และบอกเกี่ยวกับงานโดยคร่าวๆ ระเบียบก้อไม่มีอะไรมาก ผมสามารถเข้าทำงานกี่โมงก้อได้ เพราะนี่ไม่ใช่ออฟฟิซที่ต้องตอกบัตร เพียงแต่ว่าต้องรับผิดชอบงานตัวเองให้เสร็จ หรือว่าถ้างานไม่เสร็จก้อต้องอยู่ถึงดึก ซึ่งข้อนี้ผมไม่มีปัญหาเพราะว่าที่ทำงานเก่าผมก้อทำอย่างนี้ เป็นอันว่าผมรับทราบ ส่วนขอบข่ายการทำงานของผมคือเป็นฝ่ายคัดเลือกตัวแสดง ในกรณีที่งานถ่ายต้องใช้ตัวแสดง ดูแลสถานที่ โลเกชั่น ดูเสื้อผ้าบ้าง ถ้าบางทีลูกค้าขอให้ผมแต่งหน้าเอง ผมก้อต้องทำเพราะว่าพี่กรณ์นำโพรไฟล์การทำงานของผมไปเสนอลูกค้าด้วย ซึ่งมันก้อเป็นการดีกับผมเพราะว่า ผมจะได้มีรายได้เสริมจากงานประจำตรงนี้ด้วย และถ้าบางทีที่พี่กรณ์ไม่สามรถอยู่ตัดสินใจในเรื่องต่างๆ ผมก้อต้องทำหน้าที่นั้นแทน ซึ่งข้อนี้ผมว่ามันมากเกินไป เลยชวนคุณอรัญณีไปคุยกับพี่กรณ์เรื่องนี้ ผมก้อเคาะประตูห้องพี่กรณ์ไป พี่กรณ์ก้อเรียกให้พวกผมเข้าไปพบ
“ พี่กรณ์ครับ คือสรุปขอบข่ายงานของอี้ทุกอย่างอี้ก้อโอเคน่ะครับ แต่มีอยู่ข้อนึงที่ว่า ถ้าพี่ไม่อยู่แล้วต้องมีคนตัดสินใจ ให้อี้ทำหน้าที่นั้นแทน อี้ว่าน่าจะให้คนอื่นที่เค้าทำงานที่นี่มานานแล้วทำมากกว่าน่ะครับ อี้เพิ่งมากลัวว่าจะผิดพลาดแล้วเสียหายถึงบริษัท “
“ ไม่หรอก พี่คิดดีแล้ว พี่คิดว่าพี่เลือกคนมาทำงานแทนไม่ผิดคนหรอก พี่รู้ว่าเราทำได้ อีกอย่างที่พี่เลือกเรามาทำงานตรงนี้ พี่ก้อกะจะให้เราเป็นรองก้อแค่พี่ โดยในส่วนของงานทั่วไปเราจะทำงานต่างๆช่วยพี่ และมีคุณอรัญณีเป็นผู้ช่วย เรียกใช้ได้ตามสะดวกเลยน่ะ คนนี้เค้าทำเก่งงานมากเหมือนกัน มีปัญหาอะไรปรึกษาได้เสมอ “
“ แต่ว่าพี่ครับ มันจะดีเหรอครับ เดี๋ยวคนอื่นเค้าจะมองว่าผมเป็นเด็กเส้นน่ะครับ มาถึงวันแรกก้อได้ตำแหน่งใหญ่เลย เดี๋ยวคนอื่นเค้าจะเขม่นเอาน่ะครับ อี้ไม่อยากมีปัญหาตั้งแต่มาทำงานวันแรกๆอ่ะครับ “ ผมบอกไปด้วยใจกังวล
“ ที่นี่ไม่มีใครเค้าคิดอย่างนั้นหรอก ต่างคนต่างทำงานในส่วนของตัวเอง เวลาทำงานร่วมกันก้อทำกันเต็มที่ หน้าที่ในแต่ละส่วนถูกแบ่งออกอย่างชัดเจน ฉะนั้นไม่ต้องกลัวว่าใครจะมาคิดอิจฉาใครหรอกน่ะ วางใจได้ “ พี่กรณ์พูดน้ำเสียงหนักแน่น
“ เอาอย่างนั้นก้อได้ครับ คุณอรัญณีครับ มีอะไรก้อว่ากลัวตักเตือนผมได้เลยน่ะครับ ผมยินดีครับ “ ผมพูดไปด้วยน้ำเสียงเป็นมิตร
คุณอรัญณีก้อพยักหน้าให้ผม พร้อมส่งยิ้มเป็นมิตรมาให้ จากนั้นเราก้อคุยเรื่องงาน และเรื่องเงินเดือนกันไป พี่กรณ์ให้มากกว่าที่ตกลงไว้และบอกว่า เรตนี้มันสำหรับผู้ช่วยเค้า ซึ่งผมก้อปฏิเสธไม่ได้ แถวยังมีค่าจ๊อบต่างหากเป็นจ๊อบๆอีกมากโข ผมก้อไม่มีสิทธิ์แม้แต่จะอ้าปาก ได้แต่นั่งฟังพวกเค้าสองคนคุยกัน พอพูดเสร็จคุณอรัญณีก้อเดินออกไปจากห้อง ผมได้โอกาสเลยพูดขึ้น
“ พี่จะทำให้อี้อยู่ที่นี่ได้ไม่นานรึป่าวเนี่ยะ กลัวจังเลยว่าคนอื่นจะมองไม่ดีเอา “
“ อี้ควรแคร์คนคนที่ควรจะแคร์นะ อย่าคิดมากน่า คนที่พี่ทำงานด้วยไม่มีใครเค้าคิดอย่างนั้นหรอก ถึงเค้าจะคิด มันก้อไม่ได้มีผลต่อการทำงานของเรา เราทำให้เต็มที่ก้อพอแล้ว ฟังพี่คนเดียวก้อพอแล้ว เข้าใจไหม “ พี่กรณ์อธิบายให้ผมฟัง
“ ถ้ามีอะไรเสียหาย หรืออี้โดนรังแกอี้จะร้องไห้ไปฟ้องแม่เลยน่ะครับ ฮ่าๆๆๆ “ ผมแหย่พี่เค้าไป ไม่อยากให้พี่เค้าเครียด
“ เรานี่น่ะ อารมณ์ไหนกันแน่ เดี๋ยวจับตีก้นเลย “ พี่กรณ์ทำท่าจะลุกมาตีผม ผมเลยเบรก
“ อ่ะๆๆ อย่ามาตีอี้น่ะ เดี๋ยวอี้ตีคืนน่ะ “ ผมทำเป็นดุ และลุกขึ้นบ้าง พี่กรณ์ก้อไม่กลัวครับ
“ เอาเดะ เดี๋ยวก้อรู้ว่าใครแน่กว่ากันอย่าหนีน่ะ “ จากนั้นพี่กรณ์ก้อวิ่งไล่ผมรอบห้อง ผมก้อวิ่งหนีสิครับ อยู่ทำไมให้โดนตี จากนั้นเราก้อวิ่งไล่กันเหมือนเด็กๆทั่วห้อง เสียงหัวเราะเราสองคนดังมาก วิ่งไปวิ่งมาจนผมสะดุดล้มลงกับโซฟารับแขกทำให้พี่กรณ์สะดุดผมไปอีกต่อนึง เราทั้งสองคนล้มลงโดยที่พี่กรณ์ล้มทับตัวผมอยู่ เราสองคนมองหน้ากัน หน้าพี่กรณ์กับหน้าผมใกล้กันนิดเดียว ทันใดนั้น
“ ฮ่าๆๆๆ พอแล้ว อี้ไม่เล่นดีกว่า ไปเหอะ ไปหาอะไรทานกันดีกว่า หิวแล้ว พี่กรณ์เลี้ยงน่ะ “ ผมพยายามแกล้งทำเป็นหิว
“ อ้ออออ ได้สิ แต่นี่เพิ่งสิบโมงเอง หิวเร็วจัง พยาธิเต็มท้องเลยมั้งเนี่ยะ “ พี่กรณ์แซวผม
“ ไม่ต้องเลย อี้หิวแล้ว ป่ะๆ “ แล้วผมก้อลากพี่กรณ์เดินออกไปจากห้องนั้นเพื่อไปหาของกิน ตอนเดินออกมานั้น ก้อมีพนักงานคนอื่นมองมาทางเรา ตอนแรกผมเองก้อเริ่มเกร็งเพราะว่าเรายังใหม่อยู่ แต่พี่กรณ์ก้อจับมือผม ประมาณไม่ให้ผมสนใจใคร ผมก้อเลยเดินออกไปแบบไม่สนใจคนอื่น จะมีใครเข้าใจผิดไหมเนี่ยะ ????
จากนั้นพี่กรณ์ก้อพาผมลงมาที่ห้องอาหารชั้นที่ 22 ของตึกเดียวกัน ระหว่างที่ลงมาก้อมีผู้คนมากมายไหว้พี่กรณ์ตลอดทาง เหมือนศาลพระภูมิเลย พี่กรณ์ก้อทำหน้าขรึมๆพยักหน้ารับเวลามีคนไหว้
“ นี่พี่ทำหน้ายักษ์อย่างนี้ตลอดเหรอเวลามีคนไหว้ “ ผมอึดอัดเลยถามไป
“ ก้อพี่ก้อทำหน้าปกติของพี่อย่างนี้อยู่แล้วนี่นา ทำไมเหรอ หน้าพี่มันน่ากลัวมากเหรอ “
“ ก้อใช่น่ะสิ ไม่รู้จะเก็กไปทำไม ไม่หล่อเลย มิน่าล่ะ ไม่มีแฟน ถ้าพี่กรณ์ยิ้มแย้มกว่านี้หน่อยน่ะ รับรองสาวตรึม “
“ ไม่เอาอ่ะ ไม่อยากมีสาวตรึม อยากมีแค่... “ แล้วพี่กรณ์ก้อทำหน้าหื่นใส่ผม
“ พอเลยๆ โน้น ไปสั่งส้มตำมาให้เลย อย่ามาทำเป็นเล่น “ ผมทำเสียงดุ
“ ครับๆๆๆ “ พูดเสร็จพี่กรณ์ก้อไปสั่งอาหารให้ผม ส่วนผมก้อนั่งรอที่โต๊ะตรงกลางโรงอาหาร ในระหว่างนั้นก้อมีผู้คนประปรายอยู่ที่นั่น แต่คนแถวนั้นดูจะสนใจผมกับพี่กรณ์เป็นพิเศษ ผมก้อเริ่มอีดอัดแล้วว่ามีแต่คนมอง แต่พยายามทำเป็นไม่สนใจ
พอพี่กรณ์นำอาหารมา พวกเราก้อลงมือทานกันอย่างเอร็ดอร่อย นับว่าอาหารที่นี่ใช้ได้อยู่เหมือนกันน่ะเนี่ยะ พอทานเสร็จแล้วพวกเราก้อเดินกลับไปทำงานตามเดิม วันแรกของผมยังไม่มีอะไรมาก ผมก้อศึกษางานจากที่พวกเค้าเคยๆทำกันมา งานที่พวกเค้าทำมาแต่ละโปรเจ็คนี่ ใหญ่ๆทั้งนั้นเลยครับ คือที่นี่เค้าค่อนข้างดังเรื่องทำงานอีเว้นต์ หรือแม้แต่งานถ่ายหนัง ถ่ายโฆษณาทั่วไป จนเวลาล่วงเลยมาจนถึงเวลาเลิกงาน พี่กรณ์ก้อเดินมาหาผมที่ห้องทำงาน
“ อี้ ป่ะ กลับได้แล้ว ไม่ต้องขยันมาก พรุ่งนี้ค่อยมาทำ เดี๋ยวพี่ไปส่ง “ พี่กรณ์พูดขึ้น
“ เอ่อออ คืออี้เอารถมาอ่ะครับ พี่กรณ์กลับก่อนเลยครับ “ ผมตอบไปขณะที่กำลังทำงานอยู่
“ อ้าววว เรามีรถตั้งแต่เมื่อไหร่อ่ะ พี่ไม่ยักรู้ “ ผมเองก้อตกใจสิครับ ไม่ได้บอกเรื่องนี้กับพี่กรณ์
“ เอ่ออออ คือต้งเค้าให้เอามาใช้ทำงานอ่ะครับ คืออี้เห็นว่ามันไม่สำคัญอะไร เลยไม่ได้บอก “
“ อืมมมม พี่เข้าใจแล้ว งั้นไม่เป็นไร วันไหนไม่ได้เอารถมาก้อบอกน่ะ แล้ววันนี้ก้อไม่ต้องอยู่ดึกมากน่ะ พี่ไปแล้วน่ะ “ ว่าแล้วพี่กรณ์ก้อออกไป ผมก้อนั่งดูงานอีกสักพักผมก้อกลับบ้าน ระหว่างทางกลับบ้านผมลืมว่าต้องซื้อของเข้าห้องเลยแวะ โลตัสใกล้ๆบ้านเพื่อซื้อของ ผมก้อเลือกของไปเรื่อยๆ เพราะมัวแต่เลือกเลยไม่ได้ดูทาง รถเข็นของผมเลยไปชนเข้ากับรถเข็นใครคนนึง ตุ๊บ !!!!
“ อุ๊ย ขอโทษครับ พอดีผมไม่ได้มอง อ้าววววว “ ผมตกใจสิครับ ไม่นึกว่าคนที่ผมชนจะเป็น
“ อ้าวววว นายเองเหรอ เออ ไม่เป็นไร ไม่ได้เป็นอะไรมาก “ ดิวนั่นเองครับที่ผมขนเข้า แล้วนี่เค้ามา...
“ นายมาทำอะไรที่นี่เหรอ โหข้าวของเต็มเลย มีหนังสือทำอาหารด้วย “ ผมถามไปแบบอยากรู้
“ อ้ออออ คือช่วงนี้ผึ้งเค้ามาหาชั้นที่บ้านบ่อยอ่ะ เลยต้องหัดเรียนทำอาหารไว้ เค้าจะได้ติดใจฝีมือเราไง “ ดิวตอบผมมา เล่นเอาผมอึ้งไปเล็กน้อย
“ ก้อดีน่ะ หัดๆไว้ก้อดี แล้วนี่จะหัดทำอะไรล่ะ มีอะไรให้ช่วยก้อบอกน่ะ ชั้นสอนให้ก้อได้ “ ผมพยายามฝืนใจพูด
“ เกรงใจอ่ะ แต่ก้อดีเหมือนกัน งั้นคืนนี้นายว่างไหม สอนชั้นทำอาหารหน่อยสิ “ ดิวทำท่ากระตือรือร้นจนผมใจแป้ว ทำไมผมต้องรู้สึกอย่างนี้ด้วยน่ะ ทั้งๆที่มันไม่ได้เกี่ยวอะไรกับผมนี่ ก้อเค้าจะทำอาหารให้แฟนเค้าทาน
-
:z2: :z2: :z2: :z2: :z2: :z2: :z2: :z2:
" ก้อพอว่าง ให้ไปสอนที่ไหนล่ะ ห้องชั้นดีกว่าสะดวกดี อุปกรณ์ก้อครบ เดี๋ยวจะได้เรียกต้งมาทานข้าวด้วยกันเลย " ผมบอกไป
" อย่าเลย ชั้นอายต้งมันอ่ะ เดี๋ยวมันจะว่าชั้นไม่มีน้ำยา เอาไว้วันหลังน่ะ วันนี้ชั้นขอ " ดิวอ้อนวอนผม
" ก้อได้ แต่ไม่ดึกน่ะ วันนี้ชั้นมีงานต้องสะสางเยอะ แล้ววันนี้นายอยากลองทำอะไรล่ะ ชั้นจะได้ช่วยคิด "
" ชั้นก้อไม่รู้ว่าผึ้งเค้าชอบทานอะไร นายรู้จักเค้ามานานน่าจะรู้น่ะ "
" อืมมมม ที่จริงตอนที่เรียนก้อรู้จักกันน่ะ แต่ก้อไม่ได้สนิทมาก เอาง่ายๆแล้วกันน่ะ ต้มยำรวมมิตร กับผัดผักรวมมิตรแล้วกัน ผู้หญิงน่าจะชอบทานอะไรประมาณนี้ ลองดูไหม " ผมออกความเห็น
" อะไรก้อได้ แล้วนายชอบทานอะไรล่ะ เผื่อผึ้งเค้าจะชอบทานด้วย " ดิมถามผมกลับ
" ชั้นชอบอาหารรสจัดอ่ะ อาหารอีสานอะไรอย่างนี้ ลองดูด้วยก้อได้ทำหลายๆอย่างม่ะ ชั้นจะพาเลือกของ " จากนั้นผมก้อพาดิวไปเลือกซื้อของสดต่างๆ เช่น หมู เนื้อ กุ้ง ฯ พวกผักผมก้อสอนเค้าว่าให้เลือกยังไง แบบไหนใช้ไม่ได้ เพราะว่าพวกนี้มันเกี่ยวกับรสชาตอาหารด้วยไงครับ เราจึงต้องพิธีพิถันหน่อย อาหารออกมาจะได้อร่อย เลือกได้สักพัก ผมก้อเห็นดิวเอาแต่มองหน้าผมไม่ยอมเลือกหรือดูอะไรตามที่ผมบอกเลย
" นี่นายไม่สนใจเลือกของ ดูของตามที่ชั้นบอกเลยรึไง พวกนี้มันเกี่ยวข้องกับรสชาติของอาหารด้วยน่ะ ไม่ใช่เลือกมั่วๆซั่วๆ " ผมเอ็ดไป
" เหรอ เหมือนที่นายเลือกแฟนรึป่าว " ดิวย้อมผมมา
" มันไม่เกี่ยวกัน ชั้นกำลังพูดถึงเรื่องอาหาร นายอย่ามาทำให้ชั้นเขวดิ " ผมทำเป็นไม่สนใจ
" อ่ะก้อได้ นายที่สนใจกับทุกรายละเอียดเลยเนอะ ใครได้นายเป็นแฟนโชคดีแย่เลย " ดิวประชดผม
" ก้อเวลาเลือกของเหล่านี้ มันเป็นการบ่งบอกถึงเจตนาคนทำด้วยว่าใส่ใจแค่ไหน นี่ชั้นพูดถึงเรื่องอาหารน่ะ ไม่เอาล่ะ พูดไปก้อไม่เข้าหูคนอย่างนายหรอก ชั้นว่าสอนนายทำอย่างเดียวดีกว่า เรื่องอื่นไปคิดเอาเองแล้วกัน " ผมตัดบทและเดินไปซื้อของโดยไม่อธิบายถึงอะไรอีกเลย
พอเราได้ของครบแล้วก้อไปจ่ายเงิน โดยที่วันนี้ดิวขอเป็นเจ้ามือเพาะว่าผมต้องสอนเค้าทำอาหาร เค้าเลยถือซะว่าเป็นค่าครู ผมขี้เกียจทะเลาะด้วยเลยยอมๆไป เบื่อจะต้องมาเถียงเรื่องอะไรพวกนี้
พอจ่ายเงินเสร็จแล้ว พวกเราก้อเดินไปที่ลานจอดรถกัน บังเอิญมากที่รถของผมจอดในระแวกเดียวกันกับรถของดิว ดิวเองก้อตกใจเล็กน้อยที่เห็นรถของผม เลยเอาของเก็บไว้ที่หลังรถ แล้วก้อเดินตามผมมาที่รถ ขณะทีผมกำลังเก็บของลงรถอยู่นั้น ดิวก้อพูดขึ้น
" รถของนายเหรอ สวยดีนี่ ใครให้มาล่ะ " ดิวถามเสียงห้วน
" คำถามนี้ชั้นขอไม่ตอบแล้วกัน นายอยากคิดอะไรก้อเชิญ " ผมตอบไปแบบรำคาญ
" จะอายอะไรแค่บอกว่า ผู้ช่ายซื้อให้ ใครๆเค้าก้อทำกันทั้งนั้นแลหะ " ดิวยังไม่หยุดประชด
" อุ๊ย นี่อะไรเนี่ยะ ดิวมากับมันได้ไง ตกลงดิวจะเอาใครกันแน่ จะเอานังผู้หญิงที่เจอในงานนั้น หรืออีเกย์นี่กันแน่ " เสียงหลิง หลิง ไม่รู้มาจากทางไหน แทรกขึ้นมาอย่างดัง
-
:o12: :o12: :o12: :o12: :o12: :o12: :o12: :o12: :o12: :o12:
" หลิง อย่าเสียมารยาท ดิวว่าเราคุยกันรู้เรื่องแล้วน่ะ " ดิวพูดกลับไป
" ไม่ หลิงไม่ยอมหรอก ทำไมดิวถึงได้สนใจคนพวกนี้นัก ทั้งๆที่เราก้อเหมาะสมกันขนาดนี้ ตั้งแต่คบกันมาหลายเดือน ความสนใจของดิวที่มีให้หลิง น้อยกว่าอีเกย์นรกนี่นัก " หลิง หลิง กร้าวเสียงดังมาก ผมสังเกตุว่าคนที่อยู่แถวๆนั้นเริ่มมองมาทางพวกเรา
" นี่ท่าจะด่าก้อไปด่ากันที่อื่น แล้วอย่าเอาชั้นเข้าไปเกี่ยว คนอย่างพวกเธอชั้นไม่ได้อยากรู้จักนักหรอก " ผมตวาดกลับไป
" อ้าวทำไมอี้พูดอย่างนั้นหล่ะ นี่เราตกลงเป็นแฟนกันแล้วนี่ ทำเป็นลืมไปได้ " พูดแล้วดิวก้อเดินมาคล้องแขนผม
" กรี๊ดดดดดดดดด ดิวบ้าไปแล้วเหรอ หลิงรับไม่ได้ ม่ายยยยยยยย " หลิง หลิง กรี๊ดเสียงดังมากจนคนแถวนั้นเริ่มมองมาทางผมกันหมดแล้ว หลิง หลิง คล้ายกับว่าจะกรูเข้ามาหาผม
" หลิง หยุดเลย จำไม่ได้เหรอว่า ป๊าของหลิงไม่ให้ยุ่งกับเค้าอีก เดี๋ยวก้อโดนดีหรอก " ดิวปรามหลิง
" ใช่ แล้วจะทำไม ชั้นกับดิวตกลงเป็นแฟนกันแล้ว เหตุการณ์ที่ผ่านมานั้นมันทำให้เราเข้าใจกันมากขึ้น และมันทำให้รู้ว่าเรารักกันแค่ไหน ขอบใจน่ะหลิง หลิง ถ้าไม่มีเธอ ชั้นกับดิวคงไม่เข้าใจกัน จริงไหมจ้ะดิว " ผมคิดแผนแกล้งหลิง หลิง ได้เลยยั่วกลับไป ดูดิวก้ออึ้งไปเล็กน้อยที่เห็นผมมีท่าทีเล่นด้วย
" หลิงไม่ยอมน่ะ หลิงจะฟ้องแม่ดิว ว่าดิววิปริตไปแล้ว " หลิง หลิงยังด่ากลับมาอีก
" เชิญเลย น้าเนตรรักและเอ็นดูชั้นจะตาย หล่อนอยากจะหน้าแตกก้อเชิญ ขอบอกไว้ก่อนน่ะว่า รอบนี้ชั้นเป็นต่อ " ผมพูดด้วยน้ำเสียงจริงจัง
" ดิวว่าหลิงกลับไปเหอะ คนเริ่มมองแล้ว อายคนบ้าง " ดิวสั่งหลิง หลิง
" เนอะๆที่รัก อี้ว่าเรากลับกันดีกว่า เดี๋ยวอี้กลับไปทำอาหารอร่อยๆทานกันสองคนเนอะ " ว่าแล้วผมก้อทำทีเดินพาดิวมาขึ้นรถผม โดยที่ดิวเองก้อคงยังงงอยู่ว่าทำไมผมถึงหล้าเล่นด้วยขนาดนี้ ส่วนหลิง หลิง ยังคงกรี๊ดอยู่ที่เดิม จนยามต้องมาห้ามไม่ให้ร้อง หลิง หลิง ถึงต้องเดินถอยกลับไป แต่ก่อนจะกลับ หลิง หลิง ยังตะโกนมาทางพวกผมอีกว่า " ไม่จบแค่นี้แน่ " แล้วก้อเดินกระแทกกลับไปที่รถ
พอหลิง หลิงไปแล้ว ผมกับดิวที่นั่งอยู่ในรถก้อถอนหายใจออกมาพร้อมกัน จนเราก้อตกใจว่าอะไรจะใจตรงกันขนาดนั้น
" นายคิดยังไงอ่ะ ถึงได้เล่นด้วยกับมุขชั้น ไม่กลัว หลิง หลิง เหรอ " ดิวชิงถามผมก่อน
" ก้อเห็นนายมามุขนี้ ชั้นก้อตีมุขนี้กลับ ไม่เห็นจะยาก อีกอย่าง ชั้นไม่กลัวหล่อนอีกต่อไปแล้ว " ผมพูดไปอย่างไม่เกรง
" แต่ถ้าไม่ได้นายนี่ ชั้นก้อไม่รู้ว่าจะแก้มเกมยังไงเหมือนกันน่ะ ยังไงก้อขอบใจน่ะ "
" เอาน่า ขำๆกันไป นายกลับไปที่รถนายได้แล้ว " ผมไล่ดิว
" อ้าว อย่าบอกน่ะว่าเจอแค่นี้แล้วจะไม่สอนชั้นทำอาหารแล้วอ่ะ ไม่เอาน่ะ สอนชั้นต่อน่ะๆ " ดิวอ้อนแล้วยังมาเกาะไหล่ผม
" นี่ไม่ต้องมาจับเลย ชั้นไล่ให้ไปรถจะได้ไปห้องชั้นซะทีไง อยู่ที่นี่คงสอนกันได้หรอก "
" โหๆๆๆ นายใจดีใจ เป็นแฟนแล้วรักตายเลย งั้นชั้นกลับไปที่รถแล้วยังไงเจอกันที่ห้องนายน่ะ " พูดเสร็จดิวก้อแอบขโมยหอมแก้มผม แล้วรีบวิ่งออกไปจากรถ ผมล่ะแค้นใจนัก เสียท่าดิวอีกแล้ว แต่ทำไมผมกลับรู้สึกเขินๆมากกว่า เอามือคลำตรงที่ดิวจูบแล้ว หัวใจผมวูบวาบยังไงไม่รู้ นี่ผมอ่อนไหวไปอีกแล้วเหรอเนี่ยะ ต้งอยู่ทีไหนอ่ะ ต้งผมด้วย ผมกลัวใจตัวเองจังเลย................
------------ จบตอนที่ 24 ---------------[/color]
-
อ้ากกกกเชียร์ต้งอ่ะ
ดีขนาดนั้นไหงอี๊ถึงเหมือนปันใจให้ดิว
ไม่น้าาาาาาาาาาาา
รออ่านต่อไปค้าบบบบบ
-
อี้รักต้งนะ อย่ารักไอ้ดิว :m16:มันเลว
-
แฟนคลับดิวรายงานตัวครับผม
ใกล้สำเร็จแล้วลูกดิวของแม่หุ หุ
-
ดิวน่ารักขึ้นเยอะนะ :-[
-
อี้ หวั่นไหวกับดิวบ่อยจัง :-[
ช่วงนี้แต่ละคนเด่นๆ แสนดีกันทั้งน้านนนนน หนักใจแทนอี้เลย อิ อิ
ขอบคุณอเล็กซ์ครับ
-
แต่ผมว่า คนกะล่อนมักมีเสน่ห์ นะ ครับ อย่าง คุณ กร กะโต้งผมรู้สึก จืดๆ ไปเลย เวลาเจอดิว อะไรทำนองนี้
-
งง งง แล้วจารักกันตอนไหนเนี่ย
แต่ยังไงก้อเชียร์ดิวอยู่ดี :m20:
-
วู้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
ดิวจับกดเลย เป้าหมายเริ่มโอนอ่อนแล้ว 5555+ :laugh:
ออกแนวชั่วร้าย
รอๆๆนะครับพี่ :กอด1:
-
:impress3: :impress3: :impress3: :impress3: :impress3:
บทที่ 25 หายนะเข้ามาเยือน ( The Coming of Diaster )
จากนั้นผมก้อขับรถกลับมาที่ห้อง พอถึงคอนโดผม ผมก้อขนเอาของลง กำลังจะเดินขึ้นไปห้อง ดิวที่วิ่งมาจากไหนไม่รู้ มาดึงเอาของในมือผมไปถือ ผมก้อตกใจเล็กน้อยครับ
“ มาม่ะคุณครู ผมช่วยถือ ของของนักเรียนตอนนี้วางรอยอู่หน้าห้องแล้วครับ “ ดิวทำท่าเหมือนนักเรียนถือของให้คุณครู ผมล่ะขำในท่าทางเค้านัก เลยปล่อยให้เค้าถือของไป
พอไปถึงห้อง ผมก้อเปิดห้องเข้าไป ส่วนดิวก้อนำของของผมมาวางไว้ที่โต๊ะอาหารก่อน แล้วก้อวิ่งกลับไปเอาของของเค้าที่วางไว้หน้าห้องเข้าตามมา วันนี้เราคุยกันว่าจะทำอาหารง่ายๆสัก 3-4 อย่าง เช่น ต้มยำกุ้ง ผัดผักรวมมิตร น้ำตกเนื้อ และแกงอ่อมไก่บ้าน ของพวกนี้ทำไม่อยากหรอกครับ
เริ่มแรกผมก้อบอกให้ดิวหัดล้างผัก โดยสอนการล้างผักว่าควรล้างยังไง ให้ผักสดอยู่เสมอและไม่ให้ช้ำเสียก่อนจะนำมาปรุงอาหาร ส่วนผมก้อหั่นเนื้อ สับไก่ หั่นปลาหมึก กุ้งไว้รอ ดิวเค้าเห็นว่าผมทำก้อวิ่งมาดูบ้าง วิ่งกลับไปล้างผักบ้าง ดูน่ารักไปอีกแบบ การทำอาหารครั้งนี้สนุกสนานมากครับ จนผมลืมไปเลยว่าคนๆนี้เคยทำไม่ดีกับผมยังไง ทำไมผมเป็นคนลืมง่ายอย่างนี้น่ะ ???
พอเตรียมพวกเครื่องปรุงเสร็จแล้ว ผมก้อเริ่มลงมือทำแกงอ่อนก่อน เพราะว่าต้องต้มไก่ให้เปื่อยเสียก่อน ไก่บ้านนี่เนื้อจะเหนียวมากต้องใช้เวลาต้มนานพอสมควร ผมก้อเลยเอาไก่บ้านที่สับแล้วลงไปต้มในน้ำเดือดพร้อมกับเครื่องปรุงพวกพริกกับตะไคร้โขลกรวมกันก่อน เครื่องปรุงจะได้เข้าเนื้อเข้ากระดูกไก่ได้มากขึ้น จากนั้นผมก้อสอนดิวหุงข้าวว่าหุงยังไงไม่ให้ข้าวแข็งหรือแฉะเกินไป จากนั้นก้อมาต้งน้ำแกงทำต้มยำรวมมิตร โดยการต้มน้ำให้สุก ใส่เครื่องเทศพวก ข่า ตะไคร้ ใบมะกรูดลงไปก่อน จากนั้นก้อใส่ปูที่สับแล้วลงไป รอให้สุกสักพักก้อใส่หอยแมลงภู่ กุ้ง และปลาหมีกทีหลัง จากนั้นก้อปรุงรสแล้วก้อชิม เป็นอันเสร็จพิธี แล้วผมก้อมาต่อด้วยน้ำตกเนื้อ ขั้นตอนแรกนำเนื้อไปคั่วในกระทะให้สุกก่อนโดยการใส่น้ำซุปลงไปเล็กน้อยไม่ให้ติดกระทะ จากนั้นพอเนื้อสุกแล้วก้อปรุงรส ชิมแล้วก้อตกแต่งเป็นอันเสร็จพิธี พอมารายการสุดท้าย ผัดผักรวมมิตร เป็นอะไรที่ง่ายมาก ขั้นตอนแรกเจียวกระเทียมด้วยน้ำมันที่เดือดเล็กน้อย จากนั้นก้อใส่แครอทกับข้าวโพดอ่อนก่อน เพราะพวกนี้จะสุกยากกว่าเพื่อน จากนั้นก้อใส่เห็ด ใส่ผักกะหล่ำ ผักคะน้า หน่อไม้ฝรั่ง ( หรือแล้วแต่ผักที่เราจะชอบ ) จากนั้นก้อปรุงรส แล้วชิมเป็นอันเสร็จ เหลือแกงอ่อมไก่บ้าน พอมาดูว่าไก่เปื่อยแล้วก้อใส่ผักชีลาว ใส่ฟักทอง ต้นหอม ผักกาดขาว และกะหล่ำหั่นฝอย ปรุงรสแล้วชิม เป็นอันเสร็จ ( แกงอ่อมจะอร่อยได้ ก้อตอนที่ใส่ผักแล้วไม่ต้องรอให้ผักสุดปรุงรสแล้วยกลงมาได้เลย ผักจะไม่สุกมากกรุบๆ นั่นแหละ สุดยอด ) ผมไม่รู้ว่าดิวฟังทันไหม แต่ดูเข้าตั้งใจมากเหมือนกัน ผมบอกว่าวันนี้ผมทำให้ดูก่อน แล้วให้เค้าค่อยไปหัดเอง ถ้าหัดให้วันนี้เกรงว่าจะไม่ได้ทานข้าวกันพอดี ฮ่าๆๆๆๆๆ
-
:sad11: :sad11: :sad11: :sad11: :sad11:
พออาหารเสร็จแล้ว พวกเราก้อยกมาวางไว้ที่โต๊ะ จากนั้นดิวก้อไปตักข้าวมาให้เราสองคน
“ อาหารมื้อนี้คงจะพิเศษไม่ได้แน่ ถ้าไม่มีสิ่งนี้ “ ว่าแล้วดิวก้อวิ่งไปหยิบอะไรไม่รู้มา พอมาใกล้ๆผมจึงเห็นว่าเป็นไวน์แดงครับ
“ โหๆๆ นี่นายจะดื่มด้วยเหรอ เดี๋ยวก้อเมากลับบ้านไม่ได้หรอก “
“ ไม่เป็นไรหรอก แค่ขวดเดียวมันทำอะไรนายไม่ได้หรอก นายคอแข็งจะตายไป อีกอย่าง ได้ยินมาว่า ทานเนื้อ ทานไก่ ต้องมีไวน์แดงถึงจะเยี่ยม แม้ว่าอาหารอาจจะไม่เข้ากันซักหน่อย แต่ก้อพอกล้อมแกล้มไปได้น่า “ พูดเสร็จดิวก้อไปหยิบแก้วไวน์มาแล้ว ก้อรินไวน์ให้ผมกับเค้าคนละแก้ว แล้วยกแก้วไวน์ขึ้งทั้งยังพยักเพยิดให้ผมทำตาม ผมก้อบ้าจี้ทำตาม
“ แด่คุณครูอันเป็นที่รัก ที่สอนผมทำอาหารพิชิตใจสาว ขอบคุณคร๊าบบบบ “ พอดิวพูดมาคำนี้ผมก้อสะอึกไปเล็กน้อย แต่กลัวดิวจะเห็นอาหารของผม ก้อเลยผมเป็นก้มตัวน้อมให้ปิดบังหน้าที่มันม้านไปแล้วของผม เสร็จแล้วเราก้อชนแก้วกัน จากนั้นเราก้อลงมือทานกัน
ในระหว่างทานข้าว ผมก้อชวนคุยไปเรื่อยเปื่อย เรื่องการงานของเค้า เค้าบอกว่า ก่อนที่จะมาทำงานบริษัทที่บ้านนี้น่ะ เค้าทำงานกับเพื่อนๆมาก่อน ขายอุปกรณ์แข่งรถบ้าง ขายรถมือสองที่แต่งแล้วบ้าง แข่งรถเอาเงินพนันบ้าง แต่อย่างหลังนี้ดิวไม่ค่อยเน้นเท่าไหร่ เพราะเค้าบอกว่ามันผิดกฎหมาย ( แหม รู้ผิดรู้ชั่วด้วยเหรอนี่ อิอิ ) แค่ขายของแต่งรถกับขายรถมือสอง ก้อทำกำไลให้เค้ามากแล้ว เค้าขายส่งทั่วโลก ทั้งยังเปิดเว็ปเป็นที่ปรึกษาด้านการแต่งรถอีกต่างหาก เค้าบอกว่านี่เป็นงานอิสระที่เค้าใฝ่ฝัน เค้าไม่อยากทำงานตามที่บ้านนัก เค้าอยากมีความฝันเป็นของตัวเองเลยออกมาทำอย่างนี้ ซึ่งขัดกับที่บ้านมากโดยเฉพาะพ่อ ที่ไม่พอใจอย่างยิ่ง เนื่องจากพ่อของดิวต้องการให้ดิวมาบริหารงานช่วย เพราะว่าพี่น้องคนอื่นก้อไปช่วยงานญาติคนอื่นบ้าง มาทำของที่บ้านบ้าง พ่อของดิวจึงพยยามบังคับให้ดิวมา จนมาปีที่แล้วที่พ่อดิวทำสำเร็จโดยการบอกว่าจะตัดลูกตัดพ่อถ้าไม่มาช่วยงานที่บ้าน แต่พ่อก้อไม่ใจร้ายเพราะยังให้ดิวทำงานที่ดิวรักได้บ้าง แต่ยึดงานที่บ้านเป็นหลัก ผมเห็นดิวก้อเริ่มดื่มไปเรื่อยๆ ปากก้อพร่ำพรรณนาว่า ที่บ้านไม่ค่อยมีใครสนใจเค้าเท่าไหร่ เค้าเหมือนตัวคนเดียว เลยมักจะติดเพื่อน ไม่ค่อยกลับบ้าน เมื่อไม่นานมานี้ก้อสร้างบ้านแยกออกมาอีกหลัง ซึ่งพ่อก้อไม่พอใจ แต่ก้อทำอะไรไม่ได้ เนื่องจากดิวบอกว่าถ้าจะให้ทำงานด้วย ดิวขอแยกบ้านมาอีกหลัง แต่ก้อจะไปทานข้าวที่บ้านด้วยบ่อยๆ
-
555+
เอาแล้ว กินข้าวด้วยกันดื่มไวน์
โรแมนซ์ ไปไหนล่ะห๊า ไอ้เสือดิว
เหมือนดูรายการหมึกแดงเลย 555+
อ่านจบเปิดร้านอาหารได้เลยนะเนี่ยพี่ o13
-
:impress2: :impress2: :impress2: :impress2:
ผมได้ฟังดังนั้นก้อเลยได้รู้ว่า ทำไมดิวถึงได้เป็นคนอย่างนี้ ที่จริงเค้าเป็นคนน่าสงสารมากน่ะ แต่ด้วยความที่เค้าไม่อยากให้ใครมาสมเพชในตัวเค้า เค้าจึงเอาด้านมืดมาปิดด้านที่อ่อนแอของเค้าไว้ และอีกอย่าง ดิวพูดเหมือนไม่เคยเล่าให้ใครฟังมาก่อน ผมก้อไม่พยายามขัดเค้าครับ พยายามรับฟังความรู้สึกของเค้าเหมือนเพื่อนคนนึง จากที่ฟังมาผมเลยได้รู้ว่า คนๆนี้ที่จริงไม่ได้เลวร้ายอะไรนัก ถ้ารู้จักที่จะคบ จะคุยด้วยกับเค้า เค้าก้อเป็นคนที่น่ารักน่าคบด้วยเลยคนนึง
พออาหารหมดแล้ว ไวน์ก้อหมด ผมเลยบอกดิวไปว่า
“ อิ่มแล้วใช่ไหม เดี๋ยวชั้นเก็บจานแล้วน่ะ นี่ไวน์ก้อหมดแล้ว ชั้นว่านายกลับไปพักผ่อนได้แล้วน่ะ ส่วนชั้นจะทำงานที่ค้างคาต่อแล้ว ไว้ยังไงค่อยคุยกันใหม่น่ะ “
“ ไม่เอาอ่ะ นายอยู่คุยเป็นเพื่อนชั้นหน่อยสิ นี่ชั้นมีไวน์อีกหลายขวดเลยน่ะ เดี๋ยวชั้นไปหยิบมา “ ดิวไม่ฟังคำทัดทานของผม กลับวิ่งไปหยิบไวน์ที่วางไว้มาอีกขวด แล้วเปิด ผมก้อห้ามก้อไม่ทัน จากนั้นก้อรินไวน์มาให้ผมอีกแก้ว ผมเลยต้องเลยตามเลย
“ เอาน่า ดื่มอีกขวดชั้นก้อจะไปแล้ว หวังว่านายคงไม่รังเกียจชั้น เหมือนกับคนที่บ้านชั้นน่ะ “ ดิวพูดมาอย่างนี้ผมก้อเลยพูดไม่ออกสิครับ เลยต้องนั่งดื่มเป็นเพื่อนเค้า ระหว่างที่ดื่มไปคุยไป ดิวก้อเล่าเรื่องราวในอดีตของเค้ามากมายให้ผมฟัง ว่าที่บ้านเค้ามัวแต่สนใจทำงาน ลูกๆต้องอยู่กันตามลำพัง ดิวค่อนข้าวสนิทกับพี่ฝ้าย พี่สาวสาวคนรองมาก เพราะว่าต้องช่วยกันดูแลตัวเอง ส่วนคนอื่นๆ มักจะไปอยู่บ้านญาติคนนั้นคนนี้บ้าง เพราะว่าญาติของดิวไม่มีลูกเลยรับพี่คนโตที่ชื่อ พี่ทีไปลี้ยงเป็นลูกบุญธรรม ส่วนน้องแบมน้องคนเล็ก ก้อเป็นหลานรักของปู่กับย่า จึงมักจะไปอยู่บ้านปู่เสมอ ปล่อยให้ดิวอยู่กับพี่ฝ้ายตามลำพัง เล่าไปสักพัก ผมเริ่มรู้สึกว่าดิวเริ่มคุยไม่รู้เรื่องแล้ว
“ ดิว นายพอได้แล้วล่ะ นายเมามากแล้วน่ะ “ ดิวไม่สนครับ กลับมองผมตาขวางแล้วลุกขึ้นมาจับแขนผมไว้ซะแรง
“ ทำไม แค่คุยเป็นเพื่อนกันแค่นี้ นายถึงกับรังเกียจชั้นเลยเหรอ ใช่สิ ชั้นไม่ได้ไอ้ต้งนี่ นายถึงจะได้ออเซาะตอแหลกับมัน ชอบมันมากนักใช่ไหม “ ดิวตวาดซะผมตกใจ นี่เค้าเป็นอะไรอีกนี่ เมื่อกี้ยังดีๆอยู่
-
เอ้ยดิวจะจับอี้กดแล้ว
รออยู่ๆๆๆๆๆๆๆคร้าาาาบพี่
:haun4: :haun4: :haun4:
-
:z13: รีบน ช่างไวทุกวันเลย
ดิวน่าสงสารอีกแล้ว อี้ รักดิวมาก ๆ นะ :sad4:
-
ว่าแล้ววดิวพระเอก ชัวร์ :o8: :o8:
-
:sad4: :sad4: :sad4: :sad4: :sad4:
“ นี่นายอย่ามาดูถูกชั้นน่ะ ชั้นพยายามทำดีกับนายแล้วน่ะ แต่ทำไมนาย ... “ ผมพยายามหาเหตุผล
“ ถามหน่อยเหอะ นายเคยรู้สึกดีๆกับชั้นบ้างไหม เวลาที่ชั้นทำดีกับนาย นายเคยรู้สึกดีๆเหมือนที่นายรู้สึกกับไอ้ต้งบ้างไหม ชั้นต้องทำยังไง นายถึงจะหันมาสนใจชั้นบ้าง “ ดิวทั้งตวาด ทั้งบีบแขนผมแน่น
“ นายจะบ้าไปแล้วรึไง ปล่อยชั้นน่ะ ชั้นเจ็บ โอ๊ยยยยยยย “ ผมร้องลั่น
“ มันเจ็บไม่เท่ากับใจขอชั้นตอนนี้หรอก นายรู้ไหม ว่าไม่มีใครรักชั้นเลย แม้แต่นายคนที่ชั้น... ปัดโถ่เว๊ยยย “ พูดเสร็จดิวก้อเหวี่ยงผมลงไปกองที่พื้นอย่างแรง จนก้นผมกระแทกเสียงดัง ผมเจ็บมากครับ
“ ก้อเพราะว่านายป่าเถื่อนอย่างนี้ไง แล้วใครจะไปรักนายลง ... “ ผมพูดยังไม่ทันขาดคำดิวก้อกระชากตัวผมขึ้นมาอีก
“ ป่าเถื่อนเหรอ อย่างนี้ใช่ไหม “ แล้วดิวก้อดึงหน้าผมมาจูบอย่างรุนแรง ผมพยายามสู้แต่ก้อสู้ไม่ได้มากเพราะว่าเนื้อตัวผมเจ็บจาการกระแทกเมื่อกี้นี้ จนผมนึกได้ ผมเลยรวบรวมพลังมือทั้งสองข้าง แล้วตบเข้าไปที่หูดิวอย่างแรง จนดิวผงะออก ดูท่าดิวคงจะโกรธผมมาก ผมเลยหันหลังจะวิ่งหนี แต่ดิวกระชากตัวผมมาแล้วเขย่าๆแล้วก้อเหวี่ยงผมไป กระแทกกับอะไรซักอย่าง จากนั้นผมก้อหมดสติไป.....
พอผมลืมตาตื่นขึ้นมา ผมรู้สึกปวดหัวมาก นี่ผมเป็นอะไรไปเนี่ยะ ที่หัวผมมีผ้าก็อตปิดแผลอยู่ด้วย จากนั้นผมพยายามขยับตัวเพื่อจะลุกขึ้นดื่มน้ำ เพราะว่าคอผมแห้งมาก ขณะนั้นก้อมีคนมาพยุงตัวผมขึ้น พอผมหันไปดู ก้อปรากฏว่า....
-
แว้กกกกกกก จะโรแมนติกสักกาหน่อย ดิวตวาดออกมามายยย ... รมณ์เสีย อิ อิ
แล้วดูจิ หัวแตกไปแระ :laugh:
บวก 1 สนุกมากครับ ... ขอบคุณอเล็กซ์ครับ
-
โอ้ย :angry2: ไอ้ดิวเอ็งจะโหดไปไหนว่ะ
ทะนุทนอมหน่อย
เมียของลูกนะเฟ้ย :serius2:
-
ดิวทำไมทำยังงี้อ่ะ เริ่มจะดีแล้ว ไม่น่าทำกับอี้รุนแรงเลย :o12:
-
อ่านเม้นท์นี้ของคุณ Khozz
เมียของลูกนะเฟ้ย :serius2:
แล้วฮาครับ :m20:
บวก 1 ให้เลยครับ ขยันเม้นท์ให้กำลังใจคนเขียนมากมาย
-
อ่านเม้นท์นี้ของคุณ Khozz
เมียของลูกนะเฟ้ย :serius2:
แล้วฮาครับ :m20:
บวก 1 ให้เลยครับ ขยันเม้นท์ให้กำลังใจคนเขียนมากมาย
:m28: ตกลงจะเป็นเมียของลูก หรือ แม่ของลูก อ่ะ :m20:
-
:angry2: :angry2: :angry2: :angry2:
พอผมลืมตาตื่นขึ้นมา ผมรู้สึกปวดหัวมาก นี่ผมเป็นอะไรไปเนี่ยะ ที่หัวผมมีผ้าก็อตปิดแผลอยู่ด้วย จากนั้นผมพยายามขยับตัวเพื่อจะลุกขึ้นดื่มน้ำ เพราะว่าคอผมแห้งมาก ขณะนั้นก้อมีคนมาพยุงตัวผมขึ้น พอผมหันไปดู ก้อปรากฏว่า....
“ นี่นายปล่อยชั้นเดี๋ยวนี้เลยน่ะ ยังทำร้ายชั้นไม่พอรึไง ปล่อยน่ะ โอ๊ยยยย “ ดิวนั่นเองพยายามพยุงตัวผมขึ้น แต่ผมพยายามสะบัดแต่สะบัดไม่ไหวเพราะว่าผมปวดตัวและปวดหัวมาก
“ นายก้ออยู่นิ่งๆสิ จะเอาอะไรเดี๋ยวชั้นหยิบให้ “ ดิวพยายามพูดดีกับผม
“ ไม่ต้อง ชั้นไม่ไว้ใจนายอีกแล้ว เดี๋ยวนายก้อดี เดี๋ยวนายก้อร้าย ไม่ไหวจริงๆ ปล่อยน่ะ โอ๊ยยย “ ผมร้องอีกที
“ เมื่อคืนนี้ชั้นขอโทษน่ะ ชั้นเมาและเครียดไปหน่อย เลยทำอะไรไปโดยไม่รู้ตัว ชั้นไม่ได้ตั้งใจทำร้ายนายเลยน่ะอี้ ชั้น ชั้น ชั้นขอโทษน่ะที่ทำให้นายเจ็บอีกที นายไม่ได้ตั้งใจจริงๆน่ะ “ ดิวสำนึกผิด
“ นี่ถ้านายตั้งใจ ชั้นไม่ตายไปเลยเหรอ ชั้นว่านายออกไปจากที่นี่ดีกว่าน่ะ ชั้นขอร้อง “ ผมไล่ดิว
“ นายยังไม่แข็งแรงชั้นดูแลก่อนได้ไหม เมื่อคืนพอนายสลบชั้นถึงได้รู้สึกตัวว่าชั้นทำรุนแรงกับนาย ชั้นเลยได้สติพานายมานอนบนเตียงนี่ แล้วก้อทำแผลที่หัวให้ แล้วก้อนั่งเฝ้าจนนายตื่นนี่ ไว้นายแข็งแรงก่อนชั้นค่อยไปได้ไหม “ ดิวพยายามอ้อนวอน
“ อย่าดีกว่า เดี๋ยวนายผีเข้าอีกชั้นจะแย่ไปกว่านี้ หลีกไปชั้นจะลุก โอ๊ยยย ปวดหัวอ่ะ “ ขณะที่ผมพยายามจะลุก ผมก้อรู้สึกปวดหัวขึ้นมาทันที ดิวเห็นดังนั้นก้อรีบเข้ามาพยุงผมไว้ก่อนที่ผมจะร่วงลง
“ นายอย่าดื้อสิอี้ ให้ชั้นดูแลนายเหอะ ชั้นอยากไถ่โทษกับนายบ้าง น่ะๆ “ ดิวก้อยังจับตัวผมอยู่
“ คิดว่าแค่นี้มันจะหายกันเหรอ บอกให้ปล่อยไง “ ผมก้อดิ้นไม่หยุด แต่ขอบอกว่าปวดหัวมาก
“ เอาอย่างนี้ ให้ชั้นดูแลนายแค่ให้นายตื่นก้อพอแล้ว แล้วชั้นจะไปเอง น่ะๆ นายยังเจ็บอยู่ ชั้นสัญญาว่าชั้นจะไปทันที “
“ ก้อได้ แต่นายต้องไปทันทีที่ชั้นรู้สึกค่อยยังชั่วแล้วน่ะ หวังว่านายจะรักษาสัญญาน่ะ "ผมพูดไป จากนั้นผมก็รู้สึกหิวน้ำ
"ชั้นหิวน้ำอ่ะ เอาน้ำมาให้ดื่มหน่อยสิ “ ผมคิดว่าคงทัดทานดิวไม่ได้เลยต้องจำยอมอีกครั้ง ส่วนดิวก้อไปหยิบน้ำมาให้ผมอย่างว่าง่าย ผมก้อรับมาดื่มแล้วส่งคืน
“ ชั้นรู้ว่านายคงไม่หายโกรธ หายเกลียดชั้นหรอก ชั้นแค่อยากบอกว่า ชั้นไม่ได้ตั้งใจ ชั้นขอโทษ นายจะรับคำขอโทษชั้นหรือไม่ก้อแล้วแต่นาย ตอนนี้นายนอนเหอะน่ะ ชั้นจะนั่งเฝ้าเอง “ ผมเองก้อไม่ได้โต้ตอบ แต่นอนลงแล้วหันหลังให้ดิว ผมไม่อยากเห็นแววตาคู่นั้น คู่ที่ครั้งหนึ่งผมเคยเคลิ้มไปกับมัน ผมกลัวว่าผมจะหวั่นไหวไปกับมันอีก ผมต้องตัดใจหันหลัง แล้วหลับไป เพราะว่าผมเจ็บแผลเหลือเกิน
-
อภัยให้ดิวเถอะนะ เขาไม่ได้ตั้งใจนะ :sad11:
-
^
^
^
^
^
นั่นดิๆ สงสารดิวมัน
อ่านเม้นท์นี้ของคุณ Khozz
เมียของลูกนะเฟ้ย :serius2:
แล้วฮาครับ :m20:
บวก 1 ให้เลยครับ ขยันเม้นท์ให้กำลังใจคนเขียนมากมาย
:m28: ตกลงจะเป็นเมียของลูก หรือ แม่ของลูก อ่ะ :m20:
พิมผิดแค่นี้ แซวกันจ๊าาาง :z3:
-
อยากให้ชีวิตมีสีสันก็ต้องดิวนี่แหละ
เป็นคน 2 บุคคลิกอีกต่างหาก
ถ้าอี้เป็นมาโซก็คงจะชอบดิวนะ :z10:
แหะๆ อ่านไม่ทัน แอบอ่านข้ามๆมาล่ะ :o8:
-
:z6: :z6: :z6: :z6: :z6: :z6: :z6:
“ ชั้นรู้ว่านายคงไม่หายโกรธ หายเกลียดชั้นหรอก ชั้นแค่อยากบอกว่า ชั้นไม่ได้ตั้งใจ ชั้นขอโทษ นายจะรับคำขอโทษชั้นหรือไม่ก้อแล้วแต่นาย ตอนนี้นายนอนเหอะน่ะ ชั้นจะนั่งเฝ้าเอง “ ผมเองก้อไม่ได้โต้ตอบ แต่นอนลงแล้วหันหลังให้ดิว ผมไม่อยากเห็นแววตาคู่นั้น คู่ที่ครั้งหนึ่งผมเคยเคลิ้มไปกับมัน ผมกลัวว่าผมจะหวั่นไหวไปกับมันอีก ผมต้องตัดใจหันหลัง แล้วหลับไป เพราะว่าผมเจ็บแผลเหลือเกิน
ผมรู้สึกเหมือนมีแสงแดดส่งมาที่ตาผม นี่เช้าแล้วเหรอเนี่ยะ ผมเลยตื่นขึ้นมาจากที่นอน ไม่สิ นี่ไม่ใช่เช้าธรรมดาเพราะว่าแสงแดดค่อนข้างแรง ผมเลยเอื้อมตัวไปหยิบนาฬิกามาดู ตายแล้ว นี่มันจะเที่ยงแล้วนี่ แล้ววันนี้ผมต้องทำงานด้วย ตายแล้วๆ เพิ่งจะทำงานได้ไม่กี่วันผมก้อจะขาดงานเลยเหรอเนี่ยะ ผมเลยพยายามลุก แต่ก้อลุกลำบากเหมือนกัน แม้ว่าจะเมื่อยๆ ปวดๆไปบ้างผมก้อว่าผมน่าจะไหว เดี๋ยวคนอื่นเค้าว่าให้ จากนั้นผมก้อออกไปนอกห้องเพื่อจะออกไปดื่มน้ำซะก่อน ขณะที่กำลังเดินมาก้อมีเสียงคนกดกริ่ง ผมเลยเดินไปเปิด คนที่มากดกริ่งนั้นคือ พี่กรณ์นั่นเอง อ้าว แล้วดิวหายไปไหนเนี่ยะ ???
“ อี้ เป็นยังไงบ้างอ่ะ พี่โทรมาแล้วมีคนรับสายบอกว่าอี้ไม่สบายพี่เลยมาดู เราไหวไหม “ พี่กรณ์ถามอย่างเป็นห่วง
“ พี่เข้ามาก่อนดีกว่า แล้วค่อยมาคุยกัน “ แล้วผมก้อเปิดประตูให้พี่กรณ์เข้ามานั่งคุยที่โซฟารับแขก
“ แล้วอี้เป็นยังไงบ้างล่ะ อ้าวแล้วนั่นหัวไปโดนอะไรมา “
“ ไม่เป็นไรมากหรอกพี่ พอดีเมื่อคืนดื่มไวน์ไปนิดหน่อยเลยลื่นหัวเลยไปโดนโต๊ะอะไรอย่างนี้แหละ ไม่เป็นไรมากหรอก นี่อี้กำลังจะไปทำงานพอดี อืมเดี๋ยวเราไปพร้อมกันเลยน่ะ “
“ เฮ้ยยย ไม่ต้องไปหรอกถ้ายังเจ็บอยู่ งานไม่ได้มากมายขนาดนั้น พักผ่อนเหอะ ไม่ต้องไปหรอก พี่แค่มาดูเราเฉยๆ “
“ อูยยยย ไม่ได้หรอก เพิ่งทำงานได้แค่วันเดียวจะป่วยแล้ว มันดูไม่ดีหรอก ให้อี้ไปเหอะ อี้ยังไหวน่ะครับ “ ผมยังดื้อรั้น
“ แต่เรายังเจ็บอยู่นี่ ไม่มีใครว่าอะไรหรอก พักผ่อนเหอะน่ะ “ พี่กรณ์กล่อมให้ผมยอมพักผ่อน
-
:o8: :o8: :o8: :o8: :o8: :o8:
“ ไม่เอาอ่ะ ถ้าพี่กรณ์ไม่ให้อี้ไปทำงาน วันนี้อี้จะไปทำงานที่ออฟฟิซเก่าน่ะ อี้เบื่ออ่ะ จะให้อยู่บ้านเฉยๆ กินๆ นอนๆ ไม่ได้หรอก อี้ไม่ได้เจ็บขนาดนั้น น่ะๆๆๆ พี่ชายสุดหล่อ “ ผมอ้อนพี่กรณ์อีกที
“ อ่ะ ก้อได้ แต่อี้ไม่ต้องขับรถไปน่ะ เดี๋ยวไปกับพี่ ขากลับก้อพี่จะมาส่ง “
“ เย้ๆๆๆ พี่กรณ์น่ารักที่สุดเลย โอ๊ย !!! “ ผมเผลอดีใจจนลืมตัวกระโดดขึ้น ลืมว่าตัวเองปวดหัวอยู่ เลยเซไปนิด พี่กรณ์เลยถลาเข้ามาประคองตัวผมไว้ ไม่งั้นผมร่วงแน่
“ เรานี่ยังไงน่ะ เจ็บอยู่ยังจะทำเป็นลิง เดี๋ยวก้อไม่ให้ไปทำงานซะนี่ “ ไม่วายทำเสียงดุใส่ผม
“ โอเคๆ เดี๋ยวอี้ไปอาบน้ำก่อนน่ะครับ พี่กรณ์รอแป๊บนึงน่ะ “ แล้วผมก้อวิ่งเข้าห้องเพื่อไปอาบน้ำแต่งตัว พออาบน้ำเสร็จแล้ว กำลังจะแต่งตัว ผมก้อเห็นกระดาษโน้ตในนึง ติดไว้ที่กระจก ผมเลยหยิบมาอ่าน
อี้ ถ้านายเห็นโน้ตนี้แสดงว่านายตื่นแล้ว
ชั้นทำข้าวต้มไว้ให้นายแล้วน่ะ อยู่ในหม้อที่เตา
มันคงไม่อร่อยเท่าไหร่หรอก แต่ว่าคงจะพอให้นายทานรองท้องได้
ทานข้าวแล้วอย่าลืมทานยาล่ะ จะได้หายไวๆ
แล้วอีกไม่นาน กรณ์มันก้อจะมาหานายแล้ว นายจะได้ไม่ต้องอยู่คนเดียวไง
สำหรับเรื่องเมื่อคืนนี้ ยังไงชั้นก้อต้องขอโทษนายอีกทีน่ะ ชั้นไม่ได้ตั้งใจ
ที่จะทำให้นายต้องมาเจ็บตัวเพราะชั้นอีก ไม่ว่านายจะรับฟังหรือไม่
ชั้นอยากบอกว่าชั้นเสียใจมาก ที่ทำให้คนที่ชั้น.....ต้องเจ็บตัว
แต่นายคงไม่ให้อภัยชั้นแล้วล่ะ และตามที่สัญญาที่ให้ไว้
หลังจากที่นายตื่น ชั้นก้อจะไปจากนาย
ชั้นจะไม่มาวุ่นวายกับนายอีก จะพยายามหนีห่างจากนาย
จะไม่ให้นายต้องลำบากใจอีก ขอให้นายโชคดีน่ะ
จาก ดิว
ปล.นายเคยได้ยินไหม ที่คนมักจะพูดว่า คนเมาจะพูดแต่ความจริง
หลังจากที่ได้อ่านแล้ว ข้อความนี้ทำผมตัวแข็งทื่อไปชั่วขณะเลยครับ ทำไมน่ะ ในเมื่อดิวเค้าจะหนีหายไปจากชีวิตผมแล้ว ทำไมผมต้องรู้สึกแย่อย่างนี้ด้วย ทำไมผมไม่รู้สึกดีใจ ผมควรจะดีใจใช่ไหมครับ ??????????
-
ฮือ ๆ ดิวจะไปไหน :m15:
แต่ก็ดีนะ เพื่ออี้จะได้รู้ใจตัวเองเร็ว ว่าตกลงรักดิวรึเปล่า o18
-
เอ้ยดิว นี่มันไม่ใช่เอ็งนี่
ไมยอมแพ้ง่ายจังวะ
แต่อี้เสน่ห์แรงเกิ๊นส เป็นผม ผมก็เหนื่อยเหมือนกันนะ
:angry2: รีบน อ่ะขี้โกงมาจิ้มก่อน
-
ผมตั้งสติได้ ผมก้อรีบแต่งตัวไปทำงาน เพราะว่าพี่กรณ์รออยู่ข้างนอก พอเสร็จแล้วผมก้อออกไปนอกห้อง เพื่อไปที่ครัว ไปดูข้าวต้มที่ดิวทำให้ ซึ่งดิวก้อทำไว้ให้จริงๆครับ ยังอุ่นๆอยู่เลย แต่ผมเห็นว่าพี่กรณ์รออยู่ ผมเลยไม่ได้ทานข้าวที่ดิวทำไว้ให้ นี่ถ้าดิวรู้จะเสียใจไหมน๊า แต่เอ๊ะ ทำไมผมต้องแคร์คนที่ทำร้ายผมตลอดมาด้วย ทำไมๆๆๆ.............
แล้วผมก้อชวนพี่กรณ์ไปทำงานโดยที่ไม่สนใจอาหารนั่น ตอนแรกพี่กรณ์ก้อทำหน้าสงสัย แต่ผมทำเนียนไม่มีอาการใดๆทั้งนั้น พอไปถึงรถผมก้อนั่งเงียบ ไม่พูดไม่คุยอะไรทั้งนั้น พี่กรณ์แกคงสงสัยล่ะ ก่อนจะอาบน้ำเห็นร่าเริง แต่มาตอนนี้ดันเงียบ
“ อี้ ไหวไหมเนี่ยะ กลับบ้านไปนอนดีม่ะ ไม่ต้องไปทำงานแล้ว “ ดูพี่กรณ์จะห่วงผมมาก
“ อ้อออ ป่ะ ป่าวพี่ อี้คิดอะไรไปเรื่อยเปื่อยอ่ะ ไม่มีอะไรหรอก “ ผมไม่อยากให้ใครรับรู้ว่าตอนนี้อารมณ์ของผมสับสนแค่ไหน ผมไม่รู้ว่าผมเป็นอะไรกันแน่ โอ๊ยยิ่งคิดยิ่งปวดหัว
พอถึงออฟฟิซแล้ว พวกผมก้อขึ้นไปทำงานกันตามปกติ โดยที่ผมพยายามทำตัวให้ปกติที่สุด วันนี้ผมขอพี่กรณ์ไปเรียนรู้งานกับคุณอรัญณีที่โต๊ะ เพราะว่าจะได้รู้ความเป็นไปในออฟฟิซด้วย พี่หนิง ( ชื่อเล่นของคุณ อรัญณี ) ให้ความเป็นกันเองกับผมมาก สอนงานคร่าวๆของที่นี่ ซึ่งก้อไม่มีอะไรยาก เพราะว่าผมเคยทำมาก่อนแล้วเลยเข้าใจง่าย จากนั้นพี่หนิงก้อพาผมไปรู้จักพนักงานคนอื่นๆ พนักงานที่นี่ส่วนใหญ่จะเป็นเด็กนอกทั้งนั้น เพราะว่าลูกค้าที่นี่ส่วนใหญ่จะเป็นชาวต่างชาติ แต่ละคนที่ทำงานที่นี่ก้อเซอร์ๆ แนวๆกันทั้งนั้น แต่ก้อสนุกสนานดีครับ ผมก้ออ่อนน้อมถ่อมตน ไม่อยากให้คนอื่นว่าเป็นเด็กเส้นแล้วยังมาหยิ่งอีก
หลังจากที่เรียนรู้งานและไปทำความรู้จักกับคนทั้งออฟฟิซแล้ว ผมก้อกลับมาดูงานต่อที่ห้องทำงานผม จนใกล้จะเลิกงานต้องก้อโทรมา
“ สวัสดีครับแฟน วันนี้ทำงานเป็นไงบ้าง เหนื่อยไหม “ ต้งทักทายเสียงหวานๆ
“ ก้อไม่เหนื่อยมากหรอกครับ ช่วงนี้ยังไม่มีอะไรมาก แต่อาทิตย์หน้าจะหนักหน่อย เพราะว่าต้องออกไปที่จ๊อบด้วย คงได้เริ่มทำแล้ว แล้วต้งล่ะเป็นไงบ้าง ได้ข่าวว่างานเยอะนี่ “
“ ใช่แล้ววว นี่ยังไม่ได้หยุดเลย อี้ก้อทำงานหนักอย่าลืมคิดถึงแฟนน่ะครับ “ น้ำเสียงออดอ้อนของต้งนี่ผมชอบจริงๆเลย
-
:z3: :z3: :z3: :z3: :z3:
“ ไม่ลืมหรอกครับ เอ้อ งานของต้งรอหน่อยน่ะ อี้กำลังคิดให้อยู่ น่าจะได้พรุ่งนี้ จะได้ไม่ถ่วงต้งไง “
“ ไม่เป็นไรครับ ต้งไม่ได้รีบอะไรมาก ช่วงนี้อย่ามัวทำแต่งานน่ะพักผ่อนมากๆด้วย ช่วงนี้ต้งอาจจะไปหาอี้ไม่ได้บ่อยๆน่ะครับ เพราะว่าต้องเคลียร์งาน เอาไว้ต้งว่างๆจะไปหาบ่อยๆน่ะครับ “
“ แหวะ มาหาบ่อยๆอี้ก้อเบื่อแย่เดะ ฮ่าๆๆๆ ไม่ต้องซีเรียส เอาไว้ว่างๆค่อยเจอกันน่ะครับ “ ผมแซวไป
“ โหยยยย อี้อย่างนี้อีกล่ะ ไม่โรแมนซ์เลย งั้นเสาร์นี้เจอกันน่ะครับ เดี๋ยวไปหาไรกินกัน ต้งขอไปทำงานก่อนน่ะครับ บาย “ แล้วต้งก้อวางสายไป การได้คุยกันต้งก้อทำให้ผมอารมณ์ดีขึ้นมาหน่อยนึง อย่างน้อยก้อยังทำให้คิดถึงคนอื่นบ้างนอกจาก....
“ ต้งโทรมาเหรอครับ ดูท่าทางอารมณ์ดีเชียว “ พี่กรณ์ไม่รู้เข้ามาตอนไหน
“ อ้อครับ ก้อคุยกันทั่วไป พี่กรณ์มีอะไรจะใช้อี้เหรอครับ “
“ ป่าวหรอก นี่ใกล้เวลากลับบ้านแล้ว ว่าจะชวนกลับไง “
“ ได้ครับ ขออี้ปิดคอมก่อนน่ะ “ พอผมเก็บทุกอย่างเสร็จแล้ว ก้อเดินไปที่รถกับพี่กรณ์ ก่อนจะถึงห้องผม พี่กรณ์ก้อชวนทานข้าวแถวๆห้องผม เราก้อทานไป คุยกันไป พี่กรณ์ดูเครียดๆ สงสัยจะงานเยอะ แต่เค้าบอกว่าไม่มีอะไร ก้อเครียดตามปกติ ผมเลยไม่ซักเค้ามาก พอทานเสร็จพี่กรณืก้อมาส่งผมที่ห้อง แล้วยังกำชับให้ผมพักผ่อนมากๆ แล้วพี่เค้าก้อกลับบ้าน ผมเองก้อไม่เข้าใจท่าทีของพี่กรณ์เหมือนกันว่าเค้าเป็นอะไร เค้ามีปัญหาอะไรรึป่าว ดูแล้วผมก้อพลอยไม่สบายใจไปด้วย
พอผมเตรียมตัวจะอาบน้ำ มือถือผมก้อดังขึ้น นี่ดิวโทรมาหาผมทำไมเนี่ยะ แต่ผมก้อรับสายครับ
“ นี่ชั้นเองน่ะ ดิว พรุ่งนี้เย็นๆนายว่างไหม แม่ชั้นจะออกงานอ่ะ ว่าจะให้มาช่วยดูเสื้อผ้าหน่อย จากที่นายเลือกก้อดูดีอยู่แล้วล่ะ แต่แม่เค้าอยากให้มาแต่งหน้าให้ด้วย และดูเครื่องประดับอะไรอย่างนี้ พอจะมีเวลารึป่าว “
“ ก้อพอได้น่ะ กี่โมงล่ะ ชั้นขอดูเวลาก่อน “ ผมถามไป
-
:L3: :L3: :L3: :L3: :L3: :L3: :L3:
“ ก้อสักห้าโมงแหละ คงไม่รบกวนเวลางานน่ะ “ ดิวยังทำเสียงเป็นปกติ
“ ก้อพอได้น่ะ แต่ต้องบอกพี่กรณ์ก่อน แล้วยังไงเจอกันที่ไหน “
“ เดี๋ยวชั้นโทรบอกอีกทีแล้วกัน บางทีอาจจะไปรับที่ทำงาน นายจะได้ไม่ต้องขับรถมาเองไง “
“ ไม่ต้องหรอกดิว ชั้นขับไปเองได้ เกรงใจนายป่าวๆ “ ผมปฏิเสธไป
“ ไม่เป็นไรหรอก ไมได้ลำบากมาก อีกอย่างแม่เค้าอยากให้อำนวยความสะดวกนายหน่อย “
“ งั้นก้อตกลง ยังไงโทรมาหาชั้นอีกทีน่ะ บาย “ ผมกำลังจะวางสาย
“ เดี๋ยวๆ เอ่อออ คือนายเป็นยังไงบ้าง ไม่เจ็บแผลแล้วใช่ไหม “ ดิวถามผมแบบไม่เต็มเสียง
“ ก้อดีแล้ว พอไปทำงานได้แล้ว ขอบใจน่ะ “
“ แค่อยากให้รู้ว่า ชั้นน่ะ รักษาสัญญาที่ให้นายไว้น่ะ แต่ที่ต้องติดต่อนายเพราะว่าแม่เค้าขอมา เลยขัดไม่ได้ “
“ ไม่เป็นไร ชั้นเข้าใจ งานคืองาน ชีวิตส่วนตัวก้ออีกเรื่องนึง “ ผมพยายามข่มน้ำเสียงไว้
“ แต่ถึงชั้นจะไม่ได้เจอนาย รู้ไว้น่ะว่าชั้นเป็นห่วงนาย แค่นี้แหละ ตู๊ดๆๆๆ “ แล้วดิวก้อวางสายไป
ผมพยายามคิดตามที่เค้าพูด แต่ทำไมจิตใจผมถึงได้ฟุ้งซ่านนัก ผมพยายามขับไล่ความรู้สึกนั้นออกไป ให้หมด จากนั้นผมก้อไปอาบน้ำและมาทำงานของต้งต่อ เพราะว่าอาทิตย์หน้าผมจะได้ออกงานแล้ว มันอาจจะเป็นช่วงเวลาเดียวกันกับงานของพี่กรณ์ แต่ก้อสามารถสลับสับเปลี่ยนกันได้ พูดง่ายๆ สามารถสับขาหลอกได้เพราะว่าทั้งสองคนนี้เค้ารู้จักกันดีและคงคุยกันได้ไม่ยาก ก้อเป็นโชคดีของผมไป และพอผมทำงานเสร็จทุกอย่าง ผมก้อเข้านอน ก่อนนอนใจผมก้อว้าวุ่นอยู่กับเรื่องเดิมๆ ซ้ำไป ซ้ำมา.......[/color]
-
o13 o13 o13 o13 o13 o13
ตอนเช้าผมก้อตื่นตามปกติ แล้วก้อไปทำงานที่ออฟฟิซพี่กรณ์เป็นวันที่ 3 วันนี้ที่ออฟฟิซไม่มีอะไรให้ทำมากนัก เพราะว่างานส่วนมากพนักงานคนอื่นๆจะทำกันจนใกล้จะเสร็จแล้ว เหลือแต่ที่ผมต้องช่วยพี่กรณ์ตรวจงานว่า ออกมาตามที่กำหนดไว้หรือไม่ วันนี้พี่กรณ์ก้อมาสอนผมเรื่องการตรวจงานว่าต้องดูยังไง มีวีธีแก้ไขงานที่ผิดพลาดอย่างไร ซึ่งมันก้อไม่อยากนัก เพราะงานพวกนี้มันก้อเหมือนๆงานที่ผมเคยทำ แต่แตกต่างกันที่ว่า คราวนี้ผมเป็นคนตรวจงานเอง ต้องละเอียด รอบคอบ ข้อมูลต้องแน่น รายละเอียดต้องเป๊ะ ไม่งั้นเวลาผิดพลาดมาเราจะแก้ปัญหาได้ไม่ตรงจุด ซึ่งผมสังเกตการณ์ทำงานของพี่กรณ์แล้วว่า พี่เค้าระเอียดมากกกกกกกก ข้อมูลงานทุกอย่างออกมาเป๊ะๆ ลูกน้องทุกคนทำตามที่พี่กรณ์สั่งอย่างไม่มีผิดเพี้ยน ดูลูกน้องทุกคนจะเกรงพี่กรณ์มาก ตั้งใจทำงานกันมาก ไม่พูดคุยเล่นกันเหมือนเมื่อวานที่ผมมาทำงานด้วย แต่ดูแล้วก้อน่าจะเกรงอยู่หรอก พี่กรณ์ดูเคร่งเครียดและจริงจังมาก ซึ่งมันขัดกับการทำงานของผมที่จะออกแนวผ่อนคลาย และไม่พยายามเครียดมากนัก เพราะว่าเวลาผมเครียดจะเครียดนานนนนน แต่ผมว่าแนวทางของพี่กรณ์ก้อดีไปอีกแบบ เพราะว่าทุกอย่างเป็นไปตามที่กำหนดมาตั้งแต่ต้น และแม่นยำทุกรายละเอียด งานจึงได้ออกมาสมบูรณ์แบบ
พอตรวจงานขั้นต้นเสร็จแล้ว ทุกคนก้อแยกย้ายกันไปทำงานของตัวเอง ผมกับพี่กรณ์ก้อกลับมาดูงานต่อที่ห้องทำงานของพี่กรณ์ ในระหว่างที่ทำงานกันอยู่ผมก้อถามขึ้น
“ ตามปกติแล้วพี่ทำงานเครียดๆอย่างนี้ตลอดเลยเหรอ “
“ ก้อใช่ เพราะว่าพี่อยากให้งานทุกอย่างออกมาดีตามที่ลูกค้าต้องการ พี่ถึงต้องจริงจังไงล่ะ “
“ มันจะดีกว่าไหม ถ้าเราจะยังคงจริงจัง แต่ลดความเคร่งเครียดลงมา อี้ว่าบรรยากาศการทำงานมันน่าจะดีกว่านี้น่ะ “
“ ไม่รู้เดะ พี่ก้อเป็นแบบนี้มาตั้งแต่ต้น เลยไม่รู้ว่าจะปรับตรงไหน ที่เราเคยแนะนำพี่ไม่ใช่ว่าพี่ไม่คิดน่ะ แต่พี่ไม่รู้ว่าจะเริ่มจากตรงไหนไง กลัวว่ามันจะออกมาผิดพลาดแล้วเสียงาน เลยทำตามแบบเดิมๆของพี่ “
“ ไม่เป็นไร เราค่อยๆปรับกันไปไง ไม่มีอะไรเปลี่ยนได้ปุบปับหรอก ไว้อี้จะสอนน่ะ “ พูดจบพี่กรร์ก้อยิ้มให้ผมทีนึงแล้วจากนั้นเราก้อลงมือทำงานกันต่อไป[/color]
-
:laugh: :laugh: :laugh: :laugh: :laugh: :laugh: :laugh:
ผมได้บอกพี่กรณ์ไว้แล้วว่าผมมีงานนอก คือไปช่วยงานน้าเนตร พี่กรณ์ก้อไม่ได้ว่าอะไร เพียงแต่บอกว่าให้ผมดูแลงานในส่วนของผมให้ดี แต่ถ้าผมยังทำงานที่นี่ไม่เสร็จก้อค่อยกลับมาทำเมื่อว่าง ผมก้อเข้าใจ พอใกล้เวลาที่จะไปงานนอก ดิวก้อโทรมาหาผม
“ อี้ ชั้นรออยู่ลานจอดรถชั้นใต้ดินน่ะ นายเคลียร์งานนายให้เสร็จค่อยมาหาชั้นที่นี่ก้อได้ “
“ เสร็จแล้วล่ะ เดี๋ยวลงไปเลย แล้วเจอกัน “
จากนั้นผมก้อลงไปหาดิว แต่ก่อนไปผมก้อเข้าไปลาพี่กรณ์ก่อน พี่กรณ์
ก้ออวยพรให้ผมทำงานทุกอย่างออกมาดี ผมก้อขอบคุณพี่เค้าแล้วออกมา พอผมลงมายังลานจอดรถชั้นที่ดิวนัดไว้ ผมก้อเดินไปยังรถดิวที่จอดอยู่ตรงมุมสุดทางเดิน พอผมเดินมาถึงดิวก้อเดินมาเปิดประตูให้ผมขึ้น โดยที่ไม่พูดอะไร พอผมขึ้นรถแล้วดิวก้อออกรถไปยังโรงแรมที่จัดงาน
ระหว่างทาง ดิวไม่เอ่ยเอื้อนคำพูดใดๆทั้งนั้น ดูท่าทางดิวจะเครียดกับอะไรไม่รู้ ผมก้อเลยไม่ชวนคุยเหมือนกัน ฉะนั้นจึงไม่มีประโยคคำพูดใดๆเกิดขึ้นในรถระหว่างการเดินทาง พอถึงโรงแรมแล้วดิวก้อพาผมไปยังห้องแต่งตัวที่น้าเนตรเปิดไว้เพื่อการแต่งตัวโดยเฉพาะ ก่อนจะถึงห้อง ผมกับดิวก้อเดินสวนทางกับ หลิง หลิง และแม่ของหล่อน หลิง หลิง ตอนที่เดินสวนกันนั้น หลิง หลิงก้อจ้องมาทางพวกผมตาเขม็ง แต่พวกผมทำเป็นไม่สนใจ และผมยังทำท่าทีเดินเข้าไปควงแขนดิวต่อหน้าหลิง หลิงอีก ถ้ามองไม่ผิดผมเห็นหลิง หลิงเม้มปากด้วย หล่อนคงจะโกรธและเคืองพวกผมมาก ผมก้อไม่สนใจเดินต่อไปยังห้องที่น้าเนตรอยู่
“ ดิวหยุดก่อน หลิงขอคุยด้วยหน่อย แกด้วย “ ไม่รู้ว่าหลิง หลิงเดินตามพวกผมมาตอนไหน เรียกพวกผมไว้ก่อนที่จะถึงห้องแต่งตัว พอผมได้ยินดังนั้น ผมก้อหยุดและหันมาทางหลิง หลิง
“ มีอะไรเหรอ ตอนนี้พวกชั้นไม่ว่าง น้าเนตรรออยู่ต้องรีบไป “ ผมรีบพูดตัดบท
“ นี่ดิวกล้าเอามันออกงานด้วยเหรอ ดิวไม่อายคนเหรอ อย่าลืมน่ะว่าพ่อแม่ดิวเค้ามีหน้ามีตามากแค่ไหนในสังคม ทำอะไรก้อควรจะคิดถึงพ่อแม่ของดิวบ้างน่ะ “ หลิง หลิง พูดกับดิวเสียงดังลั่น ดีแต่แถวนั้นไม่ค่อยมีคนเดินผ่าน ผมกำลังจะพูดแต่ดิวสะกิดผมไว้ และดิวพูดเอง
-
:serius2: :serius2: :serius2: :serius2: :serius2: :serius2: :serius2: :serius2:
“ ทำไมต้องอาย เราไม่ได้ทำอะไรผิด ก้อมางานกับแม่ ก้อแค่นั้น “ ดิวโต้กลับไป
“ แต่ยังไงก้อตาม แล้วนี่ดิวคิดยังไงเอามันเป็นแฟน ผู้หญิงในโลกนี้มันหมดแล้วรึไง ดิวไม่อายเหรอเวลาเดินกับเกย์ต่ำๆแบบนี้ หน้าตา ฐานะ ชาติตระกูลก้อดี ไม่เห็นต้องขว้าเอาสวะมาทำแฟนเลย สิ้นคิดสิ้นดี แล้วไหนดิวบอกว่าดิวเกลียดมันอย่างกับอะไรดี แล้วทำไมต้องมาอะไรกับมันด้วย “ หลิง หลิงดูถูกผม
“ นี่หลิง อย่ามาดูถูกคนของดิวน่ะ ถึงเค้าจะเป็นใครก้อช่างถ้าดิวรักแล้วดิวไม่เลือกหรอกว่าเค้าเป็นใคร ขอให้เค้าเป็นคนดีและรักดิวก้อพอ อย่างอื่นดิวไม่สนหรอก อะไรที่มันผ่านมาก้อให้มันผ่านไป “ ดิวแก้แทนผม แล้วก้อโอบตัวผมไว้แน่น
“ นี่ดิวมันจะมากไปแล้วน่ะ ดิวลืมไปแล้วรึไงว่ามีหลิงอยู่ หลิงไม่ดีตรงไหน ทำไมต้องไปเอามันมาแทนที่หลิงด้วย “ หลิง หลิงเริ่มเสียงดัง
“ ดิวไม่ได้เอามาแทนใครทั้งนั้น เรื่องระหว่างเรามันจบไปแล้ว ตอนนี้ดิวคบกับอี้อยู่ หลิงหยุดคิดซะเถอะ “
“ หลิงไม่ยอมหรอกน่ะ และหลิงไม่เชื่อด้วยว่าดิวจะชอบมันจริงๆ หลิงชักจะคิดแล้วสิ ว่าดิวต้องมีอะไรแอบแฝงแน่เลย อ๋ออออ รึว่าดิวจะจีบนังผู้หญิงเพื่อนของนังเกย์นี่ที่หลิงเจอในงานแต่งงานบุ๋ม แล้วดิวกลัวว่าหลิงจะไปราวีนังคนนั้น เลยอ้างว่าเป็นแฟนกับมัน เพื่อบังหน้า อย่าคิดว่าหลิงรู้ไม่ทันดิวน่ะ “
“ ดิวไม่เห็นจำเป็นต้องทำอย่างนั้น หลิงอย่าเพ้อเจ้อได้ไหม “ ดิวตวาดหลิง หลิงไป
“ อ่ะ อ่ะ อ้า ใช่จริงๆด้วย ดิวก้อรู้นิสัยหลิงดี ถ้าหลิงไม่ได้ คนอื่นก้ออย่าหวัง แต่ถ้าดิวยืนยันว่าดิวคบกับมันจริงๆ หลิงจะพยายามเชื่อ แต่ถ้าภายใน 3 เดือนนี้ หลิงเห็นดิวคบกับนังนั่นล่ะก้อ ขอบอกเลยน่ะว่า หลิงลุยแน่ “ หลิง หลิงพูดด้วยน้ำเสียงดุดัน
“ อย่าว่าแต่สามเดือนแล้ว ชั้นจะคบกันนานกว่านั้นให้เธอดู แต่เธออย่าขาดใจตายไปก่อนแล้วกันล่ะ ฮ่าๆๆๆ “ ผมอดไม่ไหว เลยเยาะเย้ยหลิง หลิงไป แล้วก้อโน้มตัวดิวมาหอมแก้มทีนึง จนดิวเองก้อตกใจที่ผมกล้าทำอย่างนั้น
-
^
^
^
^
จิ้มตรู๊ด พี่อเล็กโดยไว
เดี๋ยวโดนแซง 5555+
อย่างงี้ดิวก็มีหวังอีก ระรอก 555+
ยังไงอี้ก็ตัดดิวไม่ขาดหรอก :z1: :z1:
-
เอาวะ ดิวสู้ๆ
จะไปเที่ยวต่างจังหวัด 2 วัน
กลับมาสงสัยอ่านตามไม่ทันแน่เลยอ่ะ
:z3:
-
:pigha2: :pigha2: :pigha2: :pigha2:
“ นี่นายโกรธชั้นเหรอ นายอย่าไปฟังหลิง หลิงมาก ชั้นไม่ได้รังเกียจนายน่ะ “ ดิวอธิบายในสิ่งที่หลิง หลิงเอ่ยพาดพิง
“ คำพูดของนายมันเชื่อได้ที่ไหน เอาเป็นว่าเราต่างคนต่างอยู่แล้วกัน ตกลงตามนี้น่ะ “ ผมตัดบท
“ แล้วผึ้งล่ะ นายไม่กลัวเหรอว่าหลิง หลิงจะตามราวีผึ้ง นายก้อรู้นี่ว่าหลิง หลิงน่ะร้ายแค่ไหน นายจะปล่อยให้เพื่อนนายโดนคนอื่นรังแกเหรอ ไม่เห็นแก่ใครก้อน่าจะเห็นแก่ผึ้งบ้างน่ะ “
“ ไม่ล่ะ ชั้นจะบอกพี่ผึ้งให้เลิกยุ่งกับนายเอง ทุกอย่างจะได้จบ “
“ แต่ว่า เอ่อออออออ ก้อชั้นชอบผึ้งจริงๆนี่ น่ะๆๆ แค่เล่นละครตบตาหลิง หลิง แค่ 3 เดือน ไม่หนักไม่หนาอะไรหรอก “
“ แค่ 3 เดือนนั่นมันคือนรกของชั้นเลยน่ะนั่น ทำไมชั้นต้องทำขนาดนั้นด้วย “ ผมเริ่มอารมณ์ไม่ดีแล้ว
“ เอางี้ ถือซะว่าชั้นจ้างนายแล้วกัน นายเรียกค่าตัวเท่าไหร่ ชั้นก้อสู้ เพื่อ เอ่ออออ เพื่อที่ชั้นจะได้คบกับผึ้งจริงๆ จังๆซักที อีกอย่าง ช่วงนี้ผึ้งไปต่างประเทศบ่อย นายก้อแค่กันหลิง หลิงออกให้ห่างจากชั้นก้อเท่านั้นเอง คนอย่างหลิง หลิง ต้องเจอคนที่ร้ายพอๆกันอย่างนาย ถึงจะสมน้ำสมเนื้อ น่ะๆๆ ถือว่าช่วยชั้นก้อได้ ชั้นอยากคบกับผึ้งจริงๆ “ ดิวไม่หยุดตื๊อผม
“ เงินเหรอ นายเอาเงินมาซื้อชั้นเหรอ ก้อด้ายยยย ค่าตัวชั้นแพงมากน่ะ อีกอย่างนึง ชั้นก้อหมั่นไส้นังหลิง หลิง นั่นอยู่เป็นทุนแล้ว เอางี้ ชั้นขออีกเงื่อนไขนึงคือ ถ้าทุกอย่างลุล่วงไปแล้ว นายต้องเลิกยุ่งกับชั้นสักที เลิกยุ่งแบบถาวร ออกไปจากชีวิตชั้นได้ก้อดี ชีวิตชั้นจะได้สงบสุขเสียที แค่นี้อ่ะ นายทำได้ไหม “ ผมตัดใจพูดออกไป ไม่รู้ว่าสิ่งที่ตัวเองพูดไปมันตรงกับที่คิดไหม แต่ทำไมผมรู้สึกเจ็บจังเลย
“ ได้สิ ถ้านายต้องการอย่างนั้น ชั้นทำได้ทุกอย่างเพื่อ....เพื่อที่จะได้อยู่กับคนที่ชั้นรัก “ ดิวตอบเสียงเบาๆ
“ อ้ออออ นายคงรักพี่ผึ้งเข้าแล้วสิ ก้อดี แต่คำพูดของนายมันเชื่อถือไม่ได้ มันต้องมีสัญญาเป็นลายลักษณ์อักษร เดี๋ยวชั้นจะทำขึ้นมาเอง โดยที่นายต้องเซนต์รับรู้ถึงเรื่องนี้และต้องปฏิบัติอย่างเคร่งคัด ไม่งั้น ชั้นจะไม่ทำเรื่องนี้ “ ผมพูดเสียงเข้ม
“ ได้สิ เอาไงก้อเอา “ ดิวพูดแล้วหันหน้าไปทางอื่น
-
o22 o22 o22 o22 o22 o22 o22
“ อีกอย่าง ค่าตัวชั้นน่ะ นายต้องจ่ายตามที่ตกลงด้วย ไม่งั้น ชั้นไม่รับงานนี้ “ ผมยั่วดิวไป
“ นายนี่มันประเภทไหนกันแน่ ตกลงเป็นคนเห็นแก่เงิน เหมือนคนอื่นๆใช่ไหม “ ดิวประชดผม
“ ชั้นไม่จำเป็นต้องตอบข้อนี้ คิดเองแล้วกัน สำหรับชั้น เงินเท่านั้นที่สำคัญที่สุด “ ผมประชดกลับ
“ งั้นที่นายคบกับไอ้ต้งก้อเพราะเงินนี่เหรอ อ้ออออออออ เลิกกับแฟนเก่าที่จนๆมาคบกับคนที่รวยกว่า นายนี่เลือกเก่งนี่ ได้ถูกคนด้วย ไอ้ต้งบ้านมันรวยมากน่ะ ตัวมันเองก้อรวย หล่อด้วย โสดด้วย ถ้านายได้เป็นแฟนกับมันน่ะ สบายไปทั้งชาติ ชั้นผิดหวังในตัวนายจริงๆเลย ชั้นนึกว่านายจะเป็นคนดีกว่านี้ เอาอีกคนไหม ไอ้กรณ์นี่ก้อโครตรวยเลยน่ะ ควบสอง ควบสามไปเลย ถ้าไม่พอเดี๋ยวชั้นหาให้อีก เพื่อนๆชั้นมีแต่คนรวยๆ ไอ้ป๊อบด้วยไหม เอ๊ะ ชั้นก้อพอได้น่ะ หรือว่านายจะลองดูไหมล่ะ ชั้นยินดีน่ะ “ ดิวพูดจากระแหนะกระแหนผมซะผมรู้สึกแย่ไปเลย แต่ผมไม่จำเป็นต้องบอกว่าตัวผมเป็นคนยังไง ถ้าดิวคิดว่าผมเป็นคนอย่างนั้น ก้อตามใจ แต่ผมก้อรู้สึกเสียใจเหมือนกัน
“ ไม่ต้องหรอก ชั้นหาของชั้นเองได้ ขอบใจน่ะที่คิดจะช่วย เรามาคุยเรื่องธุรกิจของเราดีกว่า อย่าไปพาดพิงถึงคนอื่น เรื่องนี้จะต้องปิดเป็นความลับ โดยที่นายก้อห้ามบอกคนอื่น ส่วนชั้นก้อจะไม่บอกใคร ตกลงไหม “
“ ได้สิ ว่ามาเลยจะเอายังไง แล้วนายจะคิดค่าจ้างเท่าไหร่ “ ดิวมองตาผมเขม็ง
“ อืมมมมม ตอนนี้ยังคิดไม่ออก เอาไว้คิดได้แล้วจะบอกน่ะ ตอนนี้ขอไปทำงานให้แม่นายก่อนน่ะ เรื่องอื่นเอาไว้ทีหลัง “ พูดจบผมกำลังจะเดินออกมา ดิวก้อจับแขนผมไว้ก่อน
“ ไม่ นายต้องเป็นแฟน...ปลอมๆของชั้นนับตั้งแต่วินาทีเป็นต้นไป เพราะว่าหลิง หลิงก้ออยู่ในงานนี้ด้วย ฉะนั้นนายต้องเล่นละครตั้งแต่เดี๋ยวนี้ เข้าใจไหมจ้ะที่รัก “ ดิวก้อยื่นหน้ามาจะจูบผม แต่ผมผลักตัวดิวออก
“ ก้อได้ แต่ชั้นคิดเงินล่วงหน้า นายกล้าจ่ายไหม ชั้นคิด ล้านนึง อันนี้ไม่รวมกับที่อยู่ในสัญญาน่ะ “
“ ได้สิ แค่นี้เอง นายนี่มันหน้าเงินกว่าที่ชั้นคิดไว้เสียอีกน่ะ “ ดิวกัดผม
“ แค่นี้มันแค่ออเดิฟ เดี๋ยวนายจะเจอของจริงหลังจากนี้ แล้วจากนั้นนายจะรู้ว่า นายคิดผิดที่ให้ชั้นมาทำงานนี้ “
“ ตกลง พรุ่งนี้เรานัดคุยกันเรื่องนี้เลย ชั้นจะได้จัดเช็คไว้ให้นายด้วย โอเคไหม “
“ ได้สิ พรุ่งนี้เย็นๆชั้นว่าง แล้วเจอกัน ไม่สิ เราต้องออกไปพร้อมกันใช่ไหมครับ ที่รัก “ ผมประชดไป
“ จ้ะ ที่รัก “ แล้วดิวก้อกระชากตัวผมไปแล้วจับมือของผมให้มาคล้องกับแขนของดิว ตอนแรกผมขืนๆ แต่ดิวทำตาดุใส่ ผมเลยต้องยอมทำตามที่ได้ตกลงกันไว้ก่อน ผมไม่รู้ว่าคิดถูก หรือคิดผิดนี่ เพราะความสะใจอย่างเดียว มันอาจจะทำให้ชีวิตผมยุ่งยากกว่าเดิมไหมน๊า
------------------- จบตอนที่ 25 --------------------
-
^
^
^
^
จิ้มๆ พี่อเล็กซ์ รักคนโพส เท่าโลก 555+ :กอด1:
อย่างงี้สิไอ้ดิว ฉากต่อไปนี้แหละที่โก๋รอคอย 5555+ :laugh:
-
อย่างนี้เค้าเรียกแสดงความรักไม่เป็นรึเปล่า
พอจะหน่อยก็ทำเสียเรื่องทุกทีเลย ไอ้ดิวเอ๊ย
จะกลายเป็นสวรรค์เบี่ยงเข้าไปทุกที :z3:
-
:really2: นั่งอ่านรวดเดียวจบ
รอไม่ไหวแล้ว จะมาต่ออีกเมื่อไหร่ค้าบ
-
ลัล.ลัล.ลัล ล้า :z2:
จะร่างสนธิสัญญายังไงนะอี้....
อยากเห็นเนื้อหาในสัญญาจังเลย :z1:
-
:beat: :beat: :beat: :beat: :beat: :beat:
บทที่ 26 ข้อตกลง ( The Agreement )
พอพวกผมเดินเข้ามาในงาน พวกผมก้อทำตัวปกติ ตอนนี้น้าเนตรขึ้นไปบนเวทีเพื่อพูดถึงสินค้าตัวนี้ร่วมกับผู้ถือหุ้นคนอื่นๆ แขกเหรื่อผู้มีเกียรติก้อตั้งใจฟังอย่าง ผมกับดิวก้อเดินไปรอบๆงานดูนั่นดูนี่บ้าง ดิวก้อพอมีคนรู้จักอยู่เหมือนกัน เค้าก้อหยุดพูดคุยทักทายบ้าง ส่วนผมก้อเดินหาของทานไปบ้าง ระหว่างเดินๆอยู่ก้อเจอน้าปิ่น ผมก้อเข้าไปทักทาย ถามไถ่กัน น้าปิ่นมาแสดงความยินดีกับน้าเนตรในงานวันนี้น้าปิ่นบอกว่าช่วงนี้ต้งจะงานยุ่งมาก ที่จริงงานนี้ต้งต้องมาด้วย แต่ต้งปลีกตัวออกมาไม่ได้เลยให้น้าปิ่นมาคนเดียว เราทักทายกันไปสักพัก น้าเนตรก้อกล่าวเปิดพิธีเสร็จ จากนั้นก้อปล่อยให้แขกชมสินค้า และสั่งจองสั่งซื้อกันได้ตามสะดวก แหม เกิดเป็นคนรวยมันดีอย่างนี้เอง มีเงินเหลือก้อเอามาซื้อนาฬิการเรือนล่ะหลายล้านบาท ถ้าเป็นผมน่ะ ผมเอาเงินนี้ไปซื้อบ้าน ซื้อรถดีกว่า เพื่อนๆว่าไหม
พอพิธีเปิดงานเสร็จแล้ว ผมก้อขอตัวน้าปิ่นเพื่อไปตรวจดูความเรียบร้อยให้น้าเนตรที่หลังเวที แล้วบอกน้าปิ่นว่า ไว้ว่างๆจะไปขอรบกวนไปทานข้าวที่บ้านด้วย ซึ่งน้าปิ่นก้อยินดี จากนั้นผมก้อเดินไปหาน้าเนตรที่รออยู่อยู่หลังเวที พอไปถึงผมก้อดูหน้าว่าต้องซับ ต้องเติมตรงไหนไหม ผมก้อทำไป ดูชุดว่ามีตรงไหนไม่เรียบร้อยไหม ผมก้อดูของผมไปเรื่อยๆ แล้วน้าเนตรก้อชวนคุย
“ ขอบใจน่ะที่มาช่วยงานน้า อ้าว แล้วดิวหายไปไหนล่ะ “ น้าเนตรดูผ่อนคลายกว่าตอนที่พวกผมเพิ่งเข้างานมากนัก
“ อ้อออ อี้เห็นเค้าเดินคุยกับใครไม่รู้ในงานอ่ะครับ ผมก้อไม่ได้ตาม เพราะว่าเมื่อกี้เจอน่าปิ่นเลยเข้าไปทักทาย พอผมเห็นน้าเนตรลงจากเวที ผมก้อเลยรีบมาดูความเรียบร้อยอ่ะครับ “
“ เป็นแฟนกัน ทำไมไม่ดูแลกันล่ะ เดี๋ยวหลิง หลิง ก้อฉกไปอีกหรอก ขานั้นไว้ใจได้ที่ไหน “ อยู่เฉยๆน้าเนตรก้อพูดเรื่องนี้ออกมา
“ ป่าวๆๆๆ น่ะครับ อี้ไม่ได้เป็นแฟนกับดิวน่ะ “ ผมปฏิเสธพัลวัน
“ น้าไม่รู้น่ะว่าอะไรคืออะไร ถามว่าน้ารู้สึกยังไงกับเรื่องนี้ น้าเฉยๆเลยน่ะ สมัยนี้ขอให้ดีและจริงใจต่อกันก้อดีแล้ว ถ้าอี้จะเป็นแฟนกับดิวจริงๆ น้าก้อยินดีน่ะ น้าชอบเราน่ะ เราเป็นคนน่ารัก ตรงไปตรงมา แล้วก้อแอบร้ายด้วย เห็นปิ่นเค้าเล่าเรื่องเราที่ทำกับหลิง หลิงให้ฟังแล้ว น้าชอบใจมาก ลูกสะใภ้น้าต้องอย่างนี้ ถึงจะเอาเจ้าดิวอยู่ ไอ้เจ้านี่มันต้องเจอคนที่สมน้ำสมเนื้ออย่างเราน่ะอี้ “
-
โว้ววววววววว
แม่ยายยอมรับด้วย
ทางสะดวก
5555+ :z2:
-
แอบมานั่งรอ สนธิสัญญา ดิวอี้
:laugh: ชื่ออย่างแนว
รักคนโพสตลอดศก :กอด1:
-
:เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:
“ โหๆๆๆ ไม่ไหวหรอกครับน้าเนตร ถ้าเป็นแฟนกันน่ะ ตีกันตายเลยยยย อีกอย่างคือ เอ่อออ ดิวเค้าก้อมีคนที่เค้ารักอยู่แล้วน่ะครับ เค้าคงไม่สนใจคนอย่างผมหรอก แล้วเค้าก้อบอกว่าเค้าเป็นผู้ชายด้วย เค้าจะมาชอบเกย์อย่างผมได้ไง “ ตอนที่ผมพูดออกไป ทำไมผมต้องรู้สึกน้อยเนื้อต่ำใจด้วยน่ะ ไหนบอกว่าไม่ชอบดิวไง เค้าชอบดูถูกเค้านี่นา ดิวเป็นคนเลวไม่ใช่เหรอ ????
“ เหรอ ??? ไม่เห็นดิวเคยบอกว่าชอบใครนี่ แล้วช่วงหลังๆเค้าก้อจะเป็นอะไรไม่รู้กับเราน่ะ พูดถึงเราอยู่เรื่อย คะยั้นคะยอให้น้าจ้างเรามาทำงาน พอน้าถามว่าทำไมต้องเป็นเรา เค้าก้อบอกว่าเรามีภาระต้องใช้เงินเยอะ อยากช่วยเหลือ แต่น้าว่าไม่ใช่หรอก ลูกชายน้า น้าเลี้ยงมากับมือ ถึงแม้ว่าจะไม่สนิทกับลูกมากนัก แต่น้าก้อดูออกน่า แล้วที่ว่าดิวมีคนที่รักอยู่แล้วนั่นน่ะ น้าว่าเป็นข้ออ้างมากกว่า แล้วเราล่ะอี้ ไม่รู้สึกอะไรกับลูกน้าเลยเหรอ “ น้าเนตรเล่นถามอย่างนี้ผมก้ออึ้งกิมกี่สิครับ
“ ไม่ใช่หรอกมั้งครับ เค้าก้อคงแบบว่าเล่นๆ ขำๆไปมากว่าน่ะครับ อีกอย่างเค้ายืนยันกับอี้เองว่าเค้าเป็นผู้ชายทั้งแท่ง สาวๆก้อมารุมล้อมกันมากมาย เค้าไม่มาเลือกอี้หรอก “ ผมก้อแก้ไปเรื่อย พยายามไม่ยอมรับ
“ ใครบอกเราล่ะ เจ้าดิวพูดอย่างนั้นเหรอ ฮ่าๆๆๆ ไม่รู้สิน่ะ น้าไม่เห็นดิวเค้าจะคบใครจริงๆจังๆเลยสักคน ผ่านมาแล้วก้อผ่านไป ไม่เคยพาใครมาบ้านด้วย ส่วนที่ว่าเราเองก้อเป็นผู้ชายเหมือนกันกับดิวนั้น น้าว่าเรื่องนี้ดิวเค้าก้อน่าจะรู้ใจเค้าเองอยู่แล้วว่าเค้าคิดยังไงน่ะ รู้สึกยังไงกันแน่ สำหรับน้า น้าไม่สนใจน่ะว่าใครจะคิดยังไง ความรักมันเป็นเรื่องที่พูดยากน่ะ ไม่จำเป็นหรอกว่าคนที่เรารักจะเป็นใคร สูง ต่ำ ดำ ขาว รวย จน หรือว่ายังไง สำหรับน้า ถ้าว่าได้รักใครแล้วน่ะ ก้อรักเลย ไม่คิดหรอกเรื่องอื่นๆหรอก เอาเวลาไปทำให้คนที่เรารักและเรามีความสุขกันดีกว่า น้าอาจจะดูเหมือนพวกหัวโบราณน่ะ แต่ขอบอกเลยว่าเรื่องพวกนี้ น้ารับได้ แต่ถ้าเป็นกับเราเท่านั้นน่ะ “ น้าเนตรไม่ค่อยจะเชียร์ลูกชายออกหน้าออกตาเลยน่ะครับ เล่นเอาซะผมเขินไปเหมือนกัน
“ ยังไงก้อขอบคุณน่ะครับ สำหรับความเอ็นดูที่น้าเนตรมีให้ผม ผมขอรับไว้ด้วยใจ ส่วนเรื่องอื่น ผมไม่ขอพูดถึงน่ะครับ แล้วนี่น้าเนตรต้องให้ผมอยู่ในงานตลอดเลยใช่ไหมครับ ผมจะได้เตรียมตัวถูก “ สิ่งที่ผมทำได้คงมีแค่นี้จริงๆ
“ ที่จริงน่ะ งานใกล้จะเลิกแล้วล่ะ เราจะกลับก้อได้ แต่น้าอยากให้เราอยู่ดูงานไปด้วย เพราะว่าจะมีงานอย่างนี้บ่อยๆ เราจะได้เคยชิน ไม่แน่อาจจะมีลูกค้าเพิ่มมากขึ้นก้อได้น่ะ เพราะว่ามีแต่คนชมว่าหน้า และชุดน้าเยี่ยมมาก น้าก้อยกความดีนี้ให้เราไปแล้วกัน คนฝีมือดีๆ นิสัยดีๆ ควรจะมีงานดีๆตลอด “ น้าเนตรพูดซะผมตื้นตันใจในความหวังดีของท่าน
“ โหๆๆๆ ไม่ถึงขนาดนั้นหรอกคัรบ อี้ก้อทำตามที่น้าเนตรบอกแหละ ยังไงอี้ก้อขอบคุณมากน่ะครับที่ช่วยเชียร์ แล้วนี่ถ้าอี้รับงานอื่นมาก จนมาทำงานให้น้าเนตรไม่ได้ล่ะครับ ไม่โกรธกันน่ะครับ อิอิ “
-
โอ้วววววววววว
มีแม่ยายดีแท้นะอี้เอ่ย
5555+
ไอ้ดิวมันเจ๋งจริง o13 (เกี่ยวป่าวไม่รู้ แต่จะเชียร์ :laugh:)
-
:serius2: :serius2: :serius2: :serius2: :serius2: :serius2: :serius2:
“ โอ๊ะๆๆๆ อันนี้ไม่ได้เลย งานของน้าต้องมาก่อน เพราะว่าน้าเป็นคนเชียร์ ต้องเอาใจน้าก่อนน่ะ ฮ่าๆๆๆ “ แล้วเราสองคนก้อหัวเราะกัน
จากนั้นน้าเนตรก้อขอตัวออกมาพบแขกในงาน ส่วนผมก้อเดินตามบ้าง เดินเล่นบ้าง ในสถานที่นี้น่ะ แขกแต่ละคน ดูท่าทางน่าจะเป็นพวกไฮโซ ไฮซ้อ ทั้งนั้น ได้ยินเค้าพูดคุยกันก้อมีแต่เรื่องอวดร่ำ อวยรวยกัน ลูกเธอทำอะไร ลูกชั้นอยู่ที่ประเทศนั้น ประเทศนี้ บ้านชั้นมีกิจการนั่นนี่นู้น เธอใส่สร้อยอะไร เพชรชั้นมาจากซาอุ เขมร อะไรก้อว่ากันไป เฮ้ออออออ ดีน่ะที่ผมเกิดมาแบบพอมีพอกิน เกิดมาในสังคมปกติ ไม่ฟุ้งเฟ้อ อยู่ตามแบบชีวิตทั่วไป ไม่ต้องใส่หน้ากากเข้าหากัน ผมเห็นแล้วรู้สึกแปลกๆเลยเดินเลี่ยงไปข้างนอกดีกว่า
ขณะที่ผมเดินเล่นอยู่หน้าโรงแรม ก้อมีคนเดินมาทักผม
“ นายชื่อ อี้ใช่ไหม จำเราได้ป่าว แล้วนี่มาทำอะไรแถวนี้ “ ตอนแรกผมก้อมองหน้า แต่จำไม่ได้ว่านี่คือใคร แต่รู้สึกคุ้นๆเหมือนกัน
“ ขอโทษน่ะครับ ผมจำคุณไม่ได้ ไม่ทราบว่าเรารู้จักกันที่ไหนเหรอครับ “ ผมถามไปเพราะว่าจำไม่ได้จริงๆ
“ ชั้น บอลไง ที่เคยเจอเมื่อเดือนที่แล้วอ่ะ ที่เรามีเรื่องกันไง จำได้ไหมวันนั้นที่นายไปเที่ยวแถวหลังสวนอ่ะ “ ผมก้อเลยถึงบางอ้อครับ บอลคือคนที่เอาพวกมาขู่ผมกับพี่กรณ์ วันที่ผมไปเที่ยวหลังสวนตอนผมอกหักเรื่องอ้วนไง
“ อ้อออ จำได้แล้ว เอ่อออ แล้วนาย มาเอ่ออออ “ ผมก้อตกใจสิครับ เจอโจทก์เก่า
“ อ๋ออออ ชั้นมางานกับคุณแม่อ่ะ แล้วออกมาสูบบุหรี่ข้างนอก เห็นนายเดินคนเดียวเลยเข้ามาทัก แล้วนายมาทำอะไรที่นี่เหรอ “
“ ชั้น เอ่อออ มาทำงานอ่ะ พอดีรับงานที่นี่ไว้ “ ผมพยายามสงวนคำพูด
“ นี่นายยังกลัวชั้นอยู่เหรอ ตั้งแต่เรื่องวันนั้น เฮ้ยยยย มันผ่านไปแล้ว แล้ววันนี้ชั้นก้ออารมณ์ดีด้วย ไม่ทำอะไรนายหรอก “
“ ชั้นไม่ได้กลัวนาย แค่ไม่อยากเอ่ออออ คุยกับคนพาล “ ผมพูดออกไปตามตรง
“ ฮ่าๆๆๆ นายนี่มันตรงไปตรงมาได้ใจชั้นจริงๆเลย อย่างนี้ล่ะชั้นชอบมีเสน่ห์น่าค้นหาจริงๆ “ บอลจะเดินมาจับตัวผม แต่ผมถอย
“ เราอยู่ใครอยู่มันดีกว่าไหม ถือซะว่าเราไม่รู้จักกัน ชั้นไปแล้ว “ แล้วผมก้อเดินหนีไปอีกทาง แต่บอลจับแขนผมไว้ก่อน
-
:serius2:
ไอ้บอลเจือกๆๆๆๆๆๆๆ
ไอ้ดิวเอ็งมาเคลียร์กับรุ่นพี่เอ็งดิ๊ เร็วๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
หมาจะคาบเนื้อไปกินแว้ววววว
รักคนโพสที่สุด :กอด1:
-
:seng2ped: :seng2ped: :seng2ped: :seng2ped: :seng2ped: :seng2ped:
“ เดี๋ยวซี่ จะรีบไปไหน วันนี้ชั้นมาดี ไม่ได้คิดร้ายกับนายหรอกน่ะ “ ผมพยายามสะบัดแขนออก แต่ไม่หลุด
“ ปล่อยชั้นน่ะ ชั้นจะรีบกลับไปทำงาน ปล่อย “ ผมพยายามสะบัดแขน แล้วเอามือแกะมือของบอลที่จับผมอยู่
“ มีอะไรเหรออี้ อ้าวแล้วนี่ไอ้บอล แกมาจับแขนอี้เค้าทำไมอ่ะ “ ดิวครับเค้าเดินมาจากทางไหนไม่รู้ มาได้จังหวะพอดีเลย
“ อ้าวดิว นายรู้จักเค้าด้วยเหรอ เรารู้จักกันอ่ะ ชั้นก้อแค่อยากคุยด้วยเฉยๆ “ แต่บอลก้อไม่ยอมปล่อยมือออกจากแขนผมครับ
“ ไม่น่ะ ชั้นไม่ได้รู้จักเค้า แล้วนี่ชั้นจะกลับเข้างาน เค้าก้อมารั้งชั้นไว้ บอกให้ปล่อยก้อไม่ยอมปล่อย “ ผมบอกดิวไป
“ เอ๊ะบอล ชั้นว่าเค้าไม่อยากคุยกับนายว่ะ ปล่อยอี้เหอะ ชั้นขอ “ ดิวพยายามต่อรอง
“ เฮ้ยยยย แล้วแกเป็นอะไรกับเค้า ถึงต้องมาเดือดร้อนแทนด้วยว่ะ คนนี้ชั้นชอบว่า ท่าทางจะเผ็ดดี “ บอลยั่วดิว
“ เป็นใครก้อช่าง แต่ถ้าเค้าไม่สมยอม นายก้อควรปล่อย นี่เป็นลูกผู้ชายรึป่าว “ ดิวเริ่มโมโห
“ อ้าว มาทำอะไรอยู่นี่ ดิว มาตามแฟนเหรอจ้ะ แล้วทำไมแฟนดิวถึงได้มาคุยกับผู้ชายคนอื่นล่ะ เธอนี่น่ะเลือกคนได้เหมาะจริงๆเลย จับแต่คนรวยๆทั้งนั้น มือของเธออ่ะ คงมีกาวอย่างดีติดอยู่ใช่ไหม “ หลิง หลิง ตามมาสมทบ
“ อ้าวววว เป็นแฟนกับไอ้ดิวเหรอ ก้อไม่บอก แต่วันนั้นเห็นไปเที่ยวกับอีกคน จำได้ไหมจ้ะอี้ วันนั้นเราเกือบจะมีความสุขด้วยกันแล้ว แต่ชั้นหมดอารมณ์ไปซะก่อน แล้วนี่นายเอายังไงกันแน่นี่ ชอบคบหลายๆคนเหรอ ชั้นก้อยังว่างน่ะ ถ้าไม่รังเกียจก้อเชิญ ได้ ชั้นชอบของแปลก ฮ่าๆๆๆ “ บอลยังเยอะเย้ยผมไม่พอ ส่วนหลิง หลิงก้อขำด้วย
“ คนที่แปลกคือพวกนาย เกิดมามีพร้อมซะป่าว แต่ทำไมจิตใจถึงได้ต่ำขนาดนี้ ปล่อยชั้นเดี๋ยวนี้ ไม่งั้นจะไม่เกรงใจ “ ผมพูดเสียงดุ
“ อี้เค้าบอกให้ปล่อยไง “ ดิวเดินมาแกะมือบอลออกอีกคน
“ นี่ดิวหวงมันมากขนาดนี้เลยเหรอ ไม่เคยรู้บ้างเลยรึไงว่ามันผ่านใครมาบ้าง มั่วจะตาย “ หลิง หลิงด่าผม แล้วเดินมารั้งตัวดิวออกไป
-
โหคุณแม่........ช่างเป็นบุคคลที่ทันยุคทันสมัยเหลือเกิน o13 o13
คุณแม่แอบแรงแห่งปี :laugh: :laugh: :laugh:
-
ดิว :z6: แมร่งรุย
รอดูมวย อี้ :beat: หลิง หลิง เลย เจือกทุกงาน
:กอด1: พี่อเล็กซ์ต่อ 555+ :laugh:
-
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
พอแค่นี้ก่อนนะครับ
จะไปงานวันเกิดพี่ชายที่ชลบุรีน่ะครับ
ไว้ว่างๆจะมาต่อให้น่ะครับ
บายยยยยยยยยยยยยยยยยย
:mc4: :mc4: :mc4: :bye2: :bye2: :bye2:
-
คร้าบบบบ
ยังไงผมก็จะรอพี่ 5555+
ขอบคุณที่เอาเรื่องดีๆๆๆๆๆๆ สนุกๆ มาแบ่งปันอ่านล่ะพี่
-
เจอกันที่ชลบุรีนะ
กำลังเดินทางพอดี
คงไปถึงซัก2ทุ่มอ่ะ
เจอกันที่เดิมนะ อิอิ
ถ้าเจอจริงก็ดีดิ
ไม่อยู่หลายวันจะอ่านทันมั้นี่
-
ไม่อยู่แป๊ปเดียว Alex หนีไปชลบุรีแล้ว :o12:
แล้วจะรออ่านตอนต่อไปนะ
:L2: :L2: :L2:
-
:impress2: ขอให้เดินทางปลอดภัยนะจ๊ะ
คราวนี้น้องอี้เสร็จไอ้ดิวแน่ 5555 :monkeysad:
-
สวัสดีครับ
โอ้.... ทำไมอี้เจอเรื่องอีกแล้วนะนี่ (หรือว่าไปหาเรื่องเค้าเอง) เก่งจริงนะเราน่ะ :beat:
ขอบคุณและจะติดตามครับ
-
กี๊ดๆเกลียดนังหลิงๆจังเลย(ขออนุณาตใช้คำไม่สุภาพ อิอิ)
บอลอีกนึกว่าเป็นคนดี :serius2:
ดิวน่ารักจัง แต่ก็น่าสงสารด้วย ตอนนี้เริ่มสงสารต้งเเล้วสิ
-
:z13: :z13: :z13: :z13: :z13: :z13:
“ คนที่แปลกคือพวกนาย เกิดมามีพร้อมซะป่าว แต่ทำไมจิตใจถึงได้ต่ำขนาดนี้ ปล่อยชั้นเดี๋ยวนี้ ไม่งั้นจะไม่เกรงใจ “ ผมพูดเสียงดุ
“ อี้เค้าบอกให้ปล่อยไง “ ดิวเดินมาแกะมือบอลออกอีกคน
“ นี่ดิวหวงมันมากขนาดนี้เลยเหรอ ไม่เคยรู้บ้างเลยรึไงว่ามันผ่านใครมาบ้าง มั่วจะตาย “ หลิง หลิงด่าผม แล้วเดินมารั้งตัวดิวออกไป
ผมและดิวพยายามแกะมือของบอลออก โดยมีหลิง หลิง พยายามมาดึงดิวออกไป ถ้าคนแถวนั้นมาเห็นคงจะคิดว่าพวกเราดึงยื้ออะไรกันอยู่แน่ๆ แต่มันไม่สนุกเลยครับ ผมเลยต้องใช้ท่าไม้ตาย กระทืบเท้าบอลอย่างแรงจนบอลสะดุ้ง แล้วผมก้อผลักบอลออกไป ตอนนี้พวกเราหลุดออกจากันหมดแล้ว ส่วนหลิง หลิงจะเข้ามาตบผม แต่ผมเร็วกว่า คว้ามือหลิง หลิง ไว้ทัน แล้วจับบิดแขนไขว้หลัง
“ โอ๊ยยย ปล่อยชั้นน่ะ นังเกย์นรก “ หลิง หลิง ด่าผมเสียงดังลั่น บอลจะเข้ามาช่วยหลิง หลิง แต่ดิวรั้งตัวบอลเอาไว้
“ ชั้นขอเตือนเธอ อย่ามายุ่งกับชั้นอีก คราวนี้ชั้นไม่เก็บเธอไว้แน่ “ ผมขู่เสียงเข้ม
“ ชั้นไม่กลัวแกหรอก และอย่าคิดน่ะว่าชั้นไม่รู้อะไร เอาไว้ชั้นจะกระชากหน้ากากแกออกมาแล้วกัน ว่าแกเลวขนาดไหน “
“ ก้อเอาสิ แล้วจะได้เห็นดีกัน “ แล้วผมก้อปล่อยแขนหลิง หลง แล้วผลักให้เธอกระเด็นห่างออกไป แล้วดิวก้อปล่อยตัวบอล
“ จำคำชั้นไว้เลยน่ะ ชั้นไม่ยอมตกเป็นฝ่ายเสียเปรียบแน่ โดยเฉพาะแก นังเกย์นรก “
“ นี่มันเรื่องอะไรเหรอหลิง หลิง เล่าให้พี่ฟังหน่อยสิ “ บอลแทรกถามขึ้นมา
“ ก้อนังเกย์นี่สิ มันมาแย่งดิวไปจากหลิง ดิวก้ออีกคน เป็นบ้าวิปริตไปแล้ว ผู้หญิงเยอะแยะไม่ชอบ มาคว้าเอาเกย์ต่ำๆ “
“ นี่หลิงเลิกดูถูกแฟนของดิวซะทีได้ไหม ให้เกียรติกันบ้างสิ อยากน้อยเราก้อเคยคบกัน น่าจะจากกันด้วยดี “
-
^
^
^
^
กลับมาแล้วเหรอครับพี่ คิดถึงจัง 5555+
วันนี้ผมสอบเอ-เน็ต รอบเช้ากับบ่าย
ยอมกลับมาบ้านก่อนเพื่อมาอ่านเลยนะพี่
หนุกรอฉากหวานๆ 555+
-
:really2: :really2: :really2: :really2:
“ หลิงไม่เชื่อหรอกน่ะ ว่าดิวจะรักมันจริงๆ แล้วคอยดูแล้วกันว่าหลิงทำอะไรได้บ้าง “ หลิง หลิงตะโกนเสียงดังจนคนแถวนั้นเริ่มมองแล้ว
“หลิง เราไปกันเถอะ แล้วไว้ค่อยมาดูกันอีกทีว่าใครจะแน่กว่ากัน อี้จ้ะ ชั้นบอกเลยน่ะว่าชั้นประทับใจนายมาก ไว้เจอกันอีกทีน่ะจ้ะคนสวย นายก้อเหมือนกันน่ะดิว ระวังของๆนายไว้ดีๆแล้วกัน ชั้นชอบคนมีเจ้าของว่ะ ฮ่าๆๆ ไปเถอะหลิง “ แล้วบอลก้อเดินจูงมือหลิง หลิงเดินจากไป หลิง หลิงก้อหันมาส่งสายตาอาฆาตใส่พวกผมอีก แต่ผมไม่สนใจ ก้อเลยจะเดินเข้าไปในงาน แล้วดิวก้อเดินตามผมเข้ามาในงานเหมือนกัน ระหว่างทางดิวก้อจับแขนผมไว้ให้หยุดเดิน แล้วถาม
“ นายไปรู้จักกับไอ้บอลญาติ หลิงตั้งแต่เมื่อไหร่ “
“ ทำไมชั้นต้องตอบนายด้วย ปล่อย ชั้นจะกลับเข้างาน “ ผมไม่ตอบแต่พยายามสะบัดแขนออก
“ ระวังไว้ให้ดีน่ะ ไอ้นี่มันร้ายนัก ร้ายกว่าชั้นหลายเท่า ชั้นเป็นห่วงว่านายอาจจะเป็นอันตราย ถ้าไปทำไม่ถูกใจมันเข้า “
“ ขอบใจน่ะที่เป็นห่วง แค่ชั้นเจอนายคนเดียวชั้นก้อเหมือนตกนรกเห็นๆ แล้วนี่ยังจะมาใครอีกเนี่ยะ ชั้นเหนื่อยเหลือเกิน ทำไมชีวิตชั้นต้องเจอกับคนบ้าๆพวกนี้ด้วย นายด้วยอีกคน เก็บความหวังดีนายไว้เหอะ แล้วไปห่างๆชั้นซะ “
“ ได้ไงล่ะ เราจะทำสัญญากันพรุ่งนี้แล้วน่ะ หรือว่านายจะกลับคำพูด นี่ยังไม่เริ่มแล้ว ป๊อดซะแล้วเหรอ “ ดิวท้าทาย แหมๆๆๆ
“ ชั้นไม่ลืมหรอกน่า ชั้นไม่รู้คิดถูกหรือคิดผิดที่มาทำอย่างนี้ แต่ไม่ต้องห่วงน่ะ ชั้นจะตักตวงผลประโยชน์ให้ได้มากที่สุด “ ผมพูดออกไปทั้งๆที่ตัวเองไม่ได้คิดอย่างนั้นเลย
“ ได้ นายอยากได้อะไร อยากได้เงินเท่าไหร่เรียกมาเลย แต่นายต้องเป็นแฟนปลอมๆของชั้นตั้งแต่ตอนนี้เป็นต้นไปจะได้ไหม ชั้นไม่ได้ให้นายเป็นตลอดเวลาหรอก แค่เวลาออกงาน หรือไปข้างนอกเท่านั้น แต่ถ้าเวลาอยู่กันแค่นี้ นายก้อเป็นปกติแล้วกัน “
“ นั่นแหละคือสวรรค์อันน้อยนิดของชั้น คือการที่ได้อยู่ห่างๆจากนาย และไม่ต้องทำตัวว่าเป็นอะไรกับนาย นายไม่รู้ตัวเหรอว่า เวลาที่นายอยู่ใกล้ชั้นแล้ว มักจะมีเรื่องไม่ดีเกิดขึ้นมากมาย นายเคยคิดบ้างไหม “ ผมอดไม่ไหวเลยโพร่งออกไป
“ ชั้นจะชดใช้ให้แล้วกัน นายจะเอาอะไรยังไงว่ามาเลย แลกกับสิ่งที่นายเสียไป ตกลงไหม “
-
:z2: :z2: :z2: :z2: :z2: :z2: :z2:
“ ต่อให้เอาทั้งชีวิตนายมาแลก มันก้อไม่คุ้มหรอก แต่ไม่เป็นไร เพราะว่าชีวิตนายมันไม่มีค่าอะไรสำหรับชั้นเลย ต่อไปนี้จะมีแต่เรื่องธุรกิจ และผลประโยชน์ เข้าใจไหม “ ผมไม่รู้ว่าผมพูดออกไปได้ไง ผมคิดอย่างนั้นเหรอ???
“ อืมมมม ชั้นเข้าใจแล้ว ตกลงที่ผ่านมา มันไม่ได้ทำให้นายรู้สึกดีบ้างเลยใช่ไหม ที่ชั้นทุ่มเททุกอย่างมันไม่มีค่าสำหรับนายเลยใช่ไหม มันก้อถูกน่ะ ที่ชั้นอาจจะทำตัวไม่ดีกับนายบ้าง แต่ถ้านายรับรู้ถึงความรู้สึกชั้นลึกๆ โดยปราศจากอคติแล้วล่ะก้อ นายน่าจะรับรู้ได้น่ะ แล้วตกลงชั้นนี่เลวในสายตานายมากใช่ไหม ชั้นขอถามหน่อยเหอะ นายตอบมาได้ตามตรงเลย ชั้นจะได้รู้ตัวและทำตัวได้ถูก “ ดิวพูดแล้วมองมาที่ตาผมเหมือนจะหาคำตอบ ผมเลยต้องฝืนตอบออกไป
“ ใช่ ในสายตาชั้น นายเลวร้ายมาก ได้ยินชัดแล้วใช่ไหม ต่อจากนี้ไป เราจะไม่พูดเรื่องความรู้สึกกันอีก ต่อจากนี้ไปจะมีแต่ผลประโยชน์เท่านั้น “ พูดจบผมก้อหันหน้าไปทางอื่นทำเป็นว่าไม่แคร์ไม่สนใจ
“ ชั้นผิดหวังในตัวนายมาก ชั้นคิดว่าชั้นน่าจะมองคนไม่ผิด แต่ไม่เป็นไร ตกลงตามที่นายพูดแล้วกัน จากนี้ไปเป็นเวลาแค่ 3 เดือนเท่านั้นเอง ถ้าทุกอย่างลุล่วงไปได้ด้วยดี เราก้อคงไม่ต้องเกี่ยวข้องกันอีก ขอบใจน่ะ ที่ทำให้ชั้นได้รู้ซึ้งสักที ว่าการที่เราเพียรพยายามใกล้ชิด และทำดีกับสิ่งๆนึง มาตลอด แม้ว่ามันจะไม่ราบรื่นเสมอไป แต่เราก้อมีจิตใจที่แน่วแน่ และจริงจัง มันไม่มีความหมายเลยเท่ากับ....ช่างเหอะ “ พูดไม่ทันจบดิวก้อตัดบทแล้วเดินเข้าไปในงาน ปล่อยให้ผมยืนอึ้งอยู่อย่างนั้นคนเดียว ทำไมๆ??? ผมจะต้องรู้สึกเหมือนกับว่าคำพูดนั้นมันช่างเหมือนใครเอามีดมากรีดที่หัวใจของผมแล้วเอาเกลือมาทา มันแสบๆ เจ็บๆ ปวดๆยังไงไม่รู้
ผมไล่ความรู้สึกแย่ๆออกไปจากหัว แล้วเดินเข้าไปในงานต่อ ตอนที่เข้าไปในงานตอนนั้น งานเริ่มเปลี่ยนเป็นงานเลี้ยงสังสรรค์แล้ว มีคนมาเปิดเพลงให้แขกฟัง แขกฝรั่งบางคนก้อเต้นตามจังหวะเพลง ส่วนแขกคนไทยไม่ค่อยเต้นหรอกครับ มัวแต่เก็กอยู่ ไม่รู้ว่าจะเก็กไปถึงไหนผมก้อไม่เข้าใจ แทนที่จะมาสนุกกัน ส่วนผมก้อเริ่มหาไวน์ดื่มแล้ว แก้เซ็ง แก้เบื่อ เพราะว่าตอนนั้นไม่รู้ว่าดิวหายไปไหน เค้าคงไปหาเพื่อนเค้า สังคมของเค้ามั้ง แต่ทำไมผมต้องไปสนใจด้วยว่าเค้าจะไปไหน จากนั้นผมก้อเดินไปคุยกับน้าปิ่น คุยเรื่อยๆเปื่อยๆไป ไม่นานนักน้าเนตรก้อเดินมาเข้ามาสมทบ พวกเราก้อคุยกันอย่างสนุกสนาน น้าเนตรก้อดื่มมาบ้างแล้วเลยพูดเก่งเป็นพิเศษ แล้วยังมาชวนผมเต้นด้วย ผมก้อไม่ขัดครับ เรื่องเต้นนี่ขอให้บอกเลย ได้ทุกเมื่อ แล้วน้าเนตรก้อเรียกผมออกมาเต้นที่ฟลอร์ ณ ตอนนี้มีแขกฝรั่งเต้นอยู่ ประมาณ 10 คนได้ ส่วนแขกคนไทยก้อโยกๆอยู่นอกฟลอร์ ยืนดูไป แอบขำคนอื่นไปบ้าง เสียมารยาทจริง ไฮโซพวกนี้ ตัวเองไม่เต้นแล้วยังจะมาขำคนอื่นอีก พวกผมก้อไม่สนใจเต้นกันอย่างสนุกสนาน
-
o13 o13 o13 o13 o13 o13
“ น้าไม่ได้สนุกอย่างนี้มานานแล้วน่ะ ขอบใจน่ะอี้ น้ามีความสุขมาก “ น้าเนตรพูดขณะที่เต้นกับผมอยู่ในฟลอร์
“ ยินดีครับ ผมว่าน่ะ คนเราทุกคนสามารถสร้างความสนุกสนานให้กับตัวเองได้ มันขึ้นอยู่ว่าที่เราจะทำมันรึป่าว ถ้าเรามัวแต่ไปคำนึงถึงสิ่งต่างๆมากมาย ชีวิตเราก้อจะไม่ได้เจออะไรใหม่ๆหรอกครับ ขอโทษน่ะครับ นี่อี้ออกความเห็นเฉยๆน่ะ ไม่ได้จะสอนอะไร “
“ อูยยยยย ไม่เป็นไร เราแลกเปลี่ยนความคิดกันได้ น้าว่าเราน่ารักดีน่ะ น้าอยากมีลูกอย่างนี้บ้างจัง เสียดายเนอะถ้าเจ้าดิวมันได้เรื่องได้ราวกว่านี้ น้าจะยุให้มันจีบเราแล้ว ฮ่า ๆๆๆๆ “
“ นินทาผมอยู่รึป่าวครับสองคนนี้ แม่นี่เต้นกับแฟนผมใหญ่เลยน่ะ แม่ว่าแฟนผมคนนี้น่ารักไหม “ ดิวพูดแทรกขึ้นมาอย่างนี้ซะผมอึ้ง จนเต้นต่อไม่ได้ แต่น้าเนตรยังคงเต้นต่อไป
“ อ้าวววว ตกลงเป็นแฟนกันเหรอ แม่งงไปหมดแล้ว ฮ่าๆๆ น้องๆขอไวน์อีก 3 แก้ว “ ว่าแล้วเด็กเสริฟก้อยกไวน์มาเสริฟน้าเนตร
“ อ่ะๆๆๆ มาดื่มกัน ไม่ว่าจะเป็นแฟน หรือไม่ใช่ก้อตาม เพื่อมิตรภาพที่สวยงามของพวกเรา น้าดีใจมากที่เราได้รู้จักกัน และมันทำให้น้าได้ใกล้ชิดกับลูกชายคนนี้มากขึ้น อย่างนี้ฉลอง เอ้า หมดแก้ววววว “ น้าเนตรท่าจะกลึ่มๆแล้วชวนผมชนแก้ว ผมก้อเลยต้องชนครับ
พอชนแก้วเสร็จแล้ว เราก้อเต้นกันต่อสักพัก แล้วน้าเนตรก้อเดินไปสนุกกับหุ้นส่วนของน้าเค้า ที่ออกมาเต้นกลางฟลอร์เหมือนกัน ส่วนดิวก้อเต้นกับผมอยู่กลางฟลอร์กันต่อ โดยที่ผมพยายามไม่มองหน้าเค้า
“ นี่เกลียดชั้นถึงขนาดไม่มองหน้ากันเลยเหรอ เนียนๆหน่อยสิ แถวนี้มีคนที่รู้จักหลิง หลิงเยอะเลยน่ะ มาม่ะ เดี๋ยวพี่จะชวนเต้นอะไรที่มัน มันส์ๆ “ ว่าแล้วดิวก้อจับมือผม แล้วพาผมเต้นท่าอามรมณ์ประมาณแทงโก้ ถ้ามันเป็นการเต้นระหว่างชายกับหญิงมันก้อคงจะเข้าท่ากว่านี้ แต่นี่ผู้ชายกับผู้ชายเต้นด้วยกัน ผมว่ามันแปลกๆ แต่ผมก้อไม่พยายามขัดขืนอะไรมาก เพราะต้องทำตามข้อตกลง เต้นไปสักพัก ดีเจที่เปิดเพลงคงเห็นเราเต้นกันท่านี้เลยเปิดแนวจังหวะที่มันใกล้เคียงกัน เป็นอันว่ามีคนเต้นตามเราเป็นจำนวนมาก ซึ่งผมไม่ยักรู้มาก่อนว่าดิวเต้นแทงโก้ได้เก่งขนาดนี้ มันทำให้ผมสนุกเหมือนกัน พอเพลงจบทุกคนก้อปรบมือให้แก่กันและกันเสียงดังลั่นฮอลล์
-
5555+ น่าร้ากกกก
เต้นคู่กันด้วย ไม่มีจับแอ่นอะไรประมาณนี้เหรอพี่
55555+
ถ้าเป็นโก๋คงประมาณนี้ :z2:
-
โอ๊ะโอ....อี้คงเต้นสเต็บหญิงแน่ๆเลย.. :z2: :z2: :z2:...เต้นๆไปลูบไปลูบมาหมุนไปหมุนมา
อี้ก็เวียนหัวเป็นลม(พายุทอนาโด)ล้มฟุบในอ้อมอกของดิว :กอด1:
โฮ๊ะๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ :laugh: :laugh: :laugh:
เตลิดซะแล้วคนเรา :laugh: :laugh: :laugh: :laugh:
-
เต้น ๆ กันไป จะมีซบกันไหมเนี๊ย :z2: :z2: :z2:
-
:กอด1:...รักมันเริ่ม....ซึมลึก..
...ทำไม..อี้เริ่มผูกพันธ์ เริ่มรักดิว แล้วล่ะ..
...ผู้ร้าย...มันจะกลายเป็น..พระเอก ไปแล้ว...
...อย่างว่าเนอะ..ไม่ว่าจะดีอย่างไร รักเราอย่างไร ..
...ถ้าใจบอกว่าไม่ใช่ก็ไม่ใช่ แต่กับดิว...
...อึ้..ปากแข็ง แต่...ใจ...เริ่มอ่อน..ลงทุกวัน..
...แถมเริ่มคิดมาก..ขึ้หงุดหงิด..งอนๆๆดิวด้วยนะ..
...จะเป็นอย่างไรต่อไปหนอ...แพ้ใจตัวเองหรือเปล่าอี้.. :กอด1:
-
ดิวสู้ๆ
-
:pig2: :pig2: :pig2: :pig2: :pig2:
คิดกันป๊ายยยยยยยยยยย ต่างๆนานา
เชียร์กันเข้าไปไอ้ดิวเนี่ยะ นี่ถ้าตัวจริงมาเห็นคงยิ้มร่าไปเลย
เดี๋ยวคนเขียนจะแกล้งเปลี่ยนบทดีก่า อิอิ สะใจดีแท้
ขอบคุณน่ะครับ สำหรับทุกคอมเม้นต์
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
:m16: :m16: :m16: :m16: :m16: :m16:
“ เต้นกันสวยดีนี่ เหมือนเป็นคู่รักเลย เอ๊ะหรือว่าใช่ นี่เรากะจะเปิดตัวในงานของแม่ตัวเองอย่างนี้เลยเหรอ ไม่ห่วงชื่อเสียงของแม่เลยเหรอ ไม่เห็นต้องแลกกับอะไรที่ไม่มีค่าอย่างนี้เลยนี่ จริงไหม หลิง “ เสียงผูหญิงคนนึงพูดขึ้นมาขณะที่เดินมาหาผมกับดิว ที่ตอนนี้เดินออกมายืนข้างๆฟลอร์แล้ว ถ้าจำไม่ผิดนี่คงจะเป็นแม่ของหลิง หลิง ลูกไม้หล่นไม่ไกลต้นจริงๆ
“ ใช่แล้วค่ะม๊า หนูว่าน่ะ ดิวต้องโดนของเขมรจากอีนังเกย์บ้านนอกนี่แน่ๆเลย ไม่งั้นไม่หลงขนาดนี้หรอก “ หลิง หลิงเสริม
“ ตายแล้ว นี่เธอคงคิดว่าดิวเป็นเหยื่อของเธอสิน่ะ ไหนจะใครอีกน่ะ เจ้าต้งอีกคนนึง เดี๋ยวต้องบอกคุณปิ่นแล้วว่าให้เตือนลูกชายไว้ให้ดีๆ เดี๋ยวจะโดนเข้าไปอีกคน เอ๊ะ หรือว่าโดนเข้าไปแล้วล่ะรายนั้น น่าสงสารผู้ชายพวกนี้จริงๆเล้ยยย “ พูดเสร็จแล้วก้อทำเบ้ปากใส่ผม แกติผมจะให้เกียรติผู้หลักผู้ใหญ่ แต่นี่มันเกินขอบเขตไปแล้ว
“ ไม่บอกก้อรู้ว่านี่คงจะเป็นแม่ลูกกัน ปากนี่ถอดความร้ายออกมาเหมือนกันไม่มีผิด คุณนี่ก้อสอนลูกคุณดีจังน่ะครับ ว่าให้วิ่งไล่ตามผู้ชาย แม้ว่าเค้าจะเหวี่ยงทิ้งขนาดไหนก้อให้ไล่ตามไม่มีหยุด นี่ถ้ามีลูกอย่างนี้หลายคนคงเปิดฟาร์มได้เลย “
“ นี่แกอย่ามาก้าวร้าวว่าแม่ชั้นน่ะ นังเกย์บ้านนอก อย่าคิดน่ะว่าชั้นไม่รู้กำพืดแก แกก้อเป็นพวกบ้านนอกกระจอกๆ ที่ทำงานต่ำๆไปวันๆ อย่าคิดว่าจะมาเทียบอะไรกับพวกชั้นได้น่ะ “ หลิงโต้แทนแม่หล่อนอย่างเผ็ดร้อน ผมกำลังจะโต้ แต่มีคนมาดึงแขนผมไว้
“ นังเกย์บ้านนอกที่หนูว่าอ่ะ พอดีเค้าทำงานให้น้าพอดี แล้วงานที่หนูว่าต่ำ คือมันเป็นงานที่มันเกี่ยวข้องกับตัวน้า อยู่บนหน้า อยู่บนหัวของน้า ถ้าน้าไม่รู้จักนิสัยของหลิง น้าคงจะคิดว่าหลิงนี่กำลังดูถูกน้าอยู่น่ะเนี่ยะ เอออออ ลืมไปอีกอย่างน่ะ น้าจะแนะนำลูกบุญธรรมของน้าให้รู้จัก นี่อี้ ลูกบุญธรรมของน้าเอง หวังว่าคงรู้จักกันแล้วน่ะ แล้วถ้าลูกบุญธรรมของน้ากับลูกของน้าจะเป็นแฟนกันจริงๆน้าก้อไม่ถือหรอก มันเป็นเรื่องปกติ “ น้าเนตรพูดออกมา เล่นเอาทุกคนอึ้งไปตามๆกัน
“ นี่อะไรอ่ะคุณหญิง นี่ถึงขนาดเอาคนไม่มีหัวนอนปลายเท้ามาเป็นลูกบุญธรรมเลยเหรอ ระวังจะโดนมันหลอกทั้งแม่ทั้งลูกน่ะ คุณหญิงก้อเป็นคนฉลาดนี่ ไม่น่ามาหลงกลมันเลย “ แม่ของหลิง หลิง ยังไม่หยุดพูดจาดูถูกผม
-
:z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3:
“ นี่แสดงว่าคุณนายนภัสรกำลังดูถูกสติปัญญาชั้นอยู่ใช่ไหมค่ะ ขอบอกได้เลยน่ะว่าชั้นมองคนไม่ผิดแน่ ยังไงก้อขอบคุณน่ะค่ะที่หวังดี ดิชั้นว่าเก็บเอาความหวังดีไว้ให้หลิง ดีกว่า หรือไม่ก้อเอาเวลาไปสั่งสอนลูกให้รู้จักว่าอะไรควรไม่ควร ไม่ใช่ว่าคิดว่าตัวเองรวย หรือเหนือกว่าคนอื่นจะมาดูถูกคนไปทั่ว เดี๋ยวคนเค้าจะคิดเอาน่ะว่า รวยแต่ไม่มีจิตใต้สำนึก มันดูไม่ดีน่ะค่ะ “ ผมไม่ต้องเอ่ยประโยคใดๆเลย น้าเนตรจัดการให้หมด สองแม่ลูกนั่นหน้าเสียไปเลย ฮ่าๆๆๆ สะใจจิมๆๆ
“ งั้นดิชั้นคงไม่มีอะไรจะพูดแล้วล่ะค่ะ คงจะต้องขอตัวแล้วน่ะค่ะ ขอให้โชคดี “ แล้วแม่ของหลิง หลิง ก้อเดินลาก ใช้คำว่าลากเลยล่ะครับ เพราะว่าดูเหมือนหลิง หลิงจะไม่อยากเดินไปเท่าไหร่ ดูท่าหล่อนจะแค้นผมไม่ใช่น้อย แต่ผมไม่ได้ทำอะไรเลยน่ะครับ
จากนั้นพวกเราก้อสนุกกันต่อโดยที่มีหุ้นส่วนของน้าเนตรมาเต้นด้วยกัน จนเวลาเลยผ่านไปถึงเวลาประมาณเกือบเที่ยงคืน งานก้อเลิก ซึ่ง ณ เวลานั้นแขกก้อทยอยกลับกันเกือบหมดแล้ว เหลือเพียงแขกคนสำคัญไม่กี่คน ขอบอกว่าคืนนี้น้าเนตรดูท่าจะสนุกมากเป็นพิเศษ เต้นกับแขกไปทั่ว แต่ก้อไม่ใช่ว่าเต้นแบบไร้สติ จะเต้นแบบเอนเตอร์เทนมากกว่า ซึ่งดูท่าหุ้นส่วนทุกคนนจะสนุกดี ไม่มีใครคิดว่าน้าเนตรเต้นแบบเกินเลย พองานเลิกน้าเนตรก้อร่ำลาแขกและหุ้นส่วนที่เหลือทุกคน จนกลับหมดแล้วน้าเนตรจึงชวนพวกผมกลับ
“ เดี๋ยวดิวไปส่งแม่ก่อนค่อยไปส่งน้องเค้าทีหลังน่ะ เข้าใจไหมลูก “
“ น้องไหนอ่ะแม่ นี่ก้อมีแต่อี้คนเดียว “ ดิวยังคงงงๆอยู่
“ อ้าว นี่ดิวเมา หรือว่าแม่เมากันแน่ ลืมไปแล้วเหรอว่าแม่รับอี้เป็นลูกบุญธรรมแล้ว ฉะนั้นดิวก้อมีศักดิ์เป็นพี่ชายอี้สิ นี่ไปส่งน้องดีๆน่ะ อย่าให้ใครฉุดไปล่ะ ฮ่าๆๆ “ น้าเนตรคงจะเมาได้ที่เลยพูดแบบนี้
“ โห นี่แม่เมามากแล้วนี่ ป่ะๆๆๆ กลับกันดีกว่า เดี๋ยวดิวไปส่ง “
“ ดิวนี่ยังไงพูดไม่เข้าหูแม่เลย เออนี่ แป๊บนึงน่ะอี้ “ แล้วน้าเนตรก้อหยิบอะไรไม่รู้ในกระเป๋าออกมาให้ผม เป็นเช็คนั่นเอง
-
:n1: :n1: :n1: :n1: :n1: :n1: :n1:
“ นี่ค่าจ้างหนูน่ะลูก ขอน้าเรียกหนูว่าลูกได้ป่าว แล้วเราก้อเรียกน้าว่าแม่น่ะ อ้าวแล้วนี่ของเรา “ แล้วน้าเนตรก้อหยิบกล่องใบนึงมาให้ผม
“ นี่เป็นนาฬิกา Limited Edition ของบริษัทเราน่ะ ไม่ได้ทำมาเพื่อขายแต่ทำมาแจกให้กับหุ้นส่วนที่สำคัญๆ ในโลกนี้มีแค่ 5 เรือนเท่านั้นน่ะ มามี๊ได้มา 2 เรือน มามี๊เลยเอามาให้คนที่มามี๊รักที่สุด 2 คน คือหนูและดิว อ้าว แล้วนี่ของเราเจ้าดิว “ แล้วน้าเนตรก้อหยิบกล่องอีกใบนึง ในกระเป๋าให้ดิวไป พวกเราก้อแกะกล่องออกมา ก้อเป็นนาฬิกาเรือนขนาดพอดีๆแขนผมเลย เหมือนกับว่าสั่งทำมาโดยเฉพาะ ตัวเรือนน่าจะเป็นทองคำขาวประดับประดาด้วยเพชรและอัญมณีสีต่างๆสวยงามมากมาย ดูแล้วราคาคงจะแพงโขเลยน่ะครับ พอผมเหลือบดูของ
ดิวก้อพบว่าเป็นแบบเดียวกันเป๊ะ แต่ขนาดของดิวน่าจะใหญ่กว่าของผม เหมือนน้าเนตรวัดขนาดของแต่ละคนมาแล้ว
“ นี่แม่แอบกะขนาดข้อมือเราทั้งสองคนน่ะเนี่ยะ ไหนสองใส่ดูซิว่าพอดีไหม “
“ ผมรับไม่ได้หรอกครับน้าเนตร มันคงจะแพงโขเลยทีเดียว น้าเนตรเก็บไว้เถอะครับ “ ใครจะไปกล้ารับของมีค่าขนาดนั้นได้ล่ะครับ
“ ไม่ได้น่ะ นี่แม่อุตส่าห์ทำมาให้เราทั้งสองคนเลยน่ะ รับไปเหอะ “ น้าเนตรไม่ยอม
“ ไม่ได้หรอกครับ มันคงมีค่ามากไป อี้รับไว้ไม่ได้จริงๆครับน้าเนตร “
“ นี่แล้วทำไม เรายังมาเรียกแม่ว่าน้าอีก บอกว่าให้เรียกว่าแม่ไง เรานี่ดื้อจริงๆเลย นี่ถ้าไม่รับแสดงว่ารังเกียจไมตรีจากน้า เอ๊ย แม่น่ะเนี่ยะ อย่าดื้อสิลูก เอาไปเหอะ หนูน่ะมีค่ามากกว่านั้นอีก น่ะๆ แม่ให้ของใครแล้วไม่เคยรับคืน ตกลงตามนี้น่ะ “
“ รับไปเหอะน่า นายใส่แล้วคงดูดีอ่ะ อีกอย่าง เผื่อนายขัดสนนายก้อเอาไปตึ๊งได้ คงได้ราคาดี “ ดิวประชดผม
“ ทำไมดิวไปว่าน้องอย่างนั้นล่ะ เราเป็นพี่น้องกันน่ะ ถ้าน้องเดือดร้อนเราก้อต้องช่วยสิ นี่อะไร จะให้น้องเอาของที่แม่ให้ไปจำนำถ้าขัดสนน่ะเหรอ เรานี่ไม่ไหวเลย เดี๋ยวกลับไปต้องอบรมกันยาว ไปๆ กลับกันได้แล้ว เดี๋ยวจะดึกกว่านี้ น้องต้องพักผ่อน อี้จ้ะ นาฬิกาน่ะ น้าอยากให้ใส่ตลอดเลยน่ะ มันเข้ากับหนูมาก ไปดิว ขึ้นรถได้แล้ว น้องอยากกลับบ้านแล้ว “
-
...อยากเกิดเป็น..อี้..โว้ย.... :z3:
-
^
^
^
^
^
อนาทรีบน 5555+
ลุ้นๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
:seng2ped: :seng2ped: :seng2ped: :seng2ped: :seng2ped: :seng2ped:
“ ทำไมดิวไปว่าน้องอย่างนั้นล่ะ เราเป็นพี่น้องกันน่ะ ถ้าน้องเดือดร้อนเราก้อต้องช่วยสิ นี่อะไร จะให้น้องเอาของที่แม่ให้ไปจำนำถ้าขัดสนน่ะเหรอ เรานี่ไม่ไหวเลย เดี๋ยวกลับไปต้องอบรมกันยาว ไปๆ กลับกันได้แล้ว เดี๋ยวจะดึกกว่านี้ น้องต้องพักผ่อน อี้จ้ะ นาฬิกาน่ะ น้าอยากให้ใส่ตลอดเลยน่ะ มันเข้ากับหนูมาก ไปดิว ขึ้นรถได้แล้ว น้องอยากกลับบ้านแล้ว “
“ แม่นี่น่ะ ไม่ห่วงลูกแท้ๆเลย ห่วงแต่ลูกบุญธรรม ผมน้อยใจแล้วน่ะ “ ดิวทำหน้าง้ำใส่น้าเนตร
“ ไปๆๆ อย่ามางอแง อี้นั่งข้างหน้าเลยน่ะ จะได้ไม่ต้องลุกหลายที “ แล้วน้าเนตร ( ขอเรียกว่าน้าเนตรเหมือนเดิมน่ะครับ เพราะว่าเดี๋ยวคนอ่านจะสับสน ) ก้อเดินไปนั่งเบาะหลัง ผมเลยต้องเดินไปนั่งที่นั่งข้างคนขับโดยปริยาย
จากนั้นเราก้อออกรถไป โดยที่ระหว่างเดินทางไม่มีการสนทนาใดๆทั้งสิ้นในรถ ผมก้องงเพราะว่าก่อนขึ้นน้าเนตรก้อยังคุยจ้ออยู่เลย พอผมหันไปมองที่กระจกส่องหลัง ก้อเห็นว่าน้าเนตรหลับไปแล้ว ผมเลยบอกกับดิวไปว่า
“ นายไปส่งชั้นก่อนก้อได้ น้าเนตรหลับอยู่ไม่อยากปลุกอ่ะ แล้วนายค่อยเลยกลับบ้านทีเดียวเลย “
“ ไม่ได้หรอก เดี๋ยวแม่ชั้นตื่นมาแล้วเห็นว่าชั้นไปส่งนายก่อนน่ะ ชั้นโดนแม่ดุเอา นายอย่าเรื่องมากได้ไหม “ ดิวตวาดผม
“ ชั้นไม่ได้เรื่องมาก ชั้นแค่เกรงใจน้าเนตรเท่านั้นเอง นายไม่เห็นต้องมาตวาดชั้นเลยนี่ “ ผมทำเสียงไม่พอใจ
“ ก้อนายเป็นน้องชั้นแล้ว ชั้นต้องดูแล ดุด่าว่ากล่าวได้ถ้าน้องไม่เชื่อฟัง แล้วนี่อะไร แม่บอกให้เรียกแม่ ยังมาเรียกน้าๆอีก เดี๋ยวโดนจับตีก้นลายเลย ไม่เชื่อฟังกันเลยเด็กคนนี้ “ ดิวแหย่ผม
“ นี่นายเป็นพี่ชายชั้นแค่ในนามเท่านั้น คนอื่นชั้นอาจจะนับญาติ แต่นาย ขอเว้นไว้คนเดียว “
“ อ้ออออออ ใช่สิ ตอนนี้นายเป็นแฟนของชั้นแล้วนี่ เราเริ่มข้อตกลงกันแล้วนี่ ใช่ๆๆๆ ชั้นลืมไปได้ไงนี่ ฮ่า ๆๆๆ “
“ นายนี่มัน....จริงๆเลยน่ะ ชั้นไม่อยากพูดกับนายแล้ว พูดไปก้อไม่เคยชนะคนพาลอย่างนาย “ ผมเบื่อมันเต็มที คนอะไร พูดเข้าทางตัวเองตลอด นี่ถ้าน้าเนตรไม่อยู่บนรถด้วยแล้วน่ะ ผมจะลงจากรถแล้วล่ะครับ
“ โอ๋ๆๆๆ น้องชาย พี่ก้อแค่แหย่เล่น ว่าแต่ว่านายใส่นาฬิกาแล้วสวยดีน่ะ เข้ากั๊นนนน เข้ากันกับชั้นเลย เอ๊ย กับพี่เลยว่าม่ะ ต่อไปนี้นายต้องเรียกชั้นว่าพี่ดิวน่ะ อย่ามาเรียกว่า นายๆ อีก มันไม่เพราะรู้ไหมครับ น้องอี้ “ [/color]
-
อ๊าย พี่ดิว น้องอี้ :laugh: :laugh: :laugh:
มีแม่เป็นตัวช่วยอย่างนี้ อี้เสร็จดิวแน่ ๆ o18
-
อี้เสร็จแน่ๆ
:z13:
จี้เลยดิว จิ้มเลยๆๆๆๆๆ
-
:beat: :beat: :beat: :beat: :beat: :beat: :beat: :beat: :beat: :beat: :beat:
“ เชิญนายบ้าไปคนเดียวเหอะ ชั้นจะเรียกน้าเนตรว่าแม่เท่านั้น ส่วนนาย ทุกอย่างเหมือนเดิม ได้ยินชัดแล้วใช่ไหม “
“ เหมือนเดิมนี่คือ รักชั้นเหมือนเดิมใช่ไหม ฮ่าๆๆๆ แอบรักเค้าก้อไม่บอก บ้าๆๆ “ แล้วดิวก้อทำท่าจะผลักผม
“ ชั้นไม่พูดกับนายแล้ว เบื่อพวกเข้าข้างตัวเอง เสียสุขภาพจิต “ ผมบ่นไปแบบรำคาญเต็มทน
“ ฮ่าๆๆๆ นายนี่มันน่ารักจริงๆเลย แกล้งนายแล้วชั้นมีความสุขจริงๆเลย แล้วนี่กับแฟนนาย ชั้นหมายถึงไอ้ต้งอ่ะ ไปถึงไหนกันแล้ว “
“ ......... “ ผมไม่ตอบครับ รำคาญมันเต็มทน
“ ก้อได้ นายไม่ตอบก้อไม่เป็น อ่ะ ถึงบ้านชั้นแล้ว นายรออยู่ที่รถนี่แหละ เดี๋ยวชั้นพาแม่ชั้นไปนอนก่อน แล้วจะไปส่ง “ จากนั้นดิวก้อปลุกน้าเนตร พอน้าเนตรงัวเงียตื่นขึ้นมา ดิวก้อบอกว่าถึงบ้านแล้ว จากนั้นก้อพยุงพาน้าเนตรขึ้นบ้าน ดูท่าน้าเนตรจะดื่มหนักไปหน่อยเลยมึนๆ เบลอๆ ถึงขนาดที่ว่าผมไหว้ลา น้าเนตรยังไม่ได้ยิน จากนั้นดิวก้อพาขึ้นบ้านไป
ณ ตอนนั้นผมก้อคิดว่า ถ้าผมแอบออกจากรถ แล้วกลับบ้านเองคงจะดีกว่า การที่ได้อยู่ไกลๆดิว มันคงจะทำให้ผมรู้สึกดีกว่านี้ ผมไม่แน่ใจว่าตอนนี้ผมรู้สึกยังไง จะหวั่นไหว หรือเกลียดก้อไม่แน่ มันสับสนไปหมด ได้โอกาสนี้ผมเลยออกจากรถแล้วเดินไปหน้าบ้าน พอ ยามหน้าบ้านถามว่าจะไปไหน ไม่รอดิวเหรอ ผมก้อบอกว่า ดิวไม่ได้ไปส่งผมแล้วเพราะเมา ผมขอกลับเอง ซึ่งยามก้อเปิดให้ พอออกจากประตูผมก้อรีบเดินอย่างเร็ว เพราะกลัวว่าดิวจะเดินตามผมทัน
ในซอยบ้านดิว จะว่าไปก้อค่อนข้างเปลี่ยวและเงียบพอสมควร เพราะว่ามีแต่บ้านหลังใหญ่ๆ และอยู่ไม่ติดกันนัก จะว่าไปก้อไม่เงียบหรือว่าบรรยากาศน่ากลัวเท่าไหร่ พอจะมียามปั่นจักรยานบ้าง มีเสียงหมาเห่าบ้าง แต่ว่าไม่ค่อยมีรถขับผ่านสักเท่าไหร่นัก รถแท็กซี่ก้อไม่รู้ว่ามีรึป่าว ผมได้แต่ภาวนาให้แท็กซี่มาเร็วๆ เดี๋ยวดิวจะตามผมทันแล้วจะยุ่ง พอผมเดินไปสักพัก น่าจะถึงกลางซอยแล้วน่ะ ( บ้านดิวเป็นบ้านที่เนื้อที่เยอะ อยู่ท้ายสุดของซอย ) ก้อมีรถส่องไฟสูงมาที่ผม ผมเลยรีบเดินกว่าเดิมเพราะคิดว่าอาจจะเป็นรถดิวก้อได้ แต่แปลกใจ ถ้าเป็นรถดิวจริงเห็นผมแล้วน่าจะบีบแตรใส่ พอรถคันนี้แล่ผ่านผม ก้อขับปาดตัดหน้าผม ผมก้อตกใจมากครับ สะดุ้งและก้อหยุดชะงักไปเหมือนกัน แต่ดีน่ะที่คนขับปาดหน้าผมไปพอสมควรเหมือนกัน ไม่ได้ปาดแบบกระชิดมาก รถคันที่ปาดหน้าผมเป็นรถ BMW สีน้ำเงิน รุ่นอะไรผมก้อไม่แน่ใจนัก รู้แต่ว่าคันมันใหญ่พอดูเหมือนกัน จากนั้นคนในรถก้อเปิดประตูแล้วเดินมาทางผม ผมเองก้อพยายามมองหน้า แต่เห็นไม่ชัด พอเค้าเดินมาใกล้ๆเลยเห็นว่าเป็น.....
-
ทำไมอี้ทำยังงี้อ่ะ :m16:
แล้วใครมาอีกอ่ะ :serius2:
-
บอลแน่เลยอ่ะ
อ๊ากกกกกกกกกก
:z10: :z10:
-
โอยยยยย
อี้เอ้ยอยู่กับไอ้ดิวแหละปลอดภัยดีแล้ว
หนีออกมาทามม่าย
แต่ดีแล้วลุ้นดี :z1:
-
:fire: :fire: :fire: :fire: :fire: :fire: :fire: :fire: :fire: :fire:
“ ไง ทำไมแฟนนายมาปล่อยให้นายเดินคนเดียวล่ะ หรือว่า เค้าไม่ได้สนใจนายเท่าไหร่ เพราะว่านายกับไอ้ดิวอ่ะ ไม่ได้เป็นแฟนกันจริงๆ ก้อแค่ตบตาหลิง หลิง หรือคนอื่นๆไปเพราะเหตุผลบางอย่าง “ บอลครับ เป็นคนขับรถปาดหน้าผมมา ซวยซ้ำซวยซ้อนอะไรอย่างนี้
“ ใครบอกนายล่ะ ดิวเค้าเหนื่อยต่างหาก เค้าเลยไปส่งชั้นไม่ไหว ชั้นก้อเลยจะกลับบ้านเอง “ ผมปดไป ไม่อยากให้มันรู้ว่าผมแอบหนีดิว แล้วกลับบ้านเอง เดี๋ยวมันจะสงสัยสถานภาพของผม
“ นี่นาย จะโกหกก้อให้มันเนียนหน่อย ใครที่ไหนจะกล้าปล่อยแฟนที่หน้าตาน่ารักๆอย่างนาย ให้กลับบ้านคนเดียว ในซอยเปลี่ยวๆอย่างนี้ล่ะ ชั้นไม่ใช่คนโง่น่ะ ฉะนั้นอย่ามาหลอกให้ง่าย มันปล่อยให้นายกลับคนเดียวใช่ไหมล่ะ ฮ่าๆๆๆ ไม่เป็นไร มาม่ะ เดี๋ยวชั้นไปส่งนายเอง ไม่ต้องกลัวชั้นหรอก ชั้นไม่ทำอะไรนายหรอก ถ้านายไม่ยินยอม อิอิ “ แล้วบอลก้อเดินมาทางผม ส่วนผมก้อหันหลังครับ เตรียมตัวจะวิ่งหนีเต็มที่ แต่บอลเร็วกว่าครับ วิ่งมาทันผมแล้วกระชากตัวผมมาแล้วกอดผมไว้ ผมก้อพยายามดิ้น รวมทั้งพยายามใช้วิชาที่เคยเรียนมา คือถ้ามีคนกอดเราอยู่ด้านหลังนี่ ให้ก้มหน้าแล้วกระแทกหัวขึ้นมาแรงๆ จะทำให้คนที่กอดเราข้างหลังเจ็บได้ แต่นี่เหมือนบอลรู้ตัวเลยเอาหัวมาซุกอยู่ที่คอผม แล้วผมก้อพยายามเบี่ยงหัวหนีแล้วก้อไม่ได้ พยายามที่จะกระทืบเท้าแล้ว บอลก้อหลบได้ทุกที เจ็บใจนัก !!!
“ จะดิ้นไปทำไมเล่า ฮ่าๆๆๆ ชั้นรู้ทันนายหมดแล้ว คิดว่าจะใช้วิชาป้องกันตัวกระจอกๆมาใช้กับชั้นเหรอ ชั้นนี่นักเลงขั้นเทพเลยน่ะ นายอย่าลองดีกับชั้นดีกว่า ไปดีๆจะได้ไม่เจ็บตัว “ แล้วมันก้อเอาจมูกมาซุกไซร้ที่ซอกคอผมไปมา ผมล่ะขยะแขยงมาก
“ แกปล่อยชั้นเดี๋ยวนี้น่ะ ไอ้เลว ชั้นไปทำอะไรให้แกนักหนา ถึงได้ตามมาราวีกันนัก หรือว่า หลิง หลิง ส่งมา มันจ้างแกเท่าไหร่ ชั้นจะจ่ายให้ สองเท่าเลยก้อได้ ชั้นมีเงินน่ะ “
“ จะว่าไปก้อไม่ผิดหรอก แต่มันมีอะไรมากกว่านั้น ชั้นน่ะมีเงินมากพอที่จะไม่ต้องให้ใครมาจ้างชั้นหรอก แต่ถ้าใช่อย่างอื่นจ้างล่ะก้อ มันก้อดูน่าจะสนใจกว่าน่ะ ฮ่าๆๆๆ อยากรู้ไหมว่าอะไร ฮ่าๆๆๆ “ แล้วบอลมันก้อยังไม่หยุดไซร้ผม
“ แน่จริงแกก้อปล่อยชั้นแล้วมาสู้กันซึ่งๆหน้าสิ อย่ามาทำหมาลอบกัดอย่างนี้ ไอ้ทุเรศ “
“ นี่นาย อย่าคิดว่าชั้นพิศวาสนายมาก มันก้อแค่เกมส์ที่เล่นกันขำๆ เอาความสะใจมาเดิมพัน อย่าเรื่องมากน่า ไป “ แล้วบอลก้อพยายามลากผมไปที่รถมัน ผมก้อดิ้นสุดฤทธิ์ ทำทุกอย่างเพื่อที่จะถ่วงเวลาไว้ ทั้งร้องให้คนช่วย แต่เจ้ากรรมช่วงที่ผมโดนทำร้ายอยู่นั้น ดันไม่มีใครผ่านมาเลย ผมจะทำยังไงดีเนี่ยะ ตัวมันใหญ่กว่าผมมากผมจะสู้ได้ไหม ผมคิดได้เลยก้มหน้าลงไปกัดที่แขนบอลอย่างแรง พอดีตอนนั้นผมดิ้นแรงแขนบอลเลยเลื่อนมาอยู่ตรงปากผมพอดี ผมรู้สึกว่ากัดแรงมาก แรงมากเสียจนรู้สึกว่าเลือดบอลไหลออกมา
-
บอกแล้วให้รอดิวไม่เชื่อ แล้วเป็นไงล่ะอี้ :m16:
-
^
^
ช่ายๆ เด็กดื้อ แต่เดี๋ยวไอ้ดิวก็คงมาช่วยแหละ
หวังอยู่ลึกๆ
-
:serius2: :serius2: :serius2: :angry2: :angry2: :angry2:
:m31: :m31: :m31: :m31: :m31: :m31:
“ นี่นาย อย่าคิดว่าชั้นพิศวาสนายมาก มันก้อแค่เกมส์ที่เล่นกันขำๆ เอาความสะใจมาเดิมพัน อย่าเรื่องมากน่า ไป “ แล้วบอลก้อพยายามลากผมไปที่รถมัน ผมก้อดิ้นสุดฤทธิ์ ทำทุกอย่างเพื่อที่จะถ่วงเวลาไว้ ทั้งร้องให้คนช่วย แต่เจ้ากรรฒ ช่วงที่ผมโดนทำร้ายอยู่นั้น ดันไม่มีใครผ่านมาเลย ผมจะทำยังไงดีเนี่ยะ ตัวมันใหญ่กว่าผมมากผมจะสู้ได้ไหม ผมคิดได้เลยก้มหน้าลงไปกัดที่แขนบอลอย่างแรง พอดีตอนนั้นผมดิ้นแรงแขนบอลเลยเลื่อนมาอยู่ตรงปากผมพอดี ผมรู้สึกว่ากัดแรงมาก แรงมากเสียจนรู้สึกว่าเลือดบอลไหลออกมา
“ อ๊ากกกกกกกกก ไอ้บ้านี่ กัดชั้นเหรอ “ จากนั้นบอลก้อปล่อยตัวผม แล้วผลักผมให้ล้มลงกับพื้น จนผมหน้าคะมำลง แต่ผมก้อพลิกตัวกลับมาได้ จากนั้นบอลกอ้โน้มตัวมาจะตะครุบผม ผมก้อเลยเตะไปที่ปลายคางของบอล จนหน้าบอลหัน จากนั้นก้อถีบเข้าที่ท้องอย่างแรง จนบอลจุกไปเหมือนกัน จากนั้นพอผมลุกได้ ผมก้อประสานกำปั้นเข้าด้วยกันแล้วทุบไปที่ท้ายทอยอย่างแรง แล้วก้อถีบไปอีกทีนึง จนบอลล้มกลิ้งไปเลยครับ จากนั้นผมก้อวิ่งหนีออกมาไม่ทันมองจนมีรถคันนึงขับมาเบรกเอี๊ยดต่อหน้าผม ผมก้อตกใจมากครับ เกือบไปแล้วไหมล่ะ แล้วผมก้อหยุดชั่วครู่นึงให้หายตกใจ จากนั้นคนในรถก้อเปิดประตูออกมาจากรถ เป็นดิวนั่นเอง แล้วเค้าก้อวิ่งมาหาผม
“ เป็นอะไรไปอี้ วิ่งหนีอะไรมาอ่ะ “ ดิวถามผมขณะที่เดินมาถึงตัวผม
“ ไม่มีอะไรหรอก รีบไปจากที่นี่กันเหอะ “ ผมรีบดึงแขนดิวออกจากตรงนั้น
“ เฮ้ยยยย นั่นใครอ่ะ ปล่อยไอ้นั่นมาเดี๋ยวนี้ เฮ้ยยย อ้าว ไอ้ดิวนั่นเอง แม่มเจ็บชะมัด มารับแฟนนายกลับแล้วเหรอ พี่กะว่าจะไปส่งให้พอดีเลย เห็นเดินมาคนเดียว แล้วนี่ตกลงเปลี่ยนใจไปส่งเองแล้วใช่ไหม “ ตอนที่บอลลุกขึ้นได้ก้อจะเดินมาทางผม แต่พอเห็นดิวมันเลยต้องทำเป็นว่าจะไปส่งผมมั้ง ไอ้นี่มันเลวจริงๆ
“ หน้าอย่างแกเหรอจะไปส่งชั้น ดิวอย่าไปฟังมัน ไอ้นี่มันจะลักพาตัวชั้นไป “ ผมด่าบอลไป
“ นี่นาย อย่ามองคนในแง่ร้ายนักสิ ไหนบอกว่าไอ้ดิวไม่ดีอย่างนั้น อย่างนี้ไงล่ะ แล้วนี่พอมันมาก้อไปออเซาะเลยเหรอ นายนี่มันยังไงกันแน่น่ะ ชั้นล่ะงงจริงๆ “ บอลพยายามพูดให้ดิวสับสน
“ จะยังไงก้อช่าง ยังไงผมก้อขอบคุณน่ะที่เป็นห่วงแฟนผม พอดีเมื่อกี้เรางอนกันนิดหน่อยอี้เลยออกมาก่อน นี่ชั้นก้อตามมาว่าจะไปส่ง ยังไงคงไม่ต้องลำบากหรอก เดี๋ยไปส่งแฟนผมเองได้ “ ดิวพยายามข่มเสียงไว้
“ เอออออออ ไม่เป็นไร เราคนคุ้นเคยกัน ชั้นก้อไม่ได้อะไรหรอก พอแค่ผ่านมาเลยเห็นเข้าไง งั้นชั้นไปก่อนน่ะ อี้ครับ ไว้เราค่อยเจอกันครั้งต่อไปน่ะครับ บายครับ “ จากนั้นบอลก้อเดินกลับรถแล้วขับออกไป
“ มีอะไรคุยกันในรถ ตอนนี้รีบไปก่อนดีกว่า “ ดิวบอกผม จากนั้นผมก้อขึ้นรถของดิว แล้วดิวก้อขับรถออกไป
“ ทำไมนายไม่รอชั้น ชั้นบอกให้รอไง เห็นไหมล่ะ เกือบเกิดเรื่องจนได้ น่านี่มันวอนหาเรื่องจริงๆ “ ดิวเอ็ดผม
-
ดีมากกกก ดูแลแฟนดีๆหน่อยดิว 5555+
พี่อเล็กซ์ไปชลมาไม่เล่าให้ฟังเลยหนุกเปล่า :กอด1:
-
:angry2: ดุอี้เลยดิว หนีมาจนเกิดเรื่องเลยเห็นไหม
ดีนะที่ดิวมาทัน :เฮ้อ:
-
:L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1:
ที่ไปชลบุรีมาน่ะเหรอครับ ก้อสนุกดีนะครับ
เป็นงานวันเกิดพี่ชายคนรองอ่ะครับ แต่กว่าจะได้ไปน่ะ
ก้อต้องเคลียร์งานที่ค้างคาอีกมากมาย ไหนจะต้องลงเรื่องให้เพื่อนๆอ่านอีก
แต่ผมก้อพยายามให้ทุกคนไม่รอนานน่ะครับ อิอิอิ
พูดถึงเรื่องงานวันเกิดเมื่อคืนนี้ ไปถึงบ้านก้อ สามทุ่มเข้าไปแล้ว
คนในงานทานอาหาร และดื่มล่วงหน้าผมไปเยอะ กว่าผมจะตามทันก้อเกือบเที่ยงคืนครับ
สรุปแล้วก้อ งานสนุกดี มีแต่คนกันเอง เมามายกันตามระเบียบ
คืนนี้อาจจะต้องไปดื่มอีกครับ เพราะว่าเซ็งจัด
ว่าจะไปดู คอนเสิร์ต Wonder Girls ก้อไปซื้อตั๋วไม่ทัน
ตั๋วหมดซะก่อน เซ็งมาก ถึงมากที่สุด
อยากร้องไห้ ฮือๆๆๆ ใครก้อได้ช่วยปลอบผมที
อิอิ สมน้ำหน้าตัวเอง ชะล่าใจดีนัก เฮ้อออออออออออออ
:serius2: :serius2: :serius2: :angry2: :angry2: :angry2: :z6: :z6: :z6:
-
โอ๋ ๆ มาปลอบ Alex :man1: :man1: :man1:
ไว้คราวหน้าค่อยบินไปดูก็ได้ :laugh: :laugh: :laugh:
แล้วงานวันเกิดมีใครตามไปบ้างรึเปล่าเนี๊ยะ อิ อิ :impress2:
-
ผมก็อยากดูพี่ ผมนี่ Fc WG. เลย
เมื่อปีที่แล้วตอนมาไทยไปเจอมา น่ารักมากกกก
คอนก็ไม่ได้ดู ติดสอบ เอ-เน็ตเนี่ยอย่างเซ็ง
-
ใครจะตามผมมา ???? o22 o22 o22 o22
เอิ๊กๆๆๆๆ หน้าตาอย่างผมใครจะมาชอบ อิอิอิ :seng2ped: :seng2ped: :seng2ped:
ช่วงนี้ใครที่สอบอยู่ก้อขอให้ผ่ายฉลุยน่ะครับ อเล็กซี่ เอาใจช่วยสุดแรงงงงงงงง
รักทุกคนน่ะคร๊าบบบบบบบบบบบ :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
:monkeysad: :monkeysad: :monkeysad: :m15: :m15: :m15: :sad11: :sad11: :sad11:
“ .......... “ แต่ผมไม่ตอบโต้ครับ ตอนนั้นผมยังไม่มีอารมณ์ คุยกับใครทั้งนั้น ดิวพอเห็นผมไม่ตอบโต้ก้อเงียบไปครับ พอถึงคอนโดผมแล้ว ดิวก้อบอกว่า ขอเข้าห้องน้ำหน่อย เค้าปวดท้อง ผมก้อไม่ได้ตอบอะไร และดิวก้อเดินตามผมมาที่ห้อง ในความรู้สึกตอนนั้น ผมเหนื่อยมาก กับสิ่งต่างๆรอบตัวที่มันเกิดขึ้น ผมไม่รู้ว่าพรุ่งนี้ผมต้องทำยังไง ในเมื่อชีวิตผมมันดำเนินมาอีกทางนึงที่ผมไม่ได้อยากเลือก มันดูเป็นทางที่อันตราย และน่ากลัวเหมือนกัน แต่ในเมื่อผมตัดสินใจไปแล้ว ผมก้อต้องรับผิดชอบในการตัดสินใจของผม
พอถึงห้องผม ผมไขกุญแจเข้าไป เปิดไฟ และกำลังจะเดินไปที่ห้องตัวเอง ดิวก้อเดินมาขับแขนผม แล้วพูดว่า
“ นายยังไม่ได้ตอบชั้นเลยว่า ทำไมไม่รอชั้น เห็นไหมว่าเกือบเสร็จไอ้บอลไปแล้ว นายนี่ทำไมมันดื้ออย่างนี้น่ะ ชอบให้คนอื่นบังคับ ชอบให้คนอื่นเป็นห่วงอยู่เรื่อยเลย มันน่านักเชียว “
“ ไหนบอกว่าจะเข้าห้องน้ำไง เข้าซะสิ แล้วรีบกลับไปได้แล้ว ชั้นจะนอน “ ผมไม่มีอารมณ์จะคุยอะไรทั้งนั้น
“ ไม่ต้องไล่ชั้นนักหรอก ชั้นไปแน่ ชั้นรู้ว่านายเกลียดชั้นเข้ากระดูดำ แต่บอกไว้เลยน่ะว่า ชั้น...ช่างเหอะ มันไม่สำคัญหรอก คราวหน้าก้อระวังตัวด้วยแล้วกัน อย่าพยายามไปไหนคนเดียวเข้าใจไหม “
“ นายจะมาทำเป็นห่วงชั้นทำไม ในเมื่อใจนายไม่ได้คิดอย่างนั้น ทุกสิ่งทุกอย่างที่นายทำเหมือนกับว่าทำดีกับชั้นเพราะว่านายมีจุดประสงค์อื่นอยู่ในใจ นายไม่ได้ทำออกมาจากใจจริง ชั้นจะเป็นยังไงก้อช่างชั้นสิ นายรีบไปดีกว่า ชั้นไม่อยากเห็นหน้านาย “ ผมตวาดไปเสียงดังมาก ทั้งยังหันหน้าหนีกลั้นน้ำตาตัวเองไว้ ไม่รู้ว่าทำไมตอนนั้นผมรู้สึกว่าตาผมมันร้อนๆ ผ่าวๆ เหมือนอยากจะร้องไห้
“ อ๋อออออออ คงเป็นจริงอย่างที่ไอ้บอลมันพูดละสิ ว่านายไปว่าชั้นเลวอย่างนั้นอย่างนี้ ก้อได้ งั้นต่อจากนี้ไป ชั้นกับนายเป็นแค่นายจ้างกับลูกจ้างกัน ชั้นพยายามทำดีกับนายแล้วน่ะ แต่นายปฏิเสธมันไปเอง ในเมื่อนายต้องการอย่างนั้น ชั้นก้อจะไม่ขัด พอกันที แล้วหวังว่าคงไม่ลืมสัญญาของเราน่ะ พรุ่งนี้ บ่าย 4 โมงเรามาคุยกันเรื่องนี้ เตรียมตัวไว้ให้ดีๆน่ะ นรกสำหรับนายมันกำลังจะมาเยือน ชั้นไปล่ะ “ แล้วดิวก้อเดินออกจากห้องไป ซ้ำยังกระแทกประตูซะดังมาก ดิวเดินออกไปแล้ว ผมก้อทรุดตัวลงกับพื้น น้ำตาที่กลั้นไว้มันไหลออกมาอย่างเอ่อล้น ผมรู้สึกแย่กับตัวเองมาก ที่ทั้งหมดมันเกิดขึ้นเป็นเพราะว่าความมีทิฐิของผมทั้งนั้น ถ้าผมปล่อยวางทุกอย่างมันคงไม่เกิด ถ้าผมมีสติมากกว่านี้ เรื่องร้ายๆคงไม่เกิดขึ้น ผมมันผิดเองทั้งนั้น ซ้ำดิวยังมาตัดรอนผมอีก เค้าหาว่าผมคิดกับเค้าอย่างนั้นอย่างนี้ จริงเหรอที่เค้าพยายามทำดีกับผม ใช่สิเค้าก้อช่วยผม ทำดีกับผมหลายครั้ง แล้วทำไมผยังปฏิเสธความหวังดีของเค้าไปล่ะ ก้อแค่เค้าบอกว่าเราสองคนจะไม่เกี่ยวข้องกันทางอื่น นอกจากเจ้านายและลูกจ้าง แล้วทำไมผมต้องเสียใจขนาดนี้ด้วย ผมเป็นอะไร ผมรักเค้าเหรอ ไม่น่ะ ไม่ ??? ผมต้องรักต้งสิ เค้าพูดตัดแบบนี้ผมน่าจะตัดใจเสีย ทำให้ได้เสียที เหมือนตอนอ้วนไง ผมทำใจได้เร็วมาก ผมต้องทำให้ได้ ผมต้องทำให้ได้ จากนั้นผมก้อเข้าห้องนอน แล้วก้อขึ้นเตียงนอนเลย ผมเหนื่อยเกินกว่าที่จะทำอะไร ผมขอนอนอย่างนี้เลยดีกว่า......[/color]
-
:sad11:
อี้จ๋าอย่า sad ดิวมันรักอี้น๊าาคร้าบ
รักกันๆนะ
ลุ้นๆๆๆๆ
-
ทำไมอี้ไม่เปิดใจรับรู้ความรู้สึกของดิว ซักทีล่ะ
ที่ดิวทำทุกอย่างก็เพราะว่า... ช่างมันเหอะ เพราะพูดไปอี้ก็ไม่รับฟัง :o12:
-
:pig2: :pig2: :pig2: :pig2: :pig2: :pig2: :pig2: :pig2: :pig2: :pig2:
คืนนี้คงจะลงแค่นี้ก่อนนะครับ
เดี๋ยวจะไปดื่มเหล้าย้อมใจซะหน่อย
ชีวิตมันเศร้า ฮือๆๆๆๆ
เอาอย่างนี้กันดีกว่าครับ อยากให้เพื่อนๆมาร่วมกันเม้นต์หน่อย
หรือออกความเห็นกันหน่อยว่า ตกลงแล้ว อี้นี่รักดิวไหม ????
หรือว่าดิวนี่ รักอี้รึป่าว ???? เพราะอะไร ลงความเห็นเยอะๆเลยน่ะครับ
มาร่วมเล่นสนุกกันจะได้ไม่เบื่อ ไม่เซ็ง ลงเยอะๆเลยนะครับ จะขอบคุณมาก
แล้วพรุ่งนี้จะเอาตอนใหม่มาให้อ่านน่ะครับ บาย :bye2: :bye2: :bye2:
:call: :call: :call: :call: :call: :call: :call: :call: :call: :call:
-
เรียกแม่สิจ๊ะ....โอ้ย :really2: :really2:
อิจฉาตาร้อนลุกมท่วมตัว :fire: :fire: :fire:
จอดเสนอหน้าตงนี้ก่อน :pigha2: :pigha2:ขำ2แม่ลูก :pigha2: :pigha2:
ไปต่อแระ
-
ดิวรักอี้(มากกกกกกกกกกกกกกกกกกก)
อี้รักดิว (เข้าขั่วหัวใจ)
เชียร์สุดกำลัง แรงข้าวต้มทั้งหมดที่มี 5555 :z2: :z10:
-
แปะไว้ก่อน เอาเยอะ เดี่ยวจะมาเม้นท์ให้ :laugh:
มาเม้นท์ให้แล้วนะ
จะบอกว่าอี้อ่ะคงรักดิวเข้าแล้ว แต่เพราะไม่ยอมรับความจริงว่ารักดิว จึงยังไม่เปิดใจให้ดิว สังเกตได้จากหลายครั้งที่อี้มีความรู้สึกกับดิว
ต่างจากคนอื่น ไม่ว่าจะความอบอุ่นที่ได้รับหรือการแคร์คำพูดของดิว แล้วอีกอย่าง อี้พยายามหลีกเลี่ยงที่จะอยู่กับดิว เพราะกลัวความรู้สึกตัวเอง
ที่จะรักดิวไปมากกว่านี้
ส่วนดิวอ่ะ ก็คงจะรักอี้นะ เพราะคนเมาชอบพูดความจริง :laugh: แต่อาจจะไม่รู้วิธีแสดงออก เพราะส่วนใหญ่จะมีคนคอยแต่เข้ามาหาดิว
มันเหมือนกันกับอี้ที่ดิว ต้องเป็นฝ่ายเข้าหา เพราะงั้นดิวก็คงไม่รู้จะทำยังไง แล้วก็นะดิวก็หึงอี้หลายทีแหละ และคอยเป็นห่วงอี้ทุก ๆ เรื่อง
สรุป ต่างก็รักกัน แต่ด้วยอะไรหลาย ๆ อย่างจึงยังทำให้มะเข้าใจกัน แต่ก็เชียร์ดิวต่อไป :กอด1:
-
รักกันๆ
เชียร์ขาดใจเลย
-
ได้เข้ามาอ่าน ตามทันแล้ว
ชีวิตมันวุ่นวายขนาดนี้เลยหรือคร้าบ ส่งใจไปช่วยนะคร้าบ
:oni2: :oni2: :oni2:
-
ง่ะ~!! ในเรื่องอี้ ดิว ก็อยู่ในช่วงเครียด ๆ เศร้า ๆ ... คนอ่านอิน ๆ ก็คงจะเครียด เศร้า ....
แล้ว เง้อ~!! คนเขียนช่วงนี้ก็เศร้าอีก :monkeysad: ... ส่งดอกไม้ :L2: เป็นกำลังใจให้ครับ
ตอบคำถาม .. ทายว่า เขาทั้งคู่รักกัน อิอิ ...
ดิว นี้ก็เพราะว่าเรา... ตลอด จะต่อด้วยรักอีกนิดก็มะด้าย ชิร์ไม่ได้ดั่งใจ คงต้องรอจนหมดสัญญา 3 เดือนมั้ง ^^ ...
อี้นี้อาจจะยังสับสน ๆ นิดโหน่ย ก็นะ เพิ่งจะอกหัก ตัวเลือกก็เยอะซ๊าาาา
ไม่รู้ใครพระเอก นายเอก ... เอาใจช่วยคู่นี้แหละ ... ถ้าผิดหวังก็ค่อยไปฮากันตอนจบ..^_^..
ขอบคุณนะครับ ... อ่านเรื่องของคุณอเล็กซ์แล้วมีความสุขมากครับ :กอด1:
-
เฮ้อ.........ต่างคนต่างพูดไม่ออก
แต่ก้อรักกันแล้ว หมดห่วง
อ้อ ยังสงสัยอีกเรื่อง
เจ๊อยากถามน้องอเล็กซ์ว่า
เมื่อไหร่อี้จะเสร็จดิวสักที
ขอแบบ ตบกด ตบกด เลยนะ
หื่นจริงๆเลยตรู
-
น่าสงสารอี้ พี่กรณ์ พี่ตัง และลุงดิวจัง เหอๆ กว่าจะผ่านอุปสรรคได้ มาเจออุปสรรคใหม่อีก เฮ้อ ชีวิตคนเรา
-
:m15: :m15: :m15: :m15: :m15: :m15: :m15:
เช้านี้ที่ผมตื่นขึ้นมาด้วยอาการปวดหัวนิดหน่อย นี่ผมเผลอหลับไปทั้งชุดเดิมอย่างนี้เหรอเนี่ยะ ว่าแล้วผมก้อลุกจากเตียง แล้วไปหาน้ำดื่มสักหน่อย พอผมนั่งพักสักครู่ผมก้อรู้สึกดีขึ้นมานิดนึง จากนั้นผมก้อไปอาบน้ำ เตรียมตัวไปสอนศิลปะป้องกันตัว วันนี้ผมกะจะไปบอกพี่นพว่า เดือนนี้จะเป็นเดือนสุดท้ายที่ผมจะทำงานที่นี่ มันด้วยเหตุผลหลายๆอย่าง เช่น งานผมที่นับวันมันมีแต่จะเพิ่มมากขึ้นเรื่อยๆ เวลาส่วนตัวผมก้อลดน้อยลง ไหนจะเวลาที่ผมต้องปลีกไปหาครอบครัวผมอีก แล้วที่ผมเคยมีเรื่องกับน้องแมนอีก บอกตรงๆว่าผมทำใจลำบากถ้าต้องทำงานที่นั่นต่อ ผมจึงต้องตัดสินใจว่าต้องทำอะไรสักอย่าง เพื่อความสบายใจของตัวผมเอง และคนอื่น เพราะว่าถ้าผมยังคงสอนที่นั่นอยู่ และผมยังเจอน้องแมน อาการต่างๆของผมมันก้อต้องแสดงออกมา แล้ววันนึงพี่นพก้อต้องรู้เรื่องทั้งหมด ถ้าปล่อยให้ถึงวันนั้น น้องแมนต่างหากที่จะเป็นฝ่ายลำบาก ผมไม่อยากให้พี่นพเสียใจกับเรื่องนี้ บอกตรงๆว่าผมรู้สึกดีกับครอบครัวนี้มาก และผูกพันมากด้วย อยากให้เราต้องมาขุ่นข้องหมองใจเพราะเรื่องนี้ ผมยอมถอยออกมาดีกว่า
พอผมแต่งตัวเสร็จแล้ว ผมก้อเดินทางไปยังโรงเรียน โดยที่วันนี้ผมไปรถไฟฟ้าตามปกติ ไม่ได้ขับรถไปเพราะว่าผมปวดหัวนิดหน่อย ถ้าต้องมาเจอรถติดนานๆ ผมกลัวว่าผมจะเครียดหนักกว่านี้ วันนี้ผมไปถึงโรงเรียนเร็วกว่าปกติพอสมควร เพราะว่าผมอยากจะคุยกับพี่นพก่อนที่จะเริ่มสอน พอผมถึงแล้วผมก้อเดินเข้าไปข้างในโรงเรียน ตอนที่ผมไปนั้นยังไม่มีนักเรียนคนไหนมาเรียนเลย พอเดินเข้าไป ผมก้อเห็นน้องแมนนั่งรออยู่หน้าโรงเรียน ตรงที่เค้าจัดไว้ให้นั่งรอ พอน้องแมนเห็นผมก้อเดินเข้ามาพูดกับผม
“ พี่อี้ครับ แมนนึกว่าพี่จะไม่ยอมมาที่นี่อีกซะแล้ว แมนอยากจะขอ........ “
“ แมนไม่ต้องพูดอะไรทั้งนั้น ทุกอย่างมันจบแล้ว นี่พี่จะมาบอกพ่อเราพอดีว่าเดือนนี้จะเป็นเดือนสุดท้าย ที่พี่จะมาสอนที่นี่ พี่ขอตัวก่อนน่ะ พี่ต้องไปคุยกับพ่อแมนก่อน “
“ เป็นเพราะแมนใช่ไหมครับ ทำให้พี่อี้ต้องเลิกสอน พี่อี้แมนขอโทษ จะให้แมนทำยังไงก้อได้ เพื่อไม่ให้พี่อี้ไปไหนทั้งนั้น พี่อี้อย่าโกรธแมนน่ะครับ ยกโทษให้แมนน่ะ แมนผิดไปแล้ว อย่าทิ้งแมนไปน่ะครับ ฮือๆๆๆ “ น้องแมนวิ่งมากอดผมแล้วก้อร้องไห้คร่ำครวญ
“ แมน ปล่อยพี่ดีกว่า เดี๋ยวคนอื่นมาเห็น มันจะไม่ดี “ ผมพูดเสียงข็ง
“ ไม่เอาอ่ะ จนกว่าพี่อี้จะยกโทษให้แมน และไม่หนีจากแมนไปไหน แมนสัญญา ว่าแมนจะไม่ทำอย่างนั้นอีก “
“ มันไม่เกี่ยวอะไรกับแมนทั้งนั้น พี่งานเยอะ พี่ไม่มีเวลามาสอนที่นี่ แมนปล่อยพี่น่ะ “ ผมตะคอกออกไป
“ ใช่ มันใช่จริงๆด้วย พี่อี้เกลียดแมนไปแล้ว ฮือๆๆ ก้อได้ แมนไปเองก้อได้ “ แล้วน้องแมนก้อวิ่งร้องไห้เข้าไปในบ้าน ผมอยากจะปลอบน้องแมนน่ะครับ แต่ไม่รู้อะไรมาดึงขาผมไว้ นี่ผมต้องทำยังไงเนี่ยะ ????
-
:monkeysad: :monkeysad: :monkeysad: :monkeysad: :monkeysad: :monkeysad:
แล้วผมก้อเดินไปหาพี่นพที่นั่งทำงานอยู่ในห้องส่วนตัวพี่เค้า พอพี่นพเห็นผมก้อเชิญผมนั่งแล้วก้อถาม
“ วันนี้มีอะไรรึป่าว มาแต่เช้าเลย นัดเด็กสอนพิเศษไว้เหรอ เรานี่ขยันจริงๆ “
“ ป่าวครับพี่นพ คืออี้จะมาบอกว่า เดือนนี้จะเป็นเดือนสุดท้าย ที่อี้จะมาสอนที่นี่ อี้ต้องขอโทษด้วยน่ะครับที่ต้องบอกกะทันหันไปหน่อย พอดีอี้ช่วงนี้ยุ่งยาก และงานเยอะมาก และอีก้อลางานบ่อยแล้วด้วย อี้เกรงใจพี่นพอ่ะครับ ลาทีไรพี่ก้อไม่เคยหักเงิน อี้เห็นว่ามันไม่แฟร์สำหรับพี่ ฉะนั้นอี้เลยมาขอ เอ่ออออ ลาออกอ่ะครับ แล้วก้อพี่ไม่ต้องห่วงเรื่องคนสอนแทนน่ะครับ อี้บอกให้เพื่อนที่รู้จักกันแล้วฝีมือดีมาสมัครแล้วน่ะครับ เค้าคงมาพรุ่งนี้เช้าน่ะครับ “ พี่นพอึ้งไปนิดนึง แล้วพูดว่า
“ อี้แน่ใจน่ะว่านี่เป็นเหตุผลเดียวที่อี้ขอลาออก ไม่มีเหตุผลอื่น “ พี่นพมองตาผมเหมือนค้นหาคำตอบ
“ ไม่มีจริงๆครับ อี้แน่ใจ คืออี้ต้องขอโทษด้วย คือ .... “
“ ไม่เป็นไรอี้ พี่เข้าใจ เฮ้อออออ มันยากน่ะที่จะหาคนที่ทำงานด้วยแล้วรู้ใจกัน เข้าใจกันมากขนาดนี้ เราก้อเหมือนพี่น้องแท้ๆกันเลยน่ะ แล้วนี่คนมาแทนพี่ก้อไม่รู้ว่าจะเข้ากับนักเรียนได้ดีเท่าเราไหม แต่ไม่เป็นไร พี่เชื่อใจเราว่าเราต้องหาคนดีๆมาแทนเราแน่ อ่ะๆๆๆ พี่ตามใจเรา แต่ว่า ถ้าว่างก้อมาสอนพิเศษให้พี่หน่อยน่ะ นักเรียนที่นี่รักเราเยอะแยะเลย พวกเค้าคงจะเสียใจกันแย่ ไว้ว่างๆมาเยี่ยมกันบ้างน่ะ หรือถ้ามีอะไรให้ช่วยเหลือก้อบอก พี่ช่วยเราได้ทุกเรื่อง เจ้าแมนคงเหงาแย่เลย พี่ชายมันไม่อยู่ทั้งคน “ พูดจบพี่นพก้อมองตมผมเขม็ง เหมือนจะจับผิดสายตาของผม เหมือนว่าพี่นพจะสงสัยอะไร แต่ผมก้อตัดบทไป
“ น้องแมนเพื่อนฝูงออกจะเยอะไป พี่ก้อพูดซะ ฮ่าๆๆๆ “ ผมหัวเราะกลบเกลื่อน
“ อี้ไม่รู้จริงๆเหรอว่า เจ้าแมนมันคิดยังไงกับอี้ “ พี่นพยังไม่หยุดจ้องตาผม เหมือนจะจับผิดหรือหาคำตอบอะไรซักอย่าง
“ แหมพี่นพก้อ ผู้ชายด้วยกันทั้งนั้น อีกอย่างผมกับน้องแมนก้อเหมือนพี่น้องกันน่ะครับ อี้ไม่คิดอะไรเป็นอย่างอื่นหรอก “
“ พี่ไม่รู้น่ะว่าอะไรคือะไร หรือแมนคิดยังไงกับเรา พี่ชอบเราน่ะ เราเป็นคนดี แล้วก้อจริงใจ ถ้าแมนจะ... “
“ มันเป็นไปไม่ได้หรอกครับพี่นพ ยังไงอี้ก้อไม่เปลี่ยนความรู้สึกผมที่มีต่อน้องเค้าไปได้หรอก เอาเป็นว่าเรื่องงาน ถ้าอี้ว่าง อี้จะมาช่วยพี่นพสอนพิเศษน่ะครับ แล้วก้อถ้าว่างยังไงเราก้อไปทานข้าวด้วยกันได้ ถ้าไม่มีอะไรแล้ว อี้ขอตัวไปเตรียมตัวสอนก่อนน่ะครับ “
“ อืมมมม ได้ๆๆ คงไม่มีอะไรทัดทานเราได้อีกแล้วล่ะ ก้อยังไงก้ออย่าลืมพี่แล้วกันน่ะ อี้ไปเตรียมตัวได้แล้วล่ะ ยังไงก้อหาข้อแก้ตัวดีๆกับลูกศิษย์เราล่ะ ฮ่าๆๆๆ ได้ข่าวว่าแรงๆทั้งนั้นนี่ ระวังโดนประชาทัณฑ์พี่ไม่รู้ด้วยน่ะ เลิกสอนแล้วมารับเช็คด้วยน่ะ เดี๋ยวพี่เคลียร์ให้เลย “
-
:เฮ้อ: เรื่องน้องแมนก็น่าจะจบลงแล้วนะ
-
:sad11:
:sad11:
:sad11:
:sad11:
“ ได้คร๊าบบบบบบบ อี้ไปแล้วครับ “ จากนั้นผมก้อเดินออกมาจากห้องพี่นพ แล้วขึ้นไปห้องเรียนด้านบนเพื่อเตรียมหลักสูตรที่จะสอนวันนี้ ขณะที่กำลังเตรียมอยู่นั้น พี่มดก้อเข้ามาคุยกับผม
“ อี้จ้ะ อี้จะลาออกจริงๆเหรอ น่าเสียดายจังอ่ะ ที่นี่คงเงียบเหงาแย่เลย “
“ ไม่ถึงขนาดนั้นหรอกพี่ แหมๆๆ เด็กนักเรียนเยอะแยะไปครับ พี่มดก้อพูดไป๊ “
“ พี่หมายถึงที่บ้านพี่น่ะ ไม่ใช่โรงเรียน แล้วนี่ใครจะสอนหนังสือให้แมน และใครจะมาแกล้งเจ้าเม่นล่ะ “
“ โอ๊ยยยยพี่ ผมไม่ได้ไปต่างประเทศซะหน่อย อยู่ใกล้กันแค่นี้ ว่างๆก้อมาเจอกันได้นี่ครับ “
“ พักนี้ไม่รู้เป็นไรน่ะ ตั้งแต่งานวันเกิดแมน แมนดูเศร้าๆ ซึมๆยังไงไม่รู้ ไม่พูดไม่จากับใคร ข้าวปลาไม่ค่อยทาน เอาแต่หมกตัวอยู่ในห้อง พี่ถามอะไรก้อไม่ตอบ อี้อ่ะสนิทกับน้อง แมนได้เล่าให้ฟังรึป่าวว่าเป็นอะไร “ ผมก้ออึ้งไปเล็กน้อย ก่อนจะตอบ
“ ไม่นี่ครับ ไม่เห็นแมนพูดอะไรนี่ครับ “ ผมโกหกไปทั้งๆที่รู้ว่ามันเกิดจากอะไร
“ เหรอ พี่ไม่สบายใจเลย แต่เท่าที่พี่ดูน่ะ ลักษณะแมนเหมือนคนอกหักเลยอ่ะ นี่ไม่รู้ไปแอบชอบใครแล้วเค้าไม่ชอบรึป่าว พี่ล่ะสงสารลูกพี่นัก ตั้งแต่เกิดมาไม่เคยชอบใคร พอจะชอบแต่ดันมาโดนสาวหักอกซะแล้ว เด็กหนอเด็ก เฮ้อออออ “ พี่มดพูดแต่ตามองมาที่ผม
“ มันก้อเป็นธรรมชาติแหละครับพี่มด เรื่องปกติ ใครๆก้อโดนหักอกกัน อี้ยังเพิ่งโดนเลยสดๆร้อนๆ ฮ่าๆๆ เค้ากำลังฮิตกันพี่ไม่รู้เหรอ “ ผมแสร้งพูดขำๆกลบเกลื่อนไป
“ แต่เราน่ะ ก้อมีคนมาชอบเยอะนี่ เห็นตอนงานวันเกิดแมน มีคนนั้นคนนี้ล้อมหน้าล้อมหลัง เสน่ห์แรงไม่เบานี่ “
“ แหมๆๆ ไม่มีอะไรหรอกพี่ เพื่อนกันทั้งนั้นครับ ตอนนี้อี้ยังไม่อยากคบใครเท่าไหร่ ขอทำงานอย่างเดียวดีกว่า “
“ อี้นี่เข้มแข็งดีเนอะ เจออะไรมาเยอะแล้วในชีวิต ยังยิ้มสู้ได้ พี่ไม่รู้ว่าลูกของพี่จะเข้มแข็งเหมือนเราไหม รายนั้นเค้าไม่มีสังคมที่ไหน นอกจากที่บ้าน แล้วก้อที่โรงเรียน เพื่อนฝูงก้อไม่ค่อยจะมีกับเค้า พี่เห็นแมนสนิทกับเราน่ะเนี่ยะ พี่จึงขอร้องให้ช่วยเตือนน้องบ้าง ถ้าน้องมันหลงผิด ทำอะไรผิด ก้อเตือนๆสติมันบ้างน่ะ พี่มีลูกแค่ 2 คนน่ะ พี่รักและห่วงลูกมาก พี่ฝากเราด้วยแล้วกันน่ะอี้ อ่ะ พี่ไม่รบกวนเวลาเราแล้ว ยังไงไว้คุยกันอีกทีน่ะ พี่ไปล่ะ “ พี่มดพูดเป็นนัยๆ เหมือนะรู้อะไรมา แต่ผมก้อทำเป็นไม่รู้เรื่อง เพราะว่าผมไม่รู้ว่าจะพูดยังไง เรื่องมันก้อผ่านไปแล้ว ไม่อยากให้ใครรู้สึกไม่ดีกับเรื่องนี้
-
:sad4: :sad4: :sad4: :sad4: :sad4: :sad4: :sad4:
:sad4:
:sad4:
:sad4:
พอได้เวลาสอน นักเรียนผมก้อทยอยมาเรียนกัน จนนักเรียนมาครบแล้ว น้องแมนก้อไม่ขึ้นมาสอนช่วยผมสักที เห็นน้องเม่นเดินมาบอกว่าแมนไม่ค่อยสบายให้ผมสอนคนเดียวไปก่อน ซึ่งผมก้อไม่ได้ว่าอะไร วันนี้ผมก้อสอนการป้องกันตัวเองในสถานการณ์ต่างๆ เช่น เมื่อเราอยู่ในที่แคบ หรือ เมื่อคนร้ายจู่โจมเราจากทางด้านหลัง วันนี้นักเรียนเค้าเรียนกันอย่างสนุกสนานมาก เค้าไปเสาะหาหนังสือเกี่ยวกับศิลปะป้องกันตัวใหม่ๆมาให้ผมดู และแนะนำ ผมก้อนำมาอ่านแล้วแนะเป็นแนวทางไป นักเรียนบอกว่า ถ้าเรียนตามหลักสูตร มันจะน่าเบื่อ เดี๋ยวพวกเค้าจะไปค้นหาข้อมูลใหม่ๆมาให้ผมสอน พอพูดมาแบบนี้ผมก้อเลยได้โอกาสบอกกับนักเรียนทุกคนว่า เดือนนี้จะเป็นเดือนสุดท้ายที่ผมจะมาสอนที่นี่ เพราะว่าผมมีงานข้างนอกให้ต้องจัดการอีกมากมาย พอนักเรียนได้ยินดังนั้น ก้อมีเสียงฮือฮาขึ้น หลายคนถามผมว่าทำไมไม่สอนอีก หลายคนก้อทำเสียงแบบไม่พอใจ และมีนักเรียนสอง สาม คนตาแดงๆเหมือนจะร้องไห้ ผมก้อต้องอธิบายไปว่า ผมต้องขอโทษด้วยที่ไม่อาจสอนได้ ภารกิจผมมันเยอะมากจริงๆ นักเรียนหลายคนไม่ฟังเหตุผลของผม พูดแทรกผมตลอดเวลา ผมก้อเลยต้องพูดว่า
“ ทุกคน เงียบบบบ ฟังครูก่อน ไม่ใช่ว่าครูหนีหายไปไหน ครูก้อยังเป็นครูของพวกเราอยู่ เพียงแค่ว่าครูไม่ได้สอนที่นี่เท่านั้นเอง ทุกคนก้อมีเบอร์มือถือครูแล้วนี่ มีอะไรก้อโทรหาได้ เข้าใจครูบ้างน่ะครับ อย่างอแงนักสิ “ เสียงผมดังจนทุกคนเงียบไป
“ ก้อเราอยากให้ครูสอนเราต่อนี่ ทำไมครูต้องไปทำงานที่อื่นด้วยล่ะ ทำไมๆๆ “ นักเรียนคนนึงพูดขึ้น
“ เอาน่า ไว้ถ้าครูว่างเมื่อไหร่ ครูจะมาสอนพิเศษให้ ตกลงไหม “ ผมต่อรองไป
“ จริงน่ะ แล้วครูจะว่างเมื่อไหร่อ่ะครับ เอางี้ดีกว่า ผมจ้างครูไปสอนที่บ้านผมดีกว่า บ้านผมมีเนื้อที่กว้าง เพื่อนๆจะได้ไปเรียนกัน ดีไหม เพื่อนๆ เย้ๆๆๆ “ นักเรียนชายหัวโจกของห้องออกความเห็น แล้วทุกคนก้อส่งเสียงตอบรับว่าเห็นด้วย
“ โอเคๆๆ ถ้าว่างครูจะแจ้งให้ทราบแล้วกัน แต่ต้องมาเรียนที่นี่น่ะ เกรงใจคุณนพเค้า เอาล่ะๆ มาเรียนต่อกันเลย เดี๋ยววันนี้เรียนไม่จบ ครูไม่ชดเชยให้น่ะ ฮ่าๆๆๆ “ จากนั้นผมก้อสอนไป จนหมดคาบเรียนแล้วผมก้อสอนต่อหน่อย เพราะเห็นว่าทุกคนตั้งใจเรียนกัน พอผมสอนจบปุ๊บ นักเรียนทุกคนก้อมาลาผมกลับบ้าน แล้วบอกว่า ถ้าผมเปลี่ยนใจเมื่อไหร่ให้บอกด้วย พวกเค้าไม่อยากมีครูคนใหม่ ผมเองก้อต้องเออออห่อหมกไป เดี๋ยวนักเรียนจะงอแงเอา พอนักเรียนกลับหมดแล้ว ผมก้อลงไปหาพี่นพเพื่อรับเช็คค่าสอน ซึ่งพี่นพก้อรออยู่แล้ว
“ โหๆๆๆ ทำไมพี่นพให้ผมเยอะอย่างนี้ล่ะครับ นี่มันมากกว่าที่ผมเคยได้ตั้งหลายเท่า ไม่เอาอ่ะครับ ผมรับไม่ได้หรอก “ พอผมรับเช็คมาผมก้อต้งตกใจเพราะว่ามันเป็นจำนวนเงินที่เยอะมากนัก
“ เฮ้ยยยย ไม่เป็นไร รับไว้เหอะ เราทำกำไรให้พี่ตั้งเยอะ อีกอย่างเราก้อทำกับพี่มาหลายปี พี่ถือว่าพี่ให้โบนัสกับเราแล้วกัน อีกอย่างน่ะ ถ้าเรามาสอนพิเศษที่นี่น่ะ พี่ก้อจะให้เพิ่มอีกน่ะ รับๆไปเหอะ อย่าคิดมาก “
“ พี่นพอ่ะ ผมเกรงใจเลยน่ะ พี่ไม่น่า... “
“ ไม่ต้องพูดแล้ว รับๆไป ถือว่าพี่ให้น้อง เออนี่งานวันเกิดเราเดือนหน้าอ่ะ จะจัดที่ไหน ถ้าไม่มีที่จัด มาจัดที่นี่ได้น่ะ พี่ยินดีให้ยืมสถานที่ “
“ เอออออออ ลืมไปสนิทเลย แฮะๆๆ ไว้ใกล้ๆวันงานผมจะบอกพี่อีกทีน่ะครับอี้ขอตัวก่อนน่ะครับ พอดีมีธุระต้องไปทำต่อ ขอบคุณพี่พมากน่ะครับสำหรับทุกสิ่งทุกอย่าง อาทิตย์หน้าเจอกันน่ะครับ “ แล้วผมก้อออกจากห้องพี่นพมา
ก่อนจะออกจากโรงเรียน ผมต้องโทรหาดิวก่อนว่าเค้าจะให้ผมไปเจอที่ไหน
“ ฮัลโหล ดิวเหรอ ชั้นเสร็จธุระแล้ว นายจะให้ชั้นไปเจอที่ไหน “
“ อืมมม มาที่นี่สิ มาหาชั้นที่คอนโดนแถวๆ เจริญกรุง นายมาถูกป่าว มันอยู่ ...... “
“ ทำไมต้องไปหาที่คอนโดนายด้วย ไปในที่ๆสาธารณะ ไม่ได้เหรอ “
“ นี่อย่าบอกน่ะว่านายกลัวชั้น บอกไว้เลยน่ะว่า เลิกคิดไปได้เลย ชั้นไม่ได้คิดอะไรอย่างนั้นกับนายอีกแล้ว “
-
:impress3: :impress3: :impress3: :impress3: :impress3:
:m31:
:m31:
:m31:
:m31:
“ ก้อดี ถ้านายพูดอย่างนี้ งั้นเจอกัน อีกประมาณไม่เกินชั่วโมงคงไปถึง แล้วจะโทรหาอีกทีน่ะ “ แล้วผมก้อตัดสายไป จากนั้นผมก้อนั่งรถไฟฟ้าไปลงสถานี สะพานตากสิน แล้วก้อนั่งรถแท็กซี่ต่อไปจนถึงคอนโดที่ดิวบอก พอไปถึงคอนโนนั้นก้อเห็นว่ามันเป็นคอนโดที่หรูหรามาก มียามประมาณ 3-4 คนมาต้องรับผม และตรวจเช็ครถแท็กซี่ อย่างละเอียด แล้วผมก้อโทรหาดิวให้ดิวมารับ ไม่นานนักดิวก้อมารับผมที่ผมรอเค้าอยู่ต้องล็อบบี้ จากนั้นเค้าพาผมขึ้นไปยังห้องเค้า
“ คอนโดนี้ บริษัทชั้นเป็นคนสร้างขึ้นมาเองแหละ ลูกค้าแต่ละรายรวยๆทั้งนั้น เพราะห้องแต่ละห้องราคาไม่ต่ำกว่า 20 ล้าน “
“ นายจะมาบอกชั้นทำไม ชั้นไม่ได้อยากรู้ซะหน่อย “ ผมตอบไปแบบหมั่นไส้
“ อ้าว ก้อเผื่อว่านายเบื่อไอ้ต้งแล้ว หรือสูบมันจนพอใจแล้ว อยากจับผู้ชายรวยๆ โง่ๆ อีกน่ะ ก้อให้มาที่นี่ไง เผื่อจะได้สักคน สองคน รับรองว่านายได้แน่นอน หน้าตาอย่างนายนี่ คงเป็นที่ถูกใจของเกย์แก่ๆ รวยๆแถวนี้แน่นอน เอาไหมชั้นติดต่อให้ “
“ ไม่เอาหรอก ชั้นว่าต้งคงยังมีเงินให้ชั้นสูบอีกนาน อีกอย่างชั้นไม่รีบด้วย ค่อยๆสูบดีกว่า เดี๋ยวไก่ตื่น อีกอย่างก้อยังมีพี่กรณ์อีกคน รายนั้นไม่มีพันธะภาระอะไรด้วย ถ้าหมดจากต้งคงไปหาพี่กรณ์ก่อน หรือถ้าไม่มีจริงๆ คงหาเองได้ ไม่รบกวนนายหรอก “ ผมประชดไป
“ เออออ ช่ายยยยย ชั้นก้อลืมไป ไหนจะไอ้ป๊อบอีก แล้วไหนจะไอ้บอล จริงม่ะ “
“ บอลเหรอ ไม่รู้สิ เอาไว้เป็นตัวเลือกสุดท้ายแล้วกัน ช่วงนี้ก้อสนุกไปแค่นี้ก่อน ขอบใจน่ะที่คิดจะช่วย “ พอดีเราเดินมาจนถึงหน้าห้องของดิว แล้วดิวก้อเปิดประตูเข้าไป พวกผมเดินเข้าไปแล้วดิวก้อปิดประตู
“ นายนี่มันสุดๆจริงๆเลยน่ะ ชั้นนึกไม่ถึงเลยว่านายจะหน้าเลือดขนาดนี้ นี่ถ้าพวกผู้ชายที่นายไปหลอกให้มันหลงรักรู้ว่านายเป็นคนอย่างนี้น่ะ ไม่รู้ว่าพวกนั้นจะยังรักนายอยู่รึป่าว “ ดิวพูดกับผมตอนปิดประตูแล้ว
“ นี่ยังน้อยไปน่ะ ชั้นยังเป็นได้มากกว่าที่นายคิด อีกอย่างน่ะ เวลาชั้นทำให้ใครมาหลงรักน่ะ เค้าก้อจะรักชั้นอยู่อย่างนั้น แม้ว่าเค้าจะรู้ว่าชั้นหลอก เค้าก้อยอมทั้งกาย และใจ ฮ่าๆๆ เป็นไงล่ะ “
“ แล้วถ้าเกิดชั้นจะจ้างให้นายเลิกยุ่งกับคนอื่น แล้วมาอยู่กับชั้นคนเดียว ไม่ต้องห่วงน่ะ สมบัติบ้านชั้นเยอะ เยอะจนนายถลุงไม่หมดทั้งชาติแน่ นายจะกล้าตกลงไหมล่ะ “
“ เรื่องอะไรล่ะ ยังมีคนรวยอีกมากมายในโลกให้ชั้นหลอก เรื่องอะไรจะมาอยู่กับนายคนเดียว ฝันไปเหอะ ไม่เอาแล้ว ไม่อยากพูดเรื่องนี้ เรามาพูดเรื่องสัญญากันดีกว่า ว่าจะเอายังไง ว่ามาเลย ชั้นพร้อมแล้ว “
“ นี่คงอยากได้เงินเต็มแก่ล่ะสิ เอ๊ะ ชั้นว่าเมื่อวานแม่ชั้นเซ็นเช็คให้นายไปมากโขอยู่น่ะ นั่นยังไม่พอเหรอ นายนี่มันโลภจริงๆเลย “
“ เช็คนั้นได้เท่าไหร่ ชั้นยังไม่ได้ดูอ่ะ “ ผมรับเช็คจากน้าเนตรมาก้อลืมดูตัวเลขอะครับ
“ อย่ามาทำไขสือ อย่างนายเหรอจะไม่เช็คว่าได้เงินมาเท่าไหร่ “ พอดิวพูดอย่างนี้ผมก้อหยิบเอาเช็คในกระเป๋าของผมมาเปิดดู ก้อเห็นว่า เป็นเงินจำนวนที่เยอะมากเลยครับ เยอะพอๆกับที่ผมจะซื้อบ้านหลังใหญ่ๆหลังนึงในกรุงเทพฯได้เลยทีเดียว ผมตกใจมากครับ
“ งั้นชั้นฝากเช็คไปคืนแม่นายด้วย มันเยอะไป ชั้นรับไว้ไม่ได้ “
“ ฮึ ไหนบอกว่าอยากได้เงินไง นี่ก้อเป็นเงินค่าตัวนายน่ะ อาจจะมากกว่าที่คิด แต่ก้อคิดซะว่าแม่ชั้นพิศวาสนายก้อเลยให้มากๆไง นายรับไว้เหอะ แค่นี้ไม่เท่าไหร่หรอก “ ดิวแสยะยิ้มให้ผม
“ แต่ชั้นไม่รับ ถ้านายไม่รับชั้นจะเป็นคนเอาไปคืนเอง “
-
:m16: :m16: :m16: :m16: :m16: :m16: :m16: :m16: :m16: :m16:
“ ก้อตามใจนายสิ เรื่องนี้ชั้นไม่เกี่ยว เรามาเข้าเรื่องของเรากันดีกว่า นี่ชั้นร่างสัญญามาคร่าวๆแล้ว เดี๋ยวจะอ่านให้ฟังน่ะ นั่งลงก่อนสิ
ข้อ 1.นายต้องทำหน้าที่เป็นแฟนชั้น ต่อหน้าหลิง หลิง และสาธารณชนทั่วไป แม้ว่ากิริยาจะไม่ถึงขนาดกับว่าต้องจับมือกันตลอดเวลา แต่ถ้าใครถามก้อให้บอกไปตามนั้น ข้อนี้รับได้ไหม “
“ อะไรอ่ะ นี่นายจะบ้าเหรอ ให้ทำต่อหน้าหลิง หลิงน่ะพอได้ แต่ให้ทำกับทุกคนที่เจอน่ะ ชั้นทำไม่ได้ ข้อแรกก้อไม่เวิร์คแล้ว “
“ นายนี่เรื่องมากจัง เอางี้ งั้นเฉพาะต่อหน้าคนที่รู้จักกับหลิง หลิงแล้วกัน ชั้นคิดว่านายคงจะรู้จักกับคนที่รู้จักกับหลิง หลิง ไม่เยอะหรอกน่ะ ตกลงตามนี้น่ะ “ ดิวยื่นข้อเสนอมา
“ อันนี้พอไหว เป็นอันว่าชั้นตกลง “ ผมตอบตกลงไป
“ ข้อ 2. นายห้ามแสดงตนว่านายเป็นแฟนของใครทั้งสิ้น นอกจากชั้น นับตั้งแต่วันที่นายเซนต์สัญญาฉบับนี้ “
“ เอ๊ะ นายจะบ้าเหรอ นายจะไม่ให้ชั้นคบใครเลยรึไง ไม่เอาอ่ะ ข้อนี้ชั้นไม่ตกลงอย่างเด็ดขาด “ ผมด่าไป
“ นี่ ยังไงก้อแค่ 3 เดือนเอง อดใจไว้ไม่ได้เหรอ นายควรจะไว้หน้าชั้นบ้าง ไม่ใช่ว่าเป็นแฟนกับชั้นแล้วไปคบกับคนอื่นอีก “
“ แต่มันก้อเกินไปนี่ ชั้นก้อมีหัวใจน่ะ ชั้นก้ออยากคบ อยากรักใครบ้าง แม้ว่าจะ 3 เดือนก้อตามเหอะ ไม่รู้ล่ะ ชั้นไม่ตกลง “
“ งั้นเอางี้ก้อได้ นายจะแอบคบกับใครก้อได้ แต่ต่อหน้าคนอื่นก้อไว้หน้าชั้นบ้าง ทำเสมือนว่าเป็นแฟนของชั้น ไม่ใช่ว่าไปควงคนอื่นต่อหน้าชั้น ทำอย่างนั้นชั้นเสียหายรู้ไหม “
“ รู้ไหมว่าข้อตกลงของนายแต่ละข้อนี้ ชั้นรับไม่ได้เลย นายมันเห็นแก่ตัว เอาเปรียบชั้นทั้งนั้นเลย นายไม่สนใจความรู้สึกของชั้นเลย แล้วทำไมชั้นต้องสนใจความรู้สึกของนายด้วย ไม่เอาล่ะ ชั้นยกเลิกข้อตกลงทั้งหมด ชั้นไปล่ะ “ ผมกำลังจะเดินออกไป แต่ดิวดึงแขนผมไว้ก่อน แล้วพูดว่า
“ แล้วนายจะเอายังไง นายถึงจะพอใจ ว่ามาสิ “
“ พูดอย่างนี้มันค่อนน่าฟังหน่อย เอางี้ดีกว่า ชั้นว่านายทำตามข้อตกลงชั้นดีกว่า ชั้นถึงจะยอมเล่นด้วย “
“ ได้ ว่ามาสิ ถ้ามันไม่หนักหนา ชั้นก้อจะยอมทำ “ พูดแล้วดิวก้อสะบัดหน้าไปทางอื่นเหมือนไม่พอใจ
“ ข้อ 1 ชั้นรับได้ตามที่เราตกลงกันไว้ ส่วนข้อ 2 ชั้นสามารถคบคนอื่นได้ แต่ถ้าอยู่ต่อหน้านายและคนที่รู้จักกับหลิง หลิง ชั้นจะไม่แสดงออกมาเป็นแฟนกับคนๆนั้น และนายก้อห้ามแสดงออกว่านายไปคบกับคนอื่น ยกเว้นพี่ผึ้งคนเดียว “
“ อ้ออออได้ ถ้ายกเว้นผึ้งไว้ ชั้นรับได้อยู่แล้ว “
“ ว่ากันต่อ ข้อ 3 ห้ามนายพูดจาดูถูกชั้น หรือเหน็บแนมชั้นต่อหน้าคนอื่น เพราะไม่งั้นคนอื่นเค้าอาจจะคิดว่าเราไม่ได้เป็นแฟนกันจริงๆ นายต้องอดกลั้นเวลาอยู่ต่อหน้าคนอื่น แต่ชั้นสามารถดุด่านายได้ เพราะว่างานนี้ชั้นเป็นคนกุมบังเหียน “
“ เฮ้ยยยยยย ไม่แฟร์เลยนี่หว่า อย่างนี้ชั้นก้อโดนเละสิ ไม่เอาอ่ะๆ ข้อนี้ชั้นไม่รับ “ ดิวส่ายหน้าใหญ่เลย
“ ถ้าไม่ตกลงก้อเป็นอันยกเลิก ชั้นไปล่ะ “ แล้วผมก้อทำท่าจะเดินออกไปอีก
-
:z2: :z2: :z2: :z2: :z10: :z10: :z10: :z10:
“ ว่ากันต่อ ข้อ 3 ห้ามนายพูดจาดูถูกชั้น หรือเหน็บแนมชั้นต่อหน้าคนอื่น เพราะไม่งั้นคนอื่นเค้าอาจจะคิดว่าเราไม่ได้เป็นแฟนกันจริงๆ นายต้องอดกลั้นเวลาอยู่ต่อหน้าคนอื่น แต่งั้นสามารถดุด่านายได้ เพราะว่างานนี้ชั้นเป็นคนกุมบังเหียน “
“ เฮ้ยยยยยย ไม่แฟร์เลยนี่หว่า อย่างนี้ชั้นก้อโดนเละสิ ไม่เอาอ่ะๆ ข้อนี้ชั้นไม่รับ “ ดิวส่ายหน้าใหญ่เลย
“ ถ้าไม่ตกลงก้อเป็นอันยกเลิก ชั้นไปล่ะ “ แล้วผมก้อทำท่าจะเดินออกไปอีก
“ เฮ้ยยยยยย เดี๋ยวก่อน ตกลงๆ แต่นายอย่าดุชั้นมากน่ะ ชั้นอายคน เข้าใจไหม “ ดิวทำหน้าหงอๆ
“ ได้ๆ แล้วนายก้ออย่ายั่วโมโหชั้นให้มากล่ะ เข้าใจไหม อ้าว ต่อ ข้อ 4 นายห้ามล่วงเกินชั้นไม่ว่าต่อหน้าแล้วลับหลังคนอื่น ข้อนี้สำคัญมาก เพราะว่านายจะทำเรื่องบ้าๆนี้กับชั้นบ่อยมาก ถ้านายทำอีกเมื่อไหร่ ชั้นจะยกเลิกสัญญา ตกลงไหม “
“ ได้ไงอ่ะ เป็นแฟนกันมันก้อต้องมีกอด มีหอมกันบ้างสิ นายจะไม่ให้ชั้นทำอะไรเลยรึไง แล้วอย่างนี้คนเค้าจะเชื่อได้ยังไงล่ะว่าเราเป็นแฟนกันจริงๆ นายอะลุ่มอล่วยกันบ้างสิ “
“ แต่ที่นายทำมันมากเกินไปน่ะ นายไม่รู้สึกอะไรบ้างเลยเหรอ ว่านายล่วงเกินชั้นอยู่ “ ผมตวาดออกไป
“ ไม่เอาน่า มันก้อผ่านไปแล้ว เอาอย่างนี้ ตกลงว่าชั้นจะไม่ล่วงเกินนายมากกว่า กอด หรือหอมต่อหน้าคนอื่นน่ะ แต่ลับหลัง ชั้นจะไม่ล่วงเกินนายแล้วกัน ถ้านายไม่ยิมยอม “
“ ชั้นไม่มีทางยินยอมอีกแน่นอน นายเชื่อสิ “
“ พนันกันไหมล่ะ ว่านายจะไม่ยินยอมอีก กล้าไหม “ ดิวท้าทายผมอีกที
“ อะไรมันทำให้นายมั่นใจขนาดนั้น ฮึ คุณดิว “
“ ก้อป่าว แต่ชั้นถามว่า นายกล้ารึป่าวล่ะ “
“ ได้ ชั้นกล้าท้าพนันเลยว่า ถ้าชั้นยินยอมให้นายล่วงเกินชั้นเองน่ะ ชั้นจะไม่ถือโทษเอาเรื่อง ตกลงไหมครับ คุณดิว “
“ ดีมากจ้ะที่รัก มีอะไรอีกไหม หรือว่าจะคุยเรื่องเงินกันเลย นายคงอยากคุยเรื่องนี้เต็มแก่ “
“ ยัง ยังมีอีกข้อนึง ข้อนี้นายต้องจำไว้ให้ดี และห้ามลืมปฏิบัติ อย่างเด็ดขาด คือ เรื่องสัญญาที่ว่านี้ นายจะต้องไม่นำเรื่องที่เราทำสัญญากันนี้ไปบอกให้คนนอกรับรู้ ไม่อย่างนั้น นายจะต้องโดนปรับจากเงินที่ทำสัญญากัน 10 เท่า กล้าไหมล่ะ “
“ ข้อนี้ชั้นไม่มีปัญหาแต่อย่างใด นายมั่นใจได้เลย ทีจริงชั้นก้อไม่ได้ภูมิใจนักหนาหรอกน่ะ ถ้าชั้นไม่ได้ทำเพื่อ เอ่อออ เพื่อผึ้งอ่ะ ชั้นไม่มาทำข้อตกลงที่ชั้นเสียเปรียบนายอย่างนี้หรอก แต่ชั้นคิดว่ามันคุ้มกันแล้ว ชั้นถึงยินยอมทำ ไม่มีอะไรแล้วใช่ไหม งั้นพูดเรื่องเงินกันดีกว่า “
“ ได้สิ นายต้องจ่ายค่าจ้างชั้น เป็นรายเดือน เดือนละ 3 ล้านบาท ไม่รวมค่าใช้จ่ายต่างหากที่ชั้นต้องใช้ แต่ละวัน ชั้นคิดวันละ 1 แสนบาท นายรับได้ไหม “ ผมหยั่งเชิงดิวไป ที่จริงผมไม่ได้อยากได้เงินเค้าหรอก ครับ แต่ผมอยากจะลองใจเค้าดูว่า เค้าจะกล้าไหม
“ นายให้นาย 2 เท่าจากที่นายพูดมา แล้วก้อถ้าเรื่องนี้จบลงได้ด้วยดี ชั้นจะให้เพิ่มอีก 10 ล้าน พอใจไหม “
“ ดีมาก ยังมีอีก ถ้านายละเมิดข้อตกลงที่เราทำร่วมกัน นายต้องจ่ายค่าเสียหายให้ชั้น เป็นเงิน 10 ล้าน โดยที่นายจะต้องนำเงินนี้มามัดจำกับชั้นไว้ก่อน แต่ไม่ต้องห่วงน่ะว่าชั้นจะริบเงินนี้ของนายไป ถ้านายไม่ได้ทำผิดกฎ ชั้นจะเอาเงินจำนวนนี้คืนนายทันที และเงินมัดจำนี้ชั้นจะฝากไว้อีกบัญชีนึงที่ไม่สามารถจะถอนได้ จนกว่าจะมีทั้งลายเซ็นนาย และลายเซ็นชั้นเท่านั้น ตกลงไหม “
“ นายนี่มันหน้าเลือดเกินคำบรรยายจริงๆเลย ได้สิ ว่าไงว่าตามกัน เงินแค่นี้สำหรับชั้นมันเล็กน้อยมาก ถ้านายทำงานออกมาดีน่ะ ใช้จะเพิ่มให้อีกก้อได้ เป็นค่าติ๊ป “
“ แต่เหนือสิ่งอื่นใดนอกจากเงิน ถ้างานนี้สำเร็จลุล่วงไปได้ด้วยดี นายต้องเลิกยุ่งกับชั้นโดยเด็ดขาด หวังว่านายจะไม่ผิดสัญญาน่ะ “
-
:กอด1: นำความสุขมาให้อย่างจุใจเลย
หุ หุ "สัญญารัก สัญญาสวาท" .... มีการทำสัญญากันแว้ววววววววว
บวก 1 ให้ความน่ารักขยันส่งความสุขสุด ๆ .... ขอบคุณนะครับ
-
ในที่สุดก็เซ็นสัญญากันแลิว
-
:fire: :fire:
:fire: :fire:
:fire: :fire:
“ แน่นอน ถึงเวลานั้นชั้นคงมีความสุขกับผึ้งไปแล้ว นายไม่ต้องห่วงหรอก ชั้นจะหายไปจากชีวิตนายเลยทันที แต่ว่า ถ้าแม่ชั้นเรียกใช้งาน นายก้อมาทำให้ท่านหน่อยแล้วกัน หวังว่านายคงแยกแยะออกน่ะครับ คุณอี้ “
“ อันนี้ไม่มีปัญหา ชั้นแยกแยะเรื่องงานกับเรื่องส่วนตัวได้ นายไม่ต้องห่วง ยังไงชั้นก้อเคารพน้าเนตรเสมอ วางใจได้ “
“ นายรู้หน้าที่ของนายดีแล้วใช่ไหมว่าต้องทำอะไรบ้าง หน้าที่หลักที่ชั้นอยากจะเน้นก้อคือ นายต้องทำให้หลิง หลิง เชื่อให้ได้ว่าเราสองคนเป็นแฟนกัน เพื่อให้หลิง หลิงออกไปจากชีวิตชั้น และนายก้อต้องกันหลิง หลิงออกไปด้วย ในกรณีที่ชั้นอยู่กับผึ้ง ชั้นไม่อยากให้ผึ้งเจอเรื่องไม่ดีๆ “
“ เหมือนที่ชั้นเจอใช่ไหม........ ได้สิ ทำไมจะไม่ได้ล่ะ หน้าที่หลักๆก้อคือไม้กันหมานั่นเอง ก้อดี ค่าจ้างคุ้มเหนื่อยหน่อย ชั้นก้อโอเคแหละ เสร็จงานนี้ชั้นคงไม่ต้องทำงานเหนื่อยไปอีกนาน ชั้นกะว่าจะไปเที่ยวเกาะสวยๆ บรรยากาศโรแมนติคๆกับต้งหลังจากนั้น ขอบใจน่ะที่ยอมจ่ายขนาดนั้น “
“ ได้อยู่แล้ว อีกอย่างนายต้องเปลี่ยนสรรพนามในการเรียกชั้น จาก เรียกนายๆ เป็นเรียนพี่ดิว หรือว่าที่รักก้อได้ หวังว่าแค่นี้คงไม่ยากเกินไปน่ะ “
“ เปลี่ยนเป็นเรียกชื่ออย่างเดียวได้ไหม ชั้นรู้สึกเลี่ยนๆยังไงไม่รู้อ่ะ “
“ ไม่ได้ มันดูไม่ดี งั้นเอาอย่างนี้นายก้อเรียกพี่ดิว หรือว่าที่รัก ต่อหน้าหลิง หลิงและคนที่รู้จักกับหลิง หลิงก้อพอ จากนั้นนายก้อเรียกชั้นว่าดิวก้อได้ โอเคมั้ย ??? “
“ ก้อได้ งั้นเดี๋ยวชั้นขอเขียนสัญญาเป็นลายลักษณ์อักษรซะก่อน แล้วนายก้อค่อยเซ็นต์ “ จากนั้นผมก้อลงมือเขียนสัญญา ส่วนดิวก้อทักขึ้นมาว่า
“ ถ้านายไม่มีอะไรทำช่วงเย็น ก้ออยู่ทานข้าวเป็นเพื่อนชั้นหน่อยน่ะ พอดีวันนี้กะว่าจะแสดงฝีมือซะหน่อย อยากให้นายชิมดู ไม่รู้ว่าผึ้งจะชอบรสชาตที่ชั้นทำรึป่าว รบกวนนายเป็นหนูทดลองให้หน่อยน่ะ ฮ่าๆๆ รับรองว่าคืนนี้ชั้นไม่ดื่ม และเอ่ออออ ชั้นจะไม่ทำอะไรบ้าๆอย่างนั้นอีก ชั้นรับรอง “
“ ก้อได้ แต่นี่มันนอกเหนือจากที่เราคุยกัน นายต้องจ่ายเพิ่ม ตกลงไหม “ ผมเสนอ
“ ก้อได้ อยากได้เท่าไหร่ ชั้นก้อจ่าย นายนี่มัน.... “
“ ไม่ต้องพูดแล้ว ชั้นจะเขียนต่อ รบกวนสมาธิชั้นป่าวๆ “ จากนั้นผมก้อลงมือเขียนต่อ ไม่นานนักก้อเสร็จ ผมเขียนสัญญาออกมา 2 ฉบับ ข้อความทุกอย่างเหมือนกันทุกคำ จากนั้นผมก้อยื่นให้ดิวอ่าน ดิวก้อหยิบมาอ่าน ทวนไปทวนมาอยู่หลายรอบ แล้วยังทำหน้านิ่งคิ้วขมวดอีก จากนั้นดิวก้อเขียนอะไรไม่รู้ตรงท้ายสัญญา[/color]
-
:3125: :3125: :3125: :3125: :3125: :3125: :3125:
“ ตกลง ชั้นยอมรับข้อเสนอทั้งหมด เดี๋ยวชั้นเซนต์เช็คให้นายก่อนน่ะ “ จากนั้นดิวไปเข้าไปในห้องนอนของเค้า แล้วหยิบสมุดเช็คออกมาแล้วเซนต์ให้ผม
“ แยกออกเป็นสองส่วนน่ะ นายเซนต์แยกเงินมัดจำออกมาต่างหากด้วย เดี๋ยวสับสน “
ดิวไม่พูดอะไรก้อเซนต์เสร็จแล้วก้อยื่นให้ผมดู ผมดูจำนวนแล้ว จากที่คำนวณดูมันเกินกว่าที่ตกลงกันไว้ ดิวคงเห็นผมทำหน้าสงสัยเลยพูดขึ้น
“ นายไม่ต้องสงสัยหรอก ที่เกินมานั่น ชั้นให้ติ๊ป ไม่ดีใจเหรอได้เงินเพิ่มอ่ะ “
“ ก้อป่าววว แค่สงสัย เป็นอันว่าตกลง นายเซนต์สัญญาซะสิ “
“ นายแหละเซนต์ก่อน นี่ชั้นอุตส่าห์ให้เงินก่อนเซนต์อีกน่ะ ดูสิชั้นแฟร์ขนาดไหน “ ผมก้อไม่อยากจะต่อล้อต่อเถียงกับดิว เลยเซนต์ๆไปให้มันจบๆ แล้วผมก้อยื่นให้เค้าเซนต์ต่อ
“ ก่อนจะเซนต์ ขอมัดจำหน่อยน่ะ “ จากนั้นดิวก้อดึงตัวผมมาอย่างรวดเร็ว แล้วก้อประทับจูบที่ปากของผม ผมก้อตกใจสิครับ พยายามที่จะดันตัวออกสุดขีด ไม่นานนัก ดิวก้อปล่อยผม ผมโมโหมาก เลยด่าไป
“ นายทำผิดสัญญา นายมันเลวมาก ชั้นจะยึดเงินจำนวนนี้ให้หมดเลย “
“ อ่ะๆๆๆ ชั้นยังไม่ได้เซนต์ซะหน่อย อย่าลืมสิ “ ดิวทำหน้าเจ้าเล่ห์ใส่ผม
“ ชั้นไม่น่าไว้ใจนายเลย ด้ายยยยย งั้นนายก้อเซนต์ซะสิ ชั้นจะได้ไปๆซะที “ ผมโมโหมากที่หลงกลดิวอีกครั้ง
“ ได้ไงล่ะ นายต้องอยู่ทานอาหารเย็นเป็นเพื่อนชั้นสิ เราตกลงกันแล้วนี่ อีกอย่างนายก้อรับเงินชั้นไปแล้วด้วย “
“ งั้นชั้นจะจ่ายเงินส่วนนั้นคืนนายไป แลกกับการที่จะได้ไม่ต้องอยู่กับนาย “ ผมตวาดไปเสียงดัง
“ ไม่ได้ ชั้นจ่ายเงินแล้วไม่รับคืน นี่คืออีกข้อตกลงนึงของเรา ถ้านายรับเงินไปแล้ว แต่นายไม่อยากทำ นายก้อต้องทำ แม้ว่านายจะจ่ายคืนมา 10 หรือ 20 เท่าก้อตาม ไม่เชื่ออ่านตรงสัญญาที่ชั้นเขียนเพิ่มสิ ดูสิว่ามันจริงไหม “ จากนั้นผมก้อหยิบมาอ่านดู ก้อเห็นว่าดิวเขียนเพิ่มลงไปจริงๆด้วย ผมนี่ไม่น่าสะเพร่าเลย เจ็บใจชะมัด เสียรู้อีกแล้ว
“ ก้อได้ ชั้นถือว่าวันนี้เป็นทีของนาย ให้ถึงทีของชั้นบ้าง นายอย่ามาร้องแล้วกัน เซนต์สักทีสิ “ ผมก้อยื่นไปให้ดิว ดิวรับไปแล้วก้อยิ้มชอบใจ จากนั้นก้อเซนต์ ผมล่ะหมั่นไส้เค้าจริงๆเลย ฉวยโอกาสผมได้ตลอดเวลา ดิวเซนต์เสร็จแล้วก้อเก็บไว้ฉบับนึง แล้วส่งมาให้ผมฉบับนึง ผมก้อหยิบมาเก็บไว้
-
โอว จะเป็นยังไงต่อไปกันล่ะทีนี้
ดิวสู้ๆ นะ ยังเชียร์อยู่
ต้องเป็นพระเอกให้ใด้นะดิว
-
:laugh: :laugh: :laugh: :laugh: :laugh:
“ ขอบใจน่ะที่ยอมตกลง เฮ้อออออออ ต่อไปนี้ชั้นคงจะมีความสุขมากเลยทีเดียว ที่ชั้นจะได้เป็นแฟนกับนาย ฮ่าๆๆๆ นึกภาพไม่ออกเลยน่ะว่า เวลาที่นายเรียกชั้นว่าที่รักๆนี่ มันจะออกมาน่ารักขนาดไหน ฮ่าๆๆๆ “ ดิวหัวเราะชอบใจใหญ่เลยครับ เค้าไม่รู้เลยเหรอครับว่าผมโกรธเค้าแค่ไหน แต่เค้าทำหน้าไม่สนใจ ผมได้แต่นั่งแค้นอยู่คนเดียว เจ็บใจตัวเองทำไมต้องมาทำเรื่องบ้าๆอย่างนี้ด้วย
“ มีอีกเรื่องนึง ถ้านายจะเป็นแฟนชั้นจริงๆ มันก้อต้องสมศักดิ์ศรีกันหน่อย ชั้นจะให้คอนโด หรือบ้าน และรถยนต์กับนายไว้ใช้ เพราะว่าเดี๋ยวคนอื่นๆจะหาว่าเป็นแฟนชั้น แต่อยู่ห้องกระจอกๆอย่างนั้น อีกอย่างรถนายก้อดูเล็กไป ชั้นไม่ชอบ มันดูไม่สมฐานะ เดี๋ยวชั้นจะให้คนจัดการให้ ส่วนเรื่องบ้านหรือคอนโด นายก้อเลือกเอาแล้วกัน ชั้นตามใจนาย “
“ ถ้าตามใจชั้นล่ะก้อ ชั้นไม่ขอรับไว้ ชั้นไม่อยากรับเพราะว่ามันจะเป็นเหมือนชนักติดหลัง อีกอย่างเราแค่เป็นแฟนกันหลอกๆ แค่ 3 เดือน ชั้นไม่เห็นจำเป็นต้องมีของพวกนี้ “ ผมปฏิเสธเสียงแข็ง
“ เอาน่า นายไม่ได้เสียเปรียบอะไรนี่ รับๆไว้เหอะ เรื่องคอนโด ถ้านายชอบ จะเอาห้องนี้ก้อได้น่ะ ชั้นยกให้ “
“ ชั้นรับไว้ก้อได้ แต่เมื่อจบเรื่องนี้เมื่อไหร่ ชั้นจะคืนให้ทั้งหมด ส่วนเรื่องคอนโด ชั้นไม่เอาหรอกห้องนี้ มันคับแคบไปสำหรับแฟนไฮโซอย่างชั้น ขอเป็นห้องที่ใหญ่กว่านี้ แล้วมี 2 ชั้น เอาติดแม่น้ำเจ้าพระยาด้วยน่ะชั้นชอบ แต่มีข้อแม้ว่า นายไม่มีสิทธิ์บังคับให้ชั้นมาอยู่ที่นั่น ชั้นสามารถไปๆ มาๆที่คอนโดของชั้นได้ตามอำเภอใจ และนายก้อไม่มีสิทธิ์ขาดในการใช้ห้องนั้นด้วย เพราะว่ามันคือห้องของชั้น ตกลงไหม ไม่งั้นชั้นจะไม่รับ “ ผมยื่นข้อเสนอไป ใครจะอยากให้เค้ามายุ่งกับห้องผมล่ะ แค่รับของเค้ามาผมก้อลำบากใจจะแย่อยู่แล้ว
“ ก้อได้ เรื่องคอนโด รู้สึกว่าบริษัทชั้นจะมีห้องว่างๆอยู่น่ะ ถ้านายจะไปดูวันไหน ชั้นจะให้คนพาไป หรือไม่ ถ้าชั้นว่างชั้นจะพานายไปเอง โอเคไหม “
“ ได้ เป็นอันว่าตกลง อ้าว แล้วนายจะไปทำกับข้าวไม่ใช่เหรอ ไปทำซะสิ จะได้รีบๆกิน รีบกลับ ชั้นไม่อยากอยู่นาน พอดีว่านัดต้งไว้อยู่ กะว่าจะไปสวีตกันซะหน่อย “ ผมยั่วประสาทดิวไป อิอิ สะใจชะมัด[/color]
-
:z2: เป็นอี้นี่โชคดีกับร้ายเท่ากันเลย
-
ทั้งอี้ทั้งดิว ช่างประชดประชันกันจริง
แล้วจะเข้าใจกันได้ยังไงล่ะนี่
ตรูล่ะกลุ้ม
-
ประชดประชันกันได้น่ากลัวมากมายเลยง่ะ ฮือๆ ทำไมต้องทำกันถึงขั้นนี้ด้วยเนี่ย นี่ถ้าต่างคนต่างลดทิฐิมานะและความวู่วามลง ทุกอย่างคงไปได้สวย แล้วก็ได้เป็นเพื่อนกันที่คอยช่วยเหลือกันอีกนะเนี่ย อี้โชคดีมากเลยที่มีคนมาเป็นเพื่อนที่แสนดีเยอะแยะ แต่ไม่น่าไปทำกันขนาดนั้นเลยง่ะ เหอๆ เศร้าๆ ยังไงซะก็ขอให้แก้ไขปัญหาทุกอย่างได้ด้วยดีละกาน สงสารทุกๆคนจากใจจิง รักกันไว้เถิดเราเกิดร่วมแดนไทย อิอิ :z2:
-
สวัสดีครับ
กว่าจะเซ็นต์สัญญา ปาไปครึ่งเรื่อง (หรือเปล่านี่??)
ผมไม่อ่านไม่กี่วัน ทำไมตามอ่านแทบไม่ทันนะนี่ แง๊วๆๆๆๆ
ขอบคุณและจะติดตามครับ
-
เมื่อไหร่เค้าจะรู้ใจกันสักทีเนี่ย
นู๋เหนื่อยลุ้นเเล้วน้า :sad4:
ช่างประชดประชันจริงๆเลยทั้งสองคน
แล้วถ้าต้งรู้เรื่องนี้จะเป็นไงน้อ....คงต้องหึงแน่เลย :เฮ้อ:
-
:t3: :t3: :t3: :t3:
“ ได้ เป็นอันว่าตกลง อ้าว แล้วนายจะไปทำกับข้าวไม่ใช่เหรอ ไปทำซะสิ จะได้รีบๆกิน รีบกลับ ชั้นไม่อยากอยู่นาน พอดีว่านัดต้งไว้อยู่ กะว่าจะไปสวีตกันซะหน่อย “ ผมยั่วประสาทดิวไป อิอิ สะใจชะมัด
“ อ้ออออออ ที่แท้ก้อนัดแฟนไว้นี่เอง ท่าทางจะสวีตกันน่าดูน่ะ อย่าลืมสัญญาล่ะ ถ้าเจอใครที่รู้จักกับหลิง หลิง ก้ออย่าสวีตกันออกนอกหน้านัก นายคงไม่ลืมใช่ไหม “
“ ได้สิ ชั้นไม่ลืมหรอกน่า ชั้นรักษาคำพูดได้ดีกว่านายร้อยเท่าแล้วกัน นายไปทำอาหารได้แล้วไป ชั้นหิว “ อิอิอิ ที่จริงแล้วผมก้อหิวนั่นเอง แต่ทำเป็นกลบเกลื่อนไปเรื่องอื่น
“ ได้คร๊าบบบบบ ที่รัก เดี๋ยวที่รักเดินเล่นๆรอบห้องก่อนน่ะครับ เดี๋ยวเค้าจะทำอาหารมาให้ทานน่ะครับ รอเค้าแป๊บนึงน่ะครับ อย่าเพิ่งหิวจนเป็นลมหล่ะ เดี๋ยวเค้าไปแล้ว “ จากนั้นผมก้อเดินเล่นรอบๆห้องของดิว จะว่าไปห้องของดิวก้อจัดตกแต่งได้สวยมากน่ะครับ เฟอร์นิเจอร์ตกแต่งก้อดูทันสมัยมาก ห้องของดิวน่าจะกว้างกว่าห้องที่ผมอยู่ปัจจุบันสัก 2 เท่าเห็นจะได้ วิวก้อจะเป็นแม่น้ำเจ้าพระยาที่สวยงาม ยิ่งบรรยากาศตอนบ่ายแก่ๆอย่างนี้แล้ว มันทำให้ดูสวยมากทีเดียว ผมเดินสังเกตห้องของดิวแล้ว มันตะเป็นพื้นที่หลายเหลี่ยม หลายมุม เปิดประตูมาก้อจะเจอห้องครัวขนาดกำลังพอดีอยู่ซ้ายมือ ด้านขวามือเป็นห้องน้ำ และห้องนอน ซึ่งน่าจะมีสัก 3 ห้องเห็นจะได้ ดูท่าแต่ละห้องจะใหญ่พอดู ระเบียงก้อกว้าง และยาวกว่าห้องผมมากนัก ราคาของห้องนี้น่าจะแพงโขอยู่ทีเดียว
แล้วผมก้อเดินมาที่ระเบียง อากาศเย็นดีทีเดียว จากนั้นผมก้อนั่งลงตรงชุดเก้าอี้น่ารักๆที่จัดวางไว้ จากนั้นผมก้อหยิบเช็คที่ดิวให้มา ผมคิดไว้ว่า ผมจะนำเงินนี้ไปฝากไว้อีกบัญชีนึง แล้วจะไม่ใช้เงินจำนวนนี้เลยสักบาท เพราะว่าที่ผมตกลงทำสัญญาบ้าๆนี้กับดิว เพราะว่าผมอยากจะให้เค้าออกไปจากชีวิตผมสักที ผมไม่มีความจำเป็นที่จะต้องใช้เงินมากขนาดนี้ ลำพังเงินเดือนกับจ๊อบของผมก้อพอที่จะเลี้ยงดูผมและพ่อแม่ผมได้สบาย เมื่อจบงานนี้แล้ว ผมกะว่าจะโอนเงินคืนให้เค้าทั้งหมด จะได้ไม่ต้องมีอะไรติดค้างกันอีก เค้าจะได้ไม่ต้องมาดูถูกผมอีก ที่จริงผมว่าผมไม่น่าเรียกเงินไปเยอะขนาดนั้นเลย แค่นี้ดิวก้อคิดว่าผมหน้าเลือดจะตายอยู่แล้ว แต่ก้อช่างเหอะ ให้เค้ารู้สึกแย่ๆกับผมก้อดีเหมือนกัน เค้าจะได้ไม่อยากมายุ่งกับผมอีก ผมคิดว่าผมต้องการอย่างนี้น่ะครับ ......................
------------------ จบตอนที่ 26 --------------------
-
:m15: :m15: :m15: :m15: :m15: :m15:
บทที่ 27 สาบสูญ ( The Vanishing )
ขณะที่ผมกำลังนั่งคิดอะไรเพลินๆอยู่นั้น พี่กรณ์ก้อโทรเข้ามา
“ หวัดดีครับอี้ สะดวกคุยไหมอ่ะ “
“ ได้ครับพี่ ว่าไงครับ มีอะไรให้อี้รับใช้ “
“ แหมๆๆ อี้ก้อพูดซะ คืออย่างนี้ ประมาณสัก 2-3 ทุ่มพี่มีนัดคุยงานกับลูกค้าอ่ะ พอดีว่าจะสรุปงานที่จะทำอาทิตหน้าอ่ะ อี้ไปกับพี่น่ะ จะได้เจอลูกค้าไว้ไง มีอะไรจะได้รู้จักกันไว้ อี้พอจะมีเวลาว่างไหมครับ “
“ ได้สิครับพี่กรณ์ ไว้ยังไงตอนอี้เสร็จธุระแล้วจะโทรหาพี่กรณ์น่ะครับ สัก 2 ทุ่มดีไหมครับ “
“ อ้าว ตอนนี้อี้ติดธุระอยู่เหรอ โทษทีๆ ไว้พี่โทรหาอีกทีน่ะ “
“ ที่รักคร๊าบบบบบบ อาหารพร้อมเสริฟแล้วครับ มาม่ะ รึว่าจะให้เค้าป้อน “ เสียงดิวดังแทรกเข้ามา
“ เสียงใครอ่ะอี้ ไม่เหมือนเสียงต้งเลย “ พี่กรณ์ถามด้วยความสงสัย
“ เอ่อออออออ คืออี้มาทำธุระกับดิวอ่ะครับ ขอโทษที “ ผมตอบไปแบบไม่เต็มเสียงนัก
“ อืม พี่เข้าใจแล้วล่ะ พี่ไม่อยากยุ่งเรื่องของเรามากนักน่ะ แต่พี่อยากให้ระวังไอ้ดิวไว้ดีๆ มันไม่น่าไว้ใจมากนัก อีกอย่าง ตอนนี้อี้ก้อมีต้งอยู่แล้วทั้งคน อยากให้เกรงใจต้งบ้างน่ะ แม้ว่าไอ้ต้งมันจะไม่พูดอะไรเลยก้อตาม แต่พี่ว่ามันก้อรู้สึกเหมือนกันน่ะ “
“ พี่กรณ์ครับ อี้รู้ตัวดีว่าอี้ทำอะไรลงไป ขอบคุณน่ะครับที่เป็นห่วงแทนต้ง งั้นแค่นี้ก่อน่ะครับ “ ผมรู้สึกไม่พอใจเล็กน้อย ที่พี่กรณ์พูดอย่างนั้นออกมา เหมือนกับว่าพี่กรณ์ไม่รู้จักผมดี หรือว่ามันแทงใจดำผมก้อไม่รู้
“ ที่รักทำอะไรอยู่ครับ เค้ารอทานข้าวอยู่น่ะ อ้าว ตัวเองติดสายอยู่เหรอ คุยกับใครอ่ะครับ “ ดิวคงเห็นผมติดสานอยู่ เลยแกล้งส่งเสียงมารบกวนผม ผมก้อเอามือปิดลำโพงไว้ แล้วหันหน้าไปทำตาดุใส่ดิว แล้วทำปากประมาณว่าแล้วจะตามไปทานทีหลัง แล้วผมก้อหันกลับมาคุยกับพี่กรณ์ต่อ
-
:z13: Alex
ตามอ่านไม่ทันแล้ว อ่ะ :serius2: :serius2: :serius2:
เดี๋ยวจะตามอ่านให้ทันนะ :sad4:
-
อืม ยังไงต่อล่ะเนี่ย ลุ้นเหนื่อยจริงๆ ไร้วี่แวว
-
เหอๆๆ นี่แค่เลิ่มต้น ตายแน่อี้เอ๋ย
รอดู กร๊ากกกกกกกก
-
ยังตามไม่ทันนะจ๊ะ :กอด1:
บวก 1 ให้ค่าขยันจ้ะ
-
:oo1: :oo1: :oo1: :oo1: :oo1:
อย่าเพิ่งเบื่อกันไปก่อนน่ะครับ แหมๆๆ แค่นี้ท้อกันซะแล้ว
เรื่องต่อจากนี้สนุกแน่นอน ใจเย็นๆพี่น้อง
แล้วจะมาต่อให้อ่านน่ะครับ
ขอบคุณทุกคนมากๆน่ะครับ
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
55555+
ใครจะไปเบื่อล่ะพี่ 555+
ผมลุ้นอยู่ๆ
ไอ้ดิวนี่มันร้ายจริงๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
:z6: :z6: :z6: :z6: :z6: :z6: :z6: :z6: :z6:
“ ที่รักทำอะไรอยู่ครับ เค้ารอทานข้าวอยู่น่ะ อ้าว ตัวเองติดสายอยู่เหรอ คุยกับใครอ่ะครับ “ ดิวคงเห็นผมติดสานอยู่ เลยแกล้งส่งเสียงมารบกวนผม ผมก้อเอามือปิดลำโพงไว้ แล้วหันหน้าไปทำตาดุใส่ดิว แล้วทำปากประมาณว่าแล้วจะตามไปทานทีหลัง แล้วผมก้อหันกลับมาคุยกับพี่กรณ์ต่อ
“ อะไรอ่ะอี้ ทำไมดิวมันต้องพูดอย่างนั้นกับอี้ด้วย นี่ตกลงมันอะไรกันแน่ “ พี่กรณ์ทำเสียงไม่พอใจ
“ ไม่ใช่อย่างนั้นพี่ เอาอย่างนี้ไว้อี้จะอธิบายให้ฟังน่ะครับ อี้ขอตัวก่อนน่ะครับ บายครับ “ แล้วผมก้อวางสายไปโดยที่ไม่ฟัวเสียงของพี่กรณ์ที่ไม่รู้ว่ากำลังพูดอะไรอยู่ ไว้ผมค่อยพูดให้แกฟังทีหลัง จากนั้นผมก้อเดินหน้าหงิกเข้าไปข้างใน เพื่อไปว่าดิวที่ตอนนี้ นั่งทำท่าสบายอารมณ์อยู่ที่โต๊ะอาหาร โดยที่ไม่สนใจว่าผมจะเดือดร้อนแค่ไหน
“ ทำไมนายต้องพูดแทรกมาในโทรศัพท์ด้วย นี่ถ้าชั้นติดสายกับลูกค้าอยู่ นายรู้ไหมว่ามันจะดูไม่ดีขนาดไหน นายนี่นอกจากจะนิสัยแย่แล้ว ยังไม่มีมารยาทอีก ชั้นจะทำยังไงกับนายดีน่ะ “ ผมทนไม่ไหวกับพฤติกรรมแย่ๆของเค้าเต็มทน
“ อารายกานนนนน ก้อแค่เรียกมาทานข้าว ไม่เห็นที่รักจะต้องหงุดหงิดขนาดนี้นี่ครับ รึว่าในสายเป็นคนพิเศษ นี่เราเพิ่งเป็นแฟนกันน่ะ ตัวเองจะคุยกะชู้ได้ไงอ่ะ เค้าไม่ชอบน๊า “ ดูท่าดิวจะไม่สะทกสะท้านเลย กลับยอกย้อนผมซะ
“ ตอนนี้มันเวลานอกงาน นายไม่ต้องเล่นละครก้อได้ ขอบอกไว้ก่อนน่ะว่าชั้นไม่ชอบที่นายทำอย่างนี้ ฉะนั้นคราวหน้า ถ้านายทำอีก ชั้นไม่รับรองว่าอะไรจะเกิดขึ้น “ ผมพูดเสียงจริงจังมาก
“ ไม่เอาน่า อย่ามาทำให้เสียบรรยากาศหน่อยเลยน่ะครับ เค้าขอโทษแล้วกัน มาม่ะ มาทานข้าวกัน วันนี้เค้าทำสุดฝีมือเลยน่ะ นี่เค้าไปซื้อตำรามาทำให้ตัวเองทานโดยเฉพาะเลยน่ะ “ แล้วดิวก้อมาดึงแขนผมไปทานอาหาร แต่ผมสะบัดมือออก
“ ไม่ต้องมาดึงแขนชั้น ชั้นเดินเองได้ “ ผมทำเสียงไม่พอใจ
“ ตัวเองครับ ตัวเองต้องหัดเรียกเค้าใหม่น่ะ และเรียกแทนตัวเองใหม่ด้วย มันต้องหัดน่ะครับที่รัก ไม่งั้นจะไม่ชิน “
“ ชั้นเบื่อที่จะเล่นเกมส์กับนายเต็มที กินๆกันสักทีสิ จะได้รีบๆไป “ ผมไม่สนว่าดิวจะพู่ดอะไร ผมกลับเดินไปที่โต๊ะแล้วนั่งลงทานข้าวที่ดิวทำไว้อย่างหน้าตาเฉย วันนี้ดิวเค้าทำอาหารฝรั่งให้ทานครับ เป็น สปาเก็ตตี้กุ้งผัดชีส ซุปเห็ดใส่ครีม ไก่อบ และ ปลาหมึกชุบแป้งทอด ( ของชอบของผมทั้งนั้น ไม่รู้ว่าดิวรู้ได้ไงเนี่ยะ ) ไม่รู้ว่าจะทำอะไรกันนักหนา ทานกันแค่สองคน จากนั้นผมก้อลงมือทาน รสชาติที่ดิวทำใช้ได้เลยทีเดียวครับ ไม่ยักรู้ว่าเพิ่งหัดทำ ผมก้อไม่พูดไม่คุยทั้งนั้น ปล่อยให้ดิวเค้าพร่ามของเค้าไปคนเดียว เค้าก้อถาว่าอาหารอร่อยไหม แต่ผมไม่ตอบ ผมเบื่อคุยกับเค้า หรืออาจจะเป็นเพราะว่าผมอายมั้งที่จะบอกความรู้สึกของผมที่มีต่ออาหารนี้ว่ามันอร่อยยังไง ดิวก้อพูดไปเรื่อย ตักอาหารให้ผมทานบ้าง ผมก้อไม่ตอบโต้อะไรทั้งนั้น นี่ผมคงจะหิวมากมั้งเนี่ยะ ????[/color]
-
ลุยเลยดิว
ลุยให้เละกันไปข้าง
อย่ามาทำใจแข็งแถวนี้นะอี้
เบื่อคนใจแข็งอ่ะ
คนเราไม่จำเป็นต้องทำใจแข็งปฏิเสธหรอกนะ
รักตอบแบบเผื่อใจไว้อ่ะ ทำเป็นมะ
-
555+
ไอ้ดิวสู้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
ใส่ยานอนหลับแมร่งรุย
ลากขึ้นเตียง 5555+
-
:m16: :m16: :m16: :m16:
“ นี่จะไม่พูดคุยอะไรกับเค้าเลยเหรอ ปล่อยให้เค้าพูดอยู่คนเดียวได้ไงเนี่ยะ เอ๊ะ หรือว่าอาหารรสชาติอร่อยมาก เลยทานอย่างไม่ลืมหูลืมตา พักแล้วคุยกับเค้าบ้างก้อได้น่ะครับ “ ดิวพูดแล้วทำตาหวานใส่ผม ไม่น่ะไม่ ผมต้องไม่หวั่นไหวสิ นี่มันเป็นส่วนหนึ่งของเกมส์น่ะ
“ จะให้ชั้นพูดอะไรล่ะ ขี้เกียจพูดกับนาย “ ผมบ่ายเบี่ยงไปเรื่อย
“ ไม่เอาน่ะครับ ตัวเองเรียกเค้าใหม่ก่อนน่ะ ไม่งั้นเค้าไม่ให้ทานต่อน่ะ “ แล้วดิวก้อดึงจานสปาเก็ตตี้ที่ผมกำลังจะตักออกไป ผมก้อไม่สนครับ เปลี่ยนไปหั่นไก่แทน ดิวก้อดึงออกไปอีก แล้วตาผมก้อเหลือบไปยังถ้วยซุบ และจานปลาหมึก ดิวก้อดึงออกไปอีก โดยที่เค้าทำท่าเอาแขนทั้งสองข้างโอบไว้เหมือนหวง ไม่ให้ผมทาน บ้าจริงๆเลย
“ ตัวเองต้องเรียกเค้าใหม่ก่อน ไม่งั้น อด “ แล้วดิวก้อทำหน้าบึ้ง ผมก้อโมโหสิครับ ผมกำลังหิว ดันมาแกล้งกัน ผมอยากจะเอาส้อมทิ่มไปที่หน้าสัก 3-4 ทีนัก คนอะไรจะกวนประสาทได้ขนาดนี้ แต่ไม่เป็นไร เพื่อความหิว ผมจะยอมหน่อยแล้วกัน
“ ขอโทษครับที่รัก ให้เค้าทานต่อน่ะครับ เค้าหิวอ่ะ “ ผมกัดฟันพูดออกไป
“ มันต้องอย่างนี้สิ ฮ่าๆๆๆ น่ารักมากแฟนผม อ่ะๆๆ เค้าไม่แกล้งแล้ว ทานต่อๆน่ะครับ “ แล้วดิวก้อเลื่อนอาหารมาไว้ที่เดิม ผมก้อลงมือทานต่อ แต่ทำสีหน้าไม่พอใจ ที่จริงผมก้อไม่ได้ไม่พอใจขนาดนั้นหรอก แต่ไม่รู้สิว่าทำไมผมต้องเก็บความรู้สึกของตัวเองด้วย ???
“ อี้นี่ เวลาโมโหหิวนี่ก้อน่ารักดีเหมือนกันน่ะ เป็นอีกมุมนึงที่น่ารักของตัวเอง ที่เค้าเพิ่งเห็น “ แล้วดิวก้อหั่นไก่ให้ผม
“ ชั้น เอ๊ยยย อี้อ่ะ ก้อน่ารักตลอดแหละ ถ้าได้อยู่กับคนที่อยากจะน่ารักด้วย “ ผมตอบแดกๆไป
“ ไม่เอาน่ะครับ อาหารมื้อนี้เราจะไม่ทะเลาะกันน่ะ เค้าอยากทานอาหารอย่างสงบอ่ะ ตัวเองทานซุปเยอะๆน่ะ นี่เค้าเคี่ยวตั้งนานน่ะกว่าจะได้ข้นขนาดนี้ รู้ไหมว่าตัวเองเป็นคนแรกที่ได้ทานอาหารฝีมือเค้า “ แล้วดิวก้อหยิบถ้วยซุปผมไปแล้วตักให้
“ นาย เอ่อออ ดิวคงจะฝึกมือไว้ทำให้แฟนตัวจริงของดิวทานใช่ไหมล่ะ “ ดิวชะงักเล็กน้อย แล้วมองหน้าผม ก่อนจะยิ้มให้ผม[/color]
-
เย้ เย้ ทันแล้ว ทันแล้ว ไม่เบื่อหรอก ลุ้นดี :z1:
-
โอ้วววววววว
ไอ้ดิวทำดีมากกกกก
o13
สู้ต่อไป ไอ้ดิว
-
ตามมาเชียร์ดิว แล้ว สู้ ๆ ดิว :กอด1:
-
สำหรับที่ถามความคิดเห็นของคนอ่านว่า อี้กับดิวเขารักกันไหม
สำหรับเราแล้ว คิดว่าดิวนะรักอี้แน่ๆ แต่แสดงออกไม่เป็น เลยทำอะไรขวางหูขวางตาให้อี้เสียน้ำตาโดยตลอด คือดิวเป็นคนเอาแต่ใจ ไม่เคยเอาใจคนอื่น ไม่เคยแคร์ใคร พอมาแคร์อี้เข้าก็ไม่รู้จะเริ่มยังไง ยิ่งพยายามผูกมิตรกลับทำให้อี้โกรธเสียได้ (ถ้าอยากเป็นแฟนกับอี้ ดิวคงต้องปรับปรุงตัว)
สำหรับอี้แล้ว คิดไม่ถูกค่ะว่าอี้รักดิวหรือเปล่า เพราะรู้สึกว่าอี้เป็นคนอ่อนไหวง่าย ใกล้ใครก็เคลิ้มไปกับคนนั้น (คนเขียนคะ อย่าโกรธนะ เราวิจารณ์ไปตามความรู้สึก เพราะถ้าเราเป็นอี้ เราก็คงหวั่นไหวไปกับทุกคนล่ะ แต่ละคนทั้งหล่อทั้งดี อ่านแล้วอยากมีเสน่ห์แรงแบบอี้บ้างอะ อิจฉา)
แต่ก็รู้สึกว่าในบรรดาตัวเลือกตอนนี้ ดิว ต้ง พี่กรณ์ พี่บอล น้องแมน เราว่าใจของอี้เอนไปทางดิวมากกว่าคนอื่นแล้วนะ แต่หนักใจที่อี้รับปากเป็นแฟนต้งไปเสียแล้วนะสิ
เหอะๆๆๆๆรอลุ้นต่อไปนะคะ ว่าจะเป็นอย่างที่เราหวังหรือเปล่า
เชียร์ดิวสุดใจค่ะ (จาก ... ผู้หญิงรักคนเลว)
-
ได้แนวร่วมเชียร์ไอ้ดิวเพียบ
ตั้งแฟนคลับดิวได้เลยนะนี่
เชียร์ดิวกดโหวดหมายเลย 5 นะคับ
(ง่ะ...นั่นมันเดอะสตาร์นี่หว่า ไม่ได้ตั้งใจโฆษณานะนี่) :laugh:
-
:pig2: :pig2: :pig2: :pig2:
“ ไม่บอกกกกก หรอก ฮ่าๆๆๆ แล้วเป็นยังไงบ้าง อาหารรสชาติพอใช้ได้ไหม “ ดิวถามผมท่าทางกระตือรือร้น
“ ก้อโอเคน่ะ รสชาติใช้ได้เลยล่ะ ถ้านาย เอ๊ยยย ดิวฝึกบ่อยๆ เดี๋ยวรสชาตก้อจะดีขึ้นเอง “ ผมพูดไปตามความรู้สึกจริงๆ
“ ดีจังที่ตัวเองชอบ เอาไว้เค้าจะทำให้ตัวเองทานบ่อยๆน่ะ โอเคไหม “ แล้วส่งยิ้มหวานมาให้ผม ผมแทบละลายเลยล่ะครับ
“ เราว่าน่ะ เรียกแค่ชื่อก้อพอเหอะ เรียกเค้า เรียกตัวเองมันจั๊กกะเดียมอ่ะ “ ที่จริงแล้วผมเขินต่างหากครับ
“ ตัวเองนี่ไม่โรแมนติคเอาซะเลย อ่ะ ก้อได้ๆ เดี๋ยวจะเขินจนไม่เป็นอันทำอะไรไปซะก่อน ดูสิ หน้าแดงไปหมดแล้ว ฮ่าๆๆๆ เวลาตัวเองเขินนี่น่ารักมาก รู้ตัวไหมเนี่ยะ ??? “ นี่ดิวกะจะให้ผมเขินตายไปเลยมั้งนี่ ผมทำอะไรไม่ถูกก้อได้แต่ทานๆๆท่าเดียว ส่วนดิวเค้าก้อทานไป หันมามองผมบ้าง ยิ้มหวานให้ผมบ้าง ผมเลยต้องทำทีเป็นหันหน้าไปทางอื่น
ผมไม่รู้ว่าหิว หรือเขินจนหน้ามืดไปแล้ว ไม่นานนักผมกับดิวก้อทานจนหมด โหๆๆๆ ยัดเข้าไปได้ยังไงเนี่ยะตั้งเยอะ อย่างนี้มีหวังอ้วนตาย พอทานเสร็จผมก้อเก็บถ้วยชาม เตรียมจะไปล้าง
“ เฮ้ยๆๆๆ ไม่ต้องเก็บ เดี๋ยวเค้าเก็บเอง ตัวเองไปนั่งพักผ่อนเหอะ เดี๋ยวเค้าจะเอาของว่างไปให้ ไม่เอาๆ เป็นแฟนเค้าทั้งที เค้าไม่ให้ตัวเองลำบากหรอก ไปๆ ไปนั่งที่โซฟาเลย “ ว่าแล้วดิวก้อมาแย่งถ้วยชามผมที่กำลังเก็บอยู่
“ เฮ้ยยยย ไม่เป็นไร อี้อยากทำอะไรบ้าง นั่งกินอย่างเดียวมันไม่ดีหรอก นาย เอ๊ยยย ดิวนั่นแหละไปนั่งเฉยๆเลย ส่วนเรื่องของว่าง อี้ไม่รับดีกว่า ท้องจะแตกตายแล้ว “ แล้วผมก้อแย่งถ้วยชามคืนมาจากมือเค้า
“ เอางี้แล้วกัน แย่งกันไปมาอย่างนี้แตกกันพอดี เรามาช่วยกันเก็บก่อนดีกว่า จากนั้นก้อทานของว่างก่อน เค้าทำของโปรดให้ตัวเองเลยน่ะ รู้ไหมว่าอะไร บัวลอยไข่หวานไง ม่ะๆๆ มาช่วยกัน “ แล้วดิวก้อยกชามไปไว้ที่ล้าง
“ ดิวรู้ได้ยังไงว่าอี้ ชอบทานอะไร ใครบอกอ่ะ??? “ ผมชักสงสัยแล้ว เค้าจะมารู้ได้ไง ในเมื่อผมไม่เคยบอก
“ อืมมมม คนจะเป็นแฟนกันมันต้องมีศึกษาหาข้อมูลกันบ้าง แปลกใจใช่ไหมล่ะ อยู่ๆไป จะมีเซอร์ไพรส์มากกว่านี้อีกน่ะ “ เราคุยกันไป เก็บจานชามกันไป แต่ผมก้อยังไม่หายสงสัย
“ แต่เราเป็นแฟนหลอกๆเฉยๆน่ะ ทำไมดิวต้องทำขนาดนี้ด้วย “ ดิวหยุดชะงัก ทำท่านึกนิดนึงแล้วหันมาพูดกับผม
-
:-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[
“ ถึงจะเป็นแฟนหลอกๆ แต่เราก้อสามารถที่จะทำให้ตัวเรามีความสุขได้นี่ ดิวยอมรับน่ะว่า ช่วงเวลาที่อยู่กับอี้นี่ ดิวก้อมีความสุขมากอยู่เหมือนกัน อี้คิดเหมือนดิวไหม “ โอ้อะไรกันนี่ พ่อคนนี้บทจะซึ้งก้อเล่นซะผมตั้งตัวไม่ทัน ผมรู้สึกว่าหน้าผมร้อนผ่าวๆขึ้นมาอีกที อะไรจะเขินกันนักกันหนาเนี่ยะ ผมเลยต้องกลบเกลื่อนด้วยการเก็บของอย่างเดียว ไม่พูดไม่จาอะไรทั้งนั้น
“ อี้ไม่ตอบ ดิวจะคิดว่าอี้รู้สึกเหมือนดิวแล้วกัน ฮ่าๆๆๆ อาหารมื้อนี้อร่อยจัง ได้ทานกันคนที่เรา.... “ ไม่ทันที่ดิวพูดจบ เสียงมือถือของผมก้อดังขึ้น ผมดูที่ชื่อก้อปรากฏว่าเป็นพี่มดแม่ของน้องแมน เค้าโทรมาทำไมกันน่ะ
“ สวัสดีครับพี่มด มีอะไรให้อี้รับใช้เหรอครับ “ ผมส่งเสียงทักทายไป
“ ฮือๆๆๆ อี้เหรอ อี้อยู่ไหนอ่ะจ้ะ ฮือๆๆๆ แย่แล้ว อี้ต้องช่วยพี่น่ะ “ เสียงพี่มดร้องไห้จากในสาย ทำให้ผมตกใจมากว่าเกิดอะไรขึ้น
“ พี่มดเป็นอะไรเหรอครับ ใครเป็นอะไร พี่มดบอกอี้ได้ไหม “ ผมถามด้วยความสงสัยอย่างมาก
“ ฮือๆๆๆ อี้ แมนหนีออกจากบ้านอ่ะ ทิ้งโน้ตไว้ด้วย อี้มาหาพี่หน่อยได้ไหม ตอนนี้เลยน่ะ พี่ขอร้องล่ะ ฮือๆๆๆ “
“ ได้ครับ ได้ เดี๋ยวอี้ไปเดี๋ยวนี้เลย พี่มดรออี้แป๊บนึงน่ะครับ แล้วเจอกันครับ “ จากนั้นผมก้อวางสายพี่มดไป แล้วไปหยิบกระเป๋าที่โต๊ะทานข้าว จนลืมนึกไปว่า ดิวก้ออยู่กับผมด้วย
“ อี้ อี้จะไปไหนอ่ะ ใครเป็นอะไรเหรอ ทำไมดูรีบๆจัง “ ดิววิ่งตามมาถามผมที่กำลังเก็บของอยู่ ผมเลยหันไปตอบ
“ น้องแมนหนีออกจากบ้าน ตอนนี้พี่มดร้องไห้ใหญ่เลย อี้ต้องไปแล้วล่ะ ขอบคุณมากน่ะสำหรับอาหาร เอาไว้โอกาสหน้าเราคงได้ทานด้วยกันอีก แล้วเรื่องของว่างติดไว้ก่อนน่ะ เราไปก่อนล่ะ “ แล้วผมก้อจะวิ่งออกไป แต่ดิวจับแขนผมไว้
“ ให้ดิวไปด้วยคนสิ จะได้ช่วยกันคิดไง เอางี้เดี๋ยวดิวขับรถให้ จะได้สะดวกไง น่ะ “
“ ได้ๆๆ งั้นรีบเลยแล้วกัน “ จากนั้นดิวก้อวิ่งไปหยิบกุญแจรถแล้วพาผมไปยังลานจอดรถ พอขึ้นรถแล้ว ดิวก้อขับรถออกไปด้วยความรวดเร็ว วันนั้นเป็นวันเสาร์ รถแถวคอนโดดิวค่อนข้างเยอะ และติดขัดมาก พวกผมใจร้อนกันมาก คิดไปต่างๆนานาว่ามันเกิดจากอะไร ผมว่าน่าจะเกิดจากผมเป็นสาเหตุใหญ่ ไม่น่าเล้ยยยยย น้องแมน น่ะน้องแมน
-
แมนนี่ไม่ดื้ออย่างงี้ว่ะ
ดิวสู้ต่อไปเว้ย 55555+ o13
-
:เฮ้อ: แมนนี่มันจะเอาไงอ่ะ
ดิวสู้ต่อ ไปนะ :L2:
-
แมนแมร่งเด็กว่ะ
หน่อมแหน้มโคตรๆ
ไม่แมนให้สมชื่อเล้ย :m16:
-
:serius2: :serius2: :serius2: :serius2: :serius2: :serius2: :serius2: :serius2:
“ อี้ ทำใจดีๆไว้น่า ไม่มีอะไรร้ายแรงหรอก เดี๋ยวไปถึงแล้วค่อยช่วยกันคิดก้อได้ “ ดิวพยายามปลอบผมแล้วมาบีบมือผมไว้เบาๆ
“ ไม่คิดได้ไงล่ะดิว อี้ว่าเรื่องทั้งหมดน่าจะเกิดจากอี้แน่ๆเลย คือวันนี้อี้ไปขอลาออกจากโรงเรียนพี่นพอ่ะ น้องแมนคงจะคิดว่ามันน่าจะเกี่ยวข้องกับเรื่องที่เกิดขึ้นกับอี้ น้องแมนคงเสียใจแหละ เลยหนีออกจากบ้านไป “
“ ทุกอย่างมันก้อเกี่ยวข้องกันหมดแหละ แต่ดิวไม่อยากให้อี้คิดโทษตัวเองไง ไว้ยังไงค่อยหาทางคิดกันอีกทีน่ะ ตอนนี้ก้อทำใจให้สบายไปก่อน ดิวรู้ว่ามันยาก แต่ยังไงอี้ก้อต้องพยายามน่ะ ดิวเป็นห่วงอ่ะ “ แล้วดิวก้อส่งสายตาที่แลดูห่วงใย ในแบบที่ผมไม่เคยเห็นมาก่อน มันดูห่วงใยและใส่ใจในความรู้สึกผมมาก ผมเลยตบไปที่มือดิวที่บีบมือผมอยู่เบาๆ
กว่าจะถึงบ้านพี่มด ก้อกินเวลาไปชั่วโมงกว่าเพราะรถเยอะมาก ระหว่างทางพี่มดก้อโทรหาผมตลอด แต่จะคุยกันไม่ค่อยรู้เรื่อง เพราะว่าพี่มดเอาแต่ร้องไห้ ส่วนพี่นพ ตอนนี้พี่มดบอกว่าออกไปหาเพื่อนที่เป็นตำรวจให้ช่วยตามหาอีกที พอผมถึงบ้านพี่มดปุ๊บ ผมก้อรีบวิ่งเข้าไปในบ้าน เข้าไปแล้วผมก้อเห็นพี่มดนั่งน้องไห้อยู่กับน้องเม่นอยู่ พอพี่มดเห็นผมก้อวิ่งเจ้ามากอดผมแล้วร้องไห้
“ อี้ๆๆ ฮือๆๆ แมนเค้าหนีออกจากบ้านอ่ะ พี่จะทำไงดี “ พี่มดร้องไห้ฟูมฟายน่าสงสารมาก
“ อืมมม ไหนพี่มดว่าพี่โน้ต ขออี้อ่านได้ไหมครับ “ จากนั้นพี่มดก้อยื่นโน้ตที่น้องแมนเขียนไว้ให้ผมอ่าน
ถึง พ่อและแม่ที่เคารพรัก
เมื่อพ่อและแม่ได้อ่านโน้ตฉบับนี้ ก้อหมายความว่า แมนคงไม่ได้อยู่ที่บ้านนี้แล้ว
แมนต้องขอโทษพ่อและแม่อย่างมากน่ะครับ ที่แมนต้องหนีออกจากบ้านมา ตอนนี้แมนสับสนมาก
แมนไม่รู้ว่าจะต้องทำตัวยังไง คือแมน ได้ทำให้คนที่แมนรัก เค้าเสียความรู้สึกกับแมนอย่างมาก
เค้าไม่ให้อภัยแมน แม้ว่าแมนจะขอโทษเค้าไปแล้ว แมนเสียใจมากครับ แมนเลยอยากหนีออกมาใช้
ชีวิตเพียงลำพังดูว่าแมนจะเข้มแข็งขึ้นไหม แมนรู้สึกว่าแมนอ่อนแอมาก แมนอยากเข้มแข็งกว่านี้
เผื่อว่าเค้าคนนั้นจะเห็นค่าของแมนบ้าง พ่อและแม่ไม่ต้องห่วงแมนน่ะครับ เอาดูแลตัวเองได้
เอาไว้ให้แมนคิดว่าตัวเองเข้มแข็งขึ้นมเมื่อไหร่ แมนก้อจะกลับบ้านเองล่ะครับ
ส่วนเรื่องเรียน รบกวนพ่อหรือแม่ไปดร็อปให้แมนหน่อยน่ะครับ ตอนนี้แมนอยากทำงานหาเงินใช้เอง
แล้วเมื่อแมนกลับไปบ้านเมื่อไหร่ แมนจะกลับไปเรียนให้น่ะครับ
ขอโทษที่ทำให้พ่อและแม่เสียใจ หวังว่าคงเข้าใจแมนน่ะครับ
แมน
ปล. แมนฝากคืนกล่องใบนี้ให้พี่อี้ด้วยน่ะครับ ฝากบอกพี่อี้ด้วยว่าแมนขอโทษ
-
เอ้ย ไอ่น้องแมนคร้าาาบ :angry2:
ดื้อจริงๆเลย
อี้อย่าเสียใจ
ดิวปลอบอี้เร็ว :a5:
-
:เฮ้อ: เหนื่อยใจ แทนอี้ ปัญหาเยอะจริง
ดิว ก็ดูแลอี้ ให้กำลังใจอี้นะ :laugh: :laugh: :laugh:
-
ดูมันคิด
แมร่ง...นิสัย
ปล่อยมันไปตามเวรตามกรรมเหอะ
โตแล้วนี่
-
:m31: :m31: :m31: :m31: :m31: :m31: :m31: :m31:
พอผมได้อ่านโน๊ตที่น้องแมนเขียนไว้ ผมก้อรู้เลยว่าคนที่น้องแมนเอ่ยถึงนั่นคือผมเอง ผมเองไม่รู้ว่าพี่มดหรือพี่นพจะรู้เรื่องที่มันเกิดขึ้นระหว่างผมกับน้องแมนไหม ไม่ใช่ว่าผมอยาจะปกปิดเรื่องไว้ ผมแค่ไม่อยากให้พวกพี่เค้าเสียใจกับเรื่องนี้ แล้วพี่มดก้อเดินมาคุยกันผมว่า ขอคุยกับผมเป็นการส่วนตัวข้างนอกบ้าน ซึ่งผมก้อเดินออกไปรอข้างนอกก่อน ส่วนพี่มดบอกว่าเดี๋ยวขอไปหยิบของแล้วจะตามออกไป พอพี่มดเดินมาพร้อมกล่องๆนึงแล้วก้อยื่นให้ผม มันเป็นกล่องที่ขนาดใหญ่พอสมควรเลยล่ะครับ
" กล่องนี้คือกล่องที่แมนอยากจะส่งคืนให้อี้ อี้เปิดดูสิ มันอี้โน๊ตถึงอี้ด้วยอ่ะ " จากนั้นผมก้อเปิดดูของข้างในกล่องนั้น ผมก้อเจอของหลายอย่างที่ผมเคยให้กับน้องแมนไว้ ไม่ว่าจะเป็น ดินสอ ปากกา เครื่องคิดเลข แว่นตากันแดด เข็มขัด เสื้อผ้า รูปถ่าย และอื่นๆอีกมากมาย ของบางอย่างผมซื้อให้น้องแมนตั้งแต่แรกๆที่เรารู้จักกัน ผมไม่คิดว่าน้องแมนจะเก็บรักษาของทุกชิ้นไว้อย่างดี มันทำให้ผมอึ้งไปทันทีว่า น้องแมนนี่คงจะรักผมมากพอดูเลยล่ะครับ จากนั้นผมก้อหยิบโน๊ตฉบับนึงขึ้นมาอ่าน ข้อความมันเขียนไว้ว่า
ถึง พี่อี้
แมนคงไม่สามารถที่จะพูดอะไรให้พี่อี้รู้สึกกับแมนเหมือนเดิมได้ นอกจากคำว่าขอโทษ
แมนอยากบอกว่าแมนเสียใจมากกับเรื่องที่เกิดขึ้น แมนคิดสั้นมากที่ทำอย่างนั้นกับพี่อี้ลงไป
แมนคิดว่ามันเป็นทางเดียวที่จะทำให้พี่อี้หันมารักแมนได้ ดีน่ะที่เรื่องมันไม่ได้เลวร้ายไปกว่านั้น
ไม่งั้นแมนคงรู้สึกผิดไปชั่วชีวิต แมนต้องขอโทษอีกทีนะครับ
ส่วนเรื่องที่แมนออกจากบ้าน แมนขอบอกเลยว่า มันไม่ได้เกี่ยวกับพี่อี้เลยแม้แต่น้อย
มันเกี่ยวกับตัวแมนเองล้วนๆ แมนคิดว่าแมนยังไม่เข้มแข็งพอที่จะดำเนินชีวิตต่อไป
มันอาจจะดูโง่ที่แมนคิดอย่างนี้ แมนรู้ว่าจะมีใครหลายๆคนเสียใจกับการกระทำครั้งนี้ แต่
อยากให้ทุกคนรู้ว่า แมนอยากเลือกทางเดินของแมนเองบ้าง แมนอยากแกร่ง อยากเก่งเหมือนพี่
เผื่อว่าในอนาคต แมนจะได้เจอ ได้รักใคร ได้ดูแลใครคนนั้นสักที ส่วนเรื่องเรียน
พี่อี้ไม่ต้องห่วงน่ะครับ แมนจะหาทางเรียนเอง พี่อี้วางใจได้
สุดท้าย ของที่แมนอยากคืนให้พี่อี้นี้ ไม่ใช่ว่าแมนจะให้คืนไปเลยน่ะครับ แมนแค่อยาก
ฝากไว้ให้พี่อี้ก่อน เมื่อไหร่ที่แมนพร้อมแล้ว แมนจะมาขอคืน ของทุกชิ้นคือของที่พี่อี้เคยให้แมนไว้
แมนเก็บสะสมมันมาตลอดด้วยความรักของแมนที่มี แต่อาจจะมีบางอย่างที่แมนไม่ได้คืนให้คือ
รูปถ่าย ที่เราถ่ายคู่กัน นาฬิกา และเสื้อผ้าที่พี่อี้ซื้อให้วันงานวันเกิดแมนปีล่าสุด
แมนขอเก็บไว้เป็นที่ระลึกถึงพี่อี้ เวลาแมนไม่มีกำลังใจ ของพวกนี้ มันอาจจะช่วยแมนได้
ขอให้พี่อี้รักษาสุขภาพตัวเองดีๆน่ะครับ อย่าทำงานเยอะมากเกินไป เดี๋ยวจะไม่สบายเอา
รักเสมอ สุดหัวใจ
แมน
พออ่านจบผมก้ออึ้งอยู่นานเหมือนกัน จนพี่มดพูดขึ้น
-
อืม...ยังคิดเหมือนเดิมอ่ะ
ปล่อยมันไปตามเวรตามกรรมนั่นแหละ
โตแล้วนี่ เอาตัวรอดไม่ได้ก็ไป...ซะเถอะ
ทำเป็นพูดเหมือนเข้าใจ
แต่ก็ตัดสินใจทำอะไรแบบเด็กๆอยู่ดี
ปล่อยให้มันไปนั่นแหละดีแล้ว
มันจะได้โตเป็นผู้ใหญ่ขึ้นบ้าง
จะได้ไม่เหมือนไอ้ลูกคุณหนูทั้งหลายรอบๆตัวอี้(รึตัวอี้ด้วยหว่า)
ที่โตแล้วแต่ก็เหมือนไม่โตซักทีเล่นทำสัญญาอารายกานก้อม่ายรุ
แต่จะว่าไปถ้าไม่ทำสัญญาก็ไม่มีเรื่องให้อ่านอ่ะดิเนอะ :laugh:
-
มะเข้าใจว่าทำไม การที่แข็งแกร่งขึ้น ต้องหนีออกจาบ้าน
แล้วคนที่คอยอยู่ที่บ้านอ่ะ ไม่คิดถึงเลยรึไง
:เฮ้อ:
-
มะเข้าใจว่าทำไม การที่แข็งแกร่งขึ้น ต้องหนีออกจาบ้าน
แล้วคนที่คอยอยู่ที่บ้านอ่ะ ไม่คิดถึงเลยรึไง
:เฮ้อ:
ก็เด็กไงคับ คิดแบบเด็กๆ ที่ยังไม่มีวุฒิภาวะอ่ะ
มันจะคิดว่า ถ้ามันออกไปอยู่ได้ด้วยตัวเองได้ นั่นหมายถึงมันจะแข็งแกร่งขึ้นอะไรแบบนี้อ่ะ
แบบว่าคิดถึงแต่ตัวเองเป็นหลักไง ไม่ได้นึกถึงใจคนอื่นหรอก
-
สงสารอี้
สงสารแมน ทำไมน้อชีวิต
ยากจะเข้าใจเจงๆๆๆๆ เฮ้อ :เฮ้อ:
-
:3125: :3125: :3125: :3125: :3125: :3125: :3125:
" พี่ก้อไม่อยากเสียมารยาทอ่านโน๊ตของเราหรอกน่ะ แต่คนเป็นแม่ มันอดไม่ได้ พี่อยากรู้ว่ามันเกิดอะไรขึ้นกันแน่ พี่เลยอ่านไป อี้ อี้พอจะบอกพี่ได้ไหมว่ามันเกิดอะไรขึ้นระหว่างอี้ กับแมน ทำไมมันถึงได้เป็นอย่างนี้ " ตอนนั้นพี่มดรู้สึกว่าจะหยุดร้องไห้ไปแล้ว หันมาถามผมด้วยน้ำเสียงเหนื่อยล้า
ผมรู้ว่ามันคงไม่มีประโยชน์ที่จะปกปิดเรื่องนี้อีกต่อไป ผมเลยเล่าเรื่องราวเหตุการณ์ทุกอย่างให้พี่มดฟังจนมด พี่มดก้อนั่งฟังไป น้ำตาคลอไป ผมล่ะสงสารพี่มดจับใจ เหมือนพี่มดพยายามกลั้นน้ำตาไว้ แต่มันไม่อยู่
“ อืม พี่เข้าใจแล้ว เรื่องนี้มันไม่เกี่ยวกับใครเลย เฮ้อออออ พี่คงรักลูกไม่มากพอใช่ไหม แมนถึงได้เป็นถึงขนาดนี้ “ พี่มดพูดหลังจากที่ฟังเรื่องราวที่ผมเล่าให้ฟัง น้ำตาก้อไหลพรากๆ แต่เหมือนพี่มดพยายามอั้นเสียงสะอื้นไว้
“ มันไม่ใช่อย่างนั้นหรอกครับพี่มด เรื่องนี้อี้ก้อมีส่วนผิด ถ้าอี้ไม่โกรธน้องแมนขนาดนั้น และยังมาขอลาออกอีก น้องแมนคงไม่หนีออกจากบ้านไป อี้นี่แย่จริงๆเลย เรื่องแค่นี้ก้อให้อภัยน้องไม่ได้ อี้ขอโทษด้วยน่ะครับพี่มด อี้... “
“ มันไม่ใช่ความผิดของอี้หรอก ถ้าเป็นพี่น่ะ พี่โดนกระทำอย่างนั้นพี่ก้อต้องโกรธ อี้ยังดีน่ะ ยังไม่เอาเรื่องเอาราวแมน แต่ ฮือๆๆๆๆ พี่ไม่รู้จะทำยังไงดี พี่เป็นห่วงลูกพี่มาก ลูกพี่ไม่เคยออกห่างจากอ้อมอกพี่ แล้วนี่ลูกพี่จะไปกินไปอยู่ยังไง ฮือๆๆๆ “ พี่มดร้องไห้ออกมาอยากมากมาย จนผมเห็นแล้วอดสงสารไม่ได้ น้ำตาผมก้อเริ่มคลอเบ้าแล้ว แต่ผมก้อกลั้นไว้เพราะว่าในยามที่พี่มดอ่อนแออย่างนี้ ผมต้องเข้มแข็งเพื่อที่จะเป็นที่พึ่งพาของพี่มดได้ ผมเลยเดินเข้าไปกอดพี่มดแล้วปลอบไป
“ พี่มดไม่ต้องห่วงน่ะครับ อี้จะพยายามออกตามหาน้องแมนเอง อี้จะให้เพื่อนๆของอี้ทุกคนช่วยออกตามหาด้วย อี้สัญญาน่ะครับ พี่มดทำใจดีๆไว้น่ะ ยังไงพี่มดก้อยังมีน้องเม่นอีกคน พี่มดต้องเข้มแข็งมากๆน่ะครับ เดี๋ยวเรื่องอื่นอี้จัดการเอง “
“ พี่ขอบใจอี้มากน่ะ อี้ดีกับครอบครัวพี่จริงๆ ยังไงพี่ก้อฝากด้วยแล้วกันน่ะ “ พี่มดยังกอดผมแน่นในอ้อมอก
“ งั้นอี้ต้องขอตัวออกไปตามหาน้องแมนก่อนน่ะครับ คงต้องเริ่มจากบ้านเพื่อนๆเค้าก่อนแหละ พี่มดอยู่ทางนี้ได้ข่าวอะไรก้อติดต่ออี้ได้ตลอด 24 ชั่วโมงเลยน่ะครับ อี้ไปก่อนล่ะ “ จากนั้ผนมก้อผละออกจากพี่มดแล้วเดินไปหาดิวในบ้าน ที่กำลังระวิงกดเบอร์โทรหาใครไม่รู้ เห็นช่วยกันกดใหญ่เลยกับน้องเม่น ผมว่าดิวน่าจะโทรหาน้องแมน หรือเพื่อนน้องแมนแน่ๆ ผมเดินเข้าไปบอกดิวว่า
“ ดิว เดี๋ยวเราจะออกไปตามหาน้องแมนตามบ้านเพื่อนๆน่ะ ดิวกลับก่อนเลยก้อได้ ขอบใจน่ะที่ขับรถมาให้ แล้วเจอกันน่ะ “
“ เฮ้ยยย ได้ไงล่ะอี้ ไหนๆก้อได้ช่วยกันแล้ว ก้อต้องช่วยให้ตลอดสิ เอางี้ อี้จะไปไหน ดิวจะขับรถไปให้ทุกที่เลย อย่างน้อยจะได้มีเพื่อนไปด้วยกันไง มีอะไรจะได้ช่วยกันได้ “ น้ำเสียงดิวจริงจังมาก เหมือนเค้าอยากจะช่วยจริงๆ
“ อย่าเลย เราเกรงใจ แค่นี้เราก้อไม่รู้จะขอบคุณยังไงแล้ว เราไปเองดีกว่า “ แล้วผมก้อเดินออกมา แต่ดิวจับแขนผมไว้
-
“ อย่าเลย เราเกรงใจ แค่นี้เราก้อไม่รู้จะขอบคุณยังไงแล้ว เราไปเองดีกว่า “ แล้วผมก้อเดินออกมา แต่ดิวจับแขนผมไว้
"ที่รักเราต้องไปด้วยกันสิครับ"
น้าน คนอ่านคิดไป๊ 555+
ลุ้นๆพี่ จะเจอแมนเปล่า
-
:sad11: :sad11: :sad11: :sad11: :sad11:
“ อี้ ดิวขอให้อี้ลืมเรื่องของเราที่ผ่านมาก่อนน่ะ ตอนนี้สถานการณ์คับขันอย่างนี้เราต้องช่วยกันน่ะ ดิวรับรองว่าดิวจะไม่กวนประสาทอี้ระหว่างนี้ น่ะ เชื่อดิว ป่ะเราไปกันเถอะ “ ยังไม่ทันที่ผมจะได้ตอบอะไรดิวก้อจูงมือผมมาที่รถ แล้วเปิดประตูให้ผม จากนั้นผมก้อขึ้นไปนั่งบนรถ แล้วดิวก้อพาผมขับรถออกไป
ที่แรกที่พวกผมจะไปคือเพื่อนสนิทของน้องแมนที่เรียนในห้องเดียวกันชื่อ เอ็ม พอไปถึงบ้านน้องเอ็ม แล้วผมก้อบอกว่าน้องแมนหายตัวไป ดูน้องเอ็มจะตกใจไม่ใช่น้อย และบอกว่า แมนไม่ได้ติดต่อมา เพียงแต่ว่าช่วงนี้เอ็มสังเกตเห็นแมนไม่ค่อยพูดจากับใคร เอาแต่เก็บตัว เหม่อลอย ไม่ตั้งใจเรียนจนโดนอาจารย์ดุหลายครั้ง หลังจากที่คุยกับน้องเอ็มเสร็จแล้ว น้องเอ็มก้อให้เบอร์โทรเพื่อนๆคนอื่นๆที่คิดว่าแมนจะติดต่อไปหาอีก ทั้งยังเขียนแผนที่บ้านเพื่อนๆให้ด้วย จากนั้นผมก้ออกจากบ้านน้องเอ็มแล้วไปยังบ้านเพื่อนคนอื่นๆ
ระหว่างทางที่พวกเราเดินทางไปยังบ้านเพื่อนๆน้องแมนนั้นผมก้อโทรหาแมนตลอด ซึ่งแรกๆมันจะเป็นเสียงตอบรับแบบว่า ไม่สามารถติดต่อได้ในขณะนี้ แต่มาหลังๆ มันเริ่มเปลี่ยนเป็นเสียงน้อง ซึ่งตอนแรกผมก้อแอบดีใจว่าน้องแมนรับสายแล้ว แต่กลับกลายเป็นเสียงตอบรับของน้องแมนที่ฝากไว้ว่า
“ ขณะนี้ แมนยังไม่พร้อมที่จะรับสายใครๆ กรุณาอย่าพยายามติดต่อแมนอีก ไว้แมนพร้อมที่จะคุยกับทุกคนแล้ว แมนจะติต่อกลับไป ขอบคุณครับ “ ซึ่งผมเองก้อคิดว่าน้องแมนคงอัดไว้ที่เครือง จากนั้นเราก็ตระเวนไปยังบ้านเพื่อนๆของแมน บ้านแล้วบ้านเล่า ก้อไม่มีวี่แววว่าน้องแมนจะติดต่อใครไป จนเวลาล่วงเลยไม่เท่าไหร่ไม่รู้ และพี่กรณ์ก้อโทรเข้ามือถือผม
“ อี้ครับ อี้อยู่ไหนอ่ะ ทำไมไม่รับสายพี่เลย พี่โทรไปหลายครั้งมาก มันก้อบอกว่าสายไม่ว่าง ติดสายใครอยู่รึป่าวครับ ลืมไปแล้วเหรอว่าเรานัดพี่ไว้ว่าจะไปพบลูกค้าด้วยกัน “
“ อ้าวเหรอพี่กรณ์ โทษทีครับพอดีอี้ติดสายอื่นอยู่อ่ะ แล้วก้อเอออออ อี้คงไม่พบลูกค้ากับพี่ไม่ได้แล้วน่ะครับ อี้มีเรื่องด่วนที่ต้องทำเดี๋ยวน่ะครับ ยังไงก้อขอโทษด้วยน่ะครับ เอาไว้อี้จะไปพบพี่กรณ์วันหลังน่ะครับ “ ผมพูดเหมือนรีบๆรนๆ
“ อี้มีอะไรรึป่าว ดูเราเหมือนรนๆยังไงไม่รู้ มีปัญหาอะไรไหม บอกพี่ได้ป่าว “
“ คืออย่างนี้ครับ น้องแมนเค้าหนีออกจากบ้านอ่ะครับ อี้กำลังออกตามหาตามบ้านเพื่อนๆเค้าอยู่ นี่ก้อหามาหลายบ้านแล้วยังไม่มีวี่แววเลย ยังไงอี้ก้อขอโทษน่ะครับที่อี้ผิดนัด ไว้โอกาสหน้าน่ะครับ “
“ ไม่เป็นไรครับ อี้ตามหาน้องแมนต่อเหอะ ทางนี้พี่จัดการเอง แล้วถ้าพี่เสร็จธุระทางนี้แล้ว พี่จะออกตามหาช่วยเราน่ะ งั้นตอนนี้พี่ไปหาลูกค้าก่อนน่ะครับ ลูกค้ารอนานแล้ว บายครับ “ พอพี่กรณ์วางสายไปแล้ว พวกผมก้อออกตามหาต่อ [/color]
-
:เฮ้อ: เด็ก เวลาทำอะไรเคยนึกถึงคนอื่นบ้างไหม โดยเฉพาะ พ่อกับแม่
-
เด็กหนอเด็ก ปู้วววววววววววววววววววววววว
:เฮ้อ: :เฮ้อ:
-
ไม่มีไรจะพูดแล้ว
เชียร์ดิวต่อดีก่า
-
อี้สู้ๆ :z2:
-
อ่านแล้วสงสารน้องแมน
ยังเด็กอยู่ก็แก้ปัญหาแบบเด็กๆอ่ะ :เฮ้อ:
ขอให้อี้เจอน้องแมนเร็วๆนะ :L2:
-
หุ หุ ตอนนี้มีปัญหา ดิวอยู่ข้าง ๆ ... เอาใจช่วยดิว ให้มีโอกาสทำอะไรให้อี้ประทับได้บ้างเต๊อะ อิ อิ
แล้วแมนไปหนายนิ ห่วง ๆ ... สงสารแม่ดั้วะ
ขอบคุณอเล็กซ์ครับ :กอด1:
-
นายดิวเข้าสู่โหมดคนดี 555+
-
เด็กก็.........ทำงานได้ดีจิงๆ
วุ่นกันเเข้าปาย
น่าห่วงน้องเค้านะคร้าบ
:oni2: :oni2: :oni2:
-
:sad4: :sad4: :sad4: :sad4: :sad4: :sad4: :sad4:
“ ไม่เป็นไรครับ อี้ตามหาน้องแมนต่อเหอะ ทางนี้พี่จัดการเอง แล้วถ้าพี่เสร็จธุระทางนี้แล้ว พี่จะออกตามหาช่วยเราน่ะ งั้นตอนนี้พี่ไปหาลูกค้าก่อนน่ะครับ ลูกค้ารอนานแล้ว บายครับ “ พอพี่กรณ์วางสายไปแล้ว พวกผมก้อออกตามหาต่อ
พวกผมตระเวนตามหาที่บ้านเพื่อนของน้องแมนทุกๆคน ก้อไม่มีแววที่จะตามาได้เลย ผมเลยแวะพักทานข้าวกับดิวที่ร้านก๋วยเตี๋ยวแถวๆ อนุสาวรีย์ เพราะผมรู้สึกว่าตัวเองใช้แรง ใช้สมองมาก ท้องเลยเริ่มหิว อีกอย่างผมก้อเห็นว่าดิวท่าทางจะเหนื่อยมากด้วย เลยอยากให้เค้าพักสักหน่อย แล้วเราก้อสั่งก๋วยเตี๋ยว และ ข้าวมันไก่มาทานกัน ดูท่าดิวจะหิวมากเลย ทานก๋วยเตี๋ยวไป 2 ชาม ข้าวมันไก่อีก 1 ลูกชิ้นทอดอีกไม่นับ ผมดูท่าแล้วดิวเค้าทุ่มเทดีน่ะครับ เวลาที่ต้องทำอะไรจริงจัง เค้าเต็มที่กับสิ่งๆนั้นมาก และไม่บ่นเลยสักคำว่าจะเหนื่อยแค่ไหน และอีกอย่าง เวลาเค้าไม่กวนนี่เค้าก้อน่าคบอยู่เหมือนกันน่ะ
“ ขอบใจมากน่ะดิว ที่ช่วยเราตามหาน้องแมนอ่ะ มื้อนี้ให้ชั้น เอ๊ยยย ให้อี้เลี้ยงน่ะ “ ผมพูดไปด้วยน้ำเสียงจริงใจ
“ โหๆๆ เลี้ยงแค่นี้เองเหรอ ดิวเหนื่อยจะตายนะ อิอิ ล้อเล่นน่ะ ไม่เหนื่อยหรอก แต่ถ้าอี้เลี้ยง ดิวจะทานเยอะๆเลยน่ะ จะได้คุ้มๆ “ ดิวพูดในขณะที่อาหารยังเต็มปากอยู่ ดูท่าทางเค้าเหมือนเด็กๆ น่ารักๆดีน่ะครับ
“ ไม่ต้องรีบขนาดนั้นก้อได้ ค่อยๆทานแล้วติดคอ เดี๋ยวอี้สั่งของหวานมาเพิ่มน่ะ จะได้ไม่ขาดตอน “ ดิวก้อไม่พูดอะไรครับ ได้แต่พยักหน้าแล้วก้อทานต่อ ส่วนผมก้อสั่งบัวลอยไข่หวาน กับ ผลไม้มาเพิ่มอีก ดิวเค้าก้อทานอย่างเอร็จอร่อย เฮ้อออ น่ารักดีจริงๆ
“ ขอบใจมากน่ะดิว ที่ช่วยเราตามหาน้องแมนอ่ะ มื้อนี้ให้ชั้น เอ๊ยยย ให้อี้เลี้ยงน่ะ “ ผมพูดไปด้วยน้ำเสียงจริงใจ
“ โหๆๆ เลี้ยงแค่นี้เองเหรอ เหนื่อยจะตาย อิอิ ล้อเล่นน่ะ ไม่เหนื่อยหรอก แต่ถ้าอี้เลี้ยง ดิวจะทานเยอะๆเลยน่ะ จะได้คุ้มๆ “ ดิวพูดในขณะที่อาหารยังเต็มปากอยู่ ดูท่าทางเค้าเหมือนเด็กๆ น่ารักๆดีน่ะครับ
จากนั้นเราก้อทานไปสักพัก อาหารก้อหมด เราก้อนั่งพักกันสักครู่ ผมก้อนั่งคิดกับดิวว่าจะทำยังไงดี เพราะว่าเราก้อตามหากันหมดทุกที่ที่น้องแมนควรจะไปแล้ว ดิวเค้าคงจะเห็นว่าผมเครียดมาก เลยพยายามปลอบใจผม
" อี้ครับ อี้อย่าเครียดมากไปสิ ค่อยๆคิดก้อได้ หรือเอางี้ เรากลับบ้านไปพักผ่อนก่อนดีไหม ไม่แน่น่ะ พรุ่งนี้เช้าน้องแมนอาจจะกลับบ้านเองก้อได้ น่ะๆ นี่ก้อดึกแล้ว อี้ควรจะพักผ่อนน่ะครับ "
" อี้นอนไม่หลับหรอกดิว ดิวจะให้อี้หลับลงได้ไง เรื่องทั้งหมดอี้เป็นต้นเหตุทั้งนั้น "
" ไม่จริงหรอกอี้ ไม่มีใครโทษอี้หรอกน่ะ เอาอย่างนี้อี้เชื่อดิวน่ะ ไปนอนซะ พักผ่อนมากๆ พรุ่งนี้ยังมีเวลาอีกวันเราค่อยออกตามหากันน่ะ "
" แต่อี้ไม่.... " ดิวแทรกพูดก่อน
" ไม่เอาน่ะครับ อย่าดื้อ ป่ะ เดี๋ยวดิวไปส่ง " ผมกำลังจะลุกขึ้นเสียงมือถือผมก้อดังขึ้น เป็นพี่กรณ์ก้อโทรมาหาผม
-
o22 o22 o22 o22 o22 :a5: :a5: :a5: :a5: :a5:
" อี้ครับ ตอนนี้อยู่ไหนอ่ะครับ พี่เสร็จธุระได้สักพักแล้ว ตอนนี้พี่อยู่แถวๆสุขุมวิทอ่ะครับ ก้อขับรถไปเรื่อยๆเผื่อจะเจอน้องแมน เออ แล้วต้งโทรหายัง เมื่อกี้พี่เพิ่งโทรไปบอกต้ง ต้งก้อบอกว่าจะช่วยกันออกตามหาด้วย "
" คืออออ ตอนนี้อี้อยู่แถวอนุสาวรีย์อ่ะครับ ตามหาได้สักพักใหญ่ๆแล้ว ตอนนี้พักเหนื่อยกันอยู่น่ะครับ ตอนนี้พี่กรณ์กำลังตามหาน้องแมนอยู่ใช่ไหม งั้นเดี๋ยวอี้ตามไปหาพี่กรณ์ดีกว่า " ผมรู้สึกไม่ดีน่ะครับ ถ้าคนอื่นยังตามหาอยู่ แต่ผมกลับบ้านไปพักผ่อน ทั้งๆที่เรื่องนี้ส่วนนึงมันเกิดจากผม
" อ้าวอี้ ไหนบอกว่าจะไปพักผ่อนไง แล้วดิวไปส่ง " ดิวพูดแทรกขึ้นมาอีกแล้ว
" เอ่ออออ อี้อยู่กับดิวเหรอครับ "พี่ดรณ์ถามแทรก
"พอดีดิวก้อช่วยออกตามหาด้วย เอาอย่างนี้แล้วกันครับ เดี๋ยวอี้โทรกลับพี่กรณ์น่ะครับ รอแป๊บนึง " จากนั้นผมก้อหันมาคุยกับดิว
" ดิวกลับไปก่อนน่ะ เดี๋ยวเราไปตามหากันต่อกับพี่กรณ์และต้งเอง ยังไงก้อขอบคุณน่ะ "
" แฟนตัวจริงมาก้อจะทิ้งกันเลยเหรอ ไม่เอาน่ะ อี้หาต่อ ดิวก้อจะไปด้วย น่ะๆๆ ดิวอยากช่วยจริงๆ " ดูท่าดิวจะเอาจริงเอาจังมาก
" งั้นก้อได้ รีบไปกันเหอะ " จากนั้นผมก้อนั่งรถมากับดิว ตอนอยู่บนรถต้งก้อโทรหาผมบอกว่า
" อี้เหรอ มือถืออี้โทรติดยากมากอ่ะ แตไม่เป็นไร ตอนนี้ต้งอยู่แถวทองหล่อน่ะ เมื่อกี้คุยกับการณ์ว่าจะนัดเจอกัน อี้รู้แล้วใช่ไหมครับ ว่าเราจะไปเจอกันที่ไหน "
" ยังไม่รู้หรอก พอดีต้งโทรมาพอดี อี้ว่าเจอกันที่สุขุมวิท ซอย 38ดีกว่าน่ะ อี้จะรอในซอยน่ะ " จากนั้นพวกเราก้อไปนัดเจอกันยังที่นัดหมาย พอผมกับดิวไปถึงที่นั่น ก้อเห็นต้ง และพี่กรณ์รออยู่ก่อนแล้ว ผมเลยเดินไปหาพวกเค้า พอพี่กรณ์เห็นดิวเดินตามมา พี่กรณ์ก้อเริ่มว่าพี่ดิวทันที
" นี่แกจะตามไปทุกที่เลยเหรอว่ะไอ้ดิว รู้ไหมว่ามีแกทีไหน ที่นั่นมีแต่ปัญหา "
" พี่กรณ์ครับ ตอนนี้เราอย่าพูดถึงเรื่องอื่นก่อนเถอะครับ เรามาช่วยกันคิดก่อนดีกว่า "
-
พี่กรณ์นี่ยังไงนะ เจอหน้าดิว ชอบหาเรื่อง :m16:
-
น้องแมนนี่น้า เป็นสาเหตุให้เค้ารักกันหรือเปล่าเนี่ย
หากันไป หากันมา อี้ เริ่มใจอ่อนละ
-
พี่กรณ์หาเรื่องดิวอีกล่ะ แต่ก็ดีเผื่ออี้จะเห็นใจดิวบ้าง อิอิ
:z2: เต้นเชียร์ดิว
-
ชักจะไม่ชอบไอ่พี่กรณ์ซะแล้วดิ
5555+
ดิวสู้มันโว้ยยยย
555+
-
:angry2: :angry2: :angry2: :angry2:
จากนั้นพวกเราก้อคิดกันว่าจะทำยังไงต่อดี ส่วนพี่กรณ์ก้อถามพวกผมว่ามันเกิดอะไรขึ้นกันแน่ ทำไมน้องแมนต้องหนีออกจากบ้านไป พวกผม 3 คนที่รู้เรื่องก้อมองหน้ากันเล็กน้อย ก่อนที่ผมจะเล่าเรื่องให้ฟัง
ในระหว่างที่พี่กรณ์ฟัง พี่กรณ์ก้อทำหน้าครุ่นคิดไปตลอดเวลา พอฟังจบพี่กรณ์ก้อสรุปว่า ณ ตอนนี้เราคงทำอะไรมากไม่ได้ เราต้องรอเวลาให้ผ่านพ้นคืนนี้ไปก่อน ไม่แน่น้องแมนอาจจะกลับบ้านพรุ่งนี้เช้าก้อได้ จะออกตามหาตอนนี้ก้อจะมีแต่เหนื่อยเปล่าๆ เพราะว่าเราได้ออกตามหาบ้านเพื่อนทุกคนแล้ว แต่ไม่มีใครรู้เรื่องหรือเจอน้องแมนเลย หรือจะขับรถหาตามสถานที่เที่ยวต่างๆก้อแล้ว ก้อไม่มีวี่แวว ตอนนั้นผมเครียดมาก ไม่รู้ว่าจะทำยังไงดี ต้งคงจะเห็นว่าผมแสดงออกทางสีหน้ามาก เลยเดินมาโอบไหล่ผมแล้วปลอบ
“ อี้ครับ ต้งอยากให้อี้ทำใจให้สบาย อย่าเพิ่งคิดไปก่อนน่ะครับ ต้งว่าน้องแมนคงจะไปไม่ไกลหรอก เดี๋ยวต้งจะให้เพื่อนๆช่วยหากันอีกที ตอนนี้ต้งว่าอี้ควรจะไปพักผ่อนได้แล้วน่ะ ที่เหลือต้งจะจัดการเอง น่ะครับคนดี “ แล้วผมก้อเงยหน้ามองหน้าต้ง ณ ช่วงเวลานั้น ผมรู้สึกสับสนกับความรู้สึกตัวเองมาก มันไม่ใช่เวลาที่เราต้องมาสับสนน่ะ แต่ผมไม่เข้าใจว่าตอนนั้นผมเป็นอะไร
“ ใช่แล้วอี้ อี้ต้องพักผ่อนมากๆน่ะ ทำงานก้อหนัก ไหนจะเรื่องส่วนตัวอีก อี้ต้องดูแลสุขภาพดีๆน่ะ เดี๋ยวจะไม่ไหวเอา “ พี่กรณ์เสริม
“ งั้นให้เราไปส่งน่ะอี้ พอดีเป็นทางผ่านบ้านเราอ่ะ “ ดิวเสนอ
“ บ้านแกอยู่ตรงนี้เองไม่ใช่เหรอ บ้านอี้มันจะทางบ้านได้ไง มั่วรึป่าว “ พี่กรณ์เอ็ดดิว
“ ก้อชั้นจะไปนอนบ้านที่ลาดพร้าวนี่ มันก้อใกล้ๆกัน แล้วแกจะทำไมว่ะ “ ดิวเริ่มหาเรื่องพี่กรณ์กลับ
“ เอางี้ๆ ไม่ต้องทะเลาะกัน เดี๋ยวอี้กลับกับต้งเอง ขอบใจน่ะดิวที่ช่วยเราตามหาตลอดเลย ต่อไปคงไม่ต้องลำบากดิวแล้วล่ะ “ ผมต้องสงบศึกไม่งั้นคงจะบานปลายแน่นอน
“ ดีแล้วล่ะที่อี้กลับกับต้ง เพราะว่ายังไงต้งกับอี้ก้อเป็นแฟนกัน เค้าคงดูแลกันได้ แกกลับไปได้แล้ว “ พี่กรณ์พูดออกไป เล่นเอาดิวมองหน้าผมด้วยสายตาเศร้ามากๆ ซึ่งผมเองก้ออึดอัดใจ แต่ก้อทำอะไรไม่ได้เลยต้องหันหน้าหนี ดิวมองหน้าผมได้สักพักก้อเดินกลับไปที่รถของตัวเอง แล้วขับออกไป ส่วนต้งที่โอบไหล่ผมอยู่นั้นก้อบีบที่ไหล่ผมด้วย เหมือนเค้าจะสงสัยความสัมพันธ์ระหว่างผมกับดิว นี่ผมต้องทำยังไงดีเนี่ยะ ไหนว่าจากนี้ไปผมจะคิดกับเค้าแค่เจ้านายและลูกจ้างไง เฮ้อออออออออ[/color]
-
สงสารไอ้ดิว กับดิวจัง :m15:
และเริ่งเกลียดไอ้พี่กรณ์ แหะๆ
ปล.ขอโทษแฟนคลับกรณ์ด้วยนะครับ :z6:
-
แฟนตัวจริงเขามาแล้ว อ่ะ ดิว แฟนตัวปลอมอย่างเราก็ต้องหลีกทางให้ :monkeysad:
พี่กรณ์ ไม่หาเรื่องสักครั้งจะได้ไหม :m16:
-
โถ หนูดิวเป็นหมาหงอยอีกล่ะ
แบบนี้อี้จะเห็นใจบ้างมั้ยน้อ
สู้ต่อไป คว้าดาว(อี้)มาให้ได้นะตะเอง :laugh:
-
:-[ :-[ :-[ :-[ :-[
พอดิวกลับไปแล้ว พี่กรณ์ก้อขอตัวกลับตาม ส่วนผมกลับต้องก้อเดินมาขึ้นรถที่จอดไว้ จากนั้นเราก้อขับรถกลับบ้านกัน ขณะที่อยู่ในรถ ต้งก้อขับรถไป แล้วก้อจับมือผมไปตลอดทาง ส่วนผมก้อไม่รู้จะทำตัวยังไง ก้อได้แต่หันหน้าไปออกไปนอกหน้าต่าง
“ อี้ครับ อี้อย่าคิดมากน่ะ เดี๋ยวอะไรๆมันก้อจะดีขึ้นเอง น่ะครับ “ ต้งปลอบผม
“ ครับต้ง อี้ไม่ได้คิดอะไรมากหรอก อี้ก้อคิดไปเรื่อยเปื่อยแหละ “ ผมปฏิเสธ
“ คิดเรื่อยเปื่อยนี่คิดเรื่องดิวรึป่าว “ พลั่ก !!! เป็นคำพูดที่ทิ่มตำหัวใจผมมาก นี่ต้งรับรู้ถึงความรู้สึกผมด้วยเหรอ ???
“ ไม่หรอก มันไม่มีอะไรหรอกต้ง อี้แค่ไปทำงานกับดิวเท่านั้น “ ผมไม่รู้จะพูดอะไรออกไป เลยพูดไปเรื่อยเปื่อย
“ ต้งไม่ได้ว่าอะไรซะหน่อย อี้ก้อ ฮ่าๆๆๆ ต้งต้องขอโทษด้วยน่ะ ช่วงนี้ต้งงานเยอะมาก เวลาจะทานข้าวยังไม่มีเลย นี่ถ้ากรณ์ไม่โทรบอกต้องก้อไม่รู้เรื่องน่ะเนี่ยะ เฮ้ออออ ต้งผิดเองแหละที่ทำแต่งานจนลืมเรื่องอื่นไป ปล่อยให้คนอื่นมาดูแลแฟนตัวเอง “ อึ๊ก !!! โดนเข้าอีกดอกครับ ต้งนี่เค้าเป็นคนพูดนิ่มๆน่ะครับ แต่เสียดแทงใจเป็นที่สุด
“ อี้เข้าใจครับ ว่าต้งงงานเยอะ อี้ก้องานเยอะเหมือนกัน เลยไม่ค่อยได้โทรหาต้ง เอาเป็นว่าเราหายกันน่ะ แล้วช่วงนี้งานเยอะเหรอ ไหนบอกว่ามีอะไรจะให้ช่วยไง ไม่เห็นบอกกันบ้างเลย “
“ ตอนนี้งานที่เยอะคือในส่วนที่ต้งต้องรับผิดชอบไงครับ ส่วนของอี้ต้งเตรียมไว้ให้แล้วล่ะ ไว้วันจันทร์เรามาลุยกันน่ะครับ แต่ตอนนี้ต้งว่าอี้ไม่ควรจะคิดเรื่องอะไรทั้งนั้นน่ะ พักผ่อนเยอะๆ ทำใจให้สบาย เดี๋ยวต้งไปส่งแล้วเข้านอนเลยน่ะ ห้ามคิด ห้ามนั่งทำงานอะไรต่อทั้งนั้นน่ะครับ เข้าใจไหม “ ต้งย้ำผมอย่างหนัก
“ ครับ คุณพ่ออออออ ฮ่าๆๆ ตกลงอี้มีแฟน หรือว่าอี้มีพ่อกันแน่นี่ “
“ เป็นอะไรก้อได้ ขอให้ได้อยู่ข้างๆอี้ ต้งก้อพอใจแล้ว พอเหอะๆๆ ต้งเขิน อิอิ “ แล้วต้งก้อทำท่าบิดตัวไปมาเหมือนเด็กๆ
“ บ้าแล้ว ไม่เอาแล้ว ไม่พูดด้วยแล้ว “ แล้วผมก้อทำหน้าเชิ่ดใส่ จะว่าไปแล้วต้งก้อน่ารักดีน่ะครับ เป็นห่วงเป็นใย ดูแลผมดีมากๆ ผมควรจะเลือกคนที่เค้ารักผมใช่ไหมครับ หรือว่ายังไงดี ????
จากนั้นไม่นานก้อถึงคอนโดผม ต้งก้อเดินขึ้นมาส่งผมที่ห้อง ทั้งยังให้ผมไปอาบน้ำ เค้าจะหาชุดนอนให้ผมใส่ พร้อมทั้งยัง เตรียม
แบรนด์ ซุปไก่ไว้ให้ผมด้วย โด๊ปผมเต็มที พอผมอาบน้ำเสร็จก้อเอาชุดนอนมาให้ผม เป็นลายการ์ตูนน่ารักเชียว เอ๊ะ ผมไม่ยักรู้ว่าผมซื้อชุดนอนลายนี้มาเหรอ หรือว่าต้งแอบซื้อมาให้ผม แต่ก้อก้อน่ารักดีน่ะครับ พอผมแต่งตัวเสร็จแล้ว ต้งก้อเอาแบรนด์ซุปไก่มาให้ผมดื่มในห้อง ปกติผมจะไม่ดื่มซุปไก่น่ะครับ เพราว่ามันคาวมาก นี่ผมก้อไม่ได้ซื้อด้วย ต้งซื้อมาซะเต็มตู้เย็นเลย
-
:กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1:
“ ดื่มสิครับอี้ มันดีต่อสุขภาพอี้มากๆเลยน่ะ “ ต้งคะยั้นคะยอในขณะที่ผมกำลังลังเล
“ มันคาวมากเลยน่ะต้ง ต้งดื่มเป็นเพื่อนอี้หน่อยน่ะ “ ผมอ้อนต้ง
“ ต้งดื่มของต้งทุกวันอ่ะ อี้ดื่มเหอะ แล้วจะได้นอน อย่าดื้อน่ะครับ “ ต้งทำหน้าดุ
“ ไม่เอาอ่ะ มันคาว เดี๋ยวอี้จะอ้วก “ ผมยังงอแงเหมือนเด็ก
“ ถ้าอี้ไม่ดื่มดีๆ ต้งจะบีบจมูกแล้วจับกรอกปากน่ะครับ “ ต้งทำเสียงเหี้ยมใส่ผม
“ โหๆๆ ทำไมใจร้ายกะแฟนได้ลงคอ อ่ะก้อได้ ....อึ๊กๆๆ แหวะ จะอ้วกอ่ะ อึ๋ยยยยย “ กว่าผมจะดื่มหมดขวดก้อเล่นเอาผมแทบแย่ ถ้าใครเคยได้ดื่มคงจะรู้สึกเหมือนผมน่ะครับ แต่ต้งนี่สิ ยืนขำผมอยู่ได้ ผมล่ะหงุดหงิดจริงๆ
“ ต้งน่ะ ชอบบังคับอี้ ถ้ารู้ว่าเป็นคนอย่างนี้น่ะ ไม่ตกลงเป็นแฟนด้วยหรอก “ ผมเริ่มงอนแล้ว
“ อี้ครับ แต่มันดีต่อสุขภาพอี้จริงๆน่ะครับ แล้วนี่อี้ก้อทำงานหนัก ไหนจะเครียดเรื่องนั้นเรื่องนี่อีก ถ้าอี้เป็นอะไรไป แล้วต้งจะได้ยังไง ต้งคงต้องโทษตัวเองแน่ที่ไม่มีเวลาดูแลอี้ จนอี้ป่วย นี่เป็นทางเดียวที่ต้งจะดูแลอี้ได้บ้างน่ะครับ เข้าใจต้งน่ะครับ ไม่โกรธต้งน่ะครับ “ ดูท่าทางต้งเค้าจะห่วงผมจริงๆ ผมนี่ก้อบ้าเนอะ ไปโกรธไปงอนคนที่ห่วงเราจริงๆ
“ โอเคๆ อี้รู้แล้วล่ะ กลับไปได้แล้ว ตัวเองจะได้พักผ่อนบ้าง เห็นว่าทำงานหนักเหมือนกันนี่ ไปๆๆ ไปได้แล้ว “ ผมแกล้งไล่ต้งไป
“ โหๆๆ พอหมดประโยชน์ก้อไล่ต้งเลยน่ะ ไปก้อได้ งอนล่ะ “ แล้วต้งก้อเดินออกไปจากห้องนอนผมทันที ปล่อยให้ผมเหวออยู่ พอตั้งสติได้ผมก้อรีบวิ่งตามออกไปหาต้งที่กำลังจะเปิดประตูออกไป ต้งเปิดประตูออกไป ผมก้อวิ่งไปทันแล้วดึงแขนต้งไว้
“ โอ๊ยยย งอนอะไรเค้าเนี่ยะ แกล้งเล่นนิดเดียว ทำเป็นเด็กๆไปได้ “ ต้งทำซะผมตกใจเหมือนกันครับ
“ ก้ออี้อ่ะ มาไล่ต้งกลับบ้านอ่ะ ต้งน้อยใจ “ ต้งทำหน้างอๆแล้วก้มหน้าลง
“ โอ๊ยยยยยยยยย เค้าล้อเล่นน่ะ อย่าคิดมากเดะ ปกติต้งไม่ใช่คนอย่างนี้นี่ครับ อ่ะเอาไงล่ะ ทำยังไงถึงจะหายงอน “ พอผมพูดคำนี้ออกไป
ต้งก้อเงยหน้าแล้วยิ้มหวานให้ผมทันที
“ หอมแก้มต้งก่อนสิ แล้วต้งจะหายงอน “ แล้วต้งก้อยื่นแก้มมาให้ผม ผมก้อถอยหลังเล็กน้อย[/color]
-
5555
โอ้วววว :m31: สวีตไปไหนล่ะเนี่ย
ดิวอย่ายอมนะเว้ยสู้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ o13
-
o22 o22 o22 o22 o22 o22 o22 o22 o22
“ บ้าเหรอ นี่มันหน้าห้องน่ะ เดี๋ยวคนมาเห็น อายคนเค้า “ ผมส่ายหน้าอย่างเดียวเลย
“ งั้นต้งก้อจะไม่ยอมไป และจะงอนๆๆ อี้ด้วย “ ต้งยังยื่นแก้มมาให้ผม พร้อมทั้งหลับตาปี๋
“ ต้งนี่น่ะ อ่ะก้อได้ หอมแล้วรีบกลับเลยน่ะ “ แล้วผมก้อยื่นปากไปจะหอมต้ง พอหอมเสร็จแล้ว แต่ต้งกลับจับตัวผมไว้แล้วหอมมาที่แก้มผมทั้ง 2 ข้างอย่างเร็ว จนผมตั้งตัวไม่ทัน
“ ฮ่า ชื่นใจจังเลย ต้งกลับแล้วน่ะคร๊าบบบบบบบ “ แล้วต้งก้อรีบวิ่งออกจากจากตรงนั้น เดี๋ยวนี้น่ะ ต้งชักจะเจ้าเล่ห์กับผมใหญ่แล้ว แต่ก้อน่ารักไปอีกแบบ จากนั้นผมก้อจะปิดประตูห้อง แต่มีคนดันประตูไว้ พอผมหันไป.....
“ ขอเราเข้าไปนั่งหน่อยน่ะ พอดีเราเครียดๆหน่อยอ่ะ “ ดิวครับเป็นคนดันประตูไว้ ท่าทางเค้าจะดื่มมาเพราะผมได้กลิ่นเหล้าที่ตัวเค้า
“ นายเมารึป่าวอ่ะ เป็นอะไรไปเหรอ “
“ ไม่ได้เมามากหรอก ขอเข้าไปนั่งหน่อยน่ะ รบกวนไม่นานหรอก “ แล้วดิวก้อเดินเข้ามาในห้องโดยที่ผมยังไม่ได้อนุญาตเลย แต่ดูท่าทางดิวจะมาดี ผมเลยต้องยอมให้เค้าเข้าไปนั่งในห้องของผม จากนั้นดิวก้อไปนั่งที่โซฟารับแขกแล้วเอนหลังลงที่โซฟาแล้วหลับตา ดูท่าทาง
ดิวคงจะเครียดอย่างที่เค้าว่าจริง แต่เค้าจะเครียดด้วยเรื่องอะไรน่ะ เมื่อกี้ก่อนจากกันก้อเห็นดีๆอยู่ ผมเลยเดินไปรินน้ำมาให้เค้าดื่ม
“ ดิว เราเอาน้ำมาให้ดื่ม จะได้รู้สึกดีขึ้นน่ะ “ แล้วผมก้อวางแก้วน้ำลงที่โต๊ะ ดิวลืมตาขึ้นมาแล้วยิ้มให้ผม
“ ขอบใจน่ะอี้ เราไม่น่ามารบกวนอี้เลยอ่ะ แต่เราคงอยู่ไม่นานหรอก “ ดิวพูดเหมือนเกรงใจ
“ ดิวเป็นอะไรเหรอ เล่าให้เราฟังได้ไหม “ ผมถามด้วยความเป็นห่วง
“ ขอบใจน่ะที่เป็นห่วงเรา คือไม่มีอะไรมากหรอก เราดันไปรู้เรื่องอะไรบางอย่างเข้าอ่ะ เลยเซ็งๆ เครียดๆเล็กน้อย “
“ ถ้าดิวไม่ว่าอะไร เราให้อี้ฟังได้ม่ะ “
“ คือเอ่อออ เราไปรู้มาว่า คนที่เราแอบรักอ่ะ เค้ามีแฟนอยู่แล้ว เลยเซ็งอ่ะเดะ ดันมารู้ทีหลัง เฮ้อออ อกหักอีกแล้ว “ ดิวพูดน้ำเสียงเนือยๆ
“ นายหมายถึง..... “
-
หมายถึงอี้ใช่ไหมดิว น่าสงสารดิวจริง ๆ :o12:
-
เหมือนแอบมาตีท้ายครัวด้งยังไงไม่รู้นะดิว
ไม่อยากจะบอกเลยว่า
เวลาอ่านตอนที่มีอี้กะด้งหรืออี้กะกรณ์ ผมจะอ่านแบบผ่านๆ
พอมีดิวออกผมค่อยตั้งใจอ่านทุกบรรทัดอ่ะ อิอิ ไม่ค่อยเลยเนอะ
:z2:ดิวอี้ ดิวอี้ ดิวอี้ :z2:
-
:n1: :n1: :n1: :n1: :n1: :n1: :n1: :n1:
“ นายหมายถึง..... “
“ ใช่แล้ว ก้อผึ้งไงล่ะ ชั้นดันไปรู้มาว่า ผึ้งเค้าก้อมีแฟนอยู่แล้วอยู่ที่เมืองนอกอ่ะ แล้วช่วงนี้ผึ้งเค้าก็ไปเมืองนอกบ่อยๆ ก้อเลยได้เจอกับแฟนเค้าเรื่อยๆ พอเรารู้เข้าก้อน่ะ เฮ้อออ “ ผมโล่งใจที่คนที่ดิวพูดจะไม่ใช่ผม แต่เอ๊ะ ทำไมผมต้องโล่งใจด้วย ???
“ แล้วดิวรู้ได้ยังไงอ่ะ ใครบอกดิวเหรอ “
“ ก้อผึ้งนั่นแหละ บอกเราเอง ตกลงนี่เราอกหักอีกแล้วใช่ไหม “ พูดเสร็จดิวก้อเอามือกุมหัวตัวเอง
“ ถ้ามันเป็นอย่างนี้แล้ว เรามายกเลิกสัญญากันไหม อี้จะคืนเงินทั้งหมดให้ดิวไง เผื่อว่าดิวจะไปคบ ไปชอบคนอื่นได้ “
“ นี่อี้คิดว่าเราชอบใครได้ง่ายๆ อย่างนั้นน่ะเหรอ เราน่ะ ถ้าชอบหรือรักใครแล้ว ไม่เปลี่ยนใจง่ายๆหรอก แล้วอีกอย่าง เราก้อไม่ยกเลิกสัญญาด้วยน่ะ เพราะว่าเราจะไม่ยอมแพ้ เราจะตื๊อผึ้งให้ถึงที่สุด จนกว่าผึ้งจะยอมมาเป็นแฟนเรา “ ดิวท่าทางเอาจริงเอาจังที่สุด ผมเลยสะท้อนใจตัวเองกลับมาว่า สรุปแล้วที่ผ่านมาระหว่างผมกับเค้า มันเป็นแค่เกมส์นั้นเหรอ ???
“ สรุปคือสัญญาเราก้อยังเหมือนเดิมใช่ไหม อี้ยังต้องกันหลิง หลิง และแกล้งเป็นแฟนหลอกๆของดิว เหมือนเดิมใช่ไหม “
“ ก้อประมาณนั้นแหละ ไม่มีอะไรมากมายหรอก อี้ทำได้อยู่แล้ว โอ๊ยยย เมื่อยจัง ตอนนี้ดิวขอพักสายตานิดนึงน่ะ ตื่นขึ้นมาแล้วดิวค่อย
กลับบ้านน่ะอี้ “ แล้วดิวก้อหลับตาลง
ส่วนผมก้อไม่รู้ว่าจะต้องทำตัวยังไง ก้อเลยต้องปล่อยเลยตามเลย จากนั้นผมก้อเข้าห้องนอนไปจัดเตรียมข้าวของ และเครื่องมือต่างๆที่จะต้องใช้ในการทำงานอาทิตย์หน้า จนเวลาล่วงเลยมาเกือบเที่ยงคืนแล้ว ผมก้อคิดว่าดิวคงจะหลับพอแล้ว เดินกะว่าจะเดินไปปลุกซะหน่อย พอผมปลุกๆไป ดิวก็ไม่มีท่าทีว่าจะตื่นเลย ผมปลุกอยู่นานมากจนคิดว่าดิวเค้าคงหลับสนิทไปแล้วจริงๆ ผมเลยเดินเข้าห้องไปหยิบผ้าห่มแล้วเปิดแอร์ให้เค้านอน จะได้นอนสบายๆ จากนั้นผมก้อขยับตัวดิวให้นอนแนวราบเพราะว่าตอนที่เค้านอนตอนแรกเหมือนนั่งกึ่งนอน นอนท่านี้มันจะสบายกว่า ขณะที่ผมกำลังขยับตัวอยู่นั้นดิวก้อมากอดผมแล้วดึงผมลงไปลงบนโซฟากับเค้าครับ ผมก้อตกใจหันไปมอง แต่เค้าไม่ลืมตาครับ แล้วเค้าก้อบ่นๆพึมๆพำๆ ประมาณว่า
“ ทำไมต้องเป็นอย่างนี้ด้วย ชั้นรักเธอน่ะ ทำไมๆ ทำไมเธอต้องมีคนอื่นอยู่แล้วด้วย ฮือๆๆๆ “ ดิวเสมอหลับไปกลับมาไม่ได้ภาษา ผมก้อคิดว่าดิวคงจะละเมอเรื่องพี่ผึ้งแน่ๆเลย แต่ฟังไปฟังมาเหมือนมีชื่อผมอยู่ด้วย แล้วผมไปเกี่ยวอะไรด้วยนี่
ผมเองก้อพยายามดิ้นให้หลุดจากอ้อมกอดของดิว แต่ดิวกอดแน่นมาก ปากก้อยังพึมพำ ไปเรื่อยๆ ว่า ทำไมน่ะๆ ซ้ำๆกันไปมา ที่จริงผมก้อสงสารเค้าอยู่น่ะที่ผิดหวังจากพี่ผึ้ง แต่ผมกลับรู้สึกโล่งใจไปด้วย ผมพยายามไม่หวั่นไหวไปกับเค้า พยายามบอกตัวเองว่า ผมกับดิวเป็นแค่เจ้านายและลูกจ้างกันเท่านั้น ไม่รู้ว่าคิดอะไรไปนานเท่าไหร่ ผมก้อหลับในอ้อมกอดของดิว ในท่าที่นอนเบียดๆบนโซฟา แต่ทำไมผมต้องรู้สึกดีด้วยน่ะ โอ๊ยยยยย ทำไมสวรรค์ต้องกลั่นแกล้งผมด้วย ????????
ตื่นเช้ามา ผมก้อพบว่าตัวเองนอนอยู่บนเตียงกับดิวแล้ว เอ๊ะ ผมจำได้ว่าเมื่อคืนเรานอนกันที่โซฟานี่นา พอผมขยับตัวจะลุกขึ้น ดิวก้อตื่นเสียก่อน เค้าไม่ปล่อยผมออกจากอ้อมกอดเค้า แต่นอนมองตาผม พร้อมยื่นหน้ามาหาผมเหมือนจะจูบผม ผมเลยดุไป
-
ขาดตอนค๊าบพี่Alexie :serius2: :serius2: :serius2:
-
:serius2:กรี๊ด สลบคับผม ต่อๆๆๆๆๆ
ให้เดานะดิวต้องทำเสียเรื่องอีกแน่ๆ
ไอ่อ่อนเอ้ยยยย แต่ก็เชียร์นะ
-
:z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3:
“ นี่จะทำอะไรอ่ะดิว ไม่เอาน่ะ ไหนบอกว่าจะไม่ล่วงเกินอี้ไง “
“ ใครบอกว่าดิวล่วงเกินล่ะ อี้ยินยอมเองต่างหาก ดีไม่ดีดิวเองต่างหากเป็นฝ่ายโดนล่วงเกิน เมื่อคืนนี้ตอนที่ดิวอุ้มอี้เข้ามานอนข้างในห้องน่ะ อี้ก้อกอดดิวซะแน่นเลย แกะมือออกก้อยังกอดอยู่ ดิวกะว่าจะไปนอนข้างนอกซะหน่อย เลยไม่ได้ไป ต้องมานอนกับอี้บนเตียงนี่ไงอ่ะ “ พูดจบดิวก้อยิ้มเจ้าเล่ห์ให้ผม แล้วผมเป็นอะไรกันเนี่ยะ ตอนหลับดันทำอะไรไปโดยไม่รู้ตัว อายดิวชะมัด !!!
“ บ้าเหรอ อย่ามาอำเลย อี้ไม่ทำอะไรอย่างนั้นหรอก บ้าๆๆๆ “ ผมอายมากครับ ดิวมองตาผมใหญ่เลย เหมือนจะพยายามจับอาการผม
“ เหรอๆๆๆ เดี๋ยวคราวหน้าดิวจะถ่ายคลิปไว้ให้ดูแล้วกัน แล้วถ้ามันไม่จริง ทำไมอี้ต้องหน้าแดงด้วยอ่ะ “ ดิวยิ้มหวานให้ผม บ้าจริงๆเลย นี่อาการผมออกขนาดนั้นเลยเหรอเนี่ยะ ตายๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
“ ไม่เอาแล้ว อยู่กับนายเสียเปรียบตลอด ปล่อยน่ะ ชั้นจะไปอาบน้ำ “ ผมเริ่มดิ้นแล้ว
“ อ่ะๆๆๆ พูดชั้น พูดนายอีกแล้ว อี้นี่ไม่ไหวจริงๆ เดี๋ยวตีตายเลย พูดเพราะๆก่อน แล้วดิวจะปล่อย “ ดิวกลับกอดผมแน่นขึ้น
“ ได้ๆๆๆ ดิวครับ ปล่อยอี้น่ะครับคนดี อี้จะไปอาบน้ำอ่ะครับ “ ผมอ้อนแบบไม่เต็มใจนัก
“ เอาใหม่ พูดให้มันจริงใจหน่อยสิ ไม่งั้นไม่ปล่อยจริงๆด้วย “ ดิวเล่นแง่กับผม
“ ก้อได้ ดิวครับ สุดที่รักของอี้ ปล่อยอี้น่ะครับ น่ะๆ คนดี “ ผมเปลี่ยนน้ำเสียงทันที
“ อืมมมม พูดอย่างนี้ค่อยน่าฟังหน่อย อ่ะๆ ปล่อยก้อได้ แต่ก่อนปล่อยขอหอมทีนึงน่ะครับ “ แล้วดิวก้อขโมยหอมผมอย่างแรง จนผมไม่ทันตั้งตัว แล้วดิวก้อปล่อยผมออกจากอ้อมกอดของเค้า แล้วเค้าก้อลุกออกจากเตียงผมออกไปนอนห้อง พร้อมทั้งฮำเพลงอย่าอารมณ์ดี ปล่อยให้ผมนอนอึ้งอยู่บนเตียงคนเดียว สักพักผมก้อลุกขึ้นไปอาบน้ำแต่งตัว
--------------------- จบตอนที่ 27 -------------------------
-
ตกลงแกจาเอาครายคร๊าบ ตาคุณดิว :z3:
อี้น่าสงสารจังเลย เฮ้อ :o12:
-
อ๊าย ดิว น่ารักจังเลย
แอบเนียน ๆ เลยนะดิว
o13
-
ยังไม่แจ่มแจ้งอีกคุ่นี้
ทำไรหั้ยชัดเจนค้าบพี่น้อง
-
:beat: :beat: :beat: :beat: :beat:
บทที่ 28 ประกาศอย่างเป็นทางการ ( The Announcement )
พออาบน้ำแต่งตัวเสร็จแล้ว ผมก้อออกไปนอกห้อง ผมก้อเห็นดิวทำอะไรไม่รู้ยุกๆ ยิกๆอยูที่ครัว
“ ดิว นี่ดิวจะพังครัวอี้รึไง ทำอะไรอยู่อ่ะ “ ผมเห็นท่าทางเค้าจะทำให้ครัวผมเลอะเทอะมากกว่าจะทำอาหารน่ะครับ เพราะว่าที่เตาเต็มไปด้วยคราบและเศษอะไรไม่รู้มากมายหกเลอะเทอะไปหมด
“ ก้อนี่ไง ดิวกำลังหัดทำกับข้าวอยู่ อี้มาพอดีเลย มาชิมสิ ว่าอร่อยไหม “ แล้วดิวก้อตักของในกระทะมาให้ผมชิม มันเป็นกระเพราหมูสับครับ ผมก้อลองชิมดู รสชาตก้อไม่เลวน่ะครับ แต่ผมหมั่นไส้ท่าทางที่มั่นใจของเค้ามาก เลยกะจะแกล้งซะหน่อย
“ อึ๋ยยยย ไม่ได้เรื่องอ่ะ ทำอาหารรสชาติอย่างนี้ แล้วใครจะกินลง ทำให้แฟนกิน แฟนคงบ่นตาย “ อิอิ สะใจจริงๆ ผมเห็นดิวหน้าเจื่อนลง
“ โหๆๆ อี้อ่ะ ไม่ให้กำลังใจกันเลย แล้วดิวต้องใส่อะไรอีกล่ะ ถึงจะออกมาอร่อยกว่านี้อ่ะ นี่ดิวมั่นใจแล้วน่ะเนี่ยะว่าต้องออกมาอร่อย แต่คงพลาดไป เฮ้ออออ แล้วสาวที่ไหนจะมาติดล่ะนี่ ฝีมือห่วยอย่างนี้ “ ผมเห็นท่าทางดิวหงอๆแล้วอดขำไม่ได้ แต่ผมก้อเก็บอารการไว้
“ ใส่อะไรเพิ่มก้อคงไม่อร่อยแล้วล่ะ เพราะว่ารสชาติมันเสียไปแล้ว เอางี้สิ ใส่ใจลงไปด้วย มันอาจจะดีขึ้นก้อได้น่ะ “
“ โอ๊ยยย อันนั้นอ่ะ ใส่ไปหมดทั้งดวงเลย อี้ไม่รับรู้เลยเหรอครับ “ แล้วดิวก้อส่งตาเชื่อมมาให้ผม
“ พอๆๆๆ ดิวเก็บสายตานั้นไว้ใช้กับคนอื่นเหอะ แล้วนี่ ไปอาบน้ำได้แล้ว เดี๋ยวที่เหลืออี้จัดการเอง “ แล้วดิวก้อเข้าไปอาบน้ำล้างหน้าที่ห้องน้ำห้องผม ส่วนผมก้อนำอาหารที่ดิวทำใส่จานแล้วนำมาวางไว้ที่โต๊ะ วันนี้ดิวทำผัดกระเพรา กับต้มจืด ผมลองชิมต้มจืดดูแล้ว รสชาตดีทีเดียวครบ ไม่นึกว่าดิวจะพัฒนาฝีมือได้เร็วขนาดนี้ ไม่นานักดิวก้ออกมาจากห้องผม แล้วก้อมานั่งที่โต๊ะอาหาร
“ อี้ใส่อะไรเพิ่มไปรึป่าวครับ ทำไมมันดูน่าทานขึ้นมาเดิมอ่ะ “ ดิวถามผมขณะที่กำลังจะตักอาหารมาทาน
“ ไม่ได้ใส่เลย รสชาติที่ดิวทำมันก้อดีอยู่แล้ว นี่อี้แค่จัดผักใส่เพิ่มเฉยๆอ่ะ “
“ อ้าววววว อย่างนี้อี้ก้อแกล้งดิวสิ แหมๆๆๆ อำเราซะเราเง็งไปเลยน่ะเนี่ยะ มาม่ะ มาให้ดิวทำโทษซะดีๆ “ ดิวทำท่าจะลุกขึ้น
-
ก็น่ารักกันดีนะ ดิว กับ อี้
แต่...กว่าทุกอย่างจะลงตัวคงอีกนาน :เฮ้อ:
-
อืมอยากอยู่เวลาไว้จึ๊ก o22
แค่อี้ กับดิว 2 คน5555+
คนอื่นอย่ามาแหยม(ยโสธร)
ดิวสู้ๆเว้ยเฮ่ย 555+ o13
-
แนวร่วมมาแล้วคร๊าบ
ดิวอี้แฟนคลับ รายงานตัวครับผม
แหะๆๆ
-
โอ้ววว
ตามอ่านมาตั้งแต่ตอนแรกก
สู้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
ดิวสู้ๆๆ 555+
-
:m15: น้องอี้จ๋า อย่าทำร้ายต้งนะ
-
:เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:
“ ไม่ได้ใส่เลย รสชาตที่ดิวทำมันก้อดีอยู่แล้ว นี่อี้แค่จัดผักใส่เพิ่มเฉยๆอ่ะ “
“ อ้าววววว อย่างนี้อี้ก้อแกล้งดิวสิ แหมๆๆๆ อำเราซะเราเง็งไปเลยน่ะเนี่ยะ มาม่ะ มาให้ดิวทำโทษซะดีๆ “ ดิวทำท่าจะลุกขึ้น
“ หยุดอยู่ตรงนั้นเลยดิว รีบๆทานข้าวเลย แล้วเดี๋ยวอี้ขอไปบ้านดิวด้วยน่ะ พอดีมีธุระอยากคุยกับน้าเนตรนิดหน่อย “
“ ได้สิ ดีจัง วันนี้ได้อยู่กับอี้อีกแล้ว “ ดิวทำท่าอารมณ์ดีสุดๆ
“ บ้าเหรอ เสร็จจากน้าเนตรแล้ว อี้จะไปหาต้งต่อ กะว่าจะออกตามหาน้องแมนอีกอ่ะ “
“ งั้นดิวไปด้วยน่ะ ช่วยๆกันหา จะได้เจอไวๆ “
“ อย่าเลย อี้เกรงใจอ่ะ ดิวพักผ่อนเหอะ “
“ อย่าลืมสิว่า เรื่องนี้ดิวก้อมีส่วนเกี่ยวข้องด้วย เอางี้ดีกว่า ไว้ค่อยว่ากันทีหลัง ทานข้าวก่อนดีกว่า “
พอเราทานข้าวเสร็จแล้ว พวกผมก้อเดินทางกันไปบ้านดิว ระหว่างทางก้อไม่ได้คุยอะไรกันมากนัก เพราะว่าผมเลือกที่จะหันหน้าออกไปนอกรถ คิดอะไรไปต่างๆนาน เรื่องน้องแมนบ้าง เรื่องดิวบ้าง ผมมานั่งทบทวนว่า ตกลงที่ผมรับปากทำสัญญากับดิวนี่ มันจะเป็นผลดีกับผมรึเปล่า นี่ผมทำไปเพื่ออะไรกันแน่ ??????
พอถึงบ้านของดิวแล้ว ดิวก้อพาผมไปหาน้าเนตรที่นั่งเล่นอยู่ในสวนหลังบ้าน พอน้าเนตรเห็นผมทั่นก้อทำหน้าดีใจมาก เชื้อเชิญผมนั่ง และทานของว่างด้วยเป็นการใหญ่ จากนั้นผมก้อขอน้าเนตรคุยเป็นการส่วนตัว ซึ่งดิวก้อรับรู้แล้วเดินออกไปจากตรงนั้น เพื่อให้ผมและน้าเนตรคุยกันตามลำพัง เมื่อดิวไปแล้วผมก้อหยิบเอาเช็คใบที่น้าเนตรมอบให้วันก่อนออกมา
“ น้าเนตรครับ เช็คนี่มันเยอะเกินกว่าค่าจ้างอี้น่ะครับ อี้คงรับไว้ไม่ได้ “ แล้วผมก้อยื่นเช็คคืนให้น้าเนตร
“ ทำไมยังเรียกน้าอยู่ล่ะ บอกให้เรียกแม่ไง แล้วเรื่องเช็คน่ะ ไม่ต้องคืนแม่หรอก แม่ให้เพราะอยากให้ มันไม่มากมายนักหรอก “ น้าเนตรพูดจบก้อดันเช็คคืนกลับมาที่ผม
“ แต่มันมากเกินไปน่ะครับน้า เอ่อออ คุณแม่ อี้ว่ามันจะไม่ดี “
“ แม่ให้ลูกมันไม่ดีตรงไหน ไม่เป็นไรๆ อี้รับไว้เหอะ เราก้อเอาไปโปะกับธนาคารไง เห็นว่ากู้เงินสร้างบ้านให้พ่อแม่นี่ กตัญญูอย่างนี้แม่ชอบนัก แม่ไม่ค่อยเห็นคนในวัยเราทำอย่างนี้เท่าไหร่เลยน่ะ มันเป็นสิ่งที่ดีมากรู้มั้ย ??? “
“ อืมครับ อี้คงไม่มีเหตุผลที่จะไม่รับเช็คนี่แล้วใช่ไหมครับ ถ้าอย่างนั้น อี้ก้อขอบคุณมากน่ะครับที่กรุณาอี้ ถ้าคุณแม่มีงานอะไรจะใช้อี้อีก อี้ก้อยินดีน่ะครับ “ ผมซึ้งมากที่น้าเนตรกรุณากับผม ไม่นึกเลยว่าจะมีคนเห็นว่าสิ่งที่ผมทำมันดีขนาดนี้
“ แน่นอนจ้ะ คืออย่างนี้น่ะ อาทิตย์หน้า แม่จะจัดงานเลี้ยงที่บ้านอ่ะ อี้มาช่วยตกแต่ง มาช่วยแม่จัดงานด้วยน่ะจ้ะ งานนี้แม่จะเชิญแขกเหรื่อที่ส่วนมากจะรู้จักกันและสนิทกันมาร่วมงานด้วย อยากให้งานออกมาแบบไพรเวทๆหน่อยๆน่ะ แม่คิดว่าอี้ต้องทำได้ “
“ เดี๋ยวคุณแม่ก้อบอกธีมงานมาคร่าวๆ เดี๋ยวที่เหลืออี้จัดการเอง น่ะครับ “
“ คืองานเลี้ยงที่ว่านี้คือ แม่จะเลี้ยงฉลองบริษัทเครื่องเพชร เลยกะว่าจะเชิญเพื่อนสนิท และคนร็จักมาร่วมงานด้วย แขกน่าจะประมาณ 100 กว่าคนมั้งเห็นจะได้ งานก้อจะจัดที่สวนตรงที่เรานั่งอยู่นี่แหละจ้ะ เอางานแบบสบายๆ โล่งๆ เป็นกันเองๆน่ะจ้ะ แต่อยากให้ออกมาสวยงามและดูดีด้วยน่ะ งานนี้เต็มที่เลยน่ะ แม่จ่ายไม่อั้น “
“ ไม่ต้องจ่ายก้อได้ครับ ถือว่าอี้มาช่วยแล้วกัน “
“ ไม่ได้ๆ งานคืองาน ใช้งานก้อต้องจ่ายเงินสิ ตกลงตามนี้แล้วกันน่ะจ้ะ ว่าแต่ว่า เที่ยงนี้ไปไหนรึเปล่าล่ะ อยู่ทานข้าวเที่ยงด้วยกันก่อนน่ะ วันนี้แม่กะจะชวนเราทำอาหารทานกันพอดี เผื่อจะขโมยสูตรอาหารของอี้ เห็นว่าอร่อยนัก อร่อยหนา “
-
แม่ สา ระ มี กับ ลูก สะ ใภ้ เข้ากันได้ดีจริง ๆ :impress2:
-
แอร๊ยยยยย ช่วยกันทำช่วยกันชิม อิ อิ :-[
ขอบคุณนะครับ ... มีความสุขกับการอ่านมาก ๆ เลยครับ :กอด1:
-
อร๊ายยยยยย
ตายๆๆๆๆๆ
แหมม่ คุนแม่ก้อ ...
ฮ่าๆๆๆ
-
อ่านเเล้วเลือกไม่ถูก (เหมือนตัวเองเลือกได้เลย ก๊ากๆ)
ถ้าเลือกดิว ต้งก็เจ็บ
ถ้าเลือกต้ง ดิวก็เจ็บ
แต่ว่าคนที่เจ็บที่สุดคงจะเป็นอี้ ตัดสินใจลำบากดีจัง :serius2:
เรื่องมันชักจะเศร้าขึ้นไปเรื่อยๆทุกวันแล้วน้า :sad4:
-
สู้เค้าคร้าบ ดิว..
:oni2: :oni2: :oni2:
-
:angry2: :bye2: :bye2: :angry2:
“ ใครบอกน้าเนตรอ่ะครับ ผมไม่ได้ทำเก่งขนาดนั้นหรอกครับ ก้อรสชาติทั่วๆไปแหละครับ “
“ แต่เจ้าดิวมันบอกว่าอร่อยมากเลยนี่ แล้วอี้ยังเคยสอนดิวทำอาหารด้วยนี่ วันก่อนก้อมาทำให้แม่กินลองดู รสชาติพอใช้ได้ แต่แม่ว่าอี้ต้องทำอร่อยกว่านั้นแน่นอน ยังไงวันนี้ทำอีกน่ะ “ น้าเนตรพูดซะผมหมดทางเลี่ยง ผมรู้แล้วว่าดิวเค้าได้นิสัยเผด็จการนี้มาจากใคร อิอิ แต่ว่าแนวของน้าเนตรจะดูสุภาพและมีเหตุผลกว่า ไม่เหมือนแนวของดิว ดื้อๆ ไม่สนใจอะไรทั้งนั้น
จากนั้นผมและน้าเนตรก้อออกไปจ่ายตลาดกัน ผมแนะนำน้าเนตรว่าควรจะซื้อของเองเพราะว่าเราจะได้เลือกเองและได้ตรงตามที่เราต้องการ พวกเราไปตลาดสดแถวๆ ถนนเพชรบุรี โดยที่มีดิวขับรถไปให้ผมและน้าเนตร เค้าดูพอใจกับการอาสาครั้งนี้มาก ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่อยู่คนเดียว พอไปถึงตลาด เราก้อลงไปเลือกซื้อของสด โดยที่เมนูอาหารเที่ยงนี้ น้าเนตรอยากทาน แกงอ่อมไก่บ้านเพราะน้าเนตรบอกว่า ดิวเคยเล่าให้ฟังว่าผมทำอร่อยมาก แล้วก้อมี ปลากะพงราดพริก เนื้อมะนาว ไก่ทอดเกลือ และไข่เจียวกุ้งสับ น้าเนตรบอกว่าที่ต้องทำหลายอย่างเพราะว่า วันนี้สมาชิคที่บ้านอยู่กันครบ เพราะว่าลูกชายคนโตของน้าเนตรที่ชื่อ ดอม ก้อมาเยี่ยมพ่อกับแม่ที่บ้าน โดยพี่ดอมก้อพาภรรยาที่ท้องแก่มาเยี่ยมด้วยเหมือนกัน
ขณะที่จับจ่ายซื้อของอยู่นั้น พี่กรณ์ก้อโทรมาหาผมที่มือถือของผม ผมเลยขอตัวออกมาคุยอีกที่นึง
“ อี้ครับ คืนนี้พี่จะออกตามหาน้องแมนอีก อี้จะไปกับพี่ไหมครับ “
“ ก้อคงไปมั้งพี่ อี้ว่าจะโทรหาต้งเหมือนกัน กะว่าจะชวนกันไปด้วยกันทั้งหมดนี่ล่ะครับ “ ผมตอบพี่กรณ์ไป
“ แล้วไอ้ดิวล่ะจะชวนมันไปด้วยเหรอ เห็นระยะหลังๆสนิทกันนี่ อี้นี่ยังไงน่ะ ไม่เข็ดไม่หลาบสักที “ พี่กรณ์ดูอารมณ์เสียเมื่อพูดถึงดิว
“ ทำไมพี่กรณ์ต้องพูดอย่างนี้ด้วยล่ะครับ ทำไมต้องประชดประชันกันด้วย “ ผมเองก้อไม่ชอบใจเหมือนกันที่พี่กรณ์พูดแบบนี้
“ นี่ก้อน่าจะรู้ตัวดีน่ะว่า อี้เป็นแฟนกับต้งแล้ว แต่ทำไมต้องไปวุ่นวายกับไอ้ดิวด้วย พี่รู้น่ะว่ามันน่ะคิดไม่ซื่อกับอี้ด้วย มันต้องมีแผนอะไรแน่ๆ อี้ :ling3:ไม่น่าเอาตัวเข้าไปเกี่ยวข้องกับมันเลย หรือว่า อี้ชอบมัน เลยยอมให้มันเข้ามาวุ่นวายกับชีวิตอี้ “ พี่กรณ์พูดแทงใจดำผมซะ แต่ผมก้อฉลาดพอที่จะกลบเกลื่อนความรู้สึกจริงๆของผมไว้ แล้วทำไมผมต้องทำอย่างนี้ด้วยน่ะ ???
“ จะเรื่องอะไรยังไง มันก้อเป็นเรื่องส่วนตัวของอี้น่ะครับพี่ อี้รู้ตัวดีว่าอี้กำลังทำอะไรอยู่ อี้คงไม่ต้องให้พี่มาแนะนำหรอกครับ ยังไงก้อขอบคุณมากน่ะครับ ที่เป็นห่วงอี้ แล้วยังไงคืนนี้เจอกันน่ะครับ “ ผมตัดบทไปเลย
“ พี่คงพูดแทงใจดำเราล่ะสิ ถึงได้อารมณ์เสียขนาดนี้ แล้วเราจะเสียใจถ้าไม่เชื่อพี่ “ พี่กรณ์ยังไม่หยุดไซโคผม
-
:angry2: พี่กรณ์นี่งัยกันฮะ หาเรื่องจริง ๆ
-
:m31: :m31: :m31: :m31: :m31:
“ นี่ตกลงพี่เป็นห่วงอี้ หรือ หึงแทนต้ง หรือว่าหึงแทนตัวเองกันแน่ อี้ชักเริ่มไม่แน่ใจแล้วน่ะครับ “ ผมเริ่มวีนใส่พี่กรณ์
“ ใช่สิ พี่ลืมไป ว่าพี่ไม่มีสิทธิ์อะไรในตัวเราเลยแม้แต่น้อย เรามันก้อแค่นายจ้างกับลูกจ้างสิน่ะ ฮ่าๆๆ “ พี่กรณ์หัวเราะน้ำเสียงประชดประชัน พอดีกับที่เครื่องผมมันส่งสัญญาณว่ามีสายซ้อนเข้ามา พอผมดูเบอร์ มันเป็นเบอร์ต้งที่โทรเข้ามา ผมเลยต้องวางสายพี่กรณ์
“ อี้ว่าเราคงคุยกันไม่รู้เรื่องแล้วล่ะครับ แค่นี้ก่อนน่ะครับ พอดีต้งโทรมา แล้วเจอกันครับ บาย “ จากนั้นผมก้อสลับสายไปรับสายต้งที่โทรเข้ามา ผมพยายามปรับน้ำเสียงให้ปกติทีสัด เพราะว่าเมื่อกี้นี้ ผมก้อหงุดหงิดพี่กรณ์ไปไม่น้อยเหมือนกัน
“ หวัดดีต้ง ว่าไงครับ มีอะไรให้ข้าน้อยรับใช้รึ “ ผมพูดไปแบบกึ่งเล่น เพื่อที่จะซ่อนอารมณ์ตัวเองไว้
“ อ่ะฮ้า แฟนเรานี่น่ารักจริง ตอนนี้อยู่ไหนอ่ะครับ ต้งว่าจะไปหาซะหน่อย แอบแว่บมาหาที่คอนโดก้อไม่มีคนอยู่ เซ็งเลย “
“ เอ่ออออ พอดีอี้มาคุยธุระที่บ้านน้าเนตรพอดีอ่ะ น้าเนตรเลยชวนทานอาหารเที่ยงด้วย แล้วตอนนี้ก้อยู่ตลาดกำลังซื้อของสดจะไปทำอาหารเที่ยงทานกันที่บ้านน้าเนตรอ่ะ ต้งมีอะไรด่วนรึเปล่าครับ “ ผมจำต้องบอกความจริงไป ไม่อยากจะโกหกต้ง
“ เหรอครับ อืมมมม ให้ต้งไปทานด้วยคนน่ะ เดี๋ยวต้งโทรหาน้าเนตรเองก้อได้ พอดีต้งอยากจะคุยเรื่องงานกับอี้ด้วย แล้วคืนนี้เราก้อจะได้ออกตามหาน้องแมนด้วยกันไง ตกลงไหม “ ต้งเล่นมัดมือชกซะขนาดนี้ ผมจะทำยังไงได้ล่ะครับ
“ ไม่รู้สิครับ น่าจะได้มั้ง เดี๋ยวอี้ถามน้าเนตรก่อนน่ะครับ แล้วจะโทรบอก แค่นี้ก่อนน่ะ อี้ต้องไปซื้อของอีกหลายอย่าง “
“ ได้ครับ แล้วยังไงคุยกันน่ะครับ บายครับ “ พอผมวางสายจากต้งผมก้อเดินมาถามน้าเนตรที่กำลังจับจ่ายซื้อของอยู่กับดิว
“ คุณแม่ครับ คือต้งเค้าอยากมาทานมื้อเที่ยงด้วย คุณแม่จะว่าอะไรไหมครับ “ ผมถามน้าเนตรไป แต่ดิวหันมามองหน้าผมตาเขม็ง
“ นี่นายจะเอาแฟนมาจู๋จี๋ถึงบ้านชั้นเลยรึไง ไม่อายชั้นก้อน่าจะอายคนอื่นบ้าง “ ไม่รู้ไปกินรังแตนที่ไหนมา ใส่ผมใหญ่เลย
“ ดิว อย่าเสียมารยาทอย่างนี้สิ ยังไงบ้านต้งกับบ้านเราก้อสนิทกันมานานน่ะ จะให้เค้ามาจะเป็นไรไปล่ะ " น้าเนตรเอ็ดดิวไป
" อี้จ้ะ ตามสะดวกเลยน่ะจ้ะ อยากพาเพื่อนคนไหนมาอีก้อได้ แม่อนุญาต “ น้าเนตรให้ท้ายผมซะดิวหน้าหงิก
-
:z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z6: :z6: :z6: :z6: :z6: :z6:
“ เดี๋ยวอีกหน่อย ก้อจะต้องพาไอ้กรณ์ชู้รักมาอีกคน แม่ให้ท้ายคนผิดแล้วล่ะ “ ลามปามที่สุด ดิวนี่มันน่านัก
“ ดิว หยุดเลยไม่ต้องพูดมาก เอาของไปเก็บหลังรถแล้วรอที่รถนั่นแหละ ขวางหูขวางตา คนกำลังอารมณ์ดีมากวนให้ขุ่นซะนี่ เอานี้รับของไป" น้าเตรแลดูโหดกับดิยมาก สะใจจิมๆ
" อี้จ้ะ เราไปซื้อของกันทางนู้นดีกว่า “ น้าเนตรยื่นของให้ดิวถือ ดิวก้อทำหน้าหงิกอยู่แล้วก้อรับไปอย่างเสียไม่ได้ จากนั้นน้าเนตรก้อดึงแขนผมให้ไปซื้อของอีกทาง ส่วนดิวก้อเดินสะบัดๆเอาของไปเก็บที่รถ อิอิ สมน้ำหน้า ชอบว่าผมดีนัก โดนซะบ้าง ฮ่าๆๆๆ
ระหว่างที่เดินซื้อของอยู่นั้น ผมก้อโทรบอกต้งว่า น้าเนตรอนุญาตให้มาทานมื้อเที่ยงด้วยกันได้ ต้งก้อดีใจใหญ่เลยบอกว่าอีกไม่เกิน 15 นาทีเจอกันที่บ้านน้าเนตร ผมก้อบอกไปว่าตอนนี้ซื้อของอยู่ที่ตลาด ถ้าต้งถึงก่อนก้อให้รอที่บ้านน้าเนตร ต้งก้อตกลง
พอเราซื้อของจนใกล้จะได้ครบแล้ว ผมเห็นว่าของมันเยอะมาก ไม่สะดวกในการถือไปด้วย ผมเลยอาสาเอาของมาเก็บไว้ที่รถบางส่วน แล้วน้าเนตรก้อเดินซื้อของรอผมไปก่อน พอผมเดินมาถึงรถแล้ว ก้อเห็นดิวนั่งหน้างออยู่ในรถ ผมทำสัญญาบอกเค้าว่า ให้เปิดท้ายรถด้วย เค้าก้อทำเป็นไม่สนใจผม ผมยืนรอสักพักก้อหงุดหงิด เลยเดินไปเคาะกระจกฝั่งที่ดิวนั่งอยู่
“ ไม่เห็นรึไงว่าถือของซะเยอะขนาดนี้อ่ะ เปิดหลังรถให้หน่อยสิ “ ผมพูดออกไปอย่างอารมณ์ไม่สู้จะดีนัก
“ ไม่ ชั้นไม่ว่าง นายอยากเปิดก้อเปิดเองเดะ “ ดิวกวนประสาทผม
ผมไม่อยากทะเลาะด้วย เลยจำใจต้องเปิดเอง โดยที่ผมวางของบางส่วนไว้ที่หลังรถ แล้วเดินมาตรงที่นั่งที่ดิวนั่งอยู่ เปิดประตูแล้วกำลังจะกดปุ่มเปิดกระโปรงหลัง แต่ดิวดันมากอดผมไว้ก่อน ผมเลยเสียหลักล้มไปนอนที่ตักของเค้า บ้าจริงๆเลย
“ ทำไมนายต้องชวนคนอื่นมาที่บ้านชั้นด้วย นายไม่คิดจะให้เกียรติกันเลยใช่ไหม “ ดิวพูดใส่อารมณ์
“ บ้าไปแล้วรึไง ใครเค้าจะไปคิดอะไรบ้าๆอย่างนั้น ก้อแค่ต้งอยากมาทานข้าวด้วยจะเป็นอะไร "หมดเริ่มตวาด
" นี่ปล่อยชั้นน่ะ ชั้นอายคน นี่คนมองกันหมดแล้ว ปล่อยน่ะโว๊ย ไอ้บ้าดิว “ เพราตอนนั้นผมและดิวอยู่ในท่าทางที่กอดกันอยู่ ประตูก้อไม่ได้ปิด คนเดินผ่านไปผ่านมาก้อเริ่มมอง
“ นี่ พูดกับแฟนหมันเพราะๆหน่อยสิ เดี๋ยวชั้นก้อจูบโชว์ซะนี่ คนอื่นๆจะได้รู้กันไปว่านาย เป็นของชั้น “ ดิวทำท่าจะจูบผม แต่ผมหันหน้าหนี แล้วก้อดิ้นๆกะจะให้หลุด แต่ไม่หลุดครับ ที่มันแคบและผมสู้แรงดิวไม่ไหว
“ นี่ถ้าไม่ปล่อย ชั้นจะร้องน่ะโว๊ย ไอ้บ้านี่ปล่อยสิว่ะ “ ผมดิ้นๆ และเริ่มร้องออกมาแล้ว
“ ฮ่าๆๆ อยากร้องก้อร้องไปเดะ ใครเค้าจะไปสนใจ เรื่องของผัวๆเมียๆ ฮ่าๆๆ “ แล้วดิวยังก้มหน้ามาจูบผมอีก ผมก้อหันหน้าหนีสุดขีด แต่ดิวก้อไม่ละความพยายาม ยังพยายามจะจูบผมให้ได้ ผมได้โอกาสเลยกัดเข้าไปที่ปากให้
“ ว๊ากกกก โอ๊ยยยยยยย " ผมกัดที่ปากเค้าอย่างจัง
" นายนี่มันเหมือนหมาบ้าเลย กัดปากชั้นทำไมเนี่ยะ “ ดิวผละหน้าออกจากผม แต่ยังไม่ปล่อยผมออกจากอ้อมกอด
“ สมแล้ว คนอย่างนายมันต้องโดนอย่างนี้ ถ้าไม่ปล่อยน่ะ ชั้นจะกัดอีก เอาอีกไหม “ ผมด่าเสียงดัง
“ ดุชะมัดเลย ถ้าได้เป็นแฟนจริงๆน่ะ จะกำหราบซะให้อยู่หมัดเลย ฝากไว้ก่อนเหอะ “ จากนั้นดิวก้อปล่อยผม ผมก้อดันตัวเองออกมา แล้วกดปุ่มกระโปรงหลังแล้วเอาของลงไปเก็บ กำลังจะเดินไปซื้อของกับน้าเนตร แต่ผมดันเห็นดิวทำหน้าหื่นๆ และคลำที่ปากของตัวเอง แล้วส่งยิ้มมาให้ผมเชิงเยาะเย้ยใส่ผม ผมหมั่นไส้นักเลยเดินเข้าหาดิว ที่นั่งอยู่ในรถ แต่เปิดประตูไว้ พอดิวเห็นผมเดินไปก้อทำหน้าตกใจเล็กน้อย แต่ผมกลับยิ้มหวานให้แล้วพูดขึ้นว่า
“ ถ้าดิวอยากจูบอี้ก้อขอดีๆสิ ไม่เห็นต้องทำอย่างนี้เลย “ ดิวชะงักไปเมื่อได้ยินผมพูดคำนี้ จากนั้นผมก้อยื่นปากไปทำท่าเหมือนจะจูบดิว
ดิวก้ออึ้งไปเล็กน้อยแต่ก้อยื่นปากมาเช่นกัน ( เหตุการณ์นี้ มันเกิดขึ้นในรถน่ะครับ ผมคงไม่กล้าจูบนอกรถหรอก อายคน ) จากนั้นพอดิวเผลอ ผมก้อชกเข้าไปที่ท้องดิวอย่างแรง 2 ที ดิวจุดไปเลยครับ เห็นกุมท้องซะตัวงอ
“ นี่คือการตอบแทนที่นายล่วงเกินชั้น ต่อไปนี้มันจะเพิ่มมากขึ้นถ้านายทำอย่างนั้นอีก จำไว้ ชั้นจะไม่ยอมให้นายล่วงเกินชั้นโดยที่ชั้นไม่ตอบโต้อีก แล้วนายจะรู้ว่านายคิดผิด ที่มาเล่นกับคนอย่างชั้น “ ดิวไม่ตอบโต้คัรบ ได้แต่กุมท้อง ฮึ สมน้ำหน้า โดนซะบ้าง จากนั้นผมก้อเดินไปซื้อของกับน้าเนตรต่ออย่างสบายอารมณ์ ที่ได้แก้คืนดิวบ้าง สะใจจริงๆ .....[/color]
-
หยอกกันไปหยอกกันมา
แล้วเมื่อไหร่จะเสร็จสักที
ปากหนักกันอยู่อยู่ได้
รักกันก้อพูดออกมาซะ
เจ๊ลุ้นจนเหนื่อย
-
:beat: :จุ๊บๆ:
:laugh: :laugh: :laugh:
-
ชุลมุนหย่ายแล้ว
เง้อ คนที่มาชอบอี้ก็แบ่งๆ ไปชอบกันเองมั่งไรมั่งดิ
รุ้อยู่สู้ดิวไม่ได้หรอก มาเหนือเมฆซะขนาดนั้นอ่ะ
-
แหมๆๆๆๆๆๆๆๆ
ไม่จูบจริงๆหน่อยหรอ 555++
-
o22 o22 o22 o22 o22 o22 o22 o22 o22 o22 o22 o22
“ นี่คือการตอบแทนที่นายล่วงเกินชั้น ต่อไปนี้มันจะเพิ่มมากขึ้นถ้านายทำอย่างนั้นอีก จำไว้ ชั้นจะไม่ยินยอมให้นายล่วงเกินชั้นโดยที่ชั้นไม่ตอบโต้อะไรเลยอีกต่อไป แล้วนายจะรู้ว่านายคิดผิด ที่มาเล่นกับคนอย่างชั้น “ ดิวไม่ตอบโต้คัรบ ได้แต่กุมท้อง ฮึ สมน้ำหน้า โดนซะบ้าง จากนั้นผมก้อเดินไปซื้อของกับน้าเนตรต่ออย่างสบายอารมณ์ ที่ได้แก้คืนดิวบ้าง สะใจจริงๆ .....
จากนั้นผมก้อเดินซื้อของกับน้าเนตรจนครบ แล้วเดินกลับมาที่รถ ก้อเห็นดิวนั่งอยู่ในรถ ทำหน้านิ่วใหญ่เลย มือข้างนึงก้อยังกุมที่ท้องอยู่ สงสัยคงจะเจ็บมาก ก้อผมต่อยไปซะแรงขนาดนั้น ชิส์ !!! สมน้ำหน้า ใครบอกให้มาล่วงเกินผมก่อน ดิวเห็นน้าเนตรถือของเยอะก้อลงมาช่วยเอาของเก็บไว้ที่กระโปรงหลัง โดยที่ไม่พูดอะไรซักคำ ทำหน้านิ่วอย่างเดียว ฮ่าๆๆๆ คงหมดฤทธิ์ไปเลยล่ะสิ
พอเก็บของเสร็จแล้วพวกเราก้อขึ้นรถกลับบ้านกัน ระหว่างทางดิวนั่งทำหน้าหงิกตลอดทาง น้าเนตรก้อคงสังเกตเห็น เลยถามดู
“ ดิวเป็นอะไรอ่ะ เห็นทำหน้าหงิกตั้งแต่แยกกันแล้ว แล้วนี่เป็นอะไรอีก จะไม่พอใจอะไรกันหนักหนา “
“ แม่ห่วงลูกคนนี้ด้วยเหรอ นึกว่าห่วงแต่ลูกคนใหม่ เชอะ ไม่ต้องมาสนใจดิวหรอก ดิวมันเด็กดื้อ เลยไม่มีใครรักใช่ไหม “ โหๆๆๆๆ อะไรจะเล่นบทเด็กมีปัญหาได้เนียนขนาดนี้เนี่ยะ ????
“ ไปกันใหญ่แล้วดิว มีอะไรรึป่าว บอกแม่มาสิ “ ดิวหันมามองน้าเนตร แล้วก้อผมด้วย จากนั้นก้อพูดว่า
“ ก้อลูกสุดที่รักของแม่อ่ะสิ ตอนที่เดินเอาของมาเก็บ ดิวก้อกะว่าจะช่วยถือของ นี่อะไร เราหวังดีแท้ๆ ดันมาชกท้องดิวได้ ดิวเจ็บและเสียใจน่ะ คนเราเป็นพี่น้องกันก้อต้องช่วยกันสิ นี่ไม่เห็นความหวังดีของเรา กลับมาทำร้ายเราอีก ดิวเสียใจมากน่ะครับแม่ “ โอ๊ยยยย ไอ้สะตอเบอแหล แหมๆๆ มันน่านัก คิดจะแก้เกมนี้ด้วยวิธีนี้เหรอ ด้ายยยยยยยยยย......
“ แม่อย่าไปฟังดิวมันน่ะ อี้ไม่ได้.... “ ไอ้ดิวมันดันแทรกพูดขึ้นก่อน
“ อะไรกันอี้ ก้อพี่เห็นว่าอี้ถือของมาเยอะ ว่าจะไปช่วยถือ อี้ก้อหาว่าพี่จะไปลวนลามอี้ อี้จะบ้าเหรอ กลางร้านตลาดแบบนั้นใครเค้าจะทำอะไรบ้าๆแบบนั้น ไอ้เราก้อหวังดี ไม่น่ามาทำร้ายเราเลย “ ไอ้นี่มันตอแหลได้โล่จริงๆ ผมล่ะเจ็บใจนัก
“ อี้ก้อน่ะ พี่เค้าอุตส่าห์จะช่วย ทำไมไปทำพี่เค้าอย่างนั้นล่ะ กลับไปนี่ไปเอายาแล้วนวดให้พี่เค้าด้วยน่ะลูก เราเป็นพี่น้องกันแล้วต้องรักกันมากๆสิ มีอะไรต้องช่วยเหลือกัน เข้าใจไหมลูก “ มาไม้นี้ผมก้อพูดไม่ออกสิครับ แพ้ความแหลของไอ้ดิวเข้าให้ ผมแอบเห็นดิวมองกระจกส่องหลังแล้วยิ้มเยาะเย้ยมาที่ผม ฝากไว้ก่อนเหอะ ไอ้โรคจิต....
-
:m31: :fire: :angry2: :m31: :fire: :angry2: :m31: :fire: :angry2:
พอมาถึงบ้านผมก้อเดินจะไปถือของออกจากหลังรถ แต่น้าเนตรทักซะก่อน
“ อี้จ้ะ ไม่ต้องถือหรอก พาพี่ดิวเค้าไปนวดยาดีกว่า เดี๋ยวแม้ให้เด็กมันถือไปเอง น่ะจ้ะ ยาจะอยู่ห้องทำงานของแม่อ่ะ ดิวเค้ารู้เดี๋ยวเค้าพาไป ดูสิยังกุมท้องอยู่เลย แม่ฝากด้วยน่ะจ้ะ “
“ ได้ครับคุณแม่ เดี๋ยวอี้จะดูแลอย่างดี “ จากนั้นผมก้อเดินตามดิวไปที่เดินนำหน้าผมไปยังห้องทำงานของน้าเนตร เพื่อเอายามานวดให้เค้า ในเมื่อสถานการณ์มันเป็นอย่างนี้แล้ว ผมก้อต้องเล่นให้ถึงบทบาทที่สุด ดิวก้อหยิบยานวดแล้วยื่นให้ผม ทำหน้ายิ้มแย้มสุดๆ
“ นายนี่มันสุดยอดของความสะตอเลยน่ะ ไม่นึกว่าผู้ชายก้อมีนิสัยแย่ๆอย่างนี้ด้วย “ ผมพูดไป พรางเอามือบีบยาแล้วก้อเอื้อมมือไปดึงเสื้อ
ดิวขึ้นเพื่อจะนวดให้เค้า แต่ดิวดันมาจับมือผมไว้ก่อน
“ ก้อใครบอกให้อี้ดื้อกับดิวก่อนเองล่ะ ดิวก้อต้องมีวิธีกำหราบอี้บ้างสิ นี่น่ะ รู้ป่าวว่าเรานี่เหมาะสมกันมากเลย มากกว่าไอ้ต้งอีก ไอ้นั่นมันจืดๆ ชืดๆไม่มีรสชาติสู้ดิวไม่ได้หรอก “ แล้วดิวก้อยื่นหน้ามาเหมือนจะหอมผม ผมมือไวกว่า เอายาที่อยู่ในมือป้ายไปที่หน้าอย่างแรง
“ โอ๊ยยย เล่นอะไรเนี่ยะ มันแสบน่ะรู้ไหม “ ฮ่าๆๆ สมน้ำหน้า อยากแกล้งผมดีนัก
“ นายมันต้องเจออะไรแสบๆอย่างนี้ เอาอีกไหม ชั้นจะสงเคราะห์ให้ “ ผมทำท่าจะบีบยาเพิ่มอีก แต่ดิวถลันตัวมากอดผมไว้ก่อน
“ ร้ายนักน่ะ อย่างนี้มันต้องโดนจูบ “ จากนั้นดิวก้อระดมจูบมาที่หน้าผม ผมก้อดิ้นสุดชีวิต แต่ดิ้นไม่หลุดสักที ผมเลยกัดไปที่แขนดิวอย่างแรง ดิวเลยต้องปล่อยผมออกมา
“ นายนี่มันหมาบ้าจริงๆน่ะเนี่ยะ กัดชั้นอีกแล้ว เดี๋ยวคราวหน้าจะซื้อตะกร้อมาครอบปาก “
“ ก้อลองดูเดะ คราวนี้ พ่อเอาจริงแน่ “ ผมก้อไม่กลัวครับตั้งท่าสู้เต็มที่
“ เสียงอะไรเอะอะโวยวายอ่ะ ดิว แกมาเล่นอะไรบ้าๆที่นี่อ่ะ “ พอได้ยินเสียงนั้นผมกับดิวก้อหันไปทางต้นเสียง เป็นพ่อของดิวนั่นเองครับ ไม่รู้ว่าเค้าเปิดเข้ามาตอนไหน จะเห็นว่าผมกับดิวทำอะไรกันรึเปล่าน่ะ
-
:jul1: :jul1: :jul1: :jul1: :m25: :m25: :m25: :m25:
“ ป่าวอ่ะครับพ่อ พอดีมาเอายานวดนิดหน่อยเดี๋ยวจะออกไปแล้ว “ ดูดิวไม่ค่อยสบอารมณ์นัก จากนั้นก้อเดินออกจากห้องไป
“ เธอใช่ไหมที่จะเนตรเค้าจะให้ช่วยทำอาหารอ่ะ รีบไปซะสิ เนตรรออยู่ในห้องครัวอ่ะ “ พ่อของดิวหันมาพูดกับผม น้ำเสียงของท่านดูไม่เป็นมิตรกับผมนัก แต่ผมก้อต้องนอบน้อมครับ เพราะว่าท่านเป็นผู้ใหญ่ครับ
“ ขอบคุณครับ เดี๋ยวผมไปเดี๋ยวนี้เลยครับ “ ผมก้อก้มตัวแล้วเดินผ่านท่านไป
“ ทานข้าวเสร็จแล้ว ไม่มีธุระอะไร ชั้นขอคุยด้วยเป็นการส่วนตัวหน่อยน่ะที่ห้องทำงานชั้น และฝากบอกเนตรด้วยว่า เที่ยงนี้ให้เด็กทำอาหารแล้วเอาไปเสริฟที่ห้องทำงานของชั้น ชั้นไม่ออกไปทานด้วยข้างนอก “ ผมเสียวสันหลังวาบ นี่ไม่รู้ว่าพ่อของดิวเห็นว่าดิวเค้าทำอะไรกับผมรึเปล่า ผมจะโดนอะไรเนี่ยะ โอ๊ยยยยย ไม่อยากคิด.....
แล้วผมก้อมาช่วยน้าเนตรทำอาหารต่อที่ห้องครัว โดยมีเด็กรับใช้ในบ้านคอยเป็นลูกมือ น้าเนตรดูจะสนอกสนใจในการทำอาหารของผมมาก ผมก้อสอนๆไป บอกเคล็ดลับหลายๆอย่างไป ซึ่งน้าเนตรก้อจดไว้อย่างดี ท่านบอกว่าถ้าไม่จดเดี๋ยวจะลืม การทำอาหารครั้งนี้สนุกสนานมากมาย น้าเนตรจริงๆแล้ว เป็นคนที่โก๊ะมาก ทำอะไรซุ่มซ่ามตลอดเวลา ดูๆไปแล้วน้าเนตรก้อมีลักษณะคล้ายๆกับดิวเหมือนกันน่ะครับ
ระหว่างที่สอนอยู่ ต้งก้อเดินทางมาถึงพอดี แล้วก้อเดินเข้ามาหาพวกเราในครัว ต้งซื้อของกินมามากมาย ทั้งส้มตำ ไก่ย่าง น้ำตก ต่างๆนานา ต้งบอกว่ากลัวอาหารจะไปพอกิน จากนั้นผมก้อให้ต้งแกะอาหารออกแล้วนำไปจัดไว้ที่โต๊ะกินข้าว ส่วนดิวเอง ก้อมาด้อมๆ มองๆพวกผมอยู่ตลอดเวลา ผมคิดว่าเค้าคงอยากจะมาช่วยเราทำอาหาร แต่ว่าไม่กล้าเข้ามา คงจะเกรงผมมั้ง ชิส์ ไอ้บ้านี่ ชอบมาทำหน้ากวนประสาทใส่ผม
พออาหารเสร็จแล้ว เราก้อนำอาหารมาจัดวางไว้ที่โต๊ะ แล้วน้าเนตรก้อบอกให้เด็กไปเรียกคนอื่นๆมาทาน ซึ่งตอนนี้ลูกคนอื่นๆของน้าเนตร กำลังทำอะไรไม่รู้อยู่ที่สวนหลังบ้าน พอทุกคนมาแล้ว น้าเนตรก้อเรียกให้ทุกคนนั่ง และพูดขึ้น
" ลูกๆจ้ะ แม่ขอแนะนำสมาชิคใหม่ นี่อี้น่ะจ้ะ เค้าทำงานให้กับแม่ แล้วแม่ก้อเอ็นดูเค้ามาก เลยรับเป็นลูกบุญธรรมของแม่ หวังว่าทุกคนคงไม่ว่าอะไรน่ะ " อึ้งเลยครับ น้าเนตรเล่นตีแสกหน้าอย่างนี้ผมก้อช็อคสิครับ ทุกคนหันมามองหน้าผมกันหมด จากนั้น พี่ดอม ก้อพูดขึ้น
-
ว้ากกกกกกกกกก ดิวกล้ามากไปแระ!
คุณแม่ เปิดโอกาสให้น่าดูเลยวู้ยยย อุ อุ
บวก 1 เป็นกำลังใจครับ ขยันโพสทุกวันเลย^^ ... สนุกด้วยครับ
ขอบคุณนะครับ :กอด1:
-
โห กำลังมันเลยอ่ะ :impress2:
ท่านพ่อจะเรียกไปคุยอะไรเนี่ย อยากรู้ๆ
ตัวละครเยอะแยะมากมาย
ลุ้นว่าดิวจะได้เป็นพระเอก(หรือนายเอก)รึเปล่า
เชียร์ด้ง กด 1
เชียร์กรณ์ กด 2
เชียร์แมน กด 3
เชียร์บอล กด 4
เชียร์ดิว กด 5
เชียร์ป๊อป กด 6
เชียร์หลิงๆ กด 7
เชียร์น้าเนตร กด 8
รักใครชอบใครเชียร์ใครโหวดไปเลยคร้าบบ (เข้ากระแสซะหน่อย)
-
โอ้วววววว
แล่มๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
เชียร์ไอ้ดิวแหละผมว่าไงๆก็ดิว
เรื่องมาขนาดนี้แล้วนะ 555+
-
โห คุณแม่เล่นประกาศอย่างนี้ o13 o13 o13
ปอลอ เกียดไอเพ่กรณ์
ปอลอ2 ดิวสู้ๆๆๆๆๆ
-
:a5: :a5: :a5: :a5: :a5: :a5: :a5: :a5:
" ลูกๆจ้ะ แม่ขอแนะนำสมาชิคใหม่ นี่อี้น่ะจ้ะ เค้าทำงานให้กับแม่ แล้วแม่ก้อเอ็นดูเค้ามาก เลยรับเป็นลูกบุญธรรมของแม่ หวังว่าทุกคนคงไม่ว่าอะไรน่ะ " อึ้งเลยครับ น้าเนตรเล่นตีแสกหน้าอย่างนี้ผมก้อช็อคสิครับ ทุกคนหันมามองหน้าผมกันหมด จากนั้น พี่ดอม ก้อพูดขึ้น
" ไม่ว่าเลยครับแม่ อะไรที่แม่ทำแล้วมีความสุข ลูกๆทุกคนก้อยินดี อี้เค้าคงจะน่ารักมากสิน่ะครับ แม่ถึงได้เอ็นดูเค้าขนาดนี้ " พูดจบพี่ดอมก้อยิ้มให้ผม
" ดีค่ะแม่ บ้านเราจะได้คึกครื้น อี้ดูท่าทางเค้าจะเป็นคนสนุกสนานน่ะค่ะ จริงไหมดิว " พี่ฝ้ายเสริม แต่ดิวอึ้งเล็กน้อย แล้วก้อพูดขึ้น
" เวลาดีเค้าก้อดีหรอก แต่เวลาร้ายน่ะ ไม่อยากจะเซด "พูดเสร็จ ดิวก้อเบ้ปากใส่ผม
" ถ้าดิวไม่ไปแกล้งน้องเค้าก่อน น้องเค้าคงไม่ทำดิวหรอก จริงไหมอี้ " น้าเนตรโยนมาให้ผม
" อ้อครับ ใช่เลยครับแม่ ดิวชอบกวนประสาทผมอยู่เรื่อยๆ เลยต้องโดนดีไป นี่ถ้ายังไม่เข็ดจะโดนหนักกว่านี้ " ผมเชิ่ดใส่ดิว อิอิ สะใจ
" โอเค ให้ท้ายกันเข้าไป ใช่สิ ดิวมันหมาหัวเน่านี่ ไม่มีใครรักหรอก " ดิวทำหน้าหงิกใส่น้าเนตร
" เรานี่ไม่รู้จักโตซะที เห็นทีจะต้องหาใครมากำหราบซะแล้ว นี่ถ้าอี้ยังโสดน่ะ แม่จะจับมาให้ดัดนิสัยดิวให้เข็ดเลย จะได้เป็นผู้เป็นคนกับเค้าสักที ฮ่าๆๆๆ "
" แม่ก้อ ลูกอายคนน่ะเนี่ยะ " ดิวยังทำหน้าหงิกๆเหมือนเด็กต่อ คนอะไรไม่รู้ บ้าจริงๆ
ในระหว่างที่ทานข้าว ทุกคนก้อพูดคุยกันอย่างสนุกสนาน ดูท่าน้าเนตรจะมีความสุขมากที่ลูกๆทุกคนอยู่กันพร้อมหน้าพร้อมตา และลูกๆของน้าเนตรทุกคนดูจะเป็นคนอารมณ์ดีกัน ทั้งพี่ดอม พี่วิ ( ภรรยาพี่ดอม ),พี่ฝ้าย และน้องแบม ดูจะแย่งกันพูด แย่งกันปล่อยมุขสุดๆ ผมก้อโดนแซวด้วย น้องแบมจะชอบแซวว่าผมกับต้งต้องเป็นกิ๊กกันแน่ๆ ส่วนต้งก้อไม่ตอบโต้อะไรสักนิด นั่งยิ้มน้อยยิ้มใหญ่อย่างเดียว แล้วก้อเหมือนกับว่าทำใส่ใครสักคน คอยชวนผมพูดคุยนั่นนี่ตลอด ตักอาหารให้ผมทานบ่อยๆด้วย ผมก้อเลยต้องปล่อยให้เลยตามเลย ส่วนดิว ผมสังเกตุเห็นว่าเค้าไม่ค่อยจะพูดจาอะไรกับใครเท่าไหร่ แต่เค้ามักจะมองมาเวลาที่ผมกับต้งคุยกัน และเค้าก้อมองแบบไม่เกรงใจเลยน่ะครับ จนผมรู้สึกอึดอัดและได้ขอตัวทุกๆคนไปเข้าห้องน้ำ
ขณะที่ผมเดินไปเข้าห้องน้ำ ต้งที่เดินตามผมมาก้อเรียกให้ผมหยุดและพูดว่า
" อี้ครับ ขอต้งคุยอะไรด้วยหน่อยได้เปล่า "
" ได้สิต้ง มีอะไรเหรอ "
" อี้รู้สึกไหมว่า ดิวมันมองมาที่เราสองคนอ่ะ แบบแปลกๆอ่ะ ต้งว่าดิวมันต้องคิดกับอี้แบบไม่เหมือนคนอื่นๆแน่เลย " [/color]
-
แหม..ตอนนี้ดิวน่ารักน่าเอ็นดูจริงๆ :-[
ดิวสู้ๆนะลูก
ด้งจะพูดไรกะอี้หว่า
-
ชอบต้งอ่ะ เชียร์ต้งนะ :L2:
แต่ไม่ค่อยมีกำลังใจเชียร์เลยอ่ะ :sad2:
-
o18 o18 o18 o18 o18 o18 o18 o18 o18 o18 o18
" บ้าน่าต้ง ไปถือสาอะไรกับดิว หมอนี่เค้าก้อบ้าๆบอๆไปเรื่อยแหละ " ผมพยายามเบี่ยงเรื่องนี้ออกไป
" ไม่จริงหรอกอี้ ทำไมต้งจะอ่านท่าทีดิวไม่ออก ว่ามันคิดยังไงกับอี้ แล้วอีกอย่างน่ะ ช่วงนี้รู้สึกว่าอี้กับดิว จะไปไหนมาไหนด้วยกันบ่อยๆน่ะ รู้ไหมว่าต้งไม่ค่อยสบายใจเลย " ต้งมองหน้าผมเขม็ง เหมือนพยายามจะคาดคั้นอะไรจากผม
" ไม่ใช่อย่างที่ต้งคิดน่ะครับ ช่วงนี้อี้ต้องทำงานให้น้าเนตรบ่อยๆไง เลยอาจจะต้องเจอดิวบ่อย มันไม่มีอะไรหรอก " ผมกลบเกลื่อนความจริงไป ที่จริงมันมีอะไรมากกว่านั้นซึ่งเพื่อนๆทุกคนก้อคงรู้ว่ามันเป็นเรื่องอะไร แต่ผมจะบอกเรื่องนี้กับใครไม่ได้เลย
" ถ้ามันแค่เรื่องงานอย่างเดียว ต้งก้อไม่ว่าอะไรหรอกน่ะ แต่ต้งไม่ไว้ใจดิวเลย ไอ้นี่มันมีท่าทีแปลกๆเวลาอยู่กับอี้อ่ะ อี้ไม่รู้สึกบ้างเหรอ "
ต้งยังมองตาผมอย่างไม่ลดละ
" เหรอ ไม่นี่ อี้ไม่เห็นรู้สึกอะไรเลย ต้งคิดมากไปรึเปล่า " ผมบ่ายเบี่ยง เพราะว่าไม่อยากให้มันเป็นประเด็น
" อี้แน่ใจเหรอว่าอี้ไม่รู้สึกอะไรเลย เวลาอยู่กับดิว " ต้งไม่หยุดคาดคั้นผม ตายล่ะ ผมจะทำยังไงดีเนี่ยะ
" ต้งครับ ฟังอี้น่ะ อี้ไม่ได้รู้สึกอะไรกับดิวเลย ทุกอย่างมันคือการทำงานทั้งนั้น อี้ไม่เคยคิดอะไรกับดิวเลยแม้แต่น้อย นอกจากจะคิดแบบนายจ้างและลูกจ้างเท่านั้นเอง ต้งครับ เราเป็นแฟนกันแล้วน่ะ เป็นแฟนก้อต้องไว้ใจกันและกันสิ อีกอย่างน่ะ คนนิสัยอย่างดิวน่ะ ถ้าจะไม่ต้องเกี่ยวข้องกันเลยน่ะ อี้ยังจะรู้สึกดีกว่านี้อีก เอาน่า ต้งอย่าคิดมากน่ะครับ " ผมพยายามพูดให้ต้งสบายใจ
" ได้ฟังอย่างนี้ต้งก้อสบายใจขึ้นมาหน่อย ได้รู้ว่าอี้ไม่ได้คิดอะไรกับดิว ก้อค่อยโล่งใจ อี้รู้ไหมว่าต้งน่ะ คงจะรู้สึกไม่ดีมากๆ ถ้าแฟนของต้งต้องไปยุ่งเกี่ยวกับผู้ชายคนอื่น อย่าว่าอะไรต้งเลยน่ะครับ ถ้าต้งจะหวงจะห่วงแฟนของต้งบ้าง ก้อใครจะยอมให้คนอื่นมาแย่งแฟนของตัวเองไปได้ล่ะ อี้เข้าใจต้งน่ะครับ " พูดจบต้งก้อจับมือทั้งสองข้างของผมมากุมไว้
" ครับผม อันนี้อี้รู้ดี ต้งนี่ขี้หึงเหมือนกันน่ะเนี่ยะ อิอิ เชื่อใจอี้ได้ อี้ไม่มีคนอื่นแน่นอน " ผมยิ้มหวานให้ต้ง
" น่ารักจัง แฟนใครน้อ มาม่ะ ขอกอดที " แล้วต้งก้อดึงตัวผมไปแล้วและทำท่าจะกอด
" นี่พวกนายสองคนมาทำอะไรบ้าๆที่บ้านของชั้นนี่ อี้ชั้นเตือนนายแล้วใช่ไหมว่า อย่าเอาผู้ชายมาทำบัดสีบัดเถลิงในบ้านของชั้น ชั้นคิดว่านายน่าจะเข้าใจดีแล้วน่ะ นายน่าจะไว้หน้าแม่ชั้นบ้าง " ดิวครับ ไม่รู้ว่าโผล่มาตอนไหน จู่ๆก้อมาว่าพวกผมฉอดๆ
-
ปาดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
รึป่าวววว :laugh:
-
จะกอดก็ไปกอดกันที่อื่น หมันไส้ :m16:
เรื่องไรมากอดกันในบ้านดิวเฮอะ
มันทำร้ายจิตใจกันรู้บ้างม้ายยยยยย :angry2:
(แฟนคลับหัวรุนแรงเวอร์ชั่น อิอิ :laugh3:)
-
ปาดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
รึป่าวววว :laugh:
ระดับนี้ไม่มีปาดก่อนพี่ตามอ่านเอา 555
หนุกๆพลาดได้ไง 555+
เชียร์ไอ้ดิวขาดจิต บาดไส้ สืดๆ
เลยวุ้ย o13
-
:m26: :m26: :m26: :t4: :m26: :m26: :m26: :m26: :m26:
แฟนคลับเจ้าดิวทั้งน้านนนนนนนนนน
แกล้งคนอื่นดีกว่า เปลี่ยนบทๆๆๆ หุหุหุหุหุ
อย่าว่ากันฯครับ เอิ๊กๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
:m18: :m18: :m18: :m18: :m18: :m18: :m18: :m18: :m18: :m18:
-
o22 เฮ้ย!!! ไม่เอานะ อเล็กซ์อย่าใจร้ายเซ่
:m5: ขอร้องล่ะ ดิวน่ารักออกนะตะเอง
-
][/size][/size][/size][/size] :dont2: :dont2: :dont2: :dont2: :dont2: :dont2: :dont2:
" นี่พวกนายสองคนมาทำอะไรบ้าๆที่บ้านของชั้นนี่ อี้ชั้นเตือนนายแล้วใช่ไหมว่า อย่าเอาผู้ชายมาทำบัดสีบัดเถลิงในบ้านของชั้น ชั้นคิดว่านายน่าจะเข้าใจดีแล้วน่ะ นายน่าจะไว้หน้าแม่ชั้นบ้าง " ดิวครับ ไม่รู้ว่าโผล่มาตอนไหน จู่ๆก้อมาว่าพวกผมฉอดๆ
" เราไม่ได้ทำอะไรอย่างที่แกพูดเลยน่ะดิว ก้อแค่พูดคุยกันเฉยๆ แกอย่าบ้าไปหน่อยเลยน่า " ต้งพยายามพูดแก้ต่างให้พวกเรา
" นี่ชั้นไม่ได้ตาบอดน่ะต้ง ถ้าชั้นไม่เดินเข้ามาก่อน พวกนายคงจะกอด จะจูบกันไปแล้วมั้ง นายด้วยอี้ รู้จักหักห้ามอารมณ์ตัวเองบ้างน่ะ นี่มันบ้านชั้นน่ะ ให้เกียรติกันบ้าง " ดิวยังไม่หยุดต่อว่าผม แต่ผมไม่อยากต่อล้อต่อเถียงด้วยหรอก
" อี้ว่าต้งกลับไปนั่งที่โต๊ะดีกว่า อย่าไปสนใจเลย เค้าไม่ฟังเราหรอก เดี๋ยวอี้ตามไป อี้ขอเข้าห้องน้ำก่อน " ผมทำทีเป็นไม่สนใจดิว แล้วเดินเข้าห้องน้ำไป
ขณะที่ผมกำลังล้างมืออยู่ในอ่างล้างหน้าอยู่นั้น ก้อเหมือนมีคนไขกุญแจเข้ามาในห้องน้ำ ผมก้อตกใจสิครับ กำลังจะเดินไปปิดประตู แต่คนๆนั้นก้อดันประตูเข้ามาซะก่อน ดิวนั่นเอง จะเข้ามาทำไมกันเนี่ย ???
“ นี่เข้ามาทำไมอ่ะ ออกไปเดี๋ยวนี้เลยน่ะ “ ผมตะโกนด่าออกไป
“ นี่มันบ้านชั้น ชั้นจะเข้าจะออกเมื่อไหร่ก้อได้ นายจะทำไม “ ดิวเดินย่างเข้ามาหาผม
“ นายต้องการอะไร ทำไมไม่รอคุยกันข้างนอก “ ผมพยายามใจเย็นที่สุด
“ ชั้นแค่อยากถามว่า ที่นายพูดกับไอ้ต้งอ่ะ มันจริงเหรอ ที่นายไม่เคยคิดอะไรกับชั้น “
“ ก้อใช่ ชั้นไม่เคยคิดอะไรกับนายเลย นายได้ยินมาไม่ผิดหรอก “ ผมพูดออกไปแบบไม่ทันคิด
“ อ้ออออ อย่างนี้นี่เอง ชั้นว่านายกำลังหลอกตัวเองอยู่น่ะ ว่าที่จริงแล้วนายก้อชอบชั้นอยู่แน่ๆเลย “ แล้วดิวก้อเดินมาจับแขนขวาของผม[/color]
-
อย่าแพ้เค้านะ เค้านะๆ
เพราะฉันนั้นเชียร์อยู่ๆๆ
ถ้ารักก็ลองดู ลองดูๆ
ถ้าอยากเป็นแฟน
ต้องทำคะแนน
อย่าแพ้เค้านะ เค้านะ เค้าน้า...
โย่วๆ :z2:
-
:ling2: :freeze: :freeze: :freeze: :freeze: :freeze: :freeze: :freeze:
“ ชั้นแค่อยากถามว่า ที่นายพูดกับไอ้ต้งอ่ะ มันจริงเหรอ ที่นายไม่เคยคิดอะไรกับชั้น “
“ ก้อใช่ ชั้นไม่เคยคิดอะไรกับนายเลย นายได้ยินมาไม่ผิดหรอก “ ผมพูดออกไปแบบไม่ทันคิด
“ อ้ออออ อย่างนี้นี่เอง ชั้นว่านายกำลังหลอกตัวเองอยู่น่ะ ว่า ที่จริงแล้วนายก้อชอบชั้นอยู่แน่ๆเลย “ แล้วดิวก้อเดินมาจับแขนขวาของผม
“ บ้า นายมันหลงตัวเอง ใครจะไปชอบคนกักขฬะอย่างนาย นี่ปล่อยชั้นน่ะ “ ผมพยายามสะบัดมือให้หลุด
“ เชิญนายหลอกตัวเองต่อไปเหอะ สักวันน่ะ นายจะหนีหัวใจของตัวเองไม่พ้นหรอก “ ดิวยังบีบแขนผมซะแรง
“ ชั้นไม่เสียเวลามาพูดเรื่องไร้สาระกับนายหรอก ไอ้บ้า ปล่อยสิว่ะ “ ผมเห็นดิวไม่ปล่อย ผมก้อเลยชกไป แต่ดิวก้อจับไว้ได้ ผมจะเตะเค้า ดิวก้อดันตัวผมให้ชิดติดกำแพง แล้วเอาตัวเค้าทับผมไว้
“ จำคำของนายไว้ให้ดีๆแล้วกัน ฮ่าๆๆๆ “ จากนั้นดิวก้อปล่อยผม แล้วก้อเดินหัวเราะออกไป ดิวนี่เข้าขั้นโรคจิตแล้วน่ะเนี่ยะ เค้าพยายามมาให้ผมคิดว่า ตัวผมเองน่ะชอบเค้า ผมไม่ได้ชอบเค้าซะหน่อย ผมเป็นแฟนกับต้งผมก้อต้องชอบต้งสิ จริงไหมครับ ???
แล้วผมก้อเดินออกมาจากห้องน้ำไปนั่งรวมกับทุกคนที่กำลังเม้าท์อย่างเมามัน พอผมนั่งลงต้งก้อมาจับมือผมไว้ แล้วยิ้มให้ ผมก้อยิ้มกลับไป จากนั้นพี่วิก้อบอกว่า พี่วิได้ทำของว่างไว้เดี๋ยวจะยกมาให้ทุกคนทาน ผมเห็นว่าพี่เค้าท้องแก่อยู่กลัวว่าจะลำบาก เลยอาสาไปยกมาให้ ส่วนต้งก้ออาสามายกด้วยเช่นกัน พี่วิบอกว่าของว่างพี่วิใส่ไว้ในตู้เย็นที่ห้องครัว ให้ไปยกมาได้เลย
“ ไว้ว่างๆอี้ไปเที่ยวบ้านต้งบ้างน่ะ รับรองว่าคนที่บ้านต้ง จะดูแลอี้ดีไม่แพ้บ้านน้าเนตรหรอก “ ต้งคุยกับผมระหว่างที่เดินไปยกของว่าง
“ ได้สิต้ง อี้ก้ออยากไปเที่ยวบ้านต้งเหมือนกัน จะได้ไปดูสิว่าต้งมีพี่ชายน่ารักๆอีกรึป่าว “ ผมแหย่ต้งไป
“ ฮ่าๆๆๆ อี้นี่น่ะขี้เล่นจริงๆ ว่าแต่ว่าเสร็จจากนี่แล้วอี้จะทำอะไรต่อเหรอครับ “
“ คือพอดีพ่อของดิวเค้าเรียกอี้เข้าพบอ่ะ อี้คงต้องไปเจอท่านซะก่อน จากนั้นก้อคงจะไปบ้านพี่นพอ่ะ ว่าจะไปคุยกับแกเรื่องน้องแมนสักหน่อย นี่ไม่รู้ว่าพี่นพเค้าเป็นยังไงบ้าง เมื่อคืนตั้งแต่เกิดเรื่องก้อยังไม่ได้คุยกันเลย “
“ งั้นต้งไปด้วยน่ะ เดี๋ยวต้งขับรถให้ “ ผมไม่ได้ตอบอะไร แค่ยิ้มให้ก้อเหมือนกับว่าผมตอบว่าใช่
แล้วเราก้อยกของว่างออกมา พี่วิทำทับทิมกรอบมาให้ทุกคนทานกัน ดูน่าทานไม่น้อย ส่วนต้งก้อไปยกเอาชามมาไว้สำหรับใส่ของว่างแล้วพวกเราก้อเดินนำของว่างมาให้ทุกคนทานกัน ผมตักแบ่งให้ทุกคนทาน รสชาติของทับทิมกรอบฝีมือพี่วินี่อร่อยมากๆ ไม่หวานหรือเลี่ยนจนเกินไป ทุกคนปลื้มกันใหญ่ ผมเองก้อด้วย พี่วิยังบอกเลยว่า ถ้าว่างให้ผมไปเรียนทำของว่าง แล้วให้ผมสอนทำอาหารชนิดต่างๆให้ ซึ่งผมก้อยินดีเป็นอย่างยิ่ง
พอทุกคนทานอิ่มแล้ว ผมก้อเก็บถ้วยชามที่ทานกันมา โดยที่ตอนแรกน้าเนตรบอกว่าไม่ให้ผมเก็บ แต่ผมบอกว่าให้ผมทำบ้างก้อได้ ก้อมีพี่ฝ้ายและต้งมาช่วยผมเก็บบ้าง จากนั้นเราก้อยกไปที่ห้องครัว แล้วก้อเอาไปวางไว้ที่อ่างล้างจาน จากนั้นผมก้อล้างจานช่วยเด็กรับใช้ ที่จริงเค้าไม่ให้ล้างหรอก แต่ผมไม่รู้จะทำอะไรเลย หานั่นหานี่ทำ ต้งก้อจะเข้ามาช่วย แต่ผมก้อบอกให้เค้าออกไปรอข้างนอก เกะกะผมเปล่าๆ พอผมล้างไปสักพัก พี่ดอมก้อเดินมาหาผมที่กำลังล้างจานอยู่ บอกว่าพ่อของพี่เค้าเรียกพบที่ห้องทำงาน ผมก้อเลยต้องวางมือแล้วเดินไปพบกับท่านตามที่ได้คุยกันไว้ พี่ดอมเดินมาส่งผมที่ห้องทำงานของท่านที่อยู่ชั้นบน พอเปิดประตูเข้าไปก้อเห็นท่านนั่งรอผมอยู่ที่โต๊ะทำงานแล้ว ผมก้อไหว้สวัสดีท่านไป แต่ท่านไม่ได้รับไว้ผมแต่อย่างใด ปล่อยให้ผมยืนเก้ออยู่
-
:a5: :a5: :a5: :a5: :a5: :a5: :a5: :a5: :a5:
“ นั่งก่อนสิ จะยืนค้ำหัวผู้ใหญ่รึไง “ น้ำเสียงท่านดูราบเรียบ แต่แฝงไปด้วยความน่าเกรงขามนัก ผมเลยต้องนั่งลงตรงเก้าอี้ตรงข้ามกับท่าน
“ ชั้นชื่อ ประวิทย์น่ะ คงไม่ต้องบอกว่าชั้นเป็นใครเธอก้อน่าจะรู้อยู่แล้ว ส่วนเธอเป็นใครนั้น อันนี้ชั้นก้อรู้ดี ชั้นติดตามผลงานเธอมานานแล้ว ได้ข่าวว่าเนตรปลื้มเธอนักหนานี่ ไปทำอะไรเข้าล่ะถึงได้ถูกอกถูกใจกันนัก “ เป็นคำถามที่ตอบยากดีแท้
“ ผมก้อไม่ได้ทำอะไรหรอกครับ พอดีได้มีโอกาสช่วยงานน้าเนตรเค้า เลยได้รู้จักกันและก้อสนิทกันพอสมควรน่ะครับ “ ผมตอบไปแบบระมัดระวังตัวที่สุด
“ ที่จริงชั้นไม่สนหรอกน่ะว่าเธอจะสนิท หรืออะไรกับเนตรแค่ไหน อืมมมม ชั้นพอจะได้ยินเรื่องของเธอมาเยอะแล้ว ที่เธอไปมีเรื่องกับหลิง หลิงอ่ะ คุณสุชาติเค้าเล่าให้ชั้นฟัง แต่ชั้นจะไม่ขอออกความเห็นอะไรน่ะ มันเป็นเรื่องของเด็กเราเป็นผู้ใหญ่ก้อจะไม่ยุ่ง และที่ชั้นเรียกเธอมาพบเนี่ยะ ชั้นมีเรื่องจะให้ช่วยเหลือหน่อย “ น้ำเสียงคุณประวิทย์ดูอ่อนลงเล็กน้อย
“ มีอะไรให้ผมรับใช้ ก้อเชิญเลยครับ ผมยินดีทำครับ “ ผมตอบไปแบบเต็มใจ
“ ก่อนอื่นชั้นขอถามก่อนว่า เธอสนิทกับดิวมานานแค่ไหน “ น้ำเสียงของท่านราบเรียบแต่เน้นหนัก น่ากลัวมากครับ
“ ก้อไม่เชิงสนิทกันมากหรอกครับ พอดีเคยเจอกัน เที่ยวด้วยกัน และหลังๆมาได้ทำงานด้วยกันอ่ะครับ “ ผมตอบเท่าที่ตอบได้
“ แต่ที่ชั้นรู้มามันน่าจะมากกว่านั้นน่ะ ไม่เป็นไรชั้นไม่อยากคาดคั้นเธอหรอก เรื่องที่ชั้นจะให้ช่วยก้อคือ ชั้นอยากให้เธอน่ะมาเป็นผู้ช่วยของดิว เวลาที่ดิวต้องไปเจอลูกค้าคนสำคัญของชั้น หรือว่าต้องไปออกงานนอก ไปออกไซส์งานอะไรประมาณเนี่ยะ งานมันไม่ยากหรอก แค่คอยคุมพฤติกรรมให้หน่อยเท่านั้นเอง เจ้านี่มันไม่คอ่ยถูกกับชั้นเท่าไหร่นัก และที่ชั้นขอความร่วมมือจากเธอ ว่าชั้นได้ยินมาว่า ดิวมันค่อนข้างสนิทและเชื่อฟังเธอบ้างน่ะ และอีกอย่างชั้นคิดว่าเธอน่าจะเอามันอยู่ หวังว่าเธอจะรับงานนี้น่ะ “ อืมมมมม คุณประวิทย์พูดมาเหมือนไม่ยาก แต่ผมขอบอกเลยว่าเป็นอะไรที่ยากมาก ผมไม่เคยทำงานเกี่ยวกับสายงานที่ดิวทำ แล้วผมจะทำอะไรได้บ้างเนี่ยะ
“ ที่จริงผมก้อไม่ได้เก่งอะไรน่ะครับ อีกอย่างก้อใช่ว่าดิวจะเชื่อฟังผมทุกอย่างด้วย ผมไม่แน่ใจว่าผมจะทำงานนี้ได้ดีรึเปล่า ผมว่าท่านให้คนอื่นทำจะดีกว่าไหมครับ ผมรู้จักหลายคนเหมือนกันที่รับจ้างเป็นผู้ช่วยส่วนตัวผู้บริหารด้านต่างๆ เดี๋ยวผมจะแนะนำให้ดีไหมครับ “
“ เธอคิดว่าคนอย่างชั้นจะไม่รู้จักคนที่ทำงานอย่างนี้ได้เหรอ แล้วทำไมชั้นจะต้องให้เธอมาทำหน้าที่นี้ด้วย จริงไหม? คิดหน่อยสิ เธอน่าจะเป็นคนฉลาดและหัวไวพอตัวอยู่นะ เอาล่ะ จะว่าชั้นขอร้องก้อได้ เอางี้แล้วกันชั้นจะบอกเหตุผลให้เธอฟังน่ะ ไอ้เจ้าดิวนี่ มันจะเป็นไม้เบื่อไม้เมากับเช้ามาตั้งแต่เด็กๆแล้ว มันจะดื้อจะค้านชั้นตลอดเวลา มีช่วงนึงเหมือนกันที่ชั้นปล่อยๆมันเหมือนกัน แต่ว่าพอเจ้าดิวมันโตแล้ว ชั้น คนเป็นพ่อก้ออยากจะเห็นลูกมีอนาคตที่ดี อนาคตที่มั่นคงเหมือนคนอื่นๆเค้า ไม่ใช่มาขายของแต่งรถ มาทำงานก็อกๆแก็กๆเรื่อยเปื่อยอย่างนี้แล้วเมื่อไหร่มันจะลืมหูลืมตาสักที ก้อจริงอยู่ที่ว่างานที่เจ้าดิวทำมันจะได้เงินมาเยอะมาก แต่ความมีหน้ามีตาในสังคม หรือการเป็นที่ยอมรับในสังคมที่ชั้นอยู่นั้นมันยังไม่ดีพอ ฉะนั้น ชั้นจึงอยากได้ใครสักคน ที่พอจะทำให้เจ้าดิวหันกลับมาสู่ทางที่ควรจะเป็น ชั้นไม่ได้หวังอะไรมาก แค่อยากให้ทำงานบริษัทของที่บ้านและสืบทอดต่อไป ไม่อยากให้คนอื่นว่าเอาว่า บ้านนี้เลี้ยงลูกไม่ดี ปล่อยให้ไปทำงานอื่นที่ไม่ได้สืบทอดมาจากรุ่นก่อนๆ และเธอคือคนที่ชั้นเลือก ชั้นไม่ได้คิดเอาปุบปับน่ะว่าจะให้เธอมาทำทันที ชั้นต้องให้คนเช็คประวัติของเธอมานานพอสมควร และก้อพบว่าเธอไม่ได้เสียหายอะไร ประวิติการทำงานก้อดี มีครอบครัวที่ปกติ นิสัยพอใช้ได้ แต่อาจจะติดอย่างเดียวนั่นก้อคือ เธอเป็นพวกรักเพศเดียวกัน " จบประโยคนี้คือผมอึ้งเลยนะ
" สารภาพเลยน่ะว่าชั้นเกลียดคนประเภทนี้มาก่อน จะว่าแอนตี้เลยก้อว่าได้ แต่ถ้านี่มันจะทำให้ลูกชายของชั้นมันเป็นผู้เป็นคนมากขึ้น และทำงานอย่างที่ชั้นต้องการได้ มันก้อคุ้ม และชั้นก้อคิดว่าเธอ คงไม่ได้คิดอะไรกับลูกชั้นมากไปกว่าที่ควรจะเป็น ชั้นพูดถูกไหม “ คุณประวิทย์พูดจบก้อมองตาผม ผมก้อไม่ได้ตอบอะไรออกไป ได้แต่พยักหน้าเป็นการยอมรับไป แล้วทำไมผมจะต้องไม่กล้าพูดอออกไปด้วยน่ะ ในเมื่อผมไม่ได้คิดอะไรกับดิว
-
ปาดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
รึป่าวววว :laugh:
ระดับนี้ไม่มีปาดก่อนพี่ตามอ่านเอา 555
หนุกๆพลาดได้ไง 555+
เชียร์ไอ้ดิวขาดจิต บาดไส้ สืดๆ
เลยวุ้ย o13
อ่านอยู่อ่ะ ตามอ่านมาตั้งนานแล้ว ยังไม่ทันเลย
เป็นพวกสปีดต่ำ เลยมาขัดขวาง :laugh:
อยากมีคนนั่งอ่านให้ฟังจัง :o8:
-
ทั้งพ่อทั้งแม่สนับสนุน แล้วอย่างนี้อี้จะไปไหนพ้น :laugh: :laugh: :laugh:
-
:laugh: :laugh: :laugh: :laugh: :laugh: :laugh:
อ่านใหม่น่ะครับน้อง พี่ว่าน้องอ่านผิด
ตรงไหนที่น้องว่าพ่อของดิวเค้าสนับสนุ ???????
อ่านมากไปคงเบลอ เอิ๊กๆๆๆๆๆ :L1: :L1: :L1:
-
แหม อย่าหลอกตัวเองเลยนะอี้
ชอบก็บอกว่าชอบจิ
ถ้ายอมรับว่าชอบดิวออกมา
ดิวอาจจะออกไปจากชีวิตอี้ก็ได้นะ
แบบว่าพิชิตใจสำเร็จก็เลิกไง
ยิ่งปฏิเสธมันยิ่งท้าทายดิวอ่ะ
ใกล้ชิดกันมากๆเกิดดิวเผลอใจรักอี้ขึ้นมาจริงๆ อี้จะแย่ แต่ถูกใจแฟนคลับมากมาย อิอิ
ดิวสู้ๆครับ
จากแฟนคลับดิวอี้คับผม
-
ทั้งพ่อทั้งแม่สนับสนุน แล้วอย่างนี้อี้จะไปไหนพ้น :laugh: :laugh: :laugh:
:laugh: :laugh: :laugh: :laugh: :laugh: :laugh:
อ่านใหม่น่ะครับน้อง พี่ว่าน้องอ่านผิด
ตรงไหนที่น้องว่าพ่อของดิวเค้าสนับสนุ ???????
อ่านมากไปคงเบลอ เอิ๊กๆๆๆๆๆ :L1: :L1: :L1:
ไม่เบลออ่ะ ก็ไม่ได้สนับสนุนตรง ๆ แต่ให้อี้กับดิวทำงานด้วยกัน
มันก็จะทำให้ใกล้ชิดกันไปอีกอ่ะ อย่างน้อยก็เป็นโอกาสของดิวที่จะ
ทำให้อี้หวั่นไหวไง อิ อิ (จริง ๆก็คิดเข้าข้างอ่ะ :impress2:)
-
:L1: ความรัก ฝืนไม่ได้ ทรมาร :mc4: เฮ้อ
-
ดวงอี้นี่สมพงษ์กับดิวจริงๆเลย :mc4:
-
:pighaun: :pighaun: :pighaun: :pighaun: :pighaun: :pighaun:
“ ที่ชั้นถามเธอไปไม่ใช่อะไรน่ะ ชั้นก้อเคยได้ยินมาว่า เจ้าดิวมันมีท่าทีแปลกๆกับเธอ แต่ก้อก้อไม่เชื่อน่ะ ว่าลูกของชั้นมันจะเบี่ยงเบนไปแบบนั้นหรอก ไอ้นี่พอมันเห็นอะไรแปลกๆใหม่ๆมันก้อเห่อเป็นเด็กอย่างนี้แหละ และชั้นก้อหวังว่าเธอจะไม่ทำให้ลูกชายชองชั้น เปลี่ยนใจไปเป็นพวกเดียวกันหรอกน่ะ นายคงไม่ใช่พวกนิสัยแย่ๆอย่างนั้นหรอกใช่ไหม “ อืมมมม เป็นคำถามที่ผมตอบไม่ได้อีกแล้ว
“ คนภายนอก อาจจะคิดว่าใช้ชอบบังคับลูก ชอบออกคำสั่งลูกให้เป็นอย่างนั้นอย่างนี้ แต่ถ้ามองในแง่มุมของคนเป็นพ่อคนเป็นแม่ แล้วจะรู้ว่าไม่มีพ่อแม่คนไหนเกลียดลูกตัวเองได้ลงคอหรอก ชั้นจะบอกในสิ่งที่ชั้นไม่เคยบอกให้ใครฟังกับเธอน่ะอี้ ที่จริงแล้วชั้นรักและเป็นห่วงดิวมาก มากกว่าลูกคนอื่นๆด้วยซ้ำไป เจ้าดิวนี่ ชั้นแทบจะไม่ค่อยได้คุยกับมันดีๆสักเท่าไหร่ แต่ชั้นก้อคอยดูอย่างห่างๆ และด้วยความที่ว่าชั้นไม่รู้ว่าจะทำยังไงให้เจ้าดิวเป็นผู้เป็นคนขึ้นมาได้นั้น ชั้นเลยต้องให้มันทำงานที่ดี ได้เจอสังคมที่ดี เผื่อว่ามันจะกลับตัวกลับใจเป็นเหมือนลูกคนอื่นๆได้ ชั้นก้อเลยหวังว่า วิธีนี้มันจะได้ผล และอีกเรื่องนึงน่ะ อันนี้มันเป็นเรื่องส่วนตัวของเธอ แต่ชั้นของก้าวก่ายหน่อยแล้วกัน มันก้อจริงน่ะ ที่ครอบครัวของเธอ และอาจจะเป็นหลายๆครอบครัวจะยอมรับคนแบบที่เธอเป็นอยู่ หรือแม้ว่าภรรยาและคนอื่นๆในครอบครัวของชั้นจะชื่มชมนายนัก แต่ชั้นขอบอกเลยน่ะว่า ชั้นเป็นคนเดียวที่ไม่นิยมในเรื่องนี้แม้แต่น้อย หวังว่าเธอคงเข้าใจในหัวอกของคนเป็นพ่อน่ะ พ่อหลายคนอาจจะยอมรับได้แต่ในใจอาจจะเจ็บปวดลึกๆก้อได้ แต่ชั้นน่ะรับไม่ได้เลยแม้แต่นิดเดียว แค่นี้แหละน่ะ ชั้นหวังมันคงไม่ยากเกินความสามารถนายหรอก และชั้นคิดว่าเธอคงตกลงนายรับงานนี้น่ะ “
คุณประวิทย์พูดมาซะขนาดนี้ ผมจะปฏิเสธได้ไหมล่ะครับ แต่ทำไมผมต้องรู้สึกแย่ด้วย กับคำพูดของเค้า ก้อในเมื่อผมไม่ได้คิดอะไรกับดิวนี่ มันก้อไม่เห็นจะมีเหตุผลอะไร ที่ผมจะต้องรู้สึกแย่ด้วยนี่ มันก้อดีอยู่แล้วไม่ใช่เหรอ แต่ผมก้อกลบความรู้สึกของผมไว้ ไม่ให้คุณประวิทย์รับรู้ แล้วตอบไป
“ ผมยินดีที่จะรับงานนี้ครับ คุณประวิทย์ไม่ต้องห่วงน่ะครับ ยังไงถ้าดิวเค้าเป็นได้ตามที่คุณหวัง น้าเนตรก้อจะได้ดีใจไปด้วย แล้วคุณประวิทย์จะให้ผมเริ่มงานนี้ตอนไหนล่ะครับ “
“ ทันทีที่เธอพร้อม และเรื่องค่าจ้างน่ะ ไม่ต้องห่วง ชั้นจ่ายไม่อั้น “
“ ไม่ต้องให้ก้อได้ครับ มันไม่ได้ลงทุน หรือว่าลำบากอะไร ผมเต็มใจทำ “ ผมไม่กล้ารับหรอกครับ เลยพูดไปแบบนั้น
“ ไม่ได้ ยังไงเธอก้อได้ถือว่าทำงานให้ชั้น เอาอย่างนี้ ชั้นจะจ่ายล่วงหน้าเลยทั้งหมด ชั้นรู้ว่าเธอไม่มีทางเบี้ยวชั้นแน่นอน แล้วก้อ ถ้าทุกอย่างลุล่วงไปได้ด้วยดี ชั้นจะมีรางวัลพิเศษให้ แต่มีข้อแม้นิดนึง เรื่องนี้จะไม่มีใครรู้ นอกจากชั้นและเธอเข้าใจใช่ไหม “ แล้วคุณประวิทย์ก้อเซนต์เช็คให้ผม ผมก้อได้นั่งนั่งมอง เหมือนผมไม่มีสิทธิ์ไม่มีเสียงในเรื่องนี้ พอเซนต์เสร็จ คุณประวิทย์ก้อยื่นให้ผม อะไรเนี่ยะ ทำไมมันมากมายอย่างนี้ มากกว่าที่น้าเนตรให้ผมอีก ผมมองหน้าคุณประวิทย์ กำลังจะพูดขึ้น แต่คุณประวิทย์ชิงพูดซะก่อน
“ รับไปเหอะ มันไม่มากมายหรอก มันคุ้มน่ะสำหรับชั้น เพราะว่ายังไง ดิวก้อเป็นเหมือนความหวังสุดท้ายของชั้น ฃขณะที่ชั้นยังมีชีวิตอยู่ ชั้นอยากเห็นลูกๆของชั้นทุกคนได้ดิบได้ดีกันไป เธอน่าจะเข้าใจน่ะ “
“ ครับ ผมเข้าใจดีครับ ขอบคุณน่ะครับสำหรับเช็ค ผมไปได้แล้วใช่ไหมครับ “ ขืนผมอยู่ต่อผมคงอึดอัดตาย
“ ได้สิ หมดธุระของชั้นแล้ว อย่าลืมน่ะว่า เรื่องนี้เรารู้กัน 2 คนน่ะ “ จากนั้นผมก้อไว้ลาคุณประวิทย์ไป แล้วผมก้อเดินออกจากห้อง
ตอนเปิดประตูออกไป ผมก้อเห็นดิวเดินมาหาผม ผมทำเป็นไม่สนใจ แต่ดิวจับแขนผมไว้ แล้วถาม
“ อี้ไปคุยอะไรกับพ่อในห้องอ่ะ ดูมีลับลมคมในเชียว “
“ ก้อไม่มีอะไร คุยเรื่องงานนิดหน่อย เดี๋ยวชั้นกลับแล้ว “ ผมจะเดินไปแต่ดิวไม่ปล่อยแขนผม
“ ไม่มีอะไรทำไมไม่มองหน้าดิว ตกลงมันมีอะไรกันแน่ “ ดิวเริ่มบีบแขนผมแรงขึ้น
-
จะเม้นท์อะไรดีเนี่ย
นึกไม่ออกอ่ะ
-
ทำงัยดีล่ะเจ้าดิวเอ๋ย อี้ก็ไม่แสดงออกว่ารักโจ่งแจ้งอยู่แระ
พ่อดันมารับไม่ไอกอ่ะ ดิวต้องพิสูจน์ตัวเองแล้วหล่ะ
เอาจัยช่วยละกัน เต็มที่เลยคร้าบ
-
:monkeysad: :monkeysad: :monkeysad: :monkeysad: :monkeysad: :monkeysad: :monkeysad: :monkeysad:
“ อี้ไปคุยอะไรกับพ่อในห้องอ่ะ ดูมีลับลมคมในเชียว “
“ ก้อไม่มีอะไร คุยเรื่องงานนิดหน่อย เดี๋ยวชั้นกลับแล้ว “ ผมจะเดินไปแต่ดิวไม่ปล่อยแขนผม
“ ไม่มีอะไรทำไมไม่มองหน้าดิว ตกลงมันมีอะไรกันแน่ “ ดิวเริ่มบีบแขนผมแรงขึ้น
“ ก้อบอกว่าไม่มีอะไรไงเล่า ปล่อยแขนชั้นได้แล้ว ต้งรอชั้นอยู่ “ ผมเริ่มขึ้นเสียงแล้ว ก้อดิวไม่ยอมปล่อยผมนี่ครับ
“ ทำไม จะไปพลอดรักกันต่อรึไง ใช่สิ อารมณ์ค้างกันนี่ ที่ชั้นไปขัดจังหวะ “ ดิวยิ่งบีบแขนผมแรงขึ้น
“ โอ๊ย ปล่อยสิว่ะ ชั้นจะไปทำอะไรก้อเรื่องของชั้น นายไม่เกี่ยว “ ผมด่าออกไป
“ ดิว ปล่อยมืออี้ซะ “ คุณประวิทย์เปิดประตูออกมา แล้วดุดิวเสียงดัง
ดิวปล่อยแขนผมแล้วสะบัดอย่างแรง จากนั้นก้อมองหน้าผมแล้วก้อเดินเลี่ยงออกไปโดยที่ไม่หันไปมองหน้าพ่อของเค้าเลยสักนิด อะไรกันเนี่ยะ พ่อลูกคู่นี้ ส่วนผมก้อไม่ได้พูดอะไร เดินแยกลงมาข้างล่างแล้วก้อเดินมาหาต้งบอกว่ากลับกันได้แล้ว จากนั้นผมก้อเดินมาลาทุกคนที่นั่งอยู่สวนหลังบ้าน น้าเนตรยังไม่อยากให้ผมกลับเท่าไหร่นัก แต่ผมบอกว่ามีธุระทำต่อ น้าเนตรเลยไม่ทัดทานผม
ตอนที่ผมออกมาจากบ้านน้าเนตร ผมก้อไม่ได้พูดคุยอะไรกับต้ง ในใจผมคิดไปต่างๆนานาเรื่องที่คุยกับคุณประวิทย์ ผมมานั่งทบทวนเรื่องระหว่างผมกับดิว ว่าตกลงแล้วมันเป็นยังไงกันแน่ ผมคิดไปคิดมาก้อปวดหัวครับ สักพักต้งก้อมาเข่าตัวผม
“ อี้ อี้เป็นอะไรอ่ะ ต้งเรียกตั้งนาน นี่ถึงบ้านพี่นพแล้วน่ะ ลงได้แล้วล่ะครับ “ ต้งปลุกผมให้ตื่นจากภวังค์ พอผมได้สติผมก้อลงจากรถต้งแล้วเดินเข้าไปในบ้านพี่นพ ก่อนจะเดินเข้าไปในบ้าน พี่มดที่นั่งรอผมอยู่หน้าบ้านก้อเดินเข้ามาหาผมแล้วพูดว่า
“ เรื่องที่เกิดขึ้นระหว่างอี้ กับน้องแมน พี่ขอเลยน่ะว่าอย่าเลาให้พี่นพฟังพี่ไม่อยากให้พี่นพไม่สบายใจ แค่นี้พี่นพก้อแย่เกินไปแล้ว นี่ยังไม่ได้หลับได้นอนเลย น่ะอี้น่ะ “ ผมก้อพยักหน้าเป็นการตอบรับ แล้วเดินเข้าไปหาพี่นพในบ้าน
พอดินเข้าไปผมก้ออดสงสารพี่นพไม่ได้ เนื่องจากสภาพที่ผมเห็นนั้นมันเกินบรรยายจริงๆ พี่นพดูโทรมมาก จากพี่นพที่ดูสดใส วันดีดูหมองๆ ยังไงไม่รู้ ตาดำคล้ำเหมือนคนไม่ได้นอน หนวดเราเคลิ้ม พอพี่นพเห็นผมก้อยิ้มให้ผมนิดนึงแล้วก้อเรียกผมเข้าไปคุยในห้องทำงานพี่นพ ( วันนี้โรงเรียนพี่นพก้อเปิดสอนปกติ จึงมีนักเรียนเดินไปเดินมาตามปกติ ) พอเข้าไปในห้องพี่นพก้อเชิญให้ผมนั่งลง
-
:impress3: :impress3: :impress3: :impress3: :impress3: :impress3:
“ อี้ พี่ขอโทษน่ะที่ทำให้อี้ต้องลำบากตัวและลำบากใจไปด้วยกับเรื่องแมน แต่พวกพี่ไม่รู้ว่าจะทำยังไงกันดี ก้อมีแต่อี้นี่แหละ อีกอย่าง พี่รู้น่ะว่าแมนคิดยังไงกับเรา ฉะนั้นเราเป็นเพียงคนเดียวเท่านั้นที่จะช่วยพี่เรื่องนี้ได้ คืออย่างนี้ เรื่องนี้พี่ไม่ได้บอกใครเลยน่ะ คือมดอ่ะเค้าป่วยอยู่ แต่พี่จะไม่บอกว่าป่วยเป็นโรคอะไร ถ้ามีอะไรที่กระทบจิตใจเค้ามากๆ เค้าจะฟุบ ดีนี่น่ะที่ยังมีพี่มีเม่นแล้วก้อมีอี้อยู่ ไม่งั้นมดคงแย่ไปแล้ว อย่าหาว่าพี่รบกวนเลย พี่อยากให้เราช่วยพี่ออกตามหาแมนมาที ไม่งั้น ฮือๆๆๆๆ " พี่นพอยู่ๆก็ร้องไห้ออกมา
" พี่ขอโทษน่ะอี้ พี่ไม่น่าอ่อนแอให้คนอื่นเห็นเลย แต่พี่ ฮือๆๆๆ ยังไงก้อช่วยพี่หน่อยน่ะ “ พี่นพพูดไปร้องไห้ไป เอามือกุมปากไว้กันไม่ให้เสียงสะอื้นมันหลุดออกมา ผมเห็นแล้วอดสงสารพวกเค้าไม่ได้ แต่จะให้ผมทำยังไงดี ถ้าย้อนเวลากลับไปได้ ผมจะไม่ทำเฉยเมยใส่น้องแมนแล้ว
“ ได้สิครับพี่นพ พี่นพไม่บอก อี้ก้อจะออกตามหาแมนอยู่ดี ยังไงแมนก้อเหมือนน้องชายของอี้คนหนึ่ง อี้ก้อเป็นห่วงน้องอยู่เหมือนกัน พี่นพไม่ต้องห่วงน่ะครับ อี้จะบอกเพื่อนๆให้ช่วยกันตามหาด้วย คิดว่าน้องแมนน่าจะไปไหนไม่ไกลหรอกครับ นี่พี่นพพักผ่อนบ้างน่ะครับ เดี๋ยวจะเป็นอะไรไปเอา ที่เหลือปล่อยให้อี้จัดการเอง น่ะครับ “ ผมปลอบพี่นพไป
“ ใครจะไปหลับได้ลงล่ะอี้ คนเป็นพ่อน่ะ เมื่อลูกมาหายไปน่ะ มันไม่มีอารมณ์ที่จะทำอะไรหรอก เฮ้ออออ พี่นี่แย่จริงๆเลย เลี้ยงลูกคนเดียวให้อยู่ในโอวาทยังไม่ได้เลย ยังไงพี่ก้อฝากอี้หน่อยแล้วกัน “ พูดจบพี่นพก้อนั่งเอนหลงลงเก้าอี้แล้วหลับตาลง แต่น้ำตาของพี่นพยังไหลไม่หยุด มันเป็นภาพที่สะเทือนใจมาก จากนั้นผมก้อเดินออกมาหาต้งที่นั่งปลอบพี่มดอยู่ ผมเลยเข้าไปพูดกับพี่มด
“ พี่มดครับ ไม่ต้องห่วงน่ะครับ ที่เหลือให้พวกเราจัดการเองน่ะครับ ตอนนี้พี่มดรักษาสุขภาพตัวเองให้ดีๆน่ะครับ เดี๋ยวเจ็บ เดี๋ยวไข้ขึ้นมาแล้วมันจะไม่ดี อี้สัญญาว่าอี้จะทำทุกวีถีทางเพื่อให้ได้น้องแมนกลับมา และพี่มดต้องสัญญากับอี้ด้วยว่า พี่มดต้องพักผ่อนมากๆ และดูแลตัวเองดีๆน่ะครับ “ ผมพูดเป็นมั่นเป็นเหมาะ เพื่อให้พี่มดสบายใจ
“ พี่ขอบใจอี้มากน่ะจ้ะ ไม่ได้อี้พวกเราคงแย่ เอาเป็นว่า พี่จะดูแลตัวเองแล้วกันน่ะ แล้วถ้าอี้ขาดเหลืออะไรจะให้พี่ช่วยก้อบอกได้เลยน่ะ พวกเรายินดีเป็นอย่างยิ่ง พี่ขอตัวไปนอนก่อนน่ะอี้ เมื่อคืนยังไม่ได้นอนเลย “ จากนั้นพี่มดก้อเดินเข้าไปในบ้าน ผมมองหน้าต้งแล้วก้อถอนหายใจพร้อมกัน ต้งคงรู้สึกเช่นเดียวกับผม
พอออกจากบ้านพี่นพแล้ว ผมก้อขับรถออกตามหาน้องแมนไปรอบๆกรุงเทพ นี่เป็นการรอที่เลื่อนลอยไร้จุดหมายมาก เพราะพวกเราไม่รู้ว่าจะต้องออกตามหาที่ไหนดี แล้วผมก้อได้โทรไปหาเพื่อนๆทุกคนให้ช่วยกันตามหาด้วย ซึ่งเพื่อนๆก้อรับปากว่าจะช่วยออกตามกันกันอีกที เราขับรถไปเรื่อยๆ จนตกเย็นผมก็เห็นว่าต้งคงจะเหนื่อยแล้ว ขับรถให้ผมมาตลอดบ่าย เลยบอกเค้าไปว่า[/color]
-
อ่ะมาแล้วเหรอ รออ่านอยู่ตลอดเลยนะคับ :impress2:
-
ปู้วววววววววววววววววววว ปิปู้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
เจ้าแมนเอ็งกลับบ้านให้ไวสงสารพ่อแม่เเฟ้ย
ดิวเว้ยสู้ๆๆๆๆๆๆๆ
5555+ o13 o13 o13
รักคนโพส :กอด1:
-
สวัสดีครับ
มาต่อยาวๆอีกแล้ว อ่านเกือบไม่ทัน
แมนไปอยู่ไหนนะนี่ คนอื่นเค้าเป็นห่วง....
ขอบคุณและจะติดตามครับ
-
ยังไม่เจอเจ้าแมนอีกหรอ
สงสารอี้จั้ง งานรุมจั้ง
ทำใจคั้บ คัยชั้ยหั้ยน่าลักอ่ะ
หุหุ
-
เฮ้อออออ
พี่อี้ สู้ๆๆๆๆๆๆ
-
“ พี่ขอบใจอี้มากน่ะจ้ะ ไม่ได้อี้พวกเราคงแย่ เอาเป็นว่า พี่จะดูแลตัวเองแล้วกันน่ะ แล้วถ้าอี้ขาดเหลืออะไรจะให้พี่ช่วยก้อบอกได้เลยน่ะ พวกเรายินดีเป็นอย่างยิ่ง พี่ขอตัวไปนอนก่อนน่ะอี้ เมื่อคืนยังไม่ได้นอนเลย “ จากนั้นพี่มดก้อเดินเข้าไปในบ้าน ผมมองหน้าต้งแล้วก้อถอนหายใจพร้อมกัน ต้งคงรู้สึกเช่นเดียวกับผม
พอออกจากบ้านพี่นพแล้ว ผมก้อขับรถออกตามหาน้องแมนไปรอบๆกรุงเทพ นี่เป็นการรอที่เลื่อนลอยไร้จุดหมายมาก เพราะพวกเราไม่รู้ว่าจะต้องออกตามหาที่ไหนดี แล้วผมก้อได้โทรไปหาเพื่อนๆทุกคนให้ช่วยกันตามหาด้วย ซึ่งเพื่อนๆก้อรับปากว่าจะช่วยออกตามกันกันอีกที เราขับรถไปเรื่อยๆ จนตกเย็นผมกอ้เห็นว่าต้งคงจะเหนื่อยแล้ว ขับรถให้ผมมาตลอดบ่าย เลยบอกเค้าไปว่า
“ ต้งครับ อี้ว่าเราไปพักที่ห้องอี้ก่อนดีกว่าไหม ต้งคงจะเหนื่อยแล้ว เดี๋ยวอี้จะได้ทำอาหารให้ทานด้วยน่ะครับ “
“ ยังไงก้อได้ครับ งั้นเราไปกันเลยดีกว่า “ จากนั้นต้งก้อขับรถไปที่คอนโดของผม
------------------------- จบตอนที่ 28 --------------------------
-
:-[ :o8: :-[ :o8: :-[ :o8: :-[ :o8: :-[ :o8:
:impress2: :impress2: :impress2: :impress2: :impress2: :impress2:
ตอนที่ 29 ขัดขวาง ( Preventions )
พอถึงคอนโดผมแล้ว พวกเราก้อเดินขึ้นห้องกัน แล้วพี่กรณ์ก้อโทรเข้าเครื่องผม
“ อี้อยู่ทีไหนอ่ะครับ อยู่กับต้งรึเปล่า “
“ อ๋อ ใช่ครับ อยู่กับต้งที่คอนโดอี้ พี่กรณ์มีอะไรเหรอ “ ผมตอบไป
“ คือพี่ก้อออกตามหาได้สักพักแล้วล่ะ พี่เหนื่อยอ่ะ ขอพี่ไปพักที่นั่นก่อนได้ไหม “
“ ได้สิครับพี่ พอดีอี้จะทำอาหารเย็นทานกันพอดี จะได้ทำเผื่อ เดี๋ยวอี้รอที่ห้องน่ะครับ “ พอผมวางสายแล้วเราก้อเข้าห้องกันไป
ในระหว่างที่ทำอาหารอยู่ ต้งก้อโทรหาเพื่อนเค้าหลายๆคน รวมทั้งเอาโน๊ตบุ๊คของเค้ามาส่งอีเมลล์รูปของน้องแมนให้เพื่อนๆต้งออกตามหาน้องแมนช่วย ดูท่าต้งจะจริงจังมาก ผมซึ้งในการกระทำของเค้ามาก ผมมาคิดดูอีกทีแล้ว ผมควรจะดีกับต้งมากกว่าที่เป็น พอผมคิดได้ดังนั้นผมก้อรินน้ำส้มคั้น ที่ผมคั้นเองกับมือ ไปให้ต้งที่กำลังง่วนอยู่กับการส่งเมลล์ จากนั้นก้อหอมไปที่แก้มของต้งทีนึง แก้มของต้งนุ่มมากเลยครับ ต้งเองก้อชะงักแล้วหันมามองหน้าผม
“ อย่าเครียดมากน่ะครับต้ง ค่อยๆทำก้อได้ ดื่มน้ำส้มก่อนสิ อี้คั้นเองกับมือเลยน่ะครับ “ ผมยื่นแก้วน้ำส้มให้ต้ง
“ ขอบคุณน่ะครับอี้ ต้งไม่เหนื่อยเลย ถ้าได้ทำอะไรให้อี้บ้าง ช่วงหลังๆมานี่ต้งบ้างานไปหน่อยเลยลืมแฟนไปบ้าง อี้คงไม่ว่าต้งน่ะครับ “ แล้วต้งก้อรับแก้วน้ำส้มไปดื่ม แล้วก้อวางไว้ จากนั้นก้อมาจับมือทั้งสองข้างของผมไว้ ผมก้อเขินสิครับ ต้งเล่นส่งสายตาหวานๆมาให้ผม
“ อี้รู้ไหมครับ ว่าอี้น่ะ น่ารักมากเลย ต้งเป็นผู้ชายที่โชคดีมากเลยน่ะครับ ที่ได้อี้เป็นแฟน ให้ต้งทำอะไรก้อได้ ต้งยอมทั้งนั้น ขอให้อี้มีใจกับต้งบ้าง แค่นี้ต้องก้อมีความสุขแล้ว “ โอ๊ยยยยย ผมเขินจนรู้สึกว่าหน้าแดงไม่หมดแล้ว
“ ต้งอ่ะ บ้า พูดอะไรก้อไม่รู้ อี้ไม่ได้ดีเด่ขนาดนั้นหรอก อี้ก้อแค่ผู้ชายธรรมดาๆคนนึง ต้งก้อพูดซะ “ ผมเขินจนพูดอะไรไม่ถูก
“ อี้อาจจะไม่รู้ตัวแต่อี้รู้ไหมครับ ต้งเห็นอี้ครั้งแรก ต้งก้อรู้สึกแปลกๆกับตัวเองแล้ว มันบอกไม่ถูกน่ะว่าต้งรู้สึกยังไง มันเหมือนกับว่า อะไรๆที่อยู่รอบๆตัวอี้นี่ มันดีสดใส สวยงามไปหมดเลย “ ต้งคงกะจะให้ผมเลี่ยนตายไปเลยมั้งเนี่ยะ
“ ต้งอย่าชมอี้อย่างนี้เดะ แหมๆ มีคนน่ารักๆเยอะแยะไป อี้ไม่ได้วิเศษวิโสมาจากไหน น่ารักๆอย่างต้ง นิสัยดีๆ และเพรียบพร้อมอย่างต้งน่ะ หาได้ไม่ยากหรอก เดี๋ยวอีกหน่อยต้งเจอคนที่น่ารักกว่าอี้ ต้งก้อไปจากอี้เองแหละ “ ผมแกล้งพูดลองใจต้ง
“ ใครบอกล่ะ แฟนของต้งน่ารักที่สุดเลย อี้รู้ไหมครับ ว่าตาอี้สวยมาก จนบางครั้งต้งไม่อยากละสายตาไปจากตาสวยๆคู่นี้เลย ต้งมองทีไรแทบลืมหายใจ ปากด้วย ปากอี้สวยได้รูปน่าจูบมาก แล้วอี้รู้อะไรไหมครับ หลังจากต้งได้อี้เป็นแฟนแล้ว ในชีวิตนี้ต้งไม่คิดที่จะมองหาใครคนอื่นอีกหรอก ฉะนั้นเรื่องอย่างนั้น มันจะไม่เกิดขึ้นแน่นอนครับ “ พูดจบต้งก้อยื่นหน้ามาจะจูบผม ผมก้อเคลิ้มไปสิครับ เผลอยื่นหน้าไปด้วย ขณะที่เราสองคนกำลังจะจูบกันนั้น เสียงกริ่งหน้าห้องก้อดังขึ้น อ๊อดๆๆๆๆๆ ผมเลยต้องผละออกจากต้งไปเปิดประตู
-
แหม กำลังลุ้นอยู่ ตามประสา แฟนคลับต้ง :m1:
ใครดันมาขัดจังหวะเนี่ย
:serius2:
-
:m14:คิกๆ โสน่าน่า มีก้างมาแย้ว
พี่กรณ์แน่ๆ ก้างชั้นดีเลยนะนี่
ก้างทั้งด้ง ก้างทั้งดิว
ยังไงก็เชียร์ดิวนะ :impress2:
-
:เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:
เป็นพี่กรณ์นั่นเองครับ แล้วผมก้อเชิญพี่กรณ์ให้เข้ามาในห้อง จากนั้นผมก้อไปทำอาหารต่อ ส่วนพี่กรณ์ก้อเดินไปนั่งคุยกับต้งที่โต๊ะทำงาน ส่วนผมขอบอกว่าผมไม่ค่อยมีสมาธิเท่าไหร่นัก เพราะว่าอารมณ์ผมยังค้างอยู่เหตุการณ์ที่เพิ่งผ่านไปเมื่อกี้นี้ เฮ้ออออ อี้น่ะอี้ หวั่นไหวได้กับทุกคนจริง จริ๊งงงงง แต่ถ้าใครไม่เจอกับตัวเอง คงพูดยากใช่ไหมครับ
พอผมทำอาหารเสร็จแล้ว ผมก้อยกมาไว้ที่โต๊ะทานข้าว แล้วเราก้อนั่งทานกัน พรางปรึกษากันไป พี่กรณ์บอกว่าพี่กรณ์ให้เพื่อนที่เป็นตำรวจช่วยออกตามหาอีกแรง คาดว่าจะได้จะข่าวอะไรมาบ้าง อีกอย่างผมคิดว่าน้องแมนอาจจะไปไม่นานเพราะว่าน้องแมนเองก้อไปแต่ตัว เงินติดตัวคงจะมีไม่เท่าไหร่ ไม่นานคงจะกลับบ้าน ผมก้อได้แต่หวังไว้อย่างนั้น
หลังจากทานอาหารกันอิ่มทุกคนแล้ว ผมก้อเก็บถ้วยเก็บจานไปล้าง แล้วก้อปล่อยให้ 2 หนุ่มนั้นนั่งคุยกันต่อ ท่าพวกเค้าจะเครียดพอควรเลยล่ะ ในอีกแง่มุมนึง ผมก้อเกรงใจพวกเค้าน่ะครับ ที่ต้องให้มาลำบากลำบนกับผมไปด้วย แต่ถึงผมจะห้ามจะปรามยังไงพวกเค้าก้อจะยังคงทำต่อไปล่ะครับ ผมรู้นิสัยพวกเค้าดี เฮ้ออออ เท่าที่ผมทำได้ก้อคือต้องดูแล บริการหน่อยแล้วกัน ว่าแล้ว ผมก้อยกน้ำชาร้อนๆไปให้พวกเค้าจิบหน่อยดีกว่า จะได้รู้สึกดี วันนี้ผมชงชาจัสมินน่ะครับ เพราะว่ากลิ่นมันจะทำให้คนดื่มรู้สึกผ่อนคลายขึ้นมาได้ จากนั้นผมก้อนำชามาวางไว้ที่โต๊ะที่พวกเค้านั่งคุยกัน จากนั้นผมก้อเข้าไปเตรียมงานในห้องนอนผมเล็กน้อยเพราะว่า อาทิตย์หน้า ผมมีงานเข้ามามาก ไหนจะงานที่ออฟฟิซเก่า ไหนจะงานพี่กรณ์ แล้วไหนจะงานต้งและงานน้าเนตรอีก นี่ผมจะไม่มีเวลาว่างเลยใช่ไหม ผมกะว่าเดือนหน้า งานวันเกิดผม จะขอลายาวซะหน่อย อยากไปเที่ยวที่ไหนก้อได้ ไกลๆ สงบๆคนเดียว หรืออาจจะพาครอบครัวไปด้วย อยากพักผ่อนร่างกายและสมองบ้าง ใช้งานมาหนักเหลือเกิน เผื่อจะได้รู้สึกดีขึ้นบ้าง
พอผมจัดเตรียมงานเสร็จแล้ว ผมก้อออกมานอกห้อง พอดีกับจังหวะที่ต้งและพี่กรณ์ชวนผมไปออกตามหาน้องแมน ตามผับต่างๆ แหมไม่รู้ว่าน้องแมนจะไปรึเปล่า แต่ก้อยังดีกว่าอยู่เฉยๆ ซึ่งผมก้อตกลงออกไป โดยที่ผมนั่งรถไปกับต้ง ส่วนพี่กรณ์ขับรถไปคนเดียว จากนั้นเราก้อออกเดินทางกันไป
ที่แรกที่ผมกับต้งตระเวนหาคือ ผับแถวๆ อตก. ส่วนพี่กรณ์ไปหาแถวๆรัชดา เราเข้าๆ ออกๆตามหาทุกผับที่เราไป แต่ก้อไม่มีวี่แวว จนมันเริ่มดึกเหมือนกัน ผมก้อเริ่มเหนื่อยเลยขอนั่งพักที่หน้าผับแห่งนึงก่อน ส่วนต้งก้อออกเดินตามหาแล้วให้ผมนั่งพักสักพัก ขณะที่ผมนั่งอยู่นั้นก้อมีใครคนนึงมานั่งข้างๆผม
“ อี้ครับ อี้มาทำอะไรที่นี่เหรอครับ หรือว่ามาเที่ยวกับเพื่อนๆ “ พอผมหันไปก้อเห็นว่าเป็นป๊อบนั่นเอง ผมเลยหันไปทักทาย[/color]
-
:3125: :3125: :3125: :3125: :3125: :3125: :3125: :3125:
“ เปล่าหรอก คืออี้มาออกตามหาเพื่อนนิดหน่อยอ่ะ แล้วนี่ป๊อบมาเที่ยวเหรอ “
“ ก้อประมาณนั้นแหละ นี่เดี๋ยวไอ้ดิวก้อจะตามมา บอกว่าจะออกมาหาใครสักคนนี่แหละ เดี๋ยวสักหน่อยมันก้อจะมาถึงแล้ว อี้อยู่เที่ยวด้วยกันก่อนไหมล่ะ ถ้าไม่มีธุระทีไหนอ่ะ “ ป๊อบชวนผมใหญ่เลย
“ ไม่ดีกว่า อี้ยังต้องออกตามหาอีกอ่ะ ขอบคุณน่ะป๊อบที่ชวน ไว้วันหลังแล้วกันน่ะ อี้ไปก่อนล่ะ “ ผมก้อลุกเดินออกไปจากตรงนั้น แต่มีคนมาจับแขนผมไว้ก่อน ผมเลยหันกลับมา
“ อี้ นี่อี้มาเที่ยวเหรอ หรือว่ามาตามหาน้องแมนที่นี่ “ ดิวเป็นคนจับแขนผมไว้แล้วถาม
“ อืมใช่แล้วล่ะ แล้วนาย เอ่อ ดิวมาทำอะไรล่ะ มาเที่ยวกับป๊อบเหรอ “ ผมถามกลับไป
“ ไม่เชิงหรอก พอดีป๊อบเค้าก้อชวนมาเที่ยวแหละ แต่พอดีดิวก้อกะว่าจะเดินๆหาน้องแมนเหมือนกันเผื่อจะเจอกันที่นี่ เดี๋ยวดิวจะบอกป๊อบให้ช่วยตามอีกคน จะได้ช่วยๆกันหาไง ดีมั้ย “
“ ก้อได้น่ะดิว แต่อี้ว่าจะออกไปหาที่อื่นแล้วล่ะ หาที่นี่อี้หามาหมดทุกร้านแล้ว ยังไงก้อขอบใจน่ะ “ ผมหันหลังจะเดินออกไป แต่ดิวยังดึงแขนผมไว้แน่น แล้วพูดว่า
“ นี่อี้ไม่อยากจะคุย หรืออยากจะอยู่ใกล้ๆดิวเลยเหรอ เรื่องวันนี้น่ะ ดิวขอโทษด้วยน่ะดิวไม่ได้....”
“ ดิว เราไม่ว่าอะไรหรอก เราแยกแยะออก แต่ตอนนี้เราต้องไปแล้ว ต้งก้อรอเราอยู่ ปล่อยเราน่ะ “ ผมพยายามพูดดีๆ
“ ใช่สิน่ะ อี้เป็นแฟนกับต้งแล้วนี่ แต่ยังไงก้ออย่าลืมสัญญาของเราแล้วกัน อย่าทำอะไรประเจิดประเจ้อนักน่ะ “ ดิวยังมาจับอีกอีกข้างนึงของผมไว้อีก ทั้งยังส่งสายตาหวานๆมาให้ผม โอ๊ยยยย นี่เค้าเป็นอะไรกันเนี่ยะ
“ ดิว ชั้นว่านายปล่อยอี้เค้าดีกว่าน่ะ “ ต้งครับ เดินเข้ามาพูดขัดจังหวะดิว แล้วดิวก้อปล่อนแขนผม
“ ไม่มีอะไรหรอกต้ง ชั้นแค่พูดคุยอะไรด้วยนิดหน่อย แกอย่าคิดมากน่า “ ดิวยิ้มเจื่อนๆ
“ ชั้นรู้จักแกดี ว่าแกเป็นคนยังไง แต่ถ้าแกบอกว่าไม่มีอะไร ชั้นก้อจะไปถือสาอะไร แต่อย่าให้มีอย่างนี้อีก ชั้นไม่ชอบ อีกอย่างแกก้อน่าจะรู้น่ะว่าอี้เค้าเป็นอะไรกับชั้น “ ต้งทำเสียงดุใส่ดิวไป ดิวก้อดูทำหน้าแบบไม่มีความรู้สึกอะไรทั้งนั้น
“ เหรอ ก้อดีแล้ว ชั้นกับอี้ก้อแค่ทำงานด้วยกันเฉยๆ และชั้นอาจจะแกล้งอี้บ้าง มันก้อไม่มีอะไรหรอก เพื่อนๆกันทั้งนั้น ไม่ได้คิดอะไรมาก ใช่ไหมครับอี้ “ ดิวโยนคำตอบมาให้ผมตอบ อืมมมมมม เจ้านี่หาเรื่องให้ผมจริงๆ
“ ก้อประมาณนั้นแหละต้ง แกล้งกันขำๆกันไป ป่ะไปกันเหอะ เสียเวลามามากแล้ว “ จากนั้นผมก้อดึงแขนต้งให้เดินไปกับผม โดยตอนที่ผมเดินออกไปกันนั้น ผมก้อหันกลับมามองหน้าดิวครั้งหนึ่ง ถ้าผมตาไม่ฝาด ผมจะเห็นดิวทำหน้าเศร้าๆด้วย เฮ้อออออออ
-
เข้มแข็งไว้นะดิวลูกพ่อ
จากตอนแรกเลวสาดๆ
ได้แค่นี้ก็ยังดีนะ
สู้ต่อไป ทาเคดิว
-
อดเปรี่ยวไว้กินหวานนะดิวนะ.....สู้ๆ
จากคนที่รักดิว..อุวะฮะฮ่าๆๆๆๆๆๆๆ :laugh: :laugh: :laugh:
-
เชียร์ต้งสุดๆ :3123: อี้หอมแก้มต้งด้วย
-
ดิวเอ้ยอย่าเศร้าไป
ดิวสู้ๆเว้ยซักวันเค้าจะเห็นความดีของเอ็งเว้ย
555+
อี้ท่าทางจะน่ารักปู้ววววววววว ชอบเว้ย :L2:
-
มาเชียร์ ดิว สู้ ๆ นะ ดิว :L2: :L2: :L2:
-
อ๊ากกกกก ไม่อยากจะคิดเลยว่า เชียร์ต้งอยู่ห่างๆ
เชียร์มากด้วยซ้ำไป ไม่รู้สึก ต้งเป็นคนดีมากเลยอ่ะ
อ่านมาซะเยอะแล้ว ยังไม่รู้เลยว่าพระเอกคนไหน
เฮ้ออออออออออออออออ
ออกมาซะทีเถิ้ด ลุ้นจนเมื่อแล้ว
ปล. เพิ่งอ่านทัน :sad4:
-
:z13: :z13: :z13: :z13: :z13:
ใจเย็นๆน่ะครับพี่น้อง อย่าเพิ่งเร่งคนเขียนนัก
เด๋วผมโดนเร่งมากเผลอเอาตอนจบมาลงทำไง อิอิอิ
ของอย่างนี้ ช้าๆ ไก้พร้า หลายๆเล่มงามน่ะครับ
:L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2:
-
:L3: :m15: :m15: :m15: :m15: :m15:
“ ก้อประมาณนั้นแหละต้ง แกล้งกันขำๆกันไป ป่ะไปกันเหอะ เสียเวลามามากแล้ว “ จากนั้นผมก้อดึงแขนต้งให้เดินไปกับผม โดยตอนที่ผมเดินออกไปกันนั้น ผมก้อหันกลับมามองหน้าดิวครั้งหนึ่ง ถ้าผมตาไม่ฝาด ผมจะเห็นดิวทำหน้าเศร้าๆด้วย เฮ้อออออออ
ขณะที่ผมมาถึงรถ เสียงมือถือผมก้อดังขึ้น เป็นพี่นพนั่นเองที่โทรเข้ามาหาผม ผมเลยรับสายไป
“ พี่นพว่าไงครับ มีอะไรรึเปล่า “
“ อี้เหรอ อืมหาไปถึงไหนแล้วอ่ะ ได้อะไรคืบหน้ามาบ้างไหม “ พี่นพถามผมเสียงสั่นๆ
“ ก้อหาเรื่อยๆน่ะครับ แต่พี่นพไม่ต้องเป็นห่วงน่ะ อี้ไม่ยอมแพ้ง่ายๆหรอกครับ “ ผมพูดปลอบไปทั้งๆที่ไม่รู้จะจะหาน้องแมนเจอที่ไหน
“ ช่วงนี้พี่คงต้องรบกวนเราแล้วล่ะ พี่คงออกไปตามหากับเราไม่ได้ เพราะว่า ฮือๆๆๆ ตอนนี้พี่มดเค้าล้มป่วยอ่ะพี่จำเป็นต้องดูแลเค้า นี่พี่ก้อจ้างครูมาเพิ่มน่ะ มาให้ช่วยสอนหนังสือแทนมดเค้า แต่อี้ไม่ต้องห่วงทางนี้น่ะ พี่ดูแลกันได้ ถ้าอี้ต้องการอะไรบอกพี่ได้เลยน่ะ พี่จะจัดหา ฮือๆๆๆๆ ให้ทันที ไม่ต้องเกรงใจน่ะ “ พี่นพพูดไปร้องไห้ไป ผมสงสารพี่นพมาก แต่ผมมรู้จะทำยังไง ทำได้เท่าที่จะทำ
“ อืมครับ พี่นพไม่ต้องห่วงน่ะครับ อี้จะพยายามเต็มที่ พี่นพเองก้อดูแลตัวเองด้วยน่ะครับ เดี๋ยวจะป่วยไปอีกคน “
“ ได้ๆ ฮือๆๆ พี่จะดูแลตัวเอง พี่ไม่รบกวนอี้แล้วน่ะขอบใจน่ะ ซื๊ดดด “ เสียงพี่นพพูดทั้งกลั้นน้ำตา โอ๊ย ผมฟังแล้วใจจะขาด ทรุดตัวนั่งลงข้างรถต้งขดตัวงอ ทำไมผมรู้สึกแย่อย่างนี้กันน่ะ ต้งคงเห็นเช่นนั้นเลยเดินมาหาผมแล้วก้มลงข้างๆผม
“ อี้ครับ อี้ต้องเข้มแข็งน่ะครับ แล้วเมื่อกี้พี่นพโทรมาว่าอะไรเหรอ เล่าให้ต้งฟังได้ไหม “ ผมมองหน้าต้งไป กลั้นน้ำตาไว้ไม่ให้มันไหลด้วย โอ๊ยยยย ไอ้การกลั้นน้ำตานี่ ทำไมมันทรมานอย่างนี้ ไม่สิ ผมจะไม่ยอมให้ใครเห็นน้ำตาผมได้ง่ายๆหรอก
“ ต้ง อี้อยากกลับบ้านอ่ะ อี้เหนื่อยเหลือเกิน กลับบ้านกันก่อนน่ะ “ จากนั้นเราก้อขึ้นรถไป พอเราขับรถออกจากตรงนั้น ตาผมก้อเหลือบไปที่กระจกด้านข้าง ก้อเห็นดิวยืนอยู่ข้างๆเสาต้นข้างๆที่ต้งจอดรถไว้ แต่ผมก้อได้แต่มองครับ ตอนนั้นในสมองผมไม่อยากคิดอะไร
ผมนั่งคิดทบทวนไปมาเรื่องของน้องแมน จนผมสับสนวุ่นวายไปหมด ผมสงสารครอบครัวพี่นพมาก พวกเค้าเป็นคนดีมากๆ ทำไมต้องมารับกรรมนี้ด้วย ผมนี่มันน่าจริงๆเลย มันน่านัก ไม่รู้ว่าจะโกรธอะไรนักหนา ให้อภัยน้องแค่นี้ก้อไม่ได้ ดูสิ น้องแมนเตลิดไปไหนต่อไหนแล้ว โอ๊ยยยยยย ผมปวดหัวจริงๆเลย ผมจะทำยังไงดีเนี่ยะ ผมทำอะไรไม่ได้นอกจากนั่งกุมหัวตัวเองอย่างเดียว
“ อี้ครับ อี้เป็นอะไร อี้ไหวรึเปล่าครับ “ ต้งถามผมขึ้น คงเห็นอาการผมไม่ค่อยจะดีมั้ง พอผมได้สติผมก้อตอบไป
“ ไม่มีอะไรหรอกต้ง อี้ปวดหัวอ่ะ ต้งไม่ต้องห่วงอี้หรอก “ ผมฝืนพูดไป
“ ไม่ห่วงได้ไงล่ะ อี้ดูท่าทางไม่ค่อยดีเลยอ่ะ เอางี้ ไปหาหมอไหม ต้งจะพาไป “ ต้งดูจะเป็นห่วงผมมาก[/color]
-
มารอต่อออปายยยยยยยยยยยยยยยยยย
โฮฮฮฮฮฮฮฮ ...
อิน้องแมนนนน
หายปายหนายยยยยย
-
ง่า ทำไมดิวของผมไปเป็นอีแอบข้างเสาซะแล้วล่ะ
โธ่ ทำไมรังแกดิวอย่างนี้
-
:m15: :m15: :m15: :m15: :m15: :m15: :m15: :m15:
" อี้ยังไหวครับต้ง อี้แค่อยากนอนพักผ่อนอ่ะ คืนนี้อี้คงไปต่อไม่ไหวแล้วน่ะ ยังไงก้อขอบใจต้งมากที่อยู่ช่วยอี้ตลอด อี้ซึ้งน้ำใจต้งมาเลย ต้งเองก้อต้องพักผ่อนเช่นกันน่ะครับ เหนื่อยมาทั้งวันแล้ว กลับบ้านนี่ก้อนอนเลย่ะครับ " ผมพูดไปเพื่อไม่ให้ต้งเป็นห่วงผมมาก
" ดีใจจังอี้เป็นห่วงต้งด้วย ถ้าเป็นอย่างนี้น่ะ ต่อให้เหนื่อยแค่ไหน ต้งก้อสู้เพื่ออี้น่ะครับ " ต้งน่ารักมากเลยอ่ะ แต่ตอนนี้ผมมไมอารมณ์ที่จะชื่มชมใคร ความรู้สึกผมมันแย่ และเหนื่อยมากๆ
พอมาถึงคอนโดผมต้งก้อขึ้นมาส่งผมที่ห้อง แล้วก้อเตรียมชุดนอนให้ผมตามเคย ซ้ำยังริมนมสดมาให้ผมดื่มด้วย ผมก้อดื่มนมจนหมดครับ แล้วก้อเข้าไปอาบน้ำ แต่ต้งยังรอผมอยู่ข้างนอก เค้าบอกว่าให้ผมนอนหลับก่อน เค้าถึงจะกลับ ทีแรกผมบอกให้เค้ากลับเค้าก้อไม่ยอม ผมเลยต้องปล่อยเลยตามเลย เพราะตอนนี้ผมไม่มีอารมณ์ไปสู้รบตบมือกับใครทั้งนั้น พอเข้าห้องน้ำแล้ว ผมก้อเปิดน้ำจากฝักบัว แล้วร้องไห้ออกมาอย่างสุดกลั้น ผมรู้สึกแย่ๆมากๆ แย่จริงๆ ผมอยากจะปลดปล่อยความรู้สึกเสียใจนี้แบ่งให้คนอื่นรับรูบ้างจัง แต่ผมจะทำยังไงดี ทำไมผมถึงไม่กล้าที่จะบอกใคร หรือระบายกับใครว่าผมเสียใจ หรือรู้สึกยังไง ทำไมมันต้องเป็นอย่างนี้ด้วยน่ะ ฮือๆๆๆๆๆ ใครก้อได้ช่วยผมที
ผมม่รู้ว่าผมร้องไห้ไปนานเท่าไหร่ จนมารู้สึกตัวเมื่อต้งมาเคาะประตูห้องน้ำ
" อี้ๆ อี้ครับ เป็นอะไรรึป่าว ทำไมเข้าห้องน้ำนานจัง "
" ป่ะ ป่าวน่ะต้ง อี้แค่อาบน้ำเพลินไปหน่อย ไม่มีอะไรหรอก " ผมปดไป
" ต้งก้อตกใจหมด นึกว่าอี้เป็นอะไร แต่อย่าแช่น้ำนานมากน่ะ เดี๋ยวจะไม่สบายเอา " ต้งตะโกนเข้ามาหาผมที่ยังอยู่ในห้องน้ำ
" ไม่มีอะไรจริงๆต้ง เดี๋ยวอี้ออกไปแล้ว " จากนั้นผมก้อรีบล้างๆตัว แล้วก้อล้างหน้าด้วย ทำหน้าให้ปกติที่สุด เดี๋ยวต้งจะจับได้ว่าผมแอบมาร้องไห้ในนี้ เดี๋ยวเค้าจะเป็นห่วงเอา ผมไม่อยากให้ใครมาเห็นผมในสภาพนี้ มันดูแย่จริงๆ
จากนั้นพอผมทำตัวให้เป็นปกติเสร็จผมก้อออกจากห้องน้ำ ผมก้อเห็นต้งนั่งรอผมอยู่บนเตียง สายตาต้งจ้องมองมาที่ผมเหมือนจะจับอาการของผม ว่าผมเป็นอะไร หน้าตาต้งเคร่งเครียดมาก แต่ผมก้อทำเฉยๆ เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น เดินไปหน้าโต๊ะเครื่องแป้ง ทาครีม ทาอะไรไปเรื่อยเปื่อยเหมือนปกติ แล้วต้งก้อเดินมาหาผมที่โต๊ะเครื่องแป้ง
" อี้ครับ ต้งรู้น่ะว่าอี้รู้สึกยังไง แต่การที่เราเก็บความรู้สึกแย่ๆไว้คนเดียวนี่ มันไม่ดีน่ะครับ ถ้าวันใดวันหนึ่งอี้เกิดเก็บมันไว้ไม่ไหวแล้ว อี้จะทำยังไง อี้น่าจะห่วงตัวเองบ้างน่ะครับ แล้วเลิกคิดได้แล้วว่า ไอ้การที่เก็บความรู้สึกแย่ๆไว้คนเดียวนี่ มันจะไม่ทำให้คนอื่นเค้ารู้สึกห่วงอี้มากไปกว่านี้ มันตรงกันข้าม มันกลับทำให้คนอื่นๆรอบตัวอี้ยิ่งรู้สึกเป็นห่วงอี้มากกว่าเดิม ทำไมล่ะ ทำไมไม่แบ่งความรู้สึกนั้นออกมาให้คนอื่นได้รับรู้บ้าง ถ้าอี้ไม่กล้าระบายกับใคร ก้อมาลงที่ต้งไง ต้งยังอยู่ทั้งคน อี้จะเก็บไว้ทำไม ฮ่ะ " ผมไม่เคยเห็นต้งเป็นอย่างนี้มาก่อน ผมรับรู้ได้ถึงความรู้สึกต้งน่ะ แต่จะให้ผมทำยังไงล่ะ ผมหันหน้าไปมองต้ง ผมรู้สึกเหมือนต้งตาจะแดงๆ เหมือนน้ำตาเรื่มคลอๆแล้ว นี่ผมทำให้ต้งร้องไห้เหรอเนี่ยะ
" ต้งครับ ต้งจะให้อี้ทำยังไง อี้ไม่ๆ " แล้วต้งก้อโผเข้ามากอดผม
" อี้ครับ ถึงแม้ว่าในใจอี้จะยังไม่มีต้งอยู่ก้อตาม แต่อย่างน้อย ให้ต้งเป้นคนนึงที่ได้เห็นอี้ทุกเวลา ทั้งเวลา สุข เศร้า เหงา ทุกข์ใจบ้างน่ะครับ ต้งไม่ขออะไรมากไปกว่านี้ นะครับอี้ ให้ต้งได้ไหม " ต้งกอดผมแน่นมาก ผมก้อได้แต่ตบหลังต้งเบาๆเป็นการปลอบ
" ต้งครับ คนเรามันไม่เหมือนกัน อี้ก้อตอบไม่ได้ว่าทำไมอี้ถึงเป็นคนอย่างนี้ เอาไว้อี้ไม่ไหวเมื่อไหร่ อี้จะบอกต้งน่ะ ตอนนี้อี้ขอพักผ่อนก่อนน่ะ ต้งก้อเช่นกัน กลับบ้านไปนอนได้แล้ว น่ะ พรุ่งนี้ต้องทำงานอีกเยอะนี่ เอาไว้อี้จะโทรหาต้งน่ะครับ น่ะคนดีของอี้ " ต้งผละออกจากผม หน้าตาดูคลายความเครียดลง แล้วต้งก้อมาหอมแก้มผมทีนึง ผมก้อยอมให้เค้าหอมแต่โดยดี
" อี้ครับ อี้อย่าเครียดคนเดียวน่ะ มีอะไรยังไงก้ออย่าลืมต้งน่ะครับ ต้งไปก่อนล่ะ พักผ่อนมากๆน่ะครับ เดี๋ยวพรุ่งนี้ต้งมารับไปทำงานน่ะครับ " ผมไม่ตอบครับ ได้แต่พยักหน้าแล้วยิ้มให้ต้ง จากนั้นผมก้อเดินมาส่งต้งที่หน้าห้องผม แล้วต้งก้อเดินกลับไป จากนั้นผมก้อปิดห้อง
ก่อนนอน ผมพยายามไม่คิดอะไรมาก พยายามทำใจให้โล่ง วางเรื่องราวทุกอย่างไว้ก่อนที่จะหลับตาลง ผมรู้ว่ามันยาก มันขัดกับนิสัยผมนัก แต่ผมก้อต้องทำให้ได้ อย่างน้อยมันก้อจะทำให้ผมไม่เครียด แล้วไปกังวลจนนอนไม่หลับ เฮ้อออออ ทำไมมันเหนื่อยอย่างนี้ น๊าๆๆๆๆๆ[/color]
-
ว้า ดิวยังไม่โผล่มาอีก
-
o13 ต่อเรื่องยาวมาก อ่านเพลินเลย ... บวก 1 เลย
อ่านเรื่องนี้เหมือนดูละครเลยอ่ะครับ ... สนุก น่าติดตาม แต่ละช่วงแบ่งบทเด่น ๆ กันไป ... ช่วงนี้ ต้ง ถ้าจะได้ใจอี้ไปเยอะนะนิ ขยันดูแลใส่ใจดีจัง ^__^
ขอบคุณนะครับ :กอด1:
-
ชอให้อี้เจอน้องแมนไวไวน้า
จะได้เหนื่อยน้อยลง
สงสารอี้ที่ซู้ดดด :sad4:
-
ง่ะ เม้นไม่ถูก
รออ่านละกัน
สถานะการบีบคั้นเกิ้น
:z3:
-
เอ่อออ.......
สู้ๆนะครับอี้ :bye2:
-
:กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1:
ตื๊ดๆๆ โอ้ววววว์ เสียงอะไรเนี่ยะ อ้าว เสียงมือถือเราเองนี่ ใครโทรมาอ่ะ อ้ออออ ต้งนั้นเอง
“ อารุณซาหวัดครับแฟน ตื่นล่ะยังครับ “ แหมต้งเสียงใสมาเลยน่ะ
“ ก้อตื่นเพราะมีคนโทรมากวนนี่แหละ อิอิ ว่าไงครับ “ เช้านี้ผมตื่นมาแบบหัวโล่งๆเล็กน้อย เพราะเมื่อคืนนี้ผมไม่ได้คิดอะไรมากมั้ง
“ ก้อตอนนี้กระผมใกล้จะตึ๋งห้องตะเองแล้ว กรุณาอาบน้ำแล้วมาเสวยพระกระยาหารด้วยน่ะกั๊บ และวันนี้ตะเองไม่ต้อง ทำอาหารแล้วน่ะ เป๊าะว่าข้าน้อย ได้ซื้อมาเยียบย้อยแย้ว ฮ่าๆๆๆ “ ต้งท่าจะเพี้ยน พูดเป็นเด็กๆ
“ นี่ต้ง เมื่อคืนกินยาผิดขนานรึป่าว พูดอะไรไม่รู้เรื่อง “
“ อ้าว ก้ออยากให้ตะเองสดชื่นไง นี่โอเคขึ้นแล้วใช่ไหมครับ ที่รัก “ ต้งทำเสียงอ้อนเชียว
“ แหวะ อย่ามาเลี่ยน อ้าว ตื่นๆแล้ว มัวแต่มาคุยนี่ไม่ได้อาบน้ำกันพอดี แค่นี้ก่อนน่ะครับ “ จากนั้นผมก้อวางสายไป แล้วเข้าไปอาบน้ำ แล้วมาแต่งตัว เช้านี้ผมรู้สึกสดชื่นขึ้นมา มากกว่าวันสองวันที่แล้ว เฮ้อออ จริงๆแล้วคนเรามันต้องรู้จักปล่อยวางบ้างใช่ไหมครับ ขณะที่กำลังแต่งตัวอยู่นั้นผมก้อได้ยินเสียงคนมากดกริ่งหน้าห้อง ผมเลยรีบออกมาเปิดประตูให้
เป็นต้งนั่นเอง นั่นหอบของกินอะไรมานั่นพะรุ่งพะรัง เค้าลืมไปรึเปล่าวามีเรากันแค่ 2 คน นี่ซื้อมาเหมือนเลี้ยงคนทั้งตึก แต่ก้อน่ารักดีครับ ดูต้งกระตือรือร้นมากเลย แล้วก้อเดินเอาของกินมาวางไว้ที่โต๊ะ
“ อี้ไปแต่งตัวให้เรียบร้อยก่อนดีกว่าครับ เดี่ยวทางนี้ต้งจัดการเอง นี่อะไร กระดุมยังติดไม่ครบเลย ยังจะออกมาข้างนอกอีก เดี๋ยวก้อจับปล้ำซะนี่ “ ต้งทำท่าจะวิ่งมาหาผม แต่ผมชิงวิ่งหนีเข้าห้องไปซะก่อน ฮ่าๆๆ แล้วพอผมแต่งตัวเสร็จก้ออกมาทานอาหารที่โต๊ะทานข้าวกัน โหๆๆ วันนี้ต้งซื้อของมาเยอะมาก ไหนจะโจ๊ก ติ่มซำ ขนมปัง น้ำเต้าหู้ ซาลาเปา ปาท่องโก๋ นี่เค้ากะจะให้ผมอิ่มไปถึงพรุ่งนี้เลยใช่ไหมเนี่ยะ แล้วใครจะไปกินไหวล่ะคร๊าบบบ พี่น้อง
“ แน่ใจน่ะว่า นี่ต้งซื้อมาให้อี้ทานคนเดียวใช่ไหมครับ “ ผมทำหน้างงเมื่อเห็นอาหารบนโต๊ะ
“ อ้อออ ก้อไม่หรอก ต้งก้อทานด้วยไง ไม่เยอะมากหรอก เดี๋ยวก้อทานหมด “ ต้งทำหน้ายิ้มๆ
“ ไม่ไหวหรอก อี้น่ะ อาหารเช้าส่วนมากก้อไม่ค่อยทานอยู่แล้ว โจ๊กชามเดียวก้ออยู่แล้ว นี่อะไรอ่ะ มากมาย อี้ทานไม่หมดหรอก “ ผมทำหน้าแหยๆใส่ต้ง แต่ต้งกลับขำครับ
-
:-[ :-[ :-[ :-[
“ ไม่เห็นเป็นไรเลย อันไหนไม่หมดก้อแบ่งๆไปทานที่ออฟฟิซไงครับ เพื่อนออกเยอะแยะ เอาน่า ลงมือทานได้แล้ว “
“ เอ้อออ อี้ ต้งเห็นอี้เพิ่งใส่นาฬิกาเรือนนี้อ่ะ ได้มาจากไหนเหรอ “ ต้งถามผมตอนที่เรากำลังทานกันอยู่
“ อืมมมม น้าเนตรเค้าให้มาอ่ะ วันนั้นพอดีไปช่วยงานเปิดตัวนาฬิกาเค้ามา สวยดีเนอะ ให้อี้ซื้อเองคงไม่ไหวหรอก คงจะแพงน่าดู “
“ โหๆๆ นี่น้าเนตรคงเอ็นดูอี้น่าดูเลยน่ะเนี่ยะ อยากเป็นลูกน้าเนตรจัง อิอิ นี่ถ้าอี้ได้สนิทกับครอบครัวต้งน่ะ รับรองทุกคนในครอบครัวต้งจะรักและเอ็นดูอี้แน่นอน ไว้ว่างๆไปกันน่ะ พ่อต้งน่ะ เค้าชอบทำอาหารมากเลย จะได้คุยกันสนุกๆไง และรู้จักกันไว้ไง “ ต้งยิ้มอย่างหวานหยดมาให้ผม ผมรู้สึกโชคดีมากที่ได้เจอคนดีๆอย่างต้ง ขออย่าให้มีอะไรมาทำให้ต้งเปลี่ยนไปเลย สาธุ อิอิ
จากนั้นเราสองคนก้อลงมือทานอาหารกันต่อ วันนี้ต้งดูสดใสร่าเริงมากน่ะครับ ผมก้อไม่ได้ถามว่าเค้าไปทำอะไรมา แต่ที่เป็นอย่างนี้ก้อดีแล้ว มันทำให้ผมรู้สึกสดชื่นไปด้วย เลยลืมเรื่องไม่ดีที่ผ่านมาไปชั่วขณะ เราทานกันไป หยอกล้อกันไป บ้างก้อคุยเรื่องงาน เพราะว่าตั้งแต่วันพุธ จนถึงวันอาทิตย์ ผมต้องไปทำงานกับต้งตอนเย็นๆ พอดีมีงานแสดงสินค้าหลายรายการที่ลูกค้าเค้าคอนเฟิร์มและเราได้เตรียมงานกันมาระยะนึงแล้ว ซึ่งงานนี้เป็นงานแรกของผม ผมจึงตั้งใจไว้มากว่าจะให้ออกมาดี ซึ่งต้งก้อช่วยผมเต็มที่ ทั้งอาทิตย์ต่อๆไป ผมก้อมีงานกับต้งเรื่อยๆไป พอดีมันเป็นงานต่อเนื่องแล้วลูกค้าใหญ่ของงานนี้จะมาดูงานเอง ซึ่งถ้าผมทำออกมาดีและลูกค้าประทับใจ ก้อจะเรียกใช้ผมต่อๆไป ไอ้การที่เราทำงานเยอะๆนี่ มันก้อดีไปอย่างน่ะ เพราะว่ามันทำให้เราไม่มีเวลาคิดเรื่องฟุ้งซ่าน หรือเรื่องที่มันทำให้เราไม่สบายใจ ยังไงๆผมก้อขอให้เรื่องร้ายๆมันผ่านพ้นไปโดยเร็วเถิด
พอทานอาหารเช้ากันเสร็จแล้ว ผมก้อจัดเอาอาหารที่ทานไม่หมด ( ไม่ใช่ของเหลือน่ะครับ แค่ทานกันไม่หมดเท่านั้นเอง อิอิ ) ใส่กล่องไว้สำหรับไปทานมื้อเที่ยงที่ออฟฟิซของผม และเอาไปเผื่อเพื่อนๆคนอื่นๆด้วย ต้งบอกว่า เที่ยงนี้จะไปทานมื้อเที่ยงกับผมด้วยที่ออฟฟิซ และจะเอาตารางงานมาให้ผม ผมก้อตกลง จากนั้นเราก้อเดินทางไปทำงานกัน โดยที่วันนี้ต้งอาสาจะไปรับ-ส่งผมที่ทำงาน
และผมก้อทำงานของผมตามปกติ โดยที่ตอนเย็นๆก้อต้องไปออกงานกับพี่กรณ์โดยที่ต้งไปส่งถึงที่ และรอรับผมกลับ ผมก้อเคยถามเค้าน่ะว่า เค้าไม่เบื่อเหรอ ที่ต้องมารอผมนานๆ เค้าบอกว่า เค้ามีอะไรทำระหว่างที่รอผม เช่น นั่งคิดเรื่องงาน เรื่องโปรเจ็คใหม่ๆ หรืออาจะเล่นเกมส์ฟังเพลงไปเรื่อย แค่นี้เค้าก้อยู่ได้แล้ว ต้งน่ารักจริงๆครับ ขอให้เค้าดีกับผมอย่างนี้ตลอดไป รับรองว่าผมจะรับรักเค้าแน่นอนครับ และผมจะตอบแทนความดีของเค้าทุกประการ
เวลาผ่านไปล่วงเลยตามปกติ ผมก้อทำงานต่างๆของผมไปเรื่อย โดยที่ไม่ลืมออกตามหาน้องแมนเท่าที่ทำได้ ทุกๆวันถ้าว่าง ผมจะแวะไปหาพี่นพที่บ้าน โดยมีต้งเป็นคนพาไป พี่นพและพี่มด ดูท่าไม่ค่อยดีเลย ดูเศร้าแต่กลบเกลื่อนว่าไม่เป็นอะไร เพราะว่ายังไงก้อต้องดำเนินกิจการโรงเรียนต่อไป ผมว่าเค้าเข้มแข็งมาก แต่พวกเค้าก้อน่าสงสารมากอยู่ดี นี่ผมจะช่วยอะไรเค้าบ้างได้ไหม
-
:really2: :really2: :really2: :really2: :really2: :really2: :really2:
จนมาถึงวันก่อนวันงานเลี้ยงของน้าเนตร ที่จะจัดขึ้นที่บ้าน พอผมเลิกจากงานออฟฟิซของผม ผมก้อเดินทางไปยังบ้านน้าเนตร เพื่อที่จะจัดเตรียมสถานที่ให้เรียบร้อย โดยที่น้าเนตรก้อให้คนงานคนอื่นๆ มาช่วยผมจัดหาอุปกรณ์ตกแต่งต่างๆ ผมก้อดูงานโดยรวมๆและจัดการเรื่องอาหารการกินในงาน รวมทั้งเครื่องดื่มด้วย และมีพี่ฝ้ายและน้องแบมมาอำนวยความสะดวกผมด้านต่างๆ ส่วนดิว ผมไม่ค่อยเห็นเค้าสักเท่าไหร่ เห็นน้องแบมบอกว่า ช่วงนี้คุณประวิทย์ให้งานเค้าไปทำเยอะมาก เลยไม่มีเวลาไปไหนเท่าไหร่ ผมก้อเลยลืมไปว่า คุณประวิทย์ได้ส่งตารางงานที่จะให้ผมไปช่วยดิว โดยที่งานส่วนมากที่ผมจะต้องไปส่วนมากจะเป็นงานเลี้ยง หรืองานสัมมนา และคุณประวิทย์ได้บอกไว้แล้วว่า จะหาผู้ช่วยมาให้ ซึ่งงานแรกที่ผมจะต้องทำคือบ่ายของวันพรุ่งนี้ ก่อนที่งานของน้าเนตรจะเริ่ม งานแรกของผมคือ ดิวเค้าต้องไปประชุมผู้บริหารโปรเจ็คของแทบอาเซี่ยน มีเลขาส่วนตัวอยู่แล้ว และให้ผมไปเป็นผู้ช่วยต่างหาก โดยที่คุณประวิทย์ ยังแนบแผ่นดิสค์เกี่ยวกับโปรเจ็คที่ดิวจะไปประชุมให้ผมดูไว้เป็นข้อมูล ( ท่ารอบคอบมาก ) นี่ผมลืมไปซะสนิทเลยน่ะเนี่ยะ ถ้าน้องแบมไม่พูดถึงผมคงไม่ได้ทำงาน และคงโดนตำหนิพอดี เอาไว้หลังจัดเตรียมงานของน้าเนตรเสร็จแล้ว ผมกะว่าจะเปิดข้อมูลดูซะหน่อย พรุ่งนี้จะได้ทำงานออกมาอย่างไม่ผิดพลาด แต่ผมก้อไม่เข้าใจอยู่ดี ว่า ในเมื่อมีเลขาอยู่แล้ว ทำไมต้องมีผู้ช่วยด้วย ???????
พอผมจัดเตรียมสถานที่ และเรื่องอื่นๆเสร็จเรียบร้อย ผมก้อเข้าไปลาน้าเนตรที่ในบ้าน
“ คุณแม่ครับ อี้และคนอื่นๆจัดการทุกอย่างเสร็จเรียบร้อยแล้วน่ะครับ ยังไงอี้ก้อขอตัวกลับก่อนน่ะครับ สวัสดีครับ “ ผมไหว้ลา
“ จ้าอี้ แม่ขอบใจหนูมากน่ะลูก ไม่ได้หนูนี่แม่คงทำงานไม่ออกมาได้ขนาดนี้ “ น้าเนตรชมผมใหญ่เลย
“ เป็นเพราทุกๆคนช่วยกันมากกว่าครับ อี้ก้อแค่ช่วยดูนิดเดียวเอง คุณแม่ชมผมเกินไปแล้ว “
“ พอเลยๆ ไม่ต้องมาถ่อมตัวเลย อืมกลับไปเลยจ้ะ เดี๋ยวแม่ให้เจ้าแบมไปส่ง “ น้าเนตรหันไปบอกน้องแบม
“ โหแม่อ่ะ ให้พี่ดอมไปส่งได้ไหมอ่ะ ผมเหนื่อยมาทั้งวันแล้วน่ะ ลูกเหนื๊อย เหนื่อย “ น้องแบมทำหน้าอ้อนๆ
“ ไม่ได้ พี่เค้าต้องดูแลพี่วิที่นี่ คนท้องแก่จะอยู่คนเดียวได้ไง คนอื่นเค้าก้อไม่ว่างกัน แบมนั่นแหละไปเลย “ น้าเนตรดุใส่น้องแบม
“ ไม่เป็นไรครับคุณแม่ อี้กลับเองได้ นั่งแท็กซี่แป๊บเดียวก้อถึงแล้ว อย่าไปรบกวนน้องเลยครับ “ ผมตอบไปแบบเกรงใจ
“ ไม่ได้น่ะอี้ อันตราย แท็กซี่สมัยนี้ไว้ใจได้ที่ไหน เดี๋ยวจี้ เดี๋ยวปล้นขึ้นมาทำยังไง ไม่ได้ ยังไงก้อไม่ได้ เจ้าแบม อย่าขี้เกียจ เดี๋ยวแม่ไม่ให้พ็อคเก็ทมันนี่ไปเที่ยวญี่ปุ่นน่ะ “ น้าเนตรทำเสียงดุอย่างมากใส่น้องแบม
“ ไม่ต้องหรอกครับแม่ เดี๋ยวดิวไปส่งเอง “ ดิวเดินมาจากหน้าบ้าน และพูดขึ้น ผมก้อมองไปที่เค้าแต่เค้าทำเฉยใส่ผม
-
555+
แอบโดดงานมาแว๊บอ่าน
ดิวสู้ๆๆๆ นะโว้ย
แว๊บไปทำงานต่อก่อนคร้าบบบบ
555 o13
-
สวัสดีครับ
เข้ามาปาด หึหึหึ
ต้ง น่ารักมากอ่า~-------------------------------- :o8:
จาอาวววววว จาอาววววววว :serius2:
นี่คงไม่มีเรื่องไม่ดีเกิดขึ้นอีกนะ ไปส่งเค้าเนี่ย
ขอบคุณและจะติดตามครับ
-
:serius2: :serius2: :serius2: :serius2: :serius2: :serius2:
“ ไม่ต้องหรอกครับแม่ เดี๋ยวดิวไปส่งเอง “ ดิวเดินมาจากหน้าบ้านและพูดขึ้น ผมก้อมองไปที่เค้า แต่เค้าทำเฉยใส่ผม
“ อ้าวกลับมาแล้วเหรอ เราจะเหนื่อยไหมล่ะ เห็นช่วงนี้ทำงานหนักนี่ลูก ให้น้องไปส่งก้อได้ เจ้านั่นเค้าไม่เห็นจะทำอะไรมากมายเลย แหมๆแล้วนี่ทำมาเป็นสำออย เดี๋ยวจะอดไปญี่ปุ่นคอยดู “ น้าเนตรตาเขียวใส่น้องแบม ส่วนน้องแบมก้อทำหน้างอใส่
“ ไม่เหนื่อยหรอกครับแม่ ดิวยังไหว ไปกันรึยังล่ะ เดี๋ยวจะดึกกว่านี้ เราจะได้พักผ่อนซะที “ ดิวหันมาบอกผม จากนั้นดิวก้อเดินนำหน้าไปยังรถ ส่วนผมก้อไหว้ลาทุกคนและขอตัวกลับบ้าน
วันนี้ดิวมาแปลก ไม่ชวนพูดชวนคุย ชวนกวนประสาทเหมือนเก่า ผมก้อนั่งเงียบครับ อยู่อย่างนี้ก้อดีเหมือนกัน เงียบสงบดี ว่าแต่ว่า นี่มันก้อจะ 5 ทุ่มแล้วน่ะ ทำไมถนนเส้นนี้รถมันติดจัง ฮ้าวววว ง่วงจัง ของีบหน่อยแล้วกัน
โอ๊ยยยย เมื่อยจัง แต่เอ๊ะ ทำไมเรานอนท่านี้อ่ะ อ้าวนี่มันเตียงนอนเรานี่นา เมื่อกี้นี้เราอยู่บนรถดิว แล้วทำไมมาอยู่ที่นี่ได้ อืม สงสัยดิวจะอุ้มเราขึ้นมาส่งมั้ง เฮ้ออออ ดีน่ะที่เค้ามาส่งเราเฉยๆ อืมมม เมื่อยจังเลย ขออาบน้ำอุ่นๆหน่อยดีกว่า ว่าแล้วผมก้อถอดเสื้อผ้า เหลือแต่กางเกงบ็อกเซอร์ แล้วเดินไปดื่มน้ำ พอออกมาข้างนอกก็เอ๊ะ ใครมาเปิดคอมทิ้งไว้ที่โต๊ะทำงานอ่ะ แต่ไฟที่ห้องโถงก้อไม่ได้เปิดนี่ หรือว่าผมลืมปิดเมื่อเช้า แต่ผมจำได้ว่าผมไม่ได้เปิดนี่ ขณะที่ผมกำลังปิดอยู่นั้น
“ อี้จะทำอะไรอ่ะ อย่าปิดน่ะ ดิวเซฟงานอยู่ “ ผมก้อตกใจสิครับ ได้ยินเสียงคนตะโกนมา มือมันเลยดันไปโดนปุ่มปิดหน้าจอไป อ้าว แล้วใครจะไปรู้ว่ามีคนเปิดล่ะ ซวยแล้วไหมล่ะ พอผมหันไปก้อเห็นคนเดินออกมาจากห้องน้ำ หน้าเปียกโชกผมมองหน้าไม่ชัด แต่น่าจะเป็นดิว
“ ใครอ่ะ ดิวเหรอ แล้วนายมาทำอะไรแล้วทำไมไม่เปิดไฟ " แต่เงานั้นก็พุ่งมาที่ผม
" เฮ้ยยยยยย อย่าเพิ่งเข้ามาน่ะ เราๆ เราโป๊อยู่อ่ะ “ ผมลืมไปว่าผมใส่แต่กางเกงบ็อกเซอร์ตัวเดียว ( ปกติถ้าไม่มีคนอยู่ ผมมักจะใส่เสื้อผ้าน้อยชิ้นเดินในบ้านอ่ะครับ ผมว่ามันสบายตัวดิว และขอบอกเลยว่าผมไม่ได้ตั้งใจอ่อยใครน่ะครับ เพื่อน ) ตายล่ะดิวจะเห็นผมโป๊ไหมเนี่ยะ
“ ฮ่าๆๆๆ ไหนดูสิ ว่าหุ่นน่าฟัดแค่ไหน “ แล้วดิวก้อย่างก้าวเข้ามาหาผม ผมเลยต้องวิ่งหาที่พรางตัว
“ อย่าน่ะเว๊ยยย ไอ้ดิวบ้า ไอ้ลามก ออกไปน่ะ “ ผมวิ่งไปหลบหลังโซฟา
“ นี่จะอายทำไม ดิวเห็นของนายหมดแล้ว จำไม่ได้เหรอ ตอนที่อี้โดนไอ้ยักษ์ปล้ำอ่ะ ดิวเป็นคนเปลี่ยนเสื้อผ้าให้อี้เอง แค่นี้ยังเด็กๆออกมาเหอะน่า อย่ามาทำอาย “ โหยยยยย ดิวเล่นพูดอย่างนี้เลยเหรอผมโกรธมาก
-
:z6: :z6: :z6: :z6: :z6: :z6: :z6: :z6: :z6:
“ ออกไปเลยน่ะ ไอ้ลามก ไอ้ๆๆๆ “ ผมกำลังจะด่าไป
“ เฮ้ยยยย เดี๋ยว “ จากนั้นดิวก้อวิ่งไปที่คอมพิวเตอร์ “ ตายแล้ว นี่อี้มาปิดเครื่องดิวทำไมอ่ะ รู้ไหมว่านี่ดิวกำลังเซฟข้อมูลงานพรุ่งนี้ให้อี้เลยน่ะ ไอ้เราก้ออุตส่าห์จัดทำให้ กลัวว่าจะทำงานไม่รู้เรื่อง ดูสิ นั่งทำมาตั้งเป็นชั่วโมง โอ๊ยยยยยย ทำไงดีเนี่ยะ ตายๆๆๆ อี้รู้ไหมว่างานนี้มันเป็นโปรเจ็คใหญ่ขนาดไหน ถ้า... ปัดโถ่ “ ดิวทำหัวเสียใส่ ผมก้อหน้าเจื่อนไปเลยสิครับ ก้อใครมันจะไปรู้ล่ะ ไอ้เราก้อนึกว่าไม่มีคนใช้ อยากช่วยชาติประหยัดไฟหน่อยเดียว เป็นเรื่องเลย ว่าแล้วผมก้อเดินไปที่คอมพิวเตอร์ ซึ่งดิวก้ออยู่ตรงนั้นแล้ว
“ ไหนดูสิ เดี๋ยวอี้ลองเปิดดูน่ะ เผื่อจะกู้ได้บ้าง ถ้ามันไม่ได้ อี้จะโทรตามเพื่อนมาทำให้เดี๋ยวนี้ ไอ้นี่มันเก่ง มันกู้ได้หมดและ แต่อาจจะต้องจ่ายค่าแรงมันแพงหน่อย เพราว่านี่ดึกมากแล้ว แต่ไม่เป็นไร อี้จะจ่ายเอง “ จากนั้นผมก้อเปิดคอมดูอีกที แล้วก้อพยายามกู้ไฟล์ แต่ผมจำไม่ได้ว่ามันกู้ยังไง เลยไปหยิบเอามือถือมาจะโทรหาเพื่อนผม ขณะกำลังกดเบอร์อยู่นั้น ดิวก้อกระโจนเข้ามากอดผมด้านหลังครับ ผมก้อสะดุ้งตกใจสิครับ อ่ะ ลืมไปเลยว่า เรายังไม่ได้ใส่เสื้อผ้าเหมือนตอนที่ออกมา ตายๆๆๆ
“ ไม่ต้องโทรหรอก ข้อมูลไม่หายไปไหนหรอก ดิวเซฟเรียบร้อยแล้วล่ะ อยู่ในดิสค์นี่ไง เมื่อกี้แกล้งอี้เล่นเฉยๆ อิอิอิ ขวัญเอ๊ย ขวัญมา อย่าตกใจไปเลยน่ะที่รัก มาม่ะ มาให้เค้าปลอบ “ ว่าแล้วดิวก้อหอมแก้มผมอย่างแรง ทั้งสองข้าง นี่ผมเสียท่าดิวอีกแล้วเหรอเนี่ยะ หนอยมันเจ็บใจนักว่าแล้ว ผมก้อดิ้นๆสุดแรงเกิด กระทืบเท้าดิว ดิวก้อหลบได้อีก
“ ไอ้บ้า ไอ้โรคจิต ปล่อยชั้นน่ะเว๊ย แกนี่มันร้ายมาก ปล๊อยยยยยยยยยย “ ผมด่าดิวไป
“ ใครจะปล่อยให้โง่ล่ะ นานๆอี้จะหลงกลดิวที มาม่ะ มาให้ดิวหอมอีกที “ ดิวระดมจูบมาที่แก้มผม ผมก้อดิ้นๆต่อสู้ไป ผมได้จังหวะที่ดิวก้มหน้ามาใกล้ผม ผมลงก้มหัวลง แล้วกระแทก ไปที่หน้าดิวอย่างแรงดัง อั๊ก !!!! แล้วดิวก้อผละออกจากผม ผมได้โอกาสเลยถีบไปที่ท้อง
ดิวอีกที แล้วก้อหันไปด่า
“ เผลอไม่ได้เลยน่ะ นายนี่มันต้องโดนแบบนี้ “ แต่ดิวสิครับ กลับเอามือกุมที่จมูกตัวเอง ตายแล้วเหมือนเลือดจะไหลเลย ผมเลยวิ่งไปเปิดไฟ แล้วเอาผ้าขาวห่อน้ำแข็งแล้ววิ่งไปหาดิว ซึ่งดูท่าดิวจะเจ็บมากผมเลยพาดิวไปนั่งที่โซฟา แล้วให้เค้านอนเงยหน้าขึ้น แล้วเอาน้ำแข็งประคบตรงจมูกที่เลือดกำลังไหล โหๆๆๆ เลือดดิวไหลเยอะมาก แล้วใครบอกให้มาทำอย่างนั้นกับผมล่ะ มันสมควรไหมนี่ จากนั้นผมก้อไปหยิบเอาทิชชู่มาเช็ดเลือดที่เปื้อนให้ดิว ซึ่งตอนนี้มันเลอะเต็มเสื้อผ้าเค้าไปหมดแล้ว พลอยเลอะมาที่ผมด้วย แต่ช่างมันเหอะ ผมก้อนั่งประคบไปสักพักพอเห็นว่าเลือดมันหยุดไหลแล้วก้อจับมือดิวใหถือผ้าห่อน้ำแข็งไว้ ผมกะว่าจะไปล้างเนื้อล้างตัวซักหน่อย มันเลอะไปหมดเลย
“ จะไปไหนอ่ะอี้ ดิวยังไม่หายเจ็บเลย แล้วนี่ไม่รู้เลือดหยุดไหลรึยัง ดูดิวก่อนได้ไหมอ่ะ “ ดิวจับมือผมไว้ไม่ให้เดินออกไป
-
5555
เสร็จดิวแน่อี้เอ้ย
จัดการให้เรียบร้อยนะไอ้น้อง 5555+
o13 แหมมันร้ายไม่เบาเจงๆ
-
เลือดตกยางออก :pighaun: :pighaun:
คริๆๆ
-
นะ ในที่สุดดิวก็ได้ออกโรงซะที รอตั้งนาน o7
อ่านด้งมากแล้วเลี่ยนว่ะ จะอาเจียนเสียให้ได้
หวานอย่างเดียวมันเลี่ยน
ต้องเปรี้ยว หวาน มัน เค็ม แบบดิว คริคริ ครบทุกรส
นั่นล่ะนะ สเป็คใครสเป็คมัน ยังไงผมก็เชียร์ไอ้ดิวอยู่ดี :laugh:
-
:z2: :z2: :z2: :z2: :z2: :z2: :z2: :z2: :z2: :z2:
“ จะไปไหนอ่ะอี้ ดิวยังไม่หายเจ็บเลย แล้วนี่ไม่รู้เลือดหยุดไหลรึยัง ดูดิวก่อนได้ไหมอ่ะ “ ดิวจับมือผมไว้ไม่ให้เดินออกไป
“ อี้จะไปล้างเนื้อล้างตัว เห็นไหมว่ามันเลอะไปหมดแล้ว นี่ก้อโป๊อยู่ ช่างเหอะ ปล่อยอี้ได้แล้ว “
“ ดิวขอโทษน่ะครับ อี้แค่ขอขอหอมแก้มหน่อยเดียวเอง เป็นรางวัลที่ดิวอุตส่าห์สรุปงานให้อี้อ่ะ แต่อี้อ่ะ เล่นซะดิวเลือดตกยางออกเลย ทำไมอี้ต้องรุนแรงด้วยล่ะครับ คนล้อเล่นหน่อยเดียว “ ดิวทำหน้าตาน่าสงสาร ผมล่ะหมั่นไส้ เลยเอามือกดผ้าไปที่จมูกอย่างแรง
“ โอ๊ยยยย อี้ ดิวเจ็บน่ะครับ โอ๊ยยยยยยยยย “ ดิวกุมมือผมไว้แน่น แล้วหลับตาปี๋ เฮ้ยยย เรามือหนักไปรึเปล่า ???
“ เจ็บเหรอ โทษทีๆ ไหนๆๆตายแล้ว เดี๋ยวอี้ไปเอายามาใส่ให้น่ะ “ ผมกำลังจะลุก แต่ดิวก้อเอามืออีกข้างมาโอบกอดผมไว้
“ อี้ไม่ต้องไปไหนหรอก นั่งประคบอยู่อย่างนี้เดี๋ยวดิวก้อหายแล้ว น่ะๆ ถือว่าดิวขอร้อง นี่ดิวกลัวน่ะว่าอี้จะไม่รู้เรื่อง งานที่จะทำงานด้วยกันพรุ่งนี้ เลยต้องเอางานมาสรุปให้อี้อ่ะ ดิวขอแค่นี้ อี้คงไม่ว่าอะไรน่ะครับ “ ดิวทำหน้าตาน่าสงสาร ผมก้อเลยต้องปล่อยเลยตามเลย แต่ผมก้อทำทีเป็นหันหน้าไปทางอื่น หลบสายตาดิวที่จ้องมาทางผมไม่ละสายตา ผมแทบละลายแล้ว ไม่น่ะ ไม่ ใช่สิ เรารับปากกับคุณประวิทย์ไว้แล้วว่า เราจะไม่ทำอะไรเกินเลยกว่าที่ควรจะเป็น เราต้องตัดใจๆๆ ผมเลยขยับออกจากอ้อมกอดดิว ตอนแรกดิวก้อไม่ยอมปล่อย แต่ผมก้อขยับจนหลุดออกมาได้
“ อี้ว่าเดี๋ยวก้อหายแล้วล่ะ ดิวจะอยู่ต่ออีกหน่อยก้อตามใจ เดี๋ยวอี้ไปหาเสื้อมาให้เปลี่ยน แล้วอย่างอแงล่ะ ไม่งั้นจะโดนหนักกว่านี้ “ แล้วผมก้อเดินเข้าไปล้างเนื้อล้างตัวในห้องน้ำ หาเสื้อผ้ามาใส่ให้ตัวเอง จากนั้นผมก้อไปหาเสื้อมาเปลี่ยนให้ดิว เพราะว่าจะให้ดิวเค้ากลับสภาพนี้ไม่ได้ ถ้าน้าเนตรเห็นแล้วคงตกใจ ตายล่ะว๊า เสื้อตัวใหญ่ๆไปไหนหมดเนี่ยะ เอาว่ะ ใส่เสื้อกล้ามไปก่อนแล้วกัน คิดว่าคงจะใส่ได้น่ะ
“ ใส่ดูสิ ใส่ได้ไหม เสื้อตัวใหญ่ๆอี้ยังไม่ได้ซักอ่ะ ลองดูสิ “ ผมยื่นให้ดิว
“ เปลี่ยนให้หน่อยสิ ดิวเปลี่ยนไม่ถนัดอ่ะ น่ะๆๆ “ ทำเสียงอ้อนใส่ผมอีก มันน่านัก แต่ผมก้อเปลี่ยนให้ครับ
ผมก้อเลยปลดกระดุมเสื้อทีละเม็ดออก เผยให้เห็นถึงกล้ามเนื้อของดิว นี่ตลอดเวลาที่ผ่านมา ผมไม่ยักรู้เลยว่าดิวเค้าหุ่นดีอย่างนี้ กล้ามท้องดิวเป็นลูกๆเหมือนคนที่ออกกำลังกายอย่างสม่ำเสมอ หน้าอกเป็นกล้ามแน่นสวยงามมาก ไหนจะผิวที่ขาวเนียนน่าลูบไล้นัก แขนก้อมีกล้ามเป็นมัดๆ ดูแข็งแรงมาก โอ๊ยยยย ทรมานใจแท้ ไม่ได้ๆๆ คิดอย่างนี้กับดิวไม่ได้น่ะ ผมเลยต้องหันหน้าหนีไปทางอื่น แล้วก้อพยายามถอดเสื้อของดิวออกอย่างยากลำบาก ทำไมมันยากเย็นอย่างนี้น่ะเนี่ยะ แล้วทำไมมือเราต้องสั่นด้วยน่ะ ไอ้มือบ้า !!!!!![/color]
-
:m20: :m20: :m20: :m20: :m20: :m20:
:o8: :o8: :o8: :o8: :o8: :o8: :o8:
“ อี้ทำไมต้องหันหน้าหนีด้วยล่ะ แล้วอย่างนี้มันจะถอดได้เหรอ เอ๊ะ หรือว่าเขิน นั่นแน่ ฮ่าๆๆๆ หน้าแดงเลย “ ดิวแซวผมที่ตอนนี้รู้สึกว่าหน้าผมร้อนผ่าวๆใหญ่แล้ว โอ๊ยยยยยยยยย ผมเลยต้องทำเป็นไม่พอใจ เลยปล่อยมือออกจากเสื้อดิว
ผมผละมือออกจากเสื้อดิว แต่ดิวมาจับมือผมไว้แน่น
" เปลี่ยนให้หน่อยสิครับ เปลี่ยนดีๆด้วย จะอายทำไมเล่า คนมันเคยๆกันอยู่ "
" เคยอะไร ใครไปเคยทำอะไรบ้าๆอย่างนั้น ก้อปล่อยมือซะสิจะถอดได้ไงเล่า "
ผมก้อพยายามถอดแต่มันก้อยากพอควร ส่วนดิวน่ะ ยิ้มหวานอย่างเดียวเลย กว่าจะถอดได้เล่นเอาผมเหงื่อตก จากนั้นผมก้อใช้ผ้าชุบน้ำที่เตรียมไว้มาเช็ดคราบเลือดให้หมด มันยากมากครับ ที่จะหักห้ามใจ ปกติผมจะเป็นคนที่อดกลั้นเรื่องพวกนี้ได้น่ะครับ แต่ครั้งนี้ทำไมผมถึงได้เป็นอย่างนี้น่ะ พอเช็ดเสร็จแล้ว ผมก้อจะสวมเสื้อให้ดิว โดยที่บอกให้ดิวยกแขนขึ้นทีละข้าง แต่เอ๊ะทำไมดูเหมือนเสื้อมันเล็กๆไปอย่างนี้ เสื้อกล้ามตัวนี้ผมว่าใหญ่แล้วน่ะ หรือว่าดิวเค้าจะตัวใหญ่กว่าผมมาก เลยยัดไม่เข้า ทำไงดีล่ะ ผมพยายามอยู่นานจนดิวพูดขึ้น
" ถ้ามันใส่ไม่ได้ ก้อไม่ต้องฝืนหรอก เดี๋ยวเสื้อมันขาดหมด ดิวไม่ใส่ล่ะ อยู่อย่างนี้ก้อได้ "
" จะบ้าเหรอ แล้วดิวจะออกไปข้างนอกยังไงล่ะ ถึงตอนนี้มันจะดึกแล้ว แต่ก้อมียงมียามอยู่ข้างล่างน่ะ ไม่อายเค้าเหรอ น่าเกลียดจะตายไป " ผมแว้งขึ้น
" ใครบอกว่าดิวจะไปไหนคืนนี้ ดิวขอนอนที่นี่แหละ ออกไปสภาพนี้มีหวังแม่ซักแย่เลย ขี้เกียจตอบคำถามอ่ะ ขอนอนด้วยคืนนึงน่ะ " ดิวจะอ้อนผมทำไมเนี่ยะ
" นอนได้ แต่นอนข้างนอกน่ะ เดี๋ยวอี้ไปเอาผ้าห่มมาให้ " ผมจะลุกแต่ดิวก้อจับผมไว้อีก
" ไม่เอาอ่ะ นอนด้วยกันสิ เดี๋ยวตกดึกมาดิวเลือดไหลอีกล่ะ ใครจะดูแล อี้ต้องรับผิดชอบด้วย ไม่งั้นดิวไม่ยอมน่ะ " ดิวน่ะ ทำเป็นลูกแหง่ไปได้
-
อ้อนไวดิวอ้อนไว้ๆ
อืมดีมากๆ 555 เจ๋งมากไอ้ดิว สุยอด....
วู้ๆๆๆๆๆๆ คืนนี้แหละแน่นอนเลยอี้ 5555
:impress2:
-
กดห้า บ้าเห่อ โหวตให้ดิวค่ะ
หุๆๆ รุกอี้เข้าไปเลยดิวเอ๊ย
อี้ใจอ่อนแล้ว เดี๋ยวก็รับรักดิวเองล่ะ
วิ้วๆ รอลุ้นต่อไปนะคะ
-
แฟนคลับดิวเชิญรับใบสมัครทางนี้เลยครับ อิอิ
เชียร์เยอะๆ เผื่ออี้(คนเขียน)จะใจอ่อนอ่ะ
เอ...รึว่าจะยิ่งหมันไส้หว่า :m28:
เอาน่า ยังไงก็เชียร์ดิวคร๊าบบโผ้มมม
:m18:
-
o22 o22 o22 o22 o22 o22 o22 o22 o22 o22 o22
" ไม่เอาอ่ะ นอนด้วยกันสิ เดี๋ยวตกดึกมาดิวเลือดไหลอีกล่ะ ใครจะดูแล อี้ต้องรับผิดชอบด้วย ไม่งั้นดิวไม่ยอมน่ะ " ดิวน่ะ ทำเป็นลูกแหง่ไปได้
" นี่อย่าเรื่องมากได้ไหม เลือดไหลก้อเอาผ้ากับน้ำแข็งประคบสิ " ผมเอ็ดไป
" อุ๊ย จะดีเหรอ เดี๋ยวเลอะเทอะหมด น่ะๆ อี้น่ะ อี้ขอนอนด้วยคนน่ะ อีกอย่างแปลกที่อ่ะ ดิวกลัวปี๋ " แล้วดิวก้อมากอดผม
" อย่ามาลีลา ปกติก้อเคยนอนคนเดียว นี่ปล่อยน่ะ มันอึดอัด " ผมพยายามดิ้นให้หลุด แต่ดิวใช้มือทั้งสองข้างกอดไว้แน่น อ้าว แล้วไม่ประคบผ้าแล้วเหรอ แต่ดูเหมือนเลือดจะหยุดไหลแล้วน่ะ หนอยๆๆๆ ได้คนฉวยโอกาส
" แต่คืนนี้ดิวกลัวนี่ น่ะๆ ดิวสัญญาว่าจะไม่ทำอะไร นอกจาก.....กอด "
" ใครจะให้ดิวกอดเล่า คนอะไรได้คืบจะเอาศอก " แล้วผมก้อดิ้นหลุดแล้วเดินไปที่ห้องตัวเอง นี่ผมทำอะไรไปนี่ เหมือนผมยอมเค้าซะอย่างนั้น ดูท่าดิวกระดี๊กระด๊ามาก วิ่งเข้าไปให้ห้องผมก่อนที่ผมจะเดินไปถึงซะอีก จากนั้นก้อถอดกางเกงแสลคออก เหลือแต่ บ็อกเซอร์ ผมเข้าไปเห็น แทบจะถอยไม่ทัน ไอ้คนบ้า ผีทะเล....
" นี่จะทำอะไรอ่ะ แล้วทำไมต้องถอดกางเกงด้วย " ผมว่าไปทั้ๆงที่หันหน้าหนีไปทางอื่น
" ก้ออี้จะให้ดิวนอน ทั้งกางเกงคับๆอย่างนี้น่ะเหรอ ดิวนอนไม่ได้หรอกมันอึดอัด นอกเสียจากอี้จะมีกางเกงขาสั้นให้ดิวใส่ ดิวถึงจะนอนได้ " ดิวเล่นแง่กับผม
" เรื่องมากจริงๆเลย รอแป๊บน่ะ เดี๋ยวไปหาในตู้ให้ " จากนั้นผมกก้อเดินเข้าไปหาในตู้ให้ เวรของกรรม มีแต่กางเกงตัวเล็กๆ ไม่รู้จะใส่ได้ไหม แล้วกางเกงตัวใหญ่ๆไปไหนหมดเนี่ยะ เออออออ ใช่สิ ผมไม่ได้ซักผ้ามานานแล้วเหมือนกัน เสื้อผ้าจึงมีเท่านี้ ผมเลยเลือกกางเกงตัวที่ใหญ่ที่สุดมายื่นให้ดิว แต่หน้ายังหันไปทางอื่นอยู่
" โห ตัวแค่นี้ ใครจะใส่ได้เล่า มีใหญ่กว่านี้ไหมอ่า " ดิวทำหน้าหงิก
" ใหญ่สุดแค่นี้แหละ ลองใส่ก่อนได้ไหม " ผมเอ็ดไป จากนั้นดิวก้อหยิบกางเกงไปใส่ พยายามใส่อยู่นานก้อใส่ไม่ได้สักที เวรกรรมอะไรของผมเนี่ยะ
" ใส่ไม่ได้อ่ะ ไม่ใส่ได้ม่ะ มันไม่โป๊หรอกน่า มีผ้าห่มบังอยู่ทั้งผืน อิอิ " จากนั้นดิวก้อกระโดนขึ้นเตียง แล้วทำมือตบๆไปที่ว่างบนเตียง ประมาณว่าเรียกให้ผมไปนอน ผมก้อเลยเดินไปที่เตียงแล้วหยิบ หมอนข้างทั้งสองอันมากั้นไว้ตรงกลางเตียง เพื่อไม่ให้ดิวลุกล้ำมาหาผม
-
แหม นอนกอดกันเฉยๆ
จะไปคิดไรมาก อี้ล่ะก็ :impress2:
กลัวเผลอใจให้ดิวอ่ะดิท่า คริคริ :m12:
-
:z13: :z13: :z13: :z13: :z13: :z13:
" หมอนข้างแค่นี้ กั้นไม่ได้หรอก เดี๋ยวดึกๆ อี้ก้อจะข้ามมาหาดิวเอง นอนดีกว่า " จากนั้นดิวก้อเอนตัวลงนอนบนเตียง ผมก้อได้แต่ส่ายหน้าในความมั่นใจตัวเองเหลือเกิน จากนั้นผมก้อออกไปนอกห้องเพื่อเก็บของที่โซฟา และเอาเสื้อของดิวไปใส่เครื่องซักแห้ง ตื่นเช้ามาดิวจะได้มีเสื้อใส่กลับบ้าน จากนั้นก้อเปิดไฟ และปิดคอมพิวเตอร์แล้วเข้านอน
พอผมปิดไฟแล้วเดินมาที่เตียง ก้อเหลือบไปดูดิว ที่หลับไปแล้ว เอ๊ะอะไรจะหลับสนิทง่ายซะขนาดนั้น แล้วผมก้อโน้มลงไปมองที่หน้าดิว จะว่าไปแล้ว เวลาดิวหลับนี่ดูน่ารักมากเลยน่ะครับ ดิวจัดว่าเป็นคนที่หน้าตาดีมากๆเลยทีเดียว ตาเค้าสวย จมูกโด่งได้รูป ปากเป็นกระจับสีชมพูระเรื่อ นี่ขนาดในห้องไม่สว่างเท่าไหร่นัก มีเพียงแสงไฟจากด้านนอกผมยังเห็นได้ชัด ผมคงมองอยู่นานจนลืมระวังตัว ดิวเอาแขนทั้งสองมาคล้องคอผมไว้ บ้าจริงๆ ผมหลงกลเค้าอีกแล้วเหรอเนี่ยะ
" นี่จะลักหลับดิวเหรอ ขอดีๆก้อได้ ไม่เห็นต้องทำอย่างนี้เลย " แล้วดิวก้อลืมตาขึ้นมา
" บ้า ใครจะไปทำอย่างนั้นล่ะ ปล่อยน่ะโว๊ยยยย " ผมทั้งด่า ทั้งทุบดิว แต่ดิวไม่ยอมปล่อย แค่นั้นไม่พอ ดิวยังจับแขนทั้งสองข้างของผมไว้ แล้วดันตัวผมให้นอนลงกับเตียงอีกฝั่งนึง โดยตอนนี้ผมเป็นฝ่ายอยู่ข้างล่าง แล้วดิวก้อทับผมอยู่ข้างบน บ้าจริง ไอ้บ้าดิว
" ชั้นไม่น่าใจดีกับนายเลยน่ะ แล้วชั้นก้อต้องมาโดนอะไรบ้าๆอย่างนี้อยู่เรื่อย แกมันบ้า ไอ้โรคจิต ปล่อยน่ะ " ผมด่าออกไป และดิ้นสุดแรง แต่สู้แรงดิวไม่ได้ครับ ดิวกดแขนผมไว้แน่นมาก จนผมดิ้นไม่หลุด
" ใครบอกว่าอี้ใจดีถึงเป็นอย่างนี้ ที่จริงแล้วอี้ยอมต่าง อี้ยอมให้ดิวทำอะไรอย่างนี้กับอี้เอง ตามปกติแล้วถ้าคนอื่นมาทำอย่างนี้ อี้จะสู้ขาดใจไม่ใช่เหรอ ดิวรู้น่ะว่าอี้รู้สึกยังไงกับดิว " ดิวพูดเหมือนอ่านสมองผมขาดไปหมด ไอ้บ้าเนี่ยะ อย่ามาทำเป็นรู้ดีหน่อยเลย
" ชั้นไม่ได้ยอม นายต่างหากที่ใช้กำลังบังคับชั้นเสมอมา นายมันบ้า ชอบใช้กำลังข่มเหงคน " ผมด่ากลับไป
" ไม่จริง อี้จำวันงานวันเกิดน้องแมนได้ไหม วันนั้นอี้ไม่ขัดขืนดิวเลยแม้แต่น้อย อี้ยอมทุกอย่างต่างหากเล่า หรือว่าอี้จะเถียง " ตายล่ะ ผมเสร็จไปอีกดอก ร้ายมากกก เจ้าดิว
-
:pig2: :pig2: :pig2: :pig2: :pig2: :pig2: :pig2: :pig2: :pig2:
เชียร์กันมาเยอะๆน่ะครับ
ร่วมลุ้นกันต่อไป ใจเย็นๆน่ะครับ เรื่องมันยังไม่จบง่ายๆน่ะครับ
ขอบคุณสำหรับคนที่เฝ้ารอทุกท่าน อย่าเพิ่งเบื่อน่ะครับ
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
5555+ ดิวเอ้ยแล้วเอ็งบอกว่าจำเรื่องคืนนั้นไม่ได้
แล้วไปบอกเค้าทำไมฟร๊ะ
ไม่เป็นไรสู้ๆ ดิว โว้ยย สู้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
แอบอู้งานมาอ่านอีกตามเคยแหะๆๆๆ :z2: :z2:
-
^
^
ผมก็อู้เหมือนกัน อิอิ (จะถูกไล่ออกมั้ยหว่า)
เชียร์ดิวขาดใจครับผม
ถ้าอี้ไม่เอา ส่งมาให้ผมได้นะคับนี้อ่ะ :-[
-
โอยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
แหมมมมมมมมมมมมมมม๊
แล้วเราทำเป็นจำไม่ได้
แหมมมมมมมมมมมมมมม๊
มาต่อปายค้าบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบ
-
มาป่วนประจำวัน :laugh:
ยังไม่แสดงความคิดเห็นจนกว่าจะอ่านทัน :o12:
-
:oni1: วิ่งตามหาพระเอกของเราต่อไป
เอิ๊กส์ๆๆ ต้งสู้ๆ :give2:
ข้าน้อยขอเชียร์ต้งเจ้าค่ะ
แต่อี้ชอบเปลี่ยนความรู้สึกบ่อยๆ ก้อลุ้นยากน่าดู o7
-
:z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3:
" ชั้นไม่ได้ยอม นายต่างหากที่ใช้กำลังบังคับชั้นเสมอมา นายมันบ้า ชอบใช้กำลังข่มเหงคน " ผมด่ากลับไป
" ไม่จริง อี้จำวันงานวันเกิดน้องแมนได้ไหม วันนั้นอี้ไม่ขัดขืนดิวเลยแม้แต่น้อย อี้ยอมทุกอย่างต่างหากเล่า หรือว่าอี้จะเถียง " ตายล่ะ ผมเสร็จไปอีกดอก ร้ายมากกก เจ้าดิว
" นี่นายแกล้งเมาเหรอ โถ่เอ๊ยยยย ชั้นไม่น่าเล้ยยยยย " ผมเสียศูนย์มาก ที่รู้ว่าโดนหลอกอีกแล้ว
" ถ้าไม่ทำอย่างนั้น แล้วจะรู้เหรอว่าอี้คิดยังไงกับดิว ที่จริงแล้ว ทุกอย่างที่ดิวพูดไปคืนนั้นอ่ะ มันออกมาจากหัวใจดิวทั้งหมดเลยน่ะ ถ้าไม่เมาดิวก้อคงไม่กล้าพูดหรอก แล้วอี้ล่ะ คิดเหมือนกันกับดิวไหม แต่ดิวว่าน่ะ อี้ต้องคิดเหมือนๆกันแน่นอน ไม่มากก้อน้อยแหละ รู้ไหมครับ แค่นี้ดิวก้อดีใจมากๆเลย ที่ได้รับรู้ความรู้สึกของอี้ที่มีต่อดิว อี้อาจจะโกหกด้วยคำพูดอะไรก้อได้แต่สัมผัสทางกายกับสายตานั่นอ่ะ มันโกหกกันไม่ได้หรอก " อะไรเนี่ยะ ดิวจะมารู้ดีกว่าผมได้ยังไง แต่ก้อแปลกน่ะทีกับต้ง กับพี่กรณ์หรือคนอื่นๆทำไมผมไม่รู้สึก หรือไม่เป็นอย่างนี้ โอ๊ยยยยย แล้วทำไมผมไม่ปฏิเสธล่ะเนี่ยะ
" แล้วมันจะมีประโยชน์อะไร ที่ดิวจะต้องรู้ว่าอี้รู้สึกยังไง ในเมื่อทุกอย่างที่ดิวทำ มันมีจุดประสงค์อื่นแอบแฝงอยู่ ทำไมอี้จะต้องเอาความรู้สึกของอี้ไปเสียกับดิวด้วย " ผมพูดไปแล้วหันหน้าหนี หลบสายตาที่ดิวมองผมมาซะหวานเชื่อม
" อี้พูดอย่างนี้แสดงว่าอี้ยอมรับแล้วสิ ว่าอี้ก้อรู้สึกเหมือนกับดิว ฮ่าๆๆๆ ดีใจจังที่ได้รู้ว่าอี้คิดยังไง แค่นี้ดิวก้อพอใจแล้ว " จากนั้นดิวก้อหอมที่แก้มผมอย่างแรง
" โอ๊ยยยย ปล่อยซะทีสิ มันเจ็บน่ะ ไอ้โรคจิต " ผมยังด่าไม่หยุด
" นี่ ถ้าจะให้ดิวปล่อยอี้น่ะ อี้ต้องพูดอย่างนี้น่ะครับ ฟังน่ะ ที่รักจ๋า ปล่อยเค้าน่ะครับ เค้าเจ็บแขนอ่ะ แล้วตัวเองก้อกอดเค้าแล้วกันน่ะ พูดได้ไหมครับ "
" บ้า ใครจะไปพูด เลี่ยนซะขนาดนั้นไม่เอาอ่ะ ปล่อยน่ะ " ผมดิ้นๆ แต่ก้อไม่หลุดสักที แล้วดิวยังมาระดมจูบผมทั่วหน้าและทั่วทั้งคอผม จนผมรู้สึกสยิวไปหมด ไม่น่ะ ไม่ๆๆ จนผมทนไม่ไหวแล้วววว
" โอเคๆๆ ยอมแล้วๆ โอ๊ยยยย เอ่อ อื้ม ที่รักจ๋า ตัวเองปล่อยเค้าน่ะครับ เค้าเจ็บแขนอ่ะ " ผมพยายามใช้น้ำเสียงอ้อนๆ
" ยังๆ ยังพูดไม่หมด อย่ามาเนียนๆ เดี๋ยวจูบอีกน่ะ " ดิวทำท่าจะจูบอีก โอ๊ยยย เกลียดนักคนรู้ทัน
" ได้ๆๆๆ ตัวเองปล่อยเค้าน่ะ เค้าเจ็บ แล้วตัวเองก้อกอดเค้าแล้วกัน " ดูท่าดิวจะดีใจมาก ปล่อยผมเสร็จแล้วก้อเอามือดันหมอนข้างให้ไปอยู่อีกข้างนึงจนหมด แล้วก้อมากอดผมอย่างรวดเร็ว แหมๆๆ เรื่องอย่างนี้ขอให้บอกเลย เร็วอย่างกับอะไรดี
ในท่าที่เรากอดกันอยู่นั้น หน้าของเราทั้ง2คน ตำแหน่งจะตรงกันพอดี ผมมองตาดิว ดิวมองตาผม ขนาดแสงไม่เยอะมาก ผมยังสามารถเห็นแววตาของดิวที่มองผมได้ มันดูอ่อนโยน อบอุ่น และหวานซึ้งเสียยิ่งกว่าอะไร หวานเสียจนทำให้ผมเคลิบเคลิ้มไปกับเค้าได้ ผมไม่รู้ว่าผมเผลอเอามือไปกอดดิวตอบได้ยังไง ก่อนจะหลับดิวยังมาจุ๊บที่หน้าผากผมอย่างแผ่วเบา แล้วกระซิบว่า " ฝันดีนะครับ คนดี " จากนั้นเราทั้ง2คนก้อหลับไปในห้วงนิทราที่แสนหวาน นี่น่ะเหรอ ที่เค้าเรียกว่าความสุข มันใช่จริงๆเหรอ????????
-
:bye2: :bye2: :bye2: :bye2: :bye2: :bye2:
Alexie ขออนุญาต แฟนไปต่างจังหวัดสัก สอง สามวันน่ะครับ
แล้วจะพยายามมาต่อให้ ไอ้ครั้นจะแบกไปต่างจังหวัดด้วย ก้อเกรงว่ามันจะวุ่นวายเกินไป
ยังไงรอกันหน่อยนะครับ คงไม่นานเกินรอ แต่ถ้าที่นั่นมีเน็ตก้อจะลงให้น่ะครับ
แล้วคุยกันครับ บายยยยยยยยยยยย
:oo1: :oo1: :oo1: :oo1: :oo1: :oo1: :oo1: :oo1: :oo1: :oo1: :oo1: :oo1:
-
ตอบหั้ยก้อได้ "ใช่" สั้นๆ ได้จัยความ
ดิว แกอย่าเล่นอย่างนี้ดิ ทำหั้ยมันจิงจังหน่อยอ่ะ
ยิ่งนานไปทุกๆ อย่างจะยิ่งเลยเถิดอ่ะ แก้ไขก็ลำบากว่ะ
:z10:
-
โววๆๆ เย้ๆๆ
5555+
น่ารักง่ะ อยากกอดอี้มั่งจังเล้ย
เอ้ยดิวแบ่งกันหน่อยเด้
:กอด1:
-
:angry2:
:angry2:
:angry2:
ก่อนไปต่างจังหวัด
หาเรื่องแกล้งคนหน่อยดีกว่า
เอิ๊กๆๆๆๆๆ อย่าว่ากันน่ะครับ :call: :call: :call: :call: :call:
--------------------------------------------------------------
" อี้ อี้ใช่ไหม ตื่นขึ้นมาคุยกับชั้นสิ " เอ๊ะนั่นเสียงใครอ่ะ มาเรียกผม แล้วผมอยู่ที่ไหนเนี่ยะ เอ๊ะนี่มันห้องทำงานของคุณประวิทย์นี่นา แล้วผมมาอยู่ที่นี่ตอนไหนเนี่ยะ ???
" ไหนเธอบอกว่าจะช่วยชั้นทำให้ดิวเป็นผู้เป็นคนกับเค้าไง แล้วทำไมเธอถึงทำอย่างนี้ เธอกำลังทำให้ลูกชายชั้นเบี่ยงเบนน่ะ เธอจำไม่ได้แล้วเหรอว่าเธอสัญญากับชั้นไว้ยังไง เธอใจร้ายมากที่ทำลายความหวังสุดท้ายของชั้น เธอไม่เห็นแก่หัวอกพ่อคนนี้เลยรึไง " นั่นคือเสีงของคุณประวิทย์ที่ตะโกนพูดกับผมอยู่บนโต๊ะทำงาน หน้าตาคุณประวิทย์เคร่งเครียดมาก
" ผมเปล่าน่ะครับ ผมไม่ได้ตั้งใจน่ะครับ " ผมส่ายหน้าปฏิเสธ ทั้งๆที่ผมรู้อยู่กับใจตัวเองดี
" เธออย่ามาโกหก แล้วที่เธอนอนกอดกับลูกชายชั้นอยู่เนี่ยะ มันเรียกว่าอะไร ชั้นไม่น่าไว้ใจเธอเลย หลงคิดว่าเธอจะเป็นคนดี ที่แท้เธอก้อเหมือนกับเกย์ที่มันรกโลกอยู่ทั่วไป ชั้นขอสาปแช่งให้เธอไม่มีรักแท้ในชีวิต โทษฐานที่เธอทำร้ายหัวใจของคนเป็นพ่อ " นี่อะไรนี่ เสียงนี้มันดังก้องไปหมด โอ๊ยยยยยย ผมปวดหัวจัง
" ไม่น่ะครับ ผมมได้ตั้งใจ ผมขอโทษ " แล้วผมก้อสะดุ้งตัวตื่นขึ้นมา เอ๊ะนี่ผมฝันไปเหรอเนี่ยะ ทำไมเสียงนั่นมันเหมือนจริงจังเลยอ่ะ แล้วนี่ ???
" อี้เป็นอะไรอ่ะครับ ฝันร้ายเหรอ ดูสิเหงื่อซกเลย " ดิวลุกขึ้นมาดูผมที่ผวาตื่นขึ้นมา อ๊ะ นี่มันเช้าแล้วเหรอเนี่ยะ อ้าว แล้วผมมานอนกับดิวได้ยังไงเนี่ยะ ไม่น่ะ เราทำอย่างนี้ไม่ได้ จากนั้นผมก้อขยับตัวออกจากดิวแล้วลุกขึ้นจากเตียง ดิวทำหน้างงใหญ่เลยครับ
" ดิวตื่นแล้วก้ออาบน้ำ แล้วกลับบ้านไปได้แล้วน่ะ นี่มันเช้าแล้ว " ผมเอ่ยปากไล่ดิวไป
" นี่มันอะไรอ่ะอี้ เมื่อคืนนี้เรายังนอนกอดกันอย่างมีความสุขอยู่แล้ว แล้วนี่เป็นอะไรอ่ะ " ดิวคงจะงงอย่างหนัก ว่าผีอะไรมาเข้าผม ผมถึงได้เปลี่ยนไปขนาดนี้
" เรื่องเมื่อคืนนี้ ถือซะว่ามันเป็นแค่ฝัน ต่อจากนี้ มันคือโลกแห่งความเป็นจริงแล้ว ดิวกลับไปได้แล้ว " ผมหันหน้าไปทางอื่นไม่อยากให้ดิวเห็นอาการของผม
" ไม่อ่ะ จนกว่าดิวจะรู้ว่าอี้เป็นอะไร อี้บอกดิวได้ไหม " แล้วดิวก้อลุกขึ้นมาจากเตียง จะเดินเข้ามาหาผม แต่
" หยุดอยู่ตรงนั้น เราเก็บความรู้สึกนั้นไว้เพียงแค่นี้เหอะ มันเป็นไปไม่ได้ ดิวมีโลกของดิว อี้มีโลกของอี้ มันไม่มีทางมาบรรจบกันได้ ดิวกลับไปซะอย่าให้อี้ลำบากใจมากไปกว่านี้เลย " ผมฝืนไล่ดิวไป ไม่ใช่สิ ผมอยากให้ดิวเค้ากลับไปจริงๆ
-
:m15: :monkeysad: :sad11: :impress3: :m15: :monkeysad: :sad11: :impress3:
:m15: :monkeysad: :sad11: :impress3: :m15: :monkeysad: :sad11: :impress3:
:L3: :L3: :L3: :L3: :L3: :L3: :L3: :L3: :L3:
" ไม่ใช่อ่ะ มันต้องไม่ใช่อย่างนี้สิ ดิวไม่... " ดิวจะก้าวเข้ามา แต่ผมยิ่งถอยห่างออกไป
" อย่าให้อี้ต้องเกลียดดิวเลยน่ะ ขอร้องล่ะกลับไปซะเถอะ " อะไรเนี่ยะ ทำไมที่ตาของผมมันต้องรู้สึกร้อนอย่างนี้ด้วย อ๊ะน้ำตาผมจะไหลเหรอเนี่ยะ ไม่ได้น่ะ
" ดิวมันแย่ขนาดนั้นเลยใช่ไหมครับ ได้ครับตกลงดิวจะไป แต่ก่อนไปดิวขออาบน้ำก่อนได้ไหม " จากนั้นดิวก้อเดินไปเข้าห้องน้ำ โดยที่ก่อนเข้าดิวมองมาที่ผมเหมือนจะหาคำตอบ แต่ผมกลับเดินเลี่ยงออกไปข้างนอก โดยไม่สนใจดิว
พอผมออกมาข้างนอก ผมก้อไปเอาเสื้อของดิวที่ซักแห้งแล้ว มารีดให้ใหม่ จากนั้นก้อต้มข้าวต้มให้ดิวทานก่อนจะกลับ ทำไมผมต้องทำอย่างนี้ด้วย แต่ไม่เป็นไรหรอกยังไงเราก้อเคย.....รู้จักกันมาก่อน แค่นี้คงไม่เป็นไร
พอดิวออกมาแล้ว ผมก้อหยิบเสื้อไปให้ดิวใส่ ดิวก้อรับไปใส่แต่ตายังคงมองมาที่ผม ทำให้ผมลำบากใจมากๆ
" ทานข้าวต้มก่อนสิ จะได้มีอะไรรองท้องก่อน แล้วค่อยกลับ " น้ำเสียงผมเย็นชามากๆ
" ในฐานะอะไร " ดิวถามผมเสียงแข็ง จนผมอดมองหน้าดิวไม่ได้ ตอนนี้ดิวมองผมด้วยสายตาที่แข็งขืนมาก
" ก้อเพื่อนไง คนรู้จักกัน เอาซะหน่อยน่ะเราต้มไว้ให้แล้ว เดี๋ยวตักให้ " จากนั้นดิวก้อนั่งลงที่อาหารแล้วผมก้อตักข้าวต้มมาให้ดิว
" ไม่ทานด้วยกันเหรอ หรือว่ารังเกียจที่จะร่วมโต๊ะกับ....ผม " ทำไมคำพูดนี้ มันบาดแทงหัวใจผมนัก ไม่สิ ไม่ๆๆๆ
" เปล่าหรอก เราไม่หิวดิวทานไปเหอะ " จากนั้นผมก้อปล่อยให้ดิวทานข้าวต้มไป ส่วนผมก้อหานั่น หานี่ทำไปเรื่อย พยายามไม่มองไปทางดิวซึ่งมันยากนักที่จะไม่มองดิว แต่ดิวสิกลับไม่มองมาที่ผมเลย เค้าตั้งหน้าตั้งตาทานข้าวต้มอย่างไม่ลืมหูลืมตา รู้ไหมนั่นว่ามันร้อนน่ะ พอดิวทานเสร็จ ดิวก้อลุกขึ้น
" ผมกลับก่อนน่ะ ขอบคุณสำหรับข้าวต้ม มันอร่อยมาก ผมไปล่ะ " ให้ตายสิ ทำไมดิวต้องทำเสียงอย่างนั้นด้วย
" เดี๊ยวเราไปส่งที่ประตู " จากนั้นผมก้อเดินไปส่งดิวที่หน้าประตู พอผมจะเปิดประตู ดิวก้อดึงตัวผมไปจูบอย่างแรง แต่ผมไม่ขัดขืนครับ ไม่รู้ทำไมผมไม่ขัดขืนผมปล่อยให้ดิวจูบผมอยู่นาน แล้วดิวก้อปล่อยผม
" บอกมาสิว่าอี้ไม่ได้รู้สึกอะไรกับจูบนี้เลย บอกดิวมาสิ " ดิวมองตาผมเขม็ง ผมต้องหลบตาเค้า ผมไม่กล้าสบตา กลัวว่าดิวจะรู้ว่าผมคิดอะไร
“ มันไม่มีประโยชน์อะไรที่จะพูดถึงเรื่องนี้อีก ดิวเป็นผู้ชาย ดิวจะมาสนใจเกย์อย่างอี้ทำไม อีกอย่างอี้ก้อมี... ต้งเป็นแฟนอยู่แล้ว มันเป็นไปไม่ได้หรอกดิว กลับไปซะ ต่อไปนี้ระหว่างเรามันคือธุรกิจอย่างเดียว ดิวเข้าใจไหม “ ผมตวาดไปเสียงดัง
“ ไม่ใช่อ่ะ อี้ไม่ใช่คนอย่างนี้นี่ อีกอย่างน่ะ ดิวไม่สนว่าอี้จะเป็นอะไร ถ้าดิวจะรักใครดิวไม่สนอะไรทั้งนั้น อี้อย่ามาโกหกดิวเลย อี้อย่าบอกน่ะว่าอี้ไม่รู้สึกอะไรเลยสักนิด “ ดิวดูจริงจังมาก แต่ผมก้อจะหวั่นไหวไม่ได้ ผมรับปากกับคุณประวิทย์ไว้แล้วนี่
" ใช่ อี้ไม่รู้สึกอะไรเลยสักนิด ดิวไปได้แล้ว ไปซะทีสิ " ปากผมก้อไล่เค้าไป แต่ทำไมใจผมไม่คิดอย่างนั้นน่ะ ดิวกับผมมองตากันอยู่นาน ไม่รู้ว่าเค้าจะมองไปทำไม จากนั้น ดิวก้อเดินออกไปจากห้องผมอย่างสงบ แล้วผมก้อปิดประตู[/color]
-
อยากจะกรี๊ดครับ
แต่กลัวแต๋วแตก
และก็กลัวว่าตอนหน้าจะไม่เป็นดังหวังอ่ะ
ทั้งดิวทั้งอี้ ชอบทำเสียเรื่องตลอด
จะดีกันทีไรเกิดเรื่องทุกที่
ครั้งนี้เดาว่าอี้ทำเสียล่ะกัน
จะว่าไปก็ออกแนว
คนเลวที่รักเธอ กับ คนดีที่เธอไม่รัก รึเปล่าหว่า
เชียร์ดิวขาดใจ
-
:3123: :3123: :3123: :3123: :3123: :3123:
หวังว่าผมคงจะลงให้จุใจแล้วน่ะครับ
อย่าโกรธผมนะครับ ถ้ามันจะทำร้ายจิตใจใครบางคนไปบ้าง
แล้วจะรีบมาต่อให้น่ะครับ เจอกันครับ อีก สอง สามวัน
:bye2: :bye2: :bye2: :bye2: :bye2: :bye2: :bye2: :bye2: :bye2:
-
อ้าวลงต่ออีกก็ไม่บอก
-
-*-
พูดเหมือนจะไม่ให้ดิวเป็นพระเอกซะงั้นล่ะครับพี่อเล็กซ์
ปู้วววววววว ตชดิว สงสารเอ็งบาดไส้
บาดเซ็งจี๊เลย โอ้ววววว
เดินทางโดยสวัสดิภาพนะครับพี่
ดิวสู้ๆ 555+
-
อี้อย่าทำร้ายหัวใจตัวเองแบบนี้สิครับ หัวใจดิว แล้วก็หัวใจผมด้วย กระซิกๆ
จะดราม่าไปไหนก๊าน
เม้นบนมือถือเมื่อยมือมาก
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดด
คนเขียนรังแกคนอ่านค่ะ
ตัดจบแบบให้คนอ่านเอามือทิ้งผมตัวเอง
เพราะอี้กับดิวไม่ได้ดังใจคนอ่าน
แถมคนเขียนหนีไปต่างจังหวัดอีก กรี๊ดดดดดดดดดดดดดด
ยังไงก็ขอให้เดินทางโดยสวัสดิภาพนะคะคุณอเล็กซ์
-
:pig2: :pig2: :pig2: :pig2: :pig2: :pig2: :pig2: :pig2: :pig2:
ขอนอกเรื่องหน่อยน่ะครับ ก่อนจะไปข้างนอก อยากให้โหวตอีกแล้ว
คราวนี้ขอโหวตว่า ใครเป็นแฟนคลับใครบ้าง
ใครเชียร์ตัวละครตัวไหน ให้ได้รักกับอี้บ้าง
โหวตมาเยอะๆ หน่อยน่ะครับ ขอเหตุผลด้วยว่าทำไม
ผมอยารู้ว่าเพื่อนๆ คิดยังไงกับตัวละครเหล้านี้บ้าง
อีกอย่าง ตัวอี้นี่ เพื่อนๆ อยากให้เป็นใครมากที่สุด ในชีวิตจริง
ขอเหตุผลเจ๋งๆด้วยน่ะครับ
เม้นต์มาเยอะๆนะครับ ร่วมสนุกกันเยอะๆ ผมจะได้มีกำลังใจมาลงต่อ อิอิ
:กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
เชียร์ไอ้ดิวครับ เพราะ..อืมนิสัยคล้ายๆกันมั้งครับชอบเอาแต่ใจตัวเอง ดื้อๆดี นี่มัน :a5: พระเอกชัดๆ 555+
อี้ อยากให้เป็นแฟนผมได้ไหม๊ครับ5555+ แอบงงคำถามน่ะพี่ เป็นใครในชีวิตจริง 555+ แปะโป้งไว้ก่อนนะครับ
:-[
-
:L1: :L1: :L1: :L1: :L1:
หมายถึง อาจจะเป็น ดารา ไฮโซอะไรประมาณนี่ยะ
คิดออกไหมครับ
งงอ่ะเดะ เอิ๊กๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
:impress2: :impress2: :impress2: :impress2:
-
ผมเชียร์ดิวครับ(คงไม่มีใครรู้หรอกเนอะ อิอิ)
เหตุผลเพราะผมชอบเค้าอ่ะ
มีทุกรสชาติ เปรี้ยว หวาน มัน เค็ม ขม กลมกล่อม
คบกันคงไม่น่าเบื่อ
ส่วนอี้น่าจะเป็นใคร
คิดออกแล้วจะมาบอกอีกที
เป็นกำลังให้ดิวอี้เสมอคับ
อเล็คซ์คับ ผมเชียร์ดิวขนาดนี้ เห็นใจผม ให้อี้รักดิวเถอะนะ อิอิ
-
555+โอ้ววว เก็ทล่ะครับ
แต่อยากปล่อยอี้ให้เป็นอี้อย่างงี้น่ะครับ
555+ อี้ไม่เหมือนใครดี น่ารักในความคิดของผมก็พอแล้ว
อยู่ในจินตนาการ เอิ้ก :impress2:
-
^
^
รีบนเอาอี้ไปนะ
ผมเอาดิวเอง
กร๊ากก
-
^
^
^
^
^
555+ ดีมากครับ เอิ้ก
ชอบๆ แบ่งปันกันได้ 555+ :กอด1:
-
ู^
^
^
คนข้างบน จะเอาใครนะครับ??? ฟังไม่ค่อยถนัด
ไหนพูดช้าๆ ชัดๆ อีกทีดิ๊ o18
-
ผมชอบพี่กรณ์ครับ แต่ก่อนชอบตัง แต่พี่กรณ์ดูอบอุ่นกว่า อิอิ ชอบแนวพี่ชาย หุหุ :z2:
-
ู^
^
^
คนข้างบน จะเอาใครนะครับ??? ฟังไม่ค่อยถนัด
ไหนพูดช้าๆ ชัดๆ อีกทีดิ๊ o18
เอาป๊อปครับ 5555+
อี้ที่ไหน ไม่มี๊....555+ o22
-
แกล้งกันได้อย่างโหดร้ยมาก :sad4:
-
สวัสดีครับ
เชียร์ต้งๆๆๆๆ ต้งน่าร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก :impress2:
แต่ดูท่าอี้คงเสร็จดิวละอ่า
อี้จะเป็นใครเหรอ?? เพื่อน"สาว"เท่านั้น ก๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกๆๆๆๆๆๆๆ :laugh:
ขอบคุณและจะติดตามครับ
-
:impress3: กำลังสนุก เหมือนดูละครเลย^^
จะหายไปตั้งหลายวันแนะ o9
ให้เลือกเป็นแฟนคลับด้วยเหรอ??? อื้ม เป็นแฟนคลับดิวแระกันครับ อิอิ เหตุผล? เอาเป็นว่าผมชอบคนเลวแระกัน :laugh:
ขอบคุณนะครับ :กอด1:
-
:L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1:
แอบหนีเจ้านายมาต่อให้อ่าเล็กน้อย
เด๋วจะหาว่าผมหายแล้วหายเลย
อย่าลืมคิดถึงผมบ้างน่ะครับ
ยังไงก้อรักทุกคนเหมียนนนนเดิม :กอด1: :กอด1:
:L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2:
-------------------------------------------------------------------------
:impress3: :impress3: :impress3: :impress3: :impress3: :impress3: :impress3:
พอปิดประตูแล้ว ผมก้อทรุดลงกับพื้นทันทีครับ น้ำตาที่กักไว้มันไหลออกมาจนหมดเลย นี่ผมเป็นอะไรนี่ ทำไมผมต้องเสียใจด้วย ทำไมๆๆๆๆ ผมไม่ได้คิดอะไรกับเค้านี่ อีกอย่างผมก้อยังมีต้งอยู่ทั้งคน ถึงไม่มีต้งผมก้อไม่รักกับเค้าหรอก เค้ามันนิสัยไม่ดีเค้ามันคนหยาบคาย ชอบรังแกผมชอบดูถูกผม คนอย่างนี้เหรอที่ผมควรจะรัก ฮ่าๆๆๆ สมน้ำหน้าตัวเองนัก
ปังๆๆๆ เสียงเคาะประตูหน้าห้อง ทำให้ผมรู้สึกตัว ใครมาเคาะกันเนี่ยะ พอผมส่องตาแมวดูก้อเลยเห็นว่าต้งมาเคาะประตู ไม่ได้ล่ะ จะให้ต้งเห็นว่าเราร้องไห้ไม่ได้หรอก ขอเช็ดน้ำตาก่อนน่ะ แต่ต้งก้อยังทั้งเคาะประตู และกดกริ่งต่อไป เอาว่ะ เปิดเลยดีกว่า
“ ว่าไงครับ มีอะไรแต่เช้าเหรอ “ ผมพยายามทำเสียงปกติ
“ อี้ทำอะไรอยู่อ่ะ ต้งกดกริ่งตั้งนานก้อไม่เปิด นี่ต้งต้องเคาะประตูด้วยน่ะเนี่ยะ อี้ถึงจะออกมาเปิด เป็นอะไรรึเปล่า “ ต้งทำหน้าสงสัย
“ ไม่มีอะไรหรอก ต้งเข้ามาก่อนสิ “ จากนั้นผมก้อเรียกต้งให้เข้ามาในห้อง แล้วผมก้อเดินไปตักข้าวต้ม
“ ต้งทานข้าวต้มก่อนไหม อี้ต้มไว้อ่ะ เผื่อว่าจะหิว “ ผมชวนต้งทาน
“ เอาสิ หิวอยู่พอดีเลย “ จากนั้นผมก้อตักข้าวต้มมา 2 ชาม แล้วก้อนำมาวางไว้แล้วนั่งทานกับต้ง จากนั้นเราก้อทานกันไป โดยที่ผมไม่ได้ชวนพูดชวนคุยอะไร ตอนนั้นหัวผมมันเบลอๆมากมาย
“ ต้มข้าวต้มซะเยอะอย่างนี้ อี้ต้มเผื่อใครเหรอครับ “ ต้งเล่นถามแสกหน้าผมมาซะขนาดนี้ เอิ๊กๆๆๆ
“ ก้อต้มเผื่อๆไว้ ทานไม่หมด ตอนเย็นก้อกลับมาทานได้อีก “ ผมตอบไป แต่หน้าผมยังก้มอยู่
“ เหรอ นึกว่าทำเผื่อดิวซะอีก “ ผมชะงักไปเล็กน้อย แต่ก้อไม่ได้ตอบโต้อะไร
“ ไม่ใช่อะไรหรอก เมื่อกี้ที่เดินเข้ามาในคอนโดอ่ะ ต้งเดินสวนกับดิว แต่ไม่เห็นดิวทักทายอะไรต้งเลย ทำหน้ามุ่ยๆแล้วเดินออกไป ต้งก้อคิดว่า ดิวมาหาอี้ซะอีก “ ผมไม่กล้ามองหน้าต้ง กลัวว่าต้งจะเห็นสายตาของผม
“ อืมมมม ก้อมาแหละ แวะเอางานมาให้ เพราะว่าวันนี้อี้ต้องไปเป็นผู้ช่วยให้เค้าอ่ะ ไม่มีอะไรหรอก “ ผมตอบไปเท่าที่ที่จะตอบได้
“ เหรอ ไม่ยักรู้ว่าอี้ไปทำงานเป็นผู้ช่วยให้ดิวตั้งแต่เมื่อไหร่ ไม่เห็นอี้บอก “ ต้งรุกผมหนักขึ้น
“ พอดี พ่อของดิวเค้าเรียกอี้ไปคุยวันนั้นไง เค้าอยากให้ช่วยดูงานช่วยดิวอะไรประมาณนั้นแหละ “ ผยังคงก้มหน้าอยู่
“ อ้ออออ พ่อของดิวจ้าง อืมต้งก้อหลงคิดว่า ถ้าดิวจ้างเองนี่ อี้คงไม่รับค่าจ้างเป็นเงินใช่ไหม แต่จะรับเป็นอะไรดีน่ะ รับเป็นตัว หรือว่ารับเป็นหัวใจดีล่ะ อี้ “ คำพูดนี้ทำให้ผมช็อคจนเผลอทำช้อนตก ต้งไม่เคยพูดแบบนี้กับผมนี่
-
นั่นแน่ แอบมาลงเรื่องให้อ่าน
ขอบคุณคร๊าบบ
-
นั่นต้งออกแนวประชดประชันแระ รุ้อยู่ว่าอี้ไม่ชอบพรึกติกำแบบนี้ ยังทำอีก อี้คงเลือกง่ายขึ้นละทีนี้
ทำอย่างนี้จะทำหั้ยนายเสียคะเเนนน่าต้ง ได้ไม่คุ้มหรอก
เอิ้กๆ และแล้วเจ้าดิวก็เหนชัยชนะอยู่รางๆ กำแท้ :z3:
-
เชียร์กันเข้าไปดิวเนี๊ยะ
ปล่อยให้คนเชียร์ต้ง กะ พี่กรณ์ ได้หายใจม๊างเห้ออ
เด๋วปั๊ด!!! เก็บดิวไว้กับตัวเองเลยนิ :laugh:
แฟนคลับต้งเจ้าค่ะ ไม่รู้สิ ต้งเป็นผู้ชายที่ดีหลายๆอย่าง
ไม่ก้าวก่ายเรื่องส่วนตัว แต่ถ้ามันเกี่ยวกับตัวเอง ก็ยอมไม่ได้เช่นเดียวกัน
แต่ที่จริงน่ะ ชอบแบบเถื่อนๆ เลวๆ แบบดิว :o8:
ไม่น๊าาาาาาาาาาาาาาาาา :serius2: ชั้นจะเป็นเหมือนอี้งั้นหรอเนี๊ยะ
ซื่อสัตย์ๆๆๆๆ
-
ประชดไปเลยต้งทำไปเลยๆๆๆๆๆๆๆๆๆ สนับสนุนอยางยิ่งยวด:laugh: :laugh: :laugh:
จากคนแอบรักแอบชอบดิว.... o18 o18 o18
-
รักมากแค้นมากป่าวเนี่ย
รึว่าต้งเห็นเมื่อวาน :z3:
ความซวยเริ่มมาเยือน
แต่ก็เชียร์ดิวสุดใจเหมือนเดิม :o8:
-
:laugh: หัวเราะแบบไม่มีสาเหตุ
:z2:
-
ตังพูดแทงใจดังฉึก รู้ได้ไงเนี่ย 555+
ปอลอ เชียร์ดิว โหด เถื่อน ซาดิสต์ เราชอบ 555+ อ่านแล้วหนุกดีมีหลายอารมณ์
-
สงสารต้ง
-
โอ้ว้าววว
เจ๊หายไปตามคุณเอนกับคุณทีไม่กี่วัน
กลับมาอ่านเรื่องนี้แล้วมีความรู้สึก
เหมือนนั่งรถไฟเหาะเลยอ่ะ
กำลังจะหวานก้อกลับมาเศร้าอีกแหระ
แถมยังมีคนคอยขัดขวางอีก
เฮ้อ...ลุ้นจนเหนือย
แต่ชอบนะ โดนมากกกกกกกกก
เม้นท์มาขนาดนี้คงไม่ต้องบอกนะว่าเจ๊เชียร์ใคร หุ หุ o13
-
โอ๊ะ...โอ....
อ่านมาถึงตอนนี้อ่ะนะ...พี่ขอเชียร์ต้งสุดใจจ้า :z2:
ต้งน่ารัก อบอุ่น มั่นคง ไม่รวนเร บทต้งจะเอาจริงเอาจัง ก็เข้มแข็ง ไม่ยอมแพ้ใคร เห็นมาหลายตอนแล้ว
แต่เวลาพูดกับอี้ อาจจะดูนิ่มนวลหน่อย แหม๋...ก็พูดกะคนที่เรารัก จะโฮกฮากได้ยังไงเน๊าะ
ชีวิตของอี้ ไม่ว่างานหรือส่วนตัวหรือเพื่อนฝูงก็ยุ่งเหยิงมากพอดูแล้ว
พอมีเวลาพัก ขอความสงบ ขอความชุ่มชื้นในหัวใจ...
ก็อยากให้อยู่กับคนที่ทำให้เรา อบอุ่น สบายใจ ไม่วุ่นวายใจ ดูแลกันและกัน
ต้งเป็นคู่คิดคู่ใจที่ดีนะ เวลาอี้เจอปัญหาต่าง ๆ ต้งก็จะช่วยอี้ ดูแลอี้เป็นอย่างดี
ต้งเจออี้ครั้งแรกก็รู้แล้วว่าคนนี้แหละ....ใช่เลย ไม่วางมาด จริงจังกับอี้ตลอด
อี้จ๋า...จะหาคนแบบต้งได้ที่ไหนอีกนิ เนี่ย..ถ้าอี้ไม่ชอบต้งนะ พี่ก็ขอละกันน๊า... :impress2:
แต่ก็อย่างว่า...จิตใจคนเรายากแท้หยั่งถึงเน๊าะ ยังไงก็ขอเชียร์ต้งละกันน๊า..... :sad4:
-
เอ้ย เหมือนต้งมันจะรุว่ามีอะไรในกอไผ่
ขอ อย่า ยอมแพ้ อย่าอ่อนแอ แม้จะร้องไห้
สู้ๆเว้ยดิวเอ้ย o13
-
มะได้เข้าหลายวัน ไมตังพูดยังงี้
รึว่าตังจะรู้ว่า อี้...รัก....ดิว...
:laugh: :laugh: :laugh:
-
เขัามาเชียร์ดิว รออเล็คเซกลับมา
-
:pig2: :pig2: :pig2: :pig2: :pig2: :pig2:
กลับมาแล้วน่ะครับ
เหน็ดเหนื่อายจากการทำงานที่ต่างจังหวัดมากมาย
เมามายด้วย ไม่น่างกเลย รับงานไม่ดูตัวเองเอิ๊กๆๆๆๆ
แล้วจะมาต่อให้น่ะครับ
:bye2: :bye2: :bye2: :bye2: :bye2:
-
:z13: Alex
แล้วรอต่อไป
:z2: :z2: :z2:
-
:L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1:
“ ต้งพูดแบบนี้หมายความว่าไง จะพูดอะไรก้อพูดออกมาเลยดีกว่า “ ผมเริ่มไม่พอใจกับคำพูดของต้ง
“ ก้ออี้จะให้ต้งคิดยังไงล่ะ แฟนตัวเองมีผู้ชายคนอื่นมาหาถึงห้องตั้งแต่เช้า นี่ไม่รู้ว่ามาตอนเช้าหรือว่ามาอยู่ทั้งคืนกันแน่ ต้งผิดเหรอที่ต้งสงสัยแล้วทำไมอี้จะต้องเดือดร้อนด้วย ถ้าอี้ไม่ได้มีใจให้กับเค้า “ แปร๊ดดดด เสียดแทงดีแท้ นี่ต้งโกรธผมจริงๆเหรอนี่
“ ถ้าต้งจะมาพูดเรื่องนี้ล่ะก้อ อี้จะไม่คุยด้วยแล้วน่ะ คนเป็นแฟนกัน ไม่ไว้ใจกันแล้วมันจะไปรอดเหรอ “ ผมเหลืออดเต็มทีกับปฏิกิริยาอย่างนี้ของต้ง ทำไมเค้าต้องหาเรื่องผมด้วย แต่เอ๊ะแล้วผมจะเป็นเดือดเป็นร้อนไปทำไม
“ อี้อย่ามาพูดอย่างนี้ดีกว่า คิดกลับกันสิว่าถ้าอี้เป็นต้ง อี้จะรู้สึกยังไง “ ณ ตอนนี้ เราทั้งสองยืนขึ้นประจันหน้ากัน ผมก้อมองหน้าต้ง ต้งมองหน้าผม ไม่มีใครยอมใคร
“ งั้นอี้ว่า อี้คงไม่คู่ควรกับต้งแล้วล่ะ อี้ขอตัวไปอาบน้ำก่อนน่ะ ต้องรีบไปทำงาน ต้งจะอยู่ต่อก้ออยู่ หรือ ถ้าจะกลับก้อล็อคประตูให้ด้วยน่ะครับ “ ผมเลยเดินเลี่ยงไปที่ห้องผม แต่ต้งวิ่งมากอดผมจากทางด้านหลัง
“ ไม่เอาน่ะอี้ อย่าเป็นอย่างนี้สิ ต้งขอโทษ ต้งหึงไปหน่อยแล้วอี้จะให้ต้งทำยังไงล่ะ ต้งไม่อยากเสียอี้ไป “ น้ำเสียงต้งสั่นเครือมาก ผมก้อเลยเอามือมากุมมือของต้งที่กอดผมไว้อีกที
“ ต้งครับ อี้ไม่ใช่คนที่แบบว่าพอมีแฟนแล้วจะไปปันใจให้คนอื่นง่ายๆน่ะ อี้ขอพูดแค่นี้ ต้งจะเชื่อหรือไม่ อี้ก้อคงว่าอะไรไม่ได้ ตามใจต้งแล้วกัน แต่อี้ยืนยันว่า อี้ไม่ได้ชอบดิว ต้วจะเชื่ออี้ไหม “ ผมต้องพูดแบบนี้เพื่อให้ต้งสงบลง
“ เชื่อครับ ต้งเชื่ออี้อยู่แล้ว “ จากนั้นต้งก้อหันตัวผมให้หันหน้ามามองหน้าเค้า
“ ต้งเชื่อใจอี้อยู่แล้ว เอาล่ะต้งไม่กวนล่ะ อี้ไปอาบน้ำแต่งตัวเหอะ เดี๋ยวต้งไปส่งที่ทำงาน แล้วคืนนี้ที่งานอ่ะ อี้จะไปยังไง ให้ต้งไปรับไหมครับ จะไปเข้างานพร้อมกันไง “
“ อืม ไม่รู้สิ ตอนบ่ายอี้มีประชุมกับดิวไง ไม่รู้เสร็จกี่โมง ไงอี้จะโทรหาอีกทีน่ะ “
“ ได้ครับ อี้ไปอาบน้ำได้แล้ว ต้งเหม็นจะแย่อยู่แล้ว รึว่าจะให้ต้งอาบให้ “ ผมเลยต้องรีบวิ่งหนีเข้าไปในห้อง เดี๋ยวต้งทำอะไรบ้าๆอีก
พอผมอาบน้ำแต่งตัวเสร็จผมก้อไปทำงานตามปกติ วันนี้งานผมค่อนข้างเยอะน่ะครับ ไหนจะต้องรีบไปประชุมกับดิวตอนบ่ายอีก ซึ่งวันนี้ที่ประชุม ผมมีหน้าที่นั่งฟังอย่างเดียว ส่วนเลขาก้อนั่งจดๆวาระการประชุมไปเรื่อย แล้วก้อมีหัวหน้าโปรเจ็ค มาพูดๆๆๆ อะไรก้อไม่รู้ ผมไม่เข้าใจเท่าไหร่ ขนาดว่างานที่ดิวสรุปให้ว่าเข้าใจง่ายแล้วน่ะ มาเจอจริงๆเนี่ยะ ผมมืดแปดด้านไปเลยครับ แต่ก้อต้องทำหน้านิ่งๆไว้ เหมือนตัวเองมีความรู้ซะงั้น แต่ก้อพอผ่านๆไปได้ จากนั้นก้อมีพักเบรกครึ่งชั่วโมง ผมก้อเลยโล่งหน่อย ได้มีโอกาสหายใจหายคอแล้ว จากนั้นผมก้อออกไปนั่งเล่นข้างนอก รับลมสบายๆที่ระเบียงของอาคาร
“ ทำไมไม่รอแสตนบายอยู่ที่หน้าห้องล่ะ มาทำอะไรตรงนี้ หน้าที่นายคือะไร ไม่รู้รึไง “ พอผมหันกลับมา ก้อเห็นดิวมาจึงจังก้าทำหน้าดุใส่ผม อะไรกัน จะไม่ให้ไปไหนกันเลยรึไง
-
:m16: :m16: :m16: :m16: :m16: :m16:
“ ก้อมันเบรคนี่ ชั้นก้อออกมายืนตากลมบ้าง มันเครียดนี่นา ไม่รู้ประชุมเรื่องอะไรกันเดี๋ยวจะกลับเข้าไปแล้ว “ ผมก้อเดินกลับเข้าไปข้างใน แต่ดิวจับแขนผมไว้ก่อน แล้วพูดขึ้น
“ ตกลงงานนี้อ่ะ นายเสนอตัวมาทำใช่ไหม นายบอกชั้นมาตรงๆดีกว่า ไม่ต้องมาอ้างพ่อชั้น “ นี่เค้าจะหาเรื่องผมไปถึงไหน
“ แล้วแต่จะคิดถ้าไม่มีอะไรแล้ว ชั้นขอตัว “ ผมจะเดินไปแต่ดิวยังไม่ปล่อย
“ อย่าเพิ่งไป เสร็จงานนี้ นายไปงานที่บ้านชั้น กับชั้นน่ะ แม่ชั้นให้รับนายไปด้วย “ น้ำเสียงของดิวเย็นชามาก
“ ถ้ามันลำบากนักก้อไม่ต้อง ชั้นไปกับต้งได้ ต้งจะมารับชั้น “ ผมกระแทกเสียงกลับไป
“ ไม่ได้ ยังไงนายก้อต้องไปกับชั้น อย่าลืมสิงานนี้เป็นงานเลี้ยงที่แม่ชั้นเป็นคนจัดขึ้น ฉะนั้นจะมีแขกเหรื่อมากมายมาในงาน แล้วก้อต้องมี
หลิง หลิง มาด้วย ฉะนั้น นายต้องทำงานอีกงานนึงของนายแล้ว อย่าลืมสิ เราทำสัญญากันไว้น่ะชั้นไม่ยอมให้นายมาควงคนอื่นในบ้านชั้น ในงานแม่ชั้นแน่นอน “
“ อ๋อออ ที่แท้ก้ออย่างนี้นี่เอง ก้อได้ชั้นจะได้เลือกหน้ากากมาใส่ในงานได้ถูก ไม่ต้องห่วงน่ะชั้นมันมืออาชีพเรื่องปั้นหน้า ใส่หน้ากากอยู่แล้วรับรองว่าเงินที่นายทุ่มมาน่ะ มันคุ้มค่าทุกบาท ทุกสตางค์แน่นอน “ แล้วผมก้อสะบัดมือดิวออก แล้วเดินเข้าไปข้างใน ระหว่างที่เดินเข้าไปผมก้อโทรบอกต้งก่อนว่า ผมจะไปงานเอง ให้ต้งไปก่อนเลยกลัวต้งเสียเวลา ที่จริงผมไม่อยากบอกความจริงต้งไป กลัวต้งเสียใจ
จากนั้นพอได้เวลาประชุม ผมก้อเข้าประชุมต่อ นั่งฝังฝรั่งพูดๆๆๆ อะไรไม่รู้ คำศัพท์ไม่เห็นคุ้นเลย ดีแต่พี่เลขาของดิวเค้าบอกว่า เอาไว้จะมาสรุปงานให้ผมฟังอีกที ลืมบอกไปว่าเค้าชื่อพี่อ้อ ชื่อเหมือนพี่สาวผมเลย เค้าเป็นคนใจดีครับยิ้มแย้มแจ่มใส ไม่เหมือนกับดิว รายนั้นนั่งหน้ายักษ์ตลอดเวลา แถมยังมองมาที่ผมสายตาเหยียดๆอีก แต่ผมก้อทำเป็นไม่สนใจ
พอประชุมเลิกแล้ว ผมก้อหาทางชิ่งดิว ด้วยการที่รีบเดินออกจากห้องประชุมทำทีเป็นเข้าห้องน้ำ แต่เป็นอีกชั้นนึง จากนั้นผมก้อรีบวิ่งมาที่ชั้นล่างเพื่อที่จะหาแท็กซี่ไปบ้านของน้าเนตร พอหาได้แล้วผมก้อรีบขึ้นรถไปยังบ้านน้าเนตร ขณะที่ออกรถมาได้สักพักก้อมีคนโทรมาหาผม เอ๊ะเบอร์ใครแปลกๆ ผมก้อรับสายไป
“ สวัสดีครับ ไม่ทราบว่าต้องการพูดสายกับใครครับ “
“ สวัสดีค่ะ น้องอี้ใช่ไหมค่ะ นี่พี่อ้อน่ะค่ะ คืออย่างนี้ค่ะ น้องอี้อยู่ที่ไหนค่ะตอนนี้พี่รู้สึกว่าน้องอี้จะหยิบเอกสารของพี่ไปน่ะค่ะ น้องอี้อยู่แถวนี้รึเปล่าค่ะ เดี๋ยวพี่ไปเอาเอง “ พี่อ้อนั่นเอง ว่าแต่ผมไปหยิบอะไรของเค้ามานี่ ตายแล้วๆ
-
จริง ๆ ก็สงสารตังนะ
:เฮ้อ:
-
ตาดิวนี่แผนสูงจริงๆ
-
อ๊ากกกกกกกกกก
เหมือนว่าทุกคนจะสงสารต้ง แต่กลับเชียร์ดิว :m16:
ชิชะ เค้ารักทุกคนน๊า :-[
:z3: ชั้นอยากจะบ้า เอาสักทีดิอี๊ :z3:
-
รอๆๆๆๆๆๆ ฉากงานเลี้ยงวู้ๆๆๆๆๆๆๆๆ
ดิวสู้เว้ย
-
สุดยอดเว้ยดิว แม่มได้จัย
แผนสูงมาก จัดไปๆๆ เด๋วเชีย
:laugh:
-
:beat: :beat: :beat: :beat: :beat: :beat: :beat: :beat: :beat:
“ สวัสดีครับ ไม่ทราบว่าต้องการพูดสายกับใครครับ “
“ สวัสดีค่ะ น้องอี้ใช่ไหมค่ะ นี่พี่อ้อน่ะค่ะ คืออย่างนี้ค่ะ น้องอี้อยู่ที่ไหนค่ะตอนนี้ พี่รู้สึกว่าน้องอี้จะหยิบเอกสารของพี่ไปน่ะค่ะ น้องอี้อยู่แถวนี้รึเปล่าค่ะ เดี๋ยวพี่ไปเอาเอง “ พี่อ้อนั่นเอง ว่าแต่ผมไปหยิบอะไรของเค้ามานี่ ตายแล้วๆ
“ จริงเหรอครับพี่ ตายแล้ว พอดีอี้ออกมาจากตึกนั่นแล้วอ่ะครับ ทำยังไงดี พี่อ้อต้องรีบใช้ไหมอ่ะครับ “ ผมกระวนกระวายใหญ่เลย มาทำงานด้วยกันวันแรกก้อทำเปิ่นแล้ว
“ ด่วนสิค่ะ พี่ต้องสรุปงานภายในคืนนี้แล้วส่งให้ผู้บริหารทุกท่าน พี่รบกวนน้องอี้เอามาให้พี่ได้ไหมค่ะ เดี๋ยวพี่จะจ่ายค่ารถแท็กซี่ให้ก้อได้ค่ะ พี่รบกวนหน่อยน่ะค่ะ “ เสียงพี่อ้อร้อนรนมาก ผมก้อเลยต้องกลับไปสิครับ
“ ได้ครับพี่อ้อ เดี๋ยวอี้กลับไปที่นั่นให้ รออี้แป๊บนึงน่ะครับ “ จากนั้นผมก้อบอกให้พี่คนขับกลับรถไปยังตึกที่ผมเพิ่งประชุมมาเมื่อกี้ พอถึงปุ๊บผมก้อให้รถแท็กซี่รอผมก่อน แต่ผมก้อให้เงินไปจำนวนหนึ่งเพื่อให้เค้ารอที่หน้าตึก จากนั้นผมก้อรีบวิ่งขึ้นไปหาพี่อ้อที่ห้องประชุม
พอผมขึ้นไปถึงห้องประชุม ผมก้อเห็นพี่อ้อยืนรออย่างกระวนกระวายอยู่กับดิว ซึ่งตอนนี้ดิวทำหน้าตาได้กวนโอ๊ยมาก แต่ผมไม่สนใจรีบเปิดกระเป๋าเอกสารหาเอกสารที่พี่อ้อคิดว่าอยู่กับผมอยู่ เราหาเท่าไหร่ก้อหาไม่เจอ ทำไงดีเนี่ยะ ซวยอีกแล้วอี้เอ๋ย
“ หาไม่เห็นอ่ะพี่อ้อ พี่แน่ใจน่ะว่าพี่เก็บไว้กับอี้ “ ผมเริ่มไม่สบายใจแล้ว
“ พี่ก้อไม่แน่ใจน่ะค่ะ แต่ตอนที่เราทำงานใกล้กัน พี่ก้อไม่ได้วางเอกสารไว้ที่ไหนนี่ค่ะ ตายล่ะ รึว่าพี่ทำหายเนี่ยะ “
“ เดี๋ยวก่อนน่ะอ้อ ใช่อันนี้ไหม “ จากนั้นดิวก้อค้นๆอะไรไม่รู้ในกระเป๋าของเค้า แล้วยื่นให้พี่อ้อ พอพี่อ้อเห็นก้อทำหน้าดีใจ
“ ใช่เลยค่ะคุณดิว อ้าว แล้วมันไปอยู่กับคุณดิวได้ยังไงค่ะ “ พี่อ้อทำหน้างงแต่ดิว ทำหน้ายิ้มสะใจ
“ ก้อพอดีตอนที่เลิกประชุมอ่ะ อี้เค้าจับๆยัดๆเอกสารอะไรไม่รู้มาให้ผม แล้วเอาไปใส่กระเป๋า ตอนแรกผมก้อไม่รู้หรอกแต่แบบว่าเอะใจไง ว่ามันจะหายไปได้ไงเลยลองเปิดดูแล้วเอาให้คุณดูนี่แหละ “ ???????? อะไรกันเนี่ยะ
“ เฮ้ยยยย ผมไม่ได้ ...” ผมจำได้ว่าพอเลิกประชุมผมก้อรีบออกไปเลยไม่ได้ไปเอาอะไรให้ดิวเลย
-
:fire: :fire: :fire: :fire: :fire: :fire: :fire: :fire: :fire: :fire: :fire: :fire:
“ นายนี่มันสะเพร่าจริงๆเลย รีบจนไม่ได้ดูอะไรเลย นี่เกือบทำอ้อเค้าเสียงานแล้วไหมล่ะ " ไอ้้านี่เอ็ดผม
"คุณอ้อครับ ถ้าได้เอกสารแล้วก้อรีบกลับไปทำให้เสร็จเหอะครับ เดี๋ยวจะไม่ทันส่งคืนนี้น่ะครับ ขอบคุณมากๆน่ะครับ ไว้เจอกันที่ทำงานน่ะครับ “ จากนั้นพี่อ้อก้อขอตัวกลับไปทำงานต่อ ส่วนผมยืนตัวเกร็งโกรธดิว ที่ผมโดนเค้าแกล้งอีกแล้วเรื่องนี้ผมไม่ผิดน่ะครับ
“ นายเป็นคนทำเรื่องบ้าๆนีขึ้นมา แล้วให้พี่อ้อเข้าใจชั้นผิดใช่ไหม “ ผมพยายามกดอารมณ์สุดขีด
“ นายมันสะเพร่าเอง รีบๆจนไม่ดูนั่นดูนี่ ชั้นเลยเอาจังหวะนี้มาเล่นนายกลับไง หนอย คิดว่าจะหนีชั้นพ้นเหรอ ชั้นไม่ปล่อยนายไปกับไอ้ต้งง่ายๆหรอกน่ะ จำไว้ “ อ๋อออ อย่างนี้นี่เอง
“ ชั้นไม่ได้หนีน่ะ แค่รีบไปช่วยงานน้าเนตรเท่านั้น อีกอย่างดูนายยุ่งๆเลยไม่อยากกวน “ ผมปดอีกแล้วครับ
“ เหรอ ไม่ได้หนีงั้นเหรอ งั้นนายก้อซวยไปแล้วกัน ช่วยไม่ได้ ไป ไปกันได้แล้ว เดี๋ยวจะเย็นแล้วจะเตรียมงานไม่ทัน แขกคนยิ่งจะมาเยอะแยะมากมาย หน้าที่นายยังอีกเยอะ ไป !!! “ ดิวเดินมาจับแขนผม แต่ผมสะบัดออก
“ ชั้นจะไปเอง ชั้นบอกให้แท็กซี่รอข้างล่าง นายไปเหอะ เดี๋ยวชั้นรีบตามไป “ แล้วดิวก้อมาจับแขนผมไว้อีก
“ อย่าเล่นตัวได้ไหม ค่าแท็กซี่เท่าไหร่ ชั้นจะจ่ายเพิ่มให้ ไปกับชั้น หรือว่านายนัดไอ้ต้งไว้ “ ดิวไม่ยอมปล่อยผมไปง่ายๆ
“ ไม่ได้นัดใครทั้งนั้น ปล่อยน่ะโว๊ยยย “ แล้วผมก้อสะบัดหลุด แล้วจะเดินไป แต่ดิวไม่รู้กดเบอร์หาใคร
“ แม่เหรอครับ อี้เค้าไม่ยอมไปกับดิวอ่ะแม่ เค้าบอกว่าเค้าจะตามไปทีหลังค่ำๆหน่อย สงสัยจะไปกับแฟนน่ะครับ “ ไอ้ดิว ไอ้ๆๆๆ
“ อ้อ ครับๆๆ เดี๋ยวแป๊บน่ะครับแม่ “ แล้วดิวก้อยื่นโทรศัพท์มาให้ผม
“ แม่ชั้นจะคุยด้วย รับไปสิ “ ดิวเล่นไม้นี้อีกแล้ว ผมล่ะเจ็บใจนัก ผมเลยต้องรับสายโดยปริยาย
“ สวัสดีครับ คุณแม่ ว่ายังไงครับ “[/color]
-
^
^
^
^
^
จิ้มๆๆๆๆ
555+
แผนสูงจริงไอ้ดิว
สู้เว้ยยยยย
o13
-
มุกเอาแม่มาอ้างนี่ใช้ได้ทุกสถานการณ์จริงๆ
:laugh: :laugh:
-
แบบนี้เค้าเรียกว่า
ไม่ได้ด้วยเล่ห์ก็เอาด้วยกล
ไม่ได้ด้วยมนต์ก็เอาด้วยคาถา
แต่เจ้าเล่ห์ขนาดนี้
จะพิชิตใจอี้สำเร็จมั้ยล่ะเนี่ย
อี้แพ้ความจริงใจ(?)ของด้งไปซะก่อนแน่ๆ
ไม่ยอมๆๆ :serius2: :serius2: :serius2:
-
:m31: :m31: :m31: :m31: :m31: :m31: :m31: :m31:
“ สวัสดีครับ คุณแม่ ว่ายังไงครับ “
“ เห็นดิวบอกว่าหนูจะมาค่ำๆเหรอลูก อ้าวงานของเรามันเริ่มช่วงเย็นนี่ หนูจะไม่อยู่ดูงานก่อนเหรอจ้ะ ทำไมมาซะค่ำขนาดนั้น “ เจ็บใจนักเจ้าดิว ผมไม่ได้บอกซะหน่อยว่าจะไปค่ำๆ มันใส่ไฟผมซะ
“ เปล่านี่ครับ ดิวเบลอรึเปล่า อี้ว่าอี้จะเดินทางไปเอง แล้วจะตามไปต่างหากอ่ะครับ “ ผมบอกไปตามความจริง
“ งั้นหนูก้อมากับดิวนั่นแหละ น่ะจ้ะ จะได้ไม่ต้องลำบาก ตกลงตามนี้น่ะลูก อีกอย่างวันนี้มาแต่งหน้าให้แม่ด้วยน่ะ คืนนี้แม่ต้องสวยที่สุดฮ่าๆๆๆ แล้วเจอกันน่ะลูก บาย “ แล้วน้าเนตรก้อวางสายไป ผมจ้องดิวเหมือนอยากจะฉีกเค้าเป็นชิ้นๆ
“ นายนี่มันร้ายมาก ไม่ได้ด้วยเล่ห์ก้อเอาด้วยกล อย่าให้ถึงทีชั้นแล้วกัน " ผมหัวเสียอย่างมาก
" ไปรึยังล่ะ แวะหน้าตึกให้ด้วย จะบอกแท็กซี่ให้ไปเลย “
“ จำไว้เลยน่ะ ชั้นไม่ยอมให้นายไปมีความสุขกับไอ้ต้งหรือใครง่ายๆหรอก คอยดูชั้นแล้วกัน ไปได้แล้ว “
จากนั้นดิวก้อเดินนำผมไปที่รถ เดินผิวปากอย่างสบายอารมณ์ ด้วยความที่ผมเป็นคนไม่ระวังตัวเลยต้องโดนเล่นงานอยู่เรื่อยๆ เจ็บใจนัก พอเราขับรถไปถึงหน้าตึก ผมก้อมองหาแท็กซี่คันที่ให้จอดรอ ดันไม่มี หายไปไหนน่ะ
“ นี่นายโกหกรึเปล่าเนี่ยะ ว่ามีแท็กซี่รอ นายนี่มันเชื่อใจไม่ได้จริงเลยๆ “ ดิวแขวะผม
“ ชั้นไม่ได้โกหก แต่เมื่อกี้ โอ๊ยยย ช่างมันเหอะ ไปได้รึยังล่ะ “ ผมเร่งให้ดิวขับรถออกไปซะที
“ นายนี่โกหกเก่งน่ะ รวมถึงเรื่องเมื่อเช้าด้วยใช่ไหม “ ดิวมาจับมือผมแล้วบีบไว้ ผมเลยหันหน้าไปด่า
“ ชั้นว่าเราคุยกันรู้เรื่องแล้วน่ะ ถ้าคุยไม่รู้เรื่องล่ะก้อ สัญญาของเรา เป็นอันโมฆะ “ ผมขู่ไป ซึ่งก้อได้ผลครับ ดิวขับรถออกไปด้วยความเร็วสูงมาก ผมก้อกลัวน่ะครับ แต่ไม่อยากจะต่อล้อต่อเถียงเลยนั่งนิ่งๆตลอดทาง
-
พี่
มาต่อเร็วววว
555+
ลุ้นอยู่นิ
o13 o13
-
:seng2ped: :seng2ped: :seng2ped: :seng2ped: :seng2ped: :seng2ped: :seng2ped: :seng2ped: :seng2ped: :seng2ped:
พอผมถึงบ้านดิวปุ๊บ ผมก้อลงรถทันที แล้วพุ่งตัวไปหาน้าเนตรที่รอผมอยู่ในบ้านแล้ว วันนี้ที่บ้านน้าเนตรมีการจ้างยาม และตำรวจให้มาอำนวยความสะดวกแขกเหรื่อเต็มที่ ได้มีการเปิดรั้วบ้านข้างๆ ( เพิ่งรู้ว่าเป็นบ้านน้าเนตรเหมือนกัน เอาไว้รับแขกคน หรือไว้ให้กองถ่ายเช่าถ่ายละคร ) เพื่อให้แขกได้จอดรถได้สะดวก และภายในบ้าได้มีการประดับประดาตกแต่งอย่างสวยงาม ด้วยโคมไฟรูปร่างๆมากมายที่ผลิตจากวัสดุธรรมชาติ มีการทำพวกของประดับที่ทำมาจากสิ่งของที่ใช้แล้วมากมาย เช่นขวดแก้ว แผ่นซีดี กล่องกระดาษ ฯ มาประดับในการ ซึ่งธีมนี้ผมและลูกๆคนอื่นของน้าเนตรช่วยกันคิดขึ้นมา เพราะว่าเราไม่อยากใช้สิ่งของที่ใช้ได้ครั้งเดียวแล้วทิ้ง สนองนโยบายรัฐบาลกันหน่อย
พื้นที่สวนหลังบ้านถูกจัดให้เป็นแบบไทยโมเดิร์น มีกลิ่นอายความเป็นไทย แต่ทันสมัยมากๆด้วย ( อันนี้ผมเป็นคนคิดครับ อิอิ ) มีพนักงานเสริฟแต่งตัวไทยๆ แต่ดูคล่องแคล้วส่วนอาหารการกิน ผมเลือกให้เป็นอาหารไทยซะส่วนมาก และมีอาหารสากลอยู่บ้าง ในกรณีที่ลูกค้าบางคนอาจจะทานอาหารรสจัดไม่ได้มาก ส่วนเครื่องดื่มก้อมีไวน์ ขาวและเหล้า วิสกี้ บรั่นดี พั๊นช์ และซอฟต์ดริ๊งค์ ต่างซึ่งในงานจะมีพนักงานเสริฟตลอดเวลา แต่ ณ ตอนนั้นเพิ่งจะ บ่าย 4 โมงกว่า ยังไม่มีแขกมางาน พนักงานเลยต้องช่วยกันดูสถานที่ในงานรอบๆช่วยกัน
จากนั้นผมก้อเดินไปหาน้าเนตร ซึ่งตอนนี้ท่านนั่งคุยอยู่กับฝรั่งทีไหนไม่รู้ พอน้าเนตรเห็นผมก้อแนะนำให้คนที่ท่านคุยด้วยรู้จัก คนเหล่านี้คือเพื่อนๆ ชาวต่างชาติที่เคยทำงานร่วมกัน และเป็นหุ้นส่วนกันบ้าง หลังจากแนะนำเสร็จแล้ว น้าเนตรก้อขอตัวคนเหล่านั้น ไปเตรียมตัวกับผมที่ห้องด้านบน จากนั้นผมก้อแต่งหน้า ทำผมให้น้าเนตร วันนี้น้าเนตรขอแบบว่า สบายๆ ไม่ต้องเป็นพิธีการมากเพราะว่าแขกในงานเป็นคนกันเองทั้งนั้น
พอผมแต่งตัวให้น้าเนตรเสร็จแล้ว ผมก้อเอาชุดของผมมาเปลี่ยนบ้าง วันนี้ผมแต่งโทนสีเขียวอ่อนครับ ผมใส่เสื้อข้างในสีขาว มีลายลูกไม้เก๋ๆ ใส่เสื้อกั๊กสีเขียวอ่อนเหลือบๆ กางเกงขาเดฟสีเดียวกับเสื้อกั๊ก ให้เข้ากับสถานที่ที่เป็นสวน ซึ่งผมกับน้าเนตรแต่งโทนสีคล้ายๆกัน โดยที่วันนี้น้าเนตรให้ผมแต่งหน้าตัวเองเล็กน้อย เพื่อไม่ให้หน้าตาจืดชืดเหมือนคนทั่วไป ผมก้อเลยตามใจท่านหน่อย อีกหน่อยผมก้อไม่ได้แต่งทุกวัน วันนี้ก้อขอกรีดอายไลเนอร์หน่อย ลงอายแชโดว์สีบลอนซ์เล็กน้อย ลงเฉดดิ้งให้หน้าเรียว ปัดแก้มสีน้ำตาลผมส้มเล็กน้อย ตามด้วยลิปกรอสสีนู๊ดๆ ดูไม่แรงมาก และไม่น่าเกลียดจนเกินไป ซึ่งน้าเนตรก้อชอบที่ผมแต่งอย่างนี้
-
:a5: :a5: :a5: :a5: :a5: :a5: :a5: :a5:
จากนั้ผนมก้อไปดูตรวจงานโดยรอบๆ ดูอาหารว่ามาครบรึยัง ดูเครื่องดื่ม โดยมีพี่ฝ้ายพี่ดอม และน้องแบม รวมทั้งญาติคนอื่นๆมาช่วยกันดูด้วย ซึ่งเวลาผมเดินไปไหนนั้น ก้อจะมีคนมองมากมาย พวกลูกๆน้าเนตรคนอื่นๆก้อชมว่า วันนี้ผมแต่งตัวน่ารักมาก ผมก้อเขินมากครับ เพระว่ามีแต่คนชม จนไม่เป็นอันทำงาน บางคนก้อไม่ให้ผมทำอะไร กลัวว่าหน้าผมจะเลอะ แต่ผมก้อไม่ยอม ฝืนทำช่วยกันจนเสร็จ จากนั้นเวลาประมาณ 6 โมงเย็น แขกเหรื่อก้อเริ่มเข้างานมา โดยที่แขกกลุ่มแรกคือ คนในครอบครัวของต้ง ซึ่งที่หน้าบ้าจะมีพนักงานต้อนรับมาคอยต้อนรับแขก พอต้งและครอบครัวเดินเข้ามาในงาน ผมก้อเดินไปทักทายครอบครัวต้ง
พอต้งเห็นผมก้ออึ้งเล็กน้อย จนน้าปื่นต้องสะกิด จากนั้นต้งก้อแนะนำผมให้ทุกคนรู้จัก วันนี้ที่บ้านต้งมี พ่อต้ง น้าปิ่น ต้ง พี่ตั้ง พี่ชายต้ง และน้องบิว น้องสาวต้งมาร่วมงาน จากนั้นผมก้อนำพวกเค้าทุกคนไปนั่งยังโต๊ะที่จัดไว้ให้ และผมก้อขอตัวออกไปทำอย่างอื่น ขณะที่ผมเดินออกมานั้น ต้งก้อตามผมมาด้วย แล้วทักว่า
" อี้ครับ รู้ไหมครับว่าวันนี้อี้ดูดี ดูดีมากๆ น่ารักมากเลย แฟนของต้งน่ารักจังจนต้งอยากจะกอดตรงนี้ซะให้รู้แล้วรู้รอด ถ้าไม่ติดน่ะ ...."
" พอเลยต้ง อย่ามาหื่น หิวอะไรรึยังเดี๋ยวอี้จัดอาหารให้ "
" ตอนแรกก้อหิวน่ะ แต่ตอนนี้ อิ่มไปทันที เห็นแฟนตัวเองน่ารักอย่างนี้ กินอะไรไม่ลงหรอก มันเต็มท้องไปหมด อิอิ "
" ต้งนี่ก้อน่ะ ชอบพูดเล่นอยู่เรื่อยเลย แล้วนี่พี่กรณ์จะมารึเปล่า เห็นน้าเนตรก้อชวนนี่ " ผมถามต้งไป
" คงจะมาอีกสักพักแหละ ป่ะอี้ เข้าไปนั่งกับที่บ้านต้งดีกว่า " ต้งจูงมือผมไปจะชวนผมไปนั่งด้วย แต่.....
" นี่เล่นจับมือถือแขนกันในงานบ้านชั้นเลยเหรอต้ง ไม่อายคนอื่นบ้างเหรอ " พวกเราก้อหันไป เห็นดิวยืนกอดอกแล้วมองมาที่พวกเรา
" พวกชั้นไม่ได้ทำอะไรน่าเกลียด นายอย่าหาเรื่องดีกว่า วันนี้เป็นวันงานของแม่นาย สงบสติด้วยน่ะ " ต้งตำหนิไป[/color]
-
แต่งให้เริ่ด เผื่อน้าเนตรจะเปิดตัวลูกสะใภ้ กร๊ากกกก :laugh:
-
:m20: :m20: :m20: :m20: :m20: :m20: :m20:
" อ้อเหรอ แต่เอ๊ะ งานวันนี้ อี้เค้ามีหน้าที่ต้องดูแลงานน่ะ แล้วนั่นนายจะเอาลูกจ้างของแม่ชั้นไปไหน เค้าต้องทำงานน่ะ ไม่ใช่มานั่งกินลอยหน้าลอยตาเหมือนแขกทั่วไป " ต้งเริ่มกัดฟันแล้ว ผมไม่อยากให้มีเรื่องเลยต้องสงบศึก
" ต้งไปก่อนแล้วกัน เดี๋ยวอี้ตามไปที่โต๊ะ อี้ว่าจะไปดูอาหารหน่อย แล้วคุยกันน่ะครับ " ผมบีบมือต้งไป เพื่อเป็นการขอร้อง ซึ่งต้งก้อยินยอมไปแต่โดยดีครับ ผมเลยหันไปกะจะต่อว่า แต่ดิวชิงพูดก่อน
" นี่ขนาดลงทุน แต่งตัว แต่งหน้าดีขนาดนี้เพื่ออ่อยแฟนถึงในงานบ้านชั้นเลยเหรอ นายจะไม่ลงทุนไปหน่อยเหรอ ทำอะไรให้เกียรติกันบ้างน่ะอี้ ที่นี่ไม่ใช่รังรักของนาย " ผมหมั่นไส้ดิวมาก นี่มันจะมากไปแล้วน่ะมว่ากันฉอดๆๆๆ
" ก้อไม่แน่หรอก ถ้าน้าเนตรรักชั้นมากๆ ชั้นอาจจะขอมาอยู่ที่นี่ก้อได้ จากนั้นชั้นก้อจะพาแฟนๆของชั้นมาอยู่ด้วย นายว่าดีไหม " ผมเลยยั่วประสาทกลับไป ดิวโกรธมาก เดินย่างเข้ามาหาผมแล้วจับแขนผมไว้ ผมพยายามสะบัด
" ชั้นไม่มีทางยอมแน่นอน ใครจะยอมก้อช่างแต่ชั้นก้อจะค้านหัวชนฝาเลย คอยดูสิ " ดิวพูดเสียงแข็ง
" ทำไม หึงชั้นเหรอ นี่นายผิดหวังจากชั้นเลยมาตั้งท่าสกัดดาวรุ่งกันอย่างนี้เหรอ นายนี่ไม่แมนเลยน่ะ " ผมเย้ยกลับไป
" นายอย่าหลงตัวเองให้มากนัก ระวังจะเสียท่าโดยไม่รู้ตัว "
" ดิวค่ะ มาทำอะไรที่นี่อ่ะ อ้าวนั่นมันนัง.... เชอะ แล้วนี่เป็นอะไรกันค่ะ ทะเลาะกันเหรอ ต๊าย ตายยังไม่ถึง 3 เดือน จะเลิกกันแล้วเหรอ ไม่เอาน่า จะตบตาทั้งทีก้อให้เนียนหน่อยสิค่ะดิว เอ๊ะ หรือว่าทนกันไม่ไหวแล้ว เห็นไหมหลิงบอกแล้วว่า เกย์ยังไงก้อสู้ผู้หญิงแท้ๆอย่าง หลิง ไม่ได้หรอก จริงไหมค่ะดิว " แล้วหลิง หลิงก้อเดินมาเกาะแขนดิว ผมหมั่นไส้มาก เลยได้โอกาสนี้เล่นงานคืนเลย จากนั้นผมก้อไปแกะมือของหลิง หลิง ที่เกาะแขนดิวออก
" ใครบอกล่ะ เราก้อแค่คุยกันเรื่องงานเล็กน้อย มันก้อต้องมีขัดแย้งกันบ้าง ส่วนเธอหล่ะ หลิง หลิง หน้าตาก้อดี ฐานะก้อร่ำรวย ไม่น่ามารี่ตามผู้ชายถึงในบ้านเค้าเลย ไม่อายบ้างเหรอ เป็นผู้หญิงซะเปล่า ผู้ชายเค้าไม่แลยังจะมาตื๊ออีก ถ้าชั้นเป็นเธอน่ะ ชั้นไปหาแฟนใหม่นานแล้ว ไม่มาตามตื๊อคนที่ไม่สนใจตัวเองอย่างนี้หรอก จริงไหมครับดิว " แล้วผมก้อกระชากดิวกลับคืนมา ผมสวมบทตัวร้ายในละครสุดฤทธิ์ ไม่นึกเลยว่าการที่ดูละครมากๆนี่ มันจะเป็นประโยชน์อย่างนี้เอง
-
5555+
ดิวเร็ว สู้ๆ เว้ยเอ็ง
แต่เบื่อพี่กรณ์น่ะ ไม่ต้องให้มาได้ป่ะ
555+ o13 o13
-
^
^
^
เหมือนรีบน :laugh: :laugh: :laugh:
-
^
^
^
เอ้ย ผมด้วยๆ :laugh: :laugh:
-
แหมๆๆ ลอกกันใหญ่เลยทีเดียว
:laugh: :laugh: :laugh: กร๊าาาาก
ดิวสู้เว้ย
-
กร๊ากกกกกกกกก
สู้ๆๆๆ ค้าบบบบ
-
:z6: :z6: :z6: :z6: :z6: :z6: :z6: :z6: :z6:
" นี่แกอย่ามาปากดีที่นี่น่ะ เดี๋ยวชั้น.... " หลิง หลิงจะด่าต่อ แต่ดิวปรามซะก่อน
" หลิง ดิวว่าหลิง กลับไปที่โต๊ะดีกว่าน่ะ เดี๋ยวดิวจะไปตรวจดูงานแล้ว ฝากบอกพ่อกับแม่หลิงด้วยว่า เดี๋ยวดิวจะเดินไปทักทายพวกท่านน่ะ " จากนั้นดิวก้อเดินออกมากับผม ผมก้อหันไปทำหน้าเยาะเย้ยใส่หลิง หลิงเล็กน้อย ฮ่าๆๆๆ สะใจชะมัด
“ นี่ชั้นจะต้องทำเรื่องบ้าๆนี่อีกนานเท่าไหร่ ที่จริงแล้ว ถ้านายจะไปรักกับใคร จะเลิกกับใคร มันก้อไม่เกี่ยวกับชั้นนี่ แล้วถ้าเรื่องหลิงหลิง ถ้านายจะไม่เอาเค้า เค้าก้อไม่มีสิทธิ์ทำอะไรนายได้ชั้นว่าชั้นไม่อยากทำอย่างนี้อีกต่อไปแล้ว ชั้นเบื่อ ชั้นไม่อยากสร้างภาพใส่หน้ากาก ดิวชั้นว่าชั้นจะบอกเลิกสัญญา “ ผมหยุดเดินแล้วพูดกับดิวตอนที่เรากำลังจะเดินเข้าไปในงาน ดิวชะงัก แล้วหันมาพูดกับผม
“ ไม่ได้ นายเซนต์สัญญาไปแล้ว เงินก้อรับไปแล้วด้วย แล้วชั้นก้อรับข้อเสนอนายทุกอย่างที่ขอมา แล้วนายจะมายกเลิกง่ายๆได้ยังไง ยังไงชั้นก้อไม่ยอม นายอย่ามาพูดซะให้ยาก “ ดิวปฏิเสธเสียงแข็ง
“ ชั้นจะคืนเงินให้ก้อได้ เพราะชั้นยังไม่ได้ใช้เงินนายสักบาท น่ะ ถือว่าชั้นขอร้อง ชั้นไม่มีความสุขเลยที่ได้ทำอะไรอย่างนี้ อีกอย่าง นายเอ่อออ ก้อไม่ได้อะไรกับชั้นอยุ่แล้วนี่ น่ะๆๆ ดิว “ ผมเริ่มอ้อนวอนอย่างจริงจัง
“ ไม่ได้ก้อคือไม่ได้ มันไม่มีเหตุผลอะไรทั้งนั้น เงินชั้นก้อจะไม่รับคืน ชั้นว่านายเอาเวลาที่จะมาอ้อนวอนชั้น ไปคิดดีกว่าน่ะว่าจะจัดการเรื่องนี้ต่อยังไงดี อย่ามาอ้อนวอนซะให้อย่าง นายรับปากแล้ว ก้อต้องรักษาคำพูดด้วย น่ะจ้ะ ที่รัก แต่ว่า นายนี่แสดงได้สมบทบาทจริงๆน่ะ ชั้นประทับใจมาก เอาน่า ถ้าเสร็จงานแล้ว ชั้นจะเพิ่มเงินให้ ดีม่ะ ??? “ ดิวทำท่ากวนประสาทใส่ผม
“ นายนี่มันยังไงน่ะ โรคจิตชะมัดยาดเลย ชั้นไม่น่ามาตกลงทำเรื่องบ้าๆอย่างนี้เลย “ ผมเริ่มอารมณ์เสีย
“ ช่วยไม่ได้ ในเมื่อนายรับปากและรับเงินไปแล้ว นั่นแน่ เจ้ากรณ์มาแล้ว ไปต้อนรับมันกับชั้นหน่อยสิ “ พูดยังไม่ทันรู้เรื่อง ดิวก้อลากแขนผมมาหาพี่กรณ์ที่กำลังยืนคุยกับน้าเนตรอยู่ วันนี้พี่กรณ์แต่งตัวหล่อมาก มีของขวัญมาให้น้าเนตรด้วย พี่กรณ์ดูอึ้งเล็กน้อยที่เห็นผมเดินมากับดิว ก้อดิวเล่นลากผมมาซะขนาดนั้น
“ ไงไอ้กรณ์ มาร่วมงานเหมือนกันเหรอ แต่งตัวหล่อดีนี่ คงจะมาหาสาวๆในงานอ่ะดิ ฮ่าๆๆ ถึงจะหล่อยังไงแต่ก่อน้อยกว่าชั้นว่ะ จริงไหมครับ อี้ “ ดิวแขวะพี่กรณ์ไปดอกนึง พี่กรณ์ดูตึงๆเล็กน้อย แต่เก็บอาการคงเพราะจะเกรงใจน้าเนตร
“ ก้อน้าเนตรโทรชวนชั้นเอง ก้อเลยมาร่วมงานหน่อย แกก้อแต่งตัวหล่อเหมือนกันนี่ คงจะมีคนพิเศษมาร่วมงานด้วยใช่ไหม “ พี่กรณ์ก้อใช่ย่อย ต่อปากต่อคำดิวกลับมาเหมือนกัน[/color]
-
:m16:
ฉุนไอ้พี่กรณ์วุ้ย
ปู้ววววววววววววววว :m31:
สู้ๆเว้ยดิว
-
ไปฉุนเค้าทำไม
เค้าก้อยู่ของเค้าดีๆ อิอิอิ
พี่กรณ์น่าสงสารจะตาย
-
^
^
^
^
^
ก็ชอบขัดขวาง ดิว-อี้ จัง
555+ น่าสงสาร เง้อ ตรงไหนอ่ะ
ผู้ชายดีๆ มันมีแต่ในนิยาย อี้เลยชอบคนเลวๆอย่างดิว 555+ :laugh:
-
:z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3:
“ ไงไอ้กรณ์ มาร่วมงานเหมือนกันเหรอ แต่งตัวหล่อดีนี่ คงจะมาหาสาวๆในงานอ่ะดิ ฮ่าๆๆ ถึงจะหล่อยังไงแต่ก่อน้อยกว่าชั้นว่ะ จริงไหมครับ อี้ “ ดิวแขวะพี่กรณ์ไปดอกนึง พี่กรณ์ดูตึงๆเล็กน้อย แต่เก็บอาการคงเพราะจะเกรงใจน้าเนตร
“ ก้อน้าเนตรโทรชวนชั้นเอง ก้อเลยมาร่วมงานหน่อย แกก้อแต่งตัวหล่อเหมือนกันนี่ คงจะมีคนพิเศษมาร่วมงานด้วยใช่ไหม “ พี่กรณ์ก้อใช่ย่อย ต่อปากต่อคำดิวกลับมาเหมือนกัน
“ คนพิเศษเหรอ ก้อนี่ไง ยืนข้างๆชั้นนี่ไง ไม่เห็นเหรอ ว่าเราแต่งตัวคล้ายๆกัน ก้อธรรมดาน่ะ คนมันใจตรงกัน “ พี่กรณ์อึ้งไปเล็กน้อย ผมก้อด้วย แต่ผมมาสังเกตดูแล้ว วันนี้ดิวแต่งตัวในแบบคล้ายๆกับผมและน้าเนตร ดูๆไปแล้วก้อหล่อดีเหมือนกันน่ะครับ ผมเองก้อเพิ่งสังเกต แต่ว่า ผมไม่ได้นัดกับดิวน่ะ แล้วทำไมต้องมาพาดพิงกันด้วย
“ อย่ามัวแต่ยืนคุยกันเลยลูก พาเพื่อนไปนั่งก่อนไป ให้นั่งกับโต๊ะของต้งก้อได้ “ จากนั้นดิวก้อทำท่าผายมือให้พี่กรณ์เดินไปก่อน แล้วดิวก้อหันมาลากผมให้เดินตามไปด้วย น้าเนตรเห็นอย่างนั้นก้ออดขำพวกผมไม่ได้ แต่ผมอ่ะ ไม่ขำด้วยน่ะครับ
“ นี่นายจะกวนประสาทใครก้อกวนไป แต่อย่าเอาชั้นไปพาดพิงด้วย “ ผมเอ็ดดิวขณะที่เดินไปที่โต๊ะของต้ง
“ ไม่เอาๆ อย่ามาทะเลาะกันให้คนอื่นเห็นน่ะ เดี๋ยวคนอื่นจะสงสัย “ ดิวทำเป็นไม่ทุกข์ร้อนอะไร
จากนั้นพวกเราก้อเดินไปนั่งรวมกับโต๊ะของต้ง โดยที่ตอนนี้ครอบครัวของต้งก้อกำลังพูดคุยกันอย่างสนุกสนาน พอเห็นพวกรามาก้อชวนนั่ง โดยที่ตอนแรกผมจะไปนั่งข้างน้องบิว แต่ดิวดึงแขนผมให้มานั่งข้างๆเค้า ส่วนที่ข้างน้องบิว ดิวก้อเลื่อนให้พี่กรณ์นั่ง คนอื่นๆในโต๊ะอาจจะไม่สงสัย แต่ผมเห็นอาการต้งแล้วก้อดูไม่พอใจเหมือนกันที่ดิวทำเป็นเจ้าข้าวเจ้าของผมซะขนาดนั้น แต่ต้งก้อมีมารยาทพอที่จะไม่พูดหรือทำอะไรที่รุนแรงออกไป ยังเก็บอาการ และพูดคุยกับทุกคนเหมือนไม่มีอะไรผิดปกติ แต่พี่กรณ์น่ะสิ ดูเป็นเดือดเป็นร้อนแทนต้งไปซะงั้น พยายามชวนผมพูดคุยหลายอย่าง แต่ดิวก้อจะกันท่าตลอด
“ เสร็จงานนี้แล้วอี้จะไปไหนต่ออ่ะ พี่ว่าจะชวนไปหาอะไรดื่มซะหน่อยที่ร้านเพื่อนพี่อ่ะ พี่ดีมันเปิดร้านใหม่แถวๆสาทรอ่ะ ไปด้วยกันน่ะ พี่ชวนต้งแล้วด้วย “ พี่กรณ์เอ่ยชวน
“ คงไม่ได้หรอกว่ะกรณ์ เพราะว่าอี้ต้องอยู่จนเลิกงาน แล้วก้อต้องช่วยกันเคลียร์งานด้วย เสียใจด้วยน่ะ เอาไว้วันหลังชั้นจะพาอี้ไปเองแล้วกัน ยังไงก้อขอบใจน่ะที่ชวน “ ดิวตอบแทนผมเองซะงั้น ผมทนไม่ไหวแล้ว เลยขอซะหน่อย
“ ใครบอกล่ะ เสร็จงานนี้น้าเนตรก้อให้กลับได้เลย พี่กรณ์ครับ สรุปว่าอี้ไปกับพี่กรณ์และต้งดีกว่า ไปเปลี่ยนบรรยากาศบ้างก้อดีเหมือนกัน ช่วงนี้ทำงานทุกวันเลย อยากรีแล็กซ์บ้าง “ ดิวโดนผมหักหน้าซะ สะใจจิมๆ
“ ได้ไงล่ะอี้ ยังไงอี้ก้อต้องอยู่ที่นี่ จนกว่าทุกอย่างจะเรียบร้อย อี้จะมาทิ้งไปง่ายอย่างนี้ได้ไง “ ดิวเริ่มโวยวาย แต่ยังไม่มีใครในโต๊ะสังเกต
“ ก้ออี้บอกน้าเนตรไปแล้วนี่ ว่าเลิกงานก้อกลับได้ไม่เห็นท่านจะว่าอะไร แล้วทำไมดิวจะต้องเดือดร้อนด้วย “ ผมทำหน้าสะใจ[/color]
-
:jul1: :jul1: :jul1: :jul1: :jul1: :jul1: :jul1: :jul1:
“ อี้ครับ เดี๋ยวไปนี่กับต้งหน่อยสิ พอดีต้งเจอลูกค้าอ่ะ จะได้แนะนำให้รู้จัก “ ต้งคงเห็นว่าผมกับดิวเรื่มจะฟาดฟันกันแล้ว เลยหาเรื่องอื่นพูดเพื่อเปลี่ยนประเด็น
“ ไปสิ เบื่อคนแถวนี้เหมือนกัน “ จากนั้นผมก้อลุกขึ้นแล้วเดินไปกับต้ง โดยมีพี่กรณ์ตามมาด้วย ส่วนดิวก้อนั่งทำหน้าเหมือนคนโดนตบหน้าไปฉาดใหญ่ๆ อิอิ สะใจจริงๆ จากนั้นต้งก้อพาผมไปแนะนำให้ลูกค้ารู้ เค้าชื่อ อลัน เป็นคนอเมริกัน เค้าเป็นเจ้าของเครื่องสำอางยี่ห้อนึง ที่กำลังจะมาเปิดตลาดที่ประเทศไทย ต้งเลยอยากแนะนำผมให้เค้ารู้จัก เวลามีงานจะได้พึ่งพากัน ซึ่งอลันก้อดูเป็นคนง่ายๆ กันเอง ไม่เหมือนคนรวยๆคนอื่นๆที่ผมเคยทำงานด้วย อีกอย่าง อลันเป็นเพื่อนสนิทกับน้าเนตรด้วย เลยได้มางานวันนี้ เป็นการดีอย่างยิ่งที่ผมได้รู้จัก เพราะว่าผมรู้สึกถูกโฉลกกับอลันมาก เค้าเป็นกันเอง และตลกมากๆอีกด้วย เราพูดคุยกันอย่างสนุกสนาน โดยมีพี่กรณ์มาร่วมคุยด้วย
“ สวัสดีจ้ะต้ง สวัสดีพี่กรณ์ คุยอะไรกันท่าทางน่าสนุกจังเลย “ หลิง หลิง ไม่รู้ว่ามาจากไหน เดินเข้ามาแทรกคุยกับพวกเรา แต่ผมก้อทำเป็นไม่สนใจ ส่วนต้งก้อยิ้มให้นิดๆเป็นการทักทาย
“ ก้อพอดีเราพาอี้มาแนะนำให้อลันรู้จักอ่ะ พอดีคุณอลันจะมาเปิดตัวสินค้าใหม่ ต้องการคนมาทำงานช่วย ต้งเห็นว่าอี้ทำงานด้านนี้ได้ดี เลยพามาแนะนำให้รู้จักไง ดูคุณอลันสนใจอี้ไม่น้อยเลยน่ะ “ ต้งตอบไปแบบสุภาพ
“ โหๆๆๆ นี่ขนาดพามาแนะนำเลยเหรอ แสดงว่าคงจะไม่ใช่คนธรรมดาสำหรับต้งแล้วม้างงงง จริงไหมอี้ “ หลิง หลิงพูดกระแนะกระแหนผมใหญ่เลย แต่ผมก้อพูดอะไรไม่ได้เพราะว่า ผมต้องแสร้งทำเป็นแฟนดิวอยู่
“ ก้อไม่ขนาดนั้นหรอก ตอนนี้เราก้อดูๆกันอยู่ ว่าแต่ว่าหลิง มีปัญหาอะไรเหรอ “ ต้งเริ่มไม่พอใจ แต่น้ำเสียงยังคงนิ่งอยู่
“ ปัญหามันไม่ได้อยู่ที่หลิง หรอก มันอยู่ที่คนของต้งมากกว่า ได้ยินมาว่า เค้าเป็นแฟนกับดิวอยู่ก่อนแล้วนี่ ไม่ใช่เหรอ ว๊า หรือว่าเค้าจะคบทีนึงหลายๆคนล่ะ ฮ่าๆๆๆ เธอนี่ร้ายไม่ใช่เบาเลยน่ะอี้ “ ตายล่ะ ผมโดนหนังหลิง หลิง อีกดอก ผมจะทำยังไงดีเนี่ยะ แต่ต้งกับพี่กรณ์สิครับ ตอนนี้ทั้งสองคนมองหน้าผมกันใหญ่เลย คงจะสงสัยกับคำพูดของหลิง หลิงมาก แต่ผมก้อไม่ได้ตอบโต้อะไร
“ ไม่จริงมั้งหลิง เค้าก้อแค่ทำงานด้วยกันเฉยๆ ไม่มีอะไรมากกว่านี้หรอก จริงไหมอี้ “ ต้งหันมามองหน้าผมแบบจะเอาเรื่อง ผมก้อได้แต่ทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้ ใครก้อได้ ช่วยผมที
-
:angry2: :serius2: :angry2: :serius2: :angry2: :serius2: :angry2: :serius2: :angry2: :serius2:
“ ไม่จริงมั้งหลิง เค้าก้อแค่ทำงานด้วยกันเฉยๆ ไม่มีอะไรมากกว่านี้หรอก จริงไหมอี้ “ ต้งหันมามองหน้าผมแบบจะเอาเรื่อง ผมก้อได้แต่ทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้ ใครก้อได้ ช่วยผมที
“ ตายแล้ว นี่ต้งคงไม่รู้อะไรใช่ไหม ได้ๆๆ เดี๋ยวหลิงจะพาตัวต้นเรื่องมายืนยันแล้วกัน น่ะจ้ะ “ จากนั้นหลิง หลิงก้อเดินไปหาดิว ที่ตอนนี้กำลังยืนคุยกับแขกในงานอยู่ ปล่อยให้ผมยืนเอ๋อทำอะไรไม่ถูกอยู่ต่อหน้าต้งและพี่กรณ์
“ ต้งเชื่อว่ามันไม่ใช่ความจริง ใช่ไหมครับอี้ “ น้ำเสียงต้งดูน่ากลัวมาก แม้จะพูดสุภาพ แต่ผมรู้สึกกดดันมาก
“ คืออย่างนี้น่ะต้ง ตอนนี้อี้ยังพูดอะไรไม่ได้ แล้วอี้จะอธิบายให้ฟังวันหลังน่ะ “ ผมบ่ายเบี่ยงไป
“ พี่ก้อไม่เชื่อน่ะอี้ แต่พี่ว่า เรื่องนี้มันต้องมีอะไรแน่ๆเลย ดูอี้มีลับลมคมใน “ พี่กรณ์เสริมมาอีกคน
“ นี่ไงค่ะต้ง ต้งลองถามดิวดูสิว่าหลิง พูดจริงไหม “ นั่นมาอีกแล้วครับ นังหลิง หลิง ไปลากตัวดิวมา ซึ่งดิวก้อทำหน้างงๆอยู่เหมือนกันว่าหลิง หลิง ลากมาทำไม แต่หล่อนเห็นต้งไม่พูด เลยเริ่มเล่นเกมส์กับผมต่อ
“ ก้อนี่ไงต้ง ดิวบอกกับหลิง เองเลยน่ะว่า ดิวกับอี้อ่ะ เป็นแฟนกัน อี้เค้าก้อยอมรับน่ะ เห็นว่ารักกันดีด้วยนี่ “ ตอนนี้ผมเห็นหน้าต้งแล้วอยากจะวิ่งหนีไปไกลๆอย่างมาก ต้งทำหน้าเหมือนจะเขมือบผมได้ทั้งตัว ดิวเห็นท่าไม่ดีเลยช่วยแก้
“ หลิงก้อน่ะ ไปป่าวประกาศซะทั่ว ของอย่างนี้เค้าไม่บอกคนอื่นมากมายหรอก “ นี่ดิวจะช่วย หรือว่าซ้ำผมกันแน่
“ หลิงว่าให้อี้เค้าบอกมาตรงๆกับต้งดีกว่า ว่ามันเป็นยังไงกันแน่ ดิวอย่ามาทำให้เขวได้ไหม “ ตอนแรกผมก้อคิดว่าหลิง หลิงนี่จะเป็นผู้หญิงที่สวย แต่ไม่ค่อยมีหัวคิด แต่ตอนนี้ผมต้องเปลี่ยนความคิดใหม่แล้วครับ จริงๆแล้ว หล่อนฉลาดและร้ายมากกกกกกกกก
“ ใช่ครับ อี้เป็นแฟนกับดิว เรื่องนี้อี้ยังไม่ได้บอกต้งใช่ไหม ก้อดี วันนี้จะได้บอกซะเลย ขอบใจเธอมากน่ะหลิง หลิง ที่ช่วยชั้นป่าวประกาศ แล้วตอนนี้เธอมีปัญหาอะไรสงสัยไหมล่ะ “ ผมต้องตัดสินใจพูดไปอย่างนั้นครับ ตอนนั้ผนมไม่รู้จะทำยังไง มันคิดไม่ออกจริงๆ ส่วนต้งและพี่กรณ์พอได้ยินดังนั้นก้ออึ้งไปทันที
-
เวงกำ หลิงๆ เอ่ยยย
555+
สงสารอี้ว่ะ :sad4: :sad4: :sad4:
แต่ก็ดีเป็นของไอ้ดิวไปเหอะ 555+ o18
-
:pighaun: :pighaun: :pighaun: :pighaun: :pighaun: :pighaun:
“ ตายแล้ว เรื่องสำคัญอย่างนี้เธอไม่บอกเพื่อนๆ สนิทเธอได้ยังไง เอ๊ะ หรือว่าอุ๊บอิ๊บจะควบสองควบสาม มันไม่ดีน่ะจ้ะ จับปลาอ่ะเค้าให้จับที่ละตัวไม่งั้นเธอจะไม่ได้อะไรเลยน่ะ “ หลิง หลิงทำหน้าเหมือนเป็นผู้ชนะ โอ๊ยแล้วผมต้องทำยังไงเนี่ยะ
“ เหรอ ขอบใจน่ะที่ช่วยสอน ชั้นว่าเธอเอาเวลาที่จะมาสอนคนอื่น ไปสอนตัวเองก่อนดีกว่า ว่า จะทำยังไง ถึงให้ผู้ชายมารักตัวเองซะทีไม่ใช่มาวิ่งไล่ของคนอื่นอยู่อย่างนี้ มันดูไร้ค่า “ ผมด่ากลับไปอย่างเจ็บแสบ ดูหลิง หลิง จะโกรธกับคำพูดผมไม่น้อย
“ ขอบใจน่ะที่เตือน แต่ตอนนี้เธอจัดการปัญหาของเธอให้ดีก่อนเหอะ ตอนนี้ท่าทางเธอจะแย่แล้วน่ะ “ หล่อนเย้ยผม
“ ไม่มีอะไรหรอกหลิง แค่อี้เค้าลืมบอกปกติเค้าก้อบอกต้งทุกเรื่องน่ะ อีกอย่าง มันก้อไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไรที่อี้เค้าจะไปคบกับใคร เพราะว่าต้งกับอี้ ไม่ได้เป็นอะไรกัน นอกเจ้าเจ้านายและลูกจ้าง ต้งว่าหลิงอย่ามาป่วนดีกว่าน่ะ มันไม่มีอะไรมากมายหรอก ต้งขอตัวน่ะ พอดีต้งจะพาอี้ไปหาลูกค้าอีกท่านนึง ไปกันเหอะคัรบอี้ “ จากนั้นต้งก้อเดินจูงมือผมเดินไปอีกทางนึง แต่ดิวดันมาดึงแขนผมไว้ก่อน
“ ขอบใจน่ะต้งที่ดูแล และช่วยหางานให้แฟนชั้น ชั้นว่าที่เหลือชั้นจัดการเองดีกว่า อี้ไปหาแม่กันเถอะ แม่จะขึ้นเวทีแล้ว ไปดูสิว่าต้องเติมอะไรบ้างไหม “ ผมก้ออึ้งคัรบ ทำอไรไม่ถูก นี่ดิวเค้าจะซ้ำผมจริงๆเหรอ ผมเห็นหน้าต้งแล้วเค้าคงจะโกรธมาก ผมเลยต้องหย่าศึกก่อน
“ อืมต้งครับ อี้ว่าต้งกลับไปนั่งรอที่โต๊ะดีกว่าน่ะ ไว้อี้เสร็จจากตรงนี้แลว้จะเดินไปหาน่ะครับ พี่กรณ์ด้วย ไว้ยังไงคืนนี้เราก้อไปเที่ยวกันต่อ ตอนนี้อี้ขอทำงานก่อนแล้วกัน แล้วเจอกันครับ “ จากนั้นผมก้อเดินลิ่วไปหาน้าเนตรโดยที่ไม่รอดิว
“ นี่อี้ จะรีบไปไหนอ่ะไม่รอแฟนคนนี้ก่อนเหรอ “ ดิวรีบเดินตามผมมา ผมหยุดเดินแล้วหันมาพูด
“ นายจะช่วยทำให้เรื่องนี้มันแย่ไปกันใหญ่แล้วน่ะ นายก้อรู้นี่ว่าต้งกับชั้นเป็นอะไรกัน แล้วทีนี้ชั้นจะบอกกับต้งยังไงล่ะ “ ผมเหลืออดมากๆ ที่ดิวเค้าทำอย่างนั้นไป
“ แต่ที่นี่มันบ้านชั้น แล้วหลิง หลิงก้ออยู่ ฉะนั้นยังไงนายก้อต้องเป็นแฟนชั้น โดยไม่มีข้อแม้ใดๆ แล้วลับหลังนายจะไปสวีต จะไปออดอ้อนกับต้งยังไงก้อตามใจ แต่ไม่ใช่ที่นี่และตอนนี้ ชั้นว่าน่ะไอ้ต้งมันโกรธนายได้ไม่นานหรอก มันชอบนายออกขนาดนั้น นายก้อฉอเลาะสักหน่อยมันก้อหายแล้ว นายจะพูดอะไรก้อได้น่ะ แต่อย่าบอกว่าเราทำสัญญากันเข้าใจไหม “
“ ได้ ในเมื่อชั้นรับปากนายแล้ว ชั้นก้อจะทำ และหลังจากจบงานนี้แล้ว นายก้อช่วยทำตามสัญญาที่ว่า นายจะออกไปชีวิตชั้นซะที หวังว่าคงยังไม่ลืมน่ะ “ จากนั้นผมก้อเดินไปหาน้าเนตร โดยไม่สนว่าดิวจะพูดอะไรต่อ
-
-*- เวงกำ
อี้คร้าาาาบ
ไม่รุทำไงว่ะคบกับดิว อี้ก็เหมือนเป็นคนไม่ดี
แต่คบกับต้งเหมือนเดิม ก็คงไม่สนิทใจ :z3:
งั้นอี้สู้ๆ เว้ย
-
สงสารดิวมากกว่า
ก็เล่นผูกปมซะแน่นขนาดนี้
กลัวว่าสุดท้ายจะแก้ไม่ได้
กลายเป็นเงื่อนตาย
กองเชียร์คงหัวใจสลาย
กระซิกๆ
สู้เค้านะดิว
ยังไงก็อยากให้ดิวคู่กับอี้นะ
พิชิตใจอี้ให้ได้นะ
-
เชียร์ หั้ย อี้คบกับดิวอ่ะ
คู่นี้ดีสุดแร้วจ้ะ :z1:
ตังจ๋ามาหาเค้ากะได้นะตัว
เค้ายินดีย้อมจัยหั้ยนะ :impress2:
เอิ๊ก ๆๆ
-
ง่วย ดิว แผนจะพังไหมนี่
เปลื่ยนแผนด่วน แผนดูท่าจะไม่ไหวแระ
เหอๆๆ รอดูกานต่อปายย
-
อ่า เมื่อไหร่จารักกันเนี่ย
ปอลอ ดิวสู้ๆๆๆๆ
-
อ้าว งานเข้าล่ะสิคะ
อี้โดนประกาศว่าเป็นแฟนกับดิวแล้ว
งานนี้พี่ต้งกับพี่กรณ์หมดสิทธิ์สิคะ
งานนี้คนที่น่าสงสารที่สุดคงเป็นต้ง
อยู่ดีๆ แฟนตัวเองก็บอกว่าเป็นแฟนคนอื่นเสียงั้น
สงสารต้งแต่เชียร์ดิวอยู่เหมือนเดืมค่ะ
-
:o12: สง
สาร
ต้ง :really2:
-
:angry2: :angry2: :angry2: :angry2: :angry2:
ผมก้อเดินไปหาน้าเนตรที่โต๊ะ แล้วก้อเช็คหน้า เช็คผม แล้วไม่นานนักน้าเนตรก้อขึ้นเวทีไปกล่าวขอบคุณแขกที่มาร่วมงาน แล้วก้อกล่าวถึงผลประกอบการของบริษัทคร่าวๆว่าปีที่ผ่านมาได้กำไรมากทีเดียว และในอีกไม่นานจะขยายสาขาไปทั่วโลก แขกเหรื่อในงานก้อปรบมือให้น้าเนตรกันเกรียวกราว จากนั้นน้าเนตรก้อเรียนเชิญหุ้นส่วนคนสำคัญของบริษัทมากล่าวขอบคุณแขกเช่นกัน พอหุ้นส่วนทุกคนกล่าวจบแล้ว น้าเนตรก้อกล่าวเชิญให้ทุกๆคนสนุกกันเต็มที่ แล้วหลังจากนั้นก้อมีวงดนตรีที่ผมจ้างไว้เริ่มเล่นดนตรี วงนี้เล่นกันสนุกมากครับ แขกทุกคนก้อครื้นเครงไปด้วย แล้วน้าเนตรก้อเดินมาหาผมที่ข้างๆเวที
“ แม่ขอบใจมากน่ะ ที่ช่วยจัดงานให้แม่วันนี้ อ่ะนี่ค่าจ้างเรา รับไปซะ “ แล้วน้าเนตรก้อยื่นเช็คให้ผม ผมรับมาดูก้อเห็นว่ามีนเป็นจำนวนเงินที่เยอะมาก เลยพูดไปว่า
“ แม่ครับ ที่จริงไม่ต้องจ้างอี้ก้อได้น่ะครับ อี้แทบไม่ได้ทำอะไรเลย คนอื่นๆก้อช่วยกันออกเยอะแยะไป แล้วนี่แม่ก้อให้ผมมาซะเยอะแยะขนาดนี้ ผมรับไว้ไม่ได้จริงๆน่ะครับ “
“ ไม่ได้จ้ะ งานคืองานจ้างคือจ้าง ไม่เป็นไรหรอก เราจะได้มีเงินเก็บเยอะๆไง น่ะๆๆ ไม่ต้องคิดมากรับไปเหอะ แล้วนี่เจ้าดิวหายไปไหนอ่ะ ไม่มาดูแลน้องเลย เราทานอะไรมารึยังล่ะ แม่ห็นเราวิ่งวุ่นไปทั้งงานคงจะเหนื่อยแย่เลย เจ้าดิวนี่น่ะไม่ไหวจริงๆ “
“ อะไรกันครับแม่ นินทาลูกชายสุดที่รักอยู่เหรอครับ แหมๆๆ ตั้งแต่มีลูกชายคนใหม่นี่น่ะ ดิวกลายเป็นหมาหัวเน่าเลยน่ะครับ “ ดิวไม่รู้ว่าโผล่มาจากไหนครับ เจอกันปุ๊บก้อแขวะผมทันทีเลย
“ ก้อเรานี่มันไม่ได้เรื่องเลยนี่นา ไม่ดูแลน้องเลย แล้วนี่น้องทานอะไรรึยัง หาข้าวให้น้องทานรึยัง “ น้าเนตรดุดิวไป
“ โถๆๆๆ แม่ครับ อี้เค้ามีคนดูแลออกจะเยอะไป เค้าเสน่ห์แรงซะขนาดนี้ ดิวแทบจะไม่ต้องดูแลเค้าเลยครับ จริงไหมจ้ะอี้ น้องรัก “ ยังไม่วายวกมาเรื่องนี้อีกจนได้ ผมล่ะเบื่อเค้าจริงๆเลย
“ ดิวก้อพูดไป ถึงยังไงเราก้อเป็นพี่เค้าน่ะ อ้าว พาน้องไปนั่งได้แล้ว เดี๋ยวแม่จะไปคุยกับแขกต่อ อี้อยู่กับพี่น่ะลูก มีอะไรก้อใช้พี่เค้าได้เลย ไม่ต้องเกรงใจน่ะ แล้วถ้าพี่เค้าแกล้งก้อมาฟ้องแม่ได้เลยน่ะจ้ะ แม่จะจัดการให้ “ จากนั้นน้าเนตรก้อเดินไป ทิ้งผมไว้กับดิวสองคน
“ ว่าไงจ้ะน้อง หิวอะไรไหม เดี๋ยวพี่บริการเต็มที่ “ ดิวทำท่ากวนใส่ผม
“ ถ้าไม่ลำบากเกินไป อยากให้นายไปห่างๆชั้นซะทีได้ไหม ชั้นเริ่มจะเหลืออดกับนายเต็มทนแล้วน่ะ “ ผมรู้สึกอย่างนั้นจริงๆนี่ครับ
“ ทำไมล่ะ แค่นี้ทนไม่ได้เลยเหรอ รึว่า คิดถึงไอ้ต้งนัก อยากจะไปอยู่กับมันนักใช่ไหม “
“ ใช่ ชั้นคิดถึงเค้ามาก อยากจะไปอยู่ด้วยใจจะขาด นี่ถ้าไม่ติดเรื่องสัญญาบ้าๆกับนายน่ะ ชั้นน่ะ จะกอดจูบต้งโชว์ทุกคนเลยก้อได้ เพราะว่าอะไรรู้ไหมต้งเค้าชอบชั้นจริงๆ ในแบบที่ชั้นเป็น ต้งเค้าสุภาพและเอาใจใส่ชั้นเป็นอย่างดีมาตลอด นายมันกักขฬะ ทำตัวน่ารำคาญ ชอบระรานคนไปเรื่อย นี่นายไม่รู้ตัวเองเลยเหรอ “ ผมด่ากลับไป
-
โธ่อี้ :sad4:
อย่าพูดความจริงเกี่ยวกับตัวดิวตรงๆแบบนี้สิ
ก็คนมันอยากรัก
แต่รักไม่เป็นอ่ะ
ให้ทำไงได้
อี้ต้องสอนดิวนะ
ว่าวิธีการรักน่ะเค้าทำกันยังไง
ถีบหัวดิวส่งแบบนี้
น่าสงสารออกนะ คริคริ :m12:
-
-*-
จูบโชว์กลางงานเลยดิวเอ้ย
5555+
ให้รู้ไปโลดเน้อ กร๊ากกกก
:z3:
สู้ๆเว้ยดิว o13
-
:m15: :m15: :m15: :m15:
“ ใช่สิ ต้งมันดี ดีกว่าชั้นทุกอย่างเลยใช่ไหม แต่ยังไงชั้นก้อไม่สนหรอกน่ะ เพราะว่ายังไงๆ ภายใน 3 เดือนนี้ นายก้อยังขึ้นชื่อว่าเป็นแฟนชั้นอยู่ ฉะนั้น อะไรที่นายอยากจะทำกับมันน่ะ ฝันไปก่อนแล้วกัน ฮ่าๆๆๆ สะใจ “
“ โอ๊ยยย ชั้นเบื่อนายเต็มทนแล้ว ไปดีกว่า “ ผมหันหลังเดินหนีไป แต่ดิวก้อเดินตามผมมาที่หลังเวที ที่ตอนนั้นไม่ค่อยมีคนอยู่ตรงนั้นเท่าไหร่แล้ว มีแต่พวกแบ็คสเตจไม่กี่คน แล้วดิวก้อมาดึงแขนผมไว้
“ จะไปไหน แม่บอกว่าให้นายอยู่กับชั้นไม่ได้ยินแม่บอกรึไง “ ดิวจับแขนผมไว้ซะแน่นเลย
“ ปล่อยน่ะ ชั้นจะไปตามทางของชั้น นายไม่ต้องเอาแม่มาอ้าง ปล่อยชั้นน่ะดิว “
“ ไม่ปล่อย จะทำไม ชั้นจะทำมากกว่านี้ด้วยซ้ำ ลองดูไหม “ จากนั้นดิวก้อดึงผมเข้าไปกอด ผมก้อพยายามดิ้น เพราะเริ่มมีคนมองแล้ว
“ ไอ้บ้านี่ ปล่อยน่ะเว๊ย ไม่เห็นรึไงคนเริ่มมองแล้ว “ ผมตวาดไป
“ ก้อให้เค้ามองไปสิ ไม่เห็นเป็นไรเลย ก้อแค่แฟนเค้ากอดกัน ใครๆเค้าก้อรู้ว่านายเป็นแฟนชั้น ทำไมชั้นจะกอดนายไม่ได้ “
“ เฮ้ยดิว แกทำอะไรอี้น่ะ ปล่อยอี้เดี๋ยวนี้น่ะ “ ต้งเดินมาจากด้านหน้าเวที แล้วเดินมาหาพวกผม
“ ชั้นไม่ได้ทำอะไร ชั้นแค่กอดแฟนชั้นเฉยๆ รึว่านายจะมีปัญหา “ ดูต้งจะโกรธอยู่เหมือนกัน แต่พยายามระงับอารมณ์
“ ชั้นน่ะไม่มีปัญหาหรอก ถ้าอี้เค้าจะยินยอม “ ต้งมองหน้ามาที่ผม
“ อี้ไม่ได้ยิมยอมน่ะ ไอ้บ้าดิวมันใช้กำลังบังคับอี้อ่ะ “
“ ถึงไม่ได้ยินยอม แต่อี้เป็นแฟนชั้น ชั้นก้อมีสิทธิ์กอดอี้ได้ “ ดิวยังคงกวนประสาทผมต่อไป
“ งั้นชั้นขอยืมแฟนแกสักครู่ได้ไหม ชั้นมีธุระเรื่องงานจะคุยด้วยนิดหน่อยอ่ะ หวังว่าแกคงไม่ว่าอะไรน่ะ “ ต้งขอดิว[/color]
-
ว๊าาาาาาาาาา
ไมไม่จุ๊บไปเลยวะดิว
ปู้ววววววววววววววว .... 555+
ดิว สู้ๆโว้ยเอ็ง กร๊ากกกกกกกกก o13 o13
-
ยิ่งสู้เหมีอนจะยิ่งแพ้ว่ะดิว
ไม่ยอมๆ
ผมเครียด
ไงก็เป็นกำลังใจให้ดิวเสมอ
-
:เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:
ดิวทำไมมันอย่างนี้อ่ะ
-
o13
ตามอารมณ์ การแสดงออก ระหว่างดิวกะอี้ ไม่ทันเลยวู้ยยย ย เดี๋ยวหวาน เดี๋ยวแว๊กกก ก .... สนุกดีครับ
ขอบคุณนะครับ :กอด1:
-
:m16: :m16: :m16: :m16: :m16: :m16:
“ อ้ออออ ได้สิทำไมจะไม่ได้ล่ะ ถึงยังไงแกก้อทำอะไรไม่ได้อยู่แล้ว แต่อย่าเอาไปนานน่ะชั้นคิดถึงแฟนชั้น อยู่ห่างนานๆไม่ได้มันเหมือนใจจะขาดยังไงไม่รู้ ฮ่าๆๆๆ “ จากนั้นดิวก้อปล่อยผม ผมก้อเลยเดินมาหาต้ง แล้วต้งก้อจูงมือผมไปคุยกันข้าวนอก ผมรู้สึกว่าต้งคงจะดื่มมาเหมือนกันเพราะผมได้กลิ่นเหล้า และต้งก้อจับมือผมแรงมาก ตายๆๆๆ ผมตายแน่
จากนั้นเราก้อเดินมาที่บริเวณหลังบ้านของดิว ซึ่งที่ตรงนั้นไม่มีคนอยู่ และต้งก้อหยุดเดิน แล้วหันมาจับไหล่ทั้งสองข้างของผมไว้แน่น ตามก้อมองมาที่ผมด้วยสายตาที่ยากจะคาดเดาได้ว่าต้งรู้สึกยังไง ผมว่ามันต้องไม่ใช่ความรู้สึกที่ดีแน่ๆ
“ ต้งอยากได้คำอธิบาย วันนี้ เดี๋ยวนี้ และตอนนี้ด้วย “ ต้งถามผมเสียงดุ
“ คืออย่างนี้น่ะต้ง อี้จะบอกว่ามันไม่ใช่อย่างที่ต้งคิด อี้กับดิวไม่ได้.... โอ๊ย ต้งครับ เรื่องนี้อี้พูดไม่ได้จริงๆ ต้งอย่าบีบคั้นอี้เลยน่ะ “ ก้อจะให้ผมพูดได้ไง ในเมื่อผมกับดิวสัญญากันไว้ว่า เรื่องนี้จะให้ใครรับรู้ไม่ได้เลยสักคน
“ แล้วมันคืออะไรล่ะ อี้ วันนึงอี้บอกว่าอี้เป็นแฟนกับต้ง พอมาวันนี้ อี้มาประกาศว่าอี้เป็นแฟนกับดิว แล้วอี้จะให้ต้งคิดยังไง อี้เคยคิดถึงความรู้สึกต้งบ้างไหม ว่าต้งจะรู้สึกยังไง อี้ทำอะไรลงไปอ่ะเคยคิดถึงต้งบ้างไหม “ น้ำเสียงต้งเหมือนจะโกรธผมมากๆ
“ ต้ง ฟังอี้น่ะ มันไม่มีอะไรทั้งนั้น อี้อยากให้ต้งเชื่ออี้ และฟังอี้น่ะครับ อี้อยากพูดให้ต้งฟังทุกเรื่องน่ะ แต่ว่าอี้พูดไม่ได้จริงๆน่ะต้ง ต้งต้องเข้าใจอี้น่ะครับ เอาไว้ทุกอย่างมันลงตัวแล้วอี้จะเล่าให้ต้งฟังทุกอย่าง น่ะครับต้ง “ ผมอ้อนวอนต้ง
“ อี้เอาอะไรมารับประกันกับต้งล่ะ ว่าเรื่องนี้มันไม่ได้มีอะไรจริงๆ “
“ แล้วต้งอยากให้อี้ทำอะไรล่ะ ต้งบอกมาได้เลย ถ้าอี้ทำได้ อี้ยอมทุกอย่าง “
“ ตอนนี้ต้งยังคิดไม่ออก เอาไว้ต้งคิดออกก่อนแล้วจะบอกน่ะ แต่ว่าคืนนี้ ต้งไปค้างที่ห้องอี้ด้วยคนน่ะ หวังว่าอี้คงอนุญาต “ ดูท่าต้งจะอารมณ์ดีขึ้นมาบ้างแล้ว เล่นเอาซะผมใจหายใจคว่ำหมดเลย
“ ได้สิ เอาไว้งานเลิกแล้ว อี้ก้อกลับกับต้งเลย น่ะครับ อี้ขอบใจน่ะที่ต้งเข้าใจอี้ งั้นเราเข้าไปในงานกันเถอะ ทุกคนกำลังสนุกเลย ป่ะ แล้วคืนนี้ต้งอย่าดื่มมากน่ะครับ อี้เป็นห่วงสุขภาพ เข้าใจไหมครับ “ จากนั้นต้งก้อยิ้มให้ผม แล้วก้อมาหอมแก้มผมด้วย ผมก้อเขินสิครับ
-
:เฮ้อ: เหนื่อยใจแทนดิว จริง ๆ
-
ยังได้อีกคู่นี้ กว่าจะลงเอยกัน
ไมแกรนเดรกตายพอดี 555+
:z10:
-
สวัสดีครับ
มาไวอีกแย้วววว
ชอบต้งอ่ะ :o8: น่ารักออก แต่ท่าพระเอกตัวจริงนี่น่าจะเป็นดิวแน่นอนซะละ
อี้นี่ หาเรื่องได้ตลอดเวลา 555
ขอบคุณและจะติดตามครับ
-
อี้รักดิวๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
พยายามสะกดจิตอี้
ให้อี้รักดิวๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
เชียร์ดิวค่า
ชอบคนเลว คนดีไม่ค่อยชอบ :laugh:
ดิวรวบหัวรวบหางซะเลย :oo1:
:z13:
-
:z1: :z1: :z1: :z1: :z1: :z1: :z1: :z1:
แล้วต้งก้อเดินจูงมือผมเข้าไปในงาน แต่ก่อนจะถึงงานก้อเจอดิวยืนกอดอกรออยู่หลังเวที ทำหน้าตากวนโอ๊ยใส่พวกเราด้วย
“ อี้ ชั้นหวังว่านายคงจะไม่จูงมือผู้ชายคนอื่นเข้าไปในงานบ้านชั้นหรอกน่ะ อย่างน้อยๆก้อไว้หน้าชั้นบ้าง “ แล้วดิวก้อเดินมากระชาก แขนผมให้ออกมาจากต้ง ต้งดูไม่พอใจแต่ก้อเก็บอาการไว้
“ ชั้นเอาแฟนแกมาคืนแล้ว ดูแลอี้ให้ดีๆด้วยล่ะ ถ้าไม่อย่างนั้น ระวังจะมีคนมาฉกไปไม่รู้ตัว “ ต้งพูดเสียงเรียบแต่เฉือดเฉือน
“ ขอบใจที่เตือน ชั้นน่ะ ดูแลของชั้นดีอยู่แล้ว นายไปได้แล้ว ชั้นจะอยู่กับแฟนชั้นเอง “ ดิวไล่ต้งไป
“ ไม่เอาอ่ะ ชั้นจะไปสนุกกับทุกคนในงาน ชั้นไม่อยู่กับนายหรอกน่ะดิว ต้งรออี้ด้วย “ ผมจะเดินไปหาต้ง แต่ดิวก้อดึงแขนผมไว้
“ ไม่ได้ นายยังไปไหนไม่ได้ แม่ใช้ให้นายไปเอาของกับชั้นบนบ้าน แล้วหลังจากนั้น นายจะไปไหนก้อไป “ ดิวไม่ฟังเสียงใครทั้งนั้นครับ เดินลากผมเข้าบ้านเค้าไป ผมหันมามองต้งก้อเห็นต้งยืนตาเขียวอยู่ ไอ้ดิวนี่มันน่าจริงๆ
พอขึ้นมาบนบ้านแล้ว ดิวก้อพาผมเข้าไปในห้องๆนึง มันเป็นห้องนอนกว้างๆ มีเตียงขนาดใหญ่ว่างอยู่ตรงกลางห้อง แล้วก้อเปิดไฟ ผมก้องงว่าน้าเนตรใช้ให้มาเอาอะไรกันแน่
“ แม่ใช้ให้มาเอาอะไรอ่ะ ทำไมต้องให้ชั้นมาด้วย นายมาเอาเองก้อได้นี่ “ ผมถามไปด้วยความสงสัย
“ แล้วจะทำไม ถ้าแม่ไม่ใช้นี่ นายก้อจะไม่มากับชั้นรึไง อย่ามาทำสะดีดสะดิ้งหน่อยเลยน่า นี่ชั้นยังไม่ได้ชำระคดีกับนายเลยน่ะ ทำไมนายต้องหักหน้าชั้นด้วย อีกอย่าง ชั้นเคยบอกแล้วใช่ไหมว่า ชั้นไม่ชอบให้ใครมาทำเลิฟซีนที่บ้านของชั้น นายนี่มันดื้อด้านจริงๆเลย เคยมีบ้างไหมยางอายอ่ะ รึว่าตัณหามันบังตา จนทำอะไรไม่คิดหน้าคิดหลัง ทุเรศที่สุดเลย “ ดิวใส่ผมมาเป็นชุดเลยครับ
“ แล้วทีนายล่ะ เคยทำอะไรแล้วคิดถึงคนอื่นบ้างไหม นายมันก้อไอ้คนเห็นแก่ตัวเห็นแก่ได้ ไอ้คนเผด็จการ ชั้นไม่น่ามาทำเรื่องบ้าๆนี้กับนายเลย ชั้นอยากจะยกเลิกสัญญานัก “ ผมก้อด่ากลับไปเช่นกัน ใครจะยอมล่ะครับ
“ ไม่มีทาง ชั้นไม่ยอมนายง่ายๆหรอก บอกแล้วไง อะไรที่จะทำให้นายกับไอ้ต้งมีความสุข ชั้นจะขัดขวางทุกวิถีทาง “ ดิวจ้องผมเขม็ง
“ นายจะขัดขวางชั้นไม่ได้เสมอไปหรอก เพราะยังไงๆ ตัวชั้นก้อไม่ได้ติดกับนายนี่ “
“ ก้อลองดูไหมล่ะ ว่างานนี้ใครจะชนะ “ แล้วดิวก้อกระชากตัวผมเข้ามกอดอย่างแรง
“ ทำไมล่ะ หึงชั้นเหรอ นี่อย่าบอกน่ะว่านายหึงชั้นกับต้ง ฮ่าๆๆๆ นายนี่มันก้อปากดีไปอย่างนั้นเอง จะบอกอะไรให้น่ะ ต้งน่ะเค้ารักชั้นมาก ชั้นเองก้อพอใจต้งไม่น้อย ฉะนั้น มันยากที่นายจะแยกเราสองคนออกจากกัน แล้วอีกไม่นาน พอเรื่องบ้าๆนี่มันจบไปแล้ว ชั้นกับต้งก้อจะได้มีความสุขซะที “ ผมไม่ขัดขืนครับ ปล่อยให้ดิวกอดผมไป ดูสิว่าเค้าจะมีปฏิกิริยายังไง
“ ก้อได้ นายก้อคอยดูแล้วกัน นายประเมินตัวชั้นต่ำไป เอาล่ะ ชั้นว่าเราสองคนกลับเข้างานดีกว่า นายก้อไปทำงานของนาย อย่าลืมน่ะ ว่าหน้าที่ของตัวเองคืออะไร “ จากนั้นดิวก้อปล่อยผม แล้วก้อเดินออกจากห้องนั้นไป พอดิวเดินไป ผมก้อถอนหายใจด้วยความโล่งอก
---------------------- จบตอนที่ 29 -------------------------
-
o22 o22 o22 o22 o22 o22 o22 o22
บทที่ 30 เจอแล้ว !!! ( Found )
จากนั้ผนมก้อเดินกลับเข้าไปในงาน ที่ ณ ตอนนั้น คนในงานเริ่มสนุกสนานกับวงดนตรีมากขึ้น มีแขกหลายคนเหมือนกันที่เต้นไปกับวงดนตรี 1 ในนั้นก้อมีต้งด้วย ที่ตอนนี้เหมือนต้งจะเมาๆซักหน่อยแล้ว เต้นสนุกสนานกับน้องแบม และน้องบิวใหญ่เลย ผมเห็นดังนั้นก้อเลยเข้าไปแจมด้วย ซึ่งต้งก้อมาเต้นกับผมใหญ่เลย ชนแก้วกับผมบ่อยมากผมก้อดื่มบ้างไม่ดื่มบ้างเพราะว่า ถ้าผมเมาและต้งก้อเมา แล้วใครจะขับรถกลับบ้านล่ะ ส่วนพี่กรณ์ก้อนั่งดูพวกเราเต้นกันอย่างอารมณ์ดี
จนงานเลิกและแขกเริ่มทยอยกันกลับแล้ว โดยที่น้าเนตรไปยืนส่งแขกทุกคนอยู่หน้างาน ส่วนดิว ตอนนั้นผมไม่รู้ว่าเค้าไปอยู่ไหน แต่ก้อช่างเหอะจากนั้นต้งก้อบอกให้คนที่บ้านกลับไปก่อน ส่วนต้งจะไปเที่ยวต่อกับผม น้าปิ่นก้อเข้ามาบอกผมว่า ให้ช่วยดูต้งด้วย อาการท่าจะเมาเหมือนกัน ผมก้อรับปากไป จากนั้นพี่กรณ์ก้อเดินเข้ามาคุยกับผม
“ อี้ พี่ว่าคืนนี้เรายังไม่ต้องไปร้านเพื่อนพี่หรอก ดูเจ้าต้งสิ เมาซะขนาดนั้น เราขับรถพาต้งกลับห้องเราดีกว่าน่ะ แล้วยังไงพรุ่งนี้ค่อยเจอกันที่ทำงาน “ แต่ดูสภาพต้งแล้ว ผมก้เห็นด้วยกับพี่กรณ์นั่นแหละครับ
“ ได้ครับพี่กรณ์ พี่กรณ์ก้อดูแลตัวเองดีๆน่ะครับ ขับรถดีๆด้วยล่ะ แล้วเจอกันครับ “ จากนั้นผมก้อเดินไปจูงมือต้งที่นั่งหลับอยู่ที่โต๊ะ ต้งก้อดูงงๆ เบลอๆ แล้วยังพูดอีกว่าจะไปต่อๆ ผมก้อเลยต้องเออออ ห่อหมกไปตามนั้น จากนั้นผมก้อพอต้งไปขึ้นรถก่อน แล้วผมก้อวิ่งมาบอกลาน้าเนตร น้าเนตรขอบคุณผมเป็นการใหญ่ แล้วผมก้อกลับมาที่รถ แล้วขับกลับคอนโดนของผม
ตลอดทางต้งหลับสนิทเลยครับ นี่ต้งจะดื่มอะไรกันนักกันหนาจนเมามายเนี่ยะ พอถึงคอนโดผมปุ๊บ ผมก้อปลุกต้ง ต้งก้อไม่มีทีท่าว่าจะตื่น ผมเลยต้องเรียกยามมาช่วยกันแบกต้งขึ้นห้อง ขอบอกว่าต้งตัวใหญ่มาก และหนักมากด้วย กว่าจะมาถึงห้องได้ ก็เล่นเอาทุลักทุเลพอดู ต้งน่ะต้งทำผมได้ แล้วผมก้อบอกให้ยามประคองต้งไปไว้ที่ห้องนอนของผม จากนั้นผมก้อให้ติ๊ปยามไปเล็กน้อยที่ช่วยผมแบกต้งมาจนถึงห้อง เพราะว่าผมคงแบกเองไม่ได้แน่ๆ
แล้วผมก้อปลดกระดุมเสื้อต้งออก แล้วเอาผ้าชุบน้ำมาเช็ดหน้า และเช็ดตัวให้ พอผมเช็ดเสร็จแล้ว กำลังจะลุกจากเตียง ต้งก้อลุกขึ้นมาจากเตียง แล้วจับผมกดลงไปที่เตียง ผมตกใจมากครับ
“ อี้ครับ ถึงเวลาที่อี้ต้องพิสูจน์ตัวเองแล้วว่า อี้ไม่ได้มีอะไรกับดิว อย่างที่พูดจริงๆ อี้พร้อมรึยังครับ “
“ อะไรนี่ นี่ต้งแกล้งเมาเหรอ ต้ง ปล่อยอี้น่ะ อย่าทำอย่างนี้ อี้ไม่ชอบ “ ผมพูดเสียงแข็ง
“ ไม่ปล่อย ยังไงๆ คืนนี้อี้ก้อต้องพิสูจน์ตัวเองกับต้ง ไม่งั้น ต้งไม่ยอมจริงๆด้วย “ ต้งไม่มีทีท่าว่าจะปล่อยผมง่ายๆ ผมจะทำยังไงดีเนี่ยะ
“ แล้วต้งจะให้อี้ทำยังไง ต้งว่ามาสิ แต่ตอนนี้ปล่อยอี้ก่อนน่ะครับ “ ผมพยายามไกล่เกลี่ย
“ อ๋ออออ มันง่ายนิดเดียวเอง ก้อแค่ อี้ยอมเป็นของต้ง ต้งถึงจะเชื่อว่าอี้ไม่ได้คิดอะไร หรือเป็นอะไรกับไอ้ดิวมันจริงๆ แค่นี้อี้ให้ต้งได้ไหมล่ะครับ ต้งว่ามันไม่หนักไม่หนาอะไรเลยน่ะครับ “ ตายแล้ว นี่ผมจะต้องตกเป็นของต้งเหรอเนี่ยะ
“ ต้งครับ มันมีวิธีอื่นอีกตั้งมากมายนี่ครับ ทำไมต้องทำอย่างนี้ด้วย “ ผมเริ่มตกใจจะพูดอะไรไม่ถูกแล้ว
“ นี่คือวีธีที่ดี และลงตัวที่สุด อี้ครับต้งรักอี้มากน่ะครับ รักมากจนไม่สามารถที่จะเห็นอี้ไปเป็นของคนอื่นได้ อี้อย่าว่าต้งเลยน่ะครับที่ต้งทำแบบนี้ อี้ยอมเป็นของต้งน่ะครับ ต้งสัญญาว่าจะรักและดูแลอี้ตลอดไป ไม่ให้อี้ต้องลำบากอีก “ จากนั้นต้งก้อมาซุกไซร้ที่คออของผม ผมก้อดิ้นครับ แต่ผมสู้แรงของต้งไม่ไหว เลยร้องขอไป
“ ต้งครับ ไม่ใช่ว่าอี้ไม่อยากเป็นของต้งน่ะครับ เพียงแต่ว่าอี้ เอ่อออ อี้กลัวอ่ะ อี้ยังไม่เคย เอ่ออออ โดนใครทำอย่างนั้นอ่ะ “ ถ้าให้ผมเป็นฝ่ายกระทำน่ะพอไหวครับ แต่ดูท่าทางแล้วต้งน่าจะกระทำผมมากกว่า ผมซึ่งไม่เคยโดนกระทำก้อกลัวสิครับ ต้งก้อชะงักไปเล็กน้อย แล้วก้อมองหน้าผมด้วยสายตาที่หวานเยิ้ม แล้วก้อมาจูบหน้าผากผมอย่างแผ่วเบา
“ อี้ครับ ต้งไม่ทำให้คนที่ต้งรักเจ็บหรอกครับ ครั้งแรกๆมันอาจจะเจ็บบ้าง แต่ต้งสัญญาน่ะครับว่าต้งจะทะนุถนอมอี้เป็นอย่างดี อี้ไม่ต้องกลัวน่ะครับ เจ็บนิดเดียว เดี๋ยวมันก้อดีเอง “
จากนั้นผมก้อปล่อยให้ต้งทำตามใจที่ต้งต้องการ เพื่อเป็นการพิสูจน์ความบริสุทธิ์ใจกับต้ง แต่ผมอยากจะทำอย่างนั้นจริงๆเหรอ แล้วต้งก้อค่อยถอดเสื้อผ้าของผมออกทีละชิ้น และก้อถอดของต้งออกด้วย ผมก้อเขินสิครับ มีแอบบิดตัวเล็กน้อย แต่ต้งก้อจับผมพลิกกลับไปท่าเดิม จากนั้นต้งก้อพรมจูบผมไปทั่วใบหน้า และซอกคอ ผมเองก้อเริ่มรู้สึกสยิวอยู่เหมือนกัน เลยเผลอครางออกมา อ๊าสส์ ซี๊ดดดดด ต้งเองก้อดูพอใจไม่น้อย รุกเร้าผมใหญ่ จากนั้นต้งก้อดูดที่หัวนมของผมอย่างนุ่มนวล ผมถึงกลับสะดุ้งด้วยความเสียวอย่างมาก ต้งใช้ลิ้นได้ดีทีเดียว สลับดูหัวนมผมทั้งสองข้างกันไปมา ตอนนั้นอารมณ์ผมเคลิบเคลิ้มไปสุดๆแล้ว มือผมเริ่มลูบไล้ไปที่ลำคอ และไหล่ของต้ง จากนั้นต้งก้อเริ่มไล้เลียจากหัวนมผมลงไปที่สะดือ และเลื่อนต่ำลงมาที่ท้องน้อยของผม ผมรู้สึกสยิวสุดๆ อย่างบอกไม่ถูก ที่ผ่านมาที่เคยมีอะไรกับใคร ไม่ค่อยมีใครทำอย่างนี้กับผม [/color]
-
:z10: :z10: :z10: :z10:เริ่มเบื่อๆๆ ดูเหมือนจะนานๆๆไปจะมีอะไรให้คนอ่านสะเทือนใจ อีกไหมนี่ อยากไห้ดิว เพลาๆๆบ้างอะไรบ้าง อ่านนานๆๆหงุดหงิดยังไงชอบกล :z10: :z10: :z10: :z10:
-
อ้าก ไอ้ดิว เมิงอยูไหนนี่ เมียเมิงจะโดนเปอดซิงเเล้ววว
ว๊ากๆๆ อย่าทำอย่างนี้ อะเล็กซ์ เอาตอนต่อไปมาอย่างด่วนๆๆ
ดิวมีกุญแจห้องอี้ช่ายมะ มันอยู่นัยห้องแล้วช่ายมะ
มาด่วนๆๆ ก่อนจะสายไปตลอดกาล
เหอๆๆ รอดูชม
-
ม่ายยยยยยยยยยยยยยยย :serius2: :serius2: :serius2: :serius2:
ถ้าอี้ยอมเสร็จด้งไปจริงๆ
ผมจะเลิกอ่านแล้วเรื่องนี้
ไม่เอาแล้ว
ทำร้ายจิตใจอย่างรุนแรง
แสนสาหัส
ถ้าอี้ไม่ขัดขืนผมโกรธจริงๆน่ะ
ถึงดิวมาขัดขวางแต่อี้ไม่ขัดขืนจะมีประโยชน์อะไร
:sad4: :sad4: :sad4:
-
มัวทำอะไรอยู่จ๊ะดิว :m16: :m16:
กลับบ้านแล้วนะ :impress3: :o12: :o12:
-
:call: :call: :call: :call: :call: :call:
โถๆๆๆๆ อย่าเพิ่งเบื่อน่ะครับ เรื่องมันก้อจะยาวๆอย่างนี้แหละครับ
ผมอยากจะปูพื้นฐานให้มันมีที่มา ที่ไปที่ชัดเจน ไม่อยากข้ามขั้นตอนน่ะครับ
ดูสิ มีแต่คนแช่งผมใหญ่เลย เฮ้ออออออออออ ใจเย็นๆๆน่ะครับ
ยังไงก้อขอบคุณน่ะครับที่ติดตามกันดีเสมอมา ผมรับรองว่าไม่ให้ใครผิดหวังหรอกครับ
แต่อดใจหน่อยน่ะครับ แหมๆๆๆ ที่เรื่องอื่นยาวๆ ไม่เห็นบ่นกัน เฮ้อออออ น้อยจิตๆๆๆ
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
:z10: :z10: :z10: :z10: :z10: :z10: :z10: :z10: :z10:
แล้วต้งก้อจับท่อนเอ็นของผมที่ตอนนี้มันแข็งชูชันแล้วอย่างทะนุถนอม จากนั้นต้งก้อครอบปากลงที่ท่อนเอ็นอย่างแผ่วเบา ผมเองก้อเสียวจนต้องแอ่นลำตัวขึ้น ต้งใช้ปากเก่งมากครับ ผมเสียวมากเสียวจนมือไม้ผมไม่อยู่สุข สะเปะสะปะไปทั่ว บ้างก้อจิกหัวของต้ง บ้างก้อจิกเตียงนอน โอ๊ยยยย ทำไมผมรู้สึกดีขนาดนี้ จากนั้นต้งก้อเปลี่ยนจากครอบท่อนเอ็น มาเลียไข่ทั้งสองใบของผม ปากต้งนุ่มมาก ลิ้นก้อแพรวพราวสุดๆ ผมมีความสุขมากเลยครับ ร้องครางอย่างไม่เป็นภาษา อ๊าสสสส์ ซี๊ดดดดด ไปตลอด มือก้อจิกที่หัวต้งซะแน่น ต้งดูเหมือนจะได้ใจ ดูและเสียไข่ของผมใหญ่ จากนั้นก้อเริ่มไล้ต่ำไปถึงซอกรูของผม ผมเสียวมากครับ จนผมต้องลุกขึ้นมา แล้วดันหัวต้งออกไป เพราผมทนเสียวไม่ไหว แต่ต้งก้อผลักตัวผมลงนอนแบบเดิม แล้วกดที่ท้องน้อยของผมไว้ จากนั้นต้งก้อเริ่มไล้เลียต่อ ผมก้อดิ้นพร่านไปทั่วเตียง แต่ต้งก้อยังตามมาทำอย่างนั้น ผมเสียวจนแทบมนไม่ไหวแล้ว แต่ต้งไม่ยอมหยุดสักที
จากนั้นต้งก้อลุกขึ้น แล้วก้อเลื่อนตัวขึ้นมาให้ท่อนเอ็นของต้ง พอดีกับก้นของผม ตอนนั้นผมเริ่มกลัวและสั่นเทาไปหมด ไปไปต่างๆนานา ต้งคงจะเห็นอาการของผม เลยมาจูบที่หน้าผากผมอย่างแผ่วเบา แล้วพูดว่า
“ อี้ครับ อี้ไม่ต้องกลัวน่ะครับ มันไม่เจ็บมากหรอกน่ะครับ “ แล้วต้งก้อมาจูบปากผม ผมเองก้อเคลิ้มไปอีก ต้งจูบเก่งมาก เสียจนผมรู้สึกดีไปด้วย มือผมก้อลูบไล้ไปทั่วแผ่นหลังของต้ง จากนั้นต้งก้อลุกขั้นนั่ง แล้วจับขาผมกางออกแล้วก้อเอามือมาลูบไล้ที่ร่องก้นของผม ผมเองก้อแอ่นก้นรับกับการลูบไล้นั้น จากนั้นต้งก้อไปหยิบเอาอะไรไม่รู้ที่กางเกง แล้วก้อดึงออกมา ผมคิดว่าน่าจะเป็นถุงยาง ซึ่งก้อใช่จริงๆด้วย แล้วต้งก้อบรรจสวมถุงยางลงที่ท่อนเอ็มของต้ง ซึ่งตอนนั้นผมเห็นลางๆว่าแข็งเต็มที่แล้ว ขนาดของท่อนเอ็นของต้งใหญ่ทีเดียว ใหญ่กว่าของผมซะอีก ผมจะตายไหมเนี่ยะ ที่ผมสังเกตอีกอย่างนึงคือรูปร่างของต้ง นับว่าต้งเป็นคนที่รูปร่งดีมากๆ มีกล้ามหน้าอกที่สวยงาม กล้ามท้องเป็นแพ็คๆเรียงสวยและแน่นปึ๊ก ผิวขาวเนียนกว่าผู้หญิงเสียอีก แผ่นหลังก้อแน่นมากๆ เห็นอย่างนี้อารมณ์ผมก้อเตลิดไปไหนต่อไหนแล้วครับ จากนั้นต้งไปหยิบเอากระปุกครีมที่วางอยู่บนโต๊ะเครื่องแป้งของผม แล้วก้อบีบใส่มือมา แล้วเดินมาหาผม ผมก้อลุกนั่งแล้วถอยไปจนติดขอบเตียง ต้งก้อเดินยิ้มๆมาหาผม จากนั้นต้งก้อขึ้นมาบนเตียง แล้วก้อขยับตัวเข้ามาใกล้ผม จับขาผมแยกออกทีครั้ง แล้วก้อเอาครีมมาทาที่ร่องก้นของผม ผมก้อขยับหนีเล็กน้อย แต่ต้งก้อยังดึงตัวผมกลับมาที่เดิม แล้วต้งก้อค่อยๆเบียดท่อนเอ็นต้งเข้ามาที่ร่องก้นของผม มันเข้ายากมากครับ และผมก้อเจ็บมากด้วย นี่ขนาดหัวยังไม่เข้าน่ะเนี่ยะ ผมยังเจ็บขนาดนี้ ผมได้แต่ส่ายหน้าไปมา แล้วบอกต้งว่า “ ไม่ไหว ๆ” ต้งก้อหยุดครับ แล้วก้อยื่นหน้ามาจูบปากกับผมอีก ผมก้อเลยคลายความเจ็บลงไปบ้าง จากนั้นต้งก้อค่อยๆเบียดท่อนเอ็นเข้ามาอีก มันก้อยังไม่เข้าอีก ผมเจ็บมาก จนต้องจิกหลังต้งอย่างแรง มือผมก้อเริ่มสั่นเพราะว่าผมเกร็งจัดๆ
-
อืม...ฉากอัศจรรย์นี้
ผมขอไม่อ่านนะครับ
ทำใจไม่ได้จริงๆ :sad2:
-
แง่วๆๆๆๆๆ ไม่แต่แฟนคลับ ดิวทั้งน้านนนนนนนนน :oo1: :oo1:
อย่าเพิ่งโกรธผมไปเลยน่ะครับ ใจเย็นๆนะครับ :3123: :3123: :3123:
-
จิ้มน้อง เพราะว่าตอนนี้ตามไม่ทัน :z13:
-
:m27: :m27: :m27: :m27: :m27: :m27: :m27: :m27: :m27: :m27:
ตื๊ด ตื๊ดดด ๆๆๆๆ เสียงกริ่งหน้าห้องผมดังขึ้น เลยทำให้ต้งชะงักไปนิดนึง พอผมได้สติแล้ว ผมก้อขยับตัวออกจากต้ง จากนั้นก้อลุกขึ้นแล้วใส่กางเกงขาสั้นแล้วรีบวิ่งไปดูที่หน้าประตู เพื่อดูว่าใครมากดกริ่ง ซึ่งเสียงกริ่งก้อยังดังอย่างต่อเนื่อง นี่ใครเป็นอะไรรึเปล่าน๊า ถึงได้มากดกริ่งซะดึกขนาดนี้ พอผมส่องไปที่ตาแมวก้อไม่เห็นว่าจะมีใคร แต่เสียงกริ่งยังดังอยู่ ผมเลยต้องเปิดประตูออกไป เป็นดิวนั่นเอง แล้วเค้าเป็นอะไรมากไหมเนี่ยะ มารบกวนผมซะดึกขนาดนี้ ดิวเห็นผมใส่แต่กางเกงขาสั้นก้ออึ้งไปเหมือนกัน จากนั้นต้งก้อเดินออกมาจากห้อง ในสภาพที่ใส่แต่กางเกงบ็อกเซอร์ ดิวก้อมองผมกับต้งสลับกันไป ทำหน้าสงสัย แต่ก้อไม่พูดอะไร ผมเลยชิงพูดขึ้นมาก่อน
" นายมีอะไรอ่ะดิว มากดกริ่งซะดึกดื่น ถ้าไม่มีอะไรสำคัญ เอาไว้คุยกันพรุ่งนี้ได้ไหม " ผมพูดไปแบบไม่สบอารมณ์เท่าไหร่
" มีสิ ไม่งั้นชั้นจะบึ่งมาถึงนี่เลยเหรอ ขอโทษด้วยนะ ถ้ามาขัดจังหวะพวกนาย " ดิวพูดไม่เต็มเสียงเท่าไหร่
" เรื่องอื่นช่างมันเหอะ ว่าแต่ว่านายมีอะไรกันแน่ ถึงมาซะดึกขนาดนี้ รีบๆพูดมาได้ไหม ชั้นอยากจะพักผ่อน " แล้วผมก้อหันไปมองหน้าต้ง ที่ตอนนี้บอกบุญไม่รับเท่าไหร่นัก
" เมื่อกี้หลังจากงานเลิก ชั้นก้อไปเที่ยวกับไอ้ป๊อบใช่ม่ะ เที่ยวๆอยู่ พอดีชั้นดันไปเจอน้องแมนเค้า เค้าเหมือนมากับใครไม่รู้อ่ะ ชั้นคิดอะไรไม่ออกก้อเลยพยายามโทรหานาย แต่นายไม่รับสายชั้นเลย ชั้นก้อเลยต้องขับรถมานี่ไง มากดกริ่งเรียกนาย ชั้นคิดว่านายน่าจะอยู่ที่ห้อง แล้วนายก้ออยู่จริงๆ "
" ฮ่ะ นายว่าไงน่ะ นายเจอน้องแมนเหรอเจอที่ไหน เมื่อไหร่อ่ะ " ผมตกใจอย่างมาก และก้อดีใจด้วยที่ดิวเจอน้องแมน
" ก้อผับแถวๆอตก.อ่ะ ตอนนี้ชั้นให้ไอ้ป๊อบถ่วงน้องแมนไว้อยู่ แต่ดีน่ะ น้องแมนไม่เจอชั้น ไม่งั้นคงเตลิดไปแล้ว ว่าแต่ว่า นายจะออกไปหาน้องแมนกับชั้นไหมอ่ะ ตอนนี้ยังทันน่ะ ผับยังไม่เลิก เผื่อว่าจะได้ช่วยกันกล่อมน้องแมนให้กลับบ้าน " ดิวออกความเห็น ส่วนผมก้อหันไปมองหน้าต้ง ต้งก้อมองมาที่ผมแล้วก้อพยักหน้า เหมือนกับว่าให้ผมไปได้
" งั้นนายรอชั้นก่อนน่ะ ชั้นขอไปเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อน " จากนั้นผมก้อเดินมาหาต้ง แล้วถามว่า
" ต้งจะออกไปหาน้องแมนกับอี้ไหมครับ หรือว่าถ้าต้งเหนื่อย และเมาจนไปไม่ไหวก้อไม่ต้องไปก้อได้น่ะครับ อี้ไปแป๊บเดียว เดี๋ยวก้อมา " ต้งมองหน้าผม ผมรู้ว่าต้งไม่พอใจนัก แต่ก้อขัดผมไม่ได้
-
:m16: :m16: :m16: :m16: :m16: :m16: :m16: :m16: :m16:
" อี้ไปเหอะ เดี๋ยวน้องแมนจะหนีไปที่อื่นซะก่อน ต้งคงไปไม่ไหวอ่ะเมามาก เดี๋ยวต้งนอนรอที่ห้องแล้วกัน ไม่ต้องห่วงต้งน่ะ " ต้งพูดอย่างนี้ผมก้อลำบากใจสิครับ
" อืมมมม อี้ขอโทษด้วยน่ะ แทนที่จะอยู่กับต้ง กลับต้องมาออกไปข้างนอกอีก แล้วอี้จะรีบกลับมาน่ะครับ " แล้วผมก้อหอมแก้มต้งไปทีนึงเป็นการปลอบใจ
" ไม่เป็นไรครับ อี้ไปตามน้องแมนเหอะเรื่องนี้มันสำคัญกว่าน่ะ แล้วยังไงค่อยกลับมาเจอกันน่ะครับ " พูดจบต้งก้อเข้าไปในห้องผม แล้วผมก้อเดินตามเข้าไป เพื่อไปเปลี่ยนเสื้อผ้า ระหว่างนั้นต้งก้อขึ้นเตียงไปแล้วก้อนอน ผมรู้ว่าต้งอารมณ์ค้าง และหงุดหงิดพอตัว แต่ต้งก้อเป็นคนดีเกินกว่าที่จะแสดงอาการไม่ดีออกไป ผมก้อไม่รู้จะทำยังไง ตอนนี้ผมคิดแค่ว่าผมขอออกไปตามน้องแมนก่อนดีกว่า เรื่องอื่นค่อยว่ากันทีหลัง พอผมแต่งตัวเสร็จแล้ว ผมก้อออกมาหาดิวที่รอผมอยู่ที่โซฟา จากนั้นเราก้อออกเดินทางไปหาน้องแมนกัน
" ขอโทษด้วยน่ะที่ขัดจังหวะเลิฟซีนนายไป ต้งคงอารมณ์เสียสิท่า แต่ทำไงได้ล่ะถ้าชั้นไม่มาตอนนี้ ชั้นก้อกลัวน้องแมนจะหนีไปซะก่อน " ดิวพูดขึ้นขณะที่เราอยู่บนรถกัน
" ช่างมันเหอะ ชั้นยังมีเวลาอีกมากที่จะสวีตกัน นายไม่ต้องห่วงหรอก อีกอย่าง ยังไงเรื่องน้องแมนก้อสำคัญกว่า เรื่องอื่นไว้ว่ากันทีหลัง " ผมตอบไปแบบแกนๆ ไม่ยินดียินร้ายอะไร
" แล้วนายสองคนไปถึงไหนกันแล้วอ่ะ ขึ้นสวรรค์กันไปรึยัง " ฟังดูน้ำเสียงดิวออกแนวเย้ยหยันมากกว่าจะถามแบบทั่วไป
" ชั้นขอไม่ตอบคำถามนี้ มันไม่ได้เกี่ยวอะไรกับนาย " ผมตอบไปเสียงเข้ม
" ใช่สิ ชั้นมันแค่แฟนหลอกๆนี่ ส่วนไอ้ต้งมันเป็นตัวจริง ขอโทษด้วยน่ะที่ยุ่งวุ่นวายด้วย " ผมเองก้อไม่ได้ตอบโต้อะไร ไม่อยากทะเลาะด้วย ตอนนี้ในหัวผมคิดแต่เรื่องน้องแมนๆ ว่าจะพูดยังไงให้น้องแมนกลับบ้านดี สักพักเราก้อไปถึงผับที่ดิวว่า ดิวก้อขับรถไปจอดก่อน จากนั้นเราก้อเดินไปที่ร้านกัน
พอถึงหน้าร้าน ผมก้อเห็นป๊อบยืนอยู่หน้าร้านพอดีเหมือนรอใครอยู่ ผมเลยเดินเข้าไปถาม
" ป๊อบ น้องแมนไปไหนแล้วอ่ะ อย่าบอกน่ะว่าน้องแมนหนีไปที่อื่นแล้ว " ผมถามด้วยความกังวลใจ
" ไม่หรอก พอดีป๊อบชวนน้องแมนออกมาคุยหน้าร้านอ่ะ แล้วตอนนี้น้องแมนบอกว่าขอเข้าไปบอกเพื่อนก่อน เดี๋ยวก้อคงออกมามั้ง "
" แล้วป๊อบคุยกับน้องแมนว่าไงบ้างล่ะ บอกอี้ได้ไหม " [/color]
-
ผมโกรธอี้แล้ว
เหมือนกับว่าอี้จะไม่ได้รักใครเลยมากกว่า
อยู่กับคนไหนก็เหมือนจะใจอ่อนไปกับคนนั้น
ไม่ปลื้มแล้วอ่ะ
ต่อไปนี้จะไม่เชียร์ดิวให้อี้อีกแล้ว
จะไปชอบกะใครก็ตามใจอี้แล้วล่ะ
ไม่เอาแล้ว
ไม่ลุ้นแล้ว
ไม่เชียร์แล้ว
งอนอย่างแรง
อ่านอย่างเดียวแล้วกัน
จะพยายามไม่อินล่ะ
-
:z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3:
โถๆๆๆๆๆๆๆๆๆ งอลผมซะแล้ว
จะให้ผมทำไงล่ะครับ มีแต่คนดีๆ น่ารักๆมารุ่มล้อมซะขนาดนี้อ่ะ
แล้วนี่จะไม่อินแล้วจริงๆเหรอครับ
ผมคงเสียใจแย่เลย ที่ทำให้ผู้อ่านไม่พอใจ
ไม่เป็นไรครับ ใครจะรู้สึกยังไงผมคงทำให้รู้สึกดีขึ้นมได้หรอก
ผมก้อคงลงต่อไป แม้จะไม่มีคนมาเม้นต์ให้ผมเลยก้อตาม
ผมก้อแค่สอนงความต้องการของตนเอง ด้วยการลงเรื่องต่อไปน่ะครับ
ยังไงจะโกรธผมก้อได้ แต่ก้อขอให้อ่านเรื่องต่อไปน่ะครับ
ขอบคุณมากครับ
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
อ้าว ไหนอ่ะ นึกว่ามาลงเรื่อง
-
นายจาไปโวยเค้าทำไมหล่ะครับคุงรีบน
เค้าตั้งใจเขียนให้อ่านน่าจะขอบคุนเค้านะครับ :angry2:
-
:serius2: :serius2: :serius2: :serius2: :serius2: :serius2: :serius2:
:beat: :beat: :beat: :beat: :beat: :beat: :beat:
" แล้วป๊อบคุยกับน้องแมนว่าไงบ้างล่ะ บอกอี้ได้ไหม "
" ก้อถามไปเรื่อยเปื่อยแหละ ป๊อบทำเป็นไม่รู้ว่าน้องแมนหนีออกจากบ้าน น้องแมนบอกว่าตอนนี้น้องแมนหางานทำอยู่ ป๊อบเลยถามว่าเดือดร้อนเรื่องเงินเหรอ น้องแมนก้ออ้ำอึ้งเล็กน่อย ป๊อบเลยให้เงินน้องแมนไปหมื่นนึงเผื่อฉุกเฉิน ทีแรกน้องแมนก้อไม่รับน่ะ แต่ป๊อบคะยั้นคะยอให้น้องแมนรับ จากนั้นน้องแมนก้อเข้าไปในร้าน ไปหาเพื่อน อี้รอตรงนี้แหละ เดี๋ยวน้องก้ออกมา คราวนี้เราค่อยมาช่วยกันคิดว่า จะกล่อมน้องแมนยังไงดี " พอพูดจบ ผมก้อเห็นน้องแมนเดินออกมาจากในร้าน พอน้องแมนเห็นผมเท่านั้นแหละ ทำหน้าตกใจใหญ่เลย จากนั้นน้องแมนก้อวิ่งหนีไปอีกทางนึง พวกผมเห็นดังนั้นก้อวิ่งตามไป น้องแมนก้อฝ่าฝูงคนที่เดินผ่านไปผ่านมาแถวนั้น ไปเรื่อยๆ ผมเองก้อวิ่งตามไปลำบากเพราะว่าคนเดินผ่านไปผ่านมาค่อนข้างเยอะ ปากผมก้อเรียกชื่อ น้องแมนๆ แต่น้องแมนไม่หันกลับมา ส่วยดิวและป๊อบก้อตามผมมาติดๆ แต่ก้อยังฝ่าฝูงคนยากลำบากเช่นกัน
จากนั้นพอผ่านฝูงคนไปได้แล้ว น้องแมนก้อโบกแท็กซี่ แล้วขึ้นไป ผมได้จังหวะ ก้อกระโดดเข้าขวางหน้าแท็กซี่ไว้ ไม่ให้รถวิ่งไป จากนั้นก้อวิ่งไปจะเปิดประตูรถ แต่น้องแมนล็อคไว้ทุกประตู
" น้องแมน เปิดประตูเดี๋ยวนี้น่ะครับ แล้วมาคุยกัน อย่าหนีไปอย่างนี้เลย รู้ไหมว่ามีคนห่วงเรามากแค่ไหน " ผมพยายามพูดเพื่อให้น้องแมนรู้สึก
" ไม่ครับพี่อี้ แมนตัดสินใจแล้ว แมนอยากมีชีวิตของแมน พี่อี้อย่ามาขวางแมนเลย " น้องแมนตะโกนออกมาจากในรถ
" น้องแมน ถือว่าพี่ขอล่ะ น่ะ อย่าหนีไปอีกเลย น้องแมน " น้องแมนไม่ฟังผมครับ บอกให้แท็กซี่ออกรถไปอย่างรวดเร็ว ดิวกับป๊อบมาทันพอดี แต่ก้อวิ่งตามรถไม่ทัน ผมก้อวิ่งตามไป ปากก้อตะโกนไป จนรถวิ่งออกไปหายลับ ผมนั่งทรุดลงกับพื้นด้วยความเหนื่อย น้องแมนน่ะน้องแมนไม่น่าเลย ส่วนดิวกับป๊อบก้อวิ่งมาทันผมพอดี ดิวจะเข้ามาพยุงผม แต่ผมบอกว่าผมลุกไหว ไม่ต้องพยุง
“ อี้ ดิวว่าอี้น่ะควรจะกลับไปพักผ่อนดีกว่าน่ะ ตอนนี้เราทำอะไรไม่ได้แล้ว น่ะเชื่อดิวน่ะ “
“ ใช่แล้วอี้ ไว้พรุ่งนี้ค่อยว่ากันอีกที ตอนนี้อี้กลับก่อนดีกว่าน่ะ เดี๋ยวป๊อบไปส่งเอง “ ป๊อบพยายามพูดให้ผมรู้สึกดีขึ้น
“ ไม่อ่ะ ตอนนี้อี้เบื่อ อี้สับสน พวกนายกลับไปก่อนเหอะ ปล่อยอี้ไว้คนเดียวอย่างนี้แหละ ขอบใจมากน่ะที่ช่วยเหลือ “ ผมไม่มีกระจิตกระใจที่จะไปไหน หรือทำอะไรแล้วครับตอนนั้น ขออยู่คนเดียวสักพัก
-
นายจาไปโวยเค้าทำไมหล่ะครับคุงรีบน
เค้าตั้งใจเขียนให้อ่านน่าจะขอบคุนเค้านะครับ :angry2:
ผมก็มีสิทธิ์แสดงความคิดเห็นไม่ใช่หรอคับ
ผมแฟนพันธ์แท้เรื่องนี้น่ะเออ
.......................................
เอ่อ...อี้คับ พื้นนี่พื้นถนนรึเปล่า ลุกขึ้นมาจากถนนก่อนนะคับเดี๋ยวรถชนอ่ะ
-
o22 o22 o22 o22 o22 o22 o22 o22 o22 o22 o22 o22
“ เอาอย่างนี้แล้วกัน ป๊อบ แกกลับไปก่อนเหอะน่ะ เพราะว่ายังไงบ้านแกกลับบ้านอี้ก้อคนละทางกัน เดี๋ยวชั้นอยู่กับอี้เอง ขอบใจน่ะเว๊ยที่ช่วยหาน้องแมนจนเจอ เอาไว้ยังไงค่อยคุยกันน่ะ “ ดิวหันไปบอกป๊อบ จากนั้นผมก้อรู้สึกว่าเหมือนป๊อบจะเดินจากไปแล้ว
“ ไปด้วยกันทั้งหมดนั่นแหละ ชั้นอยู่คนเดียวได้ “ ผมยังยืนยันคำเดิม จากนั้นดิวก้อเดินมาแล้วนั่งลงคุยกับผม
“ อี้ครับ ตอนนี้ดิวว่าอี้ไม่ควรที่จะอยู่คนเดียวน่ะ เอาอย่างนี้แล้วกัน เดี๋ยวเราไปนั่งรถเล่นให้สบายใจซะก่อนแล้วค่อยกลับบ้านกันน่ะ ดิวรับรองว่าดิวไม่อยู่ให้เห็นหน้านานเกินไปหรอก น่ะ เชื่อดิวเหอะ “ น้ำเสียงดิวดูอ่อนโยนมาก จนผม...
“ แล้วนายจะพาชั้นไปไหนอ่ะ ชั้นจะไว้ใจนายได้ไง นายมันเจ้าเล่ห์จะตายไป “ แต่ผมก้อไม่ไว้ใจดิวอยู่ดี
“ เอาน่า ดิวไม่พาอี้ไปข่มขืนหรอกน่า ไปกันเหอะ มานั่งอยู่ตรงถนนอย่างนี้อ่ะ มันอายคนรู้ไหม ดูสิเสื้อผ้าเลอะหมดแล้ว “ จากนั้นดิวก้อพยุงตัวผมขึ้นแล้ว ปัดขากางเกงให้ผม ผมก้ออึ้งๆเล็กน้อยที่เค้าทำให้ แต่ผมก้อทำเป็นไม่สนใจ จากนั้นดิวก้อเดินจูงมือผมไปยังรถ ผมก้อพยายามแกะมือดิวออก แต่ดิวจับไว้ซะแน่น ผมก้อต้องปล่อยเลยตามเลย
พอถึงรถแล้ว ดิวก้อพาผมขับออกไป เส้นทางที่ดิวพาผมไปมันเป็นเส้นทางด่วนไปที่ไหนสักแห่ง ซึ่งผมก้อไม่ได้สังเกตมากนัก เอาแต่นั่งเหม่อลอยไปนอกหน้าต่าง ในหัวก้อคิดไปเรื่อยเปื่อย
“ อี้ครับ ดิวว่าอี้น่ะ หลับไปก่อนก้อได้น่ะ ถึงแล้วเดี๋ยวดิวจะปลุกเองน่ะครับ “ แล้วดิวก้อเอามือมาลูบที่หัวผมเหมือนเด็กๆ
“ ใครบอก เราไม่ได้ง่วงซะหน่อย จะพาไปไหนก้อรีบไปเหอะ แล้วจะได้รีบๆกลับ “ ผมหงุดหงิดเล็กน้อย
“ ถ้าอี้เป็นคนที่ว่าง่ายน่ะ อี้จะน่ารักมากกว่านี้มากเลยรู้ไหมครับ ไม่เอาน่า ตอนนี้ดิวไม่อยากทะเลาะด้วย “ ผมล่ะแปลกใจท่าทีของดิวมาก ผมล่ะไม่รู้อารมณ์ของเค้าเลยจริงๆ เดี๋ยวดี เดี๋ยวร้าย เดี๋ยวอบอุ่น เดี๋ยวกวนประสาท
“ เราจะดีกับคนที่ดีกับเราเท่านั้น ใครร้ายมาเราก้อร้ายกลับ “ ผมไม่รู้จะตอบอะไรก้อเลยพูดไปเรื่อยเปื่อย
“ แน่ใจน่ะ ทีเวลาดิวดีกับอี้หลายๆครั้ง อี้ไม่เห็นจะดีกับดิวกลับมาเลยอ่ะ ดิวน้อยใจน่ะ “ ตกลงนี่จะอยู่ในโหมดคนดีใช่ไหมเนี่ยะ ???
“ ก้อนายอ่ะ ทำดีเพราะมีอะไรแอบแฝงไง ใครจะไปเชื่อใจได้ เผลอไม่ได้เลย ชั้นโดนเอาเปรียบตลอด “
“ อ้าวเหรอ นึกว่าอี้ยอมดิวเองซะอีก ฮ่าๆๆๆ ไม่เอาน่า ดิวว่าน่ะ ในระยะเวลา ไม่ถึง 3 เดือนที่เหลืออยู่นี่ เราไม่ทะเลาะกันได้ไหม เรามาพูดกันดีๆดีกว่าน่ะ เพราะว่าหลังจากนั้นแล้ว ดิวคงต้องทำตามสัญญาด้วยการ....ออกไปจากชีวิตนี้ตลอดไป น่ะๆ ถือว่าดิวขอร้องแล้วกัน ดิวอยากเก็บความทรงจำที่ดีระหว่างเราเอาไว้บ้าง หวังว่ามันคงไม่ยากเกินไปสำหรับอี้น่ะ “ ผมหันไปมองหน้าดิวนิดนึง แล้วครุ่นคิดตามคำพูดของดิว มันก้อดีแล้วนี่ที่ดิวจะไปจากชีวิตผม ใช่ไหม????
-
ไม่เชียร์ๆ :serius2:
ไม่คิดๆ :serius2:
ว่าแต่ว่าวันนี้ไม่มีใครมาปาดแข่งกะผมเลยแฮะ
-
^
^
^
^
^
^
^
จิ้มมมม รีบน
คู่แข่งงงงงงง
มาแว้ววววววววววววว
-
^
^
^
^
ย้อนมาจิ้มคืน กร๊ากกกกก
-
กระซิกๆๆๆ ด้วยความช้ำใจ
ทำไมอี้ทำแบบนี้ล่ะ
เหอะ หนีไปทำใจก่อนนะคะ
เคารพการตัดสินใจของคนเขียนแต่ขอไปต้มน้ำใบบัวบกกินก่อน
-
เพิ่งกลับมาจาก รร. ครับเลยตามปาดไม่ทัน 555+
ปู้วววววววววววววววววววววววววววววว ปิปู้ๆๆๆๆๆๆๆ
555+
ไงต่อดีหล่ะเนี่ย ลุ้นๆๆๆๆๆๆ
คนที่รัก กับคนที่จำเป็นต้องรัก
อืม พูดงี้ถูกป่าวไม่รู้ มันลำบากใจนะครับ อี้น่ะ
เพราะเจองี้มาทีเครียด มึด 8 ด้าน :z3: :z3:
-
:z2: :z2: :z2: :z2: :z2: :z2: :z2: :z2:
“ อ้าวเหรอ นึกว่าอี้ยอมดิวเองซะอีก ฮ่าๆๆๆ ไม่เอาน่า ดิวว่าน่ะ ในระยะเวลา ไม่ถึง 3 เดือนที่เหลืออยู่นี่ เราไม่ทะเลาะกันได้ไหม เรามาพูดกันดีๆดีกว่าน่ะ เพราะว่าหลังจากนั้นแล้ว ดิวคงต้องทำตามสัญญาด้วยการ....ออกไปจากชีวิตนี้ตลอดไป น่ะๆ ถือว่าดิวขอร้องแล้วกัน ดิวอยากเก็บความทรงจำที่ดีระหว่างเราเอาไว้บ้าง หวังว่ามันคงไม่ยากเกินไปสำหรับอี้น่ะ “ ผมหันไปมองหน้าดิวนิดนึง แล้วครุ่นคิดตามคำพูดของดิว มันก้อดีแล้วนี่ที่ดิวจะไปจากชีวิตผม ใช่ไหม????
“ ก้อถ้านาย เอ่อออ ถ้าดิวไม่กวนประสาทเรา เราก้อจะพูดดีกับดิวเองแหละ ไม่เอาล่ะ อี้ง่วง ของีบก่อนแล้วกัน ถึงแล้วปลุกด้วยนะ “ จากนั้ผนมก้อปรับเอนเบาะ แล้วหลับตาลง วันนี้ผมเหนื่อยจริงๆ
ผมไม่รู้ว่าหลับไปนานเท่าไหร่ แต่รู้สึกเหมือนได้กลิ่นอะไรหอมๆมาเตะจมูก ผมก้อเลยสะดุ้งตื่นขึ้นมา ก้อเห็นดิวยื่นแก้วอะไรไม่รู้ มีควันขึ้นโขมง แล้วดิวก้อส่งยิ้มมาให้ผม
“ ตื่นแล้วเหรอ ดื่มซะก่อนสิ กำลังร้อนๆเลย จะได้สดชื่น “
“ อืมมมม ถึงแล้วเหรอ กี่โมงแล้วนี่ ฮ้าววววววว “ ผมบิดขี้เกียจเล็กน้อย จากนั้นก้อรับแก้วมาจากดิว
“ ก้อที่จริงน่ะ ถึงนานแล้วล่ะ แต่ดิวเห็นอี้หลับอยู่อ่ะ เลยปล่อยให้นอน นี่ก้อใกล้จะเช้าแล้ว เราออกไปนั่งดูพระอาทิตย์ขึ้นกันดีไหม รู้ไหมว่าดิวพามาที่ไหน นี่เป็นหาดที่คนไม่ค่อยพรุกพร่านเท่าไหร่ อยู่แถวๆระยองอ่ะ ป่ะไปกันเหอะ “ จากนั้นเราสองคนก้ออกจากรถมาแล้วเดินมานั่งตรงโขดหิน อากาศที่นี่ดีจริงๆเลยครับ ลมพัดเย็นสบาย ตอนนี้ผมเริ่มเห็นแสงพระอาทิตย์รำไรๆแล้ว คงใกล้จะรุ่งเช้าเต็มที
“ ดิวมาที่นี่บ่อยเหรอ ทำไมรู้จักที่นี่ล่ะ “ ผมเอ่ยถามขึ้น
“ ก้อไม่บ่อยหรอก มีครั้งนึงน่ะ ดิวเครียดมากเลยอ่ะ ก้อเลยขับรถไปเรื่อยเปื่อยอ่ะ ก้อเลยมาเจอที่นี่ มันเงียบสงบดีน่ะ แบบว่ามานั่งทอดอารมณ์ไปเรื่อยแหละ สบายใจแล้วดิวก้อกลับบ้าน “
“ แล้วนี่ไปซื้อกาแฟมาจากไหน แถวนี้ไม่เห็นมีร้านค้าเลย “ ก้อผมสงสัยนี่ครับ
“ อ้ออออ ขับรถออกไปหน่อยจะมีร้านสะดวกซื้ออ่ะ เค้าบอกว่าเปิดตลอดทั้งวันทั้งคืนเลยน่ะ ก้อดิวอยากให้อี้ตื่นขึ้นมาแล้วมมีอะไรร้อนๆดื่ม จะได้รู้สึกดีไง “ บทดิวจะน่ารัก ก้อแบบว่าน่ารักมากกกก
“ ยังไงก้อขอบคุณน่ะ แล้วนี่จะกลับกันกี่โมงอ่ะ “
-
ไม่ต้องรีบกลับกะได้จ้ะอี้
-
^
^
^
^
^
^
จิ้มคืนซะเลยยยย
แย่งเค้า อ่ะ รีบนอ่ะ
มะยอมมมม
แอร๊ยยยยยยย
พามาทะเลนี่ มีอะไรเป่าเนี่ยยยย
-
ต้องกลับไปหาต้งสิอี้
:serius2: ค้างตายแล้วมั้งเนี๊ยะ
เห็นด้วยน่ะเคอะ
คือ ไม่ว่าอี้จะเลือกใคร ก้อสุดแล้วแต่ใจ
แต่ข้าน้อยเชียร์ต้งขาดดิ้น :impress2:
ปล. สรุปสุดท้าย อี้ไม่เลือกใครเลยค่ะ เพราะ มีมือที่ 5 :laugh:
-
:impress2: :impress2: :impress2: :impress2: :impress2: :impress2: :impress2: :impress2:
“ ยังไงก้อขอบคุณน่ะ แล้วนี่จะกลับกันกี่โมงอ่ะ “
“ จะรีบกลับไปทำไมล่ะ นั่งเล่นให้สบายใจก่อนก้อได้นี่ “ ดิวอ้อนผม
“ อืมมมม เราทิ้งต้งไว้ทั้งคืนเลยอ่ะ รายนั้นก้อเมาๆด้วย ไม่รู้ว่าจะเป็นยังไงบ้าง “ ผมเป็นห่วงต้งจริงๆนี่ครับ
“ เหรอ ใช่สิ ดิวก้อลืมไปสนิทเลย ก้อเดี๋ยวสักพักได้ไหม ไม่นานหรอก ขับรถจากนี่ไปกรุงเทพ ไม่ถึง2 ชั่วโมงหรอก ตอนนี้ไอ้ต้งมันคงหลับอยู่นั่นแหละ ต้งนี่ดีจังเลยน่ะ มีคนมาคอยเป็นห่วงด้วย อิจฉาจัง “ ผมรู้สึกแปล๊บๆกับคำพูดดิวเหมือนกัน
“ แต่ดิวก้อมีพี่ผึ้งนี่นา เอ่อออ แล้วตอนนี้พี่ผึ้งไปไหนอ่ะ ไม่ได้เจอตั้งนานแล้ว “
“ ผึ้งเหรอ ตอนนี้เค้าไม่ค่อยว่างหรอก ไปต่างประเทศบ่อย แต่ก้อมีคุยกันทุกวันน่ะ แบบว่าคบกันไปเรื่อยๆอ่ะ “
“ เราก้อหวังน่ะว่าถ้าเรื่องนี้มันจบแล้ว ดิวจะได้รักกับพี่ผึ้งซะที ดิวจะได้มีคนดีๆมารักไง “ ผมไม่แน่ใจว่าผมรู้สึกอย่างนั้นจริงๆรึเปล่า
“ เหรอ ดิวก้อหวังไว้เช่นกันแหละ รู้ไหมดิวไม่ได้รักใคร หรือชอบใครมากๆ เท่ากับเอ่ออออ “ ดิวมองหน้าผม แต่ผมกับเฉไฉไปทางอื่น
“ พี่ผึ้งไง พี่ผึ้งน่ารักจะตาย นี่ถ้าได้พี่ผึ้งแล้วก้อต้องดูแลรักษาพี่เค้าไว้ดีๆน่ะ เข้าใจไหม “
“ ครับโพ้มมมม ว่าแต่ว่า ถ้าเราสงบศึกกันได้อย่างนี้ก้อดีสิน่ะ ที่จริงดิวก้อไม่ชอบทะเลาะกับใครเท่าไหร่หรอก “
“ งั้นเดิวก้อเลิกกวนประสาทอี้ซะทีสิ อี้ก้อไม่ชอบทะเลาะกับใครเหมือนกันแหละ “
“ งั้นเอาอย่างนี้ เรามาเกี่ยวก้อยกัน น่ะ ว่าเราจะเป็นมิตรกัน จะไม่ทะเลาะกัน โอเคไหม “ แล้วดิวก้อยื่นนิ้วก้อยมาให้ผม
“ ได้สิ เราให้สัญญา “ จากนั้นผมก้อยื่นนิ้วก้อยไปเกี่ยวกับน้อยก้อยดิว แล้วต่างคนต่างก้อยิ้มให้กัน ผมไม่เคยรู้สึกอย่างนี้มาก่อนเลยกับดิว มันเหมือนกับว่าดิวเป็นมิตรมากๆ และผมก้อยอมรับมิตรภาพอันนั้นของเค้ามาด้วย
จากนั้นเราก้อนั่งดูพระอาทิตย์ขึ้นไปด้วยกัน โดยทีไม่มีใครเอ่ยพูดอะไรออกมา มันทำให้ผมรู้สึกประหลาดกับตัวเองนัก ผมรู้สึกผ่อนคลายปลดปล่อยอย่างบอกไม่ถูก ผมเองไม่รู้คิดไปเองรึเปล่าว่าดิวคงรู้สึกเหมือนผม ผมคิดไปเองว่าผมอยู่อย่างนี้ก้อมีความสุขดีเหลือเกิน เฮ้ออออ แต่ว่าช่วงเวลาดีๆมักจะอยู่กับเราไม่นาน พอนั่งได้สักพัก ผมก้อชวนดิวกลับบ้าน ซึ่งดิวก้อ ยอมกลับแต่โดยดี
ตอนอยู่บนรถ ดิวก้อเปิดเพลงคลอๆ เป็นเพลงแนวแจ๊ส ของ Norah Jones ซึ่งถ้าใครได้ฟังแล้ว จะรู้สึกว่ามันชิวมากๆ ปากดิวก้อฮัมเพลงไปตลอดทาง ไม่ยักรู้ว่าดิวก้อชอบเพลงแบบนี้เหมือนกัน ผมเองก้อเอามือตบขาเข้าจังหวะไปเรื่อยๆ ดูเพลินไปอีกแบบ แสงแดดตอนเช้าที่ส่องเข้ามานี่ มันทำให้ผมรู้สึกสดชื่นเหมือนกันน่ะครับ
-
:really2: เคอะๆ แบบว่า สงสารต้งที่ซู้ด :z2:
-
ู^
^
^
^
^
เห็นด้วยกะรีบนค่ะ :o12:
-
ดิวน่าสงสารออกจะตาย
-
เชียร์ดิว :กอด1:
แต่ตอนนี้สงสารตังที่ต้องนอนคอยอี้อยู่ที่ห้อง :sad11:
-
^
^
^
จิ้มรีบน ไอ้เราก้อนึกว่าสงสารที่อี้ไม่เลือกต้ง :o12:
แต่กลับสงสาร เพราะ ต้งไม่มีที่ระบาย :laugh:
-
:bye2: :bye2: :bye2: :bye2: :bye2: :bye2: :bye2: :bye2: :bye2:
ประมาณสัก 8 โมงกว่าๆ พวกเราก้อถึงคอนโดผมโดยสวัสดิภาพ ก่อนจะลงผมก้อกล่าวขอบคุณดิวไป ที่ช่วยพาผมไปหาน้องแมน และพาผมไปยังที่ที่ทำให้ผมสบายใจ ซึ่งดิวก้อยิ้มรับคำขอบคุณนั้น แล้วก้อขับรถจากไป เฮ้อออออ ที่จริงผมยังนอนไม่เต็มอิ่มเลย กะว่าขึ้นไปห้องนี่จะนอนต่อสักหน่อยแล้วค่อยไปทำงานดีกว่า ว่าแต่ว่า ต้งจะเป็นยังไงบ้างแล้วนี่ผมเล่นปล่อยต้งไว้ทั้งคืน จากนั้นผมก้อเดินขึ้นไปหาต้งบนห้องของผม
พอผมเปิดห้องเข้าไป เดินเข้าไปหาต้งที่ห้องนอน ก้อไม่เห็นต้งซะแล้ว นี่ต้งจะโกรธผมรึเปล่าน๊า ที่ทิ้งเข้าไปขนาดนั้น ผมเลยกดโทรศัพท์หาต้ง แต่ติดต่อไม่ได้ ผมเลยกระวนกระวายใจใหญ่เลย รู้สึกผิดกับต้งมากๆ แต่ไม่รู้จะทำยังไงดี เดินไปเดินมาจนไปเห็นกระดาษโน้ตแปะไว้ที่โต๊ะเครื่องแป้ง ผมเลยหยิบมาอ่าน
อี้ครับ ต้งขอโทษด้วยน่ะครับที่ทำอะไรอย่างเมื่อคืนไป
ทั้งๆที่ต้งก้อรู้ว่าอี้ยังไม่พร้อม แต่ก้อยังอยากทำลงไป เพราะว่า
ต้งรักอี้มาก มากจนไม่กล้าที่จะเสียอี้ไปไหน ต้งเกือบทำให้อี้เจ็บ
โดยไม่รู้ตัว เพราะว่าความเมาบวกกับความบ้าของตัวเอง
ตอนนี้ต้งได้สติแล้ว เลยกลับมาคิดทบทวนดูอีกทีว่า เราทำถูกไหม
ดีนี่ที่มีเรื่องน้องแมนแทรกเข้ามาก่อน เรื่องมันเลยจบไป
ต้งไม่ได้รู้สึกไม่ดีเลยน่ะครับ ที่อี้ต้องออกไปหาน้องแมนซะกลางดึกขนาดนั้น
ต้งกลับรู้สึกดีซะอีก ที่อี้ใส่ใจกับคนรอบข้างมากขนาดนั้น
ต้งเลือกคนไม่ผิดจริงๆ
พอต้งตื่นขึ้นมาตอนเช้า ก้อไม่เห็นว่าอี้กลับมาแล้ว
อี้คงยังมีธุระต้องทำอีก เลยยังไม่กลับ
ต้งก้อเลยขอตัวกลับบ้านก่อนดีกว่า ไว้ยังไงต้งจะไปหาที่ทำงานน่ะครับ
ไว้ไปทานอาหารกลางวันด้วยกัน น่ะครับที่รัก
รักเสมอ
ต้ง
เมื่อได้อ่านโน้ตแล้วผมก้อรู้สึกโล่งใจขึ้นมาหน่อย นึกว่าต้งจะน้อยใจจนหนีกลับบ้านไปแล้ว ดีแล้วที่ต้งยังมองโลกในแง่ดี จากนั้นผมก้อเข้าไปนอนต่อที่เตียงนอนอันแสนวิเศษของผม เฮ้อออ ง่วงจังเลย
-
แผนด้งเนียนกว่าแผนดิวหลายเท่านัก
-
ตัง เป็นคนดีจริง ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
แต่ก็ทำไมถึงเชียร์ก็ไม่รู้อ่ะ :laugh: :laugh: :laugh:
-
โหย ต้งจะพะเอกแสนดีไปหนาย
ดิว เมิงมาดีตอนนี้ก็ตามเค้าไม่ทันแล้ว
ต้องพลิกวิกิดหั้ยเปนโอกาศแล้ว สู้โว้ย
ปล พี่กรไปหนายยยย
-
ลุ้น อยากให้อี้เป็นของต้งจัง เฮ้อมารดิวมาขัดซะนี่ :seng2ped:
-
:L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2:
พอสายๆหน่อยผมก้อตื่นขึ้นมา โอ๊ยยยย ขี้เกียจไปทำงานจริงๆเลย พอลุกแล้วผมก้อไปอาบน้ำแต่งตัว เตรียมไปทำงาน วันนี้วันศุกร์ วันสุดท้ายของการทำงาน แต่พรุ่งนี้มีฟังค์ชั่นงานของต้งตอนเย็น ส่วนวันอาทิตย์ ผมฟรี กะว่าจะไปทำบุญซะหน่อย ห่างหายจากการทำบุญมานานแล้ว พอทุกอย่างเรียบร้อยแล้ว ผมก้อออกเดินทางไปทำงานที่ออฟฟิซพี่กรณ์
วันนี้งานไม่ค่อยเยอะเท่าไหร่ครับ เพราะว่างานใหญ่ยักษ์ที่ออฟฟิซรับผิดชอบได้ผ่านพ้นไปแล้ว ตอนนี้ก้อมีดีลงานกับลูกค้าเล็กน้อย เคลียร์เอกสารนิดหน่อย ส่วนพี่กรณ์วันนี้เค้าก้อยุ่งๆกับโปรเจ็คต่างประเทศที่กำลังมีปัญหากันอยู่ ผมเห็นพี่เค้าดูท่าทางเครียดๆ เลยไม่ได้เข้าไปกวน แต่ดูอยู่ห่าง ใจผมก้ออยากจะช่วยอยู่น่ะ แต่ไม่รู้จะช่วยยังไง ส่วนผมก้อดูงานของผมไปเรื่อยๆ จนเวลาใกล้เที่ยง ต้งก้อโทรมา
“ สวัสดีครับอี้ ยุ่งอยู่รึเปล่าครับ ต้งคุยได้ไหม “ ต้งพูดเสียงใสมาเชียว
“ ว่างสิครับ ท่าน มีอะไรอะไรบ่าวรับใช้รึ ??? “ ผมเล่นคำกลับไป
“ ดีเลย งั้นว่านี้เจ้าต้องมาทานมื้อเที่ยงกับข้าที่.....น่ะ อย่าสายล่ะ ไม่เยี่ยงนั้นเจ้าจะโดนลงหวาย “ ต้งก้อเป็นบ้าไปกับผมด้วย หุหุหุ
“ โอ๊ยยยย นายท่าน อย่าลงหวายบ่าวเลยเด้อ บ่าวย่านแล้ววววว “ ( แอบพูดภาษาบ้านเกิดเล็กน้อย ) ฮ่าๆๆๆๆ
“ เอ่อออ อะไรอ่ะอี้ ย่านไหนอ่ะ ต้งไม่เข้าใจ “ ต้งคงงงๆ เพราะว่าปกติผมจะพูดภาษากลาง ไม่ค่อยพูดภาษาบ้านเกิด หรือภาษาอีสานกับใครนัก ถ้าไม่ใช่เพื่อนสนิทจริงๆ
“ ฮ่าๆๆๆ โดนจนได้ มันเป็นภาษาท้องถิ่นของอี้อ่ะ อยากรู้ก้อไปหาคำตอบเอาเอง แล้วนี่ต้งอยู่ที่ไหนแล้วอ่ะครับ จะให้อี้ไปหากี่โมง อี้จะได้เตรียมตัวแล้วออกไปเลย “
“ ตอนนี้ต้งถึงที่ร้านแล้วอ่ะครับ กะว่าจะมานั่งรอสักหน่อย อี้ไม่ต้องรีบน่ะครับ แต่ให้รู้แค่ว่าต้งรออยู่ “ อ้าววว มามุขนี้อีกแล้ว
“ โอ๊ยยย พอคู๊นนนน จะไม่บอกกล่าวกันล่วงหน้าเลยรึไง รอแป๊บๆน่ะ เดี๋ยวอี้นั่งมอไซค์ไปเลย “ พอผมวางสายผมก้อรีบออกจากห้องทำงานแล้วลงไปชั้นล่างเพื่อไปหาต้ง วันนี้อุตส่าห์ แต่งตัวซะหล่อ เซ็ทผมมาซะตั้ง แต่ต้องนั่งพี่วินฯไป ผมเสียทรงแน่เลย แต่ก้อช่างเหอะเดี๋ยวต้งจะรอนาน กว่าจะถึงร้านก้อใช้เวลานานเหมือนกันครับ ขนาดนั่งพี่วินฯมาน่ะเนี่ยะ แต่รถมันเยอะนัก พอผมถอดหมวกกันน็อคเสร็จผมก้อต้องเซ็ทผมใหม่ เพราะว่าตอนนี้มันได้ลู่เสียทรงไปหมดแล้ว ตายๆๆ หมดหล่อเลย กะจะแต่งมาอวดต้งซะหน่อย
จากนั้นผมก้อเดินเข้ามาในร้าน และกวาดตามองต้ง มองอยู่ตั้งนานก้อหาไม่เจอ ไหนเค้าบอกว่ามารอแล้วไงน่ะ นี่มันแกล้งกันชัดๆนี่นา อย่าให้เจอน่ะ พ่อจะเล่นซะให้น่วมเลย ผมยืนมองซ้ายมองขวาอยู่นาน ก้อมีเด็กเสริฟคนนึงเดินมาหาผม ถามผมว่าผมชื่ออะไร ผมก้อบอกชื่อไป น้องเค้าก้อบอกว่ามีคนจองโต๊ะไว้แล้ว แล้วผมก้อเดินตามน้องคนนั้นไป ปรากฏว่า โต๊ะที่น้องเค้าบอกนั้น รอบๆโต๊ะถูกจัดตกแต่งไปด้วยดอกกุหลาบสีขาว ซึ่งเป็นดอกไม้โปรดของผม มันสวยงามมากๆ แล้วผมก้อนั่งลง จากนั้นน้องเด็กเสริฟคนนั้นก้อมารินไวน์ขาวให้ผม บอกว่าดื่มไวน์ขาวก่อนอาหารที่จัดไว้ให้ มันจะทำให้ได้รสชาตที่ดีมากยิ่งขึ้น แล้วผมก้อนั่งจิบไวน์ไป
“ ดอกไม้สวยถูกใจไหมครับ “ ผมได้ยินเสียงคะนึงพูด เลยหันมามอง ต้งนั้นเองครับ แต่วันนี้ต้งแต่งตัวน่ารักมาก ใส่เอี๊ยมสีดำ เสื้อยืดสีขาว โชว์มัดกล้ามที่สวยงาม และกางเกงยีนส์สีเข้มเข้ารูป ดูดีมากๆครับ แถมยังใส่แว่นอีกด้วย กรี๊ดๆๆๆ
-
:เฮ้อ: ตังทำคะแนนน่าดู เป็นคนดีจริง ๆ
อย่าให้มากกว่านี้เลยอ่ะ ชักหวั่นไหวตามแล้ว :serius2:
แล้วดิวหายไปไหนแล้ว :m16:
-
มาแผนนี้ทำแต้มขาดลอยยยย
ดิว เมิงจะทำไงว่ะ เคียดแทนว่ะ แต่เชียละกัน
รุ้สึกว่าต้งจะร้ายลึกก่าที่คิดนะเนี่ย
:z2:
-
อร๊ายยยย
แล้วจะเปนไงต่อไปเนี่ยย
อิอิ
-
หวัดดีครับ ^^ มาตามอ่าน 2 วัน ทันละครับผม หุหุ เรื่องสนุกมากเลยนะครับ แต่ก็จริงๆอะ ไม่อยากเชียร์ใครหรอกครับเรื่องนี้ เค้าดีกับอี้ทั้งนั้นเลย แต่ก็อย่างที่อ่านอะ ใจอี้แพ้ดิวไปแล้ว เลยอยากให้ดิวเลิกบ้าแล้วก็กลับมาทำคะแนนซะ (แล้วบอกไม่เชียร์ -*-) เป็นกำลังใจให้เสมอน้าครับ เรื่องให้อ่านสะจายมากเลยอะ บับบายครับ
-
เลี่ยนอย่างแรงจนรู้สึกคลื่นเหียนครับ
ใครชอบแต่ผมไม่ชอบอ่ะแบบนี้
เคยเจอมากับตัวเองแล้ว ผมกลับเลยนะ
โรแมนติกสไตล์นี้รับไม่ได้จริงๆครับ
-
:o8: :-[ :o8: :-[ :o8: :-[ :o8: :-[ :o8: :-[
" ไม่ต้องมาพูดเลย หลอกให้เรามารอซะนี่ มันน่าตีนัก " ผมพูดเขินๆ
" แล้วนี่อะไรเอาดอกไม้มาจัดซะมากมาย ไม่เห็นจะชอบเลย " ผมก้อแกล้งเก็บอาการดีใจไว้ เดี๋ยวต้งจะรู้ฟอร์มผม
" ไม่ชอบจริงง่ะ เอ๊ แล้วใครน๊า ที่บอกว่าชอบ ดอกกุหลาบสีขาว กับดอกลิลลี่ สงสัยแหล่งข้อมูลจะเชื่อถือไม่ได้ อย่างนี้ต้องจัดการแหล่งข้อมูลซะแล้ว " ต้งทำหน้าครุ่นคิด
" ไม่ต้องหรอกจะนั่งก้อนั่งเลย พูดมาก เสียเวลาทานข้าวหมด รู้ไหมเนี่ยะกว่าจะมาได้อี้ต้องลำบากแค่ไหน ต้องนั่งมอไซค์มาหัวเหอพังหมดอุตส่าห์ เซ็ทมาอย่างดี ร้อนก้อร้อน ถ้าอี้รู้ว่าต้งมาช้าอย่างนี้น่ะ อี้นั่งแท็กซี่มาแบบสบายๆดีกว่า ต้งน่ะต้งทำกันได้ นั่งๆเลยจะสั่งอาหาร วันนี้เลี้ยงด้วยน่ะ โทษฐานทำให้เสียอารมณ์ " ผมแกล้งงอนไปงั้น แต่ไม่รู้จะพูดแก้เขินยังไงนี่ครับ
" งอนเหรอ งอนทำไมต้องหน้าแดงด้วยล่ะ รึว่าเขินกันแน่ " ต้งดันมารู้ทันอีก
" บ้า อี้จะเขินทำไม ต้งไม่ต้องเลย นั่งๆ จะสั่งข้าว หิวจนจะกินคนได้ทั้งคนแล้ว "
" ยังไม่บอกเลยว่าดอกไม้ที่ต้งจัดทำให้นี่สวยไหม ไม่บอกต้งไม่ให้สั่งข้าว ขอบอกว่าวันนี้น่ะ เป็นอาหารจานโปรดของอี้ด้วยน่ะ "
" โอเคๆ นี่อี้เห็นแก่อาหารน่ะเนี่ยะ คืออออ ดอกไม้ก้อสวยดีน่ะ ดูสดชื่นดี พอใจรึยังล่ะ " ผมฟอร์มทำเป็นน้ำเสียงประชด
" ถึงแม้อี้จะฟอร์มว่าไม่ชอบแต่ต้งก้อรู้ว่าอี้ชอบ อ่ะ ต้งยอมนั่งแล้ว น้องๆครับ นำอาหารที่พี่สั่งมาได้เลยน่ะครับ " จากนั้นเด็กเสริฟก้อเข้าไปในครัว
" ทำขนาดนี้เนี่ยะ เนื่องในโอกาสอะไรอ่ะครับ ทานธรรมดาก้อได้นี่ อี้ยังไงก้อได้อยู่แล้ว "
" ต้งอยากขอโทษอี้เรื่องเมื่อคืนนี้อ่ะ ต้งไม่น่าบุ่มบ่ามเลย จนอี้ต้องเกือบจะเจ็บตัว "
" ไม่หรอก อี้ไม่ได้โกรธอะไร อี้ต่างหากที่กลัวต้งโกรธ ที่ทิ้งต้งไว้ทั้งคืน เอาเป็นว่าเราหายกันน่ะครับ " ผมเปลี่ยนเป็นโหมดปกติแล้ว
" ได้ครับ อี้น่ารักจัง ไม่โกรธต้งด้วย อ่ะ อาหารมาแล้ว ทานกันดีกว่า " จากนั้นเด็กเสริฟก้อยกอาหารมา
ปรากฏว่าอาหารที่นำมาเสริฟนั้น เป็นของชอบผมจริงๆครับ มีทั้ง ปลาหิมะย่างซีอิ๊ว ( อันนี้ปลื้มม๊ากกกก ) เนื้อโคขุนย่างกะทะร้อน ปลาหมึกทอดกระเทียม และปลากระพงสามรส อาหารมันน่าทานมาก แต่ผมอดขำต้งไม่ไดเที่เค้าจัดอาหารมาถูกใจก้อจริง แต่ว่าแต่ละอย่างน่ะ มันไม่ค่อยเข้ากันเลย มีทั้งอาหารญี่ปุ่น อาหารอีสาน อาหารไทย ปนเปกันไปหมด ต้งก้อสงสัยว่าผมขำอะไร แต่ผมก้อไม่ตอบลงมือทานไป
ระหว่างทานอาหาร เราก้อพูดคุยกันสัพเพเหระ เรื่องต่างๆนานา วันนี้ผมชวนต้งไปบ้านน้องแมนเพื่อส่งข่าว และจะถือโอกาสไปเยี่ยมพี่มดด้วย เห็นพี่นพบอกว่ายังป่วยอยู่เลย เฮ้อออ น่าสงสารจัง จากนั้นต้งก้อถามผมเรื่องงานวันเกิดผมที่จะถึงในอาทิตย์หน้า ว่าจะจัดทีไหน ผมบอกไปว่าไม่รู้ว่าจะได้จัดไหม เพราะว่าผมมีงานเยอะเหลือเกิน ถ้าจัดไม่ได้ตรงวัน ก้อจะจัดวันอื่น แต่ผมต้องทำบุญอยู่แล้วทุกปี ปีนี้กะจะไปบ้านเด็กกำพร้าที่ต่างจังหวัด เห็นเพื่อนมันชวนๆเหมือนกัน เราคุยกันไป ทานกันไปจนไม่สังเกตุว่ามีคนรอบมองพวกเราอยู่ จากนั้นผมก้อรู้สึกว่ามีคนเดินมาข้างหลังผม ต้งเห็นเค้าก้อยิ้มให้เหมือนรู้จักกันมาก่อน ผมเลยหันไปมอง .......บอลนั่นเอง โลกจะกลมอะไรได้ขนาดเนี่ยะ
-
:sad4: :sad4: :sad4: :sad4: :sad4: :sad4: :sad4: :sad4: :sad4: :sad4:
" หวัดดีครับอี้ ไม่นึกเลยว่าจะเจอกันที่นี่ สบายดีน่ะ " บอลยิ้มและกล่าวทักทายผม แต่ผมกลับทำหน้าตาเฉยๆไม่ยินดียินร้าย
" อ้าว อี้รู้จักบอลด้วยเหรอ นั่งๆก่อนสิ " ต้งเชิญให้บอลนั่ง
" ไม่ดีกว่า ไม่อยากรบกวนเวลาสวีตของใคร อ้าว แล้วนี้ดิวหายไปไหนซะล่ะ ปล่อยให้แฟนตัวเองมากับผู้ชายคนอื่น อี้นี่น๊า เสน่ห์แรงจริงๆเลย มีแต่คนมารุมชอบ แต่ทำอย่างนี้ไม่สงสารไอ้ดิวมันบ้างเหรอ ดูท่ามันจะรักอี้มากเลยน่ะ " โอ๊ยยยย ไอ้ตัวทำลายบรรยากาศ ผมแอบสังเกตุเห็นต้งเริ่มทำสีหน้าไม่พอใจแล้ว แต่ไม่ได้พูดอะไร
" เรามาทานข้าวกันเฉยๆ นายมีอะไรไหม ถ้าไม่มีก้อขอตัวน่ะ พอดีทานข้าวกันอยู่ " ผมออกปากไล่ทางอ้อม
" ไม่ต้องรีบขนาดน้านนนน แค่มาทักทายเฉยๆ ชั้นไปแล้ว ฝากความคิดถึงไปถึงได้ดิวด้วยน่ะ " จากนั้นบอลก้อเดินออกไป ทิ้งให้ผมอารมณ์เสียอยู่คนเดียว ไอ้บ้าเอ๊ย คนกำลังมีความสุขกัน มาทำลายซะพังพินาศ ผมหันไปมองหน้าต้ง ต้งก้อแค่นยิ้มให้ผมมาทีนึงครับ ผมก้อหน้าเจื่อนทันที ก้อไม่รู้ว่าจะพูดอะไรนี่ครับ
" ทานต่อดีกว่าครับอี้ อย่าไปสนใจคนพาลเลย เอาไว้อี้พร้อมเมื่อไหร่ อี้เล่าให้ต้งฟังด้วยนะครับว่า รู้จักกับบอลได้ยังไง " แล้วเราก้อทานข้าวกันต่อ แต่ดูเหมือนต้งจะดูเศร้าไปบ้าง ทั้งๆที่ผมพยายามหาเรื่องสนุกๆมาเล่าให้ฟังแล้ว แต่ดูท่าไม่มีอะไรดีขึ้นเลย ผมก้อจนใจ หลังจากทานอาหารเสร็จแล้ว เราเช็คบิล แล้วต้งก้อมาส่งผมที่ทำงาน โดยที่ต้งไม่ได้ชวนผมคุยมากนัก เค้าคงอารมณ์ไม่ดีอยู่ ผมก้อไม่ได้เซ้าซี้อะไรนัก จากนั้นผมก้อขึ้นไปทำงานต่อ
ตกเย็นต้งก้อมารับผมไปบ้าน้องแมน โดยที่พี่กรณ์ก้อตามมาด้วย ตอนแรกผมกะจะไม่ชวนพี่กรณ์แล้ว แต่ช่วงบ่ายๆพี่กรณ์มาถามผมเรื่องน้องแมน ผมเลยเล่าให้ฟัง พี่กรณ์เลยบอกว่าจะตามไปด้วย จากนั้นเราก้อไปบ้านพี่นพกัน พอไปถึงบ้านพี่นพ ผมก้อไปเยี่ยมพี่มดที่นอนพักอยู่บนห้อง โดยมีน้องเม่นคอยดูแลอยู่ข้างๆ ส่วนพี่นพก้อยุ่งอยู่กับโรงเรียนอยู่ บอกว่าจะตามมาทีหลัง
พี่มดน่าสงสารมาก จนผมไม่กล้าบอกความจริงทั้งหมด พอพี่นพมาแล้ว ผมก้อเล่าให้พี่นพฟังว่า ( แต่ผมโกหกน่ะครับ ไม่กล้าเล่าความจริงอ่ะ ) เมื่อคืนผมเจอน้องแมน ทำงานอยู่ร้านอาหาร และผมก้อได้บอกให้น้องแมนกลับบ้านแล้ว น้องแมนบอกว่า ขอออกมาใช้ชีวิตตามลำพังสักพักนึงก่อน แล้วจะกลับบ้านในอีกไม่นาน ให้ทุกคนไม่ต้องเป็นห่วง พอได้ยินดังนั้นพี่มดก้อน้ำตาไหลพรากด้วยความสงสารลูก ถามผมว่าน้องแมนอยู่ไหน ผมเลยปดไปอีกว่า น้องแมนไม่ให้ผมบอกว่าอยู่ที่ไหน น้องแมนบอกว่าจะกลับบ้านในอีกไม่นาน ให้ทุกคนสบายใจได้ แล้วผมก้อปลอบพวกเค้าไปว่า ผมและเพื่อนๆจะตามไปดูอยู่ห่างๆไม่ต้องกังวล ซึ่งมันก้อทำให้พวกเค้าใจชื้นขึ้นมาบ้าง
พอพูดคุยกันเสร็จแล้ว ผมก้อขอตัวกลับบ้านก่อน โดยที่พวกพี่นพและพี่มดก้อขอบคุณพวกผมเป็นอย่างดีที่ช่วยเป็นธุระให้ จากนั้นเราก้อกลับออกมา โดยที่พอออกมาจากบ้านพวกพี่เค้าแล้ว พวกผมก้อออกตามหาน้องแมนต่ออีก จนดึกจนดื่นก้อไม่มีวี่แววว่าจะเจอ คืนนั้นพวกผมเลยต้องกลับไปพักผ่อนก่อน ไว้ค่อยตามหากันอีกวันหลัง[/color]
-
เริ่มหวั่นไหว ไปกับตังแล้ว :serius2:
ดิวไม่ได้ดังใจเลยอ่ะ :o12:
-
แหม..หวั่นไหวไปกะด้งกันหมดแล้ว
ต่อไปดิวก็เป็นของผมดนเดียวแล้วดิ กร๊ากกก :laugh:
วันนี้งานเข้าครับ บ่ายนี้อาจไม่ได้มาตามอ่าน
:เฮ้อ:เสียดายจัง
-
o18 o18 :3123: :3123:
วันเวลาก้อผ่านล่วงเลยไปตามกาลเวลา ผมก้อทำงานของผมไปเรื่อยๆ ทั้งที่บริษัทโมเดลลิ่ง ออฟฟิซพี่กรณ์ งานฟังชั่นของต้งก้อด้วย รวมทั้งผมยังรับจ๊อบทำงานกับน้าเนตร และเป็นผู้ช่วยดิวอีกตามเคย มันเลยทำให้ผมได้เจอกับดิวบ้าง มาระยังหลังๆนี้ ดิวทำตัวดีกับผมมาก เป็นมิตรและช่วยงานผมทุกอย่าง จนบางทีผมอดรู้สึกดีไปกับดิวไม่ได้ มันเป็นความรู้สึกที่บอกไม่ถูกจริงๆครับ มันแปลกน่ะครับ ทั้งๆที่ต้งก้อดีแสนดีกับผมขนาดนี้ ดูแลผมเป็นอย่างนี้ เอาใจใส่ผมตลอดเวลา แม้ว่าต้งจะงานเยอะขนาดไหนต้งก้อไม่ลืมผม แต่ผมกลับไม่คิดกับต้งเหมือนคนที่รักกัน เป็นแฟนกันทั่วไป ไม่ใช่ว่าผมไม่พยายามคิดให้รักต้งนะครับ แต่อะไรไม่รู้มาดลใจผมให้คิดอย่างนั้นกับ.....ดิวมากกว่า ผมมีความรู้สึกกับดิวแบบว่า อยากเจอ อยากพูดคุยทุกๆวัน เหมือนที่ต้งทำกับผม ผมพยายามไล่ความรู้สึกนั้นออกไป แต่มันไม่ยอมไปเสียที....ไม่ได้ ผมจะคิดอย่างนั้นไม่ได้ ผมจะไม่ให้ให้คนที่รักผมต้องมาเสียใจเพื่อผมอีก ผมต้องทำให้ได้
จนมาถึงวันก่อนวันเกิดผม ผมก้อมาทำงานปกติที่ออฟิซพี่กรณ์ วันนี้ทุกคนในที่ทำงาน ดูจะยุ่งมากเป็นพิเศษ วิ่งกันให้พร่านไปหมด พอผมจะถามเรื่องงาน ก้อไม่มีใครว่างตอบผมสักคน ผมก้อแปลกใจเล็กน้อย แต่ก้อไม่ได้คิดอะไรมาก จากนั้นผมก้อเข้ามาทำงานในห้องผมตามปกติ พอใกล้เวลาพักเที่ยง ผมก้ออกมากะว่าจะชวนทุกๆคนไปทานอาหารเที่ยงกัน แต่ผมกลับไม่เห็นใครอยู่ที่โต๊ะทำงานเลยสักคน ทั้งๆที่ก่อนหน้านี้ไม่นานทุกคนก้อวิ่งทำงานกันให้วุ่นอยู่ ผมก้อไม่ได้ใส่ใจอะไร ออกไปทานคนเดียวก้อได้ว่ะ พอผมเดินผ่านห้องประชุมใหญ่ ผมก้อได้ยินเสียงกุกๆกักๆในนั้น เลยเปิดประตูเข้าไป
แล้วผมก้อได้ยินเสียงว่ามีคนจุดพลุซะมากมาก เล่นเอาผมตกอกตกใจหมด และก้อมีเสียงร้องเพลง Happy Birthday กันดังลั่น จากนั้นไฟก้อถูกเปิดขึ้น และผมก้อเห็นเพื่อนๆร่วมงานทุกคนยืนอยู่ในห้องนั้น และร่วมกันร้องเพลง และปรบมือให้ผม โดยที่ผมเห็นพี่กรณ์ยืนยิ้มแฉ่งถือเค้กอยู่ตรงกลาง พอร้องเพลงจนจบ พี่กรณ์ก้อถือเค้กมาให้ผมให้ผมอธิษฐานและเป่าเค้ก พอผมเป่าเค้กแล้ว ทุกคนก้อปรบมือ จากนั้นผมก้อบอกทุกคนว่า เค้กนี้ผมจะป้อนให้ทุกคนทานกันหมด แต่มีข้อแม้ว่า ผมจะใช้มือป้อน ซึ่งตอนแรกๆก้อมีคนบ่นว่า ไม่กล้าทาน อย่างนั้นอย่างนี้ ผมเลยพูดเสียงแข็งไปว่า ถ้าทุกคนไม่ทาน ผมก้อจะไม่ทานเค้กชิ้นนี้ ทุกคนเลยต้องทำตามโดยไม่มีข้อแม้
จากนั้นผมก้อเริ่มป้อนเค้กทุกคน โดยที่ผมไม่ป้อนธรรมดา ยังแกล้งทำเค้กเลอะพวกเค้าอีก ก้อเรียกเสียงเฮอากันสนั่น จนมาถึงพี่กรณ์ ผมคิดว่าพี่เค้าต้องเป็นคนต้นคิดแน่ ผมเลยละเลงเค้กไปทั่วหน้าพี่กรณ์แทนที่จะป้อน ทุกคนก้ออึ้งครับ ที่ผมกล้าทำอย่างนั้น แต่ผมกลับหัวเราะดังลั่น จากนั้นพี่กรณ์ก้อเอาเค้กมาป้ายหน้าผมบ้าง และวิ่งป้ายคนอื่นๆ จนเกิดโกลาหลขึ้นเล็กน้อย สร้างความสนุกสนานกันมาก ผมไม่เคยได้ยินเสียงเพื่อนรวมงานผมจะสนุก และหัวเราะเสียงดังขนาดนี้ สุดท้ายแล้ว ห้องประชุมก้อเลอะเทอะไปด้วยเศษเค้กและกระดาษพลุรวมทั้งขนมต่างๆมากมายบนพื้น จากนั้นพอทุกคนหยุดเล่นเค้กกันแล้ว ผมก้อชวนทุกๆคน ไปทานสุกี้กันที่ร้านไม่กลจากออฟฟิซนี้ โดยที่ผมจะเป็นคนเลี้ยงเอง เรียกเสียงเฮซะดังลั่น จากนั้นเราก้อไปทานสุกี้กัน
-
ป้าดดด
วันดีๆงี้นาจะเผื่อเวลาให้ดิวบ้างนะครับอี้
ดิวเอ็นี่มันยังไงฟร๊ะ.... ทำคะแนนหน่อย
รออยู่นะเฟ้ยดิว
555+ o13
-
หึ หึ
-
เอาไงดีอ่ะ
อี้จะไปฉลองกับดิว หรือ ตังดี
-
:z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3:
ระหว่างที่ทานนั้น ผมก้ออดดีใจไม่ได้ที่เห็นทุกๆคนมีความสุข ทุกคนดูยิ้มแย้มเป็นกันเอง สนุกสนาน ต่างจากตอนทำงานนักที่พวกเค้าจะเคร่งเครียดกันมาก พี่กรณ์คงจะเห็นผมนั่งยิ้มอยู่คนเดียว เลยหันมาคุยด้วย
" พี่ขอบใจอี้มากน่ะ ที่ทำให้พวกเรามีความสุขขนาดนี้ รู้ไหมว่าไม่รู้ว่านานเท่าไหร่แล้วที่พี่ไม่ได้ยินเสียงหัวเราะของพวกเค้า พี่ขอบใจจริงๆน่ะ "
" ป่าวน่ะพี่ อี้ไม่ได้ทำอะไรเลย ทุกๆคนสนุกกันเองทั้งนั้น พี่ก้อพูดไป๊ "
" ทำสิ ทำไมอี้จะไม่ทำล่ะ ถ้าอี้ไม่เล่นเค้ก ถ้าไม่เอาเค้กมาป้ายพี่ และป้ายคนอื่นๆทุกคนคงจะไม่กล้าเล่นกับพี่อย่างนี้หรอก นี่พี่คงดูเคร่งเครียดมากเลยใช่ไหมเวลาทำงาน พี่นี่เป็นเจ้านายที่แย่จริงๆเลยน่ะ "
" ไม่หรอกครับพี่ แค่พี่ไม่รู้ว่าต้องทำตัวยังไงก้อเท่านั้นเอง ค่อยๆปรับตัวแล้วกัน เดี๋ยวทุกอย่างก้อดีขึ้นเอง " พี่กรณ์ยิ้มให้ผมเป็นการตอบรับ ผมเองก้อปลื้มใจที่ตัวเองเป็นสาเหตุให้ทุกคนมีความสุขกันขนาดนี้
พอทานไปสักพักนึง พี่กรณ์ก้อประกาศว่า บ่ายนี้ทุกคนไม่ต้องกลับไปทำงานต่อ ให้ทานกันต่อได้ ส่วนใครที่จะกลับบ้าน พี่กรณ์อนุญาต พนักงานทุกคนเฮกันใหญ่ ต่างมาขอบแกขอบใจผมกันหมดทุกคน นี่ผมไม่ได้ทำอะไรเลยน่ะเนี่ยะ แล้วหลังจากนั้นก้อมีคนกลับบ้านกันบ้าง ส่วนคนที่นั่งทานอยู่พี่กรณ์ก้อสั่งเบียร์ สั่งเหล้ามาเลี้ยงลูกน้อง ทุกคนดีใจกันมาก กินดื่มกันอย่างสนุกสนาน
เรานั่งดื่ม นั่งคุยกันไปจนเวลาประมาณ 2 ทุ่มเศษๆ ทุกคนก้อเริ่มมึนๆกันบ้าง รวมทั้งผมด้วย แล้วก้อมีคนโทรเข้ามาหาผมที่มือถือ เอ๊ะใครกันน่ะ นี่เบอร์ดิวนี่นา ว่าแต่ว่าเค้าโทรมาทำไม
" อี้เหรอ ตอนนี้อี้อยู่ไหนอ่ะ " เสียงดิวร้อนรนมาก
" ทานข้าวกับที่ออฟฟิซอยู่ ทำไมเหรอ " ผมสงสัย
" ตอนนี้ดิวสืบจนรู้แล้วน่ะว่าน้องแมนอยู่ที่ไหน อี้ออกมาตอนนี้ได้ไหม เราต้องรีบแล้ว ไม่งั้นจะไม่ทันการ "
" มีอะไรรึเปล่า บอกอี้ได้ไหม อี้จะรีบออกไปเลย " ผมเริ่มอยู่ไม่สุขแล้ว
" คืออย่างนี้ ตอนนี้น้องแมนจะไปอยู่ปอยเปตอ่ะ ไปทำงานที่บ่อนที่นั่น ถ้าเราไม่รีบขัดขวางก่อนน้องแมนอาจจะไม่ได้ออกมาจากที่นั่นเลยน่ะ รู้ไหมใครที่ไปอยู่ที่นั่นน่ะ กลับออกมาจะมีสภาพไม่ต่างจากพวกเดนมนุษย์ อี้รีบออกมาเลยได้เปล่า ดิวจะรออยู่ที่.........น่ะครับ "
-
:a5: :a5: :a5: :a5: :z6: :z6: :z6: :z6:
" ได้ๆๆ เดี๋ยวอี้จะรีบออกไปเดี๋ยวนี้แหละ " จากนั้นผมก้อวางสายแล้วบอกลาทุกคนไปว่า มีธุระด่วนต้องรีบไป ตอนแรกทุกคนไม่ยอม แต่ผมบอกว่าไม่ได้จริงๆ พี่กรณ์เลยมาถามผมว่า
" อี้ดูลุกรี้ลุกรนจัง จะรีบไปไหนเหรอ "
" อี้ต้องรีบไปยับยั้งน้องแมนก่อน เดี๋ยวจะไม่ทันการณ์ แล้วเจอกันน่ะพี่ " แล้วพี่กรณ์ก้อมาดึงแขนผมไว้
" เดี๋ยวอี้รอพี่ด้วย ขอพี่ไปด้วยคนสิ " จากนั้นเราสองคนก้อออกเดินทางไปหาน้องแมน
ระหว่างทางผมก้อโทรหาต้ง
“ ต้งเหรอครับ อี้มีเรื่องด่วนอ่ะ คุยได้ไหม “
“ พอได้ๆ อี้มีอะไรเหรอครับ “ เสียงต้งตกใจไม่น้อย
“ ดิวสืบได้แล้วว่าน้องแมนอยู่ที่ไหน เดี๋ยวอี้กับพี่กรณ์จะออกไปยับยั้งน้องแมนก่อน เพราะได้ข่าวมาว่า น้องแมนจะไปทำงานอยู่ที่บ่อนที่ปอยเปตอ่ะ ได้ข่าวยังไงอี้จะติดต่อต้งไปน่ะครับ “
“ เอาอย่างนี้น่ะอี้ อี้รุดหน้าไปก่อนน่ะครับ ต้งเสร็จธุระแล้วจะรีบตามไปทันที แล้วยังไงต้งจะโทรหาน่ะครับ “
พอวางสายได้ไม่นาน ก้อมี่คนโทรเข้ามาหาผมอีก คราวนี้เป็นพี่นพ
“ อี้ ตอนนี้อี้ตามแมนมาให้พี่ได้ไหม มดเค้าอยากเจอแมนอ่ะ ฮือๆๆๆ “ เสียงพี่นพทั้งพูดทั้งร้องไห้
“ พี่นพครับ พี่มดเป็นอะไรรึเปล่าครับ ทำไมพี่นพต้องร้องไห้ด้วยอ่ะครับ “ ผมกระวนกระวายใจมาก
“ ตอนนี้มดแย่แล้วอ่ะ ฮือๆๆ เมื่อเย็นนี้เกิดช็อคอย่างรุนแรง หัวใจก้อหยุดเต้นด้วย ดีน่ะที่พี่พามาหาหมอทัน ฮือๆๆ พอตื่นขึ้นมาก้อร้องเรียกหาแต่แมนๆๆ อี้ช่วยพี่หน่อยน่ะ ทำยังไงก้อได้ ให้แมนกลับมาพี่ขอร้องล่ะ ให้พี่ทำอะไรก้อได้ พี่ยอมทั้งนั้น ฮือๆๆๆ “ พี่นพร้องไห้ฟูมฟายเสียงดังมาก ผมล่ะอดใจเสียไม่ได้ น้ำตาผมก้อเริ่มคลอเบ้าเพราะความสงสารพวกเค้าจับใจ
“ ต่อให้ต้องแลกกับอะไรในโลกนี้ อี้ก้อจะเอาน้องแมนกลับมาให้ได้ พี่นพไม่ต้องห่วงน่ะครับ คืนนี้พี่มดได้เจอน้องแมนแน่นอน “ ผมพูดด้วยน้ำเสียงแน่วแน่ จากนั้นก้อวางสายไป พรันในสมองคิดแผนต่างๆนานาที่จะพาน้องแมนกลับมาให้ได้
--------------------- จบตอนที่ 30 --------------------[/color]
-
ง่ะไอน้องแมนนี่มันน่านัก
อี้ก็ยกโทษหั้ยแล้ว ยังมิสำนึก
รีบกับมาเลยโดยด่วน
ต้องหาคนคุมพรึกติกำแระ
อิอิ เปนพี่กรได้ป่ะ ชอบอ่ะ
o13
-
ไม่คิดว่าแมนจะเป็นได้ขนาดนี้
-
โอ้ววววววววววววววววววว เรื่องใหญ่ซะแล้วอ่ะ
:call: :call:
อย่าเป็นอะไรเลยน๊าาาาาาาาาาาาาาาาาา
ปล. อยากรู้ว่า ปัจจุบันนี้พี่อี้ได้อยู่ข้างๆพี่คนนั้นรึป่าว
คนที่พี่อี้เลือกอ่ะ แล้วเป็นคนในเรื่องนี้ใช่ป่าว ?
แอบหวังเจ้าค่ะ :impress2:
-
ผมว่าต้องติดตามจนจบถึงจะรู้มั้งนะ
ห้ามเฉลย
อี้ลึกลับจะตาย
-
:serius2: :serius2: :serius2: :serius2: :serius2: :serius2: :serius2:
ไม่อาวววววววววอ่ะ อยากเฉลยๆ
คันปากสุดๆ มีแฟนๆอยากรู้ อยากรู้จริงๆไหมครับ
หุๆๆๆๆ แกล้งคนเล่นดีก่า แบบว่าพอเฉลยแลวเลิกอ่านของผมไปเลย
แง่วววววววววววววว เอิ๊กๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ :m20: :m20: :m20: :m20: :m20: :m20:
:laugh: :laugh: :laugh: :laugh: :laugh: :laugh: :laugh: :laugh: :laugh: :laugh: :laugh: :laugh:
-
:beat:ไอ่น้องแมนนี่น่าพ่นไฟใส่น่าจิงจิ้ง:m31:
-
:z6: :z6: :z6: :z6: :z6: :z6: :z6: :z6: :z6: :z6: :z6: :z6:
บทที่ 31 ของขวัญ ( The Present )
พอผมไปถึงสถานที่ที่ดิวบอก มันเป็นเหมือนกับโรงงาน โกดังอะไรสักอย่าง เห็นชายวัยฉกรรจ์เดินกันให้วุ่น เหมือนจะมีการเคลื่อนย้ายอะไรสักอย่าง แต่ดูท่าแต่ละคนจะไม่ใช่ย่อยเลย เหมือนกับพวกผ่านสงครามมาแล้วทั้งนั้น จากนั้นผมก้อเห็นน้องแมนเดินถือของอะไรไม่รู้มาวางไว้ที่หลังรถ 6 ล้อ ผมได้โอกาสนั้น เดินไปดึงแขนน้องแมนมาคุยที่ข้างๆโกดัง
“ น้องแมน กลับบ้านกับพี่เหอะน่ะ พี่อี้ขอร้อง อย่าไปเลยน่ะ มันไม่ดีหรอก เชื่อพี่น่ะ “ ปากผมก้อพูดไป แต่มือผมก้อจับน้องแมนไว้แน่น
“ ไม่กลับ ยังไงแมนก้อไม่กลับ พี่อี้อย่ามาห้ามเสียให้ยาก แมนอยากมีชีวิตของแมน แมนอยากโตเป็นผู้ใหญ่ ถ้าแมนมัวแต่อยู่ในเงาของพ่อแม่น่ะแมนก้อไม่โตซะที พี่อี้ปล่อยแมนเหอะ แมนรีบ “ น้องแมนดูเปลี่ยนไปมาก อะไรมาเปลี่ยนความคิดเค้าเนี่ยะ
“ นี่แมนเอาความคิดบ้าๆนี่มาจากไหน รู้ไหมว่าพ่อแม่เค้าเป็นห่วงเราขนาดไหน และตอนนี้แม่เราก้อป่วยมาก ไม่สงสารแม่บ้างเหรอ เราอ่ะกลับพร้อมกับพวกพี่เดี๋ยวนี้เลย “ พี่กรณ์พูดเสริม
“ พี่เป็นใคร มีสิทธิ์อะไรมาสั่งผม ยังไงผมก้อไม่กลับ อย่ามาเสียเวลาให้ยากเลย แค่นี้น่ะ ผมต้องไปแล้ว “ น้องแมนจะเดินไป แต่ผมยังดึงแขนน้องแมนไว้แน่น น้องแมนพยายามแกะผมผมออก น้องแมนเปลี่ยนไปมากจริงๆครับ
“ ยังไงพี่ก้อไม่ให้น้องแมนไป อย่าไปเลยน่ะพี่ขอร้อง น้องแมนต้องการอะไรพี่ยอมทั้งนั้น พี่ขออย่างเดียว น้องแมนอย่าไปกับพวกนั้นเลยน่ะ มันไม่มีอะไรดีหรอก น่ะๆ พี่ขอร้อง “
“ มาถึงตอนนี้แล้ว ถึงแม้พี่อี้จะเอาตัวมาถวายผม ต่อให้นอนถ่างขาให้ผม ผมก้อไม่สนอะไรทั้งนั้น ผมเป็นคนใหม่แล้ว ผมจะไปสร้างอาณาจักรของผม พี่อี้กลับไปเหอะถ้าพี่อี้ไม่อยากเดือดร้อน พี่อี้รู้ไหมว่าเฮียเค้ามีอิทธิพลมากขนาดไหน อย่ามายุ่งดีกว่า “ น้องแมนตวาดผมเสียงดัง ผมไม่อยากจะเชื่อหูตัวเองว่าน้องแมนจะกล้าพูดอย่างนี้กับผม น้ำตาผมเริ่มไหลออกมาแล้ว
“ น้องแมนคนเดิมของพี่ไปไหน เอาน้องแมนคนเดิมของพี่กลับมาน่ะ ทำไมแมนทำอย่างนี้ “ ผมตะโกนกลับไป น้ำตาก้อไหลพราก
“ แมนคนเดิม มันตายไปนานแล้ว ตายไปตั้งแต่ตอนที่พี่อี้ทำร้ายจิตใจมัน ตอนนี้ผมเป็นคนใหม่ที่พี่ไม่มีทางที่จะได้รู้จัก อย่ามาห้ามเสียให้ยาก พี่กรณ์ฝากพี่อี้กลับด้วย ผมต้องไปแล้ว “ น้องแมนหันหลังจะเดินไป แต่พี่กรณ์ชิงพูดขึ้นมาเสียก่อน
“ นี่เหรอน้องแมน น้องชายสุดที่รักของอี้ นี่หรือลูกหัวแก้วหัวแหวนของพี่นพและพี่มด สมองมันก้อมีแต่ขี้เลื่อย คิดอะไรบ้าๆ พี่ไม่นึกเลยน่ะว่าแมนจะเป็นไปได้ขนาดนี้ เสียแรงที่ทุกคนรัก ทุกคนออกกันตามหา กันมาหลายวันหลายคืนไม่ได้หลับ ไม่ได้นอน เสียแรงที่ทุกคนเป็นห่วง นึกว่าจะตกอยู่ในอันตราย แล้วนี่มันอะไร บอกพี่หน่อยสิ แมน !!! “ พี่กรณ์ระเบิดอารมณ์ออกมาอย่างเหลืออด น้องแมนนิ่งอึ้งไปชั่วขณะ แล้วก้อหันกลับมา สายตาเย็นชา[/color]
-
ไม่บอกว่าใครไง
เพียงแค่บอกว่า เป็นคนในสามคนนี้ใช่มั้ย แล้วตอนนี้ก้อคบกันอยู่ใช่ป่าว
แค่นั้นเองงงงงงงงงงง
o13
-
:sad4: แมนสงสารพ่อ-แม่ เอ็งกลับบ้านเต๊อะนะๆๆๆๆๆ
ปอยเปรต โอ้วว ว้าวววว-*- ชื่อก็น่ากลัวเเว้วววว
555+ (เปรต) ก๊ากกกกก
ไอ้ดิวไปไหนมานี่เดี๋ยวปั๊ด :z6:
-
^
^
..ไม่ต้องไปถามเขาหรอก ว่าคนไหน ในสามคน
..ดูชื่อเรื่องเอา...เขาทำสัญญากับคนไหนมากที่สุด
ก็คนนั้นแหละ...ใช่ปล่าววะ เดาอีกแล้วตรู...
...น้อง Alex คนขยัน เหนื่อยไหม...สู้ๆๆนะ
...พักบ้างก็ได้นะ...หรือมีกำลังใจดี..เลยไม่เหนื่อย...
...เรื่องนี้เข้มข้น ทุกตอน มีเรื่องให้เล้าใจ ระทึกใจ ตลอด..
...เขียนได้เก่งมากๆๆ อ่านแล้วไม่เบื่อเลย เพราะคนเขียน...
...กำลังมีความรัก โลกเป็นสีชมพู อยู่อิอิ..:กอด1:
-
^
^
^
เห็นทำสัญญาทุกคนเลยพี่ :laugh:
:o8: คนกำลังมีความรัก :-[
-
เด็กเชี่ยเอ๊ย
เห็นแก่ตัวชิหาย
ไม่คิดถึงใจพ่อแม่บ้าง
เอาไม้ตีหัวลากกลับบ้านไปเลยอี้
แม่ง โตแต่ตัว
ง่ะ
เผลออินตามอีกแล้วตรู 555 ++
-
เด็กอย่างนี้มันน่า :beat: :beat: :beat: นักเชียว
อยากเป็นผู้ใหญ่ แต่ไอ้ที่ทำแบบนี้มันใช่ผู้ใหญ่เหรอ
พ่อแม่เอาไปไว้ที่ไหน ไม่รักเลยรึไง :fire:
สงสารคนเป็นพ่อ เป็นแม่จริง ๆ อยากรู้นักถ้าทุกอย่าง
มันสายเกินไป จะทำยังไงฮะ :beat:
-
:fire: :fire: :fire: :fire: :fire: :fire: :fire: :fire: :fire: :fire:
“ นี่เหรือน้องแมน น้องชายสุดที่รักของอี้ นี่หรือลูกหัวแก้วหัวแหวนของพี่นพและพี่มด สมองมันก้อมีแต่ขี้เลื่อย คิดอะไรบ้าๆ พี่ไม่นึกเลยน่ะว่าแมนจะเป็นไปได้ขนาดนี้ เสียแรงที่ทุกคนรัก ทุกคนออกกันตามหา กันมาหลายวันหลายคืนไม่ได้หลับ ไม่ได้นอน เสียแรงที่ทุกคนเป็นห่วง นึกว่าจะตกอยู่ในอันตราย แล้วนี่มันอะไร บอกพี่หน่อยสิ แมน !!! “ พี่กรณ์ระเบิดอารมณ์ออกมาอย่างเหลืออด น้องแมนนิ่งอึ้งไปชั่วขณะ แล้วก้อหันกลับมา สายตาเย็นชา
“ ต่อให้ทุกคนทำมากกว่านี้ ผมก้อจะไม่กลับไป “ ทันใดนั้นก้อมีเสียงคนตะโกนขึ้น
“ ไอ้แมนเว๊ยยยย อยู่ไหนว่ะ แม่ม หายหัวไปไหนเนี่ยะ เค้ารอมรึงคนเดียวน่ะเว๊ยยยย “
“ ไปเดี๋ยวนี้แล้วครับเพ่ พี่อี้ แมนไปก่อนน่ะครับ โชคดี “ จากนั้นน้องแมนก้อวิ่งเข้าไปในโกดัง ผมจะวิ่งตามไป แต่พี่กรณ์ดึงผมไว้ก่อน ผมพยายามดิ้นแต่พี่กรณ์ก้อมารวบตัวผมไว้ ผมทั้งร้องทั้งเรียก แต่น้องแมนก้อไม่สนใจหันหลังกลับมา
“ อี้ หยุดเถอะอี้ ทำอย่างนี้มันไม่ได้อะไรขึ้นมาหรอก เรามาช่วยกันคิดดีดว่าว่าจะทำยังไงดี “ พี่กรณ์พยายามเตือนสติผม
“ แล้วพี่กรณ์จะให้อี้ทำยังไงอ่ะ ถ้าน้องแมนไม่กลับไปอ่ะ พี่มดอาจจะเป็นอะไรไปก้อได้ รู้ไหมว่าอี้รู้สึกยังไง อี้รู้สึกผิดมากที่ต้องเป็นต้นเหตุของเรื่องนี้ พี่กรณ์ปล่อยอี้น่ะ อี้จะไปตามน้องแมน ปล่อยสิว่ะ “ ผมดิ้นสุดแรงเกิด แต่พี่กรณ์ไม่ยอมปล่อย จากนั้นพี่กรณ์คงจะเห็นว่าผมไม่ยอมหยุด เลยโมโห
“ ผลั๊วะ “ เสียงพี่กรณ์ตบหน้าผมอย่างแรง จนผมหน้าหันไปเลย ผมเริ่มได้สติขึ้นมา เลยทรุดตัวลงนั่งตรงพื้นข้างๆโกดัง
“ เลิกบ้าซะทีได้ไหมอี้ คิดสิคิดว่าต้องทำยังไง เราต้องมีวิธีที่ดีกว่าวิ่งบุ่มบ่ามเข้าไป อี้คิดเหรอว่าน้องแมนจะกลับกับเรา เอาอย่างนี้พี่มีวิธีแล้ว ถ้าอี้อยากตามน้องแมนกลับไปจริงๆน่ะ เราต้องไปคุยกับเจ้านายน้องแมน แต่เราจะเข้าไปตอนนี้ไม่ได้เราต้องตามไปถึงที่ จากนั้น เราค่อยต่อรองว่าจะมีวิธีการยังไงให้น้องแมนกลับมากับเรา อี้เชื่อพี่น่ะ “ ผมไม่พูดอะไรครับ ได้แต่ก้มหน้าร้องไห้ จากนั้นผมก้อถามขึ้นมาว่า
“ แล้วเราจะตามไปยังไง ขับรถตามไปเหรอ พี่มั่นใจได้ไงว่าเราจะตามทัน เราไม่รู้ด้วยซ้ำว่าพวกนี้จะไปไหนกัน แล้วถ้าเราตามไปไม่ทันล่ะพี่กรณ์ น้องแมนจะเป็นยังไงบ้าง ฮือๆๆๆ “ ผมร้องไห้ฟูมฟายใหญ่
“ เอาอย่างนี้ เราไม่ต้องขับรถตามไป แต่เราก้อแอบขึ้นรถมันไปสิ นี่พี่เห็นมีรถ 6 ล้อไม่รู้ว่าขนอะไรไปไว้ข้างหลังรถคันสุดท้ายอ่ะ เราไปแอบอยู่ตรงนั้นก้อได้ จากนั้นพอถึงที่แล้ว เราค่อยแสดงตัว แล้วค่อยต่อรองเอาน้องแมนกลับคืนมา นั่นๆ รถกำลังจะออกแล้ว เร็วอี้ เราไม่มีเวลาแล้ว ตามพี่มา “ จากนั้นพี่กรณ์ก้อวิ่งจูงมือผมพาไปที่หลังรถ 6 ล้อคันนั้นที่กำลังแล่นออกไปเป็นคันสุดท้าย แล้วก้อจับที่จับยึดข้างหลัง แล้วก้อกระโดดขึ้นรถไป ส่วนผมก้อกระโดดขึ้นแต่ไม่ขึ้นสักที มือก้อจับที่จับไว้แน่น ดีน่ะที่รถมันขับไม่เร็วนัก ผมยังพอวิ่งตามไปได้ จากนั้นพี่กรณ์ก้อยื่นมือมาให้ผมจังแล้วพี่กรณ์ก้อออกแรงดึง แล้วผมก้อกระโดดสุดแรง คราวนี้ตัวผมลอยไปค้างอยู่บนขอบรถ แล้วพี่กรณ์ก้อดึงตัวผมขึ้นไปหลังรถอย่างทุลักทุเลอย่างมาก แต่เราก้อสามารถขึ้นไปอยู่หลังรถได้อย่างปลอดภัย เกือบไปแล้วไหมล่ะ แล้วเราก้อไปแอบอยู่หลังตู้ใบใหญ่ใบนึงที่วางอยู่ตรงกลางรถ นี่พวกนี้มันจะขนตู้ ขนลังอะไรไปมากมายเนี่ยะ
-
:sad4: :sad4: :sad4: :sad4: :sad4: :sad4: :sad4: :sad4:
พอรถออกไปได้สักพักผมก้อโทรหาต้งเพื่อรายงานเรื่องต่างๆ
“ ต้งครับ ตอนนี้อี้ตามพวกนี้ไปที่ปอยเปตแล้วนะ เพราะว่าน้องแมนไม่ยอมกลับบ้านกับอี้ อี้เลยไม่รู้จะทำยังไงเลยต้องตามมาก่อน ตอนนี้อี้กับพี่กรณ์แอบอยู่ในรถของพวกมันอยู่ เอาไว้ไปถึงที่นั่นก่อน แล้วค่อยมาหาทางเอาน้องแมนกลับไปกับพวกเราอีกที ต้งไม่ต้องห่วงอี้น่ะ พอดีมีพี่กรณ์ตามมาด้วย “
“ ฮ่ะ !!! อี้รู้ไหมว่าอี้ทำอะไรลงไป แล้วอี้รู้ไหมว่าอี้กำลังยุ่งอยู่กับใคร เฮียเบ้งนี่ มันใหญ่มากเลยน่ะ อิทธิพลของมันที่ปอยเปตก้อคับฟ้า แล้วนี่อี้คิดว่าจะไปต่อรองเอาน้องแมนกลับบ้านได้อย่างนั้นเหรอ มันไม่ได้ง่ายๆอย่างนั้นหรอกน่ะอี้ ตายๆๆๆ เอายังไงดีเนี่ยะ “ ต้งร้อนรนมาก ผมรู้สึกไม่ดีเลยที่ทำให้ต้งเป็นห่วง
“ ก้ออี้ไม่รู้จะไงนี่นา แต่คงไม่เป็นไรหรอกมั้ง อี้ไม่ได้ทำอะไรเค้านี่ แค่จะไปเอาน้องแมนกลับมา “
“ อี้ ต้งจะบอกอะไรให้ฟังน่ะ ต้งนี่เคยทำงานกับพวกนี้มาก่อน ต้งรู้ว่าพวกมันอำมะหิตแค่ไหน เดือนที่แล้วน่ะ มีเด็กคนนึงจะหนีกลับมาเมืองไทย ไอ้เฮียเบ้งมันก้อเป่าซะหัวกระจุย แล้วนี่อี้คิดว่าจะเอาน้องแมนกลับมาได้ง่ายๆเหรอ “ ตายๆๆๆๆ แล้วใครจะได้รู้จักไอ้เฮียเบ้ง เฮียเบิ้งล่ะเนี่ยะ ต้งสาธยายมาซะผมขนลุกเลย แล้วผมจะทำยังไงดีเนี่ยะ
“ แต่ต้ง ถ้าอี้เอาน้องแมนกลับไปไม่ได้ แล้วพี่มดเป็นอะไรไปอ่ะ อี้คงรู้สึกผิดไปชั่วชีวิต ยังไงอี้ก้อต้องเสียง แม้จะแลกด้วยอะไรก้อตาม อี้ก้อจะทำทั้งนั้น “ ผมตอบไปด้วยน้ำเสียงหนักแน่น
“ อี้ นี่ไม่ใช่เวลามาบ้าระห่ำ พวกนั้นมันน่ากลัวเกินกว่าที่อี้จะคาดได้ เอางี้ อี้ซ่อนตัวไว้น่ะ อย่าให้มันรู้ตัวว่าอี้แอบไปอยู่ในรถของพวกมัน
ไม่งั้นพวกมันอาจจะคิดว่าอี้คิดร้ายกับพวกมันแน่ๆ อืมมมมมม เอางี้ เดี๋ยวต้งจะลองติดต่อกับเพื่อนเก่าต้งดูอีกที อี้ระวังตัวให้ดีน่ะ อย่าให้พวกมันจับได้แล้วกัน แล้วต้งจะรีบตามไป มีอะไรโทรหาต้งได้ตลอดเลยนะ “ จากนั้นต้งก้อวางสายไป ผมรู้สึกใจไม่ดีเลยกับสิ่งที่ต้งบอกผมมา แล้วถ้าผมเอาน้องแมนกลับไม่ได้แล้วผมจะทำยังไงดีเนี่ยะ พี่กรณ์เห็นผมหน้าเครียดเลยดึงตัวผมมาซบที่ไหล่เค้า แล้วก้อมีคนโทรเข้ามาหาผมอีก คราวนี้เป็นดิวที่โทรเข้ามา ผมก้อรับสาย
“ ตอนนี้อี้อยู่ที่ไหนอ่ะ ดิวมาหาที่ๆนัดกันไว้ ก้อเห็นแต่รถไอ้กรณ์จอดแอบไว้อยู่ มีอะไรรึเปล่า “ เสียงดิวอยู่ตกใจมาก
“ อี้แอบอยู่บนพวกพวกนี้อ่ะ พอดีน้องแมนไม่ยอมกลับมากับอี้ พวกอี้เลยแอบตามพวกมันมา กะว่าจะไปต่อรองกับหัวหน้ามันดู ไม่รู้ว่าจะสำเร็จไหม แต่อี้ต้องเสี่ยง ไม่งั้นพี่มดต้องแย่แน่ๆเลยถ้าไม่ได้เจอน้องแมนคืนนี้ “
“ ฮ่ะ !!! ตายๆๆๆ อี้รู้ไหมว่าเล่นกับใครอยู่เนี่ยะ เอาไงดีๆ เอางี้ คือไอ้บอลน่ะ มันเป็นหุ้นส่วนกะไอ้เฮียเบ้งอยู่ด้วย คืนนี้มันก้อจะไปปอยเปตเหมือนกัน เดี๋ยวดิวจะขอติดรถกับมันไปด้วย เอาไงดีๆ มันจะสงสัยไหมว่ะ เอาว่ะ ยังไงก้อต้องเสี่ยง อี้ยังไงก้อระวังตัวให้ดีน่ะ เดี๋ยว
ดิวจะพยายามติดต่อตลอด แล้วเจอกันน่ะ “ แล้วดิวก้อวางสายไป พี่กรณ์เลยพูดขึ้น[/color]
-
ได้กระซวกพี่แล้วไม๊เนี่ย ขยันจริงขยันจัง ^^
-
กำลังบู้ได้ที่เลยง่ะ มันส์
อี้จะไประเบิดรถ เผากระท่อมที่ปอยเปตแล้ววุ้ย
-
:z6: :z6: :z6: :z6: :z6: :z6: :z6: :z6: :z6: :z6: :z6:
“ พูดตรงๆน่ะ พี่ไม่ค่อยไว้ใจไอ้ดิวเลย ไม่รู้ว่ามันจะมาไม้ไหน ถึงแม้ว่ามันจะคิดช่วยพวกเราก้อตามเหอะ นิสัยตัวตนแท้ๆจริงๆของมันน่ะ ไม่มีใครรู้หรอกว่ามันเป็นคนเลวยังไง “ ผมไม่รู้ว่าทำไมจู่ๆพี่กรณ์ก้อพูดขึ้นมา
“ อืมพี่กรณ์ อี้สงสัยมานานแล้วอ่ะว่า พี่กับดิวนี่ เหมือนรู้จักกันมานาน แต่ทำไมทำท่าเหมือนโกรธกันมาตั้งแต่ชาติที่แล้ว พี่กรณ์พอจะเล่าเรื่องระหว่างพี่กรณ์กับดิวให้อี้ฟังได้ไหมครับ อี้สงสัยจริงๆอ่ะ “
“ ก้อได้ ถ้าอี้อยากจะฟัง ปกติพี่จะไม่เล่าให้ใครฟังน่ะ คืออย่างนี้ บ้านพี่กับบ้านมันน่ะ เราเป็นเพื่อนกันมาตั้งแต่สมัยพ่อแม่ของพี่ยังมีชีวิตอยู่ แล้วบ้านของพวกเราก้อสนิทกับบ้านของดิวมาก เรียกได้ว่าพี่โตมากับไอ้ดิวเลยก้อว่าได้ เราสนิทกันมากเลยสมัยเด็กก็เรียนด้วยกันมาตลอด จนมาเข้ามหาวิทยาลัย พี่ก้อได้เรียนคนละที่กับดิว จากนั้นพี่ก้อไปแอบชอบผู้หญิงคนนึงเข้า แล้วพี่ก้อไปสืบทราบมาว่าผู้หญิงคนนี้เค้าเรียนที่เดียวกัน พี่เลยขอร้องให้มันช่วยดูแล ช่วยเป็นหูเป็นตาแทนพี่ด้วย แล้วพี่ก้อพยายามตามจีบเค้าอยู่นานเหมือนกัน จนพี่เหมือนจะสมหวังแล้ว เค้าก้อเหมือนจะเริ่มมีใจให้กับพี่ พอวันที่พี่มาขอเป็นแฟนกับเค้า เค้าก้อบอกว่าเค้าไม่สามารถเป็นแฟนกับพี่ได้ เพราะว่าเค้ากับดิวรักกันอยู่ เค้าขอโทษพี่ ที่เค้าปกปิดมานาน ไอ้ดิวก้อไม่ยอมบอกพี่มาก่อน ว่าผู้หญิงคนนี้ก้อแอบชอบไอ้ดิว แล้วเค้าสองคนก้อแอบคบกันมาตลอด แต่ปกปิดพี่ไว้ จนถึงวันนั้นพอพี่ได้ฟังดังนั้น เหมือนโลกทั้งโลกของพี่มันพังทลายลงไปต่อหน้า พี่เสียใจมาก อย่างที่ไม่เคยเสียใจมาก่อนในชีวิต เพราะว่าเค้าเป็นผู้หญิงคนแรกที่พี่รัก พี่ไม่โกรธเค้าหรอกแต่พี่โกรธไอ้ดิวมาก ทั้งๆที่มันเป็นเพื่อนรักกับพี่ แต่ทำไมมันทำกับพี่ได้ พี่ก้อเลยหนีไปทะเลคนเดียว กินเหล้าเมามายอย่างไร้สติไป 3 วัน 3 คืน จนที่รีสอร์ทติดต่อกับทางบ้านพี่ไปว่า พี่ไม่สบายอย่างมาก จากนั้นพ่อกับแม่พี่ก้อรีบขับรถมารับพี่ที่รีสอร์ท โชคไม่ดี คืนนั้นฝนตกหนักมาก ถนนหนทางมองไม่ค่อยเห็น ไม่รู้รถสิบล้อที่ไหน มาขับปาดรถหน้าพ่อกับแม่ของพี่ พวกท่านเลยเสียหลักชนเข้ากับต้นไม้อย่างแรง “ พูดจบผมก้ออึ้งไปทันทีครับ ไม่คิดว่าจะมีเรื่องอย่างนีเกิดขึ้น ส่วนพี่กรณ์ก้อฟุบหน้าลงร้องไห้อย่างหนัก แต่พยายามสะกดกลั้นน้ำตาไว้ แล้วเล่าต่อ
“ พ่อกับแม่พี่ไม่เสียทันทีหรอกน่ะ ท่านอยู่ในโรงพยาบาลอีกประมาณ สอง สามวัน แต่พี่สิ ป่วยหนักเพราะดื่มเหล้าจนช็อค เลยไม่ไปดูใจท่านก่อนท่าจะเสีย จากนั้นพวกท่านก้อเสีย โดยที่พ่อพี่เสียก่อน หลังจากนั้นอีกไม่กี่ชั่วโมงแม่พี่ก้อเสียตาม พี่ไม่สามารถรับรู้ได้เลยว่า พ่อแม่ของพี่เป็นอะไรไป พอพี่ฟื้นขึ้นมาก้อมีคนพาพี่ไปงานศพ ซึ่งวันนั้นจะเป็นวันเผาแล้ว พี่ก้องงว่างานศพใคร พอพี่เห็นรูปพ่อกับแม่พี่เท่านั้นแหละ พี่ไม่สามารถที่จะหยุดยั้งความเสียใจไว้ได้เลย น้ำตามันออกมาเหมือนว่าน้ำทั้งโลกนี่มันอยู่ในตัวพี่ นี่หรือคือความเสียใจที่แท้จริง จากที่พี่โดนเพื่อนทรยศพี่ว่าพี่เสียใจแล้ว แต่มันเทียบกับครั้งนี้ไม่ได้เลย เพราะว่าความเหลวไหล ไม่เอาไหนของพี่ ทำให้พ่อกับแม่ของพี่ต้องตาย พี่มันเป็นลูกที่เลวมากๆ ฮือๆๆๆๆ “ พี่กรณ์หยุดเล่าแล้วฟุบหน้าร้องไห้อย่าหนัก ผมล่ะสงสารพี่กรณ์จับใจนีก แต่ไม่รู้จะปลอบยังไง แล้วพี่กรณ์ก้อเงยหน้าขึ้นมาเล่าต่อ
-
:เฮ้อ: เรื่องอย่างนี้ไม่รู้จะโทษใครดี ก็เข้าพี่กรณ์ว่าโกธร
น้องแมนก็อีกคน ทำไรไม่รู้จักคิด :m16:
ดิวรีบตามไปช่วยอี้เร็ว ๆ นะ :o12:
-
จะสงสารอิพี่กรณ์ดีมั้ยเนี่ย
มันทะแม่งๆว่ะ
เหมือนจะโทษดิว
แต่ทำตัวเองมากกว่า
ดันฝากปลาย่างไว้กะแมว
แล้วใครใช้ให้ไปเมา...
สมควรแล้วที่ไม่เล่าให้ใครฟัง
อายเค้าเปล่าๆ
ผมไม่ได้เข้าข้างดิวเลยนะเนี่ย หุหุ
-
เพิ่งมาอ่านหนุกมากก
-
:oo1: :oo1: :oo1: :oo1: :oo1: :oo1: :oo1: :oo1: :oo1:
“ พี่ร้องไห้หน้าเมรุเผาศพอยู่อย่างนั้นตลอดจนเผาเสร็จ พี่ไม่รู้ว่าพี่ร้องไห้ไปนานเท่าไหร่ จนพี่รู้สึกว่าแขกเหรื่อกลับไปหมดแล้ว แต่มีคนๆนึงมาลูบหลังพี่เหมือนจะปลอบ พอพี่หันไปกลับเป็นไอ้ดิว มันไม่ได้มาคนเดียว มันพาผู้หญิงคนนั้นมาด้วย มันพาเค้ามาเยาะเย้ยพี่ถึงงานศพพ่อแม่พี่เลยเหรอ มันรู้ไหมว่า พ่อแม่พี่ต้องตายเพราว่ามันเป็นสาเหตุ ใช่ที่หลายๆคนอาจจะคิดว่ามันเป็นอุบัติหตุ แต่ตัวพี่เองพี่รู้ว่ามันเกิดจากอะไร ผมเลยบันดาลโทสะเข้าไปต่อยมัน ไปตีมัน เหมือนกับว่าเครียดแค้นมันมาก ไอ้ดิวก้องงว่าพี่ทำมันทำไม แต่มันก้อไม่ได้ตอบโต้พี่ จนมีคนมาแยกพี่ออกจากมัน พี่ก้อยังดึงดันจะไปจัดการมันให้ได้ จากนั้นพี่ก้อด่ามันต่อว่ามัน ว่ามันเป็นสาเหตุให้พ่อแม่ของพี่ตาย มันก้อช็อคไปเหมือนกันตอนที่พี่พูด แต่ตอนนั้นมันกลับพูดว่า ตัวพี่เองต่างหากที่ไม่ดี เมามายจนเป็นเหตุให้พ่อแม่พี่ตายเอง มันไม่เกี่ยว พี่ได้ยินดังนั้นพี่ก้อจะกระโจนเข้าไปทำร้ายมันอีก แต่มีคนหลายคนมาดึงตัวพี่ไว้ ไม่งั้นวันนั้นมันตายแน่ จากนั้นมันก้อเดินโอบตัวผู้หญิงคนนั้นจากไป พี่ก้อตะโกนตัดเพื่อนกับมันนับจากวันนั้นมา พอหลังจากเหตุการณ์วันนั้น พี่ก้อเก็บตัวเองตลอดมา เอาแต่เรียนๆๆ และสานงานที่พ่อแม่พี่ทำไว้ต่อ แรกๆก้อมีญาติมาช่วยเหมือนจะหวังดี แต่พี่ก้อแอบรู้ว่าเค้าคิดไม่ซื่อ พี่เลยต้องไล่ญาติทุกคนออกไม่ให้ทำงานด้วย เป็นเหตุให้ญาติทุกคนของพี่ตัดขาดจากพี่หมด แล้วพี่ก้อไม่เหลือใครเลยจากนั้นมา ส่วนไอ้ดิวน่ะเหรอ แรกๆพี่เจอหน้ามัน พี่ก้อเข้าไปทำร้ายมันแต่มันไม่ตอบโต้ พอหลังๆมันเรื่มตอบโต้และด่าพี่กลับมาว่า ไอ้ลูกกำพร้า ไอ้ลูกเลวทำให้พ่อแม่ตัวเองตาย แล้วอย่างนี้อี้คิดว่าพี่ควรจะพูดจะจากับมันดีๆด้วยเหรอครับ ถ้าอี้เป็นพี่ อี้จะทำยังไง “ จากนั้นพี่กรณ์ก้อฟุบหน้าลงร้องไห้ต่อ ผมน่ะ พอได้เจอคำถามนี้ ก้อไม่รู้จะตอบพี่กรณ์ไปยังไง เป็นใครก้อคงรู้สึกแย่เหมือนกัน เท่าที่ผมทำได้ก้อแค่เพียง กอดพี่กรณ์ไว้แล้วก้อปลอบ
“ พี่กรณ์ครับ พี่กรณ์ไม่ได้อยู่คนเดียวในโลกนี้น่ะครับ พี่ยังมีอี้ มีต้ง แล้วก้อเพื่อนๆอี้คนอื่นๆอีก รวมทั้งพนักงานในบริษัทอีกมากมายไงครับ ไม่เอาน่ะครับ ยังไงเราก้อยังเป็นพี่น้องกันน่ะ “
“ ฮึๆๆ ความเลวของไอ้ดิวมันยังไม่จบหรอกหรอก หลังจากที่พี่ได้เจอกับอี้แล้ว มันก้อได้มาคุยกับพี่ มันถามว่าพี่ชอบอี้ใช่ไหม พี่ก้อตอบไปตามตรงว่าใช่ เพราะว่าพี่เจอกับอี้มานานแล้ว แต่ไม่ได้สานสัมพันธ์กันมา แล้วมันก้อบอกว่า มันจะแย่งอี้ไปจากพี่หรือใครก้อช่างที่พี่รัก มันไม่ได้สนว่าใครจะคิดยังไง หรือว่าอี้จะรักมันไหม มันขอให้พี่ไม่มีความสุข เท่านั้นมันก้อพอใจ ของรักของพี่มันก้อจะแย่งมาให้หมด ดูอย่างพ่อกับแม่ของพี่สิ พี่โกรธมันมากน่ะ เข้าไปทำร้ายมัน มันก้อสู้พี่ตอบ จนสุดท้ายมันบอกว่า ยังไงๆอี้ก้อไม่มีวันรักพี่หรอก อี้รักมันต่างหาก แล้วอย่างนี้อ่ะ อี้จะไม่ให้พี่ขัดขวางมันได้ไง ถึงแม้ว่าต้งจะเป็นแฟนอี้อยู่ทั้งคนก้อตาม ไอ้นี่มันก้อตามไม่หยุด พี่รู้ว่ามันคิดไม่ดีกับอี้ ถึงแม้ว่าท่าทางมันจะเหมือนว่าหวังดีกับอี้ก้อตาม แต่พี่ไม่อยากให้อี้ตกเป็นเครื่องมือของมันให้เอามาทำร้ายพี่อีก อี้เข้าใจไหมครับ “ อึ้งไปสิครับ เมื่อได้ยินอย่างนี้จากปากของพี่กรณ์ สรุปแล้วผมคือเครื่องมือแก้แค้นของดิวเหรอเนี่ยะ ?????
-
ยิ่งอ่านยิ่งไม่ชอบพี่กรณ์เลยอ่ะ :fire:
ตัวเองทำตัวเองแท้ ทำไมไปโทษคนอื่นอ่ะ
แล้วยังมายุให้อี้เข้าใจดิวผิดอีก :z3: :z3: :z3:
-
-*- ปอยเปรต
โอ้ววววว โน๊....
ดิวเอ้ยตามมาให้ไว ปู้ววววววววว
กรณ์มันจะกินอี้แล้วนั่น :z3:
-
:really2: ขอบคุณครับ ติดตามอ่านมา2วันแล้วก็ยังไม่ทันสักที เล่นลงยาวอย่างเนี้ยเฮ้อแย่เลย ยังก็จะพยายามอ่านตามให้ทันนะครับ ดูแลตัวเองบ้างนะครับอย่าหักโหมนัก
-
เสียวแทนอี้น้อ 5555+
กลัวโดนตำรวจเล่นน่ะ 555+
พี่กรณ์นี่มันยังไง
เดี๋ยวปั๊ดเลย ดิวมันก็รักอี้อยู๋เอ๊ะไอ้นี่พูดให้เขว :z3:
-
มาพูดอย่างนี้ได้ยังไง พี่กรณ์ ตัวเองเป็นดิวรึไง
ถึงรู้ว่าดิวคิดยังไง อย่ามาว่าในสิ่งที่เราไม่รู้ หรือว่าเรามีอคติกับคน ๆ นั้นดีกว่านะ
:fire: :fire: :fire:
ปล่อยให้อี้ตัดสินใจเองดีกว่าว่าจะรักรึไม่รักดิว อย่ามายุแบบนี้นะ
แล้วนี่ยังมาอี้มาลำบากอี้ ไมไม่รอดิวก่อน :m16:
-
อิพี่กรณ์ตอแหลป่ะเนี่ย
อิพี่กรณ์แค้นดิวน่ะเข้าใจ
แล้วดิวแค้นพี่กรณ์เรื่องอะไรอ่ะ
ยังงงๆอยู่เลย
แค้นที่อิพี่กรณ์ไปต่อยดิวอ่ะเหรอ
ปัญญาอ่อนไปเปล่า
อ่านเนื้อเรื่องตอนนี้แล้วรู้สึกว่าอิพี่กรณ์แม่งหน้าตัวเมียนี่หว่า
เหมือนกับว่า
กรูไม่ได้มรึงก็ต้องไม่ได้ ไรเงี๊ยะ
ยังจะมีใครเชียร์อิพี่กรณ์อยู่มั้ยเนี่ย
:seng2ped:
เสียความรู้สึกกะอิพี่กรณ์อย่างแรง
นั่นล่ะนะ...คนที่แสนดี....ไม่มีในโลกนี้หรอก
-
:z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3:
ทำตกไปตอนนึงอ่ะครับ
อิอิอิอิอิ เดี๋ยวเอาลงให้อ่านใหม่นะครับ
ว๊าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ :seng2ped: :seng2ped:
-
:L3: :L3: :L3: :L3: :L3: :L3: :L3: :L3: :L3: :L3: :L3:
ผมเองไม่ใช่ไม่สงสัยน่ะครับว่า อยู่ดีๆทำไมดิวต้องมาอาฆาตพี่กรณ์ขนาดนี้ด้วย เลยถามขึ้นว่า
" แล้วพี่กรณ์ไปทำอะไรให้ดิวรึเปล่าครับ ทำไมเค้าถึงได้โกรธและอาฆาตพี่ขนาดนี้ พี่พอจะบอกได้ไหมครับ "
" อ๋อออ ก้อนิดหน่อยและ แต่มันสะใจพี่มากเลยน่ะ หลังจากนั้นมานานพอสมควรเหมือนกัน ไอ้ดิวกับผู้หญิงคนนั้นก้อยังคบกันดีอยู่ แต่พี่ก้อแอบรู้มาว่า ผู้หญิงคนนี้เค้าก้อไม่ได้รักมันจริงเท่าไหร่ ยังแอบมีคนอื่นอยู่เรื่อยๆแต่ไอ้ดิวมันโง่ มัวแต่บ้าทำงานบ้าบออะไรกับเพื่อนมันอ่ะจนไม่สนใจแฟน แต่พี่ก้อรู้น่ะว่ามันรักแฟนของมันคนนี้มากทีเดียว แล้วคราวนี้เพื่อนสนิทพี่อีกคนมันกลับมาจากเมืองนอก ไอ้นี่มันรวยและหล่อมาก มันกำลังอยากมีแฟนพอดี พี่ก้อเลยหาทางติดต่อเพื่อนพี่คนนี้ให้กับผู้หญิงคนนั้น จากนั้นสองคนนั้นก้อแอบคบกันเรื่อยมา จนไอ้ดิวมันสงสัยและคาดคั้น ผู้หญิงคนนั้นก้อเลยบอกว่า จะลาออกจามหาลัย แล้วไปอยู่เมืองอนกกับเพื่อนพี่ ไอ้ดิวก้ออึ้งและงงมาก สุดท้ายก้อเลิกกันจากนั้นไม่นานผู้หญิงคนนั้นก้อบินตามเพื่อนพี่ไปเมืองนอกจริงๆ ไอ้ดิวมันเสียใจมาก ในระหว่างนั้น พี่ก้อไปเยาะเย้ยมันคืนว่า สิ่งที่มันทำกับคนอื่น ไม่ใช่ว่ามันจะไม่สามารถเกิดขึ้นกับมันได้ พี่จะไม่รอให้กรรมมันสนองไอ้ดิวหรอก พี่จะสนองคืนมันเอง เท่านั้นแหละมันกับพี่ก้อชกต่อยกันอีก จนประกาศสงครามว่า มีพี่ที่ไหน ไม่มีไอ้ดิวที่นั่น จนกระทั่งปัจจุบันนี้ " ผมอึ้งอีกรอบครับ ไม่คิดว่าพี่กรณ์จะทำอย่างนั้นได้เหมือนกัน
" แต่อี้ไม่เข้าใจว่าทำไมดิวจะต้องแย่งของรักทุกอย่างของพี่ไปด้วย อี้ว่ามันไม่สมเหตุสมผล " ผมยังแคลงใจไม่หาย
" ที่อี้ยังคลางแคลงใจเพราะว่าอี้ไม่เชื่อพี่ไง อี้มีใจโอนเอียงไปทางนั้นอยู่แล้ว มันเลยเกิดคำถามนี้ขึ้น ทำไมพี่จะดูไม่ออกว่าอี้รู้สึกยังไงกับไอ้ดิว มันทำทุกอย่างเพื่อให้อี้รักมัน และยอมเป็นของมัน แต่ถ้าไอ้ดิวมันรักอี้ด้วยใจบริสุทธิ์จริง พี่จะไปขัดขวางทำไม แต่นี่มันมีอะไรที่ร้ายๆแอบแฝงอยู่พี่ก้อยอมไม่ได้ ถึงแม้ว่าอี้จะไม่ได้เป็นแฟนพี่ แต่พี่ก้อไม่ยอมให้อี้เป็นแฟนไอ้ดิวเหมือนกัน เพราะนั่นเท่ากับว่า ไอ้ดิวมันเอาชนะพี่ได้สำเร็จ แล้วหลังจากนั้น มันก้อจะทิ้งอี้ไป แล้วพี่ก้อจะเสียใจ ส่วนอี้พี่ไม่รู้น่ะ พี่ไม่อยากให้ใครตกเป็นเหยื่อความแค้นบ้าๆของพวกพี่อีก อี้เข้าใจพี่ใช่ไหม " พี่กรณ์ทำเอาผมช็อคไปเหมือนกันครับ ตายแล้ว นี่ผมตกเป็นเหยื่อดิวเหรอเนี่ยะ เพราะความแค้นบ้าๆบอๆนี่แท้ๆ แต่ไม่เป็นไรดีน่ะที่ผมยังไม่รักดิว ผมยังพอจะถอนตัวทัน
พอพูดจบ รถที่ขับมาอยู่ดีๆก้อชะลอความเร็ว พวกเราหันไปมองก้อเห็นว่ามีด่านตรวจอยู่ ตายแล้ว ทำยังไงดีเนี่ยะ ผมกับพี่กรณ์ตกใจกันใหญ่ กลัวว่าตำรวจจะตรวจเจอพวกเรา แล้วไม่รู้ว่าจะแก้ตัวยังไง เพราะว่าพูดยังไงก้อคงฟังไม่ขึ้น แล้วถ้าพวกลูกน้องเฮียเบ้งรู้น่ะ แผนการที่ผมจะเอาน้องแมนกลับบ้านก้อเป็นอันต้องพังไปด้วย คิดได้ดังนั้นผมก้อจูงมือพี่กรณ์แล้วหลบไปอยู่ในซอกหลืบตู้ใบใหญ่ด้านหลัง แล้วหาอะไรมาปกๆไว้ หวังว่าตำรวจจะไม่ตรวจขนาดนั้นน่ะครับ จากนั้นรถก้อหยุด แล้วตำรวจก้อถามขึ้น
ตำรวจ(1)- " จะไปไหนครับ ขอดูใบอนุญาตได้ไหมครับ "
ลูกน้องเฮีบเบ้ง - " ไปปอยเปตอ่ะครับคุณตำรวจ ใบอนุญาตเหรอ รอแป๊บน่ะครับ " แล้วก้อเงียบเหมือนไปหาอะไรมาสักพักนึง
ลูกน้องเฮียเบ้ง - " คุณตำรวจครับ พอดีใบมันอยู่กับรถบรรทุกคันที่นำเราไปก่อนหน้านี้อ่ะครับ ผมลืมหยิบมา คันนั้นไม่ได้บอกเหรอครับว่าจะมีคันอื่นตามมาอีก "
ตำรวจ(1) - " ถึงบอกก้อต้องมีใบ แล้วข้างหลังขนอะไรมาเยอะแยะ ขอตรวจได้ไหม " อ้าว ซวยแล้วไหมละครับพวกผม
ลูกน้องเฮีเยบ้ง - " ไม่มีอะไรหรอกครับ ก้อแค่ตู้ใส่ของ ลิ้นชักใส่ของอะไรอย่างนี้ ไม่มีอะไรผิดกฎหมายหรอกครับ "
ตำรวจ(1) - " แน่ใจน่ะว่าไม่ได้ขนของผิดกฎหมาย หรือว่าแรงงานต่างด้าวออกไป ไม่งั้นล่ะ นายโดนคุกแน่ "
ลูกน้องเฮียเบ้ง - " ถ้างั้นคุณตำรวจก้อเชิญค้นได้เลยครับ เดี๋ยวผมโทรหาเฮียผมก่อน " ซวยๆๆๆแล้วไหมล่ะ ทำไงดีเนี่ยะ ????
-
ลุ้นนน
-
ผู้หญิงหนึ่งคนทำให้ คนเราเปลี่ยนไปได้ขนาดนี้เลยเหรอ
จากเพื่อนรัก กลายมาเป็นแค้น
อ่านแล้วไม่รู้สึกสงสารพี่กรณ์แล้ว
แต่ดีใจที่อี้ไม่ได้รักคนอย่างนี้
:เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:
-
o22 บ้าบอคอแตก
เด็กไม่ยอมโตทั้งน้านนนน
ลูกคนรวย ไฮโซ เค้าเป็นงี้กันทุกคนป่ะเนี่ยอี้
ถ้าจำไม่ผิดนี่ก็จะ 30 กันแล้วมะใช่หรอ
เอาเป็นว่าผมแนะนำให้อี้ไปเอาคนอื่นดีกว่ามะ
ไอ้หนุ่มๆพวกนี้ หล่อ รวย แต่วุฒิภาวะนี่.....
ผมคิดจริงจังไปรึเปล่าเนี่ย
ช่วงนี้ผมเมนส์มาไม่ปกติ อย่าถือสาล่ะ o18
-
o18 o18 o18 o18 o18 o18 o18 o18
เชิญเม้นต์ได้ตามสะดวกเลยครับ
ผมไม่โกรธ ผมเข้าใจอารมณ์คนอ่านเป็นอย่างดี
รักใครเชียร์ใครก้อตามสบายเลยครับ
หุหุหุหุหุ จ๊อบๆๆๆๆ
:impress2: :impress2: :impress2: :impress2: :impress2:
-
ไม่!!!!
ไม่เชียร์ๆๆ
ผมเลิกเชียร์แล้วจริงๆ นะ
เชื่อดิ
-
o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13
จากนั้นก้อมีตำรวจมาเปิดกระบะหลังออก แล้วก้อเดินขึ้นมาตรวจ ส่องไฟฉายไปทั่วหลังรถ จากนั้นก้อทำการแงะงัดรื้อค้นตู้ทุกใบ ว่ามีอะไรผิดปกติไหม ผมกับพี่กรณ์นี่อยู่กันนิ่งๆแทบจะไม่หายใจกันเลยครับ ตอนนี้ผมกับพี่กรณ์อยู่ในท่าที่กอดกันแน่น แก้มผมกับแก้มพี่กรณ์ชิดติดกันมาก ตัวผมเหมือนจะสั่น แต่พี่กร์ก้อกดไว้ จากนั้นรู้สึกเหมือนตำรวจจะเดินเข้ามาใกล้ที่ๆพวกเราซ่อนตัวอยู่แล้วทุกทีๆ และมือของตำรวจก้อกำลังจะเปิดผ้าที่คลุมพวกเราไว้
ตำรวจ(2) - " เฮ้ยยยย สุเมธๆ ลงๆมาได้แล้วเว๊ย รถคันนี้ไม่มีของผิดกฎหมายหรอก พอดีนายโทรมาบอกว่าให้ผ่านได้อ่ะ ถ้าแกตรวจแล้วไม่มีอะไรก้อลงมาได้แล้ว เสียเวลาเค้าทำงานกัน ถ้าชักช้ากว่านี้น่ะ เค้าเรียกค่าเสียหายขึ้นมา แกจะโดนคนเดียวน่ะเว๊ย ข้าบอกแล้วว่าอย่าค้น อย่าตรวจก้อไม่เชื่อ "
ตำรวจ(1) - " เออๆๆๆ ลงไปเดี๋ยวนี้แหละ ข้าก้อแค่ทำตามหน้าที่ แหมแค่นี้ทำเป็นบ่น " จากนั้นตำรวจคนนั้นก้อเดินลงไปจากรถ ผมกับพี่กรณ์ ถอนหายใจกันโล่ง เกือบไปแล้วไหมเรา
ตำรวจ(1) - ขอโทษด้วยนะครับที่ทำให้พวกคุณเสียเวลา เชิญไปต่อได้เลยครับ เดี๋ยวพวกเราจะวอบอกด่านข้างหน้าว่า รถของพวกคุณไม่มีของผิดกฎหมายนะครับ
ลูกน้องเฮียเบ้ง - ขอบคุณคุณตำรวจมากน่ะครับ แล้วผมจะเรียนเฮียของพวกผมให้ว่า พวกคุณทำตัวน่ารักแค่ไหน ไปก่อนนะครับ " จากนั้นรถก้อขับออกไป แล้วพวกผมก้อออกมาจากที่หลบซ่อน เหงื่อของผมสองคนแตกพลั่ก ร้อนก้อร้อน ตื่นเต้นก้อตื่นเต้น นี่ถ้าโดนจับได้น่ะ ซวยๆอย่างเดียว แต่ว่าถ้าไม่ได้ไอ้อิทธิพลของไอ้เฮียเบ้งนี่ พวกผมคงเสร็จไปแล้ว จะขอบคุณเฮียเบ้งดีไหมเนี่ยะ
“ เมื่อกี้ตื่นเต้นเป็นบ้าเลย แต่ก้อรู้สึกดีอ่ะ ได้กอดกับอี้ซะแน่นเลย อิอิ อยากให้มีซัก 10 ด่านเลยอ่ะ “ พี่กรณ์พูดแล้วทำท่าเขิน
“ บ้าพี่กรณ์ นี่ไม่ใช่เวลามาเล่นน่ะ แล้วเราจะทำยังไงต่อดีเนี่ยะ อี้มองหาทางออกไม่เจอเลยอ่ะ “
“ ใจเย็นๆ พี่คิดว่ามันต้องมีทางออกสักทางน่า เราอย่าเพิ่งร้อนรนไปเลยน่ะ ทำใจดีๆไว้ “ พี่กรณ์โอบไหล่ผมเพื่อปลอบใจ
“ เดี๋ยวอี้ลองโทรหาดิวดูหน่อยแล้วกัน เผื่อจะมีทางช่วยกันได้บ้าง อี้ไม่รู้น่ะว่าดิวจะคิดยังไง แต่ยังไงเราก้อต้องเสี่ยง “ จากนั้นผมก้อกดเบอร์หาดิว แต่กดไปนานเหมือนกัน แต่ดิวไม่รับสายซะที เค้าจะเป็นอะไรไหมน๊า
“ เห็นไหมล่ะ มันต้องมีอะไรแน่ๆเลย ถึงไม่ยอมรับสาย นี่จะเป็นแผนลวงของไอ้ดิวรึเปล่าก้อไม่รู้ ถ้าเป็นจริงๆนี่ เราก้อต้องแย่แน่ๆเลย มันน่าเจ็บใจนักน่ะ เสียรู้มันจนได้ “
“ พี่กรณ์ครับ เราอย่าเพิ่งสรุปอะไรตอนนี้เลย รอดูก่อนดีกว่า เผื่อดิวอาจจะไม่สะดวกรับสายอี้ก้อได้ “ ผมพยายามทำให้สถานการณ์ดีขึ้น
“ อี้นี่มองโลกในแง่ดีเสมอเลยน่ะ ไว้ใจคนซะโดนหลอก โดนเอาเปรียบตลอดเวลา หัดมองโลกในแง่ความเป็นจริงบ้างน่ะครับ โลกนี้มันไม่ได้สวยงามเสมอไปหรอกน่ะ พี่เป็นห่วงอี้น่ะ พี่เลยเตือน “ ดูท่าพี่กรณ์จะเป็นห่วงผมจริงๆ
-
5555
ไอ้พี่กรณ์นี่ไว้ใจไม่ได้ ฉวยโอกาส
ดิวมาเป็นพระเอกขี่หมาขาวเร็ว 55555+
:z3: :z3:
ป้าดๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
เซ็งพี่กรณ์ :seng2ped:
-
o22 ไปผจญภัยกันซะแหล๊ะ
แมนนี่มันจริงๆเล้ย คนเค้าเป็นห่วงตั้งเยอะ
เด็กมักทำอะไรไม่คิด :angry2:
สู้ๆ :call:
ปล.พี่กรณใส่ไฟ :serius2:
-
:call: :call: :call: :call: :call: :call: :call: :call: :call: :call:
“ อี้นี่มองโลกในแง่ดีเสมอเลยน่ะ ไว้ใจคนซะโดนหลอก โดนเอาเปรียบตลอดเวลา หัดมองโลกในแง่ความเป็นจริงบ้างน่ะครับ โลกนี้มันไม่ได้สวยงามเสมอไปหรอกน่ะ พี่เป็นห่วงอี้น่ะ พี่เลยเตือน “ ดูท่าพี่กรณ์จะเป็นห่วงผมจริงๆ
ตู๊ดๆๆๆ เสียงมือถือผมดังขึ้น ใช่แล้วครับ ดิวโทรกลับมาหาผม ผมก้อรับสาย
“ อี้ เมื่อกี้ที่อี้โทรมาดิวรับสายไม่ได้น่ะ พอดีว่าดิวอยู่กับไอ้บอลไง เดี๋ยวมันจะสงสัย ตอนนี้อี้อยู่ไหนแล้วอ่ะ “ จากนั้นผมก้อมองออกไปข้างนอกรถ สังเกตป้ายต่างๆข้างทาง
“ น่าจะเข้าปราจีณบุรีแล้วน่ะดิว แล้วดิวอ่ะอยู่ที่ไหน “ ผมถามกลับไป
“ ตอนนี้แวะปั๊มเข้าห้องน้ำอยู่อ่ะ เลยแอบมาโทรหาอี้ได้ อะไรยังไงให้ดิวโทรหาอี้แล้วกัน จะสะดวกกว่า ดูแลตัวเองดีๆน่ะครับ ดิวเป็นห่วงอี้มากน่ะ “ คำพูดนี้ของดิวมันช่างตอกย้ำคำพูดของพี่กรณ์นัก ว่าดิวสามารถทำทุกอย่างได้ เพื่อเอาชนะ แต่ผมก้อไม่แสดงอาการอะไรให้พี่กรณ์รู้ ทำเหมือนว่าดิว โทรมาบอกข่าวเฉยๆ แต่พี่กรณ์คงดูอาการผมออก
“ พี่ไม่ได้ให้อี้เชื่อพี่เต็มร้อยหรอก ของอย่างนี้มันต้องใช้เวลา แต่ถ้าช่วงนี้น่ะ อี้มีอะไรผิดสังเกตุก้อให้บอกพี่ได้เลยน่ะครับ จะได้ช่วยกันคิด ช่วยกันแก้ไข “
“ ได้ครับ ถ้ามีอะไรอี้จะบอกน่ะครับ “
เอี๊ยดดดด เสียงรถเบรก เอ๊ะทำไมพวกมันถึงเบรกรถได้น่ะ ผมล่ะอดสงสัยไม่ได้
“ เฮ้ยยย ไอ้บิ๊ก มรึงได้ยินเสียงอะไรกุกๆกักๆ จากหลังรถไหมว่ะ กูได้ยินเหมือนเสียงคนคุยกันด้วยอ่ะ มึงไปดูสิมีใครแอบอยู่รึเปล่า “ อ้าววววว ตายล่ะ ทำไงดีล่ะเนี่ยะ จากนั้นผมกับพี่กรณ์ก้อไปหลบตรงที่เดิมที่เราหลบตำรวจ ไม่นานนักก้อมีคนเดินมาเปิดกระบะหลังออก แล้วเดินขึ้นมาสำรวจดู มันเปิดแงะทุกตู้ จากนั้นก้อมาถึงตรงที่พวกเราซ่อน มันก้อดึงผ้าออก พวกผมก้อตกใจ มันก้อตกใจ ปรากฏว่าคนที่มาสำรวจคือไอ้บิ๊ก ลูกน้องของหลิง หลิง นั่นเอง อะไรมันจะซวยขนาดนี้เนี่ยะ ไอ้บิ๊กดูท่าจะงงไม่น้อย แต่เดินเข้ามาใกล้
“ นี่พวกนายขึ้นมาที่รถนี่ทำไมอ่ะ คิดจะทำอะไร “ แปลกแฮะ ไอ้บิ๊กไม่ตะโกนโหวกเหวก แต่กลับพูดเสียงเบาจนเกือบกระซิบ
“ พวกเราไม่ได้คิดร้ายน่ะ แค่จะมาตามคนกลับเท่านั้นเอง เลยแอบขึ้นรถมา กะว่าจะไปขอต่อรองกับเฮียเบ้งซะหน่อย อย่าทำอะไรพวกเราเลยน่ะ “ ผมพยายามพูดขอความเห็นใจมัน
-
อ๊ากกกกกกกก ในความโชคร้าย ยังมีแสงสว่างริบหรี่อยู่ :a5:
-
อืมๆๆ
โจรกลับใจ 555+
ลุ้นๆๆๆๆๆๆๆๆ
:กอด1:
-
เหอๆ
-
จามีความหวังไม๊เนี่ยยย
-
รอตอนต่อไป
:z2: :z2: :z2:
เวลาจะช่วยพิสูจน์ว่าดิวเป็นอย่างที่พี่กรณ์พูดรึเปล่า
-
เหอๆๆๆ พี่กรณ์นี่มานชักจะยังไงแล้วหว่า
ชิๆๆๆ ฉวยโอกาสมาใส่ร้ายดิว
เด๋วก้อรู้ว่าเปงไงต่อไป
-
:pigha2: ดิวนี่แผนสูงนัก พี่กรเตือนหน่ะดีแล้วๆ :z2:
-
ลุ้นนนนนนนน
-
:really2: ในที่สุดก็ตามอ่านจนทันแล้วครับ ลุ้นด้วยคนหวังว่าอี้กับกรณ์จะปลอดภัยนะแมนก็คิดให้ดีเหอะสงสารพ่อกับแม่บ้าง
-
วันนี้อี้ไม่มาหรอคับ
เค้าคิดถึงนะ
เจอกันทุกวันแท้ๆ
-
:call: :call: :call: :call: :call: :call: :call:
ต้องขอแสดงความเสียใจด้วยว่า
วันนี้ผมมารับจ๊บอต่างจังหวัดอีกตามเคย
อาจจะเอาเรื่องมาลงให้อ่านไม่ได้เยอะ
ไม่ว่ากันน่ะครับ :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
นี่ก้อแอบเจ้านายมาลงให้ ขอให้อ่านกันสนุกๆน่ะครับ
:bye2: :bye2: :bye2: :bye2: :bye2: :bye2: :bye2:
-
:3125: :3125: :3125: :3125: :3125: :man1: :man1:
“ พวกเราไม่ได้คิดร้ายน่ะ แค่จะมาตามคนกลับเท่านั้นเอง เลยแอบขึ้นรถมา กะว่าจะไปขอต่อรองกับเฮียเบ้งซะหน่อย อย่าทำอะไรพวกเราเลยน่ะ “ ผมพยายามพูดขอความเห็นใจมัน
“ นี่พวกนายคิดว่าเล่นกับใคร รู้ไหม ??? ใครที่ได้เข้าไปทำงานที่บ่อนเฮียเบ้ง ไม่ใช่ว่าจะเข้าจะออกได้ตามอำเภอใจน่ะ นายนี่มันหาเรื่องใส่ตัวแท้ๆ “ ไอ้บิ๊กมันดุท่าทางไม่ได้คิดร้ายกับพวกผม
“ พวกเราไม่รู้จะทำยังไงนี่นา ยังไงก้อต้องเอาน้องแมนกลับให้ได้ นายไม่ต้องช่วยอะไรชั้นหรอก แค่ให้ชั้นติดรถไปก้อแค่นั้นเอง รับรองชั้นไม่ทำให้นายเดือดร้อนแน่นอน น่ะๆ ชั้นขอร้อง “ ผมแทบจะไหว้ไอ้บิ๊กอยู่แล้ว
“ ไม่ต้องๆ เอาอย่างนี้ ถือว่าชั้นไม่เห็นนายแล้วกัน ที่เหลือนายไปจัดการกันเอาเอง บอกไว้ก่อนน่ะว่า เฮียเบ้งนี่ไม่ใช่ธรรมดาน่ะจะบอกให้ จะทำอะไรคิดให้ดีก่อนแล้วกัน “ จากนั้นไอ้บิ๊กก้อเดินกลับไปขึ้นรถ แล้วแล่นไป ผมกับพี่กรณ์ถอนหายใจโล่งอกกันอีกครั้ง เฮ้ออออ จะมีปาฏิหาริย์อย่างนี้บ่อยๆไหมเนี่ยะ ผมว่าส่วนนึงที่ไอ้บิ๊กไม่เอาเรื่องผมเพราะว่าครั้งที่แล้ว ผมได้ไว้ชีวิตมันกระมัง นับว่าเป็นอานิสงค์จริงๆ
จากนั้นผมก้องีบหลับไปพักนึง โดยที่พี่กรณ์บอกให้ผมงีบไปได้ เดี๋ยวพี่เค้าจะดูทางให้ ผมซึ่งเหนื่อยมากเลยของีบสักพัก โดยหลับในท่าที่พี่กรณ์โอบไหล่ผม และผมก้อซบที่หน้าอกพี่กรณ์ แล้วผมก้อสะดุ้งตื่นอีกครั้ง เพราะเสียงมือถือผมมันดังขึ้น ผมเลยรีบรับสาย ต้งเป็นคนโทรมานั่นเอง
“ ว่าไงครับต้ง ตอนนี้ต้งอยู่ไหนอ่ะ “
“ ตอนนี้ต้งกำลังรวบรวมเพื่อนๆอยู่ คิดว่าน่าจะตามทันในไม่ช้า ณ ตอนนี้อี้อย่าเพิ่งออกจากที่ซ่อนน่ะ หลบไว้ก่อน ให้ต้งเจรจาเองเข้าใจไหมครับ แล้วเจอกันน่ะครับ “ พอต้งวางสายไป ผมก้อหันมาคุยกับพี่กรณ์
“ พี่กรณ์ครับ ถ้าวันนี้เกิดเหตุการณ์อะไรไม่ดีขึ้น ถ้าพี่กรณ์หนีได้ หนีไปเลยน่ะครับ ไม่ต้องห่วงอี้ อี้จะไม่ยอมให้ใครมาเดือดร้อนกับเรื่องที่อี้สร้างขึ้นอีกเด็ดขาด เข้าใจไหมครับ “ ผมพูดเสียงหนักแน่น
“ ไม่ได้หรอก มาด้วยกัน ก้อต้องไปด้วยกัน พี่ไม่ทิ้งอี้ไปไหนทั้งนั้น และพี่ก้อจะไม่ยอมให้ใครทำอะไรอี้ด้วย มันต้องข้ามศพพี่ไปก่อน อี้เข้าใจไหมครับ ว่าไม่มีใครทำอะไรอี้ได้ทั้งนั้น “ พี่กรณ์ดูจริงจังกว่าผมอีก[/color]
-
อ๊ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
ในแสงริบหรี่ ยังมีความหวัง :o12:
วันนี้ไปชลบุรีมา เห็นชายสองคนไปซื้อของสด ท่าทางน่ารักมากเลย
โอ๊ยยยยยยยยยยยย พาลให้นึกถึงเรื่องที่พี่อี้เล่า :-[
มาถึงก้อมาอ่านเลยน่ะเนี๊ยะ อยากเห็นฉากกุ๊กกิ๊กแล้วล่ะ
สงสัยอีกนานนนน :z6:
-
แต่ละนายทำคะแนนกันใหญ่เลยวุ้ย
-
บอกได้คำเดียว
ดิวสู้เค้าเว้ย o13 o13 o13
-
:เฮ้อ:ลุ้นกันต่อไป
-
ดิว มาเร็ว ๆ นะ :L2:
-
ง่ะ ยังป่วนไม่เลิก
ยังกะหนังเลย
ระทึกจัยคอดๆ
รอต่อไป ยังงงกะสถานะการและคนแวดล้อมอี้ได้อีก
จะปั่นหัวผมกานไปเถิงหนายยย :serius2:
-
มาอ่านนนน
-
ติดตามๆ :impress3:
-
:L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2:
กลับมาแล้วน่ะครับ
เลิกงานก้อรีบวิ่งมาลงให้เลย
เหนื่อยเหมือนกัน แต่กำลังใจเพรียบบบบบบบ
สู้ๆ ว๊อยยยยยยย
:pig2: :pig2: :pig2: :pig2: :pig2: :pig2:
-
555+
ทำงานเหนื่อยๆพักหน่อยก็ได้พี่
รอได้เสมอครับ 555+ :กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
พักซักงีบก่อนก็ได้จ้ะอี้
-
:L2: :L2: :L2:
พักให้หายเหนื่อยก่อนก็ได้
-
มาๆๆ เด๋วผมนวดหั้ย
คริๆๆ มีโปรเสริมด้วย :z1:
-
:pig4: :pig4: :pig4:
ขอบคุณครับ
สำหรับแรงใจจากทุกคน
กำลังเร่งให้อยู่นะครับ
แอบมีงานมาอีกแล้วอ่ะ
เซงงงงงงงงง ค๊อดดดดดดดดด :z3: :z3: :z3:
-
เว้ยๆๆๆๆ :a5:
งานเข้าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา
สู้ๆๆๆ คับพี่น้อง :impress2:
-
สู้ๆๆๆค้าบบบบบบบบบ o13
-
ใจเย็นๆคร๊าบบ รอได้
-
:m29: :m29: :m29: :m29: :m29: :m29: :m29: :m29:
" ไม่ได้หรอกพี่กรณ์ อี้ไม่อยากให้ใครมาเดือดร้อนกับอี้อีกต่อไป พี่กรณ์ยังมีงานที่ต้องรับผิดชอบ มีลูกน้องในบริษัทอีกมากมายที่ต้องดูแล เชื่ออี้น่ะครับ " ผมพูดหว่านล้อมพี่กรณ์
" อี้ครับ อี้คิดว่าถ้าอี้เป็นอะไรไปแล้วพี่จะมีชีวิตอยู่ได้เหรอ พี่ยังขอยืนยันน่ะว่าพี่ยังรักอี้เสมอ แม้ว่าเราจะไม่ได้เป็นแฟนกัน แต่แค่พี่ได้อยู่ใกล้ๆเรา ได้ทำงานร่วมกับเรา ได้ดูแลเราบ้างแค่นี้มันก้อทำให้ชีวิตพี่มีความหมายมากแล้ว เอาอย่างนี้ เรื่องนี้พี่จะขอจัดการเอง อี้อยู่เฉยๆน่ะครับ พี่ห่วงความปลอดภัยของเรามากๆ " พี่กรณ์จริงจังมาก
" อี้ขอบคุณน่ะครับสำหรับความรู้สึกดีๆของพี่กรณ์ อี้ว่าถ้าเรายังมาเถียงกันไปเถียงกันมาแบบนี้น่ะ มันคงไม่จบสิ้นซะทีหรอก อี้ว่าถึงเวลาเราก้อไปเคลียร์พร้อมกันเลยดีกว่า จะได้รู้ดำรู้แดงไปเลย คงไม่มีอะไรแย่ไปกว่านี้แล้วล่ะ "
พวกเราสองคนก้อรออยู่ในรถ จนเหมือนกันว่าพวกเราจะมาถึงที่แล้ว ความรู้สึกเหมือนกับว่า รถกำลังจะเข้าไปจอดในโรงงานอะไรสักอย่างแล้วก้อหยุด จากนั้นผมก้อได้ยินเสียงเปิดประตูรถ แล้วก้อมีคนพูดคุยกัน จากนั้นก้อมีคนเดินมาที่หลังรถ ผมก้อได้แต่แอบอยู่ที่เดิม กลัวว่าจะมีคนมาเห็นพวกเราขึ้น คนๆนั้นก้อเปิดกระบะหลังแล้วเดินขึ้นมา
" สรุปพวกนายอยากเจอเฮียเบ้งใช่ไหม " ไอ้บิ๊กนั่นเอง ทีเดินมาพูดกับพวกผมซะเสียงเบา เหมือนกลัวคนได้ยิน
" ใช่แล้ว บิ๊ก มันจำเป็นมากเลยน่ะ ไม่งั้นเราไม่ทำถึงขนาดนี้หรอก พวกเราอยากจะแค่ขอเจรจาพาคนของเรากลับไปก้อเท่านั้นเอง ไม่มีอะไรนอกจากนี้แน่นอน " ผมอธิบายให้บิ๊กฟัง
" รู้ไหมว่าการที่จะเจรจากับเฮียเบ้งได้นี่ มันไม่ใช่ง่ายๆเลยน่ะ แต่ชั้นเห็นแก่ความพยายามของพวกนาย และครั้งนึงที่นายเคยไว้ชีวิตชั้น ชั้นจะบอกวิธี ตอนนี้พวกนายต้องไปหลบที่อื่นก่อน เพราะเดี๋ยวจะมีคนมาขนของพวกนี้ลงไป จากนั้นพอเฮียเบ้งมาชั้นจะบอกพวกนายเองว่า เฮียเบ้งอยู่ทีไหน ที่เหลือพวกนายก้อไปจัดการกันเอาเอง ขอบอกไว้ก่อนน่ะว่า งานนี้ไม่เกี่ยวกับชั้นอย่างเด็ดขาด เข้าใจไหม " ไอ้บิ๊กกำชับนักำชับหนา
" แค่นี้เราก้อไม่รู้จะขอบคุณนายยังไงแล้วบิ๊ก งั้นเราไปหลบที่ไหนดีล่ะ นายพอจะแนะนำได้ไหม " ผมขอบคุณบิ๊กไป
" เอางี้ ไปหลบที่หลังห้องชั้นก่อน ที่นั่นไม่ค่อยมีใครพรุกพร่าน พวกนายไปหลบที่นั่นก่อนแล้วกัน "
" ขอบคุณมากน่ะบิ๊ก เราจะไม่ลืมบุญคุณนายเลย " พูดจบไอ้บิ๊ก้อพาพวกเราลงจากรถ แต่ก้อไม่วายหันซ้ายหันขวา ดูว่ามีใครมารึเปล่า โรงงานที่รถไปจอดอยู่ เหมือนเป็นโรงงานล้างอะไรซักอย่างผมก้อไม่ได้สังเกตุอะไรมากมาย แต่มีข้าวของ เครื่องจักรอยู่มากมาย พวกเราก้อเดินลัดเลาะไปเรื่อยๆจนถึงประตูทาง
ออกด้านหลัง จากนั้นพวกเราก้อย่องๆไปยังบ้านหลังเล็กๆหลังนึงที่อยู่ไม่ห่างจากโรงงานล้างนั่นนัก
" เฮ้ยยยย ไอ้บิ๊ก มรึงพาใครเข้ามาในเขตหวงห้ามว่ะ " ปึ้ง ซวยแล้วไหมล่ะ ใครกันนั่นที่เรียกพวกเรา กำลังจะถึงที่พักของไอ้บิ๊กแล้วเชียว จากนั้นไอ้บิ๊กก้อหันหน้าไปดูตามเสียงที่เรียกนั้น เป็นกลุ่มผู้ชายเดินมาประมาณ 5-6คน ดูหน้าตาท่าทางแต่ละคนน่ากลัวกันมาก โดยมีผู้ชายตัวผอมๆ เล็กๆหน้าโหด ยืนสูบบุหรี่อยู่ตรงกลางกลุ่มคนนั้น เป็นเจ้าของเสียงนั้น
" เฮียเบ้ง !!! เอ่อออออ คือคนพวกนี้เค้า...." บิ๊กพูดติดๆขัด สงสัยคงตกใจที่เฮียเบ้งเจอพวกเรา สงสัยไอ้บิ๊กจัง
" คืออย่างนี้ครับ พวกเราแอบตามพวกคุณมาเพื่อจะขอเจรจากับคุณบางอย่างอ่ะครับ ผมขอรบกวนเวลาคุณหน่อยได้ไหมครับ " ผมเป็นคนพูดขึ้น
" พวกมรึงไม่ต้องมาพูดดีๆกับกรูหรอก พวกมรึงรู้ไหมว่ากรูเป็นใครทำไมต้องเจรจากับพวกมรึงด้วย " เสียงเฮียเบ้งพูดน่ากลัวมาก
" พวกผมรู้ว่าคุณคือใคร ฉะนั้นพวกผมถึงอยากจะขอเจรจาด้วยดีไงครับ ถ้าไม่เป็นการรบกวนมาก ผมขอเวลาแค่ไม่ถึงสิบนาทีน่ะครับ " พี่กรณ์ทำเป็นใจดีสู้เสือ
" เฮ้ยยยย ไอ้พวกนี้แมร่งวอนอยากไปเฝ้ายมบาล กรูไม่เจรจากับใครทั้งนั้น พวกมรึงพามันออกไปจากที่นี่เลย ก่อนที่กรูจะอารมณ์เสียแล้วเป่าสมองพวกมันทิ้งที่นี่ " เฮียเบ้งออกคำสั่งลูกน้อง และก้อมีผู้ชายพวกนั้น เดินมาหาพวกผม
-
o22 โห ๆ ทำไงดีล่ะที่อี้
-
จ๊ากกกกก
เฮียเบ้งแมร่งคิดว่าจะอ้วนๆกลมๆซะอีก 5555+
เอาน่าๆ ค่อยๆเคลียร์ไป :กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
อ้าวเวลเลย :call:
ทำไมกวนอย่างนี้ล่ะเนี๊ยะ พูดดีๆน่ะ :serius2:
อ๊ายยยย จะรอดมั้ยเนี๊ยะ ชั้นยังอยากอ่านฉากหวานๆอยู่น่ะ - -
ปล. คำผิดเยอะมาก
-
:m16: :m16: :m16: :m16: :m16: :m16: :m16:
" เดี๋ยวก่อนครับเฮียเบ้ง พวกเราจำเป็นจริงๆน่ะครับ ไม่งั้นพวกเราไม่ตามมาถึงที่นี่หรอก ให้พวกเราได้พูดสักนิดน่ะครับ " พี่กรณ์พยายามพูดอีก แต่เฮียเบ้งทำหน้าโกรธๆ แล้วด่าว่า
" พวกมรึงไม่เข้าใจภาษาคนรึไง หรือว่าอยากจะตายเป็นผีเฝ้าที่นี่ ไอ้บิ๊กอีกคน จบจากนี้มรึงโดนแน่ เอาตัวพวกมันไป " เฮียเบ้งสั่งสำทับอีก
" เรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับบิ๊กน่ะครับ พวกเราแอบมาเอง และบังคับให้บิ๊กพาเรามาหาเฮีย อย่าไปทำอะไรบิ๊กเลยน่ะครับ " ผมออกตัวก่อน เพราะไม่อยากให้บิ๊กเดือดร้อน
" ไม่ต้องพูดมาก เอาพวกมันออกไป !!! " จากนั้นก้อมีผู้ชาย 4 คนมาดึงตัวพวกผมออกไปจากตรงนั้น พวกผมพยายามพูดแล้วแต่เฮียเบ้งก้อไม่สนใจฟัง พวกนั้นทั้งดึง ทั้งลากพวกผมจนมาถึงด้านหน้าของโรงงานล้าง ก้อมีรถคันนึงมาจอด จากนั้นก้อมีคนลงมาจากรถนั้น ทั้ง2ฝั่งของประตูด้านหน้าของรถ
" มีอะไรเหรอเฮียเบ้ง อ่ะ นั่นใครอ่ะ อ้าวววววววว ที่รักของชั้นเองนี่ ฮ่าๆๆๆๆ บุพเพสันนิวาสจริงๆ แล้วเฮียไปเอาตัวพวกนี้มาจากไหนอ่ะ " บอลครับเดินออกมาจากฝั่งคนขับ อีกฝั่งนึงที่ลงมาก้อคือ ดิวนั่นเอง ดิวดูท่าจะตกใจไม่น้อยที่เห็นผมโดนคนกลุ่มนี้ลากมา
" อ้าวไอ้บอล มรึงรู้จักพวกนี้ด้วยเหรอว่ะ ก้อพวกแมร่งสิ แอบเข้ามาในนี้มาขอเจรจากับกรู พวกมันคิดว่ากรูเป็นใครว่ะ นี่วันนี้กรูอารมณ์ดีน่ะเนี่ยะ เลยแค่จะลากพวกมันออกไปจากที่นี่เฉยๆ ไม่งั้นก้อเป่าสมองเละไปแล้ว โทษฐานที่กล้าบุกรุก แมร่ง กล้าเข้าถ้ำเสื้อ พวกแมร่งไม่รู้จักที่ตาย " เฮียเบ้งพูดกับบอล แล้วบอลก้อเดินมาหาผมที่โดนผู้ชาย2คนจับแขนทั้ง2ข้างไว้อยู่
" ไอ้หน้าหวานนี่ มันเป็นกิ๊กเก่าผมเอง อิอิ ส่วนไอ้หน้าจืดนี่ก้ออริเก่าผมเอง ว่าแต่ว่ามันจะเจรจาอะไรกับเฮียหล่ะ เฮียถึงไม่สบอารมณ์ขนาดนี้ " แล้วบอลก้อมาจับหน้าผม ผมก้อพยายามทำหน้าปกติ
" เฮ้ยยย อะไรว่ะไอ้บอล มรึงเปลี่ยนรสนิยมไปตั้งแต่เมื่อไหร่ว่ะ แต่ก้อช่างหัวมรึงเหอะ กรูแค่ไม่สบอารมณ์จะคุยกับใครตอนนี้ มรึงมาก้อดีแล้ว เอาพวกมันไปไกลๆหูไกลๆตากรูเลยไป เดี๋ยวคืนนี้กรูจะไปหาน้องๆซะหน่อย อยากจะอารมณ์ดีๆ เห็นหน้าพวกมันแล้วไม่สบอารมณ์ " เฮียเบ้งพูดอย่างอารมณ์เสีย
" ทำไมล่ะเฮีย ทำไมไม่ยอมฟังพวกนี้พูดซะหน่อยล่ะ เผื่อจะมีอะไรดีๆมาเสนอ น่ะๆ ผมอยากฟัง " เฮียเบ้งฟังจากที่บอลพูดก้อชะงักไปนิด เหมือนคิดอะไรอยู่ ดูๆไปบอลก้อดูจะมีอิทธิพลกับเฮียเบ้งเหมือนกันนี่
" งั้นมรึงพูดมา กรูให้เวลา 3 นาทีในการพูด ถ้าไม่เข้าหูกรู พวกมรึงก้อโดนเตะโด่งออกไปแน่ "
" คืออย่างนี้ครับ พวกเรารู้มาว่า น้องของผมคนนึงได้เข้ามาทำงานกับเฮียที่นี่วันนี้ เค้าชื่อแมนครับ คือตอนนี้แม่ของเค้าป่วยหนักอยากพบหน้าลูกเค้ามาก พวกผมเลยจะมาตามตัวเค้ากลับ เฮียได้โปรดเห็นใจพวกเราด้วยน่ะครับ และสงสารแม่ของเค้าด้วย ตอนนี้อาการแม่เค้าแย่มาก น่ะครับ " ผมพูดออกไป
" ใครว่ะไอ้แมน เฮ้ย มรึงไปเอาตัวมันมาเดะ " จากนั้นก้อมีผู้ชายคนนึงเดินไปตามตัวน้องแมนมาจากด้านทีไหนสักแห่ง พวกผมก้อยืนรอดู ตอนนั้นผมมองหน้าดิวดูจะกังวลไปกับผมไม่น้อย แต่ดูท่าดิวจะรอจังหวะอยู่ พอน้องแมนมาเห็นพวกผมก้อทำหน้าตกใจไม่น้อย ผมเลยพูดขึ้นว่า
" คนนี้แหละครับ ผมขอพวตัวน้องเค้ากลับได้ไหมครับ แม่ของเค้าป่วยมาก น่ะครับเฮียเบ้ง " ผมขอร้องไป
" อะไรว่ะ มรึงคิดว่าที่นี่น่ะ ใครจะอยู่ใครจะไปง่ายๆอย่างนั้นเหรอ คิดผิดแล้วมั้ง แล้วอีกอย่าง กรูก้อจ่ายเงินมันไปเรียบร้อยแล้วด้วย " เฮียเบ้งพูดท่าทางกวนสุดๆ
" ถ้างั้นเฮียจ่ายไปเท่าไหร่ครับ ผมจะจ่ายคืนให้ " พี่กรณ์เสนอขึ้นมา
" มรึงคิดว่าเงินของพวกมรึงมีค่ากับกรูนักเหรอว่ะ คิดว่ากรูต้องการเงินอะไรอีก ในเมื่อกรูมีทั้งเงินและอาณาจักรกรูที่นี่ ตอบให้กรูชื่นใจหน่อยสิ " ถ้าอยู่กันสองต่อสองน่ะ ผมกระโดดถีบไอ้เฮียเบ้งไปแล้ว
" แล้วเฮียต้องการอะไรล่ะครับ ถ้าผมให้ได้ ผมให้ทุกอย่าง " ผมเสนอไป
" ไม่นะพี่อี้ ผมไม่กลับ ยังไงผมก้อไม่กลับ พี่อี้กลับไปเหอะ อย่ามาเสียเวลากับผมเลย " น้องแมนพูดแทรกขึ้น
" เห็นไหม คนของมรึงก้อไม่อยากกลับไปซะหน่อยแล้วมรึงจะไปเอามันกลับได้ยังไง ฮ่าๆๆๆ สนุกจริงๆโว๊ยยย " ไอ้เฮียเบ้งมันหัวเราะดังลั่น น้องแมนน่ะน้องแมน
-
แมนมึงควายป่าววะ แม่ป่วยอยู่เด็กเวง
ดิวๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ 5555++
โผล่มาหน่อยก็ยังดี o13 o13
-
อ้าวคุณน้องแมน ไม่ห่วงแม่บ้างรึไง แล้วไหนจะอี้ที่เสี่ยงอันตรายมาตามอีก :beat: :beat: :beat:
เด็กอะไรกันเนี๊ย :เฮ้อ:
-
อิน้องแมนเชี่ยจริงๆ เกินบรรยาย
-
:a5: :a5: :a5: :a5: :a5: :a5: :a5: :a5: :a5: :a5:
" แต่แมน ตอนนี้แม่ของแมนอยู่ในห้องไอซียูน่ะ แม่ของแมนป่วยหนักมาก และตอนนี้ทั่นอยากเจอแมนมาก แมนไม่สงสารแม่บ้างเหรอ " ผมพูดให้น้องแมนฟัง
" พี่อี้ไม่ต้องมาโกหกผมเพื่อให้ผมกลับไปหรอก มันไม่มีประโยขน์ ยังไงผมก้อไม่กลับไป " น้องแมนยังคงหัวแข็งต่อ
" พี่เป็นพยานได้ พี่เพิ่งไปเยี่ยมแม่เรามา แม่เราบอกว่า ถึงจะไม่มีใครรักแมนอย่างที่แมนต้องการ แต่แม่ก้อยังรักแมนเสมอ ตอนนี้แม่รอทานข้าวผัดกุ้งฝีมือแมนอยู่ที่บ้านเสมอ แม่รักแมนมากรู้ไหม " ดิวพูดขึ้นมา น้องแมนอึ้งไปนิดนึง น้องแมนดูน้ำตาคลอเบ้าแล้ว
" แม่แมนเป็นอะไรพี่อี้ ทำไมแมนไม่เคยรู้ว่าแม่แมนป่วยมาก่อน พี่อี้บอกแมนได้ไหม " ผมกำลังจะพูด แต่พี่กรณ์ชิงพูดซะก่อน
" ที่จริงแม่ของแมนไม่เป็นอะไรมาก่อนหรอก แต่พอแมนหายไป แม่ก้อเสียใจมากจนล้มป่วย และโรคประจำที่เคยเป็นอยู่ก้อกำเริบขึ้นมา จนเมื่อเย็นนี้ช็อคเข้าห้องไอซียู ดีน่ะที่พ่อแมนพาไปหาหมอทัน ไม่งั้นคงแย่ไปแล้ว " จากนั้นน้องแมนก้อทรุดตัวลงกับพื้นแล้วร้องไห้ใหญ่ แล้วน้องแมนก้อคลานเข่าไปหาเฮียเบ้ง
" เฮียครับ ผมขอกลับบ้านได้ไหมครับ ฮือๆๆๆ แม่ผมไม่สบายมาก ผมสำนึกแล้ว ผมจะคืนเงินให้เฮียเลยน่ะครับทุกบาททุกสตางค์น่ะครับเฮีย ฮือๆๆๆ ผมขอร้อง " น้องแมนพูดไปร้องไห้ไป เพื่ออ้อนวอนเฮียเบ้ง แต่เฮียเบ้งยิ้มที่มุมปากแล้วพูดว่า
" แล้วทำไมกรูจะต้องสนใจด้วยว่าใครจะเป็นจะตาย มันไม่เกี่ยวกับกรูนี่ กรูรับมรึงเข้ามาทำงาน มรึงก้อต้องทำงานให้กรูสิ กูไม่สนใจเงินที่จ่ายไปแล้วโว๊ย มรึงกลับไปทำงานได้แล้ว " เฮียเบ้งตวาดใส่แมนเสียงเข้ม น้องแมนหน้าเสียไป แล้วยิ่งร้องไห้หนักกว่าเดิม
" แต่เฮียครับ สงสารผมเถอะน่ะครับ ให้ผมกลับไปหาแม่หน่อยก้อได้ แล้วผมจะกลับมาทำงานชดใช้ให้เฮียเองนะครับ ผมกราบล่ะครับ " น้องแมนกำลังจะก้มลงกราบ แต่เฮียเบ้งไม่สนใจเตะน้องแมนซะคว่ำ จากนั้นก้อควักปืนออกมาจะยิงน้องแมน ผมเห็นดังนั้นเลยกระโยนเข้าไปขวาง พร้อมทั้งยกมือไหว้
" เฮียครับ อย่ายิงน้องแมนเลยครับ เฮียสงสารพวกเราเถอะน่ะครับ เฮียอยากได้อะไรผมก้อจะยอมทั้งนั้นน่ะครับ ให้ผมทำงานแทนน้องก้อได้ ถ้าเฮียยินดี " ผมไม่รู้ว่าต้องแก้สถานการณ์ยังไง เลยต้องพูดไปแบบนั้น ใจก้อกลัวน่ะครับมีปืนจ่ออยู่ที่หน้าเราอย่างนี้ น้องแมนยิ่งร้องไห้ใหญ่
" พี่อี้อย่าทำอย่างนี้เลย แมนยิ่งรู้สึกผิดมากกว่าเดิมอีก พี่อี้พอได้แล้วครับ ฮือๆๆๆ "
" พี่สัญญากับพี่นพไว้แล้วว่า ถ้าจะต้องแลกกับอะไรพี่ก้อยอมทั้งนั้น " ผมหันไปพูดกับแมน ที่ตอนนี้ยังร้องไห้และกอดผมไว้ซะแน่น
" แลกกับอะไรก้อยอมน่ะเหรอ งั้นถ้ากรูอยากให้มรึงมาเป็นเมียของลูกน้องกรูล่ะ มรึงจะว่าไง " ไอ้เฮียเบ้งแม่มพูดมาอย่างนี้ โอ๊ยยยยยย
" ได้สิ ถ้าเฮียจะปล่อยน้องแมนไป อะไรผมก้อยอมทั้งนั้น " ผมพูดไปอย่างนี้ทุกคนอึ้งไปกันหมด แต่ไอ้เฮียเบ้งกลับหัวเราะร่า
" ไม่ได้น่ะอี้ ทำไมอี้ไปยอมอย่างนั้นล่ะ เฮียครับ เฮียต้องการเงินเท่าไหร่ บอกผมเลย ผมยินดีจะจ่ายให้ทดแทนที่เฮียต้องเสียลูกน้องไป " พี่กรณ์พยายามยื่นข้อเสนอให้เฮียเบ้ง
" กรูบอกแล้วไง ว่ากรูไม่ได้ต้องการเงิน แต่กรูเห็นไอ้หน้าหวานนี่มันทุ่มเทดี กรูเลยเสนอให้มันมาเป็นเมียของบรรดาลูกน้องกรูซะหน่อย แค่นี้ทำไม่ได้เหรอ " [/color]
-
:angry2: โหเกินไปมั้งเฮียเบ้ง รอลุ้นต่อไปว่าอี้จะรอดไหมเนี่ย
-
โอ้ววว
เฮียยย ... -*-
-
จะไหวเหรอครับอี้
ชำรุดหมดกันพอดี
รอดูว่าจะรอดได้ไง
เอาใจช่วยครับ
-
ชักเข้มข้น ตื่นเต้นมากขึ้นแล้ววว
-
อะไรนี่ เวงกำกันจิงๆ
ยังได้อีก o22
-
:serius2: :serius2: :serius2:
-
-*- อี้น้อๆๆๆๆๆๆ
เครียดเลย :z3: :z3: :z3:
-
:m31: :m31: :m31: :m31: :m31: :m31: :m31: :m31:
" ถ้าเฮียต้องการผู้หญิง ผมหาให้ได้ไม่ยาก ผมมีสาวๆ เอ๊าะๆมากกว่าไอ้หน้าหวานนี้ซะอีกน่ะเฮีย ถ้าเฮียสนใจผมจะจะโทรสั่งให้ทันที รับรองน้องๆสาวๆพวกนี้น่ะเฮียจะติดใจ " ดิวช่วยพูดอีกแรง
" อะไรกันว่ะ มีแต่คนอยากช่วยไอ้นี่นัก แต่ยิ่งมีคนอยากช่วยมันเท่าไหร่ กรูก้อจะยิ่งเล่นตัวมากยิ่งขึ้น กรูไม่สนอะไรทั้งนั้น จนกว่าพวกมรึงจะยื่นข้อเสนอมาแทนตัวไอ้หน้าหวานนี่ มรึงว่าไงล่ะไอ้ดิว " เฮียเบ้งทำหน้ากวนส้นเท้าใส่ดิว จากนั้นก้อเก็บปืนไป แล้วหันมาประจันหน้ากับดิว ดิวดูอึ้งไปเล็กน้อยแต่ก้อพูดขึ้นมาว่า
" แล้วเฮียอยากได้อะไรล่ะ ถ้าผมให้ได้ เฮียเอาไปเลย " ดิวพูดเสียงมั่น แต่ไม่ทันที่เฮียเบ้งจะพูดอะไรก้อมีลูกน้องเฮียเบ้งวิ่งมาหา แล้วกระซิบที่ข้างหู จากนั้นเฮียเบ้งก้อทำหน้าเคร่งเครียด แล้วก้อพูดอะไรกับลูกน้องคนนั้นก้อไม่รู้แล้วลูกน้องคนนั้นก้อวิ่งไป
" แม่มเอ๊ย อะไรมันจะขนาดนี้ว่ะ กรูชักเริ่มไม่สนุกแล้วน่ะ ไอ้บอล มรึงรู้ไหม ไอ้ใหญ่ที่มันเปิดบ่อนอีกที่นึงอ่ะ พาคนมาเอาตัวไอ้บ้านี่คืนเหมือนกัน นี่มันกล้ามาเหยียบถึงที่นี่เลยเหรอว่ะ มันจะมากไปหน่อยแล้ว " เฮียเบ้งดูท่าจะโกรธมาก จากนั้นก้อมีกลุ่มคนเดินมาอีกประมาณ 10กว่าคนได้ ผมมองไปในกลุ่มคนนั้นเห็นต้งเดินมาด้วย แต่ละคนที่มากับต้งดูโหดไม่แพ้ลูกน้องเฮียเบ้ง อะไรนี่ ขออย่าให้เกิดสงครามขึ้นเลยน่ะครับ
" เฮียเบ้ง น้องผมมันอยากขอตัวลูกน้องเฮียคนนึงกลับไทยอ่ะ เฮียจะว่าไง " ผู้ชายคนที่ยืนอยู่ข้างต้งพูดขึ้น เค้าเป็นคนตัวโตประมาณต้งได้ หน้าถึกๆ ดำๆ ดูท่าจะนักเลงไม่น้อยเลย
" เฮ้ยไอ้ใหญ่ มรึงเข้ามาเอาคนในถิ่นกรู มรึงจะไม่พูดเพราะๆหน่อยเหรอว่ะ " เฮียเบ้งตอบกลับไป
" อะไรเฮีย ทีเดือนก่อนเฮียยังไปพังบ่อนผมซะเละเลยผมยังไม่ได้ว่าอะไรหรือคิดบัญชีกับเฮียเลย เฮียอย่ามาเล่นลิ้นดีกว่า ตกลงจะให้ไหม " คนชื่อใหญ่เริ่มพูดเสียงดังขึ้น
" แล้วถ้ากรูไม่ให้ล่ะ มรึงจะทำอะไร " เฮียเบ้งทำหน้าตาท้ายทายใหญ่สุดๆ
" รึว่าเฮียจะลอง " แล้วใหญ่ก้อย่างสามขุมเข้ามา คนของเฮียเบ้งก้อเดินจะเข้าใส่ไอ้ใหญ่ แต่บอลร้องห้ามไว้ก่อน
" เฮียๆๆ ผมว่ามันจะไปกันใหญ่แล้ว ผมขอคุยกับเฮียก่อนเดะ เฮ้ย ไอ้ต้ง ฝากดูคนของมรึงด้วย " จากนั้นไอ้บอลก้อเดินไปซุบซิบอะไรไม่รู้กับเฮียเบ้งอีกทางนึง เฮียเบ้งดูท่าทางไม่พอใจมาก แต่ก้อไม่ได้แสดงอาการอะไรออกมามาก แล้วจากนั้นเฮียเบ้งก้อเดินมาหาพวกผม
" เฮ้ยไอ้บอล พวกนี้กรูยกให้มรึงจัดการ แล้วอย่าลืมค่าเสียหายกรูด้วยน่ะ ไปโว๊ยพวกเรา แล้วไอ้ใหญ่ เสร็จเรื่องนี้แล้วกรูคงจะไม่เห็นมรึงยังลอยหน้าอยู่ในเขตของกรูอีกน่ะ มันเป็นเสนียดว่ะ " จากนั้นเฮียเบ้งและพวกก้อเดินไปรวมทั้งไอ้บิ๊กด้วย แต่ยังมีลูกน้องเฮียเบ้ง 2-3คนยืนคุมอยู่ แล้วไอ้บอลก้อเดินมาหาผม
" เมื่อกี้นายว่าอะไรนายก้อยอมใช่ไหม ถ้าให้ไอ้เด็กนี่มันกลับไปด้วย " ไอ้บอลถามผม
" ใช่ อะไรที่ชั้นให้ได้ ชั้นยอมทั้งนั้นแหละ " ผมตอบกลับไปเสียงหนักแน่น จากนั้นบอลก้อหันไปพูดกับดิว
" แกด้วยใช่ป่าวไอ้ดิว แกยอมแลกทุกอย่างเพื่อช่วยมันใช่ไหม นี่แกขนาดยอมลงทุนโกหกชั้นว่า แกจะมาขอคุยกับเฮียเบ้งเรื่องเปิดตลาดขายอะไหล่รถที่นี่เลยเนี่ยะ มันไม่ธรรมดาแล้วน่ะ แถมยังรู้อีกว่าชั้นบ้ารถแค่ไหนยังเอาเรื่องพวกนี้มาล่อ คนที่ทำให้แกเป็นได้ขนาดนี้เนี่นะ คงไม่ใช่คนธรรมดาใช่ไหม " พูดจบไอ้บอลก้อมองมาทางผม
" แกไม่ต้องพูดถึงเรื่องอื่น ส่วนเรื่องนั้น ถ้าแกอยากได้อะไรก้อบอกชั้นมาได้เลย จะเอารถรุ่นไหน อะไหล่รถรุ่นแพงแค่ไหนก้อบอก ชั้นจัดให้ได้เสมอ " ดิวตอบกลับไป
" อย่าเพิ่งรีบร้อนไอ้ดิว แกได้ให้ชั้นแน่ ตอนนี้พวกแกก้อเอาไอ้เด็กนี่กลับไปได้เลย เร็วๆก่อนที่ไอ้เฮียเบ้งมันจะเปลี่ยนใจ แล้วไอ้ต้ง แกเอาพวกแกกลับไปด้วย ก่อนที่จะเกิดสงครามใหญ่ เข้าใจไหม " พอได้ยินดังนั้น น้องแมนก้อเข้าไปไหว้ไอ้บอล
" ผมขอบคุณพี่มากๆเลยครับ ฮือๆๆๆ มีอะไรให้ผมรับใช้บอกได้เลยนะครับ " น้องแมนดูจะดีใจมาก ผมเองก้อเช่นกัน แล้วไอ้บอลก้อเดินออกไป
" เรารีบกลับกันเถอะอี้ อยู่ที่นี่นานๆไม่ดีหรอก เฮ้ย ใหญ่ กรูขอบใจมรึงมากน่ะเว๊ยที่เข้ามาช่วย เอาไว้กรูจะจัดการให้ตามที่มรึงขอน่ะ " แล้วน้องแมนก้อวิ่งมากอดผมแล้วร้องไห้อีก
" พี่อี้ครับ แมนขอโทษครับ ฮือๆๆๆ แมนมันไม่ดีเอง ทำให้คนอื่นต้องมาลำบาก ฮือๆๆๆ "
" อย่าเพิ่งพูดอะไรเลยแมน เรากลับบ้านกันดีกว่า แม่รอแมนอยู่น่ะ " จากนั้นพวกเราก้อเดินออกมาจากตรงนั้น โดยที่มีลูกน้องของใหญ่ดูคุมเชิงตลอดขณะที่เราเดินออกมา
-
5555+
ดิวอย่างเจ๋งน่ะ ได้ใจมาก 5555+
o13 o13 o13 o13
-
บอลจะรังแกอะไรดิวกะอี้เปล่าเนี่ย เหอๆ :z10:
-
แหงๆ เพราะบอลเป็นญาติยัยหลิงๆ สุดโหด อาจจะแยกคู่นี้มั๊ง อิอิ แล้วเอาอี้ไปเป็นแฟนเอง เอิ๊กๆ คิดในแง่ลบ :m15:
-
โอยยยยยยยยยยยยย
กว่าจะยอมกลับได้ เหอๆๆ
-
มันจะมีอุปสรรค์ไรอีกนะนี่
-
:z13: :z13: :z13: :z13: :z13: :z13:
ใครชอบเรื่องนี้บ้าง ขอเสียงหน่อยยยยย
ถ้าโพสจบเมื่อไหร่ กะว่าจะพิมพ์ออกมาเป็นเล่มอยู่เหมือนกัน
แต่คงต้องพิสูจน์ตัวอักษรอยู่อีกบานตะไทแน่
กะว่าจะพิมพ์แจกแฟนคลับซะหน่อย โทษฐานที่ติดตามกันดีนัก
ฮ่าๆๆๆๆๆๆ ขอบคุณทุกท่านมากน่ะครับ
ที่พูดมานี่ไม่ใช่ว่าเรื่องจะจบแล้วน่ะครับ
ยังอีกนานนนนนนนนนนน
อย่าเพิ่งเบื่อผมไปก่อนน่ะครับ :3123: :3123: :3123: :3123: :3123:
-
มายกมือเป็นคนแรกว่าชอบเรื่องนี้ :a1:
แต่ว่าอ่ะ ยังไม่ทันไร เพิ่งให้ดิวออกโรงได้นิดเดียว
ตังก็มาซะแหละ แล้วยังงี้อี้จะประทับใจใครมากกว่ากันอ่ะ
น้องแมนได้กลับบ้านแล้วนะ :angry2: แล้วอย่าขยันหาเรื่องอีกล่ะ
ส่วนพี่กรณ์ช่วยอยู่เฉย ๆ ก็พอนะ :laugh:
-
ยกมือออออออออออออออออออ o13
อีกนานนนนนนนนนนนนนนนนนน :o12:
กลับได้สักที กลับไปคราวนี้บอลจะตามเอาอะไรจากอี้น่ะเนี๊ยะ
โอ๊ยๆๆๆๆๆ :angry2:
-
โหย จะพิมพ์แจกเลยหรอ :impress2:
เรื่องนี้ท่าจะยาวจริง
สงสัยนิยายเรื่องนี้เล่มจะหนามั่กๆ
เวลานอนอ่านจะตกลงมาทับใบหน้ากระผมแหกมั้ยครับอี้ ฮี่ๆๆ
(เค้าก็ต้องแยกเป็นเล่ม 1 เล่ม 2 ดิเนอะ)
ผมเคยนอนอ่านนิยายปกแข็งหนาประมาณ 500 กว่าหน้า
อ่านไปแล้วคลิ้มๆ ตกลงมาทับหน้า ปากแตกเลยอ่ะ (เซ่อจริงๆกรู)
-
^
^
^
^
^
^
^
^
หยิก คห.บน
โทดฐานคิดเหมือนกันน 555+
-
:z1: :z1: :z1:
ชอบครับชอบ 5555+
อยากได้ของฟรี 5555+
:o8: :o8: :o8:
-
:pig2: :pig2: :pig2: :pig2: :pig2: :pig2: :pig2: :pig2: :pig2: :pig2:
พอออกมาจากตรงนั้นแล้ว ใหญ่และพวกก้อขอตัวกลับ ส่วนพวกผมไม่ลืมที่จะขอบคุณพวกเค้าที่มาช่วย ไม่งั้นคงแย่แน่ๆ จากนั้นต้งก้อชวนพวกเราขึ้นรถกลับกับต้ง ส่วนดิวก้อขอกลับด้วยเพราะว่าตอนขามาดิวมากับไอ้บอล ขากลับเลยไม่มีรถกลับ วันนี้ต้งขับรถ BMW แบบจิ๊บมา เนื้อที่เลยเยอะหน่อย โดยทึ่ต้งเป็นคนขับ พี่กรณ์นั่งหน้า ผมและน้องแมนนั่งกลาง ส่วนดิวนั่งท้ายรถ
" พี่อี้ครับ แมนต้องขอโทษพี่อี้และพี่ๆทุกคนด้วยน่ะครับที่ทำให้เดือดร้อน คือว่าแมน ฮือๆๆๆ แมนไม่รู้จะพูดยังไงดี แมนมันเลว มันมันแย่ " พูดยังไม่ทันจบน้องแมนก้อถลาเข้ามากอดผมแล้วร้องไห้ใหญ่เลย เด็กหนอเด็กทำอะไรไปโดยไม่รู้ตัว จนทำให้คนอื่นเดือดร้อนไปทั่ว
" ไม่เป็นไรหรอกแมน แต่คราวหน้าก้อคิดหน้าคิดหลังให้ดีก่อนน่ะ ไม่ใช่ว่าทำอะไรบุ่มบ่ามไปอีก คราวหน้าอาจจะไม่โชคดีอย่างนี้เสมอไปน่ะ เข้าใจไหม " ได้ทีต้งก้อเลยสั่งสอนแมนซะเลย สมควรแล้วล่ะครับ ส่วนผมตอนนี้ยังไม่อยากอบรมเอาไว้สถานการณ์ดีขึ้นกว่านี้หน่อยค่อยจัดการทีเดียว ฮึ่ม โดนแน่
" ไปถึงนี่ก้อไปขอโษพ่อกับแม่เค้าซะน่ะ รู้ไหมว่าพวกท่านเป็นห่วงเรามากแค่ไหน นี่แม่เราก้อป่วยมากด้วย ไปหาท่านแล้วก้อกอดท่านซะน่ะ ท่านคงจะดีใจที่แมนกลับมาแล้ว " พี่กรณ์เสริมอีกคน
" แมนนี่คงบาปหนาแน่ๆเลย ทำให้แม่ต้องป่วยถึงขั้นเข้าโรงพยาบาล นี่ไม่รู้ว่าแมนจะไถ่โทษยังไง กับความผิดที่ตัวเองทำลงไป ผมรูสึกแย่มากๆเลยครับ " น้องแมนก้มหน้าทำท่าจะร้องไห้อีก ผมเลยตบที่ไหล่เบาๆแล้วปลอบ
" ไม่ต้องทำอะไรทั้งนั้นแมน แค่เราเป็นเด็กดีของพ่อกับแม่เหมือนเดิม แค่นี้พวกท่านก้อดีใจแล้วน่ะ " น้องแมนมองหน้าผม น้ำตาคลอแล้วก้อมากอดผมอีก
" แมนขอบคุณพี่อี้มากน่ะครับ ถ้าไม่ได้พี่อี้แมนคงแย่ไปแล้ว แมนสัญญาน่ะครับว่าแมนจะไม่ทำอะไรบ้าๆอย่างนี้อีกแล้ว "
" จำไว้ด้วยแล้วกัน นี่พี่เกือบแย่เลย แมนเกือบได้พี่เขยเป็นลูกน้องเฮียเบ้งแล้วรู้ไหม " ผมพูดขำๆไม่อยากให้น้องแมนคิดมาก
" แล้วถ้าต้องยอมจริงๆ พี่อี้จะยอมให้พวกนั้นมันทำอะไรพี่อี้จริงๆเหรอครับ " น้องแมนพูดมาอย่างนี้ผมก้ออึ้งไปเล็กน้อยครับ ผมแอบเห็นต้งมองหน้าผมผ่านกระจกส่องหลังมาเหมือนกัน ผมก้อเลยตอบไปว่า
" ถ้าให้แมนกลับมาได้จริงๆ พี่ก้อต้องยอม เพราะว่าถ้าพี่มดไม่ได้เห็นหน้าแมนเรื่องมันคงจะแย่กว่านี้ ไม่งั้นพี่ไม่ลงทุนแอบตามมาขนาดนี้หรอกแมน แมนเข้าใจพี่รึยังล่ะทีนี้ " ในรถเงียบไปถนัด สงสัยอึ้งรับประทานในความกล้าของผม
จากนั้นก้อไม่มีใครพูดอะไร ผมเองก้อเหนื่อยเลยของีบไปนิดหน่อย ส่วนน้องแมนก้อได้ทีซบไหล่ผมซะเลย ผมไม่รู้ว่าหลับนานไปเท่าไหร่ แต่รู้สึกเหมือนมีคนมาสะกิดผมจากด้านหลัง ผมก้อเลยตื่นขึ้นมา
" อี้ครับ แฮปปี้เบิร์ดเดย์น่ะครับ วันนี้ดิวจำได้น่ะว่าเป็นวันเกิดอี้ ขอให้อี้มีความสุขมากๆน่ะครับ " ดิวแอบกระซิบผมมาจากด้านหลัง
" ยังซะหน่อย พรุ่งนี้ต่างหาก จำวันเกิดสับสนกับใครคนไหนของดิวรึเปล่า " ผมแกล้งแหย่เล่นๆ
" ไม่ได้จำผิด ก้อนี่มันเลยเที่ยงคืนมาแล้วนี่นา ก้อต้องเป็นวันเกิดของอี้แล้วสิ อี้ต่างหากที่เบลอ " ดิวแซวผมกลับ จากนั้นผมรู้สึกเหมือนว่าน้องแมนจะตื่นแล้ว เพราะเหมือนน้องแมนขยับตัว พอน้องแมนลุกขึ้นมาก้อมองหน้าผมซะหวานเยิ้ม
" สุขสันต์วันเกิดน่ะครับพี่อี้ แมนขอให้พี่อี้มีความสุขมากๆน่ะครับ คิดสิ่งใดก้อขอให้สมปรารถนาน่ะครับ แมนนี่แย่จัง ไม่ได้เตรียมของขวัญไว้ให้พี่อี้เลย มัวแต่บ้าบออยู่ ไว้แมนถึงบ้านแล้วจะซื้อของขวัญให้น่ะครับ "
" ไม่ต้องหรอกแมน แค่แมนกลับมาได้นี่แค่นี้ก้อเป็นของขวัญที่พิเศษสุดๆแล้ว พี่ไม่ต้องการอะไรอีกแล้ว " น้องแมนพอได้ฟังประโยคนี้ ต่อมน้ำตาก้อแตกอีกแล้ว โผเขากอดผมอีกตามเคย ( ได้ทีเลยน๊า ไอ้น้องรัก )
" แมนรักพี่อี้จังเลย ต่อไปนี้แมนสัญญาว่าจะเชื่อฟังพี่อี้ทุกอย่าง แมนขอบคุณน่ะครับ ที่พี่อี้ไม่เกลียดแมนไปซะก่อน ฮือๆๆๆ แมนดีใจมากๆเลย "
" คิดได้ก้อดีแล้ว จำไว้ให้ดีๆด้วยล่ะ เดี๋ยวพอเสร็จงานนี้พี่คงต้องอบรมเราอีกยาว เตรียมตัวเตรียมใจไว้ให้ดีๆแล้วกัน " ผมแอบขู่ไปเล็กน้อย
" แมนยอมพี่อี้ทุกอย่างแหละครับ ขอให้พี่อี้เป็นพี่ชายแมนเหมือนเดิม แมนร๊ากกกกพี่อี้ที่สุดเลย " น้องแมนกอดผมแน่นมากกกก จนต้งกะแอมออกมา
" น้องแมน ได้โอกาสกอดแฟนพี่ใหญ่เลยน่ะ อย่าคิดว่าพี่ไม่เห็นน๊า เรานี่มันจริงๆเลย " ต้งแซวแล้วยังทำเสียงจริงจัง แต่ดูท่าน้องแมนจะไม่สลดเลย
" โหๆๆ พี่เขยก้อ ไหนๆพี่อี้ก้อเป็นแฟนพี่อยู่แล้ว ขอกอดนิดกอดหน่อยไม่ได้เหรอครับ น่ะครับพี่เขยสุดที่รัก " น้องแมนทำเสียงอ้อนๆ แบบสะตอๆเล็กน้อย
" พูดอย่างนี้ค่อยเข้าหูหน่อย แต่อย่ากอดนานน่ะ พี่ก้อหวงของพี่น่ะ " ต้งพูดแบบอารมณ์ดี
" ต้งก้อเป็นไปกับเค้าด้วยเหรอเนี่ยะ พอกันเลยคู่นี้ ไม่คุยด้วยแล้ว แมนปล่อยพี่เลย พี่หายใจไม่ออกแล้วน่ะ " ผมเลยทำท่างอนๆใส่พวกเค้าเล็กน้อย
-
:เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:
แล้วเอาดิวไปไว้ไหน พี่เขย ๆๆๆๆ
-
ชอบเรื่องนี้มากๆๆๆๆ ขอบคุงมากเลยคุงอเล็กซ์ :z2:
-
หง่อยๆๆ ได้งัย
เจ้าดิว พลกสถานะกานหน่อยเร้ววว
-
แหงบๆๆๆ ไม่ได้ดังใจเล้ย
-
o13 o13 o13 o13 o13 o13
ขอบคุณสำหรับทุกแรงใจน่ะครับ
ขอบคุณที่ชอบเรื่องนี้
วันนี้ขอสารภาพว่าเมาค้างอย่างแรง
เลยไม่มีแรงมาลงให้เท่าไหร่
เหลวไหลจริงๆเลยเรานี่
แล้วเจอกันใหม่น่ะครับ :pig2: :pig2: :pig2:
-
พักผ่อนให้เพียงพอนะจ๊ะอี้
อย่าแดรกเหล้ามากนะเค้าเป็นห่วง ไปนอนดีกว่าเพลียง่วง
-
น้อๆๆๆ
ดิวน้อ ตอนนี้ดิวก็ได้แต่ตัวลีบๆ อยู่ในรถ -*-
เศร้าว่ะ :sad4: :sad4: :sad4:
-
:impress3: :impress3: :impress3: :impress3: :impress3: :impress3:
" แหมอี้ก้อ ล้อเล่นหน่อยเดียวเอง แล้วอี้คิดรึยังครับว่าจะไปจัดงานที่ไหน ต้งไม่ได้ลืมน่ะว่าอี้เกิดวันนี้ เพียงแต่ยุ่งๆกันอยู่เลยลืมบอก " ต้งเอ่ยถามผม
" ยังไม่รู้เลย อาจจะจัดที่ร้านเล็กๆ เดี๋ยวต้องชวนพวกชะนีป่านั้นด้วย พวกนั้นนี่เว้าวอนมาก ตอนแรกอี้ก้อว่าจะไม่จัดแล้วหล่ะเพราะว่ายังกังวลเรื่องน้องแมนอยู่เลย แต่นี่พอน้องแมนกลับมาแล้ว กะจะฉลองควบกันไปเลย ขอเชิญพี่กรณ์ด้วยน่ะครับ มากันเยอะๆสนุกดี ดิวด้วยน่ะ ชวนป๊อบมาด้วยน่ะ " ผมเอ่ยชวนทุกคนไป
" ถึงอี้ไม่ชวน พี่ก้อจะไปอยู่แล้ว งานสนุกๆอย่างนี้ ไม่มีพี่ได้ไง ว่าแต่ว่าอี้อยากได้อะไรเป็นของขวัญไหมครับ พี่จะได้จัดให้ " พี่กรณ์พูดขึ้น
" ขอบ้านหลังใหญ่ๆสักหลังได้ไหม ฮ่าๆๆๆ อี้ล้อเล่นน่ะครับ ไม่ต้องให้ก้อได้ครับพี่ อี้ยังไม่อยากได้อะไร เอออออ ช่าย รู้แล้วว่าอี้อยากได้อะไร อี้อยากได้วันหยุดสัก 2-3วันอ่ะเพ่ ช่วงนี้อี้ยอมรับว่าเหนื่อยม๊ากกกก พี่กรณ์ให้อี้ได้ป่าวล่ะครับ อี้กะว่าจะหนีไปเที่ยวพักผ่อนคนเดียวซะหน่อย "
" โอ๊ยยยย ได้เลย สบายมาก มะรืนนี้อี้ก้อหยุดเลยก้อได้ครับ เรื่องงานเอาไว้ให้พี่จัดการเอง อี้พักผ่อนให้สบายเหอะน่ะ " โหยยยย พี่กรณ์ใจดีมาก
" จริงๆน่ะครับพี่ อี้ดีใจจัง ไปเที่ยวครั้งนี้อี้กะจะปิดมือถือไปเลย จะได้ไม่มีใครมากวนใจ อี้ขอบคุณมากน่ะครับ " ผมแทบจะกระโดดหอมแก้มพี่กรณ์อยู่แล้ว ถ้าไม่เกรงใจต้ง
" แหมๆๆๆ จะทิ้งแฟนไปเที่ยวคนเดียวได้ไงล่ะครับ กะจิตกะใจจะไม่ชวนต้งเลยรึงาย น้อยใจแล้วน่ะ " ต้งทำหน้าง้ำใส่ผมด้วย ผมเลยต้องโอ๋ซะหน่อย
" ใครบอกล่ะ นี่กะจะชวนอยู่พอดีเลย ว่าแต่ว่าต้งจะว่างไปกับอี้ไหมล่ะ อี้กะว่าจะไปเกาะช้างอ่ะ ไม่ได้ไปมานานแล้ว "
" ได้สิครับ เดี๋ยวพรุ่งนี้ต้งเคลียร์งานแล้วค่อยไปกันวันมะรืนนี้น่ะ ดีใจจังได้เที่ยวกับอี้ด้วย " ต้งยิ้มแฉ่งหน้าบานเป็นจานดาวเทียมเลยครับ
" อี้ก้อไปที่นี่สิ เพื่อนดิวมันเปิดรีสอร์ทอยู่อ่ะ เดี๋ยวดิวเอาเบอร์ให้ เดี๋ยวให้มันจัดห้องราคาพิเศษให้เลย " ดิวเสนอมา
" ไม่เป็นไรหรอกดิว พวกเราจัดการกันเองดีกว่า เกรงใจอ่ะ อีกอย่างยังไม่รู้เลยว่าจะไปหาดไหน ยังไงก้อขอบใจน่ะ " ผมพูดไปแต่ไม่ได้หันหน้าไปหาดิว เพราะว่าผมยังแคลงใจเค้าเรื่องที่พี่กรณ์เล่าให้ฟังอยู่ เลยมองหน้าเค้าไม่สนิทนัก
" ไม่เป็นไร มีอะไรให้ช่วยก้อบอกแล้วกัน " ดิวทำเสียงอ่อยๆ
ไม่นานนักเราก้อถึงโรงพยาบาลที่พี่มดรักษาตัวอยู่ จากนั้นเราก้อรีบไปเช็คกับเจ้าหน้าที่ว่าพี่มดอยู่ห้องไหน เจ้าหน้าที่บอกว่า พี่มดอยู่ที่ห้องคนป่วยพิเศษเพระว่าพี่มดต้องได้รับการดูแลอย่างใกล้ชิดจากแพทย์ พอเรารู้ห้องแล้ว น้องแมนก้อรีบวิ่งรุดหน้าไปหาพี่มด
พอมาถึงหน้าห้องแล้ว น้องแมนก้อค่อยๆเปิดประตูเข้าไปเพราะว่าไม่อยากรบกวนให้พี่มดตื่น ตอนนั้นผมสังเกตุเห็นว่าน้องแมนเริ่มน้ำตาไหลแล้ว ที่เห็นสภาพพี่มด มีสายระโยงระยางเป็นไปมหด มี่ที่ช่วยหายใจครอบปากอยู่ด้วย ผมไม่ยักรู้มาก่อนว่าพี่มดจะอาการหนักขนาดนี้ ส่วนพี่นพก้อนั่งหลับอยู่ข้างๆเตียง ผมเห็นแล้วสงสารพวกเค้านัก น้องแมนค่อยๆเดินเข้าไป แล้วก้อกอดพี่มดเบาๆ แต่พี่มดเหมือนจะรู้สึกตัว ลืมตาขึ้นมาเห็นน้องแมน พี่มดก้อค่อยๆขยับตัวแล้วดึงที่ช่วยหายใจออก น้ำตาก้อเริ่มไหล ส่วนพี่นพก้อตื่นมาเห็นพอดี ดูท่าพี่นพจะดีใจมาก โผเข้ากอดน้องแมนด้วย ทั้งสามคนต่างกอดกันกลม ร้องไห้แข่งกันใหญ่เลย ผมรู้สึกว่าเป็นการ้องไห้ที่แสดงความดีใจมากกว่าน่ะครับ เห็นอย่างนั้นก้ออดปลื้มใจไม่ได้ ที่ทำให้ครอบครัวพวกเค้ากลับมาอบอุ่นเหมือนเดิม พลางน้ำตาตัวเองก้อเริ่มคลอเบ้าไปด้วยเหมือนกัน ต้งเห็นเช่นนั้นก้อเค้ามาโอบไหล่ผมเบาๆ เหมือนจะปลอบ
" แมน แมนกลับมาหาแม่แล้วใช่ไหมลูก ฮือๆๆๆ แมนไม่หนีแม่ไปไหนอีกแล้วน่ะ ฮือๆๆๆ แม่รักแมนน่ะ รักมากที่สุดเลย ฮือๆๆๆ " พี่มดร้องไห้ไปพูดไป
" แมนอยู่กับพ่อกับแม่น่ะลูก อย่าหนีไปไหนอีกน่ะ พ่อขอโทษถ้าพ่อทำอะไรไม่ดีไป แมนให้อภัยพ่อน่ะ " พี่นพร้องไห้อีกคน
" ไม่ครับพ่อ พ่อเป็นพ่อที่ดีมาก แมนผิดเอง แมนมันเลวที่ทำให้พ่อกับแม่ต้องรู้สึกแย่ขนาดนี้ ต่อไปแมนสัญญาว่าแมนจะไม่ทำตัวไม่ดีอีก แมนจะเชื่อฟังพ่อกับแม่น่ะครับ พ่อกับแม่ให้อภัยแมนน่ะครับ ฮือๆๆๆ "
" พ่อกับแม่ไม่เคยโกรธลูกเลย แค่แมนกลับมา พ่อกับแม่ก้อดีใจมากมายแล้ว แมนกินอะไรรึยังลูก เดี๋ยวพ่อไปหาซื้อมาให้ " พี่นพขยับตัวออก จะลุกขึ้นไป แต่น้องแมนดึงไว้ซะก่อน
" พ่อครับ พ่อเหนื่อยมามากแล้ว ต่อจากนี้ไปให้แมนดูแลพ่อและแม่บ้างน่ะครับ เดี๋ยวแมนไปซื้อเอง " น้องแมนจะลุกขึ้น
" น้องแมนไม่ต้องไปหรอก เดี๋ยวพี่ไปซื้อมาให้เอง น้องแมนอยู่กับพ่อและแม่เหอะ "แล้วผมก้อหันไปบอกต้งกับพี่กรณ์ให้รออยู่บนห้องก่อน ผมจะไปซื้อของ ตอนแรกพวกเค้าทั้งสองจะขอไปด้วย แต่ผมเห็นว่าพวกเค้าเหนื่อยมากแล้ว ให้นั่งพักสักหน่อย แค่ออกไปซื้อของแค่นี้ ผมไปเองได้ พวกเค้าก้อตกลง ว่าแต่ว่า ดิวหายไปไหนของเค้าน๊า แล้วทำไมผมต้องเป็นห่วงเค้าด้วย ว่าเค้าจะไปไหน เฮ้อออ ไม่เข้าใจตัวเองจริงๆเลย
-
อืม ดีนะที่ยังรู้จักรักพ่อรักแม่ กลับมาเป็นคนดีของพ่อแม่ ดูแลพ่อแม่ให้ดี ๆ นะ น้องแมน o18
แล้วอี้จะไปกับตังอีกแล้ว แล้วเอาดิวไปไว้ไหนกันอ่ะ :o12: :o12: :o12:
+1 ให้กับความขยัน ขนาดเมาค้างยังมาลงให้ได้อ่านอีก o13
-
อืมๆๆๆ ไม่มีใครรักเราเท่าพ่อแม่ แล้วแมนเอ้ย 555+
สงสารดิวว่ะ เหมือนเป็นส่วนเกินยังไงก็ไม่รู็เวงกำ-*-
-
:เฮ้อ: นึกว่าอี้จะแย่ซะแล้ว แมนกลับมาหาพ่อกับแม่แล้วหวังว่าคงไม่ทำอะไรให้พ่อแม่เสียใจอีกนะ งานนี้ดิวไม่ค่อยมีบทบาทเลยเนาะ แล้วอี้กับตังจะเป็นยังไงต่อไป
-
นั่นดิ ดิวหายไปไหนหว่า
น่าสงสารนเป็นส่วนเกินเลย :seng2ped:
-
โถ ดิวมาหาพ่อนี่มาลูกมา
เดี๋ยวปลอบใจให้เอง
อี้จะไปทำไรกับด้งก็ตามใจ
ผมจะอ่านข้ามๆไป
ดิวออกเมื่อไหร่ค่อยอ่าน หึหึ
-
แอบเข้ามาตื้นตันด้วย
-
บทเรียนนี้คงทำหั้ยน้องแมนเปนผู้ใหญ่ขึ้นนะคั้บ
ว่าแต่ดิว จะยอมได้งัย ปล่อยไปกันสองคนอย่างนั้น เสดแน่ๆ
ไม่ต้องคิดได้คืนแล้วอี้อ่ะ รีบพลิกสถานะการหน่อยเด้อ
-
:z2: :z2: :z2:
ดิวตกกระป๋อง เอิ๊กๆๆๆๆ
ต้ง สู้ๆ o13
-
:t3: :t3: :t3: :t3: :t3: :t3:
ขอบอกว่าวันนี้ก้อเมาค้างอีกตามเคย
สงสารตับมากมายเหอะ
แล้วจะมาต่อให้อ่านอีกน่ะครับ
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
ทำงานหนักก็ต้องพักผ่อนให้เพียงพอนะครับ
เดี๋ยวโทรมไม่รู้ด้วยนา :really2:
-
เมาค้าง :laugh: :laugh: :laugh:
สงสารตับจังอ่ะ :monkeysad:
-
:serius2: :serius2: :serius2: :serius2: :serius2: :serius2: :serius2: :serius2:
แล้วผมก้อเดินไปซื้ออาหารข้างล่างโรงพยาบาล ซื้อเครื่องดื่มไปด้วยเผื่อต้งและพี่กรณ์ ผมเองก้อลืมไปว่าตัวเองยังไม่ได้ทานอะไรมาเลยตั้งแต่เย็น นี่ก้อจะตี 2 แล้ว ซื้อเสร็จแล้วผมก้อกำลังจะเดินกลับเข้าไปโรงพยาบาล
“ ให้ดิวช่วยถือของให้ไหม พะรุงพะรังซะขนาดนั้น “ ดิวเดินมาจากด้านหลังของผม เล่นเอาผมสะดุ้งด้วยความตกใจ
“ อุ๊ย ตกใจหมด ไม่เป็นไรหรอกดิว แค่นี้เอง ขอบใจน่ะ “ ผมทำเป็นไม่สนใจเค้าครับ
“ อี้ไม่สนใจดิวเลยเหรอว่าดิวหายไปไหนมา อี้ไม่สนใจที่จะพูดคุยกับดิวเลยเหรอ “ ดิวเปิดประเด็นแล้วครับ
“ แล้วทำไมอี้จะต้องสนใจดิวด้วยล่ะ เราเป็นอะไรกัน “ ใช่สิเราเป็นอะไรกัน แล้วทำไมผมต้องอารมณ์ไม่ดีด้วย แค่เค้า.....
“ อี้เป็นอะไรไปอ่ะ ตอนแรกก้อดีๆอยู่ ดิวทำอะไรให้อี้ไม่พอใจรึเปล่า “ ดิวเดินเข้ามาจะจับแบนผม แต่ผมเบี่ยงตัวหนี
“ อี้ไม่ได้เป็นอะไร อี้ว่าดิวกลับไปได้แล้วหล่ะ นี่ก้อดึกมากแล้ว ขอบใจน่ะทุกเรื่องที่ช่วยเหลือ ต่อไปนี้คงไม่มีอะไรต้องรบกวนดิวอีกแล้วหล่ะ “ ผมพูดไปแต่หน้าหันไปทางอื่น
“ ไม่ได้เป็นไรทำไมต้องทำเป็นเลี่ยงๆดิวด้วยหล่ะ หรือว่าใครไปพูดอะไรให้อี้ฟังอีก ไอ้กรณ์ใช่ไหมที่พูด “ ดิวถามผมเสียงเข้ม
“ ไม่ได้มีอะไร แล้วทำไมดิวจะต้องเดือดร้อนด้วย ถ้าจะมีใครพูดอะไรเกี่ยวกับดิว หรือว่าดิวเป็นอย่างนั้นจริงๆ “ ผมสวนกลับไป
“ ใช่จริงๆด้วย อี้อย่าไปฟังใครเค้าใส่ร้ายดิวน่ะ เข้าใจไหม มีอะไรให้ถามดิวได้ตรงๆเลย “ แล้วดิวก้อเดินมาจับแขนทั้งสองข้างของผมไว้ แต่ผมก้อถอยหนี ดิวก้อยังเดินตามผมมา จนผมสะดุดล้ม แล้วดิวก้อเข้ามาประคองกอดผมไว้
“ ทำไมต้องหนีดิวด้วย ดูสิเนี่ยะเกือบล้มแล้วถ้าดิวจับไว้ไม่ทัน แล้วตกลงอี้เป็นอะไรกันแน่ “ ผมพยายามจะดิ้นออกจากอ้อมกอดเค้า แต่เพราะว่าของเต็มไม้เต็มมือพะรุงพะรังเลนดิ้นไม่ได้มาก
“ ไม่ได้หนี แค่ไม่อยากเจอหน้า ดิวปล่อยเราเหอะ เราจะเอาของไปให้พวกเค้าทาน “ ผมพยายามพูดกับดิวดีๆ ดิวก้อดึงตัวผมขึ้นแล้วก้อปล่อยผมออกจากอ้อมกอด ผมก้อเดินถอยมานิดนึง
-
ใจร้ายกะดิวจริงๆเล้ยอี้เนี่ย
โบราณเค้าว่า :sad4:
ยิ่งเกลียดยิ่งเจอนะตะเอง
-
อี้ใจร้าย ....... :m15: :m15: :m15:
สงสารดิวจับจิต
ไอ้เราก้เพราะรักเลยเสี่ยงตามไปช่วย แลกด้วยอะไรก็ยอม อี้น้อ ไม่สงสารเลยน่ะ-*-
-
o18 o18 o18 o18 o18 o18 o18 o18
“ ไม่ได้หนี แค่ไม่อยากเจอหน้า ดิวปล่อยเราเหอะ เราจะเอาของไปให้พวกเค้าทาน “ ผมพยายามพูดกับดิวดีๆ ดิวก้อดึงตัวผมขึ้นแล้วก้อปล่อยผมออกจากอ้อมกอด ผมก้อเดินถอยมานิดนึง
“ งั้นดิวไม่กวนอี้แล้วกัน ดิวขอตัวกลับก่อนน่ะ ไว้ให้อี้อารมณ์ดีค่อยคุยกับดิวแล้วกัน ดิวไปก่อนน่ะ แล้วก้อขอโทษด้วยถ้าทำอะไรไปหรือพูดอะไรไปให้ไม่พอใจ แต่ดิวอยากให้รู้ว่า ดิวไม่ได้คิดร้ายอะไรกับอี้เลย “ พูดจบดิวก้อเดินไป ส่วนผมก้อเดินกลับขึ้นไปที่โรงพยาบาล พยายามไม่คิดเรื่องนี้ เอาของขึ้นไปให้พวกเค้าทาน คงจะหิวกันแย่เลย
พอถึงห้องที่พี่มดพัก ผมก้อแกะของให้ทุกคนทาน โดยมาต้งเดินมาช่วยผมแกะด้วย อยู่ดีๆต้งก้อถามขึ้นมา
“ อี้ไม่เห็นดิวเหรอ เมื่อกี้มันบอกจะออกไปโทรศัพท์หาใครไม่รู้ แล้วนี่ยังไม่กลับมาเลย ตอนลงไปข้างล่างอี้ไม่เห็นเหรอครับ “
“ ไม่นี่ต้ง สงสัยกลับไปแล้วมั้ง “ ผมตอบไปแบบไม่รู้สึกอะไร กลัวต้งจะจับอาการผมได้
“ เหรอ อยากขอบคุณมันเหมือนกันที่ช่วยสืบเรื่องน้องแมนให้ ไม่ได้มันก้อคงแย่แล้วน่ะเนี่ยะ “ ต้งพูดเหมือนจะแอบแฝงอะไรสักอย่างไว้ แต่ผมทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้ แล้วเอาอาหารไปให้น้องแมนและพี่กรณ์ทาน ผมดูท่าทางพี่มดจะดีขึ้นมาก ยิ้มแย้มตลอดเวลาที่ดูน้องแมนทานข้าว เหมือนอย่างที่เค้าว่า คนป่วยบางคนอาการจะดีขึ้นได้ ไม่จำเป็นต้องใช้ยาใช้แค่กำลังใจก้อหายแล้ว แล้วพี่มดก้อหันมายิ้มกับผม
“ พี่ขอบใจอี้มากๆเลยน่ะ ที่พาแมนกลับมาหาพี่ได้ พี่ไม่รู้ว่าต้องทดแทนยังไงกับการช่วยเหลือของอี้ครั้งนี้ “
“ ไม่เป็นไรหรอกครับพี่มด ก้ออี้สัญญาไว้แล้วไงว่า อี้จะต้องพาแมนกลับมาหาพี่ให้ได้ และอีกอย่าง พี่มดไม่ต้องมาทดแทนอะไรอี้หรอก มันเป็นหน้าที่ของอี้อยู่แล้ว ก้อน้องแมนเป็นน้องชายของอี้นี่ครับ “ ผมยิ้มกลับไปให้พี่มด
“ ยังไงก้อตาม ถ้าอี้มีอะไรให้พวกพี่ช่วยเหลือก้อบอกได้เลยน่ะ พวกพี่ยินดีช่วยเสมอ คิดซะว่าเราเป็นครอบครัวเดียวกันน่ะอี้น่ะ เออออ พรุ่งนี้ก้องานวันเกิดเราแล้วนี่ คิดว่าจะจัดที่ไหนล่ะ จัดที่บ้านพี่ไหม พี่ให้ยืมสถานที่ได้ตามสะดวกเลย “ พี่นพพูดขึ้น
“ ยังไม่รู้เลยอ่ะพี่นพ เอาไว้อี้ขอคิดก่อนแล้วกัน ถ้าจะรบกวนอะไรยังไง แล้วอี้จะบอกอีกทีน่ะครับ “
“ อูยยยย รบกวนอะไร บ้านพี่ก้อเหมือนบ้านของเราน่ะอี้ มีอะไรก้อบอกพี่ได้น่ะ แล้วนี่ก้อดึกแล้ว พวกเราคงเหนื่อยกันมาทั้งวัน กลับไปพักผ่อนได้แล้วล่ะ เดี๋ยวทางนี้พวกพี่จัดการเอง ยังไงพี่ก้อขอบใจเรามากน่ะอี้ ต้ง และกรณ์ด้วย พวกเรามีอะไรให้พี่ช่วยก้อบอกพี่ได้เลยน่ะ พี่ยินดีช่วยเต็มที่ “
“ ไม่เป็นไรครับพี่นพ เราพี่น้องกันมีอะไรก้อช่วยๆกัน งั้นพวกผมขอตัวกลับก่อนน่ะครับ “ ต้งพูดขึ้น จากนั้นพวกเราก้อลาพวกพี่นพกลับบ้าน โดยที่ต้งจะขับรถไปส่งพี่กรณ์ก่อนที่พี่เค้าจอดรถไว้ตอนหัวค่ำ จากนั้นต้งก้อมาส่งผมที่คอนโด โดยที่ต้งเดินขึ้นมาส่งผมถึงห้อง ก่อนจะกลับต้งก้อกำชับกับผมว่า
“ อี้ต้องอาบน้ำแล้วนอนเลยน่ะครับ แต่ก่อนนอนควรจะดื่มแบรนด์รังนกก่อน มันจะดีต่อสุขภาพอี้มาก แล้วพรุ่งนี้ก้อไม่ต้องรีบตื่นก้อได้ ไอ้กรณ์มันคงไม่ว่าอะไรหรอก แล้วต้งก้ออยากให้อี้นอนเยอะๆด้วย เดี๋ยวโทรม พรุ่งนี้สายๆต้งจะมารับอี้ไปทำบุญน่ะครับ “ ต้งทำเหมือนกับว่าไม่ใช่แฟนผม แต่เป็นบิดาของผมไปซะแล้ว
“ ครับ คุณพ่อ อี้จะทำตามคำสั่งคุณพ่อทุกอย่างเลยครับ “ ผมประชดไป ต้งคงหมั่นไส้ผม เดินมาหยิกแก้มผมซะเลย
“ เรานี่น่ะยังไง ก้อคนมันเป็นห่วงนี่นา ไม่ให้ห่วงแฟนตัวเอง แล้วจะไปห่วงแมวที่ไหน ไม่ต้องมาทะเล้นเลย ไปอาบน้ำแล้วนอนได้แล้ว นี่จะตี 3 แล้ว ถ้ายังดื้อน่ะต้งจับปล้ำจริงๆด้วย “ ต้งทำท่าจะถอดเสื้อผม ผมก้อเลยถอยร่นหนี
“ อาบแล้วๆ ต้งอ่ะกลับไปได้แล้ว ตัวเองก้อเหนื่อยมาทั้งวัน อี้ไปแล้วน่ะ ล็อคห้องให้ด้วย “ ผมกำลังจะเข้าไปห้องผม แต่ต้งดึงแขนผมไว้ก่อน แล้วมันอะไรนี่เดี๋ยวให้ไปอาบน้ำ เดี๋ยวดึงแขนไว้
“ ก่อนจะไป หอมแก้มต้งก่อน คืนนี้ต้งจะได้หลับฝันดี “ แล้วต้งก้อยื่นแก้มมาให้ผม ผมก้อจุ๊บไปทีนึงแล้ววิ่งเข้าห้องไป ไม่งั้นเดี๋ยวต้งเปลี่ยนใจมาปล้ำผมจะทำยังไง เฮ้ออออ ว่าแล้วก้ออาบน้ำซะหน่อย ร่างกายจะได้สดชื่น จากนั้นก้อเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วก้อเข้านอน พรุ่งนี้ก้อจะถึงวันเกิดเราแล้ว แก่ขึ้นอีกปีแล้วเรา ใช่สิ ปีนี้ผมก้อเบญจเพสพอดีเลย เค้าบอกว่าเบญจเพสนี่ต้องระวังตัวให้ดี อาจจะมีเรื่องไม่ดีเกิดขึ้นกับชีวิตเรา ที่จริงผมก้อไม่ค่อยเชื่อเรื่องดวงเท่าไหร่หรอก แต่ระวังไว้ก้อดี ง่วงแล้ว หลับดีกว่า....
------------------- จบตอนที่ 31 ----------------------
-
อ๊ายยยยยยยยยยย หอมแก้มกันด้วย :-[
เอาแล้ว วัยที่ 25 เริ่มขึ้นแระ
วุ่นวายน่าดู :z6:
-
เฮ้อ ปีที่ 25 ปีแห่งความระทึก จริงๆนะ ผมก็เหมือนกัน
-
:impress3: น้อยใจอี้ ที่ไม่สนใจดิว แล้วยังไปฟังที่พี่กรณ์พูดอีก
-
โอ้วววว
สุดยอดดดดด
ให้ตายสิ
กว่าจะจบเรื่องน้องแมนได้
แล้วเรื่องตัวเองล่ะ
เหอๆๆ
-
เม้นไม่ถูก 25 แระหรอ อื้มๆๆๆ
:z10:
-
เหมือนไอ้ดิวเป็นตัวประกอบว่ะ -*-
น้อๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
TC.ดิวบ้างสิครับ สงสารมัน :z2: :z2: :z2:
-
:impress2:
..เชียร์น้องต้งสุดใจจ้า
อี้จะได้ไปพักผ่อนฉลองวันเกิดกับต้งแล้วววววววว
หวังว่าคงไม่มีใครมาขัดขวางอีกนะจ๊ะ :oo1:
+ 1 ให้น้องอเล็กซ์คนขยัน
ป๋อล๋อ.. ให้คะแนนน้องอเล็กซ์ ได้เลข 69 ชอบเลขนี้
สงสัยพี่จะสมหวังนะ...อิอิ :กอด1:
-
ตามอ่านนนนน
-
ปล่อยดิวไว้อย่างนั้นแหละ ดีแล้ว :jul3:
-
^
^
^
รีบนอ่ะ เดี๋ยวจะโดนมิใช่น้อย o18 o18 o18
อย่ามาทับถมดิวนะเฟ้ย
-
:3123: :3123: :3123: :3123: :3123: :3123: :3123: :3123:
บทที่ 32 สุขสันต์วันเกิด อลหม่าน ( Happy Crazy Birthday )
กริ๊งๆๆๆ โอ๊ยยยย เสียงใครมากดออดแต่เข้าเนี่ยะ รู้บ้างไหมว่า คนเค้าเพิ่งได้นอนน่ะเนี่ยะ ว่าแล้วก้อไปดูหน่อยว่าใครมากดออด ถ้าไม่มีเรื่องด่วนอะไรน่ะ พ่อจะล่อให้แต่เช้าเลย พอไปส่องดูที่ตาแมว เอ๊ะ ใครอ่ะ หน้าตาไม่ค่อยคุ้นเลย
" คุณอี้ใช่ไหมครับ พอดีมีของมาส่งให้น่ะครับ รบกวนเซนต์รับด้วยน่ะครับ " พนักงานชายคนนี้พูดขึ้น สงสัยเค้าจะเป็นพนักงานออฟฟิซที่นี่" ของอะไรอ่ะ ทำไมต้องเซนต์ด้วย แล้วไหนล่ะของ ไม่เห็นมีอะไรเลย " ผมถามเค้าไป ก้อมันไม่เห็นมีอะไรจริงๆนี่ครับ
" คือมันเป็นของชิ้นใหญ่อ่ะครับ ยังไงเดี๋ยวผมพาลงไปดูเลยแล้วกัน " จากนั้นผมก้อเดินตามพนักงานคนนี้ไปข้างล่างเพื่อดูของ เค้าก้อมาผมเดินไปที่ลานจอดรถ แล้วก้อหยุดอยู่ตรงหน้ารถ Benz สีขาว เปิดประทุนคันนึง แล้วพนักงานคนนี้ก้อหันมายิ้มให้ผม
" อย่าบอกน่ะว่าของที่คุณพูดคือ รถคนนี้ ??? " ผมก้องงสิครับ ใครเอารถมาให้ผมอีกล่ะครับเนี่ยะ
" ใช่ครับ คนส่งของบอกว่า นี่คือของที่คุณควรจะได้รับ และเค้ายังบอกอีกว่า มีอย่างอื่นด้วยที่คุณต้องดู มันวางอยู่ในรถอ่ะครับ จากนั้นพนักงานคนนี้ก้อยื่นกุญแจให้ผม ผมก้อรับไว้ แล้วเปิดประตูรถเข้าไปดู ผมก้อเห็นพวงกุญแจอีกพวงนึง พร้อมทั้งหนังสือแคตาล็อคอะไรสักอย่าง แล้วผมก้อหยิบขึ้นมาดู ปรากฏว่าเป็นแคตาล็อค คอนโดและบ้านครับ แล้วก้อมีจดหมายด้วยฉบับนึง ผมก้อเลยเปิดอ่าน
ถึงอี้
รถคันนี้คือข้อตกลงที่เราได้ทำร่วมกันในสัญญาของเรา
อี้ต้องรับไว้ และไม่มีการนำมาคืน เพราะว่ารถคันนี้ได้โอนเป็นชื่ออี้แล้ว
ดิวหวังว่าคงจะถูกใจอี้น่ะ ถือว่าเป็นของขวัญวันเกิดก้อได้ รับไว้ด้วยน่ะครับ
ส่วนพวงกุญแจที่อี้เห็น เป็นกุญแจคอนโดริมแม่น้ำ ที่อี้เคยบอกว่าอยากได้
ดิวได้ให้คนจัดการตกแต่งเรียบร้อยแล้ว และพร้อมเข้าอยู่ได้
ยังไงๆก้อขอให้มีความสุขมากๆในวันเกิดน่ะครับ แล้วเย็นนี้เจอกันน่ะครับ
จาก ดิว
ผมก้อเลยมาถึงบางอ้อทันทีที่ได้อ่านจดหมายจบ สรุปแล้วเป็นดิวนั่นเองที่ส่งรถคันนี้มาให้ผม จะว่าไปแล้วรถคันนี้ก้อสวยดีไม่เบาเหมือนกันน่ะ แต่ถ้าพูดจริงๆผมก้อไม่อยากได้รถจากดิวเท่าไหร่หรอก ผมยังไม่รู้จุดประสงค์ที่แน่นอนของเค้า บอกตรงๆว่าผมไม่ค่อยไว้ใจดิวเอาซะเลย[/color]
-
นั่นแน่ะเจ้าดิว
เอาสัญญามาอ้างอีกแล้ว
เรียกร้องความสนใจหน่อยพรรคพวก o13
-
^
^
^
^
^
^
^
จิ้มมรีบนนนน
5555555+++
---
โอ้วว ตาดิวววว
ซื้อรถให้เลยเว้ยเฮ้ยย
-
อ๊ายยยยยยยยยยยยยยยย
ไหงเอาของมาล่องี้อ๊า นี่มันเรื่องจริงใช่มั้ยเนี๊ยะ :serius2:
ฮ่วยๆๆๆ
-
อยากมีคนไฮโซเป็นแฟนจางงง
-
:laugh: :laugh: :laugh:
-
:z13: :z13: :z13: :z13: :z13:
อยากต่อให้อ่านใจจะขาด
แต่ว่าเหนื่อยมากๆๆ
พรุ่งนี้รออ่านไหวไหมครับ
ขอบโทษด้วยน่ะครับ :call: :call: :call: :call: :call: :call:
-
^
^
^
จิ้มคนแต่งงงงง
เห้ออออออ อ่านทันละ =__=
:mc4: :mc4: :mc4:
:L2: :L2:
เอากำลังใจมาให้ ค๊าบบบ อิิอิ
-
ว่างๆชิลๆค่อยอัพก็ได้ครับ
-
รอ รอ รอ
:z2: :z2: :z2:
-
:a5: :a5: :a5: :a5: :a5: :a5: :a5: :a5: :a5: :a5:
ผมก้อเลยมาถึงบางอ้อทันทีที่ได้อ่านจดหมายจบ สรุปแล้วเป็นดิวนั่นเองที่ส่งรถคันนี้มาให้ผม จะว่าไปแล้วรถคันนี้ก้อสวยดีไม่เบาเหมือนกันน่ะ แต่ถ้าพูดจริงๆผมก้อไม่อยากได้รถจากดิวเท่าไหร่หรอก ผมยังไม่รู้จุดประสงค์ที่แน่นอนของเค้า บอกตรงๆว่าผมไม่ค่อยไว้ใจดิวเอาซะเลย
จากนั้นผมก้อเดินขึ้นห้องไป แต่ก้อไม่ลืมโทรหาดิว กะว่าจะเคลียร์กับเค้าซะหน่อย
" ฮัลโหล ไม่ทราบว่าถูกใจไหมครับกับของที่ดิวจัดให้ หวังว่าอี้คงจะชอบน่ะ " ดิวพูดเสียงใส
" ไม่อ่ะ รู้สึกว่าคันนี้มันราคาถูกไป ถ้าคราวหน้าจะให้ของอ่ะ ให้มันสมราคาหน่อยน่ะ " ผมไม่วายประชดกลับไป
" อ้าวเหรอ นี่ดิวกะว่ารุ่นนี้มันราคาแพงแล้วน่ะ นี่เป็นรุ่นใหม่ล่าสุดเลยน่ะ ว๊า อี้ไม่ชอบซะงั้น " ดิวทำเสียงหงอยๆ
" นี่ อย่ามาปัญญาอ่อนได้ไหม ชั้นเคยบอกแล้วนี่ว่าไม่อยากได้ของพวกนี้ นายยังเอามาให้อีก นี่ชั้นต้องทำยังไงกับนายดีนี่ " ผมเริ่มตบะแตก ด่าดิวออกไป
" ไม่เอาน่ะครับ พูดชั้น พูดนายอีกแล้วน่ะ ไม่เพราะเลย แฟนกันเค้าไม่พูดอย่างนี้น่ะครับ " นี่เค้าจะกวนประสาทผมไปถึงไหนกันแน่เนี่ยะ
" ชั้นไม่พูดกับนายแล้ว เสียประสาทหมด แค่นี้น่ะ " ผมกำลังจะวาง แต่ดิวท้วงก่อน
" อย่าเพิ่งวางสิครับอี้ ดิวอยากจะถามพอดีว่า วันนี้อี้อยากทำบุญทีไหนรึเปล่า ดิวอยากจะไปทำด้วย ไปที่นี่ดีไหม บ้านเด็กอ่อนพญาไทก้อดีน่ะ เอาไหม เดี๋ยวดิวขับรถให้ "
" ไม่อ่ะ พอดีวันนี้เรามีนัดไปกับต้งแล้ว ขอบใจน่ะที่ชวน " ดูเหมือนดิวจะเงียบไปพักนึง แล้วพูดว่า
" ต้งนี่ดีจังเลยเนอะ พาไปนั่นมานี่ด้วย อิจฉาต้งจังเลย เฮ้ออออ " ดิวถอนหายใจเสียงดัง
" ถ้าไม่มีอะไรแล้วก้อแค่นี้น่ะ ชั้นจะไปอาบน้ำแล้ว สวัสดีๆ " ผมไม่รอฟังคำพูดใดๆจากดิวทั้งนั้น ชิงวางสายไปเสียก่อน ไม่อยากต่อความยาว สาวความยืด
จากนั้นผมก้อไปอาบน้ำ เตรียมตัวจะไปทำบุญกับต้ง พอแต่งตัวใกล้จะเสร็จแล้วก้อมีคนโทรมาหาผม รอบนี้เป็นน้าเนตรครับ
" สวัสดีจ้ะอี้ สุขสันต์วันเกิดน่ะจ้ะ ไม่เห็นอี้เคยบอกแม่เลยว่า วันนี้เป็นงานวันเกิดของอี้ นี่ถ้าดิวไม่บอกแม่ ก้อคงไม่รู้น่ะเนี่ยะ " น้าเนตรทำเสียงงอนๆ
" ขอโทษทีครับแม่ คือพอดีช่วงนี้อี้ยุ่งๆอ่ะครับ เลยไม่ได้บอกไป เห็นว่ามันไม่สำคัญอะไร "
" ไม่สำคัญได้ไงจ้ะ ลูกหลานเกิดทั้งคน นี่พอดีเลย แม่ได้ข่าวว่าลูกจะไปทำบุญเหรอ แม่กะว่าจะไปทำที่นี่พอดีอ่ะ บ้านเด็กอ่อนพญาไท แต่เห็นดิวบอกว่าเราจะไปกับต้งเหรอ แม่เลยโทรไปชวนต้งให้ไปทำด้วยกัน อี้ไปกับแม่น่ะลูก เดี๋ยวแม่ให้ดิวไปรับที่ห้อง " น้าเนตรเล่นรวบตึงผมซะขนาดนี้ ผมจะทำไงได้
" อืมมมม ครับ ถ้าแม่บอกต้งแล้ว อี้ไปด้วยก้อได้ครับ แต่ไม่ต้องให้ดิวมารับหรอกน่ะครับ อี้ขับรถไปเองได้ " ผมปฏิเสธไป
" อูยยยย ไม่ต้องขับรถเองหรอกจ้ะ มันเหนื่อยเปล่าๆ นี่แม่ให้ดิวไปรับแล้วน่ะ อีกไม่นานเค้าคงถึง ยังไงอี้ก้อมากับพี่เค้าน่ะลูก แล้วยังไงเจอกันน่ะจ้ะ " แล้วน้าเนตรก้อวางสายไปโดยทีผ่มยังไม่ทันได้พูดอะไร เผด็จการทั้งแม่ทั้งลูกดีแท้ จากนั้นไม่นาน ดิวก้อโทรเข้ามือถือผม
-
ดีมาก ๆ ดิว ให้แม่ช่วย เรื่องไรจะปล่อยอี้ไปกับตัง สองคน จริงปล่ะ :laugh: :laugh: :laugh:
-
โถ ดิวที่ร้ากกก ยังพยายามอยู่อีกเหรอเนี่ย ดันทุรังจริงๆ
เป็นผมคงน้อยใจ ถอดใจไปแล้วอ่ะ
เป็นกำลังใจให้ดิวเสมอ อิอิ
-
:z10: :z10: :z10: :z10: :z10: :z10: :z10: :z10: :z10: :z10: :z10: :z10:
" อี้ครับ ดิวมาถึงคอนโดอี้แล้วน่ะ อี้แต่งตัวเสร็จรึยังครับ " ดิวถามผม ไม่แสดงอาการทุกข์ร้อนอะไร ผมล่ะหมั่นไส้เค้านัก
" แต่งเสร็จแล้ว นายรอข้างล่างแหละ แล้วเจอกัน " จากนั้นผมก้อเดินลงไปหาดิวที่จอดรถรอผมอยู่ในรถ พอดิวเห็นผมเดินมาก้อเดินออกมาเปิดประตูให้ ผมแอบสังเกตุวันนี้ดิวแต่งตัวหล่อดีนะครับ เสื้อเชิ้ต ลายฉลุสีขาว กับกางเกงแสล็คเข้ารูป รวมทั้งรองเท้าหัวแหลมสีขาว ดูเข้ากั๊น เข้ากัน พอผมขึ้นนั่งบนรถแล้ว ดิวก้อขับรถออกไป
" นี่ขนาดต้องลงทุนให้แม่ออกตัวแทนเลยเหรอ แผนนายนี่ใช้ได้เลยน่ะ " ผมเอ่ยขึ้นมาระหว่างอยู่บนรถ กะว่าจะไม่คุยกับเค้าแล้วน่ะ แต่มันอดไม่ได้นี่ครับ
" ไม่เห็นว่าต้องลงทุนอะไรเลย แค่บอกว่าว่าวันนี้วันเกิดอี้เท่านั้นเอง แม่ก้อจัดการทุกอย่างเอง " ดิวตอบแบบไม่สะทกสะท้าน
" ชั้นถามจริงๆเหอะ นายต้องการอะไรจากชั้นกันแน่ ทำไมนายต้องป่วนชั้นขนาดนี้ด้วย " ผมเริ่มอดรนทนไม่ไหวแล้ว เลยโพร่งออกไป
" ไม่ได้ต้องการอะไร ดิวแค่อยากพิสูจน์ให้อี้เห็นว่า ดิวไม่ใช่คนเลวร้ายอะไรที่จะพอคบหาได้ ดิวไม่ได้มีเจตนาไม่ดีกับอี้เลยน่ะครับ " แล้วดิวก้อมาจับมือผม แต่ผมสะบัดมืออก
" ไม่ได้มีเจตนาไม่ดี แต่มันทำให้ชั้นลำบากใจรู้ไหม ไม่เอาแล้ว ชั้นจะยกเลิกสัญญา ชั้นจะคืนของและเงินที่นายให้มาทุกอย่าง จบกันซะทีเรา " ดิวอึ้งไปเล็กน้อย แตก้อยิ้มสู้
" ก้อได้ ถ้าอี้อยากจะเป็นคนผิดคำพูด ได้ยินมาว่าอี้เป็นคนรักษาคำพูดมากไม่ใช่เหรอ อะไรกันแค่นี้ทนไม่ได้แล้ว ทนหน่อยน่า อีกไม่ถึง 3 เดือนเรื่องนี้มันก้อจบแล้ว และถ้าอี้ยกเลิกสัญญาตอนนี้ อี้คิดว่าดิวจะยอมอย่างนั้นเหรอ คนอย่างดิว ลงทุนอะไรไปแล้ว ไม่มีคำว่ายกเลิก หรือขาดทุน อี้จำไว้น่ะครับ " เห็นไหมล่ะครับ นายนี่มันร้ายจริงๆ ผมล่ะเบื่อ ไม่อยากพูดด้วยแล้ว เลยสะบัดหน้าหนีไปมองที่นอกหน้าต่าง คนอะไรดื้อด้าน เอาแต่ใจตัวเองเป็นที่สุด ระหว่างทางดิวก้อไม่ได้ชวนผมพูดแต่อย่างใด เอาแต่ฮัมเพลงสบายอารมณ์คนเดียว ปล่อยให้ผมนั่งหน้าหงิกอยู่บนรถคนเดียว จากนั้นดิวก้อขับรถไปจอดที่โลตัส แถวๆที่เราจะไปทำบุญกัน ผมก้องงเลยหันหน้าไปมองเค้านิดนึง แล้ว
ดิวก้อหยิบกระดาษขึ้นมาให้ผมดูแผ่นนึง แล้วพูดว่า
" เวลาไปทำบุญที่บ้านเด็กอ่อนพญาไทอ่ะ เราก้อต้องซื้อของไปบริจาคใช่ไหม ดิวไปสืบเสาะมาว่า ทางนั้นต้องการอะไรบ้าง เพราะว่าเด็กบางคนอาจจะต้องการอะไรที่พิเศษหน่อย เลยแวะมาซื้อก่อน อี้ลงไปเลือกด้วยกันน่ะครับ จะได้เสร็จไวๆ " จากนั้นดิวก้อเดินนำหน้าผมเข้าไปในห้าง ผมก้ออ่านดูลิสต์ของที่ต้องซื้อ ก้อเลยเดินตามเค้าไปซื้อ
-
ขอเหอะนะ คนนี้อ่ะ ชอบๆ อิอิอิ
ถ้าไม่ให้ งั้นมีแบบนี้อีกซักคนมั้ยครับอี้ :impress2:
-
แหม ดิวเอย
เอาแบบเข้มข้นๆๆๆ นะพี่ 555+
o13 o13
-
:z2: :z2: :z2: :z2: :z2: :z2: :z2: :z2: :z2: :z2: :z2:
เวลาดิวเลือกซื้อของไปบริจาคนั้นดูท่าทางเค้าจะมีความสุขมาก ยิ้มเล็กยิ้มน้อยอยู่คนเดียว ชวนผมพูดคุยเรื่องของต่างๆ แต่ผมก้อตีลูกเงียบครับ ไม่อยากคุยด้วย แต่ดิวก้อไม่ละความพยายามครับ ทำเป็นอารมณ์ดีชวนผมคุยไม่หยุด ผมน่ะรำคาญนะครับ แต่ก้อพยายามอดทน ถ้าไม่ใช่ว่าต้องทำบุญวันเกิดน่ะ ผมไม่อดทนขนาดนี้หรอก
พอซื้อของจนครบแล้ว เราก้อจ่ายเงินแล้วออกเดินทางไปยังบ้านเด็กอ่อนพญาไท ที่ตอนนี้มีน้าเนตรรออยู่ ส่วนต้งก้อโทรมาบอกผมแล้วว่า เค้าจะตามไปสักพัก ให้ผมไปรอที่นั่นได้เลย ตอนนี้ต้งขอเคลียร์งานแป๊บนึง พอถึงที่นั่นแล้ว ผมก้อเห็นน้าเนตรยืนรอผมอยู่ที่ห้องรับรอง กับพี่กรณ์และป๊อบ ดีจัง มีคนมาช่วยกันดิวออกไปจากผมแล้ว ผมเห็นท่าทางว่าดิวคงจะไม่พอใจเท่าไหร่ ที่เห็นสองคนนี้มาด้วย
" แม่เห็นว่าวันนี้เป็นวันเกิดอี้ แล้วเราก้อมาทำบุญกัน เลยชวนๆเพื่อนๆของดิวมาด้วย มากันเยอะๆน่ะดีน่ะ จะได้ไม่เหงา และสนุกดีออก " น้าเนตรพูดขึ้นเมื่อตอนที่พวกเราเดินเข้าไปหาแล้ว
" แม่ก้อน่ะ ไม่เห็นจะต้องรบกวนคนอื่นเลย มาทำกันแค่นี้ก้อดีแล้ว " ดิวชักสีหน้าใส่พี่กรณ์
" ไม่หรอกไอ้ดิว นานๆจะได้ทำบุญที พวกชั้นน่ะ พอน้าเนตรโทรไปก้อรีบออกมาเลย สุขสันต์วันเกิดน่ะครับอี้ " ป๊อบหันมาพูดกับผม
" ขอบคุณน่ะป๊อบ ดีแล้วล่ะมากันเยอะๆสนุกดีออก รีบไปกันเถอะ เอาของไปให้เจ้าหน้าที่กัน " ผมไม่สนใจดิวครับ เดินเอาของไปให้เจ้าหน้าที่กัน โดยที่พี่กรณ์และป๊อบก้อมาช่วยถือของด้วย ตอนที่ผมเคลียร์ๆของอยู่นั้น ป๊อบก้อเดินมาคุยกับผม
" อี้เห็นหน้าไอ้ดิวเปล่า พอมันรู้ว่าพวกป๊อบมาน่ะ หน้ามันหงิกเป็นตูดเลย สงสัยไม่พอใจที่มี กขค.มาเพิ่มมั้ง " ผมก้อไม่แสดงอาการใดๆครับ จัดของต่อไป
" ไม่เห็นจะรู้สึกเลย แล้วอีกอย่างน่ะป๊อบ ดิวจะทำหน้ายังไง มันก้อไม่เกี่ยวกับอี้อยู่แล้ว ไม่เห็นต้องสนใจเลย "
" อี้ไม่รู้สึกจริงๆเหรอ ว่าไอ้ดิวมันรู้สึกยังไงกับอี้ นี่ป๊อบไม่เห็นมันเป็นอย่างนี้เลยน่ะ รู้ไหมว่าตอนที่อยู่กับป๊อบน่ะ ดิวมันพูดถึงอี้ตลอดเวลาเลย สงสัยมันคงคิดกับอี้ไม่ธรรมดาแล้วมั้ง " ผมได้ยินที่ป๊อบพูดไปก้อชะงักนิดนึง แล้วก้อหันหน้ามองป๊อบ แล้วพูดว่า
" นี่ดิวจ้างให้ป๊อบมาพูดเหรอ ดูพูดเชียร์กันจังเลย "
" เปล่าเลยน่ะ ป๊อบจำได้ว่า ตอนที่ป๊อบเจอกันแรกๆน่ะ ไอ้ดิวมันก้อยุให้ป๊อบจีบอี้ แต่พอป๊อบจะจีบจริงๆ ไอ้ดิวมันก้อทำเหมือนกันท่า กันซีนป๊อบอยู่เรื่อยๆ แล้วมันยังบอกอีกว่า อี้น่ะ อีกไม่นานก้อต้องเป็นแฟนมัน มันให้ป๊อบตัดใจจากอี้ด้วย ถ้ามันไม่ใช่เพื่อนรักป๊อบน่ะ ป๊อบไม่ยอมหรอก ก้อตอนแรกป๊อบชอบอี้จริงๆนี่ แต่มาเจอท่าไอ้ดิวที่เหมือนจะเอาจริง ป๊อบก้อเลยต้องถอยให้มัน ไม่รู้สิน่ะ ป๊อบไม่เคยเห็นมันทำท่าทีอย่างนี้กับใครมาก่อนเลย อี้เป็นคนแรกน่ะเนี่ยะ แล้วนี่ได้ยินมาว่าไอ้ดิวมันประกาศกับคนทั่วไปแล้วนี่ว่ามันกับอี้เป็นแฟนกัน ดูมันมีความสุขมากทีเดียวน่ะ " สมแล้วที่ป๊อบเป็นเพื่อนรักดิว ทำคะแนนให้กันใหญ่เลย แต่มีเหรอผมจะเชื่อ
" เพื่อนป๊อบมันเป็นคนธรรมดาที่ไหนล่ะ ไว้ใจก้อไม่ได้ซะด้วย อะไรที่ป๊อบได้ยินมา อี้ว่าป๊อบอย่าเพิ่งปักใจเชื่อแล้วกัน อีกไม่นานความจริงมันก้อจะปรากฏเอง อี้ขอบอกไปก่อนเลยว่า อี้กับดิว..."
" เป็นแฟนกัน " ดิวพูดแทรกขึ้นมา ไม่รู้ว่าเค้าแอบฟังเรามานานเท่าไหร่ แต่ผมก้อทำเป็นไม่สนใจ จัดของต่อไป
" ขอบใจมากน่ะไอ้ป๊อบที่ช่วยข้าพูด แต่ของอย่างนี้ข้าต้องพิสูจน์ความจริงใจด้วยตัวข้าเอง ไม่งั้นอี้เค้าไม่เชื่อหรอก " เอาเข้าไป เน่ากันทั้งคู่ ผมรำคาญผมก้อเลยเดินหนีไปหาน้าเนตรที่ตอนนี้ยืนคุยกับเจ้าหน้าที่อยู่ แต่ดิวก้อเดินตามผมมา แล้วก้อมาดึงแขนผมไว้แล้วลากผมมาคุยที่ข้างนอกตึก ผมก้อก้อไม่อยากแสดงอาการอะไรมาก เลยต้องยอมให้ดิวลากมา ดีเหมือนกัน จะได้เคลียร์ๆกัน
" เมื่อกี้อี้เกือบลืมสัญญาแล้วน่ะ จำไม่ได้หรือไงว่าเราจะไม่พูดเรื่องนี้ให้ใครฟัง อี้อยากผิดสัญญาเหรอ " ดิวน้ำเสียงเอาเรื่องเหมือนกัน
" นายไม่ต้องเอาสัญญามาอ้าง ที่จริงแล้วนายก้อผิดกฎหลายอย่างเหมือนกัน ชั้นยังไม่เห็นว่าอะไรเลย " ผมโต้กลับไป
" ยังไงก้อช่าง อี้ต้องเคร่งครัดมากกว่านี้ อย่าลืมน่ะว่า ถ้าเรื่องนี้ไม่จบ ดิวก้อไม่จบ ขอบอกไว้ก่อนเลยว่า ตอนนี้ดิวกับอ้อก้อเริ่มกลับมาคุยกันอีกแล้ว คราวนี้ถ้าอี้ตุกติกอีกละก้อ ดิวไม่รับรองน่ะว่าจะเกิดอะไรขึ้น " นี่ดิวใช้ไม้นี้กับผมอีกแล้วเหรอ
" นายนี่มันเลวจริงๆเลย ชั้นไม่น่าเสียรู้นายเลย แล้วนี่นายจะเอาใครกันแน่ พี่ผึ้งหรือว่าพี่อ้อ เอาสักคนสิ แต่ ก้อด้ายยย ถ้านายต้องการให้ชั้นทำตามสัญญาตามที่นายต้องการ ชั้นจะทำให้ แต่ตอนนี้ชั้นขอไปดูแฟนตัวจริงของชั้นก่อนน่ะ โน้น เดินมาโน้นแล้ว " ผมก้อก้อจะเดินไปหาต้ง แต่ดิวยังดึงแขนผมไว้อยู่
" ต่อหน้าป๊อบ ทำให้เนียนด้วย อย่าให้ใครรู้ว่านายเป็นแฟนกับต้ง ไม่ได้เป็นแฟนกับชั้น ไม่งั้น นายจะต้องเสียใจ " ผมไม่สนใจ สะบัดแขนดิวออกแล้วเดินไปหาต้ง
-
:pigha2: :pigha2: :pigha2: :pigha2: :pigha2: :pigha2: :pigha2: :pigha2:
“ มีอะไรเหรอครับอี้ ดูหน้าซีเรียสจัง ไอ้ดิวมันกวนอะไรอี้อีกรึเปล่าครับ “ ต้งถามผมตอนที่ผมเดินไปหารต้งแล้ว
“ ดิวมันก้อกวนประสาทไปเรื่อยแหละ ต้งอย่าไปสนใจเลย เราไปสมทบกับพี่กรณ์ดีกว่า ตอนนี้สงสัยคงเดินดูน้องๆกันอยู่ “
แล้วผมก้อจูงมือต้งไปหาพี่กรณ์ที่ตอนนี้อยู่หอเด็กอ่อน ( ไม่แน่ใจว่าเรียกชื่อถูกไหม ) เพื่อเยี่ยมเด็กอ่อนที่ทางมูลนิธิรับเข้ามาดูแล เด็กบางคนน่าสงสารมาก เพราเจ้าหน้าที่เล่าให้ฟังว่า เด็กคนนี้ถูกแม่ทิ้งไว้ที่ถังขยะ และก่อนที่จะมีคนมาพบเห็นเด็กก้อโดนมด โดนแมงกัดตามตัว ตาปูดโปนน่าสงสารนัก เห็นแล้วผมก้อรู้สึกสะท้อนใจไม่ได้ ทำไมสังคมมันถึงได้โหดร้ายอย่างนี้ ถ้าไม่พร้อมที่จะมีลูกทำไมไม่รู้จักป้องกัน พอคลอดออกมา ก้อต้องมาทิ้งลูกตัวเองไว้อย่างนี้ เป็นปัญหาสังคมต่อไป ผมเดินดูไม่นานนักก้อขอตัวออกไปหาน้าเนตร ปล่อยให้พี่กรณ์กับต้งเดินเยี่ยมเด็กๆต่อ เพราะผมรู้สึกว่าผมทนเดินดูต่อไปไม่ไหวแล้ว มันรู้สึกแย่จริงๆ ผมคิดว่าผมไปคุยเรื่องบริจาคกับน้าเนตรดีกว่า วันนี้ผมกะว่าจะบริจาคค่ายาและค่านมเพิ่มให้กับเด็กๆ
พอไปถึงที่สำนักงาน ก้อเห็นน้าเนตรคุยเรื่องรายละเอียดเกี่ยวกับการบริจาคต่างๆ ดูท่าน้าเนตรสนใจจะทำการบริจาคอย่างมาก คุยถึงขั้นจะจัดทำมูลนิธิเพื่อช่วยเหลือเด็กขึ้นมาโดยเฉพาะ เพราะน้าเนตรมีเครือข่ายที่ดี สามารถขยายโครงการได้เรื่อยๆ เป็นการช่วยเหลือสังคมอีกทางนึง ซึ่งน้าเนตรก้อได้ชวนผมทำด้วย ผมก้อยินดีเป็นอย่างยิ่ง
และหลังจากนั้น พอได้เวลาอาหารเที่ยง พวกเราก้อไปช่วยกันจัดอาหารให้เด็กกันทุกคน ดูท่าทางพี่กรณ์และต้งจะกระตือรือร้นมาก โดยที่อาหารส่วนมากจะเป็นอาหารอ่อนๆ เด็กบางคนป่วยก้อจะมีอาหารพิเศษให้ หรือถ้าเด็กเล็กๆที่ป่วยก้อจะมีนมที่พิเศษมาป้อน ซึ่งทางเจ้าหน้าที่ต้องดูแลเป็นพิเศษ ผมเห็นการทำงานของเจ้าหน้าที่แล้ว รู้เลยว่าพวกเค้าทุ่มเทและทำด้วยใจจริงๆ เพราะว่างานอย่างนี้มันต้องทำออกมาจากใจจริงๆ สำหรับผมน่ะ ถ้ามีโอกาสที่จะช่วยให้เด็กพวกนี้ได้ผมก้อยินดีครับ
พอทานอาหารเสร็จแล้ว ทางเจ้าหน้าที่ก้อพาพวกเราเดินดูรอบๆสถานที่ พร้อมทั้งพูดคุยถึงโครงการต่างๆ คราวนี้ต้งกับพี่กรณ์ก้อช่วยออกไอเดียต่างๆ ว่าจะทำโครงการอะไรเพื่อช่วยเหลือเด็กๆดี ผมล่ะอดปลื้มใจไม่ได้ ที่คนรอบข้างผมมีแต่คนใจบุญ ชอบช่วยเหลือผู้อื่นนัก นี่ถ้าโลกนี้มีคนคิดอย่างพวกเค้ามากขึ้นอีกสักนิดนึง ผมเชื่อว่าสังคมคงน่าอยู่กว่านี้ พอคุยเรื่องอะไรต่างๆเสร็จแล้ว พวกเราก้อลาเจ้าหน้าที่เพื่อกลับไปทำงานกันต่อ โดยที่ต้งเอ่ยปวกชวนทุกคนให้ไปทานข้าวกันที่ร้านอาหารแห่งนึงแถวๆเอกมัย เป็นร้านเปิดใหม่อยากให้ไปลองชิมกันดู พวกเราทุกคนก้อเลยตกลงจะไปทานมื้อเที่ยงที่นั่นกัน โดยที่ผมขึ้นรถไปกับต้งและพี่กรณ์ ส่วนน้าเนตรไปกับป๊อบและดิว
ร้านที่พวกเราไปกัน ดูท่าจะเป็นร้านใหม่จริงๆน่ะครับ มีเนื้อที่กว้างพอสมควรเหมือนกันน่ะครับ และเนื้อที่รอบๆบริเวณ ก้อมีคนมาตกแต่งกันอยู่ ร้านนี้ตรงทางเดินเข้าร้านถูกจัดให้เป็นเหมือนสวนหย่อม มีสระน้ำและมีปลาสวยงามต่างๆมากมายระหว่างทางเดินเข้าร้าน ตัวร้านเป็นไม้สักเอามาทาสีให้ดูคลาสสิคแต่ทันสมัย ข้างๆตัวร้านมีลานกว้างและมีโต๊ะเก้าอี้จัดเป็นระเบียบ ผมก้อแปลกใจว่า ที่นี่ไม่มีแขกคนอื่นเลยรึไง ทำไมมีแต่พวกเราที่เข้าไปใช้บริการ และมีพนักงานที่ดูแลภายในร้านประมาณ 6-7 คน [/color]
-
เอาล่ะซิๆๆ จะเกิดไรขึ้นต่อนะนี่
-
คุณอเล็กซ์ลงเรื่องให้อย่างยาว จุใจ สม่ำเสมอมีความสุขในการอ่านมาก ... บวก 1 ให้นักเขียนที่น่ารักสุด ๆ
แล้วทำไมความสัมพันธ์ระหว่างอี้กะดิวดูจะไม่คืบหน้าเลยละนี่ หน่ำซ้ำดูจะไม่เข้าใจกันมากกว่าเดิมอีกอ่ะ :monkeysad:
รอดูเซอร์ไพร์ดีก่า ... ตอนต่อไปถ้าจะหนุก
ขอบคุณนะครับ :กอด1:
-
:เฮ้อ:
:seng2ped:
เป็นคนดีไม่ชอบก็เผยธาตุแท้ออกมาเลยดิว ฉุดอี้ไปเลยกัน
ไม่งั้นก็มาฉุดผมแทนกะได้ :z1:
-
:เฮ้อ: ด้วยคน
ก้อน่ะ
สู้ๆๆ o13
-
:เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:
ตัวร้านภายในถูกจัดตกแต่งไว้อย่างสวยงามมาก มีการนำของสวยๆงามๆมาประดับประดา โดยรวมๆแล้วดูออกมาคล้ายๆรูปแบบไทยโมเดิร์น มีเวทีขนาดพอดีๆอยู่ตรงกลางร้าน คงมีไว้สำหรับให้นักร้องขึ้นไปร้องเพลง พวกเราก้อเดินชมร้านจนเพลิน เลยมีพนักงานเค้ามาสวัสดีและพาพวกเราไปนั่งยังโต๊ะที่จัดไว้ จากนั้นต้งก้อสั่งให้พนักงานนำเครื่องดื่ม และอาหารว่างที่สั่งไว้มาให้ทุกคนทาน
“ ต้ง ทำไมทั้งร้านมีแต่พวกเราที่มาทานอาหารอ่ะ ยังไม่มีลูกค้าคนอื่นมาใช้บริการเหรอ มันแหม่งๆอ่ะ “ ผมทานขึ้นตอนที่มีพนักงานมาบริการอาหารว่างและเครื่องดื่มให้พวกเรา
“ อ๋ออออ คือร้านนี้เค้ายังไม่เปิดบริการหรอก เลยยังไม่มีลูกค้าเข้ามาใช้บริการ พวกเราเป็นกลุ่มแรกที่ทางเจ้าของร้านเชิญมาเลยน่ะเนี่ยะ “
“ อ้อเหรอ ร้านนี้สวยดีเหมือนกันน่ะ เจ้าของร้านเค้ารสนิยมดีเหมือนกัน ถ้าเปิดบริการแบบเต็มรูปแบบเมื่อไหร่ อี้ว่าลูกค้าต้องเยอะแน่ๆเลย นี่ถ้าอาหารออกมาอร่อยถูกปาก และยิ่งมีวงดนตรีเจ๋งๆมาเล่นน่ะ รับรองรับลูกค้าไม่หวาดไม่ไหวแน่นอน “
“ เค้ายังบอกอีกน่ะว่า คืนนี้น่ะ เค้ายินดีให้อี้มาจัดงานวันเกิดได้เลยน่ะ ต้งก้อเลยขอจองสถานที่ไว้ให้เรียบร้อยแล้วล่ะ ต้งเห็นอี้ยุ่งๆอ่ะ เลยขอจัดการตรงนี้แทนเลย อี้ชวนเพื่อนๆมาที่นี่ได้เลยน่ะ เรื่องอาหารเครื่องดื่ม ก้อไม่ต้องห่วง ทางร้านเค้าจะจัดการให้เสร็จสรรพ “ โหนี่ต้งเล่นจัดงานวันเกิดให้ผมเองเลยเหรอเนี่ยะ ผมล่ะซึ้งในน้ำใจเค้าจริงๆเลย
“ ยังไงอี้ก้อขอบใจต้งมากน่ะ ที่เป็นธุระให้ อี้สิไม่ได้ลงมือทำอะไรเลย แย่จัง “
“ ไม่เป็นไรหรอกครับ เรื่องแค่นี้เอง สบายมาก อี้ชวนเพื่อนมาได้เลยน่ะ มาเยอะๆเลยก้อได้ ต้งจะได้ให้ทางร้านเค้าจัดอาหารและเครื่องดื่มให้เพียงพอต่อจำนวนคน “ ต้งพูดเสร็จก้อยิ้มหวานมาให้ผมทีนึง
“ ต้งนี่ดีจังเนอะ ดูแลเพื่อนๆได้ดีจัง เป็นอย่างนี้กับทุกคนรึเปล่าน๊า “ ดิวสอดขึ้นมากลางคัน มันน่าจริงๆเลย
“ ไม่หรอก ก้อสำหรับบางคนเท่านั้นแหละ ทำไมเหรอดิว รู้สึกว่านายจะมีปัญหาน่ะ “ ต้งพูดน้ำเสียงปกติ แต่ดูน่ากลัวไม่น้อย
“ ดิวนี่ก้อน่ะ ไปว่าต้งเค้าทำไม เค้าเป็นอย่างนี้ก้อดีแล้วนี่ เพื่อนๆกันไม่ช่วยเหลือกัน แล้วจะมาเป็นเพื่อนกันทำไม หรือว่าเราอิจฉาเค้าล่ะที่เค้ามีเพื่อนดีๆ น่ารักอย่างอี้อ่ะ ถ้าอยากมีเพื่อนดีๆอย่างนี้เราก้อต้องทำตัวดีๆรู้ไหม บางทีอาจจะมีคนคบเรามากขึ้นก้อได้ “ น้าเนตรเบรคดิวซะหัวทิ่มเลย สมน้ำหน้านัก แต่ดูท่าดิวจะไม่สะทกสะท้านเลย
“ ไม่แน่เสมอไปหรอกครับแม่ คนบางคนอาจจะไม่ชอบคนดีก้อได้ แม่ไม่เคยดูเรื่องจำเลยรักเหรอ พระเอกแสนจะร้ายกับนางเอก แต่นางเอกยังรักเลย ไม่แปลกใจว่าทำไมคนสมัยนี้ ถึงไม่ชอบเป็นคนดีกันนัก อี้ว่าจริงไหม “ อ้าวไอ้นี่ ยังจะมาเล่นผมอีก
“ ไม่รู้สิน่ะ นั่นมันละคร ในชีวิตจริง ถ้าเป็นอี้น่ะ ก้อขอเลือกคนดีๆแล้วกันน่ะครับ ใครจะชอบคนร้ายๆอะไรนั่นมันก้อเรื่องของเค้า แต่ถ้ามีคนคิดอย่างดิวนี่ โลกเรามันคงแย่ลงกว่าเดิมเนอะ คิดได้ไง ว่าคนสมัยนี้ชอบคนไม่ดี ฮึๆ “ ผมทำน้ำเสียงเยาะเย้ย
“ มันก้อไม่แน่หรอกอี้ ขนาดดิวแกล้งอี้สารพัดสารเพ อี้ยังมาเป็นแฟนกับดิวได้เลย จริงไหม “ ปึ๊ง !!! โดนไปอีกดอกครับ ไอ้ดิวน่ะไอ้ดิว ผมเห็นต้งพยายามสะกดกลั้นอารมณ์อยู่ คนอื่นๆก้อคงเห็นเช่นกัน น้าเนตรเลยพูดทำลายบรรยากาศเครียดๆนี้ซะ
“ คืนนี้อี้จะมาที่ร้านนี้กี่โมงล่ะ แม่จะได้ชวนลูกๆของแม่มาร่วมงานด้วย มากันเยอะๆน่าสนุก เดี๋ยวจะได้ให้ทุกคนเตรียมของขวัญน่ารักๆไว้ให้เราด้วย คิดขึ้นมาแล้วคงสนุกน่าดูเลยเนอะ คนเยอะๆดีแม่ชอบๆ “
“ ไม่ต้องซื้อะไรให้อี้หรอกครับ แต่มาร่วมงานอี้ก้อดีใจแล้ว “ ผมยิ้มหวานให้น้าเนตรไปทีนึง
“ ถ้าอี้จะให้พี่ไปรับเพื่อนคนไหนก้อบอกได้เลยน่ะครับ จะได้ไม่ต้องมาเองกัน “ พี่กรณ์พูดขึ้น
“ ก้อคงมีแหละครับ เดี๋ยวอี้โทรถามเพื่อนก่อน รบกวนพี่กรณ์หน่อยน่ะครับ “ แล้วผมก้อยิ้มให้พี่กรณ์เช่นกัน
“ เป็นอี้นี่ดีจังเลยน่ะ มีแต่คนดีๆมารุมล้อม อีกคนก้อเพื่อนชายที่ดีเริ่ด อีกคนก้อพี่ชายที่แสนดี ดิวเลยกลายเป็นหมาหัวเน่าเลย ไม่เห็นมีใครให้ความสำคัญ “ ไอ้ดิวยังไม่วายแขวะผมมาอีก ถ้าอยู่กับสองต่อสองนี่ โดนผมจับตีเข่าไปนานแล้ว
“ ไอ้ดิว แกเป็นไรมากไหมเนี่ยะ กัดคนนู้นที กัดคนนี้ที เหมือนหมาบ้าไม่เห็นมีใครเค้าว่าอะไรแกเลยสักคน “ ป๊อบคงทนไม่ไหว เลยด่าดิวเข้าให้ ผมล่ะอยากขอบใจป๊อบนัก
“ ก้อใช่สิ ชั้นมันคนไม่ดี ไม่เอาไหน มีแฟน แฟนก้อไม่สนใจ ไปสนใจคนอื่นตลอดเวลา แม่ครับ ดิวว่าดิวไม่หิวแล้วล่ะ ว่าจะกลับไปทำงานต่อ เชิญคนดีๆเค้าทานกันต่อไปแล้วกัน ไอ้ป๊อบ ชั้นฝากแกไปส่งแม่ชั้นด้วยน่ะ เดี๋ยวชั้นนั่งแท็กซี่ไปทำงานเองดีกว่า ขอบใจน่ะ “ จากนั้นดิวก้อเดินปึงปังๆออกไปจากร้าน ทิ้งให้น้าเนตรนั่งเหวออยู่ ท่านคงละอายที่ลูกชายของท่านทำกิริยาอย่างนี้ใส่คนอื่น ผมก้อเข้าใจท่านน่ะครับ เห็นท่านนั่งนิ่งไป ทานของว่างไป จากนั้นต้งก้อสั่งอาหารจานหลักมาให้พวกเราทานกัน แต่อยู่ดีๆน้าเนตรก้อพูดขึ้น
-
:เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:
-
^
^
กรี๊ดดดดดด
จิ้มมรีบนน โย่ววว
ดิวววเอ้ยยยย
-
มาอ่านแล้วโย่วว
-
พูดอะไรน่ะครับ
ลุ้นน้อๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ :กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
มา :เฮ้อ: ด้วยคน :เฮ้อ:
-
:3125: :3125: :3125: :3125: :3125: :3125:
“ แม่ต้องขอโทษทุกคนด้วยน่ะ ที่ดิวเค้าทำตัวไม่น่ารักกับทุกคน อย่าไปโทษดิวเค้าเลย แม่ผิดเองแหละที่เลี้ยงลูกมาไม่ได้ ไม่เอาใจใส่ลูกตัวเองเท่าที่ควร เอาแต่สนใจเรื่องงานมากกว่าเรื่องครอบคัว จนเค้าเติบโตมาเป็นเหมือนเด็กเก็บกดและก้าวร้าว หวังว่าทุกคนคงไม่โกรธดิวมันน่ะ ตัวจริงเค้าไม่มีพิษภัยอะไรกับใครหรอก อาจจะเกะกะระรานไปบ้าง ก้ออย่าถือสาเค้าเลยน่ะ “ น้าเนตรหน้าตาน้ำเสียงไม่ค่อยดีเท่าไหร่ คงจะรู้สึกผิดจริงๆ ผมเริ่มสงสารน้าเนตรแล้ว
“ ไม่มีใครเค้าไปถือสาไอ้ดิวมันหรอกครับน้าเนตร ผมรู้จักมันมานาน น้าเนตรอย่าคิดมากน่ะครับ “ ต้งพูดปลอบน้าเนตร
“ ใช่ครับ พวกเราไม่มีใครเค้าว่าอะไรมันหรอก กรณ์ว่าน้าเนตรทานข้าวดีกว่า เรื่องนี้มันเล็กน้อยครับ น่ะครับ อย่าทำหน้าเครียดสิครับ ดูสิ ต้งสั่งของมาน่าทานทั้งนั้นเลยครับ “ พี่กรณ์เสริมไปอีกแรง
แล้วพวเราก้อลงมือทานอาหารกันต่อ ก้อมีการพูดคุยกันเรื่องร้านบ้าง ต้งบอกว่าเจ้าของร้านนี้เพิ่งซื้อที่ดินตรงนี้ได้ไม่นานนัก จากนักก้อเร่งดำเนินการก่อสร้างในระยะเวลาไม่ถึงเดือน จนตอนนี้ใกล้จะเสร็จทุกอย่างแล้ว เหลือตกแต่งอีกนิดหน่อย ประมาณกลางเดือนนี้คงจะเปิดให้บริการได้ ทั้งเจ้าของร้านยังให้บัตรสมาชิคพิเศษกับพวกเราด้วย ไว้มาใช้บริการกันอีก พอทานเสร็จแล้วต้องก้อไปเช็คบิล โดยที่มื้อนี้ต้งขอเลี้ยง ตอนแรก น้าเนตรและพี่กรณ์ก้อไม่ยอมเหมือนกัน แต่ต้งบอกว่าต้งจัดการจ่ายไปเรียบร้อยแล้ว ทุกคนเลยยอม
พอเช็คบิลแล้ว พวกเราก้อแยกย้ายกันไปทำงาน โดยที่ป๊อบขับรถของดิวไปส่งน้าเนตรที่บ้าน ส่วนต้งก้อไปส่งผมและพี่กรณ์ที่ออฟฟิซ จากนั้นพวกเราก้อแยกย้ายกันไปทำงานกันต่อ พอผมเข้ามาที่ห้องทำงานของผม ก้อพบว่ามีทั้งของขวัญและดอกไม้มากมายวางไว้บนโต๊ะทำงานของผม ผมหยิบขึ้นมาดูก้อพบการ์ดติดอยู่ที่ของขวัญและดอกไม้ เขียนอวยพรผมเนื่องในงานวันเกิดของผม เพื่อนๆที่ทำงานทุกคนน่ารักกันมาก ของขวัญแต่ละอย่างก้อน่ารักๆทั้งนั้น มีทั้งเครื่องสำอางเป็นเซ็ทๆสวยงาม มีปากกา มีตุ๊กตาที่เป็นนาฬิกาปลุกได้ และบางอันก้อเป็น เอ่ออออ Sex Toy รูปร่างแปลกๆ ผมเห็นแล้วขนลุก มันเป็นเหมือนแท่งอะไรสักอย่างที่มันสั่นๆได้ ของชิ้นนี้พี่ฝ่ายบุคคลเป็นคนให้ผม แหมท่าทางพี่เค้าเรียบร้อย ไม่นึกเลยว่าไอเดียจะบรรเจิดขนาดนี้ พอดูของขวัญเสร็จแล้วผมก้อลงมือทำงานต่อ ช่วงนี้มีงานที่ต้องสะสางเยอะเหมือนกันครับ ผมคิดว่าจะจัดการวันนี้ให้จบ พรุ่งนี้จะได้ไปพักผ่อนอย่างสบายอารมณ์ ไม่มีอะไรต้องกังวลใจอีก
ผมทำงานไปเรื่อยๆจนได้เวลาประมาณ 5 โมงกว่าๆ เพื่อนๆของผมก้อโทรเข้ามาถามผมว่าจะเข้าไปร้านกี่โมง ผมเลยบอกไปว่า เลิกงานแล้วคงเลยไปร้านเลย เพราะว่าอยู่ไม่ไกลจากที่ออฟฟิซผมนัก ส่วนเพื่อนๆก้อจะมีกรณ์ และป๊อบคอยไปรับ ส่งให้ พวกนั้นคงจะกรี๊ดสลบ ที่มีหนุ่มๆหล่อๆ สองคนเป็นสารถีให้ โดยเฉพาะนังเอ๋ย รายนี้เค้าคลั่งไคล้พี่กรณ์มาก เก็บเอาไปฝันเป็นตุเป็นตะ แต่พี่กรณ์ก้อวางตัวดีครับ ไม่ได้แสดงอาการใดๆว่าไม่ได้รู้สึกอะไรเกินเลยกับเอ๋ยนอกจากน้องสาวคนนึงเท่านั้นเอง
พอผมเคลียร์งานเสร็จแล้ว ผมก้อเก็บของเตรียมตัวไปที่ร้านที่ผมจะจัดงานวันเกิด ( ผมลืมบอกไปว่า ร้านนั่นยงไม่ได้ตั้งชื่อครับ ทางเจ้าของร้านยังหาชื่อดีๆ เจ๋งๆยังไม่ได้ ) โดยที่ต้งเป็นคนมารับผมตามระเบียบ พอต้งมาถึงที่ออฟฟิซผมแล้ว ผมก้อลงไปหาเค้าที่ลานจอดรถ ต้งก้อเดินมาเปิดประตูให้ผม วันนี้ต้งแต่งตัวมาหล่อม๊ากกกก ต้งใส่เสื้อเชิ้ตแขนยาวสีชมพูอ่อน แล้วใส่เสื้อกั๊กสีน้ำเงินเข้มเท่ห์ทับอีกที กางเกงสีเข้ารูปสีขาว รองเท้าผ้าใบสีขาวมีลายสีน้ำเงินเล็กน้อย ดูแบบว่าเกาหลี ญี่ปุ่นมากๆ ใส่แว่นตามาอีกต่างหาก เป็นแว่นตาที่มีกรอบเป็นสีน้ำเงินลาย เข้ากับชุดมากๆ โชคดีจังที่ผมมีแฟนน่ารักๆแบบนี้ ก่อนที่ผมจะยืนสลบอยู่ตรงนั้นเพราะหลงกับความหล่อของต้งแล้ว ต้งก้อมาจูงมือผมไปขึ้นรถ ผมดูสภาพตัวเองแล้วมันดูไม่จืดสิ้นดี ใส่ชุดธรรมดามากๆ[/color]
-
o22 o22 o22 o22 o22 o22 o22 o22 o22 o22 o22
“ โหดูต้งเดะ แต่งตัวมาซะหล่อเฟี้ยวเลย ผิดกับอี้เลย แต่งตัวอุบาทว์มากๆ ต้งน่าจะให้อี้กลับไปที่ห้องก่อนน่ะ ขอแต่งตัวหล่อๆบ้างได้ไหมอ่า งานวันเกิดทั้งทีให้อี้แต่งตัวมอซอได้ไง น่ะต้งน่ะ “ ผมอ้อนวอนต้ง
“ ไม่ต้องห่วงครับ ต้งซื้อเสื้อผ้าชุดใหม่มาให้อี้ด้วย คิดว่าอี้น่าจะใส่ได้น่ะ “ ต้งยิ้มหวานให้ผม
“ แต่อี้อยากอาบน้ำด้วยนี่ครับ ใส่เสื้อใหม่ๆ แต่ตัวเหม็นเหงื่ออ่ะ มันดูยังไงไม่รู้ “ ผมทำหน้างอๆเพื่อให้ต้งเห็นใจ
“ ไม่ต้องห่วงเรื่องนั้น ที่ร้านน่ะเค้ามีห้องให้อาบน้ำด้วย พอดีเจ้าของร้านเค้าทีบ้านไว้สำหรับให้แขกพักด้วย และเค้าก้ออนุญาตให้อี้เข้าไปอาบน้ำแต่งตัวได้เลยน่ะ บ้านพักนั่นเค้าตกแต่งไว้สวยเหมือนกันน่ะ เดี๋ยวต้งเดินไปเป็นเพื่อนอี้ก้อได้ ถ้าอี้ไม่กล้า “
“ โหต้ง มันจะไม่เป็นการรบกวนเค้าไปหน่อยเหรอ อี้เกรงใจจังอ่า “
“ ไม่ต้องเกรงใจหรอกครับอี้ เจ้าของร้านนั่นต้งรู้จักเค้าดี เค้าเป็นคนใจดีมากๆ ไม่งั้นเค้าจะอำนวยความสะดวกพวกเราขนาดนี้เหรอ นี่ทางนั้นเค้ายังจัดพนักงานมาดูแลเราตลอดทั้งคืนด้วยกัน ทั้งยังจ้างวงดนตรีมาร้องในงานวันเกิดอี้ด้วย ต้งเป็นคนบอกเค้าเองแหละ ต้งอยากให้งานมันออกมาสนุกสนาน และทุกคนประทับใจ ต้งจัดงานนี้เพื่ออี้โดยเฉพาะเลยน่ะเนี่ยะ “ แล้วต้งก้อดึงมือผมไปจูบเบาๆ ผมก้อเขินจนหน้าแดงไปหมดเลย คนอะไร น่ารักก้อน่ารัก แล้วยังนิสัยดีอีก
พอพวกเราไปถึงร้านแล้ว ก้อมีพนักงานมาโบกรถอำนวยความสะดวก จากนั้นก้อมีคนมาพาเราเข้าไปในร้าน ที่ตอนนี้มีการเอาไฟสีสันต่างๆมาตกแต่งทั่วร้าน สวยงามทีเดียว พอเดินเข้าไปถึงในร้าน ก้อเห็นว่า มีป้อม จิน โอม และแอนมาถึงก่อนแล้ว ทุกคนกำลังง่วนกับการจัดร้านช่วยกันอย่างขะมักขะเม้น โดยมีพนักงานในร้านมาช่วยกันด้วย ดูพนักงานแล้วแต่งตัวกันเป็นแบบไทยประยุกต์ดูสวยงาม แปลกตาและคล่องแคล่วทีเดียว นับว่าเจ้าของร้านตาถึงมากๆ ส่วนตัวผมพอถึงกำลังจะเข้าไปช่วยเพื่อนๆ ต้งก้อมาดึงแขนผมให้ไปที่บ้านพักรับรองแขกของเจ้าของร้าน เพื่ออาบน้ำและแต่งตัว บ้านพักที่ว่านี้ สร้างอยู่เลยออกมาจากนั้นประมาณ 50 เมตรเห็นจะได้ เป็นบ้านเดี่ยวสองชั้น ดูน่ารักดีเหมือนกัน มีรั้วเล็กๆกั้นไว้ บริเวณบ้านจัดเป็นสวนน่ารักๆ ขนาดไม่ใหญ่มาก มีสระว่ายน้ำขนาดเล็กแต่ดูน่ารักมากๆอยู่ด้วย แล้วต้งก้อพาผมขึ้นไปข้างบนบ้านเพื่ออาบน้ำ ห้องที่ผมอาบน้ำเป็นห้องนอนขนาดพอเหมาะพอเจาะ มีอุปกรณ์เฟอร์นิเจอร์ครบครัน ทั้งทีวี ตู้เย็น เครื่องเสียงต่างๆ ข้าวของเครื่องใช้ก้อมีอยู่เต็มไปหมด ผมคิดว่าเจ้าของร้านคงเอาไว้รับรองแขกพิเศษแน่ๆเลย จากนั้นผมก้อไปอาบน้ำแต่งตัว โดยมีต้งรอเป็นเพื่อนผมอยู่นอกห้องนอน
พอผมอาบน้ำแต่งตัวเสร็จแล้ว ต้งก้อพาผมกลับเข้าไปในร้าน ซึ่งตอนนี้เพื่อนๆทุกคนมากันพร้อมหน้าแล้ว รวมทั้งบ้านต้งด้วยมากันพร้อมหน้า ส่วนบ้านน้าเนตรก้อมีน้าเนตร มีพี่ฝ้าย พี่ดอม น้องแบม แต่ไม่ยักเห็นดิวแฮะ ช่างเค้าเหอะ จะมาไม่มามันก้อไม่มีผลกับผมอยู่แล้ว ผมก้อรับแขกกันไม่หวาดหวั่น รวมทั้งต้งยังพาผมไปแนะนำให้รู้จักกับ เควิน ซึ่งเป็นลูกค้ารายใหญ่ของต้ง ที่สนิทกับครอบครัสต้งมากๆ ต้งเลยถือโอกาสนี้ชวนมางานผมและแนะนำให้รู้จัก เผื่อว่าจะได้ร่วมงานกันในอนาคต ผมก้อสนุกสนานกับทุกคนไป โดยที่พนักงานในร้านดูแลแขกเหรื่อดีมากๆ อาหารและเครื่องดื่มถูกจัดเสริฟมาไม่ขาด ผมชิมอาหารขอบงที่นี่ไปหลายอย่างรสชาตถือว่าดีทีเดียวครับ ผมรับแขกไปสักหน่อยก้อมีคนโทรเข้ามือถือผม เป็นดิวนั่นเอง เค้าจะโทรมาทำไม จะเข้ามาก้อเข้ามาเลยสิ
“ ฮัลโหล มีอะไรเหรอดิว เรากำลังดูแลแขกอยู่อ่ะ แล้วค่อยคุยกันน่ะ “ ผมตัดบทไป แต่ดิวท้วงขึ้นมาซะก่อน
“ อี้ๆๆ เดี๋ยว อย่าเพิ่งวาง พอดีผึ้งเค้ามาด้วยอ่ะ อี้ออกมารับเค้าหน่อยได้ไหมล่ะ น่ะๆ ตอนนี้ผึ้งอยู่แถวๆหน้าร้านแล้วล่ะ คงยืนรออยู่ ตอนนี้ดิวใกล้จะถึงแล้ว เดี๋ยวดิวตามเข้าไป เห็นผึ้งเค้าบอกว่ารออยู่ลานจอดรถอ่ะ รบกวนหน่อยน่ะ พอดีผึ้งเค้าก้อมือถือแบตหมดอ่ะ เลยไม่รู้จะติดต่อใคร อี้ไปรับผึ้งให้ดิวทีน่ะ “
-
ตังนี้ช่างดีอะไรแบบนี้ :-[
ดิว :เฮ้อ: ไม่รู้จะช่วยยังไงดี :o12:
-
ต้งงง จ๋าาา
น่ารักที่ซู๊ดดดดดดดดดด
มาเปนแฟนกะเค้าม้ายยยยย
-
ฉุดไปซะเลย
-
:pigha2: :pigha2: :pigha2: :pigha2: :pigha2: :pigha2:
มีแต่คนซาดิสม์กันดีแท้ 555555555
สนุกดีครับ มาเม้นต์กันอีกน่ะครับ
:pig2: :pig2: :pig2: :pig2: :pig2: :pig2: :pig2: :pig2:
-
:L2: รักนะ อี้โง่ มีความสุขมากๆ เด้อ ร้านอาหารของต้งแน่ๆ แล้วเป็นแผนฉุดตัวของไอ้มารดิวแหงๆ 555 :z3:
-
:L3: :L3: :L3: :L3: :L3: :L3: :L3: :L3: :L3: :L3: :L3: :L3: :L3: :L3:
“ ฮัลโหล มีอะไรเหรอดิว เรากำลังดูแลแขกอยู่อ่ะ แล้วค่อยคุยกันน่ะ “ ผมตัดบทไป แต่ดิวท้วงขึ้นมาซะก่อน
“ อี้ๆๆ เดี๋ยว อย่าเพิ่งวาง พอดีผึ้งเค้ามาด้วยอ่ะ อี้ออกมารับเค้าหน่อยได้ไหมล่ะ น่ะๆ ตอนนี้ผึ้งอยู่แถวๆหน้าร้านแล้วล่ะ คงยืนรออยู่ ตอนนี้ดิวใกล้จะถึงแล้ว เดี๋ยวดิวตามเข้าไป เห็นผึ้งเค้าบอกว่ารออยู่ลานจอดรถอ่ะ รบกวนหน่อยน่ะ พอดีผึ้งเค้าก้อมือถือแบตหมดอ่ะ เลยไม่รู้จะติดต่อใคร อี้ไปรับผึ้งให้ดิวทีน่ะ “
“ อ้ะ ก้อได้ เดี๋ยวเราออกไปรับเอง “ ผมไม่รู้ว่าจะทำยังไงดี เลยออกไปรับพี่ผึ้งซะหน่อย เลยบอกต้งไปว่า เดี๋ยวเข้ามาไปรับพี่ผึ้งก่อน
พอผมเดินออกมาตรงที่ลานจอดรถแล้ว ก้อมองหาพี่ผึ้งอยู่นาน ก้อไม่เห็นพี่ผึ้งยืนอยู่ตรงนั้น แต่ผมเห็นรถดิวจอดอยู่ แต่เค้าไม่ได้อยู่ที่รถ ตกลงนี่ดิวเล่นตลกกับผมอีกแล้วเหรอเนี่ยะ ผมกำลังจะเดินกลับเข้าไปในงาน ก้อมีคนมาดึงผมเข้าไปที่พุ่มไม้แถวนั้น ผมก้อดตกใจคัรบ นึกว่าใครจะมาทำร้ายผม เลยชกไปทีนึง ด้วยสัญชาตญาณ
“ โอ๊ยยย ทำไมอี้ต้องชกดิวด้วยอ่ะ โอ๊ยยยย เป็นแผลไหมเนี่ยะ “ อ้าวเป็นดิวหรอกเหรอ ก้อผมจะไปรู้ได้ไงครับ ตรงนั้นไฟไม่ค่อยสว่างเท่าไหร่ แล้วพนักงานโบกรถก้อไม่รู้ว่าหายไปไหน
“ อ้าว ใครจะไปรู้หล่ะ เจ็บมากไหมล่ะ แล้วนี่ทำไมต้องฉุดเราอย่างนี้ด้วย แล้วไหนล่ะพี่ผึ้ง ไม่เห็นมีใครสักคนเลย นี่ดิวเล่นตลกอะไรกับอี้อีกใช่ไหมเนี่ยะ อี้ไม่น่าเชื่อคนอย่างดิวเลย บ้าจริงๆ คนกำลังยุ่งกับการดูแลแขกอยู่แท้ๆ “ ผมอดไม่ได้เลยเอ็ดดิวไป มันน่าไหมล่ะครับ
“ ผึ้งเค้าไม่มาหรอก ตอนนี้ยังอยู่เมืองนอกอยู่เลย ก้อถ้าดิวไม่พูดไปอย่างนั้น อี้จะออกมาหาดิวดีๆงั้นเหรอ ดิวต้องขอโทษด้วยน่ะเรื่องเมื่อตอนบ่ายนี้ ดิวไม่น่าทำอย่างนั้นออกไปเลย ดิวมาคิดดูอีกที ดิวก้อรู้สึกผิดอ่ะ อยากจะขอโทษอี้ซะหน่อย “ ดิวดูท่าทางเค้าจะสำนักผิดจริงๆ แต่มีหรือผมจะให้อภัยง่ายๆ เดี๋ยวได้ใจกันหมด
“ ไม่ต้องมาขอโทษอี้หรอก แค่อย่าทำอย่างนั้นอีกก้อพอแล้ว แค่นี้ใช่ไหม อี้จะไปดูแลแขกในงาน “ ผมจะเดินไป แต่ดิวก้อยังดึงแขนผมไว้อีก นี่เค้าต้องการอะไรจากผมอีกเนี่ยะ
“ อี้เป็นอะไรอ่ะ ทำไมต้องบึ้งตึงกับดิวด้วย แต่ก่อนหน้านี้เราก้อยังดีๆกันอยู่นี่นา ดิวไปทำอะไรให้ไม่พอใจรึเปล่า บอกดิวบ้างสิ ดิวจะได้รู้ว่าดิวผิดตรงไหน “ ตอนแรกผมกะว่าจะไม่พูดเรื่องนี้ แต่ไหนๆก้อไหนๆแล้ว พูดมันซะวันนี้เลยก้อดี
“ ถ้าดิวอยากรู้อี้ก้อจะพูดมันซะวันนี้เลย อี้ไปรู้มาว่า ทุกสิ่งทุกอย่างที่ดิวทำไปอ่ะ มันไม่ได้มาจากความรู้สึกของดิวจริงๆ ดิวมีอะไรบางอย่างแอบแฝงอยู่ อย่าคิดน่ะว่าเรื่องนี้จะไม่มีคนรู้ อี้ไม่เชื่อดิวอีกต่อไปแล้ว “
“ ทำไมมีคนไปใส่ไฟดิวใช่ไหม ไม่ต้องบอกก้อรู้ว่าเป็นไอ้กรณ์ ไอ้นี่มันจะตามจองล้างจองผลาญดิวไปถึงไหนน่ะ เดี๋ยวต้องจัดการขั้นเด็ดขาดกับมันซะแล้ว ไอ้นี่ มันต้องเจอของจริง “ ดิวทำหน้าตาเอาเรื่อง ผมเลยต้องปรามไว้
“ มันไม่เกี่ยวกับพี่กรณ์หรอก ถ้าดิวไม่ใช่อย่างนั้นจริง ดิวจะเดือดร้อนไปทำไม แล้วตกลงเรื่องสัญญาบ้าๆนี่ มันเกี่ยวข้องกับการแก้แค้นของดิวกับพี่กรณ์ด้วยใช่ไหม บอกอี้มาเดี๋ยวนี้น่ะ “ ผมเองก้อเริ่มระเบิดอารมณ์ออกมาแล้ว
-
:serius2: :serius2: :serius2:
อี้อ่ะ ................
ดิวเคลียร์ซะให้รู้เรื่องไปเลย
อี้จะได้เลิกเข้าใจผิดซักที
-
เชื่อก็เชื่อ ไม่เชื่อก็อย่าเชื่อ
-
:z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3:
“ มันไม่เกี่ยวกับพี่กรณ์หรอก ถ้าดิวไม่ใช่อย่างนั้นจริง ดิวจะเดือดร้อนไปทำไม แล้วตกลงเรื่องสัญญาบ้าๆนี่ มันเกี่ยวข้องกับการแก้แค้นของดิวกับพี่กรณ์ด้วยใช่ไหม บอกอี้มาเดี๋ยวนี้น่ะ “ ผมเองก้อเริ่มระเบิดอารมณ์ออกมาแล้ว
“ จะบ้าไปกันใหญ่แล้วอี้ แล้วนี่ไอ้กรณ์มันพูดให้ดิวว่ายังไงล่ะ “
“ อี้รู้เรื่องที่ดิวกับพี่กรณ์มีเรื่องหมางใจกันมาแล้วล่ะ แต่ไม่เข้าใจว่า เรื่องมันก้อผ่านมาเนิ่นนานแล้วทำไมดิวยังไม่สำนึกซะที ทำไมไม่อยู่ใครอยู่มันไปซะ นี่เห็นว่าพี่กรณ์มีท่าทีชอบอี้ ดิวก้อจะแกล้งพี่กรณ์ด้วยการทำทุกวิถีทางเผื่อที่จะทำให้อี้เป็นของดิวให้ได้น่ะเหรอ นี่ดิวบ้าไปแล้วใช่ไหม ทำอะไรรู้จักคิดถึงจิตใจคนอื่นบ้างไหม “ ผมพูดทุกอย่างที่มันอยู่ในหัวผมออกไป เก็บไว้ผมก้ออึดอัดคนเดียว
“ อี้ ฟังดิวน่ะ เรื่องนี้ดิวอธิบายได้ ถ้าอี้เปิดใจรับฟังในสิ่งที่ดิวพูด “ ดิวยังจับแขนผมไว้แน่น แต่ผมพยายามสะบัดออก แต่มันไม่หลุด
“ ดิว ปล่อยอี้ไปเหอะน่ะ เราลืมเรื่องนี้กันไปเลยดีกว่า วันนี้เป็นวันเกิดอี้น่ะ อี้ขอได้ไหม “ แล้วผมก้อทั้งสะบัด ทั้งเอามือแกะมือที่จับแขนผมไว้ เรายื้อยุดฉุดกระฉากจนถึงถลาเข้ามากอดตัวผมไว้
“ อี้ครับ ฟังดิวก่อนน่ะ ดิวไม่ได้คิดอย่างนั้นน่ะ ดิวแค่พูดไปด้วยความ... “
“ เฮ้ย ไอ้ดิว แกจะทำอะไรอี้อ่ะ ปล่อยอี้เดี๋ยวนี้น่ะ “ พี่กรณ์วิ่งมาทางเรา ผมก้อได้ทีสะบัดดิวออกจนหลุด
“ แกเป็นอะไรกันนักหนาว่ะไอ้กรณ์ ทำไมแกต้องคอยหาเรื่องใส่ไฟชั้นตลอดเวลาด้วย นี่แกจะแค้นอะไรชั้นนักหนาว่ะ เรามาเคลียร์กันตอนนี้เลยดีไหม “ ดิวตวาดใส่พี่กรณ์ ซึ่งตอนนี้ผมมาหลบอยู่หลังพี่กรณ์แล้ว
“ ชั้นต่างหากที่ต้องถามแกว่าเมื่อไหร่จะเลิกตามตอแยชั้นและคนที่ชั้นรักซะที เรื่องมันก้อผ่านพ้นไปนานแล้ว แทนที่ชั้นจะโกรธเคืองแก แต่กลับเป็นแกที่คอยแกล้งชั้นตลอดเวลา ชั้นขอเหอะ วันนี้เป็นวันเกิดอี้น่ะ อย่ามาทำอะไรบ้าๆอย่างนี้ที่นี่เลย “ พี่กรณ์ตวาดดิวกลับไป
“ ชั้นต่างหากที่โดนแกใส่ไฟ แกนี่มันแหลจริงๆเลย ไอ้กรณ์ “ ดิวไม่หยุดตวาดสักที
“ แล้วใครกันว่ะ ที่บอกว่าจะแย่งของรักของชั้นทุกอย่างไปจากชั้น พอแกรู้ว่าชั้นรักอี้ แต่แกก้อพยายามมาป่วนอี้ พยายามหาทางเข้าใกล้อี้เพื่ออะไรว่ะ แกก้อรู้นี่ว่าถึงแม้ชั้นจะรักอี้ยังไง แต่ตอนนี้อี้ก้อเป็นแฟนกับต้งแล้ว ฉะนั้นแกก้อไม่ควรจะตอแยอี้อีก พอสักทีได้ไหม “ ดิวอึ้งไปเล็กน้อย สีหน้าท่าทางดิวดูจะโกรธพี่กรณ์ไม่น้อย ผมกลัวว่าดิวจะทำร้ายพี่กรณ์ เลยต้องหาวิธีสงบศึกครั้งนี้
“ พี่กรณ์ อี้ว่าเรากลับเข้าไปในงานกันดีกว่า มันไม่มีประโยชน์ที่จะมาพูดกับคนพาลอย่างนี้หรอก วันนี้งานวันเกิดอี้ อี้อยากมีความสุขมากกว่าต้องมารับรู้เรื่องบ้าๆอย่างนี้ ไปกันเถอะพี่ “ แล้วผมก้อลากแขนพี่กรณ์ไป ที่ตอนแรกพี่กรณ์ก้อดูท่าจะไม่อยากไป แต่ผมก้อทำตาดุใส่พี่กรณ์ไป พี่กรณ์เลยต้องเดินตามผมเข้ามาในงาน
-
ทำไมไม่ฟังดิวบ้างอี้ :z3: :z3: :z3:
เกลียดพี่กรณ์จริง ๆ เลย :fire:
-
อ่านทันแล้วครับบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบ
สนุกมากๆๆๆๆเลย
-
ง่ะ มัยอี้ม่ายฟังดิวเลย จากที่ไม่ชอบเมื่อก่อน กับมาสงสารและ
อย่างว่าดิวเคยไม่ดีมาก แต่ทุกอย่างมันก็ต้องมีสาเหตละน่า
พอมาปรับตัว ผลมันเลยเปนแบบนี้ (ว่าแต่พี่เค้าเปลื่ยนนิสัยจิงๆ ป่าว แต่ขอเชื่อว่าจิงนะคั้บ อย่าหลอกกันละเพ่ดิว)
เอาจัยช่วยพี่ดิละกาน พี่อี้ก็รับฟังเหตผลทั้งสองฝ่ายแล้วเอามาวิเคราะห์อย่างไม่ลำเอียงและไม่อคตินะคั้บ
สู้โว้ย เพ่ดิว เพ่รองบ่อนเค้าเยอะเลยอ่ะ ต้องหาจังหว่ะ และโอกาศเอตัวพี่อี้ไปเคลียร์ สองต่อสอง หั้ยเข้าจับกันซักทีละค้บ
ไม่งั้น พี่สู้เค้าไม่ด้แน่ :เฮ้อ:
-
:angry2: อารัยของเค้าเนี่ย ดิวเอ้ยยยย เมื่อไรจะกลับเข้าสู่เกมซะทีเนี่ย ออกทะเลไปไกลละเน้อ แล้ววว ตกลงนี่ใครจริงใครปลอมล่ะเนี่ย ระหว่างกรณ์กับดิว เนี่ย แต่มองๆดูแล้ว กรณ์น่าจะพลาดเองมากกว่า ไม่รู้แหละ ฝังใจกับคนชื่อกรณ์ เหอะๆๆๆ ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆครับ เนี่ยเค้ามารอทุกวันเยยน้า หุหุหุ ขอบคุณคร้าบ ^^
-
เฮ้อ อี้ไม่เปิดใจให้ดิวเพราะกลัวจะชอบเค้าอ่ะดิ
แถมใครต่อใครก็พูดกันท่าเอาไว้ซะขนาดนั้น
ดิวก็ตื้อมันไปงี้แหละลุกให้หนักเอาให้ป่วนเลย
ขัดคอด้งมากๆ ดูดิว่าด้งจะทำยังไง คนอะไรมันจะดีขนาดนั้นผมไม่เชื่ออ่ะ
แล้วอี้จะปิดประตูหัวใจใส่ดิวได้ตลอดมั้ย
ว่าแต่ไอ้ 3 เดือน มันผ่านมาแค่ไหนแล้วอ่ะ
ใกล้ครบรึยัง เผื่อดิวอกหักผมจะได้ไปปลอบใจ
รักดิวเป็นกำลังใจให้ดิวเสมอ
-
:m16: :m16: :m16: :m16: :m16:
:a11: :a11: :a11: :a11:
สรุป ตอนนี้อี้โดนกระหน่ำ ซัมเมอร์เซลล์มากกว่าใครเพื่อน :ped151: :ped151: :ped151: :ped151:
โถๆๆๆๆๆๆๆ แหมถ้าไม่เจอจังกับตัว ไม่มีใครรู้หรอกว่ามันลำบากใจยังไง
เชียร์กันเข้าไป เดี๋ยวเหอะ..... ( คันปากสุดๆๆๆๆ )
แต่ยังไงก้อขอบคุณสำหรับทุกคอมเม้นต์น่ะครับ
ผมมีความสุขมากมายเลยที่ได้ลงเรื่องให้ทุกคนอ่าน
แม้ว่างานจะเยอะท่วมหัวท่วมหางอย่างไร ผมก้อสู้ตายครับ
รักน่ะครับ จากใจจริง แล้วมาอ่านกันต่อน่ะครับ :a2: :a2: :a2: :a2: :a2:
ALEXIE KISSESSSSSSSSSS :จุ๊บๆ: :จุ๊บๆ: :จุ๊บๆ: :จุ๊บๆ: :จุ๊บๆ: :จุ๊บๆ: :จุ๊บๆ: :จุ๊บๆ: :จุ๊บๆ: :จุ๊บๆ: :จุ๊บๆ:
:z2: :z2: :z2: :z2: :z2: :z2: :z2: :z2:
-
ยังไงดิวก็เป็นตัวร้ายใช่มั้ยเนี่ย ขุนไม่ขึ้นเลยว่ะ ชักเซ็ง
-
สวัสดีครับ
มารายตัวว่าเป็นแฟนคลับลูกดิวครับ
อ่านทั้งคืนถึงหน้า 45 แล้วครับ
เดี๋ยวคืนนี้ตามทันแน่ๆครับ
ฝากเพลงให้ลูกดิวด้วยครับ
....ผิดที่เธอ....
คนอย่างเธอถึงทำอย่างไง
ไม่มีวันที่ฉันจะมองว่าดี
ไม่มีวันเปิดหัวใจรักเธอ
กลับไปซะอย่ามาให้เจอกันเลย
เธอก็รู้ว่าฉันทุกครั้งไม่เคยใจอ่อน
กับการทุ่มเทของเธอ
แต่แล้วทำไม วันนี้มีเธอจนล้นในใจ
ก่อนนั้นก็ไม่เคย จะคิดอะไร
มันเกลียดไม่อยากจะมองด้วยซ้ำ
สิ่งที่ทำลงไป ไม่ควร ฉันเองก็รู้
ห้ามอย่างไร มันอยาก
กลับไปเป็นเหมือนเดิม
กลับไปวันที่ไม่มีใครให้สบตา
ผิดที่เธอคนเดียว เธอทำให้ความรักเกิด
เพื่ออะไร เมื่อต่าง ต่างก็รู้กันอยู่
เราอยู่บนโลกที่ควร ห่างกัน
ตั้งแต่วันที่รู้ตัวเอง รู้ว่าใจของฉันกำลังรักเธอ
ก็เหมือนใจมันแบ่งครึ่งเป็นสองทาง
ห่างกันไปไกลๆ แล้วลืมเธอเลย
กลับปิดทางให้เธอแล้วทิ้งอะไรทุกอย่าง
แต่อย่างไงก็มีน้ำตา
ไม่รู้ทำไมต้องรับเธอมาในหัวใจ
ก่อนนั้นก็ไม่เคยจะสนใคร
มันแปลกที่ใจมาเป็นอย่างนี้
สิ่งที่ทำลงไป ไม่ควร ฉันเองก็รู้
ห้ามอย่างไร มันอยากกลับไปเป็นเหมือนเดิม
กลับไปวันที่ไม่มีใคร ให้สบตา
ผิดที่เธอคนเดียว เธอทำให้ความรักเกิด
เพื่ออะไร เมื่อต่าง ต่างก็รู้กันอยู่
ว่าเรา ต้องห้ามจิตใจเอาไว้
เธอคนเดียว ที่ทำให้ความรักเกิด เพื่ออะไร
เมื่อต่าง ต่างก็รู้กันอยู่ เราอยู่บนโลกที่ควร ห่างกัน :bye2:
-
:mc4: :mc4: :mc4: :mc4: :mc4: :mc4:
โถๆๆๆๆ อย่างอนผมเลยน่ะครับ
นิดหน่อยน่า เชียร์ใครก้อเชียร์ต่อไปน่ะครับ
ร๊ากกกกกกกกกกกก ตุ๊กๆโกน เยยยยยยย
:กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
o22 o22 o22 o22 o22 o22 o22 o22 o22
“ พี่กรณ์ อี้ว่าเรากลับเข้าไปในงานกันดีกว่า มันไม่มีประโยชน์ที่จะมาพูดกับคนพาลอย่างนี้หรอก วันนี้งานวันเกิดอี้ อี้อยากมีความสุขมากกว่าต้องมารับรู้เรื่องบ้าๆอย่างนี้ ไปกันเถอะพี่ “ แล้วผมก้อลากแขนพี่กรณ์ไป ที่ตอนแรกพี่กรณ์ก้อดูท่าจะไม่อยากไป แต่ผมก้อทำตาดุใส่พี่กรณ์ไป พี่กรณ์เลยต้องเดินตามผมเข้ามาในงาน
พอมาถึงในงานแล้ว ผมก้อพยายามปรับอารมณ์ตัวเองให้ปกติที่สุด เดี๋ยวผมจะไม่รู้สึกสนุกกับงาน ผมก้อเดินไปคุยกับคนนั้นคนนี้ไปเรื่อย เพื่อนๆและแขกในงานดูสนุกกันเพราะ เพราะตอนนี้วงดนตรีก้อเริ่มเล่นเพลงเพราะๆให้พวกเราฟังแล้ว ทุกคนก้อมาแสดงความยินดีกับผมกันใหญ่ ผมเองก้อเริ่มดื่มแล้วเหมือนกัน เพราะผมก้อเริ่มสนุกสนานกับทุกๆคนแล้ว โดยไม่ทันสังเกตว่าดิวเข้ามาในงานตอนไหน ดูเค้าทำเหมือนไม่มีเรื่องอะไรเกิดขึ้นทั้งนั้น เนียนสนุกไปกับเพื่อนๆและแขกทุกคนเชียว บ้างก้อเดินมาชนแก้วกับผมบ้าง
“ ดิวขอให้อี้มีความสุขมากๆน่ะ คิดสิ่งใดก้อขอให้สมหวังน่ะครับ “ แล้วดิวก้อยกแก้วมาให้ผมชนด้วย
“ ขอบคุณน่ะดิว ตามสบายน่ะ อยากได้อะไรก้อบอกพนักงานแล้วกัน “ ผมยิ้มตอบไปตามมารยาท
“ พนักงานให้ดิวในสิ่งที่ดิวต้องการไม่ได้หรอก อี้ก้อรู้ดีนี่ ว่าดิวต้องการอะไร “ ดูท่าดิวจะเริ่มเมาแล้ว ดูเค้าพูดเสียงอ้อแอ้ยังไงไม่รู้
“ อ้าวไอ้ดิว มึนซะแล้วเหรอว่ะ ทำไมคออ่อนอย่างนี้อ่ะ ปกติแกมันคอเหล็กไหลนี่หว่า แล้วนี่มาแอบจู๋จี๋อะไรกับแฟนล่ะ แต่เอ๊ะ ชั้นดูท่าแล้วเหมือนอี้ไม่ได้เป็นแฟนแกเลยว่ะ ดูท่าต้งเค้าจะดูแลเอาใจใส่อี้ดีกว่าแกอีกน่ะ หรือว่า แกหลอกชั้นว่าแกเป็นแฟนกับอี้เพื่อกันท่าชั้น อย่าให้ชั้นรู้นะโว๊ยว่าหลอกกัน ชั้นไล่เตะแกแน่ “ ป๊อบเดินมาพูดกับเรา ดิวเลยหันไปทำหน้ากวนๆใส่ป๊อบ
“ เหรอ แกคิดอย่างงั้นเหรอไอ้ป๊อบ ช่วงนี้อี้เค้าจะคลั่งไคล้ผู้ชายประเภท แสนดีหน่อยๆอ่ะ เค้าเลยไม่ค่อยสนใจชั้นเท่าที่ควร อีกอย่างช่วงนี้ชั้นก้อยุ่งเรื่องงานมากไปหน่อย เลยไม่ค่อยมีเวลาให้อี้เท่าที่ควร แต่ไม่ต้องห่วงน่ะ เราปรับความเข้าใจกันแล้ว ใช่ไหมอี้ “ ดิวหันมาหยักคิ้วให้ผมทีนึง ประมาณว่าให้ผมเออออไปกับเค้า
“ นี่ดิว อี้ว่าดิวคงเมาแล้วล่ะ พูดอะไรไร้สาระน่า ดิวไปสนุกกันต่อเหอะ เดี๋ยวอี้จะไปหาเพื่อนๆแล้ว “ ผมพยายามพูดดีที่สุดแล้วกับดิว
“ ใช่สิ สำหรับดิว อะไรมันก้อเป็นเรื่องไร้สาระหมดแหละ ใครจะไปเหมือนไอ้ต้งหล่ะ ทำอะไรก้อดูดีไปหมด แสนดี และเอาใจเก่งทุกอย่าง อี้เลยหลงระเริงไปกับมันไง จนลืมแฟนคนนี้ไป อี้เถียงสิว่ามันไม่จริง “ โอ๊ยยย นี่ดิวบ้าไปแล้วเหรอเนี่ยะ พูดจาอะไรออกมา เหมือนว่าดิวจะแกล้งพูดให้ป๊อบเข้าใจไปอย่างนั้น พูดเสร็จแล้วยังมาหลิ่วตาใส่ผมอีก ???
“ ดิว เลอะเทอะกันใหญ่แล้วน่ะ อี้ขอเหอะ วันนี้งานวันเกิดอี้น่ะ “ ผมข่มอารมณ์ไว้ก่อนที่จะระเบิดกลางงาน
“ ชิส์ อี้ไม่ต้องมาพูดเปลี่ยนเรื่องเลย ตัวเองทำอะไรไปน่าจะรู้ดี หนอย คนหลายใจ “ ตายแล้ว ผมเริ่มทนไม่ไหวแล้วน่ะ
“ ดิวอย่าให้อี้หมดความอดทนน่ะ ไม่งั้นอี้จะไม่เกรงใจแล้วน่ะ “ ผมกำหมัดตัวเองซะแน่น
-
ไม่ลุ้นแล้วไม่หนุกเลย :seng2ped:
-
:z6: :z6: :z6: :z6: :z6: :z6: :z6: :z6: :z6: :z6: :z6: :z6:
“ ชิส์ อี้ไม่ต้องมาพูดเปลี่ยนเรื่องเลย ตัวเองทำอะไรไปน่าจะรู้ดี หนอย คนหลายใจ “ ตายแล้ว ผมเริ่มทนไม่ไหวแล้วน่ะ
“ ดิวอย่าให้อี้หมดความอดทนน่ะ ไม่งั้นอี้จะไม่เกรงใจแล้วน่ะ “ ผมกำหมัดตัวเองซะแน่น
“ ทำไม อี้จะทำอะไรดิว เอาสิ เค้าจะได้รู้กันไปว่า เรามาทะเลาะกันเพราะว่าอี้ไปคบกับผู้ชายคนอื่น “ ดิวทำหน้าท้าทายใส่ผม
“ นี่มันอะไรกันอี้ ไอ้ดิว แกมาป่วนอะไรอีก นี่ถ้าเมาแล้วก้อควบคุมตัวเองด้วย วันนี้เป็นงานวันเกิดอี้น่ะ ให้เกียรติเจ้าภาพเค้าบ้างสิ แม่แกทางบ้านแกก้อมากันน่ะ ทำอะไรหัดเกรงใจคนอื่นบ้าง ชั้นขอแล้วกัน “ ต้งปรามดิวไว้
“ ว่าไงล่ะไอ้คุณชายผู้แสนดีเริ่ดเรอเพอร์เฟ็ค วันๆแกไม่ทำอะไรเหรอว่ะ นอกจากมายุ่งวุ่นวายกับแฟนชาวบ้าน อย่างแกน่ะไอ้ต้ง หน้าตาก้อดี บ้านก้อรวย แถมยังนิสัยดีอีกต่างหาก น่าจะหาแฟนใหม่ได้ไม่ยาก หรือว่า การแย่งแฟนของคนอื่นมันได้รสชาติมากกว่าว่ะ ตอบชั้นมาได้รึเปล่าล่ะ พ่อเทพบุตร “ ดูท่าต้งคงจะโกรธดิวมาก แต่ต้งก้อดีเกินกว่าจะว๊ากใส่ดิว ต้งพยายามยิ้มออกมา
“ หยุดได้แล้วน่ะดิว อย่ามากล่าวหาต้งพร่อยๆแบบนี้น่ะ “ ผมตวาดออกไป เพื่อนผมบางคนเริ่มรู้แล้วว่าเกิดอะไรขึ้น เลยเดินมาหาพวกผม
“ ทำไม พูดให้ชู้รักแค่นี้ทำเป็นต้องออกรับแทนกันด้วยเหรอ ทนไม่ได้รึยังไง “ ใครก้อได้ เอามีดมาที ตอนนั้นผมอยากฆ่าคนมาก
“ วันนี้ชั้นไม่มีอารมณ์มาทะเลาะเรื่องไม่เป็นเรื่องกับแกหรอกน่ะ เชิญแกบ้าไปคนเดียวเหอะ ไปเหอะครับอี้ ไปที่เวทีดีกว่า ต้งมีอะไรจะประกาศหน่อย อย่าไปสนใจไอ้ขี้เมาเลย “ ต้งก้อเลยจูงมือผมออกไปจากตรงนั้น เพื่อนผมก้อตกใจว่าเกิดอะไรขึ้น ผมก้อไม่ได้พูดอะไร แต่ทำปากบอกเพื่อนไปว่า ไม่มีอะไรหรอก พอไปถึงข้างเวทีแล้ว ต้งก้อพูดกับนักดนตรีว่า
“ พี่ครับ พอดีผมจะกล่าวอะไรให้เจ้าภาพหน่อยอ่ะครับ และเจ้าภาพจะขึ้นร้องเพลงด้วย ขอเวลาสักครู่ได้ไหมครับ “
“ เฮ้ยยย ต้ง อายคนอ่ะ จะให้อี้ร้องเพลงอะไร ไม่อาวววว “ นังป้อมไม่รู้มาจากไหน ตามมาสมทบบ้าง
“ นี่แก ปกติก้อชอบแหกปากร้องเพลงอยู่แล้วนี่ วันนี้ก้อร้องไปสิ จะเป็นอะไรไป งานวันเกิดแกด้วยน๊า เอาน่าสนุกสนานกัน พี่นักดนตรีค่ะ ขอเพลงคู่เลยค่ะ ให้เค้าสองคนร้องคู่กันเลย “ โอ๊ยยยย นังเพื่อนรัก มาจับคู่อะไรชั้นตอนนี้เนี่ยะ
“ เฮ้ยยยย ไอ้ป้อม แกจะบ้าเหรอ เพลงคู่เค้าก้อร้องคู่ ชาย หญิงสิ เมารึเปล่าเนี่ยะ “ ผมเอ็ดเพื่อนรักของผมไป
“ นี่ จะคู่ใครมันก้อเหมือนกันแหละแก อย่าเรื่องมาก แขกในงานคงอยากฟังแกร้องเพลงเต็มแก่แล้ว พี่นักดนตรีค่ะ เอาเพลงนี้เลยค่ะ เพลง หากันจนเจอ ของ กบ ทรงสิทธิ์ กับ กบ เสาวนิตเลยค่ะ “ โอ้ว ไม่ เล่นให้ร้องเพลงนี้เลยเหรอ นี่มันเพลงคู่รักเลยน่ะเนี่ยะ
จากนั้นต้งก้อขออนุญาต ประกาศออกไมค์ก่อน แล้วยังดึงผมขึ้นมาบนเวทีด้วย ผมมองลงไปข้างล่างเวทีตอนนี้ ผมรู้สึกว่าจะมีแขกมาเพิ่มมากขึ้นแล้ว อาจจะเพราะว่าผมบอกให้เพื่อนผมชวนเพื่อนบางคนที่ผมไม่สามารถนัดเองได้ บ้างก้อเป็นเพื่อนที่ทำงานเก่าที่ชวนๆกันมาเอง บ้างก้อเป็นลูกค้าเก่าๆที่ผมเคยร่วมงานและสนิทกันเป็นการส่วนตัวก้อมี หลายคนโบกมือให้ผม เอ่ออออ เล่นเอาซะผมปลื้มใจไม่น้อยที่มีคนมาร่วมงานเยอะขนาดนี้ ผมว่ามากกว่า 70 คนเห็นจะได้
-
ผมจะอ่านต่อไปดีมั้ยเนี่ย ไม่มีกำลังใจเลย :เฮ้อ: :seng2ped:
-
ไอ้ดิวมันหมดหวังยังครับพี่
-*- แต่ตราบใดที่อี้ยังไม่เเต่งงานไอ้ดิวก็มีโอกาส (จ๊ากกก แต่งงาน 555)
o13 o13 o13 ดิวสู้เว้ย มึงอย่าเมา
-
:impress2: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :impress2: :impress2: :impress2: :impress2:
“ ขอรบกวนเวลาสนุกสนานของทุกท่าน สักครู่นึงน่ะครับ วันนี้ทุกท่านก้อทราบดีน่ะครับว่า เป็นงานวันเกิดของอี้ ผู้น่ารักคนนี้น่ะครับ และผมยังมีเรื่องแจ้งให้ทราบอีกเรื่องนึงคือ ร้านที่เราจัดงานวันเกิดอยู่ตอนนี้น่ะครับ ผมขอบอกว่า ณ ตอนนี้ได้กลายเป็นร้านของอี้ไปแล้วน่ะครับ โดยสมบูรณ์ ซึ่งผมก้อได้แอบทราบมาว่า ความใฝ่ฝันของอี้เค้านั้นคือ การที่ได้เปิดร้านอาหาร ในสไตล์แบบที่พวกท่านเห็นกันอยู่ ซึ่งผมก้อใช้เวลานานเหมือนกันกว่าจะรวบรวมข้อมูลเพื่อที่จะสร้างร้านอาหารแห่งนี้ขึ้นมาได้ เหนื่อยเหมือนกันนะครับ แต่ก้อคุ้มค่าจริงไหมครับ ผมก้อได้แต่หวังว่าอี้จะชอบร้านนี้ และดูแลร้านนี้ให้เหมือนดั่งที่อี้ฝันไว้ว่าอยากจะมี ถือซะว่าเป็นของขวัญวันเกิดให้อี้แล้วกันน่ะครับ ฉะนั้นผมจึงขอชนแก้วฉลองเปิดร้านใหม่แห่งนี้ ขอให้ทุกท่านชูแก้วขึ้นด้วยครับ “ แล้วทุกคนก้อชูแก้วขึ้น ส่วนผม มัวแต่อึ้งอยู่ กับสิ่งที่ต้งทำให้ ผมไม่คิดว่าเค้าจะจำได้ว่า ผมชอบอะไร เคยมีความฝันว่ายังไง มันตื้นตันไปหมดครับ จนผมหูอื้อ ตาลายไปชั่วขณะ จนต้งต้องมาสะกิดผมให้ตื่นแล้วป้อมก้อยื่นแก้วมาให้ผมจากด้านล่าง ผมก้อชูแก้วขึ้น
“ พูดพร้อมกันน่ะครับว่า ไชโยๆๆ “ แล้วทุกคนในร้านก้อตะโกนพร้อมกัน จากนั้นก้อดื่มกันรวดเดียวหมด อย่างพร้อมเสียงกัน พอดื่มแล้วทุกๆคนก้อปรบมือ ทั้งโห่ร้องออกมาอย่างเสียงดัง ผมเนี่ยะน้ำตาแทบไหลเลย ขอบอกว่าซึ้งมากๆเลยครับ ผมหันไปดูหน้าเพื่อนๆและแขกทุกคนก้อยิ้มเหมือนแสดงความยินดีให้ผม นับว่านี่เป็นเซอร์ไพรส์ที่ผมประทับใจมาก ผมทำได้แค่เพียง ยิ้มเท่านั้นครับ จากนั้นดนตรีเพลง หากันจนเจอขึ้น จากนั้นต้งก้อร้องนำก่อน ผมไม่เคยรู้มาก่อนว่าต้งจะร้องเพลงได้เพราะขนาดนี้
ผมไม่รู้ว่าต้งร้องถึงท่อนไหนแล้ว เพราะมัวแต่ยืนเขินอยู่ จนเพื่อนข้างล่างทำปากมาที่ผมว่า ให้ผมร้องได้แล้ว ซึ่งต้งก้อร้องคลอๆไปกับผมเหมือนจะช่วยผม แต่กว่าที่ผมจะจำท่อนตัวเองได้ก้อเกือบจบท่อนของผมไปแล้ว พอมาถึงท่อนฮุค ก้อมีแขกในงานร้องเพลงคลอตามไปด้วย พร้อมทั้งโบกมือเชียร์กันไปมา ประหนึ่งว่ามาเชียร์ AF ซะงั้น ผมก้อเขินใหญ่เลย ร้องผิดร้องถูกบ้าง ปกติก้อชอบร้องเพลงอยู่หรอก แต่คราวนี้ต้องขึ้นเวที แล้วก้อแขกมาฟังมากมาย โอ๊ยยยยย เขิล ว๊อยยยยยย
พอเพลงจบแล้ว ผมก้อรีบวิ่งลงเทวีทันที แต่ไม่ทันต้งครับ ต้งดึงมือผมไว้ก่อน บอกว่าให้ผมพูดอะไรแก่แขกเหรื่อบ้าง ที่จริงผมมีความสุขมากน่ะครับ ที่ทุกคนมาร่วมงานวันนี้ แต่ตอนนี้ผมทำอะไรไม่ถูก และแขกก้อตะโกนให้ผมพูด ผมเลยเลี่ยงไม่ได้ครับ
“ เอ่อออ ผมก้อขอขอบคุณทุกท่านน่ะครับ ที่มาร่วมงานในวันนี้ “ พูดยังไม่ทันจบ ไอ้เจ้าโอมแฟนเพื่อนผมก้อตะโกนแทรกมาซะก่อน
“ งานวิวาห์ รึเปล่าอี้ ฮ่าๆๆๆ “ แล้วแขกทุกคนก้อโฮ่ร้องกันใหญ่ เล่นเอาผมเขินจนหน้าแดงไปหมดแล้ว แต่ก้อรวบรวมสมาธิใหม่
“ อี้ดีใจมากน่ะครับ ที่ทุกคนสละเวลามางานวันเกิดอี้ในวันนี้ ตัวอี้เองก้อไม่รู้จะสรรหาคำขอบคุณใดมามอบให้ทุกท่าน ได้แต่บอกว่า ขอให้สนุกมากๆน่ะครับ สำหรับคืนนี้ ขอบคุณมากๆครับ “ จากนั้นผมก้อจะเดินลงเวที แต่ไอ้เจ้าโอมก้อตะโกนมาอีก
“ เฮ้ยยยย อี้ จะไม่พูดอะไรถึงคนจัดงานหน่อยรึไง นี่ร้านนี้เค้าก้อ สร้างให้อี้โดยเฉพาะน่ะ น่าน่ะ พูดอะไรให้ต้งเค้าดีใจหน่อยเสะ เห็นไหมอ่ะ ต้งเค้ายืนรออยู่ ฮู้ๆๆๆๆๆ “ แล้วทุกร้องก้อตะโกนเชียร์ผมให้พูดอีก ผมเลยต้องพูดครับ
“ อี้ก้อไม่รู้จะขอบคุณต้งยังไงน่ะ กับสิ่งที่ต้งมอบให้ มันเป็นสิ่งที่ทำให้อี้มีความสุขมากมายน่ะครับ คงบอกได้แค่นี้ เดี๋ยวที่เหลือ ขอพูดกันสองคนได้ไหมครับ อี้เขิน “ จากนั้นผมก้อไม่ฟังเสียงอะไรทั้งนั้นแล้ว วิ่งลงจากเวที แล้วหนีออกไปนอกร้านทันที ทั้งๆที่ยังมีคนตะโกนให้ผมกับต้งร้องเพลงคู่กันอีก โอ๊ยยยยย นี่ไม่ใช่งานแต่งนะโว๊ยยยย รู้ไหมนี่ว่าคนมันเขิน แล้วผมก้อวิ่งมาที่บ้านพักรับรองนั่นเอง ไม่รู้จะวิ่งไปทางไหนแล้ว ก้อคนมันไม่คุ้นทางนี่นา ขอหลบมาทำใจก่อนได้ไหม ?????
-
:seng2ped:
-
:o8: :o8: :o8:
อ๊ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย อยากจะบ้าตาย
มันเป็นเรื่องจริงใช่มั๊ย คร๊าาาาาาาาาาา :กอด1:
ต้งน่ารักที่สุดเลยอ่ะ อยากเป็นแฟนต้งแทนอี้แล้วววว :impress2:
:m1:
-
เหอๆๆ เอางัยละทีนี้ สงกะสัยต้งจะเข้าวินล่ะ
มันคงไม่ง่ายอย่างนั้นช่ายมะ เพาะจากชื่อเลื่องดิวต้องเปนพะเอกดิ
ผมว่าดิวคงหมดความอดทนแล้วหล่ะ คงกับไปใช้แนวทางของตัวเองแล้ว
ผมว่าคืนนีแหละ จะได้รุ้ว่าไผเปนไผ ลุ้นว้อย จะออกหัวหรอก้อย
ปล. แล้วพี่กรละ มาก่อน แค่ไหงเปนเเค่ตัวปะกอบ ไม่เข้าจัย
-
ผมถอดใจแล้วอ่ะ :sad11:
-
ต้องให้ผมง้อไหมครับ
โถๆๆๆๆๆ ไม่เอาน่าครับ
ไหนๆก้ออ่านมาซะขนาดนี้แล้ว
ตามกันหน่อยน่ะ น๊าๆๆๆๆๆๆๆๆๆ :call: :call: :call: :call:
-
ดิว :o12: :o12: :o12:
สงสัยจะหมดหวังแล้ว
-
ปู้วววววววววววววววววว
ดิวไม่ได้ใจเลยว่ะ-*- เซ็งเลย
-
ดันนนนนนนนน :z1:
-
:o8: :o8: :o8: :o8: :o8: :o8: :o8: :o8: :o8: :o8: :o8: :o8: :o8: :o8: :o8:
“ อี้ก้อไม่รู้จะขอบคุณต้งยังไงน่ะ กับสิ่งที่ต้งมอบให้ มันเป็นสิ่งที่ทำให้อี้มีความสุขมากมายน่ะครับ คงบอกได้แค่นี้ เดี๋ยวที่เหลือ ขอพูดกันสองคนได้ไหมครับ อี้เขิน “ จากนั้นผมก้อไม่ฟังเสียงอะไรทั้งนั้นแล้ว วิ่งลงจากเวที แล้วหนีออกไปนอกร้านทันที ทั้งๆที่ยังมีคนตะโกนให้ผมกับต้งร้องเพลงคู่กันอีก โอ๊ยยยยย นี่ไม่ใช่งานแต่งนะโว๊ยยยย รู้ไหมนี่ว่าคนมันเขิน แล้วผมก้อวิ่งมาที่บ้านพักรับรองนั่นเอง ไม่รู้จะวิ่งไปทางไหนแล้ว ก้อคนมันไม่คุ้นทางนี่นา ขอหลบมาทำใจก่อนได้ไหม ?????
“ เขินจนหน้าแดงเลยน่ะ แล้วทำไมต้องวิ่งหนีมาด้วยล่ะ แขกเค้ารอเรากันอยู่น่ะ “ ต้งเดินตามผมมาตอนไหนไม่รู้ พูดขึ้น
“ ก้อต้งอ่ะ จะทำเซอร์ไพรส์อะไรก้อไม่ปรึกษากันหน่อย นี่อี้อายเค้ากันหมดแล้วรู้ไหม คนบ้าอะไรก้อไม่รู้ ไม่ต้องมายิ้มเลย นี่ถ้าเลิกงานแล้วน่ะ เราต้องเคลียร์กันหน่อยล่ะ โทษฐานทำให้อี้อายคนเค้า “ ผมทั้งโมโห ทั้งเขิน ทั้งอาย สับสนกันไปหมด
“ งั้นเค้าจะเรียกว่าเซอร์ไพรส์เหรอครับอี้ แหมๆๆ ต้งก้ออยากให้อี้ประทับใจกับสิ่งที่ต้งทำให้นี่ครับ ครั้นจะให้ทื่อๆก้อดูจะแบบว่าไม่น่าสนใจ อีกอย่างต้งกลัวอี้ไม่รับด้วย เลยต้องถือโอกาสวันดี วันนี้นี่แหละครับ อย่าโกรธต้งเลยน่ะครับ น่ะๆ ที่รัก เอางี้ก้อได้ เลิกงานนี้อี้จะจัดการกับต้งยังไง ต้งก้อยอมทั้งนั้นแหละ ถ้าต้งต้องตายด้วยน้ำมืออี้ ต้งก้อยอม “ แล้วต้งก้อคุกเข่าลง ทำท่าอ้อนวอนผมสุดฤทธิ์ ครั้นผมจะใจดำกับเค้าได้ลงคอก้อกระไรอยู่ คนเค้าทำดีให้ขนาดนี้แล้วน่ะ เอาน่า......
“ ก้อได้ เห็นแก่ว่าต้งจัดงานวันเกิดให้น่ะเนี่ยะ จะให้อภัยอีกสักครั้งนึงก้อได้ แล้วอย่าทำอีกน่ะ ไม่งั้นอี้ไม่ไว้หน้าแน่ “ ผมทำหน้าดุใส่
“ แค่นั้นเองเหรอครับอี้ แล้วที่ต้ง สร้างร้านอาหารแห่งนี้ขึ้นมาหล่ะ อี้ไม่รู้สึกดีเลยเหรอครับ ว๊า ต้งก้อแอบคิดน่ะว่า อี้ต้องประทับใจ และชอบร้านนี้มากๆ เพราะว่ากว่าต้งจะแอบล้วงความลับออกมาจากอี้ได้ว่า อี้ชอบร้านแบบไหนเนี่ยะ ต้งต้องวางแผนแทบตาย นี่ก้อกะทำให้ร้านออกมาใกล้เคียงกับที่อี้ชอบมากที่สุด ต่อจากนี้ไป ก้อต้องรบกวนอี้แล้วล่ะ ที่จะทำให้ร้านนี้ เป็นได้ดั่งร้านในฝันที่อี้ต้องการ หรือว่า เอาอย่างนี้ดีกว่า เรามาช่วยกันสร้างที่นี่ดีกว่า ให้เหมือนกันสวรรค์น้อยๆของเรา ดีไหมครับ “ เอาอีกแล้วต้ง นี่สงสัยตอนน้าปิ่นท้องต้ง คงจะไปดูลิเกมากไปหน่อยแน่ๆเลย พูดแต่ละอย่างนี่กะให้ผมเลี่ยนตายไปเลยใช่ไหมครับ ผมก้อทำฟอร์มนิ่งอยู่นาน แล้วก้อเหล่ตาดูเล็กน้อย เห็นท่าทางต้งที่คุกเข่า แล้วทำหน้าอ้อนวอนผมแล้วขำจริงๆ กะว่าจะแกล้งซะหน่อย ไม่แกล้งดีกว่า สงสารเค้า
“ ก้ออออ จะพูดไงดีอ่ะ ไม่รู้จะหาคำไหนมาพูดดี สิ่งดีๆที่ต้งทำให้ อี้ก้อรับไว้ในใจอี้เสมอแหละ ครั้งนี้ก้อยิ่ง แบบว่ายังไงอ่ะ คำว่าความประทับใจมันดูน้อยเกินไปด้วยซ้ำ อี้ไม่รู้จะบอกต้งยังไงน่ะ แต่ถ้าต้งมีจิตใจตรงกับอี้น่ะ ต้งก้อต้องรับรู้ได้ว่า ในใจอี้รู้สึกยังไง แค่นี้ต้งรับรู้ได้ไหมล่ะ ถ้าไม่รับรู้ก้อแล้วไป ถือว่าเราใจไม่ตรงกัน “ ต้งเจอมุขนี้ก้อยิ้มแป้นเลยน่ะครับ ลุกขึ้นมากอดผมแล้วก้อหอมแก้มผมฟอดใหญ่
-
-*- ทำไมมีแต่คนหล่อ รวย นิสัยดี ที่สมหวังฟร๊ะ
คนหล่อแต่จนเซ็งเลย-*-
ดิวเว้ยยย เมาอยู่ได้-*- เครียดเลยนะครับพี่ :z3: :z3:
-
ตังดีเกินไปรึเปล่า :serius2:
-
ร้านอยู่หน่ายยยยยยยยยยยยยยยย :mc1:
โอ๊ยยยยยยยยยยยยย แบบนี้แหล๊ะที่ต้องการ :m1:
รักต้งที่้สุดเล้ย :m3:
-
เหอๆๆ เจออย่างนี้ไม่รุ้หั้ยพูดงัยแล้ว คัยไม่รักก็บ้าและ รุ้ว่าความฝันเราคือไล แล้วทำหั้ยด้วย สุดยอด
แต่ตามชื่อเรื่อง คนที่จะเปนพะเอกต้องเปนดิวดิ ผมว่ามาถึงตอนนี้แล้ว หากดิวเค้ารักอี้จิง ไม่ได้ต้องการแก้แค้นอย่างที่พี่กรณ์ว่า หรืออาจจะเคยคิด แต่พอรุ้จักอี้มาเลยกลับใจ ดิวต้องตัดสินจัยขั้นเด็ดขาดแล้วหล่ะ ถึงขั้นต้องลักพาตัวไปปรับความเข้าจัยก็ต้องทำแล้วหล่ะ ไม่งั้นคงได้แห้วชั่วชีวิดแน่ นายต้องกับมาชั้ยวิธีนายแล้วหล่ะ นายดิว แต่ต้องอยู่บนเหตผลนะคั้บ จากนั้นนายต้องพิสูจน์หั้ยได้ว่านายทำเพราะรักอี้จิงๆ อ่ะ แต่เกิดนายไม่ได้รักอี้ ทำแค้ต้องการแค้แค้น นายก็แพ้แล้วแหล่ะ ไม่มีคัยชนะ แพ้ทั้งคู่ ทั้งพี่กร ทั้งดิว
แต่แว่วๆ จะได้เหนดิวกับมาชั้ยแผนแบบดิวเต็มขั้นเรวๆ นี้ ช่ายมะ เอาว่ารอดูดิวคนเดิมที่ทำทุกวิถีทางเพือเอาคนรักไว้แล้วหล่ะ ว่าแต่ อย่าหั้ยมันรุนแรงมากเน้อ่ ยั้งมือหน่อยก็ดีน่า
:3123: หั้ยพี่อเล็กซ์ ขยันมากมาย จัดมาหั้ยหายอยากหน่อพี่ 555 พูดไลออกปายยย
คนที่น่าสงสารที่สุดคือ อี้ จะวางตัวยังงัยในสมรูมินี้ เหอๆๆๆๆ สู้ๆ ค้าบ ขอแนะหั้ยตามน้ำไปแล้วกตามคำสั่งหัวจัยนะคั้บ แล้วจะเจอทางออกที่แท้จริง เรื่องวุ่นวายจะได้จบ พี่จะได้ไม่ต้องมานั่งกุมขมับอย่างนี้ o13
-
น่าอิจฉามากๆเลยอ่ะ
-
ไปเมากะดิวดีกว่า
ของขวัญแต่ละอย่างถ้าผมเป็นอี้นะคงไม่กล้ารับหรอก
น่ากลัวไงไม่รู้เหมือนกำลังถูกซื้อด้วยเงินเลย
โชคดีที่ไม่ได้เกิดเป็นอี้ ใครชอบแบบนี้ตามสบายเลยครับ ผมขอผ่านคนนึงล่ะ ของขวัญผมขอแค่ความจริงใจจากคนที่เรารักก็พอ มาแข่งกันให้ของแบบนี้น่ากลัวสุดๆ งานนี้สงสัยอี้ต้องตอบแทนด้งด้วยร่างกายแล้วมั้ง แต่งงานกันไปแล้วนี่
โป้งล่ะ งอนๆ ทำให้ผมผิดหวัง+นอยด์แดรก
ให้ดิวมาง้อถึงจะยอม(งอนได้อีกกรู)
-
:jul1: :haun4: :jul1: :haun4: :jul1: :haun4: :jul1: :haun4: :jul1: :pighaun: :haun4:
“ ก้ออออ จะพูดไงดีอ่ะ ไม่รู้จะหาคำไหนมาพูดดี สิ่งดีๆที่ต้งทำให้ อี้ก้อรับไว้ในใจอี้เสมอแหละ ครั้งนี้ก้อยิ่ง แบบว่ายังไงอ่ะ คำความประทับใจมันดูน้อยเกินไปด้วยซ้ำ อี้ไม่รู้จะบอกต้งยังไงน่ะ แต่ถ้าต้งมีจิตใจตรงกับอี้น่ะ ต้งก้อต้องรับรู้ได้ว่า ในใจอี้รู้สึกยังไง แค่นี้ต้งรับรู้ได้ไหมล่ะ ถ้าไม่รับรู้ก้อแล้วไป ถือว่าเราใจไม่ตรงกัน “ ต้งเจอมุขนี้ก้อยิ้มแป้นเลยน่ะครับ ลุกขึ้นมากอดผมแล้วก้อหอมแก้มผมฟอดใหญ่
“ ทำไมต้งจะไม่รู้ใจอี้ล่ะครับ ต้งรู้หมดแหละว่าอี้คิดยังไง แต่ต้งอยากฟังจากปากอี้เท่านั้นเอง ถ้าอี้พูดไม่ได้ หรือพูดไม่ออก ก้อไม่เป็นไรครับ แค่นี้ต้งก้อชื่นใจล่ะ หายเหนื่อยเป็นปลิดทิ้งเลย “ แล้วต้งก้อมาหอมผมอีก
“ แต่ต้งมีเรื่องอยากจะขอโทษอี้เรื่องนึงอ่ะ คือพรุ่งนี้เรามีนัดกันไปเที่ยวใช่เปล่า ที่จริงต้งก้อว่างน่ะ แต่พอดีลูกค้ารายใหญ่อีกฝั่งนึงอ่ะ เค้าอยากให้ต้งเคลียร์งานตัวใหม่ให้เสร็จภายในพรุ่งนี้ซะก่อน อี้จะว่าอะไรไหม ถ้าต้งจะให้อี้รุดหน้าไปที่เกาะช้างก่อน เมื่อเสร็จงานแล้วต้งจะรีบตามไปทันที เดี๋ยวต้งจะให้คนขับรถ ขับไปส่งน่ะ ไม่อย่างนั้นอี้นั่งเครื่องไปก้อได้ เดี๋ยวต้งจัดการเรื่องตั๋วให้ “
“ ไม่เป็นไรครับต้ง เรื่องแค่นี้เอง อี้ไปรอก่อนก้อได้ ดีเหมือนกัน อี้จะได้เสาะหาห้องสวยๆ บรรยากาศดีๆไว้รอต้ง อย่าให้อี้รอนานเกินไปล่ะ ไม่งั้นอี้ หนีไปกับหนุ่มชาวเกาะไม่รู้ด้วย “ ผมแกล้งขู่ไป
“ ได้ครับ ไม่นานเกินรอหรอก แฟนต้งน่ารักจัง ของหอมอีกทีน่ะครับ “ แล้วต้งกำลังจะหอมอีกที แต่....
“ นี่ถึงขนาดอดใจไม่ไหว เลยมาพลอดรักกันถึงที่นี่เลยเหรอ เมื่อกี้บนเวทีสวีตกันไม่พอรึไง ถึงได้มาต่อกันที่นี่ ทำอะไรก้ออย่าให้มันน่าเกลียดเกินไปน่ะเว๊ยไอ้ต้ง พ่อแม่แกก้อมา ไว้หน้าพวกท่านบ้าง ไม่กลัวพวกท่านอายเหรอ ที่ลูกชายหัวแก้วหัวแหวน มาเริงรักกับเกย์ แกนี่ก้อโตแล้วน่ะ น่าจะคิดได้บ้างน่ะ อีกอย่าง แกก้อรู้นี่ว่าอี้เป็นแฟนชั้น ยังจะมาทำออกหน้าออกตาอีก ไอ้ทุเรศ “ ดิวเดินเมาแอ๋มาจากไหนไม่รู้ มาถึงก้อมาใส่ต้งใหญ่เลย ต้งท่าจะไม่พอใจมากเหมือนกัน แต่ก้อยังรักษาอาการไว้
“ ไอ้ดิว ชั้นรู้ว่าชั้นทำอะไรลงไป และทางบ้านชั้นก้อรู้ว่าสิ่งที่ชั้นทำ มันไม่ได้เลวร้ายในสายตาพ่อแม่ของชั้น ส่วนแก แกอย่ามาอ้างหน่อยเลยว่าอี้เป็นแฟนแก ดูแกปฏิบัติต่ออี้หน่อยสิ มันทุเรศแค่ไหน แกรู้ตัวบ้างไหม ชั้นไม่ใช่เด็กอมมือน่ะจะได้ไม่รู้ว่าเรื่องนี้ มันต้องมีอะไรไม่ชอบมาพากลแน่ๆ แกนั่นแหละ ควรออกไปจากชีวิตอี้ได้แล้ว ไอ้โรคจิต “ ดิวได้ยินดังนั้นก้อเดินเข้ามาหาพวกเรา แล้วกระชากแขนผมออกมาจากต้ง ต้งจะถลาเข้ามา แต่ดิวยกมือกันไว้ก่อน ท่าทางดิวเมามากๆ
“ ขอชั้นพูดอะไรกับอี้แป๊บนึงเดะ “ จากนั้นดิวก้อมากระซิบที่ข้างหูผม กลิ่นเหล้านี่สุดยอดเลย
“ ชั้นรู้ว่านายอยากจะยกเลิกสัญญาใจจะขาด เอางี้ไหม ชั้นมีข้อเสนอ นายให้ไอ้ต้งมันกลับเข้าไปในงานก่อน แล้วเรามาเคลียร์กันสองคน ถ้าตกลงกันได้ ชั้นยินดีจะฉีกสัญญาทิ้ง แล้วเราก้อจะไม่เกี่ยวข้องกันอีกต่อไป ตกลงไหม “ ผมก้อนิ่งคิดครู่นึง แล้วหันมามองหน้าต้งที่มองหน้าผมเหมือนต้องการคำตอบ ผมเลยต้องบอกต้งออกไป
“ ต้งกลับเข้าไปในงานก่อนน่ะครับ เดี๋ยวอี้ขอเคลียร์กับดิวที่นี่ก่อน อี้รับรองว่าครั้งนี้มันจะเป็นครั้งสุดท้ายจริงๆ ต้งไม่ต้องห่วง ถ้ามีอะไร อี้จะร้องตะโกนดังๆเอง ต้งไปสนุกต่อน่ะครับ “ ผมพูดเสียงหนักแน่น ตอนแรกต้งก้อดึงดันไม่ยอมไป แต่ผมก้อทำคิ้วขมวดใส่แล้วก้อพยักหน้า ต้งถึงได้เดินกลับเข้าไปในงาน พอต้งเดินไปแล้ว ผมก้อเริ่มประเด็นทันที
“ มีอะไรจะเคลียร์ว่ามา ให้มันจบๆกันไป ชั้นเบื่อเต็มทนแล้ว “ น้ำเสียงผมห้วนมากๆ
“ ไม่ต้องรีบร้อนขนาดนั้นก้อได้ ที่รัก “ แล้วดิวก้อเดินมาจะจับแก้มผม แต่ผมปัดมือออก
“ ทำเป็นเล่นตัว ชั้นรู้ว่านายอยากไปกับมันใจจะขาด แต่อันดับแรก ชั้นขอพูดเรื่องที่นายผิดกฎก่อน ข้อแรก นายทำตัวสนิทสนมกับผู้ชายคนอื่นที่ไม่ใช่ชั้นต่อหน้าต่อตาคนอื่น ที่รู้จักหลิง หลิง และนายยังสวีตกันหวานซะเกินหน้าเกินตา ข้อนี้ชั้นรับไม่ได้ ไหนว่านายเป็นคนรักษาสัญญาไง อ่ะโถ่ มีแต่คำคุยนี่หว่า “ น้ำเสียงดิวตวาดออกมาเสียงเข้ม เหมือนคนไม่ได้เมาแล้ว แถมยังมองหน้าผมถมึงทึงใหญ่เลย
-
:o12: :o12: :o12: :o12: :o12: :o12: :o12: :o12: :o12: :o12:
“ ตกลงนี่นายแกล้งเมาอีกแล้วใช่ไหม นายนี่มันสุดๆเลยน่ะ แล้วเรื่องที่นายว่ามา ชั้นไม่ได้ตั้งใจทำอย่างนั้น นายก้อรู้สถานการณ์ดีนี่ จะให้ชั้นทำยังไงนายอย่ามาหาเรื่องหน่อยดีกว่า “ ผมก้อไม่ยอมเหมือนกัน โต้กลับไป
“ ไม่ต้องมาเบี่ยงประเด็น นายนั่นแหละที่ผิดก่อน ก้อด้ายยยยยย อยากยกเลิกสัญญาใช่ไหม นายได้อย่างที่นายต้องการแน่นอน แต่ยังไม่ใช่ตอนนี้ ชั้นก้อเบื่อนายเต็มทนเหมือนกัน ไอ้คนหลายใจ “ ผมสุดทนแล้ว เลยตบหน้าดิวไปทีนึง ดิวอึ้งไปเล็กน้อย แต่ผมด่าต่อ
“ ต่อไปนี้นายไม่มีสิทธิ์ที่จะดูถูกชั้นอีกต่อไปแล้ว นี่คือการสั่งสอน นายกลับไปได้แล้ว ที่นี่ไม่ต้อนรับ กลับไปสิ ไอ้คนพาล คนอย่างนายมันก้อเหมือนที่พี่กรณ์ว่านั่นแหละ นายมันคนไม่มีหัวใจ ไม่คิดถึงคนอื่น เห็นแก่ตัว ออกไปเลยน่ะ ไป๊ “ ผมไล่ดิวเสียงดัง ดิวมองหน้าผมอย่างเย็นชา จากนั้นก้อเดินจากไป แล้วนี่ตกลงผมเคลียร์กับดิวรู้เรื่องไหมเนี่ยะ แต่ตอนนี้ผมไม่สนแล้ว กลับเข้าไปในงานดีกว่า
พอผมกลับเข้ามาในงานแล้ว ต้งก้อเดินมาถามผมว่าตกลงเคลียร์กันรู้เรื่องไหม ผมก้อบอกไปว่าก้อโอเค แล้วชวนต้งไปสนุกกับเพื่อนๆต่อ ที่ตอนนี้น่าจะเมากันได้ที่แล้ว พี่กรณ์ตอนนี้ขึ้นเวทีร้องเพลงใหญ่เลย ขอบอกว่าพี่กรณ์ร้องเพลงได้ น่ากลัวมาก ค่อมจังหวะตลอดเวลา เพื่อนๆผมคนอื่นๆก้อแย่งกันขึ้นไปร้องเพลงตลอด เป็นอันว่า งานนี้นักร้องตัวจริงสบายไปเลย นั่งดูขี้เมาร้องเพลงไป ขำไป ก้อมันตลกจริงๆนี่ครับ ส่วนผมก้อเต้นกับคนรอบร้านเลยครับ ชนแก้วบ่อยมากจนเริ่มมึนไปแล้ว แต่ก้อยังไม่วายชนต่อ ก้อคนมันกำลังสนุกนี่นา
จนเวลาล่วงเลยมาถึงเที่ยงคื่นกว่าๆ แขกบางท่านก้อเริ่มทยอยกันกลับบ้านแล้ว ครอบครัวต้งและครอบครัวน้าเนตร ก้อกลับแล้วเหมือนกัน แต่ต้งยังอยู่ บอกว่าขอเคลียร์ที่งานช่วยผมก่อน ส่วนเพื่อนๆผมตอนนี้ สภาพไม่ต่างจากสุนัขดีๆนี่เอง เมามายกันระเกะระกะร้านไปหมด บ้างก้อหลับคาโต๊ะ บางก้อร้องเพลงกันต่อ พอได้เวลาวงดนตรีกลับไปแล้ว ก้อเอาขวด เอาอะไรมาเคาะกันเสียงดัง ทำเป็นพวกจิ๊กโก๋ไปได้ แต่ผมก้อปล่อยให้พวกเค้าสนุกกันเต็มที่ครับ ส่วนผมก้อเคลียร์ๆพวกของขวัญต่างๆ ช่วยกันสองคนกับต้งแกะของขวัญกัน วันนี้ผมได้ของขวัญเยอะแยะมากมายทั้งเครื่องสำอางค์ รุ่นใหม่เซ็ทสวยงาม,เสื้อผ้า,กระเป๋าถือ ฯลฯ ที่เด็ดสุดเห็นจะเป็มนังแม๋ม ซื้อจีสตริง สีสัยแสบตามากๆ ผมอายต้งมากตอนที่แกะออกมา ไอ้โอมกะแอนก้อใช่ย่อย ซื้อถุงยางมาให้ผมแพ็คนึง เขียนโน้ตติดไว้ด้วยว่า “ ค่อยๆใช้น่ะ ไม่ใช่ว่าใช่คืนนี้ซะหมดกล่องล่ะ พักผ่อนบ้าง อะไรบ้าง “ อันนี้มันทำให้ผมอายสุดๆ แต่ต้งสิขำใหญ่เลย ไอ้เพื่อนบ้า นี่เห็นว่าเมากันสนุกสนานเฉยๆน่ะ เอาไว้ให้พวกมันอยู่ในสภาพปกติก่อนล่ะก้อ ตายยยยยยยยยยยยยยย
-
พอแกะของเสร็จหมดแล้ว เพื่อนๆของผมก้อทยอยกันกลับบ้าน โดยมีพี่กรณ์ และเพื่อนของผมอีกกลุ่มนึงพากันกลับ ส่วนผมก้อกลับกับต้งตามเคย วันนี้ของขวัญผมขนใส่รถต้งมาเต็มสตรีมเลย ต้งก้อดีครับ ไม่ว่าอะไรสักคำ จากนั้นพอมาถึงคอนโดผมแล้ว ต้งก้อขนพวกของขวัญขึ้นมาให้ผมที่ห้อง เราสองคนช่วยกันแบบพะรุงพะรังมาก แต่ก้อมาถึงห้องจนได้
“ อี้ครับ อาบน้ำเสร็จแล้วนอนเลยน่ะครับเข้าใจไหม นี่ถ้าต้งไม่ต้องตื่นเช้าล่ะก้อ จะนอนเป็นเพื่อนอี้แล้ว ยังไงก้อหลับฝันดีน่ะครับ มาม่ะ มาให้ต้งหอมแก้มหน่อย ม่ะ “ ต้งเดินมาทำท่าจะกอดผม ผมเดินถอยมาก้าวนึง ทำเล่นตัวเล็กน้อย
“ ไม่เอาอ่ะ ต้งหอมอี้ทั้งวันแล้วน่ะครับ แก้มช้ำหมด “
“ เดี๋ยวนี้ดื้อเหรอเรา เดี๋ยวจับปล้ำซะเลยนี่ ตกลงจะให้หอมไหม “ ต้งทำหน้าดุ เอาเรื่องใส่ผม ผมก้อเลยแกล้งยอมไปงั้นๆ
“ อ่ะก้อได้ อย่าหอมแรงน่ะ 555 “ แล้วต้งก้อเดินมาทั้งกอด ทั้งหอมผมซะหลายฟอดเลย จากนั้นก้อเดินออกจากประตูไป ก่อนออกไปไม่ลืมที่จะส่งจูบให้ผมทีนึง ผมก้อรับจูบนั้นมา แล้วเอามาวางที่ตรงหัวใจผม ต้งยิ้มหวานใหญ่เลย แล้วก้อเดินจากไป
พอต้งกลับไปแล้ว ผมก้อกำลังจะอาบน้ำ เปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วก้อนอน แต่มีคนโทรมาเข้ามือถือผมซะก่อน เอ๊ะใครกันอ่ะ โทรมาซะดึกดื่น พอผมเห็นเบอร์แล้ว ใช่เลย.......ดิวนั่นเอง ใจนึงก้อไม่อยากรับ แต่ก้อรับซะหน่อย เผื่อจะมีอะไร
“ ว่าไงดิว โทรมาซะดึกดื่น คนจะหลับจะนอน “ ผมทำเสียงเซ็งๆ
“ จะนอนได้ไง เมื่อกี้ไอ้ต้งเพิ่งขับรถออกไปจากคอนโดนาย อย่ามาโกหกหน่อยเลยน่า “
“ นี่นายมาแอบดูพวกชั้นเหรอ นายมันโรคจิตชัดๆ ชั้นไม่คุยด้วยแล้ว “ ผมจะวางสาย แต่ดิวตะโกนเข้ามาก่อน
“ อย่าเพิ่งสิ ที่ชั้นโทรมาเพื่อที่จะมาสะสางกับนาย นายอยากยกเลิกสัญญานักใช่ไหม ได้ ใช่จะจัดการให้คืนนี้เลย ตอนนี้ชั้นอยู่ที่ลานจอดรถ รอนายอยู่ที่รถที่ชั้นให้นาย แต่ก่อนอื่น ชั้นจะไม่ขอเรียกร้องอะไรจากนาย นอกจากขอรถคันนี้คืน ตอนที่ชั้นซื้อ ชั้นเลือกมันมาด้วยใจ แต่ถ้านายไม่รับ ชั้นก้อขอคืน ส่วนของอื่นๆ ชั้นไม่เอาคืน นายเก็บไปเหอะ เอากุญแจรถมาด้วยน่ะ แล้วอย่าลืมหยิบสัญญาของนายมาด้วย เพราะชั้นก้อหยิบของชั้นมาแล้ว อย่าช้าล่ะ ชั้นรออยู่ เดี๋ยวจะเปลี่ยนใจซะก่อน “
-
:serius2: :serius2: :serius2: :serius2: :serius2: :serius2: :serius2: :serius2: :serius2:
“ ได้ รอไม่เกิน 5 นาที เจอกันที่ลานจอดรถ เรื่องมันจะได้จบๆซะที “ จากนั้นผมก้อวางสาย แล้ววิ่งไปหยิบกุญแจรถ และกุญแจคอนโดนั่นด้วย ผมไม่อยากได้ของเค้าแล้ว มันวางอยู่ที่ห้องนอนของผม พร้อมทั้งสัญญาฉบับนั้นด้วย ความรู้สึกตอนนั้นของผมคิดซะว่า เลิกแล้วต่อกันได้ก้อดีจะได้ไม่ต้องมาวุ่นวายกันอีก ชีวิตของผมจะได้สงบสุขเสียที ใช่สิ ผมต้องการอย่างนั้นนี่นา .....
พอผมมาถึงลานจอดรถ ก้อเห็นดิวยืนพิงอยู่ที่รถคั้นนั้นที่เค้าซื้อให้ผม จากนั้นผมก้อเดินไป แล้วยื่นกุญแจให้เค้า
“ เอาของนายคืนไป แล้วเอาสัญญาของนายมา ชั้นจะฉีกทิ้ง “ ดิวก้อรับกุญแจไปแล้วเดินไปยังประตูคนขับ
“ ขอชั้นเช็คดูรถก่อนว่า มันมีอะไรเสียหายไหม เพราะว่าชั้นจะเอาไปให้สาวคนอื่นๆของชั้นขับเล่นๆต่อไป “
“ ไม่มีอะไรเสียหายหรอก ชั้นไม่ได้แตะต้องมันเลยแม้แต่น้อย “ ดิวก้อยักไหล่ใส่ผม ทำเป็นไม่สนใจ จากนั้นเค้าก้อไขกุญแจแล้วเปิดเข้าไปดูในรถ จากนั้นก้อรีบ เปิดประตูออกมา ทำหน้าตาซีเรียส
“ นี่นายทำอะไรกับรถชั้น ไหนว่าไม่ได้แตะต้องไง ทำไมตรงหน้าปัดมันมีรอยแตก นายนี่มันแหลจริงๆเลย “
“ เฮ้ยยยย ชั้นไม่ได้ทำอะไรกับรถนายจริงๆน่ะ ชั้นไม่ได้โกหกน่ะ “ ผมก้อตกใจสิครับ ผมไม่ได้ทำอะไรจริงๆนี่
“ ไม่เชื่อนายก้อเปิดเข้ามาดูในรถสิ เดี๋ยวจะหาว่าชั้นโกหก “ จากนั้นผมก้อเปิดประตูอีกด้านเข้าไป เพื่อดูให้เห็นกับตา โดยที่ดิวนั่งอยู่ตรงที่นั่งคนขับ ผมมองหาตั้งนานไม่เห็นมีอะไร
“ ไหนไม่เห็นมีอะไรเลย นายบ้าไปแล้ว จากนั้นผมกำลังจะออกจากรถ แต่ดิวก้อดึงแขนผมไว้แล้วรวบไว้ทั้งสองข้าง จากนั้นก้อหยิบห่วงพลาสติคอะไรไม่รู้มาคล้องมือผมไว้แล้วก้อรูดไว้ซะแน่น ผมก้อตกใจครับ พยายามดิ้นใหญ่เลย จากนั้นดิวก้อโน้มตัวลงไปที่เท้าผมแล้วก้อเอาพลาสติคอีกเส้นนึง มารัดขาผมไว้เช่นกัน ผมทั้งดิ้น ทั้งทุบดิวสาระพัด ปากก้อด่าไป
“ ไอ้บ้านี่ จับชั้นไว้ทำไม ปล่อยน่ะ “ ผมตะโกนด่าสุดเสียง แต่แถวนั้นเหมือนไม่มีใครอยู่เลย
“ ไม่ปล่อยจะทำไม ชั้นขอเตือนให้นายทำตัวดีๆน่ะ ไม่งั้นจะเจ็บตัวมากกว่านี้ “ ดิวตะคอกใส่ผม
“ ไอ้บ้านี่ ชั้นจะร้องให้คนช่วย ถ้านายไม่ปล่อยชั้น “ ผมกำลังจะร้องออกไป แต่ดิวเอาผ้ามามัดปากผมไว้ซะก่อน ผมได้แต่อู้ๆอี้ๆในลำคอ หนอยเจ็บใจนัก เสียรู้ได้ดิวมันอีกแล้ว จากนั้นดิวก้อหยิบมือถือของดิวขึ้นมา แล้วยื่นมาให้ผมดู
“ นี่เบอร์อ้อใช่ไหม ถ้านายทำตัวดีๆน่ะ ชั้นจะเอาผ้าออกจากปากนาย แต่ถ้านายตุกติก คืนนี้ชั้นจะไปหาอ้อที่บ้าน แล้วรับอ้อมากับชั้น จากนั้นเราสองคนก้อจะมีความสุขกัน โดยที่ชั้นจะเอานายซ่อนไว้ แต่นายจะรับรู้เรื่องราวทุกอย่าง จากนั้นตอนเช้า ชั้นก้อจะเขี่ยอ้อทิ้ง ชั้นจะทำให้อ้อเสียใจสุดๆเลย นายตกลงไหม “ โอ๊ยยยยยย ไอ้บ้าดิว มันน่าเจ็บใจนัก พอมันรู้ว่าจุดอ่อนผมอยู่ที่ไหนมันก้อเอามาบีบผม ผมก้อทำอะไรไม่ได้ ได้แต่พยักหน้าให้มันเป็นการตกลง จากนั้นดิวก้อมาแกะผ้ามัดปากออกจากผม
“ ว่าง่ายๆอย่างนี้ค่อยน่ารักหน่อย ไปกันเลยดีกว่า เสียเวลามากแล้ว ไปที่ๆมีเรากันสองคน ฮ่าๆๆๆ “
“ นายจะไปไหน ชั้นไม่ไป ปล่อยชั้นไปเหอะ ชั้นขอร้อง “ ผมเริ่มกลัวแล้วว่าดิวจะทำอะไรผมรึเปล่า ดูท่าทางดิวน่ากลัวมาก
“ ไม่ต้องกลัวที่รัก ที่นั่นมันคือสวรรค์น้อยๆของเราเองแหละ ฮ่า ๆๆๆๆ “ ดิวหัวเราะอย่างสะใจ แต่ผมนี่สิ กลัวม๊ากกกกกก
-------------------------- จบตอนที่ 32 -------------------------
-
ใจร้ายยย
-
โทษดิวไม่ได้นะอี้ เปนผมๆก็ต้องทำอย่างนี้ เพราะผมคงไม่ยอดเสียคนที่ผมรักไปหรอก
ดิวไม่มีทางเลือก ผมเข้าจัย เปลื่ยนมาเปนคนดีก็แล้ว ยังสู้ไม่ได้ ก็ต้องชั้ยวิธีเดิมๆ ที่มีนได้ผลละ
ค่อยว่ากันอีกที ทำไปแล้วต้องอธิบายได้นะครั้บ เอาจัยช่วย :กอด1:
-
:fire: ดิวบ้าไปแล้วๆๆๆๆๆ
พี่กรหรือต้งหรือใครก็ได้มาช่วยที
ดิวทุเรศจิงๆ o13 ขอชม 555+
-
กลายเป็นจำเลยรักไปซะละ
สงสารดิวว่ะ หมดหนทางจริงๆ
งานนี้อี้ทำตัวเองนะไปบีบดิวขนาดนั้น มันทำดีด้วยก็ดันไม่เอา แทนที่จะทำดีๆกับมันให้สิ้นเรื่อง รู้ทั้งรู้ดันไปต่อต้านมันอีก
เฮ้อ ถึงดิวไม่มีใครรัก ยังไงก็มีผมอยู่ข้างดิวเสมอ ฝังใจกับคนนี้ไปแล้ว
-
:เฮ้อ: ไม่รู้จะพูดอะไรแล้ว ยิ่งทำเหมือนมันจะยิ่งแย่รึเปล่า
-
:m16: :L1: อืม นี่รึเปล่าที่เรารอคอย ไม่รู้ดิครับ
แต่มันก็คือโอกาสสุดท้ายแล้วนี่ที่ดิวจะทำได้ และได้ทำ -*-
อืม ทำไมอี้ใจแข็งจัง :serius2: :serius2:
:sad11: :sad11: เห็นใจไอ้ดิวหน่อยนะครับ คนเรากดดันมากๆ วันนึงมันก็ต้องระเบิดออกมา
-
ยังตามไม่ทันเลย
ขอพักเหนื่อยก่อนนะ :กอด1:
-
:beat: :beat: :beat: :beat: :beat: :z6: :z6: :z6: :z6: :z6:
ตอนที่ 33 เคลียร์ ??? ( Clear ??? )
ระหว่างทางที่ผมอยู่ในรถ ผมก้อได้แต่หันหน้าออกไปทางอื่นพรางคิดหาทางหนีทีไล่ ก้อใครมันจะไปรู้ล่ะว่า ไอ้ดิวมันคิดจะทำอะไรอยู่ ดิวมันก้อคอยมองมาที่ผมบ่อยๆ ชวนผมคุยบ้าง แต่ผมไม่ยอมคุยด้วย ตอนนี้เริ่มเกลียดดิวอีกแล้ว ก้อทำไมน่ะทำไมต้องทำอย่างนี้กับผมด้วย ทำไมไม่เลิกแล้วต่อกันไป มีบางครั้งเหมือนกันที่ดิวมาจับแขนผมแต่ผมก้อสะบัดออกทุกที จนไม่รู้ว่าเราขับมาไกลเท่าไหร่แล้ว แต่ผมรู้สึกเหมือนว่าดิวจะขับรถไปทางภาคตะวันออก ระหว่างทางนั้น ดิวก้อแวะจอดตรงที่พักมอเตอร์เวย์ พอรถจอดก้อหันมาถามผม
" หิวไหม จะทานอะไรรึเปล่า เดี๋ยวดิวไปซื้อให้ เอาน้ำไหม ท่าทางจะกระหายน่ะ " น้ำเสียงดิวอ่อนโยน แต่คราวนี้ผมไม่เชื่อดิวอีกแล้ว
" ชั้นไม่กินอะไรของแกทั้งนั้น ชั้นเกลียดแก ปล่อยชั้นสักทีได้ไหม ชั้นอยากกลับบ้าน " ผมตะคอกกลับไป ดูดิวอึ้งเล็กน้อยที่ผมพูดอย่างนั้น ตอนนี้หน้าดิวเลยเปลี่ยนเป็นดุ
" พูดดีๆได้ไหม ทำไมต้องใช้คำพูดอย่างนี้ด้วย มันไม่น่ารักเลยน่ะ " น้ำเสียงดิวก้อเปลี่ยนเป็นดุแล้ว
" ไม่ ชั้นจะไม่พูดดีกับแกอีก แกปล่อยชั้นสิ แกจะพาชั้นไปไหน " ผมยังไม่วายตะคอกใส่ดิวอีก
" เรามีเรื่องต้องเคลียร์กัน และที่ๆจะไป มันต้องมีแค่เรา 2 คนเท่านั้น เข้าใจไหม "
" ไม่เข้าใจ ไม่เคลียร์ ชั้นจะกลับบ้าน ปล่อยชั้นน่ะ คอยดูน่ะ หลุดไปได้เมื่อไหร่ ชั้นจะหนีไปไกลๆจากแก ชั้นเกลียดแกได้ยินไหม " ผมทั้งตะคอก ทั้งเอามือมาทุบแขนดิว ดิวคงหมดความอดทน ผลักผมกระแทะประตูอย่างแรง แล้วเอาผ้ามามัดปากผมอีก จากนั้นก้อทำหน้าเหี้ยม แล้วพูดว่า
" สงสัยอี้จะพูดไม่รู้เรื่อง ไม่เป็นไร ดิวโทรหาอ้อดีกว่า อี้จะได้คิดอะไร ทำอะไร ง่ายๆน่ารักๆขึ้น " ผมพูดไม่ได้ก้อได้แต่ส่ายหน้าไปมา มือก้อทุบที่ตัวดิว ดิวคงทนไม่ไหวอีก เหวี่ยงผมติดเบาะอย่างแรง แล้วเปิดประตูออกไป จากนั้นดิวก้อกดเบอร์พี่อ้อ แล้วเอามาให้ผมดู แล้วกดโทรออก ดิวออกไปคุยข้างนอกรถ แต่พูดเสียงดังๆให้ผมได้ยิน ไอ้บ้านี่ มันน่าเจ็บใจนักโว๊ยยยยย
" อ้อเหรอครับ นี่ดิวเองน่ะ อ้อทำอะไรอยู่อ่ะ นอนแล้วเหรอ ดิวเหงาจังอ่ะ คิดถึงอ้อจังเลย " จากนั้นดิวก้อก้มลงแล้วยื่นหน้าเข้ามาในรถ ทำหน้าเยาะเย้ยผมสุดๆ ผมจะเอามือทุบดิว แต่ดิวก้อหลบทัน แล้วออกไปคุยโทรศัพท์ต่อ
" ดิวไปหาอ้อได้ไหมอ่ะ เดี๋ยวดิวไปรับอ้อมาที่บ้านดิวได้ม่ะ ดิวมีอะไรจะสารภาพกับอ้อ " ดิวยังทำหน้ากวนบาทาใส่ผมอีก
" งั้นเดี๋ยวอีกไม่เกิน ชั่งโมงดิวไปรับอ้อที่บ้านน่ะ วันนี้ดิวมีความสุขจังที่จะได้เจออ้ออีกครั้ง คืนนี้ดิวจะทำให้อ้อมีความสุขที่สุดเลย แค่นี้ก่อนน่ะครับ เดี๋ยวดิวรีบไปหา คิดถึงน่ะ " จากนั้นดิวก้อวางสายแล้วเข้ามานั่งในรถ แล้วก้อมาแกะผ้ามัดปากผมออก
" เป็นไง คิดอะไรได้บ้างรึยัง ยังจะดื้ออีกไหม รึว่าอยากจะเห็นชั้นมีอะไรกับพี่สาวนาย จากนั้นตอนเช้าชั้นก้อสะบัดหล่อนทิ้งนายถึงจะสำนึก ตกลงเอาไง " พูดจบดิวก้อผลักผมซะแรง ตัวผมไปติดประตูแล้วก้อหันหน้ากลับมาประชันกับดิว
" ได้ ชั้นตกลงจะเคลียร์กับแก ชั้นจะยอมแกทุกอย่าง ขออย่างเดียวแกอย่ายุ่งกับพี่สาวชั้น ไม่งั้นชั้นเอาแกตายแน่ ไอ้ดิว " น้ำเสียงผมเอาเรื่องไม่น้อย
" ดี พูดง่ายๆอย่างนี้ก้อดี แต่ก่อนอื่น นายต้องพูดกับชั้นเพราะๆก่อน ไม่งั้นชั้นจะไม่ตกลงกับนาย " ไอ้บ้าดิวนี่ ยังมามีข้อแม้อีก อยากส่งมันไปอยู่ชายแดนภาคใต้แล้วมัดมันไว้กับระเบิด ซีโฟร์แสวงเครื่องนัก แค้นๆๆๆๆ ว๊อยยยยยย[/color]
-
:seng2ped:
-
^
^
^
^
^
:z13: :z13: :z13: :z13: :z13: :z13:
จิ้มรีบนอ่า
ผมน้อยใจแล้วน่ะ มาเซ็งกัน
หนีไปเที่ยวพัทยาดีก่า
ฮือๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
ใครๆก้อไม่รักผมเลย
-
^
^
^
จิ้ม พี่อี้
อิอิ แหมมมม
ตัวเองอ่ะ คนรักเยอะแระ 555+++
แต่เค้าก็รักพี่อี้น้า ^^
อย่าไปไหนเลยนะตะเองงง
-
o18 o18 o18
SM ก็คราวนี้แหละโว้ย อี้จงเป็นมาโซ ซะดีๆๆ 5555+
:กอด1: :กอด1: :กอด1: คนโพส ซัก แปดล้านที
-
:angry2: :angry2: :angry2: :angry2: :angry2: :angry2:
อะไรคือมาโซ
อะไรคือ SM
ขอความกระจ่างด้วยน่ะครับ เอิ๊กๆๆๆๆ
o18 o18 o18 o18 o18 o18 o18
-
เดี๋ยวก็รู้ค่ะพี่อี้
อิอิ รู้สึกว่า พี่อี้จะชอบแนวๆนี้น้าา
ฮ่าๆๆๆๆ
แล้วมะไหร่จะมาต่ออ่า
-
อ้าว พี่ก็ มาโซ แหละดีแล้วครับ 555+
เอาเต๊อะๆๆ หวันเบี่ยง 55 :laugh: :laugh: :laugh:
o18 ดิวจัดการคนโพสเลย
-
:เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:
-
:z6: :z6: :z6: :z6: :z6: :z6: :z6: :z6: :z6: :z6: :z6:
" ดี พูดง่ายๆอย่างนี้ก้อดี แต่ก่อนอื่น นายต้องพูดกับชั้นเพราะๆก่อน ไม่งั้นชั้นจะไม่ตกลงกับนาย " ไอ้บ้าดิวนี่ ยังมามีข้อแม้อีก อยากส่งมันไปอยู่ชายแดนภาคใต้แล้วมัดมันไว้กับระเบิด ซีโฟร์แสวงเครื่องนัก แค้นๆๆๆๆ ว๊อยยยยยย
จากนั้นดิวก้อลงไปซื้อของที่เซว่น ผมก้อนั่งหน้าเซ็งอยู่ในรถ คิดแค้นไอ้ดิวนักเจ็บใจจริงๆ ถ้าผมมีโอกาสน่ะ ผมจะเอาคืนสิบเท่า ไม่นานนักไอ้ดิวก้อกลับเข้ามานั่งในรถ แล้วก้อเอาของวางไว้เบาะหลัง จากนั้นก้อหยิบน้ำมาขวดนึงแล้วก้อเปิดฝา ยื่นให้ผม
" ดื่มซะ เดี๋ยวจะกระหาย อย่าดื้ ไม่งั้น เจอดีอีกแน่ๆ " มันช่างขัดแย้งนัก ระหว่างการกระทำและคำพูด ผมก้อเชิ่ดใส่มันไป
" บอกว่าไม่หิวไง พูดไม่รู้เรื่องรึไง " ดิวคงจะโมโหแล้ว เลยจับขวดน้ำมากรอกใส่ปากผม ผมก้อส่ายหน้าไปมา ส่วนดิวไม่ยอมแพ้ครับ บีบปากผมแล้วกรอกน้ำใส่สุดฤทธิ์ ผมก้อต้องยอมไปก่อน จากนั้นก้ออมๆน้ำไว้ พอดิวเอาขวดน้ำออก ผมก้อพ่นน้ำใส่หน้าดิวซะเต็มหน้า ดิวนิ่งไปพักนึงครับ จากนั้นก้อเอามือลูบหน้า แล้วหันมามองหน้าผมอย่างเหี้ยมเกรียม
" อี้นี่สงสัยชอบความรุนแรงใช่ไหมครับ ได้ดิวจัดให้ " จากนั้นดิวก้อพุ่งตัวมาใส่ผม แล้วก้อจับหน้าผมไว้ จากนั้นก้อบดบี้ริมฝีปากมาที่ผม ผมก้อดิ้นๆสู้ แต่ก้อสู้แรงดิวไม่ไหว เลยต้องปล่อยเลยตามเลย ให้มันทำอะไรตามใจอย่างที่มันอยากทำ ดิวจูบผมจนพอใจแล้วก้อผละหน้าออก แต่มือยังจับหน้าผมไว้อยู่ แล้วพูดว่า
" อี้ครับ ดิวไม่อยากทำให้อี้เจ็บน่ะ แต่อี้อย่าดื้อได้ไหม ถ้าอี้ไม่มีอคติกับสิ่งที่ดิวทำ อี้จะรู้ว่าดิวไม่ได้คิดไม่ดีกับอี้เลย อี้เข้าใจไหมครับ " น้ำเสียงดิวดูอ่อนโยนลง แต่ผมทำตาแข็งใส่
" นี่นายจะบอกว่า ทุกอย่างที่นายทำ หรือกระทั่งตอนนี้ที่นายจับชั้นมัดอยู่นี่ นายไม่ได้คิดไม่ดีกับชั้นเหรอ ฮ่ะ นายช่วยอธิบายถึงการกระทำของนายกับชั้นหน่อยได้ไหม " ผมพูดนำเสียงราบเรียบเหมือนประชดประชัน
" เอาไว้อี้อารมณ์เย็นกว่านี้ก่อนแล้วเราค่อยมาคุยกันดีกว่า ตอนนี้อี้พักผ่อนก่อนนะครับ อีกไม่นานก้อถึงที่หมายแล้วล่ะ เมื่อถึงที่นั่นแล้ว เดี๋ยวดิวจะแก้มัดให้น่ะครับ " แล้วดิวก้อขับรถออก ส่วนผมก้อไม่รู้ว่าจะทำยังไงดี แล้วตอนนั้นก้อเริ่มง่วงแล้ว ขอนอนก่อนดีกว่า พรุ่งนี้ค่อยคิดกันใหม่ว่าจะทำยังไงดี
โอ๊ยยย ทำไมแดดมันแยงตาอย่างนี้ อ้าวทำไมมองไปรอบๆรถ ถึงได่มีแต่รถจอดเต็มไปหมดล่ะ จากนั้นผมก้อลุกขึ้นมองไปข้างหน้า เห็นทะเล และก้อเหมือนเป็นเกาะ ผมเลยคิดขึ้นมาได้ว่า ณ ตอนนี้ผมคงอยู่บนเรือเฟอรรี่ ว่าแต่ว่า ดิวเค้าหายไปไหนอ่ะ ได้โอกาสล่ะ เปิดประตูดีกว่า แต่เอ๊ะ ทำไมเปิดเท่าไหร่ก้อเปิดไม่ออก ไอ้รถบ้านี่มันเป็นระบบอัตโนมัติรึไง บ้าจริง ว่าแต่ว่าตอนนี้หิวเหลือเกิน โอ๊ยยย ไอ้ท้องบ้าอย่างเพิ่งร้องตอนนี้สิ แล้วผมก้อได้ยินเสียง ติ๊ดๆ เหมือนสัญญาณอะไร จากนั้นดิวก้อเปิดประตูเข้ามา ดิวมาพร้อมกับอาหารในมือและกาแฟเต็มมือไปหมด
" หิวรึยัง ทานอะไรก่อนไหม นี่ดิวซื้อกาแฟมาให้อี้ด้วย ดิวกะแล้วว่าอี้ต้องหิวแน่ๆเลย " แล้วดิวก้อยื่นแก้วกาแฟให้ผม
" จะกินได้ไงเล่า มือถูกมัดออกอย่างนี้อ่ะ แกะให้เราก่อนได้ม่ะ " ผมพูดน้ำเสียงอ้อนๆ
" อี้น่ารักจัง พูดดีๆก้อเป็นด้วย แต่ตอนนี้ดิวยังปล่อยอี้ไม่ได้หรอก เดี๋ยวอี้ทำอะไรบ้าๆอีก เอาอย่างนี้แล้วกัน ดิวป้อนให้ดีกว่า ค่อยๆกลืนน่ะมันร้อน " จากนั้นดิวก้อเป่ากาแฟให้ผมแล้วค่อยๆป้อนใส่ปากผม ผมคิดว่าตอนนั้นสงบสติก่อนดีกว่า เพราะหิวมาก พอป้อนกาแฟแล้ว ดิวก้อจิ้มลูกชิ้นทอดให้ผม โดยที่เค้าไม่ลืมเป่าให้ผมด้วย บทจะดีก้อ บทจะร้ายก้อร้ายสุดๆตานี่ ใครได้เป็นแฟนน่ะ ตายอย่างเดียว .......
พอป้อนลูกชิ้นและกาแฟนจนหมดแล้ว ผมก้อเริ่มอิ่ม
" เราอิ่มแล้วล่ะ แล้วนายล่ะ ไม่ทานบ้างเหรอ "
" เป็นห่วงดิวเหมือนกันเหรอ น่ารักจัง ดิวทานมาบ้างแล้วล่ะครับ ก่อนอี้จะตื่นอีก เดี๋ยวเราก้อถึงแล้ว อีกอึดใจเดียว " แล้วดิวก้อยิ้มให้ผม
" นายจะพาชั้นไปไหนอ่ะ นายอย่าทำอะไรชั้นน่ะ " ผมเริ่มกลัวอีกแล้วล่ะครับ
" เกาะช้างไง เห็นอี้บอกว่าอยากมาพักผ่อนที่นี่ไม่ใช่เหรอ ดิวเลยพามาไงครับ เรื่องห้องพักไม่ต้องห่วงน่ะ ดิวโทรหาเพื่อนให้จัดไว้แล้ว เราโชคดีมากเลยน่ะ ได้บ้านเดี่ยวริมทะเลเลยแหละ โรแมนติคสุดๆ อี้ต้องชอบแน่ๆเลย "
" ชั้นขอโทรบอกต้งก่อนได้ไหม นี่ก้อไม่ได้หยิบมือถือมาด้วย เดี๋ยวต้งจะเป็นห่วงชั้น น่ะๆ ดิว ชั้นไม่บอกหรอกว่านายจับชั้นมา " ดิวมองหน้าผมอย่างครุ่นคิด
" เอาไว้ถึงที่พักก่อนแล้วกัน ค่อยโทร ต้งนี่โชคดีจังเลยเนอะ มีคนคอยห่วงความรู้สึกด้วย ไม่เหมือนดิว เฮ้อออ อ้า ถึงฝั่งพอดีเลย เดี๋ยวเราเดินทางกันเลยดีกว่า " พอเรือจอดเทียบท่าแล้ว รถก้อทยอยกันขับออกไปขึ้นเกาะ ผมก้อนั่งนิ่งๆ มองวิวไปรอบๆเกาะ สวยจังเกาะช้าง แต่ทำไมสภาพผมต้องเป็นอย่างนี้ด้วย ถูกมัดมือมัดขา มาพักผ่อนในเกาะสวรรค์อย่างนี้เนี่ยะน่ะ ?????
-
สวรรค์เบี่ยงแท้ๆ นะครับ o13 o13 o13
โอ้ววว หวังว่าคงจะไม่มีใครตามมานะครับ 555+ :z2:
โดยฉะเพราะไอ้พี่กรณ์ :z2:
:z10:
-
:z10: :z10: :z10: :z10: :z10: :z10:
-
:z10: :z10: :z10:
:beat: :beat: :beat:
:จุ๊บๆ: :จุ๊บๆ: :จุ๊บๆ:
:a2:
-
กังขังฉันเถิด กังขังไป ขังตัวอย่าขังหัวใจดีกว่า บลาๆๆๆๆๆๆๆ :เฮ้อ:
-
:z13: รี บน
เป็นไรมากปล่าว
:laugh: :laugh: :laugh:
-
อี้ตบดิวเลย
ดิวมันทำขนาดนี้แร้ว วว ว !
อยากได้อี้ก้ทำตัวให้มันพระเอกหน่อยเดะ*
-
:เฮ้อ: ไม่มีอะไรจะพูดค่ะ o22
:เฮ้อ:
-
ไม่อยากไห้คนแต่งเอาคนในครอบครัวมาเปนเครื่องต่อลองอ่ะไรมากมาย...........................อ่านๆๆไปซักจะโรคจิตแบบไอ้ดิว.....ปัญญาอ่อน
-
ดิวจะปล้ำอี้หรอ...
-
o18 o18 o18 o18 o18 o18 o18 o18 o18 o18 o18
Thanks a lot for every comment na krub
sorry na krub tonite my computer cant type thai
i will add more story na krub
:bye2: :bye2: :bye2: :bye2: :bye2: :bye2: :bye2:
-
"บทจะดีก้อ บทจะร้ายก้อร้ายสุดๆตานี่ ใครได้เป็นแฟนน่ะ ตายอย่างเดียว ......."
งั้นก็เตียมตัวตายไว้เลยคั้บ ผมเปนพี่ดิว ผมไม่ปล่อยพี่ไปกับคนอื่นแล้วหล่ะ
ว่าแต่ คืนนี้ก็ม่ายได้อ่านอ่ะดิ คอมเปนไรอ่ะคั้บ หรออยู่ต่างประเทศ
เอาเปงภาษาอังกิดก็ได้คั้บ ไม่ว่ากัน แบบว่าน่าติดตามมากมาย
พี่ดิว เอาหั้ยอยู่หมัดนะคั้บ โอกาศสุดท้ายแล้ว
:3123:
-
:impress2: ต้งทุ่มเทมากเลย ทำใจเยอะๆ นะ ไอ้ดิวแย่งไปแล้ว
-
:m15: :m15: :m15: :m15: :m15: :m15: :m15: :m15: :m15:
" เอาไว้ถึงที่พักก่อนแล้วกัน ค่อยโทร ต้งนี่โชคดีจังเลยเนอะ มีคนคอยห่วงความรู้สึกด้วย ไม่เหมือนดิว เฮ้อออ อ้า ถึงฝั่งพอดีเลย เดี๋ยวเราเดินทางกันเลยดีกว่า " พอเรือจอดเทียบท่าแล้ว รถก้อทยอยกันขับออกไปขึ้นเกาะ ผมก้อนั่งนิ่งๆ มองวิวไปรอบๆเกาะ สวยจังเกาะช้าง แต่ทำไมสภาพผมต้องเป็นอย่างนี้ด้วย ถูกมัดมือมัดขา มาพักผ่อนในเกาะสวรรค์อย่างนี้เนี่ยะน่ะ ?????
จากนั้นดิวก้อขับรถพาผมไปยังโรงแรมที่ดิวบอก ผมรู้สึกว่าโรงแรมที่ว่านี้จะไม่ได้อยู่ใกล้ๆกับใจกลางเกาะเท่าไหร่ ดิวแวะลงซื้อของตรงเซเว่นกลางเกาะ ไม่รู้ว่าเค้าจะซื้ออะไรนักหนา แต่ผมก้อทำเป็นไม่สนใจอะไรทั้งนั้น แล้วโรงแรมที่ดิวพาผมไป จะว่าโรงแรมก้อไม่เชิง เพราะมันเหมือนเป็นรีสอร์ทส่วนตัวมากๆ เป็นเหมือนบ้างเป็นหลังๆ อยู่บริเวณท้ายๆของเกาะ ที่ไม่ค่อยมีคนพรุกพร่าน โดยมีเซนเตอร์อยู่ตรงกลางบ้านพักต่างๆ ตอนที่เราเข้าไปในโรงแรมนั้นก้อมีพนักงานมาต้อนรับมาหาเราที่รถ จากนั้นก้อปั่นจักรยานำไปยังที่พัก จะว่าเป็นห้องพักก้อไม่ได้ ผมว่ามันเป็นบ้านเดี่ยวสองชั้นต่างหาก อยู่หลังสุดของรีสอร์ท ขนาดกะทัดรัดน่าอยู่ ตกแต่งสวยงามทันสมัย
พอพนักงานคนนั้นยื่นกุญแจบ้านให้เราแล้ว จากนั้นพนักงานคนนั้นก้อปั่นจักรยานกลับไป ดิวก้อมาแก้มัดมือและมัดเท้าให้ผม พอแกะออกแล้ว ผมก้อลูบคลำข้อมือผมใหญ่ เพราะว่ามันเจ็บมากเหมือนกัน คงดิ้นไปเยอะตอนที่ขัดขืนดิว ดิวเองก้อจับมือของผมมาดู แล้วก้อเป่าที่ข้อมือผมเบาๆ
“ เจ็บมากไหม เดี๋ยวดิวจะเอายามาทาให้น่ะ ตอนนี้เราเข้าบ้านก่อนน่ะ “ จากนั้นดิวก้อลงไปเปิดประตูให้ผม ผมได้โอกาสที่ดิวมาเปิดประตูให้ ดันกระแทกประตูไปที่ดิวอย่างแรง จนดิวหงายหลัง จากนั้นผมก้อกระโดดลงไปจากรถ แล้วเข้าไปเตะที่ลำตัวของดิวเข้า สองสามที จากนั้นก้อวิ่งหนีไปจากตรงนั้น แล้วผมก้อวิ่งสุดแรงเกิด แต่เหมือนกับว่าวันนี้คงเป็นวันซวยของผม วิ่งไม่ทันไรก้อสะดุดเข้ากับก้อนหินก้อนใหญ่ที่วางอยู่หน้าบ้านหลังนั้นแล้วผมก้อล้มลง ดังที่คาดไว้ดิววิ่งมาทันผมพอดี ทั้งๆที่ผมพยายามจะลุกขึ้นแล้ว แต่ลุกไม่ไหวจริงๆ เข้ามากระชากแขนผมอย่างแรง แล้วพูดว่า
“ ชอบความรุนแรงนักใช่ไหม ได้ เดี๋ยวชั้นจัดให้เดี๋ยวนี้เลย มา !!! “ แล้วดิวก้อกระชากแขนผมขึ้น แล้วก้อชกที่ท้องผมอย่างแรง จนผมจุกไปหมด จากนั้นดิวก้อแบกผมพาดไว้ที่บ่าของเค้า แล้วเดินไปที่บ้าน ตอนนั้นผมไม่มีแรงต่อสู้ใดๆทั้งนั้น พอถึงที่บ้านดิวก้อไขกุญแจเข้าไปข้างในบ้าน แล้วก้ออุ้มผมขึ้นไปข้างบนบ้านแล้วก้อเปิดห้องเข้าไป แล้วก้อทุ่มผมลงบนเตียงอย่างแรง ผมเจ็บไปหมดทั้งตัว ทั้งที่จากการล้มเมื่อกี้นี้ กับการที่โดนทุ่ม ผมนอนขดตัวงอเป็นกุ้งเลยครับ จากนั้นดิวก้อเข้ามาจับแขนผมขึงไว้กับเตียงทั้งสองข้าง
“ วอนหาเรื่องเองน่ะ อี้บังคับดิวให้ทำอย่างนี้เองน่ะครับ ทำไมฮ่ะ ทำไมอี้ไม่ชอบทำอะไรให้มันง่ายๆบ้าง อี้รู้ไหมว่าดิวไม่อยากทำร้ายอี้เลย แต่ทำไมฮ่ะ ทำไม ทีกับคนอื่นอี้ถึงได้ทำดีกับพวกเค้านัก กับดิวอี้ทำเหมือนกับดิวเป็นหมูเป็นหมา “ ดิวตะคอกผมเสียงดัง หน้าตาดิวตอนนี้มันยากที่จะอธิบายได้ มันเหมือนว่าดิวทั้งโกรธและเสียใจ ผมเห็นน้ำตาดิวคลอเบ้าแล้วเหมือนกัน
“ เพราะ ว่า ชั้น เกลียด แก ไง ได้ ยิน ไหม “ ผมพูดออกไปอย่างยากลำบาก
-
ง่ะไรอ่ะ เกียดจิงหรอ ดิวค้าบบบ จัดการผู้ร้ายปากแข็งเลย
อย่าไปจัยดีด้วยแล้ว ต้องทำตามแผนคั้บ ไม่งั้นไม่มีโอกาศแล้วเชื่อผม
อี้อ่ะ จัยร้าย :serius2:
-
อุ๊ยเล่นรุนแรงจัง แต่อี้ชอบนี่
-
เฮ้อ
-
:เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:
ทำอย่างนี้ แล้วมันจะดีจริง ๆ เหรอ
-
โหดไปไหม๊???? ดิว
ทะนุถนอมหน่อยคร้าบ
:z10: :z10:
-
555+ มาแล้วฉากนี้ที่รอคอย o13
-
:a5: :a5: :a5: :a5: :a5: :a5: :a5: :a5: :a5: :a5: :a5: :a5:
“ เพราะ ว่า ชั้น เกลียด แก ไง ได้ ยิน ไหม “ ผมพูดออกไปอย่างยากลำบาก
“ เหรอ นี่ใช่ไหมครับคือตอบ “ แล้วดิวก้อปล่อยผม จากนั้นเค้าก้อไปนั่งกุมหน้าร้องไห้ตัวสั่นเทาอยู่อีกมุมห้องนึง ผมพยายามลุกขึ้นแต่มัน
พอผมทุเลาอาการเจ็บปวดลงบ้างแล้ว ผมก้อพยายามที่จะเดินออกจากห้อง แต่ดิวคงเห็นผมจะเดินออกก้อเดินมาหาผม แล้วจับแขนผมไว้ ผมเห็นหน้าเค้าเต็มไปด้วยคราบน้ำตา และน้ำมูก ดูหน้าเค้าจะเศร้ามากๆ บางทีผมก้ออดสงสารไม่ได้
“ อี้จะไปไหนอ่ะ ดิวไม่ให้อี้ไปไหนทั้งนั้น “ เสียงดิวสั่นเครือ
“ อี้อยากกลับบ้าน ให้อี้กลับเหอะน่ะ “ ผมพูดดีๆ
“ ไม่ อย่าเพิ่งไปไหนทั้งนั้น เรายังไม่ได้เคลียร์กันเลยน่ะอี้ “
“ มันต้องเคลียร์อะไรกันอีก เราเลิกแล้วต่อกันไม่ได้เหรอ ดิว “ ผมพูดเชิงขอความเห็นใจ
“ ไม่ได้ ถ้าดิวไม่ได้พูดถึงสิ่งที่อยู่ในใจดิววันนี้ ดิวจะไม่ยอมให้อี้ไปไหนทั้งนั้น “ ดิวเสียงแข็งขึ้น
“ เรายังมีอะไรต้องคุยกันอีก ในเมื่อเรื่องระหว่างเรา มันไม่มีอะไรทั้งนั้น มันเป็นแค่เกมส์ๆนึง มันเป็นแค่สัญญาที่ทำขึ้นมาเพื่อบังหน้า เพราะว่ามันมีอย่างอื่นแอบแฝงอยู่ตลอดเวลา ถ้ามันเป็นเช่นนั้น ดิวก้อปล่อยอี้ไปเหอะ อย่าทำร้ายอี้อีกเลย ถ้าดิวจะแค้นพี่กรณ์ก้อไปลงที่พี่กรณ์สิ อี้ไม่รู้เรื่องด้วย สงสารอี้เหอะ “ ผมพยายามใช้เหตุผลบอกกับดิว
“ ใครบอกล่ะอี้ อี้ลองคิดดูสิว่าทำไมดิวต้องทำขนาดนี้ ทำไมดิวต้องมาข้องเกี่ยวกับอี้ตลอดเวลา ทำไมดิวต้องให้มาทำงานให้ทั้งๆที่ดิวก้อสามารถจ้างคนอื่นได้ ทำไมดิวต้องคอยตามดูอี้ตลอดเวลา ทำไมดิวต้องตามช่วยอี้ทุกครั้งเวลาที่อี้ตกอยู่ในอันตราย อี้เคยคิดบ้างไหม ดิวถึงบอกไงว่า ถ้าอี้ลดอคติในของอี้ออกไป อี้จะรับรู้ถึงความรู้สึกที่แท้จริงของดิวที่มีต่ออี้ อี้ลองคิดให้ดีสิครับ “ เมื่อดิวพูดออกมาอย่างนี้ มันก้อยิ่งทำให้ผมสับสนไปกันใหญ่ ในสมองตอนนั้นมันประมวลภาพต่างๆในอดีตกลับเข้ามาวนเวียนอยู่ในหัวผม จนผมเบลอไปหมดแล้ว ผลักดิวออกจากตัวผมแล้วล้มลงนั่งบนเตียง ส่วนดิวก้อตามมานั่งข้างๆผม จับมือผมไว้ แต่ผมก้อสะบัดออก
-
] :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:
“ ใครจะไปเชื่อได้ลง ว่าดิวจะพูดอย่างนั้นออกมาจากใจจริง เพราะว่าการกระทำต่างที่ดิวแสดงต่ออี้มีนตรงกันข้ามกับที่ดิวพูดนัก ดิวทำร้ายทั้งร่างกายและความรู้สึกอี้ หลายต่อหลายครั้ง นี่เหรอ อย่าบอกน่ะว่าดิวทำไปเพราะความรู้สึกดีๆที่มีต่ออี้ มันใช่เหรอดิว “ ดิวมองหน้าผม แล้วก้อจับมือทั้งสองข้างของผมไว้แน่น
“ อี้ครับ มันไม่ใช่แค่ความรู้สึกดีๆน่ะ มันคือความรักต่างหากล่ะ ดิวขอโทษที่เคยทำร้ายร่ายกายและความรู้สึกของอี้หลายครั้งหลายครา แต่ที่ดิวทำไป ดิวไม่ได้สบายใจเลยน่ะครับ ดิวรู้สึกแย่ทุกครั้งที่ดิวได้ทำให้อี้เจ็บหรือเสียใจ และตอนนั้นดิวก้อไม่รู้ตัวเลยว่าดิวรักอี้ ดิวแค่รู้สึกอยากเอาชนะ อยากให้อี้ยอมดิว เวลาที่อี้ดื้อ แต่มันไม่ใช่แค่นั้น ดิวกลับมารู้สึกทีหลังว่า ทำไมดิวถึงได้อยากเจอหน้าอี้นัก ทุกวัน ทุกเวลา จนมาถึงวันงานวันเกิดน้องแมน ที่ดิวได้ยินต้งขออี้เป็นแฟน และอี้เองก้อตอบตกลง ดิวรู้สึกมึนตึ๊บ รู้สึกใจหายว๊าบ รู้สึกเหมือนใครเอาค้อนมาทุบที่หัวดิวอย่างแรง ตอนนั้นดิวก้อไม่เข้าใจน่ะว่าทำไม แต่พอตอนที่เราไปส่งผึ้งเสร็จแล้ว ด้วยความที่ดิวก้อเมาด้วย บวกกับความน้อยใจ และเสียใจที่จะเสียอี้ให้กับต้งไป ดิวก้อเลยรวบรวมความกล้าที่จะสารภาพรักกับอี้ตอนนั้น ทั้งๆที่ดิวก้อไม่รู้ว่าอี้จะรับรู้ถึงความร็สึกดิวได้ไหม แต่ดิวก้อจะทำ แล้วพอคืนนั้นที่เราได้นอนกอดกัน อี้ก้อกอดดิว ตอนั้นดิวรู้สึกว่าดิวเรื่มที่จะมีความหวังแล้ว ดิวรู้สึกว่าอี้คงจะมีใจให้ดิวเหมือนกัน แต่ดิวดันมาพลาดตอนเช้าวันต่อมานั้นเอง ดิวพูดเรื่องที่มันตรงกันข้ามกับตอนกลางคืน เพราะว่าดิวกลัวและอายที่จะเปิดเผยความในใจให้อี้รู้ ดิวกลัว กล้วว่าอี้จะไม่รับรักดิว แล้วดิวจะผิดหวังอีก ดิวรับไม่ได้ที่จะต้องเสียใจเพราความรักอีก และตอนนั้นดิวคิดจะเปลี่ยนใจตัวเอง แต่ต่อมา ดิวก้อรู้ว่าดิวทำไม่ได้ เพราะว่าในใจดิวตอนนั้น มันมีแต่อี้เท่านั้น ดิวเลยได้รู้ว่าดิวรักอี้เข้าแล้ว แต่ไอ้ครั้นจะบอกอี้ไป ก้อกลัวว่าอี้จะไม่เชื่อดิว เพราะว่าดิวก้อทำกับอี้ไว้เยอะ ดิวยอมรับเลยว่าดิวกลัวมาก “
“ แล้วเรื่องพี่กรณ์พูดล่ะ ว่าดิวจะแย่งของรักทุกอย่างที่เป็นของพี่กรณ์มาให้ได้ แม้ว่าจะต้องทำวิธีใดก้อตาม แล้วพอดิวรู้ว่าพี่กรณ์ชอบอี้ ดิวก้อพยายามแย่งอี้มาให้เป็นของดิวล่ะ ดิวอย่าบอกน่ะว่าดิวไม่ได้พูดออกมา “ ผมถาม แล้วยังมองหน้าดิวเขม็ง
“ ใช่ ดิวยอมรับเลยว่าดิวเคยพูดอย่างนั้นออกไป เพราะว่าตอนนั้นดิวรู้สึกหมั่นไส้ไอ้กรณ์เป็นทุนอยู่แล้ว ยิ่วได้รู้ว่ามันชอบอี้ดิวก้อยิ่งอยากจะแกล้งมัน แล้วพอมาเจออี้ ที่มีแต่คนมารุมรัก ดิวก้อมาคิดน่ะว่าทำไมถึงมีแต่คนมารุมรักอี้จัง ทั้งๆที่อี้ก้อเป็นผู้ชายเหมือนกับพวกนั้น แต่พอดิวได้มาสัมผัสกับตัวตนของอี้จริงๆ ถึงได้ร็ว่าทำไมถึงมีแต่คนรักอี้นัก อี้เป็นคนน่ารักมาก จิตใตดี เอื้อเฟื้อเผื่อแผ่ กตัญญู ชอบช่วยเหลือคนอื่น และแคร์คนรอบข้างมากๆ ถ้าดิวได้อี้มาเป็นแฟนคงดีไม่น้อย ขนาดแม่ของดิวจากที่เป็นคนเฉยชา พอท่านมาเจออี้ ท่านก้อเปลี่ยนไปเป็นแม่ที่น่ารักคนเดิม แม่ดิวรักและเอ็นดูอี้มากนัก “ ดิวหยุดพูดแล้วยกมือผมขึ้นมาจูบอย่างนุ่มนวล[/color]
-
อยากจะร้องไห้แทนดิว T^T อี้เข้าใจดิวนะครับ
พลีสสสสส :กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
ใครๆก็ไม่รักผมขนาดพัดลมยังส่ายหน้าเลย
ลูกดิวเอ๊ย หวังว่าสักวันคงได้รักกับคนที่เกิดมาเพื่อดิวนะ อาจจะเป็นผมก็ได้นะ อิอิ กร๊ากกก
-
ดิอาจจะเจอสิ่งที่ดีกว่าก็ได้น่ะ :mc4:
อย่าเสียใจไปเลย
:serius2:
โว๊ยยยยยยย ไม่มีอะไรจาพูดดดดดดด :เฮ้อ:
-
ถ้าอี้ยังไม่เข้าใจดิวอี้...ก็ไม่รู้จะว่าไงแล้ว :o12: :o12: :o12:
-
o18 o18 o18 o18 o18 o18 o18 o18 o18 o18 o18 o18
“ ฉะนั้นพอหลังจากที่ดิวรู้ตัวว่าดิวรักอี้แล้ว ดิวก้อพยายามทำทุกอย่างเพื่อให้อี้สนใจในตัวดิว พยายามทำทุกอย่างเพื่อให้อี้ได้อยู่ใกล้กับดิว แม้ว่ามันจะทำให้อี้ไม่พอใจบ้าง แต่ดิวก้อมีความสุขไม่น้อย แล้วพอยิ่งดิวเห็นไอ้ต้งมันทำอี้กับอี้ เอาใจอี้มากเท่าไหร่ ดิวยิ่งกลัวว่าอี้อาจจะไปรักมัน กลัวว่าอี้จะแพ้ความดีของมัน แล้วพอว่าดิวพยายามทำดีกับอี้บ้าง ดิวก้อเริ่มรู้สึกว่า ดิวน่าจะมีความหวังขึ้นมาบ้าง ไม่รู้น่ะ ดิวไม่ได้เข้าข้างตัวเอง แต่ดิวคิดว่าอี้น่าจะมีใจให้ดิวบ้างแหละ ไม่มากก้อน้อย แต่ก้อยังดีกว่าไม่มีใจเลย แต่พอคราวจะดีๆกันอยู่ ก้อมีเหตุการณ์ต่างๆเกิดขึ้นมากมาย ที่ทำให้เราเข้าใจผิดกัน อาจะเพราะอี้ได้ฟังเรื่องจากไอ้กรณ์ หรือว่าอะไรก้อตาม แต่ตอนนี้ดิวขอยืนยันเลยว่า ดิวรักอี้ด้วยใจจริงแท้ ไม่มีอะไรแอบแฝง จะให้ดิวไปพิสูจน์ตัวเองยังไงก้อได้ จะให้ดิวทำอะไรก้อยอม ขอให้อี้เชื่อว่าดิวรักอี้จริงๆ ดิวพูดมาถึงขนาดนี้ อี้พอจะเข้าใจอะไรบ้างรึยังล่ะครับ “ ตอนนั้นผมกับดิวมองตากันอย่างหวานซึ้ง แต่ผมก้อยังมีข้อสงสัยอยู่
“ แล้วพี่ผึ้งล่ะ ที่ดิวเคยบอกว่ารักพี่ผึ้งจริง แล้วอยากจะจริงจังด้วย จนมาทำสัญญากับอี้ ให้อี้ช่วยเหลือเรื่องนี้ล่ะ มันเป็นยังไงกันแน่ ตกลงดิวรู้สึกกับพี่ผึ้งยังไง “
“ อ๋อเรื่องนี้เองเหรอ ถ้าดิวบอกไปแล้วอี้อย่าโกรธดิวน่ะครับ คือดิวอ่ะ แอบเตี๊ยมกับผึ้งเองว่า ให้ผึ้งแกล้งเป็นแฟนกับดิวหน่อย เพราะดิวอยากลองใจใครบางคน ตอนแรกผึ้งก้อไม่เล่นด้วยหรอก แต่พอดิวมาเฉลยว่าคนๆนั้นคืออี้ เท่านั้นเองแหละ ผึ้งก็ร่วมมือมาด้วยดีตลอด ทั้งยังเป็นคนคิดแผนให้ดิวด้วยอีกต่างหาก ส่วนเรื่องสัญญาน่ะ ที่จริงมันไม่มีอะไรหรอก ถ้าพูดตามตรงน่ะว่า ให้อี้มาช่วยกันหลิง หลิง ออกไปเพื่อที่ดิวจะได้คบกับคนใหม่น่ะ จริงๆแล้ว ถ้าดิวจะไม่คบกับ หลิง หลิง ซะอย่าง หลิง หลิงก้อทำอะไรดิวไม่ได้หรอก ของอย่างนี้ทุกอย่างมันอยู่ที่ดิว จากนั้นพอสถานการณ์มันบังคับ แล้วดิวก้อแกล้งบอกว่าอี้เป็นแฟนดิวออกไป ส่วนอี้ก้อเล่นไปตามแผน มันก้อเลยประจวบเหมาะไง มันเป็นอีกวิธีนึงน่ะที่เราจะได้ใกล้ชิดกัน ตอนแรกดิวก้อกลัวว่าอี้จะไม่ยอมเล่นด้วย จนดิวต้องหว่านล้อมต่างๆนาน กว่าจะทำให้อี้ยอมได้ ดิวเหนื่อยมากเหมือนกันน่ะ แต่ดิวก้อดีใจมากๆเลยน่ะ ที่ได้เป็นแฟนกับอี้ แม้จะเป็นหลอกๆก้อตาม แต่อย่างน้อยๆดิวก้อคิดว่าดิวน่าจะมีโอกาสทำคะแนนบ้างแหละ “ ดิวยิ้มหวานให้ผม
“ แล้ว เอ่ออออ พี่อ้อล่ะ ดิวไม่ได้คิดอะไรอย่างนั้นใช่ไหม “ ผมถามเสียงอ่อยๆ กลัวคำตอบเหมือนกัน เหอๆ
“ ฮ่าๆๆๆ อี้หวง หรือว่าหึงพี่สาวกันแน่ ฮึ !!!! “ แล้วดิวก้อมาหยิกแก้มผมแกมหยอกเบาๆ ผมก้อเขินสิครับ แต่ทำเฉไฉไป
“ บ้า ใครเค้าจะไปหึงล่ะ ก้อแค่อี้คิดว่าดิวจะแกล้งอี้ด้วยการจีบพี่สาวอี้ไง กลัวพี่สาวอี้เสียใจ ก้อเลยถามดู “ [/color]
-
:m3: :m3: :m3: :m3: :m3: :m3: :m3: :m3: :m3: :m3: :m3: :m3: :m3: :m3:
“ ไม่มีอะไรหรอกครับ ตอนแรกอ้อเค้าก้องงๆอยู่เหมือนกันน่ะว่าดิวจะจีบอ้อจริงๆเหรอ แต่อ้อเองเค้าก้อรู้แหละว่าดิวรู้สึกยังไงกับอี้ อ้อเค้าคงสังเกตแหละ และเค้าก้อบอกว่าถ้าจะให้ช่วยอะไรก้อบอกน่ะ ดิวขอโทษน่ะที่ต้องยืมมือคนอื่นมาทำเรื่องอย่างนี้ด้วย แต่ถ้าจะใช้วิธีจีบทั่วไปน่ะ ดิวว่าอี้คงไม่ยอมมากับดิวง่ายๆหรอก มันต้องมีการวางแผนกันบ้างแหละ จริงไหมครับ “ แล้วจากนั้นดิวก้อมาโอบไล่ผมแต่ผมถอยหนี
“ นี่ๆๆ อย่ามาทำรุ่มร่ามอย่างนี้น่ะ อี้ไม่ชอบ ไม่ใช่ว่าอี้จะเชื่อสิ่งที่ดิวพูดซะทุกอย่างหรอกน่ะ ของอย่างนี้มันต้องใช้เวลา ในการทำให้อี้เชื่อ แล้วที่สำคัญ อี้ไม่เข้าใจว่า ทำไมดิวต้องทำขนาดนี้ด้วย ในเมื่อ อี้ก้อมีต้งอยู่แล้วทั้งคน ดิวคิดว่าดิวมีอะไรสู้ต้งได้เหรอ “ ดิวทำท่าคิดอยู่เล็กน้อย จากนั้นก้อยิ้มกว้างอย่างผู้มีความหวัง
“ ข้อนี้ดิวรู้ดี ว่าดิวมาทีหลัง แล้วไอ้ต้งมันก้อดีแสนดีกับอี้ ดูแลเอาใจใส่อี้ดีทุกอย่าง แต่อี้เคยได้ยินไหม ที่เค้าว่า คนมันมีใจตรงกันน่ะ มันจะสามารถรับรู้ถึงความรู้สึกของกันและกันได้ ดิวไม่ได้เข้าข้างตัวเองน่ะ ดิวรู้สึกนิดๆว่า อี้ก้อต้องชอบดิวบ้างล่ะ ไม่มากก้อน้อย อี้ว่าจริงไหมล่ะครับ “ แล้วดิวก้อแอบขโมยหอมแก้มผม ผมเลยฟาดฝ่ามือไปทีนึวที่กลางหลังดัง อั๊ก !!! แล้วดิวก้อทำทีเป็นแหยงๆ
“ ไม่ต้องมาทำเป็นมั่นใจในตัวเองมาก ไม่รู้แหละ ยังไงๆก้อตาม อี้ก้อยังมีต้งทั้งคนอยู่ แล้วต้งก้อเค้าดีกับอี้มากๆ เค้าไม่ได้ทำผิดอะไรด้วย อี้คงจะทำความรู้สึกของตัวเองฝ่ายเดียวไม่ได้หรอก เพราะว่าอี้ไม่อยากทำร้ายคนดีๆคนนึง ดิวเข้าใจไหม “ ผมพูดน้ำเสียงซีเรียส
“ ดิวเข้าใจครับ ดิวไม่ได้ให้อี้มาเป็นแฟนกับดิวตอนนี้ซะหน่อย แค่ดิวได้รู้ว่าอี้รู้สึกยังไงกับดิว แค่นี้ดิวก้อดีใจมากๆแล้ว ในเมื่อดิวมีความหวังอยู่บ้าง ดิวก้อจะไม่ถอย แต่ดิวจะไม่ทำให้อี้ลำบากใจหรอกน่ะ ดิวจะอยู่ในส่วนของดิว อี้ก้ออยู่ในส่วนของอี้ไป แล้วที่เหลือมันเป็นเรื่องของดิวเอง ที่จะทำยังไงให้อี้มารับรักดิวให้ได้ อี้ไม่ต้องทำอะไรเลย อี้ก้อเป็นอี้อย่างนี้แหละ ส่วนเรื่องที่ว่า อี้จะเลือกใครนั้น เอาไว้เมื่อถึงจุดๆนึงที่อี้ต้องเลือกแล้ว มันก้อต้องมีคนเจ็บ คนดีใจ คนผิดหวัง คนสมหวังบ้างหล่ะ ไม่มีใครได้ทุกอย่างอย่างที่หวังหรอกน่ะ แล้วถ้าสมมติว่าอี้ไม่ได้เลือกดิว ดิวก้อยินดีที่จะยอมรับความผิดหวังตรงนั้น เพราะว่าอย่างน้อยๆ ดิวก้อได้พยายามทำหน้าที่ของดิวให้ดีที่สุดแล้ว ไม่ต้องห่วงน่ะครับ หลังจากนั้น ดิวจะหายไปตามทางของดิวเอง แต่ถ้าสมมติดิวสมหวังขึ้นมาล่ะก้อ โอ๊ยยยย ไม่อยากจะคิดเลย ดิวจะทำให้อี้มีความสุขที่สุดในโลกเลย “ ทุกประโยคทุกคำพูดของดิวที่พูดมานั้น มันทำให้ผมรู้สึกดีมากๆ แต่ผมก้อยังไม่อยากปักใจเชื่อนัก แต่ผมขอยอมรับเลยว่า ในก้นบึ้งในใจแล้ว ผมรู้สึกดีกับดิวไม่น้อยเลย ผมไม่แน่ใจว่าผมรักดิวไหม มันบอกไม่ถูกอ่ะ ระหว่างเรามันมีเรื่องราวมากมายเกิดขึ้น ทั้งดีและร้าย แต่แปลกน่ะ เวลาที่ดิวร้ายๆกับผม ผมกลับไม่รู้สึกโกรธเค้าเท่าไหร่ นี่ผมรักเค้าแล้วใช่ไหมเนี่ยะ ???
“ ไม่รู้สิ ยังไงอี้ก้อไม่สบายใจ ถ้าจะคบซ้ำคบซ้อน มันไม่ยุติธรรมกับต้งไง เค้าไม่รู้เรื่องอะไรด้วยเลย อี้น่ะ ทำร้ายต้งไม่ได้หรอก อี้ลำบากใจจริงๆน่ะดิว “ ผมกังวลกับต้งมาก ผมกลัวว่าถ้าต้งรู้ว่าผมก้อคบกับดิวด้วย ต้งจะรู้สึกยังไง ดิวก้อจับมือผมแล้วกุมไว้แน่น[/color]
-
แว๊กกกกกกกกก ผิดหวัง ๆ นึกว่าจะตบจูบไรประมาณนี้ซะแว้ว :laugh:
กลายเป็นหวานอย่างแรง :-[
เอาใจช่วยดิว สู้ ๆ :เหอะ1:
ขอบคุณคุณอเล็กซ์คร้าบบ ขยันลงเรื่องมากๆ เลย + 1
-
:m15: :m15: :m15: :m15: :m15: :m15: :m15:
ขอโทษน่ะครับ ที่ผมอาจจะไม่ sm เหมือนดังที่ใครๆหวังไว้
แต่คิดว่าคงจะถูกใจใครหลายๆคนบ้างล่ะครับ
แต่กองเชียร์ทั้งหลายอย่าเพิ่งชะล่าใจน่ะครับ
เรื่องมันยังไม่จบง่ายๆแบบนี้หรอก
ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆ อ้าว รักใครชอบใครก้อเชียร์กันไปน่ะครับ
ขอบคุณที่เข้ามาอ่าน และคอมเม้นต์ทุกคอมเม้นต์น่ะครับ
ขอให้มีความสุขมากๆน่ะครับ :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
ม่ายเอาาาาาาาาาาา :m31:
ทำไมเป็นงี้ล่ะ ไม่เอาไม่ยอมเด็ดขาดอ่ะ :m31:
เซ็งเว้ยยยยย :เฮ้อ:
-
:angry2: :angry2: :angry2: :angry2: :angry2: :angry2:
ต้องการยังไงล่ะครับ
แหมๆๆๆ แค่นี้ก้อดีถมเถไปแล้ว
อย่างอนป๋มเดะ :call: :call: :call: :call:
-
555+ ดี ๆ ชอบ :m4:
ค่อยๆ รุก ค่อย ๆ ปรับความเข้าใจ ค่อย ๆ เป็นค่อย ๆ ไป แค่นี้อี้ก็ไปไหนไม่รอดแล้ว o18
-
เฮ้อ อึดอัด ถ้าเป็นหนังสือผมเปิดตอนจบดูไปแล้ว ถ้าดิวต้องอกหักผมจะได้ไม่อินมาก ไม่อยากลุ้นแล้วต้องผิดหวังผมทำใจไม่ได้จริงๆ
ถ้าไงรบกวนช่วยPMมาบอกตอนจบให้ด้วยจะเป็นพระคุณอย่างยิ่ง ไม่งั้นผมเป็นบ้าไปก่อนไอ้ดิวแน่เลย ผมไม่บอกใครหรอกว่าจบยังไง นะๆ นะครับอี้ อิอิอิ กร๊ากก บ้าไปแล้ว (เป็นเอามากว่ะกรู)
-
ดันนนนน
-
พี่ต้งนิสัยดีน่ะ
แต่เชียร์พี่ดิวสุดจัยขาดดิ้นอ่ะ
:oni2: :m3:
-
:o8: แหะๆ เล่นแรงอะ มีแบกมีตุ๊ยท้องด้วย แต่ก็นะ ไม่รู้สิ คนที่ชอบกับคนที่ใช่บางทีมันก็ไม่ใช่คนเดียวกันอะ เฮ้อ จะรอต่อไปครับ ด้วยความตั้งใจอย่างสูงยิ่ง เหอะๆๆ o13
-
:กอด1:
o13
-
:jul1:
-
นึกว่าจะจับมาปล้ำอะไรประมาณนี้
-
ดิว แกจะมาทำซึ้งอยู่ไม่ได้นะเฟ้ย คิดว่าคนอื่นเค้าไม่มีแผนของเค้าหรอ
รีบจัดการซะ ขอบอกกกก เชียสุดพลัง :3123:
-
...ไอ่ดิวสู้โว้ยยยย o13
-
รักพี่อี้ที่สุด ก๊ากกกกกกกกกกก
โดนจายวัยรุ่นเน้อ....5555 :laugh: :laugh:
สะใจ แท้.... :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1:
ดิวจะทำให้อี้เป็นคนที่มีความสุขที่สุดในโลก
ป้าดดดด อะไรจะขนาดน้อ เอิ้กก :กอด1: :กอด1:
-
:sad4: :sad4: :sad4: :sad4: :sad4: :sad4: :sad4: :sad4:
ผมไม้รู้จะบอกยังไงดี ก้อเรื่องมันเป็นอย่างนี้อ่ะครับ
อดใจรอหน่อยน่ะครับ รับรองสนุกแน่
อย่าเพิ่งเป็นอะไรไปซะก่อนนะครับ
ถ้าขาดแฟนๆ คนอ่าน ผมก้อขาดใจกันพอดี
ถ้าอยากรู้ตอนจบตอนนี้ ผมก้อจะบอกเลย
โทรมาหาผมที่เบอร์ 000000000 น่ะครับ
บายครับ :really2: :really2: :really2: :really2:
-
:z10: :z10: :z10: :z10: :z10: :z10: :z10: :z10:
-
ม้ายจ๋ายยยยย
อี้จะทำอย่างนี้กะต้งไม่ได้น่ะ ต้องต้องเสียใจแน่ๆเลย
ชิชะ ดิวนี่ยังไงกันน่ะ :angry2:
-
:L2:...เขียนไปตามความเป็นจริง...นั่นแหละ..ที่รัก..ของชาวบ้าน..
...บู้บ้าง บุ๋นบ้าง หนุกดี เค้าเรียก...รักครบรส...
...เรื่องราวก็กระชับเข้าเรื่อยๆๆ..พระเอกทั้งหลาย..
...เริ่มกลายเป็น พี่ชายบ้าง.. น้องชายบ้าง...ไปแล้ว..
...จะรอลู้นเหมือนกันว่า...คนสุดท้าย...คู่แท้..ของอี้...คือใคร...
...รับได้หมดใครที่อี้เลือก...แต่ละคนก็มี...ความดี..อยู่ในตัวกันทุกคน...
...วิธีการสื่อ..ความรักมาให้อี้..ของแต่ละคนก็จะแตกต่างกันไป..
...ที่สำคัญ...คนเลือก..คือ..อี้..เท่านั้น..ใจตรงกัน...ก็ใช่เน๊อะ
...ขอบอก..นายเอก..เรื่องนี้.โค.ร.ต..โชคดีอะ..
...เจอ..คนรักจริง...ทุกคน..แถม..ตกบ่อเพชร...อีก..ตาร้อนวุ้ยยยย..
ปล..หายหัวไปนานไม่ว่ากันนะ ส่งสุดที่รัก เข้าบ้าน The Master 1 เดือนเต็มๆๆ
ตอนนี้สมหวังแล้ว สุดที่รักได้เป็น The winner ไปเรียบร้อยแล้ว จะได้มาเม้นบ่อยๆๆแล้ว :L2:
เออ..Alex จ๊ะ ไอ้เบอร์นี้สงสัย พี่ตายแล้วเกิดใหม่ยังโทรหาน้องไม่เจอเลยมั้งจ๊ะ
:fire:โทรมาหาผมที่เบอร์ 000000000 น่ะครับ :fire:
-
:-[ :really2: :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[
“ ไม่รู้สิ ยังไงอี้ก้อไม่สบายใจ ถ้าจะคบซ้ำคบซ้อน มันไม่ยุติธรรมกับต้งไง เค้าไม่รู้เรื่องอะไรด้วยเลย อี้น่ะ ทำร้ายต้งไม่ได้หรอก อี้ลำบากใจจริงๆน่ะดิว “ ผมกังวลกับต้งมาก ผมกลัวว่าถ้าต้งรู้ว่าผมก้อคบกับดิวด้วย ต้งจะรู้สึกยังไง ดิวก้อจับมือผมแล้วกุมไว้แน่น
“ อี้ครับ ถ้าอี้ต้องรักษาน้ำใจของใคร แต่อี้ทำร้ายหัวใจตัวเองนี่ อี้คิดว่ามันยุติธรรมกับตัวอี้เองแล้วเหรอ อี้อ่ะ ชอบคิดถึงแต่คนอื่น ห่วงว่าคนอื่นจะรู้สึกยังไง จนบางทีอี้ลืมไปว่า ในชีวิตนี้อี้ต้องการอะไร อี้รักใคร อี้อยากอยู่กับใคร โอเคน่ะครับ ถ้าเมื่อวันนั้นมาถึง แล้วอี้ยอมรับจากใจจริงว่า อี้รักต้งด้วยหัวใจของอี้จริงๆ ดิวก้อจะเป็นฝ่ายไปเองครับ ไม่ต้องห่วง “ ดิวพูดให้ผมใจชื้นขึ้น แต่มันไม่ง่ายอย่างนั้นน่ะสิ
“ แล้วนี่ยังไง ตอนนี้ไม่ใช่ว่าทุกคนตามหาอี้กันให้วุ่นแล้วเหรอ อี้ไม่อยากให้ใครต้องเป็นห่วงอี้อ่ะ แล้วนี่อี้ก้อนัดต้งไว้ว่าจะมาเที่ยวกันที่เกาะช้างนี้ด้วย อี้ต้องทำยังไงดี “ ผมยังอดวิตกไปไม่ได้ ผมหายมาอย่างนี้ ทุกคนต้องตามหาแน่ๆ
“ เรื่องนั้นไม่ต้องห่วง เดี๋ยวเราไปโทรหาต้งและทุกคนกัน อี้ก้อแค่บอกว่า อี้มาพักผ่อนโดยที่ลืมมือถือไว้ที่ห้อง แล้วอี้ก้อมาถึงที่เกาะช้างนี้แล้ว จากนั้นอี้ก้อบอกต้งไปสิว่า อี้พักอยู่ที่ไหนแล้วให้ต้งตามมาทีหลัง แต่ดิวว่าน่ะ ต้งคงยังไม่มาเร็วๆนี้หรอก น่าจะไม่พรุ่งนี้ก้อมะรืน ถ้าไม่มีอะไรผิดพลาด “ แล้วดิวก้อยิ้มกรุ้มกริ่ม ทำให้ผมสงสัย
“ มันหมายความว่ายังไงอ่ะ อย่าบอกน่ะว่า... “
“ ฮ่าๆๆๆ มันเป็นความบังเอิญมากกว่า คือพอดีมีคนติดต่อมาอยากได้นักตกแต่งภายในเก่งๆอ่ะ ดิวเลยเสนอต้งไป ลูกค้าต้องการด่วนมาก แล้วมันตรงกับช่วงนี้พอดีเลย “ ดิวยิ้มแฉงยืดอกเหมือนภูมิใจอะไรสักอย่าง
“ ไม่จริงอ่ะ มันคือแผนของดิวใช่ไหม ดิวนี่น่ะ ร้ายที่สุดเลย “ แล้วผมก้อสะบัดหน้าหนี
“ อ้าวๆๆๆ แล้วถ้าดิวไม่ใช้แผนนี้ ดิวก้อคงไม่ได้เคลียร์กับอี้สิ ไม่เอาน่าอย่างอนน่ะ เดี๋ยววันนี้ดิวให้นอนกอดฟรีๆเลย 1 คืน สนม่ะ “ ดิวยังมาทำหน้าทะเล้นใส่ผมอีก
“ พอเลยๆ ไม่เอาหรอก ไปดีกว่า “ แล้วผมก้อลุกขึ้นจะเดินไปนอกห้อง โดยลืมว่าตัวเองเจ็บขาอยู่ เลยเซไปข้าง แต่ดิวพุ่งมาคว้าตัวผมไว้ทัน แล้วกอดผมไว้แน่น ไม่อย่างนั้นผมล้มลงไปแล้วแน่ๆ
“ อี้จะไปไหน นี่ตัวเองยังเจ็บขาอยู่ไม่ใช่เหรอ จะเอาอะไรบอกดิวสิ เดี๋ยวดิวไปเอาให้ “ น้ำเสียงดิวเป็นห่วงผมมาก
“ ก้อคนมันหิวอ่ะ จะไปหาอะไรทานอ่ะ ดิวปล่อยอี้ได้ไหม อี้อึดอัดอ่ะ “ ที่จริงผมเขินต่างหาก แต่ไม่รู้จะพูดยังไงนี่นา
-
o13 ดีมากดิว :laugh: :laugh: :laugh:
แต่ก็สงสารตังอ่ะ :o12: :o12: :o12:
-
:really2: :really2: :really2: :really2: :really2:
-
อืมๆ เอิ้กกกก
:mc4: :mc4: :mc4: :mc4: ฉลองเว้ยยยย
ดิวพยายามเข้า ปู้วววววววววววว :m11: :m11:
-
เดี๋ยวดูแลตังให้อิๆๆ
-
:impress2: :impress2: :impress2: :impress2: :impress2: :impress2: :impress2: :impress2:
“ อี้จะไปไหน นี่ตัวเองยังเจ็บขาอยู่ไม่ใช่เหรอ จะเอาอะไรบอกดิวสิ เดี๋ยวดิวไปเอาให้ “ น้ำเสียงดิวเป็นห่วงผมมาก
“ ก้อคนมันหิวอ่ะ จะไปหาอะไรทานอ่ะ ดิวปล่อยอี้ได้ไหม อี้อึดอัดอ่ะ “ ที่จริงผมเขินต่างหาก แต่ไม่รู้จะพูดยังไงนี่นา
“ เขินเหรอ หน้าแดงเชียว อิอิ รู้ไหมว่า เวลาอี้เขินอายนี่ น่ารักมากๆเลยน่ะครับ “ คนบ้า ยังจะมีหน้ามาแซวอีก
“ ปล่อยได้แล้ว แล้วก้อไปเอาอาหารมาให้ทานด้วย หิวแล้วน่ะ “ ผมทำหน้าโกรธแต่มันคงไม่เนียน เพราะเห็นดิวหัวเราะชอบใจใหญ่เลย
“ ฮ่าๆๆๆ ได้ครับที่รัก รอแป๊บนึงน่ะ เดี๋ยวกระผมจะไปนำอาหารมาเสริฟถึงที่เลย จุ๊บ “ ดิวฉวยโอกาสตอนผมเผลอ หอมแก้มผมมาทีนึง แล้วก้อวิ่งออกไปเอาอาหารมาให้ผม ปล่อยให้ผมยืนเขินอยู่คนเดียวบนห้อง ไม่น่าเลยเรา นี่ผมจะเขินเค้าไปทำไมเนี่ยะ ???
ไม่นานเกินรอ ดิวก้อนำอาหารมาให้ผม มีทั้งขนมปัง แซนวิช ไส้กรอก ขนมขบเคี้ยว และเครื่องดื่มอีกมากมาย ประหนึ่งว่าจะให้ผมทานไปถึงพรุ่งนี้เช้าถึงจะหมด แล้วผมก้อลงมือทาน ส่วนดิวก้อคอยอำนวยความสะดวก ยื่นทิชชู่ให้บ้าง รินน้ำให้ผมบ้าง ป้อนขนมให้ผมบ้าง ทั้งๆที่ผมก้อบอกว่าไม่ต้อง แต่เค้าก้อไม่ฟัง ยังดื้อดึงทำต่อ ผมก้อเลยต้องปล่อยให้เค้าทำตามใจที่อยากจะทำ
พอผมทานจนอิ่มแล้ว ดิวก้อเก็บเศษขยะให้ผมซะเรียบ โดยที่ผมมไต้องทำอะไร แล้วยังพูดกับผมอีกว่า
“ อี้นอนพักผ่อนเยอะๆน่ะครับ เดี๋ยวตอนบ่ายๆ เราออกไปเดินเล่นน่ะ แต่ถ้าอี้ยังเดินไม่ไหว เดี๋ยวดิวให้ขี่หลังเอง ดีไหมครับ “ ดิวพูดยิ้มๆ
“ จะบ้าเหรอ ใครจะไปเดินเล่นกับดิวล่ะ เค้าจะนอนอยู่บนเตียง จนกว่าต้งจะมา ไม่ไปไหนทั้งนั้น “ ผมแกล้งพูดลองใจดิวดู ว่าดิวจะทำยังไง ถ้าผมเอ่ยชื่อต้ง และทำเหมือนว่าผมไม่สนใจเค้า
“ กว่าต้งจะมา ไม่รู้ว่าจะมาวันไหน ไม่ออกไปเดินเที่ยวข้างนอกนี่เสียดายแย่เลยน่ะ แล้วพรุ่งนี้น่ะ ดิวจองเรือสปีดโบ๊ทไว้ไปดำน้ำด้วยแหละ ว๊า สงสัยคงต้องไปคนเดียวซะแล้ว ไม่เป็นไรๆ ตามสะดวกอี้แล้วกัน “ นอกจากดิวจะไม่สลดแล้ว ยังมาแอบรู้อีกว่าผมชอบดำน้ำมากๆ หนอยๆๆๆ ร้ายกาจนัก แต่ผมก้อต้องฟอร์มจัดไว้ก่อน เดี๋ยวดิวจะได้ใจ
“ ไปคนเดียวเหอะ รอต้งก้อได้ ไม่เห็นจะอยากไปดำด้วยเลย เชอะ “ ผมทำท่างอนแล้วล้มตัวลงนอน แต่ในใจก้อแอบดีใจไม่ได้ที่ดิวจะเอาใจใส่ผมขนาดนี้ แต่ของอย่างนี้มันต้องใช้เวลาตัดสินใช่ไหมล่ะ จากนั้นผมก้อหลับไปด้วยความเพลีย
ผมรู้สึกเหมือนมีอะไรมาวนๆเวียนอยู่ที่หูผม จั๊กกะจี้เป็นบ้าเลย พอลืมตาขึ้นมา อ้าว ดิวนั่นเองมาเล่นที่หูผม นั่น !!! แล้วยังมาแอบนอนกอดผมอีก คนบ้าอะไร เผลอไม่ได้เลย ฉวยโอกาสชะมัด ผมเลยกระทุ้งศอกไปทีนึง
“ โอ๊ยยย อี้นี่ทำร้ายดิวอีกแล้ว เจ็บน่ะ คนอุตส่าห์มานอนเฝ้า “ ดิวนอนกุมท้อง ทำหน้าเจ็บปวดสุดๆ เว่อร์ไปไหมอ่ะ
“ สมควรที่จะโดนแล้ว มาแอบกอดเรา เดี๋ยวจะโดนมากกว่านี้ “ ผมขู่ไป
“ ใจร้ายจัง ดิวจะมาบอกว่า นี่มันบ่ายแก่ๆแล้วน่ะครับ จะไปเดินเล่นที่ชายหาดกับดิวไหม อากาศดี๊ ดี ไม่ร้อนมากด้วย ไปน่ะครับ ดิวเหงาอ่ะ ไม่มีเพื่อนเดินเล่นด้วย “ ดิวทำหน้าตาน่าสงสารสุดๆ
“ จะไปยังไงล่ะ ขายังเจ็บอยู่เลย ดิวไปคนเดียวเหอะ อี้นอนรอที่ห้องดีกว่า “ ที่จริงแล้วขาผมอ่ะ รู้สึกว่าจะไม่ค่อยเจ็บแล้ว แต่ผมก้อแกล้งฟอร์มว่าเจ็บ ดูสิว่าดิวจะทำยังไง
“ งั้นอี้ขี่หลังดิวก้อได้ เดี๋ยวดิวพาไปเดินเอง “ โหๆๆๆ แมนค๊อตๆ
-
น่ารัก อ๊าย ดิวทำได้ดีจริง ๆ :-[ :-[ :-[
-
ว้าวววววว
น่ารักค่อดๆๆๆ
-
เป็นได้แค่ชู้...ในหัวใจ
บลาๆๆๆๆ
เดาว่าคงสวีทหวานได้วันเดียวนี่ล่ะ เดี๋ยวอี้ก็เปลี่ยนอารมณ์อีก เดาจากที่ได้อ่านๆมาอ่ะนะ
ดีกันได้ไม่นานซะที
-
o22 o22 o22
-
:o8: :o8: :o8: :o8: :o8: :o8: :o8: :o8: :o8: :o8:
“ จะไปยังไงล่ะ ขายังเจ็บอยู่เลย ดิวไปคนเดียวเหอะ อี้นอนรอที่ห้องดีกว่า “ ที่จริงแล้วขาผมอ่ะ รู้สึกว่าจะไม่ค่อยเจ็บแล้ว แต่ผมก้อแกล้งฟอร์มว่าเจ็บ ดูสิว่าดิวจะทำยังไง
“ งั้นอี้ขี่หลังดิวก้อได้ เดี๋ยวดิวพาไปเดินเอง “ โหๆๆๆ แมนค๊อตๆ
“ จะดีเหรอ อี้ตัวหนักน่ะ ดิวไม่ไหวหรอก “ ผมแกล้งเล่นตัว
“ อี้ครับ ดิวก้อเคยอุ้ม เคยแบกอี้มาตั้งหลายครั้งแล้ว แค่นี้จะเป็นอะไร ป่ะ ไปกันเหอะ “ จากนนั้นดิวก้อมานั่งที่ขอบเตียงแล้วหันหลังให้ผม เชิงให้ผมไปขึ้นหลังเค้าเอาว่ะ ลองดูสักตั้ง ดูสิว่าจะแบกผมไปได้สักกี่น้ำ
แล้วผมก้อคลานไปขึ้นหลังดิวครับ จากนั้นดิวก้อแบกผมลงมาข้างล่าง แล้วก้อเดินออกไปชายทะเล ผมลืมบอกไปว่า บ้านหลังที่เราพักอยู่นั้น มันติดกับชายหาดพอดีครับ วิวสวยมากๆ ตอนมาไม่ได้สังเกตุ มัวแต่คิดจะหนีอย่างเดียว พอมาดูจริงๆนี่ มันสวยมากๆเลยครับ หาดที่เราไปเดินก้อเหมือนเป็นหาดส่วนตัว คนเลยๆไม่เยอะมากนัก มีมาเป็นคู่ๆบ้าง เป็นครอบครัวบ้าง เห็นพวกเค้าดูมีความสุขจัง ชีวิตของผมคงจะมีความสุขแบบครอบครัวอย่างนี้ไม่ได้แล้วล่ะ แต่ไม่เป็นไร ในเมื่อผมเลือกที่จะเป็นอย่างนี้แล้ว ผมก้อต้องดำเนินชีวิตของผมต่อให้มีความสุขที่สุด โดยที่ไม่เดือดร้อนคนอื่น มันทำยากน่ะครับ แต่ผมจะพยายามทำให้ได้
เดินก้อพาผมเดินไปตามชายหาด ปากก้อร้องเพลงเบาๆไปด้ด้วย ดูดิวจะอารมณ์ดีมาก ส่วนผมน่ะเหรอ เคลิ้มไปเป็นที่เรียบร้อยแล้วครับ มือก้อกอดคอดิวไว้แน่น ขาก้อหนีบที่ลำตัวไว้ ก้อคนมันกลัวตกนี่ครับ แต่ดิวดูท่าจะแข็งแรงมาก ไม่มีหอบ ไม่มีทีท่าว่าจะเหนื่อยเลยสักนิด เวลาที่เราเดินผ่านผู้คน ก้อจะมีคนมองมาที่เรา บ้างก้อมีซุบซิบกันบ้าง บ้างก้อยิ้มให้ ส่วนดิวก้อยิ้มตอบพวกเค้าไป แต่ผมเองก้อเริ่มรู้สึกไม่ดีแล้ว ไม่รู้ว่าพวกเค้าจะคิดยังไงกับพวกเรา ตัวผมน่ะไม่เท่าไหร่หรอก ผมโดนมาทั้งชีวิตแล้ว แต่ดิวนี่สิ เค้าเป็นผู้ชายปกติในสังคม มีหน้ามีตา พ่อแม่ก้อเป็นที่รู้จักในสังคม ถ้าเค้าต้องโนคนอื่นดูถูกเนี่ยะ เค้าจะรับได้ไหม ผมไม่อยากเป็นคนเห็นแก่ตัว เห็นแก่ความสุขของตนเอง จนลืมคิดถึงคนอื่น เลยสะกิดดิว และพูดขึ้นมาว่า
“ ดิว ปล่อยอี้ลงเดินเองเหอะ อี้พอเดินได้แล้วน่ะ “
“ ทำไมล่ะ อยู่อย่างนี้ก้อดีแล้วนี่ ดิวไม่หนักเลยสักนิด ตัวอี้ เบ๊า เบา ดิวเดินได้เป็นกิโลเลยน่ะ “ ดิวตอบเสียงใส
“ ที่จริงขาอี้หายเจ็บแล้วล่ะ ดิวปล่อยอี้ลงเดินเองเหอะน่ะ อี้เดินได้ “ ผมพยายามจะขยับตัวลงเดิน แต่ดิวกลับจับขาผมไว้แน่น
“ ทำไมดิวจะไม่รู้ว่าอี้แกล้งเจ็บขา แต่ไมเป็นไรหรอกครับอี้ ดิวเต็มใจให้อี้ขี่หลังเอง ไม่ต้องห่วงดิวหรอก “ ผมยังดื้เหมือนเคย
“ แต่คนเริ่มมองมาที่เราแล้วน่ะ ดิวไม่อายคนเหรอ ผู้ชายขี่หลังผู้ชาย มันเหมือน เอ่อออ คู่รักอ่ะ ดิวไม่รู้สึกอายบ้างเหรอ “
-
:o12: :o12: :o12:
-
:laugh: :laugh: :laugh:
หาดทราย ทะเล สายลม กับสองเรา ฮิ้ววววววววว :-[ :-[ :-[
-
อี้ตัวนิดเดียวเองไม่ใช่หรอดิวมันจะไปหนักอาร้ายยย
ตามใจดิว ให้ดิวมีความสุขบ้างอะไรบ้างเหอะ วันเดียวก็ยังดี
ไงดิวก็เป็นได้แค่ชู้อยู่ดี อี้คงไม่เลือกดิวหรอก
ดิวมันคนพิเศษจริงๆ
อี้เกรงใจ กลัวทำร้ายจิตใจคนอื่น
แต่ไม่มีเลยสำหรับดิว ดิวโดนตลอด อี้ไม่เคยรักษาน้ำใจดิวบ้างเลย
แต่ไงดิวก็ถือเป็นคนพิเศษล่ะนะ โดน...เป็นพิเศษ
-
o18 o18 o18 o18 o18 o18 o18 o18 o18 o18 o18
“ แต่คนเริ่มมองมาที่เราแล้วน่ะ ดิวไม่อายคนเหรอ ผู้ชายขี่หลังผู้ชาย มันเหมือน เอ่อออ คู่รักอ่ะ อิวไม่รู้สึกอายบ้างเหรอ “
“ อายทำไม ก้อเราเป็นแฟนกัน เป็นคู่รักกันจริงๆนี่นา อีกอย่างน่ะ เราไม่ได้ไปทำอะไรใครนี่ครับอี้ เราก้ออยู่ส่วนเรา เค้าก้ออยู่ส่วนเค้า ไม่เห็นจะเกี่ยวกันเลย ใครยินดี ดิวก้อโอเค แต่ใครไม่เห็นด้วย ดิวก้อไม่สนใจหรอก ก้อตอนนี้ดิวมีความสุขนี่นา ใครจะทำไม “ ดิวนี่พูดเหมือนเด็กยังไม่บรรลุนิติภาวะเลย ให้ตายสิ เค้าเคยเข้าใจอะไรบ้างไหมเนี่ยะ ?????
“ แต่ ดิวก้อเป็นผู้ชายธรรมดานี่ สาวๆก้อมีมากมายมารุมล้อม อีกอย่าง ดิวก้อมีหน้ามีตาในสังคมของดิว พ่อแม่ของดิวก้อเป็นถึงนักุรกิจระดับต้นๆของประเทศ ดิวไม่กลัวว่าตัวดิวหรือว่าพวกท่านเสื่อเสียชื่อเสียงเหรอ มันไม่ดีหรอกน่ะ ที่ผู้ชายธรรมดาอย่างดิว จะมีอะไรกับเกย์อย่างอี้ ดิวเคยคิดถึงตรงนี้ไหม “ ดิวหยุดคิดนิดนึง จากนั้นดิวก้อพาผมเดินไปตรงโขดหินแล้ววางผมลง จากนั้นก้อจับมือผมขึ้นมาแล้วจูบเบาๆ ผมอายจนต้องหันหน้านี้ ดิวยิ้มหวานให้ผมแล้วพูดว่า
“ อี้รู้ไหมครับว่า ทำไมดิวถึงได้รักอี้นัก และทำทุกอย่างเพื่อให้อี้เป็นแฟนกับดิว และอยากให้อี้รักดิวเหมือนที่ดิวรักอี้ เพราว่าจิตใจของอี้ช่างงดงามมากกว่าร่างกายที่มันห่อหุ้มไว้ ความคิดของอี้เป็นความคิดที่สวยงามเสมอ มองโลกในแง่ดี ห่วงใยความรู้สึกคนรอบข้าง และยังมีความยั้งคิดยั้งทำให้สิ่งที่คิดว่าไม่ดี นี่ล่ะครับ ที่มันชนะใจดิวเต็มๆ ดิวไม่เคยคิดเลยน่ะครับว่า ผู้ชายปกติๆอย่างดิว ที่ชอบหลีสาวไปวันๆ คบคนนั้นที คนนี้ที เปลี่ยนคู่ควงเป็นว่าเล่น จะมาตกหลุมรักอี้ ที่เป็นผู้ช่ายเหมือนกันซะหัวปรักหัวปรำขนาดนี้ อี้ทำให้ดิวเห็นชีวิตด้านอื่นที่ยังมีมุมดีๆ มุมที่สวยงาม มากกว่าสังคมจอมปลอมที่ดิวต้องเจออยู่ทุกวัน อี้ทำให้ดิวอยากจะตื่นขึ้นมาทำงานเพื่อที่จะเก็บเงินไว้สร้างครอบครัวกับอี้ อี้ทำให้ดิวมองคนอื่นเปลี่ยนไปจากมุมมองผิดๆที่ดิวเคยมองมาตลอดชีวิต รู้ไหมครับว่า ว่าอี้เปลี่ยนชีวิตของดิวไปเลยน่ะครับ แล้วถ้าเป็นอย่างนี้แล้ว ทำไมดิวจะต้องสนใจในการที่คนอื่นจะมามองเราไม่ดี หรือว่ามาดูถูกเราด้วยล่ะ เค้าไม่ใช่เจ้าชีวิตของเรานี่นา เค้าไม่ได้มามีอิทธิพลกับชีวิตเราด้วย ก้ออาจจะใช่ที่ดิวเป็นผู้ชาย แต่ผู้ชายก้อรักผู้ชายเหมือนกันได้นี่ครับ ไม่เห็นจะแปลกเลย และก้อดิวไม่สนหรอกว่าใครจะคิดยังไง ดิวรู้แต่ว่าดิวรักอี้ แล้วอี้ก้อรักดิว เรารักกัน จบข่าว “ ดิวพูดให้ผมซึ้งได้ไม่นานก้อมาทำทะเล้นใส่อีก
“ บ้า รู้ได้ไงว่าอี้รักดิว โมเม “ ผมยู่ปากใส่ดิว
“ โอ๊ยยยย ที่รักครับ ทำไมจะไม่รู้ล่ะครับ เรามันใจตรงกันซะขนาดนี้ เอาเป็นว่าดิวรู้แล้วกันว่าอี้รักดิว อิอิ “ คนอะไรเข้าข้างตัวเองชะมัด
“ แล้วถ้าวันนึงล่ะ ดิวเกิดอยากมีครอบครัวขึ้นมา จะทำไง ถ้าตอนนั้นเราคบกันอยู่ ดิวไม่ทิ้งอี้ไปเลยเหรอ แล้วอี้ต้องทำยังไงล่ะ ของอย่างนี้มันไม่ใช่เล่นของเล่นน่ะดิว ดิวต้องคิดให้ดีๆน่ะครับ “ ผมพูดให้ดิวคิด แต่ดิวกลับไม่สลดเลย ยิ้มหวานเยิ้มกลับมาให้ผมอีก
-
กรี๊ดดดดดดด น่ารัก หวีท ๆๆๆ อิ อิ :-[ :-[ :-[
เอาให้อี้ใจละลายเลย ดิว o18
+1 ให้ความขยันลง และความหวีทหวาน :L2: :L2: :L2:
-
โถๆ ให้ความหวังเต็มๆเลยนะนั่น
อี้ไม่ต้องเลือกหรอก คบไปหมดนี่เลยดีกว่า ด้งคงใจกว้างพอแหละ
เหอๆ ชิมิๆ
-
เลี่ยนจัง โธ่ ต้งเอ้ย ซื้อแห้ว น้ำใบบัวบก มาตุนเยอะๆ เน้อ มีหวัง :z3:
-
ดิวก็เริ่มมีหวังแล้วสินะ
-
:laugh: :laugh: :laugh: :laugh: :laugh: :laugh: :laugh: :laugh:
“ ถ้าอี้ยอมเป็นแฟนดิวน่ะ ดิวสัญญาว่า ดิวจะไม่ทิ้งอี้ไปไหนอีกเลย ดิวจะอยู่ดูแลอี้ตลอดไป เพราะว่าอะไรรู้ไหมครับ อี้คือทุกสิ่งทุกอย่างบนโลกนี้ของดิว อี้เป็นปัจจุบันและอนาคตของดิว อี้เป็นครอบครัวที่ดิวอยากจะมี เชื่อสิครับ เชื่อผู้ชายคนนี้บ้างได้ไหม มันคงไม่ยากเกินไปใช่ไหมครับสำหรับอี้ที่จะเชื่อใจใครสักคน แต่อี้ไม่ต้องกลัวว่าดิวจะเร่งรัดอี้น่ะ ของอย่างนี้มันต้องใช้เวลาในการพิสูจน์ ซึ่งดิวมีเวลาทั้งชีวิต เพื่อให้อี้เชื่อ และรักดิวอย่างที่ดิวเป็น ด้วยหัวใจของอี้ทั้งดวง “ โอ้วววววว์ เลี่ยนได้อีกครับ เค้าไปจำบทกลอนจากละครเรื่องไหนมาเนี่ยะ เล่นเอาซะผมเขินอายม้วนไปหมดแล้ว
“ พอเลยดิว พูดอะไรก้อไม่รู้ ลิเกโครตๆเลย นี่ถ้าตกงานน่ะ ไปสมัครเป็นลิเกได้สบายเลยน่ะเนี่ยะ “ ผมแซวไป
“ แล้วอี้คิดว่าคนอย่างดิว จะพูดอะไรอย่างนี้ได้กับทุกคนเหรอครับ อี้ก้อเห็นนี่นาว่าแต่ก่อนดิวเป็นคนยังไง ดิวกร่างและร้ายไม่แคร์ใครขนาดไหน นี่อี้เป็นคนแรกเลยน่ะที่ดิวพูดอะไรอย่างนี้ด้วย ที่จริงดิวก้อเขินเหมือนกันน่ะมาพูดอะไรหวานๆซึ้งๆแบบนี้ แต่ถ้าคนๆนั้นไม่ใช้อี้แล้ว ดิวไม่พูดหรอก รู้ไหมว่าดิวรวบรวมความกล้ามากแค่ไหน กว่าจะพูดได้ “ แล้วดิวก้อมาจูบที่มือผมอีก
“ พอได้แล้วดิว อายเค้า คนมองไม่เห็นเหรอ “ ผมหันซ้ายหันขวาก้อเห็นว่ามีคนมองมาที่เราอ่ะ
“ ไหนใครมอง ไม่เห็นมีเลย สงสัยว่า ความรักจะทำให้ดิวตาบอดจริงๆแล้วอ่ะ ฮ่าๆๆๆ ” เน่าไม่เลิกจริงๆ แฟนเรา เอ๊ยยย ๆไม่ใช่แฟนน่ะ
“ ไม่เอาแล้วดิว อี้ไม่พูดด้วยแล้ว พูดอะไรไปดิวก้อสวนอี้กลับมาหมดเลย อย่างนี้น่ะ ถ้าคบกันอยู่กันไม่ยืดหรอก ทะเลาะกันวันละสิบรอบแน่นอน โอ๊ยยยย ไม่เอาๆ “ ผมแกล้งดิวอีกที อิอิ สนุกดีเหมือนกัน
“ ไม่เคยได้ยินเหรอครับว่า ผัวเมียคู่ไหน ทะเลาะกันบ่อยๆ บ้านนั้นลูกจะดก ฮ่าๆๆๆ ทะเลาะกันบ้าง กระทบกระทั่งกันบ้าง มันเป็นเรื่องปกติน่ะอี้ “ แล้วดิวยังมากอดผมอีก ไอ้บ้าดิวนี่ ไม่รู้จักอายคนบ้างรึไง
“ ดิว ถ้าดิวยังเล่นอยู่อย่างนี้น่ะ อี้จะไม่ให้โอกาสดิวได้ทำอะไรทั้งนั้นน่ะ จะเอาอย่างนั้นใช่ไหม “ ปรากฏว่า ดิวรีบปล่อยผมทันทีครับ แหมๆๆๆ รู้ว่าขู่ได้อย่างนี้ ขู่ตั้งแต่แรกแล้ว
-
และแล้วต้งกำลังจะมาทวงอี้คืน :laugh:
ให้กำลังใจคนแต่งนะคับ กิ้วๆ
-
ดิวกลายเป็นลูกไก่ในกำมือ
จะบีบก็ตายจะคลายก็รอด
เชื่องปานนั้นเลย
ต้องใช้ยุทธการเลี่ยนๆมัดมือชกแบบที่ด้งใช้ซินะถึงจะได้ผล
ที่แท้อี้ก็แพ้ทางคนเลี่ยนๆนี่เอง
กว่าดิวจะจับจุดถูกนี่อ้อมโลกไปไกลเลย
จะมีหวังมั้ยเนี่ยดิว
คะแนนความเลี่ยนห่างจากด้งอีกหลายขุม
อยู่ที่ใจอี้คนเดียวล่ะงานนี้
แต่อย่างอี้คงไม่ใช้ใจตัดสินหรอก คงใช้สมองมากกว่า
กรูล่ะกลุ้ม เง้อ...ดิวเอ๊ย
...เป็นได้แค่ชู้...ในใจ
-
:call:
รอความหวัง...ให้ต้งมาให้ทันนะจ๊ะ
-
รุกคาดดิว ต้องหั้ยอี้ยอมแกก่ที่ต้งจะมา เพราะเมื่อเค้ามานายยังพิชิตจัยอี้ไม่สำเร็จ นายแพ้แน่
สู้ว้อย คัยจะว่ายังงัยดิว ผมก็จะเชีย ดันๆๆๆๆๆ :กอด1:
-
มาดูความหวานนน
-
อ๊ายยยย หวานได้อีก หวานเข้าไป ตอนนี้ยังหวานได้ เพราะ
เดี๋ยวตังก็มา แล้วดิวจะทำยังไง จะต้องเข้าโหมดไหนอีก
เอ๊ะ รึว่าตังจะมาเห็นฉากเด็ด ๆ ระหว่างดิว กับ อี้ :z1: :z1: :z1:
-
เลือกสักคนสิครับอ่านเเล้วใจร้าว
-
สะใจโก๋ดีแท้ 55555+
:laugh: :laugh:
o13 o13 o13
-
:impress3: :L3: :impress3: :L3: :impress3: :L3:
“ ไม่เคยได้ยินเหรอครับว่า ผัวเมียคู่ไหน ทะเลาะกันบ่อยๆ บ้านนั้นลูกจะดก ฮ่าๆๆๆ ทะเลาะกันบ้าง กระทบกระทั่งกันบ้าง มันเป็นเรื่องปกติน่ะอี้ “ แล้วดิวยังมากอดผมอีก ไอ้บ้าดิวนี่ ไม่รู้จักอายคนบ้างรึไง
“ ดิว ถ้าดิวยังเล่นอยู่อย่างนี้น่ะ อี้จะไม่ให้โอกาสดิวได้ทำอะไรทั้งนั้นน่ะ จะเอาอย่างนั้นใช่ไหม “ ปรากฏว่า ดิวรีบปล่อยผมทันทีครับ แหมๆๆๆ รู้ว่าขู่ได้อย่างนี้ ขู่ตั้งแต่แรกแล้ว
" อี้นี่น่ะ ใจร้ายกับคนรักอี้ได้ลงคอเหรอ ทีกับคนอื่นล่ะ ดีกับเค้าไปหมด ทีกับดิวน่ะ ไม่เห็นจะดีด้วยเลย น้อยใจแล้วน่ะ " ดิวทำหน้าเหมือนเด็กโดนแม่ดู น่าสงสารดีไหมเนี่ยะ
" ก้อดิวอ่ะดื้อนี่นา ชอบทำให้อี้โกรธอยู่บ่อยๆ ไม่เอาล่ะ พูดไปก้อไม่จบ กลับบ้านกันดีกว่า นี่ก้อจะมืดแล้ว แล้วจะได้ไปทานมื้อเย็นกันไง "
" ดีๆๆๆ นี่ดิวซื้อพวกของสดมาเพรียบเลย วันนี้กะจะทำอาหารให้อี้ทาน เรามาช่วยกันทำน่ะครับที่รัก " ดิวกระโดดโลดเต้นใหญ่ เหมือนเด็กดีใจได้ของเล่น
" มันแต่เล่นอยู่นั่นแหละ เดี๋ยวอี้เปลี่ยนใจไม่รู้ด้วยน่ะ " เค้าหยุดแล้วมองหน้าผมหงอยๆ
" ป่ะ กลับกันเถอะ " ผมจะเดินลงจากโขดหิน แต่ดิวยืนกันผมไว้ก่อน
" เดี๋ยวก่อนอี้ มายังไงก้อต้องกลับอย่างนั้นเดะ " อ้าวววว ได้คืบจะเอาศอก เดี๋ยวผมก้อให้ศอกจริงๆน่ะเนี่ยะ
" เฮ้ยยยย ไม่เป็นไร อี้เดินเองได้แล้ว ไม่ต้องให้ขี่หลังแล้ว "
" ไม่เอาอ่ะ ดิวจะให้อี้ขี่หลังอีก สนุกดี น่ะๆๆ ขี่หลังดิวอีกน่ะ " จะตื๊อไปไหนกันนี่
" โอ๊ยยย ดิวนี่น่ะ ทำเป็นเด็กไปได้ ก้อได้ อยากหนักนักก้อตามใจ อย่ามาบ่นทีหลังแล้วกัน " ผมขี้เกียจจะเถียงด้วยแล้ว ก้อดีเหมือนกันมีคนแบกเราด้วย ไม่ต้องเดินเอง ดูท่าดิวจะมีความสุขมากๆที่ได้ให้ผมขี่หลังเค้า เดินไป ยิ้มไปคนเดียว ท่าจะอาการหนัก เฮ้อออออ
พอถึงบ้านพักแล้ว ดิวก่อปล่อยผมลง จากนั้นดิวก้อเดินนำผมไปที่ห้องครัว ขนเอาของสดมาวางไว้ เพื่อที่จะเลือกว่าทำอะไรทานกันดี ดิวซื้อของมาเยอะมาก ทั้ง กุ้ง ปู ปลาหมึก ปลากระพง อย่างเยอะอ่ะครับ นี่อย่าบอกน่ะว่าซื้อมาทานกัน 2 คน
" ดิว ซื้อไรมาเยอะแยะอ่ะ จะทานกันหมดเหรอ "
" อี้ครับ ก้อแบ่งๆทำไปสิ ทานไม่หมดก้อเอามาทานตอนเช้าก้อได้ คืนนี้ดิวจะเอาปูมานึ่งน่ะ แล้วเอากุ้งกับปลาหมึกไปย่าง จากนั้นอี้ก้อทำน้ำจิ้มซีฟู๊ดอร่อยๆมาจิ้มน่ะครับ แล้วที่เหลือก้อทำโป๊ะแตกก้อได้ มีอะไรซดๆหน่อยก้อดีเหมือนกัน จะได้ชื่นใจ นี่ในตู้เย็นยังมีหมู มีเนื้ออีกน่ะ อี้อยากทำอะไรก้อตามสบายเลยน่ะครับ ดิวทานได้หมดแหละ ขอให้อี้ทำ "
" โอ๊ยยยย ดิว มันจะไม่เยอะไปเหอะ เอางี้แล้วกัน เดี๋ยวอี้แบ่งๆทำกันพอทานแล้วกันเนอะ ไม่อยากให้มันเสียของอ่ะครับ แล้วถ้าไม่อิ่มค่อยทำเพิ่มดีกว่า น่ะครับ " ผมออกความเป็นไป
" ที่รักว่ายังไงก้อว่าตามงั้นแหละคัรบ " ยังไม่วายหยอดคำหวานมาอีกแล้ว
" ไม่ต้องมาทำเป็นลิเกแถวนี้เลย โน้นหน้าที่เราไปล้างของสดไปเลย เดี๋ยวจะได้ทานกันดึกพอดี ถ้ามัวเล่นกันอย่างนี้ " แล้วเราก้อแยกย้ายกันไปทำในส่วนของใครของมัน โดยที่ผมเริ่มตำน้ำจิ้มซีฟู๊ดก่อน ส่วนดิวก้อไปล้าง พวกอาหารทะเล ดิวเค้าดูมีความสุขมากน่ะครับทำไปร้องเพลงไป ผมก้อน่ะ อดมีความสุขไปกับเค้าด้วยไม่ได้ เผลอ ฮำเพลงกับเค้าไปด้วย [/color]
-
บทจะดีก็ดี บทจะร้ายก็ร้ายได้ใจ :laugh:
ชอบๆ ร้ายๆแบบนี้ มันเลวได้ใจดี :m20:
เชียร์ ดิวๆๆๆๆๆๆๆๆ
:pig4:
-
:m15: :m15: :m15: :m15: :m15: :m15: :m15:
ช่วงนี้ผมขอพักเบรคสักหน่อยน่ะครับ
เครียดกับเรื่องงานมากมายเหอะครับ
จนไม่มีกะจิตกะใจจะทำอะไรอย่างอื่น
ขอโทษด้วยน่ะครับ ที่ต้องเป็นอย่างนี้
ถ้าผมรู้สึกดีขึ้นแล้วจะมาต่อให้ทันทีเลยน่ะครับ
แต่ก่อนะพัก จะเอามาลงให้ก่อนน่ะ
ขอโทษอีกทีอย่างแรง
:call: :call: :call: :call: :call: :call: :call: :call: :call:
-
:กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1:
พอผมทำน้ำจิ้มเสร็จแล้ว พวกเราก้อช่วยกันยกของสดออกไปที่สนามหญ้าหน้าบ้าน ที่วันนี้ดิวเค้าจัดสถานที่ไว้เรียบร้อยแล้วให้เป็นที่ดินเนอร์กัน 2 คน จากนั้นผมก้อยกเอาเตาแก๊สปิคนิคออกมาทำโป๊ะแตกและนึ่งปู ส่วนดิวก้อย่างพวกกุ้ง และหมึกไป ดิวเค้าไม่ย่างเฉยๆน่ะครับ มือนึงก้อย่างไป อีกมือนึงก้อจิบไวน์ไป ตอนแรกดิวรินไวน์ให้ผมด้วย แต่ผมบอกว่าเอาไว้ตอนทานค่อยจิบเลยดีกว่า เดี๋ยวจะเมาก่อนแล้วมันจะไม่ได้ทานอาหารกัน พอทำอาหารทุกอย่างเสร็จแล้ว เราก้อยกมาวางไว้ที่โต๊ะทานเข้าวกลางสนามหญ้า โดยที่ก่อนจะลงมือทาน ดิวก้อรินไวน์ให้ผมและเค้าก่อน จากนั้นก้อชูแก้วขึ้น ผมเดฃลยต้องชูแก้วตามเค้า
" เนื่องในโอกาสที่อี้ รับรักดิวแล้ว เรามาฉลองกันหน่อยน่ะครับ " โมเมสุดๆ พ่อดิวเนี่ยะ
" อะไรอ่ะ อี้ยังไมได้รับรักดิวเลยน่ะ มั่วแล้ว " ผมแหวใส่ดิว
" แต่อย่างน้อยๆ อี้ก้อให้โอกาสดิวได้พูดในสิ่งที่ดิวอยากจะพดออกมา และให้โอกาสดิวได้แสดงความรักต่ออี้ แค่นี้มันก้อวิเศษสุดแล้วสำหรับดิว ชนแก้วครับ " แล้วเราก้อชนแก้วกัน จากนั้นเราก้อทานกันไป คุยกันเรื่องนั่นเรื่องนี่กันไป ดิวในค่ำคืนนี้ ดูไม่เหมือนดิวในวันก่อนๆที่ผมเคยรู้จัก ดิวในคืนนี้ดู น่ารักอ่อนโยน ขี้เล่น อาจจะทะลึ่งตึงตังไปบ้าง แต่ก้อน่ารักไม่หยอก ดิวดูท่าทางมีความสุขมากๆครับ ยิ้มแย้มตลอดเวลา ทำให้ผมอดมีความสุขกับเค้าไม่ได้
" ดิวอี้ถามอะไรหน่อยสิ ถ้าสิ่งที่ดิวพูดไปมันเป็นความจริงแล้ว ถ้างั้นสัญญาที่เราทำกันไว้มันก้อไม่จำเป็นต้องมีแล้วสิ เรายกเลิกสัญญากันดีไหม " ผมถามขึ้นขณะที่เราทานอาหารกันอยู่
" ไม่ต้องหรอก ให้มันอยู่อย่างนั้นแหละ ไม่เห็นต้องยกเลิกเลยนี่ "
" งั้นอี้จะคืนเช็ค กับของทุกอย่างให้ดิวน่ะ อี้ไม่ค่อยสบายใจที่จะรับมันไว้อ่ะ " ผมยิ้มหวานให้ผมอีกที แล้วพูดว่า
" ยิ่งอี้ไม่อยากได้ของเหล่านั้นเท่าไหร่ ดิวยิ่งอยากจะให้อี้ทุกอย่าง เท่าที่ดิวจะให้ได้ ของพวกนั้น จริงอยู่ว่ามันเป็นของนอกกาย และดิวก้อรู้ด้วยว่า อี้ไม่ได้ต้องการมันหรอกแต่มันเป็นสิ่งที่จะอำนวยความสะดวก มันจะช่วยให้ชีวิตอี้สะดวกสบายขึ้น ของแค่นี้ดิวให้คนที่ดิวรักได้สบายอยู่แล้วครับ " มามุขเลี่ยนอีกแล้ว ใครก้อได้ โยนแตงกวามาให้ผมที ผมจะเลี่ยนตายแล้นนนนนนนน
" แต่มันมากไปนี่นา อีกอย่างอี้ไม่อยากให้ดิวคิดว่า อี้เห็นแก่ของ เห็นแก่เงินที่ดิวให้อ่ะ อี้ไม่สบายใจจริงๆน่ะ "
" เอาอย่างนี้น่ะอี้ ของพวกนั้นและเงินน่ะ อี้เก็บไว้เหอะ ไว้ใช้ยามจำเป็นดิวรู้ว่าอี้เป็นคนใจบุญ อี้จะเอาไปทำบุญสร้างโรงเรียนอะไรที่ไหนก้อได้ ที่ทำให้อี้มีความสุข น่าน่ะ ไม่ต้องคิดมากหรอก ดิวให้เพราะอยากให้ ดิวไม่ได้คิดเล็กคิดน้อยอะไรขนาดนั้น ก้อเพระว่าดิวรู้ไงว่าอี้เป็นคนอย่างนี้ ดิวเลยสบายใจที่จะให้ไงครับ "
-
สงสารต้งเหมือนกันนะเนี่ย
-
มาอ่านจ้าๆๆๆ
-
:really2: :เฮ้อ: :really2: :เฮ้อ: :really2: :เฮ้อ:
" นี่อี้คงไม่มีอะไรจะพูดได้อีกแล้วใช่ไหม เฮ้ออออออ " ผมถอนหายใจซะยาว เพระว่า หมดหนทางสู้ดิวจริงๆนี่ครับ จากนั้นเราก้อทานๆข้าวกันไป นึกขึ้นได้ว่า ลืมโทรหาต้ง ตายล่ะ ทำไงดีเนี่ยะ
" ดิวครับ อี้ขอโทรหาต้งหน่อยได้ไหม นี่ลืมโทรตั้งแต่ตอนกลางวัน เดี๋ยวต้งเป็นห่วงแย่เลย " ดิวหน้าหมองลงเล็กน้อย แต่ก้อฝืนยิ้มมาให้ผม
" ได้สิ เดี๋ยวอี้ไปใช้โทรศัพท์ในบ้านได้เลยน่ะ มันต่อสายตรงโทรออกไปข้างนอกได้ กดตัด 9 ก่อนน่ะครับ " ผมเองก้อรู้สึกเหมือนกันว่าได้ทำร้ายจิตใจดิวไปรึเปล่า แต่ทำไงได้ล่ะครับ เดี๋ยวต้งจะเป็นห่วงผมเอา แล้วผมก้อวิ่งเข้าไปในบ้านเผื่อโทรหาต้ง พอกดเบอร์ไป ต้งก้อรับสายทันที
" สวัสดีครับ ต้องการพูดสายกับใครครับ "
" ต้งเหรอ นี่อี้เองน่ะ คุยได้รึป่าว " ผมถามไปเพระว่ากลัวต้งจะยุ่งอยู่
" อ้าว อี้เองเหรอ อี้หายไปไหนมาอ่ะ โทรไปก้อไม่รับสายที่คอนโดก้อไม่มี ยามบอกว่าไม่เห็นไม่รู้ว่าไปไหน แล้วอี้อยู่ที่ไหนเนี่ยะ อยู่กับใครทำอะไรอยู่อ่ะ แล้วหายไปไหนมา รู้ไหมว่าทุกคนเค้าเป็นห่วง ไอ้กร์นี่กระวนกระวายใหญ่เลย นึกว่าอี้ถูกลักพาตัวไปแล้ว " ต้งใส่ผมเป็นชุดเลยครับ น้ำเสียงต้งดูจะเป้นห่วงผมจริงๆ
" เดี๋ยวๆๆ ต้ง ใจเย็นๆ ให้อี้หายใจหายคอบ้าง เอ่อออออ คืออย่างนี้ อี้น่ะออกมาจากคอนโดแต่เช้ามืดเลย เพื่อมาเกาะช้างนี่แหละ เผอิญว่าลืมหยิบมือถือมาด้วยเลยไม่ได้รับสาย อี้ขอโทษทีน่ะที่ทำให้เป็นห่วงอ่ะ " ผมทำเสียงสำนึกผิด
" ไม่เป็นอะไรก้อดีแล้ว แล้วนี่อยู่เกาะช้างกับใคร พักทีไหนอ่ะ " ต้งรุกคำถามต่อ
" อี้อยู่คนเดียวอ่ะ รีสอร์ทก้ออยู่แถวๆท้ายๆเกาะอ่ะ มันเป็นรีสอร์ทส่วนตัวที่คนรู้จักอี้จองให้อ่ะ สวยดีน่ะ บรรยากาศดีมากๆเลย " ผมจำเป็นต้องโกหกไปครับ เพราะอะไรทุกคนก้อทราบดีน่ะครับ
" อืมๆๆ ก้อดีแล้วล่ะ เอาอย่างนี้น่ะครับ ต้งไม่รู้ว่าต้งจะเสร็จงานเมื่อไหร่ น่าจะเป็นมะรืนน่ะ เดี๋ยวต้งจะตามอี้ไปทีหลังน่า อี้รอต้งด้วยน่ะครับ แต่ก่อนอื่นขอที่อยู่ และเบอร์ห้องก่อนเลย เวลาไปจะได้ไปถูก "
" อืมมม รีสอร์ทชื่อ....... อยู่ท้ายๆเกาะเลยน่ะ อี้อยู่บ้านหลังสุดท้ายติดชายหาด ต้งหาได้ไม่ยากหรอก ตกลงต้งจะมาวันมะรืนใช่ไหมครับ " ผมถามเพื่อความแน่ใจ จะได้เตรียมการถูก เดี๋ยวต้งมาเจอดิวเข้า ผมเองนั่นแหละที่จะซวย
-
-*- ง่า ไม่น่าโทรหาต้งเล้ย 55555+ ใจร้ายไปป่าว???
ดิวทำคะแนนเข้าให้เท่ากับที่เสียไป 555+
-
อี้โทรไปบอกตังอย่างนี้ ระวังตังจะมาเซอร์ไพร์ส นะ o18
..........................................................
ส่วนAlex ถ้างานเยอะ ก็พักก็ได้แล้วว่าง ๆ ค่อยมาต่อนะ
รอ ร่อ ร้อ ร๋อ ร๊อ ได้ อิ อิ :z2: :z2: :z2:
เป็นกำลังใจให้ :L2: :L2: :L2:
-
พี่อี้พักก้อได้ค่ะ :กอด1:
หนูจะได้พักด้วย 3-4 ตอนมานี่ ช่างรันทดจิตใจเหลือเกิน :เฮ้อ:
เดี๋ยวก้อเชียร์ต้งมาให้เห็นกับตาเลยนิ
ชิชะ :z6:
ปลล.อย่าเครียดมากน๊า อากาศร้อนแต่ใจอย่าร้อนน๊า o13
-
:oo1: :oo1: :oo1: :oo1: :oo1: :oo1: :oo1: :oo1: :oo1: :oo1:
" อืมมม รีสอร์ทชื่อ....... อยู่ท้ายๆเกาะเลยน่ะ อี้อยู่บ้านหลังสุดท้ายติดชายหาด ต้งหาได้ไม่ยากหรอก ตกลงต้งจะมาวันมะรืนใช่ไหมครับ " ผมถามเพื่อความแน่ใจ จะได้เตรียมการถูก เดี๋ยวต้งมาเจอดิวเข้า ผมเองนั่นแหละที่จะซวย
" ก้อคงงั้นแหละครับ อี้อยู่คนเดียวก้อระวังตัวหน่อยนะครับ อย่าออกไปไหนมาไหนคนเดียวดึกๆล่ะ มันอันตรายน่ะครับ " ต้งกำชับผมนักหนา
" รู้แล้วครับ คุณพ่อ ต้องก้อเคลียร์งานให้เสร็จน่ะครับ แล้วยังไงเจอกันนะครับ "
" ได้ครับที่รัก คิดถึงน่ะ " ต้งหยอดมาหน่อยแล้ว
" คิดถึงเหมือนกันครับ แล้วเจอกันน่ะครับ บาย " แล้วผมก้อวางสายไป พอผมหันหลังไปก้อเห็นว่าดิวเดินเข้ามาสวมกอดผมแล้ว ผมก้อตกใจเล็กน้อยครับ
" ทำไมน่ะ ทำไมต้องเป็นอย่างนี้ด้วย ทำไมสวรรค์ไม่เคยเข้าข้างดิวเลย เวลาดิวจะรักใคร ก้อต้องมีอุปสรรคเสมอ " ดิวพูดขณะที่กอดผมอยู่
" เอ่อออ ดิว ปล่อยอี้ก่อนดีกว่าน่ะ เราไปทานข้าวกันต่อเถอะน่ะ " ผมไม่มีคำพูดใดๆทั้งนั้นที่จะปลอบดิว ได้แต่เปลี่ยนเรื่องคุยกัน ดิวก้อผละออกจากผมครับ แต่ยังจับมือผมไว้อยู่ทั้งสองข้าง
" ถึงแม่ว่าเวลาที่เราจะมีความสุขกัน มันจะน้อยนิดนัก แต่ดิวก้อจะใช้เวลาที่ดิวมีอยู่ให้คุ้มค่าที่สุด และจะไม่พูดอะไรให้อี้ลำบากใจ ป่ะ ไปทานข้าวกันต่อดีกว่า อาหารยังเหลือเยอะแยะเลย เดี๋ยวมันเย็นชืดหมด " จากนั้นดิวก้อเดินจูงมือผมออกไปนอกบ้าน ผมเองก้อรู้สึกน่ะครับว่าดิวเค้าไม่สบายใจเรื่องผมกับต้ง แต่จะให้ผมทำยังไงล่ะครับเพื่อนๆ ผมควรทำยังไงดี ?????
พวกเราก้อมาทานอาหารกันต่อ โดยที่ดิวทำเป็นเหมือนกับว่า ไม่มีอะไรเกิดขึ้นเมื่อกี้ ดิวชวนพูดคุยไปเรื่องต่างๆนานา บ้างก้อเรื่องในวัยเด็กของดิว เรื่องเพื่อนฝูง เรื่องสมัยวีรกรรมตอนเป็นนักเรียน ดิวเล่าได้สนุกมากเลยครับ เหมือนเค้าไม่เคยเล่าให้ใครฟังมาก่อน เล่าไป พรางจิบไวน์ไปด้วย ผมก้อจิบไปกับเค้าด้วยเหมือนกัน ช่วงๆหลังๆเริ่มไม่จิบแล้ว เปลี่ยนเป็นดวดหมดแก้วมากกว่า ดิวท้าผมว่าถ้าคืนนี้ดิวเมาก่อนผม ดิวจะยอมทำอะไรก้อได้ตามใจผม แต่ถ้าผมเมาก่อนดิว ผมก้องต้องยอมให้ดิวทำอะไรก้อได้ตามใจเค้าเหมือนกัน
เราสองคนก้อดื่มแข่งกันครับ มีการงัดเอาเกมส์ในวงเหล้าต่างๆมาเล่นกันสุดฤทธิ์ ผลัดกันแพ้ ผลัดกันชนะกันไปบ้าง ยกกันแก้วต่อแก้ว บางเกมส์ผมชนะแต่ผมก้อยกแก้วด้วย แบบว่าพอมันได้ที่แล้วผมก้อติดลมอ่ะครับ ดื่มไปดื่มมาจนไวน์หมดไปหลานขวดเหมือนกัน ผมเองก้อเริ่มเมาแล้วเหมือนกันท่าจะไม่ไหวแล้วด้วย ดิวเองก้อเช่นกัน ท่าทางเมาไม่น้อยไปกว่าผมเลย แต่เค้าพยายามฝืนตัวเองทำเหมือนไม่เมา ผมรู้ว่าผมคงดื่มต่อไม่ไหวแล้ว เลยยกมือขึ้นยอมแพ้
-
เมากันแล้ว ทั้งอี้และดิว แล้วหลังจากนั้น..... :z1: :z1: :z1:
-
เมาแล้วพรุ่งนี้จะไปดำน้ำกันไหวหรอครับ พอดีไม่ได้เที่ยวด้งมาซะก่อน
-
น้องอี้จ๊ะ ยอมแพ้แบบนี้แล้วๆๆ อะๆๆๆไร จะๆๆ เกิด :bye2:
-
o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13
เห็นแฟนๆมาเม้นต์แล้วก้อใจอ่อน
เลยเอามาลงให้อีก ทั้งที่จริงหัวจะระเบิดแล้ว
ผมไม่ชอบเครียดเลย มันทรมานยังไงไม่รู้
ขอบคุณสำหรับทุกกำลังใจน่ะครับ
มาต่อให้แล้ว :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
:really2: :really2: :really2: :really2: :really2: :really2: :really2: :really2: :really2:
เราสองคนก้อดื่มแข่งกันครับ มีการงัดเอาเกมส์ในวงเหล้าต่างๆมาเล่นกันสุดฤทธิ์ ผลัดกันแพ้ ผลัดกันชนะกันไปบ้าง ยกกันแก้วต่อแก้ว บางเกมส์ผมชนะแต่ผมก้อยกแก้วด้วย แบบว่าพอมันได้ที่แล้วผมก้อติดลมอ่ะครับ ดื่มไปดื่มมาจนไวน์หมดไปหลานขวดเหมือนกัน ผมเองก้อเริ่มเมาแล้วเหมือนกันท่าจะไม่ไหวแล้วด้วย ดิวเองก้อเช่นกัน ท่าทางเมาไม่น้อยไปกว่าผมเลย แต่เค้าพยายามฝืนตัวเองทำเหมือนไม่เมา ผมรู้ว่าผมคงดื่มต่อไม่ไหวแล้ว เลยยกมือขึ้นยอมแพ้
“ โอ๊ยยยย ดิว อี้ ดื่ม ม่ะหวาย แย้ว น่ะ รอบ นี้ ดิว ชนะ ไป เลย แล้ว กาน เอิ๊ก “ ผมออกอาการเมาสุดๆ ก้อดื่มไปซะขนาดนั้นนี่ครับ
“ ฮ่าๆๆๆ ใน ที่ สุด เอิ๊ก อี้ ก้อ แพ้ ดิว จน ได้ อย่า ลืม ทำตาม สัญญา ของ ราววว น่ะ “ แล้วดิวก้อเดินเข้ามาหาผม
“ อืมมม จะ ห้าย ทาม อา ราย ก้อ รีบ พูด มา เลย จา ม่าย หวาย แล้ว น๊า “ ลำพังจะยืนยังลำบากเลย จะให้ผมทำอะไรอีกเนี่ยะ
“ เหะๆๆ ไม่ ยาก เลย แค่ ขอ ห้าย อี้ จูบ ดิว ที ด้าย มั้ย อ่า เอา แบบ จูบ จริงๆ น๊า “ โหๆๆ ถือโอกาสเลยน่ะเจ้าดิว
“ อา ราย อ่ะ อย่า มา เอิ๊ก ฉวย โอกาส อย่างนี้ เดะ ทำอย่างอื่นๆ อัน นี้ ม่าย หวาย น๊า “ ผมปฏิเสธไป เพราะไม่อยากให้มันเกิยเลยกว่านี้
“ อี้ นี่ ม่าย รัก ฉา คำ พูด เลย ดิว งอน แล้วน่ะ เอิ๊ก “ ดิวกระฟัดกระเฟียดใส่ผมใหญ่ ผมก้อไม่อยากได้ชื่อว่าเป็นคนผิดคำพูด เลยยอมๆไป
“ จูบ นิด เดียว พอ น๊า “ ผมก้อยืนหลับตา จากนั้นดิวก้อพุ่งเข้ากอดผม แล้วก้อจูบผมทันที มันเป็นจูบที่ดูดดื่มมากครับ ปากเราสองคนบดบี้กันไปมา ลิ้นพันกันนัวไปหมด ผมเองก้อเริ่มเคลิ้มไปแล้วเหมือนกัน มือของดิวเริ่มไม่อยู่สุขครับ ลูบไล้ไปทั่วตัวผมไม่พอ ยังเลื้อยเข้ามาในเสื้อผมอีก ผมพยายามดึงมือเค้าออก เค้าก้อยังฝืนเลื้อยเข้ามาอีก จนผมต้องผลักตัวของดิวออกอย่างแรง ตอนนั้นผมเริ่มสร่างขึ้นมานิดๆแล้วครับ ดิวดูทำหน้าหงุดหงิดไม่น้อย
“ ดิว อย่าทำอย่างนี้สิ ไหนว่าจะจูบ นิดเดียวงาย “ ผมเอ็ดดิวไป แต่ดิวก้อยังพุ่งมากอดผมไว้แล้วจูบผมอีก คราวนี้ดิวกอดผมไว้แน่นกว่าคราวที่แล้ว ผมเองก้อพยายามเบี่ยงหน้าหนี ดิวก้อใช้มืออีกข้างมาจับหน้าผมไว้ ผมก้อดิ้นๆ แต่สู้แรงดิวไม่ได้ ยิ่งเมาแรงดิวยิ่งเยอะ จนเมื่อผมเริ่มทนไม่ไหวแล้ว ต้องรวบรวมแรงทั้งหมดผลักดิวออก จากนั้นผมก้อตบหน้าดิวอย่างแรงไปทีนึง ดิวอึ้งไปทันที
“ ดิว อี้ขอหล่ะ ขอให้ความรู้สึกดี มันยังอยู่กับเราบ้างเหอะ อย่าทำลายมันเลย “ ผมพยายามพูดให้สติ ตอนนี้ตาดิวเริ่มแดงเหมือนเค้าจะร้องไห้แล้วครับ ว่าไปผมก้อสงสารเค้าเหมือนกันน่ะ
-
:กอด1:...Alex พี่ว่ากว่า Alex จะเลิกลง..คงหายเครียดพอดี...
...ไปพักผ่อนเถอะ เครียดมากๆๆมันลงกระเพาะ แล้วทรมานมากๆๆ... :กอด1:
:L2:...ดิว เป็น..ผู้ชายหลายอารมณ์..เนอะ.
...ดิวดู..อ้อนๆๆ..กวนๆๆ..มีความมั่นใจในตัวเองสูง...
...บางทีตอนมี..ความทุกข์..ไม่มีใครมารับรู้..
...ตอนที่ มี..ความสุข..ก็ให้คนอื่นมัน..รับรู้..บ้างก็ดีนะ...
...ไม่ว่าเพศไหนก็..รักกันได้...ถ้าความรักของเรา..ไม่ได้ทำร้ายใคร...
...ยิ่งต่างถิ่นนะ..เต็มที่เลย..อย่าไปแคร์พวกขาจร..ทำตัวให้มีความสุข..ใช้เวลาให้มีค่า...
...ต่อไปคง..ยุ่งน่าดู..ถ้าอี้..ไม่เด็ดขาด...คงเป็น...แผลเรื้อรัง..เนอะๆๆๆ..
...อะไรฟะ...ให้ไปนอน...มาโพสต่ออีกแล้ว..เดี๋ยวจับตีก้นเลย ดีนะยังไม่ได้โพสเห็นซะก่อน
...เด็กดื้อ...ไปพักผ่อนได้แล้ว.. คนข้างกาย... ไปไหน มาเอาไปที... :L2:
-
หร่า ไรอ่ะ ดิวอย่ายอมนะเฟ้ย
อี้ก็ ทีกะต้งยอมเลยนะ :serius2:
ดิว อย่าเพิ่งวู่วาม ชวนไปนอนก่อน ค่อยว่ากันอีกที
เง้อ สู้ๆ ทำหั้ยเต็มที่ :3123:
-
ไม่ใช่ตังมาเห็นไรดีๆๆน๊า
-
เวลาแห่งความสุขของดิวใกล้จะหมดลงแล้วแค่วันเดียวจริงๆด้วย อาภัพจริงๆดิวของผมโถๆๆ
เดี๋ยวพอด้งมาอี้ก็จะรู้สึกผิดกับด้งที่แอบมีกิ๊กเลยยอมตกเป็นของด้งอีกครั้ง ถ้าอี้เสร็จ
ด้งไปจริงๆเมื่อไหร่ผมคงทำใจไม่ได้....ลาก่อน อ๊ากกกก
อี้ครับ พักผ่อนบ้างอะไรบ้างนะ
พวกผมรอกันได้แค่อย่าหายไปเลยก็พอ ฝึกคนแถวนี้ให้รู้จักการรอคอย อิอิ อ่านติดต่อกันทำให้อินเกินไป
เห็นมะผมเดาเนื้อเรื่องไปเองแล้วเห็นป่ะ โคตรฟุ้งซ่านเลย
-
:เฮ้อ: ดิวน่าสงสารจริง ๆ
-
-*- เฮ้อ!!!!!!!!! :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:
ยอมบ้างอะไรบ้างนะครับอี้ -*- เอิ้กกกกกกกก
5555
เง้อ .... พี่เครียดเรื่องไรน่ะครับ???? อย่าเครียดๆ
:กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1:
ผมก็เครียดน่ะ -*- เง้อ เซ็งเน๊อะ ไปเมากัล
-
:serius2: :serius2: :serius2: :serius2: :serius2: :serius2: :serius2: :serius2: :serius2: :serius2: :serius2:
เครียดเรื่องการ เรื่องงานนี่แหละครับ
มันปวดหัวจี๊ดดดดดด ยังไงไม่รู้
แต่พอพูดเรื่องเมาแล้วน่ะ โอ๊ยยยยยย อยากเมาๆๆๆ :really2: :really2: :really2: :really2: :really2: :really2:
คนข้างกายก้อไม่สนใจเลย หนีไปเมากับน้อง khozz ดีก่าเนอะๆๆๆ
:z2: :z2: :z2: :z2: :z2: :z2: :z2: :z2: :z2: :z2: :z2:
-
เลิกงานแล้วเจอกันครับพี่ 5555+
เอาน่าๆ คิดบวกๆ (จะได้สวยเหมือนาตาลี)
วิธีแก้เครียดของผมคือนอน แล้วปิดตัวเอง ออกจากโลกภายนอกครับ
สงบดี :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1:
:L1: :L1: :L1: :L1:
-
^
^
^
ไปด้วยคนดิ ช่วงนี้ แมร่งงานเข้า :really2:
-
อย่าเครียดมาก เดี๋ยวจะแก่เร็วนะ :laugh: :laugh: :laugh:
ไปแก้เครียดดีกว่า ไปทำอะไรที่ชอบทำดีกว่า แล้วลืมเรื่องงานไปก่อน
พอดีขึ้นแล้วค่อยกลับมาทำงานต่อ ทุกอย่างมีทางแก้ เพราะงั้นเครียดไป
ก็ไม่ได้ช่วยให้อะไรดีขึ้น นอกจากปวดหัว เพราะงั้นปล่อยใจแล้วก็ทำอะไร
ไปก่อนก็ได้ นอนก็ดี แต่นอนแล้วอย่าคิดไรนะ นอนให้หลับ หรือไม่ก็มาอ่านนิยายแก้เครียดไปก่อนดีกว่านะ
อย่าเครียดมากนะ :sad11: เดี๋ยวจะไม่มีคนคอยทะเลาะกับดิว :laugh: :laugh: :laugh:
พักผ่อน ๆ :L2: :L2: :L2:
-
:fire: :fire: :fire: :fire: :fire: :fire:
โหๆๆๆๆ นึกว่าชวนเราจริงๆ
ที่แท้ก้อชวนเล่นๆ ไม่เป็นไร
ผมไปเมาคนเดียวดีก่า สบายใจดี
นอนก้อคงนอนม่ะหลับหรอก หัวมันปั่นๆ ป่วนๆ :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:
-
:z13: :z13: :z13: Alex
เดี๋ยวก็เมาค้างอีกอ่ะ ยิ่งปวดหัวหนักเข้าไปอีก :m16:
-
:z2: :z2: :z2: :z2: :z2: :z2: :z2: :z2: :z2: :z2: :z2: :z2:
“ ดิว อย่าทำอย่างนี้สิ ไหนว่าจะจูบ นิดเดียวงาย “ ผมเอ็ดดิวไป แต่ดิวก้อยังพุ่งมากอดผมไว้แล้วจูบผมอีก คราวนี้ดิวกอดผมไว้แน่นกว่าคราวที่แล้ว ผมเองก้อพยายามเบี่ยงหน้าหนี ดิวก้อใช้มืออีกข้างมาจับหน้าผมไว้ ผมก้อดิ้นๆ แต่สู้แรงดิวไม่ได้ ยิ่งเมาแรงดิวยิ่งเยอะ จนเมื่อผมเริ่มทนไม่ไหวแล้ว ต้องรวบรวมแรงทั้งหมดผลักดิวออก จากนั้นผมก้อตบหน้าดิวอย่างแรงไปทีนึง ดิวอึ้งไปทันที
“ ดิว อี้ขอหล่ะ ขอให้ความรู้สึกดี มันยังอยู่กับเราบ้างเหอะ อย่าทำลายมันเลย “ ผมพยายามพูดให้สติ ตอนนี้ตาดิวเริ่มแดงเหมือนเค้าจะร้องไห้แล้วครับ ว่าไปผมก้อสงสารเค้าเหมือนกันน่ะ
“ ทำไมล่ะ ก้อดิวรักอี้นี่ ดิวก้ออยากแสดงความรักของดิวที่มีต่ออี้บ้าง ในเมื่อเราสองคนก้อรักกันแล้ว แค่นี้มันจะเป็นอะไรไปล่ะ ทีกับไอ้ต้งน่ะ ทำไมอี้ยอมมันทุกอย่าง พอกับดิวล่ะเล่นตัว ดิวมันยังดีไม่พอใช่ไหม ฮือๆๆ “ พูดจบน้ำตาดิวก้อไหลพราก ผมก้อสงสารเค้าอยู่น่ะ แต่ครั้นจะให้ยอมมันก้อยังไม่ใช่นี่ครับ ผมเลยเดินไปปลอบเค้าสักหน่อย
“ มันไม่ใช่ว่ารักกันแล้วต้องมีอะไรกันเสมอไปน่ะดิว ดิวต้องเข้าใจอี้บ้างน่ะครับ คนเรามันต้องรักกันที่จิตใจก่อน “ ผมรู้ว่าการอธิบายเหตุผลให้กับคนเมานี่มันยากนัก แต่ก้อต้องพูดบ้างล่ะครับ เผื่อเค้าจะมีสติ ปรากฏว่าได้ผลครับ ดิวดูสงบลงแต่ว่ายังร้องไห้ต่อ
“ ดิวขอโทษด้วยน่ะครับอี้ ดิวเกือบทำบ้าๆกับอี้อีกแล้ว ดีน่ะที่อี้ให้สติดิวไว้ ไม่งั้นดิวคงเสียอี้ไปอีกแน่ๆเลย “ ดิวยังร้องไห้ใหญ่เลย ผมเลยต้องเข้าไปโอบไหล่ ปลอบเค้าหน่อย
“ อย่าคิดมากน่ะครับดิว ไม่มีอะไรแล้วล่ะ เรามาช่วยกันเก็บของแล้วไปนอนกันดีกว่า เดี๋ยวพรุ่งนี้เช้าเราจะไปดำน้ำกันต่อไม่ใช่เหรอ เดี๋ยวไปไม่ไหวกันน่ะ เลิกร้องได้แล้ว คนอะไรว่ะ ร้องไห้เป็นเด็กๆ อายเค้าไหมเนี่ยะ “ ผมแกล้งดุดิวไป ดูดิวจะอารมณ์ดีขึ้นมาหน่อย แล้วก้อยิ้มได้แล้ว
“ อี้น่ารักจัง สมแล้วที่ดิวรักอี้ขนาดนี้ นี่ถ้าดิวไม่ได้อี้เป็นแฟนน่ะ ดิวจะขอโฉด เอ๊ย โสดไปตลอดชีวิตเลยยยยย “ แล้วดิวก้อโผเข้ากอดผมอีก ผมนี่น่ะโดนลวนลามบ่อยมาก แต่ก้อน่ะ .....
-
เหอๆๆๆๆๆๆๆ
:z1: :z1: :z1: :z1:
เดี๋ยวรอตอนดำน้ำเน้อ 5555+
:กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
มารอด้วยคน
มีความสุขจริง ๆ :m1:
-
จะไปดำน้ำกันที่เกาะไหนอ่ะ
ผมเคยไป เกาะ...อะไรไม่รู้ สวยดี ปลาเยอะแยะเลย
โอย..พูดแล้วอยากไปอีก เดี๋ยวนี้ยังสวยเหมือนเมื่อก่อนมั้ยเนี่ย :impress2:
-
o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13
“ อี้น่ารักจัง สมแล้วที่ดิวรักอี้ขนาดนี้ นี่ถ้าดิวไม่ได้อี้เป็นแฟนน่ะ ดิวจะขอโฉด เอ๊ย โสดไปตลอดชีวิตเลยยยยย “ แล้วดิวก้อโผเข้ากอดผมอีก ผมนี่น่ะโดนลวนลามบ่อยมาก แต่ก้อน่ะ .....
“ จะเก็บของได้ยัง หรือว่าจะกอดอี้ยันเช้าเลย แล้วพรุ่งนี้ตอนกันที่บ้านนี่แหละ ไม่ต้องไปไหนกันพอดี “ ผมทำเสียงดุราบเรียบ ดอวผละออกจากการกอดผม แล้วยิ้มแหยๆให้ผม
“ ครับๆ แหมๆๆๆ นิดๆหน่อยๆไม่ได้เลย ถ้าได้เป็นแฟนน่ะ จะ....” ดิวเหมือนจะพูดอะไรสักอย่างแต่ผมเบรคก่อน
“ จะอะไร พูดมาดีๆ โน้นเลยไปเก็บของ แล้วล้างด้วย อี้เมาแล้วจะขึ้นไปนอนก่อน เก็บให้เรียบเลยน่ะ ดิวต้องชดใช้ โทษฐานที่ทำให้อี้เมาจนเก็บไม่ได้ ไปก่อนน่ะ ราตรีสวัสดิ์ “ แล้วผมก้อเดินขึ้นบ้าน ไม่ทันได้ฟังเสียงบ่นงึมงำๆของดิว ช่างเหอะ ใครบอกให้เค้ามอมผมล่ะ...
จากนั้นผมกก้อขึ้นไปอาบน้ำนอน แต่เอ๊ะ จะเปลี่ยนเสื้อผ้ายังไงเนี่ยะ ตอนมาก้อมาชุดนี้ แต่ อ๋อออ มีถุงเสื้อผ้าอยู่นี่นา สงสัยดิวคงไปซื้อมาให้เราเปลี่ยน แต่เสื้อผ้าแต่ละตัวนี่ ไม่อยากจะเซดเลย เชยเรียกพ่อเลยครับ แต่เอาว่ะ ใส่ๆไปก่อนแล้วกัน พอเปลี่ยนเสื้อผ้าเสร็จแล้ว ก้อขอขึ้นนอนเลยดีดว่า เพราะว่ารู้สึกว่าตัวเองจะเมาเหมือนกัน ไม่ไหวๆ เดี๋ยวพรุ่งนี้ จะไปเที่ยวต่อไม่ไหว ส่วนดิวจะเป็นยังไงน๊า นี่เก็บของตั้งนานแล้ว เค้าจะขึ้นมานอนรึยังน๊า ลงไปดูหน่อยดีกว่า ว่าแล้วผมก้อลงไปดูที่ข้างล่าง เห็นข้าวของเก็บมาบ้างแล้วบางส่วน ยังมีบางส่วนที่ยังไม่เก็บบ้าง แล้วเจ้าตัวไปไหนน๊า ผมเลยเดินหาดิวซะหน่อยเผื่อว่าจะ....
ใช่เลยครับ ดิวมานั่งหลับอยู่สนามหญ้า แล้วยังใจดีบริจาคโลหิตให้ยุงอีก น่าสงสารจริงๆ ผมเลยเก็บข้างของที่เหลือจนหมดจากนั้นก้อมาปลุกดิว แต่คุณดิวครับ หลับไม่ยอมตื่นเลย นี่สงสัยจะเมามาก ก้อเล่นกินซะขนาดนั้น ปลุกเท่าไหร่ก้อไม่ยอมตื่นซะที ผมเลยต้องแบกเค้าสิครับ โอ๊ยยย ตัวหนักมาก แล้วนี่จะไม่มีสติขนาดพยุงตัวเลยเหรอ นี่คงเป็นบาปของผมสิน่ะ ตอนบ่ายแกล้งเจ็บขาแล้วให้เค้าแบก พอมาตอนดึกก้อต้องมาแบกเค้าเพราะว่าเค้าเมา บาปกรรมจริงๆเลย ไอ้อี้เอ๋ยยยยย
ผมก้อทั้งลาก ทั้งแบกดิวมาอย่างยากลำบาก ตัวดิวหนักมากๆ นี่หลังผมจะหักแล้วน่ะ ผมก้อลากมาเรื่อยๆจนมาถึงโซฟาในบ้านแล้ววางเค้าลง จากนั้นก้อไปหาผ้าชุบน้ำมาเช็ดหน้าให้ซะหน่อย เผื่อจะสร่างขึ้นมาบ้าง จากนั้นผมก้อเช็ดๆหน้าไป เหมือนดิวจะเริ่มรู้สึกตัวแล้ว แต่ตายังคงหลับอยู่ แล้วดิวก้อมาจับมือผมไว้แน่น ผมก้อพยายามดึงมือกลับ
“ อี้ครับ อย่าทิ้งดิวไปไหนอีกน่ะ ดิวรักอี้น่ะครับ “ นี่เค้าละเมอเหรอเนี่ยะ เฮ้ยยย แล้วทำไมจะต้องจับมือผมไว้ซะแน่นขนาดนี้น่ะเนี่ยะ แล้วผมก้อพยายามแกะมือดิวออกอีก แต่ดิวมืออย่างกับปลาหมึก คราวนี้ไม่จับมือผมอย่างดิว แต่ดึงผมไปกอดด้วย โอ๊ยยย ผมหายใจไม่ออก
-
ก็นอนมันตรงนั้นไปเลยละกัน
ดีกว่าสนามหญ้าล่ะนะ
หวังว่าด้งคงไม่มาพรุ่งนี้เช้านะครับ o18
อิพี่กรณ์ห่วงอี้มากก็คงไม่ร้องตามด้งมานะ o18
หายเครียดแล้วหรอตะเอง :กอด1:
-
ต้งมาเลย มาให้เห็นกับตา
:m31:
ชิชะ :m15:
-
:laugh: :laugh: :laugh:
กลัวแต่จะไม่ใช่ตังมา กลัวคุณพี่กรณ์แกจะมาด้วย :m16:
-
สมหวังทั้งคู่ สงสารต้งจังเลย ต้งจะคู่กับใครเหรอ ยังไม่มีตัวสำรองให้ต้งเลย
-
มาดูมาอ่าน
-
จัดไปอย่าหั้ยเสียพี่ดิว ทำหั้ยพี่อี้มีอารมร่วมด้วย จะได้ไม่เปนความผิดนะคั้บ
โอกาศ+จังหว่ะ เกือบเลยโค้งเเล้ว พลาดไปจะสร้างสถานะการไม่ทันแล้ว
เด๋วพี่ต้งก็จะมาแล้ว เอาจัยช่วยเต็มที่ ภาวะนาหั้ยสัมรึดผลนะพี่
555+ ทุ่มสุดตัวแร้วตรู :laugh:
-
:m25: :m25: :m25: :m25:
เหอๆๆๆๆๆ
ไม่ต้องไปดำน้ำน้ำหรอกพรุ่งนี้อ่ะ กร๊าาาาาากกกกกก
:z2: :z2:
-
:n1: :n1: :n1: :n1: :n1: :n1: :n1: :n1: :n1: :n1: :n1: :n1: :n1:
“ อี้ครับ อย่าทิ้งดิวไปไหนอีกน่ะ ดิวรักอี้น่ะครับ “ นี่เค้าละเมอเหรอเนี่ยะ เฮ้ยยย แล้วทำไมจะต้องจับมือผมไว้ซะแน่นขนาดนี้น่ะเนี่ยะ แล้วผมก้อพยายามแกะมือดิวออกอีก แต่ดิวมืออย่างกับปลาหมึก คราวนี้ไม่จับมือผมอย่างดิว แต่ดึงผมไปกอดด้วย โอ๊ยยย ผมหายใจไม่ออก
“ อี้ครับ อี้รู้ไหมครับว่าดิวรักอี้มานานแล้ว ฮือๆๆๆ แต่อี้คงรักไอ้ต้งไปแล้วใช่ไหมครับ ดิวมันไม่ดีใช่ไหมครับ “ อะไรเนี่ยะ ผมรู้สึกเหมือนดิวจะร้องไห้ด้วย เพราะว่าตอนที่เค้ากอดผม เหมือนมีน้ำมันหยดลงที่หัวผม ผมก้อสงสารเค้าอยู่น่ะครับ แต่จะให้ผมปลอบคนเมายังไงดีล่ะครับ ผมก้อเลยต้องพยายามผลักตัวผมออกมาจากอ้อมกอดเค้า ซึ่งมันยากอยู่เหมือนกันน่ะคัรบ แต่ก้อผละออกจนได้ ส่วนดิวก้อผลิกตัวกระสับกระส่าย บ่มงึมงำๆไป น้ำตาก้อไหลไปด้วย ผมเลยต้องเอาผ้ามาซับน้ำตาให้เค้าหน่อย พอซับๆเสร็จแล้ว ผมจะลุกไปเอาผ้าห่มมาให้เค้าหน่อย จากนั้นจะได้เปิดแอร์ให้เค้านอนสบายๆ แต่ดิวจับมือผมไว้ก่อนครับ คราวนี้ดิวลืมตาขึ้นแล้ว
“ ขอบคุณน่ะครับ ที่ยังเป็นห่วงดิว ได้แค่นั้ดิวก้อดีใจมากแล้วครับ รู้ไหมว่าในชีวิตดิวตอนนี้แทบไม่เหลือใครเลย ไม่เหลือใครให้ดิวรักเลย มีแต่อี้นี่แหละ ที่เป็นเหมือนน้ำทิพย์หล่อเลี้ยงหัวใจของดิวให้มันเต้นต่อไป ขอบคุณน่ะครับที่อี้เป็นอี้ในวันนี้ “ ดิวพูดเหมือนกับคนที่ไม่ค่อยเมาเท่าไหร่แล้ว นี่ตกลงเมื่อกี้ดิวละเมอจริงรึเปล่าอ่ะ ชักสงสัย ???
“ ครับผม ดิวนอนได้แล้วน่ะ เดี๋ยวพรุ่งนี้ตื่นไปเที่ยวไม่ไหวอี้ไม่รอด้วยน่ะครับ “ ผมพูดไป มือผมก้อเผลอไปลูบหัวดิวเบาๆ ดิวยิ้มหวานให้ผมแล้วจับมือผมมาจูบที่หลังมือเบา แล้วทำตาอ้อนๆใส่ผม
“ ไม่เอาอ่ะ คืนนี้ขอดิวนอนด้วยคนน่ะครับ น่ะๆ ดิวกลัวผีอ่ะ มาอยู่ไกลๆแบบนี้เค้าว่าผีมันดุน่ะครับ “ ดิวอ้อนเหมือนเด็กๆ
“ อูยยยย ไม่ได้หรอก เดี๋ยวดิวเกิดหื่นขึ้นมาปล้ำอี้อีกล่ะ อี้จะทำยังไงล่ะ “ ก้อผมกลัวนี่ครับ
“ ไม่หรอกครับ ถ้าอี้ไม่ยินยอม อิอิ ไม่หรอกครับอี้ ดิวขอนอนกอดเฉยๆน่ะครับ น่ะๆๆ ดิวกลัวปี๋อ่ะ “ ดิวยังจับมือผมแน่นไม่ยอมปล่อย แล้วผมจะทำยังไงดีล่ะ เอาว่ะ ลองดูอีกคืนแล้วกัน
“ ก้อได้ แต่อย่าทำอะไรรุ่มร่ามอีกน่ะ ไม่งั้นคราวนี้อี้ไม่ให้อภัยจริงๆด้วย แต่ก่อนอื่น ดิวต้องไปอาบน้ำก่อนเลย เหม็นเหล้าหึ่งซะขนาดนี้ ไปเลยยย “ พูดจบดิวก้อเด้งตัวขึ้นจากโซฟา ก่อนจะลุกก้อมาขโมยหอมผมอีกทีนึง แล้ววิ่งขึ้นไปอาบน้ำข้างบนอย่างรวดเร็ว หนอยๆๆๆ เผลอไม่ได้เลยน่ะดิวนี่ เอ๊ะ หรือว่าผมเต็มใจกันแน่ .......
-
:o8: :o8: :o8: :o8: :o8: :o8: :o8: :o8: :o8: :o8: :o8: :o8: :o8:
จากนั้นผมก้อขึ้นไปนอนที่ห้องนอน โดยที่ดิวยังอาบน้ำอยู่ในห้องน้ำในห้องอยู่ อาบน้ำไป ร้องเพลงเสียงดังลั่น อืมมมมน่ะ นี่ดีน่ะบ้านพักของเราอยู่ไกลจากหลังอื่น ไม่งั้น มีหวัง โดนปาขวด ปาก้อนหินแน่ และไม่นานนักดิวก้ออาบน้ำเสร็จ แต่งตัวก้อเสร็จแล้ว แต่เอ๊ะทำไมใส่แต่กางเกงขาสั้นล่ะ เสื้อก้อไม่ยอมใส่ แล้วก้อกระโจนขึ้นบนเตียงแล้วเขยิบมาใกล้ผม แต่ผมขยับหนีออก
“ นี่ดิว ทำไมไม่ใส่เสื้อล่ะ แล้วนี่อะไร อ่ะ ใส่แต่กางเกงขาสั้น " เค้าไม่สนใจครับ กลับเขยิบมาใกล้ผมจึ้นอีก
" แล้วนั่นทำไมทาแป้งซะขาวว่อกขนาดนั้น นี่ดิวไม่ใช่เด็กๆแล้วน่ะ “ ก้อจะไม่ให้ผมว่าได้ยังไงล่ะครับ เล่นทาแป้งขาวว่อทั้งหน้าและตัวเป็นเด็ก 3 ขวบไปได้ แต่ดิวกลับยิ้มกว้างมาให้ผมครับ
“ อ้าวอี้คัรบ ก้อมันร้อนนี่ครับ จะใส่เสื้อทำไมเล่า แล้วแป้งที่ทานี่ก้อแป้งเย็นน่ะครับ ทาแล้วเย็นสดชื่นดี เอ๊ะ หรือว่าเวลาอี้เห็นรูปร่างเท่ห์ๆของดิวแล้วจะอดใจไม่ไหว แล้วคิดเปลี่ยนใจจะทำอย่างอื่น บอกดิวได้น่ะ ดิวพร้อมมมม มาม่ะ นอนๆๆ “ แล้วดิวก้อมากอดผมและดันผมลงบนเตียง ผมหันหน้ามาหาดิวแล้วพูดขึ้น
“ ไม่อาวววว ไอ้บ้า ไอ้หื่น อย่ากอดแน่นนักสิ หายใจไม่ออกน่ะ “ ผมเอ็ดไป
“ ครับๆๆๆ ไม่กอดแน่นก้อได้ครับ จะนอนกอดเฉยๆน่ะครับ ที่รัก “ ยังมาทำทะเล้นใส่ผมอีก
“ สัญญาน่ะว่าจะกอดเฉยๆ จะไม่ทำอะไรเกินเลยกว่านี้ “ ผมพูดเสียงเข้ม
“ คร๊าบบบบ โพ้มมมม แหมอี้นี่กลัวอะไรไม่เข้าท่า นอนๆๆ ดิวง่วงแล้ว เดี๋ยวพรุ่งนี้ไม่มีแรงทำอย่างว่า อิอิ ไม่มีแรงเที่ยวต่อ ดิวสัญญาครับ ว่าจะไม่ทำอะไรมากกว่านี้ ถ้าอี้ไม่เริ่มก่อน ฮ่าๆๆๆ นอนดีกว่า จุ๊บ “ ไม่วายครับ ก่อนจะนอนยังม่แอบจุ๊บปากผมอีก ผมก้อโมโหน่ะ แต่ก้อน่ะ มันรู้สึกเหมือนกับว่า มันสุขใจยังไงไม่รู้ มันตื้นๆตันๆ เวลาอยู่ในอ้อมกอดของดิว เฮ้อออ นอนดีกว่า
--------------------------- จบตอนที่ 33 -----------------------------------
-
เหอๆ อย่างงี้ไม่บอกว่าใจตรงกันก็ไม่รู้จะพูดไรแล้ว :z1: :z1:
ยอมๆ เถอะอี้ อยากหยุดเวลาไว้ ปั๊บบบบบ แค่นี้ 5555
-
:monkeysad: :monkeysad: :monkeysad: :monkeysad: :monkeysad: :monkeysad:
เฮ้ออออออ อะไรอีกก้อไม่รู้
วันนี้ดันมาหวัดรับประทานอีก
ขอพักผ่อนนิดน่ะครับ ถ้าเย็นๆค่อยยังชั่วแล้ว
จะมาต่อให้น่ะครับ ขอโทษอีกทีอย่างแรง
-
ไม่ต้องรีบค่ะ พี่อี้
ใจเยนๆ หายก่อนแล้วค่อยมาก็ได้ค่ะ
-
:oni1: :oni1: :oni1:
มาให้กำลังใจ Alex ไม่สบายก็พักเยอะ
:L2: :L2: :L2:
-
โดนหวัดรับประทาน ก็อย่าลืมรับประทานยานะครับ
จะได้หายไวๆ :กอด1: :กอด1:
-
เดี๋ยวใครคนนั้น ก้อเอายาใจมาให้ทานเองค่ะ :o12:
-
เง้อ ไม่สบายเหรอครับ
เมื่อวานผมก็ไปหาหมอมาพี่
แพ้แดด แสบตัว อูย จิ๊ดมากกกก
:z3: :z3:
-
:impress3: :impress3: :impress3: :impress3: :impress3: :impress3: :impress3: :impress3: :impress3:
สงสัยผมจะแพ้อากาศอย่างแรง
เลยโดนซะ ง่อยเลยครับ
พักก้อไม่ได้พัก วันนี้ยังต้องมาทำงานอีก
น่าสงสารม่ะครับ ไม่มีคนดูแล้วด้วยอ่ะ
มีใครอาสาจะมาดูแลผมไหมครับ อิอิอิอิ :pig2: :pig2: :pig2: :pig2:
-
:z1: แฟนหายหัว
เดี๋ยวเราไปปลอบถึงที่เลย :oo1: :oo1:
:laugh:
ปล.ไอ้แฟนตัวดีพี่อี้ไปไหนซะล่ะ ใจร้ายจริง :angry2:
-
:m20: :m20: :m20: :m20: :m20: :m20: :m20: :m20: :m20:
บทที่ 34 รัก/สาม/เศร้า ( The Sadness of Three Hearts )
โอ๊ยยย เมื่อยจังเลย มันตัวมันรู้สึกอึดอัดอย่างนี้เนี่ยะ อ้อ ใช่สิ ก้อดิวเล่นนอนกอดผมทั้งคืน จะไม่ให้อึดอัดได้ไงล่ะครับ แต่ก้อรู้สึกดีเหมือนกันน่ะ เห็นหน้าดิวที่นอนอมยิ้มแล้วก้ออดมีความสุขและยิ้มตามไปด้วยไม่ได้ นี่ถ้าได้ตื่นขึ้นมาอย่างนี้ทุกเช้า ผมคงมีความสุขไม่น้อย ผมนอนมองหน้าดิวอยู่นานเหมือนกัน แล้วจู่ๆดิวก้อพูดขึ้น
“ นี่อี้แอบมองดิวหลับอยู่นานขนาดนี้ อย่าบอกน่ะว่ากำลังตกหลุมรักดิวอยู่ เอ๊ะหรือว่าคิดไม่ซื่อกับดิวอยู่ ไม่ต้องน่ะครับ อยากได้อะไรก้อบอกดิวมาตรงๆดีกว่า ดิวจัดให้ “ แล้วดิวก้อลืมตาขึ้น อ้าว นี่แกล้งหลับด้วยเหรอ หนอยยยยยย
“ นี่ดิวแกล้งอี้เหรอ ตื่นตั้งนานแล้วก้อไม่ยอมตื่น ร้ายนักน่ะ ปล่อย อี้จะลุกแล้ว “ ผมพยายามเบียดตัวออก แต่ดิวยังกอดผมไว้แน่น
“ ก้อถ้าไม่แกล้งจะรู้เหรอว่าอี้ แอบมองดิวอยู่ อิอิ มองไม่พอยังยิ้มด้วย อิอิ หลงรักดิวเข้าแล้วใช่ไหมล่ะ “ โอ๊ยยย ยังจะมาแกล้งกันอีกน่ะดิว มันน่านักน่ะ ผมหมั่นไส้เลยบิดไปที่ท้องดิวอย่างแรง
“ โอ๊ยยยยย ปล่อยแล้วจ้าๆ แหมๆ ทำไมดุอย่างนี้ล่ะ กอดนิดกอดหน่อยเอง “ แล้วดิวก้อผละออกจากตัวผม เพราะโดนผมหยิกที่ท้องอย่างแรง ไม่งั้นเค้าคงไม่ปล่อยผมหรอก
“ สมน้ำหน้า ไปเลยไปอาบน้ำ เดี๋ยวจะได้ไปดำน้ำกัน นี่ก้อสายแล้ว “ ผมไล่ดิวไปอาบน้ำ แต่ดิวดันไม่ยอมไปแล้วยังยิ้มให้ผม
“ ก่อนจะไปดิวมีอะไรให้ดู “ จากนั้นดิวก้อหยิบหมือถือของดิวมา แล้วเปิดรูปให้มันผม มันเป็นรูปที่ผมถ่ายกับดิวครับ แต่ผมดูเหมือนจะหลับอยู่ ส่วนดิวก้อทำท่าทั้งกอดผม ทั้งหอมผม มีแอบจุ๊บปากผมด้วย โอ๊ยยยย นี่ผมเจอพวกโรคจิตแล้วเหรอเนี่ยะ แล้วทำไมผมไม่รู้สึกตัวเลยว่าดิวแอบถ่ายรูปผม แต่ละรูปที่จะเห็นเลยว่าผมกับดิวเปลือยท่อนบนกันอยู่ ผมเห็นดังนั้นผมก้อจะแย่งมือถือมา แต่ดิวไวกว่า หลบผมได้ทัน แล้วยังทำหน้าเยอะเย้ยผม ผมโกรธเค้ามาก ทำหน้าเหมือนอยากจะฉีกเค้าเป็นชิ้นๆ
“ ดิว เอามานี่ อี้จะลบ “ น้ำเสียงผมดูไม่ล้อเล่นน่ะครับ แต่ดิวยังยิ้ม ทำเป็นไม่สนใจ
“ อารายอี้ ถ่ายเล่นกันขำๆน่า เอาไว้ดูกันสองคนไง “ นี่เค้าไม่รู้สึกสลดบ้างเหรอเนี่ยะ
-
มามะ เดี๋ยวเช็ดตัวลดไข้ให้นะ อิอิ
-
เหอๆ ผมก็ชอบแอบถ่ายนะ 5555
ชอบเว้ยในโทรสับ นี่เป็นคลังแสงเลย
กินข้าว กินยา พักผ่อนนะครับพี่ :กอด1: :กอด1:
-
อี้โกรธจริงๆแน่เลยคราวนี้
-
:pigha2:
-
o13 o13 o13
-
อะไรอ่ะพี่อี้ โกดทะมาย กัวต้งมาเหนเข้าอ่าดิ ช่ายมะ
:serius2: พี่จะเอางัยกานแน่
พี่ดิวสู้เค้าคั้บ จบทริปนี้ พีอี้ต้องเปนของพี่ดิว โอมเพี้ยงๆๆๆๆๆ :call:5555+
-
เอาใจช่วยย
-
:impress3: :impress3: :impress3: :impress3: :sad11: :sad11: :sad11: :sad11:
นอนอยู่ดีๆ ก้อมีปัญหาเข้ามา
นางแบบผมไม่สามารถไปทำงานต่างประเทศได้
เราก้อป่วยอยู่โรงพยาบาลต้องมาเข้าร้านอินเตอร์เน็ต
ชีวิตมันรันทดไหมล่ะครับ ผู้ชม ฮือๆๆๆๆๆๆๆๆๆ o22 o22 o22 o22 o22 o22
-
โถๆๆ สงสารคนป่วยจังเลย เปนไรมากป่าวค้าบบบ
พักบ้างไรบ้าง จะขยันไปถึไหน หืม
เปนห่วงนะคั้บ :3123:
-
มาเยี่ยม Alex :L2: :L2: :L2:
ไม่รู้จะช่วยยังไงนอกจากเป็นกำลังใจให้
:กอด1:
-
...สู้ไปครับ...ปัญหามีไว้แก้ครับ o13
-
โถๆ ไม่มีใครไปดูแลอี้เลยหรอ :กอด1: :กอด1:
-
:fire: :fire: :fire: :fire: :fire: :fire: :fire: :fire: :fire: :fire: :fire:
“ ดิว เอามานี่ อี้จะลบ “ น้ำเสียงผมดูไม่ล้อเล่นน่ะครับ แต่ดิวยังยิ้ม ทำเป็นไม่สนใจ
“ อารายอี้ ถ่ายเล่นกันขำๆน่า เอาไว้ดูกันสองคนไง “ นี่เค้าไม่รู้สึกสลดบ้างเหรอเนี่ยะ
“ ไม่ได้ เอามานี่เลย อย่าให้อี้โกรธน่ะดิว เอามา !!! “ เสียงผมหาเรื่องเอามากๆ
“ อี้คร๊าบบบบ มันไม่มีอะไรหรอก อี้ถ่ายเก็บไว้ให้เราดูกันสองคนไง และรับรองว่าดิวจะไม่เอาไปเผยแผ่ เดี๋ยวดิวจะแสดงความบริสุทธิ์ใจด้วยการ ถอดเมโมรี่การ์ดให้อี้เก็บไว้เลย อี้เอาไปใส่เครื่องอี้ก้อได้ เพราะว่าโทรศัพท์เราทั้งสองคนมันใช้การ์ดรุ่นเดียวกันได้น่ะครับ" ผมเคืองมากอ่ะ ทำไมต้องทำแบบนี้แม้จะเอา sd card ให้ผมก็เหอะ
" แหมๆๆ อย่าทำหน้าดุอย่างนั้นสิครับ ดิวใจไม่ดีเลย ดิวแค่อยากจะเก็บภาพน่ารักๆเวลาที่เราสองคนอยู่ด้วยกันไง ถ้าเกิดในอนาคตข้างหน้าเรายังรักกันอยู่ เราก้อเอามาเปิดดูกันไง ไม่แน่น่ะ ถ้าเราได้แต่งงานกันจริงๆ ดิวจะเอาขึ้นจอมอนิเตอร์เลย ฮ่าๆๆๆ คนคงฮือฮา “ นอกจากไม่สลดแล้วจะยังมาทำภูมิใจอีก ผมก้อกลัวว่าถ้ารูปมันหลุดออกไปแล้วคนที่เสียหายจะไม่ใช่ผมน่ะสิครับ แต่เป็นดิวต่างหาก ทางบ้านเค้าจะว่ายังไงถ้ารูปพวกนี้มันหลุดออกไป แต่ถ้าดิวแสดงความบริสุทธิ์ใจอย่างนั้น ที่จะให้ผมเก็บการ์ดไว้ มันก้อยังโอเคครับ เพราะว่าผมคงไม่เอารูปไปเผยแพร่แน่นอน มันไม่ดีต่อตัวผมและดิวแน่ๆ แต่ดูเหมือนว่าจะเป็นผมฝ่ายเดียวมั้งครับที่กังวลไปเอง ดูดิวสิ ไม่ทุกข์ไม่ร้อน แถมยังมามีหน้าพูดเรื่องอนาคต เรื่องแต่งงานอีก บ้าชะมัด ใครเค้าจะไปแต่งด้วย ......
“ นี่ อย่ามาพูดมั่วๆเลย เอาการ์ดมา เดี๋ยวจะเก็บไว้เองและเอาไปลบให้หมด เดี๋ยวคนอื่นมาเห็นเข้ามันจะไม่ดี “ ผมยื่นมือไปหาดิว แต่ผมก้อยิ้มแล้วก้อยังไม่เอาการ์ดให้ผม
“ เดี๋ยวก่อนสิครับอี้ ดิวจะใช้มือถือนี้ถ่ายรูปอีกน่ะ เดี๋ยวกลับจากเที่ยวดิวเอาให้อี้แน่ชัวร์ๆ ไม่ต้องห่วงน่ะครับ เอ๊ะ หรือว่าอี้อยากจะเก็บรูปไว้ดูเองต่างหาก อี้ไม่ได้เอาไปลบหรอก อยากเก็บรูปของเราไว้ใช่ไหมล่ะ ฮ่าๆๆๆ ไม่ต้องมาทำเฉไฉหรอก “ ผมล่ะเกลียดนักคนรู้ทัน ใครบอกล่ะ ผมเก็บไว้เพื่อความปลอดภัยของผมและดิวต่างหากล่ะ เนอะ .......
“ ไม่ต้องมาพูดดีเลย รีบๆไปอาบน้ำเลยไป จะได้รีบๆไปกัน เดี๋ยวอี้จะได้เก็บของไว้รอ “ ดิวก้อลุกออกจากเตียงครับ แต่ขณะนั้นผมได้ยินเสียงเหมือนคนมาตะโกนเรียกชื่อผม ผมและดิวก้อหยุดมองหน้ากันนิดนึง จากนั้นผมก้อลงมาข้างล่างเพื่อดูว่าใครมาเรียกผม
-
เย้ยยยย
ใครมาาาาาาาา ???
เง้อ ขัดขวางจังวุ้ย :m16: :m16: :m16:
-
นั่น มีใครมาเรียกจนได้
จะเป็นด้ง หรือคน ดูแลบ้านกันหนอ :m28:
-
:serius2: :serius2:
ยังอ่านตามไม่ทันเลย
ชอบมากๆคร้าบบบบ
o13 o13 o13 o13
-
:seng2ped: :seng2ped: :seng2ped: :seng2ped: :seng2ped: :seng2ped: :seng2ped: :seng2ped:
พอผมเดินลงมาข้างล่างก้อยังได้ยินเสียงคนเรียกชื่อผมอยู่ แต่ยังไม่เห็นตัวคนเรียก แล้วผมก้อเดินออกมาหน้าบ้านแล้วเปิดประตูออกไป ก้อเห็นรถคันนึงมาจอดอยู่หน้าบ้านพักผม แต่ผมไม่เห็นใครยืนอยู่หน้าบ้านสักคนเลย เอ๊ะรถคันนี้มันคุ้นๆนี่นาเหมือนรถของ....
“ จ๊ะเอ๋ ฮ่าๆๆๆ เซอร์พร๊ายยยยยย “ ผมก้อตกใจสิครับ มีคนกระโดดมาจากด้านหลังผมแล้วก้อมากอดผมไว้ ผมเลยหันหลังไปดู ก้อเป็นต้งนั่นเองที่มากอดผม หน้าตายิ้มแย้มเชียว ผมตกใจม๊ากกกก ก้อต้งบอกผมว่าจะมาพรุ่งนี้นี่นา แล้วตาผมก้อเหลือบไปเห็นพี่กรณ์ยืนแอบอยู่ข้างบ้าน อ้าว ตกลงเค้ามาด้วยกันเหรอ ต้งคงจะเห็นสีหน้าผมตกใจเลยพูดขึ้น
“ โหอี้ หน้าตาอี้แบบว่าตกใจมาก ฮ่าๆๆๆ ต้งมาเซอร์ไพรส์ไง พอดีว่าต้งฝากเพื่อนที่ทำงานเค้าช่วยเคลียร์ให้ไปก่อน แล้วต้งขอมาพักผ่อนกับอี้ไงครับ อี้ไม่ดีใจเหรอที่เจอต้ง “ ตอนนั้นผมต้องรีบปรับสีหน้าเล็กน้อย ก่อนที่พี่กรณ์จะถามขึ้น ตอนเดินมาหาพวกเรา
“ แล้วนี่รถใครอ่ะอี้ รถเพื่อนเหรอ ไหนบอกว่ามาคนเดียวไง เอ๊ะๆๆๆ หรือว่าแอบซุ่มกิ๊กไว้รึเปล่าฯ ไม่ดีน๊าๆ เด่ยวต้งมันเสียใจแย่เลย “ พี่กรณ์พูดยิ้มๆ แต่ผมนี่สิ มือไม้เย็นไปหมด ต้งก้อคงจับอาการผมได้ เลยมองหน้าผมอีกที ผมก้อพยายามยิ้มให้
“ อี้เป็นไรอ่ะ อ้อออ เรื่องไอ้กรณ์น่ะเหรอ พอดีมันว่างอ่ะ เลยอยากมาเที่ยวด้วย ต้งก้อเห็นว่าก้อดีเหมือนกันมากันหลายๆคนคงจะสนุก ถ้ามากับอี้ 2 คนค่อยไปที่อื่นกันดีกว่าเนอะ อิอิ แล้วนี่เพิ่งตื่นเหรอครับ ต้งมาปลุกอี้รึเปล่าอ่ะ ขอโทษด้วยน่ะครับ “ แล้วต้งก้อมาหอมผม แต่ผมนี่สิครับ กำลังเครียดอยู่ ก้อดิวยังอยู่ในบ้านอยู่ แล้วผมจะทำยังไงดี
“ ไม่เป็นไรต้ง มากันเยอะๆก้อดี เอ่อออ รถคนนี้เหรอ มันเป็นของ เอ่อออ “ ตายแล้วจะบอกว่าของใครดีอ่ะ สมองมันดันไม่แล่นแล้วตอนนี้ ทันใดนั้นเอง อย่างที่ทุกคนคาดคิด....
“ อี้ครับ ใครมาเรียกเหรอ อ้าวววว ไอ้ต้ง “ ผ่างงงงง ดิววิ่งพรวดออกมาจากในบ้าน ทั้งเนื้อทั้งตัวมีแค่กางเกงขาสั้นตัวเดียว ต้งอึ้งครับที่ได้เห็นดิว พี่กรณ์ด้วย ดิวก้อทำหน้าไม่ถูกครับ เหมือนเด็กที่ขโมยของแล้วโดนจับได้ ต่างคนต่างเงียบไปสักพักนึง ต้งก้อพูดทำลายบรรยากาศ
“ อ้าวดิว แกมาได้ไงว่ะ แล้วนี่มาอยู่ที่นี่ตั้งแต่เมื่อไหร่ “ ต้งพูดด้วยน้ำเสียงที่จับอารมณ์ไม่ถูกเหมือนกัน ไม่รู้ว่าโกรธหรือว่าอะไรกันแน่
“ อ้อ คืออย่างนี้น่ะต้ง พอดี เอ่อออ ดิวค้าววว “ โอ๊ยยยย ทำไมมันคิดไม่ออกละทีนี้ แล่นๆๆๆ สิไอ้สมองบ้า
“ คืออย่างนี้ รีสอร์ทนี้เพื่อนชั้นเป็นเจ้าของ เลยแนะนำให้อี้มาพัก แล้วพอดีเพื่อนชั้นมันก้อชวนชั้นมาเที่ยวด้วย เห็นอี้อยู่คนเดียวกลัวจะเหงา เลยมาอยู่เป็นเพื่อนอ่ะ ไม่มีอะไรหรอก อย่าคิดมาก “ ดิวเค้ามีสติกว่าผมครับ แต่ดูเหมือนต้งจะไม่ค่อยพอใจเท่าไหร่
-
o22 o22 o22
ชั่วโมงนี้งานเข้าาาาาาาาาาาาาาาาาาาา
:z6:
-
ผ่างงงง แหมแค่นี้ต้องผ่างเลยหรอ
-
สู้นะอี้ เลือกจากหัวใจเราเองดีกว่า
-
:z6::z6: :z6: :z6: :z6: :z6: :z6: :z6: :z6: :z6:
“ แกนี่ดีจังเลยเนอะ เอาเวลามาห่วงใยสนใจแฟนคนอื่นดีจัง คิดอะไรรึเปล่าว่ะ “ ไม่ทันที่ต้งจะพูด พี่กรณ์ดันชิงพูดก่อน
“ แกก้อว่าไปไอ้กรณ์ ชั้นไม่ได้คิดอะไรซักหน่อย แค่มาอยู่เป็นเพื่อนเฉยๆ มันจะมีอะไรนักหนาว่ะ “ ดิวพูดแล้วทำหน้ากวนๆใส่พี่กรณ์
“ แกดูสารรูปตัวแกดิ ทั้งตัวมีแต่กางเกงขาสั้นตัวเดียว แล้วใครที่ไหนมันจะไม่คิดว่ะ “ ดิวก้อก้มดูตัวเอง แล้วเงยหน้าขึ้นพูด
“ ก้อเมื่อคืนนี้ ชั้นก้อมาอยู่เป็นเพื่อนอี้ไง เห็นมันดึกมากแล้วก้อเลยไม่ได้กลับห้องตัวเอง แล้วเวลานอนก้อใส่นอนแค่นี้ ชั้นว่าแกนี่คิดไปเลอะเทอะเรื่อยเปื่อย หัดมองคนอื่นในแง่ดีบ้างสิว่ะ “ ดิวยังกวนพี่กรณ์ไม่หยุด พี่กรณ์ดูเริ่มไม่พอใจแล้ว
“ ก้อแกมันน่าไว้ใจที่ไหนล่ะว่ะ ไอ้แมวขโมย “ ปึ่งงงงง สงครามกำลังเริ่มแล้วครับ ดูท่าดิวก้อไม่ยอมเหมือนกัน
“ แล้วแกเป็นอะไรนักหนาว่ะ เดือดร้อนแทนเจ้าของรึไง เอ๊ะรึว่า แกเป็นไอ้จำพวก มดแดงแฝงพวงมะม่วงว่ะ แบบว่า ตัวเองกินไม่ได้ก้อมากันท่าคนอื่น ฮ่าๆๆๆ “ ดิวหัวเราะเยาะเย้ยเสียงดัง พี่กรณ์โกรธมากจะพุ่งใส่ดิวแต่ผมไวกว่า ไปยืนขวางพี่กรณ์ไว้
“ อย่ามัวมาพูดกันอยู่เลยน่า เอาของเข้าไปเก็บก่อนเหอะ จะได้ไปเที่ยวกัน ของพี่กรณ์อยู่ไหนอ่ะครับ เดี๋ยวอี้ยกให้ “ ผมเฉไฉไปเรื่องอื่น ก่อนที่จะเกิดการบู๊กันขึ้นมา พี่กรณ์ก้อเลยเดินไปที่รถ ซึ่งตอนนี้ผมจำได้แล้วว่ารถ MU 7 คันนี้เป็นรถพี่กรณ์นั่นเอง จากนั้นพี่กร์และต้งก้อยกกระเป๋าออกมาจาหลังรถ โดยที่มีผมไปช่วย ส่วนดิวไม่รู้เค้าหายไปไหน แล้วผมก้อเดินนำพวกเค้าเอาของเข้าไปเก็บในบ้าน โดยที่ผมพาพี่กรณ์เอาของไปเก็บห้องด้านบนอีกห้องนึง ส่วนต้งก้อเอาของมาเก็บไว้ห้องผม
“ อี้คิดว่าต้งจะเชื่อในสิ่งที่ไอ้ดิวพูดรึเปล่า “ ต้งเอ่ยขึ้นขณะที่ผมกำลังเอาของเก็บไว้ให้ต้ง ผมอึ้งไปเล็กน้อย แต่ก้อรวบรวมสติได้แล้วตอบ
“ มันอยู่ที่ต้งแล้วล่ะ อี้ก้อไม่รู้ว่าจะทำยังไงให้ต้งเชื่อ “ ผมตอบไปน้ำเสียงปกติ โดยที่มือผมก้อยังเก็บของอยู่
“ นี่อี้ไม่เดือดเนื้อร้อนใจเลยเหรอ รู้ไหมว่าต้งโกรธแค่ไหนที่เห็นว่าดิวมาอยู่กับอี้ ทั้งๆที่เรานัดกันไว้ นี่ต้งไม่อยากจะคิดน่ะว่าที่อยู่ด้วยกันทั้งวันทั้งคืนอ่ะ ทำอะไรกันมาบ้าง อี้เคยสนใจความรู้สึกต้งบ้างไหม หรือว่ายังไง “ ต้งพูดเสียงดังมาก จนผมต้องหันหน้ามาพูดด้วย
“ ต้งครับ มันไม่ได้มีอะไรอย่างที่ต้งคิดหรอก ดิวเค้าก้อแค่...มาอยู่เป็นเพื่อนเฉยๆ ต้งอย่าเป็นอย่างนี้สิครับ “ ผมเดินเข้าไปจะจับแขนต้ง แต่ต้งถอยหลังเดินหนี แต่ยังทำหน้าเหมือนกับจะกินเลือดกินเนื้อผมให้ได้
-
อ่านทันจนได้
ใช้เวลาหลายวันมาก
ชอบเรื่องนี้มากเลย
เป็นเรื่องโปรดเลย
-
อี้ คั้บ ผมว่าอี้เลือกได้แล้วหล่ะ ทำอย่างนี้ไป อี้จะเปนคนโดนมองว่าไม่ดีเองนะคั้บ
พูดไม่ออก บอกไม่ถูก พี่อี้ถามใจตัวเองละกัน พี่รักครัย แล้วก็เลือกซะ อย่าไปหั้ยความหวัง ลมๆ แล้งๆ กับคนที่พี่ว่าเปนไปได้อีกเลย
เอ้อ เนอะ พี่ดิว พี่มีแผนเหลือยู่ช่ายป่ะ เกิดไม่อยากวุ่นวายกว่านี้ รีบจัดการหั้ยมันจบๆ ซะ ทุกอย่างจะได้เคลียร์ เกิดยังอยู่อย่างนี้ มันก็วนเวียน อยู่อย่างเดิม
ผมว่าต้ง น่าจะรุ้นะ ว่าอี้ คิดยังไงกะดิว อยู่ที่ว่า ต้งจะรับความจิง ได้ไหม้
แล้วเกิดต้ง ขออี้อีกครั้งละ ดิว คงตกกะป๋อง แล้วคายผิดคายถูก เอ้อ ม่ายและ เหนื่อยแทน รอดูไปละกาน
:z3:
-
แง่มๆ
:เฮ้อ:
-
o22 o22 o22 คิดไม่ออก ทำไงดี :เฮ้อ:
-
:เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:
“ ต้งครับ มันไม่ได้มีอะไรอย่างที่ต้งคิดหรอก ดิวเค้าก้อแค่...มาอยู่เป็นเพื่อนเฉยๆ ต้งอย่าเป็นอย่างนี้สิครับ “ ผมเดินเข้าไปจะจับแขนต้ง แต่ต้งถอยหลังเดินหนี แต่ยังทำหน้าเหมือนกับจะกินเลือดกินเนื้อผมให้ได้
“ เป็นอย่างนี้มันยังไง ต้งไม่มีสิทธิ์หวงอี้เลยใช่ไหม หรือยังไง แล้วทำไมเวลาต้งถามว่าอยู่กับใคร อี้ถึงได้บอกว่าอี้อยู่คนเดียว ทำไมต้องโกหกกันด้วยแค่เรื่องแค่นี้ ถ้าอี้ไม่ได้คิดอะไรจริง “ ต้งดูโกรธมาก ผมไม่ชอบเห็นต้งเป็นแบบนี้เลย
“ ไม่ใช่อย่างนั้นน่ะต้ง โอ๊ยยย ทำไมต้งไม่ฟังอี้บ้าง ความไว้ใจที่เรามีให้กันมันไปไหนหมด “ ผมเริ่มตะโกนกลับไปบ้างแล้ว ผมก้อโมโหเป็นเหมือนกันน่ะครับ ไม่ใช่ว่าจะให้ต้งมาแว๊กใส่ผมอย่างเดียว ต้งก้อเดินเข้ามาบีบไหล่ผมทั้งสองข้างอย่างแรง
“ ก้ออี้จะให้ต้งไว้ใจอี้ได้ไง อะไรๆมันก้อเห็นๆกันอยู่ ตลอดเวลาที่ผ่านมานี่ ที่ต้งไม่พูดไม่ใช่ว่าต้งไม่เห็นหรือว่าต้งไม่รู้สึกน่ะ แต่ต้งให้เกียรติอี้ ไม่อยากเป็นคนไม่มีเหตุผล หรือโวยวายแบบไร้สาเหตุ เพราะคิดว่าอี้คงจะชอบคนทีมีเหตุผล แต่ยิ่งต้งเงียบเท่าไหร่ อี้ก้อเหมือนยิ่งได้ใจ ทำอะไรไม่เห็นหัวต้งเลย เคยคิดบ้างไหมว่าต้งจะรู้สึกยังไง ฮ่ะ อี้ !!! “ ต้งดูทั้งโกรธทั้งเสียใจ และบีบไหล่ผมแน่นมาก
“ ต้ง อี้เจ็บ...... “ ผมรู้สึกเจ็บมากๆ กับที่ต้งบีบไหล่ผมแรงขนาดนี้ ผมพยายามร้องขอความเห็นใจ น้ำตาผมเริ่มคลอเบ้าแล้ว
“ มันไม่ได้เสี้ยวนึงของที่ต้งรู้สึกหรอกอี้ อี้ทำไมใจร้ายอย่างนี้อ่ะ ต้งยังดีไม่พอใช่ไหม “ ตอนนี้ต้งตาเริ่มแดงแล้วครับ
“ ต้งครับ มันไม่มีอะไรจริงๆ ต้งจะให้อี้ทำยังไงต้งถึงจะเชื่อ ต้งครับ อี้เป็นแฟนต้งน่ะ อี้จะไปมีอะไรกับคนอื่นได้ยังไง ต้งเห็นอี้เป็นคนยังไง ฮ่ะ ต้งคิดว่าอี้เป็นคนมั่ว สำส่อนขนาดนั้นเลยเหรอ บอกมาสิว่าต้องให้อี้ทำยังไง “ ผมเริ่มอดไม่ไหว น้ำตาไหลออกมาแล้ว ก้อคนมันเหลืออดนี่ครับ ถึงแม้ว่าใจผมจะเอนเอียงไปบ้าง แต่เรื่องอื่น ผมก้อไม่ให้มันเกินเลยนี่ครับ ต้งเห็นผมรองไห้แล้วก้อตกใจ ขุกเข่าลงกอดขาผมไว้แน่น ผมรู้สึกว่าต้งก้อร้องไห้เช่นกัน
“ ฮือๆๆๆ ต้งขอโทษ ต้งไม่ได้ตั้งใจทำให้อี้เจ็บหรือเสียใจ แต่ใครจะคิดล่ะ ก้อแฟนหายไปทั้งคน แล้วยังมาไอ้ดิวก้อติดต่อไม่ได้อีก ทำไมต้งจะไม่รู้ว่าไอ้ดิวมันคิดยังไงกับอี้ พอหายไปพร้อมกันอย่างนี้ ต้งก้อสงสัยสิ แล้วพอต้งมาเจอว่าอี้อยู่กับดิวแล้ว มันเหมือนอี้เอามีดมา
กรีดกลางใจต้ง ฮือๆๆๆ เหมือนอย่างที่ไอ้กรณ์มันว่าไว้แหละ ว่าดิวต้องตามอี้มาแน่ๆ แล้วอี้จะให้ต้งรู้สึกยังไง อี้บอกต้งหน่อยได้ไหม บอกหน่อยสิว่าต้งต้องทำตัวยังไง ถึงจะไม่เสียอี้ไป ฮือๆๆๆ “ ต้งพรั่งพรูออกมา ผมเองก้อสงสารน่ะ แต่ก้อเสียใจที่ต้งเองไม่ไว้ใจผมเหมือนกัน จานั้นผมก้อแกะมือต้งออก แล้วผมก้อคุกเข้าลงหน้าประจันกับต้ง แล้วผมก้อกอดคอต้งไว้
“ ต้งครับ วันนี้อี้มาเที่ยวพักผ่อนน่ะครับ อี้อยากมีความสุข เรามาหาความสุขให้กันและกันดีกว่า เราจะไม่พูดเรื่องที่ทำให้เราอารมณ์ไม่ดีกันน่ะครับ ป่ะ เปลี่ยนเสื้อผ้ากันเหอะ แล้วไปดำน้ำกันดีกว่า นี่ก้อสายแล้วน่ะ “ พูดไปผมพรางเช็ดน้ำตาต้งไปด้วย
:jul1: :jul1: :jul1: :jul1: :jul1: :jul1: :jul1: :jul1: :jul1: :jul1: :jul1: :jul1: :jul1: :jul1:
-
:L2: :L2: :L2: :L2: :3123: :L2: :L2: :L2: :L2:
ครับผมติดตามผลงานตลอดเลยครับ
นี่ก็แอบมาอ่าน3วันแล้วครับผม
เลยได้โอกาศ เม้นซะที
ชอบมากๆเลยครับเขียนได้ดีมากๆทุกเรื่องเลย อิอิ
เป็นกำลังใจให้เสมอครับผม
:L2: :L2: :L2: :L2: :3123: :L2: :L2: :L2: :L2:
-
มาดันจ้า
-
ดิวของผมได้เวลาตกกระป๋องอีกล่ะ สงสัยจะถูกเอาไปทิ้งทะเลซ้ำอีกด้วย
เฮ้อ ลุ้นไม่ขึ้น
อิพี่กรณ์ร้องตามด้งมาจริงๆซะด้วย
ผมว่าอี้ไม่ต้องเอาใครใน3คนนี้หรอกดีมะ ตัดปัญหาไปเลย 555+
ผมลุ้นจนไข้ขึ้นตามเลยอ่ะ เมื่อคืนสลบเลยอ่ะ
รักษาสุขภาพนะครับ
-
ผมบอกตรงๆว่าทำใจมา 2 วันถึงอ่านต่อ -*-
เฮ้อ เหนื่อยใจเเทนอี้อ่ะ
ใครไม่เป็นอย่างงี้ก็ไม่รู้หรอก
ปฏิเสธอ่ะ มันยากกว่าการตอบรับ ผมรู้ดี :z3: :z3: :z3:
-
] :oo1: :oo1: :oo1: :oo1: :oo1: :oo1: :oo1: :oo1: :oo1: :oo1: :oo1: :oo1:
“ ต้งครับ วันนี้อี้มาเที่ยวพักผ่อนน่ะครับ อี้อยากมีความสุข เรามาหาความสุขให้กันและกันดีกว่า เราจะไม่พูดเรื่องที่ทำให้เราอารมณ์ไม่ดีกันน่ะครับ ป่ะ เปลี่ยนเสื้อผ้ากันเหอะ แล้วไปดำน้ำกันดีกว่า นี่ก้อสายแล้วน่ะ “ พูดไปผมพรางเช็ดน้ำตาต้งไปด้วย
“ ต้งนี่แย่จังเลยเนอะ มาทำให้วันพักผ่อนของอี้เซ็งไปซะงั้น เดี๋ยวต้งไถ่โทษแล้วกัน ด้วยการเป็นทาสรับใช้อี้ ตลอดการเดินทาง 1 วันเต็มๆ คราวนี้อี้จะใช้ จะโขลกสับต้งยังไงก้อตามสบายเลยน่ะครับ พอใจไหมครับ “ ต้งค่อยๆยืนขึ้น แล้วก้อดึงตัวผมให้ยืนขึ้นด้วย
“ 1 เดียวเองเหรอ น้อยจังเลยอ่ะ ยังโขลกสับไปสาแก่ใจเลย เอาหลายๆวันได้ม่ะ “ ผมแกล้งหยอกต้งคืน คราวนี้ต้งยิ้มกว้าง
“ ได้สิครับที่รัก แหมๆๆ ปกติต้งก้อดูแลบริการตลอด 24 ชั่วโมง ยิ่งกว่า 7 Eleven อีกน่ะครับ แต่ถ้าต้องให้บริการคนน่ารักๆอย่างอี้แล้วล่ะก้อ ต้งยอมบริการแบบถวายหัวเลยคร๊าบบบบ “ ต้งนี่ชอบทำเป็นเล่นเรื่ิอยเลย ผมรู้แล้วว่าเค้าชอบบริการ ชอบดูแลผม แต่ก้อน่ะ....
“ ไปได้แล้วต้ง เพื่อนๆรออยู่ แล้วนี่ต้งกะว่าเที่ยวสักกี่วันดีล่ะ จะกลับพร้อมอี้เลยไหมครับ “
“ ต้งเคลียร์งานทุกอย่างหมดแล้ว ต้งอยู่ได้หลายวันเลยครับ ดีไหมล่ะ จะได้มีเวลาอยู่กับอี้นานๆ “ แล้วต้งก้อมากอดผม ทำท่าออเสาะใหญ่
“ อืมๆๆๆ ตามใจแล้วกัน ไปกันได้แล้วล่ะ เดี๋ยวเพื่อนรอ “ จากนั้นผมก้อไปเก็บเอาของใช้ส่วนตัวที่จำเป็นต่อการดำน้ำ เช่น ครีมกันแดด
( อันนี้จำเป็นมากเพราะว่า แดดที่ทะเลไม่เหมือนแดดทั่วไป เราต้องเผชิญกับรังสีอัลตร้าไวโอเล็ตมากกว่าปกติ ถึง 2-3 เท่า ) แว่นกันแดด,
เสื้อผ้าเอาไว้เปลี่ยนหลังจากดำน้ำ ฯลฯ ( ของทุกอย่างผมใช้ของต้งหมดเลยเพราว่า ตอมผมมา ผมาแต่ตัว จะมีก้อแต่เสื้อผ้าที่ดิวซื้อไว้ให้นั่นแหละ ที่เป็นของตัวเอง ต้งก้อถามว่าข้าวของผมไปไหน ผมบอกว่า ผมจัดเสร็จแล้ว แต่ลืมไว้ที่ห้อง เลยต้องมาซื้อเสื้อผ้าใหม่ แก้ตัวไปน้ำขุ่นๆเลยเรา ) พอเตรียมของทุกอย่างเสร็จแล้วพวกเราก้อเดินลงมาข้างล่าง ก้อเห็นพี่กรณ์นั่งดูทีวีรออยู่ที่โซฟา ส่วนดิว ไม่รู้เค้าหายไปไหน ผมเลยถามพี่กรณ์ว่า
“ พี่กรณ์คัรบ ดิวไปไหนเหรอ ทำไมเค้าไม่รออยู่กับพี่ล่ะ ไม่รู้เหรอว่าเราจะออกเดินทางแล้ว “ ผมไม่พอใจเล็กน้อยครับที่ดิวไม่อยู่ในบ้าน
“ ไม่รู้เดะ มันคงเหม็นขี้หน้าพี่มั้ง ออกไปรอข้างนอกแล้วล่ะ ไปกันเลยใช่ไหม “ จากนั้นพวกเราก้ออกจากบ้านมา เห็นดิวนั่งรออยู่ที่โต๊ะตรงสนามหญ้า ทำหน้าบอกบุญไม่รับเท่าไหร่ พอดิวเห็นพวกเราเดินมา ก้อลุกขึ้นแล้วเดินมาหา
“ เดี๋ยวสปีดโบ๊ทที่ดิวจองไว้ จะมารับในอีก 20 นาที รออยู่ที่นี่ก่อนน่ะ ระหว่างที่รอเราไปซื้ออาหารไว้สำหรับทานมื้อกลางวันกันดีกว่า “ ดิวออกความเห็น แต่ดูเหมือนจะไม่มีคนสนใจเค้า
“ ไม่ต้องไปสปีดโบ๊ทหรอกดิว ชั้นว่าไปอย่างนั้นมันไม่สนุกหรอก พอดีชั้นจอง แพ็กเกจเรือดำน้ำแบบที่ต้องไปจอยกับคนอื่นไว้แล้วอ่ะ อย่างนั้นน่าสนุกกว่า มีคนเยอะดี ไม่เหงาด้วย ยังไงแกก้อแคนเซิลเรือสปีดโบ๊ทไปแล้วกัน แล้วไปกับที่ชั้นจองดีกว่า ที่นั่นเค้ามีอาหารไว้บริการตลอดด้วย ตกลงตามนนี้น่ะ “ ดิวดูท่าจะไม่พอใจ แต่ก้อขัดไม่ได้ เลยต้องโทรไปยกเลิกกับทางนั้น ซึ่งเค้าก้อไม่ได้ว่าอะไร จากนั้นต้งก้อขับรถพาเราไปยังอ่าวบางเบ้า ซึ่งเป็นหมู่บ้านชาวประมง ที่นี่จะมีทั้งร้านอาหาร ร้านขายของฝากมากมาย แล้วเรือดำน้ำที่ดิวจองไว้ก้อจอดเทียบท่าอยู่ที่อ่าวนี้ด้วย ที่จริงแต่ก่อนที่ผมเคยทำบริษัททัวร์นั้น ผมก้อเคยมาทำทัวร์ที่เกาะช้างนี่บ่อยมาก เรียกได้ว่าผมหลับตาเดินได้เลย แต่รอบนี้ต้งเป็นคนจัดการหมด ซึ่งผมก้อปล่อยให้เค้าทำ ไม่อยากแย่งทำ ก้อรู้ๆกันอยู่ว่าต้งเป็นคนยังไง[/color]
-
ดิววว เอ้ยยยยย
เฮ้ออออ ...
-
เท่าที่อ่านมา ก็เข้าใจความรู้สึกพี่ต้งเหมือนกันน่ะ
ไปๆมาๆ พี่อี้เองนั้นแหล๊ะที่หนีปัญหามาตลอด
ไม่บอกไปตรงๆว่าจะเลือกใคร :เฮ้อ:
แต่เค้าก้อยังจะอ่านต่อไปน่ะ รักพี่ต้งที่สุดเล้ย :-[ เป็นผู้ชายที่แสนดีมากๆ :กอด1:
-
:m15: :m15: :m15: :m15: :m15: :m15:
แฟนๆผมหายไปไหนหมดน๊า
หรือว่างอนผมที่ผมทำให้ไม่ถูกใจหลายๆอย่าง
โอเคครับ แต่ผมก้อจะลงเรื่องต่อไป ให้คนที่อยากอ่านน่ะครับ
ขอยืนยันว่ารักทุกคนน่ะครับ :impress2: :impress2: :impress2:
-
มะด้ายงอน
อยากอ่านต่อค่ะ ^^
รักพี่อี้คนดีเหมือนกันเด้ออออ
-
:z2: :z2: :z2: :z2: :z2: :z2: :z2: :z2: :z2: :z2: :z2: :z2: :z2:
พอถึงท่าเรือบางเบ้า ต้งก้อไปหาที่จอดรถ ส่วนผมก้อไป 7 Eleven เพื่อซื้อขนม ขบเคี้ยวไว้ทานบนเรือ โดยมีพี่กรณ์ตามมาด้วย พี่กรร์นี่แบบว่า ไม่รู้ว่าหิวเหล้ามาจากไหน ซื้อเหล้า Chivas ไปตั้ง 2 ขวด พร้อมทั้ง มิกเซอร์อีกเพรียบ ผมเลยต้องไปยกช่วยเค้า เอ๊ะ ดิวหายไปไหนน๊า ทำไมไม่มาช่วยกันขนของ แล้วพอต้งจอดรถเสร็จต้องก้อมาช่วยเราถือข้าวของกัน พี่กรณ์ซื้อของไปเยอะมาก ประหนึ่งว่าจะอยู่บนเรือนั้นเป็นเดือนก้อไม่ปาน พอเราออกมาจาก เซเว่น ก้อเห็นดิวซื้อของกินมามากมายเช่นกัน ทั้งปลาหมึกย่าง ลูกชิ้นทอด เนื้อทอด มากมาย ดิวเค้านี่ไม่ได้ฟังที่ต้งบอกรึไงว่าบนเรือมันมีอาหารบริการ แต่งก้อช่างเหอะ มีเยอะๆก้อดีเหมือนกัน จะได้เลือกๆทานกัน
จากนั้นเราก้อเดินไปยังท่าเรือที่เรือดำน้ำจอดอยู่ ขอบอกก่อนว่าเรือที่จะไปดำน้ำไม่ใช่เรือสปีดโบ๊ทน่ะครับ แต่มันเป็นเรือประมงดัดแปลง ( เรือประมงดัดแปลง คือเรือประมงที่ชาวประมงใช้หาปลามาก่อน แล้วนำมาดัดแปลง ตกแต่งให้ดูดี สวยงามขึ้น เพื่อนำนักท่องเที่ยวออกไปดำน้ำดูปะการังที่กลางทะเล ) ระหว่างทางไปที่เรือจอดอยู่ ก้อจะมีร้านค้าขายของมากมาย ของกิน ของฝาก บ้างก้อมีร้านอาหารทะเล บ้านก้อเป็นบ้านพักอาศัยของชาวบ้าน สำหรับผมน่ะเห็นมาบ่อยแล้ว เพราะว่ามาทำทัวร์ที่นี่หลายครั้งแล้ว แต่ ต้ง กับพี่กรณ์สิ ดูจะตื่นเต้นมาก คงจะไม่เคยมาที่นี่เลยมั้ง ส่วนดิวดูเค้าจะคุ้นเคยกับที่นี่มั้งครับ เดินเข้าร้านนั้น ออกร้านนี้ซะ พอเราเดินไปถึงเรือ ต้งก้อไปคุยกับคนขับเรือ ซึ่ง พี่คนขับเรือคนนี้ผมก้อรู้จัก และสนิทด้วย และผมก้อไปพูดคุยกับเค้าด้วย พอคุยเสร็จก้อมีพนักงานที่ดูแลเรือมาช่วยเราขนของขึ้นเรือกันใหญ่ สบายตัวเลยเรา จากนั้นเราก้อขึ้นไปนั่งบนเรือ
พอเรือออกไปแล้ว ผมก้อชวนทุกคนไปนั่งบนเรือ วันนี้มีนักท่องเที่ยวไม่มากนัก ประมาณ 30 คนเห็นจะได้ ปกติตอนที่ผมมาน่ะเคยมีแบบเต็มที่ 70 กว่าคนเลยล่ะครับ แต่ก้อดี คนไม่เยอะ ไม่พรุกพร่านดี ต้งกับพี่กรณ์ก้อเดินตามผมขึ้นมา ส่วนดิวไม่เห็นเดินตามมา เค้าเป็นอะไรของเค้าไปน๊า แต่ช่างเหอะ พวกเราก้อเข้าไปจับจองเตียงผ้าใบกัน แล้วก้อเอาของกินมาวาง เอาเครื่องดื่มมาวาง จากนั้นผมก้อเริ่มสาธยายถึงเกาะที่พวกเราจะดำน้ำกัน วิญญาณไกด์ก้อเลยเข้าสิงผมเลยครับ บรรยายสาธยายไปเรื่อย แล้วก้อมีนักท่องเที่ยวคนอื่นๆมาฟังด้วยเหมือนกัน ระยะเวลาเดินทางไปดำน้ำที่เกาะแรกก้อใช้เวลาประมาณ 1 ชั่วโมงเศษๆ เห็นจะได้ ผมก้อพูดๆไป โดยลืมสังเกตว่าดิวก้อนั่งฟังอยู่ด้วย ดูท่าทางเค้าสนใจในสิ่งที่ผมพูดดี จากนั้นดิวก้อไปรวมกลุ่มกับพวกต้งและพี่กรณ์ พูดคุยกันไป ดูเหมือนว่าต้งจะคุยกับดิว 2 คน ส่วนพี่กรณ์หันหน้าไปทางอื่น ดูไม่สบอารมณ์
พอเราถึงเกาะแรก ( ขอโทษทีครับ ผมจำชื่อเกาะไม่ได้ ไม่แน่ใจว่าชื่อเกาะ กุฎีรึเปล่า )พี่คนขับเรือก้อเรียกให้นักท่องเที่ยวทุกคนลงไปสาธิต และอธิบายการดำน้ำ ส่วนผมก้อช่วยพี่เค้าด้วยการสาธิตการใช้อุปกรณ์ดำน้ำ รวมถึงการว่ายน้ำด้วย ซึ่งก้อมีนักท่องเที่ยวคนอื่นๆมาฟังผมอยู่เหมือนกัน พออธิบายเสร็จแล้ว ผมก้อลงไปดำน้ำ เป็นคนแรกๆแล้วนำนักท่องเที่ยวคนอื่นไปด้วย ( นี่ผมมาเที่ยว หรือมาทำงานกันแน่ ลืมตัวไปได้ ) ส่วนต้ง และพี่กรณ์ก้อแยกไปดำต่างหาก มีน้องเด็กๆมาดำกับผมด้วย ติดผมใหญ่เลย ผมก้อเลยพลอยสนุกสนานไปด้วย โดยที่ผมว่ายน้ำจูงน้องๆ เด็กๆ และนักท่องเที่ยวประมาณ 5 คนไปกับผม และมีพนักงานเรือไปกับผมด้วย ผมว่ายไปสักพักก้อมีคนมาดึงมือผมแล้วว่ายไปอีกทาง ตอนนั้นผมดำน้ำอยู่ ก้อเลยไม่เห็นว่าเป็นใคร ผมคิดเองว่าน่าจะเป็นนักท่องเที่ยวว่ายพาผมไป ผมเลยหันไปทำสัญญาณกับพนักงานดูแลเรือว่าฝากนักท่องเที่ยวไว้ด้วย แต่ผมก้อแปลกใจว่าคนที่ดึงมือผมไป ทำไมดำน้ำเก่งจัง จากนั้นเค้าก้อว่ายนำผมมาที่โขดหิน ผมก้อเลยเดินขึ้นไปนั่งบนโขดหิน จากนั้นเค้าก้อมานั่งข้างๆผม พอถอดหน้ากากดำน้ำออก ผมถึงได้รู้ว่าเป็น...ดิว
“ อี้ระวังน่ะครับ แถวนี้หอยเม่นเยอะ เดี๋ยวมันจะปักเท้าเอา “ ดิวพูดขณะที่ถอดหน้ากากออก
“ รู้แล้วน่า อี้มาดำน้ำที่นี่บ่อย ขอบใจน่ะที่เป็นห่วง “ ดิวยิ้มให้ผม
“ อี้เก่งจัง ทำได้ตั้งหลายอย่าง ตอนที่อี้บรรยายเรื่องดำน้ำน่ะ นักท่องเที่ยวดูสนใจมากเลยน่ะครับ “
“ ก้อมันฝังอยู่ในสายเลือดนี่ครับ เห็นอะไรอย่างนี้เลยอดไม่ได้ “ผมตอบไปแก้เขิน
“ ดีใจจัง มีแฟน น่ารักด้วย เก่งด้วย ปลื้มๆๆๆ “ ดิวทำหน้าทะเล้นใส่ผมอีก แต่ผมทำหน้าแหวใส่
“ อย่ามามั่ว ใครเป็นแฟนดิว “ ผมเฉไฉสุดๆ
-
:L2: :L1: :กอด1:
อิอิ..ยังตามอยู่จ๊ะ และยังคงเชียร์ต้งเหมือนเดิมอ่ะนะ
แต่แหมมมม...อี้นี้ไม่เห็นใจ....เอาใจต้งเลย ชิส์!
งั้นขอคืนต้งจากอี้ก็แล้วกันน๊า :-[ :z2:
-
มาตามอ่านนะคับๆ
-
555+ ดิวมาแรงแล้ววววววว
-
o22 o22 o22 o22 o22 o22 o22 o22 o22 o22 o22 o22 o22 o22
" อ้าวววว ก็อี้ไงล่ะแฟนดิว ทำเป็นลืมไปได้ สัญญาก้อยังมีผลอยู่น่ะ อิอิ " แหนะ ยังมาทำเจ้าเล่ห์ใส่ผมอีก
" ไม่ต้องเลยดิว ชอบพูดไปเรื่อยเปื่อย แล้วทำไมต้องดึงอี้มาจากกลุ่มนั้นด้วยล่ะ กำลังพาพวกเค้าดำน้ำอยู่ดีๆ อี้ก้อนึกว่าดิวเป็นนักท่องเที่ยวคนอื่นๆซะอีก ตกใจหมดเลย "
" อ้าว ก้อดิวคิดถึงอี้ไง อยากจับมืออี้อีกอ่ะ ทำไมครับ ไม่ได้เหรอ " ดิวมองหน้าผมซีเรียส ผมก้อซีเรียสสิครับ จะให้ผมดีใจรึไง ต้งก้อมาทั้งคน
" ดิว อย่าทำอย่างนี้สิ " ผมตอบไปหน้าซีเรียสไม่แพ้กัน แต่ดิวกลับยิ้มหวานให้ผมอีก
" ดิวล้อเล่นน่า ดิวรู้น่ะครับว่าอี้ลำบากใจ ที่จริงดิวจะกลับบ้านก้อได้น่ะ แต่เรื่องอะไรดิวจะเสียโอกาสล่ะ ไหนๆไอ้กรณ์ก้อมาด้วยแล้ว ก้ออยู่ๆมันอย่างนี้นี่ล่ะ แต่จะว่าไปดิวก้อไม่สนุกเท่าไหร่หรอก ไอ้ต้งก้อดูเปลี่ยนไป ไม่ค่อยได้คุยกันเหมือนแต่ก่อน ส่วนไอ้กรณ์ รายนี้อี้ก้อรู้ๆอยู่ แต่ดิวสัญญาน่ะครับว่า จะไม่พยายามก่อเรื่องอะไรอีกให้อี้ลำบากใจ ดิวจะพยายามทำตัวปกติน่ะครับ อี้จะได้สนุกไง " ที่ดิวพูดมาก้อมีเหตุผล เป็นผมน่ะคงอยู่ไม่ได้หรอก ทั้งๆที่ดิวกับต้งก้อมีเรื่องเพราะผมอยู่หลายครั้ง ไหนจะพี่กรณ์อีก
" รู้อย่างนี้ก้อดีแล้ว ดิวนี่ทำตัวน่ารักก้อเป็นเหมือนกันนี่ ดีละจะได้ไม่มีปัญหากัน " ผมก้อภาวนาให้ดิวทำอย่างที่เค้าพูดจริงๆเหอะครับ
เรา 2 คนก้อนั่งเล่นไปแป๊บนึงก้อเห็นว่ามีคนว่ายน้ำมาทางเรา พอถึงตรงหน้าโขดหินเค้าก้อหยุด แล้วก้อถอดหน้ากากออก เป็นพี่กรณ์นั่นเอง พี่กรณ์ทำหน้าสงสัยที่เห็นผมมานั่งคุยกับดิว
" อี้มานั่งคุยอะไรตรงนี้อ่ะ พี่นึกว่าเราพานักท่องเที่ยวไปดำน้ำซะอีก " แง่ววววว งานเข้าอีกแล้วครับผม จะตอบว่าไงดีเนี่ยะ พี่กรณ์ถึงจะไม่คิดเป็นอื่นไกล
-
:z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3:
" อี้เค้าขาเป็นตะคริวนิดหน่อยอ่ะ ชั้นเลยพามาพักที่โขดหินแป๊บนึง เดี๋ยวก็ดีขึ้นแล้ว ก้อจะพาว่ายกลับแล้ว " ดิวเค้าหัวไวกว่าผมครับ ตอบพี่กรณ์ไปอย่างกับว่า คิดมาไว้ก่อนแล้ว
" อ้าวเหรอ อี้เป็นอะไรมากไหมครับ เดี๋ยวพี่ดูขาให้ " แล้วพี่กรณ์ก้อขึ้นมาบนโขดหินจะมาจับขาผม แต่ผมยั้งไว้ก่อน
" ไม่เป็นไรมากหรอกครับพี่ นี่ก้อดีขึ้นแล้ว พี่กรณ์ไปดำน้ำต่อเหอะ กำลังสนุกไม่ใช่เหรอ เดี๋ยวอี้ก้อขึ้นเรือแล้ว " ผมพูดเพื่อเบนความสนใจพี่กรณ์ไปอ่ะครับ แต่ดูเหมือนพี่กรณ์จะไม่ฟังผม
" เอาอย่างนี้ดีกว่า พี่ไปเอาเรือคายัคมารับเราดีกว่า เราจะได้ไม่ต้องว่ายน้ำไป เดี๋ยวเป็นตะคริวอีก " พี่ก่อนเสนอผมมา ดูท่าพี่กรณ์จะเป็นห่วงผมมาก เค้าจะโกรธไหมน๊า ถ้ารู้ว่าผมไม่ได้เป็นอะไรเลย
" ไม่ต้องหรอกกรณ์ เดี๋ยวชั้นพาอี้กลับไปเอง แกไปดำน้ำต่อเหอะ เดี๋ยวชั้นดูแลอี้เอง " ดิวพูดสวนขึ้นมา พี่กรณ์มองหน้าดิวแบบไม่พอใจนัก
" ดูแลในฐานะอะไรว่ะ นี่แกอย่าบอกน่ะว่าแกดูแลในฐานะแฟน อย่างที่แกเคยบอกคนอื่นๆไป ชั้นกับไอ้ต้งไม่เชื่อคนอย่างแกหรอก ทางที่ดีแกอยู่ห่างอี้ไว้ดีกว่า " เอาแล้วครับ จะเกิดมวยกันทีโขดหินไหมนี่ OMG ช่วยด้วยยยย
" จะฐานะอะไรก้อช่าง ชั้นก้อจะดูแลอี้เอง แกนั่นแหละ ที่ต้องไป อี้เค้าก้อบอกอยู่นี่ว่าให้แกไปดำน้ำต่อ แกจะขืนอยู่ต่อทำไมว่ะ " อ้าว พ่อดิวสุดที่รัก ไหนว่าจะไม่ก่อเรื่อง ผมจะทำยังไงดีเนี่ยะ
" พอๆๆ ดิวหยุด " ผมยกมือขึ้นห้ามดิวพูดต่อ
" พี่กรณ์ไปเอาเรือมารับอี้ก้อได้ครับ อี้จะรออยู่ที่นี่ ส่วนดิวก้อไปดำน้ำต่อเหอะ อี้อยู่ได้ " ผมต้องห้ามไว้ไม่งั้นละก้อ .....แต่ดูดิวจะดื้อดึงต่อ
" แต่อี้จะอยู่ตรงนี้คนเดียวได้ไง ดิวอยู่เป็นเพื่อนรอได้ไหม " ดิวทำเสียงอ้อน
" ไม่ต้องหรอก ดิวไปดำน้ำเหอะ " แล้วผมก้อกันไปพูดกับพี่กรณ์
" อี้จะรอตรงนี้น่ะครับพี่ มารับอี้เร็วๆล่ะ " จากนั้นพี่กรณ์ก้อว่ายน้ำไปที่เรือเพื่อไปเอาเรือ ผมได้โอกาสเลยหันมาพูดกับดิว
" ดิว อี้ขอหล่ะ น่ะ อย่าทะเลาะกันเลย " ผมพูดด้วยน้ำเสียงปกติ
" แต่ไอ้กรณ์มันเริ่มก่อนน่ะ อี้ไม่เห็นเหรอ " ดิวไม่ยอมครับ
" เห็นสิ แต่ทำไมต้องไปต่อปากต่อคำกับเค้าด้วยล่ะ เอาล่ะ ถ้าพี่กรณ์มาดิวก้อไปดำน้ำต่อเหอะน่ะ อี้จะขึ้นเรือ " ผมต้องหยุดบทสนทนาแค่นั้น ดูดิวฮึดฮัดไม่น้อย แต่ก้อไม่ได้พูดอะไรออกมา ผมว่าการที่ทำอย่างอย่างนี้มันถูกที่สุดแล้วน่ะครับ จะได้ไม่ทะเลาะกันไง ผมล่ะปวดประสาท ทำไมน๊า ตอนไม่มีคนจีบนี่ก้อว๊าง ว่าง พอจะมีคนเข้ามาหน่อยก้อ โอ้ววววว์ แต่ละคน ผมควรจะดีใจใช่ไหมครับ ......
-
เม้นไม่ถูก แต่มา+1 เปนกำลังจัยหั้ย
ขยันจิงๆๆๆ :กอด1:
-
มาบอกว่า ไม่ชอบพี่กรณ์ อย่างแรง :fire: :fire: :fire:
ยังเป็นกำลังใจให้ Alex เหมือนเดิม
:L2: :L2: :L2:
-
:jul3: :jul3:
งานเข้าพร้อมกัน ตั้ง 3 งาน ก๊น่าจะดีใจ (มั้ง)
สู้ๆๆ :กอด1:
-
คนเหน่แรง ดวงแฟนกำลังรุ่ง 55
-
แบ่งมาให้ทางนี้บ้างก็ดีนะ
-
-*- ไม่ชอบไอ้พี่กรณ์
แกทำตัวเป็นเจ้าของดิว มากกว่าไอ้ดิวอีก -*- ยังจะมาว่าคนอื่นเค้าน้อ
:z3: :z3:
-
:sad4: :sad4: :sad4: :sad4: :sad4: :sad4: :sad4: :sad4: :sad4:
sorry na krub
tonite i can't post the story
maybe late at night or tomorrow na krub
love u guyssssssssss
-
^
^
^
จิ้มรีบน รับทราบคร้าบบบบบบบบบ
-
:pig4: รับทราบครับ ยังไงก็เป็นกำลังใจให้ครับดูแลตัวเองให้ดีนะอย่าเครียดมากนัก พักผ่อนบ้างนะครับ
-
Um!! I'm understand.
Coz your computer can't to key Thai ????
:laugh: :laugh:
But I'm still wait you forever.
:กอด1: :กอด1:
กร๊ากเน่าว่ะกุ
-
มารอด้วยคน :z2: :z2: :z2:
-
กลับมาแล้วววววววววววววววววววววววค๊าบบบบบบบบบบบบบบบบบบ
มารายงานตัวแว้ววว คนอ่านไม่ได้หายไปไหน
โอยเหนื่อย ไข้ขึ้น งานก็เข้ามากมาย (แต่งานผม คนละงานกะของอี้นะ อิอิ)
ดีนะที่อัพไปเยอะ ไม่งั้นอ่านไม่ทันแน่เลย
ตอนนี้ยังปวดหัวอยู่เลย สงสัยจะติดหวัดมาจากเจ้าของกระทู้แหงๆ
-
:z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3:
ติดหวัดจากผมด้วยเหยอ
จ่ายเงินมาเลย ไม่ใช่ว่าให้ติดฟรีๆน่ะ เอิ๊กๆๆๆๆๆ
จะมาต่อแล้วจ้า เกลียดนักคนรู้ทันเรื่องที่คอมพิมพ์ทยไม่ได้นี่
อิอิอิอิอิอิอิอิอิอิอิ
-
เค้ารออยู่นะ ตะเองงง
-
เง้อ เกลียดจริงอ่ะ -*-
เกลียดให้ตลอดล่ะกันเน้อ ชิ ....555
พิมพ์ไทยได้แสดงว่าหายแล้ว ก็มาต่อมามะๆๆๆๆๆๆๆๆๆ :impress2:
-
:serius2: มีแต่คนมารุมรักก็ลำบากงี้นี่เอง
จะเลือกใครดีแว๊
ต้งก็ดี๊ดี ดิวก็กวนประสาทแต่อี้รักง่ะ
ติ๊กตอก ติ๊กตอก :z3: ไม่เลือก เลือกไม่ได้
แต่สงสารต้งนะเอาจริงๆก็ อุตส่าห์แอบมาหา ดันมาเจออี้อยู่กะดิว
ปวดหัววุ้ย ดิวก็น่าสงสารเป็นพักๆ เดี๋ยวผีเข้าผีออกอยู่เรื่อย 555+
รออ่านต่อนะจ๊ะ
-
:z2: :z2: :z2: :z2: :z2: :z2: :z2: :z2: :z2: :z2: :z2: :z2:
" เห็นสิ แต่ทำไมต้องไปต่อปากต่อคำกับเค้าด้วยล่ะ เอาล่ะ ถ้าพี่กรณ์มาดิวก้อไปดำน้ำต่อเหอะน่ะ อี้จะขึ้นเรือ " ผมต้องหยุดบทสนทนาแค่นั้น ดูดิวฮึดฮัดไม่น้อย แต่ก้อไม่ได้พูดอะไรออกมา ผมว่าการที่ทำอย่างอย่างนี้มันถูกที่สุดแล้วน่ะครับ จะได้ไม่ทะเลาะกันไง ผมล่ะปวดประสาท ทำไมน๊า ตอนไม่มีคนจีบนี่ก้อว๊าง ว่าง พอจะมีคนเข้ามาหน่อยก้อ โอ้ววววว์ แต่ละคน ผมควรจะดีใจใช่ไหมครับ ......
ประมาณสัก 10 นาทีก้อกรณ์ก้อรีบพายเรือมารับผม ส่วนดิวพอเห็นพี่กรณ์ก้อออกไปดำน้ำต่อ ท่าทางไม่ค่อยพอใจนัก แต่ละจะให้ผมทำยังไงได้ล่ะครับ พอพี่กรณ์มาถึงโขดหินผมก้อขึ้นเรือไปกับพี่กรณ์
“ อี้ครับ อี้อยากขึ้นเรือเลยรึเปล่าครับ “ พี่กรณ์ถามผมขณะที่พายเรือกลับ
“ ก้อได้ครับ พี่กรณ์มีอะไรเหรอ “
“ ก้อ ถ้ายังไม่อยากขึ้นพี่จะชวนไปพายเรือเล่นกันก่อนไง พายรอบๆเกาะนี้แหละ ไปด้วยกันป๊าววว ไปเหอะน่ะ อยู่บนเรือเซ็งจะตาย เราก้อพายเรือเล่น แล้วเดี๋ยวก้อพายไปหาไอ้ต้งตรงฝั่งนู้นน่ะ “ พี่กรณ์เอ่ยชวนผม ซึ่งผมคิดว่าก้อดีเหมือนกัน ดีกว่าอยู่บนเรือเฉยๆ น่าเบื่อจะตาย
“ ก้อได้ครับ แต่พี่กรณ์เป็นคนพายน่ะ อี้ขี้เกียจอ่ะ ฮ่าๆๆๆๆ “
“ โหๆๆๆ กินแรงพี่นี่หว่า นี่จะเอาคืนใช่ไหมที่พี่เคยใช้งานเราหนัก พี่รู้ทันเราน่ะ “ แหนะ เกลียดนักพวกรู้ทันเนี่ยะ
“ รู้ก้อดีแล้วเพ่ รีบๆพายเลย มีแรงป่าวเนี่ยะ อิอิ “
แล้วพี่กรณ์ก้อพาผมพายเรือรอบๆเกาะแรกที่เราแวะดำน้ำกัน พี่กรณ์ดูแข็งแรงมาก จ้วงใหญ่เลย สงสัยอยากโชว์พาว ระหว่างที่พายก้อชวนผมคุยนั่นคุยนี่ไปเรื่อย
“ อี้ครับ พี่ขอโทษด้วยน่ะที่ขอตามไอ้ต้งมาเที่ยวเกาะช้างด้วย พี่ไม่ได้ตั้งใจจะมาขัดจังหวะน่ะ แต่เห็นว่านานๆทีจะได้เที่ยวทีเลยขอตามมันมาด้วย อี้คงไม่ว่าพี่น่ะครับ “
“ อูยยยยพี่ไม่เป็นไรหรอก อี้ไม่ได้ซีเรียสขนาดนั้น มาด้วยกันเยอะๆก้อดี สนุกดีออก “ ที่จริงผมไม่ได้กะจะมาสวีตสเหวิดอะไรหรอกน่ะครับ แต่ด้วยความที่ผมเคยชินว่าไปไหนต้องไปกับเพื่อนๆเป็นกลุ่ม การมาครั้งนี้ผมเลยไม่รู้สึกว่าอยากจะมากับแฟน 2 คน แล้วยิ่งสถานการณ์มันเปลี่ยนเมื่อตอนที่ดิวพาตัว ไม่ใช่สิ จะว่าลักพาตัวเลยก้อว่าได้ อะไรๆก้อเลยต้องเปลี่ยนไปตามนั้น
“ แล้วอี้มากับดิวได้ไงอ่ะ พี่ยังข้องใจอยู่น่ะเนี่ยะ “ อ้าวพี่กรณ์ ไหงเปลี่ยนอารมณ์ซะงั้นล่ะ
-
พี่กรณ์นี่ชอบว่าดิว แต่ตัวเองก็ฉวยโอกาสเหมือนกันแหละ :fire:
-
อ่าววว
พี่กรณ์ ...
ทำไรเนี้ยยยยย
-
:เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:
-
เซ็งอิพี่กรณ์ ชอบว่าแต่ดิว ตัวเองก็พอกัน ฉวยโอกาสตลอดเลย
-
:a5: :a5: :a5: :a5: :a5: :a5: :a5: :a5: :a5: :a5: :a5: :a5: :a5:
“ แล้วอี้มากับดิวได้ไงอ่ะ พี่ยังข้องใจอยู่น่ะเนี่ยะ “ อ้าวพี่กรณ์ ไหงเปลี่ยนอารมณ์ซะงั้นล่ะ
“ ก้อ ไม่ได้มาด้วยกัน อี้มาของอี้ ดิวก้อมาของดิว เลยมาเจอกันที่นี่อ่ะครับ “ ตายล่ะ โกหกเก่งมาเลยผมเนี่ยะ
“ เหรอ นัดกันเหรอ หรือว่าใจตรงกัน “ นี่จะซักผมเพื่อ???
“ ป่าวนัดน่ะครับ ก้ออย่างที่บอกไง มาเจอกันเพราะว่ารีสอร์ทเป็นของเพื่อนดิวไงครับ “ ผมเริ่มพูดกลับไปกลับมาแล้วครับ
“ เหรอครับ อี้รู้ตัวไหมว่าอี้เป็นคนโกหกไม่เนียน ที่จริงเรื่องนี้ไอ้ต้งมันยังไม่รู้น่ะ เพราะพี่ไม่อยากให้มันเสียใจที่แฟนมันมีพิรุธกับมัน เมื่อวานนี้พี่ไปถาม รปภ.ที่คอนโดอี้มาว่า อี้ไปไหน เค้าบอกว่า มีคนเห็นอี้นั่งรถออกมากับผู้ชายคนนึง ท่าทางดูไม่ดีนัก พี่เลยถามไปว่าใช่ไอ้ต้งไหม เค้าก้อบอกว่าไม่ใช่ ทีนี้อี้จะบอกพี่ได้รึยังครับ “ ปึ่งงงงงง เอาแล้วไหมล่ะครับ ความลับมันไม่มีในโลกจริงๆ ผมจะทำงายดีเนี่ยะ ???
“ เอ่ออออ คืออออ มัน.... “ ตอนนั้นผมคิดอะไรไม่ออกเลยครับ จะให้บอกความจริงว่าดิวลักพาตัวผมมาน่ะเหรอ ตายกันพอดี
“ อี้ตอบไม่ได้ใช่ไหมครับ พี่ไม่รู้น่ะว่าอี้เป็นอะไรยังไง หรือมีปัญหาอะไรกับดิว พี่แค่อยากบอกว่า ไอ้ต้งมันเสียใจมากน่ะ ที่มันเกิดเหตุการณ์อย่างนี้ขึ้น ที่มันไม่แสดงออกว่าไม่พอใจ เพราะว่ามันไม่อยากให้อี้ไม่สบายใจ ต้งมันรักอี้มากน่ะ อี้ควรจะเข้าใจต้งให้มากๆ และไม่ทำร้ายความรู้สึกต้งอีก นี่พี่เตือนเราด้วยความหวังดีน่ะ “ พี่กรณ์ซะผมรู้สึกผิดไปเลยล่ะครับ ไม่ใช่ว่าผมไม่เข้าใจต้ง หรืออยากจะทำร้ายความรู้สึกต้งน่ะครับ แต่สถานการณ์มันบีบให้ผมเป็นอย่างนี้เองนี่ครับ .......
“ พี่รู้ว่าบางทีอี้ไม่ได้เต็มใจ หรือสมยอมให้ไอ้ดิวมันทำอะไรๆกับอี้ไปซะทุกครั้งหรอก ไอ้นี่พี่รู้นิสัยมันดี ถ้าเราได้ยอมมันครั้งนึงแล้ว มันก้อจะเอาเปรียบเราตลอดไป พี่ไม่ได้ยุยงน่ะครับ แค่อยากเตือนเฉยๆ “ ผมได้แต่นั่งนิ่งอึ้งครับ ไม่รู้ว่าจะพูดอะไรดี ก้อมันถูกไปซะทุกอย่างนี่ครับ ที่พี่กรณ์พูดมา
ระหว่างที่ผมนั่งนิ่งๆอยู่นั้น จู่ๆก้อรู้สึกเหมือนเรือจะโคลงๆ เอ๊ะ คลื่นก้อไม่ใหญ่มาก ทำไมเรือโคลงได้ ผมกับพี่กรณ์ก้อมองหน้ากัน จากนั้นเรือก้อโคลงอย่างแรง จนมาสุดท้ายเรือก้อคว่ำครับ ผมกับพี่กรณ์เลยตกทะเลไป ตอนนั้นผมตกใจมาก รีบตะเกียกตะกายไปเกาะเรือ แต่รู้สึกเหมือนมีคนมาดึง และกระชากขาผมไว้ ผมพยายามสะบัดอย่างแรง แต่เค้าไม่ปล่อย ผมเห็นหน้าไม่ชัดด้วยเพราะว่าเค้าอยู่ใต้น้ำ แล้วผมก้อพยายามไปเกาะเรืออีก แต่เค้าก้อยังดึงขาผมไว้อีก แล้วคนๆนั้นก้อพุ่งเข้ามากอดผมจากด้านหลัง [/color]
-
ดิวแน่เลยอ่า 5555 :laugh: :laugh:
เผด็จศึกโลด
-
:sad11: :sad11: :sad11: :sad11: :sad11: :sad11: :sad11:
ไม่มีใคสงสารพี่กรณ์บ้างเหรอครับ เอิ๊กๆๆ เค้าหวังดีน๊า
แล้วคุงโก๋นี่ ออกแนวซาดิสม์ไปหน่อยไหมครับ เหอๆๆๆๆ :m31: :m31: :m31: :m31:
-
ไม่สงสารอ่ะ เพราะดูเหมือนว่าพี่กรณ์ อคติกับดิวเกินไป :z13:
ถ้าจะสงสารก็สงสาร ตัง กับ ดิว :เฮ้อ:
-
เหอๆ ซาดิสม์ตรงหน่ายยยย ไม่มี๊...ไม่มีเน้อ ก๊ากกก
พระเอกแนวนี้กำลังติดชาร์ตนะครับพี่ :กอด1: :กอด1:
-
สงสารอี้จังเลย เลือกตามหัวใจเรานะ สู้ๆๆ
-
ตื่นเต้น ๆ อีกแว้วววว ... ใครอ่ะ?? ? .... เง้อ~! อยากรู้
บวก 1 ... สนุกดีครับ ชอบอ่านจัง!
ขอบคุณนะครับ ... จุ๊บ จุ๊บ
-
เอ้า ใครมาดึงอ่ะ
-
คัยดึงฟะ
-
:jul1: :jul1: :jul1: :jul1: :jul1: :jul1: :jul1: :jul1: :jul1: :jul1: :jul1: :jul1: :jul1: :jul1:
ระหว่างที่ผมนั่งนิ่งๆอยู่นั้น จู่ๆก้อรู้สึกเหมือนเรือจะโคลงๆ เอ๊ะ คลื่นก้อไม่ใหญ่มาก ทำไมเรือโคลงได้ ผมกับพี่กรณ์ก้อมองหน้ากัน จากนั้นเรือก้อโคลงอย่างแรง จนมาสุดท้ายเรือก้อคว่ำครับ ผมกับพี่กรณ์เลยตกทะเลไป ตอนนั้นผมตกใจมาก รีบตะเกียกตะกายไปเกาะเรือ แต่รู้สึกเหมือนมีคนมาดึง และกระชากขาผมไว้ ผมพยายามสะบัดอย่างแรง แต่เค้าไม่ปล่อย ผมเห็นหน้าไม่ชัดด้วยเพราะว่าเค้าอยู่ใต้น้ำ แล้วผมก้อพยายามไปเกาะเรืออีก แต่เค้าก้อยังดึงขาผมไว้อีก แล้วคนๆนั้นก้อพุ่งเข้ามากอดผมจากด้านหลัง
“ ฮ่าๆๆๆ ตกใจมากเลยเหรอครับอี้ โอ๋ๆๆ ต้งล้อเล่นน๊า “ ต้งนั่นเอง บ้าจริงๆเลย ผมล่ะตกใจหมด กินน้ำไปหลายอึกเลยล่ะครับ
“ ต้งอ่ะ เล่นอะไรไม่รู้ อี้ตกใจหมดเลย “ ผมทั้งดุต้ง ทั้งตะเกียกตะกายจะไปเกาะเรือ และพยายามพลิกเรือให้หงายเหมือนเดิม ส่วนพี่กรณ์ที่อยู่อีกฝากนึงของเรือก้อว่ายน้ำเข้ามาหาผม ทำหน้าตกใจใหญ่ แต่พอเห็นต้งอยู่กับผมสีหน้าเลยดีขึ้น
“ ไอ้ต้งเองเหรอว่ะ แกนี่มันบ้าจริงๆเลย พวกชั้นตกใจหมด เดี๋ยวขึ้นเรือนี่แกโดนชั้นเตะก้นแน่ “ พี่กรณ์คาดโทษแบบขำๆไป แต่ดูท่าต้งจะไม่ได้สำนึกในการกระทำครั้งนี้เลยน่ะเนี่ยะ
“ แหมแก นิดหน่อยน่า ทำเป็นตกอกตกใจเป็นผู้หญิงไปได้ ฮ่า ๆๆๆๆ “ ดูต้งจะอารมณ์ดีเกินไปแล้ว ไม่ได้แล้ว ผมต้องดัดนิสัยซะหน่อย
“ ต้ง อี้ไม่สนุกด้วยน่ะ นี่อี้สำลักน้ำไปตั้งหลายอึก แล้วก้อตกใจแทบแย่เลย ต้งยังจะมีหน้ามาหัวเราะชอบใจอีกเหรอ “ แป่วววว ได้ผลครับ ต้งหน้าเสียไปเลย รู้จักไอ้อี้น้อยไป ฮ่าๆๆๆ ผมยังแกล้งต่อไปครับ
“ นี่แล้วถ้าอี้ไม่ได้ใส่ชูชีพจะทำไงเนี่ยะ ถึงอี้จะว่ายน้ำแข็งก้อเหอะ ถ้าเกิดหัวไปโดนหินขึ้นมาแล้วจะทำไง ต้งนี่น่ะเล่นอะไรไม่เข้าเรื่องเลย ดูสิพี่กรณ์เค้าก้ออุตส่าห์เป็นห่วงอี้ แต่ต้งดันไม่รู้สึกรู้สาอะไร มันน่านักน่ะ “ ผมเพิ่มดีกรีความโหดเข้าไปครับ ดูต้งแบบว่าเหวอรับประทานไปเลย ฮ่าๆๆๆ เป็นไงล่ะ อยากแกล้งผมดีนัก พี่กรณ์เห็นท่าว่าผมจะโกรธจริง เลยช่วยพูด
“ อี้ครับ ไม่เอาน่า ต้งมันคงไม่ได้ตั้งใจให้ร้ายแรงขนาดนั้นหรอก มันแค่แกล้งเล่นเฉยๆ อย่าไปว่ามันเลย ดูสิ หน้ามันเหวอไปเลย ไม่เอาน่ะครับ สงสารมันเหอะน่ะ มันคงรู้สึกผิดแล้วล่ะ “ พี่กรณ์นี่น่ะ ก้อช่วยกันใหญ่เลย ทำไม ต้งมันจ้างมารึไง อิอิ อย่างนี้ต้องแกล้งให้เข็ด
“ พี่กรณ์ไม่ต้องพูดเลย ช่วยกันดีนักน่ะ นี่ถ้าอี้ไม่เอ็ดเนี่ยะ คงจะเหลิงไปกว่านี้ มันต้องกำหราบบ้าง เดี๋ยวได้ใจ พี่กรณ์ไม่ต้องพูดเลย รีบๆพลิกเรือ แล้วจะได้กลับเรือกัน “ ฮ่าๆๆๆๆ สะใจชะมัด ต้งแบบว่าเหวอจัด เพราะขนาดพี่กรณ์ยังช่วยเค้าไม่ได้
“ ต้งขอโทษครับ ต้งไม่ได้ตั้งใจทำให้อี้โกรธขนาดนี้ ต้งผิดไปแล้วครับ อี้ทำโทษต้งเลยครับ “ แหมๆๆๆ ทีนี้มาทำหน้าเหมือนเด็กสำนึกผิด ผมว่าผมแกล้งเค้าพอแล้วล่ะ ไม่ไหว เดี๋ยวน้อยใจตายไปก่อน[/color]
-
อ่ะโด่ววว
ต้งหรอกหรออออ
ชิส์
หมั่นไส้
-
หร่า อูย เด๋วคนนู้นคะแนนำ เด๋วคนนี้ตาม หร่า ลุ้นคร้าบบ
แต่เชียดิวคนเดีว :laugh:
-
:sad4: :sad4: :sad4: :sad4: :sad4: :sad4: :sad4: :sad4: :sad4: :sad4: :sad4: :sad4: :sad4:
“ ต้งขอโทษครับ ต้งไม่ได้ตั้งใจทำให้อี้โกรธขนาดนี้ ต้งผิดไปแล้วครับ อี้ทำโทษต้งเลยครับ “ แหมๆๆๆ ทีนี้มาทำหน้าเหมือนเด็กสำนึกผิด ผมว่าผมแกล้งเค้าพอแล้วล่ะ ไม่ไหว เดี๋ยวน้อยใจตายไปก่อน
“ ได้สิ งั้นคืนนี้ต้งนอนข้างนอกบ้าน ให้ยุงกัด และห้ามเข้าใกล้อี้ รัศมี 5 เมตร รับได้ม่ะ รับไม่ได้ก้อไม่ต้องมาเรียกอี้ว่าแฟน “ ผมเริ่มพูแบบขำๆ จนต้งเริ่มรู้แล้วว่าผมแกล้งดุเค้า ต้งเลยเริ่มยิ้มออกแล้ว เลยว่ายน้ำเค้ามาใกล้ผมขึ้น
“ ได้สิครับ ถ้าอี้จะยกโทษให้ต้ง ให้ต้งทำอะไรก้อยอมทั้งนั้นล่ะครับ ป่ะกลับเรือกันเหอะ เดี๋ยวต้งพายเรือให้อี้น่ะ “ แหมทีอย่างนี้ล่ะมาเอาใจใหญ่เลย จะว่าไปผมก้อไม่ได้ตกอกตกใจอะไรนักหนาหรอกครับ เอ็ดเค้าไปขำๆอย่างนั้นเองล่ะ
จากนั้นพอเราพลิกเรือได้แล้ว และทุกคนขึ้นนั่งบนเรือเรียบร้อย ต้งและพี่กรณ์ก้อพายเรือคายัคกลับไปยังเรือใหญ่กัน เพราว่าตอนนั้นพี่คนขับเริ่มเรียกๆให้นักท่องเที่ยวกลับมายังเรือแล้วเพราะว่าได้เวลาอาหารเที่ยงพอดี พอถึงเรือผมก้อไปช่วยมีแม่ครัวซึ่งเป็นเมียของพี่คนขับเรืออีกที ( บ้านนี้เค้าทำบริหารงานแบบครอบครัว ผัวขับเรือ เมียทำอาหาร ลูกพานักท่องเที่ยวดำน้ำ น้องเสริฟ ) พอดีว่าวันนี้ผู้ช่วยทำอาหารพี่เค้าไม่อยู่ ผมเลยอาสาไปช่วยทำอาหารเอง วันนี้อาหารก้อมีแบบง่ายๆครับ ตามประสาเรือ มีไข่เจียว แกงส้มกุ้ง ผัดผัก แต่ผมขอทำคะน้าหมูสดเพิ่มอีกอย่าง นักท่องเที่ยวจะได้ทานเยอะๆ ตอนที่ผมไปทำก้อไม่นานก้อเสร็จเพราะว่า พี่เค้าเตรียมเครื่องไว้หมดแล้ว จากนั้นพออาหารเสร็จก้อมีพนักงานมายกอาหารไปวางไว้ด้านหน้าของเรือ แล้วก้อมีนังท่องเที่ยวมาต่อแถวรอให้คนตักอาหารให้ ส่วนผมก้อไปช่วยเค้าตักเข้าวบ้าง เสริฟน้ำบ้าง ตอนแรกต้งกับพี่กรณ์จะมาช่วยผมด้วย ผมบอกว่าไม่ต้องเพราะว่ามันจะเกะกะ ถ้าอยากจะช่วยก้อช่วยเก็บจาน พวกผมจะรอหนักท่องเที่ยวคนอื่นๆทานให้หมดก่อน พวกผมค่อยทานทีหลัง เพราะว่าผมกะว่าจะทำอาหารชุดใหม่ที่ไม่เหมือนบุฟเฟ่ต์ที่แม่ครัวทำ วันนี้ผมกะว่าจะทำกระเพราะหมู ไข่ดาว แล้วก้อ ต้มจืด เอาง่ายๆไว้ก่อน พี่แม่ครัวเค้าก้อใจดีครับอนุญาตให้ผมทำ พอนักท่องเที่ยวคนอื่นๆทานกันเสร็จแล้ว พวกผมก้อช่วยพนักงานเก็บจานกัน ผมพยายามมองหาดิวอยู่หลายครั้งแต่ไม่ยักเห็นเค้า เค้าหายไปไหนกันน๊า จากนั้นผมก้อยกจานชามมาเตรียมตัวจะล้าง ก้อเห็นดิวนั่งล้างจานอยู่ด้านหลังของเรือ ผมเลยเดินเข้าไปหา
“ นี่ดิว มาทำอะไรตรงนี้ แล้วนี่มานั่งล้างจานทำไม “ ผมก้องงสิครับ นี่เป็นดิวจริวๆรึเปล่า ดิวก้อยิ้มกลับมาให้ผม
“ พอดีดิวอยากทำตัวให้เป็นประโยชน์บ้างอ่ะ เห็นอี้และทุกคนช่วยกันทำ ไอ้ครั้นว่าดิวจะไปแย่งทำตรงนั้นก้อกระไรอยู่ เลยเดินมาที่ครัวแล้วขอพี่เค้าล้างชาม ตอนแรกพี่เค้าก้อไม่ยอม แต่ดิวดึงดันจะทำเองแหละครับ “ โอ้วววว์ คิดอะไรอย่างนี้ก้อเป็นเหรอเนี่ยะ
-
^
^
^
จิ้มก่อนนอน ขยันแท้
หึหึ มาย้ำจุดยืนเดิม เชีวดิวคนเดียวจบข่าว
นอนคร้าบบบบบบบบบบบบ :t3:
-
ตอนนี้ไม่รู้้จะเชียร์ใครดีแล้วเนี่ย
-
^
^
^
ไม่รู้จะเชียร์ใคร มาเชียร์ดิวด้วยกันก็ได้นะครับ อิอิอิ :impress2:
โถดิวของผมเป็นนางก้นครัวไปซะละ :monkeysad:
-
o13 o13 o13
“ พอดีดิวอยากทำตัวให้เป็นประโยชน์บ้างอ่ะ เห็นอี้และทุกคนช่วยกันทำ ไอ้ครั้นว่าดิวจะไปแย่งทำตรงนั้นก้อกระไรอยู่ เลยเดินมาที่ครัวแล้วขอพี่เค้าล้างชาม ตอนแรกพี่เค้าก้อไม่ยอม แต่ดิวดึงดันจะทำเองแหละครับ “ โอ้วววว์ คิดอะไรอย่างนี้ก้อเป็นเหรอเนี่ยะ
“ อืมก้อดีแล้ว เดี๋ยวพอดิวล้างเสร็จแล้วก้อมาทานอาหารด้วยกันน่ะ อี้จะทำเผื่อ ทานที่หลังเรือนี่แหละ “ ดิวยิ้มและพยักหน้าให้ผม จากนั้นผมก้อเดินไปที่ครัว เตรียมทำอาหารไป พอทำอาหารเสร็จแล้ว ผมก้อยกอาหารออกมาวางตรงที่นั่งข้างๆครัว ที่เค้าไว้สำหรับพนักงานเอาไว้นั่งทำอาหาร หรือนั่งทานข้าว วันนี้ผมทำอาหารเยอะหน่อย เผื่อพนักงานคนอื่นด้วย ทุกคนดูดีใจกันใหญ่ เพราะว่าพวกเค้าบอกว่า ทานอาหารแม่ครัวทุกวันเริ่มเบื่อ ฮ่าๆๆๆ เค้าแซวกันเล่นๆน่ะครับ ผมก้อเห็นทุกคนมานั่งรอแล้ว ทั้งต้ง พี่กรณ์ ดิว และพนักงานในเรือคนอื่นๆ จากนั้นเราก้อเริ่มทานกัน
ในระหว่างที่ทานอาหาร เรือก้อเริ่มออกเดินทางไปอีกเกาะนึง ชื่อว่าเกาะหินตายักษ์ เป็นเกาะไฮไลท์ของการดำน้ำเลยล่ะครับ ส่วนพวกผมและพวกพนักงานก้อนั่งทานอาหารกันไป ชวนคุยนั่นคุยนี่ บ้างก้อเม้าท์นักท่องเที่ยวให้ฟังบ้าง บ้างก้อเม้าท์เรือดำน้ำลำอื่นๆที่เป็นคู่แข่งให้ฟังบ้าง เรียกเสียงหัวเราะได้เป็นอย่างดีทีเดียว ดิวดูท่าจะตีสนิทพนักงานที่เรือนี้ได้เร็วมาก มีการแซวกัน เล่นหัวกันด้วย ส่วนต้งและพี่กรณ์ก้อนั่งฟังและร่วมขำอย่างเดียว คงจะตามมุขของพนักงานพวกนี้ไม่ทันเท่าไหร่ อิอิ ใครจะไปกะหล่อนเท่าดิวได้ล่ะ
พอถึงเกาะหินตายักษ์แล้ว พนักงานทุกคนก้ออกไปเตรียมตัวดูแลนักท่องเที่ยวคนอื่นๆ ส่วนพวกผมก้อคุยกันว่าจะไปดำน้ำด้วยกันเป็นกลุ่มๆ เพราะคิดว่าน่าจะสนุกไม่น้อย และผมก้อได้ชวนดิวไปด้วย ตอนแรกดิวดูเกรงๆไม่กล้าไปด้วย แต่ต้งก้อชวนอีกคนดิวเลยยอมไปด้วย พอทุกคนเตรียมตัวเสร็จแล้ว พวกเราก้อลงทะเลแล้วก้อดำน้ำกัน ขอบอกว่าปะการังที่เกาะนี้น่ะครับ สวยงามมากๆเลยครับ เรียกว่าสมบูรณ์ที่สุด ในฝั่งอ่าวไทยเลยก้อว่าได้ ถึงแม้ว่าผมจะมาดำน้ำที่นี่บ่อยแล้ว ผมก้ออดตื่นเต้นกับการดำน้ำทุกครั้งไม่ได้ ก้อมันสวยจริงๆนี่นา พวกเราดำน้ำกันไปเป็นกลุ่มอย่าสนุกสนาน เราเพลิดเพลินมาก ดูต้งและพี่กรณ์จะดูปะการังจนลืมผมไปเลยครับ ผมเองก้อลืมพวกเค้าไปเหมือนกัน ดำเพลินไปหน่อยไม่รู้ว่าพลัดหลงกันตอนไหน อีกอย่างมีนักท่องเที่ยวคนอื่นๆว่ายมาปะปนกับพวกเราด้วย แต่ไม่เป็นไร เดี๋ยวเราก้อตามไปจนเจอแหละ
ผมดำน้ำได้สักพักก้อเหมือนมีคนมาดึงมือผมไป ผมเลยหันไปมองหน้าเค้า ปรากฏว่าเป็นดิวเองครับ ดิวทำสัญญาณมือเหมือนกับว่าให้ผมไปกับเค้าอีกทางนึง ผมก้อเลยดำๆตามดิวไป ดิวเค้าพาผมไปดูฝูงปลาหมึกครับ ที่ไม่ได้พบเห็นบ่อยๆ มากันเป็นฝูงใหญ่เลยก้อว่าได้ จากนั้นก้อดึงมือพาผมไปดูฝูงปลานกแก้วบ้าง ปลาลายเสือบ้างที่มีเยอะแยะมากมายเลยทีเดียว เราเองก้อไม่รู้ว่าดำไปนานเท่าไหร่ ก้อเลยเงยหน้าขึ้นเหนือน้ำเพื่อดูว่าเราอยู่ตรงไหน ผมก้อเห็นว่าผมและดิวดำน้ำออกมาไกลจากเรือพอสมควรเหมือนกัน ผมเลยสะกิดดิวให้ขึ้นมาเหนือน้ำ แล้วพูดกับดิวว่า
“ ดิว กลับไปตรงนั้นกันเหอะ เดี๋ยวพวกต้งจะหาพวกเราไม่เจอ “
“ ทำไมล่ะ อยู่กันสองคนก้อดีอยู่แล้วนี่ มีความสุขดีออก อี้ไม่ชอบเหรอ “ มาไม้ไหนอีกเนี่ยะ พ่อคนนี้
**** เข้ามาแก้ไขจำนวนอีโมฯ เฉยๆ คะ***
-
เข้ามาบอกว่า...
กฏข้อที่ 2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท, หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์ และสถาบันต่าง ๆ รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด
การกระทำเช่นนั้นอาจทำให้คุณถูกแบนทันที และถาวร . หมายเลข IP ของทุกโพสต์จะถูกบันทึกเพื่อใช้เป็นหลักฐาน
ในความเป็นจริงเป็นไปได้ยากมากที่จะให้แต่ละคนมีความคิดเห็นตรงกันทั้งหมด คนเรามากมายต่างความคิดต่างความเห็น เติบโตมาภายใต้ภาวะแวดล้อมต่างกัน
การแสดงความคิดเห็นที่แตกต่าง จึงควรทำเพื่อให้เกิดความเข้าใจกัน
แบ่งปันประสบการณ์และมิตรภาพเพื่ออาจเป็นประโยชน์ในการใช้ชีวิต
และไม่ว่าจะอย่างไรก็ควรเคารพในความคิดเห็นที่แตกต่างของบุคคลอื่น
ช่วยกันสร้างให้บอร์ดนี้มีแต่ความรักนะครับ เรื่องบางเรื่องอาจจะเป็นทั้งเรื่องแต่งหรือเรื่องเล่าใดๆ
ก็ขอให้ระลึกเสมอว่า อ่านเพื่อความบันเทิงและเก็บประสบการณ์ชีวิตที่คุณไม่ต้องไปเจอความเจ็บปวดเล่านั้นเอง
เพื่อเป็นข้อเตือนใจ สอนใจในการตัดสินใจใช้ชีวิต จึงไม่ต้องพยายามสืบหาว่าเรื่องจริงหรือเรื่องแต่ง
***ส่วนการพูดคุยนั้น ก็ประมาณอย่าทำให้กระทุ้กลายพันธุ์
ห้ามเอาเรื่องส่วนตัวมาปรึกษาพูดคุยกันโดยที่ไม่เกี่ยวพันกับเรื่องในกระทู้นิยาย
ถ้าจะวิจารณ์หรือแสดงความคิดเห็นทุกคนมีสิทธิแต่ขอให้ไปตั้งกระทู้ที่ห้องอื่นที่ไม่ใช่ที่นี่นะครับ***
ต่อไปนี้จะเป็นการปฏิบัติหน้าที่ของดิฉันในฐานะโมฯ นะคะ
เพื่อธำรงไว้ซึ่งกฏระเบียบของเล้าฯ ไม่ได้ทำไปเพราะสาเหตุส่วนตัวใดๆ ทั้งสิ้น
ถ้าใครไม่สบายใจได้การปฏิบัติหน้าของดิฉัน เชิญตั้งกระทู้เพื่อสอบถามได้ที่ "ห้องพูดคุยทั่วไป" นะคะ
เพราะห้องนั้นเรามีไว้ให้พูดคุย ซักถาม แสดงความคิดเห็น-คิดถึง ต่อกันได้อย่างอิสระ
ผิดจากห้องนี้ซึ่งเป็นห้องนิยายที่เปรียบไปก็คล้ายกับห้องสมุดกลายๆ
ดังนั้นหากต้องการจะพูดคุย-ไต่ถามกันก็เชิญได้ที่ห้องพูดคุยนะคะ
แล้วดิฉันจะได้เรียนชี้แจงเป็นรายบุคคล และถี่ถ้วนนะคะ
หวังว่าจะได้รับความร่วมมือเป็นอย่างดี ทั้งจากผู้อ่าน แฟนคลับ นักโพสต์ และนักเขียน นะคะ
เราเตือนคุณแล้วนะคะ
เจ้สอง กะเทยอาวุโส อิอิ :bye2:
-
โอ้ววววว
ดิวเอ้ยย สู้ๆลูกกก
-
^
ll
ll
ตัวอย่างที่ดีของการเม้นต์คะ
-
:jul3: :jul3: :jul3: :jul3: :jul3: :jul3: :jul3: :jul3: :jul3: :jul3: :jul3:
“ ดิว กลับไปตรงนั้นกันเหอะ เดี๋ยวพวกต้งจะหาพวกเราไม่เจอ “
“ ทำไมล่ะ อยู่กันสองคนก้อดีอยู่แล้วนี่ มีความสุขดีออก อี้ไม่ชอบเหรอ “ มาไม้ไหนอีกเนี่ยะ พ่อคนนี้
“ ไม่เอาอ่ะ เดี๋ยวคนอื่นจะเป็นห่วง กลับกันเถอะน่ะ “ ผมยังยืนยันที่จะกลับดังเดิม
“ ก้อดะ เสียดายจัง นานๆจะมีโอกาสอยู่ด้วยกันสองต่อสองสักที ไปๆๆๆ “ จากนั้นดิวก้อดึงมือผมแล้วดำน้ำกลับไปยังเรือกัน ระหว่างที่ดำน้ำกลับก้อดูปะการังไปพรางๆ สวยดีแท้ เพื่อนๆคนไหนมีโอกาสอย่าลืมไปดำน้พที่เกาะช้างกันน่ะครับ ขอบอกว่าสวยงามมากๆ
พอเราดำน้ำกลับกันจนถึงเรือแล้ว ผมก้อขึ้นไปนั่งพักบนเรือ ส่วนต้งและพี่กรณ์ก้อยังไม่เห็นมา สงสัยกำลังเพลิดเพลินอยู่ จากนั้นดิวก้อเอาเครื่องดื่มมาเสริฟให้ผม ส่วนเค้าก้อดื่มเบียร์ เราสองคนก้อนั่งคุยกันไปเรื่องนั้นเรื่องนี้ ดิวเค้าบอกว่า เค้ามาดำน้ำที่นี่หลายครั้งแล้วเหมือนกัน ส่วนมากจะมากับเพื่อนๆ แต่เค้ามักจะเหมาสปีดโบ๊ทมามากกว่า เพราะว่ามันเป็นส่วนตัวดี เราก้อพูดคุยกันไป แลกเปลี่ยนความรู้กันไป ดิวนี่นับว่าเป็นเซียนดำน้ำเหมือนกันน่ะครับ เค้าบอกว่าเค้าชอบดำน้ำมาก ดำมาแล้ว ทั่วประเทศ และเคยไปดำที่ต่างประเทศมาแล้วด้วย เราคุยกันไปจนต้งและพี่กรณ์ขึ้นมาจากทะเลแล้ว ก้อเดินมาสมทบ
“ คุยอะไรกันอยู่เหรออี้ พี่นึกว่าเราดำน้ำอยู่ซะอีก พี่กับต้งก้อเลยตามหาซะรอบเกาะเลย ที่แท้ก้อแอบมานั่งอยู่นี่เอง “ พี่กรณ์พูดขึ้นครับ สายตาก้อมองไปที่ดิวแบบเหยียดๆ ผมเลยต้องตัดบทไป
“ โหยพี่กรณ์ อี้นี่น่ะมาดำที่นี่บ่อยมาก จนจะอ้วกเป็นเกาะช้างอยู่แล้ว นี่ก้อเลยดำรอบเกาะแล้วก้อมานั่งพักนี่แหละ เหนื่อยเหมือนกันน่ะครับ ใครจะบ้าพลังเท่าพี่กับต้งได้ล่ะ “ ผมยังแอบแขวะเค้าทั้งสองไป
“ ไม่ได้บ้าพลังน่ะครับอี้ ก้อต้งว่ามันสวยๆจริงๆนี่นา สวยจนลืมแฟนตัวเองไปเลย ขอโทษน่ะครับ ไม่โกรธต้งน่ะ ที่พลัดหลงอี้ไป พอดีตอนนั้นมีคนมาว่ายปนอยู่เยอะอ่ะ เลยหลงไป “ ต้งพูดขึ้นมา
“ ไม่เป็นไรหรอก ไม่ได้หายไปไหนไกลนี่นา เดี๋ยวขึ้นเรือมาก้อเจอกันแล้ว นี่พอดีอี้มานั่งพัก ดิวก้อเลยมานั่งคุยกันเป็นเพื่อน ต้งจะดื่มอะไรไหมครับ เดี๋ยวอี้ไปเอามาให้ “
“ ไม่เป็นไรครับอี้ เดี๋ยวต้งจัดการเอง เอออออ ไอ้ดิว จะดื่มกับพวกชั้นไหมว่ะ พอดีไอ้กรณ์มันซื้อเหล้ามาอ่ะ มาดื่มด้วยกันสิ จะได้ไม่เหงา “ ต้งเอ่ยปากชวนดิวดื่มด้วย แต่ดูท่าพี่กรณ์จะทำสีหน้าไม่พอใจเล็กน้อย
-
ตังนี่นิสัยดีกว่าพี่กรณ์อีกอ่ะ :impress2:
แต่ก็เชียร์ดิวต่อไป :-[
-
:z3 :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3:
“ เอาสิ ดีเหมือนกัน ของอยู่ไหนอ่ะ เดี๋ยวชั้นไปช่วยขน “ จากนั้นต้งก้อเดินนำดิวไปยกเอาเสบียงและเครื่องดื่มมา โดยที่ผมบอกทุกคนว่าผมจะไปรอที่ๆเราทานอาหารเที่ยงกัน ครั้นจะมาดื่มต่อหน้านักท่องเที่ยวนั้นก้อคงไม่ดีเท่าไหร่
ระหว่างที่พวกเราขนของกันมาอยู่นั้น เรือก้อแล่นออกไปยังอีกเกาะนึง ชื่อว่าเกาะกระ เกาะนี้ประการังสวยเหมือนกัน พอต้งและดิวขนของมากันแล้ว พวกเราก้อลงมือดื่มกัน โดยที่พวกผมไม่ลืมจะชวนพนักงานด้วย แต่พวกเค้าปฏิเสธครับ บอกว่าทำงานอยู่ จะดื่มไม่ได้ พวกเราก้อดื่มกันไป ชวนคุยกันไป โดยที่ส่วนมากดิวจะชวนผมคุยมากกว่า จะคุยกับต้งบ้างเป็นบางครั้ง ส่วนพี่กรณ์ไม่ต้องพูดถึง รายนั้นทำหน้าเหมือนเมนส์ไม่มาสัก 3 เดือนเห็นจะได้ แต่ผมก้อพยายามชวนพี่กรณ์พูดคุยอยู่น่ะครับ พี่แกก้อโอเคขึ้น
พอถึงเกาะกระแล้ว ทุกคนก้อลงไปดำน้ำกันอีก โดยที่คราวนี้ผมขอตัวไม่ลงไปดำด้วยเพราะเหนื่อย คนอื่นๆเลยลงไปดำกัน โดยที่ผมนั่งเล่น นั่งพูดคุยกับพี่แม่ครัวไปพรางๆ จนพวกเค้าขึ้นมาบนเรือ แล้วก้อดื่มต่อ จากนั้นเรือก้อแล่นไปยังเกาะสุดท้าย คือเกาะรัง เกาะนี้จะไม่เน้นดูปะการังมาก จะเน้นไปนั่งเล่นพักผ่อนที่ชายหาดมากกว่า คือเกาะนี้จะเป้นเกาะที่มีชายหาดสวย ยาว และสะอาด มีนักท่องเที่ยวมากมาย ไปถ่ายรูป และเล่นน้ำกัน ส่วนผมก้อเดินไปถ่ายรูปตรงนั้นบ้าง ตรงนี้บ้าง โดยมีต้ง พี่กรณ์และดิวตามไปด้วย ผมจะเป็นพวกบ้ากล้องหน่อยครับ ชอบถ่ายที่วิวสวยๆ จากนั้นผมก้อเห็นต้งเดินออกไปอีกทาง ไม่รู้ว่าเค้าไปทำอะไร แต่เค้าก้อเดินกลับมาหาพวกผมที่ยืนแอ็คท่าถ่ายรูปกันอยู่ จะมีผมคนเดียวและที่แอ็คท่า ดิว กับพี่กรณ์นี่ไม่ได้เรื่องเลย ยืนเข็งเป็นท่อนไม้ไปได้ เวลาถ่ายรูปกับผม เซ็งชะมัด พอต้งเดินมาหาพวกผมแล้วก้อพูดกับผมว่า
“ เมื่อกี้ไอ้ป๊อบโทรมา บอกว่าจะตามมาเที่ยวด้วย ตอนนี้ก้อถึงที่รีสอร์ทที่เราพักกันอยู่แล้ว กำลังหาห้องกันอยู่เลย พาเพื่อนๆของอี้มาด้วยน่ะ ดีจังจะได้สนุกกัน มากันเยอะๆ “ อ้าว พวกเค้าไปชวนกันตั้งแต่เมื่อไหร่นี่ แต่ก้อดีแล้ว มากันเยอะๆคงสนุกไม่น้อย อยู่กันแค่นี้ บางทีผมก้ออึกอัดน่ะครับ จะเพราะอะไรทุกคนก้อรู้ๆกันอยู่
พอพวกผมถ่ายรูปกันเสร็จแล้ว ก้อกลับเรือกัน โดยที่ทางเรือจะมีเรือยางเร็วไว้คอยรับส่งนักท่องเที่ยวระหว่างเรือใหญ่กับชายหาดด้วย พอพวกเราถึงเรือแล้วก้อลงมือดื่มกัน แต่คราวนี้ ดิวขอตัวไม่ดื่มด้วยเพราว่าจะไปตกปลากับพนักงานเรือที่ด้านหลังของเรือ พวกเราเลยต้องดื่มกัน 3 คน ดื่มได้สักพักต้งก้อขอเดินออกไปดูคนตกปลา ผมเลยต้องดื่มกับพี่กรณ์กันแค่นี้ ผมไม่รู้ว่าดื่มไปเท่าไหร่แล้ว แต่ก้อมึนเหมือนกัน เลยบอกพี่กรณ์ว่าจะไปฉี่หน่อย พอผมเข้าไปในห้องน้ำนั่นก้อได้ยินเสียงคนคุยกัน เสียงมันมาจากด้านหลังของห้องน้ำครับ ซึ่งมันเป็นตำแหน่งเดียวกับที่ดิวบอกว่าจะมาตกปลานั่นเอง เสียงที่คุยกันนั้นผมค่อนข้างจำได้ว่าเป็นเสียงใคร
“ เฮ้ยยยย ไอ้ดิว ชั้นขอถามแกหน่อยว่ะ พูดตรงๆแบบลูกผู้ชายเลยน่ะเว๊ย ว่าแกชอบอี้เหรอว่ะ ชั้นดูท่าแกก้อพอรู้ แกบอกชั้นมาตามตรงดีกว่า “ เสียงของต้งนั้นดูจะเอาเรื่องเหมือนกัน นี่พวกเค้ามาแอบคุยกันเรื่องอะไรกันแน่เนี่ยะ
-
ตอบไปเลยดิว สู้ ๆ
เพราะทุกคนมีสิทธิ์ที่จะรักอี้
แต่อี้จะเลือกใครเท่านั้นเอง
:z2: :z2: :z2:
-
โห ตื่นเต้นว่าดิวจะพูดว่ายังไง
จะมีอะไรหักมุมรึเปล่าหนอ
แบบประมาณว่า ฉันไม่ได้ชอบอี้ แค่หลอกเล่นเฉยๆอะไรแบบนี้อ่ะ เหอ.เหอ
-
:z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3:
“ เฮ้ยยยย ไอ้ดิว ชั้นขอถามแกหน่อยว่ะ พูดตรงๆแบบลูกผู้ชายเลยน่ะเว๊ย ว่าแกชอบอี้เหรอว่ะ ชั้นดูท่าแกก้อพอรู้ แกบอกชั้นมาตามตรงดีกว่า “ เสียงของต้งนั้นดูจะเอาเรื่องเหมือนกัน นี่พวกเค้ามาแอบคุยกันเรื่องอะไรกันแน่เนี่ยะ
“ ก้อใช่ แล้วจะทำไม ชั้นไม่มีสิทธิ์ชอบใครเลยเหรอว่ะ “ ดิวเองก้อกวนทีนไม่แพ้กัน ผมก้อได้แต่แอบฟังไปก่อน
“ แต่ชั้นเป็นแฟนอี้น่ะ แกก้อรู้ แล้วไอ้ที่แกไปประกาศกับคนนั้นคนนี้ว่าอี้เป็นแฟนแกนั้น ชั้นไม่เชื่อหรอก อี้เค้ารับปากเป็นแฟนกับชั้นตั้งนานแล้ว แกอะมั่ว ชั้นว่าแกถอดใจเหอะว่ะ มันไม่สำเร็จหรอก “ ต้งก้อแรงไม่หยอก เอากับต้งเวอร์ชั่นโหดดูเสะ ขนาดเสียงยังน่ากลัวเลย
“ ทำไมชั้นต้องถอดใจ แกจะเป็นอะไรกับอี้มันก้อเรื่องของแกสิ ชั้นจะชอบอี้ จะตามจีบอี้มันก้อเรื่องของชั้น เราต่างคนต่างอยู่ แกก้อทำหน้าที่ของแก ชั้นก้อทำหน้าที่ของชั้น ไม่เห็นจะเกี่ยวกันเลย “ นั่น เห็นไหมล่ะครับ ดิวจะยั่วประสาทต้งไปถึงไหนกันแน่เนี่ยะ
“ เกี่ยวสิว่ะ ก้อแกมาจีบแฟนชั้นอยู่ จะให้ชั้นอยู่เฉยๆได้ไง แกเองก้อมีสาวๆมากมายมารุมล้อม ทำไมไม่ไปสนใจพวกนั้นว่ะ มาแย่งคนที่มีเจ้าของอยู่แล้วทำไม “ ต้งเริ่มเก็บอารมณ์ไม่อยู่แล้ว ผมเดาจากน้ำเสียงของต้งที่ตังขึ้นเรื่อยๆ
“ ไม่อ่ะ ชั้นไม่สนใจใครคนอื่นทั้งนั้น ชั้นรู้แค่ว่า ตอนนี้ชั้นชอบอี้ ไม่ใช่ชอบสิ จะเรียกว่ารักก้อได้ อีกอย่างน่ะ ชั้นก้อดูท่าทีว่าอี้จะสนใจและชอบชั้นเหมือนกัน ของอย่างนี้มันตบมือข้างเดียวไม่ดังน่ะเว๊ยยย แกอย่ามั่นใจอะไรมาก ของอย่างนี้มันไม่แน่นอนหรอก ใครดีใครได้ “ เอาเข้าไปดิว แล้วนี่จะพาดพิงมาถึงผมทำไม ทำเอาผมซวยไปด้วยแล้ว ผมไม่เห็นสีหน้าของต้งตอนนั้น แต่คิดว่าต้งคงโกรธมาก
“ อี้เค้าไม่ชอบคนเลวๆอย่างแกหรอกไอ้ดิว แกเลิกคิดได้แล้ว ที่ชั้นนิ่งอยู่นี่ ไม่ใช่ชั้นไม่พอใจน่ะ แต่ชั้นไม่อยากให้อี้ไม่สบายใจเท่านั้นเอง ไม่งั้นล่ะก้อ แกอ่ะ เละไปนานแล้ว “ อ่ะฮ้า เป็นไงล่ะครับ ต้งเริ่มเปลี่ยนเวอร์ชั่นเต็มขั้นแล้ว
-
:เฮ้อ: แล้วจะยังไงต่อไปล่ะเนี๊ย
แต่ก็ดีแล้วที่เปิดอกพูดกัน
:z2: :z2: :z2:
-
-*- ดิวสู้โว้ยยยยย
มีดิวคนเดียวใช่หม๊เนี่ย??? ที่ไม่ใส่หน้ากาก
:เฮ้อ: :เฮ้อ:
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
ไม่ไหวแล้ว ขอหลุดกรี๊ดดังๆ หน่อยเถอะ
ได้ใจมากเลยดิว แอบลุ้นอยู่ตั้งนาน
โดนจายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
-
ต้งโหดขนาดนี้เลยหรอเนี่ย
-
:z6: :z6: :z6: :z6: :z6: :z6: :z6: :z6: :z6: :z6: :z6: :z6:
“ อี้เค้าไม่ชอบคนเลวๆอย่างแกหรอกไอ้ดิว แกเลิกคิดได้แล้ว ที่ชั้นนิ่งอยู่นี่ ไม่ใช่ว่าชั้นพอใจน่ะ แต่ชั้นไม่อยากให้อี้ไม่สบายใจเท่านั้นเอง ไม่งั้นล่ะก้อ แกอ่ะ เละไปนานแล้ว “ อ่ะฮ้า เป็นไงล่ะครับ ต้งเริ่มเปลี่ยนเวอร์ชั่นเต็มขั้นแล้ว
“ กลัวที่ไหนล่ะ ของอย่างนี้ เอาอย่างนี้ไหม แกกับชั้นมาพนันกันดีกว่า ว่า ภายในเวลา 3 เดือนนี้ ถ้าชั้นทำให้อี้รักชั้นได้ แกก้อต้องถอยไป แต่ถ้าชั้นทำให้อี้รักไม่ได้ ชั้นจะเป็นคนถอยเอง ตกลงไหมล่ะ “ แล้วนี่ดิวจะไปท้าต้งทำไมเนี่ยะ โอ๊ยยยย ไม่ได้การแล้วผมต้องทำอะไรสักอย่าง ไม่งั้นต้งบ้าขึ้นแน่ๆ
“ อี้ไม่ใช่ของเล่นของใครที่จะเอามาพนันกันเล่นๆน่ะเว๊ย ชั้นรักอี้ และอี้ก้อมีค่ากับชั้นมาก เห็นกับว่าที่เราเคยเป็นเพื่อนกันมา แกจะถอยไม่ได้เลยเหรอว่ะ ไอ้บ้านี่ วอนหาเรื่องแล้วไหมล่ะ “ ตายๆๆๆ ผมต้องออกไปห้ามซะแล้ว ไม่งั้น..........
“ ใครว่าชั้นเห็นอี้เป็นของเล่นล่ะ นี่แกลัวว่าชั้นจะชนะหรือไงว่ะ ถึงไม่กล้าพนัน ฮ่าๆๆๆ แต่ดูท่าแล้วแกจะแพ้ตั้งแต่อยู่ในมุ้งเลยว่ะ อี้เค้าอาจจะรับแกเป็นแฟน เพราะว่าแกดีกับเค้ามาก แต่อี้เค้าชอบชั้นที่ชั้นเป็นแบบนี้ต่างหากโว๊ย แกเลิกหลอกตัวเองได้แล้ว “ ดิววววววว บ้าไปแล้วเหรอ นี่เหมือนกันเอาน้ำมันมาราดบนกองไฟเลยน่ะเนี่ยะ พอผมออกจากห้องน้ำก้อรีบเดินออกไปดูพวกเค้าเลย ภาพที่ผมเห็นก้อคือ ต้งเอามืออีกข้างดึงคอเสื้อดิวขึ้น ส่วนอีกมือก้อง้างหมัดทำท่าจะต่อย ตายแล้นนนนนนนนนน
“ ต้งอย่า ทำอะไรกันน่ะ “ ผมตะโกนออกไป แล้วก้อวิ่งไปคว้ามือต้งไว้ แต่ต้งหันหลับมามองหน้าผมตาดุชะมัดยาด และดูทีท่าว่าต้งจะไม่ฟังที่ผมพูดเลยแม้แต่น้อย
“ อี้ ปล่อย ต้งจะสั่งสอนมัน โทษฐานที่ปากดี แล้วยังมาแย่งแฟนชาวบ้าน “ ต้งพูดน้ำเสียงเยือกเย็นแต่น่ากลัวมาก
“ เอาสิ ถึงแกจะต่อยให้ชั้นตาย แกก้อปฏิเสธความจริงไม่ได้ว่า อี้เค้ามีใจให้ชั้นมากกว่าแก “ ไอ้ดิว นี่ชั้นช่วยแกอยู่น่ะ ยังจะมาหาเรื่องอีก ปล่อยให้ต้งต่อยสักทีดีไหม ต้งก้อง้างหมัดอีก ผมก้อรั้งหมัดนั่นไว้
“ ดิวหยุดพูดเหอะ ต้วอี้ขอหล่ะ อย่าทำอะไรรุนแรงเลย “ แต่ดูเหมือนต้งจะไม่ฟังผมครับ สะบัดผมจนเซไปอีกทาง แล้วก้อต่อยไปที่ดิวซะแรง จนดิวเซไปอีกทาง ต้งกำลังจะเข้าไปซ้ำ แต่ผมก้อกระโดดเข้าไปห้ามอีก แต่ต้งไม่สนใจผมครับ เหวี่ยงผมไปอีกทางจนผมเซไป และหัวผมก้อกระแทกเข้ากับเสาเรืออย่างแรง จนผมมึนไปเลยครับ ผมรู้สึกว่าเลือดเริ่มไหล และผมก้อเบลอๆเดินถอยหลังไปจนผมสะดุดกับขอบเรือแล้วหงายหลังตกทะเลไป ผมตกใจมากครับ ทำอะไรไม่ถูก หัวก้อมึนๆ แขนขาก้อตะกายน้ำ พยายามไม่ให้ตัวเองจม เพราะว่าตอนนั้นผมไม่ได้ใส่เสื้อชูชีพไว้ ผมพยายามตะเกียกตะกายช่วยตัวเองสุดฤทธิ์ แต่มันทำได้ยากลำบากมาก เพราะว่าคลื่มลมก้อแรง หัวผมก้อมึนๆอีก น้ำก้อเข้าปากจนผมสำลักอยู่หลายครั้งนี่ผมจะจมน้ำไหมเนี่ยะ โอ๊ยไม่ไหวแล้ว ผมเริ่มหมดแรงแล้ว ใครก้อได้ช่วยผมที ผมช่วยตัวเองจนจะไม่ไหวแล้ว ก้อรู้สึกเหมือนมีคนว่ายน้ำมาทางผม พอเค้ามาถึงตัวผมเท่านั้นแลหะ ผมก้อหมดสติไปทันที.......
-
อ้าว ทำไมทะเลาะกัน จนอี้บาดเจ็บละเนี๊ย
แล้วใครจะลงไปช่วยอี้อ่ะ :m31:
-
ใครกันหนอที่มาช่วยอี้
โอ๊ย ดิวนายแน่มาก แมร่งโคตรมั่นใจ
-
แล้วดิวก็มาช่วยผม ผมรักเค้าจังเลย รักมากๆ รักมากที่ซู้ดดดดดด
5555
:laugh: :laugh: จินตนาการไป๊ คนเรา ก๊ากกกกกก
-
ว้ากกก~!! ... เข้ามาอ่านถึงจบตอนตกน้ำทุ้กกกที 5555+++
สนุกมาก!! ... คนเขียนขยันลงเรื่องได้อีก ... บวก 1 เลย ชอบอ่านมาก ๆ ครับ
ขอบคุณนะครับ ... จุ๊บ ๆ
-
:m8: :m8: :m8:
สงสารต้่งอ่ะ
-
:m25: :m25: :m25: :m25: :m25: :m25: :m25: :m25: :m25: :m25: :m25: :m25:
มารู้ตัวอีกทีก้อเหมือนมีคนมาเป่าปากผม และผมก้อสำลักน้ำออกมาจนหมด แคร่กๆๆๆ ทรมานอะไรอย่างนี้เนี่ยะ แล้วนี่ผมอยู่ไหนอ่ะ ผมรู้สึกว่าผมอยู่บนเรือยางเล็กลำนึง พอผมลืมตาขึ้นมาก้อเห็น ต้ง กำลังทำCPR อยู่ ( ไม่แน่ใจว่าใช่คำนี้ไหม ผมลืมอ่ะ เอิ๊กๆ ) พอต้งเห็นผมตื่นลืมตาขึ้นมาแล้วก้อทำหน้าดีใจมาก โผเข้ากอดผม ผมมองไปรอบๆเรือก้อเห็นพี่กรณ์,ดิว แล้วก้อพนักงานเรือคนนึงอยู่บนเรือนั่นด้วย นี่ผมยังไม่ตายใช่ไหมเนี่ยะ ขอบคุณสวรรค์ที่ยังเมตตาผมให้อยู่บนโลกนี้ต่อไป
“ อี้ อี้ฟื้นแล้ว ต้งขอโทษน่ะคัรบที่ทำให้อี้ตกน้ำ ต้งตกใจหมดเลยนึกว่าจะเสียอี้ไปแล้ว ฮือๆๆๆ ยกโทษให้ต้งน่ะครับ “ ต้งทั้งกอดผม ทั้งร้องไห้ไปด้วย ดูต้งจะเสียใจมากๆ
“ อี้ ดิวก้อขอโทษด้วยน่ะที่ก่อเรื่องขึ้นอีก ถ้าดิวฟังอี้ห้าม เรื่องอย่างนี้ก้อคงไม่เกิดขึ้น อย่าโกรธดิวเลยน่ะ “ ดิวพูดเสริมขึ้น แต่ตอนนั้นผมเหมือนเบลอไม่รู้สึกอะไร เอามือไปจับหัวตรงที่เป็นแผลก้อรู้สึกปวดนิดๆ แต่รู้สึกเหมือนว่าจะมีคนเอาพลาสเตอร์มาปิดแผลผมไว้แล้ว จากนั้นผมก้อขยับตัวขึ้นนั่งท่าปกติ ต้งเองก้อคลายอ้อมกอดจากผม
“ อี้ปวดหัวอ่ะ อี้ขอนอนก่อนได้ไหม “ ตอนนั้นผมรู้สึกว่าง่วงจริงๆ
“ อี้นอนได้เลยครับ นอนที่ตักต้งก้อได้ เดี๋ยวน้องเค้าจะพาเราเข้าฝั่งก่อน อี้จะได้กลับไปพักผ่อนไง “ ต้งพูดขึ้น
“ อูยยยย อย่างนี้นักท่องเที่ยวไม่ตกใจกันแย่เหรอ อี้เองก้อทะเล่อทะล่าจนตกทะเลมาได้ แย่จริงๆ “ ผมรู้สึกผิดครับ เพราะว่าถ้าเป้นคุณล่ะครับ เจอนักท่องเที่ยวด้วยกันตกจากเรือไปอย่างนี้ คุณจะรู้สึกปลอดภัยไหม
“ อ๋ออออ อี้ไม่ต้องห่วงหรอก พอดีตอนที่อี้ตกไปน่ะ แล้วไอ้ต้ง กับไอ้ดิวก้อกระโดดลงน้ำไปช่วยอี้นั้น พี่คนขับเค้าบอกว่ามีของตก และก้อเอาเรือเล็กออกมาเอาของกัน ตอนนั้นนักท่องเที่ยวคนอื่นๆไม่มีใครสังเกตุกันหรอก หลับเพราะเพลียไปกันเกือบหมดทั้งเรือ “ พี่กรณ์พูดขึ้น ถ้าเป็นอย่างนั้นค่อยโล่งใจหน่อย ผมไม่อยากให้เรือของพี่เค้าเสียชื่อเสียงเพราะผมนี่ครับ
“ ถึงฝั่งแล้วเรากลับกรุงเทพกันเลยน่ะครับ อี้จะได้ไปพักผ่อนต่อที่นั่น “ ต้งเอ่ยขึ้นมา
“ ไม่เอาอ่ะ เดี๋ยวเพื่อนคนอื่นๆก้อมาแล้วอ่ะ อี้ไม่เป็นอะไรหรอก อี้อยู่ได้ นอนพักสักหน่อยก้อดีขึ้นแล้ว “ ผมยังดื้อครับ ก้อจะให้ผมทำไงล่ะ เพื่อนๆผมกำลังมากัน ถ้าผมกลับพวกเค้าจะรู้สึกยังไงล่ะ
-
เออ ดีนะ
ที่ไม่เปนไร
-
:z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3:
“ อี้นี่น่ะไม่ห่วงตัวเองเลย ดื้อจริงๆเลย ต้งว่าอี้กลับกรุงเทพดีกว่า เดี๋ยวพวกเพื่อนๆต้งจะพูดให้พวกเค้าฟังเองน่ะครับ เชื่อต้งน่ะ “ ก้อก้อไม่ยอมให้ผมอยู่ท่าเดียว ไม่เอาอ่ะ ผมจะอยู่กับเพื่อนๆผมนี่นา
“ ถ้าต้งไม่ให้อี้อยู่ อี้จะหนีกลับมาอีก เอาไหมล่ะ “ ผมยังมีแรงขู่ต้งได้อีก เอากับผมสิ ฮ่าๆๆๆ
“ โอเคครับๆ ต้งยอมแล้วครับ อยู่ก้ออยู่ครับ แต่อี้ต้องทานยาก่อนน่ะ เข้าใจไหม “ ต้งยังมีข้อแม้ให้ผมอีก
“ ก้อได้ ตกลงตามนี้แหละ แต่ตอนนี้อี้ขอนอนก่อนดีกว่า ง่วงมากเลย “ พูดจบผมก้อเอนตัวลงนอนบนตักต้ง ก่อนจะกลับตาผมก้อเหลือบไปมองดูดิว ที่มองผมตาละห้อยเลย เหมือนดิวจะรู้สุกผิดที่ทำให้ผมเป็นอย่างนี้ และเสียใจที่ผมนอนบนตักของต้ง เฮ้ออออ ทำไมน๊าทำไมผมต้องเจอเหตุการณ์อย่างนี้ด้วยน่ะ .......
-------------------------- จอบตอนที่ 34 --------------------------
-
:เฮ้อ: โชคดีที่ไม่เป็นอะไร
+1 ให้อี้ ที่เจ็บตัว :L2: :L2: :L2:
-
ทำไมน๊าาา ทำไมดิวต้องเจอเหตกราณ์ อย่างนี้ด้วยน๊าาาา
เหอๆๆๆๆๆ อยู่ใกล้เเค่เอื้อมแต่คว้าไว้ไม่ได้ -*-
:z3: :z3:
-
นอนตักกันด้วย
:-[
-
เง้อ ม่ายเอาอย่างเน้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
:o12:
-
ลั่นล้าๆ เหอๆ ศึกชิงอี้ แต่น้องอี้ต้องเจ็บตัว สู้นะครับ
-
น่าสงสารอ่ะ
-
:L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2:
สวัสดีครับผู้อ่านทุกท่าน
เป็นยังไงบ้างครับเรื่องอขงผม สนุกถูกใจกันไหมครับ
ชอบไม่ชอบตรงไหน เม้นต์มาได้เต็มที่เลยน่ะครับ คนเขียนยินดีน้อมรับไว้เสมอ
อากาศช่วงนี้น่าเบื่อน่ะครับ เด๋วร้อน เด๋วหนาว ยังไงก้อรักษษสุขภาพกันด้วยน่ะครับ
แล้วปิดสงกรานต์นี่ มีใครไปทเยวไหนบ้างน่ะครับ
มาบอกเล่าให้ผมและเพื่อนๆฟังกันบ้างน่ะครับ
:pig2: :pig2: :pig2: :pig2: :pig2: :pig2: :pig2: :pig2:
-
ดิวเอ๊ย เป็นหมาหัวเน่าอีกแล้ว กระซิกๆ
-
:serius2: :serius2: :serius2: :serius2: :serius2: :serius2: :serius2: :serius2: :serius2: :serius2:
บทที่ 35 สำนึกผิด ( Guilty )
ผมไม่รู้ตัวเองว่าหลับไปนานแค่ไหน แต่รู้สึกเหมือนว่าตัวเองไม่ได้อยู่บนเรืออีกต่อไปแล้ว เพราะว่าตอนที่ผมตื่นลืมตาขึ้นมา ผมก้อเห็นเหมือนเป็นหลังคารถยนต์ และรู้สึกเหมือนว่านอนหนุนตักใครสักคนอยู่ แต่พอผมจะขยับตัว โอ๊ยยยย ทำไมมันปวดไปทั้งเนื้อทั้งตัวอย่างนี้น่ะ ปวดตรงแผลที่หัวด้วย แต่เอ๊ะ ไม่ได้สิ เราจะมาเจ็บ มาป่วยไม่ได้ เพราะว่าเดี๋ยวไม่นานพวกเพื่อนๆของผมก้อจะตามมาเที่ยวที่นี่ด้วย ไม่ได้ๆๆ เราต้องทำตัวให้ปกติที่สุด เดี๋ยวคนอื่นๆจะไม่สนุกกัน แต่พอผมพยายามที่จะลุกนั่งให้เป็นปกติ แต่คนที่ผมนอนหนุนตักอยู่นั้นก้อเอื้อมมือมากอดผมและกดผมไว้ไม่ให้ลุก แล้วมากระซิบที่ข้างหูผม
“ อี้ครับ อี้ตื่นแล้วเหรอ อี้จะลุกขึ้นทำไมอ่ะ ยังปวดตัว ปวดหัวอยู่รึเปล่า ไม่ต้องลุกหรอก ตอนต่อก้อได้น่ะครับ “ เสียงนี้คุ้นๆจัง แต่ตอนนั้นสมองผมยังไม่ประมวลข้อมูลเสียงที่แน่นอน ผมเลยพยายามพลิกตัวเพื่อที่จะมองหน้าเค้า เป็นดิวนั่นเองครับที่ผมนอนหนุนตักอยู่
“ อ้าว อี้ตื่นแล้วเหรอ นี่เดี๋ยวก้อถึงบ้านพักแล้วน่ะ เป็นยังไงบ้างครับ รู้สึกดีขึ้นไหมครับ “ พี่กรณ์หันหลังมาคุยกับผมที่นอนหนุนตักดิวอยู่
“ ก้อดีขึ้นมาหน่อยนึงแล้วครับ นี่อี้หลังไม่รู้เรื่องเลยเหรอเนี่ยะ แย่จัง ทำไมทุกคนต้องลำบากแบกอี้มาจากเรือแน่ๆเลย อี้นี่ไม่ไหวเลยเนอะ เจ็บนิดเจ็บหน่อย ก้อต้องให้คนอื่นมาดูแล “ ผมพูดไปแบบรู้สึกผิดกับตัวเองนิดๆ
“ ไม่หรอกครับอี้ ทุกคนเค้าก้อห่วงอี้กันทั้งนั้นแหละ ยิ่งตอนที่อี้ตกทะเลน่ะ ไอ้ต้งมันกระโจนลงไปคนแรกเลยน่ะ แล้วมันก้อว่ายน้ำไปช่วยอี้อย่างรวดเร็วเลยล่ะ ดีน่ะที่อี้พอว่ายน้ำเป็นบ้างเลยไม่จมไปซะก่อนไม่งั้นคงแย่ แล้วเมื่อกี้ตอนขึ้นจากเรือ ต้งมันก้อแบกอี้คนเดียวเลย ฮ่าๆๆๆ มันก้อสมควรแล้วล่ะ จริงไหมว่ะไอ้ต้ง “ พี่กรณ์พูดเสริมขึ้นมาอีก ตอนที่พี่กรณ์พูด ผมรู้สึกเหมือนดิวยิ่งกอดผมไว้แน่นกว่าเดิม ตัวดิวก้อสั่นๆด้วย แล้วดิวก้อก้มหน้ามาที่ข้างๆหูผมอีก
“ ที่จริงแล้ว ดิวกระโดดลงไปคนแรกต่างหากล่ะอี้ แล้วดิวก้อว่ายน้ำไปจนเจออี้ที่กำลังจะจมน้ำพอดี เลยลากตัวอี้มาแล้วไอ้ต้งก้อมาช่วยพาตัวอี้ขึ้นเรือเล็กอีกที แต่ช่างเหอะ ยังไงๆอี้ก้อปลอดภัยแล้ว แค่นี้ดิวก้อไม่รู้สึกผิดมากไปกว่านี้แล้ว ยังไงดิวก้อขอโทษด้วยน่ะครับ ที่ดิวเป็นต้นเหตุของเรื่องนี้ ดิวผิดสัญญาที่ให้กับอี้ไว้ว่าจะไม่ก่อเรื่องอีก ดิวนี่แย่จังเลยเนอะ “ น้ำเสียงดิวสั่นเครือเหมือนคนจะร้องไห้แต่กลั้นเอาไว้ อืม คนเราน่ะ ถ้าคิดอะไรได้ก่อนทำนี่ มันคงจะไม่เกิดเหตุการณ์ร้ายๆขึ้นหรอกน่ะครับ
-
ตอนนี้เริ่มไม่รู้ว่าจะเชียร์ใครดี
-
อ้าว คุณพี่กรณ์ ทำไมพูดโกหกยังงั้นล่ะ :m16:
สงสารดิว จริง ๆ เชียร์ดิวต่อไป :L2:
อี้ก็น่าสงสารมาเที่ยวยังเจ็บตัวอีก :เฮ้อ:
ตังก็น่าสงสาร :เฮ้อ:
-
กรณืมาต่อยกันไหม๊ 5555
เชียร์ต่อไปนะคร้าบบบบ o13 o13
-
^
^
โก๋ครับ ต่อยมันไปเลยครับ อิพี่กรณ์น่ะ ผมเชียร์
ดิวผมเริ่มจะได้บทนางเอกรันทดขึ้นเรื่อยๆซะแล้ว
มีนางอิจฉาคอยหาเรื่องด้วย :laugh:
-
อ่าวว พี่กรณ์
ทำไมเปงคนแบบนี้เนี่ยยย
-
เอ๊ะ พี่กรณ์นี่ยังไง :angry2:
สงสารต้งง่ะ :o12:
-
:m31: :m31: :m31: :m31: :m31: :m31:
พี่กรณ์งานเข้า เอิ๊กๆๆๆๆๆๆ
มีแต่คนเกลียด
ที่จริงพี่กรณ์น่าสงสารน่ะครับ
เค้าทำไปเพราะเค้าก้อมีเหตุผลของเค้าเอง
อย่าไปว่าพี่กรณ์เลยน๊า :call: :call: :call: :call:
:jul3: :jul3: :jul3: :jul3: :jul3: :jul3: :jul3: :jul3: :jul3:
-
:z10: :z10: :z10: :z10: :z10: :z10: :z10: :z10: :z10: :z10: :z10: :z10:
“ ที่จริงแล้ว ดิวกระโดดลงไปคนแรกต่างหากล่ะอี้ แล้วดิวก้อว่ายน้ำไปจนเจออี้ที่กำลังจะจมน้ำพอดี เลยลากตัวอี้มาแล้วไอ้ต้งก้อมาช่วยพาตัวอี้ขึ้นเรือเล็กอีกที แต่ช่างเหอะ ยังไงๆอี้ก้อปลอดภัยแล้ว แค่นี้ดิวก้อไม่รู้สึกผิดมากไปกว่านี้แล้ว ยังไงดิวก้อขอโทษด้วยน่ะครับ ที่ดิวเป็นต้นเหตุของเรื่องนี้ ดิวผิดสัญญาที่ให้กับอี้ไว้ว่าจะไม่ก่อเรื่องอีก ดิวนี่แย่จังเลยเนอะ “ น้ำเสียงดิวสั่นเครือเหมือนคนจะร้องไห้แต่กลั้นเอาไว้ อืม คนเราน่ะ ถ้าคิดอะไรได้ก่อนทำนี่ มันคงจะไม่เกิดเหตุการณ์ร้ายๆขึ้นหรอกน่ะครับ
สักพักใหญ่ๆ พวกเราก้อถึงบ้านพักกันแล้ว ผมพยายามลุกขึ้นโดยมีดิวคอยพยุงให้ผมลุกนั่งได้ จากนั้นผมก้อกำลังจะลงจากรถ พอดีต้งมาเปิดประตูให้ก่อน แล้วผมก้อค่อยๆเดินลงโดยที่ต้งเข้ามาช้อนตัวผมไปประคองเดิน ดิวเลยต้องเดินถอยห่างออกไป ตอนนั้นผมก้อเห็นเพื่อนผม มีป้อม แม๋ม จิน และดี้ วิ่งมารับพวกผมที่รถ แต่พอเพื่อนๆเห็นว่าต้องมีคนพยุงผมเดิน เพื่อนๆผมก้อตกใจกันใหญ่ วิ่งกรูเข้ามาหาผมหน้าตาตื่น นี่พวกแก ชั้นแค่เดินไม่ไหว ไม่ได้อะไรขนาดน้านนนนนนน
“ อี้ มรึงเป็นอะไรไปอ่ะ ทำไมต้องให้ต้งพยุงเดิน อย่าบอกน่ะว่าตกเรือ “ ปึ่งงงง นังป้อม นี่ชาติที่แล้วหล่อนเป็นเมียหมอลักษณ์เหรอย่ะ รู้ไปซะทุกอย่างจริงๆ แต่มันก้อถูกนี่ครับ ต้งดูอึ้งไปทันที่ที่ป้อมพูดขึ้น
“ ป่าวหรอกเมิงงง กรูแค่วิ่งเล่นในเรือแล้วสะดุดล้มเฉยๆ ไม่ต้องทำหน้าเหมือนกรูจะตายได้ม่ะ ขอร้อง แล้วนี่มากันตั้งแต่เมื่อไหร่อ่ะ แล้วพักอยู่ตรงไหน มีใครมาบ้างล่ะ “ ผมต้องแก้ตัวไปอย่างนั้น เดี๋ยวต้งจะโดนมองไม่ดีครับ
“ แหมๆๆๆ ได้ทีสำออยแฟนเลยเหรอว่ะ แกนี่มันมารยาซะผู้หญิงแพ้ไปเลยอ่ะ ฮ่าๆๆๆ “ อีนังจิน นั่นปากหล่อนใช่ไหม
“ นี่นังจิน หล่อนก้อไม่ใช่ผู้หญิงซะหน่อย ไปว่ามันทำไม กัดคนไม่เลือกจริงๆ เอาไหม กรูจะเอาที่ครอบปากมาให้ เดี๋ยวหมาที่หล่อนเลี้ยงไว้ในคอก มันจะหลุดมากัดชาวบ้าน “ เอาแล้วไหมล่ะ ดี้นี่ อยู่ใกล้กับจินไม่ได้ เป็นกัดกันทุกที
“ ต้งว่าพาอี้เข้าไปพักข้างในก่อนแล้วกันน่ะ นี่ก้อตัวเปียกมาตั้งนานแล้ว จะได้เปลี่ยนเสื้อผ้าสักที เดี๋ยวจะเป็นหวัดกันไปก่อนน่ะครับ “ ต้งต้องสงบศึกครั้งนี้ไปก่อนที่สองคนนี้มันจะห่ำหั่นกันมากไปกว่านี้
แล้วต้งก้อพาผมไปเปลี่ยนเสื้อผ้าบนห้อง โดยที่ต้งรอผมอยู่นอกห้อง พอผมเปลี่ยนเสื้อผ้าใกล้จะเสร็จแล้วต้งก้อเคาะประตูห้อง
“ อี้ครับ เสร็จรึยังครับ ต้งขอเข้าไปหน่อย “ ต้งตะโกนเข้ามาในห้อง ผมเองก้อแต่งตัวใกล้จะเสร็จแล้วเลยตอบออกไป
“ ใกล้เสร็จแล้วล่ะ เดี๋ยวอี้ไปเปิดประตูให้น่ะ “ แล้วผมก้อเดินไปเปิดประตูให้ต้ง พอผมเปิดประตูมาเท่านั้นแหละ ต้งก้อโผเข้ากอดผมทันที โดยที่ผมไม่ทันได้ตั้งตัว ต้งกอดผมตัวสั่นไปหมด มีสะอื้นด้วย นี่ต้งร้องไห้เหรอ ???
“ อี้ครับ ฮือๆๆๆ ต้งขอโทษน่ะครับ ต้งเกือบทำให้อี้ ฮือๆๆ ต้งมันไม่ดี ต้งมันเลว ต้งมันไม่เชื่อฟังอี้ จนอี้ได้รับอันตราย นี่ถ้าดิวว่ายน้ำหาอี้ไม่เจอ ต้งก้อไม่รู้จะทำยังไง ต้งคงต้องขาดใจตายแน่ๆเลยถ้าอี้เป็ฯอะไรไป เพราะต้งใช่ไหมครับ ฮือๆๆๆ “ ต้งกอดผมร้องไห้ซะตัวโยนเลย นี่ต้งคงรู้สึกผิดมากๆที่ทำให้ผมตกทะเล แต่ผมก้อไม่ได้โกรธต้งหรอก มันเป็นอุบัติเหตุนี่ครับ
-
-*- อย่าให้ไอ้ดิวมีโอกาสทำคะแนนมั่งน๊าาาา
:serius2: :serius2:
กรณ์ ฝากไว้ก่อนเดี๋ยวแย๊บๆ เลย 555
:pig4: :pig4:
-
ปล่อยพี่กรณ์ไป
แล้วหันมารักต้งมากขึ้นกว่าเดิม :-[
ปลล.อากาศเปลี่ยนแปลงบ่อยอย่าลืมดูแลสุขภาพด้วยน่ะ เนี๊ยะโดนหวัดเล่นงาน
หายจายม่ายออกกกก o22
-
:serius2: :serius2: :serius2:
เชียร์ดิวต่อไป
-
ผลัดกันอ้อนเนาะ อ้อนกันเก่งจริงจริ๊งงงงงแต่ละนายมารยา100เล่มเกวียน เหอๆ
-
ชอบครับ สนุกครับ .... บวก 1 อ่านจุใจม๊ากกกก
ดิว ... บางครั้งเหมือนเด็ก ๆ เลย
อยู่กับอี๋ขี้แยได้อีก ^__^
ขอบคุณนะครับ จุ๊บ ๆ
-
:call: :call: :call: :call: :call: :call: :call:
ขอโต๊ด น่ะ ก๊าบบบบบบบบบ
วันนี้ อเล็กซ์งานเยอะมากมาย
เลยไม่ค่อยได้เอาเรือ่งมาลงให้ทุกคนอ่าน
ไม่ว่าผมน่ะคร๊าบบบบบบบบบบบ
นี่ก้อเร่งสปีดใหญ่เลย จนใครบางคนบอกว่า ทำไมขี้เกียจจัง
อยากให้คนอื่นได้อ่านเรื่องของตัวเอง ซะงั้นนนน
จะรีบๆน่ะครับ :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
เชียร์ดิวดีกว่างานนี้
-
:z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3:
“ อี้ครับ ฮือๆๆๆ ต้งขอโทษน่ะครับ ต้งเกือบทำให้อี้ ฮือๆๆ ต้งมันไม่ดี ต้งมันเลว ต้งมันไม่เชื่อฟังอี้ จนอี้ได้รับอันตราย นี่ถ้าดิวว่ายน้ำหาอี้ไม่เจอ ต้งก้อไม่รู้จะทำยังไง ต้งคงต้องขาดใจตายแน่ๆเลยถ้าอี้เป็นอะไรไป เพราะต้งใช่ไหมครับ ฮือๆๆๆ “ ต้งกอดผมร้องไห้ซะตัวโยนเลย นี่ต้งคงรู้สึกผิดมากๆที่ทำให้ผมตกทะเล แต่ผมก้อไม่ได้โกรธต้งหรอก มันเป็นอุบัติเหตุนี่ครับ
" ไม่เป็นไรหรอกครับต้ง อย่าร้องไห้เลย อี้ก้อไม่ได้เป็นอะไรแล้วนี่ ไม่เอาน่ะครับ ไหนๆเรื่องมันก้อผ่านไปแล้ว อย่าเก็บเอาไปคิดเลย ป่ะ เราออกไปหาเพื่อนๆกันเหอะ " ผมชวนต้งออกไป แต่ต้งยังกอดผมไว้แน่นอยู่
" ถ้าอี้เป็นอะไรไป ต้งคงอยู่ไม่ได้แน่ๆ อี้รู้ไหมครับว่า ตอนที่ต้งเห็นอี้ต้งทะเลไป ต้งตกใจมาก ทำอะไรไม่ถูกเลย คลื่นก้อแรง ดีน่ะที่ดิวมันมีสติ กระโดดลงไปก่อน ต้งถึงได้กระโดตามลงไป ต้ง ต้ง มันเป็นแฟนที่แย่มากใช่ไหมครับ ฮือๆๆๆ " อ้าวต้ง จะขี้แยไปถึงไหนกันแน่เนี่ยะ
" ไม่หรอกครับต้ง ต้งไม่ได้ตั้งใจนี่ครับ ไม่เอาน่ะครับ ไปๆ ไปล้างหน้าก่อน หน้าตามอมแมมเลอะไปหมดแล้วทั้ง น้ำตา ทั้งน้ำมูก เอ๊ะ ปีนี้ต้งอายุเท่าไหร่น่ะ ร้องไห้เป็นเด็กๆไปได้ ต้งไปล้างหน้าก่อนแล้วกัน เดี๋ยวอี้ลงไปรอข้างล่างน่ะครับ หวังว่าเจอกันอยู่ข้างล่างแล้ว ต้งจะเป็นต้งคนที่สดใสเหมือนเดิมน่ะครับ " ต้งพยักหน้าให้ผม แล้วก้อหอมที่แก้มผมเบาๆ จากนั้นต้งก้ออกไปล้างหน้าที่ห้องน้ำด้านนอก ส่วนผมก้อเดินลงไปหาเพื่อนๆ
ตอนที่ผมลงไปข้างล่างนั้น พวกเพื่อนๆชะนีของผมกำลังสาละวนกับการเตรียมอาหารการกินกันใหญ่ แต่ละคนเป็นงานกันม๊ากกกกกก จับนั่นมาใส่นี่มั่วกันไปหมด จนผมก้อเข้าไปทำเอง นังพวกนี้นี่ เป็นผู้หญิงซะเปล่า ส่วนพวกผู้ชายก้อไปจัดสนามหญ้าหน้าบ้าน ยกเอาเตาออกไป ตั้งตรงกลางสนาม ดูดิวจะยิ้มแย้มมากขึ้นเพราะว่ามีป๊อบมาด้วย ก้อดีเหมือนกัน ตอนที่อยู่กัน 4 คน ผมเห็นดิวเหงาๆ อึดอัดๆยังไงไม่รู้
แล้วไม่นานนักต้งก้อมาสมทบกับพวกเรา โดยที่ต้งไปช่วยพวกดิวจัดโต๊ะและยกพวกเครื่องดื่มไปวาง ส่วนผมกเอมานั่งทำความสะอาดพวกอาหารทะเลสด ที่พวกเพื่อนๆผมซื้อมา วันนี้ก้อคงจะหนีไม่พ้น พวก นึ่ง ย่าง อาหารทะเลตามเคย ก้อดีครับ ง่ายดี ไม่ต้องอะไรมากมาย เดี๋ยวทำต้มยำขึ้นมาเพิ่มสักอย่างก้อดีเหมือนกัน ระหว่างที่ผมจะตำน้ำพริกอยู่นั้น โอ้ว์พระเจ้า ใครกันนี่ที่ซื้อของมา ทำไมซื้อแต่ของสด ไม่มีคนซื้อผัก ซื้อพริกมาเลย เจริญโภคภัณฑ์มาก แต่ไม่เป็นไร ไปซื้อใหม่ก้อได้ แต่พอผมบอกให้พวกเพื่อนผมไปซื้อ แต่ละคนแบบว่า เกี่ยงกันใหญ่ อ้างนั่นอ้างนี่กันไป โอเค ผมไปซื้อเงอก้อได้ ว่าแล้วผมก้อเดินไปหาต้งบอกว่าขอยืมรถหน่อยจะไปซื้อของที่ตลาดใกล้ๆ ต้งก้อบอกว่าเดี๋ยวจะพาผมไปเอง ผมก้อเลยเดินตามต้งไปขึ้นรถ แล้วเราก้อไปตลาดกัน
พอไปถึงตลาดในเกาะ ผมก้อให้ต้งขับรถไปจอด ส่วนผมก้อเดินลงไปก่อน จะได้ไม่เสียเวลา ช่วงเวลานั้นมันก้อใกล้จะมืดเต็มทีแล้ว คนเดินตลาดเลยไม่ค่อยเยอะเท่าไหร่ ระหว่างที่เดินซื้อของอยู่ก้อ มีคนเดินมาจับแขนผม ตอนแรกผมก้อคิดว่าต้งเลยหันไป แต่กลับเป็น....
-
ตังกับดิว นี่รักอี้มาก จริง ๆ เลยนะ
:เฮ้อ: แล้วจะเป็นไงต่อไป หวังคงจะเป็นดิวอีกนะที่มาจับแขนอี้
ฝันดีนะคะ คนเขียนก็พักบ้างอะไรบ้างนะคะ :bye2:
-
แหงะ แอบค้างนะคับเนี่ย เหอๆ
ใครหนอมาจับแขนอี้ :m28:
-
เหอๆ เดี๋ยวนี้เข้าใจค้างนะครับคุณเหอๆ
รอๆเน้อ มันลุ้นนนนน
-
o22 o22 o22 o22 o22 o22 o22 o22 o22 o22 o22 o22 o22 o22
" ไงครับอี้ อะไรจะบังเอิญขนาดนี้ นี่สวรรค์บันดาล หรือพรหมลิขิตกันน๊าให้เรามาเจอกันที่นี่ได้ ไม่คิดเลยน่ะครับว่าจะมาเจออี้ที่นี่ ดีใจจังเลย อี้มาเที่ยวเหรอครับ ว่าแต่ว่า มากับใครล่ะ แฟนเหรอ " ไอ้บอล ไอ้บ้านี่ มาเจอกันที่นี่ได้ไง โอ้ววววว์ พระเจ้าจอร์จ ทำไมผมซวยขนาดนี้เนี่ยะ ผมพยายามแกะมือบอลที่จับผมอยู่ออก แต่มันก้อไม่ยอมปล่อยผมครับ
" นายปล่อยชั้นได้ไหม จะมาจับทำไมเนี่ยะ คนอื่นเค้ามองกันหมดแล้ว " ผมเริ่มรู้สึกไม่ดีครับ แต่ที่จริงก้อไม่มีใครมามองเราหรอก ผมพูดไปอย่างนั้นแหละ
" ไม่เห็นมีใครมองเลย อี้คิดไปเองรึเปล่า แล้วนี่ยังไม่ตอบบอลเลยว่ามากับใคร " ไอ้นี่มันหน้ามึนชะมัดยาด
" ก้อมากับเพื่อนๆ ปล่อยเราได้แล้วน่ะ เราขอร้อง " ผมพยายามพูดขอร้องมัน แต่ไม่ได้ผล
" จะขัดขืนไปทำไมเล่า จำไม่ได้เหรอว่า เรายังติดค้างกันอยู่อ่ะ อย่าลืมน่ะจ้ะ พ่อคนหน้าสวย ฮ่าๆๆๆ " ไอ้บอลมันจับมือผมไม่พอ ยังเอามืออีกข้างมาจับคางผมอีก และผมก้อปัดมือมันออก แล้วผมก้อสะบัดมือผมออกอย่างแรง ไอ้บอลมันก้อปล่อยมือผมครับ แต่ทำเป็นยิ้มกรุ่มกริ่มใส่ผม ไอ้นี่ มันต้องการอะไรจากผมกันแน่ ทำไมต้องราวีผมนักน่ะ ขนาดมาเที่ยวตั้งไกลยังมาเจอมัน โอ้ววววว์
" อ้าวไอ้บอล ไปไงมาไงว่ะ ถึงได้มาเจอที่นี่ " ต้งเดินมาพอดี เลยทักบอลไป แล้วต้งก้อหันมามองหน้าผม ที่ตอนนั้นสีหน้าไม่ดีนัก ต้งเลยทำหน้าสงสัย
" อี้เป็นอะไรเหรอครับ สีหน้าดูไม่ดีเลย มีอะไรรึเปล่า " ผมกลัวต้งจะคิดมาก ผมเลยพยายามปรฃับสีหน้าให้ปกติที่สุด
" ไม่มีอะไรหรอกต้ง พอดี เมื่อกี้มีคนเดินมาชนอี้อ่ะ เลยงงๆ เล็กน้อย เราไปกันเหอะ รีบไปซื้อของกัน เดี๋ยวเพื่อนๆจะรอ " ผมตัดบทและจูงมือต้งออกมา แต่ไอ้บอลมันดันทักขึ้นมาก่อน
-
หืม........
ตัวกวนมาอีกหนึ่ง 555 แต่เวลาไอ้บอลมาผมรู้สึกเหมือนมีเรื่องดีๆแหะ o18
-
โอวววว มีตัวป่วนมาเพิ่ม
เอาวะ งานนี้วุ่นวายพิลึกล่ะ :z2:
บอลทักว่าอะไรหนอ
เดาว่าทักถึงดิวที่รักเป้นแน่แท้ คริ คริ คริ :-[
-
:L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1:
:L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2:
สวัสดีครับทุกๆท่าน
วันพรุ่งนี้คือ วัน ศุกร์ ที่ 3 เมษายนนี้
เป็นงานวันเกิดของอเล็กซ์น่ะครับ
อยากให้เพื่อนๆอวยพรให้ผมหน่อย
ผมจะได้มีกำลังใจทำงาน และนำเรื่องมาลงให้ทุกท่านได้อ่าน
หวังว่าคงไม่ขอมากเกินไปน่ะครับ
รักทุกๆท่าน เหมือนเดิมน่ะครับ :pig2: :pig2: :pig2: :pig2: :pig2: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1:
:oni2: :oni2: :oni2: :oni2: :oni2: :oni2: :oni2: :oni2: :oni2: :oni2: :oni2: :oni2:
-
จริงอ่ะ????? ครับ 555
พรุ่งนี้นี่น้อ 5555
:HBD4: :HBD1: :a13: :HBD3: :a13: :HBD1: :HBD4:
มีความสุขมากๆนะครับ ไม่เจ็บไม่จน ไม่โสด ไม่เครียด ไม่เหนื่อย :L1: :L1: :L2: :L2:
แต่วันนี้หนัง แต๋วเตะฯ เข้าโรง อยากดูๆ น้องโจ๋เล่นอ่า เหอๆ
-
พรุ่งนี้หรอ
งั้นเดี๋ยวอวยพรพรุ่งนี้ละกัน
ขอเวลานั่งคิดก่อนนะว่าจะอวยอะไรดี :z2:
-
กรรมจริง ๆ เลยอี้ มาเจอบอลอีก :z3: :z3: :z3:
......................................................
มารอ HBD ด้วย :z2: :z2: :z2:
-
แต่วันนี้หนัง แต๋วเตะฯ เข้าโรง อยากดูๆ น้องโจ๋เล่นอ่า เหอๆ
พี่ Khozz ค่ะ อีพี่โจ๋อ่ะอยู่โรงเรียนเดียวกะหนูค่ะ o13
อยากดูหนังที่รุ่นพี่เล่นเหมือนกัน แต่ไม่มีคนพาไป o22
ปลลล. มารอเบิร์ดเดย์คนแต่ง คราวนี้เอาโรงงานเป็นของขวัญเลยมั้ยค่ะ
ฮ่าๆๆๆ บอลโครตจะบังเอิญไปป่ะ :m16:
-
^
^
^
^
^
ว้าวๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
น้อง โจ๋น่ารักได้อีก 555
-
:beat: :beat: :beat: :beat: :beat: :beat: :beat: :beat: :beat: :beat:
" อ้าวไอ้บอล ไปไงมาไงว่ะ ถึงได้มาเจอที่นี่ " ต้งเดินมาพอดี เลยทักบอลไป แล้วต้งก้อหันมามองหน้าผม ที่ตอนนั้นสีหน้าไม่ดีนัก ต้งเลยทำหน้าสงสัย
" อี้เป็นอะไรเหรอครับ สีหน้าดูไม่ดีเลย มีอะไรรึเปล่า " ผมกลัวต้งจะคิดมาก ผมเลยพยายามปรฃับสีหน้าให้ปกติที่สุด
" ไม่มีอะไรหรอกต้ง พอดี เมื่อกี้มีคนเดินมาชนอี้อ่ะ เลยงงๆ เล็กน้อย เราไปกันเหอะ รีบไปซื้อของกัน เดี๋ยวเพื่อนๆจะรอ " ผมตัดบทและจูงมือต้งออกมา แต่ไอ้บอลมันดันทักขึ้นมาก่อน
“ มาเที่ยวกันนี่ ไม่คิดจะชวนเพื่อนไปร่วมสังสรรค์ด้วยเหรอว่ะไอ้ต้ง หรือว่ากลัวชั้นจะไปขัดจังหวะการสวีตของแกกับอี้ แต่เอ๊ะ อี้เค้าไม่ได้เป็นแฟนไอ้ดิวเหรอ มันยังไงๆอยู่น่ะเนี่ยะ “ ปากไอ้บอลนี่มันน่าถีบนักน่ะ ถ้าไม่เกรงใจคนรอบข้างผมกะจะยันสักเปรี้ยง แต่ผมก้อพยายามเก็บอารมณ์ไว้ ต้งก้อเช่นกัน แต่ต้งกำมือผมไว้ซะแน่น
“ ไม่ได้มาสวีตอะไรกันหรอก ชั้นกับอี้เป็นเพื่อนสนิทกัน และพวเราก้อมากันหลายคน อีกอย่างชั้นคิดว่าแกคงไม่ได้มาคนเดียว ไอ้ครั้นจะชวนมาร่สมสนุกด้วยกันแกคงไม่ว่าง แต่ถ้าแกอยากจะมาร่วมด้วยก้อต้องถามอี้น่ะ เค้าเป็นเจ้าภาพงานี้ ชั้นเป็นแค่แขกในงาน “ แล้วต้งสุดที่รักก้อโยนอึกองโตมาให้ผม แล้วจะให้ผมปฏิเสธได้ไงเนี่ยะ ไอ้บอลมันยังทำหน้าท้าทายมาที่ผม ผมเลยต้องบอกไป
“ เราอยู่รีสอร์ท.....บ้านหลังสุดท้ายติดชายหาด นายอยากมาก้อตามสบาย ไปกันเถอะต้ง เดี๋ยวซื้อของไม่ทัน ตลาดจะวายซะก่อน “ แล้วผมก้อดึงมือต้งไปโดยที่ไม่สนใจไอ้บอล ไอ้บ้านี่ มันนรกส่งมาเกิดจริงๆ ยังจะมาทิ้งระเบิดใส่ผมได้ ระกว่างที่ซื้อของกัน ต้งก้อทำหน้านิ่วตลอดไม่ค่อยพูดจา พอพวเราซื้อของเสร็จแล้วเราก้อกลับบ้านพักกัน โดยที่ต้งไม่พูดอะไรกับผมเลยตอนอยู่บนรถ ผมก้ออึดอัดพอสมควรครับ พอถึงบ้านก้อยกเอาของเข้าไปไว้ในครัว แล้วก้อทำอาหารต่อ
ขณะที่ทำอาหารอยู่นั้น ป๊อบก้อบอกว่ามีคนมาหาผม หน้าตาป๊อบซีเรียสมาก ตายล่ะ ใครกันอ่ะ จะเป็นไอ้บอลรคเปล่าน่ะ แต่ทำไมมันไม่เข้ามาในบ้านเลยล่ะ ทำไมต้องให้ผมออกไปหาด้วย แล้วผมก้อเดินออกแบบแบบระแวงเล็กน้อย ตาล่อกแล่กเหมือนคนทำผิดอะไรมาก้อไม่รู้ พอไปถึงหน้าบ้านก้อเจอ น้องแมนครับ แต่เอ๊ะ นั่นพี่มด กับพี่นพ และน้องเม่นนี่นา มากันทั้งครอบครัวเลย ผมดีใจมากๆรีบวิ่งไปหาพวกเค้าทันที พวกเค้าก้อยืนยิ้มแฉ่งรอผมอยู่ทางเข้าบ้าน
“ น้องแมนมาได้ไงอ่ะ พี่มด พี่นพด้วย มากันหมดเลย “ ผมตื่นเต้นและดีใจมากที่ได้เห็นพวกเค้า ก้อจะไม่ให้ดีใจได้ไงล่ะครับ เมื่อไม่กี่วันก่อนนี้พี่มดยังดูแย่ๆอยู่เลย พี่มด ณ ตอนนี้ที่ผมเห็นอยู่ก้อสามารถเดินเหินได้ปกติแต่มีน้องเม่นประคองอยู่ข้างๆ
“ ก้อพอดี พ่อกับแม่เค้าอยากมีเที่ยวพักผ่อนอ่ะครับ แล้วพี่ป๊อบก้อได้ข่าวว่าพี่อี้มาเที่ยวที่เกาะช้าง พี่ป๊อบเลยชวนพวกเรามาด้วย อีกอย่างน่ะครับ ตอนนี้แม่อาการดีขึ้นมากเลยอยากมาเที่ยว และอยากมาอวยพรพี่อี้ เนื่องในงานวันเกิด เพราะว่าวันงานพวกเราไม่ได้ไปร่วมงานอ่ะครับ เลบถือโอกาสนี้มาเที่ยวและมาอวยพรพี่อี้เลย “ น้องแมนพูดหน้าตายิ้มแย้ม เลยทำให้ผมพลอยดีใจไปด้วย ที่มีส่วนทำให้พวกเค้ากลับมามีความสุขกันเหมือนเดิม
“ พี่ยังไม่ได้ขอบคุณอี้ จริงๆจังๆเลย ที่พาแมนกลับบ้านได้ นี่ก้อเลยถือโอกาสนี้เอาของขวัญมาให้ด้วย “ แล้วพี่มดพี่นพก้อยื่นกล่องของขวัญขนาดกลางๆมาให้ผม ผมก้อรับไว้
“ เดี๋ยวค่อยไปแกะของขวัญในบ้านแล้วกันน่ะครับ ตอนนี้พวกพี่พากันเข้าไปในบ้านก่อนดีกว่า “ แล้วผมก้อเดินนำพวกเค้าทุกคนเข้าไปในบ้าน พอทุกคนเห็นพวกน้องแมนมาก้อออกมาตอนรับ และพาพวกเค้าไปนั่งที่โต๊ะที่จัดไว้ที่สนามหญ้า และผมก้อเข้าไปทำอาหารต่อ
-
ยินดีกะครอบครัว พี่นพ ด้วยนะค๊าาา
อยู่กันพร้อมหน้าพร้อมตาเลยเนาะ
พี่มดก็ออกมาเดินเหินได้แล้ว
ยินดีด้วยค่าาา ^^
-
อยู่กันเกือบพร้อมหน้าเลย จะมีอะไรน่าปวดหัวตามมารึเปล่าอีกเนี๊ย :z2: :z2: :z2:
-
ขอตั้งชี่อตอนว่า รวมมิตรที่เกาะช้าง อิอิอิ
-
(http://dl4.glitter-graphics.net/pub/257/257724qzzhy39no4.gif) (http://www.glitter-graphics.com)(http://)
Happy Birthday To Alex
ขอให้ อเล็กซ์ มีความสุขมาก ๆ นะ คิดอะไรก็ขอให้ได้ มีเงินมีทองเยอะ
แล้วมีความรักที่สมหวัง มีความสุขมาก ๆ นะ
-
:m4:
ติดตามอ่านเรื่องนี้มาหลายวันทีเดียว...สิ่งที่เห็นชัดเจนที่สุดคงเป็นเรื่องของ
พัฒนาการในการเขียน...เพราะช่วงแรก ๆ การแต่งค่อนข้างวนซ้ำเป็นเกลียว
แต่ช่วงหลัง ๆ ดูเป็นแนวเป็นลำดับดีขึ้นมาก อ่านได้รื่นไหลไม่สะดุด... o13
ส่วนเนื้อเรื่องแรก ๆ คิดว่าอ่านนิยายแฟนตาซี...เหมือนเป็นโลกในอุดมคติ...
ทำให้เข้าถึงอารมณ์ผู้อ่านยังไม่ดีเท่าที่ควร...แต่ก็เช่นกันหลัง ๆ อิงความจริง
มากขึ้น...โดยเฉพาะฉากครอบครัวแมน...ทำให้น้ำตาคลอได้เหมือนกัน... :impress:
:teach:
ทีนี้วิจารณ์ตัวละครกันหน่อยดีกว่า...ตามความรู้สึก รวมทั้งอยากร่วมสนุกด้วย
1.ดิว ออย ธนา - ออกแนวคุณชายวัยทอง เจ้าอารมณ์ แปรปรวน เอาแต่ใจ
บทจะดีก็ดี บทจะร้ายก็... แผนสูง รักแล้วต้องได้...ไม่แน่ใจว่านี่คือความรักรึ ?
2.กรณ์ โฬม พัชฏะ - ชอบตัวละครนี้นะ...รักแต่ไม่จำเป็นต้องครอบครอง
ฉลาดรู้ทันเสมอ ความผิดเดียวที่เห็นคือไม่ยอมแสดงตัวเมื่อสี่ห้าปีก่อนกับอี้...
3.ต้ง เกรท นรินทร - เป็นตัวละครที่ทำให้สุขใจ มีพื้นฐานครอบครัวที่ดี รักมั่น
แต่ดูอ่อนแอไปหน่อย ขณะนี้คือรู้แล้วว่าอี้รักดิว แต่ไม่กล้ายอมรับความจริง...
สุดท้ายก็คงต้องเป็นฝ่ายปล่อยอี้ไป...เพราะไม่อยากให้อี้เสียใจ
4.ป๊อบ วิน ธาวิน - ไม่ค่อยมีบทบาทเท่าไหร่ มาส่งลูกชงนิด ๆ ตัดทิ้งก็ได้มั้ง
5.แมน ต๊อบ ชัยวัฒน์ - คนเขียนสร้างภาพของแมนได้เหมือนวัยรุ่นดี...คิดง่าย
ใจร้อนวู่วาม...เรื่องราวเกี่ยวกับครอบครัวนี้น่าประทับใจมาก...
6.บอล มาร์ท กฤษฎา - ตัวนี้ยังไม่ค่อยเห็นบทบาทเด่น ออกมาแกว่งกวน ๆ
คงยังต้องดูต่อไป...
7.หลิง หลิง เป้ย ปานวาด - หลังจากอ่านตัวหลิง หลิง ในสมองรู้สึกถึงความร้าย
แบบติงต๊อง...กรี๊ดๆๆๆ นึกถึงเป้ยในเรื่องสงครามนางฟ้าทันทีเลย...
ติบ้าง ชมบ้าง แต่ยังไงก็ตามอ่านต่อไป... :pig4:
ปล. HAPPY BIRTHDAY KRABBBB
:a:
-
แหม...ว่าจะมาอวยตั้งแต่เมื่อคืนแต่เผลอหลับไปก่อน
อวยพรพื้นๆเลยนะครับ
ก็ขอให้สุขภาพดีทั้งทางกายและทางใจนะครับ
อย่าหักโหมทำงานมากนะครับ พักผ่อนบ้าง
เป็นห่วงสุขภาพครับผม
เอาของขวัญมาฝาก ลองอ่านดูนะครับว่าตรงรึเปล่า อิอิ
(กระทู้จะกลายพันธ์เปล่าหว่า คงไม่มั้งเนอะ ก็นี่เป็นของขวัญวันเกิดอ่ะ) :m21:
ลักษณะนิสัย ของคนที่เกิดวันที่ 3 คือ ท่านคือ เพื่อนที่แสนดี
คนที่เกิดวันที่ 3 เป็นคนเฉลียวฉลาด มีความคิดสร้างสรรค์ ความคิด ของคนที่เกิดวันนี้ไม่เคยหยุดนิ่ง และหากใครทำตามความคิดนั้นก็จะ ได้พบกับความสำเร็จในการสรรสร้างสิ่งที่ดีขึ้นกว่าเดิม
คนที่เกิดวันที่ 3 เป็นผู้นำทางความคิดในการพัฒนาเหมาะมาก สำหรับงานในตำแหน่ง 'ฝ่ายวางแผน และพัฒนา' นอกจากจะมี ความคิดสร้างสรรค์แล้ว ยังมักคะเนเหตุการณ์ต่าง ๆ ข้างหน้า ได้ อย่างถูกต้องแม่นยำ ทั้งนี้มิใช่อาศัยโหราศาสตร์ แต่อาศัยความใฝ่รู้ และดวงปัญญาอันแจ่มใสมากกว่า
คนเกิดวันที่ 3 มีเสน่ห์อยู่ที่ความเปิดเผย มีความคิดความเห็นอย่าง ไรก็พูดออกมาอย่างนั้น ตรง ๆ ไม่เคยเกรงว่าคนที่ได้ฟังจะมีความ รู้สึกอย่างไรต่อตัวเอง ถ้าเห็นว่าสิ่งใดไม่ถูกต้อง หรือแม้แต่ไม่ถูกใจก็ จะพูดไปตามความรู้สึก ซึ่งบางครั้งหรือบ่อยครั้งก็พูดแรงเกินไป และ แสดงกิริยาไม่ชอบใจออกมาให้เห็นทีเดียว
สิ่งที่คนเกิดวันที่ 3 ชอบมากที่สุดก็คือ การที่ได้อยู่ในกลุ่มของเพื่อน สนิทมิตรสหาย ได้พูดคุยแลกเปลี่ยนความเห็นกันอย่างเต็มที่และ ตรงไปตรงมา จะว่าคนเกิดวันนี้พูดเป็นแต่เรื่องจริงจัง ไม่มีเรื่อง โรแมนติกก็คงจะได้
แต่ที่จริงแล้ว คนเกิดวันที่ 3 เป็นคนชอบความงามตามธรรมชาติ และความแปลกใหม่ ถ้าท่านมีเพื่อนเกิดวันที่ 3 ท่านไม่ควรพาเขาไป เที่ยวที่เก่า ไม่ควรสั่งอาหารชุดเดิมมาเลี้ยงเขาหรือเธอเป็นอันขาด เพราะสิ่งเก่า ๆ ขัดกับความคิดที่ไม่หยุดนิ่งของเขา ใครที่ชอบนัด 'ที่ เก่าเวลาเดิม' จะทำให้คนเกิดวันที่ 3 รู้สึกเบื่อ
คนเกิดวันที่ 3 ไม่ชอบให้ใครมากำกับให้ทำหรือไม่ให้ทำอย่างโน้น อย่างนี้ บางทีจะทำตรงกันข้ามกับข้อห้ามหรือ 'คำแนะนำ' เหล่านั้น เพื่อเป็นการประท้วงไปเลยก็ได้
ในขณะที่คนเกิดวันที่ 3 เป็นคนรักเพื่อน ตรงไปตรงมาและจริงใจกับ เพื่อน รับผิดชอบการงานอย่างฉลาดและสร้างสรรค์ แต่ในความรู้สึก ลึก ๆ กลับเป็นคนที่ว้าเหว่ หาเพื่อนสนิท ไม่ได้และในความเป็นจริงก็ เป็นเช่นนั้น ไม่ค่อยมีใครสนิทกับคนเกิดวันนี้นัก
ถ้าท่านมีเพื่อนที่เกิดวันที่ 3 จงให้ความจริงใจต่อคนผู้นั้นให้ความรัก และเอาใจใส่ ท่านจะได้รับน้ำใจตอบสนองอย่างเพื่อนที่แสนดี หรือถ้า ท่านรักกับคนเกิดวันที่ ๓ ท่านก็จะได้เพื่อนที่ดีที่สุดเป็นคู่ชีวิต
อ่านแล้วตรงไม่ตรงบอกด้วยนะครับ :a:
-
:a5: :a5: :a5: :a5: :a5: :a5: :a5: :a5: :a5: :a5: :a5: :a5: :a5:
“ พี่ยังไม่ได้ขอบคุณอี้ จริงๆจังๆเลย ที่พาแมนกลับบ้านได้ นี่ก้อเลยถือโอกาสนี้เอาของขวัญมาให้ด้วย “ แล้วพี่มดพี่นพก้อยื่นกล่องของขวัญขนาดกลางๆมาให้ผม ผมก้อรับไว้
“ เดี๋ยวค่อยไปแกะของขวัญในบ้านแล้วกันน่ะครับ ตอนนี้พวกพี่พากันเข้าไปในบ้านก่อนดีกว่า “ แล้วผมก้อเดินนำพวกเค้าทุกคนเข้าไปในบ้าน พอทุกคนเห็นพวกน้องแมนมาก้อออกมาตอนรับ และพาพวกเค้าไปนั่งที่โต๊ะที่จัดไว้ที่สนามหญ้า และผมก้อเข้าไปทำอาหารต่อ
พออาหารเสร็จทุกอย่างแล้ว พวกผมก้อยกมาไว้ที่โต๊ะวางอาหาร ในสนามหญ้า จากนั้นเราก้อลงมือทานอาหารกัน ทั้งพูดคุยกันอย่างสนุกสนาน ผมดีใจมากๆที่ได้เห็นรอบยิ้มของพี่มด ที่ตอนนี้พี่มดดูดีขึ้นมากๆ ภายในไม่กี่วัน สว่วนคนอื่นๆก้อสนุกสนานตามเรื่อง ต่างชวนกันย่างอาหารไป กัดกันไป โดยเฉพาะ นังดี้กับจิน สองคนนี้กัดกันไม่เลิก เพราะนังดี้ก้อยังทำท่าไปสีพี่กรณ์ตลอดเวลา นังจิน ( ซึ่งผมมาแอบรู้ทีหลังว่าแอบชอบพี่กรณ์อยู่เหมือนกัน )ก้อคอยกัด คอยแขวะดี้ไม่เลิก แต่ก้อเป็นสีสันดีไปอีกแบบ ส่วนดิวก้อพูดคุยกับคนนั้นคนนี้ไปเรื่อย ดูร่าเริงผิดกับเมื่อกลางวัน แต่ต้งน่ะสิ ไม่ค่อยได้พูดคุยกับใครเท่าไหร่ เอาแต่ดื่มเหล้าอย่างเดียว ผมเตือนก้อไม่ฟังผม
“ ต้งดื่มเบาๆก้อได้ จะรีบไปไหน เดี๋ยวก้อเมาก่อนชาวบ้านหรอก “ ผมพูดเตือนกึ่งแซว
“ ไม่หรอกอี้ แค่นี้ต้งไม่เมาหรอก อี้ไม่ต้องห่วงหรอก อี้ไปสนุกกับคนอื่นเหอะ “ ต้งพูดแบบไม่มองหน้าผม เหมือนเค้าเก็บกดอะไรบางอย่างไว้ แต่ไม่อยากบอกผม
“ อ้าว ไม่ห่วงแฟน แล้วจะให้อี้ห่วงใครล่ะ ไม่เอาน่า อย่าทำตัวเป็นเด็กๆสิครับ “
“ เหอะ ห่วงไอ้ดิวดีกว่าไหม นี่ต้งแอบเห็นมันมองมาทางอี้ตั้งหลายครั้ง คงจะรักจะหลงอี้มากล่ะสิ มองไม่วางตาเลย “ อ้าวต้ง แอบมองตั้งแต่เมื่อไหร่ ทำไมผมไม่รู้ตัวเลยว่าดิวมองผมอยู่ แต่ผมก้อไม่อยากให้ต้งคิดมากไปกว่านี้ เลยปลอบไป
“ ต้งครับ ไหนต้งบอกว่าจะไม่งอแงไง ไม่เอาน่ะครับ แต่ถ้าต้งอยากดื่มเพื่อความสนุกก้อ ตามใจครับ แต่อย่าดื่มหนักมากล่ะ เดี๋ยวอ้วกขึ้นมา อี้ขี้เกียจตามเช็ด “ ผมพูดปนขำไป แต่ต้งไม่ขำด้วยกับผม แล้วก้อเดินไปหาพี่กรณ์ที่ตอนนี้กำลังวุ่นวายอยู่กับดี้และจินอยู่ เฮ้อออ ผมควรทำยังไงดีเนี่ยะ
ขณะที่พวกเราสนุกสนานกันนั้น ก้อมีแขกที่ไม่ได้รับเชิญมาตามคาดครับ ทำไมมันนห้าหนาอย่างนี้น่ะ !!!!!! ไอ้บอลมันเดินเข้าในที่สนามหญ้าคนเดียวครับ พร้อมกับถือไวน์ 2 ขวดใหญ่มาด้วย ผมแอบมองหน้าต้งที่ตอนนี้ทำหน้าไม่ค่อยพอใจแล้ว แต่ก้อไม่ได้แสดงอาการอะไร ส่วนดิวพอเห็นบอลเดินมาก้อออกไปรับแล้วพามานั่งที่โต๊ะ ผมเห็นแล้วก้ออารมณ์เสียเหมือนกัน เลยแกล้งฟอร์มเดินเอาจานชามเข้าไปเก็บในบ้าน ไม่อยากเห็นหน้าไอ้บอลนี่ครับ
ขณะที่ผมกำลังเอาจานชามไปใส่ไว้ในอ่างล้างจานอยู่นั้น จู่ๆก้อมีคนมาสวมกอดผมจากด้านหลังครับ ผมตกใจมาก หันกลับไปก้อเห็นไอ้บอลมันทำหน้ายิ้มหื่นๆใส่ผมอยู่ ผมก้อเลยพยายามสะบัดมันออกไป
“ ปล่อยสิว่ะ มากอดชั้นทำไม ไอ้บ้านี่ ปล่อยนะโว๊ยยยย “ ผมตะโกนออกไปด้วยความโกรธ
“ อะไรกานนนนนน แค่นี้ทำเป็นหวง ทีอี้อ่ะ ควงทั้งไอ้ดิว ควบไอ้ต้ง แล้วยังมีไอ้กรณ์อีก จะมีชั้นเพิ่มอีกคนจะเป็นอะไรไป ไม่ชอบเหรอ ชั้นนี่เร้าใจไม่แพ้พวกนั้นเลยน่ะ “ ไอ้บอลพูดอย่างเดียวไม่พอยังมาไซร้ที่ซอกคอผมอีก ผมเลยสะบัดอย่างแรง แล้วก้อกระทุ้งศอกไปที่ท้องมันอย่างแรง จนมันถอยหลังไป จากนั้นผมก้อตบหน้าไอ้บอลซ้ำไปอีก
-
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
ขอบคุณสำหรับทุกคำอวยพรน่ะครับ
ผมดีใจมากๆเลยครับ ที่มีคนมาอวยพรเยอะขนาดนี้
ขอบคุณ คุณ jok สำหรับคำทำนายน่ะครับ
ขอบอกว่า ตรง ม๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
และก้อขอบคุณ คุณ nartch
สำหรับคำวิจารณ์น่ะครับ ผมยินดีน้อมรับทุกคำวิจารณ์ด้วยใจน่ะครับ :L2: :L2:
คนอื่นๆที่ผมไม่ได้เอ่ยชื่อ ไม่ใช่ว่าผมไม่ซึ้งใจน่ะครับ
ผมซึ้งใจทุกๆคนเลย ไว้ผมจะเอาเรื่องมาลงไวๆน่ะครับ
ขอบคุณคร๊าบบบบบบบบบบบบบบบ :L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1:
-
(http://lh5.ggpht.com/_81_HFlwmjUM/SdAmFgAWYeI/AAAAAAAAABU/RQx0KYFKnoA/s800/T28-03-2009_07C.gif)
มีความสุขมากกกนะคร้า :bye2: :3123:
-
จะเปนลมแทนพี่อี้จริงๆ
HBD นะค๊าาา
-
มาแฮปอีกรอบครับ 555
:b: :HBD1: :HBD3: :HBD1: :b:
มาแฮปปี้ อีกรอบครับพี่อเล็กซ์
พระเจ้าอวยพรนะครับ :L2: :L2:
ขอบคุณที่เอาเรื่องราวดีๆ สนุกๆ มาให้ชาวเล้าอ่านกันนะครับ
ขอบคุณพี่มากๆครับ ผมจะอ่านต่อไปไม่ว่าใครจะได้เป็นคนนั้นของ อี้
ผมก็จะเชียร์ไอ้ดิวต่อไป 555 มีความสุขมากๆนะครับ :กอด1:
ผมพึ่งจำได้ว่าวันนี้ก็วันเกิดเพื่อนผมเหมือนกัน 5555
-
แง อี้จะเจอตบจูบมั้ลล่ะเนี่ย ไม่ใช่ดิวม่ายยยอาวววววว
********
เรื่องทายนิสัย ผมก็ว่าน่าจะตรง เลยเอามาลงให้อ่าน อิอิอิ ตรงเนอะๆ
+1 ให้อเล็กซ์เป็นของขวัญวันเกิดด้วยดีกว่า :กอด1: :กอด1:
-
ต้งก็....อย่าคิดมากสิ ดูแลอี้มากๆ หน่อย
เห็นมั้ย...มีหนุ่ม ๆ มาตอมอี้เพียบเลย
เชียร์ต้ง เชียร์ต้ง เชียร์ต้ง อิอิ
:HBD3: :HBD3: :HBD3:
อวยพรให้น้องอเล็กซ์ มีความสุขมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆตลอดไปนะจ๊ะ
คิดสิ่งใดขอให้สมปรารถนา มีสุขภาพแข็งแรงน๊า
-
:serius2: :serius2: :serius2: :serius2: :serius2: :serius2: :serius2: :serius2: :serius2:
“ อะไรกานนนนนน แค่นี้ทำเป็นหวง ทีอี้อ่ะ ควงทั้งไอ้ดิว ควบไอ้ต้ง แล้วยังมีไอ้กรณ์อีก จะมีชั้นเพิ่มอีกคนจะเป็นอะไรไป ไม่ชอบเหรอ ชั้นนี่เร้าใจไม่แพ้พวกนั้นเลยน่ะ “ ไอ้บอลพูดอย่างเดียวไม่พอยังมาไซร้ที่ซอกคอผมอีก ผมเลยสะบัดอย่างแรง แล้วก้อกระทุ้งศอกไปที่ท้องมันอย่างแรง จนมันถอยหลังไป จากนั้นผมก้อตบหน้าไอ้บอลซ้ำไปอีก
“ แกอย่ามาดูถูกชั้นอย่านี้อีกน่ะ ชั้นไม่ใช่ใครที่จะมาดูถูกได้ง่ายๆ ขอเตือนไว้ก่อนเลย ถ้าไม่อยากมีปัญหา “ ผมขู่มันไปเสียงดุ แต่มันดูจะไม่รู้สึกรู้สา และโต้ตอบกลับมา
“ ร้ายๆอย่างนี้ชั้นชอบ ตอนแรกที่หลิงบอกว่าอี้เป็นเกย์กระจอกๆทั่วไป ชั้นก้อเคยเชื่อน่ะ แต่มาเจอกับตัวที่ อี้นี่น่ารักไม่หยอกเลย มิน่าล่ะไอ้พวกนั้นมันถึงได้คลั่งไคล้นัก มาเจอกับตัวเองจังๆนี่แบบว่า เสป็คเลย ชอบว่ะ ร้ายๆ แรงๆ ดูๆ ได้รสชาตดี “ ไอ้บอลพูดจบก้อเดินเข้ามาหาผม แต่ก้อก้อเอามือยันตัวมันไว้ทั้งยังเอาขายันออกไปอีกต่างหาก แล้วมันก้อจะเข้ามาอีก แต่มีคนเดินเข้ามาเห็นซะก่อน
“ เฮ้ย ไอ้บอล แกจะทำอะไรอี้อ่ะ “ ดิวครับ พุ่งเข้ามาแทรกกลางระหว่างผมกับบอลทันทีที่เห็น แต่บอลก้อยังทำหน้าตาเฉย เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น แล้วยังส่งยิ้มหยันๆมาให้ผมอีก
“ อะไรกันไอ้ดิว ชั้นก้อแค่จะมาช่วยอี้เค้าล้างชามเฉยๆ แกมีปัญหาอะไรว่ะ อย่าบอกน่ะว่าแค่นี้ก้อหวงแฟน แกรู้ไหม ลับหลังแก แฟนแกเค้าก้อควงคนอื่นกระหนุงกระหนิงไม่อายใคร ระวังน่ะเว๊ยยยยย จะโดนสวมเขา แล้วจะหาว่าหล่อไม่เตือน “ ไอ้เลวนี่ มาลวนลามผมแล้วยังจะมาใส่ไฟให้ผมอีก โอ๊ยยยยย อยากฆ่ามัน !!!
“ แกไม่ต้องมาป่วนชั้นหรอก ชั้นกับอี้เข้าใจกันดี อีกอย่างมันก้อไม่ใช่เรื่องแปลกถ้าจะมีคนมาชอบอี้เยอะแยะ ก้ออี้เค้าน่ารักซะขนาดนี้ เป็นใครก้ออยากจะจีบทั้งนั้นและ แต่ชั้นไม่สนหรอก แล้วแกมาเดือดร้อนแทนชั้นทำไมว่ะ หรือว่า แอบชอบอี้เหมือนกัน “ ดิวตอบโต้ไปแบบที่ผมก้ออึ้งไปเหมือนกันว่าดิวจะกล้าพูดแบบนี้
“ อ้าวเหรอ แกนี่ใจกว้างดีว่ะ งั้นขอชั้นอีกคนได้เปล่า หวังว่าแกคงไม่งกกับชั้นน่ะ “ ไอ้บอลนี่ยังมาต่อรองอีก
“ ไม่ได้โว๊ยยยย แกมีเด็กตั้งเยอะแยะ จะมาอะไรกับอี้ของชั้นนักหนา ไปๆๆ ออกไปข้างนอกกันดีกว่า คนอื่นเค้ากำลังสนุกกัน ไปได้แล้ว “ พูดจบดิวก้อจูงมือผมออกมา แต่บอลก้อพูดตามหลังออกมา
“ ยังไงก้อตาม แกสองคนน่าจะจำได้ว่าพวกแกติดค้างชั้นอยู่ อย่าลืมคำสัญญาล่ะ ไม่งั้นล่ะก้อ ไอ้เด็กแมนนั่น เจอดีแน่ แล้วชั้นจะทวงคำสัญญาเร็วๆนี้ เตรียมตัวไว้ให้ดีๆ “ ผมกับดิวก้อทำเป็นไม่สนใจคำพูดของบอล แต่ในใจลึกๆแล้ว ผมก้อหวั่นใจอยู่ไม่น้อย
-
จ๊ากกกก อิบอลออกลายแล้วเว้ยยยยยย
ปวดหมองเจรงๆ สุดอลหม่านแน่งานนี้ o22
-
(http://img87.imageshack.us/my.php?image=anigif11.gif)
เบริดเดย์น่ะพี่อี้ มีความสุขมากๆ อย่าดื่มเมาเน้อ
:laugh:
วัย 25 เป็นชีวิตที่วุ่นวายดีแท้ อีกนานไหมจะได้เจอแบบดีบ้าง :serius2:
-
น้องอี้เจอปัญหา อีกแล้ว :call: สู้นะครับ น้อง ฮูเลๆๆ 55 ฮูลาๆๆ เฮ้ๆ
-
เริ่มน่ากลัวอีกแล้วอ่ะ
-
:m16: :m16: :m16: :m16: :m16: :m16: :m16: :m16:
วันนี้คงยังลงไม่ได้น่ะครับ
พอดีว่าจะไปทำบุญกับเพื่อนที่ทำงาน
แล้วจะไปทำบาปต่อด้วยกันไปฉลองกับเพื่อน
ถ้าไม่ติดขัดอะไรพรุ่งนี้น่าจะลงให้อ่านกันได้น่ะครับ
ไม่ว่ากันน่ะครับ
บาย ครับ รักทุกๆคนน่ะครับ :3123: :3123: :3123: :3123: :3123:
:L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1:
-
จ้า ขอให้สนุกนะ อย่าดื่มหนักนะเดี๋ยวโดนใครมาลักหลับเอา คริคริ :m12:
-
ไอ้บอลมาแล้วได้เรื่องเจงๆ :sad4: :sad4:
ดิวสู้โว้ย 555
ปล.เมามิชวนอ่ะ จ๊ากกก คะแนนสอบออกอนาทได้อีก -*- อยากมาววววว :o12:
-
มาอ่านแล้วนะคับ หลังจากไม่ได้อ่านซะนานเลย
555
ทัวร์เพลินไปหน่อย
-
อี้ สู้ สู้ นะจ๊ะ :L2: :L2:
-
เที่ยวให้สนุกนะจ๊ะ :t3:
-
ใครมอมเหล้า แลวลักพาตัวอเล็กซ์ไปปปปปปปปปปปปปปปปปปปปปปปป
ดูดิกระทู้ตกไปหน้า 2 เลยอ่ะ
กลับมาเต๊อะ :z3: :z3: :z3:
-
:t3: :t3: :t3: :t3: :t3: :t3: :t3: :t3: :t3: :z13: :z13: :z13: :z13: :z13: :z13: :z13:
ขอโทษทีน่ะครับ
ไม่มีใครมอมเหล้าผมหรอก ผมมอมตัวเอง เอิ๊กๆๆๆๆ
นิสัยไม่ดีเลย เมาแล้วลืมเอาเรื่องมาลงให้เพื่อนๆอ่าน
ไว้มีสติดีๆจะมาลงให้อ่านน่ะครับ
ขอโทษอีกทีครับ อย่าโกรธเค้าน๊า
:z2: :z2: :z2: :z2: :z2: :z2: :z2: :z2: :z2: :z2: :z2:
-
จะโกรธธธธธธธธธธธธธธธธธธธธ
งอนนนนนนแล่ววววววววววววววววว .....
ไม่ยอมเอาเรื่องมาให้อ่านนน
งอนๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
เอาเรื่องลงมะไหร่ แล้วเค้าจะหายงอน ...
-
ที่ทำไป เพราะ ...
คิดถึงนะ ....
เง้อออ
-
เดี๋ยวจะโดนมิใช่น้อย
ฮี่ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
ไปเมามิชวน :really2: :really2: :really2:
-
อน่ะ มอมเหล้าตัวเอง ทำไงหว่า
หายเมาไวๆๆน้า รออยู่ๆๆ
-
:haun4: :haun4: :haun4: :haun4: :haun4: :haun4: :haun4: :haun4: :haun4:
“ ยังไงก้อตาม แกสองคนน่าจะจำได้ว่าพวกแกติดค้างชั้นอยู่ อย่าลืมคำสัญญาล่ะ ไม่งั้นล่ะก้อ ไอ้เด็กแมนนั่น เจอดีแน่ แล้วชั้นจะทวงคำสัญญาเร็วๆนี้ เตรียมตัวไว้ให้ดีๆ “ ผมกับดิวก้อทำเป็นไม่สนใจคำพูดของบอล แต่ในใจลึกๆแล้ว ผมก้อหวั่นใจอยู่ไม่น้อย
“ ทางที่ดีดิวว่าอี้ ควรจะอยู่ห่างๆไอ้บอลไว้ดีกว่าน่ะ ไอ้นี่มันไม่น่าไว้ใจ เข้าใจไหมครับ “ ดิวพูดกับผมขณะที่เดินออกมา
“ อี้ก้อไม่ได้อยากจะอยู่ใกล้นักหรอก แต่บอลมันตามมาเอง “ ผมตอบไป
“ ก้อนั่นแหละ ดิวอยากให้ระวังไว้ ถ้าเกิดว่าดิวไม่เข้าไป มันอาจจะเกิดอะไรไม่ดีขึ้นก้อได้ เข้าใจไหมครับ “ ดิวย้ำผมใหญ่เลย
“ รู้แล้วครับ ไปกันได้แล้ว เพื่อนๆรออยู่ “ แล้วพวกเราก้อเดินไปสมทบกับเพื่อนๆที่ตอนนี้กำลังสนุกกันใหญ่ ตอนนี้ป๊อบก้อเอากีต้าร์มาดีดแล้ว ส่วนน้องแมนก้อเป็นนักร้องนำ โดยมี ดี้ และ จินเป็นคอรัส แล้วผมก้อไปร่วมวงด้วย
พวกเราสนุกสนานกันมาก ผมเองก้อดื่มไปมากเหมือนกัน เพื่อนๆผมก้อเช่นกัน แต่คนที่น็อคไปคนแรกคือ ต้งครับ ไม่รู้ว่าต้งจะดื่มอะไรมากมายขนาดนั้น เมาแล้วก้อนอนหลับคาโต๊ะ ส่วนไอ้บอล มันก้อเนียนดื่มสนุกไปกับทุกคน ทำเป็นสนิทกับคนนั้นคนนี้ไปเรื่อย แล้วยังส่งสายตาหื่นๆมาให้ผมอีก แต่ผมก้อทำเป็นไม่สนใจ ส่วนดิวก้อเดินมานั่งข้างๆผม เหมือนดิวพยายามกันผมออกจากบอล ซึ่งก้อดีเหมือนกัน เราดื่มกันจนดึกเหมือนกัน จนทุกคนเริ่มไม่ไหวแล้ว ผมกับพี่กรณ์เลยพากันแบกต้งไปนอนบนห้องก่อน ส่วนคนอื่นๆก้อพากันลากสังขารกันกลับที่พักใคร ที่พักมัน แล้วก้อนัดกันไว้ว่า พรุ่งนี้สายๆจะไปเที่ยวน้ำตกกัน
ตอนที่ผมกับพี่กรณ์แบกต้งขึ้นไปนอนนั้น เป็นอะไรที่ยากลำบากมากน่ะครับ เพราะว่าต้งเมามาก ตัวก้อหนัก ทิ้งน้ำหนักตัวซะเต็มที่ กว่าผมกับพี่กรณ์จะแบกต้งขึ้นไปได้ก้อเหนื่อยเหมือนกัน พอพาต้งเข้าไปนอนแล้ว ก้อก้อเดินลงมาเก็บข้างของที่พวกเราทานกัน เพื่อนๆผมแต่ละคนก้อดีมาก กิน เมา แล้วก้อทิ้งไว้ให้ผมเก็บ ส่วนพี่กรณ์ก้อเมาเช่นกันผมเลยให้แกไปนอนก่อน ส่วนพวกของข้างล่างผมจะเก็บเอง ตอนที่ผมลงมาข้างล่างก้อเห็นว่าดิวยืนคุยกับดิวซะหน้าตาเครียด ผมก้อเลยเดินไปแอบฟังนิดหน่อย แต่พวกเค้าคงจะยังไม่รู้ว่าผมอยู่แถวนั้น
“ นี่แกตามมาขนาดนี้ต้องการอะไรกันแน่ว่าไอ้บอล บอกชั้นหน่อยได้ไหม “ ดิวถามเสียงเข้ม แต่บอลแสยะยิ้มให้
“ ก้อป๊าววววว เห็นอี้เค้าไปกับไอ้ต้ง ท่าทางกระหนุ่งหระนิง ก้อเลยสงสัยว่าตกลงอี้เป็นแฟนใครกันแน่ เลยตามมาดูให้แน่ชัดว่าใครกันแน่ที่โกหก แต่จากที่ชั้นดูๆมาน่ะ อี้เค้าไม่ได้ทีท่าทีว่าจะเป็นแฟนกับแกเลยนี่หว่า ใช่ไหมว่ะ แกบอกชั้นมาดีกว่า ว่าแกกับอี้น่ะ แหกตา หลิง หลิง และชั้น มาถึงขนาดนี้เลย ยอมๆรับมาเหอะว่ะ “ ไอ้บอลมันทำหน้าเหมือนกับว่าเป็นต่อดิวเอามากๆ
-
เออ ...
เอาเข้าไป
อิบอลนี่
ทุเรดจริงๆ
-
ก๊กากตามอ่านของพี่อเล็กทันแล้ว
คนใช้ชื่ออเล็กเยอะมากมาย เอิกๆ
แต่เรื่องเข้มข้นขึ้นมากเลยครับ
แต่มันดูเหมือนเรื่องไม่เดินไงกะไม่รู้ บันเดาว่ามันคงมีเยอะมากๆอะ
เพราะผ่านเหตุการสำคัญมาเยอะเยะมากมาย
แต่ยังไม่จบที่ใครสักคน
เชียร์พี่ดิวสงสารพี่ต้ง เห็นใจพี่กร
แล้ว HBD พี่คนโพสย้อนหลังน้า อิอิ
-
:m31: :m31: :m31: :m31: :m31: :m31: :m31: :m31: :m31: :m31: :m31:
“ ก้อป๊าววววว เห็นอี้เค้าไปกับไอ้ต้ง ท่าทางกระหนุ่งหระนิง ก้อเลยสงสัยว่าตกลงอี้เป็นแฟนใครกันแน่ เลยตามมาดูให้แน่ชัดว่าใครกันแน่ที่โกหก แต่จากที่ชั้นดูๆมาน่ะ อี้เค้าไม่ได้ทีท่าทีว่าจะเป็นแฟนกับแกเลยนี่หว่า ใช่ไหมว่ะ แกบอกชั้นมาดีกว่า ว่าแกกับอี้น่ะ แหกตา หลิง หลิง และชั้น มาถึงขนาดนี้เลย ยอมๆรับมาเหอะว่ะ “ ไอ้บอลมันทำหน้าเหมือนกับว่าเป็นต่อดิวเอามากๆ
“ ชั้นไม่ได้แหกตาใคร ชั้นก้อเป็นแฟนกับอี้จริงๆนี่หว่า แกอย่ามาจับผิดหน่อยเลย “ ดิวยังเถียงแบบไม่ถอย
“ แกนี่ปากแข็งจริงๆ ก้อได้ ถ้าแกจะหลอกชั้นต่อไป แต่อย่าให้ชั้นรู้น่ะว่าแกหลอกชั้นจริงๆ ไม่งั้น แกจะเสียใจที่ทำอย่างนั้น “ บอลพูดแล้วยังเดินเข้าไปหาดิว เหมือนจะหาเรื่อง แต่ดิวดูท่าว่าจะไม่เกรงบอลเลย
“ แล้วแกจะทำไมชั้น แกคิดว่าชั้นจะกลัวแกไหม “ ดิวท้าทายใหญ่เลย
“ ก้อได้ ถ้าแกจะลองดีกับชั้น เราเจอกันแน่ ว่าแต่ว่าน่ะ อี้นี่ก้อน่ารักดีเนอะ มิน่าล่ะพวกแกถึงได้แย่งกันนัก ชั้นชักอยากจะเปลี่ยนใจมาร่วมวงด้วยคนซะแล้วสิ ฮ่าๆๆๆ น่าสนุกดีไม่น้อย “ ดิวดูโกรธไม่น้อยที่บอลพูดอย่างนี้ เลยเดินเข้าไปดึงคอเสื้อของบอล
“ ชั้นเตือนแกไว้ก่อนเลยน่ะไอ้บอล อย่ามายุ่งกับอี้ของชั้น ไม่งั้น ชั้นเอาแกตายแน่ “ แต่บอลไม่ได้ดูว่าจะกลัวที่ดิวพูดเลยสักนิด แต่ก้อยังยิ้มเย้ยแล้วแกะมือของดิวออก
“ ดูแกจะรักและหวงอี้มากเลยน่ะ แต่แกรู้ไหม ยิ่งแกหวงอี้เท่าไหร่ ชั้นยิ่งอยากได้อี้มากขึ้นเท่านั้น ฮ่าๆๆๆ สะใจจริงโว๊ยยย “ ไอ้บอลนี่ท่าจะโรคจิตมาก และดิวก้อสวนคืน
“ ใช่ ชั้นรักอี้มาก และชั้นจะไม่ยอมให้อี้ตกเป็นของแกเป็นอันขาด แกจำคำไว้ดีๆน่ะ “ เสียงดิวดูน่ากลัวมาก
“ แล้วเราจะได้เห็นดีกัน ฮ่าๆๆๆๆ “ พูดจบไอ้บอลก้อเดินออกไป พร้อมทั้งหัวเราะดังลั่น ไอ้บ้านี่ ท่าจะบ้าจริงๆ ปล่อยให้ดิวยืนโกรธตัวสั่น พอผมเห็นบอลเดินลับตาไปแล้ว ผมก้อเลยเดินไปหาดิว
-
อี้ครับ อย่าไปดุดิวนะ :sad4:
สงสารดิวอ่ะ แบบว่าเหมือนโดนอิบอลพูดแทงใจอ่ะ
จะเป็นยังไงต่อไปล่ะเนี่ย
อิบอลนี่ก็มาเฟียชิบเป๋ง :เฮ้อ:
-
:เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:
“ ดิว ถ้าเหนื่อย หรือเมาก้อกลับไปนอนก่อนเหอะ เดี๋ยวอี้จะเก็บของเอง “ ผมทำเป็นไม่ได้ยินสิ่งที่พวกเค้าคุยกัน
“ อี้คงได้ยินที่บอลมันพูดแล้วใช่ไหม ไอ้นี่มันไม่ธรรมดาหรอกน่ะ อี้ก้อระวังตัวไว้แล้วกัน “ ดิวเอ่ยขึ้นมา
“ รู้แล้วครับ ขอบคุฯน่ะที่เป็นห่วง ว่าแต่ว่า นี่ก้อดึกแล้วน่ะ ดิวไปนอนเหอะ เดี๋ยวอี้เก็บของพวกนี้เองน่ะครับ “ ผมบอกออกไป เพราะว่านี่มันก้อดึกมากแล้ว ส่วนดิวดูเหมือนจะมึนๆเล็กน้อย ขอแค่นี้ผมเก็บเองได้ อยากให้ดิวพักผ่อนมากกว่า พรุ่งนี้เช้าจะได้ตื่นไปเที่ยวไหว
“ ถ้าดิวไม่ห่วงอี้ แล้วดิวจะไปห่วงใครล่ะ ยิ่งดูท่าไอ้บอลมันบ้าอย่างนี้ ดิวยิ่งอดหวั่นใจไม่ได้ ไม่รู้ว่ามันคิดบ้าอะไรของมันอยู่ แต่ไม่ต้องห่วงน่ะครับ ดิวจะไม่ยอมให้อี้คลาดสายตาไปได้หรอก แล้วส่วนเรื่องของพวกนี้อ่ะ เดี๋ยวดิวเก็บช่วยก้อได้ครับ ไม่มากไม่มายหรอก ช่วยกันเก็บจะได้เสร็จไวๆแล้วเข้านอนไง “ แล้วดิวก้อเดินไปเก็บของช่วยผมอย่างขะมักเขม้น ถึงเวลานี้แล้ว ผมไม่รู้ว่าตัวผมเองนั้นต้องปฏิบัติตัวอย่างไรกับดิว บางทีเค้าก้อดี บางทีเค้าก้อร้าย บางทีเค้าก้อน่าสงสาร บางทีเค้าก้อน่ารำคาญ ผมก้อหวังว่า ดิวเค้าคงไม่คิดร้ายอะไรกับผมหรอกน่ะ ไหนจะบอลอีก ไอ้บ้านี่ท่าทางมันเอาเรื่องไม่น้อยเลย ผมก้อกลัวอยู่เหมือนกันน่ะครับ เฮ้อออออ....
ไม่นานนักเราก้อเก็บของกันเสร็จ เล่นเอาเหนื่อยเหมือนกันน่ะครับ แต่ทำไงได้ล่ะ จากนั้นเราก้อแยกกันไปนอน โดยที่ดิวบอกว่าเค้าจะนอนตรงโซฟาด้านล่าง เพราะเค้าบอกว่า จะคอยเฝ้าไว้ให้เผื่อว่าไอ้บอลมันจะแอบเข้ามาทำเรื่องไม่ดีที่นี่อีก ผมก้อคิดว่าดีเหมือนกัน แต่ผมก้อสงสารเค้าน่ะ นอนข้างล่างมันจะสบายเหรอ แต่เค้าบอกว่าไม่เป็นไร ผมก้อเลยปล่อยให้ดิวนอนไป ส่วนผมก้อขึ้นไปอาบน้ำ และเตรียมตัวเข้านอน แต่พออาบน้ำเสร็จแล้ว ผมก้อเป็นห่วงดิวว่าเค้าจะนอนยังไง มีผ้าห่มไหม เลยหยิบเอาผ้าห่มจากข้างบน เดินไปให้เค้าข้างล่าง ซึ่งผมก้อเห็นดิวนอนขดอยู่บนโซฟา ดูน่าสงสารมาก ผมเลยเดินเอาผ้าห่มไปห่มให้เค้า พอห่มเสร็จดิวก้อจับมือผมไว้
“ ขอบคุณน่ะครับอี้ ที่ยังเป็นห่วงดิว ดิวดีใจจังที่อี้ไม่ถอดทิ้งดิว แต่ถ้าอี้เป็นห่วงดิวจริงๆ คืนนี้อี้นอนกับดิวที่นี่ได้ไหมอ่ะ น่ะ “ แล้วดิวก้อดึงตัวผมไปนอนกอดบนโซฟานั่น โดยที่ผมยังไม่ทันได้ตั้งตัว
“ จะบ้าเหรอดิว ไม่เอาน่ะ เดี๋ยวใครมาเห็นเข้ามันจะไม่ดี นี่ต้งก้ออยู่ที่นี่ด้วย ดิวอย่าทำให้อี้ลำบากใจสิ “ ผมพูดไปให้ดิวได้คิด แต่ดูเหมือน
ดิวจะไม่ได้รู้สึกอะไรอย่างนั้นเลย
“ ไม่เป็นไรหรอกน่ะ นอนแป๊บๆก้อได้ แค่นี้ดิวก้อมีความสุขแล้วครับ น่ะๆ ตอนเช้าก้อตื่นเช้าหน่อย แล้วอี้ก้อกลับขึ้นไปนอนกับไอ้ต้งเหมือนเดิมไง มันไม่รู้สึกตัวหรอก เมาซะขนาดนั้น น่ะครับ น๊า นิดเดียวเอง ไม่สงสารดิวเหรอ “ ดูดิวอ้อนซะผมเริ่มหวั่นไหว
“ แป๊บเดียวจริงๆน๊า เดี๋ยวคนอื่นมาเห็นเข้ามันจะไม่ดีเอา นอนได้แล้วไป พูดอยู่นั่นแหละ “ จากนั้นผมก้อหลับไปในอ้อมกอดของดิว ผมรู้เหมือนกันว่าทำไมผมได้หลับเร็วขนาดนี้ อาจจะเป็นเพราะว่าผมมีความสุขกระมัง
-
ที่หลับเร็วก็เพราะว่าเพลียมาทั้งวันไงครับอี้ อิอิอิ
-
ตื่นเช้ามาต้งเห็นสุดอ่ะ งานนี้
-
อร๊ายยย ตื่นมางานจะเข้าไหม? ?
ขอบคุณนะครับ
-
:z13: :z13: :z13: :z13: :z13: :z13: :z13: :z13: :z13: :z13: :z13: :z13: :z13: :z13:
เฮ้ออออ นี่กี่โมงแล้วนี่ เฮ้ยยยย นี่มันสายแล้วนี่หว่า แดดส่องจ้าซะขนาดนี้ ตายๆๆๆ นี่เราหลับเพลินไปเหรอเนี่ยะ โอ๊ยยยย แล้วนี่จะมีใครเห็นเราไหมน่า หวังว่า ต้ง หรือ พี่กรณ์ไม่ก้อคนอื่นๆ คงไม่มาเห็นผมกับดิวอยู่ในสภาพนี้น่ะ ไม่งั้นผมแย่แน่ๆเลย ผมก้อหวังไว้อย่างนั้นน่ะครับ แต่คงไม่มีใครมาเห็นหรอก ถ้ามีคนมาเห็นคงจะปลุกผมไปแล้วมั้ง ว่าแล้วผมก้อจะขยับตัวลุกซะหน่อย แต่ทำไมดิวต้องกอดผมแน่นขนาดนี้ด้วยน่ะ
" จะรีบตื่นไปไหนเล่า เพิ่งเช้าเอง นอนต่อ น่ะๆ " ดิวพูดทั้งที่ยังหลับตาอยู่
" ไม่เอาอ่ะดิว มันสายมากแล้วอ่ะ เดี๋ยวต้งตื่นขึ้นมาเห็นจะแย่เอา ปล่อยอี้เหอะน่ะ ดิว ปล่อย " ผมเริ่มหงุดหงิดกับอาการของดิว ที่พูดไม่รู้เรื่องสักที เดี๋ยวจะซวยกันหมด
" เห็นก้อดีสิ มันจะได้รู้สักทีว่า อี้น่ะมีใจให้กับดิวมากกว่ามัน มันจะได้เลิกหลอกตัวเองสักที ว่าอี้น่ะรักมัน แล้วเราจะได้มารักกันสักทีไงครับอี้ " แหนะ ดิวนี่พูดไม่ฟังแล้วยังมาพูดอะไรบ้าๆอย่างนี้อีก ไม่คิดถึงความรู้สึกคนอื่นบ้างรึไง
" ไม่ได่น่ะดิว เราตกลงกันว่ายังไง ว่าดิวจะไม่ทำให้อี้ลำบากใจอ่ะ แล้วนี่อะไร ดิวกำลังผิดคำพูดน่ะรู้ไหม ดิวนี่ไม่คิดถึงจิตใจคนอื่นบ้างรึไง ปล่อยอี้น่ะ ถ้าไม่ปล่อย อี้จะโกรธแล้วน่ะ " ผมพูดเสียงจริงจังมาก จนดิวมองตาผม แล้วทำหน้าเศร้า
" นี่อี้ห่วงความรู้สึกของต้งมากกว่าดิวเหรอ ทำไมอี้ทำอย่างนี้ ไหนอี้บอกว่าอี้รักดิวไง แล้วทำไมต้องไปห่วงว่าคนอื่นจะรูสึกยังไงด้วย ทีดิวล่ะ อี้เคยคิดบ้างไหมว่าดิวจะรู้สึกยังไงเวลาที่อี้อยู่กับต้ง หรื้อว่าดิวจะรู้สึกยังไงเวลาเห็นอี้กับต้งทำท่าทางรักกันซะขนาดนั้น ไม่คิดเลยเหรอว่าดิวจะเจ็บปวดแค่ไหน อี้เคยคิดบ้างไหม " ดิวพูดไปเสียงสั่นๆเหมือนคนจะร้องไห้ ตาก้อเริ่มแดงขึ้นๆ แต่ผมต้องตัดใจทำอะไรสักอย่าง
" ดิว อี้ขอยืนยันในสิ่งที่อี้พูดไว้แล้วน่ะ ถ้าดิวยังพูดไม่รู้เรื่อง เราจะไม่มีการพูดเรื่องนี้กันอีก อะไรที่เคยตกลง อี้ก้อจะยกเลิก หรือว่าดิวจะเอาอย่างนั้น ใช่ไหม " ผมขู่ไปเสียงแข็ง จนดิวหน้าเสีย แต่ก้อยอมปล่อยผมออกจากอ้อมกอด แล้วผมก้อลุกขึ้น แต่ดิวพูดขึ้นมาก่อน
-
:seng2ped: :seng2ped: :seng2ped: :seng2ped: :seng2ped: :seng2ped: :seng2ped: :seng2ped:
" ก้อได้ ที่ดิวปล่อยอี้ไป ไม่ใช่ว่าดิวกลัวคำขู่ของอี้หรอกน่ะ ดิวแค่ไม่อยากให้อี้ไม่สบายใจมากไปกว่านี้ แต่ขอบอกไว้ก่อนเลยว่า ดิวไม่ยอมแพ้ไอ้ต้ง หรือว่าใครหรอก อี้จำไว้เลยน่ะ " พอดิวพูดจบแล้ว ผมก้อเดินขึ้นบ้าน เพื่อกลับเข้าไปห้องนอน
ตอนที่เปิดประตูเข้าไปผมก้อพยายามค่อยนๆแย้มประตู เพราะว่ากลัวต้งจะตื่น พอเข้าไปข้างในห้องแล้ว ผมก้อเห็นต้งยังนอนหลับสนิทอยู่บนเตียง เฮ้ออออ ค่อยโล่งใจหน่อย กลัวว่าต้งจะตื่นขึ้นมาเห็นผมนอนกอดกับดิวอยู่ข้างล่าง จากนั้นผมก้อทำเนียนขึ้นไปนอนบนเตียงกับต้ง แล้วทำท่าหลับ แต่ในใจผมก้อคิดไปต่างๆนานา นอนพลิกไปมา แล้วจู่ๆต้งก้อมากอดผมจากด้านหลัง
" เป็นไรครับอี้ นอนพลิกไปพลิกมา คิดอะไรอยู่เหรอ รู้ไหมว่าอี้ทำให้ต้งตื่นน๊า " อ้าว นี่ต้งตื่นมาตั้งแต่เมื่อไหร่นี่ พูดแล้วยังมาหอมที่ซอกคอผมอีก ผมก้อบิดตัวหนีเล็กน้อย
" เปล่าหรอกครับต้ง ก้อคิดเรื่องงาน เรือ่งไร้สาระไปเรื่อยเปื่อยอ่ะ นี่ต้งตื่นแล้วเหรอ ถ้าตื่นแล้วก้อลุกกันเถอะน่ะ จะได้ไปอาบน้ำ ทานข้าว แล้วก้อเตรียมตัวไปเที่ยวน้ำตกกัน " ผมพูดขึ้น แล้วหันหน้าไปหาต้ง ตอนนั้นต้งก้อทำหน้างงๆใส่ผม
" น้ำตกอะไรอ่ะ ต้งไม่เห็นรู้เรื่องเลย นึกว่าจะได้นอนกอดอี้ทั้งวันที่บ้านซะแล้ว ว๊า แย่จัง " อ้าวววว นี่ต้งไม่รู้เรื่องเหรอนี่ อืมมมม ใช่แล้ว
" ก้อต้งอ่ะ เล่นเมาซะน็อคไปขนาดนั้น เลยไม่รู้ว่าทุกคนเค้านัดกันไปเที่ยวน้ำตกที่กลางเกาะกันล่ะสิ ไม่ไหวๆ ทำไมต้องดื่มไปซะขนาดนั้นด้วย อ้าว ตื่นแล้วก้อลุกกันเหอะ จะได้ไปทำอะไรอย่างอื่นกัน " ผมพยายามดันตัวเองขึ้น แต่ต้งก้อยังกอดผมไว้แน่นอยู่
" ไม่เอาอ่ะ ไม่ต้องไปได้ม่ะ อยากอยู่กับอี้อย่างนี้อ่ะ มีความสุขจังเลย เราบอกว่าเราป่วยได้ม่ะ จะได้ไม่ต้องไปไงครับ " ต้งทำหน้างอแงเหมือนเด็กๆ แล้ว ยังมาทำเสียงอ้อนๆอีก เฮ้ออออ นี่ผมมีแฟน หรือว่ามีลูกชายกันแน่ ????
" ไม่เอาน่ะครับ ไม่งองแง ป่ะๆ ลุกๆ อี้จะไปเข้าห้องน้ำ " ทีแรกต้งก้อไม่ปล่อยผมหรอก แต่พอผมทำตาดุใส่เท่านั้นแหละ ต้งเลยต้องปล่อยตัวผม จากนั้นผมก้อลุกไปอาบน้ำ และแต่งตัว แล้วก้อมาบอกให้ต้งอาบน้ำเช่นกัน ส่วนผมก้อลงมาเตรียมอาหารเช้าให้ทุกคน พอผมลงมาข้างล่างก้อไม่เห้นดิวนอนอยู่ที่โซฟาแล้ว เค้าไปไหนน๊า ไม่เป็นไร ช่างเค้าเหอะ ผมไปทำอาหารดีกว่า
จากที่ดูอาหารที่พวกเราซื้อกันมา วันนี้ก้อพอทำข้าวต้มซี่โครงหมูได้ และก้อกะว่าจะหุงข้าวสวย และทอดไข่เจียว กับทอดหมูเผื่อไว้ซะหน่อย ทุกคนจะได้เลือกทานได้ ถ้าเหลือก้อเก็บเอาไปทานตอนที่ไปเที่ยวน้ำตกกัน เออออออ ว่าแล้วก้อทำเยอะๆเลยดีกว่า จะได้มีทานกันไม่ขาด แล้วก้อทำ กระเพราะรวมมิตร ต้มจืดทะเลเผื่อไว้ด้วย ดีๆๆๆ ทุกคนจะได้ทานอาหารหลากหลายกัน ขณะที่ผมทำอยู่นั้น ก้อเหมือนมีคนเดินเข้ามาในครัว อ้อ พี่กรณ์นั่นเอง
" ทำอะไรอยู่อ่ะดี้ เยอะแยะมากมายเชียว น่าทานมทั้งนั้นเลย มีอะไรให้พี่ช่วยไหม " พี่กรณ์เอ่ยถามผมขึ้น
" กี่นี้ไง อี้ทำอาหารเช้าให้ทุกคนทาน จากนั้นที่เหลือก้อเอาไปทานตอนไปเที่ยวน้ำตกไง ทุกคนจะได้มีของทานกัน พี่กรณ์จะมาช่วยอี้เหรอ อืม ดีๆ เลย ช่วยล้างผัก และ อาหารทะเลให้อี้หน่อยสิ อย่างที่อี้เคยสอนน่ะ จำได้ไหมครับ ทำอย่างนี้ๆน่ะ ...." แล้วผมก้ออธิบายการล้างผัก และล้างอาหารทะเลให้พี่กรณ์ ซึ่งพี่กรณ์ก้อทำตามอย่างขะมักเขม้น ก้อดีเหมือนกัน จะได้เสร็จเร็วๆ จากนั้น ต้งที่แต่งตัวเสร็จแล้วก้อลงมาช่วยเราทำอีกแรง
พอสายสักหน่อย เพื่อนๆทุกคนก้อเริ่มทะยอยกันมาที่บ้านพักของผมแล้ว โดนที่ครอบครัวพี่นพมาก่อน ดูทุกคนจะหน้าตาสดชื่นกันมากเลย ผมก้อเลยอดดีใจไม่ได้ พวกพี่นพก้อซื้อของทานมาด้วยเช่นกัน สงสัยกลัวว่าจะไม่มีอะไรทานกันมั้ง ก้อดีเหมือนกัน มีเหลือดีกว่ามีขาด แล้วน้องแมนก้อมาช่วยพวกผมทำอาหารกันอีกคน จนทุกอย่างเสร็จเรียบร้อย และเพื่อนๆที่เหลือของผมก้อตามมาทันที แหมๆๆๆ มาทันเวลาทานอาหารพอดีเลยน่ะ พวกนี้นี่ม่ไหวเลย มาก้อมาสาย แถมยังเหมือนกับเมาค้งกับทุกคนด้วย เจริญล่ะพี่น้อง
-
โอ้ววว รอดดดดดดด
ที่ต้งไม่ตื่นขึ้นมาเหนซะก่อน อิอิ
หายงอนตะเองแล้วน้าาา
น่ารักที่สุดเลยยยยย จ๊วบบบบบ
-
:3125: :3125: :3125: :3125: :3125: :3125: :3125: :3125: :3125: :3125: :3125:
เมื่อทุกๆคนมาพร้อมกันแล้ว พวกเราก้อลงมือทานอาหารเช้ากัน ตอนนั้นผมก้อสังเกตุเห็นว่า ดิวไม่ได้อยู่กับพวกเราแล้ว แล้วเค้าหายไปไหนกันน๊า ผมน่ะสงสัย แต่ก้อพยายามไม่แสดงอาการใดๆออกมา ก้อนั่งทานข้าวต่อไป จนสักพักนึง ดิวก้อเดินเข้ามาในบ้าน พร้อมกับซื้อของมามากมาย ทั้งอาหารและเครื่องดื่ม จากนั้นดิวก้อมาร่วมวงทานข้าวกับพวกเรา ตามปกติ
พอทุกคนทานข้าวกันเสร็จแล้ว ก้อช่วยกันเก็บจานชามและล้าง ส่วนคนที่ว่างๆก้อเตรียมของกันไป โดยที่วันนนี้เราจะไปน้ำตกคลองพลูกัน ซึ่งน้ำตกนี้เป็นนำตกที่ใหญ่ และสวยงามทีเดียว ผมเคยพานักท่องเที่ยวไปเที่ยวหลายครั้งอยู่แล้ว และการเดินทางจากบ้านพักของผมก้อใช้เวลาประมาณ 20 นาทีเห็นจะได้
ที่จะไปเที่ยวน้ำตกวันนี้ เราเอารถไป 3 คน 1คนของต้ง 1คันของดิว และอีกคันของ พี่นพ ซึ่งก้อบรรทุกพอดีทุกคน ขณะที่พวกเรากำลังจะออกจากบ้านนั้น ก้อมีรถคันนึงขับเข้ามา ใช่เลยครับ ผมจำรถคันนี้ได้ นี่มันรถไอ้บอลชัดๆ นี่มันจะตามจองเวรผมไปถึงไหนกันแน่ แต่ผมก้อทำเป็นไม่สนใจ ส่วนไอ้บอลก้อขอไปกับพวกเราด้วย ซึ่งคนอื่นๆก้อแม่ได้ว่าอะไร จากนั้นเราก้อนั่งรถไปกัน โดยที่ไอ้บอลมันขอมานั่งรถคันของต้งที่ผมนั่งไปด้วย ต้งกอ้ไม่ได้ว่าอะไร นี่ถ้าผมไม่เกรงใจคนอื่นๆน่ะ ผมไม่ให้มันมาด้วยหรอก ไม่รู้ว่ามันจะมาป่วนอะไรผมนักหนา
พอมาถึงน้ำตกคลองพลูแล้ว พวกเราก้อไปจอดรถไว้ยังที่ลานจอดรถ จากนั้นก้อขนสัมภาระเข้งไปในน้ำตก พอถึงด่านตรวจ ตอนแรกเจ้าหน้าที่ก้อไม่ยินยอมให้นำอาหารและเครื่องดื่มเข้าไป เพราะว่ามันจะทำให้สกปรกสถานที่ จากนั้นไอ้บอลก้อเดินเข้าไปคุยอะไรก้อไม่รู้กับเจ้าหน้าที่ จนเจ้าหน้าที่บอกว่า ให้นำเข้าไปได้ แค่ในส่วนที่มีที่นั่งพักไม่ไกลจากตรงด่านนี้ และห้ามนำเข้าไปในตัวน้ำตก และเวลาออกมาก้อให้นำขยะและเศษอาหารออกมาให้หมด พวกเราก้อรับปาก และขอบคุณเจ้าหน้าที่ จากนั้นก้อเดินเข้าไปในน้ำตก
พอเดินเข้ามาแล้ว เราก้อเลือกที่นั่งไว้สำหรับวางอาหารและเครื่องดื่มตรงที่เจ้าหน้าที่บอก และนั่งพักกัน วันนี้เป็นวันธรรมดา เลยไม่ค่อยมีนักท่องเที่ยวมาเที่ยวมากมายเท่าไหร่ ก้อดีเหมือนกัน ผมไม่ชอบอะไรที่คนพรุกพร่าน เราก้อคุยกันว่า จะมีใครเดินเข้าไปในตัวน้ำตกข้างในบ้าง เพราะว่าต้องเดินเข้าไป ประมาณ 2 กิโลได้ ถึงจะถึงตัวน้ำตก ซึ่งเพื่อนผมบางคน ( ดี้ จิน ป้อม ) บอกว่า ใครจะไปก้อให้ไปก่อน พวกพวกเค้าจะขอนั่งดื่มรอตรงนี้ และเดินไปเดล่นน้ำตกที่มันอยู่ไม่ไกลนัก แหมมาทั้งทียังขี้เกียจ ส่วนพี่นพก้อบอกว่าให้ทุกคนไปเที่ยวกันเหอะ พี่นพจะดูแลพี่มดที่นี่เอง ตอนนั้นก้อมี ผม ต้ง ดิว พี่กรณ์ น้องแมน น้องเม่น ป๊อบ และไอ้บอล ที่จะเดินเข้าไปเที่ยวกันก่อน มีแต่ผู้ชายทั้งน้านนนน พวกผู้หญิงก้อนั่งพัก และนั่งดื่มกันที่นั่งพักกันต่อไป
จากนั้นผมก้อนำทุกคนเดินเข้าไปในน้ำตกกัน โดยที่ผมทำหน้าที่เป็นไกด์นำเที่ยว แนะนำอธิบาย และเล่าที่มาของน้ำตกนี้ให้ทุกคนฟัง ดูทุกคนก้อตั้งใจกันฟังดี และเราก้อเดินเรียบๆเส้นทางไปเรื่อยๆ นั่งพักบ้าง ลงไปนั่งแช่น้ำบ้าง น้องแมน น้องแม่น และป๊อบ ถามผมว่า ถ้าจะเดินเข้าไปข้างในตามเส้นทางที่เค้าบอกนี่จะหลงไหม ผมก้อบอกว่า ถ้าไปตามป้ายไม่หลงแน่นอน พวกเค้าเลยขอเข้าไปกันก่อน ส่วนผมก้อเดินออกมาอีกทางนึงเพื่อไปดูวิว ทิวทัศน์และถ่ายรูปเก็บไว้เป็นที่ระลึก ผมเดินของผมไปเรื่อยเปื่อย จนไปถึงโขดหิน แล้วก้อพยายามปีนขึ้นไปบนโขดหินนั้น แต่รองเท้าผมมันลื่นมาก ผมเลยลื่นไถลลงมาข้างล่าง ตอนนั้นผมตกใจมาก คิดว่าต้องตกลงมากระแทกอะไรแน่ๆ แต่ก้อเหมือนว่ามีคนมารับตัวผมไว้ได้ทันก่อนที่ตัวผมจะกระแทกกับพื้น
-
:กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:
" อ้าวอี้ ระวังหน่อยสิ เดี๋ยวก้อตกลงกระแทกกับหินหรอก แล้วจะปีนขึ้นไปทำไมสูงๆนั่น มันอันตรายรู้ไหม " ผมไม่ค่อยคุ้นเสียงนั่นเท่าไหร่พอหันไปดู ก้อเห็นบอลกำลังประคองตัวผมไว้อยู่ พอรู้ดังนั้นผมก้อพยายามขยับตัวหนี แต่ดูเหมือนเท้าผมจะเคล็ดเล็กน้อย เลนขยับไม่ถนัดนัก
" ขอบคุณน่ะที่ช่วยรับเราไว้ ตอนนี้ก้อปล่อยเราได้แล้ว เราไม่ได้เป็นอะไรมาก แล้วนายก้อไปได้แล้ว ชั้นอยากอยู่คนเดียว " ผมบอกออกไป แต่บอลกลับไม่ทำตามที่ผมขอ กอดผมไว้แน่น
" อารายยยย คนอุตส่าห์เป็นห่วง เดินตามมาดู กลัวว่าจะเกิดอันตราย แล้วก้อเกิดจริงๆด้วย นี่นอกจากไม่สำนึกแล้ว ยังมาไล่ชั้นอีกเหรอ อย่างนี้มันไม่น่ารักเลยน่ะ " ไอ้บอลพูดแล้วยังยื่นหน้ามาทำท่าจะจูบผม ผมเลยต้องพลักตัวมันหนี แล้วผมก้ไม่ทันตั้งตัวและสะดุดล้มลงอีก แต่ก้อไม่เจ็บมาก แต่ไอ้บอล ก้อกระโจนมาหาผมที่ล้มลงอยู่ แล้วก้อจับแขนทั้งสองข้างผมไว้ แล้วพูดว่า
" ยิ่งนายหนีชั้นเท่าไรห่ ชั้นจะยิ่งตามนายมากเท่านั้น จำไว้ ไม่มีอะไรในโลกนี้ที่ชั้นอยากได้แล้วจะไม่ได้ ชั้นเคยปล่อยนายไปตอนครั้งแรกที่เราเจอกัน เพราะชั้นคิดว่า นายเป็นแฟนกับไอ้นั่นจริงๆ แต่พอชั้นมาเจอว่านายมีคนมาชอบมากมาย ชั้นยิ่งรู้สึกท้าทาย และอยากเอาชนะคนพวกนั้นมากๆด้วย จำไว้เลยน่ะ ว่านายอ่ะ หนีชั้นไม่พ้นหรอก " ไอ้บ้านี่ มันโรคจิตเข้าขั้นเลย แต่ผมก้อทำเป็นไม่กลัวมัน แล้วด่ากลับไป
" นายอย่ามาขู่ชั้นซะให้ยากเลย นายไม่มีทางได้ชั้นไปหรอก ไม่ว่าจะวิธีไหนก้อตาม ถึงจะได้ไปก้อได้แต่ตัว อย่างอื่น อย่าหวัง " ผมก้อทำเป็นแข็งใส่เช่นกัน
" นี่ๆๆๆ อย่าหลงตัวเองให้มาก ชั้นไม่ได้พิศวาสอะไรนายมากมายหรอกน่ะตอนแรก แต่ตอนนี้อ่ะ ไม่แน่ และคนอย่างชั้น ถ้าได้อะไรมาแล้วก้อ จะทิ้งจะขว้างเมื่อไหร่ก้อได้ แต่ถ้าเป็นนายน่ะ อาจจะเก็บไว้พิจารณาอีกที ของแปลกๆอย่างนี้น่ะ มันน่าเก็บไว้ดูเล่นชะมัด " ไอ้บอลมันพูดดูถูกผมใหญ่เลย เจ็บใจนัก
" นายนี่มันแย่จริงๆเลย เห็นคนเป็นสิ่งของไปได้ ออกไปไกลๆชั้นเลยน่ะ ปล่อยน่ะ " แล้วผมก้อพยายามดิ้น แต่ก้อดิ้นไม่หลุดเพราะผมไม่ได้อยู่ในสภาพที่จะสู้กับใครได้ แล้วจากนั้น ผมก้อได้ยินเสียงคนตะโกนมาทางพวกเรา
" เฮ้ยยยย ทำอะไรอี้อ่ะ ปล่อยอี้เดี๋ยวนี้น่ะ " เสียงนั้นดังมาจากทางด้านล่างโขดหินนี้
-
:z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3:
พอพวกผมหันไป ก้อเป็นพี่กรณ์นั่นเองที่ตะโกนมา พอไอ้บอลมันเห็นพี่กรณ์ มันก้อลุกขึ้นเดินเข้าไปหาพี่กรณ์ แล้วพูดว่า
" ชั้นไม่ได้ทำอะไรอี้ เมื่อกี้ชั้นเห็นอี้จะตกจากโขดหินเลยเข้ามารับยไว้ ไม่งั้นก้อตกไปแล้ว แล้วแกมีอะไรว่ะ ไอ้หน้าจืด ไม่รู้เรื่องอย่ามาหาเรื่องหน่อยดีกว่าว่ะ เดี๋ยวจะโดนเหมือนครั้งก่อน คราวนี้ชั้นไม่ปราณีแกหรอกนะโว๊ย " ไอ้บอลทั้งด่า ทั้งขู่พี่กรณ์ แต่พี่กรณ์ไม่กลัว กลับเดินเข้ามาพยุงผมไว้ แล้วพาออกไป
" ถ้าเป็นอย่างนั้นชั้นก้อขอบใจแทนอี้แล้วกัน แต่ถ้าไม่ใช่ ชั้นขอบอกเลยน่ะว่า ขอให้แกอยู่ห่างๆอี้ไว้ ไม่งั้นแกเดือดร้อนแน่ " เป็นไงล่ะ พี่กรณ์ก้อทำเสียงดุใส่เช่นกัน แล้วพี่กรณ์ก้อพาผมเดินออกไปจากตรงนั้น แต่ไอ้บอลมายืนดักไว้ก่อน
" ชั้นไม่กลัวแกหรอกน่ะ ไอ้หน้าจืด แล้วแกก้อปกป้องน้องอี้เค้าไว้ไม่ได้ตลอดเวลาหรอก ว่าแต่ว่าน้องอี้นี่โชคดีจริงๆน๊า มีคนมารุมรักตั้งมากมายหลายคน เสน่ห์แรงจริๆงเลย สนใจรับพี่ไว้อีกสักคนไหม " จากนั้นไอ้บอลก้อเอามือมาทำท่าจะจับแก้มผม แต่ผมปัดมือออกไป แล้วพี่กรณ์ก้อผลักตัวไอ้บอลให้ถอยห่างออกไป
" ชั้นขอเตือนแกอีกที คราวนี้ชั้นเอาจริงแน่ แกออกไปให้ห่างจากอี้เลยน่ะ ไม่งั้น ชั้นจะไม่เกรงใจแล้ว " พี่กรณ์เดินมากันตัวผมไว้ แต่ไอ้บอลมันกลับทำหน้ากวนๆใส่แล้วก้อเดินหันหลังกลับไป ไอ้บ้านี่ มันจะเอายังไงกับผมกันแน่ แล้วพี่กรณ์ก้อหันหน้ามาพูดกับผม
" พี่ไม่ไว้ใจไอ้นี่มันเลยอ่ะ อี้อย่าได้ไปข้องเกี่ยวกับมันเลยน่ะครับ พี่นี่ก้อไม่รู้ว่ามันต้องการอะไรจากอี้กันแน่ พี่ล่ะเป็นห่วงนัก " หน้าตาพี่กรณ์เป็นกังวลมาก
" พี่กรณ์ครับ อี้ไม่ได้อยากข้องเกี่ยวกับเค้าหรอก เค้าต่างหากเป็นคนตามมาหาเรื่องอี้ พี่พยายามเลี่ยงแล้วน่ะ แต่เค้าก้อยังตามมาอีกจนได้ " ผมตอบพี่กรณ์กลับไป
" ถึงอย่างนั้นก้อเหอะ ก้อระวังตัวไปอีกแล้วกัน ป่ะ ไปกันเหอะ อยู่ตรงนี้ไม่ค่อยดีเท่าไหร่หรอก " จากนั้นพี่กรณ์ก้อพาผมเดินออกไป ตอนนั้นผมก้อไม่ค่อยรู้สึกเจ็บที่ข้อเท้าแล้ว อาการดีขึ้นมาหน่อย จากนั้นเราก้อเดินออกมาจากตรงนั้น แล้ว เดินเข้าไปในตัวนำตก โดยมีพี่กรณ์เดินอยู่ข้างๆ ดูเค้าจะเป็นห่วงผมมาก
-
:angry2: :angry2: :angry2: :angry2: :angry2: :angry2: :angry2: :angry2: :angry2:
จากนั้นผมและพี่กรณืก้อเดินไปถึงตัวน้ำตกด้านในสุดของลำน้ำ ที่ตรงนั้นก้อมีนักท่องเที่ยวอยู่อย่างบางตา บ้างก้อเล่นน้ำกัน บ้างก้อถ่ายรูปกัน ส่วนผมกับพี่กรณ์ก้อผลัดกันถ่ายรูปให้กัน โดยที่ส่วนใหญ่ผมจะเป็นดาราหน้ากล้องมากกว่า เพราะว่าพี่กรณ์ค่อข้างจะขี้อายไม่กล้าออกกล้องเท่าไหร่นัก เราเปลี่ยนกันถ่ายรูปได้สักพัก ก้อเห็น ดิวเดินมากับต้ง แล้วก้อเดินตรงมาที่พวกเรา ผมเห็นดังนั้นเลยทักไป
" นี่ไปไหนกันมาอ่ะ ไม่ยอมมาถ่ายรูปด้วยกัน นี่ มาๆๆ มาถ่ายรูปกันเร็วๆ มุมนี้สวยดี " พอผมพูดไปดิวกับต้งก้อมองหน้ากันเล็กน้อย แล้วก้อเดินมาหาผม แล้วเราก้อถ่ายรูปกัน แต่ผมว่า 2 คนนี้เค้ามีท่าทีแปลกๆอะไรกันน่ะ ไม่เห็นพูดจาอะไร ทำหน้าทำตาเหมือนบอกบุญไม่รับซะงั้น ผมก้อพยามเปลี่ยนสถานการณ์ด้วยการ พาไปถ่ายรูปมุมต่างๆบ้าง จากนั้นก้อชวนเล่นน้ำ โดยที่พวกเราทุกคนก้อลงมาเล่นด้วยกัน แต่ดูเหมือนว่า ต้ง กับดิวจะดูไม่ค่อยสบอารมณ์กันเท่าไหร่ ผมเองก้อเริ่มดูแล้วว่าสถานการณ์น่าจะไม่ดีแล้ว เลยชวนพวกเค้ากลับไปที่นั่งพกั แล้วไปหาอะไรทานกันดีกว่า ซึ่งพวกเค้าก้อยอมกลับมาด้วย
ระหว่างทางที่เดินกลับมาจากน้ำตกนั้น ก้อไม่เห็นว่าต้ง หรือดิวจะพูดอะไรกันสักอย่าง เอาแต่เดินมองออกไปด้านนอก จนผมเริ่มอึดอัด แต่ก้อไม่รู้ว่าจะถามยังไง ว่ามันเกิดอะไรขึ้น และไม่นานนัก ต้งก้อเริ่มพูดคุบกับผมและพี่กรณ์บ้าง มีแวะถ่ายรูปกันบ้าง ส่วนดิวนั้นก้อมีพูดคุยบ้างเล็กน้อย แต่ก้อทำเหมือนไม่สนใจพวกผม แล้วเราก้อเดินกันไปเรื่อยๆ พักถ่ายรูปบ้างเป็นจุดๆ และก้อเดินออกมาจนถึงปากทางเข้าน้ำตก อตนนั้นผมไม่เห็นดิวเดินตามออกมาด้วยแล้ว เค้าคงจะไปเดินเล่นที่อื่นคนเดียวมั้ง ผมว่าปล่อยเค้าไปอย่างนั้นก้อดีเหมือนกัน เผื่อเค้าจะต้องการเช่นนั้น
พอไปถึงที่นั่งพัก ก้อเจอทุกๆคนนั่งอยู่ที่นั่นแล้ว เว้นแต่ไอ้บอลที่ตอนนั้น ป้อมบอกว่า บอลขอตัวกลับก่อนเพระว่ามีธุระด่วน แล้วจะติดต่อกลับมา ผมเองก้อโล่งใจที่ตัวมารมันไปได้สักที จะได้ไม่ต้องกังวลใจกัน แล้วผมก้อชวนทุกคนทานอาหารเที่ยงกัน เพราะว่าตอนนั้นมันก้อได้เวลาทานแล้ว แล้วผมก้อนำอาหารออกมาใส่จานและวางไว้ที่โต๊ะ และก้อลงมือทานกัน
ในระหว่างที่ทาน ผมก้อเห็นว่าต้ง ทั้งทานอาหารไปด้วย ดื่มเหล้าไปด้วย ดูท่าต้งจะดื่มหนักเหมือนเมื่อคืนนี้ ผมเองก้อไม่สบายใจ บอกต้งในเบาๆมือเหมือนกัน แต่ต้งก้อยังยืนยันว่า ขอดื่มอย่างนี้ต่อไป ไม่เป็นอะไรหรอก ทานกันได้สักพัก ดิวก้อเดินออกมาจากน้ำตก และเดินเข้ามาร่วมวงทานข้าวกับพวกเรา โดยที่ดิวก้อดื่มเหล้าด้วยเช่นกัน เอ๊ะ เค้า 2 คนเป็นอะไรกันน่ะ
พอผมทานจนอิ่มกันแล้ว ผมก้อชวนเพื่อนๆของผมทั้งหลายไปถ่ายรูปในน้ำตกอีก โดยที่ครั้งนี้ผมต้องใช้คำว่าบังคับเลยล่ะครับ ให้นัง ดี้ จิน และป้อมตามผมไป ไม่งั้นผมจะงอน พวกมันก้อยอมตามมา และน้องแมน น้องเม่น และป๊อบก้อขอตามมาด้วย และพวกเราก้อเดินเข้าไปถ่ายรูปกัน พอเดินเข้าไปข้างใน พวกเพื่อนๆผมก้อตื่นเต้นใหญ่ว่า ทำไมน้ำตกมันสวยอย่างนี้ วิวดี และนั่นยังไม่พอ ชวนผมไปถ่ายรูปยังที่ต่างๆระหว่างทางด้วย เห็นไหมล่ะ พอได้เข้ามาแล้วก้อติดใจกันใหญ่ พวกเราก้อเดินเข้าไปเรื่อยๆ จนไปถึงสุดทางน้ำตก จากนั้นผมก้อบอกเพื่อนๆว่า ผมขอไปเก็บภาพด้านในก่อนน่ะ เพื่อเอาไปลงในเว็ปท่องเที่ยวของบริษัทที่ผมเคยทำงานฟรีแลนซ์ให้ แล้วจะออกมา
ผมเดินเข้าไปเรื่อยๆ จนถึงด้านในสุด แล้วก้อเก็บรูปภาพในมุมต่างๆ ผมได้รูปสวยงามมากมายเลยล่ะครับ จากนั้นผมก้อเดินไปเรื่อยๆ ถ่ายรูปไประหว่างทาง จนรู้สึกว่า ผมเริ่มจะมาทางที่ลึกเกินไปแล้ว จากนั้นผมก้อพยายามเดินออกไป แต่ผมรู้สึกว่า ผมจะไม่ค่อยคุ้นทางๆนี้นัก เพราะว่าเป็นทางที่ผมไม่เคยมาเหมือนกัน ตายล่ะ นี่ผมหลงทางเหรอนี่ เสียชื่อไกด์หมด จากนั้นผมก้อพยายามทางออกออก แต่มันก้อเหมือนจะลึกเข้าไปทางต้นน้ำด้านในสุด แล้วนี่ผมจะทำยังไงดีเนี่ยะ มือถือก้อไม่ได้เอามาด้วย จะมีใครตามหาผมไหมน่ะ ผมเดินมานานพอสมควรจนเหนือย เลยนั่งพกัที่ริมลำธารเล็กสักหน่อย ตั้งสติว่าจะหาทางออกทางไหนดี ทันใดนั้นผมกอ้ได้ยินเสียงคนเรียกชื่อผมขึ้น
" อี้ นั่นอี้ใช่ไหม " แล้วผมก้อหันไป เป็นดิวนั่นเองที่วิ่งเข้ามาหาผม พอเจอผมดิวก้อโผเข้ากอดผมทันที
" ดิวและเพื่อนๆ ตามหาอี้ตั้งนาน เป็นห่วงแทบแย่นึกว่าจะหลงทางซะแล้ว ดีน่ะที่ดิวหาเจอก่อน ไม่งั้นแย่แน่ๆเลย " ดิวคลายจากกอดผท แล้วหันหน้ามาคุยกับผม หน้าตาดิวดูจะคลายความกังวลเล็กน้อย
" อี้ก้อเดินเพลินไปหน่อยอ่ะดิว จนหลงมาซะขนาดนี้ ดีจังที่ดิวตามหาอี้จนเจอ ขอบคุณน่ะที่ช่วยตามหาอี้ " ผมเอ่ยออกไป
" ถ้าอี้หายไป คนที่จะเสียใจที่สุดก้อคือดิวนี่แหละครับ ดิวคงอยู่ไม่ได้แน่ๆ ถ้าขาดอี้ไป ดิวขอโทษน่ะครับ ที่ดิวดูแลอี้ไม่ดีพอ ดิวจะไม่ให้มันเกิดขึ้นอีกแล้ว " แล้วดิวก้อโผเข้ากอดผมอีก ผมเลยต้องตบหลังดิวเบาๆ แล้วกอดตอบ จากนั้นก้อพูดว่า
" อี้ไม่เป็นไรแล้วล่ะ เรากลับกันเถอะน่ะ เดี๋ยวคนอื่นเค้าจะเป็นห่วงมากกว่านี้ " ผมพูดไปแต่ดิวยังยื้อผมให้ยืนอยู่ตรงนั้นไว้อยู่
" อี้ครับ ดิวขอถามอะไรหน่อยสิ อี้ตอบมาจากใจของอี้ได้เลยน่ะ ไม่ต้องปิดบัง ดิวอยากรู้จริงๆว่า อี้คิดยังไงกับดิวกันแน่ อี้บอกดิวได้ไหมครับ " แล้วนี่ดิวจะมาถามอะไรตอนนี้ มันใช่เวลามาถามไหม
" เอ่อออ ดิวมันไม่ใช่เวลามาถามน่ะ เรากลับกันออกไปเถอะ " ผมยังยืนยันคำเดิม เพราะว่าผมเลี่ยงที่จะตอบคำถามนี้
" ไม่ครับ ดิวขอให้อี้ตอบมาก่อน สักนิดก้อดี น่ะครับ แล้วดิวจะไม่ซักไซ้อีกอี้ ดิวแค่อยากรู้ ว่าในใจอี้มีดิวบ้างไหม นะคัรบ อย่าให้ดิวคิดไปฝ่ายเดียวเลย " ดิวดูท่าทางจะไม่ยอมไปง่ายๆ ผมเลยต้องตัดใจตอบไป
" ดิวจะถามทำไม ในเมือ่ตัวอี้ก้อมีต้งอยู่แล้วทั้งคน อี้จะรู้สึกยังไงกับดิว มันจะมีประโยชน์อะไร " ผมตอบกลับไปเสียงหนักแน่น
" แล้วถ้าไม่มีต้งล่ะ อี้จะรู้สึกยังไงกับดิว จะรักดิวไหม เหมือนที่ดิวรักอี้มากจนสุดหัวใจ อี้ตอบดิวได้ไหมครับ " ดิวเล่นยิงคำถามอย่างนี้ผมก้อตอบยากสิครับ แล้วผมจะตอบยังไงดีนี่ ดิวเหมือนจะรู้ว่าผมอึดอัดใจ เลยพูดขึ้นอีก
" อี้ไม่ต้องตอบเป็นคำพูดก้อได้ อี้แค่พยักหน้า ถ้าเกิดว่าอี้รักดิว หรือส่ายหน้าถ้าอี้ไม่ได้รักดิวเป็นคำตอบก้อพอ แค่นี้ทำได้ไหมครับ " จากนั้นผมก้อมองหน้าดิวอยู่สักพักนึง คิดหาคำตอบให้ตัวเองว่า ผมจะตอบยังไงดี ผมเลยพยักหน้าเป็นการตอบคำถามดิวออกไป ผมคิดว่าผมเลือกคำตอบที่ตรงกับใจผมที่สุดแล้ว ครั้งนี้เป็นครั้งแรกที่ผมยอมรับกับตัวเอง และกับดิวว่า ผมมีใจให้ดิวเหมือนกัน ดูเหมือนว่าดิวจะดีใจมาก เข้ามากอดผมใหญ่ แล้วพูดออกมาว่า
" ดิวดีใจที่สุดเลย ที่อี้ยอมรับว่ารักดิวแล้ว ถึงตอนนี้ดิวก้อมีกำลังใจสู้ต่อไปเพื่อให้ได้อี้มาครอบครอง ดิวขอบคุณน่ะครับที่อี้ ไม่รังเกียจดิว เพื่อความมั่นใจ ดิวขอจูบอี้มัดจำได้ไหม " อ้าวววว ดิวได้คืบจะเอาศอกเหรอเนี่ยะ
" ไม่เอาอ่ะดิว อย่ามาทำอะไรบ้าๆแถวนี้น่ะ อายผีสางเทวดาบ้าง ไม่เอาน่ะ " ผมเอ็ดไป แต่ดิวกลับยิ้มมาให้ผม
" นิดเดียวน่ะครับอี้ แล้วดิวสัญญาว่าจะไม่บังคับอี้อีกเลย น่ะครับน่ะ จูบนิดเดียวน่ะ แล้วดิวจะพาออกไปน่ะๆ " ดิวนี่ชักทำตัวเหมือนเด็กเข้าไปทุกวันแล้ว แล้วนี่ผมจะทำยังไงดีเนี่ยะ เอาว่ะ เพื่อตัดรำคาญ ก้อยอมๆจูบไปหน่อยแล้วกัน แล้วผมก้อยื่นปากไป โดยที่ผมหลับตาไว้ แล้วดิวก้อยื่นริมฝีปากมาประกบปากผมไว้ แล้วก้อจูบผมอยากดูดดื่ม ผมเองก้อเริ่มเคลิ้มๆไปเหมือนกัน แต่ก้อพอได้สติก้อเลยผลักดิวออกไป
-
ยาวมากกกกและค้างมากก
ต้องลุ้นอีกแล้วว่าจะมีใครมาเห็นรึเปล่า
-
อร๊ายยยยยยยยยย
แหมมมมมมมมมม
เจ้าดิวววววว
ฮิ้วววว o13 o13
-
:o12: :o12: :o12: :o12: :o12: :o12: :o12: :o12: :o12:
แฟนๆผมหายไปไหนหมดอ่าครับ
ทำงานหรือว่ายังไงเหรอครับ
เหงาจังเลยครับ ไม่มีคนเม้นต์ คนคุยด้วยเลย
เฮ้ออออออออออออ
:sad11: :sad11: :sad11: :sad11: :sad11: :sad11:
-
ผมนี่ไง แฟนพันธ์แท้อันดับหนึ่ง 555+
แต่ตั้งตัวเองสร็จสรรพ อิอิอิ :-[
-
อิ อิ กลับมาแล้วเหมือนกัน มาตามอ่าน
555+ ดีใจกับดิวด้วยจริง ๆ เลย
+1 ให้ Alex ขยันอัพจริง ๆ :L2:
-
มาแล้วค่ะ
แฟนพี่อี้ตัวจริง
อยู่นี่ค่ะ .... อิอิ ^^ :laugh:
-
สงสารต้ง มีตัวสำรองให้คู่กับต้งนะ
-
มีเรียนเคอะ
แต่ก็มาดูซำเม่อน่ะ สู้ๆ
ลงซะที :กอด1:
-
:impress2: :impress2: :impress2: :impress2: :impress2: :impress2: :impress2:
" นิดเดียวน่ะครับอี้ แล้วดิวสัญญาว่าจะไม่บังคับอี้อีกเลย น่ะครับน่ะ จูบนิดเดียวน่ะ แล้วดิวจะพาออกไปน่ะๆ " ดิวนี่ชักทำตัวเหมือนเด็กเข้าไปทุกวันแล้ว แล้วนี่ผมจะทำยังไงดีเนี่ยะ เอาว่ะ เพื่อตัดรำคาญ ก้อยอมๆจูบไปหน่อยแล้วกัน แล้วผมก้อยื่นปากไป โดยที่ผมหลับตาไว้ แล้วดิวก้อยื่นริมฝีปากมาประกบปากผมไว้ แล้วก้อจูบผมอยากดูดดื่ม ผมเองก้อเริ่มเคลิ้มๆไปเหมือนกัน แต่พอได้สติก้อเลยผลักดิวออกไป
“ พอได้แล้วน่ะครับดิว กลับออกไปจากที่นี่กันเถอะ ป่ะ อี้ไม่อยากให้ทุกคนเป็นห่วงอี้มากกว่านี้ “ ดิวก้อพยักหน้าให้ผม แล้วพวกเราก้อพากันเดินออกไป ระหว่างทางเดินกลับ ดิวดูจะเป็นห่วงผมมาก จนพยายามเดินมาประคองผมไว้ใกล้ๆตัว จนบางทีผมต้องบอกว่าผมเดินเองได้ แต่ดิวก้อไม่ยอมปล่อยผมเดินเองสักที จนกระทั่งเราเดินออกมาจนเจอทางออก ใช่เลยครับ มันคืดที่สุดท้ายที่ผมพอจะคุ้นตาหน่อย แต่ดิวนี่ดูท่าจะคล่องมากเลยน่ะครับ สงสัยเค้าจะมาบ่อย พวกเราก้อเดินมาเรือ่ยๆจนเจอเพื่อนๆของผมที่ยืนรออยู่ด้วยหน้าตาที่ดูเป็นกังวลมา พอเพื่อนๆเห็นผมเท่านั้นแหละ ก้อวิ่งเข้ามาผมหาทันที
“ อี้ แกหลงไปไหนมาว่ะ ชั้นหากันแทบตาย นี่แกเป็นอะไรรึเปล่า “ ป้อมพูดขึ้นก่อนเลย
“ เออออ ใช่ นึกว่าแกโดนค่าป่าฉุดไปทำเมียแล้วซะอีก เฮ้ออออออ “ นังดี้เสริมตาม ดูหล่อจะไม่ได้ห่วงผมอย่างเดียวแล้ว
“ ทำไมย่ะ หล่อนเสียดายแทนเพื่อน หรือว่าหล่อนอยากโดนคนป่ากระทำชำเราหล่อนเอง “ นังจินแขวะนังดี้แทรกขึ้นมา นี่เพื่อนผมมันเป็นห่วงผมจริงๆ หรือว่าจะมากัดกัน กันแน่เนี่ยะ สองคนนี้แอยู่ใกล้กันไม่ได้เลย ให้ตายสิ
“ พอๆๆๆ เลิกกัดกันสักทีเหอะ นี่ชั้นก้อกลับมาแล้ว เราออกไปหาคนอื่นๆข้างนอกกันดีกว่าเหอะ อีกอย่าง ชั้นก้อหิวน้ำมากด้วย “ ผมต้องเปลี่ยนประเด็นไปอย่างนั้น ไม่งั้นพวกนี้กัดกันไม่จบแน่ๆ เราพวกเราก้อเดินออกไปจากตรงนั้น จนมาถึงที่นั่งพักที่ทุกคนนั่งพัก นั่งดื่มกันอยู่ สงสัยว่าคนที่นี่จะไม่รู้ว่าผมหลงทางมั้ง ไม่มีใครมีท่าทีจะตกใจเลย แต่กลับแซวผมซะอีก
“ โหๆๆๆ ไปตั้งนานขนาดนี้ สงสัยจะไม่เคยเที่ยวน้ำตกเลยเหรออี้ เล่นซะตัวเปื่อยเลยรึเปล่านี่ “ พี่นพแซวผม คนอื่นๆก้อหัวเราะไปด้วย
-
เอาอีกๆๆ จุ๊บๆ
-
:laugh: จุ๊บ ๆ ๆ
-
:call: :call: :call: :call: :call: :call: :call: :call: :call: :call: :call:
โทษทีนะครับ
คืนนี้คงยังลงไม่ได้ เพราะว่าเน็ตร้านที่ผมเล่นมันฮ่วยมาก
ก็อปปี้ก้อไม่ได้ อะไรก้อไม่ได้
เซ็งชะมัดเลย แล้วจะเปิดร้านเน็ตทำไมว่ะ
ไว้จะรีบๆมาอีกน่ะครับ ขอบคุณครับ
-
มิเปนไรค่ะ รอด้ายยยย ค่า
-
มาอ่านนะคับ
-
:z10: :z10: :z10: :z10: :z10: :z10: :z10: :z10: :z10: :z10: :z10:
“ โหๆๆๆ ไปตั้งนานขนาดนี้ สงสัยจะไม่เคยเที่ยวน้ำตกเลยเหรออี้ เล่นซะตัวเปื่อยเลยรึเปล่านี่ “ พี่นพแซวผม คนอื่นๆก้อหัวเราะไปด้วย
“ ใครบอกล่ะพี่ ไอ้อี้มันหลงทางต่างหาก นี่ไม่รู้เดินอีท่าไหน หลงเข้าจนได้ คนอื่นเค้าตกอกตกใจกันหมดเลย “ อ้าวนังดี้ หล่อนจะพูดขึ้นมาทำไมเนี่ยะ ดูสิ คนอื่นๆเค้าตกใจกันหมดเลย
“ อะไรน่ะครับอี้ นี่อี้หลงทางเหรอ แล้วทำยังไงถึงกลับมาได้ล่ะ “ ป็อบถามด้วยน้ำเสียงตกใจ แต่ผมสังเกตเห็นต้งยังนั่งดื่มเหล้ากับพี่กรณ์ใหญ่เลย แต่เค้าดูไม่ได้ตกใจอะไร เอ๊ะ หรือว่าต้งจะเมาไปแล้วจนไม่รู้เรื่อง
“ ไม่มีอะไรหรอกป๊อบ อี้หลงนิดเดียวเอง พอดีดิวเค้าเดินหาอี้จนเจออ่ะ ไม่มีอะไรแล้วล่ะ มาดื่มกันต่อดีกว่า เดี๋ยวอี้จะตามคนอื่นไม่ทัน มาๆๆ มาดื่มกันดีกว่า ฉลองวันหยุดยาวของอี้ซะหน่อย “ แล้วผมก้อเรียกทุกคนให้มาดื่มกัน เพื่อที่จะได้ลืมไปว่าเมื่อสักครู่นี้ผมได้หลงทางไป ซึ่งทุกคนก้อมได้คิดมากอะไร คงเพราะเห็นผมกลับมาได้อย่างปลอดภัยแล้วมั้ง
เราก้อดื่มกันไปสักพักนึง ก้อเริ่มบ่ายแก่ๆแล้ว ผมรู้สึกว่าทุกคนเริ่มมึนๆแล้ว โดยเฉพาะต้ง กับพี่กรณ์ และนังจิน เพราว่า 3 คนนี้เริ่มพูดไม่เป็นภาษาแล้ว ผมเลยชวนทุกคนกลับบ้านกัน โดยที่ผมบอกให้ทุกคนไปอาบน้ำอาบท่ากันก่อนแล้วไปเจอกันที่บ้านพักของผม ส่วนผมจะแวะไปซื้ออาหารก่อน วันนี้ขอซื้ออาหารสำเร็จเลยแล้วกันครับ เพราะว่าผมก้อมึนๆเหมือนกัน เลยขี้เกียจทำ
พวกเราก้อแยกย้ายกันกลับ โดยที่ผมต้องขับรถให้ต้งเพราะว่าต้งค่อนข้างจะเมามากพอดู พี่กรณ์ก้อไม่แต่กต่างกันมาก ผมกับพี่กรณ์เลยต้องแบกต้งให้ไปนั่งด้านหลังของรถ จากนั้นเราก้อขับรถไปที่ตลาดก่อนเพื่อซื้อของก่อน โดยให้พี่กรณ์เฝ้าต้งอยู่ยนรถแล้วผมไปซื้อคนเดียว อีกอย่างมันก้อสะดวกกว่าด้วย ผมใช้เวลาไม่นานนักในการซื้อของ แล้วก้อกลับมาที่รถ จากนั้นเราก้อกลับบ้านพักกัน
พอถึงบ้านแล้วผมก้อพาต้งขึ้นไปนอนพักก่อน ส่วนผมก้ออาบน้ำ แต่งตัวแล้วลงมาเตรียมอาหารไว้คืนนี้ โดยที่อาหารคืนนี้ที่เราจะทานก้อทานง่ายๆ หมูย่าง ส้มตำ แกงเขียวหวานอะไรไปเรื่อยเปื่อย ผมเลือกที่จะเลี่ยงอาหารทะเลสักมื้อ เพราคิดว่าทุกคนคงจะเลี่ยนกันแล้ว พอผมเตรียมอาหารเสร็จเพื่อนๆผมก้อทยอยกันมาแล้ว ส่วนต้งก้อฟื้นและอาบน้ำเรียบร้อยแล้ว พี่กรณ์ก้อเช่นกัน แต่ผมไม่เห็นว่าดิวไม่รู้ไปอยู่ไหน คงจะไปส่งและรอรับเพื่อนๆผมมาด้วยมั้ง
-
อืม....อยากกินแกงเขียวหวาน อิอิอิ
-
:m16: :m16: :m16: :m16: :m16: :m16: :m16: :m16: :m16: :m16: :m16:
แล้วทุกๆคนก้อช่วยผมนำอาหารออกไปวางไว้ที่โต๊ะตรงเดิมที่เราทานอาหารกัน กลางสนามหญ้า วันนี้ดูสภาพแต่ละคนจะไม่ค่อยไหวกันเลยน่ะครับ คงจะดื่มไปเยอะกัน ส่วนผมก้อไม่ดื่มมากเท่าไหร่ เพราะว่าต้องดูแลอะไรหลายๆอย่าง จากนั้นพวกเราก้อทานอาหารและดื่มกันต่อ โดยที่ตอนแรกเพื่อนๆผมมันจะไม่ไหวกัน แต่พอได้ถอนเข้าไปเท่านั้นล่ะ ( ถอนภาษาของคนดื่มเหล้าคือ จากที่เคยเมาค้างอยู่แล้ว พอได้แอลกอฮอล์เข้าไปเพิ่มในเส้นเลือดหน่อยแล้ว อาการก้อดีขึ้น ) วิญญาณเข้าร่างทันทีครับ กลับมาเป็นคนเดิมและดื่มต่อกันอย่างสนุกสนาน และหัวค่ำสักหน่อย ดิวก้อกลับเข้าบ้านมาดื่มกับพวกเราต่อ ซึ่งผมก้อไม่รู้เค้าไปไหนมา เพื่อนๆก้อไม่ได้บอก และผมเองก้อไม่ได้ถาม เค้าอาจจะมีธุระไปหาเพื่อนเค้าก้อได้ พอดิวมาผมก้อเข้าไปหยิบจานและแก้วให้เค้าในครัว
“ อี้ครับ ขอโทษน่ะครับที่ดิวหายไปนาน พอดีไปหาเพื่อนที่เป็นเจ้าของที่นี่มาอ่ะครับ “ ดิวพูดในขณะที่ผมเข้ามาเองของในครัว ผมคิดว่าดิวคงเดินตามผมมา ผมเลยหันมาคุยกับเค้า
“ อ้ออออ ไม่เป็นไรหรอก ไม่ได้ว่าอะไร แต่ก้อแอบสงสัยอยู่เหมือนกันว่าหายไปไหนมา หิวรึป่าวล่ะ อี้มาเอาจานกับแก้วให้ ดิวออกไปรอข้างนอกไป เดี๋ยวอี้ยกไปเอง “ ผมตอบกลับไป
“ ดีจังเลย อี้เป็นห่วงดิวด้วย ว่าดิวจะหิวไหม แสดงว่าอี้ก้อคงรักดิวจริงๆใช่ไหมครับ ฮ่าๆๆๆ ดิวดีใจจัง “ แล้วดิวก้อเดินมาทำท่าจะกอดผม แต่ผมเอามือดันตัวดิวเอาไว้ก่อน
“ อย่าๆๆๆ ดิว ไม่เอา อย่ามาทำลุ่มล่ามแถวนี้ เดี๋ยวคนอื่นจะเห็นเข้า “ ผมปรามไป
“ คนอื่นนี่หมายถึงต้งด้วยรึป่าว อี้ “ ปึ่งงงง นี่ต้งเข้ามาตั้งแต่ตอนไหนเนี่ยะ ดูท่าทางต้งจะยืนไม่ตรงแล้ว เหมือนคนเมานิดๆ ตาก้อขวางๆ ตายๆๆๆ ส่วนผมก้อได้อึ้งไปนิดนึง
“ บ้าน่าไอ้ต้ง ชั้นกับอี้ก้อแค่หยอกล้อกันตามประสาเพื่อนฝูง แกอย่าคิดมากน่า “ ดิวพูดแก้ขึ้นมาให้ผม แต่ดูต้งจะไม่สนใจ เดินเข้ามาจับแขนผมซะแน่น แล้วหันไปพูดกับดิว
“ อี้เค้าเป็นแฟนชั้น ชั้นไม่ชอบให้ใครมาล้อเล่นแบบนี้ ถ้าแกจะล้อเล่นแกก้อไปล้อเล่นกับผู้หญิงคนอื่น เข้าใจไหม “ ต้งตะคอกใส่หน้า
-
:serius2: :serius2: :serius2: :serius2: :serius2: :serius2: :serius2: :serius2:
“ อี้เค้าเป็นแฟนชั้น ชั้นไม่ชอบให้ใครมาล้อเล่นแบบนี้ ถ้าแกจะล้อเล่นแกก้อไปล้อเล่นกับผู้หญิงคนอื่น เข้าใจไหม “ ต้งตะคอกใส่หน้า
ดิวเสียงดังมาก จนผมตกใจ ดิวเองมีสีหน้าเริ่มไม่พอใจเหมือนกัน แต่ผมก้อทำตาปรามดิวประมาณว่า อย่าไปเถียงต้งเลย ดิวเลยมีสีหน้าที่คลายความบึ้งตึงลงไปบ้าง ผมเลยแทรกขึ้น
“ ต้งครับ ไม่เอาน่ะครับ อย่าหงุดหงิดน่ะครับ ไม่มีอะไรหรอก ป่ะเราไปดื่มกันต่อดีกว่า ดูสิต้งดื่มซะเมา โดยไม่รออี้เลย ป่ะๆๆ ไปข้างนอกกันเถอะ “ ผมดึงแขนต้งจะเดินออกไป แต่ต้งขืนไว้ไม่เดิน แล้วพูดขึ้น
“ แล้วนี่อี้เข้ามาทำอะไรในครัว มาเอาอะไรให้ใคร “ ต้งถามผมเสียงไม่ค่อยดีเท่าไหร่
“ ก้อ ดิวเค้าเพิ่งเข้ามาไง อี้เลยเดินมาหยิบจานกับแก้วให้ ป่ะ ไปกันเหอะ “ ผมจะเดินไปแต่ต้งก้อไม่ยอมเดินไปอีก
“ ก้อไอ้ดิวมันมาแล้วไง ให้มันถือไปเองสิ อี้จะไปเอาให้มันทำไม อี้เป็นอะไรกับมันกันแน่ ถึงต้องดูแล เทคแคร์ เอาใจใส่มันขนาดนี้ ขนาดต้ง อี้ยังไม่เห็นทำให้ขนาดนี้เลย “ เอาแล้วไหมล่ะครับ ผมว่าต้งคงจะเมามาก ถึงได้พูดอย่างนี้ออกมา ผมเองก้อพูดอะไรไม่ออกเหมือนกัน จนดิวต้องเดินมาหยิบจานในมือผมไป
“ ไม่เอาน่าไอ้ต้ง เล็กน้อยน่า ชั้นถือไปเองก้อได้ “ จากนั้นดิวก้อเดินออกไปหน้าบ้าน
“ หวังว่าอี้คงไม่ทำให้ต้งเสียใจด้วยการ ที่อี้คบกันคนอื่นด้วยในขณะที่อี้มีต้งอยู่ทั้งคนหรอกน่ะ “ ต้งพูดกับผมในขณะที่ยืนอยู่ตรงนั้น
“ ต้งครับ ต้งอย่าคิดมากได้ไหมครับ มันไม่ใช่อย่างที่ต้งคิดหรอก อี้ก้อยังเป็นอี้ของต้งคนเดิมน่ะครับ ป่ะไปกันเหอะ “
-
ดูเหมือนว่าตังจะเริ่มระแวงมากขึ้นแล้วนะ
รอตอนต่อไปนะ :z2:
-
สถานการณ์เริ่มจะคุกรุ่นแล้ว อิอิ
-
:a5: :a5: :a5:
-
เฮ้อ เหนื่อยมันกันนะ คงไม่รู้จะทำไงอ่ะดิ่
-
555+ ดิวมาแรงๆๆๆๆ
-
:really2: :really2: :really2: :really2: :really2: :really2: :really2: :really2: :really2:
“ หวังว่าอี้คงไม่ทำให้ต้งเสียใจด้วยการ ที่อี้คบกันคนอื่นด้วยในขณะที่อี้มีต้งอยู่ทั้งคนหรอกน่ะ “ ต้งพูดกับผมในขณะที่ยืนอยู่ตรงนั้น
“ ต้งครับ ต้งอย่าคิดมากได้ไหมครับ มันไม่ใช่อย่างที่ต้งคิดหรอก อี้ก้อยังเป็นอี้ของต้งคนเดิมน่ะครับ ป่ะไปกันเหอะ “
“ อี้ก้อได้แต่ปลอบใจต้งอย่างนี้ตลอด แต่การกระทำอี้มันสวนทางกับคำพูดเสมอ จริงไหมครับอี้ “ จากนั้นต้งก้อสะบัดแขนจากผมแล้วเดินออกไปหน้าบ้าน โดยที่ไม่รอผมเลย นี่ต้งเค้าเป็นอะไรไปน๊า หรือว่าเค้าไปรู้เรื่องอะไรมา ไม่สิ นี่ผมควรทำยังไงดีนี่
ผมรอให้ต้งเดินไปได้สักพัก ผมก้อเดินเข้าไปดื่มกับเพื่อนๆกันต่อ วันนี้เราดื่มกันเยอะกว่าเมื่อวานนี้อีก เพราะว่าผมเองก้อเริ่มอยากเมาขึ้นมาแล้ว เป็นไรไม่รู้ชีวิตมันเหมือนอยากจะเมาๆ แบบไม่รับรู้อะไร ซึ่งเพื่อนๆก้อไม่รู้ว่าทำไมผมถึงได้ดื่มเยอะขนาดนี้ ผมทั้งดื่ม ทั้งร้องเพลง โดยที่วันนี้น้องเม่น อาสาเป็นมือกีตาร์แทนเพราะว่า ป๊อบไม่สามารถที่จะเล่นได้แล้ว ก้อเมาซะขนาดนั้น ส่วนคนอื่นก้อสนุกสนานกันไปตามเรื่องราว พี่กรณ์นี่คงจะเป็นคนที่เมาน้อยที่สุด เพราะว่าต้องคอยดูพวกสาวๆ ทั้งจิน ดี้ และป้อม ที่ตอนนี้สภาพแบบว่า ไม่เหลืออะไรให้จินตนาการซะแล้ว
พอดึกสักหน่อย พี่นพก้อขอตัวพาพี่มดกลับไปพักก่อน โดยที่ให้น้องแมน และน้องเม่นอยู่ต่อสนุกกับพวกเรา หลังจากนั้นเราก้อสนุกกันต่อไป โดยที่ผมลืมสังเกตตอนนั้นว่า ไม่รู้ว่าดิวกับต้งหายไปไหนกันทั้งคู่ เค้าจะไปด้วยกันไหม หรือว่าไปกันคนละครั้ง ยังคิดไม่ทันจบเพื่อนๆก้อมาชวนผมดื่มกันต่อ ผมเองก้อสู้ไม่ถอย นานๆทีจะได้ดื่มสนุกๆอย่างนี้ที ก้อเอาซะหน่อยว่ะ
ซึ่งผมก้อไม่รู้ว่าตัวเองดื่มไปมาก หรือว่านานเท่าไหร่แล้ว จนผมเริ่มเห็นดิวและต้งเดินมาด้วยกันจากในบ้าน ท่าทางแปลกๆ แต่ก้อก้อมได้อะไร ชวนพวกเค้ามาดื่มกันต่อ ซึ่งต้งและดิวก้อตอบสนองผมเป็นอย่างดี คราวนี้ผมไม่ดื่มอย่างเดียวครับ ทั้งทำหน้าที่เป็นนักร้องนำ และเต้นไปด้วย เรียกสนุกเฮฮาได้เป็นอย่างมาก นังป้อม และดี้ก้อมาเป็นหางเครือ่งให้ผมด้วย สนุกจริงๆเลย ส่วนน้องแมนและป๊อบก้อเปลี่ยนกันเป็นคนร้องเพลง แต่ผมนี่สิ เต้นตลอดไม่ยอมหยุดเลย พอเต้นเหนื่อยสักหน่อย ผมก้อนั่งดื่มกันต่อ พอหันไปหาต้งก้อพบว่าสลบคาโต๊ะไปแล้ว ส่วนดิวก้อมากระแทกแก้วกับผมใหญ่ บอกว่า คืนนี้ไม่เมาไม่เลิก ผมเมามาก เพราะว่าชนแก้วกับดิวไปเยอะจัด คนอื่นๆก้อเช่นกัน จนผมเริ่มไม่รับรู้อะไรแล้วจน........
โอ๊ยยยย มึนหัวเป็นบ้าเลย นี่ผมหลับไปเหรอเนี่ยะ ตายแล้วอย่าบอกน่ะว่านอนบนสนามหญ้า แต่ก้อไม่น่าใช่เพราะว่าที่ผมนอนมันนุ่มๆเหมือนกับเตียงนอนนี่ เอ๊ะ แต่ทำไมผมรู้สึกมึนๆ เบลอๆจังเลย อ๊ะ เหมือนมีคนมากอดผมจากด้านหลังอยู่ แล้วพยายามซุกไซร้ที่ใบหูผม จนผมขนลุกไปด้วยความสยิว เค้าคนนั้นใช้ลิ้นเก่งมาก ส่วนมือเค้าก้อทั้งลูบไล้ และนวดเค้นตามร่างกายผมไปด้วย ผมเริ่มมีอารมณ์แล้ว เลยลูบมือคู่นั้นตอบไปบ้าง
“ อี้ชอบอย่างนี้ใช่ไหมครับ “ เสียงคนๆนั้นกระซิบมาที่ข้างหูผมอย่างแผ่วเบา น้ำเสียงเค้าเซ็กซี่มาก ผมไม่ค่อยคุ้นเสียงหนัก เพราะเมาเลยจำอะไรไม่ค่อยได้แต่ผมว่าน่าจะเป็นเค้าคนนี้แน่ๆ
-
---------------------------------------
:mc4: :mc4: :mc4: :mc4: :mc4: :mc4:
ขอขั้นจังหวะการอ่านนิดนึงน่ะครับ
ขอผมพูดอะไรนิดนึงงงงงงงง
:mc4: :mc4: :mc4: :mc4: :mc4: :mc4:
:pig2: :pig2: :pig2: :pig2: :pig2: :pig2: :pig2: :pig2: :pig2:
ผมขอพูดอะไรหน่อยน่ะครับ
อย่าหาว่าผมอย่างนั้นอย่างนี้เลย
ในระยะเวลาหลายเดือนที่ผมลงเรื่องมานี้
ผมมีความสุขมากน่ะครับ ที่มีคนมาอ่าน และชอบเรื่องราวของผม
ที่จริงผมก้อไม่ได้เป็นคนขี้น้อยใจหรอกน่ะครับ แต่มันอดไม่ได้
ที่จะเปรียบเทียบกับนักแต่งคนอื่นๆว่า
ในขณะที่ผมพยายามลงเรื่องให้อ่านกันอย่างทันใจ
แม้ว่าบางทีผมจะเหนื่อย จะป่วย จะงานยุ่งแค่ไหน
ผมก้อจะพยายามมาลงให้อ่านกัน เดี๋ยวทุกๆท่านจะรอคอย
และผมก้อไม่เคยขออะไรมาก นอกจากกำลังใจ เล็กน้อย
จะเป็นคอมเม้นต์หรืออะไรต่างๆที่ท่านพึงจะให้ได้
แต่ระยะหลังๆมา ผมรู้สึกว่า มันทำไมน้อยจัง
ไม่ใช่ว่าผมโลภมากหรืออะไรน่ะครับ แต่ทุกท่านคิดดูสิ
ในขณะที่เราพยายามเอาเรื่องมาลง และทุกครั้งที่เปิดกระทู้นั่น
คอมเม้นต์ หรือข้อความมันชั่งน้อยนัก ผมไม่สมกับที่ผมทำเลย
บางครั้งมันดูห่อเหี่ยวน่ะครับ แต่ผมก้อพยายามหากำลังใจจากตรงอื่น
ผมคงไม่แย่เกินไปใช่ไหมครับ นี่แหละคือความในใจจากผม
แต่ถ้าท่านไหนจะเบื่อผม และเบื่อที่จะอ่านเรื่องของผมก้อไม่เป็นไร
ผมถือว่าผมได้พูดในสิ่งที่ผมอยากพูดออกไปแล้ว
จากนี้ไปผมก้อจะทำหน้าที่ของผมต่อไปนะครับ
ขอบคุณทุกท่านที่รับฟัง และขอโทษด้วยถ้าทำให้เสียความรู้สึก
เชิญอ่านต่อได้เลยน่ะครับ
:3123: :3123: :L1: :L1: :3123: :3123: :L1: :L1: :3123: :3123: :L1: :L1:
-
โถๆ อย่าน้อยใจไปเลยนะตะเอง
ยังไงก็มีนักอ่านตัวเล็กๆคนนี้คอยตามอ่านอยู่เสมอนะคร๊าบบบ
ผมว่าน่าลุ้นดีออกนะ สู้ต่อไปครับอเล็กซ์ สงกรานต์ไปเที่ยวไหนรึเปล่า รักษาสุขภาพนะครับ จุ๊บๆ
-
ยังตามอ่านอยู่เหมือนกันนะ ยังคอยเป็นกำลังใจให้ Alex อยู่
บางครั้งอาจจะช้าไปบ้าง แต่ก็ตามอ่านจนทัน เพราะรอลุ้น
คอยเชียร์ ทุก ๆ คน (โดยเฉพาะ ดิวอยู่ อิ อิ) ยังไงก็สู้ ๆ
นะ หยุดยาวไปเที่ยวไหนรึเปล่า ไปเที่ยวไหนก็เดินทางโดย
ปลอดภัยนะ มีความสุขกับปีใหม่ไทยนะ :L2: :L2: :L2:
-
:impress2:
อิอิ...ยังไงก็ยังตามอ่านน้องอเล็กซ์อยู่เสมอนะ
โอ๊ะ...โอ อย่าเพิ่งน้อยใจน๊า เป็นกำลังใจให้เสมอจ๊า
เนี่ย..กำลังหมั่นไส้อี้อยู่นะเนี่ย ไม่เลือกใครให้จะแจ้งไปเลยอ่ะ ชิส์!
สงสารก็แต่ต้ง..โดนผู้ใหญ๋หลอกเด็ก อิอิ (แหะ แหะ เม้นท์ด้วยความรักอี้นะจ๊ะ)
แล้วสงกรานต์ไม่ไปเที่ยวไหนเหรอจ๊ะ...น้องอเล็กซ์
-
ยังเป็นกำลังใจให้อยู่เสมอนะคร๊าบบบบบบบบบบ
ยังไงก็อย่าพึ่งน้อยใจไปเลย 555
:L2: :L2: :L2:
-
ตัวเองงงงงงงง
ลืมเค้าไปได้ไงอ่ะ
เค้ายังอยู่นะ
คอยเม้นตลอดเลยยย
อย่าน้อยใจเลยน้า
ตะเองง ลงตามปกติที่ตัวเองลงเถอะ
รุ้ป่าวว่าตะเองอ่ะ ลงบ่อยขนาดไหน
เค้าตามอ่านได้ทุกวันเลยมีความสุขมากๆโด้ยยยยย
ยังเป็นกำลังใจให้ ตะเองเสมอน้าค๊าาา เกิดอะไรขึ้นอย่าลืมล็อกอินนี้นะ ตะเองงง
สู้ๆนะคะ (นักเขียน)ที่รักกกก อิอิ จ๊วบบบบบบบบบบบบบบบบ .... :จุ๊บๆ: :จุ๊บๆ: :จุ๊บๆ:
-
o22 o22 o22 o22 o22 o22 o22 o22 o22 o22 o22 o22
“ อี้ชอบอย่างนี้ใช่ไหมครับ “ เสียงคนๆนั้นกระซิบมาที่ข้างหูผมอย่างแผ่วเบา น้ำเสียงเค้าเซ็กซี่มาก ผมไม่ค่อยคุ้นเสียงหนัก เพราะเมาเลยจำอะไรไม่ค่อยได้แต่ผมว่าน่าจะเป็นเค้าคนนี้แน่ๆ
“ ก้อชอบบ้างอ่ะ แล้วดิวล่ะ ชอบทำอย่างนี้กับใครบ่อยๆเหรอ ฮื่อ ??? “ ผมตอบกลับไปด้วยน้ำเสียงกระเส่าๆเช่นกัน
“ อะไรน่ะ เมื่อกี้อี้เรียกชื่อใครน่ะ “ ฮ่ะ แล้วคนที่กอดผมอยู่เป็นใครนี่ ไม่ใช่...เท่านั้นยังไม่พอ คนๆนั้นที่กอดผมอยู่ ยังผละออกจากอดผมแล้วเปลี่ยนมาขึ้นคร่อมผมไว้ แล้วจับแขนผมทั้งสองข้างขึงไว้ ผมเลยมองไปที่หน้าครับ......
“ ทำไมฮ่ะ ไม่ใช่คนที่อยากให้เป็นถึงกับตกใจเลยรึไง นี่ขนาดเพ้อเรียกชื่อกันนี่ คงไม่ธรรมดาแล้วมั้ง “ นี่เป็นต้งเหรอ ที่กอดผมอยู่เมื่อกี้ ดูต้งจะโกรธผมมาก ขาดว่าไฟที่ห้องไม่ได้เปิด แต่ผมเห็นสีหน้าเค้าจากแสงไฟจาด้านนอกส่องเข้ามา เลยรู้ว่าตอนนี้สีหน้าต้งเป็นยังไง คงทั้งโกรธและเสียใจที่ผมเพ้อชื่อดิวออกไป เลยขึงแขนทั้งสองของผมไว้ซะแน่น
“ เอ่ออออ ต้ง ไม่ใช่อย่างนั้นน่ะ แต่... ต้งปล่อยอี้เหอะน่ะ อี้เจ็บอ่ะ “ ผมอ้อนวอนต้งไป
“ อี้นี่เก่งเหลือเกินน่ะ กับการตอบไม่ตรงคำถามนี่ ที่ต้งถามไม่ได้ยินหรือไงว่า ฮ่ะ ??? ว่าตกใจรึไง ที่คนรู้ว่าคนที่กอดอี้ ไม่ใช่ไอ้ดิว ตอบมาสิ.... อ้ออออ หรือว่ามันเคยทำอย่างนี้กับอี้มาก่อนแล้ว อี้เลยเคลิ้มไปเมื่อกี้ ใช่สิน่ะ อี้คงชอบทำอะไรอย่างนี้มากกว่า แล้วทำไมไม่บอกต้งตั้งแต่แรกเล่าว่าชอบอะไรแบบนี้ จะได้จัดให้ตั้งแต่แรก ไม่ต้องมาคิดว่าอี้เป็นคนหวงเนื้อหวงตัว ที่แท้อี้ก้อเหมือนพวกเกย์ทั่วๆที่ ที่มันมักง่าย มั่วไม่เลือก ได้ถ้าต้องการอย่างนั้น ต้งจัดให้เดี๋ยวนี้เลย “
จากนั้นต้งก้อรุกเร้าตัวผม ด้วยการระดมจูบไปทั่วไปหน้า และซอกคอของผม ซุกไซ้อย่างรุนแรง ผมเองก้อดิ้นสู้ ตะโกนบอกให้หยุดต่างๆ นาน แต่ต้งก้อไม่มีทีท่าว่าจะสนใจคำขอร้องของผม ผมก้อทั้งดิ้นทั้งขัดขืน แต่แรงต้งเยอะกว่าผม ผมเองก้อเมาด้วยแรงเลยไม่ได้ ต้งเองก้อคงจะเมาเพราะว่ากลิ่นเหล้าในตัวต้งแรงมาก แต่ทำไมยิ่งเวลาเมาต้งจะแรงเยอะนักน่ะ ผมก้อดิ้นๆไป ยังไงก้อไม่หลุด ไม่รู้จะทำยังไงดี เลยกัดเข้าไปที่หัวไหล่ต้งอย่างแรง
“ อ๊ากกกกกกก บ้าไปแล้วเหรออี้ ทำไมต้องกัดกันด้วย “ ต้งสะบัดตัวออกจากผม แต่ก้อยังจับแขนทั้งสองข้างของผมไว้อยู่
-
ต้งเอ๊ยยยยยย ........
เหอๆๆๆ
เหนือคำบรรยาย
พี่อี้คะ ...
สู้ๆค่ะ 555++
-
แว้กกก ตามอ่านอย่างยาววว ... กำลังสนุกเลย ^_^ ต้งปากจัดชะมัด ชิร์
กอด ~ คนเขียนใจดี จุ๊บ ๆ ด้วย 555++
ผมชอบอ่านงานของคุณนะครับ ... อาจไม่ได้เข้ามาอ่านทุกวัน ... แต่ก็ยังคงติดตามผลงานและเมนท์ทุกครั้งที่เข้าอ่านนะ
ช่วงนี้กระทู้เยอะ งานแยะ จำนวนเม้นท์อาจจะไม่มาก ... แต่ผมเชื่อมีคนติดตามอ่านงานคุณอีกเยอะ ...เพราะมันสนุก ... บวก 1 เป็นกำลังใจให้ครับ ^___^
สงกรานต์นี้เที่ยวให้สนุก มีความสุขมาก ๆ นะครับ ... ขอบคุณสำหรับความสุขที่มอบให้ครับ
-
:beat: :beat: :beat: :beat: :beat: :beat: :beat: :beat: :beat: :beat:
“ พูดดีๆไม่ชอบ แต่ชอบอะไรที่รุนแรง ใช่สิ ไอ้ดิวมันป่าเถือนไง อี้เลยไม่ชอบต้ง แต่กลับไปชอบมัน ด้ายยยย งั้นก้อเจอนี่เป็นไง “ แล้ว
ต้งก้อรวมแขนทั้งสองข้างของผม ไว้ด้วยมือข้างเดียวของต้ง จากนั้นต้งก้อตบมาหน้าผมอย่างแรง จนหน้าผมหันไป ผมรู้สึกชาที่หน้ามาก แล้วต้งก้อขึงแขนทั้งสองข้างของผมไว้กับเตียงอีก แล้วก้อซุกไซ้ผมอย่างแรงอีกเช่นเมื่อกี้นี้ ผมไม่ดิ้นครับ เพราะผมเริ่มรู้สึกว่า ดิ้นไปก้อเท่านั้น หน้าของผมก้อเริ่มรู้สึกเจ็บแปลบๆขึ้นมา แต่เก็บแค่กายมันไม่เท่าไหร่หรอกครับ แต่เจ็บที่ใจนี่สิ ผมไม่คิดเลยว่าต้งจะทำกับผมได้ขนาดนี้ ทำไมน่ะ ชีวิตผมต้องเจออะไรแย่ๆอย่างนี้ กับคนที่ผมคิดว่าเค้าเป็นคนดีด้วย
“ นี่เหรอ ต้งที่อี้เคยรู้จัก นี่เหรอต้งที่แสนดีของอี้ บอกอี้มาสิว่า ต้งคนที่อี้เคยรู้จักมา มันไม่ใช่คนนี้ คนที่กำลังทำร้ายอี้ทั้งร่ายกายและจิตใจ “ ผมพูดออกไปน้ำเสียงสั่น จนต้งหยุด แล้วเปลี่ยนมาจ้องหน้ากับผม สายตาต้งดูน่ากลัวมาก ผมไม่เคยเห็นสายตาต้งอย่างที่เป็นตอนนี้มาก่อนเลย ผมบอกไม่ถูกว่าเป็นยังไง แต่ดูเหมือนต้งจะโกรธผมมากโขเหมือนกัน
“ เหอะ อี้อย่ามาพูดหน่อยเลยดีกว่า ตัวอี้เองอ่ะ ดีแค่ไหน ต้งเองก้อเคยหลงคิดไปว่าอีร้เป็นคนดี เป็นคนที่ต้งคิดที่จะรัก และอยู่ด้วยกัน แต่ไม่เลย ต่อหน้าต้งอี้ก้อเป็นคนดีอยู่หรอก แหม ทำเป็นคนรักเพื่อน รักเด็ก ใจบุญ ชอบช่วยเหลือคนอื่น รักเดียวใจเดียว ไม่เจ้าชู้ ไม่มั่ว แต่พอต้งได้มาสัมผัสลึกๆแล้ว อี้เองก้อเหมือนกับเกย์มั่วๆที่มันมีอยู่ดาษดื่นในสังคม ที่ชอบหว่านเสน่ห์ให้คนมาหลงแล้วก้อปั่นหัวไปเรื่อย คงไม่ใช่ต้งคนเดียวหรอกน่ะที่หลงกลของอี้ อาจจะไอ้กรณ์ น้องแมน ไอ้ป๊อบ ไอ้บอล แล้วก้อไอ้ดิวอีกคน คนหลังนี่คงจะพิเศษหน่อยน่ะ เพราะว่าอี้คงหลง และรักมันมากเป็นพิเศษ อี้เลยถึงได้ทำกับต้งได้ลงคอ ที่งๆที่ต้งทั้งรัก ทั้งดูแล ทั้งเอาใจสารพัด สุดที่คนๆนึงจะให้ได้ แต่อี้กลับทำร้ายหัวใจต้งอย่างไม่ใยดี อี้รักไอ้ดิวมันมาก ใช่ไหม “ ต้งตะคอกใส่หน้าผมทั้งน้ำตา ผมเองก้ออึ้งกับสิ่งที่ต้งพูดออกมา ต้งไปเอาความคิดนี้มาจากไหนเนี่ยะ
“ ต้ง อี้ไม่ได้...” ผมพูดน้ำเสียงเครือๆ แต่ต้งก้อตะคอกมาอีก
“ ไม่ใช่อะไร อี้จะบอกว่าอี้ไม่ได้ชอบมันเหรอ ฮ่ะ !!! ตอนแรกต้งก้อไม่เชื่อหรอก จนต้งได้มาเห้ฯท่าทางของอี้ที่มีต่อไอ้ดิว ต้งก้อเริ่มคิดตามแล้ว แต่พยายามคิดไปว่า อี้กับดิวคงไม่ได้เป็นอย่างนั้น อี้คงจะซื่อสัตย์ต่อต้ง และจะไม่ทำร้ายต้ง จากนั้นมา ต้งก้อเห็นอาการของอี้มาเรื่อยๆ แม้หลายครั้งที่ไอ้ดิวมันจะรังแกอี้ แต่ท่าทางอี้ไม่ได้เกลียดมันเลย อี้ดูออกจะยินยอมด้วยซ้ำ ทั้งๆที่หลายครั้ง มันทำกับอี้เหมือนอี้ไม่ใช่คน ซึ่งต้งก้อพยายามคิดว่า ไอ้ดิวมันคงไม่ได้ชอบอี้หรอก แค่อยากแกล้งให้อี้ไม่พอใจเฉยๆ แต่ก้อน่ะ อี้คงจะไปถูกตาต้องใจอะไรมันเข้าล่ะ มันเลยกลับกลายเป็นว่า ไอ้ดิวมาชอบอี้แทน “ พูดถึงตอนนี้ ต้งก้อหยุดสะอื้นไปนิดนึง แล้วก้อพูดต่อ
-
อึ๋ย! ไม่รู้จะสงสารใครดี ตังก็น่าสงสาร
อี้ก็น่าสงสาร ดิวก็น่าสงสาร แล้วที่นี้จะทำยังไงดีล่ะ
:sad4: :sad4: :sad4:
-
:L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2:
ถึงเพื่อนๆทุกคนน่ะครับ
สงกรานต์นี้ ALEX ก้อขอให้ทุกคนมีความสุขมากๆน่ะครับ
เล่นน้ำเล่นท่าก้อระวังด้วยล่ะ
วันที่ 13นี้ ผมกะว่าจะไปเสม็ดๆ กับเพื่อนๆ ชะนีซะหน่อย
ไม่ได้ไปมานานแล้ว ( ตั้ง 2 เดือน ??? )
คงจะสนุกน่าดู ไปกันไม่เยอะ
เพื่อนๆคนไหนไป เจอกันที่ อ่าวน้อยหน่านะครับ
ขอให้โชคดีทุกๆท่านน่ะครับ
ไปเที่ยวทีไหนมา ก้อมาบอกเล่ากันบ้างน่ะครับ
:pig2: :pig2: :pig2: :pig2: :pig2: :pig2:
:กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
โอววว พี้คคคคคคคคคคค
อี้กะด้ง ยอมรับความจริงซะเถอะ
ดิว=คนเลวที่รักเธอ
ด้ง=คนดีที่เธอไม่รัก
อี้ = อยากเก็บเธอไว้ทั้ง2คน
ลุ้นสุดๆ
-
:z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3:
“ ไม่ได้อะไร อี้จะบอกว่าอี้ไม่ได้ชอบมันเหรอ ฮ่ะ !!! ตอนแรกต้งก้อไม่เชื่อหรอก จนต้งได้มาเห้ฯท่าทางของอี้ที่มีต่อไอ้ดิว ต้งก้อเริ่มคิดตามแล้ว แต่พยายามคิดไปว่า อี้กับดิวคงไม่ได้เป็นอย่างนั้น อี้คงจะซื่อสัตย์ต่อต้ง และจะไม่ทำร้ายต้ง จากนั้นมา ต้งก้อเห็นอาการของอี้มาเรื่อยๆ แม้หลายครั้งที่ไอ้ดิวมันจะรังแกอี้ แต่ท่าทางอี้ไม่ได้เกลียดมันเลย อี้ดูออกจะยินยอมด้วยซ้ำ ทั้งๆที่หลายครั้ง มันทำกับอี้เหมือนอี้ไม่ใช่คน ซึ่งต้งก้อพยายามคิดว่า ไอ้ดิวมันคงไม่ได้ชอบอี้หรอก แค่อยากแกล้งให้อี้ไม่พอใจเฉยๆ แต่ก้อน่ะ อี้คงจะไปถูกตาต้องใจอะไรมันเข้าล่ะ มันเลยกลับกลายเป็นว่า ไอ้ดิวมาชอบอี้แทน “ พูดถึงตอนนี้ ต้งก้อหยุดสะอื้นไปนิดนึง แล้วก้อพูดต่อ
“ แต่มันก้อไม่แปลกหรอกที่ดิวมันจะชอบอี้ หลายๆคนก้อชอบอี้ ไอ้กรณ์ยังยอมรับกับต้งเลย แต่มันก้อหลักทางให้ เพราะมันรู้ว่าต้งคงจะไม่ทำให้อี้เสียใจ และไอ้กรณ์มันก้อคิดว่าต้งคงจะดูแลอี้ได้ดี ซึ่งต้งก้อคิดไว้ว่าจะทำอย่างนั้นอยู่แล้ว แต่พอต้งมาสังเกตอาการของอี้ที่มีต่อไอ้ดิวต่อๆมา มันดูเหมือนอี้มีใจให้มัน อี้ดูสนใจมัน มากกว่าจะสนใจต้ง คนๆที่อยู่ข้างๆอี้เสมอมา มีเหมือนกันที่ต้งเคยถามอี้ ว่าคิดยังไงกับมัน แต่อี้ก้อจะปฏิเสธเสมอว่า อี้ไม่ได้คิดอะไรกับมัน ก้อแค่เพื่อนร่วมงาน หรือแม้แต่ที่ว่า มันไปป่าวประกาศว่าอี้เป้ฯแฟนของมัน อี้ก้อบอกต้งว่า ไม่ได้เป็นอย่างนั้น ต้งก้อพยายามเชื่ออี้น่ะ จนมาเมื่อวาน ที่ต้งกับมันทะเลาะกันรุนแรง จนถึงขั้นต่อยกัน และอี้ได้รับบาดเจ็บ ยังมีอีก เมื่อคืนนี้ อี้ก้อยังหนีต้งไปนอนกับมันที่โซฟาข้างล่าง กอดกันซะกลมเลย คงมีความสุขมากสิน่ะ สีหน้าอี้ตอนนั้นมันบ่งบอกมากๆ ต้งเลยรู้เลยว่า อี้ต้องมีใจให้มันแน่ๆ และวันนี้ ไอ้ดิวมันก้อมาบอกกับต้งว่า มันจะพิสูจน์ให้ต้งรู้ ว่าอี้นะ ก้อรักมันเช่นกัน “ พูดจบตอนนี้ ต้งหยุดเล็กน้อย เหมือนพยายามข่มใจไว้ ผมรับรู้ได้ถึงความเจ็บปวดที่ต้งมี แต่...จะให้ผมทำยังไง
“ จากนั้น เราก้อเดินมาหาอี้กับในกลุ่มเพื่อนๆ ที่ไปน้ำตกกัน ก้อไม่เห็นอี้อยู่ตรงนั้น พวกเราก้ออกตามหากันทุกคน แต่ไม่พบ ต้งกับไอ้ดิวเลยพากันเดินเข้าไปในป่าเพื่อตามหาอี้กัน หาไปหามาจนต้งมาเจออี้เข้า แล้วต้งกำลังจะเดินเข้าไปหาอี้ แต่ไอ้ดิวมันรั้งไว้ แล้วบอกกับต้งว่า ถ้ามันทำให้อี้ยอมรับว่าอี้รักไอ้ดิวจริงๆ ต้งก้อต้องตัดใจจากอี้ไป ตอนแรกต้งก้อยังเชื่อว่า ความดีที่ต้งทำมา อี้คงจะเห็นบ้าง แต่พอไอ้ดิวมันเดินเข้าไปหาอี้ และพูดกับอี้ จนอี้ยอมรับว่าอี้รักมันแล้ว ตอนนั้นน่ะ หัวใจต้งแทบสลายไปเลยทันที แล้วอี้ยังไปกอด ไปจูบมัน ตามที่มันขออีก อี้จะให้ต้งคิดยังไง ต้งไม่คิดมาก่อนว่า อี้จะทำอย่างนี้กับต้งได้ ปากก้อบอกว่าเป็นแฟนต้ง แต่พอลับหลัง อี้ก้อบอกว่าอี้รักอีกคน ไปกอด ไปจูบกับผู้ชายอีกคน นี่หรือ คนดีของต้ง นี่หรือคนรักเดียวใจเดียว แล้วอี้จะให้ต้งทำยังไง ต้งถามหน่อยสิ ต้งต้องดีมากกว่านี้ใช่ไหม อี้ถึงจะมารักต้งได้ อี้ตอบต้งได้ไหม ฮือๆๆๆๆ “ พูดจบต้งก้อร้องไห้ออกมาอย่างหนัก ผมล่ะสงสารต้งนัก แต่ไม่รู้ว่าจะปลอบยังไง แขนผมทั้งสองข้างก้อยังถูกต้งขึงไว้อยู่อย่างแน่นเหมือนเดิม
“ ต้งอี้ขอโทษ อี้ไม่รู้จะพูดยังไง แต่ตอนนี้ต้งปล่อยอี้ก่อนได้ไหม อี้เจ็บอ่ะ “ ผมพยายามพูดดีๆ ต้งก้อหยุดร้อง แต่ยังขึงแขนผมไว้ และบีบมันแรงขึ้น จนผมรู้สึกเจ็บมาก
-
คุณอเล็กค่ะ อย่าเพิ่งหมดกำลังใจในการเขียนนิยายนะคะ
พอดีแมวติดงานไม่ได้เข้าบอร์ดมาตั้งนาน
เลยไม่ได้มาอ่านมาเม้นต์ให้ใครเลย
แต่พอแมวกลับมา
แมวก็เม้นต์ให้กำลังคุณอเล็กซ์อยู่แล้วค่ะ
ยังไงก็อย่าท้อนะคะ
เขียนต่อไปเถอะค่ะ
มาพูดถึงนิยายกันบ้าง
เหอะๆๆ ตัดฉับตอนงานเข้าอย่างนี้ อยากรู้ว่าอี้จะทำยังไงต่อ
อยากให้อี้บอกต้งไปเลยว่าตัวเองเลือกดิว
เหอะๆๆๆ แม่ยกดิวมาเองก็อย่างนี้ล่ะคะ
แม่ยกต้งห้ามว่ากันนะคะ
-
แถวนี้ไม่มีร้อกกกแม่ยกด้งอ่ะ อิอิ ดิวคือที่1ในใจ เลว เจ้าเล่ห์ยังไงก็เชียร์
ผมไปเสม็ดทุกปีนะแต่ปีนี้อด! แง เกือบได้เจออเล็กซ์แล้วเชียว ดันไม่มีเพื่อนไป เศร้าเจรงๆ
-
สงสารต้งอ่ะ
ไม่น่าเจอแบบนี้เลย
-
ต้งเอ้ยยยยย
น่าสงสารจริงๆ พ่อคู๊ณณณ
-
:เฮ้อ: กลับเกาะช้างคราวนี้
ต้งกับอี้เดินคนละเส้นทางแน่เชียว :monkeysad: :m15:
หมดน้องแมน..น้องต้ง.. ก็เหลือแต่พี่กรณ์...บอล
อี้จะจัดการยังไง เพื่อเหลือแค่ดิวคนเดียว! ละเนี่ย :really2:
หุหุ...รออ่านต่อไปนะจ๊ะ....
ปอลอ...เที่ยวเสม็ดให้สนุกนะจ๊ะ น้องอเล็กซ์
เดินทางปลอดภัยน๊า ระวังเรื่องฝนฟ้าด้วยจ๊า
แล้วก็สวัสดีปีใหม่ไทยล่วงหน้านะจ๊ะ
:กอด1: :จุ๊บๆ:
-
ตอนนี้เริ่มรู้สึกสงสารต้งอ่ะ
อี้ไม่น่าทำตัวแบบนี้เลย...............เฮ้อ
-
:laugh:
คนดีอาละวาด...ต้งด่าได้ถูกจุดมากกกกกก
เพิ่งรู้ว่าทุกอย่างแผนดิวท้างน้านนนนนนนน
จะโดนถีบออกจากกระทู้ไม๊เนี่ยถ้าจะบอกว่า
ไม่ชอบพระเอกกับนายเอกเรื่องนี้เลยยยยย
แต่จะว่าไปแล้วอี้กับดิวก็เหมาะกันแล้วละ...
ทั้งเรื่องสงสารต้งกะกรณ์... :กอด1:
-
สงสารตัง แต่เชียร์ดิวต่อไป :laugh:
-
o18 o18 o18 o18 o18 o18 o18 o18
ไม่รู้ว่าจะได้มาลงอีกตอนไหนน่ะครับ
เพราะว่าจะทำตัวเกเร ไปทะแลดแทดแถที่อื่น
ถ้าว่างข้าน้อยจะพุ่งมาด้วยความรวดเร็วน่ะครับ
รอกันหน่อยน่ะครับ
:t3: :t3: :t3: :t3: :t3: :t3: :t3: :t3:
-
จ้าาา
ไปพักผ่อนบ้างก็ดีนะคะ
เที่ยววให้สนุกนะค๊าาา :bye2:
-
ขอเป็นกำลังใจให้ Alexie333
เค้าก็มาอ่านทุกตอนและเม้นทุกตอนน๊า
อาจจะมาช้าบ้างก็ตามที และก็ติดตามผลงานเรื่อยน่ะค่ะ
เข้าเรื่อง
ต้งเค้าเป็นกำลังใจให้น่ะ อย่าทำอะไรรุนแรงกับดิวน่ะต้ง
สงสารต้งอ่ะ :o12:
-
อิจฉาคนไปเสม็ดวุ้ย
-
:L2:สุขสันต์วันปีใหม่ไทย นะ :L2:
-
:z6: :z6: :z6: :z6: :z6: :z6: :z6: :z6: :z6: :z6: :z6: :z6: :z6: :z6:
“ ต้งอี้ขอโทษ อี้ไม่รู้จะพูดยังไง แต่ตอนนี้ต้งปล่อยอี้ก่อนได้ไหม อี้เจ็บอ่ะ “ ผมพยายามพูดดีๆ ต้งก้อหยุดร้อง แต่ยังขึงแขนผมไว้ และบีบมันแรงขึ้น จนผมรู้สึกเจ็บมาก
“ แค่นี้ มันยังไม่ได้เสี้ยวนึงจากที่ต้งรู้สึกเลยสักนิดเดียว รู้ไหม จะบอกอะไรให้น่ะ ถ้าต้งรู้ตั้งแต่แรกว่าอี้ชอบคนเถื่อนๆ เลวๆอย่างไอ้ดิวน่ะ ต้งจะได้จัดให้แบบนั้นเลย ที่จริงต้งก้อไม่ชอบความรุนแรงนักหรอก แต่ถ้าอี้ต้องการ ต้งก้อจะเป็นให้ “ จากนั้นต้งก้อรวบแขนผมไว้ทั้งสองข้าง จากนั้นก้อกระชากเสื้อผมจนขาดไป แล้วเอามามัดแขนผมไว้ ผมก้อดิ้นๆแต่ไม่หยุด ปากผมก้อตะโกนไปเรื่อย
“ ต้ง ปล่อยอี้น่ะ อย่าๆๆ พี่กรณ์ช่วยด้วย ดิว ช่วยอี้ด้วย ใครก้อได้ช่วยอี้ด้วย ไม่ๆๆ น่ะต้ง ไม่ๆๆ “ ผมก้อดิ้นสุดแรงแต่ก้อไม่หลุด เพราะ
ต้งก้อนั่งคร่อมตัวผมไว้
“ จะร้องให้คอแตกไป ก้อไม่มีใครได้ยินหรอก จะบอกอะไรให้น่ะ ไอ้ดิวน่ะ มันน็อคหลับไปตั้งนานแล้ว ต้งเอายานอนหลับใส่มันมันกินกับเหล้า ป่านนี้คงไม่ตื่นขึ้นมาช่วยอี้ได้หรอก ส่วนไอ้กรณ์ ต้งให้มันไปส่งเพื่อนๆอี้ที่บ้านพัก และให้มันนอนค้างที่นั่นได้เลย เพราะว่ามันคงจะกลับมาไม่ไหวหรอก ดื่มไปซะเยอะขนาดนั้น อ่ะ อี้คงจะงงสิว่าเหตุการณ์มันเกิดตอนไหน ก้อตอนที่อี้น็อคไปแล้วน่ะสิ ต้งเห็นว่าอี้หลับไปแล้ว ก้อเลยตื่นขึ้นมาดื่มต่อ และได้จัดการทุกอย่างเอง ถึงแม้ว่า ในใจอี้จะมีแต่ไอ้ดิวคนเดียวเท่านั้น แต่ตัวอี้ ต้งขอแล้วกันน่ะ ต้งก้ออยากดูซิว่า ถ้าอี้เป็นของต้งแล้ว ไอ้ดิวมันจะยังเอาอี้อยู่อีกไหม แต่ถ้าไอ้ดิวไม่เอาอี้ก้อไม่ต้องห่วงน่ะครับ ยังไงต้งก้อรักอี้ไม่เปลี่ยนแปลง ฮ่าๆๆๆ สมใจต้งแล้วทีนี้ “ ต้งเหมือนไม่ใช่ต้งคนเดิมที่ผมรู้จัก ทั้งป่าเถื่อน เมามาย หยาบกระด้างที่สุด
แล้วต้งก้อลากแขนผมทั้งสองข้างที่ถูกมัด ไปมัดไว้กับหัวเตียง แล้วต้งก้อถอดเสื้อตัวเองออก ผมก้อร้องตะโกนออกไป ทั้งขอร้องต้งต่างๆนานาน หวังให้ต้งเห็นใจ
“ ต้ง อย่าทำอย่างนี้เลยน่ะ อี้ขอร้อง ปล่อยอี้เหอะน่ะ “ ผมพยายามอ้อนวอนอย่างสุดๆ แต่ต้งดูท่าไม่สนใจคำอ้อนวอนของผมเลย
“ ปล่อยไปให้อี้ ตกเป็นของไอ้ดิวน่ะเหรอ อย่าหวังเลย ต้งไม่ปล่อยอี้ไปหรอก อี้ต้องเป็นของต้งคนเดียว ได้ยินไหม “ ต้งตะคอกใส่ผม
แล้วต้งก้อขึ้นมานั่งคร่อมตัวผมเหมือนเคย จากนั้นก้อถอดเข็มขัดต้งออก และก้อถอดกางเองออกด้วย แม้ว่ามันจะยากในการถอดนักเพราะว่าผมก้อดิ้นตลอดเวลา แต่ต้งก้อถอดมันออกไปได้ จนเหลือแต่กางเกงบ็อกเซอร์ตัวเดียว ต้งมองหน้าผมหื่นๆ แล้วก้อมาไซ้ผมต่อ ต้งไซ้ผมแรงมาก แม้ว่าผมจะอ้อนวอนยังไง ต้วก้อไม่สนใจ ยังคงทำอย่างนั้นต่อไป ผมคิดไว้แล้วว่า ผมคงไม่รอดแน่ๆคืนนี้ ฮือๆๆๆ ผมไม่อยากตกเป็นของต้งในสภาพแบบนี้น่ะ ใครก้อได้ช่วยผมด้วย
ทันใดนั้นเอง ผมก้อได้ยินเสียงถีบประตูดัง ปัง !!!!
-
o13 o13 o13
-
o22 ทำไมตังทำอย่างนี้ ไม่นะ :z3:
ดิว มาช่วยอี้ เร็ว ๆ :serius2:
-
ใครก็ได้ช่วยอี้ที
-
:fire: :fire: :fire: :fire: :fire: :fire: :fire: :fire: :fire: :fire:
ทันใดนั้นเอง ผมก้อได้ยินเสียงถีบประตูดัง ปัง !!!!
“ ไอ้กรณ์ “
“ พี่กรณ์ “ ผมกับต้งพูดขึ้นพร้อมกัน
จากนั้นพี่กรณ์ก้อกระโจนเข้ามาถีบตัวต้งอย่างแรง จนกระเด็นออกไปด้านข้างเตียงอีกฝั่งนึง ต้งหงายหลัง ลงกับพื้นอย่างแรง จากนั้นพี่กรณ์ก้อมาแกะผ้าที่มัดแขนผมไว้ที่หัวเตียง พอแกะออกมาได้ผมก้อโผเข้ากอดพี่กรณ์ทันที จากนั้นพี่กรณ์ก้อหันไปด่าต้ง ที่ตอนนี้กำลังนั่งหัวเราะคนเดียวอยู่ที่พื้น
“ แกเป็นบ้าไปแล้วเหรอว่ะไอ้ต้ง นี่แกเมามายใช่ไหม ถึงได้ทำอะไรบ้าๆอย่างนี้กับอี้ ไหนแกบอกว่ารักอี้มากไง ทำไมถึงได้ทำแบบนี้ “ พี่กรณ์ตะโกนออกไปเสียงดังลั่น แต่ต้งยังคงนั่งหัวเราะอยู่อย่างเดิม
“ ฮ่าๆๆๆ ไอ้กรณ์ ชั้นน่ะรักอี้น่ะ แต่อี้เค้าไม่รักชั้นเลย เค้าไปรักนู้น ไอ้ดิว ไอ้คนที่มันชอบรังแกอี้บ่อย แต่อี้ยังไปมีใจให้กับมัน แล้วไอ้ดิวน่ะ พอมันรู้ว่าอี้ก้อรักมันเช่นกัน มันก้อมาตอกย้ำชั้นใหญ่ แล้วแกจะให้ชั้นทำยังไงว่ะ ฮ่ะ บอกชั้นหน่อยสิ แกจะให้ชั้นปล่อยอี้ให้ไปเป็นของไอ้ดิวเหรอ ฮ่าๆๆๆ “ ต้งพูดด้วยน้ำเสียงเย้ยหยันแล้วยังหัวเราะต่อ
“ แต่แกก้อไม่น่าทำอย่างนี้กับอี้นี่ ไหนแกบอกว่า แกจะใช้ความดีเอาชนะใจอี้ไง นี่เหรอความดีที่แกว่า ชั้นไม่น่ายอมถอยให้แกซะตั้งแต่แรกเลย ถ้ารู้ว่าแกเป็นอย่างนี้ แกนี่มันบ้าจริงๆ “ พี่กรณ์ยังด่าต้งต่อ แต่กับกับนั่งนิ่งๆแล้วพูด
“ แกไม่เห็นเหรอ ว่าชั้นทำดีกับอี้มากแค่ไหน มากเสียจนไม่คิดว่าชั้นจะทำให้ใครได้มากกว่านี้อีกแล้ว แต่ทำไมล่ะ ฮือๆๆๆ ทำไมอี้ไม่รักชั้นเลย อี้กลับไปรักไอ้ดิว ฮือๆๆๆ ชั้นยอมไม่ได้ ชั้นยอมเสียอี้ไปไม่ได้ ฮือๆๆๆ แกเข้าใจไหม “ ต้งฟุบหน้าลงกับเข่าร้องไห้อย่างหนัก ผมก้อสงสารต้งน่ะครับ เพราว่าผมก้อเป็นต้นเหตุของเรื่องนี้ทั้งหมดเอง ผมได้ทำร้ายหัวใจของต้งไปแล้วจริงๆ
“ ต้ง อี้ขอโทษ อี้ก้อไม่อยากให้มันเป็นอย่างนี้ แล้วต้งจะให้อี้ทำยังไง......พี่กรณ์ครับ พาอี้กลับกรุงเทพหน่อย อี้ไม่อยากอยู่ที่นี่ ณ ตอนนี้ ขออี้กลับไปอยู่คนเดียวเงียบๆแล้วคิดอะไรหน่อยน่ะครับ พี่กรณ์ไปส่งอี้หน่อยน่ะครับ “ ตอนนั้นผมไม่รู้ว่าจะพูดยังไงเพื่อให้ต้งเข้าใจ เพราะว่า สภาพจิตใจทั้งผมและต้งไม่พร้อมที่จะคุยเรื่องนี้ ทั้งผมที่เกือบจะโดนต้งข่มขืน มันทั้งตกใจและเสียใจ ส่วนต้งก้อฟูมฟายเกินกว่าจะรับรู้อะไร แต่พอต้งได้ยินว่าผมจะกลับเท่านั้นแหละ ต้งหยุดร้องไห้ แล้วยืนขึ้นทันที
“ แกจะจะพาอี้ไปไหนไอ้กรณ์ อี้ต้องอยู่กับชั้นที่นี่ อี้จะไปไหนไม่ได้ทั้งนั้น “ ต้งตะโกนใส่พวกผมที่กำลังจะเดินออกไป
“ ไม่ได้ไอ้ต้ง ถ้าอี้อยู่กับแกตอนนี้ อี้ก้อแย่สิ เอาไว้แกมีสติดีๆก่อน ค่อยมาคุยกับอี้ก้อได้ แกไปสงบสติอารมณ์ก่อน แล้วค่อยไปจอกันที่กรุงเทพ เข้าใจไหม “ พี่กรณ์ปรามต้ง แต่ดูเหมือนต้งจะไม่ฟัง เดินเข้ามาฉุดแขนผมไว้ซะแรง
“ อี้ต้องเป็นของชั้น แกอย่ามายุ่ง ปล่อยอี้เดี๋ยวนี้น่ะ ไม่งั้น ชั้นกับแกมีเรื่องกันแน่ “ ต้งพูดและบีบมือผมแน่นมาก ผมรู้สึกเจ็บมากๆ
-
ดีแตกจนได้วุ้ย 555+
รอวันนี้มานานมากกกกก
คนเราจะคบกัน เป็นตัวของตัวเองดีที่สุด สร้างภาพไปก็เท่านั้น ยังไงตัวตนก็ต้องเผยออกมาสักวันอยู่ดี
นึกแล้วว่าอิพี่กรณ์ต้องมาช่วยอี้ ส่วนดิวของผมหลับอุตุ ระวังโดนเชือดนะเว้ยเฮ้ย
-
สงสารตังนะ รักและทุ่มแทมาก แต่มาทำอย่างนี้ มันก็นะ....... :o12: :o12: :o12:
-
:o12:
อี้เอ้ย...อี้แค่เจ็บกายนะ
แต่ต้งอ่ะ...เค้าเจ็บลึกเข้าไปในหัวใจ เพราะการกระทำของอี้นะจ๊ะ
:เฮ้อ: อย่างไหนเจ็บกว่ากันละเนี่ย
-
อี้ นะหลายใจ ทำตัวไม่น่ารักเลย ต้งเค้าออกจะแสนดี
ทำไมคนดีดีต้องมารับผลกรรมแบบนี้ ทำไมต้งถึงต้องมาเจ็บปวดกับการเชื่อใจ และการโกหกหลอกลวงจากคนที่รักสุดหัวใจ
ถามอี้สักคำเถอะว่า ต้งเลวตรงไหน ต้งเชื่อใจอี้แค่ไหน ถ้าเป็นเรา คงเป็นตายทั้งเป็นที่โดนคนที่รักสุดหัวใจทรยศแบบนี้
ถ้าอี้ เป็นคนไม่ดีกว่านี้สักนิดเราคงจะไม่ว่าอี้เลยที่ปันใจ ชิส์ เบื่อคนโลเล
-
:sad11: :sad11: :sad11: :sad11: :sad11: :sad11: :sad11: :sad11: :sad11: :sad11: :sad11: :sad11:
“ ต้ง อี้เจ็บ ปล่อยอี้เหอะน่ะ ให้ความทรงจำดีๆระหว่างเรามันยังคงหลงเหลืออยู่บ้างเหอะ ปล่อยอี้น่ะ “ ผมพยายามสะบัดแขนออกจากต้ง แต่ต้งก้อกระชากผมมากอดไว้ และก้อยื้อยุดฉุดกระชากกันไปมา พี่กรณ์เห็นดังนั้นเลยกระโจนเข้ามาช่วยผมดันตัวต้งออกไป จากนั้นพี่กรณ์ก้อชกเข้าไปที่หน้าของต้งอย่างแรง จนต้งล้มคว่ำไปกับพื้น แล้วต้งก้อนั่งเอามือยันพื้นไว้ ก้มหน้าร้องไห้สะอื้นใหญ่
“ นี่ถ้าแกเป็นคนอื่นน่ะ ชั้นยำแกเละไปนานแล้ว แต่นี่แกคือไอ้ต้ง เพื่อนที่แสนดีของชั้น แต่ถ้าแกยังกล้าเข้ามาอีกน่ะ ชั้นเอาจริงแน่ ไปกันเถอะอี้ ปล่อยให้มันบ้าอยู่อย่างนี้คนเดียวเหอะ “ จากนั้นพี่กรณ์ก้อจูงมือผมออกไปจากห้อง ผมหันมาหาต้ง ต้งมองหน้าผมหน้าอาบไปด้วยน้ำตา เอื้อมมือมาจะจับผม แต่ผมเดินไปแล้ว แล้วต้งก้อฟุบหน้าลงกับพื้น ร้องไห้อย่างหนัก ผมเห็นภาพนั้นแล้วรู้สึกสลดใจไม่น้อย เพราะผมเองก้อรู้ดีแก่ใจว่า ผมเป็นคนทำให้ต้งต้องเป็นอย่างนั้น ผมเป็นคนทำให้ที่ที่แสนดี ให้กลายเป็นคนป่าเถื่อน โหดร้าย ผมผิดเอง ผมเป็นคนผิดเองทั้งหมด ไม่ใช่ใครเลย.........
พี่กรณ์พาผมมาเก็บเสื้อผ้าที่ห้อง แล้วพี่กรณ์ก้อเอาเสื้มาให้ผมใส่ แทนเสื้อที่ต้งฉีกขาดไป จากนั้นเราก้อเดินลงไปข้างล่าง และกำลังจะออกนอกบ้าน ผมก้อดึงมือพี่กรณ์ไว้ก่อน
“ แล้วดิวล่ะพี่กรณ์ ต้งวางยานอนหลับให้ดิวกินซะขนาดนั้น แล้วถ้านี่ดิวตื่นมาแล้วไม่เจอพวกเรา เค้าจะทำยังไงล่ะ “ ผมถามพี่กรณ์ไป เพราะว่าผมยังเป็นห่วงดิวที่นอนไม่รู้เรื่องอยู่บนโซฟาที่ห้องรับแขก พี่กรณ์เลยหนมาคุยกับผม
“ นี่อี้ยังจะห่วงมันอีกเหรอ ไม่ใช่เพราะมันเหรอ อี้ถึงต้องเป็นอย่างนี้ มันไม่เป็นอะไรหรอกน่า เดี๋ยวพรุ่งนี้มันตื่นมาไม่เห็นพวกเรา มันก้อโทรหาเองแหละ ตอนนี้พี่ว่าเรารีบไปกันเหอะ “ แล้วเราก้อเดินออกไป แต่ผมก้ออดที่จะมองกลับไปหาดิวที่นอนไม่ได้สติอยู่ตรงโซฟานั้นไม่ได้ นี่ผมเป็นห่วงเค้าถึงขนาดนี้เลยเหรอเนี่ยะ ????
จากนั้นพี่กรณ์ก้อพาผมขึ้นรถแล้วขับออกไปจากบ้านพักทันที เราขับรถออกมาเรื่อยๆโดยที่ไม่พูดอะไรกันเลยระหว่าง แต่ผมมาฉุกคิดอะไรได้บางอย่างเลยถามพี่กรณ์ขึ้นว่า
“ กี่โมงแล้วครับพี่กรณ์ “ ผมถามขึ้น
“ ตี 2 กว่าๆแล้วอ่ะครับ ทำไมเหรออี้ “ พี่กรณ์ตอบผม
“ เรือเฟอร์รี่ข้ามฟากมันจะมาตอน เช้าตรู่อ่ะ ตอนนี้เรายังข้ามเกาะไปไม่ได้หรอก เราจอดรถหาที่พักก่อนดีไหมครับ ไว้เช้าแล้วค่อยเดินทากันต่อ “ ตอนออกมาผมก้อลืมนึกถึงข้อนี้ไปซะสนิทเลย เพราะว่าเรือข้ามฟากจากเกาะไปฝั่งนู้น ไม่ได้มีตลอดเวลา พี่กรณ์เลยพาผมขับรถมาเรื่อยๆ จนถึงท่าจอดเรือแล้วเข้าไปจอดรถที่ลานจอดรถ เรานั่งนิ่งอยู่ในรถนานเหมือนกัน จนพี่กรณ์พูดขึ้น
-
อี้ไม่ได้โลเลซักหน่อย
แค่อี้ไม่รู้ว่าตัวเองรักใครต่างหาก ด้งแหละมามัดมือชกอี้ให้เป็นแฟนตั้งแต่แรกที่ให้อี้สัญญาว่าพอเลิกกับแฟนเมื่อไหร่ให้พิจารณาตัวเองคนแรก พออี้เลิกกับอ้วนปุ๊บก็ทวงสัญญาทันที มันไม่แฟร์อ่ะ
ต่อไปอี้ต้องใช้ใจคิดมากกว่าสมองนะครับ เพราะด้งดูเป็นคนดี หล่อ รวยเหมาะที่จะเอาเป็นแฟนแต่อะไรที่ไม่ใช่ก็คือไม่ใช่ ยอมรับความจริงเหอะ
ผมแฟนคลับดิวแต่ก็รักอี้นะครับ สู้ๆนะ จุ๊บๆ
อ้อ บอกแล้วว่าผมกลัวคนดี คนเราต้องมี2ด้าน คนที่แสดงให้เห็นแต่ด้านดีอย่างเดียวมันดูไม่จริงใจอ่ะ
อย่างด้งนี่ เวลาอี้ทำให้ไม่พอใจก็ควรบอกตรงๆแต่แรก ไม่ใช้มาเก็บกดไว้อี้ก็นึกว่าด้งใจกว้างอ่ะดิ 555+
นานาจิตตัง
รักอี้กะดิว ถ้าได้คู่กันก็จะดี
ถ้าไม่คู่กันก็ไม่เป็นไร...มั้ง
แค่เศร้าๆ 555+
-
สงสัยจังว่าขับรถใครออกมาพี่กรณ์เอารถมาเองด้วยหรอ
แล้วดิวจะตื่นมาเจอตรีนมั้ยอ่ะ รึจะไม่ได้ตื่นอีกเลย ง่า...
-
:m20: :m20: :m20: :m20: :m20: :m20: :m20: :m20:
ตอบคำถามคุณจ็อคน่ะครับ
พี่กรณ์พาอี้นั่งรถพี่กรณ์กลับ
เพราะว่าตอนมาเกาะช้าง ต้งนั่งรถมากับพี่กรณ์
เคลียร์ไหมครับ :pig2: :pig2: :pig2: :pig2:
-
อ้อ รถพี่กรณ์ นึกว่ารถด้งซะอีก
สงสัยไปทำไมก็ไม่รู้เนอะ555+
-
มายังๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
รออยู่ๆๆๆๆๆ
-
อ้าว ไมต้งทำแบบนี้เนี่ย
แต่เปงใครๆ ก็เสียใจแหละ
เฮ้อ สงสารทุกคน
ไม่เชียร์ใครล่ะ เลือกมิถูก :jul3:
คุณ Alex เที่ยวให้สนุกนะค่ะ :mc4:
:pig4: :pig4:
-
:o12: :เฮ้อ:
โนว คอมเม้นค้ะ :กอด1:
-
รอดิวตื่นมาตามหาอี้ :o12:
-
เหตุการณ์กำลังมันเลย
-
:seng2ped :seng2ped: :seng2ped: :seng2ped: :seng2ped: :seng2ped: :seng2ped: :seng2ped:
“ เรือเฟอร์รี่ข้ามฟากมันจะมาตอน เช้าตรู่อ่ะ ตอนนี้เรายังข้ามเกาะไปไม่ได้หรอก เราจอดรถหาที่พักก่อนดีไหมครับ ไว้เช้าแล้วค่อยเดินทากันต่อ “ ตอนออกมาผมก้อลืมนึกถึงข้อนี้ไปซะสนิทเลย เพราะว่าเรือข้ามฟากจากเกาะไปฝั่งนู้น ไม่ได้มีตลอดเวลา พี่กรณ์เลยพาผมขับรถมาเรื่อยๆ จนถึงท่าจอดเรือแล้วเข้าไปจอดรถที่ลานจอดรถ เรานั่งนิ่งอยู่ในรถนานเหมือนกัน จนพี่กรณ์พูดขึ้น
“ อี้พร้อมที่จะเล่าเรื่องทั้งหมดให้พี่ฟังรึยัง พี่ขอเลยน่ะ คราวนี้อย่าปิดบังอะไรกันอีก ถ้ายังเห็นพี่ เป็นพี่ชายอยู่ พี่อยากฟังเรื่องจริงๆทั้งหมด จากปากของอี้เอง “ ผมนั่งนิ่งไปสักพัก เพื่อรวบรวมความคิดทั้งหมด จากนั้นผมก้อเล่าให้พี่กรณ์ฟัง
ผมเริ่มเล่าตอนที่อยู่บนเรือ ที่ต้งกับดิวมีเรื่องชกต่อยกัน จากนั้นก้อมาเรื่องที่ตอนไปน้ำตก จนมาถึงตอนที่ต้งกำลังจะข่มขืนผม ผมเล่าเท่าที่ผมอยากจะให้พี่กรณ์รู้ได้ เรื่องไหนไม่จำเป็น ผมก้อเลี่ยงที่จะพูด เพราะว่าผมกลัวว่ามันจะบานปลายไปกันใหญ่
“ แล้วเหตุผลหลักๆเลย ทำไมไอ้ต้งมันต้องทำอย่างนั้นกับอี้ด้วย อี้พอจะรู้ไหม “ พี่กรณ์โยนคำถามแทงใจดำผมมาซะขนาดนี้ ผมเลยต้องฝืนใจตอบไป ตามความเป็นจริง
“ เพราะว่า ต้งเค้าคิดว่า อี้รัก กับ.....ดิวน่ะสิ “ ผมพูดแล้วหันหน้าออกไปนอนหน้าต่าง
“ แล้วอี้รัก ไอ้ดิวจริงหรือเปล่าล่ะ .... “ ทำไมพี่กรณ์ต้องตอกย้ำคำๆนี้นักน่ะ ผมกลั้นใจอยู่นาน แล้วก้อตอบออกไป
“ อี้ ไม่รู้ อี้สับสนไปหมด อี้ไม่รู้จะตอบยังไง อี้ไม่รู้ว่าจะตามใจใครดี พี่กรณ์ช่วยอี้คิดหน่อยสิ ว่าอี้ต้องทำยังไง อี้ลำบาใจมากๆเลย อีกคนนึงเค้าก้อดีกับอี้มาก เป็นเหมือนเทพบุตรในใจ ที่อี้ค้นหามานาน แล้วก้อมาเจอจนได้ แต่อีกคนก้อคือคนที่ทำให้หัวใจอี้หวั่นไหวเวลาอยู่ใกล้ เค้าเหมือนกันความแปลกใหม่ในชีวิต เค้าทำให้อี้มีความสุขอย่างน่าประหลาดใจ และอี้ก้อรู้สึกว่าอี้รักเค้า แต่อี้ไม่อยากเป็นอย่างนี้เลย อี้ไม่อยากเป็นคนโลเลสองจิตสองใจ แต่พี่กรณ์จะให้อี้ทำยังไง พี่บอกอี้หน่อยได้ไหม “ ความรู้สึกผมทั้งหมด ผมได้พูดออกไป ถึงแม้ว่าผมจะไม่เอ่ยชื่อคนทั้งสองออกไป พี่กรณ์ก้อคงจะรู้ดีว่าผมหมายถึงใคร
“ อี้ครับ อี้คิดให้ดีน่ะ อี้จะอยู่กับคนที่อี้คิดว่า เค้าทำให้ชีวิตอี้มีสีสันชั่วครั้งชั่วคราว หรือว่าอี้จะเลือกที่จะอยู่กับคนๆนึงที่เค้าสามารถทำให้อี้มีความสุขได้ตลอดชีวิต และคนๆคนั้นก้อพร้อมที่จะทำทุกอย่างเพื่ออี้ โดยที่เค้าจะไม่มีทางทำให้อี้เสียใจ อี้เลือกเอาแล้วกันน่ะครับ ว่าอี้ต้องการแบบไหน แต่พี่แนะนำน่ะว่า ให้อี้เลือกคนที่เค้ารักอี้ ถึงแม้ว่าอี้จะไม่มีความสุขมาก แต่อี้ก้อจะไม่ทุกข์ ผิดกับถ้าเราไปรักคนที่เรารักเค้า แน่นอนว่าอี้ต้องมีความสุข แต่ถ้าหากว่า คนที่เรารักต้องทำให้เราเสียใจอยู่บ่อยๆหล่ะ มันคุ้มเหรอกับการที่จะต้องมาเสียใจ สู้เราอยู่อย่างไม่สุขมาก แต่ก้อไม่ทุกข์ไม่ดีกว่าเหรอครับ “ คำพูดของพี่กรณ์ทำให้ผมฉุกคิดขึ้นมา จริงสิน่ะ ความรักนี่มันช่างสับซ้อนแท้ บ้างก้อมีคนที่เค้าไม่รักเรา แต่พอมามีคนที่เรารัก ก้อใช่ว่าเค้าจะรักเราตอบไม่ แต่ของผม ผมรู้สึกว่าดิวเค้ารักผม แต่ในใจลึกๆผมก้อไม่มั่นใจในตัวเค้าเท่าไหร่ มันไม่ใช่แค่ความรักอย่างเดียว แล้วเราจะรักกันได้ตลอดไป มันมีองค์ประกอบอีกหลายๆอย่าง
-
ถามใครไม่ถาม ถามอิพี่กรณ์ คำตอบของพี่แกให้คำปรึกษาได้โคตรของโคตรของโคตรจะเป็นกลางเลย
ถ้าอี้ยังไม่ตัดสินใจด้วยตัวเอง และใช้เหตุผลมากกว่าหัวใจ ต่อไปเหตการณ์ก็วนกลับมาเหมือนเดิม คบคนนี้แต่ใจลอยไปกะคนนั้น
ทีนี้ก็รับไปเลยครับ
แท้น แท้น แท้น แทน
ตำแหน่ง นายเอกจอมโลเลยอดเยี่ยมแห่งปี ได้แก่ อี้ จากสัญญารักสัญญาสวาทครับผม
ฉะนั้น ขอร้องเหอะ โปรดตัดสินใจด้วยตัวเอง แต่คงไม่สินะเพราะดูจะเชื่อพี่กรณ์ไปแล้ว
ดิวเอ๊ย แกอาภัพจริงๆ
อี้นี่ทำตัวแบบนี้ไม่กลัวถูกเกลียดเลยเนอะ มั่นมาก ขัดใจคนอ่านมากๆ
-
:pig4: พี่กรณ์ ให้แนวคิดที่ดี
ตานี้หล่ะ...อี้จะตัดสินใจยังไง :laugh:
พี่ว่า...อยู่คนเดียวสบายใจดีกว่า (มั้ง) นะจ๊ะ
อี้ก็มีเพื่อนฝูงเยอะ การงานก็แยะ ไม่เหงาหรอกนะ สุขใจด้วย
ถ้าอี้อยากจะมีแฟน หานอกรอบใหม่ดีกว่า ไม่ปวดหัววุ่นวายดี อิอิ
:กอด1: :จุ๊บๆ: พร้อม +1 ที่85 ให้น้องอเล็กซ์คนขยัน
-
:m15: :m15: :m15: :m15: :m15: :m15: :m15: :m15: :m15: :m15:
เรียนผู้อ่านทุกท่าน
ขณะนี้ทางผู้เขียนนิยายมีความประสงค์ ที่จะแจ้งว่า
นิยายยังไม่จบในเร็วๆนี้
ขอความร่วมมือในการอ่าน และเชียร์ต่อไป
ตอนแรกกะว่าจะไม่บอกใบ้อะไรแล้ว
แต่ดูท่าหลายคนจะถอดใจไปกับการอ่านละครผม
เลยต้องมาแจ้งสักหน่อย คอยอ่านกันต่อไปน่ะครับ
เรื่องมันยาว เรื่องมันเยอะ เลยจะยืดไปหน่อยนึง
ประหนึ่งว่าทำตามนโยบายของละครบางช่อง อิอิ
ขอบคุณน่ะครับที่ติดตามมาอย่างดี
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
ถามใครไม่ถาม ถามอิพี่กรณ์ คำตอบของพี่แกให้คำปรึกษาได้โคตรของโคตรของโคตรจะเป็นกลางเลย
ถ้าอี้ยังไม่ตัดสินใจด้วยตัวเอง และใช้เหตุผลมากกว่าหัวใจ ต่อไปเหตการณ์ก็วนกลับมาเหมือนเดิม คบคนนี้แต่ใจลอยไปกะคนนั้น
ทีนี้ก็รับไปเลยครับ
แท้น แท้น แท้น แทน
ตำแหน่ง นายเอกจอมโลเลยอดเยี่ยมแห่งปี ได้แก่ อี้ จากสัญญารักสัญญาสวาทครับผม
ฉะนั้น ขอร้องเหอะ โปรดตัดสินใจด้วยตัวเอง แต่คงไม่สินะเพราะดูจะเชื่อพี่กรณ์ไปแล้ว
ดิวเอ๊ย แกอาภัพจริงๆ
อี้นี่ทำตัวแบบนี้ไม่กลัวถูกเกลียดเลยเนอะ มั่นมาก ขัดใจคนอ่านมากๆ
^
^
ตามนี้เลย ถามใครไม่ถามไปถามคุณพี่กรณ์ :a14:
-
พี่อี้คะ แนะนำว่า
อย่าไปฟังใครเลยดีกว่าค่ะ (ท่าทางจะไม่ทันแล้ว)
อยากให้ใช้ความรู้สึกของตัวเองมากกว่าใช้เหดผล
เรื่องแบบนี้มันอยู่ที่ความรู้สึก ที่ต่อให้มีเหดผลมากมายแค่ไหน ก็เอามาใช้ไม่ได้
พี่อี้ เคยได้ยินประโยคนี้มั้ย ???
คนที่ดีกับคนที่รักมันไม่เหมือนกัน..........
-
ต้งไม่น่าเลยยยยยยยยยยย
สงสารต้งที่สุดเลยยยยยยยยยยยยยยย
-
ยังตามไม่ทันแต่แอบอ่านตอนล่าสุดแหละ
สมน้ำหน้าอี้ ครบไปดิหลายๆคนชริ ดูจะสวยเลือกได้เหลือเกิน :z6:
-
:sad11: :sad11: :sad11: :sad11: :sad11: :sad11: :sad11: :sad11: :sad11: :sad11:
“ อี้ครับ อี้คิดให้ดีน่ะ อี้จะอยู่กับคนที่อี้คิดว่า เค้าทำให้ชีวิตอี้มีสีสันชั่วครั้งชั่วคราว หรือว่าอี้จะเลือกที่จะอยู่กับคนๆนึงที่เค้าสามารถทำให้อี้มีความสุขได้ตลอดชีวิต และคนๆคนั้นก้อพร้อมที่จะทำทุกอย่างเพื่ออี้ โดยที่เค้าจะไม่มีทางทำให้อี้เสียใจ อี้เลือกเอาแล้วกันน่ะครับ ว่าอี้ต้องการแบบไหน แต่พี่แนะนำน่ะว่า ให้อี้เลือกคนที่เค้ารักอี้ ถึงแม้ว่าอี้จะไม่มีความสุขมาก แต่อี้ก้อจะไม่ทุกข์ ผิดกับถ้าเราไปรักคนที่เรารักเค้า แน่นอนว่าอี้ต้องมีความสุข แต่ถ้าหากว่า คนที่เรารักต้องทำให้เราเสียใจอยู่บ่อยๆหล่ะ มันคุ้มเหรอกับการที่จะต้องมาเสียใจ สู้เราอยู่อย่างไม่สุขมาก แต่ก้อไม่ทุกข์ไม่ดีกว่าเหรอครับ “ คำพูดของพี่กรณ์ทำให้ผมฉุกคิดขึ้นมา จริงสิน่ะ ความรักนี่มันช่างสับซ้อนแท้ บ้างก้อมีคนที่เค้าไม่รักเรา แต่พอมามีคนที่เรารัก ก้อใช่ว่าเค้าจะรักเราตอบไม่ แต่ของผม ผมรู้สึกว่าดิวเค้ารักผม แต่ในใจลึกๆผมก้อไม่มั่นใจในตัวเค้าเท่าไหร่ มันไม่ใช่แค่ความรักอย่างเดียว แล้วเราจะรักกันได้ตลอดไป มันมีองค์ประกอบอีกหลายๆอย่าง
ไม่ใช่ว่าผมไม่เคยผ่านประสบการณ์ความรักมาแบบโชกโชน แต่ผมก้อเคยเห็นความรักในหลายรูปแบบ มีสุขบ้าง ทุกข์บ้าง ทุกข์มหันต์ก้อเยอะ ผมเคยบอกกับตัวเองว่า ถ้าผมจะมีรักครั้งต่อไป ผมจะใช้สมองมากกว่าหัวใจในการเลือกคนๆนั้น แต่มันยากเหลือเกิน ที่จะสั่งสมองกับหัวใจให้มันคิดตรงกัน อย่างกับดิวเป็นต้น สมองผมสั่งว่า อย่าไปรักเค้า จำไม่ได้เหรอว่าเค้าเคยทำไม่ดีกับเรามายังไง แม้ว่าเค้าจะเคยช่วยเราหลายครั้งก้อเหอะ แต่มันก้อเป็นไปได้ยากที่เราจะอยู่ด้วยกันได้ แต่หัวใจผมน่ะสิ มันหวั่นไหว และเคลิบเคลิ้ม ไปกับสัมผัสของดิว รู้สึกมีความสุขแบบแปลกๆเวลาได้อยู่ใกล้ๆ และรู้สึกอบอุ่นเวลาได้อยู่ในอ้อมกอดของกันและกัน แม้ว่าครั้งแรกๆที่เค้าลวนลามผม ผมจะรู้สึกขัดขืน แต่หลังๆมา ผมกลับรู้สึกตรงกันข้าม เหมือนอย่างเมื่อกี้นี้ที่ต้งกอดผม แต่ผมดันคิดว่าเป็นดิว เพราะในใจของผมนั้นมันมีแต่ดิวเท่านั้นเอง น่ะเหรอ ......
“ แต่เหตุการณ์เมื่อกี้นี้ มันก้อทำให้อี้คิดน่ะว่า ตกลงแล้วต้งเค้าเป็นคนยังไงกันแน่ ทำไมจู่ๆต้งถึงได้เปลี่ยนไปอย่างนี้ อี้รู้สึกแย่มากเลยน่ะครับ อี้สับสนจริงๆ “ แล้วผมก้อฟุบหน้าลงกับมือของผม พยายามไล่ความรู้สึกแย่ๆนั้นออกไป
“ อี้ครับ พี่พูดตรงๆน่ะ ถ้าพี่เป็นต้ง พี่อาจจะไม่ทำอยากที่ต้งทำ แต่พี่รับรู้ได้ถึงความรู้สึกของต้ง ว่ามันเจ็บปวดแค่ไหน ต้งเค้าไม่ได้อยากทำอย่างนั้นกับอี้หรอก พี่มั่นใจว่าต้งไม่ใช่คนอย่างนั้น แต่ต้งมันอาจจะเสียใจมาก ที่มันได้รู้ว่าอี้ไปรักไอ้ดิว แต่ไมได้รักมัน บวกกับควาเมมา และความเก็บกดทั้งหลายแหล่ ประเดประดังเข้ามา มันเลยฟิวส์ขาดอะไรทำอะไรบ้าๆอย่างนั้นออกไป พี่รู้ว่าอี้คงจะทำใจลำบากกับเรื่องนี้ แต่อี้คิดให้ดีๆสิ ว่าปกติต้งมันเป็นคนยังไง มันดีกับอี้แค่ไหน รักและให้เกียรติอี้มากแค่ไหน แต่นี่มันคงเหลืออดจริๆงล่ะ เลยทำไปอย่างนั้น นี่พี่ก้อรู้ว่ามันคงไม่ได้รู้สึกดีหรอกที่ได้ทำร้ายอี้ไป อี้อย่าไปโกรธมันเลยน่ะ มันคงเมามากด้วยแหละ เลยยั้งคิดไป เอาไว้ให้มันปกติดีกว่านี้ พี่จะให้มันมาขอโทษอี้แล้วกันน่ะ “ พี่กรณ์พูดแทนต้งทุกอย่าง เหมือนกับเป็นคนๆเดียวกัน ซึ่งตรงนี้ผมก้อรับรู้ได้น่ะครับว่า แท้จริงแล้ว ต้งไม่ใช่คนหยาบคาย ป่าเถื่อนอย่างนั้น เป็นเพราะผมเองนั่นแหละที่ทำให้ต้งเป็นอย่างนี้
“ แล้วพี่ถามอีกข้อนึงได้ไหม ทำไมไอ้ดิวมันถึงได้ไปประกาศกับคนทั่วไปว่า อี้เป็นแฟนมัน ทั้งๆที่มันก้อรู้ว่าอี้ เป็นแฟนกับต้งอยู่ และอี้ก้อดูพะอืดพะอมเวลาที่ไอ้ดิวมันพูดอย่างนี้ต่อหน้าต้ง พี่ว่ามันยังไงๆอยู่น่ะ อี้พอจะบอกพี่ได้ไหมว่ามันคืออะไรกันแน่ “ นั่นไงล่ะ พี่กรร์ก้อยกเรื่องนี้มาพูดจนได้ ผมคิดว่า ผมน่าจะเล่าเรื่องที่ผมทำสัญญากับดิวไว้ให้พี่กรณ์ฟังดีกว่า เพราะว่าผมก้อรู้สึกอึดอัดเหมือนกัน ผมคิดว่าพี่กรณ์ไว้ใจได้ และน่าจะให้คำแนะนำที่ดีกับผมได้
จากนั้นผมก้อเล่าเรื่องที่ผมทำสัญญากับดิวให้พี่กรณ์ฟัง เริ่มจากที่ผมมีเรื่องกับหลิง หลิง ช่วงแรกๆ ไล่มาจนถึงเรื่องพี่ผึ้ง จนมาถึงตอนที่ตามไปช่วยน้อวแมนที่ปอยเปต และจากนั้นก้อมาถึงตอนที่ดิวสารภาพรักกับผมที่เกาะช้าง พี่กรณ์นั่งอึ้งไปนานพอสมควรเหมือนกัน จากนั้นก้อถามผมขึ้นมา
“ สรุปแล้ว ตอนที่อี้มาเกาะช้างนี่ อี้มากับไอ้ดิวใช่ไหม “ ตายล่ะ ผมดันเผลอหลุดพูดออกไป เอาว่ะ ไหนๆก้อไหนๆแล้ว พูดไปเลยดีกว่า
-
ดีละ ที่บอกความจริง
ไปจะได้ช่วยกันแก้ไขได้
เหอๆๆ
-
ปรึกษาพี่กรณ์เนี่ยนะ
เซ็งเป็ด เซ็งไก่ เซ็งห่าน
คนอ่านหมดกำลังใจ
-
:m15: :m15: :m15: :m15: :m15: :m15: :m15: :m15: :m15: :m15:
เรียนผู้อ่านทุกท่าน
ขณะนี้ทางผู้เขียนนิยายมีความประสงค์ ที่จะแจ้งว่า
นิยายยังไม่จบในเร็วๆนี้
ขอความร่วมมือในการอ่าน และเชียร์ต่อไป
ตอนแรกกะว่าจะไม่บอกใบ้อะไรแล้ว
แต่ดูท่าหลายคนจะถอดใจไปกับการอ่านละครผม
เลยต้องมาแจ้งสักหน่อย คอยอ่านกันต่อไปน่ะครับ
เรื่องมันยาว เรื่องมันเยอะ เลยจะยืดไปหน่อยนึง
ประหนึ่งว่าทำตามนโยบายของละครบางช่อง อิอิ
ขอบคุณน่ะครับที่ติดตามมาอย่างดี
:
จะถอดใจเลิกอ่านก็เพราะคำใบ้ของคนแต่งนี่แหละ
เพราะเรารักต้งสุดใจขาดดิ้น ไม่อยากให้คนดีดี ต้องผิดหวังและโดนทำร้ายจิตใจ
ถ้าเรื่องนี้เป็นนิยายมันก็เปลี่ยนplot ได้ แต่ถ้าส่วนหนึ่งมาจากเรื่องจริง
ต้งเอ๊ยต้ง ทำไมถึงน่าสงสารเยี่ยงนี้
-
:seng2ped: เหมือนกัน มาปรึกษาพี่กรณ์ คนที่ไม่เคยมองเห็นว่าดิวมีความดีบ้าง
แล้วอย่างนี้ จะเป็นที่ปรึกษาได้ดีเหรอ :เฮ้อ: อี้นะอี้
-
o18 o18 o18 o18 o18 o18 o18 o18 o18
เฮ้อออออออออออ อย่าเพิ่งถอดใจไปก่อนน่ะครับ
ดูสิทำคนอ่านงอนไปซะแล้ว
ทำตัวไม่ถูกเลยคนเขียน
เอาว่ะ เป็นไงเป็นกัน ผมจะลงให้อ่านตามที่มันเป็นไปแล้วกัน
และยังไงก้อขอขอบคุณทุกท่านที่ติดตามอ่าน
และทุกๆคอมเม้นต์ที่เขียนมาทั้งติชมน่ะครับ
เชิญอ่านตามสบาย เลยครับ
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
จะติดตามอ่านต่อไปค่ะพี่อี้
ไม่ได้งอนหรอกค่ะ
ทุกคนแค่อยากให้พี่อี้ใช้หัวใจมากกว่าสมองอ่ะค่ะ
เพราะเรื่องแบบนี้ มันใช้ความรู้สึกมากกว่าเหตุผลอ่ะค่ะ
เพราะ ถ้าพี่คิดว่าอยู่กะคนที่รักพี่แล้วมีความสุข แต่ถ้าใจพี่ไม่ได้อยู่ที่เค้า
ไปอยู่กะอีกคนนึงมันมีประโยชน์หรอก แถมเป็นการทำร้ายความรู้สึกเค้า
แบบที่พี่ทำกับพี่ต้งนั่นแหละ คนดีๆที่พี่เคยเหนเลยกลายเป็นคนป่าเถื่อนไป
เพราะเค้ารักพี่ไง ถึงได้เปนแบบนั้น พี่คงคิดไม่ถึงว่าเค้าเป็นถึงขนาดนั้นใช่มะ
แต่เป็นเพราะเค้ารักพี่ อยากให้พี่สนุก ไม่อยากให้พี่ลำบากใจ ถึงได้เก็บกดจนถึงขนาดนั้น
พอถึงวันที่ทนไม่ไหวขึ้นมา มันเลยเป็นแบบนี้แหละ น่ากลัวมากนะ
คนแบบนี้อ่ะ ... เป็นไปได้ ตอนนี้อยากให้พี่ใช้ความรู้สึกมากกว่าสมอง
เหนแล้วใช่มะ ว่าใช้สมองมากกว่าความรู้สึกมันเปนยังไงน่ะ ...
บอกแล้วใช่มะ
คนที่ดีกับคนที่รัก มันไม่เหมือนกันอ่ะ
-
:เฮ้อ:
ว่าจะเริ่มถอดใจอ่านเหมือนกัลลลลลลนะน้องอี้ ชิส์!
สงสารต้งที่ซู๊ดดดดดดด.....
ไม่รักต้งก็บอกไปเลยซิ ซื่อสัตย์ต่อตัวเองหน่อยเป็นไรไป
-
:เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:
“ สรุปแล้ว ตอนที่อี้มาเกาะช้างนี่ อี้มากับไอ้ดิวใช่ไหม “ ตายล่ะ ผมดันเผลอหลุดพูดออกไป เอาว่ะ ไหนๆก้อไหนๆแล้ว พูดไปเลยดีกว่า
“ ใช่ครับ จะว่าอี้เต็มใจก้อไม่ใช่หรอก แต่ไหนๆมันก้อผ่านมาแล้ว ช่างมันเหอะ แต่อี้ยอมรับน่ะครับว่าอี้สับสนกับความรู้สึกกับตัวเองมากๆเลยทีเดียวกับเรื่องนี้ อี้บอกตรงๆเลยว่า อี้ไม่รู้ว่าจะทำยังไงต่อไปดี “
“ พี่มานั่งคิดดูแล้วน่ะว่า เรื่องทั้งหมดนี่ มันต้องเป็นแผนของไอ้ดิวทั้งหมดแน่ๆ ถ้าจะมองในแบบไม่มีอคติน่ะ อาจจะคิดได้ว่า ดิวมันทำไปเพราะว่ารักอี้ก้อตามน่ะ แต่พี่ว่ามันยังไม่ค่อยน่าไว้ใจเท่าไหร่ หรือ ทำไมเราไม่เอาความดี หรือความจริงใจมาทำให้คนๆนึงรักเราให้ได้ล่ะ ทำไมต้องวางแผน ต้องหลอกล่อกันขนาดนี้ อี้ลองคิดดูดีๆสิครับ “ ที่พี่กรณ์พูดมันก้อมีส่วนถูกน่ะครับ ผมเลยเก็บเอามาคิด
“ งั้นอี้ขอเก็บไปคิดก่อนน่ะครับ เรื่องนี้มันค่อนข้างซับซ้อน แล้วมันก้อเกี่ยวข้องกับตัวอี้เองทั้งหมด อี้จะพยายามไม่ให้ใครต้องมาเสียใจกับเรื่องนี้อีก หรือถ้าจะต้องเลือก ก้อจะให้เจ็บกันน้อยที่สุด ขอบคุณน่ะครับพี่กรณ์ที่ให้คำปรึกษาอี้เป็นอย่างดี ตอนนี้ที่เรารอเรือมา อี้ว่าพี่กรณ์หลับไปก่อนก้อได้น่ะครับ อี้ก้อว่าจะหลับเหมือนกัน เพลียเหลือเกิน “ ว่าแล้วผมก้อเอนเบาะปรับเพื่อให้หลับได้สบายหน่อย ส่วนพี่กรณ์ก้อเอนเบาะเพื่อที่จะนอนเช่นกัน ที่จริงผมไม่ได้อยากนอนเท่าไหร่หรอก แค่อยากจะอยู่เงียบๆ เพื่อคิดอะไรบางอย่าง เกี่ยวกับเรื่องนี้ นี่ผมเป็นต้นเหตุของเรื่องวุ่นวายทั้งหมดใช่ไหมเนี่ยะ ผมควรจะจัดการเรื่องนี้ยังไงดีน่ะ เฮ้อออออ เครียดจังเลย
โอ๊ยยย เมื่อยจังเลย อ่ะ นี่ผมเผลอหลับไปตั้งแต่เมื่อไหร่น่ะเนี่ยะ แล้วผมก้อขยับตัวเพื่อลุกขึ้นนั่ง หันมองออกไปนอกหน้าต่างกอ้เห็นว่ารถกำลังแล่นอยู่ นี่คงสายแล้วสิน่ะ แล้วผมก้อหันไปหาพี่กรณ์ที่กำลังขับรถอยู่
“ ตื่นแล้วเหรอครับอี้ เมื่อยไหมครับ หรือว่าหิวหรือเปล่า แวะหาอะไรทานกันก่อนไหมครับ “ พี่กรณ์ถามผมตอนที่เห็นผมตื่นมา
“ ไม่ค่อยหิวเท่าไหร่ครับ แต่ถ้าพี่หิวก้อแวะทานอะไรก่อนได้น่ะ ว่าแต่ว่า นี่มันกี่โมงแล้วอ่ะครับ แล้วเราถึงไหนกันแล้ว “
“ นี่ก้อ 9 โมงกว่าแล้วล่ะ ตอนที่พวกเราหลับกันน่ะ พี่ตื่นประมาณ 6 โมงกว่าๆ พอตื่นแล้วก้อพากันขึ้นเรือข้ามฝั่งมานี่แหละ เห็นอี้หลับเลยไม่อยากกวนเราให้ตื่น นี่พี่ว่า เราน่าจะใกล้ถึงชลบุรีแล้วล่ะ เดี๋ยวเราแวะร้านอาหารข้างหน้าดีกว่าน่ะ จะได้ทานอะไรรองท้องกันไปก่อนดีกว่า น่ะครับ “ พี่กรณ์ออกความเห็น
“ ถ้าใกล้จะถึงชลบุรีแล้วก้อ แวะเข้าไปทานอาหารที่บ้านอี้ดีกว่า เดี๋ยวอี้ทำให้ทานเอง “ ผมว่าก้อดีเหมือนกันจะได้แวะหาพ่อแม่ผมไปด้วย
-
พี่อี้
คะ ทางเดียวที่จะแก้ปัญหาคือ
อย่าฟังใครทั้งนั้น อย่าเอาคำพูดของพี่กรณ์มาคิด
เพราะอะไร ถ้าพี่กรณ์มองแบบไม่มีอคติจริงๆ
จะพูดแบบนี้เหรอ ลองคิดดูดีๆนะคะ คนเรามีวิธีการแสดงออกที่ไม่เหมือนกัน
กรณีของดิวคือ แสดงออกไม่เป็น เลยได้แต่ใช้กำลัง อยุ่อย่างงั้น
ไม่รู้วิธีมัดใจใครจริงๆ ไงคะ ถึงได้มีแต่ กลอุบายแบบนั้น
มันก็ไม่น่าให้อภัยเท่าไหร่ กะวิธีเหล่านั้น แต่คิดกลับกัน เค้าเป็นคนน่าสงสารมาก
มากคนนึงละ อยากแสดงออกให้เข้าใจก็ไม่รู้จะแสดงออกยังไง พอทำออกมาก็ไม่เป็น
อย่างที่ตัวเองตั้งใจไว้ พอมาถึงตอนนี้ พี่อี้ไม่ไว้ใจเค้า เพราะเรื่องต่างๆที่เคยเกิดขึ้นกะตัวพี่เอง
มันก็ทำให้เค้าพยายามมากขึ้นที่จะแสดงออก พอแสดงออกไปจริงๆ ก็ไม่มีคัยเชื่อ น่าสงสารนะ
แต่มันก็เพราะ เค้าเป็นทำตัวเองทั้งนั้น มันถึงได้เป็นแบบนี้
เรื่องนี้ไม่มีครัยผิดทั้งนั้น อยากให้พี่อี้ใช้ความรู้สึกเลือกมากกว่า
ถ้าพี่อี้ใช้ความรู้สึกตัวเอง ซื่อสัตย์กับตัวเอง เชื่อว่า ปัญหานี้มันจะจบ
ลงอย่างแน่นอน เป็นกำลังใจให้ค่ะ
o13
-
:a5: :a5: :a5: :a5: :a5: :a5: :a5: :a5: :a5: :a5: :a5: :a5: :a5: :a5: :a5:
“ ก้อได้ครับ แต่จะเป็นการรบกวนพวกท่านหรือเปล่า “ พี่กรณ์ทำหน้าลังเลเล็กน้อย
“ ไม่หรอกครับ คนกันเองทั้งนั้น ดีเหมือนกัน อี้จะได้แวะเยี่ยมพวกท่านและหลานๆไปด้วย ไม่ได้เจอพวกท่านนานแล้วเหมือนกัน มัวแต่ห่วงทำงาน พี่กรณ์จำทางไปบ้านอี้ได้ใช่ไหมครับ “
“ ได้สิครับ ว่าแล้วก้อดีเหมือนกัน จะได้ไปไหว้พวกท่านด้วย “ แล้วพี่กรณ์ก้อขับรถพาพวกเราไปยังบ้านของผมที่ชลบุรี ก่อนจะถึงผมก้อโทรบอกที่บ้านผมว่า ผมจะแวะเข้าไปที่บ้าน พวกท่านก้อดีใจกันใหญ่ที่ผมแวะไปหา
พอถึงบ้านแล้ว แม่ผมก้อมานรับพวกเราที่รถ
“ มาซะกะทันหันอย่างนี้ แม่เตรียมอาหารไม่ทัน นี่เลยทำแค่กระเพราหมู กับ ทอดหมูยอไว้ให้ ทานกันไปก่อนแล้วกันน่ะ “ แม่ผมพูดขึ้น
“ แหม แม่ครับ พอดีอี้ผ่านมาทางนี้เลยแวะมาหาไง ไม่ได้เตรียมการล่วงหน้า นี่คิดถึงตัวเองน่ะ เลยแวะมาหาอ่ะ เรื่องอาหารอ่ะ มีแค่ไหนก้อทานแค่นั้นล่ะครับ เค้ายังไงก้อได้ แล้วนี่ทุกคนไปไหนกันหมดอ่ะครับ บ้านเงี๊ยบ เงียบ “
“ พ่อเค้าไปตีกอล์ฟกับพี่เอฟอ่ะ ส่วนน้องมายด์ก้อไปข้างนอกกับแม่เค้า แล้วอ้อกับน้องไอซ์ก้อยังไม่ตื่นเลย รายนี้เค้าตื่นสายๆนู้น ป่ะเข้าบ้านกันไปทานข้าวก่อนดีกว่า ดูท่ากรณ์เค้าจะหิวมากแล้วล่ะ “ แล้วแม่ผมก้อพาพวกเราไปที่โต๊ะอาหาร จากนั้นเราก้อทานอาหารกันไป โดยที่ไม่ได้พูดคุยอะไรกันมาก ส่วนแม่ผมก้อขอตัวไปทำงานบ้านที่หลังบ้านต่อ ปล่อนให้ผมกับพี่กรณ์ทานกัน 2 คน
พอทานเสร็จแล้ว ผมก้อเก็บจานข้าวไปล้างหลังบ้าน แล้วผมก้อบอกให้พี่กรณ์ไปนอนพักอยู่ที่ห้องผมก่อน ไว้ตื่นแล้วค่อยกลับกรุงเทพกลับกรุงเทพกันก้อได้ พอผมนำจานชามไปล้างแล้ว ก้ออกมานั่งคิดอะไรเล่นๆอยู่ที่สนามหญ้าหน้าบ้าน คิดทบทวนเรื่องต่างๆที่เกิดขึ้นมามากมาย นั่งคิดไปสักพัก แม่ผมก้อเดินมานั่งคุยด้วย
“ อี้เป็นอะไรหรือเปล่าลูก เห็นนั่งเหมือนเครียดๆ คิดอะไรอยู่หรือเปล่า เล่าให้แม่ฟังได้ไหม “ แม่ถามผม สงสัยแม่จะสังเกตสีหน้าของผม เลยรู้ว่าผมกำลังเครียดอยู่ แต่ผมจะเล่าให้แม่ฟังยังไงดีล่ะ ผมไม่รู้ว่าแม่ผมจะรับเรื่องแบบนี้ได้มากน้อยแค่ไหน ถึงแม้ว่าทางบ้านผมเค้าจะไม่รังเกียจที่ผมเป็นอย่างนี้ แต่ผมก้อยังไม่กล้าที่จะพูดเรื่องอะไรแบบนี้อย่างเปิดเผยเท่าไหร่ ผมนั่งคิดอยู่พักนึง เลยตัดสินใจพูดขึ้น
-
บางทีปรึกษาพ่อแม่ อาจเป็นทางออกที่ดีกว่าก็ได้ค่ะ
เพราะอย่างน้อยเค้าก็เป็นกลางที่สุดอ่ะค่ะ ^^
ไม่ได้เข้าข้างใคร และไม่ได้ มีอคติกะครัย
น่าจะได้ความคิดอะไรดีๆกลับมาบ้างนะคะ ^____^
สู้ๆค่ะ พี่อี้
เค้าร๊ากกก ตะเองงน้า :L1:
-
คนแต่งอย่าเพิ่งถอดใจน้า มีเราเป็นกำลังใจให้สู้ๆๆๆๆ
ปอลอ อี้ปรึกษาใครไม่ปรึกษาไปปรึกาไอเพ่กรณ์ เซง เข้าข้างตังมากมาย :เฮ้อ:
เชียร์ดิว ๆ ๆ ๆ
-
:impress3: :impress3: :impress3: :impress3: :impress3: :impress3: :impress3: :impress3: :impress3:
“ ไม่ใช่ว่าอี้ไม่อยากเล่าให้แม่ฟังน่ะครับ แต่อี้ไม่รู้ว่าแม่จะรับฟังได้ไหม มันเป็นเรื่องที่ค่อนข้างซับซ้อนน่ะครับ “ ผมหยั่งเชิงพูดแบบนี้ไปก่อน เผื่อว่าแม่ผมจะไม่อยากฟังมันแล้วก้อได้
“ แม่ไม่รู้หรอกน่ะว่าเรื่องของอี้มันเป็นยังไง และแม่ก้อไม่รู้ด้วยว่า แม่จะให้คำแนะนำที่ดีได้มากน้อยแค่ไหน แต่อย่างน้อยๆ มันก้อยังดีน่ะลูกที่เราได้ระบายทหรือปลดปล่อยมันออกมาบ้าง ปล่อยมันออกมาบ้างเถอะลูก อย่าเก็บมันไว้คนเดียวเลย ให้แม่ได้รับรู้ปัญหาของลูกบ้างน่ะ “ แล้วแม่ผมก้อเอามือมาวางไว้ที่หน้าขาของผม เหมือนเป็นการทำให้ผมไว้ใจในตัวท่าน
“ มันไม่มีอะไรมากหรอกครับแม่ ก้อสมมติน่ะครับว่า ตอนนี้อ่ะ มันมีบางอย่างที่อี้ต้องตัดสินใจทำอะไรสักอย่าง แต่อี้ยังสับสนอยู่ว่า จะทำยังไงดี เพราะว่ามันมีสองทางเลือกให้อี้ต้องเลือกมาสักทางนึง แม่คิดว่า อี้ควรจะใช้หัวใจในการตัดสินใจในเรื่องนี้ หรือว่าอี้จะเชื่อตามสมองสั่งว่าให้ทำยังไง อี้ผิดเองอ่ะครับ ที่ปล่อยเรื่องให้มันเป็นอย่างนี้ อี้ไม่น่าลังเลเลย “ ผมพูดออกไปแบบไม่ได้ลงรายละเอียดที่บ่งชี้แน่ชัด หแม่ผมฟัง ท่านยิ้มให้ผม แล้วเอามือมาลูบที่หัวผมอย่างนุ่มนวล
“ แม่ไม่รู้หรอกน่ะว่าอี้พูดเรื่องอะไร หรือว่าอี้อยากให้แม่รู้เรื่องปัญหาของอี้มากแค่ไหน เอาเป็นว่าแม่จะขอพูดเรื่องของแม่ให้อี้ฟังแล้วกันน่ะจ้ะ เผื่อว่ามันจะช่วยให้อี้คิดอะไรออกบ้าง “ แม่หยุดพูดนิดนึงแล้วก้อเอามือของแม่มาจับมือของผมไว้
“ รู้ไหมว่า ก่อนที่แม่จะมาเจอพ่อของอี้นี่ แม่เคยมีผู้ชายคนนึง มาคอยตามจีบแม่อยู่บ่อยๆ แต่ผู้ชายคนนี้ก้อไม่ได้เป็นที่ชื่นชอบของยายเราสักเท่าไหร่หรอกน่ะ เพราะว่าถึงแม้เค้าจะเป็นคนดีก้อจริง และพยายามเอาชนะใจแม่และยายมากเท่าไหร่ แต่ยายก้อยังไม่พอใจเค้าเท่านั้น แม้ว่าแม่จะมีใจให้เค้ามากเท่าไหร่ แต่แม่ก้อไม่กล้าบอกยายว่าแม่รู้สึกกับเค้ายังไง แต่แม่กับผู้ชายคนนั้นก้อแอบเจอกันบ้าง แอบเขียนจดหมายหากันบ้าง เพราะว่าเราต่างก้อรู้ว่าเราสองคนมีใจให้กันมาตลอด จนเมื่อคุณยายของเราได้แนะนำพ่อของเราให้แม่รู้จัก ตอนแรกๆแม่ก้อไม่ได้ชอบพ่อของเราเท่าไหร่นักน่ะแต่คุณยายของเราน่ะสิ ชอบพ่อของเรามาก เพราะว่าพ่อของเราเป็นคนขยันทำมาหากิน ซึ่งตอนนั้นบ้านของเราไม่ค่อยมีสตังค์สักเท่าไหร่นัก แม่เองก้อไม่ได้เรียนหนังสือสูงๆ ต้องออกจากโรงเรียนมาทำงานส่งน้าๆของอี้เรียนต่อ แล้วพ่อของเราก้อดูท่าทีว่าจะช่วยแบ่งเบาตรงนี้ได้ ยายของเราเลยพยายามกันผู้ชายคนนั้นออกไป และพยายามจะดันให้พ่อของเรา ชนะใจแม่ให้ได้ “ แม่หยุดพูดแล้วยิ้มให้ผม จากนั้นแม่ก้อเดินไปที่สวนหลังบ้าน แล้วผมก้อเดินตามแม่ไป
“ ไม่ว่าพ่อของเราจะพยายามทำดีกับแม่มากแค่ไหน ใจแม่ก้อไม่เคยโอนเอียงไปหาพ่อของเราเลย เพราะหัวใจของหมดของแม่อยู่ที่ผู้ชายคนนั้นทั้งหมดแล้ว พ่อของเราก้อดูท่าจะรู้ว่าแม่ไม่มีใจให้ แต่พ่อของเราก้อไม่หมดความพยายามน่ะ ตื๊อแม่ไม่หยุด จนคุณยายของเรามาบอกกับแม่ว่า อยากให้แม่แต่งงานกับพ่อของเรา เพราะว่าตอนนั้นน้าๆต้องการเงินมาใช้ในการเรียนหนังสือมากมาย ถ้าได้แต่งงานกับพ่อของเรา ก้อจะช่วยให้มีรายได้เพิ่มมากขึ้น แม่อยากบอกว่า ช่วงเวลานั้น เป็นช่วงเวลาที่ยากลำบากมากที่สุดในชีวิตของแม่ แม่ต้องเลือกว่า แม่จะอยู่กับความรัก ที่ไม่มีวันเป็นไปได้ หรือว่า อยู่กับความจริง อยู่กับความหวังที่ว่า จะให้ครอบครัวของเราสุขสบายขึ้น “ แม่ผมหยุดเดิน แล้วถอนหายใจเฮือกใหญ่ แต่ก้อส่งยิ้มอันอ่อนโยนมาให้ผม แล้วก้อพูดต่อ
-
โอ้วว คุนแม่
สถานการณ์คล้ายๆกันเรยยย
-
เฮ้อ แต่ละคนก็มีเหตุผลในการตัดสินใจที่แตกต่างกันออกไปอ่ะนะ อย่างคุณแม่นี่ต้องสร้างครอบครัวที่มั่นคงชิมิ แต่คนประเภทเราล่ะ...
อย่างผมนะ คงเลือกตามหัวใจตนเอง ขออยู่กับคนที่รักดีกว่า จะยั่งยืนมั้ยนั่นก็ต้องลองเสี่ยงดู เรื่องความเหมาะสมหน้าตาทางสังคมคนประเภทเราลืมไปบ้างเถอะอย่าหวังมากเลย
พูดเองก็งงเอง เฮ้อ
-
การตัดสินใจมันอยู่ที่ตัวเรามากกว่าสิ่งอื่นใด
ลองคิดทบทวนสิ่งที่แล้วมา แล้วก็จะเจอคำตอบเอง :กอด1:
-
เครียดแทนอี้ค่ะ
จะตัดสินใจยังไงก็ถามใจตัวเองดูให้ดี
เพราะถ้าเลือกไปแล้วจะเอาคืนไม่ได้แล้วนะ
อี้คิดว่าตัวเองอยู่กับใครแล้วสบายใจกว่า
เรื่องอย่างนี้ถามคนอื่นก็ได้แต่คำแนะนำ
แต่คนที่เลือกก็คืออี้เอง
-
:oo1: :oo1: :oo1: :oo1: :oo1: :oo1: :oo1: :oo1: :oo1: :oo1: :oo1: :oo1: :oo1:
“ แม่เคยมีความคิดเหมือนกันน่ะว่า จะบอกกับผู้ชายคนนั้นว่ายายของลูกอยากให้แม่แต่งงานกับพ่อของเรา ซึ่งแม่ไม่อยากแต่งเลย และก้ออาจจะหาวิธีทางที่จะแก้ไขเรื่องนี้ แต่ถ้าผู้ชายคนนั้นหาทางออกให้แม่ไม่ได้ แล้วพาแม่ทำอะไรที่มันไม่ถูกขึ้นมาล่ะอะไรจะเกิดขึ้น ตากับยายจะว่ายังไง ครอบครัวและน้องๆของแม่จะเป็นอยู่ จะเรียนหนังสือยังไง แม่คิดได้ดังนั้นแม่เลยตัดสินใจไปบอกกับผู้ชายคนนั้นว่า แม่จะแต่งงานกับพ่อของเรา ตอนนั้นผู้ชายคนนั้นก้อเสียใจมาก ที่แม่บอกไปอย่างนั้น พยายามอ้อนวอนต่างๆนานา แต่แม่ก้อไม่ใจอ่อน เพราะว่าแม่ตัดสินใจแล้วว่า แม่ยอมแลกกับความสุขของตัวเอง เพื่อให้ครอบครัวของแม่อยู่สุขสบายขึ้น จากนั้นแม่ก้อเดินจากผู้ชายคนนั้นด้วยหัวใจที่รวดร้าว เพื่อมาแต่งงานกับพ่อของเรา “ จากนั้นแม่ก้อจูงมือผมมานั่งตรงม้านั่งที่สวนหลังบ้าน
“ ในชีวิตการแต่งงาน แม่ไม่ได้มีความสุขมากรหอกน่ะ เพราะว่าหัวใจแม่ยังอยู่กับผู้ชายคนนนั้นตลอดเวลา แต่แม่ก้อพยายามไม่คิดถึงเค้า จนเมื่อแม่เริ่มที่จะตั้งท้อง แม่ก้อเอนความสนใจของแม่ทั้งหมดที่ที่ลูก การมีลูกนั้น มันทำให้แม่ลืมความคิดถึงผู้ชายคนนั้นไปได้บ้าง แต่แม่ยอมรับเลยน่ะว่าพ่อของเราเป็นคนดีมาก พยายามเอาชนะใจแม่ต่างๆนานา จนแม่เริ่มรับพ่อของเราเข้ามาในใจของแม่บ้างแล้ว และแม่ก้อใช้ชีวิตและเลี้ยงลูกๆของแม่ต่อไป อาจจะมีบ้างน่ะ ที่แม่คิดถึงผู้ชายคนนั้นบ้างเป็นบางเวลา ซึ่งผู้ชายคนนั้นเค้าก้อได้แต่งงานแต่งการไปเป็นที่เรียบร้อยนานแล้วเหมือนกันล่ะ ซึ่งแม่ก้อมาคิดน่ะว่า แม่ยอมแลกความสุขในชีวิตการแต่งงานของแม่ เพื่อครอบครัวของแม่ แต่แม่กลับมีลูกๆที่น่ารักๆมากมาย ซึ่งมันเป็นสิ่งที่วิเศษที่สุดแล้วในชีวิตของแม่ แล้วจากนั้นมา แม่ก้อลืมเลือนผู้ชายคนนั้นไปจากใจ เหลือแต่ความรู้สึกดีๆที่เคยทำมาด้วยกันแค่นั้นเอง “ แม่พูดจบ ก้อมาลูบที่หน้าของผมแล้วยิ้มให้
ผมจากที่ได้นั่งฟังเรื่องอขงแม่ผม ผมก้อนั่งคิดตามเรื่องนี้ นี่ผมไม่เคยรู้มาก่อนเลยน่ะเนี่ยะว่า เคยมีเหตุการณ์อย่างนี้เกิดขึ้นกับแม่ผมด้วย ตลอดชีวิตของผมที่ผ่านมาแม่ผมดูไม่มีอาการเลยว่า แม่ของผมจะมีใจให้ชายคนอื่นมาก่อน เหมือนกับว่า แม่ของผมรักพ่อของผมคนเดียว แม้ว่าช่วงที่พ่อของผมไปทำงานที่เมืองนอกอยู่หลายครั้ง แต่แต่ละครั้งก้อนานเป็นสิบปี แต่แม่ของผมก้อไม่มีทีท่าว่าจะเปลี่ยนใจไปชอบใครคนอื่น แม้หลายๆคนจะว่า ตอนที่พ่อผมอยู่เมืองนอกนั้น พ่อของผมมีคนอื่นบ้าง มีคนมาติดพันบ้าง แต่แม่ของผมก้อไม่ได้หวั่นไหวไปกับคำพูดของหลายๆคนเลย แม่ของผมยังทำงานหนัก เลี้ยงดูพวกผมเป็นอย่างดี ผมเองยังเคยถามแม่อยู่หลายครั้งเหมือนกันว่า ถ้าวันนึงพ่อของผมไม่กลับมา เพราะว่าไปกับผู้หญิงคนอื่น แม่ผมจะทำยังไง และแม่ผมก้อตอบกลับมาอย่างเดียวกันทุกครั้งว่า ถึงแม้ว่าพ่อของผมจะไม่กลับมา แต่แม่ยังมีพวกผมอยู่ ชีวิตทั้งชีวิตของแม่ มีแต่ลูกๆเท่านั้น และแม่ไม่มัวมาเสียเวลาคิดเรื่องนี้ แม่บอกว่าแม่เอาเวลาไปหาเงินเลี้ยงลูกๆดีกว่า ผมได้ฟังดังนั้นก้อชื่นใจและภูมิใจทุกครั้งไป ที่ตัวเองมีแม่ที่เข้มแข็งและมั่นคงอย่างนี้ พอผมนั่งคิดเอาเรื่องของแม่ของผม มาเปรียบเทียบกับเรื่องของผมแล้ว เรื่องอขงผมมันดูธรรมดาไปอย่างมากเลยทีเดียว เฮ้ออออ ผมไม่น่าคิดมากไปเลยน่ะ
“ อี้ขอบคุณแม่น่ะครับที่แม่เล่าเรื่องนี้ให้อี้ฟัง และอี้ยังขอบคุณแม่มากๆอีกด้วย ที่แม่เป็นแม่อย่างที่ผ่านมาและทุกวันนี้ ถ้าไม่มีแม่ คงไม่มีพวกเรา อี้รักแม่มากๆน่ะครับ “ แล้วผมก้อเข้าไปกอดแม่ของผมอย่างมีความสุข และแม่ก้อกอดผมตอบแล้วยังลูบที่หัวผมอย่างอ่อนโยน
-
โอ้วว
คุนแม่ตัวอย่างงง
เด็ดมากกกกก
พี่อี้มีแม่ที่น่ารักมากเลยนะคะ ^^
เป็นคนที่โชคดีจริงๆ อิอิ
-
เอาไงล่ะทีนี้
-
นั้นสิ จะเลือกใครน๊า :n1:
-
:impress2: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :impress2:
“ อี้ขอบคุณแม่น่ะครับที่แม่เล่าเรื่องนี้ให้อี้ฟัง และอี้ยังขอบคุณแม่มากๆอีกด้วย ที่แม่เป็นแม่อย่างที่ผ่านมาและทุกวันนี้ ถ้าไม่มีแม่ คงไม่มีพวกเรา อี้รักแม่มากๆน่ะครับ “ แล้วผมก้อเข้าไปกอดแม่ของผมอย่างมีความสุข และแม่ก้อกอดผมตอบแล้วยังลูบที่หัวผมอย่างอ่อนโยน
“ แม่ก้อรักอี้ และลูกๆทุกคนน่ะจ้ะ อี้ตกลงเราไม่เครียดแล้วใช่ไหม ดีแล้วล่ะ รู้ไหมว่าคนเป็นพ่อเป็นแม่นี่น่ะ ไม่ได้มีสบายใจหรอกน่ะ ที่เห็นลูกเครียด หรือไม่สบายใจ รู้สึกดีขึ้นก้อดีแล้วล่ะ ป่ะ ไปช่วยแม่ทำแจ่วบองกันดีกว่า อี้จะได้เอาไปทานที่กรุงเทพ นี่แม่ยังทำหมูแดดเดียวไว้ให้เราด้วยน่ะ เห็นว่าเราชอบแม่เลยทำซะเยอะ เราก้อเอาไปแจกเพื่อนๆด้วยล่ะ “
แล้วผมก้อเดินตามแม่ไปที่คัวเพื่อทำอาหารตามที่แม่พูด ระหว่างที่ทำแม่ก้อเล่าเรื่องในอดีตต่างๆมากมายที่ผ่านมาให้ผมฟัง แม่บอกว่าเรื่องที่แม่ผมเล่าให้ฟังนั้น แม่ไม่เคยเล่าให้ใครฟังมาก่อนเลย ในระหว่างที่ผมช่วยแม่ผมทำอาหารไป ผมก้อเก็บเอาเรื่องนั้นมาคิดกับเรื่องของผม ทำให้ผมคิดได้อย่างนึงว่า บางทีความรักมันก้อไม่ได้สำคัญกับเราเสมอไป มันมีอะไรที่ยิ่งใหญ่กว่านั้น แต่ความรักก้อยังเป็นสิ่งที่ดี เป็นสิ่งที่คำจุนโลกไว้ให้โลกนี้ยังมีความสวยงามอยู่บ้าง อืมมมม ผมดีใจจัง ที่ได้เกิดมาในครอบครัวที่พ่อกับแม่ของผมเลี้ยงพวกผมมาด้วยความรักและความเข้าใจ มันถึงหล่อหลอมให้ผมเป็นคนที่มีความคิดที่ว่า ความรักเราควรมีให้กันตลอดเวลา แม้ว่าจะไม่ใช่รักแบบชู้สาว หรือว่าความใคร่ทั่วไป แต่เป็นความรักที่มีให้กับเพื่อนมนุษย์ด้วยกัน เห็นอกเห็นใจกัน อย่างนี้มันถึงจะทำให้โลกนี้น่าอยู่ขึ้น
พอผมทำอาหารช่วยแม่เสร็จแล้ว ผมก้อเดินหน้าบ้านเพราะว่าผมได้ยินเหมือนเสียงน้องมายด์หลานสาวของผมจะมาถึงแล้ว ว่าจะเข้าไปกอดซะหน่อยเพราะว่าคิดถึงมากที่ไม่ได้เจอกันนาน แล้วผมก้อเล่นกับหลานอยู่สักพัก พี่กรณ์ก้อเดินลงมาจากบนบ้าน สงสัยว่าจะนอนพักผ่อนจนเพียงพอแล้วเลยตื่นขึ้นมา แล้วพี่อ้อกับน้องไอซ์ก้อเดินตามลงมา นี่ก้อใกล้เวลาเที่ยงเต็มทีแล้ว ผมเลยชวนทุกๆคนทานอาหารเที่ยงกัน ว่าแล้วผมก้อไปช่วยแม่เตรียมอาหารและยกออกมาทานกัน เราก้อทานกันไปจนเสร็จ จากนั้นเราก้อแยกย้ายกันไปพักผ่อน ส่วนผมก้อก้อไปช่วยแม่ล้างจานชาม พอล้างจานชามช่วยแม่เสร็จแล้ว ผมก้อมานั่งเล่นกับน้องมายด์ที่หน้าบ้าน ส่วนพี่กรณ์ก้อโดนน้องไอซ์รบเร้าให้พาไปซื้อของเล่นที่ห้างแถวบ้าน เลยต้องออกไปกับน้องไอซ์และพี่อ้อ
บ่ายๆสักหน่อยพี่กรณ์ก้อกลับมาพร้อมกับของที่ซื้อมาให้น้องไอซ์มากมาย หลานผมนี่ไม่ไหวเลย เห็นแขกคนไหนมาบ้านหน่อย แล้วดูท่าจะใจดีแล้วล่ะก้อ ต้องรบเร้าให้เค้าพาไปซื้อของด้วยตลอดเลย จะว่าไปน้องไอซ์ก้อน่าสงสารอยู่ไม่น้อย เพราะว่าพี่สาวของผมกับพ่อของน้องไอซ์ก้อเลิกรากันมานาน น้องไอซ์คงจะอยากมีพ่อ หรืออยากได้ความอบอุ่นตรงนั้นบ้าง แต่ด้วยความที่เป็นเด็กเลยไม่รู้ว่าจะทำยังไง พอเห็นผู้ชายคนไหนดูท่าใจดีก้อจะออดอ้อนเป็นเรื่องธรรมดา ผมเองก้อ ถ้ามีโอกาสผมก้อจะพยายามใหความสุขหลานคนนี้เท่าที่ตัวผมจะทำได้ เพื่อทดแทนสิ่งที่น้องไอซ์ได้ขาดหายไป
-
คุนแม่ตัวอย่างของเมืองไทยเลยทีเดวววว
โอ้วววววววววววววว .......
ขอมอบโล่ห์ ให้เลยค่ะ
ซู๊ดดดยอดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
พี่อี้มีแม่ที่สุดยอดเลยค่ะ
พี่อี้โชคดีมากๆเลยค่ะ ^________^
-
มารอว่าอี้จะตัดสินใจยังไง :z2:
-
เอ้า ต่อๆ ป่านนี้ดิวโดนเชือดไปแล้วมั้ง เหอะๆ
-
:a5: :a5: :a5: :a5: :a5: :a5: :a5:
ฮ่าๆๆๆๆๆๆ ขอบคุณทุกคอมเม้นต์น่ะครับ
ลุ้นกันใหญ่เลยอ่ะเดะ อิๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
ติดตามต่อไปเรื่อยๆน่ะครับ
อาจจะมีเซอร์ไพรซ์
:pig2: :pig2: :pig2: :pig2: :pig2: :pig2: :pig2: :pig2: :pig2:
ปล. ยังไม่จบง่ายๆเด้ออออออออ :pig2: :pig2: :pig2: :pig2: :pig2: :pig2:
-
:really2: อี้จะขอเป็นโสดเรอะ ดีๆ
-
ไม่ลุ้นค่ะพี่อี้
หนอยแหนะ
แต่ถ้าไม่เปนอย่างที่หวังจะงอน
55555+++
ล้อเล่นนะตะเองงง
มาต่อด้วยยยย
ชิชิ
-
พยายามทั้งกดทั้งดัน..กันสุดๆ เหอะๆ
-
ขอให้ผ่านเรื่องนี้ไปได้นะ
-
:n1: :n1: :n1: :n1: :n1: :n1: :n1: :n1: :n1: :n1: :n1: :n1:
บ่ายๆสักหน่อยพี่กรณ์ก้อกลับมาพร้อมกับของที่ซื้อมาให้น้องไอซ์มากมาย หลานผมนี่ไม่ไหวเลย เห็นแขกคนไหนมาบ้านหน่อย แล้วดูท่าจะใจดีแล้วล่ะก้อ ต้องรบเร้าให้เค้าพาไปซื้อของด้วยตลอดเลย จะว่าไปน้องไอซ์ก้อน่าสงสารอยู่ไม่น้อย เพราะว่าพี่สาวของผมกับพ่อของน้องไอซ์ก้อเลิกรากันมานาน น้องไอซ์คงจะอยากมีพ่อ หรืออยากได้ความอบอุ่นตรงนั้นบ้าง แต่ด้วยความที่เป็นเด็กเลยไม่รู้ว่าจะทำยังไง พอเห็นผู้ชายคนไหนดูท่าใจดีก้อจะออดอ้อนเป็นเรื่องธรรมดา ผมเองก้อ ถ้ามีโอกาสผมก้อจะพยายามใหความสุขหลานคนนี้เท่าที่ตัวผมจะทำได้ เพื่อทดแทนสิ่งที่น้องไอซ์ได้ขาดหายไป
พอพี่กรณ์กลับมาได้สักพัก ผมก้อเห็นว่าสมควรแก่เวลาแล้ว ที่จะกลับกรุงเทพซะที พี่กรณ์ก้อจะได้พักผ่อน ส่วนผมเองก้อจะได้เตรียมงานเพื่อทำในวันต่อไป เพราะว่าผมลาหยุดงานมาหลายวันแล้วเหมือนกัน จากนั้นผมก้อชวนพี่กรณ์กลับ และพาพี่เค้าไปลาทุกๆคน ก่อนจะกลับแม่ก้อให้หมูแดดเดียว และแจ่วบองมาให้ผมและพี่กรณ์ไว้ทานด้วย พอทุกอย่างเรียบร้อยแล้ว เราก้อออกเดินทางจากบ้านผม
ระหว่างทาง ผมและพี่กรณ์ก้อไม่ได้คุยอะไรกันมากนัก เพราะว่าผมเองก้ออยากอยู่เงียบๆ ซึ่งพี่กรณ์ก้อน่าจะรู้ตรงนี้ดี แล้วพี่กรณ์ก้อเป็นธุระโทรหาเพื่อนๆผมทุกคนว่า ที่ผมกลับก่อนนี้เพราะว่ามีงานกับพี่กรณ์ด่วน ไม่ต้องเป็นห่วง ซึ่งทุกคนก้อรับทราบกันดี จากนั้นเราเดินทางมาจนถึงคอนโดผม ทีแรกพี่กรณ์ว่าจะขึ้นมาส่งผมถึงข้างบนคอนโด แต่ผมบอกว่าไม่เป็นไร อยากให้พี่กรณ์รีบๆกลับไปพักผ่อนที่บ้านดีกว่า ซึ่งพี่กรณ์ก้อตกลงตามที่ผมบอก จากนั้นผมก้อขึ้นไปคอนโด อาบน้ำอาบท่า แล้วก้อมาเคลียร์งานที่คั่งค้างไว้
พอค่ำๆสักหน่อย ดิวก้อโทรเข้ามือถือผมอยู่หลายครั้งมาก แต่ ณ ตอนนั้นผมยังไม่อยากจะคุยกับใครทั้งนั้น เลยไม่ได้รับสายของดิว ส่วนต้งก้อใช่ว่าจะไม่ติดต่อผมมาเลย แต่ต้งเลือกที่จะไม่โทรมาหาผม แต่ส่งข้อความต่างๆมาให้เช่น
“ ต้งขอโทษ กับทุกสิ่งที่ต้งได้ทำ ต้งไม่หวังให้อี้อภัยให้ต้ง แค่อยากให้เข้าใจต้งบ้าง “ หรือ
“ อี้ครับ รู้สึกดีขึ้นบ้างหรือยังครับ ต้งขอโทษเรื่องเมื่อคืนนี้น่ะครับ ต้งมันบ้าไปเอง อี้อย่าโกรธต้งนานน่ะครับ “ หรือไม่ก้อ
“ อี้ครับ ทานข้าวหรือยังครับ อย่าลืมทานอะไรล่ะ ต้งเป็นห่วงน่ะครับรู้ไหม ต้งไม่สบายใจเลยที่ทำให้อี้รู้สึกกับต้งไม่ดีอย่างนี้ ต้งมันแย่จริงๆเลย ยังไงต้งก้อยังหวังว่าอี้จะให้โอกาสต้ง ได้อธิบายเรื่องราวต่างๆน่ะครับ รักและคิดถึงเสมอ “ หรือจะเป็น
“ อี้ครับ พักผ่อนให้มากๆน่ะครับ เอาไว้อี้สบายใจกว่านี้เมื่อไหร่ ต้งจะไปขอโทษอี้ด้วยตัวของต้งเองน่ะครับ รักอี้และเป็นห่วงอี้มากน่ะครับ ดูแลตัวเองด้วยน่ะครับ “ และข้อความอื่นๆอีกมากมายที่ต้งส่งมาให้ผมตลอดทั้งวันแต่ผมก้อไม่ได้ตอบข้อความต้งกลับไป
ไอ้ผมก้อใช่ว่าจะใจร้ายใจดำกับต้งนักหรอก แค่ขอเวลาคิดทบทวนเรื่องราวต่างๆด้วยตัวเองก่อน ไว้เมื่อผมพร้อมเมื่อไหร่ ผมเองก้อคิดว่า ผมจะเผชิญหน้ากับปัญหานี้ด้วยตัวของผมเอง และผมจะไม่ทำให้ใครต้องมาเสียใจกับเรื่องนี้ หรืออย่างที่เคยพูดไป ถ้าต้องมีใครเสียใจ ก้อจะพยายามให้เสียใจกันน้อยที่สุด เพราะผมจะได้ไม่รู้สึกผิดมากไปกว่านี้ ที่ได้ทำให้ใครหลายๆคนมาเสียใจเพราะการกระทำของ
ผมทำงานอยู่จนดึกสักหน่อยผมก้อเข้านอน เพราะว่าพรุ่งนี้ยังมีงานต่างๆให้ต้องจัดการอีกมากมาย และยังมีเรื่องราวต่างๆอีกมากมายเช่นกันที่ผมต้องสะสางให้เสร็จ แต่ยิ่งพยายามข่มตาให้หลับยังไง มันยิ่งนอนไม่หลับเท่านั้น เฮ้อออออออออ ทำไมน่ะ สมองมันไม่ยอมหลับไป เอะหรือว่าตอนที่ผมทำงานอยู่ ผมดื่มกาแฟไป เลยทำให้ไม่หลับ ไม่จริงหรอก ปกติ ถ้าผมจะหลับก้อหลับได้เลยทันที แต่ทำไมคืนนี้มันเป็นอย่างนี้น๊า ยิ่งอยากจะหลับเท่าไหร่ มันก้อยิ่งไม่หลับ ...............
-------------------------- จบตอนที่ 35 ---------------------------
-
ไอ้ดิวยังไม่ตายยยยย555+
-
โอ้ววววววววว
เพ่ดิววยังอยู่
เพ่อี้ ที่นอนไม่หลับเพราะเครียด รุ้ม้ายยยยย
ถ้าเครียดแล้วมันจาหลับม้ายยยยย
-
ครั้งนี้จะเลือกใครดีหว่า.......
เชียร์ใครดีเนี่ย
-
เลือกความสุขของตัวเองจิคะ พี่อี้
อยู่กับใคร แล้วมีความสุข... แล้วก็รู้สึกว่าตัวเบาโหวงๆ น้า อิอิ
มันคงจะดีไม่น้อยถ้า คนนั้นก็รักเรา และเราก็รักเค้า จิงมะ
พี่ต้งกับพี่ดิวหนูว่าเรื่องอื่นๆ ก็ดีพอกันเลยอะ อาจจะคนละแบบก็แค่นั้นเอง
เพราะงั้น... ทำตามหัวใจเรียกร้องดีกว่ามั้ย ?
สมมติว่า พี่อี้ไม่ได้เป็นแฟนกับใครเลยในเรื่องที่เล่ามาถึงตอนนี้เนี่ยะ
พี่จะเลือกใคร ... คนที่เค้ารักเรา แต่พี่อี้ไม่ได้คิดไรเกินกว่าเพื่อนหรือพี่น้อง
หรือ คนที่เค้ารักเรา แล้วพี่อี้ก็เผลอใจ เผลอไปรักเค้าแล้วเงี้ยะ
ไม่รู้อะ
เชียร์พี่ดิววว XD
เชียร์มาตั้งกะตอนที่พี่อี้บอก กอดพี่ดิวแล้วรู้สึกมีความสุขอย่างบอกไม่ถูก
ป๋อล๋อ
โอย
:m15: :monkeysad:
คนเขียนคะ จะขยันไปไหนอ่ะ
กว่าจะตามอ่านหมด
สองสามวัน
จมอยู่กะไอ้เรื่องเนี้ย 5555 จนนิยายตัวเองไม่ได้แต่งเลยอะ
โดนกดดันอยู่ อิอิ
อ่า... เด๋วไว้จะแว้บมาตามต่อ
อิอิ
-
-------------------------- จบตอนที่ 35 ---------------------------
...ลืมไปเลยว่ายังตอนนี้อยู่ ฮ่าๆๆๆ :laugh:
...ผมยังควรเชียร์ไอ่ดิวต่อไปไหมเนี๊ยะ...เหนื่อยแทนมันฟ่ะ :m15:
-
o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13
บทที่ 36 เตือนความจำ ( Remind !!! )
เช้านั้นผมตื่นมาด้วยอาการงงๆ เบลอๆเล็กน้อย เพราะว่ากว่าผมจะหลับ ก้อคิดถึงแต่เรื่องที่ผ่านมากมายวุ่นวายไปหมด แย่จริงๆเลย เมื่อไหร่ผมจะเลิกเอานิสัยที่ชอบคิดเรื่องอะไรก่อนนอนไปจากตัวผมซะที ว่าแล้วผมก้อลุกขึ้นไปอาบน้ำ และแต่งตัวไปทำงานตามปกติ ที่จริงแล้ววันนี้ผมต้องไปทำงานที่บริษัทโมเดลลิ่งตามปกติ แต่พอดีว่า วันนี้มีประชุมผู้บริหารของบริษัทพี่กรณ์ประจำปี ซึ่งผมควรจะเข้าร่วมด้วย ผมเลยขอลาที่บริษัทโมเดลลิ่งมาครึ่งวัน จากนั้นก้อจะไปทำงานตามเดิม
พอมาถึงที่ออฟฟิซ พี่กรณ์ก้อนั่งรอผมอยู่ที่โต๊ะผมอยู่แล้ว พี่กรณ์ได้ยื่นซองเอกสารให้ผมดู แต่ไม่ได้พูดอะไร ผมเองก้อแปลกใจว่าซองอะไรกันแน่ เลยเปิดออกอ่าน มันเป็นเอกสารการร่วมหุ้นของบริษัทอะไรก้อไม่รู้ ผมงงไปหมดแล้ว
“ นี่มันเอกสารอะไรอ่ะครับพี่กรณ์ อี้ไม่เข้าใจอ่ะ พี่เอามาให้อี้ทำไมอ่ะครับ “ ผมถามไปแบบงงๆ
“ คืออย่างนี้น่ะครับ อย่าว่าอย่างนั้นอย่างนี้เลย ที่พี่นัดประชุมผู้บริหารวันนี้ เพื่อที่จะแจ้งว่า พี่ได้ให้อี้ เป็นหุ้นส่วนร่วมของบริษัทกับพี่ คืออย่างนี้ วันเกิดอี้ พี่ไม่รู้ว่าจะให้อะไรเป็นของขวัญดี เลยถือโอกาสนี้ให้อี้มาเป็นหุ้นส่วนของพี่ไงครับ “ ผมได้ยินดังนั้นก้อตกใจใหญ่
“ อูยยยย ไม่ดีหรอกครับพี่ อี้รับไว้ไม่ได้หรอก อี้เพิ่งจะเข้ามาทำงานที่นี่ได้ไม่กี่เดือน นี่พี่จะให้อี้เป็นหุ้นส่วนเลยเหรอ แล้วคนอื่นๆจะมองอี้ยังไงนี่ ไม่เอาน่ะครับ อี้รับไว้ไม่ได้จริงๆ “ ผมปฏิเสธไป เพราะผมรู้สึกอย่างที่พูดจริงๆ
“ ใครบอกล่ะ พี่สอบถามทุกๆคนที่ทำงานหมดแล้ว เค้าบอกว่าอี้ทำงานเก่ง ความรับผิดชอบสูง และเหมาะกับตรงนี้มากๆ อี้ไม่ต้องไปห่วงว่าใครจะคิดยังไงหรอก เพราะว่าคนที่นี่เค้าชอบอี้กันทุกคน แล้วประเด็นหลักที่พี่เลือกอี้มาเป็นหุ้นส่วนก้อคือ พี่อยากได้คนเก่งๆมาช่วยพี่บริหารงานอย่างจริงจัง แล้วพี่ก้อคิดว่าอี้มีคุณสมบัติตรงตามนั้นทุกประการ พี่คิดว่าอี้ทำได้แน่นอน “ พี่กรณ์พูดกับผมด้วยท่าทางที่เชื่อมั่นผมเต็มที่ ไอ้ผมก้อน่ะ ยังไม่รู้ตัวเลยว่าจะทำงานนี้ได้ดีแค่ไหน
“ แต่อี้คิดว่า อี้ยังใหม่อยู่มากน่ะครับ กลัวจะทำให้บริษัทพี่มีปัญหาหรือเปล่า อี้ไม่ค่อยมั่นใจเลยอ่ะครับ “
“ เราไม่ต้องพูดแล้ว ตกลงตามนี้น่ะ เรื่องงานไม่ต้องเป็นห่วงหรอก ก้อช่วยๆดูกันนี่แหละ งั้นเราเข้าประชุมกันเลยดีกว่า เดี๋ยวสักหน่อยจะได้เวลาที่นัดกันไว้แล้ว “ จากนั้นพี่กรณ์ก้อเดินนำผมไปที่ห้องประชุมใหญ่ของบริษัท
-
ร่ำรวยกันจริ๊ง
ถ้าใครมาให้ผมแบบนี้ ไม่กล้ารับเด็ดๆ 555+ กลัว
-
โห พี่กรณ์ทุ่มทุนจริง ๆ ของขวัญวันเกิด :really2:
-
o22 o22 o22 o22 o22 o22 o22 o22 o22 o22 o22 o22
พอเรามาถึงที่ห้องประชุมแล้ว ไม่นานนัก ผู้บริหาร และหัวหน้าแผนกทุกคนก้อมาถึง จากนั้นเราก้อเริ่มประชุมกัน ในการประชุมนั้น พี่กรณ์ก้อแจ้งให้ทุกๆคนทราบว่า ผมคือหุ้นส่วนคนใหม่ของบริษัท มีอำนาจในการทำงานเทียบเท่ากับพี่กรณ์ แล้วจากนั้นก้อพูดถึงผลประกอบการณ์ในไตรมาสแรกไป ผมเองก้อได้แต่นั่งฟังและจดบันทึกคร่าวๆไปด้วย จะว่าไปผมเคยแต่ทำงานเป็นลูกจ้างเค้ามาตลอด พอต้องรู้ว่าตัวเองจะได้มาทำหน้าที่บริหารนี่ มันก้อทำให้ผมเกร็ง และประหม่าอยู่ไม่น้อย ทั้งผมยังไม่ได้เตรียมตัวเตรียมใจมาด้วย ผมเลยทำตัวไม่ถูก ไม่รู้ว่าจะเริ่มตรงไหน แล้วนี่ถ้าผมต้องทำหน้าที่จริงต่อไปนานๆ ผมจะมีเวลาให้กับตัวเองและครอบครัวหรือเปล่าเนี่ยะ....
การประชุมดำเนินไปจนถึงเวลาเกือบเที่ยง พี่กรณ์ก้อปิดการประชุม แล้วพวกเราก้อแยกย้ายกันไปทำงาน ส่วนพี่กรณ์ก้อชวนผมไปทานอาหารเที่ยงด้วยกันก่อน จากนั้น พี่กรณ์จะไปส่งผมที่บริษัท แล้วเราก้อไปทานข้าวเที่ยงกันแถวๆออฟฟิซ ในระหว่างที่ทานอยู่นั้น เสียงมือถือผมก้อดังขึ้น ตอนแรกผมคิดว่าเป็นดิว เพราะว่าในช่วงเช้านี่ ดิวจะโทรเข้าเครื่องผมตลอด แต่ผมไม่ได้รับ แต่คราวนี้ไม่ใช่ครับ มันไม่โชว์เบอร์โทรเข้ามา ผมก้อสงสัยน่ะ แต่ก้อรับสายไป เกรงว่าจะเป็นลูกค้าจากต่างประเทศ และขอพี่กรณ์ไปรับสายข้างนอก
“ สวัสดีค่ะ ขอเรียนสายคุณอี้ค่ะ “ เสียงผู้หญิงในสายพูดขึ้น
“ กำลังพูดสายอยู่ครับ ไม่ทราบว่าใครต้องการพูดสายด้วยครับ “ ผมถามกลับไป
“ คือท่านประวิทย์ เจ้าของบริษัท....จะขอพูดสายด้วยค่ะ รอสักครู่น่ะค่ะ “ แล้วเสียงก้อหายไปพักนึง ผมเองก้อตกใจเล็กน้อยว่าคุณประวิทย์จะโทรมาทำไม มีธุระอะไรกับผมหรือเปล่า ไม่นานนักก้อมีเสียงนึงพูดขึ้นมา
“ อี้เหรอ นี่ชั้นเองน่ะ ประวิทย์ พ่อของดิว ตอนนี้เธอสะดวกคุยไหม “ คุณประวิทย์ถามผม
“ คุยได้ครับ คุณประวิทย์มีอะไรให้ผมรับใช้เหรอครับ “ ผมตอบไปด้วยคำพูดที่สุภาพ
“ ตอนนี้เธออยู่ที่ไหนอ่ะ ชั้นมีเรื่องจะคุยด้วยหน่อย เดี๋ยวจะให้รับเอารถไปรับ “ น้ำเสียงคุณประวิทย์เรียบเฉยมาก แต่แฝงไปด้วยความน่ากลัวเหมือนกันน่ะครับ เอ๊ะ หรือว่าผมคิดไปเอง
“ ผมอยู่แถวถนนเพชรบุรีอ่ะครับ กำลังจะกลับไปทำงาน คุณประวิทย์มีอะไรด่วนหรือเปล่าครับ “ ผมถามหยั่งเชิงไปอีกที
“ เอาเป็นว่าชั้นจะให้คนไปรับเธอแล้วกัน ชั้นรบกวนเวลาเธอไม่นานนักหรอก หวังว่าเธอคงไม่ว่าอะไรน่ะ “ นั่นไงล่ะ ผมแอบสงสัยว่าบ้านนี้เค้าเป็นเผด็จการกันทั้งบ้านเลยหรือไง จะไม่ยอมให้ใครเค้าตอบปฏิเสธพวกเค้ากันบ้างเลยเหรอ
-
แต่ละคนรู้สึกจะทุ่มเทกะของขวัญวันเกิดพี่อี้กันดีจิงๆ นะ
แอบอิจฉา แล้วก็แอบลำบากใจในคราเดียวกัน...
อิจฉา ที่พี่อี้ เสน่ห์แรงไปถึงหนายย...
แอบลำบากใจ... เรื่องที่ต้องเลือกน่ะซี้ ถึงตอนนี้จะเหลืออยู่แค่ ต้ง หรือ ดิว ก็แค่นั้นอ่า
ยังไงก็เชียร์พี่ดิว อ้ะ :กอด1:
ว่าแล้วก็จิ้มพี่อี้หลายๆ ที อิอิ
:z13: :z13: :z13: :z13: :z13:
-
o22 คุณประวิทย์เรียกพบ เรื่อง???
รอต่อไป :z2:
-
คุณพ่อ
มีไรกะพี่อี้อ่ะ
(แอบกลัวด้วยเหอๆ)
-
อย่าให้เป็นเรื่องใหญ่เล้ย :call:
-
พ่อดิวเรียกไปทำไมเนี่ย
-
เฮ้อ ถอนหายใจรอบที่1,503
-
ก็คงเป็นเรื่องเกี่ยวกับดิวสินะ
-
พี่อี้จะโดนคุณพ่อพี่ดิวเรียกไปคุยเรื่องไรน๊า
ต้องเป็นเรื่องพี่ดิวแน่ๆ เลยอ้ะ
ขอให้เข้าใจกันก็ละกันน้ะ
เชียร์ พี่ดิว x พี่อี้ :jul1:
ฮ่าๆๆๆๆ
-
คุณพ่อเรียกไปคุยเรื่องอะไรหนอ
คาใจอย่างแรง
อ๊ากเฉลยด่วนเลยค่ะคุณอเล็กซ์
เชียร์ดิวสุดใจค่ะ
-
วันนี้หายปายหนายคร้าบบบ
-
:pig4 มาให้กำลังใจครับ
-
พ่อต้องพูดเรื่องให้ดูแลดิวแน่ๆเลย
-
:z13: :z13: :z13: :z13: :z13: :z13: :z13: :z13: :z13:
Alexie เมาค้างอย่างแรง
เลยเกเรไปเล็กน้อย
ไม่ได้เอาเรื่องมาลงให้อ่านเยอะๆๆ
ขออภัยอย่างแรง เด้อออออออออ
ตามอ่านต่อกันได้เลยครับ
-
:sad11: :sad11: :sad11: :sad11: :sad11: :sad11: :sad11: :sad11: :sad11:
“ เอาเป็นว่าชั้นจะให้คนไปรับเธอแล้วกัน ชั้นรบกวนเวลาเธอไม่นานนักหรอก หวังว่าเธอคงไม่ว่าอะไรน่ะ “ นั่นไงล่ะ ผมแอบสงสัยว่าบ้านนี้เค้าเป็นเผด็จการกันทั้งบ้านเลยหรือไง จะไม่ยอมให้ใครเค้าตอบปฏิเสธพวกเค้ากันบ้างเลยเหรอ
“ ก้อพอได้น่ะครับ ผมอยู่ที่ตึก...ตรงหัวมุมถนนน่ะครับ ถ้าคนขับรถมาถึงแล้วก้อโทรเรียกผมได้เลยครับ “ ผมตอบกลับไป
“ ได้ ตกลงตามนั้นน่ะ ตู๊ดๆๆๆ “ พูดจบแล้วคุณประวิทย์ก้อวางสายไป โดยที่ไม่รอให้ผมพูดอะไรต่อ ผมก้อยืนคิดอยู่คนเดียวสักพักนึงว่า ตกลงแล้วคุณประวิทย์ต้องการเรียกผมไปพบเพราะเรื่องอะไรกันแน่ จากนั้นผมก้อเดินกลับเข้าไปในร้าน
พอถึงโต๊ะพี่กรณ์ก้อถามผมว่าใครโทรมา ผมก้อตอบไปว่า ลูกค้าโทรมาให้ไปพบด่วน เดี๋ยวจะให้คนรถมารับที่ออฟฟิซ พี่กรณ์ก้อไม่ได้ถามอะไรต่อ ผมเองยังไม่กล้าบอกใครเรื่องที่ผมตกลงกับคุณประวิทย์ไว้ เพราะว่าด้วยๆหลายๆเหตุผล หรืออาจจะเป็นเพราะว่ารับปากกับเค้าไว้แล้วด้วย พอทานอาหารเสร็จแล้ว พวกเราก้อเดินกันกลับออฟฟิซ
ประมาณ 15 นาทีได้ ก้อมีคนโทรเข้ามือถือผมบอกว่ามาจากคุณประวิทย์ ให้มารับไปพบที่ทำงาน ผมก้อเลยลาพี่กรณ์กลับ จากนั้นก้อลงมาหาคนที่มารับผมที่ลานจอดรถ จากนั้นเราก้อเดินทางไปหาคุณประวิทย์ พอถึงที่ทำงานคุณประวิทย์แล้วผมก้อเดินขึ้นไปหาคุณประวิทย์ที่ห้องทำงาน ที่ตอนนี้คุณประวิทย์นั่งรอผมอยู่ในห้องอยู่ก่อนแล้ว
“ นั่งก่อนสิ ชั้นมีเรื่องจะคุยด้วยนิดหน่อย คงรบกวนเวลาเธอไม่นานหรอก “ จากนั้นผมก้อนั่งลงตรงเก้าอี้ตรงข้ามคุณประวิทย์
“ ขอบคุณครับ คุณประวิทย์มีอะไรให้ผมรับใช้เหรอครับ “ ผมถามไป เพราะตอนนั้นสีหน้าของคุณประวิทย์ดูเครียดๆ ผมเลยเดาอารมณ์ไม่ถูกนักว่า เค้าเรียกผมมาทำไมกันแน่
“ ไม่ถึงขนาดนั้นหรอก แค่เรียกมาคุยด้วยเฉยๆ ขอเริ่มเลยแล้วกันน่ะ หลังจากที่ชั้นให้เธอช่วยดูแลเจ้าดิวให้เวลาที่มันทำงานอ่ะ จากที่ชั้นได้ยินมา ก้อได้รู้ว่า ช่วงนี้เจ้าดิวมันทำงานดีขึ้นอย่างเห็นได้ชัดเลย จนคนที่ทำงานเค้าบอกว่าผลงานของเจ้าดิวและโปรเจ็คต่างๆก้อเป็นไปด้วยความเรียบร้อย นับว่าเป็นความดีของเธอเลยก้อว่าได้ ชั้นต้องขอบใจด้วยน่ะ “ คุณประวิทย์พูดด้วยสีหน้าเรียบเฉย
“ ก้อไม่หรอกครับ ผมแทบไม่ได้ทำอะไรเลย แค่ตามดิวไปดูงาน ไปประชุมบ้างตามโอกาสที่จะอำนวยก้อเท่านั้นเองครับ ส่วนที่เหลือ ผมว่าน่าจะมาจากตัวดิวเองมากกว่าที่เค้าตั้งใจทำงานเองมากกว่าน่ะครับ “ ผมตอบไปตามความเป็นจริง
“ เธอคิดอย่างนั้นเหรอ แต่คนที่ทำงานเค้าบอกว่า เวลาที่เจ้าดิวทำงานนี่ มันเหมือนมีความสุขยังไงไม่ร็ เหมือนกับคนมีความรักยังไงไม่รู้ ในเมื่อนายค่อนข้างจะสนิทกับดิวอ่ะ นายพอจะรู้บ้างไหมว่าตอนนี้เจ้าดิวมันคบกับใครอยู่หรือเปล่า “ เจอคำถามนี้ของคุณประวิทย์เข้าไป เล่นเอาผมอึ้งไปทันที แต่ผมกลัวคุณประวิทย์จะจับสังเกตได้เลยต้องทำหน้าปกติเข้าไว้
-
คำถามแทงใจดำอย่างแรงเลยนะเนี้ย
เป็นเค้าจะตอบ ไว้สักวันคุณประวิทย์ก็จะรู้ความจริง อะไรอย่างงี้แหละ
ได้ข่าว ตอนนี้แค่สนิทกันเฉยๆ ยังไม่ได้เคลียร์เลยสินะ สินะ = ="
แอร๊ยยยย เขินอ่ะ จิ้น (imagin) ตาม... พี่ดิวรักพี่อี้ พี่อี้รักพี่ดิว
เขินนน :z13: >>> จิ้มพี่อี้ซะ 5555+
มาลงต่ออีกเยอะๆ น๊า รอลุ้นอยู่อ่า XD
-
:oo1: :oo1: :oo1: :oo1: :oo1: :oo1: :oo1: :oo1:
“ เหรอครับ ผมเองก้อไม่ยักรู้ว่าดิวเค้าคบกับใครอยู่น่ะครับ อาจจะไม่ใช่อย่างที่คนอื่นๆเค้าคิดก้อได้ครับ ดิวเค้าอาจจะมีความสุขอยู่กับงานของเค้าเองน่ะครับ “ ผมก้อตอบไปแบบเท่าที่พอจะพูดได้ จะให้ผมพูดยังไงล่ะครับ ในเมื่อทุกคนก้อรู้ดีว่า ดิวน่ะ เค้ามีใจให้ใครอยู่ ไม่ใช่ว่าผมจะเข้าข้างตัวเองอะไรหรอกน่ะครับ ถ้าดิวไม่ได้โกหกผมน่ะ ก้อคงเป็นผมเองนั่นแหละที่ดิวบอกว่ารักอยู่ แต่จะให้ผมบอกคุณประวิทย์ไปอย่างนั้นน่ะเหรอ แล้วที่ผมเคยรับปากเค้าไว้ล่ะครับ
“ เธอคิดอย่างนั้นจริงๆเหรอ แต่มันน่าแปลกน่ะสิ ว่าทำไมเวลาอยู่กับเธอเจ้าดิวถึงได้เป็นขนาดนี้ ถ้าจะว่าไป ถ้าเกิดว่าเจ้าดิวมันจะมีใจให้เธอไปนี่ มันก้อไม่ใช่เรือ่งแปลกหรอกน่ะ ชั้นเองก้อได้ข่าวเรื่องพวกนี้เหมือนกัน และจะให้ชั้นไปห้ามเจ้าดิวน่ะ มันก้อคงไม่ฟังชั้นหรอก ฉะชั้นชั้นจึงมาขอความร่วมมือจากเธอว่า ถ้าเจ้าดิวมีท่าทีว่าจะรู้สึกกับเธอเกินกว่าเพื่อนร่วมงานล่ะก้อ เธอก้อพยายามปฏิเสธหรือทำตัวออกห่างมันหน่อยแล้วกัน ชั้นไม่อยากมีลูกชายเป็นเกย์อ่ะ “ คุณประวิทย์มองหน้าผมเหมือนจะจับผิด แต่ผมก้อไม่เผยท่าทีใดๆทั้งนั้น
“ มันคงเป็นไปไม่ได้หรอกครับ ก้อดิวเค้าเป็นผู้ชายนี่ครับ อีกอย่างดิวเค้าก้อชอบผู้หญิงมาตลอดนี่ครับ เค้าจะมาชอบผมได้ยังไง “ ผมจำใจต้องอ้างเหตุผลไปก่อน
“ มันก้อไม่แน่หรอกน่ะ ผู้ชายปกติสมัยนี้น่ะ จู่ๆก้อเป็นเกย์มีออกถมเถไป บางคนน่ะ มีลูกมีเมียแล้วยังไปมีแฟนเป็นผู้ชายก้อเยอะ สมัยนี้ สังคมมันเปลี่ยนไป เปลี่ยนไปในทางที่แย่ลงด้วย ทำไมน่ะ ศีลธรรมมันถึงได้ตกต่ำลงถึงขนาดนี้ ทำอะไรคิดถึงแต่ตัวเอง ไม่คิดถึงคนรอบข้างและสังคมเลย นี่ชั้นไม่ได้ว่าเธอน่ะ ชั้นกล่าวถึงทั่วๆไปอ่ะ มีอีกเรื่องนึง ชั้นได้ยินมาว่า เมื่อไม่กี่วันมานี่ เจ้าดิวมันไปเกาะช้าง กับเธอ สองต่อสองเหรอ เธอพอจะอธิบายเรื่องนี้ให้ชั้นฟังได้ไหม ว่าทำไม เจ้านายกับลูกน้องไปไปไหนมาไหนกันสองต่อสอง ดึกๆดื่นๆ “ คุณประวิทย์พูดด้วยน้ำเสียงที่เดาอารมณ์อยากนัก เหมือนจะจับผิดผมยังไงไม่รู้ แล้วผมก้อสงสัยว่า คุณประวิทย์รู้เรื่องนี้ได้ยังไง แล้วผมต้องบอกยังไงดีล่ะครับ ถึงจะไม่ให้คุณประวิทย์ไม่พอใจ
“ มันไม่มีอะไรหรอกครับ มันเป็นความบังเอิญเท่านั้นเอง คือผมจะไปที่เกาะนั่นอยู่แล้วน่ะครับ แต่พอดีดิวเค้าก้อจะไปเหมือนกัน เราเลยไปพร้อมกัน แต่เราไม่ได้ไปกันแค่สองคนน่ะครับ จากนั้นก้อมีคนอื่นๆตามมาสมทบ พี่กรณ์กับต้งก้อไปด้วยกันทั้งนั้นล่ะครับ “ หลังจากที่ผมพูดไป คุณประวิทย์ก้อทำท่าครุ่นคิดนิดนึงแล้วถามขึ้น
“ เธอคิดว่าชั้นเป็นเด็กอมมือ ที่จะเชื่อที่เธอพูดรึไง คนอย่างชั้นถ้าอยากจะรู้อะไรแล้วน่ะ ชั้นก้อต้องสืบให้รู้จนได้แหละ ชั้นพอจะรู้มาบ้างเหมือนกันน่ะ ว่าเธอก้อชอบเจ้าดิวเหมือนกัน แต่เธอลืมที่สัญญษกับชั้นไว้แล้วเหรอ ว่าจะไม่ทำอะไรอย่างนั้น ไม่มีพ่อแม่คนไหนน่ะ อยากมีลูกเป็นเกย์หรอก เธอเองก้อร้ดีนี่ว่า ชีวิตของเกย์มันเป็นยังไง โดนดูถูกเหยียดหยามจากคนรอบข้างและสังคมยังไง ชั้นเองก้อไม่อยากให้ลูกชั้นต้องเป็นอย่างนั้น เธอคงเข้าใจความรู้สึกของชั้นน่ะ อีกอย่างน่ะ เจ้าดิวก้อเป็นความหวังของชั้น หวังว่าเธอคงเข้าใจที่ชั้นพูดมาน่ะ ดูเธอเป็นคนฉลาดมาก คงรู้ว่าจะต้องทำยังไงต่อไป “ ผมก้อได้แต่ยืนฟังนิ่งๆครับ ไม่รู้ว่าจะแก้ตัวยังไงดี แต่ก้อแข็งใจตอบออกไป
-
ที่เรียกอี้มานี่เพื่อที่จะเตือนอี้เหรอว่า ไม่ให้ยุ่งกะดิว
แต่อี้ก็ไม่ได้ยุ่งกะดิวนี่น่า แต่ดิวอ่ะ มายุ่งกะอี้เองใช่ปล่ะ :laugh:
รู้สึกว่าคุณประวิทย์คงจะรู้อะไรมา หรือว่าสายสืบรึเปล่าเนี๊ยงานนี้ :z2:
-
พรี่ดิวบร้าาาาาา.... เคลียร์กะปะป๊าก่อนเลย ฮือๆๆๆๆๆๆๆๆ
อ่า....
เศร้าอ่า
แม่ปลื้ม แต่พ่อไม่ปลื้ม
เศร้า อ่า T^T
:monkeysad: :m15:
-
แหม เหมือนมีใครไปฟ้องเลยนะ
รู้ลึกรู้จริงอีกต่างหาก
ว่าแต่การเป็นเกย์นี่ห้ามกันได้ด้วยเหรอ
ใครช่วยบอกที้
-
:เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:
“ เธอคิดว่าชั้นเป็นเด็กอมมือ ที่จะเชื่อที่เธอพูดรึไง คนอย่างชั้นถ้าอยากจะรู้อะไรแล้วน่ะ ชั้นก้อต้องสืบให้รู้จนได้แหละ ชั้นพอจะรู้มาบ้างเหมือนกันน่ะ ว่าเธอก้อชอบเจ้าดิวเหมือนกัน แต่เธอลืมที่สัญญษกับชั้นไว้แล้วเหรอ ว่าจะไม่ทำอะไรอย่างนั้น ไม่มีพ่อแม่คนไหนน่ะ อยากมีลูกเป็นเกย์หรอก เธอเองก้อร้ดีนี่ว่า ชีวิตของเกย์มันเป็นยังไง โดนดูถูกเหยียดหยามจากคนรอบข้างและสังคมยังไง ชั้นเองก้อไม่อยากให้ลูกชั้นต้องเป็นอย่างนั้น เธอคงเข้าใจความรู้สึกของชั้นน่ะ อีกอย่างน่ะ เจ้าดิวก้อเป็นความหวังของชั้น หวังว่าเธอคงเข้าใจที่ชั้นพูดมาน่ะ ดูเธอเป็นคนฉลาดมาก คงรู้ว่าจะต้องทำยังไงต่อไป “ ผมก้อได้แต่ยืนฟังนิ่งๆครับ ไม่รู้ว่าจะแก้ตัวยังไงดี แต่ก้อแข็งใจตอบออกไป
“ คุณประวิทย์ไม่ต้องห่วงครับ ผมมลืมสัญญาที่ได้ให้ไว้กับคุณแน่นอน เอาเป็นว่า ผมจะอยู่ห่างๆดิวไว้แล้วกันน่ะครับ เพื่อที่ว่าคุณประวิทย์จะได้สบายใจ ไม่ต้องห่วงน่ะครับ ผมทำได้แน่นอน “
“ ชั้นไม่ห่วงเธอหรอก ชั้นรู้ว่านิสัยเธอก้อใช้ได้เหมือนกัน เธอคงไม่กลืนน้ำลายตัวเองแน่นอน เธอไม่ถึงขนาดต้องทำตัวห่างมันหรอก เธอก้อทำงานกับมันตามปกติแหละ แต่ชั้นแค่ขอให้เธอระลึกถึงคำของชั้นไว้เสมอ แต่ทางเจ้าดิว ชั้นรู้ว่าชั้นไม่มีทางที่จะห้ามมันได้แน่นอน ชั้นถึงได้ขอความร่วมมือจากเธอไง ถือเสียว่าสงสารชั้นแล้วกันน่ะ ชั้นคงไม่มีความสุขแน่ๆ ถ้าเจ้าดิวเป็นอย่างนั้นจริงๆ หวังว่าเธอคงจะรับรู้และเห็นใจชั้นบ้างน่ะ “ น้ำเสียงคุณประวิทย์พูดเหมือนๆกับจะขอร้องผม
“ ได้สิครับ ผมรับรองว่าจะไม่เกิดเหตุการณ์อย่างนั้นขึ้นอีกแน่นอน วางใจได้ครับ ผมเคยพูดไว้ยังไง ผมก้อจะทำตามนั้นอย่างเคร่งครัด “ ผมตอบไปแบบนั้น ตอนนั้นผมรู้สึกเจ็บแปลบๆที่อกข้างซ้าย มันเพราะอะไรน่ะ
“ ขอบใจมาะน่ะ ที่เธอเข้าใจชั้น ชั้นได้ยินอย่างนี้ก้อชื้นใจขึ้นมาหน่อย เอาล่ะ ไม่มีอะไรแล้วล่ะ เธอกลับไปได้แล้ว เดี๋ยวชั้นให้คนขับรถไปส่ง “ คุณประวิทย์พูดแล้วก้อลุกขึ้นแล้วเดินมาหาผม
“ ไม่เป็นไรหรอกครับ เดี๋ยวผมกลังเองจะสะดวกกว่า อย่าลำบ่ากเลยครับ ขอบคุณมากน่ะครับ “ ผมปฏิเสธไป
“ ไม่ได้หรอก ชั้นให้คนไปรับเธฮมา ก้อต้องให้คนขับรถไปส่งสิ มันไม่ลำบากอะไรหรอก เทียบกับสิ่งที่เธอทำให้ชั้น แล้วนี่ ค่าเสียเวลาของเธอ หวังว่ามังคงจะพอน่ะ “ แล้วคุณประวิทย์ก้อยื่นเช็คมาให้ผม แต่ไม่ผมรับเช็คนั่น
“ ผมรับไว้ไม่ได้หรอกครับ เพราะว่ามันไม่ได้เป็นการเสียเวลาอะไรเลย คุณเก็บเช็คไว้ดีกว่าน่ะครับ “ ผมปฏิเสธไปอีก แต่คุณประวิทย์ก้อยังยืนยันตามที่เค้าได้พูดไว้
“ ยังไงเธอก้อต้องรับไป อย่าให้ชั้นเสียน้ำใจเลย แล้วเดี๋ยวชั้นให้คนขับรถไปส่งน่ะ ตกลงตามนี้ “ แล้วคุณประวิทย์ก้อนำเช็คมาวางไว้ตรงหน้าผม ผมเห็นว่าคงจะปฏิเสธไม่ไหวแล้ว เลยรับเช็คนั่นมาแล้วก้อไหว้ให้คุณประวิทย์ไปทีนึง
“ ผมจะรับไว้ก้อได้ครับ แต่ผมอยากให้คุณประวิทย์รู้ไว้ว่า ที่ผมรับเช็คนี่ไว้ ไม่ใช่เพราะผมอยากได้มัน แต่ผมรับไว้เพราะว่าไม่อยากให้คุณประวิทย์เสียน้ำใจ ถ้าไม่มีอะไรแล้วผมขอลากลับเลยน่ะครับ “ คุณประวิทย์พยักหน้าให้ผม จากนั้นก้อโทรให้ลูกน้องมาพาผมไปที่รถ ก่อนจะออกจากห้อง ผมก้อไหว้ลาคุณประวิทย์อีกที แต่คุณประวิทย์ก้อไม่ได้ไหว้ตอบ กลับนั่งทำงานไปเหมือนไม่สนใจผม แล้วผมก้อเดินตามคนขับรถออกไป เพื่อที่จะกลับไปที่ทำงานของผม
-
เริ่มสงสารดิวแล้ว มีพ่อแบบนี้ เฮ้อ
ชีวิตถูกบงการอยู่เบื้องหลัง ชาตินี้จะได้มีความสุขกับใครเค้ามั้ยเนี่ยดิวเอ๊ย
-
น่าสงสารดิวอ่ะ โดนขัดขวามความรักซะงั้น อี้ด้วย
แล้วจาเปงอย่างไรต่อไปเนี่ย
ปอลอ คุณ Alex อย่าเมาค้างบ่อยดิคับ รออ่านอยู่ 555+
ล้อเล่นคับ รักษาสุขภาพด้วยคับ
-
น่าสงสารจริงๆๆๆๆ
-
แป่ววววววววววว ทั้งๆที่รู้ใจตัวเองแล้วแท้ๆ
:serius2: :serius2:
ต้งเอ้ย เค้าเชียร์อยู่เหมือนเดิมน่ะ :impress2:
-
น่าสงสารพี่ดิวอ้ะ
คุณพ่อชอบบงการอะไรอย่างงี้ไง :เฮ้อ:
พี่ดิวถึงไม่ถูกกะคุณพ่อเนี้ย
เศร้าอ่า....
พี่ดิวเคลียร์กะพ่อก่อนเลยก็ดีนะ... ยังไงคุณแม่ก็ต้องช่วยแน่ๆ อะ
แม่พี่ดิวใจดีนะ เรายังชอบเลยอะ
เฮ้อ... สงสารพี่ดิวที่สุดอะ
T^T
-
:m15: :m15: :m15: :m15: :m15: :m15: :m15: :m15: :m15: :m15: :m15:
“ ผมจะรับไว้ก้อได้ครับ แต่ผมอยากให้คุณประวิทย์รู้ไว้ว่า ที่ผมรับเช็คนี่ไว้ ไม่ใช่เพราะผมอยากได้มัน แต่ผมรับไว้เพราะว่าไม่อยากให้คุณประวิทย์เสียน้ำใจ ถ้าไม่มีอะไรแล้วผมขอลากลับเลยน่ะครับ “ คุณประวิทย์พยักหน้าให้ผม จากนั้นก้อโทรให้ลูกน้องมาพาผมไปที่รถ ก่อนจะออกจากห้อง ผมก้อไหว้ลาคุณประวิทย์อีกที แต่คุณประวิทย์ก้อไม่ได้ไหว้ตอบ กลับนั่งทำงานไปเหมือนไม่สนใจผม แล้วผมก้อเดินตามคนขับรถออกไป เพื่อที่จะกลับไปที่ทำงานของผม
พอผมมาถึงออฟฟิซของผม ผมก้อเดินลงจากรถพร้อมทั้งขอบคุณคนขับรถที่ขับมาส่งผม พอผมจะเดินขึ้นไปข้างบนออฟฟิซ ผมก้อเห็นยว่าดิวนั่งรอผมอยู่ตรงที่นั่งรับรองแขก พอดิวเห็นผมเดินมา ก้อทำหน้างงใส่ผม
“ อี้ไปไหนมาอ่ะ ทำไมถึงมากับรถของคุณพ่อดิวอ่ะ มีธุระอะไรกันเหรอ “ แล้วดิวก้อเดินมาหาผม
“ พอดีมีธุระคุยเรื่องงานกันนิดหน่อยน่ะ ทำไมเหรอ “ ผมปดไป แต่ก้อพยายามทำหน้าให้ปกติที่สุด
“ เปล่าหรอก ดิวไม่คิดว่าอี้จะมีงานที่ต้องไปเกี่ยวข้องกับพ่อดิวไงเลยถามดู “ พูดจบแล้วดิวก้อยิ้มอ้อนๆมาที่ผม
“ แล้วนี่ดิวมาทำอะไรที่นี่อ่ะ มีงานแถวนี้เหรอ “ ผมพูดน้ำเสียงเย็นชาใส่ดิว จนดิวทำหน้างงใส่ผม
“ ก้อดิวแวะมาหาอี้ไงครับ เมื่อวานนี้พอดิวตื่นขึ้นมาก้อไม่เห็นใครอยู่ที่บ้านนั่นเลย พอโทรหาอี้ อี้ก้อไม่รับสายดิวเลย อี้เป็นอะไรเหรอครับ ทำไมกลับมากรุงเทพแล้วไม่ยอมบอก หรือปลุกดิวเลย ปล่อยให้ดิวงงอยู่คนเดียว คนอื่นๆก้อไม่มีใครรู้เรื่องว่าอี้กลับไปตอนไหน “ แล้วดิวก้อเดินมาจับมือผม แต่ผมแกะมือดิวออก ดิวเลยหน้าเสียไปกันใหญ่
“ ไม่มีอะไรหรอก พอดีมีงานด่วนแต่เช้า อี้เลยกลับพร้อมพี่กรณ์ ถ้าไม่มีอะไรแล้ว อี้ขอตัวไปทำงานก่อนน่ะ “ ผมจะเดินกลับเข้าไปทำงานต่อ แต่ดิวดิวมือผมไว้
“ อี้เป็นอะไรอ่ะ ตอนอยู่เกาะยังดีๆอยู่เลย ใครทำอะไร หรือพูดอะไรให้อี้ฟังอีกอ่ะ อี้บอกดิวมาดีกว่า “ ผมพยายามแกะมือดิวออก แต่ดิวยิ่งจับมือผมไว้ซะแน่น ผมเลยต้องตัดบทไป
“ มันไม่มีอะไรทั้งนั้นน่ะดิว ดิวกลับไปได้แล้ว อี้จะทำงาน อย่ามารบกวนเวลาอี้อีกเลย อี้ขอตัวน่ะ “ ผมก้อสะบัดมือออก แล้วเดินกลับเข้าไปในออฟฟิซ แต่ดิวพูดแทรกขึ้นมา
“ ดิวไม่รู้หรอกน่ะว่าอี้เป็นอะไร แต่ดิวไม่ยอมให้อี้ทำอย่างนี้กับดิวหรอก อี้จำไว้ด้วยน่ะ “ ผมไม่หันกลับไปตอบโต้ดิว และเดินเข้าออฟฟิซไปแล้วปิดประตูใส่หน้าดิวทันที พอประตูปิดแล้ว ในความรู้สึกผมตอนนั้นมันรู้สึกแย่ และสับสนมากๆ ไม่รู้ว่าสิ่งที่ผมทำไปนี่จะถูกไหม ผมต้องการอย่างนั้นใช่ไหม ทำไมสถานการณ์แบบนี้ต้องมาเกิดกับผมด้วย ผมรวบรวมสติอยู่สักพัก จากนั้นก้อเดินเข้าไปทำงานต่อโดยที่พยายามไม่คิดเรื่องนี้ ปล่อยให้มันผ่านไป
-
:monkeysad: สงสารดิวจริง ๆ ไม่รู้เรื่องรู้ราวอะไรเลย แถมยังโดนอี้ทำแบบนี้อีก
สงสาร และ จะ เชียร์ดิวต่อไป :L2:
-
ไม่รู้จะเม้นอะไรแล้ว :undecided:
-
อ๊าก โกรธคุณพ่อก็อย่าไปลงที่ดิวสิอี้เอ๊ย
สงสารพี่ดิวที่ต้องมารองรับพายุอารมณ์อี้แทนคุณพ่อจัง
-
:serius2: :serius2: :serius2: :serius2: :serius2: :serius2: :serius2: :serius2:
“ ดิวไม่รู้หรอกน่ะว่าอี้เป็นอะไร แต่ดิวไม่ยอมให้อี้ทำอย่างนี้กับดิวหรอก อี้จำไว้ด้วยน่ะ “ ผมไม่หันกลับไปตอบโต้ดิว และเดินเข้าออฟฟิซไปแล้วปิดประตูใส่หน้าดิวทันที พอประตูปิดแล้ว ในความรู้สึกผมตอนนั้นมันรู้สึกแย่ และสับสนมากๆ ไม่รู้ว่าสิ่งที่ผมทำไปนี่จะถูกไหม ผมต้องการอย่างนั้นใช่ไหม ทำไมสถานการณ์แบบนี้ต้องมาเกิดกับผมด้วย ผมรวบรวมสติอยู่สักพัก จากนั้นก้อเดินเข้าไปทำงานต่อโดยที่พยายามไม่คิดเรื่องนี้ ปล่อยให้มันผ่านไป
จากนั้นผมก้อพยายามตั้งใจทำงานของตนต่อไป โดยที่ผมพยายามจะเอาเรื่องงานมาบดบังความรู้สึกแย่ๆของผมที่มันมีอยู่ในจิตใจ ผมรู้สึกผิดเป็นอย่างมากที่ได้ผิดคำสัญญาที่ได้ให้กับคุณประวิทย์ไป อีกความรู้สึกนึงก้อคือ ผมรู้สึกเจ็บปวดมากที่ต้องปฏิเสธดิวไปอย่างนั้น ทั้งๆที่ใจผมไม่ได้ต้องการอย่างนั้นเลย ผมควรจะเลือกความถูกต้องใช่ไหมครับ เพราะผมเองก้อมาคิดว่า อีกไม่นานดิวก้อคงจะลืมผมไปเองนั่นแหละ คนอย่างเค้าจะหาผู้หญิงคนใหม่ได้ง่ายอยู่แล้ว ส่วนตัวปม ก้อควรจะอยู่กับความเป็นจริง อยู่กับสิ่งที่มันมีจริงอยู่รอบๆตัวผม และอีกไม่นาน ผมเองก้อคงจะลืมดิวไปเช่นกัน.........
ผมเองก้อทำงานมาเรื่อยๆ จนใกล้เวลากลับบ้านแล้ว แล้วพี่กรณ์ ก้อโทรเข้ามือถือของผม
“ อี้ครับ ติดงานอยู่รึป่าว พี่คุยด้วยได้ไหม “ พี่กรณ์เอ่ยขึ้น น้ำเสียงรีบๆรนๆยังไงไม่รู้
“ ได้ครับพี่ พอดีอี้จะกลับบ้านพอดีเลย พี่กรณ์มีอะไรเหรอครับ “ ผมถามกลับไป
“ คือพี่มีนัดกับลูกค้าอ่ะ แต่พอดีมีติดงานใหญ่เลย เลยไม่ว่างไป อี้ไปแทนพี่หน่อยได้ป่าว ไว้พี่เสร็จงานตรงนี้แล้ว พี่จะรีบตามไปหาอี้ทันทีเลย พี่รบกวนเราหน่อยน่ะ “ พี่กรณ์พูดด้วยน้ำเสียงกระวนกระวาย
“ อ๋ออออ ได้สิครับพี่ ว่าแต่ว่าพี่นัดลูกค้าไว้ที่ไหนอ่ะ เดี๋ยวอี้นั่งแท็กซี่ไปให้ครับ “
“ พี่นัดลูกค้าไว้ที่ร้าน...อยู่ริมแม่น้ำเจ้าพระยาอ่ะ พี่รบกวนอี้หน่อยแล้วกัน เรื่องค่ารถค่าใช้จ่ายอื่นๆพี่จะจัดการเองน่ะ “
“ ได้สิครับ ไม่ได้รบกวนอะไรหรอก พี่มีอะไรพี่ก้อบอกอี้ได้น่ะครับ ถ้าอี้ทำได้ อี้จะทำให้ทันทีเลย งั้นเอาไว้เราคุยกันทีหลังน่ะครับ “ พูดจบผมก้อวางสายไป จากนั้นผมก้อเตรียมตัว เก็บข้าวเก็บของแล้วออกเดินทางไปหาลูกค้าที่พี่กรณ์นัดไว้
แล้วผมก้อนั่งแท็กซี่ไปดังร้านที่พี่กรณ์นัดลูกค้าไว้ วันนี้รถติดน่าดูเหมือนกัน ไม่รู้ว่ามันจะวิ่งอะไรกันนักหนา แล้วก้อยังมาบ่นว่าน้ำมันมันแพงอย่างนั้นอย่างนี้ แล้วไม่ยอมใช้รถสาธารณกัน ผมเห็นว่ารถคงจะติดน่าดูก้อเปลี่ยนมาวิ่งขึ้นทางด่วน แต่ก้อเหมิอนหนีเสือปะจระเข้ ทางด่วนรถก้อแน่นได้ใจดีแท้ ผมใช้เวลาชั่วโมงกว่าๆถึงจะมาถึงร้านอาหารที่นัดไว้ พอลงจากรถได้ผมก้อรีบวิ่งเข้าไปในร้านทันที จากนั้นก้อมีพนักงานมาถามผมว่าจองที่ไว้หรือเปล่า ผมเลยบอกชื่อพี่กรณ์ไป จากนั้นพนักงานต้อนรับผมก้อเดินนำผมไปยังโต๊ะที่ลูกค้านั่งรออยู่แล้ว ผมมองไปที่โต๊ะ ก้อเห็นผู้ชายคนนึงนั่งหันหลังให้ผม ใส่สูทสีขาว และมัดผมไว้และใส่หมวกสีขาวใบใหญ่ดูเรียบร้อยทีเดียว ผมเองรู้สึกไม่ดีเหมือนกันที่ปล่อยให้ลูกค้าคอยนาน แต่ก้อเอะใจขึ้นมาได้ว่า ผมลืมถามพี่กรณ์ว่าลูกค้าชื่ออะไร แต่ไม่เป็นไรหรอก สถานการณ์แค่นี้ผมจัดการได้ ว่าแล้วผมก้อเดินไปทักลูกค้า ที่ตอนนี้กำลังนั่งจิบไวน์อยู่
“ ขอโทษด้วยน่ะครับ ที่ปล่อยให้คุณรอนาน พอดีว่า..... “ พอผมนั่งลงที่โต๊ะปรากฏว่าลูกค้าคนนั้นก้อคือ....
-
.ใคร
-
เออะ พี่อี้คะ เชค PM ด้วยนะ พี่พิมพ์ผิด อย่างแรง จนหนูขำก๊าก
หนูส่งไปว่าพี่พิมพ์ผิดตรงไหนนั่นแล่ะ แหะๆ
เอ้อ... สงสารพี่ดิวกะพี่อี้อ่า...
ฮือ... T^T
แบบว่า... แบบว่า... เมื่อไหร่จะลงเอยกันคะเนี้ยยย ฮือออ
ลุ้นค่ะ ว่าพี่อี้จะสมหวังรึเปล่า
เหย... แบบว่ามัน... จะเศร้าไปถึงไหนอ่า
แง้งๆๆๆๆ
-
:z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3:
อายมั๊ก มากกกกกกกกกกกกกกกกก
พิมพ์ผิดได้น่าอายที่สุด
แต่คงแก้ไม่ทันแล้วน่ะครับ
คงมีคนอ่าน แล้วเลยผ่านไป
แย่ๆๆๆ เบลอหนักไปหน่อยน่ะเนี่ยะ
เฮ้ออออออออออออออ เวงกำ :seng2ped: :seng2ped: :seng2ped: :seng2ped: :seng2ped:
-
^
^
^ พิมพ์ตรงไหนผิดเหรอ ไม่รู้ว่าใช่ตรงชื่อตัวเองรึเปล่า o18
แต่ว่าใครคือลูกค้าคนนั้น
-
:o8: ต้งแน่นอน แผนเหนือดิว 55 สะใจ
-
:z10: :z10: :z10: :z10: :z10: :z10: :z10: :z10: :z10: :z10: :z10: :z10:
“ ขอโทษด้วยน่ะครับ ที่ปล่อยให้คุณรอนาน พอดีว่า..... “ พอผมนั่งลงที่โต๊ะปรากฏว่าลูกค้าคนนั้นก้อคือ....
“ อ้าวอี้ มาถึงแล้วเหรอ ต้งรอไม่นานหรอก ได้สักพักเอง อี้ดื่มอะไรก่อนไหมครับ “ นี่มันอะไรกันเนี่ยะ ตกลงลูกค้าที่พี่กรณ์นัดไว้ที่นี่คือ
ต้งเองนั่นเหรอ หรือว่านี่เป็นการจัดฉากไว้
“ นี่มันอะไรกันน่ะ ไหนพี่กรณ์บอกว่านัดลูกค้าไว้ไง พี่กรณ์นี่ก้อน่ะ แล้วนี่ต้งมาที่นี่ได้ยังไง “ ผมพูดไปแบบไม่สบอารมณ์นัก
“ อี้อย่าโกรธสิครับ เรื่องนี้ต้งอธิบายได้ ต้งบังคับให้ไอ้รณ์มันนัดอี้มาเองอ่ะ ไม่อย่างนั้นอี้จะยอมมาเจอต้งเหรอ อย่าไปว่าไอ้กรณ์มันเลยน่ะครับ ต้งผิดเองครับ “ ต้งพูดเหมือนสำนักผิด แต่ผมก้อโกรธอยู่เหมือนกันที่โดนหลอกอีกแล้ว
“ ถ้าเป็นอย่างนั้น อี้ก้อขอตัวกลับก่อนแล้วกันน่ะ “ ผมทำท่าจะลุกขึ้นเดินหนี แต่ต้งลุกขึ้นมายืนขวางผมไว้
“ ต้งไม่ให้อี้ไปไหนทั้งนั้น ถ้าเรายังคุยเรื่องนี้กันไม่รู้เรื่อง ต้งรบกวนให้อี้ฟังต้งสักหน่อยได้ไหมครับ ต้งอยากจะขอโทษเรื่องที่ต้งทำไม่ดีกับอี้ไว้น่ะครับ ฟังต้งสักนิดน่ะ “ ต้งดูสำนึกผิดมากแต่ แต่จะให้ผมยกโทษให้ง่ายๆอย่างนั้นเหรอ
“ ไม่เอาอ่ะ อี้ไม่ฟังอะไรทั้งนั้น ต้งอย่ามาขวางอี้ซะให้ยากเลย ต้งก้อรู้อยู่ว่า อี้เป็นคนยังไง “ ผมทำเสียงดุใส่ต้ง แต่ต้งดูท่าจะไม่ได้เกรงผมเลย กลับอ้อนผมต่อ
“ อี้ครับ ต้งขอให้อี้ฟังต้งสักครั้งนึง และครั้งนี้จะเป็นครั้งสุดท้ายที่ต้งจะพูด แล้วหลังจากนี้ ถ้าอี้จะไม่ยกโทษให้ต้ง และจะไม่คุยกับต้งอีก ต้งก้อจะไม่รั้งอี้ไว้เลย ต้งรบกวนเวลาอี้ไม่มากหรอกครับ “ ต้งพูดน้ำเสียงหนักแน่น จนผมใจอ่อน ยอมนั่งลงฟังสิ่ที่ต้งพูด
“ อี้หิวหรือยังครับ ทานอะไรก่อนไหม ต้งสั่งอาหารที่อี้ชอบไว้เยอะแยะเลย ทานกันก่อนน่ะ “ ต้งดูท่าทางกระตือรือร้นมาก
“ อี้ไม่หิวอ่ะ ต้งพูดธุระของต้งมาดีกว่า อี้จะได้รีบไป “ ต้งหุบยิ้มทันที แต่ก้อทำใจดีสู้เสือ ไม่สนใจใส่สิ่งที่ผมพูดเมื่อกี้
“ งั้นก้อได้ครับ ต้งร็ว่า สิ่งที่ต้งทำไปมันไม่น่าให้อภัย แต่ต้งอยากจะบอกว่า ต้งไม่ได้ตั้งใจที่จะทำให้อี้รู้สึกแย่กับต้งเลยน่ะครับ ต้งรู้สึกผิดมาก ที่ทำอะไรเลวๆอย่างนั้นกับอี้ แต่ต้งอยากจะบอกว่า ต้งเสียใจกับสิ่งที่ต้งได้ทำไป อี้พอจะมีทางไหนให้ต้งได้แก้ตัวไหมครับ ต้งยินยอมทำทุกอย่างเลยน่ะครับ ขอเพียงอี้บอกต้งมาคำเดียว “ ต้งดูน่าสงสารมาก ตอนที่พูดออกมา แต่ผมทำใจแข็งกลับไป
“ ต้งครับ ความรู้สึกดีๆที่อี้มีให้ต้งน่ะ มันมากมายน่ะครับ แต่เพราะการกระทำที่ขาดสติเพียงครั้งเดียว มันก้อทำลายไปแทบจะทั้งหมด อี้รู้น่ะว่าต้งไม่ได้อยากทำอย่างนั้นหรอก แต่ถ้าต้งคิดไตร่ตรองให้รอบคอบกว่านี้ เรื่องร้ายๆอย่างนั้นมันก้อคงจะไม่เกิดขึ้น แล้วนี่อี้ก้อรู้สึกแย่อยู่แล้ว ต้งจะให้อี้ลืมเรื่องราวนั้นได้ง่ายๆอย่างนั้นเหรอ “
-
เฮ้อ... จุดจุดจุด
รักมากเกินไปอะ สงสารพี่ต้งนะ ไม่น่าทำไรอย่างงั้นเลยนะ
เหอๆ
/เชียร์พรี่ดิวต่อไป อย่างมุ่งมั่น :a2:
-
เดี๋ยวอี้คงจะใจอ่อนกะด้งอีกล่ะมั้ง เฮ้อ
ดิวมันคงอาภัพอับโชคเรื่องความรักแน่ๆ เลย
อยากจะร้องไห้แล้ว
ดิว แกท้อบ้างมั้ยฮึ
ชั้นเชียร์แกจนท้อแล้วล่ะ เฮ้อ
-
^
^
เห็นด้วยนะ กะเรปบน
เค้าเป็นดิว เค้าท้อไปแระน๊า... ฮือออ
แต่นี่ไรอ่า... พี่ดิวพยายามมากมายเลยอะ
แต่ก็ยังเชียร์พี่ดิวต่อไปอะ
เพราะว่าเชื่อว่า... ความรักมันต้องชนะทุกสิ่งดิ >>> เสี่ยวได้อีกว่ะ ฮ่าๆๆๆๆ
:กอด1: พี่อี้ ทำตามหัวใจตัวเองเรียกร้องเถอะนะ...
-
:z2: :z2: :z2: :z2: :z2: :z2: :z2: :z2: :z2: :z2: :z2: :z2: :z2: :z2: :z2:
“ ต้งครับ ความรู้สึกดีๆที่อี้มีให้ต้งน่ะ มันมากมายน่ะครับ แต่เพราะการกระทำที่ขาดสติเพียงครั้งเดียว มันก้อทำลายไปแทบจะทั้งหมด อี้รู้น่ะว่าต้งไม่ได้อยากทำอย่างนั้นหรอก แต่ถ้าต้งคิดไตร่ตรองให้รอบคอบกว่านี้ เรื่องร้ายๆอย่างนั้นมันก้อคงจะไม่เกิดขึ้น แล้วนี่อี้ก้อรู้สึกแย่อยู่แล้ว ต้งจะให้อี้ลืมเรื่องราวนั้นได้ง่ายๆอย่างนั้นเหรอ “
“ อี้ครับ ต้งไม่ได้ต้องการให้อี้ยกโทษให้อี้ทันทีหรอกน่ะครับ ต้งรู้ว่ามันยากที่จะลืมเรื่องนั้นได้ เป็นต้ง ต้งก้อคงจะรู้สึกแย่มากเหมือนกันน่ะครับ แต่ต้งแค่อยากให้อี้เข้าใจและให้อภัยต้งบ้างน่ะครับ ต้งรู้ว่ามันต้องใช้เวลา แต่แค่อี้ให้โอกาสต้งได้แก้ตัว ต้งรับรองเลยน่ะครับว่า เรื่องแบบนั้นมันจะไม่เกิดขึ้นอีก ต้งจะกลับไปเป็นต้งคนเดิมที่รักและเทิดทูนอี้เหมือนเคย ต้งจะไม่ล่วงเกินอี้อีก ถ้าอี้ไม่ยินยอม น่ะครับ ให้โอกาสต้งอีกสักครั้งน่ะครับ “ ไอ้ผมเองก้อรู้ว่า ที่จริงแล้วต้งเค้าเป็นคนดีแค่ไหน รัก และดูแลเอาใจใส่ผมดีแค่ไหน แต่จากเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น ผมเองก้อรู้สึกแย่มากๆเหมือนกัน แต่จะว่าไปแล้ว ต้งเหตุจริงๆมันก้อมาจากผมเองนั่นแหละ ผมดูท่าทางต้งจะจริงจังมากๆเลยอดเห็นใจไม่ได้ เลยตอบกลับไป
“ เอาเป็นว่า อี้จะขอดูพฤติกรรมต้งไปก่อนแล้วกัน แต่อี้ไม่ได้ให้อภัยต้งซะทีเดียวเลยน่ะ ของอย่างนี้มันต้องใช้เวลา และต้งต้องพยายามอย่างหนักด้วยน่ะคราวนี้ อี้เตือนไว้ก่อนเลยว่า อี้จะไม่เป็นคนในอ่อนเหมือนแต่ก่อนแล้วน่ะ และถ้าต้งจะถอดใจซะตั้งแต่ตอนนี้ก้อรีบๆทำซะ ยังพอมีเวลา เพราะต่อจากนี้ไป ต้งอาจจะไม่มีโอกาสแม้จะถอนตัว “ ผมทำน้ำเสียงจริงจังมากๆ แต่ต้งกลับยิ้มให้ผมแล้วเดินมานั่งคุกเข่าต่อหน้าผม จนแขกโต๊ะอื่นๆเริ่มหันมามองที่เรา
“ อี้ครับ แค่อี้ให้โอกาสต้งแค่นี้ ต้งก้อดีใจจะแย่อยู่แล้วล่ะครับ และถ้าอี้อยากจะพิสูจน์ความจริงใจของต้งแบบไหนอีก ก้อตามใจอี้เลยครับ ต้งไม่กลัว แต่จะไม่มีวันถอยไปได้ง่ายๆแน่ อี้เชื่อใจต้งน่ะครับ “ ดูท่าต้งจะมั่นใจมากๆ แต่ผมเริ่มรู้สึกอายคนขึ้นมาแล้ว ดูแขกคนอื่นๆจะสนใจโต๊ะของเรามาก จนผมต้องบอกต้งไป
“ อี้ว่าต้งลุกขึ้นก่อนเหอะน่ะ อี้อายคนอ่ะ เค้ามองกันใหญ่แล้ว “ จากนั้นต้งก้อลุกขึ้นไปนั่งที่นั่งตามเดิม แล้วก้อมีพนักงานเอาอาหารมาเสริฟมากมาย อยากบอกว่าแต่ละอย่างเป็นอาหารที่ผมชอบทั้งนั้น ต้งนี่รู้ใจผมจริงๆเลย แล้วก้อก้อทานกันไป พูดคุยกันไป แต่ผมก้อยังวางท่าทีบึ้งๆอยู่บ้าง เดี๋ยวต้งจะได้ใจเอา แต่ต้งก้อดูไม่หมดความพยายามครับ ตักอาหารให้ผมทานใหญ่เลย ผมก้อทานไปตามมารยาท แต่ก้อไม่ค่อยทานที่ต้งตักให้นัก ถึงแม้ว่าอาหารแต่ละอย่างก้อถูกปากผมนัก อยากจะกินให้อร่อยเต็มที่ แต่ก้อวางฟอร์มใส่ต้งอยู่ ต้งก้อคงร็ว่าผมทำฟอร์มใส่ ก้อแอบขำผมซะยกใหญ่เลย ผมเลยทำหงุดหงิดใส่
“ ต้งเป็นอะไร ทำไมอยู่ดีๆมองหน้าอี้แล้วก้อขำ มันหมายความว่ายังไง “ [/color]
-
มาอ่านแล้วนะคับ
-
ซื้อหวยไม่ยักกะถูก เนี่ยนะไม่ใจอ่อน
ดิวอกหักไปตามระเบียบ
เซ็งเป็ด เซ็งไก่ เซ็งห่าน
สงสารเจ้าดิว ตกกระป๋องแบบไม่รู้ตัว
-
:jul3: :m31: :m31: :m31: :m31: :m31: :m31: :m31: :m31: :m31: :jul3:
“ เปล่าน่ะครับอี้ อย่าคิดมากสิครับ ต้งแค่ขำท่าทางอี้อ่ะ แหมๆ รู้หรอกน่ะว่าชอบอาหารพวกนี้อ่ะ แต่ทำเป็นหนีบๆ ไม่ค่อยกินซะงั้น ทำตัวตามสบายเหอะครับ ฟอร์มอ่ะ เก็บไว้ก่อนก้อได้ ทานให้อิ่มก่อนค่อยมาวางฟอร์มใหม่ก้อได้ “ พูดจบต้องก้อขำผมใหญ่เลย ผมเลยต้องทำหน้างอนใส่ต้ง เกลียดนัก ไอ้พวกรู้ทันนี่
“ งั้นอี้ไม่ทงไม่ทานมันแล้ว มาแซวกันอย่างนี้ได้ยังไง คดีเก่ายังไม่ชำระความเลยน่ะ ยังจะมาสร้างคดีใหม่อีกเหรอ ไม่รู้ล่ะ กลับบ้านดีกว่า เบื่อคนแถวนี้ “ ผมทำท่าจะลุกแต่ต้งก้อคว้ามือผมไว้ก่อน
“ โอ๋ๆๆๆ ต้งขอโทษด้วยครับ ก้อแหม อี้เวลาทำตัวอย่างนั้น มันน่ารัก น่าแซวดีนี่ครับ เลยอดแซวไม่ได้ โอเคครับๆ ต้วไม่แซวแล้ว อี้นั่งทานต่อน่ะครับ ต้งขอสัญญาว่าจะรูดซิบปาก และสำรวมอาการครับ “ พูดแล้วต้งยังทำหน้าอ้อนๆใส่ผม ไอ้ผมก้อน่ะ ไม่ใช่ว่าจะใจอ่อนอะไรหรอก แค่อยากจะทานอาหารต่อ เลยนั่งลงไปทานก่อน ( เห็นแก่กินชะมัด ) ผมก้อทานไปแบบไม่สนใจต้งนัก สงสัยผมคงจะหิวด้วยแหละ ต้งก้อทานไป มองหน้าผมแล้วก้อยิ้มไป จนบางทีผมต้องทำหน้าดุใส่ ต้งถึงจะไปหยุดยิ้ม แต่ก้อยังแอบหันมามองที่ผมบ่อยๆ แต่ผมก้อทำเป็นไม่สนใจเค้า ทานอาหารต่อไป
พอทานอาหารเสร็จแล้ว ต้งก้อเช็คบิล จากนั้นเราก้อเดินทางไปร้านกัน ระหว่างทางที่ไปร้าน ทต้งก้อบรรยายสรรพคุณของตนเองต่างๆนานา เรื่องที่เค้าตกแต่งร้านว่า เค้าจ้างคนมาจัดตกแต่งร้าน ในแบบที่ผมเคยให้ไอเดียกับเค้าไป แถวยังบอกอีกอย่าง เค้าไปสืบเสาะมาจากเพื่อนๆของผมอีกว่า ผมชอบแบบไหน สไตล์ยังไงบ้าง และพยายามทำให้ใกล้เคียงที่สุด ผมก้อฟังไป แต่ไม่ได้ออกความเห็นอะไรไป เพราะว่าผมแกล้งทำเป็นไม่สนใจเค้าอยู่ แต่ต้วก้อยังพูดไปเรื่อยๆจนถึงร้าน
พอถึงร้านแล้ว ก้อมีพนักงานผู้หญิงเดินมารับเราที่ร้าน จากนั้นเค้าก้อแนะนำตัวว่า เค้าชื่อ พี่เอิน เป็นพนักงานที่ต้งจ้างให้มาช่วยดูความเรียบร้อยต่างๆภายในร้าน พี่เค้าเคยทำงานร้านอาหารที่อื่นมาแล้วหลายปี จากนั้นพี่เอินก้อพาพวกเราชมในร้าน ที่ตอนนี้ก้อมีคนงานมาตกแต่งบริเวณร้านโดยรอบๆ พร้อมทั้วอธิบายการตกแต่งร้านต่างๆ ว่าต้งนี่ตั้งใจจะทำร้านนี้ขึ้นมามาก บ้างทีก้อมาคุมงานด้วยตัวเอง จนไม่ได้กลับบ้านกลับช่องก้อมี ผมหันไปมองต้งก้อดูว่าเค้าจะภูมิใจในตัวเองมากๆ
-
เฮ้อออ
ดิวเอ้ยยยย
สงสารจริงๆ
-
สงสารพี่ดิวอ่ะ ถ้าพ่อไฟเขียวด้วยอะ ป่านนี้ลัลล้าทั้งสองคนละ
แง้ๆๆๆๆๆๆ
:m31: :m31: :m31:
พี่... อี้... เนี่ยหรอใจแข็ง แน่ใจร๊อ... โฮกกกกกกกกก
อยากจะร้องไห้เป็นภาษาอิตาลี เมื่อไหร่พี่ดิวกับพี่อี้จะได้คู่กันซะที
:m15: :m15: :monkeysad: :monkeysad: :monkeysad: :m15:
-
:man1: :man1: :man1: :man1: :man1: :man1: :man1: :man1: :man1: :man1: :man1:
“ ต้งตั้งใจทำร้านนี้เพื่ออี้โดยเฉพาะเลยน่ะครับ ยิ่งช่วงแรกๆน่ะ ต้งต้องมาคอยตรวจงาน เช็คงานด้วยตัวเองบ่อยๆ ต้งเลยไม่ค่อยมีเวลาให้อี้ไง แต่ตอนนี้ทุกอย่างก้อใกล้เสร็จเรียบร้อยดีแล้ว เหลือเก็บงานอีกนิดหน่อยก้อเปิด ต้งกะว่าจะเปิดวันสงกรานต์พอดีเลย ตอนนี้ต้งก้อเริ่มทำพีอาร์ไปในระดับหนี่งแล้วน่ะครับ กะว่าวันเปิดวันแรกจะจ้างนักร้องที่พอจะมีชื่อเสียงหน่ยมาร้องเพลงในวันเปิดร้านด้วย อี้ว่าดีไหมครับ ต้งหอี้เลือกเลยว่าจะจ้างใครมาร้องเพลงดี แล้วถ้าเกิดว่ากระแสตอบรับดีล่ะก้อ เราก้อจะจ้างนักร้องมาร้องเรื่อยๆน่ะครับ เพื่อดึงลูกค้าให้มาที่ร้านเราเยอะๆไง อี้คิดว่าไงครับ “ ต้งหันมาพูดกับผมเชิงขอความเห็น
“ อี้ว่าเป็นความคิดที่ดีเหมือนกันน่ะ จ้างนักร้องมาร้องวันเปิดร้านเพื่อเป็นการโปรโมทร้านไปในตัว ดีๆๆ อันนี้อี้สนับสนุนด้วย แล้วมีรายชื่อนักร้องที่คิดไว้หรือเปล่าล่ะ เดี๋ยวเรามาช่วยเลือกกัน “ ผมพูดไปอย่างกระตืนรือร้น
“ ตอนนี้รายชื่ออยู่ในลิสต์ที่ต้งเก็บไว้ที่คอมพิวเตอร์ของต้งอ่ะ เดี๋ยวพรุ่งนี้ต้งจะส่งเมลล์ไปให้ดูแล้วกันน่ะอี้ แล้วเราค่อยมาเลือกกันทีหลังก้อได้ ตอนนี้ต้งว่าเราเดินดูรอบๆร้านดีกว่า ว่าอี้อยากได้อะไรเพิ่มไหม “
แล้วต้ง ผมและพี่เอินก้อเดินดูรอบๆร้าน ที่ตอนนี้คนงานกำลังทำงานอย่างแข็งขันเพราะว่าเราก้อใกล้จะถึงวันเปิดร้านแล้ว ผมรู้สึกทึ่งในความรับผิดชอบของคนงานนัก เพราะนี่ก้อได้เวลา 3-4 ทุ่มแล้ว แต่พวกเค้ายังไม่หยุดทำงานเลย รวมไปถึงพนักงานจัดของอีก ถึงตอนนี้ยังมีคนนำของมาส่งเรื่อยๆ และมีคนมานำของไปจัดอยู่ตลอดเวลา ดูทุกคนขยันขันแข็งกันมาก ผมเลยอดดีใจไม่ได้ ถ้าในอนาคตร้านของผมมีพนักงานที่ขยันอย่างนี้ คงดีไม่น้อยเลย
ว่าไปแล้วจะตอบแทนความดีของทุกคนซะหน่อย เลยบอกต้งไปว่า ผมจะทำกับข้าวมื้อดึกเลี้ยงทุกคนวันนี้ ขอให้ทุกคนอยู่ทานด้วย พอทุกคนได้ยินดังนั้นก้อดีใจกันใหญ่ ผมก้องงว่าทำไมต้องดีใจด้วย ต้งเลยเฉลยให้ฟังว่า ทุกคนได้ยินกิตติศัพท์ฝีมือการทำกับข้าวของผมมานานเลยได้ลองวันนี้ ผมก้อเลยยินดีเป็นอย่างยิ่ง จากนั้นก้อเดินเข้าครัวไปเพื่อเตรียมอาหาร ซึ่งพี่เอินก้อเรียกแม่บ้าประจำร้านมาช่วยผมทำ ซึ่งก้อดีเหมือนกัน จะได้เสร็จไวๆ วันนี้ผมกะว่าจะทำอาหารอีสาน กับอาหารภาคกลางสักหน่อย ผสมผสานกันไป เผื่อบางคนจะทานอาหารอีสานไม่ได้ เมนูคืนนี้คือ ลาบเป็ด ต้มยำไก่บ้าน น้ำตกเนื้อ ปลาหมึกไข่ผัดพริกหยวก ไข่เจียวกุ้งสับ และหมูทอด ผมกะว่าจะทำในปริมาณที่มากกว่าปกติ เพราะว่าผมกะว่ามีคนงานที่กำลังทำงานอยู่ ณ ตอนนี้อยู่ประมาณเกือบ 30 คน ต้องกะปริมาณให้ดี เพราะถ้าไม่พอมันจะยุ่งเอา แล้วเราก้อลงมือทำกับแม่ครัวประจำร้าน อีก 2 คนมาช่วยผม ดูท่าทาพวกเค้าก้อทำอาหารคล่องแคล้วเหมือนกัน คงจะเป็นงานอยู่พอตัส แต่ผมว่า ถ้ายังไงผมอาจจะเอาพี่อ้อมาช่วยทำครัวด้วย พี่อ้อจะได้ไม่ว่างงาน มีเงินส่งให้น้องไอซ์เรียนหนังสือด้วย เป็นการแบ่งเบาภาระครอบครัวผมไปอีกแรง เพราะว่าปกติแล้วค่าเล่าเรียนของน้องไอซ์ก้อจะเป็นผม ไม่ก้อพี่เอฟช่วยกันจ่าย
-
เอ่อ อ่านตอนนี้แล้วน่าเบื่อจัง
เม้นท์แบบนี้จะโกรธเรามั้ยเนี่ย
เบื่อด้งด้วย แบบว่าเลี่ยนอ่ะ
-
โห พี่อี้ วัีนนี้อัพไปกี่ตอนอ่า ขยันมากมาย
ตีหนึ่งยังมาอัพอีกหรอ ? ซูฮก
เอ่อ... เมนูอาหาร อย่าพูดได้ม้ายยยยย
หิวววววววววววววววววว
อยากทะลุจอไปกินฝีมือพี่อี้เจงๆ จะซัดให้เรียบ (เรามันกระเพาะ แบล๊กโฮลล์ ฮ่าๆๆๆ)
เอ่อ
หนูเบื่อแล้วอ่ะ เบื่อพี่ต้ง = =" :m31:
เฮ้ออออออ
อืม รู้สึกจะลำเอียงนะ พอเป็นพี่ดิว ไม่เบื่อเลยยย โฮกกก
= ="
อ่านะ... ทำไงได้ เฮ้อ... ฉงฉานพี่อี้อ่ะ > > กอดหนึ่งจึ้ก :กอด1:
ฉงฉานพี่ดิวด้วยอ่ะ >> อีกจึ้ก :กอด1:
พรุ่งนี้จะมาอ่านต่อค่า รอลุ้นใจจะขาดแล้ววว
/ร้องไห้เป็นภาษาอิตาลีต่อไป
:m15: :m15: :monkeysad: :m15: :m15:
ทำไมความรักมันไม่ง่ายอย่างที่คิดเน้อ ว่ามะ
ขนาดคนสองคนรักกันแล้ว ก็ยังมีอะไรอีกเยอะแยะมาเป็นอุปสรรคอีก
โอ๊ยยยย
:m31: :m31: :m31:
-
:impress2:
:กอด1:
:L1:
-
ต้งนี่ดีแสนดีนะ
....
สงสัยดิวเรา
ตกกระป๋องแหงๆ
เหอๆ
-
ก็น่ะ พ่อเทพบุษสุดหล่อ
เป็นอะไรที่รักมากมายอ่ะ :กอด1:
-
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
พออาหารเสร็จแล้ว ผมก้อเรียกให้ทุกคนมาทานกันก่อน แล้วค่อยไปทำงานกันต่อ ซึ่งทุกคนก้อมาทานกัน พอทานแล้วหลายเสียงก้อชมว่าผมทำอาหารอร่อย อย่างนี้รับรองลูกค้าติดแน่นอน ผมบอกว่า อาหารมื้อนี้ก้อช่วยกันหลายคน ไม่ใช่แค่ผมคนเดียว อีกอย่างหน้าที่ทำอาหารก้อคงปล่อยให้แม่ครัวเป็นคนทำ ส่วนผมก้อจะมาแวะดูบ้างเวลาว่างๆ
“ ต้งว่าอี้ควรจะมาแนะนำอาหารสูตรครอบครัวของอี้เคยทำกันมาน่ะ ต้งว่ารสชาตดีมากลเยทีเดียว ต้งรับรองเลยน่ะว่า ลูกค้าต้องชอบสูตรนั้นแน่ๆเลย “ ต้งออกความเห็นขึ้น
“ ใช่ค่ะ พวกเราก้อพอทำได้ แต่ของอย่างนี้ สูตรใครก้อสูตรใคร พี่ได้ชิมอย่างนี้แล้ว รู้เลยว่า อาหารประเภทอื่นๆต้องอร่อยแน่นอน เอาอย่างนี้ดีไหมค่ะ พี่ว่าเอาไว้ตอนใกล้จะเปิดร้านเรามาประชุมกันเรื่องนี้ดีไหมค่ะ รสชาตอาหารจะได้ออกมาเหมือนกัน เป็นมาตรฐานของร้านไป เรามาช่วยกันคิดเรื่องนี้ด้วยกันน่ะค่ะ “ พี่แม่ครัวคนนึงพูดขึ้นเสริม
“ อี้ก้ออยากทำน่ะครับ แต่ลำพังงานประจำอี้ก้อรัดตัวจะแย่อยู่แล้ว แต่อี้จะพยายามมาดู มาคิดช่วยน่ะครับ หลังจากเวลาทำงาน ช่วงแรกๆยังไงก้อรบกวนพี่ๆก่อนน่ะครับ “ ผมตอบกลับไป
“ นี่ไงอี้ อี้ก้อให้อ้อมาช่วยอี้ดูแลที่ครัวด้วยสิ ได้ยินมาว่าฝีมืออ้อก้อดีเหมือนกันนี่ หรืออี้จะให้แม่มาดูร้านช่วยก้อได้ ถ้าอี้ต้องการ ร้านนี้มันร้านของอี้อยู่แล้ว ต้งให้สิทธิ์ขาดอี้ในการดูแลเลย “ ต้งเสริมขึ้นมาอีก ซึ่งผมว่าก้อดีเหมือนกันน่ะครับ แต่....
“ มันจะดีเหรอต้ง อี้กลัวว่าจะมาทำร้านให้วุ่นวายกว่าเดิมสิ เอาไว้ให้ร้านอยู่ตัวก่อน แล้วค่อยเรียกพี่อ้อมาดีกว่าไหม “
“ ไม่หรอก ต้งเชื่อว่าอ้อต้องทำได้ และไม่สร้างความวุ่นวายหรอก เรื่องนี้ต้งได้คุยกับแม่อี้และอ้อเรียบร้อยแล้วล่ะ อี้ไม่ต้องห่วงน่ะครับ ส่วนเรื่องที่พัก ก้อให้อยู่บ้านพักข้างหลังไปก่อนแล้วกัน “ ต้งพูดด้วยความมั่นใจเต็มที่ แต่ผมสิครับ เง็ง
“ อะไรอ่ะ ต้งไปคุยกับแม่อี้และพี่อ้อตอนไหน ทำไมอี้ไม่รู้เรื่อง ต้งนี่ชอบทำอะไรโดยไม่ปรึกษาอี้ก่อนอีกแล้วน่ะ “ ผมดุต้งไป ก้อจริงไหมล่ะครับ เรื่องนี้มันเกี่ยวกับครอบครัวผมด้วย ทำไมต้งไม่บอกผมสักคำ
“ ไม่ใช่อย่างนั้นน่ะครับ พอดีต้งเห็นอี้วุ่นๆกับงานไง แล้วของแค่นี้ต้งคิดว่าต้งคงคุยได้ ไม่อยากรบกวนอี้ไง อีกอย่างต้งก้อรู้ว่าอี้เป็นคนขี้เกรงใจ เดี๋ยวจะพาลไม่อยากให้อ้อมาทำที่นี่ด้วยไง เลยต้องแอบคุยนิดนึง “ ต้งทำหน้ารู้สึกผิดเล็กน้อย
-
:serius2: :serius2: :serius2: :serius2: :serius2: :serius2: :serius2: :serius2: :serius2:
“ ก้อได้ แต่คราวหน้าต้งต้องบอกอี้ทุกอย่างน่ะ ไม่งั้นแล้วอี้จะโกรธจริงๆด้วย “ ผมทำหน้าง้ำใส่ต้งไป
“ อ่ะฮึ่ม ลืมไปหรือเปล่าค่ะว่าพวกเราอยู่ด้วย แหมกระเง้ากระงอดกันใหญ่เลยน่ะค่ะคุณต้ง “ พี่เอินแซวขึ้นมา เล่นเอาผมอายจนรู้สึกว่าหน้าร้อนผ่าวไปหมดเลย ทำอะไรไม่ถูกไปด้วย เลยได้แต่ทานอาหารกลบเกลื่อนไป ทั้งๆที่ตัวเองก้อเพิ่งทานกับต้งมาไม่นาน แต่ต้งสิครับยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ไม่อายคนงานเลย ผมนี่อายจะตายอยู่แล้ว
พอทานอาหารกันเสร็จ พนักงานทุกคนก้อออกไปทำงานกันต่ออย่างที่ดูท่าจะไม่มีใครขี้เกียจกันเลย ก้อดีเหมือนกันครับ ทำให้มันเสร็จไวๆ จะได้ไปพักผ่อน ซึ่งผมก้อบอกว่า อีกสักชั่วโมงนึงก้อให้ทุกคนกลับบ้านไปพักผ่อนที่บ้านกันได้แล้วน่ะ พรุ่งนี้ค่อยมาลุยงานกันใหม่ ซึ่งทุกคนก้อตกลงตามนั้น ส่วนผมและต้งก้อเดินดูความเรียบร้อยต่างๆ ทั้งบอกพี่เอินด้วยว่าจะเอาอะไรเพิ่ม ซึ่งพี่เอินก้อสนใจในสิ่งที่ผมพูดเป็นอย่างดี และจดอย่างละเอียดถี่ถ้วยด้วย
พอได้เวลาที่ทุกคนจะต้องกลับแล้ว ผมก้ออยู่รอส่งทุกคนที่หน้าร้าน พอทุกคนร่ำลาและกลับกันหมดแล้ว ต้งก้อขับรถมาส่งผมที่คอนโดของผม พอมาถึงที่คอนโดของผมต้งก้อจะลงมาเปิดประตูให้ผม แต่ผมห้ามไว้ก่อน
“ ต้งไม่ต้องมาเปิดประตูให้อี้หรอก เดี๋ยวอี้เปิดเองได้ แล้วต้งก้อกลับบ้านไปพักผ่อนได้แล้วน่ะครับ วันนี้ต้งเหนื่อยมาทั้งวันเลย ไปอาบน้ำ แล้วเข้านอนได้แล้วน่ะครับ เข้าใจไหม “
“ ไม่เอาอ่ะ ต้งอยากขึ้นไปส่งอี้ข้างบนอ่ะ น่ะๆ อี้น่ะ “ ต้งทำเสียงอ้อนใส่ผม
“ ไม่ได้ ต้งยังติดทัณฑ์บนอยู่น่ะครับ วันนี้อี้ไม่อนุญาต และอย่าดื้อด้วย ไม่งั้นอี้จะตัดสิทธ์ต้งทันที “ เอาสิ ผมเล่นไม้นี้ใส่ต้งเลย
“ โหๆๆๆ ได้ทีก้อขู่เราเลยน่ะ อ่ะก้อได้ อี้จะได้รู้ว่าต้งเป็นคนรักษาคำพูด และจะปฏิบัติได้อย่างเคร่งครัดแค่ไหน แต่ก่อนจะขึ้นไป อี้หอมแก้มต้งหน่อยได้ไหม “ ต้งทำแก้มป่องมาทางผม ผมเลยเอากำปั้นชกไปเบาๆที่แก้มต้ง จนต้งทำหน้างอใส่ผม แต่ผมไม่สนใจ
“ ไปเลย ไม่ต้องมาต่อรอง อี้ง่วงแล้ว แค่นี้น่ะครับ ราตรีสวัสดิ์ “ ผมตัดบทแล้วเดินออกจากรถไป แล้วหันมาโบกมือให้ต้งเป็นการอำลา พอต้งขับรถผ่านจากผมไปแล้ว ก้อมีคนเดินมากระชากแขนผมไปอย่างแรงจนผมเซไปทันที แล้วผมก้อถลาไปจนโดนร่างคนๆนึงแล้วคนๆนั้นก้อกอดรัดตัวผมไว้อย่างแน่นหนา.......
-
อ๊ากพี่ดิวหายหัวไปไหน
ทำไมปล่อยให้ต้งทำคะแนนฝ่ายเดียว
ระวังเหอะ จะชวดอี้ก็งานนี้ล่ะ
ต้งนะพ่อบุญทุ่มจริง
-
ดิวต้องมาสวมบทโจรใจทรามเหยียดหยามสตรีอีกแล้วดิเนี่ย :seng2ped:
ตอนหน้านี่ ใจนึงก็อยากอ่าน อีกใจนึงก็ไม่อยากอ่านเวลาอี้พูดทำร้ายจิตใจดิวอ่ะ o18
ดิวทนได้ แต่ตรูทนไม่ด้ายว้อยยยยยยยยยยยย
-
:angry2: :angry2: :angry2: :angry2: :angry2: :angry2: :angry2: :angry2: :angry2: :angry2:
“ ไปเลย ไม่ต้องมาต่อรอง อี้ง่วงแล้ว แค่นี้น่ะครับ ราตรีสวัสดิ์ “ ผมตัดบทแล้วเดินออกจากรถไป แล้วหันมาโบกมือให้ต้งเป็นการอำลา พอต้งขับรถผ่านจากผมไปแล้ว ก้อมีคนเดินมากระชากแขนผมไปอย่างแรงจนผมเซไปทันที แล้วผมก้อถลาไปจนโดนร่างคนๆนึงแล้วคนๆนั้นก้อกอดรัดตัวผมไว้อย่างแน่นหนา.......
“ นี่อะไรกันน้อ จะคั่วทั้งไอ้ต้ง ทั้งไอ้ดิวเลยรึไงจ้ะอี้ แหม เสน่ห์แรงไม่เบาเลยน่ะเรา อย่างนี้มันน่าลองนักน่ะ “ ผมตกใจเลยหันไปดู ปรากฏว่าเป็นไอ้บอลนั่นเองที่มากอดผมไว้ .........
“ เฮ้ย แกจะทำอะไรชั้นนี่ ปล่อยชั้นน่ะเว๊ยยย ไม่งั้นชั้นจะเรียก รปภ มาจัดการกับแกน่ะ “ ผมตะเบ็งเสียงใส่ไอ้บอลไปแล้วก้อดิ้นด้วย
“ ชั้นว่านายอย่าเอ็ดไปดีกว่า นายยังจำได้รึป่าว ว่านายยังติดค้างชั้นอยู่เรื่องได้เกแมน ชั้นยังจำได้แม่นเลยน่ะ และขอบอกว่าอย่าได้ขัดขืน หรือตุกติก ไม่งั้นพรุ่งนี้ชั้นจะให้คนไปเอาตัวไอ้เด็กแมนไปส่งให้ไอ้เฮียบ้งที่ปอยเปต เรื่องแค่นี้สำหรับชั้นมันง่ายมาก นายก้อรู้ดีนี่ว่าอิทธิพลชั้นมันขนาดไหน ชั้นว่านายไปกับชั้นดีๆดีกว่าน่ะ จะได้ไม่มีปัญหากัน “ ไอ้บอลพูดน้ำเสียงเหี้ยมๆใส่ผม
“ แกจะพาชั้นไปไหน ชั้นไม่ไป ปล่อยน่ะ “ ผมยังไม่หยุดดิ้น จนไอ้บอลมันรวบมือทั้งสองข้างของผมไว้ แล้วยังเอามือมาปิดปากผมไว้ ทั้งยังลาดผมมาที่เสาตรงลานจอดรถที่มันมืดๆหน่อย จากนั้นมันก้อเอามามาแนบหูผมไว้
“ ถ้านายยังขัดขืนชั้นอีก ชั้นคงต้องทำในสิ่งที่คนเลวๆเค้าทำ ด้วยการโปะยาสลบแล้วอุ้มนายไปที่หลังรถ จากนั้นก้อพานายออกไปในที่ๆที่นายนึกไม่ถึง จากนั้น นายก้อนึกเอาเองน่ะว่าจะเกิดอะไรขึ้น ชั้นคงไม่ต้องสาธยายน่ะ “ ผมรู้ดีว่าไอ้บอลมันต้องทำอย่างนั้นแน่ ถ้าผมขัดขืนมัน ตอนนั้นผมทำอะไรไม่ได้เลยต้องยอมมันไปก่อน ผมเลยสงบลง
“ ดีมาก ให้มันได้อย่างนี้สิ ไปกันได้แล้ว เดี๋ยวคนอื่นๆจะรอนาน รับรองงานนี้มีเซอร์ไพรส์ ฮ่าๆๆๆ “ จากนั้นไอ้บอลก้อเดินจูงมือผมมาที่รถยนต์ของมันที่จอดอยู่ที่ลานจอดรถในคอนโดของผม มันเล่นจอดจะมุมเสาเชียว สงสัยมันวางแผนมาอย่างดีแล้วน่ะเนี่ยะ พอมันเอาผมขึ้นรถของมันแล้ว ไอ้บอลมันก้อขับรถพาผมไป
ผมแอบสังเกตทางที่ไอ้บอลมันพาผมไปนั้น จะออกไปทางฝั่งธนเลยไปนอกเมืองหน่อย ที่ผมไม่ค่อยจะคุ้นทางเลย แต่ผมก้อไม่ได้ถามอะไรไอ้บอลมัน เพราะรู้อยู่แล้วว่ามันคงไม่บอกอะไรผมแน่ๆ สู้ผมใจเย็นและคิดหาทางเอาตัวรอดดีกว่า
“ ไม่อยากรู้เหรอว่า ชั้นจะพานายไปที่ไหน เห็นนั่งเงียบเชียว “ ไอ้บอลถามผม
“ ไม่ ชั้นไม่อยากรู้ ที่ชั้นอยากรู้ก้อคือ แกทำอย่างนี้ทำไม แกต้องการอะไรกันแน่ว่ะ ชั้นไปทำอะไรให้แกนักหนา ถึงได้มาจองเวรกันขนาดนี้ด้วยว่ะ ถ้าชั้นทำอะไรให้แกไม่พอใจ ชั้นขอโทษก้อได้ แล้วก้อปล่อยชั้นไปเถอะ ชั้นไม่มีอะไรที่แกต้องการหรอก “ ผมพูดตอกไอ้บอลไป แต่ดูมันจะไม่สนใจที่ผมพูด กลับยิ้มเยาะใส่ผม
-
อ้าว ไม่ใช่ดิว แต่ดันเป็นโจรใจทรามของจริงซะงั้น
อืม...รึว่าคนนี้จะเป็นพระเอก แบบว่าเป็นตาอยู่หยิบชิ้นปลามัน 555+
เพ้อเจ้อไปกันใหญ่แล้วตรู :really2:
-
เอ่อ... แล้วเฮียบอลแกจะพาพี่อี้ไปไหนเนี้ย
มาลุ้นต่อ ว่าพี่ดิวจะข่าวไวหรือเปล่า เหอๆ
เพราะปกติอ่ะ... เวลาที่พี่อี้อยู่ในอันตราย พี่ดิวจะเป็นคนแรกที่รู้เรื่องว่า ควรไปที่ไหนบ้าง
ทำอะไร และจัดการยังไง
อีกข้อดีของพี่ดิวที่ทำให้เค้าเชียร์พี่ดิวแล่ะ อิอิ ><"
มาต่อด้วยน้า... ลุ้นๆๆๆ :กอด1:
-
บอลจะลากไปไหนอีกอ่ะ
-
อิเวนนี่จะลากไปไหนน่ะ -*-
-
ตามมาอ่านรวมเดียวเลย
จะบอกว่าค้างๆๆ
พี่บอลจะพาพี่อี้ไปไหน
พี่ดิวมาช่วยด้วยนะ
อย่าให้พี่อี้เป็นอะไรไป
ขอให้พี่อี้อย่าทำตามที่พ่อพี่ดิวขอด้วยเถ๊อะ
เชียร์พี่ดิวสุดใจเลยคร่า ... พี่ดิวสู้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
ตามอ่านจนทัน อยากจะบอกว่า ทำไมอี้ใจร้ายกะดิวแท้ :z3:
ตังก็ดีมาก ๆ ๆ เลย :z3:
แล้วนี่ บอลจะพาอี้ไปไหนอีก :serius2:
-
อย่าบอกนะว่าเดี๋ยวดิวก็มาช่วยอีกอ่ะ
-
อย่าบอกนะว่าเดี๋ยวดิวก็มาช่วยอีกอ่ะ
พล็อตเรื่องก็คงจะเป็นอย่างนั้น
-
o13 o13 o13 o13 o13 o13
ดึกๆนี้ได้อ่านแน่นอนครับ
ช่วงนี้งานเยอะมากมายเหอะ
ขอติดไว้ก่อนน่ะครับ ผู้อ่านที่น่ารักทุกท่าน :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
จร้า หลับรอ
-
จ่ะคุนเพ่
รอจนรากงอกละ
ฮ่าๆๆๆ
-
จ้า พี่อี้ ... เดี๋ยวจะเข้ามาอ่านต่อจ้า
><"
-
:z6: :z6: :z6: :z6: :z6: :z6: :z6: :z6: :z6: :z6: :z6: :z6: :z6: :z6:
“ ไม่อยากรู้เหรอว่า ชั้นจะพานายไปที่ไหน เห็นนั่งเงียบเชียว “ ไอ้บอลถามผม
“ ไม่ ชั้นไม่อยากรู้ ที่ชั้นอยากรู้ก้อคือ แกทำอย่างนี้ทำไม แกต้องการอะไรกันแน่ว่ะ ชั้นไปทำอะไรให้แกนักหนา ถึงได้มาจองเวรกันขนาดนี้ด้วยว่ะ ถ้าชั้นทำอะไรให้แกไม่พอใจ ชั้นขอโทษก้อได้ แล้วก้อปล่อยชั้นไปเถอะ ชั้นไม่มีอะไรที่แกต้องการหรอก “ ผมพูดตอกไอ้บอลไป แต่ดูมันจะไม่สนใจที่ผมพูด กลับยิ้มเยาะใส่ผม
“ ใครบอกไม่มีล่ะ สิ่งที่ชั้นต้องการจากนายก้อคือนายไง แต่ชั้นว่าตอนนี้นายอยู่เฉยๆไว้ก่อนดีกว่า อย่าเพิ่งกระโตกกระตากไปเลย ใจเย็นๆ เดี๋ยวได้รู้แน่ว่าชั้นพานายมาทำไม “ จากนั้นผมก้อไม่ได้พูดกับมันต่อ นั่งหันหน้าไปทางอื่น
จนมาถึงบ้านหลังนึง เป็นเหมือนบ้านเดี่ยวทั่วๆไปตั้งอยู่กลางทุ่งแถวๆนอกเมืองหน่อย บ้านหลังนี้ใหญ่พอสมควร ตอนที่เราไปถึงนั่นก้อมีรถคันนึงจอดอยู่แล้ว เป็นรถ New Beatle สีฟ้า ผมเองก้อไม่รู้ว่าเป็นรถของใคร จากนั้นไอ้บอลมันก้อมาดึงตัวผมเข้าไปในบ้าน
“ แกจะพาชั้นไปไหนอ่ะ แล้วใครอยู่ในนั้นน่ะ “ผมถามไอ้บอลขณะที่มันดึงแขนผมเดินเข้าไปในบ้าน
“ เดี๋ยวนายก้อรู้ ฮ่าๆๆๆ นายนี่ใจร้อนจริงๆเลย “ มันไม่ตอบผมดีๆยังมาหัวเราะใส่ผมอีก
พอเดินเข้ามาในบ้าน ผมก้อเห็นหลิง หลิง นั่งอยู่ที่โซฟา เหมือนว่ารอใครอยู่ พอหลิง หลิง เห็นพวกผมเดินเข้าไปในบ้าน หลิง หลิง ก้อลุกเดินมาหาผมทันที
“ ชั้นมีเรื่องจะมาสะสางกับแก แต่ด้วยสันติวิธีน่ะ หวังว่าแกคงจะชอบแบบนี้ “ หลิง หลิง พูดกับผม
“ สะสางอะไร ชั้นมีอะไรต้องสะสางกับเธอ เราไม่ได้มีอะไรที่ต้องเกี่ยวข้องกัน แล้วนี่ทำไมเธอต้องให้ไอ้บอลไปพาตัวชั้นมาด้วย รู้ไหมว่าทำอย่างนี้มันเข้าข่ายลักพาตัวน่ะ “ ผมพูดกลับไป
“ ชั้นไม่สนอะไรทั้งนั้น และไม่กลัวด้วย ที่ชั้นให้บอลพาตัวแกมาเพราะว่าต้องการตกลงกับแกเรื่องดิว “
“ เรื่องดิวทำไม ทำไมชั้นต้องมาตกลงกับเธอด้วย “ ผมถามกลับไป
“ เอาอย่างนี้เลยแล้วกัน ชั้นขอพูดตรงๆเลย ชั้นขอให้แก เลิกยุ่งกับดิวซะ และอยู่ห่างๆดิวไว้ ถ้าไม่อยากมีปัญหาอีก คราวนี้น่ะ ชั้นเอาจริงกว่าเดิม และชั้นขอบอกไว้เลยว่า ชั้นทำได้ทุกอย่าง แม้กระทั่ง ทำให้แกหายไปจากโลกนี้ “ หลิง หลิง ตะคอกใส่หน้าผม
-
มาอีกแล้ว วนๆเวียนๆอยู่แถวนี้
ดิวก็หายไปเลย สงสัยอเล็กซ์ไม่มีตังค์จ่ายค่าตัวให้ดิว คนไม่สำคัญก็เงี๊ยะ
-
คุณจ็อก ก้อ พูด ไป๊......
:z10:
:z10:
:z10:
:z10:
:z10:
-
แอร๊ย พี่อี้ออนอยู่ด้วยแห่ะ
มาปูเสื่อรอ...
ยัยหลิงๆ เทอทำตัวเป็นหมาหัวเน่าเองนะเว้ยคะ พรี่ดิวถึงไม่สนเทอน่ะ
คิดถึง (เรื่องเล่า) พี่อี้จัง ><"
/ โดนพี่อี้ตบตี ...
มาปูเสื่อรอจ้า ><"
อ่า ... แล้่วทำไมนอนดึกจังงิ อิอิ
-
:z1: :z1:
เอาดอกไม้มาฝาก อิอิ :L2: :L2:
-
:beat: :beat: :beat: :beat: :beat: :beat: :beat: :beat: :beat: :beat: :beat:
“ ชั้นก้อไม่กลัวเธอเหมือนกันนั่นแหละ อย่ามาขู่ซะให้ยากเลย คราวนี้ถ้าเธอมาทำชั้นอีกล่ะก้อ ชั้นก้อยอมไม่ได้เหมือนกัน “ ผมก้อตะคอกใส่หน้าหลิง หลิง กลับไปเหมือนกัน
“ นี่ชั้นพยายามพูดกับแกดีๆแล้วน่ะ ชั้นแค่อยากให้แกเลิกยุ่งกับดิวก้อแค่นั้นเอง ทำไมแกจะทำไม่ได้ ในเมื่อแกก้อมีต้งอยู่แล้วทั้งคนเป็นแฟน แล้วแกจะมาวุ่นวายอะไรกับดิวอีก “
“ จะอะไรก้อช่าง ชั้นไม่เห็นต้องทำตามที่เธอบอกเลยนี่ “ ผมเองก้อไม่ยอมเหมือนกัน
“ อี้ ชั้นว่านายควรจะทำตามที่หลิง หลิง พูดดีกว่าน่ะ ถ้าไม่อยากเดือดร้อน “ ไอ้บอลแทรกขึ้นมา ผมเลยทันหลังกลับไปพูดกับมัน
“ ทำไม พวกแกจะทำอะไรชั้น ชั้นขอบอกไว้ก่อนเลยน่ะว่า บ้านเมืองมีขื่อมีแปร ไม่ใช่ว่าจะให้พวกแกมาทำร้ายคนได้ตามอำเภอใจ ฉะนั้น อย่ามายุ่งกับชั้นดีกว่า เพราว่า เมือ่ถึงเวลาที่ชั้นจนตรอกจริงๆ ชั้นก้อชนแหลกเหมือนกันแหละ “
“ งั้นก้อได้ เรามาตกลงกันดีๆ ชั้นขอให้นายเลิกยุ่งกับดิว ส่วนชั้นก้อจะไม่ไปยุ่งกับไอ้เด็กแมนนั่นอีก รู้ไหมว่าตอนนี้ชั้นให้คนแอบตามมันอยู่ ขอเพียงชั้นสั่งคำเดียว ไอ้เด็กนั่นก้อโดนอุ้มแน่นอน “ ไอ้บอลพูดเสียงเหี้ยมใส่ผม
“ นี่ เรื่องนี้น้องแมนไม่เกี่ยวน่ะ ทำไมต้องไปยุ่งกับพวกเค้าด้วย พวกแกนี่มันอันธพาลจริงๆเลย ทำได้ทุกอย่างเพื่อตัวเอง โดยที่ไม่สนใจคนอื่นว่าเค้าจะเดือดร้อนยังไง พวกแกนี่มันเลวมาก “ ผมด่าพวกนั้นไป
“ ก้อชั้นบอกแล้วไง ว่าชั้นทำได้ทุกอย่างเพื่อให้ได้สิ่งที่ต้องการ “ หลิง หลิง พูดน้ำเสียงเยือกเย็น
“ อีกอย่างน่ะอี้ นายยังจำตอนที่อยู่ปอยเปตได้ไหมว่า นายยังติดค้างชั้นอยู่เรื่องนึง ไม่รู้ว่ายังจำได้รึป่าว “ ไอ้บอลพูดขึ้นมาอีก
“ จำได้ แล้วยังไง แกจะให้ชั้นทำอะไร ถ้าชั้นทำได้ และไม่ไปเบียดเบียนใคร ชั้นทำให้แน่ “ ผมตอบกลับไป
“ ก้อนี่ไง เลิกกับไอ้ดิวซะ แล้วมาเป็นแฟนชั้น แค่นี้ง่ายๆ และไม่เบียนเบียนใครด้วย ตกลงไหม “
“ ไม่มีทาง เรื่องอะไรชั้นจะไปเป็นแฟนกับคนเลวๆอย่างแก ถึงชั้นจะไม่ได้เป็นแฟนกับใคร ชั้นก้อไม่มีวันไปเป็นแฟนของแกเด็ดขาด แกได้ยินที่ชั้นพูดไหม “ ผมตะคอกใส่หน้าไอ้บอลเสียงดังลั่น เพื่อให้มันรู้ว่า ผมหมายความว่าอย่างนั้นจริงๆ
“ ไอ้เกย์นรกนี่ท่าทางจะพูดดีๆไม่ได้ บอลจัดการมันเลย “ สิ้นเสียงหลิง หลิงพูด ไอ้บอลก้อเข้ามาล็อคตัวผมไว้ จากนั้นมันก้อต่อยเข้ามาที่ท้องผมอย่างแรง 2 ที จนผมจุกและทรุดลงกับพื้น จากนั้นหลิง หลิงก้อเดินมาจิกหัวผมแล้วเงยหน้าผมขึ้น
-
ยัยหลิงๆ :angry2:
เว้ยยยยยยยยยยย
ไอ่พี่บอลก้ออีก :angry2:
:beat: :beat: :beat:
เซง s h i t
-
อิเลวนี่มันจะอะไรนักหนาวะ
ไม่เข้าใจ ควายยยจริงๆ
-
555+ จะโดนบอลข่มขืนมั้ยนี่
ไม่รู้จะเม้นท์อะไรวู้ย
-
:serius2: :serius2: :serius2:
มันอะไรกันเนี๊ย ทำไมเรื่อง หลิง หลิง ยังไม่จบอีกเหรอ
จะตามเอาดิวให้ได้ หรือแค่อยากจะชนะกันแน่
-
สวัสดีครับ ... กลับมาตามติด ตามอ่านเรื่องหนุกได้แล้ววว
และแล้วก็มีประเด็นใหม่เข้ามาให้น่าสนใจ ตื่นเต้นอีกได้ .... เขียนได้เก่งจังครับ
อ่านแล้วมีความสุขมาก ... ขอบคุณนะครับ^__^
-
:เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:
เหนื่อยจังเลยครับ งานเยอะแยะมกมาย
แต่กำลังใจดีต๊อตๆๆๆๆ
เด๋วมาลงให้อ่านต่อแล้วน่ะครับ
ปล.คุงโก๋หายไปไหนน้อ ไม่เห็นมาทักทายผมมั่งเลยอ่า :bye2: :bye2: :bye2: :bye2: :bye2:
-
:fire: :fire: :fire: :fire: :fire: :fire: :fire: :fire: :fire: :fire: :fire: :fire:
“ ไอ้เกย์นรกนี่ท่าทางจะพูดดีๆไม่ได้ บอลจัดการมันเลย “ สิ้นเสียงหลิง หลิงพูด ไอ้บอลก้อเข้ามาล็อคตัวผมไว้ จากนั้นมันก้อต่อยเข้ามาที่ท้องผมอย่างแรง 2 ที จนผมจุกและทรุดลงกับพื้น จากนั้นหลิง หลิงก้อเดินมาจิกหัวผมแล้วเงยหน้าผมขึ้น
“ อยากจะรู้นัก ถ้าแกโดนบอลจับทำเมียนี่ แล้วดิวยังจะรักแกอยู่ไหม ขอโทษด้วยน่ะที่ต้องใช้วิธีเลวๆแบบนี้กับแก แต่ก้อช่วยไมได้แกมันหาเรื่องเอง ในเมื่อตกลงกันดีๆไม่ได้ แกก้อต้องโดนของจริงแบบนี้ “ จากนั้นหลิง หลิงก้อเหวี่ยงหัวผมออกอย่างแรง จนหัวผมกระแทกกับขาไอ้บอลที่ยืนอยู่ตรงนั้น ตอนนั้นผมจุกมาก เรี่ยวแรงก้อไม่รู้หายไปไหนหมด เจ็บใจนักเสียท่าพวกมันอีกแล้ว
“ หลิงฝากบอลจัดการด้วยแล้วกัน เสร็จเรื่องแล้วหลิงจะมีรางวัลให้อย่างงาม อ้อ ถ้าจัดการมันเสร็จแล้ว จะเอามันไปให้พวกลุกน้องหลิงๆจัดการต่อก้อได้น่ะ พวกนั้นมันยิ่งหื่นๆอยู่ หญิง ชายมันเอาหมดแหละ หลิงไปแล้วน่ะ “
“ ไม่ได้หรอก ของดีๆแบบนี้น่ะ บอลเก็บไว้เอาคนเดียวดีกว่า เรื่องอะไรจะไปแบ่งให้พวกลูกน้องหลิงล่ะ เอาน่า แค่บอลคนเดียวไอ้นี่มันก้อคงไม่กล้าไปมีอะไรกับใครอีกแล้วล่ะ หลิงวางใจได้ ว่าหลังจากนี้ ไอ้นี่มันจะไม่ไปยุ่งกับไอ้ดิวอีก หลิงไปได้แล้วล่ะ “ จากนั้นนังหลิง หลิงก้อเดินออกจากบ้านหลังนี้ไป ผมพยายามจะคลานหนีแต่ไอ้บอลมันกระชากแขนผมไม้แล้วก้อแบกผมขึ้นบ่าของมัน
“ จะหนีไปไหนล่ะที่รัก เราไปดินแดนสวรรค์ของเราดีกว่า ฮ่าๆๆๆ “ ไอ้บอลพูดไปหัวเราะไป แล้วมันก้อแบกผมขึ้นไปบนบ้านหลังนั้น ผมเองแรงจะดิ้นยังไม่มีเลย นี่ผมจะทำยังไงดีเนี่ยะ
---------------------- จบตอนที่ 36 -----------------------
-
สงสัยอี้ต้องยอมเป็นเมียบอลแล้วมั้ง o18
งานนี้ใครจะมาช่วยได้ มีใครรู้มีใครเห็นบ้างล่ะเนี่ย :z3:
จะรอด รึไม่รอด
-
ง่า...
จะมีใครมาช่วยทันมั้ยอะ
หรือว่าคราวนี้พี่อี้ต้องยอมเป็นของไอ่บอลจิงๆ
พี่ดิว... มาช่วยนายเอกไวๆ นะ :m15:
-
ตามอ่านทันแล้ว :laugh:
หนนี้อี้หวิดเสียตัวอีกแล้ว (หรือเปล่า) :m31:
ปล. ไม่ชอบรักที่มีอุปสรรคเลยให้ตาย :เฮ้อ:
-
o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13
แหมๆๆๆๆ รักไม่มีอุปสรรค
มันก้อไม่สนุก ไม่ตื่นเต้น
และไม่มีคุณค่าสิครับ รอหน่อยน่ะๆๆ
ลุ้นกันต่อปายยยยยยยยยยยย
:pigha2: :pigha2: :pigha2: :pigha2: :pigha2: :pigha2:
-
โหเรื่องไปไกลแล้วอ่ะ
มาตามอ่านใหม่ครับ -*-
ช่วงนี้งานยุ่งเกิ๊นสสสสส :z3:
-
^
^
^
รีบนฮับ อเล็กซ์เค้ากะลังถามหาคุณอยู่เลย
นึกว่าทิ้งกันไปซะละ
-
อิชะนีสมองควายตัวนี้
มันเป็นไรมากมั้ย ห๊ะ..
หน้าด้านหน้าทนจริงๆ
-
:monkeysad: :monkeysad: :monkeysad: :monkeysad: :monkeysad: :monkeysad: :monkeysad: :monkeysad: :monkeysad:
บทที่ 37 พิสูจน์ ( Prove )
พอไอ้บอลมันพาผมขึ้นมาด้านบน มันก้อไขประตูเข้าไปในห้องๆนึง จากนั้นมันก้อวางตัวผมลงบนเตียงอย่างแรง ผมจากที่จุกท้องอยู่แล้ว ยังเจ็บที่หัวอีก เพราะว่าหัวผมไปกระแทกกับหัวเตียง แล้วไอ้บอลมันก้อเดินมาหาผม
“ จะว่าไปแล้ว นายนี่มันก้อน่ารักกว่าผู้หญิงที่ชั้นเคยเจอมาหลายคนเลยน่ะ มิน่าล่ะถึงได้มีคนมาล้อมหน้าล้อมหลังมากมาย วันนี้แหละ ชั้นจะขอชิมหน่อยน่ะ ว่านายมันอร่อยอย่างที่เค้ารำลือรึป่าว ฮ่า ๆๆๆ “ พูดจบไอ้บอลก้อมาขึ้นคร่อมบันตัวผม
“ ปล่อยชั้นไปเหอะ ชั้นขอร้อง นายจะให้ชั้นทำอะไรก้อยอม เอาอย่างนี้ไหม ชั้นจะยอมเลิกกับดิวก้อได้ แต่นายต้องปล่อยตัวชั้นไปน่ะ อย่าทำอะไรชั้นเลย “ ตอนนั้นผมเริ่มกลัวขึ้นมาแล้ว เพราะว่าผมมมีทางที่จะสู้ไอ้บอลมันได้เลย ผมเลยต้องยอมทำตามที่มันต้องการ
“ ใครบอกว่าชั้นอยากให้นายเลิกกับไอ้ดิวล่ะ อันนั้นมันเป็นความต้องการของหลิงต่างหาก ชั้นขอแค่ นายอ่ะ ยอมเป็นของชั้นก้อพอ จากนั้นเรื่องที่นายติดชั้นอยู่ ถือว่าหายกัน ตกลงไหม “
“ ไม่น่ะ อย่าทำอะไรชั้นเลย ชั้นๆๆๆ “ ไอ้บอลไม่ฟังคำขอร้องของผมครับ มันเข้ามาซุกไซร้ตามตัวผมอย่างรุนแรง ผมกลัวมาก แต่ไม่รู้จะทำยังไง แรงที่จะสู้ก้อไม่มี แล้วไอ้บอลมันก้อผละจากการไซร้ผม มาเป็นถอดเสื้อผมออก ผมพยายามจะเอามือไปขัดขวางมันก้อปัดมือผมออก แล้วชกมาที่ท้องผมอีกครั้งนึง ทำให้ผมจุกท้องหนักไปกว่าเดิม และผมก้อเริ่มอ่อนแรงลง
“ นายนี่พูดดีๆไม่ชอบ อย่างนี้สิดี ชั้นชอบอะไรที่มันได้มายากๆ เอาน่า ชั้นจะไม่ทำรุนแรงกับนายนักหรอก “
สมองผมตอนนั้นมันเริ่มเบลอไปหมดแล้ว จากนั้นผมก้อได้หมดสติไป
ผมตื่นขึ้นมาด้วยอาการมึนหัวอย่างหนัก จะขยับตัวก้อเจ็บไปหมดตามเนื้อตามตัว นี่ไอ้บอลมันทำอะไรกับผมนี่ ผมเจ็บทั้งแขนและขา มันร้าวไปหมด หัวก้อมึนๆเบลอๆ นี่ผมคงสลบไปหลังจากที่ไอ้บอลมันชกที่ท้องผมครั้งล่าสุด ผมจะขยับตัวลุกขึ้นนั่ง แต่จู่ๆก้อมีคนมารัดตัวผมไว้แน่น แล้วมากระซิบที่ข้างหูผม
-
อากาศจะร้อนไปไหนเนี่ยะ
เพื่อนๆครับ อากาศร้อน
อย่าใจร้อนตามอากาศน่ะครับ :L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1:
-
:z13: มาจิ้ม ไม่ได้จิ้มนาน 555
ยังตามอ่านไม่ทันอ่ะครับ งานยังไม่เสร็จ -*-
:L2:
-
พระเอกไม่ใช่สามคนนี้
แต่เป็นคนที่ 4 คือ บอล นั้นเอง o22
-
แล้วไอ่บอลมันลักหลัีบพี่อี้ปะคะเนี้ย ?
อืม อากาศร้อนมากมาย
ร้อนจนง่วงนอนเลยอ่า ฮ่วยยยยยยยยยย
-
:m31: :m31: :m31: :m31: :m31: :m31: :m31: :m31: :m31: :m31: :m31: :m31:
ผมตื่นขึ้นมาด้วยอาการมึนหัวอย่างหนัก จะขยับตัวก้อเจ็บไปหมดตามเนื้อตามตัว นี่ไอ้บอลมันทำอะไรกับผมนี่ ผมเจ็บทั้งแขนและขา มันร้าวไปหมด หัวก้อมึนๆเบลอๆ นี่ผมคงสลบไปหลังจากที่ไอ้บอลมันชกที่ท้องผมครั้งล่าสุด ผมจะขยับตัวลุกขึ้นนั่ง แต่จู่ๆก้อมีคนมารัดตัวผมไว้แน่น แล้วมากระซิบที่ข้างหูผม
“ จะรีบไปไหนล่ะ เมื่อกี้นายยังนอนให้ชั้นสำรวจร่างกายนายอยู่เลย นี่ได้ชั้นแล้วจะหนีชั้นไปเหรอ “ เป็นไอ้บอลนั่นเองที่มากระซิบผม ผมจำเสียงมันได้ จากนั้นผมก้อพยายามจะดิ้นออกจากอ้อมกอดมัน แต่มันยิ่งกอดผมไว้แน่น ตอนนั้นผมรู้สึกว่าร่างการของผมกับมันจะไม่มีเสื้อผ้าปกคลุมอยู่ เพราะผมรู้สึกได้ว่า มีอะไรแข็งๆมันดุนหลังผมไว้อยู่ นี่ตกลงผมเสร็จมันไปแล้วใช่ไหมเนี่ยะ......
“ ไอ้เลว ชั้นสาบานเลยน่ะว่า ถ้าชั้นหลุดไปได้เมื่อไหร่ แกจะต้องชดใช้สิ่งที่แกทำลงไปแน่ ชั้นรับรอง “ ผมพูดขึ้น
“ เอ๊ะๆๆๆ เล่นขู่กันอย่างนี้แล้วใครจะกล้าปล่อยนายไปล่ะ ฮ่าๆๆๆ กลัวจังเลย อย่าเพิ่งรีบร้อนไปไหนสิ เดี๋ยวมีอะไรสนุกๆกว่านี้อีก นายรอดูน่ะ “ สิ้นเสียงไอ้บอลก้อมีคนเปิดประตูเข้ามา ดิวนั่นเอง ดิวมาที่นี่ได้ยังไง ดูท่าดิวจะตกใจมากที่เห็นผมนอนกอดอยู่กับไอ้บอล
“ ไอ้บอล แกทำอะไรอี้น่ะ ปล่อยอี้เดี๋ยวนี้น่ะ “ ดิวตะโกนใส่ไอ้บอลอย่างดัง แต่ไอ้บอลยังไม่ปล่อยผม แต่ยิ่งกอดผมแน่นขึ้น
“ อะไรไอ้ดิว แกจะมาแยกผัวแยกเมียเค้าได้ยังไงว่ะ ที่ชั้นเรียกแกมานี่ เพื่อให้แกมาเห็นและรับรู้น่ะเว้ยว่า อี้เป็นเมียชั้นแล้ว แล้วหลังจากนี้ ถ้าแกจะยุ่งกับอี้อีก ก้อแสดงว่าแกน่ะรับของเหลือเดนของชั้น แค่นี้อ่ะ แกรับได้ไหม ฮ่าๆๆๆ “ ไอ้บอลพูดแล้วก้อหัวเราะเสียงดัง
“ แก แก ไอ้บอล แกทำอย่างนี้ทำไมว่ะ แกรู้ไหมว่าชั้นรักอี้มากแค่ไหน ทำไมแกทำอย่างนี้ “ จากนั้นดิวก้อมากระชากตัวไอ้บอลให้ออกจากตัวผม แต่แปลกที่ไอ้บอลก้อยอมออกโดยดี จากนั้นมันก้อลุกจากเตียงแล้วไปหบิบเสื้อผ้ามันมาใส่ เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ส่วนดิวก้อยืนโกรธตัวสั่นเทาอยู่ที่ข้างเตียง
“ ก้อเอาสิ แกจะเอาต่อจากชั้นก้อตามใจ แค่นี้ชั้นก้อสนุกพอแล้วล่ะ แต่ถ้าแกไม่เอาก้อบอกชั้นน่ะ เพราะจะว่าไปแล้ว ชั้นก้อติดใจอี้เค้าเหมือนกัน ฮ่าๆๆๆ “ จากนั้นไอ้บอลมันก้อเดินออกไปจากห้อง แล้วดิวก้อพุ่งมาหาผมที่นอนไม่มีเรี่ยวแรงอยู่บนเตียง ดิวค่อยๆจับช้อนตัวผมขึ้น มือดิวก้อสั่นไปหมด ดิวมองไปรอบๆตัวผม ตอนนั้นผมก้อเห็นว่า ทั่วตัวของผมมีร่องรอยแต่ไปหมด มีทั้งรอยฟัน รอยดูด และรอยฟกช้ำมากมาย ผมมองหน้าดิวตอนนั้น ดูเหมือนว่าน้ำตาของดิวจะไหลด้วย
“ อี้ ไอ้บอลมันทำอะไรอี้ อี้บอกมาน่ะ ดิวจะไปฆ่ามัน “ ดิวพูดเสียงสั่นๆ น้ำตาก้อไหลพราก
-
อึก เสียงจุกของคนอ่านบวกความเจ็บใจ :m31:
บอลนายเลวมากกกก แงๆ ทำร้ายอี้ได้งายยยย ฮือๆ :o12:
สงสารอี้จิงๆเลย เฮ้อ
หวังว่าทุกอย่างจะเป็นไปในทางที่ดี :เฮ้อ:
-
:fire:
อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกก....................
ไอ่เวง... ไอ้บอล... ไอ่เลววววววววววววววววววววว
แก๊ๆๆๆๆๆ
แง้ง.... สงสารพี่อี้...
แล้วก็เข้าใจเลยด้วย ว่าพี่ดิวโกรธมันมากแค่ไหน
โฮกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
:z3: :z3: :z3:
ไอ้บอล นังชะนีหลิงๆ
ไปตายซ้าาาาา...
โฮกกกก
:กอด1:พี่อี้ :กอด1:พี่ดิว
ฮือๆๆๆๆๆ เส้าอ่ะ
:o12:
-
คิดในทางที่ดี มันอาจจะทำแค่ภายนอกก็ได้ เพราะข้างหลังอี้ยังไม่เคยถูกใช้งานไม่ใช่หรอถ้าจำไม่ผิด แล้วอี้สลบไปแบบนั้นถึงดันทุรังยัดยังไงก็ไม่น่าจะเข้านะ อืม ไม่รู้แฮะ
-
น่าสงสาร เคราะห์กรรมเยอะมาก
-
สงสารพี่อี้อ่า
ยัยหลิง หลิง ตัวร้าย ใจร้าย
ไอบอล นิสัยไม่ดีทำร้ายๆๆๆๆ
ดิวมาไม่ทันช่วยพี่อี้ ..
แต่คิดว่าดิวคงไม่ทิ้งพี่อี้ไปไหนใช่ไหมม ม ม
-
:z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3:
:pighaun: :pighaun: :pighaun: :pighaun: :pighaun: :pighaun:
“ อี้ ไอ้บอลมันทำอะไรอี้ อี้บอกมาน่ะ ดิวจะไปฆ่ามัน “ ดิวพูดเสียงสั่นๆ น้ำตาก้อไหลพราก
“ อี้...ไม่รู้ อี้เจ็บไปหมดทั้งตัว ดิวช่วยอี้ด้วยน่ะ ช่วยพาอี้ไปจากที่นี่ที “ ผมพยายามพูดกับดิว แต่ดิวนิ่งไปครู่นึงแล้วพูดว่า
“ ดิวพาอี้ไปจากที่นี่แน่นอน แต่ก่อนจะไป ดิวขอไปจัดการอะไรก่อน “ แล้วดิวก้อวางตัวผมลงบนเตียงอย่างระมัดระวัง จากนั้นดิวก้อวิ่งออกจากห้องไป นั่นเค้าจะไปไหนกันน่ะ ????
ตอนนั้นผมพอจะมีเรี่ยวแรงอยู่บ้างเลยพยายามขยับตัวลงมาจากเตียง แล้วพยายามหยิบเสื้อผ้าของผมมาใส่ แม้มันจะใส่ได้ยากลำบากนัก ผมก้อพยายามกลั้นใจใส่เสื้อผ้าไป แม้ว่าตอนนั้นผมจะรู้สึกเจ็บไปทั้งเนื้อทั้งตัว ขณะที่ผมกำลังใส่อยู่นั้น ผมก้อได้ยินเหมือนเสียงอะไรตกแตกจากด้านล่างของบ้าน อยู่หลายครั้ง และได้ยินเสียงตุบๆตับๆอยู่นาน เหมือนกับว่ามีคนกำลังต่อสู้กันอยู่ ผมเลยรู้ทันทีว่า ที่ดิววิ่งไปเมื่อกี้นี้ ต้องไปมีเรื่องกับไอ้บอลแน่ๆ พอผมใส่เสื้อผ้าเสร็จแล้ว ผมก้อรวบรวมกำลังเท่าที่มีเหลือ พยายามที่จะเดินลงไปข้างล่าง เพื่อไปดูว่าเกิดอะไรขึ้น ผมเดินได้อย่างยากลำบากมาก ก้อได้แต่ค่อยๆก้าวขาไป ตัวก้อพิงกับพนังไว้ ไม่ให้ล้มลง
พอผมลงมาด้านล่างของบ้าน ก้อเห็นว่าดิวกำลังสู้กับไอ้บอลอยู่อย่างดุเดือด ณ ตอนนั้นดูเหมือนดิวจะเป็นฝ่ายได้เปรียบ ทั้งชก ทั้งตีเข่าใส่ไอ้บอลใหญ่เลย ดูเหมือนว่าดิวจะโกรธแค้นไอ้บอลมาก ใส่มันอย่าหงนักหน่วง จนไอ้บอลสู้ไม่ไหว แล้วดิวก้อเหวี่ยงไอ้บอลไปกระแทกกับผนังบ้าน จากนั้นดิวก้อตามไปกระทืบไอ้บอลซ้ำ ผมเองก้อกลัวว่าไอ้บอลมันจะตายไปซะก่อน เลยตะโกนห้ามดิว
“ ดิวอย่า พอได้แล้ว พอได้แล้ว “ ดิวชะงักไปนิดนึงที่เห็นผมเดินลงมา หน้าตาดิวตอนนั้นก้อมีร่องรอยบาดแผลเต็มไปหมด เลืดไหลที่มุมปากและมีครอบน้ำตาด้วย ส่วนไอ้บอล ตอนนั้สภาพมันดูไม่ได้เลยครับ เสื้อผ้าขาดวิ่น ตามหน้าตามหน้ามีแต่บาดแผลและเลือดเต็มไปหมด และดูเหมือนว่าตอนนั้นไอ้บอลมันจะหมดแรงต่อสู้กับดิวไปแล้วด้วย
“ อี้จะมาห้ามดิวทำไม ไม่เห็นเหรอว่ามันทำเชี่ยกับอี้ไว้ขนาดไหน วันนี้ดิวจะกระทืบมันให้ตายคาตรีนดิวให้ได้ คอยดูสิ “ แล้วดิวก้อยกเท้าขึ้นจะกระทืบไอ้บอลซ้ำไปอีก แต่ผมก้อร้องห้ามอีก
“ อย่าดิว อย่า ฆ่ามันไปก้อเท่านั้น ถ้ามันตายไป มีแต่ดิวนั่นแหละที่จะติดคุก อย่าเลยน่ะ อี้ขอร้อง “
“ ต่อให้ดิวต้องติดคุก ดิวก้อยอม ใครบอกให้มันมาทำอี้อย่างนี้ ดิวยอมไม่ได้หรอก อี้อย่ามาห้ามดิวซะให้ยาก “ ดิวไม่ฟังผมเลย กลับกระชากคอเสื้อไอ้บอลแล้วดึงตัวมันขึ้น ท่าทางดิวคงกะจะฆ่ามันจริงๆ
“ นี่แกยอมทำขนาดนี้เลยเหรอ นี่แกยังรักอี้อยู่เหรอ ทั้งๆที่อี้เป็นเมียชั้นแล้ว “ ไอ้บอลพูดแทรกขึ้นมา
-
เน้นที่กลางลำตัวครับดิว
ไม่ต้องมากมาย
เอาแค่ให้จวยหักก็พอ หึหึ
แล้วก็ปิดตาปิดปาก มัดมือมัดเท้ามันเอาไว้
หากล้ามปูสัก2-3คนมาเสียบมันคืน
ถ่ายคลิปไว้ด้วยนะ
แค่นั้นแหละ จบ
-
:laugh: :laugh: :laugh: :laugh: :laugh: :laugh: :laugh:
คุงจ็อค จะโหดไปไหนเนี่ยะ
โหๆๆๆๆๆๆ ชอบอ่ะ
เถื่อนได้ใจดีแท้ เอิ๊กๆๆๆ o22 o22 o22 o22 o22 o22
-
โนๆๆๆๆ ผมไม่ได้เถื่อนซะหน่อย
แต่เวรย่อมระงับด้วยการไม่จองเวรนะครับ
(เปลี่ยนจากหน้ามือเป็นหลังมือเลยมะ แหะๆ)
-
^
^
^
เสร็จแล้วก็เอาไอ้ที่หลุด ไปให้เป็ดกิน สินะ สินะ อิอิ
เอาเรยค่ะ พรี่ดิว... จัดไป... ไอ้บอลจะได้ไม่ซ่าทำงี้กะใครอีก อิอิ
เอาให้จรวยหัก ก๊ากกก
-
:z6: :z6: :z6: :z6: :z6: :z6: :z6: :z6: :z6: :z6: :z6: :z6: :z6: :z6:
“ อย่าดิว อย่า ฆ่ามันไปก้อเท่านั้น ถ้ามันตายไป มีแต่ดิวนั่นแหละที่จะติดคุก อย่าเลยน่ะ อี้ขอร้อง “
“ ต่อให้ดิวต้องติดคุก ดิวก้อยอม ใครบอกให้มันมาทำอี้อย่างนี้ ดิวยอมไม่ได้หรอก อี้อย่ามาห้ามดิวซะให้ยาก “ ดิวไม่ฟังผมเลย กลับกระชากคอเสื้อไอ้บอลแล้วดึงตัวมันขึ้น ท่าทางดิวคงกะจะฆ่ามันจริงๆ
“ นี่แกยอมทำขนาดนี้เลยเหรอ นี่แกยังรักอี้อยู่เหรอ ทั้งๆที่อี้เป็นเมียชั้นแล้ว “ ไอ้บอลพูดแทรกขึ้นมา
“ แกหยุดพูดไปเลยน่ะ ถ้าแกไม่อยากตายเร็วกว่านี้ ถึงอี้จะเป็นยังไง ชั้นก้อจะยังรักอี้อยู่ แล้วแก ก้อต้องชดใช้ในสิ่งที่แกทำกับอี้ ชั้นอยากจะฆ่าๆๆๆแกนัก ต่อให้แกตายอีกกี่รอบ มันก้อยังไม่สาสมกับความชั่วของแก “ ดิวพูดแล้วก้อต่อยเข้าที่ท้องไอ้บอลอีกทีนึง จนไอ้บอลกระอักเลือกออกมา แต่ท่าทางบอลจะไม่ได้กลัวดิวเลย กลับหัวเราะใส่หน้าดิว
“ ฮ่าๆๆๆ ไอ้ดิว ไอ้เด็กเมื่อวานซืน ฮ่าๆๆๆ แกนี่มันโง่จริงๆเลย ชั้นจะบอกอะไรให้ ชั้นน่ะ ไม่ได้ทำอะไรอย่างนั้นกับอี้หรอก ชั้นแค่ตั้งใจทำให้ตัวอี้เค้ามีร่องรอยไปอย่างนั้นเองแหละ แล้วชั้นก้อตั้งใจหลอกให้แกมามาหาชั้นที่นี่ เพื่อที่ชั้นจะดูอาการของแก เมื่อแกเห็นว่าอี้เป็นของชั้นแล้ว แกจะรู้สึกยังไง อี้เองก้อเหมือนกัน คงไม่รู้ตัวสิว่าว่าชั้นทำอะไรไปบ้าง ก้อเล่นสลบไปอย่างนั้นจะรู้ตัวได้ยังไงเล่า ฮ่าๆๆๆ มันสะใจจริงๆ “ ไอ้บอลหัวเราะทั้งๆที่ปากมันก้อเต็มไปด้วยเลือด ผมกับดิวสิครับ งงเป็นไก่ตาแตกกับคำพูดของไอ้บอล แต่จะว่าไปแล้ว ตามที่ไอ้บลอมันพูดผมก้อกลับมาคิด เพราะว่าถึงแม้ว่าร่างกายผมจะมีแต่งร่องรอย และเจ็บปวดไปทั่วร่างกายก้อจริง แต่ผมมได้รู้สึกว่าผมเจ็บตรงก้นเลย หรือว่าไอ้บอลมันจะไม่ได้ทำอะไรผมจริงๆ และผมเห็นหน้าดิว ที่ตอนนั้นเหมือนจะงงและสับสนมากๆ
“ นี่แกพูดอะไรของแก มันหมายความว่ายังไง แกบอกว่าแกไม่ได้ทำอะไรอี้อย่างนั้นเหรอ แล้ว แล้ว ...” ดิวดูจะงงมากๆ
“ แกก้อลองถามอี้ดูสิ ว่า อี้เจ็บตรงก้นหรือเปล่าล่ะ ถึงชั้นจะจงใจให้มีร่องรอยทั่วตัวก้อตามเหอะ แต่ชั้นไม่ได้ทำตรงนั้นอี้เลย “ ไอ้บอลมันพูดขึ้น จากนั้นดิวก้อปลอ่ยมัน แล้วตัวมันก้อทรุดลงกับพื้น จากนั้นดิวก้อเดินมาประคองตัวผมไว้
“ อี้ อี้เจ็บตรงนั้นหรือเปล่า อี้บอกดิวมาสิครับ “ ดิวถามผมเสียงสั่น ผมเลยเอามือผมไปจับตรงนั้นดู ก้อรู้สึกว่าไม่ได้เจ็บที่ก้นเลย
“ ไม่อ่ะดิว อี้ไม่ได้เจ็บตรงนั้นเลย อี้ว่าเรากลับกันดีกว่า อี้รู้สึกเจ็บเนื้อเจ็บตัวอ่ะ “ ดิวยังนั่งอยู่ตรงนั้นครับ แล้วก้อหันหน้าไปหาไอ้บอล
“ แล้วแกทำอย่างนี้ทำไมว่ะ ไอ้บอล แกบอกชั้นมาสิ “
“ ชั้นจะบอกความจริงให้น่ะ ทีจริงแล้ว หลิงอ่ะ ให้ชั้นข่มขืนอี้จริงๆด้วยซ้ำไป เพราะว่าหลิงอยากจะรู้ว่า แกจะยังรักอี้อยู่ไหม ถ้าอี้เป็นเมียชั้นแล้ว แต่ชั้นมาคิดดูแล้วน่ะว่า ชั้นลองคิดดูว่า คนอย่างแกน่ะ ถ้ารักใครแล้วก้อรักเลย ต่อให้ชั้นจะข่มขืนอี้ หรือพาอี้ไปให้พวกลูกน้องหลิง หลิงมันลงแขกยังไง แกก้อจะยังคงรักอยู่อย่างนั้นหรือไม่ จากนั้นชั้นก้อเลยอยากลองใจแกดูไง ถึงได้โทรเรียกแกให้มาดู แล้วแกก้อเป็นอย่างที่ชั้นคิดจริงๆ ท่าทางแกดูโกรธมากที่เห็นอี้อยู่ในสภาพนอนกอดกับชั้น แบบที่ไม่ใส่เสื้อผ้า แล้วเพื่อที่จะให้แกคิดว่าชั้นข่มขืนอี้ ชั้นก้อเลยสร้างร่องรอยบนตัวอี้ แล้วหลังจากนั้นแกก้อเข้ามาทำร้ายชั้นอย่างบ้าคลั่ง แสดงว่าแกคงรักและหวงอี้อย่างมาก ก้อเท่านั้นเอง ฮ่าๆๆๆ มันสะใจชั้นจริงๆน่ะ “ บอลดูท่าทางจะไม่เหมือนคนที่โดนทำร้ายแทบปางตายเลย กลับหัวเราะชอบใจใหญ่
:m31: :m31: :m31: :m31: :m31: :m31: :m31: :m31: :m31: :m31: :m31: :m31: :m31:
-
น่านนนนบอกแล้วว่าทำแค่ภายนอก ขนาดตอนที่อี้จะทำกับด้ง ยินยอมขนาดนั้นยังเอาไม่เข้าเลย 555+
อิบอลนี่มาโซฯรึเปล่ามาเจอกะผมนี่มา จะจัดให้ ถึงตัวเล็กแต่แรงดีนะเฟร้ย หึหึ
-
เอ่อ... อ่ะนะ... มาโซจริงๆ ไอ่พี่บอล...
ที่ทำไป เพราะรัก? เหรอ ?
งง เนอะ
= ="
พี่ดิวเอาพี่อี้กลับไปรักษาแผลเถอะค่ะ ><"
ช่วยพี่อี้ลบร่องรอยด้วยการซ้ำเข้าไปแบบที่บอลทำก็ดีนะ อิอิ
ถ้าจะลบรอยก็ต้อง ทับรอยเข้าไป อิอิ
รออ่านต่อจ้า XD
-
อ่านตอนนี้แล้วรักบอล 555555555555555
รักดิวด้วย แต่ดิวโหดไปหน่อยนะ
-
อ่าวว อิบอลนิ
ทุเรดจริงๆ
เล่นงี้เลย
-
ควรจะขอบคุณบอลดีไหมเนี๊ย ที่ทำให้อี้เห็นถึงความรักของดิว :-[
แต่ว่านะ อี้อ่ะ จะทำยังไงต่อไปล่ะ :เฮ้อ:
-
:m16: :m16: :m16: :m16: :m16: :m16: :m16: :m16: :m16: :m16:
“ ชั้นจะบอกความจริงให้น่ะ ทีจริงแล้ว หลิงอ่ะ ให้ชั้นข่มขืนอี้จริงๆด้วยซ้ำไป เพราะว่าหลิงอยากจะรู้ว่า แกจะยังรักอี้อยู่ไหม ถ้าอี้เป็นเมียชั้นแล้ว แต่ชั้นมาคิดดูแล้วน่ะว่า ชั้นลองคิดดูว่า คนอย่างแกน่ะ ถ้ารักใครแล้วก้อรักเลย ต่อให้ชั้นจะข่มขืนอี้ หรือพาอี้ไปให้พวกลูกน้องหลิง หลิงมันลงแขกยังไง แกก้อจะยังคงรักอยู่อย่างนั้นหรือไม่ จากนั้นชั้นก้อเลยอยากลองใจแกดูไง ถึงได้โทรเรียกแกให้มาดู แล้วแกก้อเป็นอย่างที่ชั้นคิดจริงๆ ท่าทางแกดูโกรธมากที่เห็นอี้อยู่ในสภาพนอนกอดกับชั้น แบบที่ไม่ใส่เสื้อผ้า แล้วเพื่อที่จะให้แกคิดว่าชั้นข่มขืนอี้ ชั้นก้อเลยสร้างร่องรอยบนตัวอี้ แล้วหลังจากนั้นแกก้อเข้ามาทำร้ายชั้นอย่างบ้าคลั่ง แสดงว่าแกคงรักและหวงอี้อย่างมาก ก้อเท่านั้นเอง ฮ่าๆๆๆ มันสะใจชั้นจริงๆน่ะ “ บอลดูท่าทางจะไม่เหมือนคนที่โดนทำร้ายแทบปางตายเลย กลับหัวเราะชอบใจใหญ่
“ แล้วแกจะทำไปเพื่ออะไรว่ะ แกจะพิสูจน์ไปเพื่ออะไร “ ดิวยังถามต่อ
“ อ้าว ก้อถ้าแกไม่ใช่อย่างที่ชั้นคิด แล้วแกไม่สนใจที่ชั้นทำอย่างนั้นกับอี้ ก้อแสดงว่าแกไม่ได้รักอี้จริง แล้วหลังจากนั้น ชั้นก้อจะตามจีบอี้น่ะสิ เพราะว่า ชั้นเองก้อเริ่มชอบอี้ขึ้นมาแล้วเหมือนกัน “ ไอ้บอลตอบดิวกลับมา
“ ทีนี้แกก้อรู้แล้วสิน่ะว่า ชั้นน่ะรักอี้มากแค่ไหน บอกได้เลยน่ะ ถึงแม้ว่าอี้จะโดนแกข่มขืนซะยับเยิน ชั้นก้อจะยังรักอี้อยู่เหมือนเดิม ไม่มีอะไรมาทำให้ชั้นเลิกรักอี้ได้หรอก แกจำคำพูดไว้ให้ดีๆเลยน่ะ “ ดิวพูดน้ำเสียงหนักแน่น
“ แต่ถึงแกจะรักกับอี้ก้อตามเหอะ แต่ระหว่างอี้กับแกมันเป็นไปไม่ได้หรอก แกก้อรู้ว่าถึงยังไงพ่อแกก้อไม่ยอมให้แกไปรักกับเกย์หรอกน่ะ แกก้อรู้จักพ่อแกดีนี่ “
“ ชั้นไม่สนอะไรทั้งนั้น ถ้าชั้นรักแล้ว ชั้นก้อจะรัก แกเข้าใจไหม “ แล้วดิวก้อเดินไปกระชากตัวไอ้บอลขึ้นมาอีก
“ ทั้งๆที่มันมีอุปสรรคอย่างนี้น่ะเหรอ แล้วแกรู้ไหมว่าแกจะต้องเดือดร้อน แล้วอี้ก้อจะต้องตกที่นั่งลำบากด้วย อีกอย่างน่ะ อี้ก้อมีไอ้ต้วอีกทั้งคน แล้วรู้อย่างนี้แกจะยังฝืนอยู่เหรอว่ะ “ ไอ้บอลยังพูดต่อ
“ จะอะไรก้อช่าง ชั้นไม่สนอะไรทั้งนั้น และก้อ ชั้นขอเตือนแกเป็นครั้งสุดท้ายน่ะว่า อย่ามายุ่งกับอี้อีก ไม่งั้น คราวหน้าชั้นไม่เอาแกไว้แน่ไอ้บอล “ แล้วดิวก้อเหวี่ยงไอ้บอลลงพื้นอย่างแรง จากนั้นดิวก้อเดินมาประคองตัวผมขึ้นแล้วเดินออกไปจากบ้านหลังนั้น
“ ชั้นจะดูว่าแกจะไปได้สักกี่น้ำ ขอบอกไว้เลยน่ะว่า นอกจากอี้จะตกที่นั่งลำบากแล้ว หลิง หลิงน่ะ ไม่ปล่อยแกไปง่ายๆหรอก ชั้นรู้นิสัยญาติของชั้นดี แกระวังตัวให้ดีแล้วกัน “ ไอ้บอลยังพูดตามหลังเรามา แต่เราก้อไม่สนใจ แล้วดิวก้อพาผมมาที่รถของดิวและเปิดประตูให้ผมนั่งอย่างทะนุถนอม แล้วเราก้อขับรถกันออกมา ตอนอยู่บนรถผมก้อรู้สึกเจ็บและเพลียมาก เลยเผลอหลับไป
-
:really2: :really2: :really2: :really2: :really2:
อะไรคือ มาโซอ่ะครับ
ผมไม่เข้าใจ
ช่วยบอกหน่อย
อยากรู้ๆๆๆๆ
o13 o13 o13 o13 o13
-
คริๆ
:laugh:
-
มาโซหรอ :-[
คุณจ๊อกบอกเองเด้อ เพราะ คุณจ๊อกรู้เรื่องนี้ดี o22
เว้ยยยยยยยยยย :a5:
-
o18 o18 o18 o18 o18 o18 o18 o18 o18 o18
จะมาแจ้งข่าวว่า
3-4 วันนี้ผมจะไปต่างจังหวัดน่ะครับ
ไปงานแต่งงานเพื่อนอีกแล้ว
แต่งกันบ่อยจริ๊ง ถึงเวลาผมแต่งบ้างเหอะ อิอิ
ผมเลยอาจจะไม่มีเวลาเอาเร่องมาลงให้อ่านกันน่ะครับ
แต่เขียนเรื่องตุนไว้เยอะแล้ว
ถ้ามีโอกาสเห็นร้านเน็ตเมื่อไหร่
จะพุ่ง แล้วเอาเรื่องมาลงให้อ่านน่ะครับ
:impress2: :impress2: :impress2: :impress2: :impress2: :impress2: :impress2:
-
รับทราบจ้า ><"
(จะได้เข้าให้น้อยลง เพราะปกติบ้ามาก ... เข้ามาเชคหุ้น เอ้ย นิยาย กระทู้นี้วันละกี่รอบก็ไม่รู้)
เรื่องที่ถามง่ะ
มาโซ = มาโซคิสต์ = พวกที่มีความสุขเวลาที่ตัวเองได้รับความเจ็บปวดหรือถูกทรมาน
อ่า...
ดีจัง... พี่ดิวอ่าน้อ... รักแท้แบบนี้หายากน้า พี่อี้ แล้วต่างคนก็ต่างรักกันอีก ยิ่งหายากอ่า
><"
พี่ดิวก็ ไม่หวั่นแม้อุปสรรคจะมามาก ด้วยแฮะ
:o8: :-[
สู้ๆ นะ พี่ดิว เป็นกำลังใจให้จ้า ><"
-
^
^
^
^
ตามนั้นแหละ จัดไป o13
ผมแต่งเมื่อไหร่อย่าลืมมางานผมบ้างนะ อิอิ
-
:เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:
“ ชั้นจะดูว่าแกจะไปได้สักกี่น้ำ ขอบอกไว้เลยน่ะว่า นอกจากอี้จะตกที่นั่งลำบากแล้ว หลิง หลิงน่ะ ไม่ปล่อยแกไปง่ายๆหรอก ชั้นรู้นิสัยญาติของชั้นดี แกระวังตัวให้ดีแล้วกัน “ ไอ้บอลยังพูดตามหลังเรามา แต่เราก้อไม่สนใจ แล้วดิวก้อพาผมมาที่รถของดิวและเปิดประตูให้ผมนั่งอย่างทะนุถนอม แล้วเราก้อขับรถกันออกมา ตอนอยู่บนรถผมก้อรู้สึกเจ็บและเพลียมาก เลยเผลอหลับไป
ผมรู้สึกตัวมาอีกที ก้อเหมือนกับว่าตัวเองนอนอยู่บนเตียงที่ไหนสักแห่ง ไม่ค้นตาเลย ห้องที่ผมก้อก้อดูกว้างใหญ่กว่าห้องที่อคนโดผมนัก แต่ผมก้อไม่ได้สนใจอะไร พยายามขยับตัวจะลุกขึ้น ก้อพอมีแรงอยู่บ้าง อาการปวดก้อทุเลาลงบ้างแล้ว แต่ยังเจ็บที่ท้องและขาอยู่นิดหน่อย แล้วผมก้อหันไปมองข้างเตียงก้อเห็นดิวกึ่งนั่งกึ่งนอนอยู่ข้างๆเตียง ดูเหมือนว่าดิวจะเฝ้าผมทั้งคืนจนหลับไป หน้าตาเค้าก้อยังมีคราบเลือดอยู่เหมือนว่ายังไม่ได้ทำแผล ผมเลยขยับไปปลุกดิวให้ตื่น
“ ดิว ดิว ตื่นเหอะ ทำไมมานอนตรงนี้ล่ะ ไม่ขึ้นไปนอนที่เตียงเล่า “ ผมเขย่าตัวดิวไม่นาน ดิวก้อรู้สึกตัวขึ้น
“ อี้ตื่นแล้วเหรอ ยังเจ็บตรงไหนอยู้หรือเปล่า เดี๋ยวดิวไปหยิบยามาให้ “ ดิวจะลุกไป แต่ผมดึงแขนดิวไว้
“ ไม่ต้องหรอกดิว อี้ไม่เป็นไรมากแล้วล่ะ ว่าแต่ว่า ที่นี่ที่ไหนอ่ะ อี้ไม่คุ้นเลย “
“ อ๋อ ที่นี่ก้อคอนโดที่ดิวซื้อให้อี้ไง ใช่สิอี้ยังไม่เคยมา ตอนแรกดิวกะว่าจะพาไปส่งที่คอนโดอี้นั่นแหละ แต่ดิวกลัวว่าไอ้ต้งมาหาอี้ตอนเช้าแล้วมาเจออี้ไนสภาพนี้ มันจะเป็นเรื่องใหญ่ไง ดิวเลยพาอี้มาที่นี่ก่อน แล้วค่อยว่ากันใหม่ อี้หิวไหมครับ เดี๋ยวดิวไปอุ่นข้าวต้มให้ “ ดิวดูท่าจะเป็นห่วงผมมาก จนผมอดรู้สึกดีด้วยไม่ได้
“ ยังหรอก อี้ยังไม่หิว ขอบใจน่ะที่ดิวเป็นห่วงอี้ แต่ดิวควรจะห่วงตัวเองด้วยน่ะ ดูสิ หน้ายังมีคราบเลือด และแผลก้อยังไม่ได้ทำความสะอาดเลย เดี๋ยวอี้ทำแผลให้น่ะ “ ผมพยายามจะลุก แต่ดิวก้อมายืนขวางผมไว้
“ ดิวไม่เป็นไรจริงๆน่ะอี้ อี้พักผ่อนเหอะน่ะ เดี๋ยวดิวจัดการเองได้ แผลแค่นี้เอง อี้นอนต่อเหอะน่ะครับ “
“ ไม่เป็นไรหรอกดิว เห็นไหมว่าอี้ไม่เป็นอะไรมากแล้ว น่ะ เดี๋ยวอี้ทำแผลให้ดีกว่า ว่าแต่ว่ากระเป๋ายาอยู่ไหนอ่ะ เดี๋ยวอี้ไปหยิบเอง “
“ อยู่ตู้ข้างๆห้องน้ำด้านนอกอ่ะ แต่ที่จริงแล้วดิว.... “ ดิวจะพูด แต่ผมเอานิ้วชี้ผมไปปิดปากดิวไว้
“ ไม่ต้องพูดแล้ว อยู่เฉยๆ เดี๋ยวอี้จัดการเอง “ แล้วผมก้อลุกเดินออกไปนอกห้องเพื่อไปเอากระเป๋ายามาทำแผลให้ดิว
พอผมเดินออกมาจากแล้ว ก้อเห็นว่าภายในคอนโดนั้นดูกว้างขวาง และถูกจัดตกแต่งไว้สวยงามมาก ชุดรับแขกเป็นสีฟ้าอ่อนสวยงามและพวกเครื่องเสียงต่างๆถูกจัดวางอยู่ด้านหน้าของห้อง มีสวนหย่อมเล็กๆ มีบ่อน้ำขนาดเล็กๆถูกจัดไว้ที่มุมห้องด้านในติดกับระเบียง มองออกไปนอนระเบียงก้อเป็นระเบียงที่มีพื้นที่กว้างขวางมาก แล้วยังมีสระว่ายน้ำขนาดพอดีๆอยู่ด้วย ดูเป็นคอนโดที่สมบูรณ์แบบมากๆ แล้วผมรู้สึกว่าคอนโดนี้มี 2 ชั้นด้วย เพราะว่าผมเห็นบันไดถัดมาจากประตูทางเข้าหน่อยนึง ส่วนข้าวๆห้องนอนที่ผมนอนก้อเป็นห้องอีกห้องนึง ผมเดินดูเพลินจนลืมไปว่าต้องหยิบกระเป๋ายาให้ดิว เลยรีบเดินไปที่ตู้ข้างๆห้องน้ำ ที่เอาไว้เก็บของใช้มากมาย รวมทั้งกระเป๋ายาด้วย แล้วผมก้อไปหยิบเอากระเป๋ายามา แล้วเดินเข้าไปหาดิวที่รออยู่ในห้อง
-
รอดูต่อไป :mc1:
-
รอดูต่อไปด้วยคน
-
:3123: :3123: :3123: :3123: :3123: :3123: :3123: :3123: :3123: :3123: :3123: :3123:
“ เป็นไงครับอี้ ห้องสวยถูกใจไหมครับ นี่ดิวเลือกห้องที่สวยและดีที่สุดให้เลยน่ะครับ จัดและตกแต่งอย่างสุดฝีมือ เพื่อหวังว่าอี้จะชอบ แล้วอี้ชอบไหมครับ “ ดิวถามผมตอนที่ผมเดินเข้าไปหาเค้าและทำแผลให้
“ ก้อสวยดีน่ะ แต่ดิวไม่เห็นต้องให้อะไรอี้ขนาดนี้เลย ห้องที่อี้อยู่ก้อโอเคดีแล้วน่ะ ไม่เห็นต้องเสียเงินเลย เอาเงินไว้ทำประโยชน์อย่างอื่นดีกว่าน่ะอี้ว่า “ ผมก้อตอบไปอย่างนั้น ทั้งๆที่ใจผมก้อชื่นชอบอยู่ไม่น้อย
“ ไม่หรอกครับ สิ่งนี้เป็นเหมือนสิ่งที่ทำให้อี้รู้ว่า ดิวรู้สึกยังไงกับอี้ ไม่ใช่ว่าดิวจะใช้สิ่งของมาล่ออี้น่ะครับ ดิวรู้ว่าอี้ไม่ใช่คนอย่างนั้น อีกอย่างนึง การที่เราได้ให้ของบางอย่างกับคนที่เรารัก มันก้อเป็นเรื่องปกติอยู่แล้วที่คนรักกันจะมอบให้แก่กัน “ พูดจบดิวก้อมาจับมือผมที่กำลังทำแผลให้เค้าอยู่ ผมรู้สึกเขินๆเลยดึงมือออกมา
“ อี้ว่าดิวพักผ่อนได้แล้วล่ะ แต่ก่อนจะพักผ่อนก้อควรที่จะทานข้าวแล้วก้อทานยาก่อนน่ะครับ รู้ไหม เมื่อกี้ได้ยินว่ามีข้าวต้มอยู่ข้างนอกใช่ไหม เดี๋ยวอี้ตักมาให้ทานน่ะ “ ผมผละมือจากการทำแผลให้ดิว แล้วลุกเดินไปที่ห้องคัว ซึ่งอยู่อีกด้านของห้อง ติดกับระเบียงอีกฝั่งนึง
ผมอุ่นข้าวต้มที่ดิวทำไว้สักพักนึง จากนั้นก้อตักใส่ชามไปให้ดิวในห้อง พอเดินเข้าไปในห้อง ดิวที่นั่งรอผมอยู่บนตียงก้อยิ้มหวานให้ผม เหมือนว่าเค้าดีใจมากๆที่ผมทำให้เค้าอย่างนี้ ผมเองก้อไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมต้องทำดีกับเค้าด้วย ในเมื่อผมก้อรู้อยู่แล้วว่า เรื่องระหว่างผมและเค้าคงไม่มีทางเป็นไปได้ ผมเลยคิด ผมทำดีกับคนที่ดีกับเราก้อแล้วกัน แล้วดิวก้อรับชามข้าวไปทานจากมือผม พร้อมทั้งจับมือของผมด้วย แล้วยังส่งตามหวานเชื่อมมาให้ผมอีก
“ ทำไมอี้ถึงได้ดีกับดิวขนาดนี้ครับ รู้ไหมครับว่าดิวดีใจแค่ไหน ที่อี้ทำให้ดิวขนาดนี้ “
“ ก้อเพราะว่าดิว ดีเคยดีกับอี้ไง อี้เลยอยากทำอะไรให้บ้าง มันไม่มากมายนักหรอก “ ผมตอบไป แต่ไม่ได้มองตาดิว
“ แค่นั้นจริงๆเหรอครับ แหมๆๆ อี้นี่ยังปากแข็งไม่เลิกเลยน่ะ อ่ะ ไม่เป็นไร แค่นี้ดิวก้อดีใจแล้วล่ะครับ “
ผมก้อไม่ได้พูดอะไรต่อก้อรอให้ดิวทานข้าวต้มเสร็จแล้ว ผมก้อเอาชามไปเก็บ จากนั้นผมก้อเอายาแก้ปวดมาให้ดิวทาน แล้วให้เค้านอน ตอนแรกดิวก้อจะไม่ยอมนอน บอกว่าอยากอยู่เป็นเพื่อนผม จนผมต้องขู่ให้เค้านอน เค้าถึงนอน จากนั้นผมก้ออกมานั่งข้างนอกตรงระเบียง นั่งคิดทบทวนเรื่องระหว่างผมกับดิวว่าควรทำยังไงดี
ขอบอกว่าใจจริงลึกๆของผมแล้ว ผมมีใจให้ดิวไม่น้อยเลยครับ แต่ด้วยหลายๆอย่างที่ประดังเข้ามา ไหนจะต้ง ไหนจะพ่อของหรือ หรือไม่ก้อหลิง หลิง มันทำให้ผมตัดสินใจลำบากมากถ้าผมจะเลือกทำตามใจตัวเอง อีกอย่าง คุณประวิทย์ก้อได้ย้ำนักย้ำหนาว่า พยายามให้ผมเลี่ยงที่จะมีความสัมพันธ์เกินเลยกับดิว แล้วผมก้อรับปากเค้าไปแล้วด้วย แล้วผมจะทำยังไงดีเนี่ยะ ทำไมน่ะ พอถึงเวลาที่เราจะรักใครจริงๆแล้ว มันต้องมีอุปสรรคมาขวางกั้นตลอดเลย หรือว่านี่เป็นบาปของผมที่ติดตัวมาว่า ถ้าผมได้รักใครแล้ว ผมจะไม่มีวันได้สมหวังกับเค้าคนนั้นเลย ซึ่งรักในครั้งก่อนๆของผมก้อมักจะลงเอยด้วยการจากลาเสมอมา ผมคงไปทำกรรมไว้กับใครในชาติที่แล้วแน่ๆเลย
-
:เฮ้อ: รักช่างมีอุปสรรคขวางกั๊น
-
:เฮ้อ: อุปสรรคช่างมากมายจริง ๆ แล้วจะทำไงต่อล่ะ อี้
-
อย่ายอมแพ้กับอุปสรรค
คนที่เรารักและรักเรามันหายาก เจอแล้วต้องรีบคว้าไว้
-
สงสารพี่อี้จังเลย
แต่อยากให้เลือกพี่ดิวจัง
ยังไงพี่ดิวก้ไม่ปล่อยให้ใครทำอะไรพี่อี้อยู่แล้ว
แต่จะเป้นยังไงก็แล้วแต่ เป้นกำลังใจให้ค่ะ
-
พี่อี้สู้ๆ พี่ดิวอย่ายอมๆๆๆ
-
ดิวสุภาพบุรุษมากๆ ได้ใจไปเลย
-
เฮ้อ... รักแท้ แต่ อุปสรรคเยอะมว๊ากกกกก
:fire:
เอานะๆ...
พี่ดิวพี่อี้ต้องฝ่าฟันมันให้ได้ดิ สู้ๆ :กอด1:
-
เง้ออออออออออออออออออออออออ
พี่อี้หายไปหนายยยยยยยยยยยยยยยยยยย
-
สงสารน้องอี้จังเลย เก็บความรักที่ไม่สมหวังไว้ในใจตลอดกาล นะจ๊ะ เพื่อให้มีกำลังที่จะก้าวไป
-
:man1: :man1: :man1: :man1: :man1: :man1: :man1: :man1:
ส่วนต้งก้อเป็นอีกปัจจัยนึงที่ทำให้ผมลำบากใจเช่นกัน ตลอดเวลาที่รู้จักต้งมา ต้งดีกับผมมาก มากเท่าที่ใครคนนึงจะทำได้ ต้งเอาใจใส่ ดูแลเทคแคร์ผมเป็นอย่างดีเสมอมา ให้เกียรติและปฏิบัติเหมือนผมเป็นคนพิเศษของเค้าเสมอ และต้งก้อปฏิบัติกับคนรอบข้างผม ไม่ว่าจะเป็นครอบครัวของผม หรือว่าเพื่อนๆของผมเป็นอย่างดีด้วยเช่นกัน อาจจะมีบ้างครั้งหลังสุดที่ต้งได้ทำร้ายผม นั่นทั้งหมดก้อเพราะว่าตัวผมเอง เพราะว่าโลเลของผม ต้งถึงได้ทำอย่างนั้นลงไป ผมถึงไม่ได้โกรธต้งมากนัก ที่เค้าได้ทำอย่างนั้นกับผม จะว่าไปแล้ว ผมก้อสมควรที่จะได้รับบทเรียนจากความโลเลของผม ใช่ หรือ ไม่ ???
ผมนั่งคิดอยู่สักพัก ก้อนึกขึ้นได้ว่าลืมโทรไปบอกที่ทำงาน ว่าวันนี้ผมขอลากิจไปทำธุระที่ต่างจังหวัดกับทางบ้าน เพราะว่าจะให้ผมแบกสภาพอย่างนี้ไปทำงานทุกคนต้องสงสัยแน่ เนื้อตัว ตามซอกคอผมก้อมีร่องรอยต่างๆอย่างเห็นได้ชัด ว่าแล้วผมก้อโทรหาพี่ติ๊บเพื่อลา ซึ่งพี่ติ๊บก้อไม่ได้ว่าอะไร เพราะผมบอกว่า ถึงผมจะลา ผมก้อยังทำงานปกติ มีอะไรก้อติดต่อผมได้ตลอดเวลา
แล้วที่ลืมไม่ได้เลย ผมก้อต้องโทรบอกต้ง ว่าวันนี้ผมไปทำธุระกับแม่ที่ชลบุรี เพราะว่าต้งบอกว่าจะมารับผมที่ทำงานเพื่อไปดูร้าน ต้องโทรดักไว้ก่อน ตอนแรกต้งถามผมใหญ่เลยว่าธุระอะไร มีอะไรให้ช่วยไหม ผมก้อบอกไปว่า ไม่มีอะไรหรอก แค่ไปเป็นเพื่อนแม่เฉยๆ พอวางสายจากต้งแล้วผมก้อต้องโทรไปดักทางบ้านที่ชลบุรีด้วย เผื่อว่าต้งจะโทรไปหาทางนั้น กันไว้ดีกว่าแก้ครับ
พอผมเคลียร์ทุกอย่างแล้ว ผมเองก้อรู้สึกหิวเหมือนกัน เลยเดินไปตักข้าวต้มมาทานรองท้องสักหน่อย จากนั้นผมก้อทานยาแก้ปวดไว้ อาการปวดของผมจะได้หายเร็วๆ ซึ่ง ณ ตอนนี้ก้อถือว่าทุเลาลงเยอะมากๆแล้ว ได้พักผ่อนอีกสักหน่อยก้อคงจะหายดี ว่าแล้วผมก้อเดินไปนั่งหลับที่โซฟารับแขกซะหน่อย แล้วผมก้อหลับไปด้วยฤทธิ์ของยา
“ อี้ครับ อี้ ตื่นได้แล้ว นี่เย็นแล้วน่ะครับ ตื่นขึ้นมาทานข้าวได้แล้วครับ “ ผมรู้สึกเหมือนมีคนมาปลุกผม ผมเลยตื่นขึ้นมา ก้อพบว่า ตัวเองนอนอยู่บนเตียงในห้องนอนเหมือนเมื่อเช้านี้แล้ว
“ อี้มานอนที่นี่ได้ยังไงอ่ะ ตอนสายๆ อี้ยังนอนอยู่ที่โซฟาอยู่เลยนี่ “ ผมถามไปด้วยความสงสัย
“ ก้อพอดิวตื่นขึ้นมา ก้อเห็นอี้ไปหลับตรงโซฟานั่น ดิวเห็นว่าอี้คงนอนไม่สบายเลยอุ้มมานอนที่เตียงนี่ไง อี้เองคงไม่รู้สึกตัวหรอก สังสัยเป็นเพราะฤทธิ์ยา แล้วนี่ ดิวทำกับข้าวเสร็จเรียบร้อยแล้วน่ะครับ มาทานกันดีกว่าน่ะครับ “
-
:really2: :really2: :really2: :really2: :really2: :really2: :really2:
แล้วดิวก้อดึงมือผมเดินไปที่โต๊ะอาหารแบบงงๆ ก้อคนมันเพิ่งตื่นนี่ครับ พอไปถึงโต๊ะอาหาร ก้อเห็นอาหารที่ดิวทำวันนี้ มีหลายอย่าง น่าทานทั้งนั้นเลย มีทั้ง แกงจืดหมูสับตำลึง ไข่เจียว ผัดผักรวมมิตร และ ปลาทูทอด อาหารแต่ละอย่างเป็นอาหารอ่อนๆทั้งนั้น เหมาะสำหรับคนที่ร่างกายไม่แข็งแรงเท่าไหร่ จะว่าไปแล้ว ดิวเองก้อใช้ได้เหมือนกันน่ะครับ นอกจากจะทำอาหารได้แล้ว ยังรู้อีกว่าต้องทำอาหารประเภทไหน ทำให้ใครทาน ไม่เลวเลยทีเดียว จากนั้นเราก้อนั่งลงแล้วเริ่มทานอาหารกัน
“ อาหารพวกนี้ดิวทำเองหมดเลยเหรอ แล้วไปเอาของสดพวกนี้มาจากไหนอ่ะ “ ผมถามดิวขณะที่ทานอาหาร
“ อ้อ พอดี ดิวรบกวนให้แม่บ้านที่คอนโดนี่ ไปซื้อที่ตลาดให้อ่ะ จากนั้น ดิวก้อลงมือทำเอง รู้ไหมว่า ก่อนหน้านี้น่ะ เวลาว่างๆดิวก้อหัดทำอาหารเองที่บ้านน่ะ ซื้อหนังสือมาหลายเล่มเลยทีเดียว เพื่อที่ว่าวันนึง ดิวจะได้มีโอกาสทำให้คนที่ดิวรัก ทานไงครับ เป็นไงบ้างครับ ฝีมือดิว พอทานได้ไหมครับ นี่ดิวไม่ได้ใช้ฝีมือทำอย่างเดียวน่ะเนี่ยะ ดิวใส่หัวใจของดิวลงไปทั้งดวงเลย “ เอาแล้วไหมล่ะ พูดหวานๆยังไม่พอ ยังส่งสายตาเชื่อมๆมาให้ผมอีก ผมเลยต้องหลบตา ไม่อยากให้ตัวเองรู้สึกดีกับดิวไปมากกว่านี้
“ อืม รสชาตก้อดีน่ะ ใช้ได้เลย เปิดร้านอาหารได้เลยน่ะเนี่ยะ “ ผมก้อพูดไปตามน้ำ ไม่ได้เออออไปกับดิว
“ ก้อพยายามอยู่น่ะครับ อยากให้เก่งกว่านี้ เพราะว่า คนที่ดิวรักน่ะ เค้าทำอาหารเก่ง และอร่อยมากเลยล่ะครับ เผื่อว่าวันนึงเราได้อยู่ด้วยกันแล้ว เราจะได้ช่วยกับทำกับข้าวทานด้วยกันไง ดิวว่ามันต้องเป็นอะไรที่วิเศษมากๆเลยน่ะ “ ขนาดว่าผมพยายามเบี่ยงไปเรื่องอื่นแล้ว แต่ดิวเค้าก้อยังวกมาเรื่องนี้อีก ทั้งยังคอยตักอาหารให้ผมสารพัด กลัวว่าผมจะไม่อิ่มมั้งนั่น
พวกเราทานจนหมดแล้ว ผมก้อช่วยดิวเจ็บจานชาม ตอนแรกดิวไม่ยอมให้ผมทำ แต่ผมก้อรั้นที่จะทำจนได้ ก้อผมมันคนอยู่เฉยๆไม่ได้นี่ เราก้อช่วยช่วยกันเก็บ ช่วยกันล้าง ดูท่าดิวจะมีความสุขมากเลยครับ ทำไป ยิ้มไปตลอดเวลา ส่วนผมเองน่ะ ต้องคอยพยายามหักห้ามใจตัวเองไม่ได้เคลิ้มตามเค้า ใจก้อคิดไปว่า ไว้เมื่อร่างกาย และร่องรอยบนตัวผมมันจางไปเสียก่อน ผมถึงจะขอแยกตัวออกจากดิว เพราะผมรู้ว่า ยิ่งถ้าเราอยู่ด้วยกันมากเท่าไหร่ ความรู้สึกดีๆผมที่มีต่อดิวมันก้อจะมากขึ้นเท่านั้น แล้วเมื่อนั้น ผมเองจะตัดสินใจลำบาก
พอจัดการทุกอย่างเสร็จแล้ว ผมก้อเดินออกมารับลมที่นอกระเบียง พอมองดูทำเลที่คอนโดนี้ตั้งอยู่ดีๆ ก้อรู้ว่าที่นี่ทำเลสวยมาก ติดกับแม่น้ำเจ้าพระยาด้วย เห็นวิวทิวทัศน์ของอีกฝั่งนึงแล้วยังเห็นเรือสำราญต่างๆที่แล่นมากมายอยู่ในแม่น้ำ จากนั้นผมก้อเดินไปนั่งหย่อนเท่าเล่นอยู่ที่สระว่ายน้ำ อย่างสบายอารมณ์ แล้วดิวก้อเดินถือจานผลไม้มาหาผม
-
:seng2ped: :seng2ped: :seng2ped: :seng2ped: :seng2ped: :seng2ped: :seng2ped: :seng2ped:
“ ทานผลไม้ล้างปากหน่อยน่ะ นี่ดิวเลือกที่อี้ชอบทั้งนั้นเลยน่ะ ทั้งมะม่วง ฝรั่ง และองุ่น ทานหน่อยน่ะครับ “ ดิวส่งจานผลไม้มาให้ แล้วยิ้มหวานให้ผมอีก ผมเองก้อรับจานมาแต่ไม่ได้พูดอะไร แล้วยังทำเป็นมองไปทางอื่นอีก
“ ขอบคุณน่ะ แล้วดิวไม่ทานเหรอครับ “ ผมทำเป็นถามแก้เก้อ
“ ทานสิครับ ทานด้วยกัน แล้วนี่มานั่งดูอะไรคนเดียว ไม่เห็นชวนกันเลย นี่อี้ไม่ได้อยู่คนเดียวน่ะ มีดิวอยู่ด้วยทั้งคน “ แล้วดิวก้อนั่งลงข้างๆผม มือของดิวก้อหยิบองุ่นมาทำท่าจะป้อนให้ผม แต่ผมบ่ายหน้าหนี
“ ทำไมอี้ต้องคอบหลบตาดิว คอบหันหน้าหนี เวลาที่ดิวยิ้มให้ ด้วยล่ะครับ อี้ไม่ชอบเหรอ หรือว่าเขินจนไม่กล้ามองตอบ “ ดิวพูดแทงใจดำผมมาก นี่ดิวเค้ารู้ด้วยเหรอว่าผมคิดอะไรอยู่ตอนนั้น
“ ก้อไม่ใช่หรอก แค่แบบว่า เวลาที่คนมองหน้าเราอะไรอย่างนี้อ่ะ มันจะทำตัวไม่ถูกไง ไม่ได้เขินหรอก “ ผมเฉไฉไป
“ อย่างนั้นอ่ะ แถวบ้านดิวเค้าเรียกว่าเขิน รู้ไหมครับ “
“ ก้อบอกว่าไม่ได้เขินไง ดิวนี่ พูดไม่รู้เรื่องรึไง “ ผมทำหงุดหงิดกลบเกลื่อนไปเรื่อย
“ ทำไมล่ะครับอี้ ในเมื่อใจเราสองคนตรงกัน อี้จะเก็บความรู้สึกนั้นไว้ทำไมล่ะ อี้แสดงออกมาสิครับว่า จริงๆแล้วอี้รู้สึกยังไงกับดิว ถึงแม้ว่าอี้จะไม่แสดงออกมาน่ะ แต่ดิวก้อรับรู้ได้ว่า ในความรู้สึกของอี้น่ะ ก้อรักดิวเหมือนกับที่ดิวรักอี้มาก ใช่ไหมครับ “ แล้วดิวก้อมาจับมือผม แต่ผมก้อพยายามแกะมือดิวออก
“ ดิว มันไม่ใช่อย่างนั้นน่ะ คือ อี้หมายความว่า มันไม่ใช่ว่า แค่เรารักกันแล้ว ทุกอย่างมันก้อจบแบบสวยงาม มันไม่ใช่ ในชีวิตจริงมันมีอะไรอีกหลายอย่างมากมายให้เราต้องคิดตามไปด้วย “ เอาแล้วไหมล่ะ ผมเริ่มเปิดประเด็นเครียดขึ้นแล้ว
“ แล้วมันคืออะไรอีกล่ะ ไหนอี้ลองบอกดิวมาสิ “ ดิวเริ่มขึ้นเสียงใส่ผมแล้ว
“ ดิวไม่เข้าใจไรหรอก เพราะว่าชีวิตดิวน่ะ คิดถึงแต่ตัวเอง ดิวไม่เคยคิดเลยว่า คนรอบข้างเค้าจะรู้สึกยังไง “ ผมก้อเริ่มมีอารมณ์โมโหขึ้นมาเช่นกัน ตอนนี้หน้าดิวเริ่มเครียดมากขึ้นแล้วครับ
“ ทำไมดิวจะไม่สนใจ ว่าเค้าคิดยังไง รู้สึกยังไง ก้อนี่ไง ดิวพยายามสนใจความรู้สึกของอี้อยู่ไง แต่อี้น่ะ ชอบปิดบังความรู้สึกของตัวเองไว้ แล้วอี้จะให้ดิวเข้าใจอี้ได้ยังไง “ ตายล่ะ นี่ผมกับดิวคุยกันคนละเรื่องใช่ไหมเนี่ยะ
“ ดิว มันไม่ใช่อย่างนั้น คนอื่นที่อี้หมายถึงก้อคือ.... “ ผมควรจะพูดไปดีไหมว่า คนอื่นที่ผมหมายถึง คือพ่อของเค้าเอง
“ คือใครล่ะอี้ คือใคร บอกดิวมาสิ “ ดิวคาดคั้นผม
“ ก้อช่างเหอะ แต่...โอ๊ยยยย อี้ว่าเราคงพูดกันไม่รู้เรื่องแล้วล่ะ อี้ไปดีกว่า “ ผมจะลุกขึ้นจากตรงนั้น แต่ดิวดึงแขนผมไว้
“ คนอื่นที่อี้ว่านี่คือ ไอ้ต้งใช่ไหม “ ดิวถามผมเสียงเยือกเย็น
-
:3125: :3125: :3125: :3125: :3125: :3125: :3125: :3125: :3125: :3125:
“ อี้ว่าเราคงคุยกันไม่รู้เรื่องแล้วล่ะดิว อี้ไปนอนดีกว่า “ จากนั้นผมก้อพยายามดึงแขนผมออกจากมือดิว แต่ดิวยิ่งดึงไว้แน่น เรายื้ดยุดฉุดกระชากกันอย่างหนัก ผมเรื่มก้อเริ่ไม่ไหวแล้ว จนดิวกระชากแขนผมอย่างแรง จนผมสะดุดกับขอบสระแล้วตกลงไปในสระว่ายน้ำ แล้วดิวก้อตกตามผมลงไป ผมโกรธดิวมาก พยายามว่ายน้ำหนีดิว แต่ดิวก้อว่ายตามผมมาแล้วกอดผมไว้ ตอนนี้หน้าของเราทั้งสองคนประชันกันตรงๆ ผมเลยเห็นว่าตาดิวเริ่มแดงๆแล้ว
“ อี้ครับ ทำไมอี้ต้องหนีดิวด้วย ทำไมครับ อี้ก้อรู้ว่าดิวรักอี้มากแค่ไหน แต่ทำไมอี้ไม่เปิดใจรับความรักของดิวที่มีให้อี้ด้วย ทำไมอี้ต้องคอยหลีก คอยเลี่ยงตลอดเวลา อี้รู้ไหมครับว่า เกิดมาดิวไม่เคยรักใครมาก่อน ถึงแม้ว่าที่ผ่านๆมาดิวจะเคยคบใคร อย่างมาก้อแค่ชอบ ดิวไม่เคยรักใครเลยจริงๆ จนดิวมาเจออี้ อี้คือรักแรก และรักแท้ของดิว ดิวกล้ายืนยันต่อหน้าทุกๆคนว่าดิวรู้สึกยังไงกับอี้ แต่อี้สิที่ไม่เคยสนใจเลยว่าดิวจะรู้สึกยังไง ดิวรู้ว่าเมื่อก่อน ดิวเคยทำไม่ดีกับอี้ไว้มากมาย แต่นั่นมันเป็นเพราะว่า ดิวไม่รู้ตัวว่าดิวรักอี้ ดิวเลยไม่รู้ว่าจะต้องทำตัวยังไงเวลาเจออี้ แต่ตอนนี้ ดิวรู้ตัวแล้ว ว่าดิวรักอี้มากแค่ไหน อี้เข้าใจไหม อี้เข้าใจดิวไหม “ เสียงดิวพูดสั่นๆ เหมือนคนจะร้องไห้ ผมเองก้ออดหวั่นใจไม่ได้เลย พยายามหันหน้าไปทางอื่น
“ ดิว ถึงแม้ว่าอี้จะรักดิว เหมือนที่ดิวรักอี้มากแค่ไหนก้อตาม แต่ความรักมันไม่ได้มีแค่นี้ มันมีอไรอีกหลายๆอย่างประกอบกันไปด้วย แล้วตอนนี้อี้ก้อรู้แล้วว่า ความรักของเรามันเป็นไปไม่ได้ แล้วเราจะมาฝืนกันทำไม อี้อยู่กับโลกความเป็นจริง อี้ต้องอยู่ในสังคมนี้ ดิวเองก้อเช่นกัน ดิวอย่าคิดถึงถึงแต่ตัวเองสิ ดิวคิดถึงคนอื่นๆบ้าง ว่าเค้าจะรู้สึกยังไง ถ้าเราสองคนคบกัน มันจะมีเรื่องอีกมากมายที่ตามมา ดิวว่าดิวรับมันไหวเหรอ แต่อี้ขอบอกเลยน่ะว่า อี้รับไว้ไม่ไหวหรอกน่ะ “
ผมจำต้องบอกอย่างนั้นไป เพราะว่า ถ้าจะให้ผมบอกดิวไปว่า พ่อของดิวไม่อยากให้เราคบกันน่ะเหรอ มีหวังดิวได้ไปเคลียร์กับพ่อของเค้าแน่ แล้วจากนั้นเค้าสงอคนก้อจะทะเลาะและบาดหมางกันอย่างแน่นอน เพราะผมรู้ว่าดิวคงจะยืนยันกับพ่อของเค้าแน่ๆว่าดิวะคบกับผม และผมก้อจะเป็นต้นเหตุที่ทำให้พ่อกับลูกทะเลาะกัน ผมไม่อยากทำบาปน่ะครับ ส่วนดิวพอได้ฟังที่ผมพูด น้ำตาของดิวก้อไหลทันที ดิวดูน่าสงสารมาก แต่ผมก้อแข็งใจไว้
-
:L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2:
ลงให้แค่นี้พอใจกันไหมครับ
ขอโทษทีน่ะครับ พอดีภารกิจมากมายจริง
เลยมาลงให้ช้า
ถ้าว่างจะมาต่อให้อีกน่ะครับ
รักทุกๆคนน่ะครับ อิอิอิ
มาเม้นต์ให้กำลังใจกันเยอะๆน่ะคัรบ
ผมจะได้มีกำลังใจมาลงให้เรื่อยๆ
ขอบคุณมากๆน่ะครับ
-
สงสารอี้จากใจเลย คนสองคนที่ดีพร้อมทั้งคู่ ไม่รู้จะแก้ปัญหายังไง เป็นผมเองก็คงลำบากใจ ไม่รู้จะสู้ไหวไหม หรือว่าหนีเข้าป่าไปซะก่อน เหอๆ :z3:
-
สงสารจังเลย
อยากให้พี่ดิวกับพี่อี้รักกันๆได้คบกันจังเลย
แต่ก้อย่างว่า ความรักไม่จำเป็นต้องได้คบกันก้ได้หนิคะ
ยังไงก้ขอเป็นกำลังใจให้พี่อี้พี่ดิวด้วยนะคะ
ขอบคุณด้วยย ค่ะ ^^
-
นั่นสิ รักกันแต่ทำไมถึงคบกันไม่ได้ อยู่ด้วยกันไม่ได้ :o12:
:เฮ้อ: ต้องสนใจสิ่งรอบข้างด้วย แต่ถ้าคนรอบข้างไม่พยายามเข้าใจ
ไม่สนใจอะไรเลย ความรักครั้งนี้ต้องจบลงด้วยการจากลาเหรอ
เอาใจช่วยทั้งอี้และดิว ให้ผ่านอุปสรรครอบ ๆ ตัวไปได้
+1 ให้กับความขยันที่มาลงให้ :pig4:
-
แล้วยังไงทีนี้
อี้คบกับดิวไม่ได้
แต่ไปคบกับด้งได้งั้นสิ
แล้วจะบอกให้ดิวตัดใจน่ะ
คงจะทำได้หรอกนะ
ให้มองดูคนที่เรารักแล้วยังบอกว่ารักเราแต่ไปคบกับศัตรูหัวใจซะงั้น
อี้ไม่เห็นแก่ตัวเลยเนอะ เสียสละมากมาย เฮอะ!!
ไปบวชดีกว่ามั้งดิว
-
เหนด้วยกะ
กะ คุณ โจคิ อย่างยิ่งง
-
ชีวิตมันก็เป็นแบบนี้แหละ
-
:3123:
ยังไงก็สู้กันต่อไปน่ะค๊าบบบ :L2:
-
เอาจริงๆ ถ้ารักกันแล้ว
อุปสรรคช่วยกันแก้ เดี๋ยวมันก็หมดไปเองนินา พี่อี้ ทำอย่างงี้ยิ่งเหมือนกะว่าหนีปัญหายังไงบอกไม่ถูก
รักกันก็ช่วยกันแก้ได้นะ ปัญหาอ่า...
เส้าจริง... รักกันแต่คบกันไม่ได้เนี้ย T^T
:z3: :z3: :z3:
-
ชะแว้บมา +1 ให้พี่อี้
กดบวกได้แล้ว ดีจายยยยยยยยยยยยยย
5555+
มาลงต่อด้วยน๊า... รอลุ้นอยู่จ้า
-
ทำไมอี้ใจแข็งกับดิวจัง
ทีกับคนอื่นใจอ่อน
ดิวทำผิดอะไรอี้ถึงใจแข็งใส่แบบนี้
โถๆๆ ลุกดิวที่น่าสงสาร
-
ก็น่ะ :กอด1:
*ไม่รู้จะพูดอะไร ในเมื่อทุกคนพูดหมดแล้ว :laugh:
-
:jul1: :jul1: :jul1: :jul1: :jul1: :jul1: :jul1: :jul1: :jul1: :jul1: :jul1:
ผมจำต้องบอกอย่างนั้นไป เพราะว่า ถ้าจะให้ผมบอกดิวไปว่า พ่อของดิวไม่อยากให้เราคบกันน่ะเหรอ มีหวังดิวได้ไปเคลียร์กับพ่อของเค้าแน่ แล้วจากนั้นเค้าสงอคนก้อจะทะเลาะและบาดหมางกันอย่างแน่นอน เพราะผมรู้ว่าดิวคงจะยืนยันกับพ่อของเค้าแน่ๆว่าดิวะคบกับผม และผมก้อจะเป็นต้นเหตุที่ทำให้พ่อกับลูกทะเลาะกัน ผมไม่อยากทำบาปน่ะครับ ส่วนดิวพอได้ฟังที่ผมพูด น้ำตาของดิวก้อไหลทันที ดิวดูน่าสงสารมาก แต่ผมก้อแข็งใจไว้
“ ก้อแล้วทำไมล่ะ ในเมื่อเรารักกัน ทำไมเราต้องสนใจคนอื่นๆด้วยว่าเค้าจะคิดยังไง ทำไมเราไม่คิดถึงตัวเราเองบ้างล่ะ ทำมี้อจะต้องเอาเรื่องคนอื่นมาอ้างเสมอ อีกอย่างความรักของเราก้อไม่ได้ทำให้ใครเดือดร้อนนี่ แม่ของดิวก้อดูจะรักอี้มากด้วยซ้ำไป ทำไม ทำไมครับ หรือว่าอี้เป็นห่วงว่าไอ้ต้งจะเสียใจ แต่ถึงอี้จะไปคบกับไอ้ต้ง แต่ใจอี้อยู่กับดิว อี้คิดว่าอย่างนั้นมันจะดีเหรอครับ อี้คิดว่าไอ้ต้งมันจะมีความสุขเหรอ ที่ได้แต่ตัวอี้ไป แต่ใจอี้ไปอยู่กับดิว และถึงแม้ว่าอี้จะยอมทนคบต้งอยู่ยังไง สักวันนึงต้งมันก้อต้องรู้เข้าว่า อี้น่ะ ไม่ได้รักมันเลย แล้วตอนนั้น ไอ้ต้งมันจะเจ็บปวดมากแค่ไหน อี้เคยคิดบ้างไหมครับ สู้เราบอกความจริงให้มันรู้ตอนนี้ แล้วให้มันตัดใจไม่ดีกว่าเหรอ “
“ ไม่ได้หรอกดิว อี้ไม่อยากทำร้ายใครอีกหลายๆคนเพราะความรักของเรา สู้อี้ยอมเจ็บคนเดียวดีกว่า ไม่นานหรอกอี้ก้อคงจะหายดี หรือไม่หลังจากนั้นอี้ก้อคงจะรักต้งไปเองนั่นแหละ ดิวปล่อยอี้ไปเหอะ น่ะ “ ผมพยายามผลักดิวออก แต่ดิวก้อไม่ยอมปล่อยผมง่ายๆ
“ ไม่มีทาง ดิวไม่มีทางปล่อยให้อี้ไปรักใครคนอื่นนอกจากดิวหรอก อี้ต้องเป็นของดิวคนเดียว “
จากนั้นดิวก้อดันตัวผมให้ติดขอบสระ แล้วดิวก้อยื่นหน้าเข้ามาจูบผม ผมเองก้อพยายามบ่ายหน้าหนีสุดขีด แต่ดิวก้อเอามือมาบีบปากผม พยายามให้จูบกับเค้าให้ได้ ผมเองก้อดิ้นสุดๆ มือก้อทั้งผลักทั้งดันดิว แต่ดิวแรงเยอะมาก ผมสู้แรงดิวไม่ไหว เลยปล่อยให้เค้าทำอะไรไอ้ตามอำเภอใจ แล้วดิวก้อจูบผมอยู่นาน จากนั้นเค้าก้อผละออกจากตัวผม แล้วมองหน้าผม ผมยังเห็นน้ำตาเค้าไหลอยู่เลย
“ ทำไมอี้ต้องบังคับให้ดิวทำในสิ่งที่ดิวไม่อยากทำด้วย ทำไมครับ ทำไมเราไม่พูดกันดีๆ ทำไมอี้ต้องยั่วดิว ต้องบังคับให้ดิวเป็นคนเลวด้วย ดิวไม่อยากทำเลยน่ะครับ แต่ถ้าไม่ทำอย่างนี้ อี้ก้อจะไม่หยุด ไม่ฟังดิว อี้เข้าใจดิวน่ะครับ “
“ จะให้อี้เข้าใจว่าไง จะให้อี้เข้าใจว่า ถ้าไม่อยากเจ็บตัวต้องทำตามใจดิวน่ะเหรอ แม้ว่าบางครั้งมันไม่ถูกต้อง อี้ก้อต้องทำตามที่ดิวต้องการใช่ไหม ทำไมล่ะ ทำไมดิวไม่คิดถึงเหตุและผลบ้าง ทำไมดิวต้องเอาแต่ใจ เอาแต่ความรู้สึกของตัวเอง ดิวฟังอี้น่ะ เราไม่ได้อยู่คนเดียวในโลกนี้ ยังมีคนอีกมากมายที่อยู่รอบๆเรา ฉะนั้น เราต้องแคร์พวกเค้าด้วยสิ คิดเสียว่าถ้าวันนึงพวกเค้าเหล่านั้นไม่สนใจพวกเราบ้างล่ะ เราจะทำยังไง เราจะอยู่ในสังคมนี้ต่อไปยังไง “ ผมพยายามอ้างถึงเหตุผลทั่วๆไปให้ดิวฟัง แต่ดิวกลับส่ายหน้าไม่ยอมรับ
-
:z13: จิ้มครับ อยากจิ้ม
ไม่ได้จิ้มนาน 55
ปล. ผมยังอ่านตามไม่ทันอ่ะครับพี่ -*- แต่จะรีบๆอ่าน o13
-
:เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:
“ อี้ฟังดิวน่ะครับ ดิวเกิดมาแบบเหมือนไม่มีใคร โอเค ดิวมีพ่อมีแม่ มีพี่มีน้อง มีครอบครัวที่มีฐานะ แต่อี้รู้ไหม พวกเค้าแทบไม่มีใครสนใจดิวเลย พ่อแม่ก้อทำแต่งาน ปล่อยทิ้งให้ดิวอยู่บ้านคนเดียวบ่อยๆ พี่ๆน้องๆก้อมักจะมีญาติรับไปอยู่ด้วยเสมอ เหลือแต่ดิวกับพี่ฝ้ายที่ต้องอยู่ด้วยกันสองคน พวกเค้าเคยรับรู้ถึงความรู้สึกของดิวบ้างไหม ว่าดิวต้องการอะไร ฮือๆๆๆๆ “ แล้วดิวก้อร้องไห้อย่างหนัก ดิวหยุดร้องไห้อยู่สักพัก จากนั้นก้อพูดต่อ
“ สมัยตอนเป็นเด็ก ดิวอยากได้ของเล่นอะไร ดิวก้อต้องเก็บเงินซื้อเอง พ่อแม่ก้อไม่มีเวลาพาไปซื้อ ส่วนพี่น้องคนอื่นๆก้อมีคนหามาให้เสมอ พอดิวโตขึ้นมา ดิวก้อพยายามหาเงินเองเพื่อที่จะซื้อของที่ตัวเองอยากได้ ของทุกอย่างที่ดิวมีอยู่ ดิวก้อซื้อมาด้วยเงินที่หาได้จากน้ำพักน้ำแรงของดิวเอง ทุกอย่าง ทุกสิ่งมาจากดิวทั้งนั้น ทำไมล่ะ ทำไมดิวจะต้องไปสนใจคนอื่นด้วย แล้วพอดิวมาเจอกับอี้ และได้รักอี้
ดิวก้ออยากให้อี้มาเป็นแฟนของดิว ดิวเลยพยายามทำให้อี้รักดิวให้ได้ไง ดิวไม่สนใจใครทั้งนั้นแหละ “
“ แต่เรื่องนี้มันไม่ใช่ไงดิว อี้เองก้อให้เหตุผลกับดิวได้แค่นี้แหละ ว่าทำไมเราถึงรักกันไม่ได้ ดิว ฟังอี้น่ะ อย่างดิวอ่ะ ยังมีโอกาสที่จะหาคนรักคนใหม่ได้สบายๆอยู่แล้ว เชื่ออี้เหอะน่ะ เราไม่เหมาะสมกันหรอก ผู้ชาย ก้อต้องคู่กับผู้หญิงสิ อีกอย่างนึง ตอนนี้อี้คิดว่าดิวคงจะแค่หลงอี้ชั่วครู่ชั่วคราว เอาไว้ดิวเจอคนที่ดิวรักจริงๆ ดิวก้อลืมอี้ไปเองแหละ “ ผมตัดใจพูดไป แม้ว่าคำพูดนั้นมันจะทำร้ายผมด้วยก้อตาม
“ อี้ดูถูกความรักของดิวมากเลยน่ะ อี้คิดว่าดิวจะรักใครได้ง่ายๆอย่างนั้นเหรอ ใช่สิ อย่างดิวอ่ะ จะหาใครมารักตอนไหนก้อได้อยู่แล้ว แต่หลังจากดิวมาเจออี้ ดิวไม่เคยคิดที่จะมองใครเลย ในใจดิวมีแต่ดี้คนเดียวเท่านั้น แล้วอี้ยังจะผลักไสไล่ส่งดิวไปถึงไหน ทำไม ทำไมอี้ต้องทำร้ายดิวอย่างนี้ด้วย ฮือๆๆๆๆ “ ดิวร้องไห้อย่างหนัก สงสัยจะสะเทือนใจกับคำพูดของผมมาก ผมเลยเข้าไปกอดดิวไว้ เพื่อเป็นการปลอบดิว ที่กำลังสะอื้นอย่างมาก แล้วดิวก้อกอดผมตอบ
“ ดิวครับ อี้ว่าเราเก็บความรู้สึกดีๆ ที่เรามีให้กันไว้ดีกว่าน่ะ เผื่อในวันข้างหน้า เราเจอกัน เราก้อยังเป็นเพื่อนกันได้ อี้พร้อมเสมอน่ะครับ ที่จะเป็นเพื่อนกับดิว เวลาดิวไม่มีใคร ดิวก้อโทรหาอี้ได้น่ะ “ ผมปลอบดิว ทั้งวๆที่ใจผมก้เจ็บพอๆกับเค้า แต่ดิวกลับร้องไห้หนักกว่าเดิม
“ ฮือๆๆๆ อี้ทำไมใจร้ายกับดิวอย่างนี้ ฮือๆๆๆ รู้ไหม ฮือๆๆๆ ดิวเสียใจมากแค่ไหน ฮือๆๆๆ “
“ แล้วดิวจะให้อี้ทำยังไงล่ะครับ “
-
:z3: :z3: :z3:
สงสารดิว มากมาย
:m15: :m15: :m15:
-
บางครั้งความหวังดีของผู้ใหญ่
ก็ทำให้เด็กกลายเป็นคนเย็นชาไร้จิตใจได้
เพราะคิดว่าสิ่งนี้ดีที่สุดสำหรับลูกแต่ไม่ใช่สิ่งที่ลูกต้องการ
หวังว่า ดิวคงไม่เป็นเจ้าชายน้ำแข็งหรอกนะ หลังจากที่โดนพี่อี้
ปฏิเสธนะ ....
-
:z10: :z10: :z10: :z10: :z10: :z10: :z10: :z10: :z10: :z10:
ดิวเอามือเช็ดน้ำตาแล้วมองหน้าผม จากนั้นดิวก้อยื่นหน้ามาจูบกับผม มือก้อกอดผมไว้แน่น คราวนี้ผมไม่ขัดขืนครับ และยังจูบตอบดิวไปเช่นกัน รสจูบของดิวคราวนี้มันช่างดูดดื่มและอ่อนหวานเหลือเกิน จนจิตใจผมเตลิดไปไหนถึงไหนแล้ว มือผมก้อเกาะหลังดิวไว้แน่น จากนั้นดิวก้อเริ่มลูกไล้ไปทั่วร่างผม จนเลื้อยเข้ามาในเสื้อผ้าของผม และผมก้อไม่ได้ขัดขืนเค้า เพราะในสมองผมตอนนั้นมันไม่ได้คิดถึงอะไรอีกแล้ว อาจจะเป็นเพราะว่าจิตใต้สำนึกของผมมันเรียกร้องอย่างนั้นเองก้อเป็นได้
เราสองคนกอดจูบกันอยู่ในสระว่ายน้ำอยู่นานพอสมควร ดิวก้อผละออกจากผม แล้วชวนผมไปที่ห้อง ผมก้อทำตามเหมือนโดนสะกดจิต พอมผขึ้นมาจากสระแล้ว ดิวก้อช้อนตัวผมแล้วอุ้มเดินไปที่ห้อง ระหว่างที่เดิน ดิวก้อยังคงยื่นหน้ามาจูบผมตลอด ผมเองก้อเหมือนสติ
สตังค์หลุดไปแล้ว สนองทุกอย่างที่ดิวทำมาที่ผม ผมยอมรับว่าผมลืมทุกอย่างที่ผมได้พูดไปกับดิวเมื่อกี้นี้หมด เพราะว่าตอนนั้น ผมอยากทำตามใจตัวเอง ในสิ่งที่ผมต้องการ และผมก้อมีความสุขมากเลยทีเดียว
พอเข้าไปในห้องแล้ว ดิวก้อวางตัวผมลง แล้วก้อค่อยๆถอดเสื้อที่เปียกของผมออกจนหมด จากนั้นดิวก้อถอดเสื้อผ้าของดิวออกเช่นกัน ตอนนี้เราทั้งสองคนไม่มีเสื้อผ้าปกปิดร่างกายอีกต่อไปแล้ว ดิวยืนมองผมตาหวานเยิ้ม ส่วนผมก้อมองตาดิวกลับเช่นกัน ผมมองไปที่เรือนร่างของดิวอย่างเต็มตา หุ่นของดิวดีมากๆเลยครับ หน้าอกมีกล้ามเป็นมัดๆดูแน่นดี หน้าท้องแบนราบมีแพ็ค เป็นลูกๆ ผิวขาวเนียน แขนเป็นกล้ามสวยมาก ดิวคงจะดูแลตัวเองเป็นอย่างดี แต่เทียบกับหุ่นผมสิ สูงก้อไม่สูง ล่ำก้อไม่ล่ำ มีกล้าอกอยู่นิดหน่อย เพราะว่าแต่ก่อนก้อออกกำลังกายบ้าง ดีน่ะที่ผมไม่มีพุง ไม่งั้นคงน่าเกลียดกว่านี้แน่นอน ว่าแล้วก้ออายตัวเองเหมือนกันเลยเอามือมาปิดตัวไว้
ดิวเห็นผมทำท่าเขินอายอย่างนั้น ก้อยิ้มให้แล้วเข้ามากอดผม จากนั้นดิวก้อจูบผมอย่างนุ่มนวล ผมก้อจูบตอบ แลกลิ้นกันพัลวัน ผมเราทั้งสองก้อลูบไล้เรือนร่างของกันและกัน ตอนนี้ตัวของเราทั้งสองแนบชิดติดกันเหมือนเป็นคนๆเดียวกันแล้ว อารมณ์ผมตอนนั้นเตลิดไปกับดิวไหนถึงไหนแล้ว จากจูบที่นุ่มนวลเมื่อกี้นี้ ดิวก้อเริ่มจูบผมอย่างร้อนแรงขึ้นเรื่อยๆ ผมเองก้อไม่ยอมแพ้ดิวครับ ดิวร้อนแรงมาเท่าไหร่ ผมก้อกลับคืนไปเท่านั้น ผมยอมรับเลยว่าตอนนั้นผมมีความสุขมากๆ ดิวเองก้อเช่นกัน เรากอดจูบกันอยู่นานพอสมควร จากนั้นดิวก้ออุ้มผมไปวางไว้บนเตียงนอนอย่างนุ่มนวล จากนั้นดิวก้อมองเรือนร่างที่เปลือยเปล่าของผมด้วยสายตาที่หวานเยิ้ม ผมเองก้ออดเขินไม่ได้
“ อี้รู้ไหมครับว่า ดิวรอวันนี้มานานแค่ไหน วันที่เราได้เป็นของกันและกัน “ ดิวหวานซะผมเขิน จนหันหน้าหนีไปทางอื่น
“ ดิวอ่ะ พูดอะไรก้อไม่รู้ อี้เขินน่ะ “ ผมพูดทั้งๆที่หันหน้าหนีไปทางอื่น แล้วดิวก้อจับหน้าผมให้หันมามองเค้า
“ จะเขินอะไรล่ะ คนเรารักกัน ก้อต้องแสดงออกสิว่ารัก จะมาปกปิดความรู้สึกกันทำไมเล่า “ ดิวพูดและก้อส่งยิ้มหวานมาให้ผม
“ อี้ถามอะไรหน่อยสิดิว ถ้าเรื่องเมื่อคืนนี้ อี้โดนบอลข่มขืนจริงๆ ดิวจะยังรักอี้อยู่อีกไหม “ ผมถามไปด้วยความสงสัยในใจลึกๆ
“ อี้ทำไมถามอย่างนี้ล่ะครับ ถึงแม้อี้จะโดนไอ้บอลมันทำระยำเลวแค่ไหน ดิวก้อจะยังรักอี้เสมอ และตลอดไป เพราะว่าคนอย่างดิวน่ะ ถ้าได้รักใครแล้ว ก้อรักเลย ต่อให้เค้าจะเป็นยังไง ดิวก้อจะรัก อี้เข้าใจไหมครับ “ ดิวตอบอย่างมั่นใจ ซะผมเขินอีกรอบ
-
:z3:
ค้างอย่างแรง... มาต่อด่วนด้วยจ้า พี่อี้
:impress2: :impress2: :impress2:
WANTED มากกกกกกกกกกกก
:oo1:
พี่อี้เคอะ... ปล่อยใจแบบนี้ก็ดีแล้วน๊า... ให้มันเป็นไปตามธรรมชาติงี้ละ ><"
สู้ๆ เข้าพี่ดิว
FC ดิวอี้ รอลุ้นอยู่น๊า อิอิ
-
สงสารต้งจังเลย ขอคนดามอกให้ต้งบ้างนะ อย่าใจร้ายกับต้งเลย เป็นผู้หญิงหรือผู้ชายก็ได้ ที่รักต้ง
-
อยากเหนพี่อี้มีความสุขบ้างงงง
อิอิ น่ารักค่ะ ^^
-
ค้างอ่ะ :z3: :z3: :z3:
จะยังไงต่อเหรอ :z1:
-
กลัวว่าอี้จะเปลี่ยนใจอีก จากจะขึ้นสวรรค์ดิวคงจะตกนรกขุมที่18 แน่ๆ
อ่านฉากในสระน้ำแล้วแบบว่าอี้พูดได้เห็นแก่ตัวมากๆ มีการมาบอกว่าอี้ยอมเจ็บคนเดียว แล้วดิวล่ะเคยคิดถึงใจดิวบ้างมั้ย
สงสารดิวผู้อาภัพรัก เป็นคนที่ถูกลืมถูกมองข้ามมาตลอดเลยสินะ
ที่อี้บอกว่ากลัวดิวทะเลาะกับพ่อ อย่ามาอ้างหน่อยเลย จริงๆแค่กลัวตัวเองจะผิดคำพูดล่ะสิ
เฮ้อ ลุ้นต่อไปว่าดิวต้องเจ็บอีกเท่าไหร่จากความเห็นแก่ตัวของอี้ที่อ้างแต่ว่าทำเพื่อคนอื่น เหนื่อยใจจริงๆ
-
เข้ามาจิ้มบวกให้พี่อี้ค่า
:z13:
-
:z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3:
อี้เค้าฝากมาบอกว่า
--- อยากให้เข้าใจเค้าบ้าง
อย่าเข้าใจผิด คิดว่าเค้าโลเลหลายใจ
ทางเลือกเค้ามีแค่นั้นจริงๆ
ถ้าใครไม่ได้เป็นเค้า ก้อคงไม่รู้ หรอกว่ามันเลือกยากแค่ไหน
อี้ไม่ขอความเห็นใจ แค่อยากให้เข้าใจเค้า ก้อแค่นั้นเอง ----
ขอบคุณสำหรับทุกคอมเม้นต์น่ะครับ
รักทุกๆคนเช่นเคย
ALEXIE :impress2: :impress2: :impress2: :impress2: :impress2:
-
ก็นะ
ผมก็เม้นท์ไปตามที่รู้สึกอ่ะ (รู้สึกขัดใจ)
คนเราความคิดไม่เหมือนกัน
IQ ต่าง EQ ต่าง พื้นฐานครอบครัวต่าง สังคมต่าง
ความสามารถในการแก้ปัญหามันก็เลยต่างกัน
บางคนพยายามแก้ปัญหา
แต่ก็ต่างกันที่บางคนแก้ที่ต้นเหตุ
และบางคนอาจแก้ที่ปลายเหตุ
หรือไม่บางคนก็หนีปัญหาไปเลย
มันก็นานาจิตตัง
พูดไรฟระเนี่ยตรู :try2:
ผมรู้สึกว่า
ตอนนี้อี้อาจเริ่มหมดกำลังใจในการลงเรื่อง
แต่ก็ขอให้รู้ไว้นะครับว่า
ที่ผมบ่นผมว่าเนี่ย
ผมไม่ได้เกลียดอี้นะครับ
แค่รู้สึกขัดใจอ่ะ (ประมาณว่าอินจัดตั้งกะต้นเรื่องแล้ว)
ทุกอย่างขึ้นอยู่กับการตัดสินใจของอี้ทั้งนั้นแหละครับ
แต่ถ้าไม่ชอบให้ผมเม้นท์บ่นเม้นท์ว่าแบบนี้ก็บอกได้นะครับ
จะได้เลิกเม้นท์ แหะๆ :m23:
-
:m20: :m20: :m20: :m20: :m20: :m20: :m20:
คุงจ็อคครับ
ผมจัดการอี้ให้แล้วครับ มาบังอาจว่าแฟนคลับผม
เค้าบอกว่า เม้นต์ได้เต็มที่เลย แค่อยากบอกความรู้สึกเท่านั้นเอง
คนอื่นๆก้อเช่นกันน่ะครับ ใส่ได้เต็มที่ตามความรู้สึกเลยน่ะครับ
แต่คุณอี้เค้าดีใจมากน่ะครับ ที่มีแฟนๆมาเม้นต์
แล้วแสดงความคิดเห็นอย่างนี้
ขอบคุณสำหรับทุกคอมเม้นต์น่ะครับ
o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13
-
:o8: :o8: :o8: :o8: :o8: :o8: :o8: :o8: :o8: :o8: :o8: :o8:
“ อี้ทำไมถามอย่างนี้ล่ะครับ ถึงแม้อี้จะโดนไอ้บอลมันทำระยำเลวแค่ไหน ดิวก้อจะยังรักอี้เสมอ และตลอดไป เพราะว่าคนอย่างดิวน่ะ ถ้าได้รักใครแล้ว ก้อรักเลย ต่อให้เค้าจะเป็นยังไง ดิวก้อจะรัก อี้เข้าใจไหมครับ “ ดิวตอบอย่างมั่นใจ ซะผมเขินอีกรอบ
“ แม้ว่าในที่สุดแล้ว เราจะไม่ได้รักกัน ดิวก้อจะยังรักอี้อยู่อย่างนั้นเหรอ “ ผมย้ำถามอีกครั้ง เพื่อความแน่ใจ
“ ใช่ครับ แต่ดิวว่าเราอย่าพูดถึงอนาคตที่ยังไม่เกิดดีกว่าน่ะ เรามาทำในสิ่งที่เราทั้งสองต้องการดีกว่าน่ะ “
“ ทำอะไรอ่ะ ไม่เอา ดิว อี้ขอน่ะ คือ จะพูดยังไงดี คืออี้ยอมรับว่าอี้มีความสุขที่ได้ทำแบบนี้กับดิว แลวอี้ก้อปล่อยเลยตามเลยมาจนถึงขั้นนี้ แต่อี้กลับมาคิดอีกทีแล้วว่า อี้ว่าอี้ยังไม่พร้อมที่จะทำอย่างนั้นกับดิวตอนนี้ อี้ขอเวลาหน่อยได้ไหม “ ในความรู้สึกของผมตอนนั้น ผมเริ่มรู้สึกผิดที่จะมีอะไรกับเค้า เพราะว่า ถึงยังไงๆเราก้อคบกันไม่ได้ ถ้าผมปล่อยตัวปล่อยใจไปถึงขั้นนั้น แล้วอยู่มาวันนึงเราต้องเลิกรากัน ดิวนั่นเองแหละที่จะเป็นฝ่ายเสียใจ สู้ผมตัดใจตอนนี้จะดีเสียกว่า ดิวจากที่ได้ฟังผมพูดอย่างนั้นก้อหน้านิ่วไปนิดนึง จากนั้นก้อพูดว่า
“ ทำไมล่ะครับ อี้ยังไม่มั่นใจดิวตรงไหนอีกเหรอ หรือว่าดิวต้องพิสูจฯอะไรอีก อี้ถึงจะเชื่อใจดิใ และยอมเป็นของดิวทั้งตัวและหัวใจสักที ดิวยอมทำทุกอย่างเลยน่ะครับ “
“ ดิวไม่ต้องพิสูจน์อะไรทั้งนั้นหรอกครับ แค่รออีกหน่อยเท่านั้นเอง อี้ขอโทษน่ะที่ปล่อยให้เลยเถิดมาถึงขนาดนี้ เอาไว้อี้พร้อมก่อนน่ะครับ แล้วค่อยว่ากันใหม่ “ ดิวหน้านิ่วอีกครั้ง แต่แล้วก้อยิ้มออกมา
“ ได้สิครับ เรื่องแค่นี้เอง ดิวเองก้อผิดด้วยแหละที่ไม่ยอมถามอี้ก่อนว่าพร้อมไหม มัวแต่คิดถึงความต้องการของตัวเอง ไม่ได้ถามเลยว่าอี้พร้อมไหม งั้นเอาเป็นว่า เราไม่ต้องมีอะกันก้อได้ครับ แต่ดิวขอจูบและกอดอี้อย่างนี้ทั้งคืนได้ไหมครับ “ ดิวอ้อน และเค้ามากอดตัวผมไว้ซะแน่นเลย ผมเห็นว่าคงไม่เป็นไรเลยตอบตกลงไป
“ ได้สิครับ “ แล้วดิวก้อยื่นหน้าเข้ามาจูบผมอย่างดูดดื่ม ผมเองก้อจูบตอบไปเช่นนั้น มือไม้เราทั้งสองก้อลูบไล้ไปที่ร่างกายของเราทั้งคู่ เราจูบกันอยู่นานพอสมควร แล้วดิวก้อผละออกจากผม จากนั้นก้อเอามือมาลูบหัวผมอย่างแผ่วเบา
“ นอนกันเถอะครับ คืนนี้ดิวต้องฝันดีแน่ๆเลย ได้นอนกอดอี้ “
ก่อนนอ ดิวก้อมาจูบหน้าผากผม พร้อมกับพูดว่า “ ฝันดีน่ะครับ “ จากนั้นดิวก้อนอนกอดผมแล้วก้อหลับไป ส่วนผมก้อกอดดิวเหมือนกัน แต่ผมนั้นยังไม่หลับหรอก ในสมองผมมันยังมีเรื่องมากมายให้คิด ไหนจะเรื่องระหว่างผมกับดิว ที่ต้องรีบตัดสินใจทำอะไรสักอย่างลงไป ไม่ให้คาราคาซังมากไปกว่านี้ ไหนจะเรื่องคุณประวิทย์ ไหนจะเรื่องต้ง เฮ้ออออ ทำไมน่ะ เวลาที่ผมจะมีความสุขกับเค้าได้สักทีนี่ ทำไมมันถึงต้องมีอุปสรรคขวางกั้นตลอดด้วยน่ะ
-
อืม...ไม่มีไรจะพูดแล้วครับ
รักดิว เชียร์ดิว ขอให้ได้เป็น THE STAR 555+ ไม่ใช่ล่ะ นอกเรื่องล่ะ :laugh:
รอดูกันต่อไปว่าจะเป็นยังไง :เฮ้อ:
อย่าว่าแต่เจ้าของเรื่องหมดกำลังใจที่จะลงเรื่องเลย
คนอ่านก็หมดกำลังใจที่จะอ่านเหมือนกัน
นี่ถ้าอี้ไม่บอกว่ารักดิวนะ ผมเลิกสนใจแล้วจริงๆด้วย
ที่ผมชอบดิวเพราะอะไรรู้มะ เพราะว่ามันดู Realistic ดีอ่ะ ครบรสด้วย หึหึ
คนแบบด้งมันดูเทพบุตรเกิ๊นนนน ไม่ไหว มันเลี่ยน
อืม...เผลอพล่ามไปซะเยอะอีกล่ะ :really2:
-
:กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1:
คุงจ็อคไม่ต้องห่วงครับ
ผมไม่หมดกำลังใจง่ายๆหรอก
รักใครเชียร์ใคร ก้อเต็มที่เลยครับ
ตอนนี้ ขอทำงานก่อนน่ะครับ
:pig2: :pig2: :pig2: :pig2: :pig2: :pig2: :pig2:
-
สิ่งที่คิด มันก็เป็นปัจจุบัน จริงๆด้วยสิน่ะ
:เฮ้อ:
ติดตามต่อไป :กอด1:
-
:bye2: :bye2: :bye2: :bye2: :bye2: :bye2: :bye2:
:o12: :o12: :o12: :o12: :o12: :o12: :o12:
ตอนนั้นผมรู้สึกเหมือนว่าตัวเองอยู่ในความฝันยังไงไม่รู้ มันเป็นฝันที่สวยหวานมาก ในความฝันผมไปเดินชายทะเลที่สวยงามมากกับดิวสองคน อย่างมีKามสุข เราเดินไปด้วยกันสองคน ผมเกี่ยวแขนดิวไว้แนบกาย หน้าตาดิวดูมีความสุขมากๆ ยิ้มแย้มตลอดเวลาไม่ต่างจากผม ผมเองก้อรู้สึกมีความสุขเช่นกัน เราเดินไปสักพักนึง จู่ๆก้อมีคนมากระชากแขนผมไปจากดิว พอผมหันไปมอง ปรากฏว่าเป็นต้งนั่นเอง ส่วนฝั่งดิวก้อมีคนมาดึงแขนไปเช่นกัน ปรากฏว่าเป็นหลิง หลิงนั่นเองที่ดึงแขนไป จากนั้นก้อมีผู้ชายคนนึงมายืนชี้หน้าผมอยู่ข้างๆดิว ผมเพ่งมองไปตรงนั้น ก้อเห็นว่าเป็นคุณประวิทย์นั่นเองที่มายืนชี้หน้าผมอยู่ จากนั้นต้งก้อดึงแขนผมแล้วพาผมเดินจากดิวไป ผมเห็นสายตาของดิวตอนนั้น เห็นได้เลยว่าดิวอาลัยอาวรณ์ผมนัก แล้วผมก้อสะดุ้งตื่นขึ้นมา เพราะเสียงเตือนข้อความจากมือถือของผม
พอผมรู้สึกตัวตื่นขึ้นมา จากนั้นผมก้อแกะมือของดิวที่กอดผมอยู่อย่างเบาๆ เพราะไม่อยากให้เค้าตื่น จากนั้นผมก้อลุกขึ้นมาใส่เสื้อผ้า แล้วเดินมาดูข้อความที่มันมีเสียงเตือนเมื่อกี้นี้ เมื่อเปิดมือถือขึ้นดูก้อเห็นข้อความที่ถูกส่งมา จากเบอร์ที่ผมก้อไม่คุ้นนัก ใจความมันเขียนไว้ว่า “ เจ้าดิวไม่กลับมาบ้าน 2 วัน มันอยู่กับเธอหรือเปล่า ถ้าทราบข่าวมัน ติดต่อหาชั้นด้วย “ ลงชื่อว่า ประวิทย์
จริงสิ ดิวมาอยู่กับผมได้ 2 วันแล้ว และไม่ยอมกลับบ้านสักที แล้วตอนนี้พ่อของดิวก้อตามหาตัวดิวอยู่ด้วย แล้วผมควรจะตอบกลับไปว่ายังไงดีเนี่ยะ ไอ้ครั้นว่าผมจะตอบความจริงไปทั้งหมดก้อจะไม่เป็นผลดีกับตัวผมและดิวนัก แล้วผมควรจะทำยังไงดีเนี่ยะ ว่าแล้วผมก้อเครียดขึ้นมาทันทีเลย จากนั้นผมก้อเดินออกมาที่ระเบียง ณ เวลานั้นก้อดูๆแล้วน่าจะประมาณ 7 โมงเช้าได้ ผมเดินคิดกลับไปกลับมาอยู่ที่ระเบียงนั้นอยู่นานพอดู จากนั้นผมก้อตัดสินใจได้ว่าผ มควรจะยุติความสัมพันธ์ระหว่างผมกับดิวทันที เพื่อที่ว่าปัญหาต่างๆจะได้หมดๆไปเสียที หมดเวลาสำหรับความสัมพันธ์ที่เป็นไปไม่ได้เสียที ผมยอมตัดใจเพื่อความสุขของใครหลายๆคน
ว่าแล้วผมก้อส่งข้อความกลับไปว่า “ ไม่ทราบเหมือนกันว่าดิวอยู่ที่ไหน ถ้าติดต่อดิวได้จะติดต่อกลับทันที “ ผมจำใจต้องโกหกไปอย่างนั้น เป็นการดีที่สุด จากนั้นผมก้อถึงเวลาต้องมาเคลียร์กับดิวเสีย ไอ้ครั้นว่าผมจะไปปลุกดิวที่นอนหลับปุ๋ยอยู่ก้อกระไร ผมรอให้ดิวตื่นมาค่อยพูดกันเรื่องนี้ดีกว่า ในระหว่างที่รอดิวตื่น ผมก้อทำอาหารเช้ารอเค้า นี่อาจจะเป็นอาหารที่เราได้ทานด้วยกันมื้อสุดท้ายก้อได้ ผมทำไปด้วยหัวใจที่บอบช้ำ เพราะว่าผมเองก้อรักดิวมากเช่นกัน ผมเองกอ้ไม่อยากเสียเค้าไป แต่ในเมื่อสถานการณ์มันบีบบังคับอย่างนี้ ผมเงอก้อต้องตัดใจจากดิว แล้วกลับไปใช้ชีวิตปกติ ที่ไม่มีเค้า มันยากเหมือนกันน่ะครับที่จะทำใจให้ได้ แต่ผมก้อต้องทำ
-
:m15:การที่รักใครคนหนึ่งมาก ๆ แล้วเราต้องทำตรงข้ามกับความรู้สึกมันช่างเจ็บปวดยิ่งกว่าอะไรทั้งสิ้น แต่บางครั้งเราก็จำเป็นต้องทำร้ายคนที่เรารักและตัวเราเอง เพื่อความถูกต้อง เพราะเราไม่ได้อยู่แค่ 2 คน บนโลกใบนี้ :m15:
-
:z10: :z10: :z10: :z10: :z10: :z10: :z10: :z10: :z10: :z10:
ในระหว่างที่ทำ ผมก้อไม่รู้ตัวว่าร้องไห้ได้ยังไง จู่ๆน้ำตาผมมันก้อไหลออกมาเอง โดยที่ผมไม่รู้ตัว แต่ผมก้อไม่ได้ห้ามให้มันไหลหรอก ในเมื่อมันอยากไหลออกมา ผมก้อปล่อยไปตามนั้น จนกว่ามันจะหยุดไหลไปเอง อาหารมือนี้จึงประกอบไปด้วยน้ำตาของผม และหัวใจที่แหลกสลาย วันนี้ผมทำอาหารเบาะไว้ทานกับดิวครับ เช่น ต้มซี่โครงหมูใส่ผักกาดดอง ผัดเปรี้ยวหวาน และ ไข่ตุ๋น พอทำเสร็จแล้วผมก้อนำอาหารออกมาวางไว้ที่โต๊ะทานข้าว
“ โหๆๆๆ ที่รักทำอะไรอ่ะครับ หอมจังเลย “ ดิวพูดขณะที่เดินออกมาจากห้องนอน ผมได้ยินดังนั้นก้อรีบเช็ดน้ำตาก่อนที่ดิวจะเห็น
“ ก้อนี่ไงอาหารเช้า อี้ทำอาหารง่ายๆไว้ทานด้วยกัน ดิวหิวหรือยังครับ “ ผมถามไปแต่หน้าก้มลงทำอย่างอื่น
“ ก้อหิวนิดหน่อยอ่ะ อี้น่ะ ตื่นตอนไหนก้อไม่ปลุกดิวด้วย จะได้ทำช่วยกัน นี่มาแอบทำคนเดียวอีกแล้ว ไม่ไหวๆ “ ดิวพูดเชิงงอนๆให้ผม แล้วก้อเดินมาโอบกอดผมจากด้านหลัง แล้วหอมแก้มผมทีนึง
“ ก้ออี้เห็นดิวหลับสบายอยู่ไง เลยไม่อยากกวน นี่ล้างหน้ามาหรือยัง ถ้าล้างแล้วก้อทานข้าวกันดีกว่า “
“ ล้างแล้วคร๊าบบบบ ไม่เชื่อลองจูบดูเดะ แล้วอี้จะรู้ อิอิ “ แล้วดิวก้อจับตัวผมหันไปหาเค้า แล้วทำท่าจะจูบผม แต่ผมดันตัวดิวออกซะก่อน
“ แต่อี้ยังไม่ล้างนี่นา ไม่เอาอ่ะ เดี๋ยวอี้ไปล้างหน้าก่อน ดิวนั่งรอที่โต๊ะเลยแล้วกัน “
“ ไปเร็วๆน่ะครับ อย่าปล่อยให้ดิวรอนานน่ะครับ ดิวหิวข้าว ม๊ากกกก มาก “ แล้วดิวยังมากอกผมไปซะแน่นอีก
“ ครับผม เดี๋ยวอี้รีบไปรีบมาน่ะครับ “ แล้วผมก้อดันตัวดิวออก เพราะว่าผมกลัวว่าผมจะรู้สึกดีมากไปกว่านี้
จากนั้นผมก้อเลี่ยงเข้าไปล้างหน้าที่ห้องน้ำในห้องนอน ทำเป็นว่าจะไปล้างหน้าจริงๆ แต่ผมกลับ แอบมาร้องไห้คนเดียวอีกครั้งนึง มันสะเทือนใจจริงๆน่ะครับ ที่จะต้องจากคนที่เรารัก ทั้งๆที่เรายังรักเค้าอยู่ แล้วเมื่อกี้นี้ที่ดิวเข้ามากอดผมน่ะ ผมก้อรู้สึกอบอุ่นอย่างบอกไม่ถูก แต่ผมจำใจต้องผลักดันดิวให้ออกห่างจากตัวผม เพื่อที่ตัวผมเอง จะได้ไม่รู้สึกดีกับดิวมากไปกว่านี้ ผมร้องไห้อยู่สักพักก้อต้องรีบล้างหน้าล้างตาให้ดูเป็นปกติที่สุด เพื่อที่ว่าดิวจะได้ไม่สงสัย จากนั้นผมก้อออกมาหาดิวที่นั่งรออยู่ที่โต๊ะทานข้าว
--------------------- จบตอนที่ 37 -----------------------
-
ตอนนี้เศร้าจัง :m15:
คุณ Alex ขยัน สม่ำเสมอ ดีจัง ... ผมมีความสุขกับการอ่านงานเขียนของคุณมากนะครับ
ขอบคุณนะครับ :กอด1:
-
:o12: :o12: :o12: :o12: :o12: :o12: :o12:
เงียบเหงาจังเลยครับ
ไปไหนกันหมดน๊า
นี่ไม่ใช่ว่างอนผมจนไม่อ่านเรื่องของผมแล้วน่ะ
ไม่งั้นผมเสียใจแย่เลย
แล้วจะมาลงให้อ่านอีกน่ะครับ
-
มาให้กำลังใจคนขยันค่ะ :L2: :L2:
-
ไม่ได้งอนค่ะพี่อี้
แต่รออยู่
ตอนนี้สงสารดิวค่ะ
ได้แต่ภาวนาไม่ให้เค้า
กลายเป็นราชาน้ำแข็ง
ไปอ่ะค่ะ ^^
-
:m15: :m15: :m15: :m15: :m15:
ยังไม่ถึงขั้นเป็นราชาน้ำแข็งหรอกครับ
แต่มันมีอะไรสนุกๆกว่านั้นเยอะ
คอยอ่านต่อไปน่ะครับ :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
เอิ๊กกกกก
ถ้างั้นก็ลงสิเคอะ
คุนเพ่
รออยุ่ม้ายยยยยยยยยยยยยยยย
-
:L3: :L3: :L3: :L3: :L3: :L3: :L3: :L3: :L3: :L3: :L3: :L3:
บทที่ 38 ตัดใจ !!! ( Break My Heart !!! )
พอผมเดินที่มาโต๊ะ ดิวก้อนั่งยิ้มหน้าบานแฉ่งรอผมอยู่ที่โต๊ะทานข้าว
“ อี้อ่ะ ไปล้างหน้านานจัง ดิวนึว่าอาบน้ำซะอีก อ้าว แล้วนั่น ตาเป็นอะไรอ่ะ ทำไมแดงๆอย่างนั้นล่ะครับ “ แล้วดิวก้อลุกจากเก้าอี้ เดินตรงมาหาผม แต่ผมก้อโบ๊ยมือและปฏิเสธออกไป
“ ไม่มีอะไรหรอกดิว สบู่มันเข้าตาอ่ะ เลยแสบตา แล้วตาก้อแดงอย่างนี้ไง ดิวไปนั่งทานข้าวเถอะน่ะครับ “
จากนั้นเราก้อนั่งทานข้าวกัน ระหว่างที่ทาน ดิวก้อเอ่ยชมผมเรื่องฝีมือการทำอาหารใหญ่เลย บอกว่าเป็นโชคดีของบเค้าที่ได้ผมเป็นแฟน ทั้งนารัก ทั้งทำอาหารเก่ง สุดที่ดิวจะพูดไป ผมเองก้อไม่ใช่ว่าตัวเองไม่ชอบหรอกน่ะครับที่ดิวพูดอย่างนั้น แต่เพราะใจผมเองก้อรู้อยู่แล้วว่า หลังจากนี้ไป ผมเองต้องเป็นฝ่ายบอกตัดสัมพันธ์ดิวไปเสียที จะให้ผมแสดงความรู้สึกว่าชอบออกมากอคงไม่ได้ ผมทำได้อย่างเดียวคือยิ้มรับไปตามคำพูดของดิว
“ อี้เป็นอะไรอ่ะครับ ดูไม่ค่อยพูดค่อยจาเลย ไม่สบายหรือเปล่าครับ หรือว่าปวดหัว “ ดิวถามผมด้วยความสงสัย
“ เปล่าหรอกดิว คืออี้เครียดเรื่องงานอ่ะ อี้คงต้องกลับไปทำงานวันนี้ซะแล้วล่ะ มีงานหลายอย่างที่ยังค้างคาอยู่มากมาย อีกอย่างตอนนี้อี้ก้อใกล้จะหายแล้ว ส่วนพวกร่องรอยต่างๆ อี้ใส่เสื้อปิดๆหน่อยก้อน่าจะพอได้ “ ผมพูดกลบเกลื่อนไป
“ อี้นี่น่ะ จะขยันไปถึงไหน ไว้ดิวมั่นคงกว่านี้น่ะ เดี๋ยวดิวจะให้อี้ออกจากงาน ไม่ให้ทำแล้วงาน เดี๋ยวอี้จะรักงานมากกว่ารักดิว ดิวม่ยอมหรอกน่ะครับ ถ้าเป็นอย่างนั้น “ ดิวพูดขำๆใส่ผม
“ มันคงไม่มีวันนั้นหรอกดิว เพราะว่าวันนี้ อี้คงต้องบอกลาดิวจริงๆจังๆสักที อี้ตัดสินใจดีแล้ว เราอย่าได้เจอกันอีกเลยน่ะดิว ต่อไปนี้อี้ขอยื่นคำขาดที่เราจะต้องติดต่อกันแบบนี้อีก เพื่อความสุขของคนหลายๆคน คราวนี้อี้เอาจริง หวังว่าดิวคงเข้าใจอี้น่ะ “ ดิวได้ยินดังนั้น ก้อตกใจอึ้งไปทันที จนช้อมส้อมหล่นลงบนจานเข้า บอกหน้าผมแล้วทำสีหน้าเหมือนไม่เชื่อ
“ อี้ครับ อี้เป็นอะไรอีกอ่ะ เมื่อคืนก้อยังดีๆกันอยู่เลย แล้ววันนี้เป็นอะไร ทำไมอี้พูดอย่างนี้ ดิวทำอะไรผิดอ่ะ ทำไมอี้ต้องทำอย่างนี้ด้วย ดิวไม่ยอมอ่ะ ทำไมอี้ต้องบอกลาดิวด้วย ดิวไม่ยอม “ ดูท่าดิวจะไม่พอใจอย่างมาก ยืนขึ้นแล้วทุบโต๊ะ ซะเสียงดัง
“ ไม่ยอมก้อต้องยอม เพราะว่าอี้จะไม่ยอมให้เรื่องอย่างนี้มันเกิดขึ้นอีกแล้ว ดิว ยอมรับความจริงซะทีเถอะ ว่าเราไปกันไม่ได้หรอก เพราะว่า อี้ อี้ ไม่ได้รักดิวแล้ว เรื่องของเรามันจบแล้ว ดิวเข้าใจไหม “ ผมตะโกนกลับไปเสียงดังลั่น จนดิวเองก้อตกใจไม่น้อย น้ำตาดิวก้อเริ่มคลอเบ้าแล้ว ผมเองต้องพยายามแข็งใจเข้าไว้ ไม่ให้หวั่นไหวไปกับน้ำตาของดิว
-
แงงงงงงงงงง
ว่าแล้ววววววว
โฮฮฮฮ ....
พี่ดิว มาหานู่มา
แงงง
-
ไม่ได้ๆ
ดิวต้องมาหาผมตะหาก
มามะมาปลอบใจผมที
กำลังเศร้ามากกกกก
-
^
^
^
^
^
^
^
^
มาก่อนได้ก่อนย่ะ
อย่ามาๆๆๆๆ
-
:m15: :m15: :m15: :m15: :m15: :m15: :m15: :m15: :m15: :m15: :m15: :m15:
“ ดิวไม่เชื่อ ว่าอี้ไม่ได้รักดิว อี้เองอย่ามาโกหกดิวดีกว่า ทั้งที่ใจอี้เองก้อรักดิวเหมือนกัน ดิวไม่ฟังอ่ะ ยังไงดิวก้อไม่เชื่อเหตุผลนี้ของอี้ อี้เป็นอะไรอ่ะ อี้บอกดิวมาสิว่า มันเกิดอะไรขึ้น ทำไมอี้ต้องทำอย่างนี้ “ ตอนนี้น้ำตาดิวเริ่มไหลพรากแล้ว ผมเองก้อสงสารเค้าจับใจ แต่จะให้ผมบอกกับเค้าว่าไงล่ะ จะให้บอกว่า เป็นเพราะว่าพ่อของดิวน่ะเหรอ ที่คอยกรีดขวางความรักของเรา ???
“ มันเป็นเพราะว่า อี้ยังมีคนอื่นอยู่น่ะสิ ก้อต้งยังไงหล่ะ แล้วต้งเค้าก้อดีกับอี้มากด้วย ดีกว่าดิวหลายเท่า ดิวเข้าใจไหม เหตุผลแค่นี้พอไหม ที่จะให้ทำเราตัดขาดกัน หรือว่าอี้ต้องอ้างเหตุผลอื่นๆอีก เพือ่ให้ดิวมั่นใจมากกว่านี้ “ ผมปฏิเสธเสียงแข็งไป ดิวเดินเข้ามาหาผมทันที แต่ผมเดินหนีเค้า แต่ดิวไม่ยอมครับ เดินมาจับแขนของผมไว้แน่น ผมพยายามสะบัดมือดิวออก แต่มันไม่หลุด
“ ไม่จริงอ่ะ อี้ไม่ได้รักไอ้ต้ง อี้ไม่เคยรักมันเลยด้วย อี้รักดิวมาตลอด ไหนอี้เคยบอกว่าอี้รักดิวไง อี้จำไม่ได้เหรอ ทำไมอ่ะ ทำไมมันเป็นอย่างนี้ ฮือๆๆ ดิวไม่ยอมน่ะ ดิวไม่ยอม “ ดิวบีบแขนผมไว้แน่น จนผมเริ่มเจ็บ
“ อี้ไม่เคยบอกว่ารักดิว ดิวคิดไปเองต่างหาก ทุกอย่างที่อี้ทำออกไปเพราะว่า อี้ก้อแค่หวั่นไหวไปเท่านั้นเอง แต่ตอนนี้อี้คิดได้แล้วว่าอะไรคืออะไร และดิวก้อควรจะปล่อยอี้ไปเสียที “ ผมพูดไปด้วยน้ำเสียงที่เยือกเย็น ดิวได้ฟังดังนั้นก้อทรุดตัวลงก้มหน้านั่งร้องไห้อยู่ที่พื้น ผมเองก้อสงสารดิวน่ะครับ แต่ตอนนั้นผมต้องตัดใจจากเค้าให้ได้
ผมปล่อยให้ดิวเค้านั่งร้องไห้อยู่นานพอสมควร ดูท่าดิวเค้าจะเสียใจมากๆ ที่ผมบอกตัดความสัมพันธ์กับเค้า ผมเองก้อเสียใจไปไม่น้อยไปกว่าดิวเหมือนกัน แต่ผมก้อต้องตัดใจ และเก็บความรู้สึกเสียใจไว้ข้างใน ไม่อยากแสดงออกมาให้ดิวเห็น ไม่นานนัก ดิวก้อลุกขึ้นยืน แล้วก้อเช็ดน้ำตา จากนั้นก้อพูดว่า
“ ดิวขอฟังอีกครั้งเดียว ครั้งเดียวเท่านั้น ว่าที่ผ่านมา อี้ไม่ได้รักดิวเลย ไม่เคยเลยสักครั้งนึง อี้กล้ายืนยันกับดิวไหม “ ดิวมองตาผมเขม็ง เหมือนจะคาดคั้นเอาคำตอบจากผมให้ได้ ผมเลยต้องย้ำไป
“ ใช่ อี้ ไม่ เคย รัก ดิว เลย รัก ครั้งเดียว ทีนี้ดิวฟังชัดไหม “ ผมพยายามข่มหน้าให้นิ่งไว้ ส่วนดิวก้อเช็ดน้ำตาของเค้าจนหมด
“ ได้ นี่จะเป็นครั้งสุดท้ายที่ดิวทำอย่างนี้ ดิวขอบคุณอี้มากน่ะ ที่หลอกให้ดิวเชื่อว่าอี้ไม่รักดิว ถึงแม้อี้จะพูดยังไงว่าอี้ไม่ได้รักดิว ดิวก้อไม่เชื่อหรอก แต่ถ้าอี้อยากให้ดิวจากอี้ไป ดิวก้อจะไป แต่ก่อนจะไปขออะไรอย่างได้ไหม อี้ต้องรับปากด้วยว่าจะทำ “
“ อะไรล่ะ ถ้าอี้ทำได้ อี้ทำให้ทุกอย่าง “ ผมพูดไปอย่างเสียไม่ได้
-
จริงๆ เห็นพี่อี้ออนตอนเช้าๆ หรือ สายๆ เกือบใกล้เที่ยงมั้ง จำไม่ได้
หนูยังเวิ่นเว้ออยู่ในห้องพูดคุยฯ อยู่เลย
โต้รุ่งอ่าจ้ะ โต้รุ่ง อิอิ
ไม่ได้งอนจนหายไปไหนหรอกนะพี่อี้
แต่ตอนพี่อี้เอาเรื่องมาลง
หนูยังไม่ตื่นนนน
อย่างอนจิก้ะ :กอด1: พี่อี้
บท(เกือบ) อัศจรรย์... ค้างอย่างแรง :a5:
อ่า... เศร้า :monkeysad:
ตอนที่ต้องทำตรงข้ามหัวใจตัวเอง มันเศร้านะ... ไม่อยากทำหรอก... พี่ดิวก็คงเข้าใจนะตอนนั้น ยิ่งถ้ามารู้ทั้งหมดตอนนี้แล้ว ก็คงเข้าใจกันมากขึ้น
โอ้ยยย เศร้า :monkeysad:
อย่าเพิ่งหมดกำลังใจนะพี่อี้... มันก็เข้าใจว่ามันช่างอุปสรรคเยอะเกินจนเกินที่พี่อี้จะรับมันไหว
ถ้าอยู่ในสถานการณ์เดียวกะพี่อี้ คงทำไรไม่ถูกเหมือนกัน แล้วหนูก้อไม่รู้ว่าหนูเองจะทนฝ่าฟันมันไปกะพี่ดิวได้มากแค่ไหนด้วย
(แอบเป็นคนที่มีความอดทนต่ำนะนี่นะ เหอๆ)
แต่ยังไงก็ตามมม
พี่ดิวจงอดทนสู้ต่อปายยย ก๊ากกกก
หนูเองก้อไม่ยอมให้มันจบง่ายๆๆ
กร๊ากกกกกกกกกกก
:z10: :z10: >> ดิ้นรนมันต่อไป พี่ท่าน
เออะ เห็นคนที่มาเม้นแรกๆ ที่บอกว่าเครียร์กะอี้แร้ว มาว่า FC ผม
นั่น
นะ... นั่น
นั่นมันพี่ดิวนี่นา
แอร๊ยยยยยย
กีซซ ราวกับ SJ มาซะงั้น 555555+
พี่ดิววววว อยากไปบาร์เกย์อ่า (เรื่องของเรื่อง คือ อยากไปดูโชว :m26:)
ลากพี่อี้ไปด้วยๆๆๆๆๆๆ หนูอายุถึงลากหนูไปด้วยคนจิ ปีนี้จะยี่สิบแล้ว
อ่า แนะนำตัวๆ ชื่อ ปอ นะ ^^
ยินดีที่ได้รู้จักทุกคน
/โดนพี่อี้ :z6: ข้อหา : จะอ้อนให้แฟนพี่อี้พาไปบาร์เกย์ซะงั้น
-
พี่ดิวววววววววววว
มาหานู๋เห๊อออออออออออออออออ
แงงงง
-
:t3: :t3: :t3: :t3: :t3: :t3: :t3: :t3: :t3:
เอ่อออออออออ
เป็นไรกันมากไหมครับ
ทั้งน้อง B4U และน้อง Yurameki
อิอิอิอิ ขำอ่ะ มีแฟนคลับอย่างนี้รักตายเลย
เครียดๆอยู่หายเครียดเลย
ขอบอกว่าตอนที่เขียนบทนี้น่ะ
พี่ก้อใจแทบขาดเหมือนกัน สงสารอี้สุดๆ แต่ทำไงได้
เค้าว่าไง ก้อต้องว่าตามนั้น สถานการณ์มันพาไปนี่นา
ขอบคุณสำหรับทุกคอมเม้นต์นะครับ :call: :call: :call: :call: :call:
-
ชิชิชิชิ
เปนไรมากมั้ยยย
น่ะเหรออ
ก็นู๋เป็น ฟค พี่ดิวอ่ะ
ชิส์ๆๆๆๆ
งอนละ
แงงงงงง
-
อ่าว รีบน ไปงอนพี่ดิวไมง่า...
มาตอบค่ะ
พี่ดิวถามว่า "เป็นไรมากมั้ย"
เป็นค่ะ เป็นเอามากกก :z3: :z10:
เป็น FC คู่ พี่ดิว x พี่อี้ มาคนเดียวไม่อาววววว มันต้องแพ๊คคู่ดิว๊า คู่เนี้ย
น้องปอขอสอง เข้าใจม๊ายยยยยยย
ถ้าบทอัศจรรย์ไม่โผล่มาบ้าง เค้าจะลงแดงงงง (เวอร์ 5555+)
นั่งดูที่ตัวเองพิมพ์
แล้วเราเป็นไรมากมั้ยวะ?
หรือว่าเมาสปาย... เพิ่งลองครั้งแรกแค่ขวดเดียว กับแกล้มเป็นกะฃะมังนี่นะ ?
-
อ่าว รีบน ไปงอนพี่ดิวไมง่า...
มาตอบค่ะ
พี่ดิวถามว่า "เป็นไรมากมั้ย"
เป็นค่ะ เป็นเอามากกก :z3: :z10:
เป็น FC คู่ พี่ดิว x พี่อี้ มาคนเดียวไม่อาววววว มันต้องแพ๊คคู่ดิว๊า คู่เนี้ย
น้องปอขอสอง เข้าใจม๊ายยยยยยย
ถ้าบทอัศจรรย์ไม่โผล่มาบ้าง เค้าจะลงแดงงงง (เวอร์ 5555+)
นั่งดูที่ตัวเองพิมพ์
แล้วเราเป็นไรมากมั้ยวะ?
หรือว่าเมาสปาย... เพิ่งลองครั้งแรกแค่ขวดเดียว กับแกล้มเป็นกะฃะมังนี่นะ ?
งอนที่มาหาว่าเราเป็นไรมากมั้ย แงงงงง
ฮืออออ วันหลังจะมาทำให้กระทู้ร้างดีกว่า
คนอุดส่า ตั้งหน้าตั้งตารอ
เลิกเรียนรีบแจ้นกลับมาอ่านน
แล้วดูถามม
แงงงง
พี่ดิวอ่ะ
งอนแร้วน้าาา แงงๆๆๆๆ
แหงะ ปอ
แบบนี้จะไหวหรออ
งืมมมม
แต่เหนด้วยกะปอ
จะเอาแพ็คคู่ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
งอแงๆๆๆ
-
เป็นห่วงว่ากระทู้่นี้จะออกทะเลมั้ยเนี้ย :m29:
ชักเวิ่นเว้อแล้ว = ="
แง่มมมมม...
รีบนชื่อไรอะ
เอางี้ปะ เรามายื่นสัญญาให้พี่ดิวกัน (อินมากไปป่าววะตรู ? เรื่องนี้มันก็สัญญารักฯ กร๊ากกกก)
ไม่ทำไม่หายงอน
555+
อะไรประมาณนี้
:z2:
-
น้อง 2 คน ข้างบนเป็นเอามากนะครับเนี่ย หึหึ เก็บอาการนิสนึงนะครับ :m29:
กระทู้นี้ไม่ร้างหรอก เพราะมีพี่สถิตย์อยู่(ตรูเป็นวิญญาณไปซะละ)
รออยู่นะครับว่าดิวจะขออะไร อืม...นึกไงก็นึกไม่ออก
ปล.สารภาพว่าผมแอบอ่านข้ามฉากที่อี้บอกตัดสัมพันธ์ดิวอ่ะครับ
ทำใจไม่ได้ :sad4:
-
เป็นห่วงว่ากระทู้่นี้จะออกทะเลมั้ยเนี้ย :m29:
ชักเวิ่นเว้อแล้ว = ="
แง่มมมมม...
รีบนชื่อไรอะ
เอางี้ปะ เรามายื่นสัญญาให้พี่ดิวกัน (อินมากไปป่าววะตรู ? เรื่องนี้มันก็สัญญารักฯ กร๊ากกกก)
ไม่ทำไม่หายงอน
555+
อะไรประมาณนี้
:z2:
นามนั้นเราเอ่ยไม่ได้ เด๋วเค้ารู้หมด...อิอิ
แต่เราเอาสัญญาแบบนั้นด้วย 555+
น้อง 2 คน ข้างบนเป็นเอามากนะครับเนี่ย หึหึ เก็บอาการนิสนึงนะครับ :m29:
กระทู้นี้ไม่ร้างหรอก เพราะมีพี่สถิตย์อยู่(ตรูเป็นวิญญาณไปซะละ)
รออยู่นะครับว่าดิวจะขออะไร อืม...นึกไงก็นึกไม่ออก
ปล.สารภาพว่าผมแอบอ่านข้ามฉากที่อี้บอกตัดสัมพันธ์ดิวอ่ะครับ
ทำใจไม่ได้ :sad4:
เก็บไม่ไหวค่ะ มันร้อนรน กร๊ากกกกก..
แท้ที่จริงที่ยังสถิตย์อยู่ในนี้เหดเปงเพราะจะมาแย่งพี่ดิวกะนู๋ใช่แมะ ??
-
มารอคนเขียนที่รักค่ะ ^^
-
มาเวิ่นเว้อ รอ เรื่อยๆ เหมือน กัน
ไม่ได้ออกอาการมากมายนะพี่จ๋อ
แค่ร้อนรน
อดรนทนไม่ไหว
พี่ดิวอุตส่าห์มา เราต้องรีบตะครุบเหยื่อ (เอ๊ะ ยังไง?)
แค่นั้นเองง่า อิอิ
-
:z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3:
แงๆๆๆๆๆๆๆ ผมไม่ได้ว่าน้องๆน่ะครับ
ผมแค่บอกว่าเป็นอะไรมากไหม
แล้วมีลงท้ายว่า ถ้ามีแฟนคลับอย่างนี้รักตายเลย
มางอนกันซะแล้ว
คราวหน้าผมไม่มาแล้ว ปล่อยให้คนลงเค้าลงต่อไปดีกว่า
เด๋วจะว่าผมมาว่าแฟนคลับตัวเองอีก
แต่ยังไง ผมก้อรักทุกคนเสมอน่ะครับ ( พูดได้แค่นี้จริงๆ เด๋วโดนดี )
บายครับ จุ๊บๆๆๆ :bye2: :bye2: :bye2: :bye2: :bye2: :bye2: :bye2:
-
:sad11: :sad11: :sad11: :sad11: :sad11: :sad11: :sad11:
:impress3: :impress3: :impress3: :impress3: :impress3: :impress3: :impress3:
“ ใช่ อี้ ไม่ เคย รัก ดิว เลย รัก ครั้งเดียว ทีนี้ดิวฟังชัดไหม “ ผมพยายามข่มหน้าให้นิ่งไว้ ส่วนดิวก้อเช็ดน้ำตาของเค้าจนหมด
“ ได้ นี่จะเป็นครั้งสุดท้ายที่ดิวทำอย่างนี้ ดิวขอบคุณอี้มากน่ะ ที่หลอกให้ดิวเชื่อว่าอี้ไม่รักดิว ถึงแม้อี้จะพูดยังไงว่าอี้ไม่ได้รักดิว ดิวก้อไม่เชื่อหรอก แต่ถ้าอี้อยากให้ดิวจากอี้ไป ดิวก้อจะไป แต่ก่อนจะไปขออะไรอย่างได้ไหม อี้ต้องรับปากด้วยว่าจะทำ “
“ อะไรล่ะ ถ้าอี้ทำได้ อี้ทำให้ทุกอย่าง “ ผมพูดไปอย่างเสียไม่ได้
“ ง่ายนิดเดียว อี้ทำได้แน่นอน ดิวขอแค่ว่า ดิวอยากให้อี้เก็บรักษาของทุกชิ้น ที่ดิวให้อี้ไว้ เพราะว่า ทุกสิ่งทุกอย่างที่ดิวให้กับอี้ มันมาจากใจของดิวทั้งนั้น ถึงแม้ว่าอี้จะปฏิเสธตัวดิว แต่ดิวขอร้องอยากให้อี้เก็บของไว้ ห้องนี้ก้อเหมือนกัน ดิวทำและตกแต่งมันด้วยหัวใจของดิวทั้งหมด ดิวอยากให้อี้หมั่นมาอยู่ที่นี่บ้าง นานๆครั้งก้อยังดี หวังว่าคงไม่ลำบากเกินไปน่ะครับ “ จากนั้นดิวก้อไปหยิบกุญแจมาให้ผม 2 พวง แล้วยื่นให้ผม ไอ้ผมเอง เมื่อไม่อยากจะเกี่ยวข้องกับดิวแล้ว ผมก้อไม่อยากรับของเค้าไว้หรอก
“ แต่ของพวกนี้ อี้...” ผมกำลังจะพูด แต่ดิวเอากุญแจมายัดใส่มือผมไว้ก่อน
“อี้รับปากดิวแล้วไงว่าจะทำให้ เรื่องแค่นี้เอง ยังไงก้อขอบคุณอี้น่ะครับ ที่ยังรักษาน้ำใจดิว แล้วก้อ ขอบคุณสำหรับอาหารมื้อสุดท้ายนี้ด้วย มันอร่อยมาก อร่อยจนดิวไม่อยากจะลืม ดิวคงไม่มีอะไรจะพูดแล้วล่ะ ดิวขอตัวก่อนแล้วกัน ยังไงดิวก้อขอให้อี้โชคดีกับคนที่อี้ได้ฝันไว้น่ะ ดิวคงเป็นได้แค่เพียง....ฮือๆๆ ” ดิวหยุดพูดแล้วก้อเริ่มร้องไห้อีก
“ ดิวคงเป็นได้แค่เพียง ผู้ชายคนนึงที่รักอี้ แต่อี้ไม่รัก แต่อี้จำไว้เลยน่ะ ว่า ดิวจะไม่รักใครอีกแล้วนอกจากอี้ อี้จำคำของดิวไว้ดีๆน่ะครับ แล้วบอกไอ้ต้งด้วยว่า ถ้าวันไหนมันทำให้อี้เสียใจ ดิวจะไปทวงอี้คืน แล้วมัน ก้อจะไม่ได้ตายดี ดิวขอสัญญา “ ดิวพูดไป น้ำตาไหลไป ผมรู้ว่าดิวพยายามสะกดกลั้นอารมณืไว้ แต่มันคงยากเต็มทีสำหรับเค้า ผมเองก้อเช่นกัน ข้างในจิตใจผมตอนนี้มันก้อแตกสลายไม่แตกต่างไปจากดิว มันอาจจะต่างตรงที่ว่า ผมสามารถเก็บอาการไว้ได้ดีกว่าดิวก้อเท่านั้นเอง
“ มันคงไม่มีวันนั้นหรอกดิว ต้งเค้าไม่มีทางทำให้อี้เสียใจแน่นอน อี้มั่นใจ “ ผมตอบดิวกลับไป ดิวเอามือเช็ดน้ำตาตัวเองอีกครั้ง
“ ก้อดีแล้วครับ ต้งมันคงดีจริงๆ อี้ถึงได้มั่นใจขนาดนี้ ยังไงดิวก้อขอให้อี้โชคดีน่ะครับ หวังว่า เวลาเจอกันข้างนอกก้อทักทายกันบ้างน่ะ อี้เคยบอกไว้ไม่ใช่เหรอว่าเรายังเป็นเพื่อนกันได้ ส่วนเรื่องงานก้อคงเหมือนเดิมแหละครับ หวังว่าอี้คงไม่เหมารวมเรื่องส่วนตัวกับเรื่องงานไปด้วยกันน่ะคัรบ เพราะว่ายังไงๆแม่ของดิวก้อยังอยากทำงานกับอี้อยู่ “
“ เรื่องนี้แน่นอนดิว อี้แยกแยะออก ยังไงก้อขอบคุณน่ะ ที่ยังป้อนงานให้ตลอด มีปัญหาเรื่องงานตรงไหนจะปรึกษาก้อติดต่ออี้มาแล้วกัน อี้ยินดีช่วยเหลือเสมอ “ ผมฝืนพูดออกไป แบบสุดกลั้น
“ ขอบคุณมากน่ะครับ ที่อี้ยังมีน้ำใจกับดิว งั้นดิวคงไม่รบกวนแล้วล่ะ ดิวขอตัวก่อนน่ะ “ พอดิวจะเดินไปผมก้อคิดเรื่องนึงขึ้นมาได้
“ เดี๋ยวก่อนสิดิว “ ดิวหยุดชะงัก แล้วหันหน้ามาหาผมแบบมีความหวัง
-
ประโยคต่อไปนี่คงจะทำร้ายจิตใตน่าดู :z3: :z3: :z3:
ดิวเอ๊ยยยยย
แกทนได้ไงฟระ
ลงมาอีกครับ
อ่านให้ช้ำใจตายไปเลย
:z10: :z10:
-
:z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3:
แงๆๆๆๆๆๆๆ ผมไม่ได้ว่าน้องๆน่ะครับ
ผมแค่บอกว่าเป็นอะไรมากไหม
แล้วมีลงท้ายว่า ถ้ามีแฟนคลับอย่างนี้รักตายเลย
มางอนกันซะแล้ว
คราวหน้าผมไม่มาแล้ว ปล่อยให้คนลงเค้าลงต่อไปดีกว่า
เด๋วจะว่าผมมาว่าแฟนคลับตัวเองอีก
แต่ยังไง ผมก้อรักทุกคนเสมอน่ะครับ ( พูดได้แค่นี้จริงๆ เด๋วโดนดี )
บายครับ จุ๊บๆๆๆ :bye2: :bye2: :bye2: :bye2: :bye2: :bye2: :bye2:
แงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง
กลับมานะคะ แงๆๆๆๆๆ
นู๋หายงอนแร้ววววววววววววว
แงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง
รักพี่ดิวน้าาา T^T
-
แกล้งแหย่พี่ดิว เพราะรักตะหาก :o8:
อย่าเพิ่งงอนกันเสะคะ อิอิ
อ่า... เค้าจะไม่อยู่ อาจจะ 2 หรือ 3 วันนะ
จะไปเที่ยวชะอำ 5555555555+
ไปกานมะ พี่จ๋อ น้องโบ พี่อี้ พี่ดิว อิอิ
จริงๆ กลับวันศุกร์แหละ แต่ไม่ชัวร์ว่าต้องไปนอนบ้านไหมนี่ละ
เพราะว่าขี้เกียดเอา่โนตบุ๊คไป หนัก = ="
อ่า...
แล้วพี่อี้จะ Shutto Motte (เป็นภาษาญี่ปุ่นอะค่ะ แปลว่า รอเดี๋ยวสิ) กะ พี่ดิวทำไมว๊า...
เปลี่ยนใจ? เหรอไร?
:กอด1:พี่ดิวน้า... สู้ๆ ล่ะ ตัวเอง :a2:
-
ถ้าจะตัดต้องไม่ให้เหลือ(เยื่อ)ใย :เฮ้อ:
-
:sad11: :sad11: :sad11: :sad11: :sad11: :sad11:
บอร์ดล่มเหรอครับช่วงเย็น
ลงไปเยอะหายหมด
งงงงงงงงงงงงง
ขี้เกียจพิม ที่สู๊ดดดดดดดดดดดดดดดดด
แต่ก้อต้องทำ เพื่อแฟนๆ
:กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
:o12: :o12: :o12: :o12: :o12: :o12: :o12: :o12: :o12:
“ ขอบคุณมากน่ะครับ ที่อี้ยังมีน้ำใจกับดิว งั้นดิวคงไม่รบกวนแล้วล่ะ ดิวขอตัวก่อนน่ะ “ พอดิวจะเดินไปผมก้อคิดเรื่องนึงขึ้นมาได้
“ เดี๋ยวก่อนสิดิว “ ดิวหยุดชะงัก แล้วหันหน้ามาหาผมแบบมีความหวัง
“ จะให้อี้ไปส่งไหม ดิวไม่มีรถกลับไปนี่ เดี๋ยวจะลำบากเอา “ ดิวได้ฟังดังนั้นก้อหน้าเหี่ยวลงทันที
“ ไม่เป็นไรหรอกอี้ ดิวมาเองได้ ดิวก้อกลับเองได้ ขอบคุณสำหรับความหวังดีน่ะครับ ดิวไปก่อนล่ะ “ แล้วดิวก้อเดินจากผมไป หน้าละห้อย ตอนแรกผมว่าจะเดินตามเค้าไป แต่คิดว่า ถ้าผมทำไปอย่างนั้น เรื่องมันก้อจะไม่จบเสียที
แล้วพอดิวเดินพ้นประตูออกไป ตัวผมก้อทรุดลงทันที น้ำตาที่ผมเก็บกักไว้เมื่อกี้นี้ก้อพรั่งพรูออกมาเหมือนสายเลือด ผมเองก้อรู้สึกเสียใจไม่แพ้กับดิวหรอกที่ต้องบอกลากันอย่างนี้ ทำไมน่ะ ชีวิตผมต้องมาเจอเรื่องแบบนี้ซ้ำแล้วซ้ำเล่า นี่ผมจะรักใครไม่ได้หรือไง หรือว่าผมเกิดมาเพื่อที่จะเป็นคนที่ผิดหวังในเรื่องความรัก ทั้งๆที่ผมไม่เคยทำร้ายใครก่อนเลย ผมพยายามทำดีที่สุดแล้วทุกครั้งไป แต่ทำไมผลลัพธ์มันต้องเป็นการที่ว่า ผมต้องเสียใจทุกอย่าง อย่างครั้งนี้ก้อตาม จะให้ผมยังไงงั้นเหรอ ผมควรจะทำตามใจตัวเองแล้วให้คนอื่นๆมาเสียใจกับการกระทำของผมงั้นหรือ คุณประวิทย์ต้องผิดหวังในตัวลูกชาย ที่เป็นดั่งความหวังของเค้า หรือจะเป็นต้ง ที่ต้องมาเจ็บปวดกับการที่ต้องมารักผมข้างเดียว ทั้งๆที่เค้าก้อพยายามทำดีกับผมมาตลอด อย่างนั้นเหรอ ผมสมควรที่จะทำอย่างนั้นใช่ไหม
ผมนั่งร้องไห้คนเดียวอยู่นานมาก จนผมไม่รู้ว่า ผมจะร้องไห้ได้มากกว่านี้อีกไหม ความผิดหวังครั้งนี้ มันหนักยิ่งกว่าตอนที่อ้วนเค้าเลิกกับผมเสียอีก ครั้งนั้นมันเป็นเพราะว่า อ้วนเค้ามีคนใหม่ แต่ครั้งนี้สิ มันเป็นเพราะอะไร มันเป็นเพราะผมใช่ไหม ??? ใช่สิ มันเป็นเพราะผม เพราว่าผมเองไปรักคนที่ไม่คู่ควร ทั้งๆที่มีคนที่ผมควรจะรักอยู่แล้ว แต่ผมกลับไม่รักเค้าเอง ผมเองนั่นแหละ ที่ผิดเต็มประตูเลย
ผมนั่งร้องไห้ ซึมไปกับชีวิตรักของตัวเองอยู่กับพื้นอยู่อย่างนั้น ไม่รู้ว่านานเท่าไหร่ จนผมได้ยินเสียงมือถือของผมดังขึ้น ผมเลยรีบเดินไปรับสาย เป็นพี่ติ๊บนั่นเอง ที่โทรเข้ามา ผมเลยต้องรีบเช็ดน้ำตา แล้วทำเสียงให้เป็นปกติที่สุด แล้วถึงรับสายพี่ติ๊บ
“ สวัสดีครับ พี่ติ๊บ มีอะไรให้อี้รับใช้เหรอครับ “
“ อี้ พี่ถามแกตรงๆเหอะ ตอนนี้แกได้ไปมีปัญหากับใครไหม ทำไมเดี๋ยวนี้พี่ได้ยินข่าวแปลกๆ “
“ ไม่มีปัญหากับใครนี่ครับ แล้วข่าวที่ว่านั้นมันข่าวอะไรเหรอครับ “ ผมเริ่มสงสัยกับสิ่งที่ได้ยินมา
“ เค้าว่ากันว่า คนในบริษัทเราอ่ะ ไปทำสิ่งไม่ดีเข้าน่ะสิ เกี่ยวกับพวกงานอีเว้นต์นี่แหละ ตอนแรกพี่เองก้อไม่เชื่อหรอกน่ะ แล้วพี่เองก้อได้เช็คไปที่ทุกคนแล้ว ไม่มีใครเคยมีปัญาหกับใครเลย แล้วคนที่ทำงานอีเว้นต์ หรืองานนอกก้อมีแต่อี้คนเดียว อี้แน่ใจน่ะว่าไม่เคยมีปัญหากับใครมาก่อน ไม่ใช่อะไรหรอก พี่เป็นห่วงอนาคตการทำงานของเราอ่ะ เดี๋ยวจะมีปัญหาเอา “ น้ำเสียงพี่ติ๊บดูเป็นห่วงผมมากๆ
-
เฮ้อ ๆ ๆ ๆ อุปสรรคเยอะจิง น่าสงสาร
เศร้า อ่ะ :เฮ้อ:
-
พี่อี้ตรูวววว
เครียดดดดดดดดดดด
-*-
แงงงงงงงงงงงงงงงงงงง
-
หึหึ สงสัยอี้จะงานเข้าอีกแล้ว :laugh:
-
งานเข้าตอนที่จิตใจไม่พร้อมนี่นะ
:a5:
เกิดเป็นพี่อี้นี่เหนื่อยจัง :เฮ้อ:
:กอด1:พี่อี้ เป็นกำลังใจให้นะ
อ่า ตอบ พี่อี้พี่ดิว
เมื่อวานบอร์ดล่มค่ะ
แนะนำอะ วันหลังใส่ word / note pad ดีสุด เพื่อความปลอดภัยค่ะ
ต้องไปละ จะเดินทางละ
ไปชะอำ
บะบายค่า....
-
:sad11: :sad11: :sad11: :sad11: :sad11: :sad11:
บอร์ดล่มเหรอครับช่วงเย็น
ลงไปเยอะหายหมด
งงงงงงงงงงงงง
ขี้เกียจพิม ที่สู๊ดดดดดดดดดดดดดดดดด
แต่ก้อต้องทำ เพื่อแฟนๆ
:กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1:
ล่มจ่ะ
งงเลย อ่านๆอยู่หาย 555++
กรี๊ดด เค้าดีจัย
ทำเพื่อพวกเราด้วย ฮา
^^
-
o22 o22 o22 o22 o22 o22 o22 o22 o22 o22 o22 o22 o22 o22 o22
“ ไม่น่าจะใช่น่ะพี่ติ๊บ อี้ไม่เคยมีปัญหากับลูกค้าที่ทำอีเว้นต์ด้วยกันเลย ผิดคนหรือเปล่า เพราะว่าอี้ทำอีเว้นต์กับพี่กรณ์ กับต้งเท่านั้นน่ะครับช่วงนี้ ซึ่งมันก้อปกติราบเรียบดีนี่ครับ เดี๋ยวเอาอย่างนี้แล้วกัน อี้จะลองเช็คกับต้งและพี่กรณ์ให้น่ะครับ ถ้ามีอะไรคืบหน้าอี้ก้อจะรายงานให้พี่ติ๊บรู้น่ะครับ “
“ อืม เช็คดูดีๆแล้วกันน่ะ อย่าให้มันมีปัญหาแล้วกัน พี่เป็นห่วงเรา แล้วนี่ เป็นยังไงบ้าง จัดการธุระเสร็จรึยัง ช่วงนี้เราดูยุ่งๆน่ะ อย่าทำงานจนหักโหมเกินไปล่ะ เดี๋ยวจะเสียสุขภาพเอา “ พี่ติ๊บยังไม่วายเตือนผม
“ ก้อใกล้เสร็จเรียบร้อยแล้วน่ะครับ ช่วงนี้อี้ทำงานเยอะไปจริงๆนั่นแหละครับ ว่าจะเพลาๆลงแล้ว ยังไงไว้เจอกันที่ออฟฟิซอาทิตย์หน้าน่ะครับ แล้วเดี๋ยวอี้จะสรุปงานที่ผ่านมาคร่าวๆให้ฟัง “
“ อืมๆๆ อย่าลืมดูแลสุขภาพตัวเองด้วยล่ะ แล้วเจอกันน่ะ “ จากนั้นพี่ติ๊บก้อวางสายไป
พอหลังจากนั้น ผมก้อเก็บจานชามที่เราทานทิ้งไว้ ผมเห็นอาหารที่เหลือๆแล้วก้ออดสะท้อนใจไม่ได้ ตอนก่อนที่ผมจะตัดสินใจบอกลาดิวไปนั้น ดิวก้อทานอาหารอยู่ดีๆอย่างเอร็จอร่อย พอผมพูดออกไปเท่านั้นแหละ เค้าเลยทานไม่ได้เลยทีเหลือ อาหารก้อเลยเหลืออยู่พอสมควรเหมือนกัน ผมเห็นดังนั้นก้อเลยจัดการอาหารนั้นให้หมดด้วยตัวของผมเอง กินไป ร้องไห้ไป กับความผิดหวังในเรื่องความรักของตัวเองอีกครั้ง อย่างที่เค้าว่ากัน กินข้าวเคล้าน้ำตานี่มันทรมานดีแท้ คิดแล้วก้อสมเพชตัวเองนัก
หลังจากที่ผมจัดการอาหารจนหมดแล้ว ผมก้อนำจานไปล้าง เสร็จแล้วก้ออาบน้ำ แต่งตัวเพื่อที่จะกลับคอนโดของตัวเอง ก่อนกลับก้อมองไปรอบๆห้องอีกครั้ง ห้องนี้จะว่าไป ก้อเป็นห้องที่สวยมากเลยทีเดียว เหมือนที่ดิวเคยบอก ว่าดิวตกแต่งห้องนี้ด้วยหัวใจของเค้าทั้งนั้น คิดได้ดังนั้น ความเศร้ามันก้อประดังเข้ามาถาโถมใส่ผมอีก ผมเลยต้องรีบพาตัวเองออกไปจากที่นี่ให้เร็วที่สุด
แล้วผมก้อไปถึงลานจอดรถ ตอนแรกผมก้อจำไม่ได้หรอกว่า รถคันไหน จนได้ลองกดรีโมทเลยรู้ว่าเป็นคันนี้ คันที่จอดอยู่ในที่จอดรถพิเศษของลูกค้าในคอนโดนี้ รถคันที่ผมจะขับนั้น ก้อเป็รคันเดียวกับที่ดิวมอบให้ผมตอนงานวันเกิด และเป็นคันเดียวกับที่ดิวพาผมขับไปที่เกาะช้างด้วยกัน ทำไมน่ะ ของแต่ล่ะอย่างมันต้องมีความทรงจำระหว่างผมกับดิวด้วย ผมล่ะไม่อยากรับของพวกนี้ไปจริงๆเลย แต่ผมก้อได้รับปากกับดิวไว้เป็นครั้งสุดท้ายว่า จะเก็บรักษาของพวกนี้ไว้ ผมก้อคงต้องทำตามที่พูดไป
-
:pig2: :pig2: :pig2: :pig2: :pig2: :pig2: :pig2: :pig2: :pig2: :pig2: :pig2:
ขอแจงนิดนึงน่ะครับว่า
ไม่มีการยืนยืนน่ะครับว่า คนที่น้องๆคิดว่าเค้ามาคุยด้วย คือนายดิว ตัวจริงเสียงจริง
เด๋วพอไม่ใช่ตัวจริงขึ้นมาจะเสียอารมณ์กันเปล่าๆ
อ่านกันขำๆ ฮาๆ ไปน่ะครับ
แล้ว อีก สามสี่ วันนี้ผมก้อคงต้องขอตัวอีกครั้ง
ต้องกลับบ้านนอกอีกที เพราะว่ามีงานเทศกาล บุญบั้งไฟ
กะว่าจะไปแดนซ์ แอนด์ เมา กับเพื่อนๆซะหน่อย
ซึ่งก้อเหมือนเดิมน่ะครับ ถ้าผมว่าง และเจอร้านเน็ตเมื่อไหร่
จะรีบพุ่งเข้าไป แล้วลงเรื่องให้อ่านกันน่ะครับ
ขอให้ทุกท่านมีความสุข ในสุดสัปดาห์นี้น่ะครับ
แล้วเจอกันใหม่ครับ
:bye2: :bye2: :bye2: :bye2: :bye2: :bye2: :bye2: :bye2: :bye2: :bye2: :bye2:
-
:เฮ้อ: ดิว เอ๋ย ดิว สงสารดิว มากมายจริง :o12:
กับ อี้ ก็นะ :o12: เศร้าจริง ๆ
จะรอตอนต่อไปนะ :bye2:
-
ชักลุ้นพี่ต้งไม่ขึ้นแล้วมั่งเนี๊ยะ
แง๊ๆๆๆๆๆๆ
-
:oo1: :oo1: :oo1: :oo1: :oo1: :oo1: :oo1: :oo1: :oo1: :oo1: :oo1: :oo1: :oo1:
แล้วผมก้อไปถึงลานจอดรถ ตอนแรกผมก้อจำไม่ได้หรอกว่า รถคันไหน จนได้ลองกดรีโมทเลยรู้ว่าเป็นคันนี้ คันที่จอดอยู่ในที่จอดรถพิเศษของลูกค้าในคอนโดนี้ รถคันที่ผมจะขับนั้น ก้อเป็รคันเดียวกับที่ดิวมอบให้ผมตอนงานวันเกิด และเป็นคันเดียวกับที่ดิวพาผมขับไปที่เกาะช้างด้วยกัน ทำไมน่ะ ของแต่ล่ะอย่างมันต้องมีความทรงจำระหว่างผมกับดิวด้วย ผมล่ะไม่อยากรับของพวกนี้ไปจริงๆเลย แต่ผมก้อได้รับปากกับดิวไว้เป็นครั้งสุดท้ายว่า จะเก็บรักษาของพวกนี้ไว้ ผมก้อคงต้องทำตามที่พูดไป
พอผมไปถึงคอนโดของผม ผมก้อไปเปลี่ยนเสื้อผ้าตัวใหม่ เพราะว่าตั้งแต่วันที่ไอ้บอลมันลักพาตัวผมไป ผมก้อยังใส่ชุดเดิมอยู่ จากนั้นผมก้อเคลียร์งานต่างๆของผมที่คลั่งค้างไว้ แล้วกะว่าจะไปธนาคารซะหน่อย เพื่อเคลียร์หนี้สินให้เรียบร้อย จากนั้นก้อกะว่าจะไปทำงานต่อ พอผมเคลียร์งานที่ห้องทุกอย่างเสร็จแล้ว ผมก้อเตรียมตัวจะไปธนาคาร พอผมเดินลงมาข้างล่าง พนักงานที่คอนโดที่เดินมาหาผม บอกว่ามีคนจะขอพบที่ล็อบบี้ ผมเองก้อสงสัยว่าเป็นใคร ได้แต่ภาวนาว่า อย่าเป็นดิวเลย พอผมเดินไปถึง ก้อไม่ใช้ดิวจริงๆด้วย แต่เป็น....
-
กรี๊ด..... เป็น ...... o22 ....
เป็นใครเหรอ ? :laugh:
หวังว่าคงไม่ใช่ตังนะ
-
:pig2: :pig2: :pig2: :pig2: :pig2: :pig2: :pig2: :pig2: :pig2: :pig2: :pig2:
ขอแจงนิดนึงน่ะครับว่า
ไม่มีการยืนยืนน่ะครับว่า คนที่น้องๆคิดว่าเค้ามาคุยด้วย คือนายดิว ตัวจริงเสียงจริง
เด๋วพอไม่ใช่ตัวจริงขึ้นมาจะเสียอารมณ์กันเปล่าๆ
อ่านกันขำๆ ฮาๆ ไปน่ะครับ
แล้ว อีก สามสี่ วันนี้ผมก้อคงต้องขอตัวอีกครั้ง
ต้องกลับบ้านนอกอีกที เพราะว่ามีงานเทศกาล บุญบั้งไฟ
กะว่าจะไปแดนซ์ แอนด์ เมา กับเพื่อนๆซะหน่อย
ซึ่งก้อเหมือนเดิมน่ะครับ ถ้าผมว่าง และเจอร้านเน็ตเมื่อไหร่
จะรีบพุ่งเข้าไป แล้วลงเรื่องให้อ่านกันน่ะครับ
ขอให้ทุกท่านมีความสุข ในสุดสัปดาห์นี้น่ะครับ
แล้วเจอกันใหม่ครับ
:bye2: :bye2: :bye2: :bye2: :bye2: :bye2: :bye2: :bye2: :bye2: :bye2: :bye2:
อ่าววว ยังไงเนี่ยพี่
ซาหรุบบบ
คนที่พวกนู๋คุยด้วยนี่คัยอ่ะ ??
จะไปเที่ยวหรออ ดีจัง นู๋ยังไม่ได้ไปไหนเลยเนี่ยย
เซ็ง เง็ง สุดๆ
ว่าแต่ คนที่มารอเป็น ครัยกานหนออออ
ต้ง อ๊ะ เปล่า ??
-
:seng2ped: :seng2ped: :seng2ped: :seng2ped: :seng2ped: :seng2ped: :seng2ped: :seng2ped: :seng2ped: :seng2ped:
เพิ่งอ่านเมื่อวาน ยางไม่ได้นอนเรยยย
อ่านไปได้สักพัก พอต้งออกก้ออ่านแค่ ประโยคแรกและประโยค สุดท้าย
อิอิ
หลิงหลิง แน่ๆ ไม่ห้อคุณประวิท
อี้กำลังซวย มันคงซวยถึงที่สุดแง่มๆ ฮ่าๆๆ
:z10:
-
สงสารพี่อี้ พี่ดิวอะ
เมื่อไหร่รักของพี่ทั้ง 2 จะสมหวัง ง ง
เปนกำลังใจให้นะค๊ะ
-
ช่วงนี้ชีวิตรัก การงาน อี้รุ่งริ้งได้อีก แว้กกกกก!!~
แอบดีใจนะนิ ที่คุณ Alex มาต่ออีกนิด ... แต่! ง่ะ มันค้างงงงงงงง ใครมาวู้ยยยย
รอตอนต่อไปนะครับ ... เที่ยวให้สนุก กลับมามีความสุขมาก ๆ นะครับ ^__^
-
กว่าจะตามทัน
เล่นซะ 2 วันเลย
แต่สนุกดีครับ เศร้า สนุกปนกันไป
เป็นกำลังให้คนโพสต่อไป
ว่าแต่ มาต่อเร็วๆนะครับ
-
:z3: :z3:
อ่าว ไม่ใช่พี่ดิวเร๊ออออออออ ?????????
ใครหว่า??????
พี่ต้ง ?????????????????????
พี่บอล ???????
etc. (ช่างมันเถอะ ขี้เกียดเดาแล้วเจ้ย = =")
คนที่มีปัญหากะพี่อี้ คุณ ปว. แน่ๆ เลย...
หลิงๆ ทำงานกะอี้ด้วยหรอ ไม่นะ... ไม่เคยเห๋นชี มาข้องเกี่ยวเรื่องจ้างงานพี่อี้สักแอะอะ
เซ็งคะ...
ตกลงแฟนพี่อี้คนปัจจุบันใครงะ ?
ต้องตาม
แต่ชักเหนื่อยๆ แล้ว
แง่ววว...
:t3:
เที่ยวให้สนุกนะ พี่อี้ :กอด1:
พี่ดิวสู้ๆ เช่นเคย 555+ FC ดิวมาแว้ววว :z10:
-
FC ดิวอี้ ดันกระทู้วววว
-
เฮ้อโล่งอก น้องอี้ใจแข็งดี ถ้าพี่ละก็อ่อนไปแล้ว
-
:z10:
มาช่วยน้อง โบ ดันคร่ะ
ก่อม๊อบกัน น้องโบ
ม๊อบเสื้อพี่ดิว
55555+
-
:z10:
มาช่วยน้อง โบ ดันคร่ะ
ก่อม๊อบกัน น้องโบ
ม๊อบเสื้อพี่ดิว
55555+
เค้าเอาๆๆๆๆๆๆๆ
ก่อม็อบๆๆ ฮาาา
-
แหะๆ แอบไปเที่ยวมาบ้างครับ ช่วงนี้งานยุ่งมากๆ
แฟนคลับเข้ามาดันกระทู้ด้วยคนนะจ๊ะ
-
:z2: :z2: :z2: :z2: :z2: :z2: :z2: :z2: :z2: :z2: :z2: :z2:
ขออนุญาตเมา
อิอิอิอิอิอิอิ
กลับมาบ้านนอก แล้วเมาทุกทีเลยยยยยยยยยย
-
เมาได้
แต่ห้ามลืมพวกเราน้าาาา
^_______^
-
มารอ ตอนต่อไป :z2:
-
:z10:
/ลา่กพี่อี้ไปให้พี่ดิว
เมาซะง้าน กรั่กๆ
มาต่อไวๆ น้า รออยู่
-
:z2: :z10: :z2: :z10: :z2: :z10: :z2: :z10: :z2: :z10:
พอผมไปถึงคอนโดของผม ผมก้อไปเปลี่ยนเสื้อผ้าตัวใหม่ เพราะว่าตั้งแต่วันที่ไอ้บอลมันลักพาตัวผมไป ผมก้อยังใส่ชุดเดิมอยู่ จากนั้นผมก้อเคลียร์งานต่างๆของผมที่คลั่งค้างไว้ แล้วกะว่าจะไปธนาคารซะหน่อย เพื่อเคลียร์หนี้สินให้เรียบร้อย จากนั้นก้อกะว่าจะไปทำงานต่อ พอผมเคลียร์งานที่ห้องทุกอย่างเสร็จแล้ว ผมก้อเตรียมตัวจะไปธนาคาร พอผมเดินลงมาข้างล่าง พนักงานที่คอนโดที่เดินมาหาผม บอกว่ามีคนจะขอพบที่ล็อบบี้ ผมเองก้อสงสัยว่าเป็นใคร ได้แต่ภาวนาว่า อย่าเป็นดิวเลย พอผมเดินไปถึง ก้อไม่ใช้ดิวจริงๆด้วย แต่เป็น....
“ อี้นั่งก่อนสิ บอลมีอะไรจะคุยด้วยหน่อย ไม่ต้องห่วงน่ะ วันนี้บอลมาดี และบอลก้อขอรบกวนเวลาอี้ไม่นานหรอก แล้วบอลก้อจะไป “ ไอ้บอลนั่นเองที่มาขอพบผม ผมแอบสังเกตูหน้าของมันต้อนนั้น ก้อพอจะเห็นร่องรอยบาดแผลที่มันต่อสู้กับดิว มันก้อยังพอมีร่องรอยอยู่บ้าง ตามตา แก้ม และมุมปาก แต่ดูท่าทางบอลจะรักษามาอย่างดีเหมือนกัน แผลเลยไม่ดูแย่มากนัก
ไอ้ผมก้อไม่อยากที่จะเห็นหน้ามันหรอก จากที่มันได้เคยทำเลวๆกับผม แต่ผมเห็นว่าตรงที่นั้นก้อมีคนเดินผ่านไปผ่านมาตลอด ไอ้บอลคงไม่กล้าทำอะไรผมแน่ๆ ผมเลยตกลงใจลงนั่งคุยกับมันตรงเก้าอี้ที่ล็อบบี้นั่น
“ มีอะไรก้อว่ามา ชั้นไม่ได้มีเวลามากนักหรอก “ ผมตอบไปแบบงั้นๆ เพื่อให้มันจบๆไป
“ บอลอยากจะมาอธิบายเรื่องคืนนั้น คือว่าบอลไม่ได้ตั้งใจ เอ่อออออ “ ไอ้บอลดูตะกุกตะกักเวลาพูด
“ อะไร นายจะบอกว่าอะไร จะบอกว่านายไม่ได้ตั้งใจทำเลวๆกับชั้นงั้นเหรอ นายจะให้ชั้นคิดอย่างนั้นจริงๆเหรอ นี่ชั้นไม่แจ้งความจับนายก้อดีถมไปแล้วน่ะ ยังจะมาพูดอะไรอีก นายกลับไปซะดีกว่า ก่อนที่ชั้นจะเปลี่ยนใจเรียกตำรวจมาลากคอนายไปเข้าคุก ข้อหากักขังหน่วงเหนี่ยวและทำอนาจาร ไปสิ “ ผมเริ่มอารมณ์ไม่ดี พูดใส่อารมณ์กับไอ้บอลเต็มที่ จนคนแถวนั้นเริ่มมองมาที่พวกเราแล้ว ผมเลยคิดได้ว่าเรื่องนี้ไม่ควรที่จะให้ใครรู้เลยพยายามเก็บอารมณ์ตัวเองเอาไว้
“ บอลไม่ว่าหรอกน่ะถ้าอี้จะทำอะไรบอล แต่ที่บอลมาที่นี่วันนี้ เพราะว่าอยากจะมาเตือนอะไรนิดหน่อย ก้อเท่านั้นเอง คืออย่างนี้ บอลจะไม่แก้ตัวในสิ่งที่บอลได้ทำไปน่ะ บอลรู้ว่ามันเป็นอะไรที่เลวร้ายมาก แต่ที่จริงแล้ว บอลถูกหลิง หลิง บังคับให้ทำอย่างนั้นกับอี้ เพราะเหตุผลบางอย่าง ตอนแรกบอลก้อกะว่าจะทำอย่างนั้นจริงๆอยู่หรอก แต่เพราะว่าตอนนั้น ใจบอลก้อเริ่มชอบอี้ขึ้นมาแล้วล่ะ บอลเลยไม่กล้าทำจริงๆ แค่หลอกให้หลิง หลิง เชื่อเท่านั้น จากนั้นบอลก้ออยากจะรู้ว่าไอ้ดิวมันจะรักอี้จริงหรือเปล่า เลยคิดลองใจมันดู ก้อเท่านั้นเอง ขอบอกเลยน่ะว่า ถ้าบอลจะทำอย่างนั้นจริงๆ บอลก้อทำได้ แต่บอลเลือกที่จะไม่ทำ อี้เข้าใจไหม “ จากที่ผมได้ฟังที่ไอ้บอลพูด ก้อเก็บเอามาคิด มันก้อฟังดูมีเหตุผลอยู่เหมือนกันน่ะครับว่า มันจะทำอย่างนั้นกับผมก้อได้ แต่มันเลือกที่จะไม่ทำ เพราะว่าอะไรงั้นเหรอ ???
“ นายจะบอกว่าที่ทำไปทั้งหมดเพราะต้องการลองใจดิวงั้นเหรอ มันแค่นี้จริงๆเหรอ “ ผมถามย้ำกลับไป
“ บอลเข้าใจว่ามันฟังดูแปลกๆ แต่ จริงๆแล้วมันเป็นเพราะว่า บอลก้อชอบอี้เข้าแล้วไง เลยอยากลองใจไอ้ดิวดู ถ้ามันดูไม่สนใจ หรือไม่รู้สึกอะไรเลยกับสิ่งที่บอลทำกับอี้ แสดงว่ามันไม่ได้รักอี้จริง จากนั้น ก้อถึงทีของบอล ที่จะจีบอี้เองหลังจากนั้น “
“ นี่ นายเอาอะไรคิดว่าชั้นจะหันไปมอง คนที่มันทำเลวระยำกับชั้น ชั้นขอถามหน่อยเหอะ “ ผมย้อนถามไป
“ มันไม่แน่เสมอไปหรอกอี้ ในละครน่ะ พระเอกข่มขืนนางเอกมีถมไป สุดท้ายยังรักกันได้เลย อีกอย่างน่ะ บอลเชื่อว่าตื๊อเท่านั้นที่จะครองโลก บอลว่าบอลมีคุณสมบัติพอที่จะทำให้อี้รักได้ “ ดูท่าบอลมันจะมั่นใจในตัวเองมาก
“ งั้นชั้นขอบอกเลยว่า ชั้นไม่ใช่นางเอกหนังไทย ในแบบที่นายคิดแน่นอน ไม่มีทางที่ชั้นจะหันไปมองนายแน่นอน นายหมดธุระแล้วใช่ไหม ชั้นจะไปทำงานของชั้นต่อ เสียเวลามามากแล้ว ไร้สาระจริงๆ “ ผมกำลังจะลุกไป แต่ผมท้วงไว้ก่อน
“ มีอีกเรื่องนึง บอลอยากให้อี้ระวังหลิง หลิง ไว้ให้ดีๆ หลิง หลิง ไม่วางมือง่ายๆแน่ บอลอยากจะเตือนไว้ เพราะว่าตอนนี้ บอล กับ หลิง หลิง ก้อแตกหักกันไปแล้ว เพราะเรื่องคืนนั้น แต่ช่างเหอะ มันไม่เกี่ยวอะไรกับอี้ แล้วบอลก้อไม่รู้ว่า หลิง หลิง จะทำอะไรกับอี้บ้างหลังจากนี้อีก อี้ต้องระวังตัวไว้ด้วยน่ะ นี่บอลเป็นห่วงอี้จริงๆน่ะ บอลรู้จักนิสัยญาติคนนี้ของบอลเป็นอย่างดี ถ้าไม่ชนะ หลิง หลิง ไม่ยอมแพ้ง่ายๆหรอก แล้วถ้าหลิง หลิงไม่ได้ด้วยเล่ห์ ก้อจะเอาด้วยกล บอลกลัวว่าหลิง หลิงจะทำอะไรที่มันเกินเลยกับอี้ไง “ ผมชะงักไปนิดนึงเมื่อได้ยินบอลพูดเช่นนั้นมา แล้วผมหันกลับไปพูดกับไอ้บอล
-
ติดตามตามติด
แต่ชอบต้งมากมายอ่า
-
:เฮ้อ :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:
“ ขอบใจน่ะที่เป็นห่วง ชั้นจะดูแลตัวชั้นเองก้อแล้วกัน ตอนนี้นายหมดธุระแล้ว นายกลับไปได้แล้ว แล้วชั้นก้อหวังว่า เราคงไม่ต้องเจอกันอีกน่ะ อะไรที่ผ่านมาชั้นอโหสิให้ แล้วก้อจบๆกันไป “ ผมพูดไปอย่างนั้น
“ ขอบคุณอี้มากๆน่ะที่ไม่ถือโทษโกรธบอลที่ทำไม่ดีอย่างนั้นกับอี้ไป ต่อไปนี้น่ะ บอลขอสัญญาว่าจะไม่ทำอย่างนั้นกับอี้ หรือว่ากับใครอี้ เพื่อที่ว่า วันนึง บอลอาจจะมีคนที่รักจริงๆ เหมือนที่ไอ้ดิวมันรักอี้ไง “ พอได้ยินดังนั้นผมก้อหันกลับไปพูดกับบอลอีก
“ มีอีกเรื่องนึงน่ะ ที่ชั้นอยากจะบอกนาย ตอนนี้ชั้นกับดิวไม่ได้เป็นอะไรแล้ว เราตัดขาดจากกันเรียบร้อยแล้ว แต่ไม่ใช่เพราะว่านายมาทำอะไรชั้นหรอกน่ะ มันเกิดจากที่ว่าชั้นอยากจะตัดความสัมพันธ์ก้อเท่านั้นเอง มันไม่เกี่ยวกับใครทั้งนั้น ถ้ามีโอกาส นายก้อบอกญาตินายด้วยแล้วกัน หล่อนจะได้เลิกยุ่งกับชั้นเสียที “
“ ถ้าเป็นอย่างที่อี้พูดจริง แสดงว่าบอลก้อมีสิทธิ์ใช่ไหมครับ ที่จะจีบอี้ “ ดูท่าบอลจะมีความหวังขึ้นมา แต่ผมก้อเบรกไว้
“ ฟังไว้น่ะบอล ฟังให้ชัดๆอีกที ว่า ต่อให้ชั้นไม่มีใครเลย ชั้นก้อจะไม่เอานายมาทำแฟน หรือหันไปมองนายหรอก หวังว่าแค่นี้นายคงจะฟังเข้าใจน่ะ “ จากนั้นผมก้อเดินจากตรงนั้นมาที่รถ จากนั้นผมก้อขับรถออกไปธนาคาร
ตอนอยู่ในรถ ผมก้อเก็บเอาคำพูดของบอลมาคิดว่า ถ้าเป็นอย่างที่บอลพูดจริงๆนี่ ผมควรต้องทำยังไงดี นี่ผมหมดปัญหาจากคุณประวิทย์แล้ว ผมต้องมาห่วงเรื่องหลิง หลิง อีกเหรอ แล้วตอนนี้ ผมเองก้อได้ตัดขาดจากดิวไปแล้ว แต่ไม่รู้ว่าหลิง หลิง จะรู้เรื่องนี้ไหม นี่ผมต้องบอกหล่อนเรื่องนี้ด้วยหรือเปล่าน่ะ หรือว่าผมควรจะอยู่เฉยๆ เดี๋ยวไม่นานหล่อนก้อจะรับรู้เอง จะว่าไปแล้ว ผมเองก้อหวั่นๆเหมือนกันน่ะครับ เพราะเธอคนนี้เวลาคิดที่จะทำอะไรเลวๆแล้ว ก้อเลวสุดขั้วจริงๆ นี่ผมต้องใช้ชีวิตด้วยความหวาดระแวงเหรอ เอาว่ะ เป็นไงเป็นกัน แต่ถ้าผมมีโอกาส ผมก้อจะบอกกับหล่อนเองว่า ผมได้ตัดขาดจากดิวไปแล้ว มันจะได้จบๆกันเสียที
-
หลิง หลิง จะทำไรพี่อี้ อีกมั้ยเนี่ย
พี่อี้ระวังตัวด้วยนะค๊า ..
-
เฮ้อ :เฮ้อ:
ไม่จบไม่สิ้นกันซักที :z3:
คิดถึงดิว
ดิวจะเป็นยังไงมั่งเนี่ย
หนีไปบวชซักพรรษาน่าจะดีนะ
ทั้งดิวทั้งอี้
ล้างซวยไปในตัว เหอๆ
-
:3125: :3125: :3125: :3125: :3125: :3125: :3125: :3125: :3125: :3125:
ผมคิดไปตลอดทาง จนถึงธนาคาร จากนั้นผมก้อหยุดคิดเรื่องนี้ก่อน แล้วไปจัดการเรื่องหนี้สินกับธนาคารให้เรียบร้อย ผมยอมรับว่า เวลาไม่กี่เดือนมานี้ ผมทำรายรับได้มากโขอยู่เหมือนกัน ทำงานบริษัท 3 ที่ รับจ๊อบอีกมากมาย ไหนจะเงินพิเศษต่างๆอีก แต่ผมกักเงินในส่วนที่ดิวให้ผมตอนทำสัญญา กับดิวของคุณประวิทย์ไว้ เผื่อว่าสักวันนึงผมจะนำไปคืนพวกเค้า เพราะว่าเงินเหล่านี้ ผมไม่ได้อยากได้มันหรอก มันเป็นเงินที่ผมได้มาแบบไม่ปกตินัก ผมเลยเก็บเช็คนั้นไว้อีกบัญชีนึง ส่วนเงินในส่วนอื่นๆ ผมก้อจัดการเคลียร์หนี้สินเรื่องบ้านที่ชลบุรีของผมจนหมด เพื่อที่ว่าจะได้ไม่ต้องมาตามจ่ายเป็นงวดๆ ให้เสียดอกเบี้ย พอจัดการเรื่องหนี้สินแล้ว ผมก้อยังมีเงินเหลืออยู่ในบัญชีอีกมากมาย เงินนี้ผมกะว่าจะใช้เป็นทุนในการทำร้านที่ต้งสร้างให้ และเป็นทุนให้พ่อแม่เผื่อว่าจะใช้ยามขาดเหลือ
พอจบจากธุระเรื่องธนาคารแล้ว ตอนแรกผมก้อว่าจะเข้าออฟฟิซพี่กรณ์ซะหน่อย แต่เพราะว่าตอนนั้น จิตใจผมไม่ค่อยอยู่กับงานเท่าไหร่นัก ผมมัวแต่คิดถึงเรื่องปัญหาต่างๆ ผมเลยขับรถไปที่วัดแห่งนึง ที่จังหวัดปทุมธานี วัดนี้เป็นวัดที่ติดกับแม่น้ำเจ้าพระยา ผู้คนมักจะมาให้อาหารปลา หรือว่ามาปล่อยนกปล่อยปลาที่นี่ ผมเองก้อเวลามีความทุกข์ก้อมักจะมาที่นี่ มาปล่อยปลาบ้าง มาให้อาหารปลาบ้าง หรือบางทีก้อมาทำสังฆทานบ้าง ตามแต่สะดวก
ผมใช้เวลาไม่นานนัก ในการขับรถไปที่นั่น เพราะผมขึ้นทางด่วนไป ก่อนที่จะถึงวัดผมก้อแวะซื้อของไปถวายสังฆทานก่อน มีคนหลายๆคน หรือว่าพระบางท่านบอกว่า ถ้าจะซื้อสังฆทาน อยากให้ซื้อใหม่ๆสดๆมากกว่า เพราะว่าสังฆทานสำเร็จรูปบางอัน ก้อนานมากแล้ว จนบางทีน้ำก้อกร่อยบ้าง แฟ้บตีฟองไม่ขึ้นบ้าง ผมจึงมักจะซื้อของตามร้านสะดวกซื้อสดๆไปถวายเองมากกว่า
พอผมซื้อของเสร็จแล้ ผมก้อนำของไปถวายดังวัดนั้น จากนั้นก้อไหว้พระพุทธรูป แล้วก้อไปนั่งสมาธิที่ใต้ต้นไม้บ้าง เพื่อว่าสมองจะคิดอะไรขึ้นมาได้บ้าง แต่ผมก้อนั่งได้ไม่นานนัก เพราะว่าใจของผมไม่นิ่งเลย ผมเลยเปลี่ยนไปซื้อปลาที่มีคนนำมาขายในวัด เพื่อปล่อย เค้าว่ากันว่า การปล่อยปลาหรือสัตว์ชนิดต่างๆมีความหมายดังนี้ครับ
ปล่อยปลาหมอ ช่วยให้ไม่มีโรคภัยเบียดเบียน
ปล่อยปลาดุก ช่วยให้ศัตรูถอยไป หรือพ่ายไป
ปล่อยเต่า ช่วยให้อายุยืน
ปล่อยหอยขม ช่วยให้ชีวิตไม่ขมขื่น
ปล่อยปลาไหล ช่วยให้เงินไหลมาเทมา ฯลฯ และอีกมากมายตามแต่ศรัทธา
วันนี้ผมเลือกที่จะปล่อยปลาดุก 9 ตัว ปล่อยปลาไหล 9 ตัว ปล่อยหอยขม 1 คุถัง ปล่อย ปลาหมอ 10 ตัว และปล่อย เต่า อีก 1 คู่ ตอนปล่อยคนขายบอกว่าอย่าไปปล่อยที่แม่น้ำเจ้าพระยา เพราะว่า เดี๋ยวพวกปลาสวายที่มันตัวใหญ่ๆจะกินเอา ให้ปล่อยที่บ่อน้ำข้างๆวัด ตอนแรกผมเองก้อเอะใจเหมือนกัน กลัวว่าเค้าจะจับมันกลับมาอีก แต่ในเมื่อใจของผมมันคิดที่จะทำบุญแล้ว เราก้อต้องทำไป ใครจะจับกลับไปอีก มันก้อเป็นบาปของเค้าแล้วกัน พอปล่อยเสร็จแล้ว ผมก้อไปซื้ออาหารปลามา 2 คุถัง แล้วก้อซื้อขนมปังมาอีก 1 แพ็คใหญ่ แล้วมานั่งเล่นอยู่ที่ริมแม่น้ำ จากนั้นก้อนั่งคิดไปเรื่อยเปื่อย มือก้อหว่านอาหารไปด้วย จนจู่ๆก้อมีคนมานั่งๆข้างผม ผมก้อตกใจหันไปมอง
-
ใครกันนะ ที่มานั่งข้างๆ พี่อี้ :o8:
สมาชิกม๊อบเสื้อพี่ดิว มาตามลุ้นต่อจ้ะ
เที่ยวสนุกมั้ยพี่อี้ >[]<
:z2:
-
อร๊ายยมาแล้ววววว
เที่ยวเปนไงมั่งนิ
แล้วๆๆๆๆๆ
ครัยมานั่งข้างๆ อึ๋ยย ... น่ากลัววว
(ไหงออกแนว สยองขวัญล่ะนี่ 555++)
-
:impress2: :impress2: :impress2: :impress2: :impress2: :impress2:
เที่ยวสนุกดีจ้า
เมามายทุกวัน
เอิ๊กๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
คิดถึงแฟนๆมาก แต่ไม่มีปัญญาไปร้านเน็ตเลย
นี่ก้อพยายามเอามาลงให้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้น่ะครับ
ขอบคุณสำหรับทุกกำลังใจน่ะครับ
:bye2: :bye2: :bye2: :bye2: :bye2: :bye2: :bye2:
-
555+ ไปวัดจริงๆหรอเนี่ย แต่ไม่ได้บวช อิอิ แถมทิ้งปริศนาไว้อีกแล้วนะพ่อคุณเอ๊ยยย
-
จิ้มบวกพี่อี้ พี่จ๋อ ละก็น้องโบ :z13: :z13: :z13:
เรื่องของเรื่อง
มาแอบดัน :z10:
-
คาย มา นั่ง ข้าง ๆ หว่า ???
-
เขาคือใครหว่า
-
:t3: :t3: :t3: :t3: :t3: :t3: :t3: :t3:
มาแล้วครับ
มาพร้อมกับความป่วย
นั่งรถมาก้อนอนไม่หลับ
เลยป่วยซะเลย
เซงงงงงงงงง ค๊อตๆๆๆๆ
-
หายไวๆ นะพี่อี้ :3123:
-
ดูแลสุขภาพด้วยนะครับ
เป็นหวัดหน้าร้อนเนี่ยหายยากนะครับ :กอด1:
-
แหงะ ป่วยเปนไรนิ
-
:bye2: :bye2: :bye2: :bye2: :bye2: :bye2: :bye2: :bye2: :bye2: :bye2: :bye2:
“ มานั่งคนเดียวอย่างนี้บ่อยๆเหรอครับ อี้เองก้อมีเพื่อนออกเยอะแยะนี่ ทำไมไม่ชวนพวกเค้ามาล่ะ หรือว่าตอนนี้อี้มีเรื่องทุกข์ใจอะไรหรือเปล่า เล่าให้พี่ฟังได้ไหม “ เป็นพี่กรณ์นั่นเอง ที่มานั่งข้างๆผม
“ ก้อไม่มีอะไรหรอกพี่ พี่เบื่อๆ เซ็งๆอ่ะ เลยมานั่งคนเดียว ปกติถ้าอี้จะมาที่วัดนี้ อี้ก้อมักจะมาคนเดียวอยู่แล้วล่ะครับ อ้าวแล้วนี่ พี่กรณ์มาทำอะไรแถวนี้อ่ะครับ ทำไมมาอยู่ที่นี่ได้ล่ะครับ “ ผมถามไปด้วยความสงสัย
“ อ้ออออ พี่มาทำงานประจำจังหวัดให้ที่นี่ไง อี้จำไม่ได้เหรอ สงสัยอี้คงจะทำงานหนักจนเบลอไปแล้วมั้งเนี่ยะ พอดีว่า พี่เบื่อๆลูกค้านิดหน่อยอ่ะ เลยออกมาเดินเล่นที่วัดนี้เพื่อสงบสติอารมณ์ตัวเองนิดหน่อย เดี๋ยวกะว่าจะนั่งสักพักแล้วเข้าไปที่งานต่อ แล้วนี่ก้อมาเจออี้เลย ใจตรงกันชะมัดเลย ว่าม่ะ “
“ โหๆๆๆ ขนาดนั้นเลยเหรอเนี่ยะ ฮ่าๆๆๆ แล้วนี่ พี่กรณ์คงจะเซ็งลูกค้าอย่างหนักล่ะสิ ถึงได้เดินออกมา ปกติ พี่กรณ์จะไม่ทิ้งงานเลยนี่ครับ แสดงว่าลูกค้ารายนี้นี่ ไม่ธรรมดาแล้วมั้ง ฮ่าๆๆๆ “ ผมแซวพี่กรณ์ไป ทำให้พี่กรณ์ยิ้มออก
“ ไม่รู้สิอี้ พี่เองก้อมาคิดตามที่อี้พูดน่ะว่า คนเราควรที่จะปล่อยวางบ้าง ไม่ใช่ถือมันไว้คนเดียวตลอดเวลา พอพี่มาเจอปัญหานี้ พี่ก้อเลยเบื่อๆ เลยให้ลูกน้องจัดการกันเองบ้าง ส่วนพี่ก้อออกมาเดินรับลมเล่นบ้าง เพื่อว่าจะอารมณ์ดีขึ้น แล้วจะได้กลับไปทำงานใหม่ นี่พี่ต้องขอบคุณอี้เลยนี่ ที่ให้คำแนะนำพี่ ไม่งั้น พี่คงเป็นพวกจับจด บ้างาน ไม่ปล่อยวางแน่ๆเลย “ แล้วพี่กรณ์ก้อส่งยิ้มให้ผม
“ ไม่หรอกครับพี่ อี้ก้อพูดไปตามความรู้สึกของอี้ไง ดูสิ อี้บอกคนอื่นได้ แต่พอตัวอี้เอง กลับจนมุมซะงั้น ฮ่าๆๆๆ เก่งรอบด้าน แต่บางทีก้อเอาตัวไม่รอดเหมือนกันน่ะครับ พี่ว่ามั้ย “ ผมพูดทีเล่นทีจริงกลับไป
“ แล้วเรามีปัญหาอะไรล่ะ บอกพี่ได้ไหม ถ้ายังเห็นพี่เป็นพี่ชายอยู่น่ะ เล่าให้พี่ฟังบ้างสิ “ พี่กรณ์มาโหมดเครียดอีกแล้ว
“ ไม่มีอะไรหรอกพี่ เครียดเรื่องเพื่อน เรื่องร้านไปเรื่อยเปื่อยอ่ะ เอออออ ไว้วันไหนพี่กรณ์ว่าง แวะไปดูร้านอี้ด้วยน่ะ ตอนนี้ใกล้จะเสร็จเรียบร้อยทุกอย่างแล้วล่ะ ประมาณสงกรานต์นี้ก้อเปิดบริการได้แล้ว อย่าลืมไปอุดหนุนน่ะครับ “
“ ได้สิ ได้ข่าวว่าต้งมันลงทุนลงแรงเต็มที่เลยนี่นา อิจฉาอี้จัง มีคนดีๆมารักและทำดีด้วยอย่างนี้ แต่พี่สิ ไม่มีใครเลย ชีวิตมีแต่งานกับงาน พี่ว่าพี่คงแก่แล้วได้อยู่คนเดียวแน่ๆเลย “ พี่กรณ์ตัดพ้อตัวเอง
“ ไม่หรอกพี่ ถ้าอย่างพี่กรณ์น่ะ จะหาซะอย่างน่ะ ขี้คร้านจะมีแต่สาวๆมารุมล้อม หล่อ และนิสัยอีอย่างนี้น่ะ มีแต่คนชอบทั้งนั้นแหละ อยู่ที่พี่เองนั่นแหละที่ไม่ยอมเปิดใจสักที ดูอย่างไอ้เอ๋ย ไอ้ดี้ ไอ้จินสิ พวกนั้นมันคลั่งไคล้พี่จะตายไป แต่พี่กลับไม่เห็นจะสนใจพวกมันเลย จะว่าไปแล้วพวกมันก้อนิสัยใช้ได้เหมือนกันน่ะ พี่ไม่ลองรับใครไว้พิจารณาบ้างเหรอครับ “
“ ไม่เอาอ่ะ เพราะว่าคนที่พี่หมายปองไว้น่ะ พี่ว่าพี่คงไม่ได้รักกับเค้าแน่ๆ เพราะว่า เค้าคนนั้นน่ะ มีคนให้เค้ารักอยู่แล้ว พี่เลยหมดสิทธิ์ไปโดยปริยาย ฮ่าๆๆๆ สวรรค์ก้อเหมือนลงโทษพี่ ให้พี่รักใครไม่ได้อีก “ แล้วพี่กรณ์ก้อส่งสายตามาที่ผม ผมเองก้อพอรู้ว่าคนที่พี่กรณ์พูดน่ะหมายถึงใคร แต่ผมก้อไม่ได้แสดงทีท่าอะไรออกไป จนเสียงมือถือผมดังขึ้นมาช่วยชีวิตผมไว้ ผมเลยขอพี่กรณ์เดินออกมารับสายข้างนอก เบอร์ที่โทรมาก้อไม่คุ้นนัก แต่ผมก้อรับไป
-
เอ ...
ครัยโทมาหนออออ
ฮ่าาาา .....
-
มาแล้วๆ ปริศนาข้อใหม่ ใครโทรมากันหนอ?? :m28:
-
ใครโทรมาน๊า.........
:impress2:
-
o18 o18 o18 o18 o18 o18 o18 o18 o18 o18 o18 o18 o18 o18 o18
“ สวัสดีครับ ต้องการพูดสายกับใครครับ “
“ อี้เหรอ นี่ต้งเองน่ะ พอดีมือถือต้งมันแบตหมดอ่ะ เลยยืมมือถือของเด็กที่ร้านโทรหาอี้ แล้วตอนนี้อี้อยู่ไหนเหรอ ต้งกะว่าจะรับอี้มาดูร้านซะหน่อย อี้ว่างไหมครับ ถ้าว่างเดี๋ยวต้งไปรับอี้มาที่ร้านนี้ตอนเย็นๆน่ะครับ “ เป็นต้งนั่นเองที่โทรมาหาผม
“ อ้ออออ ตอนนี้อี้อยู่ไกลจากในเมืองหน่อยอ่ะ พอดีทำบุญนิดหน่อย แต่เย็นนี้อี้ว่างน่ะ ไว้ยังไงอี้จะไปหาที่ร้านน่ะครับ อีกสักหน่อยอี้ก้อกลับแล้วล่ะครับ “ ผมตอบต้งไป
“ ตกลงครับ ยังไงเย็นนี้เจอกันน่ะครับ สัวสดีครับ “ แล้วต้งก้อวางสายไป
จากนั้นผมก้อเดินมาบอกพี่กรณ์ว่าจะกลับไปที่ร้านแล้ว ส่วนพี่กรณ์เองก้อจะกลับเข้าไปทำงานเหมือนกัน จากนั้นเราก้อร่ำลากัน ผมก้อเดินไปให้อาหารปลาจนหมด จากนั้นก้อไปไหว้ลาพระพุทธรูป แล้วก้อเดินทางกลับไปที่ร้านของผม
ระหว่างทางที่ขับรถกลับ รถก้อติดอยู่พอสมควรเพราะว่าเป็นเวลาเลิกเรียน แล้วพอดีมีงานประจำจังหวัดด้วย ผมเลยใช้เวลาอยู่นานเหมือนกันกว่าจะฝ่าออกมาได้ แล้วกว่าที่ผมจะถึงร้านของผม มันก้อเริ่มมืดแล้ว พอถึงร้านต้งก้อเดินมารับผมที่รถ ตอนนั้นผมก้อลืมไปว่าผมเอารถที่ดิวให้ขับมาที่ร้าน ต้งอึ้งไปเล็กน้อย แต่ก้อไม่ได้ถามอะไร แล้วก้อพาผมเข้าไปในร้านเพื่อไปดูการตกแต่งร้านต่างๆ
จากที่เห็นการตกแต่งภายในร้าน ก้อนับว่าใกล้จะเสร็จเรียบร้อยเต็มที่ อีกประมาณ 2 วันก้อเปิดได้ ซึ่งพอดีกับวันสงกรานต์พอดี ตอนนี้การประชาสัมพันธ์แพร่หลายไปมากแล้ว เราลงโฆษณาทั้งทางอินเตอร์เน็ท ทางวิทยุ และทางสื่อสิ่งพิมพ์ต่างๆ เราเน้นขายความหลากหลายของร้านในสไตล์ที่ผมคิดขึ้นเองคือ อาหารจะทำมาแบบดั้งเดิม รสชาตดั้งเดิม แต่การตกแต่งจะเน้นสวยงามทันสมัยอยู่เหมือนกัน อาหารในร้านจะมีอาหารอีสาน อาหารไทยทั่วไป อาหารจีน อาหารฝรั่ง และอาหารญี่ปุ่น โดยที่ผมจะเน้นอาหารอีสานซะมากกว่า เพราะว่าจากที่ผมสังเกตการณ์จากตลาดโดยทั่วไปแล้ว อาหารอีสานเป็นที่นิยมในหมู่คนทั่วไปนัก และผมก้อไม่ได้ตั้งราคาสูงนัก เราขายราคาทั่วๆไป แต่เน้นบริการแบบสุดๆ เพราะว่าร้านอาหารแบบนี้ การบริการคือหัวใจของร้านเลยก้อว่าได้
ผมตรวจดูงาน แล้วก้อทำอาหารเลี้ยงคนงานอีก จากนั้นก้อตรวจงานจนดึก แล้วก้อกลับบ้านไปพักผ่อน ผมเองก้อแทบที่จะรอให้ถึงเวลาที่ร้านเปิดแทบไม่ไหว ผมเองก้อตื่นเต้นนัก ที่จะมีร้านเป็นของตัวเองจริงๆ ถึงแม้ว่ามันจะไม่ได้มาจากน้ำพักน้ำแรงของผมก้อตาม แต่การตกแต่ง และระบบภายในร้าน ผมก้อเป็นคนเซ็ทขึ้นมาทั้งหมด ผมอยากให้ร้านนี้เป็นร้านที่มาจากความคิดของผมล้วนๆ แต่ก้อไม่ใช่ว่าผมจะไม่รับฟังความคิดเห็นจากใครๆเลยน่ะครับ เวลาที่พี่เอิน หรือพนักงานคนอื่นๆเสนออะไรมา ผมก้อรับไว้พิจารณาและดัดแปลงให้เข้ากับร้านทีหลัง เห็นอะไรดี ไม่ดีก้อจัดการให้เรียบร้อย ส่วนวันเปิดร้าน ทางบ้านผมก้อมาช่วยงานผมด้วย และผมก้อชวนเพื่อนๆของผมมาร่วมงานด้วย รวมทั้งเจ้านายผมบ้าง เพื่อนร่วมงานที่เคยทำด้วยกันจากที่อื่นบ้าง เฮ้ออออ อดตื่นเต้นไม่ได้จริงๆ
-
:n1: :n1: :n1: :n1: :n1: :n1: :n1: :n1: :n1: :n1: :n1: :n1: :n1: :n1:
แล้วก้อมาถึงวันเปิดร้านใหม่ของผม ผมขออุบชื่อจริงของร้านไว้น่ะครับ เรียกว่า “ ร้านของอี้ “ แล้วกันน่ะครับ วันนี้ผมลางานที่ออฟฟิซพี่กรณ์มา 1 วัน เพราะต้องการที่จะเตรียมร้านไว้ให้พร้อม วันนี้ผมเชิญเพื่อนๆที่พอจะรู้จัก มาร่วมงานด้วย ส่วนเพื่อนสนิท อย่างพวก ป้อม แม๋ม เอ๋ย แอน จิน ดี้ และ โอม ก้อจะมาช่วยผมดูแลแขก และความเรียบร้อยของร้านทั่วไป ไม่ต้องห่วงน่ะครับว่าพวกนี้มันจะเป็นคนดี ทำงานให้ผมฟรี มันขอบัตร V.I.P. และให้ผมเลี้ยงเหล้ามันอย่างหนัก เป็นการตอบแทนเรียบร้อยแล้วครับ ส่วนต้งนั้น ไม่ต้องห่วงครับ ตื่นเต้นยิ่งกว่าผมซะอีก วิ่งให้วุ่นในร้าน เตรียมนั่นจัดนี่เอง จนเกือบจะลืมไปอาบน้ำแต่งตัว จนผมต้องไล่ให้ไปอาบน้ำแต่งตัวแล้วเตรียมตัวมารับแขก พี่กรณ์ก้อเหมือนกัน เป็นธุระทำให้หลายอย่าง ผมเห็นแล้วก้ออดดีใจไม่ได้ ที่มีเพื่อนๆช่วยกันดีอย่างนี้
งานเปิดร้านวันนี้ ผมจ้างวงดนตรี ที่เพื่อนผมรู้จัก และผมเคยไปดูก้อเห็นว่าเค้าเล่นดีเหมือนกัน และถ้าเค้าสามารถเรียกลูกค้าได้เยอะๆ ผมก้อกะว่าจะจ้างเรื่อยๆ แล้วผมยังจ้างนักร้องชื่อดัง จากค่ายยักษ์ใหญ่มากด้วย ถ้าปกติจ้างมาก้อหลายหมื่นเหมือนกันน่ะครับ แต่นี่ต้งเค้ารู้จักเป็นการส่วนตัว ค่าจ้างเลยไม่แพงเท่าไหร่ ส่วนพี่กรณ์ก้อเชิญนักข่าวที่สนิทๆมาร่วมงานและช่วยโปรโมทร้านด้วย ผมคิดว่าก้อดีเหมือนกัน ร้านจะได้เป็นที่รู้จักของคนทั่วไปเร็วๆ
พอสัก 6 โมงเย็น แขกก้อเริ่มทยอยมาแล้ว กลุ่มแรกเป็นที่บ้านของต้ง มากันพร้อมหน้าเลย พ่อต้ง น้าปิ่น พี่ตั้ง และน้องบิวก้อมาพร้อมกัน พร้อมด้วยของขวัญและเช็คของขวัญมาให้ผมด้วย ผมเองจะไม่รับก้อไม่ได้ เลยต้องขอบคุณพวกเค้าไป และเชิญไปนั่งที่โต๊ะที่ผมจัดไว้ให้ จากนั้น ทางบ้านดิวก้อตามมา มีน้าเนตร พี่ดอมและแฟน พี่ฝ้ายและแฟน กับน้องแบม ขาดแต่ดิว ไม่รู้ว่าเค้าหายไปไหนเหมือนกัน แต่ผมก้อไม่สนใจ ไม่มาก้อดีเหมือนกัน ผมจะได้ไม่ลำบากใจ ทางบ้านของพี่นพก้อมาด้วยเช่นกัน มากันครบทั้งบ้านเลย แล้วจากที่ผมเห็น พี่มดดูจะหายเป็นปกติ ผมเองก้อรึ้ดีใจด้วย แล้วแขกคนอื่นก้อทยอยมาจนครบ รวมทั้งเพื่อนที่ทำงานของผมด้วย
ระหว่างรอพิธีเปิด ทางร้านก้อนำอาหารออกมาวาง วันนี้ผมจัดทำอาหารแบบบุฟเฟ่ต์ เพื่อที่จะได้ตักสะดวก มีทั้งอาหารไทยดั้งเดิม อาหารอีสาน อาหารจีน และ อาหารฝรั่ง ส่วนเครื่องดื่ม ผมก้อมีพวก น้ำผลไม้ น้ำพั๊นช์ และคอกเทลล์ไว้ตอนรับแขกแต่ถ้าลูกค้าจะสั่งนอกเหนือจากนี้ ทางร้านก้อคิดลดราคาจากราคาปกติให้ 20%
พอถึงพิธีเปิด ต้งก้อขึ้นพูดถึงที่มาของร้านว่า มาได้ยังไง ส่วนมากต้งจะเอ่ยถึงผมมากกว่า และเป็นในทางชื่นชมซะส่วนมาก ผมเองก้ออดเขินไม่ได้ จากนั้นต้งก้อเรียกผมขึ้นไปบนเวที เพื่อพูดกล่าวเปิดงาน ผมเองก้อไม่ได้เตรียมอะไรมาก ได้แต่ขอบคุณแขกผู้มีเกียรติ และกล่าวถึงร้านสั้นๆ เท่าที่พอจะพูดได้ พอพูดจบแล้ว ผมก้อเชิญแขกให้รับประทานอาการตามอัธยาศัย และหลังจากนั้น วงดนตรีก้อเริ่มบรรเลงขับกล่อมบรรดาแขก จากที่เล่นวันนี้ วงนี้เล่นได้ดีทีเดียวครับ ทั้งเพลงไทยและสากล จากนั้นประมาณ 2 ทุ่ม นักร้องที่ผมจ้างมาก้อขึ้นร้องเพลง ซึ่งเรียกเสียงฮืฮฮาได้เป็นอย่างมาก เพราะว่านักร้องคนนี้ เธอร้องเพลงเพราะมาก และเรื่องเอนเตอร์เทนแขกนี่ก้อสุดยอด ในระหว่างที่น้กร้อง ร้องเพลงอยู่นั้น ผมก้อเดินไปดูแลแขกรอบๆร้าน
-
:mc4: :mc4: :mc4: :mc4: :mc4: :mc4: :mc4: :mc4: :mc4: :mc4: :mc4: :mc4: :mc4:
ขณะที่ผมเดินๆดูแลแขกอยู่นั้น ต้งก้อเรียกผมไปคุยกับคุณเควิน ตอนแรกคุณเควินก้อแสดงความยินดีกับผมด้วย จากนั้นคุณเควินก้อเริ่มทาบทามผมเรื่องงาน ที่ว่าจะให้ผมเป็นแบรนด์ แอมบาสเดอร์ให้เครื่องสำอางยี่ห้อนึง ซึ่งหน้าที่ที่ต้องทำก้อคือ เวลาที่มีการเปิดตัวสินค้าตามประเทศต่างๆแถบเอเชีย ผมก้อต้องเป็นเหมือนผู้เชี่ยวชาญด้านผลิตภัณฑ์นั้นๆ ผมเองก้องงว่าทำไมถึงเลือกผมเลยได้ถามไป เค้าก้อบอกว่า เค้าอยากได้ ช่างแต่งหน้าที่ไม่ดังมาก แต่ฝีมือดี และมีวิธีการพูดที่ดึงดูดผู้ฟัง ซึ่งคุณเควินก้อได้เคยเห็นผมทำงานมาบ้างแล้ว และชอบใจเลยอยากจะเรียกใช้ผม ผมเองก้ออยากจะตอบรับน่ะครับ แต่ด้วยความที่ว่า เวลาทำงานปกติก้อแน่นเอียดซะขนาดนั้น คุณเควินบอกว่า เรื่องตารางเวลาไม่ต้องกังวล เดี๋ยวเค้าจะเคลียร์กับต้งและพี่กรณ์เอง ผมก้อเลยต้องตอบตกลงไป แล้วบอกว่า รายละเอียดค่อยคุยกันวันหลัง วันนี้ขอให้สนุกกันเต็มที่ไปก่อน
นอกจากเพื่อนๆของผมที่มาช่วยงานแล้ว ทางบ้านผมก้อมาช่วยเช่นกันครับ เค้าพากันมาตั้งแต่เมื่อวานนี้ เพื่อมาช่วยจัดร้าน และวันนี้ แม่ผม และพี่อ้อ ก้อช่วยกันทำอาหารเลี้ยงแขกในวันนี้ ได้มีแม่ครัวมาช่วยด้วยเช่นกัน และพออาหารออกเสริฟ แขกในงานก้อชมว่า อาหารรสชาตดีมากๆ และถูกปากหลายๆคน ผมเองก้อปลื้มใจ ที่อาหารถูกปากทุกคน แล้วแขกก้อมีสั่งอาหารนอกเหนือจากที่เราจัดให้อยู่หลายอย่างเลยทีเดียว จนแม่ครัวทำแทบไม่ทัน แต่ทุกคนก้อสู้ตายกันครับงานนี้
สักพักนึงพี่ผึ้งก้อโทรมาบอกว่า มาถึงหน้าร้านแล้ว ผมก้อเลยออกไปรับพี่ผึ้งที่หน้าร้าน พอผมเดินออกไปข้างนอก ผมก้อเห็นพี่ผึ้งยืนรอผมอยู่หน้าร้านกับผู้ชายคนนึง ผมเองก้อไม่คุ้นหน้าเหมือนกัน แต่ดูหล่อเลยทีเดียว
“ อี้จ้ะ พี่ยินดีด้วยน่ะ สำหรับร้านอาหารของอี้ ขอให้ลูกค้าเยอะๆตลอดไปน่ะจ้ะ อ้อนี่ พี่ลืมแนะนำไป คนนี้พี่แจ็คน่ะจ้ะ เป็นแฟนของพี่เอง พอดีเค้ากลับมาจากอังกฤษพร้อมพี่อ่ะ พี่เลยพามาแสดงความยินดีด้วย “ จากนั้นผมก้อก้อสวัสดีพี่แจ็คไป และพี่ผึ้งก้อยื่นของขวัญให้ผม
“ ขอบคุณพี่ๆทั้งสองมากน่ะครับ ที่มาร่วมงานของอี้ แล้วนี่มากันแค่นี้ใช่ไหมครับ ถ้างั้นเชิญด้านในเลยน่ะครับ อาหารทุกอย่างพร้อมแล้วน่ะครับ วันนี้ไม่เมาไม่ให้กลับน่ะครับ “ ผมพูดไป
“ เอออออ อี้ พอดี เอ่อออ ดิวเค้าก้อมากับพวกพี่ด้วยอ่ะ ตอนนี้เค้าไปจอดรถอยู่ “ ผมอึ้งไปเล็กน้อย แต่ก้อพยายามทำตัวให้ปกติ
-
:sad4: :sad4: :sad4: :sad4: :sad4: :sad4: :sad4: :sad4: :sad4: :sad4: :sad4: :sad4:
“ เหรอครับ งั้นเราเข้าไปก่อนแล้วกัน เดี๋ยวดิวคงตามเข้าไปเองนั่นแหละ ไปครับ เชิญครับพี่ “ จากนั้นผมก้อเดินนำพวกเค้าเข้าไปในร้าน และพาไปนั่งที่โต๊ะ จากนั้นก้อเรียกเด็กเสริฟให้มาดูแลเค้าทั้งสอง แล้วผมก้อขอตัวออกไปดูแลแขกคนอื่นๆต่อ ผมเดินดูจนเริ่มรู้สึกเหนื่อย เลยออกมาเดินเล่นรอบๆร้าน ซึ่งตอนนี้บรรดาแขกคนอื่นๆก้อมีออกมาเดินชมร้านผมกันบ้าง ถ่ายรูปกันบ้าง
“ ยินดีด้วยน่ะครับ สำหรับร้านใหม่ ร้านสวยดีน่ะครับ “ มีเสียงผู้ชายพูดขึ้นมาจากทางข้างหลังของผม ผมเลยหันไปดู
“ ไอ้ต้งนี่มันเก่งเนอะ รู้ใจอี้ไปทุกอย่างเลย แถมยังเอาใจอี้สุดๆด้วย ไม่แปลกหรอกที่อี้จะเลือกมัน อี้โชคดีมากเลยรู้ไหมที่ได้คนดีๆอย่างไอ้ต้ง ดีกว่าต้องมาอยู่กับคน... “ ดิวเองครับที่เดินมาทักผม แต่ก่อนที่เค้าจะพูดจบ ผมก้อดักทางสียก่อน
“ ดิวทานอะไรมาหรือยังล่ะ เดียวอี้ให้เด็กมาดูแลให้ ดื่มอะไรไหม เดี๋ยวอี้ไปหยิบให้ “ ดิวส่งยิ้มเจื่อนๆมาให้ผม และพูดว่า
“ ดิวไม่เป็นไรครับ ดิวดูแลตัวเองได้ อี้ไปดูแลคนอื่นเหอะ ดิวขอตัวไปหาเพื่อนๆก่อนแล้วกันน่ะ “ จากนั้นดิวก้อหันหลังเดินจากผม แล้วเข้าไปในร้าน ผมเองก้อได้แต่ยืนนิ่งอยู่ ไม่รู้ว่าทำไมความรู้สึกแย่ๆ มันถึงได้กลับมาอีกแล้ว แต่ผมก้อต้องไล่ความรู้สึกนั้นไป เพื่อที่ว่าผมจะได้กลับมาสดชื่นเหมือนเดิม เพื่องานในคืนนี้ เมื่อผมรู้สึกดีขึ้นแล้ว ผมก้อเดินเข้าร้านไป
พอผมเข้ามาในร้าน เพื่อนๆ ก้อเอาเหล้ามาชนกับผม ผมเองก้อชนตอบเพราะว่าตอนนั้น ผมรู้สึกว่าอยากจะลืมทุกๆอย่างในคืนนี้ ผมอยากจะสนุกและเมาไปกับทุกๆคน ซึ่งทุกๆคนก้อสนุกสนานกับผมเป็นอย่างดี โดยที่คงจะไม่มีใครเอะใจว่าผมเป็นอะไรกันแน่ พอดึกซักหน่อยนักร้องที่ผมจ้างมา ก้อได้เวลาเลิกร้อง แต่เธอไม่กลับในทันที แต่ยังมาแสดงความยินดีกับผมด้วย จากนั้นผมก้อเดินตระเวนชนแก้วกับทุกคน ทั้งเต้นด้วย บางทีก้อขึ้นไปรองเพลงบนเวทีเรียกเสียงปรบมือและเสียงฮาในเวลาเดียวกัน เพราะว่าเวลาผมกรึ่มๆหน่อย ผมจะร้องเพลงผิดๆถูกๆ จนพวกนังแม๋ม นังป้อมมันโห่ให้ผมใหญ่เลย
ดึกสักหน่อย พี่ผึ้งก้อมาลาผมกลับ ผมก้อเลยเดินออกมาส่งๆพี่ๆทั้งสองที่ลานจอดรถ ตอนที่เราเดินออกมา ไม่รู้ว่าพี่ผึ้งไปพูดอะไรกับพี่แจ็ค แล้วพี่แจ็คก้อเดินนำไปก่อน ส่วนพี่ผึ้งก้อหันหลังมาคุยกับผม
“ อี้จ้ะ พี่ขอคุยอะไรด้วยหน่อยสิ “
“ มีอะไรเหรอพี่ อ้าว แล้วทำไมพี่แจ็คเค้าเดินไปก่อนล่ะ “ ผมถามไปแบบมึนๆเมาๆเล็กน้อย
“ พี่จะคุยเรื่องดิว กับ อี้น่ะจ้ะ “ ผมอึ้งไปเล็กน้อย แต่ก้อเก็บอารมณ์ไว้ แล้วถามกลับไป
-
:impress3: :impress3: :impress3: :impress3: :impress3: :impress3: :impress3: :impress3:
หายไปไหนกันหมดอ่า
ลงให้ขนาดนี้แล้วยังไม่มีเสียงตอบรับ
หรือว่ายุ่งกันอยู่เหรอครับ
เฮ้ออออออออ มาเม้นต์กันใหม่น่ะ :call: :call: :call: :call:
:o12: :o12: :o12: :o12: :o12: :o12: :o12: :o12: :o12: :o12: :o12:
-
จะเอายังไงกันล่ะเนี่ย เฮ้อ
ดิวเอ๊ย เดอะสตาร์ก็แพ้
แถมโดนอี้ทิ้ง ไม่สนใจใยดีอีก
อนาทจริงๆ เฮ้อ
-
แงงงง
มาแล้วมั้ยย
มาลงต่อน้า
พอดีเค้าเครียดอยู่อ่ะ
เลยไม่ได้รอตอนลง
ง่ะ กลับมาน้าาา
มาลงต่อน้าาา
เค้ารักตะเองน้าาา
จู๊บๆ ว่าแต่ พี่ผึ้งจะคุยไรนิ
แอบอยากรู้ อิอิ
-
ไม่รู้จะเม้นท์อะไรแล้ว
สงสารดิว รัก แล้วทำอะไร ไม่ได้เลย นอกจากยืนอยู่ห่าง ๆ
เอาใจช่วยดิวต่อไปแล้วกัน ไม่รู้จะไหวไหมเนี๊ย ดิว :o12:
-
:m31: :m31: :m31: :m31: :m31: :m31: :m31: :m31: :m31: :m31: :m31:
“ พี่จะคุยเรื่องดิว กับ อี้น่ะจ้ะ “ ผมอึ้งไปเล็กน้อย แต่ก้อเก็บอารมณ์ไว้ แล้วถามกลับไป
“ เรื่องอะไรเหรอครับ ดิวเค้าไปพูดอะไรให้พี่ฟัง “
“ เปล่าหรอกจ้ะ เค้าไม่ได้พูดอะไรหรอก แต่พี่สังเกตอาการดิวเค้าเองแหละ เหมือนกับอี้ไม่ค่อยอยากคุยกับดิวอ่ะ มีเรื่องผิดใจกันเหรอ “
“ เปล่าครับ ไม่มีอะไรหรอก อี้กับดิวไม่ได้มีอะไรที่ต้องเกี่ยวข้องกับนี่ครับ อี้เลยไม่จำเป็นต้องไปอยากเจอ อยากพูดกับเค้า แต่เวลาที่เราทำงานด้วยกัน ก้อต้องเจอ ต้องพูดคุยกันตามปกติแหละครับ “ ผมตอบแบบเลี่ยงๆ
“ พี่ดูออกน่ะ ว่าดิวชอบอี้มาก ใครๆเค้าก้อมองออกทั้งนั้นแหละ ช่วงแรกที่พี่เจอดิวน่ะ พี่ก้อพอจะเดาได้ และดิวเค้าก้อเหมือนพยายามเข้ามาตีสนิทกับพี่ เพื่ออะไรสักอย่าง จากนั้นพี่ก้อพอรู้แล้วว่า อะไรเป็นอะไร พอพี่รู้พี่ก้อพยาบามออกห่างจากเค้าน่ะ แต่เค้าพยายามมาขอร้องให้พี่เล่นละครตบตาคน แต่เค้าไม่บอกว่าเป็นใคร แต่พี่ก้อรู้แหละ แล้วก้อร่วมเล่นด้วยสักหน่อย จนพี่ไปทำงานเมืองนอกบ่อยๆ พี่เลยไม่ได้ติดต่อกับเค้า และตอนที่พี่อยู่เมืองนอก เค้าก้อไม่เคยติดต่อพี่เลยน่ะ พอพี่กลับมารอบนี้ พี่เห็นสภาพดิว พี่ก้อพอจะรู้เลยว่าเกิดอะไรกับเค้าขึ้น แต่เค้าก้อไม่ได้บอกพี่หรอก บางทีก้อชอบเหม่อๆคนเดียว เห็นแล้วพี่ก้ออดสงสารไม่ได้อ่ะ เลยมาถามอี้ดูไง “
“ ดิวเค้าให้พี่ผึ้งมาพูดให้เหรอครับ พี่ถึงได้เรียกอี้มาคุยแบบนี้ “ ผมถามกลับไป แบบอารมณ์ไม่ดีนัก แต่พี่ผึ้งก้อยิ้มกลับมาแล้วพูด
“ ไม่มีใครให้พี่มาพูดทั้งนั้นแหละอี้ อี้ เราเป็นน้องที่พี่รักคนนึงเลยน่ะ และพี่ก้อรู้ว่าเรารู้สึกยังไงกับดิว พี่แค่อยากจะบอกว่า ถ้าเรารักใครแล้ว ก้ออยากให้ทำตามหัวใจตัวเองซะ อย่าทิฐิให้มากนัก เดี๋ยวพออะไรมันสายไป แล้วเราจะกลับมาเสียดายทีหลังน่ะ จะว่าไปแล้ว ดิวเค้าก้อเป็นคนที่นิสัยใช้ได้เหมือนกันน่ะ ถ้าเค้ารักใครแล้ว เค้าคงจะรักหมดทั้งใจเลยแหละ และในเมื่อใจคนสองคนมันตรงกัน แล้วอะไรล่ะมันคือปัญหา ถ้าผิดใจหรือเข้าใจผิดอะไรกัน ทำไมไม่หันหน้ามาคุยกันดีๆล่ะจ้ะ “ ฟังจาที่พี่ผึ้งพูดแล้ว ผมเลยรู้ว่า พี่เค้าเป็นห่วงผมจริงๆ
“ มันไม่ใช่อย่างนั้นหรอกครับพี่ผึ้ง มันไม่ใช่ว่าเรารักกันแค่นั้นมันก้อพอ มันยังมีเรื่องอื่นๆอีกหลายอย่าง ข้อสำคัญ ตอนนี้อี้ก้อไม่ได้คนโสดแล้วน่ะครับ พี่ก้อน่าจะรู้นี่ครับ ว่าตอนนี้ อี้เป็นแฟนกับต้งอยู่ แล้วอย่างนี้เรื่องของอี้กับดิวมันจะเป็นไปได้ยังไง “
-
โอ้ววว
พี่ผึ้งเริดดดดด
^^
ต่อๆ
-
ขอให้สิ่งที่พี่ผึ้งพูด ทำให้พี่อี้ ได้ทบทวนอีกทีเถอะน๊า
พี่อี้อย่าให้ใจตัวเองเป้นทุกข์น๊า
ลงต่อด่วนค๊า อิอิ
ขอบคุณนะค่ะ
-
:เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:
-
กลุ้มเว้ย กลุ้มๆๆๆๆ ขัดใจเป็นที่สุด
ทำตัวให้มันน่ารักน่าลุ้นหน่อยเด้ตะเอง เฮ้อ
ผมจะต้องผิดหวังไปยันจบเรื่องมั้ยเนี่ย
-
:angry2: :angry2: :angry2: :angry2:
คุงน้องจ็อคครับ
ใจเยงๆน่ะครับ
แหมๆๆๆ เวลาถูกใจนี่เงียบเชียว
เวลาขัดใจน่ะ ทำเป็นงอนผม
ยังไงผมก้อรักทุกคนน่ะครับ ไม่ทำให้ผิดหวังกันหรอกน่า
แต่รอนิดนึงเด้อครับ อิอิ :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
อ่านะ
พี่ผึ้งจะพูดทามม้ายยย
คบกะต้งดีแร้นน
ชอบต้ง เชียร์ต้ง ร๊ากกกต้ง :-[
-
:impress3: :impress3: :impress3: :impress3: :impress3: :impress3: :impress3: :impress3: :impress3:
“ มันไม่ใช่อย่างนั้นหรอกครับพี่ผึ้ง มันไม่ใช่ว่าเรารักกันแค่นั้นมันก้อพอ มันยังมีเรื่องอื่นๆอีกหลายอย่าง ข้อสำคัญ ตอนนี้อี้ก้อไม่ได้คนโสดแล้วน่ะครับ พี่ก้อน่าจะรู้นี่ครับ ว่าตอนนี้ อี้เป็นแฟนกับต้งอยู่ แล้วอย่างนี้เรื่องของอี้กับดิวมันจะเป็นไปได้ยังไง “
“ ตัวอี้เองน่ะ น่าจะรู้น่ะว่าอี้รักใครอยู่ การที่เราอยู่กับคนที่เค้าคิดว่าดีกับเรา เค้ารักเรา แต่ใจเรามันไปอยู่กับอีกคนนี่ พี่ว่าอย่างนี้มันไม่ค่อยแฟร์น่ะอี้ แล้วอี้เองแหละจะเป็นคนที่เสียใจและเจ็บปวดที่สุด “ พี่ผึ้งพูดและเอามือมาแตะบ่าผมไว้
“ ขอบคุณมากน่ะครับพี่ผึ้ง ที่เป็นห่วงอี้ อี้ไม่เป็นไรหรอกครับ อีกไม่นานทุกอย่างมันก้อจะดีขึ้นเอง อี้เชื่อว่า ความดีมันต้องเอาชนะใจเราได้สักวันนึง อี้เองก้อจะพยายามตัดใจให้ได้ เพื่อความสุขของทุกๆคน “ ผมพูดไป น้ำตามันก้อดันจะไหลออกมาซะอีก แต่ก้อกลั้นมันไว้
“ เฮ้อออ ถ้าอย่างนั้นก้อแล้วแต่อี้แล้วกันจ้ะ พี่รู้ว่าอี้ควรจะทำยังไง พี่ก้อได้แต่เอาใจช่วยแล้วกัน แต่ถ้าอี้ต้องการให้พี่ช่วยอะไรก้อบอกพี่ได้เลยน่ะจ้ะ พี่ยินดี พี่ไม่รบกวนเราแล้วล่ะ เราไปดูแลแขกต่อเถอะ แล้วเจอกันใหม่น่ะจ้ะ “ จากนั้นพี่ผึ้งก้อเดินออกไป โดยมีผมเดินออกไปส่งให้พี่ผึ้งขึ้นรถแท็กซี่ที่หน้าร้าน เพราะว่าตอนมา พี่ผึ้งคงให้ดิวขับรถมาให้
พอพี่ผึ้งกลับไปแล้ว ผมก้อเดินเหม่อๆออกมานั่งคิดอะไรคนเดียวที่สวนหย่อมข้างนอกร้านคนเดียว ในใจผมก้อคิดถึงเรื่องที่พี่ผึ้งพูดมา นี่แสดงว่าตลอดเวลาที่ดิวบอกกับผมว่า ดิวคบกับพี่ผึ้งนี่ มันไม่ใช่เรื่องจริงหรอกเหรอ แล้วดิวจะทำอย่างนั้นไปทำไม ผมเองก้อไม่เข้าใจ หรือว่าดิวต้องการที่จะประชดผมเฉยๆ เพื่อให้ผมหึงหวงเค้า ถ้าเป็นอย่างนั้นจริงๆ นั่นก้อแสดงว่าดิวเค้ารักผมมานานแล้วสิน่ะ แล้วผมเองล่ะ ตอนนั้นผมเองก้อรู้สึกหึงดิวอยู่เหมือนกันนี่ นั่นก้อแสดงว่า ผมเองก้อรักดิวเค้ามานานแล้วเหมือนกัน แต่ทำไมน่ะ ตอนนั้นผมเองถึงไม่รูตัวเลย อาจจะเพราะว่า กิริยาที่ดิวปฏิบัติกับผมส่วนมาก จะเป็นแบบแนวประชดประชัน แดกดัน และกลั่นแกล้งมากกว่า แล้วทำไมน่ะ ผมถึงไม่เคยโกรธเค้าเลย ทำไม ?????
ผมนั่งคิดอยู่คนเดียว ด้วยจิตใจที่หดหู่ยิ่งนัก คิดทบทวนกลับไปมาว่า ทำไมน่ะ ผมกับดิวถึงรักกันไม่ได้ ทำไมน่ะ บางทีผมก้อมีความคิดแย่ๆขึ้นมาว่า ถ้าผมจะฝืนคบดิวต่อไปนี่ มันจะเป็นยังไง หรือ ผมมีความคิดว่า มันจะดีกว่านี้ไหม ถ้าดิวไม่ได้เกิดมาเป็นลูกคุณประวิทย์ แต่มันก้อเป็นไปไม่ได้ ผมเครียดมาก จนน้ำตาไหลออกมาตอนไหนไม่รู้
“ มานั่งคิดอะไรคนเดียวตรงนี้เหรออี้ ทำไมไม่เข้าไปสนุกกับคนในงานนั่นล่ะ “ จู่ๆก้อมีเสียงใครไม่ร็ ทักผมขึ้น ผมเองก้อตกใจเล็กน้อย จากนั้นก้อเช็ดน้ำตาแล้วหันกลับไปดูว่าเป็นใคร
“ ปวดหัวหรือเปล่า ทำไมดูตาแดงๆ เอ๊ะหรือว่าเมา แต่ดิวเห็นอี้ดื่มไปไม่เท่าไหร่เองนี่นา ทำไมเมาง่ายจัง เสียชื่อหมด “ ปรากฏว่าเป็นดิวที่เดินมาทักผม ผมเองก้อต้องพยายามเก็บอารมณ์ไว้ ไม่แสดงออกให้ดิวรู้ว่าผมกำลังนั่งเสียใจเรื่องเค้าอยู่
“ ก้อไม่ถึงกับเมาหรอก แต่แบบว่ามันมึนๆเล็กน้อยอ่ะ เลยออกมานั่งพักก่อน เดี๋ยวว่าจะกลับเข้าไปแล้ว แล้วดิวล่ะ ออกมาข้างนอกทำไมล่ะ ไม่ไปสนุกกับเพื่อนๆล่ะ วันนี้เต็มที่เลยน่ะ “ ผมตอบกลับไป
“ อืมๆๆๆ เอ๊ะหรือว่า ที่อี้ออกมานั่งคนเดียวนี่ เพราะว่า คิดตามเรื่องที่คุยกับผึ้งเมื่อกี้น่ะ คือดิวไม่ได้ตั้งใจแอบฟังหรอกน่ะ พอดีว่าจะเดินออกมาหาผึ้งเค้าเหมือนกันอ่ะ เพราะเห็นว่าจะกลับแล้ว เลยกะว่าจะออกมาลานิดหน่อยอ่ะ “ ตกลงนี่ดิวได้ยินสิ่งที่ผมคุยกับพี่ผึ้งเหรอเนี่ยะ ผมเองก้อฉุนเล็กน้อยที่ดิวมาแอบฝัง
-
กำ อิพี่ดิว
แอบฟัง สงสัยพี่อี้
งอนแหงๆ
5555++
-
:m16: :m16: :m16: :m16: :m16: :m16: :m16: :m16: :m16: :m16: :m16: :m16: :m16: :m16:
“ แล้วจะทำไมล่ะ มันไม่มีอะไรเกี่ยวกับดิวทั้งนั้น เสียมารยาทมากเลยน่ะที่แอบฟังคนอื่นคุยกัน อี้ไม่คุยด้วยแล้วน่ะ กลับเข้างานดีกว่า “ ผมกอ้เลยเลี่ยงเดินออกมา แต่ดิวก้อมาดึงแขนผมไว้
“ ทำไมล่ะอี้ ทำไมอี้ต้องคอยหนีดิวตลอด หนีใจตัวเองตลอด ทำไมล่ะ ในเมื่อเรารักกัน ทำไมเราจะคบกันไม่ได้ ถ้าอี้จะบอกว่าเป็นเพราะไอ้ต้งน่ะ มันไม่ใช่ปัญหาหรอก เพราะถ้าเราบอกกับมันตรงๆ เดี๋ยวมันก้อรับได้เองนั่นแหละ น่ะอี้ น่ะครับ เราอย่ามาทำร้ายหัวใจเราทั้งสองคนเลย ทำไมเราไม่มามีความสุขเหมือนคู่อื่นๆบ้างล่ะ “ แล้วผมก้อแกะมือดิวที่จับแขนผมอยู่ออก
“ ดิวนี่คงจะพูดไม่รู้เรื่องน่ะ อี้ว่าเราคุยเรื่องนี้กันรู้เรื่องแล้วน่ะ จะมาอะไรนักหนา แล้วนี่ วันนี้ก้อเป็นงานวันเปิดร้านของอี้น่ะ ทำอะไรให้เกียรติกันบ้าง ต้งก้ออยู่ในงาน ถ้าต้งมาได้ยินเข้ามันจะไม่ดี “ ผมเอ็ดไปเสียงดัง จนดิวน้ำตาคลอเบ้า
“ แล้วทำไมเวลาดิว อี้ไม่เห็นจะห่วงความรู้สึกของดิวบ้าง อี้ห่วงแต่คนอื่น ดิวมันเป็นคนไม่มีหัวใจใช่ไหม อี้ถึงได้ทำร้ายจิตใจดิวอย่างนี้ อี้ต้องให้ดิวทำยังไง ขอร้องยังไง อี้ถึงจะใจอ่อน และกลับมารักดิวเหมือนเดิม “ ดิวพูดไปด้วยน้ำเสียงที่สั่นเครือ
“ ดิวไม่ต้องทำอะไรทั้งนั้น เรื่องของเรามันไม่เคยเกิดขึ้น อี้ไม่เคยรักดิวเลย เลิกคิดได้แล้ว ดิวอี้จะบอกให้น่ะ ในฐานะที่เราเป็นเพื่อนกัน ดิวจะมายึดติดอะไรกับอี้ ดิวเองก้อเป็นผู้ชายนี่ ดิวควรจะไปคบกับผู้หญิงทั่วไปสิ จะมาอะไรกับอี้นัหนา คนที่ไม่ได้เคยรักดิวเลย ดิวเลิกคิดเรื่องนี้ดีกว่า และก้อเลิกตามอี้ได้แล้ว ไม่งั้นล่ะก้อ อี้จะไม่มีเหลือให้แม้แต่ความเป็นเพื่อน “ พอจบประโยคนี้ น้ำตาดิวก้อไหลพรากออกมาทันที แล้วจากนั้นดิวก้อเอามือกุมหน้าตัวเองไว้แล้วก้อร้องไห้ แต่เหมือนกับเค้าจะพยายามกลั้นไว้ ผมเองก้อสงสารน่ะ แต่ผมทำอะไรไม่ได้เลย ดิว ผมอยากบอกดิวน่ะว่า เหตุผลจริงๆคืออะไร แต่ผมพูดออกไปไม่ได้ ผมเองก้อได้แต่ปล่อยให้ดิวยืนร้องไห้อยู่สักพัก โดยที่ผมไม่ได้ปลอบอะไรเค้าเลย ไม่นานนักดิวก้อเงยหน้าขึ้น แล้วเช็ดน้ำตา จากนั้นก้อพูดขึ้น
“ ถ้างั้น ก้อหมายความว่า ดิวคงไม่สามารถเหนี่ยวรั้งอี้ไว้ได้อีกแล้วล่ะ ดิวขอโทษน่ะครับ ที่ทำให้อี้มาเสียเวลากับดิว แต่ก่อนที่ดิวจะไปจากอี้ ดิวขออวยพรให้อี้มีความสุขมากๆน่ะครับ กับชีวิตที่อี้เลือก แล้วดิวก้อขอบคุณอี้ด้วย ที่อี้ยังมีน้ำใจ มาเป็นเพื่อนกับดิว อี้ครับ ดิวอยากจะขอกอดอี้เป็นครั้งสุดท้ายได้ไหมครับ แล้วดิวจะไม่มากวนอี้อีก “ ดิวกางแขนออก แล้วทำสีหน้าเว้าวอนมาที่ผม
“ ได้สิ “ ผมตอบไป จากนั้น ดิวก้อเดินมากอดผมไว้อย่างแน่น ผมได้ยินเสียงสะอื้นเบาๆของดิว และรู้สึกเหมือนว่า น้ำตาของดิวจะไหลลงมาที่บ่าของผม ผมเองก้อจะร้องไห้เหมือนกัน แต่ก้อต้องกลั้นน้ำตาตัวเองไว้
ขณะที่กอดดิวอยู่นั้น ผมก้อเห็นต้งเดินออกมาจากสวนด้านหลังของดิว ผมเองก้อตกใจเล็กน้อย และได้ผลักตัวดิวออกเบาๆ ดิวคงจะรู้ตัวเลยผละออกจากผม และเช็ดน้ำตาของตัวเอง จากที่ผมสังเกตสีหน้าของต้ง ดูเหมือนเค้าไม่ได้โกรธอะไร
-
แล้วต้งจะมาทำไม
-*-
ขัดจังหวะหัวใจชัดๆ
-
แงๆๆ สงสารพี่ดิว ว
พี่อี้ไม่ยอมรับหัวใจตัวเอง
พี่ดิวอย่าท้อน๊า สู้ๆ
-
ตอนนี้ผมกำลังฟังเพลงนี้อยู่
จะเข้ากับเรื่องเปล่าไม่รู้แต่อ่านไปแล้วฟังเพลงนี้ไปเลยอินมั่ก
ผมลงเพลงไม่เป็นเอาไปแต่เนื้อเพลงก่อนล่ะกันครับ
เจ็บยังไงก็รัก
ทุกครั้งต้องแกล้งทำเย็นชา เจอหน้าก็หลบตาทุกที
ห่างๆเธอไว้อย่าใกล้คงดี คนอื่นก็มีอย่ารักเธอเลย
แม้รู้ดีแก่ใจยังเผลอ หลงรักเธอไม่กลัวช้ำใจ
ยิ่งปล่อยใจลงลึกเท่าไร ก็ยิ่งช้ำหัวใจเท่านั้น
ช้ำเท่าไร เจ็บช้ำเท่าไร ปวดร้าวเพียงใด ก็จะรักเธอ
แค่เพราะรัก ก็ยอมก็ทนได้เพื่อเธอ เธอคนเดียวเท่านั้น
ช้ำเท่าไร เจ็บช้ำเท่าไร ปวดร้าวเพียงใด จะยอมรับมัน
หากสุดท้าย แม้ยังปวดร้าวทุกคืนวัน ก็ไม่ยอมเปลี่ยนใจ
แม้รู้ดีแก่ใจยังเผลอ หลงรักเธอไม่กลัวช้ำใจ
ยิ่งปล่อยใจลงลึกเท่าไร ก็ยิ่งช้ำหัวใจเท่านั้น
ช้ำเท่าไร เจ็บช้ำเท่าไร ปวดร้าวเพียงใด ก็จะรักเธอ
แค่เพราะรัก ก็ยอมก็ทนได้เพื่อเธอ เธอคนเดียวเท่านั้น
ช้ำเท่าไร เจ็บช้ำเท่าไร ปวดร้าวเพียงใด ทนได้ทั้งนั้น
หากสุดท้าย แม้ยังปวดร้าวทุกคืนวัน ก็ไม่ยอมเปลี่ยนใจ
จากคนที่เคยเข้มแข็งกว่าใคร ก็เป็นคนอ่อนไหวเดียวดาย
ก็เพราะเธอคนเดียว ที่เปลี่ยนฉันให้เป็นอย่างนี้
แค่เพราะรัก ก็ยอมก็ทนได้เพื่อเธอ เธอคนเดียวเท่านั้น
ช้ำเท่าไร เจ็บช้ำเท่าไร ปวดร้าวเพียงใด ทนได้ทั้งนั้น
หากสุดท้าย แม้ยังปวดร้าวทุกคืนวัน ก็ไม่ยอมเปลี่ยนใจ..
-
:impress3: :impress3: :impress3: :impress3: :impress3: :impress3:
โถๆๆๆๆๆ คุงน้องจ็อค
อินจัด สุดๆๆๆๆ
เล่นเอาผม รู้สึกแย่ไปเลย
ที่ทำร้ายความรู้สึก
แต่ก้อน่ะ อิอิอิ แอบสะจายยยยยยยยยย
มาโซๆๆๆๆๆ :man1: :man1: :man1: :man1: :man1: :man1:
-
เอิ่มมม
เพิ่งรู้ว่า พี่อี้เป็นมาโซ
5555++
-
อย่างงี้เค้าไม่เรียกมาโซ แต่เค้าเรียกว่า ซาดิสซ์ ตะหาก :m16:
-
:angry2: :angry2: :angry2: :angry2: :angry2: :angry2: :angry2:
หนอยๆๆๆๆ มาว่าเค้า
เด๋วแกล้งให้อกหักกันหมดเลยนี่
แหมๆๆๆ รู้จักข้อยน้อยไปซะแล้ว
อิอิอิอิ ล้อเล่งน๊า ใครจะกล้าล่ะ คร๊าบบบบบ
:oo1: :oo1: :oo1: :oo1: :oo1: :oo1: :oo1: :oo1:
-
เมื่อไหร่จะเลิกปากแข็งกันซะทีนะ ... รู้ป่าว :angry2:
-
:sad11: :sad11: :sad11: :sad11: :sad11: :sad11: :sad11: :sad11: :sad11: :sad11: :sad11:
ขณะที่กอดดิวอยู่นั้น ผมก้อเห็นต้งเดินออกมาจากสวนด้านหลังของดิว ผมเองก้อตกใจเล็กน้อย และได้ผลักตัวดิวออกเบาๆ ดิวคงจะรู้ตัวเลยผละออกจากผม และเช็ดน้ำตาของตัวเอง จากที่ผมสังเกตสีหน้าของต้ง ดูเหมือนเค้าไม่ได้โกรธอะไร
“ ต้งเดินหาอี้ซะแทบแย่เลย พอดีคุณเควินเค้าจะมอบของขวัญให้อี้อ่ะ แล้วเพื่อนๆก้อตามหาอี้กันให้ควั่กเลย ต้งเลยเดินออกตามหาอี้ เลยมาเจออี้ที่นี่ไง ไม่นึกว่าจะอยู่กับดิว “ ต้งพูดน้ำเสียงปกติมากๆ จนผมเองก้อกลัวใจต้งเหมือนกัน ดิวเองได้ยินดังนั้นก้อหันไปพูดกับต้ง
“ พอดีชั้นเห็นอี้นั่งอยู่คนเดียวอ่ะ เลยมาแสดงความยินดีกับอี้หน่อย ไม่ได้มีอะไรมากไปกว่านี้หรอก แล้วที่กอดกันนี่ ก้อเหมือนเพื่อนกอดเพื่อนนี่แหละ แกคงไม่ว่าอะไรน่ะ ที่ชั้นกอด เอ่อออ แฟนของแก “
“ ไม่หรอก ชั้นเข้าใจดี ชั้นรู้ว่าอี้เค้าคงไม่ทำร้ายชั้นหรอก ฮ่าๆๆๆ ไม่เอาน่า ชั้นล้อเล่น แล้วนี่แกทำไมไม่เข้าไปสนุกต่อว่ะ ข้างในเพื่อนๆเค้ากำลังมันส์กันเลยน่ะ ไอ้ป๊อบก้อด้วย รายนั้นใกล้จะเมาแล้วมั้งนั่น “ ต้งพูดกับดิวเหมือนกับว่าไม่ได้ติดใจอะไร
“ ขอบใจแกน่ะ ที่เข้าใจชั้น อืม งั้นเดี๋ยวชั้น กลับเข้าไปในงานก่อนแล้วกัน แล้วเจอกันข้างในน่ะ “ แล้วดิวก้อเดินออกไปจากตรงนั้น
“ ที่จริงต้งก้อไม่ได้เชื่อหรอกน่ะว่า ไอ้ดิวมันจะคิดแค่นั้น หน้าตา ท่าทาง คำพูดที่มันพูดกับอี้ มันไม่ใช่อย่างนั้นเลยแม่แต่น้อย แต่จากที่ต้งได้เห็นปฏิกิริยาตอบโต้ของอี้ที่มีต่อมัน ต้งก้อเลยสบายใจหน่อย และต้งก้อรู้ว่า อี้คงจะไม่ใจร้าย ทำร้ายต้งได้อีก ต้งคิดถูกใช่ไหมครับ “ ต้งหันมาพูดกับผมที่ยื่นนิ่งอยู่ ผมพอได้ยินดังนั้นก้อตอบไป
“ อืม ก้ออย่างที่อี้เคยบอกนั่นแหละ ต่อไปนี้ มันจะไม่มีเรื่องอย่างนี้เกิดขึ้นอีกแล้ว ต้งสบายใจได้ ป่ะ เรากลับเข้าไปในงานกันเถอะ เพื่อนๆรอเราแย่แล้ว “ ผมจะเดินเข้าไปในร้าน แต่ต้งก้อดึงตัวผมเข้าไปกอดไว้
“ อี้ครับ ต้งรู้ว่าอี้รู้สึกยังไงกับไอ้ดิว และต้งก้อรู้ว่า อี้เจ็บปวดแค่ไหนที่ต้องปฏิเสธไอ้ดิวไปเพราะว่าอี้มีต้งอยู่แล้ว ต้งรู้ดีแก่ใจ ทั้งๆที่อี้รักมันขนาดนั้น แต่ต้งรับความจริงไม่ได้ อี้เข้าใจไหม ต้งรักอี้มาก ต้งยอมเสียอี้ไปไม่ได้ ถึงแม้ต้งจะรู้อยู่เต็มอกว่า อี้ไม่มีใจให้ต้งเลย แต่ต้งขอเถอะน่ะครับ ขอให้อี้ให้เวลากับต้งได้พิสูจน์ตัวเองบ้างว่า ต้งรักอี้แค่ไหน และต้งจะทำให้อี้เห็นว่า ต้งเหมาะสมกับอี้ และต้งจะรักและดูแลอี้ตลอดไป อี้ให้กับต้งได้ไหมครับ “ น้ำเสียของต้งที่พูดออกมาสั่นเครือเหมือนคนจะร้องไห้ จากนั้นต้งก้อผละออกจากตัวผม แล้วเปลี่ยนมาจับมือผมไว้ทั้งสองข้าง มองตาผม เหมือนจะอ้อนวอนผม ผมเองก้อสะเทือนใจกับคำพูดต้งเหมือนกัน มันช่างทิ่มแทงใจผมนัก ผมเองก้อเริ่มกลั้นน้ำตาไว้ไม่ไหวแล้ว ทั้งสงสารตัวเอง ทั้งสงสารต้ง
-
:monkeysad:
สงสารพรี่ดิววววว กะ พรี่ต้งงงงงง
มาช้าาาา เพิ่งตื่น + ไปสิงกระทู้เจลอว์ x คิริโอะ
ซอว์รู่วววววววว จ้าาาา
:z3:
งวดนี้ที่สงสารพี่ต้ง... เพราะว่า พี่อี้ไม่ได้มีใจให้พี่ต้ง แล้วพี่แกมารู้ความจริงไง
แล้วพี่ต้งก็ยังอุตส่าห์จะหลอกตัวเองต่อไปอีกอ่ะ
ทั้งๆ ที่ น่าจะปล่อยให้พี่อี้ได้เลือกอย่างอิสระนะ...
ถึงพี่อี้จะยังเป็นแฟนกะพี่ต้ง พี่อี้ไม่เคยมีใจแบบที่รักพี่ดิวให้กะพี่ต้ง
หรือ พี่ต้งจะยอมปล่อยพี่อี้ไปหาคนที่พี่อี้รักจริงๆ
มันก็เจ็บทั้งนั้นแหละ
แต่ ปล่อยไป จะดีกว่ามั้ย
เพราะซักวันนึง มันก็ต้องหายเป็นปกตินะ
พี่ต้งไม่น่าเลยยยยยยย :beat: :z6:
ส่วนพี่ดิว
:serius2:
พยายามเต็มที่แร้วรายเนี้ยะ
แต่พี่อี้ไม่เป็นจายยยย
ปั้ญหาแม่มเยอะเกินนนน
แล้วยังไม่บอกพี่ดิวอีกกกก
คาราคาซังไปม้ายยยยย
อิน มากมาย คร่ะ!!!!!!!! :z3:
-
:serius2:
:monkeysad:
:z3:
-
ใครจะน่าสงสารมากกว่ากัน
ระหว่างด้ง คนที่อี้ไม่ได้รัก? แต่ก็ถนอมน้ำใจ เอาใจใส่ตลอดว่าด้งจะรู้สึกยังไง
ส่วนดิว คนที่อี้บอกว่ารัก? แต่การแสดงออกมันไม่ใช่เลย พูดจาทำร้ายจิตใจตลอด
ผมไม่เข้าใจเลยจริงๆ :really2:
ยิ่งอ่านก็ยิ่งรู้สึกไม่ดีอ่ะ :เฮ้อ:
-
ไม่เข้าใจอี้ที่สุดอ่ะ
หรือเพราะเราต่างคนต่างทัศคติอ่ะ ไม่เข้าใจจริงๆนะ
รู้ว่าเป็นกังวล...
พอๆอ่ะ อินจัดแล้วเนี่ย แน่นหน้าอกนะครับขอบอกกกกกก!!!!
-
ฮือ สงสารดิวที่สุดเลย ทำไมอี้ทำยังไงล่ะ
ตังด้วย จะเหนี่ยวรั้งทำไม เมื่อเขาไม่ได้รักตัวเอง
ฮือ อี้ ไม่เข้าใจอี้เลย :z3:
-
:m15: :m15: :m15:
หมดล็อตนี้แล้วขอพักน่ะครับ
ผมป่วยอย่างแรง
หายป่วยแล้วจะมาต่อให้นะครับ
---------------------------------------
:o12: :o12: :o12: :o12: :o12: :o12: :o12: :o12: :o12: :o12: :o12: :o12:
“ ได้สิครับ ต้งดีกับอี้ซะขนาดนี้ ต้งไม่ต้องห่วงน่ะ อี้เป็นคนรักษาคำพูดพอ อี้บอกไว้ว่าอี้จะทำอะไร อี้ก้อจะทำอย่างนั้น ต้งสบายใจได้ อีกอย่าง เรื่องของอี้กับดิว ยังไงมันก้อเป็นไปไม่ได้อยู่แล้ว อีกหน่อยทุกอย่างมันก้อจะดีขึ้นเอง “ ผมฝืนตอบไป ทั้งๆที่ไม่รู้ว่า อีกนานแค่ไหน จิตใจผมถึงจะปกติ แต่ผมจำต้องบอกออกไปให้ต้งสบายใจขึ้น แล้วต้งก้อเข้ามาสวมกอดผมอีก
“ อี้ครับ ถ้าอี้อยากจะร้องไห้ อี้ก้อร้องออกมาเหอะ ร้องออกมาให้พอ แล้วหลังจากนั้น เราไปมีความสุขกันน่ะครับ “
“ ไม่หรอกต้ง อี้จะไม่ร้องไห้อีกแล้ว มันจะซักแค่ไหนกันเชียว เจ็บกว่านี้อี้ก้อเคยมาแล้ว อี้ว่าเราพอแค่นี้ดีกว่า เรากลับเข้าไปในงานดีกว่าน่ะครับ อี้อยากจะไปสนุกกับเพื่อนๆอ่ะ “ แล้วต้งก้อผละออกจากตัวผม ตาก้อมาผมด้วยสายตาที่หวานซึ้ง
“ อี้ครับ ก่อนจะไปต้งขอถามอะไรหน่อย อี้ยังเก็บแหวนที่ต้งให้ไว้อยู่ไหมครับ “ ตอนแรกผมก้อลืมไปแล้ว แต่ก้อกลับมาคิดได้ว่ายังเก็บแหวนวงนั้นไว้อยู่ แต่ว่า ต้งจะถามทำไมรึ ?
“ ก้อยังเก็บไว้อยู่น่ะครับ ทำไมเหรอต้ง “ ผมถามกลับไป
“ ก้อต้งจะทวงสัญญากับอี้อีกทีไงว่า เมื่อไหร่ที่อี้มั่นใจในตัวต้งแล้ว อี้จะใส่แหวนวงนั้น อี้ยังจำได้ไหมครับ “ ผมก้อเลยถึงบางอ้อ ว่าต้งเคยให้แหวนผมไว้ และผมก้อเคยให้สัญญากับต้งไว้เช่นกัน
“ อืม อี้ยังจำได้อยู่ และถ้าถึงวันนั้นเมื่อไหร่ อี้จะใส่มันเอง “ ผมตอบไป และส่งยิ้มให้ต้งนิดหน่อย
“ ขอบคุณมากๆเลยครับอี้ ต้งรับรองว่ามีวันนั้นแน่นอน ต้งว่าเรากลับเข้างานกันดีกว่า ไปสนุกกัน “ ดูท่าต้งจะมีความสุขขึ้นมาแล้ว เลยจูงมือผมเดินเข้าไปในงานอย่างกระฉับกระเฉง ผมเองก้อต้องเลยตามเลยกับต้งไป
------------------------ จบตอนที่ 38 ----------------------
-
:impress3: :impress3: :impress3: :impress3: :impress3: :impress3: :impress3: :impress3:
อี้เค้าฝากผมมาบอกว่า
จะโทษเค้าก้อได้ เพราะว่าเค้าผิดเอง
เค้าไม่ว่าที่ผู้อ่านต่อว่าเค้า
อี้เค้ากลับดีใจด้วยซ้ำที่ผู้อ่านอินกับเรื่องนี้
เค้าฝากขอบคุณผมมาอีกที
แต่ตอนนี้ผมไม่ไหว แย้ววววววววววววววว
ป่วยมากมายเหอะ
ยังไงก้อรอ อเล็กว์หน่อยน่ะครับ
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
สงสัยอะ อาเล็ก กะ พี่อี้ คนละคนหรอ ?
อ่านของรีบนละง๊ง งง
แร้วทำไมในเรื่องเล่านี่แบบว่า อี้เป็นคนเล่าอ่า
ไม่เข้าใจ
:serius2:
:z3: :z3: :z3:
อ่าค่ะ หายไวๆ นะ คุณอาเล็ก
:กอด1:พี่อี้ :กอด1:พี่ดิว :กอด1:พี่ต้ง
ฮือๆๆๆ
เอาออกไปซักเส้าเหอะ
เศร้าเกินนนนนนน
-
:-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[
แฮ่ๆๆๆๆ ก้อประมาณนั้นน่ะครับ
คนที่เอาเรื่องมาลง กะคนเจ้าของเรื่องนี่ อาจจะเป็นคนละคนก้อได้ครับ
อยู่ที่จินตนาการของแต่ล่ะคน
อย่า งงเลย ก้อที่บอกว่าอี้ฝากมาบอกคือ
ผมเห็นว่าอี้โดนตำหนิเยอะไง เลยออกมาแก้ให้บ้าง
พอให้มันเป็นการตอบโต้
อย่า งงๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ขอร้องๆๆๆๆ
เข้าใจเหอะ ผมยังเข้าใจเลย อิอิ :L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1:
-
ขอให้หายป่วยไวๆนะครับ
จะมาติดตามตอนต่อไป
:L2: :L2: :L2:
-
เป็นหวัดหน้าร้อนเนี่ยหายยากนะ ขอบอก
-
รู้สึกได้ว่า
ต้งเหนแก่ตัวมาก
รู้อยู่แล้วว่า อีกคนไม่ได้รักยังจะฝืนไว้
บอกคำเดียว
สงสารพี่ดิวสุดๆ
ทำคุณบูชาโทษเนาะ พี่ดิวเนาะ
ส่วนพี่อี้ No Comment
..... สงสารพอกัน
-
รักษาตัวด้วยนะ จะรออ่านต่อนะ :L2:
-
จะว่าไปจริงๆแล้วผมสงสารอี้มากกว่าจะตำหนิอีกนะครับ ผมจะเรียกว่าโชคดีหรือโชคร้ายดีที่มีคนมารุมรักพร้อมๆกัน เฮ้อ แถมแต่ละคนก็นะ จริงใจสุดๆ อิจฉาชะมัดเลย ผมเองกลับเงียบเหงา เศร้าจาย อิอิ ช่างมาน อย่างน้อยก็ไม่ปวดหัวเหมือนอี้เค้า หุหุ :o12:
-
สงสารพี่อี้จังเลย ..
การที่ทำอะไรตรงข้ามกะใจตัวเอง มันช่างทรมาน T^T
** หายป่วยไวๆนะค๊า
ขอบคุณค่ะ ^^
-
หายป่วยไวๆน๊าาาาา
อ่านแล้วงงๆ สับสนกับชีวิตตัวเองง่ะ o22
-
:bye2: :bye2: :bye2: :bye2:
แวะมาดูบอร์ดนิดหน่อย
ก่อนจะไปทานยาแล้วนอน
เด๋วอีคนข้างๆมันจะจัดการผมเอา
เจอกันเย็นๆน่ะครับ
รักทู๊กกกกกกกกกกกกก คนนะครับ :L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1:
-
:z10:
ดันกระทู้ววววววว
หายไวๆ นะพี่อาเล็กซี่
-
เพ่อี้
รออยู่นะ
FC ดิวอี้ ดันกราทู้วววว
-
:กอด1:....ได้..ตัว..แต่..ไม่ได้..หัวใจ..มันจะมีความสุขเหรอวะ
....หันมามองหน้าทีไร ก็เห็นหน้า..เศร้าๆๆ..ถ้ายิ้มก็เป็น..ยิ้มฝืน
....ใช้เวลานี้..ลองดูซักตั้งก็ดีเพื่อ..พิสูจน์...ใจ..ของ อี้ และ ด้ง
....สุดท้ายก็เก็บ..ใจช้ำๆๆ ไว้กับตัวเอง รอเวลา..กลัดหนอง..แล้ว..ระเบิด
....คุณอเล็กซ์ จ๊ะ บอกเค้าไปตรงๆๆเลย..ว่าคนเดียวกันกับ อี้(หรือปล่าว)อย่าลึลามากนัก
....โอ๋ๆๆลืมไป..เปื่อยอยู่..อย่าพึ่งด่านะว่า..อิพี่นี่หายไปนาน กลับมาก็มากัดตรูเลย..อิอิ
....เปื่อย ก็อ้อนคนข้างๆๆๆ...ฉีดยา..เอ้ย..ป้อนยา..ให้เซ่..เดี๋ยวก็สดใส ซาบซ่า :haun4:
-
:seng2ped: :seng2ped: :seng2ped: :seng2ped: :seng2ped: :seng2ped: :seng2ped: :seng2ped: :seng2ped:
บทที่ 39 ชีวิตที่มีความสุข ??? ( The Happy Life ??? )
พอผมและต้งเดินเข้าไปในงานแล้ว พวกเพื่อนๆก้อมาดึงตัวพวกเราไปให้สนุกกับแขกคนอื่นๆ ที่ตอนนี้กำลังมันส์เต็มที่ กับวงดนตรีที่เล่นดีสุดๆ แขกเกือบทุกคน ออกมาโชว์สเต็ปกันที่ ฟลอร์หน้าเวที บ้างก้อเต้นกันที่โต๊ะของตัวเอง ผมเองก้อเต้นไปทั่ว เต้นกับเพื่อนๆบ้าง เต้นกับแขกบ้าง และไม่ต้องห่วงครับ ผมชนแก้วกับทุกคนที่ไปเต้นด้วย แม้ว่าเวลาจะผ่านล่วงเลยมาจนดึกแล้ว แขกก้อยังไม่ยอมกลับ ดีน่ะที่พี่กรณ์แจ้งทางสน.เขตไว้แล้วว่าจะขอเลิกดึกหน่อย ไม่งั้นร้านผมโดนแน่ๆ แต่ไม่หรอกครับ เพราะว่าร้านผมจดทะเบียนถูกต้องตามกฎหมายทุกอย่าง เพื่อที่ว่าจะไม่ได้มีปัญหาภายหลัง
ในระหว่างที่เราสนุกกันอยู่นั้น ผมก้อแอบสังเกตเห็นว่าดิว เค้าจะดื่มหนักมาก ชนแก้วกับคนนั้นคนนี้ไปทั่ว แล้วก้อเต้นกระจาย แต่ดูเหมือนว่าดิวจะพยายามไม่มาใกล้ผม แต่ผมก้อรู้สึกเหมือนกับว่า ดิวเค้าจะแอบมองมาที่ผมบ่อยๆเหมือนกัน พอสายตาผมกับสายตาดิวประสานกัน ผมเองนั่นแหละที่เป็นฝ่ายหลบตาเค้าไป ผมยอมรับว่ายังตัดใจจากเค้าไม่ได้ แต่จะให้ผมทำยังไงล่ะ
จนเวลาล่วงเลยมาจนเกือบจะตี 2 แล้ว ผมก้อบอกกับทุกๆคนว่า งานเลี้ยงคงจะเลิกแค่นี้ และกล่าวขอบคุณทุกๆท่านที่มาร่วมงาน จนแขกเริ่มทยอยกันกลับจนใกล้จะหมด เหลือแต่เพื่อนๆสนิท มีน้องแมน แม๋ม ป้อม เอ๋ย จิน ดี้ ป๊อบ โอม แอม ดิว พี่กรณ์ ต้ง และผม อยู่ยังอยู่ในร้านอยู่ ผมเองก้ออยู่เคลียร์บิลก่อน ส่วนคนอื่นๆก้อนั่งดื่ม นั่งเม้าท์กันต่อไป ดูท่าจะไม่เลิกง่ายๆ แหมๆๆ พอเป็นร้านผมนี่น่ะ คอแข็งกันใหญ่เลย ก้อก้อถึงว่าล่ะ เพื่อนๆทุกคนก้อช่วยกันทำงานจริงๆ ผมถือว่าเรื่องเลี้ยงดูนี่สำคัญน่ะครับ กับคนงานเหมือนกัน ให้เค้ากินอยู่อย่างสบาย ปฏิบัติกับเค้าเหมือนคนสำคัญ ขี้คร้านเค้าจะอยู่กับเรานานๆ
คืนนี้ทางร้านผม ทำรายรับได้เยอะอยู่เหมือนกันน่ะครับ ขนาดว่าผมทำอาหารเลี้ยงแขกแล้วยังมีคนสั่งอาหารและเครือ่งดื่มกันมากมาย นี่ถ้าเราทำร้านดีๆอย่างนี้ตลอดไป บริการดีๆ หาสิ่งแปลกใหม่มาเพิ่มเติมในร้านเสมอๆ รับรองว่า ร้านผมนี้อนาคตไกลแน่ ทั้งนี้ทั้งนั้นผมเองก้อต้องขอบคุณต้ง ที่ทำให้ฝันของผมเป็นจริง ผมไม่นึกเลยน่ะครับว่าจะมีคนดีกับผมขนาดนี้ ทั้งดี ทั้งเทคแคร์ เอาใจใส่ทุกรายละเอียดรอบๆตัวเรา รู้ว่าเราชอบอะไร อยากทำอะไร ผมควรจะดีใจน่ะครับ ที่ได้เค้าเป็นแฟน
พอผมเคลียร์ทุกอย่างเสร็จแล้ว ผมก้อมาร่วมวงเหล้ากับเพื่อนๆต่อ เมื่อกี้ยังดื่มไม่เต็มที่เท่าไหร่ เพราะว่าต้องเคลียร์บิล ส่วนทางร้าน พี่เอิน ซึ่งตอนนี้ผมแต่งตั้งให้เป็นผู้จัดการร้าน เป็นคนจัดการพวกเก็บจานชาม แก้ว ส่วนทางบ้านผมก้อกลับกันไปพักผ่อนที่บ้านรับรองหมดแล้ว พอผมมานั่ง นังแม๋มก้อยื่นแก้มเหล้าให้ผมทันที พวกเราก้อคุยกันไปเรื่อยเปื่อย เกี่ยวกับร้านบ้าง อะไรบ้าง
-
:laugh: :laugh: :laugh: :laugh: :laugh: :laugh: :laugh: :laugh: :laugh: :laugh: :laugh:
ออเครๆๆๆ มาลงให้แล้ว
แต่นี่ทานยามาก้อเยอะแล้วน่ะ ทำไมยังปวดหัวอยู่น่ะ
เซงงงงงงงงงงงง ชะมัดยาด
ไปเที่ยวดีก่า เอิ๊กๆๆๆๆๆ :o8: :o8: :o8: :o8: :o8:
-
ปายหนายไม่ว่า
แต่อย่าลืมกลับมาลงต่ออน้าาา
แล้วก็อย่านานน้าาา :monkeysad:
ว่าแต่จะเที่ยวอ่ะ หายแล้วหรออ
-
บอกแล้วว่าหวัดหน้าร้อนหายยาก ยังจะออกเที่ยวอีกนะคนเรา
-
:m20: :m20: :m20: :m20: :m20: :m20: :m20: :m20: :m20: :m20: :m20:
โอ๊ยยยยยยยยยย พี่น้องครับ
ถ้าเที่ยวจะมานั่งหน้าจอได้ไงล่ะครับ
ล้อเล่งน่ะครับ ไม่ไปไหนหรอก
รักแฟนๆจัง เป็นห่วงเราด้วย
ถ้าเป็นอย่างนี้น่ะ ต่อให้ป่วยแค่ไหนก้อมาลงให้ขาดใจเลยครับ
o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13
-
:m20: :m20: :m20: :m20: :m20: :m20: :m20: :m20: :m20: :m20: :m20:
โอ๊ยยยยยยยยยย พี่น้องครับ
ถ้าเที่ยวจะมานั่งหน้าจอได้ไงล่ะครับ
ล้อเล่งน่ะครับ ไม่ไปไหนหรอก
รักแฟนๆจัง เป็นห่วงเราด้วย
ถ้าเป็นอย่างนี้น่ะ ต่อให้ป่วยแค่ไหนก้อมาลงให้ขาดใจเลยครับ
o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13
งั้นก็ลงต่อจิ
เค้ารออยู่นะ ^^
แต่เปนไปได้อยากให้พักผ่อนมากกว่าอ่ะ
จริงๆนะ เปนห่วงอ่ะ งืมๆ
กลัวอาการแย่ลงอ่ะ
หายแล้วค่อยลงต่อก็ได้ค่ะ ^^
-
:z6: นี่แหนะ ไม่สบายแล้วยังจะไปเที่ยว
:z6: นี่แหนะ มาหลอกเค้า
พี่อาเล๊กซ์นอนไปเรย เด๋วไม่หายยยยยยยยย
:กอด1:พี่อาเล็กซ์จ้า
-
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
เห็นแก่แฟนๆที่น่ารักของผมน่ะครับ
ผมลงให้อีกตอนน่ะครับ แล้วจะไปนอนจริงๆ
ตอนนี้เริ่มโดน ไอ้บ้าข้างๆนี่มันด่าแล้ว
หาว่าไม่ห่วงตัวเอง แต่ห่วงแฟนๆมากกว่า
แต่ผมไม่สนหรอก เค้าไม่ได้มารู้เรื่องกะเรานี่เนอะ อิอิ
ขอบคุณทุกคนน่ะคร๊าบบบบบบบบบบบบบบ
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
:really2: :really2: :really2: :really2: :really2: :really2: :really2: :really2: :really2: :really2: :really2: :really2: :really2:
พอผมเคลียร์ทุกอย่างเสร็จแล้ว ผมก้อมาร่วมวงเหล้ากับเพื่อนๆต่อ เมื่อกี้ยังดื่มไม่เต็มที่เท่าไหร่ เพราะว่าต้องเคลียร์บิล ส่วนทางร้าน พี่เอิน ซึ่งตอนนี้ผมแต่งตั้งให้เป็นผู้จัดการร้าน เป็นคนจัดการพวกเก็บจานชาม แก้ว ส่วนทางบ้านผมก้อกลับกันไปพักผ่อนที่บ้านรับรองหมดแล้ว พอผมมานั่ง นังแม๋มก้อยื่นแก้มเหล้าให้ผมทันที พวกเราก้อคุยกันไปเรื่อยเปื่อย เกี่ยวกับร้านบ้าง อะไรบ้าง
“ ไอ้อี้ มรึงนี่โชคดีน่ะเว๊ย มีแฟนดีๆอย่างต้ง รู้จใจไปซะทุกอย่าง นี่ยังรู้อีกว่ามรึงฝันอยากจะมีร้านอาหารก้อจัดให้ซะ เอิ๊กกก แม่มเมาว่ะ ยังไงกรูก้อขอแสดงความยินดีด้วยน่ะ ไว้ว่างๆกรูจะมาช่วยดูร้าน “ นังแม๋มพูดทั้งๆที่เมาอยู่
“ แหม แม๋มก้อพูดไป ต้งไปแอบได้ยินมาไง แล้วพอดีน่ะ อย่างว่าล่ะ คนที่เรารัก เราก้ออยากให้สิ่งที่ดีแก่เค้า ดูอย่างแม๋มสิ รักแฟน ก้อชอบซื้อของดีๆให้แฟนไม่ใช่เหรอ มันก้อเหมือนกันนั่นแหละ “ ต้งแซวนังแม๋มคืน
“ อูยยยยยยย ต้งขา นังนี่น่ะค่ะ แค่ผู้ชายเผยอปาก มันก้อเสกให้แล้วค่ะ ชีเปตลอดศกอยู่แล้ว ฮ่าๆๆๆ “ นังป้อมกัดเสริม
“ เหรอจ้ะ นังอิมพอร์ท แหมๆๆๆ ของไทยไม่ชอบ ไม่สน กินแต่ของนอก แล้วเป็นไงล่ะ ชวดตลอดศกเช่นกัน “ เอาแล้วไง สองนางนี่เปิดศึกสงครามปากกันอีกแล้ว ให้ตายสิ เพื่อนๆกันน่ะเนี่ยะ
“ พอๆๆๆ เลย พวกมรึงนี่ กัดกันอยู่นั่นแหละ มาๆ มาดื่มกันต่อ เสียรมณ์ว่ะ “ ผมต้องห้ามทัพ ไม่งั้น..... แต่จู่ๆดิวก้อยืนขึ้นครับ
“ ขอแทรกนิดน่ะครับ เอิ๊กกก คือวันนี้ผมขอแสดงความยินดีกับคนสองคนหน่อยน่ะ โปรดฟังๆ เอิ๊กกก คนที่หนึ่ง คืออี้ ที่ได้ร้านอาหารดั่งใจหวัง ดิวก้อขอให้มีความสุขมากๆน่ะครับ ทั้งยังมีแฟนดีๆอย่างไอ้ต้งอีก อี้นี่ได้สองเด้งเลย เอิ๊กกก คนที่สองคือ ไอ้ต้ง แอ๊ะๆๆๆ ทุกอย่างอย่าทำหน้างงเดะ ก้อยินดีกับไอ้ต้งไง ที่ได้อี้เป็นแฟน ขอบอกนิดน่ะ ที่จริงผม ข้ากระผมนี่ เอิ๊กกก รักอี้มานานแล้ว แต่ก้อน่ะ คนเลวๆอย่างผม จะไปสู้เทพบุตรอย่างไอ้ต้งได้ยังงายยยย แต่ก้อไม่เป็นไร อี้ได้คนดี ผมก้อดีใจด้วย และก้อขอขอบคุณอี้ด้วยน่ะคร๊าบบบบ ที่ยังมีความเป็นเพื่อนให้ผมเสมอ ผมซึ้งมาก มา มาชนแก้วกัน “ พอดิวพูดจบ ทุกคนก้ออึ้งไปเล็กน้อย ดิวก้อทำหน้างงๆ ก้อจะไม่ให้ทุกคนอึ้งได้ไงล่ะ ดิวดันมาบอกมารักผมกลางวงเหล้าอย่างนี้ เป็นใคร ใครก้องงสิครับ
“ อ้าวววว เมากันหมดแล้วเหรอ ดิวบอกว่าชนแก้วไง อ้าววว โชนนนน “ ต้งนั่นเองเป็นคนทำลายบรรยากาศนั้น ซึ่งทุกคนก้อคล้อยตาม ชนแก้วกันใหญ่ จากนั้นเราก้อดื่มกันจน ผมเริ่มเมามากและไม่รู้สึกตัวแล้ว โอ๊ยยยย มาวววววววววว
โอ๊ยยยย ปวดหัวชะมัด อ้าว แล้วนี่ ผมอยู่ทีไหนอ่ะ ความทรงจำครั้งสุดท้ายของผมอยู่ที่ร้านนี่ แล้วนี่ ผมอยู่บนเตียงน่ะเหรอ เอ๊ะนี่มันเตียงที่คอมโดผมนี่นา แล้วใครเอาผมมาส่งล่ะ แล้วเสื้อผ้าชุดเก่าผมไปไหน นี่ผมใส่แต่กางเกงบ็อกเซอร์หรอกเหรอ บ้าชะมัด ใครเปลี่ยนให้เราน่ะ ว่าแต่ว่าปวดหัวชะมัด ปวดฉี่ด้วย แล้วนี่กี่โมงแล้ว จะ 6 โมงแล้วเหรอ เดี๋ยวฉี่แล้วมานอนต่อดีกว่า ผมเลยพยายามลุกจากเตียง เพื่อที่จะไปเข้าห้องน้ำ แต่เท่าผมดันไปเหยียบอะไรบางอย่างนิ่มๆเข้าอย่างแรง
-
อ่าววววว
เหยียบรัยอ่ะ
เหอๆๆๆ
-
เกิดอะไรขึ้นน น
ค้างอย่างแรงรุน อิอิ
-
เหยียบต้งแหง
:laugh:
-
:z3: เหยียบ ใครอ่ะ
-
อ้าว ค้าง เหยียบไรอ่ะ
-
เหยียบให้ตรงจุดนะอี้ เหยียบแรงๆ เอาให้หักเลย หึหึ o18
รู้ได้ไงอ่ะว่าเป็นด้ง อาจจะไม่ใช่ก็ได้งิ หึหึ o18
v
v
v
v
v
-
^
^
^
รีบนแอบหมั่นไส้ต้งมากมาย :m20:
-
:a5: :a5: :a5: :a5: :a5: :a5: :a5: :a5: :a5: :a5: :a5: :a5: :a5: :a5: :a5: :a5:
โอ๊ยยยย ปวดหัวชะมัด อ้าว แล้วนี่ ผมอยู่ทีไหนอ่ะ ความทรงจำครั้งสุดท้ายของผมอยู่ที่ร้านนี่ แล้วนี่ ผมอยู่บนเตียงน่ะเหรอ เอ๊ะนี่มันเตียงที่คอมโดผมนี่นา แล้วใครเอาผมมาส่งล่ะ แล้วเสื้อผ้าชุดเก่าผมไปไหน นี่ผมใส่แต่กางเกงบ็อกเซอร์หรอกเหรอ บ้าชะมัด ใครเปลี่ยนให้เราน่ะ ว่าแต่ว่าปวดหัวชะมัด ปวดฉี่ด้วย แล้วนี่กี่โมงแล้ว จะ 6 โมงแล้วเหรอ เดี๋ยวฉี่แล้วมานอนต่อดีกว่า ผมเลยพยายามลุกจากเตียง เพื่อที่จะไปเข้าห้องน้ำ แต่เท่าผมดันไปเหยียบอะไรบางอย่างนิ่มๆเข้าอย่างแรง
“ จ๊ากกกกกกกกกก อะไรเนี่ยะ โอ๊ยยยย เจ็บน่ะโว๊ยยยย “ เสียงคนนี่นา นี่ผมไปเหยียบคนเข้าเหรอ แล้วใครล่ะ มานอนข้างๆเตียงของผม
จากนั้นผมก้อเดินเลี่ยงไปเปิดไฟ ก้อเลยเห็น
“ อ้าวอี้เองเหรอ เออออ ใช่สิ เราอยู่กันสองคนนี่ ดิวเองก้อเบลอ แล้วนี่อี้ตื่นขึ้นมาทำไมอ่ะ ทำไมไม่นอนต่อล่ะ “ สรุปแล้วเป็นดิวนั่นเองที่นอนข้างเตียง แล้วนั่นพอดิวลุกขึ้นมา เสื้อผ้าก้อไม่ใส่ ใส่แต่กางเกงบ็อกเซอร์เหมือนผมเลย นี่มัน....
“ ดิวมาได้ไงอ่ะ แล้วนี่อี้มายังไง แล้วเสื้อผ้าอี้ไปไหน ของดิวด้วย อย่าบอกน่ะว่า “ ผมตกใจมากๆครับ
“ อี้คร๊าบบบ เมื่อคืน คุณอี้เมามากครับ ทุกๆคนก้อเมา ไอ้ต้งนี่พี่มันมายกกลับ คนอื่นๆก้อลากกันกลับบ้าง นอนที่บ้านรับรองบ้าง ส่วนอี้น่ะ ดิวเห็นว่าไม่ไหวจริงๆ ที่นอนก้อเต็มเลยพากลับมาที่คอนโดของอี้นี่แหละ รู้ไหมกว่าจะมาก้อยากลำบากพอทนแล้ว เพราต่างคนต่างก้อเมา พอมาถึงห้อง อี้ก้ออ้วกใส่ดิวอีก เสื้อผ้าเลอะหมด ดิวเลยถอดออกให้ แต่ไม่มีปัญญาใส่ให้ใหม่เลยทิ้งไว้อย่างนี้แหละ “ ดิวพูดไปพรางเกาหัวไปด้วย ดูท่าดิวก้อเมาค้างเหมือนกัน
“ งั้นเหรอ งั้นอี้ก้ขอบใจดิวน่ะ นี่ดิวก้อตื่นแล้ว จะกลับเลยไหมล่ะ เดี๋ยวอี้ให้ยืมรถขับกลับไปก่อน หรือว่าจะนั่งแท็กซี่ไหม อี้จะให้ยามเรียกให้ “ ผมจำต้องบอกออกไป เพราะว่า ถ้าใครรู้เดี๋ยวมันจะไม่ดีเอา
“ โหอะไรเนี่ยะ อุตส่าห์พามาส่งแท้ๆ ยังจะมาไล่อีก ขอดิวนอนสักตื่นก่อนได้ไหม แล้วพอตื่นจะรีบกลับเลย “ ดิวต่อรองผม
“ มันจะดีเหรอ ก้อถ้าๆๆ “ ผมกระอึกกระอักไม่กล้าพูดตรงๆ
“ กลัวไอ้ต้งมันจะรู้แล้วโกรธเอาใช่ไหม อี้ครับ ดิวสัญญาว่า ดิวจะออกไปแบบเงียบๆเลยน่ะ ไม่ให้อี้เดือดร้อนอยู่ แต่อี้ก้อน่ะ จะใจร้ายไล่ดิวได้ลงคอเหรอ เราเป็นเพื่อนกันน่ะ “ ดิวทำหน้าง้ำใส่ผม เหมือนน้อยใจ
“ อ้ะ ก้อได้ แต่นอนคนล่ะที่น่ะ เพื่อความสบายใจ ของ....ของทั้งสองฝ่าย ดิวเข้าใจอี้น่ะ “ ผมจำต้องยอมให้ดิวค้าง แต่มีข้อแม้
“ ได้สิครับ นี่ดิวก้อนอนข้างล่างไง ถ้าไม่มีอะไรแล้ว ดิวนอนแล้วน่ะ ง่วง และเมามากมายเหอะ “ จากนั้นดิวก้อล้มตัวลงนอน แล้วเอาผ้าห่มคลุมตัวไว้ ผมเองก้อแปลกใจเล็กน้อย ท่าทางดิวไม่เหมือนเมื่อตอนที่มาขอร้องผมให้กลับมารักเค้าเลย ดิวทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นอย่างนั้นแหละ ผมเองก้อทั้งแปลกใจระคนกับดีใจ ถ้าดิวคิดได้เร็วๆก้อคงจะดีเหมือนกัน ว่าแล้วผมก้อไปเข้าห้องน้ำ ทำธุระ หาเสื้อผ้ามาใส่ให้มิดชิด จากนั้นก้อขึ้นไปนอนบนเตียง แล้วก้อหลับต่อ
จุ๊บ !!! เอ๊ะอะไรเนี่ยะ เราฝันไปเหรอ เหมือนใครมาหอมแก้มเรา เฮ้อออออ อยากให้เป็น.... แต่เอ๊ะ นี่มันไม่ใช่ฝันนี่ ผมเลยตกใจตื่นขึ้นมาก้อเห็นดิวนั่งยิ้มอยู่ข้างๆตัวผม และผมก้อขยับหนีออกจากตัวเค้า
-
ผลเป็นไงหว่า หักมั้ยจ้ะ หึหึ
ดิวเอ๊ยย
แกต้องรอคอยโอกาสให้ดีก่อนตะครุบเหยื่อนะเฟร้ยย
ไม่งั้นจะเหนื่อยฟรีแบบที่แล้วๆมา พ่อเสือชัต้าร์
ถ้าไม่หาโอกาสดี วิ่งจนหมดแรงแกก็จะอดตาย หึหึ o18
-
เหอะๆ...ขนาดเมาแล้วยังพาอี้กลับห้องได้ o13
ตอนนี้ดิวเรียกคะแนนสงสารได้เพียบ แถมยังทำให้ต้งตายใจได้อีก
-
:haun4: :haun4: :haun4: :haun4: :haun4: :haun4: :haun4: :haun4: :haun4: :haun4: :haun4: :haun4:
จุ๊บ !!! เอ๊ะอะไรเนี่ยะ เราฝันไปเหรอ เหมือนใครมาหอมแก้มเรา เฮ้อออออ อยากให้เป็น.... แต่เอ๊ะ นี่มันไม่ใช่ฝันนี่ ผมเลยตกใจตื่นขึ้นมาก้อเห็นดิวนั่งยิ้มอยู่ข้างๆตัวผม และผมก้อขยับหนีออกจากตัวเค้า
“ ดิว ดิวทำอะไรอ่ะ ไหนบอกว่าจะไม่.... “ ผมถามไปแบบฉุนเล็กน้อย
“ อะไรกันอี้ หอมแก้มนิดเดียวเอง แบบเพื่อนหอมเพื่อนไง ไม่ได้เหรอ งกจัง “ ดิวทำท่าเหมือนกับเป็นเรื่องเล็ก แต่ผมไม่....
“ จะบ้าเหรอดิว มาทำอย่างนี้ได้ไง อี้ไม่ชอบ ไม่ต้องมาทำเป็นเล่นเลย “ ผมดุกลับไป แต่ดิวยิ่งยิ้มหวานขึ้น
“ โอ๊ยยยย ขอโทษครับ ล้อเล่นหน่อยเดียว ก้อดิวกะว่าจะปลุกอี้อ่ะ แต่อี้น่ะ ขี้เซามากมาย เลยต้องหอมแก้มอี้นานๆ ซ้ำๆอย่างนี้แหละ ถึงจะปลุกอี้ได้ ก้อได้ผลจริงๆ ดิวจะบอกว่า ดิวจะกลับแล้วน่ะ ยังไงเดี๋ยวดิวจะล็อคห้องให้ แค่นี้แหละ ดิวไม่กวนแล้วล่ะ ไปแล้วน่ะครับ “ แล้วดิวก้อลุกจากเตียงไป ก่อนออกจากห้องก้อโบกมือให้ผมทั้งยังยิ้มหวานมาที่ผมอีก โอ๊ยยยย นี่เค้ากะจะไม่ให้ผมตัดใจได้เลยใช่ไหมนี่ ไม่ได้ๆ ผมต้องตัดใจจากเค้าให้ได้
ว่าแล้วผมก้อลุกขึ้นจากเตียง เอ๊ะ นี่มันกี่โมงแล้วน่ะ มองนาฬิกาแล้วก้อเกือบเที่ยงแล้วนี่นา รีบไปอาบน้ำทำงานดีกว่า จากนั้นผมก้อไปอาบน้ำแล้วออกมาแต่งตัว ขณะกำลังแต่งตัวอยู่นั้น ผมก้อเห็นกระดาษโน้ตแผ่นนึงที่โต๊ะเครื่องแป้ง ผมเลยหยิบมาอ่าน
ถึงอี้
ดิวขอโทษน่ะครับ เรื่องเมื่อคืนที่ทำให้อี้ลำบากใจกับคำพูดของดิว
ดิวมาคิดๆดูแล้วน่ะว่า การที่ได้เป็นเพื่อนกับอี้ มันก้อดีถมเถไปแล้ว
อี้อาจจะมีเหตุผลของอี้ ที่ดิวไม่เข้าใจ แต่ก้อไม่เป็นไรครับ
ถ้ามันจะทำให้อี้สบายใจที่จะคบกับดิวแบบนี้ ดิวก้อโอเค
ต่อไปนี้น่ะ ดิวจะทำตามที่อี้ขอน่ะครับ คือเราจะเป็นเพื่อนกัน
แต่ขอบอกไว้ก่อนน่ะครับ ว่าดิวไม่หยุดรักอี้แน่นอน ไม่ว่ายังไงก้อตาม
และถ้า ดิวมีโอกาสเมื่อไหร่ หรือว่าไอ้ต้งมันทำพลาดตรงไหน
เมื่อนั้นแหละ ดิวจะมาเอาอี้ของดิวคืน แล้วเอาไปแบบถาวรด้วย
แล้วก้อไม่ต้องห่วงว่าดิวจะมาทำรุ่มร่ามอีกน่ะครับ มันจะไม่เกิดขึ้นแน่นอน
อี้จะได้สบายใจไง ยังไงก้อพักผ่อนให้มากๆน่ะครับ อย่าหักโหมงานมากนักล่ะ
หัดไปเที่ยวพักผ่อนหย่อนใจบ้างน่ะครับ สมองจะได้ปลอดโปร่ง
รักและเป็นห่วงเสมอ
ดิว
-
พี่ดิว สุภาพบุรุษมากกกกกกกกกก
กี๊สๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
:sad4: :sad4: :sad4: น่าสงสาร ดิว อ่ะ
-
ดิว ทังน่ารัก แต่ ก็น่าสงสาร :o12:
-
การี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
ดดดดดดดดดดดดดดดดด
พี่ดิวววววว สู้ๆๆๆๆๆ
ฟค ดิวอี้
ดันกราทู้วววว
-
จะทนได้ยังไงว้าดิว
มอบตำแหน่งยอดชายหัวใจแกร่งให้ดิวไปเล้ย กร๊ากก คิดได้ไงฟระตรู
-
o18 o18 o18 o18 o18 o18 o18 o18 o18 o18 o18 o18 o18 o18 o18 o18
พอได้อ่านโน้ตของดิวแล้ว ความรู้สึกของผมนั้น มันยากที่จะอธิบาย ใจนึงก้อดีใจที่ดิวเค้าเข้าใจอะไรง่ายๆอย่างนี้ มันก้อดีสำหรับทุกฝ่าย แต่อีกความรู้สึกนึง ผมเองก้อหวั่นใจไม่น้อย ไม่รู้ว่าดิวจะมาไม้ไหน ก้อรู้ๆกันอยู่ว่า ดิวเค้าเป็นคนเข้าใจยาก และบางที คิดจะทำอะไรก้อบุ่มบ่ามทำไป แต่ผมก้อได้แต่ภาวนาว่าเค้าคงไม่ทำอะไรบ้าๆอีก แต่ถ้าจะให้เราต้องเจอกันอยู่อย่างนี้ ผมเองนั้นแหละที่จะตัดใจจากดิวได้เหรอ ??? แต่ยังไงผมก้อจะพยายามทำให้ได้ล่ะครับ แม้ว่าจะยังไงก้อตาม
ผมนั่งคิดอะไรอยู่สักพักนึง ผมก้อไปอาบน้ำแต่งตัวแล้วไปทำงานต่อ วันนี้ทั้งวัน งานที่ออฟฟิซพี่กรณ์ก้อเยอะพอดู ผมเองก้อเบลอๆจากเมื่อคืนนี้อยู่แล้ว ก้อพยายามรวบรวมสติทั้งหมดให้กับงาน จนช่วงบ่ายๆ ต้งก้อโทรมาหาผม
“ อี้เหรอครับ นี่ต้งน๊า ต้งขอโทษน่ะ เมื่อคืนนี้ต้งเมามากอ่ะ เลยไม่ได้ดูแลอี้ แล้วอี้กลับยังไงอ่ะครับ ใครไปส่งเหรอ “ เสียงต้งอู้ๆอี้ๆ เหมือนคนเพิ่งตื่นนอน สงสัยจะยังเมาค้างจากเมื่อคืน เลยตื่นมาซะป่านนี้
“ พอดี อี้เองก้อเห็นว่าต้งมีคนมารับไปแล้ว อี้เลยไปล้างหน้า พยายามรวบรวมสติแล้วกลับเอง แต่กว่าจะมาถึงห้องได้ก้อแทบแย่เหมือนกันน่ะต้ง แล้วต้งล่ะ เป็นยังไงบ้าง หายแฮงค์หรือยัง แล้วนี่ไปทำงานหรือเปล่า “
“ อืม ต้งก้อแย่เหมือนกันอ่ะ แฮงค์มากเลย ตอนเช้าเลยโทรไปสั่งงานแล้วมานอนต่อนี่ไง นี่ก้อเพิ่งตื่น เลยโทรหาอี้ไง “
“ ก้อเล่นดื่มเข้าไปซะมากมายขนาดนั้น จะไม่ให้เมาได้ไงล่ะต้ง ฮ่าๆๆๆ คออ่อนก้อไม่บอก แล้วนี่โทรมามีธุระอะไรไหมครับ “
“ ก้อแหมอี้น่ะ ต้งคิดถึง จะโทรหาไม่ได้หรือไงครับ อิอิอิ ไม่หรอก คือพอดีจะถามว่า อี้จะไปร้านกี่โมงอ่ะครับ เดี๋ยวต้งจะได้ขับรถไปรับที่ทำงาน แล้วเราจะได้ไปพร้อมกันไง วันนี้น่ะ ต้งว่าลูกค้าน่าจะเยอะ เพราะว่าน่าจะมีคนโฆษณาแบบปากต่อปากไปว่าร้านเราอาหารอร่อย เพลงก้อเพราะ บรรยากาศก้อดี ต้งรับรองเลยว่า คนแน่นร้านแน่ๆเลย “ น้ำเสียงต้งดูตื่นเต้นมากๆ
“ ดูท่าต้งนี่จะเห่อ ไม่เบาน่ะเนี่ยะ อี้ก้อกะว่าจะออกจากที่ทำงานเร็วหน่อยอ่ะ เพื่อไปดูลูกค้าด้วยแหละ แต่อี้ว่าน่ะ ต้งคงไม่ไหวหรอก แฮงค์ๆเบลอๆอย่างนี้ จะขับรถไหวเหรอ แล้ววันนี้อี้ก้อเอารถมาด้วย อี้ว่าอี้ขับรถไปเองดีกว่าน่ะ แล้วเราไปเจอกันที่ร้านดีไหม “
-
มาแว้วววว
แล้วสรุปปป
ร้านนี้ของคัยเนี่ยย
ต้งดูเห่ออมากกกก 5555+++
อยากไปกินบ้างจังนิ อิอิ
-
สงสารดิวเนอะ
สู้ๆต่อไปดิว
รอลุ้นอยู่
-
ไม่มีไรจะพูดอ่ะ
อืม หายป่วยแล้วหรอ
-
:เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:
ยังม่ะหายป่วยเลยครับ
อย่างที่บอก
เป็นไข้หน้าร้อน หายยากส์
เซงชะมัด
:z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3:
-
:m13: :m1: :m1: :m1: :m1: :m1: :m1: :m1: :m1: :m1: :m13:
“ แน่ะๆๆ อี้ไม่ต้องมาดูถูกต้งเลย ต้งไหวแน่นอน ใครจะให้แฟนขับรถไปคนเดียวล่ะ เอางี้ เดี๋ยวต้งขับรถไปรับอี้ที่ออฟฟิซ แล้วเราไปด้วยกัน จากนั้นตอนกลับ ต้งก้อขับรถไปส่งอี้เอารถที่ออฟฟิซไง น่ะครับ เจอกันในอีกครึ่งชั่วโมงน่ะครับ บาย “ จากนั้นต้งก้อวางสายไป โดยไม่ฟังคำทัดทานของผมเลย จะว่าไปก้อดีเหมือนกัน จะได้ไปพร้อมๆกับต้ง
ผมเองก้อนั่งเคลียร์งานต่อไปเรื่อยๆจนใกล้จะเสร็จแล้ว แต่ลูกค้าเจ้ากรรมของผม ก้อจะนัดคุยงานซะเนี่ยะ ผมก้อไม่รู้ว่าจะทำยังไงดี แต่เอ๊ะ เกิดไอ้เดียขึ้นมา เลยชวนไปที่ร้านผมพอดีเลย จะได้พาลูกค้าไปทานอาหารและถือเป็นการโปรโมทร้านไปในตัว แหมๆๆ หัวการค้าใช่ย่อยเลยน่ะเรา สงสัยเลือดแม่จะแรง แล้วไม่นานนัก ต้งก้อมารับผมที่ทำงาน แล้วเดินทางไปร้านของผมกัน
พอถึงร้านแล้ว ประมาณ 5 โมงกว่าๆ เห็นจะได้ ผมกับต้งก้อเดินเข้าไปในร้าน แล้วพี่เอินก้อเดินมาบอกพวกเราว่า คืนนี้มีลูกค้าจองโต๊ะที่ร้านเรา จนเกือบเต็มแล้ว นี่ก้อทยอยกันมาเรื่อยๆแล้ว ส่วนช่วงเช้า และช่วงบ่ายก้อมีลูกค้าเข้ามาอุดหนุนมาก คงจะเพราะการโปรโมทและการโฆษณาแบบปากต่อปากจากแขกในร้านเราเมื่อคืนนี้ เลยทำให้มีคนรู้จักร้านเรามากขึ้น นี่ทางครัวก้อได้ออกไปจัดเตรียมของสดมาเพิ่มแล้ว คาดว่าน่าจะพอกับจำนวนลูกค้าในคืนนี้ ซึ่งทำให้พวกเราดีใจกันมาก
“ ดีจังเลย เปิดวันที่ 2 ลูกค้าก้อเยอะแล้ว นี่พี่เอินครับ อย่าลืมกำชับพนักงานทุกคนน่ะครับว่า ให้ทุกคนบริการลูกค้ากันให้เต็มที่เลย ที่ไหนมีปัญหาอะไรมาบอกอี้ได้ แล้วเลิกร้านเดี๋ยวเรามาประชุมกันอีกทีนึงน่ะครับ ขอบคุณพี่เอินมากน่ะครับที่ดูแลร้านให้ แล้วอีกเรื่องนึง เรื่องโต๊ะที่อี้ให้เตรียมไว้รับรองลูกค้าเรียบร้อยแล้วใช่ไหมครับ “ ผมพูดกับพี่เอินอย่างตื่นเต้นปนดีใจ
“ อี้ไม่ต้องห่วงน่ะค่ะ เรื่องโต๊ะของลูกค้าอี้ พี่จัดไว้ให้เรียบร้อยแล้วล่ะค่ะ ส่วนเรื่องบริการ อี้ไม่ต้องห่วงน่ะค่ะ พนักงานพวกนี้ พี่อบรมมาเองกับมือ รับรองค่ะว่า ทุกคนมีคุณภาพ “ พี่เอินพูดกับผม
“ อี้ไม่ต้องตื่นเต้นน่ะ ทำใจดีๆไว้ เดี๋ยวเรื่องในร้าน พี่เอินเค้าจัดการได้ ตอนนี้อี้ไปนั่งรอที่โต๊ะด้านในก่อนแล้วกันน่ะ หรือถ้าเบื่อๆจะไปช่วยแม่อี้ กับพี่อ้อที่ครัวก้อได้น่ะ เห็นว่าตอนนี้เค้ากำลังยุ่งเลย “ ต้งแซวผมเสริมขึ้นมา คงจะเห็นอาการตื่นเต้นของผมมั้ง
“ แหมต้งก้อพูดไป แล้วใครกันน๊า ที่โทรมาหาพี่ทั้งวัน คอยเช็คนั่น ถามนี่ทุกอย่างเลย เอ๊ ใช่ต้งหรือเปล่าน๊า “ พี่เอินพูดขึ้นมา ต้งพอได้ยินดังนั้นก้อเขินหน้าแดงขึ้นมาทันที
“ โหยยยยยยยพี่เอิน บอกแล้วไงว่าไม่ให้พูด แหมๆพี่ก้อน่ะ ก้อต้งกลัวว่ามันจะมีปัญหาอะไรหรือเปล่าไง ดูสิเนี่ยะความแตกหมดเลย “ ต้งดูท่าจะเขินมากหน้าแดงแป๊ดเลย ผมไม่เคยเห็นต้งเขินอย่างนี้มาก่อนเลย
-
เฮ้ออออ
ว่าแต่พรุ่งนี้
พี่อี้จะไปทำงานไหวป่าวนิ
-
เฮ้อออ
ถึงป่วยแต่ก็ต้องไปทำงานอยู่ดีชิมิ
-
ขอบคุณ คุณอเล็กซ์ที่มาต่อ
รักษาสุขภาพด้วยนะ :L2:
-
ต้งนี่น่ารักได้ตลอดเลย อิอิ เรื่องนี้สามหนุ่มสามมุมจริงๆ น่ารักทั้งพี่ดิว พี่กรณ์ และก็พี่ต้งเลยอ่า งิงิ :กอด1:
คุงอเล๊กซ์ก็น่ารักด้วยครับ แหะๆ เอาเรื่องราวสนุกน่ารักๆมาเล่าให้ฟัง แต่สงสารอี้จัง ทำไมถึงได้ทรมานจิตใจอี้กันขนาดนี้ แบ่งมาให้ผมซักคนก็ล่าย อิอิ(ล้อเล่นคร๊าบ ไม่อยากกิงติง) อิอิ :laugh:
-
o13
ต้องงี้สิ
พี่ดิวสู้ๆๆๆๆๆ
:a2:
พี่อาเล๊กซี่ หายไวๆ น้อ :กอด1:
-
o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13
ป่วยแค่ไหน ก้อต้องไปทำงาน
เซงชะมัดยาดดดดดดดดด
เด๋วว่าจะไปนอนแล้ว เอาเรื่องมาลงให้ก่อน
นี่ยาเริ่มออกฤทธิ์แล้ว
:seng2ped: :seng2ped: :seng2ped: :seng2ped: :seng2ped: :seng2ped: :seng2ped:
-
o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13
ป่วยแค่ไหน ก้อต้องไปทำงาน
เซงชะมัดยาดดดดดดดดด
เด๋วว่าจะไปนอนแล้ว เอาเรื่องมาลงให้ก่อน
นี่ยาเริ่มออกฤทธิ์แล้ว
:seng2ped: :seng2ped: :seng2ped: :seng2ped: :seng2ped: :seng2ped: :seng2ped:
อย่าหักโหมมากนะค๊าาา
จริงๆไปพักผ่อนก่อนก็ได้ค่ะ
พี่อี้ เรื่องอ่ะไว้ลงมะไหร่ก็ได้ค่ะ
รอได้ค่ะ ^^
-
:m26: :m26: :m26: :m29: :m29: :m29: :m26: :m26: :m26: :m29: :m29: :m29:
“ โหยยยยยยยพี่เอิน บอกแล้วไงว่าไม่ให้พูด แหมๆพี่ก้อน่ะ ก้อต้งกลัวว่ามันจะมีปัญหาอะไรหรือเปล่าไง ดูสิเนี่ยะความแตกหมดเลย “ ต้งดูท่าจะเขินมากหน้าแดงแป๊ดเลย ผมไม่เคยเห็นต้งเขินอย่างนี้มาก่อนเลย
“ แล้วจะไปว่าอี้เค้าตื่นเต้นได้ไงเล่า เอาล่ะๆ ไปนั่งพักเคาท์เตอร์ด้านในกันก่อน เดี๋ยวข้างนอกพี่จะดูแลเอง แต่ถ้าอี้อยากจะมาดูแลเองบ้าง ก้อบอกพี่ได้น่ะ เดี๋ยวพี่จะช่วยบอกรายละเอียดน่ะจ้ะ “ พี่เอินพูดกับผม จากนั้นพี่เอินก้อเดินออกไปดูลูกค้า ผมกับต้งเลยเดินเข้าไปที่เคาท์เตอร์ด้านในของร้าน แล้วนั่งพัก และดูจัดแจงพวกเมนู และบิลต่างๆช่วยแคชเชียร์ประจำร้าน ตอนนี้ลูกค้าเริ่มเยอะแล้ว ส่วนต้งก้อออกไปดูสวนหย่อมข้างๆร้าน ดูว่ามันมีอะไรต้องแก้ไขไหม และจู่ๆก้อมีคนเดิมมาหาผมที่เคาท์เตอร์
“ อี้ครับ วันนี้มีที่นั่งสักโต๊ะไหม พอดีว่าดิวชวนลูกค้ามาเลี้ยงที่นี่อ่ะ “ ผมได้ยินเสียงนั่นก้อหันหน้าขึ้นไปดู เป็นดิวนั่นเองครับ
“ ก้อพอมีน่ะครับ ดิวมากันกี่คนล่ะ เดี๋ยวให้พนักงานหาให้ “ ผมตอบกลับไปน้ำเสียงปกติ
“ ก้อประมาณ 10 กว่าคนเห็นจะได้ ขอเป็นนอกร้านก้อได้น่ะ จะได้แบบว่าบรรยากาศธรรมชาติหน่อย “
“ ได้สิ แล้วตอนนี้ลูกค้ามาหรือยังล่ะ จะได้ให้พนักงานไปจัดเลย “ ผมถามกลับไป
“ ยังหรอก ตอนนี้ มีแค่ดิวมาจองที่ไว้ก่อน เดี๋ยวลูกค้าจะตามมาทีหลัง เอออออ เดี๋ยวดิวต้องขอรบกวนหอี้ มานั่งกับดิวด้วยน่ะ สักพักก้อได้ เพราะว่าลูกค้ากลุ่มนี้ คือลูกค้าคนที่ดิวอยากให้จะอี้ช่วยดูแลเทคแคร์ในระหว่างที่เค้าจะมาเมืองไทยอ่ะ น่ะ ถือว่าช่วยดิวหน่อย “
“ อ้าว นี่ดิวไปรับปากเค้าแล้วเหรอ อย่าเพิ่งดิ อี้ยังไม่รู้เลยว่าจะทำได้ไหม ดิวก้อรู้ว่าอี้งานรัดตัวแค่ไหน แล้วอี้จะเอาเวลาไหนไปดูแลลูกค้าดิวล่ะ อย่าเพิ่งไปรับปากน่ะ “ ผมตกใจเล็กน้อยก้อดิวดันมามัดมือชกผมขนาดนี้
“ อันนี้ดิวรู้คร๊าบบบบ ก้อไปคุยกันก่อน มันไม่ยากอะไร อะไรยังไงค่อยว่ากันอีกทีน่ะ ไม่ต้องเครียดน่ะ “ พูดแล้วดิวยังมายักคิ้วให้ผมอีก
“ งั้นดิวก้อไปนั่งรอที่โต๊ะฝั่งนู้นแล้วกัน ท่าจะว่างอยู่น่ะ เดี๋ยวให้พนักงานไปจัดโต๊ะให้ “ ผมพูดปัดให้ดิวไป
“ อืม ได้ๆๆ แต่อี้ไม่มานั่งรอเป็นเพื่อนดิวก่อนเหรอ ลูกค้ามาจะได้ประทับใจไงว่า เจ้าของร้านเอาใจใส่ลูกค้าขนาดไหน มาเตรียมเทคแคร์ถึงที่โต๊ะ รู้ไหมว่า ลูกค้ากลุ่มนี้เค้าเก่งมากน่ะเรื่องการทำการตลาด อี้อาจจะโชคดีได้ร่วมงานกับเค้าก้อได้น่ะ “ ผมรู้เลยว่า ดิวพยายามหาเหตุผลมาเพื่อที่จะให้ผมอยู่ใกล้ชิดกับเค้า แต่เรื่องอะไรล่ะ ????
-
เค้าไม่อยากอยู่ใกล้ก้อไม่ต้องไปอยู่ดิววววว
เสียใจป่าวๆ
น้ำตามีค่าเกินกว่าจะร้องไห้นะครับ :o12:
ผมว่า ณ จุดนี้ มีแต่อี้ที่ได้รับ ไม่รู้คับพูแค่นี้แหละ :bye2:
-
ฮ่าาา
พี่ดิวสู้ๆๆๆๆ
อิอิ
พี่อี้ ขรา เส็ดแล้วไปนอนพักก่อนก็ได้ค่ะ
จะได้หายไวไว
-
ดิวนี่ไม่มีท้อเลยนะเนี่ย นายยอดมากจอร์จ :กอด1:
-
ดิว สู้ ๆ ละกัน
ตังก็แสนดีมากมาย
:เฮ้อ: เหนื่อยใจแทนอี้
-
:oo1: :oo1: :oo1: :oo1: :oo1: :oo1: :oo1: :oo1: :oo1: :oo1: :oo1: :oo1: :oo1: :oo1: :oo1: :oo1:
“ อูยยยยยย ดิว ไม่ได้หรอก แขกอี้เต็มร้าน นี่อี้ต้องมาดูบิลช่วยน้องเค้าด้วย เอาอย่างนี้น่ะดิว พอลูกค้าใกล้มาถึงแล้ว ดิวมาเรียกอี้ที่นี่ดีกว่า เดี๋ยวอี้จะรีบออกไปหาเลยน่ะ “ ผมรีบหาข้ออ้างทันที ดิวหน้าเสียเล็กน้อย แต่ก้อยิ้มกลับมาให้ผม
“ งั้นไม่เป็นไร ตกลงตามนั้นก้อได้ งั้นเดี๋ยวดิวเดินไปนั่งรอที่โต๊ะน่ะครับ “ แล้วดิวก้อเดินหันหลังกลับไปหน้าเจื่อนๆ พอหันไปก้อจ๊ะเอ๋กะต้งพอดี แต่ดิวก้อไม่ได้ทักอะไร แค่ยิ้มให้แล้วก้อเดินไปที่โต๊ะ แล้วต้งก้อเดินมาหาผม
“ ไอ้ดิวมันมาทำไมเหรอ แล้วมันมาคุยอะไรกับอี้เหรอครับ “ ต้งถามผม ขณะที่ผมกำลังก้มหน้าดูบิลอยู่
“ อ๋อ ดิวเค้ามาขอจองโต๊ะให้ลูกค้าเค้าอ่ะ เห็นบอกว่าจะมาจัดเลี้ยงต้อนรับอะไรซักอย่าง “ ผมตอบไป
“ เหรอ แค่นั้นเหรอครับ “ ต้งถามเสียงแปลก จนผมต้องเงยหน้ามองต้ง
“ ไม่แค่นั้นหรอก เห็นดิวบอกว่า อยากให้อี้ไปต้อนรับลูกค้ากลุ่มนี้ด้วย เพราะว่า ดิวเค้าอยากให้อี้มาดูแลเค้า ตอนที่เค้ามาเมืองไทยอีกที เห็นว่ากลุ่มนี้เป็นกลุ่มนักการตลาดที่มีชื่อเสียงมากนี่ อี้ก้อเลยกะว่าถ้าพวกเค้ามาแล้ว จะไปต้อนรับสักหน่อย พอเป็นพิธีแป๊บนึง แล้วก้อค่อยออกมาดูแลร้านต่อ ต้งว่าดีไหมครับ “ ผมถามเชิงขอความเห็นต้งไป เหมือนเป็นการแสดงความบริสุทธิ์ใจ
“ ก้อแล้วแต่อี้สิครับ ถ้าเป็นเรื่องงานต้งก้อดอเคอยู่แล้ว อี้จะได้มีรายได้เยอะๆไง แต่ขอบอกไว้ก่อนเลยน่ะว่า ถ้าคิวมันตรงกับงานของคุณแควินนี่ อี้ต้องแคนเซิลทางนู้นไปน่ะ ไม่งั้นต้งเสียหายแน่ๆเลย “ ตอนนี้ดูเหมือนต้งจะเป็นปกติแล้ว
“ อันนี้มันแน่นอนอยู่แล้วครับต้ง งานของต้ง อี้รับปากก่อน ก้อต้องทำให้ก่อนอยู่แล้วล่ะครับ ไม่ต้องห่วง แล้วนี่ต้งดูทางฝั่งสวนหย่อมเป็นยังไงบ้างล่ะ เรียบร้อบดีไหม “ ผมถามต้งกลับ
“ โอ๊ยยยย ไม่ต้องห่วง ต้งนี่จบเอก Interior มาน่ะคร๊าบบบบคุณ รุ่นนี้ ไม่มีเสียชื่อ “ ท่าทางต้งมั่นใจม๊ากกกก
“ โอเคคร๊าบบบ รู้แล้วว่าเก่ง แต่ถ้าดีดีกว่านี้ ช่วยเดินออกจากหน้าเคาท์เตอร์ได้ไหมครับ น้องเค้าจะมาลงบิล “ ผมต้องเบรกความขี้โม้ของต้งไป เพราะว่า มีน้องพนักงานนำบิลมาให้ผม ต้งก้อเลยเดินเข้ามาหาผมข้างใน จากนั้นผมก้อทำงานของผมต่อไปเรื่อยๆ มีแว๊บเข้าไปดูในครัวบ้างว่าเป็นยังไง แม่ผมน่ะ ถึงแม่ว่าจะอายุเอยะแล้ว แต่ก้อยังคล่องแคล้วเหมือนเดิม พี่อ้อเช่นกัน สมแล้วเป็นมือผัดมือหนึ่งของร้านเราในสมัยก่อน ( พี่อ้อนี่สมัยก่อนจะเกเรหน่อยครับ ไม่ชอบเรียนหนังสือ ส่งเรียนเท่าไหร่ก้อเกเร แม่เลยให้มาช่วยทำอาหารที่ร้าน แกก้อเลยฝึกมือมาจนถึงตอนนี้ ขอบอกว่าความอร่อยนี่ ผมยังอายเลยน่ะครับ อิอิ ) ส่วยต้งก้อเดินดูพวกเครื่องเสียงต่างๆ ว่าขัดข้องตรงไหนไหม เพราะวาคืนนี้ วงดนตรีวงเดิมที่มาเล่นเมื่อคืน ก้อจะมาเล่นคืนนี้ด้วย ผมเองก้อเคลียร์งานได้สักหน่อย พนักงานคนนึงก้อบอกว่า มีคนมาเชิญผมให้ไปหาที่โต๊ะ แล้วก้อชี้ไปที่โต๊ะของดิว ผมเองก้อคิดว่าลูกค้าดิวจะมาแล้ว เลยเดินออกไปนั่งกับดิว
“ อี้นั่งก่อนสิ ดื่มอะไรไหม เดี๋ยวดิวสั่งให้ “ ดิวทางทางอยากจะบริการผมมาก
“ ไม่เป็นไรดิว ลืมไปแล้วเหรอว่า ร้านนี้เป็นร้านของอี้น่ะ อี้จัดการเองได้ ดิวไม่ต้องลำบากหรอก “ ผมเบรกไป จนดิวยิ้มเจื่อนๆ
-
ไม่รู้จะเม้นท์อะไรอ่ะครับ :z10:
-
o13
-
:seng2ped: :seng2ped: :seng2ped: :seng2ped: :seng2ped: :seng2ped: :seng2ped: :seng2ped: :seng2ped: :seng2ped: :seng2ped:
“ ไม่เป็นไรดิว ลืมไปแล้วเหรอว่า ร้านนี้เป็นร้านของอี้น่ะ อี้จัดการเองได้ ดิวไม่ต้องลำบากหรอก “ ผมเบรกไป จนดิวยิ้มเจื่อนๆ
“ ก้อรู้ครับว่าเป็นร้านของอี้ แต่ดิวอยากจะดูแลนี่นา ในฐานะ เอ่ออออ เพื่อนดูแลเพื่อนไง น่ะๆๆ ให้ดิวสั่งให้น่ะ “ ดิวยังตื๊อไม่เลิก
“ อ้ะ ก้อได้ ไหนดูสิว่าดิวจะสั่งอะไรให้อี้ดื่ม ถ้าสั่งไม่ถูกใจอี้น่ะ อี้ไม่ดื่มจริงๆด้วย “ ผมเลยแกล้งดิวไป ดูสิว่าดิวเค้าจะรู้ใจผมไหม
“ ได้สิครับ คอยดูแล้วกัน น้องๆครับ พี่ขอสั่งเครื่องดื่มหน่อยครับ “ ดิวเรียกพนักงานมาสั่งเครื่องดื่ม
“ รับอะไรดีค่ะ “ น้องพนักงานเอ่ยถาม
“ พี่ขอ น้ำส้มกับมะนาวปั่นผสมกันน่ะครับ ขอเปรี้ยวและเค็มหน่อยน่ะครับ เอามาให้คุณอี้ ลงบิลโต๊ะนี้น่ะครับ “ เฮ้ยยยยย นี่ดิวรู้ได้ไงว่าผมชอบดื่มน้ำส้มกับมะนาวปั่นผสมกัน แถวยังรู้รสชาตที่ผมชอบด้วย นี่เค้ารู้ได้ไง เล่นเอาผมอึ้งไปเลย ดิวคงจะเห็นหน้าตาผมอึ้งไป เลยทำท่ายืดอก เต๊ะท่าซะ เหมือนกับว่าเค้าชนะการประกวดอะไรสักอย่าง เว่อร์ไปไหม ???
“ อี้อึ้งใช่ไหมล่ะ ที่รู้ว่าดิวรู้ได้ไงว่าอี้ชอบดื่มอะไร ฮ่าๆๆๆ ของอย่างนี้มันต้องใช้ฝีมือกันหน่อยล่ะ ก้อแหมเนอะ คนมัน.... ช่างเหอะ แต่ว่าดิวสั่งถูก ใช่ไหมครับ “ ยังมีหน้ามาถามผมอีก ผมล่ะหมั่นไส้นัก เลยกะจะแกล้งซะหน่อย
“ ไม่ใช่ซะหน่อย อย่ามามั่ว อี้ไม่ได้ชอบอย่างที่ดิวสั่ง ผิดแล้วล่ะ อย่ามาทำท่ามั่นใจหน่อยเลย “ ฮ่าๆๆๆ ดิวทำหน้างงทันทีเลยครับ
“ ไม่ใช่ได้ไง นี่ดิวท่องจำซะขึ้นใจเลยน่ะ อาหารที่ชอบ ส้มตำ ผัดกระเพรา ต้มไก่ ของหวานที่ชอบ ก้อ เต้าส่วน ลอดช่อง และถั่วดำ อันน่ะนี้ดิวก้อชอบเหมือนกัน อิอิ สีที่ชอบ สีฟ้า เขียว ส่วนเครื่องดื่มก้อ.... “ ดิวร่ายมาซะเยอะ จนผมจกใจว่าเค้าไปรู้มาได้ไง เลยต้องเบรคดิวไว้
“ พอๆๆๆ ไม่ต้องพูดแล้ว ถูกก้อได้ ไอ้ที่ดิวสั่งคือสิ่งที่อี้ชอบ โอเคไหม พอใจหรือยัง “ ผมพูดไปแบบไม่พอใจนัก
“ ไม่ใช่อย่างนั้นน่ะครับอี้ ดิวแค่อยากให้อี้รู้ว่า ดิวใส่ใจอี้แค่ไหน แม้แต่เรื่องเล็กๆน้อยๆ ดิวก้อเอาใจใส่น่ะครับ “ พูดให้ผมเลี่ยนอย่างเดียวไม่พอ ยังมาส่งตาหวานใส่ผมอีก ผมเองก้อไม่รู้จะทำยังไง ดีน่ะที่น้องพนักงานนำน้ำส้มมาเสริฟให้ผม ผมเลยรับมาแล้วก้อดื่มไป โดยที่ทำเป็นไม่สนใจดิวที่นั่งมองหน้าผมอยู่ ผมก้อนั่งเล่นของผมไปสักพัก จนรู้สึกว่า มันนานจัง ทำไมลูกค้าไม่มาสักที เลยถามดิว
“ ดิว ไหนบอกว่าลูกค้าจะมาแล้วไง นี่อี้นั่งรอนานแล้วน่ะ ทำไมลูกค้าดิวยังไม่มาสักที หลงทางหรือเปล่า “
“ อ้อ เปล่านี่ ดิวไม่ได้บอกซะหน่อยว่า ลูกค้าจะมาแล้ว อีกสักพักนึงพวกเค้าถึงจะมา ที่ดิวบอกให้พนักงานเรียกอี้มานี่ ก้อเพื่อมานั่งเป็นเพื่อนดิวไง ดิวเหงา “ ดิวพูดหน้าตาเฉย จนผมโมโหที่โดนหลอกอีกที
“ นี่ดิวหลอกอี้เหรอ ทำไมดิวทำอย่างนี้อ่ะ นี่มันไม่ตลกเลยน่ะ รู้ไหมว่าอี้มีงานเยอะมากมายที่ต้องดูแล ดิวนี่มัน... ไม่เอาแล้ว อี้ไปดีกว่า “ ผมโมโหมากก้อเลยลุกขึ้นจะเดินออกไป แต่ดิวก้อเรียกผมไว้ก่อน
-
เบื่ออี้แล้วนะ!!!! :o12:
[/size]
-
:เฮ้อ: ให้อี้
:กอด1: ให้ดิว
:seng2ped: ให้ด้ง
ไม่ค่อยลำเอียงเลยเนอะ :laugh:
-
คุงโจคะ
ขอบอกว่าา
ไม่ลำเอียงค่ะ ^______________^
-
ดิวน่ารักมั่กๆๆๆๆ เลยตอนนี้ :o8: หุหุ ทำให้เริ่มเอนเอียงอีกแระ ร้ายกาจจิงๆ
-
ดิวน่ารักมั่กๆๆๆๆ เลยตอนนี้ :o8: หุหุ ทำให้เริ่มเอนเอียงอีกแระ ร้ายกาจจิงๆ
เอียงเลยค่ะๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
เชียร์สุดฤทธิ์ 5555+
-
:call: :call: :call: :call: :call: :call: :call: :call: :call: :call: :call: :call: :call: :call:
“ อ้อ เปล่านี่ ดิวไม่ได้บอกซะหน่อยว่า ลูกค้าจะมาแล้ว อีกสักพักนึงพวกเค้าถึงจะมา ที่ดิวบอกให้พนักงานเรียกอี้มานี่ ก้อเพื่อมานั่งเป็นเพื่อนดิวไง ดิวเหงา “ ดิวพูดหน้าตาเฉย จนผมโมโหที่โดนหลอกอีกที
“ นี่ดิวหลอกอี้เหรอ ทำไมดิวทำอย่างนี้อ่ะ นี่มันไม่ตลกเลยน่ะ รู้ไหมว่าอี้มีงานเยอะมากมายที่ต้องดูแล ดิวนี่มัน... ไม่เอาแล้ว อี้ไปดีกว่า “ ผมโมโหมากก้อเลยลุกขึ้นจะเดินออกไป แต่ดิวก้อเรียกผมไว้ก่อน
“ เด๋วก่อนอี้ เดี๋ยวก่อน นี่ไงๆ พอดีลูกค้าดิวโทรมาพอดี “ ผมหยุดชะงักนิดนึง แล้วหันไปมองดิว ก้อเห็นเค้ากำลังคุยโทรศัพท์กับใครอยู่ไม่รู้ ไม่นานนัก ดิวก้อวาง แล้วหันมาพูดกับผม
“ โทษทีๆ พอดีลูกค้ามาถึงหน้าร้านแล้วอ่ะ อี้นั่งก่อนน่ะ คราวนี้ ของจริง “ ดิวพูดกับผม
“ ให้มันจริงเหอะ แล้วอี้ก้อจะนั่งอยู่ไม่นานน่ะ เพราะว่าอี้ต้องไปดูแลในร้านด้วย “ ผมตอบไปแบบหงุดหงิดเล็กน้อย
“ คร๊าบบบบบ ไม่นานหรอกครับ นั่นไง พวกเค้ามากันแล้ว “ ดิวชี้ไปที่กลุ่มคนจำนวนนึงที่เดินเข้ามาที่โต๊ะที่เรานั่งอยู่ ดูคร่าวๆแล้วน่าจะประมาณ 15 คนเห็นจะได้ มีทั้งคนไทย คนญี่ปุ่น และฝรั่งอยู่ในกลุ่มนั้นแถวยังมีผู้หญิงด้วย ดูท่าแต่ละคนแล้วดูเป็นนักธุรกิจมากเลย
พอทุกคนมาถึงและนั่งที่โต๊ะแล้ว ดิวก้อแนะนำผมให้ทุกคนรู้จัก ทั้งยังบอกโพรไฟล์การทำงานของผมที่ผ่านๆมาให้กับลูกค้าฟัง ซึ่งทุกคนก้อตั้งใจฟังกันมาก ผมเองก้อแปลกใจอีกทีว่า ดิวไปสืบมาได้ไงว่าผมเคยทำงานที่ไหนมาบ้าง ทำงานอะไรมาบ้าง แถมทั้ง present ผมในแบบที่ผมยังอึ้งคือ ดิวเค้ารู้ลึกเกี่ยวกับงานที่ผมทำต่างๆเป็นอย่างดี เหมือนกับเป็นงานตัวเอง
พอดิวแนะนำผมให้กับทุกคนรู้จักแล้ว ผมก้อถือโอกาสสั่งอาหารที่ขึ้นชื่อของทางร้าน และแนะนำร้านไปในตัว แม้ว่าร้านเราจะเพิ่งเปิด แต่ผมก้อมั่นใจในอาหารที่เราจัดเตรียมไว้อย่างแน่นอน ยิ่งถ้าลูกค้ามาจากหลายประเทศอย่างนี้ ผมยิ่งต้องนำเสนออาหารไทยแบบพื้นบ้าน แต่ว่ารสชาตแน่นๆให้ทุกคนทานกัน ในระหว่างที่รออาหาร ทุกๆคนก้อคุยกันเรื่องการทำงานต่าๆงของพวกเค้า ซึ่งผมเองก้อไม่ค่อยรู้เรื่องเท่าไหร่หรอก แต่ก้อฟังไว้ก้อดี เผื่อจะเป็นประโยชน์กับตัวเองในภายภาคหน้า
จากการที่ผมได้ฟังคือ กลุ่มคนทำงานกลุ่มนี้ พวกเค้าเป็นนักการตลาดของบริษัทในเครือ.....ที่กำลังจะทำโปรเจ็คใหญ่ให้กับบริษัทแม่ และเลือกประเทศไทย เป็นประเทศแรกในการทำโปรเจ็คนี้ และดิวก้อเหมือนเป็นผู้ประสานของของบริษัทในเครือของไทย ซึ่งดูแลการทำงานต่างๆของคนกลุ่มนี้ และคอบอำนวยความสะดวกในด้านต่าง และที่ดิวเสนอผมให้ทำคือ ให้ผมคอยอำนวยความสะดวกด้านต่างๆเวลาที่พวกเค้าทำการสัมมนา หรือประชุม หรือว่าทำการวิจัยนอกสถานที่ ซึ่งงานพวกนี้ผมก้อเคยทำมาแล้วหลายครั้ง
-
โอ้วว พี่อี้งานช้างแล้วววว
^^
-
ผมทำงานที่เดียว แถมแฟนก็ไม่มี (อิอิ) ยังเหนื่อยยังเพลีย นี่กี่งานเข้าไปแล้วเนี่ยอี้
-
พี่อี้ รวยมะไหร่แบ่งนู๋ด้วยน้า 5555++
-
:a5: :a5: :a5: :a5: :a5: :a5: :a5: :a5: :a5: :a5: :a5: :a5: :a5: :a5: :a5:
เรานั่งคุยกันได้สักพักนึง อาหารก้อมาเสริฟ แล้วทุกๆคนก้อเริ่มรับประทานอาหารกัน ระหว่างที่ทาน ทุกคนก้อชมกันใหญ่ว่าอาหารร้านของผม รสชาตดีมาก ไม่อ่อน หรือมจัดจนเกินไป ซ้ำยังบอกอีกว่า ในช่วงที่พวกเค้ามาทำงาน จะเหมาให้ร้านผมทำอาหารไปบริการ หรือถ้ามีการทานอาหารนอกสถานที่ ก้อจะมาทานที่ร้านผมกัน ซึ่งผมเองก้อปลื้มใจมากที่ทุกๆคนชอบ ผมเลยยิ้มหน้าบาน แล้วยังสั่งของหวานมาให้ทุกคนทาน เป็นการสมนาคุณอีกด้วย
พอทุกคนทานอาหารกันอิ่มแล้ว ก้อนั่งคุยเรื่องงานกันต่อ ส่วนผมก้อขอตัวออกไปดูแลความเรียบร้อยภายในร้าน จากนั้นผมก้อเดินออกมาเดินดูรอบๆร้าน ดูว่าโต๊ะนั้นโต๊ะนี้ขาดอะไรบ้าง หรือถ้าผมเห็นว่าไม่มีพนักงานอยู่แถวนั้น ผมก้อจะเก็บจานชามที่ใช้แล้ว หรือรับบิลเอง ซึ่งพอพนักงานเห็นผมทำก้อจะรีบวิ่งมาช่วย แต่ผมมักจะบอกว่า ถ้ามีอย่างอื่นทำ ก้อทำไปก่อนเหอะ ของอย่างนี้ ถ้าผมทำได้ ผมก้อจะทำเอง ไม่หนักหนาหรอก ผมก้อเดินดู เดินทำนั่นนี่ไปเรื่อยๆ ผมก้อออกมายืนพักอยู่ระเบียงด้านนอก แล้วต้งก้อเดินมาพูดกับผม
“ เมื่อกี้เห็นไปนั่งที่โต๊ะไอ้ดิวตั้งนาน คุยอะไรกันเหรอ “
“ อ้ออออ ก้อคุยเรื่องงานนั่นแหละ คือพวกเค้าน่ะ เป็นนักธุรกิจ ที่จะมาทำโปรเจ็คการตลาดที่เมืองไทยน่ะ แล้วในระหว่างที่พวกเค้ามาทำงาน ในอีกประมาณ เดือนสองเดือนนี้น่ะ เค้าก้ออยากจะให้อี้อำนวยความสะดวกด้านต่างๆไง แถมเค้ายังจะเหมาอาหารของร้านอี้ไปบริการด้วยน่ะ ต้งคิดดูสิว่า เราโชคดีขนาดไหน ได้ทั้งงาน ได้ทั้งลูกค้า “ ผมตอบต้งไปแบบดีใจที่ได้เช่นนั้น
“ ไอ้ดิวมันดีเนอะ หางานให้อี้ หาลูกค้าไห้อี้ด้วย ไอ้นี่มันเก่งน่ะ ถ้ามันรักที่จะทำอะไรแล้ว มันทำได้ทุกอย่าง ทุกวิถีทาง อี้ว่าไหม “ ผมรู้สึกว่าต้งจะพูดเหมือนประชดเป็นนัยๆ ผมเลยต้องพูดออกไปให้ต้งสบายใจ
“ ต้งครับ งานคืองาน น่ะครับ แล้วตอนนี้ อี้ก้อไม่ได้พยายามคิดอะไรมากไปกว่านี้ แล้วอี้ก้อขอให้ต้งคิดอย่างนั้นเหมือนกัน เพื่อความสบายใจของทุกคน คนเราน่ะมันอยู่ด้วยความระแวงน่ะ มันไปกันไม่รอดหรอก อี้รู้ว่า แต่ก่อนอี้เคยทำอะไรไม่ดีไว้ แต่มันก้อผ่านไปแล้วนี่ครับ แล้วอี้ก้อสัญญาไว้แล้วว่าจะไม่ทำอีก และต้งก้อไม่ควรจะพูดเรื่องนี้อีกน่ะครับ รู้ไหม มันรังแต่จะทำให้เราไม่สบายใจไปทั้งคู่ “ ผมพูดจบก้อดึงมือต้งมาจับไว้ แล้วมองตาต้ง
“ น่ะครับต้ง เรามาเริ่มกันใหม่ แล้วลืมเรื่องเก่าๆกันน่ะต้ง อี้จะเป็นอี้คนเดิม แล้วต้งก้อเป็นต้งคนเดิมน่ะครับ “ ผมย้ำกับต้งอีกที
“ ได้สิครับอี้ แล้วต้งก้อต้องขอโทษอี้ด้วยน่ะ ถาพูดอะไรออกไปแล้วอี้ไม่สบายใจ ต่อไปต้งจะไม่พูดแล้ว ต่อไปนี้เราจะพูดแต่สิ่งที่ทำให้เราสบายใจกันดีกว่าเนอะ “ ต้งพูดออกมา และส่งยิ้มมาให้ผม
“ อ้าวๆๆ ยืนจีบกันอยู่นั่นล่ะ ลูกค้าเรียกก้อไม่ได้ยิน “ เสียงพี่เอินพูดทัก จนพวกผมได้สติ
“ อ้าวเหรอครับพี่เอิน ลูกค้าคนไหนเรียกล่ะครับ อี้ไม่เห็นได้ยินเลย “ ผมหันไปถามพี่เอิน แต่ตัวเองก้ออายพี่เอินเต็มที
“ ดิวเองแหละที่เรียกอี้ “ เสียงดิวดังมาจากด้านข้างของระเบียง พวกผมก้อหันไป ตอนนั้นผมเห็นดิวทำหน้าเจื่อนๆเหมือนกัน
-
พี่ดิวสู้ๆๆๆๆๆๆ
พี่อี้หายยังคะ เนี่ยยยย
-
:กอด1:ดิว :mc4:
-
ท้อบ้างก็ได้นะดิว
จะได้ไม่เหนื่อย
:กอด1: :กอด1:
-
ท้อบ้างก็ได้นะดิว
จะได้ไม่เหนื่อย
:กอด1: :กอด1:
แหมมม อยากให้เค้าท้อเนี่ยย
หวังไรอยู่ป่าว ตัวเองงงงงง
-
:seng2ped: :seng2ped: :seng2ped: :seng2ped: :seng2ped: :seng2ped: :seng2ped:
ใกล้หายแล้วครับ
แต่ม่ะวานไปหาหมอมา บอกว่าเป็นไซนัส
เซงงงงงงงงงงงง เป็ด สุดๆ
เอาไงดีเนี่ยะ เฮ้อออออออออออ
ก้อรักษา ตัวกันต่อไปน่ะครับ
:mc4: :mc4: :mc4: :mc4: :mc4: :mc4: :mc4: :mc4: :mc4: :mc4: :mc4:
-
:seng2ped: :seng2ped: :seng2ped: :seng2ped: :seng2ped: :seng2ped: :seng2ped:
ใกล้หายแล้วครับ
แต่ม่ะวานไปหาหมอมา บอกว่าเป็นไซนัส
เซงงงงงงงงงงงง เป็ด สุดๆ
เอาไงดีเนี่ยะ เฮ้อออออออออออ
ก้อรักษา ตัวกันต่อไปน่ะครับ
:mc4: :mc4: :mc4: :mc4: :mc4: :mc4: :mc4: :mc4: :mc4: :mc4: :mc4:
พี่อี้ ก็รักษาตัวดีๆค่ะ
พักผ่อนเยอะๆนะคะ
จะได้หายไวไว
ไม่ต้องมานั่งเซ็งงี้เนาะ ^^
ส่วนเรื่อง ค่อยๆลงก็ได้ค่ะ ไม่ได้รีบร้อนอะไร
เหนื่อยก็พักได้ค่ะ รอได้จ่ะ อยากให้หายก่อนอ่ะ
แล้วค่อยมาลงทีเดว 555++
-
“ ไม่ใช่ได้ไง นี่ดิวท่องจำซะขึ้นใจเลยน่ะ อาหารที่ชอบ ส้มตำ ผัดกระเพรา ต้มไก่ ของหวานที่ชอบ ก้อ เต้าส่วน ลอดช่อง และถั่วดำ อันน่ะนี้ดิวก้อชอบเหมือนกัน อิอิ สีที่ชอบ สีฟ้า เขียว ส่วนเครื่องดื่มก้อ.... “ ดิวร่ายมาซะเยอะ จนผมจกใจว่าเค้าไปรู้มาได้ไง เลยต้องเบรคดิวไว้
:m20:
อรั๊งงงง พี่ดิวบร้าาาาาาา
พูดอย่างงี้มัน มัน อรั๊งงงงง
ก๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
ขำอย่างแรงอ้ะ
555555+
พี่อี้.... งานเข้าเยอะจริง ดีจังเลยอะ
นี่หนูไม่รู้ิว่าจะหางานพิเศษทำที่ไหนเลยดีอะ
จะบ้าตาย :serius2:
-
:seng2ped: :seng2ped: :seng2ped: :seng2ped: :seng2ped: :seng2ped: :seng2ped:
ใกล้หายแล้วครับ
แต่ม่ะวานไปหาหมอมา บอกว่าเป็นไซนัส
เซงงงงงงงงงงงง เป็ด สุดๆ
เอาไงดีเนี่ยะ เฮ้อออออออออออ
ก้อรักษา ตัวกันต่อไปน่ะครับ
:mc4: :mc4: :mc4: :mc4: :mc4: :mc4: :mc4: :mc4: :mc4: :mc4: :mc4:
:m20: เป็นไซนัส งี้ก็มีน้ำมูกยืดอ่ะดิ อิอิอิ
น่าร้ากกกกก :impress2: (นึกภาพอี้น้ำมูกยืด)
-
:m20: :m20: :m20: :m20: :m20: :m20: :m20: :m20: :m20: :m20: :m20: :m20:
“ ดิวเองแหละที่เรียกอี้ “ เสียงดิวดังมาจากด้านข้างของระเบียง พวกผมก้อหันไป ตอนนั้นผมเห็นดิวทำหน้าเจื่อนๆเหมือนกัน
“ พอดีคุณ อลันเค้าอยากคุยด้วยหน่อยอ่ะ ดิวเลยมาเรียกอี้ ก้อเลยมาเห็นอี้ยืนคุยกับต้งอ่ะ ดิวเรียกแล้ว แต่อี้ก้อไม่ได้ยิน “ ก้อผมไม่รู้นี่ครับ ว่าดิวมายืนอยู่ตั้งแต่ตอนไหนนี่ครับ ผมเลยปล่อยมือจากต้ง
“ อ้อเหรอดิว อืม พอดีเสียงมันคงดังมั้ง อี้เลยไม่ได้ยิน งั้นเดี๋ยวดิวไปรอที่โต๊ะแล้วกันน่ะ เดี๋ยวอี้เดินตามไปน่ะ “ ผมพูดกับดิวไป ดิวก้อพยักหน้าจากนั้นก้อเดินกลับไปที่โต๊ะของเค้า ผมเลยหันไปพูดกับต้ง
“ เดี๋ยวอี้ไปคุยกับลูกค้าก่อนน่ะ ต้งรออี้อยู่ที่เคาท์เตอร์ก่อนแล้วกันน่ะ แล้วยังไงอี้จะไปทานข้าวด้วยน่ะครับ “ ผมพูดกับต้ง ต้งก้อพยักหน้าและยิ้มหใผม จากนั้นผมก้อเดินไปหาดิวที่โต๊ะ
พอ มาถึงโต๊ะ คุณอลัน ก้อคุยกับผมเรื่องงานที่จะให้ผมทำ แต่ผมก้อออกตัวไปก่อนว่า ไม่แน่ใจว่าจะทำได้ไหม เพราะว่างานประจำที่ผมทำอยู่ก้อล้นตัวซะขนาดนั้น แต่คุณอลัน ( ซึ่งผมมารู้ทีหลังว่าเป็นเจ้าของโปรเจ็ค เค้าเป็นคนอเมริกัน ) ก้อบอกว่า อยากให้ผมเคลียร์คิวให้ หรือว่าลองทำดูก่อน ถ้าทำได้ก้ออยากให้ทำ เพราะเค้าไม่อยากได้คนที่ไม่มีคุณภาพมาดูแลพวกเค้า ผมเลยต้องบอกไปว่าผมขอคิดดูก่อน
พอพวกคุณอลันคุยกันจนเสร็จแล้ว คุณอลันก้อชวนผม ไปสังสรรค์ต่อที่ผับใกล้ๆ
“ Would you like to go to a pub with us for some drink and dance,I heard that you are a great drinker and dancer , Would you mind to join us ? ( คุณอยากไปดื่มและไปเต้นกับพวกเราที่ผับแถวๆนี้ไหมครับ ได้ยินมาว่าคุณดื่มและเต้นเก่งมาก จะรังเกียจไปกับพวกเราหน่อยไหม ) “ คุณอลันเอ่ยถามผม
“ Sorry,I’m afraid that I can’t go tonight because I have to take care of my restaurant,as you know that this restaurant just opened and I want to be here and do it by myself,Could it be another time ? I am sure that I won’t miss it . ( ผมต้องขอโทษด้วยน่ะ เกรงว่าคืนนี้ผมจะไปไม่ได้เพราว่าต้องดูแลร้านของผมที่นี่ อย่างที่ผมเคยอบกไปว่า ร้านนี้เพิ่งเปิดใหม่ ผมเลยอยากดุแลและทำมันด้วยตัวเอง เอาไว้โอกาสหน้าได้ไหมครับ รับรองว่าคราวหน้าผมไม่พลาดแน่นอน ) “ ผมจำต้องปฏิเสธคุณอลันไป
“ อี้ครับ ฝรั่งเค้าถือน่ะว่า ครั้งแรกที่ชวนนี่ควรจะไปก่อน อย่าเพิ่งปฏิเสธ ไม่งั้นมันจะเป้นลางไม่ดี “ ดิวพูดเสริมออกมา
“ อ้าว ดิวก้อเห็นอยู่นี่ว่าร้านอี้คนแน่นขนาดไหน จะให้อี้ทิ้งร้านไปได้ไง ไม่ได้หรอก เอาไว้โอกาสหน้าดีกว่าไหม “ ผมตอบดิวไป
-
:o12: :o12: :o12: :o12: :o12: :o12: :o12: :o12: :o12: :o12: :o12:
คุงจ็อค น่ะ คุงจ็อค
คงไม่สบาย เป็นไซนัส
ยังมาล้อเลียน โหยยยยยยยยย
เด๋วโดนดี เด๋วสั่งไอ้บิ๊กไปจัดการ ฮ่าๆๆๆๆ
:m31: :m31: :m31: :m31: :m31: :m31: :m31: :m31: :m31: :m31: :m31: :m31:
-
ไอ้บิ๊กเลยหรอ
พี่อี้
ว่าแต่เปง ไซนัส
มูกยืดเง้
ไม่มีคัยเช็ดให้หรอ ตะเองงงง
55555
-
:m15: :m15: :m15: :m15: :m15: :m15: :m15:
น้องโบ
ก้อเป็นไปกะเค้า ด้วยเหยอ อ่า
ใจร้ายกานจัง
ไม่ะสงสารเค้าเหรอ
มูกย้อย ไหย เยิ้ม อิอิอิ
:m31: :m31: :m31: :m31:
:seng2ped: :seng2ped: :seng2ped: :seng2ped: :seng2ped: :seng2ped: :seng2ped: :seng2ped: :seng2ped:
-
555+ กร๊ากกก มูกยืดๆ กิ๊วๆ
โหย จะส่งหนูบิ๊กมาเลยเหรอ ป๋มตัวแค่นี้ ตายแน่กรู ขอเปลี่ยนเป็นดิวได้มะล่ะ อะหุ อะหุ กี๊สสสส
-
...มีขนาดบอกเลิกกันเป็นทางการไปแล้วนะ
...แต่ยังมีความรู้สึกว่า...มันตัดกันไม่ขาด..ซะที
...ดิว มันรักจริง...หวังครอบครอง ปากบอกเลิก แต่ใจไม่เลิก เฮ้อ :เฮ้อ:
...หลังงานเลี้ยงยังนอนห้องเดียวกันอีก พระเจ้าจงใจ ให้อยู่ใกล้กัน
...อี้ เจอตื้อๆๆแบบนี้ ไม่รำคาญบ้างเหรอ เออ..ลืมไป..คนมัน..ใจตรงกัน..อยู่นี่หว่า
...แล้วมันมองหน้ากันทุกวัน ใจก็ผูกพันธ์ ตาก็สบกันอยู่บ่อยๆๆ มันจะ ตัดใจ เลิกกันได้ยังไง
:L2:...คุณ Alex คะ คนข้างกาย เรียกไป พักผ่อน แล้วค่ะ
...น้ำมูกย้อย ยังมาเดินเล่นอยู่อีก หายเร็วๆๆนะคะ :L2:
-
:m15: :m15: :m15: :m15: :m15: :m15: :m15:
น้องโบ
ก้อเป็นไปกะเค้า ด้วยเหยอ อ่า
ใจร้ายกานจัง
ไม่ะสงสารเค้าเหรอ
มูกย้อย ไหย เยิ้ม อิอิอิ
:m31: :m31: :m31: :m31:
:seng2ped: :seng2ped: :seng2ped: :seng2ped: :seng2ped: :seng2ped: :seng2ped: :seng2ped: :seng2ped:
ฉงฉานจิก๊ะ ไม่ฉงฉานได้ไง
นู๋เปนห่วงจะตายอยุ่แระ
เค้าป่าวจายร้ายน้าาา
ก็ตัวเองไม่ยอมพักผ่อนนี่นา
ปล่อยให้มันยืดดด อยู่นั่นแหละ..
555555+++
อย่าลืมกินยาพักผ่อนน้า
คืนนี้ไม่ต้องลงก็ได้ เอาให้หายก่องดีก่า
งานก็เยอะ จะตายอยุ่แระ
พี่อี้เงินมาแบ่งนู๋มั่งดิ ยิ่งแกลบๆอยู่ กร๊ากกก
555+ กร๊ากกก มูกยืดๆ กิ๊วๆ
โหย จะส่งหนูบิ๊กมาเลยเหรอ ป๋มตัวแค่นี้ ตายแน่กรู ขอเปลี่ยนเป็นดิวได้มะล่ะ อะหุ อะหุ กี๊สสสส
ท่าทางจะเปลี่ยนไม่ได้น้ะเคอะ คุงจ๊อก 5555++
เพราะพี่ดิว มาทางนี้แล้วค่ะ
อิอิ
-
พี่อี้หายไวๆ นะ
อย่ายืดนานอะ อิอิ :กอด1:
-
^
^
ง่า อดเลยดิผม น้องโบใจร้ายยมาตัดหน้ากันซะได้
-
^
^
ง่า อดเลยดิผม น้องโบใจร้ายยมาตัดหน้ากันซะได้
ของอย่างงี้ ใครเร็วใครได้เค่อะ
แต่ถ้าพี่ดิวมาอ่าน
คงมาตอบ
ผมจะอยู่กะอี้ครับ
จะฮาแตกเลยทีเดวววว 55555
-
:angry2: :angry2: :angry2: :angry2: :angry2: :angry2:
เน่ๆๆๆๆ มาแย่งอารายกันแถวเน้
ชึ่งๆ หน้าเลยเหรอ จ๊า
รู้มั้ย :impress2: :impress2: ไอ้บ้าข้างๆนี่ มันอายม้วยต้วยใหญ่แล้ว
พอๆๆๆๆๆๆ แต่ก้อดี ชอบ ขำๆ
แต่อย่าบ่อยน่ะครับ เด๋วคนบางคนมันหลงตัวเอง ฮ่าๆๆๆ :haun4: :haun4: :haun4: :haun4: :haun4:
:mc4: :mc4: :mc4: :mc4: :mc4: :mc4: :mc4: :mc4: :mc4: :mc4: :mc4: :mc4:
-
:angry2: :angry2: :angry2: :angry2: :angry2: :angry2:
เน่ๆๆๆๆ มาแย่งอารายกันแถวเน้
ชึ่งๆ หน้าเลยเหรอ จ๊า
รู้มั้ย :impress2: :impress2: ไอ้บ้าข้างๆนี่ มันอายม้วยต้วยใหญ่แล้ว
พอๆๆๆๆๆๆ แต่ก้อดี ชอบ ขำๆ
แต่อย่าบ่อยน่ะครับ เด๋วคนบางคนมันหลงตัวเอง ฮ่าๆๆๆ :haun4: :haun4: :haun4: :haun4: :haun4:
:mc4: :mc4: :mc4: :mc4: :mc4: :mc4: :mc4: :mc4: :mc4: :mc4: :mc4: :mc4:
เผอิญเปนคนทำไรเปิดเผยย 5555+
หืมมมมม จริงง่ะ
อายม้วนเลยหรอ
เปนยังไงอ่ะ
ขอดูหน่อยเดะ
อิอิ
รัก พี่ดิว+พี่อี้ ค่อดๆๆๆ
ว่าแต่หายยืดยังง 5555555++++
-
:sad4: :sad4: :sad4: :sad4: :sad4: :sad4: :sad4:
ขอฝืนร่างกายเล็กน้อย
มาลงน่ะครับ
แล้วจะไปนอน
สัญญา น่ะครับ สัญญา :n1: :n1: :n1: :n1: :n1: :n1: :n1: :n1: :n1:
--------------------------------------------------------------------------------
:เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:
“ อ้าว ดิวก้อเห็นอยู่นี่ว่าร้านอี้คนแน่นขนาดไหน จะให้อี้ทิ้งร้านไปได้ไง ไม่ได้หรอก เอาไว้โอกาสหน้าดีกว่าไหม “ ผมตอบดิวไป
“ Ok Eric ( ชื่อภาษาอังกฤษของผม ) we’ll let u do your job until midnight and then there will be someone to pick you up here ok? Please this is our first time to know each other and I won’t ask you to be with us for long time please. ( ก้อได้ เอริค ผมจะให้คุณทำงานของคุณจนถึงเที่ยงคืน จากนั้นผมจะให้คนมารับคุณไปหาพวกเราน่ะ ได้โปรดเถอะ นี่เป็นครั้งแรกน่ะที่เราได้รู้จักกัน และผมไม่รั้งคุณไว้นานหรอก ) “ คุณอลัน ยังคงตื๊อผมอยู่ ผมเองก้อลำบากใจ ว่าจะทำยังไงดี
“ Alright,then see you there and thanks lot for coming to our restaurant , we hope that another chance we can sevice you guys again.( ก้อได้ครับ งั้นเจอกันน่ะครับ และทางเราก้อขอขอบคุณทุกๆท่านที่มาใช้บริการร้านเรา หวังว่าโอกาสหน้า ทางเราจะได้มีโอกาสให้บริการทุกๆท่านอีกน่ะครับ ) “ ผมตอบตกลงไป แล้วยัวไม่ลืมที่จะขอบคุณลูกค้าทุกท่านที่มาอุดหนุนพวกเรา เพื่อให้ลูกค้าประทับใจว่า เราเอาใจใส่ทุกๆคนยังไง
ผมตอบไปออกอย่างนั้น คุณอลันกับทุกคนก้อขอบคุณผมกลับมา และได้ออกจากร้านผมไปยังผับที่พวกเค้าได้จองโต๊ะไว้ และดิวก้อตามพวกเค้าไปด้วย ส่วนผมสิ จะทำยังไงดี รับปากไปแล้ว ไหนจะเรื่องร้านอีกล่ะ ไหนผมจะนัดคุยกับพนักงานอีกล่ะ เอาว่ะ ไปแป๊บๆแล้วค่อยกลับมาเคลียร์ร้านก่อนก้อได้ ว่าแล้วผมก้อเดินไปหาต้ง และเล่าให้ต้งฟัง ต้งก้อนั่งคิดสักพัก แล้วก้อบอกให้ผมไป เพื่อว่าลูกค้าจะได้ประทับใจ ผมก้อเลยสบายใจขึ้น เพราะว่าต้งเข้าใจผม จากนั้นผมก้อชวนต้งทานข้าวด้วยกัน
พอผมทานอาหารเสร็จ ผมก้อเดินดูแลรอบๆร้าน ความรู้สึกผมตอนนั้นมันบอกไม่ถูกจริงๆ มันทั้งดีใจ ปลื้มใจ และแบบว่าเกินจะพรรณนา มันเหมือนฝันที่เป็นจริง ที่ผมเคยฝันอยากจะมีร้านอาหารของตัวเอง ในสไตล์แบบนี้ และในวันนี้ฝันของผมก้อเป็นจริงขึ้นมาได้เพราะต้ง ผมเองก้อต้องขอบคุณต้งที่ทำเพื่อผม และผมเองก้อสัญญากับตัวเองว่า จะไม่ทำให้ต้งผิดหวัง จะดีกับต้งให้มากๆ และที่สำคัญ ผมจะพยายามรักต้งให้ได้ แม้ว่ามันจะใช้เวลานานแค่ไหน ผมก้อจะทำ
ผมไม่รู้ว่าเวลาล่วงเลยมานานเท่าไหร่แล้ว จู่ๆก้อมีคนโทรเข้ามือถือผม เป็นดิวนั่นเอง
“ ฮัลโล อี้เหรอ นี่ดิวขับรถออกมารับแล้วน่ะ อี้ออกมารอรับหน้าร้านเลย “
“ ได้ๆๆ ดิวรออี้ก่อนน่ะ อี้ไปบอกพนักงานก่อน ให้เค้ามาดูแลตรงนี้แทน ไม่นานหรอก “ จากนั้นผมก้อไปบอกต้งว่าจะไปที่ผับที่นัดกับลูกค้าไว้แล้ว และผมก้อเรียกพนักงานให้ดูแลแขกตรงที่ผมดูแลเมื่อกี้นี้แทน แล้วผมก้อเดินมาหาดิวที่รถ แล้วก้อพากันขับออกมา
-
สัญญา
แล้วรักษาด้วยนะค๊าาา
คนข้างๆคะ
ช่วยกรุณา ผลัก อุ้ม หรือทำไรก็ได้
ให้เจ้าของเรื่อง
ขึ้นเตียงพักผ่อนด้วยค่ะ
โปรดอย่าใช้ความรุนแรงนะคะ
ย้ำอย่าใช้ความรุนแรงนะคะ ^^
ถ้าพี่อี้ไม่หาย คนข้างๆคะ ..... รู้ตัวดีนะคะ ... ว่าจะเจอกับอะไร
ด้วยรักและเปนห่วง จาก
น้องโบ (ชื่อที่ทุกคนตั้งให้ ^^) ฟค. ดิวอี้ เจ้าค่ะ
-
เด๋วผมจัดการให้เองครับน้องโบ
คนดื้ออย่างนี้มันต้อง......ง
จั่งซี้มันต้อง ถอนนนนนนนนนน
-
เด๋วผมจัดการให้เองครับน้องโบ
คนดื้ออย่างนี้มันต้อง......ง
จั่งซี้มันต้อง ถอนนนนนนนนนน
ฮ่าาาาาา
ขอบคุนมากค่ะ พี่ดิว
อยากให้เจ้าของเรื่องผู้น่ารักหายไวไวค่ะ ^^
-
แวะมาอ่านตอนเช้ามืด
และแล้วก็เจอหนื่งตอน
เฮ้ออออ
-
แหมๆๆๆ จั๋งซี่มันต้องถอนเลยหรอพี่ดิวววววว
กิ๊วๆๆๆ เอิ๊กส์ๆๆ อ๊ากส์ๆๆๆ :jul3:
-
แวะมาอ่านตอนเช้ามืด
และแล้วก็เจอหนื่งตอน
เฮ้ออออ
คุงจ๊อตเปนไรไปอ่ะ
ทำไมดูเหนื่อยๆจัง
เอิ๊กกก
-
แวะมาอ่านตอนเช้ามืด
และแล้วก็เจอหนื่งตอน
เฮ้ออออ
คุงจ๊อตเปนไรไปอ่ะ
ทำไมดูเหนื่อยๆจัง
เอิ๊กกก
โดนไอ้บิ๊กที่อี้ส่งมา เล่นงานเอาน่ะครับน้องโบ :m20:
-
:m25: :m25: :m25: :m25: :m25: :m25: :m25:
คุงจ็อค อ่า
กะเค้าม่ะสะบายนี่นา เลยลงได้แค่ตอนนี้
โดนคนกวนด้วย ไอ้บ้านี่
แถมยังมาแอบรู้ว่ามันแอบเอาพาสเวิร์ดของเรามาล็อคอิน เพื่อมาลงข้อความอีก
เมื่อเช้านี้เลยจัดการชุดใหญ่ไป
มาบังอาจหือกะเค้าเหรอ
มาต่อๆๆ คุงจ็อค ถ้าตะเองอยากให้เค้าลงบ่อยๆ
ก้อมาแวะเวียนเค้าบ่อยๆน่ะ เค้าบ้ายอ อิอิ
:z1: :z1: :z1: :z1: :z1: :z1: :z1: :z1: :z1: :z1: :z1:
-------------------------------------------------------------------------------------------
-
:m31: :m31: :m31: :m31: :m31: :m31: :m31: :m31: :m31: :m31: :m31: :m31: :m31: :m31:
“ ฮัลโล อี้เหรอ นี่ดิวขับรถออกมารับแล้วน่ะ อี้ออกมารอรับหน้าร้านเลย “
“ ได้ๆๆ ดิวรออี้ก่อนน่ะ อี้ไปบอกพนักงานก่อน ให้เค้ามาดูแลตรงนี้แทน ไม่นานหรอก “ จากนั้นผมก้อไปบอกต้งว่าจะไปที่ผับที่นัดกับลูกค้าไว้แล้ว และผมก้อเรียกพนักงานให้ดูแลแขกตรงที่ผมดูแลเมื่อกี้นี้แทน แล้วผมก้อเดินมาหาดิวที่รถ แล้วก้อพากันขับออกมา
“ ดูอี้กับต้งจะมีความสุขกันจังเลยเนอะ น่าอิจฉาไอ้ต้งจัง สุดท้ายดิวก้อแพ้มันจนได้ ดิวอยมแพ้มันแล้วจริงๆ “ ดิวพูดขึ้นในระหว่างที่เรขับรถไปผับ ผมเองก้อแปลกใจ ว่าดิวพูดอะไร
“ อะไรอ่ะดิว ใครแพ้ ใครชนะ ดิวพูดอะไรอ่ะ อี้งง “
“ อ้ออออ อี้คงไม่รู้สิน่ะว่า ก่อนหน้านี้อ่ะ ดิวกับต้งกับพนันกันว่า ใครจีบอี้ได้สำเร็จ เป็นคนชนะ ขอบอกเลยน่ะว่าตอนนั้นน่ะ ดิวยังไม่รู้ตัวหรอกว่าดิวชอบอี้ แต่ดิวหมั่นไส้ที่เห็นใครต่อใครเค้ามารุมชอบอี้กันนัก เลยท้าไอ้ต้งมันไป แต่พอดิวได้มาสัมผัสกับอี้ตรงๆ ดิวเองนั่นแหละที่แพ้ใจตัวเอง แพ้ใจอี้เข้าไปเต็มๆ และหลงรักอี้เข้าเต็มเปา และหลังจกานั้น การแข่งขันของเราก้อดำเนินมาเรื่อยๆน่ะ จนดิวเกือบจะชนะอยู่แล้ว แต่อี้ดันมาหักดิบดิวซะก่อน ดิวเลยแพ้ราบคาบเลย นับว่าไอ้ต้งมันเก่งน่ะ มันทำทุกวิถีทาง จนอี้ยอมทิ้งดิวไปได้ และเลือกมันแทน เฮ้ออออ แต่อย่างที่ดิวเคยบอกแหละ ถึงแม้ตอนนี้ดิวจะแพ้ แต่ก้อไม่ใช่ว่าดิวจะวางมือน่ะ อย่าให้ดิวมีโอกาสล่ะ ดิวฉกอี้กลับคืนมาแน่นอน ฮ่าๆๆๆ “ ดิวพูดไปหัวเราะไป แต่ผมนี่สิ งงเป็นไก่ตาแตก อะไรคือการแข่งขัน อะไรคือความจริง ???
“ นี่ดิวหมายความว่า ดิวกับต้งพนันกันว่า ถ้าใครจีบอี้ติดจะชนะงั้น....เหรอ “ ผมพูดออกไปทั้งๆที่ยังตกใจอยู่
“ อืมมมม ตอนแรกก้อเป็นอย่างนั้นแหละ แต่พอต่างคนต่างได้มารู้จักอี้ ทุกคนก้อรักอี้เข้าจริงๆ จากนั้นมันก้อมใช่การแข่งขันเล่นๆ มันคือความจริงที่มีอี้เป็นเดิมพัน อ้าว อี้ อี้เป็นอะไรอ่ะ ทำไมทำหน้าอย่างนี้ “ ก้อจะไม่ให้ผมทำหน้าอย่างนั้นได้ไงล่ะ แล้วตกลงที่ผ่านมานี่ มันคือเกมส์ใช่ไหม ผมเป็นแค่หมากตัวนึงใช่ไหม ขณะที่ผมช็อคอยู่ ดิวหยุดรถชั่วขณะ แล้วก้อมาเขย่าตัวผมให้ตื่นจากภวังค์
“ อี้ๆๆ อี้เป็นอะไรอ่ะ นี่ดิวพูดอะไรไปเนี่ยะ ตายๆๆๆ “ ดิวดูลุกรี้ลุกรนมาก แต่ผมเองกลับได้สติกลับมาแล้ว ก้อถามขึ้น
“ แล้วอะไรคือรางวัลในการแข่งขันครั้งนี้ บอกอี้หน่อยได้ไหม “ ผมพูดไปด้วยน้ำเสียงที่ราบเรียบ
“ เอ่อออ คือ เอ่อออ ถ้าไอ้ต้งชนะใช่เปล่า มันก้อจะได้อี้ไปไง แต่ถ้าดิวชนะ ดิวได้รถใหม่คันนึง แต่อี้ฟังก่อนน่ะ ตอนนั้นดิวไม่รู้ตัวจริงๆว่าชอบอี้ เลยแข่งๆไป แต่ตอนนี้ดิวรู้ตัวแล้ว ว่าดิวรักอี้ รักอี้จริงๆ อี้ๆๆ ดิวไม่ได้ตั้งใจพูดให้.... “ ดิวจะพูด แต่ผมเบรกซะก่อน
“ ไม่ได้ตั้งใจจะพูดให้อี้เสียใจใช่ไหม ฮึ !!! มันไม่ทันแล้วล่ะดิว ตอนนี้ดิวไม่ต้องพูดอะไรแล้ว พาอี้ไปหาลูกค้ากันเหอะ จากนั้นจะได้กลับๆกันเสียที อี้เสียเวลามาเยอะแล้ว “ ผมพูดไปแบบไร้อารมณืสุดๆ ก้อจะให้ผมทำยังไงล่ะครับ
“ อี้ๆ ฟังดิวอธิบายก่อน มันไม่ใช่อย่างนั้น “ ดิวท่าทางตื่นมาก ที่เห็นอาการผมอย่างนั้น
“ อะไรกันนักหนาดิว จะมาพูดอะไรกันอีก แล้วไม่ต้องมาแก้ตัวอีกเลย ทำไมน่ะ ก่อนทำถึงไม่คิดกันซะบ้าง เคยคิดไหมว่าถ้าอี้รู้ แล้วอี้จะรู้สึกยังไง อี้ไม่ใช่สิ่งของน่ะ และอี้ก้อไม่ใช่ของเล่นของใครด้วย พอแล้ว เลิกพูดเรื่องนี้สักที ไปกันได้แล้ว ถ้าดิวไม่ไปน่ะ อี้จะลงนั่งรถแท็กซี่ไปเอง “ ผมตวาดดิวออกไปเสียงดังมาก จนดิวชะงักไปทันที และดิวคงรู้ว่า จะพูดอะไรกับผมตอนนี้ไม่ได้แล้ว เลยรีบขับรถออกไปที่ผับนั้นทันที
---------------------------------- จบตอนที่ 39 ---------------------------------------
-
:m15: :m15: :m15: :m15: :m15: :m15: :m15: :m15:
เงียบเหงาดีแท้
เศร้า................
--------------------------------------------
-
มาทักทายให้แล้วครับคุงอเล๊กซ์ อย่าเศร้าไปสิครับ แต่หลังๆเรื่องชักเครียดนะครับ เหอๆ สงสารอี้สุดๆเลย เฮ้อ เนี่ยทำให้ผมเริ่มหมดความศรัทธาในความรักของต้งกะดิวแบบฮวบๆเลยหล่ะ :m16:
ไปรักพี่กรณ์ดีกว่าชิ :กอด1:
-
:m15: :m15: :m15: :m15: :m15: :m15: :m15: :m15:
เงียบเหงาดีแท้
เศร้า................
--------------------------------------------
อร๊ายยยยย
พี่อี้
น้องโบมาแล้นนนนนนนนน
วันนี้เพิ่งไปเที่ยวมา ฮ่าาาา
ว่าแต่มะคืนเปนไงมั่งคะ
คนข้างๆเค้าทำไรรุนแรงพี่ป่ะ ...
-
มาสงสารดิวต่อ อิ อิ
บอกความจริงออกไป แบบนั้น งานเข้าเลยเห็นไหมล่ะดิว
อี้โกธรอีกจนได้ :เฮ้อ:
ยังไงก็เอาใจช่วยต่อไป :L2:
-
>>> อร่า... วันเน้ไปธุระใน ม. มาเหอะ แถมบ่ายๆ กลับมาหลับเป็นตาย :jul1:
ง่า... ช่วงนี้ชีวิตเซงๆ อ่ะฮะ... ชีวิตยุ่งเหยิงด้วยล่ะ พี่อี้ เลยไม่ได้อยู่เฝ้าคอมทั้งวันได้อีกต่อไป
เมื่อรู้ว่า เราต้องพึ่งตัวเองให้ได้ ละก้อ ต้องหางานพิเศษทำให้ได้ ไม่งั้น ตายแน่ๆ
เงินไม่พอใช้อย่างรุนแรง :z3: ทั้งๆ ที่ไม่ได้ไปเที่ยวไหนเลยด้วยซ้ำ
:m31: :m31:
>>> พี่ดิวน่าสงสารอ่ะ :o12:
>>> แต่ก็สงสารพี่อี้ด้วยอ่ะ เข้าใจฟีลลิ่งนี้เลย ประมาณว่า พวกแกทำหยั่งก๊ะชั้นเป็นของเล่นของพวกแกง้านแหละ !!! ใช่เซ้ๆๆๆๆ ชั้นมีค่าแค่นี้ชิมิ ? :z6: ไปตายซ้าาาาา ย๊ากกกกซ์
-
:fire: :fire: :fire: :fire: :fire: :fire: :fire: :fire: :fire: :fire: :fire: :fire: :fire: :fire:
บทที่ 40 ตัวตลก !!! ( Stupid Stuff !!! )
ผมเองก้อนั่งหน้าบึ้งมาตลอดทาง คิดกลับไปกลับมา นี่ตกลงมันเรื่องอะไรกันแน่ แต่ตอนนี้ขอเก็บเรื่องนี้เอาไว้ก่อน ไว้เจอต้งเมื่อไหร่น่ะ ผมจะจับต้งมานั่งคุยทันที ผมยอมรับว่าผมเสียความรู้สึกมาก ที่เรื่องมันเป็นแบบนี้ ทำไมน่ะ ทำไม เรื่องบ้าอย่างนี้ มันต้องมาเกิดกับผมด้วย แล้วตกลงต้งเป็นคนยังไงกันแน่เนี่ยะ ผมชักเริ่มไม่มั่นใจในตัวต้งซะแล้วสิ
พอถึงร้านปุ๊บ ผมก้อรีบเดินลงไปทันทีโดยไม่รอดิว ส่วนดิวพอเห็นผมรีบเดินไป ก้อรีบวิ่งตามมาจนทันผม และดึงแขนผมไว้
“ อี้ ดิวขอโทษ ดิวไม่ได้ตั้งใจทำให้อี้โกรธ คือเรื่องนี้ ดิวกับไอ้ต้ง มันๆๆๆ “ ดิวเหมือนติดๆขัดๆอะไรสักอย่าง ผมรำคาญเลยด่าไป
“ ถ้าไม่มีอะไรจะพูดก้อปล่อย อี้จะเข้าไปในร้าน และไม่ต้องห่วงน่ะ ว่าอี้จะลำเอียงว่าดิวฝ่ายเดียว กลับไปนี่ อี้เคลียร์กับต้งยาวแน่ จะเข้าไปกันได้ยัง หรือว่าจะยืนด่ากันตรงนี้ “ ผมพูดเสียงเฉียบ แล้วยังทำหน้าดุใส่ดิวไป จนดิวก้อรีบพาผมเข้าไปในร้าน
พอถึงที่โต๊ะปุ๊บ ผมก้อทักทายทุกคน จากนั้นผมก้อเริ่มดื่มเหล้าเลยทันที โดยไม่สนใจดิว ที่เค้าจะพยายามเข้าใกล้ผม ผมก้อจะพยายามเดินหนี หรือไม่ก้อเต้นเลี่ยงๆไป เอาคนนั้นคนนี้มาบังบ้าง เบื่อ รำคาญ ตอนนั้นอารมณ์ผมไม่อยากแม้แต่จะมองหน้าดิว ผมทั้งโกรธ ทั้งอาย ทั้งผิดหวังกับต้งและดิว ทำไมเค้าทำกับผมอย่างนี้ แล้วนี่ผมจะไว้ใจใครได้อีกเนี่ยะ ว่าแล้วผมก้อดื่มแบบไม่บันยะบันยัง เต้นกระจายจนพวกคุณอลัน ตื่นเต้นดีใจกันใหญ่ ( ปกติฝรั่งเค้าจะเต้นไม่เป็นท่าอ่ะครับ เจอผมซะก่อน เอิ๊กๆๆๆ ) ผมเต้นแบบไม่ยั้งเลยครับ เบื่อแต่ไอ้บ้าดิวนี่สิ คอยตามมากันผม เวลามีคนอื่นมาเต้นด้วย มันบ้าหรือเปล่า ผมไม่ใช่แฟนมันน่ะ แต่ผมก้อแกล้งมันครับ แกล้งเต้นยั่วคนนั้นคนนี้ไปบ้าง ให้มันโกรธเล่นๆ ซึ่งดิวก้อโกรธจริงๆ เดินมาดึงแขนผมบ้าง มากอดผมบ้าง แต่ผมก้อสะบัดตัวหนี สะใจเป็นบ้าเลย อิอิ
ดื่มได้มากโขเหมือนกัน ผมก้อปวดฉี่ เลยขอตัวออกมาเข้าห้องน้ำ ระหว่างที่เดินอยู่นั้น ดิวก้อมากระชากแขนผมอย่างแรง จนผมเซไปอีกทางนึง ดีน่ะที่ผมจับราวทางเดินไว้ ไม่งั้นผมคงล้มไปแล้ว ผมเองก้อโกรธมากที่ดิวมาทำแรงๆกับผมอย่างนี้ แต่ไม่ทันที่ผมจะด่าออกไป
ดิวก้อว่าผมมาซะก่อนซะเสียงดังไปหมด คนก้อมองมาที่เราสองคน
“ นี่อี้เป็นอะไรอ่ะ แล้วอี้ทำบ้าอะไรอย่างนั้น มันไม่ดีรู้ไหม นี่ดิวอุตส่าห์สร้างภาพให้อี้ดูดีแล้วน่ะ แต่ทำไมอี้ต้องทำตัวแบบนี้อ่ะ เดี๋ยวพวกคุณอลันจะมองไม่ดีรู้ไหม “ สีหน้าดิวดูจะโกรธผมมาก แต่ผมไม่แคร์
“ ไม่เห็นจะไม่ดีตรงไหนเลย ก้อเห็นพวกเค้าสนุกสนานกันดีออก นี่ดิว อย่ามาทำเป็นปัญญาอ่อนได้ม่ะ ไม่เห็นจะมีใครมองอี้ไม่ดีเลย ดิวจะไปไหนก้อไป ไป รำคาญ “ ผมสะบัดมือออกจากดิว แล้วผลักเค้าออกไป แต่ดิวยังโผมาขับแขนผมไว้แน่น
“ ถึงเค้าจะสนุก แต่ดิวไม่สนุกด้วย มันน่าเกลียด นี่ถ้าไอ้ต้งรู้มันคงจะเสียใจ ที่อี้ทำตัวแบบนี้ “ ดิวขู่ผมเสียงเข้ม แต่มีหรือผมจะกลัว
“ ไม่ต้องมาอ้างต้ง ตอนนี้อี้ไม่แคร์ใครทั้งนั้น เอ๊ะ หรือว่าดิวจะหึงซะเอง ฮ่าๆๆๆ ใช่แน่ๆเลย แต่ก้อน่ะ ถ้าอยากจะหึงจะหวงก้อทำไป แต่อย่ามายุ่งกับอี้เวลาเต้น อี้รำคาญ เข้าใจไหม “ ผมเริ่มเหวี่ยงดิวจริงจัง จนดิวก้ออึ้งไป ตอนนั้นในหัวผมอย่างจะปั่นหัวคนพวกนี้ให้หมด ให้มันรู้ซะบ้างว่าการ ที่ถูกทำให้เหมือนว่าเป็นตัวตลกมันเป็นยังไง ถึงตาอี้บ้างแล้วครับ พี่น้องงงงง
-
:z2: :z2: :z2: :z2: :z2: :z2: :z2: :z2: :z2: :z2: :z2: :z2: :z2: :z2:
น้องโบว์ คิดไรมากไปไหมครับ
เค้าหรือจะกล้าทำอะไรพี่ ทำมาปากดี
เมื่อเช้าโดนไปหนึ่งดอก โทษฐานแอบอ้าง
หนอยๆๆๆๆๆ จั่งซี่มันต้อง เบิดกะโหลก อิอิ
:m16: :m16: :m16: :m16: :m16: :m16: :m16: :m16: :m16: :m16:
-
:z2: :z2: :z2: :z2: :z2: :z2: :z2: :z2: :z2: :z2: :z2: :z2: :z2: :z2:
น้องโบว์ คิดไรมากไปไหมครับ
เค้าหรือจะกล้าทำอะไรพี่ ทำมาปากดี
เมื่อเช้าโดนไปหนึ่งดอก โทษฐานแอบอ้าง
หนอยๆๆๆๆๆ จั่งซี่มันต้อง เบิดกะโหลก อิอิ
:m16: :m16: :m16: :m16: :m16: :m16: :m16: :m16: :m16: :m16:
กำ ไหงงั้นอ่ะ พี่อี้
โด่วววววววว
ก็มะวานนอนดึกนี่นา
กลัวว่าจะหายช้า เลยกะให้อีกคนนึงช่วยกล่อมซะหน่อย 55555+++
แล้วนี่ดีขึ้นบ้างยังคะ ยังยืดอยุ่ป่าววว ก๊ากกก
-
มีต่ออีกมั้ยครับเนี่ย จะไปนอนแล้วอ่ะ เพลียมั่กๆ
-
มีต่ออีกมั้ยครับเนี่ย จะไปนอนแล้วอ่ะ เพลียมั่กๆ
ไปทำไรมาคะ คุงจ๊อก ถึงได้เพลียเนี่ยยยย...
-
ทำงานนนนนคร้าบบน้องโบ กะขยันแข่งกะอี้เค้างิ
-
ทำงานนนนนคร้าบบน้องโบ กะขยันแข่งกะอี้เค้างิ
อ่อออ
ฮ่าๆๆๆๆๆๆ
สู้ๆๆๆๆๆ รวยมะไหร่อย่าลืมแบ่งนู๋ด้วยนะ อิอิ
-
:L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1:
คุงจ็อค พักผ่อนมากๆน่ะครับ
ผมเอาใจช่วย ไว้มาอ่านวันหลังก้อได้น่ะครับ
ส่วนผมก้อใกล้หายดีเต็มทีแล้วครับ
ไว้มาคุยกันใหม่น่ะครับ :bye2: :bye2: :bye2: :bye2: :bye2:
:z2: :z2: :z2: :z2: :z2: :z2: :z2: :z2: :z2: :z2: :z2: :z2:
-
:L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1:
คุงจ็อค พักผ่อนมากๆน่ะครับ
ผมเอาใจช่วย ไว้มาอ่านวันหลังก้อได้น่ะครับ
ส่วนผมก้อใกล้หายดีเต็มทีแล้วครับ
ไว้มาคุยกันใหม่น่ะครับ :bye2: :bye2: :bye2: :bye2: :bye2:
:z2: :z2: :z2: :z2: :z2: :z2: :z2: :z2: :z2: :z2: :z2: :z2:
เย้ๆๆๆ พี่อี้ใกล้หายแล้ววว
ดีจัยยย ^^
-
:m31: :m31: :m31: :m31: :m31: :m31: :m31: :m31: :m31: :m31: :m31: :m31: :m31:
“ ไม่ต้องมาอ้างต้ง ตอนนี้อี้ไม่แคร์ใครทั้งนั้น เอ๊ะ หรือว่าดิวจะหึงซะเอง ฮ่าๆๆๆ ใช่แน่ๆเลย แต่ก้อน่ะ ถ้าอยากจะหึงจะหวงก้อทำไป แต่อย่ามายุ่งกับอี้เวลาเต้น อี้รำคาญ เข้าใจไหม “ ผมเริ่มเหวี่ยงดิวจริงจัง จนดิวก้ออึ้งไป ตอนนั้นในหัวผมอย่างจะปั่นหัวคนพวกนี้ให้หมด ให้มันรู้ซะบ้างว่าการ ที่ถูกทำให้เหมือนว่าเป็นตัวตลกมันเป็นยังไง ถึงตาอี้บ้างแล้วครับ พี่น้องงงงง
“ อี้ ดิวขอร้องล่ะ มีอะไรไปเคลียร์กันข้างนอก อย่ามาทำอย่างนี้มันไม่ดี ดิวขอ “ ดิวยังคงพูดด้วยน้ำเสียงจริงจังเช่นเคย แต่ผมไม่สน
“ บอกอี้มาเหอะ ว่าดิวหึง จะหึงก้อหึงไป นั่นมันเรื่องของดิว ทีใครทีมันน่ะดิว “ แล้วผมก้อสะบัดมือออกอย่างแรง จนดิวเซไปอีกทาง แล้วผมก้อเดินออกไปจะเข้าห้องน้ำ แต่ดิวก้อวิ่งมาจับแขนผมอีก ผมเองก้อพยายามยื้อยุดออก เรายื้อยุดกันอยู่หน้าห้องน้ำกัน จนคนผ่านไปผ่านมาเริ่มมองมาที่พวกเรามากขึ้น ทันใดนั้นก้อมีคนมาดึงผมออกไป แล้วผลักดิวออก
“ แกจะทำอะไรอี้ว่ะ ไม่เห็นหรือไงว่าเค้าไม่อยากไปกะแกไอ้ดิว เป็นไงล่ะ ตกกระป๋องรึไงว่ะ ถึงได้มาตื๊อเค้าอยู่อย่างนี้ ฮ่ะ “ โอ้ววว์ อะไรจังบังเอิญขนาดนั้น มาถึงที่นี่ยังมาเจอไอ้บอลอีกเหรอ ใช่แล้วครับ เป็นไอ้บอลนั่นเอง ที่มาดึงแขนผมออกไป
“ ไอ้บอล มันไม่ใช่เรื่องของแก ออกไป “ ดิวพูดเสียงน่ากลัวมาก แล้วดินมาทำท่าจะดึงผมไป แต่บอลเหวี่ยงตัวผมมาอีกทางนึง
“ ไม่ใช่เรื่องชั้นได้ไง อี้เป็นเพื่อนชั้น แกน่ะ ควรจะถอยไปดีกว่า “ ไอ้บอลท่าทางเอาเรื่องเหมือนกัน ดิวดูโกรธมาก จะพุ่งตัวใส่บอล แต่มีการ์ดสองคน เดินเข้ามาห้ามไว้ก่อน
“ มีอะไรกันครับๆ อย่ามีเรื่องกันในนี้น่ะครับ ไม่งั้นจะโดนเชิญออก “ เสียงการ์ดคนที่ดันดิวออกไปพูดขึ้น
“ เปล่า ผมไม่ได้มีเรื่อง ไอ้นั่นมันจะมาดึงเพื่อนผมไป แต่เพื่อนผมไม่ยอมไป คุณจัดการมันหน่อยสิ “ ไอ้บอลโพร่งขึ้นมา ที่ผมเห็นตอนนั้นดิวดูท่าจะเดือดมาก กำหมัดซะแน่นเลย จ้องตาถมึงทึงใส่ไอ้บอลด้วย
“ ไอ้บอล แกอยากมีเรื่องกับชั้นจริงๆ ใช่ไหม “ ดิวพูดเสียงข้ม แต่การ์ดอีคนก้อดันตัวดิวออกไปให้ห่าง
“ อย่ามีเรื่องน่ะครับ ผมขอเตือน ไม่งั้น จะพาออกไปจริงๆน่ะครับ “ การ์ดคนนั้นกำชับเสียงดัง คนแถวนั้นก้อมองกันใหญ่
“ ก้อได้ ผมไปก้อได้ “ จากนั้นดิวก้อเดินสะบัดตัวอย่างแรง หันหลังกลับเข้าไปในร้าน ผมเงอก้อยืนเบลอๆอยู่ ตกใจสิครับ ไม่คิดว่ามันจะเป็นเรื่องใหญ่ขนาดนี้ ส่วนไอ้บอลก้อยังจับแขนผมอยู่ ผมเลยแกะมือบอลออก
“ บอล ปล่อยเราเหอะ ไม่มีอะไรแล้วล่ะ เราแค่แกล้งดิวมันเฉยๆ “ ผมพูดกับไอ้บอลไป ไอ้บอลมันก้อยิ้มให้ผม
“ งอนอะไรกันเหรอ ไหนบอกว่าไม่เกี่ยวข้องกันแล้วไง ทำไมยังมาเที่ยวกันกันอีก แถวยังมาเง้างอนกันด้วย นี่บอลจะบอกอะไรให้เอาไหม นี่ดีน่ะ ถ้าอี้มาเร็วกว่านี้ อี้ได้เจอหลิง แน่นอน ฮ่าๆๆๆ คงสนุกพิลึก แต่บอลกะหลิงไม่เกี่ยวกันแล้วน่ะ ไม่ต้องห่วง ว่าบอลจะทำอะไรไม่ดีกับอี้อีกน่ะ บอลกลับตัวแล้ว บอลจะเป็นคนดีของอี้น่ะ “ ไอ้บ้านี่พูดอะไรซะเลี่ยนเลย ผมเลยถอยหนี
“ ชั้นไม่บ้ากับนายด้วยหรอก ชั้นไปล่ะ “ แล้วผมก้อเดินหันหลังกลับไป
“ แต่ถ้าอี้อยากแกล้งไอ้ดิวอ่ะ บอลช่วยได้น่ะ “ ไอ้บอลตะโกนมาขณะที่ผมกำลังเดินไป ผมเลยหยุดชะงัก แล้วหันไปหามัน
-
แรงมาแรงกลับ เอิ๊กกกกกกกกก
ต้ง งาน เข้า
แต่ ก็ สงสารพี่ดิวเหมือนกันเนี้ยะ
:z3: :z3:
จะพูดเรื่องพนันบ้าๆ บอๆ ออกไปทำม๊ายยยยย
:z6: พี่ดิว
:beat: พี่ต้ง อีกคน
ป๋อล๋อ พี่อี้ หาย ไวๆ นะ
ป๋อล๋อสอง อยากได้งานที่แบล๊คแคนยอนจิงวุ้ย วันเน้ ไปติดต่อไว้แล้ว เหอๆๆๆ จาได้ขยันแข่งกะพี่อี้อีกคน ><" พี่อี้รุปะว่า ตัวขี้เกียดอย่างหนูกะลังจะลุกมาขยันเพราะอยากเปงอย่างพี่อี้นี่ล่ะ (ประมาณว่า มีตังเก็บมากมาย ไรงี้)
-
เปงเรื่องเลยยย
55555++++
-
โชคดีของพี่อี้ ที่มาช้าซะ 555+ ไม่งั้นงานเข้าเพราะยัยหลิงๆ
แต่เอ๊ะๆๆๆๆ
พี่บอลจะช่วยไรหว่า โฮะๆๆๆๆๆๆ
ลุ้นๆๆๆ :impress2: :impress2:
-
น้องโบ พี่ส่งเมลล์ Msn พี่ ไปทาง PM ละนะ
แอดมาได้เรยจ้ะ ออนอยู่ ^0^
พี่อี้ไม่คุยก้ะเค้าเรย หรือว่าลืมชื่อเค้าแร้วอ่ะ :monkeysad:
ชื่อ ปอ นะ ^^
-
:serius2: :serius2: :serius2: :serius2:
ไม่น่ะครับน้องปอ
พอดีพี่ปั่นงานที่ค้างอยู่อ่ะครับ
ฃอยากคุยอยู่น่ะ
กะว่าจะมาให้กำลังใจคนขยันเหมือนกัน
จำไว้น่ะครับ ไม่มีอะไรเป็นไปไม่ได้ สำหรับคนขยันน่ะครับ
สู้ๆๆๆ พี่เอาใจช่วย ไอ้บ้าข้างๆนี่ก้อเชียร์อีกแรง ( ออกนอกหน้าไปแระ อิอิ )
มาคุยกันอีกนะครับ
รักทุกๆคน เหมือนเดิมน่ะครับ น้องจ็อคด้วย โบด้วย โก๋ ด้วย และ อีกหลายๆคนน่ะครับ ( โทษทีจำชือ่ม่ะได้ทุกคน )
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
:L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1:
-
การี๊ดดดดดดดดดดดดด
ดดดดดดด
เขิลลล
พี่อี้บอกรักเค้า 5555++
ฝากบอกคนข้างๆด้วยค่ะ
ว่ารัก ดิวอี้ ค่า รีบๆปั่นงาน จะได้พักเนาะ
ช่วงนี้นู๋ ลด นน. อยู่ สู้ตายเหมือนกันค่ะ ^^
-
เริ่มสงสารดิวซะแล้วสิ
-
เอ๊อ... แล้วปัจจุบัน หลิงๆ ชียังรังควาญพี่อี้อยู่เหรอป่าว อยากรู้อ่ะ
มีเรื่องอยากจาบอกพี่อี้ด้วยเหอะ
นิสัยหนูมันแอบสตอล์คเกอร์ นิดๆ
PM ดีกว่า = =
-
:impress3: :impress3: :impress3: :impress3: :impress3:
แงๆๆๆ คุง ล็อฟท์ ไม่สงสารอี้บ้างเหรอ
อี้เค้าน้อยใจน่ะครับ ฮือๆๆๆๆๆ
----------------------
น้องปอ อะไรคือ แอบสตอคเกอร์อ่า
พี่งง อิอิ
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
PM ไปแว้ววว
สตอล์กเกอร์ เป็น พวกที่ชอบแอบตามเป้าหมาย สืบเรื่องส่วนตัวของเป้าหมายอ่ะค่ะ
เป็นคำไว้เรียกพวกโรคจิตประเภทนึง
อ่า ... เรามันก้อแอบโรคจิตอ่อนๆ กร๊ากกกกก
อย่าโกรธหนูนะ
หนูหาแบบว่า ขำๆ แต่มันดันเจอจริงๆ
สุดท้ายแล้ว เลือกที่จะไม่เซฟไรไว้เลยดีกว่า
นอกจากขอแอดฮิห้าไป
เพราะ ถึงอยากรู้จักพี่อี้ยังไง
แต่ถ้าพี่อี้ไม่ต้องการเปิดเผยตัวเอง
หนูก็ไม่รบกวนหรอกค่ะ มันเป็นสิทธิส่วนบุคคล (เรียกยังงี้รึเปล่าอ่ะ = =")
แต่ที่ส่งไปหา เพราะเป็นห่วงนะ
:monkeysad:
-
:m31: :m31: :m31: :m31: :m31: :m31:
งานเยอะได้อีก
อยากจะกรี๊ดดดดดดดดด
แต่สงสารห้องข้างๆ อิอิ
ขอบคุณทุกคอมเม้นต์นะครับ
-
ก๊ากกกกกกก
พี่อี้ อย่ามากรีสสส แข่งกะนู๋น้ะ
5555+++
พี่อี้ขรา เด๋วรับ PM นู๋ด้วยน้ะ
เด๋วนู๋อยู่เปงเพื่อนคร่ะ ^^
-
:angry2: :angry2: :angry2: :angry2:
น้องปอ น้องโบ
ไอ้คุณเอ บอกให้ไปนอนได้แล้ว อิอิ
:t3: :t3: :t3: :t3: :t3: :t3: :t3: :t3: :t3: :t3: :t3: :t3: :t3:
-
ตกลงว่า อีกคนที่ไม่ใช่พี่อี้ ที่มาคุยๆ ด้วย อาจจะไม่ใช่พี่ดิว
งั้นเรียกว่า "นายเอ นามสมมติ" กันเถอะ พี่น้อง :m20:
ไว้รู้ว่า ตัวแปรเอ นี้คือใคร ค่อยเปลี่ยนไปเรียกชื่อเค้าจริงๆ ดีมะ
ไม่ดิวก็ต้งอ่ะ :m31:
อ๊ากกกก บวกกกกกกก พี่อี้ หนึ่งแต้มมม
-
ยังไม่ง่วงเรย จิ๊ส์
วันนี้กลับมาถึงหอตอนบ่ายๆ แระหลับเป็นตาย ไปเกือบทุ่ม
:laugh:
-
อารายครายมาไล่
หนอยแหนะ ขัดใจวัยรุ่นจังนิ 555+
-
รักดิวอี้ต่อไป จุ๊บุๆๆ
-
ไปนอนละ ไม่ไหวละ เหอๆ บะบายจ้ะ :bye2:
-
สงสัยต้องย้ายกลับมาบอร์ดนี้จริงๆแระ ครึกครื้นกว่าอีกที่ อิอิ
ขออภัยที่ไม่ได้เมนต์เลยนะครับ กลับมาเต็มตัวแระ อิอิ
ช่วงนี้ฝนตกทุกวันดูแลสุขภาพกัยถ้วนหน้านะครับ ไม่มีแสงอาทิตย์ผ้าฉานจาแห้งไม๊เนี่ย แงๆๆๆ :o12:
-
อ่ะนะ รีบน เราตากผ้ามาสองวันเพิ่งจะแห้งเนี่ย
ฝนตกตลอดเลย
พี่อี้อย่าไปตากฝนนะ เด๋วจะไม่สบายหนัก
คิดถึงพี่เอนามสมมติ :กอด1:
-
วันนี้อากาศน่านอนสุดๆ
ฮ่าาา
พี่อี้ นน. นู๋ลดไป 19 โลแว้ววว
ดีจัยยย T^T
-
:m20: :m20: :m20: :m20: :m20: :m20:
ไม่ทันล่ะ
เพิ่งไปตากฝนมา
ดันไปกินส้มตำกะเพื่อนที่ราชเทวีมา
เปียกนิดหน่อย แต่คิดว่าน่าจะไม่เป็นไร
เลยเอาเรื่องมาให้ทุกคนอ่านน่ะครับ
:กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
:m20: :m20: :m20: :m20: :m20: :m20:
ไม่ทันล่ะ
เพิ่งไปตากฝนมา
ดันไปกินส้มตำกะเพื่อนที่ราชเทวีมา
เปียกนิดหน่อย แต่คิดว่าน่าจะไม่เป็นไร
เลยเอาเรื่องมาให้ทุกคนอ่านน่ะครับ
:กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1:
งั้นก็รีบสระผม
ละกันค่ะพี่อี้ แล้วค่อยลงก็ได้ค่า ^^
-
:m11: :m11: :m11: :m11: :m11: :m11: :m11: :m11: :m11: :m11: :m11: :m11: :m11: :m11:
“ แต่ถ้าอี้อยากแกล้งไอ้ดิวอ่ะ บอลช่วยได้น่ะ “ ไอ้บอลตะโกนมาขณะที่ผมกำลังเดินไป ผมเลยหยุดชะงัก แล้วหันไปหามัน
“ จะช่วยยังไง “ ผมถามกลับไป
“ ก้อแกล้งยั่วมันไง บอลรู้สึกว่าอี้จะมากับไอ้ดิวกลุ่มใหญ่ใช่ไหม ถ้าเราทำอะไรไป มันคงไม่กล้าวู่วามต่อหน้าคนเยอะๆหรอก เอาไหมล่ะ เดี๋ยวบอลจะช่วยอี้เอง เอาน่า บอลไม่รู้น่ะว่าอี้กับมันมีปัญหาอะไรกัน แต่บอลอยากช่วย โดยไม่คิดอะไร “ ไอ้บอลยิ้มเจ้าเล่ห์มาที่ผม
“ ก้อน่าสนน่ะ แต่ขอบอกก่อนน่ะว่า ห้ามทำอะไรเกินเลย เดี๋ยวชั้นจะเป็นคนเริ่มเอง นายแค่ยืนอยู่เฉยๆ เข้าใจไหม “ ผมตอบตกลงไป แต่ก้อมีข้อแม้ให้ไอ้บอลไป เดี๋ยวมันจะเหลิง
“ ได้สิครับ ป่ะ เริ่มกันเลยดีกว่า “ พูดจบไอ้บอลก้อเดินจูงมือผมเข้าไปในร้าน ผมเองก้อไม่เต็มใจนัก แต่ก้อทำตามมันไป เหตุผลที่ทำอย่างนี้มันอาจจะไม่ดีนัก ที่มาแกล้งยั่วกันเหมือนเด็กๆ แต่ในใจผมตอนนั้นมันอยากจะให้พวกนี้ได้รู้สึกนัก ว่าผมน่ะรู้สึกยังไง แม้มันจะไม่เหมือนกัน แต่ผมว่ามันก้อใกล้เคียงน่ะครับ
พอเข้าไปข้างในร้านแล้ว บอลก้อพาผมไปยืนอยู่โต๊ะเค้า ซึ่งอยู่ไม่ไกลจากโต๊ะของดิวนัก พอจะมองกันเห็นได้ไม่ยาก ที่โต๊ะนั้นมีคนอยู่ ประมาณ 3-4 คน เป็นผู้ชายทั้งหมด ท่าทางแต่ละคนนี่ เสือผู้หญิงใช่ย่อย ตานี่มองหาแต่เป้าหมายทั้งนั้น จากนั้นบอลก้อแนะนำผมให้ทุกคนรู้จัก ผมก้อทักทายไปตามมารยาท จากนั้นก้อชนแก้วไปกับพวกเค้า และก้อเต้นไปตามปกติ ในระหว่างนั้นสายตาของผม ก้อเหลือบไปมองโต๊ะของดิวบ้าง ก้อเห็นว่าดิวยังยืนจ้องมาที่ผม แบบว่าจริงจังมาก
ผมก้อเหมือนได้ใจครับ แกล้งยั่วดิวใหญ่ ด้วยการไปดึงบอลมาเต้นใกล้ๆ แถวยังนัวเนียอีกด้วย จนตอนแรกๆเพื่อนๆของบอลก้อตกใจเหมือนกัน แต่พอเห็นบอลเป็นใจด้วย ทุกคนก้อเชียร์กันใหญ่ บ้างก้อมีบางคนมาขอเต้นกับผมบ้าง ซึ่งผมก้อไม่ขัด บางทีเพื่อนของบอลเค้าก้อมาจับตัวผมบ้าง ผมเองก้อพยายามปัดออกไป แต่แบบที่ไม่น่าเกลียดหรือรุนแรงนัก พอบอลเห็นดังนั้น ก้อดึงผมไปทันที เหมือนหวงๆ พวกเพื่อนๆบอลก้อหัวเราะชอบใจกันใหญ่ ผมเองก้อไม่ชอบนักหรอก แต่อยากแกล้งดิว ซึ่งมันก้อได้ผลมากๆ จนดิวเองเดินตรงาที่โต๊ะที่ผมเต้นอยู่ พอมาถึงโต๊ะดิวก้อทักทายเพื่อนๆบอลทุกคน เหมือนรู้จักกันดี จากนั้นก้อเดินมาหาผม
“ อี้ คุณอลันเค้าอยากชนแก้วด้วยอ่ะ รบกวนไปหาเค้าหน่อยได้ไหม “ ดิวพูดกับผมน้ำเสียงจริงจังมาก จนผมขำออกไป
“ อะไรกันดิว นี่คุณอลันให้มาตาม หรือว่ามาตามเองกันแน่ ฮ่าๆๆๆ เอาไว้ก่อนแล้วกัน อี้กำลังสนุกอยู่กับบอล เดี๋ยวอี้เดินไป “ ผมตอบไปแบบไม่สนใจดิวทั้งยัง ไปกอดคอไอ้บอลแล้วชนแก้มอีก จนดิวทำตาถลึงใส่ผม
“ แต่อี้ทำอย่างนี้ไม่ดีน่ะ อี้ก้อรู้ว่าอี้มากับพวกลูกค้าของดิว แล้วนี่อี้จะอยู่ที่โต๊ะอื่นนาน ๆอย่างนี้มันไม่ดีหรอกน่ะ แล้วนี่อี้ยังมาเต้นกับผู้ชายหลายๆคนอย่างนี้ รู้ไหมว่ามันเสียภาพพจน์ แล้วอย่างนี้ลูกค้าที่ไหนจะมาเชื่อถืออี้ ฮ่ะ !!! “ ดิวตะโกนใส่ผมเสียงดังลั่น จนไอ้บอลเริ่มไม่พอใจ จะเดินเข้าไปหาดิว แต่ผมกันไว้ก่อน แล้วเดินไปพูดกะดิว
-
ดึกแล้ววววว วว ว ผมกำลังจะหลับ(อีกและ)
พรุ่งนิ้จะมาอ่านนะ
สาวๆครับ นอนดึกไม่ดีนะ สิวจะขึ้นแล้วก็อ้วนด้วย อิอิ
-
ไม่ใช่สาวๆแต่ก็ต้องไปนอนเหมือนกันครับ ช่วงนี้งานเข้าไม่ค่อยได้เข้ามาอ่าน แต่ยังติดตามเรื่องของคุงอเล๊กซ์เรื่อยๆครับ คุณรีบนก็อย่านอนดึกมากนะครับ เสียสุขภาพหมด แหะๆ (ว่าแต่เราเราก็นอนดึกง่ะ) :really2:
-
ว่าแต่ ไปพักผ่อนยังเอ่ยยย
-
ยังอยู่ๆๆๆ
อิอิอิ
ดู Youtube Girl's Generation อยู่ ชอบม๊ากกกก
หัดเต้นๆๆๆ อิอิอิ
-
ยังอยู่ๆๆๆ
อิอิอิ
ดู Youtube Girl's Generation อยู่ ชอบม๊ากกกก
หัดเต้นๆๆๆ อิอิอิ
ก๊ากกกกกก
มาแนวเดียวกะเพื่อนนู๋เลยยยย
5555+++
พี่อี้ มีวิธีแต่งหน้าไงให้หน้าเรียวบ้างแมะ ?
หน้าเค้าบวมๆ เอิ๊กกก
-
ขั้นแรกน่ะครับ
อย่าพยายามใช้แป้งสีที่สว่งมากนะคัรบ
แล้วลงเฉดดิ้งบริเวณกราม ไล่มาถึงคาง แบบแรเงา
ปัดแก้มสีเข้มโทนน้ำตาลหน่อยก้อดีน่ะครับ
เลี่ยงที่ปัดแก้มที่มีชิมเมอร์เยอะๆ ให้ใช้สีด้านๆแทนน่ะครับ
แค่นี้เอง ลองทำดูน่ะ น้องโบโบ้
-
อ่อ ปัดไล่ลงมาใช่ป่ะคะ
พี่อีอี้ 555++ (มาตั้งชื่อใหม่ให้เค้าเองนะ ฮ่าา)
-
เอาเวอร์ชั่นซับนรกไปดูมั้ยพี่อี้
GEE ซับนรก :m20: :m20:
-
ดูแล้วครับน้องปอ
ขี้ๆๆๆๆๆๆ ขำอึแตกไปเลยครับ
----------------
น้องโบ ชือ่ไรดีน่ะ โบราณ ,โบแร่ม
เลือกเอาเลย อิอิอิ
เรื่องปัดแก้มก้อ ปัดไลๆลงมาจากกรามเลยน่ะคัรบ
สวยแน่นๆ
-
http://www.youtube.com/v/kgR6hgDgmUQ&hl=en&fs=1&color1=0x402061&color2=0x9461ca&border=1
จัดไป คริๆ ซับนรก
-
ดูแล้วครับน้องปอ
ขี้ๆๆๆๆๆๆ ขำอึแตกไปเลยครับ
----------------
น้องโบ ชือ่ไรดีน่ะ โบราณ ,โบแร่ม
เลือกเอาเลย อิอิอิ
เรื่องปัดแก้มก้อ ปัดไลๆลงมาจากกรามเลยน่ะคัรบ
สวยแน่นๆ
ยังจะอุดส่าหาชื่อมาหั้ยเค้าใหม่ด้วยนะ
แถมแต่ละชื่ออ เจิดมากกกกกก
ขอบอกเค่อะ อิอิ ขอบคุนสำหรับคำแนะนำค่ะ
ตอนนี้พยายามลด นน. (ซึ่งหายไปแล้ว 19 โล)
กะหัดแต่งหน้าให้ดูเป็นธรรมชาติ(มะชั่ยธรรมชาติลงโทษนะ)
แต่คือแค่แต่งให้ดูเรียวไม่เปนเฉยๆ 555+
-
อรั๊ยยย โดนพี่อี้ปาดดดด :m31:
อ่าว โบ.... มีชื่อเพิ่ม
อุ่ยยย
งานเข้า 555+
:z2: :z2: :z2: :z2:
GEE GEE GEE BABY BABY BABY
GEE GEE GEE BABY BABY BABY
-
:o8: :o8: :o8: :o8: :o8: :o8: :o8:
เม้าท์มากเด๋วโดนบล็อค
เอาเรือ่งไปอ่าน ไป.....อิอิอิ
:z2: :z2: :z2: :z2: :z2: :z2: :z2: :z2: :z2:
------------------------------------------------------------------
:beat: :beat: :beat: :beat: :beat: :beat: :beat: :beat: :beat: :beat: :beat: :beat: :beat:
“ พูดไม่รู้เรื่องรึไง บอกว่าไปรอที่โต๊ะก่อน แล้วจะตามไป อีกอย่างน่ะ ไอ้เรื่องภาพพจน์ที่ดิวพูดน่ะ อี้ไม่สนหรอก เพราะว่าอี้ไม่ได้เป็นคนสร้างมันขึ้นมา ดิวสร้างเอง ดิวก้อไปรักษาเองสิ อี้ไม่แคร์ แล้วก้อไปได้แล้วน่ะ อย่ามากวน อี้กำลังสนุก “ ผมพูดจบก้อสะบัดหน้าหันหลังไป แต่ดิวมาดึงแขนผมไว้
“ อี้ ดิวขอร้องล่ะ ถ้าอี้โกรธดิวเรื่องนั้น อี้จะทำโทษดิวยังไงก้อได้ แต่อย่ามาทำอย่างนี้น่ะ ดิวขอร้อง “ สีหน้าดิวเหมือนจะขาดใจให้ได้ แต่มีหรือที่ผมจะสน ขนาดหัวจิตหัวใจของผม เค้ายังไม่คิดถึงกันบ้างเลย
“ มันไม่เกี่ยวกับอะไรทั้งนั้น นี่คือชีวิตอี้ และก้อเลิกยุ่งกับชีวิตอี้สักที ถ้าดิวยังไม่หยุดตื๊ออี้น่ะ อี้จะไปนอนกับบอลคืนนี้ แล้วก้อจะถ่ายคลิปมาให้ดิวดูด้วย เป็นการตอบแทน ดิวว่าอี้ไหม “ เอาไงล่ะ มาเจอไม้นี้ของผมดิวอึ้งไปเลย จากนั้นดิวก้อเดินหน้าจ๋อยกลับไปที่โต๊ะ ผมเองก้อสงสารดิวอยู่หรอกน่ะ แต่ผมก้ออยากให้เค้ารู้สำนักซะบ้าง ว่าการทำอะไรโดยที่ไม่คิดถึงจิตใจคนอื่นมันเป็นยังไง ผมยืนมองดิวที่เดินกลับไปที่ตะนั่นอยู่นานพอสมควร ดิวดูท่าทางไม่ค่อยสนุกเลย แล้วจู่ๆก้อมีมือนึงมาโอบเอวผมไว้
“ จะไปนอนกับบอลจริงๆเหรอ คืนนี้อ่ะ โหๆๆ สวรรค์ทรงโปรดบอลจริงๆเลยน่ะเนี่ยะ “ ไอ้บอลนั่นเองที่มากอดผมไว้ ผมเอามือแกะมือมันออก แต่มันก้อเกาะเอวผมไว้แน่น
“ ไม่จริง ชั้นพูดยั่วดิวไปอย่างนั้นแหละ แล้วก้อไม่ต้องสมจริงขนาดนี้ก้อได้ เอามือออกไปได้แล้ว “
“ อ่ะๆๆๆ อะไรกันอี้ ถ้าไม่สมจริงมันจะเชื่อเหรอ เอาน่า ได้แค่นี้บอลก้อดีใจตายแล้ว “ จากนั้นไอ้บอลมันก้อแอบหอมแก้มผมฟอดใหญ่ ผมเองก้อตกใจ และดิวที่มองผมอยู่นั้นก้อยิ่งตกใจไปกันใหญ่ ผมสังเกตได้จากท่าทาง แต่เพื่อนไอ้บอลน่ะสิ ดีใจ โห่กันใหญ่เลย
“ มันจะมากไปแล้วน่ะ อย่าให้ชั้นหมดความอดทนน่ะ แกก้อรู้ดีนี่ว่าฤทธิ์เดชชั้นเป็นยังไง ชั้นขอเตือน “ ผมเริ่มอดไว้ไม่ไหวแล้ว ที่ไอ้บอลมาล่วงเกินผมขนาดนี้
“ โอเคๆๆ ไม่ทำล่ะ ก้อแหมน่ะ บอลอยากให้มันสมจริงไง เอางี้ไหม เราไปชนแก้วกับคนในโต๊ะอี้ดีกว่า อย่างนี้บอลว่ามันจะสะใจกว่าน่ะ เอาให้มันซึ่งๆหน้าเลย มันจะได้จุกๆ “ บอลเสี้ยมผมซะผมอดคิดภาพตามไม่ได้ ใจนึงก้อสงสารน่ะ แต่เอากับเค้าซะหน่อยว่ะ
-
บอลนี่ได้คืบบเอาศอกเนาะ
---
พี่อี้ไปตั้งทู้พูดคุย ห้องโน้นมั้ยคะ ฮ่าาา
-
ไอ้พี่บอลมันหลอกพี่อี้คร่ะ
มันกะมอมเหล้าแน่ๆ
พี่อี้ก็... ความโกรธทำให้คนเราหน้ามืด
:monkeysad:
-
:bye2: :bye2: :bye2: :bye2: :bye2: :bye2: :bye2:
ลุ้นกันต่อไปน่ะครับ
แต่คืนนี้พี่ขอนอนก่อน
ไว้จะมาเม้าท์ใหม่นาะครับ
หนูๆก้อหาคนมาเม้าท์เพิ่มเสะ
จะได้มันส์ ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆ
:3123: :3123: :3123: :3123: :3123: :3123: :3123: :3123: :3123:
-
:bye2: ฝันดี นะ
พี่เอนามสมมติอย่ารุนแรงกะพี่อี้นะ :o8:
-
ฝันดีค่ะ เพ่อีอี้
555+
-
แวะมาทักทายยามเช้าก่อนไปทำงาน
แล้วก็รอดูอี้โดนลากไปข่มขืนรอบ 2 เฮ้อออ เจ็บไม่เคยจำนะคนเรา
สงสารก็แต่ดิวคนเดียวนี่แหละ
อี้อ่ะดีแต่ทำร้ายจิตใจคนอื่น พอโดนเข้าบ้างก็มาทำตัวแบบนี้
เฮ้อ เผลอบ่นอีกแล้วตรู
-
ยังคงสนุก น่าติดตามเหมือนเดิมเลยครับ ^___^
ขอบคุณนะครับ
-
:serius2: :serius2: :serius2: :serius2: :serius2: :serius2: :serius2: :serius2: :serius2: :serius2: :serius2: :serius2:
“ มันจะมากไปแล้วน่ะ อย่าให้ชั้นหมดความอดทนน่ะ แกก้อรู้ดีนี่ว่าฤทธิ์เดชชั้นเป็นยังไง ชั้นขอเตือน “ ผมเริ่มอดไว้ไม่ไหวแล้ว ที่ไอ้บอลมาล่วงเกินผมขนาดนี้
“ โอเคๆๆ ไม่ทำล่ะ ก้อแหมน่ะ บอลอยากให้มันสมจริงไง เอางี้ไหม เราไปชนแก้วกับคนในโต๊ะอี้ดีกว่า อย่างนี้บอลว่ามันจะสะใจกว่าน่ะ เอาให้มันซึ่งๆหน้าเลย มันจะได้จุกๆ “ บอลเสี้ยมผมซะผมอดคิดภาพตามไม่ได้ ใจนึงก้อสงสารน่ะ แต่เอากับเค้าซะหน่อยว่ะ
ว่าแล้วผมก้อเดินควงแขนบอล ไปชนแก้วกับพวกคุณอลัน และทุกๆคน ซึ่งทุกๆคนก้อชนด้วยเป็นอย่างดี และไม่เห็นมีใครตำหนิผม คุณอลันก้อถามผมมว่า บอลเป็นใคร ผมก้อบอกว่าเป็นกิ๊ก ตอนแรกคุณอลันไม่เข้าใจ ผมก้อเลยบอกไปว่า เป็นเพื่อนพิเศษ เท่านั้นแหละ คุณอลันก้อหาว่าผมนี่ร้ายกาจนัก และก้อหัวเราะกันใหญ่ จากนั้นเราก้อเต้นและดื่มกันต่อ โดยที่ส่วนมาก ไอ้บอลจะมาเต้นแบบโอบๆกับผมมากว่า ส่วนดิวน่ะเหรอ นั่งมองจนตาแทบจะหลุดออกจากเบ้าอยู่แล้ว แต่ผมก้อทำเป็นไม่สน
ผมและไอ้บอลเต้นกับคุณอลันสักพัก ก้อขอตัวกลับโต๊ะไอ้บอล ก่อนไปไม่ลืมแกล้งบอกคุณอลันว่า วันนี้เป็นงานวันเกิดของเพื่อนไอ้บอล เลยต้องอยู่โต๊ะนั้นนานหน่อย ซึ่งคุณอลันก้อไม่ได้ว่าอะไร พอมาอยู่ของไอ้บอลแล้ว บอลมันก้อเริ่มรุกผมใหญ่ ทั้งกอด ทั้งนัวเนีย จนผมเองเริ่มรำคาญแล้ว แต่ไอ้บอลก้อมักจะบอกว่า ทำตามหน้าที่ อย่าคิดมาก ส่วนดิว ที่จ้องมองพวกผมอยู่นั่นนานๆ ท่าทางจะโกรธมาก จนลุกออกไปนอกร้าน ผมเองก้อไม่รู้ว่าเค้าไปไหน พอดิวออกไปแล้ว ผมก้อผลักตัวบอลออก จากนั้นผมก้อไปนั่งที่เก้าอี้ที่โต๊ะ และนั่งคิดเรื่องนี้อยู่คนเดียว ใจนึงผมก้อคิดว่า ที่ผมทำอย่างนี้มันถูกไหม ที่มายั่วเค้าอย่างนี้ มันใช่การแก้ปัญหาแล้วเหรอ แต่ใจนึงผมก้ออยากแกล้งให้ดิวเจ็บปวดมากๆ จะได้รู้สึกซะบ้าง
ผมนั่งคิดอยู่สักพัก ดิวก้อเดินหน้ามุ่ยเข้ามาในร้าน แล้วก้อนั่งมองหน้าผม เหมือนบอลจะรู้เกม เลยเดินมาโอบเอวผมอีกที ผมก้อยอมให้บอลโอบ แล้วยังส่งยิ้มแหยๆไปให้ดิว เป็นการเยาะเย้ย ดิวก้อทำหน้าเครียดใส่ผม จากนั้นไม่นานนัก ผมก้อเห็นผู้ชายคนนึงเดินมาหาดิวที่โต๊ะ ใช่เลย ต้งนั่นเอง พอผมเห็นหน้าต้งน่ะ ความโกรธ ความน้อยใจของผมมันก้อพุ่งขึ้นมาอีกครั้ง ในหัวผมมันคิดแต่ว่า สองคนนี้เค้าเห็นผมเป็นตัวตลก หรือสิ่งของไว้แข่งกัน แย่งกันใช่ไหม เดี๋ยวผมจะทำให้เค้ารู้ว่า ผมมันเป็นได้มากกว่านั้น
ว่าแล้วผมก้อลุกออกมาเต้นกับบอล มือก้อกอดคอบอลไป เต้นไป กะไว้ให้ทั้งดิวและต้งเห็น แต่ผมก้อไม่สามารถที่จะมองเห็นได้ว่า เค้าทั้งสอง มองมาที่ผมอยู่หรือเปล่า ผมเลยทดสอบด้วยการ หอมแก้มไอ้บอลไปซะ จนไอ้บอลตกใจ จากนั้นผมก้อผละออกจากบอล แล้วไปชนแก้วกับเพื่อนๆของบอล และชวนพวกเค้าเต้นใหญ่ตอนนี้ในโต๊ะเรามีสมาชิคเพิ่มขึ้นแล้ว เพราะว่าเพื่อนๆของไอ้บอล คงไปจิกสาวมาได้ และก้อมีผู้ชายมาเพิ่มด้วยคนนึง ดูท่าจะออกเกย์ด้วย ผมเลยไปนัวเนียกับเค้า ทั้งๆที่ไม่รู้จักกัน
ผมเต้นยั่วกับคนนั้นคนนี้อยู่นาน โดยที่ไม่ได้มองไปที่ต้งและดิวนัก เพราะว่าไม่อยากให้เค้ารู้ว่าผมเองก้อสังเกตเค้าอยู่ ผมเองก้อไม่รู้ว่าได้ผลไหม จนเมื่อมารู้สึกว่า มีคนมาดึงแขนผมออกมาจากวงเต้นรำนั่นเอง ผมถึงรู้ว่า ไอ้ที่ผมทำไป มันได้ผล 100 % เพราะว่า ต้งเป็นคนมาดึงแขนผมเอง สีหน้าต้งดูราบเรียบมากจนผืดปกติ แต่ผมรู้ว่าต้งเค้าคงโมโหสุดๆ
“ อี้ ออกไปคุยกันที่ลานจอดรถ เดี๋ยวนี้เลย “ ต้งพูดเสียงเข้ม แล้วตาก้อก้อชำเลืองไปเห็นว่า ดิวก้อเดินมากับต้งด้วย
-
อ่าๆๆ ได้เวลาเคลียร์แล้ววววว
ลุ้นๆๆ
-
สะใจตอนเอาคืนอย่างแรง
จริงๆ นะ
เราโดนแบบนั้นคงทำงั้นเหมือนกัน
แต่ตอนที่มีสติเต็มๆ ดีแล้ว
ลองนั่งคิดดูสิ
ว่าที่เราทำ มันถูกแล้วหรอ ?
:z3: :z3: :z3:
-
เปลี่ยนไปเชียร์ดิวให้ได้กะด้งไปซะเลยจะดีมั้ยเนี่ย 555+
ลองจิ้นดูนะ หึหึหึหึ :z1:
-
^
^
^
พออี้ไม่รักแล้วมาคู่กันเองหรอ
:m20:
น่าสนๆ
-
ขอจิ้นคู่นี้ด้วย
555555+++
ท่าจะมันส์ดีแท้
ก๊ากกกกกก
-
:serius2: :serius2: :serius2: :serius2: :serius2: :serius2: :serius2:
เอ่อออออออ
เป็นอะไรกันไปหมดเนี่ยคับ
เง็งงงงงงงงงงงงงง
ไม่เอาน่ะ อย่ามาเปลี่ยนเรื่องเค้าน่ะ
ฮืออออออออออออ งอนคุงจ็อค
:o12: :o12: :o12: :o12: :o12: :o12: :o12: :o12: :o12: :o12: :o12:
-
ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆ
ล้อเล่นน่าพี่อี้
ขำๆๆๆ น่า อย่างอนเลยตัวเองงง
สงสัยต้องให้คุงจ๊อคมาง้อออ
ว่าแต่เลิกงานยังคะเนี่ยยยย
อ้อ พี่อี้ มีตัวล้างเครื่องสำอางค์ตัวไหนดีๆบ้างป่ะ
เค้าเปนคนผิวแพ้ง่ายอ่ะ แนะนำหน่อยเน่อออ
ขอบคุนล่วงหน้าค่ะ รักพี่อีอี้ จุ๊บุๆๆ
-
เขียนได้ดีนะครับ o13 o13 o13 o13
น่าติดตามนะ มีทุกอารมณ์อะ :haun4: :m15: :o12: :o8: :m31: :m16: :fire:คุณ Alexie333
และแล้วพี่ก็อ่านจนทันตามสัญญาครับ :เฮ้อ: :เฮ้อ: :haun4: :haun4:
แล้วก็อย่าลืมสัญญาที่ให้ไว้นะครับ จะมาทวงทุกวันเลย :3123: :3123: :3123:
มาต่อเร็วๆ หละ จะรอ :z13: :z13: :z13:
เป็นกำลังใจให้ครับผม :3123: :3123: :3123: :L1: :L1:
แล้วคุยกันนะ :bye2: :bye2:
-
พี่อี้งอนไปแล้ว
ไม่นะ
:serius2:
-
:laugh: :laugh: :laugh: :laugh: :laugh:
งอนเล่นๆ อยากให้คนมาง้อ อิอิ
น้องโบ เรื่องเครื่องล้างหน้าน่ะเหรอ
ใช้ของ ลอรีอัลน่ะดีมาก สำหรับล้างตาและปาก
ส่วนผิวหน้าใช้โฟมของ H20 ก้อได้น่ะครับ
บางเบาดีเหมือนกัน
ลองดูนะครับ
-
ขอบคุนมากมายค่ะ ^^
เพราะปกติใช้ตัวล้างหน้าอย่างเดวแล้วมันรู้สึกไม่เกลี้ยง
เลยอยากได้ตัวล้างเครื่องสำอางค์โด้ยยย
อิอิ พี่อี้น่าฮักที่สุดเลยยยยย
-
o22 o22 o22 o22 o22 :m16: :m16: :m16: :m16: :m16:
ผมเต้นยั่วกับคนนั้นคนนี้อยู่นาน โดยที่ไม่ได้มองไปที่ต้งและดิวนัก เพราะว่าไม่อยากให้เค้ารู้ว่าผมเองก้อสังเกตเค้าอยู่ ผมเองก้อไม่รู้ว่าได้ผลไหม จนเมื่อมารู้สึกว่า มีคนมาดึงแขนผมออกมาจากวงเต้นรำนั่นเอง ผมถึงรู้ว่า ไอ้ที่ผมทำไป มันได้ผล 100 % เพราะว่า ต้งเป็นคนมาดึงแขนผมเอง สีหน้าต้งดูราบเรียบมากจนผืดปกติ แต่ผมรู้ว่าต้งเค้าคงโมโหสุดๆ
“ อี้ ออกไปคุยกันที่ลานจอดรถ เดี๋ยวนี้เลย “ ต้งพูดเสียงเข้ม แล้วตาก้อก้อชำเลืองไปเห็นว่า ดิวก้อเดินมากับต้งด้วย
“ ออกไปไหน อี้ไม่ไป อี้จะเต้นกับเพื่อนๆ “ ผมตะคอกใส่หน้าต้งอย่างแรง แต่ต้งหาได้ทำหน้าตกใจไม่ กลับพูดย้ำมาอีก
“ จะออกไปคุยกันดีๆ หรือว่าจะให้ต้งพังร้าน หรือไม่ก้อกระทืบพวกนี้ให้หมอบก่อน อี้ถึงจะยอมไป อี้เลือกเอา “ น้ำเสียงต้งยังเรียบเหมือนเดิม นี่แหละครับ อารมณ์ที่ต้งโกรธสุดๆ แต่ผมก้อไม่กลัว แล้วยังสะบัดมือออกจากต้ง
“ อย่ามาออกคำสั่ง นี่มันชีวิตชั้น พวกคุณจะไปไหนก้อไป อย่ามากวน คนกำลังสนุก “ ผมใช้คำพูด ที่ผมเองก้อไม่เคยใช้พูดกับต้งมาก่อน ดูท่าต้งจะชะงักไปเล็กน้อย แต่ต้งก้อยังไม่หยุด
“ อะไรกันว่ะไอ้ต้ง แกจะมาเอาอี้ไปไหน คืนนี้อี้เค้าบอกว่า เค้าจะไปกับชั้นน่ะเว๊ยยยยย ชั้นว่าแกถอยไปไกลๆดีกว่า “ ไอ้บอลเดินมาพูดแทรก ทั้งยังโอบไหล่ผมไว้ด้วย
“ ไอ้บอล ถ้าแกไม่อยากเดือดร้อน หรือเจ็บตัว แกปล่อยตัวอี้เดี๋ยวนี้น่ะ ไม่งั้น จะหาว่าชั้นไม่เตือน “ ต้งหันไปขู่ใส่ไอ้บอล
“ ทำไมว่ะ แกจะทำอะไรชั้น ไอ้ไก่อ่อน ชั้นไม่กลัวแกหรอกน่ะ จะบอกให้ “ บอลก้อดูจะเก่งไม่เบา จะเดินเข้าใส่ต้ง ส่วนต้งนั้นก้อเอื้อมมือไปหยิบขวดโซดาไว้ในมือ แล้วกำไว้แน่น ผมเห็นท่าว่าเรื่องมันชักจะบานปลายไปกันใหญ่แล้ว เลยต้องห้ามศึกซะก่อน
“ พอๆๆๆ ต้ง เอาเป็นว่าอี้จะออกไปคุยกับต้งแล้วกัน ส่วนบอล รออยู่ในร้านนี่แหละ เดี๋ยวอี้กลับมา “ พูดจบผมก้อดึงเอาขวดโซดาจากมือต้งมาวางไว้เหมือนเดิม จากนั้น ต้งและดิวก้อเดินออกไปนอกร้าน ส่วนผมก้อเดินตามออกไปทันที
ผมเดินตามเค้าทั้งสองคนออกมานอกร้านจนถึงลานจอดรถ พอถึงรถของดิวแล้ว เค้าทั้งสองก้อหยุดเดิน แล้วหันมาหาผม ผมเงอก้อตั้งท่าไว้อยู่แล้วว่าจะพูดจะเคลียร์อะไร ดีเหมือนกัน เคลียร์พร้อมๆกันนี่แหละ จะได้รู้เรื่องกันไปเลย
“ อี้ทำแบบนี้ทำไม มันได้อะไร ตอบต้งมาได้ไหม “ ต้งเริ่มพูดก่อน ด้วยน้ำเสียงที่ดุดัน แต่ผมก้อไม่กลัวหรอก
“ อี้ทำอะไร อี้ไม่ได้ทำอะไรนี่ ก้อแค่ เต้นกับเพื่อนๆ ไม่เห็นจะแปลก “ ผมตอบไปแบบกวนๆ จนต้งเริ่มหน้าแดงขึ้น
“ ถ้าอี้จะทำเพื่อประชดล่ะก้อ ต้งขอบอกเลยน่ะครับว่าอี้ทำสำเร็จ ใช่ต้งหึงมาก มากจนจะฆ่าไอ้บอลได้ด้วยซ้ำไปตอนที่เห็นอี้หอมแก้มมัน แต่ต้งยังมีสติอยู่ เลยอยากคุยกับอี้ด้วยเหตุผล แต่อี้พยายามกวนประสาทต้งตลอดเวลา จนต้งเกือบจะหลุดแล้ว ดีน่ะที่อี้ยังเปลี่ยนใจออกมาคุยกับต้งก่อน ไม่งั้น ไอ้พวกนั้นเละแน่ โอเค ต้งรู้แล้วว่าปัญหามันคืออะไร แต่ต้งอยากให้อี้ฟังต้งอธิบายก่อน แล้วอี้ค่อยตัดสินใจทำอะไรลงไป ไม่ใช่ว่า พอไม่พอใจก้อประชดกัน มายั่วกันอย่างนี้ มันไม่ดี มันทุเรศรู้ไหม “ อารมณ์ของต้งเริ่มเดือดขึ้นแล้วครับ
-
โอ้วววว
ต้งแรงงงงงง
พูดถูกเปนที่สุด
เอิ๊กกกกกกก
o13 o13
-
รบกวนถามครับ แล้วถ้าหน้าเป็นหลุมจากการแกะสิว มีวิธีรักษาไหมเอ่ยครับพี่อี้??? :o8: พอดีผมไม่แต่งหน้าอ่ะครับ มะใช่สาวๆ :laugh:
-
พี่ต้งได้ใจมากกกก :impress2:
รอลุ้นกันต่อปายยยยย
ป๋อล๋อ เป็นกระทู้ความสวยความงามไปแระ 5555+
-
พี่ต้งได้ใจมากกกก :impress2:
รอลุ้นกันต่อปายยยยย
ป๋อล๋อ เป็นกระทู้ความสวยความงามไปแระ 5555+
ต้นเหตุคือ ข้าพเจ้าเองงง 5555+
-
พี่ต้งพูดแรงมากก T^T
เศร้าใจ
..
พี่อี้หาทางออกให้ได้ไวๆนะค๊ะ สุ้ๆๆๆ
-
อยากกระโจนเข้าร่วมวงเป็น FC ด้วยคน
แต่...ยังอ่านได้ไม่เท่าไหร่เลย อีกตั้งเยอะแน่ะ
ตอนนี้ยังเลือกไม่ได้เลยว่า...ดิว หรือ ต้ง
ก็เค้า...น่ารักทั้งคู่เลยอ่ะ ตัดสินใจยากจริงๆ :-[
:L1: รักอี้...คนเดียวไปก่อนก็แล้วกัน คริคริ
+1 สมัครเป็นสมาชิกเรื่องนี้นะคร้าบบบบ บิว...อี้
-
แฟนๆเหนียวแน่นดีจังเลย กลับไปอ่านประวัติตัวละครเพิ่งรู้ว่าอี้อายุเท่าผมแล้วก็พี่กรณ์สูงเท่าผมเลย แต่ผอมกว่านิดหน่อย ชิ ทามมายลดน้ำหนักไม่ลงว้าาาา แงๆๆๆๆ
-
:really2: :really2: :really2: :really2: :really2: :really2: :really2: :really2: :really2: :really2:
แอบแว๊บ มาเที่ยวข้าวสาร
อิอิ ไม่มีใครรู้ด้วย
อย่าเอ็ดไปน่ะ
แล้วเก๊า จะมาลงเรือ่งให้อ่านอีกน่ะก๊ะ
หุหุหุหุหุหุหุ ขอสนุกเป๊ะนึง
:L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2:
-
:really2: :really2: :really2: :really2: :really2: :really2: :really2: :really2: :really2: :really2:
แอบแว๊บ มาเที่ยวข้าวสาร
อิอิ ไม่มีใครรู้ด้วย
อย่าเอ็ดไปน่ะ
แล้วเก๊า จะมาลงเรือ่งให้อ่านอีกน่ะก๊ะ
หุหุหุหุหุหุหุ ขอสนุกเป๊ะนึง
:L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2:
จ่ะ รู้สึกจะเพิ่งหายป่วยชิมิ ?
ถึงได้ออกเที่ยววว ข้าวสารแบเน้
สาาาธุ๊วววว
ขอให้ป่วยยกลับมา 55555++
-
พี่เอ นามสมมติคะ
ช่วยจัดการพี่อี้ให้หนักๆ เลยค่ะ
แต่ระวังเตียงหักนะ คริๆ
พี่อี้หนีไปเที่ยว ชิ
:a14:
-
พาป๋มไปมั่งจิ อิอิ ไม่เคยไปง่ะ แต่ไม่เที่ยวกลางคืนนี่หว่าเรา แหะๆ ขอผ่านครับ ระวังสุขภาพด้วยหล่ะครับ :really2:
-
กลับมาแล้ววววว
โหย เหนื่อยๆๆๆๆๆ
พรุ่งนี้ได้หยุดด้วยไม่น่าเชื่อ
ไปสปาซะหน่อยท่าจะดี
คนเพิ่งฟื้นไข้แอบหนีเที่ยวเหรอเนี่ย อิจฉาๆๆๆๆ
กลับมาลงเรื่องซะดีๆ
ปล มีแฟนคลับมาเพิ่มอีกหลายคนเลยงิ ครึกครื้นๆ
ปล2
ดิวด้งครับเด็กดื้องิต้องเอาให้หนักครับ
ปล3 รอดูการเคลียร์ของอี้ว่าจะมีสติรึเปล่า
-
กลับมาแล้ววววว
โหย เหนื่อยๆๆๆๆๆ
พรุ่งนี้ได้หยุดด้วยไม่น่าเชื่อ
ไปสปาซะหน่อยท่าจะดี
คนเพิ่งฟื้นไข้แอบหนีเที่ยวเหรอเนี่ย อิจฉาๆๆๆๆ
กลับมาลงเรื่องซะดีๆ
ปล มีแฟนคลับมาเพิ่มอีกหลายคนเลยงิ ครึกครื้นๆ
ปล2
ดิวด้งครับเด็กดื้องิต้องเอาให้หนักครับ
ปล3 รอดูการเคลียร์ของอี้ว่าจะมีสติรึเปล่า
พี่จ๊อคเคอะ เงอะ พี่อี้ยังงง
เค้างอนอยู่อ่ะ 5555+
-
ดูดิ๊ว่า...คืนนี้ทั้งคืน
จะตามอ่านให้ทันได้ไม๊
อ่านให้ตาโปน ถลน ออกมานอกเบ้าก็ยอม :impress:
สู้ สู้...สู้ว๊อยยยยยยย
:a2:
-
ตอนที่เราไล่อ่านให้ทัน ใช้เวลาประมาณ 2-3 คืน
เรื่องนี้ทรหดมากค่ะ
:monkeysad:
อ่านโต้รุ่งอ่ะ บ้าไปแล้ว
สู้ๆ จ้ะ
รับรองว่าสนุก อิอิ
-
ผมรออ่านตอนใหม่ทุกวัน
เลยไม่ต้องตามอ่านทีละมากๆ โฮะๆๆ
แต่ดูเหมือนผมจะอินเกินไปหน่อย แหะๆ
ปล น้องโบโบ้ครับ พี่อุตส่าห์แกล้งลืมๆไป เดี๋ยวคนแถวนี้จะหัวล้าน อิอิ
-
:angry2: :angry2: :angry2: :angry2: :angry2: :angry2: :angry2: :angry2: :angry2:
จ็อค
อย่ามาเนียน
ง้อก้อไม่เคยง้อ
ดีๆๆๆ.........
คราวหน้าจะได้ทำเป็นไม่สนใจน่ะ
จะจำไว้ o22 o22 o22 o22 o22 o22 o22 o22 o22 o22 o22
-
ก๊ากกกกกกกกกกกกกกกกก
คุงพี่จ๊อคคคคคคค
พี่อีอี้ เค้างอนใหญ่แว้ววววว
ไม่คิดจะง้อเลยหรือไร
แต่ถ้าเป็นพี่ดิวนี่อาจง้อ ชิมิ ? 55555
-
:fire: :fire: :fire: :fire: :fire: :fire: :fire: :fire: :fire: :fire: :fire: :fire: :fire: :fire:
“ ถ้าอี้จะทำเพื่อประชดล่ะก้อ ต้งขอบอกเลยน่ะครับว่าอี้ทำสำเร็จ ใช่ต้งหึงมาก มากจนจะฆ่าไอ้บอลได้ด้วยซ้ำไปตอนที่เห็นอี้หอมแก้มมัน แต่ต้งยังมีสติอยู่ เลยอยากคุยกับอี้ด้วยเหตุผล แต่อี้พยายามกวนประสาทต้งตลอดเวลา จนต้งเกือบจะหลุดแล้ว ดีน่ะที่อี้ยังเปลี่ยนใจออกมาคุยกับต้งก่อน ไม่งั้น ไอ้พวกนั้นเละแน่ โอเค ต้งรู้แล้วว่าปัญหามันคืออะไร แต่ต้งอยากให้อี้ฟังต้งอธิบายก่อน แล้วอี้ค่อยตัดสินใจทำอะไรลงไป ไม่ใช่ว่า พอไม่พอใจก้อประชดกัน มายั่วกันอย่างนี้ มันไม่ดี มันทุเรศรู้ไหม “ อารมณ์ของต้งเริ่มเดือดขึ้นแล้วครับ
“ แล้วยังไง ทำไมอี้ต้องสนใจความรู้สึกของต้งด้วย ทีต้งล่ะ ทำกับอย่างกะอี้เป็นตัวตลก เป็นสิ่งของ อี้เป็นคนน่ะ อี้ก้อมีหัวใจเหมือนกัน ทำไมน่ะ ทำไม มันสนุกมากหรือไงที่ได้ทำกันอย่างนี้อ่ะ “ ผมก้อเริ่มกดอารมณ์ไว้ไม่อยู่ สาดต้งกลับไปเช่นกัน
“ อี้ครับ เรื่องทั้งหมดน่ะ ไอ้ต้งมันไม่ใช่คนเริ่ม ดิวเองต่างหากที่เป็นคนคิดเรื่องนี้ ตอนแรกไอ้ต้งมันก้อจะไม่เอาด้วย แต่ดิวก้อยั่วมันเรื่อยๆ จนมันยอมเล่นด้วย ดิวผิดเอง อย่าไปว่าต้งมันเลย “ ดิวพูดแทรกขึ้นมา
“ จะมาพูดอะไรตอนนี้มันก้อไม่ทันแล้วล่ะดิว กับความรู้สึกอี้ที่มันได้เสียไป เคยคิดบ้างไหมว่า อี้จะเสียความรู้สึกแค่ไหน ที่ได้มารู้ว่า คนที่เค้าคิดว่า เค้าดีกับเรามาตลอด สุดท้ายแล้ว ทำทุกอย่างเพื่อเอาชนะไอ้เกมบ้าๆนี่ เคยคิดบ้างไหม “ ผมตะคอกกลับไป จนต้งและดิวนิ่งเงียบไป ผมแอบเห็นต้งน้ำตาเริ่มคลอๆเบ้าแล้ว แถมยังกำมือไว้ซะแน่นแล้วก้อสั่นด้วย ส่วนดิวยืนหน้าจ๋อยสำนึกผิด
“ เคยคิดถึงจิตใจอี้บ้างไหม ว่าอี้จะเสียใจแค่ไหน ฮ่ะ !!! แล้วต่อไปนี้ อี้จะรู้ได้ไงว่า สิ่งที่พวกนายทำไปอ่ะ อะไรมันคือความจริง อะไรมันคือการทำเพื่อเอาชนะคนๆนึง อี้ไม่ใช่เครื่องมือทดสอบความเก่งกาจของใครน่ะ อี้เป็นคน มีหัวใจ มีความรู้สึก ไม่ใช่สิ่งของ ไม่ใช่ตัวตลกของใครทั้งนั้น พวกนายเข้าใจกันบ้างไหม “ ผมใส่อารมณ์เต็มที่ จนดิวตัวสั่น ผมเดาไม่ออกว่าเค้ารู้สึกยังไง แต่ผมรู้ว่าต้งน่ะ เสียใจมากๆ
“ ต้งขอยืนยันว่า ทุกสิ่งทุกอย่างที่ต้งทำมาทั้งหมด มันออกมาจากใจของต้งทั้งหมด ต้งตั้งใจทำเพื่ออี้ ต้งรักอี้จริงๆ ต้งรักอี้ตั้งแต่ครั้งแรกๆที่ต้งเจอกับอี้ และต้งก้ออยากทำให้อี้รักต้งจริงๆเหมือนกัน ไม่ใช่ว่าทำเพื่อเอาชนะใครทั้งนั้น นี่คือความจริงที่ต้งอยากจะบอกอี้ “ ต้งพูดเสียงสั่นๆเหมือนจะร้องไห้
“ เหรอ อี้ควรจะเชื่อดีไหม แล้วอี้ถามหน่อยว่า ต้งไปรับท้าดิวทำไม ในเมื่อต้งบอกว่า ต้งรักอี้ตั้งแต่ครั้งแรกๆที่เราเจอกัน ไปรับคำท้าเค้าทำไม หรือว่า มันสนุกนักหนา ที่ได้ทำให้คนอื่นมารู้สึกดีๆกับตัวเอง มันเหมือนการเพิ่มค่าให้ตัวเองน่ะเหรอ “ ผมเองก้อยังใส่แบบไม่ยั้ง จนต้งเองก้อดูท่าจะกลั้นน้ำตาไว้ไม่ไหวแล้ว ปล่อยมันออกมานองหน้าเต็มไปหมด ผมเองต้องหันหน้าหนีไปทางอื่น เพราะว่าไม่อยากเห็นน้ำตาของต้ง กลัวจะอดใจสงสารไม่ได้
-
เฮ้อออ
น่าฉงฉานนนเนาะ
-
โอ๋ๆ แต่ช้าแต่
ดิวคร้าบด้งคร้าบช่วยกันง้ออี้ให้ผมหน่อยเร้ววว งอนไปซะแล้ว
พากันตกกระป๋องไปหมด
น้องโบ น้องปอก็ได้ช่วยง้ออี้ให้พี่ที
พี่ง้อไม่เป็นอ่ะ ดีแต่ยั่วให้โกรธ แหะๆ
-
รักมาก...ก็ประชดมาก
มันดีกว่าที่ไม่รู้สึกอะไรกับเราเลย
ดูเหมือนว่า......อี้
จะประชดดิว มากกว่า ต้งอ่ะ
ดีๆๆๆๆๆๆๆๆ ประชดดิวเยอะๆๆๆๆๆเลย
ส่วนต้ง...เด๋วผมประชดแทนอี้เอง คริคริ
:กอด1: อี้ ทีเดียวก็พอ กลัวนายเอ(นามสมมุติ) :beat: ฮ่าฮ่า
-
โอ๋ๆ แต่ช้าแต่
ดิวคร้าบด้งคร้าบช่วยกันง้ออี้ให้ผมหน่อยเร้ววว งอนไปซะแล้ว
พากันตกกระป๋องไปหมด
น้องโบ น้องปอก็ได้ช่วยง้ออี้ให้พี่ที
พี่ง้อไม่เป็นอ่ะ ดีแต่ยั่วให้โกรธ แหะๆ
ก้ออออ
เค้าง้อไปแล้วววอ่ะ
ตัวเองอ่ะ
ง้อออเลยยยยยย
-
:sad11: :sad11: :sad11: :sad11: :sad11: :sad11: :sad11: :sad11: :sad11:
งอนทุกคนเลย ที่ไม่รักป๋ม
งอนๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
---------------------------------------------------
:m31: :m31: :m31: :m31: :m31: :m31: :m31: :m31: :m31: :m31: :m31:
“ เหรอ อี้ควรจะเชื่อดีไหม แล้วอี้ถามหน่อยว่า ต้งไปรับท้าดิวทำไม ในเมื่อต้งบอกว่า ต้งรักอี้ตั้งแต่ครั้งแรกๆที่เราเจอกัน ไปรับคำท้าเค้าทำไม หรือว่า มันสนุกนักหนา ที่ได้ทำให้คนอื่นมารู้สึกดีๆกับตัวเอง มันเหมือนการเพิ่มค่าให้ตัวเองน่ะเหรอ “ ผมเองก้อยังใส่แบบไม่ยั้ง จนต้งเองก้อดูท่าจะกลั้นน้ำตาไว้ไม่ไหวแล้ว ปล่อยมันออกมานองหน้าเต็มไปหมด ผมเองต้องหันหน้าหนีไปทางอื่น เพราะว่าไม่อยากเห็นน้ำตาของต้ง กลัวจะอดใจสงสารไม่ได้
“ อี้ครับ ดิวขอยืนยันอีกทีว่า ทุกสิ่งที่ไอ้ต้งมันทำให้อี้น่ะ มันทำออกมาจากใจจริงๆของมันทั้งหมด มันรักอี้มากน่ะ อี้เชื่อมันหน่อยเหอะ ตอนนี้มันก้อสำนึกแล้ว ให้อภัยมันเถอะน่ะ มันไม่ผิดหรอก ดิวต่างหากที่ผิดเองทั้งหมด “ ดิวดูท่าจะเป็นเดือดเป็นร้อนแทนต้งมากๆ ดิวคงสงสารต้งที่ยืนร้องไห้อยู่อย่างนั้น
“ ดิวเงียบไปเลยดีกว่า แล้วต่อไปนี้ อี้ขอเลิกยุ่งเกี่ยวกับดิวโดยเด็ดขาด ยกเว้นเวลาทำงาน เพื่อกันความวุ่นวายต่างๆที่จะเข้ามาในชีวิตอี้ อี้เบื่อกับความวุ่นวายเต็มที หวังว่าดิวคงเข้าใจ ส่วนต้ง วันนี้อี้จะยังไม่ตัดสินอะไร ต้งเองก้อควรจะพิสูจน์ตัวเองว่า สิ่งที่ต้งพูดออกมาว่าทำเพื่ออี้ด้วยใจจริงนั้น มันเป็นความจริง แล้วจากนั้นเราค่อยมาคุยกัน “ ผมพูดไปเสียงเข้ม
“ นี่มันเรื่องอะไรกันอ่ะ แล้วทำไมอี้ออกมาคุยนานจัง “ ไอ้บอลไม่รู้มาจากไหน โผล่มาก้อพูดแทรกเลย
“ ไอ้บอล แกไปไกลๆเลย ก่อนที่แกจะโดนกระทืบซะเละ “ ดิวตะโกนใส่ไอ้บอล
“ มรึงคิดว่ากรูกลัวมรึงหรือว่าไอ้ดิว ไอ้เด็กมีปัญหา เดี๋ยวเจอกันซะหน่อยไหมว่ะ “ ว่าแล้วบอลก้อเดินเข้าไปหาดิว ผมเองก้อกั้นไว้
“ พอเลยบอล พอเลย อี้ขอร้อง ดิวด้วย เดินกลับไปเลย เอาอย่างนี้ คืนนี้อี้จะกลับบ้านกับบอล พวกต้งไม่ต้องเป็นห่วงอี้ และ เรื่องประชุมร้านวันนี้ ก้อยังมีเหมือนเดิม เดี๋ยวอี้จะไปกับบอลเอง ต้งและดิวกลับไปได้แล้ว “ ผมออกคำสั่งไป
“ ไม่ได้น่ะ อี้ต้องไปกับต้ง อี้อย่าทำอย่างนี้สิครับ “ ต้งน้ำเสียงไม่ค่อยดีเท่าไหร่ โพร่งขึ้น น้ำหูน้ำตาก้อไหลเต็มหน้า
“ ต้ง ตกลงตามนี้ ไม่งั้นอี้จะไม่ไปร้านคืนนี้ เอาไหม “ ผมให้ทางเลือกต้ง แต่เหมือนต้งไม่เต็มใจรับนัก
“ ก้อได้ ต้งไปรอที่ร้านก้อได้ “ จากนั้นต้งก้อหันหลังเดินออกไป มือก้อเช็ดน้ำตาไปด้วย ผมเห็นแล้วสงสารนัก แต่ก้อต้องอดใจไว้
“ อี้ อี้ทำอย่างนี้ทำไม ไม่สงสารไอ้ต้งมันเหรอ ดิวบอกแล้วไงว่าดิวผิดเอง “ ดิวยังไม่หยุดแก้ตัวให้ต้ง
“ ถ้าดิวไม่หยุดพูดอีกน่ะ วันนี้จะเป็นวันสุดท้ายที่เราได้พูดกัน ไปกันเถอะบอล ไปสนุกต่อ “ จากนั้นผมก้อเดินควงแขนบอลกลับเข้าไปในร้าน โดยไม่สนใจดิว
“ คืนนี้นายไปส่งชั้นที่บ้านหน่อยน่ะ แล้วจากนั้นก้อไม่มีอะไรแล้ว ถือว่าการแกล้งได้จบลงแล้ว ขอบใจที่ให้ความร่วมมือ “ ผมพูดขณะที่เดินมากับไอ้บอล และกำลังจะเข้าร้าน
-
ระวังอิบอลมันจะไม่ยอมให้จบแค่นั้นนะอี้
-
เฮ้ออออ
ขอรับพี่ดิวมาแทนได้มะ
เหนแล้วสงสาร จริงๆ พ่อเจ้าประคุณ
โดนซ้ำแล้วซ้ำเล่า ...
เหมือนเดิมม เอิ๊กก
แล้วอิบอลมันจะเอาไงฟะ
ฮ่วยย
----
พี่อี้เค้าแวะไปซื้อ บลัชออนมาแล้วน้า ^^
-
อี้ ร้ายกาจ
-
^
^
^
555+ เพิ่งรู้ฤทธิ์เดชอี้เหรอครับ
-
:angry2: :angry2: :angry2: :angry2: :angry2: :angry2: :angry2:
น้อยๆหน่อย คุงจ็อค
ของเก่ายังม่ะเคลียร์
จะเริ่มใหม่เหรอ
สงสัยอยากเจอแบบหลิง หลิง
เด๋วจัดห้ายยยยยยยยยยยยย
อิอิอิ :m25: :m25: :m25: :m25: :m25: :m25: :m25: :m25: :m25: :m25:
-
ประชดกันเข้าไป สุดท้ายก็ไม่พ้นเราที่เจ็บเอง..... :o12:
มีอะไรก้อค่อย ๆ พูดเน้อออออออ..... :bye2:
-
เพ่จ๊อคค๊าา
หาเรื่องตลอดอีกแล้วหรอออออออ
ง้อเค้าหน่อยเห๊อออออออ
5555+
-
บอกได้คำเดียวว่าน่ากลัวมาก แต่ก็นะเหมือนโดนคนที่ไว้ใจปั่นหัวเลย ก็สมควรเอาคืนอยู่หรอก แต่ก็ยังสงสารต้งผู้เคราะห์ร้าย พอๆกับอี้เลยง่ะ เฮ้อ
-
ฟค ดิวอี้
ดันกราทู้ววววว
-
นี่งอนจริงๆหรอตะเอง กลับมาเท้อออ
-
มาแล้ว... ติดพันกับเกม เกม เกม
พี่อี้ตอนโกรธน่ากลัวมาก :serius2:
สงสารพี่ดิวจัง เอากลับบ้านดีกว่า :oni2:
-
กลับมาเถิดครับคุณอี้ อภัยทานคือทานสูงสุด อย่าไปโกรธดิวกับต้งเลย ยังไงเค้าสองคนก็รักคุณอี้มากครับ จายเย็นๆค่อยพูดค่อยจาครับ :-[
-
คำว่า สติ สติ สติ แล้วก็สติ นะครับคุณอี้ :m16: :m16: :angry2: :angry2: :angry2:
มาต่อเร็วหละครับ
เป็นกำลังใจให้ครับ :L1: :L1: :L1:
-
:mc4: :mc4: :mc4: :mc4: :mc4: :mc4: :mc4: :mc4: :mc4:
ขอสารรูปว่า
แอบมาเล่นเกาะช้างกะเพื่อนๆ ชะนี
โดยที่ไม่ได้บอกใครล่วงหน้า อิอิ
แต่จะพยายามลงเรื่องให้น่ะครับ
ตอนนี้กำลังว่ายน้ำในสระอยู่ อิอิ
ห้องแบบว่า เป็น Pool Access
เปิดประตูมาก้อลงสระว่ายน้ำได้เลย
ชอบๆๆๆๆ ไว้จะเอารูปมาให้ดูน่ะครับ อิอิ
-
รอมาดูรูปคระ :impress:
-
ไม่มีชวนอ่ะ
ชิชิ
-
กลับจากเที่ยวแล้วมาต่ออีกนะ กำลังมันส์
-
:m20:
:z2: :z2: :z2: :z2: :z2:
เค้าหายงอนคุงจ็อคแล้วล่ะ
แต่เค้าจะไม่คุยเล่นด้วยอีกแล้ว อิอิ
ล้อเล่งๆๆๆๆ ขำๆกันไป ตอนนี้กำลังใจล้นเหลือมากมาย
เลยเอาเรื่องมาลง แล้วจะไปเที่ยวกันต่อนะครับ
ขอบคุณผู้อ่านที่น่ารักทุกท่าน รักน่ะ เด็กฉลาด
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
---------------------------------------------------------------------------------------------------
:seng2ped: :seng2ped: :seng2ped:
-
:3125: :3125: :3125: :3125: :3125:
“ คืนนี้นายไปส่งชั้นที่บ้านหน่อยน่ะ แล้วจากนั้นก้อไม่มีอะไรแล้ว ถือว่าการแกล้งได้จบลงแล้ว ขอบใจที่ให้ความร่วมมือ “ ผมพูดขณะที่เดินมากับไอ้บอล และกำลังจะเข้าร้าน
“ โห ให้เราทำแค่นี้เองเหรอ น่าจะมีมากกว่านี้น๊า “ น๊ะไอ้บ้า ได้คือจะเอาข้อศอกเหรอ
“ อะไรกันอีก ตกลงกันแล้ว อย่ามาวุ่นวาย แล้วก่อนจะไปส่งบ้าน พาชั้นไปร้านก่อนน่ะ มีประชุมพนักงานที่ร้าน แต่ถ้านายขี้เกียจ หรือเบื่อก้อ กลับบ้านไปได้เลย ชั้นไปเองได้ “ ผมยังพูดน้ำเสียงไม่ดีใส่ไอ้บอลอีก
“ ง่ะ อะไรเนี่ยะ ไหนๆช่วยกันแล้วก้อช่วยให้สุดเดะ ไปไหนไปกันล่ะครับงานนี้ ว่าแต่ว่า บอลขออะไรอย่างได้ไหมครับ “ ผมหยุดเดิน แล้วหันไปมองหน้าไอ้บอล
“ จะขออะไร ไหนว่า ทำให้โดยไม่คิดอะไรไง ยังจะมาเรียกร้องอีกเหรอ “
“ เปล่าๆๆ แค่แบบว่า อาทิตย์หน้าอ่ะ วันเกิดของบอล อี้พาบอลไปทำบุญหน่อยได้ม่ะ บอลอยากทำบุญอ่ะ “ ผมอึ้งไปกับคำพูดของไอ้บอล นี่มันจะมาไม้ไหนเนี่ยะ
“ ถ้าว่างก้อจะพาไป แต่ตอนนี้เข้าไปในร้านก่อนเหอะ “ ผมพูดแบบไม่จริงจังนัก จากนั้นเราก้อเดินเข้าไปในร้านกัน
พอกลับไปนั่งที่โต๊ะแล้ว ผมก้อเดินมาชนแก้วกับพวกคุณอลันอีก แล้วก้อชวนเต้นตามความสนุกของเพลง ผมเองก้อสังเกตเห็นดิว เหมือนเค้าจะพยายามไม่มองมาที่ผมแล้ว เค้านั่งนิ่งๆ ไม่ดื่ม ไม่เต้นแม้ว่าใครจะชวนก้อตาม ผมเองก้อไม่สนใจเค้า เต้นและดื่มต่อไป แล้วบอลก้อเดินตามผมมาที่โต๊ะนี้ มาคอยทำท่าเป็นเจ้าข้าวเจ้าของผมสุดๆ ผมเองก้ออดทนไว้ คิดซะว่า ผ่านคืนนี้ไปแล้วผมคงไม่ต้องทำอะไรอย่างนี้อีก ผมเต้นจนร้านเลิก แล้วพวกเราก้อแยกย้ายกันกลับ
ตอนที่เราออกมาจากร้าน ผมก้อเดินไปส่งพวกคุณอลันที่รถตู้ แล้วก้อร่ำลากัน คุณอลันเอ่ยชมผมมว่า ผมเป็นคนสนุกสนานดี ไว้มีโอกาสครั้งต่อๆไปคงได้มาเที่ยวด้วยกันอีก และยังกำชับผมอีกว่า ให้ผมเคลียร์คิวงานให้ด้วย จะได้ร่วมงานกัน ผมเองก้อบอกว่า ไว้ค่อยดูกัอนีกที เพราว่าที่พวกเค้าจะมาก้ออีกเดือนกว่าๆ ยังมีเวลาเคลียร์อีกเยอะ ส่วนดิว ผมก้อไม่เห็นเค้าตั้งแต่ออกมาจากร้าน ไม่รู้ว่าเค้าไปไหน แต่ก้อช่างเหอะ มันไม่เกี่ยวกับผมนี้ จากนั้นผมก้อขึ้นรถไปกับบอล เพื่อกลับไปประชุมพนักงานที่ร้าน
พอถึงร้าน ผมก้อเข้าไปประชุมกับพนักงานเรื่องต่างๆภายในร้าน ส่วนไอ้บอลก้อนั่งรอผมอยู่ในรถของมัน ในระหว่างที่พวกเราประชุมกัน ผมก้อไม่ได้แสดงอาการว่าผมกับต้งมีปัญหากันอยู่ ผมกลับทำเป็นปกติ คุยกับต้งตามเดิม เพราะว่าผมไม่อยากให้พนักงานรู้เรื่องนี้ ในการประชุมผมก้อสอบถามพนักงานว่า ที่ทำมาวันนี้ มีปัญหาอะไรบ้าง ปัญหามาจากตรงไหน ก้อช่วยๆกันคิดหาทางแก้ไข ซึ่งปัญหาส่วนมากไม่มีเรื่องใหญ่อะไร ส่วนมากจะเป็นเรื่อง อาหารล่าช้าบ้าง ซึ่งตรงนี้มันมาจากการที่ลูกค้าเข้าร้านเราเยอะมาก และมาพร้อมๆกัน ทางครัวเลยจัดเตรียมไม่ทัน ซึ่งผมก้อได้ให้คำแนะนำไปว่า อาหารบางอย่าง ที่สามารถเตรียมไว้ล่วงหน้าได้ ก้อควรจะเตรียมไว้ล่วงหน้า หรือว่าจะเป็นการรับรายการอาหารมาไม่ตรงตามที่ลูกค้าต้องการ ซึ่งเราก้อต้องตรวจเช็คให้รอบคอบว่า ลูกค้าต้องการอะไรกันแน่ ถ้ารู้ว่าผิด ให้รีบนำไปเปลี่ยนโดยด่วน
-
บอลจะไปทำบุญ
O_O?
-
พี่บอลเข้าวัดแล้วพี่บอลจะไม่ร้อนเหรอคะพี่อี้ ? :m28:
-
โห ก็เดี๋ยวนี้อี้มีแฟนคลับใหม่ๆเยอะแล้วนี่ ลืมผมไปเลยก็ได้นะ
-
:laugh: :laugh: :laugh: :laugh: :laugh: :laugh: :laugh: :laugh:
ไม่หรอกครับ จ็อคกี้
ใครจะเหนียวแน่นเท่าจ็อคได้อีกล่ะครับ
ยังไงก้อไม่ลืม หร๊อกกกกกกกกกกกก
-
แหงะ พี่อีอี้อ่ะ
นู๋ก็เหนียวแน่นนะ
:m15: :m15:
-
:call: :call:
แนะๆๆๆๆ มีงอนนนนนนนนนน
จ็ โบโบ้ จ้า
เหนียวจ้ะเหนียว
รักทุกคนเหมือนเดิมครับ
-
นั่นสิ...บอลชวนอี้ทำบุญ o2
-
อยากโดนรักมั่งจัง (โหมด: อิจฉาเล็กน้อย) หุหุ :-[
ปล. คนแก่น้อยใจนี่น่าเกลียดไหมหว่า???
-
อดทนไว้...ต้ง
เด๋ว...อี้ก็ใจอ่อนเองแหละ
อดทนไว้...ดิว
เด๋ว...อี้ก็ใจอ่อนเองแหละ
คริคริ
เชียร์สองคนเลย อายง่ะ :-[
คุณอี้หนีเที่ยว....ก๊ะครายยยยยย ด. เหรอ ต. อ่ะ หุหุ :L1:
-
:call: :call:
แนะๆๆๆๆ มีงอนนนนนนนนนน
จ็ โบโบ้ จ้า
เหนียวจ้ะเหนียว
รักทุกคนเหมือนเดิมครับ
รักพี่อีอี้ เหมือนกันค่ะ
ขอนู๋ไปทำทรีตเม้นหน้ากะผมก่อนนะคะ ^^
-
^
^
น้องโบโบ้จะสวยแข่งกะพี่เหรอครับเนี่ย หึหึ
มีปัญหาความงามลองไปที่กระทู้เจ้สองดูดิครับ
ปล อี้ครับแนะนำรีสอทเจ๋งๆที่เกาะช้างให้บ้างดิครับ PMมาก็ได้เดี๋ยวกระทู้จะออกอ่าวไทย แหะๆ
-
o18 o18 o18 o18 o18 o18 o18 o18 o18 o18 o18
เอ่อออออออออออ คุงจ็อค
ผม PM ไม่เป็นอ่า ทำงายยยยยยยย
ซื่อบื้อมากมาย
บอกหน่อยเดะ
หรือคุณก้อทำมาหาผมก่อน เด๋วผมตอบกลับดีก่าเนอะ
อิอิอิ
-
อื้ม~!! ชักอิจฉาอี้แล้วจิ อิอิ
ขอบคุณนะครับ ^___^
-
^
^
น้องโบโบ้จะสวยแข่งกะพี่เหรอครับเนี่ย หึหึ
มีปัญหาความงามลองไปที่กระทู้เจ้สองดูดิครับ
ปล อี้ครับแนะนำรีสอทเจ๋งๆที่เกาะช้างให้บ้างดิครับ PMมาก็ได้เดี๋ยวกระทู้จะออกอ่าวไทย แหะๆ
อะแฮ่มมมมม
ถึงไม่แข่งก็สวยกว่าอยู่แล้วค่ะ
โฮะๆๆๆๆๆ
----
แต่เค้ากลัวทู้ออกทะเลง่ะ กลัวโดนลบ เอิ๊กกกก
พี่อี้ แบบที่นู๋เคยส่งข้อความพี่อี้อ่ะค่ะ
นั่นอ่ะเค้าเรียกว่า PM ค้าบบบบ
-
ไปคุยกันในห้องนู้นละกันโนะ อันนี้ก็เม้นเรื่องๆๆๆๆๆ :z10:
-
ฟค ดิวอี้ ดันกราทู้วววววววว
ครัยอยากเม้าท์กะพี่อี้ตามมาที่นี่ได้นะคะ
เม้าแตกกะAlexie333 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=10400.0)
สำหรับ ฟค ทุกๆคนเลยจ้า
ส่วนทู้นี้ไว้เม้นเรื่องอย่างเดียวดีกว่าเนาะ ^^
-
โห ไม่ได้มาแปลบเดียว มีกระทู้ เม้าท์แตกแหละ
อี้เสน๋ห์ แรง จริง ๆ เลยอ่ะ
แล้วจะรออ่านตอนต่อไปนะ :L2:
-
โห ไม่ได้มาแปลบเดียว มีกระทู้ เม้าท์แตกแหละ
อี้เสน๋ห์ แรง จริง ๆ เลยอ่ะ
แล้วจะรออ่านตอนต่อไปนะ :L2:
กลัวกระทู้ออกทะเลเกินค่ะ เลยไปตั้งห้องเม้าไว้ห้องโน้นด้วยอ่ะค่ะ
ว่างๆก็ไปคุยกันนะคะ ^^
-
วันนี้รอเก้อทั้งวัน :onion_asleep:
-
:bye2: :bye2: :bye2: :bye2: :bye2:
กำลังเดินทางกลับ กทม เลยเอาเรือ่งลงไม่สะดวก
เย็นๆนี้ น่าจะได้น่ะคัรบ
อดใจหน่อยน่ะครับ
ยินดีต้อนรับการกลับมาน่ะครับ คุง อิมเมจ
แล้วเจอกันครับ
:pig2: :pig2: :pig2: :pig2: :pig2: :pig2: :pig2:
-
เข้ามานั่งรอ พี่อีอี้ อิอิ
-
มานั่งรออีกคนคับ หุหุ :z2:
-
:serius2: :serius2: :serius2: :serius2: :serius2: :serius2: :serius2: :serius2: :serius2: :serius2: :serius2:
พอถึงร้าน ผมก้อเข้าไปประชุมกับพนักงานเรื่องต่างๆภายในร้าน ส่วนไอ้บอลก้อนั่งรอผมอยู่ในรถของมัน ในระหว่างที่พวกเราประชุมกัน ผมก้อไม่ได้แสดงอาการว่าผมกับต้งมีปัญหากันอยู่ ผมกลับทำเป็นปกติ คุยกับต้งตามเดิม เพราะว่าผมไม่อยากให้พนักงานรู้เรื่องนี้ ในการประชุมผมก้อสอบถามพนักงานว่า ที่ทำมาวันนี้ มีปัญหาอะไรบ้าง ปัญหามาจากตรงไหน ก้อช่วยๆกันคิดหาทางแก้ไข ซึ่งปัญหาส่วนมากไม่มีเรื่องใหญ่อะไร ส่วนมากจะเป็นเรื่อง อาหารล่าช้าบ้าง ซึ่งตรงนี้มันมาจากการที่ลูกค้าเข้าร้านเราเยอะมาก และมาพร้อมๆกัน ทางครัวเลยจัดเตรียมไม่ทัน ซึ่งผมก้อได้ให้คำแนะนำไปว่า อาหารบางอย่าง ที่สามารถเตรียมไว้ล่วงหน้าได้ ก้อควรจะเตรียมไว้ล่วงหน้า หรือว่าจะเป็นการรับรายการอาหารมาไม่ตรงตามที่ลูกค้าต้องการ ซึ่งเราก้อต้องตรวจเช็คให้รอบคอบว่า ลูกค้าต้องการอะไรกันแน่ ถ้ารู้ว่าผิด ให้รีบนำไปเปลี่ยนโดยด่วน
นอกเหนือจากนั้น ผมก้อกำชับพนักงานเรื่องการบริการให้กับลูกค้า ว่าให้ดูแลลูกค้าอย่างเต็มที่ และให้ทำอย่างเต็มใจ เพราะว่า ถ้าเราทำแบบฝืนๆนี่ มันจะทำให้การบริการออกมาไม่เต็มที่ โดยที่เน้นจุดศูนย์กลางไปที่ลูกค้า เน้นความต้องการของลูกค้าเป็นหลัก เพราะเมื่อใดที่ลูกค้าพอใจในการบริการของพนักงาน และ ถูกใจรสชาตอาหารแล้ว ลูกค้าก้ออยากจะแวะมาที่ร้านของเราอีก แถมยังอาจจะมีการประชาสัมพันธ์แบบปากต่อปากให้เราแบบฟรีๆ ซึ่งมันจะเป็นผลดีแก่ร้านเป็นอย่างยิ่ง
ช่วงท้ายของการประชุม ผมก้อแจ้งแก่พนักงานทุกๆคนว่า ถ้าผลประกอบการร้านของเราดีอย่างนี้ตลอดปี ผมรับรองเลยว่า พนักงานทุกๆคนจะมีความเป้นอยู่ที่ดีขึ้น ผมจะขึ้นเงินเดือนให้ พาไปท่องเที่ยว หรืออะไรอีกหลายๆอย่าง เพือ่เป็นขวัญและกำลังใจแก่พนักงาน แล้วผมก้อบอกพี่เอินว่า ให้นำวาระการประชุมครั้งนี้ ไปแจกจ่ายให้กับพนักงานกะเช้าด้วย ( ร้านของผม เปิดตั้งแต่ 7 โมงเช้าครับ ฉะนั้นพนักงานจะทำงานเป็นกะผลัดเปลี่ยนกันไป ) เพื่อที่จะได้ทราบเหมือนๆกัน
พอเลิกประชุมแล้ว ผมก้อปล่อยให้พนักงานกลับบ้านกัน ส่วนผมก้อเดินมาหาบอลที่รถ ก่อนที่จะถึงลานจอดรถ ต้งก้อไม่รู้วิ่งมาจากไหน มาดึงแขนผมไว้
“ อี้ อี้จะไปไหนอ่ะ เดี๋ยวต้งไปส่งน่ะครับ “ ต้งทำน้ำเสียงน่าสงสารมาก แต่ผมสะบัดแขนออก
“ ไม่ต้องหรอก บอลจะไปส่งอี้เอง ต้งกลับบ้านไปเหอะ “ ผมตอบไปแบบไม่ใยดี
“ อี้ครับ ได้โปรดเถอะ อย่าทำอย่างนี้เลย น่ะครับ มีอะไรก้อเคลียร์กันให้รู้เรื่องน่ะครับ อย่าประชดต้งอย่างนี้ มันไม่ดี ต้งขอร้อง อี้จะดุด่าต้งยังไงก้อได้ แต่อย่าไปกับไอ้บอลเลยน่ะ มันอันตราย “ ต้งพยายามอ้อนวอนผม แต่ผมทำเป็นไม่สน
“ เคลียร์อะไร เรามีอะไรต้องเคลียร์กันอีก อี้ว่าต้งกลับบ้านไปเหอะน่ะ อย่ามายื้อให้เสียเวลาเลย มันไม่มีประโยชน์หรอก นี่ก้อดึกมากแล้ว กลับไปพักผ่อนเหอะ ไม่ต้องห่วงอี้ อีกอย่างนึง บอลเค้ารออี้นานแล้ว อี้ต้องไปแล้ว “ ผมหันหลังจะเดินไป แต่ต้งยังมาดึงแขนผมไว้อีก ผมก้อหันกลับไปมองหน้าต้ง ที่ตอนนี้ตาเริ่มแดงๆแล้ว เหมือนคนจะร้องไห้
“ อี้ครับ ต้งรู้ว่าต้งคงรั้งอี้ไว้ไม่ได้ แต่ต้งอยากบอกอะไรกับอี้อย่างนึง ถึงเรื่องที่มันเกิดขึ้น ต้งอยากให้อี้ใช้หัวใจของอี้ ที่ปราศจากอคติ คิดดูให้ดีว่า สิ่งที่ต้งทำเพื่ออี้นั้น มันออกมาจากใจจริงๆของต้งหรือเปล่า น่ะครับอี้ ถ้าอี้ได้คำตอบที่แน่นอนแล้ว อี้ค่อยมาบอกต้ง ถึงแม้ว่า มันจะเป็นคำตอบที่มันทรมานใจต้ง แต่ถ้าอี้คิดว่าอี้คิดมาดีแล้ว ต้งก้อจะก้มหน้ายอมรับมันครับ “ พูดจบต้งก้อปล่อยแขนผม แล้วเดินหันหลังก้มหน้ากลับไป ผมเห็นแล้วก้อสงสารต้งนัก นี่ผมรุนแรง ใจร้ายกับเค้าไปหรือเปล่า ???
-
สติหลุดของจริง พี่อี้นู๋
เอิ๊กกก
-
:monkeysad:
คนเค้าเป็นห่วงนะพี่อี้
ประชดทีนึง ไม่ประชด ควง ต้ง ดิว พร้อมกันเรยอ่ะ คริๆ
(อันนั้นไม่ใช่ละ)
-
:z3: :z3: :z3:
:เฮ้อ:
-
ดันนน ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
:m20: :m20: :m20: :m20: :m20: :m20: :m20: :m20:
กิงข้าวก่อนน่ะ
เด๋วมาลงให้ใหม่
ใจเยงๆ พี่น้องชาวแม้ว กระเหรี่ยงดอย อิอิ
-
:m20: :m20: :m20: :m20: :m20: :m20: :m20: :m20:
กิงข้าวก่อนน่ะ
เด๋วมาลงให้ใหม่
ใจเยงๆ พี่น้องชาวแม้ว กระเหรี่ยงดอย อิอิ
ชิส์ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
เผอิญเปนเดกกรุงอ่ะ
รีบๆมาลงเลยน้าาา
-
:z13: :z13: :z13: :z13: :z13: :z13: :z13: :z13: :z13: :z13: :z13: :z13: :z13: :z13: :z13:
“ อี้ครับ ต้งรู้ว่าต้งคงรั้งอี้ไว้ไม่ได้ แต่ต้งอยากบอกอะไรกับอี้อย่างนึง ถึงเรื่องที่มันเกิดขึ้น ต้งอยากให้อี้ใช้หัวใจของอี้ ที่ปราศจากอคติ คิดดูให้ดีว่า สิ่งที่ต้งทำเพื่ออี้นั้น มันออกมาจากใจจริงๆของต้งหรือเปล่า น่ะครับอี้ ถ้าอี้ได้คำตอบที่แน่นอนแล้ว อี้ค่อยมาบอกต้ง ถึงแม้ว่า มันจะเป็นคำตอบที่มันทรมานใจต้ง แต่ถ้าอี้คิดว่าอี้คิดมาดีแล้ว ต้งก้อจะก้มหน้ายอมรับมันครับ “ พูดจบต้งก้อปล่อยแขนผม แล้วเดินหันหลังก้มหน้ากลับไป ผมเห็นแล้วก้อสงสารต้งนัก นี่ผมรุนแรง ใจร้ายกับเค้าไปหรือเปล่า ???
“ อี้ก้อแค่อยากให้ต้งรู้ว่า อี้ไม่ใช่ของเล่นของใครทั้งนั้น อี้มีหัวใจ มีความรู้สึกก้อเท่านั้นเอง จากนี้ไปต้งก้อต้องทำให้อี้รู้ว่า จริงๆแล้วต้งเป็นคนยังไงกันแน่ แต่ตอนนี้ อี้ยังไม่อยากพูดอะไรตอนนี้ หวังว่าต้งคงเข้าใจอี้น่ะ “ ผมตะโกนไล่หลังต้งที่เดินไป พอผมพูดต้งก้อหยุดฟังนิดนึง จากนั้นก้อเดินกลับเข้าไปในร้าน
แล้วผมก้อเดินมาหาบอลที่นั่งรอผมอยู่ในรถ จากนั้นผมก้อบอกให้บอลไปส่งที่ห้อง ระหว่างทางกลับบ้านผมก้อไม่ได้ พูดคุยอะไรกับบอลนัก ผมเอาแต่นั่งคิดถึงเรื่องผมกับต้งว่ามันควรจะเป็นยังไงต่อไปดี คิดไปคิดมาผมก้อยังคิดไม่ออก คงเพราว่าผมยังโกรธต้งอยู่มั้ง เลยทำให้คิดอะไรก้อเข้าข้างตัวเองตลอดเวลา ผมเลยหยุดคิดสักพักนึง แล้วผมก้อมาถึงคอนโดของผมพอดี
“ ถึงแล้วครับอี้ เดี๋ยวบอลเดินขึ้นไปส่งที่ห้องน่ะครับ “ ไอ้บอลทำเสียงใส แบบเก็บความตื่นเต้นไว้ไม่อยู่
“ ไม่ต้องหรอก ขอบใจน่ะสำหรับคืนนี้ ส่วนเรื่องทำบุญ นายก้อโทรมาหาเราแล้วกัน ถ้าว่าง เราจะพยายามไปกับนายแล้วกัน “ ผมตอบไปแบบแกนๆ ไม่ได้ยินดียินร้ายอะไร
“ อ้าวววว ทำไมตัดรอนกันอย่างนี้อ่ะ ขอบอลขึ้นไปดื่มน้ำดื่มท่าหน่อยไม่ได้เหรอ ใจร้ายจัง “ ไอ้บอลยังมาทำหน้าง้ำใส่ผมอีก
“ อย่ามาเรื่องมากน่ะบอล ตกลงกันไว้ว่าไง แล้วนี่มันก้อดึกมาแล้ว ชั้นจะนอน ไปได้แล้ว “ ผมพูดไปแบบอารมณ์ไม่ดีเท่าไหร่ จนได้บอลที่ได้ฟัง หน้าเสียไปเลย
“ ก้อได้ครับ แต่อี้อย่าลืมสัญญาที่ให้กับบอลไว้น่ะครับว่า อาทิตย์หน้า อี้จะไปทำบุญกับบอลน่ะครับ “ แทนที่ไอ้บอลมันจะสลด แต่มันดันทำหน้าบ้องแบ๊ว แล้วยังมาทวงสัญญากับผมอีก
“ นายนี่พูดมาก ร่ำไรจังเลย ชั้นไม่ลืมหรอกน่า ชั้นไปล่ะ “ ผมพูดเสร็จ แล้วผมก้อเดินหันหลังกลับเข้ามาในคอนโด โดยที่ไม่หันกลับไปมองไอ้บอลอีก จากนั้นพอไอ้บอลไปแล้ว ผมก้อนั่งคิดอะไรเพลินๆอยู่ที่ล็อบบี้ โดยที่ยังไม่กลับขึ้นห้อง
-
เอ้า พี่อี้ สู้ๆ
แล้ว อิบอลมันจะทำบุญจริงง่ะ หรือเราอ่านผิดฟะ กร๊ากกกก
-
กลายเป็นหนูอี้ขี้วีนไปซะแล้ว ฮิฮิฮิฮิ :m4:
-
กลายเป็นหนูอี้ขี้วีนไปซะแล้ว ฮิฮิฮิฮิ :m4:
กรี๊ดดดดด
ถูกใจ 555+
-
ปรากฏว่าดิวมาดักรออยู่ข้างล่างคอนโด
กลายเป็นหนูอี้ขี้วีนไปซะแล้ว ฮิฮิฮิฮิ :m4:
กรี๊ดดดดด
ถูกใจ 555+
งี้แหละ..นิสัยของคนสเน่ห์แรง
-
ไม่ใช่มาต่อสัญญาฉบับสองกะพี่ีบอลนะพี่อี้ :z3: :z3: :z3:
-
น่าสงสารพี่ต้งจังเลย แงๆ ทำไมทำกันขนาดนี้ ฮือๆ แต่ก็สงสารคุงอี้มากมายเช่นกานนะคับ อย่าน้อยใจ หุหุ ยังไงก็รักทุกๆคนเท่าที่รักได้ อิอิ :กอด1:
-
เชียร์บอลๆๆๆๆ
ชอบคนเลว
:กอด1:
-
บอลมีแผนอะไรป่าวเนี่ยย ย
พี่อี้ระวังตัวด้วยนะค๊า
-
:oo1: :oo1: :oo1: :oo1: :oo1:
ดึกๆนี้ได้อ่านแน่นอนครับ
เพราะว่า ผมมัวแต่หัดร้องเพลงเกาหลีอยุ่ ( กำลังบ้าอย่างหนัก )
กำลังปั่นอยู่น่ะครับ ใจเยงๆน่ะครับ
ไหนใครอยู่ดึกบ้าง ขอมือโหน่ยยยยย :mc4: :mc4: :mc4: :mc4: :mc4:
-
o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13
ยกมื้อสุดแขนนนนนน
ว่าอยู่ดึกค่า ^^
-
เริ่มอยู่ไม่ไหวละ
นู๋ไปนอนก่อนนะ พี่อี้
ฝันดีค่า เด๋วพรุ่งนี้ค่อยมาตามเรื่อง
^^
-
o22 o22 o22 o22 o22 o22 o22 o22 o22 o22 o22 o22 o22 o22
“ นายนี่พูดมาก ร่ำไรจังเลย ชั้นไม่ลืมหรอกน่า ชั้นไปล่ะ “ ผมพูดเสร็จ แล้วผมก้อเดินหันหลังกลับเข้ามาในคอนโด โดยที่ไม่หันกลับไปมองไอ้บอลอีก จากนั้นพอไอ้บอลไปแล้ว ผมก้อนั่งคิดอะไรเพลินๆอยู่ที่ล็อบบี้ โดยที่ยังไม่กลับขึ้นห้อง
ตอนนั้นจู่ๆในสมองผมก้อพลันคิดขึ้นมาว่า ถ้าคืนนี้ ผมยังนอนอยู่ที่นี่ ตอนเช้าต้วก้อต้องมาหาผมแน่นอน ไอ้ผมก้อใช่ว่าอยากจะใจร้ายกับเค้านักหรอก แต่ตอนนี้ผมไม่พร้อมที่จะคุยอะไรทั้งนั้น ผมเลยคิดว่า คืนนี้ ผมว่าจะไปนอนคอนโดที่ดิวซื้อให้ผม เพื่อที่ว่า ถ้าเกิดผมอยู่คนเดียว ในที่ๆไม่มีใครรู้ ผมอาจจะคิดอะไรออกก้อได้
ว่าแล้วผมก้อขึ้นไปเก็บเสื้อผ้าที่ห้องของผม ไว้ซัก จำนวนนึง เผื่อว่าผมจะอยู่ที่นั่นหลายวันหน่อย พอผมเก็บของเสร็จแล้ว ผมก้อขึ้นแท็กซี่ไปที่คอนโดนั้น เพราะว่า ถ้าผมเอารถไป คนอื่นอาจจะรู้ได้ว่าผมอยู่ที่นั่น ผมถึงคอนโดนั้น ( ขอเรียกว่า บ้านริมน้ำแล้วกันน่ะครับ เพราะว่า ลักษณะจริงๆแล้วมันเหมือนบ้านมากกว่า เพราะว่ามี 2 ชั้น และอยู่ติดแม่น้ำเจ้าพระยาด้วย ) ประมาณเกือบจะตี 4 แล้วด้วย พอถึงปุ๊บ ผมก้อขึ้นไปบนห้อง และอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า แลวออกมานั่งเล่นตรงระเบียงด้านหน้าของบ้านที่มองเห็นวิวแม่น้ำ
ผมก้อนั่งคิดทบทวนเรื่องของต้งอย่างถี่ถ้วน จะว่าไปแล้ว เรื่องนี้มันก้อไม่เกี่ยวกับต้งโดยตรงซะเทีเดียว เพราะว่า ดิวเป็นคนคะยั้นคะยอต้งให้รับคำท้า และที่ผ่านมาตลอดเวลาที่ต้งทำดีกับผมมา ผมเองก้อรู้สึกเองได้ว่า สิ่งที่ต้งทำให้ผมนั้น มันออกมาจากใจจริงๆของต้งทั้งหมด ผมรับรู้เองได้ด้วยหัวใจของผมเอง จากนั้นผมเองก้อรู้สึกว่า ตัวเองไม่ได้โกรธต้งอีกต่อไปแล้ว แต่ถ้าจะให้ผมให้อภัยต้งไปง่ายๆ มันก้อกระไรอยู่ เผื่อคราวเค้าจะได้ไม่กล้า ทำอะไรอบ่างนี้อีก ว่าแล้วผมก้อกะว่าจะลองใจต้งดูสักหน่อย ว่าเค้าจะทำได้ไหม เพือ่ให้ผมเชือ่ว่า ต้งจริงใจกับผมจริงๆ ไม่ใช่อยากจะเอาชนะดิว
ส่วนไอ้ตัวปัญหา ไอ้ดิว นับวันผมยิ่งรู้สึกว่าเค้าจะสร้างปัญหาให้ผมมากมายขึ้นเรื่อยๆ จนเดี๋ยวนี้ผมยังรู้สึกว่า ที่เค้าบอกว่ารักผมนั้น มันจริงหรือไม่ พูดตรงๆว่าผมคาดเดาใจเค้าไม่ออกจริงๆ ผมรู้สึกสับสนกับความรู้สึกตัวเองมาก เกี่ยวกับดิว ผมเริ่มคิดว่า นี่ผมรักเค้าไปได้ยังไง ผมยอมรับว่าตอนนี้ผมก้อยังรักดิวอยู่ แต่เหตุการณ์ที่ผ่านมา มันทำให้ผมย้อนคิดไปต่างๆนานา จนผมเริ่มรู้สึกสับสนไปหมด คิดไปมาอยู่นาน ผมเลยบอกกับตัวเองว่า ผมจะลองห่างจากดิวจริงๆจังๆดู เผื่อว่า วันนึง ถ้าต้งเค้าดีกับผมจริงๆ ผมอาจจะรักต้งได้บ้างก้อได้ ผมเลยคิดว่า จะจัดระเบียบความคิดตัวเองใหม่ เพื่อที่ว่า ชีวิตอขงผม จะได้สงบสุขราบรื่น เหมือนแต่ก่อนเสียที
ผมนั่งเล่นไปได้สักพัก ผมก้อเริ่มรู้สึกว่าใกล้จะเช้าเต็มทีแล้ว และผมเองก้อง่วงด้วย เลยจะกลับเข้าไปนอน พรุ่งนี้ผมว่าจะไม่เข้าออฟฟิซ แม้ว่าช่วงนี้จะเป็นช่วงเทศกาลสงกรานต์ก้อตาม แต่งานผมก้อยังมีอยู่ และยังหยุดทำไม่ได้ แต่ผมกะว่าจะไปเที่ยวเล่นสงกรานต์กับเพื่อนๆบ้าง หาอะไรทำสนุกๆบ้าง เพื่อจิตใจจะได้สดใสขึ้น ว่าแล้วผมก้อเข้านอนเสียที เฮ้ออออ กว่าจะนอนได้ ก้อเกือบเช้าแหนะ อิอิ
-
พี่ดิวนู๋
ตกกระป๋องเรียบร้อยแระ
เห้ออออ
งั้นนู๋ขอพี่ดิวไปเลยดีก่า อิอิ ^^
-
น้องบัวครับ อย่าคิดว่าจะชุบมือเปิบเอาดิวไปได้ง่ายๆนะครับ
ผมไม่ยอมหรอกนะ ผมอุตส่าห์อดทนรอให้อี้ตัดใจจากดิวอยู่เนี่ย
อี้ครับ จะตัดดิวทิ้งก็โยนมาทางนี้นะครับ ผมจะเสียสละรับไว้ให้เอง อิอิอิ :กอด1:
-
น้องบัวครับ อย่าคิดว่าจะชุบมือเปิบเอาดิวไปได้ง่ายๆนะครับ
ผมไม่ยอมหรอกนะ ผมอุตส่าห์อดทนรอให้อี้ตัดใจจากดิวอยู่เนี่ย
อี้ครับ จะตัดดิวทิ้งก็โยนมาทางนี้นะครับ ผมจะเสียสละรับไว้ให้เอง อิอิอิ :กอด1:
ของอย่างเง้ ใครดีใครได้เค่อะ
ชักช้าเองช่วยไม่ได้
โฮะๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
:seng2ped: :seng2ped: :seng2ped: :seng2ped: :seng2ped: :seng2ped: :seng2ped: :seng2ped: :seng2ped: :seng2ped:
ผมนั่งเล่นไปได้สักพัก ผมก้อเริ่มรู้สึกว่าใกล้จะเช้าเต็มทีแล้ว และผมเองก้อง่วงด้วย เลยจะกลับเข้าไปนอน พรุ่งนี้ผมว่าจะไม่เข้าออฟฟิซ แม้ว่าช่วงนี้จะเป็นช่วงเทศกาลสงกรานต์ก้อตาม แต่งานผมก้อยังมีอยู่ และยังหยุดทำไม่ได้ แต่ผมกะว่าจะไปเที่ยวเล่นสงกรานต์กับเพื่อนๆบ้าง หาอะไรทำสนุกๆบ้าง เพื่อจิตใจจะได้สดใสขึ้น ว่าแล้วผมก้อเข้านอนเสียที เฮ้ออออ กว่าจะนอนได้ ก้อเกือบเช้าแหนะ อิอิ
เช้าวันนี้ ไม่ใช่สิ ผมตื่นมาก้อเกือบๆจะเที่ยงแล้ว ผมก้อหิวขึ้นมาเล็กน้อย เดินไปดูของในตู้เย็นก้อมีของที่ใช้ทำกับข้าวได้ไม่กี่อย่าง ของสดที่พอจะใช้ได้ ก้อมีไม่มาก ผักนี่เน่าไปหมด เพราะว่าตั้งแต่ครั้งก่อน ผมก้อไม่ได้มาอีกเลย ผมเลยโทรไปหาโอเปอร์เรเตอร์ข้างล่างว่า พอจะมีที่ขายของสดไหม เค้าก้อบอกว่า จะซื้ออะไร เดี๋ยวใหแม่บ้านไปซื้อให้ จากนั้นเค้าก้อส่งแม่บ้านมารับออเดอร์จากผม แล้วก้อไปซื้อให้ผม ในระหว่างที่รอ ผมก้อเตรียมของไปคร่าวๆ
ไม่นานนักแม่บ้านก้อเอาของมาส่งให้ผม ผมก้อให้ทิปกับแม่บ้านไป เพือ่เป็นสินน้ำใจแก่เค้า ตอนแรกป้าแกก้อมรับ ผมเองก้อต้องคะยั้นคะยอให้รับจนได้ พอได้ของมา ผมก้อทำเนื้อแดเดียวตากที่ระเบียงนอกห้องไว้ เพื่อว่าจะได้ทานนานๆ จากนั้นผมก้อตำน้ำพริกปลาร้า นึ่งไก่สมุนไพร และ ผัดเผ็ดปลาหมึก ไว้ทานตอนเที่ยง ผมทำปริมาณที่พอดีๆ ไว้เผื่อเหลือก้อเก็บไว้ทานตอนหิว ผมทำเสร็จแล้ว ผมก้อทานอาหารของผมไปเรื่อยเปื่อย ในระหว่างนั้น เพื่อนๆของผมก้อชวนออกไปเที่ยวตรอกข้าวสาร เพื่อเล่นสงกรานต์ ผมก้อตอบตกลงทันที ( เพื่อนที่โทรมา เป็นเพื่อนที่คบกันตอนเรียนมหาลัย คนละกลุ่มกับพวก ป้อม พวกแม๋ม แต่ขอไม่เอ่ยชื่อ เดี๋ยวจะจำกันไม่หมด ) พอทานข้าวเสร็จแล้ว ผมก้ออาบน้ำแต่งตัว แล้วออกไปหาเพื่อนผมที่ตอนนี้ รออยู่ที่ข้าวสารอยู่แล้ว
ผมไปถึงข้าวสาร ประมาณเกือบๆ บ่าย 3 แล้ว ก้อไปหาเพื่อนๆ และเล่นสงกรานต์อยู่หน้าบ้านเพื่อน ที่นั่นมีคนอยู่ประมาณ 7-8 คน ล้วนแล้วแต่ผมรู้จักทั้งนั้น ผมเล่นได้สักพัก เพื่อนๆผมก้อชวนเดินไปเล่นในถนนสายหลัก ซึ่งผมก้อตามพวกเค้าไป เพราะว่าในระหว่างที่เล่นน้ำอยู่นั้น ผมก้อดื่มไปด้วย เลยมึนๆสักหน่อย ใครชวนไปไหนก้อไป ( แหมๆๆ ใจง่ายจริง )
ผมเองก้อเดินไปในถนนข้าวสารกับเพื่อนๆเรื่อยๆ พักเล่นน้ำตามจุดต่างๆบ้างตามแต่ว่าจะเจอตรงไหนที่สนุก ผมเดินเล่นไปเรื่อยๆ จนมาถึงกลางถนนข้าวสาร ตาของผมก้อเหลือบไปเห็นผู้ชายคนนึง หน้าตาคล้ายดิวมากๆ ผมเองก้อพยายามรวบรวมสติแล้วเพ่งมองไปอีกที ก้อคิดว่าน่าจะใช่ดิวจริงๆ แต่ว่าดิวมากับใครเป็นกลุ่มใหญ่ๆ แต่ดิวยืนเล่นน้ำกับผู้หญิงคนนึง หน้าตาน่ารักทีเดียว ยืนฉีดน้ำให้กันท่าทางจะสนิทสนมกันมาก ผมซึ่งตอนนั้นก้อกรึ่มๆอยู่แล้ว ก้อเกิดอาหารโมโหขึ้นมาทันที แบบไม่รู้ตัว จากนั้นผมก้อเดินเข้าไปดิวดิว ที่ยืนเล่นน้ำอยู่กับผู้หญิงคนนั้น พอดิวเห็นผมก้อทำท่าปกติ ไม่ได้มีท่าทีตกใจอะไร ยิ่งทำให้ผมโกรธขึ้นไปกันใหญ่
“ ไงดิว มาเที่ยวเหรอ แล้วมากับใครอ่ะ “ ผมถามขึ้นน้ำเสียงไม่ค่อยดีนัก จนผู้หญิงคนนั้นตกใจเหมือนกัน
“ ก้อมาเที่ยวไง เหมือนอี้นั่นแหละ นี่ก้อมากับเพื่อนๆ ทำไมเหรอ “ ดิวตอบผมมา แบบไม่ค่อยสนใจผมนัก มันยิ่งทำให้ผมโกรธมากขึ้น
-
อี้ครับ ตัดเค้าไปแล้วนิ อย่าไปหึงเค้านะครับ
สงสัยดิวมากับน้องบัวแน่เลย
-
อี้ครับ ตัดเค้าไปแล้วนิ อย่าไปหึงเค้านะครับ
สงสัยดิวมากับน้องบัวแน่เลย
อร๊ายยยยยยยย
รู้ได้ไงอ่ะ
นิสัยไม่ดีแอบตามเค้าไปอะดิ
ชิชิ
-
รักเค้าเข้าไปแล้ว...ลึกสุดใจซะด้วยซิ
แล้วอี้คิดจะเลิกรักดิว...มันง่ายซะที่ไหน
ทะเลาะกัน...ก็ไม่ใช่
นอกใจอี้...ก็ไม่ใช่อีก
แล้วเหตุผลไหนล่ะ...จะทำให้เราเลิกรักเค้าได้
.....ไม่มีทางงงงงงงงงง...... คริคริ อี้ครับ ยอมรับใจตัวเองเห๊อะ ทรมานเปล่าๆ หุหุ
:กอด1:ขอบคุณคับ +1 ให้ ชอบที่...ยังไงอี้ก็ไม่เลิกรักดิว :impress3:
-
สงสารพี่ต้งจังเลย แงๆ พี่อี้ไม่รักพี่ต้งซะแล้น เฮ้อ :เฮ้อ:
-
:m31: :m31: :m31: :m31: :m31: :m31: :m31: :m31: :m31: :m31: :m31: :m31:
“ ไงดิว มาเที่ยวเหรอ แล้วมากับใครอ่ะ “ ผมถามขึ้นน้ำเสียงไม่ค่อยดีนัก จนผู้หญิงคนนั้นตกใจเหมือนกัน
“ ก้อมาเที่ยวไง เหมือนอี้นั่นแหละ นี่ก้อมากับเพื่อนๆ ทำไมเหรอ “ ดิวตอบผมมา แบบไม่ค่อยสนใจผมนัก มันยิ่งทำให้ผมโกรธมากขึ้น
“ ก้อไม่ได้อะไร แค่มาถามเฉยๆ ขอโทษน่ะที่มากวน “ จากนั้นผมก้อหันหลังเดินกลับมาด้วยความโมโหสุดๆ และผมก้อแอบได้ยินผู้หญิงคนนั้นถามว่าผมเป็นใคร ดิวก้อตอบไปว่า เป็นเพื่อนร่วมงานธรรมดา อย่าไปสนใจเลย มันยิ่งทำให้ผมโกรธมากขึ้นกว่าเดิม ผมไม่รู้ว่าทำไมผมต้องโกรธดิวด้วย ในเมื่อผมตัดขาดจากเค้าไปแล้ว แต่ท่าทางคำพูดของเค้า มันทำให้ผมคิด นี่หรือคนที่เค้าบอกว่า จะรักผมคนเดียว จะไม่มองใคร และจะรักผมตลอดไป นี่แค่ผ่านมาไม่กี่วัน ดิวก้อมีผู้หญิงอื่นไปแล้ว คิดมาแล้วเจ็บใจนัก
ผมเองต้องไล่อารมณ์ความโกรธออกไปก่อน เพราะว่าเดี๋ยวผมจะเที่ยวไม่สนุก จากนั้นผมก้อเดินไปหาเพื่อนๆของผม แล้วก้อดื่มเหล้ากับพวกเค้าอย่างหนักหน่วง จนเพื่อนๆผมตกใจว่าผมเป็นอะไร ผมก้อตอบไปว่าผมปกติ จากนั้นผมก้อเล่นน้ำกับคนนั้นคนนี้ไปเรื่อยๆ ด้วยความที่ผมทั้งน้อยใจ และโกรธดิว ผมเลยลืมตัว ปล่อยตัวให้ผู้ชายหลายคนจับและแต๊ะอั๋งตัวผม ในแบบที่เกินเลย ( ปกติ เวลาเล่นสงกรานต์ผมจะยอมให้ผู้ชายคนอื่นแค่ปะแป้งผม แต่ถ้าจับไปที่ตรงอื่นในร่างกายผม ผมจะไม่ยอม ) และผมก้อรู้สึกสนุกไปกับเค้าด้วย โดยที่ผมก้อหันหน้าไปมองดิวบ้างเป็นระยะ แต่ดิวไม่ได้หันมาที่ผมเลย ผมเองก้อยิ่งรู้สึกแย่ไปกันใหญ่
ผมเลยเดินออกมาจากตรงนั้น แล้วเดินไปเรื่อยๆคนเดียว เล่นกับคนนั้นคนนี้บ้าง ตอนนั้นผมเงอก้อจำไม่ได้เหมือนกันว่าตัวเงอรั่วแค่ไหน รู้แต่ว่าสนุกกับการเล่นน้ำมากๆ และก้อมีคนมาเล่นกับผมเยอะมาก ทั้งผู้หญิงและผู้ชาย ผมเองก้อทั้งเต้นทั้งดื่มกันสนั่นหวั่นไหว แบบไม่รู้ตัว แล้วผมก้อเดินเล่นไปเรื่อยๆ จนไปเจอผู้ชายกลุ่มใหญ่ๆกลุ่มนึง ตั้งป้อมเล่นน้ำอยู่ท้ายๆถนนข้าวสาร
ตอนแรกผมก้อไม่ได้สนใจคนพวกนี้หรอก และผมก้อเล่นน้ำของผมกับผู้คนไปเรื่อยๆ จนผมรู้สึกว่าคนในกลุ่มนั้นเริ่มเดินมาเต้นและดื่มกับผมมากขึ้น ตอนแรกผมเองก้อหันหน้าหนี แต่พวกเค้าก้อมาพยายามตื๊อผม ผมก้อเลยต้องจำยอมเต้นและดื่มไปกับพวกเค้าด้วย ผมเล่นกับพวกเค้าอยู่อย่างนั้น จนพวกเค้าดึงผมให้เข้ามาเล่นกับพวกเค้าที่ป้อมที่พวกเค้าจัดไว้อยู่แล้ว
แรกๆผมก้อสนุกกับพวกเค้าอยู่หรอก แต่นานๆไป ผมเริ่มรู้สึกว่าพวกเค้าจะเริ่มมาจับต้องเนื้อตัวผมมากเกินไปแล้ว ผมเลยพยายามจะมองหาเพื่อนๆ เผื่อว่าจะเรียก และหาเรื่องออกจากที่นี่ไป แต่ผมก้อดันไม่เห็นเพื่อนๆของผมแถวๆนั้นเลย ผมเริ่มรู้สึกกลัวๆแล้ว เลยพยายามเดินเลี่ยงทำท่าว่าจะออกไปจากพวกเค้า แต่ก้อโดนดึงกลับมาทุกที จนผมเริ่มจะทนไม่ไหวแล้ว
“ นี่นายมาจับเราไว้ทำไมอ่ะ เราจะกลับไปหาเพื่อนๆของเรา ปล่อยเราไปเดะ “ ผมพูดกับพวกเค้าไป
“ จะไปไหน ก้อเห็นว่าสนุกด้วยกันนี่ ไม่ต้องไปหรอก อยู่กับพวกเรานี่แหละ “ เสียงผู้ชายคนนึงในกลุ่มพูด
-
ดิววววววว....พระเอกมาแว้ววววว
มาช่วยอี้เร็วๆ เข้า ก่อนจะเกิดอะไรขึ้น.....ไวไวๆๆๆๆๆ
-
หนูอีอี้หาเรื่องใส่ตัวอีกแล้ว
-
:เฮ้อ: หาเรื่องใส่ตัวจนต้องเป็นห่วงอีกแล้วนะเนี้ย
พี่อี้ อ่ะ :monkeysad:
-
น่ากลัวจัง
คนที่มาช่วยพี่อี้ ต้องเป็นพี่ดิวแหงๆเลย
-
น่ากลัวไปมั้ยย ??
-
:a5: :a5: :a5: :a5: :a5: :a5: :a5: :a5: :a5: :a5: :a5:
ก่อนจะเอาเรื่องมาลง ขอบ่นอีกนิดนึง
ที่เซ็งมือถือหายเพราะไรรู้มะคัรบ
มันหายเป็นเครื่องที่สองในรอบหนึ่งสัปดาห์
เลยหงุดหงิดเล็กน้อย
พลอยทำให้ไม่มีรมณ์ เขียนเรื่องลงสักเท่าไหร่
ดีน่ะครับที่ผมมีตุนไว้เยอะ
แต่จะพยายามบิ๊วอารมณ์ใหม่น่ะครับ
ขอแรงใจให้ข้าน้อยด้วยเด้อออออออออออ
:mc4: :mc4: :mc4: :mc4: :mc4: :mc4: :mc4: :mc4: :mc4: :mc4:
-
:a5: :a5: :a5: :a5: :a5: :a5: :a5: :a5: :a5: :a5: :a5:
ก่อนจะเอาเรื่องมาลง ขอบ่นอีกนิดนึง
ที่เซ็งมือถือหายเพราะไรรู้มะคัรบ
มันหายเป็นเครื่องที่สองในรอบหนึ่งสัปดาห์
เลยหงุดหงิดเล็กน้อย
พลอยทำให้ไม่มีรมณ์ เขียนเรื่องลงสักเท่าไหร่
ดีน่ะครับที่ผมมีตุนไว้เยอะ
แต่จะพยายามบิ๊วอารมณ์ใหม่น่ะครับ
ขอแรงใจให้ข้าน้อยด้วยเด้อออออออออออ
:mc4: :mc4: :mc4: :mc4: :mc4: :mc4: :mc4: :mc4: :mc4: :mc4:
พี่อี้
สู้ว้อยยยยยยยยย !!!
ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13
อย่าเซ็งเล้ยยยยยยยย
หายคือหายเอากลับคืนไม่ได้
ดังนั้น มาเขียนต่อเหอะ
กร๊ากกกกก
-
:serius2: :serius2: :serius2: :serius2: :serius2: :serius2: :serius2: :serius2: :serius2: :serius2: :serius2:
“ นี่นายมาจับเราไว้ทำไมอ่ะ เราจะกลับไปหาเพื่อนๆของเรา ปล่อยเราไปเดะ “ ผมพูดกับพวกเค้าไป
“ จะไปไหน ก้อเห็นว่าสนุกด้วยกันนี่ ไม่ต้องไปหรอก อยู่กับพวกเรานี่แหละ “ เสียงผู้ชายคนนึงในกลุ่มพูด
“ ไม่เอาอ่ะ เราจะไปหาเพื่อนเรา ปล่อยเราเดะ “ ผมเริ่มไม่พอใจแล้ว ที่พวกนี้มาดึงตัวผมไว้
“ อย่าเรื่องมากได้ไหม บอกให้อยู่ก้ออยู่เดะ อยากมีปัญหาหรือไง “ ผู้ชายอีกคนนึงที่ตัวใหญ่สุดพูดขึ้นมาด้วยน้ำเสียงที่น่ากลัวมาก ผมเองก้อตกใจว่า ทำไมพวกเค้าถึงพูดอย่างนี้กับผมด้วย
“ น่ะ เราขอร้องล่ะ เราอยากกลับไปหาเพื่อนๆเรา น่ะๆ ให้เรากลับน่ะ “ ผมรู้ว่าถ้าผมด่าพวกมันไป ผมนั่นแหละที่จะแย่ เลยพูดเชิงอ้อนวอนกับพวกมันไป หวังว่าพวกมันจะเห็นใจ
“ อีนี่แม่มเรื่องมากว่ะ เฮ้ย ไอ้เก่ง ลากมันไปที่ตรอกเลยไป จัดการแม่มมันเลยดีกว่า จะได้เสร็จๆจบเรื่องกันไปเสียที “ เฮ้ยยยยย นี่มันเรื่องอะไรกัยนี่ นอกจากพวกมันจะไม่เห้ฯใจนผมแล้ว ยังจะลากผมไปเข้าตรอกข้างหลังป้อมพวกมันอีก ผมรู้ว่าผมจะต้องโดนอะไรไม่ดีแน่ๆ ผมเลยเริ่มร้องขอให้คนช่วย แต่ในนั้นเสียงดังมาก เลยไม่มีคนสนใจ แล้วหนึ่งในพวกนั้นก้อเอามือมาปิดปากผม จากนั้นพวกมันก้อกรูเข้ามาลากผมเข้าไปในตรอกข้างหลังนั้น
ตอนนั้นผมกลัวมากๆ อย่างที่ไม่เคยกลัวมาก่อนในชีวิตนี้ รู้เลยว่า ผู้หญิงที่โดนผู้ชายหลายๆคนรุมข่มขืนนี่ มันมีความรู้สึกยังไง ผมดิ้นเท่าที่ผมจะทำได้ แต่พวกมันก้อกอดรัดผมไว้แน่นจนผมไม่สามารถที่จะดิ้นหนีไปไหนได้อีก ผมคิดว่าผมคงหมดทนทางที่จะต่อสู้แล้ว
“ เมิงจะดิ้นทำไมนี่ แค่เมิงทนให้พวกกรูเอาเมิงซะหน่อยก้อจบแล้ว แล้วเมิงก้อจะไม่เจ็บตัวด้วย พวกกรูแค่ไม่กี่สิบคน คงไม่หนักหนาสำหรับเมิงหรอกน่ะ ได้ข่าวว่าผ่านมาเยอะนี่ น่า นิดๆหน่อยๆ จะได้ไม่เจ็บตัวไปกว่านี้ “ ไอ้คนตัวใหญ่ที่สุดพูดขึ้น นี่มันอะไรกันอ่ะ ทำไมพวกมันต้องทำอย่างนี้กับผมด้วย ผมไปทำอะไรให้พวกมัน
“ เอาน่า มึงได้ความสนุก พวกกรูได้ตังค์ อย่ามาสะดีดสะดิ้งหน่อยเลย เฮ้ยยยย ลากมันเข้าห้องเลย “ ไอ้บ้าคนนึงมันออกคำสั่งไอ้พวกที่จับผมไว้ แล้วพวกมันก้อทำตาม ตอนนั้นผมรู้สึกกลัวสุดๆ แบบว่า ไม่คิดว่าเรื่องบ้าๆแบบนี้มันจะเกิดกับผม ตอนนั้นผมกลัวจนน้ำตาผมไหลออกมาเป็นทาง แต่ก้อหาจะมีใครที่จะมาสงสารผม ผมได้แต่ภาวนา ขอให้มีใครก้อได้มาช่วยผมที แต่คงไม่มีหรอก เพราะพวกนั้นมันลากผมมาจนเข้ามาในห้อง ห้องนึงข้างๆตรอกนั้น จากนั้นไอ้คนที่ตัวใหญ่ที่สุด ก้อถอดเสื้อมันออก แล้วเดินเข้ามาหาผม กระชากกระดุมเสื้อผมออก แล้วมันก้อทั้งเลียทั้งดูดผมไปทั้งตัว ตอนนั้นผมรู้สึกขยะแขยงตัวเองมาก ที่โดนทำแบบนี้ ผมดิ้นเท่าไหร่ก้อไม่หลุด เพราะว่าพวกมันมีกันหลายคน ทำไมผมต้องมาโดนเปิดซิงกับพวกเลวๆพวกนี้ด้วยน๊า ฮือๆๆๆ ใครก้อได้ช่วยผมที ........................
-
ขอให้ใครมาช่วงพี่อี้ได้ทันด้วยเถอะ ...
++
กำลังใจให้พี่อี้ด้วยค๊า ^^
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
เพ่อี้
โฮฮฮฮ
จะรอดม้ายยยย
-
น่ากลัวจริงๆ
อี้นี่ไม่เคยหลาบจำเลยนะ
โดนแบบนี้มากี่ครั้งแล้ว
ไม่เคยเข็ด
ไม่เคยระวังตัว
ตั้งแต่คราวไอ้บิ้ก ไอ้บอล
ครั้งนี้เล่นเป็นแก๊งเลย
นาถจริงๆ
คิดว่าตัวเองจะเอาตัวรอดได้ตลอดเหรอ
ขอให้รอดไปได้ตลอดด้วยเถอะ :call: :serius2: :call:
ใครก็ได้มาช่วยด้วยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย :sad4:
-
สงสัยว่า "ใครจ้างพวกมันมา"
หลิงๆ หรึือเปล่า ?
ขอให้มีคนมาช่วยพี่อี้ทันนะ :call:
-
o22 แล้วใครจะมาช่วยล่ะที่นี่ ดิวก็ไม่สนแล้ว :o12:
แต่ก็ขอให้เป็นดิว มาช่วยด้วยเถอะๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ :sad4:
-
:angry2: :angry2: :angry2: :angry2: :angry2: :angry2: :angry2: :angry2: :angry2: :angry2: :angry2: :angry2:
จ็อคนี่น่ะ แบบว่าลำเอียงเห็นๆ
ดิวก้อเคยล่อลวงอี้เหมือนกันน่ะ
ไม่เห็นเอ่ยชื่อเลยยยยย
อิอิอิอิอิ
-
พี่อีอี้
ลืมไปรึเปล่า
ว่าเฮียยจ๊อคแกรเชียร์ครัยยยยย
5555555555555555++++
เอ้า ฟค. ดิวอี้
ดันกราทู้วววววว
-
หลิงๆ จ้างหรือปล่าวหว่า เจ๊นี่หายไปนานแล้ว คิดว่าน่าจะกลับมาเล่นบทนางมารร้ายต่อ หุหุ
-
ดิววววววว.....
มาช่วยภรรเมีย...ในอนาคต ด่วนนนนนนน
เหรอว่าภรรเมีย...ในปัจจุบัน กันแน่หว่า ครึครึ :z1:
:กอด1:กอดอี้ปลอบใจจากการถูกรุม...... +1 เป็นค่าเหนื่อยให้ดิวล่วงหน้า หุหุ
-
:man1: :man1: :man1: :man1:
อยู่ดึกแน่ครับคืนนี้
ใครน่ารักๆอ่ะ
อยู่เป็นเพื่อนผมด้วยน๊า
----------------------------------------------------------
:o12: :o12: :o12: :fire: :fire: :fire: :o12: :o12: :o12: :fire: :fire: :fire:
“ เอาน่า มึงได้ความสนุก พวกกรูได้ตังค์ อย่ามาสะดีดสะดิ้งหน่อยเลย เฮ้ยยยย ลากมันเข้าห้องเลย “ ไอ้บ้าคนนึงมันออกคำสั่งไอ้พวกที่จับผมไว้ แล้วพวกมันก้อทำตาม ตอนนั้นผมรู้สึกกลัวสุดๆ แบบว่า ไม่คิดว่าเรื่องบ้าๆแบบนี้มันจะเกิดกับผม ตอนนั้นผมกลัวจนน้ำตาผมไหลออกมาเป็นทาง แต่ก้อหาจะมีใครที่จะมาสงสารผม ผมได้แต่ภาวนา ขอให้มีใครก้อได้มาช่วยผมที แต่คงไม่มีหรอก เพราะพวกนั้นมันลากผมมาจนเข้ามาในห้อง ห้องนึงข้างๆตรอกนั้น จากนั้นไอ้คนที่ตัวใหญ่ที่สุด ก้อถอดเสื้อมันออก แล้วเดินเข้ามาหาผม กระชากกระดุมเสื้อผมออก แล้วมันก้อทั้งเลียทั้งดูดผมไปทั้งตัว ตอนนั้นผมรู้สึกขยะแขยงตัวเองมาก ที่โดนทำแบบนี้ ผมดิ้นเท่าไหร่ก้อไม่หลุด เพราะว่าพวกมันมีกันหลายคน ทำไมผมต้องมาโดนเปิดซิงกับพวกเลวๆพวกนี้ด้วยน๊า ฮือๆๆๆ ใครก้อได้ช่วยผมที ........................
ไอ้บ้านั่นมันก้อไล้เลียผมอย่างหนักหน่วง ผมเองทำอะไรไม่ได้ ก้อได้แต่ดิ้นไปมา น้ำตาเจ้ากรรมก้อไหลพรากออกมาเช่นกัน นี่มันเป็นเพราะความโกรธ ความโมโหของผมใช่ไหม ผมถึงได้ทำอะไรไร้สติออกไป จนเกิดเรื่องบ้าๆแบบนี้ขึ้น นึกขึ้นมาแล้วโกรธตัวเองชะมัด หลายครั้งแล้วที่ผมเป็นแบบนี้ หลายครั้งแล้วที่ผมทำให้เรื่องร้ายๆเกิดขึ้นกับตัวผมเอง ปกติผมจะไม่ใช่คนที่ทำอะไรอย่างนี้มาก่อน แต่ยอมรับว่าช่วงหลังๆมานี้ ผมจะใช้อารมณ์ตัดสินปัญหาอยู่บ่อยๆ มันเป็นเพราะอะไรน่ะ ????
ณ ตอนนั้น ผมรู้แล้วว่า ผมคงไม่มีทางที่จะรอดไปจากไอ้บ้ากามพวกนี้ได้ ผมก้อได้แต่หลับตานิ่ง น้ำตาไหลริน ปล่อยให้พวกมันทำตามใจมันต้องการ ดีกว่าที่จะต้องเจ็บตัวไปมากกว่านี้ ไอ้บ้านั่นก้อไม่รู้ว่าอดอยากมาจากไหน โลมเลียไปตามเนื้อตัวผมใหญ่เลย จากนั้นมันก้อมายุ่งวุ่นวายกับกางเกงผมแล้ว ผมเองเริ่มรู้สึกกลัวมากขึ้นก้อพยายามดิ้น และร้องขอความช่วยเหลือ แต่ก้อทำอะไรไม่ได้เลยสักอย่าง เพราะผมทั้งโดนดึงตัวไว้ และก้อโดนปิดปากไว้ด้วย ดิ้นก้อดิ้นไม่หลุด ฮือๆๆๆๆๆ
ทันใดนั้น ผมก้อได้ยินเสียงเปิดประตูดัง ปัง !!!
“ เฮ้ยยยย พวกเมิงทำอะไรกันอ่ะ “ เสียงผู้ชายคะนึงตะโกนขึ้นมาก่อนที่ไอ้บ้านี่มันจะแกะเข็มขัดผมออก ไอ้บ้านั่นมันก้อหยุดชะงัก แล้วหันกลับไปหาต้นเสียงนั้น ผมพยายามมองไปแต่ก้อเห็นไม่ชัดนัก เพราะห้องนั้นมันค่อนข้างมืดนัก และเสียงจากข้างนอกก้อค่อนข้างดังมากด้วย เลยไม่ค่อยคุ้นเสียงนัก จนผู้ชายคนนั้นเดินเข้ามาใกล้ผมมากขึ้น
“ พวกเมิงรู้ไหม ว่าพวกมึงกำลังทำใครอยู่รู้ไหม ไอ้พวกนี้ แม่มไม่อยากตายดีหรือไงว่ะ “ แล้วผู้ชายคนนั้นก้อเดินเข้ามาใกล้ จนผมสามารถเห็นหน้าของเค้าได้
“ อะไรกันเฮียดิว ก้อเจ๊เค้าสั่งอ่ะ ผมก้อต้องทำ อีกอย่าง เจ๊ว่า อีนี่มันแรดอยากมีผัวนัก เจ๊เลยจ้างให้พวกผมมาสนองตัณหามันซะหน่อย แต่แม่มทำเป็นสะดีดสะดิ้งไม่เคยซะงั้น พวกผมเลยต้องใช้กำลังลากมันเข้ามานี่ไง แล้วนี่เฮียเป็นอะไรมาห้ามผมไว้ทำไมเนี่ยะ “ ไอ้คนตัวใหญ่สุดมันพูดกับคนๆนั้น ใช่แล้วครับ ไอ้ดิวเป็นคนเปิดประตูเข้ามานั่นเอง
-
กรีสสสสสสสสสสสสสสสสสส
เค้าน่ารักกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
อยู่เปงเพื่อนแน่นอน ฮ่าๆๆๆๆ
สุดท้ายแล้ววววว
เฮียยดิวเปงคนช่วยยยยย
และ คนสั่งงงง
ก็คือ
หลอดวอลเดอร์มอลล์ (คนที่คุณก็รู้ว่าใคร)
เจ้าเดิม -*-
อิเวงนี่มันเปงไรมากมั้ยยยยย
-
เจ้ นี่ เจ้ ไหนฟระ ไม่เคลียอ่ะไม่เคลียอย่างแรง
กลัวจะเป็นคำสั่งเสด็จพ่ออะไรเทือกนี้ซะอีก เอาวะ ลุ้นต่อ
-
เจ๊หลิง หลิง แน่ๆ
แล้วพี่ดิวก็เข้ามาช่วยอีกแล้วสินะ สินะ
:-[
น่ารักที่สุดเลยยยย :o8:
-
กร๊าก...เดาผิดอย่างแรง :jul3:
อ่า...จะรอดไหมนี่ 1:10 เชียวนะ
-
:z6: :z6: :z6: :z6: :z6: :z6: :z6: :z6: :z6: :z6: :z6: :z6: :z6: :z6: :z6: :z6:
“ นี่ถ้าเจ๊เมิงสั่งให้ไปตายก้อจะไปใช่ไหม รู้ไหมคนที่พวกเมิงจะรุมลงแขกนี่เค้าเป็นใคร เค้าเป็นลูกบุญธรรมแม่กรูน่ะเว๊ยยยย แล้วพวกเมิงก้อรู้ใช่ไหมว่าแม่กรูเป็นใคร เคยรับใช้เค้ามาก่อนนี่ และก้อเคยเห็นฤทธิ์เดชเค้ามาก่อนใช่ไหมล่ะ และถ้าแกทำอะไรเค้าลงไปน่ะ รับรองได้เลยว่า พวกแกเดือดร้อนหนักๆแน่ เพราะว่าแม่ชั้น ไม่ปล่อยพวกแกไว้แน่ “ ดิวพูดขู่พวกนี้เสียงดังลั่น จนไอ้ตัวใหญ่สุดมันปล่อยผม และคนอื่นๆก้อปล่อยเช่นกัน แล้วไอ้คนตัวใหญ่สุด ก้อพยายามมาใส่เสื้อให้ผมเหมือนเดิม แต่ผมปัดมือมันออกไป จากนั้นผมก้อเดินมาหลบอยู่หลังดิว โดยที่พยายามจะติดกระดุมเสื้อตัวเอง แต่ก้อติดไม่ได้เพราะว่ากระดุมผมขาดหมดทุกอัน ผมเลยได้แต่ยื่นเอามือดึงเสื้อคลุมไว้
“ โธ่ๆๆๆ เฮียดิวครับ พวกผมไม่รู้นี่ครับ ว่านังนี่ เอ๊ยยยย คุณคนนี้เป้นลูกบุญธรรมแม่ของเฮีย ก้อเจ๊อ่ะ บอกว่า คุณเค้าเป็นเพื่อนเก่าของเจ๊ และคุณเค้าก้อชอบผู้ชายอย่างพวกผมนัก เลยจ้างพวกผมให้มาสนองคุณเค้าซะหน่อย ผมจะไปรู้ได้ไงเล่า แต่เฮียครับ ผมขอโทษด้วยน๊า เฮียอย่าไปบอกแม่เฮียน่ะ ไม่งั้นพวกผมซวยตายแน่เลย รู้ก้อรู้อยู่นี่ ว่าแม่เฮียโหดขนาดไหน ถ้าพวกผมรู้น่ะ ว่าคุณเค้าเป็นลูกบุญธรรมแม่ของเฮีย พวกผมก้อไม่กล้าหรอก น่ะครับเฮีย อย่าบอกแม่เฮียเลยน่ะครับ “ เสียงไอ้คนตัวใหญ่สุดพูดอ้อนวอนกับดิว
“ คนที่พวกเมิงต้องขอโทษไม่ใช่กรู แต่เป็นคุณคนนี้ แล้วจำไว้ด้วยน่ะ ว่าคราวหน้าอย่าไปทำอะไรกะใครอย่างนี้อีก นี่โชคดีน่ะ ว่ากรูเข้ามาเห็นก่อน ถ้าพวกเมิงทำอะไรไปมากกว่านี้ล่ะก้อ แล้วถ้าเค้าไปฟ้องแม่กรูน่ะ พวกเมิง ตายหยังเขียดแน่นอน แล้วก้อไม่ต้องไปฟังเจ๊พวกเมิงมาก หัดคิดเองซะบ้าง “ ดิวยังตะคอกด่าพวกนี้ไป จนพวกมันทุกคนยืนฟังก้มหน้านิ่ง แล้วไอ้คนตัวใหญ่สุดก้อเดินมาหาผม แล้วก้อไหว้ผมใหญ่เลย ตัวสั่นด้วย ท่าทางจะกลัวมาก
“ พี่คร๊าบบบบบ พวกผมขอโทษด้วยน่ะครับ พวกผมไม่รู้ว่าพี่เป็นใคร เลยทำอะไรรุนแรงไป พวกผมขอโทษด้วยน่ะครับ “ พูดจบมันก้อไหว้ผมอีก ผมจากที่โกรธแค้นอยู้แล้ว ก้อเลยเผลอถีบมันไปอย่างแรงทีนึง จนมันล้มไป ด้วยความที่ผมโกรธมาก ผมก้อไล่ทั้งเตะ ทั้งทุบ ทั้งถีบพวกมันทุกคนไปหมด พวกมันก้อหาได้ต่อสู้หรือว่ามีท่าทางโกรธผมไม่ หน้าพวกมันยังไม่กล้าเงยขึ้นมามองผมเลย ผมไล่เตะอยู่อย่างนั้น ดิวเองก้อไม่ได้ห้ามผม จนผมเหนื่อยไปเอง และหยุดเตะพวกมัน
“ พวกเมิงจำไว้น่ะ อย่าได้ไปทำอย่างนี้กะใครอีก ลองให้น้องสาวของมึง พี่ของเมิง หรือลูกของพวกเมิงโดนบ้าง พวกเมิงจะรู้สึกยังไง วันนี้กรูจะไม่เอาเรื่องพวกเมิง เพราะว่าพวกเมิงโดนสั่งมา แต่ถ้าพวกเมิงยังทำตามคำสั่งบ้าๆอย่างนี้จากใครก้อตามอีกน่ะกรูนี่แหละ จะเล่นพวกเมิงเอง จำไว้ด้วยน่ะ “ ผมด่าไปหอบไป ทั้งแค้น ทั้งเหนื่อย ส่วนไอ้พวกนั้นก้อก้มหน้านิ่ง ยืนกุมไปตามลำตัวที่โดนผมถีบบ้าง บ้างก้อจับไปที่หน้าที่โดนผมทั้งทุบและเตะไป
-
^
^
^
จบแบบไม่มีการเสียเลือดเสียเนื้อ
ปล. จะมาต่ออีกหรือเปล่า ถ้ามาต่อจะได้ลบให้
-
ลบอะไรครับ คุณ Ana
งงงงงงงงงงงง
-
กรี๊ดดด
หลบหน่อยพระเอกมา ฮ่าๆๆๆ
พี่ดิวมาทัน เย่ๆๆๆๆๆๆ
+++
พี่อี้แอบโหดนะเนี่ย
-
ลบ comment ไงคุณอเล็กซ์ จะได้อ่านต่อเนื่องกัน เฮอะๆ คงไม่ต้องลบแล้วแหละ
-
:laugh: :laugh: :laugh: :laugh: :laugh: :laugh: :laugh:
กรี๊ดดดดดดดดดดดด กันเข้าปาย
แล้วจะรู้สึก
โหะๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
เราเตือนคุณแล้ว :laugh: :laugh: :laugh:
-
^
^
:L2:...อี้ กับ ดิว เนี่ย ..พระเจ้าสร้างมาคู่กัน
...ไม่ว่าจะไปอยู่มุมไหนของ..โลก
...ทั้งสอง คนก็ต้องโคจร มาพบกับ มาช่วยเหลือกันตลอด
...คุณอี้คะ ใช้อารมณ์ ตัดสินปัญหาเนี่ย..เลิกได้แล้วนะคะ
...ถ้า..พระเอก..มาไม่ทันจะเป็นเช่นไร...หาย..ซ่า แน่ๆๆๆ
...แต่ ข้าวสาร มีแบบนี้ด้วยหรือฟะ ตรูเดินบ่อยไม่ยักกะรู้
...ยังมาเม้น ข่มขู่ แฟนคลับดิว อีกนะ จะรู้สึกอะไรจ๊ะ รู้สึกรักดิวมากขึ้นเหรอ :L2:
-
รอดตัวไปเนาะพี่อี้
ทีหน้าทีหลัง
ก็อย่าทำแบบนี้อีกนา
มิเช่นนั้นคราวหน้าคงไม่รอดเหอๆ
--
ขอโทษ คุณ ana_was
ด้วยค่ะ เข้าใจผิดไปหน่อยค่ะ
-
:mc4: :mc4: :mc4: :mc4: :mc4: :mc4: :mc4: :mc4: :mc4: :mc4:
น้องโบจ๋า
อย่าไปว่าคุณ Ana เค้าลูก
ความหมายของเค้าคือ
ลบคอมเม้นต์ของเค้าออก เพื่อให้การอ่านมันต่อเนื่องน่ะจ้ะ
ไม่เอาๆ ใจเย็นๆ รักพี่ต้องใจเย็นนะจ้ะ
ไม่งั้นไม่พาไปตะลุยบาร์เกย์น่ะ อิอิ
-
:mc4: :mc4: :mc4: :mc4: :mc4: :mc4: :mc4: :mc4: :mc4: :mc4:
น้องโบจ๋า
อย่าไปว่าคุณ Ana เค้าลูก
ความหมายของเค้าคือ
ลบคอมเม้นต์ของเค้าออก เพื่อให้การอ่านมันต่อเนื่องน่ะจ้ะ
ไม่เอาๆ ใจเย็นๆ รักพี่ต้องใจเย็นนะจ้ะ
ไม่งั้นไม่พาไปตะลุยบาร์เกย์น่ะ อิอิ
อ่าวหรอ
ขอโทดด้วยค่ะ
ก็บอกว่าลบข้อความ นู๋ก็นึกว่า ลบของพวกเราออกหมดอ่ะดิ
เล่นเม้ากันซะขนาดนั้นอ่ะ
สัญญาแล้วน้า ว่าจะพานู๋ไปอ่ะ
นู๋ไปแก้ข้อความขอโทษละ งืมๆ
-
:impress3: :impress3: :impress3: :impress3: :impress3: :impress3: :impress3: :impress3: :impress3:
“ พวกเมิงจำไว้น่ะ อย่าได้ไปทำอย่างนี้กะใครอีก ลองให้น้องสาวของมึง พี่ของเมิง หรือลูกของพวกเมิงโดนบ้าง พวกเมิงจะรู้สึกยังไง วันนี้กรูจะไม่เอาเรื่องพวกเมิง เพราะว่าพวกเมิงโดนสั่งมา แต่ถ้าพวกเมิงยังทำตามคำสั่งบ้าๆอย่างนี้จากใครก้อตามอีกน่ะกรูนี่แหละ จะเล่นพวกเมิงเอง จำไว้ด้วยน่ะ “ ผมด่าไปหอบไป ทั้งแค้น ทั้งเหนื่อย ส่วนไอ้พวกนั้นก้อก้มหน้านิ่ง ยืนกุมไปตามลำตัวที่โดนผมถีบบ้าง บ้างก้อจับไปที่หน้าที่โดนผมทั้งทุบและเตะไป
“ พวกเมิงยังไม่รีบขอบคุณ คุณเค้าเหรอ ที่กรุณาพวกเมิง ถึงแม้ว่าพวกเมิงจะไม่ทำอะไรเกินเลย แต่พวกเมิงก้อทั้งฉุดและลากเค้ามา ถ้าเค้าบอกแม่กรูน่ะ รับรอง พวกเมิงเจอหนักแน่นอน อ้าว ขอบคุณคุณเค้าซะสิ เดี๋ยวเค้าเปลี่ยนใจบอกแม่กรูขึ้นมากล่ะ กรูไม่ช่วยน่ะเว๊ยยยยย “ ดิวยังขู่สำทับไป พวกพวกนี้กรูเข้ามาไหว้ผมใหญ่
“ คุณพี่คร๊าบบบบ พวกผมขอบคุณน่ะครับที่ไม่เอาเรื่องพวกผม ผมสัญญาว่าต่อไปนี้ จะไม่ทำอย่างนี้กับใครอีกเลยครับ “ ไอ้คนตัวใหญ่สุด มันพูดขึ้น ท่าทางมันจะกลัวแม่ของดิวจริงๆ
ผมเองก้อไม่ได้พูดอะไรต่อ จากนั้น ดิวก้อดึงแขนผมออกมาจากห้องนั้น พอออกมาข้างนอกห้อง ดิวก้อคงเห็นว่าเสื้อผมมันติดกระดุมไม่ได้ ดิวเลยถอดเสื้อเชิ้ตของเค้าออกมา โดยที่ดิวก้อต้องเปลือยด้านบน จากนั้นดิวก้อเอามาคลุมผมไว้ แล้วติดกระดุมให้ผมด้วย ผมเองก้อแปลกใจนัก ทำไมตอนที่ผมเจอดิวครั้งแรกที่นี่ เค้าทำเป็นไม่สนใจผม แต่ทำไมตอนนี้เค้าดูห่วงใยผมนัก
“ ใส่เสื้อนี่ซะ เดี๋ยวไอ้หื่นคนอื่นมันเห็นเค้าจะลากนายไปอีก คราวหน้าชั้นอาจจะช่วยนายไม่ได้ด้วยน่ะ “ ท่าทางเค้าห่วงผม แต่ทำพูดดิวทำไมดูเหินห่างนัก และดิวก้อไม่พยายามจะมองมาที่หน้าผมด้วย
“ แล้วดิวล่ะ ไม่ใส่เสื้อเหรอ ไม่หนาวหรือไง ตัวก้อเปียกนี่นา “ ผมถามกลับไป เพราะว่าเป็นห่วงเค้าเหมือนกัน
“ ห่วงตัวเองก่อนเหอะ ชั้นเป็นผู้ชาย ไม่มีใครมาทำอะไรหรอก ดีซะที จะได้โชว์หุ่นแมนๆให้สาวๆกรี๊ดเล่น เพิ่มเรตติ้งให้ตัวเอง จะได้มีคนมารุมล้อมชั้นบ้าง นายไม่ต้องพูดมากหรอก ใส่ๆไปเหอะ เดี๋ยวชั้นไปเอาเสื้อที่รถชั้นก้อได้ “ ดิวพูดท่าทางกวนๆใส่ผม แต่เค้าไม่ยักจะเหมือนเมือ่ก่อน เหมือนเค้าพูดฝืนๆยังไงไม่รู้ ตาก้อมองไปทางอื่นด้วย
จากนั้นเราก้อเดินเบียดผู้คนออกจากถนนนั้นเรื่อยๆ โดยตลอดทางก้อมีคนเล่นน้ำกันตามปกติ และก้อมีคนมาปะแป้งผมบ้าง แต่ดิวมักจะเอาตัวมาบังผมไว้ มาโอบผมไว้บ้าง บ้างก้อห้ามไม่ให้ใครเข้ามาจับตัวผมบ้าง แต่เค้าจะบอกอย่างสุภาพว่า ผมไม่สบายบ้าง อ้างนั่นนี่นู้นบ้าง เพื่อไม่ให้คนมาจับตัวผม ผมเองก้อดีใจน่ะครับ ที่เค้าดูท่าทางเป็นห่วงผม แต่คำพูดของเค้าสิ ทำไมดูห่างไกลนัก
-
ก็ตัวเองเปงคนไล่เค้าไป
เค้าก็ต้องวางตัวใหม่ อ่ะเดะ
-
หึหึหึ
ถูกใจเป็นที่สุด :laugh:
ดิวครับ
ตัดใจจากอี้แล้วมาหาผมกะได้นะ :o8:
แอบสะใจที่อี้ไล่เตะไอ้พวกเชี่ยนั่น ฝากไปด้วย :z6:
ว่าแต่เจ้นี่เจ้ไหนอ่ะ :m28: คนเดิมน่ะเหรอ
-
หึหึหึ
ถูกใจเป็นที่สุด :laugh:
ดิวครับ
ตัดใจจากอี้แล้วมาหาผมกะได้นะ :o8:
แอบสะใจที่อี้ไล่เตะไอ้พวกเชี่ยนั่น ฝากไปด้วย :z6:
ว่าแต่เจ้นี่เจ้ไหนอ่ะ :m28: คนเดิมน่ะเหรอ
เผอิญ พี่ดิวเค้าต้องไป
กะนู๋ก่อนน่ะ อิอิ
-
แวะมาทักทายคับ
เรื่องสนุกดีคับ จะติดตามเรื่อยๆนะคับ :-[
เพิ่งเล่นอ่ะ จะมาอ่านบ่อยๆนะคับ
มาเป็นกำลังใจให้นะคับ
สู้ๆๆ :bye2:
-
ห่วงตัวเองก่อนเหอะ ชั้นเป็นผู้ชาย ไม่มีใครมาทำอะไรหรอก ???
ไม่เข้าใจกะประโยคนี้ของพี่ดิวนะ ไม่เคลีย 555555
+++
พี่อี้นู๋ไปบาร์เกย์ด้วย ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
กำลังใจให้ค๊า จุ๊บๆๆ
-
o22 o22 o22 o22 o22 o22 o22 o22 o22 o22 o22 o22 o22 o22
จากนั้นเราก้อเดินเบียดผู้คนออกจากถนนนั้นเรื่อยๆ โดยตลอดทางก้อมีคนเล่นน้ำกันตามปกติ และก้อมีคนมาปะแป้งผมบ้าง แต่ดิวมักจะเอาตัวมาบังผมไว้ มาโอบผมไว้บ้าง บ้างก้อห้ามไม่ให้ใครเข้ามาจับตัวผมบ้าง แต่เค้าจะบอกอย่างสุภาพว่า ผมไม่สบายบ้าง อ้างนั่นนี่นู้นบ้าง เพื่อไม่ให้คนมาจับตัวผม ผมเองก้อดีใจน่ะครับ ที่เค้าดูท่าทางเป็นห่วงผม แต่คำพูดของเค้าสิ ทำไมดูห่างไกลนัก
เราเดินเบียนออกมาทางด้านหลังของถนนข้าวสาร จนมาถึงบ้านหลังนึง ซึ่งเป็นที่จอดรถของดิว จากนั้นดิวก้อเดินไปหลังรถ แล้วหยิบเอาเสื้อมาสวม จากนั้นก้อเดินมาหาผม
“ เดี๋ยวชั้นจะไปส่งนายที่บ้านน่ะ ขึ้นรถสิ “ ดิวพูดกับผม
“ ไม่เป็นไรหรอก ดิวไปเล่นน้ำกับเพื่อนต่อเหอะ กำลังสนุกนี่ เราขอบใจมากน่ะที่ช่วยเราไว้ เรากลับเองได้ ไม่เป็นไรหรอก ขอบใจน่ะ “ จากนั้นผมก้อเดินหันหลังออกมา เพราผมเองก้อรู้สึกว่า ถ้าดิวไม่เต็มใจนัก ก้ออย่าไปส่งผมเลย แต่ดิวก้อเดินมาดึงแขนผมไว้
“ ไม่ได้ ชั้นจะไปส่งนายเอง เดี๋ยวก้อโดนใครฉุดไปอีกหรอก ยิ่งหน้าสวยๆอยู่ด้วย ชั้นจะบอกให้น่ะ ผู้ชายสมัยนี้มันไม่เลือกหรอกว่าหญิงหรือชาย มันเห็นว่าน่าหน่อยน่ะ มันก้อลากไปหมดแหละ เหมือนเมื่อกี้นี้ไง ยังไม่เข็ดเหรอ “ ดิวพูดกับผมน้ำเสียงเหวี่ยงๆ
“ ไม่เป็นไรหรอก เราจะระวังตัวเอง ดิวไปหาเพื่อนเหอะ “ ผมยังย้ำคำเดิม
“ ไม่ได้ บอกให้ขึ้นรถก้อขึ้นไปสิ “ ว่าแล้วดิวก้อลากแขนผมมาที่รถของเค้า จากนั้นก้อเปิดประตูแล้วดันตัวผมเข้าไปข้างในรถ แล้วก้อดึงเข็มขัดนิรภัยมาใส่ให้ผมเสร็จสรรพ ผมได้แต่นั่งให้ดิวทำอย่างนั้น จากนั้นดิวก้อเดินมาขึ้นด้านคนขับ แล้วก้อขับรถออกมา
เราขับรถออกจากจากถนนนั้นนั้นด้วยความยากลำบากนัก เพราะว่ามีคนเล่นน้ำกันอย่างมาก ระหว่างทางก้อมีทั้งคนเคาะกระจกประมาณว่าเรียกเราออกไปเล่นด้วยบ้าง บ้างก้อเอาแป้งมาปะไว้เต็มรถดิวไปหมด กว่าจะออกมาได้ก้อนานโขเหมือนกัน เวลาก้อใกล้จะมืดเต็มทน เส้นทางที่ดิวขับมาส่งผมนั้น กลับกลายเป้นว่าเป็นที่บ้านริมน้ำนั่นเอง ทำไมดิวต้องพาผมมาส่งที่นี่ด้วยน่ะ ผมเองก้อไม่ได้ถามอะไรเค้า แล้วจู่ๆเค้าก้อเอามือถือขึ้นมากดหาใครไม่รู้
“ ฮัลโหล น้องบีเหรอค่ะ น้องบีค่ะ คือพี่ดิวออกมาส่งเพื่อนที่ห้องแป๊บนึงน่ะค่ะ เดี๋ยวพี่จะกลับไปรับ ยังไงรอพี่ดิวแป๊บนึงน่ะค่ะ “ ดิวพูดกับคนในสายเสียงหวานแจ๋วเลย เล่นเอาผมสะอึกไปเหมือนกัน ไม่นึกว่าจะได้ยินจะๆขนาดนี้ ทำไมน่ะ ทำไมดิวต้องมาพูดหวานๆอย่างนี้ให้ผมได้ยินด้วย เค้าจะรู้ไหมว่าผมรู้สึกยังไงที่ได้ยินอย่างนั้น จากนั้นดิวก้อเงียบไปเหมือนฟังคนในสายพูด แล้วก้อพูดขึ้นต่อ
“ ไม่นานหรอกค่ะ พี่จะรีบขับแล้วรีบกลับไปหาน่ะค่ะ เล่นน้ำรอพี่ดิวด้วยน่ะค่ะ อีกอย่างน่ะ ถ้าหนุ่มๆคนไหนมาจีบ หรือมาขอเบอร์โทร อย่าให้ใครน่ะค่ะ แล้วอย่าให้ใครมาจับต้องตัวน้องบีด้วย พี่ดิวหวงรู้ไหม “ นอกจากคำพูดจะหวานเลี่ยนยังไม่พอ มีค่ะ มีขา มีหึงหวงกันด้วย ในใจผมนี่เหมือนโดนดิวเหยียบเข้าไปเต็มๆ ผมเองน้ำตาก้อจะไหล แต่พยายามกลั้นเข้าไว้ และหันหน้าออกนอกหน้าต่างไปมองอย่างอื่นด้านนอก พยายามจะเบี่ยงเบนความสนใจของตัวเองไปที่สิ่งอื่น แต่ก้อยังได้ยินดิวพูดขึ้นอีก
-
กำ
ยัยนู๋บีเปงครัยเนี่ยยยยย
มาแย่งพี่ดิวไปจากนู๋ได้ไง
ชิชิ (ว่าไปนั่น 5555+)
--
พี่อี้นู๋ งานนี้ชี้ช้ำ เอิ๊กกกกกก
-
555+ ไอ้ดิวคนเก่ากลับมาแล้วววววววววววววววววว
น่างงาย ไม่ใช่น้องบัวหรือน้องโบ แต่เป็นน้องบี :z2:
กร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
สะจายยยยยยยยยยยยยยยยยยย
ไอ้ดิวเพื่อนยาก ทำได้ดีมั่กๆ
ถูกจายยยยยยยยยยยยยย
(เก็บอาการไม่อยู่ :laugh:)
-
555+ ไอ้ดิวคนเก่ากลับมาแล้วววววววววววววววววว
น่างงาย ไม่ใช่น้องบัวหรือน้องโบ แต่เป็นน้องบี :z2:
กร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
สะจายยยยยยยยยยยยยยยยยยย
ไอ้ดิวเพื่อนยาก ทำได้ดีมั่กๆ
ถูกจายยยยยยยยยยยยยย
(เก็บอาการไม่อยู่ :laugh:)
ชิชิ มาทำเป็นสะใจ
หนอยแหนะ
ใช่เสะ วันนี้ไม่ใช่วันของเราเน่ ....
-
มันน่าเห็นใจหรือว่าส่งสารใครดี........... :monkeysad: :monkeysad:
รีบมาต่อนะ :z13: :z13: :z13:
ค้างๆคาๆ มันไมดีนะ
รอ รอ รอ :t3: :t3: :t3:
(ป.ล.นายอี้.....นายอะเหวี่ยงบ่อยนะ ) :laugh: :laugh: :laugh:
-
คงยากที่จะแพ้ความดีของเฮียดิวนะนะเนี่ย เหอๆ น่ารักมั่กๆ แถมสุภาพบุรุษสุดๆ :-[
เฮ้อ สงสารพี่ต้งจัง อิอิ
-
เฮ้อ... ถึงคราวที่พี่ดิวเอาคืนอ่า... เหอๆๆๆ
-
:L2:...คุณอี้คะ..ปากกับใจ ไม่ตรงกันเลยนะคะ
...เจอ..บททดสอบ..จาก ดิว แล้วมั้งคะ
...คู่นี้นะ ชอบ..ทำร้ายจิตใจ..ตัวเองกันนัก
...กว่าจะ..รักกัน ได้อยู่ด้วยกัน..ใจก็ช้ำแล้วช้ำอีก
...ดีนะมี..ความรัก..เป็นยา..เลยรักษาใจให้กลับสู่ปกติได้อย่างเร็ว :L2:
-
พี่ดิวจะเอาไงเนี่ย ว่ามาเลยดีกว่า 5555
มาทำให้พี่อี้เจ็บช้ำ
เดี๋ยวก้ไม่เชียร์ซะเลย ฮ่าๆๆๆ
-
ดันกระทู้แบบ เนือยๆ :undecided:
-
:z10: :z10: :z10: :z10: :z10: :z10: :z10: :z10: :z10: :z10: :z10: :z10: :z10: :z10: :z10: :z10:
“ ไม่นานหรอกค่ะ พี่จะรีบขับแล้วรีบกลับไปหาน่ะค่ะ เล่นน้ำรอพี่ดิวด้วยน่ะค่ะ อีกอย่างน่ะ ถ้าหนุ่มๆคนไหนมาจีบ หรือมาขอเบอร์โทร อย่าให้ใครน่ะค่ะ แล้วอย่าให้ใครมาจับต้องตัวน้องบีด้วย พี่ดิวหวงรู้ไหม “ นอกจากคำพูดจะหวานเลี่ยนยังไม่พอ มีค่ะ มีขา มีหึงหวงกันด้วย ในใจผมนี่เหมือนโดนดิวเหยียบเข้าไปเต็มๆ ผมเองน้ำตาก้อจะไหล แต่พยายามกลั้นเข้าไว้ และหันหน้าออกนอกหน้าต่างไปมองอย่างอื่นด้านนอก พยายามจะเบี่ยงเบนความสนใจของตัวเองไปที่สิ่งอื่น แต่ก้อยังได้ยินดิวพูดขึ้นอีก
“ คร๊าบบบบบ คุณผู้หญิง เดี๋ยวพอพี่ดิวกลับไป เราไปทานข้าวด้วยกันน่ะค่ะ พี่ดิวโทรจองร้านอาหารโรแมนติคๆไว้เซอร์ไพรซ์น้องบีแล้วน่ะ คืนนี้น้องบีต้องตามใจพี่ดิวด้วยน่ะค่ะ คนดี อิอิ “ นี่ดิวกะจะให้ผมกระอักเลือดตายไปเลยใช่ไหม ทำไมเค้าใจร้ยกับผมนัก หรือว่านี่คือผลตอบรับจากที่ผมเคยทำร้ายเค้า มันใช่เหรอ แต่ก่อนผมเคยปฏิเสธเค้า ทำให้เค้าร้องไห้ แต่นั่นเพราว่าเค้ารักผมนี่นา แล้วตอนนี้หล่ะ ทำไมเค้าเปลี่ยนใจไปรักคนอื่นง่ายนักน่ะ แล้วที่เพิ่งผ่านมาที่เค้าบอกว่าเค้ารักผมนี่ มันจริงงั้นเหรอ ???
“ โอเคค่ะ เดี๋ยวพี่ดิวรีบไป พี่ดิวคิดถึงน้องบีน่ะค่ะ แล้วเจอกันค่ะ บ๊าบ บาย จุ๊บๆ “ ก่อนจะวางสายดิวยังส่งจูบให้คนในสายอีก ดูท่าดิวจะชอบน้องคนนั้นมาก มันช่างเสียดแทงหัวใจผมนัก นี่เหรอคนที่เคยบอกรักผมนักหนา และจะไม่รักใครอีก คิดแล้วเจ็บใจนักที่หลงเชื่อเค้า หวั่นไหวไปกับคำพูดเค้า ไอ้อี้ ไอ้คนโง่ ผมล่ะเกลียดตัวเองชะมัดเลย........
“ นี่ ตกลงชั้นจะไปส่งนายที่คอนโดริมแม่น้ำน่ะ ไปทางนี้สะดวกกว่า ไปแถวห้วยขวางรถมันติด หวังว่านายคงจะอยู่ที่นี่ได้น่ะ “ ดิวพูดขัดจังหวะความคิดผมที่กำลังเหม่อลอยไปไกล
“ ก้อได้ ส่งที่นั่นก้อได้ เดี๋ยวเรานั่งแท็กซี่กลับไปเอง ขอบใจน่ะ “ ผมตอบไปแบบแกนๆ
“ จะนั่งรถกลับทำไมเล่า จะพักที่นี่จะเป็นอะไร ที่นั่นมันก้อเป็นบ้านนายเหมือนกันนี่ อยู่ๆมันบ้างสิ เหมือนมันจะร้างไปเฉยๆ น่ะ ไม่ต้องกลับหรอก เดี๋ยวชั้นให้แม่บ้านเอาอาหารขึ้นมาให้ “ ดิวยังออกเสียงแกมบังคับผมอีก
“ ทำไมชั้นต้องอยู่ด้วย ห้องชั้นก้อมี ที่นี่ชั้นก้อไม่ได้มีของใช้ส่วนตัว ชั้นกลับบ้านดีกว่า “ ผมยังเถียงกลับไปอีก
“ แต่เห็นยามเค้าบอกว่านายมานอนที่นั่นเมื่อคืนนี่นา อย่ามาโกหกหน่อยเลย เอ้ยยย “ ดิวเหมือนหลุดพูดออกมา ผมเองก้อสงสัยว่าเค้ารู้ได้ไงว่าผมมานนอนที่นี่ ???
-
ก็ตัวเองไล่เค้าเอง
พอคราวนี้เค้าไปจริง แล้วจะมาบ่นไรล่ะ
พ่อคุนนนนน
-
พี่ดิวฟร์อมจัด
พี่อี้ก็ฟอร์ม 55+
แล้วเมื่อไหร่หนอ ... จะเข้าใจกัน
ระวังน้องบี ของคุณพี่ดิว จะ ทำคะแนน นำไปนะพี่อี้ อิอิ
-
กร๊ากกก
-
:laugh: :laugh: :laugh: :laugh:
จ้อคบ้าไปแล้ว อิอิ
แฟนๆไปไหนหมด ไม่มีใครสงสารอี้เลย ฮือๆๆๆ
-
:laugh: :laugh: :laugh: :laugh:
จ้อคบ้าไปแล้ว อิอิ
แฟนๆไปไหนหมด ไม่มีใครสงสารอี้เลย ฮือๆๆๆ
อยากสงสาร
แต่ ก็สมควร ก็ไล่เค้าไปเองนี่นา
เหอๆๆ สงสารทั้งคู่อ่ะแหละ
-
กร๊ากกกก ซงซ้านสงสาร
กร๊ากกกกกกๆๆๆ
ผมท่าจะบ้าจริงๆ
ยิ้มแก้มจะปริแล้วเนี่ย
ดิวน่ารักเนอะ มีแอบหลุดด้วย ฮิๆๆๆๆๆ
-
... :กอด1:เค้าเล่นเกมส์...ทดสอบความแข็งแกร่งของหัวใจ..กันอยู่..
... คู่นี้นะ สมควร ได้รับ ตุ๊กตาทองทั้งคู่ แสดงกันสมบทบาทจริงๆๆ
... ถ้าเค้า ทะเลาะกันมากๆๆ เราก็จะหายไป เพราะเราจุก เม้นไม่ออก :กอด1:
-
ผมว่าเนี่ยถ้าไม่มีพี่ต้งกับคุณลุงประวิทย์ละก้อ คงคบกันไปแล้ว เฮ้อ น่าสงสารจังเลยครับ รักมีอุปสรรค แต่ยังไม่ลืมที่จะสงสารพี่ต้งกับพี่กรณ์เหมือนกาน ไม่รู้สองคนนี้เป้นไงบ้าง หายไปเลย
-
:fire:
:freeze: :freeze: :freeze: :freeze: :freeze: :freeze: :freeze: :freeze: :freeze: :freeze: :freeze: :freeze:
“ ทำไมชั้นต้องอยู่ด้วย ห้องชั้นก้อมี ที่นี่ชั้นก้อไม่ได้มีของใช้ส่วนตัว ชั้นกลับบ้านดีกว่า “ ผมยังเถียงกลับไปอีก
“ แต่เห็นยามเค้าบอกว่านายมานอนที่นั่นเมื่อคืนนี่นา อย่ามาโกหกหน่อยเลย เอ้ยยย “ ดิวเหมือนหลุดพูดออกมา ผมเองก้อสงสัยว่าเค้ารู้ได้ไงว่าผมมานนอนที่นี่ ???
“ นายรู้ได้ไงว่าเรามานอนที่นี่ อย่าบอกน่ะว่า.... “ ผมถามกลับไปด้วยความสงสัย แต่ดิวดันพูดตัดหน้าซะก่อน
“ เฮ้ยยยย อย่าคิดลึก ชั้นพอดีไปทำธุระให้แม่ที่ตึกนั้นแล้วก้อเลยบังเอิญรู้ นายอย่างถามมากน่า “ ผมตัดบทไป จากนั้นผมก้อเงียบไป ไม่นานนัก ดิวก้อถามผมขึ้นมาอีก
“ แล้วไปทำอีท่าไหนล่ะ พวกนั้นถึงได้ลากเข้าไปข้างในตรอกนั่น ดีน่ะ ที่ชั้นบังเอิญเห็นเค้า ไม่งั้นนายได้ผัวกันครบทีมแน่เลย นี่ล่ะน๊า ทำอะไรไม่รู้จักดูหน้าดูหลัง เฮ้ออออ “ ดิวพูดแล้วส่ายหน้าไปมา
“ แล้วนายจะมาช่วยชั้นทำไม ในเมื่อนายไม่สนใจชั้น นายก้อมีคนที่ต้องห่วงใย ใส่ใจอยู่แล้วนี่ ฮ่ะ ชั้นไม่ได้ขอร้องให้นายมาช่วยซะหน่อย อย่าคิดว่ามันจะเป็นบุยคุณนักหนาน่ะ อีกอย่างนึง นายจะมารู้ได้ไงว่าชั้นชอบหรือไม่ชอบที่โดนไอ้พวกนั้นมันทำอย่างนั้น ที่จริงชั้นอาจจะต้องการอย่างนั้นก้อได้ แต่ชั้นก้อทำทีเล่นตัวไปบ้าง มันก้อเป็นมารยาชั้นเองแหละ “ ผมพูดประชดกลับไป
“ นี่ๆๆๆ คนที่มันชอบ มีเหรอที่น้ำตาจะไหลพรากขนาดนั้น นายไม่เห็นหน้าตัวเองหรอก ตอนที่ชั้นเดินเข้าไปเห็น หน้านายเหมือนคนจะขาดใจไปให้ได้เลย ชั้นรู้น่า ไม่ต้องมาทำเก่งหรอกน่า ฮึ “ ดิวพูดแล้วก้อยิ้มที่มุมปากเหมือนอ่านใจผมออก
“ ถึงยังไงก้อช่าง นายก้อไม่จำเป็นต้องมาช่วย ถ้านายไม่ได้ห่วงชั้นจริงๆ จะว่าไปแล้ว นายจอดให้ชั้นลงตรงนี้ก้อได้ ชั้นกลับเองได้ จากนั้นนายก้อรีบกลับไปหาน้องบีอะไรนั่นของนายซะ อย่ามาเสียเวลากับชั้นเลย เดี๋ยวน้องเค้าจะรอนาน “ ผมพูดออกไปด้วยความน้อยเนื้อต่ำใจอย่างลืมตัว
“ นี่อย่าบอกน่ะว่านายหึงชั้น ฮ่าๆๆๆ จะบอกอะไรให้น่ะ ถ้านายไม่ใช่แฟนของเพื่อนชั้นน่ะ ชั้นคงไม่เข้าไปช่วยหรอก ไม่ต้องคิดมากหรอก ยังไงน้องบีเค้าก้อรอชั้นได้เสมอ เค้าเข้าออกเข้าใจชั้นจะตายไป ขอบใจน่ะที่กลัวว่าน้องเค้าจะรอนาน แต่ไม่เป็นไร ชั้นเคลียร์กับน้องเค้าแล้ว ไปส่งนายคงใช้เวลาไม่นานเท่าไหร่หรอกน่า “ ดิวยังพูดน้ำเสียงเยาะเย้ยมาที่ผมอีก ผมล่ะเจ็บใจนัก ทั้งจากคำเยอะเย้ย แล้วยังมาพูดหวานเกี่ยวกับผู้หญิงคนอื่นอีก
“ เข้าใจล่ะ เพราะต้งนั่นเอง อืมมมมม แต่ยังไงก้อขอบใจน่ะ “ ผมพูดแค่นั้น จากนั้นผมก้อเงียบไป ไม่พูดอะไรอีก จนถึงบ้านริมน้ำ จากนั้นผมก้อรีบออกจากรถ ดิ่งเข้าไปข้างในทันที โดยที่ไม่สนใจดิว
ผมเดินมาจนถึงลิฟต์ จู่ๆก้อมีคนมาดึงแขนผมไว้ ผมตกใจ และหันกลับไปมอง
-
พี่อี้หึง 55555555+
พี่ดิว ปากแข็งจิ๊ง ง ง
คนที่คว้าแขนนี่ ใช่พี่ต้งป่าวเนี่ยย
-
เหนื่อยใจจริงๆวุ้ย ไอ้พวกนี้นี่ มันน่านัก
แล้วใครโผล่มาอีกฟระ
ด้ง กรณ์ รึ....
-
ขะอุ๋ย งานเข้าอีกแล้วหรือนี่ ปรากฏว่าเป็นพี่บอลซะงั้น (เดาได้ฉลาดน้อยสุดๆ) คงเป็นพี่ต้งแหงๆ หุหุ :sad4:
-
กลับมาแล้วววว
ว่าแต่
ใครดึงแขนพี่อี้อ่ะ
-
:sad4: :sad4: :sad4: :sad4: :sad4: :sad4: :sad4: :sad4: :sad4: :sad4: :sad4: :sad4: :sad4:
ผมเดินมาจนถึงลิฟต์ จู่ๆก้อมีคนมาดึงแขนผมไว้ ผมตกใจ และหันกลับไปมอง
“ นี่นายจะม่ล่ำลาอะไรชั้นเลยเหรอ ใจดำจัง มาส่งแล้วยังเดินหนีเราเฉยเลย “ ดิวนั่นเอง ที่ดึงแขนผมไว้ แล้วยังมาตำหนิผมอีก
“ อ้าวก้อเห็นว่ารีบไปหาน้องบีไม่ใช่เหรอ ก้อกลัวว่าจะเสียเวลา อีกอย่าง เราก้อขอบคุณนายไปแล้วด้วย นายจำมได้เหรอ “ ผมก้อตอบไปอย่างนั้น เพราะว่าไม่รู้ว่าจะโต้เถียงยังไง
“ นี่ๆๆ ตอนนี้ไม่ใช่เวลามาหึงหวง แล้วชั้นก้อปวดฉี่ด้วย พาขึ้นไปฉี่บนห้องหน่อยสิ เร็วๆ เดี๋ยวมันจะราด “ ดิวพูดไปก้อกระโดดแล้วยังเอามือกุมเป้าไว้ด้วย เหมือนเด็กๆ บ้าจริงๆเลยไม่อายคนรึไง
“ อะไรล่ะ นายก้อไปฉี่ที่ล็อบบี้สิ มาฉี่อะไรในห้องชั้น “ ผมเอ็ดกลับไป
“ ไม่เอาอ่ะ ไม่ชอบให้ห้องน้ำสาธารณะ ไปเร็วๆ เดี๋ยวชั้นราดขึ้นมาจะแย่น่ะ “ จากนั้นดิวก้อลากตัวผมแล้วกดลิฟต์ขึ้นไปข้างบน ผมเองก้อทำท่าไม่พอใจนัก แต่ก้อต้องจำยอมพาเค้าขึ้นไป
พอถึงห้อง ดิวก้อวิ่งปรี่ไปเข้าห้องน้ำเลย ทำอย่างกะบ้านตัวเอง ส่วนผมก้อเดินไปเปิดไฟในห้องจากนั้นก้อเข้าห้องไปเลี่ยนเสื้อผ้า จากนั้นก้อถอดเอาเสื้อของดิวที่ใส่คลุมมา เตรียมจะคืนให้เค้า แล้วผมก้อเดินออกมารอดิวข้างนอก ก้อเห็นดิวนั่งเปิดูทีวีอย่างสบายใจเฉิบ เหมือนกับว่าเค้าไม่ได้รีบร้อนอะไรนัก ผมเดินไปใกล้ดิว แล้วก้อยื่นเสื้อให้เค้า
“ เอาเสื้อนายคืนไป ขอบใจน่ะที่ให้ยืม “
“ ไม่เป็นไรหรอก เล็กน้อยน่า นายเป็นแฟนเพื่อนชั้นนี่นา อีกอย่าง ชั้นก่อหวงแทนเพื่อนไง ไม่อยากให้ใครมาดูร่างกายนาย ชั้นหวงไว้ให้เพื่อนชั้นเท่านั้น อย่าคิดมาก แล้วนี่ ใจคอจะไม่ซักให้เลยเหรอ จะให้ถือกลับอย่างนี้น่ะเหรอ “
“ เอออออ ก้อได้ แล้วนี่ไม่รีบกลับไปหาน้องบีของนายเหรอ เดี๋ยวเค้าจะงอนน่ะ ถ้านายปล่อยให้รอนาน หรอืไม่เดี๋ยวหนุ่มๆคนอื่นมาเห็นแล้วชิงจีบไป นายจะแห้วน่ะ “ ผมนี่ก้อปากไวชะมัด ยังจะไปประชดเค้าอีก
“ ชั้นเหนื่อยอ่ะ ขอนั่งพักซะหน่อย อีกอย่างน่ะ ชั้นไว้ใจน้องบีของชั้นมาก เค้าไม่มีทางทำอย่างนั้นแน่นอน ขอบใจน่ะที่เป็นห่วงน้องเค้าแทนชั้น “ ดิวพูดแบบไม่สนใจใยดีว่า ที่ผมพูดไปทั้งหมดนั้นคืดการะประชด
“ เออออออ อยากทำอะไรก้อเชิญ นั่งพักหายเหนื่อยแล้ว จะไปไหนก้อตามใจ อย่าลืมล็อคห้องด้วยล่ะ “ แล้วผมก้อหันหลังเข้าไปในห้องอย่างรวดเร็ว ก่อนที่น้ำตาผมมันจะไหลออกมา ผมยอมรับว่าผมเสียใจมากนักที่ได้ยินคำพูดเหล่านั้นออกจากปากของดิว นี่หรือ คนที่เคยบอกว่ารักผมมาก รักผมคนเดียว ผ่านมาไม่กี่วัน เค้าก้อเปลี่ยนไปเป็นอีกคนแล้ว แล้วยังไปปันใจให้คนอื่นอีก ผมล่ะเจ็บใจนัก ผมกลั้นน้ำตาของตัวเองไว้ แล้วเดินเข้าห้องน้ำไป
พอถึงห้องน้ำ ผมก้อเปิดฝักบัวให้น้ำมันไหลผ่านตัวผมไป น้ำตาที่ผมกลั้นไว้ ก้อไหลตามน้ำออกมา ผมยืนร้องไห้คนเดียวอยู่ท่านั้นนานนัก กะว่าจะให้น้ำมันล้างความเสียใจของผมไปด้วย ทำไมน่ะ ทำไมคราวนี้ ผมถึงรู้สึกว่าตัวเองอกหัก ทั้งๆที่ผมเป็นคนทิ้งดิวไป และถ้าเค้าจะมีคนใหม่ มันก้อสมควรแล้วนี่ ทำไมน่ะ ผมถึงเจ็บที่อกข้างซ้ายมากนัก มากกว่าตอนที่ผมจับได้ว่าอ้วนมีคนใหม่ซะอีก นี่ผมรักดิวมากใช่ไหม ผมถึงได้รู้สึกเจ็บปวดมากขนาดนี้ มันเจ็บมากกว่าตอนที่ผมบอกเลิกเค้าไปเสียอีก ฮือๆๆๆ ทำไมๆๆๆๆ
-
ก็รู้คำตอบอยู่แล้วนี่นา
จะถามทำไมละคะ คุนเพ่
-
เฮ้อ น่าฉงฉาน เพ่อี้จัง เ็ฮ้อ :เฮ้อ:
-
สงสารจังเลย ฮิๆๆๆๆๆๆๆๆ
จริงใจสุดๆเลยนะเนี่ย ฮิๆๆๆ
-
สงสารจังเลย ฮิๆๆๆๆๆๆๆๆ
จริงใจสุดๆเลยนะเนี่ย ฮิๆๆๆ
อืม ....
จริงใจมั่กๆ
แบบนี้ โดนพี่อีอี้เหวี่ยงแหงๆ 5555++
-
:m8: :m8: :m8: :m8: :m8: :m8: :m8: :m8: :m8: :m8: :m8: :m8: :m8: :m8: :m8:
พอถึงห้องน้ำ ผมก้อเปิดฝักบัวให้น้ำมันไหลผ่านตัวผมไป น้ำตาที่ผมกลั้นไว้ ก้อไหลตามน้ำออกมา ผมยืนร้องไห้คนเดียวอยู่ท่านั้นนานนัก กะว่าจะให้น้ำมันล้างความเสียใจของผมไปด้วย ทำไมน่ะ ทำไมคราวนี้ ผมถึงรู้สึกว่าตัวเองอกหัก ทั้งๆที่ผมเป็นคนทิ้งดิวไป และถ้าเค้าจะมีคนใหม่ มันก้อสมควรแล้วนี่ ทำไมน่ะ ผมถึงเจ็บที่อกข้างซ้ายมากนัก มากกว่าตอนที่ผมจับได้ว่าอ้วนมีคนใหม่ซะอีก นี่ผมรักดิวมากใช่ไหม ผมถึงได้รู้สึกเจ็บปวดมากขนาดนี้ มันเจ็บมากกว่าตอนที่ผมบอกเลิกเค้าไปเสียอีก ฮือๆๆๆ ทำไมๆๆๆๆ
ผมร้องไห้อยู่นานเมหือนกัน จากนั้นผมก้ออาบน้ำล้างตัวเองจนเสร็จ แล้วก้อใส่เสื้อผ้าเดินออกมาจากห้อง กะว่าจะหาอะไรทานซะหน่อย ร้องไห้ไปเยอะ ร่างกายคงเสียพลังงาน พอผมเปิดประตูไป ผมก้อได้ยินเสียงเหมือนคนทำอะไรที่ครัว ผมเลยหันไปมอง เป้นดิวนั่นเงอที่กำลังทำอะไรไม่รู้ กุกๆ กักๆอยู่ตรงนั้น ดิวคงได้ยินเสียงผมเปิดประตูเลยหันมาหาผม
“ อ้ออออ คือ พอดีชั้นหิวอ่ะ เลยหาอะไรทำทานซะหน่อย นี่ไม่ต้องห่วงน่ะ ชั้นทำเผื่อนายด้วย ถึงจะอร่อยไม่สู้นายทำ แต่มันคงจะพอทานได้บ้างล่ะ มาทานสิ “ ดิวพูดแล้วยกอาหารมาวางบนโต๊ะอาหาร
“ นายไม่รีบไปหาที่รักของนายเหรอ “ นี่เป็นคำพูดที่ออกจากปากเน่าๆของผม แต่ดิวกลับยิ้มมาที่ผม
“ ชั้นเห็นว่ามันค่ำมากแล้ว เลยให้น้องบีกลับห้องไปก่อน แล้วดึกๆชั้นค่อยแวะไปหาน้องเค้าเอา และชั้นก้อหิวมากด้วย เลยทำอาหารกินก่อน มาๆ มากินก่อน เดี๋ยวมันจะเย็นน่ะ “ ดิวทำเป็นไม่รู้ร้อนอะไร เรียกผมไปทานข้าวเฉยเลย ผมสิกลับโมโหขึ้นอีก
“ ดิว นี่นายต้องการอะไรกันแน่ นายต้องการจะเอาคืนชั้นใช่ไหมที่เคยทำร้ายจิตใจนาย นายไม่ต้องทำขนาดนี้ก้อได้ เพราะว่าการที่ชั้นทำร้ายจิตใจนาย มันก้อเหมือนว่าชั้นทำร้ายจิตใจตัวเองเหมือนกัน นายกลับไปซะเถอะ ถือว่าสงสารชั้นน่ะ “ ผมอดไม่ไหว เลยพูดคำนั้นออกไป แต่ดิวกลับเดินมาจูงมือผมแล้วเดินไปที่โต๊ะ จากนั้นก้อจังให้ผมนั่งลงที่โต๊ะนั่น
“ นั่งทานข้าวก่อนเหอะ อิ่มแล้วจะได้มีแรงมาด่าชั้นน่ะ “ จากนั้นดิวก้อกลับไปนั่งทานข้าวเหมือนปกติ ผมเองตอนนั้นก้อหิวมากเหมือนกัน เลยลงมือกินอาหารอย่างรวดเร็ว
เราทานอาหารจนหมด จากนั้นดิวก้อเก็บจานชามไปล้าง ส่วนผมก้อนั่งนิ่งอยู่บนโต๊ะอาหารอยู่อย่างนั้น พอดิวล้างจานชามเสร็จแล้ว ก้อมานั่งที่โต๊ะตรงข้ามผม แล้วส่งยิ้มให้ผม
“ เอาเลย ตอนนี้นายก้ออิ่มแล้วนี่ จะด่าอะไรก้อด่าชั้นมาเลย ชั้นพร้อม “
“ ไม่ต้องมาทำเป็นเล่น นายกลับไปได้แล้ว ชั้นอยากอยู่คนเดียว กลับไปสิ “ ผมออกปากไล่เค้าไป
“ นายนี่ใจร้ายจัง ไม่รู้ว่าไอ้ต้งมันรักนายไปได้ไง ชั้นทำเพื่อนายหลายอย่าง ยังจะมาไล่อีก ไม่ไหวๆ “ ดิวส่ายหน้าเหมือนระอาผม แต่ผมสิโกรธจนอกแทบจะระเบิดออกมา
“ โอเค ชั้นขอบคุณทุกอย่างที่นายทำให้ชั้น จบเรื่องแล้ว นายก้อไปวะทีสิ เดี๋ยวน้องบีของนายจะรอนาน ไม่ต้องห่วงชั้นแล้ว “ ผมกัดฟันฝืนพูดออกไป
“ นี่นายหึงชั้นเหรออี้ ชั้นรู้สึกได้ “ ดิวพูดขึ้น แล้วยังมองเพ่งมาที่ตาผม ผมก้อเลยจ้องตาดิวกลับไป
-
อืม.... อย่าปากแข็งกันมากนักเลย
:monkeysad:
เฮ้ออออ.........
แล้วพี่อี้จะยอมทำตามหัวใจตัวเองอีกรึเปล่านะ คราวนี้ ?
:z3: :z3: :z3:
-
:เฮ้อ: :เฮ้อ:
-
น่ารักจังนะตะเอง
-
:กอด1:...ทะเลาะกันอีกแล้ว..เดี๋ยวตรูก็เม้นไม่ออก
...จับปล้ำ..แทนเพื่อน..เลยดิว
...คนปาก กับใจ ไม่ตรงกัน :กอด1:
-
พี่อี้หึง ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆ
พี่ดิว อย่าเพิ่งรีบกลับนะ
เดี๋ยวพี่อี้จะเหงา เอิ๊กๆๆๆ
-
ดันๆๆๆๆ
-
คอยไม่ไหวแล้ว
ไปนอนก่อนล่ะนะ
-
สงสัยจาไม่ว่าง ไปนอนอีกคนละก๊าบบ :กอด1:
-
มาเชคหุ้น เอ้ย เรื่องเล่า
อ้าว ยังไม่อัพเลยหรอ??
ดันกระทู้นะ :z10: :z10: :z10:
-
แหงะ ดันทู้ค้าบบบ
พี่อีอี้ไปไหนอ่ะ
-
:m15: :m15: :m15: :m15: :m15:
คือแบบว่าไงดีอ่ะ
ไปงานบวชน้องเพื่อนมา
เลยติดล่ม ซะดึก
กลับมาก้อเมามายเลยไม่ได้เอาเรื่องมาลงให้อ่าน
ตอนนี้มีสติครบแล้ว เชิญอ่านได้เลยคร๊าบบบบบบบบบ
-
มารอๆๆๆๆๆๆๆๆ
เรื่องค้าบบบบบบ
เพิ่งซื้ออ อายรีมูฟเวอร์
ที่พี่อี้แนะนำมาแล้ววววว
-
:pighaun: :pighaun: :pighaun: :pighaun: :pighaun: :pighaun: :pighaun: :pighaun: :pighaun:
“ โอเค ชั้นขอบคุณทุกอย่างที่นายทำให้ชั้น จบเรื่องแล้ว นายก้อไปวะทีสิ เดี๋ยวน้องบีของนายจะรอนาน ไม่ต้องห่วงชั้นแล้ว “ ผมกัดฟันฝืนพูดออกไป
“ นี่นายหึงชั้นเหรออี้ ชั้นรู้สึกได้ “ ดิวพูดขึ้น แล้วยังมองเพ่งมาที่ตาผม ผมก้อเลยจ้องตาดิวกลับไป
“ ทำไมต้องหึง เราไม่ได้เป็นอะไรกัน “ ผมพูดเสียงเน้น ดิวก้อเลิกคิ้วใส่ผม
“ ใช่สิเราไม่ได้เป็นอะไรกัน สักครั้งเดียวก้อไม่เคย เพราะว่านายก้อรักอยู่กับไอ้ต้งดีนี่ อืมมมม ยังไงก้อขอให้รักกันนานๆน่ะ ไอ้ต้งมันเป็นคนดีมาก ดีมากๆเท่าที่ชั้นเคยเจอมาเลยทีเดียว แล้วมันก้อรักนายมากน่ะอี้ เรื่องที่มันผิดพลาดที่เกิดขึ้น มันเกิดมาจากขั้นเอง ไอ้ต้งไม่เกี่ยว ชั้นไปท้าทายมันเอง ทุกอย่างที่ชั้นทำ มันคือเกม เกมนึงเท่านั้น แต่สำหรับไอ้ต้ง มันคือความจริงใจล้วนๆ มันทำทุกอย่างให้นายออกมาจากใจล้วนๆ เรื่องนั้น นายจะโทษ โทษมาที่ชั้นเหอะ อย่าไปโกรธมันเลย “ ดิวพูดออกมาอย่างนี้ผมก้ออึ้งสิครับ ผมไม่อึ้งที่ดิวบอกว่า ต้งรักผมมากแค่ไหนหรอก แต่อึ้งตรงที่ดิวบอกว่า ทุกอย่างที่ดิวทำ มันคือเกมน่ะเหรอ เกม เกมอะไร ทำไมๆ ทำไมเค้าถึงได้เห็นผมเป็นสิ่งของเพื่อสนุกเท่านั้นน่ะเหรอ ผมมันไม่มีหัวใจใช่ไหม ผมพยายามเก้ฐความเสียใจเอาไว้ แล้วถามดิวขึ้นอีก
“ แล้วนายกับน้องบี เอ่ออออ คบกันนานแล้วเหรอ “ ผมกดเสียงให้ปกติที่สุด
“ ก้อ ยังไงดี นานแล้วล่ะ ชั้นคบมาได้ระยะนึง ก่อนจะเจอนายแล้ว พอดีน้องเค้าไปเรียนต่อเมืองนอก เราเลยห่างๆกันไปบ้าง แต่นี่น้องเค้าเรียนจบแล้ว เราคงกลับมาคบกันเหมือนเดิมแหละ “ สิ้นคำพูดนี้ น้ำตาผมที่กลั้นไว้ก้อไหลออกมาโดยที่ผมไม่ทันตั้งตัว มันคือความเสียใจทั้งหมดในใจผมที่หลั่งออกมากับน้ำตา นี่ผมโดนหลอกอีกแล้วเหรอเนี่ยะ แต่ผมก้อยังกลั้นใจถามต่อไป
“ ทุกอย่างระหว่างเรามันคือเกมอย่างที่นายว่าจริงๆ ใช่ไหม “ ผมยังย้ำถามไปอีก น้ำตาก้อไหลไม่ยอมหยุดสักที
“ ใช่ ทุกอย่างที่ชั้นทำมันคือเกม แต่ไม่ต้องห่วงน่ะ อะไรที่ชั้นให้นายไป ชั้นยินดี ถือซะว่าเพื่อนให้เพื่อน และก้อไม่ต้องเอามาคืนชั้นน่ะ ชั้นไม่รับไว้หรอก “ ดิวยังมีหน้ามาพูดอย่างนี้อีก ผมสิได้แต่ยืนนิ่งมองหน้าดิว น้ำตาก้อไหลต่อไป
“ ชั้นขอโทษน่ะอี้ ที่ทำให้นายเสียใจ ชั้นไม่คิดว่านายจะรู้สึกกับชั้นนี่นา ชั้นเห็นนายเกลียดชั้นจะตายตอนแรกๆ เลยอยากลองดูสักตั้งนึง แต่ก้อมาแพ้ไอ้ต้งจนได้ เฮ้ออออ แต่ไอ้ต้งมันก้อเป็นคนดีจริงๆนั่นแหละ มันรักนายจริง นายก้อรักๆมันหน่อยแล้วกัน ถือว่าสงสารน่ะ “ แต่ละคำพูดของดิว มันไม่ได้ช่วยอะไรให้ดีขึ้นเลย มันกลับไปซ้ำเติมแผลในใจของผมที่มันมีอยู่แล้ว ให้เจ็บซ้ำหนักเข้าไปอีก
ตอนนั้น ผมทั้งเสียใจ และแค้นใจ ที่ดิวมาทำกับผมอย่างนี้ ผมเลยอดใจไม่ไหว ปรี่เข้าไปตบหน้าดิวอย่างแรง ซ้ำแล้วซ้ำอีก ทั้งยังทุบตีเค้าไปทั่วทั้งตัวเค้าอีก มือก้อทุบไป น้ำตาก้อไหลพรากออกมา ราวกับว่า ยิ่งทุบดิวไปเท่าไหร่ ผมยิ่งเจ็บมากไปเท่านั้น ดิวเองก้อไม่ได้ตอบโต้หรือว่าป้องกันตัวเลย ปล่อยให้ผมตี จนผมเหนื่อยหอบ แล้วฟุบลงกับพื้นแล้วหยุดไปเอง
-
เอาเข้าไป
ตูจะเปนลม
ท่าทางตาดิวนี่
จะเปนพวกซาดิดเนาะ
ชอบให้ตัวเองเจ็บตลอด
เห้ออออ
มาหานู๋มาๆ อิอิ
-
:กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
:o12: :o12: :o12:
“ นายออกไปซะ ออกไปปจากห้องนี้ แล้วอย่ากลับมาให้ชั้นเห็นหน้าอีก ออกไป ไอ้คนเลว ไอ้คนไร้หัวใจ ไป๊ !!! “ ผมตะโกนไล่ดิวเสียงดังลั่น ไปทั้งน้ำตา ดิวเองก้อเดินออกไปที่ประตู ก่อนจะปิดประตู ดิวก้อพูดกับผมว่า
“ ดิวขอโทษน่ะ “ จากนั้นดิวก้อปิดประตูไป
พอดิวจากไปแล้ว ผมก้อนั่งร้องไห้อยู่ตรงพื้นนั้นต่อ น้ำตาของผมไม่รู้ว่ามันมาจากไหน มันไหลไม่ยอมหยุด ผมเองก้อไม่กักกลั้นมันไว้อีกต่อไป ให้มันไหลออกมาให้สาแก่ใจมันไปเลย ผมมันโง่เองที่ไปรักคนอย่างดิว รู้ทั้งรู้ว่าเค้าไม่เคยคิดจะมาจริงจังกับเกย์อย่างเรา ยังจะแอบเข้าข้างตัวเองอีกว่า เค้ารักเรา โง่ชะมัดเลย
ผมปล่อยให้ตัวร้องไห้อยู่นานมาก จนผมรู้สึกว่า ผมพอแล้ว กับการเสียใจครั้งนี้ ดีเหมือนกัน ที่ดิวบอกความจริงผมมาทั้งหมดอย่างนี้ ผมจะได้ตัดใจจากเค้าไปง่ายๆเสียที แล้วผมจะได้หันมาทำดีกับต้ง คนที่ดีกับผมเสมอมา คนที่เค้ารักผมจริงๆสักที ผมเองนี่ก้อบ้า คนดีๆกดันไม่ชอบ ดันไปชอบคนเลวๆอย่างไอ้ดิว ฟ้าคงอยากจะแกล้งผม เลยปล่อยให้ผมโดนอย่างนี้ซะบ้าง ตอนนี้ผมเลยรู้เลยว่า ความรู้สึกของต้งตอนนั้นมันเป็นยังไง มันเจ็บปวดมากมายแค่ไหน ผมเลยรู้ซึ้งเข้าก้อวันนี้ ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ............
-------------------------------- จบตอนที่ 40 ------------------------------
:o12: :o12: :o12:
:o12: :o12: :o12:
-
อืมมมม
พี่ดิวนู๋แน่นอนละ
เอิ๊กกกก
พี่ดิว อย่าไปยุ่งกะน้องบีเลย
มาหาน้องโบคนเน้ดีก่า อิอิ ^^
-
แหมดิว นายแน่มาก :mc4: :mc4: :mc4:
-
เอ่อ..จะว่าไงดี - -
“ นายออกไปซะ ออกไปปจากห้องนี้ แล้วอย่ากลับมาให้ชั้นเห็นหน้าอีก ออกไป ไอ้คนเลว ไอ้คนไร้หัวใจ ไป๊ !!! “
เค้าว่ากันว่า ... คนบางคนชอบคนเลว ยิ่งเลวเท่าไหร่ยิ่งดี ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆ
พี่อี้ก็เป็นหนึ่งในนั่นรึป่าวน๊า อิอิ
จุ๊บๆ
เป็นกำลังใจให้พี่อี้ด้วย ย ย
-
:o12: เศร้ามากมาย
่ไม่รู้ว่า...ที่ดิวพูดน่ะ มันคือความจริงแน่เหรอ??
พูดตรงข้ามกับใจ เหรอเปล่า
แต่ถ้าทั้งหมด...เ็ป็นความจริง พูดได้คำเดียว....เลววววววววววววว
:เฮ้อ:ดิว...เสียแรงที่เชียร์นายว่ะ ย๊ากสสสสสสสส :z6:
:L1:ขอบคุณคับ อี้ อ่านตอนนี้แล้ว...จิตเฉา ดีแท้
-
:monkeysad: :monkeysad:
ง่า ไม่เป็นไรนะพี่อี้.... :กอด1:
มารอลุ้นอยู่นะ
ขอให้พี่ดิวพูดเรื่องไม่จริง ขอให้เป็นแค่การลองใจ :m15:
-
:sad11: :sad11: :sad11: :sad11: :sad11: :sad11: :sad11: :sad11: :sad11:
บทที่ 41 ลวง ??? !!! ( Bait )
ผมร้องไห้อย่างอย่างนั้น จนสาแก่ใจแล้ว ผมก้อออกไปเปิดอ่างจากุชชี่ แล้วลงไปแช่มันอย่างนั้นทั้งเสื้อผ้าที่ใส่อยู่ ผมอยากนั่งคิดเรื่องบ้าบอเรื่องนี้ไปเรื่อยเปื่อย ผมแช่อยู่ประมาณ ครี่งชั่วโมง ก้อเลิกร้องไห้ คิดว่าร้องไปมันก้อเท่านั้น รังแต่จะทำให้ใจมันจมอยู่กับน้ำตาไปเฉยๆ จากนั้นผมก้อเข้าไปเปลี่ยนเสื้อผ้าอีกรอบนึง แล้วก้อไปเช็คมือถือซะหน่อย ปรากฏว่ามีคนโทรเข้ามาหลายสายมาก โดยเฉพาะต้ง 40 กว่าสาย ผมเองก้อลืมไปว่าปิดเสียงตอนไปเล่นสงกรานต์ และห่อพลาสติคกันน้ำไว้ เลยไม่ได้สังเกตเลย ว่าแล้วก้อโทรหาต้งหน่อยดีกว่า
“ ฮัลโหลต้ง ว่าไง มีอะไรเหรอ โทรหาอี้ตั้งหลายสาย พอดีวันนี้อี้ไปเล่นสงกรานต์อ่ะ เลยปิดเสียงและห่อพลาสติคไว้ เลยไมรู้เรื่องว่าต้งโทรมา มีอะไรด่วนหรือเปล่า “ ผมถามต้งไป
“ อ้ออออ เหรอ ก้อไม่มีอะไรหรอก แค่จะถามว่า คืนนี้อี้จะมาที่ร้านไหมอ่ะ พอดีวันนี้มีโต๊ะจองเยอะไง เลยโทรมาถามดู “
“ เออ ใช่ ลืมเรื่องร้านไปเลย คือ วันนี้อี้คงไม่เข้าอ่ะ พอดีปวดหัวนิดหน่อย สงสัยเล่นน้ำมากไป โทษทีน่ะต้ง ไว้พรุ่งนี้ อี้จะเข้าร้านตอนสายๆแล้วกัน ฝากร้านด้วยแล้วกันน่ะครับ “ ผมนี่ก้อแย่จังเลย ลืมร้านตัวเองไปได้ไงเนี่ยะ
“ อ้าววววว อี้ไม่สบายเหรอครับ เป็นไรมากไหมอ่ะ เดี๋ยวต้งไปหาเลย ตอนนี้อี้อยู่ที่ไหนอ่ะ แล้วนี่ทานข้าว ทานยาหรือยัง แล้วอาการเป็นยังไงบ้าง ให้ต้งพาไปหาหมอไหม “ ต้งครับ ใส่มาเป็นชุดเลย
“ ใจเย็นต้ง อี้ไม่ได้เป็นอะไรมากหรอก เดี๋ยวสักพักก้อจะนอนแล้ว ยังไงก้อฝากร้านกับต้งด้วยแล้วกันน่ะครับ “ ผมตอบไปแบบนั้น เพราะว่าไม่ยอาหใต้งมาห่วงพะวงกับผมมากนัก
“ เหรอครับ อืมก้อดีแล้วที่ไม่เป็นอะไรมาก แล้วอี้ครับ คืออออออ เอ่อออออ หายโกรธต้งหรือยังครับ แล้วเมื่อคืนอี้ไปนอนไหนอ่า ต้งไปเคาะห้องก้อเหมือนไม่มีคนอยู่ “ ต้งถามผมขึ้นมาอีก
“ จะเอาคำตอบไหนก่อนดีล่ะ ถามมาซะเยอะเลย อี้เลืกตอบไม่ถูก “
“ เอ่อออออ ถ้างั้น ต้งอยากรู้ว่า อี้เลิกโกรธต้งหรือยังครับ “ ต้งถามผมเสียงอ่อยๆ
“ ยัง “ สั้นๆ ได้ใจความ แต่ที่จริงแล้ว ผมก้อไม่ได้โกรธอะไรต้งอีกแล้วล่ะครับ แค่อยากลองใจเค้าดูเฉยๆ
-
เฮ้ออออออออ
:เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:
:เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:
-
อ่านเรื่องพี่อี้แล้วหนูจะแก่เร็วมั้ยเนี่ย
ถอนหายใจตอนละหลายเฮือกมาก
:เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:
-
555+ พี่อ่านจนเลิกถอนหายใจไปแล้วครับน้องๆ อะไรจะเกิดก็ให้มันเกิด เครียดจนเลิกเครียดแล้ว
-
:z10: :z10: :z10: :z10: :z10: :z10: :z10: :z10: :z10: :z10: :z10: :z10:
“ เอ่อออออ ถ้างั้น ต้งอยากรู้ว่า อี้เลิกโกรธต้งหรือยังครับ “ ต้งถามผมเสียงอ่อยๆ
“ ยัง “ สั้นๆ ได้ใจความ แต่ที่จริงแล้ว ผมก้อไม่ได้โกรธอะไรต้งอีกแล้วล่ะครับ แค่อยากลองใจเค้าดูเฉยๆ
“ อ้อออ งั้นไม่เป็นไรครับ งั้น เมื่อคืนนี้อี้ไปนอนที่ไหนมาครับ ไปนอนห้องเพื่อนมาเหรอ “ ต้งยังถามผมต่ออีก
“ เมื่อคืนนี้ อี้มานอนที่คอนโดแถวๆเจริญกรุงอ่ะ พอดีอี้อยากอยู่คนเดียว เลยมานอนคนเดียว เพราะรู้ว่าต้องมีคนตามมาหาแน่ๆ ซึ่งมันก้อเป็นอย่างนั้นจริงๆด้วย “ ผมพูดเชิงประชดใส่ต้ง
“ ก้อต้งเป็นห่วงนี่ครับ อีกอย่างนึงคือ ต้งก้ออยากจะ...” ต้งพูดกุกๆกักๆ
“ อยากจะอะไร อยากจะพิสูจน์คัวเองน่ะเหรอ “ ผมดักคอไป
“ แฮะๆๆ อะไรประมาณนั้นแหละคัรบอี้ “
“ ถ้าอยากจะพิสูจน์ พรุ่งนี้ก้อมารับอี้ที่นี่ด้วยแล้วกัน อี้อยู่แถวๆ........ มาซัก 10 โมงน่ะ เข้าใจป่าว “
“ อะไรน่ะอี้ จริงๆเหรอครับ ได้ๆๆ เดี๋ยวต้งไปรับน่ะครับพรุ่งนี้ ต้งดีใจจังที่อี้ให้โอกาสต้งอีกครั้งนึง รับรองน่ะครับ คราวนี้ต้งจะไม่ทำเสียเรื่องอีกแล้วครับ ต้งสัญญาน่ะคัรบ “ เสียงต้งดูจะดีใจมากๆ
“ อย่าเพิ่งดีใจ อี้ไม่ได้ให้โอกาส อี้แค่ให้มารับเฉยๆ อย่าเว่อร์ เอาเป็นว่า 10 โมงแล้วกัน แค่นี้น่ะ “ ผมพูดจบก้อวางสายไป
ผมกลับมานั่งคิดดูว่า มันถึงเวลาแล้ว ที่ผมจะลืมดิวเสียที ในเมื่อทุกอย่างมันแจ่มชัดแล้ว และต้ง ก้อคือคนที่น่าจะทำให้ผมลืมดิวไปได้ เพราะว่า ต้งคือคนที่ทำทุกอย่างเพื่อผมจริงๆ ผมได้แต่ภาวนาให้มันเป็นเช่นนั้นน่ะครับ เพราะว่าตอนนี้ผมเริ่มทนไม่ไหวกับสภาพของตัวเองแล้ว ว่าแล้วก้อเลิกคร่ำครวญเสียที หาอะไรทำแก้เซ็งดีกว่า
ว่าแล้ว ผมก้อเปิดคอมพิวเตอร์ ท่องโลกอินเตอร์เน็ตดูสิว่า มันมีอะไรน่าสนใจบ้าง ปกติผมก้อเปิดใช้บ่อยน่ะครับ แต่ส่วนมากจะทำงานมากกว่า ผมก้อเซิร์ชไปเรื่อยๆ จนไปเจอสถานที่ท่องเที่ยวมากมาย ผมเลยกะว่าอาจจะออกท่องเที่ยวเองอีก คราวนี้กะว่าจะไปคนเดียวเงียบๆ หรือไม่ก้อ ผมอาจจะแวะไปหาพี่สาวของผม ที่ตอนนี้ทำงานอยู่ที่ออสเตรเลีย ผมเองก้อไม่ได้เจอพี่สาวผมเกือบสองปีแล้ว ตั้งแต่ครั้งก่อนที่ผมไปเยี่ยมพี่เค้าที่นั่น ดีเหมือนกัน จะได้ไปเที่ยวด้วยเลย รอบนี้ผมพอจะมีเงินอยู่มากกว่าเดิม เดี๋ยวจะพาพี่สาวเที่ยวให้สะใจเลย พอนั่งเล่นอินเตอร์เน็ตสักพัก ผมก้อเข้านอน
ตื๊ดๆๆๆ เสียงออดหน้าห้องดังขึ้น เอ๊ะนี่มันเช้าแล้วนี่ กี่โมงแล้วน๊า แล้วใครกันน่ะ มากดออด ว่าแล้วผมก้อเดินออกไปดูสักหน่อย ตอนเดินออกมาผมก้อเหลือบไปเห็นนาฬิกาว่ามันเพิ่งแปดโมงเข้าเอง ต้งจะมาหาผมแต่เช้าเลยเหรอ แต่ผมนัดสิบโมงนี่นา พอผมเปิดประตูออกไป กลับเป็น.....
-
ใครหว่า???
-
เข้ามาอ่านเป็นระยะ
คิคิ
แล้วใครมาอะ พี่ดิวหรือป่าว :z2:
-
ใครกันนะ มากดออดแต่เช้าเรย :impress2:
-
อย่าบอกนะว่าดิวย้อนกลับมาอีก งุงิ :impress2:
(อินี่ยังไม่ยอมเลิกเชียร์ดิวง่ายๆหรอก ขอบอก)
-
..เปิดประตูออกมา ก็เจอ...ดิว อยู่ที่หน้าประตู
..ก็มีดิวคนเดียวมิใช่หรือ..ที่รู้จัก ที่นี่
..ถ้าจะให้ดิว..เลิกตอแย สงสัยต้อง..ทำให้ไม่มีชื่อในโลกนี้
..มันวนเวียนกันอยู่ตรงนี้แหละ สองคนนี้ ยังไงก็ตัดกันไม่ขาด
:L1:..เพราะ...ใจมัน..ผูกกัน..อยู่ :L1:
-
:sad11: :sad11: :sad11: :sad11: :sad11:
ตื๊ดๆๆๆ เสียงออดหน้าห้องดังขึ้น เอ๊ะนี่มันเช้าแล้วนี่ กี่โมงแล้วน๊า แล้วใครกันน่ะ มากดออด ว่าแล้วผมก้อเดินออกไปดูสักหน่อย ตอนเดินออกมาผมก้อเหลือบไปเห็นนาฬิกาว่ามันเพิ่งแปดโมงเข้าเอง ต้งจะมาหาผมแต่เช้าเลยเหรอ แต่ผมนัดสิบโมงนี่นา พอผมเปิดประตูออกไป กลับเป็น.....
“ สวัสดีครับ คือผมเป็น รปภ.ของที่นี่น่ะครับ คุณพักอยู่ห้องนี้ใช่ไหมครับ “ ผู้ชายที่แต่งตัวเหมือน รปภ.เอ่ยถามผมขึ้น
“ อ้อ ใช่ครับ มีอะไรเหรอครับ “ ผมถามกลับไป
“ คือว่า เพื่อนของคุณน่ะครับ เค้าเมาหลับอยู่ที่ป้อมยามทีลานจอดรถอ่ะครับ คุณช่วยไปดูทีได้ไหมครับ “
“ เพื่อน.... เพื่อนผมเหรอ คนไหนอ่ะ ผมไม่มีเพื่อนนี่ ผมอยู่คนเดียวน่ะครับ ผิดห้องหรือเปล่า “ ผมยังงงๆกับคำพูดของ รปภ.คนนี้
“ ไม่ผิดหรอกครับ เพื่อนคุณคนนี้ เห็นยามกะก่อนหน้าผมบอกว่า เค้ามาส่งคุณที่นี่อ่ะครับ เพื่อคุณคนที่ขับรถเบนซ์สีบรอนซ์อ่ะครับ ผมว่าน่าจะไม่ผิดห้องน่ะครับ “ อ้าว นั่นมันดิวนี่นา แล้วเค้าไปเมาหลับที่ลานจอดรถได้ไงอ่ะ
“ อ้าวเหรอ งั้นๆพี่พาผมไปดูหน่อยสิ “ ว่าแล้วผมก้อเดินตาม รปภ.คนนี้ไป
ระหว่างที่เดินไป ผมก้อถามรปภ.คนนี้
“ แล้วเค้ามาเมาที่นี่ได้ไงอ่ะครับ มันเป็นยังไงเหรอ พี่เล่าให้ผมฟังได้ไหมครับ “ ผมถามเค้าไป
“ อ้อออ คืออย่างนี้ครับ ตอนแรกเค้าก้อเดินออกมาจากตึกน่ะครับ จากนั้นก้อขับรถออกไปสักพักนึงแล้วก้อกลับเข้ามา พร้อมกับเหลาและของกินอีกเพรียบ จากนั้นเค้าก้อมาชวนผมทาน ผมเองก้อทำงานอยู่เลยทานไม่ได้ พี่เค้าก้อเลยให้ผมนั่งเป็นเพื่อน แล้วเราก้อนั่งคุยไปเรื่อยเปื่อยน่ะครับ คุยนั่นคุยนี่กัน แรกๆพี่เค้าก้อคุยสนุกดีน่ะครับ แถมยังดื่มเก่งเสียด้วย เหล้าก้อหมดไปประมาณ 2 ขวดได้ จากนั้นพีเค้าก้อเริ่มเมา แล้วก้อพูดวกไปวนมา คร่ำครวญเรื่องอะไรก้อไม่รู้เหมือนกัน ได้แต่บ่นว่า ไม่มีใครเข้าใจเค้าเลย ทำไมมันต้องเป็นแบบนี้ด้วย อะไรอย่างนี้แหละครับ นั่นไงครับ นั่งหลับพิงรถอยู่ตรงนั้นไง “ รปภ.ชี้ไปยังรถคนที่ว่านั้น ซึ่งมันก้อใช่จริงๆด้วย รถของดิวนั่นเอง แล้วทำไมเค้าไปนั่งหลับอย่างนั้นได้น่ะ
ว่าแล้ว ผมกับพี่รปภ.คนนั้นก้อพากันแบกตัวดิวขึ้นมาที่ห้องผมกัน ขอบอกว่าตัวดิวหนักมาก แถมยังเหม็นเหล้าหึ่งเลย ผมก้อยังงงว่าทำไมดิวต้องมากินเหล้าขนาดนี้ด้วย มีเรื่องอะไรในใจเค้าน๊า เห็นตอนก่อนจะออกมาจากห้องผมบอกว่าจะไปหาน้องบีนี่ แล้วนี่มานั่งกินเลห้ากับรปภ.ได้ยังไง กว่าที่เรา 2 คนจะแบกดิวขึ้นมาได้ก้อยากโขอยู่เหมือนกัน พอพวกผมเอาดิวไปนอนที่โซฟาแล้ว ผมก้อขอบคุณพี่ รปภ.คนนั้นที่ช่วยผมแบกดิวขึ้นมา
-
:sad11:
ยุงกัดมั้ยล่ะนั่น
:กอด1:
-
เฮ้ออออ
พี่ดิวนู๋ T^T :o12: :o12:
-
เปง รปภ. ซะงั้น
ดิวทำไมเมาแบบนั้นละ
-
แงๆๆ สงสารพี่ดิวจังเลย ยย
พี่อี้อย่าลืมดูแลอย่างดีนะค๊ะ ฮ่าๆๆๆๆๆ
-
อืมม์...พอจะเข้าใจล่ะ
ว่าทำไมดิวถึงต้องพูดแบบนั้นกับอี้
คงฝืนใจตัวเองน่าดู...ทนเจ็บปวดใจซะเอง
:กอด1:ดิว
:L2:ขอบคุณคับ อี้ ดูแลคนเมาดีๆนะคับ คริคริ
-
เอายาหม่องทารอยที่ถูกยุงกัดให้ดิวด้วยนะครับจะได้ไม่คัน
ฟังเพลงกลัวความมืดของดิว เดอะสตาร์ ประกอบไปด้วยก็อินกะเรื่องดีเหมือนกันนะ ลองดูดิ ผมใส่เพลงไม่เป็น
-
:seng2ped: :seng2ped: :seng2ped: :seng2ped: :seng2ped: :seng2ped: :seng2ped: :seng2ped: :seng2ped: :seng2ped:
ว่าแล้ว ผมกับพี่รปภ.คนนั้นก้อพากันแบกตัวดิวขึ้นมาที่ห้องผมกัน ขอบอกว่าตัวดิวหนักมาก แถมยังเหม็นเหล้าหึ่งเลย ผมก้อยังงงว่าทำไมดิวต้องมากินเหล้าขนาดนี้ด้วย มีเรื่องอะไรในใจเค้าน๊า เห็นตอนก่อนจะออกมาจากห้องผมบอกว่าจะไปหาน้องบีนี่ แล้วนี่มานั่งกินเลห้ากับรปภ.ได้ยังไง กว่าที่เรา 2 คนจะแบกดิวขึ้นมาได้ก้อยากโขอยู่เหมือนกัน พอพวกผมเอาดิวไปนอนที่โซฟาแล้ว ผมก้อขอบคุณพี่ รปภ.คนนั้นที่ช่วยผมแบกดิวขึ้นมา
จากนั้นผมก้อไปหาผ้าชุบน้ำมาเช็ดหน้าให้เค้า ที่จริงผมเองก้อไม่อยากเข้าใกล้เค้านักหรอก เพราะรู้ว่าตัวผมเองยังตัดเค้าไม่ขาดออกไปจากใจผม แต่ด้วยความที่ว่า เห็นแก่ว่าเค้าเคยดีกับผม ผมก้อน่าจะช่วยเหลือเค้าบ้าง ผมก้อเช็ดหน้า และเช็ดตัวเค้าเพื่อให้เค้ารู้สึกสบายตัว ระหว่างที่เช็ดตัวดิวนั้น ดิวเองก้อครางงืมๆอยู่ตลอดเวลา ฟังแล้วไม่ได้ศัพท์ ผมเองก้อไม่ได้ใส่ใจมากนัก พอเช็ดเสร็จแล้ว ผมก้อไปทำอาหารเช้าไว้ เพื่อเค้าตื่นขึ้นมาจะได้ทาน แล้วก้อทำเผื่อต้งเวลาต้งมาหาผมด้วย
ในระหว่างที่ผมทำกับข้าวอยู่นั้น ผมก้อยังคงได้ยืนเสียงครางของดิวอยู่เรื่อยๆ บ้างก้อครางว่า ทำไมๆๆๆ บ้างก้อเอะอะโวยวายอะไรไม่รู้ บ้างก้อครางฮือๆ เหมือนจะร้องไห้ เหมือนกับว่าดิวมีอะไรค้างคาในใจ พอทำอาหารเสณ้จแล้ว ผมก้อโทรหาต้ง เล่าเรื่องดิวให้ฟัง ต้งก้อรับฟังและเข้าใจผมเป็นอย่างดี ผมเองก้อบอกต้งไว้ก่อน เดี๋ยวต้งมาเห็นเองจะเข้าใจผมผิดไปอีก
“ ม่ายยยยยย ทำไมน่ะ ทำไม ฮือๆๆๆ “ เสียงดิวตะโกนขึ้นดังลั่น ทำเอาผมตกใจไปหมด เลยวิ่งไปดูว่าดิวเป็นอะไร พอผมเดินไปหาดิว ก้อเห็นเค้านอนดิ้น ส่ายหน้าไปมา ผมเลยต้องคุกเข่าลงไปจับตัวเค้าไว้
“ ดิว ดิวเป็นอะไรอ่ะ ดิวๆๆ “ ผมพยายามปลุกให้เค้าได้สติขึ้นมา แต่ดิวยังคงหลับตานิ่ง และดิวก้อจับมือผมไว้
“ ไม่ๆๆๆ ฮือๆๆๆ “ ดิวยังคงครางฮือๆไม่หยุด เค้าเป็นอะไรมากไหมเนี่ยะ ผมเลยเขย่าตัวดิว เพื่อให้เค้าตื่นขึ้นมา เขย่าไปเรียกไปอยู่สักพักนึง ดิวก้อค่อยๆลืมตาขึ้นมา แล้วก้อจ้องมาที่หน้าผม
“ อี้ นี่อี้จริงๆ เหรอ “ ดิวพูดขึ้นมาและจับมือผมไว้แน่น
“ ก้อ อืมมม ใช่ นี่อี้เอง “ ผมก้อตอบกลับไปแบบงงๆ
ทันใดนั้น ดิวก้อทำหน้าตกใจ แล้วก้อดีดตัวพุ่งขึ้น แล้วก้อปล่อยมือผมออก จากนั้นก้อเอามือกุมหน้าตัวเอง แล้วก้อพูดขึ้น
“ ตายล่ะ นี่ดิวขึ้นมานอนที่นี่ได้ไงนี่ อี้พาดิวขึ้นมาเหรอ “ ดิวถามผม
“ พอดี รปภ.เค้าบอกว่าดิวหลับอยู่ที่ลานจอดรถอ่ะ อี้กับพี่เค้าเลยพาดิวขึ้นมานอนที่นี่อ่ะ “ ผมตอบไป
“ แล้วดิวเป็นอะไรเหรอ ทำไมถึงได้ไปดื่มเหล้ากับพี่เค้าล่ะ ไหนบอกว่าจะกลับไปหา เอ่ออออ น้องบีไง แล้วนี่ก้อดื่มซะเมาหลับสนิทเลย มีอะไรหรือเปล่า “ ผมยังคงถามดิวต่อ
“ อ้อออออ คือ เมื่อคืนนี้ดิว ทะเลาะกับน้องบีนิดหน่อยอ่ะ เค้างอนๆดิวอ่ะ ดิวไม่สบายใจเลยหาคนดื่มเป็นเพื่อนอ่ะ พอดีคุยกับพี่เค้าถูกคอเลยนั่งคุย นั่งดื่มกับเค้าอ่ะ ก้อคนมันเศณ้าเนอะ เลยอยากดื่ม และดิวไม่นึกว่าดิวจะเมาขนาดนั้นด้วย เลยไม่รู้ว่าตัวเองน็อคไปตอนไหน ขอโทษี้ด้วยน่ะที่ทำให้ลำบากอีกแล้ว ดิวนี่แย่จริงๆเลย “ ดิวทำหน้าแหยๆ เหมือนเด็กที่รู้สึกผิด และผมก้อได้รู้ว่า เหตุผลที่ดิวดื่มหนักขนาดนั้นเพราะอะไร ที่แท้ก้อทะเลาะกับน้องบีนี่เอง แต่ทำไมผมถึงรู้สึกดีก้อไม่รู้น่ะ
-
ดิวคร้าบบบบบ...
จะทำร้ายตัวเองไปถึงไหน
ทำแล้ว...เจ็บปวดใจมากไม๊ :monkeysad:
-
เฮ้อออออ
ดิวเอ้ยยมาทางนี้เท๊ออออ
-
:z3: :z3: :z3: :z3: :z3:
น้องโบโบ้ค๊า
แอบนิดนึงลูก
เด๋วเค้ารู้ อิอิอิอิ :fire: :fire:
-
:z3: :z3: :z3: :z3: :z3:
น้องโบโบ้ค๊า
แอบนิดนึงลูก
เด๋วเค้ารู้ อิอิอิอิ :fire: :fire:
รู้อะไรคะ
รู้ว่าเราเป็นอะไรกันอ่ะเหรออ
55555555+++
-
:monkeysad: :monkeysad: :monkeysad:
ช้ำใจนักก็มาหาเค้ามะ พี่ดิว
:กอด1:พี่ดิว
-
เออ เอากันเข้าไป
-
พี่ดิว ปาก ไม่ตรงกะใจ ...
-
เง้อ ๆ เมื่อไหร่จาได้สมหวังซะที :เฮ้อ:
-
:sad4: :sad4: :sad4: :sad4: :sad4: :sad4: :sad4: :sad4: :sad4: :sad4: :sad4: :sad4: :sad4:
“ อ้อออออ คือ เมื่อคืนนี้ดิว ทะเลาะกับน้องบีนิดหน่อยอ่ะ เค้างอนๆดิวอ่ะ ดิวไม่สบายใจเลยหาคนดื่มเป็นเพื่อนอ่ะ พอดีคุยกับพี่เค้าถูกคอเลยนั่งคุย นั่งดื่มกับเค้าอ่ะ ก้อคนมันเศร้าเนอะ เลยอยากดื่ม และดิวไม่นึกว่าดิวจะเมาขนาดนั้นด้วย เลยไม่รู้ว่าตัวเองน็อคไปตอนไหน ขอโทษี้ด้วยน่ะที่ทำให้ลำบากอีกแล้ว ดิวนี่แย่จริงๆเลย “ ดิวทำหน้าแหยๆ เหมือนเด็กที่รู้สึกผิด และผมก้อได้รู้ว่า เหตุผลที่ดิวดื่มหนักขนาดนั้นเพราะอะไร ที่แท้ก้อทะเลาะกับน้องบีนี่เอง แต่ทำไมผมถึงรู้สึกดีก้อไม่รู้น่ะ
“ ไม่เป็นไรหรอก ไม่ได้ลำบากอะไรมาก อย่างน้อยๆ เราก้อเคยยยยย รู้จักกันมาก่อน ดิวตื่นมาแล้วก้อดีเหมือนกัน หิวหรือเปล่า พอดีอี้ทำข้าวต้มซี่โครงหมูไว้อ่ะ ดิวทานก่อนไหม จะได้รู้สึกสดชื่นเมือ่ได้ซดของร้อนๆ “ ผมชวนดิวทานอาหารเช้า
“ ขอบใจน่ะอี้ อี้ไม่ต้องลำบากหรอก เดี๋ยวดิวไปตักเอง “ ดิวลุกขึ้นแล้วทำท่าจะเดิน แต่ก้อเซๆแล้วล้มลงนั่งบนโซฟาเหมือนเดิม ดีน่ะที่ผมพยุงตัวเค้าไว้ทัน ไม่งั้นคงล้มลงแรงกว่านี้
“ ดิวยังมึนหัวอยู่เลย นั่งนี่แหละ เดี๋ยวอี้ไปตักมาให้ “ ว่าแล้วผมก้อเดินไปตักข้าวต้มมาให้ดิว แล้วก้อวางไว้ที่โต๊ะตรงโซฟาตัวที่ดิวนั่ง แล้วดิวก้อลงมือทานข้าวต้มนั้น ส่วนผมก้อขอตัวไปอาบน้ำ เดี๋ยวต้งมาจะได้ไม่ต้องมารอผมนาน
พอผมอาบน้ำเสร็จแล้ว ก้ออาบน้ำออกมาจากห้อง แต่ผมก้อไม่เห็นดิวนั่งอยู่ตรงที่เดิมแล้ว พอมองไปรอบๆห้อง ผมก้อเห็นดิวยืนอยู่ตรงนอกระเบียงนั่น เหมือนจะคิดอะไรอยู่ ผมเลยไม่ได้เดินเข้าไปหา ก้อเลยหาไรทำนั่นทำนู้นไปเรื่อย ไม่นานนักต้งก้อมาถึง
พอเปิดประตูรับต้งมา ต้งก้อมองไปรอบๆห้อง และทำหน้าแบบประหลาดใจเหมือนกัน ต้งคงสงสัยว่าผมมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง ผมเองก้อกำลังหาข้อแก้ตัวอยู่เหมือนกัน ว่าจะตอบต้งไปยังไงดี
“ นี่ห้องอี้เหรอ ต้งไม่ยักรู้เลยว่าอี้มีห้องแบบนี้อยู่ด้วย “ ต้งถามผม
“ อ้อออออ คือยังไงดีอ่ะ เรื่องมันยาว แล้วอี้จะเล่าให้ต้งฟังทีหลังน่ะ หิวไหมอ่ะ อี้ทำข้าวต้มไว้ มาทานก่อนไหม “ ผมตอบแบบเลี่ยงไปก่อน แล้วจากนั้นก้อชวนต้งทานข้าว
“ หิวอยู่เหมือนกัน งั้นไปทานกันดีกว่า ว่าแต่ว่า ไอ้ดิวไปไหนแล้วล่ะ “ ต้งถามผมอีก
“ ยืนอยู่ตรงระเบียงอ่ะ “ ผมตอบไป จากนั้นต้งก้อเดินไปหาดิว ส่วนผมก้อไปตักข้าวต้ม เสร็จแล้วก้อเอาไปวางไว้ที่โต๊ะ
ผมนั่งรอต้งที่เดินไปหาดิวอยู่นานพอสมควรเหมือนกัน ไม่รู้น่ะว่าเค้าคุยอะไรกันนักหนา ทำไมถึวได้นานขนาดนี้ ผมกอ้ว่าจะเดินไปตาม แต่มาคิดแล้วก้อคือไม่ดีกว่า รอได้สักหน่อย ต้งก้อเดินมาหาผม ส่วนดิวก้อเดินตามหลังต้งมา
“ อี้ครับ ดิวกลับบ้านก่อนน่ะครับ ขอบคุณมากที่ดูแลดิวตอนเมา แล้วยังไงเจอกันน่ะครับ “ แล้วดิวก้อเดินออกนอกห้องไป โดยที่ไม่หันมามองหน้าผมเลย ผมเองก้อพยายามมองไปทางอื่น จากนั้นก้อชวนต้งมาทานข้าวต่อ
-
ไม่มีอะไรจะพูด
-
พี่ดิวคะ
มาหานู๋เถอะ
นู๋ดูแลให้อย่างดีเลย อิอิ :กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
:L2:...คุณดิวคะ..กินเหล้าทีนึง 2 ขวด..ตับแข็ง..ม้ายยยยย
...ไม่รู้มันอะไรกันเมื่อไหร่มันจะ..กระจ่างคะ..คุณอี้..คุณดิว :L2:
-
กว่าจะอ่านจบ สองสามวันเหมือนกันนะเนี่ยเรา
มาบอกว่าเรื่องหนุกดีค้าบ มีหลายอารมณ์
แต่ปัญหาเดียว คือเห็นอยู่คือ อี้นี่ไม่พอใจอะไรชอบประชดจริงๆเน้อ
เพลาๆบ้างเน้อ เด๊วมันจะนำเอาเรื่องร้ายมาเข้าหาเรา
:กอด1: :กอด1:
-
^
^
นิสัยอี้เค้าล่ะนั่นน่ะ ประชดจนได้เรื่องทุกที
-
:seng2ped: :seng2ped:
“ อี้ครับ ดิวกลับบ้านก่อนน่ะครับ ขอบคุณมากที่ดูแลดิวตอนเมา แล้วยังไงเจอกันน่ะครับ “ แล้วดิวก้อเดินออกนอกห้องไป โดยที่ไม่หันมามองหน้าผมเลย ผมเองก้อพยายามมองไปทางอื่น จากนั้นก้อชวนต้งมาทานข้าวต่อ
พอทานข้าวเสร็จแล้ว ผมก้อชวนต้งออกไปที่ร้านของผม กะว่าจะไปดูร้านซะหน่อยว่าตอนกลางวัน เป็นยังไงบ้าง พอถึงร้านผมก้อเข้าไปทักทายพี่เอิน และพนักงานคนอื่นๆ มีพนักงานหลายคนเหมือนกันที่ไม่เคยเจอผม เพราะว่า ส่วนมากผมจะตอนกลางคืนมากกว่า แล้วผมก้อเดินดูรอบๆร้าน คอยดูแลลูกค้าช่วยพนักงาน ส่วนต้งก้อไปหาอะไรทำของเค้าเรื่อยเปื่อย
ชีวิตของผม หลังจากวันนั้น ก้อไม่มีอะไรหวือหวานัก ผมก้อยังคงทำงานหลายๆที่ของผมเหมือนเดิม โดยที่ยังคงเข้าร้านไปดูอยู่อย่างสม่ำเสมอและทุกๆวัน ส่วนต้งก้อยังคงดูแลผมเช่นเคย และสม่ำเสมอเหมือนเดิม แต่ผมก้อยังตึงๆใส่เค้าบ้าง แต่อาจจะไม่หนักเท่าตอนแรกๆ เพราะว่าผมเองก้อสังเกตเห็นได้ว่า ต้งเค้ามีความจริงใจกับผมจริงๆ ไม่ใช่แค่ทำเพื่ออย่างอื่น แต่มาช่วงหลังๆนี้ ผมก้อดีกับต้งมากขึ้น เพราะคิดว่า ไม่น่าจะแกล้งเค้าแล้ว เพราะว่าต้งก้อได้แสดงให้ผมเห็นหลายอย่างว่า เค้าเป็นอย่างที่พูดจริงๆ
ส่วนดิว ผมเองแทบไม่ได้เจอเค้าเลย วันไหนที่ผมมีงานต้องทำกับน้าเนตร ผมก้อไปทำปกติ แต่ดิวมักจะไม่ค่อยไปทำกับน้าเนตรเท่าไหร่ ถ้ามาก้อจะมัววุ่นแต่ทำงาน ไม่ค่อยมาพูดคุยกับผมเหมือนก่อน ผมเองก้อพอจะรู้ตัวเหมือนกัน ก้อไม่พยายามเข้าใกล้เค้าเหมือนกัน บางทีดิวก้อจะพาน้องบีมาทำงานด้วย ซึ่งตอนแรกน้าเนตรก้อไม่ชอบนัก แต่ก้อว่าอะไรดิวไม่ได้ ส่วนผมนั้นน่ะ ก้อไม่มีความเห็นใดๆทั้งนั้น ใจผมมันด้านชาไปแล้วมั้ง แต่ทำไมผมยังรู้สึกเจ็บหน่วงๆที่อกข้างซ้ายก้อไม่รู้
ผมก้อใช้ชีวิตของผมเรื่อยๆไป จนมาถึงวันนึง วันที่ไอ้บอลโทรมาหาผม
“ สวัสดีครับ อี้ใช่ไหมครับ นี่บอลเองน่ะครับ “ ไอ้บอลพูดเสียงใสมาในสาย
“ ใช่ เราเองอ่ะ นายมีอะไร “ ผมตอบไปแบบรำคาญๆ
“ อ้าววววว จำไม่ได้เหรอ เราสัญญากันไว้ไง ว่างานวันเกิดบอลอี้จะพาบอลไปทำบุญ บอลยังจำได้น๊า “ ไอ้บอลมันทวงสัญญากับผมใหญ่เลย ไอ้นี่มันน่าจริงๆเลย
“ อืมมมม ชั้นจำได้ แล้วนายอยากทำบุญแบบไหนล่ะ ชั้นจะพาไป แต่ชั้นมีเวลาไม่มากน่ะ “ ผมตอบไปแบบเสียไม่ได้
“ เดี๋ยวตอนบ่ายๆ บอลจะไปรับน่ะครับ บอลอยากพาอี้ไปสถานเลี้ยงเด็กกำพร้าที่นึงอ่ะครับ ที่นั่นน่าสงสารมาก อยากพาอี้ไปดู บอลรู้มาว่าอี้ชอบทำบุญกับเด็กๆ อี้ว่าดีไหมครับ “
:seng2ped: :seng2ped:
-
มันมาอีกแล้วววว
อิบอลยังอยู่
อิพี่กรณ์ดิหายไปเลย
แต่ดิวห้ามหายไปนะ เค้าหมิยอม
ปล วันนี้ปวดท้องมากมาย เดินทีนี่ขาสั่นเลยอ่ะ
แถมโดนแซวว่าปวดท้องเมนส์อีก กรรมจริงๆตรู
-
อี้ คุณพี่กรณ์หายไปไหนอะ :z3: :z3:
อย่าหายไปทีละคนหละ :m15: :m15:
วันนี้เข้ามาก่อนกลับบ้านนะเนี่ย :bye2: :bye2:
อเล็กซ์ เรื่องกับข้าวอย่าลืมนะ :m16: :m16:
-
พี่อี้ นี่
มีผู้ชายเข้ามาหาตลอด
สงสารพี่ดิว :monkeysad:
-
มันมาอีกแล้วววว
อิบอลยังอยู่
อิพี่กรณ์ดิหายไปเลย
แต่ดิวห้ามหายไปนะ เค้าหมิยอม
ปล วันนี้ปวดท้องมากมาย เดินทีนี่ขาสั่นเลยอ่ะ
แถมโดนแซวว่าปวดท้องเมนส์อีก กรรมจริงๆตรู
พี่ดิวเค้าหายมาอยู่กะนู๋ไงคะ พี่จ๊อค อิอิ ^^
แล้วปวดท้องเปนไรอ่า
-
บอลจะทำไรอีกกันนะ
พี่อี้ระวังตัวด้วยนะค๊า
พี่อี้ จะทำอะไร หรือ อยู่กับใคร
แต่ใจตัวเอ ง ยังไงก้พี่ดิวอยู่ดี 555555555
พี่อี้สู้ๆนะค๊า
-
ยิ่งอ่าน...ยิ่งหน่วงใจ
มันเหมือน กลืนไม่เข้า...คายไม่ออก
ติดๆ ขัดๆ ค้างๆ คาๆ ยังไงไม่รู้วุ้ย
:กอด1:อี้
-
:เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:
“ เดี๋ยวตอนบ่ายๆ บอลจะไปรับน่ะครับ บอลอยากพาอี้ไปสถานเลี้ยงเด็กกำพร้าที่นึงอ่ะครับ ที่นั่นน่าสงสารมาก อยากพาอี้ไปดู บอลรู้มาว่าอี้ชอบทำบุญกับเด็กๆ อี้ว่าดีไหมครับ “
“ อืม ชั้นยังไงก้อได้อยู่แล้ว จะมาถึงก้อโทรมาบอกแล้วกัน จะได้ลงไปรอ แค่นี้แหละ “ แล้วผมก้อวางสายไป จากนั้นผมก้อทำงานของตัวเองต่อไป โดยที่ไม่ได้ใส่ใจอะไรในงานวันเกิดของไอ้บอลนัก
จนเวลาประมาณเกือบๆจะบ่าย 3 เห็นจะได้ ไอ้บอลก้อโทรมาหาผมบอกว่ารอผมอยู่ข้างล่างออฟฟิซแล้ว ผมก้อเลยขออนุญาตพี่กรณ์ออกไปข้างนอก ซึ่งพี่เค้าก้ออนุญาต จากนั้นผมก้อลงไปหาไอ้บอลที่นั่งรออยู่ในรถ จากนั้นเราก้อเดินทางไป
วันนี้ดูไอ้บอลมันจะแต่งตัวหล่อเป็นพิเศษ หน้านี่เด้งมาแต่ไกล น้ำหอมนี่คลุ้งไปหมดเลย ผมเองได้กลิ่นแล้วก้อเวียนหัวไปเลย แต่ก้อต้งทนฝืนไปกับมัน สถานที่ที่เราจะไปนี่ อยู่ออกนอกเมืองไปทางจังหวัดปทุมธานี ผมเองก้อไม่เคยมาที่นี่เหมือนกัน การเดินทางค่อนข้างลำบากเพราะว่าถนนหนทางไม่ค่อยดีเท่าไหร่นัก กว่าเราจะไปถึงที่นั่นก้อใช้เวลา ชั่วโมงกว่าๆเลยครับ พอถึงแล้ว ไอ้บลอก้อไปยกของที่จะเตรียมไปบริจาคให้กับเด็กๆที่หลังรถ ส่วนผมก้อไปช่วยมันด้วย ของที่จะบริจาคก้อมีพวก เสื้อผ้า หนังสือ ของเล่น อะไรทำนองนี้
สถานที่ที่ไป เป็นบ้านเก่าๆ 2 ชั้น ตั้งอยู่ในพื้นที่ที่ไม่ใหญ่นัก มีเด็กๆอยู่ประมาณ 30-40 คนเห็นจะได้ และก้อมาคนดูแลประมาณ 5 คน ตอนที่พวกผมยกของไปบริจาค ก้อมีพนักงานมาช่วยกันขนของเข้าไป และพวกเด็กๆพอเห็นพวกเราก้อยิ้มดีใจใหญ่ เหมือนกับว่าพวกเค้าดีใจที่มีคนมาเยี่ยมพวกเค้า ซึ่งมันก้อทำให้ผมอดปลื้มใจไม่ได้
พอเอาของไปให้แล้ว พวกผมก้อเดินเล่นกับเด็กๆที่บางคนก้อนั่งอ่านหนังสือบ้าง บางคนก้อนำของเล่นที่ด้ามา มาเล่นกัน ผมเองก้อลงไปเล่นกับเค้าด้วย สร้างความสนุกให้กับน้องๆทุกคน น้องๆทุกคนดูจะมีความสุขมากที่ผมมาเล่นด้วยอย่างนี้ ทุกคนหัวเราะชอบใจกันใหญ่ ส่วนบอลก้อไปเตะฟุตบอลกับเด็กผู้ชายที่สนามข้างๆบ้าน เรียกสียงเฮฮาได้เป็นอย่างดี จะว่าไปแล้ว บอลนี่ก้อดูท่าทางไม่เลวเลยทีเดียว ก้อถ้าเค้าเป็นคนดีอย่างนี้ต่อๆไป ผมก้อยินดีที่จะเป็นเพื่อนกับเค้าน่ะ
เราเล่นกับเด็กๆอยู่จนเย็น ผมก้อขอตัวกลับไปทำงานต่อ โดยที่การร่ำลาของผม ก้อทำน้องๆหลายคนเสียน้ำตาเหมือนกัน พวกเค้าคงจะไม่เคยสนุกสนานอย่างนี้มานานแล้วมั้ง พอผมมาก้อเล่นสนุกกัน และพอผมกลับไปคงจะเหงา และผมก้อรับปากพวกน้องๆไว้ว่า ถ้ามีโอกาสผมจะแวะเวียนมาเล่นด้วยอีก จากนั้นพวกเราก้อขับรถออกมา
“ อี้ครับ เสร็จแล้วอี้จะไปไหนต่อครับ “ บอลถามผมขึ้นมา ตอนเราอยู่ในรถ
“ ไปส่งชั้นที่ร้านแล้วกัน วันนี้มีงานเลี้ยงอีกงานนึง ต้องไปดูแลลูกค้าน่ะ “ ผมตอบไป
“ อี้ครับ บอลมีเรื่องรบกวนอีกเรื่องนึง ไม่รู้ว่าจะรบกวนอี้เกินไปไหม “ บอลพูดเสียงอ่อยๆ
-
ไม่ได้เหนชื่อพี่กรณ์ในเรื่องนานมากกกก
55555++
ว่าแต่ อิตาบอลมันจะขอร้องไรล่ะนี่
เอิ๊กกกกกก
-
จะรบกวนเรื่องไรอีกจ๊ะบอล
เรื่องดิวรึเปล่า 555+ วกกลับมาที่ดิวอีกแล้วตรู
-
จะรบกวนเรื่องไรอีกจ๊ะบอล
เรื่องดิวรึเปล่า 555+ วกกลับมาที่ดิวอีกแล้วตรู
ชิชิ
ข้ามหน้าข้ามตานู๋มากกกก
-
เชิญแย่งเจ้าดิวกันตามสบายเลยน่ะครับ
น้องโบโบ้ กะจ็อค
ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆ
แล้วจะรู้สึก อิอิ
-
เชิญแย่งเจ้าดิวกันตามสบายเลยน่ะครับ
น้องโบโบ้ กะจ็อค
ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆ
แล้วจะรู้สึก อิอิ
ทามมายคะ
รู้สึกอารายยยค๊าาา
ว่ามาเซะ ชิชิ
-
บอลจะขออะไรพี่อี้กันน๊า ท่าทางจะไม่ใช่เรื่องเล่นๆ ...
-
ดิวยังจะหวังได้อีกไหมนิ ? ?? _ _;;
ขอบคุณนะครับ ^^
-
ที่บอกว่ารู้สึกนี่ รู้สึกหลงรักดิวใช่บ่ค้าบ
:laugh: :laugh:
-
ก็ผมตัดใจไม่เก่งเหมือนอี้นี่นา
คนมันเผลอใจเชียร์ไปแล้วอ่ะ
กะต้องเชียร์ต่อปายยยยยยยย :z3:
-
:m16: :m16: :m16: :m16: :m16: :m16: :m16: :m16: :m16: :m16: :m16:
“ อี้ครับ เสร็จแล้วอี้จะไปไหนต่อครับ “ บอลถามผมขึ้นมา ตอนเราอยู่ในรถ
“ ไปส่งชั้นที่ร้านแล้วกัน วันนี้มีงานเลี้ยงอีกงานนึง ต้องไปดูแลลูกค้าน่ะ “ ผมตอบไป
“ อี้ครับ บอลมีเรื่องรบกวนอีกเรื่องนึง ไม่รู้ว่าจะรบกวนอี้เกินไปไหม “ บอลพูดเสียงอ่อยๆ
“ มีอะไร ถ้ามันไม่มากเกินไป ชั้นจะทำให้ “ ผมตอบไปด้วยน้ำเสียงปกติ เพราะผมคิดว่า มันคงไม่มีอะไรมากมายหรอก
“ คือยังไงดี บอลรู้ว่ามันเป็นเรื่องไร้สาระมาก แต่บอลจำเป็นจริงๆ ไม่งั้นบอลเดือดร้อนแน่ๆ อี้ก้อด้วย “ น้ำเสียงของบอลจริงจังมาก จนผมอดหันไปมองหน้าเค้าไม่ได้
“ อะไรล่ะ ว่ามาสิ แล้วมันเกี่ยวกับชั้นยังไง “ ผมถามกลับไป
“ คือ บอลอยากรบกวนอี้ ให้อี้ไปที่บ้านบอลด้วยกัน คือวันนี้ที่บ้านบอลเค้าจัดงานให้บอลอ่ะ “ บอลพูดแล้วหยุดแป๊บนึง เหมือนไม่กล้าจะพูด ผมเองก้อสงสัยเลยถามไปอีก
“ แล้วมันยังไงล่ะ นายจะพูดดีๆไหมเนี่ยะ ชั้นเริ่มงงกับนายแล้วน่ะ ไปงานด้วยแล้วยังไง ทำไมชั้นต้องไปด้วย แล้วเรื่องนี้มันเกี่ยวกับชั้นยังไง “ น้ำเสียงผมเริ่มเหวี่ยงๆแล้ว ไอ้บลอนี่มันยึกๆยักๆน่ารำคาญจัง
“ คืออย่างนี้ อี้จำตอนที่บอลพาอี้ไปหาหลิงได้ป่ะ แล้วจากนั้นหลิงก้อให้บอลจัดการอี้ แต่บอลก้อไม่ได้ทำ จนบอลมีปัญหากับหลิง แล้วต่อมา คือจะพูดยังไงดี คือบอลโดนบังคับให้ทำอย่างนั้นกับอี้อีก แต่บอลก้อไม่อยากทำหรอกน่ะ แต่บอลก้อเลี่ยงไม่ได้สักที มีอยู่ทางเดียวที่จะทำให้เรื่องมันดีขึ้น ก้อคือ.......... “ บอลหยุดพูดอีกแล้ว เหมือนจะคิดอะไรบางอย่าง
“ แล้วมันอะไรล่ะ รีบพูดมาสิ “ ผมเริ่มเก้บอารมณ์ไว้ไม่ไหวแล้ว
“ อี้ต้องแกล้งเป็นแฟนกับบอล เพื่อตบตาหลิง เพราะว่า ถ้าอี้เป็นแฟนบอลแล้ว หลิงก้อจะไม่มายุ่งกับอี้อีก แค่นี้เองอ่ะ อี้พอจะทำได้ไหมล่ะครับ “ นี่มันเรื่องบ้าอะไรกันนี่ ผมต้องทำอย่างที่ไอ้บอลมันพูดด้วยเหรอ ???
“ นี่นายจอดรถก่อนเลย คุยกันให้รู้เรื่องก่อน “ ผมออกคำสั่งไป แล้วบอลก้อจอดรถตรงข้างๆทาง แล้วผมก้อเริ้มพูดขึ้นอีก
“ ชั้นไม่เห็นจะมีความจำเป็นอะไร ที่จะต้องทำแบบนั้น ชั้นไม่บ้าไปเล่นเกมปัญญาอ่อนอย่างนั้นหรอกน่ะจะบอกให้ ชั้นกะอยู่แล้วเชียวว่านายนี่ทำอะไรไปก้อต้องหวังผลอยู่แล้ว ชั้นไม่น่าเอาตัวเข้ามาเกี่ยวข้องกับนายเลย ให้ตายสิ เอาล่ะ พอล่ะ เดี๋ยวชั้นจะกลับไปเองดีกว่า นายก้อไปตามทางของนาย ชั้นเสียเวลามามากพอแล้ว “ ผมพูดออกไปอย่างหงุดหงิดสุดๆ ผมกะอยู่แล้วเชียวว่า ที่ไอ้บอลช่วยผมน่ะ มันต้องหวังอะไรแน่ๆ ดีน่ะที่รู้ตัวทันปฏิเสธไปซะก่อน ผมกำลังจะออกจากรถ แต่บอลมันมาดึงแขนผมไว้
“ อี้ อี้คิดให้ดีน่ะ ถ้าไม่อย่างนั้น หลิงไม่ยอมจบเรื่องแน่ อี้ก้อรู้ว่าหลิงน่ะตามราวีแค่ไหน แล้วนี่บอลก้อรู้มาว่า เมื่อวันสงกรานต์อ่ะ ที่อี้เกือบจะโดนลงแขกอ่ะ หลิงก้อเป็นคนสั่ง มันไม่ยากเย็นอะไรหรอกน่ะอี้ แค่แกล้งๆแป๊บเดียวเอง ที่เหลือบอลจะจัดการเอง น่ะอี้น่ะ มันดีกับตัวเราทั้งสองคนน่ะ “ บอลพยายามหาเหตุผลมาพูดให้ผมคล้อยตาม แต่มีหรือ ผมจะยอม
-
โอยยย ไปกันใหญ่แล้ววววว ปวดหัวเว้ยยยยยยยยยยยยยยยยยย :z3:
-
โอย ตายๆๆ ทำไมพี่อี้ถึงได้เจอเรื่องร้ายๆอย่างนี้เยอะจังเลยเนี่ย เฮ้อ เพราะยัยหลิงๆตัวจุ้นคนเดียวเลย :beat:
ทำเอาพี่อี้เหนื่อยทั้งกายและใจ เฮ้อ เมื่อไหร่จะจบจะสิ้นซักกาที :เฮ้อ:
-
เหอะๆๆๆๆ
ท่าทางชีวิต อิหลิงๆนี่จะมีความสุขมากเนาะ
ตามจองล้างจองผลาญไม่เลิก
สงสารจริงๆ
-
:z13: :z13: :z13: :z13:
“ ชั้นไม่สนหรอก ว่านังนั่นมันจะทำอะไรชั้นอีก ฝากบอกเค้าไปด้วยว่า ถ้ามีอีกคราวหน้า ผมไม่เอาไว้แน่ นี่มันชักจะมากเกินไปแล้วน่ะ ทำไมต้องทำกันขนาดนี้ด้วย ขอบอกไว้เลยน่ะว่า ชั้นก้อจะไม่เกรงใจหน้าอินทร์หน้าพรหมที่ไหนทั้งนั้น ถ้ามีการล้ำเส้นมากๆ หมาน่ะ เวลามันจนตรอก มันก้อกัดไม่เลือกเหมือนกันแหละ ฝากบอกไปด้วยแล้วกัน “ ผมพยายามสะบัดแขนให้หลุด แต่บอลยังดึงไว้แน่น
“ อี้ ทำไมต้องเลือกวิธีนั้นด้วยล่ะ ทำไมเราไม่เลือกทางที่มันจะกระทบกระทั่งกันให้น้อยที่สุดล่ะ อี้คิดดูน่ะ อี้น่ะอยู่ในที่สว่าง แต่อีกฝ่ายอยู่ในที่มืด เราน่ะเสียเปรียบอยู่แล้ว แล้วไอ้การที่อี้มาแกล้งทำเป็นแฟนบอลนี่น่ะ มันก้อไม่ได้ยากอะไร แค่แกล้งๆควงไปกับบอลในงานก้อจบ จากนั้นก้อแยกย้ายกันไป และไม่ต้องห่วงน่ะครับ ว่าต้งจะรู้เรื่องนี้ แต่ถึงต้งรู้ บอลจะเป็นคนอธิบายเอง “ บอลยังไม่หมดความพยายามที่จะให้ผมร่วมมือกับเค้า แล้วนี่ผมต้องทำยังไงดีเนี่ย ผมนั่งคิดอยู่พักนึง ก้อคิดได้ว่า ถ้าการที่ผมต้องทำอย่างที่บอลพูดมา แล้วเรื่องทุกอย่างมันจะจบลงนั้น มันก้อน่าจะลองไม่ใช่เหรอ แต่ผมก้อไม่ค่อยไว้ใจอยู่ดี เลยถามไปอีก
“ แล้วนายจะกล้าควงชั้นไปบ้านนายได้ไง ที่นั่นพ่อ แม่นายก้ออยู่ไม่ใช่เหรอ พวกเค้าจะไม่ตกใจเหรอ ถ้านายมาควงแขนชั้นแล้วก้อทำเหมือนกับว่าเป็นแฟนกัน แล้วไหนจะญาตินาย แขกนายอีก ชั้นไม่อยากตกเป็นเป้าสายตา และเป็นขี้ปากของใคร ชั้นว่าอย่างนี้มันไม่เวิร์ค หรอก นายเลิกคิดซะดีกว่า ชั้นไม่เอาตัวเองไปเสี่ยงด้วยหรอก “ ผมลองหยั่งเชิงบอลไปดู ว่าเค้าจะตอบมาว่ายังไง
“ เรื่องนั้นอี้ไม่ต้องห่วง ไม่มีใครเค้าสงสัยหรอก เราก้อแค่เดินเข้างานไปตามปกติ แต่พอเวลาเจอหลิง อี้ก้อแอ๊บหน่อยแล้วกัน หลังจากนั้น อี้ก้อไม่ต้องทำอะไรแล้ว พอได้เวลาที่เหมาะสมแล้ว อี้จะกลับ บอลก้อไม่รั้งอี้ไว้แน่นอน เป็นอันว่า ตกลงไหมครับ “ ผมหยุดคิดตามคำพูดบอลนิดนึง แล้วก้อตอบออกไป
“ แล้วถ้าทำอย่างนั้นไป แล้วหลิง หลิงก้อยังไม่จบล่ะ ชั้นไม่เสียเวลาเปล่าๆเหรอ “ ผมยังยิงคำถามไปอีก
“ จบสิ ยังไงก้อต้องจบ บอลจะทำให้มันจบให้ได้ ตอนนี้บอลขอแค่อี้ทำตามที่บอลพูดก้อพอ โอเคไหม จากนั้นแล้ว อี้จะไม่เจอหน้าบอลอีกเลยก้อได้ บอลก้อจะไม่ว่าอะไรอีกเลย คิดดูให้ดีน่ะครับอี้ เพื่อที่เรื่องทุกอย่างมันจะจบ ทำแค่นี้ บอลว่ามันคุ้มน่ะ “
“ ก้อได้ ถ้ามันจะทำให้เรื่องบ้าๆนี้จบจริงๆ ขอบอกไว้ก่อนเลยน่ะว่า หลังจากวันนี้ไป เราก้อจะไม่ข้องเกี่ยวกันอีกแล้ว แล้วชั้นก้อขอร้องให้นายเลิกยุ่งกับชั้นเสียที ถ้านายทำได้ ชั้นจะยอมตกลงกับนาย “ ผมยื่นข้อเสนอให้บอล
“ ได้สิ ไม่มีปัญหา ถึงแม้ว่าบอลจะอยากเจอหน้าอี้แค่ไหนก้อตาม บอลก้อจะพยายามฝืนใจน่ะครับ “ ไม่วายไอ้บอลยังมาหยอดผมอีก ผมก้อไม่ได้ตอบอะไรไป แล้วไอ้บอลก้อขับรถออกไป ผมเองก้อนั่งนิ่งไปตลอดทาง
-
จบแน่หรออ ?
-
มาอีหรอบนี้อีกรายแล้ว :angry2:
-
พี่อี้ อย่าไปทำตาม
ไม่เอา
มันไม่จบแน่ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
ไม่น๊า ...
-
มันไม่ชอบมาพากลยังไงหละเนี่ย รู้สึกตะหงิดๆใจไงไม่รู้
o18 o18
-
กลัวเรื่องมันจะไม่จบนะซิ บอลนี่แปลกๆ :a5:
-
o22
o22
o22
o22
“ ได้สิ ไม่มีปัญหา ถึงแม้ว่าบอลจะอยากเจอหน้าอี้แค่ไหนก้อตาม บอลก้อจะพยายามฝืนใจน่ะครับ “ ไม่วายไอ้บอลยังมาหยอดผมอีก ผมก้อไม่ได้ตอบอะไรไป แล้วไอ้บอลก้อขับรถออกไป ผมเองก้อนั่งนิ่งไปตลอดทาง
ไม่นานนัก ก้อถึงบ้านของบอล บ้านของบอลจะอยู่แถวๆ เกษตร นวมินทร์ เป็นบ้านเดี่ยวที่ตั้งอยู่ในหมู่บ้านอะไรไม่รู้ จำชื่อไม่ได้ บ้านก้อดูใหญ่โตดี วันนี้ที่บ้านบอล มีรถจอดอยู่หน้าบ้าน และในบ้านมากมาย คงจะเป็นแขกที่มาในงานวันเกิดบอล พอถึงหน้าบ้าน พวกเราก้อลง แล้วบอลก้อให้คนงานเอารถไปเก็บ จากนั้นพวกเราก้อเดินเข้างานไป
งานเลี้ยงจะจัดอยู่บริเวณหลังบ้านของบอล ที่ติดกับ บึงน้ำขนาดใหญ่ มีการตกแต่งประดับประดาภายในงานก้อดูสวยดี แขกเหรื่อก้อมากันเยอะพอสมควรแล้ว เพราะว่าตอนที่พวกผมไปถึง ก้อทุ่มกว่าๆแล้ว พอพวกเราเดินเข้าไปในงาน แขกก้อเดินเข้ามาอวยพรไอ้บอลกันใหญ่ ผมเงอก้อยืนเก้อๆ เอ๋อๆ อยู่ข้างๆมัน ก้อมรู้จะทำยังไงนี่ครับ ไม่รู้จักใครสักคน ผมเห็นบอลทักคนนั้น คนนี้ไปเรื่อย ผมเลยเดินเลี่ยงออกมายืนอยู่คนเดียว และก้อเดินไปหาเครื่องดื่มมาดื่มแก้เก้อ
“ ถึงขนาดมาเปิดตัวกันในงานเลยเหรอ “ เสียงผู้หญิงคนนึงพูดกับผม ตอนที่ผมกำลังรินน้ำอยู่ พอหันไป ผมก้อเจอ คนที่ผมไม่อยากจะเจอเข้าจนได้ เฮ้อออออ แต่ผมก้อไม่ได้ตอบอะไรไป ทำเป็นไม่ได้ยินไปซะงั้น พอรินน้ำเสร็จ ผมก้อเดินออกมาจากตรงนั้น
“ เธอนี่มันล่นไหลได้ตลอดจริงๆเลยน่ะ ไหรจะต้ง ไหนจะกรณ์ ไหนจะพี่บอล แต่จะเอาใครก้อช่างเหอะ ขออย่างเดียว อย่ามายุ่งกับของๆชั้นก้อแล้วกัน เข้าใจไหม “ หลิง หลิง ยังเดินตามมาพูดกับผมจนได้ ผมรำคาญเลยหยุดเดิน แล้วหันกลับไปตอบโต้บ้าง
“ นี่เธอ เลิกบ้าซะทีเหอะ ชั้นว่าเราอยู่ใครอยู่มันดีกว่าน่ะ แล้วไอ้ของอะไรที่เธอว่าน่ะ ชั้นก้อไม่ได้อยากยุ่งนักหรอก เลิกแล้วต่อกันเถอะ อย่าให้มันมากไปกว่านี้เลย ชั้นไม่อยากมีเรื่อง “ ผมตอบไปแบบรำคาญสุดๆ
“ ไม่อยากมีเรื่องงั้นเหรอ อืมๆๆ แล้วยังไงดีน่ะ อืมมมมม เสียดายจังเลยเนอะ เมื่อวันสงกรานต์อ่ะ เกือบจะได้ผัวยกทีมแล้ว ดิวก้อน่ะ ไม่น่าไปขัดจังหวะเลย ไม่งั้น เธอคงมีความสุขไปแล้วใช่ไหม “ นั่นไงล่ะ แม่นี่ นี่กะจะให้ผมสติแตกให้ได้ใช่ไหม
“ เธอนี่มันเป็นคนยังไงกันแน่น่ะ จิตใจทำด้วยอะไร ทำไมถึงได้ร้ายกาจขนาดนี้ ที่บ้านเค้าไม่มีการอบรมลูกกันบ้างหรือไง ชั้นขอเตือนเลยน่ะว่า เรื่องที่เกิดขึ้นน่ะ ที่ชั้นไม่ตอบโต้ ไม่ใช่ว่าชั้นกลัว แต่ชั้นรอโอกาสต่างหาก มีโอกาสเมื่อไหร่ ชั้นเอาเธอคืนแน่ ฉะนั้น อยู่ห่างๆ และทำตัวสงบเสงี่ยมไว้ซะ ถ้าไม่อยากเสียใจ “ ผมอดไม่ไหว เลยขู่กลับไปบ้าง เอาสิ อยากจะรู้นักว่าหล่อนจะตอบโต้ผมมายังไง
“ ชั้นไม่กลัวแกหรอกน่ะ จะบอกให้ แกมันจะทำอะไรชั้นได้ อยากมากก้อแค่ทำให้ชั้นเจ็บตัวเล็กน้อย แล้วชั้นก้อไม่กลัวคำขู่ปัญญาอ่อนของแกหรอกน่ะ บอกแล้วไงว่า อย่ามายุ่งกับของของชั้นอีก ไม่งั้นเจอดีกว่านี้แน่ “ นอกจากจะไม่หวั่นต่อคำพูดของผมแล้ว หลิง หลิงยังมาท้าทายผมอีก
-
เล่นน้องหลิงๆสักทีนึงเถอะพรรคพวก จัดไป
-
รู้สึกว่าว่าหลิง หลิง ว้อนท์อยากโดน ก็น่าจะจัดให้เค้าซักยกนะเนี่ย
จะได้หาย :laugh: :laugh:
-
พี่อี้ ลุยเลย 5555555555
-
ยัยหลิงๆ นี่มันช่างน่านัก...
ถ้าแก้แค้นคืนแรงๆ สงสัยพี่อี้คงต้องจ้างคนไปข่มขืนกลับ
:beat: นังหลิงๆ
ช่วงนี้อาจจะไม่ค่อยได้เข้านะ ทุกคน
อาจจะมีแค่เม้นเราโผล่มานิดเดียว
ใกล้เปิดเทอมแล้ว
ติดงานรับน้อง กับ แสตนด์ :m31:
><"
มิสทุกคนนะ มิสพี่อี้ น้องโบ พี่จ๊อก :กอด1: ทุกคนเลย
-
ท่าทางต้องให้ไปลงนรกสถานเดียวซะละม้าง
ถึงจะหยุดเนี่ย
-
:z6: :z6: :z6: :z6: :z6: :z6: :z6: :z6: :z6: :z6: :z6: :z6: :z6: :z6:
“ เธอไม่ควรจะสบประมาทคนอื่นน่ะ อย่าคิดว่าตัวเองจะแน่อยู่คนเดียว เคยได้ยินไหม หมาจนตรอกมันทำได้ทุกอย่าง ฉะนั้น อย่าบีบให้ชั้นเป็น หรือทำในสิ่งที่ชั้นไม่อยากทำ ไม่อย่างนั้น เธอลำบากแน่ “ ผมก้อหาได้กลัวไม่ ตอบกลับไปอย่างเผ็ดร้อนเช่นกัน
“ จะลองดูหน่อยไหมล่ะ ว่าใครแน่กว่ากัน อยากรู้เหมือนกันว่า เวลาที่จะเหยียบหมาจนตรอก ให้มันตายคาตีนนี่ มันจะรู้สึกยังไง คงสนุก สะใจไม่น้อย เอาไหมล่ะ “ ท่าทางหลิง หลิงจะหาเรื่องผมให้ได้ แต่ก่อนที่ผมจะโต้ตอบกลับไป บอลก้อเดินมาหาผมซะก่อน
“ คุยอะไรกันเหรอครับ หน้าเครียดเชียว หลิงมาพูดอะไรให้แฟนพี่ไม่พอใจหรือเปล่านี่ ฮึ “ ไอ้บอลถามหลิง หลิง แต่น้ำเสียงดูไม่ได้จริงจังนัก กึ่งแซวๆเล็กน้อย
“ เปล่านี่ หลิงไม่ได้พูดอะไรซะหน่อย แค่มาทักทายคนเคยรู้จักก้อเท่านั้นเอง หลิงผิดเหรอ ที่มาทักทายแฟนของพี่ชายบ้าง แต่ไม่รู้ทำไมน่ะ คุณอี้เค้าถึวได้ทำหน้าไม่พอใจก้อไม่รู้ อารมณ์ไม่ดีอะไรหรือเปล่า “ นอกจากจะกวนบาทาแล้ว ยังจะมาสะตอใส่ผมอีก นี่ถ้าอยู่กันสองต่อสองน่ะ ผมยืนยันได้เลยว่า หล่อนเละแน่ ผมไม่สนว่าจะหญิงหรือชาย ใครมาทำผมก่อน ผมเอาคืนแน่
“ จริงเหรอครับอี้ แต่ตอนเข้ามาก้อยังดีๆอยู่นี่ ไม่สนุกเหรอครับ หรือว่าเบื่อ “ ไอ้บอลถามผมขึ้น ผมเลยหันหน้เจะตอบ แต่หลิง หลิงดันชิงพูดตัดหน้าขึ้นมาซะก่อน
“ บอลนี่ก้อน่ะ กล้าจัง พาแฟนเข้ามาเปิดตัวในบ้านด้วย แล้วไม่ใช่แฟนธรรมดาด้วยน่ะ แฟนผู้ชายซะด้วย ไม่กลัวคนอื่นเค้ามองแปลกๆเหรอ ตัวเองก้อน่าจะรู้น่ะว่า ลุงกับป้าไม่ชอบอะไรแบบนี้ ระวังจะโดนดีน่ะ แล้วจะหาว่าหลิงไม่เตือน “ โอ๊ยยยย นี่นังหลิง หลิง จะพูดประชดประชันผมไปถึงไหนกันนี่ รู้ไหมว่าความอดทนผมมันมีจำกัดน่ะ
“ บอลก้อไม่ได้เปิดตัวนี่ บอลก้อบอกคนอื่นๆว่าอี้เป็นเพื่อน มีแต่หลิงคนเดียวแหละที่บอลบอกว่าอี้เป็นแฟนบอล ส่วนเรื่องพ่อกับแม่บอลน่ะ ไม่ต้องห่วงหรอก เดี๋ยวบอลจะหาโอกาสบอกพวกเค้าเอง หลิงไม่ต้องปากโป้งไปบอกก่อนล่ะ เดี๋ยวซวย “
“ แล้วหลิงล่ะ ทำไมไม่หาผู้ชายเป็นของตัวเองสักที หรือว่ายังวิ่งไล่ตามหาใครอยู่ ระวังน่ะ ผู้หญิงสมัยนี้ถ้าไม่รีบคว้าไว้ก่อน จะขึ้นคานไม่รู้ตัวแม้ว่าจะสวยแค่ไหนก้อตามเหอะ เพราะว่า ผู้ชายสมัยนี้เค้าหันมารักผู้ชายด้วยกันแล้ว เพราะว่าผู้หญิงมักจะชอบทำตัวน่าเบื่อ น่ารำคาญ อันนี้จะมาโทษพวกชั้นไม่ได้น่ะ ที่ทำให้ผู้ชายเปลี่ยนใจมาชอบเพศเดียวกัน น่าจะโทษตัวเองดีกว่าน่ะจ้ะ “ ผมได้โอกาสเลยกัดหล่อนไปซะหน่อย จะได้รู้ว่า ผมก้อไม่ยอมคนเหมือนกันน่ะ และก้อไม่ยอมให้ใครมาพูดจาดูถูกได้ฝ่ายเดียว
“ ต๊าย ตาย ปากร้ายซะด้วย บอลไปชอบคนปากอย่างนี้ได้ยังไงน่ะ หรือว่าเปลี่ยนรสนิยมมาชอบของแปลกยังไม่พอ ยังมาชอบพวกปากไม่ดีอีก หรือว่ายังไง มันแซ่บกว่าคนปกติทั่วไปเหรอ “ ยังครับ หล่อนยังไม่หยุดพูดจาแมวๆใส่ผม ได้ !!! เดี๋ยวผมจัดให้
“ ก้ออย่างนี้ไง ถึงได้ไม่มีผู้ชายคนไหนอยากเข้าใกล้ นอกจากจะชอบพูดจาไม่ดีให้คนอื่นแล้ว อยากไม่รู้ตัวเองอีกว่า ตัวเองเป็นคนนิสัยน่าเบื่อ น่ารำคาญขนาดไหน ที่พูดนี่หวังดีน่ะ เผื่อจะได้ปรับปรุงตัวซะใหม่ ไม่แน่น่ะ อาจจะมีใครหลงเข้ามาก้อได้ ใครจะรู้ อิอิ จริงไหมจ้ะ บอล “ ขอบอกว่าปากผมนี่ก้อใช่ย่อย ที่จริงผมไม่อยากจะไปต่อปากต่อคำกับใครเท่าไหร่ ถ้าไม่เหลืออดจริงๆ
-
เหอะๆๆๆๆๆๆ
สมองมีแค่นี้ล่ะมั้งง
-
เต็มที่เลยพี่อี้ ใส่เต็มเหนี่ยวเลย
อยากรู้ว่าใครจะแน่กว่ากัน
:laugh: :laugh:
-
นังนี่ ทำเสียชื่อเผ่าพันธ์ชะนีเค้าหมด คนสวยไร้สมองเป็นเช่นนี้เอง
-
โถ.... เสียชื่อชะนีหมด ยัยหลิงๆ ชะนีสมองกลวง :angry2:
แต่สะใจตอนโดนพี่อี้จิกกัด เหน็บแนมมาก
กร๊ากกกกก
จังซี่มันต้องถอนนนนนนนน :laugh:
-
:a2: :a2: :a2: :a2: :a2: :a2: :a2: :a2: :a2: :a2: :a2: :a2: :a2: :a2: :a2:
“ ต๊าย ตาย ปากร้ายซะด้วย บอลไปชอบคนปากอย่างนี้ได้ยังไงน่ะ หรือว่าเปลี่ยนรสนิยมมาชอบของแปลกยังไม่พอ ยังมาชอบพวกปากไม่ดีอีก หรือว่ายังไง มันแซ่บกว่าคนปกติทั่วไปเหรอ “ ยังครับ หล่อนยังไม่หยุดพูดจาแมวๆใส่ผม ได้ !!! เดี๋ยวผมจัดให้
“ ก้ออย่างนี้ไง ถึงได้ไม่มีผู้ชายคนไหนอยากเข้าใกล้ นอกจากจะชอบพูดจาไม่ดีให้คนอื่นแล้ว อยากไม่รู้ตัวเองอีกว่า ตัวเองเป็นคนนิสัยน่าเบื่อ น่ารำคาญขนาดไหน ที่พูดนี่หวังดีน่ะ เผื่อจะได้ปรับปรุงตัวซะใหม่ ไม่แน่น่ะ อาจจะมีใครหลงเข้ามาก้อได้ ใครจะรู้ อิอิ จริงไหมจ้ะ บอล “ ขอบอกว่าปากผมนี่ก้อใช่ย่อย ที่จริงผมไม่อยากจะไปต่อปากต่อคำกับใครเท่าไหร่ ถ้าไม่เหลืออดจริงๆ
“ แกจะลองดีกับชั้นเหรอ นังเกย์นรก “ เอาไหมล่ะ ธาตุแท้ของหล่อนเริ่มเผยแล้ว แต่ก่อนที่อะไรจะเกินเลยไปกว่านี้ บอลก้อห้ามทัพพวกเราซะก่อนที่ผมจะโต้กลับไป
“ ไม่เอาน่าหลิง พูดกันขำๆก้อพอ อย่าอารมณ์เสียสิ เรานี่ก้อน่ะทำไมต้องมาว่าแฟนบอลอย่างนี้ด้วยล่ะ คนกันเองทั้งนั้น อย่าอะไรกันเลบน่ะ เดี๋ยวอีกหน่อยก้อคงได้เจอกันบ่อยขึ้น ดีๆกันไว้น่ะ ถือว่าบอลขอ “ ไอ้บอลยังมีหน้ามาให้ผมดีกับหล่อนอีก ไม่ได้ยินเหรอว่าหล่อนพูดกับผมยังไงบ้าง บ้าจริงๆเลย ผมมน่าหลวมตัวเลย ให้ตายสิ
หลิง หลิงนิ่งอยู่พักนึง จากนั้นตาของหล่อนก้อเหลือบไปมองอะไรบางอย่างข้างหลังผม จากนั้นหล่อนก้อเดินผ่านผมไป ผมเงอก้อไม่ได้หันไปมองว่าหล่อนไปไหน ก้อยืนดื่มน้ำของผมไป แล้วบอลก้อพูดขึ้น
“ บอลว่าอี้ไม่ควรจะพูดอะไรอย่างนั้นแรงๆกับหลิงน่ะ ก้อรู้ๆอยู่ว่าหลิงเป็นยังไง อันไหนเลี่ยงที่จะกระทบกระทั่งก้อน่าจะเลี่ยงน่ะ ทำอย่างนี้บอลลำบากใจรู้ไหม “ อ้อออออ คือผมผิดว่างั้น ???
“ แล้วยังไง จะปล่อยให้ญาตินายมาพูดชั้นได้ฝ่ายเดียวว่างั้น ชั้นก้อคนน่ะ มีความรู้สึก มีอารมณ์เหมือนกัน แล้วนายก้อเห็นว่าชั้นไม่ได้เริ่มก่อน ชั้นว่านายเตือนญาตินายดีกว่าน่ะ “ ผมตอบกลับไปด้วยอารมณ์ที่หงุดหงิดเช่นกัน ผมว่าผมอยู่เฉยๆของผมแล้วน่ะ
“ อะไรก้อช่างเหอะ ถ้าเลี่ยงได้ก้อเลี่ยงแล้วกัน เดี๋ยวไอ้ที่เราพยายามทำกันมา มันจะล่มซะเปล่า แล้วนี่หิวอะไรหรือยัง เดี๋ยวบอลไปตักมาให้ทาน “ บอลถามผมขึ้น แต่ด้วยความที่ผมยังหงุดหงิดอยู่เลยตอบไป
“ ไม่เป็นไร เดี๋ยวชั้นจัดการของชั้นเอง นายไปดูแลแขกเหอะ “
ผมหันหลังจะเดินออกไป ก้อต้องผงะเมื่อเจอ ใครอีกคนที่ผมไม่แน่ใจหรือเปล่าว่า ผมอยากเจอเค้าไหม แล้วภาพที่ผมเห็นนั้นคือ หลิง หลิง เดินควงแขนดิวเดินมาทางผมและบอล เหมือนจะตั้งใจเดินมาหาพวกผมโดยเฉพาะ ดิวเองมีสีหน้าตกใจเล็กน้อย ที่เห็นผมอยู่ตรงนั้น ผมพยายามจะเดินเลี่ยง แต่หลิง หลิงก้อเดินดึงแขนดิวมาดักทางผมไว้
-
เอาแล้วไง
จะเกิดเหตุปะทะกันอีกแล้ววว :z3:
ทีงี้ไม่พาน้องบีมาด้วยล่ะจ๊ะดิว เหอๆ :m16:
-
ดวงสมพงษ์กันจริงๆ หากันจนเจอ
แต่เจอกันแบบนี้ สงสัยงานจะเข้าอีกแล้ว
:เฮ้อ: :เฮ้อ:
-
:angry2: :angry2: :angry2: :angry2: :angry2: :angry2: :angry2: :angry2: :angry2: :angry2:
:fire: :fire: :fire: :fire: :fire: :fire: :fire: :fire: :fire: :fire: :fire: :fire: :fire: :fire:
:m31: :m31: :m31: :m31: :m31: :m31: :m31: :m31: :m31: :m31: :m31: :m31:
:beat: :beat: :beat: :beat: :beat: :beat: :beat: :beat: :beat: :beat: :beat: :beat:
-
เอ๊ะ เพิ่งสังเกตว่าอีตาปาล์มมาเป็นขาประจำกระทู้หนูอี้ด้วยแฮะ :mc4:
-
:angry2: :angry2: :angry2: :angry2: :angry2: :angry2: :angry2: :angry2: :angry2:
ผมหันหลังจะเดินออกไป ก้อต้องผงะเมื่อเจอ ใครอีกคนที่ผมไม่แน่ใจหรือเปล่าว่า ผมอยากเจอเค้าไหม แล้วภาพที่ผมเห็นนั้นคือ หลิง หลิง เดินควงแขนดิวเดินมาทางผมและบอล เหมือนจะตั้งใจเดินมาหาพวกผมโดยเฉพาะ ดิวเองมีสีหน้าตกใจเล็กน้อย ที่เห็นผมอยู่ตรงนั้น ผมพยายามจะเดินเลี่ยง แต่หลิง หลิงก้อเดินดึงแขนดิวมาดักทางผมไว้
“ ดิว ดิวรู้หรือเปล่าว่า แฟนเก่า เอ๊ะ หรือว่ายังเป็นแฟนกันอยู่ ของดิวอ่ะ วันนี้เค้ามาเปิดตัวเป็นแฟนบอล ญาติของหลิงแล้วน่ะ ถ้าดิวยังไม่รู้ก้อรู้ไว้ซะเลยแล้วกัน จะได้ไม่ต้องมาสงสัยกันทีหลัง “ ผมไปทำเวรทำกรรมอะไรกะนังชะนีนี่ไว้มาแต่ชาติปางไหนนี่ หล่อนถึงตามจองเวรผมไม่เลิก ดิวมีสีหน้าตกใจเล็กน้อยที่ได้ยินอย่างนั้น ส่วนบอลก้อเดินมาสมทบผมพอดี
“ ดิวไม่รู้หรอก ก้อเพิ่งรู้จากปากหลิงนี่แหละ แต่มันก้อไม่ได้เกี่ยวอะไรกับดิวนี่ เราไม่ได้เป็นอะไรกันแล้ว อี้เค้าจะเป็นอะไรกับใครก้อเรื่องของเค้า “ น้ำเสียงดิวดูเหมือนไม่ใช่ดิวคนเก่า ผมได้ยินดังนั้นก้อเจ็บจี๊ด ขึ้นมาในหัวใจ
“ อ้าวไอ้ดิว มาเหมือนกันเหรอ นึกว่าแกจะเกลียดขี้หน้าชั้นจนไม่มางานชั้นซะแล้ว แต่ยังไงก้อขอบใจน่ะที่มา ตามสบายเลยน่ะ อยากได้อะไรก้อบอกเด็กให้เอาให้แล้วกัน ชั้นคงต้อนรับแกมากไม่ได้หรอก พอดีแขกชั้นเยอะ “ บอลพูดแทรกขึ้นมา
“ ก้อพอดีแม่แกโทรไปชวนแม่ชั้นมาไง แต่พอดีแม่ชั้นติดธุระเลยให้ชั้นมาแทน แล้วก้อให้เอาของขวัญมาให้ด้วย แกไม่ต้องมาดูแลอะไรชั้นหรอก ไปดูแลแขกของแกเหอะ “ ดิวตอบบอลไป น้ำเสียงจิกๆเหมือนกัน ผมรู้เลยว่าดิวพูดกระทบผม
“ ไม่ใช่แขกธรรมดาด้วยน่ะดิว เป็นแขก V.I.P. ถึงขั้นแฟนซะด้วย มิน่าล่ะ บอลถึงได้ตามเทคแคร์ไม่ห่าง ขนาดหลิงเป็นญาติสนิทของบอลแท้ๆ บอลยังไม่สนใจหลิงเลย ไม่ไหวจริงๆ พี่ชายคนนี้ “ หลิง หลิงทำหน้าบ้องแบ๊วสุดๆ เห็นแล้วอยากแถ เข้าไปตบมาก
“ ไม่เอาน่าหลิง อย่าแซวแฟนบอลอย่างนี้สิ เดี๋ยวอี้เค้าเขินน่ะ บอลว่าหลิงพาดิวไปหาเพื่อนทางนู้นดีกว่า เดี๋ยวบอลจะพาอี้ไปหาพวกเพื่อนทางนู้น แล้วไงค่อยคุยกัน “ แล้วไอ้บอลก้อดึงแขนผมออกไป ตอนนั้นผมหันไปมองหน้าดิว หน้าของดิวไม่ได้แสดงอารมณ์อะไรออกมาเลย นี่เค้าไม่ได้รู้สึกอะไรกับผมเลยใช่ไหม
ผมเดินมากับบอล เพื่อพูดคุยกับแขกของเค้าที่โต๊ะอีกฝั่งนึง ผมเองก้อไม่รู้จะคุยอะไร เพราะว่าไม่ได้รู้จักใคร ก้อได้แต่นั่งฟังเค้าคุย เค้าโม้ไปเรื่อยเปื่อย เพื่อนของบอลแต่ละคน ดูท่าจะร้ายไม่ใช่เบา มีบางคนเหมือนกันที่ผมเคยเจอตอนไปเที่ยวผับครั้งที่แล้ว แต่ละคนพูดแต่เรื่องวีรกรรมที่ตัวเองได้ไปทำมา เช่น ฟันสาว ทะเลาะเบาะแว้ง ด่าตำรวจบ้าง สุดแล้วแต่ที่พวกเค้าจะสรรหามาพูด ผมเองก้อไม่ได้พูดหรือออกความเห็นใดๆ แต่ก้อมีบ้างที่พวกเพื่อนบอลจะแซวผม แต่ผมก้อไม่ได้ตอบโต้อะไร ได้แต่ยิ้มกลับไป
ผมรู้สึกเบื่อไม่อยากนั่งฟังพวกนี้คุยกัน เลยบอกบอลไปว่าจะไปเข้าห้องน้ำ จากนั้นผมก้อเดินออกจากโต๊ะนั้นมา แล้วเดินไปเข้าห้องน้ำที่อยู่ในบ้าน แปลกจังวันนี้งานวันเกิดบอลแท้ๆ ทำไมบอลไม่เห็นแนะนำให้พ่อแม่เค้าให้ผมรู้จัก ที่จริงผมก้อไม่อยากจะเจอพ่อแม่เค้าเท่าไหร่นักหรอก แต่เราเป็นแขกมาบ้านเค้า ถ้าได้ไหว้ทำความรู้จัก ก้อจะเป็นการดีอยู่เหมือนกัน เอ๊ะ หรือว่าพวกเค้าไม่ได้อยู่ในงานกันแน่ แต่จะอะไรก้อช่างเหอะ ตอนนี้ความสนใจของผมมีอยู่อย่างเดียวคือ เมื่อไหร่ผมจะได้กลับเสียที ผมเบื่อที่นี่เต็มทนแล้ว ไหนจะนังหลิง หลิงตัวร้าย ไหนจะดิวที่ท่าทางไม่เหมือนเดิมอีก พระเจ้า ช่วยผมด้วยยยยยย.......
ผมเข้าห้องน้ำ ทำธุระเสร็จแล้ว ก้อนั่งเล่นในห้องน้ำอยู่พักนึง คิดอะไรไปเรื่อยเปื่อย ทั้งยังเป็นการฆ่าเวลาที่จะต้องไปนั่งฟังพวกเพื่อนบอลโม้อีก เลยนั่งแช่ซะหน่อย
ก็อกๆๆๆ จู่ๆก้อมีคนเคาะประตูห้องน้ำขึ้น ผมเองก้องง ห้องมันก้อล็อคนี่นา ก้อแสดงว่ามีคนอยู่ในนี้สิ จะมาเคาะทำไม ตอนแรกผมก้อทำเป็นไม่สนใจ แต่คนข้างนอกยังเคาะประตูซ้ำอีก ผมเลยต้องเดินไปเปิดประตู แต่ไม่ทันที่ผมจะเปิดประตูออกไป แค่ผมปลดล็อคกลอนออก คนข้างนอกก้อดันประตูเข้ามาข้างในทันที ผมเองก้อตกใจเล็กน้อย แต่ยิ่งพอผมได้รู้ว่าใครผลักประตูเข้ามา ยิ่งทำให้ผมตกใจมากไปกว่าเดิม นี่เค้าจะทำอะไรกันแน่
-
เฮ้ยยยย คัยฟะ
-
ขอให้เป็นเจ้าดิวทีเท้ออออ :call:
-
ู^
^
ขอให้เปงดิวเหมือนกัน :call:
-
เหอๆ เริ่มเวียนหัวครับ ยิ่งอ่านยิ่งเวียนหัว เหนื่อยใจสุดๆ ทำไมถึงเป็นอย่างนี้ง่ะ เล่นเกมส์ประสาทกัน??? เฮ้อ สงสารเพ่อี้สุดๆ :o12:
-
อาไรๆ เค้าเพิ่งมาตะหากหละ ก็เพิ่งได้อ่านเรื่องนี้เองอ่ะ
ใช้เวลาอ่านนานเหมือนกันนะเนี่ย เนื้อหาเยอะจัด 2-3วันเลย
ขนาดว่าช่วงนี้ไม่ค่อยจะมีเวลาเมนต์ใครเท่าไหร่ หรืออ่านเรื่องเท่าไหร่นะเนี่ย
-
:oo1: :oo1: :oo1: :oo1: :oo1: :oo1: :oo1: :oo1: :oo1: :oo1: :oo1: :oo1: :oo1:
ก็อกๆๆๆ จู่ๆก้อมีคนเคาะประตูห้องน้ำขึ้น ผมเองก้องง ห้องมันก้อล็อคนี่นา ก้อแสดงว่ามีคนอยู่ในนี้สิ จะมาเคาะทำไม ตอนแรกผมก้อทำเป็นไม่สนใจ แต่คนข้างนอกยังเคาะประตูซ้ำอีก ผมเลยต้องเดินไปเปิดประตู แต่ไม่ทันที่ผมจะเปิดประตูออกไป แค่ผมปลดล็อคกลอนออก คนข้างนอกก้อดันประตูเข้ามาข้างในทันที ผมเองก้อตกใจเล็กน้อย แต่ยิ่งพอผมได้รู้ว่าใครผลักประตูเข้ามา ยิ่งทำให้ผมตกใจมากไปกว่าเดิม นี่เค้าจะทำอะไรกันแน่
“ อี้ อี้ไม่ควรที่จะมาอยู่ที่นี่น่ะ มันอันตราย ดิวว่าอี้กลับบ้านไปดีกว่าน่ะ “ ดิวนั่นเอง ที่ผลักประตูเข้ามา แล้วยังมาพูดอะไรแปลกๆอีก สีหน้าดิวดูเป็นกังวลเหมือนกัน
“ อันตรายยังไง ดิวหมายถึงอะไร อี้ไม่เข้าใจ “ ผมยังคงงงกับคำพูดดิวไม่หาย
“ อย่าเพิ่งถามว่ามันคืออะไร อี้กลับไปซะตอนนี้ดีกว่า เดี๋ยวมันจะสายไปกว่านี้ “ ดิวดูท่าทางกระวนกระวายมาก ไม่ทันที่ผมจะถามอะไรต่อ ผมก้อได้ยินเสียงเคาะประตูอีกครั้ง
“ อี้ อยู่อยู่ข้างในหรือเปล่า เป็นอะไรไหม ทำไมเข้าห้องน้ำนานจัง “ เสียงคนข้างนอกตะโกนเข้ามา ผมจำได้ว่าเสียงนั้นคือเสียงของบอล แต่จะทำไงดีล่ะ เพราะว่าตอนนี้ดิวก้ออยู่กับผมในห้องน้ำนี้
“ ใช่ อี้เอง อี้ไม่เป็นอะไรหรอก แค่ท้องเสียนิดหน่อย บอลไม่ต้องห่วงหรอก “ ผมตะโกนกลับไปเช่นนั้น เพราะถ้าบอลรู้ว่าผมกับดิวอยู่ด้วยกันข้างใน มันอาจจะเกิดเรื่องได้
“ อ้าวเหรอ งั้นไม่เป็นไร บอลรอข้างนอกน่ะ แล้วเราค่อยเข้าไปในงานพร้อมกันน่ะครับ “ ตายล่ะ ทำไงดี ไอ้บ้าบอลมันยังจะรอผมอยู่ข้างนอกเหรอเนี่ยะ ทำไงดีๆ ทันใดนั้นสมองผมมันก้อแล่นปรู๊ด จนผมคิดขึ้นมาได้ เลยหันไปพูดกับดิว
“ ดิว นายอยู่ในนี้น่ะ อย่าออกไปข้างนอกตอนนี้ ชั้นจะรีบพาตัวบอลออกไปก่อน เข้าใจไหม เราจะให้ใครเห็นเราสองคนอยู่ในห้องน้ำด้วยกันไม่ได้ มันไม่ดี “ ผมกระซิบกับดิว ซึ่งดิวก้อพยักหน้ากลับมา จากนั้นผมก้อเดินออกไปจากห้องน้ำ
พอผมเดินออกไป ผมก้อปิดไฟห้องน้ำ ส่วนบอลพอเห็นผมเดินออกมา เค้าก้อเดินมาหาผมพอดี
“ อี้รอบอลแป๊บนึงน่ะ บอลขอเข้าห้องน้ำก่อน “ อ้าวตายล่ะ ทำไงดี ซวยแล้วไหมล่ะ ถ้าบอลเข้าไปตอนนี้ก้อเห้นดิวอยู่ข้างในพอดีสิ ไม่ได้ๆ ผมจะต้องทำอะไรสักอย่าง ว่าแล้วก้อ......
-
^
^
^
ระทึกขวัญไหมละ :sad3:
จะรอดไหมนี่
-
โคตรระทึก
เล่นผีหลอกใส่อิบอลเลยดิว
-
ก๊ากกกกกก
โอ้ยเย้ ....
เอาละเว้ยยยย
เพิ่งกลับจากไปหาสุดที่รักมา อิอิ
-
เด๊วพอบอลจะเข้าห้องน้ำมา ก็ตะเอ๋เลยนะดิว
แล้วค่อยวิ่งหนีเอา
-
:z3: :z3: :z3:
ดิวจะทำยังไงนะ
ขอให้ดิวหลบได้เป็นสไปเดอร์แมนปีนขื่อ ไรงี้ คริๆๆ
:call: :call:
-
:beat: :beat: :beat: :beat: :beat: :beat: :beat: :beat:
พอผมเดินออกไป ผมก้อปิดไฟห้องน้ำ ส่วนบอลพอเห็นผมเดินออกมา เค้าก้อเดินมาหาผมพอดี
“ อี้รอบอลแป๊บนึงน่ะ บอลขอเข้าห้องน้ำก่อน “ อ้าวตายล่ะ ทำไงดี ซวยแล้วไหมล่ะ ถ้าบอลเข้าไปตอนนี้ก้อเห้นดิวอยู่ข้างในพอดีสิ ไม่ได้ๆ ผมจะต้องทำอะไรสักอย่าง ว่าแล้วก้อ......
“ เอ้อออ บอล เดี๋ยวก่อน คืออี้เพิ่งนึกขึ้นมาได้อ่ะ เหมือนกับว่าอี้ทำมือถือหล่นอ่ะ ไม่รู้ว่าหล่นที่ไหน บอลอย่าเพิ่งเข้าห้องน้ำได้เปล่า อี้กลัวว่ามันจะหายอ่ะ นี่อี้ต้องติดต่องานกับลูกค้าด่วนด้วย บอลช่วยอี้หาก่อนได้เปล่า “ ผมไม่รู้จะใช้มุขไหนแล้ว ในหัวตอนนั้นมันคิดขึ้นมาได้แค่นั้นจริงๆ บอลเองก้อดูจะตกใจไปกับท่าทางกระวน
“ อ้าวเหรอ ได้ๆ เดี๋ยวบอลช่วยออกเดินหาดูน่ะ ป่ะ แล้วอี้เดินไปที่ไหนบ้างล่ะ “ บอลถามผมอย่างกระตือรือร้น
“ ไม่รู้สิ เราเดินหาดูในงานดีกว่าน่ะ “ ผมรีบดึงแขนบอลเดินออกไป เพื่อที่ว่า ดิวจะได้ออกมาจากห้องน้ำนั่น เฮ้อออออ เกือบไปแล้วไหมล่ะ ไม่งั้นล่ะก้อ ผมไม่อยากจะคิดเลย
ผมทำท่าเดินหาของอยู่นาน แต่ก้อไม่ได้ทำท่ารุกรี้รุกลนมาก เพราะว่าเดี๋ยวแขกในงานจะตกใจ เดินหากันอยู่สักพัก บอลก้อหยิบมือถือขึ้นมาแล้วกดเบอร์ ผมเห็นดังนั้นเลยทำขึ้น
“ นายจะโทรหาใครเหรอบอล “
“ เปล่าหรอก ลองโทรเข้าเบอร์อี้ดูไง บอลว่ามันอยู่แถวๆนี้แหละ ไม่หล่นหายไปไหนหรอก ลองโทรดู เผื่อมีคนเก็บได้จะได้นำมาคืนไง “ ว่าแล้วบอลก้อกดไปที่เบอร์ผม แล้วก้อทำหน้านิ่วไปด้วย
“ มันติดน่ะอี้ แต่ไม่มีคนรับ มันคงอยู่แถวๆนี้แหละ เดี๋ยวบอลโทรเข้าเรื่อยๆแล้วกัน “ แล้วบอลก้อกดโทรอยู่เรื่อยๆ
ผมที่รู้อยู่แล้วว่า ผมเก็บมือถือไว้ในกระเป๋า เลยเดินมาที่โต๊ะที่นั่งเมื่อกี้นี้ ก้อได้ยินเสียงมือถือดังขึ้น คนในโต๊ะก้อทำหน้างงๆ กับเสียงนั่นเหมือนกัน พอผมเดินเข้าและหยิบมือถือออกมา ก้อเห็นว่าเป็นเบอร์ของบอล ผมเลยกดรับไป
“ บอล นี่อี้เอง พอดีอี้ลืมไว้ในกระเป๋าอี้เองนี่แหละ โทษทีๆ ไม่ต้องเดินหาแล้วน่ะ “
“ อ้อเหรอ โอเคๆ งั้นอี้นั่งรอบอลที่โต๊ะแล้วกันน่ะ “ จากนั้นผมก้อวางสายไป จากนั้นผมก้อนั่งรอบอลอยู่ที่โต๊ะ
ตอนที่นั่งรอ เพื่อนของบอลก้อบอกผมว่า ได้ยินเสียงมือถือผมดังอยู่นานแล้วเหมือนกัน แต่ไม่รู้ว่าของใคร เลยไม่ได้รับ และผมก้อมารับพอดี ผมก้อขอบคุณเค้าไปที่บอกผม แล้วไม่นานนักบอลก้อเดินมานั่งกับผม ผมเองก้อทำตัวปกติ เหมือนไม่เกิดอะไรขึ้น
-
อูยยยย
รอดดดดด
55555++
-
โห มุขเฉียบแหลมมากพี่อี้
ทำเป็นโก๊ะ คริๆๆๆๆๆ
o13
-
:m31: :m31: :m31: :m31: :m31:
ใครแอบไปหาที่รักมา
ขอหั้ยๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
:m31: :m31: :m31: :m31: :m31:
ใครแอบไปหาที่รักมา
ขอหั้ยๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
ขอให้อะไรคะ
พี่อีอี้
ว่ามา ...
-
อุ๊ยตาย แอ๊บเก่งนะตะเอง
-
จะรอดไปได้อีกกี่ครั้งนะ :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:
มาต่อด้วยหละ
รอ
รอ
รอ
:z13: :z13: :z13: :z13:
-
:a5: :a5: :a5: :a5: :a5: :a5: :a5: :a5: :a5: :a5: :a5: :a5: :a5: :a5: :a5: :a5:
ตอนที่นั่งรอ เพื่อนของบอลก้อบอกผมว่า ได้ยินเสียงมือถือผมดังอยู่นานแล้วเหมือนกัน แต่ไม่รู้ว่าของใคร เลยไม่ได้รับ และผมก้อมารับพอดี ผมก้อขอบคุณเค้าไปที่บอกผม แล้วไม่นานนักบอลก้อเดินมานั่งกับผม ผมเองก้อทำตัวปกติ เหมือนไม่เกิดอะไรขึ้น
บอลก้อนั่งคุยนั่งดื่มกับเพื่อนๆไป ผมเองก้อดื่มบ้าง คุยบ้างเล็กน้อยพอเป็นพิธี ในระหว่างนั้นก้อมีคนเดินมาหาบอลเพื่ออวยพรบ้าง มาชนแก้วบ้าง บางทีบอลก้อเดินไปโต๊ะอื่นบ้าง ผมเองก้อไม่ได้ไปกับเค้าหรอก ก้อได้แต่นั่งอยู่ตรงนั้นแหละ ผมนั่งเบื่อๆอยู่นานพอสมควรเหมือนกัน มือถือของผมก้อดังขึ้น เป็นเบอร์พี่กรณ์นั่นเองที่โทรเข้ามา ผมเลยเดินออกมารับสายข้างนอก
เนื่องจากเสียงภายในงานค่อนข้างดังมาก ผมเลยเดินออกมาคุยเรื่อยๆ ในบริเวณบ้านของบอล พี่กรณ์เค้าก้อโทรมาถามผมเรื่องงานทั่วไป ผมก้อเดินออกมาคุยเรื่อยๆ จนไม่รู้ว่าเดินมาไกลแค่ไหน รู้แต่ว่าไกลจากตรงงานเหมือนกัน และสังเกตที่ๆผมอยู่มันจะเหมือนกับเป็นโรงจอดรถมากกว่า พอผมวางสายจากพี่กรณ์แล้ว ผมก้อ พยายามหาทางเดินกลับไปยังในงาน
ผมเองก้อจำไม่ได้ว่าตอนที่ผมเดินมานั้นผมมาทางไหน เพราะมัวแต่จดจ่อไปที่การคุยกับพี่กรณ์มากกว่า เลยลืมจำทาง แต่ผมก้อคิดว่าน่าจะเดินกลับไปไม่ยาก เพียงแต่เลาะๆไปตามทางเดินก้อน่าจะเจอ ในระหว่างที่เดินอยู่นั้น ผมก้อได้ยินเสียงคนสองคนคุยกัน ผมเองก้อไม่ได้ใส่ใจ จนผมเดินมาเห็นว่า คนที่คุยกันนั้นเป็นใคร ผมเองก้อเผอิญได้ยินบทสนทนานั้นขึ้น เลยยืนแอบๆฟังอยู่ตรงแถวๆนั้น
“ เป็นไงล่ะบอล อีเกย์นรกนั่นมันอยู่ไหน “ เสียงผู้หญิงคนนั้นพูดขึ้น นั่นก้อคือเสียงหลิง หลิงนั่นเอง
“ ก้อนั่งอยู่โต๊ะพวกไอ้เม้งนั่นแหละ อยู่ในงานนั่นแหละ แล้วตกลงเอาไงนี่ “ ไอ้บอลตอบกลับไป ผมเริ่มเพ่งความสนใจทั้งหมดไปที่การสนทนาของทั้งคู่แล้ว เพราะว่าบุคคลที่สามที่ทั้งสองพูดอยู่นั้น มันน่าจะเป็นผมนั่นเอง
“ บอลนี่เก่งใช่ย่อยน่ะ ที่สามารถล่อมันมาที่งานนี้ได้ หลิงยอมรับจริงๆเลย “ ดูหน้าหลิง หลิงมีความสุขมาก
“ นี่หลิงรู้เปล่า ว่ากว่าที่บอลจะหลอกล่อมันมาที่นี่ได้น่ะ มันยากลำบากแค่ไหน บอลต้องใช้ความอดทนอย่างหนักเลยน่ะมันถึงจะยอมมา ไอ้นี่น่ะ มันฉลาดไม่น้อย ต้องชักแม่น้ำทั้งห้า กว่าที่จะให้มันเชื่อได้ แล้วอย่าลืมล่ะ เรื่องที่ตกลงกันไว้ หลิงต้องสมนาคุณบอลอย่างงามเลยน่ะ ค่าเหนื่อยสำหรับงานนี้ “ พอผมได้ฟังดังนั้น ผมก้อยังจับต้นชนปลายไม่ถูก ว่ามันคือเรื่องอะไรกันแน่ แต่ที่พอจะรู้คือ ต้องไม่ใช่เรื่องดีกับตัวผมแน่ๆ ที่สองคนนี้พูดถึงกัน
-
เอาแล้วไง ล่วงรู้แผนการชั่วร้ายแล้ว
-
:fire: :fire: :fire: :fire: :fire: :fire:
-
ยังงี้ต้องไปขอบคุณดิวล่วงหน้านะเนี่ย
อุตส่ามาเตือนให้ระวังไว้ล่วงหน้าแล้ว
แต่คนเรา กลับตัวกลับใจเป็นคนดีนี่ยากเน๊อะ
จะแอบแทงข้างหลังซะแล้ว เป็นคนดียังไม่ทันข้ามวันเลย
:เฮ้อ: :เฮ้อ:
-
บอลโคตรน่ากลัวเลยง่ะ ไม่คิดว่าจะเป็นคนแบบนี้โห ตกใจมากกมาย :o12:
แสบมากๆเลยยัยหลิงๆเนี่ย หึ :angry2:
-
:z2: :z2: :z2: :z2: :z2: :z2: :z2:
ขอตัวสักคืนนึงนะครับ
พอดีช่วยแม่ทำงาน บุฟเฟ่ต์อยู่น่ะครับ
ถ้าว่างดึกๆจะมาลงน่ะครับ
ขอบคุณที่ติดตามน่ะครับ
:pig2: :pig2: :pig2: :pig2: :pig2: :pig2:
-
จ้าา ตามสะดวก
-
ไอบอลมัน ... กี๊ส ส ส
พี่ดิวช่วยพี่อี้ไว้ด้วยนะคะ
พี่อี้ระวังตัวด้วย รีบๆกลับเลยนะ
เกลียดหลิงๆ เกลียดบอล ไม่ไหวแล้ว ว ว ว ว
อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกก
เป็นกำลังใจให้ค่ะ ^^
-
เพิ่งกลับจากหาที่รักมา
มีฟามสุข
เค้ารอได้ค่ะ พี่อีอี้ ^^
-
เบื่อคนมีความสุขจางงงงงงงงง
อิจฉาๆๆๆ เราเหนื่อยมากมายเหอะ
:pig2: :pig2: :pig2: :pig2: :pig2: :pig2: :pig2: :pig2:
-
เบื่อคนมีความสุขจางงงงงงงงง
อิจฉาๆๆๆ เราเหนื่อยมากมายเหอะ
:pig2: :pig2: :pig2: :pig2: :pig2: :pig2: :pig2: :pig2:
ก็แหมมมมมมมมมมมมม
ไม่ได้เจอตั้งนาน
นี่นา มีโอกาสก้นิดนึงดิ อิอิ :o8:
นานๆทีจะได้เจอ อร๊ายยยย เขิลลลล :-[
-
หึหึ รอด้ายยยยคร๊าบบบบ :really2:
ปล.อิจฉารีบน อิอิ มีแฟนให้กอดแล้น :sad4:
-
:m25: :m25: :m25: :m25: :m25: :m25: :m25: :m25: :m25: :m25: :m25: :m25:
“ นี่หลิงรู้เปล่า ว่ากว่าที่บอลจะหลอกล่อมันมาที่นี่ได้น่ะ มันยากลำบากแค่ไหน บอลต้องใช้ความอดทนอย่างหนักเลยน่ะมันถึงจะยอมมา ไอ้นี่น่ะ มันฉลาดไม่น้อย ต้องชักแม่น้ำทั้งห้า กว่าที่จะให้มันเชื่อได้ แล้วอย่าลืมล่ะ เรื่องที่ตกลงกันไว้ หลิงต้องสมนาคุณบอลอย่างงามเลยน่ะ ค่าเหนื่อยสำหรับงานนี้ “ พอผมได้ฟังดังนั้น ผมก้อยังจับต้นชนปลายไม่ถูก ว่ามันคือเรื่องอะไรกันแน่ แต่ที่พอจะรู้คือ ต้องไม่ใช่เรื่องดีกับตัวผมแน่ๆ ที่สองคนนี้พูดถึงกัน
“ ได้สิ หลิงจะเตรียมไว้ให้เมื่อมันจบลงแล้ว แล้วบอลมีแผนจะทำยังไงล่ะ “ หลิง หลิงยังถามไอ้บอลต่อ
“ ก้อไม่มีอะไรมาก บอลก้อจะถ่วงให้มันอยู่ในงานให้ดึกขึ้น จากนั้นค่อยมอมยามันตอนที่มันเผลอ จากนั้นค่อยจัดการมันให้เสร็จสรรพ แล้วบอลก้อจะถ่ายคลิปมันไว้ให้หลิงดูด้วย ดีม่ะ ถือว่า ภารกิจเสร็จสิ้นน่ะ “ ตอนที่ไอ้บอลพูด หน้าตามันแสดงอาการหื่นอย่างมาก นี่ไอ้สองคนนี้มันวางแผนจะทำเรื่องเลวๆกับผมเหรอเนี่ยะ ไม่ได้ล่ะ ผมจะทำยังไงดีเนี่ยะ ???
“ หลิงว่ามันไม่เสี่ยงไปหน่อยเหรอ มันจะยอมให้เรามอมง่ายๆเหรอ อีนี่มันรอบจัดจะตาย หลิงบอกแล้วไงว่า ให้คนของหลิงจัดการเองจะง่ายกว่า บอลจะได้ไม่ต้องเหนื่อยด้วย อีกอย่าง คนของหลิงก้อมีตั้งหลายคน ถ้ามันโดนพวกนั้นรุมน่ะ มันจะสะใจหลิงมากกว่านี้อีก “ โหๆๆๆ ในสมองของผู้หญิงคนนี้นี่ เคยมีเรื่องดีๆกับเค้าบ้างไหมเนี่ยะ
“ อย่าเลย บอลอยากลงมือเองมากกว่า หมั่นไส้แม่มนัก ชอบทำเล่นตัวเหมือนกับว่าตัวเองเริ่ดเลอขนาดนั้น จะอะไร กะอีแค่เกย์ธรรมดาๆคนนึง หลิงไม่ต้องห่วงหรอก เดี๋ยวบอลจัดการให้จนหลิงสะใจเลยล่ะดีมั้ย ฮ่าๆๆๆ “ หนอยไอ้พวกคนเลวสองคนนี้ มันวางแผนกันจะทำเลวๆกับผมจริงๆด้วย แย่แล้วไม่ได้การผมต้องทำอะไรสักอย่าง ไม่งั้นผมเสียท่าให้พวกนี้แน่ๆ
“ จัดการมาให้เรียบร้อยแล้วกัน เอาให้หนักๆเลยน่ะ ให้สมกับที่มันทำแสบกับหลิงไว้เยอะ แล้วก้ออย่าให้พลาดเหมือนรอบที่แล้วน่ะ ไม่งั้นล่ะก้อ บอลโดนแน่ นอกจากจะไม่ได้ของที่บอลอยากได้แล้ว อี้ยังจะบอกแม่บอลด้วยว่า บอลน่ะ ไปทำเลวอะไรไว้กับน้องหญิงลูกน้าเอก บอลก้อคงจะรู้น่ะว่า จะเกิดอะไรขึ้นกับบอล ถ้าแม่บอลรู้เรื่องนี้เข้า หวังว่าหลิงคงไม่ต้องเตือนความจำของบอลน่ะ “ หลิง หลิงพูดเหมือนกับว่าถือไพ่เหนือไอ้บอลอยู่ ส่วนไอ้บอลก้อดูท่าจะเกรงๆหลิง หลิง อยู่ไม่น้อยเหมือนกัน
“ เอาน่า รอบนี้รับรองว่า ไม่พลาดแน่นอน ไม่มีใครมาช่วยมันได้ด้วยรอบนี้ หลิงดูไอ้ดิวไว้แล้วกัน ช่วยกันมันออกไปห่างๆเลยน่ะ พอดึกหน่อย หบิงก้อรีบดึงตัวมันไปที่อื่นแล้วกัน ไปให้ห่างๆไอ้เกย์นั่นยิ่งดี เดี๋ยวมันจะมาขัดขวางบอลอีก เข้าใจไหม “ ไอ้บอลเน้นย้ำกับหลิง หลิง นี่พวกเค้าอยากทำร้ายผม ถึงขนาดต้องวางแผนกันขนาดนี้เลยเหรอ
“ เอออออน่า นั่นมันหน้าที่ของหลิง หลิงจัดการเอง บอลทำหน้าที่ของบอลไปเหอะ แต่หลิง สงสัยอยู่อย่างนึงว่า ทำไมบอลไม่จัดการมันไปตั้งแต่ครั้งแรกที่จับตัวมันมาได้ ทำไมต้องเก็บไว้นานขนาดนี้ด้วย เสียเวลาเปล่าๆ “ หลิง หลิงพูดขึ้นมาอีก
-
เอ๊ะ พูดให้คิดแฮะ ตอนจบ แต่ยังไงก็สงสารเพ่อี้มากๆเลย ทำไมกัน พวกมันบ้าไปแล้วหรือไงเนี่ย :o12:
-
“ เอออออน่า นั่นมันหน้าที่ของหลิง หลิงจัดการเอง บอลทำหน้าที่ของบอลไปเหอะ แต่หลิง สงสัยอยู่อย่างนึงว่า ทำไมบอลไม่จัดการมันไปตั้งแต่ครั้งแรกที่จับตัวมันมาได้ ทำไมต้องเก็บไว้นานขนาดนี้ด้วย เสียเวลาเปล่าๆ “ หลิง หลิงพูดขึ้นมาอีก <<< นั่นดิ
-
เลวได้โล่ห์จริงๆ
-
อินี่มันแค้นฝังหุ่นจริงๆ
กรรมใดใครก่อกรรมนั้นย่อมคืนสนองมันมั่งแหละ
รู้งี้แล้วก็แก้ลำมันซะนะ
ลุยเลยเพ่อี้
-
ยังงี้ก็ชิงมอมก่อนเลยทั้งคู่ จ้างแถวนั้นรุมโทรม
แล้วถ่ายคลิปไว้ประจาน จะได้จำๆไว้มั้ง จะมาทำกับเค้า
:angry2: :angry2:
-
เลวสุดๆ
เลวๆๆๆๆๆๆ
พี่อี้ระวังด้วยนะค๊า
-
อย่างที่เค้าว่ากัน
ความสวย มันป็นบาป
ความน่ารัก มันยิ่งเป็นบาปมหันต์
เศร้า จางงงงงงงงงงงงงงง
:o8: :o8: :o8: :o8:
-
นายบอล...การเป็นคนดี ทำไม่ยากหรอกคร้าบบบบ
หวังอยู่ลึกๆ ว่า นายน่าจะกลับตัวเป็นคนดี เหมือนคนอื่นๆเค้าได้
ขอให้มันเป็นแผนซ้อนแผนนะ นายบอล ซ๊าธู๊......
ส่วนหลิง หลิง....เลวเกินเยียวยา เกินแก้ไข
มีทางไปที่เดียว...ทางไปสู่ที่ชอบ ที่ชอบน่ะ
นา-รก เปิดอ้ารออยู่ สถานเดียว :a5:
:กอด1:ขอบคุณคับ อี้สวย อี้น่ารัก คริคริ :3123:
-
คุงอเล๊กซ์หมายถึงใครหรอคับ (แกล้งโง่สุดๆ) :laugh:
บางทีชีวิตคนเราถ้ามีคนมาเกี่ยวข้องยิ่งน้อยยิ่งดีนะครับ เจอแบบเพ่อี้นี่ก็นะ ทรหดสุดๆ :m31:
เมื่อไหร่จะเจอแสงสว่างซักทีก็ม่ายรู้ :m15:
-
:m16: :m16: :m16: :m16: :m16: :m16: :m16: :m16: :m16: :m16: :m16:
“ เอออออน่า นั่นมันหน้าที่ของหลิง หลิงจัดการเอง บอลทำหน้าที่ของบอลไปเหอะ แต่หลิง สงสัยอยู่อย่างนึงว่า ทำไมบอลไม่จัดการมันไปตั้งแต่ครั้งแรกที่จับตัวมันมาได้ ทำไมต้องเก็บไว้นานขนาดนี้ด้วย เสียเวลาเปล่าๆ “ หลิง หลิงพูดขึ้นมาอีก
“ อ้าวววว หลิง ก้อบอลอยากลองหาอะไรสนุกๆเล่นไง แต่ยังไงบอลก้อหลอกมันมาได้เหมือนเดิมนั่นแหละ ฝีมือชั้นนี้แล้ว อีกอย่างน่ะอยากลองใจไอ้ดิวมันด้วยว่า มันน่ะชอบไอ้เกย์นั่นจริงหรือเปล่า ดูท่าไอ้ดิวจะรักมันมากอยู่เหมือนกัน บอลเองก้อไม่เข้าใจหลิงเหมือนกัน ว่าทำไมหลิงถึงไม่ตัดใจไปจากไอ้ดิวซะที ทั้งๆที่มันก้อไม่ได้เหลียวแลหลิงเท่าไหร่เลย หลิงก้อหน้าตาสวยน่ะ เงินทองก้อมี ไม่เห็นต้องแคร์ไอ้ดิวมันเลย “ ไอ้บอลมันถามหลิง หลิงกลับไป
“ หลิงรักดิวน่ะบอล หลิงน่ะแอบรักดิวมาตั้งนานแล้ว ก่อนที่จะมาได้คบกันอีก แต่พอมีอีเกย์นรกนี่เข้ามา หลิงก้อไม่เข้าใจว่าทำไมดิวถึงได้เปลี่ยนใจไปสนใจมันนักน่ะ จนลืมหลิงไปเลย แล้วจากนั้นมา ดิวก้อไม่สนใจหลิงอีกเลย หลิงก้อรักของของหลิงน่ะ ทำไมหลิงจะต้องยอมเสียคนรักของหลิงไปด้วยล่ะ แล้วยิ่งมารู้ว่าต้องมาเสียให้เกย์ต่ำๆอย่างนั้นแล้ว หลิงยิ่งยอมไม่ได้ ฉะนั้น หลิงจึงยอมทำทุกอย่างเพื่อให้ได้ตัวดิวคืนมา แม้ว่าจะแลกด้วยอะไรก้อตาม หลิงยอมทั้งนั้น “ หลิง หลิงดูอำมหิตมากๆ ผมไม่คิดมาก่อนว่า ผู้หญิงคนนี้ จะเป็นได้ขนาดนี้ แค่เพียงเพราะว่าผู้ชายคนนึง ถึงกับต้องลงมือทำร้ายอีกคนๆนึงเลยเหรอ แล้วนี่หลิง หลิงจะรู้ไหมน่ะว่า ดิวเองก้อไม่ได้คิดอะไรกับผมแล้ว อย่างที่หลิงเข้าใจ ตายล่ะ ผมจะทำยังไงดีเนี่ยะ ดูท่าหลิง หลิงจะเอาจริงเสียด้วย
“ ถึงขนาดต้องทำร้ายคนๆนึงให้เสียหายทั้งร่างกายและชื่อเสียง แล้วก้อบีบให้เค้าออกไปจากชีวิตของไอ้ดิวเลยงั้นเหรอ นี่หลิงยอมทำขนาดนี้เพื่อไอ้ดิวเลยเหรอ “
“ ใช่ มากกว่านี้หลิงก้อจะทำ ถ้ามันทำให้ไอ้เกย์นรกนี่ ออกไปจากชีวิตของดิวซะที “ หลิง หลิงเน้นเสียงหนักแน่น
“ แล้วถ้าเกิดว่า ไอ้เกย์นั่น มันออกไปจากชีวิตไอ้ดิวแล้ว แต่ไอ้ดิวมันก้อยังไม่รักหลิงอีกล่ะ มันไม่เป็นการทำร้ายคนๆนึงไปเปล่าๆเหรอ หลิงจะมั่นใจได้ไงว่า ถ้าไอ้เกย์นี่มันไปแล้ว ดิวจะกลับมาคบกับหลิงอีก “ ไอ้บอลยังคงถามต่ออีก
“ เรื่องนั้นมันเป็นเรื่องของหลิง บอลไม่ต้องมาห่วงแทนหลิงหรอก แล้วนี่เป็นอะไร เกิดสงสารมันขึ้นมารึไง หน้าที่ของบอลคือจัดการมันให้เรียบร้อย แล้วมาเอาค่าจ้างไป แค่นี้แหละ “
จากนั้น หลิง หลิงก้อเดินออกจากตรงนั้นไป ไม่นานนักไอ้บอลก้อเดินตาม หลิง หลิงไปเช่นกัน ส่วนผมน่ะเหรอ ในความรู้สึกของผมตอนนั้น ยอมรับเลยว่า ผมค่อนข้างกลัวเหมือนกัน ว่าอาจจะเกิดเรื่องไม่ดีขึ้นกับผมแน่ๆเลย มันจะใช่เรื่องเดียวกับที่ดิว เตือนผมตอนอยู่ในห้องน้ำหรือเปล่าน๊า แล้วดิวเค้ารู้เรื่องนี้ได้ยังไงล่ะ ว่าแล้วผมก้อรีบเดินออกมาจากตรงนั้น แล้วก้อคิดหาทางหนีทีไล่ไว้
ผมเดินเลี่ยงออกมาอีกทาง เพื่อที่เวลาเข้าไปในงานแล้วถ้าไอ้บอล หรือใครเห็น จะได้ไม่รู้ว่าผมออกมาจากตรงไหน จะได้ไม่มีคนสงสัยผม ตอนที่ผมเดินใกล้จะถึงในงานแล้ว ก้อมีคนๆนึงมากระชากตัวผมเข้าไปในซอกมืดๆ ผมเองก้อตกใจเหมือนกัน ใครกันน่ะที่มากระชากตัวผมไป ขอทีเหอะ อย่าให้เป็นอย่างที่คิดเลย แล้วคนๆนั้นก้อจับแขนทั้งสองข้างของผมไว้ ผมพยายามเพ่งไปที่หน้าของคนๆนั้น
:angry2: :angry2: :angry2: :angry2: :angry2: :angry2: :angry2: :angry2: :angry2:
-
^
^
^
จิ้มพี่อเล็กซ์
ใครคนนั้น ไม่ใช่ใคร นอกจากพระเอกตัวจริง ดิวนั่นเอง
:z2: :z2:
-
เหอๆ ผู้หญิงเค้าน่ากลัวกันขนาดนี้เลยหรือเนี่ย เหวอเลย :a5:
เพ่อี้ไม่มีอะไรจะไปต่อกรกะมานได้เล้ยยย ทำไงดีเนี่ย :sad4:
-
นี่น่ะเหรอที่เจ้าหล่อนเรียกว่ารัก เฮ้อ กลุ้มใจว่ะ จะสงสารดีมั้ยเนี่ย ที่แน่ๆสงสารดิวกะอี้
ถ้าไม่ทำอะไรสักอย่างคงถูกรังควานไปตลอดละมั้งแบบนี้ จะรอดูว่าสุดท้ายใครจะเลวสุด ดิวที่รักของผมจะพลาดตำแหน่งนี้รึเปล่า งุงิ
-
พี่ดิวมาดึงไว้ใช่มั้ยค๊า
อิอิ
พี่อี้ รีบกลับเถ๊อะ
น้องเป็นห่วงพี่อี้นะ จุ๊บๆ
-
เพิ่งกลับจากไปหาที่รักมา
อิอิ
ความรักทำให้คนตาบอดจริงๆ
ให้ตายเหอะ
น่าสงสาร
-
บอดแบบเจ๊หลิงๆนี่ก็ทำร้ายคนอื่นเชียวนะ น่ากลัวเจงๆ :เฮ้อ:
-
ใครกันนะมาดึงอี้ไว้อยากรู้จังเลย นี่แหละนะความหลงทำให้คนเราสามารถทำอะไรก็ได้ลงไป ถึงแม้ว่าคนนั้นจะไม่รักก็ตาม
-
:z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3:
ผมเดินเลี่ยงออกมาอีกทาง เพื่อที่เวลาเข้าไปในงานแล้วถ้าไอ้บอล หรือใครเห็น จะได้ไม่รู้ว่าผมออกมาจากตรงไหน จะได้ไม่มีคนสงสัยผม ตอนที่ผมเดินใกล้จะถึงในงานแล้ว ก้อมีคนๆนึงมากระชากตัวผมเข้าไปในซอกมืดๆ ผมเองก้อตกใจเหมือนกัน ใครกันน่ะที่มากระชากตัวผมไป ขอทีเหอะ อย่าให้เป็นอย่างที่คิดเลย แล้วคนๆนั้นก้อจับแขนทั้งสองข้างของผมไว้ ผมพยายามเพ่งไปที่หน้าของคนๆนั้น
“ ไปแอบฟังเค้าคุยกันอย่างนั้นอ่ะ ไม่กลัวเค้าจับได้หรือไง ระวังจะโดนหนักกว่านี้น่ะ “ เสียงผู้ชายคนนั้นพูดขึ้น แม้ว่าซอกตรงนั้นจะค่อนข้างมืดนัก แต่ผมก้อพอจะเห็นหน้าของคนๆนั้นได้ชัด และผมก้อจำเสียงเค้าได้ด้วย
“ เป็นไงล่ะ ไม่ยอมเชื่อดิว ดีน่ะที่อี้เผอิญได้ฟังเรื่องนี้กับตัวเอง จะได้รู้เสียทีว่ามันคืออะไร แล้วทีนี้น่ะ อี้ก้อต้องระวังตัวมากกว่าเดิมอีกน่ะ ดิวว่างานนี้หลิงเอาจริงแน่ๆ “ ดิวพูดขึ้นมากอีก ยังดีน่ะ ที่คนๆนี้ไม่ใช่ไอ้บอล หรือลูกน้องของหลิง หลิง
“ แล้วดิวรู้ได้ไงว่า อี้จะโดนทำร้ายอ่ะ “ ผมถามกลับไปแบบสงสัย
“ ตอนนี้ไม่ใช่เวลาที่อี้จะมาถามเรื่องนี้ ดิวว่าอี้กลับเข้าไปในงานก่อนดีกว่า ก่อนที่พวกนั้นจะสงสัย อี้ต้องทำตัวเหมือนไม่รู้เรื่องอะไรมาก่อนเลยน่ะ จากนั้นพอได้จังหวะพวกนั้นเผลอ อี้ก้อค่อยแอบหนีออกมาจากงาน แล้วไปรอดิวข้างนอกบ้านน่ะ แล้วเราก้อไปจากที่นี่กัน ส่วนดิวจะแอบมองอี้ตลอด แล้วดิวจะเดินตามออกไปเอง ตกลงตามนี้น่ะ “ ดิวออกอุบายให้ผมทำตาม ดีจังเลยที่มีคนมาช่วยผมอีกที แต่ว่าผมจะหนีออกไปได้ง่ายๆเหรอ ก้อในเมื่อ ถูกจับตามองขนาดนั้น
ยังไม่ทันที่ผมจะได้ถามอะไรอีก ดิวก้อดันตัวผมออกจากซอกนั้น แล้วโบกมือเชิงให้ผมกลับเข้างานไป ผมเลยต้องจำเดินกลับเข้าไปในงาน ยอมรับว่าในใจผมตอนนั้นเริ่มกลัวขึ้นมาอีกแล้ว ผมไม่คิดว่าตัวเองจะได้มาล่วงรู้ว่า ตัวผมเองกำลังจะมีภัย นี่ผมต้องทำยังไงน่ะ ถึงจะรอดพ้นไปได้ ภาวนาขออย่าให้พวกนั้นไหวตัวทัน แล้วทำอะไรกับผมนอกเหนือไปจากที่พวกเค้าพูดเลย
ผมก้อเดินไปฟอร์มๆว่า หาอาหารมาเพิ่ม และเอาเครื่องดื่มมาด้วย เพราะว่าเวลาไอ้บอลถามว่าไปไหนนานๆ ผมจะได้มีข้ออ้างว่าทำไมถึงไปนาน พอมาถึงโต๊ะ ผมก้อทำเนียนๆนั่งลงเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น
“ ไปไหนมาอ่ะอี้ หาตั้งนาน นั่นได้อะไรมาเยอะแยะอ่ะ “ ไอ้บอลถามผมตอนที่ผมเดินมานั่งที่โต๊ะ
“ อ้อ อี้ก้อเดินหาของทานไปเรื่อยเปื่อยแหละ เห็นบอลวุ่นๆอยู่กับแขกของบอลไง อี้เลยไม่อยากกวน “ ผมตอบไป
“ เหรอ นึกว่าแอบไปว่ายเสน่ห์ให้หนุ่มๆในงานซะแล้ว ไม่ได้เลยน่ะ บอลหึงน่ะรู้ไหม “ ไอ้บลอมันยังมีหน้า มาทำทีว่าหึงผม ทั้งๆที่ใจมันนั้นคิดเลวอะไรกับผมอยู่ มันคงยังไม่รู้ตัวว่าผมรู้แผนการเลวๆของมันกับหลิง หลิงแล้ว ผมก้อไม่ได้ตอบโต้อะไรไป ได้แต่ยิ้มแห้งๆไปให้มัน จากนั้นผมก้อเริ่มหาทางหนีออกจากที่นี่
-
จริงๆแล้ว อี้น่าจะหนีกลับบ้านไปเลย
ไม่ต้องย้อนเขาไปในงานไม่ได้หรอครับ
แต่เอ...ถ้าทำแบบนั้นมันก็ไม่เกิดเรื่องอ่ะดิเนอะ 555+ :laugh:
-
เมื่อไหร่จะได้เอาคืนหละเนี่ย เอาให้หนักเลย
คนนิสัยไม่ดีแบบนี้ เชอะ
:angry2: :angry2:
-
เหนื่อยโพดดดดดดดดดดดดดดดด
:really2: :really2: :really2:
ดีจังมีคนช่วยด้วย
-
:beat:นังหลิงๆ นังห่านจิกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
เลวอ่ะ หล่อนน่ะเลววววววว
ชั้นไม่รู้จะคอมเม้นท์ความเลวของหล่อนได้ยังไงแล้ววว
พี่อี้สู้ๆ นะ หนีตามพี่ดิวออกมาให้ได้นะ :z10:
-
:angry2: :angry2: :angry2: :angry2: :angry2:
ผมก้อเดินไปฟอร์มๆว่า หาอาหารมาเพิ่ม และเอาเครื่องดื่มมาด้วย เพราะว่าเวลาไอ้บอลถามว่าไปไหนนานๆ ผมจะได้มีข้ออ้างว่าทำไมถึงไปนาน พอมาถึงโต๊ะ ผมก้อทำเนียนๆนั่งลงเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น
“ ไปไหนมาอ่ะอี้ หาตั้งนาน นั่นได้อะไรมาเยอะแยะอ่ะ “ ไอ้บอลถามผมตอนที่ผมเดินมานั่งที่โต๊ะ
“ อ้อ อี้ก้อเดินหาของทานไปเรื่อยเปื่อยแหละ เห็นบอลวุ่นๆอยู่กับแขกของบอลไง อี้เลยไม่อยากกวน “ ผมตอบไป
“ เหรอ นึกว่าแอบไปว่ายเสน่ห์ให้หนุ่มๆในงานซะแล้ว ไม่ได้เลยน่ะ บอลหึงน่ะรู้ไหม “ ไอ้บลอมันยังมีหน้า มาทำทีว่าหึงผม ทั้งๆที่ใจมันนั้นคิดเลวอะไรกับผมอยู่ มันคงยังไม่รู้ตัวว่าผมรู้แผนการเลวๆของมันกับหลิง หลิงแล้ว ผมก้อไม่ได้ตอบโต้อะไรไป ได้แต่ยิ้มแห้งๆไปให้มัน จากนั้นผมก้อเริ่มหาทางหนีออกจากที่นี่
“ เอออออ บอล เมื่อกี้คนที่ร้านโทรมาบอกว่าลูกค้าเต็มร้านเลยอ่ะ อี้ว่าจะขอตัวกลับก่อนน่ะ เพราะว่าพี่ที่ร้านเค้าดูแลร้านไม่ไหวอ่ะ ขอบคุณน่ะที่เชิญมางาน งานคืนนี้สนุกมาก “ ผมพยายามอ้างเหตุผลเพื่อที่จะหาทางออกไปจากที่นี่
“ อ้าวได้ไงอ่ะ อย่าเพิ่งกลับเดะ มันยังไม่เสร็จเลยน่ะ “ ไอ้บอลโวยวายขึ้น จากนั้นมันก้อยื่นหน้าเข้ามาใกล้ๆผมแล้วกระซิบ
“ รู้ไหมว่าหลิงยังไม่ได้เชื่อเราเท่าไหร่น่ะ อีกสักแป๊บได้เปล่า เดี๋ยวบอลจะพยายามเคลียร์เรื่องหลิงก่อน พอทุกอย่างเสร็จเรียบร้อยแล้วน่ะ เดี๋ยวบอลจะเป็นคนไปส่งอี้เอง “ ไอ้บอลพยายามรั้งผมไว้
“ ไม่เป็นไรหรอกบอล เรื่องนั้นช่างมันเหอะ เอาไว้ค่อยว่ากันใหม่ แต่ยังไงคืนนี้อี้ขอตัวกลับก่อนแล้วกัน แล้วก้อไม่ต้องลำบากไปส่งอี้หรอกน่ะ เดี๋ยวอี้กลับเองได้ แค่นี้เอง “ ผมเองก้อพยายามหาทางเลี่ยงเช่นกัน
“ เอ๊ะ นี่อี้เป็นอะไรหรือเปล่า ทำไมดูแปลกๆไป ปกติจะใช้คำแทนชื่อตัวเองว่าชั้นนี่นา มีอะไรอะไรเปล่าอี้ “ ไอ้บอลมันทำหน้าสงสัยในตัวผมสุดๆ ผมเองก้อลืมระวังตัวไป ด้วยความที่ว่ากังวลมากไปหน่อย เลยไม่เป็นตัวของตัวเองนัก
“ ไม่มีอะไรหรอก เราก้อก้อเป็นอย่างนี้แหละ น่ะๆ เราต้องกลับจริงๆ “ ผมยังคงตื๊อต่อไป ไอ้บอลทำท่าครุ่นคิดนิดนึง แล้วพูดขึ้น
“ งั้นเอาอย่างนี้ อี้รอบอลแป๊บนึง เดี๋ยวบอลไปบอกเพื่อนให้ดูงานแทนบอลก่อน จากนั้นบอลก้อจะออกไปส่งอี้เอง อี้รอแป๊บนึงน่ะ “ ไอ้บอลพูดจบมันก้อเดินออกไปจากโต๊ะนั้นทันที ผมเห็นท่าไม่ดีแล้ว ว่ามันต้องไปวางแผนอะไรกันแน่ๆ
ผมเห็นท่าไม่ค่อยจะดีแล้ว เลยนั่งคิดแผนใหม่ ไอ้ครั้นว่าผมจะออกจากงานเลยนี่ กลัวมันจะเป้นอะไรที่กระโตกกระตากเกินไป เดี๋ยวถ้าพวกนั้นมันรู้ตัว มันอาจจะทำการอุกอาจกับผมได้ ที่นี่ก้อเป็นถิ่นมันซะด้วย ผมควรจะหาวิธีที่แยบยลกว่านี้
ทันใดนั้นเอง ต้งก้อโทรเข้ามือถือผม ผมเลยกดรับทันที
“ อี้ครับ อี้อยู่ไหนเหรอ ต้งเพิ่งเลิกงานอ่ะ พอดีมาหาที่ร้านไม่เจอ ติดงานเหรอครับ “ ต้งถามผมมา
“ คืออย่างนี้น่ะต้ง พอดีว่า....เฮ้ยๆๆๆ ฮัลโหลๆๆๆ “ ตายล่ะ มันจะบังเอิญอะไรขนาดนี้เนี่ย มือถือผมดันแบตมาหมดเอาตอนนี้ อย่างที่เค้าว่า คนเรามันจะซวย อะไรมันก้อติดขัดไปหมด
-
เง้อออ เข้ามาวิ่งเล่น :m7:
รีบๆหนีเข้านะตัวเอง
-
:serius2: :serius2:
คนถึงคราวซวยจริงๆ พระเอกของเราอยู่ไหนมาช่วยเร็ว
:z3: :z3:
-
พี่อี้จะให้น้อง อึดอัดตายเลยปะคะ 5555
อ่านแล้วแบบ หายใจไม่ทั่วท้องจริงๆ ฮ่าๆๆๆ
-
เง้อออจะตื่นเต้นไปไหนคร้าบบบบคุณอี้คร้าบบบบบบบ :z3:
-
วันนี้ขี้เกียจนิดนึงน่ะครับ
พอดีเล่นเกมติดพันอยู่
ดึกๆจามาลงให้ เด้ออออออออออออออออ
-
แล้วเค้าจะรอน้า
-
งานเข้าอีกแล้วครับท่าน ทำไม๊ ทำไมเฮ้อ :z2:
บอลแสบสาดดด :z3:
แสบทั้งตระกูลเลยป่ะเนี่ย? :monkeysad:
-
:bye2: :bye2: :bye2: :bye2:
ขอเวลา 10นาที
ได้อ่านแน่นอน
รอหน่อยน่ะ กร๊าบบบบบบบบบบบบบบ
-
เค้าคงรอมะดั้ยแล้วล่ะพี่อีอี้เพราะเค้าจะไปนอนละ พรุ่งนี้จะไปหาหมอ
เหอๆ
-
:เฮ้อ: ตามทันซักที
o13 ลุ้นนนนนนนนนนนนนนนนน คร้าบบบ
จะขาดใจแทน 555
-
กำ .... จริงๆ พี่อี้
:z3: :z3: :z3: :z3:
เซงอ่ะเซงงงงงง
-
เอ๊ะ ไหนล่ะ 10 นาที
รอลุ้นกันต่อไป
-
:m20: :m20: :m20: :m20: :m20: :m20:
แฮะๆๆๆๆๆ พอดีเมื่อคืนนี้ง่วงไปหน่อย เลยม่ะได้ลงอ่า
วันนี้ แน่นอน ชัวร์ๆๆๆๆๆๆๆ
และขอต้อนรับการกลับมาของโก๋น่ะครับ
กว่าจะตามทัน เฮ้ออออออออ อิอิ
-
:a5:
รอลุ้นว่าอี้จะหนีพ้นอ่ะป่าว...
ขอไวหน่อยนะค่ะ น้องอเล็กซ์
-
:m20: :m20: :m20: :m20: :m20: :m20:
แฮะๆๆๆๆๆ พอดีเมื่อคืนนี้ง่วงไปหน่อย เลยม่ะได้ลงอ่า
วันนี้ แน่นอน ชัวร์ๆๆๆๆๆๆๆ
และขอต้อนรับการกลับมาของโก๋น่ะครับ
กว่าจะตามทัน เฮ้ออออออออ อิอิ
คร้าบบผม ขอบคุณคร้าบบบบ
รอลุ้นๆนะครับ 555
-
:z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3:
“ คืออย่างนี้น่ะต้ง พอดีว่า....เฮ้ยๆๆๆ ฮัลโหลๆๆๆ “ ตายล่ะ มันจะบังเอิญอะไรขนาดนี้เนี่ย มือถือผมดันแบตมาหมดเอาตอนนี้ อย่างที่เค้าว่า คนเรามันจะซวย อะไรมันก้อติดขัดไปหมด
ว่าแล้วผมก้อทำฟอร์มว่าจะไปเข้าห้องน้ำ แล้วเดินแยกออกมาจากโต๊ะที่ผมนั่งอยู่ จากนั้นก้อเดินออกมาตรงหลังบ้านของบอล เพื่อเข้าห้องน้ำ แต่ผมเองไม่ได้อยากเข้าหรอก แต่ในตอนนั้นกระจิตกระใจผมมันไม่อยู่กับเนื้อกับตัวแล้ว เลยเดินพร่านไปหมด
แล้วจู่ๆ ก้อมีคนมาลากแขนผมไปอีกทาง พอผมหันไปมอง ก้อกลายเป็นดิวนั่นเอง
“ อี้ อี้มาเดินอะไรแถวนี้ อย่ามีพิรุธสิ เดี๋ยวพวกนั้นรู้ตัวแล้ว มันจะยุ่งยากน่ะ “ ดิวพูดเตือนผม เค้าคงจะเห็นอาการของผม
“ แล้วดิวจะให้อี้ทำไงล่ะ ก้อรู้ทั้งรู้ว่าตัวเองกำลังจะโดนทำร้ายอ่ะ จะให้อี้นั่งอยู่เฉยๆเหรอ อี้ อี้ทำอะไรไม่ถูกอ่ะ “ อาการของผมตอนนั้นคงจะร้อนรนมากมาย จิตใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัวแล้ว
“ เอาอย่างนี้ ถ้าอี้กลัวมาก อี้เอากุญแจรถสำรองของดิวน่ะ แล้วไปเปิดกระโปรงหลัง จากนั้นอี้ก้อเข้าไปหลบในนั้นก่อน ไว้เมื่อดิวมีโอกาส ดิวจะหาทางขับรถออกไปจากที่นี่น่ะ ตกลงตามนี้น่ะ “ ดิวออกอุบายให้ผม
“ เอางั้นเหรอ ถ้าเกิดว่ามีคนสงสัย หรือตามหาอี้ล่ะ อี้จะทำยังล่ะ “ ผมเริ่มคุมสติตัวเองไม่อยู่แล้ว
“ อี้ เราไม่มีทางเลือกมากน่ะ อย่าลืมน่ะว่า ที่นี่มันถิ่นของพวกมัน เราไม่มีทางสู้รบตบมือกับมันได้แน่ จะยังไงก้อตาม เราทำตามแผนนี้ไปก่อน ตกลงตามนี้น่ะอี้ เอานี่ไป “ หลังจากที่ดิวพูดจบ ดิวก้อยื่นกุญแจรถให้ผม ผมก้อรับมา
“ รถดิวจะจอดอยู่อีกด้านนึงของบ้านนะ เวลาอี้เดินไปก้อดูๆทางหน่อยแล้วกัน อย่าให้ใครสงสัยล่ะ จากนั้นอีกไม่เกิน 10 นาที ดิวจะรีบตามออกไป อี้หลบอยู่ในนั้นแหละ แล้วค่อยเจอกัน “ ดิวย้ำกับผมนักหนา
“ ขอบใจน่ะดิว อี้ๆๆ “ ผมอยากจะพูดมากกว่านี้ แต่ดิวดันขัดขึ้นมาเสียก่อน
“ ไม่ใช่เวลามาพูดอะไรตอนนี้ อี้รีบไปก่อนเหอะ แล้วเจอกันน่ะ “ จากนั้นดิวก้อรีบปลีกตัวออกไปอีกทาง ส่วนผมก้อค่อยๆเดินออกไปทางฝั่งนึงของบ้านไอ้บอล เพื่อไปยังรถของดิว
พอผมถึงรถของดิวแล้ว ผมก้อหันซ้ายหันขวาเพิ่อดูส่ามีคนไหม ก้อปรากฏว่าไม่ค่อยมีใครอยู่แถวนั้นนัก ผมเลยรีบเปิดกระโปรงหลังรถของดิว แล้วเข้าไปหลบในนั้น วันนี้ดิวขับรถ Benz คันเดิมกับที่ผมเจอเค้าครั้งแรกมา ซึ่งเป็นรถที่ค่อนข้างใหญ่ เลยมีพื้นที่มากพอที่จะนอนได้อยากไม่ลำบากมากนัก แต่ถึงยังไงก้อตาม มันก้อยังไม่สบายอยู่ดี ร้อนก้อร้อน เหงื่อผมนี่ไหลซกเลยล่ะครับ
ผมหลบอยู่ในนั้นประมาณ 10 นาทีเห็นจะได้ ผมก้อรู้สึกเหมือนมีคนมาเปิดประตูรถ แล้วเข้าไปนั่ง ผมก้อคาดว่าน่าจะเป็นดิว จากนั้นรถก้อถูกขับออกมาจากตรงนั้น ผมเองก้อค่อยโล่งใจหน่อย ที่สามารถหนีออกมาจากตรงนั้นได้ ก้อได้แต่หวังว่าจะหนีพ้นไปได้
รถออกมาได้สักพักนึง แล้วจู่ๆรถก้อหยุด ผมไดก้ยินเสียงเหมือนคนคุยอะไรกันไม่รู้จาด้านนอก ซึ่งผมเองก้อิได้ยินไม่ถนัดนัก เอ๊ะ นี่ดิวมากับใครกันแน่เนี่ยะ แล้วนี่ข้างนอกมันเกิดอะไรขึ้น ผมนั่งคิดอยู่สักพัก ก้อมีคนมาเปิดกระโปรงหลังรถขึ้น
พอผมหันไปมอง ก้อเจอหลิง หลิงนั่นเองที่มาเปิด จากนั้น หล่อนก้อตรงมากระชากหัวของผม แล้วพยายามดึงออกมาจากกระโปรงรถ ผมเองก้อตกใจทำอะไรไม่ถูก แต่เพราะว่าตอนนั้นหลิง หลิง กระชากผมแรงมาก ผมเลยต้องยอมออกมาจากกระโปรงหลังรถ ตามแรงดึงของหล่อน แล้วหล่อนก้อเหวี่ยงผมกระเด็นไปอีกทางนึง
“ นี่น่ะเหรอว่าไม่มีอะไร แล้วมันมาหลบอยู่นี่ได้ยังไง ฮ่ะ !!! ดิว “ เสียงหลิง หลิงตะคอกใส่ดิวที่ตอนนี้โดนผู้ชายตัวใหญ่ล่ำ 2-3 คนล็อคตัวไว้อยู่ ท่าทางดิวจะพยายามดิ้นเหมือนกัน แต่คงสู้แรงพวกนั้นไม่ได้
-
หลิงหลิง แมร่งร้ายยย --*
:z6: ซักโช๊ะสิ
-
นี่มันอะไรกันเนี่ยยยย
โอยย จะบ้าตาย
-
หึหึ ใช้อำนาจในทางมิชอบเช่นที่แล้วมา :m16:
แย่มากๆ :เฮ้อ:
สงสารพี่อี้จัง
-
อิหลิงร้ายมากกก
พี่อี้อย่าไปยอมมันน๊า
พี่อี้สู้ๆ
-
อิเวนนนน คะ
เปนไรมากมั้ยคะ
-
:เฮ้อ: :เฮ้อ:
เมื่อไหร่ชะนีนางนี้จะหายไปซะทีเนี่ย เบื่อจริงๆเลยคนแบบนี้เนี่ย
:serius2: :serius2:
-
:z6: :z6: :z6: :z6: :z6: :z6: :z6: :z6: :z6: :z6: :z6: :z6: :z6:
รถออกมาได้สักพักนึง แล้วจู่ๆรถก้อหยุด ผมไดก้ยินเสียงเหมือนคนคุยอะไรกันไม่รู้จาด้านนอก ซึ่งผมเองก้อิได้ยินไม่ถนัดนัก เอ๊ะ นี่ดิวมากับใครกันแน่เนี่ยะ แล้วนี่ข้างนอกมันเกิดอะไรขึ้น ผมนั่งคิดอยู่สักพัก ก้อมีคนมาเปิดกระโปรงหลังรถขึ้น
พอผมหันไปมอง ก้อเจอหลิง หลิงนั่นเองที่มาเปิด จากนั้น หล่อนก้อตรงมากระชากหัวของผม แล้วพยายามดึงออกมาจากกระโปรงรถ ผมเองก้อตกใจทำอะไรไม่ถูก แต่เพราะว่าตอนนั้นหลิง หลิง กระชากผมแรงมาก ผมเลยต้องยอมออกมาจากกระโปรงหลังรถ ตามแรงดึงของหล่อน แล้วหล่อนก้อเหวี่ยงผมกระเด็นไปอีกทางนึง
“ นี่น่ะเหรอว่าไม่มีอะไร แล้วมันมาหลบอยู่นี่ได้ยังไง ฮ่ะ !!! ดิว “ เสียงหลิง หลิงตะคอกใส่ดิวที่ตอนนี้โดนผู้ชายตัวใหญ่ล่ำ 2-3 คนล็อคตัวไว้อยู่ ท่าทางดิวจะพยายามดิ้นเหมือนกัน แต่คงสู้แรงพวกนั้นไม่ได้
“ หลิง อย่าทำอี้น่ะ อี้เค้าไม่เกี่ยว ปล่อยเค้าไปเหอะ เรื่องนี้มันเป็นเรื่องของเราสองคนเท่านั้นน่ะ อย่าเอาคนอื่นมาเกี่ยวข้อง มีอะไรเราก้อค่อยๆคุยกัน อย่าไปทำร้ายคนอื่นน่ะ “ ดิวตะโกนลั่นเพื่อบอกให้หลิง หลิงปล่อยตัวผม
“ นี่ดิวห่วงมันมากรึไง ฮ่ะ ก้อไหนว่าไม่ได้เป็นอะไรกันแล้ว จะไปห่วงมันทำไม หรือว่ายังรักยังหลงมันอยู่ “ หลิง หลิงตะโกนกลับไป ท่าทางหล่อนจะโกรธมากๆ ส่วนผมเองไม่รู้จะทำยังไงดี เพราะตอนนี้ รอบๆตัวผม มีผู้ชายตัวล่ำๆอยู่หลายคนเลยทีเดียว
“ หลิง ฟังดิวน่ะ อย่าไปเอาอี้มาเกี่ยวด้วย เค้าไม่เกี่ยว ปล่อยเค้าไปเหอะ ดิวขอร้อง “ ดิวพยายามอ้อนวอนหลิง หลิง อีกครั้ง
“ ไม่เกี่ยวได้ไง ถ้าไม่ใช่เพราะมัน ดิวก้อคงไม่ทิ้งหลิงอย่างนี้หรอก ทำไมฮ่ะดิว หลิงมันไม่ดีตรงไหน ทำไมดิวถึงไม่รักหลิง แต่กลับไปรักไอ้เกย์นรกนี่ ทำไมฮ่ะดิว “ หลิง หลิง ตะโกนใส่ดิวแบบโกรธสุดๆ
“ หลิง เราค่อยๆพูดกันน่ะ ปล่อยอี้ไปก่อน แล้วเราค่อยมาคุยกันน่ะครับ “ ดิวพยายามพูดดีๆเพื่อให้หลิง หลิงยอมปล่อยผมอีกครั้ง
“ ห่วงมันมากใช่ไหม รักมันมากใช่ไหม ด้ายยยยยยยย “ น้ำเสียงของหลิง หลิงดูจะโกรธมาก
พูดจบแล้วหลิง หลิง ก้อพุ่งเข้าใส่ผมทันที จากนั้นหล่อนก้อทั้งตบทั้งข่วนมาที่ผม ผมเองก้อได้แต่ปัดมือของหล่อนออก ไม่ให้มันเจ็บมากกว่านี้ แต่แรงของหล่อนเยอะมาก ทั้งยังพยายามที่จะมาจิกหัวผมอีก แต่ผมก้อพยายามต่อสู้สุดๆ ผมได้โอกาสตอนนั้นจับแขนของหล่อนบิดแล้วไขว้ไปที่หลัง จากนั้นผมก้อทุบไปที่ท้ายทอยหล่อน แล้วก้อผลักหล่อนออกไป
พอผลักหล่อนออกไปแล้ว ผมก้อพยายามจะวิ่งหนี แต่ก้อมีผู้ชายสองคนวิ่งมาดักผมไว้ แล้วก้อมีคนนึงพุ่งมาหาผม แต่ผมก้อเอียงตัวหลบได้ ผมได้โอกาสนั้นเลยถีบมันไปทีนึง จนมันเซไปอีกทาง แล้วอีกคนนึงก้อพุ่งเข้ามาจับแขนผม ผมเลยบิดมือตัวเองออก จากนั้นก้อใช้มืออีกข้างของผมจับที่ข้อมือของเค้าแล้วบิดลงกับพื้น จนเค้าร้องจ๊ากกกก เสียงดัง แล้วผมก้อทุบไปที่กลางหลังเค้าอย่างแรง แล้วผมก้อพยายามวิ่งหนี แต่ทันใดนั้นก้อมีใครคนนึงมาโอบตัวผมไว้จากด้านหลังอย่างแน่น ผมพยายามดิ้นเท่าไหร่ก้อดิ้นไม่หลุด แล้วหลิง หลิงก้อพุ่งตรงมาที่ผมแล้วตบเข้าที่หน้าผมอย่างแรงจนหน้าผมชา
“ อย่าๆๆๆๆๆๆ หลิง อย่าทำเค้า อย่าๆๆๆๆ ดิวขอร้อง อย่าทำเค้าเลย “ เสียงดิวตะโกนมากจากอีกด้านนึง ผมหันหน้ากลับไป ก้อยังคงเห็นดิวถูกล็อคตัวอยู่อย่างนั้น แต่เค้าก้อพยายามดิ้นสุดขีด แต่คงจะดิ้นไม่หลุดแน่ๆ
-
เหอะๆๆๆ
อิเวนนี่เปนไรมากมั้ย ห๊ะ
-
นาทีวิกฤตสุดๆ
อี้ช่วยดิวให้ได้นะ
-
^
^
^
ไหงงั้น อี้ก็โดนจับอยู่นะค็ะ :sad4: คุณจ็อคก็ :serius2:
ใครจะมาช่วยทั้ง 2 คนเนี่ย
เอะ หรือจะเป็นบอล หรือว่าเป็นต้ง หรือว่าเป็นพี่กรณ์ หรือว่าอี้จะโดน.... o22
ปล.ตามอ่านมาตลอดค่ะแต่อ่านในมือถือ ซึ้ง MENT ไม่ได้ ( :เฮ้อ:)
พอมาอ่าผ่านเน็ตก็กะอ่านตามให้ได้ก่อนแล้วค่อย MENT ตอนนี้ก็ถึงเวลาแล้ว :laugh:
ปล2. อี้สู้สู้
-
^
^
^
ไหงงั้น อี้ก็โดนจับอยู่นะค็ะ :sad4: คุณจ็อคก็ :serius2:
ใครจะมาช่วยทั้ง 2 คนเนี่ย
เอะ หรือจะเป็นบอล หรือว่าเป็นต้ง หรือว่าเป็นพี่กรณ์ หรือว่าอี้จะโดน.... o22
ปล.ตามอ่านมาตลอดค่ะแต่อ่านในมือถือ ซึ้ง MENT ไม่ได้ ( :เฮ้อ:)
พอมาอ่าผ่านเน็ตก็กะอ่านตามให้ได้ก่อนแล้วค่อย MENT ตอนนี้ก็ถึงเวลาแล้ว :laugh:
ปล2. อี้สู้สู้
คุณครับ
ผมก็อ่านจากมือถือนะครับ
มันก็เม้นได้นี่นาผมก็เม้นอยู่ทุกวันง่ะครับ
ไม่เชื่อดูที่รีด้านบนน่ะครับมันเป็นรูปมือถือ เห็นเปล่า ตรงTopic อ่ะ
-
o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13
ยังไงก้อขอบคุณน่ะครับ ที่อุตส่าห์มาเม้นต์ให้
ดีใจจังมีคนอ่านเพิ่มขึ้น
ยังไงก้อมาเม้นยต์ให้ผมบ่อยๆน่ะครับ
:call: :call: :call: :call: :call:
-
ซะงั้น ==*
ลิงลิง นี่ร้ายเจงๆ
เอาไงดีล่ะครับทีนี้ มันลุ้นนนนนนนนน
-
ที่รักครับ o18
จะมาลงเรื่องมั้ยครับที่รัก
แฟนๆลุ้นกันตัวโก่งแล้วนะครับที่รักครับ
-
:angry2: :angry2: :angry2: :angry2: :angry2:
เน่ๆๆๆ ใครเป็นที่รักของจ็อคอ่า
เด๋วที่รักตัวจริงมาเหวี่ยงเค้า
แล้วทำกับเค้าเหมือนหลิงๆ ทำ เค้าก้อซวยเดะ
ม่ะอ่าวววววววววววววววว :serius2: :serius2: :serius2:
ปล.โก๋ครับ หลิง หลิง ครับ ไม่ใช่ ลิง ลิง ขอร้องงงงงงงงงง
-
เรียกลิงน่ะดีแล้วคร้าบบบ
555
ผมง่วงแล้วขอตัวไปนอนก่อนนะคร้าบบบ เมื่อวานคุยกับปู่รหัสแบบมาราธอนมากมาย
คุยไปได้ไง 6 โมงยัน ตี 2 :a12:
-
:m15: :m15: :m15: :m15: :m15: :m15: :m15: :m15: :m15: :m15:
“ อย่าๆๆๆๆๆๆ หลิง อย่าทำเค้า อย่าๆๆๆๆ ดิวขอร้อง อย่าทำเค้าเลย “ เสียงดิวตะโกนมากจากอีกด้านนึง ผมหันหน้ากลับไป ก้อยังคงเห็นดิวถูกล็อคตัวอยู่อย่างนั้น แต่เค้าก้อพยายามดิ้นสุดขีด แต่คงจะดิ้นไม่หลุดแน่ๆ
“ ถ้าดิวรักมันมาก เป็นห่วงมันมาก หลิงจะทำให้มันไม่เหลืออะไรเลย จนมันต้องหนีหายไปจากชีวิตดิวเอง แค่นี้มันก้อไม่มากวนใจหลิงอีกแล้ว ดิวน่าจะเดีใจน่ะที่หลิงยังปราณีมัน ไม่ทำอะไรมันมากกว่านี้ “ หลิง หลิงพูดเสียงเหี้ยมใส่ดิว แต่หล่อนหันหน้ามาที่ผม
“ แกปล่อยชั้นน่ะ ชั้นไปทำอะไรให้แกนักหนา แกไม่กลัวตำรวจจับหรือไง ที่มาทำอย่างนี้กับคนอื่น คุกน่ะ เค้าไม่ได้มีไว้ขังหมาน่ะเว๊ยยยย อย่าทำอะไรที่มันบ้าไปกว่านี้เลย ปล่อยชั้นไปดีกว่า “ ผมขู่หลิง หลิงไป แต่หล่อนกลับเดินเข้ามาหาผม แล้วบีบที่ปากผมอย่างแรง
“ แค่คิดว่าชั้นไม่คิดหาทางออกเรื่องนี้เหรอ ไม่ต้องห่วงน่ะ เมื่อเรื่องมันจย แกก้อจะรู้เองว่าทำไมชั้นถึงไม่กลัวคำขู่โง่ๆของแก จากนี้ไป ก้อขอให้แกสนุกกับคนพวกนี้แล้วกันน่ะ ฮ่าๆๆๆ “ หล่อนกัวเราะเสียงน่ากลัวมาก เหมือนคนขาดสติ
ผมได้โอกาสนั้นอีก เลยกระแทกเข่าไปที่ท้องหล่อนอีกทีนึง จากนั้นก้อถีบไปที่กลางลำตัวอีกครั้งนึง แล้วผมก้อกระทืบเท้าคนที่โอบตัวผมไว้อยู่ จนมันสะดุ้งผมเลยได้ทีกระแทกหัวผมไปที่หน้ามันอย่างแรงอีกที จนมันผงะออกไป จากนั้นพอผมหลุดออกมาได้ ผมก้อวิ่งหนีแบบไม่คิดชีวิต ใจนึงผมก้ออยากจะช่วยดิวอยู่หรอกน่ะ แต่ลำพังตัวผมเงอก้อจะเอามไรอดอยู่แล้ว และผมก้อคิดว่า หลิง หลิงคงไม่ทำร้ายดิว คนที่หล่อนรักได้ลงคอหรอกน่ะ
ผมวิ่งออกมาโดยไม่หันหลังกลับไปดูข้างหลังเลย แต่ได้ยินสียงเหมือนกับว่ามีคนกำลังไล่ตามมา ผมก้อไม่สน วิ่งแบบหนีตายสุดๆ และถนนหนทางที่ผมวิ่งนั้นก้อไม่คุ้นนัก เป็นเหมือนที่โล่งๆอะไรสักอย่าง แต่ตอนนั้นผมไม่สนใจแล้ว ขอหนีไว้ก่อน
แล้วผมก้อวิ่งมาโดยมาเสียงคนวิ่งไล่ตามหลังมา จากนั้นก้อมีรถคันนึงไม่รู้ว่ามาจากไหน พุ่งเข้ามาทางผม ผมเองก้อตกใจกระโดดหลบจนไปล้มใส่กับกองหินข้างๆถนน ผมเองรู้สึกเจ็บมาก แต่ในใจตอนนั้นพยายามลืมเรื่องความเจ็บไว้ก่อน แล้วลุกขึ้นจะวิ่ง แต่เหมือนขาผมมันพลิก ผมเลยล้มทรุดลงกับพื้น ได้จังหวะกับไอ้คนที่มันวิ่งไล่ตามผมมากระโจนเข้าล็อคตัวผมไว้ ผมเองขาก้อเจ็บ แขนก้อเจ็บ เลยสู้ต่อไปไม่ไหว แล้วก้อยังมีผู้ชายอีคนนึงมาล็อคขาผมไว้ จากนั้นมันทั้งสองก้อแบกผม แล้วเดินกลับไปทางที่พวก หลิง หลิงอยู่ ในตอนนั้นตาผมเหลือบไปเห็นรถที่ปาดหน้าผม ก้อเห็นคนเดินออกมาจากรถนั้น นั่นมันไอ้บอลนี่นา บ้าชะมัด
พวกมันแบกผมมาจนถึงที่ที่หลิง หลิงยืนอยู่ ผมเองก้อเจ็บขาอยู่เป็นทุนอยู่แล้ว เลยไม่ได้ดิ้นต่อสู้อะไรมากนัก แต่ในหัวผมพยายามคิดหาทางอื่นเรื่อยไป ส่วนหลิง หลิง ก้อเดินตรงเข้ามาหาผม หน้าตาหล่อนดูจะโกรธผมมาก ที่ผมได้ไปทำร้ายหล่อน
“ เมิงเก่งนักใช่ไหม คืนนี้เมิงเจอดีแน่ แล้วก้อไม่มีใครจะช่วยเมิงได้ด้วย กรูจะให้เค้าเล่นมึงหนักๆเลย แต่ก่อนอื่น กรูขอเอาคืนกับที่เมิงทำกับกรูก่อนเหอะ “ ว่าแล้วนัง หลิง หลิง ก้อง้างมือขึ้นเหมือนจะตบผม แต่ก้อมีเสียงๆนึงห้ามขึ้น
-
ไม่น่าเชื่อว่านี่คนนะเนี่ยยย
เวนกำมาก ทำเสียชื่อชะนีหมดเลย
แม่มมม
ถึงว่าทำไมผู้ชายถึงได้หันไปรักกันเอง
ก็สมควรละ มีผุ้ ญ แบบนี้ก็ขอตายไม่ก้อเปนเกย์ไปเลยยังจะดีซะกว่า
เหอะๆ (ถ้าเราเปงผู้ชายเจอแบบนี้ ก็ขอเปนเกย์ดีกว่า เหอๆ)
-
โอ้วคุงโบว์เด็ดเดี่ยวมากครับ เป็งทอมก็ได้ครับ อิอิ พลังวายเหมือนกาน แต่คนละสาย แหะๆ :z2:
แต่ว่าเจอแบบนี้ก็ไม่ไหวเหมือนกันนะครับร้ายมากๆ แต่จริงๆแล้วจะชายหรือหญิงก็มีแบนี้ทั้งนั้นแหละครับ ไม่เกี่ยวกับเพศหรอกจ้า :เฮ้อ:
-
โอ้วคุงโบว์เด็ดเดี่ยวมากครับ เป็งทอมก็ได้ครับ อิอิ พลังวายเหมือนกาน แต่คนละสาย แหะๆ :z2:
แต่ว่าเจอแบบนี้ก็ไม่ไหวเหมือนกันนะครับร้ายมากๆ แต่จริงๆแล้วจะชายหรือหญิงก็มีแบนี้ทั้งนั้นแหละครับ ไม่เกี่ยวกับเพศหรอกจ้า :เฮ้อ:
ชาย ญ มีความร้ายกาจในตัว อันนั้นไม่เถียงค่ะ
แต่สิ่งที่ นั่งนี่มันทำ เค้าไม่ได้เรียกว่าคนค่ะ ......
(คงไม่ต้องบอกนะคะ ว่าคืออะไร)
-
ชาย ญ มีความร้ายกาจในตัว อันนั้นไม่เถียงค่ะ
แต่สิ่งที่ นั่งนี่มันทำ เค้าไม่ได้เรียกว่าคนค่ะ ......
(คงไม่ต้องบอกนะคะ ว่าคืออะไร)
สนับสนุนสุดๆครับ ผมอ่านไปเครียดไปตกใจมากเลย ไม่คิดว่าคนๆนึงจะทำร้าย คนอีกคนได้เพียงเพราะความหลงขนาดนี้ (ไม่นับว่าเป็นความรักเพราะความรักจะสวยงามกว่านี้) ถ้ารักพี่ดิวจริงทำไมไม่อวยพรให้เค้าเจอคนที่เค้ารักหล่ะเนี่ย? แต่เนี่ยทำร้ายคนที่ตัวเองบอกว่ารักชัดๆ (ทำร้ายจิตใจเฮียดิว อิอิ) อยากรู้ไวๆเหมือนกันว่าสุดท้ายคนคนนี้กรรมจะสนองยังไง -*- เซ็งมันนน
-
:monkeysad: ทำไมถึงเป็นคนแบบเน้ :z3:
อยากรู้จังใครมาห้าม
รึจะเป็นอิบอล
รึจะมีคนมาเพิ่มม
ผมไม่ค่อยได้กินเหล้านะ
แล้วทำไมมันปวดตับเยี่ยงเน้ :sad4:
-
อี้งานเข้านายตลอดเลยนะ ................น่าสงสาร :sad11: :sad11:
จับนัง 2 หลิง มา :beat: :beat: :beat: :beat: :z6: :z6: :z6: :z6:
-
อนาถจิต ==*
:z3:
-
:z10: :z10: :z10: :z10: :z10: :z10: :z10: :z10: :z10: :z10: :z10: :z10:
“ เมิงเก่งนักใช่ไหม คืนนี้เมิงเจอดีแน่ แล้วก้อไม่มีใครจะช่วยเมิงได้ด้วย กรูจะให้เค้าเล่นมึงหนักๆเลย แต่ก่อนอื่น กรูขอเอาคืนกับที่เมิงทำกับกรูก่อนเหอะ “ ว่าแล้วนัง หลิง หลิง ก้อง้างมือขึ้นเหมือนจะตบผม แต่ก้อมีเสียงๆนึงห้ามขึ้น
“ หลิง อย่าเพิ่ง อย่าเพิ่งทำอะไรมันตอนนี้ “ เสียงคนๆนั้นตะโกนมาจากด้านหลัง แล้วผมก้อหันไปมองเจ้าของเสียงนั้น
“ ทำไมล่ะบอล บอลไม่รู้หรอกน่ะว่าอีนี่มันทำร้ายหลิงยังไง หลิงจะเอาคืน บอลอย่ามาห้าม “ หลิง หลิงตะคอกกลับไปใส่ไอ้บอล ที่กำลังเดินมาตรงที่เรายืนอยู่
“ หลิง บอลขอแหละ คืนนี้บอลต้องมีความสุขกับมันทั้งคืนน่ะ ถ้าหลิงทำมันบอบช้ำไป บอลก้อไม่สนุกสิ ไม่เอาน่า รับรองว่าหลังจากที่บอลจัดการมันแล้วน่ะ มันรับรองได้ว่า มันไม่มีน่าออกไปเจอใครๆแน่นอน อย่างนี้อ่ะ หลิงพอใจไหม “ ไอ้บอลพูดน้ำเสียงน่ากลัวๆใส่ผม แล้วมันยังเดินมาจับตัวผมอีก ผมพยายามสะบัดหนี แตก้อหนีไม่ได้ เพราะว่าผมโดนล็อคตัวไว้แน่น เกลียดนัก ไอ้คนตะกูลนี้ มันจะเลวกันทั้งหมดเลยรึไง จิตใจพวกมันทำด้วยอะไรน่ะ ????
“ ทำได้อย่างที่ปากพูดแล้วกัน อย่าให้พลาดอีกทีแล้วกัน ไม่งั้น บอลเจอดีแน่ แล้วอย่าลืมจัดการมันให้หนักๆเลยน่ะ เข้าใจไหม จากนั้นบอลก้อมารับรางวัลจากหลิงได้เลยทันทีที่เสร็จงาน ยิ่งมันเละได้มากเท่าไหร่ บอลก้อรับไปมากเท่านั้น “ เสียง หลิง หลิงสั่งไอ้บอลอย่างเน้นหนัก จนตอนนั้นผมเริ่มอดกลัวไม่ได้แล้ว นี่ผมจะโดนทำร้ายจริงๆเหรอเนี่ยะ
“ อย่าน่ะหลิง อย่าน่ะไอ้บอล อย่าทำอะไรอี้น่ะ ปล่อยกรูสิว่ะ ไอ้พวกบ้า บอลแกอย่าทำอะไรอี้น่ะ พวกแกอยากได้อะไร ชั้นให้ได้ทุกอย่าง หลิงก้อเหมิอนกัน หลิงต้องการอะไร ดิวจะทำให้ทุกอย่าง ขอแต่เพียงให้หลิงปล่อยอี้ไป น่ะๆ ดิวยอมแล้ว “ เสียงดิวพูดระล่ำระลัก เหมือนกับดิวก้อกังวลและเป็นห่วงผมมากๆ
“ ตอนนี้หลิงไม่ต้องการอะไรแล้วล่ะ เพราะว่าสิ่งที่หลิงอยากได้มันอยู่ตรงนี้แล้ว “ หลิงพูดเสียงเหี้ยมใส่ดิว
“ เฮ้ยยย พวกแกน่ะ จับดิวไว้อย้าให้หนีไปไหนได้น่ะเข้าใจไหม จนกว่าชั้นจะโทรบอก แล้วอย่าทำอะไรที่เกินเลยกว่าที่ชั้นสั่งแล้วกัน ไม่งั้นพวกแกเจอดีแน่ “หลิง หลิงออกคำสั่งกับลูกน้องไป
“ ส่วนบอล หลิงว่าคืนนี้ หลิงไปรอข่าวดีจากบอลอยู่ที่บ้านของบอลดีกว่า จะทำอะไรก้อรีบทำน่ะ แล้วอย่าลืม ขอเด็ดๆด้วยล่ะ ฮ่าๆๆๆๆ “ พูดจบหลิง หลิงก้อเดินกลับไปขึ้นรถ แล้วขับออกไป
ส่วนผมก้อพยายามดิ้นๆให้หลุด แม้จะรู้ว่ายากเต็มทน ส่วนดิวตอนนีถูกล็อคตัวไว้อย่างแน่นหนา แต่ดิวก้อพยายามดิ้นและตะโกนสุดขีด จนไอ้พวกที่จับตัวดิวไว้หาผ้ามามัดปากดิวไว้ สายตาดิวที่มองผมมาตอนนั้น มันอยากที่จะบรรยายจริงๆ ส่วนผมน่ะเหรอ ตอนนั้นยอมรับว่ากลัวสุดขีด กลัวว่าครั้งที่ผ่านๆมา เพราะว่าครั้งนี้ ผมคิดไม่ออกเลยว่า จะมีใครที่ไหนมาช่วยผมได้
ขณะที่พวกนั้นมันกำลังจะแบกผมไปที่รถนั้น ไอ้บอลก้อเดินเข้ามาหาผม แล้วลูบมาที่หน้าของผม อย่างพิศวาส
-
:angry2: โว้ยยยยยยยยยยยย
ซีเครียดครับพี่
-
ตรูจะเป็นลม แมร่งเอ๊ย
-
อยากเอา
60 เมตร
ไปฟันคอทั้งตระกูลจริงๆ
-
เฮ้อ คิดได้แค่สงสารพี่อี้คุงสุดๆ อะไรกันเนี่ย พวกโรคจิตไม่ยอมเข้าวัดเข้าวากันบ้าง ทำบาปเข้าไป หึ
คุงโบสู้ๆครับ ผมแอบเชียร์อยู่หลังคุงโบเอง(แมนสุดๆ 555)
-
:o12: :o12: :o12: :o12: :o12: :o12: :o12: :o12: :o12:
แงๆๆๆๆๆ แฟลชไดรฟ์หายอ่า
เรื่องหายหมดเลย ทำไงดี
โอ๊ยยยยยยยยยยย อยากจะบ้าตายพี่น้อง
เซ็งตัวเองสุดๆ :seng2ped: :seng2ped: :seng2ped: :seng2ped:
-
ใจเย็นๆคร้าบบบ
ค่อยๆหาไป เดี๋ยวก็เจอครับพี่
-
เพ่อเล๊กซ์ทำของหายบ่อยจัง อยู่ใต้หนังสือหรือว่าว่าวางไว้ในลิ้นชักอ๊ะป่าวอ่ะคับ ใต้โต๊ะหล่นอยู่??? อะไรประมาณนี้ จายเย็นๆครับเพ่อเล๊กซ์ :กอด1:
-
:z3: :z3: :z3: หายจริงๆเหรอครับ
-
:sad4: :sad4: :sad4: :sad4: :sad4: :sad4: :sad4:
หาไม่เจอหรอกครับ มันหายไปกับกระเป๋าเงิน
คงตกบนแท็กซี่อีกตามเคย
เงินก้อหาย กุญแจบ้านก้อหาย
เจ๋งไหมล่ะครับ พ้มมมมมมมมมมมมม
เฮ้อออออ คงต้องเขียนใหม่หมดเลย
นี่ต้องกลับไปเซฟจากเว็ปอีก
รอหน่อยน่ะครับ ทุกๆคน
-
:m15:
แท๊กซี่ เอามาคืนด่วนเลยแก.............................................
:angry2:
-
งะ ของเรา ment ไม่ได้อ่ะ หรือ ment ไงก็ไม่รู้ (อันนี้โง่เอง)
เลยปล่อยไก่ซะงั้น อายคุณจ็อคชิบ :serius2:
แฟลชไดรฟ์ หาย o22 แจ้งความเอาคืนค่ะ o9
-
ค้างงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง :m31: :m31: :m31:
มาต่อเร็ววววววววววววววววววววว :z3: :z3: :z3:
:z13: :z13: :z13:
-
:z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3:
" พวกเมิงมัดอี้ของกรูไว้ดีๆน่ะ แต่อย่าให้ช้ำหมดล่ะ เดี่ยวจะเสียของหมด คืนนี้กรูจะพาน้องอี้เค้าไปทัวร์สวรรค์ชั้นเจ็ดซะหน่อย รับรองว่าน้องเค้าต้องติดใจในลีลาสวาทของกรูแน่ๆ ฮ้า ในที่สุดกรูก้อได้ลองไอ้ของที่หลายๆคนเค้าว่ามันเจ๋งนัก แล้วยังมาได้ลองกะน้องอี้คนน่ารักแล้ว กรูว่ากรูต้องมีความสุขแน่ๆเลยว่ะ ไม่แน่น่ะเว๊ยยยยย กรูอาจจะใจดี แบ่งให้พวกเมิงได้ลองเอาน้องอี้ด้วย ได้ข่าวว่าพวกเมิงเสี้ยนนักหนานี่ ใจเย็นๆน่ะ ฮ่าๆๆๆๆ " บอกไอ้บอลก้อออกคำสั่งกับลูกน้องไป แต่ตามันกลับมองมาที่หน้าผม แล้วมือมันก้อยังมาลูบไล้ที่หน้าและคอผมด้วย
" จริงๆเหรอ ลูกพี่ ดีๆๆๆ อย่างนี้ผมชอบ ตัวมันแน่นๆดี คงจะมันพิลึก ฮ่าๆๆๆ " ไอ้ลูกน้องคนนึงพูดขึ้น
" ไอ้บอล แกทำกับชั้นอย่างนี้ทำไมว่ะ ชั้นไปทำอะไรให้แก แกปล่อยชั้นน่ะ ไม่งั้นแกเดือดร้อนแน่ " ผมตะโกนใส่หน้าไอ้บอลไป
" ทำไมน่ะเหรอ ก้อเพราะว่ากรูหมั่นไส้เมิงเป็นการส่วนตัวน่ะเดะ แม่มทำเป็นสะดีดสะดิ้งเล่นตัว นึกว่าตัวเองวิเศษมาจากไหนหรือไง เมิงมันก้อแค่เกย์ธรรมดาๆทั่วไปนั่นแหละว๊า อีกอย่างนึง กรูไม่เข้าใจว่า ทำไมถึงมีแต่คนมารุมรักเมิงนัก เลยอยากจะลองสักหน่อยว่าเมิงน่ะ จะอร่อยแค่ไหน แล้วกรูก้อไม่กลัวเดือดร้อนด้วย ดีซะอีก ตื่นเต้นจะตายไป แล้วกรูก้ออยากจะรู้ว่า น้ำหน้าอย่างเมิงอ่ะ จะมาทำอะไรกรูได้ " ไอ้บอลพูดเสียงเหี้ยมใส่ผม
ผมโกรธจนอยากจะกระโดดถีบหน้ามัน แต่ก้อทำไม่ได้ เพราะว่าผมถูกลูกน้องมันล็อคแขนล็อคขาไว้ เท่าที่ผมทำได้ก้อคือ ถ่มน้ำลายใส่หน้ามัน พอไอ้บอลมันโดนไป มันก้อผงะไปนิดนึง จากนั้นมันก้อเอามือของมันปาดน้ำลายที่ผมถ่มใส่ แล้วเอามาเลียกินเฉยเลย ผมเห็นแล้วอยากจะอ้วก ไอ้นี่มันโรคจิตชัดๆ แล้วมันก้อมาบีบปากผมอย่างแรงอีกที
" ชอบสกปรกก้อไม่บอก พี่บอลจัดห้ายยยย " ว่าแล้วมันก้อเข้ามาไล้ มาเลียตาหน้าและคอของผม ผมทั้งตะโกนด่า ทั้งดิ้นหนี แต่ก้อมไมผลอะไร น้ำลายมัยเลอะหน้า เลอะตัวผมไปหมด ผมรู้สึกขยะแขยงมาก ไอ้บ้านี่มันน่ารังเกียจนัก มันโลมเลียผมจนมันหนำใจแล้ว มันก้อหยุด แล้วหันไปสั่งลูกน้องของมันต่อ
" เฮ้ยยย พวกเมิง มัดแขนมัดขามันไว้ให้ดีๆ แล้วเอาไปไว้ที่เบาะหลังรถกรู เดี๋ยวกรูจะได้พาน้องอี้เค้าไปขึ้นสวรรค์สักที เบาๆล่ะ อย่าทำแรงมาก เดี๋ยวช้ำหมด ไว้กูเอาจนหนำใจแล้ว กรูจะเอามาแบ่งพวกเมิง เร็วๆน่ะ เสียเวลาขึ้นสวรรค์ของกรูหมด ไปได้แล้ว ไป !!! " ไอ้บอลออกคำสั่งเสียงเข้มไปที่ลูกน้องของมัน
ว่าแล้วพวกลูกน้องไอ้บอลก้อมัดแขนผมไขว้หลังไว้ จากนั้นก้อมัดขาผมไว้อย่างแน่น ผมเองก้อพยายามดิ้นเท่าไหร่ ก้อดิ้นไม่หลุดสักที จนพวกมันมัดผมเสร็จแล้ว พวกมันก้อแบกผมเข้าไปไว้ที่หลังรถของไอ้บอล จากนั้นไม่นานนัก ไอ้บอลก้อเดินตามามาขึ้นรถ พอมันนั่งแล้ว มันก้อหันหลังแล้วโน้มตัวมาคุยกับผมอย่างหยาบคาย ทั้งยังเอามือสกปรกของมันมาลูบหน้าผมอีก
" เมิงควรจะดีใจน่ะที่ได้กรูเป็นผัวคนแรกของเมิง ฮ่าๆๆๆ รับรองเมิงจะติดใจจนจะต้องมาขอมีอะไรกับกรูอีกแน่ๆ อืมน่ะ เมิงคงจะสงสัยสิว่า กรูรู้ได้ไงว่าเมิงยังซิงอยู่ เมิงยังจำคืนนั้นได้เปล่า ที่กรูลักพาตัวเมิงมาครั้งแรก ไม่ใช่ว่ากรูจะไม่ทำอะไรเมิงเลยน่ะเว๊ย กรูพยายามเอาเข้าแล้วน่ะ แต่รูของเมิง แม่มโครตฟิตสาดๆอ่ะ เอาใส่อยู่ตั้งนานก้อยังไม่เข้า แต่มาคืนนี้น่ะ ไม่ต้องห่วง กรูเตรีมอุปกรณ์มาเพรียบ รับรองว่า ต่อให้รูเมิงฟิตแค่ไนห กรูก้อจะยัดเข้าให้ได้ ไม่ต้องกลัวน่ะจ้ะ เจ็บนิดเดียว หลังจากนั้น คือสวรรค์ล้วนๆ ฮ่าๆๆๆ " ไอ้นี่นอกจากมันจะกักขฬะแล้วยังลามกจกเปรตอีก เลวที่สุด ผมหวังไว้ในใจว่า ถ้าผมหลุดไปเมือ่ไหร่น่ะ ผมเอามันตายแน่ !!! แต่ตอนนี้ ลำพังจะหาทางเอาตัวรอดผมยังคิดไม่ออกเลย โอ๊ยยยยยยยย
:angry2: :angry2: :angry2: :angry2: :angry2: :angry2:
-
:angry2:
เอ้ยไม่ยอมเว้ยยยยยยยยยย
ไอ้บอลไอ้น้ำมูกไก่ ไอ้เมือกปลาไหล เดี๋ยวปั๊ด :z6:
-
:sad4: :sad4: :sad4: :sad4: :sad4: :sad4: :sad4:
โอ้มายบุดดาพระพุทธเจ้าช่วยอี้ด้วย :serius2: :serius2: :z10: :z10:ดูซิต้องกะดึ๊บๆๆๆๆอย่างนี้ :serius2: :serius2: :serius2: :serius2: :serius2:
-
รอๆๆ อี้โดนอึ๊บ หึหึ :-[
-
:z10: :z10: :z10: :z10:
ภาวนาสาธุ ขอให้พี่อี้พี่ดิวหนีออกมาให้ได้เต๊อะ
-
จะเปนลม
ชีวิตตหนออออ
อยากเอา 60 เมตร
ไปฟันคอจริงๆให้ตายเหอะ
-
ไอ่บอล กะ หลิงหลิง
มันทั้งสองตัว...เป็น สาด-นรก แย่งกันมาเกิด
พ่อ กะ แม่ มัน โคดเลี้ยงลูกเก่งจังเนอะ
โคดพ่อ โคดแม่ เลวววววววววว
:z6: :z6: :z6:
:beat: :beat: :beat:
ยังน้อยไป
:กอด1: ไม่เป็นไรน๊า อี้ครับ :กอด1:
-
:sad5: ใครก็ได้ช่วยอี้ด้วย
ไอบอลนี่มันน่า :z6:
จิงจิงเลย
-
:sad4: :sad4: :sad4:
-
:z10: :z10: :z10: :z10: :z10: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3:
" เมิงควรจะดีใจน่ะที่ได้กรูเป็นผัวคนแรกของเมิง ฮ่าๆๆๆ รับรองเมิงจะติดใจจนจะต้องมาขอมีอะไรกับกรูอีกแน่ๆ อืมน่ะ เมิงคงจะสงสัยสิว่า กรูรู้ได้ไงว่าเมิงยังซิงอยู่ เมิงยังจำคืนนั้นได้เปล่า ที่กรูลักพาตัวเมิงมาครั้งแรก ไม่ใช่ว่ากรูจะไม่ทำอะไรเมิงเลยน่ะเว๊ย กรูพยายามเอาเข้าแล้วน่ะ แต่รูของเมิง แม่มโครตฟิตสาดๆอ่ะ เอาใส่อยู่ตั้งนานก้อยังไม่เข้า แต่มาคืนนี้น่ะ ไม่ต้องห่วง กรูเตรีมอุปกรณ์มาเพรียบ รับรองว่า ต่อให้รูเมิงฟิตแค่ไนห กรูก้อจะยัดเข้าให้ได้ ไม่ต้องกลัวน่ะจ้ะ เจ็บนิดเดียว หลังจากนั้น คือสวรรค์ล้วนๆ ฮ่าๆๆๆ " ไอ้นี่นอกจากมันจะกักขฬะแล้วยังลามกจกเปรตอีก เลวที่สุด ผมหวังไว้ในใจว่า ถ้าผมหลุดไปเมือ่ไหร่น่ะ ผมเอามันตายแน่ !!! แต่ตอนนี้ ลำพังจะหาทางเอาตัวรอดผมยังคิดไม่ออกเลย โอ๊ยยยยยยยย
“ ไอ้เลว เมิงอย่าคิดน่ะว่า ถ้ากรูหลุดไปได้ กรูจะไม่เอาเมิงคืน เมิงอย่าคิดน่ะ “ ผมตะโกนด่าไปด้วยความโกรธ
“ แล้วยังไงล่ะ ป่านนั้น เมิงก้อเป็นเมียกรูไปเรียบร้อย ไม่รู้กี่ครั้งต่อกี่ครั้งแล้วล่ะ ฮ่าๆๆๆ กรูว่าน่ะ เมิงควรจะพูดกับกรูดีๆ ไม่งั้น กูอาจจะทำร้ายเมิงให้เจ็บกว่าที่ควรจะเป็นด้วยน่ะ คิดดูดีๆน่ะ “ ไอ้บอลมันยังมีหน้ามาขู่ผมอีก
“ แล้วเมิงจะเสียใจ ที่ทำกับกรูอย่างนี้ “ ผมพูดไปด้วยความอาฆาตแค้นสุดๆ แต่ไอ้บอล มันหาได้กลัวไม่ มันกลับยักไหล่ให้ผม จากนั้นมันก้อขับรถออกไป
ตอนนั้นผมได้แต่อยู่นิ่งๆ พยายามคิดหาทางเอาตัวรอดให้ได้ แต่ไม่รู้ว่าจะงัดกลวิธีแบบไหนดี หรือว่าผมจะยอมให้มันทำอะไรผมตามใจมัน เพื่อที่ว่าผมจะได้ไม่เจ็บตัวมากไปกว่านี้ ทำไม่น่ะ ทำไมผมต้องมาเจอกับคนพวกนี้ด้วย ผมไปทำอะไรให้พวกเค้านักหนา เค้าถึงได้มาทำกับผมแบบนี้ เจ็บใจตัวเอง ที่โดนหลอกอีกแล้ว ต่อจากนี้ไป ผมจะเชื่อใจใครได้อีกไหมเนี่ยะ
ไอ้บอลขับรถออกมาได้สักพักนึง มันก้อเลี้ยวเข้าไปในบ้านหลังนึง ซึ่งผมก้อไม่เคยมาหรอก พอไอ้บอลมันจอดรถแล้ว จากนั้นก้อมีรถอีกคนตามมาจอดข้างๆ แล้วคนในรถนั้นก้ออกมาจากรถ แล้วเดินมาเปิดประคูรถไอ้บอล แล้วก้อแบกผมเข้าไปในบ้านหลังนั้น ผมพยายามดิ้นสู้ แต่ก้อไม่เป็นผลอีกตามเคย ตกลงผมจะต้องตกเป็นของไอ้บอลจริงๆใช่ไหมเนี่ยะ
“ เฮ้ยยยย พวกเมิงเอาน้องอี้ของกรู ขึ้นไปห้องข้างบนเลย แล้วก้อไปเอาเหล้า เอากับแกล้มไปให้กรูด้วย คืนนี้จะสนุกๆแบบยาวนานซะหน่อย มันก้อต้องมีอะไรดื่มย้อมใจซะหน่อย เตรียมของเล่นกรูไว้ด้วยน่ะ เอาแบบแน่นๆ และให้มันเรียบร้อบด้วยน่ะ เร็วๆน่ะเว๊ย กรูใจร้อน “ เสียงไอ้บอลออกคำสั่งกับลูกน้องของมัน
ว่าแล้วพวกลูกน้องไอ้บอลก้อแบกผมขึ้นไปด้านบนของบ้าน วินาทีนั้นผมคิดพยายามหาหนทางที่จะเอาตัวรอดให้ได้ จนมาคิดออกได้ว่า ไอ้ครั้นที่เราจะต่อสู้ดิ้นรนไปแบบนี้ มันไม่ช่วยอะไรหรอก สู้ผมหาโอกาสจังหวะดีๆดีกว่า แล้วค่อยหาทางหนีเอาตัวรอด
------------------------------- จบตอนที่ 41 ------------------------------------
-
:fire: :fire: :fire: :fire: :fire: :fire: :fire:
-
รอมันเผลอๆ แล้วกัดให้ขาดเลยครับ ถ้ามันมีดีถึง 7 ก็เอาให้เหลือสัก 3 ก็พอ
วาระนี้ไม่มีอะไรต้องกลัวแล้วล่ะ
-
อนาถจิตเป็นหิดที่ตูด
โอ้ยยยยย จิตงุดเงี้ยวววว :z3:
-
ง่ะ น้องโก๋เป็นหิดที่ตูด กร๊ากกก
-
อี้งานเข้านายมากมาย :z10: :z10:
สงกะสัยราตรีนี้ยาวนานไหมอะ
แล้วจะรอดปะเนี่ย :เฮ้อ: :เฮ้อ:
มาต่อเร็วนะครับ
รอ
รอ
:z13: :z13:
-
:m8: :m8: :m8: :m8: :m8: :m8: :m8: :m8: :m8: :m8: :m8: :m8: :m8:
ตอนที่ 42 จัดการให้เรียบร้อย ( The Mission is Done )
ลูกน้องของไอ้บอลพาผมไปยังห้องๆนึงที่ถูกจัดไว้อย่างดี ผมรู้สึกว่าบ้านหลังนี้ จะเป็นเหมือนแหล่งซ่องสุม หรือมั่วสุมของพวกไอ้บอลแน่นอน แล้วพวกลูกนอ้งไอ้บอลก้อวางตัวผมลงบนเตียงในห้องๆนั้น ซึ่งผมมองๆไปแล้ว มันมีแต่พวกอบายมุขทั้งนั้น ไม่ว่าจะเป็นบ้องกัญชา ขวดเหล้าสารพัดยี่ห้อที่วางเต็มห้อง ไหนจะซีดีหนังโป๊อีกมากมาย ทั้งยังกลิ่นในห้องก้อเหม็นอับสุดๆ ก่อนที่พวกมันจะออกไป พวกมันก้อเอาสเปรย์ดับกลิ่นฉีดไปทั่วห้อง แล้วก้อเปิดแอร์ทิ้งไว้ แล้วพวกมันก้อเดินออกจากห้องไป ทิ้งผมให้อยู่ในห้องคนเดียว
สักพักไอ้บอลก้อเปิดประตูเข้ามา แล้วก้อมีลูกน้องถือเหล้าและกับแลก้มตามเข้ามาด้วย แล้วก้อวางไว้บนพื้น จากนั้นลูกน้องไอ้บอลก้อเดินออกไปจากห้อง ตอนที่พวกลูกน้องไอ้บอลเดินออกไป ผมแอบมองไปที่หน้าพวกมัน และพวกมันก้อมองมาที่ผมเช่นกัน สายตาพวกมันน่ากลัวมากๆ เหมือนพวกหื่นๆยังไงไม่รู้
ส่วนไอ้บลอก้อเดินเข้ามาใกล้ผม ในมือมันถือถุงอะไรบางอย่างอยู่ จากนั้นมันก้อถอดเสื้อของมันออก ประมาณว่าอยากโชว์ท่อนบนอะไรเทือกนั้น ถ้าไม่ใช่สถานการณ์อย่างนี้ ผมก้อจะพอชมไอ้บอลอยู่ว่า หุ่นมันสวยดีเหมือนกัน ผิวขาวพอประมาณ มีกล้ามเป็นมัดๆ ดูล่ำๆ สมส่วนดีเหมือนกัน แต่ผมไม่อยู่อารมณ์จะชื่นชมใคร เลยได้แต่หันหน้าหนี แล้วไอ้บอลก้อเดินเข้ามาตรงหน้าผมแล้วชูถุงที่มันถือมาขึ้น จากนั้นมันก้อเทของที่อยู่ในออกลงพื้น สิ่งที่ผมเห็นมีทั้ง หลอดเควาย สารหล่อลื่น ถุงยาง ก้อก้อมีถุงยางอะไรอีกมากมาย ผมก้อได้แต่หันหน้าหนีไปทางอื่น ไม่อยากสนใจสิ่งของตรงนั้น
“ จะหันหน้าหนีไปทำไมล่ะที่รัก ของพวกนี้เราต้องใช้กันน่ะคืนนี้ ฮ่าๆๆๆ เขินเหรอจ้ะ “ ไอ่บอลมันพูดพร้อมกับมาจับที่หน้าของผม
“ จะทำอะไรก้อทำซะ ชั้นคงไม่มีทางหนีแล้วหล่ะ แต่ขอร้องน่ะ อย่าทำอะไรที่มันรุนแรงเลย ชั้นกลัว “ ผมพูดไปแบบหมดหนทางที่จะต่อสู้กับมัน ผมไม่รู้ว่าจะมีวิธีไหนที่ดีกว่านี้แล้ว
“ เอ๊ะๆๆๆๆ นี่ผมได้ยินอะไรผิดไปหรือเปล่าเนี่ยะ ไหงตอนก่อนจะมาที่นี่คุณอี้ ถึงได้ดิ้นรนที่จะหนีนักน่ะ แต่ทำไมพอมาถึงที่นี่กลับเปลี่ยนเป็นแบบนี้ หรือว่า ไอ้ที่สะดีดสะดิ้งอยู่ตอนแรกอ่ะ มันเป็นฟอร์มของคุณอี้งั้นเหรอครับ แหมๆๆๆ ที่รักของบอลนี่น่ะ ท่าเยอะจริง มาม่ะ เรามีความสุขกันดีกว่า “ ไอ้บอลพูดด้วยน้ำเสียงเหมือนคนโรคจิต
-
แงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง
งงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง
งงงงงงงงงงงงง
อย่าน้าาาาาาาาาา
:o12: :o12: :o12: :o12: :o12: :o12: :o12: :o12: :o12: :o12:
-
:serius2: :serius2: :serius2:
อย่าน้า ม่ายยยยย อย่าช้า
เอ๊ะยังไง :really2: :really2:
-
ไอโรคจิตตตตตตตตตตตตตตตตตตตตตตตตตตตตตตตตต
-
กัดให้ขาดดดดดดดดดดดด
-
:z2:
จัดไป
-
สงกะสัยจะไม่รอยแล้วนายอี้ :z3: :z3: :z3:
ใครจะมาช่วยหละเนี่ย......... :z10: :z10:
มาต่ออีกนะ
รอ
รอ
รอ
:z13: :z13:
-
อยากรู้จริงๆ ว่าพี่อี้ทำหน้าประมาณว่า เบื่อโลกที่สุด ไม่แสดงอารมณ์อะไรทั้งนั้น ไอ้บอลมันจะยังมีอารมณ์อยู่หรือเปล่า
-
:sad4: :sad4: :sad4: :sad4: :sad4: :sad4: :sad4: :sad4: :sad4: :sad4: :sad4: :sad4: :sad4:
“ เอ๊ะๆๆๆๆ นี่ผมได้ยินอะไรผิดไปหรือเปล่าเนี่ยะ ไหงตอนก่อนจะมาที่นี่คุณอี้ ถึงได้ดิ้นรนที่จะหนีนักน่ะ แต่ทำไมพอมาถึงที่นี่กลับเปลี่ยนเป็นแบบนี้ หรือว่า ไอ้ที่สะดีดสะดิ้งอยู่ตอนแรกอ่ะ มันเป็นฟอร์มของคุณอี้งั้นเหรอครับ แหมๆๆๆ ที่รักของบอลนี่น่ะ ท่าเยอะจริง มาม่ะ เรามีความสุขกันดีกว่า “ ไอ้บอลพูดด้วยน้ำเสียงเหมือนคนโรคจิต
“ จะอะไรก้อช่าง ชั้นคงไม่มีทางรอดแล้วล่ะ แต่ขอร้องล่ะ อย่าทำอะไรที่มันรุนแรงเลยน่ะ และอย่ายกชั้นให้พวกลูกน้องนายเลยน่ะ แค่นี้ชั้นก้อไม่รู้ว่าจะรับไหวไหม น่ะๆๆบอล ชั้นขอร้อง “ เมื่อรู้ว่าใช้ไม้แข็งไม่ได้ ผมก้อต้องอ้อนวอนมันไว้ก่อน เผื่อว่ามันจะใจอ่อน ไม่ทำร้ายผมเหมือนที่หลิง หลิงสั่งมันไว้
“ แต่ก่อนที่เราจะมาสนุกกัน ชั้นขอเพิ่มพลังหน่อยน่ะ “ แล้วไอ้บอลมันก้อไปหยิบอะไรไม่รู้มาจากตู้ในห้องนั้น แล้วมันก้อเอาออกมาโชว์ผม ผมเองก้อไม่เคยเห็นมาก่อนว่าไอ้สิ่งนั้นมันคืออะไร ลักษณะ มันเหมือนขวดแก้วขวดเล็กๆ แล้วมีน้ำใสๆอยู่ข้างใน
“ อี้คงไม่รู้จักไอ้ของสิ่งนี้ใช่ไหมครับ ไม่เป็นไร อี้ไม่ต้องรู้หรอกน่ะครับ เพราะว่า บอลใช้คนเดียวก้อพอแล้ว บอกไว้เลยน่ะว่า ไอ้นี่ มันจะทำให้ลีลาสวาทของเรา สนุก และยาวนานขึ้น น่ะคัรบ ฮ่า “ อะไรกันน่ะ สิ่งนั้นมันคืออะไรกันแน่
“ มันอะไรอ่ะ นายจะทำอะไรอ่ะ “ ผมถามไอ้บอลไปด้วยอาการกลัวสุดๆ
“ โถๆๆๆ ไม่ต้องกลัวน่ะครับอี้ ไอ้นี่ เค้าเรียกว่า ไอซ์ น่ะคัรบ มันจะช่วยทำให้บอลนี่ อึด แล้วก้อทนมากขึ้น แล้วมันยังสร้างความคึกคักให้บอลมากโขเลยน่ะ อี้ไม่ต้องห่วงน่ะ รับรองว่าเราสนุกกันแน่นอนครับ “
แล้วไอ้บอลก้อทำการเสพไอ้ สิ่งที่มันเรยกว่าไอซ์ ผมเองก้อไม่เคยรู้จักหรอกว่ามันคืออะไร แต่กะว่าน่าจะเป็นยาเสพติดแน่นอน ที่เคยเรียนๆมา ก้อรู้จักเยอะน่ะครับ แต่ไอ้นี่สิ ผมเพิ่งเคยได้ยินก้อคราวรนี้แหละไอ้บอลมันใช้ไฟแช็คลนที่ขวดแก้วนั่น จากนั้นมันก้อดูดควันขึ้น แล้วก้อเป่าควันออกมา ดูท่าทางไอ้บอลมันจะมีความสุขมาก แต่ผมสิครับ กลัวเป็นบ้าเลย ไม่รู้ว่า ไอ้ ไอซ์อะไรของมันเนี่ยะ จะทำให้มันบ้ามากกว่าเดิมแค่ไหน แคค่นี้ผมก้อจะรับไม่ไหวแล้วน่ะครับ ในใจได้แต่ภาวนาของให้มันน็อคยาไปเลย สาธุ
ไอ้บอลมันสูดเอาควัน อยู่นานเหมือนกัน จนท่าทางมันดูจะกระปี้กระเปร่ามากๆ จากนั้นมันก้อหยุด แล้วเดินตรงมาหาผมที่นั่งง่อยอยู่บนเตียงอันนั้น รอเวลาให้มันมาเชือดผมสักทีอย่างหมดหวังที่จะสู้หรือหนีมันไปไหนได้อีก
-
ถ้าพี่อี้หลุดไปได้นี่... แจ้งความได้เลยนะเนี่ย
เพราะที่นี่มันแหล่งรวมยาเสพติดชัดๆ อ่ะ :z3:
-
โห............นายบอลใช้น้ำแข็งด้วยอะ :m15: :m15:
น้องอี้คงต้องใช้ปอปช่วยแล้วดิ :m20: :m20:
จะรอดไหมเนี่ย :call: :call:
-
ท่าทางงงง
มันสูบบ
ของแบบนี้เข้าไป
แล้วไม่อยากจะคิด
เอิ๊กกกก
-
น่ากลัวง่ะ สงสัยจะเป็นโรคจิตนะเนี่ย เหวอเลยง่ะ :serius2:
-
กรูเครียดดดดดดดด ไปปลูกต้นไม้ต่อดีกว่า
-
:pighaun: :pighaun: :pighaun: :pighaun: :pighaun: :pighaun: :pighaun: :pighaun: :pighaun: :pighaun: :pighaun:
ไอ้บอลมันสูดเอาควัน อยู่นานเหมือนกัน จนท่าทางมันดูจะกระปี้กระเปร่ามากๆ จากนั้นมันก้อหยุด แล้วเดินตรงมาหาผมที่นั่ง่อยอยู่บนเตียงอันนั้น รอเวลาให้มันมาเชือดผมสักทีอย่างหมดหวังที่จะสู้หรือหนีมันไปไหนได้อีก
“ จะบอกความจริงให้น่ะ จะว่าไปที่จริงแล้วชั้นก้อ ชอบนายอยู่บ้างแหละ นายก้อน่ารักดีเหมือนกัน ฉะนั้น ถ้าไม่อยากเจ็บตัวก้อ ยอมชั้นดีๆ อย่าขัดขืนหรือเล่นกลอะไรทั้งสิ้น หลังจากนั้น นายก้อจะปลอดภัย และถ้านายทำดีกับชั้นมากๆ ชั้นจะไม่ยกนายให้พวกลูกน้องชั้นหรอก แค่นี้หวังว่านายคงจะพอใจน่ะ “ ไอ้บอลมันพูดท่าทางจะจริงจังมาก เอ๊ะ หรือว่ามันเมายากันแน่
“ ถ้างั้นนายก้อ อย่ารุนแรงกับชั้นแล้วกัน ชั้นไม่เคย “ ผมพูดจบ แล้วก้อหันหน้าหนี ไอ้บอลกลับหัวเราะลั่น
“ ไม่แปลกใจเล้ยยยย ทำไมถึงได้มีแต่คนมารุมรักนาย นายมันน่ารักอย่างนี้นี่เอง เอาน่า ชั้นจะพยายามนุ่นนวลกับนายน่ะ เอ๊ๆๆๆ ชั้นว่าน่ะ เรามาหาอะไรสนุกๆก่อน ที่เรราจะมีความสุขกันดีกว่า ชั้นคิดเกมส์อย่างนึงขึ้นได้ล่ะ “ ว่าแล้วไอ้บอลก้อเดินไปหยิบอะไรไม่รู้ ในตู้ออกมา มันเป็นมีดพกครับ ผมเห็นแล้วตกใจมาก ขยับถอยหนีไปจนติดมุมตียง แล้วร้องตะโกนลั่น
“ นาย นายจะทำอะไรอ่ะ อย่าๆๆ ชั้นกลัวแล้ว ไหนบอกว่าจะไม่ทำรุนแรงไงล่ะ ไม่น่ะ ไม่ๆๆๆ “ ตอนนั้นผมรู้สึกกลัวมาก ไม่คิดมาก่อนว่า ไอ้บลอมันจะโรคจิตรุนแรงขนาดนี้ ทำไมน่ะ ทำไมผมถึงได้ซวยอย่างนี้
“ ฮ่าๆๆๆๆ ไม่มีอะไรหรอกที่รัก ผมแค่อยากหาอะไรสนุกๆเล่นนิดหน่อยน่า ไม่ต้องกลัว เรามาเล่นเกมส์ วิ่งไล่จับกันดีม่ะ ใครแพ้โดนจับได้น่ะ คนนั้นต้องโดนแก้ผ้า ด้วยการใช้มีดอันนี้ ฉีกออกน่ะ ฮ่า ๆๆๆ “ เฮ้ยยยย ไอ้บอลยนี่มีนอะไรกันนี่ มาเล่นอะไรๆ หวาดเสียวอย่างนี้ ทำไงดีที่นี่ผม ตายแน่ๆ นี่มันไอ้โรคจิตชัดๆ
“ อย่าน่ะ ๆ ไม่เอาอ่ะ ฮือๆๆๆ กลัวแล้ว “ ไอ้บอลพูดจบก้อทำหน้าหื่นๆ เดินเข้ามาหาผม ผมเองก้อขยับหนีจนสุดเตียงแล้ว ก้อไม่รู้จะทำยังไงต่อ ผมกลัวมากๆ ไอ้น้ำตาเจ้ากรรม มันก้อดันไหลออกมาซะงั้น ก้อคนมันกลัวทำไงได้ล่ะครับ
“ ไม่ใช่อย่างน้านนนน อย่าคิดมาก มานี่ ชั้นจะทำให้ดู “ ไอ้บอลมันขยับตัวเข้ามาใกล้ผม ผมเงอก้อขยับตัวหนีสุดๆ จากนั้น มันก้อเอามีดมาตัดเชือกที่ขาผมออก แล้วพูดว่า
“ วิ่งหนีสิ วิ่งเล่นในห้องนี่แหละ แล้วบอลจะวิ่งตามจับอี้เอง ฮ่าๆๆๆ “ ไอ้บอลทั้งพูดทั้งหัวเราะเหมือนคนบ้าสุดๆ
“ ม่ายยยยยย อย่า ฮือๆๆ อย่าทำอะไรชั้นเลย “ ผมวิ่งไม่ออก ได้แต่นั่งร้องไห้อย่างเดียว ใครมันจะไปบ้าเหมือนมันล่ะ
“ ถ้าอี้ไม่หนี บอลจะฉีกเสื้อผ้าอี้ตรงนี้เลยน่ะ วิ่งหนีสิ ฮ่าๆๆๆ “ ไอ้บอลพูดพรางขยับตัวออกเชิงให้ผมหนี ผมไม่รู้จะทำยังไงดี ก้อต้องลุกจากเตียงแล้ววิ่งหนีสิครับ
-
เวนกรรมมมมมมมม
อินี่โรคจิตป่าวฟะ
-
กำอีตาบอลนี่ sm ซาดิสก์นี่หว่า โรคจิตมากกกกกด้วย :m31:
อี๋น่ารังเกียจมากๆ :z3:
-
:z3: :z3: :z3:
ไร้คำจะบรรยาย
-
บอลนี่โรคจิตเนอะพี่อี้ ไม่ใช่หนังอินเดียนะจะได้วิ่งหนีทั่วเขาห้าลูก
-
เออว่ะ โรคจิตจริงๆด้วยแฮะ
-
เล่นอะไรกันอะ ..........
/น่ากลัว :serius2: :serius2:
/น่าหวาดเสียว :serius2:
/น่าตื่นเต้นดีอะ :serius2:
:angry2:
:angry2:
-
:sad3: พี่กรณ์ ต้ง ดิว หายไปไหนกันหมดเนี่ยยยยยยยยยย
ไอบอลโรคจิต :angry2:
-
วิ่งหนีต่อนะอี้นะ :z10: :z10: :z10:
จนกว่าจะมีอัศวินขี่ม้าขาวมาช่วยน้า :call: :call: :call:
โฮ๊ะๆๆๆๆๆๆๆๆ :laugh: :laugh: :laugh: :laugh: :laugh:
-
:z13: :beat: :z13: :beat: :z13: :beat:
“ วิ่งหนีสิ วิ่งเล่นในห้องนี่แหละ แล้วบอลจะวิ่งตามจับอี้เอง ฮ่าๆๆๆ “ ไอ้บอลทั้งพูดทั้งหัวเราะเหมือนคนบ้าสุดๆ
“ ม่ายยยยยย อย่า ฮือๆๆ อย่าทำอะไรชั้นเลย “ ผมวิ่งไม่ออก ได้แต่นั่งร้องไห้อย่างเดียว ใครมันจะไปบ้าเหมือนมันล่ะ
“ ถ้าอี้ไม่หนี บอลจะฉีกเสื้อผ้าอี้ตรงนี้เลยน่ะ วิ่งหนีสิ ฮ่าๆๆๆ “ ไอ้บอลพูดพรางขยับตัวออกเชิงให้ผมหนี ผมไม่รู้จะทำยังไงดี ก้อต้องลุกจากเตียงแล้ววิ่งหนีสิครับ
แต่จะให้ผมหนีไปไหนได้ล่ะ ห้องนั้นก้อไม่ได้ใหญ่มากมาย มันมันมีระเบียง และห้องน้ำอยู่ ผมคิดได้เลยเข้าไปแอบในห้องน้ำก่อน จากนั้นก้อปิดประตูแล้วก้อหันหลังเอามือกดล็อคประตูไว้ ไม่ให้ไอ้บอลเข้ามา จากนั้นผมก้อเดินมาหลบอยู่ตรงอ่างล้างหน้า จากนั้นผมก้อได้ยินเสียงคนทุบประตูดังมาก ปังๆๆๆ ไอ้บอลนั่นแหละที่เป็นคนทุบประตูนั่น
“ ฮ่าๆๆๆ อี้ อย่าล็อคประตูเลย มันไม่มีประโยชน์หรอก เดี๋ยวบอลก้อเปิดได้อยู่ดี ออกมาเหอะ ฮ่าๆๆๆ “ ไอ้บอลมันหัวเราะเสียงดังน่ากลัวมาก ตัวผมเอง ตอนนั้นก้อทำอะไรไม่ถูกเลยครับ
“ ม่ายยยยยย แกอย่าเข้ามาน่ะ ฮือๆๆๆ ออกไป “ ผมทั้งร้องไห้ ทั้งตะโกนด่ามันออกไป แต่ไอ้บลอมันก้อยังทุบประตูเสียงดังอยู่เหมือนเดิม แต่ให้มันทุบแค่ไหน ผมก้อไม่ยอมเปิด ถ้ามันอยากเข้ามา ก้อให้มันหาทางเข้ามาเองสิ
“ ไม่เปิดใช่ไหม ด้ายยยย แล้วนายจะเสียใจ ที่ขัดใจชั้น “ ไอ้บอลตะโกนเสียงเหี้ยมใส่ผม จากนั้น มันก้อหยุดทุบประตู
จากนั้นมันก้อเงียบไป ผมเองก้อพยายามคลายเชือกที่มัดแขนผมไว้ ด้วยการเอาไปถูกกับปุ่มชักโครกบ้าง ตรงเงี่ยงประตูบ้าง หวังว่ามันจะจะหลุดออก แต่ทำเท่าไหร่ มันก้อไม่หลุดสักที
ปัง !!! เสียงดังมาจากด้านบน แล้วทันใดนั้นตะแกรงมุ้งลวดด้านบนก้อหลุดตกลงมาข้างล่าง ผมเองตกใจมาก เลยหันขึ้นไป ก้อเห็นไอ้บอลมันอยู่บนนั้น หน้าตามันคงดูจะโกรธผมมาก และมันก้อพยายามที่จะมุดเข้ามาในห้องน้ำ จากนั้นผมก้อเห็นว่าไม่ได้การแล้ว เลยพยายามหันหลัง แล้วเอามือปลดล็อค ประตู พอผมปลดล็อคได้แล้ว ผมก้อรีบวิ่งออกไปข้างนอก แต่ยังไม่ทันจะได้ออกไปดี ไอ้บอลก้อไม่รู้ว่ากระโจนมาจากไหน แม่มไวอย่างกะลิง มายืนถือมีด ดักหน้าผมไว้อยู่ ผมเลยต้องรีบวิ่งกลับเข้าไปในห้องน้ำอีก แล้วก้อพยายามดันประตูปิด แต่ไอ้บอลมันก้อเอาตัวมันดันประตูเพื่อที่จะเข้ามาข้างในเช่นกัน ทั้งผมและมันต่างก้อดันกันไป ดันกันมาอยู่พักนึงผมเห็นว่าคงสู้แรงมันไม่ไหวแล้ว ผมเลยปล่อยให้มันดันประตูเข้ามา
เป็นจังหวะเดี๋ยวกับที่ไอ้บอลมันยังไม่ทันตั้งตัว มันเลยไถลเข้ามาในห้องน้ำ แล้วลื่นกับพื้นห้องน้ำ ผมได้ที เลยถีบมันไปครั้งนึง จากนั้นก้อรีบวิ่งออกมาจากห้องน้ำ แล้ววางตรงไปยังประตู จากนั้นผมก้อหันหลังเพื่อที่จะเปิดล็อคประตู ขณะที่ผมพยายามเปิดประตูอยู่นั้น ไอ้บอลมันก้อเดินออกมาจากห้องน้ำ แล้วตรงมาหาผม หน้าตามันดูโกรธสุดๆ
“ กรูว่าน่ะ เมิงนี่คงไม่ชอบอะไรที่นุ่มนวล ถ้ามึงชอบอะไรเถื่อนๆน่ะ เดี๋ยวกรูจัดให้เลย “
ว่าแล้วมันก้อปรี่เข้ามาผม แต่ผมเอี้ยวตัวหลบทัน จันตัวมันชนกับประตู แล้วผมก้อวิ่งมาหลบอีกด้านนึงของห้อง จากนั้นผมก้อได้ยินเสียงเหมือนคนวิ่งขึ้นบันไดมา เสียงดังตึงๆตังๆ แล้วผมก้อได้ยินเสียงเคาะประตูดัง ปังๆๆๆ !!!
“ พี่บอลครับ มีอะไรหรือเปล่าครับ “ เสียงลูกน้องไอ้บอลตะโกนเข้ามา
“ เฮ้ยยย ไม่มีอะไรเว๊ย กรูกำลังปราบม้าพยศอยู่ พวกเมิงอัพยาไว้รอเอากับมันคืนนี้ได้เลย เดี๋ยวเรียบร้อยแล้ว กรูจะเรียก ตอนนี้ไม่มีอะไร กลับออกไปก่อน “ ไอ้บอลสั่งลูกน้องเสียงดังลั่น แล้วจากนั้นมันก้อเดินเข้ามาใกล้ผมเรื่อยๆ
“ กรูบอกเมิงแล้วใช่ไหมว่า ให้ทำตัวดีๆกับกรูหน่อย แต่เมิงก้อหาเรื่องเองน่ะ มันช่วยไม่ได้แล้ว “
-
:serius2: :serius2:
ลุ้นจนเกร็งไปหมดแล้วเนี่ย เมื่อไหร่จะมีเจ้าชายขี่ม้าขาวมาช่วยเนี่ย
:z3: :z3:
-
:sad4: น่ากลัวอ่ะ
เหมือนอ่านนิยายเขย่าขวัญ
ที่แบบว่ามาตกรโรคจิตตามฆ่านางเอกหุ่นเซ็กซี่ๆแต่งตัวโป๊ๆไงงั้นเลย :serius2:
-
^
^
^
^
^
^
:m20:
-
:z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3
ขอร้องจ็อค
อย่าออกทะเล
เด๋วโดน อิอิ
-
:serius2: :serius2: :serius2:
ใครจะมาช่วยล่ะที่นี้
-
เหอออออออออออ น่ากัวอ่ะ เวลาเจอคนโรคจิตนี่มันน่ากัวจิงๆๆๆ เพราะด่าไม่เจ๊บ แถมยังดูเหมือนจะชอบความทารุณด้วย
คุณอี้นี่ผ่านอาไรมาเยอะเนอะ แบบว่า เหมือนชีวิตมันดู advanture มั่กมากกเลยอ่ะ
นี่ก็อ่านมาแบบหลายวันอยู่ ตามทันและ เหอๆๆ คุณอี้ลงสม่ำเสมอมั่กมากกอ่ะ ขอบคุณน่ะค่ะ
แต่ว่าไอ้ลุ้นเราก็ลุ้นน่ะ ว่าจบแล้วคุงอี้จะลงเอยกะใคร แม้ว่าแนวโน้มตามที่คิดอาจจะ ดิว และรองมาก็คือต้ง แต่ก็กัวโดนหักมุมอ่ะ (อันนี้กัวที่สุด) :a5:
ถามๆๆคุงอี้ได้ไหมมม เอาแบบกว้างๆๆและกัน ตอนนี้คุงอี้ก็มีแฟนใช่ไหมมมม แล้วก็ชีวิตยังadvanture อยู่อ่ะป่าวอ่ะ
อีกอย่าง คนที่คบอ่ะ ไม่หลุดจากสามคนที่เล่ามาใช่ม่ะ จะได้แบบว่ามีความหวังหน่อย อิอิ :impress2:
-
^
^
^
แหม รีบนเข้าใจถามดีนะ หึหึ :z2:
-
ถ้าเสร็จบอลหล่ะ จะเครียด~!!
แต่ถ้ารอด ใครหล่ะจะช่วยยย
สนุกดีครับ ... ขอบคุณนะครับ
-
o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13
มาตอบคำถามคุณ Cassper น่ะครับ
ไม่ใช่คุณคนเดียวนะครับที่ถามอะไรประมาณเนี่ยะ
ไม่เชื่อลองถามจ็อค ถามน้องโบ ถามปอสิ
แต่ผมใจแข็งไม่บอกอยู่ดีอิอิ
ไม่งั้นก้อรู้เรื่องทั้งหมดเดะ
ใจเยงๆๆๆๆๆๆๆ
ลุ้นกันต่อไปน่ะครับ
แล้วอย่าลืมมาเม้นต์ให้กำลังใจกันบ้างน่ะครับ
เพื่อที่ว่าผมจะได้ลงให้อ่านบ่อยๆน่ะครับ อิอิ
-
นายบอลเถื่อนอะ............... :m16: :m16: :m31: :m31:
มากมาย...........
อี้คงไม่รอดอะ........... :m15: :m15:
รอคิ้วอีกมากมาย........
แล้วใครจะช่วยได้นิ....... :call: :call:
มาต่อเร็วๆนะ :z13:
-
:z6: :z6: :z6: :z6: :z6: :z6: :z6: :z6: :z6: :z6:
:beat: :beat: :beat: :beat: :beat: :beat: :beat: :beat: :beat: :beat:
“ เฮ้ยยย ไม่มีอะไรเว๊ย กรูกำลังปราบม้าพยศอยู่ พวกเมิงอัพยาไว้รอเอากับมันคืนนี้ได้เลย เดี๋ยวเรียบร้อยแล้ว กรูจะเรียก ตอนนี้ไม่มีอะไร กลับออกไปก่อน “ ไอ้บอลสั่งลูกน้องเสียงดังลั่น แล้วจากนั้นมันก้อเดินเข้ามาใกล้ผมเรื่อยๆ
“ กรูบอกเมิงแล้วใช่ไหมว่า ให้ทำตัวดีๆกับกรูหน่อย แต่เมิงก้อหาเรื่องเองน่ะ มันช่วยไม่ได้แล้ว “
พูดจบมันก้อกระโจนใส่ผมอีกครั้ง แล้วคราวนี้ผมก้อหลบได้อีก จนตัวไอ้บอลมันกระแทกกับตู้เสื้อผ้า พอผมเห็นมันเสียหลักอย่างนั้น ผมได้ที่ ก้อเลยเตะไปที่กลางลำตัวมันทีนึง จากนั้นผมก้อเตะไปที่มือของมันข้างที่ถือมีดอยู่ จนมีดกระเด็นหลุดไป ผมไม่รอช้าเข้าไปกระทืบซ้ำที่ตัวมันอีกหลายที แต่ไอ้บอลเอาแขนทั้งสองข้างป้องตัวมันไว้
ผมกระทืบไอ้บอลอยู่สักพัก แล้วจู่ๆ มันก้อกระโจนเข้าใส่ผมอย่างสุดแรง จนผมล้มกรแทกกับพื้นอย่างแรง แล้วมือผมก้อไปโดนของสิ่งนึงเข้า ส่วนไอ้บอลมันก้อกระโจนมาขึ้นคร่อมที่ตัวของผม แล้วมันก้อมาบีบที่หัวไหล่ผมแน่น
“ ในเมื่อเมิงรนหาที่เอง กรูก้อจะจัดให้ เสร็จจากการเป็นเมียกรูแล้ว หลังจากนั้นเมิงก้อไปเป็นเมียลูกน้องกรูต่อเถอะน่ะ “
แล้วมันก้อมาซุกไซร้ที่ลำคอ และตามตัวของผม ผมพยายามดิ้นหนีแล้ว แต่ก้อหนีไม่ได้ มือก้อเจ็บเราพะว่าตัวของผมทับแขนข้างที่มัดไว้ แล้วไหนจะไอ้บอลมาขึ้นคร่อมผมอีกดูท่าไอ้บอลมันจะหื่นกระหายมาก ทั้งดูดทั้งเลียไปตามลำคอของผม มือมันก้อพยายามที่จะถอดเสือ้ผมออก ผมเองก้อได้แต่ดิ้นและก้อร้องห้ามตะโกนบ้าบอไป เท่าที่จะทำได้
ทันใดนั้น ไอ้สิ่งที่มือผมจับอยู่นั้น ผมก้อรู้แล้วว่ามันคืออะไร ตอนนี้ผมเลิกดิ้นต่อสู้ แต่พยายามใช้สิ่งที่ผมจับได้อยู่นั้น ตัดเชือกให้ขาด แล้วมันก้อขาดออกจนได้ แต่ผมยังทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ปล่อยให้ไอ้บอลมันลวนลามผมต่อไป จนมันกำลังเคลิบเคลิ้มอยู่นั้น ผมก้อใช้สิ่งที่ผมจับได้นั้น แทงลงไปที่ขาข้างขวาของไอ้บอลอย่างแรง แล้วก้อกระชากออก
“ จ๊ากกกกกกกก นี่มันอะไรเนี่ยะ “ ไอ้บอลผงะออกจากตัวผม พร้อมกับร้องเสียงดังลั่น
ผมเองไม่รอช้ากระโจนเข้าไปที่ด้านหลังของไอ้บอล จากนั้นก้อใช้มีด ซึ่งเป็นสิ่งที่ผมจับได้นั้น จ่อที่คอของมัน แล้วก้อล็อคตัวมันไว้ ไอ้บอลหยุดดิ้น แล้วผมก้อเอี้ยวหน้ามามองหน้ามันด้านข้าง ผมแอบเห็นว่าเลือดไอ้บอลไหลออกมามากเช่นกัน แล้วผมก้อได้ยินเสียงคนวิ่งขึ้นมาข้างบนอีก แล้วก้อเคาะประตูดังลั่น ผมรู้แล้วว่าลูกน้องมันแน่
“ พี่บอลๆ พี่บอลเป็นอะไรอ่ะ ทำไมร้องเสียงดังขนาดนั้นอ่ะ มีอะไรหรือเปล่าพี่ “ ลูกน้องไอ้บอลตะโกนเข้ามา ผมได้ยินดังนั้นก้อคิดอะไรออก เลยกระซิบไปที่ข้างหูของไอ้บอล
-
บอลโดนอี้แทงขา
โหดได้ใจเหมือนกันนะน้องอี้
กล้าหาญ...........
ตนเป็นที่พึงแห่งตน....จิงจิง
อย่างงี้ต้อง :beat: :beat: :beat: :z6: :z6: :z6:
มันถึงจะสาสม
และก้ไป :beat: :beat: :z6: :z6:นัง 2 หลิง ด้วย
:z13: :z13:
-
ทำไมไม่จ้วงแรงๆซักสองสามทีอะพี่ o18 o18 o18 o18 o18
:jul1: :jul1: :jul1: :jul1: :jul1: :jul1: :jul1: :jul1: :jul1: :jul1:
:jul1: :jul1: :jul1: :jul1: :jul1: :jul1: :jul1: :jul1: :jul1: :jul1: :jul1:
-
หึหึ เห็นทางรอดลางๆๆๆๆ :z3:
ถึงทีเราแล้วครับอี้
ทิ่มอิบอลแรงๆ เลยครับ :oo1:
เอาให้หนำใจแล้วถ่ายคลิปไว้
ตาต่อตา ฟันต่อฟัน
จับมันมัดครับแล้วจัดการเลย
คิดแต่จะทำคนอื่นได้ให้มันลองโดนซะบ้าง
บอกลูกน้องอิบอลว่ากำลังเล่น SM อยู่กะได้ o18
อิบอลมันอาจจะติดใจและพบเส้นทางของตัวเองก็ได้
-
สงสัย บู๊อีกแหงๆ
อิถามมมมเนี่ยยยยยยย
ขี้เกียจถามมมละ
รออ่านอย่างเดียวพออออ
55555
-
บู้ล้างผลาญมากมาย จาพนมก็จาพนมเหอะ(คุงอี้ว่ากูแค่เอามีดเสียบมันเองน่ะ！！！55555 :laugh:）
กำลังใจอ่ะเม้นให้อยู่แล้วว แต่คุงอี้ไม่ให้กำลังใจคนอ่านเลยยยยย ใจเเข็งเจงๆๆๆ ไม่หลุดสักเม็ดดดดดด (- -!) :z3:
ปล. มาใหม่แต่เราขอข้อเเม้ ๕๕๕ หน้าด้านไว้ก่อน อิอิ
คุงอี้อย่าลืมเฉลยน่ะ ว่าคนโพส กะคนเขียนเนี่ยะ ความสัมพันธืใกล้ชิดกันหรือป่าววว อุอิ เฉลยตอนหลังก็ได้ เพราะคุงอี้คงไม่บอก เลยไม่คาดคั้น เพราะคั้นไปก็ไม่มีน้ำ เฮ้ออออออ :m16:
อีกปล. ขอบคุณค่ะที่ลงให้อ่าน มายาวๆๆๆเลยน่ะค่ะ อิอิ o13
-
พี่อี้สุดยอดเลยง่ะ ฆ่ามานไอโรคจิต ย๊ากกกกกก :beat: :z6:
ไม่ไหวจะทนกับคนแบบนี้ ชิ สะใจมากมาย
-
มันน่าจ้วงอาวุธคู่กายมันนะเนี่ย เอาให้ใช้งานไม่ได้เลย
ลูกน้องมันถามบอกว่า เล่นSMแรงไปหน่อย
:laugh: :laugh:
-
ป่ะครับหนูป่ามปาล์ม
ไปเล่นSMกะอิบอลกัน หึหึ
เอาให้หนัก
อเล็กซ์บอกที่อยู่อิบอลให้ผมหน่อยดิ
จะไปช่วยอี้ถล่มมัน
อี้คนเดียวอาจจะทำอะไรไม่สะดวก
จัดการอิบอลเสร็จจะได้ไปช่วดิว หึหึ
-
จัดการมันเลยพี่อี้ ไม่ต้องกลัวมัน
-
:เฮ้อ:อ่านไปลุ้นไป นี่แลหะน่าที่เขาว่าสันดอนขุดง่าย สันดานขุดยาก โดยเฉพาะนังหลิงๆ กับไอ้บอลนี่คงกู่ไม่กลับเลวได้ชนิดที่ว่าหาดีไม่ได้เลย หลิง ๆ นี่ก็เป็นผู้หญิงซะเปล่าทำตัวไร้ค่า ผู้ชายไม่รักก็ยังจะตื้อเขาอีก ส่วนไอ้บอลนี่เลวเกินคำบรรยาย อี้น่าจะแทงเข้าที่ท้องไปเลย กรณีนี้ถือว่าเราป้องกันตัว :fire:
-
นั่นสิ :m31:
เอามันให้หนัก
ไม่ถือว่าโหดหรอก เค้าเรียก มือหนักไปนิด
:beat: :z6: :fcuk: :โป้ก1: :13223: :pigangry2:
-
:fcuk: :fcuk: :fcuk: :fcuk: :fcuk: :fcuk: :fcuk: :fcuk: :fcuk: :fcuk: :fcuk: :fcuk:
“ พี่บอลๆ พี่บอลเป็นอะไรอ่ะ ทำไมร้องเสียงดังขนาดนั้นอ่ะ มีอะไรหรือเปล่าพี่ “ ลูกน้องไอ้บอลตะโกนเข้ามา ผมได้ยินดังนั้นก้อคิดอะไรออก เลยกระซิบไปที่ข้างหูของไอ้บอล
“ บอกลูกน้องเมิงไปว่า เราแค่เล่นๆสนุกๆ ไม่มีอะไร ไม่งั้น กรูจะเสียบไปที่น้องชายของเมิงให้สูญพันธ์ไปเลย “ ผมสั่งเสียงเฉียบตาก้อจ้องไปที่มัน มือก้อถือมีดจ่อคอมันไว้ ไอ้บอลตอนนั้นตัวสั่นมาก แล้วก้อหันไปพูดกับลูกน้องของมัน ที่กำลังเคาะประตูอยู่
“ เฮ้ยยยย ไม่มีอะไรเว๊ยยย อีนี่มันชอบซาดิสม์อ่ะ กรูเลยเล่นสนุกกับมันนิดหน่อย พวกเมิงไม่ต้องห่วง รอกูอยู่ข้างล่างนั่นแหละ เดี๋ยวกรูเรียกเอง ไปได้แล้ว “ ไอ้บอลพูดจบ ผมก้อได้ยินเสียงลูกน้องของมันเดินลงไป
“ ดีมาก นับว่าเมิงยังฉลาดที่ไม่ทำอะไรโง่ๆ รู้ไหม เวลามาจนตรอกมันเป็นยังไง กรูแล้วเมิงแล้วว่า อย่าทำอย่างนี้กับกรู ไม่งั้นเมิงจะเสียใจ เป็นไงล่ะ กรูไม่ได้แค่ขู่ใช่ไหม “ ผมพูดกับมันเสียงเบา แต่แฝงไปด้วยความโกรธ
“ เมิงคิดว่าเมิงจะรอดไปได้ง่ายๆเหรอ ถ้ากรูรอดไปได้น่ะ เมิงแย่แน่ กรูรับรอง “ ไอ้บอลยังปากดีใส่ผมอีก
“ ถ้าเมิงเก่งจริงอย่างที่เมิงว่าน่ะ เมื่อกี้นี้ เมิงคงตะโกนบอกให้ลูกน้องเข้ามาช่วยแล้วล่ะ อย่ามาปากดีหน่อยเลย ชีวิตเมิงอยู่ในกำมือกรูแล้วน่ะ ฉะนั้น อย่าตุกติก ไม่งั้น เมิงสูญพันธ์แน่ “ ผมขู่สำทับไปอีก
ทันใดนั้นเอง ไอ้บอลมันอาศัยทีเผลอ จับมือผมข้างที่ถือมีดอยู่ แล้วบิดออก จากนั้นมันก้อเอาศอกอีกข้าง กระทุ้งมาที่ท้องของผม ผมเองก้อไม่ทันระวังตัวเลยเสียท่าไป แล้วมันก้อเหวี่ยงผมไปอีกทางนึง จนผมเสียหลักล้มลงไปกับพื้น มีดที่อยู่ในมือก้อกระเด็นหลุดไป ไอ้บอลเห็นดังนั้นมันก้อกระโจนเข้าหาผมที่ล้มอยู่อย่างนั้น แต่ผมตั้งตัวทันเลยถีบเข้าไปที่หน้าอกมันอย่างจังจนมันหงายหลังไป ผมตั้งสติได้ก้อลุกขึ้นยืน แล้วจับเอาเอ้าอี้มากะจะฟาดมัน แต่มันดันหลบทันผมเลยไปฟาดเอาพื้นเข้าให้อย่างจัง
ส่วนไอ้บอลพอมันหลบได้มันก้อยืนขึ้น ส่วนผม ก้อตั้งท่ารับมันไว้อีกที โดยคราวนี้ผมถือเอาเศษขาเก้าอี้ที่หักไว้กับมือ ไว้เป็นอาวุธ ตั้งท่าไว้ ซึ่งไอ้บอลดูท่ามันจะเจ็บขาของมันอยู่เหมือนกัน เพราะว่าผมเห็นมันเอามือกุมตรงขาที่ผมแทงไป แต่มันก้อพยายามยืนให้ได้ แล้วยังจ้องมาที่ผมเหมือนกับว่าจะฆ่าผมให้ได้
“ เมิงคิดว่ากรูจะเสียท่าเมิงได้ง่ายๆงั้นเหรอ เหอะ !!! เมิงจะมาสู้แรงผู้ชายได้ไงว่ะ อีเกย์นรก “ ท่าทางมันก้อจะไม่รอดอยู่แล้ว ยังจะมาปากดีกับผมอีก ผมรู้ว่าตอนนี้โอกาสรอดของผมมีอยู่สูงเหมือนกัน มันไม่ได้อยู่ที่ว่าใครมีกำลังมากกว่ากันหรอกน่ะครับ แต่มันอยู่ที่ไหวพริบมากว่า เพราะถึงแม้ไอ้บอลมันจะเจ็บขาอยู่ แต่แรงมันก้อมากกว่าผมอยู่ดี ฉะนั้นผมก้อตอ้งระวังตัวให้ดีๆ
-
ตอนนี้ต้อง ถึงคติที่ว่า ตนเป็นที่พึ่งแห่งตนแล้วครับนายอี้ :beat: :beat: :z6: :z6:
สู้ ๆ ๆ ๆ นะ เอาใจช่วย :call: :call:
พี่กรณ์ นายต๋งอยู่ไหน ไมไม่มาช่วยนายเอกเลย :m31: :m31:
สวยจะรอดได้ไหมเนี่ย
-
:z13:จิ้มคนเขียนทันครั้งแรก :z13:
:beat:อี้สู้ ๆ น่าจะแทงมันให้หนักกว่านี้เอาแบบนอนจมกองเลือดไปเลยหรือไม่งั้นก็เฉือนน้องชายมันแบบเกือบขาดประมาณนี้ :beat:
-
สู้โว้ยยย
-
เหอๆ เจ็บขนาดนี้ยังมีอารมณ์หื่นอีกเหรอ
-
คุณอี้เอ้ย ชีวิตจริงประหนึ่งนิยาย
เอาใจช่วยละกันนะ
-
กรู....ก็สู้คนนะว้อยยยยยยยยย
ไอ่เจรี้ยยยยย บอล
:z6: :z6: :z6:
-
:pighaun: :pighaun: :pighaun: :pighaun: :pighaun: :pighaun: :pighaun: :pighaun: :pighaun: :pighaun: :pighaun: :pighaun:
“ เมิงคิดว่ากรูจะเสียท่าเมิงได้ง่ายๆงั้นเหรอ เหอะ !!! เมิงจะมาสู้แรงผู้ชายได้ไงว่ะ อีเกย์นรก “ ท่าทางมันก้อจะไม่รอดอยู่แล้ว ยังจะมาปากดีกับผมอีก ผมรู้ว่าตอนนี้โอกาสรอดของผมมีอยู่สูงเหมือนกัน มันไม่ได้อยู่ที่ว่าใครมีกำลังมากกว่ากันหรอกน่ะครับ แต่มันอยู่ที่ไหวพริบมากว่า เพราะถึงแม้ไอ้บอลมันจะเจ็บขาอยู่ แต่แรงมันก้อมากกว่าผมอยู่ดี ฉะนั้นผมก้อตอ้งระวังตัวให้ดีๆ
“ แล้วยังไงล่ะ แน่จริงเมิงก้อเข้ามาสิ แล้วจะได้รู้ว่าเกย์อย่างกรูน่ะ มันก้อสู้ตายเหมือนกันแหละ “ ผมท้าทายมันกลับไป
ไอ้บอลมันไม่ยอมเสียเวลาที่จะพูดต่อเลย มันกลับพุ่งเข้าหาผมอีก ผมง้างมือจะฟาดไม้ไปที่ไอ้บอล ไอ้มันเอามือจับแขนข้างนั้นของผมไว้ แล้วมืออีกข้างนึงของมันของมันก้อจับแขนอีกข้างของผมไว้ จากนั้นมันก้อกระแทกแล้วก้อดันตัวผมเข้ากับผนังห้อง แล้วมันก้อบีบแขนทั้งสองของผมไว้แน่น แล้วมันก้อบีบมือผมจนไม้ในมือมันหล่นไป ผมพยายามที่จะใช้ขาของผมเตะมัน แต่ไอ้บอลมันทับตัวผมมาซะแทบกับผนัง ผมดิ้นเต็มที่แล้ว แต่ก้อดิ้นไม่หลุด แรงไอ้บอลมันเยอะมาก ขนาดว่ามันโดนผมแทงขาไปแล้ว มันยังมีแรงมาทับผมไว้อีก หรือว่า อาจจะเป็นเพราะไอ้ไอซ์นั่น ที่มันสูบเข้าไป ใช่แน่ๆเลย ดูท่าทางมันไม่เหมือนคนปกติเท่าไหร่นัก แล้วนี่ผมจะทำยังไงเนี่ยะ ???
“ เป็นยังไงล่ะ ที่ว่าเมิงแน่นัก ไม่เห็นจะจริงอย่างที่ปากของเมิงพูดเลย สุดท้ายเมิงก้อเสร็จกรูอยู่ดี คราวนี้น่ะ กรูจะไม่ปราณีเมิงเลย กรูจะเอาคืนทั้งต้นและดอกให้หนำใจไปเลย โทษฐานที่มึงกล้าทำกรูเจ็บ “ ไอ้บอลพูดด้วยอารมณ์โกรธสุดๆ
“ แน่จริงเมิงก้อเอากรูให้อยู่หมัดสิ อย่าดีแต่ปาก ไอ้นรก “ ผมด่ามันกลับไป
“ เดี๋ยวอีกไม่นาน เมิงก้อจะได้ไอ้นรกนี่เป็นผัวในคืนนี้แน่นอน กรูจะเอาเมิงให้หมอบไปเลย อีเกย์นรก “
แล้วก้อก้อเอาหน้าของมันมาซุกไซร้ตามซอกคอของผม ผมพยายามเบี่ยงหน้าหนีสุดขีด แต่มันก้อไม่หมดพยายาม ยังคงซุกไซร้ต่อไป ส่วนมือของมันก้อบีบข้อมือของผมซะแน่นจนปวดไปหมด แล้วจังหวะนั้นเอง ตอนที่มันซุกไซร้อยู่นั้น ผมเลยโอกาสที่มันกำลังเผลอ กัดเข้าไปที่ต้นคอของไอ้บอลอย่างแรง จนมันร้อง จ๊ากกก เสียงดัง แล้วผงะหน้าขอมันออกจากผมไป ผมเลยกระแทกหัวของผมเข้าไปที่หน้าไอ้บอลอย่างแรง จนเลือดมันไหลออกที่โหนกคิ้ว ผมได้ทีตอนนั้นตีเข่าเข้าไปที่ท้องมันอีกหลายทีจนมันหมอบลงกับพื้น แล้วผมก้อหันหลังจะวิ่งหนีไปที่ประตู เพื่อที่จะวิ่งออกไป
ไม่ทันที่จะถึงประตูดี ไอ้บอลก้อกระโจนเข้ามาจับที่ขาผมแล้วกระชากอย่างแรง จนผมล้มหน้าคว่ำลงกับพื้น ขอบอกว่าเจ็บมากครับ หน้ามันมึนไปหมด แล้วไอ้บอลมันก้อยังดึงลากตัวผมเข้าไปหามันอีก แล้วมันก้อกระโดดขึ้นนั่งคร่อมผมไว้ เป็นจังหวะเดียวกันกับที่มือขวาของผมไปหยิบของอย่างนึงได้อีก มันคือมีดเล่มนั้นนั่นเอง
ไม่ทันที่ไอ้บอลมันจะจับแขนผมไว้ได้ ผมก้อเหวี่ยงมีดเล่มนั้น ไปเชือดตรงต้นแขนซ้ายของมัน แล้วดูท่าไอ้บอลมันจะตกใจมากที่โดนผมเชือดมันอีกแล้ว แล้วผมก้อเอาจังหวะนั้น ต่อยไปที่หน้าไอ้บอลอย่างแรงจนมันหงายหลังไป แล้วผมก้อรีบดันตัวเองขึ้นก่อนที่ไอ้บอลมันจะตั้งสติได้ ผมปรี่เข้าไปเตะเข้าที่เป้าไอ้บอลอย่างจังจนมันจุกตัวงอ จากนั้นผมก้อตะบัน ทั้งเตะ ทั้งถีบไอ้บอล จนมันสะบักสะบอม เพราะว่ามันคงเจ็บจนไม่มีโอกาสได้ป้องกันตัว ผมเตะไปเตะมา จะไอ้บอลมันร่อแร่แล้ว ก้อเลยแถมลูกเตะอีกทีเข้าที่ปลายคางของมัน จนมันหงายหลัง สลบเหมือดไปเลยล่ะครับ
-
สะใจจังไอชั่วเอ๊ย หวังว่าเพ่อี้จะรอดเงื้อมมือมาร แล้วกำจัดมารได้ด้วย :o12:
-
เชือดๆๆๆๆๆๆ สะใจๆๆๆๆๆๆ
เอาอีกๆๆๆๆๆๆ กันพลาดๆๆๆ
เอาเลือดชั่วๆๆๆๆๆของมันออกซะบ้าง
แล้วทีนี้จะหนียังไง
-
ฆ่ามานนนนน เอาให้มันลุกมาทำอะไรชั่วๆกะใครอีกไม่ได้เลยพี่อี้
:m31: :m31:
-
:m26: :m26: :m26: :m26: :m26: :m26: :m26:
แฟนๆ ของผมแต่ละคนเนี่ยะ
โหๆ กันทั้งน้านนนนนนนนนนนนน
ใจเย็นครับ ถ้าอี้ฆ่าใครไปน่ะ ติดคุกสิคัรบ
เป็นบาปด้วสย ม่ะอาวๆๆๆๆๆๆๆ :bye2: :bye2: :bye2: :bye2:
-
เอาให้มันแค่สูญพันธุ์ก็พอ ฮ่าฮ่า
อย่าให้มัน...ขยายพันธุ์
พันธุ์เจรี้ยยยยยๆๆๆๆๆ
:L2: โอ๊ะ...โอ๋ คนสวย...แอบโหด คริคริ :กอด1:
-
:laugh: :laugh:สะใจจริงต้องแบบนี้ต้องเอามันให้แบบฟื้นไม่ได้เลย :laugh: :laugh:
-
สู้สุดใจเลยนายอี้ :beat: :beat: :z6: :z6:
นายบอลคงต้องสูญพันธุ์แน่ๆงานนี้
โดนเต็มเป้า :z6: :z6:
ต้องตามไปเล่นงาน นัง 2 หลิง ด้วย หมั่นไส้นัก
-
^
^
^
^
ถูกต้องนะคร๊าบ
แต่เล่นให้หนักเอาชนิดแบบเดินไม่ได้อนุโลมให้ :z10: ได้อย่างเดียว o13
-
:โป้ก1: :โป้ก1: :โป้ก1: :โป้ก1: :โป้ก1: :โป้ก1: :โป้ก1: :โป้ก1: :โป้ก1: :โป้ก1: :โป้ก1: :โป้ก1: :โป้ก1: :โป้ก1: :โป้ก1: :โป้ก1: :โป้ก1:
ไม่ทันที่ไอ้บอลมันจะจับแขนผมไว้ได้ ผมก้อเหวี่ยงมีดเล่มนั้น ไปเชือดตรงต้นแขนซ้ายของมัน แล้วดูท่าไอ้บอลมันจะตกใจมากที่โดนผมเชือดมันอีกแล้ว แล้วผมก้อเอาจังหวะนั้น ต่อยไปที่หน้าไอ้บอลอย่างแรงจนมันหงายหลังไป แล้วผมก้อรีบดันตัวเองขึ้นก่อนที่ไอ้บอลมันจะตั้งสติได้ ผมปรี่เข้าไปเตะเข้าที่เป้าไอ้บอลอย่างจังจนมันจุกตัวงอ จากนั้นผมก้อตะบัน ทั้งเตะ ทั้งถีบไอ้บอล จนมันสะบักสะบอม เพราะว่ามันคงเจ็บจนไม่มีโอกาสได้ป้องกันตัว ผมเตะไปเตะมา จะไอ้บอลมันร่อแร่แล้ว ก้อเลยแถมลูกเตะอีกทีเข้าที่ปลายคางของมัน จนมันหงายหลัง สลบเหมือดไปเลยล่ะครับ
ผมไม่รอช้า จังหวะที่ไอ้บอลมันสลบจมกองเลือดของมันอยู่นั้น รีบหาผ้าหรือเชือกที่อยู่ในห้องนั้น มามัดขามัดแขนและมัดปากของมันไว้อย่างแน่นหนาที่สุดเท่าที่จะแน่นได้ เพื่อไม่ให้มันหลุดออกมาทำร้ายผมอีก แล้วผมก้อลากตัวมันไปไว้ที่ข้างฝาก่อน จากนั้นผมก้อเดินคิดหาทางว่า จะฝ่าพวกลูกน้องมันออกไปยังไงดี และแล้วผมก้อคิดหาทางออกจนได้
ผมคิดได้ดังนั้น ผมก้อฉีกเสื้อผ้าของผมให้มันขาดวิ่นเล็กน้อย แล้วก้อเอาเลือดไอ้บอลมาทาตามตัวนิดหน่อย ให้เหมือนกับว่าเพิ่งโดนกระทำชำเรามา จากนั้นผมก้อนั่งรอสักพักนึง เพือ่ให้มันเหมือนกับว่า ผมกำลังมีอะไรกับไอ้บอลอยู่ ส่วนไอ้บอลน่ะเหรอ มันสลบเหมือดไปนานอยู่เหมือนกัน แล้วจู่ๆมันก้อสะดุ้งตื่นขึ้นมาอีกครั้ง แล้วไอ้บอลมันก้อตกใจที่เห็นสภาพของตัวมันเองถูกผมจับมัดไว้ซะขนาดนั้น เอาล่ะสิ ผมบอกแล้วว่า อย่ามาเล่นกับผมตอนโกรธ
“ เป็นไงล่ะ แล้วสรุปสุดท้าย ใครกันแน่ที่เสียท่าใคร เมิงอย่ามั่นใจในตัวเมิงมาก เหนือฟ้า มันก้อยังมีฟ้า ฉะนั้น นี่กรูจะสอนให้ถือว่าเป็นบทเรียนน่ะว่า อย่ามายุ่งกับเกย์ ตอนที่โกรธจัด และอย่าดูถูกในกำลังของคนที่ตัวเล็กกว่า หวิงว่าเมิงคงจะเข้าใจได้ดีน่ะ ฮ่าๆๆๆ “ ผมพูดเยาะเย้ยไอ้บอล ที่ตอนนี้มันหมดสภาพนัก
ดูสภาพของไอ้บอลตอนนี้ มีรอยแผลอยู่เต็มตัวไปหมด เพราะมันโดนฝ่าเท้าของผมไปหลายดอก แผลแตกตรงคิ้วก้อเลือดไหลออกไม่ยอมหยุด และยังมีที่ขาของมันข้างที่โดนผมแทงอีก ผมกลัวว่ามันจะเสียเลือดจนตายไปซะก่อน เลยเดินไปหาผ้าชุบน้ำมาเช็ดแผลให้มัน จากนั้นก้อหาผ้ามาพันตรงแผลที่ขาไว้ ไม่ให้เลือดมันไหลมากกว่านี้ ส่วนตรงคิ้ว ผมก้อไปเอาเสื้อมาพันห้ามเลือดไว้เช่นกัน
“ ที่กรูทำแผลให้เมิงเนี่ยะ ไม่ใช่ว่ากรูใจอ่อนอะไรหรอกน่ะ แค่กรูไม่อยากเห็นเมิงตายไปตอนนี้ก้อเท่านั้นเอง จากนี้ไป กรูก้อจะหาทางเอาตัวรอด แล้วหนีออกไปจากที่นี่แล้ว แต่ขอบอกไว้ก่อนเลยน่ะว่า หลังจากนี้ไป กรูจะไม่ปราณีพวกเมิงอีกแล้ว ถ้ายังมายุ่งกับกรูอีกน่ะ รับรองเลยคราวหน้า พวกเมิงเจอหนักกว่านี้แน่ แต่ก่อนที่กรูจะไปน่ะ ขอเอาคืนหน่อยน่ะ “
ว่าแล้วผมก้อทำทีเดินลงไปข้างล่าง เพื่อไปหาลูกน้องของไอ้บอล ที่ตอนนี้กำลังตั้งวงกินเหล้ากันอยู่ 3 คน พอพวกลูกน้องไอ้บอลเห็นผมก้อตกใจเล็กน้อย ผมเลยฟอร์มเดินเซๆหน่อยนึง ให้เหมือนว่าเพิ่งผ่านสมรภูมิซะหน่อย จากนั้นผมก้อทรุดลงนั่งกับพวกนั้น
“ อ้าวเธอ แล้วเธอลงมาที่นี่ได้ไง แล้วพี่บอลล่ะ เป็นยังไงบ้าง “ ลูกน้องไอ้บอลคนนึงถามขึ้น
-
เลือดชั่วๆออกมาเยอะขนาดนี้ ดูดิมันจะดีขึ้นบ้างมั้ย
รอดูแผนต่อไปครับผม
-
หนีได้แล้ว น้องอี้ก็จัดการกะหลิง หลิง ซะทีนะ
ปล่อยให้เป็นเจ้าแม่มานานแระ...
:จุ๊บๆ: น้องอเล็กซ์จ้า
-
เก่งมากเลยครับน้องอี้
-
เหอะๆๆๆๆๆๆ
อิเวนบอลล
ไปลงนรกซะเถอะ
-
o13 o13 o13 o13 o13 o13
สวัสดีคัรบ ทุกท่าน คืนนี้ ผมกำลังเร่งมืออยู่น่ะครับ
ไว้จะรีบมาต่อพรุ่งนี้สายๆน่ะครับ
ร๊ากกกกกกกกกกกก ทุกๆคนน่ะครับ
ฝันดีครับ :bye2: :bye2: :bye2: :bye2: :bye2:
-
แล้วจะรอค่ะ พี่อี้
-
มานั่งรอ :L1:
-
:z10: :z10: :z10: :z10: :z10: :z10: :z10: :z10: :z10: :z10: :z10: :z10: :z10:
ว่าแล้วผมก้อทำทีเดินลงไปข้างล่าง เพื่อไปหาลูกน้องของไอ้บอล ที่ตอนนี้กำลังตั้งวงกินเหล้ากันอยู่ 3 คน พอพวกลูกน้องไอ้บอลเห็นผมก้อตกใจเล็กน้อย ผมเลยฟอร์มเดินเซๆหน่อยนึง ให้เหมือนว่าเพิ่งผ่านสมรภูมิซะหน่อย จากนั้นผมก้อทรุดลงนั่งกับพวกนั้น
“ อ้าวเธอ แล้วเธอลงมาที่นี่ได้ไง แล้วพี่บอลล่ะ เป็นยังไงบ้าง “ ลูกน้องไอ้บอลคนนึงถามขึ้น
“ อ้ออออ ก้อพอดีเมื่อกี้น่ะ เราสนุกกันมากไปหน่อยอ่ะ นายไม่ได้ยินเสียงโครมครามข้างบนเหรอ ชั้นกับบอลน่ะ เราก้อขึ้นสวรรค์กันไม่รู้กี่รอบต่อกี่รอบแล้ว นี่บอลเค้าเหนื่อยเลยนอนพัก ส่วนชั้นน่ะ ยังไม่เหนื่อยอ่ะ บอลเลยบอกให้ลงมาหาพวกนาย มานั่งเล่นๆด้วย นายคงไม่ว่าน่ะ ถ้าชั้นจะมาร่วมวงดื่มเหล้าด้วย “ ผมพูดไปเหมือนกับว่า ผมเป็นพวกเจนโลกอย่างนั้นแหละ
“ โหๆๆๆ กรูว่าน่ะ ลูกพี่ของเรานี่ สุดยอดแล้วน่ะ แต่มาเจอน้องอี้นี่ หมอบไปเลยเหรอว่ะ ฮ่าๆๆๆ งั้นเดี๋ยวกรูเอาเหล้าขึ้นไปให้ลูกพี่หน่อยแล้วกัน “ ลูกน้องคนนึงลุกขึ้นพร้อมทั้งหยิบเหล้าจะเดินขึ้นไป ผมเห็นท่าไม่ดี เพราะว่าถ้ามันขึ้นไป มันก้อจะเห็นไอ้บอลโดนผมจับมัดอยู่ คราวนี้ล่ะผมจบเห่แน่ ไม่ได้ๆ ผมเลยต้องดึงแขนไอ้คนนั้นไว้
“ อย่าขึ้นไปเลย ตอนนี้บอลเค้าหลับอยู่ พวกนายก้อรู้นี่ ว่าถ้ากวนบอลให้ตื่นน่ะ พวกนายจะเดือดร้อนแค่ไหน นี่บอลเค้าให้ชั้นลงมาสนุกกับพวกนายต่ออ่ะ เออออ เมื่อกี้อ่ะ บอลเอาไอซ์ให้ชั้นสูบอ่ะ ชั้นรู้สึกดีมากเลย พวกนายเอามาให้ชั้นสูบอีกได้ไหม ชั้นชอบอ่ะ “ ผมเอ่ยถามพวกลูกน้องไอ้บอลไป ตอนที่ผมพูดไปนั้น พวกมันก้อมองหน้ากันแบบว่าสงสัยสุดๆ ผมเห็นดังนั้นเลยพูดอีก
“ ก้อตอนแรกอ่ะ ชั้นเห็นบอลสูบไง แล้วเค้าดูคึกๆดี ชั้นเลยขอลอง แล้วเค้าก้อให้ลอง แล้วชั้นรู้สึกดีมากอ่ะ น่ะๆ ขอหน่อย “ ผมยังพยายามตื๊อต่อไปอีก จนพวกมันยอม จากนั้นพวกมันก้อไปหยิบอุปกรณ์มาวางไว้ตรงหน้าผม แล้วผมก้อพูดต่อ
“ พวกนายเริ่มก่อนเลยแล้วกัน แล้วค่อยทำให้ชั้นน่ะชั้นขอดูก่อนน่ะ “ ผมบอกพวกลูกน้องไอ้บอลไป
พอได้ยินที่ผมพูดไปดังนั้น พวกลูกน้องไอ้บอล ก้อทำการสูบไอ้ยาไอซ์ของพวกมันไป อย่างสบายอารมณื ผมเห็นแล้ว รู้สึกสะอิดสะเอียนนัก แต่ก้อต้องเก็บอารมณ์ไว้ แล้วทำทีว่าชงเหล้าดื่มเป็นเพื่อนพวกมัน
พวกมันสูบไปได้สักพัก มันก้อชวนให้ผมสูบบ้าง แต่ผมก้อเลี่ยงไปบอกว่า ขอดื่มเหล้าก่อนดีกว่า แล้วค่อยสูบทีหลัง จากนั้นผมก้อชวนคุยเล่นไปเรื่อย ให้มันสนิทใจ จนไอ้ลูกน้องคนนึงมันเดินมานั่งข้างๆผม แล้วโอบไหล่ผม จากนั้นมันก้อทั้งบีบทั้งเค้นที่หัวไหล่ผม พอผมหันหน้าไปมองมัน มันก้อทำหน้าหื่นๆใส่ผม ผมเห็นแล้วรู้สึกรังเกียจมาก แต่ก้อต้องเก็บอารมณ์ไว้สุดๆ
“ คืนนี้น้องไปกับพี่ก่อนน่ะ ค่อยไปหาพวกที่เหลือ “ ไอ้คนที่มาโอบผมไว้พูดขึ้น นี่มันคิดว่ามันเป็นใครกันเนี่ยะ มีสิทธิ์มาสั่งผมได้อย่างนี้ ผมล่ะโกรธมาก แต่ก้อต้องข่มอารมณ์เอาไว้
-
:z3: :z3: :z3:
-
:เฮ้อ:จะรอดไหมเนี่ยงานนี้ ถ้าอยู่ในสถานการณ์แบบนี้เหนื่อยน่าดูไหนจะต้องระวังตัวเองไม่ไพวกมันรู้ตัวไหนจะต้องคิดหา วิธีรอด มาลงต่อไว ๆ นะอยากรู้ว่าอี้จะเป็นไงต่อไปจะทำไงกับสถานการณ์และจะมีใครมาช่วยไหม :เฮ้อ:
-
อี้อีกตั้ง 3 หน่อจะจัดการยังไงอะ :m16:
น่าเหนื่อยใจแทนจัง :เฮ้อ: :เฮ้อ:
ต้องใช้อีกกี่มารยา
เหนื่อยมากมาย :เฮ้อ: :เฮ้อ:
แต่ต้องจัดการมันให้เรียบ :beat: :beat: :z6: :z6:
-
สถานการณ์แบบต้องมีสติจิงๆๆอ่ะ
คุงอี้เป้นคนมีสติดีน่ะเราว่า ไหวพริบดี
แต่จะทำไงกะที่เหลือล่ะนี่ มอมเหล้ามันไปเลยยยย เอิ๊กๆๆ
-
กำหนอออออ
กำ
มันเปนครายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
-
เค้าเป็นใครหนอ
:impress2: :impress2:
-
:m5: :m5: :m5: :m5: :m5: :m5: :m5: :m5: :m5: :m5:
:a2: :a2: :a2: :a2: :a2: :a2: :a2: :a2: :a2: :a2: :a2:
ขอแจ้งแก่ผู้อ่านนิ๊ดดดดดนึงส์น่ะครับ
ว่าผมได้คุย กับเจ้าของเรื่อง ( ที่แท้จริง )ไว้เมื่อเร็วๆนี้ว่า
ผมอยากจะตัดทอนเนื้อหาบางส่วนไป เพราะว่ามันยังเหลืออีกเยอะจะเอามาลงให้อ่าน
ผมบอกเค้าไปว่า ผมกลัวว่าคนอ่านจะเบื่อไปเสียก่อน เพราะว่า กว่าบทสรุปจะมาถึง
กลัวทุกๆคนจะลุ้นจนเบื่อกันไปซะก่อน
แต่ ไอ้เจ้าของเรื่อง มันกลับบบอกผมมาว่า
บอกให้ผู้อ่านทำใจไว้นิดนึง เพราะเค้าไม่อยากจะตัดทอนเนื้อหาส่วนอื่นๆออกไป
กลัวว่ามันจะไม่สมบูรณ์แบบ กลัวมันจะไม่เต็มที่
ทั้งนี้ ทั้งนั้นผมก้อได้บอกเค้าว่า ผมต้องลงมาแจ้งแก่ผู้อ่านก่อนว่ามันจะเป็นอย่างนี้
อยากให้ทุกคนเข้าใจกันถ้วนทั่วน่ะครับ
เจ้าของเรื่องฝากบอกมาว่า ยังรักทุกๆคนเหมียนนนนนน เดิม ผมก้อรักเหมือนกัน อิอิ
ยังไงใครมีอะไร เสนอแนะ ก้อบอกผมได้น่ะครับ
ผมยินดีรับทุกคำวิจารณ์น่ะครับ
o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13
:จุ๊บๆ: :จุ๊บๆ: :จุ๊บๆ: :จุ๊บๆ: :จุ๊บๆ: :จุ๊บๆ: :จุ๊บๆ: :จุ๊บๆ: :จุ๊บๆ: :จุ๊บๆ:
:z9: :z9: :z9: :z9: :z9: :z9: :z9: :z9: :z9: :z9:
-
:fire: :fire: :fire:
:z6: :z6: :z6:
“ คืนนี้น้องไปกับพี่ก่อนน่ะ ค่อยไปหาพวกที่เหลือ “ ไอ้คนที่มาโอบผมไว้พูดขึ้น นี่มันคิดว่ามันเป็นใครกันเนี่ยะ มีสิทธิ์มาสั่งผมได้อย่างนี้ ผมล่ะโกรธมาก แต่ก้อต้องข่มอารมณ์เอาไว้
“ อ้าว แล้วคนอื่นๆไม่ว่าเหรอ คือบอลเค้าบอกให้ชั้นมา เอ่ออออ กับพวกนายทุกคนน่ะ อิอิ เขิลจัง “ ผมทำเป็นเหนียงอาย แต่ในใจแล้ว ขยะแขยงเต็มประดา
“ เฮ้ยยยย ไม่เป็นไร เคลียร์กันได้ พอดี พี่อ่ะ บอกพวกมันแล้ว พวกมันก้อยอมกัน น่ะๆ ไปกับพี่ก่อนน่ะ ตอนนี้ พี่อยากแล้วอ่ะ เราไป ที่ห้องใต้บันไดกันไหม จะได้ไม่ประเจิดประเจ้อ “ ไอ้บ้านั่นชวนผมยิกๆๆ
“ ใจร้อนจังน่ะครับ แต่ชั้นยังอยากเมาอยู่อ่ะ ขอดื่มเหล้าก่อนน่ะ ให้มันมึนๆหน่อยจะได้สนุกไง “ ผมจำต้องหลอกล่อมันไปอย่างนี้ ซึ่งมันก้อตกลง แล้วดื่มเหล้ากับผมต่อ
ตอนอยู่ในวงเหล้านั้น บทสนทนาในวงเหล้า ล้วนแต่เป็นเรื่องใต้สะดือกันทั้งนั้น และเป็นถ้อยคำที่หยาบคายมากๆ ไม่ว่าจะไปฟันผู้หญิงคนไหนมาบ้าง ไปจีบสาวตามร้านคาราโอเกะบ้าง หรือไม่ก้อไปทำอะไรกับพวกผู้หญิงหาเงินที่ไหนมาบ้าง บางทีพวกมัน ไปฟันเค้าแล้วก้อชิ่งก้อหลายหน บ้างก้อไปหลอกพวกผู้หญิงหาเงินไปรุมโทรมก้อมี แต่ละเรื่องนี้ ต่ำๆทรามๆทั้งนั้น ผมรู้สึกแย่มากๆที่ต้องมาร่วมวงกับพวกสวะอย่างนี้ แต่ผมก้อต้องทน เพื่อความอยู่รอด
ตอนที่ผมดื่มนั้น ผมพยายาม ชงเหล้าให้พวกมันหนักๆหน่อย ส่วนผมก้อใส่เหล้าน้อยๆ ใส่น้ำเยอะๆกันเมา ดูท่าพวกมันจะไม่รู้ว่าผมมอมพวกมันอยู่ จากนั้นพอได้จังหวะที่ไอ้คนที่นั่งข้างๆผมมันกำลังชงเหล้าแบบงงๆ เหมือนกันคนเมามากๆ ส่วนอีกสองคนที่เหลือกำลัง สูบไอซ์อย่างเมามันส์นั้น ผมได้จังหวะ จับขวดเหล้าได้ ฟาดเข้าที่หัวของไอ้คนที่นั่งอยู่ข้างๆผมอย่างแรงก่อน
แรงฟาดของผมดูท่าจะแรงมากพอที่จะทำให้ขวดและหัวไอ้นี่มันแตกได้ในเวลาเดียวกัน สังเกตได้จากเลือดที่ไหลออกมา มันยังคงงงๆกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นอยู่ ส่วนไอ้เพื่อนมันก้อตกใจมากที่เห็นผมทำอย่างนั้น ผมรอช้าไม่ได้ ยกเท้าทั้งสองข้างของผม ถีบที่หน้าของพวกมันทั้งสองอย่างแรง จนพวกมันหงายหลังไป แล้วผมก้อลุกไปหยิบเก้าอี้ไม้ ที่วางอยู่กลางบ้าน กระหน่ำฟาดไปที่ไอ้สองคนที่ผมถีบไปเมื่อกี้ พวกมันคงจะเมามาก เลยไม่สามารถที่จะป้องกันตัวเองได้ และผมเองก้อไม่ยั้งมือเช่นกัน
ผมเองก้อไม่ได้ฟาดอย่างเดียวหรอก ทั้งเตะทั้งถีบพวกมันไปด้วย มีบางครั้งเหมือนกันที่พวกมันลุกขึ้นทำท่าจะสู้กับผม แต่ผมด้วยความที่ว่าไวกว่า เลยหลบทั้งหมัด และเท้ามันได้อย่าคล่องตัว แล้วผมก้อไม่รอช้าที่จะใช้ไม้ฟาดไปที่ขามันแต่ละคนให้ล้มลงไปกับพื้น จากนั้นก้อกระหน่ำฟาดไม้ไปที่พวกมันอีกอย่างหนัก แถมด้วยเตะถีบอีกหลายชุด พวกมันร้องกันเสียงดังระงมไปหมด ไม่นานนักไอ้สองคนนี้มันก้อแน่นิ่งไป มันคงจะหมดสติไปแล้ว แต่แล้วจู่ๆก้อมีคนมาโอบกอดผมด้านหลังไว้ซะแน่น จะเป็นใครไปไม่ได้นอกจากไอ้ที่ผมฟาดกบาลมันไปทีแรก นั่นเองที่ลุกขึ้นมากอดตัวผมไว้ ผมรู้สึกว่ามันคงจะมึนๆงงๆอยู่ เพราะว่ามันก้อแค่รัดผมไว้เฉยๆ แต่ผมพยายามดิ้นยังไง มันก้อไม่ยอมปล่อย ผมได้ทีเลยกระแทกหัวผมไปด้านหลัง และโดนหัวมันอย่างจังๆและแรงมาก ผมยอมรับว่าผมก้อเจ็บหัวของผมเหมือนกัน แต่ชั่วโมงนั้น ต้องควบคุมสติไว้ให้ดี
-
แล้วใครมากอดฟะ
โอ้วววว
บู๊ตาหลอดดดด
เลยพี่นู๋
ท่าทางจีจ้ามีคู่แข่งก้งานนี้แหละ
-
:seng2ped: :seng2ped: :seng2ped:
โบโบ้ นอนได้แล้นนนนนนนนนนน
เด๋วหน้าโทรม อิอิ
เปงห่วง น๊า :mc4: :mc4:
-
จี้จ้าร่วมกับจาพนม มาเองเลยไหมเนี่ย :beat: :z6: :beat: :z6: :m31: :m31:
บู้กันน่าดู น้องอี้สู้ๆนะครับ :beat: :beat: :z6: :z6:
อย่าไปเอาคืน นัง 2 หลิงด้วยนะ หมั่นไส้มัน :beat: :beat: :z6:
ไม่มีพระเอกมาช่วยสวยเลยหรอเนี่ย :เฮ้อ: :เฮ้อ:
-
อี้คุงบู๊สนั่นจอเลยนะครับงานนี้ o13
แต่จะรอดยังไงล่ะเนี่ย :sad4:
เรื่องที่บอกว่าให้ลุ้นกันยาวนานน่ะ
ผมลุ้นจนเบื่อมาหลายรอบแล้วล่ะนะไม่ต้องห่วง :เฮ้อ:
-
o13 o13 o13 o13
ดีมาก ไอ้หนูจ็อค หน้าหวาน
เจียมตัวดีมาก อิอิ
อย่างนี้ คุณอี้เค้ารักตายเอลย เอิ๊กๆๆๆๆ
-
โอ้ววว ตาย
เพิ่งรู้ว่า พี่จ๊อคเปงสุดที่รักกก
ของพี่อี้ 5555
-
:laugh:สะใจพวกมันต้องโดนแบบนี้แหละ แสดงว่ามันคงเมามาก ๆๆๆ ขนาดโดนแบบนั้นแล้วยังมีอารมร์มากอดหรือว่ามันชอลแบบซาดิสต์ แค่คิดก็สยอง :laugh:
-
ผู้กำกับหนังซักเรื่อง น่าจะจ้างพี่อี้ไปแสดงนะเนี่ย
แข่งกะจาพนมเลย ไม่ใช้แสตนอิน ไม่ใช้สลิง
บู๊กระจาย ออกแนวตบจูบๆ
:laugh: :laugh:
-
วันนี้ไม่มีรอบเที่ยงหรอครับเนี่ย :impress2:
-
:mc4: :mc4: :mc4: :mc4: :mc4: :mc4: :mc4: :mc4: :mc4: :mc4:
หนูโบโบ้จ๋า
ไม่มีใครเป็นที่รักใครหรอก
อี้เค้ารักทุกคน รวมทั้งหนูด้วยน่ะ
อิอิอิ มีต่อ :call: :call: :call: :call:
-
:pighaun: :pighaun: :pighaun: :pighaun: :pighaun:
:beat: :beat: :beat: :beat: :beat:
ผมเองก้อไม่ได้ฟาดอย่างเดียวหรอก ทั้งเตะทั้งถีบพวกมันไปด้วย มีบางครั้งเหมือนกันที่พวกมันลุกขึ้นทำท่าจะสู้กับผม แต่ผมด้วยความที่ว่าไวกว่า เลยหลบทั้งหมัด และเท้ามันได้อย่าคล่องตัว แล้วผมก้อไม่รอช้าที่จะใช้ไม้ฟาดไปที่ขามันแต่ละคนให้ล้มลงไปกับพื้น จากนั้นก้อกระหน่ำฟาดไม้ไปที่พวกมันอีกอย่างหนัก แถมด้วยเตะถีบอีกหลายชุด พวกมันร้องกันเสียงดังระงมไปหมด ไม่นานนักไอ้สองคนนี้มันก้อแน่นิ่งไป มันคงจะหมดสติไปแล้ว แต่แล้วจู่ๆก้อมีคนมาโอบกอดผมด้านหลังไว้ซะแน่น จะเป็นใครไปไม่ได้นอกจากไอ้ที่ผมฟาดกบาลมันไปทีแรก นั่นเองที่ลุกขึ้นมากอดตัวผมไว้ ผมรู้สึกว่ามันคงจะมึนๆงงๆอยู่ เพราะว่ามันก้อแค่รัดผมไว้เฉยๆ แต่ผมพยายามดิ้นยังไง มันก้อไม่ยอมปล่อย ผมได้ทีเลยกระแทกหัวผมไปด้านหลัง และโดนหัวมันอย่างจังๆและแรงมาก ผมยอมรับว่าผมก้อเจ็บหัวของผมเหมือนกัน แต่ชั่วโมงนั้น ต้องควบคุมสติไว้ให้ดี
พอมันปล่อยตัวผมแล้ว มันก้อขดตัวงอกุมหัวมันไว้ แถมยังร้อง จ๊ากกก !!! เสียงดังลั่นไปหมด มันคงจะเจ็บหัวของมันมาก เพราะว่าผมคงจะไปซ้ำรอยแผลเก่าของมันที่ผมฟาดขวดไป แล้วมันก้อเงยหน้าขึ้นมา จากนั้นมันก้อต่อยมาที่ผมอย่างแรง แต่ผมป้องแขนไว้ทัน จากนั้นผมก้อต่อยมันกลับไป แต่ว่ามันดันจับหมัดผมไว้ได้ทัน และผมก้อใช้จังหวะนั้น เตะผ่าหมากมันไปอย่างแรง จนมันทรุดตัวลง แล้วผมก้อถีบที่หน้าอกมันไปอีกที ต่อด้วยการที่ผมก้อไปหยิบไม้ที่ตกอยู่มาฟาดที่ท้ายทอยมันอีกที จนมันแน่นิ่งฟุบลงกับพื้นไป ผมมั่นใจว่า พวกมันคงยังไม่ตายกันหรอก แค่สลบไปเท่านั้นเอง เพราะผมรู้ว่าจุดตายของคนเราอยู่ตรงไหน และผมก้อเลือกที่จะไม่ทำร้ายตรงจุดนั้นตรงๆ ผมเลือกที่จะฟาดไปยังส่วนอื่น เพื่อเบากำลังของพวกมันลง และปิดท้ายด้วยจุดที่ทำให้หมดสติ แค่นี้ก้อจบ
พอผมจัดการพวกนี้ได้แล้ว ผมก้อจับพวกมันมามัดแขน มัดขาไว้แล้วลากพวกมันไปไว้ที่ห้องใต้บันได ทั้งๆที่พวกมันยังสลบกันอยู่ กว่าจะลากแต่ละคนมาไว้ในห้องนี้ได้นี่ ก้อยากพอดูน่ะครับ เพราว่า พวกมันแต่ละคนหนักกันมากโข พอผมลากพวกมันมาไว้ที่ห้องแล้ว ผมก้อไปหาสิ่งของที่จะพอทำแผลให้ไอ้คนที่หัวแตก ก่อนที่มันจะเลือดไหลจนหมดตัวแล้วตายไปซะก่อน ไม่ใช่ว่าผมจะเป็นคนใจดีอะไรนักหนาหรอกครับ แต่ผมแค่ไม่อยากให้ใครมาตายด้วยน้ำมือผมก้อเท่านั้นเอง
ที่จริงแล้ว การแก้ปัญหาด้วยกำลังนี่ เป็นสิ่งสุดท้ายเลยน่ะครับที่ผมจะทำ เพราะว่าตอนที่ผมเรียนศิลปะป้องกันตัวนั้น เค้าสอนให้ไว้ใช้ป้องกันตัวเองเมื่อยามคับขัน ไม่ใช่ว่าเอาไปทำร้ายคนอื่น แต่สถานการณ์แบบนี้แล้ว ผมก้อต้องทำครับ เพื่อความอยู่รอดของตัวเอง ขืนผมมามัวคิดอะไรมากมายน่ะ ผมนั่นแหละ ที่จะโดนทำร้ายซะเอง
พอผมทำแผลให้คนที่หัวแตกแล้ว ผมก้อนำของพวกนี้ขึ้นมาทำแผลให้ไอ้บอลต่อด้านบน เพราว่าเมื่อกี้แค่ทำลวกๆไป เผื่อแผลมันฉีก จะได้ช่วยทัน พอผมขึ้นมาด้านบน ผมก้อเห็นไอ้บอลเขยิบตัวออกมานั่งอยู่จนสุดมุมทางเดิน หน้าตามันคงจะกลัวสุดขีด ตาเหลือก ตัวสั่นอยู่ตลอดเวลา ใช่สิ มันคงได้ยินสียงผมที่จัดการกับพวกข้างล่างไป มันคงจะคิดว่าผมจะมาทำร้านมันอีก จากนั้นผมก้อเดินตรงเข้าไปหามัน แต่มันก้อพยายามเขยิบตัวหนีตลอด พอผมถึงตัวมันแล้ว ผมก้อจับหน้ามัน หันมามองที่ผมตรงๆ
“ เมิงไม่ต้องกลัวหรอกน่ะ ว่ากรูจะทำร้ายเมิงอีก แค่ที่เมิงเจอนี่ก้อพอดูแล้ว ขอบอกเลยว่า กรูยังมีความเป็นคนอยู่ในตัวมากกว่าพวกเมิงนัก แล้วนี่กรูก้อจะมาทำแผลให้ เดี๋ยวจะตายห้ากันไปก่อน แล้วหลังจากนั้น เรามาจบเรื่องนี้กันดีกว่าน่ะ “ ผมพูดคำนี้ไปด้วยน้ำเสียงที่เยือกเย็น ดูท่ามันจะกลัวมาก มันลนลานใหญ่เลย ปากก้อพูด อู้ๆ อี้ๆ ไม่ได้ศัพท์ เพราะว่าผมเอาผ้ามัดปากมัดไว้แน่น
ผมก้อทำแผลให้มันจนเสร็จ ในระหว่างที่ทำแผลให้นั้น มันก้อดูจะกลัวมาก ตัวสั่นตลอดเวลา และดิ้นตลอด จนบางทีผมต้องต่อยเข้าที่ท้องของมันไป เพื่อให้มันสงบซะที และแล้วผมก้อทำแผลเสร็จ ทันใดนั้น ผมก้อคิดอะไรขึ้นมาได้ในสมองของผม แล้วผมก้อขยับเข้าใกล้ตัวไอ้บอลอีกที ดูท่ามันจะกลัวมาก จนต้องถอยหนีไปอีกที แต่ผมยังไม่ทำอะไรมันหรอก แค่หยิบเอามือถือในกระเป๋ามันออกมาก้อเท่านั้นเอง จากนั้นผมก้อเลื่อนไปดูเบอร์ที่โทรออก แล้วกดดูที่เบอร์ของ......คนๆนั้น แล้วผมก้อหันไปพูดกับไอ้บอล
-
:mc4: :mc4: :mc4: :mc4: :mc4: :mc4: :mc4: :mc4: :mc4: :mc4:
หนูโบโบ้จ๋า
ไม่มีใครเป็นที่รักใครหรอก
อี้เค้ารักทุกคน รวมทั้งหนูด้วยน่ะ
อิอิอิ มีต่อ :call: :call: :call: :call:
จ้าาาาาาา เขิลลลนะเนี่ยยยยยยยย
5555++++
------
โอ้วววบร๊ะจ้าวววว ไปออดิชั่นแข่งกะ จาพนม กะ จีจ้าเลยม้ายยยย
-
หันไปพูดกับบอลว่า.....
:serius2: ลุ้นค่ะ
-
ลองเดากันดูดิว่า
อี้คุงโทรหาใครกันหนอ
ผมเดาว่าหลิงหลิงแล้วกันนะ
แล้วเพื่อนๆล่ะครับคิดว่าใคร :m28:
-
โทรหาดิวสุดที่ร้ากกมั้ง
:laugh: :laugh:
-
:m31: :m31: :m31: :m31: :m31: :m31: :m31: :m31: :m31: :m31: :m31: :m31:
ผมก้อทำแผลให้มันจนเสร็จ ในระหว่างที่ทำแผลให้นั้น มันก้อดูจะกลัวมาก ตัวสั่นตลอดเวลา และดิ้นตลอด จนบางทีผมต้องต่อยเข้าที่ท้องของมันไป เพื่อให้มันสงบซะที และแล้วผมก้อทำแผลเสร็จ ทันใดนั้น ผมก้อคิดอะไรขึ้นมาได้ในสมองของผม แล้วผมก้อขยับเข้าใกล้ตัวไอ้บอลอีกที ดูท่ามันจะกลัวมาก จนต้องถอยหนีไปอีกที แต่ผมยังไม่ทำอะไรมันหรอก แค่หยิบเอามือถือในกระเป๋ามันออกมาก้อเท่านั้นเอง จากนั้นผมก้อเลื่อนไปดูเบอร์ที่โทรออก แล้วกดดูที่เบอร์ของ......คนๆนั้น แล้วผมก้อหันไปพูดกับไอ้บอล
“ เมิงโทรหาหลิง หลิงน่ะ แล้วบอกว่า ทุกอย่างเสร็จเรียบร้อยแล้ว และเรียกให้หล่อนมาพบเมิงที่นี่ จากนั้นที่เหลือ กรูจะจัดการเอง แล้วอย่าเล่นกลอะไรกับกรูอีกล่ะ ไม่งั้น มึงได้ไปเป็นขัณทีแน่ “ ผมสั่งไอ้บอลไปเสียงเฉียบ จากนั้นผมก้อแก้ผ้ามัดปากไอ้บอล พอผมแก้ผ้าออกปุ๊บ ไอ้บอลมันก้อพูดขึ้นมาทันที
“ เมิงๆ เมิงจะทำอะไรหลิง ไม่ กรูไม่โทร เมิงปล่อยกรูน่ะ ถ้าไม่อยากตาย “ มันพูดขู่ผมแบบระล่ำระลัก กะให้ผมกลัวว่างั้น
“ นี่เมิง ดูสารรูปตัวเองซะก่อน ตอนนี้เมิงจะมาทำอะไรใครได้ แค่เดินยังจะไม่ไหวเลย ทำตามที่กรูบอก ถ้าไม่อยากเจ็บตัวอีก “ ผมยังเน้นคำสั่งเดิมไปที่มัน แต่มันส่ายหัวใหญ่
“ ไม่ๆ กรูไม่โทร เมิงปล่อยกรูน่ะ ปล่อยกรูน่ะ “ ท่าทางไอ้บอลมันจะสติแตกไปแล้ว ไม่เป็นไร ผมจะเรียกสติมันกลับมาเอง ว่าแล้วผมก้อเอื้อมไปหยิบมีดพดที่ผมเหน็บไว้ที่กระเป๋าหลังของผมออกมา แล้วชี้ไปที่เป้าของไอ้บอล พอไอ้บอลเห็นดังนั้นมันก้อตกใจมาก ตาเบิกโพลงเหมือนคนกลัวตายสุดๆ
“ ไม่ต้องห่วง ถ้าเมิงไม่โทรน่ะ กรูไม่ฆ่าเมิงหรอก แค่จะตัดน้องชายเมิงออกมาเท่านั้นเอง “
ว่าแล้วผมก้อแก้เข็มขัดมันออก แล้วก้อทำท่าจะล้วงเข้าไปข้างในกางเกงในของมัน ไอ้บอลมันกลัวมาก ร้องตะโกนโหวกเหวก โวยวายใหญ่เลย แถมยังร้องให้คนช่วยด้วย ทีนี้มันคงรู้แล้วสิน่ะว่า การที่เราร้องขอความช่วยเหลือแล้ว แต่ก้อไม่มีใครที่สามารถจะช่วยเราได้นั้น มันเป็นยังไง ผมว่ามันคงจะรู้ซึ้งด้วยตัวเองก้อคราวนี้แหละ มันดิ้นรนสุดๆ จนมันตะโกนขึ้นเสียงดังลั่น
“ ยอมแล้ว ยอมๆๆ แล้ว ฮือๆๆๆ อย่าทำอะไรกรูเลย กรูกลัวแล้ว ฮือๆๆๆ “ ฮ่าๆๆๆ นี่ไอ้บอลมันกลัวมาก จนถึงขนาดร้องไห้ออกมาเลยเหรอเนี่ยะ ฮ่าๆๆๆ สะใจจริงๆเลย นี่ถ้าตอนนั้นผมนึกได้น่ะ ผมจะถ่าบรูปมาให้ผู้อ่านได้ดูแล้ว อิอิอิ
ว่าแล้วผมก้อกดไปที่เบอร์หลิง หลิง แล้วแนบไปที่หูของมัน ไม่นานนัก มันก้อพูดขึ้นและผมก้อเปิดลำโพงไว้ เพื่อฟังการสนทนานั้น
“ ฮัลโหล หลิงเหรอ นี่บอลน่ะ คือว่า บอลจัดการอีนี่เรียบร้อยแล้วน่ะ หลิงจะมาดูสภาพมันหรือเปล่าล่ะ “ ไอ้บอล พยายามพูดด้วยน้ำเสียงที่ปกติที่สุด เท่าที่ผม
“ จริงๆเหรอบอล โหๆๆบอลแม่ม สุดยอดว่ะ แล้วตอนนี้มันเป็นยังไงบ้าง “ เสียงหลิง หลิง ถามออกมา
“ อ้ออออ มันก้อสิ้นฤทธิ์ไปเลยน่ะสิ ปากเอี้ยๆอย่างนี้น่ะ บอลจัดการมาหลายรายแล้ว “ ไอ้บอลมันยังไม่วายอวดเก่ง แต่ก้อดี นังนั่นมันจะได้เชื่อสนิทใจ นับว่าไอ้บอลฉลาดไม่น่อย ที่เล่นตามเกมของผม
“ ดีๆๆๆ บอล เก่งมาก ตอนนี้หลิงอยู่บ้านบอลนี่แหละ รอฟังข่าวอยู่ นี่ทุกอย่างเรียบร้อยแล้วใช่ม่ะ “
-
หลิงอยู่บ้านบอล :m28:
อยู่ส่วนไหนของบ้านค๊ะคุณน้อง
โถส้วมหรือเปล่า
:o10:
-
^
^
^
รีบนครับ
บ้านของบอลที่จัดงานครับ
ไม่ใช่ซ่องของไอ้บอลครับ เหอๆ
คนละที่กันน่ะ
อี้ก็ระวังตัวนะครับ
อย่าให้พลาดล่ะ
อยากได้แบบสะใจๆ o18
-
มันน่าจะกรีดน้องมันซักแผลสองแผล ให้ใช้งานไม่ได้ซักปีสองปี
จะได้อัดอั้นตาย จะได้รู้สึกซะมั้ง
:angry2: :angry2:
-
รายต่อไปถึงคิวนัง 2 หลิงต้องจัดการมันให้เละไปเลยนะอี้ :beat: :beat: :beat: :z6: :z6: :z6:
มันถึงจะสะจาย :m31: :m31: :m31: หมั่นไส้มากมาย
พระเอกไปไหนหมดไมชายนายเอกเลย :m15:
-
o18 o18 o18 o18 o18 o18
ผมล่ะดีใจ แทนหลิง หลิงจัง
มีแต่คนรัก อิอิ
-
คนใจร้ายก็ไม่เหมาะกับสิ่งดีๆหรอก อิอิ เค้าก็สมควรจะได้รับในสิ่งที่เค้าทำแล้วหล่ะคับ แต่อยากรู้จังว่าเค้าจะได้รับบทเรียนอันโหดร้ายบ้างไหม
-
สมกับความชั่วที่ไอ้บอลได้ทำ กรรมสนอง พุทโธๆๆ :call:
-
เอ้อ... พี่บอลนะพี่บอล วันเกิดทั้งที จะได้เป็นขันทีเป็นของขวัญซะงั้น
:laugh:
-
:beat: :z6: :z6: :z6: :z6: :z6: :z6: :z6:
เมือ่คืนไปงานวันเกิดเพื่อนมา
เลยเกเรเล็กน้อย
ไม่ว่ากันน่ะครับ
:bye2: :bye2: :bye2: :bye2: :bye2: :bye2: :bye2:
-
:m20: :m20: :m20: :m20: :m20: :m20: :m20: :m20: :m20: :m20: :m20:
“ อ้ออออ มันก้อสิ้นฤทธิ์ไปเลยน่ะสิ ปากเอี้ยๆอย่างนี้น่ะ บอลจัดการมาหลายรายแล้ว “ ไอ้บอลมันยังไม่วายอวดเก่ง แต่ก้อดี นังนั่นมันจะได้เชื่อสนิทใจ นับว่าไอ้บอลฉลาดไม่น่อย ที่เล่นตามเกมของผม
“ ดีๆๆๆ บอล เก่งมาก ตอนนี้หลิงอยู่บ้านบอลนี่แหละ รอฟังข่าวอยู่ นี่ทุกอย่างเรียบร้อยแล้วใช่ม่ะ “
“ อืมๆๆ แล้วหลิงจะมากี่โมงล่ะ บอลจะได้รอ “ ไอ้บลอมันยังถามต่อ
“ เดี๋ยวคงออกไปเลย แต่หลิงกะว่าจะไปเอารางวัลให้บอลก่อนอ่ะ รอหลิง หน่อยน่ะ “
“ ไอ้เรื่องนั้นเอาไว้ก่อนก้อได้ หลิงมาดูมันก่อนแล้วกัน บอลอยากอวดฝีมือของบอล “ ไบอลนี่มีน มากยาจัดจริวๆ ผมยอมรับมันเลย
“ ฮ่าๆๆๆ บอลนี่ยังขี้อวดเหมือนเดิมน่ะ อวดได้ทุกเรื่อง ได้ๆๆ เดี๋ยวหลิงรีบไปเลย แค่นี้น่ะ แล้วเจอกัน “
“ โอเคๆ บอลอยู่ที่บ้านพักของบอลนั่นแหละ ที่.....มาเร็วๆน่ะ “ จากนั้นเสียงมันก้อตัดไป แล้วผมก้อเอาโทรศัพท์มันมาเก็บไว้
“ ดีมาก ที่เมิงยังรักตัวกลัวตาย ไม่งั้น เมิงไม่เหลืออะไรไว้สืบพันธ์แน่ ป่ะ ตอนนี้เราไปรอหลิง หลิงกันข้างล่างกันดีกว่าน่ะ “
พูดจบ ผมก้อฉุดกระชาก ลากถูตัวไอ้บอลให้มันมากับผล ซึ่งก้ออยากอยู่เหมือนกัน แต่พอมาถึงบันไดแล้ว ไอ้บอลมันดันดิ้นสู้ เป็นจังหวะกับที่ผมเผลอปล่อยมือไป แล้วตัวไอ้บอลก้อควบคุมไม่ได้ มันเลยไถลกลิ้งตกลงบันไดไปในทันที และก้อเสียงดังมาก ผมก้อตกใจมาก เลยรีบวิ่งลงไปดูไอ้บอลข้างล่าง กลัวว่ามันจะคอหักตายเอา สภาพมันที่ผมเห็น คือนอนคว่ำอยู่กับพื้นบ้าน
ผมตรวจๆดูแล้ว มันก้อไม่ได้เป็นอะไรมาก มันคงจะเจ็บแขนและขามันมาก นอนตัวงอหลับตาปี๋เลย ร้องออกมาก้อไม่ได้ยินเสียง เพราะว่าผมเอาผ้ามัดปากมันไว้อีก ในเมื่อผมเห็นว่ามันไม่ได้เป็นอะไรมากแล้ว ผมก้อลากมันมาผูกไว้กับโต๊ะกลางบ้าน จากนั้นผมก้อเก็บกวาดบ้าน ไอ้พวกเศษไม้ และคราบเลือดกับพื้นให้หมด เพื่อรอคอยการมาของ นังสัตว์ร้ายในร่างคนนั่นเอง
ผมเก็บกวาดอยู่ไม่นานนักก้อเรียบร้อย แล้วผมก้อเอาขวดเหล้าที่สภาพยังดีอยู่ มาวางไว้ เหมือนกับว่ามีการกินดื่มกับตรงนี้ แล้วก้อไม่นานนัก คนที่ผมคิดว่า ผมรอคอยก้อมาถึง เพราผมสังเกตได้จากเสียงรถที่แล่นเข้ามา แล้วผมก้อก้อเดินไปหลบที่ใต้บันไดในมุมมืดตรงนั้น รอจังหวะ ที่จะได้จัดการเรื่องนี้ ให้มันสิ้นสุดเสียที
และแล้ว นังนั่นมันก้อเดินเข้ามาในบ้าน พอหล่อนเห็นสภาพของบอลตอนนั้น หล่อนก้อตกใจมาก วิ่งปรี่เข้ามาหาบอลทันที่ และหล่อนก้อพยายามแก้มัดที่ปากของไอ้บอล
“ บอล บอลเป็นอะไรอ่ะ ทำไมเป็นอย่างนี้ แล้วใครทำบอล แล้วๆๆๆ อีนั่นไปไหน “ หลิง หลิง ถามเสี่ยงสั่นระริก
“ หละๆ หลิง.... ระ...วัง “
-
อร๊ายยยยยยยยยยยยยยยยยย
ไปหนายๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
กีสสสสส
มาทำให้ อิชะนี ตัวนี้ เลือดท่วมก่อนนนนนน
-
:beat: :z6:อี้จัดการนังร้ายนี่เอาแบบให้โผล่ไปดินที่ไหนไม่ได้เลยนะ :beat: :beat: :beat: :beat: :beat:
-
อย่าทำร้ายชะนีครับ55555+++
-
จ็อค ไม่จริงใจสุด
:angry2: :angry2: :angry2: :angry2:
-
อี้จัดการมันเลยนัง 2 หลิง :beat: :beat: :beat: :z6: :z6: :z6: :z10: :z10: :beat: :beat:
:beat: :z6:
:beat: :z6:
:beat: :z6:
:fire: :fire:
-
:beat: :z6: :beat: :z6:
ไปตายซ้า หลิงๆ
นังบร้าาาาา
จัดการมันซะพี่อี้
:beat: :beat:
-
มาด่อมๆมองๆ หาตอนใหม่
-
หนุกดีครับ
-
:z6: :z6: :z6: :z6: :z6: :z6: :beat: :beat: :beat: :beat: :beat: :beat:
และแล้ว นังนั่นมันก้อเดินเข้ามาในบ้าน พอหล่อนเห็นสภาพของบอลตอนนั้น หล่อนก้อตกใจมาก วิ่งปรี่เข้ามาหาบอลทันที่ และหล่อนก้อพยายามแก้มัดที่ปากของไอ้บอล
“ บอล บอลเป็นอะไรอ่ะ ทำไมเป็นอย่างนี้ แล้วใครทำบอล แล้วๆๆๆ อีนั่นไปไหน “ หลิง หลิง ถามเสี่ยงสั่นระริก
“ หละๆ หลิง.... ระ...วัง “
ไม่ทันที่หลิง หลิงจะฟังคำนั้นจบ ผมก้อกระโจนออกมาจากมุมใต้บันได้ เข้าไปกระชากตัวหล่อนแล้วตบหน้าหล่อนไปทีนึง จากนั้นก้อเหวี่ยงตัวหล่อนไปกระแทกกับผนังทันที แล้วหล่อนก้อเงยหน้าขึ้น มาเจอผม ท่าทางหล่อนจะตกใจมากๆ
“ นี่มันอะไรกัน มะๆ เมิง ทำไมเป็นอย่างนี้ และๆๆ แล้ว “ หล่อนพูดไม่ได้ภาษานัก ผมเลยไขข้อข้องใจให้
“ ตกใจเหรอ ที่กรูรอด กรูบอกแล้วว่า อย่าบีบให้กรูจนตรอก ไม่งั้นแล้ว จะเป็นแบบนี้ “ ผมพูดเสียงเหี้ยมออกไป
“ กะๆ กรู ไม่กะๆ กลัวเมิงหรอก ถ้างั้น และๆ แล้ว เมิง ตะ ตายยยย “ เสียงของหล่อน สั่นมาก คงจะทั้งกลัว และโกรธ
พูดจบนังหลิง หลิงก้อเหมือนจะหยิบของอะไรออกมาจากกระเป๋า ผมเห็นท่าไม่ดี เลยกระโจนเข้าที่ตัวหล่อน จากนั้นก้อยื้อยุดกระเป๋านั้นกัน หล่อนใช้มืออีกข้างพยายามมาทุบตีผม แต่ผมก้อป้องกันตัวได้ และใช้แรงที่มีทั้งหมด กระชากทั้งกระเป๋า และตัวหล่อนไปกระแทกผนังอีกฝั่งนึง ลแกระเป่าของหล่อน ก้อหล่นลงกับพื้น ของตกกระจาย แล้วผมก้อได้เห็น ปืน ล่วงออกมาด้วยเช่นกัน
ผมเห็นดังนั้นก้อกระโจนใส่ปืน หล่อนเองก้อเช่นกัน แต่ดูท่าหล่อนจะใกล้ปืนมากที่สุด เท่าที่ผมทำได้คือ ต้องกระชากตัวหล่อนออกมา จากปืนนั่น พอผมลากตัวหล่อนมาได้ ผมก้อกระโดดขึ้นครอ่มตัวหล่อนทันที แต่ขาข้างนึงของหล่อน ผมไม่สามารถที่จะนั่งทับได้ แล้วจังหวะนั้น หล่อนก้อใช้ขานั้น มาถีบที่หน้าอกผมอย่างแรง จนผมเสียหลักหงายหลังไป แล้วหล่อนก้อกระโจนกลับขึ้นมาที่ตัวผม
หล่อนระดมทั้งเล็บและหมัดมาที่ตัวผม ผมเองก้อพยายามปกป้องตัวเองสุดๆ เท่าที่จะทำได้ แต่ก้อมีหลายครั้งเหมือนกันที่ผมโดนเล็บและหมัดของหล่อนไป ผมรู้สึกเจ็บกับการที่โดนอย่างนั้นเหมือนกัน หลิง หลิงไม่รู้เอาแรงมาจากไหน ทุบและข่วนผมแรงมากๆ ผมจึงรวบรวมพลังเฮือกสุดท้ายของผมที่มีอยู่ กระชากผมของหลิง หลิง ให้กระเด็นไปอีกทางนึง แล้วมันก้อได้ผล คราวนี้ ผมกระโจนใส่ตัวหล่อนอีกที แล้วรวบมือทั้งสองของหล่อนไว้แน่น และขาทั้งสองข้าง ผมก้อนั่งทับมันไว้ได้
ผมไม่รอช้า ตบและต่อยไปที่หน้าหล่อนหลายต่อหลายครั้ง จนสุดท้ายผมก้อต่อยเข้าไปสุดแรงที่ท้องของหล่อน จนหล่อนแน่นิ่งไป ผมคิดว่าหล่อนคงจะสลบไปแล้ว ผมจึงใช้เศษผ้าแถวนั้นมามัดมือ มัดขาและมัดปากของหล่อนไว้อย่างแน่น พอมัดเสร็จแล้ว ผมก้อหงายหลังไปพิงกับกำแพงทันที ด้วยความเหนื่อยล้า และหอบอย่างมาก ไม่นึกเลยว่า คืนนี้จะเป็นศึกที่หนักหนามากสำหรับผม เกิดมา ผมยังไม่เคยต้องต่อสู้กับใครมากมายขนาดนี้ แล้วการที่ผมได้ต่อสู้กับหลิง หลิงนี่น่ะ เทียบเท่ากับการที่ผมไปสู้กับผู้ชายได้เลยล่ะ หล่อนแรงเยอะมากๆ กว่าที่ผมจะปราบหล่อนได้ เล่นเอาผมหมดแรงไปเลยก้อว่าได้
:fire: :fire: :fire: :fire: :fire: :fire: :fire: :fire: :fire: :fire: :fire: :fire: :fire:
-
:laugh: :laugh: :laugh: :laugh: :laugh:
มาลงแล้วน่ะ
ตามสเบยเลย
พวกซาดิสทั้งหลาย
อิอิอิอิ
-
โห อี้ปราบนังหนู 2หลิงซะจนหมดแรงเลยเหรอครับเนี่ย เท่าที่อ่านนี่หลายยกเลยนะกว่าจะสำเร็จ นังหนู2หลิงนี่อึดจริงๆ
-
ขออีกตอนนนได้ม้ายยยยยยยยยยยย ค้างอ่ะ :z3:
-
มันต้องอย่างเง้ มันต้องอย่างเง้ :laugh:
ยัยหลิงๆ นี่ยังน้อยไปด้วยซ้ำ ที่หล่อนทำไว้กะพี่อี้น่ะ มันเทียบไม่ติดกับสิ่งที่หล่อนได้ทำไว้่หรอก
-
อี้ภาคปราบมารใช่มะนิ โหดหลาย ปราบซะมารทั้งสองตัวอยู่หมัดเลยอ่ะ
:m20: :m20:
-
เวนจริงๆ อินี่ ทำชะนี
เสียชาติพันธุ์
อยากให้มันตายจริงๆ แต่ไม่เอา บาปหนัก
เอ่าให้แค่เจ็บใจ จนอยากตายเองแล้วกัน
(เราไม่ได้ฆ่าเค้า แต่เค้าฆ่าตัวเอง 5555+)
-
ทำได้ดีมากค๊าบพี่ :laugh: :laugh: :laugh: :laugh:
สะใจจริงจริ๊ง :beat: :beat: :z6: :z6:
ตนเป็นที่พึ่งแห่งตนเนาะพี่เนาะ o18 o18 o18 o18 o18
-
สุดยอดเลยครับ อ่านมาเป็นอาทิตย์ กว่าจะจบว่าจะเม้นต์นะก้ไม่มีเวลากว่าจะอ่านจบก็นะดึกดื่น อิอิ
ลุ้นจนตัวโก่งเลยอะ
สะใจมากๆในบทสุดท้าย
พวกนี้ตัองเอามันให้ตาย
แล้วฝังไว้แถวๆหลังบ้านนั้นแหละ
จะได้จบเรื่องจบราวกันสะที
อ่านไปอ่านไปก็เกลียด หลิง หลิง ไป ไอ้บอลอีกคน
คนเรารู้หน้าแต่ไม่รู้ใจ
อยากให้ไปลุย นายประวิทย์ด้วย แก่แล้วยังจะมาทำตัวเป็นคนรักลูก ทีตอนเด็กๆ ไม่เคยเห็นจะสนใจ รู้บ้างมัยว่าตอนเด็กๆนะ เด็กๆเขาต้องการความรักความเอาใจใส่ขนาดไหน ชิ เบื่อ พวกผู้ใหญ่
อิอิ
-
555+ อารมณ์รุนแรงกันจังนะทุกคน สงบจิตสงบใจกันหน่อย ให้อี้ทำรุนแรงขนาดที่ว่า อี้ก็ติดคุกกันพอดีดิครับ เวรย่อมระงับด้วยการไม่จองเวรครับ (แต่คงใช้ไม่ได้กับเจ้าพวกนี้อ่ะนะ555+)
-
:laugh: :laugh: :laugh: :laugh: :laugh: :laugh: :laugh: :laugh: :laugh: :laugh: :laugh: :laugh:
ผมไม่รอช้า ตบและต่อยไปที่หน้าหล่อนหลายต่อหลายครั้ง จนสุดท้ายผมก้อต่อยเข้าไปสุดแรงที่ท้องของหล่อน จนหล่อนแน่นิ่งไป ผมคิดว่าหล่อนคงจะสลบไปแล้ว ผมจึงใช้เศษผ้าแถวนั้นมามัดมือ มัดขาและมัดปากของหล่อนไว้อย่างแน่น พอมัดเสร็จแล้ว ผมก้อหงายหลังไปพิงกับกำแพงทันที ด้วยความเหนื่อยล้า และหอบอย่างมาก ไม่นึกเลยว่า คืนนี้จะเป็นศึกที่หนักหนามากสำหรับผม เกิดมา ผมยังไม่เคยต้องต่อสู้กับใครมากมายขนาดนี้ แล้วการที่ผมได้ต่อสู้กับหลิง หลิงนี่น่ะ เทียบเท่ากับการที่ผมไปสู้กับผู้ชายได้เลยล่ะ หล่อนแรงเยอะมากๆ กว่าที่ผมจะปราบหล่อนได้ เล่นเอาผมหมดแรงไปเลยก้อว่าได้
ผมนั่งคิดอยู่สักพัก ก้อคิดขึ้นมาได้ว่า จะให้บทเรียนกับหล่อนยังไง ว่าแล้วผมก้อลากตัว หลิง หลิงมา จากนั้นก้อเอามือถือไอ้บอล ถ่ายสภาพของหล่อนไว้ โดยที่ผมทำการฉีกเสื้อผ้าออกเล็กน้อย ให้ดูเยินๆ เพื่อให้หล่อนดูเหมือนถูก ข่มขืน ส่วนไอ้บอล มันเห็นทุกการกระทำของผม มันได้แต่นั่งตาเหลือก ตัวสั่น กับภาพเหตุการณ์นั้น แล้วผมก้อเดินไปพูดกับมัน
“ เมิงคงรู้แล้วใช่ไหมว่า เกย์นรกๆอย่างกรูเนี่ยะ มันก้อสู้ตายเหมือนกัน ถ้ามีใครจะมาทำร้ายมัน และคราวหน้า เมิงก้อจำใส่กะโหลกของเมิงไว้เลยน่ะว่า อย่าได้มาแหยมคนอย่างกรูอีก ไม่งั้น คราวหน้า เมิงจะม่ได้โชคดีอย่างนี้อีก ก่อนจะไป กรูขอฝากรอยแห่งความเจ็บปวดไว้ให้เมิงหน่อยเหอะ “ ว่าแล้วผมก้อกระหน่ำเท้าไปที่เป้าของไอ้บอลอย่างหนัก และหลายครั้งติดๆกัน ไอ้บอล ดูท่าจะเจ็บมาก ดิ้นหนีกันใหญ่ มันเลยไม่โดนที่เป้ามันอย่างเดียว แต่โดนมันทั้งตัว พอผมกระทืบจนหนำใจแล้ว ผมก้อเดินมาหาหลิง หลิง แล้วหันไปพูดกับไอ้บอล
“ ส่วนญาติเมิงนี่ กรูขอเอาตัวไปอบรมบ่มนิสัยก่อนน่ะ จะได้เลิกรังแกคนอื่นสักที “
ว่าแล้ว ผมก้อเก็บปืนของหลิง หลิงไว้ป้องกันตัว แล้วผมก้อไปหยิบเอาเสื้อผ้าที่มันพอดูได้หน่อยของไอ้บลอ มาสวมใส่แทนเสื้อที่ขาดและมีแต่คราบเลือด จากนั้นผมก้อลากตัว หลิง หลิงไปขึ้นรถของหล่อนที่จอดไว้ด้านนอกของบ้านไอ้บอล โดยที่ผม เอาตัวหล่อน ยัดไส่ไว้ที่กระโปรงหลัง จากนั้นผมก้อขับรถหล่อนออกมาจากบ้านหลังนั้น ระหว่างที่ผมขับรถไปนั้น ผมก้อคิดว่า ผมจะจัดการกับหล่อนยังไงดี แล้วผมก้อคิดได้ จากนั้น ผมก้อขับรถไปยังที่ๆนึง ที่ผมผมคิดว่า มันจะทำให้หล่อน หลาบจำได้
ไอ้ที่ๆว่านี้ ผมเองก้อเพิ่งเห็นไปเมื่อไม่กี่วันก่อนเอง ผมเองไม่แน่ใจนักว่ามันจะได้ผลไหม แต่ก้อน่าจะลองดู แล้วสถานที่ ที่ผมพาไปนั้น มันก้อเป็นเขตก่อสร้างธรรมดาๆแห่งนึง แถวๆชานเมืองสักหน่อย ที่ผมรู้เพราะว่า ผมมาทำงานแถวนี้เมือ่ไม่กี่วันก่อน และผมก้อเห้นว่า ที่นี่น่ะ มักจะมีคนมาตั้งวงดื่มเหล้ากันเป็นประจำ ซึ่งมันเข้าทางผมเลย จะเกิดอะไรขึ้น ถ้าพวกกรรมกรที่กำลังดื่มเหล้าอย่างเมามันส์ มาเห็นหญิงสาวที่หน้าตาสะสวย และเนื้อผ้าขาดวิ่นเผยให้เห็นชิ้นส่วนในร่างกายอย่างนี้ ฮ่าๆๆๆ มันคงสนุกพิลึก
แล้วผมก้อขับรถมาถึงสถานที่นั้น ตอนนั้นมันเป็นเวลาประมาณ ตี 1 กว่าๆเห็นจะได้ แต่วงเหล้าที่เขตก่อสร้างนั้น ยังคงมีอยู่ ผมเห็นดังนั้น ผมเลยขับรถออกไปหาซื้อเหล้ามาสัก 2 – 3 ขวด แล้วก้อขับกลับไปยังเขตก่อสร้างนั้น พอรถหยุด ผมก้อเดินไปเปิดกระโปรงรถขึ้น แล้วผมก้อเห็นว่า หลิง หลิงฟื้นแล้ว หน้าตาหล่อนดูจะตระหนกตกใจมาก ที่ต้องมาอยู่ในนี้ และเห็นผมอยู่ตรงนั้น
“ ไม่ต้องกลัวน่ะ กรูจะทำให้เมิงได้รู้รสชาติของการที่ว่า เอ๊.... ชั้นจะทำยังไงดีน๊า นี่ชั้นกำลังจะถูกข่มขืนนี่นา... ทำไงดีๆ ฮึๆๆ จะได้รู้ไว้ว่า คนที่โดนน่ะ มันรู้สึกยังไง “ ว่าแล้วผมก้อกระชากตัวหล่อนออกมาจากกระโปรงรถของหล่อนอย่างแรง จนหล่อนกระเด็นออกมา แล้วตกลงกับพื้นถนนอย่างรุนแรง ผมเห็นสีหน้าหล่อนตอนนั้น คงจะเจ็บปวดมากๆ ดีเหมือนกัน จะได้รู้เสียทีว่า เวลาที่ตัวเองไปทำคนอื่นนั้น มันรู้สึกยังไง ผมเคยเชื่อเรื่อง กรรมเวรน่ะว่า มันมีจริง แต่กว่าที่กรรมจะสนองคนที่เคยทำไว้กับผมน่ะ ผมคงขาดใจตายพอดี ครั้งนี้ผมเลยขอสนองเวรด้วยตัวของผมเอง
:mc4: :mc4: :mc4: :mc4: :pighaun: :pighaun: :pighaun: :pighaun:
-
โหดดดดดดดดดดดดดดด อี้น่ากลัวจริงๆ o22
แต่ก็สมควรว่ะ
เผื่อว่ามันจะได้รู้สำนึกซะบ้างว่าไม่ควรไปทำกะคนอื่นเยี่ยงนี้
ต้องให้เจอดีซะบ้าง จะได้เลิกถือว่าตัวเองอยู่สูงกว่าคนอื่นเค้าซะที
ลองอยู่ในสถานะของการตกเป็นเหยื่อซะบ้างก็ดี
อี้ก็ระวังนังหนูแกไปฟ้องมูลนิธิปวีณานะ
แต่ระดับนั้นเค้าคงไม่ฟ้องหรอกเนอะ
เพราะกลัวขายขี้หน้าคนอื่น กร๊ากกกกก
แต่ถ้าโดนไปเนี่ยมันก็แรงจริงๆนะสำหรับลูกผู้หญิงคนหนึ่ง
แต่สันดานแบบนี้ก็นะ o18
-
o13 o13 o13 o13 o13 o13
นัง 2 หลิง มันต้องโดนซะบ้าง ถึงจะรู้สึก
ทำได้ดีมากมาย สะจายยยยยยยยยยยยยยยย :z2: :z2: :z2:
o13 o13 o13 o13 o13
-
:-[
พี่อี้จัดปายแบบสะใจทุกฝ่าย o13
:m20:
-
:laugh: :m20:สะใจมาก ๆ เลย บางครั้งคนชั่ว ๆ ก็ต้องได้รับบทเรียนแบบนี้แหละถึงจะหลาบจำ :laugh: :m20:
-
กรรมติดจรวดจริงๆ โดยที่พี่อี้ส่งมาให้แบบEMSเลย
ไม่ต้องรอคนอื่นส่งมาให้ :m20: :m20:
-
เอาคืนได้สะใจมากเลยอี้
จั๋งอี้ต้องเฮ็ดแฮงๆๆ
-
:laugh5: :laugh5: :laugh5: :laugh5: :laugh5: :laugh5: :laugh5: :laugh5: :laugh5: :laugh5: :laugh5: :laugh5:
“ ไม่ต้องกลัวน่ะ กรูจะทำให้เมิงได้รู้รสชาติของการที่ว่า เอ๊.... ชั้นจะทำยังไงดีน๊า นี่ชั้นกำลังจะถูกข่มขืนนี่นา... ทำไงดีๆ ฮึๆๆ จะได้รู้ไว้ว่า คนที่โดนน่ะ มันรู้สึกยังไง “ ว่าแล้วผมก้อกระชากตัวหล่อนออกมาจากกระโปรงรถของหล่อนอย่างแรง จนหล่อนกระเด็นออกมา แล้วตกลงกับพื้นถนนอย่างรุนแรง ผมเห็นสีหน้าหล่อนตอนนั้น คงจะเจ็บปวดมากๆ ดีเหมือนกัน จะได้รู้เสียทีว่า เวลาที่ตัวเองไปทำคนอื่นนั้น มันรู้สึกยังไง ผมเคยเชื่อเรื่อง กรรมเวรน่ะว่า มันมีจริง แต่กว่าที่กรรมจะสนองคนที่เคยทำไว้กับผมน่ะ ผมคงขาดใจตายพอดี ครั้งนี้ผมเลยขอสนองเวรด้วยตัวของผมเอง
“ ตรงข้างหน้าที่เมิงเห็นน่ะ เป็นกลุ่มชายวัยฉกรรจ์ที่กำลังนั่งดื่มเหล้าอย่างเมามันส์ เมิงคงรู้ใช่ไหมว่า เวลาผู้ชายมันดื่มเหล้านี่ อารมณ์ทางเพศมันสูงแค่ไหน แล้วผู้หญิงสวยๆอย่างเมิงนี่น่ะ น่าจะไปสะกิดต่อมอารมณ์อยากของพวกมันก้อได้ เสื้อผ้าขาดๆ เผยให้เห็นผิวขาวๆอย่างนี้น่ะ ไอ้พวกนั้นคงชอบนัก แต่ถ้าเมิงไม่รู้น่ะ ว่าที่กรูพูดมันจริงไหม เดี๋ยวกรูจะพาไปสัมผัสเอง “
หลิง หลิง ดิ้นและส่ายหน้าใหญ่ แต่ผมไม่สนใจ ลากแขนหล่อนไปกับพื้นถนนหยาบๆนั้น ไม่สนใจว่าหล่อนจะเจ็บแค่ไหน ที่ขาของหล่อนต้องครูดมากับถนนยังไง ผมลากหลฃ่อนมา เพื่อไปทางผู้ชายกลุ่มนั้น มือข้างนึงก้อลากไป อีกข้างนึงก้อถือเหล้าไว้ด้วย ระหว่างทางที่ผมอยู่ กับกลุ่มวงเหล้านั้น ประมาณ 200 เมตรกว่าๆ เห็นจะได้ ส่วนนังหลิง หลิง ก้อดิ้นไปมาระหว่างทาง พอถึงครึ่งทางปุ๊บ ผมก้อผูกหล่อนด้วยผ้าที่ผมนำมาด้วย ไว้กับเครื่องผสมปูนหน้าตึกๆนั้น สภาพของหล่อนดิ้นไปมา เหมือนคนหนีตาย แต่มีหรือที่ผมจะสงสาร คนที่เคยทำร้ายผมมาแล้วนับครั้งไม่ถ้วน ทีนี้แหละ คือการเอาคืนของผม
ผมเดินเข้าไปในวงเหล้า โดยที่เริ่มทักทายพวกเค้าก่อน พวกเค้าก้อตกใจที่อยู่ๆผมก้อมาทักทาย แต่ผมก้อบอกไปว่า ผมเห็นพวกเค้าดื่มมาหลายวันแล้ว เลยอยากมาร่วมแจม และวันนี้เอาเหล้ามาฝากด้วย พวกเค้าก้อเชิญผมไปนั่งร่วมวงด้วย พอผมดื่มไปได้นิดหน่อยแล้ว ผมก้อเริ่มแผนจองผม ด้วยการพูดคุยกับคนในนั้น ว่า..............
พอผมพูดจบ ผมก้อเดินออกมาจากวงเหล้านั้น แล้วก้อมีผู้ชาย 3-4 คนเดินตามผมมา แต่ละคนน่ะ หน้าตาหื่นๆทั้งนั้นเลย คงจะสเป้คนังปิศาจนั่นแหละ เหมาะกันจะตาย นังปิศาจกับพวกผีสุรา ฮ่าๆๆๆ
พอหลิง หลิง เห็นผมเดินมากับผู้ชายพวกนั้น หล่อนก้อลนลานมาก พยายามดิ้นหนีสุดฤทธิ์แต่ก้อหนีไปไหนไม่ได้ ผมเลยเดินไปที่ตัวหล่อน แล้วก้อจับหน้าหล่อน หันไปให้พวกนั้นดู
“ เป็นไงเพ่ มันสวยอย่างที่ผมว่าป่าว อีนั่งนี่น่ะ มันร่านมากเลย ผมไปหิ้วมาได้จากผับแถวๆในเมืองมา แล้วก้อจัดการมันไปแล้วรอบนึง แต่มันดูจะไม่พอใจ ผมเลยพามันมาหาพวกพี่ กะว่าจะให้สนองมันซะหน่อย เป็นไงพี่ หน้าตาพอไหวไหม “ ได้ทีผมก้อแอ๊บทำเป็นผู้ชายเต็มตัวซะเลย คำพูดของผมทำให้หลิง หลิง ดูกลัวมาก สังเกตจากน้ำตาหล่อนที่ไหลออกมาไม่ขาดสาย ถ้าเป็นคนอื่น ผมนี่ก้อคงสงสารและใจอ่อนไปแล้ว แต่กับนังนี่ ผมไม่ได้มีความรู้สึกตรงนั้นเลย แม้แต่นิดเดียว ผู้อ่านคงรู้น่ะครับว่า ทำไม ???
-
งานเข้าแล้วนัง 2 หลิง สะจายยยยยยยยยยยยยยย :laugh: :laugh: o13 o13
มันสมควรโดน :beat: :beat: :z10: :z10:
ต้องให้โดนโทรมถึงจะสาสม :laugh: :laugh:
-
เล่นเบาะๆนะครับอี้
นั่นเพศแม่เรานะ เหอะๆๆ
-
:m16: :m16: :m16: :m16: :m16:
เอาไงกันแน่ นายจ็อค
ตกลงจะให้สงสาร หรือว่ายังไง
เง็งไปหมด เลี้ยววววววววววววววววววว
:serius2: :serius2: :serius2: :serius2:
-
:beat:ใจหนึ่งก็อยากให้บทเรียนกับหลิง ๆ นะ แต่ถ้าให้ถึงขนาดผู้ชายมาข่มขืนมันออกจะโหดร้ายไปหน่อย เอาแค่ขู่ก็พอนะอี้ :beat:
-
ใจหนึ่งก็รัก อีกใจหนึ่งก็เจ็บ
ผมเลือกไม่ได้ครับ
-
เ่อ่อถ้าแค่ขู่ก็พอไหวแต่เอาจริงคงไม่ดีมั๊งครับ มันผิดศีลธรรมไปหน่อยละ สงสารก็สงสารครับ แต่ก็ไม่ชอบกับสิ่งที่มันทำก่อนหน่ะ หวังว่าหลิงๆจะสำนึกได้นะเนี่ยว่ารู้สึกยังไงบ้างที่ทำร้ายคนอื่นก่อน
-
น้องอี้ไม่ต้องใส่ใจ เดินไปที่รถและขับออกไปเดี๋ยวนี้ พี่สั่ง ได้ยินมะ
ส่วนที่เหลือจะเป็นยังไง เดี๋ยว หลิง หลิง จะกลับมาเล่าให้เราฟังเอง
เข้าใจตามนี้นะ โอ เค ไปได้แล้วอี้ ยืนบื้อทำไรอยู่อีก
เดี๋ยวปั๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
-
:m20: :m20: :m20: :m20: :m20: :m20: :m20: :m20:
:laugh: :laugh: :laugh: :laugh: :laugh: :laugh: :laugh: :laugh:
“ เป็นไงเพ่ มันสวยอย่างที่ผมว่าป่าว อีนั่งนี่น่ะ มันร่านมากเลย ผมไปหิ้วมาได้จากผับแถวๆในเมืองมา แล้วก้อจัดการมันไปแล้วรอบนึง แต่มันดูจะไม่พอใจ ผมเลยพามันมาหาพวกพี่ กะว่าจะให้สนองมันซะหน่อย เป็นไงพี่ หน้าตาพอไหวไหม “ ได้ทีผมก้อแอ๊บทำเป็นผู้ชายเต็มตัวซะเลย คำพูดของผมทำให้หลิง หลิง ดูกลัวมาก สังเกตจากน้ำตาหล่อนที่ไหลออกมาไม่ขาดสาย ถ้าเป็นคนอื่น ผมนี่ก้อคงสงสารและใจอ่อนไปแล้ว แต่กับนังนี่ ผมไม่ได้มีความรู้สึกตรงนั้นเลย แม้แต่นิดเดียว ผู้อ่านคงรู้น่ะครับว่า ทำไม ???
“ สวยว่ะ สวยไอ้น้อง เอ็งนี่ใจดีฉะมัดเลย ซื้อเหล้ามาฝาก แล้วยังเอาสาวมาให้เราฟันด้วย เจ๋งๆๆๆ คราวหน้ามีอะไรให้พี่ช่วยก้อบอกได้เลยน่ะ พวกพี่เต็มใจ “ คนหนุ่มๆถึกๆคนนึงในกลุ่มพูดขึ้น
“ พี่จับตัวมันได้น่ะ จับได้เต็มที่เลย นังนี่มันทำท่าทางตื่นกลัวไปอย่างนั้นเองแหละ ไม่มีอะไรหรอก มันก้อแค่มารยาสาไถไปเรื่อย สงสัยจะชอบให้ซ้อมก่อนมั้ง ถึงจะสนุก ดูท่าทางผมว่าน่าจะเป็นอย่างนั้นน่ะ “ ผมเสริมเข้าไปอีก บอกแล้วว่าอย่าทำให้ด้านที่เลวๆ ร้ายๆของผม ที่ผมเคยเก็บซ่อนไว้มันเผยออกมาอีก ไม่อย่างนั้น เรื่องร้ายๆมันก้อจะเกิดขึ้น
พอผมพูดไปอย่างนั้น พวกผู้ชายกลุ่มนี้ ก้อเข้ามาจับ มาลูบไล้ตัวของหลิง หลิงกันใหญ่เลย ส่วนหล่อน ก้อได้แต่ดิ้นหนีไปมา แล้วก้อร้องๆๆไห้ออกมาแบบไม่มีเสียง ท่าทางหล่อนจะกลัวมากๆ แล้วไอ้พวกนี้ก้อจับหล่อนอย่างไม่บันยะบันยังซะด้วย ก้อแน่ล่ะ หลิง หลิง สวยซะขนาดนี้ ผิวก้อขาวจั๊วะ ผู้ชายที่ไหนจะไม่อยากจับ โดยเฉพาะ กรรมกรเมาเหล้า หื่นๆ พวกนี้
พวกนี้มันจับ ไปลูบไล้ไป จนเป็นที่พอใจแล้ว ผมก้อบอกให้หยุด
“ พอๆๆ แล้วครับพวกพี่ นังนี่มันคงกลัวจริงๆ ปล่อยมันเหอะ ผมจะพามันกลับ แล้วถ้าวันไหน มันยังพยศใส่ผมอีกน่ะ ผมจะลากมันมาให้พี่อีก และคราวหน้าน่ะ ผมรับรองว่า พี่ได้ฟันมันแน่ๆ “ ผมพูดกับผู้ชายพวกนี้ไป
“ อะไรอ่ะ พวกพี่ขอจริงๆไม่ได้เหรอ โถ่น้องอ่ะ ก้อน่าจะรู้น่ะว่า ผู้ชายเวลากินเหล้าแล้วมันมีอารมณ์มากแค่ไหน น่ะๆ พวกพี่ไม่ทำรุนแรงหรอก “ เอาไงล่ะ จากที่ได้ตกลงกันไว้ พวกนี้ มันดันไม่อยากเล่นตามเกมที่ผมวางไว้แล้ว ผมต้องแก้สถานการณ์แล้ว
“ นี่เพ่ ผมจะบอกความจริงให้ก้อได้ อีนังนี่น่ะ มันเป็นโรคอยู่ ไม่รู้ว่าเป็นโรคอะไร ที่ผมทำอย่างนี้กับมันน่ะก้อเพราะว่า มันทำให้เพื่อนผมติดโรคกับมันมาด้วย และตอนนี้เพื่อนผมก้อรักษาตัวอยู่ใกล็จะหายแล้ว แต่ผมแค้นแทนเพื่อน เลยไปเอามันมาแก้แค้นให้สำนึก จะได้ไม่เอาโรคไปติดใครเค้าอีก ได้ยินอย่างนี้แล้ว พี่ยังจะอยากเอามันอีกไหม “
“ เฮ้ยยยย มัน เป็นโรคอะไรว่ะ อย่าบอกน่ะว่า......เอดส์ “ ผู้ชายคนนึงพูดขึ้น ท่าทางจะตกใจมาก
“ ไม่ใช่หรอกเพ่ ถ้าอย่างนั้นเพื่อนผม และมันก้อตายไปแล้วสิ มันเป็นโรค ไอ้ที่ผู้ชายเค้าเป็นกันอ่ะ และรุนแรงด้วยน่ะ ผมว่าพี่อย่าไปมีอะไรกับมันดีกว่า ถ้าไม่อยากต้องซวย “ พูดจบไอ้พวกนี้ก้อพร้อมใจกันปล่อยตัวหลิง หลิงกันหมด
-
โอ๊ยย สับสน อีกใจก็อยากให้โดนนนน
แต่อย่าอ่ะดีแล้วแต่แม่นางจะแค้นฝังหุ่นอีกป่ะ กลัวใจจริงๆ
-
:เฮ้อ:หลิง ๆ จะสำนึกไหมนะ หรือว่าจะยิ่งคิดที่แจะเอาคืนกับอี้ยิ่งกว่าเดิมเพราะหลิง ๆ ก็ร้ายไม่ใช่เล่น :เฮ้อ:
-
หวังว่ามันจะกลับตัวกลับใจได้นะครับ เหอๆ :z3:
-
^
^
^
เห็นด้วยกะรีบน
:haun5:
-
เพศแม่แบบนี้ อย่าปล่อยให้อยู่เลยเหอะ
ทำเค้าเสียชาติพันธุ์หมด ไม่รุ้ว่า อินี่มันคนหรือเป็นสัตว์เดียรัจฉานกัน
ทำไมไม่ปล่อยให้โดนข่มขืนซะล่ะ น่าจะโดนซักรอบนะ จะได้เข้าใจบ้างว่า
เวลาสั่งลูกน้องไปข่มขืนคนอื่นอ่ะ เค้ารู้สึกยังไง
จะได้เลิกซ่าส์ ทำร้ายคนนั้นคนนี้
เพราะความเอาแต่ใจ อยากได้อะไรก็ต้องได้บ้างล่ะ
จะได้รู้ซะมั่งว่า ไม่มีอะไรที่เป็นไปตามความต้องการเราซะหมดหรอก
และ ในโลกนี้มีบางอย่างที่เราไม่สามารถคว้ามาได้ ต่อให้ใช้เงินใช้อะไรมาแลกก็แลกไม่ได้
พูดตรงๆ น่าจะให้โดนข่มขืนตายไปตั้งแต่ตรงนั้นเลยด้วยซ้ำไป
-
o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13
ออเคร คร๊าบบบบบบบบบบบ
น้องโบว์ มาแรงมากๆ
พี่ว่าหลิง เค้าคงจะหลาบจำแล้วล่ะ
ได้แต่หวังน่ะ ???? อิอิ
-
:z1: :z1: :z1: :z1: :z1: :z1: :z1: :z1: :z1: :z1: :z1: :z1:
“ ไม่ใช่หรอกเพ่ ถ้าอย่างนั้นเพื่อนผม และมันก้อตายไปแล้วสิ มันเป็นโรค ไอ้ที่ผู้ชายเค้าเป็นกันอ่ะ และรุนแรงด้วยน่ะ ผมว่าพี่อย่าไปมีอะไรกับมันดีกว่า ถ้าไม่อยากต้องซวย “ พูดจบไอ้พวกนี้ก้อพร้อมใจกันปล่อยตัวหลิง หลิงกันหมด
“ อึ๋ยยยยส์ น้องนี่น่ะ แล้วจะเอามันมาทำไม เอามันไปไกลๆเลย พวกพี่หมดอารมณ์แล้ว ไปกินเหล้าต่อดีกว่า “ ชายคนนึงนึงพูด เหมือนว่าจะเสียอารมณ์มากๆ ที่ได้ได้ฟัน นัง หลิง หลิง
“ ขอโทษน่ะเพ่ ผมแค่อยากจะแกล้งมันเฉยๆ ยังไงก้อขอบคุณน่ะครับที่ช่วยเหลือ “ ผมตอบกลับไป
“ เออๆๆๆ ไม่เป็นไร ขอบใจด้วยน่ะ ที่ซื้อเหล้ามาให้ ถ้าคราวหน้าจะมา เอาคนที่ไม่เป็นโรคน่ะ หรือเอานังนี่ไปรักษาให้หายโรคแล้วค่อยพามาก้อได้ มันสวยดีพวกพี่ชอบ แต่ตอนนี้ ไม่ไหวว่ะ ขยะแขยง พวกพี่ไปแล้ว “ พูดจบพวกผู้ชายกลุ่มนี้ก้อเดินกลับเข้าไปดท่มเหล้าต่อ ส่วนผมก้อเดินมาที่ข้างหน้าของ หลิง หลิง แล้วนั่งลง
“ เป็นยังไงล่ะ ความรู้สึก ที่จะโดนข่มขืน เมิงรู้แล้วใช่ไหมว่ากรูจะรู้สึกยังไง เวลาที่เมิงสั่งให้คนมาทำอย่างนั้นกับกรู แต่กรูน่ะ เป็นคน ไม่ใช่สัตว์นรกเหมือนเมิง กรูยังรู้ผิดชอบชั่วดี นี่คือการสั่งสอนว่า อย่าได้คิดทำร้ายคนอื่นอีก และอย่าคิดว่า คนอื่นเค้าจะทำร้ายเมิงกลับคืนไม่ได้ แค่นี้ก้อน่าจะพอใจแล้วน่ะ เป็นยังไงล่ะ กรูใจดีน่ะ แถมให้ด้วย แถมสายตาและการกระที่ที่ดูถูกเหยียดหยามให้เมิงด้วย คราวหน้าจะได้ไม่ไปดูถูก ไปว่าใครเค้าอีก แค่นี้เมิงคงจะหลาบจำแล้วใช่ไหม ไป เรากลับไปบ้านกันดีกว่าน่ะ “
แล้วผมก้อแก้มัดหล่อนออกจากเครื่องโม่ จากนั้นผมก้อลากหล่อนไปที่รถนั่น แล้วยัดหล่อนใส่ไว้ในกระโปรงหลังเหมือนเดิม ขืนเอาไว้ที่ในรถ มีหวังคนอื่นเห็นกันพอดี ผมยังไม่อยากซวยเพราะหล่อนอีกแล้ว
ผมขับรถออกไปจากตรงนั้น และในระหว่างนั้นท ผมก้อเอามือถือของไอ้บอล โทรหาดิวเป็นคนแรก เพื่อบอกให้ดิวมารับ ผมโทรไปไม่นานดิวก้อรับสาย แล้วพูดด้วยน้ำเสียงที่ร้อนรนว่า
“ ไอ้บอล เมิงเอาอี้ไปไว้ไหน ปล่อยอี้มาน่ะ ไม่งั้น กรูเอาเมิงตายแน่ ไอ้..... “ แล้วดิวก้อด่าสารพัดมาที่ผม โดยหารู้ไม่ว่าผมเป็นคนโทร ไม่ใช่ไอ้บอล ผมละจำการกระทำของดิวนัก ดูท่าดิวจะเป็นห่วงผมนัก ฟังได้จากน้ำเสียง และคำขู่ของดิว ว่าจะเอาชีวิตบอล ถ้าผมเป็นอะไรไป แต่ดิวคงยังไม่รู้สิน่ะ ผมเลยต้องตะโกนเข้าไปในสาย เพื่อให้ดิวหยุดฟังผมเสียก่อน
“ ดิว หยุด ดิว นี่อี้เอง ไม่ใช่ไอ้บอล “ ผมตะโกน บอกให้ดิวฟัง และดิวก้อนิ่งเงียบไปนิดนึง แล้วพูดต่อ
“ อี้ นี่อี้จริงๆเหรอ อี้อยู่ไหนอ่ะ เป็นอะไรหรือเปล่า มีใครทำอะไรอี้ไหม อี้ๆๆ อี้ตอบดิวสิ “ ดิวถามรัวอย่างมาก
“ ดิวๆๆ ฟังอี้ก่อนน่ะ ตอนนี้อี้ไม่เป็นอะไรแล้ว ปลอดภัยดี ตอนนี้ ดิวมารับอี้หน่อยได้ไหม ที่.......... มาเร็วๆน่ะ ก่อนที่พวกมันจะมาทำร้ายอี้อีก “ ผมพูดกับดิวไป
“ อี้ปลอดภัยแล้ว ปลอดภัยจริงๆด้วย งั้นเดี๋ยวดิวรีบออกไปรับเลยน่ะ อี้รอดิวก่อนน่ะ “ ดิวรีบพูด รีบวางสายไป กลัวว่าจะมารับผมมทันมั้ง
-
อี้เหมือนจาพนม+แมคไกเวอร์
-
ให้อภัยกันนั่นแหละดีที่สุดแล้ว o13
-
เออ โชคดีไป
ให้ดิวมารับ
เหอะๆ อินี่โชคดีไปนะ คราวหน้า
แม่ล่ะจะสาปแช่งให้โดนข่มขืนมั่งงง
:fire: :fire: :fire: :fire:
-
โหหหหหห
สุดๆๆ ไปเลยคุณอี้ แบบว่าสอนหล่อนได้หลายจำดีจิงๆๆอ่ะ แค่นี้ก็คงเป็นบทเรียนให้ไปอีกนาน
เราคิดว่าดีแล้วที่คุณอี้ทำแค่นั้นน่ะ เพราะว่าเรายังมีจิตใจที่เป็นมนุษย์ ไม่ได้เป้น อมนุษย์เหมือนหลิน หลิน
ให้แค่บทเรียน แต่อย่างอื่นรอกรรมตามเค้าไปดีกว่า เค้าว่าเด๋วนี้กรรมติดจรวดนักแล เอิ๊กๆๆๆ
ปล. อยากอ่านวันละสี่ตอนนนนนนนจัง อ่า :impress2:
-
:pig2: :pig2: :pig2: :pig2: :pig2: :pig2: :pig2:
อยากอ่านเยอะๆ
ก้อต้องทำตัวน่ารักๆ
ด้วยการมาเม้นต์กันบ่อยๆน่ะครับ
แล้วผมจะยอมแบกหน้า
ไปขอเรื่องกับเจ้าของเรื่องมาลงให้น่ะ
ร๊ากกกกกกกกกกกกกก ทุกคนเหมียนเดิม
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
โห เน็ตเน่ากว่าจะเข้าเล้าได้ต้องเข้าทางมือถือ
อ่านตอนนี้แล้วดีใจดิวมีบทบาทซะที หายไปนานเลย คิดถึงจะแย่แล้ว
-
:เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:
“ ดิวๆๆ ฟังอี้ก่อนน่ะ ตอนนี้อี้ไม่เป็นอะไรแล้ว ปลอดภัยดี ตอนนี้ ดิวมารับอี้หน่อยได้ไหม ที่.......... มาเร็วๆน่ะ ก่อนที่พวกมันจะมาทำร้ายอี้อีก “ ผมพูดกับดิวไป
“ อี้ปลอดภัยแล้ว ปลอดภัยจริงๆด้วย งั้นเดี๋ยวดิวรีบออกไปรับเลยน่ะ อี้รอดิวก่อนน่ะ “ ดิวรีบพูด รีบวางสายไป กลัวว่าจะมารับผมมทันมั้ง
แล้วพอผมขับรถมาจนถึงบ้าที่ไอ้บอลจับผมมานั้น ผมก้อเดินเข้าไปดูพวกนั้นซะหน่อย ไอ้บอลน่ะเหรอ หลับไปแล้ว ไม่รู้ว่าหมดแรง หรือว่าแกล้งหลับ เพราะกลัวที่เห็นผมมากันแน่ แต่ผมไม่สนใจหรอก แล้วผมก้อเข้าไปดูลูกน้องไอ้บอล ที่อยู่ห้องใต้บันได พวกมันทุกคนตื่นแล้ว และท่าทางจะกลัวมาก ที่เห็นผมเดินเข้ามา ผมเห็นดังนั้น เลยเข้าไปเตะซ้ำสักคนละที สองทีหน่อย ให้หายแค้น จากนั้นผมก้อออกมาที่รถของหลิง หลิง แล้วเปิดกระโปรงหลังขึ้น แล้วพูดกับหล่อน ที่นอนขดด้วยความกลัวอยู่ข้างในนั้นว่า
“ นี่เป็นครั้งสุดท้าย ที่เมิงจะได้รังแกกรูอย่างนี้ ครั้งต่อๆไป กรูจะเอาคืนให้แสนสาหัสกว่านี้หลายเท่า แล้วจะไม่มีคำว่าปราณีอีกเลยน่ะ เมิงจำเอาไว้น่ะ “ จากนั้นผมก้อกระแทกกระโปรงรถลงอย่างแรง จากนั้นผมก้อเดินออกมาจากบ้านหลังนั้น
ระว่างที่ผมเดินออกมาเพื่อรอดิวที่จะมารับผมนั้น ผมก้อเก็บเอาเรื่องต่างๆที่เกิดในคืนนี้มาคิดอีกที ว่า......ครั้งนี้ ผมพลาดไปเพราะว่าผมไว้ใจคนเกินไป ผมเองก้อคิดว่า คนเราน่าจะเปลี่ยนนิสัยตัวเองได้ อย่างเช่นไอ้บอล ผมเองก้อหลงคิดไปเองว่า มันน่าจะปรับปรุงตัวเองใหม่ เลิกนิสัยแย่ๆ แล้วกลับมาเป็นคนปกติกับเค้าสักที...............
แต่นี่ ไม่เลยครับ ครั้งที่แล้ว ที่มันไม่ทำอะไรผม ทั้งๆที่มันมีโอกาสทำได้อยู่สูง เพราะว่ามันแค่ต้องการลองใจผมดู และหลังจากนั้น มันก้อวางแผนหลอกล่อผม ให้หลงมาติดกับของมัน แล้วมันยังคิดที่จะทำร้ายผมอีกด้วย โดยมีหลิง หลิงเป็นคนสั่งการอีกที ซึ่งไอ้บอลมันก้อต้องทำตามที่หลิง หลิงสั่ง เพราะว่ามันมีอะไรติดค้างกันอยู่ แถมยังมีค่าจ้างที่หลิง หลิงมีไว้ล่อใจไอ้บอลซะด้วย จริงๆแล้ว แผนของพวกมันคงจะสำเร็จอยู่หรอก ถ้าเกิดว่าผมไม่ได้ไปล่วงรู้เข้าเสียก่อน ใช่สิ ยังมีดิวอีกคนที่ล่วงรู้เรื่องนี้มาก่อน และพยายามห้ามผม แต่ทำไมน่ะ ตอนนั้นผมถึงไม่ฟังที่ดิวเค้าห้ามผมไว้ อาจจะเป็นอคติในใจของผมก้อที่ ที่ปิดกั้นความคิดของผมไว้ อย่างที่มีคนเคยบอกว่า เมื่อใดที่เรามีอคติในจิตใจแล้ว เราอาจจะกลายเป็นคนโง่ได้ เพราะว่าอคตินั้น มันจะปิดบังใจเรา ไม่ให้ยอมรับในสิ่งนั้นๆ
แล้วกับสิ่งที่ผมได้ตอบสนองพวกมันไปนั้น ผมเองก้อกลับมาคิดกับตัวเองว่า ผมนั้นได้ทำเกินไปไหม ผมรุนแรงเกินไปหรือเปล่า เพราะว่าพวกนั้นก้อโดนผมซะสะบักสะบอมเหมือนกัน ส่วนหลิง หลิง หล่อนก้อเกือบหวิดโดนรุมโทรมจริงๆ ถ้าผมไม่แก้สถานการณ์นั้นได้ทัน แล้วถ้าสมมติว่า หล่อนโดนพวกนั้นรุมโทรมจริงๆล่ะ อะไรจะตามมาบ้าง ??? ผมๆไม่อยากจะคิดเลย
หล่อนอาจจะคลั่งจนเสียสติไปเลยก้อได้ หรือหล่อนอาจจะโกรธแค้นผมมมาก จนมาแก้แค้นผมอีกภายหลังจากนั้น มาทำร้ายคนที่ผมรัก มาทำร้ายครอบครัวของผมก้อได้ ยังดี ที่ผมยังมีสติยั้งคิด ไม่ทำอย่างนั้นลงไปจริงๆ เพราะผมก้อคิดไงว่า ผมยังมีความเป็นคนหลงเหลืออยู่ ยังมีจิตใต้สำนึกอยู่ และถ้าเป็นผม หรือคนที่ผมรักโดนอย่างนี้บ้าง มันคงจะเลวร้ายมากๆเลย แต่ผมก้อไม่รู้เหมือนกันน่ะครับว่า หลังจากวันนี้ หลิง หลิงจะยังคิดแค้นผมอยู่อีกหรือเปล่า แต่ผมก้อได้บอกกับตัวเองไว้ว่า หลังจากวันนี้ไป ผมจะดูแล และระมัดระวังตัว ไว้อย่างดี จะไม่ทำอะไรที่เสี่ยงต่อความปลอดภัยของตัวเองอีกต่อไป
และที่ลืมไม่ได้เลย คือ ต้นเหตุของเรื่องราวทั้งหมดนี้มันเกิดจากใคร ผมเองก้อไม่อยากจะโทษตัวต้นเหตุ ที่ผมพยายามไม่นึกถึง......ดิวนั้นเอง ผมพยายามคิดว่า ความซวยทุกอย่าง มันเกิดมาจากผมเอง แต่มันก้ออดคิดไม่ได้เลย.......
เพราะเค้าไม่ใช่เหรอ หลิง หลิงถึงได้ ด่าว่า ดูถูกผมมาตลอด ???
เพราะเค้าไม่ใช่เหรอ ผมถึงโดนหล่อนคุกคามขนาดนี้ ???
เพราะเค้าไม่ใช่เหรอ ผมถึงโดนทำร้ายมานับครั้งไม่ถ้วน ???
เพราะเค้าไม่ใช่เหรอ ผมถึงเกือบจะโดนข่มขืนมาแล้ว หลายต่อหลายครั้ง ???
แล้วผมควรจะทำยังไงดี ผมควรต้องปฏิบัติตัวต่อดิวยังไงดี ถึงแม้ว่าดิวจะได้ตัดเยื่อใยจากผมไปแล้ว แต่ถึงยังไงๆ เราก้อยังต้องเจอกันอยู่ดี เพราะว่าเรายังมีงานที่ต้องทำด้วยกัน แต่ผมก้อปฏิเสธไม่ได้ว่า ในใจผม ยังคงรักดิวอยู่ ผมก้อถามตัวเองว่า ทำไมต้องไปรักคนๆนี้ด้วย ทำไม ๆๆๆ คิดเท่าไหร่ก้อคิดไม่ตกสักที หรือนี่มันเป็นกรรมที่ผมได้เคยก่อไว้กับใคร ในชาติที่แล้ว ก้อเป็นได้.....
---------------------------------- จบตอนที่ 42 -------------------------------------
-
เรื่องนี้ พี่ดิวไม่ผิด ความรักไม่มีเหตุผล
แต่คนที่ผิดคือคนที่ไม่ยอมรับความจริง โสมมของตัวเอง
ดังนั้นอย่าโทษดิวเลย ได้ข่าวว่าเค้าเองก็โดนทำร้ายด้วย
ส่วนปัญหาหัวใจ ทำตามใจตัวเองเถอะ รักใครก็ไปหาเค้า
อย่าทำร้ายคนที่เค้ารักเรา เพราะความสงสารของตัวเอง
ไม่งั้น .... จะไม่เหลือใครอีกเลย ....
-
อ้าว ไหงไปโทษดิวซะล่ะ
เขาเรียกบุพเพอาละวาดไง
ดิวน่าสงสารออกจะตาย
-
คนผิดคงเป็นนัง 2 หลิงแล้วหละ :beat: :z6: :z6:
ผิดที่เค้าไม่รักตัวแล้วยังจะตามตื้อเค้าอี้
พอเค้าไม่เล่นด้วยก็จะเอาทุกวิถีทาง
-
ผิดทุกคนนั่นแหละ อิอิ หลบตีนดีกว่า
-
:เฮ้อ:ทั้งอี้และดิวแล้วจริงๆต่างก็รักกันมาก แต่เพราะคำว่าทิฐิตัวเดียวทำให้มึนตึงใส่กัน สังเกตุได้จากที่เวลามีเหตุการณ์คับขันทีไรต่างก็เป็นห่วงซึ่งกันและกัน :เฮ้อ:
:L1:รักคนที่เรารักดีที่สุดนะอี้ ไม่งั้นคนที่เจ็บปวดที่สุดคือตัวเราเอง :L1:
-
สมน้ำหน้า
นังหลิง หลิง
-
o22 o22 o22 o22 o22 o22 o22 o22 o22 o22 o22 o22
บทที่ 43 สิ้นสุด เสียที ??? ( Nothing To Lose ??? )
ผมยืนรอดิวอยู่ตรงที่ผมนัดไว้ ไม่นานนัก ดิวก้อขับรถมาถึง พอดิวจอดรถ ดิวก้อรีบเปิดประตูแล้ววิ่งมาหาผมทันที ดูท่าท่างดิวจะทั้งตกใจ สงสัย และตื่นเต้นมาก ที่ยังเห็นผมอยู่ในสภาพที่ยังปกติอยู่
“ อี้ อี้ไม่เป็นอะไรใช่ไหม พวกนั้นมันไม่ได้ทำอะไรอี้ใช่ไหม แล้วนี่อี้กลับออกมาได้ยังไง หรือว่าหนีออกแล้ว แล้วยังไง ทำไมหนีออกมาได้ แล้วพวกนั้นมันไปไหนซะแล้ว แล้ว..... “ ดิวยิงคำถามใส่ผมไม่ยั้ง แล้วผมจะตอบเค้ายังไงเนี่ยะ
“ พอๆๆๆ ดิว พอก่อน นี่กะจะไม่ให้อี้หายใจหายคอเลยใช่ไหม ถามทีละคำถามสิ “ ผมเบรคดิวไป
“ เออออ ช่าย ก้อดิวตกใจนี่นา ไม่คิดว่าอี้จะไม่เป็นอะไร เอาอย่างนี้ เราไปคุยกันในรถดีกว่า มาอยู่ตรงนี้ ดิวว่ามันไม่ค่อยปลอดภัยเท่าไหร่ เดี๋ยวเผื่อพวกมันตามมาอีก เราจะแย่ “
“ อี้ก้อคิดว่าอย่างนั้นเหมือนกันแหละ ใจคอดิวจะไม่พาอี้ออกไปจากที่นี่ก่อนหรือไง ใจคอจะยืนคุยกันตรงนี้ รอให้พวกมันมาจับอี้ไปอีกใช่ไหม “ ผมค่อนขอดไป จนดิวยิ้มแหยๆมาให้ผม จากนั้นเค้าก้อเดินไปเปิดประตูให้ผม แล้วเราก้อขับรถกันออกมาจากตรงนั้น
ตอนที่ดิวขับรถออกมานั้น ผมเองก้อเงียบ ไม่ได้พูดอะไรทั้งนั้น ผมเองรู้สึกว่าดิวเค้าคงจะอึดอัดเช่นกัน เหมือนเค้าอยากจะถามผมม แต่ตอนนั้น ผมอยากจะขออยู่เงียบๆสักพักนึง ยังรู้สึกว่าตัวเองไม่พร้อมที่จะพูด จะคุย หรือจะตอบคำถามใดๆทั้งสิ้นในตอนนี้ ดิวเองคงจะรับรู้ถึงอารมณ์ผมได้ เลยไม่ถาม หรือชวนผมคุยในระหว่างนั้น
“ ดิวคงสงสัยใช่ไหม ว่าทำไม อี้ถึงรอดมาได้ ทั้งๆที่อี้โดนจับไปซะขนาดนั้น ไม่มีใครรู้ว่าอี้โดนจับไปไหน ไม่มีใครช่วยอี้ได้ อันนี้คือสิ่งที่ดิวกำลังสงสัยอยู่ช่ไหม “ ผมเอ่ยขึ้นในสิ่งที่ผมคิดว่าดิวอยากจะถามผม หลังจากที่ผมเงียบไปอยู่นานพอสมควร
“ เอ่ออออ ก้อดิวสงสัยนี่ครับ แต่ ไม่ใช่ว่าดิวจะนิ่งเฉยน่ะ หลังจากที่พวกนั้นมันปล่อยตัวดิวแล้ว ดิวก้อพยายามตามหาตัวอี้ทุกๆที่ ที่คิดว่าพวกมันจะไปเลยก้อว่าได้ แต่ดิวเอง หาเท่าไหร่ก้อหาไม่เจอ ดิวอับจนหมดหนทาง เฝ้าโทษตัวเองว่า ดิวเป็นต้นเหตุของเรื่องทั้งหมด ดิวเป็นคนทำให้อี้เดือดร้อน ดิวๆๆ “ ดิวพรั่งพรูในสิ้งที่เค้าคิดออกมา แต่ผมเอง เป็นคนพูดแทรกขึ้นเมาเสียก่อน
“ มันไม่เกี่ยวกับดิวหรอก อี้มันรนหาที่เอง แล้วที่อี้หนีรอดมาได้นี่ อี้หนีออกมาได้ด้วยตัวของอี้เอง อี้ฮึดสู้พวกมันด้วยกำลังทั้งหมดที่อี้มี หลายครั้งเหมือนกันที่อี้เกือบจะพลาดพลั้ง แต่อี้ก้อรอดมาได้ แล้วอี้ก้อฝากบาดแผลไว้ให้พวกมัน ไว้เป็นที่ระลึกว่า อย่าได้มายุ่งกับคนอย่างอี้อีก ไม่งั้น อี้จะไม่ปราณีแน่ ในครั้งต่อไป ถ้ามันยังคิดที่จะมารังแกอี้อีก “ ผมพูดไปด้วยน้ำเสียงที่เด็ดขาด จนดิวเองก้อเงียบไป
“ แล้วอี้ทำอะไรพวกมันไปเหรอ หวังว่าอี้คงไม่.... “
-
แล้วจะเป็นยังไงกันต่อไปล่ะเนี่ยยยยยยย :m16:
-
มารอลุ้นต่อนะครับ
-
:กอด1:มาถึงบทสิ้สุดเสียทีแล้วหรือ หวังว่าอี้กับดิวคงได้ครองรักกันนะครั เชียร์อี้กับดิวเต็มที่ :กอด1:
-
o18 o18 o18 o18 o18 o18 o18
ยังไม่ถึงบทสรุปหรอกครับ
ยังมีอะไร สนุกๆ อีกเยอะ ครับ
ตามอ่านด้วยน่ะครับ อิอิ
-
:เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:
-
ลุ้นแทน :เฮ้อ:
-
o13 o13 o13 o13 o13 o13
เจ๋งมากอี้
สู้ตาย...
เป็นเพราะเมิงไอ้ดิว
ปล.น่าจะมีฉากอีโรติกบ้าง...อะไรบ้าง
-
:a5: :a5: :a5: :a5: :a5: :a5: :a5: :a5: :a5: :a5: :a5: :a5: :a5:
“ แล้วอี้ทำอะไรพวกมันไปเหรอ หวังว่าอี้คงไม่.... “
“ เปล่าหรอกดิว อี้ไม่สิ้นคิดขนาดนั้นหรอก อี้แค่สั่งสอนพวกมันไปเล็กน้อย ให้พวกมันหลาบจำซะบ้าง ก้อแค่นั้นเอง ทำไมล่ะ ดิวเป็นห่วงว่าอี้จะฆ่าพวกไอ้บอลไปเหรอ ฮ่าๆๆๆ พอดีว่าอี้ยังไม่เลวถึงขั้นนั้นอ่ะ เลยยั้งมือไปเยอะ “ ผมพูดไปเหมือนกับว่า สิ่งที่ผมทำไปนั้น มันเล็กน้อยนัก แต่ก้อน่ะ แล้วอะไรล่ะครับ คือบรรทัดฐานว่า ใครทำเกินไป ใครไม่ทำเกินไป ??? แต่ผมคิดในมุมของผมว่า สิ่งที่ผมทำกับพวกมันไปนั้น ยังน้อยนิดนัก กับสิ่งที่ผมได้รับ หรือโดนมา เพื่อนๆว่าจริงไหมล่ะครับ .....
“ ไม่ใช่หรอกอี้ ดิวแค่สงสัยไง อี้มีแค่ตัวคนเดียว แต่พวกมัน มีกันตั้งเยอะ แล้วอี้ ยังโดนจับมัดอีก แต่ยังไงก้อตาม มันก้อดีแล้วล่ะที่อี้รอดมาได้ แม้ว่าจะด้วยวิธีไหนก้อตาม ดิวก้อโล่งใจ ขอแค่อี้ปลอดภัย เท่านั้นเอง ... “ ดิวพูดเสียงอ่อยๆ เหมือนรู้สึกผิด
“ ตอนแรกอี้ก้อเกือบเสียทพวกมันเหมือนกันนั่นแหละ แต่พอได้ต่อสู้กับพวกมันแล้ว พออี้ได้โอกาส อี้ก้อเลยจัดการซัดซะพวกนั้นหมอบไปเลยแหละ แต่กว่าจะจัดการได้หมดทุกคน แล้วเอาตัวรอดมาได้นี่ อี้ก้แทบแย่เหมือนกัน แต่จะว่าไป อี้ก้อไม่ได้ทำอะไรพวกมันรุนแรงมากไปหรอก หวังให้พวกมันแค่หลาบจำ จะได้ไม่มายุ่งกับอี้อีก โดยเฉพาะ หลิง หลิง “ ผมพูดจบ ดิวก้อทำท่าตกใจมาก ที่ผมเอ่ยชื่อ หลิง หลิง ออกมา
“ อะไรน่ะ นี่อี้จัดการหลิงด้วยเหรอ อี้ทำอะไรอ่ะ หวังว่าอี้คงไม่.... “
“ ดิว ไม่ต้องห่วง อี้ยังเป็นคนปกติ ไม่ได้จิตใจโดหดร้ายเหมือนพวกนั้นหรอก กับ หลิง หลิงน่ะ อี้แค่สั่งสอนให้หล่อนรู้ไว้ว่า เวลาที่หล่อนจะโดนบ้างน่ะ มันเป็นยังไง อี้ว่าป่านนี้หล่อนคงหลาบไปแล้วหล่ะ แล้วทำไมเหรอ ดิวเป็นห่วงหล่อนมากหรือไง หรือกลัวว่าอี้จะทำอะไรที่มันรุนแรงกับหล่อนไป “ ผมกระแทกเสียงถามดิวกลับไป ก้อมันน่าไหมล่ะครับ ดิวดูท่าทางจะเป็นห่วงว่าผมจะทำร้ายหลิง หลิง แต่ไม่คิดเลยว่า ผมโดนอะไรมาบ้าง
“ ไม่ใช่อย่างนั้นน่ะอี้ ดิวแค่ไม่อยากให้อี้ต้องมาเดือดร้อนอีก ถ้าอี้ทำอะไรรุนแรงกับพวกนั้นไป แล้วถ้าพวกนั้นเอาเรื่องน่ะ มันจะไม่จบง่ายๆน่ะสิ อี้ก้อรู้ว่าพวกนั้นเป็นยังไง ที่ดิวพูดมาทั้งหมดนี้ เพราะว่า ดิวไม่อยากให้อี้เดือดร้อนอีกไงครับ คือดิว ดิว รู้สึกไม่ดีกับเรื่องนี้มากๆ ที่รู้ว่าตัวเองเป็นต้นเหตุทั้งหมด “ น้ำเสียงของดิวที่พูดออกมานั้น เหมือนกับว่าเค้าจะรู้สึกผิดมากๆ
“ มันไม่เกี่ยวกับใครทั้งนั้นหรอก อี้ต่างหากที่รนหาที่เอง ดิวไม่ต้องกังวลหรอกว่า อี้จะโทษดิว “ ถึงแม้ว่าปากผมจะบอกว่า ผมไม่ได้โทษดิว แต่ในใจผมกลับคิดตรงกันข้าม ทำไมน่ะ ทำไมผมไม่พูดในสิ่งที่ผมคิดออกไปน่ะ
“ ถึงอี้จะพูดอย่างนั้นก้อเหอะ ดิวรู้ตัวเองดี ว่าดิวเป็นต้นเหตุของเรื่องทั้งหมด ดิวว่าถึงเวลาแล้วที่ดิวจะยุติเรื่องทั้งหมดนี้ ดิวว่าดิวควรจะออกไปจากชีวิตอี้เสียที ดิวรู้สึกไม่ดีมากๆ ที่คนๆนึงที่ไม่รู้เรื่องอะไรเลย ต้องมาเดือดร้อนเพราะความคึกคะนองของดิว “ ดิวรอดรถระหว่างทาง แล้วหันมาพูดกับผม ผมหันไปมองหน้าดิว ตอนนั้นสีหน้าดิวดูจะเคร่งเครียดมากๆ
-
สงสารดิว
-
สิ้นสุดดดด
เฮ้อ
-
:pig4:
ดีครับ พี่ๆ
หวัดดีครับพี่อี้
ขอบคุณที่เอาเรื่องราวน่าติดตาม สนุกๆอย่างนี้มาให้อ่านนะครับ o18
ผมเด็กใหม่ ได้มาอ่านเรื่องนี้ก็ซึ้งมากเลยครับ
หนุกมากๆเลยครับ ลุ้นตลอดทุกตอน เพิ่งอ่านตามทัน แหะๆ
ทำให้รู้ว่าคนเราต้องเข้มแข็ง
ซึ้งมากๆตอนที่แม่พี่อี้เล่าเรื่องเราให้พี่ฟังเรื่องที่เลือกระหว่างรัก กับเลือกครอบครัว
ทำให้แพทคิดได้เยอะ ขอบคุณนะครับ
จะติดตามเรื่องของพี่ต่อไปนะครับ
สู้ๆๆ มาดันให้ +1 อิอิ :really2:
-
สงสารดิว :o12:
จะสิ้นสุด หรือ :serius2:
-
ดิวถ้านายยอมตัดใจง่ายๆ
เราะจะเปลี่ยนใจให้อี้ไปรักกับคนอื่นนะ
มั่นคงเข้าไว้นะดิว
แล้วสักวันอี้ต้องใจอ่อนแน่
-
:L1:ดิวสู้ ๆ นะอย่ายอมแพ้ง่าย ยังไงอี้ก็รักดิวนะ คนสองคนที่รักกันแต่เพราะความจำเป็นบางอย่างทำให้รักกันไม่ได้มันช่างทรมานจริง ๆ :L1:
-
กว่าจะอ่านทัน
แทบตาย
สงสารดิว...แล้วก็เชียร์ดิว
บางครั้งดูเหมือนอี้ใจร้ายมากๆ
ขอบคุณคนแต่ง และคนโพสต์ที่ทำให้มีเรื่องสนุกๆอ่านคับ
-
อี้รักตัวเองมากๆ นะ
-
เป็นกำลังจัยให้นะคับอี้ สู้ๆคับ :L2:
-
:monkeysad: :monkeysad: :monkeysad: :monkeysad: :monkeysad: :monkeysad: :monkeysad: :monkeysad: :monkeysad:
“ ถึงอี้จะพูดอย่างนั้นก้อเหอะ ดิวรู้ตัวเองดี ว่าดิวเป็นต้นเหตุของเรื่องทั้งหมด ดิวว่าถึงเวลาแล้วที่ดิวจะยุติเรื่องทั้งหมดนี้ ดิวว่าดิวควรจะออกไปจากชีวิตอี้เสียที ดิวรู้สึกไม่ดีมากๆ ที่คนๆนึงที่ไม่รู้เรื่องอะไรเลย ต้องมาเดือดร้อนเพราะความคึกคะนองของดิว “ ดิวรอดรถระหว่างทาง แล้วหันมาพูดกับผม ผมหันไปมองหน้าดิว ตอนนั้นสีหน้าดิวดูจะเคร่งเครียดมากๆ
“ คึกคะนอง คึกคะนองอะไร อี้ไม่เข้าใจ “ ผมงงกับคำพูดของดิวมาก จึงถามขึ้น
“ ก้อ.....คือ อย่างที่ดิวเคยบอกอี้นั่นแหละ เรื่องระหว่างเรา มันไม่ใช่เรื่องจริง ดิวทำทุกอย่างเพื่ออยากจะชนะไอ้ต้งเท่านั้น ดิวไม่เคย.... รู้สึกอะไรกับอี้เลย.....แม้แต่น้อย “ ดิวหยุดพูดไป แล้วถอนหายใจออกแรงๆ เหมือนพยายามรวบรวมความกล้าที่จะพูดอีก ส่วนผม เหมือนโดนใครสักคนเอาหินหนักๆมาปาใส่หน้า ผมรู้สึกเจ็บ เจ็บอีกแล้ว เจ็บเพราะผู้ชายคนนี้ แต่ผมก้อไม่ได้แสดงอาการอะไร นั่งเงียบๆฟังในสิ่งที่ดิวพยายามจะพูดกับผมให้ดี นี่อาจจะเป็นคำพูดครั้งสุดท้ายระหว่างเราก้อได้ แล้วดิวก้อพูดต่อ
“ ดิวต้องขอโทษด้วย ทุกอย่างที่ดิวเคยทำไม ดิวรู้ว่ามันทำร้ายความรู้สึกของอี้ แต่ดิว ไม่ๆๆ ให้ตายสิ ทำไมแค่นี้พูดไม่ได้ว่ะ คือ ดิวไม่ได้ตั้งใจ ดิวไม่คิดว่าอี้จะรักดิวจริงๆ แต่ยังไงดิวก้อขอโทษน่ะกับทุกๆสิ่ง ดิวๆๆ “
ดิวไม่ทันจะพูดจบ ผมจากที่เก็บอารมณ์เอาไว้อยู่แล้วก้อระเบิดอารมณ์ออกมา แล้วมือผมก้อไวเท่าความรู้สึก ผมตบไปที่หน้าดิวอย่างแรง จนหน้าดิวหันไปทันที ในรถนั้นแสงมีไม่มากนัก แต่ผมก้อพอมองออกว่า หน้าของดิว มีรอยฝ่ามือผมประทับอยู่แน่ๆ จากนั้นน้ำตาผมที่กักไว้ ก้อไหลเอ่อออกมาอย่างสุดจะกลั้น ดิวก้มหน้านิ่ง แล้วก้อพูดต่อ
“ ไอ้ต้งมันเป็นคนดี มันรักอี้จริงๆ อี้ควรจะได้รักกับมัน ดิวคงไม่รู้ว่าจะหาคำขอโทษที่มันดูดีที่ไหนมาขอโทษอี้ได้อีก เพราะว่าดิวมันเลวเกินกว่า ที่อี้จะให้อภัยได้ อี้อยากจะทำร้าย หรือตบตีดิวยังไงก้อได้น่ะ ดิวจะไม่ตอบโต้หรือว่าร้องสักแอะ ให้มันสมกับสิ่งที่ดิวทำไว้กับอี้ แค่ไหนดิวก้อทนได้ “
“ ไม่ต้องมาทำพูดดี ไม่ต้องมาเสนอตัวชั้นให้ใคร ตัวชั้นเป็นของชั้น ไม่ต้องมาแนะนำ แล้วชั้น ก้อมไม่ใช่พวกจิตใจตกต่ำ ขนาดที่ว่า ไม่พอใจใครก้อจะทำร้ายหรอกน่ะ มึงแม้ว่า นายมันน่าจะโดนมากกว่านั้นด้วยซ้ำไป ชั้นมันผิดเอง ชั้นมันโง่เองที่ปล่อยตัวปล่อยใจไปขนาดนั้น ต่อจากนี้ไป มันคงไม่มีอีกแล้ว ต้องขอบใจนายอีกครั้ง ที่ย้ำเตือนชั้นให้รู้ถึงจุดนี้ “ ผมพยายามเค้นคำพูดออกให้หมด เท่าที่จะทำได้ ทั้งๆที่น้ำตาผมก้อไหลพราก แต่ผมเองก้อไม่คิอที่จะเช็ดมันเลย เหมือนกับว่า ผมจะปล่อยให้มันชะล้างหัวใจของผมไปซะ
“ ยังไงดิวก้อต้องขอโทษด้วยแล้วกัน ต่อจากนี้ไป ดิวจะไม่ทำอะไรอย่างนั้นอีก ไม่ใช่สิ ดิวคงจะพยายามไม่เข้าใกล้ตัวอี้อีก ส่วนเรื่องงานก้อ ดิวจะพยายามเลี่ยงแล้วกันน่ะ แต่ถ้าเจอกัน ก้อยิ้มให้กันหน่อยแล้วกัน “
-
ต่างคนต่างหนีอะไรทำไมกัน ทำร้ายใจกันไม่หยุดทำไม ไม่เข้าใจเลย
-
ทำไมกลายเป็นอย่างนี้ล่ะ
เศร้าๆ สงสารอี้ สงสารดิวด้วย
คาดว่าดิวน่าจะโกหก เพื่อให้อี้ตัดใจ
:serius2: :serius2: :o12: :o12:
-
เฮ้อ แล้วต่อๆไป ดิวผมจะยังมีบทบาทมั้ยอ่ะ
ถ้าไม่มีดิวแล้วผมจะอ่านอะไรล่ะนี่
-
:oo1: :oo1: :oo1: :oo1: :oo1: :oo1: :oo1: :oo1:
เรื่องกำลังสนุก อย่าเพิ่งถอดใจนะคัรบ
ขอบคุณสำหรับทุกคอมเมนต์น่ะคัรบ
-
ดูท่าแล้วเรื่องน่าจะอีกยาววววว
แล้วดิวไปบอกงั้นกับอี้อะ
โอ๊ย..เมื่อไหร่จะเข้าใจกัน
:sad4: :sad4:
-
สรุปดิวพูดเพราะอี้จะได้ตัดใจแล้วเกลียดดิวไปเลย หรือว่าพูดจิงๆๆเนี่ยะ
ดิวพูดทำนองนี้มาหลายรอบและน่ะ เด๋วหน้าเเข๊ง เลยยยยยยย :fire:
ปล. เค้าจะเอาสี่ตอนนนนนนนนนนนนนนน :z3:
-
:m15:เฮ้อดิวคงทำลงไปเพื่อให้อี้ออกห่าง ๆ ตัวเองเพื่อไม่ให้หลิงหลิงมาทำร้ายอี้อีกแน่ ๆ เลย ทั้งที่ในใจรักอี้หมดหัวใจ ส่วนอี้ก็รักดิวมากเหมือนกันแต่พราะทิฐิ :m15:
-
เย้ ได้อ่านอีกตอนแล้ว ขอให้อี้เข็มแข็งนะคร้าบ แล้วจะเกิดไรขึ้นต่อไปอ่ะ ลุ้นๆ :m15:
-
อ่า...ยังไงเนี่ย
รอตอนต่อไป
-
:impress3: :impress3: :impress3: :impress3: :impress3: :impress3: :impress3: :impress3: :impress3: :impress3: :impress3: :impress3:
“ ไม่ต้องมาทำพูดดี ไม่ต้องมาเสนอตัวชั้นให้ใคร ตัวชั้นเป็นของชั้น ไม่ต้องมาแนะนำ แล้วชั้น ก้อมไม่ใช่พวกจิตใจตกต่ำ ขนาดที่ว่า ไม่พอใจใครก้อจะทำร้ายหรอกน่ะ มึงแม้ว่า นายมันน่าจะโดนมากกว่านั้นด้วยซ้ำไป ชั้นมันผิดเอง ชั้นมันโง่เองที่ปล่อยตัวปล่อยใจไปขนาดนั้น ต่อจากนี้ไป มันคงไม่มีอีกแล้ว ต้องขอบใจนายอีกครั้ง ที่ย้ำเตือนชั้นให้รู้ถึงจุดนี้ “ ผมพยายามเค้นคำพูดออกให้หมด เท่าที่จะทำได้ ทั้งๆที่น้ำตาผมก้อไหลพราก แต่ผมเองก้อไม่คิอที่จะเช็ดมันเลย เหมือนกับว่า ผมจะปล่อยให้มันชะล้างหัวใจของผมไปซะ
“ ยังไงดิวก้อต้องขอโทษด้วยแล้วกัน ต่อจากนี้ไป ดิวจะไม่ทำอะไรอย่างนั้นอีก ไม่ใช่สิ ดิวคงจะพยายามไม่เข้าใกล้ตัวอี้อีก ส่วนเรื่องงานก้อ ดิวจะพยายามเลี่ยงแล้วกันน่ะ แต่ถ้าเจอกัน ก้อยิ้มให้กันหน่อยแล้วกัน “
“ ไม่ต้องห่วง ชั้นไม่ใช่คนใจจืดใจดำขนาดนั้น และชั้นก้อแยกแยะเรื่องงานกับเรื่องส่วนตัวออก ขอบใจน่ะ ที่ไม่ตัดงานชั้นออกไปจนหมด ไม่มีอะไรแล้วใช่ไหม ชั้นอยากกลับบ้าน ชั้นเหนื่อย “ ผมปรับตัวนั่งมองตรงไปด้านหน้าของรถ ไม่มองหน้าของดิว พยายามสะกดอารมณ์ของตัวเองไว้ให้มากที่สุด
“ ได้ๆ งั้นเดี๋ยวดิวไปส่งอี้ที่บ้านแล้วกันน่ะ “
จากนั้นดิวก้อขับรถออกมา โดยที่ผมไม่ได้พูดหรือตอบรับอะไรเค้าทั้งนั้น ในความรู้สึกผมคือ ผมอยากจะถึงห้องให้เร็วที่สุด เพื่อที่จะได้ไม่ต้องมาอยู่กับคนใจร้ายคนนี้ ทำไมน่ะ ชีวิตผมช่วงนี้ ถึงต้องมาเจอคนประเภทนี้บ่อยๆด้วย ผมไปทำบาปทำกรรมอะไรนักหนา ผมรู้สึกเกลียดตัวเองนัก ที่ไม่สามารถที่จะตัดคนใจร้ายคนนี้ออกไปจากใจผมตอนนี้ แล้วทำไมน่ะ ผมถึงไม่รู้สึกเกลียดเค้าเลย ทั้งๆที่เค้าทำร้ายน้ำใจผมมานักต่อนักแล้ว มันคงเป็นบาปที่ผมเคยก่อไว้กับใครมาก่อนแน่ๆเลย
พอถึงคอนโดผม ยังไม่ทันที่ดิวจะรอดรถดีๆ ผมก้อรีบเปิดประตูรถ แล้วรีบเดินกลับขึ้นห้อง โดยไม่หันหลังมาพูดจา หรือขอบคุณดิวสักคำ แม้ว่าในใจผมจะยังรักเค้าอยู่ แต่ตอนนั้น ผมกับรู้สึกไม่อยากเห็นหน้าเค้า ได้แต่เดินจ้ำอ้าวรีบกลับขึ้นห้องด้วยความรวดเร็ว
พอมาถึงห้องปุ๊บ สิ่งที่ผมเก็บกักไว้ทุกอย่าง มันก้อทะลักทะลายออกมากลายเป็นน้ำตาแห่งความเสียใจอย่างหาที่เปรียบไม่ได้ ทำไมน่ะ ทำไม ทำไมผมต้องมาเสียใจซ้ำแล้วซ้ำเล่าด้วย ผมเฝ้าถามตัวเองหลายต่อหลายครั้งว่า ผมทำผิดอะไรตรงไหนเหรอ ทำไมถึงได้มีแต่คนมาคอยทำร้ายจิตใจผมนัก ไอ้การที่ผมเป็นคนที่คอยห่วงใย คอยแคร์ความรู้สึกของคนรอบข้างนี่ มันทำไมถึงได้กลับมาทำร้ายผมน่ะ ผมควรทำอย่างไรดี หรือว่า ผมควรจะทำตัวแบบไม่ต้องแคร์ความรู้สึกใครไปเลยใช่ไหม
ผมนั่งร้องไห้อยู่ตรงหน้าประตูอยู่นาน และแล้ว จู่ๆผมก้อได้เสียงเสียงออดที่ห้องผมดังขึ้น มันช่วยให้ผมได้สติกลับคืนมา ผมเลยเช็ดคราบน้ำตาของตัวเองให้แห้ง จากนั้นก้อเปิดประตูออกไปดู ว่าใครมากดออดที่หน้าห้องผม
คนที่ผมเปิดประตูไปเจอนั้น มันกลับยิ่งตอกย้ำความรู้สึกแย่ๆในใจของผม ตอนนั้นมากเข้าไปอีก เค้าจะมาทำไมกันอีกน่ะ ไหนบอกว่าจะไม่ข้องเกี่ยวกันอีกแล้วไง หรือว่าจะมาดูความพ่ายแพ้ของผมกันแน่ ????
-
มาลงชื่อว่าตามอ่านอยู่ค่า
ถึงหน้าสามสิบกว่าๆแล้ว :z10:
ขอเชียร์ดิวได้แม้ะ :impress:
-
โอ๊ยยย...รีบๆปรับความเข้าใจกันนะ
คนอ่านลุ้นกันจนตัวโก่งแล้ววว
-
:เฮ้อ:ต่างคนต่างก็หนีหัวใจตัวเอง คนที่โผล่มาต้องเป็นดิวแน่ ๆ เพราะดิวเป็นห่วงอี้ :เฮ้อ:
-
เด๋วเอาไม้ขนไก่ไล่ตีเลยยยย
พูดจาไม่รู้เรื่อง ปวดเฮดดดดดดดดดด :m31:
-
เฮ้ย ยังตกลงกันไม่ได้อีกเหรอ
ดิวง้ออี้มากกว่านี้หน่อยสิ
-
เด๋วเอาไม้ขนไก่ไล่ตีเลยยยย
พูดจาไม่รู้เรื่อง ปวดเฮดดดดดดดดดด :m31:
ทำไมต้องไม้ขนไก่ด้วยอ่ะ ฮ่าๆๆๆๆๆ
อ่ะๆ ให้ยืมไม้เบสบอล
ฮ่าๆๆๆๆ
-
:L1: เม้นให้กำลังใจพี่อี้อีกคนจ้า เพิ่งจะอ่านทันเกือบแย่ :เฮ้อ:
-
ต่างคนต่างไป
ต่างคนก็รู้ว่าเราต่างกัน
แค่คำว่ารักไม่พอเหนี่ยวรั้งเราได้ทุกอย่าง
ก็มันสายจนเกินแก้ไข...........
:sad4:
อินอึกแล้วตรู :sad11:
-
:fire: :fire: :fire: :fire:
ผมนั่งร้องไห้อยู่ตรงหน้าประตูอยู่นาน และแล้ว จู่ๆผมก้อได้เสียงเสียงออดที่ห้องผมดังขึ้น มันช่วยให้ผมได้สติกลับคืนมา ผมเลยเช็ดคราบน้ำตาของตัวเองให้แห้ง จากนั้นก้อเปิดประตูออกไปดู ว่าใครมากดออดที่หน้าห้องผม
คนที่ผมเปิดประตูไปเจอนั้น มันกลับยิ่งตอกย้ำความรู้สึกแย่ๆในใจของผม ตอนนั้นมากเข้าไปอีก เค้าจะมาทำไมกันอีกน่ะ ไหนบอกว่าจะไม่ข้องเกี่ยวกันอีกแล้วไง หรือว่าจะมาดูความพ่ายแพ้ของผมกันแน่ ????
“ เอ่อออ คือ อี้ลืมกระเป๋าไว้ที่กระโปรงหลังอ่ะ ดิวเลยเอามาคืนให้ “ ดิวยื่นกระเป๋ากลับมาให้ผม
“ ขอบใจ ไม่มีอะไรแล้วใช่ไหม ชั้นขอตัว “ ผมรับกระเป๋ามาแล้วกำลังจะปิดประตู แต่ดิวเอามือดันไว้เสียก่อน
“ อี้เป็นอะไรอ่ะ ทำไมตาแดง ไม่สบายเหรอ “ ดิวถามผมมา
“ จะเป็นอะไร ชั้นก้อแค่โกรธตัวเอง เกลียดตัวเอง ที่เกิดมาโง่นัก รู้ทั้งรู้ว่าเค้าไม่ได้จริงจัง ยังจะคิดเข้าข้างตัวเองอีก เป็นไงล่ะ นายกลับมาดูความพ่ายแพ้ของชั้นใช่ไหม นี่ไงล่ะ เห็นหรือยัง สะใจไหม “ ผมตะคอกด่าดิวออกไปสุดเสียง พลันน้ำตาก้อไหลเอ่อออกมาอีก หลังจากที่กลั้นมันไว้ พอดิวเห็นดังนั้น หน้าก้อเสียทันที
“ อี้ ดิวขอโทษ ดิวผิดเอง นี่ยังไงล่ะ ดิวถึงได้อยากจะออกห่างจากอี้ไง ดิวมันบ้าเอง ดิว ดิวขอโทษ “
“ ขอโทษงั้นเหรอ เฮอะ !!! ง่ายจังเลยน่ะ กับการที่นายเอ่ยคำนี้ออกมา ชั้นถามนายจริงๆเหอะ จิตใจนายมันทำด้วยอะไรกันแน่ “ ผมไม่ลดเสียงลง แต่กลับเปล่งเสียงดังออกมามากกว่าเดิมอีก ตามความรู้สึกของผมที่มันกำลังเดือดระอุ
“ อี้อยากจะด่าจะว่าอะไรดิว ก้อตามสบายเลย ดิวมันสมควรแล้ว “ ดิวก้มหน้านิ่ง เหมือนสำนึกผิด
“ ไม่ ชั้นจะไม่ด่าอะไรนายอีกแล้ว ต่อไปนี้ เราอย่าได้ข้องเกี่ยวกันอีกเลย นายออกไปจากที่นี่ซะจะดีกว่า ไป !!! “ ผมไล่ดิวเสียงดัง
แต่ดิวหาได้ทำตามดังคำที่ผมพูดไป เค้ากลับดันตัวผมเข้ามาในห้องของผม จากนั้นก้อปิดประตูห้องทันที ผมเองก้อตกใจไม่น้อยว่าทำไมเค้าทำอย่างนี้ จากนั้นดิวก้อเดินเข้ามาจับแขนทั้งสองข้างของผมไว้แน่น
“ อี้ อี้อย่าทำอย่างนี้สิ ยิ่งอี้เสียใจมากเท่าไหร่ ดิวก้อยิ่งรู้สึกผิดมากไปเท่านั้น “
“ รู้สึกผิดเหรอ นายแค่รู้สึกผิดเหรอ แล้วชั้นล่ะ ฮ่ะ !!! “ ผมตะคอกกลับไปเสียงดัง
“ ดิว....ดิว............ดิว “ ดิวเหมือนพยายามจะพูดอะไรบางอย่าง
“ ไป ไปได้แล้ว ก่อนที่ชั้นจะทนไม่ไหว ไป !!! “
ผมไล่เค้าอีกครั้ง แต่ดิวยังยืนตัวแข็ง ทันใดนั้น ดิวเองก้อดึงตัวผมเข้าไปหาเค้าอย่างแรง จากนั้นดิวก้อจูบปากผมอย่างจัง ผมเองก้อตกใจทำอะไรไม่ถูก ส่วนดิวก้อพยายามบดบี้ริมฝีปากของผมอย่างหนัก พอผมเริ่มได้สติ ผมก้อพยายามดันตัวดิวออกไป แต่ดิวยังแข็งขืน จนผมอ่อนแรงไปเอง เพราว่าผมไม่รู้จะต่อต้านเค้าไปทำไม แล้วน้ำตาของผมมันก้อไหลพรากหนักกว่าเดิม ดิวคงจะรู้สึก แต่เค้ากลับทำเหมือนไม่สนใจ สักพัก ดิวก้อผละออกจากผม
:fire: :fire: :fire: :fire:
-
:beat: :beat: :beat:
หมั่นไส้ดิว จะเอาไงกันแน่เนี่ย
:z3: :z3:
-
เออ อาเมน
อีกคนพยายามปกป้องอีกฝ่ายด้วยการโกหกใจตัวเอง
ไล่อีกคนนึงไปหาคนที่ดีกว่าตัวเอง แล้วก็ยอมเจ็บเองดีกว่าให้คนที่ตัวเองรักเจ็บ เพราะตัวเอง
ส่วนอีกคนก็ไม่ต่างกัน โกหกตัวเองรู้ตัวว่ารักใคร แต่ก็ยังดื้อไปทำร้ายคนที่เค้า
รักตัวเองด้วยการโกหกเค้า แล้วก็มานั่งทนทุกข์ร้องไห้โน่นนี่นี่นั่น
ดุท่าทางจะซาดิดทั้งคู่ ชอบทำให้หัวใจตัวเองเจ็บ แต่ดูท่าทางจะไม่ค่อยชานะ
หรือว่า ยาชาหมดกันแน่หนออออ
เฮ้ออออออ
ปวดกะบาลลลลลลลลลล ซื่อตรงกันซักครั้งนึงมันจะตายมั้ยเนี่ยยยยย
-
เอ่อออ...อยากจะบอกว่า
ทำไมดิวไม่พูดความจริงกับอี้ไปปป
ทำอย่างนี้ได้อะไร..เจ็บทั้งสองฝ่าย
แต่ก็ยังปักใจเชียร์ดิวอยู่ดี
-
ดิว บอกอี้ไปเลยว่า รักอี้
จะมัวแต่อมอะไรไว้
-
ต่างคนต่างไป
ต่างคนต้องรับความจริงเอาไว้
บอกลากันเสียเพราะนี่คือวัน สุดท้ายยยย
:serius2: :serius2: :serius2:
.....ในวันที่เราสองคน ลาจาก
ปล มั่วเนื้อเพลงอีกล่ะ
-
:L1:ทั้งดิวและอี้ต่างก็รักกันแต่ทำไมต้องหนีหัวใจตัวเองด้วย ดิวบอกอี้ไปเลยว่ารักมากแค่ไหน :L1:
-
o13 o13 o13 o13 o13 o13
มาแอบดูกระทู้ซะหน่อย
วันนี้อี้โดนอีกตามเคย เอิ๊กๆๆๆๆๆ
หวังว่าคงไม่มีคนเสียน้ำตาน่ะ อิอิ
:call: :call: :call: :call:
-
มาต่อด้วยยยยยย ค้างงงงงงงงงง อ๊ากกกกกก
ขอให้เคลียร์กันได้ซะทีนะคะ พี่อี้พี่ดิว :call:
-
ชักเหนื่อยใจแทน :เฮ้อ: :เฮ้อ:
เคลียร์กันให้ได้หละ
มาต่อเร็วๆนะ
-
งงกะดิว
จำได้ไหนบอกไม่ยุ่ง
แต่สิ่งที่ทำอยู่ยิ่งทำให้รู้สึกแย่อ่ะ
ถ้าชอบก็บอกไปเลยก็สิ้นเรื่อง
ความรัก+อุปสรรคมันมาคู่กันถ้าคบกันแล้ว แล้วผ่านมันไปได้ก็พิสูจน์(เขียนถูกปะเนี่ย)
ความรักของเราได้ว่ามันมั่งคงแค่ไหนนะค๊ะ
คิดว่าดิวคงรู้สึกผิดที่ทำให้อี้ต้องมาเจอเหตุการณ์แบบนี้เลยต้องพูดเพื่อตัดความสัมพันธ์
เพื่อให้อี้ไปอยู่กับคนที่พร้อมและดูแลได้ดีกว่าตัวเอง......หรือเปล่า (อันนี้คิดเอาเอง)
ไงก็สู้สู้ทั้งคู่นะค๊ะ :กอด1:
-
:bye2: :bye2: :bye2: :bye2: :bye2: :bye2: :bye2:
เป็นช่วงบ่ายๆน่ะครับ
หรืออาจจะเย็นๆ ถึงจะมาลงเรื่องได้
ตอนนี้ขอทำงานแป๊บบบบบบบบบบบบบ
-
o22 เข้ามาเก้อเลยตรู
-
:เฮ้อ:เข้ามานึกว่าจะได้อ่านต่ออีก ต่อรอบนี้ขอให้ดิวปล้ำอี้เลย แบบข่มขืนเลย (ทำเพราะรัก) :-[
-
บอกได้แค่คำเดียวว่า :เฮ้อ:
-
:L3: :L3: :L3: :L3: :L3: :L3: :L3: :L3: :L3: :L3: :L3: :L3:
ผมไล่เค้าอีกครั้ง แต่ดิวยังยืนตัวแข็ง ทันใดนั้น ดิวเองก้อดึงตัวผมเข้าไปหาเค้าอย่างแรง จากนั้นดิวก้อจูบปากผมอย่างจัง ผมเองก้อตกใจทำอะไรไม่ถูก ส่วนดิวก้อพยายามบดบี้ริมฝีปากของผมอย่างหนัก พอผมเริ่มได้สติ ผมก้อพยายามดันตัวดิวออกไป แต่ดิวยังแข็งขืน จนผมอ่อนแรงไปเอง เพราว่าผมไม่รู้จะต่อต้านเค้าไปทำไม แล้วน้ำตาของผมมันก้อไหลพรากหนักกว่าเดิม ดิวคงจะรู้สึก แต่เค้ากลับทำเหมือนไม่สนใจ สักพัก ดิวก้อผละออกจากผม
ผมทั้งโกรธ และงงมาก ว่าดิวทำอย่างนี้กับผมทำไม เค้าบ้าไปแล้วหรือไง นี่เค้าต้องการอะไรจากผมกันแน่ ผมยืนตัวชามองหน้าเค้าอยู่นาน และแล้วผมก้อทนไม่ไหว ง้างมือตบหน้าดิวอย่างแรง สอง สามครั้งด้วยความโกรธ ดิวก้มหน้างุดไม่พูดไม่จาหรือตอบโต้ใดๆทั้งนั้น
“ นายทำอย่างนี้ทำไม ก้อไหนว่านายบอกว่านายไม่ได้คิดอะไรกับชั้นแล้ว แล้วทำไมต้องทำอย่างนี้ นายเคยคิดบ้างไหมว่าชั้นจะรู้สึกยังไง นายมันเป็นคนประเภทไหนกันแน่ “ ผมทั้งด่า ทั้งร้องไห้ ก้อมันเหลืออดจริงๆนี่ครับ
“ ที่ดิวทำไม ก้อเพราะ.......เอ่อ เอ่อ เอ่อ ดิว ดิวรักอี้อ่ะ “ ดิวตอบผม แต่ก้อยังก้มหน้าอยู่ ไม่ยอมสู้หน้าผม แล้วยังไงล่ะ ทำไมเค้าต้องตอบออกมาอย่างนี้ด้วย เค้ากำลังเล่นอะไรกับผมอยู่กันแน่
“ ฮ่ะ อะไรน่ะ เมื่อกี้นายว่าอะไร นายบอกว่านายรักชั้นแล้ว นี่ชั้นคงจะเสียใจคนประสาท เลยพาลหูหนวกไปเลยใช่ไหมเนี่ยะ “
“ อี้ได้ยินไม่ผิดหรอก ดิวบอกว่าดิวรักอี้ รักอี้จริงๆ “
“ นี่ขอบอกไว้เลยน่ะ ว่าถ้านายต้องการจะมาเล่นเกมบ้าๆอะไรอีกล่ะก้อ ชั้นขอให้นายเลิกเสียเถอะ ชั้นทนไม่ไหวอีกต่อไปแล้ว สงสารชั้นเหอะ ชั้นเจออะไรหนักๆมาเยอะแล้ว นายปล่อยชั้นไปเหอะน่ะ ถ้านายไม่ได้รักชั้นจริง ชั้นขอร้อง ฮือ ๆๆๆ “ ผมทนไม่ไหวเลยทรุดตัวลงนั่งร้องไห้กับพื้น ในใจผมตอนนั้นมันเจ็บปวดมากๆ อย่างที่ไม่เคยคิดมาก่อน
ดิวเห็นดังนั้นก้อล้มลง แล้วเข้ามาโอบกอดผม แล้วเค้าก้อจับหน้าผมให้ซุกกับหน้าอกของเค้า ผมเองไม่ได้ขัดขืนหรือดึงดันอะไรทั้งนั้น ได้แต่ร้องไห้ในอ้อมอกดิวเท่านั้น
“ อี้ครับ ดิวไม่อยากทำอย่างนี้น่ะ แต่ดิวจำเป็นจริงๆ ที่ดิวพูดว่าดิวไม่ได้ เอ่อออออ รักอี้นั้น เพราะว่าดิวมีความจำเป็นที่จะต้องหลอกอี้ และดิวก้อยังหลอกตัวเองอีก อี้รู้ไหม ดิวไม่ได้มีความสุขเลย ที่พูดไปอย่างนั้น อี้เจ็บเท่าไหร่ ดิวเจ็บยิ่งกว่าอี้อีก เพราะว่า ดิวได้ทำร้ายคนที่ดิวรักจนหมดหัวใจด้วยน้ำมือของดิวเอง ดิวเสียใจน่ะ ที่ทำให้อี้ต้องทุกข์ทรมานอย่างนี้ แต่ดิว ดิว ดิวจำเป็นต้องทำอย่างนั้น อี้เข้าใจดิวหน่อยน่ะ ดิวไม่มีทางเลือกจริงๆ “ ดิวพยายามอธิบายเหตุผลให้ผมฟัง แต่ผมยังไม่เคลียร์กับคำอธิบายนี้นัก เลยดันตัวดิวออก แล้วมองหน้าเค้า จากนั้นผมก้อถามขึ้นอีก
“ แล้วเหตุผลมันคืออะไรล่ะ ดิวบอกอี้ได้ไหม “
-
อ้าาาา.....ค้างอย่างแรง
แต่ดิวทำดีแล้ว
ที่บอกความจริงกับอี้
เอาใจช่วยดิวต่อไป
-
:serius2: โอ๊ยยยย สับสนๆๆๆ
-
:L2:มอบดอกไม้ให้ดิวและอี้ ยินดีกับความกล้าของดิวที่จะพูดออกมาซะทีว่ารัก :L2:
:mc4:คิดว่าเหตุผลของดิวก็คือความปลอดภัยของอี้เพื่อไม่ให้นังชะนีนรกหลิง ๆ มาทำร้ายอี้ไง :mc4:
-
เหอๆๆๆๆ
อิตาดิวววว
บอกเหตุผลไปเลยเดะ
-
พูดออกมาเลยดิว อี้จะได้ตัดสินใจได้เสียที อิอิ
-
อี้จะโดนหลอกอีกไหมเนี่ย
ดิวจะพูดจากใจจิงหรอ
ค้างอีกแล้วนะครับคุณ Alexie333 :m16: :m16:
ค้างตลอดเลยอะ :m31: :m31:
-
ดิวเปิดอกพูดความจริงทั้งหมดกับอี้ไปเลยสิ
แล้วจะตัดสินใจยังไงกันต่อจะได้ช่วยกันคิด
สองหัวดีกว่าหัวเดียวนา
-
:sad4: บอกได้คำเดียวว่าค้างอย่างแรง 5555
-
:m15: :m15: :m15:
“ แล้วเหตุผลมันคืออะไรล่ะ ดิวบอกอี้ได้ไหม “
“ ดิวรู้สึกแย่ไง ที่เป็นตัวต้นเหตุให้อี้ต้องมาเดือดร้อนเพราะดิวหลายต่อหลายครั้ง อี้ต้องมารับรู้ หรือเผชิญกับเหตุการณ์ร้ายๆ มานับครั้งไม่ถ้วน ดิวว่าทางที่ดีที่จะทำให้อี้ปลอดภัยได้ คือดิวต้องตัดขาดจากอี้ไป และที่จริงมันก้อยังมีเหตุผลอื่นอีกเหมือนกัน คือ คือ คือ “ ดิวพูดตะกุกตะกัก เหมือนอยากจะพูดออกมา แต่ไม่รู้ว่าจะพูดมันออกมาดีไหม
“ อะไรเหรอ บอกอี้ได้ไหม อี้อยากรู้ “ ผมถามย้ำไปอีก
“ คือ ไอ้ต้งอ่ะ มันมาขอร้องดิวว่า ให้เลิกยุ่งเกี่ยวกับอี้ซะ มันรู้ทั้งรู้ว่าอี้กับดิวน่ะรักกัน แต่มันบอกว่า มันรักอี้มาก มากเสียจนไม่อาจจะให้อี้ตกไปเป็นของใคร แล้วมันยังบอกอีกว่า คนอย่างดิวน่ะ จะหาผู้หญิงที่ไหนมารักอีกเมื่อไหร่ก้อได้ และมันก้อคิดว่าดิวคงไม่ได้รักอี้มากขนาดนั้น มันเลยอยากดูแลอี้ด้วยตัวของมันเอง มันลงทุนมากเลยน่ะ ถึงขนาดคุกเข่าขอร้องดิวเลยล่ะ ที่จริงดิวก้ออยากจะบอกมันเหมือนกันน่ะว่า ดิวเองก้อรักอี้ไม่แพ้มันหรอก แต่ท่าทางไอ้ต้งตอนนั้น มันน่าสงสารมาก มันบอกว่า ถ้าดิวไม่รับปาก มันคงจไม่มีความสุขไปชั่วชีวิตของมัน และขอให้นึกถึงความเป็นเพื่อนที่มีต่อกันมา มันขอให้ดิวออกไปจากชีวิตอี้ซะ ดิวอยากจะปฏิเสธมันน่ะ แต่ดิวทำไมได้อ่ะ ดิวเลยต้องยอมรับปากกับมันว่าจะเลิกยุ่งกับอี้ พอมันได้ยินอย่างนั้น มันก้อดีใจมากเลยน่ะ แต่ดิวนี่สิ เสียใจมากที่ต้องทำอย่างนั้นไป แต่ ดิวไม่มีทางเลือก อี้เข้าใจดิวหน่อยน่ะ “
“ ดิวรู้ไหม การที่ดิวทำอย่างนั้น ไม่ใช่แค่ดิวคนเดียวที่เสียใจ อี้ด้วย อี้ก้อเสียใจเหมือนกัน ที่ตอนนั้นดิวบอกว่า เรื่องทุกอย่างระหว่างเรามันเป็นแค่เกม มันไม่ได้มีอะไรจริงๆ อี้ได้ยินตอนนั้น หัวใจอี้แทบสลายเลยล่ะ อี้เสียใจมากๆ “
“ ดิวก้อไม่รู้เหมือนกันน่ะว่า ทำไมดิวถึงพูดไปอย่างนั้น แล้วตอนนั้น ดิวก้อคิดว่าอี้คงไม่ได้รักดิวเท่าไหร่แล้ว เห็นอี้มาบอกตัดสัมพันธ์กันก่อน ดิวเองก้อสับสนกับตรงนั้นเหมือนกัน เลยทำอย่างนั้นออกไป “
พอดิวพูดจบ ผมก้อฉุกคิดขึ้นมาได้ว่า ผมเองต่างหากที่ตัดสัมพันธ์เค้าไปก่อนนั่นเอง นี่ตกลงผมเป็นต้นเหตุงั้นเหรอ แต่จะให้ผมบอกดิวว่าไงล่ะ จะให้บอกเค้าไปว่า พ่อเค้าไม่ต้องการให้เราสองคนรักกันแน่ะเหรอ ผมควรจะพูดอย่างนั้นออกไปเหรอ
“ เรื่องนั้นอี้มีเหตุผลส่วนตัวนิดหน่อย แต่อี้คงบอกดิวไม่ได้ เอาเป็นว่า มันไม่มีอะไรหรอก ที่อี้พูดไปแบบนั้นอ่ะ เหตุนึงมันก้อมาจากที่ว่า อี้ไม่คิดว่าเราจะคบกันได้ แต่ทำไมไม่รู้น่ะ อี้พยายามตัดใจจากดิวเท่าไหร่ ก้อทำไม่ได้เสียที ส่วนต้งน่ะ อี้ก้อรู้ว่าต้งน่ะรักอี้จริง และต้งก้อดีกับอี้มากจริงๆ จนอี้รู้สึกแย่ที่ว่า ทำไมน่ะ อี้ถึงไม่คิดที่จะรักต้งเหมือนคนรัก อี้คิดกับต้งได้แค่เพื่อนจริงๆ แม้ว่าต้งจะดีกับอี้มากแค่ไหน อี้ก้อไม่สามารถรักต้งได้ แต่อี้ก้อไม่อยากให้ต้งเสียน้ำใจน่ะ จึงต้องฝืนตัวเองอยู่อย่างนี้ ทั้งๆที่รู้ว่า อี้ไม่มีทางที่จะรักต้งได้ อี้ อี้ ไม่รู้จะทำยังไงดี อี้รู้สึกแย่มากๆ “ ทางเดียวที่ผมพอจะพูดได้ คือต้องเอาเรื่องต้งขึ้นมาอ้าง
:m15: :m15: :m15:
-
ให้มันได้อย่างนี้เซ่ o13
คนเราจะเข้าใจกันได้ก็ต้องเปิดใจคุยกัน
ส่วนจะตกลงปลงใจกันยังไง จะไปต่อ รึขอบาย อันนี้ก็อีกเรื่องนึงน่ะ
ในความรู้สึกผมน่ะนะไม่อยากให้คนเราต้องมาโกรธกันหรือเกลียดกันด้วยเรื่องเข้าใจผิดเลยจริงๆ :เฮ้อ:
-
เรา :a6:
อี้ :m15:
ดิว :m17:
ต้ง :pigangry2: + :sad2:+ :m2:
-
เวรกำ แล้วจะทำไงต่อไปนี้ :z3:
อีกคนไม่อยากเสีย
อีกคนไม่ได้รัก
อีกคนรักไม่ได้
เฮ้ออออออออออออออออ o22
-
เออ กว่าจะเคีลยร์กันได้ ตูจะเปนลมมม
-
เริ่มปรับความเข้าใจกันแล้ว
ตอนนี้ก็รอดูการแก้ไขปัญหา
ของทั้ง 2 คน
เอาใจช่วยทั้งดิว และ อี้
ให้ผ่านปัญหามาได้
-
อีรุงตุงนังกันไปใหญ่
เมื่อไหร่จะเคลียร์กันได้ฟะ
คนอ่านลุ้นแล้วลุ้นอีก
-
o22 o22 o22 o22 o22 o22 o22 o22 o22 o22 o22 o22 o22
“ เรื่องนั้นอี้มีเหตุผลส่วนตัวนิดหน่อย แต่อี้คงบอกดิวไม่ได้ เอาเป็นว่า มันไม่มีอะไรหรอก ที่อี้พูดไปแบบนั้นอ่ะ เหตุนึงมันก้อมาจากที่ว่า อี้ไม่คิดว่าเราจะคบกันได้ แต่ทำไมไม่รู้น่ะ อี้พยายามตัดใจจากดิวเท่าไหร่ ก้อทำไม่ได้เสียที ส่วนต้งน่ะ อี้ก้อรู้ว่าต้งน่ะรักอี้จริง และต้งก้อดีกับอี้มากจริงๆ จนอี้รู้สึกแย่ที่ว่า ทำไมน่ะ อี้ถึงไม่คิดที่จะรักต้งเหมือนคนรัก อี้คิดกับต้งได้แค่เพื่อนจริงๆ แม้ว่าต้งจะดีกับอี้มากแค่ไหน อี้ก้อไม่สามารถรักต้งได้ แต่อี้ก้อไม่อยากให้ต้งเสียน้ำใจน่ะ จึงต้องฝืนตัวเองอยู่อย่างนี้ ทั้งๆที่รู้ว่า อี้ไม่มีทางที่จะรักต้งได้ อี้ อี้ ไม่รู้จะทำยังไงดี อี้รู้สึกแย่มากๆ “ ทางเดียวที่ผมพอจะพูดได้ คือต้องเอาเรื่องต้งขึ้นมาอ้าง
“ อี้ครับ ดิวเข้าใจความรู้สึกตรงนั้นของอี้ดีน่ะ เพราะว่า ดิวก้อเคยรู้สึกอย่างนั้นเหมือนกัน อี้เคยคิดที่จะตัดใจจากอี้น่ะ เพราะดิวรู้ว่ามันผิดธรรมชาติ แต่พอดิวมาลองคิดๆดูแล้ว ว่าที่ดิวรักอี้เพราะอะไร ดิวเลยรู้ว่า ที่ดิวรักอี้นั้น มันไม่ใช่แค่รูปลักษณ์ภายนอก แต่ที่ดิวรักอี้ เพราะอี้เป็นอี้ รักความเป็นตัวตนจริงๆของอี้ ไม่เสแสร้ง ไม่เฟค ไม่ต้องมาคอยทำตัวให้ใครมารัก แต่คนอื่นๆที่มารักอี้เอง เค้าก้อคงคิดเหมือนดิว นี่ไงล่ะ คือเหตุผลที่ดิวตัดใจจากอี้ไม่ได้ และนี่ไงล่ะ คือเหตุผลที่ดิวรักอี้นักหนา “ ดิวนี่ชอบพูดอะไรซึ้งๆกับผมอีกแล้ว แต่เค้าจะรู้ไหมว่านี่มันไม่ใช่เวลาที่เหมาะนัก เค้าจะรู้ไหมว่าผมรู้สึกลำบากใจแค่ไหน ไหนจะพ่อของเค้า ไหนจะต้ง
“ ดิวครับ ถึงแม้ว่าตอนนี้น่ะ อี้จะรักดิวมากแค่ไหน แต่อี้ว่ามันไม่ใช่เวลาที่เหมานัก อย่างที่เราๆก้อรู้กันอยู่ว่า ความรักของเรามันยากนักที่จะมีใครยอมรับ ทั้งทางสังคมและครอบครัว และอี้ก้อรู้แล้วว่าดิวรักอี้ และอี้ก้อรักดิว แต่ความรักอย่างเดียวมันไม่พอน่ะดิว อี้ไม่รู้ว่าอี้จะเข้มแข็งพอไหม ที่จะต่อสู้กับเรื่องนี้ ไหนจะต้งอีกล่ะ จะให้อี้ทำยังไง ให้อี้ทำร้ายจิตใจต้งอีกครั้งนึงน่ะเหรอ มันจะไม่เลวร้ายเกินไปเหรอ สำหรับคนที่ดี และรักเราขนาดนั้น อี้ทำไม่ได้อ่ะ แม้อี้จะรู้ว่า มันฝืนใจตัวเองมากแค่ไหนก้อตาม “
“ อี้ครับ ทำไมอี้ต้องสนใจสังคมรอบข้างด้วย ว่าเค้าจะคิดกับเรายังไง เราเคยพูดกันแล้วน่ะเรื่องนี้อ่ะ จำได้ไหมที่เกาะช้างไง อีกอย่างน่ะ เราไม่ได้ทำอะไรผิดนี่ แล้วเราก้อไม่ได้ไปทำร้ายใครด้วย มันก้อใช่อยู่นี่ที่ว่า ความรักของเรามันไม่ปกตินัก แต่เราก้อทำให้มันดูดีได้นี่ ด้วยตัของเราเอง ขอเพียงเราสร้างสรรค์สิ่งดีๆให้กับสังคมน่ะ แค่นี้ดิวว่ามันน่าจะพอแล้วน่ะ แล้วส่วนเรื่องของไอ้ต้ง อืมมมมมมม ดิวว่า ถึงวันนึงเราคงต้องบอกความจริงกับมันเองล่ะ ขืนปล่อยไว้อย่างนี้ ไอ้ต้งนั่นแหละจะเป็นคนที่เสียใจที่สุด “ ดิวพูดด้วยท่าทางที่มาดมั่นมากๆ จนผมนึกหวั่นไหวว่า ถ้าถึงเวลาที่ดิวรู้ว่า พ่อของเค้าคือเหตุผลใหญ่ที่สุดล่ะ เค้าจะทำยังไง ผมไม่อยากเป็นต้นเหตุให้พ่อกับลูกต้องทะเลากันน่ะ ผมไม่อยากเป็นคนที่ผิดขนาดนั้น
“ แล้วครอบครัวของดิวล่ะ ดิวคิดเหรอ ว่า เค้าจะรับเรื่องของเราได้มากแค่ไหน “ ผมลองถามแบบหยั่งเชิงไป แต่ไม่ได้เจาะจงว่าเป็นใคร
“ โอ๊ยยยยย เรื่องนี้ยิ่งไม่ใช่ปัญหา อี้ก้อรู้นี่ว่า แม่ของดิวน่ะ รักอี้มากแค่ไหน เผลอๆน่ะ รักมากกว่าดิวอีก ฮ่าๆๆๆ แล้วพี่ๆน้องๆของดิวก้อเช่นกัน ทุกคนเอ็นดูอี้หมดทุกคน อี้ไม่ต้องห่วงเรื่องนี้เลยน่ะครับ ถ้าอี้ได้มาเป็นส่วนหนึ่งของครอบครัวเราน่ะ ดิวรับรองว่า ทุกๆคนต้องรักอี้แน่นอน เพราะว่าอี้เข้ากับทุกๆคนได้ดีอยู่แล้วนี่ “ ดิวพูดไปยิ้มไป เหมือนมีความหวัง แต่เค้าคงไม่รู้หรอก ที่ผมพูดไปว่าคนในครอบครัวของเค้านั้น ผมหมายถึงใคร ผมรู้สึกหวั่นใจมากๆ
-
:m15:อุปสรรคที่สำคัญที่สุดในการที่ความรักแบบเรา ๆ คือการยอมรับจากครอบครัวของทั้ง 2 ฝ่าย เอาใจช่วยให้อี้และดิวฟันฝ่าอุปสรรคต่าง ๆ ไปให้ได้นะ สู้ ๆๆๆ :m15:
-
ขอให้พี่ดิวกะพี่อี้
เข้มแข็ง ฟันฝ่าอุปสรรคที่ใหญ่ที่สุดไปให้ได้
เป็นกำลังใจให้
-
มารอลุ้นต่อครับ
-
:กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
:-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[
“ โอ๊ยยยยย เรื่องนี้ยิ่งไม่ใช่ปัญหา อี้ก้อรู้นี่ว่า แม่ของดิวน่ะ รักอี้มากแค่ไหน เผลอๆน่ะ รักมากกว่าดิวอีก ฮ่าๆๆๆ แล้วพี่ๆน้องๆของดิวก้อเช่นกัน ทุกคนเอ็นดูอี้หมดทุกคน อี้ไม่ต้องห่วงเรื่องนี้เลยน่ะครับ ถ้าอี้ได้มาเป็นส่วนหนึ่งของครอบครัวเราน่ะ ดิวรับรองว่า ทุกๆคนต้องรักอี้แน่นอน เพราะว่าอี้เข้ากับทุกๆคนได้ดีอยู่แล้วนี่ “ ดิวพูดไปยิ้มไป เหมือนมีความหวัง แต่เค้าคงไม่รู้หรอก ที่ผมพูดไปว่าคนในครอบครัวของเค้านั้น ผมหมายถึงใคร ผมรู้สึกหวั่นใจมากๆ
“ ดิว ตอนนี้อี้ยังไม่อยากคิดอะไรทั้งนั้น อี้ยังรู้สึกสับสนมากๆ กับหลายๆเรื่อง ดิวอย่าพยายามให้อี้คิดอะไรมากกว่านี้เลยน่ะครับ “ ผมจำใจต้องเบรคดิวไว้ก่อน เพราะตอนนั้นผมไม่อยากรู้สึกแย่ไปกว่านี้
“ ดิวไม่ได้คาดคั้นอะไรอี้ตอนนี้หรอก แค่ดิวได้รู้ว่าอี้รักดิวมากแค่ไหน แค่นี้ดิวก้อดีใจแล้ว ดิวว่าอี้ไปพักผ่อนได้แล้วน่ะ นี่ก้อดึกมากแล้ว วันนี้ อี้เจออะไรแย่ๆมาเยอะแล้ว ป่ะ เดี๋ยวดิวพาอี้ไปนอนเอง “
ดิวไม่พูดเฉยๆ กลับช้อนตัวผมขึ้นด้วยแขนทั้งสองข้างของเค้า แล้วอุ้มผมเดินตรงไปยังห้องนอน ผมเองก้อรู้สึกตกใจและเขินมาก ทำอะไรไม่ถูก ได้แต่ก้มหน้าซบไปที่หน้าอกของดิว มันช่างเป็นอ้อมอกที่อบอุ่นนัก เมื่อไหร่น่ะ ที่ผมจะได้ซุกอยู่ในอ้อมอกนี้ได้นานดังที่ใจต้องการ แล้วนี่จะมีอุปสรรคอะไรมาแยกเราสองคนออกจากกันอีกไหมเนี่ยะ
ดิวอุ้มผมมาส่งถึงบนเตียงในห้องนอนของผม จากนั้นก้อวางตัวผมลงบนเตียงอย่างนุ่มนวล จากนั้นดิวก้อหอมมาที่หน้าผากผมอย่างแผ่วเบา ตอนนั้นผมรู้สึกว่าหน้าผมจะร้อนผ่าวๆ ด้วยความเขิน พอดิววางผมลงแล้ว ดิวก้อเอามือของเค้ามาลูบหัวผมเบา สายตาดิวก้อมองผมอย่างหวานซึ้ง จนผมเองต้องหลบตาของเค้า แล้วหันไปมองทางอื่น
“ อี้นอนพักผ่อนมากๆน่ะครับ เดี๋ยวดิวจะนั่งเฝ้าอี้เอง จนกว่าอี้จะหลับ แล้วเดี๋ยวหลังจากนั้น ดิวก้อจะกลับบ้านดิวน่ะครับ “
“ แล้วดิวล่ะ ไม่เหนื่อยเหรอ ดิวก้อดูท่าจะเหนื่อยเหมือนกันน่ะเนี่ยะ ถ้าไม่ว่าอะไร ดิวมานอนกับอี้บนเตียงก้อได้น่ะ แล้วตอนสายๆก้อค่อยตื่นแล้วกลับบ้านก้อได้ ขับรถกลับตอนเหนื่อยๆนี่มันอันตรายน่ะครับ “
“ ไม่หรอกครับ ถ้านอนกับอี้บนเตียง เดี๋ยวดิวจะอดใจไม่ไหว อิอิอิ “ ดิวหัวเราะคิกคักอย่างอารมณ์ดี
“ บ้าน่าดิว ใครจะยอมง่ายๆขนาดนั้น อี้แค่เป็นห่วงดิวเท่านั้นเอง ไม่อยากให้ดิวเหนื่อย “ ผมตอบไปแบบเขินๆ
“ ก้อได้ครับ แต่อี้ต้องหลับก่อน ดิวถึงจะหลับได้ เป็นการทดแทนที่ว่า เรื่องวันนี้ ดิวไม่สามารถปกป้องอี้ได้เลย อย่างน้อยๆ ก้อให้ดิวได้ดูแลปกป้องอี้บ้าง ตอนนอนแล้วกันน่ะครับ ขอบคุณอี้มากๆน่ะครับที่เป็นห่วงดิว “
จากนั้นดิวก้อก้าวขึ้นมาบนเตียง จากนั้นก้อเบียดตัวลงนอนข้างๆผม โดยที่ตัวดิวเองก้อไม่ได้นอนเลยซะทีเดียว แต่เอาหมอนมาพิงหลังไว้ในท่ากึ่งนั่งกึ่งนอน จากนั้นก้อเอามืออีกข้างมากอดผมไว้ ส่วนอีกข้างก้อเอามาลูบที่หัวผมเบาๆ ผมสัมผัสได้ถึงความรู้สึกตรงนั้น โดยที่ไม่ต้องใช้คำพูดใดๆระหว่างเราเลยว่า เรารู้สึกต่อกันมากมายลึกซึ้งเพียงใด
-
เฮ้ออออ พักผ่อนๆๆๆๆ
สงสัยฝันดีแน่ๆเลย ^^
-
นายจะโดนหลอกอีกไหมอี้
ขอให้เข้าใจกันจิงๆ เหอ...
-
:L1:โรแมนติกนอนกอดกันจนหลับ :L1:
-
:serius2: :serius2: :serius2:
ก็ยังเหลือเรื่องคุณพ่อที่ยังมิได้เครียร์
อ่า
แต่กลับมาหวานหยั่งงี้อีกทีได้ ก็ดีแล้ว
มีความสุข
ดิวอี้จงเจริญ !!! :pighaun:
-
เอิ๊กๆๆๆ อ่ะน่ะตลอดดดดอ่ะ คุงดิว
ถ้ากลับลิ้นอีกทีนี้ โดนไม้ตะพดแทนไม้นไก่แน่ๆๆๆๆ
อยากจะรู้เจงๆๆๆว่าต้งอ่ะ จะทำไง เฮ้อออ สงสารอ่ะ
มาทางนี้ม่ะ เค้าดูแลหัวใจให้หหหหหห อิอิ :oo1:
-
o18 o18 o18 o18
ขู่กันเข้าไป
เด๋วก้อรู้
เอิ๊กกกกกกกกกกกกกกกกก
-
:กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1:
จากนั้นดิวก้อก้าวขึ้นมาบนเตียง จากนั้นก้อเบียดตัวลงนอนข้างๆผม โดยที่ตัวดิวเองก้อไม่ได้นอนเลยซะทีเดียว แต่เอาหมอนมาพิงหลังไว้ในท่ากึ่งนั่งกึ่งนอน จากนั้นก้อเอามืออีกข้างมากอดผมไว้ ส่วนอีกข้างก้อเอามาลูบที่หัวผมเบาๆ ผมสัมผัสได้ถึงความรู้สึกตรงนั้น โดยที่ไม่ต้องใช้คำพูดใดๆระหว่างเราเลยว่า เรารู้สึกต่อกันมากมายลึกซึ้งเพียงใด
“ ดิว อี้ถามหน่อยสิ ถ้าคืนนี้ อี้โดนไอ้บอลมันข่มขืนจริงๆ ดิวจะทำยังไง “ ผมถามขึ้น แล้วมองไปที่ตาของดิว
“ ถ้ามันเป็นอย่างนั้นจริงๆน่ะ อี้ก้อน่าจะรู้ดีว่า ดิวจะทำยังไงกับมัน ดิวฆ่ามันแน่ ดิวไม่ยอมให้ใครมาทำอะไรกับดวงใจของดิวหรอกน่ะ ถ้าใครย่ำยีอี้น่ะ มันต้องตายด้วยมือดิว ร่างกายที่น่าทะนุถนอมของอี้ ไม่สมควรที่คนเลวๆอย่างนั้นจะมาทำเลวๆอย่างนั้นได้ อย่างที่ดิวเคยสัญญาไงว่า ดิวจะปกป้องอี้ด้วยชีวิตของดิวเอง “ ดิวพูดออกมาด้วยน้ำเสียงที่หวานหยด แต่ผมรู้สึกถึงความจริงจังของดิวได้
“ ก้อดีเหมือนกัน ที่ไอ้บอลมันทำอะไรอี้ไม่ได้ ไม่งั้นดิวต้องเป็นฆาตกรฆ่าคนแน่ๆเลย มันไม่คุ้มหรอกน่ะ ที่ดิวจะไปแลก “
“ ไม่คุ้มยังไงล่ะอี้ อี้ทั้งคน อี้ที่เป็นเหมือนดวงใจของดิว โดนไอ้เลวระยำมันย่ำยีเอา มันจะไม่สมควรตายได้ไง แต่ก้อช่างเหอะ เรื่องมันผ่านไปแล้ว จากนี้ไป อี้ก้อต้องระวังตัวให้ดีๆน่ะครับ ดิวไม่คิดว่าพวกนั้นจะหยุดง่ายๆ “ ดิวพูดเหมือนกังวลๆ จนผมก้ออดกังวลตามไปด้วยไม่ได้ ใช่อย่างที่ดิวพูด พวกนั้นจะหยุดอยู่แค่นี้หรือเปล่าน่ะ ???
“ อืมมมม อี้ว่าน่ะ อี้จะปรึกษากับต้งเรื่องนี้ คงต้องให้ต้งช่วยอีกแรง ลำพังอี้คนเดียว คงไปต่อกรกับพวกนั้นไม่ได้หรอก แม้ว่าจะต้องรบกวนต้งแค่ไหน อี้ก้อคงต้องยอมแล้วล่ะ มีอะไรช่วยกันหลายๆคน มันน่าจะปลอดภัยขึ้นน่ะ “
“ ดิวก้อว่า เป็นความคิดที่ดีน่ะ ดิวเชื่อว่า ไอ้ต้งมันไม่ปล่อยให้อี้ตกอยู่ในอันตรายแน่นอน มันรัก.....เอ่อ รักอี้ ซะขนาดนั้น “ ดิวน้ำเสียงเศร้าลงไปนิดนึง ผมเองก้อรู้สึกกับคำพูดนั้นเช่นกัน ต้งรักผม รักผมมาก แล้วก้อดีกับผมมากเช่นกัน แต่ผมดันทรยศเค้าอีกแล้ว แล้วยังจะมาขอให้เค้าช่วยเหลืออีก ผมนี่มันเห็นแก่ตัวจริงๆเลย แต่จะให้ผมทำยังไงได้ล่ะครับ
ผมเองก้อสลดไปนิดนึง จนดิวคงจะรู้สึกได้ถึงตรงนั้น เลยเอามือของเค้าเชยคางของผมขึ้น ให้หันมองตาเค้า แล้วพูดว่า
“ อี้ครับ ความรัก มันเป็นสิ่งที่ห้ามกันไม่ได้หรอกน่ะ สักวันนึงน่ะ ไอ้ต้งมันต้องเข้าใจเราทั้งสองคน ขอเพียงให้อี้ทำในสิ่งที่อี้คิดว่า อี้มีความสุขมากที่สุด และทำร้ายคนอื่นน้อยที่สุดแล้วกัน ดิวว่า มันถึงเวลาแล้วที่อี้จะคิดถึงความรู้สึกของตัวเองบ้าง ส่วนไอ้ต้ง ถ้ามันรักอี้มาก มันก้อต้องเข้าใจอี้ และไม่โกรธอี้ เชื่อดิวสิ “
มันก้อจริงอย่างที่ดิวพูดน่ะครับ แต่เวลาทำน่ะสิ มันไม่ง่ายอย่างที่พูดเลยสักนิด ไอ้การที่ผมต้องมีความรักในอย่างที่ตัวเองต้องการนี่ ผมต้องทำร้ายจิตใจใครหลายๆคนนั้นเหรอ อย่างนี้มันใช่ความรักแล้วเหรอ ไหนจะต้งผู้ที่รักผมสุดหัวใจ และดีกับผมมากๆ ไหนจะพ่อของดิว ที่รักลูกชายและหวังดีต่อลูกชายเช่นกัน ผมควรจะเลือกระหว่างความถูกต้องอย่างที่มันควรจะเป็น หรือว่าความรู้สึกความต้องการของตัวเองกันแน่ ผมชักเริ่มสับสนมากขึ้นๆแล้วครับ
-
จะเลือกแบบไหนดีน่ะเหรอ
คิดหนักๆ
เราจะยอมทุกข์เพื่อให้คนอื่นสุข
แต่ลองคิดดูนะถ้าเลือกทางนี้คนที่ทุกข์ไม่ใช่อี้คนเดียว มีดิวอีกคนนึง
หรือจะสุขบนความทุกข์คนอื่น
คนที่จะทุกข์ก็มีด้งกะพ่อของดิว
แบบนี้ต้องลองช่างน้ำหนักดุนะว่าคนไหนที่มีความสำคัญต่อเรามากและไม่อยากให้เค้าเป็นทุกข์หรือเสียใจ
คนเราก็มี 2 แบบนะ
แบบที่ 1 คนที่ทำทุกอย่างเพื่อให้ตัวเองและคนที่รักมีความสุขมากที่สุด
แบบที่ 2 คนที่ยอมสละให้ตัวเองและคนที่รักเป็นทุกข์เพื่อให้คนรอบๆข้างมีความสุข
ลองคิดดูนะว่าจะเป็นคนแบบไหนดี
ผมว่าผมอยากเป็นคนแบบที่ 1 นะ ถึงจะดูเป็นคนเห็นแก่ตัวก็เถอะ แต่ผมทนเห็นคนที่รักเสียใจไม่ได้ คนอื่นหรือสังคม ผมไม่ค่อยแคร์นะ ผมแคร์คนใกล้ตัวมากกว่า
และอีกอย่างที่อยากจะบอกก็คือว่า "เราอย่าคิดแทนคนอื่น"
:เฮ้อ: พล่ามอะไรอีกแล้วฟระตรู แบบว่าแอบๆอินนิดนุงอ่ะ :sad11:
-
เห็นด้วยกะรีบน แบบนี้ไม่เห็นแก่ตัวหรอก
คนรอบข้างเขาจะรู้สึกอย่างไรเราก็ไม่อาจรู้ได้ อย่าไปคิดแทนเขาเลย
-
สั้นอ่ะ ฮืออออออออออออออออ
เค้าเซ็ง เค้าจะเอายาวๆๆๆๆๆๆๆ :serius2:
คนโพสไปข่มขืนขืนบังคับขู่เข็นนนนมาเด๋วนี้เลยยยยย อร้ายยยยยย :z3:
ปล. ตรูลุ้นนนนนนนนนนนน
-
ไม่อยากทำให้คนที่ตัวเองรักเสียใจ
ไม่อยากโกหกตัวเอง รู้ตัวแล้วว่ารักใคร
อยากอยู่กับใครมากกว่า ซื่อสัตย์กับตัวเอง
ดีกว่า ซื่อสัตย์กับคนอื่น เพราะถ้าเราไม่ซื่อสัตย์กับตัวเอง
มันก็เท่ากับเป็นการทำร้ายคนอื่นๆด้วยเช่นกัน ...
ทำร้ายความรู้สึกเค้า ที่เค้าเห็นแก่ตัวไม่ได้สนใจ
คนที่เค้ารักเลยว่าจะรู้สึกยังไง
-
มาให้กำลังอี้กับดิวให้สู้ต่อไป
ไม่มีชีวิตใดที่ราบรื่นไม่มีอุปสรรค
เพราะฉะนั้นเมื่อเจออุปสรรคก็ช่วยกันฝันฝ่าไปให้ได้
ถ้าผ่านพ้นช่วงนี้กันไปได้ ก็จะได้พบว่า รักแท้รออยู่ ที่ปลายทางนั้น
-
ต้งกินแห้ว
-
:z13: :z13: :z13: :z13: :z13:
ตอนนี้ ผมขอทำก๋วยจั๊บ ญวน ทานก่อนน่ะครับ
แล้วดึกๆ จะมาต่อให้น่ะครับ
ร๊ากกกกกกกกกก ทุกๆคนครับ
:L2: :L2: :L2: :L2: :L2:
-
:call: :call: :call: :call: :call: :call: :call: :call: :call: :call: :call: :call: :call:
มันก้อจริงอย่างที่ดิวพูดน่ะครับ แต่เวลาทำน่ะสิ มันไม่ง่ายอย่างที่พูดเลยสักนิด ไอ้การที่ผมต้องมีความรักในอย่างที่ตัวเองต้องการนี่ ผมต้องทำร้ายจิตใจใครหลายๆคนนั้นเหรอ อย่างนี้มันใช่ความรักแล้วเหรอ ไหนจะต้งผู้ที่รักผมสุดหัวใจ และดีกับผมมากๆ ไหนจะพ่อของดิว ที่รักลูกชายและหวังดีต่อลูกชายเช่นกัน ผมควรจะเลือกระหว่างความถูกต้องอย่างที่มันควรจะเป็น หรือว่าความรู้สึกความต้องการของตัวเองกันแน่ ผมชักเริ่มสับสนมากขึ้นๆแล้วครับ
“ อี้ก้อไม่รู้ว่าต่อไปมันจะเป็นยังไงน่ะ แต่อี้จะพยายามทำให้อีที่สุด อี้ก้อขอให้ทุกๆคน เข้าใจเราทั้งสองคนเช่นกัน “ ผมพูดเน้นคำว่าทุกคนอย่างชัดเจน แต่ดิวคงไม่สังเกต และไม่รู้ว่าผมหมายถึงใคร
“ เอาล่ะๆ ดิวว่า ตอนนี้อี้อย่าเพิ่งคิดอะไรมากเลย อี้ควรจะนอนหลับพักผ่อนได้แล้วน่ะ เดี๋ยวพรุ่งนี้จะเพลียเอา แล้วก้อ ถ้าพรุ่งนี้ไม่ไหว ก้อไม่ต้องไปทำงานน่ะ โทรลางานเลยก้อได้ แล้วพักผ่อนมากๆน่ะ ส่วนเรื่องความปลอดภัยของอี้ ดิวว่า ดิวจะจ้างคนมาดูแลอี้อยู่ห่างๆ น่าจะเป็นการดี เดี๋ยวเรื่องนี้ดิวเป็นธุระเอง “ ดิวพยายามกลบ่อมผมอีกที แต่อยู่ๆก้อมีสิ่งนึงในใจของผม มันมันยังค้างคาอยู่ ผมเลยถามดิวขึ้นอีกที เพื่อให้ผมหายข้องใจ
“ เดี๋ยวก่อนดิว ยังนอนไม่ได้ อี้ยังมีเรื่องคาใจอยู่อีกเรื่องนึง “
“ อะไรล่ะครับ ที่รัก จะคาใจอะไรอีกนักหนา ฮ่ะ “ ดิวถามกลับน้ำเสียงดุนิดๆ แต่ผมรู้ว่าเค้าแกล้งทำไปงั้น
“ ก้อเรื่อง.........เอ่อ น้อง เอ่อ.................. น้องบีอะไรของดิวอ่ะ ตกลงเค้าเป็นอะไรกับดิวกันแน่ “ นี่ไงล่ะนิสัยจริงๆของผมอีกอย่าง ถ้าค้างคาอะไรในใจแล้ว ผมต้องการเคลียร์ให้จบ แล้วจู๋ๆ เรื่องนี้มันก้อผุดขึ้นมาในสมอง
ดิวได้ยินดังนั้นก้อหัวเราะ ชอบใจใหญ่ จนผมเองก้อแปลกใจว่าเค้าจะขำอะไรนักหนา
“ นี่ดิว อี้ไม่ตลกด้วยน่ะ ดิวบอกอี้มาเลย ว่าดิวกับน้องบีเป็นอะไรกันแน่ ไม่ใช่ว่า ไปรักกับอีกคนนึง แล้วยังมาบอกว่ารักอี้อีกน่ะ อย่างนี้มันเหมือนการจับปลาสองมืออ่ะ อี้ไม่ชอบ อี้ไม่ชอบแบ่งใครน่ะจะบอกให้ “ ผมพูดไปแบบงอนนิดๆ ดิวเห็นอาการของผมดังนั้นก้อหยุดหัวเราะ แล้วก้อยื่นปากมาหอมหน้าผากผมอย่างนุ่มนวล จากนั้นก้อมองตาผมด้วยสายตาที่หวานมากๆ
“ อี้นี่ ขี้หึงไม่เบาเลยน่ะเนี่ยะ น้องบีน่ะเหรอ เค้าก้อเป็นผู้หญิงคนนึงที่ดิว เอ่ออออ รักมากคนนึงเหมือนกัน “ อ้าววววว ดิว ไหงพูดออกมาอย่างนี้ล่ะ และดูท่าว่าดิวจะจริงจังกับคำพูดนั้นมากๆด้วย แต่ผมนี่สิ รู้สึกว่าหน้าชาไปเลยทันที
“ ดิ ดิ ดิว หมายความว่าไงอ่ะ ที่บอกว่า น้องบีก้อเป็นผู้หญิงที่ เอ่ออออ ดิว รักมากคนนึง อี้ อี้ ไม่เข้าใจอ่ะ “ เสียงของผมสั่นอย่างเห็นได้ชัด แต่ดิวกลับทำหน้าตาเรียบเฉยๆ จนผมเริ่มรู้สึกไม่ดีแล้ว[/color]
-
อ้าวเวรรร
ยังไงฟะ
พูดมาให้ชัดๆเด๊ะ
-
แหม พี่ครับพี่ มาแค่นี้อ่ะเหรอ ทำกันด้ายยยยยยย :serius2:
-
:t3: :t3: :t3: :t3: :t3:
:3125: :3125: :3125: :3125: :3125:
“ อี้นี่ ขี้หึงไม่เบาเลยน่ะเนี่ยะ น้องบีน่ะเหรอ เค้าก้อเป็นผู้หญิงคนนึงที่ดิว เอ่ออออ รักมากคนนึงเหมือนกัน “ อ้าววววว ดิว ไหงพูดออกมาอย่างนี้ล่ะ และดูท่าว่าดิวจะจริงจังกับคำพูดนั้นมากๆด้วย แต่ผมนี่สิ รู้สึกว่าหน้าชาไปเลยทันที
“ ดิ ดิ ดิว หมายความว่าไงอ่ะ ที่บอกว่า น้องบีก้อเป็นผู้หญิงที่ เอ่ออออ ดิว รักมากคนนึง อี้ อี้ ไม่เข้าใจอ่ะ “ เสียงของผมสั่นอย่างเห็นได้ชัด แต่ดิวกลับทำหน้าตาเรียบเฉยๆ จนผมเริ่มรู้สึกไม่ดีแล้ว
“ ก้อจะไม่หดิวรักน้องบีได้ยังไงเล่า ก้อเค้าเป็นลูกพี่ลูกน้องคนนึงของดิวที่สนิทกับมาก ไม่ให้ดิวรักญาติของดิว แล้วจะให้ดิวไปรักญาติของใครล่ะ อี้ก้อพูดไปเนอะ “ ดิวยังตอบด้วยสีหน้าเรียบเฉยอีก เค้าจะรู้ไหมเนี่ยะ ว่าผมใจแป้วไปเลย เกือบแล้วไหมล่ะ
“ ดิวนี่บ้าจริงๆเลย แล้วทำไมไม่บอกันล่ะ แล้วใครจะไปรู้ล่ะ เห็นสนิทสนม ดูแลเทคแคร์กันขนาดนั้น ใครเห็น ใครเค้าจะไม่คิดอย่างอี้ล่ะ “ ผมเองก้อหันหน้าหนีไปทางอื่นเลย งอนแล้วน่ะ มาแกล้งกันอย่างนี้
“ ฮ่าๆๆๆๆ อี้นี่น่ะ โดนดิวอำอีกแล้ว โถๆๆๆ อี้ครับ ก้อวันนั้นอ่ะ น้องบีเค้าเพิ่งมาจากต่างจังหวัดนี่ครับ แล้วพอดีน้องเค้าอยากจะไปเล่นสงกรานต์ที่ข้าวสาร ดิวเลยอาสาพาไป แต่ถ้าอี้สังเกตดีๆน่ะ จะเห็นว่าเรามากันหลายคน และในจำนวนหลายๆคนนั้น ก้อมีแฟนของน้องเค้าก้อมาด้วย เอออออ ใช่สิน่ะ อี้คงไม่รู้จักพวกเค้าหรอก เลยอาจจะเข้าใจผิดไป “
“ อ้าวดิว จะไม่ให้เข้าใจผิดได้ไง ไหนจะเห็นกับตา แล้วพอตอนที่ดิวไปส่งอี้น่ะ ในรถ ดิวก้อพูดกับน้องเค้า จ้ะๆ จ๋าๆ เหมือนคนรักกัน ใครเล่าจะไม่คิด หรือดิวว่าไม่จริง “ ผมเริ่มงอนจริงๆแล้วน่ะ ที่ดิวทำเหมือนผมเป็นตัวตลกอีกแล้ว
“ อืมมมม ดิวจะพูดยังไงดีอ่ะ คืออย่างนี้ คือวันก่อนหน้านั้นน่ะ ไอ้ต้งอ่ะ มันมาหาดิวที่บ้าน มาขอร้องดิวให้เลิกยุ่งกับอี้ไง แล้วดิวก้อดันรับปากมันไปอย่างเสียไม่ได้ จากนั้น ดิวก้อไปเจออี้โดยบังเอิญที่ข้าวสารอ่ะ ดิวเลยพยายามทำให้อี้เข้าใจดิวผิด คิดว่าดิวมีคนอื่นอยู่แล้ว เพื่อที่ว่าอี้จะได้ตัดใจจากดิวไง อี้รู้ไหมว่า ตอนนั้นดิวรู้สึกแย่แค่ไหนที่ได้ทำอย่างนั้น ดิวพอจะอ่านอารมณ์อี้ออกน่ะ ว่าอี้ก้อรู้สึกแย่ไปไม่แพ้ดิวหรอก แล้วตอนอยู่บนรถน่ะ ดิวก้อทำฟอร์มว่าโทรไปหาน้องบีนั่นแหละ แต่ดิวไม่ได้กดเบอร์จริงๆหรอก ดิว หลอกอี้เองทั้งหมดเลย ก้อมันไม่รู้จะทำไงนี่นา “ ดิวนี่จริงๆเลย จอมวางแผนตัวยงชัดๆเลยนี่นา
“ แล้วหลังจากที่ดิวไปส่งอี้ที่คอนโดนั่นอ่ะ จากนั้นดิวก้อลงมาดื่มเหล้ากับยามและเมามาย แถมยังพร่ำเพ้อพรรณนาต่างๆนานานั้น มัน เหตุผลมันมาจากเรื่องนี้ใช่ไหม “ ดิวได้ยินคำถามก้อนิ่งไปนิดนึง จากนั้นก้อตอบ
“ มันก้อใช่นั่นแหละ ก้อดิวเครียด และดิวก้อเสียใจมากๆด้วยนี่ ที่ดิวได้พูดจาทำร้ายอี้ไปอย่างนั้น ดิวโกรธ และเกลียดตัวเองมาก ที่ทำร้ายคนที่เรารักได้ลงคอ ดิว ดิวไม่รู้จะทำยังไงให้มันลืมๆไปซะ เลยไปซื้อเหล้ามาดื่มกับยามที่คอนโดนั้นอ่ะ ดิวอาจจะดื่มมากไปหน่อย เลยพูดเพ้อเจ้อไปตามเรื่องแหละ แฮะๆ “
“ ดื่มไปไม่หน่อยแล้วล่ะ อย่างนั้นเรื่องว่ามากโขเลยแหละ กลิ่นเหล้านี่หึ่งเชียว แล้วกว่าจะลากตัวดิวขึ้นมาได้ อี้กับพี่ รปภ.ก้อแทบแย่เลนแหละ คนอะไรตัวหนักชะมัด เหม็นก้อเหม็น “ ผมแกล้งพูดไปแบบนั้นแหละ แต่ที่จริงผมไม่ได้รู้สึกอย่างนั้นหรอก
“ แหงะ อี้อ่ะ ก้อคนมันเศร้านี่นา และเมาด้วย จะให้ทำไงล่ะ ไม่เอาล่ะๆ อี้นอนดีกว่า ไม่ต้องมาชวนดิวคุยเลย พักผ่อนเยอะๆน่ะครับ จะได้มีแรงทำงานในวันต่อๆไป เชื่อดิวน่ะ “ ดิวพยายามกล่อมผมให้นอนอย่างหนัก ทำไมน่ะ เค้าต้องทำอย่างกับผมเป็นเด็กด้วย
“ ก้อได้ อี้จะนอน แต่ที่อี้นอนนี่ ไม่ใช่เพราะว่าอี้เชื่อดิวหรอกน่ะ เพราะว่าอี้ง่วงเองต่างหาก “ ผมยังเฉไฉไปเรื่อย
“ คร๊าบบบบบบ ยังไงก้อได้ คร๊าบบบบบบ ขอให้อี้นอนเหอะ อี้นี่จริงๆเลยน่ะ จะยอมดิวสักครั้งนี่ไม่ได้เลยรึไง ไม่เป็นไร ดื้อๆ รั้นๆ อย่างนี้นี่แหละ ดิวชอบ สเป็คที่ค้นหามานานเลยแหละ อิอิ “ พูดหื่นๆไม่พอ ดิวยังไม่ทำหน้าหื่นใส่ผมอีก ผมเลยต้องเอาผ้าห่มคลุมโปงแล้วหันหลังให้ดิวไป คนบ้าอะไร ทะลึ่งได้ทุกสถานการณ์เลย
ดิวเห็นผมทำท่าทางอย่างนั้น เค้าก้อหัวเราะชอบใจใหญ่ จากนั้นดิวก้อเลื่อนตัวเค้าเข้ามาในผ้าห่มที่ผมใช้คลุมโปงอยู่ จากนั้นก้อค่อยๆเอามือมากอดผม แต่ผมก้อแกล้งเค้าด้วยการตีมือเค้าไป แต่ดิวหาได้ยอมไม่ ยิ่งเห็นผมต่อต้านเท่าไหร่ ดิวยิ่งพยายามมากขึ้น เราต่อสู้กันในผ้าห่มอยู่สักพักจนผมเริ่มเหนื่อย เลยยอมให้ดิวกอดผมได้ตามใจชอบ แต่ที่จริงแล้ว ผมก้อรู้สึกดีมากๆ ที่โดนดิวกอดอย่างนั้น มันเป็นอ้อมกอดที่อบอุ่นมาก ในแบบที่ผมเองไม่ค่อยได้สัมผัสนัก ผมสุขใจยิ่งนัก และผมก้อรู้ว่า ดิวคงรู้สึกเหมือนกับผมเช่นกัน ก่อนจะหลับ ดิวก้อมาจูบที่ซอกคอของผมเบาๆ แล้วกระซิบที่ข้างหูผมว่า
“ หลับฝันดีน่ะครับ ที่รักของดิว “
จากนั้น เราทั้งสองก้อหลับไป ในห้วงนิทรา ที่แสนหวาน...........................
-
ดิวกับอี้น่ารักมากเลย
เด๊วจะทะเลาะกันอีกไหมเนี่ยะ
เอาใจช่วยทั้งคู่ให้ผ่านอุปสรรคไปได้
-
ซุ่มมานาน ขอรายตัวนิดนึง
เพิ่งมาอ่านเรื่องนี้ เำพิ่งถึหน้าที่ 58 เองมั้ง
ตอนวันเกิดอี้อะ แล้วตกลงร้านอาหารนั้นของต้งใช่มั๊ยอ่า :z2:
อ่านต่อ !!!
-
หวานกันแบบนี้ พายุลูกใหม่กำลังจะมากอีกใช่มั้ยครับเนี่ย :z10:
หวานกันได้ไม่นานซะทีน่ะสองคนนี้อ่ะ เหอๆ
-
o18 o18 o18 o18 o18 o18 o18
ตอบคำถามน่ะครับ
เป็นร้านที่ต้ง สร้างมาเป็นของขวัญวันเกิดให้อี้น่ะครับ
ขอบคุณน่ะครับ ที่ติดตาม
-
ถึง 76 แ้ล้วครับ มึนไปตามๆกัน ยาวเยียดดดดด :sad4:
-
^
^
^
รีบนสู้ๆนะครับ พักสายตาบ้างน่ะ :laugh:
-
:bye2: :bye2: :bye2: :bye2: :bye2: :bye2: :bye2: :bye2: :bye2: :bye2: :bye2: :bye2: :bye2: :bye2:
“ หลับฝันดีน่ะครับ ที่รักของดิว “
จากนั้น เราทั้งสองก้อหลับไป ในห้วงนิทรา ที่แสนหวาน...........................
“ อี้ครับ อี้ อี้ครับ ตื่นได้แล้วครับ “
เสียงๆนึงปลุกผมให้ตื่น โอ๊ยยยยย นี่มันกี่โมงแล้วนี่ ผมไม่อยากลุกขึ้นมาจากเตียงเลย ดูเหมือนว่า เมื่อคืนที่ผ่านมา ผมจะนอนหลับฝันดีมากจนผมไม่อยากตื่นเลย ผมจำไม่ได้ว่าผมฝันอะไรไป แต่ผมรู้สึกว่าผมมีความสุขสุดๆ แต่ผมก้อต้องตื่น เพราะเสียงปลุกเสียงนั้น และจากการเขย่าตัวผมที่ไม่แรงมาก แต่มันก้อพอทำให้ผมตื่นได้ พอลืมตาขึ้นมา ผมก้อเห็นดิวนั่งยิ้มหวานอยู่ขอบเตียงข้างๆผม
“ อี้ครับ ตื่นได้แล้ว ขอโทษทีน่ะครับที่ดิวต้องปลุก ตอนแรกกะว่าจะให้นอนพักผ่อนนานๆ แต่คือว่า ดิวต้องกลับบ้านแล้วน่ะครับ พอดีมีงานด่วน ยังไงซะดิวก้อแค่จะบอกว่า ดิวทำอาหารเช้าไว้ให้แล้วน่ะครับ อยู่ที่โต๊ะอาหารน่ะครับ เดี๋ยวดิวคงต้องรีบไปแล้ว ไว้ดิวจะโทรมาหาน่ะครับ ยังไงก้ออย่าลืมทานอาหารเช้าน่ะครับ จากนั้นก้อทานยาแล้วค่อยนอนต่อก้อได้ ดิวเป็นห่วงน่ะครับ “ จากนั้นดิวก้อยื่นหน้ามาจุ๊บที่หน้าผากผมทีนึง แล้วยิ้มหวานให้ผม เล่นเอาผมเขินจนพูดอะไรไม่ออกไปเหมือนกัน
“ อี้รู้ไหมครับ เวลาอี้เขินนี่ อี้น่ารักมากเลยน่ะครับ ดิวดีใจจังที่ได้เป็นแฟนกับอี้ ดิวขอรับรองเลยว่า ดิวจะดีกับอี้ตลอดไป จะรักอี้ และจะไม่ยอมให้ใครมาทำอะไรอี้อีก ดิวสัญญาด้วยชีวิตของดิวเอง “ แม้คำพูดของดิวจะดูจริงจังนัก แต่น้ำเสียงและสายตาของเค้า กลับดูหวานเยิ้มเสียยิ่งกว่าอะไร แล้วอย่างนี้จะไม่ให้ผมเขินได้ไงล่ะครับ
“ ถ้าดิวยังมัวมาพูดอะไรลิเกๆอย่างนี้อยู่น่ะ อี้ว่าดิวคงไม่ได้ไปทำงานกันพอดี ไปซะเหอะ เด่ยวไม่ทันทำงานแล้วจะมาโทษอี้ไม่ได้น่ะ “ ผมแซวเค้าไปแก้เขิน
“ ได้คร๊าบบบบบบบ ที่รัก แล้วเจอกันน่ะครับ “
แล้วดิวก้อเดินออกจากห้องนอนผมไป แต่ก่อนออกจากห้อง ดิวยังไม่วายส่งจูบมาให้ผมอีก ผมเองก้อแปลกใจน่ะว่า คนที่ผมเคยคิดว่าเค้ากักขฬะและนิสัยเลวร้ายสุดๆนี่ จะหวานและโรแมนติคเป็นเหมือนกัน
พอดิวออกไปแล้ว ผมก้อเดินออกไปทานอาหารเช้าที่ดิวจัดไว้ให้ผมที่โต๊ะ วันนี้ดิวทำข้าวไข่เจียว กับต้มจืดหมูสับไว้ให้ผม อืมมมม นับวันดิวนี่จะมีอะไรเซอร์ไพรส์ผมอยู่เรื่อยๆเลยน่ะ แล้วนี่ไปหัดทำอาหารพวกนี้มาจากไหนกัน ดุท่าท่างน่าทานเชียว ว่าแล้วผมก้อลองทานซะหน่อย รสชาตนับว่าดีเลยทีเดียว ใช้ได้ๆ ถ้าฝึกอีกหน่อยรับรองว่ารสชาต ต้องดีกว่านี้แน่ๆ
ผมทานอาหารจนหมดแล้ว จากนั้นผมก้อนำจานชามไปล้าง แล้วผมก้อเข้าไปอาบน้ำอาบท่า เตรียมตัวไปทำงานซะหน่อย ถึงแม้ว่าดิวจะอยากให้ผมพักผ่อนแค่ไหนก้อตาม แต่ผมยังคิดว่าผมพอจะมีแรงทำงานไหว นี่ก้อแค่ 10 โมงกว่าๆ ไปทำงานสายๆหน่อยคงไม่เป็นไร พออาบน้ำเสร็จ ผมก้อแต่งเตรียมและเตรียมของพร้อมจะไปทำงาน แต่ก่อนจะออกจากห้อง เสียงกริ่งในห้องผมก้อดังขึ้น ผมเลยรีบไปดูว่าใครมากดกริ่งห้องผม
พอผมเปิดประตูออก ผมก้อเห็นผู้ชายคนนึง ท่าทางแต่งตัวดียืนอยู่หน้าประตูผม แล้วเค้าพูดขึ้นมาว่า
“ สวัสดีครับ นี่ห้องคุณอี้ใช่ไหมครับ “ ชายคนนั้นพูดด้วยน้ำเสียงสุภาพ ผมเองก้อยังงงๆ เลยตอบกลับไป
“ ใช่ครับ มีอะไรเหรอครับ “ น้ำเสียงผมคงจะงงๆจนคนๆนั้นพูดขึ้นมาอีก
“ พอดีมีคนอยากจะพบคุณน่ะครับ ขอรบกวนเวลานิดหน่อยน่ะครับ “ ชายคนนั้นตอบกลับมา
“ เอ่ออออ ใครเหรอครับ ที่อยากจะพบผม “ ผมยิ่งงงหนักไปกันใหญ่
“ ฉันเอง “ เสียงผู้ชายคนนึงที่อยู่ด้านข้างพูด แล้วจากนั้นเค้าก้อเดินมาหาผม ผมเห็นว่าเค้าคนนั้นเป็นใคร ผมก้อตกใจไม่น้อย.....
-
ใครที่มาหาอี้
พ่อของดิว
หรือ พ่อของหลิงๆ
รอลุ้นต่อไป
-
เห้ย เก่งวะอ่านจบ (ชมตัวเอง)
หารู้ไม่ งานยังไม่เสด ได้ข่าวว่าส่งพรุ่งนี้ :z3:
ตี 4 ค่อยมาทำ
มารอลุ้นนนนนนน
-
เอ๊ยยยยยยยย พ่อมาจริงดิ
พ่อครับ o18
ถ้าพ่อรักลูกจริงๆ
พ่อต้องเคารพการตัดสินใจของลูกสิครับ
ไม่ใช่มาแอบบงการ เล่นงานกันเบื้องหลังเยี่ยงนี้
แล้วก็อ้างว่าทำเพราะรักเพราะห่วง
ลูกมันโตแล้วนะ จะมาอะไรกันป่านนี้
ทีตอนเด็กๆ ไม่ดูไม่แลมัน
ที่ดิวมีนิสัยเดี๋ยวดีเดี๋ยวร้ายก็คงจะถ่ายทอดมาจากอีตาลุงนี่แน่ๆ :เฮ้อ:
-
:o8: :-[ :o8: :-[
อายจัง เพิ่งเจอเรื่องนี้
ก้อติดซ้า ไม่ยอมหลับยอมนอนอ่ะ
2 คืนอ่านทันและ
แบบว่าสงสารอี้อ่ะ
อยากให้พ่อดิวเข้าใจมนุษย์อ่ะ
:o12: :o12: :o12:
ไปละ +1 เอาไป เอาไปเลยให้ไรเตอร์ อย่าหายไปนานล่ะ
เค้าคิดถึง
:bye2: :bye2: :bye2:
o13 o13 o13
-
:a5: :a5: :a5: :a5: :a5: :a5: :a5: :a5: :a5: :a5: :a5: :a5: :a5: :a5: :a5:
“ พอดีมีคนอยากจะพบคุณน่ะครับ ขอรบกวนเวลานิดหน่อยน่ะครับ “ ชายคนนั้นตอบกลับมา
“ เอ่ออออ ใครเหรอครับ ที่อยากจะพบผม “ ผมยิ่งงงหนักไปกันใหญ่
“ ฉันเอง “ เสียงผู้ชายคนนึงที่อยู่ด้านข้างพูด แล้วจากนั้นเค้าก้อเดินมาหาผม ผมเห็นว่าเค้าคนนั้นเป็นใคร ผมก้อตกใจไม่น้อย.....
“ คุณ....ประวิทย์ “ ผมพรึมพรำเบาๆ
“ ใช่ ชั้นเอง นับว่าเธอความจำยังดีนี่ ขอชั้นเค้าไปคุยข้างในหน่อยได้ไหม ชั้นรบกวนไม่นานหรอก “ น้ำเสียงคุณประวิทย์เยือกเย็นมากๆ ไม่เหมือนกับว่าการคุยครั้งนี้ จะเป็นการคุยธรรมดาๆทั่วไป มันต้องมีอะไรแน่ๆ ซึ่งผมเงอก้อหวั่นใจไม่น้อย
“ จะไม่เสียมารยาทหน่อยเหรอ ชั้นขอเข้าไปคุยข้างใน แต่เธอยังไม่ยอมให้ชั้นเข้าไปอีก “ เสียงคุณประวิทย์เรียกผมให้ตื่นจากภวังค์แห่งความสงสัย
“ ออออ อ้อ เชิญเลยครับ “ ผมพูดพร้อมกับผายมือให้คุณประวิทย์เดินเข้ามาในห้องผม โดยที่ชายอีกคนนึงยืนอยู่ด้านนอกห้องผมตามเคย นี่คุณประวิทย์คงจะอยากคุยกับผมเป็นการส่วนตัว
ว่าแล้วผมก้อเดินนำคุณประวิทย์ ไปที่โต๊ะรับแขก แล้วผมก้อผายมือชฺยให้เค้านั่งอีกครั้ง แต่เค้าไม่นั่ง จนผมทำอะไรไม่ถูก เลยยื่นเก้ๆกังๆอยู่อย่างนั้น จากนั้นคุณประวิทย์ก้อเดินเข้ามาใกล้ สีหน้าของเค้าอย่างเรียบเฉยเสียจนผมอดกลัวไม่ได้
เพลี๊ยะ !!! เสียงฝ่ามือมือนึงตบมาที่หน้าของผมดังลั่น ผมเองก้องงไปเลยครับว่า อยู่ๆทำไมคุณประวิทย์ถึงได้ทำอย่างนั้น ผมงงและสับสนไปหมด นี่มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่ เค้าทำอย่างนี้กับผมทำไม ???? แล้วผมก้อเอามือจับหน้าที่โดนตบไว้ แล้วหันกลับไปมองเค้า แต่เค้ายังมีสีหน้าที่เรียบเฉยเช่นเดิม
“ เมื่อกี้ชั้นเห็น ไอ้ดิวมันออกมาจากตึกๆนี้ แล้วจากที่ชั้นสืบดูก้อรู้ว่า มันไม่มีเพื่อนคนไหนของมันที่พักอยู่ที่นี่ ซึ่งก้อมีเธอคนเดียว หวังว่าชั้นคงคิดไม่ผิดน่ะ ที่คิดว่ามันเพิ่งออกมาจากห้องของเธอ ห้องนี่ “ เสียงคุณประวิทย์กร้าวและดังขึ้นจนผมตกใจ ผมเองทำอะไรไม่ถูก และไม่รู้ว่าจะตอบไปยังไง ก้อมันจริงอย่างที่เค้าพูดนี่ครับ แต่เค้าจะรู้ไหมว่า มันอาจจะไม่ใช่ในแบบที่เค้าคิดก้อได้
“ เอ่อออ ใช่ครับ ดิวเพิ่งออกไปจริงๆ แต่ แต่ แต่ ....” ผมพยายามจะอธิบาย แต่ก้อโดนตบหน้าอีกที คราวนี้แรงกว่าครั้งแรงอีก หน้าผมชาไปหมดเลย ทำไม ทำไมเค้าต้องรุนแรงกับผมนัก
-
:m31: :m31:
ตบคืนเลยดีมั้ยพี่อี้ คนเรามีอำนาจแล้ว ชอบใช้ในทางที่ผิด
:z3: :z3:
-
กำลังจะไปได้สวย
อิตาลุงนี่ มาวุ่นวายอีกแระ
-
:fire:
ว่าที่พ่อตาแบบนี้ ถอนหงอกแม่งเลยดีมะ
-
น่ากลัวมากๆเลย :m15: ก็เข้าใจอยู๋หรอกนะหัวอกคนเป็นพ่อ เฮ้อ :z3:
-
เจอว่าที่พ่อสามีอย่างนี้
ทำให้ช็อคตาย หรือ หัวใจวายตายไปเลย
จะได้ไม่มีมารมาขวางความรัก
5555 (จะโหดไปไหนเนี่ยะ)
-
ทำไมต้องตบกันด้วยนะ ไม่เข้าใจ พี่อี้ไม่ใช่ลูกหลาน ในความดูแลของคุณประวิทย์นะ
ทำไมต้องทำกันขนาดนี้อ่า :beat: :beat:
-
เลวร้ายยยยยยยยยย
ดิวมาดูด่วนนนนนนนนนนนน !!!
ดิวอาจจะแว๊บกลับมา ก็มาเห็นชัวร์ อีาากกก :z3:
ขอให้ จิน ครั้งนี้เป็นจริงที :z2:
-
:m31: :m31: :m31:
ม่าย ม่าย อย่าทำร้ายกันดิ
:fire: :fire: :fire:
ดิวกลับมาช่วยอี้ก่อนดิ
พ่อนายใจร้ายอ่ะ
:angry2: :angry2: :angry2: :serius2: :serius2: :serius2:
-
:beat: :beat: :beat: :beat: :beat: :beat: :beat: :beat:
“ เอ่อออ ใช่ครับ ดิวเพิ่งออกไปจริงๆ แต่ แต่ แต่ ....” ผมพยายามจะอธิบาย แต่ก้อโดนตบหน้าอีกที คราวนี้แรงกว่าครั้งแรงอีก หน้าผมชาไปหมดเลย ทำไม ทำไมเค้าต้องรุนแรงกับผมนัก
“ นี่เธอจะบอกว่า เค้ามาหาเธอเฉยๆ ไม่ได้มีอะไรกันงั้นเหรอ คิดว่าชั้นโง่ขนาดนั้นเหรอ ชั้นเช็คดูแล้ว ก้อรู้ว่า ไอ้ดิวมันมากับเธอตั้งแต่เมื่อคืนนี้ แล้วเพิ่งออกไปเมื่อกี้นี้ อยู่ด้วยกันทั้งคืนขนาดนี้ ยังจะปฏิเสธอีกเหรอ ฮ่ะ !!! “ คุณประวิทย์ตะคอกใส่ผมเสียงดังมาก จนผมตกใจไปหมด สมองผมตอนนั้นมันเบลอ จนไม่รู้จะพูดอะไรออกไปแล้ว ถึงพูดออกไปได้ ก้อใช่ว่าเค้าจะเชื่อในสิ่งที่ผมพูด ผมเลยได้แต่นิ่งอยู่อย่างนั้น รอจังหวะที่จะอธิบาย แต่ผมไม่คิดว่าจะมีน่ะ........
“ ชั้นบอกเธอแล้วใช่ไหมว่า อย่าทำอะไรที่มันเกินกว่าความสัมพันธ์ปกติ ไม่ใช่สิ จะเรียกได้ว่า ชั้นขอร้องเลยก้อว่าได้ ไม่เพียงแต่เธอจะไม่ทำตามที่ชั้นขอ แต่เธอกลับทำมากกว่านั้น เธอนี่จิตใจมันทำด้วยอะไรน่ะ ทำไมไม่เห็นใจคนที่เป็นพ่อบ้าง ว่าเค้าจะรู้สึกยังไง ที่ลูกของเค้าต้องมาชอบผู้ชายด้วยกัน ต้องโดนสังคมดูถูกเหยียดหยาม หาว่าเป็นพวกวิปริต เธอเคยคิดบ้างไหม “ น้ำเสียงของคุณประวิทย์ทั้งดังและสั่นเหมือนคนโกรธสุดๆ แต่พยายามระงับไว้ เค้าคงจะโกรธผมมากเลยทีเดียว
“ เรารักกัน ผมกับดิว เอ่ออออ เรารักกันครับ “ ไม่รู้อะไรดลใจให้ผมพูดออกไปอย่างนั้น ผมรู้ว่ามันไม่ใช่คำตอบที่ดีเลย และดูท่าทางคุณประวิทย์จะโกรธผมมาก จึงง้างมือขึ้นเพื่อจะตบผมอีก แต่ผมพูดแทรกขึ้นก่อน
“ ถึงคุณจะตบผมให้ตาย ตีผมให้ตายยังไง ผมก้อยังยืนยันว่า ผมรักดิว และผมก้อรู้ด้วยว่า ดิวก้อรักผมเช่นกัน ทำไมครับ ทำไมถึงต้องกีดกันดิวออกจากผมด้วย ทำไมไม่ปล่อยให้เรารักกัน ผมมันไม่ดีตรงไหนเหรอ “ ผมโพร่งออกไปอย่างเหลืออด จนสีหน้าคุณประวิทย์ดูจะตกใจเหมือนกัน แล้วก้อยิ้มเยาะมาที่ผมเป็นคำตอบ
“ รักงั้นเหรอ เหอะ เธอรู้จักคำๆนี้ด้วยเหรอ รักคืออะไร รักคือการที่คนสองคนรักกันน่ะเหรอ หรือว่า รักเพราะเค้ารวยและมีหน้ามีตาในสังคม เธอช่วยตอบชั้นหน่อยได้ไหม “ น้ำเสียงคุณประวิทย์เหยียดหยามผมพอๆกับสายตาของเค้า
“ ไม่ใช่ ผมไม่ได้รักใครด้วยเงิน กรุณาอย่าดูถูกความรักของผม “ ผมตอบกลับไปเสียงกร้าวด้วยความโกรธเช่นกัน
“ ไม่ใช่เพราะเงินนั่นเหรอ แต่เธออย่าปฏิเสธน่ะ ว่าเธอก้อรับเงินของชั้นไป “ เค้าแย้งผมกลับมา
“ ใช่ ผมรับเงินคุณ เพราะคุณจ้างให้ผมทำงาน แล้วผมก้อทำงานของผมเป็นอย่างดี ที่จริงผมก้อไม่อยากรับหรอกน่ะ แต่เป็นคุณต่างหากที่ บังคับให้ผมรับ อันนี้ผมพูดจริงใช่ไหมครับ “ ผมย้อนกลับไปอย่างไม่ยอมเค้าเหมือนกัน
:serius2: :serius2: :serius2: :serius2: :serius2: :serius2: :serius2: :serius2: :serius2: :serius2:
-
:m31: :fire:
เอออ
อย่าไปยอมมัน
ถอนหงอกให้หมดหัวเลย
ตัวเองเป็นผู้ใหญ่เสียเปล่า
แก่กระโหลกกระลามากมาย
เด็กมันจะไม่นับถือก็เพราะทำตัวแบบนี้
คิดว่าตัวเองเป็นใคร มาทำร้ายร่างกายคนอื่นเค้า
คิดจะเอาเงินฟาดหัว ตัวเองวิเศษวิโสมาจากไหนกันเฮอะ
-
คนแก่ที่รวยและมีอำนาจก็มักมีนิสัยแบบนี้(เหมือนนักการเมืองเลยนะ)
-
:กอด1:นอนในอ้อมกอดของคนที่รักนี่มีความสุขที่สุดเลยนะเวลานั้นไม่อยากให้ผ่านไปเร็วเลย :กอด1:
:L2:ให้ดอกไม้เป็นกำลังใจให้อี้ ที่กล้าบอกพ่อดิวไปว่าเรารักกัน สู้ ๆๆๆๆ อี้ สักวันหนึ่งพ่อดิวต้องเห็นในรักแท้ที่อี้กับดิวมีให้กัน :L2:
-
ส่วนใหญ่ก็เป็นงงี้ละเน้อ :o8:
คิดถึงแต่ตัวเองเป็นสำคัญ ความจริงก็เหมือนไม่ได้รักอะไรหรอก (มั่วนิดนึง)
แต่กลัวตัวเองเสียหน้ามากกว่า
-
คนรวยมักจะคิดอย่างนี้เสมอเลย เหอๆ ทำไมหว่า จนแล้วฉันทำงานไม่เป้นหรอ งงเลย ยังไงก็เอาใจช่วยคุงพี่อี้ สู้ๆ
-
:angry2: ไหงตบรัวขนาดนั้น
ฟังก่อนได้ไหมค๊ะเนี่ย
ทำไมถึงคิดว่าทุกคนหวังแต่เงินละค๊ะ
อย่างนี้ต้องถอน............
เงินคืน
เมื่อไหรดิวจะกลับเนี่ย :m16:
-
:3125: :3125: :3125: :3125: :3125: :3125: :3125: :3125: :3125: :3125: :3125:
“ ไม่ใช่ ผมไม่ได้รักใครด้วยเงิน กรุณาอย่าดูถูกความรักของผม “ ผมตอบกลับไปเสียงกร้าวด้วยความโกรธเช่นกัน
“ ไม่ใช่เพราะเงินนั่นเหรอ แต่เธออย่าปฏิเสธน่ะ ว่าเธอก้อรับเงินของชั้นไป “ เค้าแย้งผมกลับมา
“ ใช่ ผมรับเงินคุณ เพราะคุณจ้างให้ผมทำงาน แล้วผมก้อทำงานของผมเป็นอย่างดี ที่จริงผมก้อไม่อยากรับหรอกน่ะ แต่เป็นคุณต่างหากที่ บังคับให้ผมรับ อันนี้ผมพูดจริงใช่ไหมครับ “ ผมย้อนกลับไปอย่างไม่ยอมเค้าเหมือนกัน
“ แต่ยังไงเธอก้อยอมรับไปไม่ใช่เหรอ ทำไมฮ่ะ ผู้ชายอื่น มีตั้งมากมายทำไมไม่ไปจับ รวยๆก้อมีเยอะแยะ ไอ้ต้งไง ไอ้นั่นนี่ได้ข่าวว่าก้อชอบเธอเหมือนกันนี่ ทำไมไม่ไปตกลงปลงใจกับมันล่ะ มายุ่งกับลูกชายชั้นทำไม “ คุณประวิทย์พูดเสียงดังไม่พอ ยังจะเดินเข้ามาหาผมอีก จนผมต้องเดินถอยหลัง แต่สีหน้าผมยังไม่ยอมแพ้เค้าเหมือนกัน ผมยังคงจ้องหน้าเค้าอยู่
“ การที่จะรักใครสักคนนี่ มันห้ามกันได้ด้วยเหรอ คุณก้อเคยมีความรักนี่ กับภรรยาคุณไง คุณน่าจะรู้ดีน่ะครับ “
“ เธออย่าเอาคนอื่นมาอ้าง เพราะคนอื่นที่เธออ้างนั้น เค้าเป็นคนปกติ ไม่ใช่พวกผิดเพศอย่างเธอ มันคนละระดับกัน “
“ แล้วยังไงคัรบ คนอย่างพวกผมมันเป็นยังไง มันไม่มีหัวใจหรือไง หรือว่าคนอย่างพวกผมนี่มันเลวมาก จนไม่อาจที่จะมีความรักเหมือนคนทั่วๆไปได้ ทำไมครับ ทำไมต้องปิดกลั้นพวกเราด้วย “ ผมยังไม่ยอมแพ้ พยายามขอเหตุผลมาพูดให้ผมฟังทีว่า ผมมันเลวร้ายยังไงเหรอ ทำไมถึงจะรักกับลูกชายเค้าไม่ได้
“ ชั้นว่า ชั้นไม่พูดกับเธอแล้วดีกว่า เธอจะเอาเงินเท่าไหร่ ว่ามาเลย ชั้นยินดีจ่ายไม่อั้น “ คุณประวิทย์น้ำเสียงเย็นลง แต่ยังคงไปด้วยสำเนียงเหยียดหยามอย่างเห็นได้ชัด
“ ผมไม่ต้องการเงินของคุณ ผมขอย้ำอีกที ผมไม่ต้องการเงินของคุณ “ ผมเน้นเสียงหนัก
“ เท่าไหร่ดีล่ะ 50 ล้าน หรือมากกว่านั้น ชั้นยินดีจ่ายไม่อั้น “
“ จะเท่าไหร่ก้อตาม ผมก้อไม่รับทั้งนั้น และผมขออนุญาต เชิญคุณกลับไปได้แล้ว “ ผมออกปากไล่คุณประวิทย์ออกไป จนเค้าหน้าเสียไปเลย แต่ดูท่าทางเค้าจะไม่ถอยไปง่ายๆ
“ เธอคงคิดสิน่ะว่า ถ้าจับได้ดิวได้ แล้วจะได้มากกว่านั้น ชั้นขอบอกไว้ก่อนเลยน่ะว่า ถ้าไอ้ดิวมันไปคบกับเธอเมื่อไหร่ ชั้นจะตัดมันออกจากกองมรดกให้หมด ที่จริงแล้วน่ะ ชั้นก้อกะว่าจะยกให้มันทั้งหมดนั่นแหละเมื่อมันแต่งงานแล้ว เพราะว่าลูกคนอื่นๆเค้าก้อได้ไปจากญาติคนอื่นๆกันหมดแล้ว แต่ตอนนี้ชั้นจะเปลี่ยนมันไปให้คนอื่น ถ้าไอ้ดิว มันเป็นอะไรกับเธอ เธอได้ยินชัดไหม “ คุณประวิทย์เน้นน้ำเสียงหนักขึ้นกว่าเดิม และเดินเข้าใกล้ผมมาเรื่อยๆ
“ ยังไงก้อตาม ผมแนะนำว่าให้คุณไปคุยกับดิวเองดีกว่า ว่ายังไง เรื่องนี้ผมไม่ขอยุ่ง แต่ถึงแม้ว่า ดิวจะไม่มีอะไรเหลืออยุ่เลย ผมก้อจะยังรักเค้า และเราก้อจะช่วยกันทำมาหากินแบบสุจริตเพื่อยังชีพ อย่างนี้ล่ะ คุณได้ยินชัดรึยัง “ ผมไม่วายยอกย้อนกลับไปอีก
“ เธอนี่แผนสูงจริงๆน่ะ คงคิดวางแผนไว้ก่อนแล้วสิท่า งั้นชั้นต้องเปลี่ยนแผนใหม่แล้วล่ะ “
ทันใดนั้น คุณประวิทย์ก้อกระโดดเข้ารวบตัวผมจากนั้นก้อกดแขนทั้งสองข้างผมลงบนโซฟารับแขก จากนั้นเค้าก้อพยายามมาซุกไซร้ตามซอกคอของผม ผมตกดใจมากพยายามดื้นสุดกำลัง แต่คุณประวิทย์แรงเยอะมาก และตัวเค้าก้อใหญ่มากๆด้วย ผมเลยสู้ไม่ไหว
-
ป๊าด.........................................:m30:
คุณพ่อค๊ะ
ทามมมมมมมมมมมมมมมอะะะะะะะไรรรรรรรรเนี่ยยยยยยยยยยยยยยยยยย :oak:
-
อ๊าากกก พ่อบ้าาา
เห้ย ของๆลูกแกนะเนี่ย :sad4:
ใครก็ได้ช่วยอี้ที :z3:
-
o18 ไม่ต้องเกรงใจครับอี้
จัดชุดใหญ่แบบอิบอลให้ไอ้แก่นี่สัก 1 ชุดเด๊ะ
เผื่อมันจะหายเงี่ยนอ่ะ
(ขออภัยที่ไม่สุภาพครับ)
ขออนุญาต :z6: ไอ้แก่นี่สัก 1 ที
อันนี้ของอี้กะดิวของผม :กอด1:
ของคนโพสสุดที่รัก เอา +1 ไปละกัน
-
ว๊ายยยยย
ตาแก่ตัญหากลับ
:angry2:
-
โหหห....พี่ของดิวนี่กล้าคิด กล้าทำเนอะ
อี้อย่ายอมแพ้...สู้ๆอี้
-
โหหห....พี่ของดิวนี่กล้าคิด กล้าทำเนอะ
อี้อย่ายอมแพ้...สู้ๆอี้
นั่นมันคุณประวิทย์ พ่อของดิวมิใช่หรือ ไมบอกพี่ล่ะ :m28:
-
โอ้วแม่เจ้า คุณประวิทย์ ทำไรอ่ะนั่น ผันตัวเข้าสายวายซะงั้น o22
-
โอ้ววววววววว
แอร๊ยยยยยยย
คาดว่าน่าจะนำอี้มาเป็นภรรยาตัวเอง
ดิวจะได้เลิกยุ่งกับ ภรรยาพ่อ
แอร๊ยยยยยยย
ใช่ป่าว ใช่ป่าว
รอตอนต่อไป
-
พ่อจะกินลูกสะใภ้ อิอิ
-
:jul1: :jul1: :jul1: :jul1: :jul1: :jul1: :jul1: :jul1: :jul1: :jul1: :jul1: :jul1: :jul1:
“ ยังไงก้อตาม ผมแนะนำว่าให้คุณไปคุยกับดิวเองดีกว่า ว่ายังไง เรื่องนี้ผมไม่ขอยุ่ง แต่ถึงแม้ว่า ดิวจะไม่มีอะไรเหลืออยู่เลย ผมก้อจะยังรักเค้า และเราก้อจะช่วยกันทำมาหากินแบบสุจริตเพื่อยังชีพ อย่างนี้ล่ะ คุณได้ยินชัดรึยัง “ ผมไม่วายยอกย้อนกลับไปอีก
“ เธอนี่แผนสูงจริงๆน่ะ คงคิดวางแผนไว้ก่อนแล้วสิท่า งั้นชั้นต้องเปลี่ยนแผนใหม่แล้วล่ะ “
ทันใดนั้น คุณประวิทย์ก้อกระโดดเข้ารวบตัวผมจากนั้นก้อกดแขนทั้งสองข้างผมลงบนโซฟารับแขก จากนั้นเค้าก้อพยายามมาซุกไซร้ตามซอกคอของผม ผมตกดใจมากพยายามดื้นสุดกำลัง แต่คุณประวิทย์แรงเยอะมาก และตัวเค้าก้อใหญ่มากๆด้วย ผมเลยสู้ไม่ไหว
“ ชั้นมีข้อเสนออีก ถ้าเปลี่ยนจากไอ้ดิวเป็นชั้นแล้ว เธอจะยอมแลกไหม ชั้นจะบอกไว้อย่างน่ะ ชั้นมีทรัพย์สินมากมายรวมทั้งธุรกิจอีก ถ้าเธอได้ชั้นเป็นผัวน่ะ รับรองสบายไปทั้งชาติ ชั้นจะเลี้ยงดูเธออย่างดี ว่าไปแล้ว เธอก้อหน้าตาน่ารักดีน่ะ มิน่าล่ะ ใครๆถึงพากันมาชอบเธอ ชั้นชักเริ่มสนใจในตัวเธอแล้วล่ะสิ จะเก็บเอาข้อเสนอชั้นไปคิดดูก่อนไหมล่ะ “ นี่มันอะไรกันนี่ คุณประวิทย์เป็นอะไรไป จากที่เคยดูมีมาด และวางท่านั้น ตอนนี้กลับกลายเป็นไอ้แก่บ้ากามที่น่ารังเกียจคนนึง คำพูดและท่าทางเค้า ผมรู้สึกขยะแขยงมาก
“ ไม่ คุณเลิกดูถูกผมเสียที และออกไปจากตัวผมได้แล้ว ไม่งั้น อย่าหาว่าผมไม่เตือน “ ผมตะคอกใส่หน้ากลับไป
“ ทำไม เธอจะทำอะไรชั้น จะกรีดร้องงั้นเหรอ ก้อเอาสิ จะได้รู้กันไปเลย ว่าจะมีใครมาช่วยเธอได้ “ น้ำเสียงเค้าดูท้าทายผมนัก
“ ไม่หรอก ผมไม่ทำอะไรโง่ๆอย่างนั้นหรอก ผมแค่จะบอกดิวว่า พ่อของเค้าก้อมีรสนิยมไม่แตกต่างจากลูกชายของเค้านัก คิดดูสิว่า ดิวจะรู้สึกยังไง ที่มีพ่อแท้ๆ เป็นเหมือนตัวเอง ดิวคงภูมิใจไม่น้อย แล้วถ้าดิวได้รู้ว่า คุณเองเป็นคนคอยขัดขวางผมกับเค้านั้น แต่คุณกลับจะมาทำอย่างนี้กับผมเอง คุณคิดดูสิว่า ดิวเค้าจะรู้สึกยังไง เค้าจะยังมีความภาคภูมิใจและเชื่อถือพ่อของเค้าได้อีกไหม “
“ เธอคิดเหรอว่า ไอ้ดิวมันจะเชื่อเธอ “ คุณประยิทย์ยังยั่วผมต่อ แล้วยังพยายามไซร้ผมอีกด้วย ผมก้อดิ้นสู้สุดๆ
“ ก้อลองดูไหมล่ะ คุณก้อรู้ว่าดิวรักผมมาก ดิวต้องฟังผมอีกแล้ว อีกอย่าง ถ้าผมได้เล่าเรื่องนี้ให้ดิวฟังอีกด้วยน่ะ ผมมั่นใจว่าดิวต้องฟังผมแน่ๆ ผมกล้ารับประกัน ยิ่งด้วยความที่พวกคุณมีเรื่องกินเหนงแคลงใจอยู่แล้ว มันยิ่งเป็นการง่าย ที่ผมจะเป่าหูเค้า “
คุณประวิทย์ได้ยินดังนั้นก้อมีสีหน้าเปลี่ยนไปทันที เหมือนกำลังครุ่นคิดในสิ่งที่ผมพูด จากนั้นก้อก้อผละออกจากตัวผมแล้วลุกขึ้นยืนแล้วถอยห่างออกไปจากผม สักสอง-สามก้าว แต่ตาก้อยังมองผมอยู่ไม่วางตา จากนั้นเค้าก้อพูดขึ้น
“ เธอนี่มันร้ายไม่เบาน่ะ รู้จักวิธีที่จะขมขู่ชั้นด้วย ชั้นประเมินเธอผิดไปจริงๆ ก้อได้ ในเมื่อเธอต้องการเล่นเกมกับชั้น ชั้นก้อจะเล่นด้วย แต่ชั้นจะเตือนเธอด้วยความหวังดีน่ะว่า ชั้นไม่ใช่คนที่เธอจะมาเล่นเกมด้วย ฉะนั้นชั้นคิดว่าเธอควรจะเลิกล้มความคิดนี้เสียเถอะ ถ้าไม่อยากจะต้องมาเดือดร้อน ต้องการอะไรก้อบอกมา ถ้าชั้นหาให้ได้ชั้นก้อจะหาให้ ตกลงตามนี้น่ะ “ คุณประวิทย์กลับมาพูดเหมือนปกติอีกครั้ง ผมล่ะเดาอารมณ์คนในครอบครัวนี้ไม่ถูกจริงๆ
-
o22 ไอ้แก่นี่มันเป็นบ้าไรของมัน
มีกระบวนการคิดที่วกวน
เป็นนายคนมาได้ยังไงวะเนี่ย
เป็นจิตเภทรึเปล่าน่ะว่าคนอื่นเค้าวิปริต
ตัวเองอาการหนักกว่าอีกนะตาแก่เอ๊ย
คิดจะเอาตัวเองเข้าแรกเพื่อลูกช่างเป็นคุณพ่อที่เสียสละจริงจริ๊งงงงงงงง o18
-
:เฮ้อ:ไม่ว่าจะเป็นใครถ้าต้องมาเจอเรื่องราวแบบอี้ คงเหนื่อยน่าดู ชีวิตคนเรากว่าจะฟันฝ่าอุปสรรคได้บางทีก็ทำให้เราท้อจนถอยได้นะ :เฮ้อ:
:L2:อี้สู้ ๆ นะ อย่ายอมแพ้ง่าย สู้โว้ย :L2:
-
ตาแก่นี่มองอี้เป็นแค่ของเล่นเท่านั้นเอง :fire:
-
พี่อี้ค๊ะ จบเรื่องชะนีหลิงกะบอลไม่ทันไรก็งานเข้าอีกละ :เฮ้อ:
เหนื่อยใจแทนค่ะ
สู้สู้นะค๊ะ :กอด1:
-
:m15: :m15: :m15: :m15: :m15: :m15:
ลืม ทรัมป์ ไดรฟ์ ไว้ที่ห้องเพื่อนอ่า
ไว้กลางคืนจะมาลงใหม่น่ะ
เค้า ขอ โต๊ดดดดดดดดดด :monkeysad: :monkeysad:
-
:z13:จิ้มคนเขียน ไม่เป็นไรรออ่านตอนดึก ๆ อิอิ :z13:
-
o18 ห้องเพื่อนรึว่าห้อง... คืนนี้ใช่มั้ยครับ หึหึ
-
:beat: :beat: :beat: :beat: :beat: :beat: :beat:
ให้จ็อค :beat: :z6: :beat: :z6: :beat: :z6:
เกลียดนัก............... เติมเอาเอง อิอิ
-
:m17: ใจร้ายยย
อย่าทำกับผมแบบเน้
ผมไม่ชอบความรุนแรง
แค่เข้ามาทวงนิยายเองอ่ะ :z10:
-
:man1: :man1: :man1: :man1: :man1: :man1: :man1:
โอ๋ๆๆๆ จ็อคคนดี
เค้าแค่แลก้งตะเอง ที่มาแอบล่วงรู้อะไร
เรื่องนิยาย ดึกๆน่าจะได้อ่านน่ะ ถ้าไม่มาววววววววววว ซะก่อน
กร๊ากกกกกกกกกกกกกกก
-
พ่อดิว เต็มป่าว :m25:
โหดร้ายยยยยยย ทำไรอี้
-
:call: :call: :call: :call: :call: :call: :call: :call: :call: :call: :call:
“ เธอนี่มันร้ายไม่เบาน่ะ รู้จักวิธีที่จะขมขู่ชั้นด้วย ชั้นประเมินเธอผิดไปจริงๆ ก้อได้ ในเมื่อเธอต้องการเล่นเกมกับชั้น ชั้นก้อจะเล่นด้วย แต่ชั้นจะเตือนเธอด้วยความหวังดีน่ะว่า ชั้นไม่ใช่คนที่เธอจะมาเล่นเกมด้วย ฉะนั้นชั้นคิดว่าเธอควรจะเลิกล้มความคิดนี้เสียเถอะ ถ้าไม่อยากจะต้องมาเดือดร้อน ต้องการอะไรก้อบอกมา ถ้าชั้นหาให้ได้ชั้นก้อจะหาให้ ตกลงตามนี้น่ะ “ คุณประวิทย์กลับมาพูดเหมือนปกติอีกครั้ง ผมล่ะเดาอารมณ์คนในครอบครัวนี้ไม่ถูกจริงๆ
“ สิ่งที่ผมต้องการจริงๆก้อคือ ........การยอมรับจากคุณ ผมไม่ได้ขออะไรมาก แค่อยากให้คุณให้โอกาสผมพิสูจน์ตัวเองบ้าง ว่าผมเองก้อไม่ได้เลวร้ายอะไร และผมก้อแค่อยากให้คุณรู้ว่า ผมกับดิว.....เรารักกันจริงๆน่ะครับ “ ผมพูดด้วยความมั่นใจ
“ รักเหรอ มันยังมีรักแท้อยู่ในเพศอย่างเธอด้วยเหรอ ที่ชั้นได้ยินมา มันมีแต่ความหลอกลวง มักมากในกาม เจ้าชู้หลายใจ และไม่จีรัง อย่างนี้เหรอที่เธอเรียกว่ารัก ชั้นไม่อยากให้ลูกชั้นต้องมาเจอสภาพอย่างนี้ ชั้นอยากให้เค้าเป็นคนปกติ มีหน้ามีตาในสังคม ชั้นว่าน่ะ ถ้าเธอรักเค้าจริง ก้อควรจะปล่อยให้เค้าได้ใช้ชีวิตแบบคนปกติเถอะ ถือว่าชั้นขอร้องแล้วกัน ในฐานะพ่อ ที่รักลูกมากๆคนนึง “
“ แต่มันก้อไม่เสมอไปหรอกน่ะครับ คู่ที่เค้ารักกันนานๆ อยู่กันจนแก่เฒ่าก้อมี คุณควรจะให้โอกาสเราได้พิสูจน์บ้างน่ะครับ “ ผมพยายามหว่านล้อมคุณประวิทย์อีกที เผื่อว่าเค้าจะเห็นใจ
“ ถึงยังไงก้อช่าง ยังไงชั้นก้อไม่เห็นด้วยกับเรื่องนี้ ชั้นขอให้เธอเลิกยุ่งกับดิว ไม่งั้น ชั้นจะไม่รับประกันว่า จะมีเรื่องอะไรเกิดขึ้นกับเธอน่ะ เธอนี่มันดื้อด้านจริงๆ ถ้าไม่สั่งสอน คงจะไม่รู้สำนึก “ นอกจากคุณประวิทย์จะไม่เห็นใจผมแล้ว ยังมาขู่ผมซ้ำเข้าไปอีก
“ ถ้าไม่มีอะไรแล้ว ผมขออนุญาตเชิญคุณกลับไปได้แล้ว ผมจะต้องรีบเตรียมตัวไปทำงาน ยังไงผมก้อต้องขอบคุณที่คุณกรุณาแวะมาเยี่ยมถึงที่ ไว้โอกาสหน้าค่อยเจอกันใหม่น่ะครับ “ ผมว่ายังๆงๆวันนี้ เราสองคนก้อเคลียร์กันไม่ลงตัวแน่ๆ เอาไว้ผมคิดหาทางออกที่ดีกว่านี้ ผมจะเป็นคนเข้าไปคุยกับเค้าเอง วันนี้ พอแค่นี้ก่อนดีกว่า เดี๋ยวมันจะบานปลายไปกว่านี้ และดูท่าคุณประวิทย์จะเคืองผมไม่น้อย ที่ผมออกปากไล่เค้ากลับ
“ เธอกล้ามาก ที่กล้าไล่ชั้น ไม่เป็นไร แล้วเราจะได้เห็นดีกัน “
จากนั้นคุณประวิทย์ ก้อหันหลังเดินออกไป แต่จู่ๆก้อหยุดตรงที่หน้าประตู แล้วหันกลับมาพูดกับผมอีก
“ เรื่องที่เธอไปทำร้ายลูกสาวคุณสุชาติหน่ะ ชั้นรู้เรื่องแล้วน่ะ เห็นเค้าบอกว่าจะจัดการเธอให้ถึงที่สุด และเมื่อถึงเวลานั้น ชั้นก้อจะไม่ช่วยเหลืออะไรเธอเลย เธอมันรนหาที่เอง ขอบอกไว้ก่อนเลยน่ะว่า รายนั้นน่ะ ไม่ใจดีเหมือนชั้นหรอก เธอลำบากแน่ๆ แต่ถ้าเธอเปลี่ยนใจจะรับข้อเสนอชั้นล่ะก้อ ชั้นยินดีจะช่วยเหลือเธอเต็มที่ แถมเงินให้อีกตามจำนวนที่เธอต้องการ แล้วชั้นจะรอฟังข่าวดีจากเธอน่ะ “ คำพูดที่เต็มไปด้วยการเหน็บแนมและสายตาที่ดูถูกเหยียดหยามสุดๆ ผมไม่นึกเลยว่า จะเป็นคนๆนี้ที่ทำอย่างนั้นกับผม
“ ผมไม่ได้ไปทำร้ายพวกเค้าก่อน พวกเค้าต่างหาก มาลักพาตัวผมไปและทำร้ายผมก่อน ผมก้อต้องป้องกันตัว พวกนั้นมีมากกว่าผมนัก ผมต่างหากมีตัวคนเดียว และโดนรุมทำร้ายอยู่คนเดียว ผมต่างหากที่จะเป็นฝ่ายเอาเรื่องพวกเค้า และอีกอย่างนึง ผมก้อไม่ได้ทำอันตรายหนักหนาอะไร ถ้าเทียบกับสิ่งที่เค้าทำกับผมก่อน ถือว่ามันน้อยมาก นี่ผมยังว่า ผมปราณีกับพวกเค้ามากแล้วน่ะ ไม่งั้นพวกนั้นน่ะ เจอหนักกว่านี้แน่ “ เรื่องอะไรผมจะให้คนอื่นมารังแกผมได้อีก ผมขอสู้อีกที
-
:เฮ้อ: สู้เค้านะครับอี้
คนแบบนี้ ชาตินี้ขออย่าให้ผมได้พบได้เจอเล้ยยยย
อี้จะโดนรุมรังแกอีกแล้วเหรอเนี่ย
งานเข้าไม่ได้เว้นเลยอ่ะ
เหนื่อยแทนเลย
:กอด1:
-
อีพวกนั้นยังไมจบ
วินาทีนี้อะไรมันจะเกิดค
งต้องปล่อย
ตายเปนตายแล้วละ
-
โอ้ว ก๊อด ปีศาจชัดๆ น่ากลัวสุดๆ เฮ้อ ชาติก่อนทำไรมาหว่า เจอปีศาจเยอะจัง เฮ้อ :เฮ้อ:
-
o22
อิหลิงยังไม่เลิก
-
ดิวเอ๊ย ชีวิตนี้เจอแต่อุปสรรค
เมื่อไหร่จะหลุดพ้นจากมือมารล่ะเนี่ย
-
:เฮ้อ:ทำไมอุปสรรคมันช่างมากมายนักนะ แล้วนี้พวกนังหลิง ๆ ยังไม่ยอมจบกันอีกหรือไงนะ สู้ ๆ นะอี้ :เฮ้อ:
-
o22 o22 o22 o22 o22 o22 o22 o22 o22 o22 o22
ขอโทษทีครีบ
พอดีมาต่างจังหวัด
แต่ดันป่วยอีกซะงั้น
แต่ยังไงถ้าไหวจะพยายามมาลงให้อ่านน่ะครับ
ตอนนี้ขอพักผ่อนก่อน
รักทุกคนเหมือนเดิมน่ะครับ
-
หายเร็วๆนะคับ
พักผ่อนเยอะๆ
-
:serius2: :serius2: :serius2: :serius2: :serius2: :serius2: :serius2:
“ ผมไม่ได้ไปทำร้ายพวกเค้าก่อน พวกเค้าต่างหาก มาลักพาตัวผมไปและทำร้ายผมก่อน ผมก้อต้องป้องกันตัว พวกนั้นมีมากกว่าผมนัก ผมต่างหากมีตัวคนเดียว และโดนรุมทำร้ายอยู่คนเดียว ผมต่างหากที่จะเป็นฝ่ายเอาเรื่องพวกเค้า และอีกอย่างนึง ผมก้อไม่ได้ทำอันตรายหนักหนาอะไร ถ้าเทียบกับสิ่งที่เค้าทำกับผมก่อน ถือว่ามันน้อยมาก นี่ผมยังว่า ผมปราณีกับพวกเค้ามากแล้วน่ะ ไม่งั้นพวกนั้นน่ะ เจอหนักกว่านี้แน่ “ เรื่องอะไรผมจะให้คนอื่นมารังแกผมได้อีก ผมขอสู้อีกที
“ ใครจะไปสนล่ะ เพราะว่า เรื่องที่เค้าจะเล่นงานนาย คือเรื่องที่นายไปทำร้ายผู้หญิงตัวเล็กๆคนนึงที่ไม่มีทางสู้มากกว่า แถมยังโดนนายขังไว้ในกระโปรงหลังรถอีก อย่างนี้แล้ว นายจะยังมีโอกาสได้สู้อยู่อีกเหรอ “
“ เรื่องนั้นคุณไม่ต้องห่วง ผมพร้อมที่จะรับมือกับมันแล้ว ฝากบอกไปด้วยว่า ถ้าทางเค้าไม่จบ ผมจะเป็นคนจบมันเอง “ ผมก้อไม่กลัวใครแล้วในตอนนั้น ในเมื่อมีคนจ้องจะทำร้ายผมอีก ผมก้อขอสู้ตาย
“ เธอนี่มันกล้าบ้าบิ่นจริงๆ แล้วชั้นจะคอยดู แต่ในระหว่างนี้ ก้อระวังๆตัวเองหน่อยแล้วกัน ถ้าพลาดพลั้งอะไรไปมันจะแก้ไขไม่ได้ “ จากนั้นเค้าก้อหันหลังกลับไป แล้วเปิดประตูออก ก่อนจะปิดประตูก้อมองหน้าผมอีกที แล้วพูดว่า
“ กลิ่นเนื้อตัวเธอนี่หอมจริงๆน่ะ มิน่าล่ะ หนุ่มๆถึงได้มาตอมกันเต็มไปหมด ชั้นก้อหวังว่าจะได้ลิ้มลองบ้างน่ะ ฮ่า ๆๆๆๆ “
อะไรกันนี่ ??? เค้าเป็นอะไรกันแน่ ผมล่ะคาดเดาอารมณ์คุณประวิทย์มได้เลย บางทีเค้าก้อดูเป็นผู้ใหญ่น่าเคารพเกรงขาม บางทีก้อเหมือนไอ้หื่นบ้ากาม กักขฬะต่ำคนนึง บางทีก้อเหมือนพวกโรคจิตแล้วนี่ตกลงผมจะมีศัตรูเพิ่มอีกคนนึงแล้วใช่ไหม แล้วจากที่เค้าพูดเรื่องที่ผมไปทำร้ายหลิง หลิง ผมก้อคิดว่าฝ่ายนั้นคงจะเอาเรื่องผมเหมือนกัน นี่มันอะไรกันเนี่ยะ เรือ่งเล่ายังไม่ทันสะสาง จะมีเรื่องใหม่มาให้ผมปวดหัวอีกแล้ว แล้วผมจะสู้ไหวไหมเนี่ยะ
ผมยังคงยืนอยู่อย่างนั้น พรางในหัวสมองก้อคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้ว่า ตกลงแล้ว ทุกอย่างที่คุณประวิทย์ต้องการคืออะไร ??? ทำไมเค้าถึงต้องกีดกันผมกีบดิวถึงขนาดนี้ด้วย ไม่แม้แต่กระทั่งจะให้โอกาสผมได้พิสูจน์ตัวเอง ผมมันแย่ขนาดนั้นเลยเหรอ แล้วกับสิ่งที่เค้าทำกับผมล่ะ เหมือนจะพยายามปล้ำผมด้วย นี่ถ้าผมไม่ขู่เค้ไปอย่างนั้น เค้าจะหยุดมันไหม ??? แล้วถ้าเค้ไม่หยุดล่ะ มันจะเกิดอะไรขึ้น ??? ผมต้องตกเป้นของเค้าเหรอ ??? ผมต้องตกเป็นของพ่อ ของคนที่ผมรักน่ะเหรอ ??? ผมไม่เคยคิดถึงเรื่องนี้มาก่อนเลย ผมยอมรับว่าผมงงไปหมดแล้วจริงๆ ไม่รู้ว่าจริงๆแล้ว ผมจะต้องรับมือกับอะไรบ้าง ใครก้อได้ช่วยผมด้วย.............
ทันใดนั้น ก้อมีเสียงกริ่งดังขึ้นมาอีก เสียงกริ่งนี้ ปลุกผมให้ตื่นจากภวังค์ความคิดเมื่อสักครู่นี้ แล้วผมก้อเดินไปเปิดประตู แล้วผมก้อเห็น.... ต้งนั้นเอง ที่มายืนอยู่หน้าประตูห้องผม
-
งง ไปหมดละ :serius2:
:sad4:
-
พี่อี้คะ
แนะนำว่า เรียกต้ง เรียก พี่กรณ์ เรียกดิว มานั่งเรียงวงแล้วแจกไพ่ เอ้ย ไม่ใช่
แฉ โลดค่ะ
ยังไง สามคนนี้เค้ารักพี่อี้จากใจจริงอยู่แล้วค่ะ
ระบายมันไปซะ เพราะพวกเค้าไว้ใจได้จริงๆ นะ
โอ๊ย
ขอ :z6: ตาแก่ตัณหากลับทีนึงเด๊ะ
มีเงิน ใช่ ยอมรับ
ไฮโซ ... เออ ไม่เถียง
เป็นเจ้านายคน แล้วก็มีบริษัทอีกมากมาย
แต่ทำไม การกระทำ มัน "ต่ำ" จังฟระ
บอกว่ารังเกียจเกย์ แต่จะมาปล้ำพี่อี้ ?
:beat: :beat: :beat: :beat: :beat:
:กอด1: :กอด1: :กอด1:พี่อี้
-
:serius2: ด้งมาทำไมคร้าบบบบ
หวังว่าคงไม่เอาเรื่องปวดหัวมาใส่อี้อีกนะ
พ้นจากอิบอลกะหลิงๆ มาเจอตาแก่โรคจิต
หวังว่าด้งคงไม่หน้ามืดมาหาเรื่องอี้อีกคนนะ
ปวดหมองแทนอี้จริงๆ ยังไม่ทันจะข้ามวันเลย
จะได้อยู่อย่างสงบๆสักวันเป็นไม่มี :เฮ้อ:
เป็นผมคงประสาทกินไปแล้วง่ะ
-
ปวดหัวแทนอี้จริงๆ เลย
หนีมารไม่พ้นสักที
ป.ล. คนเขียนคะ รักษาสุขภาพด้วยนะคะ
ขอให้หายป่วยเร็วๆค่ะ
-
:monkeysad: :monkeysad: :monkeysad: :monkeysad: :monkeysad: :monkeysad: :monkeysad: :monkeysad: :monkeysad:
ทันใดนั้น ก้อมีเสียงกริ่งดังขึ้นมาอีก เสียงกริ่งนี้ ปลุกผมให้ตื่นจากภวังค์ความคิดเมื่อสักครู่นี้ แล้วผมก้อเดินไปเปิดประตู แล้วผมก้อเห็น.... ต้งนั้นเอง ที่มายืนอยู่หน้าประตูห้องผม
“ ต้ง ต้งเองน่ะเหรอ มีอะไรหรือเปล่า “ ผมถามไปแบบไม่คิด เพราะตอนนั้นผมเบลอสุดๆ
“ อี้ครับ ให้ต้งเข้าไปข้างในก่อนได้ไหม แล้วค่อยมาคุยกัน “ ต้งตอบผมมา
“ เอออออ ใช่ๆ งั้นเข้ามาสิ “
ผมก้อเปิดประตูให้ต้งเดินเข้ามา จากนั้นผมก้อพาต้งมานั่งที่โซฟารับแขก แล้วผมก้อไปหาเครื่องดื่มมาให้ต้ง ผมคิดว่าตลอดเวลาที่ผมทำอยู่นั้น จิตใจผมมันเลื่อนๆลอยๆอย่างอบกไม่ถูก เหมือนผมบังคับตัวเองไม่ได้ แล้วผมกด้อนนำเครื่องดื่มมาให้ต้ง และวางไว้ที่โต๊ะ แล้วก้อนั่งลง จากนั้นต้งก้อเป้ฯคนเปิดประเด็นก่อน
“ เมื่อกี้ต้งเดินสวนกับ คุณลุงประวิทย์มา เค้าก้อพูดอะไรกับต้งนิดหน่อย แต่ที่ต้งอยารู้ก้อคือ เค้ามาทำไม “ น้ำเสียงต้งจริงจังมาก เหมือนจะคาดคั้นเอากับผมให้ได้
“ แล้วเค้าพูดอะไรกับต้งล่ะ “ ผมยังไม่ตอบเค้าตรงๆ แต่ถามในสิ่งทีผมอยากรู้ก่อน
“ เค้าก้อบอกว่า ดูแลคนของต้งให้ดี ไม่งั้นจะหาว่าไม่เตือน เค้าพูดแค่นี้ “ ผมพอจะรู้ว่าคุณประวิทย์หมายถึงอะไร
“ เหรอ แค่นั้นจริงๆเหรอ “ ผมถามกลับไป ตาผมก้อจ้องต้งกลับไป
“ ใช่ แล้วทีนี้บอกต้งได้หรือยัง ว่ามันเรื่องอะไร “ ต้งจ้องตาผมเขม็ง จนผมรู้สึกอึดอัด เลยพูดไป
“ ก้อเค้ามาบอกว่า ให้อี้เลิกยุ่งกับลูกชายเค้าเสียที “ ผมตอบไปแบบไร้อารมณ์
“ แล้วอี้ไปยุ่งกับไอ้ดิวมันจริงๆ อย่างที่เค้าว่าไหมล่ะ “ ต้งถามด้วยน้ำเสียงเย็นยะเยือกจนผมเองก้อรู้สึกหวั่นๆไม่น้อย
“ คือย่างนี้น่ะต้ง อี้ว่าอี้ อี้รักดิวอ่ะ อี้ต้องขอโทษต้งด้วยน่ะ ที่อี้ต้องพูดไปแบบนี้ แต่มันคือความจริง อี้ไม่อยากโกหกตัวเองและหลอกคนอื่นอีกแล้ว มันรังแต่จะทำให้เรื่องมันวุ่นวายไปกันใหญ่ อี้ว่าอี้ควรจะยอมรับความจริงเสียที อี้ต้องขอโทษต้งด้วยน่ะ ที่ทำให้ต้งผิดหวัง แต่อี้ว่านี่มันคือทางออกที่ดีที่สุดแล้วสำหรับเรื่องนี้ อี้ต้องขอโทษต้งจริงๆน่ะ “ ผมก้อไม่รู้ว่าอะไรดลใจให้ผมพูดอย่างนั้นออกไป พอต้งได้ยินดังนั้นก้อหน้าเสียไปเลย นิ่งอึ้งเหมือนจะจุกๆในอก ผมล่ะสงสารเค้านัก แต่ผมไม่มีทางเลือกนี่ครับ
“ อี้แน่ใจเหรอว่า อี้รักดิวจริงๆ ไม่ใช่ความลุ่มหลง ต้งว่าอี้ควรจะแยกแยะให้ออกน่ะ ต้งไม่อยากให้อี้เสียใจทีหลัง “ ต้งยังคงแย้งในสิ่งที่ผมพูด แต่ดูท่าทางต้งจะหงอยๆไม่น้อย
“ อี้ว่าอี้แน่ใจน่ะต้ง สำหรับเรื่องนี้ อี้ไม่เคยแน่ใจอะไรขนาดนี้มาก่อนเลย “ ผมตอบไปด้วยความมั่นใจ จนต้งเองก้อผงะหงายหลังไปพิงกับโซฟาเลย ท่าทางต้งหน้าสงสารมากๆ ตาต้งแดงๆ เหมือนจะร้องไห้อยู่แล้วด้วย
-
:z2: แว้กกๆๆๆๆๆ ตอนใหม่มาแย้วดีจาย ดีจาย
ที่ร้ากกกก หายป่วยแย้วหยอ เค้ารอตั้งนานแน่ะ คิดทึ้ง คิดถึงงงงงงง :m1:
ที่ป่วยเนี่ย มีคนดูแลรึเปล่าฮึ หาคนดูแลนะจะได้หายไวๆ
อากาสเปลี่ยนแปลงบ่อย ต้องรักษาสุขภาพให้ดีนะครับ
ผมเองก็ป่วยเหมือนกันน่ะ แต่ค่อยยังชั่วแล้ว
:a5:
เจ้าประคู้ณณณณณ ขอให้ด้งยอมรับความจริงด้วยเถอะ
ไม่อยากให้ด้งมาทำร้ายอี้อีกคน สงสารอี้อ่ะ
เจอเรื่องหนักๆติดต่อกันแบบนี้ เป็นผมคงแฮ้งเป็นลมล้มตึงไปแล้วง่ะ
-
แกว๊กก
บอกซักที
ถ้าช้ากว่านี้ ก็มีแต่คนจะเจ็บมากขึ้น :sad4:
-
ในที่สุด ก็ได้บอกต้ง :เฮ้อ:
สู้ๆ เค้านะ พี่อี้
เหลือตัวเอ้เลยอ่ะ พ่อพี่ดิวเนี่ยะ
-
:เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:
ตอนนี้ดีขึ้นมากแล้ว
คงจะหายเร็วๆนี้
เตรียมรออ่านตอนใหม่ๆน่ะครับ
ขอบคุณสำหรับทุกกำลังใจ
-
:กอด1:
-
:กอด1: :กอด1:หายไวๆ นะพี่อี้
-
:sad11: :sad11: :sad11: :sad11: :sad11: :sad11: :sad11: :sad11: :sad11: :sad11:
“ อี้แน่ใจเหรอว่า อี้รักดิวจริงๆ ไม่ใช่ความลุ่มหลง ต้งว่าอี้ควรจะแยกแยะให้ออกน่ะ ต้งไม่อยากให้อี้เสียใจทีหลัง “ ต้งยังคงแย้งในสิ่งที่ผมพูด แต่ดูท่าทางต้งจะหงอยๆไม่น้อย
“ อี้ว่าอี้แน่ใจน่ะต้ง สำหรับเรื่องนี้ อี้ไม่เคยแน่ใจอะไรขนาดนี้มาก่อนเลย “ ผมตอบไปด้วยความมั่นใจ จนต้งเองก้อผงะหงายหลังไปพิงกับโซฟาเลย ท่าทางต้งหน้าสงสารมากๆ ตาต้งแดงๆ เหมือนจะร้องไห้อยู่แล้วด้วย
“ ทั้งๆที่พ่อเค้าไม่สนับสนุนอย่างนี้ แล้วอี้จะยังดึงดันอยู่อีกเหรอ ต้งว่ามันไม่คุ้มหรอกน่ะ ที่อี้จะแลกกับเรื่องอย่างนี้ ต้งอยากให้อี้คิดดูดีๆน่ะ อีกอย่างนึง ต้งรู้จักลุงประวิทย์ดีน่ะ เค้าไม่ใช่คนที่ยอมคนง่ายๆ ต้งว่าอี้ควรจะคิดให้ดีๆน่ะ “ ต้งเหมือนพยายามแข็งใจพูดออกมา ผมสามารถรับรู้ความรู้สึกนั้นได้
“ คือ......... เอ่อ อี้ อี้ไม่รู้จะพูดยังไงดีน่ะต้ง คือ....... “ ผมลำบากใจกับเรื่องนี้มากๆ เพราะผมก้อไม่รู้จะให้คำตอบนี้กับต้งได้ยังไง ต้งเองคงจะเห็นว่าผมอึดอัดใจ เลยพูดขึ้นมาอีก
“ เอาอย่างนี้ เรื่องนั้นเอาไว้ก่อนแล้วกัน ยังไงต้งก้อเชื่อว่า ทุกครั้งที่อี้ตัดสินใจอะไร มันคงจะไม่ทำให้คนอื่นต้องเจ็บปวดมากแน่ๆ เรามาคุยกันเรื่องนี้ดีกว่า เมื่อคืนนี้ที่อี้โทรหาต้งอ่ะ แล้วสายตัดไป มีอะไรหรือเปล่า “ น้ำเสียงต้งดูเป็นห่วงเป็นใยผมมากๆ จนผมรู้สึกผิดขึ้นมาทันที จนผมเองก้อไม่กล้ามองหน้าต้งตรงๆนัก มันรู้สึกแย่จริงๆ
“ คือเมื่อคืนนี้มีเรื่องนิดหน่อยอ่ะ คือว่า......................”
ผมก้อเล่าเรื่องที่ผมเจอมาเมื่อคืนนี้ให้ต้งฟังอย่างละเอียด ตั้งแต่ตอนที่ไอ้บอลพาผมไปทำบุญ เรื่อยมาจนถึงเรื่องที่ผมไปแอบได้ยินแผนร้ายของไอ้บอลและ หลิง หลิงมา จากนั้นก้อมาถึงตอนที่ผมพยายามหลบหนีกับดิวแล้วหนีไม่พ้น เรื่อยมาจนถึงตอนที่ผมโดนไอ้บอลจับไปที่บ้านพักของมัน และผมก้อเอาคืนพวกมันอย่างสาสม ( หรือเปล่า ? ) แล้วหลังจากนั้นผมก้อหนีออกมาได้ และเรียกให้ดิวมารับ
ในระหว่างที่ผมเล่าอยู่นั้น ต้งก้อนั่งนิ่งและตั้งใจฟังมากๆ มีอยู่หลายครั้งเหมือนกันที่ต้งดูจะอึ้งๆไปเหมือนกัน ต้งคงจะไม่คิดว่า จะมีใครกล้าทำอย่างนี้กับใครได้ ผมเองก้อไม่คิดเช่นกัน ว่าแค่ความริษยาของผู้หญิงคนนึง มันจะมีอานุภาพรุนแรงขนาดที่ว่าจะทำร้ายคนๆนึงได้มากมายขนาดนี้ นี่ถ้าผมเอาตัวไม่รอดนี่ ผมเองก้อไม่อยากนึกสภาพของตัวเองเลยล่ะครับ พอผมเล่าจบ ต้งก้อนั่งเงียบๆอยู่พักนึง เหมือนจะคิดอะไรอยู่ แล้วก้อพูดขึ้น
“ ต้งว่าเรื่องทั้งหมด ส่วนนึงต้นเหตุมันมาจากไอ้ดิว ใช่ไหม ??? ต้งไม่อยากจะชี้ชัดประเด็นนี้ไปที่ใครนัก แต่เราก้อไม่อาจมองข้ามความเป็นจริงได้ แล้วถ้าเหตุการณ์มันเป็นอย่างนี้แล้ว อี้จะทำยังไงต่อไป อี้จะยังคงรักไอ้ดิวต่อไปไหม ทั้งๆที่รู้ว่า อาจจะมีเหตุกาณ์ร้ายๆเกิดขึ้นกับอี้อีก อี้จะยังเสี่ยงอยู่อีกไหม “ ปากต้งก้อถาม ตาต้งก้อจ้องมาที่ผมเหมือนจะคาดคั้นเอาคำตอบ
“ อี้ไม่รู้เหมือนกันน่ะต้ง ว่าอี้จะเอายังไงต่อไป แต่ตอนนี้อี้ไม่อยากหลอกตัวเองอีกแล้วว่าอี้ อี้ไม่ได้รักดิว ฉะนั้นอี้จะพยายามประคับประคองเรื่องนี้อย่างสุดความสามารถ และดิวเค้าบอกว่า เค้าจะช่วยดูแลคุ้มครองอี้อีกทางนึง และอี้ก้อจะระวังตัวให้มากขึ้น จะไม่ไว้ใจใครอีกแล้ว อี้ว่าแค่นี้มันน่าจะพอน่ะต้ง “ ต้งดูหน้าเสียไปอีกแล้วที่ผมบอกว่าผมรักดิวไป แต่เค้าก้อพยายามเก็บสีหน้าไว้สุดๆ
-
:z13:
จิ้มคนแต่งจ๊ะ
อี้บอกตังแบบนี้ก็ดีแล้ว จะได้ไม่ต้องยึกยักกันอีก
-
อุปสรรคเยอะแยะนัก
สู้ๆ นะ พี่อี้ :กอด1:
-
สงสารต้งนะ
แต่ก็เชียร์ดิว
-
:เฮ้อ: โธ่เอ๋ย ด้ง
อี้เค้าอุตส่าห์เล่าให้ฟังซะยืดยาว
แทนที่จะคิดหาทางช่วยเหลือ
ดันดึงกลับมาประเด็นหาคนผิดอีก
กะจะย้ำเรื่องดิวให้อี้เลิกรักดิวให้ได้ล่ะสิ
ด้งนี่ก็ลักษณะแบบว่าเป็นคุณหนูที่ไม่เคยผิดหวังเลยสินะ
ให้ความรู้สึกว่าทุกอย่างของด้งที่ด้งต้องการสามารถได้มาได้โดยง่าย
ไม่ต้องพยายามอะไรมากนัก แถมครอบครัวก็ดูจะอบอุ่น
ในระหว่างที่ดิวกลับให้อีกความรู้สึกนึงแบบที่ว่า อยากได้อะไรแต่ก็ต้องผิดหวัง
ดังนั้นจึงต้องพยายามแย่งชิงและทำทุกอย่างเพื่อให้ได้สิ่งที่ตัวเองต้องการ
ไม่ได้ด้วยเล่ห์ก็เอาด้วยกล แบบเด็กมีป้ญหาอะนะ
ทั้งๆที่ดูภายนอกก็เพรียบพร้อมทุกอย่าง
เอ้าๆๆ เชียร์กันต่อปายยยยยยยยยยยยยยยยยยยย :z2:
-
เฮ้อ สงสารพี่ต้งสุดใจเลย แงๆๆ โดนหักอกไม่พอแถมบอกว่ารักอีกคน แต่ก็ดีกว่าที่พี่อี้จาหลอกพี่ต้งไปวันๆนะเนี่ย บอกๆไปจาได้จบ(หรอ) :เฮ้อ:
-
:m15:สงสารตังเหมือนกันนะ แต่อี้ตัดสินใจถูกแล้วที่บอกตังไปตรง ๆ ไม่อย่างนั้นก็จะคาราคาซังอยู่แบบนี้แหละก็เจ็บปวดกันทุกคน :m15:
-
:call: :call: :call: :call: :call:
:m15: :m15: :m15: :m15: :m15:
“ อี้ไม่รู้เหมือนกันน่ะต้ง ว่าอี้จะเอายังไงต่อไป แต่ตอนนี้อี้ไม่อยากหลอกตัวเองอีกแล้วว่าอี้ อี้ไม่ได้รักดิว ฉะนั้นอี้จะพยายามประคับประคองเรื่องนี้อย่างสุดความสามารถ และดิวเค้าบอกว่า เค้าจะช่วยดูแลคุ้มครองอี้อีกทางนึง และอี้ก้อจะระวังตัวให้มากขึ้น จะไม่ไว้ใจใครอีกแล้ว อี้ว่าแค่นี้มันน่าจะพอน่ะต้ง “ ต้งดูหน้าเสียไปอีกแล้วที่ผมบอกว่าผมรักดิวไป แต่เค้าก้อพยายามเก็บสีหน้าไว้สุดๆ
“ ทำไมอี้ต้องเสี่ยง แลกตัวเอง กับความรักที่อี้เองก้อไม่รู้ว่าจะสมหวังหรือเปล่า อีกอย่าง มันก้อมีอีกหลายคนที่ไม่เห็นด้วยและขัดขวางความรักของอี้กับดิว และยังมีคนที่มุ่งจะทำร้ายอี้อีกด้วย อี้ทำไมต้องเอาตัวเองไปแลกขนาดนี้ ทำไมอี้ไม่มองความรัก เอ่ออออ จากคนอื่น ที่เค้าก้อรักอี้มากเช่นกัน และก้อไม่มีอุปสรรคอะไรมาขวางด้วย อี้ไม่คิดข้อนี้บ้างเหรอครับ “ น้ำเสียงต้งสั่นๆ เหมือนคนจะร้องไห้ ผมเห็นแล้วสงสารนัก อยากจะเข้าไปโอบกอดและปลอบเค้านัก แต่นั่นมันจะยิ่งทำให้ต้งแย่ไปกว่านี้
“ ต้งครับ อี้ขอโทษที่อี้เลือกทางนี้ อี้คิดว่ามันดีที่สุดแล้ว ถึงแม้จะมีคนเสียใจบ้าง และถึงแม้ว่าอี้จะทำร้ายจิตใจใครบ้าง จนถูกมองว่าเป็นคนเห็นแก่ตัว อี้ก้อยอม อี้ขอทำอะไรเพื่อตัวเองบ้างสักที อี้คิดว่าอี้ทำเพื่อคนอื่นมามากพอแล้ว อี้ต้องขอโทษต้งอีกครั้งน่ะ แต่อี้คิดดีแล้ว และไม่ว่าทางข้างหน้ามันจะอันตรายและน่ากลัวแค่ไหน ขอเพียงคนที่อี้รักอยู่เคียงอี้และสู้ไปกับอี้ อี้ไม่หวั่นกลัวอะไรทั้งนั้น “ ผมพูดความรู้สึกของผมทั้งหมดออกมาให้ต้งจาก เป็นความรู้สึกที่มันอยู่ในใจผมจริงๆ
ต้งได้ยินดังนั้นน้ำตาก้อไหลพรากออกมาทันที จากนั้นก้อก้อก้มหน้าเอามือปิดไว้ไว้ และพพยายามกลั้นเสียงสะอื้นไว้ ต้งน่าสงสารมากครับ ผมเองรู้สึกแย่ไม่ต่างไปจากเค้า แต่ผมคิดว่านี่คือสิ่งที่ดีที่สุดสำหรับผมและต้งแล้ว ขืนผมพยายามฝืนตัวเองให้รักต้งต่อไป โดยที่ผมก้อรู้ว่า ผมไม่มีวันรักเค้าอย่างคนรักได้ ต้งนั่นแหละจะเป็นคนที่เจ็บปวดที่สุด ผมเลือกที่จะทำร้ายต้งตอนนี้ดีกว่า ผมคิดว่า สักวันนึงต้งคงจะทำใจได้ และสักวันนึง ต้งอาจจะมีคนที่เพียบพร้อมว่าผม มาให้เค้าได้รัก ผมหวังไว้ว่าอย่างนั้นน่ะ
ผมนั่งมองต้งร้องไห้ด้วยความหดหู่สุดๆ จนผมทนไม่ไหว โผเข้าไปกอดต้งเพื่อปลอบให้เค้ารู้สึกดีขึ้น แต่ต้งกลับยิ่งร้องไห้หนักไปกว่าเดิม จนผมเองที่รู้สึกแย่ๆอยู่แล้ว ก้อทนไม่ไหว ร้องไห้ออกมาเช่นกัน ผมทั้งสงสารต้ง และรู้สึกเกลียดตัวเองนัก ที่เป็นต้นเหตุอย่างนี้ ทำไมน่ะ ทำไมผมถึงรักต้งไม่ได้ ทั้งๆที่เค้าก้อดีกับผมนักหนา ดีมากๆ แม้แต่ดิว คนที่ผมรัก เค้ายังไม่ได้ครึ่งนึงที่ต้งเคยทำให้ผมเลย ผมนี่มันเลวจริงๆ
“ ต้งครับ ต้งอย่าร้องไห้ให้อี้อีกเลยน่ะ ฮือๆๆ อี้มันไม่ได้ดีอย่างที่ต้งคิดหรอก สักวันนึง พอต้งทำใจได้ อี้ว่าเดี๋ยวก้อมีคนดีๆมาให้ต้งรักเองน่ะ อี้ขอโทษน่ะ ที่อี้รักต้งเหมือนคนรักไม่ได้ แต่อี้ก้อรักต้งมากๆน่ะ ในฐานะเพื่อนคนนึงที่อี้รักที่สุด ฮือๆๆ “ ผมพยายามหาคำปลอบใจดีๆมาพูดปลอบต้ง และปลอบใจตัวเองไปด้วย แทนที่ต้งจะรู้สึกดีขึ้น กลับร้องไห้หนักขึ้นไปอีก
“ ฮือๆๆๆ ทำไมล่ะครับ ทำไมอี้รักต้งไม่ได้ ต้งไม่ดีใช่ไหม อี้ช่วยตอบหน่อยสิ ว่าต้งมันไม่ดีใช่ไหม ฮือๆๆๆ อย่างน้อยต้งจะได้รู้ว่า ที่อี้ไม่รักต้งเพราะว่า ต้งดีไม่พอ ต้งจะได้ปรับตัวเองหดีกว่านี้ ฮือๆๆๆ บ้าจริงๆเลย ทำไมมันต้องเป็นอย่างนี้ด้วยน่ะ ต้งคิดว่าต้งทำดีแล้วเชียว ฮือๆๆๆ แต่มันคงยังดีไม่พอเท่าที่อี้ต้องการ ฮือๆๆๆ “ ต้งพูดไป ร้องไห้ไป ซ้ำยังโทษตัวเองอีก มันยิ่งทำให้ผมรู้สึกเหมือนกับว่า ผมนี่เลวยิ่งนัก ทั้งๆที่รู้ว่าสิ่งที่ต้งพูดมันไม่จริงเลย แต่ทำไมผมน่ะ..........
-
อี้คิดถูกแล้ว ที่พูดกับต้งตอนนี้
ต้งจะได้ตัดใจได้เร็วๆ
ไม่ถลำลึก รักอี้ไปมากกว่านี้
ยิ่งยื้อเวลา จะยิ่งเจ็บทั้งคู่
-
o13
แบบนี้เค้าเรียกว่า เธอดีเกินไป ไงเล่านายด้ง ไม่เข้าใจรึไง
อี้พูดไปเลยครับว่า...เธอดีเกินไป....ประโยคเบสิกๆโคตรๆ
:กอด1: อี้สู้ๆนะครับ :m1:
-
ดีแต่ไม่ถูกใจมั๊ง อิอิ สงสารพี่ต้งจัง เหอๆ แต่ความรักก็แบบนี้แหละ มีสมหวังบ้างผิดหวังบ้าง พี่ต้งอาจจะต้องทำใจซักพัก อิอิ เอาน้ำใบบัวบกไปกินแก้ช้ำใจพลางๆ เหอๆ :sad11:
ว่าแต่พี่อี้จะจัดการยังไงกับปัญหาที่จะตามมาจาก ลุงสุชาติ ลุงประวิทย์ เจ๊หลิงหลิง และพี่บอลหว่า เฮ้อ! :เฮ้อ:
-
พี่ต้งไม่ต้องเปลี่ยนอะไรเพื่อใครอีกแล้วนะ :กอด1: จะบอกให้ว่าพี่ต้งถึงขั้นดีมากจนเพอร์เฟคด้วยซ้ำ
:กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1:พี่ต้ง
-
:m15:อ่านตอนนี้แล้วก็รู้สึกสงสารตังเหมือนกันนะ แต่สิ่งที่อี้ทำลงไปคือสิ่งทีถูกต้องแล้ว ดีกว่าปล่อยให้เรื่องราวมันผ่านไปเรื่อย ๆ เพราะไม่อย่างนั้นทั้งตัง อี้ และดิวก็จะเจ็บปวด นี่แหละความรักมักจะเบ่นตลกกับเราเสมอ ถึงได้มีคำกล่าวว่า ความรักมันบังคับกันไม่ได้ และความรักไม่มีคำตอบที่แน่นอน :m15:
-
ความรักเล่นกลกับตัง
ตัดใจตอนนี้จะได้ไม่ต้องเสียใจมากกว่านี้
-
:o12: :o12: :o12: :o12: :o12: :o12: :o12: :o12: :o12: :o12:
“ ฮือๆๆๆ ทำไมล่ะครับ ทำไมอี้รักต้งไม่ได้ ต้งไม่ดีใช่ไหม อี้ช่วยตอบหน่อยสิ ว่าต้งมันไม่ดีใช่ไหม ฮือๆๆๆ อย่างน้อยต้งจะได้รู้ว่า ที่อี้ไม่รักต้งเพราะว่า ต้งดีไม่พอ ต้งจะได้ปรับตัวเองให้ดีกว่านี้ ฮือๆๆๆ บ้าจริงๆเลย ทำไมมันต้องเป็นอย่างนี้ด้วยน่ะ ต้งคิดว่าต้งทำดีแล้วเชียว ฮือๆๆๆ แต่มันคงยังดีไม่พอเท่าที่อี้ต้องการ ฮือๆๆๆ “ ต้งพูดไป ร้องไห้ไป ซ้ำยังโทษตัวเองอีก มันยิ่งทำให้ผมรู้สึกเหมือนกับว่า ผมนี่เลวยิ่งนัก ทั้งๆที่รู้ว่าสิ่งที่ต้งพูดมันไม่จริงเลย แต่ทำไมผมน่ะ..........
“ ต้ง ไม่เอา ฮือๆๆๆ อย่าพูดอย่างนี้สิ ต้งไม่ใช่ไม่ดี ต้งดี ดีมากสำหรับอี้ แต่ไม่รู้ทำไมอี้ถึงรักต้งไม่ได้ก้อไม่รู้ ฮือๆๆๆ ต้งอย่าร้องไห้อีกเลยน่ะครับ พอเหอะน่ะต้ง อย่าให้อี้รู้สึกเกลียดตัวเองมากไปกว่านี้เลย อี้ไม่มีค่าขนาดให้ต้วต้องมาร้องไห้ด้วยหรอก “
“ ไม่จริง อี้มีค่ามากสำหรับต้ง มีมากว่าทุกสิ่งในชีวิตของต้ง ฮือๆๆๆ ไม่เอาน่ะครับ อี้ไม่ร้องน่ะครับ ต้งก้อจะไม่ร้องเหมือนกัน “ พอพูดจบต้งก้อเอามือมาเช็ดน้ำตาให้ผม โดยที่เค้าไม่ห่วงเลยว่า ที่หน้าเค้าก้อมีคราบน้ำตาอยู่เต็มไปหมดเช่นกัน
จากนั้นต้งก้อดึงตัวผมมานั่งลงตรงข้างๆเค้า แล้วเค้าก้อจับมือทั้งสองข้างของผมขึ้นมาจูบอย่างนุ่มนวล ผมเองก้อไม่ได้ขัดขืนอะไรเค้า ปล่อยให้ต้งจูบจนพอใจ แล้วต้งก้อเงยหน้าขึ้นพูดกับผม
“ อี้ครับ ไม่ว่าอี้จะตัดสินใจยังไง ต้งก้อขอยืนยันในความรู้สึกต้งที่มีต่ออี้ ต้งจะยังคงรักอี้ไม่เปลี่ยนแปลงตลอดไป ต้งขอสัญญาด้วยชีวิต และถึงแม้ว่าอี้จะไม่รักต้งเลย แต่ต้งก้อจะไม่ยอมแพ้ง่ายๆหรอก แม้จะไม่มีหวังเลยก้อตาม “ ต้งพูดกับผมด้วยรอยยิ้มที่ขมขื่น ผมไม่เข้าใจต้งน่ะ ว่าทำไมถึงได้รักผมนักหนา ผมเองก้อไม่ได้ดีเด่กว่าคนปกติทั่วไปตรงไหนเลย
“ ต้งครับ อี้ว่าต้งอย่ามาผูกชีวิตที่สดใสของต้ง มาติดอยู่กับอี้เลยน่ะ ต้งยังมีโอกาสที่จะเจอคนดีๆ คนที่เค้ารักต้งในแบบที่ต้งต้องการจริงๆ เพียงแต่ต้งอย่าปิดตัวเอง และเปิดใจกว้างๆ อี้รับรอง ว่าต้งต้องเจอเข้าสักวัน “
“ อี้ครับ ต้งขออี้อย่างนึงได้ไหม ถึงแม้ว่าอี้จะไม่รักต้งเลยก้อตาม แต่ต้งขอ ต้งขอให้อี้อย่าผลักส่งต้งไปหาใครเลย ชีวิตต้ง และหัวใจต้ง มีไว้ให้อี้คนเดียว จะให้ต้งไปรักคนอื่นนั้น มันเป็นไปไม่ได้หรอก และต้งก้อจะไม่มีวันทำอย่างนั้นด้วย น่ะครับ ต้งขอร้อง อย่าไล่ต้งไปไหนเลย ต้งคงตายแน่ๆ ถ้าต้งไม่ได้รักอี้ “ ต้งลงทุนคุกเข่าลงกับพื้นแล้วอ้อนวอนผม ผมล่ะสงสารเค้าจับใจ
“ ต้งครับ ต้งอย่าทำอย่างนี้สิ ลุกขึ้นมาเถอะ “ ผมพยายามดึงตัวต้งให้ลุกขึ้น
“ ถ้าอี้ไม่ตอบตกลงก่อนว่า จะไม่ไล่ต้งไปไหนอีก ต้งถึงจะลุกขึ้น “ ต้งพูดเสียงจริงจัง
“ โอเคๆ อี้ไม่ไล่ต้งไปไหนแล้ว ลุกขึ้นเถอะน่ะ “ ผมจำใจต้องตอบไปอย่างนั้น
-
:monkeysad:
-
:z1: อยากแนะนำอี้ว่า ให้ต้งคุยกะดิวว่า ในเมื่อทั้งสองคนรักอี้มากๆเท่าๆกัน
ทั้งสองคนจะมีอี้คนเดียวพร้อมกันได้หรือเปล่า แบบว่า เอ่อออออออ
สามคนผัวเมีย ไรเงี๊ยะ :o8:
ถ้าได้ก็จะสุขทุกคนเลยนะ เพราะทุกคนมีแต่ความรู้สึกดีๆให้กันอ่ะ
เอ ... ผมคิดไปป่ะครับ แต่ก็ไม่อยากให้ใครเสียใจอ่ะ
อยากให้อี้เก็บไว้ทั้งสองคน
:a5: :z1: :m20: :laugh:
-
o22
ด้งแมร่งพูดไม่รู้เรื่องนี่ว่า
เป็นงี้อีกแล้ว
รู้ว่าอี้ขี้เกรงใจก็ใช้วิธีนี้ทุกที
ตั้งกะตอนขอเป็นแฟนก็ประมาณนี้
:seng2ped:
ไม่ชอบคนแบบนี้เลยอ่ะ
ในชีวิตผมก็มีอยู่คนนึง
แบบว่าเริ่มรำคาญแล้วอ่ะ
ตอนแรกๆผมก็ประมาณว่าเกรงใจมันนะ
แล้วผมก็ไม่เคยให้ความหวังมันเลยด้วย
แบบตัดเยื่อใยสุดๆอ่ะ แต่แมร่งหน้าด้าน
ทุกวันนี้มันยังรังควาญผมอยู่เลยอ่ะ
เหมือนมีสโตรคเกอร์คอยตาม
โอ๊ยยยยเกลียดดดดดดดดด
-
:z3: :z3: :z3: :z3:
:z3: :z3: :z3: :z3:
:z3: :z3: :z3: :z3:
แล้วต้งก้อลุกขึ้นมานั่งข้างๆผมเหมือนเดิม มือก้อปาดเช็ดน้ำตาบนหน้าของเค้าออก แต่ผมก้อเห็นเค้ายิ้มจางๆมาให้ผม เหมือนกับดีใจเล็กๆที่ผมไม่ได้ไล่เค้าไปไหน จากนั้นต้งก้อลุกขึ้นแล้วเดินไปเข้าห้องน้ำ ผมคิดว่าเค้าคงอยากไปล้างหน้าล้างตา จากนั้นผมก้อเดินเข้าครัวหาอะไรให้ต้งทานรองท้องไปก่อน ผมคิดว่าเค้าคงยังไม่ได้ทานอะไรมาแน่ๆ ผมเลยทำข้าวผัดกระเพราหมูอย่างง่ายๆมาให้เค้าทาน ไม่นานนักต้งก้อเดินออกมาจากห้องน้ำ ผมจึงนำอาหารไปวางไว้ที่โต๊ะทานข้าว แล้วเรียกเค้ามาทาน
ต้งทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นระหว่างเรา ต้งยังทำท่าทางปกติทุกอย่างระหว่างที่ทานข้าว ปากก้อชวนคุยไปเรื่องอื่นๆ เรื่องร้านบ้าง เรื่องงานบ้าง ผมก้อต้องเออออไปตามนั้น ไม่อยากจะรื้อฟื้นให้เค้าต้องเจ็บปวดอีก เราก้อพูดคุยกันไปเรื่อยๆ จนต้งมาเอ่ยถึงประเด็นของหลิง หลิง ที่พวกเรายังหวั่นใจนัก
“ อี้ครับ ส่วนเรื่องของหลิง หลิง อี้ไม่ต้องกลัวน่ะ ต้งจะพูดเรื่องนี้กับคุณเอง ต้งเชื่อว่าคุณต้องช่วยอี้แน่นอน และถ้าเรื่องนี้ น้าเนตรรู้น้าเนตรก้อต้องช่วยด้วยเช่นกัน อี้ทำใจให้สบายได้ เดี๋ยวเรื่องนี้ต้งเป็นธุระให้เอง “
“ อี้รู้สึกแย่จัง ที่ต้องให้คนอื่นมาเดือดร้อนกับอี้อีก เรื่องนี้อี้เป็นคนก่อขึ้น อี้เองก้ออยากจะแก้เอง แต่อี้ไม่รู้ว่าจะเริ่มตรงไหน เหตุการณ์มันเกิดขึ้นรวดเร็ว และเลวร้ายมากๆ “
“ อี้ครับ อี้ไม่ต้องห่วงเลย พวกเราทุกคนรักอี้ และพร้อมจะช่วยอี้เสมอเวลาที่อี้มีอันตรายน่ะครับ ต้งว่าอี้เลิกคิดเรื่องนี้ไปได้เลย เดี๋ยวต้งจัดการให้เอง ตอนนี้ ต้งว่าอี้ไปอาบน้ำดีกว่า แล้วเดี๋ยวเราออกไปที่ร้านกัน วันนี้มีแขกพิเศษของต้งมาจัดเลี้ยงอาหารเที่ยงที่ร้าน เดี๋ยวเราไปพร้อมกันเลยน่ะ “
พอทานเสร็จ ผมก้อเก็บจานชามไปล้าง แล้วก้อไปอาบน้ำแต่งตัว จากนั้นก้ออกไปที่ร้านอาหารกับต้ง ตอนนั่งอยู่บนรถนั้น ผมเองก้อไม่ได้ชวนต้งคุยอะไรมากนัก นั่งไปเงียบๆ ทำเป็นว่าเอาเอกสารงานที่ค้างๆของผมมาเคลียร์ ส่วนต้งก้อเปิดเพลงฟังเบาๆ คลอๆ เหมือนคนอารมณ์ดีทั่วไป ยิ่งเห็นอย่างนี้ผมยิ่งไม่สบายใจนัก เหมือนรู้สึกว่าต้งเค้าพยายามข่มอารมณ์ไว้ตลอดเวลา
พอมาถึงร้าน ผมก้อเดินเข้าไปในร้านปกติ ซึ่งก้อมีพนักงานในร้านยกมือไหว้และทักทายผมกันทุกคน จากนั้นผมก้อไปที่เคาต์เตอร์ เพื่อเช็ครายการอาหารต่างๆที่ลูกค้าได้สั่งไว้ เพราะว่าอีกไม่นานก้อจะเที่ยงแล้ว ลูกค้าคงจะมาเร็วๆนี้ ผมก้อเข้าๆออกๆจากที่เคาท์เตอร์ ไปห้องครัวเพื่อเตรียมอาหารต่างจนคิดว่าน่าจะเรียบร้อยดีแล้ว ขณะที่ผมกำลังง่วงๆอยู่อย่างนั้น ก้อมีคนเดินมาทักผมที่เคาท์เตอร์
“ เรามารับโต๊ะที่จองไว้ค่ะ “ เสียงผู้หญิงคนนึงพูอย่างสุภาพ ผมเลยเงยหน้าขึ้นเพื่อจะตอบ แต่พอเห็นคนที่อยู่ตรงหน้าผม ผมก้อตกใจไม่น้อย เลยอึ้งไปทันที แต่ที่อึ้งไปกว่านั้นคื่อคนที่ยืนข้างหลังผู้หญิงคนนี้ต่างหาก
“ น้าปิ่น............ “ ผมเผลอพูดชื่อน้าปิ่นแม่ของต้งไป แล้วสายตาของผมก้อเบนไปที่ผู้หญิงอีกคนนึงที่ยืนจ้องหน้าผมแบบไม่วางตา สายตาของเธอดูท่าว่าจะจงเกลีบดจงชังผมมาก
“ คุณนภัสสร...... “ นั่นคือชื่อของผู้หญิงคนนั้น
-
o22 ใครอีกล่ะเนี่ย
-
แม่เจ๊หลิงๆ แหงๆ เลย เหอๆ เวียนหัวมากมาย สงสารพี่ต้งจัง T-T ไม่รู้จะเชียร์ใครแล้วง่ะ ก็แสนดีทั้งคู่ ย๊าก! งานนี้แสนเลวคงมีแค่... นางร้ายตลอดกาล เหอๆ :เฮ้อ:
-
:เฮ้อ:ใครอะ หรือว่าจะเป็นคุณแม่ของ หลิง ๆ มาเพื่อมาเคลียร์เรื่องนี้กับอี้ :เฮ้อ:
-
ต้ง รักอี้ แต่พออี้บอกว่าอี้เลือกดิวทำไมไม่ยอมรับล่ะ
ปวดหัวแทนอี้เหรอเกิน
ที่ต้องมารับปัญหาหลายด้าน
จะเลือกดิวแต่ต้งก็ไม่ยอมไปอีก
เวรกรรมแล้วงานนี้
-
ใครกันอีกละเนี้ย
:เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:
-
:เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:
รอหน่อยน่ะครับ
ตอนนี้เร่งทำงานอยู่
เด๋วเย็นๆจะเอามาให้อ่านน่ะครับ
-
อย่าทำงานเพลินจนลืมดูแลสุขภาพนะค๊าบบบคุงอเล๊กซี่ o13
-
ตะลุยอ่าน เยอะมากกกกกกก
สะเทือนอารมณ์ครับ อ่านแล้วเห็นใจ อี้...ดิว...ต้ง ทั้งสามคนเลยครับ
รักสามเศร้า....เราเหงาเอง
:sad11:
ขอบคุณครับ อเล็กซี่ :pig4: +1 ให้กับหลายๆๆๆๆๆตอน หนุกมากครับ
-
:angry2: :angry2: :angry2: :angry2: :angry2: :angry2: :angry2: :angry2: :angry2: :angry2:
“ น้าปิ่น............ “ ผมเผลอพูดชื่อน้าปิ่นแม่ของต้งไป แล้วสายตาของผมก้อเบนไปที่ผู้หญิงอีกคนนึงที่ยืนจ้องหน้าผมแบบไม่วางตา สายตาของเธอดูท่าว่าจะจงเกลีบดจงชังผมมาก
“ คุณนภัสสร...... “ นั่นคือชื่อของผู้หญิงคนนั้น
ใช่แล้วครับ ผู้หญิงที่ยืนจ้องหน้าผมอยู่ด้านหลังของน้าปิ่นก้อคือ แม่ของหลิง หลิงนั่นเอง นี่เค้าคงจะรู้เรื่องระหว่างผมและลูกสาวเค้าแล้วสิน่ะ ถึงได้มองหน้าผมเหมือนจะกินเลือดกินเนื้อขนาดนี้ แต่ผมก้อมองกลับเช่นกัน ในเมื่อผมไม่ได้เป็นฝ่ายเริ่มก่อน ทำไมผมจะต้องยอมแพ้ด้วยล่ะ อีกอย่าง ที่นี่มันร้านของผมน่ะ
“ อี้จ้ะ คือพวกเรามารับโต๊ะที่จองจ้ะ “ เสียงน้าปิ่นพูดขึ้นอีกครั้ง เค้าคงจะเห็นว่าผมฟาดฟันกับแม่ของหลิง หลิงด้วยสายตากันอยู่ ก้อเรียกขึ้นเพื่อแยกพวกผมแบบกรายๆ ผมได้สติเลยตอบกลับไป
“ อ้อ ครับ ขอโทษที จองไว้กี่ที่น่ะครับ แล้วลงชื่อใครไม่ทราบครับ “ ผมถามเป็นการเป็นงาน
“ ก้อมากัน 10 กว่าคนน่ะจ้ะ ที่ต้งเค้าจองไว้ชื่อ แขกพิเศษไง เห็นม่ะ “ น้าปิ่นตอบแบบขำๆ เจือด้วยความเอ็นดู ผมเองก้อมัวแต่อึ้งๆอยู่เลยทำอะไรไม่ค่อยถูกนัก
“ ใช่ๆสิน่ะ ผมเองก้อเบลอๆ ยังไงเชิญน้าปิ่นทางนี้เลยน่ะครับ จิมๆ พาลูกค้าไปนั่งโต๊ะด้วย “ ผมบอกให้พนักงานในร้านเดินนำน้าปิ่นไปที่โต๊ะ ส่วนคุณนภัสสรก้อเดินตามไป แต่พอเดินมาถึงตรงหน้าผมก้อหยูดเดิน แล้วหันมาประจัณหน้าผม แล้วพูดขึ้น
“ แกได้ชดใช้สิ่งที่แกทำกับลูกชั้นแน่ ชั้นขอยืนยัน “ เค้าพูดเสียงค่อยแต่แฝงไปด้วยความเหี้ยมโหด
“ ก้ออยากลองเหมือนกัน ว่าตบลูกกับตบแม่นี่ อะไรมันจะสนุกกว่ากัน แต่ลูกสาวคุณแรงดีเหมือนกันน่ะ เล่นเอาผแทบหมดแรงไปเลยล่ะ ผมเองก้อหวังว่า จะได้เล่นอะไรสนุกๆแบบนั้นอีก “ ผมยั่วยวนกลับไป จนเค้าโกรธจนหน้าแดง
“ แกกล้ามาก ที่มาลองดีกับชั้น รับรองว่า แกได้เจอดีแน่นอน “ เค้ายังขู่สำทับมาอีก
“ พร้อมทุกเมื่อ แต่ตอนนี้ เชิญ “ ผมพูดและผายมือออกเชิงให้เค้าออกไปจากตรงนั้น คุณนภัสสรดูท่าจะโกรธมาก เดินใกล้เข้ามาหาผมทันที ผมเองก้อตั้งท่ารับไว้ยู่แล้ว
“ ผมว่าเชิญคุณน้าที่โต๊ะก่อนแล้วกันน่ะครับ เดี๋ยวคุณแม่ผมจะรอนาน เชิญครับ “ ต้งเดินเข้ามาพูดแทรก ก่อนที่คุณนภัสสรจะเดินเข้ามาถึงตัวผม คุณนภัสสรดูท่าจะโกรธมาก แต่ทำอะไรไม่ได้ เลยเดินตามน้าปิ่นอย่างเสียไม่ได้
“ ขอบคุณน่ะต้ง ที่มาช่วย อี้ไม่อยากจะพูดอะไรที่มันรุนแรงออกไปหรอก ถ้าไม่มีคนเริ่มก่อน “
“ ไม่เป็นไรหรอกอี้ ต้งเห็นและได้ยินทุกอย่าง อีกอย่างเค้าเป็นคนมาหาเรื่องอี้ก่อน อี้ทำอย่างนั้นน่ะถูกแล้ว และไม่ต้องกลัวในคำที่เค้าขู่น่ะ ต้งรับรองว่าต่อจากนี้ไป จะไม่มีใครหน้าไหนมาทำอะไรอี้ได้ “ ต้งพูดเสียงเข้ม
-
:เฮ้อ:
ศัตรูบานเบอะ
เหนื่อยเหมือนกันนะพี่อี้
สู้ๆ นะ :กอด1:
-
ตบทั้งแม่ ตบทั้งลูก
สะใจจิ๊งงงง
-
:เฮ้อ: น่าเหนื่อยใจจริงๆ
ไม่ดูบ้างว่าลูกตัวเองทำอะไรไว้
มีแม่แบบนี้นี่เองลูกมันถึงเป็นแบบนั้น
ผู้ใหญ่ที่ไม่เป็นผู้ใหญ่ เป็นนายคนได้ยังไงฟระ
-
:seng2ped: :seng2ped: :seng2ped: :seng2ped: :seng2ped: :seng2ped: :seng2ped: :seng2ped: :seng2ped: :seng2ped:
“ ผมว่าเชิญคุณน้าที่โต๊ะก่อนแล้วกันน่ะครับ เดี๋ยวคุณแม่ผมจะรอนาน เชิญครับ “ ต้งเดินเข้ามาพูดแทรก ก่อนที่คุณนภัสสรจะเดินเข้ามาถึงตัวผม คุณนภัสสรดูท่าจะโกรธมาก แต่ทำอะไรไม่ได้ เลยเดินตามน้าปิ่นอย่างเสียไม่ได้
“ ขอบคุณน่ะต้ง ที่มาช่วย อี้ไม่อยากจะพูดอะไรที่มันรุนแรงออกไปหรอก ถ้าไม่มีคนเริ่มก่อน “
“ ไม่เป็นไรหรอกอี้ ต้งเห็นและได้ยินทุกอย่าง อีกอย่างเค้าเป็นคนมาหาเรื่องอี้ก่อน อี้ทำอย่างนั้นน่ะถูกแล้ว และไม่ต้องกลัวในคำที่เค้าขู่น่ะ ต้งรับรองว่าต่อจากนี้ไป จะไม่มีใครหน้าไหนมาทำอะไรอี้ได้ “ ต้งพูดเสียงเข้ม
“ ขอบใจน่ะต้ง ขอบใจจริงๆ ไม่ได้ต้งอี้คงแย่ไปแล้ว ยังไงเดี๋ยวอี้ขอไปดูแลแขกโต๊ะอื่นก่อนน่ะครับ ไว้ยังไงเราค่อยคุยกันอีกที “
พูดจบผมก้อเกินออกไปดูลูกค้าด้านนอก ส่วนต้งก้อเดินแยกไปอีกทางนึงเพื่อทำงานของเค้า ผมเองก้อเดินดูแลลุกค้าโต๊ะอื่นๆไปเรื่อยๆ แต่ในใจผมก้อยังแอบคิดไม่ได้ว่า เรื่องระหว่างผมกับหลิง หลิงนี่มันจะไปจบที่ไหนกันแน่ เรื่องลูกผ่านไป ยังมีแม่ตามมาขู่ผมอีก นี่ผมควรจะตั้งรับพวกเค้ายังไงน่ะ
จากนั้นผมก้อทำงานของผมไป จนบางทีก้อลืมนึกถึงเรื่องนี้ไปเอง เพราว่าวันนี้ลูกค้าเข้าร้านค่อนข้างเยอะมาก เลยวึ่นๆกับการดูแลลูกค้า ผมทำงานของผมไปจนบ่ายแก่ๆ น้าปิ่นก้อเดินมาหาผมที่นั่งทานอาหารอยู่ที่ห้องพัก พอเห็นดังนั้นผมก้อเชิญให้นั่งปิ่นลงนั่งด้วยกัน
“ ชฺยนั่งก่อนเลยครับน้าปิ่น ขอโทษทีครับพอดีกำลังทานอาหารอยู่ จะทานด้วยกันไหมครับ “
“ ไม่หรอกจ้ะ ตามสบาย น้าเองต่างหากที่มารบกวนเรา “
“ ไม่เป็นไรครับ อี้ยินดีบริการ แล้วนี่มีอะไรให้อี้รับใช้เหรอครับ หรือว่าจะสั่งอาหารเพิ่ม เดี๋ยวอี้จะได้บอกพนักงานเดินให้ไปรับออเดอร์ที่โต๊ะ “ ผมถามอย่างกระตือรือร้น
“ ไม่มีอะไรหรอกจ้ะ น้าจะมาคุยกับอี้เรื่อง หลิง หลิงน่ะจ้ะ “ ผมอึ้งไปนิดนึง แล้วพูดต่อ
“ อ้อออ ครับ คือเรื่องนี้ อี้ว่าอี้ก้อมีส่วนผิดเหมือนกัน ที่......... ”
“ ไม่หรอกจ้ะ น้ารู้เรื่องทั้งหมดแล้วที่เกิดขึ้น จากทั้งสองฝ่าย อี้ไม่ผิดหรอก ที่ทำอย่างนั้นกับพวกนั้นไป น้าเข้าใจว่ามันเป็นการป้องกันตัว พวกนั้นสิผิดที่มาทำร้ายและลักพาตัวอี้ไปก่อน “ น้าปิ่นพูดอย่างควบคุมสติได้ น้าปิ่นตอนนี้ดูน่าเกรงขามมากๆ
“ แล้วทีนี้อี้ควรจะทำยังไงต่อดีครับ บอกตรงๆน่ะครับว่าอี้รู้สึกกลัวๆอยู่เหมือนกัน ไม่รู้ว่าพวกนั้นจะโกรธแค้นอี้ไปถึงไหน นี่อี้ก้อไม่รู้ว่าจะเจออะไรอีก “ ผมพูดไปแบบกังวลในใจลึกๆ
“ อี้ไม่ต้องห่วงน่ะจ้ะ น้าจัดการให้หมดแล้ว เมื่อกี้นี้ น้าก้อเรียกคุณนภัสสรมาเคลียร์เรียบร้อยแล้วล่ะจ้ะว่า ต่อไปนี้ห้ามให้คนของเค้ามายุ่งวุ่นวาย หรือตามราวีอี้อีก ไม่งั้นน้าจะไม่ไว้หน้าใครก้อตามที่มาทำร้ายอี้อีก น้ายื่นคำขาดไปเลยล่ะ ดูท่าเค้าก้อไม่ค่อยพอใจเท่าไหร่หรอกน่ะที่น้ามายุ่งเรื่องนี้ แต่ทำไงได้ล่ะ ใครบอกให้พวกนั้นมายุ่งกับลูกกับหลานของน้าล่ะ มันก้อช่วยไม่ได้ น้าก้อต้องปกป้องคนที่น้ารักเหมือนกับที่เค้าปกป้องลูกสาวเค้านั่นล่ะจ้ะ “
-
o13 น้าปิ่นนี่อัศวินขี่ม้าขาวมากๆ
แต่มันจัง่ายอย่างนั้นเลยเหรอ :m21:
-
:เฮ้อ:แม่เป็นแบบนี้ลูกเลยเป็นด้วย นี่แหละหนาเขาถึงได้ว่าครอบครัวเปนแหล่งบ่มเพาะนิสัยอันดับแรก อี้ก็คงต้องระวังตัวแล้วนะแบบนี้ แต่ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้นต่อ สิ่งแรกที่ต้องทำคือมีสติรับกับเหตุการณ์นั้น สู้ ๆ ครับอี้ :เฮ้อ:
-
จำแทบไม่ได้ว่าเคยโพสครั้งสุดท้ายไว้วันไหน
พอมานั่งอ่านอีกที
เออ ... เว้ยยย
ไม่แปลกใจ ช่างเป็นแม่ที่น่านับถือ จริงๆ
ลูกสาวถึงได้ไม่ต่างกัน ทำชะนีเสียพันธุ์หมด อิเวน
เชอะ !
-
รักยังไงก็น่าจามีขอบเขตเน้อ ไม่ใช่ลูกทำผิดแล้วให้ท้าย แย่มากๆ
-
รู้แล้ว
หายสงสัยแล้ว
หลิงหลิงมันเลวมาจากนรกขุมไหน
อ้อ.....มันเลวมาจากนรกขุมแม่มันนี่เอง
ไอ่พวกเลว....สืบสายเลือด
คำที่เคยได้ยินว่า...
เลวโคตร หรือ โคตรเลว
มันมีที่มาจากหลิงหลิง กับแม่พันธุ์นรกของมัน นี่เอง
:pig4: ขอบคุณครับ
-
ศัตรูรอบด้านจริงๆ
-
o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13
“ อี้ไม่ต้องห่วงน่ะจ้ะ น้าจัดการให้หมดแล้ว เมื่อกี้นี้ น้าก้อเรียกคุณนภัสสรมาเคลียร์เรียบร้อยแล้วล่ะจ้ะว่า ต่อไปนี้ห้ามให้คนของเค้ามายุ่งวุ่นวาย หรือตามราวีอี้อีก ไม่งั้นน้าจะไม่ไว้หน้าใครก้อตามที่มาทำร้ายอี้อีก น้ายื่นคำขาดไปเลยล่ะ ดูท่าเค้าก้อไม่ค่อยพอใจเท่าไหร่หรอกน่ะที่น้ามายุ่งเรื่องนี้ แต่ทำไงได้ล่ะ ใครบอกให้พวกนั้นมายุ่งกับลูกกับหลานของน้าล่ะ มันก้อช่วยไม่ได้ น้าก้อต้องปกป้องคนที่น้ารักเหมือนกับที่เค้าปกป้องลูกสาวเค้านั่นล่ะจ้ะ “
น้ำเสียงของน้าปิ่นดูราบเรียบยิ่งนักถ้าเปรียบกับคำพูดที่เด็ดขาดที่เค้าพูด ผมเองก้อรู้สึกดีอยู่หรอกที่มีคนมาคอยช่วยเหลือ แต่ผมเองก้อไม่อยากให้ใครมาเดือดร้อนเพราะผมเหมือนกัน
“ อี้ต้องขอโทษด้วยน่ะครับ ที่ทำให้น้าปิ่นต้องมาเดือดร้อนเพราะอี้อีกครั้งนึง “ ผมพูดไปแบบรู้สึกผิดจริงๆ
“ อย่าคิดมากไปเลยอี้ น้าเองก้อไม่ได้เดือดร้อนอะไร น้าแค่ปกป้องคนที่น้ารักเท่านั้นเอง อีกอย่างนึง อี้ก้อเป็นคนที่ลูกชายของน้ารักมากเช่นกัน อย่างนี้แล้ว น้ายิ่งต้องช่วยเหลือเต็มที่นี่จ้ะ “
คำพูดของน้าปิ่นเล่นเอาผมอึ้งไปอีกที คนที่ลูกชายของน้ารักงั้นเหรอ เค้าคงจะหมายถึงต้งสิน่ะ แล้วนี่ถ้าน้าปิ่นรู้ว่าผมหักอกต้งไปแล้ว เค้าจะยังอยากปกป้องผมอยู่อีกไหม ???
“ แล้วถ้าวันนึง อี้ทำร้ายน้ำใจต้งไป อย่างนี้แล้ว น้าปิ่นจะยังรู้สึกกับอี้เหมือนเดิมไปครับ “ ผมถามแบบหยั่งเชิง
“ อี้จ้ะ น้าเองก้อไมได้คาดหวังว่าความรักระหว่างอี้ กับต้งจะยั่งยืนนานอะไรหรอกน่ะ แต่ถึงยังไง น้ากอคิดว่าอี้เหมือนลูกเหมือนหลานคนนึงน่ะจ้ะ ไม่เอาน่า อย่าคิดมากไปเลย น้าไปก่อนแล้วกัน ไม่รบกวนแล้ว ไว้เจอกันใหม่น่ะจ้ะ “
พูดเสร็จแล้ว น้าปิ่นก้อเดินจากไป ปล่อยให้ผมนั่งคิดเรื่องนี้อยู่คนเดียว ผมนั่งคิดไปว่า ชีวิตผมโชคดีแค่ไหน ที่มีคนดีๆมาคอยรัก และห่วงใย แถมยังพร้อมที่จะปกป้องเราเสมอ เวลาที่เราตกอยู่ในอันตราย แต่ผมกลับทำให้หนึ่งในคนที่รักผมที่สุดเสียใจยิ่งนัก ไม่เคยแม้แต่จะตอบแทนความดีของเค้าเลย ผมรู้สึกแย่นัก
จากนั้นผมก้อทำงานของผมเรื่อยเปื่อยไป ต้งก้อเช่นกัน เค้ามัวแต่ง่วนอยู่กับการจัดตกแต่งร้านของเค้าไปเรื่อยๆ วันนี้ที่ร้านมีลูกค้าเข้ามาใช้บริการค่อนข้างมากกว่าปกติ สงสัยจะเป็นวันหยุดผู้คนเลยมาทานอาหารกัน ผมเองก้อพยายามลืมเรื่องลืมร้ายๆที่ผ่านมา ด้วยการมุ่งมั่นทำงานอย่างจริงจัง เพื่อที่ว่าตัวผมเองจะได้ไม่ว่างจนเผลอไปคิดเรื่องพวกนั้น
เวลาล่วงเลยมาจนถึงเวลาค่ำๆ แล้วดิวก้อโทรมาหาผม แล้วถามสารทุกข์สุขดิบของผมทั่วไป ผมเองก้อตอบไปตามปกติ เค้าก้อบอกว่า ช่วงนี้งานเค้าจะเยอะหน่อย อาจจะไม่ค่อยได้มีเวลาเจอผมนัก เพราะว่ามีโปรเจ็คใหญ่ๆให้ต้องรับผิดชอบอีกมากมายในช่วงนี้ เค้ากลัวว่าผมจะหาว่าเค้าไม่มีเวลาให้ผม แต่ผมเองก้อตอบไปว่า ผมเข้าใจดี และให้เค้าตั้งใจทำงานให้ดี และเค้ายังสัญญาอีกว่า ถ้ามีโอกาสจะมาหาผมบ่อยๆ ก่อนวางก้อไม่วายที่จะหยอดคำหวานว่ารักผมมากแค่ไหน เล่นเอาผมอายม้วนคาโทรศัพท์ไปเหมือนกัน จากนั้นผมก้อวางสายไป แล้วก้อลงมือทำงานต่อไป
------------------------------------ จบตอนที่ 43 ---------------------------------------
-
หวังว่างานนี้จะรามือซะทีนะ ไอครอบครัวนรกแตก นิสัยไม่ดี ชิ :เฮ้อ:
-
อุปสรรค...หลิงหลิง หมดไป
แล้วจะมีอุปสรรคใหม่เข้ามาอีกมั้ย
ดิวดูแล เป็นห่วงอี้มากๆ ก็จะดีน่ะ
:pig4: ขอบคุณครับ
-
:เฮ้อ: ชุลมุนวุ่นวายกันจริงๆ
เหตุการณ์จะดำเนินต่อไปเช่นไรกันหนอ
-
:m15:นี่แหละความรักยากนักที่จะเข้าใจได้ง่าย บางคนเรารักเขาหมดหัวใจต่อแม้ว่าเขาจะทำให้เราเสียใจแค่ไหน กับอีกคนที่รักเราเป็นห่วงเราแต่เรากลับไม่รักเขา :m15:
-
:oo1: :oo1: :oo1: :oo1: :oo1: :oo1: :oo1: :oo1: :oo1: :oo1: :oo1: :oo1: :oo1:
บทที่ 44 โหดร้าย ( The Violence )
วันเวลาของผมก้อผ่านไปเรื่อยๆ โดยที่ไม่มีอะไรตื่นเต้น และก้อไม่มีเหตุการณ์ร้ายเกิดขึ้นกับผมเช่นกัน ต้งเคยบอกผมว่า ทางบ้านของต้งได้จัดการเคลียร์เรื่องนี้ให้เป็นที่เรียบร้อยแล้ว และทางฝั่งหลิง หลิงก้อยอมแบบเสียไม่ได้ ต้งบอกว่าสมัยก่อน แม่ของต้งกับพ่อของหลิง หลิงเคยทำงานด้วยกัน และพ่อของหลิง หลิงค่อนข้างจะเกรงใจแม่ของต้งอยู่มาก และต้งยังเล่าให้ฟังอีกว่า สมัยก่อน พ่อของหลิง หลิงเคยมีปัญหากับแม่ของต้งเหมือนกัน แต่โดนแม่ต้งกำหราบซะจนหงอไปเลย นี่แหละมั้งเป็นเหตุให้เค้าเกรงใจแม่ต้งนัก
ส่วนเรื่องระหว่างผมกับดิว ก้อดำเนินไปอย่างช้าๆ ช่วงนี้ ดิวดูท่าจะยุ่งกับงานที่เค้าทำมากๆเลย จนเราสองคนแทบไม่มีเวลาได้เจอกันเลย อย่างมากเราก้อจะโทรหากันบ้าง วันละครั้งสองครั้ง ตามแต่โอกาสจะอำนวย ผมเองก้อใช่ว่าจะว่าง ช่วงนี้ผมก้อต้องไปถ่ายงานของคุณเควินที่ต่างประเทศบ่อยๆ ซึ่งการเดินทางทุกครั้ง ก้อจะมีต้งมาด้วยเสมอ และบางทีพี่กรณ์ก้อจะมาด้วยเช่นกัน เพราะว่า พี่กรณ์รับทำโปรดักชั่นให้กับการถ่ายทำสินค้าให้คุณเควิน
ส่วนต้ง ทุกครั้ง ทุกเวลา ต้งจะปฏิบัติกับผมเหมือนเดิมทุกอย่าง เหมือนกับว่าเรายังเป็นแฟนกันอยู่ จะว่าไปแล้ว ผมกับต้งก้อยังไม่ได้บอกเลิกกันอย่างเป็นทางการ เพียงแค่ว่าผมเคยบอกเค้าไปว่า ผมรักดิวเท่านั้นเอง แต่ดูท่าเหมือนกับว่า ต้งจะไม่ได้รู้สึกอะไรตรงนั้น เค้ายิ่งกลับทำดีกับผมมากๆ จนผมเองเริ่มอึดอัดใจ กลัวว่าต้งจะถลำลึกมากไปกว่านี้ แล้วจะเป็นต้งนั่นเองที่จะต้องเจ็บปวดในที่สุด
ผมเลยหาโอกาสที่จะคุยกับต้งในวันนึง ที่เราเดินทางไปถ่ายงานที่ต่างประเทศ ผมเลือกเอาเวลาที่คนอื่นกำลังง่วนๆทำงานอย่างอื่นอยู่ แต่ผมและต้งว่าง ผมเลยตัดสินใจเดินเข้าไปคุยกับต้งโดยตรง
“ ต้ง อี้ขอคุยด้วยหน่อยสิ “ แล้วผมก้อเดินนำต้งมายังที่ๆ ไม่ค่อยมีคนอยู่เท่าไหร่ เพื่อความสะดวกในการคุย ซึ่งต้งก้อเดินตามผมมา
“ มีอะไรเหรอครับอี้ “ ต้งถามแบบเหมือนไม่รู้ว่ามีอะไรเกิดขึ้น
“ คือ อี้อยากะขอคุย เรื่อง เอ่ออออ เรื่องของเราอ่ะ “ ผมพูดเสียงอ่อยๆ
“ เรื่องอะไรเหรอครับ “ ต้งถามเสียงราบเรียบ
“ ก้อเรื่องของเราไง อี้ขอบอกตามตรงว่าอี้ค่อนข้างอึดอัดน่ะ ที่ต้งยังทำเหมือนกับว่า เอ่ออออ เรายังเป็นแฟนกันอยู่ อี้ไม่รู้จะพูดยังไง เพราะอี้รู้ว่า ยังไงอี้ก้อรักต้งไม่ได้ในแบบนั้น อี้ อี้รู้สึกแย่อ่ะ “
“ อี้ครับ ต้งต้องขอโทษด้วย ที่ทำให้อี้ต้องลำบากใจ แต่ต้งคิดว่า การที่ต้งทำดีกับอี้นี่ เพราะว่าต้งอยากจะทำมันเอง ต้งไม่ได้คาดหวังว่า สักวันนึง อี้จะหันมารักต้งบ้าง ต้งคิดแค่ว่า แค่ต้งได้รักใคร และได้ทำดีเพื่อใครนี่ แค่นี้ต้งก้อมีความสุขแล้ว แต่ถ้าอี้รู้สึกแย่กับสิ่งที่ต้งทำให้อี้ งั้นต้งก้อคิดว่า ต้งควรจะถอยห่างจากอี้ ใช่ไหมครับ “ ต้งพูดแบบเศร้า ตาต้งก้อเริ่มๆแดงขึ้นเหมือนคนจะร้องไห้ ผมนี่มันเลวจริงๆเลย ทำคนที่ดีกับตัวเองมากๆอย่างนี้ให้ร้องไห้มาไม่รู้ต่อกี่ครั้งแล้ว
“ ไม่ใช่อย่างนั้นน่ะต้ง อี้แค่ไม่ยอากให้ต้งมายึดติดกับอี้ อี้แค่อยากให้ต้งเปิดใจของต้งให้ไปเจอกับคนใหม่ๆ อี้อยากเห็นต้งมีความสุข เพราะถ้าต้งยังเป็นอย่างนี้อยู่ คนที่เสียใจที่สุกก้อคือต้งนั่นเอง “ ผมพยามบอกเหตุผลที่ดีที่สุดให้กับต้ง แต่มันกลับทำให้ต้งน้ำตาไหลพรากออกมาอีกครั้งแล้ว แล้วต้งก้อเดินเข้ามากอดผมไว้แน่น แล้วพูดว่า
-
ด้งนี่สงสัยจะเป็นคุณหนูที่ไม่เคยพบกับความผิดหวังเลยล่ะสินะ o16
ทำเหมือนเป็นคนที่น่าจะเข้าใจอะไรได้ง่าย แต่จริงๆแล้วไม่เลยนะด้งเนี่ย
:เฮ้อ:
-
:เฮ้อ:สงสารตังและก็เข้าใจความรูสึกที่ตังอยากทำเพื่อคนที่รัก แต่ก็เข้าใจอี้ว่าอี้รู้สึกอึดอัดและกลัวว่าตังจะเสียใจหากวันหนึ่งอี้ต้องห่างจากตัง :เฮ้อ:
-
:เฮ้อ: แล้วตังจะทำใจได้เหรอครับ น่าสงสารจังเลย ไม่ได้มาอ่านนานแล้วตามไม่ทันเลยขยันจริงๆ ขอบคุณครับ
-
เ่อ่อ สงสารต้งมากมายอะ ก็รักมันบังคับกันไม่ได้นิเนอะ
-
แล้วก็พูดว่า...............
:sad4:
-
พูดว่า..... :z3: :z3:
-
:z10: :z10: :z10: :z10: :z10: :z10: :z10: :z10: :z10: :z10: :z10: :z10: :z10: :z10:
“ ไม่ใช่อย่างนั้นน่ะต้ง อี้แค่ไม่อยากให้ต้งมายึดติดกับอี้ อี้แค่อยากให้ต้งเปิดใจของต้งให้ไปเจอกับคนใหม่ๆ อี้อยากเห็นต้งมีความสุข เพราะถ้าต้งยังเป็นอย่างนี้อยู่ คนที่เสียใจที่สุกก้อคือต้งนั่นเอง “ ผมพยามบอกเหตุผลที่ดีที่สุดให้กับต้ง แต่มันกลับทำให้ต้งน้ำตาไหลพรากออกมาอีกครั้งแล้ว แล้วต้งก้อเดินเข้ามากอดผมไว้แน่น แล้วพูดว่า
“ อี้ครับ ความสุขของต้ง คือการได้รักอี้ ได้ทำดีกับอี้ ได้โปรดอย่าไล่ต้งให้ไปหาใครอีกเลยน่ะครับ ฮือๆๆๆ ไหนอี้บอกว่าอี้จะไม่ไล่ต้งไปไหนแล้วอ่ะ ทำไมอี้ยังทำอีก ทำไหมอี้ถึงได้ใจร้ายกับต้งจัง ฮือๆๆๆ “ ต้งร้องไห้สะอื้นใหญ่เลย มันทำให้ผมรู้สึกแย่นักขึ้นปีก
“ แต่คือว่า อี้.......... “ ผมอยากจะพูด แต่ต้งก้อขัดขึ้นมาอีก
“ ต้งขอน่ะครับอี้ อย่าให้ต้งเลิกรักอี้เลย ต้งทำไม่ได้ ต้งขอสัญญาว่า ต้งจะไม่กวนใจอี้มากนักน่ะครับ แต่ถ้าจะให้ต้งเลิกทำดีกับอี้นั้น ต้งทำไม่ได้จริงๆ น่ะครับอี้ครับ ฮือๆๆๆ “ ต้งร้องขอผมอีกครั้ง ใจนึงผมก้ออยากจะปฏิเสธเค้า เพราะไม่อยากให้เค้าเสียใจ แต่อีกใจนึงผมก้อสงสารเค้าจับใจ หรือว่าผมต้องยอมทำตามที่เค้าขอ ???
“ ต้งครับ เอาเป็นว่า อี้จะคงความเป็นเพื่อนที่ดีของเราทั้งสองไว้แล้วกันน่ะ ความเป็นเพื่อนน่ะ มันไม่มีวันสิ้นสุดหรอก แต่ถ้าเราเป็นแฟนกันแล้ว เกิดวันนึงเราเลิกกันล่ะ อี้กลัวว่าเราจะมองหน้ากันไม่ติด อี้ว่า เราเป็นอย่างนี้ก้อดีแล้วน่ะ “
ต้งคลายจากอ้อมกอดผม แล้วก้อเอามือเช็ดน้ำตาของตัวเอง แล้วก้อพูดขึ้น
“ ได้แค่นี้ ต้งก้อดีใจแล้ว ขอบคุณมากๆน่ะอี้ ที่ไม่ไล่ต้งไปไหนอีก “ ต้งยิ้มให้ผม มันเป็นยิ้มที่ขมขื่นมาก ตามที่ผมคิดเองน่ะ
“ อี้ครับ ได้เวลาถ่ายต่อแล้วล่ะ ทุกคนพร้อมแล้ว “ เสียงของใครคนนึงพูดมาจากด้านหลังของผม แล้วผมก้อหันไปมอง
“ ได้ครับพี่กรณ์ แล้วอี้จะเดินตามเข้าไปน่ะ “ ผมหันไปพูดกับพี่กรณ์ที่เดินมาเรียกผม
จากนั้นผมก้อเดินตามพี่กรณ์ไป โดยที่ต้งก้อเดินกลับไปหาคุณเควินอีกทางนึง ผมหันหลังกลับมามองต้งนิดนึง ก้อเห็นว่าหน้าตาเค้าดูเศร้ามากๆ ผมเลยอดสงสารไม่ได้
“ ไอ้ต้งนี่มันน่าสงสารเนอะ เฝ้าทำดีเพื่อได้รักใครสักคน แต่สุดท้ายก้อโดนเหวี่ยงทิ้งจนได้ เฮ้ออออ คนเรานี่ก้อแปลกน่ะ อี้ว่าเปล่า คนดีๆที่รักตัวเองมากๆดั๊นไม่ชอบ ไปชอบคนเลวๆได้ ทั้งๆที่ไม่รู้เลยว่า คนๆนั้นอ่ะ มันจะรักเราจริงไหม “ พี่กรณ์เอ่ยขึ้นลอยๆขณะที่เรากำลังเดินไปเข้าฉากกัน ผมรู้เลยว่าพี่กรร์หมายถึงเรื่องของผมกับดิวแน่ๆ มันทำให้ผมขุ่นเคืองไม่น้อย
“ พี่กรณ์หมายถึงอะไร อี้ต้องการความชัดเจน “ ผมถามกลับไปด้วยน้ำเสียงเคืองๆ พี่กรณ์หยุดเดิน แล้วหันมาพูดกับผม
-
:z13:จิ้มคนเขียน :z13: :L2:ให้กำลังใจคนเขียนมาต่อเยอะ ๆ นะครับ :L2:
:เฮ้อ:พี่กรณ์มาสร้างความร้าวฉานอีกแล้วหลังจากหายเงียบไปนาน โผล่ก็มาทำให้อี้หวั่นไหวอีกแล้ว อี้อย่าหวั่นไหวง่าย ๆ นะครับ :เฮ้อ:
-
เฮ้อ สงสารพี่ต้งตลอดเรื่องเจงๆ ฮือๆ แต่พี่กรณ์เนี่ยแค้นฝังหุ่นเหมือนกันแฮะ พี่ต้งจากลายเป็นเครื่องมือแก้แค้นหรือปล่าวเนี่ย :sad4:
-
o16 :seng2ped:
-
:z13: แวะมาขุด จิ้มตรูดตัวเองซะงั้น :laugh:
-
:angry2: :angry2: :angry2: :angry2:
มาเที่ยวน่ะครับ
พรุ่งนี้น่าจะได้อ่าน่ะ
:กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
o1 รับทราบครับผม
-
เที่ยวให้สนุกนะ :t2:
-
:กอด1: ดันนิดนุง
-
ดันอีกนิดนุง อะหุ อะหุ
-
:pighaun: :pighaun: :pighaun: :pighaun: :pighaun: :pighaun: :pighaun: :pighaun: :pighaun:
“ ไอ้ต้งนี่มันน่าสงสารเนอะ เฝ้าทำดีเพื่อได้รักใครสักคน แต่สุดท้ายก้อโดนเหวี่ยงทิ้งจนได้ เฮ้ออออ คนเรานี่ก้อแปลกน่ะ อี้ว่าเปล่า คนดีๆที่รักตัวเองมากๆดั๊นไม่ชอบ ไปชอบคนเลวๆได้ ทั้งๆที่ไม่รู้เลยว่า คนๆนั้นอ่ะ มันจะรักเราจริงไหม “ พี่กรณ์เอ่ยขึ้นลอยๆขณะที่เรากำลังเดินไปเข้าฉากกัน ผมรู้เลยว่าพี่กรณ์หมายถึงเรื่องของผมกับดิวแน่ๆ มันทำให้ผมขุ่นเคืองไม่น้อย
“ พี่กรณ์หมายถึงอะไร อี้ต้องการความชัดเจน “ ผมถามกลับไปด้วยน้ำเสียงเคืองๆ พี่กรณ์หยุดเดิน แล้วหันมาพูดกับผม
“ อี้ก้อรู้ว่าพี่หมายถึงเรื่องอะไร พอดีเมื่อกี้พี่บังเอิญได้ยินอี้คุยกับต้งอ่ะ พี่รู้สึกว่ามันไม่ยุติธรรมเลยน่ะ ต้งมันไม่ดีตรงไหนอ่ะ ทำไมอี้ถึงไม่รักมัน แต่อี้กลับไปรักไอ้ดิว ไอ้คนที่มันทำร้ายอี้มานับครั้งไม่ถ้วน นี่อี้คิดอะไรของอี้ อี้บ้าไปแล้วรึไง “ พี่กรณ์ดูจะเป็นเดือดเป็นร้อนกับเรื่องนี้มากกว่าที่ต้งจะเป็นเสียอีก เค้าพูดจากระแทกกระทั้นใส่ผมมากๆ
“ นี่พี่กรณ์โกรธแทนต้ง ที่อี้ไม่ได้รักต้ง หรือว่าโกรธที่อี้รักดิวกันแน่ ดิว คนที่เป็นศัตรูหัวใจของพี่มาตลอด นี่อี้เข้าใจถูกใช่ไหม “ ผมเสียงน้ำเสียงเย้ยๆแกมประชด พี่กรณ์ดูจะอึ้งไปทันทีที่ได้ยินผมพูดไปแบบนั้น เพราะว่าปกติ ผมจะพูดกับพี่เค้าดีมาก
“ มันไม่เกี่ยวกันเลย เรื่องที่พี่รักอี้มันก้ออีกเรื่อง แต่พี่ไม่เข้าใจว่าทำไมอี้ไม่เลือกไอ้ต้ง มันทั้งดีแสนดีกับอี้ แต่อี้กลับไปรักไอ้ดิว อี้คิดอะไรของอี้อยู่อ่ะ อี้ไม่รู้เหรอว่าไอ้ดิวมันไม่ใช่คนดีอย่างที่อี้คิดน่ะ “ พี่กรณ์เริ่มขึ้นเสียงกับผมแล้ว
“ ขอโทษน่ะครับที่อี้ต้องบอกว่า เรื่องนี้มันเป็นเรื่องส่วนตัวของอี้ และถึงแม้ว่าอี้จะตัดสินยังไงว่าอี้จะรักใคร อี้ก้อตัดสินใจเองได้ และอี้ก้อพร้อมที่จะเผชิญหน้ากับปัญหาทุกอย่างที่จะตามมาด้วยตัวของอี้เอง ขอบคุณน่ะครับสำหรับความหวังดีของพี่ แต่อี้คิดว่าอี้ไม่ต้องการ ขอโทษน่ะครับที่ต้องพูดจาแบบนี้กับพี่ “
“ อี้ ที่พี่พูดนี่ พี่หวังดีกับเราจริงๆน่ะ เรายังไม่รู้ว่าไอ้ดิวมันเลวแค่ไหน พี่รู้จักมันมานาน พี่รู้ดี อี้น่ะเห็นกงจักรเป็นดอกบัว ถ้าอี้ไม่อยากเสียใจทีหลังน่ะ พี่ว่าอี้ควรจะคิดใหม่น่ะเรื่องนี้ “ พี่กรณ์พยายามเต็มที่ ที่จะให้ผมเปลี่ยนใจ
“ อี้ว่าเราเลิกพูดกันเรื่องนี้ดีกว่าน่ะครับพี่กรณ์ ยังไงๆ อี้ก้อมั่นใจในความรู้สึกของตัวเอง อี้ขอบคุณสำหรับความหวังดีของพี่อีกทีน่ะครับ แต่ตอนนี้อี้ว่าอี้กลับไปทำงานอย่างเดิมก่อนน่ะครับ เดี๋ยวคนอื่นๆจะรอ “ พูดจบผมก้อเร่งเดินออกมาจากตรงนั้น
“ แล้วอี้จะเสียใจ ที่อี้เลือกมัน “ พี่กรณ์พูดไล่หลังผมมา แต่ผมไม่ได้สนใจ แต่กลับเดินมาทำงานต่อ
วันนั้นทั้งวัน ผมก้อทำงานด้วยความลำบากใจนัก บ้างก้อเพราะว่า เวลาผมมองหน้าต้งทีไร ต้งก้อจะทำหน้าเศร้าๆเสมอ แม้ว่าเค้าจะพยายามฝืนแล้วก้อตาม ผมก้อเลยอดรู้สึกแย่ๆไม่ได้ และอีกความรู้สึกนึงก้อคือ เหมือนพี่กรณ์จะหงุดหงิดขึ้น หละงจากที่ได้คุยกับผมเมื่อกี้นี้ ดูเหมือนเค้าจะฉุนเฉียวง่ายกว่าปกติ แถมยังดุว่าผมทำงานไม่เต็มที่ มัวแต่ใจลอยไปที่อื่นบ้าง ไม่มีสมาธิบ้าง ทำให้การถ่ายงานล่าช้าไป ผมเองก้อคิดว่าผมพยายามทำเต็มที่แล้วน่ะครับ แต่พี่กรณ์ก้อยังว่า ผมยังทำดีไม่พอ กว่าจะเสร็จงานได้ ก้อเล่นปาเข้าไปเกือบๆเที่ยงคืน ของเวลาท้องถิ่น เล่นเอาเหนื่อยไปตามๆกัน
-
o22 โห อิพี่กรณ์ เป็นผู้ใหญ่หน่อยดิ แล้วน้ำใจนักกีฬาน่ะมีบ้างมั้ย นี่อี้สร้างศัตรูเพิ่มอีกรึเปล่าเนี่ย ก็อิพี่กรณ์ไง :เฮ้อ:
ดิวจะดีจะร้ายยังไงไม่รู้ ยังไงเราก็ต้องปล่อยตามหัวใจเราครับ ยิ่งฝืน มันจะยิ่งเหนื่อยขึ้นอีกเป็น 10 เท่า
แบบผมเนี่ย ไม่รู้ว่าดิวจะได้เป็นพระเอกรึเปล่า แต่ก็ยังเชียร์ไม่ลืมหูลืมตา :m3:
-
:call: :call: :call: :call: :call: :call: :call: :call: :call:
ขอโทษด้วยน่ะคัรบ ที่หายไปนาน
พอดีว่าติดหลายอย่าง ทั้งไปต่างจังหวัด
ทั้งทำงานนอก ทั้ต้องอ่าน แฮรรี่ พอตเตอร์ เพิ่งจบด้วย อิอิ
จะพยายามมาต่อบ่อยๆน่ะครับ อิอิ
:กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
เราจะรักใคร
มันก็เป็นเรื่องของเรา
คนอื่นจะมารู้ดี มากไปกว่าเรา ได้ยังงายยยยย ห๊าาาาาาา
:L1: ขอบคุณครับ อเล๊กซี่
-
:z2: แล้วมันจบยังไงเหรอเรื่องแฮรี่เนี่ย ใครเล่าให้ฟังบ้าวดิ (ซะงั้น) รอดูหนังเอาแล้วกันผม อ่านไม่เป็นอ่ะแฮรี่ พอตเตอร์เนี่ย :sad4:
o13 ว่างเมื่อไหร่ก็ลงนะครับ ไม่รีบ แค่ทวง
-
^
ลอร์ดโวลเดอร์มอร์ เด๊ด
แฮร์รี่แต่งงานกับเจนนี่(น้องสาวของรอน) มีลูกชาย 2 คน
รอนแต่งงานกับเฮอร์ไมโอนี่ มีลูกชาย 1 คน
แค่นี้ละ จบแล้วคร้าบ คุงจ๊อค
:z2:
ว่างแล้วก็มาลงน่ะครับ รีบด้วย ทวงด้วย ฮ่าฮ่า :laugh:
-
เฮ้ยยยยยยยยย ง่าๆๆๆๆ
มาบอกตอนจบเค้าทำไมอ่า
เฮ้อออออออออออออออ ยังอ่านไม่จบเลย
แงๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
:m20: ขอบคุณนะครับbroke-back ที่บอกตอนจบ :laugh:
-
เฮ้ยยยยยยยยย ง่าๆๆๆๆ
มาบอกตอนจบเค้าทำไมอ่า
เฮ้อออออออออออออออ ยังอ่านไม่จบเลย
แงๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
^
^
ขอโต๊ดดดด คร้าบบบบบบบ อเล็กซี่ เค้าจะไม่ทำยังงี้อีกแว๊วววว
:z3:
เอ่อออ......คุงจ๊อค อยากรู้เกี่ยวกับแฟน+ลูกของ เดรโก มัลฟอย เพิ่มเติมอีกเหรอปล่าวละคร้าบ อิอิ
:z10:
-
:fire: :fire: :fire: :fire: :fire:
ตกลงจะไม่จบใช่ไหมเนี่ยะ
งอนจริงๆน่ะครับ
-
อ่านแฮร์รี่จบรึยังครับ มาต่อเร็วๆนะครับ คิดถึงๆนะ
-
ปาล์มรู้แต่ไม่บอก เด๊วพี่อเล็กซ์งอนอีกเหอะ
ใครบอกแฮร์รี่มีลูกสองคน สามคนมั้งเหอะ
ชายสอง หญิง1 ข้อมูลผิดแล้วๆ หุหุ
:laugh: :laugh:
-
:z2:
ป๋มจบแล้ว
.
.
.
.
แต่ คุง MoSHI ยังไม่จบ เหอเหอ :z1:
ฮ่าฮ่า 5555+++++ :jul3:
ดีกันนะ....เรามาดีกันนะ คุง อเล๊กซี่ :n1: รักกันน๊าาาาาา
-
แฮร์รี่ไม่ได้เป็นเกย์เหรอ เราอยากให้เป็นอ่ะ
:m16: :m20:
-
:z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3:
แกล้งผมกันเข้าไปน่ะครับ
ถึงคราวผมบ้างจะมาว่าไม่ได้น่ะ
เด๋วจะเล่าตอนจบให้ฟังซะเลย
เอาป่าววววววววววววววววว o13
-
:mc4: :mc4: :mc4: :mc4: :mc4: :mc4: :mc4: :mc4: :mc4: :mc4: :mc4: :mc4: :mc4:
วันนั้นทั้งวัน ผมก้อทำงานด้วยความลำบากใจนัก บ้างก้อเพราะว่า เวลาผมมองหน้าต้งทีไร ต้งก้อจะทำหน้าเศร้าๆเสมอ แม้ว่าเค้าจะพยายามฝืนแล้วก้อตาม ผมก้อเลยอดรู้สึกแย่ๆไม่ได้ และอีกความรู้สึกนึงก้อคือ เหมือนพี่กรณ์จะหงุดหงิดขึ้น หละงจากที่ได้คุยกับผมเมื่อกี้นี้ ดูเหมือนเค้าจะฉุนเฉียวง่ายกว่าปกติ แถมยังดุว่าผมทำงานไม่เต็มที่ มัวแต่ใจลอยไปที่อื่นบ้าง ไม่มีสมาธิบ้าง ทำให้การถ่ายงานล่าช้าไป ผมเองก้อคิดว่าผมพยายามทำเต็มที่แล้วน่ะครับ แต่พี่กรณ์ก้อยังว่า ผมยังทำดีไม่พอ กว่าจะเสร็จงานได้ ก้อเล่นปาเข้าไปเกือบๆเที่ยงคืน ของเวลาท้องถิ่น เล่นเอาเหนื่อยไปตามๆกัน
หลังจากวันนั้น เราก้อถ่ายงานอยู่ต่ออีก 2-3 วัน งานถึงจะเสร็จเรียบร้อยดี แต่กว่าจะเสร็จได้ ผมนี่แทบตายเลยครับ เพราะว่าตลอดเวลาที่ผมทำงานนี่ ผมต้องอดทนต่ออารมณ์ของพี่กรณ์ มากถึงมากที่สุด ช่วงนี้ดูเค้าอารมณ์จะฉุนเฉียวเป็นพิเศษ ไม่ใช่แค่เฉพาะผม แต่หลายๆคนก้อโดนเหมือนกัน แต่แล้วงานก้ออกมาดีอย่างที่ลูกค้าหวังไว้ ดูคุณเควินจะพอใจมากๆ แม้ว่าบรรยากาศในการทำงานจะไม่ค่อยดีนัก ผมก้อแอบได้ยินพนักงานคนอื่นๆบ่นอยู่ว่า ไม่เคยเห็นพี่กรณ์จะเป็นอย่างนี้มาก่อนเลย ต่างก้อพากันวิพากษ์วิจารณ์กันไปต่างๆนานา ส่วนผมเองก้อไม่แน่ใจว่าที่พี่กรณ์เป็นอย่างนี้ เพราะผมหรือเปล่า ???
หลังจากนั้นมา ผมก้อดำเนินชีวิตของผมไปเรื่อยๆ ส่วนผมกับพี่กรณ์หลังจากนั้น ก้อไม่ค่อยได้คุยกันนัก เวลาอยู่ที่ทำงานก้อแทบจะไม่ได้เจอกันเลย เพราะว่าต่างคนต่างยุ่ง เลยทำให้ไม่ได้คุยกัน ส่วนผมกับต้งก้อยังเหมือนเดิม ทำงานร่วมกันตามปกติ แม้ว่าต้งจะพยายามทำตัวให้ปกติแค่ไหน ผมก้อแอบเห็นสีหน้าเศร้าๆของต้งอยู่เสมอ มันก้อทำให้ผมรู้สึกแย่บ้าง แต่ผมก้อพยายามไม่คิดอะไรมาก
ส่วนเรื่องของดิวกับผม ก้อดำเนินไปแบบช้าๆ เพราะว่าเราทั้งสองต่างก้อทำงานยุ่งกันทั้งคู่ ช่วงนี้ดูท่าดิวจะไปต่างประเทศบ่อยๆ เลยไม่ค่อยมีโอกาสมาเจอผมนัก เวลาจะโทรหากัน ก้อแทบจะไม่มี แต่อยู่มาวันนึง ดิวก้อนัดผมไปทานข้าวเย็นกัน เพราะว่า อาทิตย์หน้า ดิวจะต้องไปเมืองนอกนานเป็นเดือนๆ ทำให้อาจจะไม่มีเวลาได้คุยหรือได้เจอกันนัก ดิวเลยอยากเจอผมก่อนจะบินไปทำงาน
ซึ่งผมก้อเลือกร้านอาหารริมแม่น้ำเจ้าพระยาร้านนึง ที่เพื่อนผมแนะนำมา เป็นร้านที่บรรยากาศดีทีเดียว และไม่ค่อยมีลูกค้าแน่นร้านนัก เป็นการดีเหมือนกัน จะได้ดูเป็นส่วนตัวหน่อย และผมก้อเลือกที่นั่งติดรั้วริมแม่น้ำ ให้เห็นวิวแม่น้ำเต็มๆตา ผมนัดดิวไว้ประมาณ ทุ่มนึง แต่ผมมาก่อนเวลาเล็กน้อย และเมื่อถึงเวลา ดิวก้อมาที่ร้านนั้น วันนี้ดิวแต่งตัวน่ารักมาก ใส่กางเกงขาเดฟสีขาว เสื้อลายสกรีนสีน้ำเวินเท่ห์ๆ รองเท้าผ้าใบสีขาวดูเข้ากัน ผิดกับผมที่ใส่เสื้อยืดสีขาว ธรรมดา และกางเกงสแล็คทั่วๆไป เพราะว่าผมเพิ่งไปเสนองานลูกค้ามาเลยไม่ได้แต่งตัวมากมาย และเมื่อดิวเห็นผมก้อเดินยิ้มแป้นมาแต่ไกลเลย
“ รอดิวนานไหมครับที่รัก ขอโทษทีน่ะ พอดีรถมันติดตรงที่จะลงจากทางด่วนอ่ะ เลยทำให้ช้านิดหน่อย สุดท้ายตอนแรกดิวกะว่าจะมารออี้ซะหน่อย ก้อกลับกลายเป็นว่า อี้ต้องมารอดิวซะเอง ดิวนี่ไม่ไหวเลยเนอะ “ ดิวพูดกับผมเมื่อเดินมาถึงโต๊ะ
“ ไม่เป็นไรหรอก อี้ก้อมาถึงก่อนหน้าดิวไม่กี่นาทีเอง ไม่ต้องคิดมาก “
“ อูยยยยย ก้อดิวอยากเป็นแฟนที่ดีนี่นา อยากมารอแฟนบ้าง นี่กะว่าจะเซอไพรส์อี้ซะหน่อย เลยอดเลย เฮ้อออออ “ ดิวทำท่าถอนหายใจยาวๆ ผมล่ะขำกับท่าทางที่เหมือนเด็กๆของเค้านัก
“ ใคร ใครเป็นแฟนดิว มั่วอีกล่ะ “ ผมแกล้งแหวใส่ดิว จนยืนเหวออยู่ตรงนั้น
“ อ้าวววววว เราไม่ใช่แฟนกันเหรอ ว๊าๆๆๆ แย่จังเลย ดิวนี่มั่วนิ่มประจำเลยอ่า “ ดิวทำหน้าหงอๆ ผมเห็นแล้วขำนัก
“ ฮ่าๆๆๆ เอ้า นั่งก่อนๆ จะยืนอยู่อีกนานไหมเนี่ยะ แล้วที่ดิวบอกว่ามีเซอร์ไพรส์อ่ะ เซอร์ไพรส์อะไรเหรอ บอกอี้ได้ป่าว “ ผมถามกลับไป เมื่อตอนที่ดิวนั่งลงแล้ว
“ ไม่เอาอ่ะ บอกตอนนี้ก้อไม่เซอร์ไพรส์สิ ไม่เอาๆๆๆ ไม่พูดเรื่องนี้แล้ว ตอนนี้ดิวหิวมาก จนจะกินอี้ได้ทั้งตัวอยู่แล้ว สั่งอาหารก่อนดีกว่า “
ดิวทำเฉไฉสั่งอาหารกับพนักงานไป ผมเองก้อรู้ว่าเค้าอยากจะให้ผมคาดคั้นเค้า แต่ผิดคาด ผมอยากจะแกล้งเค้า ที่ชอบวางท่านัก เลยทำเฉยๆเหมือนไม่อยากรู้นัก และสั่งอาหารไป ดิวเองก้อพยายามเหลียวมองหน้าผมบ่อยๆ เหมือนจะจับสังเกต แต่ผมก้อทำเหมือนกับไม่มีอารมณ์ใดๆทั้งนั้น จนเหมือนดิวจะรู้สึกอึดอัดเอง เลยถามผมขึ้นอีก เมื่อพนักงานนำอาหารมาเสริฟ และผมก้อเริ่มลงมือทานอาหารไปแบบไม่สนใจดิวเท่าไหร่
“ นี่อี้ไม่อยากรู้จริงๆเหรอ ว่าดิวมีเซอร์ไพรส์ อะไรอ่ะ “ ดิวถามผมเสียงอ่อยๆ
“ ไม่อ่ะ ไม่อยากรู้แล้ว ไว้ดิวอยากจะบอก ค่อยบอกอี้เองแล้วกัน “ ผมยังแกล้งทำเป็นไม่สนใจ แล้วทานอาหารของผมไป
-
:mc4: เย้ มาต่อแล้ววววววว จุดพุฉลองซะหน่อยยยย
ดิวกลับมามีบทบาทแว้วววว คิดถึงจะแย่ จะมาก่อเรื่องอะไรอีกมั้ยน้อ
ตอนจบบอกมาเลยก็ได้นะ ผมคนใจร้อน ชอบรู้ตอนจบก่อนน่ะ
ถ้าตอนจบถูกใจจะอ่านต่อ แต่ถ้าไม่ถูกใจ จะเลิกอ่าน :laugh:
ลองคิดดูนะครับว่าจะบอกรึไม่บอกดีกว่ากัน :jul3:
-
แค่ดิว...มาปรากฏตัว
ก็เริ่มจะมีเรื่องสนุกๆขึ้นมาอีกแล้ว
ดิวจะขออี้...แต่งงานที่ร้านอาหารนี่เลยเหรอ
ลุ้นอยากให้ยังงี้จริงๆๆๆๆๆ
:impress2:
:กอด1: ขอบคุณครับ +1 ให้คุณอเล็กซี่ หายงอนป๋มแล้ว ช่ายม๊ายยยย :n1:
-
:angry2: :angry2: :angry2:
ถึง จ็อค
อยากรู้ตอนจบใช่ไหม ได้ จัดไป
ผมได้ PM ไปบอกแล้ว
เชิญอ่านได้ตามสบาย พออ่านจบแล้ว
จะไม่อ่านต่อก้อสุดแล้วแต่น่ะครับ
ถึง โบร๊คแบ๊ค
ยังไม่หายงอนครับ
แต่รอโอกาสเอาคืนเจ๋งๆอยู่
รอหน่อยน่ะครับ
-
:z13:
จิ้มคนแต่งจ๊ะ อิอิ
-
:a5:
-
55...คุณอเล็กซ์วีนซะแล้ว
-
คุณอเล็กซี่.....คร้าบ
ทำตามนี้นะครับ
คุณอเล็กซี่....ยกนิ้วก้อยข้างซ้าย
ป๋ม............ยกนิ้วก้อยข้างขวา
แล้ว...........เราก็เอามาเกี่ยวกันไว้
มันก็จะเป็นยังงี้ ----> :n1:
เห็นม่ะ.....เราเกี่ยวก้อยกันด้วย
ดีกันแล้วนะ อิอิ
:-[
-
:3123: :3123: :3123: :3123: :3123: :3123: :3123: :3123: :3123: :3123: :3123:
“ นี่อี้ไม่อยากรู้จริงๆเหรอ ว่าดิวมีเซอร์ไพรส์ อะไรอ่ะ “ ดิวถามผมเสียงอ่อยๆ
“ ไม่อ่ะ ไม่อยากรู้แล้ว ไว้ดิวอยากจะบอก ค่อยบอกอี้เองแล้วกัน “ ผมยังแกล้งทำเป็นไม่สนใจ แล้วทานอาหารของผมไป
“ โอเคๆๆ ดิวยอมแพ้แล้ว อี้นี่น๊า ชอบแกล้งดิวประจำเลย จะยอมกันหน่อยก้อมได้ “ ดิวพูดแบบงอนๆเหมือนเด็กๆ เห็นแล้วขำชะมัด
“ อ้าวววว ก้อเล่นตัวเองนี่นา ฮ่าๆๆ แล้วตกลงมันคืออะไรล่ะครับ บอกอี้หน่อยเดะ อี้อยากรู้ “ ผมเริ่มกลับมาสู้โหมดปกติแล้ว จนตอนนี้ดิวยิ้มออกแล้ว ที่ผมยอมถามเค้าอีกที
“ ก้อคืออย่างนี้ ช่วงนี้ดิวต้องไปต่างประเทศบ่อยๆน่ะครับ อย่างที่อี้รู้และอาทิตย์หน้านี้ ดิวต้องไปแถวๆยุโรปเดือนกว่าเลยน่ะครับ “
“ แล้วมันเซอร์ไพรส์ตรงไหนอ่า อี้ล่ะงง “
“ อ้าวๆๆ ฟังให้จบก่อนสิครับคุณ คืออย่างนี้ ถึงแม้ว่าดิวจะอยู่ที่นั่นเป็นระยะเวลานานๆน่ะ แต่ช่วงกลางๆเดือนหน้าอ่ะ ดิวมีเวลาว่างอาทิตย์นึง ดิวเลยกะว่า เอ่ออออ จะชวนอี้ไปเที่ยวที่ยุโรปกับดิวหน่อย เราไม่เคยได้ไปไหนกันสองต่อสองกันจริงๆเลยสักครั้งน่ะครับ เราจะได้อยู่ด้วยกัน สวีตกัน ท่องเที่ยวไปด้วยกันแบบมีความสุขจริงๆจังๆสักทีไง ถ้าเกิดว่า เอ่ออออ อี้อยากไปกับดิวน่ะครับ “ ท้ายประโยคนี่ ดิวพูดนำเสียงเหมือนจะหยั่งเชิงผม ว่าผมจะตอบยังไง
“ ไม่เห็นจะเซอร์ไพรส์เลยดิว นึกว่าจะอะไรเสียอีก อี้ก้อนึกว่าดิวจะมีแบบว่า แหวนพ้งแหวนเพชร หรือไม่ก้อ บ้านหรูๆสักหลังมาให้อี้ซะอีก เฮ้ออออ แค่นี้เองเหรอ “ ผมแกล้งพูดไปแบบเบื่อๆ เหมือนไม่สนใจเรื่องนี้นัก แต่ที่จริงในใจผมนั้นเต้นตึ๊กตั๊ก ด้วยความดีใจเป็นอย่างยิ่ง ที่ดิวชวนผมไปเที่ยวกับเค้าด้วยครั้งนี้ แต่ต้องเก็บอารมณ์ไว้ก่อน เดี๋ยวดิวเค้าจะได้ใจ
“ อ้าววววว อี้อยากได้ของพวกนั้นเหรอ ทำไมไม่บอกดิวล่ะ ดิวจัดให้ได้ทุกอย่างเลยน่ะ แต่เหนือกว่าของนอกกายพวกนั้น ดิวอยากพาอี้ไปเที่ยวกับดิวไง แล้วการที่เราได้อยู่ด้วยกัน ได้มีความสุขร่วมกันอ่ะ ดิวว่ามันมีค่ามากกว่าของพวกนั้นน่ะ อี้ว่าจริงไหมครับ “ ดิวพูดจบก้อทำตาหวานเยิ้มใส่ผม เล่นเอาซะผมเขินไปหมด ทั้งคำพูดของเค้าที่กินใจผมนัก และตาเชื่อมๆที่มองมาที่ผม แต่ผมก้อแกล้งทำเป็นไม่รู้สึก
“ อืมมมม ไม่รู้สิ ไม่รู้ว่าอี้จะว่างไหม ถ้าว่างอี้ก้อคงไปแหละ “ ผมตอบไปแบบปัดๆ แกล้งดิวอีกครั้ง อิอิ
“ โหๆๆๆ อะไรอ่ะ คนอุตส่าห์ว่าง และอยากจะชวนแฟนไปเที่ยวด้วยกัน ทำไหมอี้ใจร้ายจังอ่า “ ดิวเริ่มงอแง
“ อ้าวดิว อี้ก้อมีงานเยอะแยะต้องทำนี่นา อีกอย่างนึง อี้ยังไม่ได้เป็นแฟนกะดิวซะหน่อย “ ผมทำไม่แยแสคำพูดของเค้า
-
ตกลงเลย...อี้
ไปเที่ยวยุโรปกับดิวเหอะ
คิดซะว่า...ไปฮันนีมูนกัน ก็ได้ คริคริ
:impress3:
ขอบคุณคับป๋ม :กอด1:
-
:กอด1: โปรดใส่ใจคนที่คุณรัก
:-[
-
หุหุ จะออกหัวหรือก้อยน้า สงสารพี่ต้งจัง :z3:
-
ไม่พอใจพี่กรณ์อย่างยิ่งงงง
ทำไมฟะ พี่อี้จะรักใครมันหนักหัวใคร ห๊ะ !!
ตูละไม่เข้าใจ นับวันๆ ยิ่งทำตัวเป็นจ้าว ชี้นิ้วสั่ง
เข้าไปทุกวันๆ พอไม่ได้ดั่งใจ ก็ลงใส่งานงั้นสิ
คนเรา สำหรับพี่ต้ง คงต้องให้เวลาเค้าหน่อย
น่าเสียดาย ที่คนที่ดีกับคนที่รัก มันแตกต่างกัน
แต่พี่ดิวมาแล้นนนนนนนนนน
อยากให้พี่ดิวพาพี่อี้ไปเที่ยวหลบฟามวุ่นวายยยย
ไปพักจิตใต กันจ๋องต่อจ๋องงงงงง อิอิ
เค้ารอความสวีททท ขั้นเทพที่ทำให้เลือดไหลออกจา ตะหมูกกก
ก๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก :haun4: :haun4:
ปซป. คิดถึง คนเขียนสุดหัวใจค่ะ จุ๊บุๆๆๆๆ
-
จะแฮปปี้ เอนดิ้ง แล้วสินะ
:serius2:
-
:z6: :z6: :z6: :z6:
“ อ้าววววว อี้อยากได้ของพวกนั้นเหรอ ทำไมไม่บอกดิวล่ะ ดิวจัดให้ได้ทุกอย่างเลยน่ะ แต่เหนือกว่าของนอกกายพวกนั้น ดิวอยากพาอี้ไปเที่ยวกับดิวไง แล้วการที่เราได้อยู่ด้วยกัน ได้มีความสุขร่วมกันอ่ะ ดิวว่ามันมีค่ามากกว่าของพวกนั้นน่ะ อี้ว่าจริงไหมครับ “ ดิวพูดจบก้อทำตาหวานเยิ้มใส่ผม เล่นเอาซะผมเขินไปหมด ทั้งคำพูดของเค้าที่กินใจผมนัก และตาเชื่อมๆที่มองมาที่ผม แต่ผมก้อแกล้งทำเป็นไม่รู้สึก
“ อืมมมม ไม่รู้สิ ไม่รู้ว่าอี้จะว่างไหม ถ้าว่างอี้ก้อคงไปแหละ “ ผมตอบไปแบบปัดๆ แกล้งดิวอีกครั้ง อิอิ
“ โหๆๆๆ อะไรอ่ะ คนอุตส่าห์ว่าง และอยากจะชวนแฟนไปเที่ยวด้วยกัน ทำไหมอี้ใจร้ายจังอ่า “ ดิวเริ่มงอแง
“ อ้าวดิว อี้ก้อมีงานเยอะแยะต้องทำนี่นา อีกอย่างนึง อี้ยังไม่ได้เป็นแฟนกะดิวซะหน่อย “ ผมทำเป็นไม่แยแสคำพูดของเค้า
“ โอ๊ยยยยยย อี้อ่า อย่าแกล้งกันเดะ น่ะครับ น๊า ไปด้วยกันเหอะ เคลียร์คิวให้ดิวแค่ไม่กี่วันเอง ช่วงนี้เราไม่มีเวลาได้เจอกันเลยน่ะครับ พอดิวมีเวลาว่าง ดิวก้ออยากพาอี้เที่ยวไง น่ะครับ น๊าๆๆๆ “ ดิวเริ่มอ้อนผมหนักขึ้น จนผมรู้สึกไม่อยากแกล้งเค้าอีกต่อไปแล้ว
“ โอเคๆๆ เดี๋ยวอี้ขอเคลียร์งานก่อนน่ะครับ ไว้ยังไงจะบอก แต่คิดว่าน่าจะมีปัญหาอะไร เป็นไง อี้ตอบอย่างนี้แล้ว ดิวรู้สึกดีขึ้นไหม “
ดิวยิ้มกว้างขึ้นมาทันที ที่ผมพูดออกไปแบบนั้น
“ ดีสิครับ ดิวรู้สึกดีมากๆเลย ดิวว่าอี้ต้องเคลียร์คิวให้ดิวได้แน่นอน รู้ไหมว่าดิวแทบจะรอให้ถึงวันนั้นไม่ไหวเลย อยากให้เป็นวันพรุ่งนี้เสียด้วยซ้ำไป ขอบคุณน่ะครับ ที่อี้กรุณา “ แล้วดิวก้อลงนั่งคุกเข่ากับพื้น จนลูกค้าโต๊ะอื่นหันมามองพวกเรา และผมก้อพรวดเข้ไปหาเค้า และฉุดตัวดิวให้นั่งที่เก้าอี้ตามเดิม ก่อนที่คนจะมองมากกว่านี้
“ พอเหอะดิว คนมองใหญ่แล้ว ลุกขึ้นมาเหอะน่ะ “ ดิวยิ้ม และยอมนั่งที่เก้าอี้ ตามที่ผมบอกโดยดี
“ ดิวคิดไว้อยู่แล้วว่าอี้ต้องอยากไปกับดิว ดิวว่ามันต้องเป็นทริปที่วิเศษแน่ๆเลย “ ดิวยิ้มกว้างกว่าเก่าอีก เค้าคงจะดีใจมากๆ
“ เอาน่า รอให้ถึงวันก่อนค่อยว่ากันน่ะครับ ตอนนี้ทานข้าวก่อนดีกว่า “
จากนั้นเราก้อทานข้าวกันไป พูดคุยหยอกล้อกันไป ผมยอมรับว่าผมมีความสุขมาก ดิวเองก้อคงจะรู้สึกเหมือนกับผมเช่นกัน พอทานอาหารเสร็จ และเช็คบิลค่าอาหารเรียบร้อยแล้ว ดิวก้อชวนไปเดินไปถ่ายรูปในบริเวณร้าน ร้านอาหารนี้จัดสถานที่ได้สวยดีเดียว มีสวนหย่อมขนาดไม่ใหญ่มาก อยู่ด้านข้างของร้าน จัดได้น่ารักดี ผมเห็นลูกค้าคนอื่นๆก้อมาถ่ายเช่นกัน
รูปที่เราถ่ายด้วยกันส่วนมาก จะเป็นรูปคู่ระหว่างผมกับดิว ซึ่งดิวใช้มือถือของเค้าถ่ายรูปของเรา เวลาที่ถ่าย ดิวมักจะโอบกอดผมบ่อยๆ จนบางทีผมก้อต้องปรามเค้าเพราะว่าผมกลัวคนแถวๆนั้นจะมองมาที่เรา แต่ดิวไม่มีท่าทีว่าจะกลัวว่าใครจะมองพวกเราเลย แล้วยิ่งผมทำท่าอายมากเท่าไหร่ เค้ายิ่งไม่ยอมปล่อยผมออกจากอ้อมกอดของเค้าเลย แถมอยากแอบหอมแก้มผมด้วย จนคนแถวๆนั้น หัวเราะคิกคั่กมาที่พวกเราใหญ่ เหมือนดิวจะพยายามให้ทุกคนรู้ว่า เราเป็นอะไรกัน ไม่ได้มีทีท่าว่าจะอายเลยแม้แต่น้อย
“ ดิว ถ้าดิวยังไม่เลิกเล่นบ้าๆแบบนี้กับอี้น่ะ อี้จะหนีกลับบ้าน แล้วจะไม่เจอดิวอีกน่ะ “ ผมเริ่มไม่พอใจกับการที่เค้ามาทำแบบนี้กับผม
:z13: :z13: :z13: :z13:
-
:o8: เอาไปเลยฮับ +1
o13
หวังว่าคงจะไม่มีเรื่องร้ายๆเกิดขึ้นมาอีกนะตะเอง :sad4:
-
แจ้งความ...คนหาย
อเล็กซี่ของผม...หายตัวไป 1 วัน แล้วคร้าบบบ
:L3: ฮี่ฮี่
-
:m20: :m20: :m20: :m20: :m20: :m20:
\
ไม่ได้หายไปไหนหรอกครับ
พอดีเมื่อคืนหนีเที่ยว แล้วดินดื่มหนักไปหน่อย
เลยเมาค้าง หาเรื่องไม่เจอ ไม่รู้ว่าเก็บไว้ไหน
เลยยังไม่ได้เอามาลง ไว้หาเจอจะเอามาลงให้อ่านน่ะครับ ผู้อ่านที่รัก อิอิ
:mc4: :mc4: :mc4: :mc4: :mc4: :mc4: :mc4: :mc4:
-
:sad4:
-
กระจายกำลังเต็มพื้นที่
ตามหาตัวมาให้ได้
ถ้าเจอตัวแล้ว พามาพบผม
ผมจะได้บอกกับเค้าว่า....
.
.
.
.
.
.
.
ผมอยากจะอ่านตอนต่อไป แล้วคร้าบบบบ
นักเขียนที่รัก อิอิ
:z1:
-
o18 o18 o18 o18 o18 o18 o18 o18 o18 o18 o18 o18 o18 o18
“ ดิว ถ้าดิวยังไม่เลิกเล่นบ้าๆแบบนี้กับอี้น่ะ อี้จะหนีกลับบ้าน แล้วจะไม่เจอดิวอีกน่ะ “ ผมเริ่มไม่พอใจกับการที่เค้ามาทำแบบนี้กับผม
“ โห อี้อ่ะ ก้อดิวอยากให้คนอื่นรู้นี่ครับ ว่าเรารักกัน อี้ไม่เห็นจะต้องโกรธเลยนี่นา “
“ ไม่เอาน่ะดิว อย่าทำอย่างนี้ อี้ไม่ชอบ คนเค้ามองกันเยอะแยะ ดิวไม่อายคนอื่นบ้างรึไง “ ผมเริ่มอารมณ์ไม่ดีแล้ว และพยายามดิ้นให้หลุดจากอ้อมกอดของเค้า
“ จะอายทำไม ก้อเรารักกันนี่นา “
“ อี้จะเตือนครั้งสุดท้าย แล้วอี้จะไม่พูดอะไรอีกแล้วน่ะ “ ผมยื่นคำขาดเสียงเข้ม จนดิวต้องปล่อยผมออกจากอ้อมกอด
“ อี้นี่น่ะ ทำไมต้องอายด้วย คนอื่นๆเค้าก้อทำกันอ่ะ “ ดิวพูดทั้งยังทำหน้าหงอๆด้วย
“ ไม่เอาแล้ว อี้จะกลับบ้าน ดิวไปส่งอี้ด้วย แต่ถ้าดิวไม่ไปส่งน่ะ อี้ก้อจะกลับเอง “
พูดจบผมก้อเดินออกมาจากตรงนั้น แต่ดิวก้อวิ่งมาคว้ามือผมไว้เสียก่อน
“ ครับๆๆอี้ เดี๋ยวดิวไปส่งก้อได้ครับ “
แล้วดิวก้อเดินจูงมือผมไปยังรถที่จอดไว้ โดยที่ผมก้อไม่ได้พูดอะไรทั้งนั้น เพราะว่าผมไม่ค่อยพอใจนัก ที่ดิวแสดงกิริยารักใคร่กับผมในที่สาธารณอย่างนี้ ส่วนนึงผมก้ออายที่มีคนมอง และพวกเค้าอาจจะคิดกับพวกเราในแง่ไม่ดี และอีกอย่าง ผมก้อไม่อยากให้คนอื่นมองดิวเป็นตัวประหลาด ผมยังนึกถึงหน้าตาในสังคมของเค้า
พอดิวพาผมมาที่รถแล้ว เราก้อขับรถออกไป ผมเองก้อยังเคืองๆอยู่เลยไม่พูดไปจากับเค้า ทั้งๆที่เค้าก้อพยายามชวนผมคุยต่างๆนานา แต่ผมไม่มีอารมณ์จะคุยกับเค้าตอนนี้นัก พอดิวเห็นว่าผมคงจะงอนเอามากๆและไม่อยากคุยกับเค้า ดิวเลยเงียบไปโดยปริยาย แล้วพอดิวก้อขับรถมาเรื่อยๆ โดยที่ผมไม่ได้ดูทางนัก มัวแต่เหม่อไปข้างนอก แล้วสักพัก ดิวก้อจอดรถตรงที่แห่งนึง ซึ่งมันก้อดูคุ้นๆตาน่ะ แต่ไม่ยักใช่ห้องที่ผมอยู่ประจำ แต่มันดันเป็นบ้านริมน้ำ (ที่ดิวซื้อให้ )ของผมนั่นเอง ผมเองก้อแปลกใจเล็กน้อยที่เค้าพาผมมาที่นี่ทำไม เลยถามขึ้น
“ ทำไมดิวพาอี้มาที่นี้ล่ะ อี้จะกลับบ้านของอี้น่ะ “
“ ที่นี่ก้อเป็นบ้านของอี้เหมือนกัน จำไม่ได้เหรอว่าดิวยกที่นี่ให้อี้แล้ว “ ดิวตอบผมเสียงราบเรียบจนเหมือนไม่ปกติ
“ แต่อี้จะกลับบ้านของอี้นี่ ดิวพาอี้ไปส่งน่ะ “ ผมพยายามพูดกับเค้าดีๆ
“ อี้ครับ ดิวขอโทษน่ะครับ ที่ทำให้อี้โกรธคืนนี้ ทั้งๆที่คืนนี้เราน่าจะมีความสุขกัน แต่..... “ ดิวพูดเหมือนคนสำนึกผิด
“ ช่างมันเหอะดิว เรื่องมันผ่านไปแล้ว อี้ไม่โกรธดิวแล้วล่ะ “
“ ดิวมีเหตุผลของดิวน่ะครับ อี้รู้ไหมครับว่า เราไม่ค่อยมีเวลาได้เจอกันเลย พอมีเวลาว่าง ดิวก้ออยากใช้ช่วงเวลาที่อยู่กับอี้ให้มีความสุขที่สุด แล้วนี่ ไหนดิวจะต้องเดินทางไปเมืองนอกเป็นเดือนๆอีก อี้ไม่รู้หรอกว่า ดิวจะคิดถึงอี้แค่ไหน ดิวต้องขอโทษอี้ด้วย ที่ดิวทำไปแบบนั้น แต่ดิวอดไม่ได้จริงๆนี่ครับ ที่จะแสดงความรักต่ออี้ “ น้ำเสียงดิวหงอยๆจนน่าสงสาร
-
:impress2: มาเร็วดีครับ
ฮ่าฮ่า กลัวตามหาตัวเจอ จริงๆ เหรอครับ
ก็แค่ล้อเล่น....แต่จะทำจริง หุหุ
ดิวรักอี้...อี้รักดิว
เท่านี้ก็เพียงพอ (มั้ง)
ขอบคุณครับ อเล็กซี่ +1 ให้ดัวะ อิอิ
-
o22
-
:call: :call: :call: :call: :call: :call:
ตามไม่กลัว กลัวไม่ตาม
กร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
o13 o13 o13
-
:jul1: 5 วันแหนะ กว่าจะตามอ่านทัน อ่านจนปวดหัวเรย
ขอสัมครเป็นแฟนคลับด้วยโคนนะคับ :กอด1:
-
:mc4: ยินดีต้อนรับครับ
-
:impress3: :impress3: :impress3: :impress3: :impress3: :impress3: :impress3: :impress3: :impress3: :impress3:
“ ดิวมีเหตุผลของดิวน่ะครับ อี้รู้ไหมครับว่า เราไม่ค่อยมีเวลาได้เจอกันเลย พอมีเวลาว่าง ดิวก้ออยากใช้ช่วงเวลาที่อยู่กับอี้ให้มีความสุขที่สุด แล้วนี่ ไหนดิวจะต้องเดินทางไปเมืองนอกเป็นเดือนๆอีก อี้ไม่รู้หรอกว่า ดิวจะคิดถึงอี้แค่ไหน ดิวต้องขอโทษอี้ด้วย ที่ดิวทำไปแบบนั้น แต่ดิวอดไม่ได้จริงๆนี่ครับ ที่จะแสดงความรักต่ออี้ “ น้ำเสียงดิวหงอยๆจนน่าสงสาร
“ ดิวครับ ที่อี้โกรธนี่ไม่ใช่อะไรน่ะ แต่ตรงนั้นที่ดิวแสดงความรักต่ออี้ มันเป็นที่สาธรณ คนอื่นเค้ามองมาที่เรามากมาย อี้ไม่อยากให้คนมองเราเหมือนเราเป็นตัวประหลาด ไม่อยากให้ใครมานินทาเราต่างๆนานา เสียๆหายๆ และที่สำคัญ อี้ห่วงฐานะทางสังคมของดิว ถ้าเกิดคนที่ดิวทำธุรกิจด้วยมาเห็นเข้าล่ะ เค้าจะคิดกับดิวยังไง นี่แหละคือเหตุผลของอี้ ไม่ใช่ว่าอยู่ดีๆอี้ก้อมาโกรธมาเคืองดิวหรอกน่ะ “
“ อี้ ทำไมอี้ต้องไปสนใจด้วยว่า ใครเค้าจะคิดกับเรายังไง นี่มันเป็นชีวิตของเราน่ะ เราก้อแค่ทำให้เรามีความสุขก้อเท่านั้นเอง ส่วนเรื่องที่อี้กลัวว่าคนอื่นที่ทำธุรกิจกับดิวจะมาเห็นนั้น ดิวก้อว่ามันไม่เกี่ยวหรอก เค้าน่าจะแยกแยะให้ออกเรื่องงานกับเรื่องส่วนตัว แต่ถึงเค้าไม่แยก ดิวก้อไม่สนใจหรอก “ ดูท่าดิวจะคิดอย่างนั้นจริงๆ
“ ดิวจะไม่สนใจได้ยังไง เราไม่ได้อยู่กันแค่สองคนน่ะในโลกนี้ เราต้องแคร์คนอื่นๆรอบๆตัวเราบ้างสิ แล้วถ้าคนอื่นคนนั้น เป็นคนในครอบครัวดิวล่ะ ถ้าเกิดว่ามีคนนึงในครอบครัวดิวไม่เห็นด้วยที่เราคบกันล่ะ ดิวจะยังสนใจไหม “ ผมย้อมถามดิวกลับไป ในสิ่งที่มันอยู่ในใจผม ใช่แล้วครับ คนที่ผมพูดถึงคือพ่อของเค้านั่นเอง แต่ผมไม่กล้าบอกดิวตรงๆ
“ แล้วใครกันในครอบครัวของดิวที่จะไม่เห็นด้วย ดิวก้อไม่เห็นว่าจะมีใครคนไหนที่รังเกียจอี้เลย โดยเฉพาะแม่ของดิวน่ะ รักอี้มากกว่าดิวซะอีก อี้คิดมากไปหรือเปล่า อีกอย่างน่ะ ดิวคิดว่า คนที่รักดิวก้อน่าจะรักคนที่ดิวรักด้วย “ เอาอีกแล้ว ดิวพูดปิดทางผมอีกแล้ว แล้วอย่างนี้ผมจะพูดยังไงต่อไปได้เนี่ยะ ????
“ ไม่เอาล่ะ อี้ไม่พูดเรื่องนี้ดีกว่า เดี๋ยวเราก้อจะทะเลาะกันอีก แล้วนี่ ดิวพาอี้มาที่นี่ทำไม ไม่พาอี้ไปส่งที่ห้องของอี้ล่ะครับ “ ผมเปลี่ยนเรื่องพูด เพราะว่าพูดไปตอนนี้ก้อคงจะไม่รู้เรื่องกันเปล่าๆ ไว้มีโอกาส ผมคงได้พูดกับดิวเรื่องนี้จริงๆจังๆเสียที
“ ก้ออี้อ่ะ ไม่เห็นจะมาที่นี่เลย อี้ลืมไปแล้วเหรอว่านี่ก้อห้องอี้เหมือนกันน่ะครับ มัวแต่อยู่ห้องที่ไอ้ต้งมันซื้อให้ ไหนบอกว่ารักดิวไง อี้รักดิว อี้ก้อต้องมาอยู่ห้องที่ดิวซื้อให้สิครับ ดิวก้อน้อยใจเป็นเหมือนกันน่ะครับ “ ดิวทำหน้าง้ำเหมือนเด็กๆอีกแล้ว แต่เอ๊ะ.......
“ ดิว ห้องๆนั้นอ่ะ ต้งไม่ได้ซื้อให้อี้น่ะ อี้เช่าห้องนั้นจากเพื่อนของต้งต่างหาก ต้งเค้าเป็นคนจัดการให้ ดิวเข้าใจผิดแล้วล่ะ “
“ อี้นี่ไร้เดียงสาจริงๆเลยน่ะ แต่ที่จริงดิวก้อเพิ่งรู้เรื่องนี้ไม่นานมานี้เอง ก้อไอ้ต้งนั่นแหละเป็นคนบอก ห้องที่อี้อยู่อ่ะ ไอ้ต้งมันตั้งใจซื้อให้อี้น่ะ แล้วตึกทั้งหลังน่ะ ก้อเป็นของพ่อมัน พ่อมันสร้างคอนโดขาย ที่จริงดิวก้อรู้น่ะว่าพ่อไอ้ต้งมันมีคอนโดหลายที่ แต่ไม่รู้ไงว่า เป็นคอนโดที่อี้อยู่นั่นด้วย “ อะไรกันนี่ นี่ต้งหลอกผมอีกแล้วเหรอ ไหนบอกว่าเป็นห้องของเพื่อนมีไว้ให้เช่าไง.....................
“ นี่ดิวพูดความจริงเหรอ “ ผมถามด้วยเสียงที่เบากว่าปกติ เพราว่าตอนนั้นผมกำลังโกรธต้งอยู่ และดูท่าดิวจะสังเกตออก
-
:z2: :impress2: o13
-
^
^
^
^
อ่าพี่คนข้างบนอะคับ พี่ชื่อไรอะ ผม ที นะ พี่เฝ้าบอร์ดอะป่าวอะ มาไวจัง
-
:z2: :z2: :z2:
-
^
^
^
^
อ่าพี่คนข้างบนอะคับ พี่ชื่อไรอะ ผม ที นะ พี่เฝ้าบอร์ดอะป่าวอะ มาไวจัง
โฮ่วว พี่จ็อครายงานตัวครับ
บับว่าเป็นผีหลอกวิญญาณหลอนประจำกระทู้อ่ะ
มาเฝ้ากระทู้แทนคนโพสเป็นระยะๆ
:teach:
-
o13 o13 o13 o13 o13
จ็อคเค้าเป็น แฟนคลับที่น่ารัก
คอยมาเฝ้า มาเหน็บแนม อยู่เรื่อยๆ
จริงมั้ยจ็อค อิอิ
-
เห็นควนด้วย เอ๊ย เห็นควรด้วย
ว๊าาาาาาาาาาาาาาาาาา
เห็นด้วย ตะหากล่ะ ธ่อ..............
-
:m19:
-
อะไรจริง...อะไรเท็จ
ใครเท็จ...ใครจริง
งงไปหมดแล้วคร้าบบบบ o2
แล้วจะเชื่อใครดีเนี่ยะ
เชื่อตัวเองแล้วกานนนน หุหุ
สิ่งที่ใช่อาจจะไม่เห็น
สิ่งที่เห็นอาจจะไม่ใช่
ก็ด้ายยยย...คร้าบ อเล็กซี่ คิกคิก o3
ขอบคุณครับ +1 ให้ที่ไม่ต้องประกาศจับ --- WANTED Alexie333 --- ฮ่าฮ่า
-
:L2:
เล่นคำผวนมากๆ จะโดนปิดน่ะครับ
กร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
ว้จะมาลงต่อดึกๆน่ะครับ
-
:sad4: นอนดึกไม่ได้อ่ะ สิวมันทำท่าจะขึ้นแล้วอ่ะ
-
:a5: :a5: :a5: :a5: :a5: :a5: :a5: :a5: :a5: :a5: :a5:
งั้นก้ออ่านพรุ่งนี้เชาน่ะจ้อค
กร๊ากกกกกกกกกกกกกกกก
อิอิอิ
-
o22 พี่จ็อคยังมีสิวกะเค้าอีกหรอ
-
:m16: ชะหนอย พูดงี้ได้ไง สิวสาวนะเว้ยยยยย
-
:L2: ย้อเย่นอะ จายเยนพี่จ้อค :กอด1: รักนะจุ๊บๆ :call:
-
:n1: :n1: :n1: :n1: :n1: :n1: :n1: :n1: :n1: :n1: :n1: :n1: :n1: :n1: :n1: :n1: :n1:
“ อี้นี่ไร้เดียงสาจริงๆเลยน่ะ แต่ที่จริงดิวก้อเพิ่งรู้เรื่องนี้ไม่นานมานี้เอง ก้อไอ้ต้งนั่นแหละเป็นคนบอก ห้องที่อี้อยู่อ่ะ ไอ้ต้งมันตั้งใจซื้อให้อี้น่ะ แล้วตึกทั้งหลังน่ะ ก้อเป็นของพ่อมัน พ่อมันสร้างคอนโดขาย ที่จริงดิวก้อรู้น่ะว่าพ่อไอ้ต้งมันมีคอนโดหลายที่ แต่ไม่รู้ไงว่า เป็นคอนโดที่อี้อยู่นั่นด้วย “ อะไรกันนี่ นี่ต้งหลอกผมอีกแล้วเหรอ ไหนบอกว่าเป็นห้องของเพื่อนมีไว้ให้เช่าไง.....................
“ นี่ดิวพูดความจริงเหรอ “ ผมถามด้วยเสียงที่เบากว่าปกติ เพราว่าตอนนั้นผมกำลังโกรธต้งอยู่ และดูท่าดิวจะสังเกตออก
“ อี้เป็นอะไรอ่ะ ทำไมเหรอ นี่อี้โกรธเรื่องที่ว่าไอ้ต้งมันไม่บอกความจริงเหรอ ตายล่ะ ลืมไปว่าอี้ไม่รู้เรื่องนี้นี่ อี้ครับอี้ อี้อย่าไปโกรธไอ้ต้งมันเลยน่ะ มันคงไม่ได้ตั้งใจ อีกอย่างน่ะ มันคงรักอี้มากถึงได้ทำอย่างนั้น และถ้าเป็นดิวน่ะ ดิวก้อคงต้องทำแบบมัน อี้อย่าไปโกรธมันเลยน่ะครับ สงสารมันอ่ะ “ ดิวดูรนๆ เหมือนคนกลัวความผิด
“ ไม่ต้องมาแก้ตัวแทนกันหรอก เรื่องนี้อี้จะไปเคลียร์กับต้งเอง ดิวไปส่งอี้ได้แล้ว อี้อยากกลับห้อง “ ผมตอบไปแบบอารมณ์เสียๆ
“ อ้าวววววว อี้ไม่ค้างที่นี่แล้วเหรอ โกรธไอ้ต้งอย่ามาพาลที่ดิวสิครับ น่ะๆ นอนค้างที่นี่เหอะ ดิวขอร้อง ดิวอยากให้อี้มาค้างที่นี่บ้าง รู้ไหมว่าห้องที่ไม่มีคนอยู่นี่ มันจะโทรมง่ายน่ะ อีกอย่างนึง เวลาที่ดิวไม่อยู่เมืองไทยนี่ ดิวก้ออยากให้อี้มาค้างที่นี่อีก เผื่อว่าอี้จะได้คิดถึงดิวไงครับ “ ดิวเปลี่ยนอารมณ์เร็วมาก จนผมเองก้องงๆ เมื่อกี้ผมยังเคืองๆต้งอยู่เลย ตอนนี้ผมมาเขินดิวอีกแล้วครับ ก้อจะไม่ให้เขินได้ไงเล่า เค้าพูดจาหวานๆไม่พอ แถมยังมาจับมือผมไปจูบอีก ผมเองก้ออายจนต้องหันหน้าหนีไปทางอื่น
“ ก้อได้ๆ อี้ค้างที่นี่ก้อได้ แล้วนี้จะไปกันหรือยังล่ะ หรือว่าจะนอนกันในรถนี่เลย “ ผมแกล้งพูดประชดแก้เขินไปอย่างนั้น
“ ครับๆๆ ไปกันแล้วครับ เดี๋ยวดิวไปเปิดประตูให้อี้น่ะ “
แล้วดิวก้อรีบวิ่งออกจากรถ มาเปิดประตูให้ผม จากนั้นเราก้อเดินขึ้นห้องกัน พอถึงห้องปุ๊บ ดิวก้อไปเปิดไฟในห้อง แล้วก้อจูงมือผมไปยังห้องนอนทันที ผมเองก้อตกใจที่ดิวทำเช่นนั้น
“ ดิวจะพาอี้ไปไหนอ่ะ อี้ยังไม่ง่วงน่ะ อี้จะขอดูทีวีก่อน “ ผมพยายามรั้งมือดิวไว้
“ ไม่ต้องดูหรอก นี่ก้อดึกแล้ว อี้ควรจะพักผ่อนได้แล้วน่ะครับ นี่ดิวจะพาอี้ไปอาบน้ำ แล้วก้อส่งเข้านอนเลยไง “
“ ไม่เป็นไรดิว อี้ทำเองได้ ปล่อยอี้เหอะน่ะ “ ผมพูดไปแบบหวาดๆ
“ ฮ่าๆๆๆ อี้ไม่ต้องกลัวหรอกครับ ว่าดิวจะทำอะไรอย่างนัน ดิวแค่จะไปส่งอี้ที่หน้าห้องน้ำ และรออี้ออกมาเท่านั้น จากนั้นก้อจะพาอี้ไปนอนบนเตียง แล้วดิวก้อจะได้กลับบ้านไงครับ “ ดิวพูดยิ้มๆ
“ หมายความว่าไงอ่ะ ที่ว่า เอ่อออ ดิวจะกลับบ้าน นี่ดิวไม่ๆๆ “
-
:mc4: เย้มาลงต่อซะที กำลังรออ่านเรย :impress2:
-
อ๊ากก
อยากอ่านต่อละค่ะพี่อี้ฮ่าๆ
ลุ้น ...
-
:z1: สิวขึ้นแน่เลยตรู
-
:z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3:
:z13: :z13:Alexie333 :z13: :z13:
-
ดิวครับ...อี้กลัวผี :m20:
คืนนี้ดิวนอนที่นี่กับอี้เถอะ
อี้กลัว...ผีจับ head น่ะครับ
ฮ่าฮ่า 555555++++++
:jul3:
ขอบคุณครับ Wanted Alexie 333 :กอด1:
-
เอ้อ ....
เอาเข้าไป
ต้งหนอต้ง
ดิวค้างเห๊อออออออออ
น้าาาา
ขอก่อนแก้เซ็งงง นั่งแกร่วววว
-
ไม่ค้างจริงๆ เหรอ :z1:
-
:m16: :m16: :m16: :m16: :m16: :m16: :m16: :m16: :m16: :m16: :m16: :m16: :m16: :m16: :m16: :m16:
“ ฮ่าๆๆๆ อี้ไม่ต้องกลัวหรอกครับ ว่าดิวจะทำอะไรอย่างนัน ดิวแค่จะไปส่งอี้ที่หน้าห้องน้ำ และรออี้ออกมาเท่านั้น จากนั้นก้อจะพาอี้ไปนอนบนเตียง แล้วดิวก้อจะได้กลับบ้านไงครับ “ ดิวพูดยิ้มๆ
“ หมายความว่าไงอ่ะ ที่ว่า เอ่อออ ดิวจะกลับบ้าน นี่ดิวไม่ๆๆ “
“ อ้ออออ ดิวคงไม่ได้ค้างด้วยหรอกครับ ดิวยังมีงานที่ค้างอีกเยอะเลย นี่ดิวก้อแอบหนีงานมาหาอี้น่ะเนี่ยะ อีกอย่างนึง ข้าวของดิวก้อยังเตรียมไม่เสร็จเลย คงต้องกลับไปจัดการให้เสร็จคืนนี้ กว่าจะได้นอนก้อนู้นแหละ ดึกๆ แต่เอ๊ะ นี่อย่าบอกน่ะว่า อี้คิดว่า ดิวจะค้างด้วยอ่ะ “ ก้อใช่น่ะสิครับ ก้อเค้าเป็นคนชวนผมค้างที่นี่ ผมก้อต้องคิดว่าเค้าจะค้างด้วยน่ะสิ
“ อ้าวววว ก้อใครจะไปรู้ล่ะ ก้อนึกว่า.... “ ผมก้อหน้าแตกสิครับ ดิวนี่จริงๆเลย
“ อ๋ออออออ ที่แท้อี้ก้ออยากให้ดิวนอนค้างด้วยนั่นเอง ฮ่าๆๆๆ แล้วก้อไม่บอก แต่คงไม่ได้หรอกครับ ดิวมีธุระหลายอย่างต้องทำจริงๆ เอาไว้ดิวกลับมาคราวหน้าน่ะ ดิวสัญญาว่าดิวจะมาค้างกับอี้ ที่นี่บ่อยๆ “ ดิวทำท่าทางภูมิใจไม่น้อยที่คิดว่า ผมอยากให้เค้ามาค้างด้วย ไม่ได้ล่ะ ผมต้องดัดหลังซะหน่อย
“ ใครบอกล่ะ ว่าอยากให้ดิวมานอนค้างด้วย อี้นอนคนเดียวก้อได้ ปรกติอี้ก้อนอนคนเดียวอยู่แล้ว ไม่เห็นต้องให้ใครมานอนด้วยเลย หรือถ้าอี้เหงามากๆ อี้อาจจะเรียกต้ง หรือพี่กรณ์มาค้างด้วยก้อได้ เอ๊ะ หรือว่าน้องแมนดี ไม่เห็นจำเป็นต้องเป็นดิวเลย “ เอาไงล่ะ เจอผมประชดใส่ ดิวหน้าหงอยไปเลย
“ ไม่เอาน่ะครับ อย่าทำอะไรที่ทำร้ายจิตใจดิวอย่างนั้นเลย ไม่เอาล่ะๆ ดิวไม่แซวล่ะ อี้ไปอาบน้ำเหอะ จะได้เข้านอนเสียที “
แหม ที่อย่างนี้ล่ะเปลี่ยนเรื่องให้ไวเชียวน่ะ ผมเลยเดินไปอาบน้ำ ส่วนดิวก้อรอผมอยู่บนเตียง พอผมอาบน้ำแต่งตัวเสร็จ ผมก้อออกมาหาดิวที่นั่งรอผมอยู่บนเตียง และส่งยิ้มมาให้ผม พอผมนอนลงบนเตียง ดิวก้อขยับตัวมาใกล้ผม และกอดผมไว้อย่างทะนุถนอม ผมเองก้อรับรู้ความรู้สึกนั้นได้ในทันที มันเป็นความรู้สึกที่ยากจะบรรยาย ที่เราได้อยู่ในอ้อมกอด ของคนที่เรารัก
“ อี้รู้ไหมครับ ว่าดิวดีใจแค่ไหน ที่เราได้รักกัน อี้รู้ไหมครับว่า ตั้งแต่เกิดมา ดิวไม่เคยรักใครเท่าอี้มาก่อนเลยน่ะ นี่ดิวพูดจริงๆน่ะ แต่อี้อาจจะยังไม่เชื่อตอนนี้ก้อไม่เป็นไร แล้วเดี๋ยวต่อจากนี้ไป ดิวจะพิสูจน์ให้อี้เห็นเอง นี่ดิวก้อไม่รู้ว่าดิวจะทนได้ไหม ที่ไม่ได้เห็นหน้าอี้ตั้งเป็นเดือนๆ ดิวก้อได้แต่หวังว่า ดิวไปทำงานรอบนี้แล้ว ตอนกลับมา ดิวจะได้อยู่กับอี้ยาวๆ “
“ ไม่เห็นจะเป็นไรนี่ดิว โทรศัพท์ก้อมี ดิวจะโทรมาหาอี้เมื่อไหร่ก้อได้ อีกอย่างนึง อินเตอร์เน็ทก้อมี เราแชทคุยกันก้อได้นี่ มีกล้องด้วย แค่นี้เราก้อได้เห็นหน้ากันแล้วไงครับ “
“ แต่มันก้อไม่เหมือนกับเห็นตัวจริงๆ อย่างนี้นี่ครับ ดูผ่านกล้องมันจะได้อารมณ์อะไรล่ะ รู้ไหมว่า เวลาที่ดิวอยู่กับอี้ ไม่มีแม้แต่วินาทีไหน ที่ดิวอยากละสายตาไปจากอี้ อี้เป็นสิ่งสวยงามที่สุดในชีวิตของดิว อี้ทำให้ดิวอยากมีชิวิตที่มั่นคง เพื่อใครสักคนที่ดิวรัก อี้รู้ไหม ว่าทำไมช่วงนี้ดิวถึงต้องทำงานหนักขนาดนี้ ก้อเพราะว่า ดิวอยากสร้างฐานะของดิวให้มั่นคงไงครับ เพื่อที่ว่าวันนึง ที่เราได้อยู่ด้วยกัน อี้จะได้สบายไง แล้วถ้าเราอยู่ด้วยกันน่ะ ดิวก้อจะไม่ให้อี้ทำงานเลย ดิวจะเลี้ยงดูอี้เอง อี้ก้อแค่เป็นแม่บ้านให้ดิว คอยดูแลดิวก้อพอแล้ว อี้ว่าดีไหมครับ “ คำพูดแต่ละคำของดิวนี่ มันช่างหวานซึ้งเสียจริงๆ ผมก้อเขินสิครับ แต่ก้อต้องแก้เขินไป
-
น้ำเน่าโฮกกกกกกกกกกกกกกกกก :laugh:
-
:m16: นี่ รีบนอ่ะ อย่ามาว่าดิวนะเฟร้ยยยยย
:-[
-
ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆ
น่าร๊ากกกก จริงๆๆๆๆ
ดิวก็น่ารักของๆเค้าก็น่ารัก
อิอิ ^^
เหนด้วยกะพี่จ๊อคห้ามมาว่าดิวนะ
ชิชิ
-
:a5: พี่จ็อค เดือด น่ากัว
ว่าแต่ดิวจะหวานไปหนาย o13
-
:L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2:
ขอหวานๆบ้างเหอะ
เด๋วแควนๆ ว่าเอา ว่ามีแต่โหดๆ
ขอให้โรแมนติคบ้าง หลังจากนั้น ก้อ...........
:z13: :z13: :z13: :z13: :z13: :z13: :z13:
-
อะจ๊ากกกกกก.....เจ็บตรู๊ดดดดดดด ฮ่าฮ่า
อูยยยยย...เลือดนองพื้น :jul1:
ชีวิตจริง เน่ากว่านี้ยังมีคร้าบบบบ
เห็นด้วยม่ะ คุณ pppp2023 หุหุ
บวก 1 ให้นักเขียนของผมดีก่า เอิ้กเอิ้ก
:L1:
-
หวานกันซะหน่อย หลังจากนั้นก็...... โหดกันต่อชิมิ
-
:เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:
“ แต่มันก้อไม่เหมือนกับเห็นตัวจริงๆ อย่างนี้นี่ครับ ดูผ่านกล้องมันจะได้อารมณ์อะไรล่ะ รู้ไหมว่า เวลาที่ดิวอยู่กับอี้ ไม่มีแม้แต่วินาทีไหน ที่ดิวอยากละสายตาไปจากอี้ อี้เป็นสิ่งสวยงามที่สุดในชีวิตของดิว อี้ทำให้ดิวอยากมีชิวิตที่มั่นคง เพื่อใครสักคนที่ดิวรัก อี้รู้ไหม ว่าทำไมช่วงนี้ดิวถึงต้องทำงานหนักขนาดนี้ ก้อเพราะว่า ดิวอยากสร้างฐานะของดิวให้มั่นคงไงครับ เพื่อที่ว่าวันนึง ที่เราได้อยู่ด้วยกัน อี้จะได้สบายไง แล้วถ้าเราอยู่ด้วยกันน่ะ ดิวก้อจะไม่ให้อี้ทำงานเลย ดิวจะเลี้ยงดูอี้เอง อี้ก้อแค่เป็นแม่บ้านให้ดิว คอยดูแลดิวก้อพอแล้ว อี้ว่าดีไหมครับ “ คำพูดแต่ละคำของดิวนี่ มันช่างหวานซึ้งเสียจริงๆ ผมก้อเขินสิครับ แต่ก้อต้องแก้เขินไป
“ บ้า ใครล่ะจะยอมอยู่เฉยๆ อี้เป็นบ้าตายแน่ๆ ยังไงๆ อี้ก้อต้องทำงาน อี้ไม่ชอบงอมืองอเท้ารอให้คนมาเลี้ยงดูอี้หรอก “
“ ก้อนี่ไง การดูแลดิวนี่ ก้อคืองานของอี้ไง แล้วดิวก้อจะจ่ายค่าจ้างไงครับ ให้ทั้งเงิน ให้ทั้งตัว และก้อให้ทั้งใจด้วย “ โอ๊ยยยยย ผมจะทนเลี่ยนกับคำพูดของดิวไม่ไหวแล้ว อะไรของเค้าเนี่ยะ
“ พอแล้วดิวๆ ดิวอ่ะ พูดอะไรก้อไม่รู้ นี่ก้อดึกแล้วน่ะ ดิวกลับบ้านได้แล้วล่ะ แล้วอี้ก้อจะนอนแล้วด้วย “ ผมเลยต้องไล่เค้าไปแก้เขินอีกที ทั้งที่ในใจจริงๆแล้วอยากให้เค้าค้างด้วยใจแทบขาด แต่ก้อไม่ได้ เพราะดิวยังมีอะไรต้องทำอีกเยอะ
“ อี้รู้ไหม เวลาที่อี้เขินเนี่ยะ น่ารักที่สุดเลย ฮ่าๆๆๆ โอเคครับ ดิวไม่กวนแล้ว ดิวกลับบ้านก่อนน่ะครับ หลับฝันดีน่ะครับ ที่รักของดิว “ พูดจบดิวก้อมาจูบหน้าผากผมอย่างนุ่มนวล ผมรู้สึกดีมากๆเลยที่เค้าทำอย่างนั้น
“ ดิวครับ รอบหน้าที่ดิวกลับมาที่นี่ อี้มีอะไรที่สำคัญจะบอกดิวเหมือนกัน “ ที่ผมพูดไปแบบนั้นเพราะว่า ผมกะจะบอกเค้าเรื่องที่พ่อของเค้ากีดกันเรายังไง อย่างน้อยๆเราจะได้หาทางกันว่า เราจะทำยังไงให้พ่อของดิวยอมรับและเห็นด้วยกับการที่ผมคบกับดิว ผมจะได้ไม่ต้องคิดคนเดียว และดิวก้อจะได้รู้สักทีว่า หลายครั้งที่ผมปฏิเสธเค้า เหตุผลจริงๆมันคืออะไรกันแน่
“ เรื่องอะไรเหรอครับ บอกดิวตอนนี้ไม่ได้เหรอ ดิวใจร้อนอ่ะ “
“ อย่าเพิ่งเลย รอให้ดิวกลับมาจากทำงานก่อนดีกว่าน่ะครับ อี้สัญญาว่าอี้จะบอกดิวทุกอย่าง “ และอีกเหตุผลนึงที่ผมไม่บอกเค้าตอนนี้เพราะว่า ผมรู้ดีว่าดิวเป็นคนใจร้อนแค่ไหน ถ้าเค้ารู้ว่าพ่อเค้าเป็นต้นเหตุล่ะก้อ เค้าต้องไปคุยกับพ่อเค้าทันทีแน่ๆ และจากนั้นเค้าก้อจำไม่มีสมาธิในการทำงาน ทำให้เสียงานเสียการไป สู้ผมรอให้ดิวกลับมาดีกว่า
“ ก้อได้ครับ ดิวเชื่ออี้น่ะครับ ดิวจะรอวันนั้น วันที่อี้จะบอกดิวว่า อี้รักดิวมากแค่ไหน “
“ บ้า ใครเค้าจะพูดเรื่องนั้นกันล่ะ ไม่ต้องมาเดามั่วเลย “
“ ฮ่าๆๆๆ ดิวแซวเล่นน่ะครับ โอเคครับ ดิวต้องไปแล้ว หลับฝันดีน่ะครับ แล้วไว้ดิวจะโทรหาอี้บ่อยๆน่ะครับ “ แล้วดิวก้อมาจูบที่หน้าผากผมอีก จากนั้นเค้าก้อเดินออกไปจากห้อง คืนนี้ผมมีความสุขมากๆ ที่ได้อยู่กับดิว แม้ว่าจะมีบางช่วงที่ผมงอนๆเค้าบ้าง แต่ช่วงเวลาความสุขก้อมีเยอะกว่า คืนนั้นทั้งคืน ผมเลยนอนหลับฝันดี ไปโดยปริยาย.................
-
คนอื่นเค้ามีแต่จะอยู่กะแฟนก่อน งานค่อยว่ากันใหม่ ธ่อ............นายดิว
ม่ายล่ายหลั่งจายเลยยยยยยยยยย
รมณ์เสียนะเนี่ยะ
เดินหนีไปซะได้
:m31: :serius2:
-
ดิวไม่ทำไรอี้เลยหรอ :m20: :m20:
-
Oooohh Yeah Oh Oh Oh
I never needed you to be strong,
I never needed you for pointing out my wrongs,
I never needed pain,
I never needed strain,
My love for you was strong enough you should have known,
I never needed you for judgments,
I never needed you to question what I spend,
I never asked for help,
I take care of myself,
I don't know why you think you've got a hold on me
And it's a little late for conversations,
There isn't anything for you to say,
And my eyes hurt, hands shiver,
So look at me, and listen to me..
(Because)
I don't want to stay another minute,
I don't want you to say a single word,
(Hush, hush, hush, hush)
There is no other way, I get the final say,
Because..
I don't want to do this any longer,
I don't want you, there's nothing left to say,
(Hush, hush, hush, hush)
I've already spoken, our love is broken,
Baby, hush, hush.
I never needed your corrections,
On everything, from how I act, to what I say,
I never needed words,
I never needed hurts,
I never needed you to be there every day,
I'm sorry for the way I let go,
Or everything I won't need when you came along,
But I am never beaten, broken, not defeated,
I know that next to you is not where I belong,
And it's a little late for explanations,
There isn't anything that you can do,
And my eyes hurt, hands shiver,
So you will listen when I say..
I don't want to stay another minute,
I don't want you to say a single word,
(Hush, hush, hush, hush)
There is no other way, I get the final say,
Because..
I don't want to do this any longer,
I don't want you, there's nothing left to say,
(Hush, hush, hush, hush)
I've already spoken, our love is broken,
Baby, hush, hush.
No more words, no more lies, no more cryin',
Hmm Hmmmm
No more pain, no more hurt, no more tryin',
Ohh Ohh
Yeahhhhh!
(Because)
I don't want to stay another minute,
I don't want you to say a single word,
(Hush, hush, hush, hush)
There is no other way, I get the final say,
Because..
I don't want to do this any longer,
I don't want you, there's nothing left to say,
(Hush, hush, hush, hush)
I've already spoken, our love is broken,
Baby, hush, hush.
Yeahhhh Ohhh Ohhh Ohhh
(Hush, hush, hush, hush)
I've already spoken, our love is broken,
Baby..
:z2: :z2: :z2: :z2:
-
เรื่องรัก มันกะต้องมีอุปสรรคชะนี้ล่ะหนอ จะสมหวังหรือผิดหวัง อันนี้ก็ นะ
:เฮ้อ:
หวานกันได้ประมาณ 20 บรรทัดนะไอ้คู่นี้
-
:pig2: :pig2: :pig2: :pig2: :pig2: :pig2: :pig2: :pig2: :pig2: :pig2: :pig2: :pig2:
“ ฮ่าๆๆๆ ดิวแซวเล่นน่ะครับ โอเคครับ ดิวต้องไปแล้ว หลับฝันดีน่ะครับ แล้วไว้ดิวจะโทรหาอี้บ่อยๆน่ะครับ “ แล้วดิวก้อมาจูบที่หน้าผากผมอีก จากนั้นเค้าก้อเดินออกไปจากห้อง คืนนี้ผมมีความสุขมากๆ ที่ได้อยู่กับดิว แม้ว่าจะมีบางช่วงที่ผมงอนๆเค้าบ้าง แต่ช่วงเวลาความสุขก้อมีเยอะกว่า คืนนั้นทั้งคืน ผมเลยนอนหลับฝันดี ไปโดยปริยาย.................
ตื่นเช้ามา ผมก้ออาบน้ำและไปทำงานต่อ วันนี้ผมทำงานที่บริษัทโมเดลลิ่ง และตอนเย็นผมมีงานนอก ที่ต้องออกไปทำกับต้ง ก้อดีเหมือนกัน ได้เจอต้ง ผมจะได้เคลียร์กับเค้าเรื่องห้องสักที
พอได้เวลาที่จะออกไปทำงานนอก ผมก้อเคลียร์ทุกอย่าง แล้วนั่งรถไปทำงาน พอถึงที่ทำงานผมก้อลงมือทำงานตามปรกติ พยายามเก็บอาการที่ว่า ผมรู้ว่าต้งโกหกผมไว้ข้างใน ที่จริงแล้ว ผมอยากจะคุยกับต้งๆให้จบๆไป แต่ผมว่า ผมไว้คุยเรื่องนี้กับต้งตอนว่างๆดีกว่า แล้วก้อมาถึงเวลาที่เบรก ผมเลยเดินเข้าไปคุยกับต้งที่นั่งดื่มน้ำอยู่
“ ต้ง อี้มีเรื่องจะคุยด้วยอ่ะ มาทางนี้หน่อยสิ “
จากนั้นผมก้อเดินออกมาจากตรงนัน เผื่อที่จะออกมาคุยในที่ๆเป็นส่วนตัวสักหน่อย ผมเองก้อไม่อยากให้ใครมาได้ยินเรื่องนี้นัก และต้งก้อเดินตามผมมาทันที
“ มีอะไรเหรออี้ ทำไมต้องมาคุยตรงนี้ด้วยล่ะครับ “ ต้งถามผมงงๆ
“ ห้องนั้นราคาเท่าไหร่ อี้จะจ่ายเงินให้ “ ผมไม่ตอบที่ต้งถาม แต่เริ่มประเด็นทันที
“ ห้องอะไร ราคาเท่าไหร่ อะไรอี้ ต้งงงอ่ะ “ ต้งทำท่างงๆ เหมือนไม่รู้ว่าผมพูดเรื่องอะไร
“ ไม่ต้องมาไขสือ อี้รู้หมดแล้วล่ะว่า ห้องที่อี้อยู่ทุกวันนี้ มันเป็นห้องของต้ง ที่ต้งตั้งใจซื้อให้อี้ ไหนต้งบอกว่าเป็นห้องของเพื่อนให้เช่าไง มิน่าล่ะ ถึงไม่ยอมเก็บค่าเช่าจากอี้ แต่ไม่เป็นไร ต้งบอกอี้แค่ว่า ห้องนั้นมันราคาเท่าไหร่ ตอนนี้อี้พอจะมีเงินอยู่บ้าง อี้จะซื้อต่อจากต้งเอง “ ผมตอบไปแบบไม่แยแส ด้วยน้ำเสียงที่เยือกเย็นอย่างเห็นได้ชัด พอต้งได้ยินอย่างนั้น ถึงกับหน้าเสียไปเลยครับ
“ ก้อเพราะต้งรู้ไงครับ ว่าอี้ต้องไม่ยอมแน่ๆ ถ้าต้งบอกว่าต้งจะซื้อห้องให้อี้อ่ะ อี้ไม่มีทางรับมันไว้แน่นอน ต้งเลยต้องบอกไปแบบนั้น แต่ต้งไม่ได้ตั้งใจจะปิดบังอี้น่ะครับ ต้งกะอยู่แล้วที่จะบอกอี้สักวัน อี้อย่าโกรธต้งเลย่ะครับ ต้งไม่ได้มีเจตนาร้ายเลย “ ต้งพยายามพูดเหตุผลให้ผมฟัง แต่ตอนนั้นผมยอมรับว่าเคืองมากๆ
“ แต่ก้อไม่เห็นจะต้องโกหกกันนี่นา ไม่รู้ล่ะ ห้องนั้นราคาเท่าไหร่ อี้อยากรู้ตอนนี้เลย จะได้เคลียร์ๆให้จบกันสักที “
“ อี้ครับ การที่อี้ปฏิเสธความรักจากต้งนี่ มันก้อทำร้ายหัวใจต้งจนแทบจะไม่เหลืออะไรแล้ว แล้วนี่อี้จะยังมาปฏิเสธของที่ต้งให้อีกเหรอครับ อี้ทำไมใจร้ายกับต้งจัง รู้ไหมครับว่าทุกวันนี้ ต้งอยู่ได้ยังไง ทั้งๆที่หัวใจต้งแตกสลายไปแล้ว ก้อเพราะอี้ไง เพราะต้งคิดว่า ที่ต้งมีชีวิตอยู่ต่อไป เพื่อที่ว่า ต้งจะได้อยู่ใกล้ๆอี้ ได้เห็นหน้าอี้ น่ะครับ อย่าปฏิเสธต้งอีกเลย ต้งขอร้อง “
คำพูดของต้งเหมือนกับว่า มีใครเอาไม้หน้าสามมาตีแสกหน้าผมจังๆ นี่มันอะไรกันเนี่ยะ ผมไปทำร้ายต้งอีกแล้วเหรอ ทั้งๆที่ก่อนหน้านี้ผมก้อเพิ่งทำร้ายเค้าไป ผมนี่เป็นคนประเภทไหนกันน่ะ ทำไมผมถึงใจร้ายกับคนที่ดีกับผมได้มากขนาดนี้ ผมเลยปรับความคิดใหม่ และมองไปที่หน้าของต้ง ที่ตอนนี้ตาแดงๆ เหมือนจะร้องไห้อีกแล้ว ผมเป็นโรคเห็นน้ำตาคนไม่ได้ด้วยสิ
“ เอาล่ะๆต้ง อี้แค่ ไม่ชอบให้ใครมาโกหกอี้เท่านั้นเอง เอาเป็นว่า อี้จะอยู่ห้องนั้นต่อไปแล้วกัน และเราก้อจะไม่พูดเรื่องนี้อีก แต่คราวหน้า ต้งมีอะไร ต้งต้องบอกอี้ตรงๆน่ะ อย่ามาปิดบังอย่างนี้อีก เข้าใจไหม อี้ไม่ชอบน่ะครับ “ ต้งได้ยินดังนั้นก้อยิ้มออก แล้วโผเข้ากอดผมแน่น
“ ขอบคุณอี้มากน่ะครับ ที่เห็นแก่ความสุขเล็กๆ น้อยๆของต้ง ขอบคุณน่ะครับ ต้งไม่กวนเวลาอี้แล้วน่ะ ต้งขอไปดูงานทางนั้นต่อก่อนน่ะครับ “ พูดจบต้งก้อปล่อยผมออกจากอ้อมกอด แล้วเดินไปอีกทางเพื่อดูงานตามที่เค้าพูด ผมรู้สึกว่า ถึงแม้ว่าต้งจะยิ้มออก และทำท่าเหมือนสบายใจ แต่จริงๆในใจเค้า น่าจะไม่ใช่อย่างนั้น ผมเองก้อบอกไม่ถูกว่าเค้ารู้สึกยังไง แต่เค้าต้องไม่ใช่กำลังดีใจแน่ๆ
-
มันต้องมีเบื้องลึกเบื้องหลังอะไรสักอย่างชิมิ
-
:เฮ้อ: รักสามเศร้า มันพูดยากเน๊อะ
คนนั้นก็ดี คนนี้ก็ใช่ เป็นใครก็ตัดสินใจลำบาก
ก็คงต้องใช้หัวใจตัวเองเป็นเครื่องตัดสิน คนอื่นตัดสินแทนไม่ได้หรอก
:L1: ขอบคุณครับ +1 Alexie --- เคยเพลียหัวใจกับเค้าบ้างมั้ยเนี่ยะ เหนื่อยใจแทนครับ :L2:
-
ประกาศจับ --- อเล็กซี่
WANTED Alexie
:z3:
-
จับไข่ใช่ป่ะ
-
:z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3:
อนาถจิต
เฮ้ออออออออออออออออออออออออ
-
:man1: :man1: :man1: :man1: :man1: :man1: :man1: :man1: :man1: :man1: :man1: :man1: :man1: :man1: :man1: :man1:
ส่วนดิวเองก้อดูอาลัยอาวรณ์ผมไม่น้อย บอกว่าไม่อยากจะทำงานแล้ว บ้างก้อว่าจะไปขอลาออกจากพ่อของเค้ามาทำกิจการส่วนตัวของเค้า เพราะว่าตั้งแต่ทำงานนี้ แทบจะไม่มีเวลาส่วนตัวเลย ยิ่งช่วงหลังๆมางานก้อเยอะขึ้นเป็นเท่าตัว เลยทำให้ไม่มีเวลามาอยู่กับผม แต่ผมก้อจำเป็นต้องบอกให้เค้าตั้งใจทำงานให้เรียบร้อย จากนั้นค่อยมาว่ากันอีกทีนึง เมื่อทุกอย่างเสร็จสิ้นแล้ว อีกอย่างนึง ไม่เกินสามอาทิตย์ เราก้อจะได้เจอกันแล้ว โดยที่ผมจะบินไปหาเค้าที่นั่นเอง ซึ่งดิวก้อรู้สึกดีขึ้นมาหน่อย แล้วเค้าบอกว่าจะเป็นคนจัดการเรื่องตั๋วเครื่องบินให้ผมเอง ผมร่ำลากันอยู่นานพอสมควร ผมก้อขอตัวดิวไปทำงานต่อ จึงได้วางสายจากกันไป
วันต่อมา ผมก้อไปทำงานที่ออฟฟิซพี่กรณ์ แต่พอจะถึงที่ทำงาน พี่กรณ์ก้อโทรมาบอกว่า ให้ผมไปทำงานแทนเค้าด่วนที่ภูเก็ต สอง สามวัน พี่กรณ์ไปไม่ได้เพราะว่าจะมีลูกค้าคนสำคัญมาจากสิงคโปร์ พี่กรณ์ต้องอยู่ต้อนรับ ผมเองก้อตกลงไปเพราะว่า ที่จริงแล้วงานที่ภูเก็ตนี่ผมเองก้อดีลกันมาตั้งแต่ต้น เหลือแต่พี่กรณ์ไปตรวจเก็บงาน ซึ่งพอมาเจอสถานการณ์อย่างนี้ ผมไปตรวจเก็บงานแทนพี่กรณ์ได้เต็มที่เพราะผมเองก้อรู้เรื่องงานนี้ทั้งหมด
พอผมกลับมาจากภูเก็ต ผมก้อมาทำงานที่ออฟฟิตพี่กรณ์ตามปกติ พอผมมาถึงโต๊ะทำงานของผม ผมก้อเห็นซองสีชมพู ขนาดประมาณกระดาษ เอ 4 พับครึ่งวางอยู่บนโต๊ะและปิดผนึกเป็นอย่างดี ผมเองก้อหยิบมาเปิดดู ก้อพบรูปภาพต่างๆระหว่างผมและดิว ที่เราเคยถ่ายด้วยกันมา ทั้งที่เกาะช้างและที่ร้านอาหารที่เราไปทานกันมา ผมเองก้อลืมไปเลยว่า ดิวเค้าบอกว่าจะเอารูปมาให้ผม เพราะว่าผมเองก้อมัวแต่ยุ่งอยู่กับงานที่ภูเก็ต นอกจากรูปแล้วยังมีเมมโมรี่การ์ดด้วย ทั้งยังจดหมายอีกฉบับนึง เขียนไว้ว่า
ถึง อี้สุดที่รักของดิว
นี่คือรูปที่เราถ่ายด้วยกันมาทั้งตอนที่ดิวได้ลักพาตัวอี้ไปที่เกาะช้าง
และอีกครั้งที่เราถ่ายด้วยกันที่ร้านอาหาร อันแสนโรแมนติคของเรา
หวังว่าอี้จะชอบ และมีความสุขที่ได้เห็นน่ะครับ ดิวทั้งล้างรูปที่ดิว
คิดว่าสวยและน่ารัก ( ในความคิดของดิว ) และดิวก้อได้ให้
เมมโมรี่การ์ดอี้เก็บไว้ด้วย ดิวว่าดิวคงไม่ต้องการเก็บมันไว้อีกแล้ว
เพราะว่าทุกรูป ทุกช็อต ดิวได้บันทึกมันไว้ที่หัวใจของดิวเป็นที่เรียบร้อยแล้ว
และอี้เชื่อใจได้ว่า รูปพวกนี้จะไม่มีทางหลุดไปถึงมือใครแน่นอน
ดิวขอสัญญาด้วยเกียรติของดิว ว่ารูปพวกนี้จะไม่มีใครได้ดู นอกจากเรา ( และคนล้างรูป อิอิ )
ดิวอยากให้อี้เก็บรูปพวกนี้ไว้น่ะครับ เผื่อเวลาที่อี้เหงา หรือคิดถึงดิว เวลาที่ดิวไม่อยู่
ก้อให้อี้หยิบรูปพวกนี้ขึ้นมาดู มันคงจะช่วยให้อี้รู้สึกดีขึ้นบ้าง
ดิวรักอี้น่ะครับ รักมากที่สุดในโลกเลย
จาก
ดิว ( สุดที่รักของอี้ )
มันเป็นจดหมายที่หวานซึ้ง และน่ารักมากๆ ผมอ่านไป ยิ้มไป ยิ้มกว้างจนผมเองก้อรู้สึกได้ว่า แก้มผมเองจะฉีกอยู่แล้ว ดิวนี่น่ะ บทจะทำตัวหวานๆ ซึ้งๆนี่ ก้อน่ารักไม่หยอกเหมือนกันน่ะเนี่ยะ อิอิ
พออ่านเสร็จแล้ว ผมก้อเริ่มหยิบรูปขึ้นมาดูทีละใบ อย่างอารมณ์ดีสุดๆ ระหว่างที่ดู ผมก้ออดยิ้มไปกับรูปพวกนี้ไม่ได้ มันช่างน่ารักจริงๆ ส่วนมากจะเป็นรูปที่ผมถ่ายคู่กับดิว มีหลายๆรูปเหมือนกันที่ผมทำหน้าไม่พอใจ หรืองอนๆ เพราะว่าดิวเค้าชอบแอบหอมแก้มผม แล้วถ่ายรูปอยู่เรื่อย หรือบางรูปก้อทำให้ผมอายตัวเองเหมือนกัน เพราะว่า รูปที่ดิวแอบถ่ายตอนที่ผมหลับ ช่วงที่เราไปเกาะช้างกัน รูปที่ถ่ายตอนนั้น ส่วนมากผมจะหลับ และดิวก้อจะกอดผม จูบปากผมบ้าง จูบหน้าผากผมบ้าง ไม่ก้อจูบแก้มผมบ้าง ( ทำไมตอนนั้นผมมรู้สึกตัวน่ะว่าเค้าทำอย่างนั้นกับผม??? ) หน้าตาของดิวในรูป ดูจะมีความสุขมาก ผมเองก้อเผลอยิ้มไป เขินไป จนไม่รู้เลยว่า พี่กรณ์มายืนอยู่ในห้องตอนไหน มารู้ตัวอีกทีตอนที่พี่กรณ์เคาะโต๊ะของผม
“ อี้ พี่มายืนเรียกตั้งนานไม่ได้ยินเหรอ นั่งดูอะไรอยู่อ่ะ ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่อยู่คนเดียว “ ผมตกใจเล็กน้อยที่พี่กรณ์มาเรียกผม พอผมรู้ตัวผมก้อรีบเก็บรูปเข้าลิ้นชักด้วยความรวดเร็วแล้วหันไปคุยกับพี่กรณ์ต่อ
“ อ๋ออออ ขอโทษทีครับ พี่ดีอี้ดูรูปที่ถ่ายกับเพื่อนๆเพลินไปหน่อย่ะครับ เลยไม่ได้ยินที่พี่เรียก พี่กรณ์มีอะไรเหรอครับ ถึงได้เดินมาหาอี้ถึงห้องเลย โทรมาหาอี้ก้อได้นี่ครับ “ ผมซ่อนความสุขไว้ไม่อยู่ เพราะผมทั้งพูดทั้งยิ้ม จนพี่กรณ์เองก้อเริ่มสังเกต
“ คือว่า พี่จะขอยืมคอมอี้หน่อยอ่ะ พอดีจะต้องทำไฟล์เสนองานกับลูกค้าหน่อย พอดีเมื่อกี้ทำๆอยู่ที่เครื่องพี่ดีๆ คอมพี่ดันแฮงค์ไปซะงั้น แล้วนี่ต้องรีบปั่นให้เสร็จตอนนี้ด้วย พี่เลยขอรบกวนอี้หน่อย ไอ้ครั้นจะไปใช้เครื่องคนอื่นก้อไม่ได้ เพราะว่าสเป็คคอมของพี่กับของอี้มันเท่ากัน เวลาทำมันจะได้เร็วกว่าเครื่องอื่นๆ น่ะ พี่รบกวนเราหน่อย “
-
พี่กรณ์ต้องแอบดูรูปแน่เลย
ผมเองก็อยากดูเหมือนกันง่ะ
-
พี่กรณ์จะเป็นอุปสรรคความรักของอี้-ดิว
คนต่อปายยยยยยย :เฮ้อ:
พี่กรณ์ อย่าทำยังงี้เลย
ขัดขวางความรักคนอื่น มันบาปน่ะ รู้ม๊ายยยยยยย
:L1: รักคนนี้เหมือนดิวเลย +1 :กอด1: ขอกอดด้วยอ่ะ หุหุ
-
ถ้ารูปไม่ล่อแหลมมากนัก ก็เอามาแจกกันดูหน่อยจิ
อยากเห็นคู่หวานอ่ะ
เผื่อจับตัวไปเรียกค่าไถ่ได้ถูกคน ฮี่ ฮี่
:z1: :oo1: :m20:
-
ไปภูเก็ต ตั้งแต่เมื่อไหร่
:jul3:
-
อีพี่กรณ์ต้องแอบดูรูปแหงมอ่าาา
ไม่ชอบอีพี่กรณ์อย่างแรงอ่า
ว่าแต่ พี่เล็กซี่ๆๆๆๆๆๆๆ
พี่ดิวนี่ น้ำเน่าอย่างแรงอ่าาาาาา
แต่ก้อ น่ารักดี :-[ :o8:
-
:bye2: :bye2: :bye2: :bye2: :bye2: :bye2: :bye2: :bye2: :bye2: :bye2:
“ คือว่า พี่จะขอยืมคอมอี้หน่อยอ่ะ พอดีจะต้องทำไฟล์เสนองานกับลูกค้าหน่อย พอดีเมื่อกี้ทำๆอยู่ที่เครื่องพี่ดีๆ คอมพี่ดันแฮงค์ไปซะงั้น แล้วนี่ต้องรีบปั่นให้เสร็จตอนนี้ด้วย พี่เลยขอรบกวนอี้หน่อย ไอ้ครั้นจะไปใช้เครื่องคนอื่นก้อไม่ได้ เพราะว่าสเป็คคอมของพี่กับของอี้มันเท่ากัน เวลาทำมันจะได้เร็วกว่าเครื่องอื่นๆ น่ะ พี่รบกวนเราหน่อย “
“ ได้เลยพี่ เอาไฟล์มาสิ เดี๋ยวอี้จะช่วยทำให้เดี๋ยวนี้เลยครับ
“ ไม่เป็นไรอี้ เดี๋ยวพี่ทำเอง เพราะว่าพี่ต้องเซ็ทอีกหลายอันเลย ขอบใจมากน่ะ แล้วนี่ก้อเที่ยงแล้วด้วย เราไปทานข้าวได้แล้วมั้ง เดี๋ยวตรงนี้พี่จะจัดการเอง ถ้าเสร็จแล้ว พี่จะปิดคอมให้แล้วกัน “
“ เอางั้นเหรอครับ งั้นก้อได้ครับ อี้ไปพักเที่ยงก่อนน่ะครับ พี่เองก้อทำงานเสร็จแล้วก้ออย่าลืมทานข้าวน่ะครับ อย่ามัวแต่วุ่นอยู่กับงานจนลืมทานข้าวล่ะ เป็นอะไรมาเดี๋ยวจะไม่มีคนมาบ่นให้อี้ฟัง “ ผมไม่วายแอบแซวพี่กรณ์ไป จนพี่กรณ์ยิ้มออก
“ ไปๆๆเลย รีบไปเลย เดี๋ยวก้อตัดเงินเดือนซะนี่ แล้วถ้าพี่ยังไม่ลงไปทานน่ะ พี่รบกวนอี้ซื้อข้าวอะไรก้อได้มาให้พี่หน่อยแล้วกันน่ะ น้องรัก ถือซะว่าสงสารเจ้านายแก่ๆคนนึง “ พูดกรณ์พูดขำๆ
“ ได้คร๊าบบบบบบบบบ เจ้านาย เดี๋ยวบ่าวจะจัดการให้น่ะคร๊าบบบบบบ “ ผมรับขำแบบขำๆไปเช่นกัน จากนั้นผมก้อลงไปทานข้าวเที่ยงกับเพื่อนร่วมงานคนอื่นๆ
พอผมถามเสร็จแล้ว ก้อยังไม่เห็นว่าพี่กรร์จะมีวี่แววลงบมาทานข้านกลางวันข้างล่าง ผมเลยซื้อผัดกะเพราขึ้นไปให้เค้าที่ห้อง ซี่งพอผมขึ้นไป ผมก้อยังเห็นพี่กรณ์เค้านั่งทำงานอยู่ที่โต๊ะผมเหมือนเดิม ผมก้อเลยเอาข้าวไปใส่จานให้พี่เค้าทาน จากนั้นผมก้อออกไปคุยเรื่องงานกับเพื่อนร่วมงานคนอื่นๆ
เวลาผ่านไปอาทิตย์กว่าๆอย่างรวดเร็ว โดยที่ผมเองก้อไม่ได้รู้สึกว่ามันผ่านไป เพราะว่า ช่วงนี้ผมงานยุ่งมาก ถึงมากที่สุด ซึ่งเนื่องมาจากการที่พี่กรณ์ต้องต้อนรับลูกค้ากลุ่มใหญ่จากภูมิภาคเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ที่มาลงทุนทำธุรกิจกับเรา ผมเลยต้องรับหน้าที่ของพี่กรณ์ทั้งหมดมาทำเอง และผมก้อต้องลางานที่บริษัทโมเดลลิ่งมาชั่วคราวเพื่อจัดการเรื่องนี้ ทางบริษัทนั้นก้อไม่ว่าอะไร
พอผมได้มาทำงานแทนพี่กรณ์เต็มๆ ผมถึงได้รู้ว่า จริงๆแล้วพี่กรณ์นี่เป็นคนที่ทำงานหนักมาก ถึงมากที่สุด เค้ารับโปรเจ็คใหญ่ๆมาจัดการเองหลายอัน แล้วที่ผ่านๆมา ก้อทำได้เรียบร้อยเป็นอย่างดี ผมล่ะที่งในความสามารถเค้านัก และงานแต่ก้อละก้อใช่ว่าง่ายๆ แต่เค้าก้อจัดการได้อย่างมืออาชีพ เป็นที่ถูกใจของลูกค้านัก มิน่าล่ะ ช่วงหลังๆมานี่ พี่กรณ์ดูยุ่งๆกับงานมาก และดูเคร่งเครียดไม่น้อย เป็นเพราะว่าพี่เค้ารับงานใหญ่ๆไว้ทั้งหมดนี่เอง ใจผมเองก้อคิดอยากจะรับมาช่วยทำน่ะครับ เพื่อที่ว่าพี่เค้าจะได้พักผ่อนบ้าง ผมกะว่าถ้ามีโอกาสก้อจะเสนอตัวช่วยเหมือนกัน จะได้เบาแรงพี่เค้ามาบ้าง เห็นอย่างนี้ผมก้ออดเห็นใจเค้าไม่ได้น่ะครับ ทำงานหนักอย่างเอาเป็นเอาตาย แต่ไม่มีใครมาคอยดูแล หรือในความหมายของผมคือ ไม่มีคนรักนั่นแหละครับ หรือว่าผมจะหาแฟนดีๆให้เค้าสักคนน๊า ????
เรื่องระหว่างผมกับดิวก้อ จะว่ายังไงดี เราแทบจะไม่มีโอกาสได้คุยกันเลย ผมก้อยุ่งมาก เค้าเองก้อคงยุ่งเช่นกัน เวลาที่ผมว่างเค้าดันไม่โทรมา และมักจะโทรมาตอนที่ผมไม่ว่างบ่อยๆ พอผมโทรกลับไปก้อไม่รับสายบ้าง ติดงาน คุยเยอะไม่ได้บ้าง เราแทบจะไม่ได้คุยกันจริงๆจังๆนัก อาจะเป็นเนื่องด้วยเวลาที่แตกต่างกัน หรือว่าเพราะความยุ่งยากของงงานนั่นเอง ที่ทำให้เราห่างๆกีนไปบ้าง ผมเลยมาคิดว่า ผมจะพยายามเคลียร์งานให้เสร็จภายในอาทิตย์หน้า เพื่อที่ว่า ผมจะได้ไปเที่ยวกับดิวอย่างมีความสุขและหมดห่วงซะที ดีเหมือนกัน ที่จริงผมทำงานหนักมาทั้งปี ผมน่าจะได้พักบ้างจริงๆจังๆเสียที คิดแล้วก้ออยากให้ถึงวันนั้นเร็วๆจัง
พอถึงอาทิตย์ต่อมา ซึ่งเป็นอาทิตย์ที่ผมรอคอย ว่าจะได้ไปเที่ยวกับดิวที่ยุโรป ซึ่งผมเองก้อได้ทำการเคลียร์งานทุกอย่างได้หมดเรียบร้อยดีแล้ว และสถานการณ์ภายในบริษัทก้อเป็นปกติดี เพราะว่ากลุ่มนักธุรกิจที่ร่วมลงทุนด้วยกัน ได้ทำงานกลับหลังจากทำงานกันเสร็จสิ้นแล้ว และผมเองก้อได้ขอลาหยุดกับพี่กรณ์เป็นที่เรียบร้อยแล้ว ตอนแรกพี่กรณ์ก้อถามผมว่า ผมจะลาไปไหน ผมเองก้อไม่อยากจะบอกความจริงไป เพราะกลัวเค้าจะหาเรื่องไม่ให้ผมลา ผมเลยบอกว่าจะไปเยี่ยมพี่สาวที่ออสเตรเลียที่ไม่ได้เจอมาเป็นปีแล้ว และจะฝากเอาของจากแม่ไปให้พี่สาวผมด้วย ( และผมก้อได้โทรไปเตี๊ยมกับพี่สาวไปเป็นที่เรียบร้อยแล้ว ซึ่งพี่สาวผมก้อร่วมมือเป็นอย่างดี รวมทั้งครอบครัวผมด้วย อิอิ ) พี่กรณ์เค้าเลยอนุญาตให้ผมไป
-
อี้เก็บคลิปอะไรไว้ที่คอมรึเปล่า :m12:
-
:impress2: จะเกิดไรขึ้นหนอ
-
:impress3: ขอบินตามไปดูด้วยได้ปะ :mc4:
-
ไปเมืองนอก อย่าลืมฮันนีมูนกันด้วยเน้ออออออออออ
กลับมาก็ให้โอ้กอ้ากกันไปเลยยยยยยยย
จะได้อยู่กินกันเป็นเรื่องเป็นราวซักที
เอ่อ...อ.............อ............................อ
ขอถามแฟนคลับหน่อยจิครับว่า
ดิวกะอี้ เคย ปั่มปั๊มกันยัง เค้าอ่านมานานจนลืมไปแล้ว จะกลับไปหาอ่านใหม่ก็ไม่ค่อยมีเวลา
ถามเอาละกานนนน ใครจำได้บอกทีนะคร้าบบบบบบบบบบ
:oo1: :m20:
-
^
^
^
^
^
รีบน ไม่ค่อยจะ......เลยน่ะครับ
อิอิ เด๋วผมตอบเอง
อี้กะไม่เคยมีอะไรกันครับ
ในอนาคตจะมีไหม
อันนี้ไม่แน่ใจเหมียนกัลลลลลลลลล
อิอิอิอิอิอิ
-
:really2: :really2: :really2: :really2: :really2: :really2: :really2: :really2: :really2: :really2: :really2: :really2: :really2:
พอถึงอาทิตย์ต่อมา ซึ่งเป็นอาทิตย์ที่ผมรอคอย ว่าจะได้ไปเที่ยวกับดิวที่ยุโรป ซึ่งผมเองก้อได้ทำการเคลียร์งานทุกอย่างได้หมดเรียบร้อยดีแล้ว และสถานการณ์ภายในบริษัทก้อเป็นปกติดี เพราะว่ากลุ่มนักธุรกิจที่ร่วมลงทุนด้วยกัน ได้ทำงานกลับหลังจากทำงานกันเสร็จสิ้นแล้ว และผมเองก้อได้ขอลาหยุดกับพี่กรณ์เป็นที่เรียบร้อยแล้ว ตอนแรกพี่กรณ์ก้อถามผมว่า ผมจะลาไปไหน ผมเองก้อไม่อยากจะบอกความจริงไป เพราะกลัวเค้าจะหาเรื่องไม่ให้ผมลา ผมเลยบอกว่าจะไปเยี่ยมพี่สาวที่ออสเตรเลียที่ไม่ได้เจอมาเป็นปีแล้ว และจะฝากเอาของจากแม่ไปให้พี่สาวผมด้วย ( และผมก้อได้โทรไปเตี๊ยมกับพี่สาวไปเป็นที่เรียบร้อยแล้ว ซึ่งพี่สาวผมก้อร่วมมือเป็นอย่างดี รวมทั้งครอบครัวผมด้วย อิอิ ) พี่กรณ์เค้าเลยอนุญาตให้ผมไป
และผมเองก้อได้ขอลาต้งไปเหมือนกับที่บอกพี่กรณ์ ซึ่งต้งเองก้อไม่ได้ว่าอะไร ยังบอกผมอีกว่า ให้ผมไปหลายๆวันเลย เค้าอยากให้ผมพักผ่อน หลังจากที่ทำงานหนักมาตลอด ส่วนที่ร่น เดี๋ยวต้งจะดูแลให้ผมเอง ผมได้ยินอย่างนั้นก้อรู้สึกผิดหนักเข้าไปอีก ที่ได้โกหกเค้าอีก ทั้งๆที่ตัวผมเองก้อเคยบอกต้งไปว่า ผมไม่ชอบคนโกหก แต่ผมดันทำซะเอง ??? แต่จะให้ผมบอกความจริงไปน่ะเหรอว่า ผมจะไปเที่ยวกับดิวที่ยุโรป ขืนผมบอกไปอย่างนั้น ครั้นจะทำให้ต้งยิ่งเจ็บช้ำไปมากกว่าเดิมเสียอีก เฮ้ออออออ
แล้ววันที่ผมรอก้อมาถึง ก่อนหน้านี้สอง สามวัน ดิวได้ให้คนนำตั๋วมาให้ถึงที่ที่ทำงาน แล้วยังโทรมาบอกอีกว่า เค้าแทบจะรอให้ถึงวันที่ผมเดินทางแทบไม่ไหว ผมเองก้อเช่นกัน ตื่นเต้นมากขนาดที่ว่า ผมเก็บเสื้อผ้าไว้ตั้งแต่เนิ่นๆ กลัวว่าเวลาใกล้จะเดินทางจะฉุกละหุก ส่วนเรื่องงาน ผมเองก้อไม่รู้ว่าเอาแรงมาจากไหน เคลียร์จนเสร็จเรียบร้อยทุกอย่างมาตั้งแต่อาทิตย์ที่แล้ว นี่แหละน๊า เค้าว่า รักนี่ อานุภาพรุนแรงนัก มันดลใจให้เราทำได้ทุกอย่างจริงๆ
พอได้เวลาจะขึ้นเครื่อง ผมก้อรีบไปถึงสนามบินตั้งแต่เช้ามืด เพื่อนั่งรอเวลาที่จะเช็คอิน ผมนั่งแท็กซี่มาคนเดียว ทั้งๆที่จริงๆแล้ว พี่กรณ์กับต้งขออาสาจะมาส่งผมเองที่สนามบิน แต่ผมก้อกลัวว่าเค้าจะรู้ว่าผมไปที่ไหนกันแน่ เลยบ่ายเบี่ยงไปเรื่องอื่นๆ เพื่อไม่ให้พวกเค้าตามมาส่งผมที่สนามบิน ไม่งั้นเป็นเรื่องแน่ ระหว่างที่ผมนั่งรออยู่ ก้อมีคนโทรเข้ามาหาผมที่มือถือ พอผมเอามาดูก้อไม่มีเบอร์โชว์ แสดงว่าอาจจะ ดิวน่าจะโทรมาแน่ๆเลย ผมเลยรับสายไป
“ สวัสดีครับ อี้พูดสายครับ ใครน๊อออออ ต้องการจะพูดสายด้วย “ ผมพูดไปแบบอารมณ์ดีมากๆ
“ อี้เหรอ นี่ดิวน่ะ ตอนนี้อี้อยู่ไหนอ่ะ “ ดิวถามเสียงรนๆ เหมือนคนรีบๆยังไงไม่รู้
“ ก้อนี่ไง อี้มารอเช็คอินอยู่ที่สนามบินอ่ะครับ เดี๋ยวก้อจะเข้าไปเช็คแล้ว รอบู๊ทมันเปิดก่อน ดิวรออี้หน่อยน่ะ อีกไม่กี่ชั่วโมงเราก้อได้เจอกันแล้ว ดิวดีใจไหมครับ ที่อี้จะไปหาเนี่ยะ “
“ คือดิวก้อดีใจน่ะ แต่มันอาจจะไม่ได้เป็นอย่างนั้นแล้วน่ะสิ “ ดิวพูดน้ำเสียงกร่อยๆ จนผมเองก้อแปลกใจ
“ อะไรเหรอดิว มีอะไรเหรอ แนะๆๆๆๆ อย่ามาอำอี้หน่อยเลย นี่อี้มาถึงสนามบินแล้วน่ะ และอีกไม่ถึงชั่วโมงอี้ก้อจะเช็คอิน แล้วก้อขึ้นเครื่องไปหาดิวแล้ว ดิวยังจะมาอำอะไรอี้อีก อย่ามาๆ เดี๋ยวจะโดนชุดใหญ่น่ะ ถ้าอี้เจอตัว “ ผมยังทำเป็นขู่ใส่ดิวอีก
“ เอ่ออออ อี้ คืออย่างนี้น่ะครับ ดิวว่า เราคงไปเที่ยวด้วยกันไม่ได้แล้วล่ะ คือว่า ตอนนี้ดิวมีงานสำคัญมากที่ต้องทำ คืออย่างนี้น่ะ มันมีลูกค้ากลุ่มใหญ่จากฝั่งอเมริกาเหนืออ่ะ เค้าจะมาสัมมนาด่วนที่ลอนดอน แล้วตัวแทนจากทั่วโลกก้อต้องเข้าร่วมสัมนาด้วย และดิวเองก้อเป็นหัวหน้าโปรเจ็คนี้ ดิวเลยต้องเข้าร่วมด้วยอย่างด่วนอ่ะ แล้วนี่ตอนนี้พ่อดิวก้อมาถึงที่นี่แล้ว และกำลังจะประชุมด้วยกัน ดิวต้องขอโทษอี้ด้วยน่ะ ที่ทำให้อี้ต้องเสียเวลากับทุกๆอย่าง แต่ดิวพลาดการสัมนาครั้งนี้ไม่ได้จริงๆ มันสำคัญกับชีวิตการทำงานของดิวมากๆเลย ดิวหวังว่าอี้จะไม่โกรธดิวน่ะ ที่ดิวยกเลิกนัดของเรากะทันหัน ดิวก้อเพิ่งรู้เรื่องมาไม่กี่ชั่วโมงนี้เอง “
ผ่าง !!!!!!!!!! ผมรู้สึกเหมือนโดนคนถีบตกหน้าผาสูงๆ มันโหวงๆเหวงๆแบบบอกไม่ถูก มันคล้ายๆกับอาการช็อค แต่ผมรู้สึกว่ามันหนักกว่านั้น ผมไม่รู้ว่าตอนนั้นแล้ว ในสมองผมคิดอะไรอยู่ มันดูสับสนวุ่นวาย อึ้งๆแบบบอกไม่ถูก นี่ผมเป็นอะไรกันแน่ ???
-
ตรูว่าแล้ววววว
ว่ามันต้องเกิดเหตุ
-
มะเป็งไร ไปก่องนะ ไปนองรอตองกลางคืงก้อล่าย
เหลียวก้อล่ายเจอกางงงงงงงงงง
มะล่ายอยู่ล่วยกังกลางวัง ก้ออยู่ล่วยกังกลางคืงเอาน๊าาาาาาาาาาาาา
ไปก่องๆๆๆ มีไรค่อยว่ากังอีกที
ซู่ๆๆ เอ๊ย สู้ๆๆๆ
-
^
^
^
^
^
^
^
^
^
^
^
งงงงงงงงง กะรีบนมากๆน่ะครับ
ถ้าไม่ไหวก้อไปพักผ่อนก่อนน่ะครับ
แล้วค่อยมาคุยกัน อิอิ
-
รักคืออะไร
ทำไมเหนื่อยใจ
ไปนอนดีก่า
:t3:
ขอบคุณครับ
-
:z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3:
“ อะไรเหรอดิว มีอะไรเหรอ แนะๆๆๆๆ อย่ามาอำอี้หน่อยเลย นี่อี้มาถึงสนามบินแล้วน่ะ และอีกไม่ถึงชั่วโมงอี้ก้อจะเช็คอิน แล้วก้อขึ้นเครื่องไปหาดิวแล้ว ดิวยังจะมาอำอะไรอี้อีก อย่ามาๆ เดี๋ยวจะโดนชุดใหญ่น่ะ ถ้าอี้เจอตัว “ ผมยังทำเป็นขู่ใส่ดิวอีก
“ เอ่ออออ อี้ คืออย่างนี้น่ะครับ ดิวว่า เราคงไปเที่ยวด้วยกันไม่ได้แล้วล่ะ คือว่า ตอนนี้ดิวมีงานสำคัญมากที่ต้องทำ คืออย่างนี้น่ะ มันมีลูกค้ากลุ่มใหญ่จากฝั่งอเมริกาเหนืออ่ะ เค้าจะมาสัมมนาด่วนที่ลอนดอน แล้วตัวแทนจากทั่วโลกก้อต้องเข้าร่วมสัมนาด้วย และดิวเองก้อเป็นหัวหน้าโปรเจ็คนี้ ดิวเลยต้องเข้าร่วมด้วยอย่างด่วนอ่ะ แล้วนี่ตอนนี้พ่อดิวก้อมาถึงที่นี่แล้ว และกำลังจะประชุมด้วยกัน ดิวต้องขอโทษอี้ด้วยน่ะ ที่ทำให้อี้ต้องเสียเวลากับทุกๆอย่าง แต่ดิวพลาดการสัมนาครั้งนี้ไม่ได้จริงๆ มันสำคัญกับชีวิตการทำงานของดิวมากๆเลย ดิวหวังว่าอี้จะไม่โกรธดิวน่ะ ที่ดิวยกเลิกนัดของเรากะทันหัน ดิวก้อเพิ่งรู้เรื่องมาไม่กี่ชั่วโมงนี้เอง “
ผ่าง !!!!!!!!!! ผมรู้สึกเหมือนโดนคนถีบตกหน้าผาสูงๆ มันโหวงๆเหวงๆแบบบอกไม่ถูก มันคล้ายๆกับอาการช็อค แต่ผมรู้สึกว่ามันหนักกว่านั้น ผมไม่รู้ว่าตอนนั้นแล้ว ในสมองผมคิดอะไรอยู่ มันดูสับสนวุ่นวาย อึ้งๆแบบบอกไม่ถูก นี่ผมเป็นอะไรกันแน่ ???
“ อี้ อี้ครับ อี้เป็นอะไรรึเปล่า ทำไมเงียบๆไป “ ดิวพูดเสียงดังมาสาย จนผมได้สติ เลยพูดกลับไป
“ อ้อออ เปล่าๆๆๆ อี้ไม่ได้เป็นอะไร อี้ งงๆเล็กน้อยอ่ะ เมื่อกี้ดิวว่ายังไงน่ะ “ ผมตอบไปแบบเบลอสุด
“ ดิวบอกว่า ดิวต้องขอโทษอี้ด้วย ที่ทำให้อีเสียเวลา ดิวเพิ่งรู้จริงๆ อี้ อี้ไม่โกรธดิวใช่ไหมครับ “
“ ไม่ๆๆๆ ไม่โกรธเลย แหมดิว งานต้องสำคัญกว่าอยู่แล้วนี่ เรื่องเที่ยวอ่ะ เอาไว้ก่อนก้อได้ เที่ยวเมื่อไหร่ก้อเที่ยวได้อยู่แล้ว ดิวตั้งใจทำงานน่ะครับ ไม่ต้องห่วงอี้ อี้สบายมาก “ แต่ในใจของผมน่ะสิ มันตรงกันข้ามกับที่ผมพูดเลย ผมเองรู้สึกเสียใจและผิดหวังมากๆที่ผมไม่ได้ไปเที่ยวกับดิวครั้งนี้ ทั้งๆที่เราก้อนัดแนะ ตระเตรียมกันมาอย่างดี แต่ๆ แต่เราก้อไม่ด้ปด้วยกันดังที่หวังไว้
“ ดิวขอบคุณอี้มากๆน่ะ ที่เข้าใจดิว ไว้ยังไง อีกไม่ถึงเดือน งานที่นี่ของดิวก้อจะเสร็จแล้ว เอาไว้ดิวกลับไปเมืองไทยเมื่อไหร่ แล้วเราไปเที่ยวกันน่ะครับ ดิวจะชดใช้ให้อี้อย่างสาสมเลยครับ ดิวสัญญา “ ดิวพูดน้ำเสียงหนักแน่น
“ ไม่เป็นไรหรอกดิว ไว้ค่อยว่ากันก้อได้ ตอนนี้ดิวก้อทำงานไปก่อนเหอะ เอ้ออออ แล้วเรื่องตั๋วนี้ล่ะ จะทำยังไง ซื้อไปแล้วด้วย เสียดายอ่ะ หลายตังค์ด้วย จะให้ทิ้งเลยเหรอ “ ผมถามดิวไป
“ ก้อแล้วแต่อี้สิ หรือว่า อี้จะเก็บไว้ก้อได้นี่ แล้วไปเปลี่ยนวันเดินทางทีหลังเอา ตั๋วนั่นเป็นตั๋วปีไม่ใช่เหรอ ยังใช้ได้อีกนี่นาน ไม่ก้อเก็บไว้คราวหน้า เรามาเที่ยวที่นี่ด้วยกันไง ดีไหมครับ “
“ อืมๆๆๆ เอาอย่างนั้นก้อได้ งั้นตอนนี้ ดิวก้อไปทำงานต่อได้แล้ว เดี๋ยวอี้ก้อจะกลับบ้านแล้ว ยังไงก้อรักษาตัวเองให้ดีๆน่ะ ไว้เจอกันที่เมืองไทยน่ะครับ อี้จะรอน่ะ “ ผมพูดไปและพยายามทำเสียงให้สดใสที่สุดเท่าที่จะทำได้
“ โอเคครับ งั้นไว้เราค่อยคุยกันน่ะ ดิวไปทำงานก่อนครับ ไว้กลับเมืองไทย ดิวจะชดใช้อี้ให้อย่างสาสมเลย ดิวรับรอง บายครับ “ ประโยคหลังๆนี่ นำเสียงดิวดูแปลกๆยังไงไม่รู้ สงสัยคงจะเครียดจากเรื่องงาน น่าสงสารเค้าจัง จะพักผ่อนก้อไม่ได้พัก ยังต้องมาทำงานอีก
ผมเองก้อยืนเอ๋ออยู่ตรงนานพอดูเหมือนกันครับ เพราะว่า ไม่รู้ว่าตัวเองจะไปไหน ทำอะไรต่อไปดี จะไปเมืองนอกเพื่อไปหาดิวก้อไม่ได้แล้ว ไอ้ครั้นจะกลับไปห้อง แล้วทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นก้อไม่ได้ เพราะว่าผมเองก้อได้ลางานกับทุกคนไปแล้วด้วย แล้วนี่ผมเองจะทำยังไงดีอ่ะ คิดไปคิดมาก้อเครียดหนักอยู่เหมือนกัน ไหนจะผิดหวังอย่างแรงที่ไม่ได้ไปเที่ยวกับดิวอีก เฮ้ออออ ว่าแล้วผมก้อเดินไปหาที่นั่งคิดอีเงียบๆคนเดียวดีกว่า
แล้วผมก้อเลือกร้านอาหารไทยเล็กๆร้านนึง ที่สนามบิน เป็นที่พักพิงและนั่งคิดอะไรชั่วคราว ตอนนั้นผมสับสนไปหมด ไม่รู้ว่าจะไปไหนต่อดี นั่งคิดไปคิดมาอยู่ที่ร้านนั้นอยู่นานพอดู จู่ๆก้อมีคนมาทักผมขึ้น
“ สวัสดีครับ นี่อี้ใช่ไหม จำเราได้ไหมครับ “
-
ใครโผล่มาอีกเนี่ย
แล้วดิวมีลับลมคมนอกอะไรหว่า
-
นั่นสิ
-
พูดกลับไปกลับมายังงี้ มันจะดีเหรอดิว
สร้างความหวังให้อี้ แล้วก็มาทำลายความหวังซะเอง
ดิวคิดจะทำอะไรอี้...สองคนรักกันใช่ไม๊
อะฮึก อะฮึก :monkeysad:
-
:seng2ped: :seng2ped: :seng2ped: :seng2ped: :seng2ped: :seng2ped: :seng2ped: :seng2ped: :seng2ped: :seng2ped:
ผมเองก้อยืนเอ๋ออยู่ตรงนานพอดูเหมือนกันครับ เพราะว่า ไม่รู้ว่าตัวเองจะไปไหน ทำอะไรต่อไปดี จะไปเมืองนอกเพื่อไปหาดิวก้อไม่ได้แล้ว ไอ้ครั้นจะกลับไปห้อง แล้วทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นก้อไม่ได้ เพราะว่าผมเองก้อได้ลางานกับทุกคนไปแล้วด้วย แล้วนี่ผมเองจะทำยังไงดีอ่ะ คิดไปคิดมาก้อเครียดหนักอยู่เหมือนกัน ไหนจะผิดหวังอย่างแรงที่ไม่ได้ไปเที่ยวกับดิวอีก เฮ้ออออ ว่าแล้วผมก้อเดินไปหาที่นั่งคิดอีเงียบๆคนเดียวดีกว่า
แล้วผมก้อเลือกร้านอาหารไทยเล็กๆร้านนึง ที่สนามบิน เป็นที่พักพิงและนั่งคิดอะไรชั่วคราว ตอนนั้นผมสับสนไปหมด ไม่รู้ว่าจะไปไหนต่อดี นั่งคิดไปคิดมาอยู่ที่ร้านนั้นอยู่นานพอดู จู่ๆก้อมีคนมาทักผมขึ้น
“ สวัสดีครับ นี่อี้ใช่ไหม จำเราได้ไหมครับ “
เสียงผู้ชายคนนึงเดินมาทักผมที่กำลังนั่งคิดอะไรเพลินๆ เอ๊ะ เค้าเป็นใครน่ะ หน้าตาก้อคุ้นๆอยู่ ลักษณะก้อ เป็นคนสูงพอประมาณ ราว 175 เซนติเมตรได้ ผิวขาวจัด หุ่นล่ำนิดๆเหมือนคนเล่นกีฬา ตาตี่ๆใส่แว่นกรอบหนาสีดำ เป็นแบบแฟชั่นหน่อยๆ ดูรวมๆแล้วดูเป็นคนน่ารักคนนึงเหมือนกัน คนๆนั้นทักผมเสร็จแล้วก้อยืนส่งยิ้มหวานๆมาให้ผม แต่ในความรู้สึกของผมตอนนั้น ผมเองก้อยังจำเค้าไม่ได้อยู่ดี ว่าเค้าเป็นใครกันแน่ ทำไมถึงมาทักผม ผมเลยตอบกลับไป
“ เอ่ออออ ขอโทษทีครับ ผมจำไม่ได้อ่ะครับ แต่ยอมรับว่าหน้าคุ้นๆอยู่น่ะ ว่าแต่ว่า คุณชื่ออะไรเหรอครับ “
“ อ้าวววว ฮ่าๆๆๆ จำเราไม่ได้จริงๆด้วย เราเอง ทิตไง จำได้รึยัง “ เค้าตอบและยังส่งยิ้มหวานๆมาให้ผมอีก
หลังจากที่นั่งคิดอยู่แป๊บนึง ก้อนึกขึ้นมาได้ นี่ผมลืมเค้าไปได้ยังไงเนี่ยะ ??? ใช่เลย ใช่ทิตคนๆเดียวกันแน่ๆ ผมจำเค้าได้แล้ว อาจจะเพราะว่าตอนที่เค้ามาทักผมนั้น ผมยังเบลอๆ กับเรื่องของผมอยู่มั้ง และอีกอย่าง ตอนนี้น่ะ ทิตก้อดูดีขึ้นมากๆ ไม่เหมือนเมื่อก่อน ที่เป็นเด็กผู้ชายตี๋ๆทั่วๆไป เชยๆ ไม่ดูเท่เหมือนอย่างคนนี้
“ อืมมมม จำได้แล้ว โทษทีๆ ก้อนายอ่ะ ดูดีมากๆเลย ไม่เหมือนเมื่อก่อนเลยสักนิด ฮ่าๆๆๆ นั่งก่อนสิ “
“ ทำไมอ่ะ แต่ก่อนเรามันแย่มากเลยใช่ป่ะ “ คำพูดเหมือนเหมือนจะงอนๆผม แต่เค้ากลับทำหน้าทะเล้นใส่ผมซะงั้น
“ ก้อไม่หรอก ไม่เอาน่า เราแค่ล้อเล่น ฮ่าๆๆๆ “ ผมตอบกลับไปแบบอารมณ์ดีสุดๆ
“ ก้อถ้าเราดูดีในตอนนั้น นายคงจะรับรักเราใช่ไหมล่ะ อิอิ “ อืมน่ะ พูดไม่พอ จะขยับตัวลงมาเบียดนั่งใกล้ผมอีก
“ พอเลยๆ ไม่ต้องพูดถึงเรื่องนั้น แล้วนี่ไปไงมาไงเนี่ยะ ถึงมาที่นี่ จะเดินทางไปไหนเหรอ “ ผมถาม
“ พอดีทางลูกค้าอ่ะ เค้าจ้างเราให้ไปหาโลเกชั่นใช้ในการทำงานหน่อยอ่ะ เราเลยจะต้องบินไปหาแถวๆภูเก็ต แล้วนี่อี้ล่ะ จะไปไหนเหรอ หรือว่าจะเดินทางไปต่างประเทศล่ะ “ ทิตถามผม
ลักษณะท่าทางของทิต เค้าดูเป็นคนร่าเริงมากกว่าทิตคนที่ผมเคยรู้จักมากนัก ทิตคนเก่าที่ผมเคยรู้จัก และเคยแอบรักมาก่อน ( เอาไว้จะเล่าเรื่องผมกับทิตให้ฟังเวลาว่างๆน่ะครับ ) ในสมัยมัธยมนั้น เป็นคนเงียบๆ ไม่ค่อยสุงสิงกับใคร แม้ว่าเค้าจะเป็นคนไม่ค่อยมีเพื่อนมากนัก แต่เค้าก้อเป็นคนดี คอยเทคแคร์ช่วยเหลือผมตลอดเวลาที่เรียนด้วยกัน แม้ว่าจะมีช่วงนึง ที่เราห่างๆกันไปบ้าง
“ เอ่ออออ ตอนแรกก้อว่าจะไปเมืองนอกแหละ แต่เกิดแอ็คซิเดนท์นิดหน่อย เลยไม่ได้ไปล่ะ นี่เลยกำลังนั่งคิดอยู่ว่า จะไปไหนดี จะกลับไปทำงานก้อคงจะไม่ได้ เพราะว่าได้ลางานไว้แล้ว นี่กำลังคิดอยู่พอดีว่าจะไปหาพี่สาวที่ออสเตรเลียเลยดีไหม “
“ เอ้ออออ ดีเลย ถ้าไม่รู้จะไปทีไหนอ่ะ ไปเที่ยวกับเราที่ภูเก็ตไหมล่ะ นี่เราก้อไปคนเดียวพอดี จะได้มีเพื่อน และไม่เหงาเลย ถ้าอี้ไปน่ะ เราจะพาอี่ไปเที่ยวหลายๆที่เลย ไปเกาะพีพี สิมิลัน ว่าไงล่ะ สนป่าว “ ทิตเสนอผมมา
“ อืมน่ะ ก้อดีเหมือนกัน เราเองก้อไม่ได้ไปเที่ยวจริงๆจังๆ นานแล้วเหมือนกัน ดีเหมือนกัน จะได้มีเพื่อน แล้วนี่ นายจะไปทำงานไม่ใช่เหรอ ถ้าเราไปจะไม่เป็นการรบกวนเวลาทำงานนายเหรอ “
-
o22 หรือว่าพระเอกของเรื่องจะเพิ่มออกฟระเนี่ย :really2:
และแล้วอี้กะหนีตามตาอยู่ไป ปล่อยให้ตาอินกะตานาอกหักไปตามระเบียบ :z3:
-
ไปเลยอี้...ไปเที่ยวภูเก็ต ก็ดีนะ
เที่ยวทั่วไทย...กระเป๋าเงินแฟ่บทุกที แหะแหะ
ดีกว่าอยู่คนเดียว นั่งจิตตกอยู่ยังงี้
อย่างน้อยก็มีเพื่อน ไม่ต้องเหงาอยู่คนเดียว
ไม่มีรักไหนที่ดีที่สุด เท่าที่ทุกวันนี้เรายังรักกันอยู่
อย่าให้ความรักของตัวเอง มาเป็นอุปสรรคในชีวิต
:n1: เกี่ยวก้อยกับทิต ไปเที่ยวภูเก็ตให้สนุกนะครับ +1 ให้ เป็น pocket money :L1:
-
ทิต
ทิต
ทิต
ทิต
จำไม่ได้แล้วอ่ะ
รื้อความหลังหน่อยดีไหมอ่ะ
-
:z13:
:z13:
:z13:
ทิตเหรอครับ
ไม่มีในเรื่องนี้ครับ
เค้าเป็นรักแรกๆของอี้อ่ะครับ
เรื่องมันซับซ้อนนิดหน่อย อย่างงน่ะ
ประมาณว่า ทิต กับ อี้เคยเรียนด้วยกันมา
แล้วอี้เคยแอบรัก อะไรประมาณนี่ยะ
-
อยากใช้ด้ามอะไรแข็งๆจิ้มอ่ะ
-
:jul1: มีพระเอกโผล่มาอีกคนแย้ววววว o13
-
:-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[
“ เอ่ออออ ตอนแรกก้อว่าจะไปเมืองนอกแหละ แต่เกิดแอ็คซิเดนท์นิดหน่อย เลยไม่ได้ไปล่ะ นี่เลยกำลังนั่งคิดอยู่ว่า จะไปไหนดี จะกลับไปทำงานก้อคงจะไม่ได้ เพราะว่าได้ลางานไว้แล้ว นี่กำลังคิดอยู่พอดีว่าจะไปหาพี่สาวที่ออสเตรเลียเลยดีไหม “
“ เอ้ออออ ดีเลย ถ้าไม่รู้จะไปทีไหนอ่ะ ไปเที่ยวกับเราที่ภูเก็ตไหมล่ะ นี่เราก้อไปคนเดียวพอดี จะได้มีเพื่อน และไม่เหงาเลย ถ้าอี้ไปน่ะ เราจะพาอี่ไปเที่ยวหลายๆที่เลย ไปเกาะพีพี สิมิลัน ว่าไงล่ะ สนป่าว “ ทิตเสนอผมมา
“ อืมน่ะ ก้อดีเหมือนกัน เราเองก้อไม่ได้ไปเที่ยวจริงๆจังๆ นานแล้วเหมือนกัน ดีเหมือนกัน จะได้มีเพื่อน แล้วนี่ นายจะไปทำงานไม่ใช่เหรอ ถ้าเราไปจะไม่เป็นการรบกวนเวลาทำงานนายเหรอ “
“ โอ๊ยยยย สบายมาก งานเราไม่ได้หนักหนาอะไร ดีซะอีก จะได้มีเพื่อนช่วยคิด น่ะๆ ไปด้วยกัน แล้วอี้ก้อพักกับเราไง เราจองที่พักไว้เรียบร้อยแล้ว จะได้ประหยัดๆไง “
“ เฮ้ย ไม่เป็นไร เราหาที่พักเองได้ นายพักของนายไปเหอะ เกรงใจ “ ผมปฏิเสธไปเพราว่าผมเกรงใจเค้าจริงๆ
“ ทำไมล่ะ กลัวเราจะปล้ำเหรอ ฮ่าๆๆๆ ป๊อดก้อบอก ฮ่าๆๆๆ “ ทิตไม่วายมายั่วผมอีกเนี่ยะ
“ กลัวที่ไหนล่ะ พอแล้วๆ พูดมากกันจริง ไปซื้อตั๋วกันก่อนดีกว่า เรื่องอื่นค่อยว่ากัน ไปๆๆ ว่าแต่ว่านายนั่งสายการบินอะไรล่ะ .....”
จากนั้นผมก้อไปซื้อตั๋วและเดินทางไปพร้อมกับทิต ตอนแรกที่นั่งเราสองคนอยู่คนล่ะที่กัน แต่ด้วยความที่ว่า ผู้โดยสารบนเครื่องมีไม่มากนัก ทิตเค้าเลยขอย้ายที่นั่งมานั่งข้างๆผม แล้วเค้าก้อชวนผมคุยตลอดทาง จนถึงภูเก็ต
( เรื่องราวของผม ที่เกิดขึ้นระหว่างที่ผมไปเที่ยวภูเก็ตกับ ทิต คนที่เหมือนจะเคยมีความหลังกับผมนี้ มีเรื่องอะไรๆเกิดขึ้นมากมายเหมือนกัน และมันก้อส่งผลถึงเรื่องราวต่อมาของผมด้วยนิดหน่อย แต่ด้วยความที่ว่าเนื้อหามันออกจะแปลกแยกไปจากที่เขียนมานิดหน่อย ผมเลยขอข้ามปก่อน และขอสัญญาว่า จะเอามาลงให้อ่านอีกที เมื่อเรื่องดำเนินต่อไปได้อีกระดับนึง ยังไงก้อรอๆกันหน่อยน่ะครับ )
หลังจากที่ผมได้ไปเที่ยวกับทิต เป็นเวลาสัปดาห์กว่าๆ ผมก้อกลับมาทำงานปกติ ในระหว่างที่ผมไปเที่ยวนั้น ผมก้อยังคงคิดถึงเรื่องผมกับดิวอยู่ตลอดเวลา ผมพยายามโทรหาดิวบ้าง แต่ไม่บ่อยนัก ซึ่งดิวก้อมักจะไม่ค่อยมีโอกาสได้คุยกับผมนัก เพราะว่าเค้ายุ่งอยู่กับงานที่นั่นอย่างมาก ผมเองก้อเข้าใจตรงนี้ดี มีบ้างเหมือนกันที่ดิวโทรกลับมาหาผม แต่ก้อคุยได้ไม่นานนักเช่นกัน ทำไมน่ะ กว่าที่เราจะผ่านมาถึงจนจุดนี้ก้อนับว่ายากแล้วน่ะ นี่ยังจะมีอุปสรรคอยู่เหรอเนี่ยะ.........................
พอกลับมาทำงานเท่านั้นล่ะครับ จากที่ผมหยุดงานไป งานทุกอย่างที่คั่งค้างอยู่ ก้อประเดประดังมาหาผมทันที ผมเองก้อหลังจากที่หลบไปชาร์จแบตอยู่นานหลายวัน พอมาทำงานก้อทำอย่างเต็มที่ ตอนนี้ผมควบทำงานทั้งสองที่อย่างหนัก เพราะว่าช่วงนี้พี่กรณ์รับงานจากสาขาที่ต่างประเทศมาทำเยอะมาก ผมเองก้อต้องช่วยไปโดยปริยาย
ส่วนงานในฝั่งของต้ง ผมก้อต้องไปต่างประเทศบ่อยๆอีกเช่นกัน เพราะว่าทางคุณเควินที่เป็นเจ้าของสินค้า ที่ผมเป็นแบรนด์ แอมบาสเดอร์ให้นั้น ต้องการให้ผมออกโปรโมทสินค้าตัวใหม่ทันที หลังจากที่ตัวโฆษณาเสร็จเรียบร้อยแล้ว ผมเลยก้อต้องทำตามที่ตกลงกันไว้ เลยกลาเป็นว่า ผมไปๆมาๆ เข้าๆออกๆนอกประเทศเป็นว่าเล่น โดยที่ตารางงานต่างๆ ต้งจะเป็นคนดูแลให้หมดเพราะว่าต้งได้เคลียร์กับทางพี่กรณ์เรียบร้อยแล้ว ( ผมหยุดงานที่โมเดลลิ่งอีกตามเคย แต่ก้อมีรับงานช่วยๆที่นั่นบ้าง ถ้าเคสไม่ยากเกินไป )
ผมเองก้อทำงานแบบบ้าคลั่ง นอนสต๊อป แทบไม่ได้หายใจเลย เวลาจะนอนก้อมีน้อยมาก แต่ก้อบ่นไม่ได้เพราะว่ามันเป็นหน้าที่ที่ผมต้องรับผิดชอบ อีกอย่าง ตัวสินค้าก้อกำลังเป็นที่นิยมอย่างมาก ผมเลยต้องรีบทำการโปรโมทอย่างมากในช่วงนี้ เลยทำให้เรื่องระหว่างผมและดิวต้องมีสะดุดไปอีก เพราะว่าเราแทบไม่ได้คุยกันเลย มีบ้าง อาทิตย์ล่ะครั้ง หรือนานกว่านั้น ผมทำงานหนักชนิดที่ว่า บางทียังไม่รู้เลยว่า มือถือตัวเองอยู่ที่ไหน แล้วในวันๆนึงตัวผมก้อต้องเดินทางไปหลายๆที ของใช้ส่วนตัวทุกอย่าง ผมเลยต้องเก็บไว้ที่โรงแรม หรือฝากคนอื่นไว้ เพื่อความสะดวกและเพื่อให้ผมมีสมาธิในการทำงานมากขึ้น
ผมทำงานแบบไม่รู้วันรู้เวลา หรือพูดง่ายๆคือ ผมแทบไม่ได้พักเลย เวลาพักส่วนมากของผมคือเวลานอน หรือเวลาที่เดินทางแล้วผมอยู่บนเครื่องบิน ช่วงเวลาที่อยู่เมืองไทย ผมก้อไม่ได้หยุดเช่นกัน เพราะงานในส่วนของพี่กรณ์ก้อต้องสานต่ออย่างต่อเนื่อง ผมเลยต้องละงานในส่วนของร้านอาหารไป โดยให้ผู้จัดการร้านและคนทางบ้านของผมดูแลแทนไปก่อน เพราะผมเองไม่มีเวลาเข้าร้านเลย ผมทำงานอย่างหนักจนเบลอๆไปเหมือนกัน อยู่มาวันนึง ก้อมีคนโทรมาหาผม และบังเอิญว่าผมพอจะมีเวลารับสายบ้าง ผมเลยรับสายไป โดยไม่ได้ดูว่าใครโทรมา หรือว่าเบอร์อะไรที่โทรมาหาผม
“ สวัสดีครับ อี้พูดสายครับ ใครต้องการพูดด้วยครับ “ ผมถามไปเสียงเหนื่อยๆ
“ ผมเอง จำไม่ได้เหรอ แหม ไม่เจอกันแป๊บเดียว ลืมกันเลยน่ะ “ เสียงประชดประชันของคนๆนั้นพูดกลับมา ตอนนั้นผมค่อนข้างเบลอมากๆ ไม่มีสมองจดจำว่าใครโทรมา เลยเดาสุ่มๆไป
“ ใครอ่ะ จำไม่ได้อ่ะ อย่ามาอำเดะ คนยิ่งเพลียๆอยู่ เอ๊ะ หรือว่า จะเป็น...........ทิตใช่ม่ะ ทิตแน่ๆเลย นายชอบอำเราบ่อยๆ มีอะไรล่ะครับ ที่รัก ตอนนนี้ผมเหนื่อยมากเลย อย่าเพิ่งคุยน่ะ ขอพักก่อน “ ผมตอบไปแบบทีเล่นทีจริง
-
แสดงว่านายคนนี้บวชเรียนแล้วใช่มั้ย ทิตอะไรเนี่ย o16
-
อ่าน Harry Potter อีกรอบนึงเหรอคร้าบ
พักสายตา...แล้วเข้ามาเล่าบ้างอะไรบ้างดิครับ
ผมก็อยากอ่านเรื่องนี้เหมือนกัลลลลลลล์
:call:
-
อย่าบอกนะว่า ชื่อ อาทิตยา....อ่ะ
ไงก็ต้องดิวครับ ...ดิวเท่านั้น แม้จะห่างกันไปนิดหน่อย แต่เพราะงานหรอกครับ
งานซาเมื่อไหร่ ค่อยเอาใจมาแปะกันก็ได้นี่นา.....เน๊อะ
รักแล้วรอหน่อย และ อย่าลืมฉัน เน้อออออออออออออออออ
เก็นอะไรๆที่มีค่าในตัวไว้ให้ดิวด้วยนะอี้..............
สงสัยมีคนอยากกินเยอะเลย....ใจอย่าไหวหวั่นนะคร้าบบบบบบบบบบบบบบบบบบบ
รอดิวๆๆๆๆๆๆ เราก็จะรออ่านเรื่องของดิว นะครับ
-
:really2: :really2: :really2: :really2:
เชียร์กันจริ๊งงง ไอ้ดิวเนี่ยะ
มันดีตรงไหนอ่า เหอะ...... :เฮ้อ: :เฮ้อ:
-
:laugh: :laugh: :laugh: :laugh: :laugh: :laugh: :laugh: :laugh: :laugh: :laugh: :laugh:
“ ผมเอง จำไม่ได้เหรอ แหม ไม่เจอกันแป๊บเดียว ลืมกันเลยน่ะ “ เสียงประชดประชันของคนๆนั้นพูดกลับมา ตอนนั้นผมค่อนข้างเบลอมากๆ ไม่มีสมองจดจำว่าใครโทรมา เลยเดาสุ่มๆไป
“ ใครอ่ะ จำไม่ได้อ่ะ อย่ามาอำเดะ คนยิ่งเพลียๆอยู่ เอ๊ะ หรือว่า จะเป็น...........ทิตใช่ม่ะ ทิตแน่ๆเลย นายชอบอำเราบ่อยๆ มีอะไรล่ะครับ ที่รัก ตอนนนี้ผมเหนื่อยมากเลย อย่าเพิ่งคุยน่ะ ขอพักก่อน “ ผมตอบไปแบบทีเล่นทีจริง
“ แฟนไม่อยู่นี่ มีที่รักใหม่เร็วจังน่ะ ใจง่ายจริงๆเลย “ แต่น้ำเสียงที่ตอบกลับมา มันช่างราบเรียบเสียจนผมเองก้อตกใจ เลยได้สติกลับมาทันที ใช่เลย ผมเริ่มจำเสียงเค้าได้แล้ว
“ เอ่ออออ นี่ เอ่ออออ ดิวใช่ไหม “ น้ำเสียงผมจ๋อยๆ
“ คงไม่ใช่ไอ้ทิตสุดที่รักของอี้หรอก ใช่ ดิวเอง ดิวไม่อยู่นี่อี้เปลี่ยนไปขนาดนี้เลยเหรอ “ ดิวตวาดผมมาในสาย จนผมเองก้อตกใจมาก
“ ดิวๆๆ อี้ขอโทษ อี้จำผิด นึกว่าทิต ที่เป็นเพื่อนของอี้โทรมาอำอ่ะ มันน่ะ ชอบอำอี้อย่างนี้ประจำเลย ดิว อย่าโกรธอี้น่ะ อี้ๆไม่ได้ตั้งใจอ่ะ “ ผมพยายามแก้ตัว จนผมเองก้อพูดกุกๆกักๆ
“ ไม่ต้องแก้ตัวหรอก ดิวไม่ได้โกรธอะไรเรื่องไร้สาระอย่างนี้หรอก ที่ดิวโทรมานี่ ก้อเพราะดิวมีงานจะให้อี้ทำหน่อย พอจะมีเวลาคุยกับดิวไหม “ น้ำเสียงของดิวดูต่างไปจากเดิมมากนัก แต่ผมพยายามมีคิดอะไร คิดเสียว่าเค้าคงเครียดกับการทำงาน
“ งานอะไรเหรอดิว ถ้าอี้ทำได้ อี้ก้อจะทำให้เลย “
“ อี้ต้องทำได้สิ อี้เคยสัญญาไว้แล้ว จำได้ไหม ตอนที่คุณอลันมาที่เมืองไทย แล้วคุยกับอี้เรื่องที่ว่า เค้าอยากจะให้อี้ดูแลเทคแคร์กลุ่มของเค้าเวลาที่เค้ามาทำงานที่เมืองไทยอ่ะ ไม่รู้ว่าอี้จะยังจำได้ไหม “
“ คุณอลัน.......อ้อออออ จำได้แล้ว คืออย่างนี้น่ะดิว ช่วงเดือนนี้ อี้มีงานเยอะมาก อี้แทบไม่มีเวลาจะพักเลยนี่ อี้ไม่รู้ว่าอี้จะทำได้ไหม ว่าแต่ว่าเค้าจะมาช่วงไหนล่ะ เผื่อว่าช่วงนั้นอี้จะพอมีเวลาว่างบ้าง “
“ ใช่สิ อี้คงทำงานเพลิน จนลืมคิดไปว่ายังมีดิวอยู่ ลืมไปว่าที่จริงดิวมีกำหนดจะกลับตั้งแต่ต้นเดือนนี้ แต่อี้ไม่เพียงแต่ลืม กลับไม่คิดที่จะติดต่อหาดิวบ้างเลย รู้ไหมว่านี่กี่วันแล้วที่เราไม่ได้ติดต่อ หรือโทรหากันเลย หรือว่าอี้เอาเวลาว่างทั้งหมดของอี้ไปโทรหาไอ้บ้าทิตอะไรนั่น ใช่ไหม “ ดิวขึ้นเสียงกับผมอีกครั้ง จนผมใจเสียไปเลย
“ ไม่ใช่น่ะดิว อี้ไม่ได้ทำอย่างนั้น อี้ขอโทษ ที่อี้ลืมวันที่ดิวจะกลับมา ช่วงนี้อี้ทำงานหนักจริงๆ แทบไม่ได้ไปไหนเลย ดิวไม่เชื่อดิวถามต้ง หรือพี่กรณ์ก้อได้ เค้ารู้เรื่องทุกอย่างเกี่ยวกับอี้ “ ผมพยายามบอกเหตุผลให้ดิวฟังอีกที
“ พวกเดียวกัน ก้อต้องช่วยกันอยู่แล้ว ดิวไม่ถามให้เปลืองเวลาของดิวอีก อีกอย่างน่ะ จริงๆแล้วดิวเองก้อไม่ได้กลับไปเมืองไทยช่วงนั้นหรอก พอดีว่าดิวมีงานติดพันต่อที่นี่ เลยต้องอยู่ทำงานต่อให้เสร็จ เห็นไหม นี่คือการพิสูจน์ให้เห็นถึงการเอาใจใส่คนรักของอี้ว่ามันเป็นยังไง กี่วันแล้วที่เราไม่ได้คุยกัน หรือกี่วันแล้วที่อี้ไม่ได้โทรหาดิว หรืออีเมลหาดิว เพื่อที่จะได้รู้ความเป็นไปของดิว ดิวคงไม่ต้องบอกอี้น่ะว่าการดูแลเอาใจใส่ของอี้น่ะ มันเป็นยังไง “ ดิวดูท่าจะโกรธผมมาก ใส่ผมซะไม่ยั้งเลย
“ ไม่ใช่อย่างนั้นน่ะดิว ฟังอี้ก่อนสิ อี้อธิบายได้ “ ผมยังไม่หยุดพยายาม ที่จะให้เค้าฟังผม
“ พอเหอะอี้ อย่าเพิ่งพูดอะไรตอนนี้เลย เอาเรื่องงานก่อนดีกว่า ตกลงว่า กลุ่มของคุณอลันจะมาช่วงต้นเดือนหน้า ดิวว่าอี้น่าจะพอหาเวลาว่างได้น่ะ เพราะว่าพวกเค้าคงมาอยู่ไม่นานเท่าไหร่นัก แล้วอย่างนี้ อี้พอจะแบ่งเวลามาได้ไหมล่ะ “
“ เอ่ออออ อี้ต้องขอคุยกับต้งก่อนน่ะ ต้องขอดูตารางงานก่อน แต่จริงๆแล้ว งานของอี้จะเสร็จประมาณสิ้นเดือนนี้ ถ้าไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลงน่ะ แล้วถ้าอย่างนั้น อี้คงจะพอจัดเวลาไปทำงานให้ดิวได้บ้างแหละ แต่ต้องขอเช็คดูอีกทีน่ะ “ ผมตอบไปแบบแบ่งรับแบ่งสู้ เพื่อไม่ให้เสียทั้งสองฝ่าย หากไม่เป็นอย่างที่คิดไว้
-
สงสัยอี้จะมีเจ้ากรรมนายเวรเยอะนะเนี่ย อุปสรรคความรักเยอะจริงๆๆ หมั่นคุยกับดิวเยอะๆๆนะ
แต่ละคนก็แปลกๆๆ อ่านแล้วงงจริง
-
:z3: อุปสรรคมันเยอะจริงน่ะ มีแต่ความไม่เข้าใจ น่าเหนื่อยใจแท้ๆ
-
อ้าว......ก็ไปเอ่ยชื่อคนอื่นว่าที่รักให้ได้ยิน เป็นใครก็วีนแตกทั้งนั้นแหล่ะ :z1:
เค้าเข้าใจดิวนะ สถานการณ์แบบนี้ ยิ่งได้พูดคุยกันน้อยลงแล้ว มีเหตุการณ์แบบนี้อีก ใครไม่คิดก็ โอ้...พระอิฐพระปูนดีๆนี่เองนะ
เอาเป็นว่าเข้าข้างดิว เพราะอยากให้ดิวได้กะอี้ ไม่อยากเข้าข้างอี้ เพราะอี้มีแต่คนมาวอแว ไม่อยากเหลิงไปกะอี้ด้วย
คนอ่านอ่ะ มั่นคงนะเฟ้ยยยยยยยยยยยยยยยยยย
รักคนใหนก็เชียร์คนนั้นด้วยใจรักจริง ตอนจบจะยังไงยังไม่คิดหรอก เอาตอนนี้ก่อน
เชียร์ดิวๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
:z1: :m20:
-
:z13: :z13:
หายไปสองวัน อิอิ
พอดีพี่ชายรับปริญญาอ่ะครับ
เด๋วมาต่อล่ะน๊า
-
:seng2ped: :seng2ped: :seng2ped: :seng2ped: :seng2ped:
:seng2ped: :seng2ped: :seng2ped: :seng2ped: :seng2ped:
:seng2ped: :seng2ped: :seng2ped: :seng2ped: :seng2ped:
“ พอเหอะอี้ อย่าเพิ่งพูดอะไรตอนนี้เลย เอาเรื่องงานก่อนดีกว่า ตกลงว่า กลุ่มของคุณอลันจะมาช่วงต้นเดือนหน้า ดิวว่าอี้น่าจะพอหาเวลาว่างได้น่ะ เพราะว่าพวกเค้าคงมาอยู่ไม่นานเท่าไหร่นัก แล้วอย่างนี้ อี้พอจะแบ่งเวลามาได้ไหมล่ะ “
“ เอ่ออออ อี้ต้องขอคุยกับต้งก่อนน่ะ ต้องขอดูตารางงานก่อน แต่จริงๆแล้ว งานของอี้จะเสร็จประมาณสิ้นเดือนนี้ ถ้าไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลงน่ะ แล้วถ้าอย่างนั้น อี้คงจะพอจัดเวลาไปทำงานให้ดิวได้บ้างแหละ แต่ต้องขอเช็คดูอีกทีน่ะ “ ผมตอบไปแบบแบ่งรับแบ่งสู้ เพื่อไม่ให้เสียทั้งสองฝ่าย หากไม่เป็นอย่างที่คิดไว้
“ งั้นอี้ก้อไปจัดการมาแล้วกัน ดิวหวังว่าคงจะได้น่ะ ไว้ดิวจะติดต่อกลับมาอีกที ตู๊ดๆๆๆ “ พูดจบดิวก้อวางสายไปทันที โดยที่ผมยังไม่ทันได้พูดล่ำลาอะไรเลย แต่ดูท่าดิวคงจะโกรธผมไม่น้อย แล้วจะให้ผมทำยังไงได้ล่ะ ใช่ว่าผมจะไม่อยากเอาใจใส่เค้า แต่ผมเองก้อแทบจะไม่มีเวลาทำอะไรเลย มือถือของผมนี่ บางทีผมเองก้อไม่รู้ว่ามันไปอยู่ที่ไหนเหมือนกัน เฮ้ออออออออออออ เครียดๆๆๆๆๆ
วันนั้นทั้งวันผมก้อแทบจะไม่มีกระจิตกระใจที่จะทำงานเท่าไหร่นัก อาจจะเพราะว่าเครียดเรื่องที่ดิวเข้าใจผมผิดก้อเป็นได้ ทำไมดิวต้องฉุนเฉียวกับผมด้วย ทำไมเค้าไม่ฟังเหตุผลของผมบ้างน่ะ งานของผมเองก้อ อะไรจะมากได้ขนาดนี้ นับวันนี่ผมแทบจะไม่มีเวลาส่วนตัวเข้าไปทุกวัน ผมยอมรับเลยว่าผมเหนื่อยมากๆ เหนื่อยจนไม่รู้จะหาคำพูดไหนมาบรรยาย มันก้อจริงอยู่ว่า งานแต่ละอย่างให้ค่าตอบแทนที่คุ้มค่า แต่มันจะมีประโยชน์อะไร ถ้าผมไม่ได้มีโอกาสใช้เงินนั่นเลย หรือ ถึงผมจะมีเงินมากมายขนาดไหน แต่ผมกลับไม่มีความสุขเลย แล้วอย่างนี้ผมจะทำงานหาเงินไปทำไมเนี่ยะ ????
ดังนั้น พอผมทำงานช่วงนี้เสร็จแล้ว ผมเลยเดินเข้าไปคุยกับ ต้งและพี่กรณ์ว่า ผมจะขอทำงานน้อยลงกว่าเดิมหน่อย ผมอยากจะมีเวลาส่วนตัวบ้าง หรือว่าผมอยากจะอยู่กับทางบ้านของผมบ้าง พอพวกเค้าได้ยินดังนั้นก้ออึ้งไปเล็กน้อย แต่ก้อไม่ได้ว่าอะไรผม เพราพวกเค้าก้อคงคิดว่า ผมจะเหนื่อยมากเกินไปจริงๆ และแทบไม่มีเวลาได้พักเลย พวกเค้าเลยรับปากว่า จะพยายามไม่ส่งงานให้ผมมากเกินไป และผมก้อได้โอกาสขอเค้าหยุดทำงานช่วงต้นเดือน เพราะว่าผมเองก้อมีงานที่อื่นอีกเหมือนกัน ( แต่ผมไม่ได้บอกว่า ผมต้องไปทำงานให้ดิว ซึ่งผมเองก้อไม่ได้ปิด แต่เค้าก้อไม่ได้ถาม และผมคิดเองว่า สักวันนึงพวกเค้าคงรู้เอง ) ซึ่งพวกเค้าก้อเข้าใจ และอนุญาตให้ผมหยุดงานได้
หลังจากจบงานของพี่กรณ์และต้งแล้ว ผมก้อได้เวลาหยุดงานบ้าง หลังจากที่โหมงานมานาน พอว่างปุ๊บ ผมก้อพักผ่อน นอนเอาแรงอยู่ที่บ้านริมน้ำ เหตุผลที่ผมมาอยู่ที่นี่เพราะว่า ไม่ค่อยมีคนรู้จักดีว่าผมอยู่ที่นี่ และจะทำให้ไม่มีคนมารบกวนใจ มือถือผมก้อไม่ค่อยเปิดเหรอกครับ คิดว่าถ้าเปิดแล้วคงต้องมีคนโทรมาหาผมแน่ๆ
เวลาพักผ่อนของผมก้อจะนอน และก้อกินเท่านั้น ผมแทบไม่ได้ออกไปไหนเลย ตอนอยู่ที่ห้องนั้น ก้อออกไปซื้ออาหารมาตุนไว้สำหรับทำทานบ้าง นอกจากนั้นผมก้อจะเล่นเกมในโน๊ตบุ๊คของผมบ้าง แชทคุยกับเพื่อนๆบ้าง แต่ไม่มากนัก บางทีก้อเช็คเมลดู พอเปิดเมลดูเท่านั้นแหละ มีเมลส่งเข้ามาหาผมมากมายเลยทีเดียว ส่วนมากจะเป็นลูกค้าเมลมาพูดเชิงต่อว่า ว่าผมติดต่อไม่ได้ ติดต่อยากบ้างละ บางเมลก้อเป้นของเพื่อนที่เมลมาหา เพราะว่าไม่ได้เจอผมนาน แล้วผมก้อได้เจอเมลอีกจำนวนนึง ที่ผมเองก้อไม่คุ้นนัก ข้อความจะเขียนประมาณว่า ผมอยู่ที่ไหน ทำอะไร อยู่กับใครบ้างละ แต่ไม่ยอมบอกว่าใครเป็นคนเมลมาหาผม ผมเองก้องงเหมือนกัน
ผมเองก้อนั่งคำนวณรายได้ ภายใน 1 ปีนี้ จากงานต่างๆที่ผมได้ทำมาตลอด พบว่า ผมมีเงินเก็บมากโขเหมือนกัน จะว่าไป ผมสามารถอยู่ได้สบายๆโดยที่ผมไม่ต้องทำงานเลยก้อได้ แถมยังมีเลี้ยงครอบครัวผมอีก ไหนจะร้านอาหาร และหุ้นส่วนในบริษัทของพี่กรณ์อีก แต่ไอ้คนอย่างผมมีรึ จะอยู่เฉยๆได้ ผมคงตายแน่ๆ ถ้าไม่ได้ทำงาน และผมเองก้อมีความคิดที่ว่า จะนำเงินที่ได้นี้ ไปหาซื้อที่บนเกาะๆหนึ่ง แล้วอาจจะสร้างรีสอร์ทเล็กๆก้อเป็นได้ เผื่อเวลาผมอยากไปพักผ่อนที่เกาะนั้นบ้าง แต่ผมว่า การจะสร้างรีสอร์ทนั้น ต้องใช้เวลา และศึกษาข้อมูลมาให้ดีก่อน ซึ่งผมก้อคิดว่า ถ้าผมจะทำจริงๆ ผมควรจะปรึกษาคนที่รู้เรื่องทางนี้จริงๆ
ผมใช้เวลา 2-3 วัน ที่จะพักผ่อนอยู่คนเดียวเงียบๆ ที่บ้านริมน้ำ หลังจากนั้น ผมก้อกลับไปที่ร้านอาหาร เพือ่ไปดูร้านบ้าง หลังจากที่ไม่ได้ไปนานเกือบเดือน พอผมไปถึงร้าน ทุกๆคนก้อดีใจมากที่เห้นหน้าผม แล้วก้อบ่นกันใหญ่ว่าผมทิ้งร้านไว้ให้พวกเค้าต้องรับชะตากรรม เนื่องจากว่า ช่วงที่ผมไม่อยู่นี่ มีลูกค้าข้ามาอุดหนุนเยอะมาก และทุกคนที่ร้านนั่นก้อเหนือ่ยกับการทำงานเหมือนๆกันทุกคน แต่ผมรู้สึกว่า พวกเค้ามีความสุขที่ได้ทำอย่างนั้น แม่ผมเองก้อเช่นกัน บ่นใหญ่เลยว่าเหนื่อยอย่างนั้นอย่างนี้ และบอกว่าจะขอค่าแรงผมเพิ่ม ( แต่ผมรู้ว่าแม่ผมพูดเล่น เพราะว่า เรื่องเงินนี่ ผมให้แม่เค้าจัดการให้หมดเลย แต่ส่วนมากแม่ก้อจะโอนเงินเข้าบัญชีผม แต่ถ้าเกิดว่า ถ้าแม่ของผมเค้าจะใช้เงินเท่าไหร่ ก้อย่อมได้อยู่แล้ว ) เป็นเรื่องคุยสนุกๆ ขำๆกันไป ผมเองก้อดีใจที่ได้กลับมาที่ร้านอีก เพราะว่าร้านอาหารนี่ คือสิ่งที่ผมฝันไว้ว่าอยากจะมีตั้งแต่เด็กๆเลย ผมมีความสุขทุกครั้ง เวลาที่ได้มาร้านนี้ และยิ่งเวลาทีผ่มเห็นลูกค้าเข้ามาอุดหนุนที่ร้านเยอะๆ ผมก้อยิ่งปลื้มใจนักที่มีคนชอบร้านของผมเช่นกัน
แล้ววันนึง ดิวก้อโทรมาหาผม
“ สวัสดี อี้เหรอ ว่างคุยหรือเปล่า “ ดิวถามน้ำเสียงปกติ จนน่าตกใจ
-
:sad4: กลับมาแว้ววววววววว คิดถุงๆ
-
เย้ๆๆๆๆๆๆ
กลับมาต่อแล้ว
มาต่ออีกไวไวนะค้าฟผม
เป็นกำลังใจให้ค้าฟฟฟฟฟฟ
สู้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ค้าฟฟฟฟฟฟฟฟ
-
ดิว.....ดิ่ว.....ดิ้ว.....ดิ๊ว.....ดิ๋ว
ดิวมาแย้ววววววววววววววววววววววววววววววววววววววว
เย้ เย้
ดิวมาเลยยยยยยยยยยยยยยยย
มาแซะอี้หน่อย
อี้ว่างหลายวันแย้วววววววววววว
มาเซาะร่องหน่อยจิ๊
:z1: :m20:
-
^
^
^
^
^
^
รีบน
เอ่ออออออออออออออออออ................
แบบว่าคอมเม้นต์ม่ะออกเลย
จะหื่นปายหนายยยยยยยยยย
เอิ๊กกกกกกกกกกกกกกก :really2: :really2: :really2:
:haun4: :haun4: :haun4: :haun4: :haun4: :haun4:
-
ขให้เปงดิวได้ไหม พระเอกขอให้เปนดิวเหอะน้า
เพราะถ้าไม่ใช่ดิว เค้าคงเศร้า น่าดู :m15:
-
:z13: :z13: :z13:
:z13: :z13: :z13:
:z13: :z13: :z13:
แล้ววันนึง ดิวก้อโทรมาหาผม
“ สวัสดี อี้เหรอ ว่างคุยหรือเปล่า “ ดิวถามน้ำเสียงปกติ จนน่าตกใจ
“ ก้อว่างน่ะ ดิวมีอะไรเหรอ “
“ อาทิตย์หน้า คุณอลันจะมาถึงเมืองไทยแล้วน่ะ อี้จำได้ใช่ไหมว่า อี้รับปากกับดิวว่าจะรับหน้าที่ดูแลพวกเค้า “
“ อ้ออออ จำได้สิ แล้วอี้ก้อคิดว่าอี้ว่างพอจะทำได้เหมือนกัน “
“ อืม ดีแล้ว ยังไงก้อเตรียมตัวไว้หน่อยแล้วกัน อาจจะมีอะไรมากกว่านั้น ดิวเองก้อไม่อยากให้มันผิดพลาด “
“ ได้เลยดิว ไม่มีปัญหาหรอก อี้จะพยายามทำให้ดีที่สุด “
“ โอเค งั้นแค่นี้น่ะ “ ดิวพูดจบทำท่าจะวางสาย จนผมต้องรีบพูดขึ้นมา
“ เดี๋ยวก่อนสิดิวอย่าเพิ่งวาง นี่ดิวโทรมาคุยแค่นี้เหรอ อย่าบอกน่ะว่า ดิวยังเคืองอี้อยู่ อี้อธิบายเรื่องทุกอย่างได้น่ะดิว “ ผมพยายามที่จะง้อดิวดูอีกที เผื่อเค้าจะฟังผมบ้าง
“ อ๋อ ไม่หรอก ดิวไม่ได้เคืองอี้เลย ครั้งนั้นดิวเครียดกับเรื่องงานมากไปหน่อยอ่ะ เลยหงุดหงิดใส่อี้ไป ดิวต้องขอโทษด้วยน่ะ “ น้ำเสียงดิวดูอ่อนลง เหมือนคนรู้สึกผิด ผมเองก้อดีใจนัก ที่เค้าไม่ได้โกรธผมแล้ว
“ จริงๆเหรอ ดิวไม่งอนอี้แล้วใช่ไหม งั้นๆ วันไหนเราว่างตรงกัน เราไปทานอาหารกันไหมดิว อี้อยากเจอดิวอ่ะ “ ผมพูดอย่างกระตือรือร้น เพราะว่าผมเองก้ออยากเจอเค้าจริงๆ ผมห่างกับเค้ามาเป็นเดือนแล้วก้อว่าได้
“ ดิวไม่แน่ใจน่ะอี้ เพราะว่าดิวเองก้องานล้นมือมาตลอด ถ้าดิวว่าง ดิวจะโทรหาน่ะ ไม่ก้อ เราก้อเจอกันตอนคุณอลันมาเลยแล้วกัน ตอนนี้ดิวต้องขอตัวก่อนน่ะ เพราะว่าดิวต้องไปหาลูกค้า ไว้ดิวจะโทรหาน่ะครับ บาย “
จากนั้นดิวก้อวางสายไป แม้ว่าเราจะคุยกันมามกาก้อตาม แต่อย่างน้อยๆ ผมก้อรู้แล้วว่า ดิวเค้าไมได้โกรธเคืองผม อย่างที่ผมเข้าใจแล้ว มันทำให้ผมรู้สึกโล่งใจไม่น้อย เลยทำให้ผมมีกำลังใจทำงานต่อไป อิอิ ผมแทบจะรอวันที่ได้เจอกับดิวไม่ไหวเลย แต่ยังไงๆ ก้อีกไม่กี่วันเอง ช่วงนี้ผมก้อทำงานของผมฆ่าเวลาไป ผมยอมรับว่าผมมีความสุขในการทำงานมากกว่าเดิมอีก ทำไมน๊า
แล้ววันที่ผมรอคอยก้อมาถึงแล้ว เมื่อวานนี้ ดิวโทรมานัดแนะกับผมเรื่องงาน และก้อบอกรายละเอียดต่างๆว่าผมต้องทำอะไรบ้าง ซึ่งผมก้อจดไว้อย่างดี เพื่อไม่ให้ผิดพลาด แต่ผมว่า งานนี้ไม่ยากนักหรอก หน้าที่ของผมก้อแค่พากลุ่มของคุณอลัน ไปในสถานที่ต่างๆ เพื่อสัมนา และอาจจะมีบ้าง ที่ต้องพาพวกเค้าไปรีแลกซ์ หรือเที่ยวอะไรบ้าง ซึ่งผมก้อถนัดเรื่องนี้อยู่ พอถึงวันนั้น ผมก้อไปรับพวกเค้าที่สนามบินจากนั้นผมก้อพาไปโรงแรมที่ผมได้จองไว้แล้ว
-
“ จริงๆเหรอ ดิวไม่งอนอี้แล้วใช่ไหม.......เราไปทานอาหารกันไหมดิว อี้อยากเจอดิวอ่ะ “
“ ดิวไม่แน่ใจน่ะอี้ ..... ถ้าดิวว่าง ดิวจะโทรหาน่ะ ...... ตอนนี้ดิวต้องขอตัวก่อนน่ะ ....... ไว้ดิวจะโทรหาน่ะครับ บาย “
จากนั้นดิวก้อวางสายไป
อ่านตอนก่อนหน้านี้ถึงตอนล่าสุด ผมว่าดิวน่าจะเปลี่ยนไปแล้วนะ
อารมณ์ ความรู้สึก คำพูด การกระทำ.....ไม่เหมือนเดิม
อาการเหนื่อยจากการทำงาน ไม่น่าจะเป็นข้ออ้างที่ใช้ได้กับความรักครับ
นอกซะจาก.....ความรู้สึกที่เปลี่ยนไป :m31: นี่ล่ะครับอุปสรรคตัวจริงของความรัก
:3123: ยุ่งอยู่กับงาน เลยไม่ได้แวะเข้ามาเยี่ยมเยียน Alexie333 หลายวันเลยครับ ---- แต่ความรู้สึกยังเหมือนเดิม ไม่เปลี่ยนครับ :L1:
-
:เฮ้อ: นั่นน่ะสินะ
:z3:
-
:เฮ้อ: ดิวแปลกๆไปแบบนี้
จามีพ่อของดิวอยู่เบื้องหลังด้วยหรือเปล่าน้า
รอตอนต่อไปนะค้าฟฟฟฟฟฟ
สู้ๆๆๆ
ค้าฟฟฟฟฟฟ
-
:pig4: :pig4: :pig4:
เอ่อออออออออออ ครับ
ลืมเอา แฟลชไดรฟ์มา
ม่ะว่ากันน่ะ
เก๊าติดไว้ก่องงงงงงงงงง
-
:z13:
จิ้มคนแต่ง
อิอิ รอได้จ๊ะ
-
สงสัยงายจะเข้าอี้แล้วล่ะ
-
:sad4: งือออออออออ
-
:serius2: ลืมได้งายยยย
งืด งืด ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
:m29: :m29: :m29: :m29: :m29: :m29: :m29: :m29: :m29: :m29: :m29: :m29: :m29: :m29:
แล้ววันที่ผมรอคอยก้อมาถึงแล้ว เมื่อวานนี้ ดิวโทรมานัดแนะกับผมเรื่องงาน และก้อบอกรายละเอียดต่างๆว่าผมต้องทำอะไรบ้าง ซึ่งผมก้อจดไว้อย่างดี เพื่อไม่ให้ผิดพลาด แต่ผมว่า งานนี้ไม่ยากนักหรอก หน้าที่ของผมก้อแค่พากลุ่มของคุณอลัน ไปในสถานที่ต่างๆ เพื่อสัมนา และอาจจะมีบ้าง ที่ต้องพาพวกเค้าไปรีแลกซ์ หรือเที่ยวอะไรบ้าง ซึ่งผมก้อถนัดเรื่องนี้อยู่ พอถึงวันนั้น ผมก้อไปรับพวกเค้าที่สนามบินจากนั้นผมก้อพาไปโรงแรมที่ผมได้จองไว้แล้ว
วันแรกของการทำงานของผม ก้อไม่มีอะไรมากนัก นอกจากพาพวกเค้าไปทานข้าวที่ร้านของผม และก้อพาไปชอปปิ้งเล็กน้อย พวกเค้าจะเริ่มทำงานจริงๆ ก้อคือพรุ่งนี้ วันนี้ของผมก้อเลยสบายหน่อย ไม่มีอะไรมากมาย ส่วนดิวก้อแวะมาหาผมบ้าง และพูดคุยกับคุณอลันบ้าง แต่ก้อมาได้ไม่นานเพราะว่าเค้าต้องเคลียร์งานอีกหลายที่ จะมาได้เต็มที่ก้อน่าจะเป็นพรุ่งนี้
พอวันรุ่งขึ้น ผมก้อไปพบพวกคุณอลันที่โรงแรม จากนั้นก้อพาเค้าไปสัมนาที่บริษัทแห่งนึงในกรุงเทพฯ ซึ่งการประชุมครั้งนี้ ดิวก้อมาด้วยเช่นกัน แต่เราก้อไม่ได้คุยอะไรกันมากนัก เพราะว่าดิวก้อเครียดเรื่องการสัมนาครั้งนี้ ส่วนผม ไม่ได้มีส่วนเกี่ยวข้องกับการทำงานครั้งนี้ ก้อเลยต้องนั่งรออยู่ด้านนอกของห้องประชุม พกวเค้าประชุมกันนานมาก ผมเองก้อไม่รู้จะทำอะไรเลยเอาโน๊ตบุ๊คมาเช็คเมลเล่น เพื่อรอเวลาพวกเค้าออกมาจากห้องประชุม
ระหว่างที่ผมนั่งรอนั้น ใจผมก้อคิดไปว่า ถ้าวันนี้ผมมีโอกาสดีๆน่ะ ผมจะคุยกับดิวเรื่องพ่อของเค้า ว่ามันมีปัญหาอะไรกันมา ผมรู้ว่าเวลานี้มันไม่เหมาะนัก เพราะว่าเค้าเองก้อต้องทำงานหนัก เค้าอาจจะเสียสมาธิได้ แต่ผมว่า ผมคิดดีแล้วที่จะบอก ผมไม่อยากให้มันค้างคาอยู่อย่างนี้ พอคุยกันแล้ว จากนั้นผมก้อว่าจะมาหารือกับเค้าว่าควรจะทำยังไงดี มันเป็นสิ่งที่ดีที่สุดแล้ว สำหรับเรา
พอพวกเค้าสัมนาเสร็จแล้ว ผมก้อพาพวกเค้าไปทานข้าวที่ร้านอาหารของผม อย่างที่ได้ตระเตรียมกันไว้ว่า พวกคุณอลันจะมาทานอาหารที่ร้านของผมทุกมื้อ ( ถ้าเป็นไปได้ ) ผมเองก้อได้ตระเตรียมเมนูอาหารแต่ละมื้อไม่ให้ซ้ำกันมากนัก เลือกแบบที่มันหลากหลายหน่อย พวกเค้าจะได้ชิมอาหารหลายๆอย่าง และพอหลังจากทานอาหารแล้ว ผมก้อพากลุ่มคณะคุณอลันเดินทางไปยังอีกโรงงาน ที่ตั้งอยู่ จังหวัด ชลบุรีเพื่อพบปะกับSupplier ที่อื่นๆที่มานัดพบกัน และประชุมร่วมกัน
พอผมพวกกลุ่มคณะไปถึงที่นั่น พวกเค้าก้อตรงเข้าไปประชุมกันเลย ส่วนผมก้อเดินออกมานั่งเล่นที่ห้องรับรอง แล้วก้อเอาโน๊ตบุ๊คมาเล่นเกมบ้าง จนบ่ายแก่ๆ ผมเห็นว่าพวกเค้ายังไม่ออกมาจากห้องประชุม ผมเลย ออกมาเดินรับลมเล่นข้างนอกห้อง นั่งอยู่ข้างในนานๆ มันน่าเบื่อไม่น้อยเลยครับ เดินไปเดินมาข้างนอกสักพักนึง ก้อมีคนมาโอบตัวผมไว้จากด้านหลัง เล่นเอาผมตกใจหมดเลยครับ ผมพยายายามหันไปมอง แต่คนๆนั้น ก้อเอี้ยวตัวหลบทันที
“ เฮ้ยยยย ใครอ่ะ อย่ามาเล่นอย่างนี้น่ะ ปล่อยน่ะ “ ผมพูดออกไปแบบฉุนเฉียว
“ อารายยยยยยกัน แฟนกอดแค่นี้ทำเป็นหวง อิอิ “
ใช่แล้วครับ เสียงนี้ผมคุ้นดี ดิวนั่นเอง จากนั้นเค้าก้อยังกอดผมอยู่ ไม่ปล่อยผมออกแต่อย่างใด ดีน่ะ แถวๆนั้น ไม่มีคนยืนอยู่
“ ดิว อย่าทำอย่างนี้ ปล่อยอี้เหอะ เดี๋ยวใครมาเห็นเข้า มันจะไม่ดี “
“ เห็นแล้วยังไง ดิวไม่เห็นแคร์เลย ก้อแค่ดิวคิดถึงแฟนดิว ดิวก้อเลยกอด ใครจะทำไม “ ดิวพูดแบบไม่แยแสเลย
“ ไม่ได้น่ะดิว นี่ดิวมาทำงานน่ะ ไม่ใช่ว่าอยู่ที่บ้าน ที่เราจะทำอะไรก้อได้ ตามใจชอบ เดี๋ยวพวกลูกค้ามาเห็นเข้า เข้าจะมองดิวไม่ดีเอา ปล่อยอี้เหอะ อี้ขอร้อง “ ผมพยายามพูดให้ดิวปล่อยผม เพราผมกลัวคนอื่นจะมาเห็นจริงๆ แล้วมันจะไม่ดี แต่ดิวก้อยอมปล่อยผมดีๆ หลังจากที่ผมพูดจบ แปลกแฮะ ไม่ใช่ว่าผมไม่อยากให้เค้าปล่อยน่ะ แต่ทำไม เค้าปล่อยผมง่ายนัก
“ อ่ะ ก้อได้ ดิวปล่อยก้อได้ นี่อี้เป็นห่วงดิวจริงๆเหรอ “
-
อ้าววววววววววววววววววววววววววว
ถามงี้
มีรายแอบแฝงป่าวอ่าคับเนี่ย
- -*
มาต่ออีกนะค้าฟ
เป็นกำลังใจให้ค้าฟผม
อิอิ
-
:sad4: ตื่นเต้นๆๆๆๆๆ
:กอด1:
-
ถึงจะรักกันมากมาย
แต่....ก็ยังมิวายระแวง
:เฮ้อ: ดิวคร้าบ....เชื่อมั่นในตัวอี้ซิคร้าบบบบบบบ
:กอด1: Alexie
-
ความหวาดระแวงเป็นบ่อเกิดของการเรียกมัดจำ
รอดูดีก่า ใครจะเรียกจากใครก่อน กี่ที เอ๊ย เท่าไหร่ ฮ่า.....ฮ่า......................
:z1: :m20:
มะได้หื่น แต่รื่นรมณ์ :laugh:
-
^
^
^
^
^
แต่ผมว่าหื่นน่ะ
อิอิอิอิ
-
:z2: :z2: :z2: :z2: :z2: :z2: :z2: :z2: :z2: :z2: :z2: :z2: :z2: :z2:
“ ไม่ได้น่ะดิว นี่ดิวมาทำงานน่ะ ไม่ใช่ว่าอยู่ที่บ้าน ที่เราจะทำอะไรก้อได้ ตามใจชอบ เดี๋ยวพวกลูกค้ามาเห็นเข้า เข้าจะมองดิวไม่ดีเอา ปล่อยอี้เหอะ อี้ขอร้อง “ ผมพยายามพูดให้ดิวปล่อยผม เพราผมกลัวคนอื่นจะมาเห็นจริงๆ แล้วมันจะไม่ดี แต่ดิวก้อยอมปล่อยผมดีๆ หลังจากที่ผมพูดจบ แปลกแฮะ ไม่ใช่ว่าผมไม่อยากให้เค้าปล่อยน่ะ แต่ทำไม เค้าปล่อยผมง่ายนัก
“ อ่ะ ก้อได้ ดิวปล่อยก้อได้ นี่อี้เป็นห่วงดิวจริงๆเหรอ “
“ ก้อใช่สิดิว ถ้าใครมาเห็นเข้า มันจะกระทบกับชื่อเสียง และหน้าตาของบริษัทดิวเลยน่ะ “
พูดจบ ดิวก้อจับมือผมแล้วกุมไว้แน่น ตาของเค้าก้อมองมาที่ผม ผมเขินมาก เลยหันหน้าหนีไปอีกทาง
“ อี้เป็นยังไงบ้าง เหนื่อยไหมครับ ดิวได้ยินมาว่าอี้ทำงานหนักเหมือนกันนี่ “ ดิวถามผมด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน จนผมเขินหนักเข้าไปอีก
“ ก้อไม่เท่าไหร่หรอก แค่แทบจะไม่มีเวลาน้อยเท่านั้นเอง ฮ่าๆๆๆๆ นี่ใครบอกดิวอ่ะ แต่อี้ก้อได้ยินมาเหมือนกันน่ะว่า ดิวเองก้อทำงานตลอดเลยนี่ แทบไม่ได้พักเลย อี้ว่าดิวน่าจะทำงานหนักกว่าที่อี้ทำอีก จริงไหม “
“ ก้ออะไรประมาณนั้น ดิวยอมรับเลยน่ะ ว่าดิวเหนื่อและเครียดมากๆเลยช่วงที่ผ่านมา แล้วดิวต้องขอโทษอี้ด้วยน่ะ เรื่องที่ดิวผิดนัดอี้ ที่ว่าจะพาไปเที่ยวยุโรปอ่ะ ดิวปลีกตัวไม่ได้จริงๆ ไม่งั้น พ่อดิวคงฆ่าดิวแน่ๆเลย แต่ใช่ว่าหลังจากนั้นแล้ว มันจะจบเลยน่ะ แต่ยังมีงานอื่นๆอีกมาก มาถมใส่ดิว ดิวนี่น่ะ แทบกระอักไปเลย ไอ้ครั้นตอนเครียดๆจะโทรหาอี้ ก้อไม่ค่อยได้คุยกันซะงั้น เฮ้อออออออ มันเลยยิ่งไปกันใหญ่ กว่าจะเคลียร์ทุกอย่างได้ ก้อก่อนจะกลับมาเมืองไทยนี่แหละ แต่ก้อยังมีงานกับกลุ่มนี้อีก อ้าๆๆๆ อยากจะบ้าตาย “ ดิวพูดแล้วก้อหลับตาทำท่าเหมือนอยากจะตะโกน แต่ก้อเก็บเสียงเอาไว้ ผมรับรู้ถึงความรู้สึกของเค้าได้
“ น่าสงสารดิวจัง แล้วหลังจากนี้ล่ะ ดิวจะยังยุ่งอยู่ไหม อี้ว่าดิวควรจะหาเวลาไปพักผ่อนบ้างน่ะ สักนิดก้อยังดี อี้หมายความว่า ดิวอาจจะอยากพักผ่อน อยู่เงียบๆคนเดียวอะไรอย่างนี้ มันดีต่อตัวดิวเองน่ะครับ “
“ อี้นี่เข้าใจความรู้สึกดิวดีจริงๆเลย รู้ไปหมดแม้กระทั่งว่าดิวต้องการอะไร แล้วอย่างนี้ ดิวจะหนีอี้ไปไหนพ้นเนี่ยะ เรือ่งพักผ่อนนี้อ่ะ ดิวก้อเคยคิดเหมือนกันน่ะครับว่า หลังจากจบงานตรงนี้แล้ว ดิวจะขอพ่อพักสักหน่อย แล้วจากนั้น ดิวก้อกะว่าจะไปพักผ่อนกับๆๆๆ กับคนที่ดิวรักอ่า “ ดิวพูดแล้วก้อส่งสายตาหวานๆมาให้ผมอีก บ้านี่ คนเค้าเขินน่ะรู้ไหม ......
“ อืมเหรอครับ ดีน่ะดิว ขอให้สนุกน่ะ “ ผมเขินจนพูดอะไรไม่ถูกเลย
“ แล้วอีกเรื่องนึงน่ะครับอี้ ดิวต้องขอโทษด้วยน่ะ ที่ดิวเคยงี่เง่าไปกับอี้คราวก่อน ดิวเครียดไปหน่อยอ่ะ เลยทำอย่างนั้นไป อี้ไม่โกรธดิวน่ะครับ “ ดิวพูดน้ำเสียงออดอ้อนผมสุดๆ แล้วอย่างนี้ผมจะโกรธเค้าลงเหรอเน่ะย ???
“ ไม่เลยดิว ไม่เลย อี้เข้าใจ ใครๆก้อเป็นกันได้ ดิวไม่ต้องคิดมากน่ะครับ “ ผมปลอบใจเค้าไป
“ อี้นี่น่ะ น่ารักจริงๆเลย ดิวรักอี้จัง ขอหอมทีน่ะครับ ที่รัก “ ว่าแล้วดิวก้อทำท่าจะหอมผม แต่ผมต้องดันหน้าดิวออกไป
“ ดิว ไม่เอา เดี๋ยวคนมาเห็น “ แล้วผมก้อผลักตัวดิวออกสุดแรง จนดิวผงะไป
“ โอเคๆครับอี้ ดิวไม่แกล้งแล้ว เอาเป็นว่า คืนนี้หลังเลิกงานแล้ว ดิวไปส่งอี้ที่ห้องน่ะครับ หลังจากนั้น ดิวจะได้ปรนนิบัติอี้ไง ทำกับข้าวให้กิน นวดขาให้ ดิวสัญญาว่า ดิวจะทำให้อี้มีความสุขจที่สุดเลย “
“ อ้าว แล้วดิวไม่ต้องทำงานต่อเหรอ เห็นว่างานเยอะนี่ “ ผมถามกลับไป
“ ไม่หรอก ไม่มีอะไรมากมายแล้วล่ะ ให้ดิวไปส่งน่ะ “ ผมคิดอยู่หน่อยนึง แล้วตอบกลับไป
“ งั้นก้อได้ครับ ดิวไปส่งอี้ก้อได้ เอ้ออออ แล้วนี่อออกมาได้ยังไงอ่ะ ไม่เข้าไปประชุมกับเค้าต่อเหรอ หรือว่าแอบหนีออกมาเนี่ยะ “ ผมทำท่าเอ็ดเค้าไป[/color]
-
อ้อออออ......มันเป็นยังงี้นี่เองฮิ
ท่องเอาไว้ให้ขึ้นใจ
เข้าใจ....เข้าใจ....เข้าใจ
ไม่ระแวง....ไม่ระแวง.....ไม่ระแวง
:n1:
:กอด1: Alexie แน่นๆๆๆๆ
-
เชื่อใจๆๆๆๆ ไม่ระแวงๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ :sad4:
-
ปั่นยิกๆๆๆๆๆๆๆ
:pigwrite:
:fox2: สงสัยจะได้แฟน ฮิฮิ
-
:serius2: :serius2: :serius2: :serius2:
ขอลาหยุดหนึ่งวัน
ไปชอปปิ้งก่อนน่ะครับ
เจอกันเร็วๆนี้
-
:serius2: :serius2: :serius2: :serius2:
ขอลาหยุดหนึ่งวัน
ไปชอปปิ้งก่อนน่ะครับ
เจอกันเร็วๆนี้
^
ไปชอปปิ้งที่ไหนกันน่ะครับ
จะได้ไปดักตีหัว...แควน
แล้วฉุด Alexie ไปเที่ยวกับเรา ฮ่าฮ่า
:laugh5:
-
^
^
^
ทำไมถึงโหดขนาดน้านน
-
^
^
^
เรามาร่วมมือกันดีมั๊ยอ่ะ คุงจ็อค
ฮ่าฮ่า 555555+++
:laugh:
-
เอากันได้แล้ววววววววววววววววววววววววววววววววววววววว
ยืดมากกกกกกกกกกกก ขอบอก.............
ดิวกะอี้ไม่ลงตัวซะที
ทำร้ายผู้ชมมากไปป่าว อีตาอเล็กซี่ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
ไม่กอด ไม่หอม ไม่ให้ดอกไม้ ไม่จุดประทัดฉลอง แต่.......................................
แต่................................................
:oo1:
-
^
^
^
รีบนหื่นจริงๆ Confirm :m20:
-
มารอตอนต่อไปนะครับ
-
:really2: :really2: :really2: :really2: :really2: :really2: :really2: :really2: :really2: :really2:
“ อ้าว แล้วดิวไม่ต้องทำงานต่อเหรอ เห็นว่างานเยอะนี่ “ ผมถามกลับไป
“ ไม่หรอก ไม่มีอะไรมากมายแล้วล่ะ ให้ดิวไปส่งน่ะ “ ผมคิดอยู่หน่อยนึง แล้วตอบกลับไป
“ งั้นก้อได้ครับ ดิวไปส่งอี้ก้อได้ เอ้ออออ แล้วนี่อออกมาได้ยังไงอ่ะ ไม่เข้าไปประชุมกับเค้าต่อเหรอ หรือว่าแอบหนีออกมาเนี่ยะ “ ผมทำท่าเอ็ดเค้าไป
“ เปล่าน่ะๆ พอดีว่า ช่วงนี้เป็นในส่วนของต่างประเทศเค้าหารือกันอ่ะ ดิวคิดว่า เลขาของดิวคงจะดูแลแทนดิวได้ ดิวเลยขอออกมาข้างนอกแป๊บนึง ก้อมันเครียดนี่นา เลยอยากมาหาอะไร สบายอารมณ์ข้างนอก แล้วดิวก้อเจออี้ไง เลยเข้ามากอดไง อิอิ “
“ พอเลยๆดิว กลับไปได้แล้ว กลับไปทำงาน เดี๋ยวอี้ก้อจะเดินกลับเข้าไปเหมือนกัน “
“ อืมมมม งั้นเราเดินไปด้วยกันน่ะ “
ว่าแล้วดิวก้อกระชกแขนผมไป แล้วเดินนำหน้าผม ผมพยายามที่จะแกะมือดิวออก แต่ก้อไม่เป็นผล ผมเลยต้องยอมให้เค้าจูงมือผมไปทั้งอย่างนั้น แม้ว่าในใจผมจะกลัวนักว่า ใครจะมาเห็ฯเข้า แล้วเข้าใจไปในทางที่ไม่ดีกับตัวดิวนัก แต่ผมจะทำอะไรได้ล่ะ ถ้าผมทำสะบัดสะบิ้งมากเกินไป นั่นแหละจะเป็นที่สังเกตมากกว่านี้
พอเราเดินมาข้างในตัวอาคารแล้ว ( โชคดีที่ไม่ค่อยมีคนเยอะเท่าไหร่ แถวๆนั้น แล้วดูเหมือนจะไม่มีใครสนใจดูด้วยว่า เราเดินจูงมือกันอยู่ ) ดิวก้อพาผมมานั่งรอที่ห้องรับรอง จากนั้นเค้าก้อเดินเข้าไปที่ห้องประชุมต่อ
ผมนั่งรออยู่พักใหญ่ พวกเค้าก้อเดินออกมา จากนั้นผมก้อพาพวกเค้ากลับมาที่ กรุงเทพ เพื่อทานอาหารเย็นที่ร้านของผมตามปกติ วันนี้ดูทุกๆคนจะเครียดมากๆ หลังจากทานอาหาร ทุกคนเลยดื่มเหล้ากันต่อที่ร้านของผม จากนั้นก้อเต้นรำกันบ้าง ตามเพลงที่นักดนตรีเล่น คืนนี้ที่ร้านอาหารเรา ลูกค้าค่อนข้างเยอะมากกว่าปกติ เพราะว่ามีคนมาจัดงานวันเกิดหลายเจ้าเหมือนกัน ร้านเลยคึกคักเป็นพิเศษ
ผมก้อดูแลกลุ่มคณะของคุณอลันบ้าง บางทีก้อไปพบปะพูดคุยกับลูกค้าคนอื่นๆบ้าง ทั้งๆที่ลูกค้าแน่นร้านขนาดนี้ แต่ผมไม่ยักจะเห็นวี่แววของต้งเลยว่า เค้าจะอยู่ในร้านนี้ ผมก้อเคยถามพนักงานในร้านเหมือนกันว่าเห็นเค้าไหม แต่พนักงานก้อบอกผมมาว่า ต้งไม่ค่อยเข้าร้านนัก จะมีเข้าบ้างก้อช่วงบ่ายๆ เข้ามาแป๊บๆแล้วก้ออกไป ผมคิดว่าต้งคงจะงานยุ่งจนไม่มีเวลาเข้ามาที่ร้านแน่ๆเลย
เวลาล่วงเลยมาจนถึงเวลาที่ร้านใกล้จะปิดแล้ว ลูกค้าโต๊ะอื่นๆก้อทยอยกันกลับเกือบหมดแล้ว เหลือแต่โต๊ะของคุณอลัน ที่ยังนั่งดื่ม และฟังเพลงกันต่อ มีบ้างบางคนในกลุ่มที่ขอตัวกลับไปพักผ่อนก่อน ส่วนดิว ผมรู้สึกว่าดิวจะดื่มไปเยอะเหมือนกัน ผมอยากจะปรามๆเค้า แต่ก้อคิดว่าไม่ดีกว่า เค้าคงอยากจะผ่อนคลายจากความเหนื่อยล้าที่ได้ทำงานมาหนักๆ ดูท่าเค้าจะเมาอยุ่เหมือนกันน่ะเนี่ยะ แล้วอย่างนี้จะขับรถกลับไหวไหม แต่ไม่เป็นไรหรอก เดี๋ยวผมขับให้เองก้อได้
จากนั้นก้อได้เวลาปิดร้าน ผมเองก้อเดินไปส่งคณะของคุณอลันที่รถ แล้วก้อนัดแนะกันถึงเรื่องงานวันพรุ่งนี้ว่า เจอกันช่วงบ่ายๆ เพราะว่าพรุ่งนี้ไม่มีอะไรที่หนักหนานัก แค่ไปพบปะกับลูกค้าอีกนิดหน่อย พอพวกเค้ากลับไปแล้ว ผมก้อไปหาดิวที่ฟุบหลับอยู่ตรงโต๊ะที่เราดื่มกัน แต่พอผมเดินเข้ามาใสนร้าน ก้อไม่เห็นดิวอยู่ตรงนั้นแล้ว เอ๊ะ เค้าไปไหนน๊า ??? ผมยืนคิดอยู่แป๊บนึง ก้อเห็นดิวเดินออกมาจากห้องน้ำ หน้าและผมของดิวเต็มไปด้วยหยดน้ำ สงสัยเค้าคงจะไปล้างหน้ามา จากนั้นดิวก้อเดินตรงมาหาผม
“ ไปกันรึยังอี้ เดี๋ยวดิวขับเองน่ะ อี้เดินไปรอที่รถเลยแล้วกัน “ ดิวพูดเหมือนคนยังไม่สร่างเมาเท่าไหร่นัก
“ ไม่เป็นไรหรอก เดี๋ยวอี้ขับเอง ดิวเมาแล้วน่ะ เดี๋ยวมันอันตราย “
“ ไม่เป็นไรหรอก ดิวขับไหว ไม่เชื่อใจดิวเหรอครับ “ ดิวพูดเหมืนอพยายามควบคุมสติตัวเองไว้
“ ไหวแน่น่ะ แต่อี้ว่าไม่เอาดีกว่า อีกอย่างแถวบ้านอี้ เค้ามีด่านตรวจแอลกอฮอล์ด้วยน่ะ เดี๋ยวก้อโดนแจ็คพ็อตหรอก “
“ ใครบอกว่าดิวจะพาอี้ไปห้องของอี้ล่ะ ดิวจะพาไปที่อื่นต่างหาก “ ดิวยื่นหน้าเข้ามาใกล้ผมมาก แล้วกระซิบที่ข้างหูของผม จนผมขนลุกเกรียวทันที ผมทำได้แต่ดันตัวดิวเค้าออกไป แก้เขิน
-
:o8:
อุ๊ยยยยย....เขิน
ขอบคุณครับ :z1: ฮ่าฮ่า
+1 ให้ดัวะ
-
:-[
-
:seng2ped: :seng2ped: :seng2ped: :seng2ped: :seng2ped: :seng2ped: :seng2ped: :seng2ped: :seng2ped: :seng2ped:
“ ไม่เป็นไรหรอก ดิวขับไหว ไม่เชื่อใจดิวเหรอครับ “ ดิวพูดเหมืนอพยายามควบคุมสติตัวเองไว้
“ ไหวแน่น่ะ แต่อี้ว่าไม่เอาดีกว่า อีกอย่างแถวบ้านอี้ เค้ามีด่านตรวจแอลกอฮอล์ด้วยน่ะ เดี๋ยวก้อโดนแจ็คพ็อตหรอก “
“ ใครบอกว่าดิวจะพาอี้ไปห้องของอี้ล่ะ ดิวจะพาไปที่อื่นต่างหาก “ ดิวยื่นหน้าเข้ามาใกล้ผมมาก แล้วกระซิบที่ข้างหูของผม จนผมขนลุกเกรียวทันที ผมทำได้แต่ดันตัวดิวเค้าออกไป แก้เขิน
“ ไปไหนอ่ะ อี้ไม่ไปหรอก อี้อยากกลับบ้าน “ ผมพูดแบบเขินๆ
“ อืมมมมม อี้นี่น่ะ นานๆเราจะได้อยู่ด้วยกันอย่างนี้ที อย่าปฏิเสธดิวเลย น่ะๆ ดิวขอ “ ดิวพูดอ้อนวอนผมเต็มที่
ผมคิดอยู่ครู่นึงว่า ไหนๆมันก้อต้องมีวันนี้อยู่แล้ว วันที่ผมยอมดิวทั้งกายและใจ ถึงมันจะเร็วไปหน่อย แต่ก้อคงไม่เป็นไร แล้วเมื่อทุกอย่างมันลงตัวดี ผมก้อจะบอกกับดิวเริ่องพ่อของเค้า
“ ได้ๆๆ ครับ งั้นไปกันเลยน่ะ “
จากนั้นผมก้อเดินนำดิวไปยังรถของผม ( คันที่ดิวซื้อให้ ) ตอนเดินผมก้อคิดไปคิดมาอยู่ว่า ผมทำอย่างนี้มันถูกไหม เราใจง่ายปหรือเปล่า อายก้ออาย เขินก้อเขิน แต่ก้อเอาว่ะ ไหนๆก้อไหนๆแล้ว จากนั้นดิวก้อพาผมขับรถออกมา พาขับไปทางสุขุมวิท แล้วเลยออกไปทางบางนา เป็นทางที่ผมไม่คุ้นเคยนัก ผมเลยถามขึ้น
“ ดิวจะพาอี้ไปไหนเหรอ ทำไมต้งไปไกลขนาดนี้ด้วยอ่ะ “
“ ก้อพาไปที่ๆ จะไม่มีใครมารบกวนเราสองคนได้ไงครับ อี้ว่าไม่ดีเหรอ มีแต่เราสองคน อยู่ในค่ำคืนที่พิเศษอย่างนี้ อี้รู้ไหม ว่าดิวรอให้ถึงคืนนี้มานานแค่ไหน คืนที่จะได้อยู่กับคน ที่อยู่ในใจของดิวเสมอมา “
ดิวพูดจนผมเขินมากเลยหันหน้าออกไปนอนหน้าต่าง เราขับรถไปสักพัก จากนั้นดิวก้อหยุดรถตรงข้างทาง แล้วหันมาพูดกับผม
“ อี้ครับ อี้รักดิวจริงๆใช่ไหม “ น้ำเสียงของดิวดูจริงจังมาก จนผมตกใจเหมือนกัน
“ รักสิ แล้ว ทำไมดิวถึงถามอย่างนั้นล่ะ “
“ ก้อดิวอยากถามเพื่อความแน่ใจไงว่า มันใช่อย่างที่ดิวคิดไหม “ ดิวพูดน้ำเสียงอ้อนๆ
“ แล้วอะไรมันทำให้ดิวไม่มั่นใจล่ะ อี้ต้องพิสูจน์ตัวยังไงให้ดิวเชื่อดี ว่าอี้รักดิวแค่ไหน “
ผมพูดและยิ้มหวานส่งให้เค้า แต่หน้าของดิวที่แสดงกลับมาที่ผม เค้าแสดงสีหน้าตรงกันข้ามกับผม สายตาของดิวดูขุ่นมัวจนผมตกใจ เค้าเป็นอะไรไปน่ะ ???
ทันใดนั้น ก้อมีมือนึงที่จับผ้านุ่มๆอยู่ในอุ้งมือนั้น มาตะปบที่จมูกผมอย่างแรง ในตอนนั้นผมตกใจว่า นี่มันเกิดอะไรขึ้น ใครเค้ามาทำผมอย่างนี้ แต่ไม่ทันที่ผมจะคิดไปไกล ผมก้อเห็นว่าดิวพยายามใช้มืออีกข้างของเค้า กดและจับแขนทั้งสองข้างของผมไว้ เพื่อไม่ให้ผมดิ้น อะรกันนี่ ดิวทำอย่างนี้ทำผมทำไม ??? ผมดิ้นอยู่สักพักก้อรู้สึกว่า ร่างกายของตัวเองมันอ่อนแรงลงในทันที แขนและขาของผมไม่มีเรี่ยวแรงเลยแม้แต่น้อย แต่....ความรู้สึกหนักอึ้งที่ดิวโน้มตัวมาทับผมนี่ ผมยังรู้สึกได้ นี่ผมโดนอะไรเข้ากันน่ะ......
-
โดนโปะยาอ่ะเซ่
อี้งานเข้าอีกแล้ววุ้ย
คราวนี้ฝีมือไอ้ตัวแสบซะด้วย
-
:z1:
อี้โดนอะไร???????
อะไร?????????
อี้.....โดน
ท่อนเนื้อกลางลำตัว
:m25:
:L2: ขอบคุณครับ อเล็กซี่......ซี๊ดดดดดดดด
-
เพิ่งได้อ่านตั้งแต่ต้นจนจบ
อ่านไปหลายวันอยู่
สนุกมาก o13
ขอบคุณสำหรับเรื่องสนุกค่า :L2: :pig4: :pig4: :pig4:
-
นานๆทีถึงจได้มาอ่านนนน
คิดถึงคนเขียนที่สุดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
แต่ดิวเล่นโปะยาเลยเรอะ
ลุ้นๆๆๆๆ
ว่าแต่ คุยกันขนาดนี้เด๋วก็โดน ลบ เอาหรอก
จำได้ว่าทำกระทู้คุยไว้ให้แล้วไม่ใช่รือ ?
คอมมี๊ตตี้เค้าแปะความเหนเตือนหลายรอบแล้วน้าา
-
:sad4: :sad4: :sad4: :sad4: :sad4: :sad4: :sad4: :sad4: :sad4:
:z10: :z10: :z10: :z10: :z10: :z10: :z10: :z10: :z10: :z10:
ผมพูดและยิ้มหวานส่งให้เค้า แต่หน้าของดิวที่แสดงกลับมาที่ผม เค้าแสดงสีหน้าตรงกันข้ามกับผม สายตาของดิวดูขุ่นมัวจนผมตกใจ เค้าเป็นอะไรไปน่ะ ???
ทันใดนั้น ก้อมีมือนึงที่จับผ้านุ่มๆอยู่ในอุ้งมือนั้น มาตะปบที่จมูกผมอย่างแรง ในตอนนั้นผมตกใจว่า นี่มันเกิดอะไรขึ้น ใครเค้ามาทำผมอย่างนี้ แต่ไม่ทันที่ผมจะคิดไปไกล ผมก้อเห็นว่าดิวพยายามใช้มืออีกข้างของเค้า กดและจับแขนทั้งสองข้างของผมไว้ เพื่อไม่ให้ผมดิ้น อะรกันนี่ ดิวทำอย่างนี้ทำผมทำไม ??? ผมดิ้นอยู่สักพักก้อรู้สึกว่า ร่างกายของตัวเองมันอ่อนแรงลงในทันที แขนและขาของผมไม่มีเรี่ยวแรงเลยแม้แต่น้อย แต่....ความรู้สึกหนักอึ้งที่ดิวโน้มตัวมาทับผมนี่ ผมยังรู้สึกได้ นี่ผมโดนอะไรเข้ากันน่ะ......
“ เมื่อกี้ ที่กรูถามเมิง ก้อเพื่อที่อยากจะรู้ว่า ถ้าเมิงรักกรูจริง แล้วเมิงทำอย่างนั้นกับกรูทำไม ฮ่ะ !!! กรูสู้อุตส่าห์พยายามทำดีกับเมิงเสมอมา กรูรักเมิงมาก มากเสียจนกรูคิดว่าชาตินี้กรูจะรักใครไม่ได้อีกแล้ว แต่ทำไมๆ มึงต้องทำร้ายกรูอย่างนี้ด้วย “
ในความรู้สึกของผมตอนนั้น มันพร่ามัวยิ่งนัก ผมพยายามเพ่งมองไปที่หน้าของดิว ก้อพบว่า หน้าของดิวตอนนั้นเหมือนคนที่โกรธจัดมากๆ เหมือนอยาจะฆ่าผมให้ตายลงตรงนั้นให้ได้ ตาเค้าแดงและเครือไปด้วยน้ำตาที่เอ่อล้นอยู่ตรงเบ้าตา นี่มันอะไรกัน ??? เค้าทำอย่างนี้ทำไม ??? ผมไปทำอะไรให้เค้าเจ็บช้ำใจงั้นเหรอ ??? ผมเองก้อพยายามที่จะพูดกับเค้า แต่ปากของผมมันแทบไม่มีแรงขยับเลย ผม ร่างหายของผม มันเป็นอัมพาตไปแล้วเหรอเนี่ยะ ???????
“ เมิงไม่ต้องพยายามพูดหรือ อธิบายอะไรทั้งนั้น คำพูดของเมิงมันตอแหล ไร้ซึ่งความจริงใจ เมิงมันโสมม โกหกหลอกลวง หลอกได้แม้กระทั้งคนที่รักเมิงสุดหัวใจ “ ดิวพูดเสียงดังลั่น และเต็มไปด้วยความเย้ยหยัน
“ ไม่ต้องแปลกใจหรอกน่ะไอ้ที่เมิงโดนไปนั่น มันคือยาชาชนิดนึง ที่เวลาสูดดมเข้าไป ร่างกายทั้งร่างจะขยับไม่ได้ แต่......ความรู้สึกของเมิงยังคงรับได้ตลอด แล้วเมิงก้อจะได้รู้รสชาตของความเจ็บปวดว่ามันเป็นยังไง เมิงจะได้รู้ว่า กรูรู้สึกยังไง ที่โดนเมิงทำขนาดนั้น และไม่ต้องห่วงน่ะ กรูไม่ฆ่าเมิงหรอก ยังมีเวลาอีกมากให้เมิงทรมานกว่านี้ อดใจรอหน่อยแล้วกัน “ น้ำเสียงของดิวฟังน่ากลัวมากๆ นี่เค้าคิดจะทำอะไรกับผมน่ะ ไม่ๆๆๆๆ
จากนั้นดิวก้อพาผมในสภาพที่ไม่อาจจะขยับได้ ขับรถมาเรื่อยๆ ตลอดทางที่ขับไป เค้าไม่พูดอะไรกับผมสักคำ ส่วนตัวผมก้อได้แต่นอนนิ่งๆ ขยับตัวไม่ได้ แม้แต่หน้าก้อยังหันไม่ได้ ตอนนั้ผนมยอมรับว่ากลัวมากๆ กลัวว่าดิวจะทำอะไรไม่ดีกับผม แล้วเค้าก้อขับพาผมไปที่ไหนสักห่ง ที่ผมเองก้อไม่คุ้น มันคล้ายๆรีสอร์ทที่ไหนสักแห่งที่ผมไม่เคยมาแน่ๆ
พอจอดรถแล้ว เค้าก้อมาเปิดประตูฝั่งผม จากนั้นก้อประคองตัวผมแล้วเอาแขนผมพาดบ่าเค้า จากนั้นเค้าก้อ พาผมเดินเข้าไปโดยที่ไม่พูดอะไรกับผมเลย พอถึงตรงหน้าเคาท์เตอร์ ก้อมีพนักงานวิ่งออกมาต้อนรับ
“ เอาห้องที่พี่จองไว้อ่ะ ชื่อ ดิว ขอผ้าขนหนูผืนเล็กกับน้ำแข็งด้วยน่ะ จะเอามาซับหน้าให้เพื่อนพี่ มันเมาจัด แล้วก้อ เอาเหล้ามาด้วย ยกตามไปที่ห้องนั่นแหละ “ ดิวพูดกับพนักงาน
“ ครับๆ พี่ งั้นเดี๋ยวผมไปเปิดห้องให้ก่อนน่ะครับ แล้วเดี๋ยวผมไปเอาเหล้าให้ เชิญทางนี้เลยครับ “
แล้วพนักงานคนนั้นก้อเดินนำหน้าพวกเราไป ผมเองพยายามส่งสายตาไปที่พนักงานคนนั้น แต่เค้าคงไม่สังเกตุเห็น ผมอยากจะบอกว่า ผมไม่ได้เต็มใจมา ถึงจะเต็มใจ ก้อไม่ใช่สภาพอย่างนี้ จากนั้นก้อถึงห้องที่น้องเค้านำมา มันเป็นรีสอร์ทท้ายๆเลย จะว่าไป รีสอร์ทแห่งนี้ก้อสวยอยู่ไม่ใช่น้อย แต่ตอนนั้นผมคงไม่มีเวลามาชื่นชมความสวยหรอกน่ะครับ ลำพังจะเอาตัวรอดยังไม่ได้เลย
พอน้องพนกังานเปิดห้องให้พวกผมแล้ว น้องเค้าก้อเดินออกไปเอาของ จากนั้นดิวก้อประคองผมมาถึงเตียง แล้วก้อเหวี่ยงผมลงบนเตียงอย่างแรง จนหัวผมไปฟาดกับหัวเตียง เจ็บมากลเยครับ ทำไมน่ะ ตัวผมชา แต่ร่างกายผมมันยังรับความรู้สึกได้ แล้วดิวก้อเดินตรงมาหาผม ที่นอนแผ่หลา ขยับไม่ได้อยู่ตรงนั้น แล้วพูดว่า
“ คืนนี้ เมิงได้ชดใช้สิ่งที่เมิงทำไว้กับกรูอย่างสาสมแน่ จำได้ไหม ตอนที่เมิงอยู่ที่สนามบิน แล้วกรูยกเลิกนัดอ่ะ แล้วบอกว่า กรูจะมาชดใช้ให้ นี่กรูทำให้ตามสัญญาแล้วน่ะ เมิงจะว่ากรูผิดสัญญาไม่ได้น่ะ “
-
นั่นนน .....
ว่าแล้ววววว ...... รักมากก็หึงมาก
พี่อี้ไม่น่าเล้ยยยยย .....
-
ว่าแล้วเชียว
ว่ามันต้องมีอารายเกิดขึ้น
สงสัยโดนใครเป่าหูมาหรือป่าวค้าฟ
ดิวถึงได้เป็นแบบนั้นอ่า
ไงก้อมาต่ออีกนะค้าฟ
เป็นกำลังใจให้ค้าฟโผมมมมมมมมมมมมม
:3123:
-
ต้นเหตุมาจากที่ไปเที่ยวกับนายทิตรึเปล่า แบบว่าใครไปเห็นแล้วถ่ายภาพมาไรงี้ รึมันจะมีเบื้องหลังอะไรที่มากกว่านั้นหว่า แล้วจะปรับความเข้าใจกันได้มั้ยนี่ โอ๊ย โอ๊ยยย
-
เอ่อ แบบว่าเหงื่อตกเลย ดิวโหดร้ายมากๆ :m15:
พี่อี้จารอดหรือปล่าวหว่าคราวนี้ เฮ้อ ยังไงๆผมก็ยังคิดว่าพี่ต้งดีที่สุด :เฮ้อ:
-
:call: :call: :call: :call: :call: :call: :call:
เรื่องยังไม่จบ
มีอะไรสนุกๆอีกเยอะ
โปรดติดตามตอนต่อไป
และขออภัยที่เรื่องมันต้องยาวขนาดนี้
ช่วยไม่ได้จริงๆ
-
:serius2:
แสดงว่าซิกเซนท์ของผมยังดีอยู่
ถึงว่า...ระยะหลังๆที่ดิวโทร.มาคุยกับอี้ มันมีกลิ่นสะตุสะตุ ทะแม่งๆๆๆๆๆ
" นี่กรูทำให้ตามสัญญาแล้วน่ะ เมิงจะว่ากรูผิดสัญญาไม่ได้น่ะ “ ----> สัญญาเจรี้ย เจรี้ย นะซิไอ่คุณดิว
:เฮ้อ: ทำไมดิวต้องหูเบาด้วยล่ะ
:L1: ขอบคุณครับ อเล็กซี่
-
:o12: :o12: :o12: :o12: :o12: :o12: :o12: :o12: :o12: :o12: :o12: :o12: :o12:
พอน้องพนักงานเปิดห้องให้พวกผมแล้ว น้องเค้าก้อเดินออกไปเอาของ จากนั้นดิวก้อประคองผมมาถึงเตียง แล้วก้อเหวี่ยงผมลงบนเตียงอย่างแรง จนหัวผมไปฟาดกับหัวเตียง เจ็บมากลเยครับ ทำไมน่ะ ตัวผมชา แต่ร่างกายผมมันยังรับความรู้สึกได้ แล้วดิวก้อเดินตรงมาหาผม ที่นอนแผ่หลา ขยับไม่ได้อยู่ตรงนั้น แล้วพูดว่า
“ คืนนี้ เมิงได้ชดใช้สิ่งที่เมิงทำไว้กับกรูอย่างสาสมแน่ จำได้ไหม ตอนที่เมิงอยู่ที่สนามบิน แล้วกรูยกเลิกนัดอ่ะ แล้วบอกว่า กรูจะมาชดใช้ให้ นี่กรูทำให้ตามสัญญาแล้วน่ะ เมิงจะว่ากรูผิดสัญญาไม่ได้น่ะ “
ผมเองพยายามขยับปาก จะถามว่า ทำไม แต่ก้อพูดไม่ได้ ดิวมันเหมือนจะรู้ ว่าผมพยายามจะพูดอะไร เลยโน้มตัวมาคร่อมร่างของผมไว้ แล้วก้อจับแขนทั้งสองข้างของผมขึงไว้กับเตียง
“ เมิงจะถามสิน่ะ ว่าทำไม แต่กรูว่าเมิงคงรู้อยู่แก่ใจแล้วว่า ทำไม เมิงลองคิดดูดีๆสิ ว่าเมิงทำเชี่ยอะไรกับกรูไว้ แต่ถ้าเมิงยังเสแสร้งทำเป็นไม่รู้น่ะ เรามีเวลาทั้งคืน ที่จะรื้อฟื้นกัน ไม่ต้องรีบน่ะ ที่รัก “
จากนั้นดิวก้อเอาปากของเค้ามาบดกับปากของผม บดอย่างเดียวไม่พอ เค้าพยายามที่จะจูบด้วย ซึ่งผมเองก้อขัดขืนไม่ได้ แถมเค้ายังบีบแขนผมไว้ซะแน่นจนผมเจ็บอีก ดิวจูบผมได้สักพักก้อกัดริมฝีปากผม จนผมรู้สึกว่าเลือดผมไหลที่ปาก มันเจ็บมากครับ เจ็บจริงๆ ทั้งกายและใจ แล้วจากนั้นก้อมีคนมาเคาะประตู ดิวเลยเดินไปเปิดประตู แล้วยกของที่พนักงานนั้นนำมาให้ แล้วนำมาวางไว้ที่โต๊ะ จากนั้นดิวก้อรินเหล้าใส่แก้ว แล้วดื่มทีเดียวหมดแก้ว แล้วก้อเดินเข้ามาหาผมอีกที
จากนั้นดิวก้อถอดเสื้อของเค้าออก เผยให้เห็นถึงผิวที่ขาวเนียนและกล้ามเป็นมัดๆ แต่ผมคงไม่มีเวลามาชื่นชมร่างกายของเค้าตอนนี้ ชะตากรรมชีวิตตัวเองจะเป็นยังไงยังไม่รู้เลย ผมเหลือบมองดูหน้าดิวอีกที ดูเหมือนตอนนี้ ดิวกำลังจะร้องไห้ ตาเค้าแดงมากๆ และเหมือนกับว่า ดิวกำลังกลั้นน้ำตาและเสียงสะอื้นอยู่ เค้าเป็นอะไร เค้าเข้าใจอะไรผมผิดไป ทำไมเราไม่คุยกันดีๆ ทำไมเค้าต้องทำอย่างนี้กับผมด้วย หัวสมองผมตอนนี้มันคิดวกไปวนมาเพื่อหาข้อผิดพลาดของตัวเอง แต่คิดยังไงก้อคิดไม่ออก
“ ถ้าเมิงอยากได้กรูเป็นผัวเมิงมาก โดยที่เมิงยอมทำทุกอย่างแม้กระทั่งต้องทำร้ายกรู กรูก้อจะจัดให้เมิงตามนั้น แต่อาจจะไม่ใช่ในแบบที่เมิงต้องการน่ะ แทนที่เมิงจะมีความสุข แต่กรูจะให้ในสิ่งที่ตรงกันข้าม นั่นคือความเจ็บปวดอย่างแสนสาหัส จากการที่เมิง โดนคนที่เมิงรักนักรักหนาอย่างกรู ทำร้ายและย่ำยีเมิงให้สาสมกับสิ่งที่เมิงทำ พร้อมที่จะรับกับความเจ็บปวดแบบที่กรูเคยดดนรึยัง แต่ถึงเมิงไม่พร้อม กรู ก้อจะให้มึงลิ้มรสเดี๋ยวนี้ “
จากนั้นดิวก้อกระโจนเข้าใส่ผม แล้วกระชากเสือ้ผมออกอย่างแรง แล้วเค้าก้อโน้มตัวเข้ามาซุกไซร้ตามหน้าและลำคอของผม ผมตอบโต้ไม่ได้เลย ได้แต่นอนรับรู้ถึงความเจ็บอย่างเดียว เพราะดิวกระทำอย่างนั้นกับผมอย่างรุนแรงมาก ทั้งดูด ไซร้ กัด เม้ม ไปทั้งตัวของผม ผมได้แต่หลับตาเพื่อที่จะไม่อยากเห็นภาพตรงนี้ แม้ว่าจะทำได้ยากแค่ไหนก้อตาม น้ำตาผมก้อไหลพรากออกมาอย่างมากมาย ผมเอง ทั้งเจ็บ ทั้งสียใจ ที่มาโดนคนที่ผมรักสุดหัวใจทำอย่างนี้ เค้ากล่าวหาว่าผมทำร้ายจิตใจเค้า ทำให้เค้าเสียใจ แล้วกับสิ่งที่เค้าทำกับผมตอนนี้ล่ะ มันสมควรแล้วเหรอ หรือว่านี่คือการแก้แค้น เค้าตัดสินผมทั้งๆที่ผมไม่ได้มีสิทธิ์พูด หรืออธิบายอะไรเลยน่ะเหรอ ????
ทันใดนั้น หลังจากที่เค้าทำอย่างนั้นกับผมอย่างหนำใจเค้าแล้ว เค้าก้อลุกขึ้นแล้วถอดกางเกงของเค้าออก จนไม่เหลืออะไรปกปิดเลย เผยหเห็นท่อนเอ็นที่ตั้งโด่เด่อยู่ตรงหน้าผม ผมเห็นได้ชัดว่าขนาดมันไม่ธรรมดาเลย แล้วผมรู้เลยว่าผมต้องเจออะไรหลังจากนั้น มันทำให้ผมหวาดกลัวอย่างมาก ผมไม่เคยโดนใครทำข้างหลังมาก่อน ถ้าดิวยัดให้นั่นเข้ามาที่ก้นผม ผมต้องตายแน่ๆ และผมก้อไม่สามารถป้องกันตัวเองได้ด้วย ผมกลัว ผมยอมรับว่าผมกลัวมากๆ ทำไมๆๆ ทำไมเค้าต้องทำอย่างนี้กับผมด้วย
จากนั้นดิวก้อคลานขึ้นมาบนเตียง แล้วถอดกางเกงของผมออกจนหมด ไม่เหลืออะไรอีกเช่นกัน
“ ทนหน่อยน่ะ มันอาจจะเจ็บนิดนึง แต่ถ้าโดนบ่อยๆเดี๋ยวก้อชินไปเอง แต่ผมว่าน่ะ เจ็บแค่นี้มันไม่เท่าไหร่หรอกครับ มันไม่ได้เสี้ยวนึงกับที่ผมรู้สึกหรอกน่ะครับ คุณอี้ที่รัก “
ดิวไม่รอช้า เริ่มการซุกไซร้ผมต่ออย่างรุนแรง ไล่จากซอกคอลงมาถึงหน้าอกของผม เค้าทั้งบีบ ทั้งเค้น และกัดหัวนมของผมอย่างแรง เหมือนกับอยากจะกัดมันให้ขาดออกไปจากตัวของผม ผมเจ็บมาก เจ็บอย่างบอกไม่ถูก ถ้าเป็นการมีเซ็กศ์ธรรมดาปกติทั่วไปนี่ ผมคงจะมีอารมณ์ร่วมอยู่บ้าง แต่นี่ ผมมีแต่ความหวาดกลัว แล้วดิวก้อไซร้ไล่ต่ำลงมาจนถึงท้องน้อยและส่วนสำคัญของผม เค้าจับมันยัดเข้าปากอย่างไม่ทะนุถนอม เค้าบีบเค้นแรงมาก จนผมรู้สึกเจ็บมาก น้ำตาผมไหลตลอดเวลา นั่นคือปฏิกิริยาอย่างเดียวที่ผมแสดงออกมาได้ จากนั้นไม่นาน ดิวก้อทำในสิ่งที่ผมกลัวที่สุด.........
-
ดิวนะดิว ถ้าขอแล้วอี้ก็คงยอมให้ ไม่น่าต้องวางยาข่มขืนกันเลย
จิ้มคนแต่ง :z13: อิอิ
-
มอมเหล้าพี่อี้แล้วก้อหลอกให้พูดก้อพอแล้วมั้ง
แต่ว่านี่มันเกินไปละนะ
รักพี่อี้
แต่ทำไม
ไม่ฟังพี่อี้มั่งล่ะคะ
ทำไมต้องเชื่อคนอื่น
ทั้งๆ ที่คืนนี้ น่าจะเป็นคืนที่ พี่อี้สมยอมพี่ดิวแล้วแท้ๆ นะ
แต่กลับเป็นคืนที่พี่อี้เหมือนตกนรกซะงั้น
แล้วก็
พี่อาเล็กซ์ต๋าาาาา
มาต่อด่วนนนนน :angry2:
-
:o12: ทำไมกัน นี่มันเกิดอะไรขึ้น ดิวเข้าใจผิดอะไร ทำไมๆๆๆๆๆๆ
อยากให้ได้กัน แต่ไม่อยากให้ได้กันแบบเน้ :z3:
-
:m15: :m15: :m15: :m15: :m15: :m15: :m15: :m15:
:monkeysad: :monkeysad: :monkeysad: :monkeysad: :monkeysad: :monkeysad: :monkeysad:
:sad11: :sad11: :sad11: :sad11: :sad11: :sad11: :sad11: :sad11: :sad11:
ดิวไม่รอช้า เริ่มการซุกไซร้ผมต่ออย่างรุนแรง ไล่จากซอกคอลงมาถึงหน้าอกของผม เค้าทั้งบีบ ทั้งเค้น และกัดหัวนมของผมอย่างแรง เหมือนกับอยากจะกัดมันให้ขาดออกไปจากตัวของผม ผมเจ็บมาก เจ็บอย่างบอกไม่ถูก ถ้าเป็นการมีเซ็กส์ธรรมดาปกติทั่วไปนี่ ผมคงจะมีอารมณ์ร่วมอยู่บ้าง แต่นี่ ผมมีแต่ความหวาดกลัว แล้วดิวก้อไซร้ไล่ต่ำลงมาจนถึงท้องน้อยและส่วนสำคัญของผม เค้าจับมันยัดเข้าปากอย่างไม่ทะนุถนอม เค้าบีบเค้นแรงมาก จนผมรู้สึกเจ็บมาก น้ำตาผมไหลตลอดเวลา นั่นคือปฏิกิริยาอย่างเดียวที่ผมแสดงออกมาได้ จากนั้นไม่นาน ดิวก้อทำในสิ่งที่ผมกลัวที่สุด.........
ดิวกางขาทั้งสองข้างของผมออก แล้วเค้าก้อแทรกตัวเค้าเข้ามา จากนั้นดิวก้อล้มลงแล้วยกบั้นท้ายของผมขึ้น แล้วก้อถ่มน้ำลายใส่ที่ก้นผม จากนั้นก้อก้อจับเอาท่อนเอ็นขนาดมหึมาของเค้า ให้เข้ามาที่ร่องคแบของมัน มันฝืดมาก และผมรู้สึกแสบเป็นอย่างมาก ปากจะร้อง ยังร้องออกมาไม่ได้ มันทรมานสุดๆ ผมทำได้แค่หลับตาผมไว้ ไม่อยากเห็นภาพของคนที่ผมรัก ทำกับผมอย่างกับไม่ใช่ผม ดิวพยายามเบียดเข้ามาอยู่นาน แต่มันไม่เข้าสักที แต่ดิวก้อยังพยายามอยู่ จนผมรู้สึกว่า ส่วนหัวของมันจะเข้ามาได้แล้ว ผม ผมรู้สึกเจ็บแบบสุดๆ เจ็บแบบที่ไม่เคยเจ็บมาก่อน มันเป้นความเจ็บปวด ทั้งกายและใจอย่างหาที่เปรียบไม่ได้ นี่หรือ ความรู้สึกของคนที่โดนข่มขืน มันเจ็บปวดขนาดนี้เชียวเหรอ ??? แต่กับผม ผมโดนคนที่ผมรัก ข่มขืนงั้นเหรอ ???
พรวด !!!!!!! เป็นเสียงในความรู้สึกของผมที่ผมได้สิน นี่ไอ้นั่นมันเข้ามาอยู่ในร่างกายของผมแล้วเหรอ ทำไม ทำไม มันเจ็บปวด แสบ คับแน่น จุกอัดไปทั่วท้องน้อย ทำไม ทำไมมันทรมานอย่างนี้ ไหนเค้าบอกว่า มีเซ็กส์มันสนนุก มันมีความสุขไง ทำไมผมไม่รับรู้ความรู้สึกนั้นแม้แต่นิดเดียว ร่างผมแทบจะแหลกลงตรงนั้น ผม ผมก้อยังคงร้องไห้อยู่ ร้องแบบไม่มีเสียง แต่ในใจผมแทบจะกรีดร้องออกมาดังๆ ไม่ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
“ อาสสสสสสสส์ แม่ม ฟิตโครต นี่อย่าบอกน่ะว่า เมิงไม่เคยผ่านใครมาก่อน กรูนึกว่า ที่เมิงไปแรดกะผู้ชายคนอื่นที่ภูเก็ตเนี่ยะ มึงจะฟัดกันสนั่นเกาะไปแล้วซะอีก เอ๊ะ หรือว่าไอ้นั่นมันเล็กว่ะ รูของเมิงเลยฟิตเมื่อมาเจอของกรู แต่ช่างแม่มเหอะ กูขอสนุกก่อนล่ะตอนนี้ ฮ่าๆๆๆ “ ดิวพูดไป กระแทกมาที่ร่องแคบของผมอย่างแรง ผมทั้งเจ็บ ทั้งแสบ ทั้งจุกอย่างหาที่เปรียบไม่ได้ ผมทำอะไรไม่ได้เลย ได้แต่ร้องไห้ กับโชคชะตาที่ทำร้ายผมอย่างนี้ ผมผิดอะไรเหรอ
“ โอ๊ยยยยยยย แม่ม มันว่ะ เอากับเมิงนี่มันสนุกสุดๆเลย รู้งี้กรูเอากะเมิงตั้งนานแล้ว ฮ่าๆๆๆๆ เป็นไงล่ะ สนุกไหม รสชาตของการที่ได้กรูเป็นผัวของเมิง มึงอยากได้กรูมากนี่ กรูจัดให้แล้วน่ะ ฮ่าๆๆๆๆ “
ปั๊บๆๆๆ เสียงเค้ากระแทกมาที่บั้นท้ายของผมอย่างรุนแรง และหนักหน่วง เหมือนกับเค้าไม่คิดเลยว่า ผมจะรู้สึกเจ็บกับการกระทำนี้แค่ไหน จากนั้นเค้าก้อพลิกตัวผมให้นอนคว่ำลงกับเตียง แล้วเค้าก้อนอนทับตัวผม แล้วกระแทกเข้ามาที่บั้นท้ายผมอีก เสียงร้อง และครวญครางของดิว บ้างก้อโห่ร้องอย่างกับคนป่าเถื่อน ดังตลอดเวลาที่เค้ากระทำกับผม ดูเหมือนว่าเค้าจะมีความสุข และสนุกมาก ที่ได้ทำอย่างนี้กับผม แต่สำหรับผมน่ะเหรอ มันไม่ได้ใกล้กับคำว่า ความสุขเลย แม้แต่นิดเดียว ฮืออออออออออออ
จากนั้นดิวก้อยกลำตัวของผมขึ้น แล้วกระหน่ำกระแทกมาที่บั้นท้ายผมแรงขึ้นมาอีก ปากก้อร้องครวญครางเสียงดังลั่นห้อง จากนั้นสักพักนึง เค้าก้อเกร็งร่างของเค้า แล้วก้อกระแทกอย่างแรงอีกประมาณ 4-5 ครั้ง แล้วก้อร้องออกมา
“ อาสสสสสสสส์ ฮ่าๆๆๆๆ เสร็จแล้วเว๊ยยยย ฮ่าๆๆๆๆ มันโว๊ยยยยยย มันสุดๆเลย กรูไม่เคยเอาใครแล้วมันเท่ากับเมิงมาก่อนเลย เมิงนี่มันเด็ดจริงๆน่ะ นี่ไม่รู้ว่าไอ้ต้งมันได้เอาเมิงบ้างรึยัง ถ้ายังน่ะ มันคงต้องเสียดายแน่ ที่ไม่ได้ลองของดีๆอย่างนี้ ฮ่าๆๆๆๆ ตอนนี้กรูขอพักก่อนน่ะ ไว้กรูมีอารมณือีกเมื่อไหร่ เรามาสนุกกันต่อน่ะจ้ะ “ พูดจบดิวก้อทิ้งตัวผมลงกับเตียง แล้วเค้าก้อถอนท่อนเอ็นของเค้าออกจากร่องแคบของผม ตอนที่ถอดออก มันเจ็บมาก จากนั้นเค้าก้อลุกออกจากเตียงไป
ดิวเค้าพูดและทำกับผม เหมือนกับเค้าเป็นคนบ้า ผมไม่เคยเห็นเค้าเป็นอย่างนี้มาก่อน ทำไมน่ะ ฮือๆๆๆ จากนั้นดิวก้อไปหยิบขวดเหล้า แล้วนั่งดื่มคนเดียวต่อ ตอนที่ผมนอนอยู่นั้น ผมได้กลิ่น กลิ่นเหมือนกับเลือด ใช่เลย.....เลือดผมคงไหลออกมาตอนที่เค้าข่มขืนผม ตาเค้าก้อจ้องมาที่ร่างที่ไร้วิญญาณของผมที่นอนอยู่บนเตียงนั่น สายตาเค้าเหมือนกับเคียดแค้นผมมาก เค้าดื่มหลายต่อหลายแก้ว แล้วไม่นานนัก เค้าก้อเดินมาหาผมอีก แล้วก้อขึ้นค่อมบนร่างของผม แล้วดิว ก้อปฏิบัติการกระทำ ที่เถื่อน และต่ำช้ากับผมต่อ
ดิว ดิวเค้ากระทำอย่างนั้นกับผมอย่างบ้าคลั่ง รุนแรง และไม่มีผ่อนปรน หลายต่อหลายครั้ง จนสติผมแทบจะไม่อยู่กับตัวแล้ว ผมเจ็บ เจ็บมาก ผมร้องไห้ จนน้ำตาผมไม่มีอีกแล้ว ร่างกายของผม เหมือนมันจะฉีกขาดออกจากกัน แล้วความรู้สึกทั่วร่างกายของผม มันก้อเริ่มชา มันเหมือนกับว่า ผมไม่รับรู้ความรู้สึกอะไรแล้ว นี่ผมกำลังจะตายใช่ไหม สติผมกำลังจะดับไปใช่ไหม ถ้าเป็นไปได้ ผมอยากตายไปตอนนี้เลย ผมไม่อยากตื่นขึ้นมา ไม่อยากมีชีวิตอยู่ต่อไป เพื่อรับรู้ว่า ดิว....คนที่ผมรักมากสุดหัวใจ เค้าได้ทำอะไรกับผมลงไป.............................
------------------------ จบตอนที่ 44 ------------------------
-
:z3:
ไม่เอาแบบนี้ :serius2:
สรุปเช้าวันต่อมา อี้ละเมอไปเอง
ก๊ากกกกกกกก
-
สงสัยว่าอี้จะฝันร้ายนะ
-
ตรูว่าแล้ว
สาเหตุเป็นอย่างที่คิดจริงๆ
ถ้าอี้ตาย ผมก็ตาย
ดิวมันบ้าไปแล้ว
หน้ามืดสุดๆ
แล้วจะต้องมานั่งเสียใจทีหลังอีกมั้ย
นี่คือผลของการฟังความข้างเดียวใช่มั้ย
ทำให้เห็นว่าอี้ทำให้ดิวเชื่อใจไม่ได้ และดิวก็ไม่มีวุฒิภาวะให้เท่ากับอายุเลย
นี่ถ้าอี้หลุดไปได้คงจะเตลิดเปิดเปิงเป็นแน่แท้
หมดกันแล้วความทรงจำด้านหลังครั้งแรกของอี้
มาโซเท่านั้นที่เจอแบบนี้แล้วจะติดใจ
สับขั้วกลับไปเป็นรุกเหอะ แล้วย้อนมาแก้แค้นทีหลัง
ของเราใหญ่ไม่พอก็ใช้ของปลอมนะ ดีมะ
ปล คงไม่ต้องบอกนะว่าผมใช้เวลาทำใจนานแค่ไหนก่อนเม้นอ่ะ
-
:haun4:
โอ๊ยๆๆๆๆๆๆๆ
ทามจายมะได้
ทามมายดิวต้องทำแบบนี้ด้วยน้า :m31: :beat: :z6:
-
:เฮ้อ:
ดิวขาดสติยั้งคิด
ถ้ามีสติซักนิด.....
คงไม่ทำผิดมากขนาดนี้
:o12:
แล้วเดี๋ยวพอได้สติกลับคืนมา
ก็.......จะมานั่งขอโทษขอโพยกัน
ขอโทษครับ....ผมผิดไปแล้วครับ
ยกโทษให้ผมน่ะครับ.....ผมรักอี้นะครับ :seng2ped:
:กอด1: กอดปลอบใจ...อี้ ---- ขอบคุณครับ Alexie
-
บอกได้คำเดียวว่าเศร้า! ถ้าดิวรู้ความจริงแต่เสียคนที่รักสุดหัวใจจะเป็นอย่างไร? ถ้าคนอย่างพี่ต้งยอมรับอี้ได้แม้จะไม่บริสุทธิ์แล้ว แล้วอี้ไปกับพี่ต้งจะเป็นอย่างไร บอกได้คำเดียวว่าสมควรครับ ทำร้ายคนรักได้ก็ลาโลกไปได้เลย :m31:
-
:sad11: :sad11: :sad11: :sad11: :sad11: :sad11: :sad11:
เนื้อเรื่องมันเป็นไปในแบบที่มันควรจะเป็นน่ะครับ
มันมีเหตุผลของมันเอง
โปรดทำความเข้าใจนิดนึง
ขอโทษด้วยน่ะครับ ถ้าทำร้ายความรู้สึกของใครหลายๆคน
เอาน่า เรื่องสนุกๆยังมีอีกเยอะ
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
:z3:
มาแต่หัว
ตัวยังไม่มา
เอิ้ก เอิ้ก
:z2:
-
พี่ดิวโหดร้าย
ทำไมไม่ฟังความพี่อี้ก่อน
มาทำร้ายพี่อี้แบบนี้ทำไม
:beat: :beat: :beat: :z6: :z6: :z6: :z6:พี่ดิว
:กอด1: :กอด1: :กอด1:พี่อี้
คิดได้ซะทีเหอะ พ่อคุณ ว่าคนที่โดนมันเจ็บ !
รอดูตอนต่อไปก่อน หุๆ จะรอดูว่า
พี่อี้กะพี่ดิวจะเป็นไงกันต่อ อิอิ
-
:เฮ้อ:
ยังม่ายมาอีกหรอค้าฟฟฟฟฟฟฟ
รออยู่นะค้าฟฟฟฟ
:L2:
-
:z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3:
:z6: :z6: :z6: :z6: :z6: :z6: :z6: :z6: :z6: :z6: :z6: :z6: :z6: :z6: :z6:
บทที่ 45 ความเจ็บปวด ที่สมควรได้รับ ( Is It What I Deserve ??? )
นี่มันที่ไหนกัน ทำไม ทำไมมันเป็นสีขาวไปหมด เอ๊ะ !!!!! หรือว่าผมฝันไปน่ะ หรือว่า หรือว่า..... ผมตายไปแล้ว แล้วผมกำลังจะไปสวรรค์ หรือนรกกันแน่ นี่มันยังไงกัน ผมเป็นอะไร ผมอยู่ที่ไหนกันแน่ โอ๊ยยยยยยยยยยยยย
ผมสะดุ้งตื่นขึ้นมา ในตอนเช้า ผมรู้สึกได้จากแสงที่ส่องเข้ามาในห้อง โอ๊ยยยย ทำไม ทำไมผมถึงรู้สึกเจ็บไปทั้งร่างอย่างนี้ มือ แขน ของผม ผมรู้สึกว่ามันขยับได้แล้ว แต่ แต่ โอ๊ยยยยย ผม ผมรู้สึกเจ็บร้าวไปทั้งตัว ผม ผมพยายามรวบรวมสติของตัวเองขึ้นมา แล้วผมก้อรู้ว่า ตอนนี้ผมนอนอยู่บนเตียง โดยมีมือมือหนึ่งโอบกอดผมไว้จากด้านหลังอยู่ ตกลงนี่ผมฝันไปใช่ไหม ไม่น่ะ ฮือออออ ทำไมมันเจ็บอย่างนี้อ่ะ และแล้ว สมองผมมันก้อกลับมาเป็นปกติ ผมจำ จำได้แล้วว่า ไอ้คนที่มันกอดผมอยู่นี้ มันคือคนที่ทำร้ายผมแน่ๆ ฮือออออออ ไอ้เลว ไอ้ดิว จากนั้นผมก้อพยายามขยับตัวออกจากอ้อมกอดของมัน แต่มันยากเหลืออเกินที่จะทำได้ ผมขยับที น้ำตาผมก้อไหลออกมาด้วยความเจ็บปวด ผมรู้สึกว่า ไม่มีส่วนไหนเลยในร่างกายของผม ที่ไม่เจ็บปวด
“ ตื่นแล้วเหรอ จะไปไหนน่ะ ตอนต่อก่อนเดะ เมื่อคืนเราทำกันไปหลายกยน่ะ ยังจะมีแรงลุกอีกเหรอ “ เสียง เสียงไอ้คนสาระเลวนั้นมันพูดกับผมมาจากด้านหลังของผม
“ ปะ ปะ ปล่อย ชั้น “ ผมพูดออกมาได้แค่นี้ ผมไม่รู้ว่าในตอนนั้น ทำไมผมไม่ด่ามันไป หรือว่าพูดอะไรกับมันมากไปกว่านั้น
“ จะปล่อยทำไมเล่า เมื่อคืนเราก้อยังสนุก และมีความสุขด้วยกันอยู่เลย รู้ไหม ตอนแรกน่ะ เธอก้อเกร็งๆ เหมือนอยากจะร้อง แต่ร้องไม่ออก ใช่สิ คงเพราะฤทธิ์ของยาชา และหลังจากนั้นนานๆเข้า เธอก้อเริ่มร้องครางออกมาแล้วนี่ แสดงว่าคงมีความสุขเหมือนกัน ใช่ไหมล่ะ น่ะๆๆ นอนต่อเหอะ แล้วค่อยกลับกัน “ ไอ้ดิว มันเหมือนเหมือนกับว่ามันไม่ได้ทำเลวอะไรกับผมไว้เลว ไอ้สาระเลวนี่ มัน ๆๆๆๆ.....
“ ปะ ปะ ปล่อย กรู กรู จะกลับบ้าน ไอ้เลว “ ผมพยายามเค้นเสียงออกมาได้แค่นั้น ไอ้ดิวมันได้ยิน มันก้อผละออกจากตัวผม แล้วลุกขึ้นนั่ง จากนั้นมันก้อพลิกร่างของผมให้นอนหงาย เพื่อประจัณหน้ากับมัน
“ เมิงอย่ามาปากดี นี่เมิงกำลังพูดอยู่กับผัวของเมิงน่ะ พูดจาให้มันดีๆหน่อย ไม่อย่างนั้น เมิงจะเจ็บตัวมากไปกว่านี้ “ ไอ้ดิวมันตะคอกใส่ผมเสียงดังลั่น แต่ในใจผมตอนนั้น มันไม่ได้กลัวไอ้ดิวอีกแล้ว ผมมีแต่ความเกลียด เกลียด แล้วก้อเกลียด
“ เมิงไม่ใช่ผัวกรู เมิงมันเป็นสัตว์เดรัจฉาน ไอ้เลว เมิง เมิงมันไม่ใช่คน “
ผลั๊วะ !!!!! เสียงไอ้ดิวมันตบหน้าผมดังสนั่น ผมรู้สึกชาไปทั้งหน้า จากนั้นเลือดที่ปากผมก้อเริ่มไหลออกมา แล้วความเจ็บมันก้อตามมาอีกครั้ง แต่ครั้งนี้ มันเทียบไม่ได้เลย กับสิ่งที่ผมโดนเมื่อคืนนี้
“ กรูบอกให้เมิงพูดกับกรูดีๆ ไม่อย่างนั้น “ แล้วไอ้ดิวมันก้อหยิบมือถือของมันขึ้นมา
“ กรูจะเอารูป และคลิปทั้งหมดที่กรูถ่าย ไปลงเน็ต และส่งให้กับลูกค้าของเมิงทุกคน เค้าจะได้รู้ว่า เมิงนี่ นอกจากจะทำงานเก่งแล้ว เรื่องบนเตียงยังเร่าร้อนแล้วสุดยอดขนาดไหน อยากลองไหมล่ะ นี่ไงล่ะ มันช่วยย้ำเตือนความทรงจำของเมิงได้ไหมว่า มันคล้ายๆกับสิ่งที่เมิงได้เคยทำกับกรู คิดไม่ถึงสิน่ะ ว่ากรรมมันจะตามเร็วแบบติดจรวดแบบนี้ ฮ่าๆๆๆ “
-
เลือด สาด แบบ นี้ ไม่ ชอบ บบ บ บ :serius2:
สงสาร อี้ :z3:
-
:m20: :m20: :m20: :m20: :m20: :m20: :m20: :m20: :m20: :m20: :m20: :m20:
มาลงให้แล้วคร๊าบบบบบบบบบบ
แหมๆๆๆๆ ช้านิด ช้าหน่อย ทำเป็นทวง อิอิ
เป็นไงล่ะ สะใจใช่ไหมครับ อิอิ
-
:o12:
แงแงแงแงแง
ทามมายสั้นจังเลยอ่าค้าฟฟฟฟฟฟฟ
มาต่ออีกนะค้าฟฟฟฟฟฟ
:3123: :3123: :3123: :3123: :3123: :3123: :3123:
-
แล้วจะไม่พูดกันดีๆแล้วหรือครับ ถ้าดิวทำอย่างที่พูดจริง อี้อาจจะทำร้ายตัวเองก็ได้นะ
-
:z6:
ทำร้ายกันเกินไปแล้ว....ไอ่คุงดิว
ไหนฟ่ะ...ที่บอกว่ารักกัน
ยังงี้.....อย่ารักกรู ดีก่า
ทิ้งมันไปเลยครับอี้....แล้วมาเดินเกี่ยวก้อยกับผมน่ะครับ :n1:
:pig4: ขอบคุณครับ อเล็กสั้น เอ๊ยยย อเล็กซี่......อะเจ๊ยยยยยยย
-
:z6: :beat:
ไอ้พี่ดิว
ทำไมต้องทำงี้
-
อร๊ายยยยยยยยยยยย
ดิวเป็นอะไรอ่ะ
แล้วทามไมถึงทำอย่างนี้
(อยากรู้มาก พี่อเล็กซี่ต่อด่วนค่ะ)
-
พิศาลมาเองเลยงานนี้ กลายเป็นตบจูบๆๆๆ ไปแว้ววว :sad4:
-
:o12:
ง่า
ยังไม่มาอีกหรอค้าฟฟฟฟฟ
จาลองแดงแล้วนะเนี่ย
อิอิอิ
-
นั่นตูว่าแล้วววววว....
ว่าต้องแบบนี้ .....
แค้นน่าดูเลยสิ
เจ้าดิววว เกิดไรขึ้นฟะ
พี่อี้มาต่อเร้ววว
-
:m31: :m31: :m31: :m31: :m31: :m31: :m31: :m31: :m31: :m31: :m31: :m31: :m31:
“ กรูจะเอารูป และคลิปทั้งหมดที่กรูถ่าย ไปลงเน็ต และส่งให้กับลูกค้าของเมิงทุกคน เค้าจะได้รู้ว่า เมิงนี่ นอกจากจะทำงานเก่งแล้ว เรื่องบนเตียงยังเร่าร้อนแล้วสุดยอดขนาดไหน อยากลองไหมล่ะ นี่ไงล่ะ มันช่วยย้ำเตือนความทรงจำของเมิงได้ไหมว่า มันคล้ายๆกับสิ่งที่เมิงได้เคยทำกับกรู คิดไม่ถึงสิน่ะ ว่ากรรมมันจะตามเร็วแบบติดจรวดแบบนี้ ฮ่าๆๆๆ “
มันพูดอะไรของมัน ใครไปทำอะไรมัน ผมไปทำอะไรให้มัน นี่มันเรื่องอะไรกันเนี่ยะ สรุปแล้วผมถูกกล่าวหาว่าผมทำอะไรไม่ดีกับมัน ทั้งๆที่ผมเองไม่ได้ทำอย่างนั้นเหรอ ผมควรจะพูดกับมันดีไหม หรือว่ายังไง......
“ ไอ้เลว เมิงมันเลวมาก แล้ววันหนึ่ง เมิงจะเสียใจกับการกระทำของเมิง “
ผมพูดได้เท่านี้ เพราะในใจผมคิดว่า ถ้าผมจะพูดหรืออธิบายอะไรไป ก้อคงไม่มีประโยชน์อีกแล้ว เค้าได้พิพากษาผม และลงโทษของผม อย่างที่เค้าคิดว่าสมควรไปแล้ว ถ้าผมจะพูดไปตอนนี้ ผมก้อคงย้อนเวลา เพื่อที่จะยับยั้งเรื่องที่มันเกิดขึ้นเมื่อคืนนี้ไม่ได้หรอก เพราะว่ามันได้ผ่านไปแล้ว มันได้ทำลายชีวิตผมไปแล้วด้วย
“ เสียใจงั้นเหรอ เหอะ เมิงยังรู้จักคำนั้นน้อยไป กรูบอกแล้วว่า นี่แค่น้ำจิ้ม เมิงต้องเจอหนักกว่านี้อีกเยอะ คืนนี้เมิงก้อแค่ ตกเป็นเมียอย่างถูกต้อง ตามที่เมิงอยากจะเป็น หลังจากนั้น มันคือนรกที่จะตามมาหลอกหลอนเมิงอีกที เมิงเข้าใจไหม “
“ กรูไปทำอะไรให้เมิงเจ็บช้ำน้ำใจนักหนา เมิงถึงได้ทำเลวกับกรูอย่างนี้ ฮ่ะ กรูถามหน่อย “ ผมตะคอกถามไปอย่างเหลืออด พรางน้ำตาผมก้อไหลไปโดยไม่รู้ตัว
“ ทำเลวงั้นเหรอ เมิงเรียกว่าสิ่งที่เมิงทำกับกรูนี่มันแค่การทำเลวงั้นเหรอ การที่ทำให้คนๆคะนึงต้องเสียผู้เสียคนนี่ มันแค่การทำเลวงั้นเหรอ การที่เมิงทำร้ายจิตใจกรูนี่ มันแค่การทำเลวใช่ไหม ฮ่ะ จิตใจเมิงทำด้วยอะไร กรูขอถามหน่อย ทำไมเมิงทำกับกรูอย่างนี้ กรู กรูคนที่เคยรักเมิงหมดหัวใจ ทำมายยยยยยยยย “ ไอ้ดิวมันตะคอกใส่ผมเสียงดังมาก มันคงจะโกรธผมสุด โดยที่ผมไม่รู้ตัวเลยว่า ผมทำอะไรให้เค้าโกรธ หรือไม่พอใจขนาดนี้
“ ถ้าเมิงคิดว่ากรูทำร้าย ทำให้เมิงเจ็บช้ำน้ำใจขนาดนั้น ทำไมเมิงไม่ฆ่ากรูให้ตายเลยล่ะ จะปล่อยกรูไว้ทำไม เอาเลยสิ ตอนนี้ ตอนที่กรูนอนอยู่ตรงนี้ ไม่มีทางสู้หรือขัดขืนได้ ฆ่าเลยสิ เพราะยังไงกรูก้อได้ตายไปแล้ว ด้วยน้ำมือของเมิง “ ผมเองก้อตะคอกกับไปทั้งน้ำตาเช่นกัน มันเป็นความเหลืออด มันสุดๆ แบบว่า ถ้าผมเลวกับเค้าขนาดนั้น ก้อฆ่าผมเลยสิ
“ ฆ่าให้ตายงั้นเหรอ มันง่ายไปว่ะ เมิงยังต้องเจออะไรอีกเยอะ เมิงไม่ได้ยินที่กรูพูดรึไง “
เราต่างคนต่างก้อจ้องตากันเขม็ง ผมเองน้ำตาก้อยังไหลอยู่ แต่ดิวนี่สิ ดูจะโกรธแค้นผมมาก ผมเองก้อเช่นกัน
“ เอาล่ะ กรูไม่อยากเถียงกับเมิงแล้ว เดี๋ยวกรูจะไปอาบน้ำแล้วก้อจะกลับกัน “ ดิวพูดจบก้อเดินลุกออกจากเตียงไป
“ กรูไม่ไปกับเมิง เชิญเมิงกลับไปคนเดียวเหอะ “ ผมพูดไปอย่างเหลืออด ไอ้ดิวได้ยินก้อหันหลังกลับมาพูดกับผมอีก
“ ไม่กลับได้ไง อย่าลืมสิ วันนี้เมิงยังต้องทำงานให้กรูอีกน่ะ นัดลูกค้าไว้ตอนบ่ายจำไม่ได้หรือไง “
“ กรูกลับเองได้ แต่กรูขอยืนยันว่า กรูไม่ขอร่วมทางกับเมิง เมิงได้ยินที่กรูพูดชัดไหม “
-
เอาเข้าไป
สติแตกกันเข้าไป
อิดิวววววว
ช่วยพูดให้เข้าใจได้มะฮะ ??
การุไม่เก็ต ???
ไม่เข้าใจ ........
โตหยั่งกะควาย
แต่วุฒิภาวะทางปัญญา เท่ากะหมา .....
หล่อแต่ควาย ไม่ต่างไรกะคนไม่หล่อเล้ยยยย
เวนตะไรจริงๆ ขอให้โชคดีนะ พ่อคนพิการทางโสตประสาท
-
:o12:
คนที่เคยถูกเรียกว่า...คนรัก
ทำร้ายกันขนาดนี้เลยเหรอออออ...ดิว
ไม่อยากจะเชื่อ
ไม่อยากจะเชื่อเลย....จริงๆ
:pig4: ขอบคุณครับ อเล็กซี่
-
:o12:
คนที่เคยถูกเรียกว่า...คนรัก
ทำร้ายกันขนาดนี้เลยเหรอออออ...ดิว
ไม่อยากจะเชื่อ
ไม่อยากจะเชื่อเลย....จริงๆ
:pig4: ขอบคุณครับ อเล็กซี่
เค้าเปนคนพิการค่ะ
-
:m31: ใคร ใครกันคือผู้บงการอยู่เบื้องหลังแผนการร้ายๆนี้
ทำให้ 2 คนแตกหักกันตั้งกะยังไม่ทันได้เริ่มอย่างจริงจังเลย
อนาถจิตแท้ๆ :เฮ้อ:
-
อืมม์ จะเกี่ยวกับคอมพิวเตอร์ของอี้ที่ให้พี่กรณ์ใช้อะป่าวคับ o22 o22
หรือว่าเปนการร่วมมือกันระหว่างโจทย์เก่าอี้น่ะคับ :sad11: :sad11:
-
พูดได้คำเดียวว่าเป็นเวรกรรมของอี้
กำลังแอบเดาว่าเป็นการร่วมมือกันของพี่กรณ์กับคุณพ่อของดิวแน่เลย
เอาล่ะสิอี้ก็โกรธจนไม่ยอมอธิบายความจริงกับดิวแน่เลย
เรื่องไปกันใหญ่แล้ว
-
:o12: :sad4: :o12: :sad4: :o12: :sad4: :o12: :sad4: :o12: :sad4: :o12: :sad4:
“ กรูไม่ไปกับเมิง เชิญเมิงกลับไปคนเดียวเหอะ “ ผมพูดไปอย่างเหลืออด ไอ้ดิวได้ยินก้อหันหลังกลับมาพูดกับผมอีก
“ ไม่กลับได้ไง อย่าลืมสิ วันนี้เมิงยังต้องทำงานให้กรูอีกน่ะ นัดลูกค้าไว้ตอนบ่ายจำไม่ได้หรือไง “
“ กรูกลับเองได้ แต่กรูขอยืนยันว่า กรูไม่ขอร่วมทางกับเมิง เมิงได้ยินที่กรูพูดชัดไหม “
ไอ้ดิวมันได้ยินดังนั้น มันก้อพุ่งเข้าใส่ผมทันที จากนั้นมันก้อใช้มือข้างนึงบีที่ปากผมอย่างแรง ส่วนอีกข้างก้อบีบที่ต้นแขนผมอย่างแรงเช่นกัน แววตาของใมนดูวาวโรจน์ มันคงโกรธผมสุดๆ
" ถ้าเมิงยังปากดีกับกรูอีกน่ะ กรูจะทำกับเมิงเหมือนเมื่อคืนนี้อีก หรือว่าเมิงอยากจะลอง กรูขอบอกน่ะว่ากรูไม่ได้ล้อเล่น "
ผมเองก้อด้วยความเหลือทน รวบรวมกำลังตัวเองที่ยังเหลืออยู่ ผลักตัวไอ้ดิวออกไปจนสุดแรง จนมันผงะถอยหลังไป ผมยอมให้มันมาทำอย่างนี้กับผมไม่ได้แล้ว พรางน้ำตาผมก้อไหลพรากออกมาอีก
" เอาเลยสิ เชิญเลย เมิงอยากทำอะไรก้อเชิญ กรูมันไม่มีทางสู้ได้หรอก เอาเลยสิ ก่อนที่เมิงจะไม่มีโอกาสอีก แต่อย่าหวังว่าเมิงจะได้มาขมขู่กรูอีก กรูไม่ยอมเมิงต่อไปอีกแล้ว ไอ้ชั่ว " ผมตะโกนด่าออกไปทั้งน้ำตา
" ทำไมกรูจะขู่เมิงไม่ได้ เอางี้ดีไหม เดี๋ยวพรุ่งนี้กรูจะจัดการส่งรูปและคลิปพวกนี้ ไปให้พ่อและแม่เมิงดู แล้วเต่งเรื่องไปประมาณว่า ทุกวันนี้ ลูกของพวกเค้า ไม่ได้ทำงานอย่างที่พวกเค้ารู้อย่างเดียว แต่ยังรับจ๊อบด้วยการขายตัวด้วย ดีม่ะ มีรูปและคลิปประกอบด้วย เอาอย่างนี้ดีกว่าน่ะ น่าจะสนุกกว่า หรือเมิงคิดว่ามีอะไรที่เจ๋งๆกว่านี้ "
.......นี่หูผมฝาดไปใช่ไหม ผม ผม ตั้งแต่เกิดมา ไม่เคยได้ยินอะไรที่มันเลวร้ายกว่านี้อีกแล้ว นี่มันคือการกระทำที่เกิดจากมนุษย์เหรอ??? นี่คือดิวคนที่ผมเคยรักใช่ไหม ??? มันทำร้ายทั้งร่างกายและจิตใจผมยังไม่พอ มันยังจะตามไปทำร้ายครอบครัวผมอีกเหรอ จิตใจมันทำด้วยอะไร ???? ฮืออออออออ ผมได้แต่ร้องไห้ด้วยความอดสูอยู่ตรงนั้น เพราะผมรู้ดีว่า ตัวผมนั้นคงทำอะไรไม่ได้แล้ว
" ที่เมิงเงียบไป กรูจะถือว่าเมิงตกลงทำตามที่กรูบอกแล้ว เดี๋ยวกรูไปอาบน้ำก่อน จากนั้นก้อกลับกัน ขอบอกไว้ก่อนเลยน่ะว่า อย่าได้เพียงแม้แต่จะคิดที่จะหนีไปจากกรู ไม่งั้น เมิงจะได้รู้ซึ้งว่า กรูทำเลวกับเมิงได้มากกว่าที่เมิงคิด "
ไอ้ดิวมันพูดจบก้อเดินเข้าไปในห้องน้ำ ส่วนผมก้อนั่งร้องไห้เสียใจอย่างแสนสาหัสอยู่ตรงนั้น ผมจะร้อง ร้องอยู่ตรงนี้ และหลังจากที่ไอ้ดิวมันเดินออกมา ผมจะไม่ให้มันเห็นน้ำตาผมอีกแล้ว มันจะไม่มีโอกาสได้เห็นอีก ไอ้คนเลว ผมขอสาบานกับตัวเองไว้ว่า จากวันนี้และตลอดไป ผมจะไม่มีวันให้อภัยมันอีกเด็ดขาด และถ้ามีโอกาส ผมจะทำทุกวิถีทางเพื่อให้ชีวิตของมันพินาศด้วยมือของผมเอง
ไม่นานนักไอ้ดิวมันก้อเดินออกจากห้องน้ำมา แล้วมันก้อเดินตรงมาที่ผม
“ เมิงไปล้างหน้าล้างตาซะ แล้วใส่เสื้อผ้า ส่วนเสื้อที่มันขาด เมิงก้อใส่เสื้อนอกของกรูคลุมไปก่อน กันอุจาดตา ไปได้แล้ว “
-
^
^
^
จากพระเอก กลายเป็นผู้ร้ายซะได้ o6
-
อืม ..... ดีมากกก
อิสมองควาย ......... ขอบคุณนะ
การูว่า อิหลิงๆนี่ทำเสียชาติพันธุ์ชะนีแท้ๆด้วยกันแล้ว
เมิงเป็นคนรักของอี้ที่เลวเยี่ยงสัตว์เดียรัจฉาน
ไม่แม้แต่จะถามว่าเกิดอะไรขึ้น รึ ตอบอะไรให้เข้าใจ
เอาแต่คิดเออเอง ประหนึ่ง ที่คนไร้สามัญสำนึกเค้าทำกัน
เอาแต่ความรู้สึกตัวเองคนอื่นเปนไงช่างหัวมัน ขอให้รู้ไว้ว่า
ขอบคุณมากที่ทำให้รู้ว่ายังมีคนที่อายุที่พอจะสามารถเป็นพ่อคนได้
แต่ทำตัวยิ่งกว่าเด็กอนุบาล ทำตัวป่าเถื่อน ประหนึ่งสัตว์ป่าที่ไม่มีสมอง
ขาดสติแบบพวกเบาปัญญา ที่เจอปัญหาอะไรใช้แต่กำลังแก้ไข
ขอบใจนะ ที่ทำให้รู้ว่า มีสัตวเดียรัจฉานในร่างมนุษย์ อยู่บนโลกด้วย
ถ้าในอนาคตไม่มีใครเค้าอยากอยู่ด้วย.....ขอให้รู้ไว้ว่ามันมาจากสันดานเยี่ยงสัตว์เดียรัจฉาน
ของตัวเองนั่นแหละ .... ขอบคุณพี่อี้ด้วยที่ช่วยทำให้นู๋เหน ผช ในอีกมุมนึง จะได้ระวัง
ของๆตัวเองไว้บ้างหากมันสติแตกขึ้นมาแบบนี้จะได้เชือดมันได้โดยไร้ความปราณี.......
-
อยากบอกว่ายังไงๆก็ยังรักและนับถือในความรักของพี่ต้งเสมอ ไม่นึกเลยว่าคนเราจะเป็นได้เยี่ยงนี้ เฮ้อ
-
ทำไมยิ่งอ่านแล้วยิ่งรู้สึก เกลียด เกลียดผู้ชายอย่างพี่ดิว
ตัดสินพี่อี้ ง่ายเกินไปหรือเปล่า
รักแต่ไม่เคยเชื่อใจ ?
รักแต่ไม่ยอมถามให้มันชัดๆ
นั่นยังเรียกว่ารักอยู่เหรอ
ตอบไปเลยสิคะ พี่อี้ว่า ถ้ารักของเธอมันเป็นอย่างนี้ ต่อให้เหลือเธอเป็นผู้ชายคนเดียวบนโลกใบนี้ ชั้นก้อไม่ต้องการ
กลับไปหาพี่ต้งดีกว่า
ถึงพี่อี้จะรักพี่ต้งไม่ได้
แต่พี่ต้งก้อเป็นคนนึงที่อยู่ข้างๆ พี่อี้เสมอนะ
พี่ต้งออกแนวว่ารู้ทั้งรู้ว่าคนที่ตัวเองรักไปรักคนอื่น
พี่ต้งยังไม่ทำหยั่งงี้กะพี่อี้เลย
ขอโทษพี่ต้ง ที่เคยพูดไม่ดีค่ะ :z10:
-
:monkeysad:
แค่เพียงเท่านี้....ก็พอจะบอกได้แล้วว่า
ตลอดเวลาที่ผ่านมา...ดิวรักใครมากที่สุด
รัก...ตัวเอง
อาจจะจริงอยู่ ที่ดิวบอกว่ารักอี้
แต่เหตุผลที่ดิวรักอี้....
ก็เพราะอี้รักดิว ไงล่ะ
คนแบบนี้ มีให้เห็นเยอะแยะไป
เพิ่มดิวอีกซักคน จะเป็นไร :seng2ped:
:กอด1: ขอบคุณครับ อเล็กซี่ +1 ให้ครับ
-
งงกับการกระทำของดิว ไม่เข้าใจเลย
-
...มันคงมี..เหตุ..ให้ดิว...กระทำ..อย่างนี้ละมั้ง
...จะรอดู...ผล...หรือบทสรุป ตอนสุดท้ายละกัน..
...หวังว่าทุกอย่างจะคลี่คลาย ไปในทางที่ดี
...อยากรู้เหมือนกันอะไร เป็นตัวแปร หรือ สาเหตุสำคัญ ที่ดิวต้องทำแบบนี้
...Alex สู้ๆๆ ขอบคุณที่ลงเรื่องให้อ่านอยู่เรื่อยๆๆ ตามอ่านอยู่ตลอดจ้า :L2:
-
:z10: :z10: :z10: :z10: :z10: :z10: :z10: :z10: :z10: :z10: :z10: :z10:
ไอ้ดิวมันพูดจบก้อเดินเข้าไปในห้องน้ำ ส่วนผมก้อนั่งร้องไห้เสียใจอย่างแสนสาหัสอยู่ตรงนั้น ผมจะร้อง ร้องอยู่ตรงนี้ และหลังจากที่ไอ้ดิวมันเดินออกมา ผมจะไม่ให้มันเห็นน้ำตาผมอีกแล้ว มันจะไม่มีโอกาสได้เห็นอีก ไอ้คนเลว ผมขอสาบานกับตัวเองไว้ว่า จากวันนี้และตลอดไป ผมจะไม่มีวันให้อภัยมันอีกเด็ดขาด และถ้ามีโอกาส ผมจะทำทุกวิถีทางเพื่อให้ชีวิตของมันพินาศด้วยมือของผมเอง
ไม่นานนักไอ้ดิวมันก้อเดินออกจากห้องน้ำมา แล้วมันก้อเดินตรงมาที่ผม
“ เมิงไปล้างหน้าล้างตาซะ แล้วใส่เสื้อผ้า ส่วนเสื้อที่มันขาด เมิงก้อใส่เสื้อนอกของกรูคลุมไปก่อน กันอุจาดตา ไปได้แล้ว “
ผมจำใจต้องทำตามที่มันสั่ง พอผมลุกขึ้นแล้ว ตัวผมเงอก้อทรุดลงไปที่เตียงอีก ไอ้ดิวเห็นดังนั้นมันก้อทำท่าเหมือนจะเข้ามาพยุงตัวผมไว้ แต่มันก้อไม่เข้ามา แล้วหันหน้าหนีไปทางอื่น ที่เป็นทรุดลงไป คงเพราะว่าร่างกายผมมันบอบช้ำมากๆ มันเจ็บปวดไปหมดทั่วทั้งร่าง ผมเองยังไม่กล้าก้มลงมองตามร่างกายเลยว่า มันทำร่องรอยอะไรไว้ให้ผมบ้าง ช่างมันเถอะ ร่องรอยบาดแผลตามร่างกาย เดี๋ยวมันก้อหาย แต่ร่องรอยที่ใจผมน่ะสิ ชาตินี้ผมคิดว่ามันคงไม่มีวันลบไปแน่ๆ และผมก้อจะไม่มีวันลืมเรื่องนี้ไปจนวันสุดท้ายของชีวิตผม
ผมพยายามอย่างหนัก ที่จะพาร่างกายที่บอบช้ำสุดๆของผม เข้าไปในห้องน้ำ ซึ่งมันยากมาก ทั้งเนื้อทั้งตัวผมก้อไม่มีเสื้อผ้าชิ้นใด้ติดตัวเลย ตอนที่ผมเดินไปนั้น ตาผมก้งต่ำลงไป ผมก้อเห็นลอยเลือดที่แห้งแล้ว ติดเต็มไปหมดที่ช่วงขาของผม ใช่สิ มันคงไหลออกมาตอนที่ผมโดน.....ไอ้เดียรัจฉานนี่มันทำอย่างนั้นกับผม ผมเห็นแล้ พยายามเงยหน้าขึ้นไ ม่อยากเห็นร่องรอยใดๆอีก พรางทั้งกลั้นน้ำตาไม่ให้ไหลอีก ทั้งๆที่ยากเหลือเกิน จนผมสามารถเข้าไปให้ห้องน้ำได้ จากนั้นผมก้อเดินไปที่อ่างล้างหน้า สิ่งที่ผมเห็นนั้นมัน.........
มันเป็นอะไรที่เลวร้ายมาก ในสายตาของผม ตามเนื้อตัวของผม มีร่องรอยอยู่เต็มไปหมด ผมเห็นเลือดไหลซืบๆอยู่ที่หน้าอกข้างซ้ายของผม หัวนมทั้งสองข้างของผมก้อมีรอยกัดเป็นรูปฟันเต็มไปหมด ไม่ต้องพูดถึงส่วนต่างๆตามที่อื่นๆของผม แล้วน้ำตาของผมมันก้อไหลออกมาอีก นี่น่ะหรือ คือการกระทำของคนที่เค้าเคยบอกว่ารักผม ??? นี่เค้าโกรธแค้นผมขนาดนี้เลยเหรอ ??? ผมไปทำอะให้เค้าเจ็บช้ำน้ำใจนักหนา ??? ถ้าผมเลวขนาดนั้น ทำไมเค้าไม่ฆ่าผมให้ตายๆไปให้มันรู้แล้วรู้รอดไปเลยล่ะ มันจะได้สาสมกับสิ่งที่เค้าบอกว่า ผมได้ทำเลวกับเค้าไว้
ผมพยายามล้างหน้าไป น้ำตาก้อไหลไปด้วย ผมล้างด้วยความยากลำบาก เพราะตามเนื้อตามตัวของผมมันเจ็บไปหมด ในใจผมก้อคิดว่า ผมจะจำเหตุการณ์นี้ไปตลอดชีวิตของผม ผมพยายามล้างแขนของผมที่มีร่องรอยที่ไอ้สัตว์นรกที่มันสิงอยู่ในร่างคนทำไว้ ซึ่งจะว่าไป ล้างเท่าไหร่ มันก้อคงไม่ออกไปหรอก ผมร้องไห้อย่างหนัก จนร่างกายผมทนไม่ไหว ทรุดลงกับพื้น แล้วผมก้อได้แต่นั่งร้องไห้อยู่ตรงนั้น
ปัง ๆๆๆๆ !!! เสียงประตูดังลั่น คงจะเป็นไอ้ดิวนั่นแหละที่เคาะมัน
“ นี่เมิงวจะล้างหน้าไปถึงชาติไหน กรูไม่ได้มีเวลามากถึงขนาดต้องมารอเมิงขนาดนี้น่ะ เร็วๆน่ะเว๊ย ถ้าช้ากว่านี้อีกแม้แต่นาทีเดียว กรูจะพังประตูเข้าไปแล้วจับเมิงมาปล้ำอีก ขอบอกน่ะว่าอย่าให้กรูเหลืออด ความอดทนกรูยิ่งต่ำๆอยู่ “ ไอ้ดิวตะโกนเสียงดังออกมาจากด้านนอกประตู
ผมเองก้อไม่ได้ตอบโต้อะไรไป ก้อได้แต่ต้องจำยอมลุกขึ้นอย่างยากลำบาก และก้อรีบเช็ดน้ำตา และล้างหน้าให้เสร็จ จากนั้นผมก้อเดินออกมาจากห้องน้ำ พยายามประคองตัวให้เดินปกติที่สุด จากนั้นผมก้อเดินไปหยิบกางเกงของผมที่มันตกอยู่ข้างเตียง รวมทั้งเสื้อที่ขาดวิ่นที่มันตกอยู่ตรงนั้นด้วย ผมพยายามใส่กางเกงด้วยความยากลำบาก ผมปวดขาและก้นเป็นอย่างมาก น้ำตาก้อจะไหล แต่ผมก้อพยายามกลั้นไว้ จากนั้นผมก้อไปหยิบเสื้อนอกของไอ้ดิวที่มันวางไว้มาใส่ แล้วดิวก้อเดินนำหน้าผมไปที่รถ ส่วนผมก้อเดินตามมันไป ฝืนเดินไปทั้งๆที่ร่างกายของผมแทบจะไม่มีแรงยืนอยู่แล้ว
พอมาถึงรถ และพวกเราขึ้นรถกันแล้ว ไอ้ดิวก้อพาผมขับรถออกไป ตลอดทาง ผมไม่ได้หันหน้าไปทางมันเลย ผมไม่อยากเห็นหน้ามัน ผมเกลียดมัน เกลียดจนผมไม่สามารถที่จะบรรยายได้ ทำไมชีวิตผมถึงต้องมาเจออะไรแย่ๆแบบนี้ด้วย ทำไมชีวิตผมต้องมาเจอไอ้ดิวด้วย ไอ้คนสารเลวที่มันทำลายชีวิตผม ส่วนไอ้ดิวมันก้อไม่ได้พูดอะไรกับผมนัก จนสักพัก ก้อมีเสียงมือถือ มันดังขึ้น แล้วมันก้อรับสาย
“ ฮัโหล หลิงเหรอครับ.................................... อืม ใช่แล้ว ตอนนี้ดิวอยู่ข้างนอกอ่ะ คงยังไปหาหลิงไม่ได้ ......................เอาไว้พอดิวเข้าในเมืองแล้ว ดิวจะแวะไปรับหลิงไปทานข้าวน่ะ..........คร๊าบบบบบบ ผม คิดถึงน่ะ แล้วแจอกันครับ “ ไอ้ดิวมันพูดจบแล้วก้อวางสายไป
“ หึงกรูล่ะสิ ที่ได้ยินกรูคุยกะหลิง หึงมากใช่ไหมล่ะ “ ไอ้ดิวมันพูดขึ้นหลังจากนั้น
-
:m31: ดิว กลับไปพัวพันกับหลิงหลิง ชะนีเห็บหมาอีกแล้วอ่ะ
กว่าอี้จะหลุดจากมันมาได้เกือบ (ตาย) หลายรอบนะ
ยังงี้ต้องจับดิว ตบล้างนำ้เพื่อตาจะสว่างขึ้นมาบ้าง :angry2:
เครียดแทนอ้ีค่ะ :serius2:
-
ฮือๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
เค้าอยากให้มันเป็นแค่นิยาย
มิน่า.........เวลาเชียร์ดิวทีไร อเล็กซี่ถึงได้งอนตุ๊ปป่องเสมอ
แง.............แง....................เข้าใจแย้ววววววววววววววว
-
:angry2:
อ้าวๆๆๆๆๆๆ
นางมารร้ายมาเกี่ยวไรด้วยล่ะครับเนี่ย
เอ :a5:
:เฮ้อ:มันชักจามีเบื้องหน้าเบื้องหลังแล้วนะเนี่ย
อี้ สู้ๆๆๆๆๆๆๆๆ นะค้าฟฟฟ
:call:มาต่อไวไวนะค้าฟผม
:L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1:
-
:z3: :z3: :z3:
-
อย่างนี้อี้คงเสียใจแย่เลย
-
...น่านะ ช่วงนี้เป็นช่วง ..ผีหลิงๆๆ เอ๊ย ผีเข้าสิง..ดิว
...เดี๋ยวรอให้ผ่านช่วงวันพระนี้ไปก่อน...ดิวก็จะรู้สึกตัวเองแหละ
...ช่วงนี้เป็นช่วง..สัญญาสวาท อะขอให้ดิว..สวาทกะอี้ให้สะใจก่อน
...เดี๋ยวหลังๆๆๆ สัญญารัก..จะตามมา อย่าว่าพี่นะที่ผลุบๆๆโผล่ มันแล้วแต่อารมภ์อะ
...มอบดอกไม้ให้อี้ก่อน :L2: อยากมอบกอด แต่กลัวโดนน..ดิว..เสย :laugh:
-
ทำไมมันเศร้าอย่างนี้ เบื้องหลังมันเป็นอย่างไร
โอ๊ยอยากรู้
-
:pighaun: :pighaun: :pighaun: :pighaun: :pighaun: :pighaun: :pighaun: :pighaun: :pighaun: :pighaun:
พอมาถึงรถ และพวกเราขึ้นรถกันแล้ว ไอ้ดิวก้อพาผมขับรถออกไป ตลอดทาง ผมไม่ได้หันหน้าไปทางมันเลย ผมไม่อยากเห็นหน้ามัน ผมเกลียดมัน เกลียดจนผมไม่สามารถที่จะบรรยายได้ ทำไมชีวิตผมถึงต้องมาเจออะไรแย่ๆแบบนี้ด้วย ทำไมชีวิตผมต้องมาเจอไอ้ดิวด้วย ไอ้คนสารเลวที่มันทำลายชีวิตผม ส่วนไอ้ดิวมันก้อไม่ได้พูดอะไรกับผมนัก จนสักพัก ก้อมีเสียงมือถือ มันดังขึ้น แล้วมันก้อรับสาย
“ ฮัลโหล หลิงเหรอครับ.................................... อืม ใช่แล้ว ตอนนี้ดิวอยู่ข้างนอกอ่ะ คงยังไปหาหลิงไม่ได้ ......................เอาไว้พอดิวเข้าในเมืองแล้ว ดิวจะแวะไปรับหลิงไปทานข้าวน่ะ..........คร๊าบบบบบบ ผม คิดถึงน่ะ แล้วจอกันครับ “ ไอ้ดิวมันพูดจบแล้วก้อวางสายไป
“ หึงกรูล่ะสิ ที่ได้ยินกรูคุยกะหลิง หึงมากใช่ไหมล่ะ “ ไอ้ดิวมันพูดขึ้นหลังจากนั้น
ผมไม่ตอบมันไปครับ ทำเป็นไม่ได้ยินนั่งนิ่งเงียบไปอย่างนั้น และหันหน้าออกไปทางอื่น เรื่องอะไรจะยอมให้มันได้รู้ว่าผมรู้สึกยังไง แต่ขอบอกตามตรงเลยนะครับว่า ตอนนั้นผมไม่ได้รู้สึกอะไรเลย นอกจากคำว่า เกลียด................
“ เมิงไม่ตอบ กรูก้อรู้ว่าเมิงอ่ะหึงกรูมาก เพราะว่าเมิงยังรักกรูอยู่ใช่ม่ะ “ ไอ้ดิวมันพูดขึ้นมาอีก หลังจากที่ครั้งแรกที่ผมไม่ตอบมันไป
ผมก้อยังคงเงียบอีก ทำเหมือนกับว่ามันพูดกับลมไปแล้วกัน ผมไม่อยากเสวนากับมันอีกต่อไปแล้ว แล้วจู่ๆ ไอ้ดิวมันก้อเบรกรถกะทันหัน จนหน้าผมคะมำไปชนกับแผงหน้ารถอย่างแรง แต่ไม่ทันที่ผมจะได้รู้สึกอะไร ไอ้ดิวมันก้อกระชากตัวผมให้หันหน้าไปหามันอีก แล้วมันก้อเอามือทั้งสองข้างของมันมาบีบที่ไหลาผมอย่างแรง จนผมเจ็บไปหมด สีหน้าและแววตาของมันดูเหมือนจะฆ่าผมให้ได้
“ นี่เมิงต้องให้กรูทำยังไงกับเมิง เมิงถึงจะยอมพูดกับกรู หรือว่าต้องเจอแบบเมื่อคืนนี้อีก เมิงถึงจะยอม “ มันตะคอกใส่หน้าผม ครั้งที่ล้านแล้วก้อว่าได้ในรอบวัน สองวันนี้ แต่ผมไม่ได้มีความรู้สึกกลัวอะไรอีกแล้ว
“ ต้องให้ผมพูดยังไงล่ะ ให้ผมบอกว่า ผมยังรักคุณน่ะเหรอ ทั้งๆที่คุณได้ทำเลวกับผมไว้ยังไง คุณยังอยากได้ยินคำนั้นอีกเหรอ ความรู้สึกเดียวของผมที่มีต่อคุณตอนนี้คือ เกลียด และนับวันมันก้อจะยิ่งเพิ่มพูนขึ้นเรื่อยๆ จากการกระทำเลวๆของคุณ “ ผมตอบไปด้วยน้ำเสียงราบเรียบ ทั้งยังใช้คำสรรพนามกับมันเหมือนคนทั่วไป เพื่อให้มันรู้ว่า ตอนนี้ผมรู้สึกเกลียดมันแค่ไหน
“ นี่เมิงอยากจะลองดีกับกรู อีกใช่ไหม ถึงได้กวนตีนกรูนัก “ น้ำเสียงที่ผ่านรอดไรฟันมา ทำให้ผมรู้ว่ามันชักจะเหลืออดแล้ว
“ เปล่าเลย ผมไม่ได้อยากลองดีกับคุณเลย ผมก้ออยู่ผมเฉยะนะ “ ผมตอบไปแบบที่มันรู้เลยว่า ผมกวนตีนมันสุดๆ
“ ก้อด้ายยยยยย ถ้าเมิงอยากลองดีกับกรู เอาอย่างนี้ดีกว่า เรามาหาอะไรสนุกๆเล่นกัน เมิงยังจำสัญญาที่เราเคยทำด้วยกันได้ม่ะ แต่จะว่าไปแล้ว ที่จริงสัญญานั้น มันก้อใกล้จะหมดอายุแล้วนี่นา เดี๋ยวกรูขอนับก่อน หนึ่ง สอง อืม ใช่ ใกล้จะหมดพอดี งั้นกรูขอต่อเวลาสัญญานั้นเลยแล้วกัน ตกลงไหม “
ผมก้อไม่ตอบมันไป แต่กรอกตาไปทางอื่นแทน
“ เมิงไม่ตอบแสดงว่าตกลง เพราะถึงยังไง คราวนี้กรูจะเป็นคนควบคุมสัญญาเอง เมิงไม่มีสิทธิ์ทำอะไรทั้งนั้นแล้ว แล้วกรูก้อจะเปลี่ยนข้อตกลงในสัญญาใหม่ด้วย เมิงว่าดีม่ะ “ จากนั้นไอ้ดิวมันก้อปล่อยแขนผมออก แต่ตามันก้อยังจ้องมาที่หน้าผมอยู่เหมือนเดิม
“ สัญญาอันใหม่ก้อคือ ต่อจากนี้ไป เมิงต้องทำตามคำสั่งกรูทุกอย่าง แม้ว่ากรูจะสั่งให้เมิงทำอะไรก้อตาม โดยที่ไม่มีข้อแม้ใดๆทั้งสิ้น เป็นไง ครั้งนี้มันง่ายกว่าครั้งที่แล้วเอยะเลย เมิงว่ามั้ย “
“ คุณต้องการอะไรจากผมกันแน่ คุณพูดมาเลยดีกว่า “ ผมถามกลับไปแบบดีๆ
-
:sad4:
โอ้ย
เมื่อไหร่ดิวจาตาสว่างซักทีล่ะค้าฟเนี่ย
เฮ้อ
มาต่ออีกนะค้าฟฟฟฟฟ
อเล็กซี่
รออยู่ค้าฟผม
-
อ่านจนตามทัน
แต่ว่านี่มันเกิดอะไรขึ้นกับดิวล่ะ :sad4:
-
อ๊าก สัญารัก สัญญาสวาท จริงๆๆเลย
แล้วดิวจะรู้ความจริงได้ไงเนี่ย
-
:serius2: :serius2: :serius2: :serius2: :serius2: :serius2:
ตะเอง
เค้าลืมเอาเรื่องมาลงอ่า
โทษทีน๊า
ดึกๆ ถ้าไม่ไปไหนจะเอามาลงน่ะจ้ะ อิอิ
-
:z13: นี่ๆๆๆจิ้มแรงๆๆๆ เลย น้องAlex ลืมเอาวัสดุมาเหรอ :sad11:
....เริ่ม..มันส์ ละเห็นไหม สัญญารัก เริ่มมาแล้ว
....ต่อไปนี้จะ..ตบ จูบ เตะ เอ๊ย!!! ตบ จูบ กอด :pighaun:
-
:m16: :m16: :m16: :m16: :m16: :m16: :m16: :m16: :m16: :m16: :m16: :m16: :m16:
“ สัญญาอันใหม่ก้อคือ ต่อจากนี้ไป เมิงต้องทำตามคำสั่งกรูทุกอย่าง แม้ว่ากรูจะสั่งให้เมิงทำอะไรก้อตาม โดยที่ไม่มีข้อแม้ใดๆทั้งสิ้น เป็นไง ครั้งนี้มันง่ายกว่าครั้งที่แล้วเอยะเลย เมิงว่ามั้ย “
“ คุณต้องการอะไรจากผมกันแน่ คุณพูดมาเลยดีกว่า “ ผมถามกลับไปแบบดีๆ
“ อ้อออออ สิ่งที่กรูต้องการน่ะเหรอ ไม่มีอะไรมาก กรูแค่ต้องการให้เมิงเจ็บปวดในแบบที่กรูเคยเจ็บมาก่อน กรูต้องการทรมานเมิงให้เมิงเหมือนกับตายทั้งเป็นก้อแค่นั้นเอง ไม่มีอะไรมากมาย “
“ ทำไมคุณไม่ฆ่าผมไปซะเลยล่ะ มันจะได้จบๆกันไป ง่ายดีออก หรือไม่ก้อจับผมแขวนคอเลยก้อได้ แล้วผมจะทำทีเป็นว่า ผมเขียนจดหมายลาตาย แล้วคุณจะได้ไม่มีความผิด อย่างดีไม่ดีกว่าเหรอ “ ผมย้อนกลับไป
“ โอ๊ะๆๆๆ ไม่เอาน่า กรูเคยบอกเมิงแล้วไงว่า ความตาย มันง่ายเกินไปสำหรับเมิง เมิงน่ะ ต้องตายอย่างช้าๆ ด้วยน้ำมือของกรูเอง เมิงได้ยินชัดไหม ว่าเมิงจะไม่ได้ตายสบายๆแบบที่คนอื่นเค้าเป็นกันหรอกน่ะ “
“ ก้อได้ แล้วถ้าผมยอมทำทุกอย่างตามที่คุณต้องการแล้วล่ะ ผมจะได้อะไร “ ผมถามกลับไป
“ ที่จริงแล้ว เมิงไม่มีสิทธิ์เรียกร้องอะไรเลยน่ะ แต่ก้อได้ ก้อนี่ไง รูปทุกรูป คลิปทุกคลิปที่กรูมีอยู่ กรูจะคืนให้เมิงหมดเลย แล้วหลังจากนั้น กรูก้อจะปล่อยให้เมิงเป็นอิสระ แต่กรูว่า กว่าจะถึงตอนนั้นน่ะ เมิงคงจะกระอักเลือดเจียนตาย หรือไม่ก้อบ้าไปแล้วมั้ง ถ้าถ้าเมิงรอดมาได้ กรูก้อจะถือว่า เราจบกัน ทุกอย่าง เราหายกันแล้ว ดีมั้ย อย่างนี้กรูแฟร์ดีมั้ย “
“ ผมต้องทำเรื่องนี้ นานแค่ไหน “ ผมถามกลับไปเสียงเรียบ
“ นานจนกว่ากรูจะพอใจ “
“ ช่วยระบุเวลาด้วย ผมจะได้เตรียมตัวเตรียมใจ “
“ ไม่นานเกินไปหรอก เพราะว่า หลังจากนั้นน่ะ กรูคงมีอะไรที่มันมีความสุขมากกว่าที่ได้ทรมานเมิงทำ หลังจากนั้น แต่ขอบอกไว้เลยน่ะว่า ในระหว่างนี้ เมิงต้องเจอหนักหน่อยน่ะ คงไม่ว่ากัน “
“ คงไม่มีอะไรที่เลวร้ายไปกว่าเรื่องเลวๆเมื่อคืนนี้อีกแล้วหรอก ใส่มาได้เลย จัดมาแรงๆ ผมก้ออยากรู้นักว่า คุณจะทำร้ายผมได้แค่ไหน แล้วผมก้ออยากรู้นักว่า ผมจะตายด้วยน้ำมือคุณเมื่อไหร่ ร่างกายผมอาจจะยังทนไหว แต่คุณรู้ไหมว่าข้างในของผมน่ะ มันได้ตายไปแล้วตั้งแต่เมื่อคืนนี้ ฉะนั้น ไม่ว่าอะไรจะเข้ามา ผมคิดว่าผมคงไม่ได้รู้สึกเลวร้ายได้มากกว่านี้ไปอีกเล้ว “
“ เมิงนี่น่ะ มันทรหดอดทน สมกับเป็นเมียกรูจริงๆ อย่างนี้ไงล่ะ กรูถึงได้รักเมิงนักหนา ฮ่าๆๆๆๆ “ ไอ้ดิวหัวเราะชอบใจใหญ่ ผมเห็นแล้วอยากถีบหน้ามันให้หงายนัก
“ แต่ผมขอข้อแม้อย่างนึงได้ไหม “ ผมเอ่ยขึ้น
“ เมิงไม่มีสิทธิ์ “ ไอ้ดิวตอบกลับทันควัน
“ แค่ข้อเดียว..........เท่านั้น “ ผมพยายามอ้อนวอน
-
จะร้ายกันไปถึงไหนครับ
-
o22 ยังจะเล่นกันต่ออีกเรอะ
-
o18
โอ๊ยๆๆๆๆๆๆ
ช่างบีบหัวใจดีแท้
-
เอ่อ...ยังจะมีการต่อสัญญากันอีกหรือนี่
-
อี้จะขออะไร..น้อ
แล้วดิวออกแนวบ้าล่วงหน้าอี้ไปแล้ว
อยากรู้ว่าดิวแค้นอะไรนักหนา อยากรูสาเหตุค่ะ
แล้วถ้าดิวยังบ้าล่วงหน้าแบบไม่มีสติและคุยเหตุผลต่อสิ่งที่ทำกับอี้ดีดีละก็ ต่อไปจะเป็นยังไงเนี่ย
-
แนะนำให้คนต้นเรื่องทั้งหมดฟังทางนี้ก่อน :m31:
.
.
.
เอาดวงใจของเขา ใส่ดวงใจของเรา
เราจะรู้ว่าเขา คิดกะเรายังไง
คิดอย่างโง้นอย่างงี้ คิดเอาเองเรื่อยไป
ไม่ว่าใจของใคร ย่อมอยากให้ใครเข้าใจ เห็นใจ
* เอาดวงใจของเรา ใส่ดวงใจของเขา
เขาจะรู้ว่าเรา คิดกะเขายังไง
คิดอย่างโง้นอย่างงี้ คิดเอาเองเรื่อยไป
เปิดประตูหัวใจ ให้ความจริงมันแง้ม...ออกมา
** คิดดูก็เบื่อ เหลือที่จะคิด
นี่แหละชีวิต คิดสั้นคิดยาว
คิดไปก็ป่วยการที่จะคิด
คิดถูกคิดผิด ก็คิดไปคนเดียว
*** เปิดใจให้กว้าง เราจะได้เป็นสุข
ใจมีแต่ทุกข์ เป็นใจคับใจแคบ โฮว์....
ก็ลดตัวลงหน่อย มาจับเข่าคุยกัน
จะโกรธกันรักกัน ก็บอกกันตรง ๆ
แง้มใจ - แอ๊ด คาราบาว
-
มารออ่านและให้กำลังใจนะครับ อยากให้มีเหตุผลกันมากกว่าใช้อารมณ์นะครับสงสาร
-
:sad11:
รออยู่นะคร้าฟฟฟฟฟฟฟฟฟ
-
สงสารอี้อ่ะ ดิวแกทำเกินไปแล้วนะ
:fire: :m16: :m31: :beat: :angry2: :z6:
-
:m15: :m15: :m15:
:m15: :m15: :m15:
:m15: :m15: :m15:
“ แต่ผมขอข้อแม้อย่างนึงได้ไหม “ ผมเอ่ยขึ้น
“ เมิงไม่มีสิทธิ์ “ ไอ้ดิวตอบกลับทันควัน
“ แค่ข้อเดียว..........เท่านั้น “ ผมพยายามอ้อนวอน
“ แล้วมันอะไรล่ะ เมิงลองพูดมาสิ เผื่อกรูจะใจดี ยอมให้สักข้อ “ มันพูดแบบกวนตีนสุดๆ
“ ผมขอแค่....คุณอย่าทำอะไรที่ไม่ดีกับผม ต่อหน้า คนในครอบครัวของผมได้ไหม ต่อหน้าพ่อ หน้าแม่ น่ะ ผมขอแค่นี้เอง “ ผมพูดไป พรางกลั้นน้ำตาไปด้วย กลัวว่ามันจะไหลออกมาต่อหน้าไอ้ดิว
“ ฮ่าๆๆๆๆ อีอี้เอ๋ยยยยย เมิงนี่น่ะ ชอบเผยให้เห็นจุดอ่อนของเมิงให้คนอื่นรู้ทุกทีไปสิ เมิงรู้ไหมว่า ยิ่งกรูได้รู้ว่าอะไรที่ทำให้เมิงเสียใจได้น่ะ กรูยิ่งจะทำ แล้วทีนี้กรูก้อรู้แล้วว่าเมิงกลัวอะไรมากที่สุด ฉะนั้น อย่ามาต่อรองเสียให้ยาก กรูไม่ให้เมิงหรอก “
“ ถ้าอย่างนั้น ผมขอสัญญาเลยว่า คุณจะไม่มีวันได้มีโอกาสทำร้ายผมอีก ผมจะทำทุกกวิถีทางที่จะต้องหนีไปจากคุณให้ได้ แม้ว่าจะต้องหนีไปสุดหล้าฟ้าไกล ผมก้อจะไป “
“ เมิงคิดเหรอว่ากรูจะปล่อยเมิงให้หนีกรูไปไหนได้ ถ้าคิดอย่างนั้นก้อ คิดใหม่ได้เลยน่ะ เพราะว่าหลังจากนี้แล้ว เมิงจะอยู่ในสายตายของกรูตลอดเวลา กรูจะไม่ให้เมิงคลาดไปเลยแม้แต่วินาทีเดียว “
“ งั้นก้อ ผมก้อจะหายไปจากโลกนี้ไปเลย เป็นทางเดียวที่ผมจะหนีคุณได้ หรือว่าคุณต้องการอย่างนั้น “
“ นี่เมิงขู่กรูเหรอ “
“ คุณคิดว่าคนที่จนตรอกอย่างผม คนที่ไม่มีอะไรจะเสียแล้วอย่างผมนี่ มันทำอย่างนั้นไม่ได้เหรอ คุณรู้ไหมว่าการที่จะทำอย่างนั้นน่ะ มันง่ายนิดเดียวเอง หลังจากนั้น ผมก้อจะหลุดพ้นไปจากคุณ “
ไอ้ดิวได้ยินอย่างนั้นก้อนิ่งไปสักพักนึง เหมือนมันกำลังคิดอยู่ แต่ตามันก้อยังจ้องมาที่ผมอยู่เหมือนเดิม จากนั้นมันก้อพูดขึ้น
“ แค่ข้อเดียวเท่านั้นน่ะ ที่เมิงจะเรียกร้องได้ กรูให้ได้แค่นี้น่ะ “
“ ขอบคุณครับ “
“ เอ๊ะ แต่เดี๋ยวก่อน คนในครอบครัวของเมิง ที่เมิงหมายถึงนี่ คงไม่ได้รวม ไอ้กรณ์กะไอ้ต้งด้วยใช่ไหม “
ผมไม่ตอบ แต่เบือนหน้าหนีอีก นี่ผมเสียรู้มันอีกแล้วใช่ไหม
“ ถ้าไม่ตอบ กรูจะถือว่ามันไม่ใช่แล้วกัน ตกลง เป็นอันว่าเราทำสัญญากันแล้วน่ะ งั้น เราก้อกลับไปทำงานกันต่อดีกว่า วันนี้มีอะไรให้ทำอีกหลายอย่างเลย ไปกันนะที่รัก “
-
:z6: ดิว อ๊ากกกก
ทำไมร้ายกาจแบบเน้!
:pig4:
-
อึ้งครับท่าน
:a5:
-
:m15:
ลึกๆ แล้ว ดิวก้อกลัวอี้ตายเหมือนกันนะเนี่ย
เหอๆๆๆๆๆๆๆ
-
...ดิว กำลังเอาคืน เหมือนเรื่อง พระสุธนมโนราห์ กับ นางสิบสอง แก่ไปไหมวะเนี่ยตรู
...คือว่า ..ชาติที่แล้วน้องตามพี่ แต่ชาตินี้ พี่ตามน้อง เกี่ยวกันไหววะ เออๆๆให้มันเกี่ยวหน่อยละกัน
...ของดิวคือ สัญญาคราวที่แล้วดิวตามอี้ แต่สัญญาคราวนี้อี้ต้องตามดิว นั่นนึกว่าจะจบไม่ได้ซะแล้ว
...แต่อี้ มันจะสุภาพไปไหนวะเนี่ย ขนาดเกลียด ยัง คุณๆๆผมๆๆอยู่เลย
...ส่วนดิวไม่แปลก เปิดตัวตอนแรกก็เป็นแบบนี้แหละ ตัวตนแท้ๆๆของดิวเลยเชียวว หรือเปล่า??? : :laugh:
-
แล้วนี่ก็คงจะเป็นจุดเริ่มต้นของ"สัญญา"ใช่ป่าว อิอิ
-
“ เมิงคิดเหรอว่ากรูจะปล่อยเมิงให้หนีกรูไปไหนได้ ถ้าคิดอย่างนั้นก้อ คิดใหม่ได้เลยน่ะ เพราะว่าหลังจากนี้แล้ว เมิงจะอยู่ในสายตายของกรูตลอดเวลา กรูจะไม่ให้เมิงคลาดไปเลยแม้แต่วินาทีเดียว “<<<เหอๆ...จะไปไหนรอด ยังไงก็คงหนีไม่พ้น
-
:เฮ้อ:
-
:monkeysad: :monkeysad: :monkeysad: :monkeysad: :monkeysad: :monkeysad: :monkeysad:
“ ขอบคุณครับ “
“ เอ๊ะ แต่เดี๋ยวก่อน คนในครอบครัวของเมิง ที่เมิงหมายถึงนี่ คงไม่ได้รวม ไอ้กรณ์กะไอ้ต้งด้วยใช่ไหม “
ผมไม่ตอบ แต่เบือนหน้าหนีอีก นี่ผมเสียรู้มันอีกแล้วใช่ไหม
“ ถ้าไม่ตอบ กรูจะถือว่ามันไม่ใช่แล้วกัน ตกลง เป็นอันว่าเราทำสัญญากันแล้วน่ะ งั้น เราก้อกลับไปทำงานกันต่อดีกว่า วันนี้มีอะไรให้ทำอีกหลายอย่างเลย ไปกันนะที่รัก “
จากนั้นมันก้อไม่ได้พูดอะไรกับผมอีก ส่วนผมก้อนั่งนิ่งอยู่อย่างนั้นต่อไป ความรู้สึกของผม ณ ตอนนั้น ผมไม่อยากจะอยู่บนโลกนี้อีกต่อไปแล้ว ผมอยากจะหนีหายจากปัญหาทุกสิ่งทุกอย่างที่มันประเดประดังเข้ามาในชีวิตของผมตอนนี้ เพราะว่าผมเจ็บช้ำเกินกว่าจะยอมรับได้ว่าเรื่องร้ายๆทุกอย่างที่เข้ามาในชีวิตของผมนี้ มันมาจากคนที่ผมรักที่สุด
แต่ ไอ้ครั้นที่ผมจะทำอย่างที่ใจอยากทำ ก้อไม่ได้ เพราะชีวิตของผม ไม่ได้มีแค่ผมคนเดียว ผมยังมีพ่อ มีแม่ มีคนอื่นๆอีกที่ต้องใส่ใจและต้องดูแล แล้วถ้าผมตายไป คนพวกนี้เค้าจะรู้สึกยังไง เค้าคงจะเสียใจจากการกระทำของผมมาก และผมคงจะบาปหนาที่ทำให้พ่อกับแม่ต้องมาเสียใจเพราะผม ผมเลยต้องจำยอมทำเรื่องบ้าๆนี้ให้มันจบๆไป ผมได้แต่หวังว่า มันจะจบเร็วๆนี้ ไม่งั้นผมคงขาดใจตายแน่ๆ
ไอ้ดิวมันก้อขบรถมาส่งผมที่คอนโด พอมันจอดรถปุ๊บ ผมก้อพยายามออกจากรถ แม้ว่ามันจะยากลำบากแค่ไหนก้อตาม ผมพยายามทำให้ตัวผมเองต้องออกห่างจากตัวมันให้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้
“ กรูให้เวลาเมิงอาบน้ำแต่งตัวใหม่ หนึ่งชั่วโมง จากนั้นก้อช่วยรีบไปรอรับลูกค้าด้วย อย่าเบี้ยวล่ะ ไม่งั้นเมิงเจอดีแน่ “ ไอ้ดิวพูดกับผมตอนที่ผมเดินออกจากรถไป และผมก้อไม่ได้โต้ตอบอะไร ได้เดินเดินเข้าไปในคอนโดเหมือนไม่ได้ยินที่มันพูด
พอผมถึงห้องแล้ว ผมก้อเดินเข้าไปในห้องน้ำ เพื่อที่จะล้างคราบความเลวร้ายที่มันติดตัวผมอยู่ พอผมเปิดน้ำจากฝัก น้ำตาของผมก้อไหลรินออกมาอีกครั้ง มันคือความเจ็บปวดที่ยากที่จะอธิบายได้ ผมอยากให้น้ำที่ไหลออกมา มันลบล้างความเสียใจของผมออกไปได้บ้าง แต่มันก้อคงเป็นไปไม่ได้ ผมเองก้อไม่รู้ว่าจะทรมานแบบนี้ไปอีกนานแค่ไหน ผมเองก้อไม่รู้ว่าผมจะทนได้อีกนานไหม
ผมยืนให้น้ำมันไหลผ่านร่างผมอยู่นาน ผมก้อก้มมองลงที่พื้นห้องน้ำ ผมเห็นเลือดของผมไหลปนกับน้ำเบื้องล่าง อยู่มากมาย มันคงไหลมาจากก้นของผมแน่นอน เพราะว่าผมรู้สึกระบมเหลือเกิน ผมก้อปล่อยให้มันไหลไปอย่างนั้น โดยไม่คิดที่จะห้ามมัน จากนั้นผมก้อทรุดลงกับพื้น ร้องไห้ออกมาอย่างเหลืออด ผมร้องจนไม่รู้ว่าน้ำตามันจะไหลออกมาอีกมากแค่ไหน ผมนั่งร้องไห้อยู่ตรงนั้น จนผมหมดสติไป
ผมไม่รู้ว่าตัวเองหลับไปนานเท่าไหร่ แต่ผมรู้สึกว่าตอนนี้ผมไม่ได้อยู่ในห้องน้ำแล้ว แต่ตอนนี้ผมมานอนอยู่บนเตียงของตัวเอง โดยมีผ้าห่มคลุมร่างไว้อยู่ แล้วผมขึ้นมานอนที่นี่ได้ไงน่ะ ทำไมผมไม่รู้สึกตัวเลยน่ะ สักพักนึงผมก้อได้ยินเสียงเปิดประตู และเห็นคนเดินเข้ามาในห้องของผม ผมพยายามเบิกตาดูว่าคนๆนั้นเป็นใคร
“ ตื่นแล้วเหรอ นึกว่าเมิงจะตายคาห้องน้ำไปแล้วซะอีก เอ้านี่ กูต้มข้าวมาให้เมิง กินเข้าไป จะได้มีแรงทำงานให้กู “ เป็นไอ้ดิวนั่นเองที่เดินเข้ามาในห้องของผม ในมือมันก้อถือชามข้าวมาด้วย สงสัยมันจะไปต้มให้ผม แต่ผมไม่เข้าใจว่ามันจะทำให้ผมทำไม แต่เอ๊ะ แล้วนี่ มันเข้ามาในห้องผมได้ยังไงกันเนี่ยะ ????
“ คุณเข้ามาในห้องผมได้ยังไง “ ผมถามกลับไป
“ เมิงไม่ต้องถามมาก รีบๆกินซะ แล้วจะได้ไปทำงานให้กรูต่อ “
“ คุณมีกุญแจห้องผมเหรอ “ ผมยังคงถามต่อ
-
เหอๆๆ จะไม่ให้เล็ดลอดสายตาจริงๆๆด้วย
-
อะไรกันนักหนาเนี่ย
-
:o12:
เมื่อไหร่จาหายเป็นแบบนี้ซะทีน้า
เฮ้อ
-
อี้ล้มไปขนาดนี้ดิวทำแค่ข้าวต้มเนี่ยนะ :m16:
แต่รู้สึกเหมือนยังเป็นความห่วงใยจางๆ...
-
อี้จ๋า............ใช้มารยาร้อยเล่มเกวียนที่มี เล่นกลับสิจ๊ะ
เอาให้เท่ากันหรือมากกว่าก้อได้จ๊ะ เอาเลยสิจ๊ะ
-
o22 o22 o22 o22 o22 o22 o22 o22 o22 o22 o22 o22 o22
“ คุณเข้ามาในห้องผมได้ยังไง “ ผมถามกลับไป
“ เมิงไม่ต้องถามมาก รีบๆกินซะ แล้วจะได้ไปทำงานให้กรูต่อ “
“ คุณมีกุญแจห้องผมเหรอ “ ผมยังคงถามต่อ
“ จะอะไรก้อช่าง ยังไงกรูก้อเข้ามาได้แล้ว เมิงควรจะดีใจน่ะ ที่กรูเข้ามาทัน ไม่งั้นเมิงได้ตายคาห้องน้ำนั่นแน่ เมิงควรจะขอบใจกรูด้วยซ้ำไปที่ช่วยชีวิตเมิงไว้ “
“ ทำไมคุณไม่ปล่อยให้ผมตายไปเลยล่ะ จะได้หมดเรื่องหมดราว ช่วยผมไว้ทำไม “ ผมถามอย่างเหลืออด
“ ใครจะปล่อยให้เมิงตายง่ายๆล่ะ มันก้อหมดสนุกกันพอดีสิ อย่าลืมน่ะว่า เราทำสัญญาฉบับใหม่กันแล้ว นี่ยังไม่ได้เริ่มสัญญาเลย เมิงจะรีบด่วนตายจากไปไหนเล่า อยู่สนุกกันก่อนสิ “ ไอ้ดิวพรางยิ้มเจ้าเล่ห์ที่มุมปาก ดูแล้วน่าขยะแขยงนัก ผมไม่อยากจะพูดกับมันอีกแล้วเลยหลับตาลง เพื่อที่จะนอนต่อ
“ ไม่ได้ยินรึไง ที่กรูบอกให้เมิงกินข้าวนี่ซะ แล้วจะได้ไปทำงานให้กรูต่อ เมิงอย่ามาอู้น่ะ และไม่ต้องมาสำออยด้วย เจ็บแค่นี้ทำไมเมิงจะทนไม่ได้ เมื่อคืนเจอกรูเข้าไปทั้งคืน เมิงยังไหวเลย แล้วนี่ เงินค่าจ้างกรูก้อจ่ายให้เมิงไปจนหมดแล้ว ให้มากกว่าความเป็นจริงด้วยซ้ำ ได้ยินไหม ลุกขึ้นมาเลย “ ไอ้ดิวตะคอกใส่ผมอีกหลังจากนั้น
ผมก้อลืมตาขึ้น จากนั้นผมก้อขยับตัวอย่างยากลำบาก พยายามที่จะลุกออกจากเตียง เพื่อที่จะไปใส่เสื้อผ้า
“ นี่เมิงจะไปไหน ไม่ได้ยินที่กรูพูดรึไงว่าให้กินข้าวนี่ซะ “ ไอ้ดิวยังพูดเสียงดังใส่ผมอีก
“ ผมจะแต่งตัวไปทำงาน “ ผมตอบกลับไปสั้นๆ
“ กรูบอกว่าให้กินข้าวนี่ก่อน หูเมิงแตกรึไง “
“ ผมไม่หิว ขอบคุณ “ ผมตอบไปอย่างสุภาพ ทั้งๆที่ไม่ควรจะตอบมันไปเลย
“ นี่เมิงจะลองดีกับกรูเหรอ กรูบอกให้มันกินข้าวนี่ “ ไอ้ดิวทำเสียงดุ เหมือนจะพูดประมาณว่า ผมจะขัดใจมันไม่ได้แล้วน่ะ ผมเองก้อได้แต่มองตามัน เพราผมก้อไม่รู้ว่าจะต้องทำยังไง ผมเลยต้องจำใจเดินไปหยิบชามข้าวมาจากมือมัน จากนั้นก้อถือมาวางที่โต๊ะ แล้วลงมือทาน ทั้งๆที่ใจผมไม่อยากจะทานข้าวฝีมือมันเลย แต่ผมจะมีทางเลือกอื่นอีกเหรอ
ผมทานข้าวไปนิดหน่อย พอเป็นพิธี จากนั้นผมก้อเดินไปแต่งตัว โดยที่มีไอ้ดิวมันยืนมองผมอยู่อย่างนั้น พอผมแต่งตัวเสร็จ จากนนั้นไอ้ดิวก้อเดินมาลากแขนผมไป เพื่อให้เดินไปกับมัน มันลากผมมาถึงรถที่มันจอดไว้ด้านล่าง จากนั้นมันก้อขับรถออกไป
ผมไม่รู้ว่ามันพาผมไปไหน แต่ที่แน่ๆ คือไม่ใช่โรงแรมที่ลูกค้าพักอยู่แน่ๆ ผมว่ามันน่าจะเป็นโรงแรมอีกที่นึง และผมก้อไม่รู้ว่ามันพาผมมาที่นี่ทำไม ผมเองก้อไม่ได้ถามมันด้วย ไว้มันอยากบอก หรือจะสั่งอะไร ค่อยให้มันพูดเองดีกว่า พอถึงโรงแรมแล้ว มันก้อจอดรถ แล้วจากนั้นจู่ๆมันก้อพูดขึ้นมา
“ สัญญาข้อแรก ต่อจากนี้ไป กรูจะต้องติดต่อเมิงได้ตลอด และเมิงก้อต้องรายงานกรูเสมอว่าเมิงไปทำอะไรมาบ้าง เข้าใจไหม “
-
ดิวทำตัวเป็น จ้าวโลกไปแล้ว o22
-
:m15: แย่จังแล้วอี้จะต้องตกอยู่ในภาวะนี้ไปอีกนานไหมเนี่ย
-
..จำเลยรัก..ภาค ดิว+อี้... :laugh:
-
:z10: :z10: :z10: :z10: :z10: :z10: :z10: :z10: :z10: :z10: :z10: :z10: :z10: :z10:
ผมไม่รู้ว่ามันพาผมไปไหน แต่ที่แน่ๆ คือไม่ใช่โรงแรมที่ลูกค้าพักอยู่แน่ๆ ผมว่ามันน่าจะเป็นโรงแรมอีกที่นึง และผมก้อไม่รู้ว่ามันพาผมมาที่นี่ทำไม ผมเองก้อไม่ได้ถามมันด้วย ไว้มันอยากบอก หรือจะสั่งอะไร ค่อยให้มันพูดเองดีกว่า พอถึงโรงแรมแล้ว มันก้อจอดรถ แล้วจากนั้นจู่ๆมันก้อพูดขึ้นมา
“ สัญญาข้อแรก ต่อจากนี้ไป กรูจะต้องติดต่อเมิงได้ตลอด และเมิงก้อต้องรายงานกรูเสมอว่าเมิงไปทำอะไรมาบ้าง เข้าใจไหม “
ผมไม่ตอบครับ ไม่รู้จะตอบมันไปเพื่ออะไร
“ ข้อสอง เวลาอยู่ต่อหน้าไอ้ต้งและไอ้กรณ์ เมิงต้องทำเหมือนกับว่า เมิงรักกรูมาก แม้ว่ากรูจะทำเลวกับเมิงแค่ไหนก้อตาม ตกลงตามนี้น่ะ “
“ เพื่ออะไร ขอทราบเหตุผล “ ผมถามกลับ
“ เมิงจะรู้ไปทำไม ฮ่าๆๆๆ ไม่มีอะไรหรอก กรูทำเพื่อความสะใจล้วนๆ “ มันตอบกวนตีนผมมา
“ มีอะไรอีกไหม ผมจะไปทำงาน “ ผมตัดบท
“ เดี๋ยวๆๆๆ เมิงจะไปทำงานทีไหน เมิงรู้อะไรรึยัง นี่เมิงยังไม่รู้เลยว่า กรูพาเมิงมาที่นี่ทำไม แล้วเมิงจะไปทำงานได้ไง “
“ คุณก้อบอกผมมาสักทีสิครับ ผมจะได้ไปทำงานของคุณซะที “ ผมพยายามพูดดีๆกับมัน
“ ใจเย็นๆน่ะน้อง พี่จะบอกแล้ว ที่นี่คือโรงแรมที่หุ้นส่วนเค้ามาร่วมสัมมนาใหญ่กัน มันอาจจะนอกเหนือจากที่เมิงรู้ แต่กรูก้ออยากให้เมิงมาทำ เพราะว่านี่คืองานใหญ่จริงๆ เพื่อให้คุ้มกับที่กรูจ้างเมิงมา เอาล่ะ ลงไปได้แล้ว แล้วเดินตามกรูมาน่ะ “
พูดจบ ไอ้ดิวมันก้อออกไปจากรถ แล้วก้อเดินนำหน้าผมไป ผมก้อต้องรีบเดินตาม เพราว่ามันเดินเร็วมาก ทั้งเนื้อทั้งตัวผมก้อเจ็บไปหมด เดินทีก้อยากลำบากอยู่แล้ว ต้องมารีบอีก เหมือนกับมันต้องการแกล้งผม มันเหมือนพาผมเดินอ้อมไป อ้อมมาในโรงแรมนั้น ส่วนผมเองก้อต้องกลั้นใจ ฝืนความเจ็บนั้นไว้
สักพักมันก้อพาผมเข้าไปในห้องประชุมใหญ่ ที่ตอนนี้ เริ่มมีคนทยอยเข้ามาแล้ว เหมือนกับว่าการประชุมยังไม่เริ่ม แล้วมันก้อให้ผมนั่งข้างๆมัน เพื่อช่วยมันจดวาระการประชุมครั้งนี้ ผมก้อทำตามที่มันบอก โดยไม่ปริปากพูดอะไรเลย พอคนมาครบแล้ว ประธานก้อเริ่มประชุมกัน ผมเองนั่งฟังอยู่ข้างๆอย่างนั้น และช่วยมันจดทุกอย่าง จนการประชุมเสร็จสิ้น และทุกคนก้อทยอยกันออกไปจากห้องนี้
พอออกจากห้องประชุม ไอ้ดิวมันก้อพาผมไปยังร้านอาหารที่อยู่ในโรงแรมนั้น จากนั้นก้อสั่งอาหารมาทาน ส่วนผมตอนแรกก้อไม่ได้สั่งอะไร เพราะว่าผมไม่หิว แต่ไอ้ดิวมันก้อสั่งมาให้ผมอย่างนึง และบังคับให้ผมทาน ผมทานไปสักพัก ก้อรู้สึกว่ามีคนเดินมาที่โต๊ะของเรา แล้วนั่งลงตรงหน้าผม ข้างๆที่ไอ้ดิวมันนั่ง ผมก้อเงยหน้าขึ้นไปมอง.........
“ สวัสดีจ้ะอี้ เป็นยังไงบ้างจ้ะ ไม่ได้เจอกันตั้งนาน พักนี้ดูซีดๆไปน่ะ เป็นไรไปเหรอ หรือว่าต้งใช้งานเธอหนักเกินไป ไม่เอาน่า อย่าหักโหมนักสิจ้ะ เดี๋ยวจะโทรมเร็วน่ะ มันจะดูไม่ดี อิอิ “ เสียงดัดจริตๆอย่างนี้ ทำไมผมจะจำไม่ได้ แล้วหน้าตาเลวๆอย่างนี้ ก้อมีคนเดียวในโลกนี้ด้วย ทำไมผมถึงได้โชคดี มาเจอคนเลวๆพร้อมกันด้วยน๊า ????
“ ดิวว่าหลิง สั่งอาหารก่อนดีกว่า เดี๋ยวจะไม่ทัน อย่าไปสนใจคุยกับคนอื่นเลย เสียเวลา “ ไอ้ดิวมันพูดขัดจังหวะ ที่หลิง หลิง คุยกับผม ใช่แล้วครับ คนๆนั้นที่มานั่งตรงหน้าผมคือ หลิง หลิง นี่เอง
“ ดิวสั่งให้หลิงหน่อยสิ น่ะๆ ดิวรู้นี่ ว่าหลิงชอบอะไร “ หลิง หลิงอ้อนไอ้ดิวใหญ่ ถ้าเป็นแต่ก่อน ผมคงจะหึงอยู่หรอก แต่ตอนนี้น่ะ มันมีความรู้สึกสะอิดสะเอียนมากกว่า
-
:oak: :freeze:
-
:z6:
-
:m31:
จับดิวกับหลิงๆ
ผูกติดกันแล้วจับโยนแม่น้ำเจ้าพระยาดีมั้ยเนี่ย
5555555555
-
เห็นด้วยกะรีบน แต่ถ้าสาปส่งด้วยจะดี
-
อารมณ์เสีย
-
:beat: ยัยหลิวจนเซไปชนดิวแล้ว :z6: รวมกันอีกที
-
:z6: :z6: :z6: :z6: :z6: :z6: :z6: :z6: :z6: :z6: :z6: :z6: :z6: :z6: :z6:
“ ดิวว่าหลิง สั่งอาหารก่อนดีกว่า เดี๋ยวจะไม่ทัน อย่าไปสนใจคุยกับคนอื่นเลย เสียเวลา “ ไอ้ดิวมันพูดขัดจังหวะ ที่หลิง หลิง คุยกับผม ใช่แล้วครับ คนๆนั้นที่มานั่งตรงหน้าผมคือ หลิง หลิง นี่เอง
“ ดิวสั่งให้หลิงหน่อยสิ น่ะๆ ดิวรู้นี่ ว่าหลิงชอบอะไร “ หลิง หลิงอ้อนไอ้ดิวใหญ่ ถ้าเป็นแต่ก่อน ผมคงจะหึงอยู่หรอก แต่ตอนนี้น่ะ มันมีความรู้สึกสะอิดสะเอียนมากกว่า
“ อืม งั้นก้อได้ น้องๆๆ เอาสเต็คปลาแซลมอน มาอีกที่นึงน่ะ ไวน์ขาวด้วย “ ไอ้ดิวหันไปสั่งพนักงาน
“ ดิวนี่ รู้ใจหลิง จริงๆเลย หลิง รักดิวที่สุดเลย “ ผมล่ะหมั่นไส้ความตอแหลของผู้หญิงคนนี้นัก เมื่อไหร่จะไปพ้นๆสักทีน่ะ
ติ๊ดๆๆๆ เสียงมือถือไอ้ดิวดังขึ้น จากนั้นมันก้อหยิยขึ้นมาดู
“ หลิง หลิงนั่งไปก่อนแล้วกันน่ะ พอดีคุณอลันโทรมา เดี๋ยวดิวออกไปคุยข้างนอกแป๊บนึงน่ะครับ “ จากนั้นไอ้ดิวก้อเดินออกไปรับโทรศัพท์ข้างนอก ปล่อยให้ผมอยู่กับหลิง หลิงสองคน
“ เป็นไงบ้าง ไม่เจอกันนาน ยังมีชีวิตอยู่ดีนี่ นึกว่าจะโดนอุ้มไปฆ่าซะแล้ว “ นัง หลิง หลิง เริ่มประเด็นก่อน
“ ทำไมล่ะ เมื่อกี้ยังเห็นอ่อนหวานอยู่เลย แป๊บเดียวเอง กำพืดมันก้อโผล่เลยเหรอ เธอนี่ไม่มีความอดทนเอาซะเลยน่ะ “ ผมย้อนกลับไป
“ ไม่ต้องมาปากดี รู้ไว้ซะด้วยว่าตอนนี้ ดิวกับชั้นน่ะ เรากลับมารักกันอีกแล้ว แล้วดูท่าจะรักกันมากขึ้นด้วยน่ะ แล้วแก ก้อน่าจะรู้สถานภาพของตัวเองดี ว่าเป็นได้แค่อะไร ฉะนั้น อย่ามาสะเออะปากดีจากชั้น เพราะต่อจากนี้ไป ชั้นก้อเหมือนกับเจ้านายของแกคนนึง รู้ไว้ซะด้วย ไม่งั้น ชั้นจะบอกให้ดิวเล่นงานแกให้หนัก ถ้าแกยังปากดีกับชั้นอีก “
“ จะเป็นอะไรก้อช่าง ชั้นไม่สน แต่อย่ามายุ่งกับชั้น ไม่งั้น ชั้นจะไม่เกรงใจ “ ผมพูดกลับไปเสียงเรียบ
“ คิดว่าชั้นกลัวงั้นสิ อย่างแกจะมาทำอะไรชั้นได้ และตอนนี้น่ะ ดิวก้อไม่ได้ถือหางข้างแกอีกต่อไปแล้ว “
“ ไม่จำเป็นต้องมีใครมาถือหางชั้นหรอก ชั้นถือของชั้นเองได้ เธอระวังหางของเธอไว้ให้ดีๆเถอะ “
หลิง หลิงทำหน้าโกรธใส่ผม ดูท่าเธอจะเคืองผมมากๆ จากนั้นไอ้ดิวก้อเดินมา พอมันเห็นสีหน้าของหลิง หลิง มันก้อพูดขึ้น
“ หลิง เป็นอะไรอ่ะ ทำไมทำหน้าอย่างนั้น ใครทำอะไรหลิง บอกดิวมา ดิวจะจัดการให้ “ ไอ้ดิวพูดเสียงเข้ม แล้วหันหน้ามาที่ผม ท่าทางเหมือนจะฆ่าผมให้ได้
“ ก้ออี้น่ะสิ หลิงพูดทักทายด้วยดีๆ เค้าก้อบอกว่า อย่ามายุ่งกับเค้า นี่หลิงอุตส่าห์ขอโทษเรื่องที่ผ่านมาแล้วน่ะ ว่าหลิงผิดเอง แต่เค้าไม่เพียงแต่ไม่ให้อภัยหลิง แต่ยังมาบอกไม่ให้หลิงยุ่งกับเค้าอีก คนอะไร ใจดำจัง คนสำนึกผิดแล้ว ยังจะไม่ให้อภัยอีก “ นังนี่ มันตอแหลซึ่งๆหน้าเลยครับ ไอ้ดิวได้ฟังดังนั้นก้อคว้าแขนของผมไป แล้วบีบที่แขนผมอย่างแรง จนผมเจ็บไปหมด แต่ก้อต้องฝืนความเจ็บนั้นไว้
“ ขอโทษหลิงเดี๋ยวนี้ ไม่งั้น แกเจอดีแน่ “ ไอ้ดิวพูดรอดไรฟัน เหมือนคนพยายามกลั้นความโกรธไว้
“ ผมไม่ผิด ทำไมต้องขอโทษด้วย “ ผมย้อนกลับไป และไอ้ดิวก้อบีบแขนผมแรงขึ้นอีก
“ ดิวค่ะ ไม่เป็นไรหรอกค่ะ หลิงไม่ถือ แล้วก้อแล้วกันไป พอเหอะน่ะ “ หล่อนพยายามเป็นนางเอกสุดๆ แต่มีเหรอ ผมจะหลงกลหล่อน
-
o22 ตอแหลลงตับ
หนูอี้เริ่มจะกลายร่างจากโสรยา เป็นดาวพระศุกร์ คิดว่าอีกไม่นานคงเป็น อิเย็น
-
:fire:
อยากจับหลิง หลิง ไปให้ก่อสร้างแบบคราวที่แล้วจัง
อิอิอิอิ
-
ดิวจะอะไรกันนักหนากับอี้นะ ขอบคุณครับ
-
จะได้ติดต่อพี่ต้งบ้างไม๊เนี่ย
แล้วเมื่อไหร่พี่ต้งแกจะได้รู้ความจริงว่ามันทำ เชี่ยๆ อะไรกะพี่อี้เนี่ย
โว๊ยยยยยยยย
เอาไอ้ดิวกะอีนังหลิงๆ ไปฆ่าหมกป่าเลยดีกว่า
ยังมีคนที่เอาตัวเองเป็นใหญ่ขนาดนี้ อยู่บนโลกใบนี้ด้วยเหรอเนี่ย
:z6: :z6: :z6: :z6: :z6:
-
:seng2ped: :seng2ped: :seng2ped: :seng2ped: :seng2ped: :seng2ped: :seng2ped: :seng2ped: :seng2ped: :seng2ped:
“ ขอโทษหลิงเดี๋ยวนี้ ไม่งั้น แกเจอดีแน่ “ ไอ้ดิวพูดรอดไรฟัน เหมือนคนพยายามกลั้นความโกรธไว้
“ ผมไม่ผิด ทำไมต้องขอโทษด้วย “ ผมย้อนกลับไป และไอ้ดิวก้อบีบแขนผมแรงขึ้นอีก
“ ดิวค่ะ ไม่เป็นไรหรอกค่ะ หลิงไม่ถือ แล้วก้อแล้วกันไป พอเหอะน่ะ “ หล่อนพยายามเป็นนางเอกสุดๆ แต่มีเหรอ ผมจะหลงกลหล่อน
“ ไม่ได้หรอกหลิง เดี๋ยวมันจะได้ใจ และแกก้อรู้ไว้ซะด้วยน่ะว่า หลิง หลิงเค้าเป็นแฟนชั้น แฟนชั้น ก้อเหมือนกับชั้น ฉะนั้น แกก้อต้องฟังคำสั่งของหลิง ด้วย เข้าใจไหม “ มันพูดไปบีบแขนผมไป จนผมเจ็บไปหมดแล้ว
“ เข้าใจสิครับ อะไรที่คุณสั่งมา ผมทำทั้งนั้นแหละ ทีนี้ปล่อยแขนผมได้รึยัง “
จากนั้นไอ้ดิวก้อสะบัดแขนผมออกอย่างแรง แล้วหันไปคุยกับหลิง หลิง
“ ดิวว่า ไม่ต้องกง ต้องกินมันแล้วร้านนี้ เราไปกินกันที่อื่นสองคนดีกว่า “ ไอ้ดิวพูด จากนั้นก้อหันมาที่ผมอีกที
“ ชั้นจะไปกินข้าวกับแฟนชั้นน่ะ แกกินไปคนเดียวแล้วกัน แล้วค่อยไปเจอกันที่นัดไว้กับคุณอลัน จำไว้น่ะ ว่าอย่าเบี้ยว อย่าสาย ไม่งั้น แกโดนหนักแน่ ชั้นรับรอง “
จากนั้นทั้งสองคนนี้ ก้อเดินออกไป ทิ้งให้ผมนั่งอยู่ตรงนั้น จะว่าไป ก้อดีเหมือนกัน ผมก้อไม่อยากอยู่เป็นกว้างขวางคอของพวกเค้า ไปๆกันซะก้อดี ผมเหนื่อยและเครียดเรื่องอื่นมามายกพอแล้ว ไม่อยากเอาเรื่องบ้าๆมาใส่หัวอีก พอกันที
พอผมทานอาหารเสร็จ ผมก้อนั่งรถแท็กซี่ เพื่อไปหาคุณอลัน ตามที่ได้นัดไว้ ที่จริงยังไม่ถึงเวลานัดหรอก แต่ผมไม่รู้จะไปไหน เลยรีบไปดีกว่า พอไปถึงที่นัด ผมก้อพากลุ่มของคุณอลัน ไปยังที่ๆได้นัดหมายกับลูกค้าไว้
ตลอดการทำงานวันนี้ ผมค่อนข้างโล่งใจเล็กน้อย เพราะว่า ไม่มีไอ้ดิวมาคอยขวางหูขวางตา หรือกวนใจ และงานวีนนี้ก้อไม่หนักหนามากนัก แค่พาไปไม่กี่ที่ ซึ่งมันดีต่อร่างกายของผมมาก ไม่งั้นผมคงจะแย่ไปกว่านี้ เพราะว่า ร่างกายของผมมันบอบช้ำเหลือเกิน แต่ก้อยังดี นับว่าโชคยังช่วยผมอยู่บ้าง มีหลายครั้งเหมือนกันที่ผมเหมือนจะล้ม แต่ก้อมีคนที่อยู่แถวๆนั้น คอยช่วยพยุงผมบ้าง เค้าคิดว่าผมคงไม่สบาย และอยากให้ผมไปพัก แต่ผมยืนยันที่จะอยู่ต่อ เพราะว่าผมมี่อยากมีเรื่องกะไอ้ดิวมัน
พอตกเย็น ใกล้จะเลิกงาน ต้งก้อโทรมาหาผมพอดี
“ อี้เหรอครับ ทำอะไรอยู่อ่ะ ช่วงนี้ต้งไม่ค่อยได้เจออี้เลยอ่ะ พอดีว่างานยุ่งๆ แล้วอี้เป็นไงบ้างครับ “ น้ำเสียงของต้ง ช่างดูห่วงใยผมนัก จนผมแทบจะกลั้นน้ำตาไว้ไม่อยู่ มันดีใจ ที่ได้รู้ว่า ยังมีคนดีๆที่ห่วงใยเราอยู่
“ อ้อออ คืออี้มาทำงานกับคุณอลันอ่ะ เลยไม่ค่อยว่างเจอต้ง ต้งเป็นยังไงบ้าง เห็นว่างานเยอะนี่ พักผ่อนบ้างน่ะ เดี๋ยวจะไม่สบายเอา “ ผมพยายามตอบไปแบบปกติ ทั้งๆที่ในใจผมอยากจะกอดเค้า แล้วร้องไห้กับเค้านัก แต่ผมทำไม่ได้
“ ขอบคุณอี้น่ะ ที่ยังเป็นห่วงเพื่อนคนนี้ เสียดายจัง เป็นได้แค่เพื่อน เอ้ออออ ลืมไปเลยว่าโทรมาทำไม นี่อี้ทำงานเสร็จรึยัง ให้ต้งไปรับมาทานข้าวด้วยกันไหม พอดีคุณเค้าคิดถึงอี้อ่ะ อยากเห็นหน้าอี้ ให้ต้งไปรับน่ะ “
ณ ตอนนั้น ผมคิดว่าคงไม่มีอะไรทำแล้ว แล้วอีกอย่าง ไอ้ดิวมันก้อไม่อยู่ตรงนี้แล้วด้วย ผมเลยคิดว่า มันไม่น่าจะเป็นอะไร ถ้าจะให้ต้งมารับไปทานข้าวด้วย ดีเสียอีก ผมจะได้อบอุ่นใจ เวลาได้อยู่ใกล้ๆพวกเค้า แม้ว่าผมจะบอกเรื่องความทุกข์ของผมไม่ได้ แต่แค่นี้ก้อดีถมเถแล้ว ผมไม่ต้องการอะไรมากไปกว่านี้อีกแล้ว
-
:monkeysad:
ระวังดิวนะพี่อี้
พี่ต้งดูแลพี่อี้ดีๆ ล่ะ :beat:
:monkeysad:
-
ยังกะจำเลยรักเลยครับ :monkeysad:
-
:3125:
ถามจริงเหอะ...ดิว
มีความสุขจริงๆมั้ยอ่ะ ที่ทำยังงี้
เหอะ เหอะ ไอ่คนทำอะไรไม่ตรงกับใจตัวเอง
เชื่อนะ....ว่าดิวมันก็เจ็บ ที่ทำกับอี้ลงไปยังงั้น
หลอกเข้าไปเหอะ หลอกเข้าไปเยอะๆๆๆๆ เลย
ไอ่ดิว...ไอ่ฟายยยย หลอกตัวเอง เข้าปายยยย
:L1: ขอบคุณครับ +1 อเล็กซี่......ซี่
-
o22
-
เอ่อ ยัยหลิงๆเข้ามาเกี่ยวข้องทีไรได้เรื่องทุกที สงสัยเจ๊นี่คาบข่าวแหงๆ เฮ้อ ไม่ไหวๆ :m16:
-
:sad11: :sad11: :sad11: :sad11: :sad11: :sad11: :sad11: :sad11: :sad11: :sad11:
“ ขอบคุณอี้น่ะ ที่ยังเป็นห่วงเพื่อนคนนี้ เสียดายจัง เป็นได้แค่เพื่อน เอ้ออออ ลืมไปเลยว่าโทรมาทำไม นี่อี้ทำงานเสร็จรึยัง ให้ต้งไปรับมาทานข้าวด้วยกันไหม พอดีคุณเค้าคิดถึงอี้อ่ะ อยากเห็นหน้าอี้ ให้ต้งไปรับน่ะ “
ณ ตอนนั้น ผมคิดว่าคงไม่มีอะไรทำแล้ว แล้วอีกอย่าง ไอ้ดิวมันก้อไม่อยู่ตรงนี้แล้วด้วย ผมเลยคิดว่า มันไม่น่าจะเป็นอะไร ถ้าจะให้ต้งมารับไปทานข้าวด้วย ดีเสียอีก ผมจะได้อบอุ่นใจ เวลาได้อยู่ใกล้ๆพวกเค้า แม้ว่าผมจะบอกเรื่องความทุกข์ของผมไม่ได้ แต่แค่นี้ก้อดีถมเถแล้ว ผมไม่ต้องการอะไรมากไปกว่านี้อีกแล้ว
“ ได้สิต้ง อี้อยู่แถวๆสีลมน่ะ อยู่ที่ตึก.......... ใกล้จะถึงโทรหาอี้ด้วยน่ะ เดี๋ยวอี้ลงไปรอข้างล่าง “
“ ได้ครับ แล้วเจอกันน่ะครับอี้ “ แล้วต้งก้อวางสายไป
จากนั้นผมก้อไปทำงานต่อ จนเสร็จ แล้วผมก้อบอกคุณอลันว่า วันนี้ผมจะกลับเอง ส่วนกลุ่มคุณอลัน เค้าจะไปเดินเล่น ซื้อของกันหน่อย ผมเลยขอตัว จากนั้นต้งก้อโทรมา แล้วผมก้อลงไปหาต้ง จากนั้นเราก้อไปทานข้าวกัน
ต้งพาผมมาที่ร้านของผมเอง เค้าบอกว่า น้าปิ่นน่ะ อยากเจอผมมานานแล้ว แต่เห็นว่าผมไม่ว่าง เลยไม่ได้ชวนไปทานข้าวที่บ้าน วันนี้เป็นโอกาสดี เลยแวะมาทานข้าวกับผมที่ร้าน พอถึงร้านผมก้อเข้าไปในร้าน ที่วันนี้ลูกค้าก้อยังหนาแน่นเหมือนทุกๆคืน จากนั้นก้อเข้าไปยังโต๊ะที่พวกน้าปิ่นนั่งอยู่ พอเจอพวกเค้าผมก้อไหว้สวัสดีทักทายทุกคนกันไปตามประสา จากนั้นเราก้อทานข้าวกัน
ในวงอาหารมื้อนี้ เป็นการพูดคุยที่เน้นสอบถามสารทุกข์สุขดิบผมมากกว่า ทุกคนลงความเห็นว่า ผมดูผอมและซีดไป ดูเหมือนคนป่วย แต่ผมก้อพยายามบ่ายเบี่ยงไปว่า ผมทำงานหนักไปหน่อย เลยไม่ค่อยได้ดูแลตัวเองเท่าไหร่นัก พวกเค้าเลยบอกให้ผมพักผ่อนซะบ้าง กลัวว่าผมจะเป็นอะไรไปเสียก่อน ผมได้ฟังดังนั้นก้อซึ้งใจ จนน้ำตาแทบจะไหล นี่ถ้าพวกเค้ารู้ว่าผมเจออะไรมาบ้าง เค้าจะยังเป็นห่วงผมอย่างนี้ไหมน๊า หรือว่า เค้าจะสมเพชผมกันแน่.....
พอทานอาหารเสร็จ เราก้อคุยกันต่อเล็กน้อย แต่ผมเอง รู้สึกไม่ค่อยสบายนัก เลยขอตัวทุกๆคน กลับไปพักผ่อนก่อน และต้งก้ออาสาจะไปส่งผมที่ห้อง ผมก้อตกลง ก่อนจะกลับ ผมก้อแวะเข้าไปหาแม่ผมแป๊บนึง ที่ตอนนี้คุมคนในครัวอยู่ แว๊บแรกที่ผมเห็นแม่ผม น้ำตาผมแทบไหลออกมา แต่ผมก้อต้องกลั้นไว้ จากนั้นผมก้อโผเข้าไปกอดท่านซะแน่น
“ อี้ เป็นอะไร ทำไมกอดแม่ซะแน่นเลย เป็นอะไรไปลูก บอกแม่มาสิ “ แม่ผมถามด้วยความเป็นห่วง จนผมแทบจะกลั้นน้ำตาไม่ไหว
“ เปล่าๆๆ ครับแม่ อี้แค่คิดถึงแม่ก้อเท่านั้นเอง ช่วงนี้อี้ทำงานเยอะอ่ะ เลยไม่ค่อยได้กอดแม่เลย ขอกอดหน่อยน่ะ “ ผมอ้อนแม่ใหญ่เลย ทั้งๆที่จริงแล้ว ผมอยากจะร้องไห้กับท่านมากกว่า แต่ผมไม่อยากให้ท่านเป็นกังวลกับผมนัก
“ อี้เค้าไม่ค่อยสบายนิดหน่อยอ่ะครับ คุณน้า นี่ต้งกำลังจะพาไปส่งที่ห้อง แต่อี้เค้าบอกว่าอยากมาหาคุณน้าก่อนผมเลยพามา “ ต้งพูดขึ้น
“ อ้าว ไม่สบายเหรอลูก ทำไมไม่บอกแม่ล่ะ ไหนๆ เป็นอะไร ตัวร้อนไหม “ แม่ผมดูท่าจะเป็นห่วงผมไม่น้อย
“ ไม่เป็นไรมากหรอกแม่ ต้งอ่ะ พูดซะเว่อร์เลย เดี๋ยวอี้กลับไปนอนพักก้อหายแล้ว “ ผมบ่ายเบี่ยงไป
“ แน่น่ะ อย่าโกหกแม่น่ะ ถ้ามีอะไรก้อบอกแม่น่ะ ต้งจ้ะ น้าฝากอี้ด้วยน่ะลูก น้าคงไปส่งอี้ด้วยไม่ได้ เพราะว่าน้าต้องคุมคนในนี้ น่ะจ้ะ น้าฝากด้วยแล้วกัน “
-
อี้ท่าจะลำบากนะ แล้วจะมีอะไรเกิดขึ้นอีกนะ ขอบคุณเจ้าของเรื่องครับ
-
หึหึหึหึหึหึหึ
งานนี้ใครล่ะจะเป็นคนที่เจ็บปวดที่สุด
คนที่จะไม่มีความสุขที่สุด
คนที่จะทุรนทุรายที่สุด
คนที่จะติดอยู่ในวังวนบ้าบอ
โตก็ไม่รู้จักโต
คนเรามันจะมึดบอดได้ถึงระดับไหน
การสร้างความทุกข์ให้คนอื่นจะสร้างความสุขสมให้แก่ตัวเราได้จริงหรือ
และใครล่ะ จะเป็นคนที่น่าสงสารและน่าสมเพชที่สุด !!!!!! o22
-
:L2:
เคลียร์ใจ...เคลียร์ความรู้สึก ของตัวเองเหอะอี้
แล้วลองหันมาพิจารณาต้งใหม่...ดีๆอีกที
บางที...อาจจะทำให้อี้
เจอแสงสว่างในชีวิตจริงๆซักที...ก็ได้
:L1: ขอบคุณครับ
-
เชียร์พี่ต้ง
รู้ความจริงเร็วๆ นะคะ :call:
ไอ่ดิวมันไม่รู้จักโต
ผู้ชายแบบนี้ ... น่าเบื่อค่ะ
มันไม่ใช่ผู้ชายอ่าคะ
มันไม่เหมาะที่จะมาเป็นคนรักใครได้
เพราะขนาด คนที่ตัวเองรัก ยังไม่ฟังเค้าเลยค่ะ
-
หลิงๆ เธอยังอยู่อีกหรือเนี่ย
-
ยังไงๆก็ยังรักพี่ต้งตั้งแต่ต้นจนจบ แม้จะเสียจายที่พี่อี้ไม่ได้ตอบรับกับพี่ต้งตอนแรกๆ เชียร์พี่ต้งที่แสนดีๆ :กอด1:
เซ็งอิพี่ดิว ไม่ไหวๆ :เฮ้อ: :m31:
ส่วนเจ๊หลิงๆก็เฮ้อ พ่อแม่ตามใจแล้วเสียนิสัยนะเนี่ย
-
มารายงานตัวค่ะ
ว่าเพิ่งตามทัน
เรื่องนี้ยาวมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
มารอตอนต่อไปน้า
เอาใจช่วยน้องอี้นะคะ
ให้ผ่านเรื่องร้ายๆ ไปได้ด้วยดีน้า
-
มารอตอนต่อไปครับ
-
น่ากระทืบนัก
ไอ้ดิว
-
:call: :call: :call: :call: :call: :call: :call: :call: :call: :call: :call: :call: :call: :call:
“ อ้าว ไม่สบายเหรอลูก ทำไมไม่บอกแม่ล่ะ ไหนๆ เป็นอะไร ตัวร้อนไหม “ แม่ผมดูท่าจะเป็นห่วงผมไม่น้อย
“ ไม่เป็นไรมากหรอกแม่ ต้งอ่ะ พูดซะเว่อร์เลย เดี๋ยวอี้กลับไปนอนพักก้อหายแล้ว “ ผมบ่ายเบี่ยงไป
“ แน่น่ะ อย่าโกหกแม่น่ะ ถ้ามีอะไรก้อบอกแม่น่ะ ต้งจ้ะ น้าฝากอี้ด้วยน่ะลูก น้าคงไปส่งอี้ด้วยไม่ได้ เพราะว่าน้าต้องคุมคนในนี้ น่ะจ้ะ น้าฝากด้วยแล้วกัน “
“ แม่อ่ะ จะมาฝากทำไม แค่ให้ต้งไปส่งเฉยๆ แม่ก้อพูดซะ “ ผมทำหน้าง้ำใส่แม่
“ ครับคุณ น้า เดี๋ยวต้งจะดูแล อี้เอง คุณน้าไม่ต้องห่วงน่ะครับ “
“ โอ๊ยยยยย พอๆเลย ไม่ต้องมาฝาก มาฝังกันแล้ว ไปกันได้รึยัง อี้ง่วงอ่ะ แม่ครับ อี้กลับก่อนน่ะครับ ยังไงอี้ฝากร้านด้วยน่ะครับ ไว้ว่างๆอี้จะมาช่วยดูร้านน่ะครับ “
“ ไม่ต้องมาเลยก้อดี ชั้นจะยึดร้านนี้แล้ว หนอยๆๆ ไม่ยอมสนใจร้านเลย ไปๆได้แล้ว ไปดีๆล่ะ “
จากนั้นผมก้อออกมาขึ้นรถไปกับต้ง โดยต้งมาส่งผมถึงคอนโด พอถึงคอนโดของผม ตอนแรก ต้งจะขอขึ้นไปส่งข้างบน แต่ผมไม่ยอมให้เค้าไป ต้งก้อพยายามที่จะขึ้นไปให้ได้ จนผมต้องทำเสียงเข้ม บอกให้เค้าไปดูร้านต่อ ไม่งั้นแล้ว ผมจะไม่พูดด้วย ต้งก้อเลยต้องยอมกลับไปแต่โดยดี คงจะกลัวผมไม่พอใจมั้ง
จากนั้นผมก้อขึ้นไปที่ห้องของผม จังหวะที่ผมกำลังจะปิดประตูนั้น ก้อเหมือนมีคนดันประตูเข้ามา ผมเองก้อผงะออกไป แล้วคนๆนั้นก้อดันตัวเข้ามาในห้องของผมเรียบร้อยแล้ว ไอ้ดิวนั่นเอง......ที่เป็นคนดันประตูแล้วเดินเข้ามา
มันไม่พูดพร่ำทำเพลงครับ เลยเข้ามาผลักผมจนล้มลงไปกองกับพื้น ผมไม่ทันตั้งตัวเลยล้มลงไปอย่างแรง ก้นกระแทกกับพื้นอย่างแรง จนผมเจ็บไปหมด จากนั้นผมก้อหันหน้าไปมองมอง หน้าตามันดูโกรธสุดๆ
“ นี่เมิงจะลองดีกับกรูใช่ไหม ฮ่ะ นี่แค่วันแรกเมิงยังกล้าขนาดนี้ เมิงคิดว่ากรูไม่กล้าทำอะไรเมิงใช่ไหม “ ไอ้ดิวตะคอกใส่ผมเสียงดัง
“ ลองดีอะไร ผมไปทำอะไรให้คุณ “ ผมถามกลับไป
“ ก้อที่กรูบอกให้เมิงรอกรูไง แล้วนี่ เมิงไม่เพียงไม่รอกรู แต่ยัง แรดๆๆๆไปกับไอ้ต้ง เมิงนี่ร่านมากน่ะ หรือว่าเมิงอยากโดนอีก “ ไอ้ดิวไม่หยุด แถมยังด่าผมเสียๆหายๆอีก
“ อ้าว ก้อผมเห็นคุณไม่กลับมาซะทีนี่ ผมก้อนึกว่าคุณจะไม่มาแล้ว แล้วนี่ ต้งก้อมารับผมไปทานข้าวที่ร้านเฉยๆ เราไม่ได้ไปไหนกัน อีกอย่าง เราก้อทานกันหลายคนด้วย ไม่เชื่อคุณก้อไปถามคนที่ร้านผมสิ “ ผมพยายามอธิบายเหตุผล
“ เมิงไม่ต้องมาแก้ตัว กรูไม่เชื่อเมิงหรอก อีกอย่างน่ะ ถ้าเมิงสังเกตดีๆน่ะ เมิงจะเห็นว่ากรูน่ะ กลับไปทำงานตั้งนานแล้ว แต่กรูอ่ะ ดูแลลูกค้าอยู่แถวๆนั้นแหละ ถ้าเมิงไม่แรดไปให้ท่าเค้ามากมาย คงจะพอเห็นกรูอยู่หรอก นี่อะไร พอกรูไม่อยู่หน่อยเดียว อ่อยเค้าไปทั่วแล้ว เมิงนี่มันแรดกว่าที่กรูคิดไว้อีกน่ะ “ นี่มันอะไรกัน อยู่ๆก้อมาด่าผมฉอดๆๆ ผมไม่ได้ทำอะไรน่ะ
“ อ่อยอะไร แรดอะไร ผมไม่ได้ทำอะไรน่ะ “ ผมพยายามปฏิเสธไป
“ กรูไม่ได้ตาบอด หูหนวกน่ะ กรูเห็นทุกอย่าง เมิงอ่ะ ทำทีว่าไม่สบายบ้าง เดินไม่ไหวบ้าง จนมีหลายๆคนมาช่วยพยุงเมิง นี่เมิงกะจะอ่อยเค้าไปทุกคนเลยใช่ไหม กรูขอถามหน่อยเหอะ “ ไอ้ดิวมันเค้นผมใหญ่เลย
“ ไม่น่ะ ผมไม่ได้อ่อย ผมไม่สบายจริงๆ อย่าๆ อย่าทำผมเลย “ ผมพยายามอ้อนวอน และยกมือขึ้นปิดหน้าตัวเองไว้
-
:bye2: :bye2: :bye2: :bye2: :bye2:
โทษทีน่ะครับ
คือแบบว่า เกเร ไปเที่ยวตางจังหวัด หลายวัน
เลยม่ะได้ลงเรื่องให้อ่าน
อิอิ มาล่ะๆๆ
ร๊ากกกกกกกกกกก ทุกคนน่ะครับ
-
ดิวโหดร้ายวะ อ๊ากกกกกกก
-
:เฮ้อ:
อย่าบอกนะ.....ว่ายังรักกันอยู่
กรู....ม่ายยย...เชื่ออออออ
:pig4: ขอบคุณครับ อเล็กซี่
-
เข้ามาอ่านต่อ
เฮ้อ
เมื่อไหร่พี่อี้จะหมดเวรกรรม :เฮ้อ:
-
แล้วจะทรมาณกันไปถึงไหนกันครับ ขอบคุณครับ
-
ใครไปเป่าหูดิวเนี่ย
แล้วก็มาลงกับอี้แบบนี้
ใจร้ายไปแล้วววววววววววว
ทำไมไม่คุยกันดีดีล่ะ
จะได้รู้ความจริงว่ามันเป็นยังไง
ขอให้ผ่านไปด้วยดีนะคะ
-
:fire: :fire: :fire: :fire: :fire: :fire: :fire: :fire: :fire: :fire: :fire:
“ อ่อยอะไร แรดอะไร ผมไม่ได้ทำอะไรน่ะ “ ผมพยายามปฏิเสธไป
“ กรูไม่ได้ตาบอด หูหนวกน่ะ กรูเห็นทุกอย่าง เมิงอ่ะ ทำทีว่าไม่สบายบ้าง เดินไม่ไหวบ้าง จนมีหลายๆคนมาช่วยพยุงเมิง นี่เมิงกะจะอ่อยเค้าไปทุกคนเลยใช่ไหม กรูขอถามหน่อยเหอะ “ ไอ้ดิวมันเค้นผมใหญ่เลย
“ ไม่น่ะ ผมไม่ได้อ่อย ผมไม่สบายจริงๆ อย่าๆ อย่าทำผมเลย “ ผมพยายามอ้อนวอน และยกมือขึ้นปิดหน้าตัวเองไว้
“ ไม่ต้องมาแก้ตัว ใครเค้าจะเชื่อคำตอแหลของเมิง แล้วนี่อะไร เมิงยังมีหน้ามาปิดมือถือหนีกรูอีกเหรอ หนอย กรูเผลอหน่อยเป็นไม่ได้เลยน่ะ แรดเชียว แล้วยังจะนัดแนะไอ้ต้งให้มารับอีก มึงนี่มันร่านอย่างที่เค้าว่าจริงๆเลย ถามจริงๆเหอะ ว่าเมิงนี่ มีกรูคนเดียวไม่พอรึไงถึงได้อ่อยคนเค้าไปทั่ว ถ้าไม่หนำใจน่ะ เดี๋ยวกรูจัดให้ “ แล้วไอ้ดิวก้อก้าวย่างเข้ามาหาผม ผมเองก้อพยายามขยับตัวหนีมันไปทางด้านหลัง
“ ไม่น่ะ ผมไม่ได้ปิด มือถือแบตมันคงหมดอ่ะ ผมไม่รู้ตัวเลย อย่าทำอะไรผมเลยน่ะ ผมเจ็บไปหมดแล้ว ปล่อยผมเหอะ “ ผมทั้งดิ้นหนี แล้วก้อร้องขอความเห็นใจไปด้วย ผมกลัว กลัวจริงๆ
“ ไม่ต้องมาสำออย ในเมื่อเมิงขัดคำสั่งกรู และก้อ โทษฐานที่เมิงแรดนัก เมิงต้องโดนอย่างนี้ “
ว่าแล้วไอ้ดิวก้อกระชากแขนผมอย่างแรง แล้วลากตัวผมไปกับพิ้น ผมเจ็บมาก แต่ป้องกันตัวเองไม่ได้เลย ได้แต่ร้องให้เค้าปล่อยตัวผมอย่างเดียว คนอย่างผมจะทำอะไรได้ ในสภาพอย่างนั้น จนมันลากผมมาถึงที่โซฟา จากนั้นมันก้อเหวี่ยงตัวผมไปจนกับโซฟาอย่างแรง ผมโดนที่ท้องอย่างแรง จนรู้สึกจุกไปหมด
“ ในเมื่อเมิงแรดอยากมีผัวนัก กรูก้อจะจัดให้อีก ต่อไป เมิงจะได้ไม่ต้องไปอ่อยคนอื่นอีก “ แล้วไอ้ดิวก้อกระโจนเข้าหาผมอย่างแรง จากนั้นมันก้อพยายามแกะเสื้อผมออก ผมได้แต่ร้องขอความเห็นใจ
“ อย่าๆๆ อย่าทำอะไรผมเลยนะ ผมกลัวแล้ว ผมไม่ได้อ่อย ผม ผม อย่าๆๆ ปล่อยผมเหอะน่ะ ได้โปรด “ ผมร้องอ้อนวอนได้ดิวอย่าสุดความสามารถ ผมยอมรับว่าผมกลัวมากๆ ที่จะโดนแบบนั้นอีก
“ กรูไม่ปล่อย กรูจะทำให้เมิงรู้ว่า การทำให้กรูไม่พอใจนี่ มันจะต้องโดนอะไรบ้าง “ แล้วไอ้ดิวมันก้อซุกไซร้ตามตัวผมอย่างหนัก ผมได้แต่ปัดป้องตัวเท่าที่กำลังตัวที่เองที่มีเหลืออยู่น้อยจะทำได้ จนในที่สุด ผมก้อกรีดร้องออกมาเสียงดัง จากนั้นสติผมก้อขาดไป...............
โอ๊ยยยยย ทำไมตามตัวผมถึงได้ปวดอย่างนี้ นี่ผมตายไปหรือยัง แล้วๆๆ แล้วผมมานอนอยู่บนเตียงได้ไง ใครพาผมมา แล้วเสื้อผ้าผมไปไหน โอ๊ย ผมเจ็บที่ท้องจังเลย สงสัยจะตั้งแต่ตอนที่ไอ้ดิวมันเหวี่ยงผมไปโดนโซฟาแน่ๆเลย คอผมก้อแห้ง ผมพยายามขยับตัวจะไปหยิบน้ำ แต่ก้อไม่มีแรงนัก
“ ตื่นแล้วเหรอ สลบไปตั้งนาน แล้วนี่เมิงจะเอาอะไร “ เสียงไอ้ดิวที่อยู่อีกฝั่งของเตียงพูดขึ้น
“ น้ำ ผมหิวน้ำ ขอน้ำผมหน่อยน่ะ “ ผมพูดไปด้วยเสียงที่เหือดแห้ง เพราะผมคอแห้งและหิวน้ำมากๆ
“ น้ำเหรอ ได้ เดี๋ยวกรูเอาให้น่ะ “ จากนั้นไอ้ดิวก้อเดินไปหยิบน้ำมา จากนั้น มันก้อเดินมาที่เตียง แล้วก้อป้อนน้ำให้ผม มันป้อนเร็วมาก จนผมสำลักน้ำ และผมพยายามดันมือมันออก แต่มันก้อขืนมือไว้ จนผมแทบจะทนไม่ไหวแล้ว เท่านั้นมันยังไม่พอ มันยังสะบัดมือผมออกอย่างแรง จากนั้นมันก้อเอาน้ำในแก้วที่เหลือ ราดหัวผมอีก แล้วมันก้อหัวเราะเสียงดังอย่างสะใจ ผมเองสำลักน้ำเกือบตาย เจ็บใจนัก ที่โดนไอ้นี่มันย่ำยีอีกแล้ว ทำไมมันไม่ฆ่าผมไปเลยน่ะ จะได้จบๆกันไป
-
^
^
^
อี้จะรอดไหมอะ o22
-
รุนแรงไปแล้วนะดิว
-
:m16:
ยังนึกไม่ออกเลยว่า...
ตอนที่ดิวรู้ความจริง ตัวเองเข้าใจอี้ผิดมาตลอด
จะไถ่โทษกับความผิดครั้งนี้แบบไหน
แล้วคอยดูซิว่า....อี้จะหายโกรธได้ยังไง
เป็นผมให้รัก หรือเคยรักขนาดไหน
มาทำร้ายร่างกาย จิตใจกันถึงขนาดนี้
ฮ่ะ ฮ่ะ.....จะมาขอโทษกรูเหรอ
รับ teen กรูดีกว่ามั๊ย ไอ่....ห่า....เอ๊ยยยย :z6:
+1 ขอบคุณครับ อเล็กซี่
-
เลวที่สุด
ดิวมันบ้าไปแว้ว
-
:m31: อ้าาาา ไอดิว ทำไมทามงี้อ่ะ
อี้สู้สู้นะ
อยากรู้จริงจริงถ้าดิวรู้ความจิงจะเป็นไงเนี่ย
:m15:
-
อยากรู้นัก ว่าตอนจบ
ดิวจะเป็นยังงัย
-
:m16: :m16: :m16: :m16:
เขียนไป ก้อโมโหไป
เกือบทำใจจะเขียนต่อไม่ได้แล้ว
แต่เพราะผู้อ่านทุกท่าน ผมเลยต้องเขียนต่อไป
ขอบคุณทุกคอมเม้นต์ อีกครั้งน่ะครับ
-
ดิวกู่ไม่กลับซะแล้ว :เฮ้อ:
ไม่เป็นไรนะ พี่อี้ :กอด1: :กอด1:
-
:o211: กร๊าซ ชั่วร้ายเกินไปแล้ว
ไม่ฟังกันบ้างเลยห๊ะ :beat:
-
อ๊ายอยากรู้...... ถ้าดิวรู้ความจริงจะทำยังไงน้า
ต้องลงโทษให้เข็ด
-
:z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3:
“ น้ำเหรอ ได้ เดี๋ยวกรูเอาให้น่ะ “ จากนั้นไอ้ดิวก้อเดินไปหยิบน้ำมา จากนั้น มันก้อเดินมาที่เตียง แล้วก้อป้อนน้ำให้ผม มันป้อนเร็วมาก จนผมสำลักน้ำ และผมพยายามดันมือมันออก แต่มันก้อขืนมือไว้ จนผมแทบจะทนไม่ไหวแล้ว เท่านั้นมันยังไม่พอ มันยังสะบัดมือผมออกอย่างแรง จากนั้นมันก้อเอาน้ำในแก้วที่เหลือ ราดหัวผมอีก แล้วมันก้อหัวเราะเสียงดังอย่างสะใจ ผมเองสำลักน้ำเกือบตาย เจ็บใจนัก ที่โดนไอ้นี่มันย่ำยีอีกแล้ว ทำไมมันไม่ฆ่าผมไปเลยน่ะ จะได้จบๆกันไป
“ อีนี่ กรูให้น้ำกิน ยังจะมาดันมือออก ไม่ขอบคุณ แต่ยังมามองหน้ากูแบบกวนตีนอีก อยากโดนอีกรึไง “ ไอ้ดิวทำท่าเหมือนจะกระโจนใส่ผมอีก จนผมต้องถอยร่นหนีไป
“ ไม่ๆๆ อย่าๆ อย่าทำอะไรผมเลย ผมกลัวแล้ว “ ผมอ้อนวอนอีกที
“ โอ๊ยยยย นี่เมิงคิดว่ากรู พิศวาสเมิงนักรึไง กูหมดอารมณ์ไปตั้งแต่ตอนที่เมิงสลบไปแล้ว คนบ้าอะไร ร้องกรี๊ดๆ แล้วก้อน็อคไป กรูเลยไม่มีอารมณ์จะเอาเมิงแล้ว ไม่ต้องสะดีดสะดิ้งมาก “
“ ถ้างั้น คุณก้อกลับไปได้แล้ว ผมจะนอน พรุ่งนี้ผมต้องทำงานให้คุณอีกน่ะ “ ผมหาเหตุผลไล่มันกลับไป
“ เรื่องอะไรกรูจะกลับ เรื่องอะไรกรูจะปล่อยให้เมิงหลุดรอดสายตากรูไปได้อีก เดี๋ยวถ้ากูกลับ เมิงก้อจะนัดแนะใครมาหาอีกล่ะทีนี้ ไม่เอาหรอก เมิงต้องอยู่ในสายตากรูตลอด และคืนนี้ กรูก้อจะนอนที่นี่ นอนกับเมิงเข้าใจไหม “ ไอ้ดิวสั่งเสียงเข้ม
“ ไม่ๆ ผมไม่นัดใครมาหรอก น่ะ เชื่อผมเหอะ ผมจะไม่ทำให้คุณไม่พอใจอีกแล้ว “ ผมยังพยายามต่อ
“ ไม่ต้องพูดแล้ว กรูจะนอน เมิงมานี่เลย “ ว่าแล้วไอ้ดิวก้อกระชากตัวผมเข้าไปกอด แล้วก้อล้มตัวลงนอน
“ เมิงนอนอยู่ตรงนี้และ อยู่ข้างๆกรู แล้วก้อหลับได้แล้ว อย่าให้กรูโมโห ไม่งั้น ถ้ากรูโกรธขึ้นมาอีก เดี๋ยวอารมณ์กรูจะขึ้น แล้วเมิงจะซวย เข้าใจไหม นอนได้แล้ว “
ผมจำต้องนอนอยู่ในอ้อมกอดของไอ้ดิว ทั้งๆที่ผมไม่อยากนอนอย่างนี้เลย แต่ผมจะทำอะไรได้ล่ะ ผมต้องฝืนให้ตัวเองนอนหลับ แม้ว่ามันจะยากนักหนา และผมก้อหลับลงจนได้ ด้วยความเหนื่อยล้า และเจ็บปวดสุดๆ .......................
ผมตื่นเช้าขึ้นมา ก้อพบว่าไม่เห็นไอ้ดิวอยู่บนเตียงกับผมแล้ว สงสัยมันคงจะกลับบ้านไปแล้วมั้ง ก้อดีเหมือนกัน ให้มันไปไกลๆซะก้อดี จากนั้นผมก้อพยายามลุกขึ้นจากเตียง วันนี้ ผมพอจะมีเรี่ยวแรงขึ้นมาหน่อย เพราะได้พักผ่อนไปบ้าง แต่ก้อยังเจ็บตามร่างกายอยู่ คงอีกหลายวันกว่าจะหาย โดยเฉพาะที่ก้นของผม มันระบมมาก ผมไม่คิดเลยว่า การที่โดนครั้งแรกมันจะเจ็บขนาดนี้ เห็นเค้าว่าสนุกกัน แต่ผมไม่สนุกด้วยเลย หรือว่าเพราะไอ้ดิวมันทำรุนแรงกับผมน่ะ มันถึงได้เจ็บขนาดนี้
จากนั้นผมกอเข้าไปอาบน้ำ แล้วก้อแต่งตัว เพื่อที่จะออกไปทำงานตามปกติ อีกไม่กี่วัน งานของผมที่จะต้องทำกับไอ้ดิว มันก้อจะจบแล้ว เพราะว่ากลุ่มของคุณอลันต้องไปที่อื่นต่อ แต่ผมไม่รู้ว่า เรื่องระหว่างผมกับไอ้ดิวนี่ มันจะจบเลยหรือเปล่า ผมคิดว่าคงไม่แน่ๆ แต่ไม่เป็นไรหรอก ถือว่าผมชดใช้กรรมที่เคยก่อไว้กับมันแล้วกัน คิดแบบนี้ก้อค่อยปลงขึ้นมาหน่อย ได้แต่หวังว่า มันจะไม่ทำอะไรรุนแรงกับผมอีก ....ผมได้แต่หวังไว้อย่างนั้น
--------------------- จบตอนที่ 45 -----------------------
-
แล้วจะจบกันยังไงนะ
-
สงสารอี้จัง
ดิวใจร้ายยยยอ่ะ
-
...โสรยา จ๊ะ ทนๆๆ หน่อยนะจ๊ะ
...ถ้าทนไม่ไหว ก็แอบ เอายานอนหลับใส่ในเหล้าให้กินซักสองเม็ด
...แล้วจัดการ...เปิดเล้าเป็ด...สับๆๆๆๆให้เป็ดกินซะ
...เป็นอะไร Alex จะเขียนไม่ได้เพราะอะไร มันผ่านไปแล้ว
...อดีตที่ไม่น่าจดจำ ก็อย่าไปจำมันจ้า พูดง่ายเนอะแต่อาจทำยาก
...แต่ก็พยามนะนึกถึง เรื่องดีๆๆ ที่นายหัวหฤษฎ์ มันทำให้เราซิ
...คิดถึงแต่ตอนหน้า..ดิว หล่อๆๆๆ..ตอนดิวหน้าเหมือนยักษ์ ก็อย่าไปจำมัน :กอด1:
-
อ่านแล้วเศร้าจายยย เซ็งเป็ดเลยครับ :z3:
-
:กอด1: :กอด1: :กอด1:
แต่ตอนนี้พี่อี้ก็ตื่นจากฝันร้ายแล้วนี่คะ
ไม่เป็นไรนะ โอ๋ๆๆๆ
-
o18 โห... มีแบบประมาณว่า จิกหัวลากเข้าถ้ำด้วยอ่ะ
ไอ้ดิวมันกลายเป็นมนุษย์ยุคหินเก่าไปซะแล้วเหรอเนี่ย
เผลอเมื่อไหร่ อี้ก็เอาฉมวกแทงตรูดมันคืนซะเลยนะอี้
-
:really2: :really2: :really2: :really2: :really2: :really2: :really2: :really2: :really2: :really2:
บทที่ 46 คนเคยรัก / นักโทษ ( Beloved / Prisoner )
พอผมออกมานอกห้อง แล้วก้อกำลังจะเข้าไปทำอาหารเช้าทาน ปรากฏว่า ผมเห็นข้าวของหลายอย่างถูกเตรียมไว้ เหมือนกับว่ามีใครกำลังจะลงมือทำอารหารเช้ายังไงอย่างนั้น
“ เมิงตื่นมาก้อดีเลย กรูหิวแล้ว ทำกับข้าวต่อด้วย กรูทำค้างไว้ พอดีต้องส่งเมลล์หลูกค้าด่วน เมิงทำเดี๋ยวนี้เลยน่ะ อย่าให้กรูโมโหหิว ไม่งั้น กรูจะไม่ปราณีเมิงอีก “ เสียงๆนึงแว่วมาจากทางที่โต๊ะคอม ใช่เลยครับ พอผมหันไป ผมก้อเห็นไอ้ดิวมันนั่งทำงานอยู่ที่โต๊ะนั่น
“ แล้วคุณจะทานอะไรล่ะ ผมไม่รู้ว่าคุณจะทำอะไร “ ผมถามกลับไป
“ นี่เมิงโง่จริงๆ หรือว่าแกล้งโง่ว่ะ อยากทำห่าอะไรก้อทำสิ ถามอยู่ได้ ขออย่างเดียวอย่าแกล้งกรู ด้วยการทำอะไรแปลก หรือว่าใส่ยาถ่ายให้กรูแล้วกัน ถ้ากรูรู้ เมิงนั่นแหละที่จะเจ็บหนัก “ ไอ้ดิวขู่ผมเสียงเข้ม
ผมก้อไม่ได้ตอบโต้อะไร เงียบๆไป จากนั้กน้อลงมือทำอาหารตามที่มันสั่ง ผมเองก้อไม่รู้ว่ามันอยากทานอะไร ก้อเลยทำข้าวผัดกุ้ง กับต้มจืดอีกอย่างนึงก้อคงพอ หวังว่ามันคงไม่เรื่องมาก พอผมทำเสร็จแล้ว ผมก้อยกไปวางไว้ที่โต๊ะ จากนั้นผมก้อลงมือทาน ผมก้อทานของผมไปเรื่อยๆ จากนั้น ไม่รู้อารมณืไหน ไอ้ดิวเดินจ้ำๆเข้ามาหาผม จากนั้นมันก้อปัดจานข้าวของผมจนปลิวตกไปกับพื้นแตกกระจาย ผมเองก้องงว่าเกิดอะไรขึ้น เลยหันไปมองหน้ามัน มันก้อทำหน้าเหมือนกับว่าอยากจะฉีกผมออกเป็นชิ้นๆ
“ นี่เมิงกะจะแดกข้าวโดยไม่รอกรูเลยเหรอ เมิงกล้ามากน่ะที่ทำอย่างนี้ เมิงอยากเจ็บตัวรึไง “ มันตะคอกใส่ผมอีกแล้ว
“ ก้อผมจะไปรู้ได้ไงเล่า ผมก้อเห็นว่าคุณนั่งทำงานอยู่นี่ ผมก้อคิดว่าคุณคงจะมาทานหลังจากที่ทำงานเสร็จ “ ผมพยายามอธิบาย
“ เมิงไม่ต้องมาทำเป็นพูดดีกับกรู ไม่ต้องมาทำเป็นสุภาพ กรูรู้ว่าทั้งๆที่ตอนนี้ เมิงเกลียดกรูอย่างกับอะไรดี แต่ทำไมเมิงไม่ด่ากรูออกมาเลยล่ะ จะมาทำเป็นพูดเพราะกับกรูทำไม ฮ่ะ !!! “
“ ผมไม่จำเป็นต้องพูดไม่ดีกับคุณ แม้ว่าการกระทำของคุณที่ทำกับผม มันสมควรจะได้รับอะไรที่มันเลวร้ายมากกว่านี้ แต่ผมไม่ทำ ผมอยากให้คุณรู้ว่า แม้ว่าคุณจะทำเลวกับผมแค่ไหน ผมก้อจะยิ่งพูดดีกับคุณมากขึ้นเท่านั้น เพื่อให้คุณรู้ว่า ผมน่ะเกลียดคุณแค่ไหน “
ดูท่าไอ้ดิวจะโกรธผมมากๆ ที่ได้ยินผมพูดไปแบบนั้น มันเลยกระโจนเข้าใส่ตัวผม แล้วก้อบีบปากผมอย่างแรง ตาก้อจ้องตาผมอย่างกะจะกินเลือดกินเนื้อ ส่วนผมก้อมองกลับไปแบบไม่สะทกสะท้าน
“ นี่เมิงกล้าพูดอย่างนี้กับกรูเหรอ เมิงรู้ใช่ไหมว่าจะเกิดอะไรขึ้นถ้ากรูโกรธ จนควบคุมตัวเองไม่ได้ เมิงรู้ใช่ไหม “ ไอ้ดิวพูดเสียงเยือกเย็น อำมหิต แต่อารมณ์ตอนนั้น ผมกลับไม่กลัวมันเลย
“ เอาเลยสิ จะทำอะไรกับผมก้อเชิญ ผมสู้อะไรคุณไม่ได้อยู่แล้ว “ ผมท้ามัน
“ นี่เมิงท้ากรูเหรอ “
“ เปล่า ผมไม่ได้ท้า “ ผมย้อนกลับไป ไอ้ดิวมันจ้องหน้าผมอยู่นาน แล้วก้อปล่อยมือ จากการบีบปากผมออก
“ กรูจะยังไม่เล่นงานเมิงตอนนี้หรอกน่ะ เก็บไว้โอกาสเหมาะๆดีกว่า ไม่ใช่ว่ากรูกลัวเมิงหรอกน่ะ เอาเป็นว่า ตอนนี้น่ะ กรูขอสั่งให้เมิงเก็บกวาดเศษจานให้หมด จากนั้นก้อตักข้าวให้กรูกินด้วย เข้าใจไหม “
พอไอ้ดิวมันพูดจบ ผมก้อทำตามที่มันสั่งทุกอย่างโดยที่ไม่ปริปากพูดออกมาเลยสักคำ ผมเลือกที่จะไม่ตอบต็ หรือพูดคุยอะไรกับมันเลยดีกว่า เพราะผมไม่รู้ว่าต้องใช้คำพูดไหน ถึงจะให้มันรู้สึกพอใจได้ จากนั้นผมก้อเก็บเศษจานข้าวที่มันแตกจนหมด จากนั้นผมก้อนำจานข้าวใบใหม่มาให้ไอ้ดิวมันทาน แล้วผมก้อเดินไปล้างจานชามที่แช่ไว้อยู่ที่อ่างล้างจาน
“ เมิงไม่กินข้าวรึไง “ เสียงไอ้ดิวตะโกนถามผมมา
“ ไม่ละครับ ผมอิ่มแล้ว “ ผมตอบกลับไปเสียงเรียบ
“ อิ่มอะไร กรูเห็นเมิงกินไปหน่อยเดียวเอง อย่ามาตอแหลหน่อยเลย นี่จะหาโอกาสไปกินข้าวกับไอ้ต้งอีกละสิ บอกได้เลยน่ะว่า ไม่มีทาง ต่อจากนี้ไปน่ะ เมิงต้องอยู่ในสายตากรูตลอดเข้าใจไหม “
“ ผมอิ่มแล้วจริงๆ แล้วผมก้อไม่ได้หาเรื่องจะไปกินข้าวกับใครด้วย คุณวางใจได้ “ ผมตอบกลับไปแบบไม่สะทกสะท้าน
“ กรูบอกให้มากิน เมิงจะมาหรือไม่มา อย่าให้กรูนับนะ เมิงโดนแน่ “ มันยังขู่ผมอีก
ผมก้อเลยต้องทำตามที่มันสั่งอีกครั้ง ตามระเบียบ เพราะว่า ถ้าขัดใจมันไป ก้อมีแต่รังจะเจ็บตัวเจ็บใจไปเปล่า สู้ทนทำไปรอเวลาของผมที่จะมาถึงในอีกไม่ช้าดีกว่า ผมเองก้อไม่รู้ว่าจะต้องทนอีกนานแค่ไหน ได้แต่ภาวนา ขอให้สวรรค์เห็นใจผมด้วยเถิด..........
หลังจากทานเสร็จแล้ว ไอ้ดิวก้อพาผมไปทำงานกับมันต่อ ขอบอกไว้เลยน่ะครับว่า ผมกับมันตัวแทบจะติดกันตลอดเวลา มันแทบไม่ให้ผมคลาดสายตาไปไหนได้ และช่วงบ่ายๆ นังหลิง หลิง ตัวดีก้อแวะมาหาไอ้ดิวอีกตามเคย มันเลยช่วยกันไอ้ดิวออกไปได้บ้าง แม้ว่าหลายๆครั้งนัก ที่ไอ้ดิวมันมักจะดึงผมไปเกี่ยวข้องกับมันด้วยเสมอๆ แต่หลิง หลิงก้อจะต้องหาวิธีแยกดิวออกไปจากตัวผมให้ได้ มันก้อดีเหมือนกัน จะไปรัก จะไปใคร่กันที่ไหนก้อตามใจเลย ผมไม่แคร์อะไรทั้งนั้น
ช่วงเย็นๆ ตอนใกล้จะเลิกงาน ผมเห็นว่าไม่มีอะไรมากแล้ว และไอ้ดิวมันก้อดูยุ่งๆกับพวกลูกค้าอยู่ ผมเลยเดินออกมานั่งพักด้านนอกอาคารที่เรามาประชุมกัน เพราะว่าผมยังรู้จักปวดไปทั้งตัวเหมือนเดิม นี่กะว่าตอนเย็นจะไปหายามาทาเองบ้างแล้ว คงจะช่วยบรรเทาได้บ้าง ไอ้ครั้นว่าจะไปหาหมอนั้น ผมก้อไม่กล้าไป เพราะผมคงไม่กล้าไปบอกหมอหรอกว่า ผมโดนผู้ชายข่มขืนและทำร้ายร่างกายมา มันคงแปลกประหลาดพิลึก และผมคงทนอายไม่ได้แน่ ผมนั่งเล่นอยู่สักพัก ผมก้อเห็นนัง หลิง หลิง เดินตรงมาที่ผม ผมเห็นดังนั้น ก้อลุกขึ้น ตั้งท่าจะเดินหนีหล่อนไป แต่หล่อนวิ่งมาตัดหน้าผมไว้เสียก่อน
“ จะรีบหนีชั้นไปไหนล่ะ ชั้นไม่ใช่ผีน่ะ จะได้วิ่งหนี เอ๊ะ หรือว่าแกกลัวชั้นกันแน่ “
-
อ่านแล้ว อยากตบนังหลิง ๆ :beat:
-
อ๊าย หลิงๆๆมาทำไมเนี่ย
-
o22 o22 o22 o22 o22 o22 o22 o22 o22 o22 o22
ช่วงเย็นๆ ตอนใกล้จะเลิกงาน ผมเห็นว่าไม่มีอะไรมากแล้ว และไอ้ดิวมันก้อดูยุ่งๆกับพวกลูกค้าอยู่ ผมเลยเดินออกมานั่งพักด้านนอกอาคารที่เรามาประชุมกัน เพราะว่าผมยังรู้จักปวดไปทั้งตัวเหมือนเดิม นี่กะว่าตอนเย็นจะไปหายามาทาเองบ้างแล้ว คงจะช่วยบรรเทาได้บ้าง ไอ้ครั้นว่าจะไปหาหมอนั้น ผมก้อไม่กล้าไป เพราะผมคงไม่กล้าไปบอกหมอหรอกว่า ผมโดนผู้ชายข่มขืนและทำร้ายร่างกายมา มันคงแปลกประหลาดพิลึก และผมคงทนอายไม่ได้แน่ ผมนั่งเล่นอยู่สักพัก ผมก้อเห็นนัง หลิง หลิง เดินตรงมาที่ผม ผมเห็นดังนั้น ก้อลุกขึ้น ตั้งท่าจะเดินหนีหล่อนไป แต่หล่อนวิ่งมาตัดหน้าผมไว้เสียก่อน
“ จะรีบหนีชั้นไปไหนล่ะ ชั้นไม่ใช่ผีน่ะ จะได้วิ่งหนี เอ๊ะ หรือว่าแกกลัวชั้นกันแน่ “
“ เปล่าเลย เธอไม่ใช่ผีหรอก แต่เธอมันเลวร้ายกว่าผีห่าตัวไหนๆเยอะเลย และจะบอกให้ฟังอีกอย่างน่ะ ชั้นไม่เคยกลัวเธอเลย “
“ นี่ยังกล้าปากดีใส่ชั้นอีกเหรอ แกก้อรู้นี่ว่า ถ้าชั้นบอกดิวว่าแกว่าชั้นยังไง แล้วหลังจากนั้น แกจะเจออะไรบ้าง “
“ เชิญเลย หลิง หลิง คงไม่มีอะไรที่มันเลวร้ายไปกว่าที่ชั้นเคยเจอหรอกน่ะ “ ผมย้อนกลับไป
“ ทำไม ดิวทำอะไรแกเหรอ บอกหน่อยสิ ชั้นว่าน่ะ ดิวคงจะเห็นธาตุแท้จองแกแล้วแน่ๆเลย ดิวเลยไม่สนใจ ไม่รักแกอีกต่อไปแล้ว ชั้นเสียใจด้วยน่ะ ที่มันต้องเป็นแบบนี้ แต่มันก้อช่วยไม่ได้ แกทำตัวของแกเองน่ะอี้ ไอ้ชั้นก้อเคยเตือนแกแล้วน่ะ ว่าอย่ามายุ่ง แต่แกดันแส่หาเรื่องเอง นี่คงจะโดนดิวทิ้งมาให้เจ็บใจล่ะสิ เลยมาทำเป็นอารมณ์เสีย แต่แกจะเศร้าไปทำไมล่ะ ยังมีผู้ชายโง่ๆอีกเยอะ ที่มาหลงรักแกนี่ แกก้อกลับไปหาพวกนั้นสิ จะไปยากอะไร “
“ สิ่งที่ไอ้ดิวมันได้ทำไว้กับชั้นน่ะ มันเลวร้ายเกินกว่าที่เธอคิดแน่นอน หลิง หลิง และชั้นสาบานเลยว่า ชั่วชีวิตนี้ ชั้นไม่มีวันให้อภัยมันแน่นอน “ ผมเริ่มมีอารมณ์โกรธๆนังนี่แล้ว ที่หล่อนมายั่วโมโหผม
“ แกจะโดนอะไรมาก้อช่าง ชั้นไม่สนใจหรอกน่ะ ชั้นคิดว่าสิ่งที่แกโดนอ่ะ มันสมควรแล้ว ก้อชั้นเตือนแกแล้วไงว่า อย่ามายุ่งกับดิว แกก้อไม่เชื่อเอง ฮ่าๆๆๆ มันเจ็บมากใช่ไหมล่ะ ที่โดนคนที่ตัวเองรักทำร้าย อยากบอกให้รู้เลยน่ะว่า แกยังต้องโดนมากกว่าที่ชั้นเคยโดนมาซะอีก จำไว้เลยน่ะ อีเกย์นรก “
“ เธอต้องการอะไรกันแน่หลิง หลิง บอกมาเลยดีกว่า ถ้าชั้นให้ได้ ชั้นยินดีให้ทุกอย่างเพื่อให้เราจบๆกับไป ไม่ใช่ว่าชั้นกลัวเธอหรอกน่ะ แต่ชั้นเบื่อที่จะต้องมาเจออะไรบ้าๆอย่างนี้อีก พอกันที “ ผมเริ่มหมดความอดทนแล้ว
“ เปล่า ชั้นไม่ได้ต้องการอะไรมากมายหรอกน่ะ เพราะสิ่งที่ชั้นต้องการที่สุด ชั้นก้อได้กลับมาแล้ว และชั้นก้อจะไม่มีวันเสียมันไปอีก รู้ไหมว่า ตอนนี้น่ะ ดิวกับชั้นน่ะ เรารักกันมากเลย รักมากกว่าครั้งที่แล้วอีก ดิวเค้าเอาใจใส่ชั้นมากๆเลยน่ะ ตัวเรานี่แทบจะไม่ห่างกันเลยน่ะ แต่ชั้นก้อเข้าใจน่ะ ว่าเวลาทำงาน ดิวเค้าก้อต้องไปทำงาน ชั้นก้อให้เค้าทำงานเต็มที่ ไม่ตามติดประกบตลอดหรอก และต่อจากนี้ไป เราก้อวางแผนที่จะทำอะไรๆร่วมกัน วางอนาคตร่วมกัน เรามีความสุขมากๆเลย แกรู้ไหม “ หล่อนพูดไปยิ้มไป เหมืนคนมีความสุขนัก แต่ผมรู้สึกสะอิดสะเอียนยิ่ง ผมไม่รู้สึกหึงหวง หรืออะไรเลยแม้แต่น้อย
“ แล้วเธอมาบอกชั้นทำไม ชั้นไม่ได้อยากรู้เลย “ ผมตอบกระแทกกลับไป จนหล่อนสะอึก แต่ก้อปรับสีหน้าให้ปกติตอนนี้
“ ก้ออยากให้แกรู้ไงว่า ตอนนี้น่ะ ชั้นชนะแกแล้ว ชนะขาดลอย ชนะอย่างราบคาบ ก้อเท่านั้นเอง “
“ แค่นี้ใช่ไหม โอเค ชั้นรับรู้แล้ว ไม่มีอะไรแล้วใช่ไหม งั้นชั้นไปน่ะ “ ผมจะเดินหันหลังไป แต่หล่อนก้อเดิน มาขวางผมไว้อีก
“ ยังมีอีกอย่างน่ะ สิ่งที่ชั้นจะทำหลังจากนี้ ชั้นก้อแค่ อยากทำอะไรที่มันสะใจตัวเองเล่นเท่านั้น เธอเองก้อต้องทนหน่อยน่ะ ถ้าหลังจากนี้ อาจจะเจอเหตุการณ์ไม่คาดคิดตามมาอีก เตรียมตัวเตรียมใจไว้ได้เลย “
-
:call: :call: :call: :call: :call:
เงียบเหงาจังเยยยยยยย
แฟนๆ หายไปไหนหมดน๊ออออออออออ
อิอิอิ
-
โอ๋โอ๋ อย่าพึงงอน น้องมาแล้วค่ะ
:angry2: อีหลิงหลิง จะทำอะไรอีกเนี่ย
ปากบอกได้สมใจแล้วยังต้องการอะไรอีก เดี๋วปั๊ด :z6: เลย
สู้สู้พี่อี้ :L2:
-
แค่นี้ก็ช้ำใจแย่แล้วไม่รู้ว่าจะซ้ำเติมไปถึงไหนกัน
-
เสนอหน้ามาแล้วจ้าาา
เค้าถึงบอกว่าเวรย่อมระงับด้วยการไม่จองเวร
แต่คงใช้ไม่ได้ผลกับเจ้าพวกนี้
-
:fire:
หน้าหมั่นไส้ยายหลิง หลิง จัง
เมื่อไหร่ที่ดิวรู้ตัวจาม่ายให้อภัยเลยนะเนี่ย
:angry2: :beat: :z6:
( ม่ายได้หายไปไหนนะค้าฟฟฟฟ ยังติดตามเรื่องนี้อยู่เหมือนเดิมคับ อิอิอิ ) :L1:
-
...ฮาโหลๆๆ ยังอยู่จ้า ไม่ได้ไปไหน
...แอบๆๆ อ่านอยู่ทุกตอนแหละ
...นี่ถ้าอี้เป็นเหมือนเมื่อก่อนตอนที่สู้กับหลิงๆๆและพวก คงมันส์ น่าดู
...แต่ก็ดีเหมือนกันได้อ่านมุมโหดของดิวบ้าง
...ยังไงก็เป็นกำลังให้เสมอจ้า รออ่านตอนต่อไปนะ :L2:
-
:z6: หลิงๆ สงสารอี้จัง
-
:z13: :z13: :z13: :z13: :z13: :z13:
:pighaun: :pighaun: :pighaun: :pighaun: :pighaun: :pighaun: :pighaun: :pighaun: :pighaun:
“ ก้ออยากให้แกรู้ไงว่า ตอนนี้น่ะ ชั้นชนะแกแล้ว ชนะขาดลอย ชนะอย่างราบคาบ ก้อเท่านั้นเอง “
“ แค่นี้ใช่ไหม โอเค ชั้นรับรู้แล้ว ไม่มีอะไรแล้วใช่ไหม งั้นชั้นไปน่ะ “ ผมจะเดินหันหลังไป แต่หล่อนก้อเดิน มาขวางผมไว้อีก
“ ยังมีอีกอย่างน่ะ สิ่งที่ชั้นจะทำหลังจากนี้ ชั้นก้อแค่ อยากทำอะไรที่มันสะใจตัวเองเล่นเท่านั้น เธอเองก้อต้องทนหน่อยน่ะ ถ้าหลังจากนี้ อาจจะเจอเหตุการณ์ไม่คาดคิดตามมาอีก เตรียมตัวเตรียมใจไว้ได้เลย “
“ ชั้นคิดว่าบาปกรรมมีจริง สักวันนึง ใครที่อะไรเลวๆกับใครน่ะ มันก้อต้องได้รับผลกรรมนั้นกลับไป เชื่อชั้นสิ “
“ ชั้นไม่สนหรอกน่ะเรื่องกรรมเวร ชั้นสนแค่ว่า ชั้นได้อยู่กับคนที่ชั้นรักก้อพอ “
ผมเบื่อที่จะมาต่อล้อต่อเถียงกับหล่อนเต็มทีแล้ว ผมเลยสะบัดหน้าเดินหนีไปจากหล่อน โดยไม่สนใจอะไรทั้งนั้น แต่หล่อนก้อยังพูดไล่หลังผมมาอีก
“ แกจะได้รู้สึกเสียทีว่า ชั้นเคยรู้สึกเสียใจยังไงมาก่อน แต่คราวนี้ แกจะโดนหนักกว่านั้นร้อยเท่า จำไว้ “
ผมเองก้อไม่สนใจจะหันไปตอบโต้ ได้แต่เดินหนีออกมาให้ไกลจากตรงนั้น ผมเกรงว่า ถ้าผมอดอารมณ์ตัวเองไว้ไม่ไหว ผมอาจจะทำร้ายหล่อนอีกก้อได้ จากนั้นผมก้อเดินไปสมทบกับกลุ่มลูกค้า รอให้พวกเค้ามาครบกัน แล้วเราก้อเดินทางไปรับประทานอาหารกันที่ร้านของผม และหลังจากนั้น พวกลูกค้าก้อเดินทางกลับที่พักกัน
ส่วนตัวผม ก้อต้องรอให้ไอ้ดิวมันไปส่งหลิง หลิงก่อน โดยที่ผมต้องรอมันอยู่ที่ร้านอาหารของผม วันนี้ลูกค้าก้อเยอะพอสมควร แต่ก้อไม่แน่นมากเหมือนวันอื่นๆ ต้งเลยว่างมานั่งคุยกับผม ดูเหมือนต้งจะจับอาการผมได้ แต่ผมก้อพยายามเลี่ยงทุกครั้งที่ต้งจะพยายาม ถามผมถึงเรื่องต่างๆ ผมเองไม่กล้าบอกให้ใครรู้ ผมรู้สึกอาย อายมากๆ ที่เป็นคนโง่ หลงเชื่อคนที่ตัวเองรัก จนโดนทำร้ายมาแทบปางตาย ผมจะให้ต้งรู้ไม่ได้ เพราะก่อนหน้านั้น ผมเองนั่นแหละที่ทิ้งต้งเพื่อไปหาไอ้ดิว แล้วมันยังไงล่ะ กับสิ่งที่ผมเจอมา......ผมอดสมเพชตัวเองไม่ได้ เลยพยายามชวนต้งคุยเรื่องอื่นๆไป จนไอ้ดิวมันโทรมา บอกว่ารออยู่ข้างนอก ผมจึงต้องขอตัวกลับ โดยบอกต้งว่า ผมจะกลับเอง ทั้งๆที่ต้งอาสาจะมาส่ง แต่ผมก้อไม่ยอม แล้ว ก่อนจะกลับ ผมก้อไปลาแม่ผมนิดนึงที่ครัว แล้วก้ออกมาหาไอ้ดิวที่มันจอดรถรออยู่หน้าร้าน
พอแต่ว่าผมขึ้นรถเท่านั้นแหละ ไอ้ดิวมันก้อเริ่มหาเรื่องผมเลย
“ นี่เมิงจงใจแกล้งให้กรู รอนานๆใช่ไหม หรือว่าลับหลังกรูนี่ เมิงก้อจะไปพรอดรักกับไอ้ต้งอีก ทำไม แค่กรูไม่รักเมิงหน่อยเดียว เมิงก้อกลับไปหาชายชู้ของเมิงรึไง กรูนี่ ผัวเมิงทั้งคนปล่อยให้รออยู่ในรถตั้งนาน นี่เมิงจะแก้แค้นกรูใช่ไหม “ เสียงไอ้ดิวมันดูจะโกรธผมมาก
“ เปล่าเลย ผมก้อแค่นั่งคุยเฉยๆ ไม่ได้ทำอะไรกัน อีกอย่าง ต้งก้อไม่ใช่ชู้ของผม และคุณก้อไม่ใช่สามีของผมด้วย และที่ผมมาช้านี่ ผมแค่แวะเค้าไปลาแม่ของผมหน่อยเดียวเอง ก้อไม่เห็นว่าจะนานนี่ครับ “ ผมตอบไปแบบมีเหตุผล แต่กวนตีนมันหน่อย พอให้สะใจ
“ ดี ขอให้ปากดีอย่างนี้ตลอดไปน่ะ คืนนี้เมิงโดนดีแน่ “
จากนั้นไอ้ดิวมันก้อกระชากรถออกไปด้วยความแรงและเร็วมาก จนผมเองก้อตกใจ แต่ก้อไม่แสดงอาการใดๆ มันขับรถน่าหวาดเสียวมาก แซงซ้าย แซงขวาตลอดทางกลับบ้านของผม ยิ่งตอนนั้นมันค่อนข้างดึกแล้ว รถก้อโล่งๆ ไอ้ดิวมันก้อได้ใจใหญ่ เหมือนอยากจะแกล้งผมให้ตกใจกลัวละมั้ง ไอ้นี่ มันหาหนทางทุกวิถีทาง ที่จะทำให้ผมรู้สึกแย่ๆ ได้ตลอดเวลาเลยจริงๆ
คืนนี้มันไม่ได้พาผมกลับไปที่ห้องผมหรอกครับ ทีแรกก้อพาขับไปทางนั้น แต่จู่ๆมันก้อเปลี่ยนใจขึ้นมากะทันหัน ยูเทิร์นรถกลับ จนรถอีกคันเกือบชนเข้ากลางลำ แต่มันก้อไม่สนใจ ขับรถต่อไปจนถึงบ้านริมน้ำ ห้องที่มันเคยซ้อให้ผม แต่ผมไม่เคยคิดอยากจะมาอยู่ห้องนี้เลย แม้จะตอนไหนก้อตามเหอะ พอรถหยุด มันก้อไม่พูดพร่ำทำเพลง เดินมาเปิดประตูฝั่งผม แล้วก้อลากผมออกมาจากรถ ผมต้องใช้คำว่าลาก เพราะว่ามันทำอย่างนั้นจริงๆ จนมาถึงห้อง
พอเปิดประตูได้ ไอ้ดิวก้อเหวี่ยงผมเข้าไปในห้องทันที แรงเหวี่ยงของมันทำให้หลังของผมชนเข้ากับโต๊ะทานข้าวอย่างจัง มันเจ็บมากครับ แต่ยังไม่ทันที่ผมจะได้ตั้งตัว ไอ้ดิว ก้อกระโจนใส่ผมอีก คราวนี้มันตบหน้าผมเสียงดัง เพลียะ !!! จนผมหน้าหันไปอีกทางทันที
ความเจ็บปวดมันเริ่มซ่านขึ้นมาอีกครั้ง ผมยืนข้างอยู่อย่างนั้น ส่วนไอ้ดิวมันก้อยังยืนนิ่งอยู่ ไม่ขยับเขยื้อนอะไร
“ เอาสิ อยากทำร้ายผมยังไงก้อทำเลย ตามที่คุณต้องการ ถ้ามันจะทำให้คุณรู้สึกดีขึ้นมาบ้าง “ ผมพูดขึ้น
-
:เฮ้อ: บ้าบอคอแตกอะไรกันเนี่ย
เมื่อไหร่จะเฉลยมูลเหตุซะทีล่ะ
รึอยู่ๆมันบ้าของมันเอง
อี้ก็พิลึกไปยอมมันอยู่ได้
มันชักจะไม่สมเหตุสมผลแล้วนะเนี่ย
-
ทำไมมันรุนแรงขึ้นทุกทีทุกทีละ
ทำร้ายอี้อีกแล้วหรือนี่..........
............... อย่ายอมๆๆสู้เค้าไปเลย
-
ยอมแบบนี้ คนอ่านอึดอัดใจจริง
-
:sad11:
-
:oni1: รีบวิ่งเข้ามารายงานตัวแล้วครับ
:เฮ้อ: อยากจะถอนหายใจซักพันครั้ง
ดูๆแล้ว เหมือนว่าทั้งดิวและหลิงหลิง
ต่างก็รู้ตัวเองว่า...กำลังหลอกตัวเองอยู่น่ะ
ดิว....หลอกตัวเองว่าไม่ได้รักอี้แล้ว
หลิงหลิง....หลอกตัวเองว่าดิวหันมารักตน
เพียงแต่...คนที่โชคร้ายกลายเป็นอี้ไปน่ะซิ
ระบายความผิดหวังลงที่อี้คนเดียว
ทำยังงี้....อี้ก็ย่ำแย่อยู่คนเดียว ซิคร้าบบบบบ พี่น้อง
:กอด1: กอดให้กำลังใจอี้ไว้คอยสู้รบกับหมู่มาร & +1 ให้อเล็กซี่ครับ
-
:oo1: :oo1: :oo1: :oo1: :oo1: :oo1: :oo1: :oo1: :oo1: :oo1: :oo1: :oo1: :oo1:
พอเปิดประตูได้ ไอ้ดิวก้อเหวี่ยงผมเข้าไปในห้องทันที แรงเหวี่ยงของมันทำให้หลังของผมชนเข้ากับโต๊ะทานข้าวอย่างจัง มันเจ็บมากครับ แต่ยังไม่ทันที่ผมจะได้ตั้งตัว ไอ้ดิว ก้อกระโจนใส่ผมอีก คราวนี้มันตบหน้าผมเสียงดัง เพลียะ !!! จนผมหน้าหันไปอีกทางทันที
ความเจ็บปวดมันเริ่มซ่านขึ้นมาอีกครั้ง ผมยืนข้างอยู่อย่างนั้น ส่วนไอ้ดิวมันก้อยังยืนนิ่งอยู่ ไม่ขยับเขยื้อนอะไร
“ เอาสิ อยากทำร้ายผมยังไงก้อทำเลย ตามที่คุณต้องการ ถ้ามันจะทำให้คุณรู้สึกดีขึ้นมาบ้าง “ ผมพูดขึ้น
“ เมิงไม่ต้องมาทำเป็นพูดดี แค่นี้มันยังน้อยไป กับสิ่งที่เมิงทำกับกรู “ มันพูดเล็ดรอดฟันออกมา เหมือนคนโกรธจัดๆ
“ ผมทำอะไร ไหนบอกมาสิ ผมทำอะไรให้คุณเจ็บช้ำน้ำใจนักหนา ผมก้ออยากจะรู้เหมือนกันว่าผมได้ทำผิดอะไร แต่นี่ไม่เลย ไม่แม้แต่คุณจะถามผมสักครั้ง คุณกับทำกับผมเยี่ยงสัตว์อย่างนี้ มันใช่แล้วเหรอ “ ผมเหลืออดแล้ว พูดตอบกลับไปบ้าง
“ กรูไม่จำเป็นต้องบอกว่าเมิงทำอะไร เมิงมันรู้แก่ใจตัวเอง แต่เมิงทำเป็นตอแหล เสแสร้งทำเป็นอ่อนแอ จะทำให้กรูรู้สึกสงสาระสิ แต่ขอโทษนะ กรูไม่รู้สึกสงสารเมิงเลยสักนิด มีแต่กรูจะเพิ่มความเลวร้ายให้เมิงเจอมากขึ้นเรื่อยๆ ให้เมิงตาย ตายทั้งเป็นแบบที่กรูเคยเจอ แล้วเมื่อถึงตอนนั้น ตอนที่กรูสาแก่ใจแล้ว กรูจะปล่อยให้เมิงตายไปเอง แล้วกรูจะมองเมิงอย่างสะใจ เมิงเข้าใจไหม “ มันตะคอกเสียงดังใส่ผม ส่วนผมเองก้ออยากจะร้องไห้ออกมานัก แต่ผมก้อพยายามกลั้นน้ำตาไว้ ไม่ให้มันไหลออกมาต่อหน้ามัน
“ ดิว ผมถามคุณอย่างได้ไหม “ ผมพยายามพูดกลับไปดีๆ
“ เมิงไม่มีสิทธิ์ถามอะไรกรูทั้งนั้น “ มันพูดกลับมาเสียงเรียบ แต่แฝงไปด้วยความเย้ยหยัน
“ ที่คุณเคยบอกว่า คุณรักผม รักผมมากนั้นนะ มันคืออะไร แล้วนี่เหรอ คือสิ่งที่คนที่เคยบอกว่ารักผมมาก รักมากที่สุด ได้ทำกับผม ผมสมควรที่จะได้รับอะไรอย่างนี้ใช่ไหม ผมมันผิดมากใช่ไหม กับสิ่งที่คุณคิดว่าคุณทำ คุณพอจะบอกผมหน่อยได้ไหม “ ผมยังดึงดันที่จะพูดต่อไป ในสิ่งที่มันค้างอยู่ในใจผม
“ ก้อใช่ แต่ก่อนกรูอาจจะเคยรักเมิง รักเมิงมาก แต่ตอนนี้ไม่แล้ว มันมีแต่ความเกลียด ความเครียดแค้น และมันจะไม่มีวันน้อยลงด้วย มันมีแต่จะทวีมากขึ้นเรื่อยๆ เมิงได้ยินชัดไหม “
ผมเดินหน้าเข้าหามัน มองจ้องหน้ามันอยู่อย่างนั้น แล้วก้อพูดขึ้น
“ งั้นก้อเอาเลยสิ เอาให้ผมตายคามือคุณเลยก้อได้ อยากทำอะไรก้อทำเลย “
“ เมิงกล้าท้ากรูเหรอ “ มันทำตาลุกวาวใส่ผม
“ ไม่เลย ไม่กล้า แค่อยากรู้นักว่าคุณจะทำอะไรผมได้อีก ทุกวันนี้ผมก้อเหมือนตายทั้งเป็นอยู่แล้ว เอาเลยสิครับ “
มันไม่พูดพร่ำทำเพลงครับ มันกระโจนใส่ผม แล้วก้อผลักผมให้ล้มลงกับพื้น แล้วมันก้อขึ้นคร่อมตัวผมไว้ จากนั้นมันก้อโน้มตัวเข้ามาซอกไซร้ตามตัวผมอย่างรุนแรง โดยที่ผมไม่ได้ตอบโต้หรือขัดขืนเลยแม้แต่นิดเดียว มันไม่ได้ผ่อนกำลังของมันลงเลย ส่วนผมก้อได้แต่หลับตา ยอมรับชะตากรรมของตัวเองไป และได้แต่ภาวนาขอให้มันจบเร็วๆ หรือไม่ก้อให้ผมขาดใจตายไปเลย
จากนั้นไอ้ดิวมันก้อกระชากเสื้อผมขาดวิ่น แล้วเหวี่ยงทิ้งไปข้างๆตัวผม แล้วมัน้กอถอดเสื้อตัวเองออก จากนั้นมันก้อลุกขึ้นแล้วก้มลงมาช้อนตัวผมขึ้นแล้วพาไปที่โซฟารับแขกด้านนอก แล้วมันก้อเหวี่ยงผมลงที่โซฟาอย่างแรง
“ นี่เมิงจะไม่ตอบโต้ หรือขัดขืนกรูหน่อยเหรอ “ มันถามขึ้น
-
:n1: :n1: :n1: :n1: :mc4: :mc4: :mc4: :mc4:
ขอแจ้งแถลงไข ข้อสงสัยนิดนึง
คืออี้ไม่ได้ยอมดิวน่ะครับ แต่ประมาณว่า
อี้เค้าหมดอาลัยตายอยากในชีวิต
คือดิวอยากจะทำอะไรก้อทำ อี้เค้าไม่อยากตอบโต้
เพราะขืนสู้ไปก้อไม่มีประโยชน์
อย่าอึดอัดกันจนเลิกอ่านไปน่ะครับ อิอิ
ร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกก ทุกๆคน
-
อ่านแล้วอยากตืบดิว**
-
o22 ถ้าไม่เฉลยซะทีว่าเพราะอะไร
ผมก็คงหมดกำลังใจเท่านี้ล่ะครับ :เฮ้อ:
-
:mc4: :mc4: :mc4: :mc4:
ใจเย็นๆน่ะครับทุกๆท่าน
อีกไม่นานเกินรอ ก้อจะได้ทราบกัน
-
เป็มลมดีกว่า อ๊ากกก เซ็งเป็ด :sad4:
-
:angry2:
แล้วเมื่อถึงวันนั้น
วันที่ดิวรู้ความจริงซะที
มันจะต้องมีอาการยังงี้ :a5:
แล้วก็....... :jul1: กระอักเลือดตาย
ตายยยยยย..ไป..เลยยยยยยย ไอ่ดิว ไอ่โง่เอ๊ยยย
:L1: ยังไงก็ไม่เลิกอ่านครับ
แถมยัง +1 ให้อเล็กซี่ อีกด้วย หุหุ
-
...ไม่เลิกอ่านหรอก พี่ไม่อึดอัดด้วย พี่โชบบบบบบบมากๆๆ ตบจูบแบบนี้
...แต่พี่เป็นพวก หลบๆๆ ซ่อนๆๆ อ่านเม้นบ้างไม่เม้นบ้างตามอารมณ์ จะพยายามโผล่หัวมาบ่อยๆๆจ้า
...สงสัยว่า เรื่องที่ดิวเข้าใจผิดอี้ คงเป็นเรื่องที่ร้ายแรงมากๆๆ แน่เลยเนอะ
...รออ่านตอนต่อไปจ้า เป็นกำลังใจให้จ้า :L2:
-
:fire: :m31: :fire: :m31: :fire: :m31: :fire: :m31: :fire: :m31: :fire: :m31: :fire: :m31:
มันไม่พูดพร่ำทำเพลงครับ มันกระโจนใส่ผม แล้วก้อผลักผมให้ล้มลงกับพื้น แล้วมันก้อขึ้นคร่อมตัวผมไว้ จากนั้นมันก้อโน้มตัวเข้ามาซอกไซร้ตามตัวผมอย่างรุนแรง โดยที่ผมไม่ได้ตอบโต้หรือขัดขืนเลยแม้แต่นิดเดียว มันไม่ได้ผ่อนกำลังของมันลงเลย ส่วนผมก้อได้แต่หลับตา ยอมรับชะตากรรมของตัวเองไป และได้แต่ภาวนาขอให้มันจบเร็วๆ หรือไม่ก้อให้ผมขาดใจตายไปเลย
จากนั้นไอ้ดิวมันก้อกระชากเสื้อผมขาดวิ่น แล้วเหวี่ยงทิ้งไปข้างๆตัวผม แล้วมัน้กอถอดเสื้อตัวเองออก จากนั้นมันก้อลุกขึ้นแล้วก้มลงมาช้อนตัวผมขึ้นแล้วพาไปที่โซฟารับแขกด้านนอก แล้วมันก้อเหวี่ยงผมลงที่โซฟาอย่างแรง
“ นี่เมิงจะไม่ตอบโต้ หรือขัดขืนกรูหน่อยเหรอ “ มันถามขึ้น
“ มันจะมีประโยชน์อะไรละครับ ในเมื่อ ถ้าผมขัดขืนคุณ คุณก้อต้องใช้กำลังทำร้ายผมเพื่อให้ได้ในสิ่งที่คุณต้องการอยู่แล้ว ผมว่าผมอยู่เฉยๆดีกว่าน่ะครับ อาจจะเจ็บตัวน้อยลงก้อได้ แต่ขอบอกไว้อย่างนะครับว่า ผมไม่ได้เต็มใจ หรือเคลิบเคลิ้มกับสิ่งที่คุณทำเลยแม้แต่น้อย มันมีแต่จะเพิ่มความเกลียดให้มากขึ้นเท่านั้นเอง “ ผมตอบไปเสียงเรียบ
“ กูว่าเมิงติดใจรสสวาทกรูมากกว่า ฮ่าๆๆๆ ก้อดีเหมือนกัน วันนี้กรูก้อไม่อยากออกแรงมาก เดี๋ยวกรูจะไปกุ๊กกิ๊กต่อ กับ หลิง หลิง ไม่ไหว ฮ่าๆๆๆๆ คนนี้กรูรักจริงเว๊ยยยย หวังแต่ด้วย แต่เมิงอ่ะ มีหน้าที่รองรับอารมณ์กรูอย่างเดียว เข้าใจไหม “
แล้วไอ้ดิวมันก้อเข้ามาซุกไซร้ผมต่อ ดูท่าทางมันคงจะเคียดแค้นผมมาก ใส่แบบไม่บันยะบันยัง มันไล้ โลมเลียเหมือนคนหื่นกระหาย ทั้งกัด ทั้งขบผมไปทั้งตัว หลังจากที่มันไซร้อย่างหนำใจมันแล้ว มันก้อถอดกางเกงของผมออก รวมทั้งของมันด้วย ตอนนั้นผมรู้สึกเริ่มกลัวขึ้นมาอีกแล้ว เลยพยายามหันหน้าหนี แต่มันก้อเอามือมาบีบหน้าผม แล้วจับให้หันมามองหน้ามัน จากนั้นมันก้อแยกขาของผมออก แล้วมันก้อเอาน้ำลายของมันมาหาที่ร่องแคบของผม โดยที่มันพยายามเสือกนิ้วของมันเข้ามาในร่องของผมด้วย ตอนนั้นผมเริ่มรู้สึกเจ็บ เลยขยับตัวหนี แต่มันก้อเอามือจับขาของผมไว้แน่น
มันพยายามอยู่นานจนมันสามารถแหย่นิ้วมันเข้ามาในร่องของผมจนได้ ผมแสบมาก อยากจะร้องออกมาเหมือนกัน แต่ก้อได้แค่กัดฟันแล้วก้อหลับตาไว้ ไอ้ดิวมันแหย่อยู่สักพัก มันก้อเลื่อนตัวเข้ามาที่หว่างขาของผม แล้วมันก้อเอาท่อนเอ็นของมัน มาจ่อที่ร่องแคบของผม จากนั้นมันก้อเขี่ยส่วนหัวของมันไปมา แล้วมันก้อพยายามดันเข้ามา มันฝืดมาก และแสบมากๆด้วย ผมพยายามกลั้นน้ำตาไว้ไม่ให้มันไหล ซึ่งมันก้อยากจริงๆ มันพยายามอยู่นาน จนส่วนหัวเริ่มหลุดเข้าไปแล้ว มันจุก มันเจ็บ มันแสบ มันทรมานอย่างที่ยากจะบอกได้ ผมได้แต่เอามือจิกโซฟาไว้ มันยัดเข้ามาได้สักพัก ไอ้ดิวก้อเริ่มเด้งสะโพกเข้าออกอย่างช้าๆ ผมได้ยินเสียงมันครางและสบถออกมาด้วย แต่ผมไม่ยอมมองหน้ามันเด็ดขาด ท่าทางมันจะได้อารมณ์มาก แต่ผมสิเจ็บเจียนตาย
พรวด !!! ในที่สุดท่อนเอ็นมันก้อเข้าไปในร่องของผมจนมิดด้าม ผมจุกและแสบมากขึ้นกว่าเดิมอีก หน้าผมก้อส่ายไปมา ใจผมก้อจะขาดเอาให้ได้ ไอ้ดิวมันกระแทกอย่างรุนแรง และหนักหน่วง ปากมันก้อครางออกมาเสียงดัง เมื่อไหร่น่ะ เมื่อไหร่มันจะจบสิ้นไปเสียที ผมเริ่มจะทนไม่ไหวแล้ว แต่ไอ้ดิวสิ คงจะมีความสุขมาก มันทั้งกระแทก ทั้งลูบไล้ไปทั่วตัวของผม บ้างก้อมากัด มาจูบที่ต้นคอมผมบ้าง ที่หน้าอกผมบ้าง จากนั้นไอ้ดิวมันก้อจับตัวผมพลิกให้คนคว่ำ โดยที่ท่อนเอ็นมันยังคาอยู่ในช่องของผม จากนั้นมันก้อกระหน่ำกระแทกเอวของมันอย่างรุนแรง เสียงของมันดูมีความสุขมาก แต่ผมสิ จะขาดใจอยู่แล้ว ผมไม่รู้ว่ามันทำไปอีกนานแค่ไหน แต่สติของผมเริ่มจะหมดลงไปอีกแล้ว แล้ว แล้วผมก้อหมดสติไปหลังจากนั้น
ผมไม่รู้ว่าตัวเองสลบไปนานเท่าไหร่ แต่พอรู้สึกตัวตื่นขึ้นมา ก้อรู้สึกเจ็บปวดไปทั้งตัว โดยเฉพาะที่ก้น แม้ว่ามันจะไม่เจ็บเท่าครั้งแรกที่ผมโดน แต่ก้อยังทรมานอยู่ดี ผมพยายามจะลุกขึ้นจากที่นอน เพื่อไปเข้าห้องน้ำ แต่ก้อไม่ค่อยมีแรงนัก ทั้งไอ้ดิวที่มันนอนอยู่ด้านหลังผมก้อกอดผมไว้ซะแน่นอีก แต่ผมอยากลุกไปเข้าห้องน้ำ ผมอยากไปล้างตัว ล้างคราบความชั่วร้ายออกจากตัว แม้ผมเองจะรู้ดีว่าทำได้ยาก แต่ผมก้ออยากให้ความรู้สึกขยะแขยงตัวเองของผม ลดน้อยลงไปกว่านี้
“ เมิงจะลุกไปไหน “ เสียงไอ้ดิวพูดขึ้น สงสัยมันจะตื่นแล้ว
-
ต่ออีก เครียด
-
สงสารอี้จัง
ดิวใจร้ายอ่ะ ไม่ฟังอะไรเล้ยยยยยยย
-
เครียดอีกรอบ...สงสารอี้
-
กว่าจะถึงวันนั้น...อี้คงช้ำในตายพอดี
-
:z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3:
ผมไม่รู้ว่าตัวเองสลบไปนานเท่าไหร่ แต่พอรู้สึกตัวตื่นขึ้นมา ก้อรู้สึกเจ็บปวดไปทั้งตัว โดยเฉพาะที่ก้น แม้ว่ามันจะไม่เจ็บเท่าครั้งแรกที่ผมโดน แต่ก้อยังทรมานอยู่ดี ผมพยายามจะลุกขึ้นจากที่นอน เพื่อไปเข้าห้องน้ำ แต่ก้อไม่ค่อยมีแรงนัก ทั้งไอ้ดิวที่มันนอนอยู่ด้านหลังผมก้อกอดผมไว้ซะแน่นอีก แต่ผมอยากลุกไปเข้าห้องน้ำ ผมอยากไปล้างตัว ล้างคราบความชั่วร้ายออกจากตัว แม้ผมเองจะรู้ดีว่าทำได้ยาก แต่ผมก้ออยากให้ความรู้สึกขยะแขยงตัวเองของผม ลดน้อยลงไปกว่านี้
“ เมิงจะลุกไปไหน “ เสียงไอ้ดิวพูดขึ้น สงสัยมันจะตื่นแล้ว
“ ไปเข้าห้องน้ำ ไปอาบน้ำ “ ผมตอบไป
“ เมิงมีแรงเหรอ เมื่อคืนก้อสลบไปอีก อะไรว่ะ เอาแค่ไม่กี่ทีก้อน็อคไปเลยเหรอ ไม่ต้องไปไหนทั้งนั้นอ่ะ นอนก่อน แล้วตอนเช้ามีแรงกว่านี้ค่อยลุกไปก้อได้ “ ว่าแล้วมันก้อพยายามกดตัวผมลงอีก แต่ผมก้อขืนไว้
“ แต่ แต่ผมอยากอาบน้ำนี่ ปล่อยผมเหอะนะ “ ผมอ้อนวอน
“ ไม่ได้ กรูไม่ให้ไปไหนทั้งนั้น เมิงต้องนอน และต่อไปนี้นะ ทุกๆคืน เมิงจะต้องนอนกับกรูอย่างนี้ต่อๆไป จนกว่ากรูจะเบื่อ และพอใจ จากนั้น กรูค่อยเขี่ยเมิงทิ้ง เข้าใจไหม “ มันตะคอกใส่ผม น้ำตาผมแทบเล็ด แต่ผมก้อกลั้นไว้
“ ทำไม ทำไมต้องเป็นผมด้วย คุณบอกคุณรัก หลิง หลิงไม่ใช่เหรอ ทำไมคุณไม่ไป มีอะไรกับเค้าละ มาทำกับผมทำไม คุณเกลียดผม คุณแค้นผม แต่ทำไมคุณต้องมาทำอย่างนี้กับผม ทำไมคุณไม่ซ้อมผม ไม่ฆ่าผมไปซะเลยหละ “ ผมโพร่งออกมา ไอ้ดิวมันดูจะโกรธมาก มันขยับตัวลุกขึ้น แล้วจับแขนทั้งสองข้างกดลงกับเตียง มันเพิ่มความเจ็บให้กับผมอีก
“ เมิงอย่ามาพาดพิงถึงคนที่กรูรักแบบนี้ คนนั้นกรูรักจริง กรูไม่ทำกับเค้าอย่างที่ทำกับเมิงหรอก ดีเท่าไหร่แล้ว ที่เมิงโดนแค่กรูคนเดียว กรูไม่เอาเมิงไปให้คนอื่นรุมโทรมก้อนับว่าบุญแล้ว ฉะนั้น อย่ามาปากดีกับกรูอีก เข้าใจไหม “
ผมไม่ตอบอะไร ได้แต่หันหน้าหนี จากนั้นมันก้อปล่อยมือผม แล้วก้อมานอนกอดผมอีก ผมคงไปไหนไม่ได้ ผมคงต้องตายด้วยน้ำมือมันเร็วๆนี้แน่ๆ จากนั้นผมก้อพยายามข่มตาของผมให้หลับ แต่มันยากเหลือเกิน.......
ผมรู้สึกตัวอีกที ก้อเช้าแล้ว แต่ไอ้ดิวมันยังนอนกอดผมอยู่ ผมพยายามเบียดตัวให้ออกจากอ้อมกอดของมันก้อยากเต็มที และเหมือนว่าไอ้ดิวมันจะรู้สึกตัวแล้ว มันก้อเลยลืมตาขึ้นมา แล้วพูดขึ้น
“ จะไปไหนนี่เพิ่งจะเช้าเอง นอนต่อก่อนเหอะ กรูเพลีย “
“ ผมอยากไปอาบน้ำ ปล่อยผมไปเหอะนะ “
“ เดี๋ยวกรูอาบน้ำ เมิงไม่มีแรงหรอก โดนไปซะขนาดนั้น นอนๆๆๆๆ “
“ ไม่เป็นไรครับ ผมไปอาบเองได้ ปล่อยผมเหอะนะ “ ผมยังอ้อนวอนต่อ จนไอ้ดิวมันเหมือนจะรำคาญ มันเลยปล่อยผมออกจากอ้อมกอด จากนั้นมันก้อหันหลังแล้วนอนต่อ
จากนั้นผมก้อพยายามพยุงตัวเองให้เดินไปห้องน้ำ ทั้งๆที่ขาผมแทบจะไม่มีแรงยืนเลย ตัวก้อเจ็บ ไม่ต้องพูดถึงก้น ที่มันระบมจนบอกไม่ถูก พอผมเดินไปห้องน้ำแล้ว ผมก้อเปิดน้ำจากก๊อก ให้มันไหลผ่านร่างของผม จากนั้น น้ำตาของผมมันก้อไหลออกมาอีกครั้ง ครั้งนี้ผมไม่กลั้นมันไว้แล้ว ผมปล่อยให้มันไหลให้พอใจ แล้วผมก้อเอาสบู่มาถูๆตามตัว เผื่อว่ามันจะล้างคราบความชั่วร้ายให้มันหลุดออกไปบ้าง ผมมองไปที่พื้นห้องน้ำ ก้อเห็นคราบเลือดไหลออกมาจากตัวผม ช่างมันเหอะ ให้มันไหลออกมาจนหมดไปทั้งตัวผมก้อได้ ผมจะได้ตายๆไปซะที ทุกสิ่งทุกอย่างมันจะได้จบๆกันไปเสียที
พอผมร้องไห้จนพอใจแล้ว ผมก้อเช็ดตัวแล้วก้อออกจากห้องน้ำไป ตอนนั้นผมเห็นไอ้ดิวมันโทรศัพท์คุยกับใครอยู่ไม่รู้ แต่ผมไม่สนใจหรอก ผมเดินไปดูเสื้อผ้าในตู้ ลองหาเสื้อใส่ใหม่ เพราะว่าตัวเมื่อคืนที่ผมใส่มา ไอ้ดิวมันกระชากจนขาดไปแล้ว
“ ครับๆๆ ตอนนี้ดิวอยู่บ้านนี่แหละ เดี๋ยวสายๆจะออกไปทำงานแล้ว “ ผมได้ยินเสียงได้ดิวมันพูดขึ้น
“ ....................................................... “
“ ได้เลยครับ เรื่องงานก้อ ที่รักก้อเตรียมเลยน่ะครับ โทษทีช่วงนี้ดิวจะงานยุ่งมาก เลยไม่ได้ช่วยที่รักเลย ยังไงเอาไว้ดิวว่างๆ ดิวจะพาไปเที่ยวเมืองนอกน่ะครับ หลังจากที่เสร็จงานแล้ว “
-
หูยๆๆ อะไรกันอะ............................
........... ดิวทำเหมือนว่ายังรักอี้อยู่.........
แต่ทำไมมันรุนแรงจัง......
-
อ่านแล้วเครียดดดด
-
ง่า พี่อี้ต้องทนเจ็บไปถึงมะไหร่เนี่ยยยย :z3: :z3: :z3: :z3:
-
:z3:
-
แล้วอี้จะทำยังไงต่อไป
-
เครียด :serius2:
-
ตกลงดิวมันรักอี้รึเปล่าเนี่ย...
-
:impress3: :impress3: :impress3: :impress3: :impress3: :impress3: :impress3: :impress3: :impress3: :impress3:
พอผมร้องไห้จนพอใจแล้ว ผมก้อเช็ดตัวแล้วก้อออกจากห้องน้ำไป ตอนนั้นผมเห็นไอ้ดิวมันโทรศัพท์คุยกับใครอยู่ไม่รู้ แต่ผมไม่สนใจหรอก ผมเดินไปดูเสื้อผ้าในตู้ ลองหาเสื้อใส่ใหม่ เพราะว่าตัวเมื่อคืนที่ผมใส่มา ไอ้ดิวมันกระชากจนขาดไปแล้ว
“ ครับๆๆ ตอนนี้ดิวอยู่บ้านนี่แหละ เดี๋ยวสายๆจะออกไปทำงานแล้ว “ ผมได้ยินเสียงได้ดิวมันพูดขึ้น
“ ....................................................... “
“ ได้เลยครับ เรื่องงานก้อ ที่รักก้อเตรียมเลยน่ะครับ โทษทีช่วงนี้ดิวจะงานยุ่งมาก เลยไม่ได้ช่วยที่รักเลย ยังไงเอาไว้ดิวว่างๆ ดิวจะพาไปเที่ยวเมืองนอกน่ะครับ หลังจากที่เสร็จงานแล้ว “
“ ......................................................... “
“ ไม่ได้อ่ะครับ พอดีช่วงนี้ ดิวต้องเคลียร์งานที่บ้านดึกๆทุกวันอ่า ดิวคงไปหาที่รักไม่ได้ อีกอย่างนึง ดิวก้อเกรงใจพ่อแม่ที่รักด้วย เอาไว้งานมันผ่านไปแล้ว อะไรๆมันเรียบร้อย ไว้ดิวจะแวะไปหาบ่อยๆ นะครับ “
“ ........................................................ “
“ คร๊าบบบบบบบบ ที่รัก ดิวคิดถึงตัวเองน่ะครับ ไว้คุยกันนะครับ ดิวขอไปอาบน้ำก่อน บ๊าย บายครับ “
จากนั้นไอ้ดิวก้อวางสายไป โดยที่ผมก้อกำลังเลือกเสื้อผ้าอยู่ แล้วผมก้อได้ยินเสียงปิดประตูห้องน้ำ ไอ้ดิวมันคงจะเข้าไปอาบน้ำ แต่ผมก้อไม่สนใจหรอก ผมก้อแต่งตัวของผมไป พอแต่งเสร็จแล้ว ผมก้อเดินออกไปหาน้ำดื่ม จากนั้นก้อนั่งรอไอ้ดิวมันอยู่นอกห้อง ในสมองผมตอนนั้นมันว่างเปล่ามากๆ ผมไม่มีกระจิตกระใจ จะคิดอะไร ได้แต่นั่งเหม่อไปเรื่อยๆ จนไอ้ดิวมันแต่งตัวเสร็จ มันก้อเดนนำหน้าผมออกไปนอกห้อง แล้วผมก้อเดินตามมันไปที่ลานจอดรถ
พอขึ้นรถแล้ว มันก้อขับออกไปเรื่อยๆ อยู่ๆมันก้อพูดขึ้นมา
“ อีกสองเดือน กรูจะหมั้นกับหลิง หลิงนะ เมิงเตรียมตัวไว้ด้วย “
“ คุณมาบอกผมทำไม “ ผมถามกลับไปแบบไร้อารมณ์สุดๆ ผมบอกได้เลยว่า ผมไม่รู้สึกอะไรเลย ที่มันสองคนจะหมั้นกัน ดีเสียอีก จะได้ไม่ต้องมาวุ่นวายกับผม
“ กรูบอกเมิงเพราะว่า เมิงต้องไปช่วยงานนี้ด้วย ได้ยินไหม “
“ ทำไมผมต้องไปด้วย ผมไม่ไปไม่ได้เหรอ “ ก้อผมไม่อยากไปจริงๆนี่ครับ ลองคิดสภาพคนที่บ้านนั้น มองผมด้วยสายตาที่ดูถูกเหยียดหยามดูสิครับ ผมเกลียดที่จะต้องโดนมองแบบนั้น
“ ไม่ได้ เมิงต้องไป และเมิงต้องช่วยงานทุกอย่างด้วย นี่คือคำสั่ง “ มันพูดเสียงเฉียบ
“ นี่ถ้าคนที่คุณรัก รู้ว่า คุณได้ทำอะไรกับผมบ้างนี่ คุณคิดว่าเค้าจะรับได้ไหม แล้วทุกๆคืนที่คุณบอกว่าคุณทำงานอ่ะ จริงๆแล้วคุณมาอยู่กับผมนั่นเอง คุณคิดว่าเธอจะไม่โกรธเหรอ ถ้าได้รู้เรื่องนี้ “ ผมพูดออกมาอย่างเหลืออด
ไอ้ดิวมันคงจะโกรธมาก ถึงกับจอดรถที่ข้างทางตรงนั้น จากนั้นมันก้อมากระชากข้อมือของผมอย่างแรง แล้วบีบมันซะแน่นจนผมเจ็บไปหมด สีหน้ามันเหมือนกับว่า อยากจะฆ่าผมนัก
“ แล้วทำไม เมิงจะปากสว่างไปบอกเค้าเหรอ ยังไงๆ เค้าก้อเชื่อกรูอยู่ดี เค้าไม่เชื่อคำยุแยงของเมิงหรอก แต่ขอเตือนไว้เลยนะว่า สงบปากสงบคำไว้ดีกว่า ถ้าไม่อยากเจ็บตัวอีก “
“ ผมก้อแค่สงสัย “ ผมตอบไปแบบไม่รู้สึกอะไร
“ แล้วหลังจากนั้น อีกไม่นาน กรูก้อจะปล่อยให้เมิงเป็นอิสระ เพราะว่ากรูจะแต่งงานกับ หลิง หลิง แล้วกรูก้อจะทำหน้าที่เป็นสามีที่ดี เมิงควรจะดีใจน่ะ ที่จะได้รับอิสระ แต่ไม่แน่นะ ถ้าเมิงกวนประสาทกรูบ่อยๆ กรูอาจจะไม่ปล่อยเมิงไปก้อได้ ฮ่าๆๆๆ “
จากนั้นไอ้ดิวมันก้อขับรถออกไปต่อ โดยที่ผมเองก้อไม่พูดอะไรต่อจากนั้น
ชีวิตในการทำงานของผมหลังจากนั้น มันแทบจะไม่มีความสุขเลย ไม่ต้องพูดถึงความสัมพันธ์ของผมกับไอ้ดิว มันมีแต่จะแย่ลงๆทุกทีๆ ผมเองก้ได้แต่ ทน ทน ทน และก้อทน ทนทั้งการกระต่ำอันป่าเถื่อนทุกค่ำคืน ที่มันมอบให้ผม มันทำกับผมแบบนั้น ทุกๆคืน อย่างกับผมไม่ใช่คน บางคืนมันเมา มันก้อจะทำแรงขึ้นกว่าเดิม ทั้งตบตีผมด้วย ถ้าผมทำหน้าไม่พอใจใส่มัน ไหนผมจะต้องทนกับการดูถูกเหยียดหยามทั้งจาการกระทำ และคำพูดของมัน ผมก้อไม่เข้าใจว่า ในเมื่อมันเกลียดผมแล้ว ทำไมมันถึงต้องมาอยู่ใกล้ๆผมตลอดเวลาด้วย
จนถึงวันที่พวกคุณอลันกลับประเทศไปแล้ว ผมก้อคิดว่า ผมจะได้กลับไปทำงานของผมซะที จะได้หนีไปจากมันบ้าง แต่ไม่เลยครับ ไอ้ดิวมันเตรียมการไว้ล่วงหน้าแล้ว โดยการโทรไปบอกที่โมเดลลิ่งของผมว่า ขอยืมตัวผมทำงานต่อ และโทรไปบอกพี่กรณ์ด้วยเช่นกัน แล้วมันก้ออ้างกับทุกคนว่า ช่วงนี้งานมันเยอะ มันต้องให้ผมมาช่วยทำ ผมก้อเลยไม่มีโอกาสที่จะหนีไปไหนจากมันได้เลย หลังจากจบงานคุณอลัน ไอ้ดิวมันก้อจ่ายค่าจ้างมาให้ผม ผมยอมรับว่ามันเป็นจำนวนที่สูงมาก แต่ผมมมีความสุขกับเงินที่ผมหามาได้นั้นเลย ผมเหมือนคนตายทั้งเป็น ในช่วงเวลาที่ผมได้ทำงานกับมัน แล้วอย่างนิ้ ผมจะทำงานหาเงินไปทำไมเล่า ???
ผมแทบไม่มีโอกาสได้เจอใครเลย เพราะว่าไอ้ดิวไม่ยอมให้ผมไปไหนคนเดียว ถ้าผมจะไปที่ร้านของผม มันก้อจะไปนั่งเฝ้า จนหลายครั้งที่ต้งสังเกต และถามผม แต่ผมก้อบ่ายเบี่ยงไปตลอด ผมคงให้ต้งรับรู้เรื่องนี้ไม่ได้ ผมได้แต่บอกไปว่า ไอ้ดิวมันมารอผม เพื่อให้ผมไปทำงานกับมัน ก้อคนั้น ผมรู้ว่าต้งไม่เชื่อหรอก แต่ต้งคงพูดอะไรไม่ได้มาก เพราะผมไม่เปิดโอกาสเลย ส่วนพี่กรณ์ ผมก้อแทบไม่ได้คุยกับแกเลย เพราะแกก้อยุ่ง มีหลายครั้งเหมือนกันที่แกโทรมา แต่ผมไม่ได้รับ เพราะว่าไอ้ดิวมันเอามือถือผมไปเก็บไว้กับตัวมัน นี่ผมต้องทนอีกนานแค่ไหน ผมเริ่มจะไม่ไหวแล้วน่ะครับ
แค่นั้นยังไม่พอ ทั้งๆที่ผมต้องทนกับความเลวร้ายของไอ้ดิวและ ผมยังจะต้องทนกับความร้ายกาจของหลิง หลิง อีก ซึ่งหล่อนก้อหาโอกาสที่กลั่นแกล้งผมให้ได้ทุกครั้ง บางครั้งมันก้อเกินทน แต่ผมก้อตอบโต้ไม่ได้ เพราะว่ามีครั้งนึง ผมตอบโต้ไป แล้วหลิง หลิง มันไปฟ้องไอ้ดิว สรุปแล้วคืนนั้น ผมโดนไอ้ดิวมันย่ำยีทั้งคืน จนผมสลบไป นี่ผมจะต้องทนอีกนานแค่ไหนนะ ผมได้แต่ขอความเห็นใจจากสวรรค์ว่า ผมไม่เคยทำความเดือดร้อนให้ใคร ผมเป็นลูกที่ดี ผมตั้งใจทำงาน ผมขอให้ท่านช่วยให้ผมผ่านเหตุการณ์ร้ายๆอย่างนี้ไปเร็วๆด้วยเถิด ก่อนที่ผมจะหมดลมหายใจ.......
แล้วก้อมาถึง วันก่อนที่จะถึงงานหมั้นของไอ้ดิวกับหลิง หลิง พักหลังๆนี้ ดูสองคนนี้จะมีความสุขกันมาก ไอ้ดิวมันเลยไม่ค่อยได้มาระบายอารมณ์กับผมเท่าไหร่ แต่มันก้อยังมีอะไรกับผมอยู่ดี ทุกๆคืน แต่ช่วงหลังๆมา จะเรียกว่ามันนุ่มนวลขึ้นก้อว่าได้ แต่ผมก้อไม่มีอารมณ์ร่วมอยู่ดี ต้องทนให้มันทำจนมันพอใจ ผมจะได้ไม่เจ็บตัว
งานหมั้นนี้ พวกมันตั้งใจจะจัดที่โรงแรมแห่งนึง แถวๆสุขุมวิท วันนี้ผมต้องมาดูแลความเรียบร้อย และการตกแต่งประดับ เพราะว่าพวกมันได้เชิญแขกเหรื่อมาเยอะแยะมากมาย ใจผมไม่อยากจะไปเลยจริงๆ แต่ไอ้ดิวมันทั้งขู่ ทั้งบังคับผมให้มา แล้วมันก้อให้ผมแต่งหน้าให้ ว่าที่คู่หมั้นของมันด้วย ผมเลยต้องจำใจ เห็นมันบอกว่าจะชวนต้งและพี่กรณ์ด้วยนี่ จะอะไรก้อช่างเหอะ มันไม่สำคัญกับผมหรอก
ขณะที่ผมกำลังเตรียมงานอยู่นั้น หลิง หลิง ก้อเดินตรงมาทางผม ตรงนั้นมันเป็นด้านหลังของเวที เลยไม่มีคนอยู่มากนัก มีแต่ผมคนเดียวอยู่ตรงนั้นพอหล่อนเดินมาอยู่ตรงหน้า แต่ผมก้อทำเป็นไม่สนใจ ทำงานของผมต่อไป
“ คิดไม่ถึงสินะว่าจะมีวันนี้ “ หล่อนพูดขึ้น แต่ผมทำเป็นไม่สนใจ แล้วหล่อนก้อพูดขึ้นมาอีก
“ วันที่ชั้นจะได้เป็นเจ้าของ ของดิวเต็มตัวซะที เฮ้ออออ แกรู้ไหมว่า กว่าที่จะมีวันนี้ ชั้นต้องแลกกับอะไรมาบ้าง แต่มันก้อคุ้มน่ะ คุ้มมากๆด้วย ชั้นเสียใจด้วยนะที่แกต้องรับความพ่ายแพ้ มันช่วยไม่ได้จริงๆ “
ผมเริ่มรำคาญ เลยตอบกลับไป
“ ก้อดีแล้วนี่ ไอ้ดิวมันจะได้เลิกยุ่งกับชั้นเสียที แล้วช่วยเอาตัวมันไปไกลๆเลยก้อดีนะ ชั้นจะขอบใจเธอมาก “ ผมประชดกลับไป
“ นี่แกคงคิดสิน่ะว่า ดิวเค้ายังพิศวาสแก รู้ไว้ด้วยนะว่า เค้านะ มาเจอกับชั้นทุกวัน ทุกคืน เรานะ รักกันมากเลยนะ แล้วก้อกำลังไปด้วยดีด้วย แกไม่ต้องอิจฉาชั้นหรอกน่ะ “ หล่อนพูดอย่างมั่นใจ แต่นี่หล่อนจะรู้ไหมว่า สุดที่รักของหล่อนนี่ มันนอนกับผมทุกคืน
“ ชั้นว่าเธอคงเข้าใจอะไรผิดแล้วหละ หรือไม่ก้อแฟนเธอคงให้ข้อมูลเธอผิดๆไป ชั้นจะบอกให้เอาบุญนะ ก่อนที่จะหมั้นกัน ว่า แฟนของเธออ่ะ มันมานอนกับชั้นอยู่ทุกคืนๆ แล้วมันก้อมีอะไรกับชั้นทุกๆวันทุกๆคืนด้วยเช่นกัน แต่ขอบอกอะไรไว้อย่างน่ะว่า ชั้นไม่ได้อยากมีอะไรกับมันเลยแม้แต่น้อย มันขืนใจชั้น มันทำร้ายชั้นทุกๆวัน แล้วนี่ชั้นเห็นแก่ว่าเป็นมนุษย์โลกด้วยกันหรอกนะ เลยบอกไว้เอาบุญ จะได้เลิกเข้าใจอะไรผิดๆเสียที ขอให้มีความสุขกับแฟนของเธอมากๆนะ แล้วช่วยเอามันออกไปจากชีวิตชั้นซะที “ ผมเหลืออดเลยพูดออกไปแบบนั้นอย่างลืมตัว ผมลืมคิดไปว่า หลิง หลิง ไม่รู้นี่นาว่าไอ้ดิวมาอยู่กับผมทุกคืน ตายแล้ว แต่ทำไงได้ มันหลุดปากออกไปแล้วนี่นา เห็นจากสีหน้าของหล่อนแล้ว หล่อนคงจะช็อคมากๆ อ้าปากค้างไปเลย
-
o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13
ขอบคุณนะครับ ทุกๆคนที่มาเม้นต์ให้กำลังใจผม
ขอสัญญาว่า ถ้าทำตัวน่ารักอย่างนี้ ให้กำลังกันบ่อยๆน่ะ
ผมสู้ตายเลย
รอบนี้เอามาให้อ่านเยอะหน่อย หวังว่าคงชอบกันนะครับ
รักทุกๆคนเสมอ
ALEXIE
-
นังหลิงช้อคคางานแต่ง สะใจ อิอิ
-
:z6: :z6: :z6: :z6:
-
พูดไปแบบนั้น ก็งานเข้าแน่ๆๆ แต่อย่างไรก็ภาวนาขอให้ผ่านไปด้วยดี แล้วไม่มีดิวเข้ามาในชีวิตอีก เพราะไม่ว่าด้วยเหตุผลอะไรก็ตามก็ไม่ควรกลับมาเจอกันอีก ให้อภัยแล้วทำบุญทำทานไม่ให้ต้องมาเจอกันอีกเลยจะดีกว่า เมื่อดิวแต่งกับหลิงอย่างที่ควรจะเริ่มแต่แรก ทุกอย่างก็น่าจะแฮปปี้ตามกรรมของแต่ละคนแล้วนะ พ่อแม่ทั้งดิวและหลิงก็ไม่ต้องมาวุ่นวายกับดิวอีก แล้วคนบุคลิกไม่แน่นอนอย่างดิวก็คงไม่พร้อมจะใช้ชีวิตกับอี้หรอกนะ อันนี้ความเห็นส่วนตัวนะ ถ้าไม่พอใจก็ขออภัยด้วยค่ะ ^_^
-
:pig2: :pig2: :pig2: :pig2: :pig2: :pig2:
ไม่ว่ากันหรอกครับ
ผมยินดีต้อนรับทุกคอมเม้นต์ ด้วยใจจริง
ขอบคุณน่ะครับ ที่ติดตามตลอดมา
มาแวะเวียนบ่อยๆน่ะครับ
-
ถ้านังหลิง หลิง มันช็อคตายไป ดิวมันเอาอี้ตายแน่ ๆ เป็นห่วงเน้อ... o13
-
อยากอ่านต่อ เอาให้ชะนีกลับคืนสู่ป่า ไปเลยยยยยยยยยยยยยย 555
ช็อกเลย หลิงปิง เย้ย หลิง หลิง
-
..จริงๆๆอะ รักเค้า แต่ไม่รู้จะทำยังไงให้ได้..ตัวเค้ามา..มากกว่า
..ดิวเลย เอาความแค้นมาอ้าง ย่ำยีเค้า แต่คิดว่าดิวคงได้ข้อมูลที่ผิดผลาดมาด้วย
..ไม่รัก..แต่ไม่ยอมปล่อย..แถมมีเซ็กส์ ด้วยทุกคืน...ตรูไม่เชื่อหรอกว่าไม่รัก :laugh:
-
:jul1: :jul1: :jul1: :jul1: :jul1: :jul1: :jul1: :jul1: :jul1: :jul1: :jul1: :jul1: :jul1: :jul1:
“ ชั้นว่าเธอคงเข้าใจอะไรผิดแล้วหละ หรือไม่ก้อแฟนเธอคงให้ข้อมูลเธอผิดๆไป ชั้นจะบอกให้เอาบุญนะ ก่อนที่จะหมั้นกัน ว่า แฟนของเธออ่ะ มันมานอนกับชั้นอยู่ทุกคืนๆ แล้วมันก้อมีอะไรกับชั้นทุกๆวันทุกๆคืนด้วยเช่นกัน แต่ขอบอกอะไรไว้อย่างน่ะว่า ชั้นไม่ได้อยากมีอะไรกับมันเลยแม้แต่น้อย มันขืนใจชั้น มันทำร้ายชั้นทุกๆวัน แล้วนี่ชั้นเห็นแก่ว่าเป็นมนุษย์โลกด้วยกันหรอกนะ เลยบอกไว้เอาบุญ จะได้เลิกเข้าใจอะไรผิดๆเสียที ขอให้มีความสุขกับแฟนของเธอมากๆนะ แล้วช่วยเอามันออกไปจากชีวิตชั้นซะที “ ผมเหลืออดเลยพูดออกไปแบบนั้นอย่างลืมตัว ผมลืมคิดไปว่า หลิง หลิง ไม่รู้นี่นาว่าไอ้ดิวมาอยู่กับผมทุกคืน ตายแล้ว แต่ทำไงได้ มันหลุดปากออกไปแล้วนี่นา เห็นจากสีหน้าของหล่อนแล้ว หล่อนคงจะช็อคมากๆ อ้าปากค้างไปเลย
“ ไม่จริง แก แก แกโกหก “ หล่อนส่ายหัวไปมาเหมือนไม่เชื่อ
“ ไม่เชื่อเหรอ แล้วทุกๆคืนที่แกคุยกัน ชั้นก้ออยู่ตรงนั้น จะให้ชั้นพูดประโยคที่ไอ้ดิวมันคุยกับเธอไหม ชั้นจำได้ทุกประโยชน์เลยนะ จะบอกให้ เพราะว่าตอนนั้น ชั้นนอนอยู่ข้างๆตัวมันไงหละ “ ผมยังไม่หยุดพูด ใส่ไฟมันเข้าไปอีก เพื่อความสะใจส่วนตัว ตอนนั้นผมไม่คิดแล้วว่า หลังจากนี้ผมจะต้องเจออะไรบ้าง ผมขอเอาคืนบ้างเหอะ
“ อีเลว เมิง เมิง เมิงให้ท่าดิวใช่ไหม ไม้งั้นดิวคงไม่ไปทำอย่างนั้นกับคนที่เค้าเกลียดขนาดนั้นหรอก เมิงมันเลวมาก “
พอพูดจบ หลิง หลิง ก้อตบมาที่หน้าผมอย่างแรง ผมเองก้อไม่ทันตั้งตัวเลยไม่ได้ระวัง เลยโดนไปเต็มๆ อารมณืผตอนนั้น มันขึ้นสุดๆแล้ว ผมเลยหันหน้า กับไปฉะกับหล่อนต่อ
“ ชั้นนี่นะให้ท่ามัน ชั้นเกลียดมันอย่างกะอะไรดี แต่ชั้นสู้มันไม่ได้ มันวางยาชั้น ข่มขู่ชั้นสาระพัด มันบอกว่า ชั้นสมควรได้รับสิ่งนี้ จากการที่ชั้นทำให้มันเสียใจ ซึ่งชั้นเองก้อไม่รู้ว่า ชั้นได้ทำอะไรมันไป แต่ข่างเหอะ ชั้นถือเสียว่าทำทานให้หมามันไป ถือว่าชดใช้กรรมไป แต่ที่ชั้นบอกเธอนี่ เพราะว่าชั้นอยากให้เธอรู้ว่า ผู้ชายคนที่จะมาเป็นสามีเธอในอนาคตนี่ มันเลวชาติแค่ไหน “
“ ไม่ จริ๊งงงงงงงงงงงงงง “ ว่าแล้วนังหลิง หลิงก้อกระโจนเข้าหาผมอย่างบ้าคลั่ง ทั้งทุบ ทั้งตีผม ส่วนผมที่ระวังตัวไว้อยู่แล้ว ก้อปัดป้องสุดกำลังที่มี คราวนี้ผมจะไม่ยอมให้หล่อนมารังแกผมอีกต่อไปแล้ว เป็นไง เป็นกันว่ะ คราวนี้
“ เมิง อีเลว อีเกย์นรก เมิงกล้าดียังไงมาทำอย่างนี้กับกรู รู้ไหมว่า แม้แต่จูบ ดิวเค้ายังไม่เคยทำกับกรูเลย กรูเองก้อคิดว่า เค้าคงจะรอให้ถึงวันแต่งงาน แต่นี่เมิง เมิงเลวมาก แย่งของรักกรูไปยังไม่พอ ยังมามีสัมพันธ์ลึกซึ้งกับเค้าอีก กรูจะฆ่าเมิง อีเกย์นรก “
หลิง หลิง เหมือนคนเสียสติไปแล้ว หล่อนควบคุมตัวเองไม่ได้แล้ว ผมเองเห็นท่าไม่ดี เลยงัดไม้ตายมาใช้ โดยการรวบมือทั้งสองของหล่อนไว้ แล้วตบไปที่หน้าหล่อนอย่างแรง หล่อนเองก้อเซไป แต่ยังไม่หมดฤทธิ์ พยายามที่จะถีบผมให้ได้ แต่ผมก้อหลบทัน จากนั้นผมก้อตีเข่าใส่ไปที่ท้องหล่อนอย่างแรง จนหล่อนจุกทรุดตัวลง จากนั้นก้อทุบไปที่ท้ายทอยหล่อนอย่างแรงอีกสองครั้งจนหล่อนสิ้นฤทธิ์ แล้วผมได้ที่ ก้อเลยรีบออกมาจากตรงนั้น เดี๋ยวหล่อนเกิดคลั่งขึ้นมาอีก แล้วมันจะยุ่ง
ผมเองก้อทิ้งงานตรงนั้นมาเลย ไม่ไหวแล้ว ในหัวผมตอนนั้นผมคิดจะหนีไปให้ไกลๆ ไม่อยู่ให้ใครมารังแกผมได้อีกแล้ว ว่าแล้วผมก้อรีบบึ่งไปที่ห้องของผม แล้วเก็บเสื้อผ้าบางส่วนไปด้วย ตอนนั้นผมคิดจะหนีไปเมืองนอกด้วยซ้ำไป หนีไปอยู่กับพี่สาวสักพัก เพื่ออะไรๆมันจะดีขึ้น เงินเก็บของผมก้อยังมีมากมายพอจะอยู่ที่นู้นได้สบาย ไม่ผมก้ออาจจะซื้อบ้านที่นั่นสักหลัง แล้วทำงานที่นั่นเลยก้อได้ หรือไม่ก้ออาจจะลงทึนเปิดร้านอาหารเล็กๆที่นั่น คิดว่าคงจะพออยู่ได้
ระหว่างที่ผมเก็บของอยู่นั้น ก้อมีคนโทรเข้ามาหาผมหลายสาย เบอร์แปลกๆก้อมี แต่ผมไม่ได้รับ ไอ้ดิวก้อโทรมาเหมือนกัน มันคงจะรู้เรื่องที่ผมทำร้ายหลิง หลิงไปแล้ว แต่ผมไม่รับสายหรอก ในเมื่อผมจะหนีมันไปแล้ว ในใจผมก้อไม่คิดอะไรอีกแล้ว พอผมเก็บของเสร็จ ผมก้อรีบบึ่งไปสนามบินทันที เพื่อที่จะซื้อตั๋วเครื่องบิน
พอผมไปที่นั่น กำลังจะไปซื้อตั๋วเครื่องบิน ก้อมีคนโทรหาผม คราวนี้เป้นแม่ผมเอง ก้อดีเหมือนกัน ผมจะได้ร่ำลาท่านหน่อยก้อดี แล้วผมกะว่า จะอธิบายท่านทีหลัง เมื่อผมไปถึงที่นั่นแล้ว
“ หวัดดีครับแม่ มีอะไรเหรอครับ พอดีตอนนี้อี้กำลังยุ่งอยู่อ่ะครับ ไว้อี้โทรกลับได้ไหมครับ “ ผมพูดไป
“ ยุ่งอยู่เหรอลูก พอดีว่า ดิวเค้ามารอลูกอยู่ที่ร้านอ่ะ รออยู่นานแล้ว เค้าบอกว่าโทรหาลูก แต่ลูกไม่รับสายเค้า เค้าบอกว่ามีธุรกับลูกอ่ะ “
“ ธุระอะไรแม่ อี้ไม่มีอะไรกับเค้าทั้งนั้น บอกเค้ากลับไปเหอะ อี้ไม่ว่างจะคุยกับเค้า “
“ ก้อเห็นเค้าบอกว่า มีอะไรจะมาโชว์อี้ กับแม่อ่ะจ้ะ แต่เค้าบอกว่า รอให้อี้มาก่อน ค่อยเอาให้แม่ดูด้วย “
ผ่าง !!!!!! อะไรเนี่ยะ นี่ไอ้ดิวมันคิดจะทำอะไร ไม่น่ะ หวังว่ามันคงไม่คิดจะเอารูป เอาคลิปให้แม่ผมดูนะ ถ้ามันทำอย่างนั้นละก้อ แม่ผมต้องช็อคแน่ๆเลย ไม่ๆๆๆ ผมยอมไม่ได้
-
:angry2:
ถ้าเป็นอย่างนั้น
เลวสุดๆๆๆ
-
บอกได้คำเดียวว่าช๊อคตาตั้งครับ เฮ้อ :sad4:
อะไรจะวุ่นวายปานนี้ อ๊ากกกก :serius2:
ยังไงก็อยากให้สู้ชีวิตต่อไปครับ หลุดได้เนี่ยบุญมากๆ :o12:
-
:z1:
แต่ผมไม่คิดอย่างนั้นนะ
ระหว่างรูปภาพและคลิปอุบาทว์ ที่ถูกแอบถ่าย
กับ......
เรื่องราวความจริง ที่ลูกถูกคนอื่นข่มเหง รังแก
แม่น่าจะเข้าใจกับอย่างหลัง....มากกว่า
:L2: เอาใจช่วยให้แม่เข้าใจอี้...ลูกสุดที่รัก น่ะครับ
:pig4: ขอบคุณครับ +1 ให้กับตอนยาวๆ 2 ตอนครับ
-
:L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1:
ลุ้นกันต่อไป ลุ้นกันจนเยี่ยวเหนียว อิอิ
สนุกใช่ไหมล่ะ
ขอบคุณทุกคอมเม้นต์อีกครั้งนะครับ
-
ดิว เลววววววววววววววววววว
ปล.อ่านแล้วเครียด ไปขายตัว ในเฟสบุคดีฟ่า 555
-
สมน้ำหน้านังหลิง ๆ แค่นี้มันน้อยไป...ไอ้ดิวมันจะทำเรื่องไรอีกหละเนี่ย อี้สู้ ๆ o13
-
งานเข้าอีกแล้วอี้
ไม่ใช่ลุ้นจนเยี่ยวเหนียวหรอกนะ
เยี่ยวไม่ออกแล้วอ่ะตอนนี้ :z3:
-
...หนีไม่พ้นอีกแล้วใช่ไหม ..บ่วงลวง...บ่วงรัก..เนี่ย
...ทำไมไม่ให้ขึ้นเครื่องก่อนแล้วค่อยโทรมานะ ให้หนีไปก่อนแล้วค่อยให้ดิวตาม
...ซัก 2 ปีค่อยตามเจอ สะใจดี
...Alex..ie ขยันนะพักนี้ มีไรดีเหรอ..เหอะๆๆ :L2:
-
:m15: :m15: :m15: :m15: :m15: :m15: :m15: :m15: :m15: :m15: :m15: :m15: :m15:
“ หวัดดีครับแม่ มีอะไรเหรอครับ พอดีตอนนี้อี้กำลังยุ่งอยู่อ่ะครับ ไว้อี้โทรกลับได้ไหมครับ “ ผมพูดไป
“ ยุ่งอยู่เหรอลูก พอดีว่า ดิวเค้ามารอลูกอยู่ที่ร้านอ่ะ รออยู่นานแล้ว เค้าบอกว่าโทรหาลูก แต่ลูกไม่รับสายเค้า เค้าบอกว่ามีธุรกับลูกอ่ะ “
“ ธุระอะไรแม่ อี้ไม่มีอะไรกับเค้าทั้งนั้น บอกเค้ากลับไปเหอะ อี้ไม่ว่างจะคุยกับเค้า “
“ ก้อเห็นเค้าบอกว่า มีอะไรจะมาโชว์อี้ กับแม่อ่ะจ้ะ แต่เค้าบอกว่า รอให้อี้มาก่อน ค่อยเอาให้แม่ดูด้วย “
ผ่าง !!!!!! อะไรเนี่ยะ นี่ไอ้ดิวมันคิดจะทำอะไร ไม่น่ะ หวังว่ามันคงไม่คิดจะเอารูป เอาคลิปให้แม่ผมดูนะ ถ้ามันทำอย่างนั้นละก้อ แม่ผมต้องช็อคแน่ๆเลย ไม่ๆๆๆ ผมยอมไม่ได้
“ แม่ แม่ แม่เอามันมาคุยสิ อี้จะคุยกับมันเอง “ ผมยอมรับว่าผมกังวลมากๆ จากนั้นไอ้ดิวก้อมาพูดสาย
“ ว่าไงจ้ะที่รัก ผมโทรหาคุณตั้งหลายครั้ง ทำไมไม่รับสายหละ นี่ผมตั้งใจเอารูปที่เราถ่ายด้วยกันมาโชว์แม่คุณเลยนะ จะไม่มาดูด้วยกันหน่อยเหรอ ผมว่า ท่านต้องชอบแน่ๆเลย “ เสียงไอ้ดิวแฝงไปด้วยความอำมะหิต
“ ไม่ๆ อย่านะ อย่าทำอะไรอย่างนั้นนะ ผมขอร้อง ถ้าแม่เห็น แม่ผมต้องเสียใจแน่ๆเลย อย่านะๆ “ ผมกลัวมากๆ กลัวแม่จะเห็น
“ ฮ่าๆๆๆ ผมเองก้อไม่อยากทำหรอก แต่คุณบังคับผมเอง เอาไงหละ จะยอมกลับมาดีๆไหม หรือว่าจะให้ผมเอารูปให้แม่คุณดูก่อน “
“ ได้ๆๆ ผมจะกลับไปเดี๋ยวนี้เลย อย่านะ ผมขอร้อง อย่าเอาให้แม่ผมดูเลย “ ผมรนราน ทำอะไรไม่ถูกแล้ว
“ งั้นก้อรีบกลับมา ผมให้เวลาคุณ 30 นาที ถ้ามาช้ากว่านั้น ผมไม่รับประกันว่าอะไรจะเกิดขึ้น “ จากนั้นมันก้อวางสายไป
ตอนนั้นผมทำอะไรไม่ถูกแล้ว ก้อเลยต้องรีบกลับไปที่ร้านทันที ก่อนที่มันจะทำอะไรบ้าๆลงไป ระหว่างนั้นผมก้อพยายามคิดหาหนทางเอาตัวรอด แต่คิดไม่ออกสักทีว่าจะทำยังไง แต่ตอนนี้ขอให้ถึงที่ร้านนั่นก่อน
พอถึงร้าน ผมก้อรีบเข้าไปที่ร้าน ก้อได้เห็นไอ้ดิวมันนั่งคุยกับแม่ผมอยู่ ท่าทางมันยิ้มแย้มมากๆ พอแม่ผมเห็นผมก้อทักขึ้น
“ อ้าวนั่นไง อี้มาแล้ว แล้วนี่ จะไปไหนอ่ะ ทำไมมีกระเปามากมายหลายอันนัก มาๆๆ เข้ามาก่อน ดิวเค้ามารอเรานานแล้ว “
“ เปล่าครับแม่ คืออี้ว่าจะไปต่างจังหวัดนิดหน่อย่ะ แต่พอดีลืมไปว่าต้องมาเคลียร์งานกับดิวก่อน เลยต้องรีบมา “ ผมแก้ตัวไป
“ แหมๆๆ จะไปไหนมาไหนนี่ ไม่ยอมบอกเจ้านายเลยนะ ไม่ไหวเลยอี้นี่ แย่จริงๆ “ ดิวมันสอดขึ้นมา ทำทีเป็นทีเล่นทีจริง
“ อี้นี่ก้อนะ ไม่ไหวๆ มาๆ เค้ารอนานแล้ว “ แม่ผมแกล้งเอ็ดผมไป จากนั้นผมก้อเดินไปหาดิว
“ เราไปคุยกันข้างนอกได้ไหมดิว ผมมีเรื่องจะคุยกับคุณ “ ผมเอ่ยขึ้น
“ ได้สิ ผมเองก้ออยากคุยกับคุณนานแล้ว เชิญเลย “
จากนั้นผมก้อเดินนำหน้าไอ้ดิวออกมาคุยข้างนอกร้าน ตรงที่ไม่มีคนอยู่แถวๆนั้น เดี๋ยวใครจะมาได้ยินเข้า พอได้ที่แล้ว ผมก้อเริ่มทันที
“ ต้องการอะไรว่ามาเลย ผมพร้อมแล้ว แต่ขออย่างเดียว อย่าเอารูปบ้าๆพวกนั้นให้แม่ผมดู “
“ อะไรๆๆ ยอมกันง่ายๆอย่างนี้เลยเหรอ ไม่เอาอ่ะ ไม่สนุกเลย ผมว่าแม่คุณน่าจะรู้นะว่า ลูกของเค้ามันยั่วยวน เซ็กซี่แค่ไหน ดีมั้ย ฮ่าๆๆๆ ไม่เห็นมีอะไรต้องอายเลย “ ไอ้ดิวมันพูแล้วทำท่ากวนประสาทมาก
“ ก้อนี่ไง ผมบอกแล้วไงว่ายอมทุกอย่างแล้ว อย่าเลยนะดิว อย่าทำเลย ผมขอร้อง “ ผมอ้อนวอน
“ ก้อได้ กรูก้อเบื่อเล่นเกมกับเมิงแล้ว งั้นเมิงก้อไปเอาของของเมิง แล้วตามกรูไปที่รถ จากนั้นเราค่อยไปสะสางบัญชีกันที่บ้าน วันนี้เมิงเจอหนักแน่ ข้อหาขัดคำสั่ง และทำร้ายคนที่กรูรัก เมิงเตรียมตัวเตรียมใจไว้เลย “ ผมข่มขู่ผม
จากนั้นมันก้อเดินไปรอผมที่รถ ส่วนผมก้อเข้าไปเอาของ แล้วก้อลาแม่ไป บอกว่าจะไปทำงานต่อกับดิว แม่ผมก้อไม่ว่าอะไร ในใจผมอยากจะกอดแม่นัก อยากร้องไห้กับท่าน แต่ผมทำไม่ได้ ผมทำให้ท่านเสียใจไปกับผมไม่ได้
พอผมเดินมาที่รถ แล้วขึ้นไป ไอ้ดิวมันก้อรีบขับรถออกไปทันที ระหว่างทางนั้น มันไม่พูดอะไรกับผมสักอย่าง มันได้แต่นิ่ง แล้วก้อทำหน้าเครียดๆ ผมเงอก้อได้แต่นิ่ง นึกถึงคุณพระคุณเจ้า ขอให้ผมรอดจากวันนี้ไปได้ หรือก้อให้เจอน้อยๆหน่อยก้อได้ ผมยอมรับเลยว่า ผมกลัวจริงๆ กลัวว่ามันจะรุนแรงกว่าที่เคย ทั้งๆที่ผ่านมานั้น มันก้อหนักหนาเอาการอยู่มาก ผมจะตายไหมเนี่ยะ.......
พอถึงบ้านริมน้ำปุ๊บ มันก้อรีบออกจากรถ แล้วตรงมาที่ฝั่งที่ผมอยู่ แล้วก้อเปิดประตูกระชากผมออกไปอย่างแรง ผมก้อต้องตามแรงของมันไป ไอ้ครั้นจะขัดขืน ก้อคงจะทำไม่ได้ ในเมือ่ผมก้อรู้ๆอยู่แล้วว่า ตัวเองคงไปสู้รบปรบมือกับมันได้หรอก ได้แต่ยอมให้มันทำให้สาแก่ใจเลย ยอมแต่โดยดีดีกว่า จะได้ไม่เจ็บตัวมาก
มันลากผมมาถึงห้อง พอมันเปิดห้องได้ มันก้อเหวี่ยงผมเข้าไปในห้องทันที ดีที่ผมยังตั้งตัวทันอยู่ เลยไม่ได้โดนเหวี่ยงไปชนอะไร จากนั้นไอ้ดิวมันก้อตรงมาหาผม แล้วตบหน้าของผมทันที แรงตบแรงมาก จนผมล้มลงกับพื้น เลือด ผมรู้สึกว่าเลือดผมจะออกที่มุมปากด้วย จากนั้นผมก้อหันหน้าไปเผชิญกับมัน มันแสดงสีหน้าที่แบบว่า วันนี้ ผมต้องตายด้วยมือมันแน่ๆ
“ นี่คือโทษฐานที่เมิงไม่รับสายกรู “
-
:seng2ped: :seng2ped: :seng2ped: :seng2ped: :seng2ped: :seng2ped:
ช่วงนี้ที่ขยันใช่ไหมครับ
ไม่ได้มีอะไรดีๆหรอกครับ
แค่ปลื้มที่มีคนมาเม้นต์เยอะๆก้อเท่านั้นเอง อิอิ
เห็นไหมบอกแล้วว่าสู้ตายยยยยยยย
ปล. เซ้งมากมายครับ มือถือหายเครื่องที่สาม ในรอบ สี่เดือน
เลยซื้อ BB มาใช้ซะ หมดตูดเลยยยยย
-
:z13: :z13:
ตามมาอ่านต่อจ้า
โห มือถือหายบ่อยไปแล้วน้า
ขอให้ BB อยู่นานๆ เน้
-
ไอ้ดิวนี่มัน โง่,บ้าและปัญญาอ่อน
อี้ รอจังหวะดีๆแล้วหาทางเอาคืน อิอิ
-
พ่อคู๊ณณณณณ
ระวัง ฺBBจะหายนะ คริคริ
-
:seng2ped:
-
:seng2ped:
:seng2ped:
:seng2ped:
:seng2ped:
:seng2ped:
:seng2ped:
:seng2ped:
:seng2ped:
:seng2ped:
:seng2ped:
:seng2ped:
:seng2ped:
:seng2ped:
อ้าวจ็อค อย่ามาอวยอย่างเน้ เดะ
เด๋วปั๊ด
-
อิอิ...น้องอเล็กซ์จ๋า
ถามหน่อยจิ...อี้เป็นถึงครูฝึกศิลปะป้องกันตัว ทำไมถึงไม่เอามาใช้กะดิวอะ
หรือว่าอี้ลืมไปแล้ว ปล่อยให้เจ้าดิวทำร้ายอี้เอาแบบเนี่ย
-
คือ อย่างที่บอกแหละครับว่า
อี้เค้าหมดอาลัยตายอยากในชีวิต
แถมยังโดนข่มขู่อีก เลยยอมให้ดิวทำให้หนำใจ
-
-
-
อิอิ...น้องอเล็กซ์จ๋า
ถามหน่อยจิ...อี้เป็นถึงครูฝึกศิลปะป้องกันตัว ทำไมถึงไม่เอามาใช้กะดิวอะ
หรือว่าอี้ลืมไปแล้ว ปล่อยให้เจ้าดิวทำร้ายอี้เอาแบบเนี่ย
-
เข้าใจหล่ะ...
อย่างนี้ พอถึงเวลาของอี้ ก็ขอเอาคืนให้หนำใจหน่อยนะจ๊ะ
แบบชาตินี้อย่าได้เจอะเจอกันอีกเลย
ปอลอ...ยังขอเชียร์น้องต้งของพี่ต่อไปนะ
:กอด1: น้องอเล็กซ์
-
ดิวมันจะทำอะไรนะ
ปล.BBซะด้วย 555
-
อ่านแล้วสงสารอี้.. เกลียดไอ้ดิว..มันบ้า
-
:sad4: :sad4: :sad4:
แงๆๆๆๆ
ว่าจะลงเรื่องให้อ่านต่อ
ดันเปิด แฟลชไดรฟ์ ไม่ได้
ใจร้ายยยยยยยยยยยยยย
-
โหยยยยยยย นึกว่าจะมาต่อ
ลงให้ได้น้าคราบบบบบบบบบบบบบบบบบบบ
-
รอกันต่อไป
-
:m15: :monkeysad: :m15: :monkeysad: :m15: :monkeysad: :m15: :monkeysad: :m15: :monkeysad:
“ ขอบคุณนะครับ ที่จะปล่อยผมไปจริงๆ ผมอยากให้คุณรู้ไว้อย่างนะครับว่า ตอนนี้ในใจของผมมันเจ็บจนแทบจะไม่รู้สึกอะไรแล้ว ก้อคือ อะไรที่คุณแค้นกับผมนะ ผมก้อได้รับโทษแล้ว ชีวิตของผมต่อไปจากนี้ มันคงจะไม่มีค่าอีกต่อไปแล้ว คุณได้ทำสิ่งนี้สำเร็จแล้ว “
“ เอออออ ไม่ต้องมาประชดกรู กรูเบื่อแล้ว แม่ม ทำเป็นกัดจิกอยู่นั่นแหละ “ มันพูดเหมือนคนหงุดหงิด
“ แล้วนี่ จะปล่อยผมไปได้รึยัง ผมอยากกลับบ้าน “
“ ยังๆๆๆ อย่าเพิ่งกลับ เดี๋ยวจะมีคนมารับเมิงถึงนี่เลย ไม่ต้องรีบร้อน “
“ ใคร ใครจะมารับผม.... “ ผมถามด้วยความสงสัยปนตกใจ
“ อ้าว ก้อไอ้พวกหน้าโง่ทั้งหลาย ที่มาหลงรักเมิงนั่นไง กรูอยากจะเห็นสีหน้ามันนัก เวลาที่มันมาเห็นสภาพเมิงอย่างนี้ มกรูอยากจะรู้นักว่า มันจะยังมีอารมณ์พิศวาสเมิงอยู่ไหม ฮ่าๆๆๆๆ “ ไอ้ดิวหัวเราะชอบใจใหญ่เลย แล้วใครที่มันว่า หวังว่าคงไม่ใช่ต้งนะ.........
“ ใครอ่ะ อย่านะ อย่าให้ใครมาเห็นผมสภาพนี้เลย ผมขอร้อง “ ผมพูดออกไปด้วยความตกใจ ผมจะให้ต้งมาเห้ฯผมสภาพอย่างนี้ได้ยังไง
“ ขอร้องเหรอ ร้องเลยสิ กรูอยากเห็นเมิงร้องไห้เหมือนกัน แต่เมิงนี่เก่งนะ กลั้นน้ำตาได้ยังไง ทั้งๆที่โดนหนักอย่างนี้ “
“ น้ำตาของผม มันมีค่ามากกว่าคนเลวๆอย่างคุณ “ ผมโกรธมาก ที่มันมาเยาะเย้ยผมขนาดนี้ จนผมทนไม่ไหวด่ามันไป
“ อยากด่าอะไร ก้อด่ากรูไปเหอะ วันนี้กรูยอมให้วันนึง “
ทันใดนั้น เสียงกริ่งที่หน้าห้องก้อดังขึ้น หรือว่าใครคนนั้นจะมาแล้ว
“ นั่นไง มาตรงเวลาเป๊ะเลย เดี๋ยวกรูไป เปิดประตูรับเค้าก่อนะ “
ผมกำลังจะออกปากห้าม แต่ก้อไม่ทันซะแล้ว ไอ้ดิวมันออกไปนอกห้องแล้ว ผมจะทำยังไงดีเนี่ยะ ฮือๆๆๆๆ
----------------------------- จบตอนที่ 46 -------------------------------
-
:z3: :z2: :z3: :z2: :z3: :z2: :z3: :z2: :z3: :z2: :z3: :z2:
บทที่ 47 นี่หรือ คือความผิด ( Is it my mistake ??? )
พอประตูเปิดออก คนที่ผมเห็นเดินเข้ามาอย่างร้อนรนก้อคือ ต้งนั่นเอง ใช่ต้งจริงๆด้วย ครั้งแรกที่ต้งเห็นสภาพผม ต้งถึงกับตะลึงไปเลย แล้วนั่น นั่นใครอีกคนที่เดินมาข้างหลังต้ง ไม่นะ พี่กรณ์นี่นา พี่กรณ์ก้อมาด้วย อาการแรกที่พี่กรณ์เจอผม ก้อไม่ต่างไปจากต้งเลย คืออึ้งทันที จากนั้นไอ้ดิวก้อเดินตามเข้ามาในห้อง แล้วนั่งลงที่เก้าอี้ อย่างใจเย็นเหมือน ไม่มีอะไรเกิดขึ้น
“ ไอ้ ไอ้ดิว แก แกทำอะไรอี้ “ เสียงต้งพูดขึ้น ผมแทบจากจะแทรกแผ่นดินหนี ที่ให้คนอื่นมาเห็นสภาพผมแบบนี้ ทำไมนะ ฮือๆๆๆ
“ ทำอะไรหละ แกคิดว่าชั้นจะทำอะไร โตเป็นควายแล้ว คิดเองไม่ได้หรือไง “
“ ทำไม ทำไม ทำไมต้องเป็นอี้ด้วย “ ต้งยังพูดเหมือนคนเหม่อลอย แต่สายตาต้งยังมองมาที่ผมอยู่ ผมอาย และรู้สึกขยะแขยงตัวเองนัก
“ กับสิ่งที่มันทำกับกรู แล้วก้อสิ่งที่มันได้รับ กรูว่ามันยังน้อยไปด้วยซ้ำ ที่กรูทำไปนั้น ก้อแค่หยิบยื่นความเป็นผัวให้มันเท่านั้นเอง แต่อาจจะนานซักหน่อย มันโดนกรูจัดการมาหลายเดือนแล้วเหมือนกัน มันไม่ได้ยอมกรูดีๆหรอกนะ กรูหนะ มอมยามัน แล้วก้อขืนใจมัน ครั้งแล้วครั้งเล่า จนหนำใจ ให้สมกับที่ได้ได้ทำร้ายกรูแทบปางตาย แล้วนอกเหนือจากนั้น ก้อลงไม้ลงมือนิดหน่อย เท่านั้นเอง แต่ตอนนี้ กรูเบื่อมันแล้ว กรูเลยยกให้พวกเมิงต่อ เอาไปเลยสิ เศษเดนจากกรู กรูยกให้ “
ทันใดนั้น โดยไม่มีสัญญาณใดๆ พี่กรณ์ก้อพุ่งเค้าชกไปที่หน้าไอ้ดิวอย่างแรง จนไอ้ดิวหน้าหงายไป จากนั้นพี่กรณ์จะเข้าไปซ้ำ ผมเองเห็นท่าไม่ดีเลย ร้องห้ามก่อน
“ พี่กรณ์ อย่า อย่าทำเค้า ช่างมันเหอะ พาอี้ไปจากที่นี่เหอะ นะ อี้ขอร้อง “
“ ทำไม ทำไมอี้ต้องปกป้องมันด้วย ดูมันทำกับอี้สิ ต้งจะฆ่ามันเอง “
ว่าแล้วต้งก้อกระโจเข้าไป หมายจะชกไอ้ดิวอีก ผมต้องร้องห้ามต้งอีกที
“ ต้งอย่า อย่า พอแล้ว มาช่วยอี้ที อี้อยากกลับบ้าน “ ต้งหยุดชะงักทันที แต่ต้งก้อยังไม่ปล่อยมือออกจากมัน
“ อี้ทำอะไรให้แก แกทำไมต้องทำอี้อย่างนี้ด้วย ฮ่ะ ไอ้ดิว ไอ้เลว “ ต้งตะคอกใส่ไอ้ดิวอย่างดัง แต่ไอ้ดิวดูไม่สะทกสะท้านเลย
“ เหอะ สิ่งที่มันทำกับกรูนะเหรอ กรูจะบอกให้นะว่าไอ้คนที่แสนดีของเมิงนี่ ที่จริงแล้ว มันไม่ได้ดีอย่างที่เมิงคิดหรอก มันนะ จะแกล้งทำให้เมิงรัก แกล้งทำให้เมิงหลง พอเมิงติดกับมันแล้ว มันก้อจะเผยธาตุแท้ออกมา กรูเพิ่งจะมารู้ซึ้งเมื่อไม่นานมานี่เอง กรูเจ็บมาก เจ็บจนไม่อาจอภัยให้มันได้ เมิงได้ยินไหมว่า อีนี่นะ มันไม่ได้เลวน้อยไปกว่ากรูหรอก จำไว้ “ ไอ้ดิวตะคอกกลับ อย่างไม่เกรงกลัว กับสิ่งที่มันพูด คืออะไรกันนะ ผมไปทำอะไรให้เค้าเหรอ
“ ใครบอกหละ อี้เค้ารักเมิงคนเดียว รักแต่เมิงมาตลอด เมิงรู้ไหม ถึงแม้ว่ากรูจะทำดีกับเค้าแค่ไหนนะ เค้าก้อไม่เคยรักกรูเลย เค้ารักแต่เมิงคนเดียว ได้ยินไหม ไอ้เชี่ย “
ต้งคงจะอดใจไว้ไม่ไหว เลยซัดไปที่หน้าไอ้ดิวอย่างแรง จนมันล้มคว่ำไป ส่วนไอ้ดิว มันก้อตั้งสติ แล้วยืนขึ้นประจันหน้ากับต้ง ที่ตอนนี้ เหมือนคนพร้อมที่จะห่ำหั่นกันเต็มที่
“ รักกรูงั้นเหรอ ถ้ามันรักกรูจริงๆนะ มันคงไม่ทำร้ายกรูขนาดนี้หรอก “
“ เค้าทำอะไรให้เมิง ฮ่ะ เมิงบอกกรูมาสิ “
“ เมิงอยากรู้นักใช่ไหม ได้ กรูจะบอกเมิงเอง สิ่งที่มันทำนะเหรอ มันเลวร้ายสำหรับกรูมาก มันหลอก หลอกให้กรูเชื่อว่ามันรักกรู แต่ลับหลัง มันก้อได้ทำสิ่งที่ต่ำช้ามาก มันเอาความสัมพันธ์ของมันกับกรู ไปบอกพ่อของกรู เพื่อให้ายอมรับ แต่มีเหรอพ่อกรูจะยอมรับ พ่อกรูเค้าก้อต่อต้าน เพราะเค้าไม่เคยคิดว่า กรูกับมันจะรักกันได้ แค้นั้นยังไม่พอ พอมันเห็นว่าพ่อกรูไม่ยอมรับ มันก้อขู่พ่อกรูว่า ถ้าไม่ยอมรับในตัวมัน มันจะเอารูปที่มันเคยถ่ายกับกรู ไปเผยแพร่ให้ลูกค้าคนอื่นๆรู้ ทำให้ชื่อเสียงของบริษัทกรูเสียหาย จนไม่มีใครอยากร่วมทำงานด่วน จากนั้นมันก้อขู่อีกว่า มันจะเอาไปลงเน็ท เผยแพร่ให้คนทั่วไปรู้ด้วย เมิงดูสิ ว่าสิ่งที่มันทำอ่ะ มันใช่คนดีเค้าทำกันไหม “
-
:pig2: :pig2: :pig2: :pig2: :pig2: :pig2: :pig2:
เต็มที่ไปเลยนะครับ
อ่านให้จุใจ
ถ้าไม่พอใจ ก้อเม้นต์ มารีเควส เยอะๆนะครับ
อาจจะมีต่อ อิอิ
-
ฝีมือของใครกันเนี่ย นังหลิง หรือว่ากรณ์กับตัง??????????????
-
เอ
จาเป็นพ่อของดิวหรือเปล่านะ
ที่ทำเรื่องนี้ขึ้นมาอ่า
เป็นกำลังใจให้นะคับ
มาต่อไวไวนะค้าฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟ
-
เป็นไปอย่างที่คิด :เฮ้อ:
ขอเดาว่า พ่อดิวเองแหละที่ตอแหล
ดิวมันดักดานมากกกกกกกกกกกกกก
ถ้ามีสติลองคิดดูสักนิด
ถ้าหากอี้จะประจานดิวอย่างที่พ่อมันว่าจริงๆ
มันก็จะเท่ากับว่าประจานตัวอี้เองด้วย
แล้วที่ผ่านมาอี้จะกลัวที่ไอ้ดิวมันขู่ไปทำแป๊ะด๋อยอะไร
ฟายยยยยยมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
เอาขี้หมายัดปากแมร่งเลย
ต้นเหตุแห่งความแค้นข้อนี้ของดิวไม่ผ่านการพิจารณา
หวังเฉา หม่าฮั่น !!!!
เครื่องประหารหัวสุนัข !!!!!
เอาไอ้ดิวหน้าโง่ไป ประหาร!!!!!!!
แล้วเหยียบให้จมดินไปซะ
น่าอนาถเป็นที่ยิ่ง
ปล. เป็นไงครับ ผมเม้นท์ได้ถูกใจไหม :กอด1:
-
:m15: :m15: :m15:
-
อิปลวกกกกกกกกกกก
ขอด่าดิวหน่อยเหอะ
ในหัวตอนนี้มีแต่ปลวก เพราะต้องใช้สอบ ก๊ากกกกกกกกกกกกก
-
เฮ้อ และแล้วสุดท้ายก็รู้ความจริง โชคดีจังที่ผมยังชอบพี่ต้งมากกว่า ไอ้ดิว คนโง่ๆหูเบาแบบนี้อนาคตอาจจะหูเบาได้อีก ให้มันไปใช้ชีวิตอย่างมีความสุขมากๆของมันกับหลิงหลิงเถิด เหมาะแล้ว พ่อดิวจะได้รู้สึกดีที่มีลูกสะใภ้แต่เลว - -"
-
:laugh: :laugh: :laugh: :laugh: :laugh:
ขอบคุณสำหรับทุกคอมเม้นต์นะครับ
เม้นต์ได้ใจกันมากมายเหอะ
ตอนนี้ไอ้ดิวกลายเป็นหมาหัวเน่าแล้ว
กร๊ากกกกกกกกกกกกกก
ปล. จ็อค นายแน่เอา เอาไป o13
-
โชคดีที่ไม่คิดชอบนายดิวมาแต่ไหนแต่ไร เสียดายที่พี่อี้ไม่เลือกพี่ต้งจัง เหอๆ (หวังว่าคงไม่เปลี่ยนไปอีกคน เฮ้อ)
จะว่าไปแล้วคนทุกคนก็มองอะไรด้านเดียวหมดนี่นา จะโทษดิวทั้งหมดก็ไม่ได้นะครับ เพียงแต่เค้าฟังความข้างเดียวแล้วตัดสินก็เท่านั้น ยังไม่ได้รวบรวมข้อมูลหรือหลักฐานจริงๆซักกาหน่อย อภัยให้ 5% เถิด แต่อย่างว่าผู้ชายคนนี้ ไม่ไหวอ่ะ - -" อาจจะมีเรื่องแบบนี้เกิดได้อีก ครั้งเดียวก็คงเข็ดเลยกับคนคนนี้ บอกศาลา ขอลาขาดได้ เหอๆ
-
อยากอ่านต่อคราบ
หนังสือหนังหาไม่อ่านกุ ติดนิยาย ก๊ากกกกกกกกก
-
โง่ดักดาน >>> ถูกใจคำนี้มาก o13
-
:seng2ped: :seng2ped: :seng2ped: :seng2ped: :seng2ped: :seng2ped: :seng2ped:
:serius2: :serius2: :serius2: :serius2: :serius2: :serius2: :serius2: :serius2: :serius2:
“ เมิงอยากรู้นักใช่ไหม ได้ กรูจะบอกเมิงเอง สิ่งที่มันทำนะเหรอ มันเลวร้ายสำหรับกรูมาก มันหลอก หลอกให้กรูเชื่อว่ามันรักกรู แต่ลับหลัง มันก้อได้ทำสิ่งที่ต่ำช้ามาก มันเอาความสัมพันธ์ของมันกับกรู ไปบอกพ่อของกรู เพื่อให้ายอมรับ แต่มีเหรอพ่อกรูจะยอมรับ พ่อกรูเค้าก้อต่อต้าน เพราะเค้าไม่เคยคิดว่า กรูกับมันจะรักกันได้ แค่นั้นยังไม่พอ พอมันเห็นว่าพ่อกรูไม่ยอมรับ มันก้อขู่พ่อกรูว่า ถ้าไม่ยอมรับในตัวมัน มันจะเอารูปที่มันเคยถ่ายกับกรู ไปเผยแพร่ให้ลูกค้าคนอื่นๆรู้ ทำให้ชื่อเสียงของบริษัทกรูเสียหาย จนไม่มีใครอยากร่วมทำงานด่วน จากนั้นมันก้อขู่อีกว่า มันจะเอาไปลงเน็ท เผยแพร่ให้คนทั่วไปรู้ด้วย เมิงดูสิ ว่าสิ่งที่มันทำอ่ะ มันใช่คนดีเค้าทำกันไหม “
ตอนนี้ในห้อง ไม่มีใครพูดอะไรขึ้นมาเลย ทุกคนอึ้งหมด ผมก้ออึ้ง นี่มันอะไรกัน ผมไม่ได้ทำอะไรอย่างที่เค้าพูดเลยนะ ไม่ใช่ มันไม่ใช่เรื่องจริง ผมถูกใส่ร้าย ไอ้ดิวมันเห็นสีหน้าของผม มันก้อแสยะยิ้มแล้วพูดต่อ
“ เป็นไงหละ อึ้งไปเลยสิ ที่ไม่คิดว่ากรูจะรู้เรื่องนี้ มันยังไม่หมดนะ หลังจากที่พ่อของกรูไม่สนใจกับคำขู่ของมันแล้ว มันก้อเอารูปของกรูที่ถ่าบกับมัน ส่งไปให้ลูกค้าใหญ่ของบริษัทกรู เป็นการประจาน แล้วลูกค้าคนนั้น ก้อเอารูปมาให้ดู เค้าไม่พอใจอย่างมาก ขู่ว่าจะเลิกทำธุรกิจร่วมด้วย เพราะว่ามันจะกระทบกับผลงานที่จะออกมาในอนาคต แล้วจากนั้น มันก้อมาเจอพ่อกรูอีก เพื่อเช็คดูปฏิกิริยาของเค้า จากนั้นพ่อพ่อกรูถามมันว่า มันต้องการอะไร มันบอกว่า มันต้องการการยอมรับของพ่อกรู หรือไม่ก้อเงินสด 80 ล้าน เป็นการแลกเปลี่ยน แล้วมันบอกว่าจะเลิกติดต่อกับกรูทันที พ่อกรูโกรธมาก ถึงกับตบหน้ากรูต่อหน้าลูกค้าคนอื่นๆ ตอนที่กรูไปทำงานเมืองนอก พ่อเค้าลงทุนตามไปถึงที่นั่น เพื่อนเคลียร์กับกรู กรูอาบมาก เจ็บมาก ที่โดนพ่อกรูด่า พ่อกรูดูถูกต่อหน้าคนอื่นๆ กรูแค้นมันมากๆ “
“ ตอนแรกกรูงงไปหมด ว่ามันเกิดอะไรขึ้น กรูสับสน ไม่คิดว่า มันจะกล้าทำอย่างนี้กับกรูได้ แล้วพ่อกรู เค้าก้อเอารูปที่กรูเคยถ่ายกับมัน มาให้กรูดู กรูถึงกับอึ้งไปเลย มันเป็นรูปพวกนั้นจริงๆ ที่กรูเคยถ่ายกับมัน แล้วพ่อเค้าจะมีรูปพวกนั้นได้ยังไง ถ้ามันไม่ได้ส่งไปให้ลูกค้าคนนั้นดูจริงๆ ในเมื่อรูปนั้น มีแค่อยู่กับมันเท่านั้น กรูถามเมิงหน่อยสิ ว่าสิ่งที่มันทำ มันเลวไหม แล้วมันสมควรได้รับสิ่งนี้ตอบแทนไหม กรูขอถามหน่อย “ ไอ้ดิวมันพูดออกมาอย่างเหลืออด ตามันก้อแดงๆเหมือนน้ำตาคลอเบ้า แต่ผมสิ งงไปหมด เรื่องนี้ผมไม่ได้ทำเลย ส่วนต้งก้อมองหน้าผมเหมือนไม่เชื่อหูตัวเอง ว่าผมเป็นอย่างนั้นจริงๆ
“ จากนั้น มันยังไม่หยุด มันยังตามขู่พ่อกรู ตามขู่กับเลขาพ่อกรู อันนี้ เลขาเค้ามายืนยันกับกรูเองเลย มันต้องการจะเอาเงินนั้นให้ได้ ให้ตายสิ ถ้าอยากได้เงินทำไมไม่บอกกรูดีๆ กรูยินดีให้ แต่อย่ามาทำอย่างนี้กับกรู อย่ามาหักหลังกรูอย่างนี้ อย่ามาทำร้ายจิตใจกรูอย่างนี้ กรูเคยรักมัน รักมันมากที่สุด แต่ตอนนี้ไม่มีแล้ว มันมีแต่ความเคียดแค้น “ ไอ้ดิวพูดไปด้วยอาการของคนที่โกรธสุดๆ
“ อ่ะโถ่เอ๊ยยยยย ตอนแรกๆที่รู้จักกัน ก้อทำหยิ่ง ทำเป็นคนดี ไม่สนใจเงินของกรู แต่กลับไปขู่เอากับพ่อของกรูอย่างนี้นะเหรอ เมิงว่ามันสมควรไหม ฮ่ะ กรูถามหน่อย “
“ แล้วอีกอย่างนะ หลังจากที่กรูรู้เรื่อง กรูก้อยกเลิกนัดที่กรูนัดไว้กับมันไป เพราะว่ากรูยังสับสน แล้วพอกรูติดต่อมันกลับไป เพื่อที่จะขอเคลียร์กับมัน แต่กลับหลายเป็นว่า ตอนนั้นมันดันไปอยู่กับผู้ชายอีกคนที่ภูเก็ต นอนห้องเดียวกัน แล้วตอนนั้นมันก้อคงจะมีอะไรกันมั้ง เพราะพอกรูถามว่า มันไปไหน ไอ้นั่นก้อบอกว่า มันเข้าห้องน้ำ แล้วพอกรูถามไอ้นั่นว่ามันเป็นใคร ไอ้นั่นมันก้อบอกว่า มันเป็นคนพิเศษของอีนี้ กรูก้อพยายามบอกไปว่า กรูกับอี้เป็นแฟนกัน แต่ไอ้นั่นบอกว่า ไม่ใช่ อี้ไม่มีแฟน อี้มีมันคนเดียว แล้วบอกว่าไม่ให้กรูติดต่ออี้อีก อี้ไม่อยากคุยกับกรูแล้ว แล้วอย่างนี้ เมิงจะให้กรูคิดยังไง “ ไอ้ดิวพูดไปแล้วก้อเตะเก้าอี้ระบายอารมณ์ไปด้วย จากนั้นมันก้อพูดต่อ
“ คนพิเศษ อยู่ห้องเดียวกัน คนนึงเข้าห้องน้ำ ฮ่ะ กรูถามเมิงหน่อยสิต้ง ทั้งๆที่ตอนนั้น มันบอกว่ามันรักกรู แต่พอไม่ได้มาเจอกรู มันก้อแอบไปกับผู้ชายคนอื่นนะเหรอ อย่างนี้เหรอ คนรักที่เค้าทำกัน เมิงรู้ไหม ว่ากรูเสียใจแค่ไหน กรูแทบไม่มีกระจิตกระใจจะทำงานเลย กรูแทบคลั่งไปเลย แทบบ้า นี่ถ้าไม่ได้หลิง หลิงช่วยปลอบให้กรูดีขึ้น กรูคงเป็นบ้า เพราะความเสียใจ จากการที่มันหักหลังกรูแน่ๆ จากนั้นมา กรูก้อเริ่มแค้นมัน แค้นมันมากๆ กรูหาทุกวิถีทางที่จะเอามันคืน จนกรูกลับมาเมืองไทย กรูก้อทำเป็นปกติ เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น กรูก้อมีงานให้มัน หลอกให้มันตายใจ จากนั้นกรูก้อลวงมัน แล้วก้อมอมยามันเสร็จแล้ว กรูก้อขืนใจมันทั้งคืนอย่างหนำใจ รู้ไหม ว่ามันถึงกับสลบไปเลยแหละ คงจะทนไม่ได้ เพราะว่ากรูอาจจะทำหนักไปหน่อย “
“ ไอ้เลว เมิงทำอย่างนี้ได้ยังไง อี้เค้ารักเมิงนะ รักเมิงคนเดียว กรูว่า มันต้องมีอะไรเข้าใจผิดกันแน่ๆ “ ต้งพยายามพูดเตือนสติไอ้ดิว
“ ไม่มีใครเข้าใจอะไรผิดทั้งนั้น ทั้งเรื่องที่มันแบล็คเมล์พ่อกรู หรือไม่ก้อเรื่องที่มันไปนอนกับไอ้นั่น ที่ภูเก็ต “ ไอ้ดิวตะคอกกลับมา
ห้องทั้งห้องยังเงียบอยู่เหมือนเดิม แล้วผมก้อพูดขึ้น
“ ผมไม่ได้มีอะไรกับทิต เราเป็นเพื่อนกัน ที่ผมไปกับเค้า เพราะว่าผมได้บอกทุกคนไปแล้วว่า ผมจะไปเมืองนอก ไปหาพี่สาว แต่จริงๆแล้ว ผมกะจะไปเที่ยวกับคุณ แต่พอคุณมายกเลิกกระทันหัน ไอ้ครั้นที่ว่าผมจะกลับไปทำงานเลยนั้น มันก้อจะดูไม่สมเหตุสมผล ผมเลยคิดจะไปเที่ยวที่ไหนสักพัก พอดี ผมเจอกับทิตที่สนามบิน แล้วทิตก้อชวนผมไปเที่ยว แล้วเค้าก้อจะไปทำงานที่ภูเก็ตพอดี อีกอย่างนึง เรารู้จักกันมาตั้งแต่สมัยเรียนมัธยม และเราก้อไม่ได้เจอกันนานแล้ว และที่ภูเก็ต เราไม่ได้มีอะไรกันเลย ผมยืนยันได้ จะเอาทิตมายืนยันอีกทีก้อได้ ว่าเราเป็นแค่เพื่อนกัน เพราะว่า ในใจผมตอนนั้น มันมีแต่คุณคนเดียว “
“ เมิงไม่ต้องมาตอแหล กรูไม่เชื่อเมิงหรอก ถ้าไม่มีอะไร แล้วทำไมต้องอยู่ห้องเดียวกันด้วย กรูขอถามหน่อย หรือเมิงจะบอกว่าเมิงกลัวผี นอนคนเดียวไม่ได้ เลยต้องเอาคนอื่นมานอน ใช่ไหม “ มันยังกระแทกเสียงใส่ผมอีก
“ ไม่ใช่เลย ณ ตอนนั้น ที่โรงแรมนั้น ห้องมันเต็มหมดจริงๆ พอดีมันเป็นช่วงวันหยุดยาว และมีกรุ๊ปทัวร์เข้าพักมากมาย โรงแรมแถวๆนั้นก้อเต็มหมด แล้วพอดี กับที่ทิตได้จองไว้แล้ว เค้าเลยชวนผมอยู่ด้วย เราไม่ได้นอนเตียงเดียวกัน ผมนอนเตียง ทิตนอนโซฟา ไม่เชื่อ คุณลองเช็คไปทางโรงแรมได้ ว่าช่วงนั้น ห้องมันเต็มจริงๆไหม หรือจะเอาทิตมายืนยันก้อได้ “ ผมพูดอย่างหนักแน่น
“ กรูไม่เชื่อเมิงหรอก เมิงเอากับมันมาแล้วละสิ บอกไว้เลยนะว่ากรูไม่เชื่อคำพูดของเมิงหรอก แล้วทำไมตอนที่คุยกับกรู มันถึงทำเป็นจ้าข้าว เจ้าของเมิงนัก ถ้าเมิงยังไม่ได้มีอะไรกับมัน ฮ่ะ กรูถามหน่อย “ ไอ้ดิวตะคอกเสียงดังขึ้นเรื่อยๆ เหมือนควบคุมอารมณ์ไม่อยู่แล้ว
“ ดิว ถามจริงๆเหอะ นี่คุณไม่รู้เหรอว่า คุณเป็นคนแรกของผม “
ไอ้ดิวมันอึ้งไป เหมือนมันจะคิดได้ ต้งกับพี่กรณ์เองก้อเช่นกัน สีหน้ามันบอกได้ชัดเจน
“ ถึงอย่างนั้นก้อเหอะ จะอะไรก้อช่าง แล้วเรื่องที่เมิงหักหลังกรูหละ เรื่องที่มึงพยายามแบล็คเมล์พ่อกรู ข่มขู่เอาเรียกร้องเอาเงินจากเค้าหละหละ เมิงจะว่ายังไง แล้วเรื่องรูปก้ออีกเรื่องนึง กรูถามเมิงหน่อยสิ ว่ามันไปอยู่กับพ่อกรูได้ยังไง เมิงยังจะมีอะไรมาตอแหลใส่กรูอีก ไหนลองพูดมาสิ เผื่อมันจะพอฟังขึ้นมาบ้าง “
ต้งมองมาที่หน้าผมอีกครั้ง ทำสีหน้าเหมือนเหลือเชื่อ
“ อี้ไม่ได้ทำนะต้ง อี้ไม่รู้เรื่อง อี้จะไปทำอย่างนั้นทำไม อี้ไม่ได้มีความจำเป็นต้องทำอย่างนั้น “ ผมพูดได้แค่นี้จริงๆ
“ ใช่สิ งั้นเมิงคงไม่ยอมรับสิ่งที่เมิงทำง่ายๆหรอก กรูถึงไม่เคยถามอะไรกับเมิงไง เพราะกรูรู้ว่า ยังไงๆเมิงก้อปฏิเสธอยู่แล้ว กรูเลยสำเร็จโทษเมิงเองเลยไง ไม่ต้องถามมาก เสียเวลา “
“ รูปพวกนั้น กรูเป็นคนเอาให้พ่อเมิงเอง ไม่เกี่ยวกับอี้ “
-
ู
:z13: :z13:
ก่อนอ่าน อิอิ
-
ใครกัน ต้ง หรือ พี่กรณ์
ค้างงงงงงงงงงงงงงง
-
o22 o22 o22 o22 o22 o22 o22 o22 o22 o22 o22 o22 o22
จัดไปเลยครับ
ตามคำเรียกร้อง
สองตอนยาวๆ สาแก่ใจไหมครับ อิอิ
ขอบคุณทุกคอมเม้นต์
ยิ่งเม้นต์เยอะ ยิ่งยาว อิอิ
-
โหยนึกว่ามาต่อ 555
-
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
เมื่อความจริงปรากฎ หวังว่า อี้ก็ไม่ไปคืนดีกะเจ้าดิวนะ
มันทำกะอี้อย่างไม่ใช่คน ไม่เคยคิดที่จะสอบถามหาความจริงก่อน
เนี่ยเหรอ...ที่บอกว่ารักนักรักหนา งี่เง่าสิ้นดี
ถ้าอี้กลับไปรักกะเจ้าดิวอีกนะ อี้ก็ปัญญาอ่อนมากๆๆๆ
" ดีชั่วอยู่ที่ตัวทำ สูงต่ำอยู่ที่ทำตัว " จำเอาไว้นะน้องอี้
ปอลอ...ไม่เคยเม้นท์ว่าใครมาก่อน ครั้งนี้ครั้งแรกนะเนี่ย
:กอด1: น้องอเล็กซ์ แถม + 1 ให้ด้วยนะจ๊ะ
-
ยิ่งอ่านยิ่งมึน ...อี้ไม่ต้องไปรักมันแล้วไอ้ดิวนะ เลวจริง ๆ มันไม่คิดจะฟังคนที่มันบอกว่ารักเลย :beat:
-
:sad4:
ถ้าให้เดานะคับ
ผมว่าต้องเป็นพี่กรณ์แน่ๆเลยอ่าคับ
เพราะมีช่วงนึงที่พี่กรณ์มาขอยืมโน๊ตบุ๊คของอี้ไป
ต้องเป็นช่วงนั้นแน่ๆๆๆๆๆๆๆเยยยยยยยย
แงแงแงแงแงแง
ไงก้อมาต่ออีกนะค้าฟฟฟฟ
ขอยาวๆเลยนะค้าฟฟฟฟฟ
อิอิอิ
เป็นกำลังใจให้คับ :L2:
-
คิดว่าน่าจะเป็นพี่กรณ์เหมือนกันนะ .....
.... จำได้เลาๆๆว่าอี้เก็บรูปไว้ที่ทำงานใช่เป่า.....
-
ลุ้นๆๆ ใครกันหว่า
-
:sad4: เอ..........ประโยคสุดท้ายนั่น
ใครเป็นคนพูดกันหนอ
ด้ง หรือ พี่กรณ์ กันล่ะ
:เฮ้อ:จะสงสารใครดีเนี่ย
สงสารอี้ หรือจะ สงสารดิวดี
หรือจริงๆแล้วควรจะใช้คำว่า
สมเพช
มากกว่า
o22
-
หวังว่าจาไม่ใช่พี่ต้ง อย่างน้อยๆก็ยังมีคนนึงที่น่าสงสารที่สุดผู้ที่มีความรักที่จะให้ แล้วก็ให้โดยไม่หวังผลตอบแทน โอ้ววว :กอด1:
-
...สรุป อี้เจ็บ โดนทารุณ เสียตัว ฟรี... :กอด1:
...แล้วใคร??????......เลว ตัวจริง... :fire:
-
โรคซา (ดิ-ส-ซ์) กำเริบ :o12:
-
:m31:
สัญญารัก สัญญาสวาท
สัญญาว่า....กรูจะไม่ลืม
ที่มรึงทำอะไรไว้กับกรู
สัญญากัน... นะ ดิว นะ
ชิมิ...อี้
:laugh:
ขอบคุณครับ อเล็กซี่ +1 ที่ความจริงกระจ่าง ซะที ซะที
-
Sorry na kub today I am not in bkk and might noy post the novel for u.buty I will try tonite na kub
-
รอออออออออ
-
:m28:
:m19:
-
รอพี่ อเล็กซี่ด้วยคน
-
อ้าว แล้วรูปพวกนั้นใครให้อ่า
ค้างด้วยเช่นกัน :z3: :z3: :z3:
-
รอกันต่อไป
-
:o12:
เมื่อไหร่จามาต่ออ่าคับ
รออยู่นะค้าฟฟฟฟฟฟฟฟฟ
o13
-
เจ้อี้ฝากมาลง
เพราะว่าเจ้อี้เข้าเวบมิได้
แต่เจ้อี้อยากให้ทุกคนได้อ่านกันจ้ะ
เชิญอ่านต่อกันเลยนะ ^^
:z3: :z3: :z3: :z3: :z3:
ต้งมองมาที่หน้าผมอีกครั้ง ทำสีหน้าเหมือนเหลือเชื่อ
“ อี้ไม่ได้ทำนะต้ง อี้ไม่รู้เรื่อง อี้จะไปทำอย่างนั้นทำไม อี้ไม่ได้มีความจำเป็นต้องทำอย่างนั้น “ ผมพูดได้แค่นี้จริงๆ
“ ใช่สิ งั้นเมิงคงไม่ยอมรับสิ่งที่เมิงทำง่ายๆหรอก กรูถึงไม่เคยถามอะไรกับเมิงไง เพราะกรูรู้ว่า ยังไงๆเมิงก้อปฏิเสธอยู่แล้ว กรูเลยสำเร็จโทษเมิงเองเลยไง ไม่ต้องถามมาก เสียเวลา “
“ รูปพวกนั้น กรูเป็นคนเอาให้พ่อเมิงเอง ไม่เกี่ยวกับอี้ “
อยู่ๆ พี่กรณ์ก้อพูดแทรกขึ้นมา ไม่มีปี่ไม่มีขลุ่ย เล่นเอาอึ้งกันไปทั้งห้อง คนที่อึ้งหนักที่สุด ก้อคือผม นี่มันอะไรกันแน่ มันเรื่องอะไรกันแน่ที่เกิดกับผม
“ ไม่จริง รูปพวกนั้น กรูให้กับมันไว้คนเดียวเท่านั้น เมิงจะไปเอามาได้ไง “ ไอ้ดิวทำท่าไม่เชื่อ ส่ายหน้าไปมา
“ คือเรื่องทั้งหมดมันเป็นอย่างนี้ ไม่เกี่ยวกับอี้เลยจริงๆ แผนทั้งหมด เป็นความคิดของ พ่อเมิงกับหลิง หลิงรวมหัวกัน แล้วหลังจากนั้น หลิง หลิงเค้าก้อติดต่อกรูมา ถามกับกรูว่า กรูอยากให้เมิงเลิกยุ่งกับอี้ไหม เพราะหลิง หลิงรู้ว่า กรูยังรักอี้อยู่ แล้วจากนั้น เค้าก้อบอกว่า ช่วยเค้าหน่อย ช่วยเค้าคิดหาหนทางหน่อย เพราะว่าเค้าบอกว่าเค้ารักเมิงมากๆ มากจนไม่อาจเสียเมิงไปได้ ตอนแรกกรูก้อจะไม่เล่นด้วย แต่หลิง หลิงบอกว่า ตอนนี้อี้เค้าไม่ยอมแยกจากเมิงง่ายๆ ถ้าเราช่วยกันวางแผน ทุกอย่างก้อจะง่ายขึ้น แล้วกรูก้ออาจจะมีสิทธิได้รักกับอี้บ้าง “ พี่กรณ์ หยุดพูดไปสักพัก และทุกคนในห้องนั้นก้อเงียบ ไม่มีใครพูดอะไรทั้งนั้น
“ หลังจากนั้น กรูก้อคิดได้ว่า ถ้าเป็นอย่างนั้นจริงๆ ถ้าเมิงเลิกยุ่งกับอี้ได้ กรูอาจจะมีโอกาสบ้าง หรือไม่ไอ้ต้งก้ออาจจะได้คบกับอี้อีก คือ อย่างน้อยๆ ต้งเค้าก้อเหมาะสมกับอี้ มากกว่าเมิง แล้ววันนึง กรูก้อบังเอิญได้เห็นรูปที่เมิงเคยถ่ายกับอี้พวกนั้น โดยบังเอิญ ตอนที่กรูไปขอทำงานที่คอมพิวเตอร์ของอี้ พอกรูเห็นปุ๊บ กรูก้อแอบก็อปปี้รูปพวกนั้นมา โดยที่อี้เค้าไม่รู้ตัวเลย จากนั้นกรูก้อเอาไปให้หลิง หลิงดู ว่าแค่นี้พอจะทำอะไรได้ไหม แต่กรูก้อย้ำนะ ย้ำกับหลิง หลิงว่า อย่าทำร้ายอี้อีก แค่ทำให้เมิงเลิกยุ่งกับอี้แล้วก้อพอ หลิง หลิงก้อรับปาก แล้ว ต่อมา พ่อเมิงเค้าก้อโทรมาหากรูอีก ขอบใจที่กรูยอมร่วมมือ แล้วเค้าก้อเล่าแผนให้ฟังว่า มันจะออกมาประมาณไหน พอกรูได้รับฟัง กรูก้อเห็นว่า อี้คงไม่ได้เกี่ยวข้องอะไรด้วยจริงๆ กรูเลยเห็นด้วย เค้าบอกว่า เค้าจะทำทีเป็นว่า อี้แบล็คเมล์เมิง เพื่อให้เมิงคิดว่าอี้เป็นคนไม่ดี แล้วเมิงจะได้เลิกยุ่งกับอี้ไป พอเมิงเลิกคบกับอี้แล้ว ทุกอย่างมันก้อจบ แล้วพ่อเมิงเค้าก้อสัญญาว่าจะไม่ยุ่งกับอี้อีก กรูเลยวางใจ ว่าเรื่องทุกอย่างมันจะจบลง แล้วหลังจากนั้นมา กรูก้อไม่ได้รู้เรื่องอะไรอีกเลย หลิง หลิงก้อไม่ติดต่อกรูกลับมา อี้กรูก้อติดต่อไม่ได้ กรูเลยคิดว่า เรื่องมันคงจะจบไปแล้ว “ พี่กรณ์พูดจบแล้ว ก้อทรุดตัวลงกับพื้น เอามือกุมหน้า แล้วส่ายหัวไปมา
“ อี้ พี่ขอโทษ พี่ไมได้ตั้งใจทำร้ายอี้ พี่แค่คิดว่าอยากจะให้มันเลิกติดต่อกับอี้ ก้อเท่านั้นเอง อี้ พี่ขอโทษ อี้อย่าโกรธพี่นะ พี่ไม่ได้ตั้งใจจริงๆ พี่ไม่คิดว่าไอ้ดิวมันจะทำกับอี้อย่างนี้ ฮือๆๆๆ พี่ขอโทษ “ พี่กรณ์พูดไป ร้องไห้ไป เค้าคงเสียใจมากๆ แต่คงไม่ได้เสี้ยวนึงกับที่ผมโดนมาตลอดเวลา ที่ไอ้ดิวมันทำร้ายผมหรอก ไม่ได้แม่แต่เสี้ยวนึงเลยจริงๆ
“ ไม่จริง ไอ้กรณ์ เมิงโกหก กรู กรูไม่เชื่อ “ ไอ้ดิวมันทำท่าเหมือนคนเสียสติ แล้วก้อทรุดลงกับพื้นเช่นกัน เอามือกุมหัว ส่ายหน้าไปมา แล้วพูดอยู่คนเดียวเหมือนคนบ้า
“ ถ้าเมิงไม่เชื่อ กรูจะเอาคลิปเสียงการคุยทางโทรศัพท์เปิดให้เมิงฟัง กรูอัดไว้ทุกครั้งที่มีการพูดคุยกับหลิง หลิง แล้วก้อพ่อของเมิงด้วย เผื่อว่าวันนึง ใครตุกติกอะไรกับกรู กรูจะได้เก็บไว้เป็นหลักฐาน นี่ไงละ เมิงฟังให้ดีๆ แล้วคิดเอาซะ ว่าใครกันแน่ ที่ทำร้ายเมิง “
ว่า แล้วพี่กรณ์ก้อเปิดคลิปเสียงให้ทุกคนฟัง เป็นไปอย่างที่พี่กรณ์พูดจริงๆ มัน มันเลวร้ายมาก เกินกว่าที่ผมจะรับไว้ ทุกคนฟังแล้วคงรู้สึกอึ้งเช่นเดียวกับผม ไอ้ดิว ตอนนี้มันเหมือนคนจิตเริ่มแตก ส่ายหัวไปมาเหมือนคนบ้า แต่ผมสิ ผมไม่อยากฟังอะไรอีกแล้ว พอแล้ว ทำไม ทำไมคนๆนึงแค่ต้องการสิ่งใดสิ่งหนึ่ง แล้วต้องทำร้ายคนอื่นด้วย ผมไม่ไหวแล้ว
“ พอ พอ พอ พี่กรณ์ อี้ไม่อยากฟังแล้ว พาอี้กลับบ้าน พาอี้กลับบ้านเดี๋ยวนี้ “
แล้วจู่ๆ ไอ้ดิวมันก้อกระโจนเข้าหาผมทันที
“ ไม่ ไม่ ไม่นะอี้ ดิว ดิว ขอโทษ ดิวไม่รู้ ดิวไม่รู้มาก่อนเลย อี้ อย่า อย่าไปจากดิวนะ ดิวขอโทษ “ ไอ้ดิวมันพูดเหมือนคนบ้า แต่อารมณ์ผมตอนนั้น เกลียดมันยิ่งกว่าอะไรดี นี่หรือ คือสิ่งที่มันคิดว่าผมได้ทำร้ายมัน แค่นี้เองนะเหรอ มันถึงทำกับผมได้ขนาดนี้ แค่มันเข้าใจผิด แค่มันโดนเป่าหู แค่ได้เห็นรูปบ้าๆพวกนั้น มันถึงกับทำร้ายทั้งร่างกายและจิตใจผมขนาดนี้เลยเหรอ
พอต้งเห็นดังนั้น ต้งก้อกระโจนเข้าใส่ไอ้ดิวทันที แล้วกระชากมันแล้วเหวี่ยงไปอย่างแรง จนมันเซไปอีกทาง
“ เมิงอย่ามาใกล้ตัวอี้นะ เมิงออกไปห่างๆเลย ไอ้ควาย ไอ้โง่ เมิงมันเลวมาก เมิงทำคนที่รักเมิงสุดหัวใจได้ขนาดนี้ เมิงมันไม่ใช่คนแล้ว ออกไปนะ อย่าให้กรูโมโหไปมากกว่านี้ ไม่งั้น เมิงตายแน่ “
“ ไม่ ไอ้ต้ง กรูรักอี้ รักมาตลอด ตอนที่กรูแค้นอี้ กรูก้อรู้ว่ากรูยังรักอี้อยู่ แต่ที่กรูทำไป เพราะกรูคิดว่าอี้ เค้าทำร้ายกรูจริงๆ เมิงไม่รู้หรอกว่า กรูก้อเจ็บปวดมาก ที่ได้ทำร้ายอี้ แต่กรู กรูหลอกตัวเองว่ากรูสะใจ แต่มันไม่ใช่เลย ไม่เลย กรูเสียใจมาก เมิงเชื่อกรูนะ “
“ เจ็บปวดงั้นเหรอ นี่แกเจ็บปวดแล้วเหรอ แกไม่รู้หรอกว่า ตายทั้งเป็นมันเป็นยังไง แกไม่รู้หรอกว่า การที่โดนคนที่เรารักมากที่สุดทำร้ายได้ขนาดนี้ มันเป็นยังไง ฉะนั้น แกอย่ามาพูดคำนี้กับชั้น คนอย่างแก มันไม่สมควรที่จะมีใครมารักด้วยซ้ำ ไอ้เลว ออกไปจากชีวิตชั้นเดียวนี้ ต้ง ช่วยด้วย พาอี้ไปจากที่นี่ที ไปจากไอ้คนเลวๆนี่ที อี้ไม่ไหวแล้ว “
-
เอ่อ ดิวซัง ... ตัวเองน่ะ... แน่ใจเหรอว่านั่นคือ "รัก"
เป็นแบบนี้ก็ไม่มีใครเอาหรอกนะ
รักแต่ไม่เคยฟังกันบ้างเลยเนอะ
รักประสาอะไรล่ะ ?
นายมันรักใครไม่เป็น
กลับไปกะพี่ต้งอ่า ดีแล้วน่อออ
:กอด1: พี่อี้
-
:z1:
สมน้ำหน้า...ดีมั้ยอ่ะ
ไอ่ดิว....ฟายเอ๊ยยยย
:pig4: ขอบคุณ....คนโพสต์ +1 น่ะครับ
-
ดิวมันน่าสงสาร(สมเพช)
มันไม่รู้จักความรัก
มันไม่เคยรักใคร
และมันก็ไม่เคยได้รับความรัก
ดิวมันคิดว่ามันรักอี้
แต่รักของมันยังขาดความเชื่อใจ
และขาดวุฒิภาวะของการเป็นผู้ใหญ่
จะว่าไปที่อี้รักดิว
แต่รักของอี้ก็ทำให้ดิวเชื่อใจไม่ได้เลยเช่นกัน(ตามความรู้สึกผมนะ)
เอ๊ะ.. อย่างนี้มันจะผิดที่ใคร
สงสารดิวนะเนี่ย
โง่ดักดาน
ให้ชาวบ้านเค้าปั่นหัวเล่น
ชีวิตดิวมันอาภัพจริงๆ
จะรัก ก็ถูกขัดขวางไม่ให้ได้รัก
จะถูกรัก ก็มีแต่รักจอมปลอมทั้งนั้น
อเน็จอนาถไม่มีใครเกินล่ะ
:กอด1: ไม่รู้ว่าจะจะกอดปลอบใครดี
-
โอ้...บีบคั้นหัวใจจังเลย
สงสารอี้จัง
-
I don't know what s wrong wit da website.I tried to log in but it error many times.this time I log in via my mobile so I can see uir comment.thx anyway
-
กำเวร
พี่อี้ยังเข้าไม่ได้อีกหรอ ????
ขอให้คอมหายเอ๋อไวๆ น้า
-
รออ่านนะครับ
-
และแล้วก็รู้ความจริงกันซะที
เอาใจช่วยให้เข้าเล้าได้เร็วๆ นะคะ
-
มันสายไปแล้ว...ดิว :เฮ้อ:
-
ในที่สุด..... ขอให้อี้ใจแข็งๆๆๆไว้ เขี่ยดิวไปไกล คนอะไรนอกจากบุคลิกทางอารมณ์จะไม่คงที่ ไม่เชื่อใจคนที่ตัวเองรัก (แหวะมากๆๆ ไม่รู้ว่าดิวเข้าใจคำว่ารักหรือเปล่า) คนแบบนี้อยู่ด้วยมีแต่เดือดร้อนเปล่า หวังว่าอี้จะเจ็บเพราะดิวเป็นครั้บสุดท้ายนะจ๊ะ
-
มาแล้นนนนนนนนนนนนนนนนนนน
เบื่อคอมที่บ้านมากมายเหอะ เข้าไม่ได้สักที
รอบนี้เข้าได้แล้ว อิอิ
:mc4: :mc4: :mc4: :mc4: :mc4:
-------------------------------------------------------------------------
:m31: :angry2: :m31: :angry2: :m31: :angry2: :m31: :angry2:
“ เมิงอย่ามาใกล้ตัวอี้นะ เมิงออกไปห่างๆเลย ไอ้ควาย ไอ้โง่ เมิงมันเลวมาก เมิงทำคนที่รักเมิงสุดหัวใจได้ขนาดนี้ เมิงมันไม่ใช่คนแล้ว ออกไปนะ อย่าให้กรูโมโหไปมากกว่านี้ ไม่งั้น เมิงตายแน่ “
“ ไม่ ไอ้ต้ง กรูรักอี้ รักมาตลอด ตอนที่กรูแค้นอี้ กรูก้อรู้ว่ากรูยังรักอี้อยู่ แต่ที่กรูทำไป เพราะกรูคิดว่าอี้ เค้าทำร้ายกรูจริงๆ เมิงไม่รู้หรอกว่า กรูก้อเจ็บปวดมาก ที่ได้ทำร้ายอี้ แต่กรู กรูหลอกตัวเองว่ากรูสะใจ แต่มันไม่ใช่เลย ไม่เลย กรูเสียใจมาก เมิงเชื่อกรูนะ “
“ เจ็บปวดงั้นเหรอ นี่แกเจ็บปวดแล้วเหรอ แกไม่รู้หรอกว่า ตายทั้งเป็นมันเป็นยังไง แกไม่รู้หรอกว่า การที่โดนคนที่เรารักมากที่สุดทำร้ายได้ขนาดนี้ มันเป็นยังไง ฉะนั้น แกอย่ามาพูดคำนี้กับชั้น คนอย่างแก มันไม่สมควรที่จะมีใครมารักด้วยซ้ำ ไอ้เลว ออกไปจากชีวิตชั้นเดียวนี้ ต้ง ช่วยด้วย พาอี้ไปจากที่นี่ที ไปจากไอ้คนเลวๆนี่ที อี้ไม่ไหวแล้ว “
“ กรูจะบอกอะไรเมิงให้ฟังอีกนะ เรื่องนี้กรูไม่เคยบอกใคร แม้แต่อี้ เรื่องที่พ่อของเมิงพยายามกีดกันอี้ให้ออกจากชีวิตเมิง พ่อเมิงยอมทำทุกวิถีทาง แม้กระทั่ง พ่อเมิงลงทุนไปคุยกับแม่กรู และกรูเองถึงที่บ้าน เพื่อให้กรูนี่แยกอี้ออกมาจากเมิงให้ได้ ตอนแรกกรูก้อพยายามอยู่หรอก แต่ที่จริงกรูก้อรู้แก่ใจว่าอี้เค้าไม่ได้รักรู เค้ารักเมิงคนเดียว กรูเลยยอมถอย เพื่อให้อี้ได้มีความสุข ถ้าเมิงไม่เชื่อกรู เมิงจะไปถามแม่กรูดูก้อได้ “ ต้งพูดออกมาอย่าเหลืออด ถ้านี่เป็นเรื่องจริง ก้อแสดงว่าเรื่องทุกอย่าง มันมาจากพ่อของดิวและ หลิง หลิงใช่ไหมเนี่ยะ ผมไม่อาจจะฟังต่อได้อีกแล้ว ผมเลยร้องห้ามต้งออกไปอีก
“ ต้ง พอได้แล้ว อี้ไม่อยากฟัง ช่วยพาอี้กลับบ้านเดี๋ยวนี้ อี้ไม่ไหวแล้ว “
“ ไม่ได้อี้ ยังไงๆ วันนี้มันต้องได้รู้ทุกเรื่อง ยังมีอีกเรื่องนึงนะ ที่กรูยังไม่ได้บอกเมิง อันนี้กรูเห็นมากับตาเลย ว่าพ่อเมิงเคยบุกไปหาเรื่องอี้ถึงที่ห้อง ตอนแรกอี้ก้อไม่ยอมบอกกรูหรอก จนกรูคาดคั้นเอา จนได้รู้มาว่า พ่อของเมิงอ่ะ เค้าเข้าไปข่มขู่อี้ถึงในห้อง ซ้ำยังทำร้ายร่างกายอี้ด้วย เพื่อให้อี้ยอมเลิกยุ่งกับเมิง แต่ด้วยความที่อี้เค้ารักเมิงมาก เค้ายอมแลกกับทุกอย่าง ยอมขัดขืนพ่อของเมิง แม้ว่าพ่อของเมิงจะเอาเงินฟาดหัวอี้เท่าไหร่เค้าก้อไม่ยอม แล้วอี้เค้าก้อบอกไปว่า อี้เค้ารักเมิงจริงๆ เมิงได้ยินไหม ไอ้เลว ว่าใครกันแน่ที่รักเมิงจริง และใครกันแน่ที่ทำร้ายเมิงมาตลอด รู้ไว้ซะด้วย ไอ้เลวชาติ “ อารมณ์ต้งเดือดสุดๆ แต่ผมเองสิ ที่รับฟังต่อไปไม่ไหวแล้ว
“ เมิงก้อรู้ ว่ากรูรักอี้มากแค่ไหน กรูเฝ้าเพียรพยายามทำดีกับอี้เสมอมา จนอี้เค้ายอมเป็นแฟนกับกรู แต่พอ แต่พอเค้ามาเจอเมิงและหลังจากนั้น เค้าก้อรักเมิง รักมากด้วย ตลอดเวลาที่ผ่านมา ที่กรูเฝ้าทำดีเพื่อเค้า เค้าให้กรูเป็นได้แค่เพื่อน เพื่อนเท่านั้น ถึงแม้ว่ากรูกับเค้าจะเคยเป็นแฟนกัน แต่ใจเค้าไม่เคยอยู่กับกรูเลย จนมาวันนึง เค้ามาขอตัดสัมพันธ์กับกรู เพราะว่าเค้าเลือกเมิง กรูนี่เจ็บช้ำแทบตาย แต่ก้อต้องทน เพราะว่ากรูอยากให้คนที่กรูรัก ได้มีความสุขเมิงคิดดูสิ การทำดีของกรูนี่ มันศูนย์เปล่า ใช่ไหม “ ตอนนี้ต้งเริ่มร้องไห้ออกมาแล้ว
“ พอต้ง อี้บอกให้พอ ฮือๆๆๆ “ ผมพยายามขอร้องต้ง แต่ต้งไม่หยุด ส่วนไอ้ดิว มันก้อก้มหน้าก้มตา เอามือกุมหน้าตัวเองไว้
“ แต่เมิง เมิงคนที่คอยกลั่นแกล้งอี้ตลอดเวลา คอยพูดจาดูถูกอี้ คอยทำให้อี้เค้าเสียใจ แต่เค้ากลับรักเมิง รักแต่เมิงเพียงคนเดียว แล้วเมิง เมิงก้อทำร้ายเค้าได้ลงคอ อย่างกับเค้าไม่ใช่คน นี่เหรอ คือสิ่งที่เมิงตอบแทนคนที่รักเมิง เมิงมีอะไรข้องใจ ทำไมเมิงไม่คุยกับเค้าดีๆ นี่เมิงกับมาทำร้ายเค้าอย่างนี้ เพียงเพราะว่าความเข้าใจผิด คนอย่างเมิง สมควรไปตายซะ “
“ ต้ง อี้บอกให้พอไง พอเสียที อี้ไม่ไหวแล้ว พาอี้ออกไปจากที่นี่นะ อี้ไม่ไหวแล้ว ฮือๆๆๆ “ ผมเริ่มคุมสติตัวเองไม่ไหวแล้ว ผมก้มหน้างุดลงกับมือของตัวเอง พยายามสะกดกลั้นอารมณ์ของตัวเองสุดๆ แต่น้ำตาเจ้ากรรมมันก้อไม่ยอมหยุดไหล
“ ไม่นะอิ้ อย่าไปจากดิว ดิวขอโทษ อี้ อี้ทำร้ายดิวได้เลย ดิวยอมทุกอย่าง อี้จะฆ่าดิวเลยก้อได้ ถ้ามันจะทำให้อี้รู้สึกดีขึ้น ฮือๆๆๆ ดิวขอโทษ ดิวไม่รู้จริงๆ ฮือๆๆๆ เรามาเริ่มกันใหม่นะ ต่อจากนี้ไป อี้จะทำโทษดิว ทุบตีดิวยังไง ดิวก้อยอมหมด “ ไอ้ดิวพยายามพูดอ้อนวอนผม น้ำตาไหลพราก แต่ไอ้การเสียใจของมันตอนนี้ เทียบกับที่ผมเคยโดนไม่ได้เลย
“ ไม่ต้องรอถึงอี้หรอก กรูนี่แหละ จะลงโทษเมิงเอง “
ว่าแล้วต้งก้อเข้าไปเตะ ไปต่อยไอ้ดิวอย่างบ้าคลั่ง แล้วไอ้ดิวมันก้อไม่ได้ตอบโต้อะไรทั้งสิ้น พี่กรณ์เองก้อเหมือนกัน พอได้สติ ก้อตรงเข้าไปรุมสกรัมไอ้ดิวเช่นกัน ผมเห็นดังนั้นก้อร้องห้ามทันที
“ อย่า พอๆๆ พอได้แล้ว อย่าทำมัน ฮือๆๆๆ ไม่ๆ อย่า “
แต่ทุกคนเหมือนไม่ได้ยินที่ผมพูด รุมกระทืบ ทั้งมือทั้งเท้าใส่ไอ้ดิวอย่างบ้าคลั่ง ผมก้อร้องอยู่อย่างนั้น จนผมเองเริ่มจะไม่ไหวแล้ว จากนั้นผมก้อกรีดร้องออกมาเสียงดังลั่น แล้ว แล้ว ผมก้อหมดสติไป..............
-
รออ่านนะครับ
-
รอดไหมเนี่ย
-
รู้ความจริงซะที
-
โอ้ยบีบหัวใจ แว๊กกกกกกกกกก
-
สงสารทั้งดิวและอี้
-
:sad4:
อี้.........รักดิว
พี่กรณ์....รักอี้
ต้ง........รักอี้
ดิว........รักอี้
เอ๊า ลืม ดิว....รักดิว ด้วยอ่ะ
เหอะเหอะ.....จะหัวเราะ หรือ ร้องไห้ ดีล่ะ
ขอบคุณมากมายครับ อเล็กซี่ ที่มาไขข้อข้องใจได้หมดจด +1 ให้เล๊ยยยยยย :จุ๊บๆ: จ๊วบบบบบบ ฮ่าฮ่า
-
เอ่อ ชอคซีนีม่าครับท่านอเล๊กซี่ เฮ้อ สุดท้ายพี่อี้ก็น่าสงสารที่สุด ชีวิตโดนรุม เฮ้อ :เฮ้อ:
สงสารจิงๆ เวรกรรมๆ :m15:
-
:L2:
รอตอนต่อไปนะค้าฟ
-
....จะเข้ามาแซว Alex..ie ซะหน่อยว่าไปทำอะไรใครเค้าไว้ เลยเข้าเล้าไม่ได้
....ดันเข้าได้แล้วซะนี่ ตอนที่อ่านจบไปนี่ หาคนผิดไหม จะบอกให้ในความคิดพี่นะ...ผิดทุกคน
....อี้ ก่อนเลย...อมพะนำ มีอะไรไม่บอกดิว ไม่รู้เก็บไว้ทำไม รักกันห้ามปกปิดกัน ไม่ว่าเรื่องดี หรือ ร้าย
....ด้ง เหมือนกับ อี้เลย...รักอี้มากเกินไป ช่วยกันปกปิดไม่บอกดิว สุดท้ายคนที่ตัวเองรักถูก...ทำร้าย
....ที่สุดๆๆแห่งความผิดเลย หลิงๆ และ พี่กรณ์..ที่รวมหัวกัน...ทำร้ายคนที่ตัวเองรัก..ทั้งดิว และ..อี้
....คุณพ่อดิว(โทษทีนะป๋าที่พูดความจริง)..ให้ผิดแค่ 50%ที่ทำร้ายอี้ ส่วนอีก50%ทำทุกอย่าง
เพราะความรักที่มีต่อดิว ไม่อยากให้ดิว เป็นเกย์ พ่อไม่ผิดที่จะปกปัองลูก
....คุณชายดิวคะ คุณ ผิดค่ะ วู่วาม ขาดสติ ไม่เชื่อมั่นในตัวคนรัก..แต่ด้วยหลักฐานที่บ่งชัดทั้งรูปถ่าย
และคนยืนยัน ยังเป็นพ่อบังเกิดเกล้าอีก ไม่เชื่อก็บ้าแล้ว เออ.. ถ้าตรูเป็นดิวตอนนั้นจะทำไงวะ???
....every body...สู้ๆๆโว๊ย :ped149: :ped149:
-
ขอ :beat: และ :z6: อิพี่กรณ์ แมร่งเลว เห็นแก่ตัว ตัวเองก็เลว ตัวเองก็ผิด
แมร่งฉวยโอกาสมารุมสกรัมดิวของฉ้านนนนน เจี้ยมากๆเลยอิพี่กรณ์
เอามันออกปายยยยยยยยย :fire:
-
:angry2: อิพี่กรณ์ ทามไมทำงี้อะ
แต่เรื่องของเรื่อง มันมาจากพ่อดิวกะอิหลิง หลิง ทั้งน้าน
เอาเวลากับแรงที่กระทืบดิว มารุมสกัม 2 คนนี้แทนดีกว่า
คนหนึ่งก็แค้นฝังหุ่นเหลือเกินอุตส่าเกิดมารวยพร้อมหน้าที่พร้อมกลับไม่มีสมอง วันวันคอยแก้แค้นคนอื่นกะจับดิว
อีกคนก็ผู้ใหญ่ซะเปล่า ก็เค้าใว่ารักลูกนะ แต่ก็.... :เฮ้อ:
ยั่งงี้มันต้อง :beat:
-
อย่าเข้าไปยำกระทืบเจ้าดิวให้เมื่อยแขนเมื่อยขาเลย...น้องต้งจ๋า
ปล่อยเจ้าดิวให้อยู่ในโลกแห่งความเคียดแค้น ดิ้นกระแด๋วเป็นคนโง่คนเดียวต่อไปเถอะ
นึกว่าทำบุญทำทานปล่อยนกปล่อยกานะ นะ นะ น้องต้ง...
น้องไม่มีเครื่อง time machine เหมือนโดราเอมอนนะที่สามารถย้อนเวลากลับคืน ให้อี้กลับมาเหมือนดังเดิม
สู้เอาเวลาที่เหลือต่อจากนี้ ไปเยียวยารักษาแผลใจ ประคบประหงมน้องอี้จะดีกว่า
รีบทำคะแนนอ่ะ เข้าใจม้ายยยยยย....อ่ายยยน้องซื่อบื้อต้ง
เดี๋ยวอี้จะสงสารเห็นใจเจ้าดิวหรอก...แล้วจะหาว่าพี่ไม่เตือนนะ :z2:
-
ไม่รู้จะสงสารใคร มาสงสารผมดีไหมครับ อิอิ :m15: :m15:
งานเยอะมากมาย แต่ก้อจะพยายามมาลงให้น่ะ
คุณ Love NT19 ม่ะต้องมาแซวผมเล้ยยยยยยยย
ปล.ไปดูลิงค์ที่โหวตรางวัลอ่ะ
มีคนโหวตให้นิยายผมเป็นนิยายสุดโศกด้วย
โศกตรงไหน หว่า......
-
:z13: :z13:
555
รอตอนต่อไปน้าคราบ
-
ปล.ไปดูลิงค์ที่โหวตรางวัลอ่ะ
มีคนโหวตให้นิยายผมเป็นนิยายสุดโศกด้วย
โศกตรงไหน หว่า......
^
^
^
โหวตให้เองแหละ
หรือ อเล็กซ์ จะให้เราโหวต นิยายสุดฮา
:laugh:
-
:serius2: :serius2: :serius2: :serius2: :serius2:
รอตอนต่อไป
-
o18 เข้ามาคอยแบบแอบพกมีดมาด้วย อุอุอุอุ
-
:beat: :beat: :beat: :beat: :beat: :beat: :beat: :beat: :beat: :beat:
“ ถึงอี้เค้าจะให้อภัยแก แต่ชั้นไม่ให้ แกกลับไปได้แล้ว ตอนนี้ชั้นกลับมาแล้ว แล้วอย่ามาให้ชั้นเห็นหน้าแกอีกนะ “ จู่ๆต้งที่ไม่รู้โผล่มาจากไหน ก้อพูดขึ้น สงสัยต้งจะเข้ามาตอนที่ผมคุยกับพี่กรณ์มั้ง
“ ต้ง ไม่เอาน่า พี่กรณ์เค้าไม่ได้ตั้งใจซะหน่อย อย่าไปโกรธพี่กรณ์เค้าเลย “ ผมพยายามพูดปกป้องพี่กรณ์
“ อี้ ถ้ามันไม่เอาสมองส่วนบ้าๆของมัน คิดทำเรื่องบ้าๆกับพวกนั้นลงไป อี้คงไม่โดนอย่างนี้หรอก ออกไปเลยนะไอ้กรณ์ ที่ชั้นให้แกอยู่ใกล้อี้ครั้งนี้ เพราะว่าชั้นกลับบ้านไปเอาเสื้อผ้ามาเท่านั้นเอง ตอนนี้ไม่มีอะไรแล้ว แกจะไปไหนก้อไป ได้ยินไหม “ ท่าทางต้งจะยังโกรธพี่กรณ์เอาอยู่มากๆ ถึงได้ไล่ไปแบบนี้
“ ไม่เอาน่าต้ง เรื่องมันแล้วไปแล้ว อี้ไม่ถือหรอก “ ผมพูดขึ้นอีก
“ ช่างหรอกอี้ มันก้อสมควรแล้วหละที่พี่จะโดน ไม่เป็นไรหรอก งั้นพี่ไปก่อนนะ ไว้วันหลังพี่จะมาเยี่ยมใหม่ พี่กลับก่อนนะครับ หายไวๆนะ แล้วจะได้กลับไปทำงานด้วยกันอีก “ พี่กรณ์พูดลากับผม
“ ใคร ใครเค้าจะให้อี้กลับไปทำงานกับแกอีก แล้วใคร ใครให้แกมาเยี่ยมอี้อีก แกออกไปเลยนะ ก่อนที่ชั้นจะทนไม่ไหว “ ต้งยังด่าพี่กรณ์ต่อ จนพี่กรณ์หงอไปเลย
“ ต้งพอแล้ว “ ผมท้วงขึ้น
“ อี้ อี้อยู่เฉยๆดีกว่า เดี๋ยวต้งจัดการเอง “ ต้งหันมาเอ็ดผม แล้วกลับไปด่าพี่กรณ์ต่อ
“ ไปได้แล้วไอ้กรณ์ อย่ามาลีลา “
พี่กรณ์ได้ยินอย่างนั้นก้อเดินออกไปจากห้อง ด้วยท่าทางที่เศร้าสร้อยจริงๆ ผมเห็นแล้วอดสงสารไม่ได้ พอกี่กรณ์เดินออกไปจากห้องแล้ว ต้งก้อเดินมาหาผมทันที ท่าทางต้งจะเป็นห่วงผมมากๆ
“ อี้ครับ อี้ฟื้นมานานรึยังอ่ะ รู้ไหมว่าอี้สลบไปนานเท่าไหร่ ต้งแทบกินไม่ได้ นอนไม่หลับเลยแหละ “ ต้งพูดแบบเป็นห่วงผมจริงๆ
“ รู้สิครับ 3 วันไง พี่กรณ์บอกอี้แล้ว อี้ขอโทษนะ ที่ทำให้ต้งเป็นห่วง อี้นี่ไม่ไหวเลยเนอะ อ่อนแอจริงๆ “
“ ได้ไงๆ อี้ไม่ผิดเลย ก้ออี้ เอ่อออออ โดนไปซะขนาดนั้น นี่อี้ยังอึดนะ ทนได้ขนาดนี้ เป็นคนอื่นคง เอ่อออ คง....” ต้งหยุดคำพูดไว้ เหมือนไม่อยากจะพูดมันออกมา
“ คงตายไปแล้วใช่ไหม ฮ่าๆๆ ไม่หรอก อี้ตายอยากจะตาย แต่ถ้าต้งไม่ส่งอี้มาโรงพยาบาล ก้อไม่แน่นะ ขอบคุณต้งมากนะ ที่พาอี้มาที่นี่ ไม่งั้นอี้คงแย่ไปแล้ว “
“ ไม่เลย ไม่เป็นไรเลย มันเป็นหน้าที่ของต้งอยู่แล้ว แต่ถ้าอี้เป็นอะไรไปจริงๆนะ ต้งสาบานเลยว่า ไอ้ดิวมันต้องได้ตายตามอี้ไปแน่นอน จะว่าไปแล้ว ที่มันโดนนั้นนะ น้อยไปด้วยซ้ำ ถ้าอี้ไม่สลบไปซะก่อน ต้งกับไอ้กรณ์คงจะเอามันตายแน่ๆเลย แต่ยังไงๆ ความปลอดภัยของอี้ก้อต้องมาก่อนอยู่แล้ว ต้งเลยหยุดกระทืบมัน แล้วรีบพาอี้ส่งโรงพยาบาลนี่ไง “
“ ช่างมันเหอะต้ง อย่าไปพูดถึงมันอีกเลย คนเลวๆอย่างนั้น เราอย่าได้ไปยุ่งเกี่ยวอีกเลย จะดีมาก นี่อี้ออกมาได้แล้ว ต่อจากนี้ไป อี้คงไม่ได้เจอมันอีกแน่ๆ อี้ขอภาวนาเลย ว่ามันจะเลิกยุ่งกับอี้ “
“ ไม่แน่หรอกนะอี้ ไอ้เชี่ยนี่มันบ้าจะตาย นี่ต้งได้ยินมาว่า มันก้อตามหาอี้ทุกโรงพยาบาลอยู่นะ แต่ต้งบอกให้ทางโรงพยาบาลปกปิดไว้ ไม่งั้นมันต้องมาตามตื๊ออี้แน่ๆ ต้งไม่มีทางยอมให้มันเกิดขึ้นแน่นอน ต้งไม่มีทางให้ไอ้คนที่มันทำร้ายอี้ ได้เข้าใกล้อี้อีกแน่นอน “
“ ต้งครับ ถึงมันจะมาตามตื๊ออี้ ต้งคิดเหรอว่า อี้จะยอมใจอ่อนไปกับมัน สิ่งที่มันทำกับอี้นั้น มันเลวร้ายเกินกว่าที่อี้จะให้อภัยได้หรอกนะ ต่อให้มันตายไปแล้วสิบชาติ อี้ก้อจะยังไม่ให้อภัยมันไปอย่างนี้ “ พูดมาแล้วผมก้อเริ่มเครียดอีกแล้ว จนต้งเริ่มสังเกตุได้
-
:z2: :z2: :z2: :z2: :z2:
โหๆๆๆๆ มีขู่กันด้วยเหรอ จ็อค
เค้ากลัววววววววววววววววว อิอิ
ปล. หงะ คุง anawas ก้อน่ะ ผมไม่เห็นว่าจะเศร้านี่นา ออกจะเร้าใจ
-
ไปช่วยโหวตเรื่องเศร้าอีกเรื่องดีกว่า ถ้ามีหัวข้อเรื่องชอค คงจาดี สงสารอี้คุงจังเลย เฮ้อ :o12:
-
รออ่านนะครับ
-
รอตอนต่อไปนะครับ
-
มีดที่ผมเตรียมมาอ่ะ เตรียมไว้กระซวกพุงกะทิอิพี่กรณืไง หมันไส้มานานแล้ว :m16:
ป่านนี้ดิวคงกลายเป็นหมาบ้า ลงทางอยู่กลางกรุงแน่ๆเลย น่าสงสารจริงๆ :sad4:
-
:z1: :z1: :z1:
:z1:
เอ่ออออออออออออ จ็อค
แค้นฝังหุ่นไปไหม อิอิ
-
อี้คุงเริ่มแข็ง....เอ๊ย เข้มแข็ง
สงสารดิวเหมือนกันเนาะ :m15:
ทั้งรักทั้งแค้น
เลยกลายเป็นคนเลวในสายตาอี้ :o12:
น่าโมโหไอ้พี่กรณ์จริงๆเลย
:pig4:ค้าบ
รีบมาต่อนะค้าบ
-
:pig2: :pig2: :pig2: :pig2: :pig2: :pig2: :pig2: :pig2: :pig2:
นี่เป็นคำขอบคุณ จากใจคนแต่ง ถึงผู้อ่านทุกๆท่าน ( หวังว่าคงไม่ออกทะเลเกินไปนะครับ )
-----------------------------------------------------------------------------------------------------
[b]ผม ( Alexie333 ) มีความซึ้งและสุขใจอย่างยิ่ง
ที่มีผู้ติดตามอ่านงานของผม อย่างเหนียวแน่นเสมอมา
แม้ว่าจะไม่มาก ไม่มายเท่ากับนิยายของท่านอื่นๆ ( ผมเคยแอบเปรียบเทียบยู่บ่อยๆ )
แต่ในที่สุดผมก้อคิดได้ว่า ได้แค่นี้ ก้อดีถมเถไปแล้ว
ทุกๆท่านเป็นผู้อ่านที่น่ารักมาก คอยมา โพสคอมเม้นต์ให้กำลังใจผมเรื่อยมา
แม้ว่าบางทีผมจะมีขี้เกียจบ้าง อู้บ้าง แต่ทุกท่านก้อยังให้อภัย
---- พูดถึงเนื้อเรื่อง เรื่องนี้ผมเขียนและแต่งออกจากมาชีวิต และจิตใจล้วนๆ
อาจจะมีบ้าง บางช่วงที่ทำให้หลายๆคนรู้สึกรำคาญใจ หรือ ไม่พอใจบ้าง
ก้ออยากจะขออภัย ไว้ ณ ที่นี่ด้วยนะครับ
นี่เรื่องก้อดำเนินมาได้ค่อนเรื่องแล้ว อีกไม่นานคงจะจบ
ยังไงก้อขอให้ติดตามต่อไปนะครับ แม้ว่า จะไม่ชอบใจในหลายๆตอนก้อตาม
ขอขอบคุณ จากใจจริง
Alexie333
ปล.แอบดีใจนิดนึงที่มีคนโหวต ตัวละครของผมตัวนึงให้เป็น ตัวร้ายน่าตบ ฮ่าๆๆๆๆ แสดงว่าผมเขียนให้เค้าน่า...จริงๆ
มีอีกบางท่านโหวตให้เป็นนิยายสุดโศก อันนี้พอเข้าใจครับ บางช่วงอาจจะเป็นอย่างนั้นจริง
ยังไงผมก้อยินดีน้อมรับไว้ด้วยใจนะครับ
[/b]
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
:กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1:
o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
:L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1:
:3123: :3123: :3123: :3123: :3123: :3123: :3123: :3123: :3123:
:L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2:
:mc4: :mc4: :mc4: :mc4: :mc4: :mc4: :mc4: :mc4: :mc4:
-
:L2:
ที่รักครับระวังเรื่องการใช้อีโมนิดนึงนะครับ เดี๋ยวจะโดนดุอ่ะ
ถึงจะเปลี่ยนเซิฟแล้วแต่เราช่วยกันประหยัดไว้ก็ดีนะครับ
:กอด1:
-
o18 o18 o18 o18 o18
โอ้ววววววววววววววววว์ ข้าพเจ้าหารู้ไม่
โปรดอภัย อย่าได้แบนข้าพเจ้าเลย
ผิดไปแล้นนนนนนนนนนนนนน
-
ก๊ากกกกก พี่อเล็กซี่โดนดุ คิคิ
จะคอยเป็นกำลังใจให้นะครับ
รออ่านตอนใหม่
-
:o12: :o8: :o12: :o8: :o12: :o8:
“ ไม่เลย ไม่เป็นไรเลย มันเป็นหน้าที่ของต้งอยู่แล้ว แต่ถ้าอี้เป็นอะไรไปจริงๆนะ ต้งสาบานเลยว่า ไอ้ดิวมันต้องได้ตายตามอี้ไปแน่นอน จะว่าไปแล้ว ที่มันโดนนั้นนะ น้อยไปด้วยซ้ำ ถ้าอี้ไม่สลบไปซะก่อน ต้งกับไอ้กรณ์คงจะเอามันตายแน่ๆเลย แต่ยังไงๆ ความปลอดภัยของอี้ก้อต้องมาก่อนอยู่แล้ว ต้งเลยหยุดกระทืบมัน แล้วรีบพาอี้ส่งโรงพยาบาลนี่ไง “
“ ช่างมันเหอะต้ง อย่าไปพูดถึงมันอีกเลย คนเลวๆอย่างนั้น เราอย่าได้ไปยุ่งเกี่ยวอีกเลย จะดีมาก นี่อี้ออกมาได้แล้ว ต่อจากนี้ไป อี้คงไม่ได้เจอมันอีกแน่ๆ อี้ขอภาวนาเลย ว่ามันจะเลิกยุ่งกับอี้ “
“ ไม่แน่หรอกนะอี้ ไอ้เชี่ยนี่มันบ้าจะตาย นี่ต้งได้ยินมาว่า มันก้อตามหาอี้ทุกโรงพยาบาลอยู่นะ แต่ต้งบอกให้ทางโรงพยาบาลปกปิดไว้ ไม่งั้นมันต้องมาตามตื๊ออี้แน่ๆ ต้งไม่มีทางยอมให้มันเกิดขึ้นแน่นอน ต้งไม่มีทางให้ไอ้คนที่มันทำร้ายอี้ ได้เข้าใกล้อี้อีกแน่นอน “
“ ต้งครับ ถึงมันจะมาตามตื๊ออี้ ต้งคิดเหรอว่า อี้จะยอมใจอ่อนไปกับมัน สิ่งที่มันทำกับอี้นั้น มันเลวร้ายเกินกว่าที่อี้จะให้อภัยได้หรอกนะ ต่อให้มันตายไปแล้วสิบชาติ อี้ก้อจะยังไม่ให้อภัยมันไปอย่างนี้ “ พูดมาแล้วผมก้อเริ่มเครียดอีกแล้ว จนต้งเริ่มสังเกตุได้
“ ไม่เอาแล้วอี้ ไม่พูดเรื่องนี้ดีกว่า ต้งว่าอี้พักผ่อนมากๆดีกว่า จะได้หายไวๆ จากนี้และต่อๆไป ต้งจะมาดูแลอี้เองนะ แล้วต้งก้อสัญญาว่า ต่อจากนี้ไป จะไม่มีใครหน้าไหน มาทำร้ายอี้ได้อีก ต้งเอาชีวิตของต้งเป็นประกัน “ ผมถึงกับอึ้งไป กับสิ่งที่ต้งพูด นี่ต้งพูดจริงๆเหรอนี่
“ ต้ง ต้งไม่เป็นต้องทำอย่างนี้เลยนะครับ แค่นี้ อี้ก้อดีใจจะแย่อยู่แล้ว “ ผมน้ำตาเริ่มจะไหลด้วยความซึ้งใจ ต้งเค้าห่วงใยผมจริงๆเหรอเนี่ยะ แต่ตลอดเวลาที่ผ่านมา เค้าดีกับผมมาก พยายามที่จะทำให้ผมรักเค้าให้ได้ แต่ผมไม่เคยรักเค้าเลย ผมให้ได้แค่ความเป็นเพื่อนเท่านั้น ผมนี่มันแย่ๆจริงๆ ดันไปรักไอ้คนเลวๆคนนั้นได้ แต่จากนี้ไป มันคงไม่มีอีกแล้ว
“ อี้ครับ ก้อต้งรักอี้นี่ครับ รักเสมอ รักตลอดมา และจะรักตลอดไป ต่อให้ต้งต้องทำมากกว่านี้อีกร้อยเท่า ต้งก้อจะทำ เพื่อให้อี้มีความสุข และไม่มีอะไรมาทำร้ายอี้ได้ เชื่อต้งนะครับ “ แล้วต้งก้อมากุมมือผมไว้แน่น น้ำตาต้งก้อไหลออกมา ผมเองก้อไหลเช่นกัน
“ ทั้งๆที่อี้ ไม่เหลืออะไรแล้วอย่างนี้นะเหรอ ทั้งๆที่อี้โดนกระทำย่ำยีจนไม่มีความเป็นคนเหลืออยู่แล้วนะเหรอ ทั้งๆที่อี้มีราคีไปทั้งตัวอย่างนี้นะเหรอ ต้งไม่รู้สึกรังเกียจอี้เลยเหรอ “ มันใช่ไหมละครับ ผมโดนมาซะขนาดนี้ แต่ต้งยังรับได้รับ พอได้ยินดังนั้น ต้งก้อโผเข้ากอดผมทันที ผมรู้เลยว่าต้งเริ่มร้องไห้หนักแล้ว
“ ไม่เลย ไม่เลยครับอี้ ต่อให้อี้ต้องโดนหนักกว่านี้ ต้งก้อรับได้ อี้ไม่เคยมีราคีในความรู้สึกของต้ง อี้ยังสะอาด สวยงามเสมอ อี้อย่าพูดอย่างนี้สิครับ ต้งจะรังเกียจคนที่ต้งรักได้ยังไง เป็นไปไม่ได้ ฮือๆๆๆ ต้งรักอี้นะ รักมาก ไม่มีอะไรมาเปลี่ยนความรักของต้งที่มีต่ออี้ได้หรอก แม้ว่าอี้จะผ่านอะไรมาก้อตาม ต้งรับได้ ฮือๆๆๆ “ เราต่างกอดกันไปกอดกันมา แล้วก้อร้องไห้ด้วยกัน มันเป็นทั้งความซึ้งใจ อุ่นใจ และดีใจ ที่ได้มีคนดีๆอย่างนี้ มารัก และทำดีกับเรา ผมควรจะเห็นค่าเค้าซะทีใช่ไหม
“ ขอบคุณมากนะต้ง ขอบคุณจริงๆ ฮือๆๆๆ “ ผมบอกออกไปทั้งน้ำตา
เรากอดกันอยู่สักพัก ต้งก้อคลายกอดผม แล้วก้อค่อยๆพยุงตัวผมให้ลงนอนบนเตียงอย่างนุ่มนวล จากนั้นก้อเอามือมาเช็ดน้ำตาให้ผม แล้วก้อยิ้มให้ผม ผมก้อยิ้มตอบ แล้วต้งก้อเอาผ้าห่มมาคลุมให้ผม
“ อี้พักผ่อนเถอะนะครับ เดี๋ยวต้งจะนั่งเฝ้าเอง พักผ่อนเยอะๆนะครับ จะได้หายไว เมื่ออี้หายดีแล้ว เราไปเที่ยวดีไหม อาจจะไปที่ไหนไกลๆสักที่นึง ไปผ่อนคลายกัน นะครับ “ ต้งพูดอย่างอารมณ์ดี
“ ตามใจต้งสิครับ อี้ยังไงก้อได้อยู่แล้ว “ ผมพูดและยิ้มกลับไป
จากนั้นผมก้อหลับตาลง และพยายามหลับไป ในใจผมตอนนั้นรู้สึกดีขึ้นมากๆ ที่ผ่านเรื่องเลวร้ายมาได้ แต่ไม่รู้ว่าอีกนานไหม กว่าผมจะลืมเรื่องเลวๆนี้ลงได้ ผมคงต้องใช้ความพยายามอย่างหนักที่จะทำมัน แต่ผมก้อจะทำให้ได้ ......
หลังจากนั้น ผมก้อยังอยู่ที่โรงพยาบาลอยู่สักพัก โดยมีต้งอยู่ดูแลตลอดเวลา ต้งดูแลผมเป็นอย่างดีมาก ทั้งป้อนข้าว ป้อนน้ำ เช็ดตัว พาเข้าห้องน้ำ ป้อนยา เช็คนั่น ตรวจนี่ให้ คอยตามหมอ อื่นๆอีกหลายอย่าง มันมากมายจนหาที่เปรียบไม่ได้ ที่คนๆนึง ซึ่งไม่ได้เป็นอะไรกัน จะทำให้อีกคนนึงได้ขนาดนี้ ผมละซึ้งน้ำใจของต้งจริงๆ แต่มีอย่างนึงที่ผมสงสัยอยู่เลยถามต้งขึ้นมา
“ ต้งครับ ที่จริงต้งไม่เห็นต้องมาเฝ้าอี้อย่างนี้เลย ให้นางพยาบาลทำก้อได้ แล้วต้งก้อกลับไปทำงานเหอะ งานต้งออกเยอะแยะ ไม่เห็นต้องทำขนาดนี้เลย นะครับ ต้งกลับไปทำงานเหอะ “ ต้งได้ยินดังนั้นก้อทำหน้าไม่พอใจ แล้วพูดขึ้น
“ ไม่ได้หรอกอี้ ต้งบอกแล้วไงว่าต้งจะดูแลอี้เอง ต้งไม่ยอมให้คนอื่นมาดูแลอี้หรอก ส่วนเรื่องงาน ไม่ต้องเป็นห่วงนะ ต้งไม่ได้ทิ้งไปไหน แค่ไม่ได้ไปทำด้วยตัวเองก้อเท่านั้นเอง เวลาที่อี้นอน ต้งก้อเอางานมาทำที่นี่ เพื่อฆ่าเวลาไง ไม่ต้องห่วงต้งหรอกนะ สบายใจได้ “
“ แต่ต้งก้อน่าจะมีเวลาส่วนตัวบ้างนี่ แล้วทางบ้านต้งหละ จะว่ายังไง ต้งหายออกมาตั้งหลายวันขนาดนี้ มันจะไม่ดีเอานะครับ “
“ ทางบ้านเค้ารู้แล้ว ว่าอี้เข้าโรงพยาบาล แต่ต้งไม่ได้บอกหรอกนะว่าอี้เป็นอะไร ต้งแค่บอกว่าอี้ป่วยเฉยๆ ตอนแรกพวกเค้าก้ออยากมาเยี่ยม แต่ต้งบอกว่าอี้ยังไม่แข็งแรงดีนัก ไว้ใกล้ๆหายค่อยมาเยี่ยมก้อได้ “
“ เอ่อออ ต้ง อี้ถามอะไรหน่อยสิ ต้งไม่ได้บอกทางบ้านอี้.......ใช่ไหม “ ใช่สิ ผมลืมข้อนี้ไปทันทีเลย แล้วพ่อแม่ผมจะว่าไงบ้าง ที่ผมหายไปอย่างนี้ จะมีใครตามหาผมไหม ว่าเป็นเป็นอยู่ยังไง
-
o13 น้องต้งคนดีที่หนึ่งเลยยยย
น้องอี้....ใจอ่อนอ่ะยังงงงงงงงงงงงง
:กอด1: น้องอเล็กซ์ซี่
-
o22 ม่ายพูดอารายมากอ้าคับ แค่บอกเป็งนิยายที่ตามอ่านเรื่องเดียวในตอนเนี้ย เปิดเข้ามาเช็ควัน หลายรอบ ชอบมากครบทุกรส ติดยิ่งกว่าแฟนอีกอ้าคับ :L1: :L2: :L1: :jul3:ห
-
ต้งสุภาพบุรุษสุด ๆ o13
-
พี่ต้งน่ารักสุดๆ หวังว่าคงไม่หักหลังอี้นะเนี่ย :-[
-
:เฮ้อ: ทีนี้ก็สมใจคนเชียร์ด้งเค้าล่ะนะ
สงสารดิว ต้องไปหมั้นไปแต่งกะหลิงหลิงอีกสิเนี่ย
อนาถจิต
-
โถๆๆๆ จ็อค เศร้าเลยอะเดะ อิอิอิอิอิอิ
เศร้าเลยอ่
โถๆ
-
:laugh: :laugh: :laugh: :laugh: :laugh:
ดีใจจัง
ที่น้อง nuum
ติดนิยายพี่ยิ่งกว่าแฟน อิอิ
เด๋วรีบมาต่อให้นะครับ
-
นึกว่าจะมา่ต่อ
:z6:
ฟิ้วววววววววววววววว 555
-
o18 o18 o18 o18 o18 o18 o18 o18 o18 o18 o18 o18 o18 o18
“ ไม่ได้หรอกอี้ ต้งบอกแล้วไงว่าต้งจะดูแลอี้เอง ต้งไม่ยอมให้คนอื่นมาดูแลอี้หรอก ส่วนเรื่องงาน ไม่ต้องเป็นห่วงนะ ต้งไม่ได้ทิ้งไปไหน แค่ไม่ได้ไปทำด้วยตัวเองก้อเท่านั้นเอง เวลาที่อี้นอน ต้งก้อเอางานมาทำที่นี่ เพื่อฆ่าเวลาไง ไม่ต้องห่วงต้งหรอกนะ สบายใจได้ “
“ แต่ต้งก้อน่าจะมีเวลาส่วนตัวบ้างนี่ แล้วทางบ้านต้งหละ จะว่ายังไง ต้งหายออกมาตั้งหลายวันขนาดนี้ มันจะไม่ดีเอานะครับ “
“ ทางบ้านเค้ารู้แล้ว ว่าอี้เข้าโรงพยาบาล แต่ต้งไม่ได้บอกหรอกนะว่าอี้เป็นอะไร ต้งแค่บอกว่าอี้ป่วยเฉยๆ ตอนแรกพวกเค้าก้ออยากมาเยี่ยม แต่ต้งบอกว่าอี้ยังไม่แข็งแรงดีนัก ไว้ใกล้ๆหายค่อยมาเยี่ยมก้อได้ “
“ เอ่อออ ต้ง อี้ถามอะไรหน่อยสิ ต้งไม่ได้บอกทางบ้านอี้.......ใช่ไหม “ ใช่สิ ผมลืมข้อนี้ไปทันทีเลย แล้วพ่อแม่ผมจะว่าไงบ้าง ที่ผมหายไปอย่างนี้ จะมีใครตามหาผมไหม ว่าเป็นเป็นอยู่ยังไง
“ ไม่ได้บอกหรอก ต้งจะกล้าพูดได้ยังไง ต้งแค่บอกว่าอี้ไปทำงานต่างจัวหวัดที่ไกลๆ ก้อเท่านั้นเอง แล้วก้อติดต่อไม่ได้ พวกเค้าก้อเป็นห่วงอยู่นะที่ติดต่ออี้ไม่ได้ แต่ต้งบอกไปว่าไม่ต้องเป็นห่วง อี้เค้าสบายดี กำลังทำงานอยู่ อีกไม่กี่วันก้อกลับ พวกเค้าเลยวางใจ ต้งรู้ว่าอี้แคร์ทางบ้านอี้แค่ไหน ถ้าเค้ารู้ว่าอี้โดนอะไรมาพวกเค้าคงเสียใจมากๆแน่ แล้วอี้ก้อคงไม่ยอมให้เกิดขึ้นแน่นอน ต้งเลยต้องโกหกไปแบบนั้น ต้งขอโทษด้วยนะ ที่ทำอะไรโดยไม่ถามอี้ก่อน แต่ต้งคิดว่า อย่างนี้มันสมควรแล้ว “
“ ขอบคุณมากนะครับ ที่รับรู้ความรู้สึกของอี้ อี้ก้อไม่อยากให้พวกเค้าเป็นห่วงเหมือนกัน อี้ อี้ไม่รู้จะขอบใจต้งยังไง กับสิ่งที่ต้งทำให้ ขอบคุณนะครับ ขอบคุณมากๆ “ ผมแทบน้ำตาไหล กับสิ่งที่ต้งทำให้ผม ผมซึ้งใจ จนไม่อาจจะหาคำไหนมาพูดให้ต้งได้
“ อี้นี่นะ จะขอบคุณอะไรบ่อย ต้งบอกแล้วไงว่า ต้งรักอี้ อะไรที่ทำให้อี้มีความสุขได้ ต้งทำทั้งนั้นแหละ “
ผมมองตาต้งอีกครั้ง ผมพยายามมองให้ลึกไปถึงหัวใจ ถึงความรู้สึกข้างในลึกๆของเค้า ตอนนี้ผมเริ่มรู้สึกดีๆกับต้งอีกครั้งนึงแล้ว ผมบอกไม่ถูกว่ามันออกมาแนวไหน แต่ผมรู้สึกดีมากๆ ผมเลยอยากจะตอบแทนความรู้สึกดีๆที่เค้ามีให้ผมบ้าง
“ ต้งครับ มันจะเป็นการน่าเกลียดเกินไปไหม ถ้าอี้จะขอ จะขอเริ่มต้นใหม่กับต้ง ใหม่ทุกอย่างเลย อี้จะดีกับต้ง ให้เหมือนที่ต้งดีกับอี้ อี้สัญญาว่า ต่อจากนี้ไป อี้จะอยู่ข้างๆต้งเสมอ เราจะเป็นอย่างนี้ตลอดไป ดีไหมครับ “ นี่คือความรู้สึกที่ผมอยากจะตอบแทนเค้า เท่าที่ผมคิดได้ตอนนี้ แต่ต่อๆไป ถ้าอะไรที่ผมทำเพื่อเค้าได้ ผมก้อยินดีจะทำทุกอย่าง
ตลอดเวลาที่ผมอยู่ในโรงพยาบาล ต้งก้อยังคงดูแลผมดีเช่นเคย อาจจะมีบ้างบางครั้งที่เค้ามีงานเร่งด่วน เค้าก้อจะฝากผมไว้กับนางพยาบาลบ้าง เพื่อไปสะสางงาน แต่ต้งก้อจะกลับมาทันทีที่งานเสร็จ
จนอาการผมเริ่มดีขึ้นแล้ว ทางบ้านของต้งก้อได้มาเยี่ยมผมที่โรงพยาบาล มากันทุกคนเลย ทุกๆคนยังน่ารัก และดีกับผมเหมือนเคย คอยถามอาการผม คอยดูแลเทคแคร์ผมเป็นอย่างดี ซื้อของบำรุงมาให้ทานมากมาย จนผมอดดีใจและซึ้งใจไม่ได้ และพวกเค้าก้อรู้ว่า ผมไม่ได้บอกทางบ้านเรื่องที่ผมป่วย เพราะผมกลัวพวกเค้าเป็นห่วง พวกเค้าก้อรับปากว่าจะไม่พูดเรื่องนี้ให้ใครฟัง เป็นเวลาหลายวันแล้ว ที่ผมไม่เห็นพี่กรณ์ตั้งแต่วันที่ผมฟื้น อยู่ๆ ผมเลยถามต้งขึ้นมา
“ ต้ง พี่กรณ์ไปไหนอ่ะ ไหนบอกว่าจะมาเยี่ยมอี้ เค้างานยุ่งเหรอ “
ต้งดูอึ้งไปเล็กน้อย แต่ก้อกลับมาเป็นปกติ
“ ใช่สิ เค้าก้อเป็นเจ้านายอี้คนนึงนี่นา เค้าน่าจะรู้นี่นาว่าอี้ป่วย ทำไมเค้าไม่มาเยี่ยมละ” น้าปิ่นเสริม
“ มันงานยุ่งๆมั้ง ต้งเองก้อไม่ได้คุยกับมันเท่าไหร่เลยคุณ อย่าไปสนใจมันเลย ไอ้นี่มันบ้างาน อีกอย่าง อี้ก้อมีคนมาเยี่ยมมาดูและเยอะแล้ว ไม่ต้องให้ใครมาเยี่ยมอีกหรอก “ ต้งพูดตัดบทไป
“ ต้งนี่ยังไงนะ จะหวงอี้ไว้คนเดียวหรือไง ไม่ไหวๆ เออออ นี่ก้อเย็นมากแล้ว น้าว่า พวกน้ากลับก่อนดีกว่า อี้จะได้พักผ่อนมากๆ แล้วจะได้หายเร็วๆ ไว้ยังไงพวกน้าจะมาเยี่ยมอีกนะจ้ะ “ น้าปื่นพูดแล้วเดินมากุมมือผมไว้ ผมรับรู้ถึงความรู้สึกอบอุ่นที่ส่งผ่านมาได้
-
ช่วงนี้ตังได้คะแนนไปเต็มๆ คนเดียวเลยนะเนี่ย
แต่จะรีบสรุปไม่ได้ว่าสุดท้ายแล้วอี้จะลงเอยกับใครกันแน่
อาจจะมีพลิกโผก็ได้ชิมิ???
รอตอนต่อไปนะจ๊ะ
-
ตอนนี้ตังมีบทเยอะนะครับ
-
ไม่รู้ทำไมนะครับ แต่รู้สึกไม่ไว้ใจต้งเลย
-
พี่ต้งสู้ๆ
:กอด1: พี่อี้ ....... หายไวๆ ละกันนะก๊ะ
เปงห่วงนะ พี่อี้
-
เค้ารู้สึกว่า ยังไงก็ต้องเป็นดิวอ่ะ ไม่รู้จะผิดมากมั้ยนะ
ถ้าเค้าพลาดก็จะขอยอมรับ แต่คิดว่าเป็นดิวอ่ะ จริงๆนะ
-
ดิวหายไปไหนนนนนนนนนนนนนนนน
-
:เฮ้อ:
-
:z6: :z6: :z6: :z6: :z6: :z6: :z6: :z6: :z6: :z6: :z6: :z6:
“ ต้ง พี่กรณ์ไปไหนอ่ะ ไหนบอกว่าจะมาเยี่ยมอี้ เค้างานยุ่งเหรอ “
ต้งดูอึ้งไปเล็กน้อย แต่ก้อกลับมาเป็นปกติ
“ ใช่สิ เค้าก้อเป็นเจ้านายอี้คนนึงนี่นา เค้าน่าจะรู้นี่นาว่าอี้ป่วย ทำไมเค้าไม่มาเยี่ยมละ” น้าปิ่นเสริม
“ มันงานยุ่งๆมั้ง ต้งเองก้อไม่ได้คุยกับมันเท่าไหร่เลยคุณ อย่าไปสนใจมันเลย ไอ้นี่มันบ้างาน อีกอย่าง อี้ก้อมีคนมาเยี่ยมมาดูและเยอะแล้ว ไม่ต้องให้ใครมาเยี่ยมอีกหรอก “ ต้งพูดตัดบทไป
“ ต้งนี่ยังไงนะ จะหวงอี้ไว้คนเดียวหรือไง ไม่ไหวๆ เออออ นี่ก้อเย็นมากแล้ว น้าว่า พวกน้ากลับก่อนดีกว่า อี้จะได้พักผ่อนมากๆ แล้วจะได้หายเร็วๆ ไว้ยังไงพวกน้าจะมาเยี่ยมอีกนะจ้ะ “ น้าปื่นพูดแล้วเดินมากุมมือผมไว้ ผมรับรู้ถึงความรู้สึกอบอุ่นที่ส่งผ่านมาได้
“ ขอบคุณน้าปิ่นมากๆเลยนะครับ ที่มาเยี่ยม และขอบคุณทุกๆคนด้วยนะครับ ที่เป็นห่วงอี้ ไว้อี้หายดีเมื่อไหร่ อี้จะไปเยี่ยมที่บ้านนะครับ แล้วอี้จะทำอาหารให้ทานเป็นการตอบแทน ดีไหมครับ “ ผมพูดและยิ้มให้น้าปิ่นเช่นกัน
“ อูยยยย ไม่เป็นไรหรอกจ้ะ ไม่ต้องมาตอบแทนอะไรหรอก มันไม่ได้มีอะไรมากมาย อี้อย่างนะ น้าก้อคิดว่าอี้ เป็นเหมือนคนในครอบครัวของน้าคนนึงและก้อ ถ้าลูกน้ารักใคร น้าก้อรักด้วยจ้ะ จริงไหมพ่อ “ น้าปิ่นพูดซะผมเขินอายเหมือนกัน ต้งเองก้อคงจะอายเหมือนกัน ทำหน้าง้ำๆใส่แม่ใหญ่เลย ดูแล้วก้อน่ารักไปอีกแบบนะเนี่ยะ
“ คุณไม่ต้องพูดเลย พูดไรไม่รู้ กลับๆไปได้แล้ว เดี๋ยวรถติด “ ต้งพูดแก้เขินเหมือนเด็กๆ น่ารักมาก
“ โอเคๆ ไม่ต้องมาไล่หรอก นี่ก้อกำลังจะไปกันพอดี แล้วนี่ แม่ไม่เข้าใจอย่างนึง ทั้งๆที่รู้ว่า น้าเนตรเค้าก้อรักอี้เหมือนกัน แต่ทำไมไม่ให้แม่บอกก้อไม่รู้ว่าอี้ป่วยอยู่ นี่ถ้าเค้ารู้นะ เค้าต้องมาเยี่ยมอี้ด้วยแน่เลย “
พอได้ยินดังนั้น ต้งกับผมก้อมองหน้ากันโดยอัตโนมัติ เหมือนกับนัดกัน จนน้าปิ่นก้องงว่าเกิดอะไรขึ้น แต่ทั้งนี้ทั้งนั้น ผมก้อคิดคำพูดเพื่อแก้สถานการณ์ไว้ก่อน
“ ไม่เป็นไรหรอกครับ อี้ไม่ได้เป็นอะไรมาก อีกอย่าง อี้ไม่อยากรบกวนเวลาของท่านอ่ะครับ เอาไว้อี้หายดีแล้ว อี้จะไปไหว้ท่านเอง น้าปิ่นไม่ต้องห่วงนะครับ “ ขืนปล่อยให้น้าเนตรรู้ ไอ้ดิวก้อต้องรู้ด้วย เพราะน้าเนตรต้องบอกไอ้ดิวแน่ๆ ซึ่งมันจะไม่เป็นผลดีกับผมอย่างแน่นอน ถ้าไอ้ดิวมันรู้ว่าผมอยู่ที่ไหน
“ ใช่แล้วคุณ อย่าให้คนอื่นเค้าเป็นกังวลด้วยเลย กลับได้แล้วมั้ง ไปเหอะ เดี๋ยวต้งเดินไปส่งที่รถนะ “
จากนั้นต้งก้อพาครอบครัวของต้งไปส่งที่รถ ส่วนผมก้ออยู่คนเดียวที่ห้อง ผมรู้สึกเบื่อๆเล็กน้อย และตอนนี้ร่างกายก้อพอจะมีแรงขึ้นมาบ้าง เลยพยายามลุกออกไปเดินเล่นที่ระเบียงคนเดียว ก้อดีเหมือนกัน ได้ออกกำลังกายบ้าง เดี๋ยวแขนขาผมมันจะง่อยไปซะก่อน ตอนนี้ผมรู้สึกดีขึ้นแล้ว ดีขึ้นมากๆ ผมพยายามไม่คิดถึงเรื่องร้ายๆที่ผ่านมา ผมอยากจะเริ่มต้นชีวิตใหม่เสียที บางทีผมอาจจะชวนต้งไปอยู่ต่างประเทศสักพัก เพื่อไปอยู่ในสถานที่ใหม่ๆ หางานใหม่ๆทำ คิดว่าผมคงจะฟื้นคืนสภาพได้ดีกว่าเดิม ไว้ว่างๆ ก้อกลับมาเยี่ยมบ้านบ้าง หรือถ้าที่เมืองนอกการเป็นอยู่ดีกว่าที่เมืองไทย ผมก้ออาจจะขนเอาทุกๆคนในครอบคัวผมมาอยู่ด้วยเลยก้อได้
ผมนั่งรับลมอยู่ตรงระเบียงอยู่สักพัก ต้งก้อโทรมาบอกผมว่า จะขอออกไปทำธุระข้างนอกแป๊บนึง เพราะว่าลูกค้าโทรมาตามด่วน แล้วจะบอกให้นางพยาบาลมาอยู่เป็นเพื่อนผม แต่ผมบอกต้งไปว่า ผมอยู่คนเดียวได้ ไม่ต้องให้ใครมาเฝ้าหรอก และให้ต้งทำงานให้เสร็จ แล้วค่อยกลับมาก้อได้ ตอนแรกต้งก้อไม่ยอม จะให้นางพยาบาลมาเฝ้าให้ได้ จนผมก้อเกลี้ยกล่อมไปว่า ผมอยากอยู่คนเดียวสักพักนึง อยากนั่งคิดอะไรคนเดียวสักพักนึง ต้งถึงได้ยอมไปทำงานแต่โดยดี
ผมนั่งสักพัก ผมก้อคิดถึงแม่ผมขึ้นมา เลยนึกว่าจะโทรหาท่านเสียหน่อย ไม่ได้คุยกับท่านเสียนาน พอผมโทรไปท่านก้อรับทันที คำแรกที่พูด ท่าก้อตัดพ้อผมซะก่อนที่ผมไม่ยอมติดต่อท่านไป ผมก้อต้องโกหกไปว่า ผมมาทำงานต่างจังหวัดยุ่งๆ เลยไม่ได้ติดต่อไป ไหนจะอยู่ไกลมาก จนไม่มีสัญญาณอีก จากนั้นผมก้อชวนท่านคุยไปเรื่อย ตามประสาคนคิดถึงแม่ ผมก้อถามเรื่องร้านบ้าง ว่าเป็นยังไง ท่านก้อว่า ช่วงนี้ก้อยังยุ่งๆอีกเหมือนเคย เพราะว่าตอนนี้ร้านของผมเป็นที่รู้จักแล้ว ลูกค้าเลยมากันเยอะเป็นปกติ จากนั้นก้อคุยกันไปเรื่อยๆ จนแม่ผมต้องขอตัวไปดูครัวก่อน แล้วบอกว่าให้ผมโทรไปหาใหม่ ผมก้อรับปาก แล้วจากนั้นผมก้อวาง แล้วกำลังจะเดินเข้าไปให้ห้อง
“ อี้ อี้เป็นอะไรมากไหม “ ผมตกใจสุดขีดกับภาพที่เห็นอยู่ตรงหน้า...........
-
ตังเก็บคะแนนไปเพียบ แต่จะมีเรื่องอะไรซ่อนไว้อีกหรือเปล่า
แล้วใครโผล่มาเนี่ย คงไม่ใช่เจ้าดิวนะ
-
:m29:
เปล่าประโยชน์...เชื่อดิ ต้ง
ยังไงๆ อี้เค้าก็ไม่เลือกต้งหรอก
ไม่ใช่ว่าดิว...จะไม่เคยทำร้ายอี้.....ซะเมื่อไหร่
ที่ผ่านมาอี้ก็อภัยให้ดิว......ตลอด
เชื่อว่า....ครั้งนี้ก็คงจะ.....เหมือนเดิมอีก
ผมชอบต้ง :impress2: ตรงที่ต้งเป็นคนมั่นคงกับความรัก & คนรัก
o13 หายากเต็มที.....ส่งมาให้ผมหน่อยดิ
:pig4: อเล็กซี่
-
:impress2: เจ้าดิวใช่มั้ยที่โผล่มาอ่ะ
:z2: ตื่นเต้นๆๆๆ
-
ดิวแน่ๆๆเลยที่โผล่ หนูอี้อย่าไปยอมมันนะ :beat: :beat: :beat:
-
ยังไงก็จาเลือกพี่ต้ง ขอให้อี้เลือกพี่ต้งทีเถิดดดด สงสารพี่ต้งมั่กๆ ช่างเป้นคนดีที่น่าสงสารเจงๆ :o12:
-
o13 o13 o13
ข่าวดีครับ ข่าวดี
ข้าพเจ้าได้ทำ แฟลชไดรฟ์ หายเป็น อันที่ 4
ในรอบ 1 ปี ( หายสูสี กับมือถือ เลย )
แล้วก้อ เขียนเรื่องไว้มากมายด้วย
รวมทั้งนิยายเรื่องใหม่ที่อี้เค้าแต่งไว้อีกต่างหาก
ฮ่าๆๆๆๆๆๆ สุโค่ยยยยเลย อเล็กซี่
:seng2ped: :seng2ped: :seng2ped: :seng2ped: :seng2ped: :seng2ped: :seng2ped:
-
เซ็งเยย
-
จะบอกว่า เฮ้ออออออออออออออออออออออ
อยากร้องไห้แทนท่านผู้อ่านทั้งหลาย รวมทั้งข้าพเจ้าด้วย
แต่ก้อให้กำลังใจคนที่ทำหายนะ ค้นดีๆ อยู่ที่หัวเตียงอ๊ะเป่า หรือว่าอยู่ในกระเป๋าเสื้อในตะกร้าผ้า
หรือว่า เอิ๊ก...เอิ๊ก.............ติดไปกับพ่อหนุ่มคนเมื่อคืน ฮี่ ฮี่ ...............
:z1: :m20:
หือ............อ...............................อ.......................................................อ
อี้มีตัวตนจริงอ่ะ
แล้ว...แล้ว...................ว..................ว..........................................................ว
คนนี้คุยอยู่เนี่ยะ ...ใครอ่ะ
ดิวเหยอ.....เหอ เหอ....
อยากให้ชื่อดิวอ่ะ
เพราะดิวได้อี้แล้ว นานหลายเดือนเลย บวกลบคงมากกว่า สี่สิบครั้ง แฮ่ ...แฮ่..........
-
^
^
^
^
^
^
รีบน เป็นไรมากไหม
หง่ะ เกลียดนักคนรู้ทัน อิอิ
หาแล้วน่ะครับ หาจนทั่ว
สงสัยเมื่อวานตอนไปกินเตี๋ยว ล้วงเอามือถอื เลยหล่น
เสียดายอ่า เรื่องเยอะแยะมากมาย
นี่อี้แว๊กกกกกกก ใส่ผมอีกแล้ว
-
แล้วถ้าหาไม่เจอจะทำไงอ่ะ
มีอันสำรองไหมครับ
เป็นกำลังใจให้หาให้เจอนะครับ
-
ขอให้หาเจอนะคะ ...เป็นกำลังใจให้ค่ะ
-
:seng2ped: :seng2ped: :seng2ped:
---------------------------------------
พอดี มีแอบเซฟไว้เล็กน้อยอ่ะ
เลยพอเอามาลงได้ ไม่ว่ากันนะครับ
ส่วนเจ้าของเรื่อง กำลังปั่นงานอย่างน่ากลัว
ด่าผมทุก สิบนาที เล้ยยยยยยยย
เซ็งตัวเองชะมัด
ผมนั่งสักพัก ผมก้อคิดถึงแม่ผมขึ้นมา เลยนึกว่าจะโทรหาท่านเสียหน่อย ไม่ได้คุยกับท่านเสียนาน พอผมโทรไปท่านก้อรับทันที คำแรกที่พูด ท่าก้อตัดพ้อผมซะก่อนที่ผมไม่ยอมติดต่อท่านไป ผมก้อต้องโกหกไปว่า ผมมาทำงานต่างจังหวัดยุ่งๆ เลยไม่ได้ติดต่อไป ไหนจะอยู่ไกลมาก จนไม่มีสัญญาณอีก จากนั้นผมก้อชวนท่านคุยไปเรื่อย ตามประสาคนคิดถึงแม่ ผมก้อถามเรื่องร้านบ้าง ว่าเป็นยังไง ท่านก้อว่า ช่วงนี้ก้อยังยุ่งๆอีกเหมือนเคย เพราะว่าตอนนี้ร้านของผมเป็นที่รู้จักแล้ว ลูกค้าเลยมากันเยอะเป็นปกติ จากนั้นก้อคุยกันไปเรื่อยๆ จนแม่ผมต้องขอตัวไปดูครัวก่อน แล้วบอกว่าให้ผมโทรไปหาใหม่ ผมก้อรับปาก แล้วจากนั้นผมก้อวาง แล้วกำลังจะเดินเข้าไปให้ห้อง
“ อี้ อี้เป็นอะไรมากไหม “ ผมตกใจสุดขีดกับภาพที่เห็นอยู่ตรงหน้า...........
ไอ้ดิว มันคือไอ้ดิวนั่นเอง มันมาได้ยังไง มันมาที่นี่ได้ยังไง ผมตกใจกลัวมาก ทำอะไรไม่ถูกถึงกับเดินถอยหลังออกไปตรงระเบียง ผมคิดไม่ออกว่าจะทำยังไง ผมได้แต่กลัวอย่างเดียว ส่วนไอ้ดิวมันก้อเดินตรงเข้ามาหาผมเรื่อยๆ
“ อี้ อี้ไม่ตอ้งกลัวดิวนะ ดิวมาดี ดิวมาเยี่ยมอี้ รู้ไหมว่ากว่าดิวจะตามหาอี้ได้นี่ ดิวต้องใช้ความพยายามเท่าไหร่ ดิวกินไม่ได้นอนไม่หลับไปหลายวันเพราะความเป็นห่วงอี้ อี้เจ็บมากไหม ดิวขอโทษนะ ดิวขอโทษจริงๆ “ ท่าทางไอ้ดิวมันดูโทรมมากๆ หนวดเคราก้อไม่โกน แถวหน้าตามันยังเต็มไปด้วยรอยแผล รอยฟกช้ำต่างๆ คงจะโดนจากวันนั้น แต่ผม ผมกลัวมันมาก ทำจะทำยังไงดี
“ ช่วยด้วย ใครก้อได้ช่วยด้วย มีคนร้าย ช่วยด้วย “
เท่าที่ผมทำได้ ก้อแค่ร้องขอความช่วยเหลือ แต่ไอ้ดิวมันได้ยินดังนั้น มันก้อกระโจนเข้าใส่ผมทันที ผมก้อดิ้นขัดขืน แม้ว่าร่างกายผมจะดีขึ้นมากแล้ว แต่ผมก้อยังสู้สุดใจ พยายามจะร้อง แต่ไอ้ดิวมันก้อเอามือมันมาปิดปากผมไว้ แต่ผมก้อดิ้นรนต่อสู้
“ อี้ อย่าร้อง ดิวมาดี ดิวไม่ได้มาทำร้ายอี้อีกแล้ว อี้ อี้เชื่อดิวนะ “
“ ไม่ ช่วยด้วย แก ไอ้เลว แกออกไปนะ ชั้นเกลียดแก ไม่นะ ฮือๆๆๆ ช่วยด้วย “ ผมกลัวจนคุมสติตัวเองไว้ไม่อยู่แล้ว ร้องไห้ฟูมฟายออกมาอย่างคนบ้าคลั่ง ทั้งทุบทั้งตีไอ้ดิว แต่ไอ้ดิวก้อได้แต่พยายามปัดป้อง แล้วจู่ๆ ภาพความทรงจำอันเลวร้ายครั้งที่ไอ้ดิวมันได้ทำกับผมไว้ มันก้อได้กลับมาในหัวสมองของผมอีก ผมเริ่ม เริ่มรู้สึกกลัวมากขึ้นๆ จนเริ่มจะคุมสติตัวเองไม่ได้แล้ว ภาพ ภาพที่เลวร้ายเหล้านั้น ตอนนี้ มันมาปรากฏอยู่ตรงหน้าผมอีกที ไม่เอา ผมไม่อยากเห็นมันอีก ฮือๆๆๆ
“ อี้ อย่าดิ้น อย่าร้อง ดิวมาเยี่ยมอี้เฉยๆ ดิวคิดถึงอี้มาก คิดถึงจนแทบทนไม่ไหว ดิวขอโทษเรื่องที่ผ่านๆมานะ ดิวผิดไปแล้ว ต่อจากนี้ไป อี้อยากจะทำร้าย ลงโทษดิวยังไงก้อทำได้เลย ดิวยอมทุกอย่าง อี้ อย่าดิ้นสิ “ ไอ้ดิวพยายามรวบตัวผมไว้ แต่ผมก้อดิ้นสุดแรง
“ ม่ายยยยยยย อ๊ากกกกกกก ออกไป ช่วยด้วย ฮือๆๆๆๆ ไม่อาววววว ฮือๆๆๆๆ “ ผมคลุ้มคลั่งอย่างหนัก จนใกล้จะหมดสติแล้ว แต่ไอ้ดิวมันก้อพยายามมากอดตัวผม ผมก้อดันตัวมันหนีสุดๆ
“ อี้ อี้ อี้ อย่าทำอย่างนี้ ดิวขอโทษ ฮือๆๆๆ ดิวขอโทษ “ ไอ้ดิวพยายามพูดคำขอโทษ แต่ตอนนั้น สมองผมไม่รับอะไรแล้ว
“ เฮ้ยยยย ไอ้ดิว แกจะทำอะไรอี้อ่ะ ปล่อยน่ะเว๊ย พยาบาล ใครก้อได้ เรียก รปภ.มาที มีคนร้าย มาที่นี่เดี๋ยวนี้เลย “
ผมไม่รู้ว่าต้งโผล่มาตอนไหน แต่ต้งดูจะตกใจมาก ตะโกนเรียกคนให้มาช่วยใหญ่ แล้วจากนั้นต้งก้อกรูเข้ามาผมที่โดนไอ้ดิวกอดไว้อยู่ ต้งพยายามอย่างมากที่จะดึงไอ้ดิวออกมาจากตัวผม แต่ไอ้ดิวมันกอดผมไว้แน่น
“ ไอ้ดิว แกปล่อยอี้นะ ปล่อยน่ะเว๊ย อย่าทำอะไรอี้ ชั้นบอกให้ปล่อยไง “ ต้งทั้งดึงทั้งฉุด แต่ก้อไม่สำเร็จ
“ ไม่ไอ้ต้ง ชั้นจะมาหาอี้ ชั้นรักอี้คนเดียว ชั้นสำนึกผิดแล้ว ให้ชั้นได้อยู่ใกล้ๆอี้นะ ฮือๆๆๆ “ ไอ้ดิวร้องอ้อนวอนกับต้งใหญ่เลย
“ แกมาสำนึกอะไรตอนนี้ ไอ้เลว แกปล่อยอี้นะเว๊ยยยย “ ต้งทั้งทุบ ทั้งตี ทั้งฉุดไอ้ดิวให้มันออกจากผม
-
สงสัยการกอดคงไม่คุ้น อี้ดิ้นใหญ่เลยดิว
-
:sad4: แง.........โถๆ เจ้าดิว น่าฉงฉานนนนน อนาถได้อีก ไม่รู้ทำไมผมถึงเกลียดดิวไม่ลง
:กอด1:
ปล. ของหายบ่อยจังนะ อิอิ ระวังแฟนหายนะตะเอง :z1:
-
รออ่านนะครับ
-
ถึง จ็อค ผู้หยั่งรู้
ไม่มีแฟนให้หายหรอกครับ
เพราะว่าผมไม่มีแฟน มีแต่กิ๊กรายวัน อิอิ
-
^
^
^
จะเป็นไงต่อน้อ
ปล. หงะ คุง anawas ก้อน่ะ ผมไม่เห็นว่าจะเศร้านี่นา ออกจะเร้าใจ<<< อเล็กซ์ เร้าใจ หรือ ร้าวรานใจ กันแน่
-
ดิวมาได้ไงเนี่ย เศร้าอีกแล้วขอบคุณที่มาลงให้อ่านนะครับ
-
ไม่รู้อ่ะ... เชียร์ดิวไม่ออก
มันทำเรื่องๆ แย่ๆ กะพี่อี้มาเยอะเกิน
ถ้าสมมติว่าพี่อี้ยอมดิวอีก
มันจะกลับมาเป็นอย่างเดิมไหม
:กอด1: :กอด1: :กอด1:พี่อี้
-
สงสัยจะเป็นคู่ชีวิตกันจริงๆ อี้หนีดิวไม่พ้นหรอก อิอิ
-
o9
-
ย๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
-
สงสัยดิวเป็นคู่เวรคู่กรรมของอี้ มาแต่ละทีไม่เคยเป็นเรื่องดีเลย คู่นี้ท่าได้อยู่ด้วยกัน ชีวิตนี้คงหาความสงบสุขไม่ได้..... :เฮ้อ:
-
คู่เวรคู่กรรม
คู่แท้
คู่อาฆาต
ยังไงก็คู่กันล่ะ
แต่ก็ชอบต้งด้วย โอ๊ย เชียร์ทั้งสองคนค่ะ
-
คู่กันแล้วไม่แคล้วคลาด
เอาใจช่วยทุกคนค้าบ :pig4:
-
อยากลงต่อนะ แต่ไม่รู้จะเอาที่ไหนมาให้อ่าน เจ้าของเรื่องก็ปั่นไม่ทัน เฮ้ออออออออ
-
:really2:
-
:z1: :z1: :z1:
นี่คือ บทล่าสุด ที่เจ้าของเรื่องเขียนมาให้ผม
แลกกับการโดนด่า สารพัด ( ที่ผมสมควรโดน )
เชิญอ่านได้เลยครับ
---------------------------------------------------------------------
:z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3:
“ เฮ้ยยยย ไอ้ดิว แกจะทำอะไรอี้อ่ะ ปล่อยน่ะเว๊ย พยาบาล ใครก้อได้ เรียก รปภ.มาที มีคนร้าย มาที่นี่เดี๋ยวนี้เลย “
ผมไม่รู้ว่าต้งโผล่มาตอนไหน แต่ต้งดูจะตกใจมาก ตะโกนเรียกคนให้มาช่วยใหญ่ แล้วจากนั้นต้งก้อกรูเข้ามาผมที่โดนไอ้ดิวกอดไว้อยู่ ต้งพยายามอย่างมากที่จะดึงไอ้ดิวออกมาจากตัวผม แต่ไอ้ดิวมันกอดผมไว้แน่น
“ ไอ้ดิว แกปล่อยอี้นะ ปล่อยน่ะเว๊ย อย่าทำอะไรอี้ ชั้นบอกให้ปล่อยไง “ ต้งทั้งดึงทั้งฉุด แต่ก้อไม่สำเร็จ
“ ไม่ไอ้ต้ง ชั้นจะมาหาอี้ ชั้นรักอี้คนเดียว ชั้นสำนึกผิดแล้ว ให้ชั้นได้อยู่ใกล้ๆอี้นะ ฮือๆๆๆ “ ไอ้ดิวร้องอ้อนวอนกับต้งใหญ่เลย
“ แกมาสำนึกอะไรตอนนี้ ไอ้เลว แกปล่อยอี้นะเว๊ยยยย “ ต้งทั้งทุบ ทั้งตี ทั้งฉุดไอ้ดิวให้มันออกจากผม
จนในที่สุด ก้อมีบุรุษพยาบาล และ รปภ วิ่งเข้ามาในห้อง แล้วก้อกรูเข้าแยกไอ้ดิวออกจากผม ผมเอวก้อได้แต่ร้องไห้ โวยวาย ด้วยความกลัวสุดๆ สติผมแทบจะหลุดออกไปแล้ว ( เหตุการณ์ตอนนี้ผมจำได้ลางๆ แต่คนอยู่ในเหตุการณ์เค้าเล่าให้ฟังอีกที ) ทุกคนช่วยกันดึวงไอ้ดิวออก แต่มันยากมาก ไอ้ดิวทั้งร้องไห้ ทั้งอ้อนวอนต่างๆนานา จนในที่สุด รปภ ก้อแยกไอ้ดิวออกจากผมได้ อย่างทุลักทุเลสุดๆ
“ ม่ายยยยยย อย่าแยกผมออกมา ผมจะอยู่กับแฟนของผม ผมรักเค้า ปล่อยผมนะ ปล่อยผม ฮือๆๆๆ “ ไอ้ดิวร้องไห้ฟูมฟายใหญ่ ทั้งยังพูดจาเพ้อเจ้อมากมาย ตัวก้อพยายามดิ้นให้หลุดจากการจับกุมของ รปภ และบุรุษพยาบาลอีกหลายคนที่จับมันไว้อย่างแน่นหนา
“ คุณ รปภ ครับ ลากมันออกไปเลยครับ ไอ้นี้มันตัวอันตราย มันนั่นแหละ ที่ทำร้ายอี้ ลากมันออกไปเลยครับ แล้วอย่าให้มันเข้ามาในนี้ได้อีกนะครับ บอกกับทุกๆคนด้วยนะครับ ไอ้นี่มันเป็นคนร้าย “ ต้งตะโกนบอกกับ รปภ ไป
“ แล้วคุณจะให้ผมแจ้งตำรวจไหม ข้อหาทำร้ายร่างกาย เอาอย่างนั้นเลยไหมครับ “ รปภ คนหนึ่งพูดขึ้น ต้งหยุดคิดนิดนึง ขณะที่เองผมก้อพยายามควบคุมสติตัวเองอยู่ แต่ก้อยังร้องไห้อยู่ในอ้อมกอดของต้ง ส่วนไอ้ดิว สภาพมันตอนนี้ ดูไม่ได้เลยจริงๆ ทั้ง รปภ และบุรุษพยาบาลหลายคนพยายามอย่างยิ่งที่จะขึงตัวมันไว้ ส่วนมันก้อดิ้นสุดใจ ทั้งร้องไห้ ทั้งโวยวาย จนมีคนเอาอะไรมาปิดปากมันไว้ เพื่อไม่ให้มันโวยวายมากไปกว่านี้ เดี๋ยวคนอื่นจะตกใจเอา
“ ไม่เป็นไรครับ แค่เอามันไปโยนทิ้งไกลๆ แล้วบอกกับทุกคนว่า ไม่ให้มันมาที่นี่อีกก้อพอ ไม่อย่างนั้น ผมจะฟ้องโรงพยาบาลของพวกคุณ ที่บกพร่องต่อหน้าที่ ทำให้คนร้ายขึ้นมาทำร้ายเพื่อนของผม จากนั้น ทำตามที่ผมบอก แค่นั้นก้อพอ เอามันไปได้แล้ว “ ต้งพูดเสียงเฉียบจนพวกเค้าหน้าหงอไป แล้วก้อรีบทั้งลาก ทั้งแบกไอ้ดิวออกไปจากห้อง
ส่วนผม ผมมองไปที่หน้าไอ้ดิวก่อนที่มันจะลับตาไป ผมเห็นสีหน้ามัน เหมือนคนจะขาดใจตายให้ได้ มันเหมือน เหมือนตอนที่ผมโดน โดนมันทำอย่างนั้นกับผมครั้งแรก ใช่เลย ความรู้สึกนั้น แววตาของผมคงไม่ต่างจากมันมาก ใช่เลย แล้ว แล้วสติของผมมันก้อแตกกระจาย
ผมกรีดร้องออกมาเสียงดัง เหมือนคนไร้สติ ผมร้องไห้ เหมือนคนบ้าที่ฟูมฟาย ส่วนต้ง ที่เห็นดังนั้น ก้อกอดผมแน่นขึ้น แต่สติผมไม่อยู่แล้ว ผมรู้สึกว่าไม่อยากให้ใครมาเข้าใกล้ผมอีก ผมกลัว กลัวมาก ช่วยด้วย ผมอยากหนีไปจากที่นี่ ผมจึงพยายามที่จะดิ้นหนีจากอ้อมกอดของต้งสุดชีวิต ผมกลัว ทุกสิ่งตอนนี้ มันทำให้ผมกลัวไปหมด ผมร้องไห้เหมือนคนใจจะขาด ผมไม่อยากอยู่แล้ว ช่วยด้วยยยยยยยย
ผมรู้สึกว่า ตัวเอง กำลังยืนอยู่บนหน้าผาที่สูงชันมากๆ ข้างล่างเป็นเหวลึก ที่ผมไม่อาจจะคาดคะเนถึงความลุกของมันได้ ผมรู้สึกกลัว ผมรู้สึกหนาว ผมยืนอยู่คนเดียว ท่ามกลางผมที่พัดกระพืออย่างรุนแรง จนตัวผมแทบยืนไม่ไหว ผมพยายามประคองตัวเองให้มัน จากนั้น ผมก้อมองหา เผื่อจะมีใครสักคน ยืนอยู่แถวๆนี้ มาช่วยผมออกไปจากตรงนี้ แต่ทำไม ทำไมผมรู้สึกเหมือนว่า ขาผมมันไม่มีแรงเดินออกไปจากตรงนี้เลยนะ ผมกลัวมาก มีใครอยู่แถวนี้ไหม
แต่แล้ว ก้อมีเหมือนลมพายุถาโถมพัดเข้าใส่ตัวผมอย่างรุนแรง จนผมต้านทานตัวเองไม่อยู่ เลยพลัดตกลงไปในหุบเขา แต่โชคดี โชคดีเหลือเกินที่มือผมคว้าแง่งหินเอาไว้ได้ ทำให้ผมไม่ตกลงไปในผานั้น จากนั้น ผมพยายาม พยายามที่จะปีนขึ้นไปบนหน้าผาอีกครั้ง ตอนนั้น ตอนนั้นผมรู้สึกกลัวตายอย่างมาก แต่แล้ว จู่ๆก้อมีมือนึงมาจับมือผมไว้ ตอนนั้นผม ผมดีใจมากๆ ที่มีคนมาช่วยผมแล้ว แล้วเค้าคนนั้นก้อพยายามดึงตัวผมขึ้นไปอย่างทุลักทุเล
พอผมใกล้จะได้ขึ้นไปบนหน้าผานั้นแล้ว ผมก้อหันไปมองหน้าเค้า ไม่น่ะ !!!! ต้องไม่ใช่ ต้องไม่ใช่ไอ้ดิว ไอ้ดิว ไอ้คนที่มันทำลายชีวิตผมด้วยน้ำมือของมันเอง ช่วยด้วย ผมพยายามดิ้นให้หลุดออกจากมือของมัน พลันผมก้อหันไปเห็นสายตาของมัน สายตาของมันน่ากลัวมาก มันเหมือนกับยิ้มเยาะผม ที่ตอนนี้ชีวิตผมอยู่ในกำมือของมัน ส่วนข้างหลังของมัน ผมก้อเห็นพ่อของมัน ยืนอยู่ กับ หลิง หลิง ทุกคนทำสีหน้าเยาะเย้ยใส่ผม แล้วไอ้ดิวก้อหัวเราะขึ้น จากนั้น ทั้งสองคนที่อยู่ข้างหลังก้อหัวเราะตาม ผมทำอะไรไม่ได้ ได้แต่ร้อง ได้แต่ร้องออกมา ช่วยด้วยยยยย แล้วก้อดิ้น ใครก้อได้ช่วยผมที คนพวกนี้มันจะฆ่าผม ฮือๆๆๆ ช่วยด้วยยยยยยย
-
เป็นกำลังใจให้มาลงต่อนะครับ รออ่านครับ
-
ทำไมอยู่ดีๆ พี่อี้ ถึงได้กลัวทุกคนได้น๊าาาา :เฮ้อ: :เฮ้อ:
-
อี้บอกว่าจำเหตุการณ์ได้ลาง ๆในเวลานั้น ( มีคนเล่าอีกที )
แล้วคนที่อยู่ด้วยกันเวลานั้นก็มีแค่น้องต้ง กะดิว
อยากรู้....ใครหล่ะ!... ที่อยู่ด้วยกันกะอี้ในปัจจุบันนี้ :z3:
ใครกานนนนนนนน :m31:
แต่เอ๊ะ ! หรือน้องอี้เลือกที่จะปลีกวิเวกไปคนเดียวนะ :z1:
ไม่เลือกใครเลย..... :jul3:
-
อ่านะ ลุ้นกันต่อไป วันนี้คงไม่ได้ลงเพราะปั่นไม่ทันมีธุระอคกโทษนะคับ อิอิ
-
:เฮ้อ: ทั้งอี้ทั้งดิว สติแตกไปแล้ว
-
...มีเรื่องวุ่นวายมากมาย ในชีวิตคน 2 คนเนอะ...สติแตก กู่ไม่กลับแล้ว..ทั้งคู่ :L2:
-
สงสารอี้แล้วก็สงสารดิวด้วย... :monkeysad:
-
โฮกกก !!
ผมอ่านเรื่องนี้ มา 4 - 5 วันแล้ว ตั้งแต่แรกเลย เมื่อคืนอ่านเพลินยันตี 4 แหนะ !
ติดงอมแงมเลย !
รีบมาต่อเน้ออออ !!
-
มาต่อได้แล้วครับ
-
สงสัยอี้จะแย่แล้วนะ ใครจะช่วยได้บ้างนะครับ
-
เรื่องของจิตใจ...ต้องใช้เวลาเยียวยา :เฮ้อ:
-
:call: :call: :call: :call:
ขอโทษน่ะครับ วันนี้ผมอาจจะไม่ได้ลงต่อให้อ่านกัน
แบบว่า เกิดปัญหา เกี่ยวกับตัวเองนิดหน่อย
สัญญาว่า พรุ่งนี้จะพยายามมาลงให้นะครับ
ขอโทษจริงๆ
-
:serius2: :serius2:
:seng2ped: :seng2ped:
ทำไมอ้าาาาาาา... ทามมัยม่ายลงต่ออออ
ตามอ่านมาตั้งเเต่วันก่อนเเล้วนะเนี่ย
สอบ gat pat เสดก้อรีบกลับบ้านมาอ่านเลย
เพื่อนชวนเที่ยวไม่ไป ติดนิยาย อิอิ...
พรุ่งนี้เอามา 2 ตอนด้วยคับ ชดเชย (มากกว่านั้นก้อด้ายน่ะ มิบ่นๆ)
เสี้ยยยนนนนน 55+
-
ได้มาแค่นี้อ่า ไม่ว่ากันน่ะครับ
โทษทีๆๆๆ
----------------------------------------------------------
:sad11: :impress3: :sad11: :impress3: :sad11: :impress3:
พอผมใกล้จะได้ขึ้นไปบนหน้าผานั้นแล้ว ผมก้อหันไปมองหน้าเค้า ไม่น่ะ !!!! ต้องไม่ใช่ ต้องไม่ใช่ไอ้ดิว ไอ้ดิว ไอ้คนที่มันทำลายชีวิตผมด้วยน้ำมือของมันเอง ช่วยด้วย ผมพยายามดิ้นให้หลุดออกจากมือของมัน พลันผมก้อหันไปเห็นสายตาของมัน สายตาของมันน่ากลัวมาก มันเหมือนกับยิ้มเยาะผม ที่ตอนนี้ชีวิตผมอยู่ในกำมือของมัน ส่วนข้างหลังของมัน ผมก้อเห็นพ่อของมัน ยืนอยู่ กับ หลิง หลิง ทุกคนทำสีหน้าเยาะเย้ยใส่ผม แล้วไอ้ดิวก้อหัวเราะขึ้น จากนั้น ทั้งสองคนที่อยู่ข้างหลังก้อหัวเราะตาม ผมทำอะไรไม่ได้ ได้แต่ร้อง ได้แต่ร้องออกมา ช่วยด้วยยยยย แล้วก้อดิ้น ใครก้อได้ช่วยผมที คนพวกนี้มันจะฆ่าผม ฮือๆๆๆ ช่วยด้วยยยยยยย
“ ม่ายยยยยยยย ช่วยด้วย ฮือๆๆๆ ไม่อาววววววว ใครก้อได้ช่วยด้วย “ แล้วผมก้อสะดุ้งตื่นขึ้นมา แต่ความรู้สึกกลัวมันยังแผ่ซ่านไปทุกอณูขุมขนของร่างผม ผมร้องไห้ ร้องไห้ไม่หยุด แล้วนี่ ผมอยู่ที่ไหนนี่ ??? ทำไมมันมืดนักนะ หรือว่าผมลงนรกไปแล้ว
ผมยังคงร้องไห้ต่อไปอย่างหนักด้วยความกลัว ทั้งยังร้องให้คนช่วยด้วยตลอดเวลา บ้างก้อก้มหน้าซุกกับผ้าห่มบ้าง ผมไม่รู้ว่าต้องทำยังไง ในใจผมตอนนี้มันเหมือนกับว่าจะขาดให้ได้ จู่ๆไฟก้อเปิดขึ้นมา ผมก้อเลยเงยหน้าขึ้น ภาพที่ผมเห็นลางๆคือ ห้องที่ผมอยู่ มันไม่ใช่ห้องในโรงพยาบาลที่ผมเคยอยู่เมื่อครั้งที่แล้ว ผมกลัวมาก แถมยังร้องไห้ไม่อยู่ แล้วก้อมีใครคนนึงวิ่งเข้ามาหาผม แล้วก้อกอดผม ผมไม่เห็นหน้าว่าเค้าคือใคร แต่ในความรู้สึกตอนนั้นผมยังกลัวจริงๆ เลยพยายามดันตัวคนๆนั้นออกให้ห่างตัวผมด้วย
“ ไม่ๆๆๆ อย่าทำผม ฮือๆๆๆ ผมกลัวแล้ว ช่วยด้วย อย่าทำผม ฮือๆๆๆ “
“ อี้ นี่ต้งเอง ไม่ต้องกลัวนะ ต้งไม่ทำร้ายอี้ ไม่ต้องกลัว ต้งเองๆ “ คนๆนั้นคือต้งนะเหรอ ผมเองตอนนั้นก้อหูตาพร่ามัว มองอะไรไม่ชัดไปหมด เลยพยายามควบคุมสติของตัวเอง แล้วเงยหน้าขึ้นมองคนๆนั้น สรุปว่าเป็นต้งจริงๆด้วย ผมรู้สึกชื้นใจขึ้นมาหน่อย แต่ก้อยังไม่หายกลัว โผเข้ากอดต้งและยังคงร้องไห้ใหญ่เลย
“ ต้ง ฮือๆๆๆ ช่วยอี้ด้วย ไอ้ดิวมันจะฆ่าอี้ ช่วยอี้ด้วย ฮือๆๆๆ อี้กลัว “ ผมยังก้มหน้าร้องไห้อยู่ตรงที่หน้าอกของต้ง
“ ไม่มีอะไรแล้วอี้ ไม่มีใครมาทำร้ายอี้ได้อีกแล้ว อี้ปลอดภัยแล้ว อี้เชื่อต้งนะ ต้งอยู่ตรงนี้แล้ว “ ต้งพยายามปลอบผม
ตอนนั้นผมก้อพยายามควบคุมสติของตัวเองให้เป็นปกติ จากนั้นก้อพยายามหยุดร้องไห้ แล้วหันหน้ามองต้ง ที่ตอนนี้กอดผมไว้อยู่ ความรู้สึกของผมเริ่มดีขึ้นเรื่อยๆ จนผมเริ่มมีสติดีแล้ว ผมเลยพูดกับต้งขึ้น
“ ต้ง แล้วตอนนี้ อี้อยู่ที่ไหนอ่ะ มันไม่เหมือนโรงพยาบาลเลย ต้งพาอี้มาที่ไหนอ่ะ “
“ อ้อออออ นี่บ้านต้งเอง ต้งพาอี้มาพักที่บ้านต้งเอง ต้งว่ามันปลอดภัยดีนะ ไม่มีใครมาทำอะไรอี้ได้ ถ้าอี้อยู่ที่นี่ ต้งขอรับประกันด้วยชีวิตของต้งเอง อี้วางใจได้ “ ต้งพูดอย่างหนักแน่น
“ แล้วทำไมต้งพาอี้มาที่นี่ละ มันเกิดอะไรขึ้น หลังจาก ....หลังจากวันนั้นอ่ะ อี้ อี้จำอะไรไม่ได้เลย หลังจาก หลังจากที่ไอ้....ไอ้นั่นมันโผล่เข้ามา อี้กลัว กลัวมาก กลัวจนรู้สึกเหมือนตัวเองหลุดไปแล้ว มันเกิดอะไรขึ้นกับอี้เหรอต้ง บอกอี้ได้ไหม “ ผมถามด้วยความสงสัย เพราะว่าความทรงจำผมหลังจากวันนั้น วันที่ไอ้ดิวมันแอบเข้ามาหาผมที่โรงพยาบาล มันไม่มีอยู่ในหัวผมเลย
“ เอ่อออออ คือ เอ่ออออ “ ต้งดูเหมือนลำบากใจที่จะพูด ผมสังเกตได้จากสีหน้าของเค้า
“ ต้งบอกอี้มาเถอะ อี้รับได้ มันคงไม่มีอะไรแย่ไปกว่านั้นแล้วละมั้ง อี้แค่อยากรู้เฉยๆ ต้งบอกอี้นะ “
“ คืออย่างนี้นะ หลังจากที่ เอ่ออออ ไอ้เลวนั่นมันแอบเข้ามาหาอี้ที่โรงบาล จากนั้น อี้ก้อคลุ้มคลั่งใหญ่ เหมือนคนไม่มีสติ ต้งพยายามจะเข้าไปปลอบ อี้ก้อทั้งผลัก ทั้งถีบต้งออกไป พูดอะไรก้อไม่ฟัง เอาแต่ร้องไห้และโวยวาย ใครก้อเอาไม่อยู่ จน จนหมอต้องฉีดยาระงับประสาทให้อี้ อี้ถึงได้สงบลง จากนั้น อี้ก้อสลบไป สองวันเต็มๆ พออี้ตื่นขึ้นมา อี้ก้อคลุ้มคลั่งอีก ขว้างปาข้าวของ กรีดร้องเหมือน เอ่อออ เหมือนคนบ้า จนหมอต้องให้ยาระงับประสาททุกครั้งที่อี้ตื่นขึ้นมาแล้วคลุ้มคลั่ง ล่าสุดนี่ อี้ก้อสลบไปอีกสามวันเต็มๆ แล้วอี้ก้อไม่ตื่นอีกเลย ต้งเลยคิดว่า มันน่าจะมาจากที่ในความทรงจำของอี้มันยังมีเรื่องร้ายๆอยู่ ณ ที่โรงพยาบาลนั่น จากนั้นต้งก้อเลยขอย้ายอี้มาที่บ้านของต้ง ตอนแรกทางโรงพยาบาลก้อไม่ยอม เพราะว่าต้งไม่ใช่ญาติของอี้โดยตรง จนต้งขู่พวกเค้าว่า ต้งจะฟ้องเค้าเรื่องที่เค้าปล่อยให้ไอ้ดิวมันขึ้นมา ทั้งๆที่ได้บอกไว้ก่อนแล้ว และต้งก้อเป็นเจ้าของไข้อี้มาโดยตลอดเพราะต้งอ้างสิทธิ์การเป็นเจ้านาย จนทางโรงพยาบาลถึงได้ยอมปล่อยให้ต้งพาอี้มารักษาต่อที่บ้านแล้วก้อมีนางพยาบาลและตัวต้งเองมาคอยดูแลทีนี่ละ เผื่อว่าอี้จะรู้สึกดีขึ้น ซึ่งพออี้มาอยู่ที่บ้านต้งนะ อี้ก้อไม่คลุ้มคลั่งอีกเลย อาจจะมีผวาๆไปบ้าง ต้งคิดว่ามันน่าจะเกี่ยวกับสถานที่ด้วยนะ จนมาถึงวันนี้ไง วันที่อี้ตื่นขึ้นมาอีก ใจนึงต้งก้อดีใจนะ ที่อี้ฟื้นมาอีก แต่ต้งก้อตกใจเหมือนกันที่อี้คลุ้มคลั่งไป แต่อี้ก้อสงบลงได้แบบนี้ ต้งว่าอี้ดีขึ้นมาแล้วนะ “
“ อี้ทำให้ต้งลำบากอีกแล้วใช่ไหมเนี่ยะ อี้นี่แย่จริงๆเลย อี้ขอโทษนะต้ง “ ผมรู้สึกผิดขึ้นมาทันที ที่เป็นอย่างนั้นโดยไม่รู้ตัว ต้งคงจะลำบากใจกับตัวผมไม่น้อย
“ ไม่เลยอี้ ไม่เลยแม้แต่นิดเดียว ต้งยินดีทำให้อี้เสมอ อี้ไม่ต้องคิดมากนะ “ ต้งพูดและยิ้มให้ผม ทำให้ผมรู้สึกอบอุ่นขึ้นมา
-
:z3: :z3:
ค้างงงง
เเต่ก้อยางดีคับ
ยังไงก้อยังมีผมรออ่านอยุ่น้ะ
o13
-
ไอพี่กรณ์นะพี่กรณ์ .. ตัวก่อเหตุ
ดิวนี่ ทำไรไม่รอบคอบ
เฮ้อออออ,, :เฮ้อ: :เฮ้อ:
-
:m15:
-
o13
-
เมื่อมันมีเหตุที่สะเทือนใจ
หรืออะไรที่มันทำให้เจ็บ
เรื่องแย่ๆมันจะฝั่งเข้าไปในความทรงจำของเราเสมอ
ทั้งที่เราอยากลืมแต่มันกลับจำ พอเรื่องอยากจำมันกลับลืม :z3:
แอบหนีเลิกอ่านตอนดิวมันเปาะยาอี้อะ T^T :o12: สารภาพบาปตอนนั้นรับไม่ได้อย่างรุนแรง
-
ต้องใช้เวลา ความอดทนและความพยายามของตัง
ถ้าตังรักอี้จริง ก็ต้องทำได้อยู่แล้ว อิอิ
-
โดนไปขนาดนั้นก็น่าจะกลัวอยู่หรอก
บางคนโดนแค่ครั้งเดียวยังผวาไปทั้งชีวิต
นี่ดีว่าอี้ยังเข็มแข็งนะ
ความรู้สึกของคนที่ทำกับคนที่โดนกระทำมันแตกต่างกันจริงๆ
แล้วแบบนี้ต่อไป
กรรมจะตกอยู่ที่ใคร? ล่ะเนี่ย
-
^
^
^
เอ่อ... กรรมก็ตกอยู่ที่เด็กในท้องไงครับ
ที่จะไม่มีพ่อ
ออ..เดี๋ยวด้งก็คงรับเป็นพ่อให้เองและนะ :เฮ้อ:
-
จ็อค
อย่ามาเพ้อเจ้อ
เด๋วจะโดนสาปปปปปปปปปปปป :angry2: :angry2: :angry2:
-
:z1:
รักคนเลว
กรึ๊บ....กรึ๊บ มันเร้าใจ
:laugh5:
-
:oo1: :oo1: :oo1: :oo1: :oo1: :oo1: :oo1: :oo1: :oo1: :oo1: :oo1:
“ คืออย่างนี้นะ หลังจากที่ เอ่ออออ ไอ้เลวนั่นมันแอบเข้ามาหาอี้ที่โรงบาล จากนั้น อี้ก้อคลุ้มคลั่งใหญ่ เหมือนคนไม่มีสติ ต้งพยายามจะเข้าไปปลอบ อี้ก้อทั้งผลัก ทั้งถีบต้งออกไป พูดอะไรก้อไม่ฟัง เอาแต่ร้องไห้และโวยวาย ใครก้อเอาไม่อยู่ จน จนหมอต้องฉีดยาระงับประสาทให้อี้ อี้ถึงได้สงบลง จากนั้น อี้ก้อสลบไป สองวันเต็มๆ พออี้ตื่นขึ้นมา อี้ก้อคลุ้มคลั่งอีก ขว้างปาข้าวของ กรีดร้องเหมือน เอ่อออ เหมือนคนบ้า จนหมอต้องให้ยาระงับประสาททุกครั้งที่อี้ตื่นขึ้นมาแล้วคลุ้มคลั่ง ล่าสุดนี่ อี้ก้อสลบไปอีกสามวันเต็มๆ แล้วอี้ก้อไม่ตื่นอีกเลย ต้งเลยคิดว่า มันน่าจะมาจากที่ในความทรงจำของอี้มันยังมีเรื่องร้ายๆอยู่ ณ ที่โรงพยาบาลนั่น จากนั้นต้งก้อเลยขอย้ายอี้มาที่บ้านของต้ง ตอนแรกทางโรงพยาบาลก้อไม่ยอม เพราะว่าต้งไม่ใช่ญาติของอี้โดยตรง จนต้งขู่พวกเค้าว่า ต้งจะฟ้องเค้าเรื่องที่เค้าปล่อยให้ไอ้ดิวมันขึ้นมา ทั้งๆที่ได้บอกไว้ก่อนแล้ว และต้งก้อเป็นเจ้าของไข้อี้มาโดยตลอดเพราะต้งอ้างสิทธิ์การเป็นเจ้านาย จนทางโรงพยาบาลถึงได้ยอมปล่อยให้ต้งพาอี้มารักษาต่อที่บ้านแล้วก้อมีนางพยาบาลและตัวต้งเองมาคอยดูแลทีนี่ละ เผื่อว่าอี้จะรู้สึกดีขึ้น ซึ่งพออี้มาอยู่ที่บ้านต้งนะ อี้ก้อไม่คลุ้มคลั่งอีกเลย อาจจะมีผวาๆไปบ้าง ต้งคิดว่ามันน่าจะเกี่ยวกับสถานที่ด้วยนะ จนมาถึงวันนี้ไง วันที่อี้ตื่นขึ้นมาอีก ใจนึงต้งก้อดีใจนะ ที่อี้ฟื้นมาอีก แต่ต้งก้อตกใจเหมือนกันที่อี้คลุ้มคลั่งไป แต่อี้ก้อสงบลงได้แบบนี้ ต้งว่าอี้ดีขึ้นมาแล้วนะ “
“ อี้ทำให้ต้งลำบากอีกแล้วใช่ไหมเนี่ยะ อี้นี่แย่จริงๆเลย อี้ขอโทษนะต้ง “ ผมรู้สึกผิดขึ้นมาทันที ที่เป็นอย่างนั้นโดยไม่รู้ตัว ต้งคงจะลำบากใจกับตัวผมไม่น้อย
“ ไม่เลยอี้ ไม่เลยแม้แต่นิดเดียว ต้งยินดีทำให้อี้เสมอ อี้ไม่ต้องคิดมากนะ “ ต้งพูดและยิ้มให้ผม ทำให้ผมรู้สึกอบอุ่นขึ้นมา
“ ขอบคุณต้งมากๆนะ แล้วก้อขอโทษด้วย ที่เมื่อกี้ อี้คลั่งใส่ต้งไป ตอนนั้นอี้ฝันร้าย ฝันร้ายมากๆ พออี้ตื่นขึ้นมา อี้ก้อไม่เห็นใคร ในห้องมันมืดไปหมด อี้กลัว อี้กลัวมากๆเลย “ ขณะที่ผมพูด ตัวผมก้อยังสั่นอยู่ในอ้อมกอดของต้ง
“ ไม่เป็นไรๆ อย่างน้อยอี้ก้อมีสติเหมือนเดิมอีกครั้ง พอดีว่าคืนนี้ นางพยาบาลเค้าขอกลับไปบ้าน ต้งเลยต้องมาดูแลอี้เองคนเดียว แล้วพอดีต้งไปเข้าห้องน้ำอ่ะ พอต้งได้ยินเสียงอี้ ต้งก้อตกใจใหญ่เลย นึกว่าอี้เป็นอะไรไปอีก แต่พอได้มาคุยอย่างนี้ ต้งรู้สึกดีขึ้นมากเลยนะ แสดงว่า อาการของอี้ดีขึ้นมากๆแล้ว เดี๋ยวไม่นานอี้คงหาย และกลับไปหาครอบครัวอี้ได้ แต่ในระหว่างนี้ อี้ต้องอยู่รักษาตัวที่นี่กับต้งจนกว่าจะหายนะครับ เข้าใจไหม คนดี “ ต้งพูดและจูบมาที่หน้าผากผมอย่างนุ่มนวล
“ แล้ว แล้ว ทางบ้าของอี้ละ เค้าว่ายังไงบ้าง อี้หายไปหลายวันมาก พวกเค้าจะเป็นห่วงอี้ไหม อี้นี่แย่มากๆเลย ทำให้พ่อแม่ต้องมาสเยใจอีกแล้ว ต้ง อี้จะทำยังไงดี “ ผมเริ่มกังวลเรื่องคอรบครัวผมขึ้นมาอีกแล้ว ผมกลัวว่าพวกท่านจะเสียใจ
“ ไม่หรอกอี้ ไม่ต้องห่วงเรื่องนั้นเลย ต้งได้บอกพวกท่านไปว่า อี้รับงานด่วนจากต้ง ต้องไปต่างประเทศด่วน เพราะว่าลูกค้าเร่งงานนี้ แล้วอี้ก้อทำงานหนัก เลยไม่สามารถติดต่อทุกๆคนได้ แต่อี้ก้อฝากความคิดถึงไปยังทุกคน ต้งบอกไปอย่างนั้น ที่จริงต้งก้อมไอยากโกหกนะ แต่จะให้ทำไงละ มันช่วยไม่ได้นี่ เอาไว้อี้ดีขึ้นแล้ว ค่อยโทรบอกพวกท่านก้อได้นะ “ ต้งพูดอย่างอ่อนโยน
“ ต้ง อี้ไม่รู้จะหาคำไหนมาขอบคุณต้งได้อีก อี้ซึ้ง ซึ้งใจกับต้งกับสิ่งที่ต้งทำให้อี้มากๆ ถ้าอี้ไม่ได้ต้งนี่ อี้ต้องแย่แน่ๆเลย ฮือๆๆๆ อี้ขอโทษนะ ที่อี้เคยทำร้ายจิตใจต้งแต่ก่อนอ่ะ อี้สัญญานะครับว่า ต่อจากนี้ไป อี้จะไม่ทำอย่างนั้นอีกแล้ว ฮือๆๆๆ “ แล้วน้ำตาแห่งความซึ้งใจของผมก้อไหลออกมา กี่ครั้งแล้วที่ต้งเพียรพยายามทำดีเพื่อผม แต่ผมไม่เคยเลยแม้แต่จะตอบแทนเค้า ผมนี่แย่จริงๆเลย
“ ไม่เอาครับอี้ ไม่ร้องแล้วนะ ต้งบอกแล้วไงว่า ต้งยินดีทำเพื่ออี้ทุกอย่าง อี้ไม่ร้องนะครับ ไม่เอานะครับดี “
ต้งก้อปลอบผมที่ร้องไห้อยู่อย่างนั้นสักพัก ผมเองก้อร้องไห้ออกมาแบบไม่รู้ตัว แต่คราวนี้ มันเป็นความซึ้งใจ เป็นความตื้นตันใจ จากสิ่งที่ต้งได้ทำให้ผม เรากอดกันอยู่สักพัก ผมก้อฉุดคิดขึ้นมาได้ เลยถามต้งขึ้นอีก
“ แล้ว เอ่ออออ แล้ว พ่อแม่ของต้งละ เค้า เค้าจะว่ายังไง แล้วนี่ ต้ง ต้งบอกพวกเค้าไปว่ายังไง เกี่ยวกับตัวอี้ สภาพที่อี้มาที่นี่ คงไม่ปกติแน่นอน ต้ง ต้งได้บอกพวกท่านว่ายังไง “ ผมเองเกิดความกังวลใจไม่น้อยกับเรื่องนี้ ว่าพ่อแม่ของต้งจะว่ายังไง ผมแอบหวั่นใจว่าพวกท่านอาจจะรับสภาพผมไม่ได้
ต้งดูอึ้งไปทันที เหมือนกับว่าต้งจะไม่อยากพูดเท่าไหร่ แต่ในที่สุดต้งก้อยอมพูดออกมา
“ คือ ต้งต้องขอโทษอี้ด้วย คือตอนนั้น มันค่อนข้างฉุกละหุกเล็กน้อย ตอนที่ต้งพาอี้มาที่นี่ พ่อแม่ต้งก้อสงสัยเหมือนกันว่าอี้เป็นอะไร ทั้งๆที่เมื่อไม่กี่วัน อี้ยังดีๆอยู่เลย ต้งอยากจะโกหกพวกท่านอยู่นะ แต่มาถึงขนาดนี้แล้ว อะไรจะเกิด มันก้อต้องเกิด ต้งเลยต้องบอกความจริงกับพวกท่านไป ตอนแรกต้งก้อกลัวว่าพวกท่านจะรับอี้ไม่ได้ แต่ไม่เลย พอพวกท่านได้รู้เข้า พวกท่านก้อรีบเข้ามาช่วยต้งดูแลอี้ทันที จัดเตรียมห้องไว้ให้อี้พักเดี๋ยวนั้น ต้งเองก้ออึ้งเหมือนกัน ที่มันออกมาเป็นอย่างนี้ แต่ต้งก้อดีใจ ที่พ่อแม่ของต้ง ยอมรับคนที่ต้งรักได้ แม้ว่าเค้าจะโดนอะไรหนักหนาสาหัสมาแค่ไหนก้อตาม ต้งซึ้งใจมากๆเลยนะครับอี้ “ ต้งพูดไป ยิ้มไป ดูมีความสุขนัก แต่ผมนี่สิ
“ ถึงอย่างนั้นก้อเหอะ อี้เองก้อรู้สึกไม่ดีกับตัวเองอ่ะต้ง อี้ไม่ใช่คนดีขนาดนั้น ที่ทุกคนต้องมาทำดีด้วยขนาดนี้ อี้ อี้รู้สึกแย่จังอ่ะต้ง อี้ไม่รู้จะสู้หน้าพวกท่านได้ยังไง ในเมื่อ อี้ อี้โดนมาซะขนาดนั้น “ ผมก้มหน้างุดเพื่อปิดบังสีหน้าแห่งความละอายใจ แต่ต้งก้อค่อยๆเอามือของเค้า แตะที่คางของผม แล้วเงยหน้าผมขึ้น เพื่อให้สบตากับเค้า
“ อี้ครับ อี้อย่าคิดอะไรอย่างนั้นเลย ไม่มีใครเค้าคิดอย่างนั้นหรอก ไม่เอาละ ต้งไม่ชวนอี้คุยดีกว่า ต้งว่าอี้นอนพักผ่อนเยอะๆดีกว่านะ จะได้หายเร็ว พออี้อาการดีขึ้นแล้ว ต้งจะพาอี้เดินเที่ยวเล่นรอบๆบ้านต้งนะ ต้งอยากอวดบ้านของต้งใจจะขาด อี้คงไม่เคยมาสินะ แต่ตอนนี้ อี้ควรจะนอนนะครับ เก็บแรงไว้ดีกว่า นะครับคนดี “
จากนั้นต้งก้อค่อยๆวางตัวผมลงบนที่นอนอย่างแผ่วเบาและนุ่มนวล จากนั้นก้อเอาผ้าห่มมาคลุมตัวผม แล้วต้งก้อนั่งอยู่ข้างๆผมอย่างนั้น โดยที่ไม่ได้พูดอะไร และผมก้อยื่นมือของผมไปจับมือของต้งไว้ เป็นการแสดงความรู้สึกในใจของผมที่มีตอนนี้ ว่าผมรู้สึกยังไงกับเค้า มันยากที่จะหาคำพูดดีๆ ใดๆมาพูดให้ต้งรับฟัง แล้วจากนั้นไม่นาน ผมก้อหลับไปอย่างสุขใจ
-------------------------------- จอบตอนที่ 47 ------------------------------
-
ต้งคนดีจัง
เห้อ แล้วดิวจะเป้นไงเนี่ย
-
ถึงอี้จะเจอเรื่องเลวร้ายมา แต่เวลานี้ก็มีคนๆหนึ่งที่อยู่เคียงข้างอี้เสมอ
เขาคือ...น้องต้งนั่นเอง :impress2:
เอาใจช่วยนะ....น้องต้ง สู้ สู้
-
รออ่านนะครับ
-
อี้โชคดีมีเพื่อนอย่างต้ง.... o13
-
^
^
หึหึ ใช่ครับ
มีเพื่อนดีๆๆๆ อย่างต้ง
เพื่อนนนนนนนนนนนน หึหึ
ใจเฝ้า....
....โหยหา
..badboy..
หึหึ
:L2: เอาดอกไม้มาเยี่ยม อี้(คนป่วย) ---- ขอบคุณครับ อเล็กซี่
-
แฮ่ะๆ ตามอ่านทันแล้ว^^"
ต้งชั่งเป็นคนดีซะจริงๆ
-
ดิวเท่านั้น สามีที่เลว และเร้าใจของอี้
หึ หึ...............
คนแต่ง ...ส่งบทให้ดิวหน่อยเด้....
ทุกวันนี้ พวกเลวๆเท่านั้นที่เข้าวิน
ไม่เห็นเหรอ...
เลวตั้งแต่พ่อยันลูก มีเยอะแยะ...
ว๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
พูดไรเนี่ยะ..
ขอโต้ดน๊าาาาาาาาาาาาาาาาาา
-
บทที่ 48 เยียวยา / รักษา ( Recover / Treameant )
ผมรู้สึกตื่นขึ้นมาอีกครั้งตอนเช้ามืด เพราะว่าผมเริ่มเห็นแสงอาทิตย์เล็ดลอดเข้ามาทางหน้าตา เช้านี้ผมรู้สึกสดชื่นขึ้นเยอะ อาจจะเพราะการพักผ่อนที่เพียงพอ หรือไม่ก้อการที่ได้รับการดูแลเป็นอย่างดี จากคนที่รักเราสุดหัวใจ อย่างผู้ชายคนนี้ คนที่นอนขดอยู่ข้างๆตัวผม โดยไม่ห่มผ้า สงสัยเค้าจะกลัวว่าจะต้องแย่งผ้าห่มผมไปมั้ง เห็นแล้วอดขำไม่ได้ ว่าแล้ว ผมก้อขยับตัวเค้าให้เบียดเข้ามานอนในผ้าห่มในท่านอนที่สบายขึ้น ต้งไม่รู้สึกตัว แต่ก้อยอมเบียดเข้ามาแต่โดยดี ต้งเค้าคงจะนั่งเฝ้าผมจนเผลอหลับไปเลย ว่าแล้วก้ออดสงสารเค้าไม่ได้ ผมเลยคิดได้ว่า ผมควรจะตั้งสติตัวเองใหม่ พร้อมทั้งปรับร่างกายของตัวเองให้แข็งแรงมากขึ้น ซึ่งต้งจะได้ไม่ต้องมาลำบากดูแลผมอีก ผมต้องทำให้ได้
ว่าแล้ว ผมก้อลุกออกจากเตียง แล้วเดินลงมาข้างล่าง กะว่าจะทำอาหารเช้าให้ต้งทานซะหน่อย ว่าไปแล้วผมก้อค่อยๆเดินห่ห้องครัวที่ชั้นล่าง จะว่าไปแล้ว ผมก้อบ้าดีแฮะ บ้านต้งนี่ ผมก้อไม่เคยมาก่อน จะหาเจอได้ยังไง และถ้ามีคนที่ไม่รู้จักผมเช่น แม่บ้าน หรือคนอื่นๆมาเห็นผมที่เดินดุ่มๆ ในบ้านเข้า เค้าจะว่ายังไงนะ แต่ไม่เป็นไรหรอก เอาไว้ค่อยอธิบายทีหลังแล้วกัน และนี่มันก้อเช้ามากๆ คงยังไม่มีคนตื่นหรอก บ้านต้งเองก้อใหญ่โตใช่ย่อย ภายในบ้านถูกจัดไว้อย่างสวยงามและเป็นระเบียบ ผมเองก้อเห็นไม่ชัดนัก
เพระาว่าตอนนั้นมันยังไม่สว่างเท่าไหร่
ผมเดินหาจนทั่ว จนมาเจอครัวห้องใหญ่ ที่อยู่ทางหลังบ้านต้ง เห็นดังนั้นผมก้อเปิดไฟในครัวแล้วก้อเริ่มปฏิบัติการ ทำอาหารเช้า ขั้นแรกผมก้อหาของสดในตู้เย็นก่อนว่ามีอะไรบ้าง หาไปหามาก้อเจอ กุ้ง ปลาหมึก อยู่พอสมควรเหมือนกัน ผมเลยคิดที่จะทำอาหารเช้าเผื่อทุกๆคนด้วยเลย ว่าแล้วผมก้อคิดทำข้าวต้มทะเลดีกว่า เช้าๆอย่างนี้ ทานแล้วน่าจะสดชื่นไม่น้อย
ผมก้อทำของผมไปเรื่อยๆจนใกล้จะเสร็จแล้ว ผมก้อได้ยินเสียงคนเดินเข้ามาในห้องครัว ยังไม่ทันที่ผมจะหันไปมอง เสียงคนๆนั้นก้อพูดขึ้นซะก่อน
" ใครค่ีะนั่น มาทำอะไรที่นี่ค่ะ " เสียงผู้หญิงคนนั้นพูดขึ้น ผมจึงหันไปหาเธอ ก้อพบผู้หญิง อายุรุ่นราวคราวเดียวกับแม่ของผม ยืนอยู่หน้าครัว ผมจึงพูดกลับไป
" ผมชื่ออี้ครับ เป็นเพื่อนกับต้ง พอดีมาพักที่นี่ แล้วเอ่อออ คือผมว่างๆอ่ะครับ เลยอยากทำอาหารเช้าให้ทุกๆคนทาน เลยถือวิสาสะเข้ามาทำในครัว ผมต้องขอโทษด้วยนะครับ " ผมตอบไปอย่างสุภาพ แล้วน้าคนนั้นก้อเดินเข้ามาหาผมที่ทำอาหารอยู่
" ไม่ค่ะไม่ ป้าไม่ได้ว่าอะไรค่ะ ป้าคิดว่าป้าจำคุณได้นะ วันที่คุณต้งพามา แล้วนี่หายดีแล้วเหรอค่ะ ถึงลงมาได้ หิวหรือเปล่าค่ะ ทำไมไม่บอกป้าล่ะ เดี๋ยวป้าทำให้ทานเอง คุณไม่ต้องทำหรอกค่ะ ไปพักผ่อนนะค่ะ เดี๋ยวป้าทำต่อเอง " ป้าเค้าพยายามจะมาหยิบทัพพีจากมือผม แต่ผมก้อพูดไปว่า
" ไม่เป็นไรครับคุณป้า ผมหายดีแล้ว นี่ก้อใกล้จะเสร็จแล้ว คุณป้าไปทำอย่างอื่นเถอะนะคัรบ เดี๋ยวตรงนี้ผมทำเอง "
" อ้าวอี้ หนูลงมาได้ไงลูก หายดีแล้วเหรอ ทำไมไม่นอนพักผ่อนล่ะ แล้วนั่นทำอะไรอ่ะ " น้าปิ่นที่เดินเข้ามาในครัวพูดขึ้น ท่าทางน้าเค้าจะตกใจไม่น้อยที่เห็นผมมาอยู่ในห้องครัว แทนที่จะนอนอยู่บนเตียง
" อ้อออ พอดีอี้หายดีแล้วอ่ะครับ แล้วก้อเบื่อๆว่างๆ เลยมาหาอะไรทำอ่ะครับ นี่อี้ก้อกะว่าจะทำอาหารเช้าให้ทุกๆคนทานอ่ะครับน้าปิ่น รู้สึกว่าใกล้จะเสร็จแล้ว มาทานด้วยกันนะครับ "
" อ้าวอี้ ทำไมไม่บอกป้าพรให้ทำให้ล่ะจ้ะ เราเพิ่งหายดีนี่นา ไม่เอาๆ มานี่เลย มานั่งๆ เดี๋ยวเป็นอะไรไปอีก ไอ้ต้งมันเอาน้าตายแน่เลย ป้าพร รับไปทำต่อทีน่ะจ้ะ " น้าปิ่นพูดอย่างจริงจัง
" ไม่เป็นไรครับ นี่ก้อจะเสร็จแล้ว ไม่ต้องหรอกครับ น้าปิ่นนั่งรอเลยนะครับ เดี๋ยวอี้ตักให้ทานเลย "
" โอเคๆๆ งั้นเราก้อมานั่งได้ล่ะ แล้วปล่อยให้ป้าพรตักไปแล้วกัน นี่อะไร เพิ่งจะหาย ยังมาทำให้ตัวเองเหนื่อยอีก เดี๋ยวไข้ก้อกลับขึ้นมาอีกหรอก "
ว่าแล้ว น้าปิ่นก้อเดินมาจูงมือผมไปนั่งที่โต๊ะทานข้าวในห้องครัว ผมเลยต้องยอมไปกับน้าปิ่นแล้วปล่ิอยให้ป้าพกทำอาหารต่อจนเสร็จและตักมาให้เราสองคนทาน เราก้อทานกันไปเรื่อยๆ โดยที่น้าปิ่นก้อถามถึงอาการป่วยของผม ผมก้อตอบไปว่าดีขึ้นมากแล้ว ดูท่าทางว่าเค้าจะไม่พยายามพูดถึงเรื่องที่เกิดกับผม ซึ่งมันก้อดีเหมือนกัน ผมจะได้ไม่รู้สึกอึดอัดใจ
" อี้ อี้ อี้อยู่ไหนอ่า คุณๆๆ ป้าพร มีใครเห็นอี้บ้างไหม น้ามิ่ง ออกไปดูหน้าบ้านสิ ว่าอี้อยู่หรือเปล่า ตามหาให้ทั่วเลยนะ " เสียงต้งตะโกนดังลั่นมาจากทางหน้าบ้าน เล่นเอาเราสองคนตกใจเหมือนกันว่าเกิดอะไร พอได้ยินชัดๆก้อรู้เลยว่า ต้งกำลังตามหาผมอยู่ จากนั้นต้งก้อวิ่งเข้ามาในครัวด้วยความร้อนรน จนไม่ทันสังเกตุเห็นผมที่นั่งอยู่บนโต๊ะทานข้าว ข้างๆน้าปิ่น อาจจะเป็นเพราะว่า ผมนั่งหันหลังให้เค้าก้อเป็นได้
" คุณๆ คุณเห็นอี้ไหม อี้หายตัวไปอ่า คุณช่วยอี้ตามหาได้ไหม ต้งกลัวว่าอี้จะเป็นอะไรไป " เสียงต้งดูร้อนรนมากๆ เหมือนคนกลัวๆ
"ต้ง ต้ง ตั้งสติก่อน แล้วมองสิว่าข้างๆแม่นี่ ใคร " น้าปิ่นพูดขึ้น
แล้วผมก้อหันหน้าไปหาต้ง ต้งที่พยายามควบคุมสติอยู่ก้อคงจะตกใจไม่น้อยที่เห็นผมอยู่ตรงนั้น ผมเองอยิ้มให้เค้าไปนิดนึง แล้วพูดว่า
-
ต้งเป็นห่วงอี้น่าดูเลยอะ
-
:impress2:
โอ๊ยยยยยย..ย อ่านแล้วใจจะละลาย
อยากบอกรักต้งอ่ะ
:o8: รักต้งน่ะครับ
ฮิ้วววววว..ว อายว่ะ เอิ้กเอิ้ก
:L2: ขอบคุณครับ อเล็กซี่ +1 ให้เลยครับ ที่กรุณาพาคนน่ารักๆ อย่างต้งมาให้รู้จัก :impress3:
-
รออ่านนะครับ
-
ยิ่งอ่านยิ่งรักพี่ต้งมากมาย ช่างโชคดีเจงๆที่มีคนดีๆเข้ามาในชีวิต หวังว่าพี่ต้งจาไม่เปลี่ยนไปแบบใครบางคน :angry2:
-
ตังคงจะไม่เปลี่ยนแปลงนะ ไม่งั้นอี้คงจะช้ำใจซ้ำซาก อุอุ
-
+1 ให้พี่ อเล็กซี่ :กอด1:
-
พี่ต้ง :monkeysad:
ขอบคุณนะคะที่ดูแลพี่อี้อ่าาา :กอด1: :กอด1:
-
ต้งน่ารักมาก ๆ อี้โชคดีที่มีต้งดูแล :กอด1:
-
:a14: เชอะๆ
-
:z1: :z1: :z1:
เป็นไรมากไหมจ็อค อิอิ
ดูเรา จะแปลกเพื่อนน่ะ
กร๊ากกกกกกกกกกกกกกกก
-
:n1: :n1: :n1: :n1: :n1: :n1: :n1: :n1: :n1: :n1: :n1: :n1:
" คุณๆ คุณเห็นอี้ไหม อี้หายตัวไปอ่า คุณช่วยอี้ตามหาได้ไหม ต้งกลัวว่าอี้จะเป็นอะไรไป " เสียงต้งดูร้อนรนมากๆ เหมือนคนกลัวๆ
"ต้ง ต้ง ตั้งสติก่อน แล้วมองสิว่าข้างๆแม่นี่ ใคร " น้าปิ่นพูดขึ้น
แล้วผมก้อหันหน้าไปหาต้ง ต้งที่พยายามควบคุมสติอยู่ก้อคงจะตกใจไม่น้อยที่เห็นผมอยู่ตรงนั้น ผมเองก้อยิ้มให้เค้าไปนิดนึง แล้วพูดว่า
" ต้งครับ อี้อยู่นี่เอง ไม่ได้ไปไหน ไม่ต้องตกใจขนาดนั้นก้อได้ " ผมพูดไปแบบขำๆ แต่หน้าตาต้ง ดูไม่ขำด้วยเลย
" อี้ อี้มาที่นี่ได้ไง โถ่ ต้งตกใจหมด นึกว่าอี้หายไปไหน เดินหาซะทั่วบ้านเลย แล้วนี่ลงมาที่นี่ทำไมอ่ะ อี้ยังไม่หายดีนะ อี้ควรจะพักผ่อนให้มากๆ ถ้าอยากได้อะไร ก้อบอกต้งสิ เดี๋ยวต้งมาเอาให้ " ต้งดูจะเป็นเดือดเป็นร้อนมากทีเดียว
" อี้เค้าบอกว่าเบื่ออ่ะต้ง เค้าเลยลงมาทำอาหารเช้าให้ทุกๆคนทาน ไหนๆก้อตื่นแล้ว มานั่งนี่สิ แล้วทานอาหารด้วยกัน " น้าปิ่นพูดเสริม
" คุณนี่ก้ออีกคน ทำไมปล่อยให้อี้ทำก้อไม่รู้ ก้อรู้ทั้งรู้็อยู่ว่าอี้เค้ายังป่วยอยู่ น่าจะดูแลให้กันหน่อย ถ้าเกิดอี้เค้าเป็นอะไรมาอีก จะทำยังไง " ต้งดูยังไม่หายวิตกกังวล ซ้ำยังไปว่าน้าปิ่นอีก
" ต้ง ต้งไปว่าแม่อย่างนั้นได้ยังไง อี้ลงมาทำอาหารนเองี่ ไม่มีใครรู้หรอก เพราะอี้ลงมาตอนเช้ามืด แล้วพอดีป้าพรกับน้าปิ่นมาเจออี้ตอนทำเสร็จแล้วพอดี อี้เลยชวนทาน ไม่เอานะ อย่าว่าแม่แบบนี้อีก อี้ผิดเอง ถ้าจะว่า ก้อว่าอี้คนเดียว "
ผมก้อไม่พอใจเล็กน้อยที่ต้งทำไปอย่างนั้น แต่ใจนึงผมก้อเข้าใจว่าเค้าเป็นห่วงผมมาก แต่ก้อไม่ควรไปว่าแม่ตัวเองอย่างนั้นนี่ ผมลงมาที่นี่ ก้อมาเอง ไม่ได้มีใครรู้เห็น พอผมเอ็ดต้งไปอย่างนั้น ต้งก้อหน้าสลดลง แล้วก้อยืนอึ้งอยู่ตรงนั้น น้าปิ่นเห็นสถานการณ์ไม่ดี เลยแทรกขึ้น
" ไม่เป็นไรหรอกอี้ ที่ต้งเค้าพูดอย่างนั้น เพราะว่าเค้าเป็นห่วงอี้นะ น้าไม่โกรธหรอก ดูสิ ยืนหงอยอยู่ตรงนั้นอ่ะ เห็นไหม น่าสงสารออก มาๆๆ มาทานอาหารเช้าด้วยกัน ป้าพรจ้ะ รบกวนตักให้ต้งชามนึงด้วยนะ แล้วก้อไปเรียกคนอื่นๆมาทานด้วยนะจ้ะ "
ต้งก้อเดินมานั่งแต่โดยดี แต่ไม่ยอมมองหน้าผม อาหารที่ตักให้ก้อไม่ยอมทานสักที ได้แต่เขี่ยไปเขี่ยมา คงจะเพราะรู้สึกผิดมั้งที่เผลอว่าแม่ตัวเองไป ผมเองก้อไม่ได้โกรธแล้วละ แค่อยากให้เค้าสำนึกเฉยๆ ว่าไม่ควรทำอย่างนั้น ผมเห็นต้งหงอยอยู่นาน เลยพูดปลอบใจเค้าว่า
" ต้งครับ อี้ไม่ได้เคืองอะไรมากหรอก อย่าทำหน้าหงอยสิ ไม่หล่อเลยรู้ไหม " ต้งเงยหน้าขึ้น แล้วยิ้มเจื่อนๆมาให้ผม
" ก้อต้งรู้สึกผิดนี่ จะให้ต้งทำไงล่ะ ก้อต้งตกใจไง เลยทำอะไรไปไม่คิด คุณครับ อย่าโกรธต้งน๊า ต้งขอโทษ ต้งไม่ได้ตั้งใจ ต้งแค่ตกใจเฉยๆ คือต้ง..." ต้งหันไปขอโทษน้าปิ่น เหมือนจะพูดอะไร แต่พูดไม่ออก
" ต้งเป็นห่วงอี้มากใช่ไหม อันนี้แม่รู้น่า แม่ไม่โกรธต้งหรอก ทานๆได้แล้ว เขี่ยไปเขี่ยมาอยู่นั่นแหละ เย็นชืดหมดแล้ว เดี๋ยวอี้เค้าเสียใจนะ ที่เราไม่ทานอาหารของเค้า ถ้าเป็นอย่างนั้นนะ คราวนี้ แม่ไม่ช่วยแล้วนะ " น้าปิ่นแซวต้งแบบขำๆให้ต้งได้หัวเราะออก ซึ่งก้อเป็นอย่างนั้นจริงๆ ต้งยิ้มแหยๆแล้วก้มหน้าเอามือเกาหัวตัวเอง เหมือนอายๆ
" คุณก้อ ชอบแซวผมอยู่เรื่อยเลย ...."
จากนั้นเราก้อทานอาหารไปเรื่อยๆ แล้วสักพัก คนอื่นๆในบ้านต้ง เช่น พ่อของต้ง พี่ตั้ง น้องบิว ก้อเดินลงมาทานอาหารเช้ากันที่โต๊ะอาหารในห้องครัว พวกเค้าดูเป็นกันเอง และสบายๆกันมาก ไม่ถือตัวเลยสักนิด เพราะตามปกติ แล้วพวกเค้าจะทานอาหารที่โต๊ะอาหารใหญ่ ส่วนโต๊ีะที่กำลังทานอยู่นี่ ส่วนมากแม่บ้านจะใช้ทานกัน หรือไม่ก้อใช้เตรียมอาหาร
ผมไม่แปลกใจเลยว่า ทำไมต้งถึงได้เป็นดีแบบนี้ มันมาจากครอบครัวของเค้านั่นเอง พ่อแม่ของต้งเป็นคนน่ารักมาก ดูอบอุ่น และตลกด้วย คอยหาเรื่องดีๆมาเล่าให้ฟังเสมอๆ โดยที่พวกเค้าไม่เอ่ยถึงเรื่องที่ผมประสบมาเลยแม้แต่น้อย คงจะกลัวผมอึดอัด ก้อเป็นได้ ผมเลยรู้สึกดีขึ้นมาอีก ที่ทุกๆคนดีกับผมอย่างนี้ ทกุคนคอยแต่ถามอาการป่วยของผมว่าดีขึ้นหรือยัง ซ้ำยังบอกว่า ถ้าหายแล้วจะพาผมไปเที่ยวพักผ่อน แต่ต้งดันเบรคขึ้นก่อนว่า เค้าได้ชวนผมไปแล้ว แล้วก้อกะว่าจะไปกันสองคน ถ้าคนอื่นจะชวน ต้องหลังเค้าไปกับผมเท่านั้น เรียกเสียงฮาจากทุกคนในโต๊ะได้เป็นอย่างดี เพราะทุกคนขำที่ได้เห็นต้ง หวงผมขนาดนี้ ผมเองก้อรู้สึกดีไม่น้อยเช่นกัน ที่ได้รู้ว่า ผมเองก้อมีค่า ในสายตาของคนดีๆคนนึง
พอทานเสร็จแล้ว ผมก้อช่วยป้าพรเก็บจาน ทั้งๆที่ตอนแรก ต้งจะคัดค้านขอทำเอง เพราะเค้ากลัวว่าผมจะเหนื่อย ผมเลยต้องบอกไปว่า ถ้าผมอยู่เฉยๆนี่จะเบื่อยิ่งกว่า และอาจจะเป็นง่อยได้ ต้งเลยต้องยอมหใ้ผมทำ พอจัดการทุกอย่างเสร็จแล้ว น้าปิ่นก้อชวนผมไปเดินเล่นที่สวนข้างบ้าน ส่วนต้งก้อไปอาบน้ำแต่งตัว
-
ยิ่งอ่านแบบนี้ยิ่งสงสารเจ้าดิว
มันผิดใช่มั้ยที่เกิดมาในครอบครัวแบบนั้นอ่ะ :เฮ้อ:
-
เอออ
ไม่รู้
ไม่แคร์
ไม่สน
อ่านอย่างเดียว :laugh:
เพราะตูไม่รู้จะว่าใคร ๕๕๕
-
มาเป็นกำลังใจให้ครับ
รออ่านนะครับ
-
หวังว่าเรื่องนี้คงไม่จบทีเส้นขนานน่ะ
ดิวเป็นคนที่ถูกทำร้ายมากที่สุด ทำไมอี้ไม่คิดจะหาคำตอบที่แท้จริงของปัญหาเหล่านี้เลย
ทั้งๆที่ตนเองก็บอกจะสู้ (- -*)
โลกนี้ไม่เที่ยงจิงๆแฮะ แต่ถ้าจบแบบขนานผมไม่กล้าอ่านต่ออ่ะกลัวfailเป็นเดือน555+
-
:m23: ขอเข้าร่วมบรรยากาศแบบนี้ ด้วยคน
เห็นรีบนๆๆ พูดเชิงปรัชญากัน เอาด้วยๆๆ ฮี่ฮี่
---- กมฺมุนา วตตฺตี โลโก ----
สัตว์โลกย่อมเป็นไปตามกรรม
อี้....ดิว....ต้ง
การกระทำ เหตุการณ์ ต่างๆ ที่ผ่านมา
ทุกคนต้องยอมรับผลที่ตามมา
จากการกระทำนั้นๆ ของตนเอง
ทำดี.....ย่อมได้รับผลดีตอบแทน
ทำไม่ดี.....ก็ต้องรับผลไม่ดีตอบแทน
---- ตามนั้น เช่นเดียวกัน ----
:o8: นานๆ ที จะมีสาระกับเค้ามั่ง
:กอด1: ขอบคุณครับ อเล็กซี่ +1 ให้คุณน่ะครับ
-
คืออยากจะบอกว่า เพิ่งเข้ามาอ่านได้2วัน :z1:
ติดงอมแงมเลย...(เกบไปฝันด้วย :laugh:)
เกบตัวอ่านเงียบๆมา2วัน แต่อดใจไม่ไหว.....
ยังตามอ่านไม่ทันเลย :o12: ตอนนี้อยากรู้มากว่าไปถึงไหนกันแล้ว
กลั้นใจอยู่พยายามอ่านไปเปนขั้นตอนๆ :m15:
คืนนี้ต้องอ่านให้ทันให้ได้!! ไม่ทันไม่นอน!! :m31:
เหลืออีก60กว่าหน้าจะทันแว๊ว o18
หก ... .ส...สิบ :a5:
-
^
^
^
^
^
^
สู้สู้นะรีบน :กอด1:
เป็นกำลังให้พีี่อี้กะอเล็กซี่ค่ะ :L2:
-
ย๊ากกกกกกกกกกกกกกก สำเร็จแล้วค่ะ!!! อ่านทันแล้ว :z2: :z2:
ทำไมเรื่องเปนงี้อ่ะ แงงงงงงๆๆ :sad11:
อุตส่าดีจัยแล้วเชียวตอนที่ ดิวกับอี้เข้าใจกัน กะว่าจะท้อไปนอนละ
แต่อึดใจอ่านต่อออออีกนิด..อีกนิดน่า...อีกนิดไปอีกนิดมา อ่านทันพอดี
นึกว่าคืนนี้จะได้แฮปปี้ก่อนนอนซะแล้ว ไหงเปนงี้ โอ้วววม้ายยยยยยยยยยย :o12: :o12: :o12:
ฮือออ..อยากจะร้องไห้ออกเปนภาษาตุรกี ไม่รู้จะบรรยายออกมายังไงดีแล้ว
ไปนอนดีกว่า ร้องไห้ตามแสบตาหมดแล้ว :sad11:
((ภูมิใจเลกๆอ่านทันสักที ...แต่ตอนนี้ ม...ม่ะหว๋ายแล้ว..ง่วง :jul1:))
-
คนแต่ง.....ว่าไง ฮึ
จะแจกบทให้ดิวได้ยัง
รออยู่นะ
ตอนนี้เหมือนต้งจะเข้าวิน แต่รู้มั้ยว่ารับได้มั้ยที่อี้จะมีสามีคนที่สอง
ดิวดีก่า นะนะนะนะนะนะนะนะนะนะนะ
หักมุมให้หน่อยจิ
-
^
มองต่างมุม น่ะคร้าบบบ
ถ้ามีการหักมุมเกิดขึ้น
มันจะไม่สอดคล้องกับคำพระสอน เหรอเปล่าคร้าบบบบบ
แต่เมื่อมีการหักมุมจริง
คนที่น่าจะดีใจด้วย
แน่นอน.....ดิว
แล้วคนที่ชื่อต้งล่ะ
น่าจะดีใจกับเค้าด้วยมั้ย ผมว่าน่าคิดน่ะ
:z1: หนุกๆๆ น่ะครับ ไม่ซีเรียสๆๆๆ
-
:pig2: :pig2: :pig2: :pig2: :pig2: :pig2: :pig2: :pig2: :pig2: :pig2: :pig2:
พอทานเสร็จแล้ว ผมก้อช่วยป้าพรเก็บจาน ทั้งๆที่ตอนแรก ต้งจะคัดค้านขอทำเอง เพราะเค้ากลัวว่าผมจะเหนื่อย ผมเลยต้องบอกไปว่า ถ้าผมอยู่เฉยๆนี่จะเบื่อยิ่งกว่า และอาจจะเป็นง่อยได้ ต้งเลยต้องยอมให้ผมทำ พอจัดการทุกอย่างเสร็จแล้ว น้าปิ่นก้อชวนผมไปเดินเล่นที่สวนข้างบ้าน ส่วนต้งก้อไปอาบน้ำแต่งตัว
ช่วงที่เดินเล่นอยู่ในสวน น้าปิ่นก้อชวนผมคุยนั่นคุยนี่ไปเรื่อยๆ ส่วนมากจะเป็นเรื่องสวนที่น้าปิ่นลงมือตกแต่งเอง ไม่ก้อเรื่องในบ้านที่ฟังแล้วรู้สึกดี ผมเองก้อได้แต่ฟัง เพราะว่าผมก้อไม่รู้ว่าจะออกความเห็นใดๆทั้งนั้น แต่ผมรู้สึกดีมากๆเลย ที่บ้าปิ่นเค้าทำเหมือนกับผมเป็นส่วนนึงของครอบครัวเค้า เราเดินเล่นกันสักพัก ต้งก้อเดินมาสมทบอีกที เลยทำให้อรรถรสการชมสวนสนุกมากขึ้น เพราะน้าปิ่นชอบเอาเรื่องที่ต้งทำเปิ่นๆมาเล่าให้ผมฟัง ต้งเองก้อทั้งขำ ทั้งอาย ดูน่ารักไปอีกแบบ.........
ความรู้สึก ทางกาย และทางใจของผม มันดีขึ้นเรื่อยๆ จากการดูแลของต้ง และคนทางบ้านของต้ง มันทำให้ผมคิดว่า ถึงแม้ว่าชีวิตเราจะผ่านอะไรร้ายๆมาแค่ไหน ถึงแม้ว่าเราจะคิดว่า หลังจากที่เราเจอเรื่องร้ายๆนั้น ชีวิตของเราคงไม่เหมือนเดิม แต่ความคิดของผมตอนนี้ เปลี่ยนไปแล้ว หลังจากที่ผมได้รับการดูแลเป็นอย่างดีจากต้ง ถึงแม้ว่าเราจะลืมเรื่องในอดีตอันเลวร้ายไม่ได้ แต่เราก้อสามารถ หาสิ่งดีๆอย่างอื่นมาทดแทน หรือกลบความรู้สึกตรงนั้นได้ แล้วต้ง ก้อคือสิ่งๆนั้น ที่เข้ามาในชีวิตของผมในช่วงที่เลวร้าย ต้งคอยดูแลผม เป็นกำลังใจให้ผมอย่างดี มันทำให้ผมเข้มแข็งขึ้นอีกเป็นกอง กำลังใจของผมกลับมาอีกแล้ว และคราวนี้ ผมก้อบอกกับตัวเองไว้ว่า ชีวิตของผมต่อจากนี้ จะไม่มีใครมาทำร้ายได้อีก ผมจะยืนหยัดด้วยตัวเอง เพื่อตัวผมเอง และคนที่ผมรัก ผมจะทำชีวิตของผมหลังจากนี้ ให้ดีขึ้น กว่าที่ผ่านมา และจะไม่ยอมให้สิ่งร้ายๆมันได้เข้ามาใกล้ผมอีก
ผมใช้เวลาพักรักษาตัวในบ้านของต้ง อยู่อีกประมาณ สี่ ห้า วัน พอผมเริ่มรู้สึกดีขึ้นมากๆแล้ว ผมก้อขอต้งกลับไปพักที่คอนโดของผม แต่ต้งไม่ยอมครับ บอกว่ามันอันตราย เพราะว่าไอ้ดิวมันมีกุญแจห้องของผม มันอาจจะเข้าไปหาผมอีกจนได้ ฉะนั้นต้งเลยบอกว่า ห้องจะหาห้องใหม่ให้ผม เอาที่มันใกล้ๆบ้านต้ง แล้วของใช้ของผมทั้งหมด ต้งก้อจะให้คนไปขนมาไว้ที่ห้องใหม่ ส่วนคอนโดห้องนั้น ที่ต้งซื้อให้ผม ต้งก้อจะปิดไว้สักพัก รอให้เรื่องต่างๆมันซาไปแล้ว ต้งบอกว่า อาจจะให้ญาติ หรือว่า เพื่อนของต้งมาเช่า ส่วนเรื่องงาน ต้งบอกว่า ช่วงนี้ให้ทำงานกับต้งไปก่อน ไม่ก้อไปทำที่ร้านอาหาร ต้งไม่อยากให้ผมไปทำที่อื่น แต่ผมก้อบอกต้งไปว่า ที่จริงตอนนี้ สภาพร่างกายผมพร้อมแล้ว ที่จะเผชิญกับทุกปัญหาด้วยตัวของผมเอง แต่ต้งก้อไม่ยอมอยู่ดี ผมเลยต้องทำตามที่ต้งบอก ดีกว่าที่จะต้องอุออู้อยู่ในบ้านทั้งวันโดยที่ไม่ได้ทำอะไรเลย คงเบื่อน่าดู
วันแรกที่ผมออกจากบ้านต้ง หลังจากที่อ้อนวอนขอออกมาตั้งนาน เพื่อให้ได้ออกมา แรกๆ ต้งไม่ยอมให้ผมไปไหนเลย จนคราวนี้ผมต้องอ้างทางบ้านผม บอกว่า ผมคิดถึงพ่อ และแม่ของผม ต้งถึงได้ยอมให้ผมออกมา แต่ต้งก้อต้องมาด้วยอยู่ดี ไม่งั้นต้งไม่ยอม
พอมาถึงร้าน สิ่งแรกที่ผมทำก้อคือ วิ่งเข้าไปกอดแม่ ที่ตอนนี้ทำงานอยู่ในครัว ตอนแรกที่ผมวิ่งเข้าไปกอดนั้น ดูแม่ตกใจไม่น้อย ทันใดนั้น น้ำตาของผมมันก้อไหลออกมาทันที ผมอธิบายไม่ถูกว่า มันคือความรู้สึกใด แต่ผมดีใจมากๆ ที่ได้กลับมากอดแม่อีกครั้ง แม่เองก้ออึ้งๆไปเหมือนกัน ที่ผมร้องไห้อย่างกะเด็กๆ แต่แม่ก้อกอดผมตอบ แล้วก้อปลอบผมว่า
“ อะไรกันลูกคนนี้ หายไปตั้งนาน ไม่ค่อยส่งข่าว พอกลับมาก้อมาร้องไห้อย่างกะเด็กๆ เป็นไรมากไหมเนี่ยะ ฮ่ะ “ แม่ผมแกล้งแซวผมขำๆ แต่ผมรู้ว่า ที่จริงแล้ว แม่ผมก้อคิดถึงผมเช่นกัน แต่ท่านมักจะไม่แสดงออกด้วยคำพูด แต่เป็นการกระทำมากกว่า
“ โถ่ แม่ก้อ อี้ก้อไปทำงานมาตั้งนาน เหนื่อยก้อเหนื่อย อยากจะโทรหาแม่ใจจะขาด แต่ทำไม่ได้ พอเค้ากลับมา ก้ออยากจะกอดแม่บ้าง ดูสิ แม่อ่ะ ดันมาพูดอย่างนี้ ไม่คิดถึงเค้าเลยใช่ไหม “ ผมแกล้งทำเป็นงอนแม่ แต่ที่จริงแล้ว ไม่เลยครับ อิอิ แล้วแม่ก้อเช็ดน้ำตาให้ผม
“ แหนะๆๆ ยังจะมาทำน้อยใจอีก ก้อตัวเองเลือกที่จะทำงานเองนี่นา แล้วจะมาบ่นทำไม แม่ว่านะ ที่จริงเราก้อไม่ต้องทำงานเยอะก้อได้นี่ลูก แค่เราทำร้านอาหารนี่ เราก้อน่าจะอยู่ได้แล้วนะ อีกอย่าง เงินเก็บของแม่ที่อี้ให้ไว้ก้อยังมีอยู่เยอะแยะ แม่ว่าแค่นี้ก้อน่าจะโอเคแล้วนะ ออกมาช่วยงานที่ร้านดีกว่า รับผิดชอบน้อยๆ แต่เราสบายตัว สบายใจกว่านะลูก “
“ โอ๊ยยยย แม่ ก้ออี้อ่ะ อยากทำงานเยอะๆ เก็บตังค์ไว้เยอะๆนี่ครับ เวลาแก่มา เราจะได้สบายไง ตอนนี้อี้ยังมีแรงอยู่ อี้ว่าอี้ไหว อี้ก้อจะทำไปเรื่อยๆ ไม่เอาละ อี้ไม่บ่นดีกว่า เดี๋ยวแม่มาให้อี้ลาออกจากงานอีก ไม่เอาละๆ อิอิ “ ผมทำทะเล้นใส่แม่ด้วย แม่ผมเองคงจะเอือมผมไม่น้อย ที่หลายครั้ง ท่านพยายามออกความเห็น หรือช่วยหาทางออกให้กับชีวิตของผมบ้าง แต่ทุกครั้ง ผมก้อจะยึดมั่นในสิ่งที่ผมคิดเสมอ จนหลายๆครั้งแม่มักจะบ่นว่า ผมเป็นคนหัวแข็งก้อตาม แต่ท่านก้อจะไม่บังคับผมว่า ชีวิตผมควรจะไปทางใด ท่านจะปล่อยให้ผมลองผิดลองถูกด้วยตัวของผมเอง ซึ่งมันดีกับผมมาก มันทำให้ผมเป็นผมมาได้จนถึงทุกวันนี้
“ ต้งพยายามบอกอี้เค้าหลายครั้งแล้วนะครับว่า ให้ทำงานน้อยๆหน่อย จะได้มีเวลาให้คุณน้าเยอะๆ แต่อี้เค้าสิ ไม่ยอมท่าเดียว นี่ถ้าต้งไม่หางานให้เค้าทำนะ เค้าคงจะต้องวิ่งไปทำที่อื่นแน่นอน ต้งเลยต้องเป็นคนจ้างอี้เค้าเองดีกว่า อย่างน้อยๆ อี้ก้อจะได้อยู่ในสายตาของต้งบ้าง คุณน้าว่าดีไหมครับ “ ต้งนี่นะ ไม่รู้ว่าโผล่มาตอนไหน แต่พอได้ทีก้อรวมหัวกับแม่ของผมรุมผมเลยทีเดียว มันน่าเจ็บใจนัก พูดแล้วยังจะมาทำหน้าเป็นใส่ผมอีก เดี๋ยวเหอะ.....[/color]
-
ไม่แน่แล้วหล่ะนะ
-
ตอนจบคือต้งใช่มั๊ย :z3:
-
มันก็ถูกนะ มีแรงก็ทำไป.... แต่ระหว่างทำก็ต้องหาความสุขให้ตัวเองด้วยน๊า
ทำงานแบบมีเวลาให้ตัวเองบ้าง ถ้าทำแบบเต็มแรง สุดท้ายจะได้เอาเงินที่ลงแรงตอนหนุ่มไปรักษาตัวตอนแก่ซะเปล่าๆ ถึงวันนั้นจะมาเสียใจที่ไม่มีเวลาให้ตัวเองในยามที่ยังมีแรงก็สายไปเสียแล้ว
ช่วงไหนมีความสุขเข้ามา ก็ตักตวงและถนอมมันไว้บ้าง เพราะท่าทางชีวิตอี้จะยังไม่หมดวิบากกรรม เฮ้อ ไม่กล้าคิด.... :เฮ้อ:
-
:เฮ้อ: ยิ่งอ่่านยิ่งสงสารเจ้าดิว (อีกแล้ว)
^
มองต่างมุม น่ะคร้าบบบ
ถ้ามีการหักมุมเกิดขึ้น
มันจะไม่สอดคล้องกับคำพระสอน เหรอเปล่าคร้าบบบบบ
แต่เมื่อมีการหักมุมจริง
คนที่น่าจะดีใจด้วย
แน่นอน.....ดิว
แล้วคนที่ชื่อต้งล่ะ
น่าจะดีใจกับเค้าด้วยมั้ย ผมว่าน่าคิดน่ะ
:z1: หนุกๆๆ น่ะครับ ไม่ซีเรียสๆๆๆ
มองต่างมุมนะครับ
สำหรับด้ง เกิดมาในครอบครัวที่สมบูรณ์ อบอุ่น สุขภาพจิตก็ดี การที่ต้องอกหักบ้างอะไรบ้างโลกของเค้าคงไม่แตกทั้งใบหรอก
แต่ดิวล่ะ พื้นฐานครอบครัวต่างกันสุดขั้ว บุคลิกอุปนิสัยก็ต้องออกมาตามสภาพนั้น แล้วคนแบบนี้ถ้าจิตผูกพันกับใครไปแล้วเมื่อความฝันและความหวังว่าตัวเองจะมีความสุขได้ถูกทำลายลง เค้าจะเหลืออะไร.....เหลือพ่อบ้าๆ กับยัยหลิงหลิงๆ น่ะเหรอ เฮอะ คำเดียวที่นิยามได้คือ แหลกสลาย
ดิวกับด้ง สองคนนี้เหมือน หยินกับหยาง ดำกับขาว มืดกับสว่าง กลางวันกับกลางคืน ทะเลทรายกับผืนป่า ไฟฟ้ากับแสงเทียน ทางวงเวียนกับรถติดไฟแดง
นี่ล่ะมั้ง ทีทำให้อ่านยังไงผมก็เกลียดเจ้าดิวไม่ลง มันน่าเห็นใจมากกว่า
ในขณะที่อี้เจอเรื่องร้ายๆมา แต่อี้ก็ยังมีแม่ที่คอยทำให้อุ่นใจได้เสมอ
แต่คนแบบดิวมันตัวคนเดียวชัดๆ
พ่อ ที่รักลูกแบบไม่ถูกทิศทาง
หลิงๆ ผู้หญิงที่ไม่รู้ว่ารักดิวจริงๆหรือแค่อยากเอาชนะอี้ เพราะเป็นคนประเภทที่ไม่เคยแพ้ใครมาก่อนกันแน่
สัตว์โลกย่อมเป็นไปตามกรรม............อืม....ก็เข้าใจนะ แต่สงสารอ่ะ
-
^
:t2: ครึครึ ขอบคุณนะครับจ็อค
จ็อคคุงท่าทางจะรักนายดิว เป็นเอามากน่ะนั่น
ผมเอง....ก็รักดิว เหมือนนนกานนนน ลองวกไปอ่านเม้นท์เก่าๆ ของผมดูดิ คุงจ็อค :-[
แต่ก็อย่างว่าแหละ....มันเมื่อก่อนหน้านั้นน่ะคร้าบบ แหะแหะ
แล้วก็ไม่ได้เชียร์ใครเป็นพิเศษ ไม่ว่าจะเป็นดิวหรือต้ง(จริงๆแล้วเชียร์อี้...คนเดียว)
ก็ว่ากันไปตามเนื้อผ้าน่ะครับ จะให้มามัวจมปลักอยู่กับใครคนใดคนหนึ่ง คนนั้นคนเดียว มันก็ไม่ไหวนา
ใครรักเราและทำดีกับเรา.....ก็ว่ากันไปตามนั้น
ใครรักเราแต่ทำไม่ดีกับเรา....ก็ตามนั้นเหมือนกัน
ส่วนอี้จะเลือกใครเป็นตัวจริง ก็เป็นสิทธิ์ของอี้คนเดียว
อี้ว่าไง......ผมก็ว่าตามนั้น จริงๆน่ะครับ
:L1: ขอบคุณครับ อเล็กซี่
ป้อล่อ...... +1 ให้อเล็กซี่ กับข้อความนี้นะครับ มันโดน...ใจ
"ถึงแม้ว่าเราจะลืมเรื่องในอดีตอันเลวร้ายไม่ได้ แต่เราก้อสามารถ หาสิ่งดีๆอย่างอื่นมาทดแทน หรือกลบความรู้สึกตรงนั้นได้ แล้วต้งก้อคือสิ่งๆนั้น"
-
ง่ะ... หนูแค่เชียร์ดิวไม่ออกละต่างหาก
หนูมองมุมนายเอกอยู่อ่าค่ะ มุมของพี่อี้อ่า
ไม่ว่าพี่อี้จาเลือกใคร
ขอให้คนๆ นั้น ดีกะพี่อี้ก้อพอแล้วล่ะนะ
:กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
o18 ผมสงสารดิว แต่ไม่ได้บอกสักหน่อยว่าให้อี้เลือกดิว อี้จะเลือกใครก็เลือกไป ไม่เกี่ยวไรกะผมนี่นา แต่ด้งเริ่มน่ากลัวอ่ะ ดูจะหวงจะห่วงอี้มากเลย แบบนี้ถ้าอี้รักด้งจริงๆก็คงจะเป็นสุข แต่ถ้าอี้ไม่ได้รักแต่แค่เกรงใจในความรักที่ด้งมีให้ล่ะ ต่อไปจะรู้สึกอึดอัดมั้ยล่ะเนี่ย ดูจะกระดิกตัวไปทำอะไรพ้นสายตาไม่ได้เลย รักของด้งเริ่มเหมือนเป็นการบังคับว่า ฉันดีกับเธอขนาดนี้แล้วจะไม่รักฉันได้ไงฮึ...อะไรประมาณนี้
ปล. ผมไม่ได้อินจนเว่อร์นะ ยังมีสติอยู่ แค่คิดไปในหลายๆด้านเท่านั้น ปกติไม่ชอบอ่านเรื่องแบบนี้เลยนะบอกตรงๆ ชอบอ่านนิยายรักใสๆไร้สติมากกว่า เรื่องรักแรงๆไร้สติเนี่ยไม่ค่อยชอบเลยอ่ะ แต่เผลอมาอ่านได้ยังไงก็ไม่รู้ ว่าจะเลิกอ่านหลายทีแล้วนะ อิอิ
-
โหๆๆๆๆ จ็อคอย่าพูดอย่างนั้นเดะ ผมเสียใจนะเนี่ยะ เอาฤนอ่ยน่า ไหนๆก็หลงมาอ่านแล้ว ต่อให้จบเดะ น๊า
-
:a5: :a5: :a5: :a5: :a5: :a5: :a5: :a5: :a5: :a5: :a5: :a5:
“ ต้งพยายามบอกอี้เค้าหลายครั้งแล้วนะครับว่า ให้ทำงานน้อยๆหน่อย จะได้มีเวลาให้คุณน้าเยอะๆ แต่อี้เค้าสิ ไม่ยอมท่าเดียว นี่ถ้าต้งไม่หางานให้เค้าทำนะ เค้าคงจะต้องวิ่งไปทำที่อื่นแน่นอน ต้งเลยต้องเป็นคนจ้างอี้เค้าเองดีกว่า อย่างน้อยๆ อี้ก้อจะได้อยู่ในสายตาของต้งบ้าง คุณน้าว่าดีไหมครับ “ ต้งนี่นะ ไม่รู้ว่าโผล่มาตอนไหน แต่พอได้ทีก้อรวมหัวกับแม่ของผมรุมผมเลยทีเดียว มันน่าเจ็บใจนัก พูดแล้วยังจะมาทำหน้าเป็นใส่ผมอีก เดี๋ยวเหอะ.....
“ อะไรกันต้ง ไม่ช่วยพูด แล้วจะยังมาซ้ำเติมกันอีก อี้ไปดีกว่า ไม่อยู่ให้ช้ำใจไปกว่านี้หรอก “ ผมแกล้งทำเป็นงอนพวกเค้า แต่ที่จริงไม่หรอก แค่อยากจะแกล้งๆเท่านั้นเอง
“ ลูกคนนี้ ไม่ไหวเลย เห็นทีแม่ต้องฝากต้งดูแลอี้ด้วยแล้วกัน ไม่ไหวๆ แม่คงเลี้ยงไว้ไม่ไหวแล้ว ฝากทีนะ “ ไม่ทันที่ผมจะเดินไปไหนเลย แม่ผมก้อหักหลังผมอีกแล้ว ซ้ำยังมายกผมให้คนอื่นอีก มันใช่ที่ไหนล่ะ ????
“ ไม่รู้เหมือนกันนะครับ คุณน้า ผมเองก้อใช่ว่าจะควบคุมลูกคุณน้าได้ เค้านะ พยศจะตาย จริงไหมครับ “
“ ฮ่าๆๆๆ “
เสียงแม่ของผมกับต้งหัวเราะผมพร้อมกัน จนผมเริ่มงอนจริงๆแล้ว เลยทำทีเป็นเดินออกมาที่สวนข้างๆร้าน ก้อเห็นพ่อของผมกำลังรดน้ำต้นไม้อยู่ ผมเลยเข้าไปไหว้ซะหน่อย พอเงอก้อดีใจครับ ที่ผมกลับมาคราวนี้ เพราะว่าผมกับพ่อไม่ค่อยได้คุยกันเลย จะว่าไปแล้ว ผมจะสนิทกับแม่มากกว่านะครับ เพราะว่า พ่อของผมไปทำงานเมืองนอกตั้งแต่ผมเด็กๆ ผมเลยไม่ค่อยมีความทรงจำกับพ่อเท่าไหร่นัก แต่เราก้อไม่ใช่ว่า ไม่สนิทกันเลยนะครับ จริงอยู่ ที่ผมอาจจะไม่กอด ไม่หอมพ่อ เหมือนกับที่ทำกับแม่ อย่างมากก้อแค่จับมือกันเท่านั้น แต่เราทั้งสองต่างก้อรู้ดีว่า ผมก้อรักพ่อของผมมาก และพ่อผมก้อรักผมมากเช่นกัน
ช่วงเวลาอาทิตย์แรก ที่ผมออกมาอยู่อย่างนี้ โดยในช่วงนี้ที่ต้งหาห้องให้ผมใหม่อยู่นั้น ต้งก้อจะให้ผมพักกับพ่อกับแม่ผมที่บ้านพักรับรองที่ร้านไปก่อน เพราะมันปลอดภัยดี และมีคนอยู่มากมาย ไม่น่าจะมีอะไรเกิดขึ้น ส่วนผมเองก้อรู้สึกดีไม่น้อย ที่เหมือนได้กลับมาบ้านอีกครั้ง โดยที่ผมเองก้อบอกให้ต้งเค้ากลับไปทำงานตามปกติ เลิกตามผมได้แล้ว ผมรู้ว่าเค้าเสียงายเสียการมามากเพื่อผม และตอนนี้ผมก้อไม่ได้เป็นอะไรแล้ว ต้งควรจะกลับไปรับผิดชอบงานของเค้าสักที ตอนแรกต้งก้อไม่ยอม จนผมต้องบังคับต้งถึงยอมไปทำงาน และต้งก้อจะแวะมาหาผมเวลาว่างอยู่เสมอๆ ผมเองก้อทำงานที่ร้านไปเรื่อยเปื่อย จนทุกอย่างในชีวิตผมเริ่มปกติดีแล้ว จนสิ่งที่ผมเฝ้าคิดมานาน ที่ผมกะว่า จะสะสางให้เสร็จ ก้อได้เวลาแล้วที่ผมจะทำมันให้จบๆไปเสียที
สิ่งๆนั้น ที่ผมคิดคือ ผมต้องไปเคลียร์กับพ่อของดิวให้จบ ผมไม่รู้ว่าเค้ารู้เรื่องอะไรมามากน้อยแค่ไหน แต่ผมว่า เค้าควรจะรู้ทุกอย่างจากผมเอง เพื่อที่ว่าจะได้ไม่ต้องค้างคาใจกันอีก มันเป็นการเยียวยาจิตใจผมอีกอย่างนึงคือ ผมต้องตัดความข้องใจกับสิ่งต่างๆ ออกไปจากใจผมให้หมด เพื่อที่ว่าหลังจากนี้ ผมจะเริ่มชีวิตใหม่ เป็นคนใหม่ ที่เข้มแข็ง เพื่อคนที่รักของผมทุกๆคน การะกระทำในครั้งนี้ ผมไม่เคยคิดที่จะบอกใคร เพราะผมรู้ว่า คงไม่มีใครเห็นด้วยกับผม โดยเฉพาะต้ง ต้งต้องค้านหัวชนฝาแน่ๆ แต่ผมก้อคงจะไม่บอกต้งเรื่องนี้หรอก ขอเก็บไว้คนเดียวจะดีกว่า จะเป็นการดีที่สุด
วันนี้ เป็นวันที่ต้งเค้าต้องไปตรวจงานลูกค้า ที่ต่างจังหวัด เย็นๆ ถึงจะกลับมาหาผมที่ร้าน ผมเลยได้ที บอกกับแม่ไปว่า จะแวะไปเยี่ยมพี่มดที่บ้านหน่อย ไม่ได้ไปหาแกนานแล้ว ( ต้งบอกทุกๆคนในบ้านผมว่า ห้ามให้ผมไปไหนคนเดียวต่างหาก ยกเว้นจะมีคนตามไปด้วย ) แม่เลยให้ผมไปกับพี่อ้อ พี่สาวผม ผมก้อตกลง
พอไปถึงบ้านพี่มด ผมก้อเข้าไปทักทายพวกเค้า ซึ่งตอนนี้พี่มดแกหายเป็นปกติดีแล้ว ดูท่าจะแข็งแรงขึ้นด้วย ส่วนพี่นพก้อยังทำงานหนักเหมือนเดิม เพราะว่าช่วงนี้นักเรียนมาสมัครเรียนเยอะมาก จนพี่นพมีแขวะๆผมว่า ถ้าผมไม่ลาออกไปสักคน เค้าคงจะสบายกว่านี้ ผมเองก้อไม่ได้ถือสาคำพูดของพี่เค้านัก จนได้เวลา ผมก้อคิดแผนขึ้นมา โดยที่ผมต้องมีคนช่วย ซึ่งไม่ใช่ใครเลย นอกจากน้องแมน ว่าแล้วผมก้อเดินไปหาน้องแมน เพื่อขอความช่วยเหลือ ซึ่งตอนนี้น้องแมน กำลังตรวจงานนักเรียนอยู่ที่ห้องพักนั่นเอง
“ แมนๆ ว่างเลป่า พี่มีเรื่องรบกวนหน่อย “ ผมทักไปตอนเปิดประตู น้องแมนเห็นผมก้อตกใจไปเหมือนกัน
“ อ้าว พี่อี้ ไปไงมาไงอ่ะ โถๆๆๆ หายไปซะนานแสนนาน ติอต่อก้อไม่ได้ มานี่เลย มาให้แมนหอมซะดีๆ อิอิ “ น้องแมนทำหน้าทะเล้น แล้วจะโผเข้ากอดผมให้ได้ แต่ผมก้อเอามือดันน้องเค้าไว้ก่อน
“ น้องแมน ตอนนี้ไม่ใช่เวลาเล่น พี่ต้องการให้แมนช่วย “ ผมพูดจริงจัง จนน้องแมนต้องปรับสีหน้า มาฟังผมอย่างตั้งใจ
“ พี่อี้มีอะไรจะให้แมนช่วยเหรอครับ บอกมาเลย แมนทำให้ได้ทุกอย่าง “ น้องแมนพูดอย่างจริงจังเช่นกัน
“ คืออย่างนี้นะแมน ไม่มีอะไรมากหรอก พอดีพี่มีธุระต้องไปข้างนอกอ่ะ แต่แม่พี่เค้าดันให้พี่อ้อมาเฝ้า พี่เลยไปไหนไม่ได้ซะที พี่อยากให้แมนนะ ช่วยเบนความสนใจพี่อ้อหน่อย ประมาณว่า แมนให้พี่อ้อไปช่วยทำกับข้าวก้อได้ แล้วถ้าพี่อ้อถามหาพี่ก้อบอกว่า พี่มาพบปะพูดคุยกับนักเรียนด้านบนอยู่ โดยที่แมนอย่าให้พี่อ้อขึ้นมาหาพี่เด็ดขาดเลยนะ รู้ไหม พี่ไม่รบกวนนานหรอก แค่ สอง สาม ชั่วโมง พอไหวไหม หรือถ้า ไม่มีทางอื่นแล้ว แมนก้อพาพี่อ้อไปที่อื่นก้อได้ อ้างนั่นอ้างนี่ไปเลย ทำยังไงก้อได้ ให้ดึงความสนใจพี่อ้อออกไปสัก สอง สามชั่วโมง ทำได้เปล่า “
น้องแมนดูงงๆ กับผมนัก เหมือนจะสงสัยว่า ผมคิดจะทำอะไรกันแน่
“ พี่อี้จะไปไหนอ่ะ จะทำอะไร ทำไมต้องแอบไปด้วย มีอะไรหรือเปล่า ให้แมนไปเป็นเพื่อนไหม แมนเป็นห่วงอ่ะ ถ้าพี่อี้ไปคนเดียว แมนไม่ไว้ใจอ่ะ เดี๋ยวพี่อี้เป็นอันตราย นะครับ ให้แมนไปด้วย “
-
รออ่านนะครับ
-
:เฮ้อ: อี้นี้สุดยอดจริง เป็นคนที่ขยันหาเรื่องเข้าตัวได้สมำเสมอจริง
เรื่องบางเรื่องไม่ต้องเคลียร์ให้ถึงที่สุดก็ได้ ไปหาเค้าเรื่องก็ยิ่งยึดเยื้อ
หรือว่าอี้ต้องการแก้แค้น หากไม่ก็น่าจะปล่อยให้เวลามันสมานแผลไป
ใครทำกรรมอะไรก็คงได้กรรมตามนั้น แล้วคิดว่าดิวคงไปคุยกับพ่อเค้าแล้วก็อาละวาดไปเรียบร้อยแล้ว
ไปหาเค้าถึงถิ่น มีแต่อันตราย แล้วเรื่องก็ยืดเยื้อ คนที่รักและหวังดีรู้เข้าก็คงเสียใจ น่าจะคิดถึงคนที่รักเราให้มากกว่าคนที่คิดจะทำร้ายเรานะ
ถ้าอี้ต้องการเคลียร์จริงและเห็นแก่ความรักของต้ง ก็ควรอธิบายให้ต้งเข้าใจ และถ้าอี้ยืนยันจะไป ก็ควรให้ต้งไปด้วย เพราะอย่างไรต้งก็คงรู้ว่าขัดอี้ไม่ได้ ไปด้วยน่าจะดีกว่า
อันนี้เป็นความเห็นส่วนบุคคลนะ เรื่องราวต่างๆ มันคงจะเกิดขึ้นไปแล้ว ก็มารอฟังผลกันต่อไป
-
ช่วงนี้ดิวหายไปไหนนะ หรือยอมตัดใจจากอี้แล้ว ?
อี้ไปหาพ่อของดิว คงไม่เจออะไรที่แย่ๆอีกนะ :เฮ้อ:
-
จะแกว่งเท้าหาเสี้ยนทำไมอีกนะ อี้ขยันหาเรื่องใส่ตัวจริงเลย
-
วันนี้คงยังไม่ได้ลงต่อนะคับ เพราะว่ามาทำงานต่างจังหวัดถ้าไม่ติดอะไรดึกๆ นะมาลงให้นะคับ
-
ขยันหาเรื่องเน๊าะ คนเรา วางแผนหลบหนีได้เป็นฉากๆเลยทีเดียวเชียว o18
-
หวัดดีคับคุนอเล็กซี่ พีๆทุกคน เมือวานนั่งอ่านทั้งวัน ทั้งคืน ไมได้หลับไม่ได้นอน :z3: :z3:
คุณอี้นี่ก้อขยันหาเรื่องใส่ตัวจิมๆ :เฮ้อ: :เฮ้อ:
ผมเชียร์ดิวคับ อิอิ
ถึงจะร้ายก็เชียร์ :mc4: :mc4:
-
แอบติดตามอย่างลับๆเพราะชอบเรื่องนี้มากๆ(*-*)
:z1:
-
:m16: อ่านะ ตอนนี้เรื่องมันสงบแล้วอ่ะ แล้วก็อีกฝ่ายเค้าก็ไม่มายุ่งด้วยแล้วนะ
อย่างนี้เค้าเรียกจิตใต้สำนึกมันเรียกร้องอะเปล่า
เรียกร้องว่ายังรักดิวอยู่แต่พยายามทำใจให้เกลียดอะค่ะ
-
...ไม่ว่าหญิง หรือชาย...ก็รัก..คนเลวๆๆ...ยังใช่ได้อยู่นะแล้วก็เป็นจริงด้วยเพราะรักคนดี แล้วมัน..จืดชืด
...ไม่รู้อี้คิดยังไง จะไปคุ้ยกองไฟให้มันลุกโชนขี้นอีก ไฟมันดับไปแล้วก็ปล่อยมัดมอดไปเถอะ
...เออ แต่ถ้าไม่คุ้ยมันก็ไม่มีเรื่องมาให้เราอ่านต่อสิวะ Alex..ie จ๊ะเจ้าของเรื่องเค้าเข้ามาอ่านเม้นบ้างปล่าวเนี่ย :L2:
-
ไม่รู้ดิ่ แต่กลัวอี้โดนพ่อไอ้ดิวปล้ำอ่ะ ถ้าจบแบบแฮบปี้ ดิวกะอี้คงมีความสุข เพราะถึงยังไงมันก็รักกันแต่ถ้า....
โอ๊ยไม่อยากจะคิดกลัวเหลือเกิ๊นหักมุมเนี่ย
-
รอลุ้นๆๆ
-
เดาไม่ถูกเลยว่าพ่อดิวจะทำยังไง หวังว่าทุกอย่างจะจบลงด้วยดี :z3:
-
ขอเดานะจ๊ะ...
อี้ถูกพ่อดิวทำร้าย ดิวมาช่วยไว้ทัน แต่บอบช้ำหนัก ดิวถูกตัดออกจากกองมรดก
อี้สงสารและเห็นใจดิว จึงกลับมารักกันใหม่....สดใส ซาบซ่าส์
:เฮ้อ: เหลือก็แต่น้องต้งของพี่...เป็นคนดีที่ถูกลืม !
ได้แต่มองตาปริบ ๆ เห็นคนที่ตนเองรักล้นเหลือ มีความสุขกับคนที่เคยทำร้ายมาก่อน
มันช่าง....เหลือเกิน เฮ้อ! อีกที
-
ไม่รู้สิบอกไม่ถุกอ่ะเหมือนอี้จะรักดิวแต่ก็รู้ว่าถ้าอยู่ด้วยกันจะมีปัญหา น้าเนตรจะพอทำอะไรได้บ้างมั้ยล่ะนิ เฮ้อ
พ่อไอ้ดิวมันก็ถุกใจอี้อยู่แล้วนิ หวังว่าตอนจบอี้คงไม่ตายนะ ภาวนา ฮ่าๆๆ
-
หวัดดีค่ะ
พอดีเพิ่งหลงเข้ามาอ่าน อิอิ
กว่าจะตามทันเล่นเอาเหนื่อยเหมือนกัน
ไม่แน่ใจว่ากี่วัน แต่เนื้อหาเยอะมากๆ
อาศัยช่วงปิดเทอม เลยมีเวลามากหน่อย
แต่ก็แอบๆแม่อ่านเพราะ อ่านตอนดึกๆค่ะ
..........
ไม่รู้ทำไม ยังเชียร์ดิวอยู่
ถึงแม้เค้าทำร้ายอี้
เพราะเค้าชื่อเหมือนเรามั้ง เอ้ย ไม่เกี่ยว
แต่สงสารดิวอ่ะ
ตอนนี้สงสัยใกล้บ้าแล้วมั้ง
-
อย่าหาเรื่องใส่ตัวอีกเลยอี้ :เฮ้อ: :เฮ้อ:
แค่นี้ต้งก็เหนื่อยจะแย่แล้ว :เฮ้อ: :เฮ้อ:
ฮ่วย!!!! :เฮ้อ: :เฮ้อ:
-
หง่ะ อี้ม่ะได้หาเรื่องนะคับ แต่มันจำเป็นจริงๆ เฮ้อออออ และวันนี้คงม่ะได้ลงต่อนะคับเนื่องจากมาทำงานที่ดอย อินเตอร์เน็ตฮ่วยม๊ากกกก ขอบอกเอไอเอส ไม่ครอบคลุมเสมอไป รอหน่อยนะคับอาจจะ สองวันถึงจะกลับ เซงงงงงงจิต
มเน็ตไ
ออ
-
จ้า รอจ้า
-
:a5: :a5: :a5:
แอ๋ อีก2 วันหรอ
ไม่เป็นไรคับ รอได้ :mc4: :mc4:
มาต่อเร็วๆน่ะ เป็นกำลังใจให้คับ :bye2: :bye2:
-
o22 o22 o22 o22 o22 o22 o22 o22 o22 o22 o22 o22
น้องแมนดูงงๆ กับผมนัก เหมือนจะสงสัยว่า ผมคิดจะทำอะไรกันแน่
“ พี่อี้จะไปไหนอ่ะ จะทำอะไร ทำไมต้องแอบไปด้วย มีอะไรหรือเปล่า ให้แมนไปเป็นเพื่อนไหม แมนเป็นห่วงอ่ะ ถ้าพี่อี้ไปคนเดียว แมนไม่ไว้ใจอ่ะ เดี๋ยวพี่อี้เป็นอันตราย นะครับ ให้แมนไปด้วย “
“ แมนไม่ต้องไปกับพี่หรอก พี่ดูแลตัวเองได้ ไม่ต้องเป็นห่วงนะ ที่พี่ต้องการคือ แมนก้อแค่ถ่วงเวลาพี่อ้อไว้ก้อพอ นะ แมน แล้วพี่จะเล่าให้ฟังทีหลัง แต่ตอนนี้ พี่ขอก่อนนะ แมนทำให้พี่ได้ไหม “
น้องแมนดูครุ่นคิดอยู่สักพัก ผมเองก้อลุ้นว่าน้องแมนจะช่วยผมไหม จนในที่สุดน้องแมนก้อพูดขึ้น
“ ถ้าพี่อี้จะให้แมนช่วย ก้อได้ครับ แต่พี่อี้ต้องให้แมนไปด้วย ไม่งั้นแมนไม่ยอม ตกลงไหมครับ “ น้องแมนยื่นข้อเสนอ
“ อ้าว แล้วถ้าแมนไปกับพี่ ใครจะกันพี่อ้อออกไปละ ไม่เป็นไรหรอกแมน แมนช่วยพี่แค่นี้ก้อพอ “ ผมยังค้านต่อ
“ ไอ้เรื่องกันพี่อ้อ ไม่อยากหรอก เดี๋ยวแมนบอกแม่แมนเองว่า แมนจะไปทำธุระกับพี่อี้ โดยที่ไม่บอกให้พี่อ้อรู้ เพื่อเป็นการเซอร์ไพรส์ อะไรสักอย่าง จากนั้น เราก้อแอบไปทำธุระกันไง นะครับ บอกตรงๆว่าแมนไม่ไว้ใจเลยนะ ถ้าพี่อี้จะไปคนเดียว ผมรู้สึกแปร่งๆอ่า แมนว่ามันต้องมีอะไรแน่ๆ นะๆๆๆ ให้แมนไปด้วนะครับ มีอะไรจะได้ช่วยกันไง ถ้าไม่ให้แมนไปละก้อ แมนไม่ช่วยพี่อี้จริงๆนะ แล้วแมนก้อจะไปบอกพี่อ้อด้วยว่า พี่อี้จะหนีไปที่อื่น เอางี้ไหมล่ะ “ นั่นไงละ น้องแมนคนดีของผม แบล็คเมล์ผมจนได้ ผมคงไม่มีทางเลือกแล้วสินะ เอาว่ะ เป็นไงเป็นกัน ดีเหมือนกัน ผมจะได้มีเพื่อนไป
“ โอเคๆๆ ตกลงตามนั้น ไปจัดการเดี๋ยวนี้เลยนะ เวลาพี่มีไม่เยอะ พี่จะรออยู่นี่นะ ถ้าเรียบร้อยแล้ว มาเรียกพี่ด้วย “
ว่าแล้วน้องแมนก้อรีบลงไปหาพี่อ้อทันที ผมเองก้อคิดว่า ต่อจากนี้ผมต้องทำอะไรบ้าง ต้องคิดให้รอบคอบ หาวิธีเอาตัวรอดทุกรูปแบบ อย่าให้เป็นเหมือนเมื่อก่อน เพราะว่า อะไรก้อเกิดขึ้นได้ทั้งนั้น ผมต้องไม่ประมาท แล้วก้อไม่นานนัก น้องแมนก้อขึ้นมาหาผม แล้วบอกว่า ทุกอย่างเรียบร้อยแล้ว ตอนนี้พี่อ้อ กับพี่มด กำลังไปซื้ออาหารมาทำกับข้าวกัน โดยที่แมนบอกว่า ผมสอนหนังสืออยู่กับแมนด้านบน และไม่อยากให้ใครรบกวน ( เป็นข้ออ้างที่ไร้เหตุผลมากๆ แต่ตอนนั้นน้องแมนบอกว่าคิดอะไรไม่ออก ใช้ๆข้ออ้างนี่ไปก่อน คิดว่าพี่อ้อคงเชื่อ แล้วก้อเชื่อจริงๆด้วย )
พอทางสะดวกแล้ว ผมกับน้องแมนก้อรีบออกเดินทางไปยังจุดหมายทันที จุดหมายของผมในที่นี้คือ บริษัทของคุณประวิทย์ พ่อของไอ้ดิวนั่นเอง วันนี้เป็นวันศุกร์ พนักงานในบริษัทจึงทำงานกันยุ่งๆนิดหน่อย เลยไม่ค่อยได้มีคนสังเกตการณ์มาของพวกผมเท่าไหร่นัก ผมบอกประชาสัมพันธ์ว่า มาติดต่องานกับเลขาคุณประวิทย์ โดยบอกไปว่า ไม่ได้แจ้งล่วงหน้า และมาจากบริษัท.... ซึ่งผมแอบอ้างบริษัทของน้าเนตรนั่นเอง มันเป็นเครือเดียวกัน แต่คนละสายงาน รู้สึกว่าเลขาของคุณประวิทย์จะงงๆเหมือนกัน แต่ก้อยอมให้ผมเข้าพบ พอผมเดินมาถึงหน้าห้องของคุณประวิทย์แล้ว เลขาก้ออึ้งไปเล็กน้อยที่เห็นผมมายืนอยู่ตรงนั้น แล้วเธอก้อเดินเข้ามาพูดกับผม
“ เอ่อออ คุณใช่ไหมค่ะที่มาจากบริษัท.... ตกลงจะมาติดต่อเรื่องอะไรค่ะ “ หล่อนพูดขึ้นมาอย่างหวาดๆ
“ ไม่ใช่หรอกครับ ผมแอบอ้างเอา ไม่งั้นคุณคงไม่ยอมให้ผมเข้ามาพอหรอก ที่จริงแล้ว ผมจะมาพบเจ้านายคุณต่างหาก ไม่ทราบว่าพอจะขอเข้าพอได้ไหม ผมรบกวนเวลาไม่นานหรอกครับ “ ผมตอบไปอย่างสุภาพ
“ เอ่ออออ คือ ท่านประธานมีนัดกับลูกค้าต่างชาติอยู่ ต้องรอสักครู่นะค่ะ ถึงจะเข้าพบได้ “ ท่าทีหล่อนก้อยังกลัวๆอยู่
“ ได้สิ ทำไมจะรอไม่ได้ละ งั้นผมนั่งรอตรงนี้แล้วกัน “
ว่าแล้วผมก้อไปนั่งรอกับน้องแมนที่โซฟาใช้รับรองแขกด้านตรงข้ามกับเลขาสาวคนนั้น ระหว่างที่รอ น้องแมนก้อถามผมว่า ตกลงมันเรื่องอะไรกันแน่ ผมเองก้อได้บอกว่า รอให้ทุกอย่างมันจบก่อน ผมถึงจะเล่าให้ฟังทุกอย่าง ตอนนี้สมาธิผมจดจ่ออยู่กับการได้คุยกับคุณประวิทย์เท่านั้น ผมนั่งรออยู่ตรงนั้นประมาณ 10 นาที ก้อมีคนเดินออกมาจากห้องคุณประวิทย์ จากนั้นเลขาคนนั้นก้อเดินเข้าไปในห้องคุณประวิทย์ สงสัยจะไปรายงานเค้าว่า ผมมาขอพบ แล้วหล่อนก้อเดินออกมาหาผม แล้วเชิญผมเข้าไปในห้อง ผมก้อเดินไป แต่ให้น้องแมนนั่งรออยู่ด้านนอก เพราะว่า เรื่องนี้ ผมต้องเคลียร์ ตัวต่อตัว กับเค้า
พอผมเดินเข้าไปในห้อง ก้อเห็นคุณประวิทย์นั่งหน้าเครียดรอผมอยู่แล้วที่เก้าอี้ เค้าจ้องมองผมเหมือนกับอยากจะฆ่า อยากจะแกงผมด้วยซ้ำ แต่ในเวลานี้ ชีวิตของผม ไม่มีอะไรจะต้องกลัวแล้ว
“ ชั้นเตือนแกแล้วใช่ไหมว่าให้เลิกยุ่งกับลูกชายชั้น แล้วนี่แกต้องการอะไรกันแน่ มันมีอยู่ช่วงนึงนี่ ที่เรื่องมันกำลังจะไปได้ดีอยู่แล้ว เพราะว่าดิวก้อกำลังจะหมั้นกับคนที่คู่ควร จู่ๆ มันก้อมาหายตัวไปดื้อๆ ล่มงานหมั้น ทิ้งงานที่ทำ แล้วแกก้อมาหายตัวไปอีก พอมันกลับมา มันก้อเหมือนคนไม่มีชีวิตชีวา เหมือนซากศพ นี่มันยังไงกันแน่ ทุกอย่างมันเป็นเพราะแกใช่ไหม บอกมาสิว่าแกต้องการอะไร หรือว่าต้องการเงิน รอบนี้แกบอกมาเลยว่าจะเอาเท่าไหร่ ชั้นจ่ายไม่อั้น เพื่อแลกกับอิสรภาพของลูกชายชั้นคือมา ว่ามาเลย จะเอาเท่าไหร่ “ คุณประวิทย์ตะโดกนเสียงดังลั่น เหมือนเป็นการข่มขวัญผม แต่ผมมไกลัวหรอก
“ ก่อนอื่นที่ท่านจะถามว่าผมต้องการอะไร ผมอยากให้ท่านรู้ว่า ผมเจออะไรมาบ้าง จากการกระทำต่างๆของท่าน “ ผมตอบไปเสียงเรียบ เหมือนไม่ได้เกรงกลัวเค้าเลย
-
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
ดีใจม๊ากกกกกกกกกกกกกก
ในที่สุดเอไอเอสก้อทำสำเร็จ
ทำงานได้แล้ววววววววววววววว
เชิญอ่านได้เลยครับ
-
สู้ๆนะครับ
รออ่านครับ
-
:z1: :z1: :z1:
เย่ๆ มาแล้ว
บอกไปเลยคับ คุณอี้ จัดการกับตัวต้นเหตุไปเลยคับ ส่วนยัยหลิง หลิง ต้องเอาไปฆ่าหมกป่า :fire: :fire:
มาต่อนะคับคุณอเล็กซี่ :L2: :L2:
-
วู้วววววววววววววววววววววววววววววววววววววววว
ซู้ดยอดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
(คนแต่งนะครับ แต่ตัวละคร สู้ๆ)
-
สงสารดิว สงสารอี้ เรื่องร้ายๆก็มีสาเหตุมาจากพ่อของดิว :เฮ้อ:
เมื่อไหร่พ่อของดิวจะยอมทิ้งทิฐิ ซะทีนะ
-
พี่อี้จัดการ :beat:
คุณพ่อค๊ะสังเกตุคุณลูกได้ถึงขนาดนี้ ยังไม่รู้ตัวอีกหรือค๊ะว่า ตัวเองเป็นต้นเหตุ :angry2:
-
:z6: :z6:
พ่อดิวทำตัวไม่เป็นผู้ใหญ่เลย
-
เบื่อพ่อพี่ดิวจิง ... อะไรนักหนา :z6: :z6: :beat: :beat: :beat:
-
รอค่ะ
-
:L2: :L2: :L2:
รอค่ะ
รอ
เป็นกำลังใจให้เสมอ
อ่านแล้วเศร้าอ่ะ
หลังจากที่ขยันอ่านมาหลายวัน
ในที่สุดก็อ่านทัน
หลังจากที่แอบเป็นแฟนคลับลึกลับอยู่ในมุมมืด
หุหุ
เอาใจช่วยค่ะ
-
:call: :call: :call: :call:
เมื่อคืนเก็บไปฝันด้วยอ่ะพี่
ฝันว่าดิวอภัยให้อี้ และอยู่ด้วยกันอย่างสันสุข (แล้วคุงต้งอ่ะ-*-)
มาต่อน่ะคับ รอจนหนังเริ่มเหี่ยวแหล่ว :seng2ped: :seng2ped:
-
รีบนคับต้องบอกว่า อี้ให้อภัยดิวสิคับ อิอิสงสัย อินจนเบลอ เอาไว้พรุ่งนี้จะมาต่อให้นะคับ ตอนนี้ไม่สะดวกเท่าไหร่ กำลังเดินทางกลับ กทม รอหน่อยนะคับ
-
:call: :call: :call: :call:
เมื่อคืนเก็บไปฝันด้วยอ่ะพี่
ฝันว่าดิวอภัยให้อี้ และอยู่ด้วยกันอย่างสันสุข (แล้วคุงต้งอ่ะ-*-)
มาต่อน่ะคับ รอจนหนังเริ่มเหี่ยวแหล่ว :seng2ped: :seng2ped:
ไม่อาวววว เค้าอยากให้ได้อยู่กะ ต้ง ต้งดีกับอี้มากกแถมเป็นคนที่รักอี้มากเหมือนกัน
ต้งดีที่หนึ่งเลยนะอี้
-
^
เห็นด้วยกับรีบน....อย่างแรง
หึหึ
ใครไม่รับรักต้ง ก็ไม่เป็นไร
เดี๋ยวผมจะเป็นคนปลอบใจต้งเอง :L1: Love you,ต้ง
จุ๊บจุ๊บ :จุ๊บๆ: ต้ง
-
:beat: :beat: :beat: :beat: :beat: :beat: :beat: :beat: :beat: :beat: :beat: :beat: :beat: :beat:
“ ชั้นเตือนแกแล้วใช่ไหมว่าให้เลิกยุ่งกับลูกชายชั้น แล้วนี่แกต้องการอะไรกันแน่ มันมีอยู่ช่วงนึงนี่ ที่เรื่องมันกำลังจะไปได้ดีอยู่แล้ว เพราะว่าดิวก้อกำลังจะหมั้นกับคนที่คู่ควร จู่ๆ มันก้อมาหายตัวไปดื้อๆ ล่มงานหมั้น ทิ้งงานที่ทำ แล้วแกก้อมาหายตัวไปอีก พอมันกลับมา มันก้อเหมือนคนไม่มีชีวิตชีวา เหมือนซากศพ นี่มันยังไงกันแน่ ทุกอย่างมันเป็นเพราะแกใช่ไหม บอกมาสิว่าแกต้องการอะไร หรือว่าต้องการเงิน รอบนี้แกบอกมาเลยว่าจะเอาเท่าไหร่ ชั้นจ่ายไม่อั้น เพื่อแลกกับอิสรภาพของลูกชายชั้นคือมา ว่ามาเลย จะเอาเท่าไหร่ “ คุณประวิทย์ตะโดกนเสียงดังลั่น เหมือนเป็นการข่มขวัญผม แต่ผมมไกลัวหรอก
“ ก่อนอื่นที่ท่านจะถามว่าผมต้องการอะไร ผมอยากให้ท่านรู้ว่า ผมเจออะไรมาบ้าง จากการกระทำต่างๆของท่าน “ ผมตอบไปเสียงเรียบ เหมือนไม่ได้เกรงกลัวเค้าเลย
“ ทำอะไร ชั้นไปทำอะไร ไหนแกลองบอกมาสิ “
“ ก้อไอ้แผนการของท่าน ที่ร่วมมือกับหลิง หลิงไงครับ ที่หมายว่าจะแบล็คเมล์ผม ผมขอบอกก่อนนะครับว่า แผนนั้นสำเร็จด้วยดี หลังจากที่เค้ารู้ เค้าก้อเกลียดผมเลยทันที ทุกอย่างมันเป็นอย่างที่ท่านต้องการ “ ผมพูดออกไป
“ แผนอะไร ชั้นไม่รู้เรื่อง แกอย่ามาใส่ความชั้นนะ รู้ไว้ด้วย เรามันคนละระดับกัน “ คุณประวิทย์ตะคอกใส่ผมเสียงดัง
“ ผมรู้ว่าผมมันคนละระดับกับท่าน แต่จิตใจผมนะ คงไม่ต่ำไปกว่าสิ่งที่ท่านทำหรอก ผมรู้ว่าผมเป็นยังไง และผมก้อยอมรับทุกการกระทำของผม เปรียบกับท่าน ที่ทำตัวเยี่ยงกับพวกเดนมนุษย์ ลอบแทงข้างหลังคนอื่น เพื่อให้ได้สิ่งที่ตัวเงอต้องการ อย่างนี้เหรอ ที่ท่านเรียกตัวเองว่า คนชั้นสูง “ ผมตอบกลับไปอย่างเผ็ดร้อย จนคุณประวิทย์ ยืนขึ้นแล้วตบโต๊ะเสียงดัง ปัง !!!
“ แกอย่ามาปากดี ชั้นว่า ไอ้สิ่งที่แกโดนไอ้ดิวมันรังเกียจนะ มันก้อสมควรดีอยู่หรอก ที่จริงแล้ว ที่แกเจอมันยังน้อยไปด้วยซ้ำ จะบอกให้ นี่ชั้นยังปราณีนะ เห็นว่าเป็นคนโปรดของเมียชั้นหรอก ไม่งั้น เธออาจจะไม่มีโอกาสได้มายื่นด่าชั้นอย่างนี้หรอก จำไว้ “
“ ท่านรู้ด้วยเหรอว่าผมเจออะไรมาบ้าง จากการกระทำของท่าน และลูกชายของท่าน “ ผมถามกลับไป
“ รู้สิ จะอะไรล่ะ ก้อไอ้ดิวมันก้อได้รู้สักทีไงว่า แกมันเป็นคนเห็นแก่เงิน และเลวทรามแค่ไหน จะว่าไปแล้ว มันก้อไม่ได้อะไรมากมายนี่ แค่ไอ้ดิวมันเกลียดแก มันเลิกรักแกแล้ว แล้วมันก้อใช้งานแกเยี่ยงทาส เป็นการตอบแทน ทำไม มันเหมือนมีอะไรมากกว่านั้นเหรอ แต่ชั้นไม่ได้อยากรู้หรอกว่าแกโดนอะไรมาบ้าง ชั้นอยากรู้แค่ว่า หลังจากก่อนวันหมั้นอ่ะ แกไปทำอะไรไอ้ดิว มันถึงได้เปลี่ยนไปอย่างนั้น รู้ไว้ซะด้วยว่า ต่อไปนี้ชั้นจะไม่ปราณีแล้ว เข้าใจไหม “ คุณประวิทย์วางท่าเหมือนกับจะเข้ามาทำร้ายผม แต่ผมก้อยืนนิ่งอยู่อย่างนั้น ประจัณหน้ากันไปสิ ตอนนี้ ใครผมก้อไม่กลัวทั้งนั้น
“ ฟังก่อนสิครับว่าผมเจออะไรมาบ้าง หลังจากที่แผนของท่านสำเร็จ หลังจากวันนั้น ผมไม่รู้นะครับว่า ดิวเค้าไปรู้เรื่องที่ท่านกับหลิง หลิง ได้สร้างกันขึ้นมาเพื่อให้ดิวเชื่อนั้น แต่มีอยู่วันนึง เราก้อไปทำงานกันปกติ จากนั้นจู่ๆเค้าก้อโปะยาสลบผม แล้วเค้าก้อขืนใจผมอย่างทารุณเยี่ยงสัตว์เดรัจฉาน ครั้งแล้วครั้งเล่า “ ผมเล่าอย่างไม่สะทกสะท้าน เพราะว่าตอนนี้ผมเริ่มเข้มแข็งขึ้นแล้ว ผมพร้อมที่จะชนกับทุกปัญหาที่จะเข้ามาในชีวิตผม
“ ...................... “ คุณประวิทย์อึ้งไปทันทีที่ได้ยินผมพูดไปอย่างนั้น แล้วผมก้อเล่าต่อ
“ ตอนนั้นผมไม่รู้หรอกนะ ว่าผมไปทำอะไรให้เค้าเสียใจนัก เค้าบอกว่า ผมได้ทำลายความรักของเค้าที่มีต่อผมอย่างหมดสิ้น ผมได้หักหลังเค้า ผมงงว่าผมไปทำอะไรให้เค้า แต่เค้าก้อไม่เคยอธิบาย จากนั้น ไม่เพียงแต่เค้าจะใช้งานผมหนักเท่านั้น เค้ายังไม่ยอมปล่อยให้ผมเป็นอิสระ ทั้งยังทำการขืนใจผมต่อมา ทุกๆวัน จนความรู้สึกของผมมันได้ตายไปแล้วในช่วงนั้น เค้าพร่ำบอกว่า สิ่งที่ผมทำกับเค้า มันยังน้อยกว่าสิ่งที่เค้าได้รับ เค้าไม่รู้หรอกว่า ผมรู้สึกยังไง ที่โดนคนที่ตัวเองรัก ทำร้ายแบบที่เราไม่แม้แต่จะรู้เลยว่า เราได้ทำผิดอะไร” ผมหยุดพูดไปนิดนึง เพื่อพยายามสะกดกลั้นน้ำตาเอาไว้ จากที่ผมพยายามจะเข้มแข็ง แต่ตอนนี้ ผมเริ่มไม่ไหวแล้ว
“ ผมยอมรับว่า ผมเคยรักเค้ามาก แต่พอผมมาเจอแบบนี้ ผมไม่รู้เลยว่า ตัวเองรู้สึกยังไงกับเค้ากันแน่ ผมเฝ้าแต่บอกตัวเองว่า ชาตินี้ชาติไหน ผมก้อจะไม่มีวันให้อภัยเค้าอีก เพราะเค้าได้ทำลายชีวิตผมลงกับมือของเค้าเอง แต่ไม่ใช่ว่าผมจะยอมเค้าไปทั้งหมดนะ แต่ทุกครั้งที่ผมต่อสู้ เค้าก้อจะใช้กำลังบังคับผม ทุบตีผม เหมือนผมไม่ใช่คน ผมหมดอาลัยตายอยาก ไม่แม้แต่จะคิดต่อสู้ หรือป้องกันตัวเองอีก มันเป็นความรู้สึกที่ว่า ผมไม่อยากรับรู้อะไรอีกแล้ว ผมรอวันที่ผมจะหมดลมหายใจก้อเท่านั้นเอง “ ผมหยุดพูดอีกที ตอนนี้น้ำตาผมเริ่มไหลออกมาแล้ว โดยที่ผมไม่สามารถหยุดได้
“ เค้าก้อกระทำการต่ำช้ากับผมเรื่อยมา โดยมีหลิง หลิง เป็นคนคอยยุให้เค้าต้องทำร้ายผมหนัก จนวันก่อนวันหมั้น ผมทนไม่ไหวแล้วที่จะต้องโดนอย่างนี้อีก ผมสู้กับหลิง หลิง และได้ทำร้ายหล่อนไป จากนั้น ผมก้อคิดจะหนี แต่ไอ้ดิว มันงัดเอาไม้เด็ดมา มันบอกว่า มันจะเอารูป เอาคลิปที่มันได้เคยขืนใจผมไว้ ไปให้แม่ผมดู แล้วจะไปเผยแพร่ในอินเตอร์เน็ต มันขู่ผมว่า ถ้าผมไม่มาหามันทันที แม่ผมจะรู้เรื่องนี้ทันที ผมก้อต้องทำตามที่มันสั่ง ไม่อย่างนั้นแล้ว แม่ผม คนที่ผมรักและแคร์ที่สุด อาจจะเสียใจมากๆก้อได้ ผมเลยยอมหมันย่ำยีอีกครั้ง ซ้ำยังโดนทุบตีอย่างหนัก จนผมหมดสติไป “ ผมหยุดเช็ดน้ำตาอีกที แล้วเหลือบไปมองมองหน้าคุณประวิทย์ ที่ตอนนี้ ยืนอึ้ง นิ่ง เหมือนคนไม่มีวิณญาณ เค้าควรจะได้รู้เรื่องจริงๆซะที
:z13:
-
รออ่านนะครับ
-
แล้วพ่อของดิวจะรับผิดชอบหรือเปล่าเนี่ย
-
ดีจิ ดิวจะได้กลับมาแบบโอโม่ ซะที
-
o13 o13 o13 o13 o13 o13
ขอบคุณที่ตามอ่านเสมอมานะครับ
ช่วงนี้เค้ามีโหวตเซ็งเป็ดอวอร์ดอ่ะครับ
ใครที่ชอบเรื่องไหน ก้อแวะเข้าไปโหวตให้กำลังใจคนเขียนกันบ้างนะครับ
ของผมมีติดไปสองรางวัล ไม่ได้คาดหวังหรอกครับ
แค่มีชื่อติดก้อดีใจตายแล้วครับ
ไว้คุยกันใหม่นะครับ อิอิ
-
จิ้มโดนตรงใหนไม่รู้นะครับ
-
น้อยจังอ่ะ ขอเยอะๆหน่อยยย
รออยุ่ๆๆ จ้า
:z3: :z3: :z3:
-
:sad4:
เศร้า
เจ็บ
=
รอ !!!
-
ิอ๊ากกกกกกกก ค้างงงง!!! :pighaun:
-
พ่อ...ลูก นิสัยเหมือนกันไม่มีผิด
-
:m15:
-
:really2:
พ่อ....จะแก้ตัว...ไถ่บาป
แทนลูกชายงั้นเหรอ
ง่ายไปมั้ยนั่น หุหุ
:z2:
ขอบคุณครับ อเล็กซี่
-
:z3: :z3: :z3: :z3: :z3:
:angry2: :angry2: :angry2: :angry2: :angry2:
“ เค้าก้อกระทำการต่ำช้ากับผมเรื่อยมา โดยมีหลิง หลิง เป็นคนคอยยุให้เค้าต้องทำร้ายผมอย่างหนัก จนวันก่อนวันงานหมั้น ผมทนไม่ไหวแล้วที่จะต้องโดนอย่างนี้อีก ผมสู้กับหลิง หลิง และได้ทำร้ายหล่อนไป จากนั้น ผมก้อคิดจะหนี แต่ไอ้ดิว มันงัดเอาไม้เด็ดมา เค้าบอกว่า เค้าจะเอารูป เอาคลิปที่มันได้เคยขืนใจผมไว้ ไปให้แม่ผมดู แล้วจะไปเผยแพร่ในอินเตอร์เน็ต เค้าขู่ผมว่า ถ้าผมไม่มาหาเค้าทันที แม่ผมจะรู้เรื่องนี้ทันที ผมก้อต้องทำตามที่เค้าสั่ง ไม่อย่างนั้นแล้ว แม่ผม คนที่ผมรักและแคร์ที่สุด อาจจะเสียใจมากๆก้อได้ ผมเลยยอมให้เค้าย่ำยีอีกครั้ง ซ้ำยังโดนทุบตีอย่างหนัก จนผมหมดสติไป “ ผมหยุดเช็ดน้ำตาอีกที แล้วเหลือบไปมองมองหน้าคุณประวิทย์ ที่ตอนนี้ ยืนอึ้ง นิ่ง เหมือนคนไม่มีวิณญาณ เค้าควรจะได้รู้เรื่องจริงๆซะที
“ ยังไม่จบหรอกนะ พอผมฟื้นขึ้นมา มันก้อเรียกต้ง และพี่กรณ์ ให้มาดูสภาพของผม ที่มันได้ทำการเยี่ยงสัตว์ไว้ และบอกให้พวกเค้ารับรู้ว่า ผมเลว ต่ำช้ายังไง ผมเองก้ออยากรู้เหมือนกัน ว่าผมได้ทำอะไร ที่เค้าคิดว่า ผมได้ทำร้ายจิตใจเค้าไปบ้าง พูดๆไปสักพัก เค้าก้อบอกถึงสิ่งที่พวกท่านสร้างขึ้นมา ว่ามันเป้ฯเพราฝีมือผมคนเดียว ผมมันเลว ต่ำช้าอย่างมาก ในสายตาของเค้า แล้วสิ่งที่เค้าทำกับผมนั้น มันไม่มากเกินไปเลย ผมควรจะโดนมากกว่านี้ด้วยซ้ำ แต่ติดเพราะว่า เค้าต้องหมั้นกับหลิง หลิงแล้ว เค้าจึงอยากจะปล่อยผมไป ไปตามทางของผม ซึ่งเค้าไม่รู้หรอกว่า ตอนนั้น ผมแทบไม่เหลือคุณค่าของความเป็นคนอีกต่อไปแล้ว ผมไม่รู้ว่าตัวเองทนอยู่ได้ยังไง ทำไมร่างกายผมถึงได้ทนต่อการกระทำนั้นได้มากขนาดนั้น ผมน่าจะตายๆไปด้วยซ้ำ “
“ แต่แล้ว จู่ๆ พี่กรณ์ก้อพูดขึ้นมาว่า เรื่องทุกอย่าง มันไม่เกี่ยวกับผมเลย มันเป็นการร่วมมือ ของท่าน กับหลิง หลิง โดยมีพี่กรณ์เป็นเหยื่อของความคิดชั่วๆนั้น ตอนแรก ไอ้ดิวก้อไม่เชื่อ จนพี่กรณ์ได้เอาหลักฐานต่างๆ มาให้ไอ้ดิว ได้ดู ถึงตอนนั้นผมถึงได้รู้ว่า ตัวผมเองเป็นเหยื่อของแผนการชั่วๆของพวกท่าน โดยที่ผมไม่ได้แม้แต่จะทำอะไรเลย หลังจากที่ไอ้ดิวได้รู้ความจริง เค้าก้อพยายามที่จะเข้ามาขอโทษผม แต่มันก้อโดนพวกต้ง และพี่กรณ์ยำไปซะเละ ผมเองก้อไม่ได้เห็นหรอกนะ เพราะว่าตอนนั้น ผมสลบไปอีกแล้ว กว่าจะรู้ตัวอีกที ก้อรู้สึกว่าตัวเองนอนอยู่ที่โรงพยาบาลแล้ว “
“ ผมเฝ้ารักษาตัวเอง ให้หายจากความเจ็บปวด ทั้งทางกาย และทางใจ โดยมีต้งคอยดูแลผมเป็นอย่างดีเสมอมา จนผมเริ่มรู้สึกดีขึ้น ผมเข้าพักรักษาตัว โดยที่ปกปิดชื่อกับโรงพยาบาลมาตลอด แต่แล้ววันนึง ไอ้ดิวก้อหาผมจนพบ เค้าพยายามจะมาสารภาพผิด มันพยายามจะมาขอโทษผม สภาพของเค้าตอนนั้น ผมว่า หมาขี้เรื้อนข้างถนน มันยังดูดีกว่าอีก เค้าพร่ำบอกผมว่า เค้าเสียใจขนาดไหน ที่เค้าได้ทำร้ายผมไป และเค้าก้อรู้สึกผิดมากๆ ที่จริงๆแล้ว เรื่องทุกอย่าง มันไม่ได้เกิดจากผมเลย แต่มันก้อลงมือทำร้ายผมไปแล้ว เค้าขอให้ผมทำร้ายเค้าคืน ฆ่ามันให้ตายด้วยน้ำมือของผมเอง ไอ้ความรู้สึกของมันตอนนั้น มันเทียบไม่ได้แม้แต่เสี้ยวเดียวกับความเจ็บปวดทั้งทางร่างกาย และจิตใจ ในแบบที่ผมเคยเจอมา ต่อให้เค้าอ้อนวอนผมยังไง ผมก้อไม่มีทางที่จะให้อภัยมันได้หรอก “
“ แต่ตอนนั้น สภาพของผมไม่รับรู้อะไรแล้ว ตอนนั้นสติผมก้อขาดไปอีกครั้งนึง แล้วจากนั้นไอ้ดิวก้อถูกลากออกไป ช่วงนั้น หลังจากวันนั้น ผมรู้สึกว่า ชีวิตผมขาดหายไป ผมไม่มีสติอยู่หลายวัน แต่ต้งบอกว่า ไม่ใช่อย่างนั้นเลย หลังจากที่ไอ้ดิวได้แอบไปหาผมครั้งนั้น ผมก้อคลุ้มคลั่งอย่างกับคนบ้าทุกๆครั้งที่ตื่นนอน จนหมอต้องฉีดยาระงับประสาทผมอยู่ตลอดเวลา เพื่อให้ผมสงบลง ผมใช้เวลานานมาก ถึงจะคืนสภาพปกติ แล้วก้อก้อใช้เวลานานอีกเช่นกัน เพื่อเยียวยาจิตใจผม “
“ และที่ผมมาวันนี้ เพื่อที่จะมาบอกท่านเรื่องนี้ แล้วก้อจะขอบอกอีกเรื่องนึง คือ ต่อจากนี้ไป ท่านไม่ต้องกลัวนะครับว่า ผมจะไปยุ่งเกี่ยวกับไอ้ดิวอีก การกระทำเยี่ยงสัตว์ของเค้า ได้ทำลายความรักของผมที่มีต่อมันจนหมดสิ้น ตอนนี้ ในใจผมมีแต่ความเกลียดชัง แต่ผมไม่ได้แค้นอะไรเค้าหรอกนะ ผมถือว่าชดใช้กรรมไปแล้วกัน แล้วขอว่า ชาตินี้ และชาติไหนๆก้ออย่าได้เจอกันอีกเลย ท่านคงจะพอใจแล้วนะครับ กับบทสรุปนี้ ท่านสบายใจได้ ต่อให้เค้ามาขอโทษผมยังไง หรือต่อให้เค้าต้องมาตายต่อหน้าผมตรงนี้ ผมก้อไม่มีวันให้อภัยเค้าเด็ดขาด ซึ่งเป็นการยืนยันได้เป็นอย่างดีว่า ต่อไปนี้ ชีวิตของผม จะไม่มีไอ้ดิวอีกต่อไปแล้ว “
พอพูดจบ ผมก้อเช็ดน้ำตาออก แล้วยืนมองหน้าคุณประวิทย์อยู่ตรงนั้น ส่วนคุณประวิทย์ ก้อทรุดตัวลงนั่งกับเก้าอี้ แล้วเอามือกุมหน้าตัวเองไว้ เหมือนกับพยายามคิดทบทวนเรื่องต่างๆ เค้าดูสับสนมาก แต่ผมไม่สนใจอะไรอีกแล้ว
“ เป็นไงครับ มันได้ผลเกินคาดใช่ไหมครับ ต่อจากนี้ไป หวังว่าเราคงไม่มีอะไรข้องเกี่ยวกันอีกแล้วนะครับ แล้วนี่ “
ผมหยิบเช็ค ค่าจ้าง ที่คุณประวิทย์ เคยให้ผมไว้ ผมไม่เคยใช้เลยแม้แต่บาทเดียว
“ เอาเงินของคุณคืนไป มันไม่มีค่าสำหรับผมเลยแม้แต่นิดเดียว ผมไม่มีอะไรจะพูดแล้ว ผมขอลาก่อน “ ผมขว้างเช็คทั้งหมด ใส่หน้าคุณประวิทย์ แล้วหันหลังกลับจะเดินออกไป
“ อี้ เดี๋ยวก่อนๆ ชั้นไม่ได้ตั้งใจให้มันเป็นแบบนี้ ชั้น ชั้น ชั้น ขอโทษ ชั้นไม่ได้ตั้งใจ ฟังชั้นก่อน สิ่งที่ต้องการ ชั้นแค่อยากให้ไอ้ดิวมันเกลียดเธอก้อเท่านั้นเอง แล้วมันจะได้เลิกยุ่งเกี่ยวกับเธอ ชั้นไม่คิดว่า ชั้นไม่คิดว่า มันจะทำอย่างนั้นกับเธอขนาดนั้น ชั้น ชั้นอยากชดใช้สิ่งที่ชั้นได้ทำลงไป อี้ ชั้นขอโทษ เธอต้องการอะไร เธอบอกชั้น ถ้ามันจะช่วยลบล้างความเลวร้ายที่ชั้นได้ทำลงไปบ้าง บอกชั้นมาสิ บอกชั้นมา “ คุณประวิทย์ รีบเดินเข้ามาหาผมแล้วจับมือผมไว้ ผมหันไปมองหน้าเค้า ที่ตอนนี้ ทำหน้าเหมือนสำนึกผิดมากๆ แต่ผม สะบัดมือเค้าออกอย่างแรง
-
ทั้งพ่อทั้งลูก เลวพอกันจริงๆ
-
^
^
^
อย่าว่าดิวน้า ดิวเค้าไม่รู้เรื่อง
เรื่องนี้มีแต่คนน่าสงสาร
อี้คงไม่มีวันให้อภัยดิวละมั้ง
ตอนนี้สงสัยอี้คงกำลังมีความสุขกับต้ง
ดิวเหลือใครเนี้ยย
-
:z10:
พ่อเอ่ยปาก....ขอโทษ
ลูกชายตามหา...ขอโทษ
อี้สงสารทั้งพ่อและลูก....รับคำขอโทษ
ต้งยอมรับการตัดสินใจ.....เป็นเพื่อนคนดีต่อไป
:เฮ้อ: ปวดตับเจรงๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
:pig4:ขอบคุณครับ และ + 1 ให้อเล็กซี่ ----- ผมถึงโหวตให้เป็นนิยายสุดโศก ไงครับ หึหึ
-
ดิวจ๋าอย่าเป็นอะไรไปก่อนนะ สู้นะดิว
ยังไงอี้ก็รักดิว หวังว่าอี้จะไม่ใจแข็งจนดิวทนอยู่ไม่ได้นะ
-
พ่อของดิวยอมพูดคำว่า"ขอโทษ"เป็นด้วย ก็ยังดีที่ยังมีจิตสำนึกเหลืออยู่บ้าง
อี้โชคดีที่ผ่านเรื่องร้ายๆมาได้โดยมีต้งคอยให้กำลังใจ
แต่ดิวไม่มีใครเลย...น่าสงสาร
เพราะดิวไม่เชื่อมั่นในตัวคนรัก เรื่องเลยบานปลายขนาดนี้ :เฮ้อ:
-
แล้วเจ้าดิวหายไปไหนอ่ะ :m16: :m16:
ดิวสู้ๆ :a2:
สักวันอี้อาจจะอภัยให้ :sad2:
มาต่อน่ะคับคุงอเล็กซี่ :call: :call: :call:
-
อี้เข้มแข็งมาก... o13
-
อี้ อย่ายอมมันนะ สู้ๆ
รออ่านนะครับ
-
ไปรอชดใช้กรรมในนรกเหอะลุง
กรรมเลวกรรมชั่วที่ได้กระทำลงไป
จะมาขอชดใช้กันได้ง่ายๆขนาดนั้นเลยเหรอ
เอาส่วนไหนของร่างกายคิดกันเนี่ย
แต่ละอย่างที่ทำลงไปเนี่ยเป็นการประมวลผลของสมองคนระดับสูงเรอะ
o18
ปล.อ่านไปก็หายใจไม่ทั่วท้องไป :เฮ้อ: ไอ้ดิวเป็นผีตายซากไปแล้วสินะ สู้โว้ยอี้
-
มาต่อไวๆนะจ๊ะรออ่านจนลุ้นตัวโก่งแล้วอิอิ :jul3:
ผมว่าเรื่องนี้ดิวน่าสงสารสุดแระ เพราะอะไรรู้ม่ะ ชีวิตที๋โดนคนอื่นบงการอ่ะแล้วตนไม่รู้อะไรเลยอ่ะมันเลวร้ายขนาดไหนดิวไม่รู้ว่าพ่อตัวเองทำอะไรไว้ ไม่รู้ว่าความจริงคืออะไร "ดิว" เกิดและถูกเลี้ยงมาด้วยความรู้สึกแบบไหนคงจะอึดอัดกับสังคมน่าดูกว่าที่จะได้เจอคนที่ตนคิดว่าืคือทุกสิ่งแ่ต่ก็ต้องพังเพราะพ่อตัวเองและคนอื่น ดิวอาจจะผิดที่ไม่เชื่อใจอี้ ซึ่งมันเป็นอะไรที่ร้ายแรงแต่ชีวิตดิว มันไรุ้คุณค่าหากไม่มีอี้ช่วยสร้างสรรค์ พูดแล้วน้ำตาจะไหล
"อี้"เป็นคนที่ได้รับผลจากการกระทำที่พ่อของดิวเป็นคนสร้าง เพียงแต่ผลมันร้ายแรงเกินกว่าที่ควรจะเป็น ถึงแม้อี้จะเข็มแข็งเพียงใดสุดท้ายก็ปฏิเสธไม่ได้ว่า ตนเอง รักดิว แม้มันจะเกลียดแม้ทุกอย่างมันอาจจะเลวร้าย แต่ถ้าอี้ยอมใจเย็นละทิฐิลงสักนิด อี้น่าจะเข้าใจดิวมากกว่านี้เพราะชีวิตดิวมันถุกคนอื่นควบคุมอยู่
***ทั้งนั้นทั้งนี้ ก็ คงที่ความเชื่อใจของทั้งสองฝ่ายที่ไม่มั่นคงจึงถูกคนอื่น เอามาเล่นตลกและปรับเปลี่ยนไปได้ง่าย ...เฮ้อปวดใจอ๊ะ555+
-
ไม่ได้มาซะนาน
สุดท้ายแล้ว สงสารสัตว์โลกจริงๆ
คิดได้อยู่อย่างเดียว มีความสุขยังไง
อยู่ได้ด้วยความแค้น อันโง่เขลา
จริงๆ สุดท้ายก็รักตัวเองมากกว่านั่นแหละ เหอะๆ...
เด๋วนี้เริ่มเหนความจริงของมนุษย์ มากขึ้นแฮะ
-
ความชั่วมันชดใช้กันไม่ได้หรอกนะ
เพราะการที่คนทำความดีนั้น ก็แค่ช่วยเพิ่มบุญ
เวลาเพิ่มมันเพิ่มนิดหน่อย แต่เวลาทำเรื่องไม่ดีมันกลับเพิ่มมากกว่าหลายเท่า
-
ไปรอชดใช้กรรมในนรกเหอะลุง
กรรมเลวกรรมชั่วที่ได้กระทำลงไป
จะมาขอชดใช้กันได้ง่ายๆขนาดนั้นเลยเหรอ
เอาส่วนไหนของร่างกายคิดกันเนี่ย
แต่ละอย่างที่ทำลงไปเนี่ยเป็นการประมวลผลของสมองคนระดับสูงเรอะ
o18
ปล.อ่านไปก็หายใจไม่ทั่วท้องไป :เฮ้อ: ไอ้ดิวเป็นผีตายซากไปแล้วสินะ สู้โว้ยอี้
^
ชอบเม้นท์อันนี้ของจ็อค เหลือเกิน
ได้ใจผม งั้น +1 ให้จ็อคไปเลย
:กอด1: จ็อค
-
:z10: :z10: :z10: :z10: :z10: :z10: :z10: :z10: :z10: :z10: :z10: :z10: :z10: :z10:
ผมหยิบเช็ค ค่าจ้าง ที่คุณประวิทย์ เคยให้ผมไว้ ผมไม่เคยใช้เลยแม้แต่บาทเดียว
“ เอาเงินของคุณคืนไป มันไม่มีค่าสำหรับผมเลยแม้แต่นิดเดียว ผมไม่มีอะไรจะพูดแล้ว ผมขอลาก่อน “ ผมขว้างเช็คทั้งหมด ใส่หน้าคุณประวิทย์ แล้วหันหลังกลับจะเดินออกไป
“ อี้ เดี๋ยวก่อนๆ ชั้นไม่ได้ตั้งใจให้มันเป็นแบบนี้ ชั้น ชั้น ชั้น ขอโทษ ชั้นไม่ได้ตั้งใจ ฟังชั้นก่อน สิ่งที่ต้องการ ชั้นแค่อยากให้ไอ้ดิวมันเกลียดเธอก้อเท่านั้นเอง แล้วมันจะได้เลิกยุ่งเกี่ยวกับเธอ ชั้นไม่คิดว่า ชั้นไม่คิดว่า มันจะทำอย่างนั้นกับเธอขนาดนั้น ชั้น ชั้นอยากชดใช้สิ่งที่ชั้นได้ทำลงไป อี้ ชั้นขอโทษ เธอต้องการอะไร เธอบอกชั้น ถ้ามันจะช่วยลบล้างความเลวร้ายที่ชั้นได้ทำลงไปบ้าง บอกชั้นมาสิ บอกชั้นมา “ คุณประวิทย์ รีบเดินเข้ามาหาผมแล้วจับมือผมไว้ ผมหันไปมองหน้าเค้า ที่ตอนนี้ ทำหน้าเหมือนสำนึกผิดมากๆ แต่ผม สะบัดมือเค้าออกอย่างแรง
“ ท่านไม่ต้องมาชดใช้อะไรหรอก เพราะต่อให้ท่านเอาชีวิตของท่านมาให้ผม ผมก้อไม่สนใจ เพราะมันไม่มีค่าอะไรเลย กับชีวิตของผมที่โดนทำลายไป สิ่งที่ท่านสมควรได้รับก้อคือ ความรู้สึกผิดบาป ที่มันจะกัดกินหัวใจของท่านไปตลอดชีวิต เพราะว่าผม จะไม่มีวันให้อภัยท่านเป็นอันขาด เป็นยังไงละ ความรัก ความหวังดีต่อลูกชาย สุดท้าย ท่านนั่นแหละ เป็นคนฆ่าลูกชายของท่านให้ตายทั้งเป็นด้วยมือของท่านเอง ท่านก้อเตรียมรับกรรมที่ท่านทำไปแล้วกัน ต่อจากนี้ไป เราไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกันอีก ลาขาด “
ว่าแล้วผมก้อรีบเดินออกจากห้องไป โดยที่คุณประวิทย์ พยายามที่จะรั้งมือผมไว้ แต่ผมก้อปัดตัวเค้าออก แล้วรีบวิ่งหนีออกมา พอเปิดประตูได้ปุ๊บ ผมก้อพยายามจะวิ่งไปหาน้องแมน แต่คุณประวิทย์ก้อกระโดดกอดตัวผมไว้ แล้วก้อพร่ำพูดขอโทษต่อผม เหตุการณ์นี้มันเหมือนกับตอนที่ไอ้ดิวมันพยายามมาขอโทษผมเลย ผมเองก้อทำได้แต่ปัดป้องตัวเอง ส่วนเลขาสาวคนนั้นก้อตกใจกับภาพที่เห็น หล่อนคงจะไม่คิดว่า เจ้านายของเค้าจะบ้าได้ขนาดนี้ น้องแมนเห็นดังนั้นก้อพยายามเข้ามาช่วยผม แล้วคนผ่านไปผ่านมาที่ได้มาเห็น ก้อต้องตกตะลึงกับสิ่งที่เห็นเช่นกัน
เรายื้อยุดกันอยู่นาน โดยมีน้องแมนมาคอยช่วยผม แต่คุณประวิทย์ก้อไม่ยอมปล่อยผมสักที จน เลขาต้องเรียก รปภ มาแยกคุณประวิทย์ให้ออกจากผมไป แต่คุณประวิทย์ ก้อดิ้นรนสุดๆ
“ นี่คุณ ดูแลเจ้านายของพวกคุณด้วย นี่อะไร จะเข้ามาทำร้ายพี่ผม จับไว้เลยนะ อย่าปล่อยมานะ ไม่งั้น ผมเอาเรื่องพวกคุณแน่ “ น้องแมนพูดอย่างโกรธสุดๆ กับการกระทำของคุณประวิทย์ ที่เหมือนคนบ้าไร้สติ
“ ไม่นะ พวกแกปล่อยชั้นสิ ชั้นจะคุยกับอี้ให้รู้เรื่อง ปล่อยสิว่ะ ปล่อย “ คุณประวิทย์คลุ้มคลั่งเหมือนคนบ้าเข้าไปทุกทีแล้ว
“ ท่านประธานค่ะ สงบสติอารมณ์หน่อยนะ ค่ะ เดี๋ยวลูกค้ามาเห็นเข้า มันจะไม่ดีนะค่ะ “ เลขาสาวคนนั้น พยายามพูดเตือนสติ คุณประวิทย์ แต่ดูเหมือนเค้าจะไม่รับรู้
“ เธอเงียบไปเลย แล้วบอก ไอ้ รปภ สวะพวกนี้ปล่อยชั้นเสียที ไม่งั้น ชั้นไล่พวกแกออกหมดแน่ ปล่อยยย “ คุณประวิทย์ยังคลุ้มคลั่งไม่หยุด จนพนักงานหลายๆคนเริ่มกลัว แต่ รปภ. ก้อไม่ยอมปล่อยคุณประวิทย์ทันที ได้แต่ยืนอึ้งๆอยู่ ว่าจะเอายังไงดี
“ พวกคุณ รีบออกไปเถอะค่ะ ก่อนที่อะไรมันจะแย่กว่านี้ ไปเลยค่ะ “ เลขาสาวคนนั้นบอกกับพวกผม พวกผมได้ยินดังนั้น ก้อรีบวิ่งออกมาจากตรงนั้นทันที แล้วพวกเราก้อออกมาจากตึกนั้นได้สำเร็จ โดยที่ได้รับความช่วยเหลือจากเลขาสาวคนนั้น และ รปภ.
พอออกมาได้ พวกผมก้อรีบขึ้นรถแท็กซี่ แล้วขับออกมาจากตรงนั้นทันที จะว่าไปแล้ว ผมเองก้อทำอะไรค่อนข้างเสี่ยงมากอยู่เหมือนกัน แต่จุดๆนั้นแล้ว ผมแค่อยากจะให้เค้ารับรู้ว่า สิ่งที่เค้าทำไปมันเลวร้ายแค่ไหน มันส่งกระทบกับคนอื่นมากแค่ไหน ดีเหมือนกัน เค้าจะได้เสียทีว่า ความหวังดีของเค้านั้น มันกลับมาทำร้ายลูกชายของเค้าเอง โดยไม่รู้ตัว ผมไม่ได้ทำเพื่อความสะใจ หรือว่าอยากแก้แค้นอะไรหรอก แต่ถ้าเค้าไม่รับรู้อะไรเลย เค้าอาจจะทำอะไรบ้าๆอย่างนี้อีกก้อได้
เรามาตั้งหลักกันที่ร้านอาหารแห่งนึง แถวๆบ้านน้องแมน ตอนที่นั่งอยู่นั้น น้องแมนก้อพยายามซักไซ้ผมเรื่องวันนี้ ว่ามันเกิดอะไรขึ้น ทำไมต้องมีพ่อของดิวมาเกี่ยวข้องด้วย ผมเห็นว่า ไหนๆก้อไหนๆแล้ว ไม่มีประโยชน์อะไรที่จะปิดบัง ผมเลยเล่าให้น้องแมนฟังคร่าวๆว่า ผมเจออะไรมาบ้าง แล้วมันมาจากเหตุผลอะไร ผมเองก้อไม่ได้ลงรายละเอียดมากหรอก เพราะว่าไม่อยากให้น้องแมนรับรู้ ถึงความเลวร้ายที่ผมต้องเจอมากนัก กลัวน้องแมนจะรับไม่ได้
“ ไอ้เชี่ยดิว ผมกะแล้วว่า มันต้องไม่ใช่คนดี และมันก้อคงไม่ได้รักพี่อี้จริง ถ้ามันรักพี่จริง มันคงไม่ทำอย่างนี้กับพี่หรอก ผมสังเกตท่าทางของมันมาตั้งนานก้อรู้ว่ามันคิดอะไรกับพี่ แต่แมนไม่คิดว่า เพราะความเข้าใจผิด มันจะทำร้ายพี่ได้ขนาดนี้ อย่าให้แมนเจอมันนะ แมนจะเล่นแม่มจะคว่ำไปเลย บังอาจมาทำร้ายดวงใจของแมน ไอ้นี่มันไม่ได้ตายดีแน่นอน “ น้องแมนพูดอย่างโกรธแค้น ท่าทางน้องแมนคงเอาจริง สีหน้าน้องแมนแสดงออกสุดๆ
“ อย่าไปยุ่งกับมันเลยแมน พี่ว่าป่านนี้มันคงได้รับบทเรียนไปแล้วล่ะ และพี่ก้อจะให้ความรู้สึกผิดนี้ กัดกินหัวใจมันไปจนวันตาย พี่ไม่ให้อภัยมันหรอก แมนไม่ต้องห่วง เราอยู่ของเราดีกว่า “
“ แต่แมนว่านะ คนอย่างมัน ไม่เลิกยุ่งกับพี่อี้ง่ายๆหรอก พี่เชื่อแมนไหม สักวัน มันต้องหาทางมาขอโทษ ขอคืนดีกับพี่แน่ๆ แมนว่าพี่อี้ต้องคิดหาทางทำอะไรสักอย่างซะแล้วล่ะ “ น้องแมนออกความเห็น
“ พี่ก้อคิดไว้เหมือนกัน แต่ไม่รู้ว่าจะสำเร็จไหม มันค่อนข้างเสี่ยงไม่แพ้กับครั้งที่เราเพิ่งไปมานี่เลย แต่ถ้าเราไม่ลองเสี่ยง มันก้อไม่รู้นะว่ามันจะเกิดอะไรขึ้น มันอาจจะดีขึ้น หรือไม่ก้อ....แย่ลงก้อได้ พี่ยังสับสนอยู่เหมือนกัน ว่าจะเอายังไงดี “
-
ไอ้คุณประวิทย์เป็นบ้าไปแล้ว
สมน้ำหน้ามัน
เป็นพ่อที่แย่ๆๆๆๆๆๆมากกกกก
สงสารดิวและอี้
ที่ตกเป็นเหยื่อของตาแก่ไร้ความคิด
เอ่อ อินมากไปป่ะเนี้ย
แต่มันก็น่านัก
-
อ้าว...แล้วคนที่ให้อี้นอนจับห่อหมกอยู่ทุกคืนนี่ใครอ่ะ
มะใช่ดิวหรอกเหรอ...
แต่เอ..เรื่องมันยังไม่จบนี่นา..........................................................งั้น ลุ้นต่อดีก่า
คิดถึงดิวอ่ะ
-
o18 รายต่อไปที่อี้จะชำระความ คือ เจ้าดิวเรอะ
-
ดิวทำผิด ก็สมควรถูกลงโทษ แต่อย่าให้ถึงขนาดต้องช้ำใจตายเลยนะ น่าสงสาร :sad4:
-
:m15: :m15: :m15:
น่าสงสารดิวอ่ะคับ นะนะนะ
อี้อย่าทรามานดิวมากเกินไปนะคับ
ยังไงอี้ก็รัก ดิวมากไม่ใช่หรอ :m15: :m15: :m15:
ปล. ผมอ่านสามวันเลยคับจนจบถึงตอนนี้แล้วอ่ะลงเร็วๆหน่อยนะคับ
-
ตอนนี้กลับสงสารดิวเนาะ :m15:
เพราะพ่อคนเดียว
แต่....ก็นะ
ดิวทำไรเหมือนไม่คิดก่อนอ่ะ
รู้สึกยังไงก็ทำไปเลย
ไม่คิดให้ดีๆก่อน
พ่อคงตามใจมาตั้งแต่เด็ก :m16:
เลยเอาแต่ใจ
ไม่คิดถึงความรู้สึกของคนอื่น
คิดๆไปก็น่าสงสารเนาะ :monkeysad:
ในความคิดผมน่ะ พ่อดิวไม่ได้ตามใจดิวมาตั้งแต่เด็กหรอก แต่พ่อดิวไม่ได้สนใจดิวมาตั้งแต่เด็กๆต่างหาก ลองย้อนกลับไปอ่านแรกๆดูนะครับ เหมือนจะเขียนไว้ประมาณว่า ดิวนั้นโตมาด้วยตัวเองคนเดียว พวกพี่ๆน้องๆดิวจะมีญาติๆเอาไปช่วยเลี้ยงแต่ดิวไม่มีใครเอาไปเลี้ยง และดิวเคยทำธุรกิจขายอุปกรณ์แต่งรถอะไรประมาณนี้อ่ะ ก่อนที่จะถูกพ่อดึงตัวมาทำงานที่บริษัท จำได้ประมาณนี้ คงไม่ได้เอาไปสับสนกับเรื่องอื่นหรอกมั้ง :m28:
-
ต็อค สุดยอด o13 o13 o13
แฟนพันธ์แท้ตัวจริงเสียงจริง
ข้อมูลแน่นๆ เปรี๊ยะๆๆ
คนเขียนปลื้มมากมายเลยครับ
ผมคงไม่ต้องตอบอะไร เพราะจ็อคตอบให้หมดแล้ว
ร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก จ็อคจังเลย
แต่ผู้อ่านคนอื่นๆ ผมก้อรักเหมือนเดิมน่ะครับ
ขอบคุณทุกคอมเม้นต์ และกำลังใจดีๆเสมอมา
:pig4: :pig2: :pig4: :pig2: :pig4: :pig2:
-
:z1:
โอ่ยยย โอ๊ยยยย....ทุกสิ่งเปลี่ยนไปเพราะเธอ
.
.
.
เดี๋ยวอยากรัก เดี๋ยวอยากลืม
จะทนได้นานซักเท่าไหร่....
โอ๊ยยย โอ๊ยยยย......
ชิมิ...อี้ หึหึ
:pig4: ขอบคุณครับ อเล็กซี่
-
สุดท้ายก็ได้แต่สงสารทุกๆคน สุดท้ายก็มีแต่คนเสียใจ เฮ้อ เศร้า :sad4:
-
รอลุ้นต่อนะครับ
-
เด๋วดึกๆ มาลงต่อให้นะคับ รอนิดนึงน๊า
-
:z13: :z13: :z13: :z13:
มาเร็วๆนะ
ดิวจะเป็นยังไงบ้างไม่รู้
สาธุ :call: อย่าให้ดิวเป็นบ้าเลย
สงสารมากๆ :m15: :m15:
อี้ก็อย่างอนมากนักนะ :laugh: :laugh:
เฮ้อ........เศร้า :sad11: :sad11:
-
เออ
ไม่เชียร์
ไม่ปลื้ม
ใครทั้งนั้น
อ่านแล้วโดนกัด (หัวใจ) อย่าาสงรุนแรง :o12:
-
รอจ้า
-
:m16: :3125: :m16: :3125: :m16: :3125:
“ อย่าไปยุ่งกับมันเลยแมน พี่ว่าป่านนี้มันคงได้รับบทเรียนไปแล้วล่ะ และพี่ก้อจะให้ความรู้สึกผิดนี้ กัดกินหัวใจมันไปจนวันตาย พี่ไม่ให้อภัยมันหรอก แมนไม่ต้องห่วง เราอยู่ของเราดีกว่า “
“ แต่แมนว่านะ คนอย่างมัน ไม่เลิกยุ่งกับพี่อี้ง่ายๆหรอก พี่เชื่อแมนไหม สักวัน มันต้องหาทางมาขอโทษ ขอคืนดีกับพี่แน่ๆ แมนว่าพี่อี้ต้องคิดหาทางทำอะไรสักอย่างซะแล้วล่ะ “ น้องแมนออกความเห็น
“ พี่ก้อคิดไว้เหมือนกัน แต่ไม่รู้ว่าจะสำเร็จไหม มันค่อนข้างเสี่ยงไม่แพ้กับครั้งที่เราเพิ่งไปมานี่เลย แต่ถ้าเราไม่ลองเสี่ยง มันก้อไม่รู้นะว่ามันจะเกิดอะไรขึ้น มันอาจจะดีขึ้น หรือไม่ก้อ....แย่ลงก้อได้ พี่ยังสับสนอยู่เหมือนกัน ว่าจะเอายังไงดี “
“ แล้วแผนของพี่อี้ที่ว่าอ่ะ มันคืออะไรอ่ะ มีอะไรที่แมนพอจะช่วยพี่อี้ได้บ้างไหมครับ แมนิยดีทำทุกอย่างเพื่อพี่อี้ “
“ พี่กะว่า จะเข้าไปหามัน และเคลียร์กับมันเอง พี่จำเป็นต้องโกหกมันด้วยว่าพี่จะไปอยู่เมืองนอกและ จะแต่งงานกับต้งที่นั่น แล้วพี่ก้อกะว่าจะไปอยู่เมืองนอกสักพักจริงๆเหมือนกัน รอให้ทุกอย่างมันซาๆแล้ว พี่ก้ออาจจะกลับมาเมืองไทยอีกที แล้วหลังจากนั้น จะเป็นยังไงค่อยว่ากันอีกทีนึง พี่ว่าอย่างนี้คงจะเวิร์ค “
“ จะดีเหรอพี่อี้ คิดดูให้ดีๆนะครับ “ น้องแมนพยายามเตือนสติผม
“ แล้วพี่ต้งละ เค้าจะว่ายังไง แมนว่าพี่ปรึกษาพี่ต้งก่อนจะดีไหม บุกเข้าไปอย่างนี้ มันอันตรายนะ ก้อรู้ๆกันอยู่ว่าไอ้บ้านั่น มันไม่ปกติอยู่ด้วย ถ้ามันทำอะไรพี่อี้ขึ้นมาอีกละ จะว่าไง “
“ ไม่มีไรหรอกมั้งแมน พี่เข้าไปตอนกลางวัน มันคงไม่ทำอะไรพี่หรอก คนออกเยอะแยะไป “ ผมพูดไป แต่ในใจก้อหวั่นๆไม่น้อย
“ พี่อี้ พี่อี้ชอบเป็นอย่างนี้ทุกที มองโลกในแง่ดีตลอด แล้วเป็นยังไง ต้องโดนคนอื่นเอาเปรียบตลอดเวลา ไม่ได้ครับ ถ้าพี่อี้ไม่บอกพี่ต้ง แมนก้อจะไม่ยอมให้พี่อี้ไปไหน ไปทำอะไรบ้าๆแบบนั้นเด็ดขาด พี่อี้เลือกเอาแล้วกัน “ น้องแมนบังคับให้ผมเลือก ในสิ่งที่ผมเลือกยาก ที่ผมไม่อยากบอกต้ง เพราะว่า ไม่อยากให้เค้าเสียใจเพราะผมอีกครั้ง แล้วเรื่องนี้ มันคงจะทำร้ายต้งอีกไม่น้อยเช่นกัน แล้วผมก้อเข้าใจน้องแมนนะครับ ว่าเค้าเป็นห่วงผม แต่ผมก้อไม่รู้จะทำยังไงดี
“ ก้อได้ พี่บอกต้งก้อได้ “
ว่าแล้ว ผมก้อเดินออกไปข้างนอกร้าน เพื่อโทรบอกต้ง ไม่นานนัก ต้งก้อรับสายทันที
“ หวัดดีครับอี้ มีอะไรด่วนไหมครับ พอดีต้งกำลังยุ่งๆอยู่นิดนึงอ่ะ “ ต้งดูเหมือนยุ่งๆอยู่ แล้วผมควรจะบอกเค้าดีไหมเนี่ยะ หรือว่าจะรอให้เค้าว่างค่อยคุยกันดี
“ ถ้างั้น เอาไว้ให้ต้งว่างก่อน ค่อยคุยกันนะครับ งั้นอี้ไม่กวนแล้ว บายครับ “ แล้วผมก้อวางสายไป เพราะว่าผมไม่อยากกวนเวลาทำงานของต้ง และผมก้อคิดว่าเรื่องนี้มันไม่ได้จำเป็นเท่าไหร่ แล้วผมก้อเดินหลับเข้ามาในร้าน
“ พี่ต้งว่าไงบ้างพี่ พี่เค้าโอเคไหม “ น้องแมนถามขึ้นมา ตอนที่ผมนั่งลงที่โต๊ะนั่นแล้ว
“ ต้งเค้ารับรู้แล้ว เค้าบอกว่าเค้าโอเค ไม่มีอะไรแล้วล่ะ ตกลงพี่จะไปเคลียร์กับไอ้ดิวแล้วนะ “ ผมจำเป็นต้อวปฏิเสธน้องแมนไป ไม่งั้นเดี๋ยวน้องแมนจะไม่ยอมให้ผมไป
“ ทำไมพี่ต้งยอมง่ายจังอ่ะ แมนว่าไม่ใช่หรอก พี่อี้อย่ามาโกหกแมนดีกว่า “ น้องแมนทำหน้าไม่เชื่อ
“ เดี๋ยวแมนจะโทรหาพี่ต้งเอง “ ว่าแล้วน้องแมนก้อหยิบมือถือขึ้นมา แล้วเตรียมจะกด
“ แมนๆๆ ไม่ต้อง “ ผมรีบร้องห้ามน้องแมนทันที น้องแมนชะงัก แล้วมองหน้าผม
“ คืออย่างนี้ ต้งเค้ายุ่งอยู่อ่ะ พี่เลยไม่กล้าบอกเค้าไป แล้วพี่ก้อกะว่า จะบอกเค้าตอนที่เค้าว่างอ่ะ พี่ไม่ได้ตั้งใจโกหกแมนนะ พี่แค่กลัวว่าแมนจะไม่ยอมให้พี่ไปเคลียร์กับมันอ่ะ “
-
เห้อ เคลียร์กันเร็วๆๆน้า
-
ดิวคงไม่ยอมให้ อี้แต่งงานกับต้งง่ายๆหรอก
จะเคลียร์กันรู้เรื่องมั้ย ? :เฮ้อ:
-
:z10: :z10: :z10: :z10:
ดิว โชคเข้าข้างแล้วหละ
จับ จับ จับ
มัด มัด มัด
เอ้าขึ้นรถไปเมืองนอกเลยยยยยยยยยย :laugh: :laugh: :laugh: :laugh: :laugh:
:z2: :z2: :z2: :z2: :z2: :z2:
-
:z10: :z10: :z10: :z10:
ดิว โชคเข้าข้างแล้วหละ
จับ จับ จับ
มัด มัด มัด
เอ้าขึ้นรถไปเมืองนอกเลยยยยยยยยยย :laugh: :laugh: :laugh: :laugh: :laugh:
:z2: :z2: :z2: :z2: :z2: :z2:
คิดไ้ด้ไงอ่ะ :laugh3: :laugh3:
เห็นด้วยอย่างแรงคับ
มาต่อน่ะค๊าบคุงอเล็กซี่ :call: :call:
-
o18 ลุ้นเว้ยยยยยย จะเป็นเยี่ยงไร
-
มีแต่คนซาดิสม์ ทั้งนั้นอิอิ วันนี้ผมมาทำบุญกฐินที่ สุรินทร์นะคับอาจจะไม่สะดวกเท่าไหร่ แต่จะพยายามนะคับ
-
o18
คนดีๆไม่รู้จักรัก
-
ดิวจ๋าหายไปไหน น้าเนตรมาช่วยด้วย555+ :m16:
-
:call: :call: :call:
ขออนุโมทนาให้ด้วยคับ
-
ไปเสนอตัวถึงที่อีกล่ะ o22
-
:z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3:
โหๆๆๆๆๆ คุณ anawas เค้าม่ะได้ ไปให้ท่าถึงที่นะ
พูดซะ คนเขียน เซ็งเลยยยยยยยยยยยยอ่า
กลับไปนอนร้องไห้ดีก่า
ศ้าววววววววววววววว
:o12: :o12: :o12: :o12: :o12:
-
:serius2: :serius2: :serius2: :serius2:
คุงอเล็กซ์อย่าทำเนียนจิ มาต่อเรยน้า เค้าไม่ยอมอะ โฮๆ :sad12: :sad12:
-
ลุ้นๆๆๆๆ
ดิวจะเป็นไงมั่งนะ
แห้งตายรึยัง
-
:z13: :z13: :z13: :z13: :z13: :z13: :z13: :z13: :z13: :z13: :z13: :z13:
“ ต้งเค้ารับรู้แล้ว เค้าบอกว่าเค้าโอเค ไม่มีอะไรแล้วล่ะ ตกลงพี่จะไปเคลียร์กับไอ้ดิวแล้วนะ “ ผมจำเป็นต้อวปฏิเสธน้องแมนไป ไม่งั้นเดี๋ยวน้องแมนจะไม่ยอมให้ผมไป
“ ทำไมพี่ต้งยอมง่ายจังอ่ะ แมนว่าไม่ใช่หรอก พี่อี้อย่ามาโกหกแมนดีกว่า “ น้องแมนทำหน้าไม่เชื่อ
“ เดี๋ยวแมนจะโทรหาพี่ต้งเอง “ ว่าแล้วน้องแมนก้อหยิบมือถือขึ้นมา แล้วเตรียมจะกด
“ แมนๆๆ ไม่ต้อง “ ผมรีบร้องห้ามน้องแมนทันที น้องแมนชะงัก แล้วมองหน้าผม
“ คืออย่างนี้ ต้งเค้ายุ่งอยู่อ่ะ พี่เลยไม่กล้าบอกเค้าไป แล้วพี่ก้อกะว่า จะบอกเค้าตอนที่เค้าว่างอ่ะ พี่ไม่ได้ตั้งใจโกหกแมนนะ พี่แค่กลัวว่าแมนจะไม่ยอมให้พี่ไปเคลียร์กับมันอ่ะ “
“ แมนเชื่อว่า ถ้าพี่ต้งรู้ว่าพี่อี้กำลังจะทำอะไร พี่ต้งต้องยอมคุยกับพี่อี้แน่นอน พี่อี้ไม่รู้เหรอว่า พี่ต้งรักและห่วงพี่อี้ขนาดไหน แล้วถ้าการไปครั้งนี้ของพี่อี้มันทำให้พี่เกิดเป็นอันตรายล่ะ พี่ต้งเค้าจะรู้สึกยังไง พี่อี้เคยคิดบ้างไหม “ น้องแมนตะคอกใส่ผม เพิ่อเตือนสติผม
“ แล้วแมน จะให้พี่ทำยังไงล่ะ แมนไม่รู้หรอกนะว่า ในใจพี่ตอนนี้มันเป็นยังไง ความทรมานอ่ะ แมนไม่รู้หรอกว่า มันเจ็บปวดแค่ไหน ถ้าแมนรักพี่ แมนก้อต้องเข้าใจพี่สิ “ น้ำตาผม อยู่เฉยๆ มันก้อไหลออกมา
“ ทำไมแมนจะไม่รู้จักความเจ็บปวดล่ะครับ พี่อี้อย่ามาคิดว่า ตัวเองจะรู้สึกเป็นคนเดียวนะ แมนก้อเคยรู้สึกมาก่อนเหมือนกัน จำไม่ได้เหรอ ตอนนั้นไง ตอนที่....”
“ พอ แมน พอ “ ผมต้องรีบห้าม เพราะรู้ว่าน้องแมนจะพูดอะไรต่อ
“ งั้นเอาอย่างนี้ “ ผมเริ่ม
“ แมนไปกับพี่ก่อน พี่จะโทรนัดไอ้ดิวว่า พี่จะไปหามันที่ทำงาน แล้วพี่ก้อจะรอให้ต้งโทรมา แล้วรอไปพร้อมกับต้ง ดีมั้ย “
“ จะดีเหรอพี่ ทำไมต้องรีบร้อนขนาดนี้ด้วย รออีกสักหน่อยไม่ดีกว่าเหรอ “ น้องแมนออกความเห็น
“ เอาวันนี้แหละ อย่าชักช้าอยู่เลย พี่ใจร้อน พี่อยากให้มันจบๆไปสักที พี่ทนไม่ไหวหรอกแมน นะแมน แมนเข้าใจพี่นะ “ ผมพยายามบอกให้น้องแมนเข้าใจ ในความรู้สึกของผม
“ แล้วพี่อี้คิดว่า มันจะสำเร็จเหรอ มันไม่เสี่ยงไปหน่อยเหรอ “ น้องแมนยังแย้งอีก
“ พี่เองก้อไม่ค่อยแน่ใจหรอกนะแมน แต่มันก้อต้องลองดู มันเป็นวิธีเดียว ที่จะทำให้มันจบลงได้ “
“ งั้นก้อลองทำตามที่พี่พูดดูแล้วกัน แล้วก้อรอพี่ต้ง จากนั้น เราก้อไปจัดการพร้อมกัน โอเคไหม “
ว่าแล้ว ผมก้อยืมมือถือน้องแมนโทรหาไอ้ดิว ซึ่งมันก้อรับสายทันที
“ สวัสครับ ดิวพูดสายครับ ไม่ทราบว่าต้องการพูดสายกับใครครับ “ ไอ้ดิวทักทายเสียงปกติ
“ นี่ชั้นเอง ....”
ไอ้ดิวมันดูอึ้งไปพักนึง แล้วก้อพูดขึ้นมา
“ นี่ นี่ นี่ อี้ใช่ไหม “ เสียงมันดูตื่นเต้นๆยังไงไม่รู้
“ ใช่ ชั้น อี้เอง “ ผมตอบกลับไป
“ อี้ อี้ อี้จริงๆด้วย อี้ยอมโทรหาดิวแล้ว อี้ ทำไมอี้ไม่รับสายดิวเลย รู้ไหมว่าดิวโทรหาอี้ วันละหลายๆรอบเลยนะ อี้ อี้ยกโทษให้ดิวแล้วใช่ไหม อี้หายโกรธดิวแล้วใช่ไหม “ ไอ้ดิวแสดงอาการดีใจ ออกมาจากทางน้ำเสียงอย่างเห็นได้ชัด จะว่าไป หลังจากที่เรื่องทุกอย่างมันได้ถูกเฉลยออกมาแล้ว ผมก้อไม่ได้คุยกับไอ้ดิวหรือว่าใครอีกเลย เพราะว่าต้งเป็นคนเก็บมือถือผมไว้ตลอดเวลา ( ตอนนี้ ต้งองก้อยังไม่เอามือถือมาคืนให้ผม แต่เค้าให้ผมใช้อีกเบอร์นึงแทน ไว้สำหรับติดต่อ ระหว่าง ผมกับเค้าเท่านั้น ) ต้งเค้าคงไม่อยากให้ใคร เอาเรื่องอื่นๆมาใส่ในหัวผมแน่นอน เพราะว่าตอนนั้นสภาพจิตใจของผมคงยังไม่สามารถที่จะรับรู้เรื่องอะไรได้อีกแล้ว ผมเลยไม่ได้รับรู้ว่ามีใครต้องการจะติดต่อผมบ้าง แต่ถึงแม้ว่าผม จะรับรู้ได้ว่า ไอ้ดิวมันพยายามแค่ไหน ในการตามหาตัวผมก้อตาม ผมก้อไม่มีกระจิตกระใจที่จะพูดคุยกับมันได้หรอก
“ ก่อนที่นายจะพูดอะไรออกมา ฟังชั้นก่อน ชั้นมีเรื่องจะตกลงกับนาย “ ผมพูดตัดมทไป
“ อะไรเหรอ อี้มีอะไร ดิวยอมรับฟังทั้งนั้น ขอเพียงให้อี้พูดมา “
“ ชั้นอยากเจอนาย ชั้นมีเรื่องจะเคลียร์กับนาย ให้ชั้นไปหานายที่ทำงานได้ไหม “
“ อะไรนะ อี้อยากมาเจอดิวเหรอ ดะ ดะ ได้สิ อี้จะมาตอนไหน กี่โมง ดิวจะรอ ที่จริง ดิวเองมีนัดกับลูกค้าข้างนอกนะ แต่ดิวไม่ไปแล้ว ดิวอยากเจออี้ อยากเจออี้มากเลยรู้ไหม “ ไอ้ดิวดูจะดีอกดีใจเป็นพิเศษ
“ นายแน่ใจเหรอ ว่ามันจะไม่กระทบกับงานที่นายทำ ชั้นให้นายคิดดูก่อนก้อได้นะ “ ผมลองหยั่งเชิงกับมันดู
“ ไม่เลยอี้ ไม่เลย ดิวจัดการได้ ดีจัง ที่อี้เป็นห่วงดิวด้วย “
“ ไม่ ชั้นไม่ได้ห่วงนายหรอก ชั้นแค่ไม่อยากมีปัญหาตามมาทีหลัง เอาอย่างนี้ ชั้นจะไปหานาย ตอนบ่ายๆ ทำตัวให้ว่างแล้วกัน แล้วชั้นจะโทรไปหาอีกที เมื่อใกล้จะถึง แค่นี้แหละ “ แล้วผมก้อวางสาย โดยที่ไม่รอให้ไอ้ดิวมันพูดอะไรทั้งนั้น
-------------------------------------------- จบตอนที่ 48 -----------------------------------------
-
:a5: :a5: :a5: :a5: :a5: :a5:
ไม่อยากคิดหลังจากนั้น :sad12: :sad12:
มาต่อน่ะค๊าบคุงอเล็กซี่ :call: :call:
-
o22 o22 o22 o22
งงกับรีบน อย่างสุดซึ้ง
อิอิอิอิ
-
:เฮ้อ: ใจอ่อน
อ่อนใจ :เฮ้อ:
ขอบคุณครับ :pig4: อเล็กซี่
-
:serius2: จะเป็นยังไงเนี่ย แฮ่กๆๆ
-
สงสารดิว :sad4:
-
น้องต้งรีบตามไปเถอะ..ก่อนที่อี้จะทำอะไรงี่เง่าไปกว่านี้อ่ะ
หุหุ..อินจัดมากไปมั้ยเนี่ย :laugh:
-
o22 o22 o22 o22
งงกับรีบน อย่างสุดซึ้ง
อิอิอิอิ
o22 o22 o22 o22 o22
ง่า
-
เวรก๊ำ เวรกรรม :o12:
จะสิ้นสุดไหมเนี่ย (น่าจะสิ้นสุดนะไม่งั้นเจ้าของคงไม่มานั่งเขียนเรื่องได้หรอก อิอิ)
สงสารทุกคนที่เกี่ยวข้องจัง :เฮ้อ:
-
:angry2: :angry2: :angry2: :angry2: :angry2: :angry2: :angry2: :angry2: :angry2: :angry2: :angry2: :angry2:
บทที่ 49 ต้นตอ แห่งความเลวร้าย ( The Source of Violence )
ว่าแล้ว ผมก้อเดินทางไปกับน้องแมน เพื่อไปรอต้งอยู่ที่ทำงานของไอ้ดิว เพื่อตั้งหลักก่อน โดยที่ผมนั่งรออยู่ร้านกาแฟข้างล่างตึกที่ทำงานของไอ้ดิว ผมนั่งรอเวลาให้ต้งโทรมา เมื่อเค้าว่างจากการทำงาน
ในระหว่างนั้น ไอ้ดิวก้อโทรเข้ามาที่เครื่องของน้องแมนประมาณ 4-5 ครั้ง แต่ผมบอกน้องแมนไม่ให้รับสาย เพราะว่า ตอนนั้น ยังไม่อยากที่จะคุยอะไรกับมันทั้งนั้น แล้วจากนั้นประมาณชั่วโมงกว่าๆ ต้งก้อโทรเข้ามาหาผม
“ แมน ต้งโทรมาแล้ว ทำไงดี พี่จะพูดยังไงก่อนดี “ ผมถามน้องแมน ในใจผมตอนนั้น รู้สึกตื่นเต้นมากๆ
“ เอามานี่ เดี๋ยวแมน พูดให้เอง “ ว่าแล้วน้องแมน ก้อเอามือถือของผมไปคุยกับต้ง
ทันใดนั้นเอง ผมก้อเห็นผู้หญิงคนนึงเดินเข้ามาในตึกนั้น กับผู้ชายอีกสามคน เป็นคนที่ผมรู้จักเป็นอย่างดี ผู้หญิงคนนั้นก้อคือ คนที่เป็นต้นเหตุแห่งความเลวร้ายทั้งหมด ที่ผมได้เจอมา หลิง หลิงนั่นเอง ผู้ชายอีกคนนึง ท่าทางภูมิฐาน แต่สีหน้าแฝงไปด้วยความอำมหิต คงจะเป็นคุณสุชาติ พ่อของหล่อน และอีกสองคน เป็นใครผมเองก้อไม่รู้จัก ดูร่างกายกำยำ หน้าตาดุ น่าจะเป็นบอดี้การ์ดส่วนตัวแน่ๆ
แล้วในสมองผม มันก้อประมวลภาพความคิดต่างๆของผม และสั่งให้ผม ตามพวกเค้าไปเดี๋ยวนี้ แต่น้องแมนก้อยังคงคุยกับต้งอยู่ ท่าทางจริงจังมากๆ ผมจะเอายังไงดี ไม่ได้การแล้ว ผมต้องบอกน้องแมนตอนนี้เลย
“ น้องแมน พี่ต้องรีบขึ้นไปแล้วนะ เดี๋ยวจะไม่ทันการ น้องแมนคุยเสร็จแล้ว ตามไปหาพี่ที่ชั้น 32 นะ ที่ห้องผู้จัดการ เดี๋ยวพี่จะไปรอก่อน ตกลงตามนี้นะ “ ผมไม่รอให้น้องแมนทันพูดอะไรทั้งนั้น เพราะน้องเค้าก้อยังติดสายต้งอยู่ ส่วนผมก้อรีบตามพวกนั้น ขึ้นไปทันที แต่ผมก้อตามไปแบบห่างๆ ไม่ให้พวกนั้นรู้ตัว
ผมตามพวกนั้นมา จนถึงหน้าห้องทำงานของไอ้ดิว ชั้นนั้นเป็นชั้นที่ไม่มีคนเดินพรุกพร่านเหมือนชั้นอื่นๆ เพราะเป็นชั้นของผู้บริหารชั้นสูง ซี่งก้อมีเพียงห้องไอ้ดิว ที่เป็นของกรรมการผู้จัดการ ตั้งอยู่ชั้นนี้ และห้องประชุมอีก สาม สี่ห้อง จากนั้นพวกนั้นก้อเดินไปคุยอะไรกับเลขาหน้าห้องไม่รู้ ดูเหมือนว่า เลขาคนนั้น จะยังไม่ยอมให้พวกนั้นเข้าไปง่ายๆ แต่สุดท้ายพวกนี้ก้อเปิดประตูเดินเข้าไปจนได้ โดยมีเลขาสาวคนนั้น รีบเดินตามเข้าไปด้วย
ผมเองหยุดดูอยู่ตรงนั้นแป๊บนึง ก้อเห็น เลขาสาวคนนั้น เดินออกมาจากห้องนั้น พร้อมกับคนอีกกลุ่มนึง คงจะเป็นลูกค้าของไอ้ดิว ที่คงจะกำลังคุยงานกันอยู่ มิน่าหละ เลขาคนนั้น ถึงไม่ยอมให้พวกนั้นเข้าไป เพราะว่า ไอ้ดิวมันติดลูกค้าอยู่นี่เอง
จากนั้นผมก้อแอบ เข้าไปฟังที่หน้าห้อง แล้วแง้มๆประตูเพื่อฟังว่า พวกมันพูดอะไรกันอยู่ เสียงในนั้น เหมือนคนทะเลาะกันอย่างรุนแรง ผมกะได้จากความดังของเสียง และผมก้อเริ่มจับความได้ว่า
“ ไอ้ดิว แกว่ามาเลยดีกว่า ว่าจะเอายังไง จะมาทำเป็นเต่าหดหัวไม่รับผิดชอบอย่างนี้ไม่ได้นะ แกต้องรับผิดชอบอะไรสักอย่าง รู้ไหมว่าลูกสาวชั้นเสียหาย และเสียหน้าแค่ไหน ที่อยู่ๆแกก้อมาล่มงานหมั้นเอากลางครัน ทั้งๆที่งานก้อเตรียมมาจนถึงวันหมั้นแล้ว จากนั้น แกก้อมาหายหน้าไปดื้อๆเกือบเดือน บอกมาเลย ว่าจะรับผิดชอบยังไง มาคราวนี้ ชั้นต้องเคลียร์ให้รู้เรื่อง ไม่งั้น ชั้นไม่กลับไปจริงๆด้วย บอกมา รับผิดชอบมา ถ้าแกยังเป็นลูกผู้ชายอยู่ “ เสียงนี้ ผมคาดว่าน่าจะเป็นเสียงพ่อของหลิง หลิงนะครับ ดูท่าทางเค้าคงจะโกรธไอ้ดิวมาก ที่ไปล่มงานหมั้นระหว่างมัน กับลูกสาวเค้า
“ ผมไม่รับผิดชอบอะไรทั้งนั้น ผมบอกคุณอาไปแล้วไง ตั้งหลายรอบว่า ผมไม่ได้รักหลิง ผมรักอี้ และผมจะไม่แต่งงานกับคนที่ผมไม่ได้รักอย่างเด็ดขาด คุณอาอย่ามาเสียเวลาพูดเลยดีกว่า ผมว่าผมบอกไปอย่างชัดเจนแล้วนี่ครับ ผมว่าคุณอากลับไปดีกว่า ผมมีงานต้องทำ แล้วเมื่อกี้ ก้อเป็นการเสียมารยาทมากนะครับ ที่มาไล่ลูกค้าผมออกไปอย่างนั้น ผมว่านะ เรื่องนี้ ทางหุ้นส่วนของผมไม่ยอมแน่ๆ แต่ถ้าคุณอาไม่อยากมีปัญหาอะไรมากไปกว่านี้ ผมขอเชิญครับ “ ไอ้ดิวพูดเสียงเข้ม มันคงจะอดไม่ไหวจริงๆ
“ ไม่ได้ แกต้องบอกมาวันนี้ว่า แกจะรับผิดชอบยังไง ลูกชั้นไม่ใช่ลูกตาสี ตาสานะ หลิงเค้ามีหน้ามีตาในสังคม แกจะมาทำเลวๆกับลูกสาวชั้น มาทำให้เค้าขายหน้า ว่าผู้ชายทิ้งในงานวันหมั้น แล้วจะไม่รับผิดชอบอย่างนิ้ไม่ได้นะ ชั้นไม่ยอมเด็ดขาด หัวเด็ดตีนขาดยังไงก้อไม่ยอม ถ้าวันนี้คุยกันไม่รู้เรื่องนะ ครอบครัวนายมีปัญหากับชั้นแน่ “ คุณสุชาติยังไม่ยอมง่ายๆ ขู่ไอ้ดิวสารพัด
“ ผมว่าคุณอา ไปถามลูกสาวคุณอาดีกว่านะครับ ว่าเค้าทำอะไรไว้บ้าง ผมไม่อยากพูดอะไรที่มันผ่านไปแล้ว แต่ผมก้ออยากให้หลิง รับผิดชอบในสิ่งที่หลิงทำกับผมไว้เช่นกัน “
“ ทำอะไร หลิงทำอะไร หลิงไม่ได้ทำอะไรนะดิว ดิวเชื่อพวกมันเหรอ ดิวทำไมไม่เชื่อหลิงละ ไหนดิวเคยบอกไงว่า ดิวรักหลิงมาก และอยากจะแต่งงานกับหลิง แล้วทำไมจู่ๆ พอได้ยินไอ้พวกบ้านั่น มันมาเป่าหู ดิวก้อไปเชื่อพวกมันอย่างนั้นหรอ คนรักกัน มันต้องเชื่อใจกันสิดิว หลิงไม่ต้องกาอระไร แค่เรากลับมาเป็นเหมือนเดิมได้ไหม แล้วหลิงจะให้อภัยดิวทุกอย่าง “ หลิง หลิงพูดด้วยน้ำเสียงอ้อนวอนไอ้ดิว
-
หลิงหลิง สะตอ...สุดฤทธิ์ คนแบบนี้ไม่น่าให้อภัยเลย :fire:
-
ดิวไล่มันออกไปเลย ทั้งพ่อทั้งลูกนั่นแหละ :angry2: :angry2:
แต่อี้ขึ้นมาคนเดียวด้วยอ่ะ ดิวออกมารับอี้หน่อยเรวว :z1: :z1:
มาต่อนะคับคุงอเล็กซี่
-
หลิง หลิง นี่ยังน่าตบเหมือนเดิม
:beat:
-
ตรูขอคลิปเสียงง :laugh:
-
นังหลิง หลิง นี่สุดยอด :เฮ้อ:
-
อ่านแล้วไม่รู้ว่าจะอารมณ์นี้ :o12:
อารมณ์นี้ o18
อารมณ์นี้:fire:
รึอารมณ์ :z6:
สุดท้้าย :เฮ้อ:
ปลงอนิจจัง
-
รออ่านนะครับ
-
เหอะ หลิง หลิง :z6:
ดิวสู้ๆ
-
:beat: :beat: :beat: :beat: :beat: :beat: :beat: :beat: :beat: :beat: :beat: :beat:
“ ผมว่าคุณอา ไปถามลูกสาวคุณอาดีกว่านะครับ ว่าเค้าทำอะไรไว้บ้าง ผมไม่อยากพูดอะไรที่มันผ่านไปแล้ว แต่ผมก้ออยากให้หลิง รับผิดชอบในสิ่งที่หลิงทำกับผมไว้เช่นกัน “
“ ทำอะไร หลิงทำอะไร หลิงไม่ได้ทำอะไรนะดิว ดิวเชื่อพวกมันเหรอ ดิวทำไมไม่เชื่อหลิงละ ไหนดิวเคยบอกไงว่า ดิวรักหลิงมาก และอยากจะแต่งงานกับหลิง แล้วทำไมจู่ๆ พอได้ยินไอ้พวกบ้านั่น มันมาเป่าหู ดิวก้อไปเชื่อพวกมันอย่างนั้นหรอ คนรักกัน มันต้องเชื่อใจกันสิดิว หลิงไม่ต้องการอะไร แค่เรากลับมาเป็นเหมือนเดิมได้ไหม แล้วหลิงจะให้อภัยดิวทุกอย่าง “ หลิง หลิงพูดด้วยน้ำเสียงอ้อนวอนไอ้ดิว
“ หลิง ดิวไม่ใช่ควายอีกต่อไปแล้วนะ ที่จะเชื่อคำหลอกลวงของหลิงอีก รู้ไหม ว่าหลิงได้ทำให้ดิว ทำร้ายคนที่ดิวรักมากที่สุด ดิวไม่คิดเลยว่า หลิงจะมีจิตใจต่ำช้าขนาดนั้น แค่ดิวไม่รับรักหลิงนี่ หลิงถึงกับขนาดต้องวางแผนบ้าๆ กับพ่อของดิวเลยเหรอ แล้วทำไมอ่ะ ทำไมหลิงไม่ไปหาผู้ชายคนอื่น ที่มันดีกว่าดิว มีตั้งมากมาย รู้ไหมว่าดิวได้ทำลายชีวิตคนๆนึงไปเลยนะ เพราะแผนการบ้าๆหลิง แล้วอย่างนี้ ยังจะให้ดิวไปรักคนใจร้ายอย่างหลิง ได้ลงเหรอ “ ไอ้ดิวพ่นออกไป ดูถ้ามันจะเหลืออดเต็มทน
“ ทำไมล่ะดิว ก้อถ้าไม่ใช่เพราะมัน เราก้อยังคงรักกันอยู่ เพราะมันคนเดียว ที่ทำให้ดิวเปลี่ยนไป แล้วหลิงผิดด้วยเหรอ ที่หลิงจะแย่งของรักของหลิงกลับคืนมา หลิงผิดด้วยเหรอ ที่รักดิวขนาดนี้ หลิงไม่สนหรอกนะ ว่าหลิงได้ทำร้ายใครไปบ้าง แต่ถ้าใครมาแย่งของรักของหลิงไปล่ะก้อ หลิงจะทำทุกทาง เพื่อเอาคืนมาให้ได้ ไม่ว่าจะวิธึใดก้อตาม “ หลิง หลิงยังยืนยันการกระทำของเธอว่า เธอไม่ได้ผิด ผมต่างหากที่ผิด ที่ไปแย่งของรักจากเธอ เป็นไงล่ะ ความคิดของคนที่คิดว่าตัวเองสูงส่ง คิดได้แค่นี้นะเหรอ ???
“ หลิง หลิงบ้าไปแล้วเหรอ ดิวจะบอกให้หลิงฟังชัดๆอีกทีนะว่า ดิว ไม่ เคย รัก หลิงเลย ที่ผ่านมา ดิวแค่รู้สึกดี แล้วเราก้อมีอะไรหลายๆอย่างที่คล้ายกัน แต่พออะไรๆมันชัดเจนแล้ว ดิวก้อคิดว่า เราไม่เหมาะที่จะเป็นคู่รักกันหรอก ดิวคิดว่าเราควรจะเป็นเพื่อนกันดีกว่า แต่ดิวไม่เข้าใจหลิงเลยอ่ะ ว่ามันถึงขนาดต้องทำกันขนาดนั้นเลยเหรอ หลายครั้งแล้วนะ ที่หลิงทำร้ายคนอื่น โดยที่เค้าไม่รู้อิโหน่ อิเหน่ ดิวก้อไม่เอาเรื่อง แต่ครั้งนี้ มันมากเกินไป ดิวรู้ ว่าดิวก้อมีส่วนผิด ที่หูเบา เลยทำให้ดิวทำร้ายคนที่ดิวรักไป แต่ถ้าไม่ใช่เพราะหลิง เพราะพ่อของดิว เรื่องบ้าๆอย่างนั้นมันคงไม่เกิดหรอก ดิวว่าเราเลิกแล้วต่อกันดีกว่า จบกันด้วยดี ดิวจะลืมเรื่องร้ายๆทุกอย่างที่หลิงเคยทำแล้วกัน “
“ ไม่ได้ หลิงไม่ยอม ก้อไหน ก่อนที่เราจะหมั้นกัน ดิวบอกว่าดิวก้อรักหลิงไง แล้วทำไมดิวเปลี่ยนใจง่ายดายขนาดนี้ เพราะมันใช่ไหม เพราอีผิดเพศนั้นใช่ไหม ดิวถึงต้องเปลี่ยนไปแบบนี้ ดิว ดิวบ้าไปแล้ว หลิงไม่ยอมหรอกนะ “ ตอนนี้ รู้สึกว่าหลิง หลิงเริ่มร้องไห้แล้ว หล่อนคงจะเก็บอารมณ์ไม่อยู่อีกต่อไป
“ นั่นมันเพราะว่า หลิงมาคอยยุแยงดิวต่างหาก หลิงคอยมาเป่าหูดิวต่างๆ นานา หลิงส่งคนไปติดตามอี้ถึงภูเก็ต แล้วถ่ายรูเอามาให้ดิวดู ว่าอี้เค้าอยู่กับผู้ชาย แต่ที่จริงแล้ว มันไม่ใช่เลย รวมทั้งเรื่องบ้าๆ ที่หลิงกับพ่อดิวแต่งขึ้นมาด้วย รู้ไหม ว่าตอนนั้นดิวเสียใจมาก ที่คนที่ดิวรักมาหักหลังดิว ดิวเจ็บเจียนตาย แล้วหลิงก้อเข้ามาจังหวะนั้น มาปลอบใจดิว มาให้กำลังใจดิว ในอารมณืแบบนั้น อารมณ์ของคนผิดหวัง มันก้อต้องมีบ้างที่อ่อนไหว มันก้อต้องมีบ้าง ที่คิดว่า คนที่คอยอยู่ข้างๆเรา คือคนที่รักเรา และเราควรจะรักเค้า ดวเลยพูดไปอย่างนั้น แต่พอเรื่องทุกอย่างมันแดงออกมาขนาดนี้ แล้วหลิงยังจะให้ดิวกลับไปรู้สึกอย่างนั้นอีกเหรอ ดิวเป็นคนนะ มีควาคิด ไม่ใช่ควาย ที่ใครๆจะสนสะพายแล้วจูงจมูกได้อีกต่อไปแล้ว “ ไอ้ดิวงเหมือนจะทนไม่ไหว ตะโกนใส่ทุกคนไปอย่างนั้น
“ ม่ายยยยยยยยย หลิงไม่ยอม หลิงรักดิวนะ หลิงไม่ยอม หลิงไม่ยอมเสียดิวไปให้อีผิดเพศนั้นหรอก ม่ายยยยย “ ตอนนี้ หลิง หลิงเหมือนจะสติแตกไปแล้ว ร้องโวยวายเหมือนคนเสียสติ
“ ไอ้ดิว ชั้นยอมให้แกมาด่าลูกสาวชั้นไม่ไหวแล้วนะ แกหยุดเดี๋ยวนี้ แล้วบอกมาเลยว่าจะรับผิดชอบกับการกระทำเลวๆของแกยังไง ไม่งั้น อย่าหาว่าชั้นไม่เตือนนะ นี่อะไร ผู้หญิงดีๆ มีไม่ชอบ ไปชอบอีตุ๊ด อีเกย์จากไหนก้อไม่รู้ แกมันบ้าไปแล้ว แกไม่คิดถึงหน้าตา พ่อแม่แกบ้างรึไง ว่าเค้าจะทำยังไง จะอยู่ได้ไงในสังคมนี้ เมื่อทุกๆคนก้อรู้ว่า ลูกของเค้ามันวิปริต แกไม่นึกถึงแก่หน้าตาพ่อแม่แกบ้างเหรอ ไอ้เลว ไอ้ลูกทรพี “ คุณสุชาติด่าไอ้ดิวกลับไป
“ คุณอาอยากให้ผมรับผิดชอบใช่ไหม ได้ งั้นผมยกสินสอดให้ไปทั้งหมดเลย ผมจะไม่เรียกคืนสักบาท ส่วนเรื่องอื่น ผมไม่สนอะไรทั้งนั้น ทั้งไอ้สังคมบ้าบอจอมปลอม ใส่หน้ากากเข้าหากัน ไม่มีความจริงใจอย่างนี้ ผมเองก้อไม่อยากอยู่นักหรอก ใครจะคิดยังไง จะว่ายังไง ผมไม่สนใจแล้ว นี่มันชีวิตผม มันตัวของผม ผมเลือกทางเดินของผมเองได้ อีกอย่าง คุณอาเองก้อไม่ใช่พ่อแม่ของผม คุณอาจะมาเดือดร้อนอะไร ผมว่าคุณอา เอาเวลาไปสั่งสอนลูกสาวคุณอาดีกว่า อย่าหาว่าผมสอนเลย “ ไอ้ดิวตอกกลับไปอย่างเจ็บแสบ
“ นี่มันจะมากเกินไปแล้วนะ แกกล้ามาก ที่กล้ามาสั่งสอนชั้น แล้วไอ้สินสอดอะไรของแกอ่ะ ชั้นไม่ต้องการเลยสักนิด ชั้นแค่อยากให้แก รับผิดชอบด้วยการแต่งงานกับลูกสาวชั้น เป้ฯการกูหน้า ถ้าแกไม่ทำนะ ไม่เพียงแต่ครอบครัวของเราจะขาดกัน แต่ชั้น จะทำให้ไอ้เกย์นั่น ไอ้คนที่แกรัก มันหายไปจากโลกนี้เลย ไม่เชื่อก้อลองดู “ คุณสุชาติไม่เพียงแต่ขู่ไอ้ดิว แต่ยังบอกว่าจะทำร้ายผมอีกด้วย อย่างนี้ผมทนไม่ได้แล้ว ผมต้องลุกขึ้นมาปกป้องตัวเอง
ว่าแล้วผมก้อผลักประตูเข้าไป พอประตูเปิดออก ทุกคนในห้องก้อหันมาหาผมทันที ดูท่าจะตกใจไม่น้อย ที่เห็นผมมายืนอยู่ตรงนั้น จากนั้นผมก้อเดินเข้าไปประชันหน้ากับทุกคน ผมเอง มันเกินคำว่ากลัวแล้ว จุดนี้ ผมขอสู้ตาย
“ อี้ “ ไอ้ดิวครางออกมาเบาๆ
“ ก้อลองคุณทำอะไรผมดูสิ คราวนี้คุณจะได้รู้ว่า คนอย่างผมนี่ก้อไม่ยอมให้ใครมารังแกได้ฝ่ายเดียวหรอก ถ้าไม่เชื่อ คุณก้อลองถามลูกสาวคุณดูสิว่า ผมได้เคยทำอะไรกับเธอไปบ้าง และคราวนี้ ผมก้อจะสู้ขาดใจ ถ้าไม่เชื่อ จะลองดูก้อได้นะ “ ผมพูดออกไปอย่างไม่เกรงกลัวใครๆทั้งนั้น
-
อ๊ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย ................
หนูอี้....
แมนมั่กๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ โขโบก
-
เรื่อง เรื่อง เรื่อง :z3:
-
อี้สู้ๆ
เป็นกำลังใจให้นะ
รออ่านนะครับ
-
งานนี้มีเลือดสาด :fire:
แหม...คุณอเล็กซ์ เราจะบอกว่าไปหาเรื่องถึงที่ต่างหาก
-
เอาเลยอี้
สู้ใจขาดเลย
:angry2: :angry2:
-
:angry2:สู้กะมันเลยอี้
อย่ายอมมัน ไม่ต้องกลัว จะคอยเชียร์ แหะ แหะ
-
:a5:
ไปถึงไหนต่อไหนกันแล้ว
:m5:
ไม่ค่อยได้เข้ามาเลยอะครับ
:m29:
ต่อไปจะพยายามเข้ามาครับ
กดบวกให้กำลังใจกันก่อน
-
ดิวกับอี้ร่วมมือกัน กำจัดคนชั่ว สู้สู้ :fire:
เมื่อไหร่ต้งจะมาถึงซะที ?
-
:m21: เอาละ แล้วก็มาถึงจุดนี้จนได้
จุดแตกหักของปัญหาทั้งหมด
ทั้งดิว ทั้งต้ง ช่วยอี้ด้วยนะ
แมร่งงงงง....เลววววว ทั้งโคตร
พ่อลูกคู่นี้ ผุดนรกมาเกิด
ขอบคุณครับ :pig4: อเล็กซี่
-
อย่ายอมมัน
สู้ๆๆ
-
:z6: :a5: :z6: :a5: :z6: :a5: :z6: :a5: :z6: :a5: :z6: :a5:
“ นี่มันจะมากเกินไปแล้วนะ แกกล้ามาก ที่กล้ามาสั่งสอนชั้น แล้วไอ้สินสอดอะไรของแกอ่ะ ชั้นไม่ต้องการเลยสักนิด ชั้นแค่อยากให้แก รับผิดชอบด้วยการแต่งงานกับลูกสาวชั้น เป็นการกู้หน้า ถ้าแกไม่ทำนะ ไม่เพียงแต่ครอบครัวของเราจะขาดกัน แต่ชั้น จะทำให้ไอ้เกย์นั่น ไอ้คนที่แกรัก มันหายไปจากโลกนี้เลย ไม่เชื่อก้อลองดู “ คุณสุชาติไม่เพียงแต่ขู่ไอ้ดิว แต่ยังบอกว่าจะทำร้ายผมอีกด้วย อย่างนี้ผมทนไม่ได้แล้ว ผมต้องลุกขึ้นมาปกป้องตัวเอง
ว่าแล้วผมก้อผลักประตูเข้าไป พอประตูเปิดออก ทุกคนในห้องก้อหันมาหาผมทันที ดูท่าจะตกใจไม่น้อย ที่เห็นผมมายืนอยู่ตรงนั้น จากนั้นผมก้อเดินเข้าไปประชันหน้ากับทุกคน ผมเอง มันเกินคำว่ากลัวแล้ว จุดนี้ ผมขอสู้ตาย
“ อี้ “ ไอ้ดิวครางออกมาเบาๆ
“ ก้อลองคุณทำอะไรผมดูสิ คราวนี้คุณจะได้รู้ว่า คนอย่างผมนี่ก้อไม่ยอมให้ใครมารังแกได้ฝ่ายเดียวหรอก ถ้าไม่เชื่อ คุณก้อลองถามลูกสาวคุณดูสิว่า ผมได้เคยทำอะไรกับเธอไปบ้าง และคราวนี้ ผมก้อจะสู้ขาดใจ ถ้าไม่เชื่อ จะลองดูก้อได้นะ “ ผมพูดออกไปอย่างไม่เกรงกลัวใครๆทั้งนั้น
“ แกมาก้อดีเลย จะได้ชำระความกันให้จบ แหมๆๆ ไม่ต้องไปหาซะให้ยาก แต่กลับมาเสนอถึงที่ ดีจัง จะได้ไม่ต้องออกแรงเยอะ “ คุณสุชาติ พูดด้วยน้ำเสียงโหดเหี้ยม
“ ก่อนที่จะทำอะไร ฟังผมก่อนได้ไหม วันนี้ผมมาดี ผมมาเพื่อเคลียร์เรื่องทุกอย่างกับไอ้ดิว ว่า ต่อจากนี้ไป มันจะไม่ได้เจอหน้าผมอีกแล้ว และผมกับต้งก้อจะแต่งงานกันเร็วๆนี้ และเราจะไปอยู่เมืองนอกกัน จากนั้น พวกคุณจะเคลียร์อะไรกันยังไง ผมไม่สน ผมขอความสงบของผมคืน ผมมาบอกแค่นี้แหละ “
ทุกคนในห้อง อึ้งไปทันที ที่ได้ยินผมพูดอย่างนั้น โดยเฉพาะไอ้ดิว
“ ไม่นะอี้ อย่าทำอย่างนั้น นี่ไงอี้ ตอนนี้ดิวกำลังเคลียร์กับพวกเค้าอยู่ และมันกำลังจะจบลงแล้ว อี้รอดิวก่อนนะ อี้อย่าทำอย่างนั้นนะ รอให้ดิวได้อธิบายเรื่องต่างๆก่อน นะอี้นะ “ ไอ้ดิวส่งเสียงมาอ้อนวอนผม แต่มีเหรอ ที่ผมจะเห็นใจมัน
“ ไม่มีทาง ถึงนายจะมาอธิบายอะไรยังไง ก้อไม่ให้อภัยนายเป็นอันขาด ต่อจากนี้ไป อะไรเลวๆที่นายทำให้ชั้น ชั้นอโหสิให้ ทุกคนเลย แล้วเราก้อเลิกแล้วต่อกัน ชั้นก้อจะไปตามทางของชั้น อย่าได้เจอกันอีกเลย พอกันที “ ผมตอบไปเสียงเข้ม
“ ไม่นะ ดิวไม่ยอม อี้ยังไม่ได้ฟังดิวอธิบายอะไรเลย อี้ยังไม่รับคำขอโทษจากดิวเลย อี้ฟังดิวก่อนสิ “ ว่าแล้วไอ้ดิวก้อจะเดินเข้ามาหาผม แต่ผมเดินถอยหลัง แล้วยกมือห้าม
“ หยุดอยู่ตรงนั้น อย่าเข้ามาอีก ไม่งั้น นายจะเสียใจไปตลอดชีวิต “ ผมสั่งเสียงเฉียบ จนไอ้ดิวชะงัก
“ เห็นไหมละดิว อีนี่มันไม่ได้รักดิวแล้ว ดิวกลับมาหาหลิงนะ หลิงยังรักดิวเสมอ ดิวกลับมาหาหลิงนะ “ หลิง หลิง ทั้งร้องไห้ ทั้งอ้อนวอนต่อไอ้ดิว แต่ไอ้ดิวมันไม่มีทีท่าอ่อนลงให้หล่อนเลย
“ ไม่นะหลิง ถึงยังไง ดิวก้อรักอี้เสมอ และจะรักตลอดไป ดิวไม่ยอมให้คนที่ดิวรัก หนีหายไปจากดิวง่ายๆหรอก ดิวว่าหลิง เลิกพยายามซะดีกว่า มันไม่มีประโยชน์หรอก ดิวไม่เคยรักหลิงเลย ได้ยินชัดไหม “
ไอ้ดิวตระโกนออกไปเสียงดังใส่หลิง หลิง หล่อนนิ่งอึ้งไปนิดนึง แล้วน้ำตาก้อไหลพรากออกมา เหมือนจะขาดใจ
“ ไอ้ดิว แก แกว่ามาว่าลูกชั้นอีกแล้ว ไอ้คนเลว ดีเลย วันนี้ชั้นจะสั่งสอนแกบ้าง “ ว่าแล้ว คุณสุชาติก้อหันหน้ามาหาผม
“ แกมันรนหาที่เองนะ อีเกย์นรก วันนี้แหละ แกได้เจอดีกับชั้นแน่ “ น้ำเสียงเค้าบ่งบอกลเยว่า วันนี้ผมมไรอดแน่ๆ
“ ก้อลองเข้ามาดูสิ ผมเล่นคืนไม่ยั้งแน่ คราวนี้ผมไม่ยั้งมือแน่ ถ้าใครได้มายุ่งกับผม อยากโดนของจริงก้อเข้ามาสิ “ ผมท้ากลับไปเช่นกัน ผมมได้กลัวเลยแม้แต่น้อย
“ แกกล้ามาก ที่มาขู่ชั้น ไม่อยากตายดีใช่ไหม “ คุณสุชาติ พูดเสียงเล็ดออกจากฟัน
“ ไม่นะครับ ผมจะไม่ยอมให้ใครมาทำอะไรอี้ทั้งนั้น ถ้าคุณอาทำล่ะก้อ เราได้เห็นดีกันแน่ๆ “ ไอ้ดิวออกโรงปกป้องผม ส่วนหลิง หลิงได้ฟังดังนั้น ก้อร้องกรี๊ดออกมาดังลั่นห้อง
“ กรี๊ดดดดดดดดด ไม่ ฮือๆๆๆๆ ดิว ดิวทำอย่างนี้ทำไม ม่ายยยยยยยยยย ฮือๆๆๆๆ “ หลิง หลิง ร้องไห้ฟูมฟายใหญ่
“ นี่แกออกหน้ารับแทนมันขนาดนี้เลยเหรอ แกรู้ไหมว่าลูกสาวชั้นจะเสียใจแค่ไหน นั่นเท่ากับทำร้ายดวงใจของชั้นด้วย แกหาเรื่องเองนะไอ้ดิว ดีเลย งั้นชั้นจะทำให้แกรู้ว่า การที่คนที่เรารักโดนทำร้ายมันเป็นยังไง “
สิ้นเสียงที่ตะโกนด่าไอ้ดิวไป ว่าแล้วคุณสุชาติก้อกระโจนใส่ผมอย่างที่ผมไม่ทันตั้งตัว ผมจึงล้มลงไปกับพื้นทันที เค้าขึ้นนั่งคร่อมบนตัวผมทันที แล้วเค้าก้อเอามือมาทำท่าจะบีบคอผม แต่ผมไหวตัวทัน คว้ามือทั้งสองข้างของเค้าไว้ก่อน เรายื้อยุดกันอยู่อย่างนั้น แล้วไอ้ดิวก้อพุ่งเข้ามาช่วยผมทันที แต่โดนไอ้บอดี้กร์ดสองคนนั่นกันตัวออกไป พวกนั้นต่อสู้กันใหญ่ โดยที่ไอ้ดิวเป็นฝ่ายเสียเปรียบ โดนล็อคตัวไว้ จะไม่ให้เสียเปรียบได้ไงละ ไอ้สองตัวนี่ ตัวมันอย่างกะยักษ์ แล้วไอ้ดิวก้อดิ้นใหญ่ ปากก้อตะโกนออกมา
-
หลิง หลิง และพ่อ
ไปตายซะ :z6: :z6:
ไม่เลิกไม่ลา น่ารำคาญ
ดิวสู้ๆนะ
-
จะจองเวรกันไปถึงไหนเนี่ยยยยยย
หลิงๆ กับดิวเนี่ยคล้ายกันมากนะ แต่ก็ไม่เหมือนกันแฮะ
คุณพ่อชนชั้นสูงพวกนี้ก็รักลูกไม่ถูกทางเลยสักคน
แบบนี้เข้าข่าย พ่อแม่รังแกฉัน แบบเต็มๆเลยอ่ะ
:call: ไปสู่ที่ชอบๆเถอะ เจ้าประคู๊ณณณณณณ
-
ที่บริษัทดิวเค้าจ้าง รปภ.บ้างป่าว? ปล่อยให้คนอื่นมาข่มเหงรังแกกันแบบนี้ :seng2ped:
อี้แตะผ่าหมากพ่อของหลิง หลิงไปเลย เลวโคตร :fire:
-
อี้สู้ๆ
รออ่านนะครับ
-
:fire:ร้ายๆ อย่างพ่อลูกคู่นี้
ต้องตกนรก แช่งมัน แช่งมัน
-
ลูกไม้หล่นไม่ไกลต้นจริง ๆ หลิง หลิงหล่อนเหมือนพ่อเป๊ะ ๆ :เฮ้อ:ลุ้นต่อไป
-
:call: :call: :call: :call:
เด๋วดึกๆๆ มาลงให้อ่านน่ะครับ
ตอนนี้ขอไปทานส้มตำก่อน อิอิ
-
o22 : ซะงั้นอ่ะคนเรา
-
:laugh: :laugh:
-
:z3: :z6: :z3: :z6: :z3: :z6: :z3: :z6: :z3: :z6: :z3: :z6:
สิ้นเสียงที่ตะโกนด่าไอ้ดิวไป ว่าแล้วคุณสุชาติก้อกระโจนใส่ผมอย่างที่ผมไม่ทันตั้งตัว ผมจึงล้มลงไปกับพื้นทันที เค้าขึ้นนั่งคร่อมบนตัวผมทันที แล้วเค้าก้อเอามือมาทำท่าจะบีบคอผม แต่ผมไหวตัวทัน คว้ามือทั้งสองข้างของเค้าไว้ก่อน เรายื้อยุดกันอยู่อย่างนั้น แล้วไอ้ดิวก้อพุ่งเข้ามาช่วยผมทันที แต่โดนไอ้บอดี้การ์ดสองคนนั่นกันตัวออกไป พวกนั้นต่อสู้กัน โดยที่ไอ้ดิวเป็นฝ่ายเสียเปรียบ โดนล็อคตัวไว้ จะไม่ให้เสียเปรียบได้ไงละ ไอ้สองตัวนี่ ตัวมันอย่างกะยักษ์ แล้วไอ้ดิวก้อดิ้นพราดๆใหญ่
“ ปล่อยอี้เดี๋ยวนี้นะ ไม่งั้นอย่าหาว่ากรูไม่เตือน ใครทำเมียกรู มันตายแน่ ปล่อยสิว่ะไอ้นี่ คนข้างนอกแม่มหายไปไหนหมดว่ะ มาช่วยกรูเร็วเข้า “ ไอ้ดิวทั้งดิ้น ทั้งร้องให้คนช่วย
“ ไม่มีใครเค้ามาช่วยเมิงหรอกไอ้ดิว กรูจะบอกอะไรให้อย่างนึงนะ อีเลขาหน้าห้องเมิงนี่ กรูก้อซื้อไว้นานแล้ว ไว้คอยตามดูเมิงไง แล้วนี่ กรูก้อให้มันเคลียร์ทางสะดวกให้กรูเรียบร้อยแล้ว “ คุณสุชาติพูดด้วยน้ำเสียงที่น่ากลัวมาก
จากนั้นจู่ๆ นังหลิง หลิงก้อลุกพรวดขึ้นมา แล้ววิ่งตรงมาที่ผม มาช่วยพ่อของหล่อนจับผมขึงไว้ ผมเองก้อพยายามสู้ แต่สู้ไม่ไหว อีกคนนึงก้อผู้ชายแรงก้อเยอะ อีกคนนึงก้อผู้หญิงที่โกรธจัด ผมเห็นจากสีหน้าของหล่อนได้ จนสุดท้าย หล่อนก้อจับแขนของผมจึงไว้ทั้งสองข้างขึงไว้กักับพื้น พร้อมทั้งจิกเล็บลงที่เนื้อของผมอย่างแรงด้วย จนผมรู้สึกเจ็บ และเลือดคงจะไหลแล้วด้วย ผมเองก้อพยายามดิ้นแล้ว แต่....ไม่ไหวจริงๆ ส่วนคุณสุชาติ เอามือมาวางไว้รอบคอผม ทำท่าจะบีบ แต่ยังไม่บีบ จากนั้นก้อส่งสายตากวนตีนๆไปให้ไอ้ดิว ที่พยายามดิ้นให้หลุดจากอ้อมกอดของไอ้บอดี้การ์ด สองคนนั้น
“ ปล่อยกรูนะ อย่าเล่นหมาหมู่อย่างนี่สิ แน่จริงมาตัวต่อตัวเลยดีกว่า “ ผมตะโกนด่าออกไป
“ เล่นกับหมาอย่างเมิง ต้องเจออย่างนี่แหละ ดูสิว่าจะมีฤทธิ์มากได้ขนาดไหน “ หลิง หลิงด่าผมกลับมา
“ หลิง อาสุชาติ ปล่อยอี้นะ อย่าทำอะไรอี้ ผมบอกให้ปล่อยไง ได้ยินไหม อย่าให้กรูโกรธนะ “ หน้าตาไอ้ดิวดูโกรธมากๆ แต่มันก้อทำอะไรไม่ได้ เพราะโดนไอ้บอดี้การ์ดสองคนนั่น ล็อคตัวไว้อย่างแน่นหนา
ส่วนผมนี่ ไม่ต้องพูดถึงเลย จะตายอยู่แล้ว เพราะว่าตอนนี้คุณสุชาติ เริ่มบีบคอมผมแล้ว ผมเริ่มหายใจไม่ออกแล้ว ผมก้อดิ้นๆๆสู้ต่อไป และเค้าก้อเริ่มบีบแรงขึ้นเรื่อยๆ ผมรู้สึกเริ่มทนไม่ไหวแล้ว
“ เป็นยังไงล่ะ เมิงเห็นแล้วใช่ไหมไอ้ดิว ว่าการที่เราเห็นคนที่เรารัก โดนทำร้ายต่อหน้าต่อตานี่ มันรู้สึกยังไง มันเจ็บปวดใช่ไหมล่ะ แต่มันแตกต่างกันหน่อยนะ ตรงที่แกไม่สามารถที่จะช่วยคนรักของแกได้เลย ชั้นควรจะทำยังไงกับมันดีนะ บีบคอมันให้ตายช้าๆเลยดีไหม ฮ่าๆๆๆ สะใจเป็นบ้า “ คุณสุชาติท่าทางจะสติแตกไปแล้ว พูดเหมือนคนมีอาการทางจิต ยังไงยังงั้น ส่วนผม พอโดนบีบคอแน่นเข้ามากๆ เรี่ยวแรงก้อเริ่มหมด ไม่สามารถที่จะต่อสู้อะไรได้อีกแล้ว
“ อย่าทำอะไรบ้าๆน่า นี่มันที่ทำงานของผมนะ อย่าคิดว่าจะรอดไปได้ง่ายๆ ปล่อยอี้นะ ให้ตายสิพวกเมิง ปล่อยกรู “ ไอ้ดิวตะโกนอย่างบ้าคลั่ง หมายที่จะมาช่วยผมให้ได้ แต่คงไม่ได้แล้วล่ะ
“ ใครบอกว่ากรูจะทำมันที่นี่ล่ะ “
ว่าแล้วคุณสุชาติก้อควักเอาปืน ที่เหน็บไว้ตรงเอวด้านหลังออกมา มือนึงก้อยังบีบคอผมอยู่ อีกมึงนึง ก้อเอาปืนมาจ่อที่ขมับของผม แล้วก้มหน้าเข้ามาใกล้หน้าผม จากนั้นก้อพูดว่า
“ กรูจะลากเอามัน ใส่ถุงกระสอบ จากนั้นก้อเอาไปให้พวกคนงานของกรู รุมโทรมมันจนป่นปี้ แล้วค่อยอุ้มมันไปยิงทิ้งไกลๆดีกว่า ไม่ให้เมิงตามศพเจอจะดีไหม สะใจดีออกจะตายไป ที่เมิงต้องได้มารับรู้ว่า คนที่เมิงรัก ต้องตายเพราะเมิง และเมิงก้อไม่สามารถช่วยเค้าได้ แม้แต่ศพ เมิงก้อยังหาไม่เจอ ฮ่าๆๆๆ สะใจจริงเว๊ยยยย “ คุณสุชาติตะโกนออกมาเสียงดังด้วยความสะใจ
“ ม่ายยยยยยยยย อย่า อย่าทำอี้นะ ได้โปรด ผมยอมแล้ว ผมยอมทุกอย่างแล้ว ผมยอมแต่งงานกับหลิงแล้ว อย่าทำอี้นะ ปล่อยอี้เดี๋ยวนี้ แล้วผมจะยอมทำตามที่คุณอาสั่งทุกอย่าง “ ไอ้ดิวยอมจำนนต่อคุณสุชาติ ส่วนคุณสุชาติได้ยินแล้วก้อยิ้มเหี้ยมให้ไอ้ดิว
“ ไม่เอาดีกว่า กรูไม่อยากได้เมิงเป็นเขยอีกต่อไปแล้ว กรูฆ่ามันเพื่อความสะใจดีกว่า แล้วเมิงจะได้รู้สึกผิดไปตลอดไงว่า คนที่เมิงรัก ต้องมาตายเพราะเมิงเอง ฮ่าๆๆๆๆ “
แล้วคุณสุชาติ ก้อวางปืนลงข้างๆตัว จากนั้นก้อเอามือถือขึ้นมากดเบอร์ แต่อีกมือนึงก้อยังคงบีบคอผมไว้อยู่ ผมไม่รู้ว่าเค้าโทรหาใคร แต่รอสายนานมาก ส่วนไอ้ดิวก้อดิ้นพราดๆอยู่ตรงนั้น ปากก้อตะโกนโหวกเหวกไปมา
“ ไอ้บ้าเอ๊ย ทำอะไรอยู่ว่ะ แม่มไม่รับสาย ว่าจะให้ไปหาถุงกระสอบมาให้ เชี่ยเอ๊ย ไอ้เอ็ม เมิงล็อคตัวไอ้เชี่ยดิวไว้แน่นๆ แล้ว ให้ไอ้คมไปหาอีเลขาหน้าห้องนั่น แล้วไปช่วยมันหาถุงใหญ่ๆมาสักใบนึงสิ มาใส่ตัวอีนี่ไป จัดการมันให้เสร็จๆ จะได้จบๆไปซะที ไปเร็ว “ คุณสุชาติ สั่งไปยังบอดี้การ์ดทั้งสองคน แล้วนึงในคนนั้น ก้อชกไปที่หน้าไอ้ดิวอย่างแรง เพื่อให้มันสงบ ซึ่งไอ้ดิวก้อชะงักไปพักนึง จากนั้นไอ้อีกคนนึง ก้อล็อคแขนไอ้ดิวไว้จากด้านหลัง ส่วนอีกคนนึงก้อเดินไปยังประตู
-
o22
โนคอมเม้นท์ มานานละ :z3:
-
:fire:
มีคำที่ใช้นอกเหนือจาก "ชั่ว" --- "เลว" อีกมั้ยอ่ะ
จะได้ใช้ด่า พ่อลูก สองตัวนี้
เพราะคำที่มีอยู่ ความหมายมันน้อยไป
ใช้ไม่ได้กับ สองนรกพ่อลูกคู่นี้
ขอบคุณครับ :pig4: อเล็กซี่
-
:jul1:ปวดจายกาบพี่อี้จังเลย NUUM ตามอ่านของพี่ทุกวันเลยอาคับบบบบบบบ :z3: :n1: :beat:
-
:freeze: จะกระอักเลือดตายแล้วง่ะ
-
อึ้งไป 5 นาที o22 o22 o22 o22 o22
อะไรจะขนาดนั้น ดูท่า 2 พ่อลูกนี่ไม่ได้ตายดีแน่นอน :fire: :fire: :fire:
อีเลขาหน้าห้องนี่ก็ใจง่ายมากมาย ไล่ออกลูกเดียว :angry2: :angry2:
ต้งกับแมนไปหนายย มาช่วยอี้ที อี้จะแย่แล้ว :serius2: :serius2: :serius2:
มาต่อนะคับคุงอเล็กซี :call: :call:
-
สองพ่อลูกนี่มันร้ายมากเลย อยากรู้ละว่ากรรมจะตามสนองมันยังงัย :z2:
จะมีใครมาช่วยดิว กับอี้มั้ย? :serius2:
-
เอ่ออออ
ตอนนี้ลุ้นแทบตาย
หลิงหลิงและพ่อท่าจะบ้าหนักแล้วอ่ะ
ทั้งบ้านเลย
เลวทั้งบ้าน
-
อี้สู้ๆนะ
รออ่านนะครับ
-
ค้างอย่างแรง :fire: :angry2: :serius2:
ใครจะมาช่วย 2 คนนี้หละ :m28: :confuse:
แต่ตอนหน้าขอบทกระทืบตัวร้ายหนักๆ นะค่ะ :beat: :z6:
-
ตอนนี้ดูเหมือนอี้จะแย่แล้ว ใครจะมาช่วยได้บ้างนะ
-
นังหลิง หลิงกะพ่อมันบ้ากันทั้งคู่เลย โรคจิตแหงม ๆ แล้วอี้จะรอดไหมเนี่ย :z3:
-
:m15: :m15:
ทำไมดิวไม่เป็นคนจับอี้ มัดละคับ
ถ้าเป็นอย่างนี้
ดิวต้องเป็นคนช่วยอี้นะคับพี่
ช่วยให้เป็นอย่างงั้นหน่อย ผมติดตามตลอดเลยอ่ะคับ
อยากให้พาไปให้ไกลๆเลยคับ......อิอิ o13 o13
ปล.ผมคิดว่าใกล้จบแล้วนะคับ ใช่หรือเปล่าคับ
:z13: :z13: :z13: :z13: :z13: :z13: :z13:
-
:z6: :beat: :z6: :beat: :z6: :beat: :z6: :beat: :z6: :beat: :z6: :beat:
แล้วคุณสุชาติ ก้อวางปืนลงข้างๆตัว จากนั้นก้อเอามือถือขึ้นมากดเบอร์ แต่อีกมือนึงก้อยังคงบีบคอผมไว้อยู่ ผมไม่รู้ว่าเค้าโทรหาใคร แต่รอสายนานมาก ส่วนไอ้ดิวก้อดิ้นพราดๆอยู่ตรงนั้น ปากก้อตะโกนโหวกเหวกไปมา
“ ไอ้บ้าเอ๊ย ทำอะไรอยู่ว่ะ แม่มไม่รับสาย ว่าจะให้ไปหาถุงกระสอบมาให้ เชี่ยเอ๊ย ไอ้เอ็ม เมิงล็อคตัวไอ้เชี่ยดิวไว้แน่นๆ แล้ว ให้ไอ้คมไปหาอีเลขาหน้าห้องนั่น แล้วไปช่วยมันหาถุงใหญ่ๆมาสักใบนึงสิ มาใส่ตัวอีนี่ไป จัดการมันให้เสร็จๆ จะได้จบๆไปซะที ไปเร็ว “ คุณสุชาติ สั่งไปยังบอดี้การ์ดทั้งสองคน แล้วนึงในคนนั้น ก้อชกไปที่หน้าไอ้ดิวอย่างแรง เพื่อให้มันสงบ ซึ่งไอ้ดิวก้อชะงักไปพักนึง จากนั้นไอ้อีกคนนึง ก้อล็อคแขนไอ้ดิวไว้จากด้านหลัง ส่วนอีกคนนึงก้อเดินไปยังประตู
ปัง !!!! เสียงประตู ถูกกระแทก เปิดออกเสียงดังลั่น แล้วผมก้อเห็นร่างผู้หญิงคนนึง เซเข้ามาในห้อง แล้วก้อล้มลงกับพื้น ใช่แล้ว หล่อนเป็นเลขาหน้าห้องไอ้ดิวนี่ แล้วจากนั้น ร่างๆนึงก้อกระโจนเข้ามาในห้อง ใช่แล้ว นั่นมันน้องแมนนี่ สงสัยยัยเลขานี่ จะขัดขวางการมาของน้องแมน เลยโดนเหวี่ยงเข้ามาข้างใน
“ น้องแมน “ ผมครางเบาๆในลำคอ เพราะ ผมไม่สามารถพูดออกมาเสียงดังได้
“ พี่อี้ “ น้องแมนตะโกนเสียงดัง
น้องแมนเห็นสภาพที่ผมโดนทำอย่างนั้นก้อตกใจใหญ่ แต่เหมือนน้องแมนควบคุมสติได้ เลยวิ่งเข้ามาหมายจะช่วยผม เป็นจังหวะที่คุณสุชาติ หันไปหยิบปืนขึ้นมา คงคิดว่าจะยิงไปที่น้องแมน แต่น้องแมนไว กว่า เตะกระบอกปืนกระเด็นไปไกล จากนั้นก้อกระโดดเข้าถีบคุณสุชาติอย่างแรง จนเค้ากระเด็นไปอีกทางนึง
แล้วไอ้บอดี้การ์ดคนนึง ที่ไม่ได้ล็อคตัวไอ้ดิวไว้ ก้อกระโจนเข้าหาน้องแมน แล้วต่อสู้กัน ผมได้โอกาสนั้น เอาเท้า ที่ว่างจากพันธนาการแล้ว เตะเข้าไปที่หัวของ หลิง หลิง อย่างแรง จนหล่อนผงะ ออกจากผมไป จากนั้นผมก้อลุกขึ้น หยิบเอาเก้าอี้ตัวที่วางอยู่ตรงนั้น ฟาดไปที่บอดี้การ์ดีอกคน ที่ล็อคตัวไอ้ดิวไว้ ซะเก้าอี้แตกกระจาย ไอ้ดิวเลยหลุดจากการล็อคของมันไปโดยปริยาย
ทันใดนั้น คุณสุชาติก้อกระโจนเข้าล็อคตัวผมจากด้านหลัง ผมก้อดิ้นรนต่อสู้สุดแรง แล้วนัง หลิง หลิง ก้อหยิบเศษไม้ที่แตกกระจายแถวนั้นพร้อมทั้งลุกขึ้น หมายจะเข้ามาฟาดผม ผมได้จังหวะนั้น หมุนตัวกลับอย่างแรง จนร่างคุณสุชาติ หันไปตามแรงเหวี่ยงของผม เข้ากระแทกกับไม้ที่หลิง หลิง หมายจะเอามาฟาดที่หน้าผม แต่ผมรู้สึกว่ามันจะไปโดนหัวเค้าเข้าอย่างจัง
“ อ๊ากกกกกกกกก “ เสียงคุณสุชาติร้องด้วยความเจ็บปวด
“ พ่อออออออออ “ เสียง นัง หลิง หลิง ร้องด้วยความตกใจ ที่เผลอไปฟาดหัวพ่อตัวเองเข้า
จังหวะนั้น ผมเลยกระทุ้งศอกไปที่ท้องคุณสุชาติ อีก สอง สามทีอย่างแรง จนเค้าจุกและได้ถอยร่นไป ผมเลยได้โอกาสเอามือโน้มตัวคุณสุชาติ แล้วตีเข้าซ้ำเข้าไปอีกหลายที จนคุณสุชาติ ล้มลงไปกองกับพื้น
“ แก อีเกย์นรก แกทำพ่อชั้น แกตายยยยย “ หลิง หลิง ง้างไม้ขึ้นอีกครั้ง กะจะฟาดผมจังๆ
“ อี้ ระวัง “ ผมไม่ได้ที่จะได้ระวังตัว แต่ไอ้ดิว ไม่รู้ว่าพุ่งมาจากทางไหน กระโจนเข้ากอดตัวผมไว้ แล้วบิดตัวหลบจากการฟาดของ หลิง แต่ คงไม่ทัน ไอ้ดิวเลยโดนฟาดไปเต็มๆกลางหลัง
“ โอ๊ยยยย “ เสียงไอ้ดิวร้องลั่น แต่มันก้อยังกอดตัวผมไว้แน่น เหมือนจะพยายามปกป้องผม
“ ดิว ไม่น่ะ “ หลิง หลิง ตกใจ ที่ฟาดพลาดอีกรั้ง
ผมเลยได้โอกาสอีกที สะบัดตัวไอ้ดิวออกไปข้างๆ แล้วพลิกตัวไปเตะไม้ในมือหลิง หลิง จนหลุดกระเด็นไปอีกทาง จากนั้นผมก้อเตะ และ ถีบเข้าไปที่ตัวหล่อนอีกหลายที จนหล่อนหงายไปข้างหลังล้มลงไป พลัน ไอ้บอดี้การ์ดอีกคน ก้อง้างหมัดเข้ามาที่ผม แต่ผมไหวตัวทัน ถีบเข้าไปที่ท้องมันอย่างแรงจนมันร่วงลงกับพื้น และผมก้อเข้าไปเตะเสยปลายคางอีกที จนมันหน้าหงายไปอีกที
ส่วนน้องแมนก้อกำลัง สู้กับไอ้บอดี้การ์ดอีกคนนึง อย่างดุเดือด โดยที่ดูเหมือนน้องแมนจะได้เปรียบ เพราะไอ้นั่น มันโดนน้องแมนกระหน่ำหมัดใส่อย่างรุนแรงไปหลายครั้ง ( น้องแมนเป็นแชมป์ มวยไทยของมหาวิทยาลัยซะด้วย และยังเป็นนักเทควันโด้ เหรียญทองเยาวชนมาก่อน ถือว่าไอ้นั่นซวยไป ) จนมันหมอบลงกับที่ แล้วผมก้อเห็น คุณสุชาติ พยายาม จะเอื้อมไปหยิบปืน แต่ ไอ้ดิว มันคงเห็นเช่นกัน เลยกระโจนเข้าหาคุณสุชาติ พร้อมทั้งยื้อแย่งปืนกันอยู่อย่างนั้น ผมเห็นท่าไม่ดี เลยเข้าไปเตะที่ปืนอีกที เพื่อให้ปืนมันหลุดไปทางอื่น ผมเลยวิ่งเข้าไปตะครุบปืน แล้วจับขึ้นมาจ่อไปที่หลิง หลิง ที่ตอนนี้นั่งกุมท้อง ด้วยความเจ็บปวดจากการที่โดนผมถีบ เข้าไปที่ท้องอย่างจังๆ หลายที พอถึงตัวหลิง หลิง ผมก้อจิกผมหล่อน แล้วเอาปืนไปจ่อที่คอของหล่อนแล้วพูดขึ้น
“ ใครขยับ อีนี ตาย “ ผมตะโกนลั่น จนทุกคนเงียบ แล้วหันมาที่ผม
-
:laugh:
สมน้ำหน้าา !!!
-
สะใจ o13
-
คนชั่วต้องแพ้ภัยตัวเอง :laugh:
ดิวเอาตัวเองเข้ารับอันตรายแทนอี้ แมนมาก อี้จะใจอ่อนลงบ้างมั้ย?
-
สะใจมากเลยอี้
อี้สู้ๆ
รออ่านนะครับ
-
อี้............เค้าอยากจัดการนังหลิง หลิง ด้วยตัวเองจังเลยอ่ะ
เหวี่ยงมันออกมาจากนิยายได้ป่ะอี้
นั่งคันไม้คันมือไปหมดแล้วเนี่ยะ
ชะนีไรว๊ะ ร้ายแร่ดขนาดนั้นอ่ะ
-
ดูๆ ไปดิวจะไร้ประสิทธิภาพยังไงชอบกล (เบาแล้วนะ)
ไม่ได้เกลียดดิวหรอก แต่มันก็อดรู้สึกอย่างนั้นไม่ได้
-
“ โอ๊ยยยย “ เสียงไอ้ดิวร้องลั่น แต่มันก้อยังกอดตัวผมไว้แน่น เหมือนจะพยายามปกป้องผม
:m15: :m15:
พี่คับ ทำไมอี้ยังไม่เห็นความดีของดิวเลยอ่ะคับ ปกป้องขนาดนั้น ยังคิดเองว่า เหมือนพยายามปกป้องอ่ะคับ
ถ้าผมเป็น ดิวนะ น้อยใจแน่ๆ....อิอิ
:seng2ped: :seng2ped: :seng2ped: :seng2ped: :seng2ped: :seng2ped: :seng2ped: :seng2ped:
-
o13 o13
พี่อี้สุดยอด
นักสู้ตัวจิง
หลิง หลิง ตายซะ
ฮ่าๆๆๆๆๆ
ดิบไปป่ะเนี้ยเรา
-
บู๊ ล้างผลาญ :z6:
-
:laugh: :laugh: :laugh: :laugh: :laugh:
ยิงเลยพี่อี้
-
ลุ้นจนเหนื่อย :z13:
-
สะใจ ดีแท้ แต่ละคนโหดได้ใจจริงๆ เอิ๊กกกกกก
-
:z2: :z2: :z2: :z2: :z2: :z2: :z2: :z2: :z2: :z2: :z2:
แต่ยังไงผมก็เอาใจเชียร์ ดิวนะคับ
อยากให้ดิวได้คืนดีกับอี้เร็วๆอ่ะ
อี้ก็อย่าเล่นตัวมากเลยนะ
ใจอ่อนเร็วๆนะคับ :L1: :L1: :L1: :L1:
รักพี่อี้ และพี่ดิวมากๆ :o8: :o8: :o8:
เอาใจช่วยนะคับ.........แมวน้อย :sad4: :sad4: :sad4:
-
:angry2: :3125: :angry2: :3125: :angry2: :3125:
ส่วนน้องแมนก้อกำลัง สู้กับไอ้บอดี้การ์ดอีกคนนึง อย่างดุเดือด โดยที่ดูเหมือนน้องแมนจะได้เปรียบ เพราะไอ้นั่น มันโดนน้องแมนกระหน่ำหมัดใส่อย่างรุนแรงไปหลายครั้ง ( น้องแมนเป็นแชมป์ มวยไทยของมหาวิทยาลัยซะด้วย และยังเป็นนักเทควันโด้ เหรียญทองเยาวชนมาก่อน ถือว่าไอ้นั่นซวยไป ) จนมันหมอบลงกับที่ แล้วผมก้อเห็น คุณสุชาติ พยายาม จะเอื้อมไปหยิบปืน แต่ ไอ้ดิว มันคงเห็นเช่นกัน เลยกระโจนเข้าหาคุณสุชาติ พร้อมทั้งยื้อแย่งปืนกันอยู่อย่างนั้น ผมเห็นท่าไม่ดี เลยเข้าไปเตะที่ปืนอีกที เพื่อให้ปืนมันหลุดไปทางอื่น ผมเลยวิ่งเข้าไปตะครุบปืน แล้วจับขึ้นมาจ่อไปที่หลิง หลิง ที่ตอนนี้นั่งกุมท้อง ด้วยความเจ็บปวดจากการที่โดนผมถีบ เข้าไปที่ท้องอย่างจังๆ หลายที พอถึงตัวหลิง หลิง ผมก้อจิกผมหล่อน แล้วเอาปืนไปจ่อที่คอของหล่อนแล้วพูดขึ้น
“ ใครขยับ อีนี ตาย “ ผมตะโกนลั่น จนทุกคนเงียบ แล้วหันมาที่ผม
“ เมิงกล้า เหรอ อีเกย์นรก “ เสียงคุณสุชาติ ตะโกนขู่ผมเสียงดัง
“ หรือว่าเมิงจะลอง ก้อได้นะ อย่างมากกรูก้อแค่ติดคุก หรืออาจจะไม่ เพราะว่ากรูทำไปเพราะว่าป้องกันตัว แต่เมิงอ่ะ อาจจะเสียลูกสาวเลวๆไปคนนึงเลยนะ จะเอาไหมล่ะ “ ผมพูดไปอย่างไม่เกรงกลัว
“ เมิงจะเอายังไง ว่ามาเลย “ คุณสุชาติ ตะโกนมาอีกที
“ กรูขอให้พวกเมิง กลับออกไปซะ แล้วอย่าให้พวกกรูเห็นหน้าพวกเมิงอีก ไม่งั้น คราวต่อไป กรูจะไม่ปราณีใครสักคนอีกต่อไป แต่ถ้าพวกเมิงยังไม่เลิกตอแยกรูนะ เราได้เจอดีกันแน่ หรือว่าจะลอง “ ผมทั้งขู่ แถมยังเอามือไปบีบคอหลิง หลิง และยังเอาปืนมาจ่อที่ขมับหล่อนอีก สภาพหล่อนตอนนี้ คงไม่มีปัญญามาสู้ผมได้หรอก โดนไปซะขนาดนั้น
“ อย่าๆๆๆ โอเค ชั้นยอมแล้ว เราเลิกแล้วต่อกัน โอเคไหม แก แกอย่าทำอะไรหลิงนะ ปล่อยลูกสาวชั้นสิ ชั้นยอมทุกอย่างแล้ว “ คุณสุชาติพูดระล่ำระลัก ด้วยความที่กลัวว่าผมจะยิงลูกสาวของเค้า
“ อี้ อี้ทำอะไรอ่ะ นี่มันอะไรกันนี่ “ จู่ๆต้งก้อพุ่งเข้ามาในห้อง แล้วก้อคงเห็นสภาพภายในห้อง และคงจะตกใจที่เห็นผมเอาปืนจ่อขมับ หลิง หลิง อย่างนั้น
“ ไม่มีอะไรหรอกต้ง พอดีหมามันบ้าอ่ะ เลยต้องกำหราบซะหน่อย ต้งมาก้อดีแล้ว มาเป็นพยานให้อี้ทีว่า ถ้าพวกนี้ มันยังไม่เลิกรังควานอี้อีกนะ ครั้งต่อไป อี้จะไม่เกรงใจพวกมันแล้ว ตกลงเอาไง คุณสุชาติ “
“ ได้ๆๆ ชั้นรับปากว่าจะไม่รังควานพวกแกอีก พอใจรึยัง คราวนี้ปล่อยลูกสาวชั้นได้รึยัง “
“ ยังไม่ปล่อย จนกว่าพวกแกจะกลับออกไปจากที่นี่ก่อน ไปสิ “ ผมยังสั่งต่อ
“ ได้ไงล่ะ ถ้าแกยิงลูกสาวชั้นล่ะ ชั้นจะทำยังไง แล้วจะเอาอะไรมารับประกันว่าแกจะไม่ทำอย่างนั้น ช้นไม่เชื่อแกหรอก “ คุณสุชาติ คงไม่มั่นใจ และคงกลัวว่าผมจะยิง หลิง หลิง
“ ไม่ต้องห่วง ชั้นรักษาสัญญาดีกว่าพวกแกแน่นอน แล้วก้อมีต้ง และคนอื่นๆเป็นพยานอีก ไปได้แล้ว ออกไปสิ “ ผมออกปากไล่พวกมัน ให้ออกไปจากห้องนี้ซะที
“ ได้ไงล่ะ พวกนี้ มันพวกแกทั้งนั้น ชั้นจะเชื่อใจได้ไงล่ะ ไม่ได้ แกต้องปล่อยลูกสาวชั้นเดี๋ยวนี้ “ คุณสุชาติยังคงไม่ยอม และยืนกรานที่จะให้ผมปล่อยตัวหลิง หลิง แต่น้ำเสียงเค้าดูหวั่นๆ ไม่น้อย
“ พวกแก มีทางเลือกด้วยเหรอ ชั้นจะไม่ต่อรองกับพวกแกอีกแล้วนะ จะไปดีๆ หรือว่าจะให้ชั้นยิงขานังนี่โชว์ซะก่อน พวกแกถึงจะออกไปดีๆ จะเอาไง “ แล้วผมก้อเอาปืนไปจ่อที่ขาของหลิง หลิง เป็นการขู่ จนคุณสุชาติสะดุ้งด้วยความตกใจ
คุณสุชาตินิ่งไปสักพัก มือก้อกำไว้แน่น คงจะโกรธผมสุดๆ แต่คงทำอะไรไม่ได้
“ ได้ ชั้นจะออกไปก่อน แต่ขอบอกไว้เลยนะว่า ถ้าลูกสาวชั้นเป็นอะไรไปล่ะก้อ ไม่ใช่แค่แกคนเดียวที่จะเดือดร้อน ครอบครัวของแกด้วยเช่นกัน จำไว้ “
ว่าแล้วคุณสุชาติก้อพาร่างอันสะบักสะบอมเดินออกไปจากห้องนั้นอย่างช้าๆ แต่ตาก้อยังมองมาที่ผมกับ หลิง หลิงอยู่ดี คงจะไม่มั่นใจผมมั้ง แต่ผมก้อยังกำคอหล่อนไว้แน่น มือก้อยังจับปืนไว้ที่เดิม ตัวหลิง หลิงสั่นเทาด้วยความกลัว หล่อนคงจะเกิดกลัวขึ้นมาจริงๆ ทำไมนะ ทำไม คนพวกนี้ ถึงไม่คิดอะไรให้มันดีๆก่อนที่จะทำลงไป
-
:3125: :3125:
ไม่เคยคิดก่อนทำ !!!
-
อี้ใจอ่อนเกินไปแว้ว ทำไมไม่ยิงอ่าค้าบ :3125: :3125: :3125:
สงสัยต้องเข้าไปกำหราบเอง ต้องตบซ้าย ตบขวา ตบหน้า ตบหลัง ให้ครบสังเวียนมวยไทย 4 รอบ :beat: :beat: :beat: :beat:
มาต่อนะคับคุงอเล็กซี่ :L2: :L2:
-
อี้สู้ๆๆ
เป็นกำลังใจให้นะ
รออ่านนะครับ
-
คนอย่างหลิง หลิง กับพ่อ จะไว้ใจได้มั้ย? เดี๋ยวก็กลับมาแว้งกัดอีก :m16:
คราวนี้อี้จะเคลียร์กับดิวยังงัยต่อ อย่าทำร้ายจิตใจดิวมากนะครับ :กอด1:
-
เฮ้อสงสัยตอนจบจะมีปัญหาแน่ๆ เฮ้อ ถึงจะรู้อึดอัดอยู่รำไรๆแต่ก็ยังไปได้ มาต่อเร็วๆนะคับอิอิ
-
:m16: เวรย่อมระงับด้วยการไม่จองเวร คงจะใช้กับไอ้คนพวกนี้ไม่ได้
ดูแล้วไอ้คุณสุชาติมันจะไม่ยอมจบแค่นี้
ฉากต่อไปเตรียมสงสารดิวต่อ ดูท่าว่าจะได้เป็นหมาหัวเน่าอีกแล้ว :เฮ้อ:
-
:pig2: :pig2: :pig2: :pig2: :pig2: :pig2: :pig2: :pig2:
เป็นยังไงบ้างครับ
สนุกดีไหมครับ นิยายเรื่องนี้
มีหลายรสชาติ หรือ เปล่า
เม้นต์กันมานะคร๊าบบบบบบบบบบ
-
รสชาติที่ชอบที่สุดคือ รสชาติของ อเล็กซี่ ฮี่ ฮี่..................
-
ผมเห็นตรงกันเลยอ่ะ
พี่ดิวเป็นหมาหัวเน่าแน่ๆเลย
:z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3:
เร็วๆนะคับพี่ ลุ้นๆๆๆๆๆๆๆๆ
:z13: :z13: :z13: :z13: :z13: :z13: :z13: :z13: :z13:
(ยังไงก็เชียร์พี่ ดิว เหมือนเดิม) :impress2: :impress2:
-
เฮ้อ คนเราน่ากลัวกว่าที่คิดนะเนี่ย :o12:
พี่ต้งมาพอดีเลย จาได้ตกลงกะนายดิวได้ซักกาที ฮิฮิ
-
ไม่ได้นะคับพี่ พี่ต้งตกลงกับพี่ดิวไม่ได้
ต้องให้ ดิวต้องลงกับอี้ สิคับ ถึงจะถูกอ่ะ
:z2: :z2: :z2: :z2: :z2: :z2: :z2: :z2: :z2: :z2: :z2: :z2:
รักพี่ดิว :impress2: รักพี่ดิว :impress2: รักพี่ดิว :impress2: รักพี่ดิว :impress2:รักพี่ดิว :impress2: รักพี่ดิว :impress2: รักพี่ดิว :impress2:
-
ไม่ได้นะคับพี่ พี่ต้งตกลงกับพี่ดิวไม่ได้
ต้องให้ ดิวตกลงกับอี้ สิคับ ถึงจะถูกอ่ะ
:z2: :z2: :z2: :z2: :z2: :z2: :z2: :z2: :z2: :z2: :z2: :z2:
รักพี่ดิว :impress2: รักพี่ดิว :impress2: รักพี่ดิว :impress2: รักพี่ดิว :impress2:รักพี่ดิว :impress2: รักพี่ดิว :impress2: รักพี่ดิว :impress2:
-
ดิวน่าจะรู้ตัว หาเมียคนใหม่ได้แล้ว จะอยู่เป็นหมาหัวเน่าทำไม
-
น่าจะยิงมันซักที่เพื่อเป็นการเตือน
ว่าคราวนี้ไม่เลิกยุ่งอี้จะเอาจริงแล้ว
หุหุ
โหดไปป่ะ
แต่มันสมควรโดนมั่งอ่ะ
อิพวกนี้
-
อยากบอกว่ามีหลายอารมณ์ครับ
-
“ ได้ ชั้นจะออกไปก่อน แต่ขอบอกไว้เลยนะว่า ถ้าลูกสาวชั้นเป็นอะไรไปล่ะก้อ ไม่ใช่แค่แกคนเดียวที่จะเดือดร้อน ครอบครัวของแกด้วยเช่นกัน จำไว้ “
ว่าแล้วคุณสุชาติก้อพาร่างอันสะบักสะบอมเดินออกไปจากห้องนั้นอย่างช้าๆ แต่ตาก้อยังมองมาที่ผมกับ หลิง หลิงอยู่ดี คงจะไม่มั่นใจผมมั้ง แต่ผมก้อยังกำคอหล่อนไว้แน่น มือก้อยังจับปืนไว้ที่เดิม ตัวหลิง หลิงสั่นเทาด้วยความกลัว หล่อนคงจะเกิดกลัวขึ้นมาจริงๆ ทำไมนะ ทำไม คนพวกนี้ ถึงไม่คิดอะไรให้มันดีๆก่อนที่จะทำลงไป
พอพวกนั้นออกไปจากห้องจนหมดแล้ว ผมก้อคลายมือจากคอของหลิง หลิง และลดปืนลง ต้งเห็นดังนั้น ก้อวิ่งเข้ามาดึงปืนไปจากมือผม และผมก้อยอมแต่โดยดี ส่วนหลิง หลิง ก้อวิ่งไปอยู่อีกฝั่งของห้อง ท่าทางหล่อนจะหวาดๆผมอยู่ไม่น้อย
“ เธอไปได้แล้ว หลิง หลิง แล้วหวังว่าเธอคงจะหลาบจำกับเหตุการณ์ครั้งนี้นะ และหวังว่าทุกอย่างมันจะจบจริงๆ ไม่งั้น เธอก้อรู้ดีว่า ชั้นจะทำอะไรกับเธอ ถ้าเธอยังมารังควานชั้นอีก “ ผมพูดไปด้วยน้ำเสียงราบเรียบ แต่ดูจริงจังมาก
หลิง หลิง ก้อลุกขึ้น พยายามประคับประครองตัวเองให้เดินออกไปนอกห้อง ก่อนจะเปิดประตูออกไป หล่อนยังหันมาส่งสายตาอาฆาตมาที่ผมอีก แล้วหล่อนก้อเดินออกไป พร้อมทั้งกระแทกประตูเสียงดังลั่น
“ อี้ อี้เป็นอะไรมากไหม เจ็บตรงไหนรึเปล่า ดิวขอโทษนะ ที่เป็นต้นเหตุให้อี้ต้องเจ็บตัวอีกครั้ง “ ไอ้ดิวพูดพร้อม กับเดินเข้ามาหาผม ที่ยืนหอบอยู่ข้างๆต้ง แต่ต้งจับตัวหลบมาอีกทาง แล้วเอามือกันไอ้ดิวไว้
“ กรูว่าเมิงออกไปให้ห่างๆอี้ดีกว่านะ กรูขอเตือนดีๆ ไม่งั้นเมิงโดนตรีนกรูแน่ “ ต้งส่งเสียงดุใส่ไอ้ดิว
“ ไอ้ต้ง ชั้น ชั้นอยากขอโทษอี้ กับเรื่องร้ายๆที่ผ่านมา ได้โปรดเหอะ อย่ากีดกันชั้นเลย ชั้นสำนึกตัวแล้ว ให้โอกาสชั้นได้พูเถอะนะ ชั้น ชั้นเสียใจมากๆ กับเรื่องที่ผ่านมา ให้ชั้นได้แก้ตัวอีกครั้งนะ “ ไอ้ดิวอ้อนวอนต้งอีกครั้ง
“ ไม่ได้ แกมันหมดโอกาสแล้ว ต่อจากนี้ไป ชั้นจะดูแลอี้เอง และชั้นขอเตือนแกว่า ให้อยู่ห่างๆอี้ไว้ซะ ไม่อย่างนั้น จะหาว่าชั้นไม่เตือน เพราะว่าจะไม่มีครั้งต่อไปอีกแล้ว เข้าใจไหม “
“ แต่ชั้นรักอี้นะ รักอี้คนเดียว แกอย่าทำร้ายจิตใจชั้นได้ไหมต้ง ได้โปรดเหอะ นะ ให้ชั้นได้แก้ตัวอีกสักครั้ง “
“ โถ่ เว๊ยยยยยย “ น้องแมน ไม่รู้ว่าโกรธมาจากไหน ถีบเข้าไปที่กลางลำตัวไอ้ดิวอย่างแรง จนมันหงายหลังไปเลย
“ เมิงจะมาขอโอกาสอะไรตอนนี้ ไอ้เชี่ยดิว เมิงรู้ไหมว่าพี่อี้เค้ารักเมิงมากแค่ไหน แต่เมิงยังมาทำร้ายเค้าซะขนาดนั้น เป็นเพราะความหูเบา และ ความโง่ของเมิงนั่นแหละ ที่ทำให้เมิงหมดโอกาสไป ต่อจากนี้ไปนะ อย่าหวังว่าเมิงจะได้มาใกล้พี่อี้อีกเลย ไม่ใช่แต่พี่ต้งที่จะเล่นเมิง กรูด้วยอีกคน หรือเมิงจะลอง “ น้องแมนทำท่าจะถีบอีก แต่ผมต้องห้ามไว้ก่อน
“ แมน พอแล้ว แมน ไม่ต้องไปทำมัน ต่อให้มันทำยังไงนะ พี่ก้อไม่อภัยให้หรอก ให้มันตายเพราะความรู้สึกผิดบาปอย่างนี้แหละดีแล้ว เรากลับกันดีกว่า “ ผมจูงมือต้งจะเดินออกไปจากห้องนั้น แต่ได้ดิวมันก้อวิ่งมาดึงมือผมไว้ก่อน น้องแมนเห็นดังนั้นก้อเข้าไปกระชากตัวไอ้ดิวออกไปอีกทาง
“ กรูบอกแล้วไงว่า อย่ามาแตะตัวพี่อี้อีก ไอ้นี่ เมิงอยากโดนอีกใช่ไหม “ น้องแมนจะเข้าไปซ้ำ
“ น้องแมน กลับ อย่าไปยุ่งกับมัน ปล่อยมันไว้อย่างนี้แหละ “ ผมสั่งน้องแมน แล้วเดินจูงมือต้งออกไป
“ อี้ ฮือๆๆๆ ดิวขอโทษ อี้จะให้ดิวทำยังไง ดิวยอมทุกอย่าง ฮือๆๆๆ อี้อย่าทิ้งดิวไปนะ ฮือๆๆๆ “
เสียงไอ้ดิวร้องครวญครางตามหลังผมมาตลอด จนผมเดินออกมานอกห้อง อย่างไม่สนใจมัน จะว่าไปแล้ว ท่าทางไอ้ดิวมันก้อน่าสงสารไม่น้อยเลย แต่ใครไม่มาเป็นผมไม่รู้หรอกว่า ความรู้สึกผมตอนนี้มันเป็นยังไง จะให้ผมกลับไปสงสารมัน แล้วสิ่งที่มีนเคยทำกับผมล่ะ ผมควรจะลืมไปอย่างนั้นนะเหรอ แล้วชีวิตผมล่ะ จิตวิญญาณผมที่โดนทำร้ายไปจนหมดสิ้นล่ะ ผมต้องใช้เวลาเท่าไหร่ เพื่อที่จะเยียวยา รักษาทั้งแผลทางกาย และทางใจ ผมควรจะลืมมันไปด้วยใช่ไหม มันจะไม่ง่ายไปหน่อยหรือ ???
ต้งพาพวกเราไปขึ้นรถ ที่จอดไว้ที่ลานจอดรถ วันนี้ ท่าทางต้งดูเครียดสุดๆ ไม่พูดไม่จากับผม หรอืน้องแมนเลย ผมรู้แล้วว่าต้งต้องโกรธผมแน่ๆ แต่ผมก้อสมควรให้เค้าโกรธจริงๆนั่นแหละ
“ ใครเป็นคนต้นคิด “ จู่ๆต้งก้อพูดขึ้นมาระหว่างขับรถ
“ อี้เอง “ ผมตอบ
-
อี้ทำดีที่สุดแล้ว
เป็นกำลังใจให้นะ
รออ่านนะครับ
-
:seng2ped: :seng2ped: :seng2ped: :seng2ped:
รสชาติของผมไม่อร่อยหรอก
มันแปล่มๆ น๊า อิอิ
แต่ยากให้ลอง หุหุหุหุ
-
:sad12: :sad12: :sad12:
ฮือๆ ดิวกลายเป็นหมาหัวเน่าอีกแล้วง่า
ว่าแต่ไอแปล่มๆมันเป็นยังไงหราคับคุงอเล็กซี่ :z1:
มาต่อน้า :call: :call: :call:
-
อี้ทำให้ต้งโกรธซะแล้ว อี้ง้อต้งหน่อยนะ :กอด1:
สงสารดิวไม่มีใครสนใจ :sad4:
-
:sad4:
-
:เฮ้อ: เป็นไปอย่างที่คิด
ด้งอย่ามาทำเป็นดุอี้น่ะ ชิชะ กะจะยึดแล้วครอบครองอี้ไว้คนเดียว ไม่ให้กระดิกตัวไปไหนเลยรึไง :m14:
เป็นห่วงมากไป ดูแลมากไป อี้เค้าจะอึดอัดใจได้นะ อย่างน้อยถ้าผมเป็นอี้ อยู่กับด้งคงอึดอัดแน่ๆ
-
มันต้องอย่างนี้สิ :fire:
-
สมน้ำหน้าไอ้ดิว เป็นหมาหัวเน่าเหม็นต่อไปเถอะ
ว่าแต่ตังก็อย่าทำท่าทางแบบนั้นกับอี้ น่าจะค่อยๆปลอบนะ
-
เมียแบบใหนเนี่ยะ ใจแข็งจริงนะ ยัยอี้
ผัวจะขาดใจตายแล้ว
สงสารดิว
-
:เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:
เชียร์กันเข้าไป ไอ้ดิวเนี่ยะ
รู้ว่ามันทำเลวกับอี้ยังเชียร์อีก อิอิ
( แอบสะใจเล็กๆ )
ขอบคุณน่ะคับ สำหรับทุกๆคอมเม้นต์
เป้นกำลังใจให้ผมมาลงต่อ เรื่อยๆ รออ่านกันน่ะครับ
-
“ อี้ ฮือๆๆๆ ดิวขอโทษ อี้จะให้ดิวทำยังไง ดิวยอมทุกอย่าง ฮือๆๆๆ อี้อย่าทิ้งดิวไปนะ ฮือๆๆๆ “
เสียงไอ้ดิวร้องครวญครางตามหลังผมมาตลอด จนผมเดินออกมานอกห้อง อย่างไม่สนใจมัน จะว่าไปแล้ว ท่าทางไอ้ดิวมันก้อน่าสงสารไม่น้อยเลย แต่ใครไม่มาเป็นผมไม่รู้หรอกว่า ความรู้สึกผมตอนนี้มันเป็นยังไง จะให้ผมกลับไปสงสารมัน แล้วสิ่งที่มีนเคยทำกับผมล่ะ ผมควรจะลืมไปอย่างนั้นนะเหรอ แล้วชีวิตผมล่ะ จิตวิญญาณผมที่โดนทำร้ายไปจนหมดสิ้นล่ะ ผมต้องใช้เวลาเท่าไหร่ เพื่อที่จะเยียวยา รักษาทั้งแผลทางกาย และทางใจ ผมควรจะลืมมันไปด้วยใช่ไหม มันจะไม่ง่ายไปหน่อยหรือ ???
ต้งพาพวกเราไปขึ้นรถ ที่จอดไว้ที่ลานจอดรถ วันนี้ ท่าทางต้งดูเครียดสุดๆ ไม่พูดไม่จากับผม หรอืน้องแมนเลย ผมรู้แล้วว่าต้งต้องโกรธผมแน่ๆ แต่ผมก้อสมควรให้เค้าโกรธจริงๆนั่นแหละ
“ ใครเป็นคนต้นคิด “ จู่ๆต้งก้อพูดขึ้นมาระหว่างขับรถ
“ อี้เอง “ ผมตอบ
“ เราทั้งสอง “ อันนี้น้องแมนตอบออกมาพร้อมกับผม
“ ไหนใครก้อได้ สักคน เล่าให้ต้งฟังสิว่า มันเกิดอะไรขึ้น “ ต้งพูดเสียงเรียบจนน่ากลัว
ผมเอง เป็นคนเล่าเรื่องทั้งหมดที่เกิดขึ้น ตั้งแต่ตอนที่ไปหาน้องแมนที่บ้าน จนถึงตอนที่ต้งเดินเข้ามาในห้องทำงานไอ้ดิว
ต้งฟังอย่างเงียบๆ และพอผมเล่าจบ ต้งก้อนิ่งไปพักนึง แล้วถามต่อ
“ อี้ อี้ต้องให้ต้งเป็นห่วงอี้อีกสักเท่าไหร่ รู้ไหมว่าพอรู้ว่าอี้จะมาหาไอ้ดิวที่นี่นะ ต้งนี่แทบจะสติแตกไปเลย กลัวว่าไอ้ดิวมันจะทำบ้าอะไรกับอี้อีก แล้วนี่เป็นไงล่ะ ถ้าไม่ได้น้องแมน หรือว่าต้งมาช้าไปกว่านี้ มันจะเกิดอะไรขึ้น นี่พวกเค้าไม่ธรรมดาแล้วนะอี้ พวกเค้าเล่นปืนผาหน้าไม้กันเลยนะ เค้ากะจะเอาให้ตายกันเลยนะ อี้เคยคิดถึงตรงนี้บ้างไหม “ ต้งพูดออกมาด้วยน้ำเสียงที่ปนไปด้วยความไม่พอใจแกมดุนิดๆ แต่ผมว่าเค้าเป็นห่วงผมมากกว่า ผมก้อได้แต่นั่งฟังอย่างเครียดๆ ไม่รู้ว่าจะตอบโต้ไปยังไง
“ พี่ต้งครับ คือพี่อี้เค้าไม่ใช่ต้นคิดทั้งหมดหรอก ที่จริงเราช่วยกันคิดมากกว่า ว่าจะทำยังไงให้เรื่องมันจบดี แต่เราก้อไม่คิดว่า พวกนี้มันจะเล่นไม้นี้นี่ครับ แมนเองก้อตกใจเหมือนกัน แต่พี่ต้งจะว่าพี่อี้ฝ่ายเดียวก้อไม่ถูกนะครับ “ น้องแมนพยายามแก้ต่างให้ผม
“ แมนไม่ต้องมาแก้ตัวแทนอี้ ไม่ต้องมาช่วย พี่รู้ว่าใครเป็นคนต้นคิด วันนี้พี่จะไม่ยอมแล้ว พี่ใจดีกับเค้ามามากแล้ว แล้วดูผลที่ตามมาสิ เป็นยังไง เค้าเคยคิดไหมว่า ถ้าเค้าเป็นอะไรไป จะมีใครเสียใจบ้าง “
ต้งพูดจี้จุดอ่อนผมอีกครั้ง ผมรู้ว่าต้งหมายถึงอะไร ก้อใครมันจะไปคิดว่าพวกนั้นมันจะเล่นรุนแรงกันขนาดนั้นเล่า ผมจากที่เครียดกับสิ่งที่เกิดขึ้นอยู่แล้ว ยังมารู้สึกผิดที่ทำให้หลายๆคนเป็นห่วงอีก พลันน้ำตาเจ้ากรรมมันก้อไหลออกมาจนได้ เพราะความเสียใจ ที่ได้ทำสิ่งนั้นลงไป
“ ก้ออี้ไม่รู้นี่ ว่ามันจะเป็นอย่างนี้ อี้แค่อยาก.....ฮือๆๆๆ อยากให้เรื่องมันจบ อี้คิดอะไรไม่ออก เลยคิดว่าทางนี้น่าจะดีที่สุด ต้งไม่รู้หรอกว่า อี้ทรมานแค่ไหน ที่มันเหมือนยังมีอะไรมันติดอยู่ในใจของอี้ อี้อยากตัดมันออกไป ถ้ามันยังไม่จบ อี้ก้อจะไม่มีความสุขอย่างนี้ตลอดไป ฮือๆๆๆๆ อี้ขอโทษ ที่อี้ทำให้ต้งเป็นห่วงอีกครั้ง แต่อี้ไม่ได้ตั้งใจนะครับ ฮือๆๆๆ “
ต้งจอดรถที่ข้างทาง แล้วหันมาหาผม พร้อมทั้งจับมือทั้งสองข้างผมไว้ด้วย สีหน้าจองต้งดูอ่อนลงไปทันที
“ อี้ครับ อี้อย่าร้องไห้สิ รู้ไหม ทุกครั้งที่อี้ร้องไห้นะ ต้งแทบขาดใจเลย ต้งไม่ได้ตำหนิอี้ ต้งแค่เป็นห่วงอี้มากๆเท่านั้นเอง ต้งเลยเผลอดุอี้ไป “ ต้งพยายามพูดปลอบผม แต่ผมก้อยังร้องไห้ไม่หยุด แถวยังโผเข้ากอดต้งอีก
“ ไม่เอานะครับคนดี ไม่ร้องนะ ต้งไม่ได้ว่าอี้หรอก ต้งขอโทษ ไม่เอานะครับ ถ้าอี้ร้องนี่ ต้งจะรู้สึกผิดนะ รู้มั้ย “
ได้ผลครับ ผมก้อเลยหยุดร้อง แล้วก้อพยายามกลั้นน้ำตาไว้ แล้วเงยหน้ามามองต้งอีกที
“ เรากลับร้านกันดีกว่านะ ไปหาทำอะไรทานกัน ต้ง หิ๊ว หิว เพราะว่าวันนี้ต้งแทบไม่ได้ทานอะไรเลย อี้ไปทำให้ต้งทานนะครับ “
ต้งอ่ะ อย่างนี้ทุกทีเลย เวลาที่ผมไม่สบายใจ หรือกำลังเศร้า ต้งก้อมักจะพยายามทำให้ผมอารมณ์ดีขึ้นทุกครั้งเลย เค้าจะรู้ใจผมเสมอว่าผมต้องการอะไร แต่ผมนี่สิ แทบอ่านต้งไม่ออกเลยว่าเค้าคิดยังไง หรือรู้สึกอะไรอยู่ ผมนี่แย่จริงๆ.......
-
หวังว่าจะไม่มีเรื่องร้ายๆแล้วนะครับ
รออ่านนะครับ
-
:m15: :m15: :m15: :m15:
สงสารดิวอ่ะ
มาต่อนะคับคุงอเล็กซี่เอาเยอะๆๆๆๆๆๆๆ :call: :call: :call:
-
ต้งทั้งรักทั้งห่วงอี้ขนาดนี้ อี้อย่าทำให้ต้งไม่สบายใจนะครับ :กอด1:
รู้สึกเรื่องมันยังค้างๆคาๆ ทั้งเรื่องของหลิง หลิง เรื่องของดิว :เฮ้อ:
-
:z3:
ตรูสงสารพี่แมน
ต้องมาฟังอะไร . . . .
เน่้าๆ
-
"ที่มันเหมือนยังมีอะไรมันติดอยู่ในใจของอี้ อี้อยากตัดมันออกไป"
ผมว่านะคับ ยังไงอี้ก็ตัดดิวไม่ได้อยู่ดีอ่ะ :z2: :z2: :z2: :z2: :z2:
พี่ดิวคับ เร็วๆหน่อยนะคับ ผมเป็นกำลังใจให้ :3123: :3123: :3123:
:z13: :z13: :z13: :z13: :z13: :z13: :z13: :z13: :z13:
-
น้องต้ง o13 ทั้งดุ ทั้งปลอบ อย่างนี้แหละถึงจะเอาอี้อยู่
ส่วนอี้ก็...จะทำอะไรก็คิดถึงน้องต้งบ้างนะ ว่าเขาเป็นห่วงแค่ไหน
เนี่ย...คงจะต้องมีเรื่องราวตามมาหลังจากนี้อีกเยอะ กว่าจะเคลียร์กันได้
ไม่รู้ฟากไหน ๆ ได้ตายกันไปข้างหนึ่งแน่ ๆ
ยังไงเอาใจช่วยให้น้องต้ง ชนะใจอี้ให้ได้นะจ๊ะ.... ฮู้ววววววว
เชียร์ต้ง เชียร์ต้ง เชียร์ต้ง น้องต้ง สู้ สู้
-
กำลังจะเริ่มอ่าน ....
อ่านทันแล้วจะมาเม้นท์ต่อน่ะ .. ว่ารู้สึกยังไง :bye2:
-
แล้วดิวหล่ะ ใครจะปลอบดิวอ่ะ
คุณอเล็กซี่ดูแลดิวแทนผมด้วยนะครับ
สงสารดิวนะ
เมียมีคนใหม่มาดูแลแล้ว แล้วดิวจะอยู่ยังไงกัน
-
^
^
^
^
ไอ้ดิวอ่ะเหรอ ไม่ต้องเป็นห่วงน่ะ เดี๋ยวผมดูแลให้ มิต้องเป็นห่วง ผมจะรับเดนจากอี้ให้เอง o18
-
เฮ้ออออออ แต่ละคน แต่ละเม้นต์ อนาจจิต อิอิอิ ไม่เป็นไรคับ ส่งอีดิวมา เด๋วผมจัดการเอง
-
:oo1: :oo1: :oo1: :oo1: :oo1: :oo1: :oo1: :oo1: :oo1: :oo1: :oo1: :oo1: :oo1: :oo1: :oo1:
“ อี้ครับ อี้อย่าร้องไห้สิ รู้ไหม ทุกครั้งที่อี้ร้องไห้นะ ต้งแทบขาดใจเลย ต้งไม่ได้ตำหนิอี้ ต้งแค่เป็นห่วงอี้มากๆเท่านั้นเอง ต้งเลยเผลอดุอี้ไป “ ต้งพยายามพูดปลอบผม แต่ผมก้อยังร้องไห้ไม่หยุด แถวยังโผเข้ากอดต้งอีก
“ ไม่เอานะครับคนดี ไม่ร้องนะ ต้งไม่ได้ว่าอี้หรอก ต้งขอโทษ ไม่เอานะครับ ถ้าอี้ร้องนี่ ต้งจะรู้สึกผิดนะ รู้มั้ย “
ได้ผลครับ ผมก้อเลยหยุดร้อง แล้วก้อพยายามกลั้นน้ำตาไว้ แล้วเงยหน้ามามองต้งอีกที
“ เรากลับร้านกันดีกว่านะ ไปหาทำอะไรทานกัน ต้ง หิ๊ว หิว เพราะว่าวันนี้ต้งแทบไม่ได้ทานอะไรเลย อี้ไปทำให้ต้งทานนะครับ “
ต้งอ่ะ อย่างนี้ทุกทีเลย เวลาที่ผมไม่สบายใจ หรือกำลังเศร้า ต้งก้อมักจะพยายามทำให้ผมอารมณ์ดีขึ้นทุกครั้งเลย เค้าจะรู้ใจผมเสมอว่าผมต้องการอะไร แต่ผมนี่สิ แทบอ่านต้งไม่ออกเลยว่าเค้าคิดยังไง หรือรู้สึกอะไรอยู่ ผมนี่แย่จริงๆ.......
จากนั้นต้งก้อขับรถพาพวกเรามาที่ร้านอาหารของผม ตอนนั้นผมเองก้ออารมณ์ดีขึ้นแล้ว เพราะต้งนั่นแหละ คอยพูดจาเย้าแหย่ผมอยู่เรื่อยๆ จนผมรู้สึกดีขึ้น น้องแมนก้อด้วย คอยแซวผมกับต้งอย่างนั้น อย่างนี้ จนผมหัวเราะออกมาจนได้
พอมาถึงร้าน พวกเราก้อเข้าไปในร้าน ทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น แต่พี่สาวคนสวยของผมนั่นสิครับ นั่งหน้าหงิกเป็นตูดไก่เลย พอเจอผมปุ๊บ เจ๊แกก้อต่อว่าผม และน้องแมน ที่หลอกให้แกรอนานแสนนาน และต้งก้อโทรไปว่าพี่อ้ออีกว่า ปล่อยให้ผมหลุดรอดไปได้ยังไง ดีนะ ที่ต้งมาแก้ต่างพวกผมไว้ทัน ไม่งั้นละก้อ เจ๊ผมแกเล่นผมกับน้องแมนอานแน่เลย
จากนั้นเราก้อนั่งคุยกันไปเรื่อยเปื่อย เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ต้งและน้องแมน ก้อไม่ได้เอ่ยถึงเรื่องที่เพิ่งเกิดขึ้น พวกเค้าคงไม่อยากให้ทางบ้านของผมเป็นห่วงก้อเป็นได้ เรานั่งคุยกันไปเรื่อยๆ โดยที่ผมก้อทำงานที่ร้านไปด้วย จนช่วงเย็นๆ ครอบครัวของต้งก้อมาทานข้าวที่ร้านอาหารผม มากันอย่างครบทุกคนเลย เราทานอาหาร และพูดคุยกันอย่างมีความสุข มันเลยทำให้ผมลืมเรื่องร้ายๆวันนี้ไปชั่วคราว ก้อดีน่ะครับ อย่างน้อยยังมีความรู้สึกดีๆมาทดแทน
พอทานอาหารกันเสร็จแล้ว ผมก้อขอตัวไปทำงานที่ร้านต่อ วันนี้ลูกค้าเยอะเหมือนเช่นทุกวัน ส่วนทางบ้านของต้งเค้าก้อนั่งคุยกับพ่อแม่ผม แล้วต้งก้อออกมาช่วยผมรับลูกค้าเช่นกัน ผมทำงานอยู่จนเวลาล่วงเลยมาก้อดึกแล้วเหมือนกัน ทางบ้านของต้งก้อกลับบ้านกันหมดแล้ว เหลือแต่ต้งที่อยู่ช่วยงานผมที่ร้าน ตอนนั้น ผมรู้สึกเหนื่อยเล็กน้อย จากการที่เดินรับลูกค้าทั้งคืน เลยแวะนั่งพักที่เคาน์เตอร์พักนึง แล้วต้งก้อเดินมาหาผม
“ เลิกร้านแล้ว อี้ไปนอนบ้านต้งนะครับ เดดี๋ยวกลับพร้อมกันเลย “
“ อ้อเหรอ คิดไงเนี่ยะ อยากให้อี้ไปนอนด้วย ลามกนะเรานี่ “ ผมแซวไปแบบขำๆ แต่ดูเหมือนต้งจะไม่ขำด้วย หน้านิ่งเชียว
“ ไม่มีอะไรหรอกครับ แค่ต้งคิดว่า หลังจากวันนี้ไป อี้ควรจะอยู่ในสายตาต้งตลอด บอกตรงๆ ว่าต้งไม่ไว้ใจพวกนั้นเลย ต้งกลัวว่ามันจะมาเอาคืน “ ต้งพูดเหมือนกังวล
“ ไม่มีอะไรแล้วมั้งต้ง พวกนั้นโดนไปซะขนาดนั้น พวกมันคงไม่กล้าหรอก “
“ อี้ ต้งอยากให้อี้เปลี่ยนความคิดของอี้ไหมนะ เลิกคิดซะทีว่า อะไรมันจะสวยสดงดงามตลอดเวลาได้แล้ว รู้ไหมทุกครั้งที่อี้คิดอย่างนี้ แล้วหลังจากนั้นมันเกิดอะไรขึ้นกับอี้บ้าง “ ต้งพูดเหมือนต่อว่าผม จนผมเหวอไปเลยครับ
“ ต้งก้อแค่เป็นห่วง ไม่อยากให้ใครมาทำร้ายอี้อีก แค่นั้นเอง “ ต้งคงรู้ว่าผมเหวอๆ เลยพูดด้วยน้ำเสียงที่เบาลง
“ อี้คงทำให้ต้งลำบากใจ มากเลยใช่ไหมครับ “ ผมพูดแบบน้อยใจนิดๆ ต้งดูตกใจที่ได้ยินผมพูดแบบนั้น
“ ไม่เลยอี้ ไม่เลย ทำไมอี้คิดอย่างนั้นละ “
“ หรือว่าไม่จริง “ ผมถามไปแบบต้องการคำตอบ ต้งดูนิ่งไปพักนึง
“ ต้งแค่เป็นห่วงอี้ เท่านั้นเอง ถ้าต้งทำให้อี้ลำบากใจ ต้งก้อขอโทษด้วยนะครับ แต่มันจำเป็นจริงๆ ถึงแม้ว่าอี้จะไม่พอใจ แต่ต้งก้อจะทำ เพราะนั่นมันหมายถึงความปลอดภัยของอี้ ต้งยอมไม่ได้หรอก ถ้าอี้จะมาเป็นอะไรอีก ต้งยอมไม่ได้ “ ต้งพูดด้วยน้ำเสียงจริงจัง จนผมรู้สึกผิดไปเลย ที่ทำให้เค้าเป็นแบบนี้
“ ไม่ต้องมาทำหน้าจริงจัง ไปนอนด้วยก้อได้ แต่นอนเฉยๆนะ ห้ามทำอะไร ตกลงไหม “ ผมแกล้งเปลี่ยนเรื่อง เพื่อให้ต้งอารมณ์ดีขึ้น มันก้อได้ผลนะครับ ต้งยิ้มแฉ่งออกมาเชียว
“ จะพยายามนะครับ ถ้าคนน่ารัก ไม่ยั่วซะก่อน อิอิ “
-
รออ่านนะครับ
-
ต้งจะเสียบเลยเหรอ อะจึ๊ก อะจึ๊ก เลย
นี่ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
มีความรู้สึกว่า...อเล็กซี่ คือต้งอ่ะ
คนอื่นว่าไงกันครับ
-
o22
-
อเล็กซี่ คือต้ง :z3: :z3: :z3:
ไม่ได้ๆ :angry2: :angry2: :angry2:
ต้งจะทำอะรัยพี่อี้ของผมไม่ได้นะ :sad4: :sad4: :sad4:
เพราะว่าพี่อี้ต้องได้กับพี่ดิวเท่านั้น :z2: :z2: :z2:
พี่อเล็ก ห้ามเด็ดขาดเลย
ห้ามสาให้พี่ต้งได้กับพี่อี้เด็ดขาด ไม่ยอมด้วย :serius2: :serius2: :serius2: :serius2: :serius2: :serius2:
-
^
^
^
คุณน้องข้างบนอาการหนักกว่าผมอีกมั้งเนี่ย เหอๆๆ :laugh:
-
ยกมือยินยอมครับ เข้าข้างพี่ต้งสุดๆ คนอื่นมีแต่สร้างปัญหาให้อี้ตลอด ไม่ไหวๆ ยังไงก็เชียร์พี่ต้งตั้งแต่ต้นจนจบ แม้ว่าจะแอบเอนเอียงเล็กน้อย ฮิฮิ :o8:
-
เห็นด้วยกัลจ็อค อย่างสุดซึ้ง อิอิอิ
สงสัยน้องเค้าจะหนักจริงๆๆๆๆ
ดีใจกับไอ้ดิวด้วย แฟนคลับมันเยอะ หน้าบานไปเลยมั้งนั่น :pig2: :pig2:
-
คนดีอย่างต้งคงไม่ทำอะไรอี้หรอก :laugh:
ไม่เหมือนดิว :o12:
-
ขออย่ามีเรื่องร้ายๆ
เกิดขึ้นอีกก็พอ
อี้เลือกต้ง
แล้วดิวอ่ะ อยู่แบบเหงาไปแระกัน
ฮ่าๆ
น่าสงสาร
-
ยั่วซะหน่อย
:jul1:
-
ไม่ยอมๆๆๆๆ :serius2: :serius2: :serius2:
อี้ต้องคู่กับดิวจิ
อี้ต้องคู่กับดิวเท่าน้าน
เหมาะสมกันมากสุดแล้วคู็่นี้ :o12: :o12:
มาต่อน้าคับคุงอเล็กซี่ :call: :call:
-
:jul1: :jul1: :jul1: :jul1: :jul1: :jul1: :jul1: :jul1: :jul1: :jul1: :jul1: :jul1: :jul1: :jul1: :jul1: :jul1:
“ อี้คงทำให้ต้งลำบากใจ มากเลยใช่ไหมครับ “ ผมพูดแบบน้อยใจนิดๆ ต้งดูตกใจที่ได้ยินผมพูดแบบนั้น
“ ไม่เลยอี้ ไม่เลย ทำไมอี้คิดอย่างนั้นละ “
“ หรือว่าไม่จริง “ ผมถามไปแบบต้องการคำตอบ ต้งดูนิ่งไปพักนึง
“ ต้งแค่เป็นห่วงอี้ เท่านั้นเอง ถ้าต้งทำให้อี้ลำบากใจ ต้งก้อขอโทษด้วยนะครับ แต่มันจำเป็นจริงๆ ถึงแม้ว่าอี้จะไม่พอใจ แต่ต้งก้อจะทำ เพราะนั่นมันหมายถึงความปลอดภัยของอี้ ต้งยอมไม่ได้หรอก ถ้าอี้จะมาเป็นอะไรอีก ต้งยอมไม่ได้ “ ต้งพูดด้วยน้ำเสียงจริงจัง จนผมรู้สึกผิดไปเลย ที่ทำให้เค้าเป็นแบบนี้
“ ไม่ต้องมาทำหน้าจริงจัง ไปนอนด้วยก้อได้ แต่นอนเฉยๆนะ ห้ามทำอะไร ตกลงไหม “ ผมแกล้งเปลี่ยนเรื่อง เพื่อให้ต้งอารมณ์ดีขึ้น มันก้อได้ผลนะครับ ต้งยิ้มแฉ่งออกมาเชียว
“ จะพยายามนะครับ ถ้าคนน่ารัก ไม่ยั่วซะก่อน อิอิ “
เราก้อหยอกล้อกันไปอย่างสนุกสนาน จากนั้นผมก้อไปทำงานต่อ พอร้านเลิก ผมก้อกลับบ้านไปกับต้ง ตามที่ได้คุยกันไว้
ระหว่างทางกลับบ้านต้ง ผมเองก้อคิดถึงเรื่องต่างๆที่เกิดขึ้นวันนี้ ว่า มันจะเป็นไปในทางไหนดี ผมอยากให้มันจบๆไปซะที ผมเริ่มไม่ไหวแล้ว แต่ผมก้อไม่รู้ว่าจะทำมันยังไง ไม่รู้จะไปทางไหนดี ผมเครียด เครียดมากขึ้นมาอีกแล้ว พอถึงบ้านต้งก้อจอดรถที่โรงจอดรถ แต่ก้อยังไม่มีใครออกจากรถไป ผมเองก้อยังนั่งเครียดอยู่ตรงนั้น
“ อี้เป็นไรครับ ทำไมดูหน้าตาเครียดๆ “ ต้งถามขึ้น คงจะเห็นจากสีหน้าผม
“ อี้เบื่อ อี้เบื่อตัวเอง เมื่อไหร่เรื่องบ้าๆ มันจะจบซะที อี้แทบจะไม่ไหวแล้วนะต้ง “ ปากผมก้อพูดไป แต่ตาผมมองไปทางอื่น ผมไม่อยากให้ต้งเห็นแววตาของผม ว่ามันทุกข์ทนแค่ไหน
“ อี้ครับ ถ้าอี้ อยากให้มันจบ มันก้อไม่อยากหรอก ขึ้นอยู่ที่ว่า อี้จะทำไหมก้อเท่านั้นเอง “
ผมไปหาต้งทันที หลังจากที่ต้งพูดจบ
“ ทางไหน ทางอะไร ต้งบอกอี้มาสิ อี้ยอมทำทุกอย่าง “
“ มันมีอยู่สองทางนะ ขึ้นอยู่ที่ว่า อี้จะเลือกทางไหน “
“ ว่ามาเลยต้ง อี้พร้อมแล้ว “
“ ทางที่หนึ่ง คือ ต้งอยากให้อี้ กลับไปทบทวนดูสิว่า อี้ต้องการอะไร แล้วก้อทำตามความรู้สึกของตัวเอง โดยที่อี้.....ก้อให้อภัยไอ้ดิวมันไป จากนั้นอี้ก้อกลับไปคบกับมันเหมือนเดิม จากนี้ไป เรื่องร้ายๆคงจะไม่เกิดขึ้นอีก ต้งเชื่อว่าไอ้ดิว มันคงไม่ยอมให้ใครมาทำร้ายอี้อีก เหมือน เหมือนที่ต้งพยายามทำอยู่ “
ผมอึ้งไปนิดนึง กับคำพูดของต้ง น้ำเสียงที่ราบเรียบ ช่างแตกต่างกับคำพูดที่เสียดแทงใจผมนัก ผมนิ่งไปเลยครับ ไม่ตอบโต้อะไรทั้งนั้น ในใจผมตอนนี้มันสับสนไปหมด ว่าจริงๆแล้วตัวเองต้องการอะไรกันแน่
“ กับอีกทางนึง อันนี้มันจะยากหน่อย แต่ต้งว่า น่าจะโอเคสุดแล้ว “ ต้งนิ่งไป แล้วพูดต่อ
“ อีกทางนึงคือ อี้ต้องตัดใจ จากไอ้ดิวซะตอนนี้ แล้วมาเริ่มใหม่กับต้ง ต้งรู้อยู่ตลอดเวลาว่าอี้ยังรักไอ้ดิวอยู่ แม้ว่ามันจะทำเลวกับอี้มาแค่ไหน แต่อี้ก้อไม่เคยเลย ที่จะไม่รักมัน “ ต้งดูเหมือนจะร้องไห้ น้ำเสียงเศร้าสุดๆ
“ ต้งรู้ได้ไง อี้ไม่ได้รักมันแล้ว อี้เกลียดมัน อี้เกลียดมัน ต้งได้ยินไหม “ ผมตอบออกไป แบบไม่ได้คิด ทั้งๆที่ตัวผมเองก้อไม่รู้ว่า จริงๆแล้ว ผมยังรักไอ้ดิวมันอยู่รึเปล่า
“ อี้ อี้หลอกคนอื่นได้ อี้หลอกต้งได้ แต่อี้หลอกหัวใจตัวเองไม่ได้หรอก ทำไมต้งจะไม่รู้ ทำไมต้งจะอ่านใจอี้ไม่ออก แววตาที่อี้มองมันนะ ทำไมต้งจะไม่รู้ว่าอี้คิดยังไง ปากอี้ก้อบอกว่าเกลียด บอกว่าไม่อยากยุ่งกับมัน แต่จริงๆแล้วไม่ใช่หรอก อี้แค่กำลังหนี หนีใจตัวเอง หนีความรู้สึกของตัวเอง ใช่ไหมล่ะ “ ต้งขึ้นเสียงดังใส่ผมทันที จนผมเองก้ออึ้งไป
“ ไม่จริง อี้ไม่ได้รักมันแล้ว อี้เกลียดมัน อี้อยากหนีมันไปไกลๆ “ ผมเริ่มโวยวายใส่ต้ง ด้วยความไม่พอใจขึ้นมาแล้ว
“ ก้อนี่ไง ทางที่ต้งเลือกให้อี้ไง แต่อี้ต้องทำให้ได้ มันอาจจะยากและฝืนใจหน่อย แต่มันก้อดีสำหรับตัวอี้เอง “
ผมนิ่งอึ้งไปอีกที แล้วต้งก้อพูดต่อ
-
รออ่านนะครับ
-
ตอนนี้ไม่รู้จะเชียร์ใครดี ระหว่างต้ง กับดิว งั้นขอเชียร์ทั้งสองคนเลยละกัน :L2:
-
ผมเชียร์ดิว ดิวคนเดียว และดิวคนเดิมคับ :-[
แต่ผมเชียร์ต้ง ให้ต้งเป็นพี่ชายอี้อ่ะ :o8:
พี่กรณ์หายหน้าไปเลย ไปไหนเนี๊ย
มาต่อนะคับลุงอเล็กซี่ :call: :call: :call:
-
ตอนนี้ตังเป็นพระเอกมั่ก
-
ต้งแมนมากกกกก
แต่ว่าก็จริงอ่ะ
อี้รักดิว
อิอิ
-
:เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: ผมต้องอายุสั้นเพราะเรื่องนี้แน่เลย อ่านไปถอนหายใจไปบ่อยมากๆ
-
พี่ดิว :o8:
พี่ดิว :o8:
พี่ดิว :o8:
พี่ดิว :o8:
พี่ดิว :o8:
พี่ดิว :o8:
พี่ดิว :o8:
พี่ดิว :o8:
พี่ดิว :o8:
พี่ดิว :o8:
พี่ดิว :o8:
-
ยังมีคนดีแบบนี้เหลืออยู่บนโลกอีกหรอเนี่ย
-
:m16: :m16: :m16: :m16:
เม้าท์แมงกันไปน่ะครับ
มาหาว่าผมเป็นต้ง อิอิ
ไม่อยากเป็นต้งหรอก อยากได้ต้งมาเป็นของตัวเองมากกว่า
หล่อ รวย นิสัยดี น่ารัก อิอิ ปลื้มมมมมมมมมมม
-
เฮ้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
ถ้าไม่ใช่ต้งแล้วจะเป็นใครอ่ะ
-
:monkeysad: :monkeysad: :monkeysad: :monkeysad: :monkeysad: :monkeysad: :monkeysad: :monkeysad:
“ อี้ อี้หลอกคนอื่นได้ อี้หลอกต้งได้ แต่อี้หลอกหัวใจตัวเองไม่ได้หรอก ทำไมต้งจะไม่รู้ ทำไมต้งจะอ่านใจอี้ไม่ออก แววตาที่อี้มองมันนะ ทำไมต้งจะไม่รู้ว่าอี้คิดยังไง ปากอี้ก้อบอกว่าเกลียด บอกว่าไม่อยากยุ่งกับมัน แต่จริงๆแล้วไม่ใช่หรอก อี้แค่กำลังหนี หนีใจตัวเอง หนีความรู้สึกของตัวเอง ใช่ไหมล่ะ “ ต้งขึ้นเสียงดังใส่ผมทันที จนผมเองก้ออึ้งไป
“ ไม่จริง อี้ไม่ได้รักมันแล้ว อี้เกลียดมัน อี้อยากหนีมันไปไกลๆ “ ผมเริ่มโวยวายใส่ต้ง ด้วยความไม่พอใจขึ้นมาแล้ว
“ ก้อนี่ไง ทางที่ต้งเลือกให้อี้ไง แต่อี้ต้องทำให้ได้ มันอาจจะยากและฝืนใจหน่อย แต่มันก้อดีสำหรับตัวอี้เอง “
ผมนิ่งอึ้งไปอีกที แล้วต้งก้อพูดต่อ
“ เรามาเริ่มกันใหม่ เพียงแต่อี้เปิดใจให้ต้งบ้าง เรื่องมันก้อจะง่ายขึ้น จากนั้น เราก้อแต่งงานกัน แล้วก้อย้ายไปอยู่เมืองนอก แค่นี้ เรื่องทุกอย่างมันก้อจบ เพียงแค่นี้อ่ะ อี้พอจะทำได้ไหม “
ผมเองก้ออึ้งไปอีกที พูดไม่ออก ในใจมันสับสนสุดๆ
“ อี้ไม่ต้องตอบต้งตอนนี้หรอก ต้งให้เวลาอี้คิด ไม่ต้องรีบ คิดดีๆ คิดนานๆ ได้คำตอบแล้ว มาบอกต้งแล้วกัน ต้งพร้อมยอมรับทุกการตัดสินใจของอี้เสมอ “
“ อี้ไม่รู้ อี้คิดไม่ออก อี้ อี้.... “ ผมจะพูดต่อ ต้งเลยเอานิ้วชี้มาปิดปากผมไว้
“ อี้ยังไม่ต้องพูดตอนนี้หรอก อี้กลับไปคิดก่อนแล้วกันนะครับ “
“ แต่ตอนนี้ เราขึ้นบ้านกันดีกว่า แล้วจะได้พักผ่อนกันซะที เหนื่อยมาทั้งวันแล้ว ไปครับ “
จากนั้นต้งก้อพาผมขึ้นบ้าน เพื่อไปอาบน้ำและพักผ่อน ต้งปฏิบัติตัวดีกับผมมากๆ ให้เกียรติผม และไม่ล่วงเกินผมเลย เวลานอนด้วยกัน ต้งก้อจะทำแค่กอดเบาๆ แล้วก้อหอมแก้มนิดหน่อย ไม่รู้ยังไงนะ ผมไม่เคยคิดเรื่องเซ็กส์กับต้งเลย ให้ตายสิ ปกติแล้วมันจะมีอารมณ์อย่างว่าบ้าง แต่นี่ไม่เลย แต่มันเป็นความรู้สึกดีๆอีกแบบนึงนะ มันเหมือนอบอุ่นยังไงๆบอกไม่ถูก และมันก้อรู้สึกเหมือนปลอดภัยด้วย แล้วผมก้อหลับไป
ตื่นเช้ามา ต้งก้อทำอาหารเช้ามาให้ผมทานถึงในห้อง เค้าบอกว่า ไม่อยากให้ผมลำบาก ผมเองละอายใจนัก ที่ต้องเป็นภาระต้งอีกแล้ว แต่ดูท่าทางต้งจะมีความสุขมาก เวลาที่เค้าได้ทำอะไรเพื่อผม พอทานอาหารเช้าเสร็จแล้ว ผมก้อไปอาบน้ำแต่งตัว แล้วลงไปเดินเล่นข้างล่าง กะว่าจะไปชวนน้าปิ่นคุย
ผมเดินหาน้าปิ่นอยู่สักพักนึง กอเห็นเค้าเดินเล่นอยู่ในสวน กับ น้องบิว จัดนู้นแต่งนี้ไปเรื่อย ผมเห็นดังนั้นเลยเดินเข้าไปหา พอน้าปิ่นเห็นผมก้อยิ้มให้ แล้วบอกน้องบิวว่า ให้ไปเอาอาหารว่างและเครื่องดื่มมาให้ผม น้องบิวก้อเดินไป จากนั้นน้าปิ่นก้อเดินมาจูงมือผม แล้วพอผมไปนั่งที่โต๊ะม้าหินอ่อน กลางสวน
“ น้ารู้เรื่องอี้ที่เกิดขึ้นเมื่อวานหมดแล้วนะ พอดีต้งเล่าให้น้าฟังเอง “ น้าปิ่นเปิดประเด็น จนผมตกใจไปนิดนึง
“ น้ารู้...เหรอครับ “ ผมพูดเบาๆ
“ ใช่จ้ะ แล้วอี้ก้อไม่ต้องเป็นห่วงนะ ต่อจากนี้ไป น้าจะไม่ยอมให้ใครมารังแกอี้ได้อีก “ น้าปิ่นพูดเรียบๆ แต่ดูเด็ดขาดไม่น้อย
“ น้า น้าปิ่น หมายความว่ายังไงครับ “ ผมถามไปด้วยความไม่แน่ใจ
“ น้าได้ส่งคนไปเคลียร์กับทางนั้นแล้ว และสั่งสอนไปนิดหน่อย โทษฐานที่ทำอะไร ไม่คิดหน้าคิดหลังให้ดี แล้วน้าก้อขู่ไปอีกว่า ต่อจากนี้ไป ถ้าใครเข้ามายุ่งกับอี้อีก น้าจะไม่เอาไว้ทั้งนั้น ดูท่าพวกเค้าจะเข้าใจในสิ่งที่น้าต้องการบอก แล้วพวกเค้าก้อรับปากว่าจะยุติเรื่องราวทุกอย่าง คราวนี้อี้สบายใจได้เลยนะ ไม่ต้องกลัวใครหน้าไหนมันจะมาทำอะไรอี้ได้อีก น้ารับประกัน “ น้าปิ่นพูดอย่างอ่อนโยน แต่แฝงไปด้วยความเด็ดเดี่ยวและน่าเกรงขามยิ่งนัก สมน้ำหน้าพวกนั้นเหมือนกัน เจอตอจนได้ อิอิ
“ นี่อี้ ทำอะไรให้น้าปิ่นเดือดร้อนไหมครับ น้าปิ่นไม่เห็นจำเป็นต้องทำขนาดนั้นเลย “ ผมพูดไปด้วยความเกรงใจ
“ ไม่ได้เดือดร้อนเลยจ้ะ อี้อย่าคิดอย่างนั้นสิ ไม่เอานะลูก เรามันคนกันเอง อี้ก้อเหมือนลูกน้าคนนึง อะไรที่น้าทำได้ น้าทำทุกอย่างแหละจ้ะ รู้ไหมว่านี่ น้าก้ออาสาจะจัดการทุกอย่างเอง ถ้าไม่งั้นล่ะก้อ ต้งเองนั่นแหละ ที่จะลงมือจัดการเอง น้าเองไม่อยากจะคิดเลย ถึงสภาพของคนพวกนั้น ถ้าต้งได้ลงมือจริงๆ ฮึๆๆๆ ไม่เอานะจ้ะ อี้อย่าคิดมากนะลูก มันเป็นทางดีที่สุดแล้ว ที่พวกน้าได้ทำลงไป “ น้าปิ่นพูดด้วยความเอ็นดู
“ ไม่คิดมากไม่ได้หรอกครับ อี้รู้สึกว่า อี้นำความลำบากมาให้ต้งตลอดเวลาเลย แต่อี้ไม่รู้ว่าจะทำยังไงดี “
-
อ่านไปอ่านมาชักรู้สึกว่าต้งกับอี้ไม่ได้คู่กัน :เฮ้อ: (แอบรับไม่ได้เล็กน้อย)
ชีวิตอี้นี้ยิ่งกว่านิยายอีกนะ หวังว่าหลังจากนี้จะไม่มีเรื่องร้ายๆๆอะไรอีก
ถ้าอี้จะไม่เกาะกระแส "รักคนเลว" ซะก่อน ??????
-
:impress2: :impress2: :impress2:
สรุปดิวเปนพระเอกใช่ม้าเนี๊ยะ อิิอิ
มาต่อนะคับคุงอเล็กซี่ :call: :call:
-
สงสัยต้องรักต้งแล้วมั้ง
คนอะไรดีเป็นบ้าเลย
-
ถ้าพี่อี้จะรักตังจริงๆนะ รักเพราะความเอาใจใสดูแลอี้อย่างดีมั้ง :-[
แต่จริงๆแล้ว ในใจของพี่อี้มีแต่พี่ดิวแน่ๆเลย :o8:
พี่ดิว :impress2:
พี่ดิว :impress2:
พี่ดิว :impress2:
พี่ดิว :impress2:
พี่ดิว :impress2:
พี่ดิว :impress2:
พี่ดิว :impress2:
พี่ดิว :impress2:
-
ทำไมคนที่รักจึงไม่ใช่คนที่ดี
เนอะอี้ ต้งอ่ะดีแต่ไม่ได้รัก
ดิวน่ะรักแต่.....
+ 1 พร้อมกำลังใจให้อี้
ต่อไปนี้หวังว่าชีวิตจะเจอเรื่องดี ๆ HaPPy นะ
เครียดมาหลายตอนแระ
-
o18 เคยบอกไปแล้วว่าสโลแกนประจำตัว ของดิวคือ คนเลวที่รักเธอ ส่วนของด้งก็ คนดีที่เธอไม่รัก ยังไงล่ะ หึหึ
-
มาแปะไว้ๆ
เด่วมาตามอ่าน
ตอนนี้ขอตัวไปเรียนก่อน
-
รออ่านนะครับ
-
ดิว หล่อ โหด โคตรซาดิส์ เท่านั้นที่อี้ต้องการ :กอด1:
สงสารต้ง :sad4:
-
สงสารดิวเนอะ ตกลงอี้เลือกใครระหว่างดิวกะต้งลุ้นต่อไป :z3:
-
:เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:
“ ไม่ได้เดือดร้อนเลยจ้ะ อี้อย่าคิดอย่างนั้นสิ ไม่เอานะลูก เรามันคนกันเอง อี้ก้อเหมือนลูกน้าคนนึง อะไรที่น้าทำได้ น้าทำทุกอย่างแหละจ้ะ รู้ไหมว่านี่ น้าก้ออาสาจะจัดการทุกอย่างเอง ถ้าไม่งั้นล่ะก้อ ต้งเองนั่นแหละ ที่จะลงมือจัดการเอง น้าเองไม่อยากจะคิดเลย ถึงสภาพของคนพวกนั้น ถ้าต้งได้ลงมือจริงๆ ฮึๆๆๆ ไม่เอานะจ้ะ อี้อย่าคิดมากนะลูก มันเป็นทางดีที่สุดแล้ว ที่พวกน้าได้ทำลงไป “ น้าปิ่นพูดด้วยความเอ็นดู
“ ไม่คิดมากไม่ได้หรอกครับ อี้รู้สึกว่า อี้นำความลำบากมาให้ต้งตลอดเวลาเลย แต่อี้ไม่รู้ว่าจะทำยังไงดี “
“ อี้จ้ะ อี้อย่าคิดอย่างนั้นเลย เพราะต้งเค้าก้อไม่ได้คิดอย่างนั้นเช่นกัน ต้งเค้ารักอี้มากเลยรู้ไหม เค้ายอมทำทุกอย่างเพื่อให้อี้มีความสุข และเค้าก้อยอมทำทุกอย่างเช่นกัน เพื่อให้อี้ปลอดภัย น้าเองก้อเช่นกัน ลูกน้ารักใคร น้าก้อรักด้วย “ น้าปิ่นพูดแล้วเดินมากุมมือผมไว้ ผมรับรู้ถึงความอบอุ่นที่น้าปิ่นพยายามส่งมาถึงผมได้ ทำให้ผมรู้สึกสบายใจขึ้นมาอีกครั้ง พวกเค้าช่วงดีกับผมนัก
ถามความรู้สึกของผมตอนนั้น ว่า ตกลงผมจะเอายังไงต่อกับเรื่องนี้ดี ผมเองก้อยังสับสนอยู่ แต่อะไรหลายๆอย่างมันเริ่มชัดเจนขึ้น เลยทำให้ผมคล้ายๆ กับว่า จะตัดสินใจได้แล้วเหมือนกัน แต่ผมขอคิดทบทวนอะไรอีกหลายๆอย่างก่อนดีกว่า แล้วค่อยตัดสินใจอีกที เพราะว่าการตัดสินใจครั้งนี้ มันเป็นการเปลี่ยนชีวิตของผมไปเลยทีเดียว
จากนั้นผมก้อเดินเล่น พูดคุยกับน้าปิ่นไปเรื่อยๆ แล้วสายๆหน่อย ผมก้อลาน้าปิ่นกลับไปทำงานที่ร้านอาหารของผมตามเดิม
ช่วงเวลาหลังจากนั้น ต้งมักจะมารับผมไปนอนที่บ้านเค้าเป็นประจำทุกวัน ตั้งมักจะมารับผม เวลาหลังเลิกร้าน หรือถ้าวันไหนต้งไม่มีงาน ก้อจะมาช่วยผมที่ร้าน จนวันนึง ผมได้ขอต้งไปรับจ๊อบ ทำงานโปรเจ็คนึง เพราะว่าผมเองก้อเบื่อ ที่ไม่ได้ไปทำงานที่ไหนเลย นอกจากร้านอาหาร ซึ่งกว่าต้งจะตกลงก้อนานเหมือนกัน และเค้าก้อเป็นคนหางานหาให้ผมเอง เวลาไปทำงาน ต้งก้อเป็นคนไปส่งผมถึงที่เลย จากนั้นต้งก้อไปทำงานของเค้า โดยที่ต้งสั่งให้คนงานของต้ง 2 คน ( ที่จริงแล้วของน้าปิ่นซะมากกว่า ) มาคอยดูแลผมอยู่ห่างๆ เพื่อรักษาความปลอดภัยของผม ผมเองก้อพออุ่นใจบ้าง อย่างน้อย ก้อยังมีคนมาคอยคุ้มกันให้
งานที่ผมทำวันนี้ เป็นงาน แสดงสินค้า ของบริษัทๆนึง ผมเองทำหน้าที่ดูแลความเรียบร้อยในงาน คอยแก้ไขเวลามีข้อผิดพลาดต่างๆ งานวันนี้ไม่ยากนัก เพราะว่าผมได้เตรียมงานกันมาแล้วเป็นอย่างดี ผมก้อทำงานไปเรื่อยๆ จนถึงเวลาพัก ผมก้อมาทานอาหาร ตรงที่ๆเค้าจัดไว้ให้ โดยที่ผมให้คนงานของต้งไปหาอะไรทานกันก่อน แล้วค่อยกลับมาหาผมก้อได้ และถ้าผมมีอะไร ผมก้อจะโทรหาพวกเค้า ไม่ก้อจะเรียกให้คนแถวนั้นช่วย เพราะว่าที่ตรงนั้น มีแต่คนที่เคยทำงานกับต้งทั้งนั้น เลยวางใจได้
ผมก้อนั่งทานข้าวไปเรื่อยๆ กับเพื่นอที่ทำงานด้วยกัน จนมีใครคนนึง เดินเข้ามาคุยกับผม .....เค้าดูแปลกไปมากๆ
“ สวัสดีอี้ เป็นยังไงบ้าง สบายดีไหมครับ “ เค้าทักทายผม ใช่แล้ว ผมจำเค้าได้แล้ว
“ อ้าว เอ่ออออ พี่กรณ์ ว่า ว่าไงครับ ไม่ได้เจอกันนานเลย สบายดีไหม ส่วนอี้ สบายดีครับ “ ผมตอบกลับไปแบบงงๆเล็กน้อย เพราะจากสภาพที่พี่กรณ์เป็นอยู่ตอนนี้ คือ พี่เค้าดูโทรมมากๆ ผอมลงด้วย ถึงแม้หน้าตาจะเกลี้ยงเกลา ไม่มีหนวดเครา แต่ก้อยังดูอิดโรย อย่างเห็นได้ชัด อะไรทำให้เค้าเป็นอย่างนี้กันนะ
“ ก้อ จะว่าสบายดีไหม อย่างที่เห็นแหละ แค่อี้ดูแฮปปี้ดีแล้ว พี่ก้อสบายใจ “ พี่กรณ์พูดยิ้มๆ
“ อ้ออออ ครับๆ นั่งก่อนสิครับ แล้วค่อยคุยกัน “ ผมเชิญพี่เค้า แล้วพี่เค้าก้อนั่งลงตรงข้ามผม โดยที่เพื่อนร่วมงานก้อขนับที่ให้พี่เค้านั่ง
เราก้อนั่งทักทายพูดคุยกันไปเล็กน้อย ไม่นานนัก เพื่อนร่วมงานคนอื่นๆ ก้อขอตัวกันไปก่อน ส่วนผม ที่ตอนนี้ยังว่างอยู่ เลยขอนั่งคุยกับพี่กรณ์ไปพรางๆ และผมก้อรอให้คนงานของต้งกลับมาด้วย
“ อี้ครับ อี้ยังโกรธพี่อยู่รึเปล่า เกี่ยวกับเรื่อง เอ่อออ เรื่องที่มันเกิดขึ้นอ่ะ “ พี่กรณ์เอ่ยขึ้นมาตอนที่เพื่อนร่วมงานผมเดินไปแล้ว
“ ไม่นี่ครับ อี้ไม่เคยโกรธพี่เลย พี่ไม่ได้ตั้งใจนี่นา เรื่องมันผ่านไปแล้ว ให้มันอ่านไปเหอะ อี้ไม่เอามาใส่ใจหรอก “ ผมตอบไปตามความรู้สึกของผมจริงๆ
“ จริงเหรออี้ พี่ขอบคุณ ขอบคุณอี้มากๆเลยนะ ที่ไม่โกรธพี่เลย พี่ พี่ดีใจมากๆเลย “ พี่กรณ์พูดด้วยความดีใจอย่างมาก ค้าเลยเผลอ เอื้อมมามาจับมือผมไว้แน่น ผมเองก้อตกใจเล็กน้อย แต่ไม่ได้ทำอะไร แค่มองหน้าพี่เค้าไป เหมือนพี่เค้าจะรู้ตัว เลยปล่อยมือผม
“ พี่ เอ่อ พี่ลืมตัวไปนะ พี่ขอโทษ “ พี่กรณ์พูดแล้วก้มหน้า
“ ไม่เป็นไรครับ เอ่อออ แล้วนี่ พี่มาทำอะไรแถวนี้อ่ะครับ “ ผมถามไป
-
:เฮ้อ:
ชีวิตวุ่นวาย
-
อี้สู้ๆ :กอด1: :กอด1:
พี่กรณ์ท่าจะโทรมไปมากแหะ
แล้วป่านนี้ดิวเปนไงบ้างก็ไม่รู้ :เฮ้อ: :เฮ้อ:
เรื่องวุ่นวายมากมาย
มาต่อนะคับคุนอเล็กซี่ เปงกำลังใจให้คับ :call: :call: :call:
-
พี่คับ
ผมเริ่มเหนื่อยแล้วอ่ะ :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:
คิดไม่ออกว่าจะไปทางใหนแล้วอ่ะคับ
ทำไมมันวุ้นวายอย่างนี้อ่ะ :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:
แต่ก็ชอบ :3123: :3123: :3123:
และคอยลุ้นอยู่ว่า พี่อี้กับพี่ดิว จะลงเอยกันแบบใหน :z13: :z13: :z13:
ขอให้จบแบบแฮปปี้...นะคับ :n1: :n1: :n1: :n1: :n1: :n1: :n1:
-
“ “ อี้จ้ะ อี้อย่าคิดอย่างนั้นเลย เพราะต้งเค้าก้อไม่ได้คิดอย่างนั้นเช่นกัน ต้งเค้ารักอี้มากเลยรู้ไหม เค้ายอมทำทุกอย่างเพื่อให้อี้มีความสุข และเค้าก้อยอมทำทุกอย่างเช่นกัน เพื่อให้อี้ปลอดภัย น้าเองก้อเช่นกัน ลูกน้ารักใคร น้าก้อรักด้วย “ น้าปิ่นพูดแล้วเดินมากุมมือผมไว้ ผมรับรู้ถึงความอบอุ่นที่น้าปิ่นพยายามส่งมาถึงผมได้ ทำให้ผมรู้สึกสบายใจขึ้นมาอีกครั้ง พวกเค้าช่วงดีกับผมนัก
เค้าเชียร์อี้สุดใจขาดดิ้น
-
เออไปๆมาๆชักจะเริ่มตุๆ เดี๋ยงต้งจะกลายเป็นคนชั่วรึเปล่านิ๊ โอ๊ยไม่อยากคิด :m31:
-
ท่าทางอี้เลือกต้งแล้วแหละ
ดิวมันหายไปไหนนะ
ไม่ค่อยจะโผล่มาเลย
-
:impress3: :impress3: :impress3: :impress3: :impress3: :impress3: :impress3: :impress3: :impress3:
“ อี้ครับ อี้ยังโกรธพี่อยู่รึเปล่า เกี่ยวกับเรื่อง เอ่อออ เรื่องที่มันเกิดขึ้นอ่ะ “ พี่กรณ์เอ่ยขึ้นมาตอนที่เพื่อนร่วมงานผมเดินไปแล้ว
“ ไม่นี่ครับ อี้ไม่เคยโกรธพี่เลย พี่ไม่ได้ตั้งใจนี่นา เรื่องมันผ่านไปแล้ว ให้มันอ่านไปเหอะ อี้ไม่เอามาใส่ใจหรอก “ ผมตอบไปตามความรู้สึกของผมจริงๆ
“ จริงเหรออี้ พี่ขอบคุณ ขอบคุณอี้มากๆเลยนะ ที่ไม่โกรธพี่เลย พี่ พี่ดีใจมากๆเลย “ พี่กรณ์พูดด้วยความดีใจอย่างมาก ค้าเลยเผลอ เอื้อมมามาจับมือผมไว้แน่น ผมเองก้อตกใจเล็กน้อย แต่ไม่ได้ทำอะไร แค่มองหน้าพี่เค้าไป เหมือนพี่เค้าจะรู้ตัว เลยปล่อยมือผม
“ พี่ เอ่อ พี่ลืมตัวไปนะ พี่ขอโทษ “ พี่กรณ์พูดแล้วก้มหน้า
“ ไม่เป็นไรครับ เอ่อออ แล้วนี่ พี่มาทำอะไรแถวนี้อ่ะครับ “ ผมถามไป
“ พอดี พี่มาต้องมาดูงานที่นี่อ่ะ แต่เดี๋ยวต้องไปทำงานที่อื่นต่อ พอดีว่าจะลงมาทานข้าว เลยเห็นอี้ เลยเข้ามาทัก ตอนแรก พี่ก้อไม่คิดว่าอี้จะคุยกับพี่หรอกนะ แต่ก้อนะ ผิดคลาด อี้คุยกับพี่ และไม่โกรธพี่ด้วย แฮะ “
“ เอาน่า อย่าคิดมากเลยพี่ แล้วนี่ ถึงขนาดต้องมาดูงานเองเลยเหรอ แสดงว่างานเยอะมากเลยใช่ไหมเนี่ยะ แล้วไม่มีใครช่วยเลยเหรอครับ แล้วอย่างนี้ จะเอาเวลาที่ไหนพักผ่อนล่ะเนี่ยะ “ ผมถามไปด้วยความเป็นห่วง
“ ก้อ ไงดีล่ะ พี่ไม่มีคนช่วยหรอก ใครมันจะมาทนทำงานหนักๆอย่างนี้ได้อีกล่ะ หลังจาก เอ่ออออ อี้ไม่อยู่นะ พี่ก้อไม่ได้ใหใครมาทำแทนหรอก เพราะงานพวกนี้ มันต้องการคนที่รู้งานจริงๆ ถึงจะทำได้ พี่เลยต้องทำเองทั้งหมด “
“ อืมมมม ขนาดนั้นเลยเหรอพี่ น่าสงสารจัง แล้วดูตัวพี่สิ ผอมลงมากเลยนะเนี่ยะ แล้วยังดูไม่สดใสเหมือนเมื่อก่อนด้วย หาเวลาพักบ้างนะ เดี๋ยวจะไม่ไหวเอา “
“ ไม่ได้หรอก ช่วงนี้งานมันเข้าเยอะมาก พี่เองก้อไม่อยากที่ปฏิเสธไปอ่ะ ไม่ทำช่วงนี้ จะไปทำช่วงไหนล่ะ จริงไหม “
“ จะว่าไป อี้ก้ออยากช่วยงานพี่เหมือนเดิมนะ แต่ติดอยู่ที่ว่า เอ่อออ ยังไงดี ช่วงนี้ ต้งเค้าไม่ค่อยปล่อยอี้ไปทำงานที่ไหนเลย พี่กรณ์เข้าใจ สถานการณ์ดีใช่ไหมครับ “
“ เข้าใจสิ พี่เข้าใจดี ไอ้ต้ง มันคงไม่ยอมให้อี้มาทำงานกับพี่อีกหรอก แต่พี่เข้าใจมันดีนะ มันคงรัก และเป็นห่วงอี้มากๆเลย “
ผมนั่งคิดอยู่พักนึงว่า ถ้าทุกอย่างมันเรียบร้อยดีแล้ว และไม่มีปัญหาอะไรตามมาอีก ผมอาจจะขอต้งไปทำงานช่วยพี่กรณ์ตามเดิม และผมอาจจะกลับไปทำงานที่ บริษัทโมเดลลิ่งอีกด้วย เพราะนี่ผมไม่ได้ไปทำงานกับทางนั้นหลายเดือนแล้ว แต่เค้าก้อยังไม่ให้ผมออก ยังโทรมาตามผมไปทำงานเสมอ และยังให้เงินเดือนทุกเดือนๆ ทำให้ผมเกรงใจเค้ายิ่งนัก และผมก้อกะว่า จะคุยกับต้งเรื่องนี้ และเรื่องไปทำงานกับพี่กรณ์ด้วย เร็วๆนี้
“ เอางี้ไหมพี่กรณ์ ไว้ทุกอย่างมันลงตัวแล้ว อี้อาจจะขอต้งไปทำงานกับพี่อีกครั้งนึง เพราะว่าตอนนี้ อี้ก้อเบื่อๆอ่ะ ไม่ค่อยได้ไปไหนเลย อยู่แต่ร้านอาหารกับบ้านต้ง ถ้าไม่นานเกินไป พี่รอได้ใช่ไหมครับ “
“ มันจะยอมเหรอ ไอ้ต้งอ่ะ มันจะมาแหกอกพี่เอานะสิ พี่ยิ่งเป็นคน เอ่อออ เคยมีประวัติไม่ดีด้วยอ่า “ พี่กรณ์พูดเหมือนไม่มั่นใจ
“ ไม่เอาน่า อย่าคิดมาก อี้รับรองว่า ถ้าอะไรๆมันดีขึ้นแล้ว อี้จะลองพูดให้นะ พี่กรณ์วางใจได้ “
“ ขอบคุณอี้มากนะ ที่อยากจะช่วยพี่ พี่ซึ้งใจจริงๆ “ พี่กรณ์พูดยิ้มๆ
“ ไม่มีปัญหาครับ ยินดีเสมอ “ ผมรับคำไป
“ งั้นพี่ไม่กวนอี้แล้ว อี้ไปทำงานเหอะนะ แล้วพี่ก้อจะไปทำงานที่อื่นแล้ว ไว้ยังไง เราเจอกันอีกทีว่ะ พี่อยากไปหาอี้ที่ร้านนะ แต่กลัวไอ้ต้งมันไล่ตะเพิดออกมาอ่ะ ไว้ยังไงคุยกันนะครับ “ พี่กรณ์พูดตาละห้อย
“ ครับๆๆ ไว้ยังไงค่อยว่ากัน แล้วอี้จะคุยกับต้งให้นะ “
จากนั้นผมก้อลุกขึ้น จะเดินไปทำงานต่อ พี่กรณืก้อลุกขึ้นเช่นกัน แต่จู่ๆพี่กรณ์ก้อพูดขึ้นอีก
“ เอ่อออออ อี้ พี่ได้ข่าวมาว่า อี้เพิ่งไปมีเรื่องกับ กับ หลิง หลิง และพ่อของเค้ามาเหรอ “
“ อืม ใช่ครับ มีอะไรเหรอ “
“ ทุกอย่างเรียบร้อยดีนะ “ พี่กรร์ถามเหมือนมีอะไรในใจ
“ ก้อดีนี่ครับ ทางต้งเคลียร์ทุกอย่างเรียบร้อยแล้ว พี่กรณ์มีอะไรหรือเปล่า “ ผมเริมสงสัยอีกแล้ว
“ พี่เองก้อไม่แน่ใจนะว่าจะยังไง ทางฝ่ายพ่อของหลิงอ่ะ พี่ว่าเค้าคงจะหยุดแล้วล่ะ แต่ลูกสาวเค้า พี่ไม่แน่ใจ ผู้หญิงคนนี้ ไม่ยอมอะไรง่ายๆหรอกนะ พี่อยากให้อี้ ระวังตัวไว้ด้วยนะ “
“ อืมมมมม ขอบคุณพี่กรณ์มากที่เตือนอี้ อี้จะระวังตัวนะครับ แล้วพี่ไม่ต้องห่วงนะครับ ช่วงนี้ ต้งเค้าจะส่งคนมาช่วยดูแลอี้อีกทีนึง คิดว่าไม่น่ามีปัญหาอะไร ยังไงก้อขอบคุณมากๆนะครับ ที่เป็นห่วง “
“ เออ ใช่สิ พี่ลืมไป ต้งมันคงดูแลอี้อย่างดี ไม่เอาล่ะ พี่ไม่กวนเราแล้ว ไว้เจอกันนะครับ นั่น คนของไอ้ต้งคงมาแล้ว บายครับ “
ว่าแล้วพี่กรณ์ก้อเดินจากผม ส่วนผมก้อเดินไปหาคนงานของต้ง แล้วเดินกลับเข้าไปทำงานของผมตามปกติ พองานผมเสร็จเรียบร้อยแล้ว พี่คนงานของต้งก้อพาผมไปส่งผมที่ร้านอาหารของผม จากนั้นดึกๆ ต้งก้อตามมาหาผมที่ร้าน และรับผมกลับบ้านกับเค้า
ชีวิตผมช่วงนี้ ผมยอมรับว่าผมสบายใจขึ้นมากๆ แม้ว่าสิ่งที่ผมกำลังจะตัดสินใจอยู่นี่ มันจะยังดูไม่ชัดเจนเท่าไหร่ก้อตาม แต่อย่างน้อย ชีวิตผมมันก้อดูปลอดภัยจากเรื่องร้ายๆมากขึ้น แม้ว่า บางที ผมจะรู้สึกอึดอัดอยู่ไม่น้อยเช่นกัน กับการรักษาความปลอดภัยทุกทาง ที่ต้งเค้ามอบให้กับผมอย่างที่ผมเองก้อไม่(ค่อยจะ)เต็มใจนัก
ผมรู้สึกว่า นี่มันไม่ใช่ชีวิตที่ผมต้องการเท่าไหร่นัก ผมรักอิสระ รักมาตั้งแต่เด็กๆ ทางบ้านผม พ่อแม่ผม ไม่เคยขวางกั้น หรือกีดกันเวลาที่ผมอยากจะทำอะไร เค้ามักจะสนับสนุนเสมอ แต่ครั้งนี้ ชีวิตผมเหมือนถูกขีดเส้นให้เดิน ผมไม่ได้ทำงาน ที่ผมอยากจะทำนัก ( ใช่อยู่ ความใฝ่ฝันของผม คือ การทำร้านอาหาร แต่ ผมอยากทำงานมากกว่านี้ ) ผมไม่ได้ไป ในที่ๆผมอยากจะไป แต่เมื่อลองมาคิดๆดูแล้ว ทุกสิ่งทุกอย่างในวันนี้ ที่มีคนมากำหนดให้ผม มันดีต่อชีวิต และความปลอดภัยของผมทั้งนั้น แล้วอย่างนี้หรือ ผมจะกล้าที่จะปฏิเสธออกไป ทั้งๆที่คนที่ยอมทำทุกอย่างเพื่อผม เค้าไม่เคยได้รับอะไรตอบแทนจาการกระทำครั้งนี้เลย
ชีวิตผม มันเรียกได้ว่า แทบจะราบเรียบ จนอยู่มาวันนึง มีคนมาหาผมที่ร้านอาหารของผม วันนั้นก้อเป็นวันปกติทั่วไป แต่ที่ไม่ปกติคือ แขกที่มาหาผมนั่นเอง เค้านั่งรอผมอยู่ ที่โต๊ะมุมด้านในของร้าน ผมเดินไปหาเค้า พอผมเห็นหน้าเค้า แอบตกใจเล็กน้อย เค้าคงจะดูอาการผมออก เลยยืนขึ้น แล้วพูดกับผม
-
รออ่านนะครับ
-
o22 ใครมาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา
แบบเน้เป็นใครก็ต้องอึดอัดอยู่แล้ว แล้วยิ่งอี้เป็นพวกขี้เกรงใจแบบนี้อีก :เฮ้อ: เซ็งและหน่ายจิต
-
:pig4: :pig4: :pig4:
ใครอ่ะพี่อเล็กซี่ ดิว พ่อดิว แม่ดิว หลิงหลิง พ่อหลิง แม่หลิง ใครเอ่ย
มาต่อน้าคับ :call: :call: :call:
-
:เฮ้อ: เมื่อไหร่อี้จะมีความสุขจริงๆซะที
-
ใครจะมาก้อช่าง ไม่อยากเดา รออ่านดีก่า
รู้อย่างเดียวว่า รอดิว
พระเอกของเค้า
และ เอ่อ...........อ...............................อ...................................อ
เพื่อนๆจะว่าไรป่าว ถ้าเค้าจะบอกว่า อิมเมจดิวของเค้าในชีวิตจริง คือ สงกรานต์ เตชะณรงค์ อ่ะ
เพราะคนนี้โดนจริงนะๆ
คนอื่นว่าไงบ้างอ่ะ
-
:z3:
ค้าง
ค้างตลอด
-
ใครมาอ่าาาาาา
:เฮ้อ: :เฮ้อ:
-
ผมตอบให้ว่าใคร :laugh: :laugh: :laugh:
...อิอิ o18
พี่ดิวคับผม :L2:
พี่ดิวมาขอคืนดีกับพี่อี้แล้ว ฮ่า ฮ่า ฮ่า :jul3: :jul3: :jul3:
ชอบ :z2:
ชอบ :z2:
ชอบ :z2:
-
อี้....
ไม่รักแต่ให้เค้ามีความหวัง :กอด1: ต้ง
ไม่อภัยแต่ใจไม่เล่นด้วย :เฮ้อ: ดิว
ขอบคุณครับ อเล็กซี่
-
ใครๆๆๆๆๆ
รอลุ้นต่อนะครับ
-
:a5: :a5: :a5: :a5: :a5: :a5: :a5: :a5: :a5: :a5: :a5:
ผมรู้สึกว่า นี่มันไม่ใช่ชีวิตที่ผมต้องการเท่าไหร่นัก ผมรักอิสระ รักมาตั้งแต่เด็กๆ ทางบ้านผม พ่อแม่ผม ไม่เคยขวางกั้น หรือกีดกันเวลาที่ผมอยากจะทำอะไร เค้ามักจะสนับสนุนเสมอ แต่ครั้งนี้ ชีวิตผมเหมือนถูกขีดเส้นให้เดิน ผมไม่ได้ทำงาน ที่ผมอยากจะทำนัก ( ใช่อยู่ ความใฝ่ฝันของผม คือ การทำร้านอาหาร แต่ ผมอยากทำงานมากกว่านี้ ) ผมไม่ได้ไป ในที่ๆผมอยากจะไป แต่เมื่อลองมาคิดๆดูแล้ว ทุกสิ่งทุกอย่างในวันนี้ ที่มีคนมากำหนดให้ผม มันดีต่อชีวิต และความปลอดภัยของผมทั้งนั้น แล้วอย่างนี้หรือ ผมจะกล้าที่จะปฏิเสธออกไป ทั้งๆที่คนที่ยอมทำทุกอย่างเพื่อผม เค้าไม่เคยได้รับอะไรตอบแทนจาการกระทำครั้งนี้เลย
ชีวิตผม มันเรียกได้ว่า แทบจะราบเรียบ จนอยู่มาวันนึง มีคนมาหาผมที่ร้านอาหารของผม วันนั้นก้อเป็นวันปกติทั่วไป แต่ที่ไม่ปกติคือ แขกที่มาหาผมนั่นเอง เค้านั่งรอผมอยู่ ที่โต๊ะมุมด้านในของร้าน ผมเดินไปหาเค้า พอผมเห็นหน้าเค้า แอบตกใจเล็กน้อย เค้าคงจะดูอาการผมออก เลยยืนขึ้น แล้วพูดกับผม
“ อี้นั่งก่อนสิจ้ะ แม่ เอ่ออออ ไม่ใช่สิ น้ามีเรื่องอยากจะคุยกับหนูสักหน่อย จะได้ไหม “ เสียงผู้หญิงคนนั้นพูดขึ้นอย่างอ่อนโยน จนผมยากที่จะปฏิเสธคำชวนของเธอได้ ผมเลยนั่งลงที่โต๊ะด้านตรงข้ามของเธอ
“ ดื่มอะไรไหมจ้ะ เดี๋ยวน่าจะสั่งให้ “ เค้ายังคงพูดกับผมอย่างอ่อนโยนอีก
“ ไม่เป็นไรครับ ผมเรียบร้อยแล้วครับ “ ผมตอบไปอย่างสุภาพเช่นกัน
“ เอออออ ใช่สินะ นี่มันร้านของเธอเองนี่ อืมมมมม เอาไงดี น้าขอเริ่มเลยแล้วกันนะ หนูคงรู้ใช่ไหมจ้ะ ว่าน้าจะพูดเรื่องอะไร “ ผู้หญิงคนนั้น ถามหยั่งเชิง
“ ผมเองก้อไม่แน่ใจนัก ว่าที่น้าเนตรจะพูดนั้น มันเกี่ยวข้องโดยตรงกับผมไหม เอาเป็นว่าผมไม่เดาดีกว่า น้าเนตรมีอะไรก้อพูดมาเลยครับ ผมยินดีรับฟัง แต่ไม่ได้หมายความว่า ผมจะเชื่อ ในสิ่งที่คุณน้าพูดนะครับ “
ใช่แล้วครับ ผู้หญิงคนที่พูดกับผมอยู่นี่ คือน้าเนตร แม่ของไอ้ดิวนั่นเอง มันก้อจริงอยู่ที่ผมรู้ว่า วันนี้เค้าจะมาพูดเรื่องออะไร แต่ผมก้อไม่ใช่ว่าจะอยากคุยนัก หรือถ้าจะให้ผมไล่น้าเนตรไป มันก้อจะเป็นการเสียมารยาทอย่างรุนแรง อย่างน้อย น้าเนตรก้อเคยมีบุญคุณกับผม และเคยดีกับผมมากๆ แล้วเรื่องระหว่างผม กับ ลูกชายของเค้า เค้าก้อไม่ได้มีส่วนรู้เห็นอะไรด้วยเลย แต่ผมเอง มันก้ออดไม่ได้ ที่จะแสดงอาการเฉยชาใส่เค้า นี่แหละ ข้อเสียของผม
“ น้าคงไม่อาจจะขอร้องให้อี้ ยกโทษ ในสิ่งเลวๆ ที่ลูกชายน้าได้ทำลงไปหรอกนะ เพราะว่ามันเลวร้าย เกินกว่าที่ใครจะรับได้ และ สามารถที่จะให้อภัยและลืมมันได้ แต่ที่น้ามาวันนี้ น้ามีเรื่องจริง อยากจะเล่าให้หนูฟังว่า แท้ที่จริงแล้ว เรื่องมันเกิดจากอะไรกันแน่ ไม่ทราบว่าหนูพอจะมีเวลาไหมจ้ะ ที่จะฟังเรื่องนี้ “
“ มีสิครับ น้าเนตรเล่ามาได้เลย ผมนั่งฟังอยู่ตรงนี้แล้ว เชิญเลยครับ “ ผมพูดไปอย่างสุภาพ ที่แฝงไปด้วยความเย็นชา อย่างที่ใครๆก้อรู้สึกได้ น้าเนตรดูจะรับรู้ถึงความรู้สึกนั้น เค้าน้าเสียไปเล็กน้อย แต่ก้อพูดต่อ
“ คืออย่างนี้จ้ะ น้าอยากจะรบกวนหนูนิดนึงคือ น้าไม่อยากจะพูดในสถานที่แบบนี้ ถ้าไม่ลำบากมาก หนูจะพอมีเวลา ไปนั่งรถเล่นกับน้าสักพักได้ไหมจ้ะ น้ารบกวนเวลาหนูไม่นานหรอก น้าอยากได้ความเป้ฯส่วนตัวนิดนึง คือ ถ้าเราจะพูดเรื่องนี้กันในที่นี้แล้ว น้าว่ามันไม่ค่อยเหมาะเท่าไหร่นัก “
ผมนั่งคิดอยู่พักนึง เพราะว่า ในใจผมเองตอนนั้นก้ออยากจะฟังอยู่ไม่น้อย ว่าน้าเนตรจะมาพูดอะไร แต่ ผมคงไปไหนไม่ได้ ถ้าไม่ได้รับอนุญาตจากต้ง แล้วผมควรจะทำยังไงดี...........
“ ผมอยากไปนะครับ แต่..... ผมคงไปไม่ได้ “ ผมตอบไปอย่างลำบากใจ
“ น้ารู้จะว่าทำไม เรื่องต้งใช่ไหมจ้ะ ไม่ต้องห่วงนะ น้าบอกปิ่นแล้ว ว่าวันนี้น้าจะมาหาอี้ ตอนแรกเค้าก้อไม่ค่อยยอมเท่าไหร่หรอก แต่น้าก้ออ้อนวอนจนได้ แล้วนี่ น้าปิ่นเค้าก้อจะบอกกับต้งไปว่า วันนี้ น้ามารับอี้ไปช่วยแต่งหน้าให้น้างานนึง ซึ่งใช้เวลาไม่นานนัก และนี่ ต้งเค้าคงจะรู้จากแม่เค้าแล้วล่ะ ถ้าอย่างนี้แล้ว อี้จะตกลงไปกับน้าได้ไหมล่ะ “
ผมคิดอยู่ครู่นึง เลยตอบกลับไป
“ งั้นผมขอโทรบอกต้งหน่อยน่ะครับ “ ผมต้องการความแน่ใจก่อน เดี๋ยวจะมีปัญหากับต้งตามมาทีหลัง
“ ได้สิจ้ะ ตามสบายเลย “
-
:z6: :z6: :z6: นี่แน่ะๆๆๆๆๆๆๆๆ มั้ยคุณ alexie333 ใจร้ายอ่ะ ค้างอย่างแรง
เอ่อท่าทางจะพลิกแฮะเรื่องนี้
-
:t3: :z3:
-
อิอิ :mc4: :mc4: :mc4:
ใช่แน่ๆ แม่พี่ดิวมาคุ้ยให้แล้ว :sad4: :sad4:
เย้ :z2:
เย้ :z2:
เย้ :z2:
สุดท้ายพี่อี้ก็จะกลับมารักพี่ดิวอีกแล้วคับ :z2: :z2: :z2: :z2:
ดีใจ :กอด1:
ดีใจ :กอด1:
ดีใจ :กอด1:
-
ู^
^
^
เห็นอาการน้องข้างบนแล้ว ผมขอหลบให้น้องเค้าดีกว่าแฮะ ผมคลั่งไม่ออกเลยงิ :m20:
-
รออ่านนะครับ
-
แม่ดิวจะมีพูดเรื่องอะไรอีกเนี่ย รอฟัง ๆ :เฮ้อ:
-
ให้แม่มาขอ อิอิ
ขอคืนดีกับอี้ ร้ายกาจนะเจ้าดิว
-
:pig2: :pig2: :pig2: :pig2: :pig2: :pig2: :pig2: :pig2:
ขอสอบถามนิดนึงนะครับ อันนนี้ขอจริงจังนิดนึง
แต่ก่อนอื่น ขอขอบคุณ กำลังใจจากทุกคนนะครับ
ที่มีให้ผมเสมอมา ผมซาบซึ้งมาก
แต่ผมสังเกตุมาว่า ช่วงหลังๆมานี้
นิยายของผม อาจจะทำให้หลายๆคนรำคาญใจ
เนื่องจากพล็อตเรื่อง มันจะซับซ้อนวุ่นวาย มากมายหลายอย่าง
และผมขอบอกว่า มันยังไม่หมดลงแค่นี้ และอาจจะประมาณ 3 เดือน เรื่องถึงจะจบ
ผมเลยมาคิดได้ว่า เผื่อจะมีคนเบื่อที่จะอ่านอะไรซับซ้อน และต้องการการสรุปของเรื่องเลย
ผมมีทางเลือกให้ 2 ทางครับ
1.หลังจากจบตอนนี้แล้ว ผมจะข้ามเรื่องที่มีหลังจากตอนนี้ไป จนถึคงบทก่อนบทสรุป
ซึ่งถ้าผมข้ามไปขนาดนั้น อาจจะใช้เวลาไม่ถึงเดือนในการสรุป และถ้าใคร ที่ต้องการ
อ่านส่วนที่ผมข้ามผม ก้อ PM มาบอกผมได้ ผมยินดีจะส่งให้อ่านเสมอๆ แต่ไม่ต้องกลัวนะครับ
ว่าจะไม่รู้เรื่อง เพราะว่ามีนจะเป็นเรื่องราที่พอจะเดาๆกันได้ และต่อเนื่องกัน ( อาจจะมีหักมุมบ้าง )
2.คือ ผมจะลงเรื่องตามปกติ ตามที่ตั้งใจไว้ เพราะว่า ใจผมเองก้อไม่อยากตัดส่วนไหนทิ้งเลย
มันมีผลต่อเรื่องราวทั้งหมด แต่ทุกๆท่าน อาจจะต้องทนรำคาญหน่อยนะครับ อาจจะไม่ถูกใจไปซะทุกคน
แต่มันก้อสมบูรณ์แบบ
ถ้ายังไง ไม่รบกวนมาก รบกวนโหวตให้หน่อยนะครับ จะเป้ฯพระคุณอย่างยิ่ง
การโหวตครั้งนี้ ผมทำเพื่อความรู้สึกของทุกคนนะครับ อย่าคติดเป็นอื่นไกล
รักทุกคนเสมอมา และจะรักตลอดไป
:กอด1: :L2: :3123: :L1: :กอด1: :L2: :3123: :L1:
Alexie333
-
เอาแบบที่ 2 แต่ให้ลงบ่อยๆอย่าให้ขาดช่วงครับ
-
แบบที่ 2 ครับ ขอให้ลงบ่อยๆ และ ยาวๆ ครับ :L2:
กลัวตอนหักมุมจริงๆ :m15:
-
ผมรำคาญใจจนเลิกรำคาญใจแล้วอ่ะ
ถามว่าลุ้นมั้ย....ลุ้นดิ
แต่ถ้าถามว่าอยากรู้ตอนจบมั้ย
เมื่อก่อนอยากนะ
แต่ตอนนี้เริ่มไม่อยากรู้แล้วอ่ะ
กลัวใจอี้ คริคริ
สรุปว่าลงไปตามปกติเหอะ
ถ้าอะไรๆมันรวบรัดเกินมันจะผิดปกติของนิยายเรื่องนี้นะ.
ว่ามะ o18
-
^
^
^
^
:angry2: :angry2:
ผมจะถือว่าจ็อค ชมแล้วกันนะครับ
อิอิ
-
เน้น 2. มากกว่าครับ
เรื่อยๆ เฉื่อยๆ
เสียวเป็นระรอก :z2:
-
:L2:
2.คือ ผมจะลงเรื่องตามปกติ ตามที่ตั้งใจไว้ เพราะว่า ใจผมเองก้อไม่อยากตัดส่วนไหนทิ้งเลย
มันมีผลต่อเรื่องราวทั้งหมด แต่ทุกๆท่าน อาจจะต้องทนรำคาญหน่อยนะครับ อาจจะไม่ถูกใจไปซะทุกคน
แต่มันก้อสมบูรณ์แบบ
^
^
คำตอบเดียว
-
แบบข้อที่ 2 เหมือนกันจ๊ะ อยากลุ้นไปเรื่อย ๆ
แต่ทำไมช่วงนี้มาแต่ละตอนสั้นๆเน๊าะ...ไม่เหมือนเมื่อก่อน อ่านจุใจทีเดียว
ยังไงก็ขอให้มาต่อทุกวันนะจ๊ะ เท่าที่จะมีเวลาทำได้น๊า
:กอด1: น้องอเล็กซ์ กะ น้องอี้
-
สามเดือนจบ ก็เอาแบบที่2 ดีกว่านะคับ
ยังไงๆ สามเดือนน่าจะรอได้อ่ะคับ :z13: :z13: :z13:
ปล. อยากรู้จริงๆว่า พี่ดิวคู่กับพี่อี้ ใช่ป่ะคับ :3123: :3123: :3123:
เชียร์พี่ดิวคนเดียวอ่ะ
-
ขอแบบลงตามปกติละกันนะครับคุณอเล๊กซี่ แบบ สองครับผม
-
ให้เรื่องมันจบตามปกติเถอะนะ อย่าไปตัดตอนมันเลย
ป้าชอบอะไรที่มันยาวๆๆๆๆๆ อิอิ
-
ข้อ2 จ้า
นานก็จะพยายามตามอ่านตลอด
อิอิ
-
เอาแบบ สองอ่า
แต่เอา ทีละยาวๆ เยอะๆ บ่อยๆ อิอิ
อ่า... หายไปนานมากมาย T____T
ว่าพี่ดิวไปแรงเลยวุ้ย กรั๊กๆๆๆๆ
ขอโทษก่อนแล้วกัน ^^
ไม่รู้จะเชียร์ใคร
แต่เชีัยร์พี่อี้ตลอดแล่ะ
คนที่พี่อี้รักด้วย
คนที่พี่อี้เลือกด้วย
แต่ว่า
ใครว๊าาาาาา
-
:monkeysad: เอาแบบ 2 น้าแต่ลงวันละหลายตอนหน่อยนะคะ
:pig4:
-
เอาแบบสองจ้า มาเรื่อย ๆ แบบลงสม่ำเสมอ วันละหลายรอบยิ่งดี555 o13
-
เอาแบบ2ครับ ตามมานานแล้วเรื่องนี้ อยากรู้เรื่องแบบเต็มๆเลยครับ
-
number 2
-
:o12: :o12: :o12: :o12: :o12: :o12: :o12: :o12: :o12: :o12:
“ น้ารู้จะว่าทำไม เรื่องต้งใช่ไหมจ้ะ ไม่ต้องห่วงนะ น้าบอกปิ่นแล้ว ว่าวันนี้น้าจะมาหาอี้ ตอนแรกเค้าก้อไม่ค่อยยอมเท่าไหร่หรอก แต่น้าก้ออ้อนวอนจนได้ แล้วนี่ น้าปิ่นเค้าก้อจะบอกกับต้งไปว่า วันนี้ น้ามารับอี้ไปช่วยแต่งหน้าให้น้างานนึง ซึ่งใช้เวลาไม่นานนัก และนี่ ต้งเค้าคงจะรู้จากแม่เค้าแล้วล่ะ ถ้าอย่างนี้แล้ว อี้จะตกลงไปกับน้าได้ไหมล่ะ “
ผมคิดอยู่ครู่นึง เลยตอบกลับไป
“ งั้นผมขอโทรบอกต้งหน่อยน่ะครับ “ ผมต้องการความแน่ใจก่อน เดี๋ยวจะมีปัญหากับต้งตามมาทีหลัง
“ ได้สิจ้ะ ตามสบายเลย “
ว่าแล้วผมก้อโทรหาต้ง พอต้งรับสายผมก้อพูดเรื่องนี้ทันที ต้งก้ออบกว่า เค้ารู้เรื่องจากแม่เค้าแล้ว ว่าจะโทรหาผมพอดี ต้งบอกว่า ครั้งนี้เค้าให้ไป เพราะว่าต้งจะส่งคนตามไปดูห่างๆ และงานนี้ก้อเป็นงานสังคม ที่น่าจะมีคนมากมาย ไม่น่าจะมีเรื่องร้ายอะไร และน้าเนตรก้อจะหาคนมาดูแลผมอีกทีเช่นกัน จากนั้นผมก้อวางสาย แล้วก้อพูดกับน้าเนตรต่อ
“ ได้ครับ อี้ตกลงจะไปคุยกับน้าเนตร งั้นเราไปกันเลยไหมครับ “
“ จ้ะ งั้นตามน้า มาที่รถเลย “
แล้วน้าเนตรก้อเดินนำผมไปที่รถ วันนี้น้าเนตรนั่งรถเก๋งคันยาวมา ยี่ห้ออะไรไม่รู้ รู้แต่ว่า คนรวยๆมักจะใช้กัน พอเข้าไปนั่งแล้ว ผมก้อเห็นว่าที่นั่งระหว่างคนขับ และ คนโดยสาร จะถูกแยกออกจากกันโดยมีประตูกั้นไว้ ดีเหมือนกัน เวลาคุยอะไรกัน คนขับจะได้ไม่ได้ยินด้วย มิน่าล่ะ น้าเนตรถึงได้นั่งรถคันนี้มา เพื่อที่จะคุยกับผมนั่นเอง พอพวกเรานั่งกันแล้ว รถก้อแล่นออกมาจากร้านผม ผมที่ผมก้อเห็นว่า มีรถคนงานของต้ง ขับตามมาติดๆเหมือนกัน ต้งเค้าคงต้องการให้เป็นอย่างนั้น
“ อี้จ้ะ น้าไม่รู้ว่าจะพูดยังไงดี แต่ทุกสิ่งที่อย่างที่มันเกิดขึ้น น้าขอโทษแทนดิว จะได้ไหมจ้ะ น้ารู้ว่ามันคงจะยากที่อี้จะให้อภัยกับการกระทำของดิว แต่ น้าก้อรู้มาว่า ที่จริงแล้ว ดิวเค้าไม่ได้ตั้งใจให้มันเป็นอย่างนี้นะจ้ะ “ น้าปิ่นเริ่มพูดก่อน ผมได้ยินดังนั้นก้อตอบโต้กลับไปทันที ด้วยอารมณ์ที่ฉุนเฉียวขึ้นทันที
“ ไม่ได้ตั้งใจอย่างนั้นเหรอครับ เค้าบอกน้าเนตรอย่างนั้นเหรอครับ นี่เค้าคงลืมบอกน้าเนตรไปใช่ไหมครับว่า เค้าเองนั่นแหละ ที่เป็นคนวางแผนล่อผมให้ออกไปกับเค้า จากนั้นเค้าก้อโปะยาผม ทำให้ผมเคลื่อนไหวไม่ได้ จากนั้น เค้า เค้าก้อกระทำการชั่วช้า อย่างที่ผมไม่คิดว่า คนๆนึงจะทำกับอีกคนนึงได้ แล้วก้อไม่ใช่แค่ครั้งเดียวด้วย เค้าทำซ้ำแล้วซ้ำเล่า และทำต่อๆมา เค้าทำอย่างกะผมไม่ใช่คน อย่างนี้เหรอครับ ที่น้าเนตรบอกว่าเค้าไม่ได้ตั้งใจ “ ผมพรั่งพรูออกไปอย่างเก็บอารมณ์ไม่อยู่
น้าเนตรดูอึ้งไปทันทีหลังจากที่ได้ฟัง แล้วเค้าก้อหันหน้าออกไปทางอื่น เพื่อไม่ให้ผมเห็นน้ำตาของเค้า ที่มันเริ่มไหลออกมาแล้ว
“ น้าเองก้อเพิ่งได้รู้จากดิวมาสักพักนึงนี่แหละ ดิวเองแหละที่เป็นคนมาบอกน้า ทีแรกน้าก้อช็อคไปเลยนะ เมื่อได้รู้เรื่องนั้น ในสมองมันตื้อๆกับสิ่งที่ได้ยิน ที่จริงแล้ว ดิวเค้าเองก้อไม่ได้เล่ารายละเอียดหรอก แต่แค่เค้าเล่าแค่นั้น ใจน้าก้อแทบสลายแล้ว ดิว เค้าทั้งเล่า ทั้งร้องไห้ฟูมฟายเหมือนคนที่เสียใจมากๆ เค้าเฝ้าย้ำเสมอว่า เค้าไม่ได้ตั้งใจ เค้าไม่รู้ว่ามันจะเป็นอย่างนั้น เค้ารู้สึกผิดมากๆ ที่เค้าได้ทำร้ายอี้ คนที่เค้ารักมากที่สุด อี้ควรจะรับรู้ไว้นะจ้ะ ว่าดิวเค้าเสียใจแค่ไหน “ น้าเนตรพูดไป น้ำตาไหลไป เหมือนคนเสียใจมากๆ
“ เสียใจงั้นเหรอ เค้าบอกว่าเค้าเสียใจงั้นเหรอ แล้วผมล่ะ ผมจะรู้สึกยังไง เค้าเป็นคนกระทำ ส่วนผมเป็นคนถูกกระทำ ทั้งๆที่ไม่รู้ว่าตัวเองผิดอะไร ทั้งทุบตี ขืนใจ ข่มขู่สารพัด อย่างนี้แล้ว น้าเนตร .....” ผมกำลังใส่อารมณ์อย่างเต็มที่แต่น้าเนตรเบรกผมไว้เสียก่อน
“ พอแล้วอี้ ไม่ต้องพูดแล้ว น้ารู้ว่ามันเลวร้ายแค่ไหน “ น้าเนตรพูดพรางเอามือเช็ดน้ำตา ที่มันไหลออกมามากมาย
“ ถ้าน้าเนตรรู้แล้ว มันก้อไม่มีประโยชน์อะไร ที่น้าเนตรจะมาขอความเห็นใจจากผม เพราะผมไม่มีทางให้มันอย่างแน่นอน “ ผมพูดไปอย่างเด็ดขาด
“ น้าไม่ได้มาขอความเห็นใจ น้าแค่อยากมาพูดเรื่องนี้ให้อี้ฟัง เท่านั้นเอง “
“ เรื่องอะไรละครับ ว่ามาเลย จะได้ฟังแล้วจบๆกันไปซะที อี้มีงานต้องทำ “ ผมพูดแล้วหันหน้าไปทางอื่น ซ่อนอารมณ์ตัวเองไว้
“ พอน้ารู้เรื่องจากดิว น้าก้อเค้นถามเค้าว่า ทำไมเค้าถึงทำอย่างนั้น เค้าก้อไม่ได้ตอบอะไรมาก เค้าแค่บอกว่าเสียใจ แต่น้า น้ารู้จักลูกชายของน้าดี ว่าเค้าจะไม่ทำอะไรโดยที่ไม่มีเหตุผล แต่น้าก้อพอจะเดาได้ว่า เพราะอะไร มีอยู่ช่วงนึงเหมือนกัน ที่น้าทะเลาะกับพ่อของดิว ก้อเรื่องนี้นี่แหละ น้าเลยตัดสินใจเดินเข้าไปถามเค้าเรื่องนี้ ด้วยตัวเอง “
“ จากนั้น พอน้าเข้าไปถามเค้าเรื่องนี้นะ เค้าก้อตกใจอยู่เหมือนกันนะ เห็นได้จากสีหน้าเค้าเปลี่ยนไปเลย น้าก้อถามต่อว่า ทำไมต้องทำอย่างนั้น เค้าก้อบอกว่า เค้าอยากปกป้องลูกของเค้า เค้าไม่อยากให้ลูกของเค้าเป็นเกย์ เหมือน .....เหมือนคนอื่นๆ เค้าไม่อยากให้ใครมาว่า มาดูถูกลูกของเค้า เค้าไม่อยากให้เค้ามาประณามลูกของเค้าว่าเป็นพวกผิดเพศ เค้ารักและหวังดีกับลูกเค้าจริงๆ “
“ เค้าเลยวางแผน เพื่อที่จะให้ดิวเลิกยุ่งกับผม หรือไม่ก้อเกลียดผมไปเลย ใช่ไหมครับ แต่มันได้ผลเกินคาดนะครับ เพราะว่า ไม่เพียงแต่ไอ้ดิวมันจะเกลียดผมเท่านั้น แต่มันยังได้ทำร้ายผมสารพัด ทั้งทางร่างกาย และจิตใจ แต่ติดอยู่อย่างเดียวคือ มันยังไม่เลิกยุ่งกับผมเท่านั้นเอง แต่สบายใจได้นะครับว่า ผมจะไปยุ่งกับมันอีก เพราะว่า มันจะไม่มีอีกแล้ว จากการกระทำเลวๆที่มันได้ทำกับผม ผมเลยเกลียดมันเข้าไส้ไปแล้ว ฝากบอกสามีคุณน้าด้วยนะครับว่า เค้าทำสำเร็จแล้ว “ ผมพูดแทรกเข้าไป
-
จะทำยังไงดีอ่ะพี่อี้ถึงจะเห็นใจพี่ดิวอ่ะคับ
ช่วยบอกผมด้วยผมจะไปบอกพี่ดิวเองคับผม
จาก....คนที่รักพี่ดิวคับ
:กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
อ้าววว พูดกันเรื่องเดิมๆ ไม่มีอะไรแปลกๆใหม่ๆ บ้างหรอ รอตอนต่อไปให้คุยกันจนจบนะ อี้ก็แย่งน้าเนตรพูดหมด ปล่อยให้น้าแกพูดบ้างดิ ว่าแกจะพูดอะไร :เฮ้อ:
-
อี้สู้ๆ รออ่านนะครับ
-
:m16: :m16: :m16:
อี้นี่ไม่ปล่อยให้แม่ เอ้ย น้าเนตรพูดมั้งเลย
ฟังดูหน่อยหอะเพื่อจะเข้าใจอะไรขึ้นมามั้ง o13
มาต่อน้าคับคุงอเล็กซี่ :call: :call: :call:
-
ยังไงหว่า
-
ตอนนี้ลุ้นให้อี้ใจอ่อนละกัน :z2:
-
:sad4:
ไม่เห็นว่ามันจะจำเป็นตรงไหนที่อี้จะต้องไปฟังน้าเนตรอีก
เพราะมันเป็นเหตุผลภายในครอบครัวดิวเค้า....อี้ไม่เกี่ยว
และประเด็นนี้มันก็เลยไปแล้ว จึงไม่ได้อยู่ที่ว่าทำไมดิวถึงต้องทำร้ายอี้
แต่....มันคือการที่อี้ถูกดิวทำร้ายจริงๆไปแล้ว ต่างหาก
ประเด็นตอนนี้จึงอยู่ที่ว่า....อี้จะทำใจที่จะยอมให้อภัยดิวหรือเปล่า
ซึ่งก็คงไม่ต้องใช้เหตุผลใดๆทั้งสิ้นมาช่วยคิดตัดสินใจในการให้อภัยดิว
ประเด็นสำคัญ......ที่อี้จะต้องเฉลยด้วยตัวเอง
....อี้จะยอมทำตามใจตัวเอง หรือเปล่า เท่านั้นก็พอ....
.......แค่นี้ก็พอเพียงแล้ว เพียงพอกับการที่อี้จะให้อภัยดิว........
ความรักล้วนๆ.....เหตุผลไม่เกี่ยว
ขอบคุณครับ :pig4: อเล็กซี่
-
^
^
^
เอ๊า ก็ผมอยากจะรู้นี่นาว่าน้าเนตรแกจะพูดอะไร
จะพูดเรื่องเดิมๆ อ้อนวอนให้อี้เห็นใจดิว
รึว่าจะมีประเด็นใหม่ๆที่น่าสนใจเพิ่มขึ้นอ่ะ
คนเราอะนะถ้าไม่พูดไม่จากันให้รู้เรื่อง
ใช้แต่หัวใจสื่อสารกัน มันจะเข้าใจกันค่อนข้างยากนะ :เฮ้อ:
-
รอดูว่าน้าเนตรจะพูดอะไร ถ้าให้เดาก็คงไม่มีอะไรใหม่
แล้วก็คงขอร้องให้อี้ยกโทษให้กับทุกคน
ยกโทษให้ก็ได้ แต่ชาตินี้อย่าได้เจอกันอีกเลย แบบนี้ดีป่าวอี้
-
เอ มันตะหงิดๆจัง ไอ้ดิวเป็นบ้าแน่เลยอ่ะ
หรือไม่ก็ตายแล้วตอนจบต้งกะอี้อยู่กันแหง
ถ้าเป็นแบบนี้เศร้าง่ะ โอยเดาเรื่องไม่ถุกเลยปวดหัวจัง สงสารดิว
-
พี่อี้คับ ใจอ่อนเร็วๆนะคับ
รอเหมือนเดิมคับ
:z2: :z2: :z2: :z2: :z2: :z2: :z2: :z2:
-
ที่อิ้พูดไปแบบนั้นก็ดีแล้ว ให้มันจบๆ กันไปดีกว่า (แต่ไม่ดีตรงจังหวะในการพูดไปหน่อย ไม่น่าขัดเวลาผู้ใหญ่ยังพูดไม่จบ)
สู้ต่อไป
-
^
^
^
เอ๊า ก็ผมอยากจะรู้นี่นาว่าน้าเนตรแกจะพูดอะไร
จะพูดเรื่องเดิมๆ อ้อนวอนให้อี้เห็นใจดิว
รึว่าจะมีประเด็นใหม่ๆที่น่าสนใจเพิ่มขึ้นอ่ะ
คนเราอะนะถ้าไม่พูดไม่จากันให้รู้เรื่อง
ใช้แต่หัวใจสื่อสารกัน มันจะเข้าใจกันค่อนข้างยากนะ :เฮ้อ:
^
^
:m14:
งั้น....เรามาลองใช้หัวใจ
สื่อสารกัน ดีมั้ยอ่ะ
เอามั้ย เอามั้ย
คุณจ็อค :จุ๊บๆ:
-
อี้ฟังแม่ดิวก่อนดิ
น้าาาา
-
ขอติดไว้วันนึงน่ะครับ
ขอเที่ยวกะเพื่อนๆหน่อย อิอิ :call: :call: :call: :call: :call:
-
จะลงเอย อย่างไงน๊า
-
o18 หนีเที่ยวอีกแล้ว อู้นี่นา
-
ป่าวอู้น๊า แค่แร่ด อิอิอิ
-
อ้าว
พี่อเล็กซ์มาลงเรยน้าา อย่าทำเนียน :angry2: :angry2:
:call: :call: :call:
จุดธูปเรียก มาตอนะๆ
-
:m15: :m15: :m15: :m15: :m15: :m15:
งานม่ะเสร็จอ่าครับ
เลยยังม่ะได้ลง
นี่แอบมาบอก
ไม่คืนนี้ก้อพรุ่งนี้น่ะครับ
ร๊ากกกกกกกกกกกก ทุกคนน่ะกั๊บฟ
-
รออ่านนะครับ
-
รับแซ่บ
-
:z2:
:a5: o22 :a5: o22 o22 :a5: o22 :a5: o22 :a5:
“ เค้าเลยวางแผน เพื่อที่จะให้ดิวเลิกยุ่งกับผม หรือไม่ก้อเกลียดผมไปเลย ใช่ไหมครับ แต่มันได้ผลเกินคาดนะครับ เพราะว่า ไม่เพียงแต่ไอ้ดิวมันจะเกลียดผมเท่านั้น แต่มันยังได้ทำร้ายผมสารพัด ทั้งทางร่างกาย และจิตใจ แต่ติดอยู่อย่างเดียวคือ มันยังไม่เลิกยุ่งกับผมเท่านั้นเอง แต่สบายใจได้นะครับว่า ผมจะไปยุ่งกับมันอีก เพราะว่า มันจะไม่มีอีกแล้ว จากการกระทำเลวๆที่มันได้ทำกับผม ผมเลยเกลียดมันเข้าไส้ไปแล้ว ฝากบอกสามีคุณน้าด้วยนะครับว่า เค้าทำสำเร็จแล้ว “ ผมพูดแทรกเข้าไป
" ไม่ใช่อย่างนั้นนะอี้ ไม่มีใครเค้าดีใจกับเรื่องทีเกิดขึ้นหรอกนะ พ่อของดิวก้อเหมือนกัน เค้าเสียใจมาก เมื่อได้รู้ว่าเค้าได้ทำอะไรลงไปบ้าง น้ารู้ว่าเค้าทำพลาดไป เพราะความความรักลูกผิดๆของเค้า เค้าเฝ้าถามน้าว่า มีวิธีจะทดแทนการกระทำครั้งนี้ของเค้าได้ไหม เค้ายอมทำทุกอย่าง "
" อย่าดีกว่าครับ ไม่ต้องทำอะไรทั้งนั้น ให้เค้าอยู่ห่างๆ และเลิกยุ่งกับผมก้อพอ แค่นี้ ผมก้อไม่เรียกร้องอะไรอีกแล้ว เอ๊ะ แต่เดี๋ยวก่อน อย่าบอกนะครับว่า น้าเนตรมานี่ ไม่ใช่เพียงแต่มาขอความเห็นใจให้ลูกชายของน้าเนตร แต่มาขอให้กับสามีของน้าด้วย เฮอะ ดีจังเลย ดูท่าครอบครัวของคุณน้าท่าจะรักกันมาก แต่ผมว่านะครับ เอาเวลามาขอความเห้ฯใจจากคนอื่น ไปอบรมเปลี่ยนความคิดของพวกเค้าใหม่เสียจะดีกว่า อย่ามาอะไรกับผมเสียให้ยาก ผมไม่ใจอ่อนหรอก " ผมพูดไปอย่างไม่แยแส จนหน้าเนตรน้าเสียไปน้ำตาก้อไหลไม่หยุด
" น้าไม่ได้มาขอความเห็นใจ น้าแค่อยากจะมาพูดให้อี้ฟังเฉยๆว่า ต้นเหตุแล้วมันมาจากอะไร ก้อเท่านั้นเอง น้าคงไม่กล้าจะขออะไรจากอี้หรอก " น้าเนตรพูดแล้วก้อก้มหน้า
" ยังมีความจรงอะไร ที่ผมควรจะรู้อีก ว่ามาเลยครับ ผมไม่มีเวลามากมายนัก "
" คืออย่างนี้จ้ะ คือน้าอยากจะบอกว่า ตอนนี้ น้ากับคุณประวิทย์ เราเปลี่ยนสถานะจากสามีภรรยา มาเป็นแค่ พ่อ กับ แม่ของลูกเท่านั้นจ้ะ ที่จริงแล้ว เราก้อเป็นอย่างนี้มาตั้งนานแล้ว ตั้งแต่ดิว อายุ 7 ขวบ เห็นจะได้มั้ง " น้าเนตรพูดเสียงอ่อยๆ
" เรื่องมันมีอยู่ว่า ที่จริงแล้ว น้ากับพ่อของดิวนั้น ไม่ได้แต่งงานกันเพราะรักหรอกนะ ที่จริงตอนที่ยังสาวๆ น้าก้อมีคนมาจีบอยู่เหมือนกัน แต่เพราะฐานะทางสังคม และหน้าที่การงานของน้าและครอบครัวของน้าแล้ว มันทำให้น้าค่อนข้างเลือกคู่ครองอยู่พอสมควร แต่น้าก้อไม่เจอคนๆนั้นสักที จนมาวันนึง พ่อกับแม่ของน้าก้อแนะนำหใน้ กับพ่อของดิวได้รู้จักกัน "
" ด้วยความเหมาะสมทั้งทางฐานะครอบครัวและหน้าตาทางสังคม พวกเราก้อเลยได้คบกันตามแบบที่ครอบครัวเราต้องการ จากนั้นไม่นานนักเราก้อได้แต่งงานกัน ตอนแรกๆ น้ายอมรับว่า น้าไม่ได้รักเค้าเลย แค่รู้สึกดีๆด้วยเท่านั้นเอง แต่เค้าก้อเป็นสุภาพบุรุษมากๆนะ เค้าดูแลเทคแคร์น้าเป็นอย่างดีมาตลอด จนน้าเริ่มเปิดหัวใจตัวเอง ยอมรับเค้าเข้าใจ น้าเลยมีความรู้สึกไปอีกแบบ มันจะว่ารักก้อไม่ใช่ แต่มันเหมือนเป็นความมั่นคงทางใจ แบบที่น้าไม่เคยรู้สึกมาก่อน และจากนั้นมา เราก้อมีลูกด้วยกัน 4 คนอย่างที่อี้รู้นั่นแหละจ้ะ "
" ตลอดเวลา ที่อยู่ด้วยกันมาในช่วงนั้น ถึงแม้ว่าเค้า จะพยายามดูแลครอบครัวมาเป็นอย่างดี ตามที่เค้าพอจะทำได้ เพราะว่าเค้าค่อนข้างทุ่มเทชีวิตของเค้าให้กับงานมาก น้าเองก้อเช่นกัน ช่วงนั้นน้าก้อทำงานหนักพอสมควร เพราะว่าน้าได้เลื่อนตำแน่งทางหน้าที่การงานพอดี เลยทำให้เวลาที่จะดูแลลูกๆของเรา มันน้อยลงไปทุกที แต่ก้อมีญาติๆของเรา มาช่วยกันเลี้ยงพวกเด็กๆบ้างนะ มันมันก้อไม่เหมือนที่พ่อแม่จะเลี้ยงหรอก "
" จนเราอยู่มาได้กันจน 10 ปี โดยที่เราไม่เคยระหองระแหงกันเลย และแล้ว อยู่ๆ ก้อมีคนมาบอกน้าว่า พ่อของดิวเค้ามีเมียน้อย และมีมานานแล้วด้วย ตอนแรกน้าเองก้อไม่อยากจะเชื่อหรอก เพราะว่า พ่อของดิวเอง เค้าก้อทำตัวปกติกับน้ามาตลอด จะมีบ้างที่เค้าจะกลับบ้านดึก แต่นั่นก้อเป็นเพราะว่าเค้าทำงานทั้งนั้น จนน้าเริ่มมาจับสังเกตุจริงๆจังๆ ก้อเริ่มจะจับข้อสังเกตุได้หลายอย่าง หลายอย่างที่น้ามองข้ามมาเสมอ แต่ยังไงๆ น้าก้อจับเค้าไม่ได้เสียที จนน้าทนไม่ได้ เข้าไปคุยกับเค้าเรื่องนี้ น้ายอมรับว่าน้าใจร้อนมากใตอนนนั้น ต่อว่าเค้าไปต่างๆนานา พอว่าเค้าอย่างนั้นอย่างนี้ เค้าเองพยายามอธิบาย แต่น้าไม่ยอมฟังเหตุผลของเค้าเลย ทั้งยังหาเรื่องทะเลาะกับเค้าอย่างรุนแรงมาก สุดท้ายแล้ว น้าก้อโกรธจัด หนีกลับมาบ้านแม่ของน้าช่วงนึง เลยทำให้เราแยกจากกันไปในตอนนั้น "
" พ่อของดิว เค้าพยายามอย่างมากนะ ที่จะง้อน้า ขอให้น้ากลับไปเป็นเหมือนเดิม แต่น้าก้อใจแข็งไม่ยอมกลับไป แถมยังเอาลูกๆมาด้วยอีก ดีนะ ที่ตอนนั้นพวกแกยังเด็กนัก ไม่ได้รู้เรื่องอะไรนัก ว่าพ่อแม่ของตัวเองเป็นนอะไรกัน แต่ยังไงๆ น้าก้อไม่ยอมกลับไปเสียที จนพ่อของดิวเค้าอ่อนใจ เลยยอมถอยไปพักนึง "
-
o18 เรื่องที่น้าเนตรเล่า ฟังดูคุ้นๆ แต่มันจะมีประโยชน์อะไรขึ้นมามั้ยเนี่ย
:เฮ้อ: และแล้ว น้าเนตรก็ยังเล่าเรื่องไม่จบ เหอเหอ
-
เรื่องที่น้าเนตรเล่ามา จะทำให้อี้ใจอ่อนได้บ้างมั้ยนะ ลุ้น ๆ :pig4:
-
หือออ
เล่ามาขนาดนี้ต้องการจะสื่อไรน้า
อี้จะใจอ่อนไม๊เนี้ย
-
อย่างที่อี้พูดก็เหมาะสมดีแล้ว ให้ดิวอยู่ห่างๆและไม่ต้องมายุ่งเกี่ยวกันอีก
ส่วนเรื่องของพ่อดิว อี้ไม่จำเป็นต้องมารับรู้เลย น้าเนตรควรจะเป็นคนจัดการเอง
-
รออ่านนะครับ
-
รอ :call:
-
แล้วน้าเนตรจะเล่าเรื่องในครอบครัวให้อี้ฟ้งทำไมกัน คงต้องรอต่อไปละครับ
-
หรือจะบอกว่าที่ดิวมีนิสัยอย่างนั้น ก็เกิดจากเรื่องที่น้าเนตรเล่าหรอ :m26:
การไม่เชื่อใจกันอ่ะ
มาต่อนะคับคุงอเล็กซี่ :call: :call: :call:
-
เข้ามารอจ้า :กอด1:
-
รอต่อไป
-
เข้ามาฟังน้าเนตรเล่าเรื่อง อิอิ :กอด1: :กอด1:
-
:n1: :n1: :n1: :n1: :n1: :n1:
ตอนบ่ายๆนี้นะครับ
ได้อ่านแน่นอน
ตอนนี้งานเยอะแยะมากมาย ไม่ว่ากันนะครับ
ร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
-
จ้าๆ
-
ปูเสื่อนั่ง รอพร้อมขนมนั่งหน้าจอคอมละครับอิอิ :mc4:
-
:really2: :L3: :really2: :L3: :really2: :L3: :really2: :L3: :really2: :L3: :really2: :L3:
" พ่อของดิว เค้าพยายามอย่างมากนะ ที่จะง้อน้า ขอให้น้ากลับไปเป็นเหมือนเดิม แต่น้าก้อใจแข็งไม่ยอมกลับไป แถมยังเอาลูกๆมาด้วยอีก ดีนะ ที่ตอนนั้นพวกแกยังเด็กนัก ไม่ได้รู้เรื่องอะไรนัก ว่าพ่อแม่ของตัวเองเป็นอะไรกัน แต่ยังไงๆ น้าก้อไม่ยอมกลับไปเสียที จนพ่อของดิวเค้าอ่อนใจ เลยยอมถอยไปพักนึง "
“ ตอนนั้น น้ารู้สึกว่า ตัวเอง ก้อทำเกินไปนะ ที่จะพรากลูก พรากพ่อออกจากกัน แต่ด้วยความโกรธ เลยไม่ทันได้คิดอะไร แต่พอหลังๆมานะ น้าก้อเริ่มใจเย็นลง เลยกะว่า จะเข้าไปคุยกับเค้าอีกที แต่ด้วยความที่ว่า น้ายังมีทิฐิอยู่ เลยยังวางฟอร์มว่า ไม่อยากจะง้อเค้ามาก เลยโทรไปบอกเค้าว่า ให้ออกมาเจอกับน้าหน่อย น้ามีเรื่องอยากจะเคลียร์กับเค้า น้าจำได้ว่า วันนั้นเป็นวันครบรอบ 10 ปี ที่เราได้แต่งงานกัน แต่น้าไม่แน่ใจว่าเค้าจำได้ไหม แล้วน้าก้อนัดเค้าไปเจอที่ร้านอาหารแห่งนึง ที่เราชอบไปกัน “
“ น้านั่งรอเค้าอยู่นานมาก จนน้าคิดว่า เค้าเป็นอะไรหรือเปล่า ปกติเค้าจะไม่สายขนาดนี้ น้านั่งคิดไปคิดมาก้อคิดได้ว่า เค้าคงไม่อยากจะมาพบน้าแล้วมั้ง น้าเลยเตรียมตัวจะกลับ แต่พอจะกลับนะ ก้อมีผู้ชายคนนึง เดินเข้ามาหาน้าที่โต๊ะนั่น และขอคุยกับน้า น้าเองก้องงว่าเค้าเป็นใคร เค้าบอกว่า เป็นเพื่อนสนิทของสามีน้า น้าเลยนั่งคุยกับเค้า “
“ น้าถามว่า เค้ารู้ได้ไงว่าน้าจะมาที่นี่ เค้าบอกน้าว่า เค้ารู้ว่าสามีของน้าจะมาที่นี่ เพื่อมาพบน้า และเคลียร์อะไรบางอย่าง แต่ด้วยความที่ว่าเค้ารู้สึกผิด เค้าเลยไม่กล้าจะมาเท่าไหร่ เค้าเลยไปหาผู้ชายคนนี้ ( เค้าชื่อ อเนก ) เพื่อปรับทุกข์ และดื่มเหล้าด้วย ด้วยความที่สามีของน้ากลุ้มมาก เลยดื่มหนักไปหน่อย และทำให้น็อคเลยมาพบน้าไม่ได้ และการมาครั้งนี้ คุณอเนกเค้าก้ออยากจะมาพบน้าเอง โดยที่สามีน้าไม่รู้เรื่องเลย “
“ จากนั้น คุณอเนกก้อบอกว่า สามีของน้า ไม่เคยนอกใจน้า หรือมีผู้หญิงคนอื่นเลย เค้าอยากให้น้าให้อภัยสามีของน้าซะ แล้วเริ่มต้นกันใหม่ มันไม่มีอะไรอย่างที่น้าคิด แล้วน้าเองก้อเริ่มเอะใจว่า ทำไมผู้ชายคนนี้ถึงได้รู้เรื่องของเราดีนัก น้าเลยถามไป คุณอเนกเลยบอกว่า ตลอดเวลาที่น้าคิดว่าสามีของน้าหายไปนั้น เค้าไม่ได้ไปไหนหรอก แต่ไปอยู่กับคุณอเนกตลอด แม้แต่เวลาที่สามีของน้าเค้าเครียดเรื่องงาน เค้าก้อจะไปอยู่ด้วยกัน พอสามีน้าเค้ารู้สึกดีขึ้นแล้ว เค้าก้อจะกลับบ้าน แล้วเค้าก้อพูดเรื่องต่างๆ เกี่ยวกับปัญหาของสามีน้าให้น้าฟัง น้าเองก้อฟังอย่างตั้งใจ ในใจนั้นก้อคิดตามไปด้วย “
“ น้ารู้สึกแปลกๆ กับการมาของเค้ามาก ยิ่งเค้าพูดอะไรเกี่ยวกับเรื่องของเรา มันก้อถูกไปเสียทุกอย่าง น้าเลยถามไปอีกว่า เค้าเป็นอะไรกันแน่ คงไม่ใช่อย่างที่น้าคิดไว้ใช่ไหม ซึ่งในสมัยนั้น เรื่องเกี่ยวกับ ชาย รัก ชายเนี่ยะ มันยังเป็นอะไรที่ต้องปกปิดอยู่ แต่น้าเองก้อเก็บเอามาคิดว่า ตลอดเวลาที่ผ่านมา สามีของน้านี่ แทบจะไม่มีเพื่อนๆที่คบๆกันอยู่เลย ไม่ว่าหญิงหรือชาย จะมีก้อแค่ผู้ร่วมงานบางคน แต่ไม่สนิทนัก แล้วทำไม สามีน้าถึงได้ไว้ใจผู้ชายคนนี้นัก แต่ถึงยังไง ถ้าเค้าเป็นเพื่อนกันจริงๆ ทำไมสามีน้าไม่เคยบอกให้น้ารับรู้เลย “
“ พอน้าถามไปอย่างนั้น เค้าก้ออึ้งไปเล็กน้อย ก่อนจะตอบน้ามาว่า “
“ ก่อนที่น้าจะแต่งงานกับสามีน้านั้น เค้าสองคนเคย....คบกันมาก่อน แต่ด้วยความจำเป็นบางอย่าง ทำให้สามีน้าต้องมาแต่งงานกับน้า แต่ในระยะเวลานั้น เค้าก้อยังติดต่อ ไปมาหาสู่กันบ้าง ตามประสาคนเคยรู้จักกัน แต่ไม่มีได้มีอะไรกันเกินเลยอีกแล้ว เวลาที่สามีน้ามีปัญหา เค้าก้อจะช่วยกันแก้ไข เป็นกำลังใจให้กัน ตามแต่ที่จะทำได้ “
“ พอน้าได้ยินดังนั้น น้าแทบจะเป็นลมไปเลยทีเดียว น้าไม่เคยคิดมาก่อนว่า ก่อนที่จะแต่งงานกับน้า สามีของน้าเคยคบกับ เอ่ออออ ผู้ชายด้วยกัน ในตอนนั้น น้ายอมรับไม่ได้ ไม่ได้เลยทีเดียว น้าทำอะไรผิด ทำไมน้าถึงต้องมาเจออะไรอย่างนี้ด้วย น้าเริ่มโกรธ เริ่มจะโวยวาย ไปที่คุณอเนก แต่ว่าเค้าก้อสงบมาก จนน้าถามว่า ต้องการอะไรกันแน่ น้าไม่เชื่อว่าเค้าหวังดี หรือเป็นห่วงครอบครัวของน้า เพราการที่เค้ามาพูดอย่างนี้ มันกลับทำให้แย่ลงไปกว่าเดิม “
“ เค้าตอบกลับมา พร้อมน้ำตาว่า เค้ารู้สึกผิดมาตลอด ที่ต้องเป็นอย่างนี้ เค้ารู้ตัวดีว่า เค้ายังรักสามีน้าเสมอ แต่เค้าก้อไม่เคยคิดที่จะแย่งสามีน้ามา เค้าทำหน้าที่แค่เพื่อนที่ดีเท่านั้น แต่มาช่วงหลังๆ สามีของน้าเค้ามีปัญหาเรื่องงานมากมาย และไม่รู้ว่าจะไประบายความทุกข์ที่ไหน เค้าเลยเจอกันบ่อยขึ้น คอบปลอบใจใจ จนเกือบจะเผลอไปมีอะไรกัน แต่ด้วยความรู้ผิดชอบชั่วดี พวกเค้าเลยยับยั้งห้ามใจไว้ได้ และการมาครั้งนี้ เค้าบอกว่า เค้าจะมาลาน้าเพื่อที่จะไปจากที่นี่ และต้องการมาขอโทษ ที่บางที ทำให้น้าต้องเข้าใจผิดกับสามีของน้า เค้าบอกว่า ขืนอยู่ต่อไป มันคงไม่มีอะไรดีขึ้น เค้าเลยขอตัวหนีหายไปดีกว่า เผื่อทุกอย่างมันจะดีขึ้น “
“ น้าอึ้ง ทึ่ง และตกใจมาก กับการกระทำของเค้า น้าไม่รู้ว่าเค้าต้องการอะไร แต่หลังจากนั้น เค้าก้อกำลังจะเดินไปจากตรงนั้น น้าเลยขอถามเค้าครั้งสุดท้ายว่า ตกลง เค้าสองคน เคยมีอะไรกันไหม “ น้าเนตรหยุดพูด แล้วเช็ดน้ำตาตัวเอง ส่วนผม ก้อนั่งอึ้งฟังเรื่องราวที่น้าเนตรเล่าอยู่
“ เค้าตอบน้ามาแค่ว่า ตลอดเวลา ที่น้าแต่งงานกับสามีของน้า เค้าไม่เคยมีอะไรกันเลย และเค้าไม่เคยนอกใจน้าด้วย เค้าตอบได้แค่นี้ และเค้าก้อขอให้น้า ให้อภัยสามีน้าด้วย สามีน้าไม่เคยทำอะไรผิด ที่เค้าหายไปบ้าง เพราะว่า เวลาเค้ามีปัญหา เค้าไม่กล้าที่จะมาพูดกับน้าก้อเท่านั้นเอง สามีของน้าไม่เคยนอกใจ หรือไปมีอะไรกับคนอื่นเลย เค้ายืนยัน หลังจากพูดจบ เค้าก้อเดินจากน้าไปโดยที่ไม่หันหลังกลับมามองน้าอีกเลย และหลังจากนั้น น้าเองก้อไม่ได้เจอเค้าอีก “
-
มันเกี่ยวกะอี้ตรงไหนอ่ะ
รออ่านนะครับ
-
ถ้าพ่อของดิวเป็นเกย์ แล้วทำไมถึงไม่เข้าใจความรู้สึกของลูกตัวเองละ?
ทำไมต้องคอยขัดขวางดิวกับอี้?
ทั้งที่ตัวเองก็เคยเป็นมาก่อน :เฮ้อ:
-
พอจะเข้าใจความใจแคบของพ่อดิวแล้วแหละ
รออ่านต่อไปค่ะ
-
:เฮ้อ: เป็นอย่างที่เคยคิดไว้ เกี่ยวกับพ่อของดิว แต่เท่าที่อ่านที่เล่ามา พ่อของดิว นอกใจน้าเนตรเต็มๆอ่ะ แบบนี้เค้าเรียกว่าชู้ทางใจไง น้าเนตรน่าจะเจ็บยิ่งกว่าสามีไปมีเมียน้อยอีกนะ มันแสดงให้เห็นชัดเจนว่า ใครมีความสำคัญมากกว่ากัน พ่อดิวไว้ใจแฟนเก่ายิ่งกว่าเมียตัวเอง จะอ้างเหตุผลว่าไม่อยากให้เมียทุกใจงั้นเหรอ สามีภรรยาเค้าต้องร่วมทุกร่วมสุขกันสิ อ่านท่อนนี้แล้วยิ่งไม่ชอบพ่อดิวเข้าไปใหญ่ เป็นคนเห็นแก่ตัวและจิตใจคับแคบ ขอพูดอีกครั้งนะว่าคนแบบนี้อ่ะเหรอที่เป็นเจ้าคนนายคนน่ะ อนาถแท้ๆ เป็นครอบครัวที่บิดเบี้ยวจริงๆ
-
ผมว่าดิวกับพ่อเหมือนกันเลย ไม่ค่อยเห็นด้วยเท่าไหร่กับคนข้างบนเพราะดูอคติเหลือเกิน(- -*)อ่านแล้วอารมณ์พุ่งเชียว แต่ิ่สิ่งหนึ่งที่ทำให้รู้คือคุณประวิทย์ขี้ขลาด ไม่กล้าเผชิญความจริง ไม่กล้าแม้แต่จะไขวาขว้าสิ่งที่ตัวเองต้องการ แต่ทำทุกอย่างเพราะลูกของตนโดยที่ไม่สนใจความสุขส่วนตัว ทั้งๆที่ตนมีสิทธิ์จะเลือกความรู้สึกๆหลายอย่างเกิดขึ้นนะพอได้อ่านบทนี้ เพราะครอบครัวนี้กลายเป็นแก้วที่แตกเอามาประกอบกัน ซึ่งสิ่งที่ทำให้ทุกอย่างเชื่อมกันได้ก็คงมีแค่ ดิว ลูกชายเดียว ที่พ่อกับแม่ต่างหวังจะทำหน้าที่ของตนให้ดีที่สุด
จริงคุณประวิทย์น่าจะรู้นะว่าควรทำไงเพียงแต่ไม่กล้ายอมรับ เพราะสมัย"รักยังหวานชื่น"ของตนที่ไม่อาจให้สังคมยอมรับ ก็คงกลัวแหละว่าลูกชายจะเป็นแบบนั้น แต่ใึครจะรู้ว่าดิวได้ความกล้ามาจากน้าเนตรหรืออาจะเหมือนกับคุณอเนกตรงที่กล้ายอมรับว่าตนรักอี้แบบไม่อายใคร ซึ่งเป้นสิ่งเดียวที่คุณประวิทย์ไม่กล้าทำในสมัยก่อน
พูดถึงเรื่องน้าเนตรแล้วก้อน่าสงสารนะ เพราะสามีนอกใจ(แต่ไม่นอกกาย) มาตลอดระยะเวลาที่อยู่ด้วยกันแม้กระทั่งทุกวันนี้ ก็ยังไม่อาจตัดใจจากคนรักได้อยู่ น่าจะคิดบ้างนะว่าลูกตัวเองถ้าเกิดตกในสภาพตนจะเป็นไงแ่ย่จริง!! เพราะคุณประวิทย์ไม่ยอมเปิดใจแม้จะกับภรรยากับลูก เพียงแค่ อเนกที่ยอมให้รับรู้ทุกอย่างเห็นชัด
หลายๆเรื่องแต่ละฝ่ายคงเจ็บไปหมดแหละ เฮ้อ...แล้วก็ต้องถอนใจอยู่ดี เพราะคาดเดาอะไรไม่ได้ หวังเพียงแค่ อี้จะยอมอภัย เพราะถึงอย่างไร อี้ก็รักคนอื่นไม่ได้อยู่ดีแหละ ถึงปากจะบอกว่าเกลียดก็เถอะนะแต่จะอยู่ร่วมก็ไม่ได้อีก เคยอ่านนิยายเรื่องหนึ่ง จะบอกว่า เป็นผู้ชายที่มาเปลี่ยนทุกอย่างให้นายเอกมีความรู้สึกมากขึ้นและสุดท้ายก็ตายจากไปโดยที่นายเอกได้อยู่กับคนที่รักตนซึ่งในใจนายเอกก็ยังไม่อาจลืมคนที่ตายจากไปได้อยู่ดี แต่ไม่อยากคิดเลยว่าถ้าจบแบบนี้ คงจะ failไปหลายวัน ภาวนาว่าอย่าให้อี้ต้องได้รับผลกระทบอะไรอีกเลยนะคนอ่านก็นั่งเกร็งจนขยำที่นอนขาดเป็นรูแล้ว(-.-*) เพราะนึกถึงสภาพอี้ที่ใกล้จะเป็นบ้าก็นะ... สาธุ :call:
(แอบหวังเล็กๆว่า คุณดิวจะไม่เป็นอะไร แล้วคุณอี้จะไม่หักมุมกลายเป็นเบื้องหลังอะไรหลายๆอย่างนะ....)
สุดท้ายขอบคุณนิยายดีๆอีกครั้งครับแล้วจะปูเสื่อรออ่านตอนต่อไปนะฮะ
-
ขอบคุณนะคับ สำหรับทุกคอมเมนต์ วิเคราะห์ได้ถึงใจผมมากๆ แต่อย่างว่านะคับ คนเราคิดไม่เหมือนกัน แต่ไม่ขัดแย้งกันนะคับ เรื่องราวจะเป็นยังไง โปรดติดตาม ขอบอกว่าเข้มข้นไม่แพ้ตอนแรกๆแน่นอน แต่ช่วงนี้ผมจะงานเยอะหน่อยนะ ขาดนิดขาดหน่อยไม่ว่ากันนะคับ รักทุกๆคนเสมอ
-
จะยังไงก็เอา
ขอให้อี้คู่กับดิวก็พอแล้ว :o8: :o8:
มาต่อนะคับคุงอเล็กซี่ :call: :call: :call:
-
คนที่ใช่...ยังไงก็ใช่
อยู่วันยันค่ำ
ดื้อดึงฝืนใจไป....
ทรมานตัวเอง
:L2: เป็นกำลังใจให้ทุกๆคนในเรื่องก็แล้วกัน
เพราะชีวิต คือ ชีวิต
ขอบคุณครับ :pig4: อเล็กซี่
-
จะรอฟังต่อนะงับ :o8: ก็มันเป็นเรื่องเล่านี่เนอะ
ไม่รู้สิ ผมเห็นใจทุกคนนะ แต่ผมก็ไม่ชอบที่คนรัก แอบเก็บกดความทุกข์ไว้ไม่บอกอ่ะ
เพราะเวลาระเบิด ผมไม่เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้น ไม่รู้เพราะไม่ยอมบอก แต่เวลาทนไม่ไหว
ผมก็ผิดซะแล้วที่ไม่รู้อะไรเลย (เฮ้อ.. :เฮ้อ:
คุณพ่อทำเกินไป แต่ลูกผู้ชายจงยอมรับผิดเสีย กล้ารับกล้าทำเซ่ :angry2: มาให้เมียออกหน้าเหรอ
ใครทำผิดเพราะเข้าใจผิด หรือ ไม่รู้ ก็อภัยโทษซักครึ่งนึงเหอะนะ แต่ทำโทษให้สาใจได้ไม่ว่ากัน :impress2:
ไม่รู้สิ ต้องมานั่งปลอบญาติที่ชีวิตคู่แหลกเละกว่านี้ เลยรู้สึกเบาๆมั้ง... :z2:..
แต่ถ้าจากใจจริงแล้ว......มาโซ มันต้อง คู่กับซาดิสม์ :oo1: (เกี่ยวมะเนี่ย) :jul3:
-
มาต่อไวๆนะคับปู่เสื่อรอแล้ว อิอิแอบติดเรื่องนี้แบบถาวร!! เพราะอ่านมาแต่ตอนแรกๆ แล้วแฮปปี้มา แต่ขอค่าเย็นผ้าปูที่นอนหน่อยจิ อ่านตอนนี้อี้ถุกกระทำแล้วผมกำที่นอน จนมันขาดเลยง่ะ555+เครียดจัด :m16:
-
:เฮ้อ: ผมอคติอะไรเหรอ ผมไม่ชอบคนแบบพ่อดิวก็บอกว่าไม่ชอบไง จะให้ผมเห็นอกเห็นใจพ่อดิวอ่ะเหรอ รอให้คุณประวิทย์แกเห็นอกเห็นใจลูกชายของแกก่อนละกันนะ อิอิ
o3
คุณพ่อจะกลัวไรนักหนากะแค่ลูกชายเป็นเกย์เหมือนตัวเอง เชื้อมันไม่ทิ้งแถวหรอก นี่มันยุคสมัยไหนแล้วดูซะมั่งดิ พยายามบงการชีวิตลูกให้มีชีวิตแบบตัวเองรึไง ตัวเองได้เมียดีๆแบบน้าเนตร ครอบครัวยังบิดเบี้ยวขนาดนี้ ถ้าจะให้ดิวได้เมียแบบหลิงหลิงเนี่ย สงสารลูกที่จะเกิดตามมาจริงๆ
ดิวเหมือนคุณประวิทย์มาก แต่ขอให้เหมือนน้าเนตรสักครึ่งนึงเหอะ อย่างน้อยดิวก็กล้ายอมรับตัวเองมากกว่าคุณประวิทย์
-
^
^
^
^
เห็นด้วยกับรีบน พ่อดิวไม่กล้ายอมรับความจริง
-
คร๊าบบบบบ เห็นด้วยกับทุกคนนะคับ แต่เราจะไม่ขัดแย้งกันนะคับ รักกันไว้เถิด เราอ่านเรื่องเดียวกัน อิอิ ยังไงๆ เดือนหน้าผมจะเอานิยายเรื่องใหม่ๆ มาให้เลือกอ่านกันนะคับ แบบว่าเยอะจัด อิอิ
-
ขอบคุณล่วงหน้าค่ะ :pig4: :mc4: :call:
-
:เฮ้อ: ผมอคติอะไรเหรอ ผมไม่ชอบคนแบบพ่อดิวก็บอกว่าไม่ชอบไง จะให้ผมเห็นอกเห็นใจพ่อดิวอ่ะเหรอ รอให้คุณประวิทย์แกเห็นอกเห็นใจลูกชายของแกก่อนละกันนะ อิอิ
o3
คุณพ่อจะกลัวไรนักหนากะแค่ลูกชายเป็นเกย์เหมือนตัวเอง เชื้อมันไม่ทิ้งแถวหรอก นี่มันยุคสมัยไหนแล้วดูซะมั่งดิ พยายามบงการชีวิตลูกให้มีชีวิตแบบตัวเองรึไง ตัวเองได้เมียดีๆแบบน้าเนตร ครอบครัวยังบิดเบี้ยวขนาดนี้ ถ้าจะให้ดิวได้เมียแบบหลิงหลิงเนี่ย สงสารลูกที่จะเกิดตามมาจริงๆ
ดิวเหมือนคุณประวิทย์มาก แต่ขอให้เหมือนน้าเนตรสักครึ่งนึงเหอะ อย่างน้อยดิวก็กล้ายอมรับตัวเองมากกว่าคุณประวิทย์
แน๊ะๆบอกไม่อคติแต่บอกไม่ชอบ นั่นแหละเรียกอคติเด๋วตบด้วยปากรุย :m20:
จริงๆก็คิดเหมือนกันนิ เพราะเหมือนพ่อครึ่งน้าเนตรครึ่ง อิอิ จริงๆผมก็ไม่ชอบพ่อดิวแหละ แต่พอมองอย่างเป็นกลางๆนะนึกถึงเกย์สมัยรุ่นพ่อแม่เราคงต่างจากรุ่นเราเยอะ สมัยเรามันเปิดทำอะไรก็คงไม่มีปัญหาใช่ม่ะ แต่สมัยพ่อแม่เรานี่คงลำบากไม่น้อยถ้าคิดจะใช้ชีวิตแบบเกย์ (พ่อผมก็เป็นไบมาก่อนจะแต่งงานกับแม่55+เอาพ่อมาขายอีกตรู) จะว่าพ่อดิวขี้ขลาดก็คงใช่ แต่เหมือนกับตัวเขาก็พยายามจะทำหน้าที่ให้ดี่ที่สุดเช่นกัน
เชื้อมันไม่ิทิ้งแถวๆแหละ
มองในแง่ของทุกฝ่ายมันก็น่าเห็นใจนะเพียงแต่การกระทำกับผลกระทบมันเกิดขึ้นเกินคาดมั้ง เพราะคนทำดันไม่คิดให้กว้่างๆก่อนตัวจะทำอะไร ด้วยความประมาท ผลกระทบเลยเป็นเช่นนี้แล สงสัยจะได้เกาะติดเรื่องนี้ไปอีกนานเพราะอ่านตั้งแต่แรกๆยังจำได้เลยเนื่องจากความรู้สึกมันติดค้างอยู่ตลอดตอนอ่าน..........มาต่อไวๆนะจ๊ะ :impress2:
"ความรัก"เนี่ยมันมีทั้งผลดีและผลเสียจริงๆแฮะ รักของพ่อแม่ รักของลูก รักของเรา หรือจะเรียกว่าเห็นแก่ตัวดี หรือจะเรียกว่ารักไม่ถูกวิธีดี หรือจะเรียกว่าอารมณ์์ชั่ววูบ ดูๆไปก็ดาบสองคนดีๆนี่เนอะ เฮ้อ......ยิ่งพูดมากยิ่งถอนหายใจ
-
o18 ที่ใดมีรัก ที่นั่นมีทุกข์ ระทมขื่นขม ชั่วนิรันดร์ (ตือโป๊ยก่ายมาเองเลยงานนี้ อิอิอิ)
-
:sad4: :impress3: :sad4: :impress3: :sad4: :impress3: :sad4: :impress3: :sad4: :impress3:
“ น้าอึ้ง ทึ่ง และตกใจมาก กับการกระทำของเค้า น้าไม่รู้ว่าเค้าต้องการอะไร แต่หลังจากนั้น เค้าก้อกำลังจะเดินไปจากตรงนั้น น้าเลยขอถามเค้าครั้งสุดท้ายว่า ตกลง เค้าสองคน เคยมีอะไรกันไหม “ น้าเนตรหยุดพูด แล้วเช็ดน้ำตาตัวเอง ส่วนผม ก้อนั่งอึ้งฟังเรื่องราวที่น้าเนตรเล่าอยู่
“ เค้าตอบน้ามาแค่ว่า ตลอดเวลา ที่น้าแต่งงานกับสามีของน้า เค้าไม่เคยมีอะไรกันเลย และเค้าไม่เคยนอกใจน้าด้วย เค้าตอบได้แค่นี้ และเค้าก้อขอให้น้า ให้อภัยสามีน้าด้วย สามีน้าไม่เคยทำอะไรผิด ที่เค้าหายไปบ้าง เพราะว่า เวลาเค้ามีปัญหา เค้าไม่กล้าที่จะมาพูดกับน้าก้อเท่านั้นเอง สามีของน้าไม่เคยนอกใจ หรือไปมีอะไรกับคนอื่นเลย เค้ายืนยัน หลังจากพูดจบ เค้าก้อเดินจากน้าไปโดยที่ไม่หันหลังกลับมามองน้าอีกเลย และหลังจากนั้น น้าเองก้อไม่ได้เจอเค้าอีก “
“ พอน้ากลับมาบ้าน น้าก้อเก็บตัวเองเงียบ นั่งคิดทบทวนเรื่องต่างๆ ที่ได้ฟังมา นี่เหรอ คือสิ่งที่น้าคิดไปเองต่างๆนานา ว่าเค้าไปมีคนอื่น แต่มันไม่ใช่เลย มันเป็นอะไรที่เหนือคาดกว่านั้นมาก มันเป็นความเลวร้ายสำหรับน้าที่ได้รู้เรื่องนี้ น้าไม่รู้ว่า คุณอเนกเค้าต้องการที่จะมาช่วยเคลียร์เรื่องน้ากับสามีของน้า หรือว่าทำให้มันแย่ลงกันแน่ ทำไมนะ ถ้าสามีน้ามีปัญหา ทำไมเราไม่มาคุยกัน แต่กลับไปหาอีกคน อีกคนที่แต่ก่อนที่จะแต่งงานกับน้า เค้าสองคนเคยคบกันด้วย มันคงจะรู้สึกหึงอยู่หรอก ถ้าเค้าอีกคนนึงเป็นผู้หญิง แต่นี่ไม่ใช่เลย เค้าทั้งสองคนเป็นผู้ชายด้วยกัน แล้วมันยังไงละ ตกลงมันเป็นยังไวกันแน่ น้ารับไม่ได้ น้าบอกตรงๆเลยว่าน้ารับไม่ได้ “
“ ถึงแม้คุณอเนกเค้าจะยืนยันมาว่า เค้าสองคนไม่เคยมีอะไรกันเลย ตลอดระยะเวลาที่น้าแต่งงานกับสามีของน้า แล้วก่อนหน้านั้นล่ะ เค้าก้อไม่ได้พูด แต่ถึงยังไง น้าก้อรับไม่ได้อยู่ น้ารับไม่ได้เลย ฮือๆๆๆ “ น้าเนตรหยุดพูดแล้วก้มหน้าร้องไห้โฮ เหมือนคนที่เสียใจมากๆ ผมเองก้อเริ่มรู้สึกสงสารกับชะตากรรม ของครอบครัวนี้แล้วล่ะครับ
“ คืนนั้น น้านอนไม่หลับ ทั้งคืนเลย เฝ้านั่งคิด นั่งถามกับตัวเองว่า ตกลงว่า น้าจะเอายังไงกันแน่ น้าสับสนไปหมด จนเช้าวันต่อมา สามีของน้า เค้าก้อกลับมาหาน้าที่บ้าน ตอนนั้น น้าเองก้อสับสน งงงวยไปหมด พอเค้ามาเจอน้า เค้าเหมือนกับว่า ไม่รู้เรื่องที่เกิดขึ้นว่า มีใครมาหาน้า ใช่สิ คุณอเนกคงไม่ได้บอกเค้าไป จากนั้นเค้าก้อมาขอโทษน้าเรื่องที่ผิดน้า มาหาน้าไม่ได้ เพราะว่าเค้าติดงานมาไม่ได้จริงๆ จากนั้นเค้าก้อมาขอให้น้าอภัยในสิ่งที่เค้าทำให้น้าเข้าใจผิด แต่ในสมองน้าตอนนั้น มันไม่รับฟังอีกแล้ว “
“ ทันใดนั้น น้าก้อโพร่งออกไปว่า เมื่อคืนนี้ คุณอเนกได้มาคุยกับน้าแล้ว “
“ เค้าดูอึ้งไปทันที เค้าคงไม่คิดว่าคุณอเนกจะมาหาน้า แล้วเค้าก้อถามน้าว่า คุณอเนก พูดอะไรบ้าง “
“ น้าตอบไปว่า เค้าพูดทุกอย่าง เกี่ยวกับความสัมพันธ์ ระหว่างสามีของน้า กับคุณอเนก น้าเองก้อไม่รู้อะไรมาดลใจให้พูดไปอย่างนั้น สามีของน้า หน้าเสียไปทันที เหมือนเค้าจะช็อค กับสิ่งที่น้าบอกออกไป “
“ เค้าก้อระล่ำระลั่ก พูดออกมาว่า มันไม่ใช่อย่างที่น้าเข้าใจ นะ เค้าอธิบายได้ แต่น้าไม่ยอมฟัง เพราะว่าอารมณ์น้าตอนนั้นมันพุ่งแล้ว มันไม่ใช่การนอกใจธรรมดา แต่มันเป็นอะไรที่วิปริตมาก สำหรับน้าในตอนนั้น น้าเลยด่าเค้าไปสารพัด น้าทั้งโกรธ ทั้งอาย ทั้งรู้สึกขยะแขยง แต่เค้าก้อไม่ได้ตอบโต้ หรือว่าพูดอะไรกลับมาเลย น้าเลยทำอะไรไม่ถูก น้าเลยไล่เค้าออกจากบ้านอีกครั้ง และคราวนี้ เค้าก้อยอมไปแต่โดยดี แต่เค้าก้อบอกว่า เค้าจะกลับมาอีก “ น้าเนตรหยุดเช็ดน้ำตา แล้วพูดต่อ
“ ช่วงนั้น น้ายอมรับว่าเครียดมาก จนแทบไม่อยากเจอหน้าใครๆเลย ลูกเต้าก้อไม่ได้สนใจ น้ามัวแต่ห่วงความรู้สึกของตัวเอง ห่วงหน้าตาในสังคมของตัวเอง ว่ามันจะเป็นยังไง ถ้าคนอื่นได้มารับรู้ว่า ครอบครัวของน้า เกิดเหตุการณ์บ้าๆอย่างนี้ขึ้น น้าเครียดมาก จนมีช่วงนึงน้าต้องไปปรึกษาจิตแพทย์เลยทีเดียว เพื่อรักษาอาการนี้ “
“ หลังจากนั้นไม่นานนัก สามีของน้าเค้าก้อกลับมาอีก เค้าอบกว่า วันนี้เค้าต้องเคลียร์ทุกอย่างให้มันจบ แล้วน้าก้อต้องห้ามหนีอีกต่อไป ตอนนั้น อารมณ์น้าเริ่มปกติแล้ว น้าเลยยอมคุยกับเค้า เพราะน้าก้อพร้อมแล้วเช่นกัน “
“ การคุยกันวันนั้น เป็นอะไรที่เครียดมาก เค้าสารภาพมาหมดทุกอย่างเกี่ยวกับเรื่องของเค้าในอดีต และเค้าก้อบอกว่า หลังจากแต่งงานกับน้าแล้ว เค้าไม่เคยนอกลู่นอกทางเลย ช่วงที่หายไป อาจจะเพราะเครียดเรื่องงาน เลยอยากไปหาเพื่อนเก่าบ้าง เพื่อระบายความทุกข์ และพอเค้าพูดทุกอย่างเสร็จหมดแล้ว เค้าก้อขอโทษน้า และขอโอกาส ที่จะเริ่มต้นกันใหม่ เริ่มชีวิตครอบครัวใหม่ แล้วลืมเรื่องทุกอย่างที่เกิดขึ้น และเค้าสัญญาว่า จะไม่ให้เกิดเหตุการณ์อย่างนี้อีก “
“ ในใจน้าตอนนั้น มันเริ่มชินชาแล้ว น้าเลยบอกไปว่า เค้าจะขอโทษน้าเรื่องไหน เรื่องที่ว่าเวลามีเรื่องชอบหายไป หรือว่าเรื่องแอบไปหาแฟนเก่าที่เป็นผู้ชาย “
“ เค้าชะงักไปทันที แต่น้าก้อรุกต่อ บอกเค้าไปว่า โอกาสนะ ไม่ได้มีกันทุกคน ครั้งนี้ น้าให้โอกาสเค้าในฐานะ พ่อของลูก ไม่ใช่ในฐานะสามีของน้าอีกต่อไป ฉะนั้น เราจะอยู่กันในนาม เพื่อหน้าตาทางสังคม และเพื่อลูกๆ แต่ทางพฤตินัยแล้ว เราได้แยกทางกันแล้ว โดยที่น้าได้ขอแยกห้องมาอยู่ห้องคนเดียว แลกกับการที่ให้เค้าได้กลับมา “
-
รออ่านนะครับ
-
ตอนนี้สงสารน้าเนตร :o12:
หรือสาเหตุมันจะมาจากน้าเนตร ที่ไม่ยอมคืนดีกับพ่อของดิว
พ่อของดิวก็เลยเกลียดเกย์ไปเลย
และไม่อยากให้ลูกเป็นเหมือนตัวเอง
เลยทำทุกวิถีทาง ที่จะขัดขวางดิวกับอี้
เพราะกลัวว่าชีวิตครอบครัวของดิว จะไม่สมหวังเหมือนตัวเอง :เฮ้อ:
-
:sad11:
ชีวิตคน
อีรุงตุงนังดีแท้
สงบสุขหาได้ยาก
-
อะไรเอ่ยยยย บูดๆ เบี้ยวๆ
เฉลย ก็ครอบครัวเจ้าปัญหานี่ยังไงล่ะ เหอะๆ :really2:
-
ไม่เข้าใจอยู่ดีว่าต้องการจะสื่ออะไร...หรือตรูโง่วะ
-
:mc4: :mc4: :mc4: :mc4: :mc4: :mc4:
พี่อี้คับ ให้โอกาศ พี่ดิวหนอยนะคับ
ชักครั้งก็ยังดี
นะคับ
นะคับ
:z13: :z13: :z13: :z13: :z13: :z13:
-
เรื่องบางเรื่องมันพูดยาก
เรื่องบางเรื่องเมื่อเสียไปแล้วก็ยากจะเหมือนเดิม แม้กลับมาได้ ก็ไม่เหมือนเดิม (แต่เราทำให้ดีกว่าเก่าได้)
และเรื่องบางเรื่องแม้จะมองเห็นทางออกก็ใช่ว่าจะหลุดออกจากอุโมงค์นี้ไปได้หลุด :เฮ้อ:
-
:z3: :serius2: :z3: :serius2: :z3: :serius2: :z3: :serius2: :z3: :serius2:
“ ในใจน้าตอนนั้น มันเริ่มชินชาแล้ว น้าเลยบอกไปว่า เค้าจะขอโทษน้าเรื่องไหน เรื่องที่ว่าเวลามีเรื่องชอบหายไป หรือว่าเรื่องแอบไปหาแฟนเก่าที่เป็นผู้ชาย “
“ เค้าชะงักไปทันที แต่น้าก้อรุกต่อ บอกเค้าไปว่า โอกาสนะ ไม่ได้มีกันทุกคน ครั้งนี้ น้าให้โอกาสเค้าในฐานะ พ่อของลูก ไม่ใช่ในฐานะสามีของน้าอีกต่อไป ฉะนั้น เราจะอยู่กันในนาม เพื่อหน้าตาทางสังคม และเพื่อลูกๆ แต่ทางพฤตินัยแล้ว เราได้แยกทางกันแล้ว โดยที่น้าได้ขอแยกห้องมาอยู่ห้องคนเดียว แลกกับการที่ให้เค้าได้กลับมา “
“ ตอนแรก สามีน้า เค้าก้อไม่ยอมหรอก แต่น้าไม่ให้โอกาสให้เค้าเลือกมากนะ และยังได้ขู่ไปอีกว่า ถ้าไม่เลือก น้าจะตัดโอกาสเค้า เค้าดูจะเสียใจมากๆ ถามว่า น้าจะไม่ให้อภัยเค้าเลยเหรอ น้าเลยตอบไปว่า ทุกอย่าง มันไม่ได้เกิดมาจากน้า ทุกอย่างมันเกิดมาจากความวิปริตของเค้าเพียงคนเดียว และที่จริงแล้ว น้าก้อรู้สึกสะอิดสะเอียนเค้ามาก แต่ที่ทำไป เพราะลูกทั้งนั้น “
“ หลังจากที่น้าพูดไป ภาพที่น้าเห็นตรงหน้า เป็นครั้งแรกที่น้าเห็นน้ำตาของลูกผู้ชายคนนึง ที่เหมือนกับว่า เค้ารู้สึกเสียใจ จนแทบจะตายให้ได้ แต่ตอนนั้น น้าไม่รู้เป็นอะไร ใจแข็งท่าเดียว จนเค้า ต้องยอมทำตามที่ข้าขอทุกอย่าง โดยไม่มีเงื่อนไข แล้วเราก้อกลับมาสู่สภาพปกติ ในแบบที่ไม่ปกติในใจของเรา “
“ หลังจากนั้น เค้าก้อทำตัวปกติ ไม่เคยหายไปไหนอีก ยังคงทำงานหนักเหมือนเดิม เหมือนเพื่อที่จะลืมเรื่องราวต่างๆ น้าเองก้อเช่นใจ ปากน้าก้อบอกว่าจะลืม แต่ใจของน้ายังคงเก็บไว้ตลอดเวลา มันยังคงกัดกินใจน้าเรื่อยมา จนน้าก้อต้องหาทางออกให้กับตัวเอง ด้วยการ ทำงานเพื่อสังคม ออกงานให้บ่อยที่สุดเท่าที่จะทำได้ เพื่อที่จะลืมเรื่องราวทุกอย่าง ให้ได้เร็วที่สุด “
พูดจบน้าเนตรก้อหันมาจับมือกับผมอย่างนุ่มนวล ตาก้อจ้องมองผม เหมือนจะขอความเห็นใจ
“ เราทำสิ่งที่ผิดพลาดมาก ปากเราก้อบอกว่าทำเพื่อครอบครัว แต่เรามัวแต่คิดถึงตัวเอง ทำสิ่งที่ตัวเองอยากทำ จนลืมลูกๆของเราที่ต้องดูแล น้าทำงานหนัก และออกงานบ่อย จนแทบจะไม่ได้เจอหน้าลูกๆเลย เราแทบไม่ได้รับรู้ความเป็นไปของลูกเลย เพรามัวแต่คิดว่า พวกแกคงจะเข้าใจ แต่ไม่ใช่อย่างนั้นเลย ดอม อาจจะโชคดีหน่อย ที่มีญาติคนอื่นมารับไปเลี้ยงเป็นลูกบุญธรรม ซึ่งพวกน้าก้อยอม ไหนจะเจ้าแบม ที่ปู่กับย่าเค้ารักมาก เค้าก้อเอาไปเลี้ยงเองเกือบจะตลอดเวลา ส่วนดิวกับฝ้ายนะเหรอ ฮือๆๆๆๆ “ น้าเนตรเหมือนกับจะกลั้นน้ำตาไว้ไม่ไหว ร้องไห้ออกมาอีก
“ น้าไม่เคยรู้เลยว่า ลูกน้าสองคนนี้เค้าอยู่กันยังไง น้าคิดว่าเด็กๆสองคนนี้ คงจะอยู่กับพี่เลี้ยงที่บ้านได้ เลยไม่ได้สนใจอะไรนัก จนเมือ่ไม่นานนัก น้าเพิ่งมารู้เองว่า ลูกของน้าเค้าเป็นอยู่กันยังไง ฮือๆๆๆ น้าไม่เคยรู้เลย ว่าพวกเค้าเหงากันแค่ไหน ที่ต้องอยู่กันลำพัง ในบ้านหลังใหญ่โต ที่แทบไม่มีความอบอุ่นเลย พ่อแม่ก้อมัวแต่ทำงานของตัวเอง โดยที่ไม่สนใจลูก ฮือๆๆๆๆ น้า น้าผิดเองอี้ ถ้าน้าไม่มัวแต่คิดถึงความรู้สึกของตัวเอง แล้วหันมาใส่ใจความรู้สึกของลูกๆน้าบ้าง น้าคงจะมีเวลาอบรมบ่มนิสัยพวกเค้ามากกว่านี้ และพวกเค้าคงจะไม่ใช่คนแบบที่เป็นอยู่ทุกวันนี้ เค้าคงจะมีความสุข กับครอบครัวที่เค้าอยู่ เราทุกๆคนก้อจะมีความสุขกันไม่ต้องเสาะแสวงหาความรักจากที่อื่นหรอก และคงไม่เกิดเรื่องราวร้ายๆอย่างนี้แน่ๆ ฮือๆๆๆ “
น้าเนตรพรั่งพรูความในใจออกมา เหมือนกับไม่เคยระบายที่ไหนมาก่อน
“ จนเวลาผ่านไปเป็นสิบๆปี เราก้ออยู่ของเราไปอย่างนั้น โดยที่คนภายนอกจะเหมือนว่าเรายังรักกันอยู่ แต่ไม่ใช่เลย ไม่ใช่ว่าสามีน้าจะไม่พยายามนะ แต่เป็นน้าเองนั่นแหละ ที่ปิดกั้นโอกาสเค้ามาตลอด “
“ แต่อี้รู้ไหม ว่าน้าแทบจะไม่เคยมีความสุขกับชีวิตของน้าเลย เหมือนกับว่าน้าถือ น้าแบกอะไรไว้มานานเกินไปแล้ว แต่น้าก้อยังไม่ยอมวาง ด้วยอะไรหลายๆอย่าง จนน้าได้มาเจอหนูนะอี้ หนูทำให้ความคิดของน้าเปลี่ยนไปอย่างมาก หนุทำให้น้ารู้จักอีกด้านนึงของชีวิต แล้วจากนั้น น้าก้อมารับรู้ว่า ลูกของน้า เค้าได้มาหลงรักหนูเต็มเปา ทั้งๆที่เค้าก้อไม่ได้บอกน้าหรอก แต่น้าเป็นแม่ น้ารู้ของน้าเอง
“ แต่ก้อแปลกนะ ที่ตอนนั้นน้าไม่รู้สึกตะขิดตะขวงใจเลย น้ากลับรู้สึกยินดี ที่ลูกน้ารู้จักรัก รู้จักเอาใจใส่คนที่เค้ารัก ไม่ว่าเค้าจะเป็นยังไงก้อตาม อีกอย่างหนูก้อเป็นคนดี เป็นคนน่ารัก กตัญญูต่อพ่อแม่ มันทำให้น้าลืมคิดเรื่องเพศ เรื่องหน้าตาทางสังคมไปเลย แล้วน้าก้อน้ากลับมาคิดว่า ชีวิตคนเรา มันสั้นแค่นี้ ทำไมเราไม่หาความสุขให้กับชีวิตเรา หรือ กับคนที่เรารักให้มากกว่านี้ จากนั้นมา น้าเลยเริ่มเปลี่ยนความคิดของตัวเอง และยิ่งน้าได้เจอหนูบ่อยๆ ได้ทำดีกับหนู มันเหมือนกับว่า น้าได้ไถ่บาปให้กับตัวเองกับเรื่องที่เคยขึ้นในอดีต กับเรื่องร้ายๆ ที่น้าได้เคยทำลงไป “
“ อี้ หนูเป็นคนดี คนดีมากๆ ที่น้าได้พบเจอมาอยู่น้อยนิด ในสังคมเน่าๆนี้ น้ายินดีมากนะ ถ้าหนูกับดิวจะรักกัน แต่ ฮือๆๆๆๆ ทุกอย่าง ทุกอย่างมันสายไปเสียแล้ว น้า น้าได้ทำมันพังทุกอย่าง ฮือๆๆๆๆ น้ามันผิดเอง น้ามันโง่เอง ฮือๆๆๆๆ “
น้าเนตรร่ำไห้ ปริ่มจะขาดใจให้ได้ ผมเองเห็นดังนั้นก้อกลั้นน้ำตาไว้ไม่ไหว และยังเข้าสวมกอดน้าเนตรอีก เพื่อเป็นการปลอบ ทำไมนะ ทำไมชีวิตที่คนเราคิดว่าสมบูรณ์แบบทุกอย่าง มันจะออกมาเป็นอย่างนี้ได้
“ ถ้าน้ายอม ยอมให้โอกาสกับสามีของน้าจริงๆ ถ้าน้ายอมรับเค้า และเข้าใจว่า ทุกอย่างมันได้ผ่านไปแล้ว และยอมเริ่มต้นใหม่ ทุกอย่างมันคงไม่เป็นอย่างนี้หรอก ฮือๆๆๆๆ น้ามันผิดเอง ที่ใจแข็ง ถือทิฐิของตัวเองเป็นใหญ่ จนมันส่งผลมาจนถึงปัจจุบันนี้ แล้วตอนี้ น้าก้อกำลังรับกรรมที่น้าทำอยู่ ฮือๆๆๆ น้าเสียใจอี้ น้าไม่อยากให้มันเป็นอย่างนี้เลย ฮือๆๆๆ “ น้าเนตรทั้งร้อง ทั้งกอดผมไว้แน่น ผมเองก้อพยายามปลอบเค้าอยู่ เลยพูดไปว่า
-
น้าเนตรเป็นคนมีทิฐิสูงนะ แล้วมาเสียใจที่หลัง :o12:
แล้วอี้จะได้ข้อคิดอะไร จากเรื่องเล่าของน้าเนตรบ้างป่าว?
อี้ก็มีทิฐิมากเหมือนน้าเนตรตอนนั้นเลยนะ
หลังจากได้ฟังเรื่องนี้แล้วขอให้อี้ใจอ่อนลงซักนิดเถอะนะ :pig4:
-
กำลังอ่านมาได้ครึ่งทาง ...
แล้วจะรีบตามมาให้ทันน่ะ ...
รอด้วยหล่ะ :L2:
-
น้าเนตรกำลังจะบอกให้อี้รู้ว่า
ความมีทิฐิกับความรัก...คนรัก
มันจะมีแต่ความเจ็บปวดตามมา
ทั้งในปัจจุบันและอนาคต
ใช่มั้ยครับ....น้าเนตร
อี้อาจจะฟังแล้วเข้าใจ
แต่...จะทำตามนั้นหรือเปล่า
อันนี้ก็ไม่มีใครรู้
ขอบคุณครับ :pig4: อเล็กซี่
-
ครอบครัวน้าเนตรช่างยุ่งเหยิงดีแท้
-
ช่วยบอกนู๋ทีว่าตอนจบมีใครล้มหายตายจากมั้ย นู๋กลัวววว :m15: :monkeysad: :sad11:
-
ดิวเป็นยังไงบ้างหนอ :z10:
-
อ่านๆไปก็คิดนะว่าน้าเนตรเค้าต้องการจะสื่ออะไร
เราคิดว่าน้าเนตรเค้าอยากจะสื่อว่าทิฐิที่เรามีอ่ะ
ไม่ได้ทำให้เรามีความสุขหรอก
จะสื่อถึงอี้ละมั้ง
อี้ก็อย่ามีทิฐิน้าาาา
เปิดใจให้คนผิดมั่ง
ถ้าเค้าสำนึกจริงๆ
เราก็ควรให้โอกาสคนไม่ใช่หรอ
หึหึ ไม่ค่อยจะ
-
พี่อี้คับ
ผมติดตามทุกวันเลยนะคับ
ผมอยากให้
พี่อี้ให้โอกาศพี่ดิวชักครั้งอ่ะคับ
นะคับพี่
:n1: :n1: :n1: :n1: :n1: :n1: :n1: :n1: :n1: :n1: :n1:
-
:haun4: :haun4: :haun4: :haun4:
เชียร์กันต่อไป
ไอ้ดิวนี่ แม่ยกมันเยอะ วุ้ยยยยยย
หมั่นไส้ ชิส์
:serius2: :serius2: :serius2: :serius2:
-
:sad4: :L3: :sad4: :L3: :sad4: :L3: :sad4: :L3: :sad4: :L3: :sad4: :L3:
“ อี้ หนูเป็นคนดี คนดีมากๆ ที่น้าได้พบเจอมาอยู่น้อยนิด ในสังคมเน่าๆนี้ น้ายินดีมากนะ ถ้าหนูกับดิวจะรักกัน แต่ ฮือๆๆๆๆ ทุกอย่าง ทุกอย่างมันสายไปเสียแล้ว น้า น้าได้ทำมันพังทุกอย่าง ฮือๆๆๆๆ น้ามันผิดเอง น้ามันโง่เอง ฮือๆๆๆๆ “
น้าเนตรร่ำไห้ ปริ่มจะขาดใจให้ได้ ผมเองเห็นดังนั้นก้อกลั้นน้ำตาไว้ไม่ไหว และยังเข้าสวมกอดน้าเนตรอีก เพื่อเป็นการปลอบ ทำไมนะ ทำไมชีวิตที่คนเราคิดว่าสมบูรณ์แบบทุกอย่าง มันจะออกมาเป็นอย่างนี้ได้
“ ถ้าน้ายอม ยอมให้โอกาสกับสามีของน้าจริงๆ ถ้าน้ายอมรับเค้า และเข้าใจว่า ทุกอย่างมันได้ผ่านไปแล้ว และยอมเริ่มต้นใหม่ ทุกอย่างมันคงไม่เป็นอย่างนี้หรอก ฮือๆๆๆๆ น้ามันผิดเอง ที่ใจแข็ง ถือทิฐิของตัวเองเป็นใหญ่ จนมันส่งผลมาจนถึงปัจจุบันนี้ แล้วตอนี้ น้าก้อกำลังรับกรรมที่น้าทำอยู่ ฮือๆๆๆ น้าเสียใจอี้ น้าไม่อยากให้มันเป็นอย่างนี้เลย ฮือๆๆๆ “ น้าเนตรทั้งร้อง ทั้งกอดผมไว้แน่น ผมเองก้อพยายามปลอบเค้าอยู่ เลยพูดไปว่า
“ น้าเนตรไม่ผิดหรอกครับ ไม่มีใครผิดทั้งนั้น ทุกอย่าง มันเป็นไปตามกรรมของใครแต่ละคนที่ได้ทำลงไป ถึงแม้ว่าอี้จะเคยคิดว่า อี้ได้ไปทำอะไรให้ใครมารึเปล่า ทำไมอี้ต้องมารับกรรมนี้ด้วย แต่ช่างเหอะครับ อี้ไม่โทษคุณน้า กับสามีคุณน้าแล้ว คุณน้าอย่าร้องไห้เลยนะครับ ไหนๆเรื่องมันก้อผ่านไปแล้ว แล้วคุณน้าก้อไม่ได้ตั้งใจด้วย อี้เข้าใจนะครับ “
“ น้าไม่ผิดได้ยังไงอี้ “ น้าเนตรพูด พรางดันตัวออกจากผม แล้วมองหน้าผม
“ วันนั้น พอน้ารู้เรื่องของดิว น้าก้อเข้าไปต่อว่าเค้า ที่ทำอย่างนั้นได้ยังไง ทำไมไม่คิดหน้าคิดหลังให้ดี เค้าเองก้อตอบโต้น้ามาเหมือนกันว่า น้าเองก้อน่าจะรู้เหตุผลดี ว่าทำไมเค้าถึงได้ทำอย่างนั้น เค้าบอกว่า เค้าไม่อยากให้ลูกเค้าต้องมาตกสภาพเดียวกันกับที่เค้าเคยเจอ เค้ารู้ว่ามันทรมานแค่ไหน เค้าไม่อยากให้ลูกของเค้าต้องมาเจ็บอย่างเค้าอีก เค้าเลยทำลงไป แต่เค้าก้อไม่นึกว่าผลมันจะออกมาเป็นอย่างนี้ เค้าเสียใจ เสียใจมากที่มันต้องเป็นอย่างนี้ “
“ น้า น้าเลยได้รู้ว่า ฮือๆๆๆ ต้นเหตุของเรื่องทั้งหมด น้าไม่เคยคิดมาก่อนเลย ว่าต้นเหตุของเรื่องทุกๆอย่าง คือน้าเอง ฮือๆๆๆ อี้ น้าขอโทษ น้าขอโทษทุกๆอย่าง น้าไม่รู้จริงๆ น้าไม่ได้ตั้งใจ น้าขอรับผิดเอง ได้ไหม ฮือๆๆๆ “ น้าเนตรร้องไห้อย่างหนัก แล้วยังโผเข้ามากอดผมอีกที ผมเลยอดสงสารเค้าไม่ได้
จะว่าไป พอผมได้ฟังเรื่องของน้าเนตรแล้ว มันก้อสะท้อนใจของผมยิ่งนัก ว่า ความรัก ความห่วงใยของคนในครอบครัวเดียวกัน หรือแม้แต่ความปรารถนาที่จะให้คนที่เรารักมีความสุขนี้ มันเป็นสิ่งที่ดีมากๆเลยนะครับ แต่ถ้ามันเป็นการกระทำ ที่ไม่ผ่านการยั้งคิด หรือว่า เป็นการกระทำที่ต้องทำร้ายคนอื่นแล้วล่ะก้อ คนที่ได้รับความรัก ความหวังดีนั้น เค้าควรจะดีใจกับมันไหม
ในความรู้สึกของผมตอนนั้น ผมยอมรับว่า ความรู้สึกของผมที่มีต่อครอบครัวนี้ เปลี่ยนไปพอสมควร แต่ก้อใช่ว่าผมจะให้อภัยกับการกระทำของพวกเค้าที่ผ่านมา เพราะมันเป็นคนละส่วนกัน แต่สิ่งที่ผมคิดได้ คือ สรุปแล้ว ความผิดนี้ เป็นของใครกันแน่ ผมควรจะโทษใครดี ผมจะโทษพ่อของดิวที่เค้ารักลูกและ ต้องการปกป้องลูกแบบผิดๆ จนทำให้เค้าคิดแผนที่จะแยกลูกเค้าออกจากผม เลยทำให้เกิดเรื่องร้ายๆตามมา หรือว่าผมจะโทษดิว ที่ไม่คิดหน้าคิดหลังให้ดีก่อน ไม่สอบถามผม ไม่เชื่อใจผม แต่เชื่อในสิ่งที่คนที่ไม่หวังดีต่อผม บอกกับเค้าไป เค้าเลยเข้าใจผมผิด และได้ทำอะไรร้ายๆกับผม
แต่เมื่อ ผมมาได้รู้ถึงต้นเหตุของเรื่องราวทั้งหมดแล้ว ว่ามันเป็นยังไง แล้วหลังจากนี้ ผมควรจะทำยังไงดี ผมพยายามอย่างมาก ที่จะเข้าใจในเหตุผลของพวกเค้า แต่ผมเองก้อต้องพยายามอย่างมากเช่นกัน ที่จะลืมเรื่องร้ายๆในอดีต ที่พวกเค้าได้ทำกับผม ซึ่งมันเลวร้ายมาก มากเกินกว่าที่ผมจะลืม และให้อภัยพวกเค้าได้ โดยเฉพาะดิว ผมทำใจไม่ได้จริงๆ ถ้าจะต้องให้อภัยเค้า เพราะว่า เค้าเป็นคนที่ผมเคยรักมากที่สุด แต่ก้อเค้าเองนั่นแหละ ที่ได้ลงมือทำร้ายผมด้วยน้ำมือของเค้าเอง
น้าเนตรกอดผม และร้องไห้อยู่อย่างนั้นอยู่นานพอสมควร จนรถมาจอดอยู่ที่ๆแห่งนึง จะว่าไป ผมเองก้อไม่ได้สังเกตเลยว่า เราแล่นรถไปที่ไหนกัน แต่ผมรู้สึกเหมือนจะเป็นลานจอดรถทีไหนสักแห่ง สักพักน้าเนตรก้อคลายตัวออกจากอ้อมกอดผม แล้วเช็ดน้ำตาตัวเอง พรางพูดว่า
“ เรื่องนี้ น้าไม่เคยเล่าให้ใครฟังมาก่อน น้าเก็บไว้ในใจตัวเองมาตลอดเวลา อาจจะเป็นเพราะว่า น้าอาย และกลัวว่าใครจะมารู้เรื่องของน้ามั้ง น้าที่อ่อนแอจริงๆเลย “ น้าเนตรตัดพ้อกับตัวเอง
“ อี้เข้าใจครับ และอี้จะไม่เล่าเรื่องนี้ให้ใครฟังแน่นอน อี้สัญญาครับ “ ผมรับปากน้าเนตรไป แล้วกุมมือเค้าไว้
“ ไม่หรอกจ้ะอี้ น้าคิดว่า มันถึงเวลาแล้ว พอน้ามาเจอเรื่องแบบนี้ น้าได้คิดว่า ต่อจากนี้ไป น้าจะตั้งหน้าสู้กับปัญหาทุกอย่างแล้ว น้าจะไม่หนีมันอีก และเรื่องทั้งหมดที่น้าเล่านี้ น้าก้อแค่อยากจะเล่าให้อี้ฟัง เท่านั้นเองนะจ้ะ ไม่ได้หวังว่าอี้จะให้อภัยใครทั้งนั้น น้าแค่อยากให้อี้รู้ไว้ว่า ต้นเหตุมันมาจากอะไรเท่านั้นเอง หวังว่าอี้คงเข้าใจน้านะ “
พูดจบน้าเนตรก้อกอดผมอีกที ผมเองก้อกอดตอบน้าเนตรเช่นกัน เป็นการถ่ายทอดความรู้สึกของผมให้น้าเนตรรับรู้ว่า ผมเข้าใจความรู้สึกของเค้านะ และเหมือนเป็นการปลอบน้าเนตรอีกทางนึง
-------------------------------------- จบตอนที่ 49 -------------------------------------------
-
รออ่านนะครับ
-
:pig4:
-
กลัวไอ้ดิวเป็นบ้า อ่ะรู้สึกตะหงิดๆยังงัยไม่รู้555+
-
:call: :call: :call: :call: :call:
มาต่อนะลุงอเล็กซี่
:haun4: :haun4: :haun4: :haun4:
เชียร์กันต่อไป
ไอ้ดิวนี่ แม่ยกมันเยอะ วุ้ยยยยยย
หมั่นไส้ ชิส์
:serius2: :serius2: :serius2: :serius2:
หมั้นไส้ดิวทำไมอ่ะ ผมก็เชียร์คุงอเล็กด้วยนอ :z1:
-
น้าเนตรเสียน้ำตาไปตั้งเยอะ ไม่ได้ทำให้อี้ใจอ่อนลงเลยใช่มั้ย :เฮ้อ:
-
แล้วเจ้าดิวล่ะครับ เป็นยังไงบ้าง o18
-
^
^
^
^
^
ห่วง กัน จิ๊งงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง :z3: :z3: :z3: :z3:
หมั่นไส้ ชิส์
ดึกๆ เจอกันนะครับ
-
พ่อดิวเป็นเกย์เหรอ
มารอลุ้นตอนต่อไปนะครับ
-
^
^
^
^
^
ห่วง กัน จิ๊งงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง :z3: :z3: :z3: :z3:
หมั่นไส้ ชิส์
ดึกๆ เจอกันนะครับ
พี่คับ อย่า หมั่นไส้ พี่ดิวเลยคับ
พี่ดิวรักพี่อี้จริงๆนะคับ
ยังไงก็ขอให้พี่อี้เห็นใจพี่ดิวอีกชักครั้งนะคับพี่
ผมเชื่อแน่นอนว่าพี่ดิวจะไม่ทำให้พี่อี้ผิดหวังแน่ๆ
:z13: :z13: :z13: :z13: :z13: :z13: :z13: :z13:
-
เอิ้มมมมม รีบน ไม่ทราบว่า ไปหลงที่ไหนมาอ่ะคับ อิอิอิอิอิ
-
:z1: อิอิ ขอแสดงตัว
หลังจากตามอ่าน มา 3 วัน
อ่านทันจนได้ ขอบอกว่าแทบ
ไม่ได้หลับไม่ได้นอน
โคตรลุ้นอ่ะ
ทั้งเหนื่อยใจ ถอนใจ สลับกันไปมาอยู่เงี๊ยะอ่ะ :เฮ้อ:
มีเซ็งบ้างเป็นบางอารมณ์
บางทีอ่านไปก็อยากให้อี้ได้กับต้ง
ชีวิตจะได้สงบสุข แต่มันจะเป็นความสุขที่แท้จริง
รึเปล่าอันนี้ก็ไม่แน่ใจ เพราะหัวใจคนเรานั้น
มันบังคับไม่ค่อยได้ไง
ขอสรุปแบบหักมุมว่าเราเชียร์ดิว จบ : :m20:กอด1: :L2:
-
แอบมาติดเรื่องคุณอเล็กซ์ไม่ยอมกลับไปเขียนเรื่องตัวเองต่อแหะๆ
ว่าแต่ เมื่อไหร่อี้จะใจอ่อนซะทีล่ะครับรอไม่ไหวแย๊ว(T^T)
-
:-[ อาย อาย เค้าก้อเชียร์ดิวนะ อี้ก้อรักเค้าอยู่นิ อภัยให้ดิวเหอะ นะ นะ นะ
-
:z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3:
บทที่ 50 ข้อแลกเปลี่ยน ( The Proposal )
เรากอดกันสักพัก น้าเนตรก้อผละตัวออกจากผมอย่างช้า ผมเริ่มคิดได้ ก้อเลยถามน้าเนตรขึ้นว่า
“ แล้วน้าเนตรพาผมมาที่นี่ทำไมครับ ผมนึกว่าน้าเนตรจะพาผมไปนั่งรถเล่นแล้วคุยกันซะอีก “ ผมถามด้วยความสงสัย เพราะว่าผมไม่คุ้นกับสถานที่ ที่น้าเนตรพาผมมาเลย
“ อ้อออออ ที่นี่นะเหรอ คืออย่างนี้นะจ้ะ พอดีน้าต้องมาทำงานที่นี่ต่อไง เลยให้คนขับรถพามา แล้วมันเป็นงานการกุศลอีกซะด้วย ต้องขึ้นเวที ไหนๆน้าก้อชวนอี้ออกมาแล้ว น้าเลยกะว่าจะให้อี้ช่วยน้าแต่งหน้าหน่อยนะจ้ะ นี่ก้อร้องไห้ จนเครื่องสำอางค์มันเลอะไปหมดแล้ว หวังว่าน้าคงไม่รบกวนอี้มากไปนะจ้ะ “
“ ไม่หรอกครับ แต่ คือ แต่ว่า “
“ แต่ว่าอะไรจ้ะ “ น้าเนตรทำหน้างง ผมเลยยิ้มออกมา
“ อี้ไม่ได้เอา เครื่องสำอางมาเลยอ่ะดิครับ แล้วอี้จะแต่งหน้า น้าเนตรได้ยังไงละครับ “ ใช่สิครับ ตอนออกมา ผมก้ออกมาตัวเปล่า ข้าวของอะไรก้อไม่ได้เตรียมตัวมา แล้วจะแต่งหน้าได้ยังไง ???
“ ไม่ต้องห่วงหรอกจ้ะ พอดี ที่นี่ก้อมีช่างแต่งหน่าเหมือนกัน แต่น้าไม่ค่อยไว้ใจคนพวกนี้เท่าไหร่หรอก มันชอบแต่งส่งๆอ่ะ บ้างก้อแต่งซะเว่อร์เกิน พอดีน้าได้จังหวะนี้ เลยชวนอี้มาเลยไง ไหนๆ ก้อโกหกต้งไปแล้วนี่ว่า ให้ไปช่วยแต่งหน้า ยังไงก้อใหมันเนียนหน่อยแล้วกัน นะจ้ะ “ น้าเนตรตอบยิ้มๆ ตอนนี้เค้าคงจะอารมณ์ดีขึ้นแล้ว ผิดจากเมื่อกี้นี้
“ ได้ครับ อี้ยินดีครับ แต่ว่า เรื่องเครื่องสำอาง มันจะดีเหรอครับ อี้ไม่ค่อยอยากใช้ของคนอื่นนะครับ บางคนเค้าก้อค่อนข้างถือ “ ผมตอบไปอย่างเกรงๆ เพราะว่าใครที่เป็นช่างแต่งหน้า จะรู้ดีว่า ของอย่างนี้ เค้าถือกันมากนะครับ สำหรับบางคน
“ ไม่หรอกจ้ะ อย่าคิดมาก เดี๋ยวน้าจัดการเอง หนูแค่แต่งให้น้าสวยก้อพอแล้ว “
ว่าแล้วน้าเนตรก้อจูงมือผมออกมานอกรถ ว่าจะเดินเข้าไปในตึก พอดีผมเห็นคนงานของต้งเดินเข้ามาทางพวกเราซะก่อน ใช่สิ เค้าตามพวกเรามานี่ ผมเองก้อลืมไป ผมเลยเดินไปบอกพวกเค้าว่า ผมจะเข้าไปในงานกับน้าเนตร ไม่ต้องห่วง ให้พวกเค้ารออยู่ที่ลานจอดรถก้อได้ ไม่ต้องตามเข้าไปในงานหรอก เพราะว่า ข้างในมีคนเยอะแยะมากมาย ผมกลัวว่าพวกเค้าจะอึดอัด
ตอนแรกพวกเค้าก้อไม่ยอม จนผมต้องโทรไปบอกต้งเอง ต้งเองก้อไม่ค่อยจะพอใจนัก แต่ผมก้อบอกไปว่า ข้างในมีการ์ดมากมาย แล้วผมก้อมากับน้าเนตร คงไม่มีใครกล้ามาทำอะไรผมหรอก ต้งเลยต้องยอมให้พวกพี่เค้ารอผมที่ลานจอดรถข้างนอก ส่วนผมเองก้อเดินเข้าไปในงานกับน้าเนตร
พวกเราเดินเข้ามาด้านในตัวอาคาร และตรงเข้าไปยังบริเวณจัดงาน อาคารที่ว่านี้เป็นอาคารพานิชย์ชื่อดัง ย่านสีลม เป็นอาคารที่มีไว้ให้เช่าขายสินค้า หรือแสดงสินค้าต่างๆมากมาย บริเวณจะอยู่ชั้นใต้ดิน ติดลานจอดรถ บริเวณจัดงาน ถูกจัดไว้อย่างสวยงามและเป็นระเบียบ มีผู้คนเดินขวักไขว่ไปมา เหมือนกับว่ากำลังเตรียมงานกันอยู่ แล้วน้าเนตรก้อพาผมตรงไปยังห้องแต่งหน้า ที่ถูกกั้นๆไว้เป็นล็อคๆ แล้วห้องของน้าเนตรก้อถูกแยกไว้เดี่ยวๆ เหมือนเป็นห้องส่วนตัว
“ อี้รอน้าอยู่ในห้องแป๊บนึงนะ เดี๋ยวน้าไปบอกให้คนเอาเครื่องสำอางมาให้ ไม่นานหรอกจ้ะ “ น้าเนตรพูดกับผม
“ เอ่ออออ ให้อี้ไปเอาให้ดีกว่าไหมครับ อี้กลัวว่าน้าเนตร เอ่อออ จะ เอ่ออออ “ ผมพูดติดๆ ขัดๆ
“ ทำไมจ้ะ กลัวน้าหยิบมาไม่ถูกรึไง ไม่ต้องห่วงหรอก น้าทำงานตรงนี้มานาน แต่งหน้ามาก้อเยอะแล้ว น้ารู้น่าว่าต้องเอาอะไรมาบ้าง อีกอย่างถ้าให้หนูไปเอามาเองนะ เจ้าของเค้าไม่รู้จัก เค้าจะไม่ยอมเอา รอน้าตรงนี้แหละ แป๊บเดียวเอง “
พูดจบน้าเนตรก้อเดินออกไปจากห้องแต่งหน้า ส่วนผมก้อนั่งเล่นฆ่าเวลา รอน้าเนตรกลับมาเท่านั้น
นั่งรอสักพัก น้าเนตรยังไม่มา และผมรู้สึกปวดห้องน้ำขึ้นมา ผมเลยออกไปเข้าห้องน้ำด้านนอก แล้วพอเข้าห้องน้ำเสร็จ ผมก้อเดินกลับมาที่ห้องแต่งหน้า แต่น้าเนตรก้อยังไม่มา สงสัยเค้าจะยังไม่ได้เครื่องสำอางมั้ง ผมเลยนั่งเล่นไปเรื่อยๆ ไม่นานนัก ผมก้อก้อได้ยินเสียงเปิดประตูและมีคนเดินเข้ามา แล้วปิดประตูตามเดิมไว้ตามเดิม แต่ผมได้ยินเสียงเหมือนเค้ากดล็อค แต่ก้อไม่ได้เอะใจอะไร น้าเนตรคงต้องการความเป็นส่วนตัว ส่วนผมเองก้อนั่งหันหลังอยู่เลยไม่ได้หันไปมอง แต่ปากก้อพูดออกไปว่า
“ ผมนึกว่าน้าเนตร ไปซื้อเครื่องสำอางใหม่ยกเซ็ทมาแล้วนะเนี่ยะ นานขนาดนี้ มาครับมา มาแต่งหน้ากันเลยดีกว่า ผมรู้สึกว่างานใกล้จะเริ่มแล้วนะ เดี๋ยวเสร็จไม่ทันคนอื่นเค้านะครับ “ ผมแอบแซวไปขำๆ
“ ขอโทษทีครับ พอดีว่า ต้องรอเอาเครื่องสำอางที่เค้าใช้อยู่ มันเลยนานไปหน่อย ขอโทษนะครับ ที่ให้อี้รอนาน “
เอ๊ะ!!!! นี่มันเสียงผู้ชายนี่นา แล้วผมก้อรู้สึกคุ้นๆ กับเสียงของคนๆนี้มากๆด้วย ว่าแล้วด้วยความรวดเร็วตามที่สมองสั่ง ผมก้อหันหน้าไปมองเจ้าของเสียงนั้น........
-
555+น้าเนตรรึจาเป็นกามเทพ(จำเป็นซะแล้ว)เอิ๊กๆ
-
:man1: :man1: :man1: :man1: :man1:
โทษทีน่ะครับ
ที่เคยสัญาว่าจะมาต่อดึกๆของเมื่อวาน
แต่เผอิญว่า ไปปาร์ตี้ ลานเบียร์ ที่ Central World มากไปหน่อย
เลยแฮงค์ สนั่น หวั่นไหว อิอิ
ขอบคุณคร๊าบบบบบบบบบบบบบบบบ :pig4: :pig4:
เชิญอ่านต่อได้เลยครับ
-
เอ...ใครเข้ามากันน้อ :m28:
-
อี้สู้ๆอย่ายอมมันนะมันจะว่าไงก็ไม่ต้องยอมมัน เจ็บควรจำนะ
-
มีผู้ชายเข้ามาในห้อง + ล็อคประตู + อยู่กันสองคน = :z1:
-
เอ...ใครเข้ามากันน้อ :m28:
ไม่ต้องถามคับ
เดียวผมบอกให้
เป็นพี่ดิวไง.........อิอิ :z2: :z2:
แผนของน้าเนตรสุดยอดไปเลย :z2: :z2:
ถูกใจ :impress2:
ถูกใจ :impress2:
ถูกใจ :impress2:
-
ดิววววววว
น้าเนตรเป็นกามเทพแน่ๆ อิอิ
-
หือออออ
ค้างงงงอีกแล้ววววว
ดิวแน่ๆๆๆๆๆๆ
-
ตรูว่าแล้ว !!!
-
ดิวชัวร์
อี้จะให้อภัยดิวมั้ยเนี่ย
ขอให้ยกโทษให้ดิวเถิ๊ดดดด :call:
มาต่อนยะคับคุงอเล็กซี่ :call:
-
:z3: เหนื่อยใจจิงอ่ะ
ใครๆๆๆ....เข้ามาอ่ะ
แบบว่าค้างคับ..ค้าง
มาต่อเร็ว ๆ นะคับ อิอิ :กอด1:
-
หุหุ น้าเนตรนิ ปากก็บอกว่าอยากจะเล่าให้อี้ฟัง เท่านั้นเองนะจ้ะ
ไม่ได้หวังว่าอี้จะให้อภัยใครทั้งนั้น แค่อยากให้อี้รู้ไว้ว่า ต้นเหตุมันมาจากอะไรเท่านั้นเอง หวังว่าอี้คงเข้าใจ...
แต่...ที่สุดแล้ว ก็เหมือนกัน เห็นแก่ครอบครัวของตัวเองเป็นใหญ่
ไม่นึกถึง ตอนอี้ประสบเคราะห์กรรม โดนเจ้าลูกชายตัวดีทำร้ายซะขนาดไหน อี้ย่ำแย่แค่ไหน
น้าเนตรไม่พยายามรับรู้เลย หวังแต่จะให้อี้เห็นใจเท่านั้น
แล้วตอนนี้น้าเนตรยังจะมีแผนอะไรอีก....ในเมื่อปากพูดอย่าง แต่การกระทำก็ทำอีกอย่าง
แถมยังจะโกหกคนดีอย่างน้าปิ่นกะน้องต้งอีก
ขอถามน้องอี้...แล้วใครหล่ะ ! เป็นคนฉุดให้อี้ลุกขึ้นมาต่อสู้ กลับมามีชีวิตใหม่ได้อีกครั้ง
น้องต้ง หรือ เจ้าดิว กันแน่ หุหุ
-
^
^
^
เห็นด้วยกะรีบนค๊าบบ อย่างมากผมก็แค่ให้อภัย แต่ไม่อาจลืมการกระทำป่าเถื่อนได้ครับ
ยังไงครอบครัวพี่ต้ง ก็เป็นคนช่วยเหลืออี้โดยไม่หวังอะไร
-
ดิวแน่ๆ
-
:m29: :m29: :m29: :m29: :m29: :m29: :m29: :m29: :m29: :m29:
นั่งรอสักพัก น้าเนตรยังไม่มา และผมรู้สึกปวดห้องน้ำขึ้นมา ผมเลยออกไปเข้าห้องน้ำด้านนอก แล้วพอเข้าห้องน้ำเสร็จ ผมก้อเดินกลับมาที่ห้องแต่งหน้า แต่น้าเนตรก้อยังไม่มา สงสัยเค้าจะยังไม่ได้เครื่องสำอางมั้ง ผมเลยนั่งเล่นไปเรื่อยๆ ไม่นานนัก ผมก้อก้อได้ยินเสียงเปิดประตูและมีคนเดินเข้ามา แล้วปิดประตูตามเดิมไว้ตามเดิม แต่ผมได้ยินเสียงเหมือนเค้ากดล็อค แต่ก้อไม่ได้เอะใจอะไร น้าเนตรคงต้องการความเป็นส่วนตัว ส่วนผมเองก้อนั่งหันหลังอยู่เลยไม่ได้หันไปมอง แต่ปากก้อพูดออกไปว่า
“ ผมนึกว่าน้าเนตร ไปซื้อเครื่องสำอางใหม่ยกเซ็ทมาแล้วนะเนี่ยะ นานขนาดนี้ มาครับมา มาแต่งหน้ากันเลยดีกว่า ผมรู้สึกว่างานใกล้จะเริ่มแล้วนะ เดี๋ยวเสร็จไม่ทันคนอื่นเค้านะครับ “ ผมแอบแซวไปขำๆ
“ ขอโทษทีครับ พอดีว่า ต้องรอเอาเครื่องสำอางที่เค้าใช้อยู่ มันเลยนานไปหน่อย ขอโทษนะครับ ที่ให้อี้รอนาน “
เอ๊ะ!!!! นี่มันเสียงผู้ชายนี่นา แล้วผมก้อรู้สึกคุ้นๆ กับเสียงของคนๆนี้มากๆด้วย ว่าแล้วด้วยความรวดเร็วตามที่สมองสั่ง ผมก้อหันหน้าไปมองเจ้าของเสียงนั้น........
ไม่นะ....... มันต้องไม่ใช่สิ เค้า เค้าคนนี้ เจ้าของเสียงๆนี้ ใช่เลย เค้าคือคนที่ผมไม่อยากจะเจอที่สุดในเวลานี้ เค้าคือคนที่ผมพยายามหนีให้ไกลที่สุดในเวลานี้ ไม่นะ เค้าเข้ามาได้ยังไงกันเนี่ยะ ?????
“ นาย นาย นายมาได้ยังไง “ ผมพูดไปด้วยความตกใจสุดๆ แต่ผมก้อทำเหมือนกับว่าไม่ได้ตกใจอะไรมาก ผมต้องควบคุมสติตัวเองไว้ให้ได้มากที่สุด
“ ก้อเดินเข้ามาทางประตูนี่ไง อี้ไม่เห็นเหรอครับ “ มันตอบกวนๆ เหมือนจะแกล้งยั่วผม
“ ไม่ใช่ ชั้น ชั้นหมายถึง นายมาหาชั้นได้ยังไง หรือว่า หรือว่านายกับ นายกับ ..... “ ผมคาดเดาไปต่างๆนานา ใช่สิ มันจะรู้ได้ไงว่าผมอยู่ที่นี่ ที่ห้องแต่งตัวนี้ ถ้าไม่ใช่ว่า มีคนที่รู้ว่าผมอยู่ที่นี่จะบอกมันไป
“ ไม่ต้องไปว่าแม่ดิวหรอก ที่จริงแล้ว แม่ดิวเค้าก้อไม่เต็มใจนักหรอกนะ ที่จะให้ดิวมาเจออี้ที่นี่ เค้าห่วงอี้มากเลยนะ ห่วงว่าอี้จะโดนใครมาทำร้ายอีก แต่ดิวเป็นคนบังคับแกมขอร้อง ให้แม่ดิวพาอี้มาที่นี่ มาเพื่อให้ดิวได้พูดอะไรกับอี้บ้าง และดิวก้อได้บอกแม่ดิวไปว่า ไม่ต้องห่วงเรื่องความปลอดภัยของอี้ ต่อจากนี้ไป จะไม่มีใครหน้าไหน ได้มาทำร้ายอี้ได้อีกแล้ว ดิวเอาหัวของดิวเป็นประกันเลย “ ไอ้ดิว ไอ้สาระเลว ที่มันบังคับให้แม่นัดผมให้มาที่นี่ เพื่อมาเจอมันเหรอ เลว เลวมากๆๆๆๆ
“ นายไม่ต้องมาพูดดี นายนั่นแหละตัวอันตราย ชั้นเกลียดนาย ชั้นไม่อยากอยู่ใกล้นาย ออกไปนะ ไม่งั้นชั้นจะเรียกให้คนมาช่วย “ ผมขู่ออกไป เพื่อป้องกันตัวเองจากไอ้ดิว
“ ร้องไปก้อไม่มีคนได้ยินหรอกครับอี้ ตอนนี้คนแถวๆนี้เค้าออกไปงานกันหมดแล้ว แล้วเพียงเพลงด้านนอกก้อดังจะตายไป เค้าไม่ได้ยินที่อี้ร้องหรอก แต่อี้ไม่ต้องกลัวนะครับ วันนี้ดิวมาดีจริงๆ ดิวอยากมาเจออี้อ่ะ อยากมาคุยกับอี้ อี้ให้โอกาสดิวได้คุยกับอี้หน่อยนะครับ แค่ครั้งเดียว แล้วดิวจะไม่ขออะไรอีกเลย “ ไอ้ดิวพูดเหมือนอ้อนวอน แล้วเดินมาใกล้ผม แต่ผมเดินหนีไปอีกทาง
“ ชั้นบอกให้นายออกไป ถ้านายไม่ออก ชั้นจะโทรเรียกต้งให้มาช่วย แล้วคราวนี้นะ ชั้นรับรองเลยว่า นายได้ตายแน่ “
ว่าแล้วผมก้อเอามือถือผมมากดเบอร์หาต้งทันที แต่ไม่ทันได้ดิวมันแย่งไปเสียก่อน จากนั้นมันก้อกดปิดเครื่องของผมไปเลย ผมพยายามจะยื้อแย่งเอาก้อไม่ได้ มันเร็วนัก จนผมมารู้ตัวอีกทีว่าตัวผมอยู่ใกล้กับมันเกินไป ผมเลยเดินถอยมาอีก ไอ้ดิวเลยพูดขึ้น
“ อี้ครับ ดิวขอแค่ครั้งเดียว ให้ดิวได้พูดอะไรบ้าง จากนั้นนะ อี้จะให้ไอ้ต้งมาฆ่า มาแกงดิวยังไง ดิวก้อยอม แล้วคราวนี้ ดิวก้อจะไม่ตอบโต้ และไม่หนีด้วย นะครับ ให้ดิวได้พูดเหอะนะครับ ดิวขอร้อง “ ไอ้ดิวทำสีหน้าอ้อนวอนมาที่ผม
“ ไม่ ไม่มีวัน ชั้นไม่ให้โอกาสนายอีกแล้ว เอามือถือชั้นคืนมานะ อย่าหาว่าชั้นไม่เตือน “ ผมเริ่มโกรธขึ้นมาแล้วครับ
“ อี้ครับ ดิวขอครั้งเดียว ครั้งเดียวจริงๆ แล้วต่อจากนี้ไป ดิวจะไม่มากวนใจอี้อีก นะครับ “ ไอ้ดิวยืนยันหนักแน่น
“ ไม่ ชั้นไม่เชื่อนายอีกต่อไปแล้ว นายไม่เคยรักษาคำพูดของนาย นายมันโกหก หลอกลวงตลอด ชั้นไม่เชื่อนาย นายออกไปเลยนะ ไม่งั้น ชั้นจะไม่เกรงใจแล้วนะ “
ผมพูดไปแบบกล้าๆกลัวๆ แต่น่าจะเป็นอย่างหลังมากกว่า เพราะว่าผมกลัวว่าไอ้ดิวมันจะทำร้ายผมอีกนะสิครับ
“ อี้ครับ คราวนี้ดิวให้สัญญาจริงๆ ว่า ถ้าอี้ยอมฟังดิวพูดสักนิด แค่นิดเดียว และหลังจากนั้น ดิวก้อจะออกไปจากชีวิตอี้ทันที “
น้ำเสียงไอ้ดิวมันดูเด็ดขาดอย่างที่มันพูดจริงๆ สายตามันก้อจ้องมาที่ผมอย่างแน่วแน่ จะว่าไป คำพูดของมัน ก้อทำให้ผมรู้สึกใจแป้วไปไม่น้อย ไม่สิ เราต้องไม่รู้สึกอะไรกับคำพูดบ้าๆของมัน คำพูดที่มัยบอกว่า มันจะออกไปจากชีวิตผม ผมต้องดีใจใช่ไหม แต่ผมก้อต้องปลุกตัวเองให้ตื่นจากความคิดนี้ แล้วยังพูดต่อ
“ ชั้นจะรู้ได้ไง ว่านายจะออกไปจากชีวิตชั้นจริงๆ นายมีหลักประกันอะไร ถ้ามี แสดงให้ชั้นดูหน่อย ถ้าน่าเชื่อถือ ชั้นก้ออาจจะยอมรับฟังนาย.....แค่นิดเดียว “
“ มีสิ “
ว่าแล้วไอ้ดิวก้อหยิบของสิ่งนึงออกมาจากกระเป๋าหลังของมัน เป็นกระดาษอะไรไม่รู้มากมาย คลับคล้ายคลับคลาว่าเคยเห็นที่ไหนมาก่อน แต่ผมก้อไม่แน่ใจ แล้วมันก้อชูให้ผมดู
-
ู^
^
^
^
จิ้มๆ 55+ จิ้มเสร็จละอ่านๆ
------------------------
ที่ว่าออกไปจากชีวิตนี้หมายถึง หายไปจากโลกอ๊ะเป่าแหะๆ
ว่าแต่ไอ้กระดาษใบนั้นมันอะไรหน๊อะอยากรุ ค้างๆจนชินแล้วง่ะ o18
ดิวจะยุ่งยากอะไรนักกอดอี้ให้รู้แล้วรู้รอดอี้จะได้เลิกสั่นสะที ไม่เคยได้ยินรึหนามยอกต้องเอาหนามบ่ง(+.+)
-
o22 ทำไมดิว ดูมั่นใจจัง
และกระดาษนั้นคืออะไร สัญญารัก หรือเปล่า o18
รออ่านค่ะ
ปล.นอนดึกเหมือนกันเลยพี่Alexie
-
o18 สงสัยกระดาษนั่นจะเป็นสัญญารัก สัญญาสวาทว่ะเฮ้ยยยย
-
กระดาษปริศนา ?
รักษาความค้างของเรื่องได้อย่างยอดเยี่ยม o13 :z3:
-
ลุ้นจังอ่ะ...กระดาษอะไรหว่า :เฮ้อ:
และจะไปจากชีวิตอี้จริง ๆ เหรอ :sad4:
แบบว่าเราเชียร์ดิวนะ :mc4: (ถึงร้ายก็รัก ซาดิสแน่เลยตู)
ค้างอีกแล้วโว้ย...555+++
-
รอตั้งนานอ่ะคับ
:เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:
แต่ผมว่านะ
ต้องเป็นสัญญารักแน่ๆ
:z2: :z2: :z2: :z2: :z2:
ปล. อยากฝากบอกพี่อี้ว่า ให้โอกาศพี่ดิวได้พูดอีกชักครั้งนะคับ ผมคิดว่าพี่ดิวพูดแล้วคงไม่มาวุ้นวายกับพี่อี้อีกแน่ๆ แต่ผมก็ยังเชียร์พี่ดิวนะคับ :m15: :m15: :m15: แม้ว่าพี่ดิวจะไม่ได้คู่กับพี่อี้ก็ตาม ฮือ ฮือ ฮือ ฮือ :m15: :m15: :m15:
รักพี่อี้คับ :m15: :m15: :m15:
-
รออ่านนะครับ
-
หึๆ มีลุ้น o18
-
รอลุ้นต่อไปครับ
-
รออีกแล้ว :z2: :z2: :z2:
-
:m29:
ยังไงก็ไม่ใช่ต้ง..ตั้งนานแล้ว
แต่ต้งทำเพื่อคนที่ต้งรัก
หวังเห็นคนที่ต้งรักมีความสุข
ก็ทำต่อไปเถอะครับ..คนดีของอี้
ขอบคุณครับ อเล็กซี่
-
ไม่รู้สิ เหมือนตังปิดบังอะไรบางอย่าง จริงๆแล้วไม่เคยเชื่อว่า ใครจะสว่างอย่างเดียวโดยไม่มีด้านมืด แอบทำอะไรหรือเปล่าใครจะรู้
หวังแต่ว่าอี้ จะเลือกคนที่อี้รัก ไม่ใช่คนที่อี้สงสารแล้วหวังจะรัก เพราะสุดท้าย มันยากที่จะเป็นไปได้
คนที่รู้ว่าคุณเลือกเพราะสงสาร มันสมเพชตัวเองแค่ไหน เมื่อรู้น่ะ พอเข้าใจมั้ย
ตอนแรกมันก็ยินดีหรอกที่เราได้เขามาไม่ว่าด้วยวิธีไหนก็ตาม แต่พอได้มาแล้ว
สุดท้ายมันก็ฝืนไม่ได้หรอก..
ใจคน..มันยากเย็น...เหมือนว่าจะทำได้ แต่ก็ทำไม่ได้...บางครั้งเหมือนจะทำไม่ได้ แต่ก็ทำได้
ส่วนจะให้อภัยหรือไม่ก็แล้วแต่อี้ แต่คนที่ได้ประโยชน์ที่สุดตอนนี้เป็นดิวนะ เพราะครอบครัวก็เปิดกว้างได้แล้ว แถมยังได้ประสบการณ์รักว่าควร
ทำตัวอย่างไรจากอี้อีก คราวนี้คนที่เป็นแฟนดิวคนต่อไป ก็สบายเฮ เพราะอี้จัดการปูทางหมดแล้ว
อยากให้จบอย่างมีความสุขนะ :mc4: โดยใจจริงแล้วชอบดิวแฮะซี่อตรงต่อความรู้สึกของตัวเอง ดูง่ายดี แม่ว่ามันจะออกเป็นพวก จิตไม่ปรกติหน่อยๆ o22
ใจจริงแล้วพอเห็นตังกับอี้แล้ว...แง เหมือนเคะ กำลังจะแต่งงานกันก็ไม่รู้ ทำไมเอาความคิดมาจากไหนผมก็ไม่รู้เหมือนกันกี๊ดดดดด :serius2:
-
ู^
^
^
รีบนเอาไป 1 โป้งเลยงับ คริคริ o13
-
ใจจริงแล้วพอเห็นตังกับอี้แล้ว...แง เหมือนเคะ กำลังจะแต่งงานกันก็ไม่รู้ ทำไมเอาความคิดมาจากไหนผมก็ไม่รู้เหมือนกันกี๊ดดดดด ---ประโยคนี้ แปลว่าอะไรอ่าครับ ผมเง็งงงงงงงงงงงงงงงง :really2: :really2: :really2:
-
:serius2: :serius2: :serius2: :serius2: :serius2:
Microsoft Word ของผม มันเจ๊งอ่า
ลงเรื่องม่ะได้
ทำงายดีๆ แงๆๆๆๆๆๆๆ
-
ง่าาา
ฟังดิวก่อนนะ
เอ่อออ word เจ๊งหรอเนี้ย
ทำไงดี
โปรมาช่วยด่วน
-
ใจจริงแล้วพอเห็นตังกับอี้แล้ว...แง เหมือนเคะ กำลังจะแต่งงานกันก็ไม่รู้ ทำไมเอาความคิดมาจากไหนผมก็ไม่รู้เหมือนกันกี๊ดดดดด ---ประโยคนี้ แปลว่าอะไรอ่าครับ ผมเง็งงงงงงงงงงงงงงงง :really2: :really2: :really2:
มันเป็นศัพท์ทางภาษาวายอ่ะ
เคะ หมายถึง ฝ่ายที่โดนเสียบ (รับ)
เมะ หมายถึง คนเสียบ (รุก)
น้องเค้าคงหมายถึง ทั้งด้ง และ อี้ ถ้าจับคู่กันจะเหมือนคู่เลสเบี้ยนละมั้งนะ
ตามทัศนคติของสาววาย เมะ จะต้องดู หล่อ มาดแมน และ หื่น เถื่อน โฉด อะไรประมาณนี้สักเล็กน้อย ถึงมาก
ส่วน เคะ ต้องออกแนว สวย ซ่า ก๋ากั่น หรือไม่ก็ อบอุ่น อ่อนหวาน อ่อนโยน น่ารัก อะไรประมาณนี้
แล้ว แบบด้งจะจัดไว้ประเภทไหนดีอ่ะ :m28:
ตามความคิดผมนะ บุคคลิกด้งเนี่ยมันพระรองหนังเกาหลีชัดๆ
-
ลงเวิร์ดใหม่
ไม่ก็
ใช้ WordPad ไปก่อนครับ
ไปที่ Start > Accessories > WordPad
ใช้แก้ขัดไปก่อนนะครับ
-
:m16: :m16: :m16: :m16: :m16: :m16: :m16: :m16: :m16: :m16: :m16: :m16:
“ ชั้นจะรู้ได้ไง ว่านายจะออกไปจากชีวิตชั้นจริงๆ นายมีหลักประกันอะไร ถ้ามี แสดงให้ชั้นดูหน่อย ถ้าน่าเชื่อถือ ชั้นก้ออาจจะยอมรับฟังนาย.....แค่นิดเดียว “
“ มีสิ “
ว่าแล้วไอ้ดิวก้อหยิบของสิ่งนึงออกมาจากกระเป๋าหลังของมัน เป็นกระดาษอะไรไม่รู้มากมาย คลับคล้ายคลับคลาว่าเคยเห็นที่ไหนมาก่อน แต่ผมก้อไม่แน่ใจ แล้วมันก้อชูให้ผมดู
“ นี่ คือตั๋วเครื่องบินไปอเมริกา แล้วนี่ “
ไอ้ดิวมันแยกกระดาษออกมาอีกแผ่นนึง
“ นี่คือใบตอบรับ การเข้าเรียนต่อปริญญาโท ของดิวที่นั่น ดิวตกลงใจแล้วว่า ดิวอยากจจะไปเรียนต่อที่นั่น มันคงจะทำให้ทุกอย่างมันดีขึ้น ตามที่ควรจะเป็น แล้วนี่ ดิวก้อลงทะเบียนเรียนไปเป็นที่เรียบร้อยแล้วด้วย อี้เอาไปดูสิ “
ว่าแล้วมันก้อยืนให้ผมดู ผมก้อดูส่งๆไป เห็นชื่อของมัน เห็นรายละเอียดมากมาย แต่ผมก้อไม่ได้ตั้งใจอ่านนัก ส่วนไอ้ใจเจ้ากรรมผมนะสิ ทำไมมันสั่นอย่างนี้นะ หยุดเสียทีได้ไหม ?????
ส่วนกระดาษใบหลังสุด เป็นสัญญา ที่ผมได้เคยทำกับไอ้ดิวไว้ ผมไม่เข้าใจว่ามันจะเอาสัญญามาทำไม ในเมื่อมันไม่เคยรักษาสัญญากับผมเลย แม้แต่ครั้งเดียว
“ ส่วนใบสัญญานั่น ดิวกะว่าจะเอามาคืนอี้ เพราะว่าดิวอยากจะยกเลิกสัญญานั้นไปซะ ไหนๆ ระยะเวลามันก้อหมดลงไปแล้ว อีกอย่างนึง ตลอดเวลาที่ทำสัญญานั้น ดิวเองก้อแทบจะไม่เคยรักษาสัญญานั่นเลย ดิวจะถือว่าดิวเป็นคนผิดสัญญาเอง แล้วดิวก้อจะชดใช้ค่าผิดสัญญาทั้งหมดเอง และอี้ไม่ต้องห่วงนะ ดิวจะให้พยานเซ็นต์รับรองด้วย “
“ ไม่ต้องมาพูดเรื่องสัญญากับชั้น เพราะชั้นไม่เคยคิดว่า มันเกิดขึ้นเลย ทุกอย่างมันเป็นแค่เกม แล้วนายก้อไม่ต้องมาชดใช้อะไรทั้งนั้น ชั้นไม่ต้องการเงินของนาย “ ผมตวาดไปด้วยความโมโห
“ ถ้าอย่างนั้น ก้อถือว่าเรายกเลิกสัญญากันนะครับ ทุกอย่างมันจะได้จบกันเสียที และการมาของดิวครั้งนี้ ดิวตัดสินใจแล้วว่า ถ้าอี้ยอมรับฟังฟังคำพูดจากปากของดิวแล้ว ดิวก้อจะออกไปจากชีวิตอี้ทันที เพื่ออี้จะได้สบายใจว่า จะไม่มีดิวมาก่อกวนหัวใจอีก แต่ก่อนที่ดิวจะไป ดิวอยากให้อี้ฟังดิวก่อนนะครับ “
“ ได้สิ ถ้า....ถ้านายว่านายจะไปจริงๆ ก้อว่ามาเลย ชั้นพร้อมที่จะฟังแล้ว แต่ชั้นขอย้ำนะว่า ชั้นมีเวลาฟังนายแค่นิดเดียว นิดเดียวเท่านั้นนะ “ ผมพูดจบ ก้อหันหน้าไปทางอื่น ไม่อยากให้ไอ้ดิวมันอ่านสีหน้าผมออก
“ ดิวแค่อยากจะบอกว่า ดิวเสียใจกับเรื่องที่เกิดขึ้น ดิว ดิวผิดไปแล้ว.... “
“ ถ้านายจะมาเอ่ยขอโทษล่ะก้อ ไม่ต้องเลย ชั้นไม่อยากฟัง และถ้านี่มันคือทุกอย่างที่นายอยากจะพูดล่ะก้อ บอกได้เลยเลยว่า ไร้ประโยชน์ คำขอโทษของนาย มันไม่มีค่าเลยสำหรับชั้น “ ผมพูดแทรกขึ้นมาก่อนที่ไอ้ดิวมันจะพูดจบ
“ ไม่นะครับอี้ ไม่ มันมีมากกว่านั้นอีกคือ.....ดิวอยากจะบอกว่า ทุกอย่างที่เกิดขึ้น ดิวไม่เคยคิดที่จะโทษใคร ทุกสิ่งทุกอย่าง ดิวผิดเอง ถ้าดิวรัก และไว้ใจอี้มากกว่านี้ ดิวคงไม่ทำอะไรบ้าๆลงไป ดิว ดิวเสียใจมากๆ ฮือๆๆๆ “
จู่ๆไอ้ดิวก้อร้องไห้ขึ้นมา ผมเองก้อตกใจเลยหันไปมอง แล้วก้อรีบหันกลับ กลัวมันจะเห็นเข้า
“ อีกอย่างนึง ดิวอยากจะบอกว่า ไม่ว่าตอนไหนๆ ดิว ดิวก้อรักอี้เสมอ รักอี้เสมอมา แม้ว่าตอนที่ดิวโกรธอี้ ดิวจะแสร้งทำเป็นเกลียดอี้ แต่ แต่ไม่ใช่เลย ทุกสิ่งทุกอย่างมันเหมือนจะเป็นความเกลียดชัง แต่มันแฝงไปด้วยความรัก ความรักที่ดิวมีให้อี้ทั้งนั้น ที่ดิวบังคับให้อี้ติดตามดิวไปทุกแห่ง ไม่ให้คาดสายตา ที่ดิวคอยออกคำสั่งทุกๆอย่าง เพื่อให้อี้ทำตาม เพราะว่าดิวหวงอี้ไง ดิวไม่อยากเสียอี้ไป แต่ดิว ดิวแค่ไม่รู้ว่าต้องทำยังไง ดิวสับสนมากๆ ฮือๆๆๆ แล้วยิ่งเวลาที่ดิวทำร้ายอี้ ดิวก้อเสียใจไปด้วย แทนที่ดิวจะสะใจ แต่ไม่เลย มันเหมือนว่าดิวได้เอามีดมากรีดกลางใจของดิวเอง ฮือๆๆๆ ดิวมันโง่เอง “
ผมฉุนกับคำพูดของมันมาก เลยหันกลับไปตอบโต้บ้าง
“อ๋ออออ รวมทั้งตอนที่นายกับ หลิง หลิง ร่วมมือกันทำร้ายชั้นนี่ อย่าบอกนะว่านายก้อหวง ก้อห่วงชั้นด้วย อย่า อย่ามาพูดว่านายเสียใจ ที่นายได้ร้ายชั้นลงไป นายไม่รู้หรอกว่า ความเสียใจของนายที่นายรู้สึกอยู่นั่น มันเทียบกับของชั้นไม่ได้เลยแม้แต่นิดเดียว นายก้อแค่โกรธ แค่โมโห ที่คิดว่าชั้นไปหักหลังนาย ทำร้ายจิตใจนาย นายเลยอยากแก้แค้นชั้นคืน ส่วนชั้นล่ะ อ๋ออออ ชั้นก้อแค่ รู้สึกเฉยๆมั้ง ที่โดนคนที่เรารักมาก รักมากสุดหัวใจ มาทำร้ายทั้งร่างกายและจิตใจขนาดนั้น โดยที่ตัวเองไม่รู้เลยว่า ได้ไปทำผิดอะไรมา เป็นไงล่ะ ฮึ !!! มันเทียบกันไม่ได้เลยใช่ไหม “ ผมโต้ไปแบบใส่อารมณ์สุดๆ
“ ก้อนี่ไง ดิวก้อได้รับผลกรรมของดิวแล้วไง อี้รู้ไหม ว่าตั้งแต่ดิวรู้ความจริงมา ดิวแทบไม่เป็นผู้เป็นคนเลย กินก้อกินไม่ได้ นอนก้อนอนไม่หลับ งานการก้อไม่เป็นอันทำ ในสมองมันมัวคิดแต่เรื่องเลวๆที่ได้ทำกับอี้ไป ดิวพร่ำแต่โทษตัวเอง ที่ตัวเองหนักแน่นไม่พอ เลยไปทำร้ายอี้เข้า จนมาถึงตอนนี้ ดิวก้อยังรู้สึกผิดมากๆอยู่ดี ฮือๆๆๆ อี้ครับ ดิวอยากให้อี้รู้ว่า ไม่ว่าจะยังไง ดิวก้อยัง ยังรักอี้เสมอนะ ที่ดิวจะพูดก้อแค่นี้แหละครับ ฮือๆๆๆ “
ไอ้ดิวก้มหน้าร้องไห้ต่อ ผมเองเห็นแล้วอดสงสารไม่ได้ อยากจะเข้าไปปลอบ แต่มันก้อทำไม่ได้ เราจะมาใจอ่อนอย่างนี้ไม่ได้ คิดถึงเรื่องที่มันทำไว้กับเราสิอี้ คิดไว้ !!!!
“ ฮือๆๆ ก่อนดิวจะไป ดิว ดิวแค่อยากขอ ขอให้อี้ ให้อภัยดิวบ้าง กับสิ่งที่ดิวทำไป ดิวรู้ ว่าสิ่งที่ดิวทำไปนั้น มันเลวร้ายแค่ไหน แล้วมันก้อยากที่อี้จะให้อภัยดิว แต่ดิวก้อเสียใจกับการกระทำของดิวมากๆเลยนะ ถ้า ถ้ามีอะไรที่ดิวพอจะทำได้ แล้วอี้จะยอมให้อภัยดิว ดิว พร้อมจะทำทุกอย่าง ที่อี้ต้องการ ฮือๆๆๆ ต่อให้ดิวต้องตายต่อหน้าอี้ ดิวก้อยอม ฮือๆๆๆ “
“ นายไม่ถึงขนาดกับต้องมาตายหรอก สิ่งที่ชั้นจะให้นายไถ่โทษ มันง่ายนิดเดียว มันขึ้นอยู่ที่ว่า นายจะตกลงทำมันหรือเปล่า “
-
:เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:
กว่าจะลงได้ เหนื่อยยยยยยยยยยยยยย
ขอบคุณน่ะจ็อค ที่ตอบคำถามผม
นายช่างเป็นกูรู ด้านนี้มากๆ
แต่เรื่องแบบว่า คนคล้ายๆกันจะแต่งงานกันได้ไหมเนี่ยะ
อันนี้มันอยู่ที่ความคิดของแต่ละคนนะ เรากะเกณฑ์ไม่ได้หรอก อิอิ
-
ฮือๆๆๆ :m15: :m15: :m15:
สงสารพี่ดิวอ่ะคับ :m15: :m15:
:serius2: :serius2: :serius2: :serius2:
พี่ดิวจะไปแล้วจริงอ่ะคับพี่ ทำไงดี
ทุกๆคนช่วยห้ามหน่อยดิคับ
เกลียดพี่อี้แล้ว :angry2: :angry2:
-
รออ่านนะครับ
-
สงสารดิว :เฮ้อ:
-
+ 1 ให้พี่จ็อค ชอบเม้นของพี่ สงสัยเหมือนกัน :confuse:
-
:กอด1: ดิวตั้งใจเรียนนะครับ งุงิ
-
ขอถามอี้หน่อยนะคับ
ว่าคนที่อี้อยู่ด้วยในปัจจุบันเนี้ยะ
เป็นบุคคลที่อยู่ในเรื่องนี้หรือเปล่า...ถ้าใช่
มีความสุขที่ได้อยู่กับเค้าใช่ไหม
:กอด1: (ถึงแม้ว่าใครคนนั้นอยากให้เป็นดิวก็ตาม) อิอิ :L2:
-
ให้ทำไรหว่า
มารอต่อนะครับ
-
สงสารดิว :sad4:
กลัวใจอี้จริงๆเลย อย่าบอกว่าไม่อยากเห็นหน้าดิวอีกนะ :a5:
-
ขอตอบ คุณ mini น่ะครับ
ปัจจุบันนี้ อี้อยู่กะใครน่ะเหรอ ?????
อืมมมมมมมมมมมมม ตอบยากมาก เอาเป็นว่า
อี้มีความสุขในแบบ ที่เค้าควรจะมีแล้วกันนะครับ อิอิอิ :-[ :-[ :-[ :-[
-
:serius2: :serius2: :serius2: :serius2:
อุ๊ยๆๆ เรื่งวุ่นวายขึ้นมาอีกแว้วง่า
แต่ช๊อบ ชอบ :z1: :z1:
มาต่อน้าคับคุลอเล็กซี่ :call: :call:
-
อือ ให้ดิวไปเรียนก็ดีนะ
บางทีคนบางคนเค้าจะได้รู้ใจตัวเอง
-
ชีวิตของอี้น่าสงสารจริงๆ แล้วดิวจะต้องจากไปอีกแล้ว ติดตามต่อไปครับ
-
ตามมาให้กำลังใจอี้ค่ะ
มาเชียร์อี้ให้ก้าวผ่านปัญหาไปได้นะ
ตัดสินใจให้ดีนะอี้ว่าจะให้อภัยดิวหรือไม่
-
มาส่งพี่ดิวที่สนามบินคับ
แต่ไม่เห็นพี่ดิวมาชักที
รอ
รอ
รอ
:m15: :m15: :m15: :m15: :m15: :m15: :m15:
-
:beat: :beat: :beat: :beat: :beat: :beat: :beat: :beat: :beat: :beat: :beat: :beat:
ไอ้ดิวก้มหน้าร้องไห้ต่อ ผมเองเห็นแล้วอดสงสารไม่ได้ อยากจะเข้าไปปลอบ แต่มันก้อทำไม่ได้ เราจะมาใจอ่อนอย่างนี้ไม่ได้ คิดถึงเรื่องที่มันทำไว้กับเราสิอี้ คิดไว้ !!!!
“ ฮือๆๆ ก่อนดิวจะไป ดิว ดิวแค่อยากขอ ขอให้อี้ ให้อภัยดิวบ้าง กับสิ่งที่ดิวทำไป ดิวรู้ ว่าสิ่งที่ดิวทำไปนั้น มันเลวร้ายแค่ไหน แล้วมันก้อยากที่อี้จะให้อภัยดิว แต่ดิวก้อเสียใจกับการกระทำของดิวมากๆเลยนะ ถ้า ถ้ามีอะไรที่ดิวพอจะทำได้ แล้วอี้จะยอมให้อภัยดิว ดิว พร้อมจะทำทุกอย่าง ที่อี้ต้องการ ฮือๆๆๆ ต่อให้ดิวต้องตายต่อหน้าอี้ ดิวก้อยอม ฮือๆๆๆ “
“ นายไม่ถึงขนาดกับต้องมาตายหรอก สิ่งที่ชั้นจะให้นายไถ่โทษ มันง่ายนิดเดียว มันขึ้นอยู่ที่ว่า นายจะตกลงทำมันหรือเปล่า “
“ แล้วมันคืออะไรล่ะอี้ ที่มันจะพอทำให้อี้อภัยให้กับดิว อี้บอกดิวมาสิ ดิวยอมทั้งนั้น “
“ มันยังไม่ถึงเวลาที่ชั้นจะบอกนาย เอาไว้เมื่อเวลานั้นมาถึง นายก้อจะได้รู้เอง แต่ตอนนี้ ชั้นต้องไปแล้ว ไว้ยังไง เมื่อชั้นจะให้นายทำอะไรเมื่อไหร่ ชั้นจะติดต่อนายไปเอง “ ผมพูดแล้วทำท่าจะเดินออกจากห้อง แต่ไอ้ดิวมาโอบกอดผมไว้ก่อน ผมตกใจ พยายามสะบัดตัวมันออก แต่มันก้อกอดผมไว้แน่นมาก จนที่จะที่หลุด
“ อี้ครับ ดิวขอบคุณอี้มากเลย ที่อี้ให้โอกาสดิว ได้พูดเรื่องนี้กับอี้ ดิวขอบคุณมากๆนะครับ “
“ ไอ้ดิว แกปล่อยชั้นนะ ไอ้บ้านี่ ชั้นบอกให้ปล่อย “ ผมตะโกนด่าไอ้ดิวไปสุดเสียง
ดูเหมือนไอ้ดิวมันจะคิดได้ มันเลยรีบปล่อยตัวผมทันที จากนั้นผมก้อรีบถอยห่างจากตัวมันให้มากที่สุด
“ ข้อแรกที่ชั้นจะขอ ก้อคือ นายห้ามเข้าใกล้ตัวชั้นอีก โดยที่ไม่ได้รับอนุญาตจากชั้น ไม่งั้น ไม่เพียงแต่ชั้นจะไม่ให้อภัยนายเท่านั้นนะ แต่ชั้นยังจะเกลียดนายไปตลอดชีวิตอีกด้วย นายจำไว้ “ ผมสั่งไอ้ดิวเสียงเฉียบ
“ ดิวก้อแค่ลืมตัวไปอ่ะ ครับ อย่าโกรธดิวเลยนะครับ เพราะว่า ดิว ดิว..... “
“ ไม่ต้องพูดอะไรทั้งนั้น แค่นี้แหละ ชั้นต้องไปแล้ว เสียเวลากับนายมามากพอแล้ว “
ว่าแล้วผมก้อรีบเดินออกมาจากตรงนั้นทันที เพื่อให้อยู่ไกลๆไอ้บ้านี้เสียที โดยไม่หันหลับไปมองหน้ามันเลย ไม่รู้สิว่าทำไมทุกครั้ง ที่ผมอยู่ใกล้มันทีไร ผมต้องโดนมันเอาเปรียบทุกที
พอผมเปิดประตูออกมาจากห้องนั้น ผมก้อเห็นน้าเนตรยืนอยู่ด้านหน้าของห้องแล้ว เหมือนเค้าจะรออะไรสักอย่าง อารมณ์ผมตอนนั้น เหมือนโดนหักหลัง ผมเลยไม่อยากคุยกับเค้านัก เลยทำทีเป็นเดินเลี่ยงออกไปอีกทาง แต่ดูเหมือนน้าเนตรจะเดินตามผมมา แต่ผมก้อทำเป็นไม่สนใจ รีบเดินออกมาให้เร็วที่สุด
“ อี้เดี๋ยวก่อนจ้ะ อี้ อี้หยุดฟังน้าก่อนนะจ้ะ “ น้าเนตรพูดตามหลังผมมา แต่ผมทำเป็นไม่ได้ยิน แล้วเดินต่อไป
“ น้าขอโทษนะจ้ะอี้ น้าไม่ได้ตั้งใจที่จะหลอกอี้นะจ้ะ น้าแค่อยาก.... “
ผมหยุดเดิน แล้วหันหลังกลับมาพูดกับน้าเนตร
“ ผมว่าทุกอย่างเราเคลียร์กันเรียบร้อยแล้วนะครับ แล้วนี่ก้อหมดธุระของผมแล้วด้วย ถ้ายังไงผมขอตัวกลับก่อนแล้วกันครับ “ ผมตอบไปแบบห้วนๆเป้ฯการตัดบทน้าเนตรไป
“ น้ารู้จ้ะ ว่าอี้โกรธที่น้าหลอกให้อี้มาที่นี่ เพื่อมาเจอดิว แต่ที่น้าทำไป ก้อเพราะอยากจะให้ทุกอย่างมันได้เคลียร์กันให้รู้เรื่องนะจ้ะ น้าขอโทษแล้วกันจ้ะ ที่ทำให้อี้ไม่พอใจ “ น้าเนตรขอโทษผม และพยายามจะเดินเข้ามาหาผม แต่ผมเดินถอยหลังหนี
“ ไม่ต้องหรอกครับ คำขอโทษของคุณน้า มันไม่สำคัญสำหรับผมอีกต่อไปแล้ว เพราะคุณน้าก้อรู้ดีว่า อะไรบ้างที่จะทำให้ใครไม่พอใจ อะไรยังไง แต่พวกคุณน้าก้อยังทำ ฉะนั้น ถ้าคราวต่อๆ พวกคุณน้าทำผิดอีก แล้วต้องมาขอโทษอย่างนี้อีกเรื่อยๆ แล้วอย่างนี้ จะมัวมาขอโทษทำไมล่ะครับ สู้ทำๆไปเลยดีกว่า โดยไม่ต้องสนใจว่าใคร เค้าจะรู้สึกยังไง “ ผมกัดน้าเนตรไปอย่างเจ็บแสบ จนเค้าหน้าม้านไปเลยทีเดียว ผมเองก้อเริ่มมารู้สึกว่าตัวเอง พูดแรงเกินไป
“ ถ้าน้ามีทางเลือกมากกว่านี้ น้าคงไม่ต้องมาทำให้อี้เคืองน้าอย่างนี้หรอกนะจ้ะ อี้ก้อรู้ว่าน้ารัก และเอ็นดูอี้ขนาดไหน แต่คราวนี้ เจ้าดิวเค้าขอร้องน้ามา ว่าอยากเจอหนูจริง อยากจะขอโทษหนู น้าก้อต่อว่าเค้านะว่า สิ่งที่เค้าได้ทำไป มันยากเกินกว่าที่จะอภัย แล้วยังจะมาเจอหนูอีกทำไม แต่เค้าบอกว่า ถ้าเค้าได้มาเจอหนูวันนี้ เค้าสัญญาว่า เค้าจะจบเรื่องทุกอย่าง และจะไม่มากวนใจหนูอีก น้าเลยต้องยอมหลอกหนูให้มาเจอเค้าที่นี่ไง “
“ ช่างมันเหอะครับ ยังไงเรื่องมันก้อผ่านไปแล้ว อีกอย่าง ทุกอย่างมันก้อกระจ่างออกมาแล้วด้วย และผมก้อหาข้อสรุปให้กับตัวเอง และไอ้ดิวได้เสียที ยังไงๆผมเองต่างหาก ที่ต้องขอบคุณ คุณน้า ถ้าไม่ได้คุณน้า ผมคงไม่ได้เคลียร์ตัวเองได้มากขนาดนี้ ยังไงก้อขอบคุณมากๆนะครับ “ ผมไม่รู้ว่าผมรู้สึกจริงๆ หรือผมพูดประชดกันแน่ แต่ดูท่าน้าเนตร จะหงอยๆไปเลย
“ งั้นน้าคงไม่รั้งหนูไว้แล้วล่ะ ยังไง หวังว่าคงจะได้เจอกันอีกนะจ้ะ “ น้าเนตรพูดเศร้าๆ
ส่วนผมก้อไม่มามัวเสียเวลาตรงนั้น รีบเดินออกมาให้เร็วที่สุด แต่ทันใดนั้น ผมก้อเห็นร่างผู้ชายคนนึง เปิดประตูเข้ามา และเผชิญหน้ากับผมตรงๆ ไม่นะ ไม่ ผมไม่อยากเจอเค้าตอนนี้ แล้วนี่ ผมจะทำยังไงดี ถ้าเค้าเจอผม กับ ......
“ อ้าว อี้ อยู่นี่เอง โทรไปก้อไม่รับสาย ทำอะไรอยู่อ่ะ แล้วนี่เสร็จงานรึยัง “ ต้งนั่นเอง ต้งมาที่นี่ได้ยังไง แต่พอต้งไม่ทันจะพูดจบ น้าเนตรก้อเดินตามผมมา และคงจะเจอต้งพอดี ต้งเลยไหว้น้าเนตรไป น้าเนตร ดูท่าจะตกใจเหมือนกัน
“ อ้าวต้ง มาได้ยังไงจ้ะ เอ่อออออ หรือว่ามีธุระแถวนี้ “ น้าเนตรพูดแบบหวาดๆ
“ พอดีเห็นว่าอี้เค้าจะมาช่วยงานน้าเนตรแถวนี้ไม่ใช่เหรอครับ แล้วต้งก้อเสร็จงานพอดี เลยกะว่าจะแวะมารับ นี่ก้อเดินหาอยู่พักใหญ่แล้ว แล้วนี่ ผมพาอี้กลับไปได้แล้วใช่ไหมครับ “
ทันใดนั้น สมองผมก้อสั่งการว่า ให้พาต้งไปจากที่นี่ทันที ก่อนที่เค้าจะเห็น ไอ้ตัวปัญหาเข้า ไม่งั้นล่ะ ผมซวยแน่ๆ
“ ต้งครับ อี้ว่าเรากลับกันดีกว่านะ งานก้อเสร็จหมดแล้ว ไปกันเถอะ อี้อยากพักผ่อนอ่ะ “
ว่าแล้วผมก้อรีบดึงแขนต้ง เพื่อให้ออกมาจากตรงนั้น
“ แม่ แม่ อี้ อี้ไปไหนแล้วล่ะ “ เสียงของผู้ชายคนนึงพูดขึ้น ตามหลังเรามา ต้งเลยหยุดชะงักไปนิดนึง
-
สมกับที่รอคับผม
พี่อี้ก็ยังใจร้ายกับพี่ดิวอยู่ดีอ่ะคับ
น่าสงสารพี่ดิวนะคับ
พูดมาแล้วเศร้า :sad11: :sad11: :sad11: :sad11:
ยังไงก็เชียร์พี่ดิวเหมือนเดิมนะคับ
ปล.ผมอยากให้พี่ดิวไปเรียนต่างประเทศอ่ะคับ :z2: :z2:ทรมานใจพี่อี้เล่น............อิอิ :m20: :m20:
-
ต้ง VS ดิว ยุ่งแน่งานนี้ :laugh:
-
เอ่ออออ
ใครกันน้า
ที่อยู่ผิดที่ผิดเวลา
ต้ง หรือ ดิว
-
งานเข้าาาาา
o13
-
เจอกันอีกแล้ว ด้งจะทำร้ายดิวอีกมั้ยเนี่ย o18
-
อี้ทำไมใจร้ายกับดิวอย่างนี้ล่ะ
ไม่คิดจะอภัยให้ดิวเลยเหรอ
รักคือการให้อภัย
นี่คือบททดสอบบทหนึ่งของความรักนะ
-
ยุ่งตาย-่า
-
เดี๋ยวนะ เอ....คราวที่แล้วกะอี้สัญญากันแต่ดิวแหกกฏใช่ป่ะ หรือรอบนี้ อี้จะแหกกฏเองเป่านะ :serius2:
ดิวสู้ๆๆๆ FightO!!!!! o18
-
อี้สู้ๆ
รออ่านนะครับ
-
o13 o13 o13
Les go
-
อ่านทันล่ะ ...
หลังจากใช้เวลาอ่านมาซะหลายวัน ... อ่า ... เรื่องที่มันโศกเพราะถูกฉุดกระชากไป ....
ปู้ยี้ปู้ยำ (กักขังฉันเถิด กักขังไป) จำเลยรัก !!!
ทั้งโกรธ ทั้งเกลียด ทั้งแค้น แต่ลึกๆ ก็ยังรักดิวอยู่ใช่ไหมหล่ะ .... ยิ่งเกลียดยิ่งรักเธอ ...
ต้งก็แสนดี ที่อยากจะรัก พี่กรณ์ก็น่าสงสาร แต่รักแบบพี่ชาย เฮ้อ!!! มีคนมารักดีกว่ามีคนมาเกลียดน่ะ ...
จะรออ่านต่อกับการตัดสินใจของอี้น่ะจ๊ะ :a5:
-
:m25: :m25: :m25: :m25: :m25: :m25: :m25: :m25: :m25: :m25: :m25: :m25:
“ พอดีเห็นว่าอี้เค้าจะมาช่วยงานน้าเนตรแถวนี้ไม่ใช่เหรอครับ แล้วต้งก้อเสร็จงานพอดี เลยกะว่าจะแวะมารับ นี่ก้อเดินหาอยู่พักใหญ่แล้ว แล้วนี่ ผมพาอี้กลับไปได้แล้วใช่ไหมครับ “
ทันใดนั้น สมองผมก้อสั่งการว่า ให้พาต้งไปจากที่นี่ทันที ก่อนที่เค้าจะเห็น ไอ้ตัวปัญหาเข้า ไม่งั้นล่ะ ผมซวยแน่ๆ
“ ต้งครับ อี้ว่าเรากลับกันดีกว่านะ งานก้อเสร็จหมดแล้ว ไปกันเถอะ อี้อยากพักผ่อนอ่ะ “
ว่าแล้วผมก้อรีบดึงแขนต้ง เพื่อให้ออกมาจากตรงนั้น
“ แม่ แม่ อี้ อี้ไปไหนแล้วล่ะ “ เสียงของผู้ชายคนนึงพูดขึ้น ตามหลังเรามา ต้งเลยหยุดชะงักไปนิดนึง
อ้าววววว เวรของกรรมแล้วไหมล่ะ ไอ้นั่นมันจะออกมาทำไมตอนนี้นะ พอต้งหันหน้าไปตามเจ้าของเสียงนั่น และได้เห็นหน้าคนๆนั้นจังๆ ผมก้อพอจะเดาได้เลยว่า ต้งรู้สึกยังไง มันคงไม่ใช่ความโกรธธรรมดา แต่มันคือ.....
“ นี่มันอะไรกันอี้ บอกต้งมาเดี๋ยวนี้เลยนะว่า ไอ้เชี่ยะนี่ มันมาที่นี่ได้ยังไง “ ต้งหันมามองหน้าผม แล้วพูดใส่ผมเสียงดัง ผมเองก้อตกใจไม่น้อบเหมือนกัน และก้อพูดอะไรไม่ออกด้วย ณ ตอนนั้น
“ เอ่ออออ คือ เอ่ออออ อี้ ...... “ ผมกำลังคิดจะพูด แต่คิดไม่ออกซักที จนต้งดูท่าจะโกรธผมมากขึ้นกว่าเดิม
“ อะไรล่ะอี้ บอกต้งมาสิ ว่าไอ้เชี่ยะนี่มันมาได้ยังไง “ ต้งตะโกนเสียงดังกว่าเดิมอีก
“ อ๋อออออ หรือว่า อี้รวมหัวกันหลอกต้ง ว่าจะมาทำงาน แต่ที่แท้ ก้อแอบมานัดเจอกับมันนี่เอง ไหนล่ะอี้ ไหนล่ะที่บอกว่าเกลียดมันนัก เกลียดมันหนา แต่สุดท้าย ก้อแอบมาหากัน โดยให้แม่มันมาหลอกต้งอย่างนี้นะเหรอ ต้งไม่นึกเลยนะว่า อี้จะกล้าทำกับต้งได้ขนาดนี้ ต้งผิดหวังในตัวอี้มากๆ “ ต้งใส่อารมณ์กับผมเต็มที่ จนผมเองก้อตั้งตัวไม่ทัน
“ มันไม่เกี่ยวกับอี้หรอกจ้ะต้ง น้าเป็นคนพาอี้มาเอง เค้าไม่รู้เรื่องอะไรด้วย ถ้าต้งจะว่า ก้อว่าน้าเถอะจ้ะ อย่าไปว่าอี้เลย “ น้าเนตรออกรับแทนผม ที่กำลังโดนต้งซักอย่างน่ากลัว
“ แล้วคุณน้าพาอี้มาที่นี่ทำไม นี่อย่าบอกนะว่า คุณน้าโกหกแม่ต้ง และหลอกพาอี้มามาหาลูกชายคุณน้าถึงที่นี่ นี่อย่าบอกนะครับว่า คุณน้าไม่รู้ว่าลูกชายขงอคุณน้า ได้ทำเลวอะไรกับอี้ไว้บ้าง แต่ถ้าคุณน้ายังไม่รู้ ต้งจะเป็นคนบอกเอง และคุณน้าก้อจะได้รู้ว่า ทำไมผมถึงไม่อยากให้ลูกชายของคุณน้าเข้าใกล้อี้ “ ต้งหันไปเล่นงานน้าเนตร จนน้าเนตรผงะไปเหมือนกัน
“ เรื่องนี้ ชั้นเป็นคนต้นคิดเอง แม่ชั้นไม่ได้อยากทำเท่าไหร่หรอก ถ้านายจะว่า นายมาว่าชั้นดีกว่า อย่าไปว่าคนอื่นเลย “ ไอ้ดิวพูดแทรกขึ้นมา
“ เมิงแหละ ไอ้ตัวดี วันนี้นะ ถ้ากรูไม่ได้เอาเลือดหัวกรูออกนะ ไม่ต้องมาเรียกกรูว่า ไอ้ต้ง “
ต้งกำลังจะพุ่งไปหาไอ้ดิว แต่ผมได้สติเลยรีบคว้าตัวต้งไว้ก่อน ที่ต้งจะทำอะไรบ้าๆตรงนี้ เพราะว่า แถวๆนั้นก้อมีคนเดินอยู่ประปราย แล้วตอนนี้ คนก้อเริ่มมองมาที่พวกเราแล้ว
“ ต้ง อย่า ต้ง อย่าทำ เราไปจากที่นี่กันเถอะ อย่าไปสนใจไหม “ ผมใช้กำลังของตัวเองเท่าที่มีอยู่ฉุดตัวต้งไว้
“ อี้ นี่จนป่านนี้แล้ว อี้ยังจะมาห้ามต้งอีกเหรอ อี้จำไม่ได้เหรอว่า ไอ้คนที่ต้งกำลังจะจัดการอยู่นี่ มันได้ทำร้ายอี้ขนาดไหน แล้วอี้ยังจะปกป้องมันทำไม ปล่อยต้งนะ ต้งจะเอาเลือดหันมันออก “ ต้งดูท่าจะโกรธมาก และสะบัดผมออกซะแรง จนผมเซไปอีกทาง แต่ผมก้อไหวตัวทัน รีบพุ่งเอาตัวเข้ามาขวางต้งไว้อีก ส่วนน้าเนตรก้อเข้ามาขวางไว้เช่นกัน
“ ต้ง อี้ไม่ได้ห้ามให้ต้งทำร้ายมันนะ ถ้าเป็นที่อื่น อี้จะไม่ห้ามเลย แต่ไม่ใช่ที่นี่ ต้งเข้าใจไหม “ ผมพยายามอธิบายเหตุผลให้ต้งเข้าใจ เพราะว่าตอนนี้ คนที่เดินอยู่แถวๆนั้น เริ่มมองเรากันมากขึ้นแล้ว ผมไม่อยากให้ต้งมีปัญหามากไปกว่านี้
“ นายฟังชั้นก่อนสิต้ง ที่ชั้นทำทุกอย่าง เพื่อให้ได้มาเจออี้วันนี้ ขอก้อแค่อยากมาขอโทษอี้ และมาขอให้อี้อภัย ในสิ่งเลวๆที่ชั้นได้ทำลงไปกับเค้า ด้วยตัวชั้นเอง และอีกอย่างชั้นก้อ อยากจะมาลาอี้ด้วย ชั้นไม่ได้คิดร้ายหรืออะไรเลยนะ “ ดิวพยายามพูดขึ้นมาอีก
“ ไอ้เชี่ยะดิว เมิงยังจะมีหน้ามาขอให้อี้อภัยเมิงอีกเหรอ หลังจากที่เมิงได้ทำอะไรเค้าไว้บ้าง ถ้าเมิงอยากจะมาขออภัยนะ มาขอกับส้นตรีนกรูดีกว่า มันเหมาะกว่ากันเยอะเลย “ ต้งทำท่าจะยกเท้าถีบมัน แต่ผมปัดเท้าต้งออกไปก่อน
“ ต้ง อย่าทำอย่างนี้ อี้มีข้อแลกเปลี่ยนกับมัน และได้ตกลงกันไปแล้ว จากนั้น มันก้อสัญญาว่า มันจะไปจากอี้จริงๆ “
“ ใช่ ชั้นได้ตกลงกับอี้แล้ว มันไม่มีอะไรแล้ว แกใจเย็นๆก่อนสิต้ง ครั้งนี้ ชั้นสัญญาจริงๆนะ ว่าจะไม่มาวุ่นวายกับอี้อีก “ ไอ้ดิวเสริม
“ ใครจะไปเชื่อเมิงอีกล่ะ ไอ้เลว ออกไปเลยนะ อย่ามาใกล้อี้อีก ออกไปเลย “ ต้งหยุดคลุ้มคลั่งแล้ว แต่เปลี่ยนเป็นขับไล่ไอ้ดิวด้วยคำพูดแทนการใช้กำลัง
-
ไปกันใหญ่แล้ว เห้ออออออออ
-
เดินทางโดยสวัสดิภาพนะจ้ะดิว
ระวังส้นตรีนนายด้งด้วยล่ะ
แหม...ทำมาเป็นของขึ้นเชียวนะ :m14:
-
อ๊ากมาเคลียร์ด่วนนะคะคุณอเล็กซ์
คนอ่านรออยู่นา
-
แล้วจะเป็นยังไงต่อเนี่ย
:เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:
พี่ดิวคับขอให้พี่ไปเรียนต่ออย่างมีความสุขนะคับ
ผมเริ่มเกลียดพี่อี้แล้วอ่ะคับ
:bye2: :bye2: :bye2: :bye2: :bye2:
ปล. พี่อี้ใจร้าย
-
รออ่านนะครับ
-
ดิวจะรักษาสัญญาได้จริงเร้ออออออ....... :เฮ้อ:
-
ช่างวุ่นวายเสียจริง
-
อี้ยังจะมีข้อแลกเปลี่ยนอะไรอีกอ่าา
ปล่อยดิวไปเห๊อะ
-
:sad11: :sad11: :sad11: :sad11: :sad11: :sad11: :sad11: :sad11: :sad11: :sad11:
“ ไอ้เชี่ยะดิว เมิงยังจะมีหน้ามาขอให้อี้อภัยเมิงอีกเหรอ หลังจากที่เมิงได้ทำอะไรเค้าไว้บ้าง ถ้าเมิงอยากจะมาขออภัยนะ มาขอกับส้นตรีนกรูดีกว่า มันเหมาะกว่ากันเยอะเลย “ ต้งทำท่าจะยกเท้าถีบมัน แต่ผมปัดเท้าต้งออกไปก่อน
“ ต้ง อย่าทำอย่างนี้ อี้มีข้อแลกเปลี่ยนกับมัน และได้ตกลงกันไปแล้ว จากนั้น มันก้อสัญญาว่า มันจะไปจากอี้จริงๆ “
“ ใช่ ชั้นได้ตกลงกับอี้แล้ว มันไม่มีอะไรแล้ว แกใจเย็นๆก่อนสิต้ง ครั้งนี้ ชั้นสัญญาจริงๆนะ ว่าจะไม่มาวุ่นวายกับอี้อีก “ ไอ้ดิวเสริม
“ ใครจะไปเชื่อเมิงอีกล่ะ ไอ้เลว ออกไปเลยนะ อย่ามาใกล้อี้อีก ออกไปเลย “ ต้งหยุดคลุ้มคลั่งแล้ว แต่เปลี่ยนเป็นขับไล่ไอ้ดิวด้วยคำพูดแทนการใช้กำลัง
“ จริงๆนะต้ง อี้ยืนยันได้ มันจะไปจากอี้จริงๆ อี้เชื่อว่าอย่างนั้น “
“ อะไร ทำให้อี้มั่นใจขนาดนั้น “ ต้งหันมาประจันหน้ากับผม
“ ข้อแลกเปลี่ยนของอี้อ่ะ มันไม่กล้าขัดหรอก ต้งเชื่อใจอี้เหอะ นะครับ “ ผมจ้องตาต้งกลับไป เพื่อยืนยันอีกที
“ แล้วอี้ไปแลกเปลี่ยนอะไรกับมันล่ะ แล้วอี้ไปไว้ใจมันได้ยังไง จำไม่ได้เหรอ ว่ามันเคย.... “
“ ต้งไม่ต้องพูดหรอก คราวนี้อี้มั่นใจ แต่อี้ยังไม่บอกหรอกว่าอะไร มันยังไม่ถึงเวลา “ ผมตอบไปอย่างมั่นใจ
“ แต่ตอนนี้ เรากลับกันเถอะต้ง อี้เสียเวลามามากพอแล้ว ไว้รอดูอะไรที่มันสนุกๆกว่านี้ดีกว่า “
พูดจบผมก้อจูงมือต้งแล้วเดินออกมาจากตรงนั้นทันที แล้วพุ่งไปยังรถที่ต้งจอดอยู่ โดยที่ไม่ได้คุยกันเลย ผมร็ว่าต้งยังไม่หายโกรธหรอก แต่คงอยากจะเก็บอารมณ์ไว้ หรืออาจจะอยากไว้หน้าผม หรือไม่ก้อ.....เอาแล้วไงล่ะ ไม่ทันจะขึ้นรถดีเลย ต้งก้อเริ่มเสียแล้วครับ
“ ที่ต้งยอมออกมากับอี้โดยที่ไม่กระทืบไอ้เชี่ยะดิวนั่นอ่ะ ไม่ใช่เพราะว่าต้งเชื่อเรื่องที่อี้พูดหรอกนะ แต่เพราะว่า อี้ยังเห็นแก่หน้าน้าเนตร เห็นแก่อี้ และอยากจะฟังทุกอย่างจากปากของอี้เอง “
“ ว่ามาเลยสิ มีอะไรจะพูดก้อพูดมา แต่ต้งขอนะ ขอความจริงทุกเรื่อง อย่าได้คิดที่จะโกหก หรือปิดบังต้งอีก เพราะต้งเองก้อไม่รู้ว่า ครั้งนี้ ต้งจะทนรับกับความผิดหวังได้หรือหรือเปล่า ถือว่าต้งขอแล้วกันนะอี้ “ ต้งพูดด้วยน้ำเสียงที่หนักแน่น และจริงจังอย่างที่สุด
“ เราเข้าไปคุยกันในรถดีกว่านะต้ง ข้างนอกนี้มันไม่สะดวกหรอก “
แล้วเราสองคนก้อเข้ามาคุยกันในรถ โดยที่ผมเป็นคนเริ่มก่อน
“ เรื่องทั้งหมด ที่เกิดขึ้นวันนี้ อี้ขอยืนยันว่า อี้ไม่ได้มีส่วนรู้เห็น หรือเกี่ยวข้องด้วยเลย ตามที่ต้งรู้ น้าเนตรไปหาอี้ที่ร้าน และขอให้อี้มาช่วยแต่งหน้าให้ที่งาน จากนั้นน้าเนตรก้ออกมาเอาของข้างนอก ปล่อยอี้ไว้ที่ห้องคนเดียว แล้วจู่ๆ ไอ้ดิวมันก้อโผล่เข้ามาในห้อง โดยที่อี้ ไม่ทันจะรู้ตัวเลย “
“ ตอนแรกอี้ก้อตกใจ ไม่คิดว่ามันจะมาที่นี่ได้ จากนั้นอี้ก้อพยายามที่จะหนีออกมาจากตรงนั้น แต่มันก้อขวางไว้ โดยบอกว่า ถ้าอี้ยอมฟังมันพูด มันจะออกไปจากชีวิตอี้ และเลิกมารังควานอี้อีก.......... “
“ แล้วอี้ก้อเชื่อคำพูดของมัน โดยที่อี้ไม่ทันได้คิดอะไร นั่นก้อเพราะว่า จริงๆในใจลุกๆของอี้นั้น ยังรักมันอยู่เสมอมา แต่แสร้งทำเป็นว่าเกลียด พอมันขอร้องอะไรหน่อย อี้ก้อยอมมันทุกอย่าง ต้งพูดอย่างนี้ ถูกไหมครับ อี้ “ ต้งพูดประชดประชันแทรกขึ้นมา ผมได้ยินดังนั้นก้อเจ็บจี๊ดเข้าหัวใจทันที แต่ต้องพยายามข่มตัวเองไว้ แต่ไอ้เจ้าน้ำตานี่สิ มันมาจากไหนนะ ไม่ๆๆๆ ผมพยายามกลั้นเอาไว้
“ ถ้าต้งยังจำได้ว่า สภาพของอี้ ตอนที่อี้เจอเรื่องร้ายๆนั้นได้ ต้งคงไม่พูดอย่างนี้กับอี้แน่นอน “ ผมพูดไปแบบนิ่งๆ
“ แต่ถ้าต้งลืม อี้ก้อจะขอบอกอีกทีว่า ไม่ว่าต้งจะคิดยังไงก้อช่าง แต่ในใจอี้ตอนนี้ ไม่มีสักวินาทีไหนเลย ที่อี้อยากจะอยู่ใกล้มัน ถึงแม้ว่า ตอนนี้ อี้จะยังไม่แน่ใจว่า อี้ยังรักมันอยู่หรือเปล่า แต่ในใจอี้ ในสมองอี้ ในร่างกายอี้ มันจะคอยเตือนอี้เสมอว่า ใครกัน เป็นคนฝากแผลอันแสนสาหัสไว้ที่ตัวและจิตใจของอี้ อันนี้ คือสิ่งที่อี้ลืมไปไม่ได้หรอก “ น้ำตาของผม คงจะรุนแรงเกินกว่าที่ผมจะต้านทานได้ เลยเริ่มเอ่อไหลอาบแก้มผมอีกครั้ง
“ และถ้าต้งยังคิดว่า อี้ยังคงรัก และ ยังอยากจะอยู่ใกล้ไอ้ดิวอีกล่ะก้อ ทำไมเมื่อกี้ ต้งไม่ปล่อยให้อี้อยู่กับมันล่ะ ต้งจะเอาตัวอี้ออกมาทำไม แล้วทำไมต้งจะต้องทำท่าโกรธด้วย ที่เห็นว่ามันมาอยู่ใกล้ๆอี้ ต้งตอบอี้ได้ไหมล่ะครับ “
-
รออ่านนะครับ
-
ต้ง:หึง ห่วง หวง :z2:
-
:เฮ้อ:
-
:seng2ped: :seng2ped:
-
:m15: :m15:
อารายกาน ดิวทำใจได้แล้วหรอ ไมยอมๆๆๆ ตื้อต่อไปดิ๊ ตื้อเท่านั้นที่ครองโลก
:เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:
แต่นับวันต้งก็ยิงทำตัวเปนเจ้าของอี้มากขึ้นทุกวาน ทุกวาน
:call: :call: :call:
มาต่อเร็วๆน้าพี่อเล็งซี่
-
วันนี้ ผมมารับจ๊อบ ต่างจังหวัดอีกแล้ว ไว้ถ้ามีโอกาสจะมาลงให้อ่านกันนะคับ ติดไว้ก่อนน๊า อิอิอิ
-
รับแซ่บ !!!!!!!!
-
มีลุ้นแน่ๆ
-
ผมก็จะรอพี่อี้ให้อภัยพี่ดิวนะคับ :z10: :z10: :z10: :z10: :z10: :z10:
-
:โป้ก1: :โป้ก1: :โป้ก1: :โป้ก1: :โป้ก1: :โป้ก1: :โป้ก1: :โป้ก1: :โป้ก1: :โป้ก1:
“ ถ้าต้งยังจำได้ว่า สภาพของอี้ ตอนที่อี้เจอเรื่องร้ายๆนั้นได้ ต้งคงไม่พูดอย่างนี้กับอี้แน่นอน “ ผมพูดไปแบบนิ่งๆ
“ แต่ถ้าต้งลืม อี้ก้อจะขอบอกอีกทีว่า ไม่ว่าต้งจะคิดยังไงก้อช่าง แต่ในใจอี้ตอนนี้ ไม่มีสักวินาทีไหนเลย ที่อี้อยากจะอยู่ใกล้มัน ถึงแม้ว่า ตอนนี้ อี้จะยังไม่แน่ใจว่า อี้ยังรักมันอยู่หรือเปล่า แต่ในใจอี้ ในสมองอี้ ในร่างกายอี้ มันจะคอยเตือนอี้เสมอว่า ใครกัน เป็นคนฝากแผลอันแสนสาหัสไว้ที่ตัวและจิตใจของอี้ อันนี้ คือสิ่งที่อี้ลืมไปไม่ได้หรอก “ น้ำตาของผม คงจะรุนแรงเกินกว่าที่ผมจะต้านทานได้ เลยเริ่มเอ่อไหลอาบแก้มผมอีกครั้ง
“ และถ้าต้งยังคิดว่า อี้ยังคงรัก และ ยังอยากจะอยู่ใกล้ไอ้ดิวอีกล่ะก้อ ทำไมเมื่อกี้ ต้งไม่ปล่อยให้อี้อยู่กับมันล่ะ ต้งจะเอาตัวอี้ออกมาทำไม แล้วทำไมต้งจะต้องทำท่าโกรธด้วย ที่เห็นว่ามันมาอยู่ใกล้ๆอี้ ต้งตอบอี้ไหมล่ะครับ “
ผมพูดแล้วกันไปมองหน้าต้ง ทั้งๆที่หน้าตาก้อไหลอาบหน้าผมอยู่ โดยที่ผมไม่ได้คิดที่จะเช็ดมันเลยด้วยซ้ำ ผมอยากให้ต้งได้เห็น ได้รับรู้ความรู้สึกของผมตอนนี้ ว่าผมรู้สีกยังไง น้ำตาของผม คงจะช่วยบอกอะไรได้บ้าง
“ อี้ครับ คือต้ง.... “ ต้งพูด แล้วเอามือมาเช็ดน้ำตาของผม ที่มันไหลนองใบหน้าผมอยู่อย่างแผ่วเบา
“ ต้งแค่ แค่โกรธ และ เป็นห่วงอี้มากๆ ต้งไม่ทันคิดอะไร ต้งขอโทษ ที่ต้งพูดอะไรออกไป แล้วทำร้ายน้ำใจของอี้เข้า อภัยให้ต้งจะได้ไหมครับ ต้งผิดไปแล้ว ไม่เอานะครับ อี้ไม่ร้องไห้นะ น้ำตาของอี้ไม่ควรจะไหลออกมาอีก “ ต้งกลับมาเป็นคนเดิมอีกแล้ว คนที่ผมคิดว่า ไม่น่าจะทำร้ายจิตใจผมได้ นี่คงเป็นครั้งแรกสินะ ที่ผมต้องมาเสียน้ำตาให้ต้ง ???
“ ต้งไม่ต้องมาขอโทษอี้หรอก ไม่ใช่ความผิดของต้ง หรือของใครทั้งนั้น ทุกคน ทำอะไรลงไป ย่อมมีเหตุผลของแต่ละคนอยู่แล้ว อี้แค่อยากให้ต้งรู้เท่านั้นว่า อี้รู้สึกยังไง ตอนนี้ “ ต้งเงียบไป เหมือนจะฟังผมที่ผมพูดต่อ
“ จากนั้น พออี้ยอมที่จะรับฟัง ที่ไอ้ดิวมันพูด โดยแลกกับการที่มัน จะเลิกยุ่งกับอี้อีก มันก้อบอกอี้ว่า มันรู้สึกยังไง กับสิ่งที่มันได้ทำลงไป แต่นั่น มันไม่สำคัญกับอี้อีกแล้ว อี้ไม่อยากรับรู้อะไรอีกแล้ว “ ผมหยุดเช็ดน้ำตาตัวเอง แล้วพูดต่อ
“ สุดท้าย ก่อนที่มันจะไปจากอี้ มันขอร้องอี้ เรื่องนึงคือ มันอยากให้อี้ อภัยให้มันบ้าง กับสิ่งที่มันได้ทำลงไป แม้ว่า มันจะรู้ว่าอี้คงไม่ให้อภัยมันแน่ๆ แต่มันบอกว่า มันยอมแลกกับทุกอย่าง มันยอมทำทุกอย่าง เพื่อให้อี้อภัยให้มัน อี้เลยบอกมันไปว่า อี้มีเรื่องนึง ที่อยากให้มันทำ แล้วถ้ามันทำได้ อี้จะยอมอภัยให้มันทั้งหมด “
“ แล้วอี้ต้องการให้มันทำอะไรล่ะครับ อี้พอจะบอกต้งได้ไหม “
“ สิ่งที่อี้ต้องการให้มันทำนั้น อีกไม่นานต้งก้อจะรู้ อี้ขอเวลาหน่อย อี้ขอเวลารวบรวมและจัดการทุกอย่างให้เรียบร้อย แล้วหลังจากนั้น ต้งก้อจะได้รู้เอง ถ้าต้งยังจำได้ว่า ต้งเคยเสนอทางเลือกมาให้อี้เลือก และเมื่อถึงเวลานั้น อี้จะบอกต้งเอง ว่าอี้เลือกทางไหน ต้งรออีกหน่อยได้ไหมล่ะครับ อี้สัญญาว่า อีกไม่นานแน่นอน “
“ ได้สิครับ ทำไมจะไม่ได้ล่ะ ยังไงต้งก้อรอมาตลอดแล้ว รออีกหน่อยจะเป็นไร “ แล้วต้งก้อมากุมมือผมไว้ทั้งสองข้าง
“ ไม่ว่าอี้ จะตัดสินใจยังไง คราวนี้ ต้งก้อจะยอมรับทุกอย่าง โดยไม่มีข้อแม้ แม้ว่า คำตอบของอี้ จะทำให้ต้งเจ็บปวดแค่ไหน ต้งก้อยินดี เพราะว่านั่น มันคือทางเลือก ของชีวิตอี้ มันมาจากความรู้สึกที่แท้จริงของอี้ อะไรที่ทำให้อี้มีความสุข ต้งยินดีทำให้เสมอครับ “ ต้งพูดแล้วก้มลงมาจูบที่มือผมอย่างนุ่มนวล
“ เรากลับร้านกันเถอะ ป่านนี้ลูกค้าคงเต็มร้านแล้ว และตอนนี้ อี้ก้อหิวมากๆด้วย ต้งทำอาหารอร่อยๆ ให้อี้ทานได้ไหมครับ “ ผมพูดแล้วส่งยิ้มหวานให้ต้ง
“ หิวแล้วก้อไม่บอก งั้นไปกันเถอะ ต้งเองก้อหิวเช่นกัน ว่าแต่ว่า วันนี้ต้งจะทำอะไรให้อี้ทานดีน๊า...... “
แล้วต้งก้อขับรถกลับร้านของเรา โดยที่ระหว่างทาง เราไม่ได้พูดถึงเรื่องที่ผ่านมาในวันนี้ อีกเลย.......
เวลาผ่านไป หลายสัปดาห์ หลังจากเหตุการณ์ที่ทำให้ผมได้เจอไอ้ดิวอีกครั้ง ดูเหมือนมันจะปกติ และไม่มีอะไรร้ายๆเกิดขึ้น แต่สำหรับผมนั้น ผมใช้เวลาที่ผมว่างจากทุกอย่างรอบๆตัวผม คิดทบทวนเรื่องทุกอย่าง ให้มันถี่ถ้วน จนมาวันนึง ที่ผมแน่ใจแล้วว่า สิ่งที่ผมจะทำลงไป มันจะเกิดผลดีกับทุกฝ่าย ผมจึงเข้าไปคุยกับต้งอีกครั้ง
“ ต้ง อี้อยากรบกวนอะไรต้งหน่อย ได้ไหมครับ “
“ อะไรเหรอครับอี้ ว่ามาเลย “
“ อี้อยากให้ต้ง นัดพ่อแม่ของต้ง พ่อแม่ของดิว และพ่อแม่ของ หลิง หลิง และตัวหลิง หลิงเองด้วย ให้อี้หน่อยสิ อี้มีอะไรอยากจะบอกกับพวกเค้าหน่อย ต้งพอจะทำให้อี้ได้ไหมครับ “
ต้งอึ้งไปทันที ที่ได้ยินผมพูด จนผมต้องเตือนสติต้งอีกที
-
:z1: :z1: :z1:
สงสัยอี้จะตัดสินใจได้แล้ว :pig4:
อยากรู้จังว่าอี้จะเลือกใครระหว่างคนที่เคยรักสุดหัวใจ และได้ฝากบาดแผลไว้ให้ทั้งร่างกายและจิตใจ
กับคนที่ดีกับอี้มาตลอด สุดที่คนอื่นจะทำได้
จะเลือกใครก็ขอให้เป็นทางที่ดีที่สุดละกัน
มาต่อน่ะคับลุงอเล็กซี่ :call: :call:
ปล.ชอบทำค้างตลอดเลยอ่ะ :เฮ้อ:
-
:pig2: :pig2: :pig2: :pig2: :pig2:
กราบสวัสดีแฟนทุกท่านน่ะครับ
ช่วงนี้ อากาศเปลี่ยนแปลงอีกแล้วรักษาสุขภาพกันด้วยน่ะครับ
ผมเป็นห่วงทุกๆคนน่ะครับ เด๋วจะไม่มีแรงมาอ่านนิยายเอา อิอิ
ไว้ผมว่างๆจะมาต่ออีกน่ะครับ
:bye2: :bye2: :bye2: :bye2: :bye2: :bye2:
-
รออ่านนะครับ
-
อี้จะตัดสินใจยังไงก็คิดให้ดีนะ
ความสุขของเราทั้งชีวิตเลยนะเนี่ย
-
พี่คับผมสงสารพี่ดิวมากขึ้นอีกแล้วอ่ะคับ
พี่อย่าทำให้พี่ดิวอย่างนี้เลยนะคับ
ผมจะทนไม่ไหวแล้วอ่ะ :monkeysad: :monkeysad: :monkeysad: :monkeysad:
จาก...คนที่รักพี่ดิว :กอด1:
-
อี้คงเลือกได้แล้วซินะ
ขอให้เลือกที่ตรงกับใจที่เห๊อะ
เอาความรู้สึกที่มาจากใจ ไม่ใช่ที่สมองน้าาา
รออ่านอยู่ค่ะ
-
โจทย์เก่ามากันพร้อมหน้า อี้จะรับไหวเหรอครับ? :really2:
-
โอววววว งานนี้มีนัดเคลียร์กันพร้อมหน้าเลยทีเดียว :really2:
-
อี้คงมีคำตอบอยู่ในใจแล้ว รออ่านจ๊ะ อิอิ
-
:interest: :ped149:
-
งานนี้มีทางเลือกอยู่กะคนที่รักเรากับคนที่เรารักแหง
ฟังๆดูเหมือนอี้จะเลือกต้งเนอะแต่ดันขอเวลา เอ ... มันทะแม่งๆ ไม่ใช่หลังๆแบบว่าดิวไปต่อนอกแต่อี้อยู่กะต้งไปๆมา อิต้งเห็นอี้ไม่มีฟามสุข(รู้สึกสองคนนี้เหมือนขั้วเดียวกันเนอะว่าป๊ะ?55+) กลายเป็นตอนจบดิวกลับมา(เดามั่วไปเรื่อยหนอตรู :m15:)
ดิวสู้ๆเชียร์ดิวขาดใจ(ถึงจะหมั่นไส้เพราะมันทำไม่ดีไว้ก็เหอะ :m16:)
-
o22 :a5: o22 :a5: o22 :a5: o22 :a5: o22 :a5: o22 :a5: o22 :a5:
“ ต้งครับ ต้งได้ยินที่อี้พูดไหม “ ผมเขย่าตัวต้ง เพื่อเรียกสติต้งด้วย จนต้งสะดุ้ง
“ อะไรนะครับ อ้ออออ อี้ อี้อยากให้ต้ง เรียก เรียกพวกเค้า เอ่ออออ มา มาคุย คุยอะไรเหรอครับ “ ต้งดูหวาดๆไม่น้อย
“ ก้ออี้ ตัดสินใจดีแล้วว่า อี้จะเลือกทางไหนให้กับตัวอี้ไง แล้วอี้ก้ออยากจะบอกให้ทุกคนได้รู้ทั่วกัน จะได้ไม่มีอะไรต้องติดค้างกันอีก เรื่องทุกอย่างมันจะได้จบเสียที “
“ ต้งพอจะทำให้อี้ได้ไหมครับ “ ผมย้ำถามต้งอีกที
“ อ๋อออ ได้ ได้สิอี้ ไม่เห้นจะยากเลย แล้ว แล้วอี้ จะให้ต้งเรียก พวกเค้า มา มาเมื่อไหร่ล่ะครับ “ ต้งถามพรางจ้องมาที่ตาของผม เหมือนอยากจะอ่าน ความคิดของผมให้ได้
“ วันเสาร์นี้เลย ท่าจะดีนะ สถานที่ก้อ ที่นี่ ที่ร้านของอี้นี่ อี้ว่าสะดวกดี เดี๋ยวอี้จัดห้องรับรองไว้ให้ จะได้เป็นส่วนตัว ต้งว่าดีไหมครับ “ ผมถามเชิงขอความเห็นจากต้ง แต่ต้ง ยังคงดูเบลอๆอยู่ เลยไม่ได้ตอบอะไรออกมา
“ เอาเป็นว่า อี้รบกวนให้ต้งเป็นธุระ ให้หน่อยแล้วกันนะครับ งั้นตอนนี้ อี้ขอตัวไปทำงานก่อนนะ “
จากนั้น ผมก้อเดินออกมาจากตรงนั้น
ที่จริงแล้ว ผมเองก้ออยาจะบอกต้งนะ ว่าผมจะเลือกไหนกันแน่ เพราะผมไม่อยากให้ต้งคิดไปเองต่างๆนานา แต่ ผมเองก้อมีเหตุผลของผม และผมคิดว่า ต้งน่าจะเข้าใจผมดี ...... หรือ ผมก้อหวังว่าต้งจะเข้าใจผมนะ
จนเวลาล่วงเลยมาถึงวันเสาร์นั้น วันที่ผมจะตัดสินใจเลือกทางเดินของผมเอง ผมอาจจะทำดูให้มันยุ่งยากเกินไปนัก ที่จริง แค่ผมบอกๆไป ก้อน่าจะเข้าใจกันดีอยู่แล้ว แต่ที่ผมทำอย่างนี้คือ ผมต้องการให้ทุกคนมาอยู่พร้อมหน้ากัน ในระหว่างที่ผมพูดออกไป แล้วถ้าใครมีอะไรข้องใจ ก้อให้พูดกันตรงนั้นเลย เคลียร์กันให้จบๆไปเลย มันจะได้ไม่ต้องมีอะไรคาใจกันอีก
วันนั้น ผมบอกให้ต้ง นัดทุกคนมาตอนเที่ยง เพื่อทานอาหารเที่ยงร่วมกันที่ร้านผม ตอนแรกผมก้อกังวลใจอยู่อย่างนึงว่า ครอบครัวของ หลิง หลิง จะยอมมาหรือไม่ อันนี้ผมก้อหวั่นๆอยู่ไม่น้อย แต่มันเหมือนมีอะไรบางอย่าง ทำให้ผมเชื่อว่า พวกเค้าต้องมาแน่นอน และพวกเค้าก้อตอบรับการเชิญของผมจริงๆ ตามที่ต้องให้บอกผมไว้ ทุกคนยินดีที่จะมาในวันนี้ รวมทั้งพ่อแม่ของผมด้วย ที่จริงแล้ว ผมเองก้อไม่อยากจะเอาเรื่องนี้ มาบอกให้พวกท่านรู้หรอก แต่ไหนๆก้อไหนๆแล้ว ให้รู้ๆกันทุกๆฝ่ายเห็นจะดีที่สุด
ผมได้โทรไปบอกไอ้ดิว ให้มาก่อนเวลาสักหน่อย เพื่อที่จะพูดคุยอะไรกับมันซะก่อนที่ทุกๆคนจะมาพร้อมกัน และผมเองก้อได้บอกต้งไปอย่างนั้นด้วย ตอนแรก ต้งเองก้อไม่เห็นด้วย ที่ผมจะทำอย่างนี้ ต้งค้านหัวชนฝา แต่ในที่สุด ผมก้อเอาเหตุผลของผม บอกให้ต้งฟังว่า เพราะอะไร ผมถึงต้องทำแบบนี้ ( ผมบอกแบบคร่าวๆว่า ถ้าไม่ทำอย่างนี้ เรื่องทุกอย่างมันจะไม่สมบูรณ์ ในแบบที่ผมต้องการ ) และผมก้อนัดมันมาที่ร้านของผมด้วย ถ้ามันคิดจะทำอะไรบ้าๆกับผมล่ะก้อ มันคงไม่ได้อยู่เป็นคนอีกแน่ๆ ต้งถึงได้ยอมแบบเสียไม่ได้ และดูท่าต้งจะเคืองผมไม่น้อยเหมือนกัน แต่เค้าก้อทำอะไรไม่ได้ ต้องยอมตามที่ผมบอก
ส่วนไอ้ดิว พอผมบอกให้มันมาพบก่อนที่ทุกคนจะมา มันก้อรีบตกปากรับคำผมทันที และมันก้อมาก่อนเวลาจริงๆ ตั้งเกือบชั่วโมง เพื่อมาเจอผมที่ร้าน
เมื่อไอ้ดิวมันมาถึง มันก้อเดินเข้ามาหาผมทันที ต้งเห็นดังนั้น ก้อเดินเข้ามาขวางไว้ทันที จนผมต้องรีบพูดขึ้น
“ ไม่เป็นไรหรอกต้ง ไม่ต้องห่วง มันไม่กล้าทำอะไรอี้หรอก ขืนลองมันกล้าแม้จะแตะอี้ แม้แต่เพียงนิดเดียวดูสิ มันจะได้เสียใจไปตลอดชีวิตของมันแน่ “
ต้งได้ยินคำพูดที่เด็ดขาดของผม ต้งคงรู้ว่าผมเอาจริง เลยยอมเดินถอยออกไป
“ นายตามชั้นมาคุยที่นี่หน่อยสิ เรามีอะไรต้องตกลงกันก่อนที่ทุกๆคนจะมา “
ว่าแล้ว ผมก้อเดินนำไอ้ดิวไปที่ห้องจัดเลี้ยง ที่ผมเตรียมไว้รับรองทุกคนที่จะมาในวันนี้ พอไอ้ดิวเดินเข้ามาแล้ว ผมก้อเริ่มพูดทันที
“ หวังว่านายคงจะจำได้ว่า นายเคยบอกกับชั้นว่า นายจะยอมทำทุกอย่าง เพื่อให้ชั้นยกโทษให้กับนาย กับเรื่องเลวๆที่นายได้ทำกับชั้น ชั้นคิดว่าชั้นคงเข้าใจไม่ผิด ใช่ไหม “
“ ใช่ ดิวยอมทำทุกอย่าง เพื่อให้อี้ยอมยกโทษให้กับดิว แม้ว่าดิวจะต้องตาย ดิวก้อยอม “ ไอ้ดิวตอบอย่างหนักแน่น
“ บอกแล้วไง ว่าไม่ถึงตายหรอก ก้อแค่...... “ผมหยุดไว้ เพื่อสังเกตอาการของไอ้ดิว
“ ก้อแค่นาย นายต้องแต่งงานกับ หลิง หลิงก้อเท่านั้นเอง ไม่มีอะไรยากเกินความสามารถของนายหรอก นายทำได้ ใช่ไหม “
ผมพูดไปเสียงเรียบๆ เหมือนว่ามันไม่ได้หนักหนาอะไร แต่ดูท่าว่า มันจะตรงกันข้ามกับข้ามรู้สึกของไอ้ดิวในตอนนี้ หน้าตามันดูเหมือนคนที่ตกใจมากๆ เมื่อได้ยินในสิ่ง ที่ผมบอกให้มันทำ เพื่อให้ผม ยกโทษให้กับมัน.....
:z3: :z3:
-
รออ่านนะครับ
-
อี้คิดอะไรแต่ละอย่าง :เฮ้อ:
ไม่อยากลุ้นละ อะไรจะเกิดมันก็ต้องเกิด
ปลงชีวิต :เฮ้อ:
-
แหม เลวมาก เป็นความคิดที่เลวมากๆ อี้ใช้เวลาคิดนานเปล่าเนี่ย หรือว่าเป็นแค่การลองใจดิว ถ้าเจ้าดิวบ้าจี้ทำตามที่อี้บอก ไม่อยากจะคิดเล้ยย ว่ามันจะเป็นไงต่อไป ผลจากการกระทำนั้นก็คงจะได้ผลลัพธ์ออกมาเป็นครอบครัวใหม่ที่มีลักษณะบูดๆเบี้ยวๆ ทางจิตภาพ แบบครอบครัวของพ่อเจ้าดิวอ่ะแหละ ถ้านี่คือการแก้แค้นของอี้ ถือเป็นการแก้แค้นที่เจ็บแสบและต่ำทรามในระดับหนึ่งเลยทีเดียว ถ้าไม่คิดมากแบบแต่งๆกันไปเข้ากันไม่ได้ก็หย่า แต่ถ้าด้วยสังคมและอะไรต่างๆบีบให้สองคนหย่าร้างกันไม่ได้ ผลที่ตามมาคงเป็นเด็กตัวน้อยที่เกิดมาแบบเจริญรอยตามพ่อล่ะมั้ง รวยด้วยทรัพย์แต่ขาดแคลนความอบอุ่น......
:เฮ้อ: :seng2ped: นี่เป็นการเคลียร์ปัญหาหรือก่อปัญหากันแน่เนี่ย
ออ คงเป็นการปัดปัญหาให้พ้นตัวละมั้ง สุดท้ายแล้ว ไม่ว่าใครจะคิดว่าตัวเองเป็นคนดีแค่ไหน แต่ความเห็นแก่ตัวมันมีกันทุกคนจริงๆ
-
ค้างๆๆๆๆๆๆ
-
เอิ่มมมมมมมมมม :really2: :really2:
จ็อค แร๊งงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงส์
ได้ใจเจ๊มากๆ จุดนี้ เอาเลยครับ สะใจดี ฮ่าๆๆๆๆ
ยังไงก้อติดตามกันต่อไปน๊า o13 o13 o13
-
:fire: :fire:
เพื่ออะไรอ่ะ อยากถามอี้
ไม่ได้ทำให้ใครมีความสุขเลย
ถึงอี้จะหลอกตัวเอง ว่าทำแบบนี้แล้วดีกับตัวเอง
ลองคิดสิ่งที่ทำ จะต้องมีใครเจ็บปวดกับการกระทำของตัวเองมั่ง
-
:m16: :3125: :m31: :fire: :angry2: :serius2: o22 :sad4: :monkeysad: :m15:
เ้ย้ยยยยยยยยยย
บ้าไปแล้วหรออี้ ให้ดิวแต่งกับหลิงซะง้าน
จะลองใจหรือจะทำร้ายกานกันแน่อะ
โอ๊ยย :serius2: :serius2:
วุ๊นว๊าย วุ่นวาย
แหมพี่อเล้กก็ชอบทำค้างอีก
อย่าให้รู้จักบ้านนะนั่น :m16:
มาต่อเร็วๆน่ะ มาเยอะๆด้วย :call: :call:
-
อี้คิดอะไรแบบนั้น โลกจะบูดเบี้ยวไปใหญ่แล้วนะ
-
ไม่รู้นะ แต่ผมแอบคิด(ไปเองรึเปล่า) ว่าอี้อาจจะลองใจดิว มันอาจฟังดูซับซ้อนแต่ถ้ามันเป็นจริงอี้อาจจะเลือก รอดิวกลับมาถึงแม้ดิวจะแต่งกะหลิง หลิง วันนึงคนมันไม่ได้รักกันอยู่ด้วยกันยาก เพราะเรื่องต่างๆที่ผ่านมาทำให้อี้รู้อย่างหนึ่งว่าไม่ว่ายังงัยดิวก็ยังไม่เคยเชื้อใจอี้ แล้วยิ่งเรื่องแบบนี้อีก โอ้ยคิดแล้วปวดหัว จะลงเอยไงเนี๊ย แล้วอี้จะอยู่กะต้งจริงรึ หรือมันมีอะไรมากกว่านั้น
........แต่ถ้าอี้เลือกแบบนี้จริงไม่มีอะไรแอบแฝงT-Tทำไมอี้ใจร้ายแบบนี้โอยเครียดๆๆ :m31: :m31:
-
อี้ใจร้ายเกินไปหรือเปล่าถ้าทำแบบนี้ ดิวจะแย่เลยนะ รอติดตามต่อไป เป็นกำลังใจให้เจ้าของเรื่องและคุณอเล็กซ์ครับ
-
:m20: :m20: :m20: :m20: :m20: :m20: :m20: :m20: :m20: :m20: :m20:
“ หวังว่านายคงจะจำได้ว่า นายเคยบอกกับชั้นว่า นายจะยอมทำทุกอย่าง เพื่อให้ชั้นยกโทษให้กับนาย กับเรื่องเลวๆที่นายได้ทำกับชั้น ชั้นคิดว่าชั้นคงเข้าใจไม่ผิด ใช่ไหม “
“ ใช่ ดิวยอมทำทุกอย่าง เพื่อให้อี้ยอมยกโทษให้กับดิว แม้ว่าดิวจะต้องตาย ดิวก้อยอม “ ไอ้ดิวตอบอย่างหนักแน่น
“ บอกแล้วไง ว่าไม่ถึงตายหรอก ก้อแค่...... “ผมหยุดไว้ เพื่อสังเกตอาการของไอ้ดิว
“ ก้อแค่นาย นายต้องแต่งงานกับ หลิง หลิงก้อเท่านั้นเอง ไม่มีอะไรยากเกินความสามารถของนายหรอก นายทำได้ ใช่ไหม “
ผมพูดไปเสียงเรียบๆ เหมือนว่ามันไม่ได้หนักหนาอะไร แต่ดูท่าว่า มันจะตรงกันข้ามกับข้ามรู้สึกของไอ้ดิวในตอนนี้ หน้าตามันดูเหมือนคนที่ตกใจมากๆ เมื่อได้ยินในสิ่ง ที่ผมบอกให้มันทำ เพื่อให้ผม ยกโทษให้กับมัน.....
“ เมื่อกี้ อี้บอก บอกให้ดิว ทำอะไรนะ ดิว ดิว ... “ ไอ้ดิวเอ๋อรับประทาน ซึ่งมันก้อเข้าทางผมพอดี
“ อะไร นี่นายดีใจถึงขนาดกับอึ้งไปเลยเหรอ ทำไมล่ะ กับแค่ต้องแต่งงาน กับคนที่เคยเป็นแฟนกับนายนี่ มันทำให้นายอึ้งขนาดนี้เลยเหรอ นี่ชั้นเดาอารมณ์นายไม่ถูกจริงๆเลยนะ แล้วตกลงว่า นายทำได้ใช่ไหม “ ผมถามไปแบบยั่วประสาท ทั้งๆที่ผมก้อรู้ว่าไอ้ดิว มันรู้สึกยังไง เป็นยังไงบ้างล่ะ ความรู้สึกนี้ ถึงคราวที่มันควรจะได้ลิ้มรสเสียแล้ว
“ ไม่นะ อี้ ดิวไม่แต่งงานกับหลิงนะ ดิว ดิวไม่ได้รักหลิง ดิว ดิวรักอี้คนเดียว “ ไอ้ดิวระล่ำระลักพูดใหญ่เลย
“ ใครจะไปสนใจล่ะ ว่านายจะรักใคร ไม่รักใคร แต่ตอนนี้ ที่นายต้องทำคือ ทำตามที่ชั้นสั่ง ไม่อย่างนั้น ชั้นก้อจะไม่มีวันยกโทษให้กับนายเลย ตลอดชีวิตของชั้น นายเข้าใจไหม “ ผมสั่งออกไปเสียงเฉียบ จนไอ้ดิวอึ้งไปทันที ฮ่าๆๆๆ สะใจเป็นบ้าเลย
“ อี้ครับ อี้จะฆ่า จะแกง จะทุบตี จะให้ใครมาทำร้ายดิวยังไง ดิวก้อยอม แต่ถ้าอี้จะให้ดิวต้องไปแต่งงานกับคนที่ดิว ไม่ได้รักนี่ มันเหมือน มันเหมือน เหมือนกับฆ่าดิวทั้งเป็นเลยนะ ดิวขอร้องล่ะ อย่าบังคับดิวอย่างนี้เลย นะครับอี้ ให้ดิวทำอย่างอื่นเหอะ จะให้ไปลุยน้ำ ลุยไฟอะไร ดิวก้อยอมทั้งนั้น แต่อย่าให้ดิวต้องไปแต่งงานกัยคนที่ดิวไม่ได้รักเลย นะครับอี้ นะครับ “ ไอ้ดิวอ้อนวอนผมใหญ่เลย ถึงขนาดกับคุกเข่าเลยทีเดียว แต่ครั้งนี้ ผมไม่ใจอ่อนกับมันแน่นอน
“ นายนี่มันยังคงเป็นคนที่ไม่รักษาคำพูด อยู่เสมอเลยนะ อะไรที่นายเคยพูด นายไม่เคยทำให้ชั้นเห็นเลย ว่านายเป็นคนรักษาสัจจะ นายสักแต่พูดๆๆ ออกมาส่งๆ เพื่อให้ได้สิ่งที่ตัวเองต้องการ อย่างนี้เหรอ ที่เค้าเรียกว่า ลูกผู้ชาย “ ผมเย้ยมันไปอีก
“ และถ้านายไม่ทำตามที่ชั้นบอก ทุกอย่างก้อจบ ชั้นก้อจะโทรยกเลิกทุกคนที่จะมาในวันนี้ และ เรื่องที่จะให้ชั้นยกโทษให้นั้น นายก้อลืมมันไปได้เลย เพราะว่า ชั้นจะไม่ทำอย่างนั้นแน่นอน นายเลือกเอาแล้วกัน “
ไอ้ดิวมันทรุดลงกับพื้น แล้วก้อร้องไห้ออกมา อย่างคนจะตายเสียให้ได้ ผมเลยต้องหันหน้าหนีไปทางอื่น เพื่อที่ตัวเองจะไม่ต้องมาเห็นภาพๆนี้ ผมอาจจะใจอ่อนอีกก้อได้
“ การที่ดิว ต้องจากอี้ไปไกลนี้ มันก้อทรมานเกินกว่าที่ดิวจะทนได้แล้ว นี่อี้ยังจะให้ดิวมาแต่งงานกับคนที่ดิวไม่ได้รักอีกเหรอ ทำไม ทำไมอี้ไม่ฆ่าดิวให้ตายๆไปซะ มันจะได้จบๆไปเสียที จะได้ไม่ต้องมามีใครเสียใจอีก ฮือๆๆๆๆ “ ไอ้ดิวร้องไห้อย่างอดสู ผมเองต้องข่มใจไว้ แล้วสำทับต่อ
“ นายเคยจำได้ไหมว่า ตอนที่นายเคยคิดว่า ชั้นได้ทำร้ายจิตใจของนาย และนายก้อได้ข่มเหงชั้นอย่างทารุณ และสาหัสแค่ไหน และชั้นเคยขอให้นายฆ่าชั้นซะ แต่นายก้อบอกชั้นว่า ความตายนะ มันง่ายเกินไปสำหรับชั้น ชั้นควรจะอยู่แบบตายทั้งเป็น มันถึงจะสาสมกับสิ่งที่ชั้นได้ทำกับนายไว้ “
“ และคราวนี้ ชั้นจะเอาคำพูดนี้ของนาย มาใช้กับนาย เพื่อให้นายจะได้รู้ว่า ความรู้สึกของคนที่อยากตาย แล้วมันไม่ได้ตาย มันเป็นยังไง มันเจ็บปวดทรมานแค่ไหน นายควรจะรู้ไว้ซะ ว่าตอนนั้น ชั้นรู้สึกยังไง เป็นยังไงล่ะ มันหอมหวานออกใช่ไหมล่ะ ฮ่าๆๆๆ “ ผมหัวเราะเย้ยไอ้ดิวไปอีกดวยความสะใจ
“ เป็นยังไงล่ะ หวังว่านายคงจะชอบนะ แล้วชั้นจะบอกว่า นี่แหละ การเอาคืนของชั้น แต่ขอโทษทีนะ ที่ชั้นมีความเป็นคนมากกว่านาย ชั้นไม่แก้แค้นใคร ด้วยการทำร้ายร่างกาย หรือข่มเหงกันอยากที่นายทำหรอกนะ ชั้นชอบเล่นกับความรู้สึกของคน ยิ่งชั้นได้รู้จุดอ่อนของนายตรงไหน ชั้นก้อจะยิ่งเน้นไปตรงจุดนั้น “
“ มันสะใจจะตายไป เพราะว่าชั้นก้อรู้ว่านายยังรักชั้นอยู่มากมาย แต่ชั้นก้อบังคับให้นาย ต้องแต่งงานกับคนที่นายไม่ได้รัก และคนๆนี้ ก้อเป็นตัวต้นเหตุ ที่ทำให้เราต้องเป็นอย่างนี้ แล้วชั้นก้อแว้งกลับมาเล่นที่จุดนี้ เน้นซ้ำๆ เอาให้นายลืมไปเลยว่า ความสุขมันเป็นยังไง ชั้นต้องการให้ทุกวินาทีของชีวิตนายหลังจากนี้ ได้ลิ้มรสแต่ความทุกข์ทรมาน “
“ ชั้นต้องขอโทษนะที่ชั้นต้องทำอย่างนี้ แต่มันช่วยไม่ได้ นายมันสมควรได้รับแล้ว จากนี้ไป ขอให้นายสนุกสนานกับความขมขื่นอันนี้ต่อไปนะ แต่ก้อไม่แน่นะ อยู่ไปนานๆ นายอาจจะชินก้อได้ ฮ่าๆๆๆๆ ทนเอาหน่อยแล้วกัน “
“ ดิวรู้ ว่าดิวทำร้ายอี้ขนาดไหน ฮือๆๆๆ แต่ดิว ไม่ได้ตั้งใจเลยนะครับ ที่จะ.... “
“ มันหมดเวลาที่นายจะมาคร่ำครวญแล้ว ตอนนี้ที่ชั้นอยากฟังก้อคือ นายจะทำตามที่ชั้นบอกหรือไม่ ถ้าไม่ทำนายก้อออกไปจากที่นี่ได้แล้ว และทุกอย่างที่เราคุยกันไว้ มันก้อไม่มีประโยชน์อีกต่อไป ตกลงไหม “ ผมตะคอกใส่ไอ้ดิวสุดเสียง
“ ก้อได้ครับ ถ้ามันเป็นสิ่งที่อี้ต้องการ “ ไอ้ดิวพูดแล้วก้อยืนขึ้นตรงหน้าผม
“ ถ้ามันจะทำให้อี้พอใจ ที่ได้เห็นดิวทรมานต่อหน้าต่อตาของอี้ ดิวก้อจะทำ แม้ว่าภายในของดิว มันจะบอบช้ำแค่ไหน ดิวก้อจะฝืนทน ดีเหมือนกัน ดิวจะได้รับรู้ถึงความรู้สึก เหมือนตอนที่ดิวได้ทำกับอี้ไว้เสียที มันก้อสาสมแล้วล่ะ และถ้ามัน ถ้ามันจะทำให้อี้ยกโทษ และให้อภัยกับสิ่งที่ดิวไอ้ทำไว้กับอี้ ดิวก้อจะยอมทำครับ “ ไอ้ดิวพูดเหมือนคนไร้วิญญาณ
“ ยอมทำตั้งแต่แรก มันก้อจบแล้ว จะได้ไม่ต้องมาเสียน้ำลายอะไรกันมากมาย และพอเวลาทุกคนมาพร้อมหน้ากัน นายก้อประกาศไปเลยนะว่า นายจะแต่งงานกับ หลิง หลิง เข้าใจไหม หวังว่านาย คงไม่ทำให้ชั้นผิดหวังอีกนะ ดิว “
“ ได้ครับ อี้ไม่ต้องห่วง ครั้งนี้ ดิวจะรักษาคำพูดของดิว อี้วางใจได้ “
“ ก้อดี งั้นหมดธุระของนายแล้ว ออกไปได้แล้ว “
แล้วไอ้ดิวก้อเดินคอตกออกไป แต่จู่ๆผมก้อเพิ่งนึกอะไรขึ้นมาได้อย่างนึง เลยรั้งไอ้ดิวไว้ก่อน
“ ดิวๆๆ เดี๋ยวก่อน ชั้นยังมีอีกเรื่องนึง ที่ยังไม่ได้บอกนาย “
-
:angry2: :angry2:
สะใจมากมั๊ย
อยากรู้ใครที่เจ็บสุด
-
รออ่านนะครับ
-
เวรย่อมระงับด้วยการไม่จองเวร นะครับ
อี้ใจร้ายที่สุด :sad4:
-
เวรย่อมระงับด้วยการไม่จองเวรอย่างที่ว่าแหละครับ
อี้นี่กล้าพูดอีกนะว่าตัวเองมีความเป็นคนมากกว่าดิว ที่ไม่คิดทำร้ายร่างกายแต่มุ่งทำร้ายจิตใตแทน
นี่หรือเมืองพุทธ นี่หรือคนที่เข้าวัดเข้าวาเป็นประจำ(อี้เคยบอกว่าชอบเข้าวัด)
มันก็ไม่ได้ช่วยให้จิตใจคนเรามีความเมตตาต่อสัตว์ที่พิการ(พิการความรักความอบอุ่นอ่ะนะ)เลยหรือ
จากการที่โดนทำร้ายทำให้จิตใจถูกครอบงำด้วยความเจ็บช้ำและความแค้น
ตาต่อตาฟันต่อฟัน เอาความสะใจเฉพาะหน้าเป็นหลักสำคัญ
การเจตนาฆ่า กับการฆ่าโดยไม่เจตนา บทลงโทษยังต่างกันเลยนะ
แล้วแบบนี้ใครกันที่มีความคิดเลวๆกับความอำมหิตมากกว่ากัน
หวังว่าหลิงๆ จะเป็นคนปฏิเสธนะ
สวย เริ่ด เชิด หยิ่ง อย่างหลิงๆ
จะยอมเล่นไปตามเกม รับของเหลือเดนจากอี้เชียวหรือ
คงไม่บ้าจี้คิดว่าตัวเองชนะจากการที่อี้ยกดิวให้ตัวเองหรอกนะ
เป็นชะนีต้องมีศักดิ์ศรีของชะนีนะ
จะยอมรับเดนจากอิเกย์นรกอย่างอี้เชียวหรือ(เอิ่ม..ยืมคำที่หลิงๆมันใช้เรียกอี้มาใช้อ่ะนะ)
สุดท้ายในเรื่องนี้ก็ไม่มีคนมีสติดีสักคน
จิตวิปริตวิปราศกันไปหมดทุกผู้ทุกนาม :เฮ้อ: :really2: รวมทั้งคนอ่าน(ผมเอง)ด้วยละมั้ง
-
เห็นด้วยกับคอมเมนต์ประโยคหลังของจ็อค แน่นอนที่สุดเลย ฮ่าๆๆๆ สติไม่สมปรากรอบ อิอิ
-
ไม่สมปรากรอบ แต่มาอ่านอยู่เนี่ย ชอบป่ะล่ะ :a14:
-
o13 o13 o13 o13
ชอบคร๊าบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบ
-
โอ้ อะไรกันนี้ อี้ทำอะไรกัน
ตัวเองเคยเจ็บมาอย่างงั้ย ยังจะก่อกรรมต่ออีก ผิดหวังจัง
เห็นด้วยกับคุณจ๊อดนะ 5555 เพิ่งรู้ว่าตัวเองไม่สมประกอบด้วยคน อิอิ
รอตอนต่อไป
-
o22 o22 o22
เราไม่สมประกอบ
:o12: :o12: :o12:
ดูท่าอี้จะสะใจน่าดู โฮๆๆ สงสารดิว
:call: :call:
มาต่อนะคุงอเล็กซ์
ปล.เหนด้วยกับคุนจอสคับ o13
-
พออ่านมาถึงตรงนี้ มันเกิดคำถามขึ้นมาว่า "อี้รักดิวจริงหรือ" "หรือเคยรักดิวจริงรึเปล่า" โอเคดิวทำผิด มากๆ ด้วยงี่เง่าด้วย แต่ในการตัดสินใจของอี้แต่ละครั้งดูไม่คำนึงถึงคนที่เคยแคร์เลย ทำอย่านี้ไม่เจ็บปวดเหรอ ถึงจะสะใจ แต่น่าจะเจ็บด้วยนี่ อะไรประมาณนี้ละ :laugh: แต่บางครั้งเราจะเอาเหตุและผลอะไรมากกันเนอะ
-
สะใจดีจิงๆ
-
ถ้าฉันเป็นไอ้ดิว ฉันคงโดดตึกตายกอดรูปอี้ซะดีกว่า ขอแค่ได้ตายไปกับภาพลวงตายังดีซะกว่ามาทำกันแบบนี้ ยอมเห็นแก่ตัว55+ ยังไงก็ตายอย่างสุข
************ทำไมตอนแบบนี้มันต้องบีบหัวใจอีกรอบดังเช่นตอนอี้โดนข่มเหง T-T จิกหมอนกับที่นอนขาดหมดและ :m31:**
-
ตามมาเศร้าด้วยคน
เฮ้ยคิดดีแล้วเหรออี้ ว่าจะไม่เสียใจภายหลัง
-
:sad11: โคตรสงสารดิวเลย
แต่ทำไงได้....ให้มันก้มหน้ารับกรรมของมันต่อไป
เจ็บปวดจริงโว้ย.. :o12:
-
:seng2ped: :seng2ped: :seng2ped: :seng2ped: :seng2ped: :seng2ped: :seng2ped:
“ ยอมทำตั้งแต่แรก มันก้อจบแล้ว จะได้ไม่ต้องมาเสียน้ำลายอะไรกันมากมาย และพอเวลาทุกคนมาพร้อมหน้ากัน นายก้อประกาศไปเลยนะว่า นายจะแต่งงานกับ หลิง หลิง เข้าใจไหม หวังว่านาย คงไม่ทำให้ชั้นผิดหวังอีกนะ ดิว “
“ ได้ครับ อี้ไม่ต้องห่วง ครั้งนี้ ดิวจะรักษาคำพูดของดิว อี้วางใจได้ “
“ ก้อดี งั้นหมดธุระของนายแล้ว ออกไปได้แล้ว “
แล้วไอ้ดิวก้อเดินคอตกออกไป แต่จู่ๆผมก้อเพิ่งนึกอะไรขึ้นมาได้อย่างนึง เลยรั้งไอ้ดิวไว้ก่อน
“ ดิวๆๆ เดี๋ยวก่อน ชั้นยังมีอีกเรื่องนึง ที่ยังไม่ได้บอกนาย “
ไอ้ดิวหยุดนิ่ง แล้วหันมาหาผม
“ ยังมีอะไร ที่จะทำร้ายดิวได้อีกล่ะ อี้พูดมาเลยครับ คงไม่มีอะไรเลวร้ายไปกว่านี้อีกแล้วมั้ง เหอะๆๆๆ “ มันพูดเหน็บแนม สงสัยคงจะปลงกับชะตากรรมชีวิตตัวเองแล้วมั้ง
“ อ้ออออ เรื่องนี้เป็นเรื่องดี ไม่ใช่เรื่องเลวร้ายอะไรหรอก “
“ คืออย่างนี้ เร็วๆนี้นะ ชั้นคิดเอาไว้ว่า ชั้นกับต้ง จะแต่งงานกัน ที่จริงเราก้อดูใจกันมานานแล้วล่ะ และเราก้อคิดว่าถึงเวลาแล้ว ที่จะทำมันจริงๆจังๆสักที ไหนๆวันนี้ เราก้อจะประกาศเรื่องมงคลของนายกับหลิง หลิง ชั้นเลยถือโอกาสนี้ บอกเรื่องงานแต่งงานชั้นกับต้งไปเลยพร้อมๆกัน มันอาจจะดูประหลาดๆหน่อยนะ สำหรับคู่ของชั้น แต่ชั้นเชื่อว่า ทางฝั่งของชั้น และฝั่งของต้ง ต้องไม่มีปัญหาแน่นอน พวกเราเข้าใจกันดี “
อันนี้ผมตั้งใจพูดเพื่อให้ไอ้ดิวมันเจ็บปวดโดยตรงเลยล่ะครับ เพราะผมรู้ว่า มันยังรักอยู่แน่นอน แล้วมันก้อเป็นจริงอย่างที่ผมคิดไว้เสียด้วย ไอ้ดิวถึงกับตาค้างไปเลยล่ะครับ คงจะตกใจ กว่าเรื่องเมื่อกี้อีกเป็นแน่
“ อะ อะไรนะ อี้ อี้ตะแต่งงาน กับ กับ ไอ้ต้งเหรอ “ ไอ้ดิวพูดเหมือนกับไม่เชื่อหูตัวเอง
“ ใช่แล้ว นายได้ยินไม่ผิดหรอก ว่าเราจะแต่งงานกัน และอาจจะเร็วกว่าคู่ของนายด้วย “
“ เออออออ ใช่สิ อีกเรื่องนึง ชั้นลืมไปอย่างว่า นายจะต้องไปเรียนต่อนี่ แต่เอาไว้นายมาร่วมงานแต่งงานของชั้นกับต้ง และหลังจากนั้น นายอาจจะต้องแต่งงานกันก่อนนะ นายถึงจะไปเรียนต่อ หรือว่าจะไปไหนก้อตาม แล้วแต่นาย เพราะว่าหลังจากนั้นแล้ว ชีวิตของพวกเรา คงไม่มีอะไรต้องเกี่ยวข้องกันอีกแล้ว เป็นอันสิ้นสุดกันเสียที นายว่าดีไหม “
ไอ้ดิวยังอึ้งอยู่ แต่ก้อพูดขึ้นมาอีก
“ นี่สินะ เค้าเรียกว่า กรรมใดที่ใครได้ทำกับใครไป มันจะย้อนกลับมาสนองกับคนที่ทำไว้เสียที แต่ดิวคงจะต้องรับไปสองเท่าเลยล่ะ ทั้งต้องแต่งงานกับคนที่ตัวเองไม่ได้รัก และต้องมาเห็นคนที่เรารัก ต้องไปแต่งงานกับคนอื่น ฮ่าๆๆๆ ดิวอธิบายความรู้สึกของตัวเองไม่ได้เลยล่ะอี้ มัน มันสุดยอดจริงๆ ฮ่าๆๆๆ “ ไอ้ดิวหัวเราะอย่างขมขื่ม
“ แต่ดิว ดิวคงจะโชคดีกว่าอี้หน่อยนึงนะ ที่ดิวได้รับสิ่งที่มันทำร้ายจิตใจดิว อย่างแสนสาหัสอย่างนี้ พร้อมๆกันสองอย่าง ในเวลาเดียวกัน ถือว่าดิวคุ้มแล้วกัน ขอบคุณอี้นะครับ ที่ทำให้ดิวได้รับรู้ความรู้สึกนี้ และสอนให้ดิวได้เรียนรู้ถึงความเจ็บปวด ที่มาจากการกระทำอันโง่เขลาของตัวเอง ขอบคุณนะครับ ขอบคุณจริงๆ “
ว่าแล้วไอ้ดิวก้อซับน้ำตาตัวเองอีกที ท่าทางไอ้ดิวมันคง หมดอาลัยตายอยากจริงๆ ฮึ !!! สมน้ำหน้า มันจะได้รู้เสียทีว่า ตอนที่ผมเจอนั้น มันเป็นยังไง ดีไม่ดี มันอาจจะน้อยกว่าที่ผมเจอด้วยซ้ำไป
“ นายไปได้แล้ว แล้วก้อไปเตรียมตัวให้ดี เดี๋ยวทุกๆคนใกล้จะมาแล้ว “
“ อีกอย่างนะ ไปล้างหน้า ล้างตาซะ คงไม่มีใครอยากเห็นว่าที่เจ้าบ่าว ทั้งคราบน้ำตาอย่างนี้หรอก ไปได้แล้ว “
แล้วไอ้ดิวก้อเดินคอตกออกไปจากห้องนั้นอย่างช้าๆ ผมเองก้อต้องข่มใจตัวเองไว้ ไม่ให้หันไปมองไอ้ดิว ยอมรับว่ามันเป็นอะไรที่ยากจริงๆสำหรับผม แต่ผมต้องทำให้ได้
พอได้ดิวเดินพ้นไปจากห้อง จู่ๆต้องก้อเปิดประตูพรวดเข้ามาทันที หน้าตา ท่าทางต้งดูตื่นๆ เหมือนคนใคร่ที่อยากจะรู้อะไรสักอย่าง
“ อี้ครับ เมื่อกี้อี้พูดอะไรกับไอ้ดิวไปอ่ะ ทำไมมันถึงได้ทำหน้าอย่างนั้น อี้ตกลงอะไรกับมันไปเหรอครับ “
“ อ้าว ไหนๆก้อไหนๆแล้ว ถึงเวลาที่ต้งควรจะรู้แล้ว ก้อไม่มีอะไร เอ่อออ ต้งจำได้ไหมครับว่า ต้งเคยเสนอทางเลือกให้อี้วา อี้จะเลือกทางเดินไหนต่อไปในชีวิต ตอนนี้อี้เลือกได้แล้วนะครับ “
ต้งดู ใจจดใจจ่อกับเรื่องที่ผมจะพูดมากๆ
“ เมื่อกี้ อี้บอกไอ้ดิวไปว่า ต่อจากนี้ไป ชีวิตของอี้ จะไม่มีมันอีกต่อไปแล้ว เพราะว่าอี้ตัดสินใจที่จะเริ่มต้นชีวิตใหม่กับต้ง แล้วหลังจากนี้ไม่นานนัก ซึ่งอี้ก้อไม่รู้ว่าต้งจะตกลงไหม แต่อี้อยากจะ เอ่อออออ แต่งงานกับต้งอ่า “ ผมพูดไปแบบเขินๆ
“ ไม่ใช่ว่าอี้พูดไปด้วยอารมณ์นะ แต่เรื่องนี้อี้คิดมานานแล้ว มันอี้ต้องเลือกสักที แต่อี้ก้อต้องขอโทษด้วยนะครับ ที่พูดอะไรแบบนั้นกับไอ้ดิวออกไป โดยที่ไม่ถามต้งก่อน อันที่จริง อี้ก้อไม่รู้ว่าต้งจะโอเคไหม เพราะว่ามันเป็นการแต่งงานกัน ระหว่างผู้ชายกับผู้ชายอ่ะ แล้วอี้ก้อยังกังวลเรื่องที่ว่า ครอบครัวต้งจะว่ายังไงบ้างเกี่ยวกับเรื่องนี้อ่ะ อี้ไม่รู้ว่าพวกท่านจะรับได้ไหม แล้วกับสังคมที่พวกต้งอยู่กันด้วย พวกเค้าจะมีปัญหาอะไรหรือเปล่า มันจะกระทบกับธุรกิจของที่บ้านต้งไหมครับ ”ผมพยายามรีบพูดให้จบ ก่อนจะเขินตายไปเสียก่อน
“ ถ้าไม่มีใครว่าอะไร อี้ก้ออยากทำอย่างนี้นะครับ ทั้งนี้ทั้งนั้น มันขึ้นอยู่ที่ต้งมากกว่านะครับ แต่ว่า ถ้าต้งยังไม่พร้อม เราอาจจะหมั้นกันเงียบๆ ไว้ก่อนก้อได้นะครับ ส่วนเรื่องแต่งก้อ แล้วแต่ต้งนะครับ อี้ยังไงก้อได้ แต่ที่อี้อยากจะแต่งคือ อี้อยากให้คนรอบๆตัวเรารับรู้ไง ว่าความสัมพันธ์ของเรามันเป็นยังไง มันอาจจะพิลึกไปหน่อย แต่อี้ว่ามันสำคัญนะครับ ต้งว่ายังไงล่ะครับ “
ผมถามหยั่งเชิงต้งไป แต่มันได้ผลเกินคาดครับ ต้งโผเข้ามากอดผม แล้วก้อหอมแก้มผมฟอดใหญ่ เล่นเอาซะผมเขินไปเลย จะว่าไป ผมก้ออายๆต้งอยู่นะ จู่ๆมาแบบว่า ไม่ใช่ขอคบธรรมดา แต่มาขอแต่งงานกันเลยทีเดียว เฮ้อออออ บ้าไปแล้วเรา
-
:a5: o22 :serius2:
-
:oak:
o21
พูดไม่ออก บอกไม่ถูก รู้สึกขนพองสยองเกล้ามากมายอ่ะ
ทำตัวเป็นยัยเบลล่าเชียวนะ แม่สวยเลือกได้ o18
เอ..หรือว่าเธอคือนางวันทอง สองใจ คนนั้นก็หัวล้านดี คนนี้ก็เล่นของเก่ง
-
:monkeysad: :m31: :angry2:
-
:z2: :z2: :z2: :z2:
จ็อคจ๋า
ถ้าเค้าเป็นเบลล่าได้ ก้อดีเสะ
จะควบทั้งแวมไพร์ และ มนุษย์หมาป่าเล้ยยยยยยย
-
จะควบมนุษย์หมาป่าเนี่ย จะควบตอนเป็นมนุษย์รึตอนเป็นหมาป่าล่ะ ตอนเป็นหมาก็ร่างใหญ่ขนฟูดูน่ารักดีนะ
-
:seng2ped: :seng2ped:
ยินดีกับความสำเร็จ ฮ่าๆๆๆๆๆ
ต้งคงดีใจอ่ะ ที่อี้เลือก แบบไม่ได้รัก
-
ทำร้ายตัวเองชัดๆ ใครจะมีความสุข (- -*) ต้งกะหลิงๆคงแฮปปี้แต่จะมีใครบ้างละที่ทุกขฺ สองคน ที่รักกันงั้นรึ
-
ไม่มีอะไรจะพูด :m15:
ต้งก็ดี ดิวก็น่าสงสาร :o12:
อี้ทำร้ายจิตใจของผู้ชายคนนึงไปไม่ทันไร
ก็ขอผู้ชายอีกคนแต่งงานซะแล้ว อี้แรงงงงงงงส์ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
แต่เรื่องมันจะเป็นอย่างที่อี้คิดจริงเหรอ?
แบบว่าเวลาอี้วางแผนอะไรมันมักจะผิดพลาดเสมออ่ะ :laugh:
-
สะใจๆๆๆๆๆๆๆๆ
รออ่านนะครับ
-
o13 o13 o13
ผมเอาตอนเป็นคนน่ะครับ
ตอนเป็นหมาป่า ยกให้จ็อตแต่เพียงผู้เดียว อิอิ :3123:
-
จุกแทนดิวเลย
อี้ใจร้าย แก้แค้นได้เจ็บปวดมาก
แต่เอาเถอะมันเป็นชีวิตของอี้นี่นา
แต่เลือกแล้วอย่ามาเสียใจทีหลังล่ะ
ตัวเองเลือกเดินทางนี้เองนี่นา
-
พี่อี้ใจร้ายมากๆอ่ะคับ
ใจร้ายแบบ.........สุดๆ
:z6: :z6: :z6: :z6: :z6: :z6: :z6:
-
แหมๆๆๆๆ เอากันเชียวนะครับ เอากันใหญ่เลย ได้ทีนี่ว่าอี้กันเชียว ไอ้ดิวโดนนิดๆหน่อยๆนี่ เจ็บร้อนแทนกันดีนัก ทำไมตอนอี้โดนไอ้ดิวมันทำร้ายหนักกว่านี้ ผมยังไม่เห็นมีคนทุกข์แทนอี้กันขนาดนี้เลย อี้เค้าน้อยใจแล้วรู้ไหมครับ แงๆๆๆๆๆ
-
โอ๊ะ..โอ น้องอี้คนดีของพี่
พี่นี้สุดจะสมหวังทีเดียว :laugh: :laugh:
ขอให้ครองรักกะน้องต้ง มีความสุขตลอดไปด้วยนะจ๊ะ
อย่าได้มีใครเข้ามาราวีอีกเล้ยยยย
:กอด1: น้องอเล็กซ์ กะน้องอี้น๊า
-
เริ่มสงสารดิวแล้วอ่ะ
-
แหมๆๆๆๆ เอากันเชียวนะครับ เอากันใหญ่เลย ได้ทีนี่ว่าอี้กันเชียว ไอ้ดิวโดนนิดๆหน่อยๆนี่ เจ็บร้อนแทนกันดีนัก ทำไมตอนอี้โดนไอ้ดิวมันทำร้ายหนักกว่านี้ ผมยังไม่เห็นมีคนทุกข์แทนอี้กันขนาดนี้เลย อี้เค้าน้อยใจแล้วรู้ไหมครับ แงๆๆๆๆๆ
ไม่รู้สิคุณอเล็กซ์ สำหรับผมนะ เวลาในชีวิตเราอ่ะมันเหลือไม่เยอะหรอก ถ้ามัวแต่โกรธกันเคืองกัน แค้นกันหันมารักกันดีกว่าใครจะรู้อีก1วินาทีอาจจะหัวใจวายตายหรือสะดุดก้อนหินตกใจแมลงวันบินเข้าปากอุดหลอดลมตายไม่รู้เรื่อง(คิดได้ไง) ....ก็ได้นะ
เวลามีน้อย รักกันดีกว่าจริงป่ะ เอิ๊กๆ :เฮ้อ:
-
แหมๆๆๆๆ เอากันเชียวนะครับ เอากันใหญ่เลย ได้ทีนี่ว่าอี้กันเชียว ไอ้ดิวโดนนิดๆหน่อยๆนี่ เจ็บร้อนแทนกันดีนัก ทำไมตอนอี้โดนไอ้ดิวมันทำร้ายหนักกว่านี้ ผมยังไม่เห็นมีคนทุกข์แทนอี้กันขนาดนี้เลย อี้เค้าน้อยใจแล้วรู้ไหมครับ แงๆๆๆๆๆ
ก็ตอนนั้นอี้มีสิทธิ์ที่จะสู้........แต่ไม่สู้ :z10: :z3: :เฮ้อ:
เค้าเลยนึกว่าอี้จะชอบแบบ SM อ่ะ :really2:
อี้อย่าน้อยใจไปเลยนะ :L2:
-
:beat: :beat: :beat: :beat: :beat: :beat: :beat: :beat: :beat: :beat: :beat:
“ ถ้าไม่มีใครว่าอะไร อี้ก้ออยากทำอย่างนี้นะครับ ทั้งนี้ทั้งนั้น มันขึ้นอยู่ที่ต้งมากกว่านะครับ แต่ว่า ถ้าต้งยังไม่พร้อม เราอาจจะหมั้นกันเงียบๆ ไว้ก่อนก้อได้นะครับ ส่วนเรื่องแต่งก้อ แล้วแต่ต้งนะครับ อี้ยังไงก้อได้ แต่ที่อี้อยากจะแต่งคือ อี้อยากให้คนรอบๆตัวเรารับรู้ไง ว่าความสัมพันธ์ของเรามันเป็นยังไง มันอาจจะพิลึกไปหน่อย แต่อี้ว่ามันสำคัญนะครับ ต้งว่ายังไงล่ะครับ “
ผมถามหยั่งเชิงต้งไป แต่มันได้ผลเกินคาดครับ ต้งโผเข้ามากอดผม แล้วก้อหอมแก้มผมฟอดใหญ่ เล่นเอาซะผมเขินไปเลย จะว่าไป ผมก้ออายๆต้งอยู่นะ จู่ๆมาแบบว่า ไม่ใช่ขอคบธรรมดา แต่มาขอแต่งงานกันเลยทีเดียว เฮ้อออออ บ้าไปแล้วเรา
“ อี้ครับ ต้งขอบคุณอี้มากๆเลยนะครับ ที่รับข้อเสนอของต้ง ต้งสัญญาว่าต้งจะทำให้ดีที่สุดเลยครับ “
“ ส่วนเรื่องเอ่ออออ แต่งงาน ที่อี้พูดอ่ะ ต้งไม่ขัดข้องเลยนะครับ ต้งยังไงก้อได้อยู่แล้ว ขอให้มันเป้นสิ่งที่อี้ต้องการ แล้วอี้ไม่ต้องห่วงเรื่องครอบครัวของต้งน๊า พวกเค้าเข้าใจต้งดี ไม่มีใครว่าอะไรแน่นอน และต้งก้อไม่แคร์ด้วยว่า ใครเค้าจะมองยังไง ถ้าต้งได้รักใครแล้ว ต้งก้อจะรัก โดยที่ไม่แคร์อะไรทั้งนั้น “
“ ต้งก้อดีใจมาก อี้รู้ไหมครับ ต้งไม่เคยดีใจอะไรเท่านี้มาก่อนเลย ต้งขอบคุณอี้มากๆเลยนะครับ “ ว่าแล้วต้งก้อจับมือผมขึ้นมาจูบอีกที จนผมแทบจะทนเขินต่อไปไม่ไหวแล้วววววว เลยฉุกคิดมาได้อีกเรื่องนึง
“ ยังมีอีกนะต้ง เรื่องที่ต้งถามอี้ว่า อี้ไปตกลงอะไรกับไอ้ดิวหนะ อี้มีคำตอบให้ต้งแล้วนะครับ “
ต้งเงยหน้าขึ้น แล้วมองหน้าผม
“ อี้บอกมันไปว่า อี้จะยอมให้อภัยมันก้อต่อมื่อ มันต้องแต่งงานกับหลิง หลิง แล้วที่อี้เรียกทุกๆฝ่ายมาวันนี้ เพราะว่าอี้ต้องการให้มันบอกทุกๆคนด้วยเหมือนกัน เมื่อทุกอย่างมันเรียบร้อยแล้ว เราก้อจะได้อยู่กันอย่างสงบเสียที อี้รอเวลานี้มานอนแล้ว ต้งรู้ไหม “
แปลกแหะ ทำไมต้งทำหน้าตาตกใจขนาดนั้น นี่ต้งไม่ดีใจหรือไงที่ไอ้ดิวมันจะได้แต่งงานกับหลิง หลิงไปซะ เค้าทำไมต้องทำหน้าอย่างนี้ด้วย ???
“ ต้งเป็นอะไรอ่ะ ทำไมทำหน้าตกใจขนาดนั้น “ ผมรีบถามกลับไป
“ อี้ อี้บังคับให้มัน แต่งงานกับหลิงเหรอ “ ต้งทำหน้าสงสัย
“ ใช่ จะว่าไป ก้อไม่เชิงบังคับหรอก แค่อี้บอกให้มันทำตามข้อตกลงกันก้อเท่านั้นเอง แต่จะว่าไปนะ มันก้อคงต้องมีใจกันบ้างแหละ ไม่งั้นมันไม่รับปากเร็วขนาดนั้นหรอก “ ผมพูดออกไป ค้านกับความจริงที่เป็น
“ นี่มันยอมทำถึงขนาดนี้เลยเหรอ “ ต้งยังถามผมมอีก
“ ก้อใช่น่ะสิต้ง แล้วนี่ต้งเป็นอะไรอ่ะ มาซักอี้จัง “
“ ต้งแปลกใจอ่ะ มันบอกว่า มันยังรักอี้อยู่ แล้วตัวมันก้อรู้ว่า หลิง หลิง เป็นคนเอ่ออออ คนที่ทำให้.... “
“ ต้งไม่ต้องพูดแล้ว จะอะไรก้อช่าง ถือเสียว่ามันยอมทำตามข้อตกลง ที่มันทำไว้กับอี้ก้อแล้วกัน แค่นี้ก้อน่าจะพอแล้ว “ ผมพูดแบบปัดๆออกไป
“ มันคงจะรักอี้มากเลยนะ มันถึงได้ทำทุกอย่าง เพื่อที่จะให้อี้ ให้อภัยมัน แม้กระทั่ง ยอมที่จะต้องแต่งงานกับคนที่มันไม่ได้รักก้อตาม หรือต่อให้อี้ บอกให้มันทำอะไร ที่จะให้มันทนทุกข์ทรมานกว่านี้ ต้งก้อคิดว่า มันก้อคงจะทำ ตรงนี้แล้ว ต้งทึ่งในการกระทำของมันจริงๆ “ ต้งยังคงจ้องตาผมอยู่
“ แล้วต้งจะไปสนใจทำไม ว่ามันจะรู้สึกยังไง ต้งนี่เป็นอะไรนะว่านี้ ทำไมต้องมาสงสัยอะไรอี้นักหนาด้วยนะ อี้เริ่มอึดอัดแล้วนะ “ ผมเริ่มทำเป็นโกรธ เพื่อให้ต้งหยุดซักผม
“ อย่าบอกต้งนะว่า ทุกอย่างที่อี้จัดเตรียมขึ้นในวันนี้ มันเป็นการแก้แค้น...ไอ้ดิว “
“ อี้ไม่ได้แก้แค้น อี้แค่เลือกทางที่มันจะจบทุกอย่างให้เร็วที่สุด แต่ถึงแม้ว่า จะมีใครที่ต้องเจ็บปวดบ้าง มันก้อสมควรอยู่แล้วนี่ นี่ยังน้อยไปด้วยซ้ำ นับว่าอี้ยังปราณีอยู่มากนะ “
“ อี้แน่ใจเหรอว่า อี้ไม่ได้รู้สึกอะไร กับการกระทำนี้ของตัวเอง “ ต้งเริ่มประเด็นใหม่แล้ว จนผมเริ่มฉุนหนักเข้าไปอีก
“ ต้ง อี้ขอร้อง วันนี้เป็นวันดี อย่ามาทำให้มันแย่ลงไปเลย อี้กำลังอารมณ์ดี เข้าใจไหม “
“ ไม่รู้นะอี้ ต้งอยากให้อี้คิดให้ดีๆก่อน ไม่อยากให้มาเสียใจภายหลัง ไม่อย่างนั้น คนที่เสียใจที่สุด จะเป็นอี้เอง “ ต้งยังจี้ใจดำผมอีก จนผมเริ่มทนไม่ไหวแล้ว
“ จะยังไงก้อช่าง อี้ตัดสินใจไปแล้ว แต่ถ้าต้งจะขัดข้อง อี้ก้อไม่ว่านะ “ ผมเริ่มใช้ท่าไม้ตายของผมกับต้ง จนต้งเริ่มอ่อนลงเห็นได้ชัด
“ ไม่หรอกครับ ไม่หรอก ต้งตามใจอี้แล้วกัน ต้งแค่เป็นห่วงความรู้สึกของอี้อ่ะ พอแล้วๆ เราไปข้างนอกกันดีกว่า ไปดูอาหารกัน เดี๋ยวคนอื่นๆที่นัดไว้ ก้อจะมาแล้ว “
ว่าแล้วต้งก้อดึงมือผมออกไปจากห้องนั้น แต่ในใจของผมยังคิดถึงคำพูดของต้งอยู่ว่า ต้งจะมารู้ดีกว่าผมได้ยังไง ว่าผมรู้สึกยังไง ต้งเค้าน่าจะดีใจนะ ที่ผมเลือกทางนี้ เค้าจะยังมีปัญหาอะไรอีกนะ ผมละไม่เข้าใจเค้าเลย
----------------------------- จบบทที่ 50 ----------------------------------
-
^
^
^
หวังว่าคงจะไม่เสียใจทีหลังนะ o18
-
รออ่านนะครับ
-
ผมว่านะคับ :laugh: :laugh:
สุดท้ายพี่อี้ก็แพ้เหมือนเดิม
แพ้ใจตัวเองด้วยคับ
แต่ก็....สงสารพี่ดิวเหมือนเดิมอ่ะ :m15: :m15:
ปล. ผมติดตามงานเขียนของพี่ Alexie ประจำเลยนะคับ เป็นกำลังใจให้นะคับ.....แมวน้อย o13 o13 :z2: :z2:
-
เออ เว้ยยย
ดีที่ต้งมีคามคิดหน่อย
-
ท่าทางต้งเหมือนลึกๆอยากจะให้อี้คู่กับดิวนา
มาต่อน้า :call: :call:
-
แทนที่ปัญหาจะคลี่ดันผูกปมเพิ่มอีกชั้นแล้วเมื่อไหร่มันจะหมดสักที :เฮ้อ:
-
ดิวทำร้ายอี้หนึ่งเดือน
อี้ทำร้ายดิวทั้งชีวิต
ใครใจร้ายกว่ากันนะ :sad4:
-
อี้ใจร้ายมาก สงสารดิว :monkeysad:
-
ดิวทำร้ายอี้หนึ่งเดือน
อี้ทำร้ายดิวทั้งชีวิต
ใครใจร้ายกว่ากันนะ :sad4:
ผมว่าพี่อี้ทำร้ายตัวเองทั้งชีวิตมากกว่าคับ :z10: :z10: :z10: :z10:
พี่ดิวสู้ๆ :z2: :z2:
-
:seng2ped:
จ้ะ เอากันเข้าไป
เชียร์กันเข้าไป
ช่ายยยยยยยยยยยยย สิ :angry2:
เด๋วบ่ายๆมาลงให้อ่านนะครับ
เอายาวๆเลยเพราะว่า
เสาร์อาทิตย์นี้ ผมไม่ว่างเลย อาจจะไม่ได้ลงน่ะครับ
ยังไงมาอ่านและเม้นต์กันต่อน่ะครับ
ร๊ากกกกกกกกกกกกกกก ทุกคน :L1:
-
ยาวยาวนะ :L2:
ยาวยาว
ยาวยาว
ไม่เอาสั้น
รอพี่อเล้ง :call: :call: :call:
-
:z10: :z10: :z10: :z10: :z10: :z10: :z10: :z10: :z10:
บทที่ 51 ความเจ็บปวดที่หอมหวาน ( Bitter Sweet Pain )
พอใกล้เที่ยง ครอบครัวที่มาครอบครัวแรกคือ ครอบครัวของต้ง พวกเค้าดูท่าทางยิ้มแย้มแจ่มใสกันมาก พอมาถึงก้อเข้ามาทักทายผม และครอบครัวของผมกันใหญ่เลย ดูแล้วท่าทางครอบครัวเราสองคนนี้จะเข้ากันได้ดี ต้งเองก้อดูมีความสุขเช่นกัน ส่วนครอบครัวที่ตามมาคือ ครอบครัวของดิว ผมอยากจะบอกว่า ผมไม่รู้จะทำหน้ายังไงเมื่อเจอพ่อและแม่ของดิว ไอ้ลำพังแม่ของดิวนั่น ก้อยังพอจะมองหน้ากันได้นะครับ แต่พ่อของเค้าน่ะสิ เฮ้ออออ แต่ยังไง ผมก้อต้องต้อนรับให้ดีที่สุดนั่นแหละครับ
ตอนที่พ่อแม่ของดิวมาถึง พวกเค้าก้อเข้ามาทักทายครอบครัวของผม และครอบครัวของต้งนิดหน่อย จากนั้นผมก้อพอพวกเค้า เข้าไปนั่งรอข้างในห้องรับรองก่อน โดยที่ตอนผมพาเข้าไป ผมเองก้อไม่ได้พูดอะไรมากนัก หน้าของพวกเค้าผมเองก้อแทบจะไม่ได้มองเลย แล้วผมก้อเดินออกมาข้างนอก เพื่อดูว่าอาหารเรียบร้อยดีไหม
วันนี้ผมทำอาหารที่เป็นเมนูแนะให้พวกเค้าทาน มีทั้ง อาหารเรียกน้ำย่อย เช่น ปอเปี๊ยะทอด กุ้งพันอ้อย ส่วนอาหารหลัก ก้อจะมี ลาบกุ้งทอด ปสาหมึกแดดเดียวสามรส ต้มยำไก่ใบมะขาม ต้มจืดซี่โครงหมู และ ไข่เจียวกุ้งสับ ผมคิดว่าพวกเค้าคงจะทานกันได้ และไม่น่าจะมีปัญหาอะไร สักพักนึง ก้อมีพนักงานที่ร้านเดินมาตามผมที่ห้องครัว บอกว่าทุกคนมากันครบแล้ว ผมเลยเดินออกไปพบพวกเค้าที่ห้องรับรอง โดยทีผมบอกให้พนักงานนำอาหารเรียกน้ำย่อย ออกมาเสริฟตามหลังผม
พอถึงห้องรับรอง ผมก้อเข้าไปนั่งที่หัวโต๊ะ โดยมีต้งนั่งทางฝั่งขวาของผม ถัดจากต้งไปก้อเป็นพ่อแม่ของต้ง แล้วก้อเป็นครอบครัวของ หลิง หลิง ส่วนฝั่งซ้าย ก้อจะมีพ่อแม่ของผม แล้วถัดไปก้อเป็นครอบครัวของดิว พอผมนั่งแล้ว ผมก้อกล่าวทักทายทุกคนนิดหน่อย และเชิญให้ทุกคนท่านอาหารเรียกน้ำย่อยกันก่อน จากนั้นก้อจะตามมาด้วยอาหารหลักหลังจากนั้น
ในระหว่างที่ทานอาหารนั้น ครอบครัวของหลิง หลิง ก้อไม่ค่อยจะแตะอาหารของผมสักเท่าไหร่นัก พวกเค้าก้อนั่งเฉยๆ จิบไวน์บ้าง ส่วนหลิง หลิง ก้อนั่งเงียบ ไม่พูดไม่จา ได้แต่มองหน้าไอ้ดิวอยู่อย่างนั้น ผิดปกติเป็นอย่างยิ่ง ส่วนไอ้ดิว มันนั่งทื่ออยู่อย่างนั้น แทบไม่ได้ยินเสียงเล็ดลอดออกมาจากปากของมันเลย แม้ว่าจะมีคนชวนคุยอยู่ก้อตาม อาหารที่ผมจัดไว้ มันก้อไม่แตะแม้แต่คำเดียว มันเอาแต่เหม่อลอย เหมือนคนไม่มีชีวิตชีวาอย่างนั้น.....
พอทุกคนทานอาหารใกล้จะเสร็จแล้ว ผมก้อเริ่มพูดขึ้นทันที
“ ขอบคุณทุกๆท่านนะครับ ที่มาในวันนี้ นับว่าเป็นเกียรติอย่างมากนะครับ ที่ทุกๆท่านยอมสละเวลาอันมีค่ามา ที่ผมเรียณเชิญทุกท่านให้มาวันนี้ เพราะว่าทางผมมีเรื่องที่จะแจ้งให้ทุกๆทราบอยู่สองเรื่องคือ... “
“ เรื่องแรก อาจจะประหลาดไปหน่อยนะครับ สำหรับบางท่าน คือ ตัวผมและต้ง ก้อได้รู้จักคบหากันมานานพอสมควรแล้ว แฃละเราก้อเห็นพ้องต้องกันแล้วว่า เราอาจจะตกลง หมั้นกันเร็วๆนี้ ถือเป็นเรื่องดีนะครับ และทางผมและต้ง ก้อจะกำหนดวันเร็วๆนี้ ยังไงเมื่อทราบวันแวลที่แน่นอนแล้ว พวกผมจะขอเรียนเชิญทุกท่าน ให้มาเป็นเกียรติในงานด้วยนะครับ “
“ นึกว่าเรียกให้มาทำไม ถ้าจะให้เรียกมาฟังเรื่องวิปริตอย่างนี้ล่ะก้อ คราวหน้าอย่าเสียเวลาดีกว่านะ เสียเวลาทำมาหากินของชั้นหมด ไร้สาระสิ้นดี มานั่งเกย์สองคนจะประกาศแต่งงานกัน เฮอะ !!! โลกนี้มันวิปริตดีเนอะ “ คุณสุชาติพูดแทรกขึ้นมาอย่างไม่ให้เกียรติ ซ้ำทั้งคำพูดยังเหน็อบแนมสุดๆ
“ กรุณาให้เกียรติกันด้วย ชาติ คนที่คุณพูดถึงอ่ะ ลูกชายของผมนะ ถ้าไม่อยากมีปัญหา ผมว่าคุณเงียบๆไปดีกว่าแล้วก้อตั้งใจฟังด้วย ผมว่าอี้เค้ามีเหตุผลที่เชิญพวกคุณมา ไม้งั้นเค้าไม่เรียกพวกคุณมาให้เป็นเสนียดร้านของเค้าหรอก จำไว้ “ โอ้ววววว์ นี่เป็นคำพูดของพ่อต้งครับ ผมไม่นึกเลยว่า ผู้ชายที่ยิ้มแย้มตลอดเวลา และไม่ค่อยพูดค่อยจาเท่าไหร่นี่ บทจะพูดออกมา ก้อเล่นเอาซะอึ้งไปทั้งห้องเลยครับ ดูท่าคุณสุชาติจะหน้าม้านไปลเยครับ แต่ก้อทำอะไรไม่ได้ ต้อเงียบไปตามระเบียบ
“ ขอบคุณครับที่รับฟัง ผมไม่รบกวนเวลาที่คุณจะเอาไปทำเรื่องผิดกฎหมายต่างๆ หรือไม่ก้อ ไปตามเด็กๆไซด์ไลน์ของคุณเท่าไหร่หรอกครับ ผมรับรองว่า ผมใช้เวลาไม่เกิน 10 นาทีแน่นอน “ ผมกัดเสริมไปอีก จนคุณสุชาติหน้าแดงด้วยความโกรธ เพราะว่าคุณนภัสสร ได้ยินดังนั้นก้อทำท่าเหมือนจะเล่นงานคุณสุชาติทันที แต่คงอดเอาไว้
จะว่าไป ผมก้อให้คนไปสืบมาเหมือนกันว่า ใครทำอะไรบ้าง โดยเฉพาะบ้านของหลิง หลิง เหมือนกับว่า รู้เขารู้เรา ปลอดภัยไว้ก่อนดีกว่าครับ มีอะไร จะได้รู้ว่า ศัตรูของเราเป็นใคร ทำอะไรบ้าง
“ อีกเรื่องนึงคือ เมื่อกี้ ดิวได้มาบอกกับผมว่า เพื่อยุติเรื่องบาดหมางระหว่างพวกเรา เค้ายินดีที่จะแต่งงานกับหลิง หลิง เพื่อเป็นการไถ่โทษทุกอย่าง ที่ผมเรียกทุกๆคนมาก้อเพื่อเรื่องนี้เป็นหลัก หลังจากนี้ หวังว่าอะไรๆจะเรียบร้อย และสมความต้องการของทุกๆคนนะครับ ยังไงก้อขอบคุณนะคัรบที่มาในวันนี้ ส่วนเรื่องแต่งงานของดิวกับ หลิง หลิ ถ้ามีอะไรคืบหน้าก้อแจ้งให้พวกเราทราบบ้างนะครับ ทางเรายินดีอย่างยิ่ง ที่จะไปร่วมงาน ถ้าได้รับการเชื้อเชิญนะครับ “ พ่อแม่ผมได้ฟังที่ผมพูด ก้อทำหน้างงเล็กน้อย สงัสยจะสังสัยว่า ผมไปมีเรื่องบาดหมางอะไรกับใครไว้ ผมเลยกระซิบบอกพวกท่านว่า ไว้จะเล่าให้ฟังทีหลัง
จู่ๆ ไอ้ดิวก้อยืนขึ้นทันที เล่นเอาผมงงไปเหมือนกัน
“ การที่ผมตอบตกลงแต่งงานกับหลิง ก้อเพื่อความสบายใจของทุกฝ่าย ที่สำคัญ เพื่อเป็นการไถ่โทษที่ผมเคยทำไม่ดีไว้ กับ..... “
ผมรู้ว่าไอ้ดิวมันจะพูดอะไร ผมเลยขมึงตาใส่มัน เป็นการปรามไม่ให้มันพูดออกมา
“ กับใครก้อช่าง ถือเสียว่า ดิวเต็มใจทำ เพื่อเค้าแล้วกันนะครับ “ ไอ้ดิวพูดเศร้าๆ
“ ไม่ ชั้นไม่ต้องการ ชั้นไม่ต้องการให้มันแต่งงานกับลูกสาวชั้น เพราะว่าต้องการไถ่โทษให้ใครหรอกนะ ลูกสาวชั้นเป็นคนมีหน้ามีหน้านะ จะแต่งงานทั้งที มันก้อต้องเต็มใจทั้งสองฝ่ายสิ อย่างนี้ชั้นไม่ยอม “ คุณสุชาติของขึ้น ลุกขึ้นยืนแล้วพูดซะเสียงดังลั่นห้องเลยทีเดียว คงจะไม่อยากให้ใครมาหยามศักดิ์ศรีตัวเองมั้ง
“ อันนี้ผมไม่รับรู้ มันเป็นปัญหาของพวกคุณ แต่ผมว่าคุณควรจะดีใจกับลูกสาวของคุณด้วยนะ ที่ทำสำเร็จเสียที สู้อุตส่าห์พยายามทำมาตลอดแล้วนี่ ผมว่าคุณน่าจะยินดีนะครับ “ ผมแขวะกลับไปซึ่งๆหน้า
“ แต่ยังไงชั้นก้อไม่ยอม ใครจะว่ายังไงชั้นก้อไม่ยอม “ คุณสุชาติโวยวาย
“ แล้วคุณอาจะเอายังไง ผมยอมทำทุกอย่าแล้วนี่นา อยากให้ผมกอบกู้หน้า ผมก้อยอมแล้วไง แล้วคุณอาต้องการอะไรอีก “ ไอ้ดิวที่คงจะเก็บอารมณืมานาน ระเบิดใส่คุณสุชาติเช่นกัน
“ แก ไม่มีวันที่จะได้....”
แล้วหลิง หลิง ก้อลุกขึ้นยืนอีกคน
“ พ่อ พอเหอะๆ เป็นอันว่าหลิงตกลง ไม่ว่ามันจะมาจากการกระทำที่เต็มใจหรือไม่ก้อตาม หลิงจะแต่งงานกับดิว หลิงเชื่อว่า ไม่ใช่เค้าคนเดียวหรอก ที่จะทำให้ดิวหลงรักเค้าได้ฝ่ายเดียว พ่อหยุดพูดเหอะ หลิงโอเคแล้ว “
คุณสุชาติดูจะหงุดหงิดมาก ที่ทำอะไรไม่ได้ เลยต้องนั่งลงอย่างอารมณ์เสีย แล้วหลิง หลิง ก้อนั่งลงตามเดิม
“ ดิวอยากให้หลิงรู้ไว้ว่า ไม่ว่าดิวจะได้แต่งงานกับหลิงไปแล้ว ยังไงๆ การแต่งงานครั้งนี้ มันก้อไม่ได้มาจากความรัก เพราะว่า ดิวคงไม่สามารถรักใครได้อีกแล้ว หลิงจำไว้ด้วย “
คุณสุชาติลุกขึ้นแล้วตบโต๊ะดัง ปัง !!!
“ ไอ้ดิว.....” ดูท่าเค้าจะโกรธมากๆ หลิง หลิง เลยต้องลุกขึ้นห้ามอีก
“ พ่อ ไม่เป็นไรหรอก หลิงโอเค หลิงไม่เป็นไร แค่นี้ก้อดีแล้ว “
จากนั้นหล่อนก้อหันหน้ามาพูดกับผม
“ ถ้าหมดเรื่องแล้ว พวกชั้นขอตัวกลับแล้วกัน “
ว่าแล้วหล่อนก้อรีบพา พ่อแม่ของหล่อนออกไปจากห้องนั้นทันที โดยที่ไม่ได้พูดอะไรอีก ผมเองก้อไม่ได้สนใจว่าเค้าจะรู้สึกยังไง ผมแค่รู้ว่า ผมได้ทำหน้าที่ของผมแล้ว
จากนั้น พอครอบครัวของหลิง หลิงไปแล้ว ผมก้อขอตัวทุกๆคน ออกไปทำงานข้างนอกต่อ เชิญทุกคนทานอาหารว่างต่อได้ แล้วผมก้อเดินออกมาข้างนอก โดยที่ต้งก้อยู่พูดคุยเรื่องนั่นเรื่องนี่กับพ่อแม่ของเค้า และพ่อแม่ของผมด้วย ผมเองก้อไม่ได้ฟังว่าเค้าคุยอะไรกัน ส่วนครบอครัวของดิว ผมเองก้อไม่ได้หันกลับไปมองอีกเลย
ผมออกมาดูลูกค้าที่สวนด้านหน้าของร้าน วันนี้มีลูกค้ามาจัดงานวันเกิด เลยมาดูแลความเรียบร้อยของเค้าซะหน่อย ผมเองก้อเดินๆดูไป แล้วก้อเห็นผู้ชายคนนึงเดินตรงมาหาผม ซึ่งผมไม่อยากจะเจอเค้าเลย แต่ผมก้อไม่รู้ว่าจะเลี่ยงยังไง เพราะเค้าเดินมาถึงตัวผมแล้ว
“ อี้ ชั้นขอคุยอะไรด้วยหน่อยสิ แป๊บเดียวเอง “
เสียงผู้ชายคนนี้พูดขึ้น ที่จริงแล้ว แม้หน้าของเค้า ผมเองก้อไม่อยากมอง แต่ไม่รู้จะปฏิเสธยังไง เลยอ้างไป
-
รออ่านนะครับ
-
ผมควรจะดีใจกับ หลิงหลิง?
ควรจะเสียใจกับ ดิว?
ควรดีใจกับ ต้ง?
หรือควรร่วมกันสะใจกับแผนของ อี้?
โอ๊ย..โอ๊ย มึนงง :really2:
ไม่รู้ว่าควรอยู่ในอารมณ์ไหน :z3:
-
ค้างๆๆๆๆ
-
:m15: :m15: :m15:
สงสารพี่ดิวอ่ะคับ
:m15: :m15: :m15:
พี่ดิวคับไปเรียนต่อต่างประเทศเลยคับ ชัก 4 หรือ 5 ปี ก็ได้คับ 10 ปียิ่งดี
ฮ่า ฮ่า ฮ่า สะใจ :laugh: :laugh:
เกลียดพี่อี้แล้วอ่ะ :z6: :z6: :z6: :z6:
-
ไม่รู้ทำไง
เหอะๆ
กวนๆเลย
อยู่ใครอยู่มัน
เอาเครื่องลบความจำมาลบให้หมด (ว่าแต่มันมีด้วยหรอ) o22
-
^
^
^
^
^
จิ้มตรูดรีบน :laugh:
ถ้ามีเครื่องลบความจำ
ผมจะลบความทรงจำที่เลวร้ายของอี้ให้หมด :really2:
แล้วอี้กับดิวจะได้รักกันเหมือนเดิม :กอด1:
-
เรื่องราววุ่นวายไปก้นใหญ่แล้ว
อี้แน่ใจเหรอว่าเรื่องมันจะจบลงด้วยดี
ในเมื่อมีแต่คนที่เจ็บปวด
แล้วต้งจะดีใจเหรอทีที่ได้อี้มาแต่ตัว
แต่หัวใจอี้ยังมอบให้ดิว
-
^
^
^
^
^
จิ้มตรูดรีบน :laugh:
ถ้ามีเครื่องลบความจำ
ผมจะลบความทรงจำที่เลวร้ายของอี้ให้หมด :really2:
แล้วอี้กับดิวจะได้รักกันเหมือนเดิม :กอด1:
จิ้มมั้ง
เห็นด้วยอย่างยิ่งคับ :really2: :really2:
เมื่อไรที่อี้จะได้อยุ่กับดิวสักทีนะ :กอด1:
มาต่อนะพี่อเล้ก :call:
-
:z3:
เด๋วบ่ายๆมาลงให้อ่านนะคับ
เอายาวๆเลย
:z13:
ขนาดนี้เรียกว่ายาวแล้วเหรอคับ
ที่บ้านผมเรียกสั้นอ่ะ ไม่ถึงใจเลยคับ :z10:
-
จะกรีดเส้นเลือดใหญ่ตัวเองทำไม ทำไปแล้วมีความสุขหรือไงแค่ความสบายใจของคืนเพื่อแลกกะความสุขตัวเองเนี่ยนะ แม่พระไปไหน55+
-
:L2: :L2:
มาดันพี่อเล้ก ทำงานให้เสดเรวๆแล้วมาต่อนร้า
แค่วันเดียวจะลงแดงอยุ่แล้วเนี่ย เอิ้ก :really2:
คืนนี้ฝันดีนะคับ :t3:
-
อยากรู้เหตุการณ์ตอนต่อไปจังเลย ....
ไม่รู้อย่างนี้จะเรียกว่ามีทั้งคนสมหวังและผิดหวังกันรึเปล่า?
แต่ที่แน่ๆ เหมือนกับว่าจะไม่สบายใจกันทุกฝ่าย .... ไม่รู้จะเชียร์ใครดี ... :serius2:
-
:m25: :m25:
เย็นๆนี้ เจอกันน่ะครับ
ตอนนี้ขอทำงานแป๊บบบบบบบบบบบบบบบนึง
ยุ่งม๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก จาบ้าตาย
เหอๆๆๆๆๆ
-
:monkeysad:รับทราบจ้า รอ ๆ
-
รับทราบคับ :3123: :3123:
-
:pig4: :pig4:
-
ขอเข้ามารอด้วยคนนะ :L2:
-
:เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:
จากนั้น พอครอบครัวของหลิง หลิงไปแล้ว ผมก้อขอตัวทุกๆคน ออกไปทำงานข้างนอกต่อ เชิญทุกคนทานอาหารว่างต่อได้ แล้วผมก้อเดินออกมาข้างนอก โดยที่ต้งก้อยู่พูดคุยเรื่องนั่นเรื่องนี่กับพ่อแม่ของเค้า และพ่อแม่ของผมด้วย ผมเองก้อไม่ได้ฟังว่าเค้าคุยอะไรกัน ส่วนครบอครัวของดิว ผมเองก้อไม่ได้หันกลับไปมองอีกเลย
ผมออกมาดูลูกค้าที่สวนด้านหน้าของร้าน วันนี้มีลูกค้ามาจัดงานวันเกิด เลยมาดูแลความเรียบร้อยของเค้าซะหน่อย ผมเองก้อเดินๆดูไป แล้วก้อเห็นผู้ชายคนนึงเดินตรงมาหาผม ซึ่งผมไม่อยากจะเจอเค้าเลย แต่ผมก้อไม่รู้ว่าจะเลี่ยงยังไง เพราะเค้าเดินมาถึงตัวผมแล้ว
“ อี้ ชั้นขอคุยอะไรด้วยหน่อยสิ แป๊บเดียวเอง “
เสียงผู้ชายคนนี้พูดขึ้น ที่จริงแล้ว แม้หน้าของเค้า ผมเองก้อไม่อยากมอง แต่ไม่รู้จะปฏิเสธยังไง เลยอ้างไป
“ ผมติดลูกค้าอยู่ เอาไว้ก่อนได้ไหมครับ “ ผมพยายามเลี่ยงไป
“ มีพนักงานดูแลตั้งมากมายแล้วนี่นา ทำไมเธอต้องเลี่ยงชั้นด้วย เธอเกลียดชั้นขนาดนั้นเชียวเหรอ “ คุณสุชาติ พูดอีกที เพื่อขอให้ผมไปคุยกับเค้า ผมจะทำยังไงดี ???
“ ผมไม่ได้เกลียดคุณ แค่ผมไม่มีอะไรจะคุยกับคุณก้อเท่านั้นเอง “ ผมตอบไปตามความรู้สึก
“ แต่ชั้นมี....เธอพอจะสละเวลามาคุยกับชั้นได้ไหม นะ ชั้นรบกวนเวลาเธอไม่นานหรอก นะ ชั้นขอร้อง “
ดูท่าแล้วว่า ถ้าผมไม่ยอมไปคุยกับเค้านี่ เค้าคงไม่ยอมเลิกง่ายๆ เอาว่ะ เป็นไงเป็นกัน
“ งั้นก้อได้ครับ เชิญมาทางนี้เลย “
แล้วผมก้อเดินนำหน้าคุณประวิทย์ออกมาคุยด้านหน้าร้านอาหาร
“ มีอะไรก้อพูดมาสิครับ ผมต้องไปดูแลลูกค้าต่อ “
“ คืออย่างนี้นะ ชั้นอยากจะมาขอโทษเธอด้วยตัวเอง กับ ....กับเรื่องที่ชั้นได้ทำลงไป “ คุณประวิทย์พูดขึ้นมาแบบเศร้าๆ
“ คุณเพิ่งจะมารู้สึกเหรอ มันไม่สายไปเหรอครับ “
“ ไม่ใช่อย่างนั้นนะอี้ ถ้าชั้นย้อนเวลาได้ ชั้นจะไม่ทำอะไรบ้าๆอย่างนั้นเด็ดขาด ชั้นรู้ว่ามันผิดมาก และกลายเป็นตราบาปของชั้น จนมาถึงทุกวันนี้ ชั้นไม่เคยมีความสุขเลยนะ และถ้าเธอได้รู้ความจริงว่า ทำไมชั้นถึงต้องทำอย่างนั้น บางทีเธออาจจะ ..... “
“ พอเหอะครับ ให้มันผ่านไปเหอะ อย่าไปพูดถึงมันอีกเลย ผมไม่อยากรื้อฟื้น และถ้าจะมาคุยเรื่องนี้อ่ะ ผมไม่อยากจะคุยนะครับ “ ผมตอบไปแบบปัดๆ เพราไม่อยากได้ยินเรื่องนี้อีก
“ และถ้า ถ้าเธอจะโทษ หรือว่า แก้แค้น ชั้นอยากให้เธอมาทำที่ชั้น อย่าไปทำที่ไอ้ดิวมันเลย เรื่องมันเกิดจากชั้น ชั้นยินดีจะชดใช้ “
“ คุณเอาอะไรคิดว่า ทุกอย่างที่มันเกิดขึ้นในวันนี้ มันเป็นเพราว่าผมจะต้องการแก้แค้นลูกชายสุดที่รักของคุณ เค้ามีค่าขนาดนั้นเลยเหรอ ผมคิดว่าไม่นะ “ ผมพูดประชดกลับไป
“ ไม่ใช่ชั้นคนเดียวหรอกนะที่รู้สึก คนอื่นๆเค้าก้อคงจะรู้เช่นกันแหละ นะ ชั้นอยากให้เธอคิดทบทวนดูอีกที อย่าทำอย่างนี้เลย ไม่เพียงแต่มันจะทำร้ายทุกๆคนที่เกี่ยวข้องนะ แต่คนที่จะเจ็บปวดที่สุด ก้อคือตัวเองเองนั่นแหละ “
“ คุณรู้ได้ยังไง ว่าผมเจ็บปวด ผมมีความสุขจะตายไป ที่ได้เห็นคนเลวๆ คนนึง ต้องมาทุกข์ทน ดิ้นทุรนทุรายต่อหน้าต่อตา ผมมีความสุขมากๆเลย คุณไม่รู้หรอก ผมว่าเราคงไม่มีอะไรจะคุยแล้วล่ะ ผมต้องไปทำงานต่อแล้ว ผมขอตัว “
แล้วผมก้อเดินออกมา แต่คุณประวิทย์ก้อพูดตามมาอีก
“ ชั้นรู้ดีอี้ ว่าความรู้สึกนั้นมันเป็นยังไง กับการที่เราต้องฝืนใจทำในสิ่งที่เราไม่อยากทำ ชั้นอยากให้เธอทบทวนดูอีกที ทั้งนี้ทั้งนั้น ชั้นไม่ได้มาขอให้เธอทำเพื่อไอ้ดิวหรือว่าใครทั้งนั้น แต่มันเพื่อตัวเธอทั้งนั้น “
ผมก้อไม่สนใจ เดินออกมาจากตรงนั้นทันที แล้วเดินมาทำงานต่อ เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น
วันนั้นทั้งวัน หลังจากที่นัดคุยกันแล้ว ผมก้อทำงานที่ร้านต่อไป พ่อแม่ของดิว กลับไปตอนไหน ผมเองก้อไม่ได้สนใจ มีแต่พ่อแม่ของต้งที่อยู่นั่งพูดคุยอะไรไม่รู้กับพ่อและแม่ของผมต่อ อาจจะเป็นเรื่องงานหมั้นอะไรทำนองนั้นมั้ง ผมเองก้อไม่ได้สนใจอะไรนัก ปล่อยให้ผู้ใหญ่เค้าคุยกันไป
จากที่ได้ฟังต้งบอกผมมาว่า พ่อแม่ของเราทั้งสองฝ่ายตกลงที่จะจัดงานหมั้นอย่างเงียบๆที่สุด เท่าที่จะทำได้ และให้เร็วที่สุด แขกที่มางาน ก้อมีแค่เพื่อนสนิทของผม ของพ่อแม่ผมและของพ่อแม่ของต้ง และไม่ได้ชวนญาติๆคนที่ไม่ได้สนิทมาด้วย เพราะว่าเราไม่อยากให้มันดูใหญ่โตนัก เพราะว่า ก้อรู้ๆกันอยู่ว่า นี่ไม่ใช่การหมั้นธรรมดา แต่เป็นการหมั้นระหว่าง ผู้ชายกับผู้ชาย และผมเองก้อไม่อยากให้คนภายนอกรู้ด้วยเช่นกัน เดี๋ยวจะมีปัญหาตามมาอีก
ส่วนกำหนดงานหมั้น แม่ผมไปถามพระมาว่า เป็นราวๆก่อนสิ้นปีจะดีมาก พวกเราเลยเลือกช่วงเดือน พฤศจิกายน น่าจะดีที่สุด ซึ่งดูท่าทางต้งจะตื่นเต้นไม่น้อย ที่จะได้หมั้นกับผมเสียที ส่วนผมนะเหรอ ผมเองก้อไม่แน่ใจว่าตัวเองรู้สึกยังไง หรือจะว่าผมไม่มีความรู้สึกเลยก้อว่าได้ เพราะว่าผมมัวแต่ทำงาน เพราะว่าช่วงนี้ต้งปล่อยให้ผมกลับไปทำงานได้ตามปกติแล้ว รวมทั้งที่ทำงานกับพี่กรณ์ด้วย ( ตอนแรกต้งก้อไม่ยอมให้ผมกลับมาทำงานกับพี่กรณ์ แต่ผมก้ออ้อน สารพัด จนต้งยอม ทั้งนี้ทั้งนั้น เพราะว่าผมสงสารเค้า ที่เค้าต้องทำงานหนักๆคนเดียว ได้ผมไปช่วยดูจะเบาแรงเค้ามากขึ้น ) ดูพี่กรณ์จะมีความสุขขึ้น หลังจากที่ผมกลับมา เค้าคงจะเหงา และคงจะเหนื่อยมาก ตอนไม่มีผม ผมเลยรู้สึกดีบ้าง ที่ได้ทำอะไรให้พี่เค้า
-
มันไม่เนียนเลยนะครับ
ลองอ่านตอนนี้ใหม่สิ
รออ่านตอนต่อไปนะครับ
-
รอตอนต่อไปนะครับ
-
มันไม่ใช่ไม่เนียนหรอกคับ แต่เพราะว่าผมต้องรีบเร่งจังหวะของเรื่องอ่ะครับ ไม่งั้นจะไม่ทัน ผมข้ามตอนไม่สำคัญทั้งหลาย เช่น ตอนหลิงหลิง มาขอบคุณอี้ หรือ ตอนที่อี้กลับไปทำงานกับพี่กรณ์ เอาน่าคับ ผมว่าทุกคนคงเข้าใจเรื่องนะคับ
-
ช้าๆก็ได้ จะรีบไปไหน จะรีบไปไหน พักเดี๋ยวนึงสิครับ :a5:
อยากรู้ว่าหลิงมาพูดกับอี้ยังไงอ่า อยากรู้จริงๆนะ
จะว่าไปยัยหลิงนี่ก็รักเดียวใจเดียวนา แต่ก็แย่ตรงนิสัยนี่แหละ ผมว่ายังงี้แล้วจะมีใครด่ามั้ยเนี่ย :serius2:
มาต่อนะคับคุงอเล้ก คืนนี้ฝันดีน้า :t3:
-
ดูท่าว่าจะลุ้น ให้อี้กลับมารักกับดิว ลุ้นไม่ขึ้นซะแล้ว
งั้นเปลี่ยนไปลุ้นให้พี่กรณ์กิ๊กกะอี้ซะเลย :laugh:
ส่วนต้งก็เป็นคนดีที่โลกลืม :laugh:
-
ไหนๆก็มาถึงขนาดนี้ เลิกกันหมด ต่างคนต่างไปดีกว่า อิอิ
-
o22 o22 o22 o22 o22 o22 o22 o22 o22 o22
ส่วนกำหนดงานหมั้น แม่ผมไปถามพระมาว่า เป็นราวๆก่อนสิ้นปีจะดีมาก พวกเราเลยเลือกช่วงเดือน พฤศจิกายน น่าจะดีที่สุด ซึ่งดูท่าทางต้งจะตื่นเต้นไม่น้อย ที่จะได้หมั้นกับผมเสียที ส่วนผมนะเหรอ ผมเองก้อไม่แน่ใจว่าตัวเองรู้สึกยังไง หรือจะว่าผมไม่มีความรู้สึกเลยก้อว่าได้ เพราะว่าผมมัวแต่ทำงาน เพราะว่าช่วงนี้ต้งปล่อยให้ผมกลับไปทำงานได้ตามปกติแล้ว รวมทั้งที่ทำงานกับพี่กรณ์ด้วย ( ตอนแรกต้งก้อไม่ยอมให้ผมกลับมาทำงานกับพี่กรณ์ แต่ผมก้ออ้อน สารพัด จนต้งยอม ทั้งนี้ทั้งนั้น เพราะว่าผมสงสารเค้า ที่เค้าต้องทำงานหนักๆคนเดียว ได้ผมไปช่วยดูจะเบาแรงเค้ามากขึ้น ) ดูพี่กรณ์จะมีความสุขขึ้น หลังจากที่ผมกลับมา เค้าคงจะเหงา และคงจะเหนื่อยมาก ตอนไม่มีผม ผมเลยรู้สึกดีบ้าง ที่ได้ทำอะไรให้พี่เค้า
อีกประมาณไม่กี่วันข้างหน้า ก้อจะถึงกำหนดหมั้นของผมกับต้งแล้ว บอกตรงๆเลยว่า ผมแทบไม่รู้สึกตื่นเต้นเลย มันเป็นเพราะอะไรไม่รู้ แต่ผิดจากต้ง ที่ดูจะดีใจจนออกนอกหน้า งานการตัวเองก้อไม่อยากทำ เพราะมัวแต่เตรียมงาน แล้วสรุปว่า วันงานจริงๆ อาจจะไม่เล็กอย่างที่เคยคิดไว้แล้ว เพราว่าญาติๆของผม และของต้งรู้เรื่องเข้า เลยอยากจะมาแสดงความยินดีด้วย ที่จริง ผมก้อบอกว่าให้มางานแต่งเลย แต่ทุกๆคนยืนยันว่าอยากจะมา เราเลยต้องจำใจให้ทุกๆคนมา
ตอนแรกผมก้อเครียดเหมือนกันนะครับ ที่งานมันจะออกมาเป็นแบบนี้ เพราะว่าไม่อยากให้คนภายนอกรู้มากนัก เดี๋ยวมันจะเสียถึงต้ง เพราะผมก้อกะไว้ว่า ตอนที่แต่งงานกันจริงๆ เราอาจจะไปจัดสถานที่ไกลๆคนรู้จักหน่อย อาจจะเป็นทะเล หรือเกาะอะไรก้อได้ แต่พอมันออกมาเป็นแบบนี้ ก้อเลยต้อง เลยตามเลย ผมเลยมาคิดได้ว่า เราอาจจะมีวิธีจัดงาน โดยที่ไม่ให้คนนอกรู้ได้ไง ว่าเราจัดงานอะไรกันแน่
อันนี้เป็นการแนะนำของ เพื่อนผมเอง นังป้อม นังป้อมบอกว่า ก้อให้จัดงานเหมือนงานเลี้ยงทั่วๆไป มีวงดนตรีด้วย แล้วก้อบอกคนภายนอกว่า เป็นงานเลี้ยงวันเกิดของใครคนใดคนนึง อาจจะเป็นต้งก้อได้ เพราะว่าเป็นช่วงเวลาใกล้ๆกัน ส่วนช่วงที่แลกแหวนกันนั้น ก้อให้ทำกันเงียบๆ ตอนเช้าๆ แล้วก้อเลี้ยงตอนสายๆ ผมและต้งก้อเห็นด้วยดังนั้น เลยทำการเชิญญาติและเพื่อนที่อยากจะมา โดยกำชับว่า ให้บอกว่า มางานวันเกิดต้ง ซึ่งทุกคนก้อตกลงรับคำเป็นอย่างดี
พอมาถึงวันก่อนวันวาน ประมาณ หนึ่งอาทิตย์ ซึ่งตรงกับวันเกิดต้งพอดี ผมซึ่งอยากจะเซอร์ไพรส์ต้งเค้านิดหน่อย เลยกะว่าจะไปซื้อของขวัญให้เค้าซะหน่อย เลยชวนป้อม แอน และเอ๋ย ไปช่วยกันเลือกซื้อของแถวๆ สยามเซนเตอร์ ผมกะว่าจะซื้อรองเท้าน่ารักๆสักครู่นึง กับนาฬิกาที่ดูเก๋ๆหน่อยให้ต้ง ต้งคงจะชอบ
ผมก้อเดิน ช๊อปปิ้งไปกับเพื่อนๆเรื่อยๆ จนมาถึงร้าน ร้านนึง ผมก้อเดินของผมไปเรื่อยๆ เลือกไปเรื่อยๆ ซื้อไปเรื่อยๆ แล้วจู่ๆผมก้อปวดห้องน้ำขึ้นมา เลยรีบวิ่งไปเข้าห้องน้ำอย่างด่วน แล้วพอเสร็จธุระ ผมก้อรีบวิ่งออกมาอย่างเร็ว เพราะว่าเพื่อนผมมันบอกว่าจะยืมบัตรส่วนลดของผม เลยให้ผมรีบวิ่งไปหามัน
และด้วยความรีบ จนไม่ทันได้ดูอะไร ผมเลยวิ่งไปเดินชนเข้า กับใครคนนึง แรงที่ชนคงจะแรงพอดู จนผมเซไปอีกทางนึงเลย ของที่ผมซื้อมา และได้ถือมาด้วยเลยตกกระจายลงพื้น ผมรู้สึกตัวเลยรีบขอโทษ เค้าไปทันที แล้วก้อรีบเก็บของของตัวเองด้วย
“ ขอโทษครับ ขอโทษครับ ผมไม่ทันระวัง เป็นอะไรมากไหมครับ “ ผมพูดพรางเก็บของ ของตัวเอง จนไม่ได้มองหน้าคนๆนั้น
“ ไม่เป็นไรครับ ผมไม่เป็นไร เจ็บมากกว่านี้ ผมก้อทนได้ “ เค้าพูดเสียงนุ่มๆ
แต่เอ๊ะ ผมจำเสียงๆ นี้ได้นี่ ผมเลยเงยหน้าขึ้นมองเค้า.....
“ ...................................... “ ผมอึ้งครับ ไม่นึกว่าจะเจอเค้าที่นี่อีก หลังจากที่ไม่ได้เจอกันมานาน ตั้งแต่วันนั้น....
“ อี้เป็นอะไรเหรอครับ ทำไมต้องทำหน้าตกใจขนาดนั้น “ เค้ายังพูดต่อ แต่ผมก้อยืนอึ้งอยู่
“ อี้ครับ อี้เป็นอะไรหรือเปล่า “
เค้ายังถามผมอีก แล้วจะเอามือเค้ามาจับตัวผม แต่ผมเรียกสติคืนมาได้ เลยรีบถอยหนี
“ ชั้น ชั้นไม่เป็นอะไร ขอโทษนะที่ชนแรงไปหน่อย ชั้นไปล่ะ “
พูดจบ ผมก้อหันหลัง กะว่าจะเดินหนีไปจากเค้า แต่เค้าก้อมาจับแขนผมไว้ ผมเลยต้องรีบสะบัดออก แล้วหันหน้ามาด่าเค้า
“ นายอย่ามาจับตัวชั้น ปล่อยนะ “ ผมเอ็ดไปเสียงดุๆ
“ ทำไมล่ะอี้ ไหนอี้บอกว่าให้อภัยดิวแล้วไง แล้วทำไมต้องหนีดิวด้วยล่ะ เวลาเจอหน้ากัน “ ไอ้คนๆนั้น มันพูดขึ้น
“ แยกแยะให้ออกด้วย ชั้นให้อภัยนาย แต่ก้อไม่ได้หมายความว่า ชั้นจะต้องคุยกับนาย หรือว่า ชั้นจะเลิกเกลียดนายด้วยนะ มันคนละอย่างกัน แล้วช่วยกรุณาปล่อยแขนชั้นด้วย ก่อนที่ชั้นจะเรียกให้คนอื่นช่วย “ ผมขู่มันไป
“ นี่อี้เกลียดดิว ขนาดนั้น เลยเหรอ...... “ ไอ้ดิวมันถามผมหน้าเศร้าๆ
“ ใช่ เกลียด และจะไม่มีวันเลิกเกลียดด้วย จำไว้ “
-
อี้จะไม่ให้โอกาสดิวเลยหรือไง
ใจแข็งมากเลยนะอี้
-
รออ่านนะครับ
-
อี้ไม่รักษาคำพูดเลย ไหนว่าจะอภัยให้ดิวไงละ :seng2ped:
-
สงสารดิวจัง
:m15:
-
สงสารดิว :monkeysad:
-
:serius2: :serius2: :serius2: :serius2: :serius2:
แฟนๆหายไปไหนหมดอ่า
ม่ะค่อยเห็นมาเม้นต์เลย
โกรธผมขนาดนั้นเชียวเหรอ
แงๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ :sad4:
-
รีบมาต่อสิ
แฟนๆจะได้หายโกรธ
รออ่านนะครับ
-
:เฮ้อ: ไม่ได้โกรธคับ
แต่มันรู้สึกเปรี้ยใจ (คล้าย ๆ เพลียใจคับ แต่ท่าทางจะหนักกว่า)
เลยไม่ค่อยมีแรงจะเม้นท์อ่ะคับ
แต่ก็ยังรักอี้ และถือConceptเชียร์ดิวเหมือนเดิมคับถึงแม้ว่าโอกาสจะริบรี่เต็มที :เฮ้อ:
-
มาต่อดิคับ จะได้หายโกรธ
เปนกำลังใจให้พี่อเลกเหมือนเดิมน้า :L1: :L1: :L1:
-
แบบว่าแอบสงสารนายดิวอ่าคับ เลยพูดไม่ออก แรกๆก็เชียร์นายต้งอยู่หรอก แต่ตอนนี้เริ่มออกแนวสงสารนายดิวขึ้นมาแระ เฮ้อ :sad4:
มาต่อไวๆนะก๊าบ กาซิกๆ
-
:sad4:อี้จะทำร้ายดิวไปถึงไหน น่าสงสารดิว
นี่ถ้าแต่งงานไปแล้วอี้ไม่ได้รักต้งเหมือนที่คิดว่าพยายามจะรัก คนที่น่าสงสารที่สุดก็คือต้ง
ให้โอกาสดิวเฮอะนะ คอยเป็นกำลังใจให้ดิวพยายามต่อไป สู้ๆ
-
ตอนนี้ทำให้คิดอะไรได้บางอย่าง :z1:
-
:pig4: :pig4:
-
:m16: :m16: :m16: :m16: :m16: :m16: :m16: :m16:
พูดจบ ผมก้อหันหลัง กะว่าจะเดินหนีไปจากเค้า แต่เค้าก้อมาจับแขนผมไว้ ผมเลยต้องรีบสะบัดออก แล้วหันหน้ามาด่าเค้า
“ นายอย่ามาจับตัวชั้น ปล่อยนะ “ ผมเอ็ดไปเสียงดุๆ
“ ทำไมล่ะอี้ ไหนอี้บอกว่าให้อภัยดิวแล้วไง แล้วทำไมต้องหนีดิวด้วยล่ะ เวลาเจอหน้ากัน “ ไอ้คนๆนั้น มันพูดขึ้น
“ แยกแยะให้ออกด้วย ชั้นให้อภัยนาย แต่ก้อไม่ได้หมายความว่า ชั้นจะต้องคุยกับนาย หรือว่า ชั้นจะเลิกเกลียดนายด้วยนะ มันคนละอย่างกัน แล้วช่วยกรุณาปล่อยแขนชั้นด้วย ก่อนที่ชั้นจะเรียกให้คนอื่นช่วย “ ผมขู่มันไป
“ นี่อี้เกลียดดิว ขนาดนั้น เลยเหรอ...... “ ไอ้ดิวมันถามผมหน้าเศร้าๆ
“ ใช่ เกลียด และจะไม่มีวันเลิกเกลียดด้วย จำไว้ “
ไอ้ดิวดูหน้าเศร้าๆไปทันที และก้อปล่อยมือออกจากผม
“ ดิวแค่อยากคุยด้วยเฉยๆ เพราะเดี๋ยวอีกหน่อย ดิวก้อจะ....จะไม่อยู่แล้ว “
ผมหันไปมองหน้ามันทีนึง อึ้งไปเล็กน้อยับคำพูดของมัน แต่ก้อทำหน้าเฉยๆ เหมือนไม่รู้สึกอะไร
“ นายมีอะไรก้อว่ามา ชั้นไม่ได้มีเวลามากนัก “ ผมพูดไปแบบรำคาญ
“ แล้วนี่อี้มาทำอะไรครับ ทำไมต้องรีบขนาดนี้ด้วย มีอะไรรึเปล่า “ น้ำเสียงของมันเหมือนจะเป็นห่วง แต่ผมไม่อยากจะเชื่อมันหรอก ผมเลยนึกได้ เลยอยากจะแกล้งมันซะหน่อย เลยพูดเหน็บแนมมันไป
“ ก้อนี่ไง มาซื้อของขวัญให้แฟน พอดีว่า วันนี้งานวันเกิดต้งอ่ะ เลยกะว่าจะมาซื้อของขวัญให้ซะหน่อย แล้วนี่ ชั้นก้อต้องรีบกลับแล้วด้วย เพราะว่าแฟนชั้นจะมารับ “ ผมพูดพรางยื่นของให้มันดู มันหน้าเสียไปเล็กน้อย แล้วก้อส่งยิ้มเจื่อนๆมาให้ผม
“ ต้งนี่โชคดีจังเลยเนอะ ได้แฟนที่เป็นรัก และเอาใจใส่ขนาดนี้ ดิวอิจฉาต้งจังเลย “
“ ไม่ต้องมาพูดมาก มีอะไรก้อรีบๆพูดมา ชั้นรีบ ไม่อยากให้แฟนรอนาน “
“ คำก้อแฟน สองคำก้อแฟนนะครับ นี่กะจะให้ดิวอกแตกตายตรงนี้เลยรึไงครับ ฮึ “ ไอ้ดิวแสร้งทำหน้าเศร้าใส่ผมอีก จนผมเริ่มรำคาญมันมากขึ้นไปทุกทีแล้ว
“ ถ้านายยังมาพูดอะไรบ้าๆ บอๆ อย่างนี้อีกล่ะก้อ ชั้นจะไม่อยู่ฟังแล้วนะ เสียเวลา “ ผมทำท่าจะเดินไป แต่ไอ้ดิวก้อมาคว้าแขนผมไว้
“ อย่าเพิ่งไปครับ อี้ ดิวแค่ แค่จะมาบอกว่า เย็นนี้ ดิว ดิวจะไปเมืองนอกแล้วนะครับ “
ไอ้ดิวพูดเศร้าๆ ผมรู้สึกตัวเลย สะบัดแขนมือมันออกอีก
“ จะไปไหนก้อไปสิ จะมาบอกชั้นทำไม แล้วทำไมต้องรีบไปขนาดนี้ด้วย นายไม่อยู่รอให้ถึงวันหมั้นชั้นก่อนเหรอ ถึงค่อยไปทีหลังก้อได้นี่ อีกคี่ไม่กี่วันเอง เอ๊ะ หรือว่าแสลงใจที่จะอยู่ร่วม” ผมพูดจี้ใจดำมันเข้าไปอีก ฮ่าๆๆๆ สะใจจริงๆ
“ ดิวต้องขอโทษด้วยนะครับ ที่ดิวคงไม่สามารถที่จะอยู่ร่วมงานได้ ดิว ดิวคงอยู่ไม่ไหวหรอก ดิวต้องตายแน่ๆเลย “
“ นี่แล้วก้ออย่าลืมสัญญาที่เคยให้ไว้กับชั้นนะ อย่าคิดว่าไปเมืองนอกแล้วจะเบี้ยวได้นะ ไม่อย่างนั้นล่ะก้อ นายได้เสียใจอีกแน่ “ ผมขู่สำทับมันไปอีก
“ ไม่ลืมหรอกครับ เรื่องนั้น ดิวได้ตกลงกับทางนั้นไว้เรียบร้อยแล้ว ดิวแค่จะไปดูที่ดูที่เรียน และลงทะเบียนเรียนไปด้วย จากนั้นไม่นานก้อคงจะเปิดเทอมแล้ว คงอยู่เรียนต่อเลย ไว้เรียนสักพัก ดิวค่อยกลับมาหมั้นกับหลิงก้อได้ ซึ่งทางนั้นเค้าก้อตกลง “
“ ก้อดี ที่ไม่ลืมสัญญา ไม่มีอะไรแล้วใช่ไหม ชั้นกลับก่อนนะ “
ผมเดินหันหลังไป ทั้งที่ในใจมันหวิวๆยังไงไม่รู้ เมื่อตอนที่ได้ยินที่มันบอกว่าจะหมั้นกับ หลิง หลิง บ้าชิบ !!! ทำไมต้องใจสั่นอย่างนี้ด้วย ไม่ไหวแล้ว ออกไปจากที่นี่ดีกว่า แต่ไม่ทันไอ้ดิวมันหรอกครับ มันรีบคว้ามือผมไว้ก่อน
“ เดี๋ยวก่อนสิอี้ ดิวยังพูดไม่จบ ดิว ดิวยังมีของขวัญ จะมอบให้กับอี้และไอ้ต้งมันหน่อยอ่ะ “
ผมชะงักไปเล็กน้อย แล้วหันกลับมาพูดกับมันอีก
“ ของขวัญอะไร เนื่องในโอกาสอะไร “ ผมพูดแบบปัดๆ
“ มันเป็นของขวัญสำหรับวันหมั้น และอาจจะสำหรับวันแต่งงานด้วยเลย เพราะว่า ดิวคงไม่ได้อยู่ วันงาน ทั้งสองวันเลยนะครับ “
“ เออๆๆๆ แล้วมันอยู่ไหนล่ะ จะได้จบๆ ไปๆเสียที “ ผมรำคาญมันสุดๆ
“ มันอยู่ที่รถของดิวอ่ะครับ พอดีตอนแรกดิวกะว่า จะเอาไปให้ที่ร้านซะหน่อย แต่พอดีนัดเพื่อนไว้ที่นี่ เลยแวะมาเจอเสียหน่อย แล้วกะว่าจะไปหาอี้ที่ร้านต่อ พอดีมาเจออี้ที่นี่ ก้อดีเลย ดิวจะได้เอาให้อี้ที่นี่ซะเลย ป่ะ ตามดิวไปเอาของขวัญที่รถนะครับ “
“ อะไรอ่ะ จะให้ นายก้อเอามาให้ที่นี่ ชั้นไม่ตามนายไปหรอก ชั้นไม่ไว้ใจนายอีกต่อไปแล้ว “ ผมตวาดใส่มันไปเสียงดัง จนคนที่เดินผ่านไป ผ่านมาแถวนั้นเริ่มมองมาที่เราแล้ว
“ อี้ครับ จนมาถึงขนาดนี้แล้ว ดิวคงไม่กล้าทำอะไร อี้เกลียดหรอกนะครับ อี้ก้อรู้ว่า ดิวรัก.... “
“ พอๆๆ ไม่ต้องพูดแล้ว ไหนๆๆ รถนายอยู่ไหน ชั้นไปเอาเองก้อได้ มันจะได้จบๆซะที คราวนี้นะ ถ้านายมาลูกไม้อีกทีนะ ชั้นรับรองเลยว่า ชีวิตทั้งชีวิตของนาย จะไม่ได้รับการให้อภัยจากชั้น อีกเลย จำไว้ “
-
อี้จะโดนดิวล่อลวงไปทำอะไรอีกรึป่าว?
อยากจะยุให้ดิวลักพาตัวอี้ไปขังไว้อีกซักรอบ
เผื่อว่าจะปรับความเข้าใจกันได้ :laugh:
:pig4:
-
:m15: :m15: :m15:
สงสารดิวจังคับอี้
-
:m15:
หุหุ คนที่น่าสงสารน่าจะเป็นน้องต้งมากกว่า
เพราะโดนทั้งอี้และดิวหลอกใช้..ให้อยู่ในวังวนของความรักจอมปลอม
ช่างน่าอเนจอนาถเหลือเกิน อยากให้น้องต้งรู้ตัวเร็ว ๆและไปให้ไกลจากคนเห็นแก่ตัว
หวังว่าสิ่งดี ๆ ที่น้องต้งทำให้แก่อี้..จะส่งผลให้น้องต้งพ้นห่วงกรรมนี้โดยเร็วนะจ๊ะ
-
:seng2ped: ทรมาณใจตัวเองเข้าไป ทำร้ายใคร ระวังกลับมาทำร้ายใจตัวเอง อีกหลายเท่า
:angry2:ของขึ้นเว้ย....
-
อี่เอ้ยไม่อนาถตัวเองมั่งรึ เจ็บใจน่าดูนั่น
-
ฮ่า ฮ่า ฮ่า
:laugh: :laugh: :laugh:
คราวนี้แหละคับ อี้ได้ไปอยู่กับพี่ดิวแน่ๆ........อิอิ
ถูกใจ
ถูกใจ
ถูกใจ
จับ จับ จับ มัด มัด มัด ยัดใส่รถไปเลยคับพี่ดิว แล้ว ไ ม่ ต้ อ ง ก ลั บ มา อี ก
จบบบบบบบบบบบบบบบบบบบริบูรณ์
-
ไม่ได้เข้ามาอ่านเรื่องนี้ซะนาน เพราะแอบไปทำใจอยู่กะ ชีวิตจริงดั่งละครของน้องอี้
แต่ว่า อี้ค่ะ ช่วย เจ็บแล้วจำ แก้แค้นสิปปีไม่สาย หน่อยได้มั้ย
เอาดิวคืนแบบ ให้ไปไม่เป็นหน่อยเหอะ
น้องต้งน่าสงสารที่สุด คนดีดีแบบนี้ไม่น่าโดนรังแกเลย
รักต้งน๊า รุ้มั้ย[/size]
-
ยุกันเข้าไป เดี๋ยวไอ้ดิวก็จัดการโปะยาอี้แล้วก็อุ้มไปขังไว้อีก
-
จะมีการผลิกโผไหมเนี่ย
-
ใครยุกันแน่
คุง andy คริคริ
ชี้นำสุดๆเล้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยย :m31:
-
ไหนๆๆ อี้ก็ใจแข็งไม่ให้อภัยดิวอยู่แล้ว
ฉุดตัวไปโลดเลยดิว
ไม่ต้องไปแคร์จิตใจอี้แล้ว
-
สนุกมากค่ะ มาเม้นก่อน
แต่ว่าพึ่งอ่านถึงหน้า 6 เอง
:z3:
-
มีแต่คนยุเน้อ - - :เฮ้อ:
แต่ก็เห็นด้วยอ่ะ :laugh:
ฉุด ฉุด ฉุด อี้ขึ้นรถไปเลยคับดิว แล้วดูแลให้ดีกว่าเดิมประมาณ 24 ชั่วโมงต้องให้อี้อยู่ในสายตาตลอด :z1:
มาต่อเรวๆๆน้า :call: :call:
-
ฉุด
ฉุด
ฉุด
ฉุด
ฉุด
ฉุด
ฉุด
ฉุด
:z2: :z2: :z2: :z2: :z2: :z2: :z2: :z2: :z2:
-
งือ งือ หลังจากห่างหายไปนาน
กลับมา ดิวของผมจะได้แต่งกะชะนีหลิงตามบัญชาของอี้จริงเหรอครับ
ดิวอ่อนจริงเพียงนั้นเลยเหรอ
ไม่น่าเชื่อ ตกนรกเลยนะนั่นน่ะ
ดูมันไม่สมจริงอ่ะ ใครจะไปยอมขนาดนั้นอ่ะ ชีวิตเราเป็นของเราอ่ะ
ขนาดอี้ยังไม่ยอมฟังใครเลย
แล้วดิวจะยอมขนาดนั้นจริงเหรอ
-
อย่างนี้มันต้องฉุด ถ้าอยากให้ทรมานขนาดนั้นปาดคอตัวเองต่อหน้าอี้เลยดิวเอ้ย มันจะได้รู้ซะทีว่าอยากให้คนที่มันรักทรมานหึหึ :fire:
-
เมื่อไหรจะมาต่ออะ รอมาข้ามคืนแว้ว :monkeysad: :monkeysad:
-
:z3: มารอด้วยคนคับ :z3: :กอด1:
-
เข้ามาสนับสนุนให้ดิวฉุดอี้ขึ้นรถ :laugh:
-
:n1: :n1:
งานเข้าอย่างแรง
รอหน่อยๆ
เด๋วข้าน้อยมาลงให้
ร๊ากกกกกกกกกกกก ฉะเหมอ
-
รับแซ่บคับผม :3123: :3123:
-
น่าจะมีตอนพิเศษหวานๆมาเบรคอารมณ์มั่งเนอะ รุสึกตอนนี้เหมือน volcanic lightning แบบว่าทั้งภูเขาไฟระบิดทั้งฟ้าผ่า เห๊อ สุดๆได้อีกเอิ๊กๆ
ไม่ใช่อารมณ์นิยาย แต่เป็นอารมณ์คนอ่านที่พลุ่งพล่านกันเชียว.....หึหึหึหึ :fire:
-
นั่งจ่อหน้าคอมอยุ่ตั้งนาน นั่งรอคุนอเล็กซ์
แต่ยังทำงานไม่เสด แม่ขึ้นมาเรียก
้ต้องปิดคอม :เฮ้อ: เดี๋ยวไว้ดึกๆจะเข้ามาดูอีกทีน้าคับ :bye2:
รักเพ่อเล็กซ์คับผม :กอด1:รีบๆมาต่อน้า :call:
-
:z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3:
“ อะไรอ่ะ จะให้ นายก้อเอามาให้ที่นี่ ชั้นไม่ตามนายไปหรอก ชั้นไม่ไว้ใจนายอีกต่อไปแล้ว “ ผมตวาดใส่มันไปเสียงดัง จนคนที่เดินผ่านไป ผ่านมาแถวนั้นเริ่มมองมาที่เราแล้ว
“ อี้ครับ จนมาถึงขนาดนี้แล้ว ดิวคงไม่กล้าทำอะไร อี้เกลียดหรอกนะครับ อี้ก้อรู้ว่า ดิวรัก.... “
“ พอๆๆ ไม่ต้องพูดแล้ว ไหนๆๆ รถนายอยู่ไหน ชั้นไปเอาเองก้อได้ มันจะได้จบๆซะที คราวนี้นะ ถ้านายมาลูกไม้อีกทีนะ ชั้นรับรองเลยว่า ชีวิตทั้งชีวิตของนาย จะไม่ได้รับการให้อภัยจากชั้น อีกเลย จำไว้ “
แล้วผมก้อเดินตามไอ้ดิวไปที่รถ ที่มันจอดไว้ที่ชั้นใต้ดิน ผมไม่เข้าใจว่า ทำไมมันจะต้องจอดรถไปที่ในสุดด้วย หรือว่ามันจะมีอะไรอีก ผมเลยคิดได้ว่า มันอาจจะมีลูกไม้อะไรกับผมก้อได้ ผมไม่ไว้ใจมัน ผมต้องป้องกันตัวเองไว้ก่อน
“ เดี๋ยวก่อน ทำไมนายต้องมาจอดรถซะมุมในสุดขนาดนี้ มีอะไรหรือเปล่า ทั้งๆที่ตรงอื่นมันก้อมีที่ว่าง “ ผมท้วงขึ้นก่อนจะเดินถึงรถของมัน ไอ้บ้านี่ มันต้องมีอะไรแน่ๆ
“ ไม่มีอะไรหรอกอี้ อี้ไม่ต้องกลัว มาสิครับ เดี๋ยวดิวเปิดแล้วเอาให้เลย “
“ ไม่ ชั้นไม่เดินไปหรอก ชั้นไม่ไว้ใจนาย “ ผมตะโกนออกไป ด้วยความที่ผมต้องระวังตัว ผมจึงต้องทำอย่างนี้
“ โอเคครับๆ งั้นอี้รออยู่ตรงรถคันนั้นแล้วกัน เดี๋ยวดิวเปิดเอาของ แล้วเดี๋ยวเดินเอาไปให้ ดีไหมครับ “
“ ได้ ชั้นจะยืนรอตรงนี้แหละ “
แล้วผมก้อยืนรอไอ้ดิวตรงรถยนต์คันนึง ที่อยู่ห่างจากมันมาก 2 ล็อก และผมก้อยืนดูมันหยิบของในรถ จากนั้น มันก้อเดินมาหาผมที่ยืนรออยู่ตรงนั้น แล้วมันก้อยื่นให้ผม ของที่ยื่นให้ มันเป้นเหมือนกล่องอะไรสักอย่าง ขนาดไม่ใหญ่นัก แล้วผมก้อรับไว้
“ มันไม่ใช่ของมีค่าอะไรหรอก ดิวแค่อยากให้อี้กับไอ้ต้งรับไว้ แทนการแสดงความยินดีของดิว กับการแต่งงานครั้งนี้ ยังไงดิวก้อขอให้มีความสุขมากๆนะครับ “
“ ขอบคุณ ไม่มีอะไรแล้วใช่ไหม งั้นชั้นไปก่อนล่ะ เดี๋ยวต้งจะรอนาน “
ว่าแล้วผมก้อเดินออกมาจากตรงนั้น ผมยอมรับว่า ในใจผมมันหวิวๆ ยังไงไม่รู้ มันบอกไม่ถูก ผมควรจะดีใจ กับการกระทำของตัวเองใช่ไหม ??? ผมไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกัน
ขณะที่ผมกำลังเดินคิดอะไรไปเรื่อยเปื่อยอยู่นั้น จู่ๆ ก้อมีรถตู้คันนึง มาจอดข้างหน้าผม จากนั้นประตูก้อถูกเปิดออก แล้วก้อมีผู้ชายร่างใหญ่ 2 คนพุ่งเข้ามาหาผมอย่างรวดเร้ซ แล้วก้อล็อคตัวผมไว้แน่น จากนั้นก้อฉุดผมขึ้นรถตู้ทันที ที่ที่ผมไม่ทันได้ตั้งตัว ทุกอย่างมันเกิดขึ้นรวดเร็วมาก พอผมรู้สึกตัว ผมก้อดิ้นๆ สู้ใหญ่เลย
“ เฮ้ย อะไรว่ะ ปล่อยกรูนะเว๊ย พวกเมิงเป็นใคร ปล่อยกรูนะ “ ผมตะโกนด่าพวกมันลั่นรถ แต่พวกมันเหมือนจะไม่สนใจ ขับรถออกมาจากตรงนั้นทันที
แต่ผมก้อยังไม่หยุดดิ้น พยายามทั้งเตะ และทุกอย่าง แต่ว่าพวกมันล็อคเขนขาผมไว้แน่นมาก
“ ปล่อยกรูนะเว๊ย ไอ้พวกเชี่ยะ อย่าคิดนะว่าพวกเมิงจะหนีรอดไปได้ง่ายๆ ปล่อยนะเว๊ยยยยย “
ผมยังดิ้นต่อ จนพวกมันคงจะคิดว่าคงจะจับผมไม่อยู่แล้ว ไอ้คนที่มันล็อคแขนผมไว้ เลยจับแขนผมทั้งสองข้าง แล้วดึงมาแนบกับลำตัวผม แล้วก้อเอาเชือกมัดไว้ แล้วไอ้อีกคนนึง ก้อจับขาผมมามัดไว้กับเชือกอีกด้วย ผมก้อพยามดิ้นสุดๆ แต่ดิ้นไม่หลุดซะที บ้าชะมัด ใครกันนะ ที่มาทำกับผมแบบนี้.....
“ ใครใช้พวกเมิงมา บอกกรูมานะ ไม่อย่างนั้น ถ้ากรูหลุดรอดไปได้ กรูจะสั่งให้คนของกรูจัดการพวกเมิงให้หมด ปล่อยนะเว๊ย ไอ้พวกเชี่ยะ ปล่อยกรู “ ผมทั้งด่าทั้งดิ้น แต่ก้อไม่หลุดซะที พวกนี้มันแรงเยอะมากๆ
“ อย่าพูดมาก อยู่เฉยๆไว้นะดีแล้ว จะได้ไม่ต้องเจ็บตัว อยากรู้ว่าใครจ้างพวกกรูมา รออีกอึดใจเดียว เมิงได้รู้แน่ “ ไอ้คนที่ล็อคขาผมไว้พูดขึ้น ผมพยายามมองหน้าพวกมัน แต่ก้อไม่เห็นหน้าพวกมันชัด เพราะว่ามันมันใส่แว่นตากันแดดสีดำ และข้างในรถตู้ก้อมืดมาก
ผมดิ้นๆอยู่ แล้วพอดีได้จังหวะ ที่ไอ้คนที่มันแล็อคแขนผมเผลอ ผมเลยกัดเข้าไปที่ต้นแขนมันอย่างแรง จนมันร้องเสียงหลง
“ อ๊ากกกกกกกกก กัดกรูทำไม อีเชี่ยะนี่ เดี๋ยวกรูตบให้ “ ไอ้คนนั้นมันสะบัดตัวผมไปอีกทาง แล้วง้างมือขึ้น หมายจะตบผม
“ อย่า....ไอ้เข้ม นายสั่งมาว่า ห้ามทำร้ายเหยื่อ เมิงอยากโดนรึไง “ ไอ้คนที่ล็อคขาผมร้องห้ามไว้ มันเลยเอามือลง
“ โชคดีนะเมิง ที่นายสั่งไว้ ไม่งั้นเมิงระบมแน่ แล้วก้อเลิกดิ้นได้แล้ว กรูลำคาญ “ มันตะคอกใส่หน้าผม
“ ปล่อยกรูนะ อย่าให้กรูรู้นะว่าใครสั่งมา กรูไม่เอาพวกเมิงไว้แน่...... “
ผมยังตะโกนด่าอยู่ แล้วก้อดิ้นไปมาด้วย จนไอ้พวกนี้มันคนทนไม่ไหว เลยกดตัวผมไว้กับผนังรถอีกด้านไว้ แล้วก้อหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาโทร มันคงจะโทรหาเจ้านายมัน
“ นายครับ อีนี่มันดิ้นไม่หยุดเลย นายจะเอายังไงครับ พวกผมจะไม่ไหวแล้วนะครับ นี่ มันด่าพวกผมใหญ่เลย แล้วมันยังมากัดผมด้วย.......................................โอเครับ .........................ไม่ไหวจริงๆครับ มันดิ้นอย่างกะคนบ้า..................ได้ๆๆๆ ครับ เดี๋ยวผมพามันไปเดี๋ยวนี้เลย ........................ครับ แล้วเจอกันครับ “ พูดเสร็จมันก้อหันไปพูดกับคนขับรถตู้
“ เฮ้ย ไอ้มาส เจ้านายเค้าเปลี่ยนแผนเว๊ย ให้พามันไปที่นี่ก่อน แล้วเราก้อเอาอีนี่ไปส่ง แม่ง กัดกรูมาได้ ฟันคมอย่างกะหมา ปากก้อจัด ไปเร็วๆเลยนะเมิง ก่อนที่กรูจะอดอารมณ์ไว้ไม่ไหว บ้าชะมัด “ ไอ้คนที่ผมกัดมันสบถออกมาอย่างอารมณ์เสีย
ผมก้อทั้งดิ้น ทั้งด่าพวกมันต่อไป แต่พวกมันก้อพยายามทำเป็นไม่สนใจผม จนรถแล่นมาจอดอยู่ที่ๆนึง ที่ผมก้อไม่เห็นว่ามันเป็นที่ไหน เพราะว่าในรถตู้นั่น มันปิดม่านไว้หมดทุกบานกระจก
พอรถจอดแล้ว พวกมันก้อเปิดประตูรถออก จากนั้นพวกมันก้ออุ้มตัวผมออกมา ผมก้อดิ้นสู้อย่างสุดกำลัง แต่ก้อดิ้นสู้ไม่ไหว แล้วพวกมันก้ออุ้มผมมาไว้ในบ้านหลังนึง ที่ผมไม่รู้จัก จากนั้นพวกมันก้อเอาผมไปไว้ในห้องๆนึง แล้วพวกมันก้อโยนผมไปไว้ที่เตียงนอนอย่างแรง จากนั้นพวกมันก้อปิดประตู แล้วล็อคห้อง
-
:m16:
ใครสั่งกันแน่
มารอลุ้นต่อนะครับ
-
รอสักอาทิตย์ค่อยมาอ่านและกัน - -*อารมไม่ต่อเนื่องเลยสงสัยรอเป็นเดือนดีกว่า
-
ใครอ่ะ
อย่าบอกนะว่าเป็น ห..
พี่ดิวช่วยพี่อี้ด้วย่คาบบบบบบบบบบบบบบบบบบ
:fire: :fire: :fire: :fire: :fire: :fire: :fire: :fire: :fire:
-
อี้โดนอุ้มขึ้นรถตู้ แว้ววววววววว :serius2:
มาต่อเร็วๆนะครับ :pig4:
-
ไอบอลอ่ะป่าว บอลแน่ๆเลย ถ้าไม่ใช่บอลแล้วจะเปนคราย ในเมื่อหลิงก็ได้สิ่งที่ต้องการไปแล้ว โอ้ว โน :serius2:
พี่อเล็กลงให้มันปะติปะต่อกันหน่อยจิค้าบบบ ผมดูอารมณ์เสียนะเนี่ย มาต่อเร็วๆด้วย ไม่งั้นมีเคือง :m16: :m16:
มาต่อเร็วๆน้า :call: :call:
-
อย่าขู่ผมเลยคร๊าบบบบ มาอ่านและเม้นต์บ่อยๆก้อดีแล้ว เป็นกำลังใจให้ผมต่อไป รับรองจากนี้สนุกแน่นอน คริคริ
-
สาธุ ............... ขอให้เป็นดิวอีกทีเห๊อะ
ใหนๆก้อใหนๆแล้ว
เอาให้บานทะโรคไปเลย
เชียร์ดิวสุดลิ่มทิ่มประตู
ดิว สู้ๆ
-
:z3:
ไม่จบไม่สิ้น :z3:
-
อย่าขู่ผมเลยคร๊าบบบบ มาอ่านและเม้นต์บ่อยๆก้อดีแล้ว เป็นกำลังใจให้ผมต่อไป รับรองจากนี้สนุกแน่นอน คริคริ
มาเม้นท์บ่อยๆแน่ค้าบ แต่ช่วยมาลงตอนนี้เลยได้มั้ยอ่ะ ตอนนี้ผมจะลงกระทะทองแดง เอ้ย ลงแดงตายอยู่แล้ววว :serius2: :serius2:
มาต่อน้าค้าบบบบบบบบบบ :call: :call: :call: :call:
ปล.พรุ่งนี้อย่าลืมกอดพ่อกานน้า :กอด1: :กอด1:
-
ว่าแล้วเป็นเรื่องจริงๆ ใครนะอุ้มนู๋อี้ไปทำอะไรอีกแล้ว
-
:m15: สงสารอี้จังคับ
โดนลักพาตัวอีกแล้ว
เฮ้อ....ดิวมาช่วยอี้ด่วนคร๊าบบบ :z10:
-
สวัสดีวันมหามงคลนะค่ะ
วันนี้คุณบอกรักพ่อแล้วรึยังเอ่ย
เรื่องนี้ น้องอี้รันทดมากกกกกก เฮ้อ ไม่อยากให้เป็นเรื่องจริงเลย สงสาร อี้ เหลือเกิน ขอให้พระคุ้มครองนะอี้นะ
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
เย็นนี้ขอตัวทำกับข้าวให้พ่อทานก่องนะคับ ไว้หัวค่ำหน่อยจะมาลงให้อ่านกันนะคับ มีความสุขกันทุกๆคนนะคับ เจอกันๆ
-
นานแค่ใหนผมก็จะรอนะคับ
สู้ๆ
:sad4: :sad4: :sad4: :sad4: :sad4: :sad4:
-
มาเย็วๆๆน้า จารอค้าบบ
:monkeysad: :monkeysad: :monkeysad:
ปล.ร๊ากพ่อให้มากๆๆน้า :กอด1: :กอด1:
-
:fire: :fire: :fire: :fire: :fire: :fire: :fire: :fire: :fire: :fire: :fire: :fire: :fire:
“ เฮ้ย ไอ้มาส เจ้านายเค้าเปลี่ยนแผนเว๊ย ให้พามันไปที่นี่ก่อน แล้วเราก้อเอาอีนี่ไปส่ง แม่ง กัดกรูมาได้ ฟันคมอย่างกะหมา ปากก้อจัด ไปเร็วๆเลยนะเมิง ก่อนที่กรูจะอดอารมณ์ไว้ไม่ไหว บ้าชะมัด “ ไอ้คนที่ผมกัดมันสบถออกมาอย่างอารมณ์เสีย
ผมก้อทั้งดิ้น ทั้งด่าพวกมันต่อไป แต่พวกมันก้อพยายามทำเป็นไม่สนใจผม จนรถแล่นมาจอดอยู่ที่ๆนึง ที่ผมก้อไม่เห็นว่ามันเป็นที่ไหน เพราะว่าในรถตู้นั่น มันปิดม่านไว้หมดทุกบานกระจก
พอรถจอดแล้ว พวกมันก้อเปิดประตูรถออก จากนั้นพวกมันก้ออุ้มตัวผมออกมา ผมก้อดิ้นสู้อย่างสุดกำลัง แต่ก้อดิ้นสู้ไม่ไหว แล้วพวกมันก้ออุ้มผมมาไว้ในบ้านหลังนึง ที่ผมไม่รู้จัก จากนั้นพวกมันก้อเอาผมไปไว้ในห้องๆนึง แล้วพวกมันก้อโยนผมไปไว้ที่เตียงนอนอย่างแรง จากนั้นพวกมันก้อปิดประตู แล้วล็อคห้อง
พอพวกมันออกไปแล้ว ผมก้อพยายามพยุงตัวเองให้นั่ง จากนั้นก้อมองไปรอบๆห้อง ก้อไม่เห็นอะไร เพราะห้องนั้นมันมืดมาก จากนั้นผมก้อพยายามขยับตัว เพื่อที่จะได้ลงจากเตียง แล้วกะว่าจะเดินดูรอบๆห้องว่า มีทางไหนที่พอจะรอดได้ไหม แต่ว่ามันเป็นอะไรที่ยากลำบากเหมือนกัน เพราะว่าไอ้พวกนั้นมันมัดแขนและขาผมไว้แน่นมาก
ด้วยความที่ผมอยากจะออกไปจากที่นี่อย่างแรงกล้า เลยพยายาจนสามารถที่จะลงจากเตียงจนได้ จากนั้นผมก้อกระดึ๊บไปยังประตู เพื่อที่จะเปิดประตูออก แต่รู้สึกว่า ประตูจะถูกล็อคจากด้านนอก เลยไม่สามารถที่จะเปิดได้ เจ็บใจนัก...........
ผมพยายามเบิดอยู่นาน เพื่อที่หวังว่ามันจะเปิดออกได้ จู่ๆ ผมก้อรู้สึกเหมือนมีคนไขกุญแจ แล้วก้อดันประตูให้เปิดเข้ามาอย่างแรง จนมันกระแทกกับตัวผม เลยทำให้ผมล้มหัวไปกระแทกกับขอบเตียงอย่างแรง ผมเลยรู้สึกทั้งเจ็บ และมึนๆหัวเล็กน้อย จกนั้นผมก้อเห็นร่างๆนึง เดินเข้ามาในห้อง ผมพยายามมองหน้าเค้า แต่ก้อเห็นไม่ชัด ด้วยทั้งที่ห้องมันมืด และผมก้อรู้สึกมึนหัวด้วย คนๆนั้นเดินเข้ามาใกล้ผม ผมเห็นว่าในมือข้างนึงของเค้า มีอะไอยู่ไม่รู้เต็มไปหมด
“ เธอนี่เป็นแฟนที่ไม่ได้เรื่องเลยนะ กะว่าจะมาซื้อของขวัญให้แฟนทั้งที ทำไมถึงทิ้งของไว้อย่างนั้นด้วยล่ะ อย่างนี้ถ้าแฟนเธอร็นี่ คงเสียใจแย่เลยเนอะ “ เสียงชายคนนั้นพูดขึ้น ผมเองก้อไม่แน่ใจว่า ผมคุ้นกับเสียงนี้ไหม จากนั้นมันก้อโยนพวกถุงของมาที่ข้างๆตัวผม ผมมองดูของเหล่านั้นก้อรู้สึกคุ้นๆว่า เหมือนกับถุงของที่ผมเพิ่งไปซื้อให้ต้งเลย มันมาอยู่ที่นี่ได้ไง หรือว่าตอนที่มีคนมาฉุดผมมาที่นี่ ผมคงจะทำตกไว้ แล้ว แล้วไอ้บ้านี่ มันจะเก็บมาให้ มันเป็นใครกันนะ .....
“ แก แกเป็นใคร แกจับชั้นมาทำไม ปล่อยชั้นออกไปนะ ไม่งั้น ชั้นจะให้แฟนชั้นเล่นงานแกตายแน่ “ ผมขู่มันไป
“ โอ๊ะ โอ๋ แนะๆๆๆ แค่นี้ก้อจำกันไม่ได้เลยเหรอ ไม่เจอกันแค่ไม่กี่นาที ลืมผัวคนนี้ไปแล้วเหรอ “
มันพูดจบก้อเดินเข้ามาใกล้ผม จากนั้นมันก้อก้มลงจนหน้ามันอยู่ใกล้หน้าผมมาก จนผมสามารถเห็นได้ว่า ไอ้คนๆนี้มันเป็นใคร เจ็บใจนัก ไม่นึกว่าจะเป็นมันอีก ไอ้เลว แล้วผมพยายามขยับหนี แต่หนีไปไหนไม่ได้ เพราะว่าตัวของผม มันอยู่ชิดกับขอบเตียงเลย แล้วมันก้อเอาแขนทั้งสองข้างของมันมาจับตัวผมไว้ไม่ให้ขยับ แล้วมันยังมานั่งทับขาผมไว้อีก กันไม่ให้ผมดิ้นหนี ผมเลยพยายามเบือนหน้าหนีสุดๆ
“ แกอย่ามาใกล้ตัวชั้นนะ ออกไป ไม่งั้น ชั้นจะบอกต้งให้มาจัดการแก ก้อถ้าต้งรู้ว่าชั้นหายตัวมาจากตรงนั้น ต้งต้องออกตามหาชั้นแน่นอน ปล่อยชั้นนะ ไอ้ดิว ไอ้ชั่ว “ ผมด่ามันออกไป ขณะที่มันเอาหน้ามาแนบกับแก้มผม แล้วมันก้อไซร้มาที่ซอกคอผมอีก ผมรู้สึกขยะแขยงมาก ทั้งยังดิ้นนหีสุดๆ ก้อก้อหนีไปไหนไม่ได้ เจ็บใจนัก ไอ้บ้านี่ มันมารังแกข่มเหงผมอีกแล้ว ไอ้เลววววววววว
“ ยังจะมาโกหกอีก ไอ้ต้งมันไม่ได้อยู่ที่นั่นกับเธอซะหน่อย ฮ่าๆๆๆ เธอมาเที่ยวช็อปปิ้ง กับเพื่อนๆเธอต่างหาก เธอนี่โกหกไม่เนียนเลยนะ อย่าคิดว่าคนอื่น เค้าจะโง่สิ “ ไอ้เชี่ยะดิวมันมาพูดเย้ยผม
“ แต่ยังไงๆ ต้งก้อตามตัวชั้นเจออยู่ดี เพราะยังไง ต้งก้อต้องร่าเป็นแกนั่นแหละ ที่จับตัวชั้นมา จากนั้น ต้งก้อจะเล่นงานแกถึงตาย โทษฐานที่แก กล้ามาลักพาตัวชั้น แกได้ตายจริงๆแน่ คราวนี้ ไอ้ดิว “ ผมตะคอกใส่มัน
“ ฮ่าๆๆๆ อี้เอ๋ย อี้นี่คงจะไม่รู้อะไรจริงๆ คงเพราะความโกรธ หรือทิฐิต่างๆที่มันมีอยู่ ต่อให้ไอ้ต้งมันจะตามตัวชั้นยังไงนะ ก้อไม่เจอหรอก เพราะว่า ตอนนี้ ทุกๆคนที่รู้จักชั้นนะ รวมทั้งพ่อแม่และคนในครอบครัวของชั้นด้วย เค้าคิดว่าชั้นไปเมืองนอกตั้งแต่สองวันที่แล้ว ฮ่าๆๆๆ พวกเค้าเห็นด้วยนะว่าชั้นเดินเข้าไปในสนามบิน แล้ววันนั้น ทางบ้านของไอ้ต้งก้อมาส่งชั้นที่สนามบินด้วย อย่างนี้แล้ว พยานตัวบุคคลก้อมีอยู่ตั้งเยอะ และน่าเชื่อถือทั้งนั้นด้วย จะมีใครคิดว่า ชั้นเป็นคนจับตัวเธอมาอีก ฮ่ะ !!! เสียใจด้วยนะ ทีต่อจากนี้ไป เธออาจจะกลายเป็นคนที่สาบสูญไปเลย และจะไม่มีใคตามตัวเธอได้ ฮ่าๆๆๆ สะใจจังเลย “ มันหัวเราะสะใจใหญ่เลย มันช่างเหมือน เหมือนตอนที่มันข่มเหงผมครั้งนั้น ผมจะทำยังไงดีเนี่ยะ ไม่น่ะ.....
“ นี่แกวางแผนทุกอย่าง เพื่อที่จะจับชั้นมาอย่างนี้นะเหรอ “ ผมถามมันไป
แล้วจู่ๆ มันก้อปล่อยตัวผม แล้วก้อเดินไปเปิดไฟในห้องขึ้น ทำให้ผมเห็นหน้ามันชัดๆซะที ใช่สิ ทำไมน่ะ ตอนที่ผมเห็นมันครั้งแรกในห้าง ผมไม่ทันสังเกต ว่าตอนนี้ มันแต่งตัว ไม่เหมือนเดิมเลย มันใส่เสื้อผ้า ที่ดูยังไงก้อไม่ใช่มัน เป็นเสื้อยืดลายกราฟฟิคแปลกๆ กางเกงขากระบอกทรงที่ผมไม่เคยเห็นมันใส่ แถมมันยังใส่หมวกปิดบังหน้ามันอีกด้วย นี่ถ้าคนไม่คุ้นกับมันจริงๆ คงจำมันไม่ได้ ให้ตายสิ นี่มันลงทุนขนาดนี้เชียวเหรอ......
“ อ๋ออออ ใช่สิ ใช่เลย ชั้นวางแผนมาพักใหญ่ๆแล้วล่ะ ว่าจะทำยังไงน๊า ถึงจะเอาตัวเธอมาได้ ชั้นเฝ้าคิดอยู่นานเลยล่ะ ก้อเลยมาลงตัวที่แผนนี้ เธอนี่ ยังเหมือนเดิมเลยนะ ยังเชื่อใจคนง่ายเหมือนเดิม จนทำให้ตัวเองต้องเดือดร้อนครั้งแล้ว ครั้งเล่า แต่ก้อยังดีหน่อยนึง ที่เธฮยังมีระแวดระวังตัวบ้าง จนทำให้แผนชั้นเกือบจะเสียไปซะแล้ว แต่ดีที่ชั้นยังมีแผนสำรองไว้ ไม่งั้นชั้นคงจะทำมันไม่สำเร็จแน่ๆ “
“ นี่แก แกทำอย่างนี้ทำไม ทำไมแกต้องวางแผนทำขนาดนี้ด้วย แกต้องการอะไรกันแน่ “
“ ก่อนอื่นนะ ชั้นอยากจะบอกก่อนว่า ชั้นไม่อยากจะทำอย่างนี้หรอกนะ แต่เธอเป็นคนบังคับชั้นให้ทำอย่างนี้เอง มันก้อช่วยไม่ได้ อี้ ชั้นพยายามที่จะทำทุกอย่างแล้ว เพื่อที่จะให้ทุกอย่างมันดีขึ้น แต่เธอ เธอเป็นคนเลือกให้มันเป็นอย่างนี้เอง ฉะนั้น อย่ามาพูดอะไรซะให้มากเลยอี้ รับๆกรรม ที่ตัวเองก่อไว้จะดีที่สุดแล้ว “
“ ไอ้ดิว แกอย่าคิดว่าแกจะรอด ยังไง ต้งก้อต้องตามหาชั้นอยู่แล้ว ต้งเค้าไม่ปล่อยให้ชั้นหายไปนานๆอย่างนี้หรอก “
-
:jul3:
-
โอ้ยจะเป็นลม ดิวท่าทางจะอาการหนัก เหอๆ
-
ทรมานใจไปและอึดอัด (- -'') คราวนี้ยกธงขาวขอไม่อ่านสักเดือนดีกว่าไม่งั้นอึดอัดตายแน่เลยตรูแล้วจะแวะเข้ามาใหม่นะคับ (*-*)
:m31: :angry2: :m15:
-
พี่ดิวอย่าทรมานพี่อี้มากนะคับ
รู้สึกว่าผมจะสงสารพี่อี้แล้วสิคับ
เพราะสังเกตุจากคำพูดของพี่ดิวเหมือนไม่เป็นคนดีเลยอ่ะ
ยังไงขอให้พี่ดิวรักพี่อี้มากๆนะคับ
:z10: :z10: :z10: :z10: :z10: :z10: :z10: :z10: :z10:
-
ผมคงจะทรมานคนดูมานานแล้วใช่ไหมครับ เฮ้ออออออ โอเคคับ โอเค เด๋วอีกสองตอนหน้า เด๋วผมจะนำเอาข้อความจากฝั่งไอ้ดิว มาลงให้อ่านบ้างนะคับ ทุกๆท่านจะได้รับรู้ถังความรู้สึกของเค้าบ้าง (ที่จริงนะคับ ผมอ่ะไม่อยากเอามาลงเท่าไหร่หรอก กลัวเนื้อเรื่องมันจะเขว แต่ด้วยแรงสงสารผู้อ่านจับใจ บวกกับรำคาญการเร้าหรือของไอ้ดิวแทบจะไม่ไหวแล้ว มันบอกว่า มันอยากจะมาแสดงความรู้สึก ของมันบ้าง ผมเลยต้องตัดรำคาญไป)หวังว่าคงจะถูกใจกันนะคับ ผู้อ่านที่รักทุกๆท่าน
-
อาการของดิว เดี๋ยวดี เดี๋ยวร้าย :a5:
ดิวอย่าทำรุนแรงกับอี้นักนะ เดี๋ยวจะมาเสียใจที่หลังอีก :z13:
-
:jul3: :jul3: :jul3: :jul3: :jul3: :jul3:
โอ๊ะ ไม่รู่ว่ามาแปลกกว่าคนอื่นอ่ะเปล่า แต่ใจนึงมันสะใจ เอ้ย ดีใจยังไงก็ไม่รู้จิ :z1:
มาต่อน่ะคับคุนอเล็กซี่ รออยู่นร้า :call: :call:
-
กลายเป็นโรคจิตไปแล้วหรอไง :z6:
-
สงสัยดูไปดูมา จิตเริ่มไม่ปกติแล้วมั้งคับ :z3: :z3:
-
ใกล้จะครบ 200 หน้าแล้ว มีตอนพิเศษบ้างมั้ยครับ ? :กอด1:
-
เข้ามารออ่าน เรื่องนี้ไม่มีทีท่าจะจบง่ายๆเนอะ 555
-
จำเลยรักมาอีกแล้ว เหมือนกับเปิดวิกหลายสี อิอิ
-
รักมาก .. ก็เกลียดมาก ...
ก็เลยแค้นมาก .... เป็นธรรมดา (รึเปล่า?) :laugh:
-
โหดิวเจ้าแผนการณ์อย่างมาก
นับถือเรื่องการวางแผนเอาคืนของดิวจริงๆๆ
อย่างนี้อี้จะหนีดิวไปพ้นเหรอ
สงสัยอี้ต้องอยู่กับดิวตลอดไปแล้วล่ะ
-
คืนนี้ฝานดีนร้าพี่อเล็ก :t3: รอตั้งนานไม่มาสักที :really2:
งั้นไว้รอต่อพุ่งนี้ดีก่า :bye2: :bye2:
-
เย้
เย้
เย้
เย้
เย้
จะได้รู้จักความรู้สึกของพี่ดิวแล้วอ่ะคับ
แต่ก็ถูกใจนะคับที่พี่ดิวลักพาต้วพี่อี้มาอ่ะคับ...อิอิ
:oo1: :oo1: :oo1: :oo1: :oo1: :oo1: :oo1: :oo1:
-
ขอโทษด้วยน่ะคับ ผมนายดิว นักเขียนมือใหม่ เลยทำให้ช้าไปนิดนึง ไม่ว่ากัลนะคับ บ่ายๆน่าจะมาลงให้อ่านได้ ถ้าไม่โดนใครแถวนี้ สกัดดาวรุ่งไว้ก่อง เอิ๊กๆ กั๊กๆ
-
^
^
^
^
^
จิ้มตรูดดิว อยากอ่านความรู้สึกของดิวบ้าง
ว่าแต่ทำไมดิวชอบทำรุนแรงกับอี้อ่ะ ? :m16:
-
:laugh:
รอดิว
รอดิว
รอดิว
:z2:
-
รอดิว
รอดิว
รอดิว
รอดิว
รอดิว
รอดิว
รอดิว :oo1:
-
:m20:
:mc4:
-
o18เอ๋ คาใจอ่ะ
ขอโทษด้วยน่ะคับ ผมนายดิว นักเขียนมือใหม่ เลยทำให้ช้าไปนิดนึง ไม่ว่ากัลนะคับ บ่ายๆน่าจะมาลงให้อ่านได้ ถ้าไม่โดนใครแถวนี้ สกัดดาวรุ่งไว้ก่อง เอิ๊กๆ กั๊กๆ
ไอใครแถวนี้นี่ใครอาคับ หรือว่า
หรือว่า
หรือว่า
พี่..... :laugh:
-
รอด้วย
-
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
ตอนพิเศษ ก่อนวัยอันควร
ความรู้สึกของ ผม นายดิว
สวัสดีครับ ผม เด็กชาย ดิว นะครับ วันนี้ไปฤกษ์งาม ยามดี และได้รับเกียรติให้มาเขียนความรู้สึกของตัวเองได้ ทั้งๆที่พยายามขอร้องคนแถวๆนี้มานาน แต่เค้าไม่เคยยอมสักที พอดีว่า ช่วงนี้ รู้สึกว่าเค้าจะสงสารคนอ่านมาก และกลัวว่าคนอ่านจะเลิกอ่านเรื่องของเค้าไป เค้าเลยอนุญาตให้ผมมาเขียนข้อความนี้ได้ ซึ่งเป็นเกียรติกับตัวผมอย่างยิ่งเลยนะครับ ที่จะได้มาพูดคุยกับแฟนๆซะที แต่ผมคงเขียนอะไรที่ลึกซึ้ง มากมาย หรือเกินเลยไปมากๆไม่ได้นะครับ เพราะมีคนขู่ผมว่า ระวังจะไม่ผ่านเซนเซอร์ แต่ยังไงๆ ผมก้อพยายามเขียนให้ได้มากที่สุดนะครับ หวังว่าทุกๆคนคงจะชอบอ่านกันน๊า.......
ช่วงที่ท่านกำลังอ่านเรื่องอยู่นี้ คงจะเป็นช่วงที่แบบว่า ทุกๆคนคงจะคิดว่า ผมจะมาไม้ไหนใช่ไหมครับ อิอิ ไหนๆก้อได้รับเกียรตินี้แล้ว ก้อขอพูดซะหน่อยแล้วกันว่า คนบางคนนะ เมื่อพูดกันดีๆไม่รู้เรื่อง มันก้อต้องมีวิธีการที่จะต้องกำหราบกันบ้าง ที่จริงนะครับ ผมเองก้อไม่อยากทำอย่างนี้หรอก แต่มันอดไม่ได้อ่ะ ถ้าเป็นคุณๆล่ะครับ ถ้าคุณรู้ว่าคุณจะต้องเสียคนรักของคุณไป ให้กับใครคนอื่น ทั้งๆที่คุณก้อรู้ว่าคนที่คุณรัก ยังรักคุณอยู่ คุณจะยอมไหม ??? แต่ที่เค้าทำไปเพื่ออะไรนั้น ผมคิดว่าทุกๆคนคงจะทราบดี ผมมันไม่ดีเองแหละ ที่ไปทำเลวๆกับเค้าไว้มาก ถึงคราวเค้าเอาคืนบ้าง มันก้อสมควรอยู่หรอก แต่ลงโทษผมแบบอื่นไม่ได้เหรอคร๊าบบบบ ทำแบบนี้มันเจ็บทุกๆฝ่ายเลย รู้ไหม??? แต่ยังไงๆ ผมก้อต้องทำแบบนี้ เพื่อพิสูจน์อะไรบางอย่าง
(“คืออย่างนี้ เร็วๆนี้นะ ชั้นคิดเอาไว้ว่า ชั้นกับต้ง จะแต่งงานกัน ที่จริงเราก้อดูใจกันมานานแล้วล่ะ และเราก้อคิดว่าถึงเวลาแล้ว ที่จะทำมันจริงๆจังๆสักที ไหนๆวันนี้ เราก้อจะประกาศเรื่องมงคลของนายกับหลิง หลิง ชั้นเลยถือโอกาสนี้ บอกเรื่องงานแต่งงานชั้นกับต้งไปเลยพร้อมๆกัน มันอาจจะดูประหลาดๆหน่อยนะ สำหรับคู่ของชั้น แต่ชั้นเชื่อว่า ทางฝั่งของชั้น และฝั่งของต้ง ต้องไม่มีปัญหาแน่นอน พวกเราเข้าใจกันดี “)
และ
(“เออออออ ใช่สิ อีกเรื่องนึง ชั้นลืมไปอย่างว่า นายจะต้องไปเรียนต่อนี่ แต่เอาไว้นายมาร่วมงานแต่งงานของชั้นกับต้ง และหลังจากนั้น นายอาจจะต้องแต่งงานกันก่อนนะ นายถึงจะไปเรียนต่อ หรือว่าจะไปไหนก้อตาม แล้วแต่นาย เพราะว่าหลังจากนั้นแล้ว ชีวิตของพวกเรา คงไม่มีอะไรต้องเกี่ยวข้องกันอีกแล้ว เป็นอันสิ้นสุดกันเสียที นายว่าดีไหม “ )
----------- นี่เป็นสองประโยคสุดท้าย ที่ออกจากปากของคนที่ผมรักมากที่สุดในชีวิต ประโยคอื่นหลังจากนั้น ผมแทบไม่ได้ยินมัน หรือรับรู้เลยว่า เค้าพูดอะไรอีก แค่ประโยคพวกนี้ มันก้อฆ่าผมทั้งเป็นแล้วครับ ไหนจะก่อนหน้านี้ ไม่ถึงนาที โลกทั้งโลกของผม มันก้อแทบจะแตกสลายอยู่แล้ว เมื่อจู่ๆ สุดที่รักของผม เค้าบังคับให้ผมแต่งงานกับคนที่ผมไม่ได้รัก แถมคนๆนั้น ยังเป็นคนที่ทำให้เราแตกแยกกันอีก เป็นใคร ใครจะทนได้ แต่เพื่อแลกกับการให้คนที่ผมรัก อภัยกับสิ่งร้ายๆ ที่ผมได้เคยทำกับเค้าไป แต่การลงโทษสองต่อแบบนี้ มันไม่รุนแรงไปหน่อยเหรอครับ ???
จะฆ่าจะแกง จะตีผม จะทำร้ายผมยังไง ผมก้อยอมทุกอย่างอยู่แล้ว เพราะผมรู้ว่า สิ่งที่ผมได้ทำลงไปกับเค้านั้น มันเลวร้ายมากแค่ไหน เป็นผม ผมเองก้อคงจะไม่ให้อภัยใครง่ายๆเช่นกัน แหละครับ
แต่ อี้เค้าก้อรู้แล้วนี่ครับว่า ทำไมผมถึงต้องทำกับเค้าอย่างนั้น มันมีสาเหตุมาจากอะไร ??? เค้าก้อรู้ว่าที่ผมทำลงไปนั้น ผมไม่ได้ตั้งใจเลย ถ้าผมไม่โดน เอ่อออออ คนพวกนั้น มาปั่นสมองก้อ ผมคงไม่ทำแบบนี้แน่ และอี้เค้าก้อน่าจะรู้นะครับว่า ถ้าไม่เกิดเหตุการณ์แบบนั้นแล้ว ตามปกติผมก้อรักเค้ามากแค่ไหน ผมทุ่มเทให้กับเค้ามากแค่ไหน
แต่เมื่ออะไรๆมันก้อแก้ไขไม่ได้แล้ว จากนั้นมาผมก้อพยายามทำทุกอย่าง เพื่อที่จะไถ่โทษอี้เค้า แต่เค้าไม่เพียงแม้แต่จะเปิดโอกาสให้ผมได้พูดอะไรเลย เค้าตัดสินผมเองทุกอย่าง เค้าทำร้ายจิตใจผมคืนอย่างแสบสันต์ที่สุด ไม่เพียงแต่เค้าจะไปแต่งงานกับไอ้ต้งเท่านั้น แต่เค้ายังมาบังคับผมให้แต่งงานกับหลิงอีก ในเมื่อมันเป็นอย่างนี้แล้ว ผมคิดว่า การกระทำของผมต่อจากนี้ มันไม่มีอะไรมากไปหรอกครับ และผมก้อว่ามันคุ้มมากๆด้วย ถ้ามันจะเป็นการพิสูจน์อะไรบางอย่าง ที่ผมยังข้องใจอยู่ ยังไงๆก้อเป็นกำลังใจให้ผมด้วยนะครับ ว่าผมจะทำสำเร็จไหม และตอนนี้ ผมขอเวลาไปเขียนเพิ่มก่อนนะครับ นี่เป็นการเขียนครั้งแรกที่อาจจะไม่ได้เรื่องเท่าไหร่นัก คงไม่ว่ากันนะครับ แล้วเจอกันอีกนะครับ ( ถ้าไม่โดนแบนไปซะก่อน ซึ่งเปอเซนต์ โดนแบนมีอยู่สูงมาก แต่เค้ามีข้อแม้ว่า ถ้าผู้อ่านทุกๆท่าน ชอบใจกับการเขียนของผมมาก และมีคอมเมนต์ มาสนับสนุนเยอะๆ เค้าก้ออาจจะใจดีให้ผมได้มาลงอีก อิอิ สาธุๆๆๆๆๆ )
-------------------------------------------------------------------------------
:pig2: :pig2:
ผมนายดิวนะครับ ตอนนี้เขียนได้แค่นิดหน่อยนะครับ เพราะว่า ผมต้องไปทำงานต่อ
และอีกอย่างนึง กบว แถวๆนี้ เค้าเอาใจยากครับ ต้องนั่น นี่ นู้นด้วย
นี่ตอนแรกเค้าเกือบจะไม่ให้ผมเอาข้อความตอนนี้ลงด้วยซ้ำ แต่ด้วยความสามารถอันสูงส่ง
และอภินิหารส่วนตัวของผมเล็กน้อย เรื่องนี้ จึงได้มาสู่สายตาผู้อ่านจนได้
ไว้ผมว่างๆยังไง จะมาเขียนให้อ่านอีกนะครับ
สุดท้ายนี้ ผมก้อขอขอบคุณ ทุกๆท่าที่ที่อ่านเรื่องนี้แล้ว
และเป็นกำลังใจให้ผมเสมอมา ผมซาบซึ้งมากๆครับ
แล้วเจอกันนะครับ ต้องไปแล้ว เดี๋ยวคนแถวนี้จะฆ่าเอา กรั๊กๆๆๆๆ
:bye2: :bye2: :bye2: :bye2: :bye2:
-
o22
อึ้ง
ทึ่ง
เสียววววววววววววววววววววววว
-
จะทำอะไรก็ทำ นายดิว เอาให้อเน็จอนาถไปเลย ไม่ต้องพูดมาก o13
-
รอดูว่าดิวจะง้ออี้แบบไหน :impress2:
-
ก็เชียร์ดิวเหมือนเดิม
เพราะยังไงอี้กับดิวก็ต้องคู่กัน
เนอะ ดิวอี้ หุ หุ
มาเขียนอีกน๊า คุงดิว
+ 1ให้เน๊อ
-
ชอบดิวมากขึ้น ก๊ากกกกก
-
ชอบพี่ดิวมากขึ้นแล้วคับ
เชียร์พี่ดิวคนเดียว...อิอิ
พี่อี้ก็ใจอ่อนเร็วๆนะคับ.........................แมวน้อย
:z2: :z2: :z2: :z2: :z2: :z2: :z2: :z2: :z2: :z2:
:L1:
-
เป็นกำลังใจให้ดิว.... :impress3:
-
กว่าจะอ่านทัน
เกือบเดี้ยง
แต่ก็คุ้มมมมมมมมมมม
เชียร์ดิวคุงเหมือนกัน
:z2:
-
ตกลงแล้วมันจะลงเอยยังไงกันงงไปหมดแล้ว เป็นกำลังใจให้เจ้าของเรื่องและคุณอเล็กซ์นะครับ
-
:pig4: :pig4:
ชอบพี่ดิวยิ่งขึ้น :o8: :o8:
มาต่อน้าค้าบ :call: :call:
-
มาต่อเร็วๆนะครับ :กอด1:
-
:pig4: :pig4: :pig4:
อย่าเพิ่งงงไปเลยนะครับ อีกหน่อยก้อคงคลายข้อสงสัยแล้ว
แล้วหลังจากนี้ไปนะครับ ผมจะขอแจ้งว่า
อาจจะมี นายดิว มาเขียนความในใจของเค้าให้ฟังบ้าง เป็นครั้งคราวนะครับ
ผมกลัวทุกๆท่านจะสงสับ ผมเลยจะตั้งมาตรฐานตัวหนังสือไว้ว่า
-- ข้อความของผม Alexie333 เป็นตัวหนังสือสีม่วง
-- ส่วนข้อความของ นายดิว จะเป็นตัวหนังสือสีแดงนะครับ ( เราใช้ user อันเดียวกัน )
หวังว่าคงไม่งงกันนะครับ
ที่ผมยอมให้ นายดิวมาเขียนที่นี่ เพื่อสนองความพึงพอใจของหลายๆท่าน
แต่ถ้าท่านไหน มีข้อเสนอแนะอยากให้ใครมาเขียนความในใจบ้าง ก้อแนะนะได้นะครับ
ถ้าเค้าไม่ขัดข้อง และยินดีมาเขียน ผมก้อยินดีนำมาลงให้อ่านนะครับ
ขอบคุณมากๆนะคร๊าบบบบบบ ที่เป็นกำลังใจอย่างดีเสมอมา
---------------------------------------------------------------------------------------------------
:impress3: :impress3: :impress3: :impress3: :impress3:
หลังจากที่ สุดที่รักของผม เค้าได้ประกาศเรื่องการแต่งงานของเค้ากับไอ้ต้ง ไปแล้ว ส่วนผมก้อทำตามข้อตกลงที่ทำไว้กับเค้าคือ ถ้าผมอยากให้เค้าให้อภัยผม ผมก้อต้องยอมแต่งงานกับหลิง ซึ่งผมเองก้อได้ประกาศการแต่งงานไปแล้วเช่นกัน แล้วผมยังทำเซอร์ไพรส์ทุกคนด้วยการที่บอกว่า การแต่งงานของผมกับหลิงครั้งนี้ มันเกิดขึ้นเพราะว่า อี้เค้าต้องการให้มันเป็นอย่างนี้ และผมก้อไม่ได้เต็มใจเลยแม้แต่นิดเดียว ที่ผมยอมทำลงไป ก้อเพราะว่าอี้เท่านั้น เล่นเอาทุกคนตกใจไปเลยเหมือนกัน ผมสังเกตอาการของทุกคนได้ และ ผมก้อแอบสังเกตอาการของอี้เค้าด้วยเช่นกัน แม้ว่าเค้าจะพยายามเก็บมันไว้ลึกแค่ไหน ผมก้อสัมผัสมันได้อยู่ดี
และการที่ผมพูดอย่างนั้น มันก้อทำให้อาสุชาติโกรธมาก มันเหมือนกับว่า การผมทำอย่างนี้ มันเป็นการไม่ให้เกียรติลูกสาวเค้า แต่จะให้ผมทำยังไงได้ ในเมื่อลูกสาวเค้าทำทุกอย่างมา เพื่อให้ได้ผมมาไม่ใช่เหรอ แล้วเค้าจะมาอะไรนักหนา และดูท่าทางหลิงเค้าจะโอเคด้วย แต่ผมก้อไม่สนใจหรอกว่าเค้าจะรู้สึกยังไงกัน ผมได้ทำตามที่รักของผมต้องการก้อพอแล้ว แม้ว่ามันจะทรมานแค่ไหนก้อตาม ขอแค่เค้าให้อภัยผม ผมก้อโอเคแล้ว
แต่ชีวิตของผมหลังจากนั้นสิ มันช่างไร้ชีวิตชีวาเสียยิ่งกว่าอะไร ความสุขมันเป็นยังไง ผมแทบจะไม่รู้จักคำนี้ไปแล้วมั้ง ทุกนาที ที่ผ่านไปอย่างช้าๆ และช่างทรมานนัก เมื่อไหร่น่ะ ที่ความทรมานนี้ มันจะสิ้นสุดเสียที ผมไม่รู้ว่าตัวเองจะทนได้นานแค่ไหน แล้วหลังจากที่ประกาศแต่งงานไปแล้ว และผมกลับมาบ้าน ผมก้อเก็บตัวเงียบอยู่คนเดียวในห้อง ไม่พูดไม่จากับใคร ไม่ออกมากินข้าวกินปลา จนแม่ต้องให้คนมาตามหลายที แต่ผมก้อไม่ยอมออกไป ผมมัวแต่นั่งคิดถึงเรื่องที่เกิดขึ้นในวันนี้ว่า มันมาจากการกระทำโง่ๆของผมที่ได้ทำกับเค้าไป เพราะความหูเบา และไม่มั่นใจในคนรักของตนเอง ทำให้เกิดเรื่องร้ายๆขึ้น
แล้วสิ่งที่อี้ทำกับผม ถึงแม้ว่ามันจะเลวร้าย และทำลายความรู้สึกผมมากแค่ไหน แต่ผมก้อไม่เคยโทษอี้เลย คิดสภาพตอนที่เค้าโดนผมกระทำครั้งนั้น มันก้อหนักหนาสาหัสพอดูอยู่นะครับ เฮ้ออออ ไอ้ดิวเอ๋ย ทำไมเพิ่งมาสำนึกเอาตอนที่สายไปอย่างนี้นะ แล้วดูท่าทาง คงไม่มีทางไหนที่จะทำให้ความรู้สึกของอี้ กลับมาเป็นเหมือนเดิมได้หรอก อี้เค้าคงเกลียดผมไปแล้ว แต่อย่างน้อยๆ เค้าก้อยอมอภัยให้ผมแล้วไง เมื่อตอนที่ผมยอมทำตามข้อตกลงกับเค้า มันก้อยังดีว่ะ หวังว่าอี้คงจะรู้สึกดีกับผมขึ้นมาบ้าง ที่ผมยอมทำอย่างนั้นไป
ในแต่ละวัน หลังจากวันนั้น ผมก้อเอาทุกนาทีของชีวิตผม มุ่งไปที่การทำงานอย่างเดียว เพราะมันเป็นทางเดียวที่จะเบี่ยงเบนความรู้สึกแย่ๆของผมไปได้ ผมเองก้อไม่รู้ว่าทำไมนะ ผมถึงได้รู้สึกแย่ขนาดนี้ ที่ได้รู้ว่าตัวเองจะต้องแต่งงานกับหลิง ทั้งๆที่ช่วงนึง ตอนที่เราคบกัน ผมก้อเคยชอบเธออยู่นะ แต่ทำไมตอนนี้ ผมถึงไม่รู้สึกอย่างนั้นกับหลิงเลย อาจจะเพราะว่า ตอนนี้ ในใจของผมมีแต่อี้เท่านั้น มันเลยเป็นการยาก ที่ผมจะทำใจยอมรับได้ ถ้าต้องได้ไปแต่งงานกับคนอื่น ที่ผมไม่ได้รัก
การกระทำ ที่ทรมานตัวเองอย่างแสนสาหัสอย่างนี้ มันแลกมากับการที่อี้จะ คนที่ผมรักสุดหัวใจ เค้าบอกว่าจะให้อภัยผม แต่ทำไมนะ ทุกอย่างที่ผมะพยายามโทรหาเค้า เค้าไม่ยอมรับสายผมเลย ผมพยายามส่งข้อความ ส่งอีเมลล์ไปทักทายเค้า เค้าก้อไม่เคยตอบมาเลย นี่เหรอ ที่เค้าเรียกว่าอภัย ????? ผมว่ามันห่างไกลคำๆนั้นมาก
ที่ผมพยายามติดต่ออี้เค้า ก้อแค่ เผื่อมันจะมีวิธีไหนบ้าง ที่จะเรียกความรู้สึกดีๆ ที่เราเคยมีร่วมกัน ให้กลับมา ไม่มากก้อน้อย แต่นี่อี้ปิดทางผมทุกทางเลย แม้กระทั่ง ผมพยายามจะไปหาเค้าที่ร้านอาหาร เค้าก้อจะเลี่ยงที่จะเจอผม ผิดกับไอ้ต้ง หลังจากวันนั้น มันก้อคุยดีกับผมเหมือนเดิม แต่ก้อไม่เหมือนเดิมซะทีเดียว ในแววตามันยังดูหวาดระแวงผม แต่มันก้อไม่แสดงออกมาก ผมก้อพยายามแสดงความจริงใจให้มันเห็น ว่าผมไม่ได้คิดอะไรกับอี้แล้ว ( แม้ว่ามันจะไม่จริงเลยก้อตาม )
ทุกครั้งที่ผมไปหาอี้ที่ร้าน ( ทุกครั้งผมจะหาเรื่องไปที่ร้านของอี้บ่อยๆ อ้างโน้น อ้างนี้ไปเรื่อย ) ผมแทบไม่เคยได้คุยกับเค้าเลย อี้มักจะบอกว่ายุ่ง จนไม่มีเวลามาคุยกับผม ส่วนมากก้อจะเป็นแม่ของอี้ ไม่ก้อ อ้อที่ออกมาคุยด้วย บางทีก้อเป็นไอ้ต้งบ้างเป็นบางครั้ง และทุกครั้งที่ไอ้ต้งมันมาคุยกับผม มันก้อมักจะพูดถึงเรื่องงานแต่งงานของมันกับอี้ มันถามผมว่า จะให้งานออกมาในรูปแบบไหนดี ผมเองก้อต้องฝืนทนฟังที่มันพูดไป ทั้งๆที่ในใจนั้นเจ็บเหลือเกิน ใครจะไปทนฟังเรื่องที่เมียของตัวเอง จะไปแต่งงานกับคนอื่นได้ล่ะ ผมไม่ใช่นักบุญขนาดนั้น แต่ยังไงๆ ผมก้อต้องเก็บความรู้สึกของตัวเองเอาไว้ เดี๋ยวไอ้ต้งมันจะไม่ไว้ใจเอา พาลจะไม่ให้ผมเข้าใกล้อี้อีก ผมคงขาดใจตายแน่ๆ
แล้วช่วงหลังๆมานี้ ทุกครั้งที่ผมได้คุยกับไอ้ต้ง เวลาที่ผมหาข้ออ้างแวะไปหาอี้ที่ร้านแล้ว หรืออาจจะเป็นการเจอกันข้างนอก มันก้อเริ่มจะถามผมเรื่อง การแต่งงานของผมกับหลิงบ่อยขึ้นๆทุกครั้ง ผมเองจะว่าไปก้อ แทบไม่ได้สนใจเรื่องนี้เลย พอมาคิดถึงทีไร ก้อเจ็บปวดใจขึ้นมาทุกที เลยตอบไอ้ต้งไปว่า เรื่องแต่งงาน ผมให้ทางผู้ใหญ่เค้าจัดการกันเอาเอง ช่วงนี้ผมงานยุ่ง เลยไม่ค่อยได้มีเวลาไปทำตรงนั้น
จะว่าไปแล้ว เรื่องงานแต่งงานของผมกับหลิงนี่ ผมแทบจำไม่ให้ความสำคัญกับมันเลย ผมจำได้ว่า หลายครั้งเหมือนกันที่บ้านของหลิงเค้าเข้ามาคุยกับผมที่บ้าน เกี่ยวกับเรื่องนี้ แต่ผมก้อจะบ่ายเบี่ยงตลอด อ้างว่างานยุ่งตลอด และโยนให้แม่กับพ่อผมจัดการ
จนอยู่มาวันนึง ที่ทางบ้านหลิงมาหาผมที่บ้านอีก เพื่อคุยเรื่องนี้ แต่ผมก้อบอกว่า ผมต้องเคลียร์งานไม่สามารถที่จะคุยได้ ผมเลยบอกให้แม่ผมคุยแทน แล้วจู่ๆก้อมีคนมาเคาะผมที่ห้อง เคาะนานมาก ตอนแรกผมก้อกะจะไม่เปิด แต่ถ้าไม่เปิดอีก คนๆนั้นคงจะไม่เลิกเคาะ ผมเลยต้องไปเปิดประตู ก้อเจอกับ......พ่อของผมนั่นเอง เค้าขอคุยกับผมหน่อย ตอนแรกผมก้อกะว่าจะปฏิเสธ แต่ผมกลับมาคิดว่า ถ้าผมหนีอย่างนี้ไปเรื่อยๆ เรื่องคงไม่จบดีๆแล้ว แล้วอาจจะมีปัญหาตามมาทีหลัง ผมเลยยอมคุยกับท่าน โดยให้ท่านเข้ามาคุยกับผมในห้องของผม
“ ไอ้ดิว แกจะเลี่ยงต่อไปอย่างนี้ไม่ได้อีกแล้วนะ รู้ไหมว่าชั้นกับแม่แกต้องรับหน้าแทนมากี่ครั้งแล้ว จนถูกพวกนั้นมันต่อว่าหลายต่อหลายครั้ง แกต้องทำอะไรสักอย่างได้แล้วนะ “
“ ที่จริงผมก้อไม่ได้อยากแต่งอยู่แล้วนี่ แต่ที่ผมยอมแต่งก้อเพราอะไรพ่อก้อน่าจะรู้ดี และผมก้อคิดว่า พ่อก้อคงจะรู้สึกดีที่วันนี้มันมาถึงซะที วันที่พ่อจะแยกผมออกจากอี้ มันก้อสมใจแล้วนี่ครับ แล้วพ่อยังต้องการอะไรอีก “ ผมพูดไปอย่างหัวเสีย
“ ดิว เราจะไม่พูดถึงเรื่องที่มันผ่านไปแล้วนะ เพราะว่าชั้นรู้ว่า เรื่องนั้น ชั้นเป็นคนผิดเอง แต่เวลานี้เราต้องมาช่วยกันคิดว่าจะทำยังไงดี ให้เรื่องนี้มันผ่านพ้นไปได้ โดยที่แกเองต้องลุกขึ้นมาทำอะไรสักอย่าง เพื่อความสุขของตัวแกเอง “
ผมงงเล็กน้อย กับที่พ่อพูดกับผม มันคืออะไร ผมก้อบอกอยู่แล้วนี่ว่า ผมไม่ได้อยากแต่งกับหลิง แล้วผมจะมีความสุขได้ยังไง ผมไม่เข้าใจพ่อผมจริงๆ ว่าเค้าต้องการอะไร
“ พ่อหมายความว่าอะไร เพื่อความสุขของดิว แล้ว มัน มัน... “
“ ชั้นรู้ว่าการแต่งงานครั้งนี้ แกไม่ได้เต็มใจเลย แต่ในเมื่อแกรับปากเค้าไปแล้วว่าจะแต่งกับลูกสาวเค้า แกก้อต้องทำตามนั้น หรือถ้าแกคิดว่ามีวิธีไหนที่จะทำให้การแต่งงานครั้งนี้ มันไม่เกิดขึ้นโดยที่แกไม่ต้องเป็นคนผิดคำพูด แล้วฝั่งนั้นเค้าจะไม่ต่อว่าเรา อันนี้แกก้อกลับเอาไปคิดดูแล้วกัน แต่ตอนนี้ แกต้องลงไปกับชั้นก่อน ไปคุยกับพวกเค้า ไม่งั้นพวกเค้าไม่ยอมแน่ เข้าใจไหม “
-
:กอด1: :กอด1: :กอด1:
พี่ดิวสู้ๆๆๆ
ง้อพี่อี้ให้สำเร็จนร๊าาาาาาาา ผมเปนกำลังใจให้ เย่ๆๆ o13 o13
มาต่อเยอะๆๆๆน้าคับ แต่ก็รอดูฝั่งพี่อี้เหมือนกานน รอ 2 ฝั่งเลย งุงิ :impress2:
มาต่อนร๊าาาาา :call: :call:
:L1: :L1: :L1:
-
คุณพ่อดิวน่ารักมาก ๆ เอาใจช่วยดิวจ้าสู้ๆ o13
-
:undecided:
-
แล้วดิวจะจัดการยังงัย กับครอบครัวของหลิงหลิงละ :เฮ้อ:
ครอบครัวนั้นก็แรงงงงงงงงงส์ อยากได้ลูกเขยเร็วๆ :serius2:
ดิวสู้ๆ เพื่อความรักของดิวกับอี้ :L1: :กอด1:
-
เฮ้อ ได้แต่สงสารทุกๆฝ่าย เล่นกับความรู้สึกนี่ไม่สนุกเลย เฮ้อ อีกรอบ มารอฟงัวิธีกำจัด เอ๊ยวิธีแก้ปัญหาของเฮียดิวต่อละกานครับ ขอบคุณครับที่มาแฉ อุ่ย มาแจกแจง o13
-
พี่ดิวเป็นคนฉลาด
น่าจะมีแผนดีๆแล้วคับ....อิอิ
ขอให้มันผ่านไปได้ด้วยดีนะคับพี่ดิว
ยังรักพี่ดิวและพี่อี้อยู่นะคับ
ชอบ
ชอบ
ชอบ
:z2: :z2: :z2: :z10: :z10: :z10: :z13: :z13: :z13:
-
:a1: :a1: :a1: :a1: :a1: :a1: :a1:
ขอแจ้งนิดนึงนะครับว่า
การที่ผมเอาข้อความของนายดิวมาลงเนี่ยะ
มันไม่ใช่ว่าผมเฉลยตอนจบ หรือว่าอะไรหรอกนะครับ
เพีงแค่นายดิว เค้าอยากออกมาบอกความรู้สึกของเค้าบ้าง
ต้ง หรือ คนอื่นๆ เค้าก้ออยากจะมาพูดเหมือนกัน แต่ด้วยติดอะไรหลายๆอย่าง
หรือว่า บางคนเค้าก้อไม่อยากจะออกมาเผยความรู้สึกของตัวเอง
อย่าเข้าใจอะไรไปผิดๆน่ะครับ ในเมื่อนิยายยังไม่จบ ผมก้อจะไม่ สปอยอะไรทั้งนั้น
-
:pig4: o14 o15
-
อยากฟังความรู้สึกของต้งบ้าง :o8:
ต้งว่างเมื่อไหร่มาเผยความในใจบ้างนะครับ
รอตอนต่อไป :z13:
อี้อยู่ในกำมือของดิวแล้ว จะเป็นยังงัยบ้าง?
:z10: :oo1:
-
อยากฟัง :serius2:
อยากฟัง :angry2:
อยากฟัง :monkeysad:
อ๊ากก อยากฟ๊งงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง :m16: :m31: :fire: :angry2: :serius2: :monkeysad: :sad11: o18 :laugh: :pighaun: :o12: :impress2: :3125:
มาต่อเรวๆน้าคับพี่อเล็กซ์ พีดิว พี่อี้ .... :call: :call:
:pig4: :pig4:
:L1: :L1:
:L2: :L2:
-
ดิวจะแก้ปัญหานี้อย่างไรหว่า
-
ขอมาลงตอนของผมบ้างนะครับ
ปล่อยให้คนบางคน พูดมามากพอแล้ว
เด๋วจะได้ใจแฟนๆไปคนเดียว
เชิญอ่านได้เลยครับ อิอิ
-----------------------------------------------------------------
:beat: :z6: :beat: :z6: :beat: :z6: :beat: :z6: :beat: :z6:
“ อ๋ออออ ใช่สิ ใช่เลย ชั้นวางแผนมาพักใหญ่ๆแล้วล่ะ ว่าจะทำยังไงน๊า ถึงจะเอาตัวเธอมาได้ ชั้นเฝ้าคิดอยู่นานเลยล่ะ ก้อเลยมาลงตัวที่แผนนี้ เธอนี่ ยังเหมือนเดิมเลยนะ ยังเชื่อใจคนง่ายเหมือนเดิม จนทำให้ตัวเองต้องเดือดร้อนครั้งแล้ว ครั้งเล่า แต่ก้อยังดีหน่อยนึง ที่เธอยังมีระแวดระวังตัวบ้าง จนทำให้แผนชั้นเกือบจะเสียไปซะแล้ว แต่ดีที่ชั้นยังมีแผนสำรองไว้ ไม่งั้นชั้นคงจะทำมันไม่สำเร็จแน่ๆ “
“ นี่แก แกทำอย่างนี้ทำไม ทำไมแกต้องวางแผนทำขนาดนี้ด้วย แกต้องการอะไรกันแน่ “
“ ก่อนอื่นนะ ชั้นอยากจะบอกก่อนว่า ชั้นไม่อยากจะทำอย่างนี้หรอกนะ แต่เธอเป็นคนบังคับชั้นให้ทำอย่างนี้เอง มันก้อช่วยไม่ได้ อี้ ชั้นพยายามที่จะทำทุกอย่างแล้ว เพื่อที่จะให้ทุกอย่างมันดีขึ้น แต่เธอ เธอเป็นคนเลือกให้มันเป็นอย่างนี้เอง ฉะนั้น อย่ามาพูดอะไรซะให้มากเลยอี้ รับๆกรรม ที่ตัวเองก่อไว้จะดีที่สุดแล้ว “
“ ไอ้ดิว แกอย่าคิดว่าแกจะรอด ยังไง ต้งก้อต้องตามหาชั้นอยู่แล้ว ต้งเค้าไม่ปล่อยให้ชั้นหายไปนานๆอย่างนี้หรอก “
“ อืม จริงสินะ แฟนของเธอ คงจะต้องตามหาเธอแน่นอน ในกรณีที่เธออยู่ๆก้อหายไป แต่นี่ เธอไม่ได้หายไปเฉยๆนะ แต่เผอิญว่าเธอ มีธุระสำคัญที่จะต้องไปงานศพญาติแทนพ่อและแม่ของเธอ ที่ต่างจังหวัดอย่างกระทันหัน แล้วยังไปกับพี่ชายของเธอด้วย แล้วอย่างนี้ ชั้นอยากจะรู้นักว่า ไอ้ต้งมันยังจะตามหาเธออีกไหม “
ผมอึ้งไปกับที่มันพูดอยู่ นี่มันเกิดอะไรขึ้นอีกกันแน่
“ นี่แก กล้าทำถึงขนาดนี้เชียวเหรอ แต่ยังไงๆ ต้งก้อไม่มีวันเชื่อหรอก “
“ ไม่เชื่อได้ยังไง ทั้งพ่อและแม่เธอ ก้อเต็มใจซะขนาดนั้น แถมพี่เอฟนะ ยังลงทุนเอาชื่อตัวเองการันตีด้วยนะ ฮ่าๆๆๆ อี้ครับ ไม่ต้องห่วงนะครับ คนอย่างดิว ถ้าจะทำอะไรแล้ว ต้องรอบคอบ รัดกุม และจะไม่มีใครจับได้หรอก “
“ แก แกทำอย่างนี้ทำไม ไหนแกบอกว่า แกยัง ยัง ยังรักชั้นอยู่ไง แล้วแกรู้ไหมว่า การที่แกทำอย่างนี้อ่ะ มันจะยิ่งทำให้ชั้นเกลียดแกมากขึ้น แล้วแกก้อจะไม่ได้รับการอภัยจากชั้นอีกเลย ไอ้ดิว “ ผมพูดออกไปอย่างเหลืออด ใช่สิครับ มันเคยบอกผมว่า มันยังรักผมอยู่ และจะไม่ยอมเลิกรักผม แต่การกระทำของมันในตอนนี้ มันช่างแตกต่างจากคำพูดนั้นมากนัก
“ ต่อให้ดิวทำดีกับอี้ หรือว่ายอมอี้สักแค่ไหน อี้ก้อไม่มีวันให้อภัยดิวง่ายๆหรอก ขนาดว่าดิวยอมตกลงที่จะแต่งงานกับหลิงแล้วนะ อี้ยังไม่อยากจะพบ จะคุย หรืออยากจจะเจอหน้าดิวเลย แล้วอย่างนี้จะให้ดิวทำดีกับอี้เพื่ออะไร อี้รนหาที่เองทั้งนั้น ในเมื่อคุยกันดีๆ หรือว่าจะกลับมาเป็นเหมือนเก่าไม่ได้ มันก้อต้องใช้วิธีนี้แหละอี้ ดิวว่ามันได้ผลดีออก “
“ ไอ้ดิว ถ้าแกไม่ปล่อยชั้น ชั้นจะเกลียดแกไปจนตลอดชีวิตของชั้น และอย่าหวังว่าชาตินี้ชั้นจะอภัยให้ ไอ้เลว “ ผมด่ามันไปอีก แต่มันกลับไม่สะทกสะท้าน เดินเข้ามาใกล้ผม แล้วเอามือเชยคางผมขึ้น ผมเลยสะบัดหน้าหนีมัน
“ ตอนนี้ดิวไม่สนหรอกว่าอี้จะอภัยให้ดิวหรือไม่ เพราะยังไงๆ มันก้อไม่ต่างอะไรกันอยู่แล้ว ดิวว่า เราได้เวลาแล้วล่ะ เราไปกันเลยดีกว่า นะครับที่รัก เดี๋ยวจะไม่ทันเรือ” ไอ้ดิวพูดน้ำเสียงเรียบๆ
“ เรือ เรืออะไร แล้ว แล้วแกจะพาชั้นไปไหน “ ผมพูดอย่างตื่นๆ หลังจากที่ได้ยินมันพูดถึง เรือ ?????
“ ก้อ จะไปในที่ๆมีเราสองคนไงครับ เราจะได้มีเวลาส่วนตัวอยู่ด้วยกันนานๆไง อี้ไม่ชอบเหรอ “
“ ไม่ ชั้นไม่ไปไหนทั้งนั้น ชั้นจะกลับบ้านไปหาต้ง ชั้นจะกลับไปงานวันเกิดแฟนชั้น ไอ้ดิว แกปล่อยชั้นไปเดี๋ยวนี้นะ “
“ เรื่องอะไรจะปล่อยอี้ไปง่ายๆอย่างนี้ล่ะ รู้ไหมว่ากว่าจะพาอี้มาที่นี่ได้นี่ ดิวต้องใช้ความพยายามแค่ไหน ดิวต้องวางแผนมานานเท่าไหร่ก่อนที่ดิวจะพาตัวอี้มาได้ ฉะนั้นอี้เลิกคิดเรื่องที่ดิวจะปล่อยอี้ไปได้เลย มันไม่มีทางเกิดขึ้นแน่ๆ “
“ แก ไอ้เลว ปล่อยชั้นนะ ปล่อยช้านนนนนนนนนนน “
ผมยังคงโหวกเหวกโวยวายอยู่อย่างนั้น แต่ไอ้ดิวมันก้อทำเป็นไม่สนใจ เดินเปิดประตูออกไปจากห้อง แล้วทิ้งผมไว้ที่ห้องคนเดียว มันน่าเจ็บใจนัก ที่ต้องมาโดนมันจับไว้อย่างนี้ แล้วนี่มันจะพาผมไปไหนอ่ะ ผมไม่อยากไปไหนกับมันทั้งนั้น ผมอยากจะกลับบ้าน ไปหาพ่อแม่ผม กลับไปหาต้ง เพราะว่าวันนี้เป็นงานวันเกิดของต้ง ผมซื้อของขวัญไว้ให้ต้งเรียบร้อยแล้ว ต้งคงต้องรอผม และต้องออกตามหาผมแน่นอน ถ้ารู้ว่าผมหายไป แต่ไอ้เชี่ยะดิวนั่น มันบอกว่า มันได้เตี๊ยมกับที่บ้านผมไว้เรียบร้อยแล้ว มันคงให้ทางบ้านผมช่วยจัดฉากอะไรซักอย่างแน่ๆ แล้วมันไปพูดเอาอีท่าไหน ทางบ้านผมถึงได้ยอมทำตามมันขนาดนั้น น่าเจ็บใจนักเชียว
:fire: :fire: :fire: :fire:
-
:pig4: :pig4: :pig4:
โอ๊ยยย ดิวทำไปได้อาาา แผนนี่ก็แนบเนียน ค่อดๆ :laugh:
อิจฉาอี้ เอ้ย สงสานอี้จางง :sad4:
:m31: :m31: :m31: :m31:
อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
ค้างงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงอย่างแรงงงง :jul1: :jul1: :jul1:
มาตอเรยนร๊าาาาาาาาาาาาาาา :angry2: :angry2: :angry2:
ต่อๆๆๆๆๆๆ เอาเยอะๆๆๆด้วย o9 o9 o9
มาต่่อนร๊าาาาาาาาาาาา :o211: :o211: :o211:
ปล.แล้วต้งจาอยู่ยังไงอ่า คนดีที่ถูกลืมมม :sad4: :sad4: :sad4: :sad4:
-
ดิวเจ้าแผนการจริงๆ น่าจะฉลาดอย่างนี้ตั้งแต่แรก จะได้ไม่เกิดเรื่องร้ายๆขึ้น :laugh:
อี้น่าก็สงสารงานนี้คงไม่รอด :oo1: :z1:
ส่วนต้งน่าสงสารที่สุด ความหวังที่มีกำลังจะพังทลาย :o12:
:pig4:
-
สุดยอด...ทึ่งกับดิวสุด ๆ ความรักนี่ทำให้คนเราทำได้ทุกอย่างจริง ๆ เชียร์ดิวสุดฤทธิ์ o13
-
:m20: ดิวจะเอาอี้ไปลอยทะเลแล้วมั้ง
-
พาหนีเลย
เด็ดจิงๆ
:m20:
-
o13แน่โว๊ย
-
เอาเข้าปายยยย แต่ละคน เถื่อนๆกันทั้งนั้น อิอิ
-
ุ^
^
^
^
จิ้มๆๆๆๆๆถี่ :oo1:
แล้วหนีไปรออ่านต่อปาย....อิอิ :z2:
-
:call:
มาต่อด่วนเลย
อยากอ่านคับอยากอ่าน
-
ต่อด่วน
ต่อด่วน
ต่อด่วน
ต่อด่วน
:z2: :z2: :z2:
-
เอาแล้วสิ
มาลุ้นให้อี้ใจอ่อนกับดิว
เปิดอกพูดคุยกันดีๆ จะได้หาข้อสรุปของปัญหาทั้งหมด
ถ้ามัวแต่มีทิฐิเรื่องมันก็ยิ่งแย่ลงไปทุกทีแล้วนะ
-
จำเลยรักภาคพิศดาร อุอุ
-
อี้ : เจ็บแค้นเคืองโกรธ โทษฉันใย ฉันทำอะไรให้เธอเคืองโกรธ ปรักปรำฉันเป็นจำเลยของคุณ นี่หรือพ่อนักบุญ ที่แท้คุณคือคนปาป :z10:
ดิว : เชิญคุณลงทัณฑ์ บัญชา จนสมอุรา จนสาแก่ใจ ไม่มีวันที่ฉันจะร้องไห้ เพราะฉันไม่ใช่คนเจ้าน้ำตา :z3:
:laugh: มาต่อเร็วๆนะครับ :z13:
-
:laugh: :laugh:
ู^
^
^
จิ้มๆๆๆ
มารออ่านก๊าบบ
มาสักทีจิ๊ :serius2: :serius2:
รอนานแว้วนะ :fire: :fire:
-
:serius2: :serius2: :serius2: :serius2: :serius2: :serius2: :serius2: :serius2:
ผมยังคงโหวกเหวกโวยวายอยู่อย่างนั้น แต่ไอ้ดิวมันก้อทำเป็นไม่สนใจ เดินเปิดประตูออกไปจากห้อง แล้วทิ้งผมไว้ที่ห้องคนเดียว มันน่าเจ็บใจนัก ที่ต้องมาโดนมันจับไว้อย่างนี้ แล้วนี่มันจะพาผมไปไหนอ่ะ ผมไม่อยากไปไหนกับมันทั้งนั้น ผมอยากจะกลับบ้าน ไปหาพ่อแม่ผม กลับไปหาต้ง เพราะว่าวันนี้เป็นงานวันเกิดของต้ง ผมซื้อของขวัญไว้ให้ต้งเรียบร้อยแล้ว ต้งคงต้องรอผม และต้องออกตามหาผมแน่นอน ถ้ารู้ว่าผมหายไป แต่ไอ้เชี่ยะดิวนั่น มันบอกว่า มันได้เตี๊ยมกับที่บ้านผมไว้เรียบร้อยแล้ว มันคงให้ทางบ้านผมช่วยจัดฉากอะไรซักอย่างแน่ๆ แล้วมันไปพูดเอาอีท่าไหน ทางบ้านผมถึงได้ยอมทำตามมันขนาดนั้น น่าเจ็บใจนักเชียว
จากนั้นไม่นานนัก มันก้อเปิดประตูเข้ามา แล้วมันก้อตรงมาที่ตัวผม ผมพยายามดิ้นหนี แต่ก้อหนีไม่ได้ แล้วมันก้ออุ้มตัวผมขึ้น แล้วพาผมออกไปจากห้องนั้น ผมพยายามดิ้นอย่างถึงที่สุด ปากก้อด่ามันไปด้วย
“ ไอ้ดิว ไอ้เลว แกปล่อยชั้นนะ ปล่อยสิว่ะ “
“ อี้นี่คงจะพูดไม่รู้เรื่องนะ ดิวบอกแล้วไงว่า ดิวจะพาอี้ไปอยู่ในที่ๆมีแต่เราสองคนเท่านั้น แล้วจากนั้นเราก้อจะมีความสุขกัน อย่างนี้แล้ว จะให้ดิวปล่อยอี้ไปได้ยังไง ไม่เอาน่า อย่าดิ้นนะครับ เราเดินทางจากที่นี่ไม่ไกลเท่าไหร่หรอก แค่อึดใจเดียวเอง อี้รอหน่อยนะครับคนดีของดิว ฮ่าๆๆๆ “
“ ม่ายยยยยยยย ชั้นไม่ไปไหนกับแกทั้งนั้น ปล่อยนะเว๊ยยยยย ไอ้ดิว ไอ้เลว ถ้าชั้นหลุดไปได้เมื่อไหร่ ชั้นฆ่าแกแน่นอน แกต้องไม่ได้ตายดีแน่ๆ ไอ้เลว ปล่อยชั้นนะ “ ผมยังด่ามันต่อ
“ เมียดิวนี่นะ ดุจริงๆเลย แต่ยิ่งอี้ดุเท่าไหร่ ดิวยิ่งชอบ มันเป็นเสน่ห์อย่างนึงของอี้เลยรู้ไหมครับ ที่รักของดิว “
มันพูดอย่างอารมณ์ดี แต่ผมนี่สิ แทบจะคลั่งอยู่แล้ว ดิ้นสุดฤทธิ์ แต่ไอ้ดิวมันก้ออุ้มผม และจับตัวผมไว้แน่น ผมเลยหลุดไปไหนไม่ได้ ระหว่างทางที่เดินไปที่รถ ผมก้อเห็นลูกน้องของมันสามสี่คน ยืนอยู่รออยู่หน้าบ้านแล้ว หน้าสลอนกันเชียว แล้วไอ้ดิวก้อหยุด มองหน้าพวกลูกน้องของมัน แล้วพูดขึ้น
“ ไอ้มาส เมิงหาเทปมาปิดปากเมียกรูหน่อยสิ กรูกลัวเค้าจะเสียงหมดก่อน ที่จะได้ร้องครวญครางคืนนี้ เร็วๆ อย่าทำแรงล่ะ ไม่งั้น เมิงตายแน่ “ ไอ้ดิวสั่งลูกน้องมันไป ส่วนไอ้คนนั้นก้อรีบไปเอาเทปมาทันที ผมเองก้อพยายามดิ้นอีก ปากก้อด่ามันไปตลอดเวลา
“ อย่านะไอ้ดิว แกอย่ามาทำอย่างนี้กับชั้นนะ ไอ้เลว ปล่อยสิ ปล่อยยยยยย “
จนไอ้ลูกน้องคนนั้น ก้อไปหาเทปกาวมาจนได้ แล้วเอามาปิดปากผมไว้ ผมพยายามเบือนหน้าหนี แต่มันก้อไม่สำเร็จ จนมันสามารถปิดปากผม แต่ตัวผมก้อยังดิ้นสู้อยู่ในอ้อมแขนของไอ้ดิว จนผมรู้สึกว่าไอ้ดิวมันคงเริ่มรำคาญผมแล้ว
“ ถ้าที่รักไม่หยุดดิ้นนะครับ ดิวจะปล้ำที่รักโชว์ลูกน้องมันเลย ดีไหม “ มันขู่แล้วก้อยิ้มมาที่ผม แต่ผมไม่สนใจคำขู่ของมัน ยังคงแผลงฤทธิ์ต่อไปอีก จนไอ้ดิวมันวางตัวผมพิงไว้กับรถตู้ แล้วจ้องหน้าผมอย่างกับจะกลืนกินผมไปทั้งตัว
“ สงสัยที่รักต้องการอย่างนั้นจริงๆ ไม่เป็นไร ถ้าที่รักรอที่จะไปที่นั่นไม่ไหว เอามันซะตรงนี้เลยแล้วกัน “
ว่าแล้วไอ้ดิวมันก้อเอาหน้ามันมาซุกไซร้ที่ซอกคอผมอย่างรุนแรง ผมสัมผัสได้ถึงความหื่นของมันได้อย่างชัดเจน ส่วนผมก้อได้แต่ดิ้นไปมาอยู่อย่างนั้น แล้วเหมือนกับว่า การที่ผมดิ้นอย่างนั้น มันไปกระตุ้นอารมณ์หื่นมันให้พลุ้งพล่านขึ้นมาอีก เพราะว่าตอนนี้มือทั้งสองของมันก้อเริ่มลูบไล้ไปตามเนื้อตัวของผม ผมรู้สึกขยะแขยงและรังเกียจไอ้ดิวมาก มันทำอย่างนี้กับผมอีกแล้ว ไหนบอกว่ามันรักผมไง ไอ้เลว ไอ้ชั่ว.......
ผมดิ้นไปสักพักนึงจนมาคิดได้ว่า ถึงแม้ว่าผมจะดิ้นยังไง มันก้อไม่ยอมหยุดแน่ แล้วผมคงต้องโดนมันทำมิดีมิร้ายต่อหน้าพวกลูกน้องมัน ที่กำลังมองมาที่ผมที่โดนไอ้ดิวมันลวนลามอยู่ พวกมันหัวเราะคิกคั่กใหญ่เลย เห็นแล้วน่าอายชะมัด ดังนั้นผมเลยหยุดดิ้น แล้วยืนอยู่เฉยๆ ปล่อยให้มันลวมลามผมให้พอใจ ผมคิดในใจว่า อย่าให้ถึงทีผมแล้วกัน มันตายแน่ ไอ้ดิว
ปรากฏว่าได้ผลครับ พอผมหยุด ไอ้ดิวมันก้อหยุดลวนลามผมทันที แล้วมันก้อพูดขึ้นว่า
“ ดีแล้วที่รัก ดิวว่าอี้เก็บแรงไว้ดิ้นคืนนี้ดีกว่านะครับ ฮ่าๆๆๆ ว่าง่ายๆอย่างนี้สิ ค่อยสมกับเป็นเมียดิวหน่อย “
จากนั้นไอ้ดิวก้อหันมาพูดกับลูกน้องมันต่อ
“ เดี๋ยวกรูจะพาเมียกรูไปที่นั่นเอง พวกเมิงไม่ต้องตามไปแล้ว จากนี้พวกเมิงก้อแยกย้ายกันไป แล้วเรื่องที่เกิดขึ้นในวันนี้ต้องทำให้เงียบที่สุด “ ไอ้ดิวสั่งเสียงเข้ม ในขณะที่ผมก้อยังดิ้นอยู่ในอ้อมแขนมันอย่างนั้น
“ ไอ้เข้ม เมิงไปหาทางจัดการกับกล้องวงจรปิดที่ห้างด้วย ทำยังไงก้อได้ อย่าให้ใครเช็คได้ว่า มีกรูไปปรากฏตัวอยู่ที่ห้างนั่น ในวันนี้ เมิงใช้ความสามารถทั้งหมดของเมิงเลยนะ ไม่งั้นแผนกรูแตกแน่ จะใช้เงินเท่าไหร่กรูไม่ว่า กรูลงทุนทำซะขนาดนี้แล้ว สู้อุตส่าห์ทั้งหลอกที่บ้านว่าไปเมืองนอกแล้ว ทั้งอำพรางตัวขนาดนี้แล้ว จะให้มันสูญเปล่าไม่ได้ ไปจัดการให้เรียบร้อยด้วย “
“ ครับผม “ เสียงลูกน้องคนนั้นของไอ้ดิวรับคำ
“ เรื่องเงิน พรุ่งนี้กรูจะให้คนของกรูโอนส่วนที่เหลือให้ แล้วถ้า ทุกอย่างลงตัว ไม่มีอะไรผิดพลาด กรูจะโอนเงินพิเศษให้ โดยเร็วที่สุด แล้วจำไว้ให้ดีๆด้วยว่า งานครั้งนี้ ต้องเงียบที่สุด ใครจะรู้เรื่องนี้ไม่ได้เลย เข้าใจไหม “
“ ครับผม “ ลูกน้องของไอ้ดิวรับคำกันพร้อมเพรียง
“ ป่ะ ที่รัก ถึงเวลาของเราแล้ว ดิวแทบจะรอเวลานั้นไม่ไหวเลย เวลาที่เราสองคนได้อยู่ด้วยกันสักที “ มันพูดกับผม แล้วมองมาที่ตาของผมอย่างมีความสุข แต่ผมนะ ไม่มีความสุขไปกับมันด้วยหรอก ผมเกลียดมัน เกลียดมานนนนนนนน......
พอพวกลูกน้ององไอ้ดิวมันขึ้นรถไป และขับออกไปแล้ว ไอ้ดิวมันก้ออุ้มผมแล้วเดินไปที่รถอีกคันนึง ซึ่งเป็นรถแบบครอบครัวยี่ห้อนึง ที่สามารถนั่งได้ประมาณ 7 คน ที่ตอนนี้ จอดไว้ข้างๆรถตู้คันเมื่อกี้ จากนั้นมันก้อเปิดประตูดันหลังคนขับ แล้ววางตัวผมลงที่เบาะอย่างนุ่มนวล ไม่วายมาหอมแก้มผมก่อนที่มันจะปิดประตูลง แล้วเดินไปนั่งที่คนขับ แล้วขับรถออกไป
ระหว่างทางที่รถแล่นไปเรื่อยๆ ความรู้สึกของผมตอนนั้น มันสับสนระคนกันไปหมด ผมทั้งหวาดกลัว ทั้งหลอน ทั้งผวา และทั้งเกลียดชังไอ้ดิวที่มันมาทำอย่างนี้กับผมอีก ทำไมนะ ทำไมผมต้องมาเจอเรื่องร้ายๆอย่างนี้อีกด้วย นึกแล้วเจ็บใจตัวเอง ที่เสียโง่ไอ้ดิวมันอีกครั้ง แล้วผมจะทำยั้งไงดี ถ้าไอ้ดิวมันทำอย่างนั้นกับผมอีกล่ะ ผมจะป้องกันตัวยังไง
ผมคิดถึงพ่อแม่ผม ซึ่งตอนนี้พวกเค้าจะรู้ไหมน๊าว่า ไอ้คนที่เค้าให้ความช่วยเหลืออยู่ มันทำยังไงกับลูกชายของเค้าบ้าง ผมคิดถึงต้ง ป่านนี้ต้งจะออกตามหาผมไหม ต้งจะเป็นห่วงผมไหม แล้ววันนี้ มันยังเป็นงานวันเกิดเค้าด้วย ผมอยากอยู่กับเค้ามากที่สุดเลยในตอนนี้ ฮือๆๆ แล้วในที่สุด น้ำตาของผมก้อไหลออกมาด้วยความเสียใจ และด้วยความกลัวอย่างจับใจ ต้ง....ช่วยอี้ด้วย
ผมไม่รู้ว่าตัวเองร้องไห้อยู่นานเท่าไหร่ แล้ว สติผมก้อดับไปอีก...................
------------------------------------ จบตอนที่ 51 -------------------------------------
-
มารอลุ้น
ต่อไปนะครับ
-
จำเลยรักภาค อี้กับดิว :-[ :impress2:
-
ดิวอ่อนโยนกับอี้ให้มากๆหน่อยนะ ชดเชยเวลาที่เสียไป :haun4:
-
อี้จะไปโทษใครเค้าล่ะ อี้ทำตัวเองนะ ถ้าอี้ยอมอภัยให้ดิวมันตั้งแต่แรกตามที่ไปตกลงกับดิวเอาไว้ ดิวมันอาจจะไม่คลั่งแบบนี้กะได้ สรุปแล้วเรื่องนี้ต้องเปลี่ยนชื่อเรื่องเป็น สัญญาไม่เป็นสัญญา เพราะทุกคนในเรื่องไม่มีใครทำตามสัญญาสักกะคน เชื่อไม่ได้สักกะคน :เฮ้อ:
-
สงสารอี้อ่ะ
-
หื่นอะ... :jul3:
-
:m25: :pighaun: :haun4: :z1:
อุ๊ก สงสัยอี้ไม่รอดแหงๆ แต่ช่วยไม่ได้ทำตัวเองทั้งนั้นนิ :haun4:
:serius2: :serius2:
โอ๊ยๆๆ รอมายไหวแย้วอ่า อยากดูเร็วๆๆๆๆ :pighaun:
มาต่อน้าคับ :bye2:
เอาเยอะๆๆน้า รอๆคุงอเล็กซี่ :call: :call:
อีกหน่อย ผมชอบเรื่องนี้มากๆเลยอะ อ่านซ้ำๆไปหลายรอบละ ยังไม่เบื่อเลย มาต่อเร็วๆน้าคับ สู้ๆ เปนกำลังใจให้
:z2: :z2: :z2:
-
งานนี้ไม่รอดแน่อี้
ไม่มีใครมาช่วยอี้จากอุ้งมือมารดิวหรอก
-
มันส์ ออกแนว จำเลยรัก เหอๆ
-
เป็นจำเลยรัก ( ภาคพิศดาร ) ก็ยอม........อิอิ
:z2: :z2: :z2: :z2: :z2: :z2: :z2: :z2: :z2:
-
:sad4: :sad4: :sad4: :sad4:
รอมาตั้งนานแล้ว ทำไมไมมาต่อสักทีอ่า
:seng2ped: :seng2ped: :seng2ped:
งอลพี่อเล็กซ์
-
รออ่านนะครับ
-
ผม นายดิวนะครับ
หวังว่าทุกคนคงจะไม่งงกันนะครับ
มารอบนี้ เป็นทีของผมบ้าง
เนื่องจาก เจ้าของเรื่อง เค้าติดงานอีกแล้ว
ผมเลยขอยืม ไอดี เค้ามาลงอีกที
เชิญอ่านได้เลย คร๊าบบบบบบบบบบบบบบบ
-------------------------------------------------------------
:monkeysad: :monkeysad: :monkeysad: :monkeysad: :monkeysad:
“ ที่จริงผมก้อไม่ได้อยากแต่งอยู่แล้วนี่ แต่ที่ผมยอมแต่งก้อเพราอะไรพ่อก้อน่าจะรู้ดี และผมก้อคิดว่า พ่อก้อคงจะรู้สึกดีที่วันนี้มันมาถึงซะที วันที่พ่อจะแยกผมออกจากอี้ มันก้อสมใจแล้วนี่ครับ แล้วพ่อยังต้องการอะไรอีก “ ผมพูดไปอย่างหัวเสีย
“ ดิว เราจะไม่พูดถึงเรื่องที่มันผ่านไปแล้วนะ เพราะว่าชั้นรู้ว่า เรื่องนั้น ชั้นเป็นคนผิดเอง แต่เวลานี้เราต้องมาช่วยกันคิดว่าจะทำยังไงดี ให้เรื่องนี้มันผ่านพ้นไปได้ โดยที่แกเองต้องลุกขึ้นมาทำอะไรสักอย่าง เพื่อความสุขของตัวแกเอง “
ผมงงเล็กน้อย กับที่พ่อพูดกับผม มันคืออะไร ผมก้อบอกอยู่แล้วนี่ว่า ผมไม่ได้อยากแต่งกับหลิง แล้วผมจะมีความสุขได้ยังไง ผมไม่เข้าใจพ่อผมจริงๆ ว่าเค้าต้องการอะไร
“ พ่อหมายความว่าอะไร เพื่อความสุขของดิว แล้ว มัน มัน... “
“ ชั้นรู้ว่าการแต่งงานครั้งนี้ แกไม่ได้เต็มใจเลย แต่ในเมื่อแกรับปากเค้าไปแล้วว่าจะแต่งกับลูกสาวเค้า แกก้อต้องทำตามนั้น หรือถ้าแกคิดว่ามีวิธีไหนที่จะทำให้การแต่งงานครั้งนี้ มันไม่เกิดขึ้นโดยที่แกไม่ต้องเป็นคนผิดคำพูด แล้วฝั่งนั้นเค้าจะไม่ต่อว่าเรา อันนี้แกก้อกลับเอาไปคิดดูแล้วกัน แต่ตอนนี้ แกต้องลงไปกับชั้นก่อน ไปคุยกับพวกเค้า ไม่งั้นพวกเค้าไม่ยอมแน่ เข้าใจไหม “
ผมเดินตามพ่อของผม เพื่อมาคุยกับทางบ้านของหลิงแบบงงๆ กับคำพูดของพ่อเล็กน้อย ผมไม่แน่ใจนักว่า พ่อของผมต้องการสื่ออะไรกับผม แล้วอะไรมาดลใจให้เค้าพูดแบบนั้น เค้าหมายความว่ายังไง ที่เค้าพูดว่า ทำวิธีไหนก้อได้ ให้งานแต่งงานครั้งนี้ ไม่เกิดขึ้น โดยที่ผมไม่เป็นคนผิดคำพูด หรือว่า ทางบ้านผมไม่ได้เป็นฝ่ายผิด
แล้วยังมาบอกอีกว่า ให้ทำในสิ่งที่ผมทำแล้วมีความสุข ทั้งๆที่พ่อก้อรู้ว่า ความสุขของผมคือการได้รักกับอี้ แล้วทำไมพ่อต้องพูดอย่างนี้ด้วย ทั้งๆที่ตลอดเวลาที่ผ่านมา พ่อเป็นคนขัดขวางเรื่องระหว่าง ผมกับอี้ไม่ใช่เหรอ แล้วอย่างนี้มันหมายความว่ายังไง
ตอนที่ผมลงมานั่งคุยกับเค้านั้น ผมเองก้อแทบไม่ได้ออกความเห็นอะไรเลย ส่วนมากผมจะให้แม่กับพ่อผมพูดมากกว่า แต่ก้อมีสิ่งหนึ่งที่น่าแปลกใจอยู่ไม่น้อยคือ เหมือนพ่อกับแม่ผม จะเข้าใจกันมากขึ้น ไม่ใช่ว่าผมจับผิดอะไรหรอกนะ ปกติเวลามีเรื่องปรึกษาหารืออะไรกันแล้ว พวกเค้ามักจะไม่ลงรอยกันเท่าไหร่ หรือไม่ก้อฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งจะเงียบไป ปล่อยให้อีกฝ่ายหนึ่งพูด แต่มาวันนี้ ดูพวกเค้าจะสามัคคีกันมาก จนผมอดรู้สึกแปลกใจปนๆดีใจไม่ได้เลย ที่ได้เห็นพวกเค้า เหมือนจะเข้าใจกันมากขึ้น
พวกเค้าคุยกันสักพัก เมื่อเรื่องสรุปกันได้แล้ว ทางบ้านของหลิงก้อกลับไป ผมเองก้อไม่ได้ถามพ่อแม่ผมหรอกว่า ตกลงพวกเค้าจะทำยังไงกัน ผมเลยปล่อยไว้เป็นหน้าที่ของพวกเค้าจัดการกันไปเลย แต่พอผมจะแยกตัวออกไป แม่ก้อพูดขึ้นมาอีก
“ ดิว แม่ขอคุยอะไรด้วยหน่อยสิ “
“ ว่ามาสิครับแม่ “ ผมพูดแบบใจลอยๆ สติไม่อยู่กับเนื้อกับตัว
“ พ่อกับแม่ตัดสินใจแล้วว่า......... “ แม่เหมือนจะพูดอะไรสักอย่าง แต่ไม่กล้าพูดออกมา
“ อะไรเหรอครับ แม่ ถ้าเป็นเรื่องงานแต่งล่ะก้อ ตามที่เราคุยกันกับพวกบ้านหลิงเมื่อกี้แหละครับ ดิวยังไงก้อได้ “
“ ไม่ใช่ลูก แต่ .... มันก้อไม่เชิงหรอกนะ คืออย่างนี้ลูก พ่อกับแม่ รู้ว่า การแต่งงานครั้งนี้ ลูกไม่ได้เต็มใจอย่างแน่นอน แต่ที่ลูกทำไปทุกอย่างก้อเพื่อต้องการไถ่โทษกับคนที่ เอ่อออ ลูกได้ทำผิดกับเค้าไว้ และลูกก้อรักเค้ามาก จนยอมทำทุกอย่างเพื่อให้เค้า ให้อภัย “
“ แต่ พ่อกับแม่คิดว่า การกระทำอย่างนี้ มันมีแต่จะทำให้ทุกฝ่ายเสียใจนะ ไหนจะดิว ที่ต้องมาแต่งงานกับคนที่ดิวไม่ได้รัก ไหนจะหลิง ที่ต้องมาแต่งงานกับคนที่ไม่ได้รักตัวเอง ส่วนฝั่งนู้น แม่เชื่อว่า อี้เค้าไม่ได้รักต้งแน่นอน แล้วที่เค้าต้องแต่งงานกับต้ง เพื่อที่จะหนีปัญหาทุกอย่าง เพื่อที่จะไม่ให้ดิวไปยุ่งกับเค้าอีก ตัวเค้าเองนะ ก้อหลอกตัวเองว่า ที่เค้าแต่งงานกับต้งนะ เพราะว่ารัก แต่แม่ว่าไม่ใช่หรอก “
คำพูดของแม่ ช่วยเตือนสติผมขึ้นมาอีก ผมเลยถามกลับไปว่า
“ แม่รู้ได้ไง ว่าอี้เค้ไม่ได้รักต้ง “
“ ดิว ไม่ใช่แค่แม่หรอกที่รู้ คนอื่นเค้าก้อดูออกทั้งนั้นแหละ แต่ใครจะกล้าขัดใจอี้ แม่เชื่อว่าดิวเองก้อน่าจะรู้ข้อนั้นดีนะ ว่า อี้เค้ารักใคร ถ้าไม่ใช่ เอ่ออออ ลูกชายของแม่ “
“ ไม่จริงหรอกครับแม่ อี้เค้าเกลียดผมจะตาย ทั้งๆที่เค้าอบกว่าจะให้อภัยผมนะ ถ้าผมทำตามที่เค้าต้องการ แต่นี่หลังจากนั้นมา เค้าไม่ยอมพบหน้าผมเลย แล้วอย่างนี้ แม่จะบอกว่าเค้ามารักดิวได้ยังไง “
“ ไอ้ดิว แกนี่เอานิสัยถือทิฐิมาจากใครกันนะ รู้ไหมว่าไอ้ทิฐิอันนั้นมันบังตาแกจนมิด จนไม่รู้ว่า ใครกันแน่ที่รักแก แม้ว่าแกจะทำเลวกับเค้าแค่ไหน เค้าก้อยังรักแกไม่เปลี่ยน ชั้นว่าแกควรจะเปิดใจแกให้มากกว่านี้นะ แล้วแกจะเห็นความจริงตรงนี้ “ พ่อผมคงจะอดไม่ไหว เลยแทรกขึ้นมาอีกคน เค้าคงหมั่นไส้ผมมากๆ
“ ได้มาจากคุณนั่นแหละ แล้วก้อ เอ่ออออ จากชั้นด้วย มันเลยไปรวมอยู่ในตัวลูกของเราหมดไง “ แม่ผมพูดแล้วก้มหน้า พ่อผมเองก้อก้มเช่นกัน ดูเหมือนทั้งคู่จะรู้สึกผิดกับอะไรไม่รู้ ที่ผมก้อไม่เข้าใจ
“ แต่ไม่เอาแล้ว เราเลิกพูดกันเรื่องนี้ ที่แม่จะบอกก้อคือ เรื่องงานแต่งงานของลูกกับหลิงอ่ะ แม่พอจะยื้อเวลาออกไปได้บ้าง แต่ว่าคงจะไม่ได้มาก เพราะว่าฝั่งนั้นเองก้อเร่งมากเหมือนกัน และในระยะเวลานี้ ก่อนที่อะไรๆ มันจะแก้ไขไม่ได้นะ ดิวต้องคิดที่จะทำอะไรสักอย่าง เพื่อชีวิตของดิวเอง เพื่อความสุขของดิว “ แม่ผมพูดให้สติผม หลังจากที่แขวะพ่อผมและตัวเองไปบ้าง พอหอมปากหอมคอ จะว่าไป การที่พวกเค้ามีกระเง้ากระงอดกันบ้าง ก้อดีเหมือนกัน เป็นเวลาในรอบ 20 ปีเลยทีเดียว ที่ผมไม่ได้เห็นพ่อแม่ผม เค้ามีอาการกันแบบนี้ จะว่าไป ผมก้อชอบนะครับ อิอิ
“ พ่อไม่อยากให้ลูกทำผิด เหมือน........ “ พ่อผมอึกๆอักๆ แล้วมองไปที่แม่ผม เหมือนขอตัวช่วย
“ จะเหมือนอะไรก้อช่าง ตอนนี้ ลูกต้องคิดถึงตัวเอง และคนที่ลูกรักให้มากๆ อย่าให้อะไรๆ มันมาขัดขวางความรักของลูกได้ แม่เองก้อพูดได้เท่านี้แหละ หวังว่าลูกคงจะเข้าใจแม่นะ “ แม่สิ่งยิ้มที่อบอุ่นมาให้ผม เหมือนต้องการจะปลอบผม
“ ต่อจากนี้ไป ชีวิตของลูก คือของลูก อะไรที่ลูกเลือก หรือลูกรัก พ่อกับแม่ ก้อรักด้วย จำไว้นะลูกรัก พ่อกับแม่ รักลูกมากนะ ดิว “
แล้วพ่อก้อโผเข้ากอดผม ผมรู้สึกถึงความอบอุ่นที่เค้าส่งแผ่มาถึงผมได้ เป็นความรู้สึกอีกอย่างนึง ที่ผมเองก้อโหยหามานาน แต่ผมเองไม่เคยรู้ตัวเลยว่า ผมต้องการความรู้สึกอย่างนี้ เหมือนกัน ผมรู้สึกตื้นตันใจอย่างบอกไม่บอก ไอ้เจ้าน้ำตาก้อพลันจะไหลออกมา แต่ผมก้อต้องกลั้นมันไว้ก่อน และ ....... ถ้าผมหูไม่ฝาดนะครับ นี่เป็นครั้งแรก ในรอบกี่ปี หรือจะเป็นสิบปีหรือเปล่าก้อไม่รู้ ที่พ่อผมเรียกแทนตัวเค้าเองว่า “ พ่อ “ มันอาจจะเป็นเรื่องปกติสำหรับคนทั่วไป แต่สำหรับผม คนที่ขัดแย้งกับพ่อมาตั้งแต่เด็ก พูดจากันนับครั้งได้แล้ว แล้วกอดสุดท้ายที่พ่อเค้ากอดผม คือตอนไหนก้อไม่รู้ ผมแทบจำไม่ได้เลย
-
^
^
^
จิ้มๆๆ ดิว
:L2: :L2: :L2:
ชอบดิวมากกว่าเดิมอีกคร๊าฟฟฟฟฟฟ
:z1: :z1: :z1:
เชียร์ดิวสุดฤทธิ์
เริ่มชอบพ่อดิวขึ้นมาหน่อยแล้วอ่ะ :-[
น้าเนตรนี่ก็เข้าใจลูกจริงจริ๊งงง ประมาณว่า อี้ไม่ได้ชอบต้ง จริงหรอก ประมาณเนี๊ยะ :impress2:
สงสารต้งเหมือนกาน งั้นสงสัยต้องจับต้งให้คู่กับพี่กรณ์ เอิ้ก (จะโดนรุมกระทืบเอาป่าวเนี่ย.. :beat:)
หวานกันต่อหน้าลูกเลย ฮิๆ :กอด1: :กอด1: :กอด1:
มาต่อน่ะคร๊าบ จะนั่งรออยู่หน้าจอเนี่ยแหละ เอิ้กๆ :3123: :L1: :3123: :L1:
-
อ่านตอนนี้แล้ว ซาบซึ้งกินใจจริงๆ :sad11:
ในที่สุดพ่อแม่ก็เข้าใจ :mc4:
-
:sad11: เข้าใจกันซะทีครอบครัวนี้
ผมว่าถ้าจะให้ด้งคู่พี่กรณ์ ผมว่าเอาน้องแมนดีกว่านะ :m21:
-
ู^
^
^
จิ้มๆพี่จ็อส
:m17: :m17: :m17:
จะคู่กับใครก็เอา แต่ขอให้ต้งเจอรักแท้สักทีเถิ๊ด
-
มีแต่เรื่องดีๆอ่ะคับ
ชอบ
ชอบ
ชอบ
ชอบ
:z2: :z2: :z2: :z2: :z2: :z2: :z2: :z2: :z2: :z2:
-
:oni3: :oni3: :oni3:
เข้ามากดดันพี่อเล็กซ์ค้าบบ
มาต่อเร็วๆน้า:call: :call:
วันนี้จานั่งจ้องอยู่หน้าจอคอมนี่แหละ :music:
รอค้าบบ รอๆ(เร็วๆด้วย) o9
:z2: :z2: :z2:
-
:sad2: :sad2: :sad2:
นั่งรอทั้งวันไม่มาสักที ไปดีกว่า คืนนี้ฝันดีน้าคับพี่อเล็กซ์ :a12: :จุ๊บๆ:
-
รอๆๆๆ
แต่
อยากจะเชียร์
แต่ไม่เชียร์
ชอบหมด
ดังนั้น อยู่คนเดียวซะ :laugh:
-
:call: :call: :call: :call:
ไปทำงาน ( อีกแล้ว ) ที่ต่างจังหวัดสอง สามวัน
ผมอาจจะไม่ได้มาลงน่ะครับ ยังไงๆ คงจะมีคนบางคน มาลงต่ออีก
ส่วนตอนของผม อดใจรอผมหน่อยนะ
แต่จะพยายามเช็คคอมเม้นต์ทุกวัน ทางมือถือน่ะครับ
ร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก ทุกๆคน ฉะเหมอเยยยยยย :L1: :pig4: :L1: :pig4:
-
o18 ตามสะดวกจ้ะ รอด้ายยยยยยยยยย
-
จะรอพี่อี้และพี่ดิวนะคับ
........แมวน้อย :z10: :z10:
:z2: :z2: :z2: :z2: :z2: :z2: :z2: :z2:
-
รอได้(มั้ง?) :call: :z13:
-
o22 o22 o22
ง่ะ ทามงาน
ค้าบๆ ตั้งใจทำงานน้า จะคอยค้าบผม สู้ๆน้า เปนกำลังใจให้ค้าบ :bye2: :bye2:
งั้นรอคอยพี่ดิวค๊าบบ มาเร้วๆนร้า :impress2: :impress2:
-
มารอคะ :t3:
-
รอๆๆๆ
-
:call: :call: :call: :call: :call: :call: :call: :call: :call: :call: :call:
“ ต่อจากนี้ไป ชีวิตของลูก คือของลูก อะไรที่ลูกเลือก หรือลูกรัก พ่อกับแม่ ก้อรักด้วย จำไว้นะลูกรัก พ่อกับแม่ รักลูกมากนะ ดิว “
แล้วพ่อก้อโผเข้ากอดผม ผมรู้สึกถึงความอบอุ่นที่เค้าส่งแผ่มาถึงผมได้ เป็นความรู้สึกอีกอย่างนึง ที่ผมเองก้อโหยหามานาน แต่ผมเองไม่เคยรู้ตัวเลยว่า ผมต้องการความรู้สึกอย่างนี้ เหมือนกัน ผมรู้สึกตื้นตันใจอย่างบอกไม่บอก ไอ้เจ้าน้ำตาก้อพลันจะไหลออกมา แต่ผมก้อต้องกลั้นมันไว้ก่อน และ ....... ถ้าผมหูไม่ฝาดนะครับ นี่เป็นครั้งแรก ในรอบกี่ปี หรือจะเป็นสิบปีหรือเปล่าก้อไม่รู้ ที่พ่อผมเรียกแทนตัวเค้าเองว่า “ พ่อ “ มันอาจจะเป็นเรื่องปกติสำหรับคนทั่วไป แต่สำหรับผม คนที่ขัดแย้งกับพ่อมาตั้งแต่เด็ก พูดจากันนับครั้งได้แล้ว แล้วกอดสุดท้ายที่พ่อเค้ากอดผม คือตอนไหนก้อไม่รู้ ผมแทบจำไม่ได้เลย
แต่มาในวันนี้ พ่อผมเค้าดูเปลี่ยนไป ดูอ่อนโยน และเข้าอกเข้าใจผมมากขึ้น ดูอบอุ่น และน่าอยู่ใกล้ เหมือนพ่อของผม ในสมัยที่ผมยังเล็กๆอยู่มั้ง ผมเองอาจจะลืมพ่อของผมคนนั้นไปแล้วมั้ง และในวันนี้ ถ้าผมไม่ได้เข้าข้างตัวเองจนเกินไปนะ ผมว่า ผมได้พ่อผมกลับมาแล้ว แถมอีกอย่างนะครับว่า ผมอาจจะได้แม่คนเดิมผมกลับมาแล้วด้วย และในเวลาที่หัวใจบอบช้ำ และเหนื่อยล้าของผม มันยังโชคดี ที่แม้ว่ามันจะสูญเสียความรักไป แต่มันก้อได้ความรักอีกอย่างกลับมา และได้คืนมาอย่างที่คาดไม่ถึงด้วย
และแล้ว ส่วนนึง เสี้ยวนึงของหัวใจผม ที่มันแตกสลายไปแล้ว มันก้อได้กลับมาอีกครั้ง ที่เหลือในตอนนี้ของผม คือ ผมจะทำยังไง เพื่อที่จะเอาหัวใจอีกส่วนที่เหลือของผมคืนมาให้ได้ และเป็นส่วนที่สำคัญที่สุดด้วย ผมต้องทำได้ แม้ว่าจะต้องแลกด้วยอะไร หรือว่าต้องทำด้วยวิธีไหนก้อตาม และคราวนี้ ผมจะพลาดไม่ได้อย่างแน่นอน เพราะนั่นมันหมายถึง ความสุข ทั้งชีวิตของผมเลยทีเดียว
เวลาว่างจากการทำงาน นับว่าเป็นช่วงที่ผมทรมานที่สุด เพราะว่าพอไม่มีอะไรทำให้ผมยุ่งแล้ว จิตใจผมก้อจะหมกอยู่กับความรู้สึกผิด ที่ได้เคยทำกับอี้ไว้ แม้ว่าเวลามันจะผ่านมาหลายเดือนแล้ว แต่ความรู้สึกผิด มันไม่ได้ลดลงเลย มันกลับเพิ่มมากขึ้นไปทุกวันๆ แล้วยิ่งต้องมาเจอเรื่องที่ทำให้ผมเจ็บหนักกว่าเดิม คือเรื่องการแต่งงานของอี้กับไอ้ต้ง และของผมกับหลิงอีก โอ๊ยยยยยยย ทำไมมันทรมานอย่างนี้ แล้วอี้ยังมาหนีหน้าผม และไม่ยอมคุยกับผมอีก ทั้งๆที่เค้าเคยบอกว่าจะให้อภัยผมไง ถ้าผมยอมแต่งงานกับหลิง แต่ไม่เลย ไม่เลยแม้แต่นิดเดียว
และจากคำพูดของพ่อและแม่ของผม ผมก้อเก็บเอามาคิดได้ว่า ผมควรจะทำอะไรที่มันเป็นความสุขของผม กับคนที่ผมรัก ผมเพิ่งมารู้ว่า พ่อกับแม่ของผม ที่เค้ารับหน้าแทนผมทุกๆครั้ง และพยายามยื้อเวลาออกไปอีก มันเป็นความบังเอิญหลายๆอย่างกับที่ ญาติฝ่ายทางแม่ผมก้อเพิ่งเสียไปด้วย เลยต้องไว้ทุกข์ สัก 3 เดือน แต่ทางฝั่งบ้านหลิง ก้อพยายามทำให้งานเกิดขึ้นเร็วที่สุด และตอนนี้ มันขึ้นอยู่กับผมแล้ว ว่าจะทำยังไงต่อไป และผมก้อมีความคิดดีๆอันหนึ่ง ผุดขึ้นมาในสมอง ผมนั่งคิดแผนนี้อยู่นานแล้ว กว่าจะมาลงตัวที่แผนนี้ และผมต้องทำให้เนียนที่สุด เท่าที่จะทำได้
ผมมานั่งคิดทบทวนเรื่องของผมกับอี้ ในเมื่อ อี้เค้าไม่รักษาสัญญา และไม่ยอมให้อภัยผมแล้ว ทำไม ผมจะต้องยอมทำตามเค้าด้วยหลังจากนี้ และในใจลึกๆของผม ผมก้อรู้ว่า อี้เค้ายังรักผมอยู่ แต่ผมก้อไม่แน่ใจว่าเค้ารักผมมากแค่ไหน ผมต้องหาทางพิสูจน์มันให้ได้ แต่จะมีทางไหนล่ะ ที่ผมจะมีโอกาสได้ใกล้กับอี้อีกครั้งนึง เพื่อพูดคุย และปรับความเข้าใจกันจริงๆจังๆเสียที โดยปราศจาก อคติในใจ ผมณุ้ตัวดีว่า ถ้าผมขอคุยกับเค้าตรงๆนะ เค้าไม่มีวันคุยกับผมแน่นอน ไหนจะไอ้ต้งอีกล่ะ ไอ้นี่นะ หวงอี้ซะยิ่งกว่าอะไร
และในเมื่อ ใช้ไม้นวมไม่ได้ผลแล้ว มันก้อต้องมีการใช้วิธีที่ต้องใช้ความรุนแรงกันบ้างล่ะ แต่ผมก้อคงไม่ทำอย่างที่ผมเคยทำกับเค้ามาก่อนหรอกนะครับ ถ้าขืนทำแบบนั้นไป สรุปชาตินี้ ผมไม่ต้องคืนดีกับอี้เค้าพอดี แต่มันก้อไม่มีทางอื่นที่ดีกว่านี้แล้ว ผมคงต้องลองเสี่ยงดูสักครั้ง และหวังว่าครั้งนี้ สวรรค์จะเป็นใจให้ผมบ้าง สาธุๆๆๆๆๆ
แผนแรกของผมคือ ผมต้องหาทางยืดเวลาออกไปอีก เท่าที่จะทำได้ เพราะว่าจะอ้างไว้ทุกข์ ก้อกลัวว่าจะนานไม่พอ แล้วเดี๋ยวมันจะแย่ไปกว่านี้ ผมเลยนึกขึ้นมาได้ว่า ผมเคยสมัครเรียน ( หลอก ๆ ) ไว้ที่อเมริกานี่นา ใช่ๆ แต่ว่าจะเอายังไงดีล่ะ ในเมื่อครั้งที่แล้ว ผมก้อแกล้งทำเอกสารปลอมมาตบตาอี้ เพื่อให้อี้เค้ายอมคุยกับผมนี่นา แล้วครั้งนี้ มันจะยังทำได้อีกเหรอ เพราะว่าครั้งนี้ผมต้องเอาเอกสารพวกนี้ ไปให้ที่บ้านหลิงดู เอาว่ะ ไหนๆ เราก้อมีเพื่อนทำงานอยู่ที่นั่น ลองขอร้องมันดูอีกทีแล้วกัน เผื่อมันจะช่วย
ว่าแล้วผมก้อโทรไปหาเพื่อนผม ที่ทำงานด้านธุรการที่มหาวิทยาลัยที่ อเมริกา อีกครั้งนึง เพื่อให้มันช่วย ตอนแรกมันก้อปฏิเสธใหญ่เลยว่า ครั้งที่แล้วมันก้อเกือบโดนสอบสวนเพราะว่า ทางมหาลัยเค้าไปเจอบันทึก การสมัครเรียนเก๊ของผมเข้า ดีนะที่มีนมีเส้นสายเยอะ เลยรอดมาได้ และมันบอกว่า ครั้งนี้มันกลัวโดนไล่ออก มันจะไม่เอาด้วย ผมเลยต้องเอาเรื่องนึงขึ้นมาอ้าง
คือ ไอ้บิลเพื่อนผมนี่ มันกำลังเก็บเงินมาขอสาวแต่งงานอยู่ที่เมืองไทยพอดี และถ้าครั้งนี้มันช่วยผมทำเอกสารปลอมขึ้นมาอีก ผมจะช่วยค่าสินสอด และค่าใช้จ่ายในงานแต่งงานของมัน พอไอ้บิลมันได้ยินดังนั้น มันก้อแทบจะรีบรับปากผมในทันที เพราะว่ามันรอเก็บเงินจะไม่ไหวแล้ว มันกลัวสาวจะไปมีคนอื่นอีก แต่มันก้อกังวลใจว่า ครั้งนี้ มันจะทำได้อีกรึเปล่า ยังไงๆ มันก้อบอกกับผมว่า มันจะทำสุดความสามารถ เพื่อสาวคนรักของมัน เฮ้ออออ ไอ้นี่มันเหมือนผมชะมัดเลย ที่ยอมทำทุกอย่างเพื่อคนที่มันรัก แต่กับนี่สิ จะแตกต่างตรงที่ คนที่ผมรักนี่ ไม่รู้ว่าตอนนี้เค้าจะรักผมแค่ไหนน๊า แล้วแผนที่ผมทำไปจะสำเร็จหรือเปล่า แต่จะยังไงก้อช่าง ผมก้อลองดู ใช่ไหมครับ ???
อาทิตย์ต่อมา ผมก้อได้ข่าวดีจากเพื่อนผม เรื่องเอกสารปลอมที่ผมให้มันทำให้ มันบอกว่า กว่ามันจะได้มา เลือดตาแทบกระเด็น แต่มันก้อเอามาจนได้ และส่งมาให้ผมทางไปรษณีย์เรียบร้อยแล้ว ผมก้อเลยบอกมันไปว่า เรื่องที่ผมรับปากไว้ ไม่ต้องห่วง ไว้มันกลับมามาเมืองไทยเมื่อไหร่ ผมยินดีช่วยมันเต็มที่ ไอ้บิลมันก้อดีใจใหญ่เลย และแล้ว แผนขั้นแรกของผมก้อสำเร็จ......
จากนั้น ผมก้อบอกพ่อแม่ผมไปว่า ผมจะขอไปดูที่เรียนที่เมืองนอกหน่อย เพราะผมคิดว่าผมจะไปเรียนต่อจริงๆ ตอนแรกท่านก้องงว่าผมจะมาไม้ไหน แต่ผมบอกว่าผมอยากเรียนจริงๆ ผมอาจจะแต่งงานก่อน แล้วค่อยไปเรียนทีหลัง อันนี้ก้อแล้วแต่จะตกลงกับทางนั้น พ่อแม่ผมก้อถามว่า ผมคิดดีแล้วเหรอที่จะทำอย่างนี้ ผมก้อตอบไปว่า ผมคิดดีแล้ว พวกท่านก้อบอกว่า อะไรก้อตามที่ผมตัดสินใจดีแล้ว พวกท่านก้อจะไม่ขัด แต่พวกท่านก้ออยากให้ผมทำอะไรที่ตัวเองมีความสุขที่สุด จะได้ไม่มาเสียใจภายหลัง ผมเองบอกพวกท่านไปว่า ผมเลือกสิ่งที่ผมคิดว่าดีที่สุดแล้ว พวกท่านเลยไม่ทัดทานอะไรผมอีกเลย
ที่ผมจำต้องบอกกับพ่อแม่ผมไปอย่างนั้น ก้อเพราะว่า เวลาที่ทางบ้านหลิงถามอะไรพวกท่านมา พวกท่านจะได้ตอบอย่างเต็มปากเต็มคำ ไม่ตะขิดตะขวงใจ ที่จริงผมก้อไม่อยากจะโกหกพ่อแม่ตัวเองหรอก แต่ผมคิดว่า ทางนี้ดีที่สุดแล้ว จากนั้นผมก้อพาพวกท่านไปบ้านหลิงกัน เพื่อบอกข่าวนี้ และผมยังบอกอีกว่า ตอนที่ผมไปดูสถานที่เรียนนั้น ถ้าผมลงทะเบียนอะไรเสร็จเรียบร้อยแล้ว ผมจะมารับหลิงให้ไปเที่ยวด้วยกันที่นั่น รวมทั้งหาบ้านพักไปในตัวด้วย เพื่อที่ว่าหลังจากแต่งงานแล้ว เวลาผมย้ายไปอยู่ที่นั่น เราจะได้ใช้บ้านหลังนั้นไว้พักด้วยกัน ทางบ้านหลิงเลยตกลง ยอมชะลองานแต่งงานไว้สักหน่อย และยอมให้ผมไปเมืองนอกด้วย
ลองผมไม่บอกอย่างนี้สิครับ มีหวังพวกเค้าไม่ยอมแน่นอน ใครจะว่าผมใจร้ายกับพวกเค้า ผมก้อยอมแหละครับ ผมยอมเป็นคนเลว คนเห็นแก่ตัว เพื่อความสุขของตัวเอง แล้วทีพวกเค้าทำกับผมล่ะครับ......แต่ก้อช่างเหอะ เรื่องมันผ่านไปแล้ว ตอนนี้ผมสนใจแต่เรื่องของตัวเองมากกว่า ที่จะมาสนใจความรู้สึกของคนอื่น แล้วหลังจากนั้น จะเป็นยังไงต่อไป ผมเองก้อแอบหวั่นๆนะครับว่า ถ้าไม่เป็นไปตามแผนที่ผมวางไว้นี่ อะไรมันจะเกิดขึ้นบ้าง แต่ ณ เวลานี้ ผมพร้อมแล้วครับ พร้อมที่จะเผชิญกับปัญหาทุกอย่าง และทุกอย่างด้วย เพราะว่า เป้าหมายของผมคือ อี้ นั่นเอง คนที่ผมรักสุดหัวใจ
-
คราวนี้ดิวทุ่มทุนสร้างเลยนะ ....... เพื่ออี้คนเดียว :กอด1:
เป็นห่วงก็ตรงที่ ถ้าต้งกับหลิงหลิง รู้ความจริงขึ้นมา มันจะเกิดอะไรขึ้น :เฮ้อ:
-
:กอด1: :กอด1: :กอด1:
ขอให้อี้ใจอ่อนเร็วๆนร้าา เชียร์ดิวสุดฤทธิ์คับผม
o22 o22
ปล.ถ้าต้งกับหลิงรู้ความจริงเข้า คงไม่จืดแน่ๆเยย :serius2:
มาต่อเร็วๆน้าคับพี่ดิว ผมเปนกำลังใจให้คับผม :call: :call: :call: :bye2:
:z2: :z2: :z2:
-
ผมพร้อมแล้วครับ พร้อมที่จะเผชิญกับปัญหาทุกอย่าง และทุกอย่างด้วย เพราะว่า เป้าหมายของผมคือ อี้ นั่นเอง คนที่ผมรักสุดหัวใจ
ชอบประโยคนี้จังเลยอ่ะคับ :กอด1:
เป็นกำลังใจให้พี่ดิวนะคับ
:z1: :z1: :z1: :z1: :z1: :z1: :z1: :z1: :z1: :z1: :z1: :z1:
-
จำเลยรักภาคนี้ ทุ่มทุนสร้างมั่กๆๆๆ
-
o13 นายดิวจอมวางแผน งุงิ
-
อ่านความรู้สึกของดิวแล้ว
เอาใจช่วยดิว
ให้เอาชนะใจอี้ได้อีกครั้งนะ
-
:L2: :L2: :L2: :L2:
มารอพี่ดิวค้าบๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
มาเร็วๆๆนร๊าา :call: :call:
รอ รอ รอ รอ งุงิ
:z2: :z2: :z2:
-
เป็นกำลังใจให้พี่ดิวนะคับ
:z13: :z13: :z13: :z13: :z13: :z13: :z13:
-
:beat: :z6: :beat: :z6: :beat: :z6: :beat: :z6: :beat: :z6:
ที่ผมจำต้องบอกกับพ่อแม่ผมไปอย่างนั้น ก้อเพราะว่า เวลาที่ทางบ้านหลิงถามอะไรพวกท่านมา พวกท่านจะได้ตอบอย่างเต็มปากเต็มคำ ไม่ตะขิดตะขวงใจ ที่จริงผมก้อไม่อยากจะโกหกพ่อแม่ตัวเองหรอก แต่ผมคิดว่า ทางนี้ดีที่สุดแล้ว จากนั้นผมก้อพาพวกท่านไปบ้านหลิงกัน เพื่อบอกข่าวนี้ และผมยังบอกอีกว่า ตอนที่ผมไปดูสถานที่เรียนนั้น ถ้าผมลงทะเบียนอะไรเสร็จเรียบร้อยแล้ว ผมจะมารับหลิงให้ไปเที่ยวด้วยกันที่นั่น รวมทั้งหาบ้านพักไปในตัวด้วย เพื่อที่ว่าหลังจากแต่งงานแล้ว เวลาผมย้ายไปอยู่ที่นั่น เราจะได้ใช้บ้านหลังนั้นไว้พักด้วยกัน ทางบ้านหลิงเลยตกลง ยอมชะลองานแต่งงานไว้สักหน่อย และยอมให้ผมไปเมืองนอกด้วย
ลองผมไม่บอกอย่างนี้สิครับ มีหวังพวกเค้าไม่ยอมแน่นอน ใครจะว่าผมใจร้ายกับพวกเค้า ผมก้อยอมแหละครับ ผมยอมเป็นคนเลว คนเห็นแก่ตัว เพื่อความสุขของตัวเอง แล้วทีพวกเค้าทำกับผมล่ะครับ......แต่ก้อช่างเหอะ เรื่องมันผ่านไปแล้ว ตอนนี้ผมสนใจแต่เรื่องของตัวเองมากกว่า ที่จะมาสนใจความรู้สึกของคนอื่น แล้วหลังจากนั้น จะเป็นยังไงต่อไป ผมเองก้อแอบหวั่นๆนะครับว่า ถ้าไม่เป็นไปตามแผนที่ผมวางไว้นี่ อะไรมันจะเกิดขึ้นบ้าง แต่ ณ เวลานี้ ผมพร้อมแล้วครับ พร้อมที่จะเผชิญกับปัญหาทุกอย่าง และทุกอย่างด้วย เพราะว่า เป้าหมายของผมคือ อี้ นั่นเอง คนที่ผมรักสุดหัวใจ
แผนต่อมา เป็นแผนที่ยากที่สุด เพราะว่า ผมต้องใช้ความจริงใจของผมทั้งหมดที่มี เข้าแลกกับแผนนี้ และถ้าแผนนี้ล้มเหลว ล่ะก้อ ไอ้ที่ผมลงมือ ลงแรงทำมาก่อนหน้านี้ ก้อจะสูญเปล่าไปด้วย แต่ผมก้อไม่ย่อท้อครับ จะว่าไป ผมเองก้อกะว่าจะทำอย่างนี้อยู่นานแล้ว แต่ไม่มีโอกาส เผอิญว่าทุกอย่างมันลงตัว ผมเลยเริ่มดำเนินการได้
แผนของผมก้อคือ ผมอยากจะสารภาพความผิดของผม ทั้งหมด กับพ่อแม่ของอี้ รวมทั้งคอบครัวของเค้าด้วย ตอนแรกที่ผมคิดจะทำอย่างนี้ ก้อเพื่อขอโทษพ่อแม่ของอี้ ที่ผมได้เคยทำไม่ดีกับลูกเค้าไว้ แม้ว่าผมจะโดนทางนั้นลงโทษยังไงผมก้อยอม แต่พอมันมาอยู่ในแผน ผมก้อมีความคิดต่อไปอีก คือ ผมจะขอความร่วมมือบางอย่างจากเค้านั่นเอง
ขั้นแรก ผมก้อติดต่อไปยังอ้อ พี่สาวของอี้ ถามเค้าว่า จะมีช่วงไหนไหม ที่พ่อแม่ของอี้เค้ากลับไปบ้านที่ชลบุรีบ้าง โดยที่ไม่มีอี้ตามไปด้วย ตอนแรกอ้อก้องงว่า ทำไมต้องเอาตอนไม่มีอี้ด้วย ผมเลยบอกไปว่า ผมมีเรื่องอยาจะสารภาพ และขอความช่วยเหลือ อ้อเลยบอกผมว่า สัปดาห์หน้า จะมีญาติมาหาพ่อที่บ้านที่ชลบุรี แม่ก้อจะไปด้วย แต่อี้ต้องอยู่ร้าน จังหวะนั้นก้อให้ผมไปเจอพวกท่านได้ ผมเลยขอร้องให้อี้นัดพวกท่านให้ผมด้วย โดยที่กำชับอ้อไว้ด้วยว่า ห้ามบอกเรื่องนี้กับอี้เป็นอันขาด อ้อก้อตกลง
พอถึงวันนั้น ผมก้อเดินทางไปหาพวกเค้าที่ชลบุรี พอใกล้จะถึงบ้านของอี้ ผมก้อจอดรถเสียก่อน เพื่อเรียกความกล้าและกำลังใจมา ทั้งที่ในใจผมนั้น กลัวมากๆ กลัวว่าพวกเค้าจะไม่ให้อภัยในสิ่งที่ผมทำกับอี้ แต่ของอย่างนี้ ไม่ลองมันก้อไม่รู้ ว่าแล้วผมก้อขับรถไปบ้านอี้ทันทีที่ตัดสินใจได้ ( ตอนนี้ ผมขอเล่าแค่รายละเอียดคร่าวๆนะครับ อาจจะไม่ได้ลงลึกเรื่องบทสนทนานัก แล้วได้ข้ามบทพูดไปบางตอน เพราะว่าอยากให้มันรวดเร็วทันใจผู้อ่านที่สุด แต่รับรองว่า อรรถรสไม่หายไปไหนแน่นอน )
พอไปถึงที่บ้าน ทางบ้านของอี้ทุกคนที่นั่น เค้าก้อรอการมาของผมพอดี ทั้งยังต้อนรับผมซะดิบดี จนผมรู้สึกละอายใจขึ้นมาอีกทันที จากที่รู้สึกผิดอยู่แล้ว มันก้อยิ่งตอกย้ำความรู้สึกของผมเข้าไปอีก เฮ้ออออ พอทักทายกันเป็นพิธีแล้ว แม่อี้ก้อถามผมว่า ที่นัดพวกท่านนี่ มีธุระอะไรเหรอ ผมนั่งนิ่งสักพักนึง จากนั้นผมก้อเริ่มพูดในสิ่งที่ผมอยากจะสารภาพกับพวกเค้า
เริ่มแรก ผมบอกทุกๆคนว่า ผมต้องขอโทษที่ผมเคยทำไม่ดีกับอี้ไว้ คือ ผมได้ขืนใจอี้ไป เมื่อประมาณ หลายเดือนมาแล้ว ช่วงนั้นเป็นช่วงที่ผมโดนมรสุมจากทุกทาง ทั้งเรื่องงาน และทางบ้าน ผมบอกถึงเหตุผลที่ผมต้องทำอย่างนั้นไปว่า ผมได้รับข้อมูลเกี่ยวกับอี้มาผิดและ และมีหลักฐานมัดแน่น ทำให้ผมคิดว่า อี้ได้ทำร้ายจิตใจผมอย่างรุนแรง จากนั้นผมก้อวางแผนที่จะขืนใจเค้า เมื่อโอกาสมาถึง
ตอนที่ผมพูดออกไปนั้น ทุกคนที่นั่งฟังอึ้งกันไปหมดเลยครับ และถ้าผมดูไม่ผิด ผมจะแอบเห็นแม่ของอี้น้ำตาคลอเบ้าด้วย จากนั้นผมก้อเล่าต่อไปว่า หลังจากที่ผมทำอย่างนั้นกับอี้แล้ว ผมก้อหาเรื่องให้เค้ามาอยู่ใกล้ผม และใช้งานเค้าอย่างหนัก รวมทั้งกลั่นแกล้งสารพัด เพื่อให้อี้รู้สึกแย่ๆ เป็นการล้างแค้น และที่อี้เค้ายอมให้ผมทำอย่างนั้น เพราะว่า ผมได้ขู่เค้าไว้อย่างนึงว่า ถ้าเค้าไม่ทำตาม ผมจะนำคลิปที่ผมแอบถ่ายไว้มาให้ทางบ้านเค้าดู ซึ่งจริงๆแล้ว ผมไม่ได้ถ่ายไว้หลอก ผมแค่ขู่เฉยๆ
ยังไม่ทันที่ผมจะพูดจบ พ่อของอี้เค้าก้อลุกขึ้นมาถีบผมอย่างแรง จนเก้าอี้หงายไปเลย จากนั้น เค้าก้อกระโจนเข้ากระทืบผมซ้ำอีก แต่ผมหาได้ตอบโต้ไม่ ได้อยู่นอนเป็นกระสอบทรายให้พ่อของอี้ทำอย่างนั้น ก้อคนอย่างผมมันสมควรแล้วนี่ครับ ความเจ็บปวดทางกายของผม มันคงเทียบไม่ได้กับความเจ็บปวดทางใจที่พ่อและครอบครัวของอี้ได้รู้สึก เมื่อได้ยินเรื่องที่ผมพูดไป
และดูเหมือนว่าแม่ของอี้ เค้าจะได้สติรีบเข้ามาขวางพ่อของอี้ไว้ รวมทั้งอ้อด้วยเช่นกัน พยายามกันพ่อไว้ ไม่ให้มาทำร้ายผมอีก แต่พ่อของอี้เค้าก้อทั้งด่าผม ทั้งพยายามจะมากระทืบผมอีก
“ ไอ้ดิว ไอ้เลว เมิงมาทำลูกกรูทำไม เมิงโดนเป่าหูแค่นี้ เมิงถึงกับมาย่ำยีลูกกรูเลยเหรอ กรูจะฆ่าเมิงๆ “ พ่อของอี้ตะโกนใส่ผมด้วยความโกรธสุดๆ ผมรู้ดีครับว่า ความรู้สึกของพ่ออี้เป็นยังไง อยู่ดีๆ ก้อมีใครที่ไหนมาทำร้านดวงใจของเค้าอย่างนั้น เป็นผม ผมก้อคงทำอย่างนี้ ไม่ก้ออาจจะหนักกว่านี้ก้อได้
“ ผมผิดไปแล้วครับพ่อ ผมอยากมาสารภาพด้วยตัวเอง ผมรู้ว่าพ่อคงยากที่จะให้อภัยผม แต่ถ้าผมไม่ได้มาสารภาพ ผมคงจะรู้สึกผิดไปตลอดชีวิต แต่ผมอยากให้พ่อและทุกคนรู้ว่า ผมไม่ได้ตั้งใจ ที่จะทำร้ายอี้อย่างนั้น เรื่องทุกอย่างมันเป็นการเข้าใจผิดกัน “ ผมพยายามอธิบายเหตุผลของผม
“ แต่ แต่เมื่อผมรู้ความจริง ผมก้อรู้สึกเสียใจมากๆนะครับ ที่ได้ทำร้ายอี้อย่างนั้น ผมแทบไม่เป็นผู้เป็นคนเลย แต่ แต่ผมก้อไม่คิดที่จะโทษใคร ที่มาทำให้ผมเข้าใจอี้ผิด มันเป็นเพราะว่า ผมไม่หนักแน่นเอง เรื่องมันเลยเป็นอย่างนี้ ผมขอโทษครับ ผมไม่รู้ว่าจะทำยังไงเพื่อให้ทุกคนยกโทษให้ผม ที่ผมมาวันนี้ เพราะว่าผมอยากจะมารับโทษด้วยตัวเองครับ ใครอยากจะทำกับผมยังไง วันนี้ผมก้อยอมครับ เผื่อมันอาจจะล้างความผิดลงไปบ้าง “ ผมตอบไปเสียงสั่นๆ เหมือนจะร้องไห้ น้ำตามันก้อเริ่มเอ่อๆ แล้วครับ ผมยอมรับว่าผมสะเทือนใจอยู่มากเหมือนกัน ที่ได้เห็นอาการของพ่ออี้อย่างนี้ มันบอกไม่ถูกจริงๆครับ มันทั้งเสียใจ ละอายใจ และเกลียดตัวเองสุดๆ ที่ทำให้พวกเค้าเสียใจขนาดนี้ ถ้าผมได้ตายไปด้วยน้ำมือของพวกเค้า ผมว่ามันก้อสมควรแล้วล่ะครับ
“ เมิงอย่ามาเรียกกรูว่าพ่อ ไอ้ดิว กรูไม่นับคนที่ทำร้ายลูกกรูเป็นญาติ หรือเป็นคนรู้จักหรอก เมิงออกไปเลยนะ ออกไป ก่อนที่กรูจะฆ่าเมิงตรงนี้ “ พ่อของอี้ทั้งด่า ทั้งขับไล่ผม จนผมรู้สึกแย่ไปหมด
“ ผมจะยังไม่ไปไหนทั้งนั้นครับ จนกว่าเราได้คุยกันให้รู้เรื่องก่อน และผมก้อยอมให้พ่อฆ่าผมด้วยน้ำมือของผมเองครับ ถ้าทุกคน จะช่วยผมพิสูจน์เรื่องๆนึง ว่ามันเป็นจริงไหม จากนั้นแล้ว จะทำอะไรกับผม ผมก้อยอมทั้งนั้นผม “ ผมยังปากดีไปขอร้องพวกเค้าอีก ทั้งๆที่ตัวเอง ก้อทำเลวซะขนาดนั้น แต่ยังไง ผมก้อต้องเสี่ยงครับ
ปัง !!! ผลั่ก !!! เสียงทั้งถีบและเตะมาที่ตัวผมโดยไม่รู้ตัว แต่จะว่าไป มันจากจากใครล่ะครับ ทั้งๆที่พ่อของอี้ก้อโดนทั้งแม่และอ้อกันไว้ซะขนาดนั้น แรงถีบแรงมากจนผมหงายหลังไปอีกที เลยไม่ทันได้เห็นว่าใครกันแน่ที่ทำผม
-
ต้งใช่ไหมค่ะ
-
รออ่านนะครับ
-
ตอนนี้ดิวเป็นกระสอบทราย ให้เค้าซ้อมเล่น :laugh:
จะได้รับรู้ถึงความเจ็บปวดของอี้บ้าง :เฮ้อ:
เพื่อให้ได้อี้กลับคืนมา ทนๆเอาหน่อยนะ :กอด1:
-
ลูกถีบปริศนา...ใครหว่าทำดิวได้ :serius2:
-
ใครอาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา
อยากรู้ๆๆๆๆๆๆ o22 o22 o22
รออยู่นะคับ
จุ๊บๆ :กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
พ่อโหดมาก
-
ไม่โหดหรอกครับ ลูกใครใครก็รักครับ มันก็เป็นเรื่องที่ปกติและสมควรโดนนะครับ ไม่ใช่ว่าผมไม่เข้าข้างดิวนะ เพียงแต่อย่างที่บอกถ้าเป็นดิวโดนรังแกพ่อดิวก็ต้องออกหน้า เป็นปกติ
แต่ก็สงสารอ่ะ เหอๆ ไม่รู้จาหมดหล่อป่ะเนี่ย - -"
-
:jul3: ใครกัน บังอาจมั่กๆ
-
พี่ชายของอี้รึเปล่า จำชื่อไม่ได้และ o18
-
ไล่อ่านมาหลายวันครับ เหมือนกินอาหารอีสานครับ แซ่บ
แต่ดิวอารมณ์ปรวนแปร รุนแรงจังครับ ใครได้เป็นแฟนคงคิดหนัก ตังน่าเชียร์มากกว่าครับ
มาต่อไวๆนะครับ ขอบคุณครับ
-
:fire: :fire: :fire: :fire: :fire: :fire: :fire: :fire:
“ เมิงอย่ามาเรียกกรูว่าพ่อ ไอ้ดิว กรูไม่นับคนที่ทำร้ายลูกกรูเป็นญาติ หรือเป็นคนรู้จักหรอก เมิงออกไปเลยนะ ออกไป ก่อนที่กรูจะฆ่าเมิงตรงนี้ “ พ่อของอี้ทั้งด่า ทั้งขับไล่ผม จนผมรู้สึกแย่ไปหมด
“ ผมจะยังไม่ไปไหนทั้งนั้นครับ จนกว่าเราได้คุยกันให้รู้เรื่องก่อน และผมก้อยอมให้พ่อฆ่าผมด้วยน้ำมือของผมเองครับ ถ้าทุกคน จะช่วยผมพิสูจน์เรื่องๆนึง ว่ามันเป็นจริงไหม จากนั้นแล้ว จะทำอะไรกับผม ผมก้อยอมทั้งนั้นผม “ ผมยังปากดีไปขอร้องพวกเค้าอีก ทั้งๆที่ตัวเอง ก้อทำเลวซะขนาดนั้น แต่ยังไง ผมก้อต้องเสี่ยงครับ
ปัง !!! ผลั่ก !!! เสียงทั้งถีบและเตะมาที่ตัวผมโดยไม่รู้ตัว แต่จะว่าไป มันจากจากใครล่ะครับ ทั้งๆที่พ่อของอี้ก้อโดนทั้งแม่และอ้อกันไว้ซะขนาดนั้น แรงถีบแรงมากจนผมหงายหลังไปอีกที เลยไม่ทันได้เห็นว่าใครกันแน่ที่ทำผม
“ พี่เอฟ อย่า พอได้แล้ว .... “ เสียงผู้หญิงคนนึงพูดขึ้น ผมเองก้อไม่แน่ใจว่าเสียงใคร ตอนนั้นสมองมันเบลอไปหมด
“ หนูอย่ามาห้ามพี่ พี่จะกระทืบมัน หนอย มันทำอี้ซะขนาดนั้น มันยังจะมีหน้ามาขอร้องพวกเราให้ช่วยมันอีกเหรอ ได้ พี่ช่วยมันแน่ แต่พี่จะช่วยให้มันตายเร็วขึ้น ปล่อยหนู อย่ามาห้ามพี่ “
พอผมได้สติ เลยรีบลุกขึ้น เลยได้รู้ว่า เป็นพี่เอฟนั่นเอง ที่เป็นคนถีบผม ดีแต่ว่าบุ้ง เมียของพี่เค้า มาช่วยห้ามไว้อีกคน ไม่งั้น ผมคงช้ำในตายแน่ ผมเองก้อไม่อยากจะเชื่อว่าพี่เอฟจะทำ เพราจากที่รู้จักกันมา แกเป็นคนใจเย็นมาก แต่ครั้งนี้ ที่แกทำอย่างนี้ แกคงจะเหลืออด และโกรธสุดๆเป็นแน่ ไม่งั้นผมไม่โดนแจ็คพล็อตขนาดนี้หรอกครับ
“ พี่เอฟครับ ผมรู้ว่าผมสมควรตาย แต่ก่อนจะตาย ขอให้ทุกๆคน ช่วยผมพิสูจน์อะไรบางอย่างก่อนได้ไหมครับ แล้วจากนั้น ไม่ว่าผลมันจะออกมายังไง ผมก้อพร้อมที่จะโดนลงโทษทุกอย่าง นะครับ ผมขอร้อง “
“ เมิงยังจะมีหน้ามาขออีกเหรอ ไอ้เลว เมิงออกไปเลยนะ ก่อนที่กรู กับลูกกรูจะรุมยำตรีนใส่เมิง ให้ตายคาตรีนตรงนี้ ออกไป “ พ่อของอี้ยังคงด่ามาที่ผมอีก ด้วยอารมณ์ที่เดือดดาลสุดๆ
“ เงียบบบบบบบบบ ทุกคนเงียบให้หมด “
จู่ๆ แม่ของอี้ก้อตะโกนขึ้นมา เสียงดังลั่นบ้าน จนทุกคนอหยุดทุกการกระทำในตอนนั้น ผมเข้าใจว่าทำไมมันเป็นอย่างนั้น คงจะเป็นกรณีเดียวกับพี่เอฟและครับ คือแม่ของอี้จะเป็นคนยิ้มง่าย น่ารัก ใจดี และใจเย็นมากๆ แต่การที่แม่อี้ตะโกนดังแบบนี้ ทุกคนคงจะตกใจ เพราะคงไม่เคยเห็นแม่นี้ในอาการแบบนี้มาก่อน......นี่ผมเป็นต้นเหตุของความเลวร้ายทุกอย่างเลยใช่ไหมครับ ???
อย่างแรกที่ทำให้ผม รู้สึกว่า ผมเป็นคนเลวบัดสบอย่างหาที่เปรียบไม่ได้ คือ ผมเป็นคนทำร้ายอี้อย่างหนักหนา สาหัส ผมทำให้อี้เปลี่ยนจากคนที่น่ารัก สนุกสนาน ร่าเริง สดใส มองโลกในแง่ดี เข้ากับคนง่าย และเป็นที่รักใคร่ ของทุกคนที่ได้รู้จักอี้ ให้กลายเป็นคนเก็บกด เศร้าหมอง เจ้าอารมณ์ เจ้าคิดเจ้าแค้น และหวาดระแวงไปหมดทุกอย่าง จนเหมือนคนไม่มีความสุขในชีวิต นั่นเป็นเพราะว่า ผมได้ทำร้าย ทั้งร่างกาย และ จิตใจของอี้ อย่างแสนสาหัส จนที่ผมไม่รู้ว่า จะมีวิธีไหนบ้าง ที่พอจะเยียวยาจิตใจของอี้ หรือว่าทำให้อี้ เค้ากลับมาเป็นคนที่น่ารัก และสดใสอย่างที่ผมเคยรู้จักเค้าในช่วงแรกๆได้อีกครั้งนึง ??? ผมนี่มันเลว ระยำมากเลยใช่ไหมครับ .........
ต่อมา ผมก้อทำให้ไอ้ต้ง เปลี่ยนจากคนสุภาพ ยิ้มแย้ม อ่อนโยน กลายเป็นคนก้าวร้าว หยาบคาย และอารมณ์รุนแรง รวมทั้งเป็นคนช่างวิตกกังวลไปด้วย เพราะ ผมได้ไปทำร้ายดวงใจของมันเข้านั่นก้อคือ อี้ นั่นเอง ผมทำมาหลายต่อหลายครั้งนัก จนครั้งสุดท้ายนี่แหละ ที่มันถึงจุดแตกหัก ระหว่างผมกับมัน แถมผมยังได้ทำลายมิตรภาพและความสัมพันธ์อันดีงาม ที่ผมได้เคยมีกับมันมาตลอดไปอีก แม้ว่าช่วงหลังๆ มันจะมาคุยกับผมบ้าง หลังจกที่อี้ประกาศจะแต่งงานกับมัน แต่ผมก้อรู้ว่า มันไม่มีทางรู้สึกกับผมเหมือนเดิม อย่างที่เคยเป็นมาแน่นอน และแน่นอน ที่ความสัมพันธ์ที่แนบแน่นระหว่างแม่ผมกับแม่มัน ก้อต้องมีปัญหา อย่างเลี่ยงไม่ได้ แม้ว่าพวกเค้าจะพยายามแยกแยะแค่ไหนก้อตามเหอะ แต่ผมว่า มันไม่เหมือนเดิมแน่นอนครับ ผมรู้สึกว่า คำว่า “ เลว “ หรือคำว่าอะไร ที่มันเลวร้ายกว่านี้ มันจะพอบัญญัติความเป็นตัวตนของผมได้มากน้อยแค่ไหน แต่ผมว่า มันยังน้อยไปมากๆเลยล่ะครับ
และที่ร้ายแรงที่สุด ผมได้ทำร้ายความรู้สึก ของครอบครัวๆนึง ที่ผมรู้สึกว่า ครอบครัวนี้ช่างเป็นครอบครัวที่อบอุ่น ทุกๆคนดูจะรักใคร่ และเข้าอกเข้าใจกันเป็นอย่างดี เป็นหนึ่งในครอบครัวที่น่ารักมากที่สุด เท่าที่ผมเคยเห็นมาในชีวิตของผม เพราะเมื่อ ทุกคนได้รับรู้ว่า ผมได้ทำเรื่องเลวร้ายอะไรลงไป กับคนในครอบครัวเค้าแล้วนั้น ผมรู้สึกได้ว่า พวกเค้าทุกคนก้อรู้สึกเสียใจมาก จนทำให้ พ่อของอี้ จากที่เป็นคนเฮฮา ตลก และ ใจดี กลายเป็นคนเกรี้ยวกราด และอารมณ์ร้ายอย่างยิ่ง รวมทั้งที่เอฟ จากคนที่ใจเย็น ใจดี และยิ้มง่าย กลายเป็นคนอารมณ์ร้ายมากๆไปอีกคน และที่ผมรู้สึกแย่มากกว่านั้นคือ ผมทำให้แม่ของอี้ ร้องไห้ออกมา เค้าคงจะสะเทือนใจมากๆ ที่ได้รับรู้เรื่องร้ายๆนี้ แต่เหมือนเค้าพยายามเก็บอารมณ์ไว้ อย่างถึงที่สุด จนมาระเบิดเอาตอนที่พ่อ กับพี่ชายของอี้จะมารุมทำร้ายผมนี่แหละ ผมถึงได้รู้ว่า ผู้หญิงที่ยิ้มง่าย และดูอบอุ่นอย่างแม่ของอี้ เวลาจะร้ายขึ้นมา ใครๆก้อต้องกลัวไปตามๆกัน ผมไม่อยากจะคิดเลยว่า ถ้าคนที่ทำร้ายผม เปลี่ยนจากพ่อและพี่ชายของอี้ เป็นแม่เค้าล่ะก้อ มันจะน่ากลัวขนาดไหน
แต่ดูเหมือนแม่ของอี้ จะเป็นคนเดียวที่ควบคุมอารมณ์ได้ พอเค้าตะโกนลั่นออกมาอย่างนั้น และทุกคนหยุดชะงักไป จากนั้นแม่ของอี้ก้อปรับสีหน้า แล้วพูดขึ้นมาว่า
“ หยุดก่อนทุกคน แล้วฟังดิว แม่ก้ออยากรู้เหมือนกันว่า เค้าอยากจะได้อะไรกันแน่ ถึงได้ยอมลงทุนขนาดนี้ “ แม่ของอี้พูดด้วยน้ำเสียงเรียบๆ แต่ผมฟังดูแล้ว น่ากลัวชะมัด
“ แม่จะไปฟังมันทำไม แม่จะไปพูดกับมันทำไม มันทำร้ายอี้ซะขนาดนั้น ยังจะไปอะไรกับมันอีก แม่ไล่มันออกไปเลยนะ ก่อนที่เอฟกับพ่อจะกระทืบมันให้ตายตรงนี้ “ พี่เอฟพูดด้วยอารมณ์โกรธสุดๆ
“ เอฟนั่นแหละที่ต้องหยุด แม่ก้ออยากรู้เหมือนกัน ว่าคนที่ทำร้ายลูกของแม่ขนาดนั้น ยังจะมีหน้ามาขออะไรอีก และตอนนี้ แม่ขอให้ทุกคนฟังดิวพูดก่อน เข้าใจไหม “ แม่ออกคำสั่งประกาศิตซะขนาดนั้น จนทุกคนต้องหยุดฟัง แล้วแม่ของอี้ก้อหันมาทางผม
“ เอาสิ จะพูดอะไรก้อรีบพูดมา แต่ชั้นไม่รับปากนะว่า จะทำตามที่คุณขอร้อง “ คำพูดของแม่อี้นั่น ดูห่างเหิน จนผมเจ็บจี๊ดในหัวใจแปล๊บๆ ผมว่าแม่อี้คงจะโกรธผมมากพอดูเลยล่ะครับ ถึงได้พูดกับผมแบบนี้
“ อย่างที่ทุกคนรู้ว่า อีกไม่นานอี้ก้อจะต้องหมั้น และแต่งงานกับต้ง แต่ดิวรู้สึกว่า อี้ไม่ได้รักต้งหรอก และการแต่งงานครั้งนี้ อี้เค้าจัดขึ้นเพื่อจะแก้แค้นดิว ดิวเลยคิดว่า มันคงจะไม่ดีกับทั้งอี้และต้ง ถ้าต้องมาแต่งงานกับคนที่ตัวเองไม่ได้รัก แม่ไม่รู้สึกอะไรบ้างเหรอครับ เกี่ยวกับการแต่งงานครั้งนี้ “
“ จะรู้สึกอะไร มันก้อไม่สำคัญ อย่างน้อยๆ ลูกของชั้นก้อได้แต่งงานกับคนดีๆ และคนๆนั้นก้อรักเค้าและทำเพื่อเค้ามาตลอด แล้วอย่างนี้ คุณจะว่ามันจะไม่ดีกับลูกของชั้นได้ยังไง และชั้นก้อไม่สนหรอกนะว่าลูกของชั้นจะรักใครยังไง เพราะถ้าเค้าได้แต่งงานกับคนดีๆ คนๆนั้นเค้าคงจะดูแลลูกและเอาใจใส่ลูกชั้นเป็นอย่างดี เดี๋ยวสักวันนึงเค้าก้อรักกันเอง “
“ แต่แม่ไม่คิดเหรอครับว่า ถ้าอี้เค้าลืมคนที่เค้ารักไม่ได้ล่ะครับ แล้วอี้ยังต้องฝืนทนอยู่กับคนที่รักเค้า แต่เค้าไม่ได้รักนะเหรอ อย่างนี้มันจะมีความสุขกันยังไง ผมว่าท้ายที่สุดแล้ว ทั้งอี้และต้งก้อคงไม่มีความสุขหรอกครับ แม่ยอมที่จะเห็นลูกของแม่เจ็บปวดเหรอครับ แม่คิดดูให้ดีๆนะครับ “
“ จะอะไรก้อช่าง เมื่อลูกชั้นตัดสินใจแล้ว ชั้นก้อตามใจลูกชั้น แล้วชั้นขอถามหน่อยเหอะ คุณจะมาเดือดร้อนทำไม ว่าลูกของชั้นจะมีความสุขหรือไม่ ถ้าคุณจะมาบอกว่า ที่คุณมาวันนี้เพื่อความสุขของลูกชั้นล่ะก้อ ชั้นขอบอกเลยนะว่า มันเสียเวลาเปล่า ที่คุณจะมาบอกให้ชั้นไปบอกลูกว่า อย่าแต่งงานกับต้ง เพราะว่า ยังไงๆ อี้เค้าก้อต้องแต่งงานกับต้งอยู่ดี คุณกลับไปได้แล้ว “
-
พี่ดิวมาต่อเร็วๆๆๆๆๆ ลุ้นๆๆๆๆๆๆ :impress2: :impress2: :impress2: :impress2:
ผีบอร์ดฮะ... เพิ่งโผล่หัวมา 5555+
-
ค้าง....... :z13:
ดิวพูดยังงัยพ่อแม่ของอี้ถึงยอมใจอ่อนนะ :pig4:
-
:sad12: :sad12: :sad12:
พี่ดิวสู้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
มาต่อน้าค้าบ ค้างๆๆๆ :oo1: :oo1:
เปนกำลังใจให้ค้าบผม :-[
:L1: :L1: :L1:
:z2: :z2: :z2:
-
จะทำยังไงดีอ่ะ
คิด
คิด
คิด
คิด
เฮ้อออ :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:
-
ดีใจที่กลับมาอ่านตอนใหม่ทัน
ขอบคุณความขยันของคุณอเลกซ์ ครับ
มาทุกวันนะครับ o18 o18 o18
-
:pig4:
:pig4:
:pig4:
:pig4:
ไม่มาทุกวันได้ไงล่ะครับ
ผู้อ่านก้อน่ารักซะขนาดนี้
มาตามทุกวัน เม้นต์ทุกครั้งที่เรื่องลง
ต่อให้ผมยุ่งแค่ไหน ก้อพยายามหาเวลามาลงให้อ่านกันจนได้ล่ะครับ
ขอบคุณมากๆน่ะคร๊าบบบบบบบบบบบ
-
^
^
^
จิ้มๆพี่อเล็กซ์
:z13:
:pig4: :pig4: :pig4:
งั้นก็มาต่ออีกสิคับ
จะมารอเม้นๆ :impress2: :impress2:
มาเรวๆน้า เปนกำลังใจให้ค้าบ สู้ๆ :กอด1: :กอด1:
คืนนี้ฝันดีนร้า :bye2: :bye2:
-
:z13: จิ้มๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆพี่ดิวพี่อี้
-
รอ รอ รอ อิอิ :3123: :3123: :3123:
-
คุณแม่เริ่ดมากจ๊ะ แสดงว่าลึกๆแล้วพ่อของอี้ก็กลัวเมียหมือนกัน อิอิ
-
พ่ออี้กะพี่เอฟโหดจัง...แม่อี้ก็น่ากลัว ดิวสู้ ๆ :monkeysad:
-
o22 โถ เจ้าดิวของผมเกือบจะได้ตายคาตรีนซะแล้ววววว :m29:
-
:m15: :m15: :m15: :m15: :m15: :m15: :m15: :m15: :m15:
“ อย่างที่ทุกคนรู้ว่า อีกไม่นานอี้ก้อจะต้องหมั้น และแต่งงานกับต้ง แต่ดิวรู้สึกว่า อี้ไม่ได้รักต้งหรอก และการแต่งงานครั้งนี้ อี้เค้าจัดขึ้นเพื่อจะแก้แค้นดิว ดิวเลยคิดว่า มันคงจะไม่ดีกับทั้งอี้และต้ง ถ้าต้องมาแต่งงานกับคนที่ตัวเองไม่ได้รัก แม่ไม่รู้สึกอะไรบ้างเหรอครับ เกี่ยวกับการแต่งงานครั้งนี้ “
“ จะรู้สึกอะไร มันก้อไม่สำคัญ อย่างน้อยๆ ลูกของชั้นก้อได้แต่งงานกับคนดีๆ และคนๆนั้นก้อรักเค้าและทำเพื่อเค้ามาตลอด แล้วอย่างนี้ คุณจะว่ามันจะไม่ดีกับลูกของชั้นได้ยังไง และชั้นก้อไม่สนหรอกนะว่าลูกของชั้นจะรักใครยังไง เพราะถ้าเค้าได้แต่งงานกับคนดีๆ คนๆนั้นเค้าคงจะดูแลลูกและเอาใจใส่ลูกชั้นเป็นอย่างดี เดี๋ยวสักวันนึงเค้าก้อรักกันเอง “
“ แต่แม่ไม่คิดเหรอครับว่า ถ้าอี้เค้าลืมคนที่เค้ารักไม่ได้ล่ะครับ แล้วอี้ยังต้องฝืนทนอยู่กับคนที่รักเค้า แต่เค้าไม่ได้รักนะเหรอ อย่างนี้มันจะมีความสุขกันยังไง ผมว่าท้ายที่สุดแล้ว ทั้งอี้และต้งก้อคงไม่มีความสุขหรอกครับ แม่ยอมที่จะเห็นลูกของแม่เจ็บปวดเหรอครับ แม่คิดดูให้ดีๆนะครับ “
“ จะอะไรก้อช่าง เมื่อลูกชั้นตัดสินใจแล้ว ชั้นก้อตามใจลูกชั้น แล้วชั้นขอถามหน่อยเหอะ คุณจะมาเดือดร้อนทำไม ว่าลูกของชั้นจะมีความสุขหรือไม่ ถ้าคุณจะมาบอกว่า ที่คุณมาวันนี้เพื่อความสุขของลูกชั้นล่ะก้อ ชั้นขอบอกเลยนะว่า มันเสียเวลาเปล่า ที่คุณจะมาบอกให้ชั้นไปบอกลูกว่า อย่าแต่งงานกับต้ง เพราะว่า ยังไงๆ อี้เค้าก้อต้องแต่งงานกับต้งอยู่ดี คุณกลับไปได้แล้ว “
“ ดิวไม่กลับครับ จนกว่าที่ดิวจะพิสูจน์ได้ว่า อี้ยังรักดิวอยู่ และที่ดิวมาวันนี้ ก้อเพื่อสิ่งนี้ แม่ครับ ดิวอยากให้แม่ลองคิดดูอีกทีนะครับ เพราะว่านี่มันคือความสุขทั้งชีวิตของอี้เลยนะครับ “ ผมย้ำให้แม่ของอี้ ลองคิดไตร่ตรองดูอีกที
“ แล้วยังไง ถ้าคุณพิสูจน์ได้ว่า อี้ยังรักคุณอยู่ คุณจะทำอะไรต่อไป คุณจะบอกให้อี้ยกเลิกงานแต่งงานครั้งนี้ แล้วกลับมาคบกับคุณอีกนะเหรอ ชั้นไม่เห็นด้วยหรอกนะ เพราะว่า ชั้นคงไม่สบายใจแน่ๆ ถ้าลูกของชั้น ต้องกลับไปคบกันคนที่เคยทำร้ายเค้าขนาดนั้น ไม่มีแม่คนไหน เค้ายอมให้มันเกิดขึ้นหรอก “
“ แม่ครับ ฟังดิวให้ดีๆนะครับ ถ้าดิวพิสูจน์ได้ว่า อี้ยังรักดิวอยู่ จากนั้น ดิวก้อจะปล่อยให้อี้เค้าตัดสินใจเองว่า อี้เค้าจะทำยังไงต่อไป แล้วหลังจากนั้น ดิวก้อจะมารับโทษ ที่ดิวควรจะได้รับ จากทุกๆคนครับ “
“ แล้วคุณอยากจะพิสูจน์เพื่ออะไร ในเมื่อถ้าคุณรู้แล้วว่าอี้ยังรักคุณอยู่ แต่คุณก้อจะปล่อยให้อี้เค้าตัดสินใจเอง คุณทำไปเพื่ออะไร “
“ อย่างที่บอกไงครับว่า ถึงแม้ว่าผลมันจะออกมายังไง ดิวก้อยอมรับได้ทั้งนั้น และดิวก้อยังหวังไว้ว่า ถ้าอี้เค้ารู้ใจตัวเองแล้ว อี้เค้าคงจะต้องทำอะไรสักอย่างนะครับ อย่างน้อยก้อเพื่อตัวเค้าเอง “
พอผมพูดจบ ผมก้อเห็นท่าทางแม่ของอี้ จะครุ่นคิดอยู่อย่างนั้นสักพัก เหมือนกับเค้ากำลังตัดสินใจอยู่ ส่วนคนอื่นๆก้อนั่งฟังเงีนยบๆ โดยไม่มีปากมีเสียงอะไร ไม่นานนัก แม่ของอี้ก้อพูดขึ้นมาอีก
“ แล้วคุณจะให้ชั้นช่วยอะไร ยังไง อันนี้ชั้นถามเฉยๆนะ ยังไม่รับปากว่าจะช่วย “
ผมยิ้มออกเลยครับ เมื่อได้ยินแม่ของอี้พูดอย่างนั้น แต่ก้อต้องหุบยิ้มเมื่อเห็นสายตาพิฆาตของเค้าที่ส่งมาให้ผมอย่างน่ากลัว คงอยากจะปรามๆผมไว้ล่ะมั้งครับ ว่า อย่าดีใจเกินเหตุ
“ ดิวก้อแค่อยากให้แม่ ช่วยหาโอกาสให้อี้ได้เจอกับดิว และเคลียร์กันจริงๆจังๆสักที จากนั้น ปล่อยเป็นหน้าที่ของดิวเองครับ “
“ โอกาสยังไง ชั้นไม่แน่ใจหรอกนะ ก้ออย่างที่รู้ๆกันอยู่ว่า ต้งเค้าตามอี้แจซะขนาดนั้น มันยังจะมีโอกาสอะไรให้คุณอีก “
“ เรื่องโอกาสนั่นก้อเหมือนกันครับ ดิวคิดว่าดิวหาเองได้ แต่ มันติดอยู่ตรงไอ้ต้งนี่แหละครับว่า ถ้าเมื่อโอกาสนั้นมาถึงแล้ว ดิวจะหาวิธีที่จะทำให้มันไม่ระแคะระคายเรื่องนี้ เพราะว่าเมื่อผมได้อยู่กับอี้และเคลียร์กันแล้ว คงต้องใช้เวลาเป็นวันๆ และถ้าไอ้ต้งรู้ว่าอี้หายตัวไปดื้อๆ มันคงต้องออกตามหาอี้แน่ๆ แล้วมันก้อคงจะเกิดเรื่องยุ่งๆหลังจากนั้น ไม่แน่นะครับ ไอ้ต้งมันอาจจะคิดไปเองว่า อี้ตั้งใจที่จะหนีหน้ามันเพื่อมาหาดิวก้อได้นะครับ แล้วไอ้ต้งมันต้องไม่พอใจอี้เป็นอย่างมากแน่ๆ “ ผมพยายามหาเหตุผลมาสนับสนุนความคิดของตัวเอง
“ นี่ไงครับ ดิวถึงต้องมาขอความช่วยเหลือจากทุกๆคน ดิวอยากให้ทุกคนช่วยกันคิดเรื่องที่จะมาตบตาไอ้ต้งมันหน่อย จะด้วยเรื่องอะไรก้อได้ เพราะว่า ถ้าเป็นทางบ้านอี้พูดนะ ต้งมันต้องเชื่ออย่างแน่นอน นะครับ ช่วยดิวหน่อยนะครับ ดิวสัญญาว่า ดิวใช้เวลาไม่นานในการเคลียร์กับอี้นะครับ หรือ ถ้าไม่อยากจะช่วยดิว ก้อถือซะว่า เป็นการช่วยอี้ก้อได้ครับ “
“ คุณจะให้เรา โกหกคนดีๆอย่างต้ง เพื่อมาช่วยคุณนี่เหรอ ชั้นไม่เห็นด้วยหรอกนะ “ แม่ของอี้แย้งขึ้นมาอีก
“ ก้อถ้าแม่ อยากจะให้อี้อยู่อย่างไม่มีความสุขล่ะก้อ ก้อแล้วแต่แม่แล้วกันนะครับ ผมคงทำอะไรไม่ได้แล้วล่ะ อย่างมาก ผมก้อต้องอยู่อย่างเสียใจไปตลอด ก้อแค่นั้น ส่วนอี้ก้อ...เค้าคงจะมีความสุขมั้งครับ “
แม่ของอี้เงียบ และครุ่นคิดอีกที คนอื่นๆก้อเช่นกัน
“ ชั้นยังไม่รับปากตอนนี้ เพราะชั้นต้องขอคิดดูดีๆซะก่อน เพราะนี่คือความสุขทั้งชีวิตของลูกชั้น ไว้ชั้นคิดได้ แล้วจะติดต่อคุณไปเอง ตอนนี้ก้อไม่มีอะไรแล้ว เชิญคุณกลับไปได้แล้ว “ แม่อี้ไล่ผมกลับอย่างสุภาพที่สุดเท่าที่เค้าจะทำได้
“ เมิงไม่ต้องมั่นใจมาก ว่าพวกกรูจะช่วยนะไอ้ดิว ยังไงๆกรูคนนึงก้อไม่เอาด้วย “ พ่อของอี้แทรกขึ้นมาอีก
-
:เฮ้อ: เค้าว่ากันว่าถ้าถอนหายใจบ่อยๆอายุจะสั้น ผมอ่านเรื่องนี้อายุคงสั้นไปหลายปี อ่านไปถอนหายใจไปตลอดเลย
-
แม่ของอี้เริ่มใจอ่อนแล้ว ดิวพยายามต่อไปนะ สู้ สู้ ครับ :pig4:
-
ลุ้นจังครับ
เอาใจช่วยคนแต่งนะครับ
-
มีลุ้นทุกตอนเลย
:z1:
-
มารอๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ :oo1: :oo1:
รีบๆมาต่อจิคร๊าฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟ :sad4: :sad4: :sad4:
-
รอ
รอ
รอ
รอ
กำลังสนุกเลยอ่ะคับ
เป็นกำลังใจให้พี่ดิวนะคับ............. :z2: :z2: :z2: :z2: :z2: :z2: :z2:
-
พี่อเล็กซ์ พีดิวววววววววววว
หายไปหนายอ่ะ
มาต่อได้แว้ววว
ผมนั่งรอมาทั้งวันแล้วนร๊าาาาาาาาาาาาา :m31: :m31:
-
อ่านไปก็ลุ้นไปค่ะ ตกลงเมื่อไหร่อี้จะให้อภัยดิวหนอ
-
มาเปลี่ยนกัน ... กับใจเขา ใจเรา ....
อี้ก็รู้ว่ารักมาก เวลาเกลียดก็เลยเกลียดมาก (รึเปล่า?)
รอการพิสูจน์ตัวของดิวกันอีกครั้ง ..... รออ่านต่อน่ะจ๊ะ :a5:
-
ขอตัวมาทำงานที่เขาใหญ่สองวันนะคับ ขอติดไว้ก่อนนะคับ ไว้ว่างๆจะมาต่อให้น่ะคับ
-
จะรอคร๊าบบบบบบบบ
เดินทางโดยสวัสดิภาพน้า :bye2: :bye2:
:z13: :z13: :z13:
-
รับทราบ แล้วก็รอกันต่อไป :z2:
-
รอวันกลับมาของเพ่อาเอ็กซ์ :oo1: :oo1: :oo1:
-
:เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:
ชีวิตรันทดโหมดเหรอคะพี่ดิว = ="
มาลงต่อไวๆ นะ อิอิ
-
:L3: :L3: :L3:
รอ ร้อ รอ รอ
:z13: :z13: :z13:
-
มาแล้นนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน
โทษทีครับ นาน ไปหน่อย
บ่ายๆนี้ ได้อ่านแน่นอนคร๊าบบบบบบบบบบบบบบบบบบบ :mc4: :mc4: :mc4:
-
:t3:
-
รอมานานแล้ว ขอยาวๆนะครับ :z13:
-
^
^
^
^
จิ้มรีบน :z13:
ช่ายๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ :really2:
เอายาวๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆด้วย :-[
ผมมารอทุกวันเลยน้าา......... :man1:
มาเร็วๆน้าคับคุงอเล็กซ์ :กอด1: :กอด1: :กอด1:
:z13: :z13: :z13:
-
:serius2: :serius2: :serius2:
รอนานแย้วน้าาาาาาาาา
เมื่อไหร่จะมาอ่ะเพ่
ไอที่บอกว่าบ่ายๆจะมา มันบ่ายตอนไหนอ่ะคร๊าฟฟฟฟ
บ่ายพรุ่งนี้ หรือบ่ายยามเที่ยงคืน :fire:
รีบๆมาต่อเรยนร๊าาา :angry2:
:pig4: :pig4: :pig4:
จะรอถึงพรุุ่งนี้คับผม
คืนนี้ฝันดีนร๊า :t3:
:z10: :z10: :z10:
-
หลับรอจะดีกว่านะ อิอิ :a12:
-
:z1: :z1: :z1: :z1: :z1: :z1: :z1: :z1: :z1: :z1:
“ ก้อถ้าแม่ อยากจะให้อี้อยู่อย่างไม่มีความสุขล่ะก้อ ก้อแล้วแต่แม่แล้วกันนะครับ ผมคงทำอะไรไม่ได้แล้วล่ะ อย่างมาก ผมก้อต้องอยู่อย่างเสียใจไปตลอด ก้อแค่นั้น ส่วนอี้ก้อ...เค้าคงจะมีความสุขมั้งครับ “
แม่ของอี้เงียบ และครุ่นคิดอีกที คนอื่นๆก้อเช่นกัน
“ ชั้นยังไม่รับปากตอนนี้ เพราะชั้นต้องขอคิดดูดีๆซะก่อน เพราะนี่คือความสุขทั้งชีวิตของลูกชั้น ไว้ชั้นคิดได้ แล้วจะติดต่อคุณไปเอง ตอนนี้ก้อไม่มีอะไรแล้ว เชิญคุณกลับไปได้แล้ว “ แม่อี้ไล่ผมกลับอย่างสุภาพที่สุดเท่าที่เค้าจะทำได้
“ เมิงไม่ต้องมั่นใจมาก ว่าพวกกรูจะช่วยนะไอ้ดิว ยังไงๆกรูคนนึงก้อไม่เอาด้วย “ พ่อของอี้แทรกขึ้นมาอีก
“ นั่นมันก้อแล้วแต่การพิจารณาของพ่อแล้วล่ะครับ ดิวคงไปบังคับพ่อไม่ได้ ยังไงๆ ดิวก้อขอขอบคุณนะครับ ที่ยังยอมรับฟังดิวพูด ถ้างั้นดิวก้อขอตัวกลับก่อนนะครับ ไว้ยังไงคงได้เจอกันอีกนะครับ ถ้า......ทุกๆคน ไม่เกลียดดิวจนเกินไป “ ผมพูดหวั่นๆ
จากนั้นผมก้อเดินออกมาจากบ้านของอี้ โดยที่ไม่มีใครพูดอะไรกับผมอีกเลย ผมคิดว่าตอนนั้น พวกเค้าคงจะยังโกรธผมอยู่ มันก้อแหงอยู่แล้วล่ะครับ ผมทำเลวกับอี้ไว้ซะขนาดนั้น พวกเค้าคงจะยังเอ็นดูผมอยู่หรอก แค่นั้นยังไม่พอ ผมยังมีหน้าไปขอร้องให้พวกเค้าช่วยเหลือผมอีก ผมนี่ ไม่บ้าก้อโง่เต็มที จริงไหมครับ ???
อย่างที่ว่าแหละครับ ถ้าเป็นคนอื่น เค้าคงจะว่า ไอ้ที่ผมทำลงไปนี่ มันจะคุ้มค่าเหรอ เพื่อแลกกับการให้ทางบ้านของอี้เค้าช่วยวางแผนตบตาไอ้ต้ง เพื่อที่ผมจะได้เคลียร์กับอี้ ผมยอมให้ทางบ้านของอี้เกลียดผม ผมยอมให้พวกเค้ารุมทำร้ายผม โดยที่ผมไม่โต้ตอบเลยแม้แต่น้อย ผมยอมให้พวกเค้าด่าผมได้อย่างที่พวกเค้าต้องการ แล้วถ้าสิ่งที่ผมทำไปนั้น มันไม่ได้อะไรกลับมาเลยล่ะ ผมจะทำยังไง ??? ถ้าพวกเค้าไม่ช่วยผมล่ะ แล้วผมจะได้มีโอกาสเคลียร์กับอี้ไหม ???
ผมยอมรับนะครับว่า ในใจผมเองก้อหวั่นๆอยู่ไม่น้อยเลย กลัวไปหมด เพราะถ้าทางบ้านอี้ไม่ช่วยผม ผมคงหมดโอกาสที่จะปรับความเข้าใจกับอี้แน่ๆ ถ้ามันเป็นอย่างนั้นจริง ผมคงจะเสียใจมากๆเลยครับ นั่นก้อหมายความว่า ชีวิตของผม จากนี้ไป คงจะหาความสุขไม่ได้อีกแล้วล่ะครับ ในเมื่อคนที่ผมรักสุดหัวใจ ไม่ยอมให้อภัยผมอย่างนี้ โดยที่ผมไม่ได้มีโอกาสปรับความเข้าใจกับเค้าจริงๆจังๆสักที ผมเครียดมากครับ เวลาของผมแต่ละวัน แทบจะหมดไปกับการรอคอยคำตอบจากบ้านของอี้ เพราะว่าในสมองผม ไม่มีที่เหลือให้กับเรื่องอื่นๆอีกเลย งานการ ผมก้อปล่อยให้ลูกน้องทำไปก่อน โอ๊ยยยยยยยย ทำไมการรอคอยมันช่างทรมานอย่างนี้นะ
และแล้ว การรอคอยของผมก้อถึงจุดสิ้นสุดเสียที แล้วมันส่งผลให้ผมได้ในสิ่งที่ผมหวัง เพราะว่า หลังจากวันที่ผมไปหาทางบ้านของอี้นั้น อีกประมาณหนึ่งอาทิตย์ต่อมา พวกเค้าก้อติดต่อผมมา ( หนึ่งอาทิตย์นี้ ความรู้สึกของผม เหมือนกับเวลายาวนานเป็นสิบๆปียังไงไม่รู้ ) ทางบ้านอี้บอกว่า พวกเค้ายินดีที่ทำตามที่ผมขอร้อง แต่มีข้อแม้ว่า ต้องไม่ให้อี้ได้รับอันตรายทั้งทางร่างกาย และจิตใจอีกเป็นอันขาด ไม่อย่างนั้นพวกเค้าจะเป็นคนไปบอกต้งเอง เกี่ยวกับเรื่องนี้ แล้วถ้าต้งรู้เรื่องนี้เข้า อะไรๆ มันก้อคงไม่ง่ายอีกต่อไปแล้วครับ
แต่ผมก้อรับปากพวกเค้าไปอย่างมั่นเหมาะว่า ผมจะไม่ทำอย่างนั้นเด็ดขาด แม้ว่าในใจของผมนี่ มันจะไม่ค่อยแน่ใจนักว่า ผมจะทำอย่างที่พูดได้ไหม เพราะว่า อย่างที่รู้ๆกันอยู่ว่าอี้นั้น เค้าคงจะไม่อยากคุยกับผมสองต่อสองแน่ๆ ผมอาจจะต้องวางแผนอะไรที่มันอาจจะทำให้อี้เค้าต้องรู้สึกแย่บ้าง แต่ถ้าไม่ทำอย่างนั้น ผมก้อคงไม่ได้ตัวอี้มา......จริงไหมครับ
แล้วต่อจากนั้น ก้อได้กำหนดที่ผมจะไปเมืองนอก ( หลอกๆ ) สักที ผมบอกกับทุกๆคนว่า ผมจะไปดูที่ทางที่นั้นสักสองอาทิตย์ จากนั้นก้อจะติดต่อให้หลิง ตามมาทีหลัง และรบกวนให้แม่ช่วยบอกทางบ้านไอ้ต้งด้วย เพื่อเป็นการกระจายข่าวสารของผม ซึ่งก้อได้ผลเกินคาดครับ พอวันทึ่ผมจะไปเมืองนอกจริงๆ ทางบ้านไอ้ต้งก้อมาส่งผมด้วย ดีจริงๆเลย พวกเค้าจะได้รู้เห็นว่าผมจะไปจริงๆ พอพวกเค้าส่งเสร็จแล้ว ผมก้อทำทีเป็นเดินเข้าประตูไป แต่ยังไม่เข้าหรอกครับ ฟอร์มๆหานั่น หานี่อยู่ จนแอบดูแล้วก้อเห็นว่า พวกเค้าไปกันหมดแล้ว ผมถึงได้ ออกมาจากตรงนั้น แล้วนั่งรถไปที่กบดานของผม เพื่อวางแผนการของผมต่อทันที
จากนั้น ผมก้อวางแผนเอาไว้อย่างดี โดยมีอ้อคอยรายงานความเคลื่อนไหวของอี้ตลอดเวลา น่ารักมากๆเลยครับพี่เมียคนนี้ แถมยังบอกอีกว่า ถ้าไม่สามารถง้อน้องเค้าได้น่ะ อ้อจะเป็นคนแรกที่จะมากระทืบผม เอ้อออออออ ที่เคยได้ยินมาว่า ออ้เค้าเป้นนักเลงมาก่อน ก้อเพิ่งรู้ซึ้งวันนี้นี่เอง จนมาถึงวันที่ผมรอคอย วันนี้เป็นดีซะด้วย ผมให้สายผมสืบความเคลื่อนไหวของไอ้ต้งเช่นกัน ก้อได้ทราบมาว่า วันนี้ทั้งวัน ไอ้ต้งมันมีงานเยอะมาก ไหนจะต้องเตรียมจัดงานวันเกิดกับที่บ้านมันอีก เป็นโอกาสดีของผมเลย เพราะว่า อ้อโทรมาบอกผมว่า อี้ออกไปข้างนอกแล้ว ว่าแล้วผมก้อขับรถไปยังที่ๆอ้อบอกว่า อี้จะไปทันที
พอไปถึงห้างที่อ้อบอกไว้แล้ว ผมก้อใช้เส้นสายที่พอมีสักหน่อยกับเจ้าของห้างนี้ ขอดูกล้องวงจรปิดของที่ห้าง แล้วให้พนักงานเช็คว่า เห็นคนในรูปนี้ที่ไหน ไม่นานนักผมก้อได้ข้อมูล แล้วจากนั้นผมก้อโทรบอกให้ลูกน้องผมขับรถตู้มารอไว้ที่ลานจอดรถ ชั้นเดียวกับลานที่ผมจอด เพราะว่า ถ้าแผนที่หนึ่งไม่สำเร็จ ก้อต้องใช้แผนสองล่ะครับ
ผมค่อยๆสะกดรอยตามอี้ไปเรื่อยๆ จนมีครั้งนึง ที่อี้เค้าพลัดกับเพื่อนเค้า เพื่อที่จะไปห้องน้ำ ผมเลยได้โอกาส เดินไปดักรอที่หน้าห้องน้ำ สักพักนึง อี้ก้อรีบวิ่งออกมา จนไม่ดูทาง และชนผมเข้าอย่างจัง
ตอนแรก เค้าก้อขอโทษ แต่พอเห็นว่าเป็นผม ท่าทีเค้าก้อเปลี่ยนเป็นเฉยชา และจะเดินหนีผมซะงั้น ผมต้องหว่านล้อมอยู่นาน กว่าเค้าจะคุยกับผม แต่เค้าก้อทำเหมือนกับไม่อยากคุยกับผม ทำไมนะ ทำไมอี้เค้าใจร้ายจัง ปากก้อบอกว่าให้อภัย แต่กริยาที่ทำกับผมนี่ มันต่างกันชัดๆ ยิ่งคิดยิ่งน้อยใจ และนี่แหละ เป็นการตัดสินให้ผมต้องทำอะไรที่รุนแรงไปบ้าง......อย่าโกรธผมนะครับ ที่ทำไป เพราะว่ารักล้วนๆ
-
:call: :call: :call: :call: :call: :call: :call:
ง่ะ น้องวินที่รักครับ
พี่ยุ่งจริงๆคร๊าบบบบบ
มาลงให้แล้วน่ะ
และพรุ่งนี้จะมาต่ออีกครับ
สัญญาๆๆๆๆ
ร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกก ตุ๊กๆคนเยยยยย :L1: :L1:
-
จะทำไรก็รีบทำ นายดิว อย่าลีลา o18
-
มันคงเป็นบุพเพอาละวาดมั้ง? คู่กันแล้วก็คงไม่แคล้วกัน o13
ดิวเล่นลงทุนวางแผนซะขนาดนี้
อี้จะไปไหนเสีย....หมายถึงตัวอี้อ่ะนะ :z10:
ส่วนเรื่องของหัวใจ....ต้องตามดูต่อไปว่าดิวจะง้ออี้ยังงัย :L2: :pig4:
-
:call: :call: :call: :call: :call: :call: :call:
ง่ะ น้องวินที่รักครับ
พี่ยุ่งจริงๆคร๊าบบบบบ
มาลงให้แล้วน่ะ
และพรุ่งนี้จะมาต่ออีกครับ
สัญญาๆๆๆๆ
ร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกก ตุ๊กๆคนเยยยยย :L1: :L1:
ู^
^
^
^
:z13:จิ้มพี่อเล็กซ์
o18 o18
ค๊าฟ วันนี้ผมจาคอย มาต่อเร็วๆน้า :bye2:
รอ รอ นายดิวง้ออี้ อิอิ :3123: :L1: :pig4: :กอด1: :L2:
-
:L3: :L3: :L3:
รอประมาณ 6โมงเย็นไม่มาสะที
ไปนอนดีก่า
พรุ่งนี้สอบซะแว้ว
คืนนี้ฝันดีน่ะคับพี่เล้ก :t3:
-
^
^
^ o22 น้องวินนอนแต่หัวค่ำ(ใช้คำโบราณไปมั้ย)ขนาดนี้เลยเหรอครับ อะไรจะอนามัยขนาดน้านนนน
-
:jul1: :jul1:
รอพี่อี้และพี่ดิวเหมือนเดิมคับ
รักทุกคนเลยฮะ
-
:n1: :n1: :n1: :n1:
น้องวินสุดที่รัก
และผู้อ่านท่านอื่นๆ
ผมขอติดไว้ก่อนนะครับ
คืนนี้ง่วงมาก ไม่ไหวแล้ววววววววววว
เจอกันพรุ่งนี้บ่ายๆ อิอิ
-
^
^
^
^
:z13: อเล็กซ์
พักให้หายเหนื่อย
แล้วมาต่อเร็ว ๆ นะคับ
แบบคิดถึงอี้กับดิวแล้วอ่ะคับ :man1:
-
ลุ้นๆๆๆๆ
-
ตื่นยังคะ เข้ามานั่งรอ :z2:
-
รอคอยด้วยความหวังครับ :call: :call: :call: :call: :call:
-
:L1: :L1: :L1:
รอ รอ รอ รอ
มาเรวๆนร๊าาา :กอด1: :กอด1:
:z2: :z2: :z2:
-
:z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3:
พอไปถึงห้างที่อ้อบอกไว้แล้ว ผมก้อใช้เส้นสายที่พอมีสักหน่อยกับเจ้าของห้างนี้ ขอดูกล้องวงจรปิดของที่ห้าง แล้วให้พนักงานเช็คว่า เห็นคนในรูปนี้ที่ไหน ไม่นานนักผมก้อได้ข้อมูล แล้วจากนั้นผมก้อโทรบอกให้ลูกน้องผมขับรถตู้มารอไว้ที่ลานจอดรถ ชั้นเดียวกับลานที่ผมจอด เพราะว่า ถ้าแผนที่หนึ่งไม่สำเร็จ ก้อต้องใช้แผนสองล่ะครับ
ผมค่อยๆสะกดรอยตามอี้ไปเรื่อยๆ จนมีครั้งนึง ที่อี้เค้าพลัดกับเพื่อนเค้า เพื่อที่จะไปห้องน้ำ ผมเลยได้โอกาส เดินไปดักรอที่หน้าห้องน้ำ สักพักนึง อี้ก้อรีบวิ่งออกมา จนไม่ดูทาง และชนผมเข้าอย่างจัง
ตอนแรก เค้าก้อขอโทษ แต่พอเห็นว่าเป็นผม ท่าทีเค้าก้อเปลี่ยนเป็นเฉยชา และจะเดินหนีผมซะงั้น ผมต้องหว่านล้อมอยู่นาน กว่าเค้าจะคุยกับผม แต่เค้าก้อทำเหมือนกับไม่อยากคุยกับผม ทำไมนะ ทำไมอี้เค้าใจร้ายจัง ปากก้อบอกว่าให้อภัย แต่กริยาที่ทำกับผมนี่ มันต่างกันชัดๆ ยิ่งคิดยิ่งน้อยใจ และนี่แหละ เป็นการตัดสินให้ผมต้องทำอะไรที่รุนแรงไปบ้าง......อย่าโกรธผมนะครับ ที่ทำไป เพราะว่ารักล้วนๆ
จากนั้นผมก้อเริ่มแผนของผม ด้วยการรบกวนให้เค้าไปเอาของที่ผมจะให้เค้าในวันงานหมั้นของเค้า แล้วผมก้อสร้างเรื่อง ต่างๆนานา เพื่อให้เค้าตามลงไป ตอนแรก เค้าก้อเหมือนจะไม่ยอม แต่ผมก้อใช้ไม้ตายสุดท้าย จนเค้าต้องยอมตามผมลงมา แต่พอจะถึงรถผมแล้ว ก้อยังมาระแวงผมอีก นี่ถ้าเค้าเดินมากับผมที่รถนะ ผมคงไม่ต้องใช้แผนสองหรอก เพราะผมกะว่าจะพาตัวอี้ไปด้วยตัวของผมเอง ผมกะจะป้ายยาชาเค้าซะหน่อย ( แฮะๆๆๆ มุขเดิมๆเหมือนตอนที่เคยจับไปครั้งแรก แต่รอบนี้ แบบนุ่มนวลครับ ) แต่เค้าดันมาไม่ไว้ใจผมซะงั้น
ในเมื่อมันเป็นอย่างนี้ ผมก้อดำเนินตามแผนสอง โดยให้เค้ายืนรอผมอยู่อีกที่นึง แล้วผมก้อไปเอาของที่รถ แล้วเอาไปให้จาก พออี้เค้าได้รับของแล้ว อี้ก้อเดินจากมา และผมก้อส่งสัญญาณให้ลูกน้องของผม ที่จอดรถรออยู่แล้ว ขับรถตู้แล้วไปจับตัวอี้มาก ตอนที่พวกลูกน้องผมจับไป อี้ก้อดูตกใจไม่น้อย แล้วก้อพยายามร้องโวยวาย ดีแต่ว่า ไม่มีคนอยู่แถวๆนั้นพอดี จะว่าไปนะครับ ผมก้อใจไม่ดีเหมือนกัน ที่ต้องมาทำอย่างนี้กับอี้ แต่ผมมีทางเลือกด้วยเหรอครับ ในเมื่ออี้เค้าเป็นคนเลือกทางนี้เอง ผมก้อสนองให้
หลังจากที่ลูกน้องผมจับตัวอี้ไปแล้ว ผมก้อรีบไปเก็บของที่อี้ถือมา ที่อี้ได้ทำตกไว้ตรงที่เค้าถูกจับไปทันที เดี๋ยวคนอื่นมาเห็นเข้ามันจะไม่ดี จากนั้นผมก้อ รีบโทรหาอ้อทันทีว่า อี้ได้อยู่กับผมเรียบร้อยแล้ว ( ผมไม่ได้บอกพวกเค้าหรอกว่า ผมจับตัวอี้มายังไง ขืนบอกไป ผมก้อซวยสิครับ เอาไว้เรื่องทุกอย่างปกติแล้ว ผมถึงจะบอกพวกเค้าทุกๆคนอีกที ถ้าถึงตอนนั้น พวกเค้าจะทุบตีผมยังไง ผมก้อยอมครับ ) ให้ทางบ้านอี้ เริ่มทำตามแผนได้เลย โดยที่ แม่ของอี้จะเป็นคนโทรไปบอกต้งว่า พอดีญาติที่อยู่ทางภาคใต้ เสียชีวิตกะทันหัน แล้วอี้ก้อต้องรีบเดินทางไปใต้ด่วนแทนพ่อแม่ของอี้ ที่ตอนนี้ไม่ว่างเนื่องจากแม่อี้ต้องพาพ่ออี้ไปตรวจร่างกายที่โรงพยาบาล ไหนจะดูแลร้านอีก โดยที่พวกเค้าบอกไปว่า อี้ไปกับครอบครัวพี่เอฟ ขับรถยนต์ไปกัน
ผมเองก้อไม่มั่นใจหรอกนะครับว่า ไอ้ต้งมันจะเชื่อมากน้อยแค่ไหน ก้อได้แต่หวังว่า ทางบ้านอี้เค้าคงจะเตรียมตัวกันเป็นอย่างดี จากนั้นผมก้อรีบเดินทางไปยังที่ๆผมนัดหมายกับลูกน้องผมไว้ เป็นบ้านเช่าของทางบ้านผมเอง ตอนนี้ไม่มีคนเช่าอยู่ เลยปล่อยไว้อย่างนั้น เผื่อเอาไว้ให้คนอยู่ ยามฉุกเฉิน
ผมขับรถไปสักพัก ลูกน้องผมก้อโทรมารายงานว่า อี้แผลงฤทธิ์กับพวกมันใหญ่เลย แต่ผมก้อบอกให้พวกมันอดทนไว้ เดี๋ยวก้อถึงแล้ว แล้วย้ำนักย้ำหนาว่า อย่าทำอะไรอี้เป็นอันขาด ไม่งั้น ผมเอามันตายแน่ มันก้อรับปาก จากนั้นก้อวางสายไป ผมเอามาคิดกับตัวเองว่า ตอนนี้อี้จะอยู่ในสภาพไหนกันแน่ คงจะดิ้นๆอย่างหนักแน่นอน ไม่อยากจะคิดสภาพเลยว่า ถ้าเป็นผมซะ ที่เป็นคนจับตัวอี้เอง ผมคงจะโดนหนักกว่านั้นแน่นอน คิดแล้วสยองล่ะครับ อิอิ
ไม่นานนักลูกน้องผมก้อโทรมารายงานว่า พาอี้ไปไว้ที่บ้านนั่นแล้ว ผมเลยบอกว่าไป รอผมอยู่ที่นั่นแหละ เดี๋ยวผมก้อถึงแล้ว ซึ่งก้อไม่นานจริงๆ พอผมถึงที่นั่น ผมก้อพูดสั่งกับลูกน้องเล็กน้อย จากนั้นผมก้อเดินเข้าไปหาอี้ในห้อง พร้อมทั้งถือของที่เค้าทำหล่นไว้ด้วย
พอผมเปิดประตูเข้าไป ผมก้อทักทายอี้เล็กน้อย แต่อี้สิด่าผมใหญ่เลย แล้วยังทำท่าจำผมไม่ได้ซะด้วย ผมเลยแกล้งยั่วๆ แล้วเอาหน้าเข้าไปใกล้อี้เค้าซะหน่อย สรุปว่าตอนที่อี้เห็นผมนี่ ท่าทางตกใจมากลเยครับ ปากก้อด่าผมอย่างรุนแรง ไม่รู้ว่าโกรธ ไปแค้นผมมาแต่ชาติไหน แต่จะว่าไป ผมก้อสมควรโดนไม่ใช่เหรอครับ แต่ตอนนี้ไม่ใช่เวลามาทำตัวเป็นคนดี อย่างอารมณ์อี้ในตอนนี้ ผมต้องทำเป็นเถื่อนเข้าไว้ ต้องทำให้เค้ากลัว ให้เค้าขยาด ถ้าผมบอกตามความจริงว่า ผมทำไปเพราะว่าอยากจะขอโทษเค้าล่ะก้อ ผมไม่มีทางได้อย่างนั้นแน่นอน
แต่อี้ก้อใช่ว่าจะกลัวผมนะครับ ยิ่งผมบอกว่าจะพาเค้าไปอยู่เกาะนี่ เค้ายิ่งดิ้นหนีใหญ่เลย จนผมต้องขู่ว่าจะปล้ำเค้าต่อหน้าลูกน้อง แต่เค้าก้อยังไม่หยุด จนผมต้องทำจริงๆ ทั้งที่ไม่อยากทำเท่าไหร่ ( ??? ) แล้วก้อจริงๆด้วยครับ อี้เค้าหยุดจริงๆ จากนั้นผมก้อพาที่รักของผมขึ้นรถที่เตรียมไว้แล้ว เพื่อเดินทางไปยังเกาะ ที่ผมกะว่าจะให้เป็นสถานที่ ที่ผมจะขอคืนดีกับอี้
ผมให้อี้นั่งด้านหลังคนขับ โดยที่ผมต้องมัดมือมัดเท้าเค้าไว้เช่นเคย ทั้งยังต้องปิดปากเค้าอีก ไม่งั้น มันต้องยุ่งแน่ๆ ผมนั่งขับรถไปสักพัก ก้อรู้สึกว่าอี้จะสงบไปแล้ว แต่ผมรู้สึกแปลกๆ เหมือนกับว่าอี้เค้าไม่ขยับเขยื้อนเลย ผมเลยเรียกชื่อเค้า สองสามครั้ง แต่ไม่มีเสียง หรืออาการใดๆตอบรับ ผมเลต้องรีบจอดรถข้างทาง เพื่อดูอี้เค้าซะหน่อย
!!! สภาพที่ผมเห็นอี้ในรถนั้น อี้นอนหลับตา ตัวขดอยู่ ไม่ไหวติง ผมพยายามปลุกอี้เค้าเท่าไหร่ อี้เค้าก้อไม่ยอมตื่น หน้าตาอี้เต็มไปด้วยคราบของน้ำตา นี่อี้เค้าร้องไห้อย่างหนักจนสลบไปเหรอนี่ โอ้วววววววววว ไม่นะ อี้ครับ อี้อย่าเป็นอะไรนะครับ ดิวขอโทษ ไม่นะ ทำไงดี ผมควรจะทำยังไงดี นี่ผม นี่ผมทำร้ายอี้อีกแล้วเหรอ ไอ้ดิว ไอ้เลว อ๊ากกกกกกกกกกกกก......
-
:3123: :3123: :3123:
เอาอีกๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
o22 o22 o22
แล้วตกลงอี้จะรอดมั้ยเนี่ย อยากรู้และอ่ะ o22
:pig4: :pig4: :pig4:
มาต่อเร็วๆๆๆนร๊า
:call: :call: :call:
จะรอค๊าบ :impress2:
คืนนี้ฝันดีน้า :t3:
:z13: :z13: :z13:
^
^
^ o22 น้องวินนอนแต่หัวค่ำ(ใช้คำโบราณไปมั้ย)ขนาดนี้เลยเหรอครับ อะไรจะอนามัยขนาดน้านนนน
^
^
^
ป่าวหรอกพี่จอส ผมไปอ่านหนังสือสอบก่อนนอนต่างหากละเออ o22
-
จะเม้นท์ไรดีง่ะ :m21:
-
มาลุ้นต่อครับ
-
เม้นท์ไรไม่ออก :เฮ้อ:
ขอต่อๆ
-
อากซ์ๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
ยั่วให้อยาก แล้วจากไป
มาต่อเร็วๆนะครับ :serius2: :serius2: :serius2:
-
:laugh:
รู้สึกว่าจะสงสารอี้แล้วสิ :sad4:
แต่ก็ต้องทำ....อิอิ
เชียร์พี่ดิวนะคับ
:z13: :z13: :z13: :z13: :z13:
-
อี้ : โชคดีที่อี้ทรหดอดทน หนักกว่านี้อี้ก็เจอมาแล้ว o13
ดิว : แน่ใจมั้ยว่าที่ทำไปเพราะรัก ไม่ใช่แค่อยากเอาชนะอี้? :เฮ้อ:
-
:z1: :z1: :z1:
มาเตรียมตั้งวงแย้วคับ
มาเร็วๆนร๊าพี่อเล็กซ์
ตามมาให้กำลังใจอี้กับดิวคับผม :3123: :3123:
-
:pig2: :pig2: :pig2: :pig2:
ขอตัวไปฉลองคริสต์มาสกะเพื่อนๆ และ....หน่อยนะครับ
ไว้ว่างๆจะมาลง
แต่ขอบอกว่า ช่วงนี้ งานเยอะ ม๊ากกกกกกกกกกกกกกกก
ก่อนปีใหม่จะพยายามรีบปั่น ให้เยอะๆ แล้ว เอาเก็บไว้ตุนให้อ่านกันนะครับ
ร๊ากกกกกกกกกกกกกก ทุกคนเสมอ :L1: :L1:
-
ฉลองให้สนุกนะคับ
-
:กอด1: :กอด1: :กอด1:
ค้าบๆๆ ฉลองให้สนุกน้า ฉลองเผื่อผมด้วยย
-
Merry X-mas ค่า พี่อี้ & พี่เอ นามสมมติ
รักกันไปนานนนนๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
:กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
เอาใจช่วยดิวให้เอาชนะใจอี้ให้ได้แล้วกันค่ะ
และขอสุขสันต์วันคริสมาสให้ทุกท่านด้วยนะคะ
-
เที่ยวให้สนุก มีความสุข ทุกๆวันนะครับ :กอด1:
-
:-[ :-[ :-[
มารอคร๊าบบ
จะมาต่ออีกทีวันไหนง่ัะ
-
เมาไวน์งานแต่งเพื่อน เอิ๊กกกก
-
^
^
^
จิ้มๆ พี่เล็ก o18
หายเมายังอ่ะคับ มาต่อเร็วๆนร๊า :call: :call:
-
อย่าดื่มมากนะคับ
ของมึนเมาเป็นสิ่งไม่ดี....อิอิ
:z13: :z13: :z13: :z13: :z13:
-
:เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:
ผมให้อี้นั่งด้านหลังคนขับ โดยที่ผมต้องมัดมือมัดเท้าเค้าไว้เช่นเคย ทั้งยังต้องปิดปากเค้าอีก ไม่งั้น มันต้องยุ่งแน่ๆ ผมนั่งขับรถไปสักพัก ก้อรู้สึกว่าอี้จะสงบไปแล้ว แต่ผมรู้สึกแปลกๆ เหมือนกับว่าอี้เค้าไม่ขยับเขยื้อนเลย ผมเลยเรียกชื่อเค้า สองสามครั้ง แต่ไม่มีเสียง หรืออาการใดๆตอบรับ ผมเลต้องรีบจอดรถข้างทาง เพื่อดูอี้เค้าซะหน่อย
!!! สภาพที่ผมเห็นอี้ในรถนั้น อี้นอนหลับตา ตัวขดอยู่ ไม่ไหวติง ผมพยายามปลุกอี้เค้าเท่าไหร่ อี้เค้าก้อไม่ยอมตื่น หน้าตาอี้เต็มไปด้วยคราบของน้ำตา นี่อี้เค้าร้องไห้อย่างหนักจนสลบไปเหรอนี่ โอ้วววววววววว ไม่นะ อี้ครับ อี้อย่าเป็นอะไรนะครับ ดิวขอโทษ ไม่นะ ทำไงดี ผมควรจะทำยังไงดี นี่ผม นี่ผมทำร้ายอี้อีกแล้วเหรอ ไอ้ดิว ไอ้เลว อ๊ากกกกกกกกกกกกก......
ผมตกใจมาก ตกใจจนทำอะไรไม่ถูก ผมกลัวมาก กลัวว่าอี้จะเป็นอะไรอีก พลันคิดได้เลยรีบขับรถไปยังสถานีอนามัยที่ใกล้ที่สุดแถวๆนั้น ( ไปโรงพยาบาลไม่ได้ ถ้ามีใครเช็ค หรือค้นหาน่ะ เจอแน่ๆ ) พอไปถึงที่นั่นผมก้อรีบพาร่างอี้ไปหาพยาบาลทันที เพราะผมกลัวว่าอี้จะเป็นอะไรมากไปกว่านั้น
และหลังจากที่พยาบาลตรวจเช็คดู เค้าก้อบอกว่า อี้แค่สลบไปเฉยๆ ไม่ได้เป็นอะไรมาก แค่พักผ่อนก้อคงจะหายดีแล้ว ผมเลยโล่งใจไปเลยครับ กลัวว่าจะเป็นมากกว่านี้ซะอีก และผมก้อนอนเฝ้าอี้อยู่ที่อนามัยนั้นอยู่สักพักนึง ก้อคิดขึ้นมาได้ว่า ถ้าอี้ตื่นขึ้นมาเห็นว่านอนอยู่อนามัยอย่างนี้ อี้ต้องร้องขอความช่วยเหลือแน่นอน ไม่ได้การล่ะ
ว่าแล้วผมก้อเดินไปถามนางพยาบาลว่า ผมสามารถพาตัวอี้กลัวไปพักผ่อนได้หรือไม่ ซึ่งนางพยาบาลก้อบอกว่าได้ ผมเลยต้องรีบพาตัวอี้ไปทันที ก่อนที่เค้าจะฟื้นขึ้นมา ไม่อย่างนั้น แผนที่ผมวางไว้ และอุตส่าห์สู้ทำมา มันจะพังลงทันที มันอาจจะดูใจร้าย ที่ผมต้องทำอย่างนี้กับอี้ ผมไม่แม้แต่จะรอให้เค้าฟื้นขึ้นมา แต่ก้ออย่างที่ว่าแหละครับ ผมไม่มีทางเลือกจริงๆ
จากนั้นผมก้อขับรถพาอี้ไปยังท่าเรือ และโทรนัดแนะให้เรือมารอที่เดิมตามที่ได้คุยกันไว้ ตั้งแต่ที่ผมอุ้มร่างอี้ขึ้นมาบนรถ จนจวนจะถึงท่เรือ อี้ก้อยังไม่ฟื้นขึ้นเลย ใจนึงผมก้อเป็นห่วงเค้านัก แต่ผมก้อไม่รู้จะทำยังไง อี้นอนแน่นิ่งอยู่บนรถ และผมก้อมัดมือมัดเท้าเค้าเหมือนเดิม แต่อาจจะไม่แน่นเท่าตอนแรก ผมกลัวเค้าจะเจ็บ และผมก้อกะว่า เมื่อถึงเกาะนั่นเมื่อไหร่ ผมจะแก้มัดเค้าทันที
พอถึงท่าเรือแล้ว ผมก้ออุ้มร่างของอี้ ไปที่เรือประมงดัดแปลงที่เตรียมไว้ทันที จากนั้นก้อให้ลูกน้องจัดแจงข้าวของให้เรียบร้อย แล้วนำไปไว้ที่เรือ พอทุกอย่างเรียบร้อยแล้ว ผมก้อรีบออกเรือทันที เดี๋ยวมันจะเย็นไปกว่านี้
พอเรืออกมากลางทางแล้ว จู่ๆอี้ก้อรู้สึกตัวตื่นขึ้นมา
“ ไม่ๆ อย่า ปล่อยชั้น ฮือๆ “ เสียงอี้ร้องตะโกนออกมาดังลั่น จนผมเองก้อตกใจ สงสัยเค้าจะผวา ผมได้ยินดังนั้น เลยรีบวิ่งไปหาเค้าทันที
“ อี้ อี้ฟื้นแล้วเหรอ “ ผมพูดไปด้วยความเป็นห่วง
แต่พออี้เห็นหน้าผมเท่านั้นแหละ เค้าก้อควบคุมตัวเองไม่ได้อีกแล้ว
“ แก ไอ้ดิว ปล่อยชั้นนะ แกจับชั้นไวทำไม “ อี้ทั้งร้องไห้ ทั้งดิ้น หวังว่าจะหลุดจากการมัด
“ อี้อย่าดิ้นสิครับ ยิ่งดิ้น อี้จะยิ่งเจ็บแขน “ ผมพยายามปลามอี้
“ ไม่ แกปล่อยชั้นนะ ชั้นจะกลับไปหาต้งแฟนชั้น ปล่อยนะ “
พอได้ยินอี้พูดว่า “ ต้งแฟนชั้น “ ผมก้อของขึ้น ขึ้นมาทันที ตอนแรกกะว่าจะนุ่มนวลแล้ว แต่มาได้ยินอย่างนี้ เลยนุ่มนวลไม่ไหวแล้ว สงสัยต้องปรับโหมดโหดเหมือนเดิม
“ จะไปหาผัวใหม่เหรอ ทั้งๆที่ผัวเก่าอยู่ตรงนี้นะเหรอ ฝันไปเหอะอี้ ยังไงๆ เธอก้อต้องอยู่กับชั้นที่เกาะนั่นตลอดไป และชั้นก้อจะไม่มีวันปล่อยเธอไปหาชู้หน้าไหนทั้งนั้น เธอต้องเป็นของชั้นคนเดียว หรือ จนกว่าชั้นจะพอใจ “ ผมจำต้องขู่อี้ไปอย่างนั้น ทั้งที่ใจไม่อยากทำ
“ ไม่ ชั้นไม่อยู่กับแก ปล่อยชั้นนะ ปล่อย ฮือๆๆ “ อี้ยังคงโวยวายอยู่อย่างนั้น
“ เธอไม่มีทางเลือกหรอกอี้ อยู่อย่างนี้แหละ อยู่กับชั้นจนกว่าชั้นจะพอใจ หรือเบื่อเธอ แล้วหลังจากนั้น ชั้นปล่อยปล่อยเธอให้กลับไปหาไอ้ต้งเหมือนเดิม อยากจะรู้นักว่า ไอ้ต้งมันจะยอมรับเดนชั้นเป็นครั้งที่สองหรือไม่ แต่ขอบอกเลยนะว่า รอบนี้ เธอป่นปี้แน่ๆ เพราะว่าชั้นจะคิดทบต้นทบดอกที่เธอเคยทำกับชั้นไว้ เตรียมตัวเตรียมใจไว้ให้ดีๆเหอะ “
พูดจบผมก้อเดินหนีออกมาจากตรงนั้น เพราะว่าผมคงทนให้อี้ด่าผมอย่างนั้นได้ไม่นาน อี้เค้าก้อยังคงด่าผมอยู่อย่างนั้น แต่ผมไม่พยายามสนใจฟัง เดินออกมาด้านหน้าของเรือ เพื่อคุยกับคนขับเรือ จะว่าไปผมก้อสงสารอี้เค้าอยู่นะครับ แต่ผมกะว่า พอไปถึงที่เกาะนั่น ทุกอย่างก้อคงจะดีเอง ผมภาวนาให้อี้เค้าเย็นลงเหอะ
พอถึงเกาะส่วนตัวนั่นแล้ว ผมก้อเดินไปหาอี้ เพื่อที่จะอุ้มเค้าลงไปจากเรือ อี้เค้าเห็นผมเดินเข้าไป ก้อพยายามกระเถิบหนี แต่ผมก้อไม่สนใจ ปรี่เข้าไปอุ้มตัวอี้ทันที อี้ก้อร้องโวยวายลั่น
“ ไอ้ดิว แกอย่ามาจับตัวชั้น ปล่อยๆ ไอ้เลว ไอ้เชี่ยดิว ปล่อยชั้นนะ “ อี้ดิ้นใหญ่เลยครับ
“ เมื่อไปถึงที่นั่น ชั้นจะไม่ทำแค่จับตัวเธอหรอก แต่จะทำมันมากกว่านั้น เธอเองก้อรู้ดีนี่ ว่าชั้นจะทำอะไร “ ผมขู่ออกไปอีก
“ ไอ้ดิว ไอ้เลว ชั้นเกลียดแก.......... “
อี้ก้อยังโวยวายและดิ้นต่อไป แต่ผมก้อพาเค้าลงมาได้อยู่ดี จากนั้นผมก้อหันไปคุยกับคนขับเรือว่า ไม่ต้องมาที่นี่อีก จนกว่าผมจะติดต่อไป และบอกให้เค้าเก็บเรื่องนี้ไว้เป็นความลับที่สุด แล้วจากนั้น คนขับเรือก้อขับรถออกไป
ผมอุ้มอี้ทั้งๆที่เค้ายังดิ้นอยู่อย่างนั้นเข้ามาในกระท่อมที่อยู่ตรงนั้น กระท่อมนี้ผมให้คนงานของผมสร้างไว้เพื่อให้ผมกับอี้อยู่เมื่อเรามาถึงที่นี่ ส่วนอี้เค้าก้อยังพยายามที่จะดิ้นหนี ผมอุ้มอี้จนมาถึงเตียง ผมก้อทิ้งเค้าลงบนเตียง จากนั้นผมก้อไปหยิบมีดและปืนมาวางไว้ข้างๆตัว อี้เค้าตกใจมาก เลยพยายามขยับตัวหนี ส่วนผมก้อเดินเข้าไปหาเค้า
“ ไอ้ดิว แกจะทำอะไรชั้น ปล่อยนะ ไอ้เลว “
ผมไม่สนใจ เดินเข้าไปแก้มัดแขนและขาของเค้า อี้ดูตกใจมากที่ผมทำอย่างนั้น จากนั้นผมก้อถอยออกมา หยิบมีด และปืนยื่นให้อี้ อี้ดูตกใจ ผมสังเกตได้จากสีหน้าของเค้า
“ เอาสิ อยากฆ่าดิวนักใช่ไหม เอาเลย ดิวพร้อมแล้ว ถ้าอี้จะฆ่าดิว ก้อฆ่าซะเลยสิ “ ผมพูดเสียงเรียบ
-
โอววว พี่ดิว....... ทำไมตอนนั้นช่างกล้านัก ไม่กลัวโดนเหรอจั๊บ :o12: :o12:
-
:serius2: :serius2:
โอยย ค้างๆๆๆ ค้างสุดๆๆๆๆๆๆ
มาต่อเร็วๆนร๊าคับบบ รอไม่หวายแย้วอ่า :z3: :z3: :z3:
:L2: :L2: :L2: :L2:
-
สุขสันวันคริสต์มาส ย้อนหลังนะครับ ตามมาดูหลังหายไปทำโปรเจคอยู่นานสองนาน...เอิ๊กๆ
:กอด1:
:bye2:
-
อี้อย่า................ช้า o18 :laugh:
-
เล่าเรื่องได้สนุก และยาวได้ใจดีจริง แถมยังขยันมาอัพบ่อยๆอีกต่างหาก ชอบ ชอบ :mc4:
-
ดิว นายแน่มาก o13
-
ดิว ดูจำเลยรักมากไปป่าว ตบ จูบ ๆๆ เอาไปติดเกาะซะงั้น พิศาล อัครเสรณี มาเองเลย ฮ่าๆๆ 55555 :laugh:
-
จำเลยรักภาคนี้ไม่มีนางเอก มีแต่พระเอกกับนายเอก อิอิ :oo1:
-
เข้ามารอพี่เล็กคร๊าบบบบบบบบบบบบบบบบ :oo1:
รีบๆๆมาต่อนร๊าาาาาาาาา :impress2: :-[
:L2: :L2: :L2: :L2:
-
ฆ่ามัน
-
ดิวอย่าท้า เดี๋ยวอี้ก็ฆ่าดิวทิ้งจริง
เดี๋ยวกลายเป็นนิยายโศก พระเอกตายตอนจบหรอก
ยังอยากอ่านแบบจบแฮปปี้อยู่ค่ะ
-
เหนื่อยมาก แต่จะพยายามมาลงให้นะคับ เฮ้ออออออ สู้ๆ
-
^
^
^
พี่อาเล็กซ์สู้ๆๆๆๆ o13
มาต่อไวไวนร๊าาาา
ผมจะคอยย ก่อน 4 ทุ่ม :monkeysad: :monkeysad: :monkeysad:
:pig4: :pig4: :pig4:
-
:L2:
รักษาสุขภาพด้วยคับ
ขอบคุณที่ขยันมาลงเรื่องให้อ่าน
รออ่านตลอดคับ o13
-
ดิวเอ๊ยยยยยย แกจะง้อเค้ารึจะยั่วให้เค้ายิ่งโกรธกันฮึ เปลี่ยนไปโหมดหวานได้แล้วมั้ง เอ๊ะ รึอี้จะไม่ชอบโหมดหวาน ชอบแบบเชิ่ยๆมากกว่า o18
-
:L2: :L2: :L2: :L2:
ถ้ายังไม่นอน
ประมาณตีสี่ เจอกันนะครับ
เด๋วจะนำมาลงให้อ่านกันนะครับ
โทษทีคร๊าบบบบบบบบบ
งานยุ่งมั๊ก มากกกกกก
-
:fire: :angry2: :beat: :fire: :angry2: :beat: :z6: :z6: :z6:
ผมอุ้มอี้ทั้งๆที่เค้ายังดิ้นอยู่อย่างนั้นเข้ามาในกระท่อมที่อยู่ตรงนั้น กระท่อมนี้ผมให้คนงานของผมสร้างไว้เพื่อให้ผมกับอี้อยู่เมื่อเรามาถึงที่นี่ ส่วนอี้เค้าก้อยังพยายามที่จะดิ้นหนี ผมอุ้มอี้จนมาถึงเตียง ผมก้อทิ้งเค้าลงบนเตียง จากนั้นผมก้อไปหยิบมีดและปืนมาวางไว้ข้างๆตัว อี้เค้าตกใจมาก เลยพยายามขยับตัวหนี ส่วนผมก้อเดินเข้าไปหาเค้า
“ ไอ้ดิว แกจะทำอะไรชั้น ปล่อยนะ ไอ้เลว “
ผมไม่สนใจ เดินเข้าไปแก้มัดแขนและขาของเค้า อี้ดูตกใจมากที่ผมทำอย่างนั้น จากนั้นผมก้อถอยออกมา หยิบมีด และปืนยื่นให้อี้ อี้ดูตกใจ ผมสังเกตได้จากสีหน้าของเค้า
“ เอาสิ อยากฆ่าดิวนักใช่ไหม เอาเลย ดิวพร้อมแล้ว ถ้าอี้จะฆ่าดิว ก้อฆ่าซะเลยสิ “ ผมพูดเสียงเรียบ
“ อะไร ฆ่าอะไร ชั้น ชั้นไม่เข้าใจ “ อี้ถามเสียงสั่นเครือ เค้าคงจะกลัวกับท่าทีของผมแน่ๆ อาการแบบผีเข้า ผีออกนั่นไง
“ ก้อนี่ไง เห็นอี้บอกนักนี่ว่า เกลียดดิวอย่างนั้น อย่างนี้ อยากจะฆ่าดิวให้ตายคามือ เอาสิ เวลานี้ไง ฆ่าดิวเลย “ ผมเร่งน้ำเสียงเพื่อกระตุ้นอี้ จนอี้สะดุ้ง และถอยหนีออกไปอีก จนติดมุมห้อง
“ อ๊ะ อะ ออกไป “ อี้พูดเสียงสั่น ตัวก้อสั่น
“ เอาเลยสิอี้ ถ้าดิวมันเลวขนาดนั้น เอาเลย ดิวพร้อม ถ้าการตายของดิวมันทำให้อี้ยกโทษให้ดิวได้ ก้อเอาเลย “ ผมยังท้าอี้อีก
“ แก อย่า มา ท้า ชั้น นะ “ อี้พูดช้าๆ แต่เน้นเสียงหนักแน่น ดวงตาแววโรจน์ ดูเหมือนโกรธๆ
“ ไม่เลยอี้ ดิวไม่ได้ท้า เอาเลยสิ เอาเลย “ ผมยังยืนยันคำเดิม แบะตอนนี้ น้ำตาผมเริ่มๆคลอเบ้าแล้ว
ว่าแล้วอี้ก้อปรี่เข้าคว้าปืนในมือผมไป แล้วจ่อมาที่ผมทันที ผมรู้สึกว่าอี้เค้าจะมือสั่นๆอยู่ไม่น้อย
“ แกอยากตายยังไง อยากให้ชั้นยิงตรงไหน บอกมาสิ ชั้นจะสนองให้ “ เสียงอี้ยังคงสั่นอยู่ แต่พยายามทำเหมือนกล้า
“ ตรงไหนก้อได้ ที่อี้คิดว่าดิวจะตายเลย ตามสบาย หรือว่าจะเป็นตรงนี้ล่ะ ตายแน่ๆ นัดเดียว “
ว่าแล้วผมก้อย่างเข้าไปหาอี้ ทิ้งมีดลงข้างๆตัวผม แล้วผมก้อจับปากกระบอกปืนมาจ่อตรงที่หัวใจของผม แต่อี้พยายามถอยตัวหนี หน้าตาเค้าดูหวาดหวั่นมากๆ
“ แกว่าชั้นไม่กล้า ฆ่าแกรึไง “ อี้ตะคอกใส่ผมอย่างโกรธขึ้ง
“ ก้อเอาสิ เอาเลย ดิวจะได้ตายๆไปเสียที อยู่ไป ดิวก้อเหมือนคนตายทั้งเป็นอยู่แล้ว ดิวไม่อยากอยู่แล้วอี้ ฮือๆๆ ดิวรู้ ว่าดิวทำเลวกับอี้มามากมาย แล้วถ้ามันจะลบล้างกันไปได้ ดิวก้อขอตายตรงนี้ เอาเลยสิอี้ เอาเลยสิ ฮือๆๆๆ “ ผมกลั้นน้ำตาไว้ไม่อยู่แล้ว ผมทนเห็นท่าทีของอี้ที่รักเกียจผมต่อไปไม่ไหวแล้ว ในตอนนั้น ผมคิดว่า ถ้าผมตายไปได้จริงๆ แล้วอี้จะอภัยให้ผม ผมก้อยอม
แต่ผิดคลาดครับ อี้เหวี่ยงปืนไปอีกด้านนึง จนปืนไปกระทบกับผนังห้อง
“ สำหรับแก โดนยิงมันตายง่ายไป อย่าแกต้องเจออย่างนี้ “
ว่าแล้วอี้ก้อก้มลงไปหยิบมีดขึ้นมา แล้วชี้มาที่ผม
“ อย่างแกมันต้องโดน มีดกรีดทั้งตัว จนตายไปอย่างช้าๆ ให้เหมือนกับที่ชั้นเคยโดนมา ไม่สิ มันยังน้อยไปด้วยซ้ำไป แกมันสมควรโดนมากกว่านี้ “ อี้พูดทั้งน้ำตา แต่ไม่มีเสียงสะอื้นหลุดออกมาสักแอะ เค้าคงจะโกรธ จะเกลียดผมมาก
ภาพที่ผมเห็นตรงหน้านี้ ผมไม่รู้ว่าควรจะรู้สึกยังไงดี คนที่ผมรักสุดหัวใจ กำลังชี้มีดมาที่พร้อม ตั้งท่าพร้อมจะแทงได้ทุกเมื่อ ผมรู้ว่าอี้เค้ารู้สึกยังไงตอนนั้น เค้าคงจะยังโกรธแค้นผมเป็นแน่ แต่ด้วยความที่มีจิตใจดีของเค้า เค้าเลยไม่อยากทำร้ายใครก่อน แต่ผมว่าผมสมควรจะโดนนะ ทำไมนะ ทำไมอี้ไม่แทงผมมาเลย ผมอยากโดนลงโทษเต็มทีแล้ว ลงมาเลยสิ ทำร้ายผมเลยสิ ทำร้ายที่ตัวผมนี่ แต่อย่าทำอย่างที่เคยทำเลย อย่าให้ผมไปแต่งงานกับคนอื่นเลย ผมทำใจไม่ได้.......
“ เอาเลยสิอี้ เอาเลย แทงตรงนี้เลย แทงตรงนี้ “ ผมพูดพลางเอามือไปชี้ที่หัวใจผม
“ แกอย่าคิดว่าชั้นไม่กล้านะ ไอ้ดิว “
ทันใดนั้นเอง อี้ก้อตวัดมีดมาโดน ต้นแขนด้านขวาของผม จนเสื้อผมขาด และไม่นานนัก เลือดมันก้อค่อยๆไหลซึมออกมา ผมมองหน้าอี้ อี้มองหน้าผม มืออี้ยังสั่นเทาอยู่ น้ำตาก้อยังไหลอาบแก้มทั้งสองข้าง เห็นแล้วมันบาดใจผมนัก ผมทำอี้ร้องไห้เป็นครั้งที่เท่าไหร่ไม่รู้ นี่เหรอ ที่ปากบอกว่ารักเค้า แต่ผมก้อยังทำให้เค้าเสียใจอยู่เรื่อยๆ ผมนี่มันเลว จนไม่รู้จะหาคำไหนมาเปรียบเปรยได้จริงๆ
“ ทำได้แค่นี้เหรอ ไหนว่าเกลียดนักเกลียดหนา เอาสิ เอาอีกสิ แค่นี้ดิวยังไม่เจ็บหรอก แทงลึกๆกว่านี้สิ ดิวอยากจะรู้ว่า ถ้าอี้แทงดิวจนเลือดไหลหมดตัวแล้ว ดิวจะรู้สึกเจ็บ เหมือนที่ดิวรู้ตอนนี้นี้อยู่ไหม “
แล้วอี้จู่ๆ ก้อเขวี้ยงมีดลงกับพื้น แล้วก้มลงแล้วเอาหน้าซุกกับมือตัวเอง ทั้งยังส่ายหน้าไปมา ผมเห็นดังนั้นก้อจะเดินเข้าไปหา ไปถามว่าเค้าเป็นอะไรไป
“ อี้ครับ อี้ อี้เป็นอะไร “
“ หยุด อย่า เข้ามา อย่าเข้ามาใกล้ชั้น “ อี้เงยหน้า แล้วยกมือห้ามผมไว้
“ แต่ ดิว แต่.... “
“ ออกไป ออกปายยยยยยยย ได้ยินไหม ฮือๆๆๆ ออกไป ..... “
อี้ร้องไห้สะอึกสะอื้นอยู่ตรงนั้น ผมเห็นแล้วใจเสียมาก ไม่คิดว่าอี้เค้าจะเสียใจได้ขนาดนี้ คงเป็นผมอีกแล้วสินะ ที่ทำให้เค้าเป็นอย่างนี้ ผมนี่มันเลวมากๆเลย โถ่เว๊ยยยยย แต่เพื่อให้อี้สงบมากกว่านี้ ผมเลยต้องหันหลังแล้วเดินออกมาจากห้องนั้น
ตัวผมเองนั้น ก้อไม่ได้เสียใจน้อยไปกว่าอี้หรอก อาจจะมากกว่าด้วยซ้ำ แล้วเมื่อกี้นี้ ที่ผมยื่นมีดและปืนให้เค้าทำร้ายผมนั้น ผมก้อแค่อยากจะ....ลองใจเค้าดู ว่าเค้ารู้สึกกับผมยังไง ถ้าเค้าโกรธ เค้าเกลียดผมจริง เค้าคงจะฆ่าผมไปแล้ว แต่ทำไมอี้ไม่ทำล่ะ ทำไม ผมไม่อยากจะคิดไปเอง ผมรู้ ว่าคนอย่างผมไม่สมควรได้สิ่งดีๆจากใครทั้งนั้น แต่ผมก้อไม่เคยต้องการจากใครเลยนี่ นอกจากอี้คนเดียว อี้ คนที่ผมรักสุดหัวใจ แต่ผมก้อเลวขนาดที่ทำร้ายเค้าได้ ไม่รู้จบ............
-------------------------------------------------------------------------------
จบตอนนี้แล้ว ผมขอตัวพักก่อนนะครับ เรื่องราวต่อจากนี้ก้อให้ เจ้าของเรื่องเค้าดำเนินเรื่องต่อไปนะครับ ส่วนผมก้อขออ่านเรื่องอยู่ห่างๆอย่างนี้ต่อไป ต้องขอขอบคุณมากๆนะครับ สำหรับทุกคำเชียร์ และต่อว่า ผมยินดีรับไว้ทุกอย่างเลยครับ ไว้ว่างๆ ( และ ได้รับอนุญาต จาก กบว สูงสุด อีกครั้ง ) จะมาเขียนความรู้สึกผมให้อ่านอีกนะครับ ขอบคุณคร๊าบบบบบบบบบบบบบ
เด็กชาย ดิว
-
เพราะว่า"รัก" ใช่ม่ะคำเดียวสั้นๆง่ายๆ รักที่เป็นได้ดั่งดาบสองคม(*-*)
เึค้าว่ากันว่า"สิ่งที่ยากที่สุดคือการปฏิเสธ ต่อใจของตัวเอง"ไม่รู้จริงรึเปล่านะอี้คงมาถึงที่สุดแล้วมั้ง
ปีใหม่นี้ขอให้มีแต่เรื่องดีๆเข้ามาในชีวิตนะครับกลับมาอ่านต่อแล้วน๊าาา คุณอเล็กซ์หุหุ :mc4:
-
อี้เป็นคนดีจริงๆเลย ........... ดิวก็ใจกล้าดีนะ o13
-
สุด สุด เลยคับพี่ดิว
ชอบ
ชอบ
ชอบ
:z10: :z10: :z10: :z10: :z10: :z10: :z10: :z10:
-
o13 o13 o13
อุ๊ รอตอนต่อไปคับ
ขอให้ปืใหม่มีแต่เรื่องดีดีเข้ามาในชีวิตน่ะคับ ขอบคุณที่หาเรื่องดีดีมาให้อ่านคับ ผม
:pig4: :pig4: :pig4:
:L1: :L1: :L1:
-
อ่านเรื่องของดิว-อี้ ป้าจะไปบวชชีดีหรือเปล่า
ไปบวชชีที่วัดก็กลัวจะอดไม่ได้ กินพระเณรหล่อๆบาปแย่ อิอิ
-
เข้ามาเชียร์ดิวเหมือนเดิม o13
-
ดราม่าชัดๆ เห้อ
-
อูยยย อ่านไปจะหัวใจ Y เอ้ย วาย เอา
:เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:
พี่ดิวก็กล้าเนอะ
มารอลุ้นตอนต่อไปค่า
-
มาปูเสื่อรอก๊าบบ
:3123: :3123: :3123: :3123:
-
เศร้าจังครับ
รักรันทด
-
เด๋วก็สุข คับ สัญญา
-
เมือ่ไหร่จะมาต่ออ่ะคับ พี่อเล็กซื :m15: :m15:
:z3: :z3: :z3: :z3:
-
เข้ามาส่งท้ายปีใหม่และร้องเพลงรอต่อไปค่ะ
-
สวัดดีปีใหม่คร๊าฟฟฟฟฟฟฟ :กอด1:
ขอให้ทิ้งเรื่องเก่าๆ เข้าสู่ปีใหม่ ขอให้ทุกคนมีความสุขกันม๊ากๆน้าา :man1:
แล้วก็มารอพี่อเล็กซ์ค้าบ :pig4:
:L1: :L1: :L1:
:L2: :L2: :L2:
-
สวัสดีปีใหม่ครับ :L1:
-
สวัสดีปีใหม่ครับ
:3123: :3123: :3123: :3123: :3123: :3123: :3123: :3123: :3123: :3123:
-
อยากเห็นวิธีการง้อของดิวต่ออ่ะ ...
มาไวไวเลยน่ะ .... :a5:
สวัสดีปีใหม่ 2553 ... Happy New Year 2010 :L2:
-
สวัสดีปีใหม่ 2553
มีความสุขตลอดปีเสือนะครับ
คิดสิ่งใดขอให้สมหวังนะครับ
-
หวัดดีปีใหม่คับ มีความสุขมากๆนะคับ อเล็กซ์เมาแต่รักทุกๆคนน๊า
-
สวัสดีปีใหม่ค่า ขอให้มีความสุขนะคะ
-
Happy New year พี่อี้ กะ พี่ดิว และ เพื่อนๆ คนอ่านทุกคนด้วยจ้า
^^
-
:really2: :really2: :really2:
มารอคนเมาค้าบบ
มาเร็วๆนร้า ผมจาคอยย :jul3:
-
สวัสดีปีใหม่นะครับ
มารอลุ้นตอนต่อไป
-
หายเมาแล้วนะ มาต่อเถอะตัวเอง
-
สวัสดีครับ
ถึงคราวที่ผมจะนำในส่วนของตัวเองมาลงต่อแล้ว
ปล่อยให้คนบางคนได้คะแนนไม่นานพอแล้ว
ผมขอเรียกคืนบ้าง
ตอนที่จะนำมาลงนี้ บทสนทนาอาจจะเหมือนกับตอนที่แล้วหน่อย
ก้อเพราะว่า มันเป็นคำพูดเดียวกัน แต่ในอีกมุมนึงนะครับ
หวังาคงเข้าใจนะครับ
ยังไงๆก้อ ขอสวัสดีปีใหม่น่ะครับ
และขอโทษที่มาลงช้ามากกว่าปกติ
คงเพราะฉลองหนักไปหน่อย ไม่ว่ากัน่ะครับ
ร๊ากกกกกกกกกกกกกก ทุกคนเหมียนเดิม :3123: :L1: :3123: :L1:
---------------------------------------------------------------
ความเกลียดชัง ( Hatred )
ฮือๆๆๆ ทำไมนะ ทำไมต้องเกิดเรื่องแบบนี้กับผมอีก ผมไปทำอะไรให้ใครนักหนา ผมไปทำบาปทำกรรมกับใครไว้ ทำไมสวรรค์ถึงต้องลงโทษผมอย่างนี้ ชีวิตผม ผ่านอะไรร้ายๆมามากมาย จนกว่าจะมาเจอเรื่องดีๆ จนผมได้มาเจอต้ง และทุกอย่างมันกำลังจะไปได้ดี ทำไมนะ ทำไม ทำไมต้องมีไอ้เชี่ยะดิวมาตามรังควาญผมด้วย ฮือๆๆๆ
ผมกำลังจะไปหาซื้อของขวัญวันเกิดให้แฟนผมอยู่ดีๆ ทำไมต้องเจอมันด้วย และด้วยท่าทาง ท่าทีที่ดูเศร้าของมัน ทำให้ผมหลงกลมันอีกครั้งนึง ผมโดนมันจับตัวมาอีกจนได้ พอมันเผยตัวว่ามันเป็นคนวางแผนการทั้งหมด มันก้อเริ่มแสดงธาตุแท้ออกมาเหมือนตอนที่มีนทำร้ายผมครั้งแรก ....ใช่สิ ผมยังจำฝังใจ ไม่เคยลืมไปเลย การกระทำและคำพูดของมันช่างร้ายกาจนัก มันบอกว่าจะลงโทษผมให้สาสมกับที่ผมทำกับมัน ใครกันแน่นะ ที่สมควรได้รับโทษนั้น แล้วนี่เหรอ คนที่สำนึกผิด คนที่ร้องไห้ฟูมฟายจะเป็นจะตาย อยากให้ผมอภัยให้มัน ที่พร่ำบอกขอโทษกับผม มันไม่ใช่ มันไม่ได้ใกล้เคียงเลยแม้แต่น้อย งั้นก้อแสดงว่า ที่ผ่านมา ที่มันทำเหมือนกับสำนึกผิดนี่ มันเสแสร้งใช่ไหม ไอ้ดิว ไอ้เลว ผมเกลียดมัน ผมอยากจะฆ่ามันนัก ..........
แล้วไอ้บ้านี่มันต้องการอะไรกันแน่ มันถึงได้ทำขนาดนี้ มันลงทุนถึงขนดไปขอความช่วยเหลือจากทางบ้านผมเชียวหรือ มันไปพูดอะไรพวกเค้าถึงยอมช่วยมัน มันต้องใช้เล่ห์เหลี่ยมอะไรแน่ๆ ไม่งั้นพวกเค้าไม่ช่วยมันหลอกต้งหรอก ทั้งๆที่ต้งก้อดีกับผมและครอบครัวขนาดไหน แต่แล้ว ทำไมเหตุการณ์มันเป็นอย่างนี้ไปได้ ฮือๆๆๆ คิดแล้วเจ็บใจนัก
แล้วนี่ มันจับตัวผมมาที่เกาะนี่ ทั้งๆที่ผมยังสลบอยู่ พอตื่นขึ้นมาผมก้อตกใจ โวยวาย ผมบอกมันว่าผมอยากกลับไปหาต้ง มันก้อหาว่าผมจะกลับไปหาผัวใหม่ ไอ้บ้าเอ๊ย ถ้ามันรู้นะว่า.........แต่งช่างมันเหอะ มันไม่สำคัญหรอก หนำซ้ำมันยังทำเหมือนกับผมไม่ใช่คน เหมือนกับผมเป็นผักปลา จะทิ้งจะขว้าง จะวางตรงไหนก้อได้ ไม่ว่าผมจะร้องยังไง ร้องขอความช่วยเหลือจากใคร คงไม่มีประโยชน์ ไอ้คนขับเรือนี่ก้ออีกคน หัวใจมันทำด้วยอะไร ผมทั้งอ้อนวอน ขอร้องยังไง มันก้อไม่ทันมามองหน้าผม อยากจะรู้นัก ถ้าคนที่มันรักสักคนมาโดนอย่างผมบ้าง มันจะรู้สึกยังไงนะ
พอถึงเกาะๆนึงที่ผมไม่เคยมาก่อนเลยในชีวิตนี้ มันก้อหยุดเรือ แล้วก้อขนของลงจากเรือ ผมเองก้อพยายามหาทางหนี แต่คงหนีไม่ได้ ดิ้นเท่าไหร่ ไอ้เชือกบ้านี่ก้อไม่หลุดซะที แขนก้อเจ็บ ขาก้อเจ็บ หัวก้อมึนๆเพราะว่าเพิ่งฟื้นจากการหมดสติเมื่อกี้ นี่ใจคอมันจะจับผมมัดอีกนานไหม เมื่อไหร่มันจะปล่อยผมสักที แล้วถ้ามันปล่อยผมเมื่อไหร่นะ รับรอง มันตายแน่ คอยดู.....
สักพัก ไอ้ดิวมันก้อเดินเข้ามาหาผม แต่ผมพยายามขยับหนี ปากก้อด่ามันสารพัด แต่มันก้อหาได้สนใจผมไม่ มันเข้ามาอุ้มผมขึ้น แล้วพาผมลงจากเรือนั้นไป ผมพยายามร้องให้คนแถวนั้นช่วย แต่คงไม่มีใครอยู่แถวนั้นจริงๆ นอกจากผม ไอ้เชี่ยะดิว และไอ้คนขับเรือเลวๆนั่น จากนั้นมันก้ออุ้มผมมายังกระท่อมที่อยู่ริมหาดนั่น มันจะพาผมมาที่นี่ทำไม พลันผมก้อหันไปมองเรือที่ตอนนี้มันได้แล่นออกไปแล้ว ความหวังที่จะหนีของผม คงไม่มีแล้วสินะ
พอเข้าไปในกระท่อมแล้ว มันก้อทิ้งผมลงบนเตียงอย่างแรง จนผมจุกไปหมด จากนั้น มันก้อไปหยิบอะไรไม่รู้จากตู้ให้ห้องนั้นออกมา แล้วมันก้อมายื่นไว้ตรงหน้าผม.........นี่มัน ปืนกับมีดนี่นา มันเอามาทำไม มันจะฆ่าผมเหรอ ไม่นะ ผมยังไม่อยากตาย
“ ไอ้ดิว แกจะทำอะไรชั้น ปล่อยนะ ไอ้เลว “ ผมพูดออกไปแบบกลัวๆ
แต่มันดูไม่สนใจคำพูดของผม และเดินเข้ามาแก้มัดมือและขอผมออก พอผมหลุดได้ ผมก้อขยับตัวหนีทันที
“ เอาสิ อยากฆ่าดิวนักใช่ไหม เอาเลย ดิวพร้อมแล้ว ถ้าอี้จะฆ่าดิว ก้อฆ่าซะเลยสิ “ ไอ้ดิวพูดเสียงเรียบ
“ อะไร ฆ่าอะไร ชั้น ชั้นไม่เข้าใจ “ ผมยังคงไม่เข้าใจความหมายของมัน
“ ก้อนี่ไง เห็นอี้บอกนักนี่ว่า เกลียดดิวอย่างนั้น อย่างนี้ อยากจะฆ่าดิวให้ตายคามือ เอาสิ เวลานี้ไง ฆ่าดิวเลย “ ไอ้ดิวขึ้นเสียง จนผมเองสะดุ้ง และถอยหนีออกไปอีก จนติดมุมห้อง
“ อ๊ะ อะ ออกไป “ ผมพูดเสียงสั่น ตัวก้อสั่น
“ เอาเลยสิอี้ ถ้าดิวมันเลวขนาดนั้น เอาเลย ดิวพร้อม ถ้าการตายของดิวมันทำให้อี้ยกโทษให้ดิวได้ ก้อเอาเลย “ ไอ้ดิวยังท้าอี้อีก
“ แก อย่า มา ท้า ชั้น นะ “ ผมเริ่มโกรธขึ้นอีกแล้ว หนอย มีหน้ามาท้าผมอีก
“ ไม่เลยอี้ ดิวไม่ได้ท้า เอาเลยสิ เอาเลย “ ไอ้ดิวไม่มีท่าทีว่าจะกลัวผมเลย และถ้ามองไม่ผิด น้ำตามันเริ่มคลอเบ้าแล้ว นี่มันอะไรกัน มันมาอารมณ์ไหนกันเนี่ยะ มันจับผมมาอย่างทารุณ แต่พอมาถึงที่ จู่ๆ มันก้อเอามีด เอาปืนมาให้ผมฆ่ามันซะงั้น มันต้องการอะไรกันแน่ ผมไม่เข้าใจ.........แต่ผม จะมาใจอ่อนกับน้ำตาของมันไม่ได้ ไม่งั้นผมจะแย่หมือนอย่างที่เคยผ่านเพราะ ไม่ใช่เพราะความมองโลกในแง่ดีของผมนะเหรอ หรือความที่ไม่ระวังตัวของผมนะเหรอ ผมถึงได้เจอแต่เรื่องร้ายๆมาตลอด
แต่ในอารมณ์นั้น ผมไม่ทันคิดอะไร เลยก้อปรี่เข้าคว้าปืนในมือของไอ้ดิวมา แล้วจ่อมาที่ตัวมันทันที แม้ว่ามือผมจะสั่น แต่ผมก้ออุ่นใจที่ตัวเองมีปืนอยู่ในมือ มันคงทำร้ายผมไม่ได้อีก
“ แกอยากตายยังไง อยากให้ชั้นยิงตรงไหน บอกมาสิ ชั้นจะสนองให้ “ ผมด่ามันไป
“ ตรงไหนก้อได้ ที่อี้คิดว่าดิวจะตายเลย ตามสบาย หรือว่าจะเป็นตรงนี้ล่ะ ตายแน่ๆ นัดเดียว “
ไอ้ดิวจู่มันก้อย่างเข้ามาหาผม จากนั้นมันก้อจับปากกระบอกปืน แล้วนำไปจ่อตรงที่หัวใจของมัน ผมเองก้อตะลึงไม่น้อยกับการกระทำของมัน แต่ก้อยั้งๆมือของตัวเองไว้
“ แกว่าชั้นไม่กล้า ฆ่าแกรึไง “ ผมตะคอกใส่มันอย่างโกรธขึ้ง
“ ก้อเอาสิ เอาเลย ดิวจะได้ตายๆไปเสียที อยู่ไป ดิวก้อเหมือนคนตายทั้งเป็นอยู่แล้ว ดิวไม่อยากอยู่แล้วอี้ ฮือๆๆ ดิวรู้ ว่าดิวทำเลวกับอี้มามากมาย แล้วถ้ามันจะลบล้างกันไปได้ ดิวก้อขอตายตรงนี้ เอาเลยสิอี้ เอาเลยสิ ฮือๆๆๆ “ มันพูดทั้งน้ำตา ท่าทางมันเหมือนคนจะขาดใจเสียให้ได้ แต่ผมไม่มีทางใจอ่อนกับมันอีก เป็นอันขาด
ตอนนั้นใจผมก้อไม่รู้ว่าคิดอะไรอยู่ จู่ๆก้อเขวี้ยงปืนทิ้งไป
“ สำหรับแก โดนยิงมันตายง่ายไป อย่าแกต้องเจออย่างนี้ “
ว่าแล้วผมก้อก้มไปหยิบมีดขึ้นมา แล้วชี้ไปที่มัน
“ อย่างแกมันต้องโดน มีดกรีดทั้งตัว จนตายไปอย่างช้าๆ ให้เหมือนกับที่ชั้นเคยโดนมา ไม่สิ มันยังน้อยไปด้วยซ้ำไป แกมันสมควรโดนมากกว่านี้ “ เท่าที่ทำได้ก้อมีแต่ขู่มันนั่นแหละครับ เพราะว่าใจจริงผมเองก้อไม่อยากจะทำร้ายร่างกายใครหรอกครับ ถึงแม้ว่าคนๆนั้น ผมจะเกลียดแค่ไหนก้อตาม เจ็บใจตัวเองนัก จะมาไม่กล้าอะไรตอนนี้นะ
“ เอาเลยสิอี้ เอาเลย แทงตรงนี้เลย แทงตรงนี้ “ ไอ้ดิวมันยังไม่หยุดท้าผมอีก ไอ้นี่มันบ้าแล้วรึไง อยากตายนักรึไง ทำไมนะ ทำไมมันต้องบีบคั้นผมด้วย ได้โปรดเถอะ
“ แกอย่าคิดว่าชั้นไม่กล้านะ ไอ้ดิว “
ว่าแล้วผมก้อ ตวัดมีดไปที่แขนของไอ้ดิว เป็นการขู่มันว่า ผมไม่ได้ไม่กล้าที่จะฆ่ามันนะ ผมไม่รู้หรอกว่าผมปาดเนื้อมันไปลึกเท่าไหร่ แต่ก้อเห็นเลือดไหลซิปๆเหมือนกัน ทำไมนะ ทำไมผมถึงทำแค่นี้ ผมน่าจะแทงมีนซะ ให้ตายๆไปเลย ทุกอย่างจะได้จบเสียที แล้วผมก้อจะได้หายแค้นไปด้วย แล้วทำไมน้ำตาผมมันต้องไหลออกมาด้วยนะ บ้าจริงๆเลย
“ ทำได้แค่นี้เหรอ ไหนว่าเกลียดนักเกลียดหนา เอาสิ เอาอีกสิ แค่นี้ดิวยังไม่เจ็บหรอก แทงลึกๆกว่านี้สิ ดิวอยากจะรู้ว่า ถ้าอี้แทงดิวจนเลือดไหลหมดตัวแล้ว ดิวจะรู้สึกเจ็บ เหมือนที่ดิวรู้ตอนนี้นี้อยู่ไหม “
ไม่ไหวแล้วครับ ผมทนไม่ไหวแล้วครับ ว่าแล้วผมก้อเขวี้ยงมีดทิ้งอีก แล้วก้อทรุดตัวลงกับพื้น ทั้งยังซุกหน้าไว้กับมือ ไม่อยากให้มันเห็นว่าผมร้องไห้อีกแล้ว ฮือๆๆๆ ทำไมนะ ทำไมผมถึงฆ่ามันไม่ลง ทั้งๆที่ใจอยากจะทำนัก ทำไมผมต้องใจอ่อนกับมันอีกแล้ว นี่ผมเป็นอะไรไป ผมไม่เข้าใจตัวเองเลย ผมเกลียดนัก เกลียดตัวเองที่เป็นคนอย่างนี้........................
“ อี้ครับ อี้ อี้เป็นอะไร “ ไอ้ดิวมันพูดกับผม ผมเลยเงยหน้าขึ้นมามองหน้ามันอีกที
“ หยุด อย่า เข้ามา อย่าเข้ามาใกล้ชั้น “ ผมยกมือห้ามมันไว้ ไม่อยากให้มันเข้ามาใกล้ผม ไม่อยากเลย ผมไม่อยากเห็นหน้ามันตอนนี้ และตอนไหนๆ ไม่ๆๆๆ ฮือๆๆๆๆ
“ แต่ ดิว แต่.... “ ไอ้ดิวพยายามจะพูด แต่ผมไม่เปิดโอกาสให้มัน
“ ออกไป ออกปายยยยยยยย ได้ยินไหม ฮือๆๆๆ ออกไป ..... “
ผมก้อนั่งร้องไห้อยู่อย่างนั้น ส่วนไอ้ดิวมันก้อเดินออกจากห้องไป ผมเองก้อไม่เข้าใจว่าตัวเองจะมาร้องไห้เสียใจทำไม ให้กับคนอย่างมัน ทั้งๆที่ในใจผมก้อเกลียดมันไม่ใช่เหรอ จำไม่ได้หรือไงว่ามันทำเลวกับผมไว้แค่ไหน แล้วพอมันให้โอกาสผม ที่จะทำร้ายมันคืน ทำไมผมไม่ทำ ทำไมนะ .....ผมไม่เข้าใจตัวเองจริงๆ แล้วยังจะมาร้องไห้ให้มันอีก
ผมเองก้อไม่รู้ว่าตัวเองร้องไห้ไปนานแค่ไหน แต่มารู้สึกตัวอีกทีก้อเห็นว่าตัวเองนอนอยู่บนเตียงแล้ว เอ๊ะ นี่ผมเผลอหลับไปเหรอเนี่ยะ จากนั้นผมก้อลุกขึ้นนั่ง แล้วหันมองออกไปนอกกระท่อม ก้อเห็นว่า พระอาทิตย์ใกล้จะตกเต็มทีแล้ว มันเริ่มมืดแล้ว ผมเลยลุกเพื่อที่จะเดินออกมาข้างนอกบ้าง มาดูว่าที่นี่มันเป็นยังไงกันนะ เพราะว่าตอนมาถึงนั้น ผมเอาแต่โมโหจนไม่ทันได้มองอะไร
ผมเดินออกมานอกระเบียง ก้อเห็นชายหาดที่ขาว ที่ทอดยาวสวยงาม น้ำทะเลยามพระอาทิตย์ตกนี่ มันดูสวยงามดีนะครับ สีน้ำทะเลดูแล้วคล้ายๆกับแก้วคริสตัลเลยก้อว่าได้ จะว่าไป ที่เกาะนี่ ก้อสวยดีไม่ใช่น้อยนะ ถ้าได้มากับคนที่เรารัก คงจะดีไม่น้อย ..........แต่ ไม่ใช่สิ นี่มันไมใช่เวลามาชื่นชมความงามของเกาะนี้นะ เราต้องหาทางออกจากเกาะนี้สิ ใช่ๆๆ ต้องรีบซะแล้ว
“ ตื่นแล้วเหรอครับอี้ “ เสียงผู้ชายคนนึงพูดขึ้น ผมเลยหันไปมอง ก้อเห็นไอ้ดิวมันยืนถือถาดอะไรไม่รู้อยู่ข้างๆกระท่อมนั่น
“ แก ไอ้ดิว แกจับชั้นมาทำไม แกพาชั้นไปส่งเดี๋ยวนี้นะ “ ผมด่ามันไปทันที
“ อี้คงจะหิวนะครับ ตั้งแต่เช้าก้อไม่เห็นได้ทานอะไรเลย ทานข้าวสักหน่อยไหม ดิวทำเสร็จพอดีเลย “ ไม่เพียงแต่ไอ้ดิวมันจะไม่ตอบคำถามผมนะ มันยังมามีหน้าชวนผมกินข้าวกับมันอีก ใครจะไปยอมล่ะ
“ ไม่ ชั้นไม่กินอะไรของแกทั้งนั้น แกพาชั้นไปส่งเดี๋ยวนี้นะ ไม่งั้นชั้นเอาแกตายแน่ “ ผมยังขู่มันไปอีก
“ จะไปส่งยังไง เรือดิวก้อไม่มี กว่าไอ้เมฆมันจะมาก้อนู้นแหนะ อีกหลายวัน ดิวว่าอี้มาทานข้าวก่อนดีกว่านะ เดี๋ยวจะไม่มีแรงเอา วันนี้ดวทำของโปรดอี้มาทั้งนั้นเลยนะครับ “ ไอ้นี่ มันพูดไปยิ้มไป ทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น แล้วมันก้อวางถาดข้าวไว้ตรงบันได จากนั้นมันก้อเดินตรงมาหาผม ผมตกใจมาก เลยเผลอ ตบหน้ามันไปอย่างแรง
เผลียะ !!! เสียงตบดังสนั่นเลยล่ะครับ ผมเองก้อไม่นึกว่าตัวเองจะตบมันหน้ามันแรงขนาดนี้ ก้อผมตกใจนี่ครบ ที่จู่ๆมันก้อเดินเข้ามาหาผมอีก อยากจะบอกว่าผมเองก้อตกใจตัวเองด้วยเหมือนกัน
แต่ไอ้ดิวนี่สิ พอผมตบหน้ามันไป มันก้อไม่ได้แสดงอาการอะไรออกมา กลับยิ้ม และพูดขึ้นมาอีก
“ ดิวจะวางอาหารไว้ตรงนี้นะครับอี้ ถ้าอิ้หิว ก้อทานได้นะครับ ดิวไม่กวนแล้วกัน “
“ ดิวจะอยู่แถวๆนี้นะครับ ถ้าอี้อยากได้อะไร ก้อเรียกดิวเลยนะครับ ดิวจะมาหาทันที “ มันพูดอย่างอารมณ์ดี แล้วเดินจากไป
-
เมื่อไหร่จะคืนดีกันน้า ดราม่าสุดๆ คิคิ
-
อี้น่าสงสาร :sad4:
ดิวก็น่าสงสาร :o12:
คนอ่านก็น่าสงสาร :เฮ้อ:
ลุ้นจนเหนื่อยแล้ว รีบๆคืนดีกันนะครับ :L2:
-
:jul1: :jul1: :jul1:
นั่งรอลุ้นจนเหงื่อแตกแอ่ว
เมื่อไหร่นะ เมื่อไหร่อี้จะยกโทษให้ดิวสักที๊!!!!!!!!!! :a5:
ขอให้ทั้งสองโคนเข้าใจกันเร็วๆน่ะก๊าบ :call:
เพราะงั้นมาต่ออีกนร๊าค๊าบบบ พี่อเล็กซ์ :impress2: :impress2:
ร๊ากพี่อเล็กซ์และทุกๆคนคร๊าบบบบบบบบบบบ :กอด1:
:3123: :L2: :L1: :pig4: :3123: :L2: :L1: :pig4:
-
ดิวสู้ๆต่อไป เป็นกำลังใจให้ดิวเอาชนะใจอี้ได้ซะที
แล้วก็ขอ Happy new year ขอให้ปีนี้ดิวได้กลับมารักและมีความสุขกับอี้เหมือนเดิมอีกครั้งนะ
:call: :L1: :call:
-
มามองอีกมุมก็ได้คิดในอีกแง่หนึ่ง
สรุปสงสารทั้งอี้ทั้งดิว อยากให้ปรับความเข้าใจกันให้ได้โดยเร็วจังเลย
จิ้มบวกให้คุึณอเล็กแล้วนะคะ
-
สวัสดีปีใหม่คับ ผมนายดิวนะคับ จะแวะมาขอบคุณสำหรับทุกๆกำลังใจซะหน่อย เหนหลายๆคนคอยลุ้นช่วยผมดีนัก และก็ขอบรคุณสำหรับการติดตามเป็นอย่างดี ไว้ว่างๆ ผมจะมาเล่าเรื่องให้ฟังใหม่นะคับ ตอนนึ้ขอกลับไปทำงานก่อน และดูเหมือนคนแถวๆนี้จะเริ่มเคืองๆผมแล้วด้วย อิอิ บายคับ แล้วคุยกันอีกน๊า
-
เอ่อ เริ่มจะสงสารนายดิวแล้วนะครับ เฮ้อ คุงอี้ออกมาปลุกปั่นหน่อยเร้ววว อิอิ
สวัสดีปีใหม่ครับคุณดิวคุณอี้ โชคดีปีใหม่นะครับทั้งสองคนเลย
-
สวัสดีปีใหม่คับ ผมนายดิวนะคับ จะแวะมาขอบคุณสำหรับทุกๆกำลังใจซะหน่อย เหนหลายๆคนคอยลุ้นช่วยผมดีนัก และก็ขอบรคุณสำหรับการติดตามเป็นอย่างดี ไว้ว่างๆ ผมจะมาเล่าเรื่องให้ฟังใหม่นะคับ ตอนนึ้ขอกลับไปทำงานก่อน และดูเหมือนคนแถวๆนี้จะเริ่มเคืองๆผมแล้วด้วย อิอิ บายคับ แล้วคุยกันอีกน๊า
จิ้มๆพี่ดิว :z13:
เป็นกำลังใจให้พี่ดิวตอไปคับ สวัดดีปีใหมย้อนหลังคับผม
จะรอน้า แต่ไอคนแถวนี้นี่หมายถึงใครอ่าคับ :z1:
-
:z13: พี่ดิว คิๆๆๆๆๆๆ
ทำดีกะพี่อี้ไว้ แล้วก็ปล่อยให้เค้าอยู่คนเดียวเพื่อคิดบ้างอะไรบ้าง >>> เยี่ยม !!!
สู้ๆ เคอะ พี่ดิวๆ
-
กว่าอี้จะเห็นใจดิว ดิวคงจะน่วมพอดู
แต่ก็ดีแล้วจะได้หายกันเสียที อิอิ
-
พี่ดิวทำถูกแล้วคับ :beat: :beat:
แม้ถูกคนที่เรารักตบหน้า ก็ไม่โกรธให้คนที่เรารักเห็น แต่กลับเป็นรอยยิ้ม
ผมชอบตรงนี้อ่ะคับ o13 o13
ชอบมากๆ o13
พี่ดิวทำถูกแล้วนะ...อิอิ
:z10: :z10: :z10: :z10: :z10: :z10: :z10: :z10: :z10: :z10:
-
ออกแนวซาดิสต์
แต่ก็ชอบ มาต่อไวๆนะครับ
-
เข้ามาปูเสื่อนอนรอก๊าบบ :3123: :3123: :3123:
-
Thankssssss สำหรับของขวัญปีใหม่ครับ
Happy New Year krub.
-
สวัสดีคับพี่น้อง ผมอยากจะมาต่อใจแทบขาด แต่ติดตรงที่ว่า ผมกำลังเดินทางกลับ กทม เนี่ยะใช้เวลานั่งรถ สิบสามชั่วโมงแล้ว ยังไม่ถึงไหนเล้ยยยยย พิมก้อพิมไม่ได้ เซ็งมากๆๆ ยังไงก้อรอหน่อยนะคับ
-
จะรอคร๊าบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบ :monkeysad: :monkeysad:
มาต่อเร็วๆนร๊า :pig4: :pig4:
:3123: :3123: :L1: :L1: :L1: :L2: :L2: :L2:
-
มาต่อให้ไวเลยน่ะ
ทั้งสองคนนั่นแหละ!!!!
ทิ้งไว้ให้ค้างๆ คาๆ .... :serius2:
-
13 ชัวโมงนั่งรากงอกเลย :really2:
หายเหนื่อยเมื่อไหร่ก็มาต่อนิยายนะครับ :z13: :L2:
-
เข้ามารอ พร้อมกับสวัสดีปีใหม่ 2553 มีความสุขมาก ๆ เดินทางปลอดภัยเน้อ :z2:
-
:m25: :m25: :m25:
ไม่ใช่แค่ สิบสามชั่วโมงครับ
แต่พอเอาเข้าจริงๆ เกือบยี่สิบชั่วโมง
ปวดเมื่อยเพลียมากๆๆ นี่ก้อนอนซมอยู่
บ่ายๆจะพยายามมาต่อให้นะครับ :bye2: :bye2:
-
ว้าาาาาา เพิ่มมีเพิ่มมาตอนเดียวเองง่าาาาาา
ว่าแต่ตะเองนั่งรถจากไหนไปไหนอ่ะตั้ง 20 ชั่วโมงอ่ะ เมื่อยตรูดแย่เลยนิ
-
เข้ามารอต่อๆๆ
อิอิ มาเร็วๆน่ะพี่เล็ก
ผมจะคอยยย :3123: :L1: :pig4: :pig2: :pig4: :L1: :3123: :L1: :pig4: :pig2:
-
:z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3:
เผลียะ !!! เสียงตบดังสนั่นเลยล่ะครับ ผมเองก้อไม่นึกว่าตัวเองจะตบมันหน้ามันแรงขนาดนี้ ก้อผมตกใจนี่ครบ ที่จู่ๆมันก้อเดินเข้ามาหาผมอีก อยากจะบอกว่าผมเองก้อตกใจตัวเองด้วยเหมือนกัน
แต่ไอ้ดิวนี่สิ พอผมตบหน้ามันไป มันก้อไม่ได้แสดงอาการอะไรออกมา กลับยิ้ม และพูดขึ้นมาอีก
“ ดิวจะวางอาหารไว้ตรงนี้นะครับอี้ ถ้าอิ้หิว ก้อทานได้นะครับ ดิวไม่กวนแล้วกัน “
“ ดิวจะอยู่แถวๆนี้นะครับ ถ้าอี้อยากได้อะไร ก้อเรียกดิวเลยนะครับ ดิวจะมาหาทันที “ มันพูดอย่างอารมณ์ดี แล้วเดินจากไป
ผมเองก้อไม่ได้แตะอาหารนั่นเลยครับ ผมเองก้อไม่รู้ว่ามันจะใส่อะไรลงไปในนั้นรึเปล่า แต่ใจนึงก้อคือ ไม่อยากรับน้ำใจจากมันเท่าไหร่นัก เดี๋ยวมันจะได้ใจ และเป็นบุญคุณกันอีก ผมไม่อยากเกี่ยวข้องอะไรกับมันทั้งสิ้น
แต่จะว่าไปแล้ว ผมเองก้อยังไม่ได้ทานอะไรตั้งแต่เช้าอย่างที่มันพูดจริงๆนั่นแหละ แถมยังโดนมันจับตัวมาอีก แล้วนี่ ต้งจะออกตามหาผมไหมน๊า หรือว่าอาจจะไม่ออกตาม เพราะว่าทางบ้านผมได้บอกไปอย่างที่ไอ้ดิวมันพูดจริงๆ แล้วทางบ้านผมนี่ จะมานึกคึกอะไรมาช่วยไอ้ดิวมันได้นะ กลับไปนี่ ต้องสะสางกันหน่อยแล้ว แต่ ผมเองก้อไม่รู้ว่าจะได้กลับไปตอนไหน เฮ้ออออ คิดขึ้นมาแล้วก้อกลุ้ม กระเพาะผมก้อเรียกร้องให้ผมหาอาหารกินซะด้วย เอาไงดีๆๆ
ผมเลยเข้าไปนั่งในกระท่อมสักพักนึงก่อน แล้วค่อยหาวิธี จากนั้นก้อหาน้ำมาดื่มพรางๆไปก่อน จากที่ผมนั่งสังเกตห้องนั้น จะว่าไป มันก้อถูกจัดมาอย่างดี ไม่เหมือนกระท่อมทั่วไป กระท่อมหลังนี้ถูกสร้างด้วยไม้อย่างดี มีการเคลือบแล็คเกอร์ด้วย ข้าวของมีไว้ใช้สอยอย่างสะดวกสบาย มีโต๊ะเครื่องแป้งด้วย รู้สึกว่าคนทำคงจะตั้งใจทำอย่างดี ห้องโดยรวมก้อไม่ได้แคบนัก มีเตียงถูกวางไว้อยู่มุมห้อง มีโต๊ะทานข้าวด้วย มีมุ้งกันยุงอีกต่างหาก เสียดาย ไม่มีพวกเครื่องเทคโนโลยี ไม่งั้นมันคงจะดีกว่านี้ แต่นี่ไม่ใช่เวลาที่ผมจะมานั่งชื่นชม ห้องๆนี้นะ โอ๊ยยยย ท้องก้อร้องขึ้นมาอีก เอาไงดีว่ะ อออกไปข้างนอกดีกว่า ไม่ไหวแล้ว
ผมเดินออกมาข้างนอกกระท่อม และมองไปรอบๆ ก้อไม่เห็นไอ้ดิวอยู่แถวๆนั้นแล้ว ผมเลยเดินลงมาข้างล่าง สายตาก้อมองไปที่ถาดข้าวที่วางไว้อยู่ที่เดิม อาหารที่ไอ้ดิวมันทำมาให้ผม มีอยู่ 3 อย่าง มีไข่เจียว ผัดกระเพรา และ ต้มยำปลาหมึก น่าทานทั้งนั้นเลย แต่ผมไม่ทานหรอก ผมทำเองของผมดีกว่า เดี๋ยวไอ้ดิวมันจะได้ใจ
จากนั้นผมก้อเดินลงมาใต้ทุน ก้อเห็นแคร่ถูกตั้งอยู่กลางใต้ทุน และยังมีเหมือนพวกเครื่องครัววางไว้อยู่ครบ ผมเห็นได้จากแสงไฟจากหลอดไฟที่ติดอยู่ใต้ถุน จากนั้นผมก้อเดินไปที่พวกเครื่องครัว เพื่อที่จะทำอาหารทานเอง มือก้อสั่นไปหมดเลย นี่ผมคงหิวมากใช่ไหมเนี่ยะ แล้วนี่จะทำอะไรดีอ่ะ ไม่เห็นของสดสักอย่างเลย มันเก็บไว้ไหนกันนะ
“ อี้หิวเหรอครับ ถึงลงมาทำอาหารเอง ทำไมไม่ทนของที่ดิวทำให้ล่ะ แต่ละอย่างนี่ ของโปรดอี้ทั้งนั้นเลยนะ “ เสียงไอ้ดิวมันพูดขึ้นมาจากด้านหลัง ผมเลยหันกลับไปมองหน้ามัน แต่ก้อไม่พูดอะไร ก้มหน้าก้มตาหาต่อ
“ อี้ไม่ต้องกลัวว่าดิวจะใส่ยา หรืออะไรลงไปหรอกนะ ดิวตั้งใจทำให้อี้ทานจริงๆนะครับ อีกอย่าง อี้จะไม่ต้องลำบากทำเองให้เหนื่อยเลย แล้วนี่หาอะไรอยู่ครับ “ ไอ้ดิวมันพูดอย่างไม่รู้สึกรู้สม ผมเองก้อไม่สนใจมันเหมือนกัน
จากนั้นมันก้อเดินมาด้านหน้าผม แล้วนั่งลงตรงแคร่นั้น ผมรู้สึกว่ามันจ้องหน้าผมอยู่ แต่ผมทำเป็นไม่สนใจมัน หาของสดแถวๆนั้นต่อไป ทำเหมือนมันไม่มีตัวตน
“ หาอะไรครับอี้ หาของสดเหรอ ดิวแยกของดิวไปแช่น้ำแข็งอยู่ด้านหลังกระท่อมอ่ะ อยากได้อะไรล่ะครับ เดี๋ยวดิวไปหยิบให้ “
ว่าแล้วมันก้อเดินไปด้านหลังกระท่อมทันที
“ ไม่ต้อง ชั้นหาของชั้นเองได้ นายไม่ต้องยุ่ง “ ผมร้องห้าม จนดิวชะงัก แล้วมันก้อหันหน้ามาหาผมอีก
“ อี้นี้นะ จะฐิถิไปถึงไหน ทานของที่ดิวทำซะก้อสิ้เรื่อง ทานนะครับ ทานด้วยกัน หรืออี้จะทานก่อนดิวก้อได้ จากนั้น ดิวจะได้ทานต่อจากอี้ไง “ มันพูดแล้วยิ้มมาให้ผม
“ แล้วทำไมนายต้องมาทานต่อชั้นด้วย ท้องก้อคนละท้องกัน จะมารอชั้นทำไม แล้วจำไว้ด้วยว่า ชั้นไม่มีวันทานของที่นายอย่างทำเด็ดขาด “ ผมเอ็ดมันไปเสียงดัง
“ ดิวบอกกับตัวเองไว้ว่า ถ้าอี้ไม่ทานอาหารที่ดิวทำ แสดงว่าอี้ยังโกรธดิวอยู่ ยังไม่ให้อภัยดิว ถ้าอย่างนั้น ดิวก้อจะทำโทษตัวเองด้วยการที่จะไม่ทานอะไรเลย ถ้าอี้ไม่ทานอาหารพวกนี้ “ นี่มันจะมาไม้ไหนอีก คิดเหรอว่าผมจะสนใจ
“ นายจะไม่ทานอะไร มันก้อเรื่องของนาย หรือนายจะอดตายไปเลยก้อได้ ชั้นจะยิ่งดีใจมากกว่านี้ซะอีก ขอบอกด้วยนะว่า การทำแบบนี้นะ ไม่ได้ใจชั้นหรอก ชั้นไม่มีวันให้อภัยนายง่ายๆแน่นอน “
ด้วยความโมโหผม ก้อเลยเดินหนีขึ้นบ้านไป โดยไม่สนใจมันที่ยืนอยู่ตรงนั้น ท้องมันก้อร้องเอาๆ อยู่นั่นแหละ แต่ไม่ได้หรอก ผมจะมาทำตัวอ่อนแอให้มันเห็นไม่ได้ แล้วผมก้อเดินหาของทานในห้อง ผมก้อเห็นกล้วยอยู่หวีนึงวางอยู่ ตอนนั้นผมดีใจมากๆ เหมือนเห็นพิซซ่าถาดใหญ่ๆเลยก้อว่าได้ ปรี่เข้าไปทานอย่างหิวโหย ขอบคุณ พระเจ้า.......ที่ยังเมตตาผมบ้าง
พอทานไปจนรู้สึกอิ่มแล้ว แต่มันก้อไม่อิ่มซะทีเดียว แต่ก้อยังมีอะไรรองท้องไว้ก่อนแหละน่า จากนั้นผมก้อขึ้นไปนอนที่เตียง โดยก่อนที่จะนอน ผมก้อไม่ลืมที่จะไปล็อคประตูห้องไว้ กันไม่ให้ไอ้ดิวมันเข้ามานอนด้วย ผมไม่อยากอยู่ร่วมห้องกับมันอีก แล้วผมก้อนอนพักบนเตียงนั้น อย่างอ่อนเพลีย
ผมตื่นขึ้นมากลางดึก ผมก้อรู้สึกหิวอีกครั้ง ครั้งนี้มันรุนแรงกว่าเดิมอีก ท้องผมกิ่วมากๆ ทำไงดี จะว่าไป ตอนนี้ ผมก้อรู้สึกว่ามันดึกแล้วนะ เอาว่ะ ลองไปดูสิว่าไอ้ดิวมันอยู่ทีไหน ถ้ามันไม่อยู่แถวๆนี้ บางทีผมอาจจะแอบเอาอาหารที่มันทำไว้มาทานซะ จากนั้นก้อจำกัดทิ้งไปซะ ทำให้เหมือนกับว่าผมไม่ได้ทานอาหารพวกนั้น แต่ทิ้งมันไป ดีจริงๆ มันจะได้รู้สึกแย่กว่าเดิม
ผมค่อยๆเดินไปเปิดประตู จากนั้นก้อเดินออกไปดูรอบๆกระท่อมนั้น ก้อไม่เห็นไอ้ดิวมันอยู่แถวนั้นจริงๆ มันไปอยู่ที่ไหนนะ แล้วมันจะนอนที่ไหนคืนนี้ แต่จะนอนที่ไหนก้อช่างเหอะ ผมไม่สนใจหรอก ว่าแล้วก้อเอาอาหารมาทานดีกว่า ผมเลยยกเอาถาดอาหารเข้ามาทานในห้อง จากนั้นก้อล็อคห้องไว้
จากนั้นผมก้อเริ่มทานอาหารพวกนั้นอย่างหิวโหย ผมไม่รู้ว่าอาหารพวกนี้มันอร่อย หรือว่าผมหิวกันแน่ แต่ผมรู้ว่าผมกินอย่างรวดเร็วมากๆ จนผมได้สังเกตว่า ทำไม อาหารพวกนี้มันถึงยังอุ่นๆอยู่ ทั้งๆที่ทำมานานแล้ว แต่จะยังไงก้อช่างเหอะ ผมลงมือกินต่อโดยที่ไม่สนใจอะไรทั้งนั้น
แก็ก !!! เสียงกลอนประตูดังขึ้น ยังไม่ทันที่ผมจะได้ทันไป ผมก้อได้ยินเสียงๆนึงพูดมาซะก่อน
“ ไม่ต้องรีบทานก้อได้ครับ เดี๋ยวติดคอนะครับ “
เสียงนี้แทบจะทำให้ผมพุ่งอาหารออกมาทั้งหมด นั่นมันไอ้ดิวนี่นา ว่าแล้วผมก้อหันหลังกลับไปหามัน จากนั้นก้อรีบๆกลืนอาหารลงจนหมด
“ อร่อยไหมครับ นี่ดิวทำสุดฝีมือเลยนะ แล้วดิวก้อเพิ่งเอาไปอุ่นให้อี้เมื่อกี้นี้เอง ดิวรู้ว่าอี้ไม่ชอบทานอาหารที่เย็นแล้ว เลยอุ่นให้ รสชาติมันจะได้ดีเหมือนเดิม แล้วตกลงอี้ชอบไหมครับ “ มันพูดไปยิ้มไปอย่างอารมณ์ดี ผมล่ะ หมั่นไส้มันนัก มาทำเป็นรู้ดีได้ไง
-
:laugh: :laugh: :laugh:
แย๊กกก รอมาตั้งนาน อิอิ
ขอบคุณที่มาต่อน้าคับ แต่ทำไมมานิดเดียวเองอ่า :monkeysad:
มาเหมือนก่อนหน้านั้นจิคับ อิอิ :call:
ตอนนี้อี้น่ารักจังอ่ะ เอิ้กๆ สุดท้ายก็ทนความหิวม่ายหวาย
สงสัยรอบนี้อี้คงจะหายโกรธดิวไม่นานหรอก :m20:
ขอให้อี้ยกโทษให้ดิวเร็วๆเต๊อะ :call:
มาต่ออีกน้าคับคุนอเ็ล์กซ์ :-[
จะมานร๊าาา มาเยอะๆด้วย อิอิ :pig4:
:L1: :3123: :L2: :L1: :3123: :L2: :pig4:
-
ดิวน่ารัก...ดิวสู้ ๆ..เดี๋ยวอี้ก็ใจอ่อน อิ ๆ :really2:
-
ตามมาให้กำลังใจดิว ให้ง้อน้องอี้ต่อไปนะคะ
อย่าท้อนะดิว
-
อ่านตอนนี้แล้วขำๆ อิอิ
-
อ่านตอนนี้แล้วขำๆ อิอิ
ใช่คับขำๆยังไงไม่รู้อ่ะคับ
อิอิ
ชอบ
ชอบ
ชอบ
:z2: :z2: :z2: :z2: :z2: :z2: :z2: :z2: :z2: :z2: :z2: :z2:
-
เรื่องปากท้อง เป็นเรื่องสำคัญ กินให้อิ่มก่อน แล้วค่อยงอนกันใหม่นะครับ :laugh:
-
อิ่มก่อนแล้วค่อยคิดเรื่องอื่นครับ :z1: :z1: :z1:
-
:m20:
-
เข้ามาปูเสื่อนอนคอยคับ :monkeysad:
มาเร็วๆน้า :oo1: :oo1:
:z10: :z10: :z10:
-
:call: :call: :call:
ติดไว้ก่อนนะครับ
งานเยอะม๊ากกกกกกกกกกก
นี่ยังมิได้นอนเลย ไปก่อนน๊า :pig4: :pig4:
-
:t3:
-
สงสัยดิวจะเตรียมตัวตายมาเต็มที่ละเปล่าเอิ๊กๆ แว่วๆมาว่าจะแฮปปี้ไม่ได้นาน สุขปนเศร้าแปลกๆเนอะ อี้จะยอมลงให้อีกครั้งไหมนะแล้วดิวจะงี่เง่าอีกไหม(เริ่มคิดมากอีกและ) นอนรอดูดีก่าวุ้ย :o8:
-
:oni3: :z13: :call:
-
:sad4: :sad4: :sad4:
งานเยอะม๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
ช่วยป๋ม ด้วยยยยยยยยยยยยย
ขออีกนิดนะครับ
:call: :call: :call:
-
:sad4: :sad4: :sad4:
งานเยอะม๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
ช่วยป๋ม ด้วยยยยยยยยยยยยย
ขออีกนิดนะครับ
:call: :call: :call:
^
^
^
จิ้มๆพี่เล็กซ์
งานเยอะขนาดนั้นเหรอคับ ไม่เปนไรคับ รอได้ :call: :call:
แต่ถ้าจะมาต่ออีกที มาสัก 2-3 ตอนเลยด้วย อิอิ :z1:
ขอให้งานเสร็จเร็วๆน้าคับ นอนตากน้ำค้างไป 2 วันแล้ว :z3: :z3:
-
เฮ้ออออ เบื่ออ่ะ มาคุยงานกะลูกค้าที่สีลม ง่วงมาก เรื่องก็ยังมิได้ลง โต๊ดน๊างับ
-
:z13:
ใจเย็นๆจ๊ะ เสร็จงาน พักผ่อนให้สบาย แล้วค่อยมาต่อ
ป้ารอได้อยู่แล้ว อิอิ
-
o18 รอได้จ้า สะดวกเมื่อไหร่ค่อยลงนะ
-
รักทุกคนก็อย่างนี้แหละคับ ถึงแม้ว่าผมจะไม่มีแฟนคลับ มากมาย แต่เท่าที่มี ผมก็ชื่นใจแล้วคับ รักทุกคนนะคับ
-
สู้ สู้ค่ะ รอได้เสมอ (แม้ว่านานๆ จะได้มาอ่านทีก็ตาม แหะ แหะ)
ดีใจจังที่ได้รู้ว่า อย่างน้อยทุกวันนี้ดิวกับอี้ก็ยังคุยกันอยู่ (แม้ไม่รู้ว่าสุดท้ายจะเป็นอย่างไร) รอค่ะ
-
เข้ามารอค่ะ :z2:
-
รอคอยอย่างมีความหวัง :L1:
-
:L1: :L1: :L1:
รออย่างใจจดใจจ่อ
-
:call: :call: :call: :call:
:m15: :m15: :m15: :m15: :m15: :m15:
จากนั้นผมก้อเริ่มทานอาหารพวกนั้นอย่างหิวโหย ผมไม่รู้ว่าอาหารพวกนี้มันอร่อย หรือว่าผมหิวกันแน่ แต่ผมรู้ว่าผมกินอย่างรวดเร็วมากๆ จนผมได้สังเกตว่า ทำไม อาหารพวกนี้มันถึงยังอุ่นๆอยู่ ทั้งๆที่ทำมานานแล้ว แต่จะยังไงก้อช่างเหอะ ผมลงมือกินต่อโดยที่ไม่สนใจอะไรทั้งนั้น
แก็ก !!! เสียงกลอนประตูดังขึ้น ยังไม่ทันที่ผมจะได้ทันไป ผมก้อได้ยินเสียงๆนึงพูดมาซะก่อน
“ ไม่ต้องรีบทานก้อได้ครับ เดี๋ยวติดคอนะครับ “
เสียงนี้แทบจะทำให้ผมพุ่งอาหารออกมาทั้งหมด นั่นมันไอ้ดิวนี่นา ว่าแล้วผมก้อหันหลังกลับไปหามัน จากนั้นก้อรีบๆกลืนอาหารลงจนหมด
“ อร่อยไหมครับ นี่ดิวทำสุดฝีมือเลยนะ แล้วดิวก้อเพิ่งเอาไปอุ่นให้อี้เมื่อกี้นี้เอง ดิวรู้ว่าอี้ไม่ชอบทานอาหารที่เย็นแล้ว เลยอุ่นให้ รสชาติมันจะได้ดีเหมือนเดิม แล้วตกลงอี้ชอบไหมครับ “ มันพูดไปยิ้มไปอย่างอารมณ์ดี ผมล่ะ หมั่นไส้มันนัก มาทำเป็นรู้ดีได้ไง
“ ไม่อร่อย แล้วก้อไม่ได้อยากกินเท่าไหร่หรอก แค่กลัวเป็นกระเพราะเฉยๆก้อเท่านั้นเอง นายไม่ต้องมายิ้มเลย “ ผมด่าแก้เก้อไป เพราะว่าไม่รู้จะพูดยังไงดี รู้แต่ว่าเสียหน้าสุดๆ ที่มันมาเห็นผมตอนนี้ได้ยังไง
“ เข้าใจครับ ค่อยๆทานก้อได้นะ เดี๋ยวติดคอเอา ฮึๆ “ ผมล่ะเกลียดท่าทางของมันนัก มันคงได้ใจ ที่ผมทานอาหารของมันไป นี่ถ้าไม่ใช่เพราะว่าท้องมันร้องขนาดนี้นะ จ้างให้ผมก้อไม่แตะหรอก
“ ที่ชั้นกินไอ้อาหารพวกนี้อ่ะ ก้อเพราะว่าชั้นจะได้มีแรงไว้จัดการกับนายไง “
แหนะ !!! ไอ้บ้านี่ พูดแล้วยังจะมาทำหัวร่อใส่ผมอีก คิดว่าผมไม่กล้ารึไง
“ โอเคครับๆ ดิวไม่กวนเวลาทานของอี้แล้วกัน ดิวจะอยู่แถวๆนี้นะครับ อี้มีอะไรเรียกดิวได้นะ “
“ เดี๋ยวก่อน “
ผมดันฉุกคิดขึ้นมาอย่างนึงได้ ไอ้ดิวก้อหยุดชะงักทันที
“ เอากุญแจห้องของนายทั้งหมด มาให้ชั้น แล้วนายก้อนอนข้างนอก และอย่าได้เข้ามาอีก “
ว่าแล้วผมก้อเดินเอาหยิบเอากุญแจ ที่มันควักออกมาให้หมดทั้งหมด แล้วถามย้ำอีกที
“ หมดแค่นี้ใช่ไหม นายไม่มีแอบไว้อีกใช่ไหม “
“ คร๊าบบบ ไม่มีแล้วคร๊าบบบบ ใครจะกล้าทำอะไรอย่างนั้นเล่า ฮึๆ “ ไอ้ดิวมันพูดขำๆ จนผมชักจะยัวะขึ้นมาอีก
“ แล้วดิวก้อกะว่า จะนอนข้างนอกอยู่แล้ว ปล่อยให้อี้นอนสบายๆคนเดียวในนี้แหละ แต่ถ้าอี้เหงา หรือว่ากลัวผีล่ะก้อ เรียกดิวได้นะครับ ฮึๆๆ “ แหนะ ไอบ้านี่ ยังมีห้ามาแกล้งผมอีก
“ ไม่ต้องมาหัวเราะ ใครจะไปไว้ใจนายได้อีก เจ้าเล่ห์ซะขนาดนั้น “ ผมด่ามันกลับไป
“ แต่ก่อนนะ อาจจะใช่ แต่ตอนนี้ ไม่แล้วครับ ทุกอย่างต่อจากนี้ไป มันคือความรัก แล้วที่ผ่านๆมาก้อเหมือนกัน ทุกอย่างที่ดิวทำไป เพราะว่าดิวรักอี้นะครับ อี้ไม่เยรับรู้เลยเหรอ “ มันพูดแล้วยังมาจ้องตาผมอีก อย่าหวังว่าผมจะเชื่อในสิ่งที่มันพูดออกมาหรอกนะ
“ รวมทั้ง....ตอนที่นาย....ข่มขืน....ชั้นด้วย....ใช่ไหม “ เอาสิครับ เล่นมันจนอึ้งไปเลย
“ แล้วถ้าอี้คิดว่า ดิวรู้ความจริง ดิวจะทำอย่างนั้นลงไปเหรอครับ อี้ก้อรู้ว่าดิวระ..... “
มันกำลังจะพูดต่อ แต่ผมเบรกไว้ก่อน
“ พอๆๆ ไม่ต้องพูดแล้ว จะไปไหนก้อไป แล้วอย่ามารบกวนชั้นอีก “
ผมไล่มันไป ซึ่งมันก้อทำหน้าสลด แล้วเดินออกไปโดยดี จากนั้นผมก้อไปล็อคห้องไว้ แล้วเข้ามานั่งคิดอะไรอยู่คนเดียวบนเตียง ข้าวปลาก้อกินค้างไว้อย่างนั้นแหละ
ผมนั่งคิดบ้าคิดบอไปเรื่อยเปื่อยกับเรื่องเดิมๆ คิดไปว่า ตกลงไอ้ดิวมันต้องการอะไรกับผมกันแน่ มันจับผมมาทำไม ตอนแรกนึกว่ามันจะทรมานผมซะอีก แต่ไม่เลย ทั้งๆที่ผมด่า ผมทำร้ายมันซะขนาดนั้น และผมเกือบฆ่ามันไปด้วย แต่มันกลับไม่ตอบโต้ผมเลยสักนิด มันทำอย่างนี้ทำไม หรือว่ามันต้องการให้ผมยกโทษให้มัน แต่มันก้อไม่น่าจะทำอย่างนี้นี่นา.....เมื่อกี้ก้อมัวแต่โมโหเลยไม่ได้ดูว่า แผลที่ต้นแขนมันเป็นยังไงบ้างนะ แต่คงไม่หรอก ไกลหัวใจซะขนาดนั้น คนอย่างมัน ไม่ตายง่ายๆหรอก
ผมตื่นขึ้นมาในเช้าของอีกวันนึง วันนี้รู้สึกดีกว่าเมื่อวานนี้หน่อยนึง แต่ในใจผมก้อยังคิดที่จะหนีออกไปจากที่นี่อยู่ดี ว่าแล้วในสมองก้อพรางคิดไปว่า ถ้าผมเดินข้ามไปอีกฝั่งนึง อาจจะมีเรือประมงผ่านมาแถวนี้ก้อได้ แล้วจากนั้นก้อขอความช่วยเหลือจากเค้า แต่ว่า............. แล้วไอ้ดิวล่ะ แล้วจะหนีมันไปได้ยังไง แต่ มันน่าจะมีทางออกทางอื่นบ้างแหละน่า
ว่าแล้วผมก้อทำทีเป็นเดินออกไปข้างนอก ไปเดินเล่น แต่ที่จริงแล้ว จะไปเช็คต่างหากว่า ไอ้ดิวมันอยู่ที่ไหน ทำอะไรอยู่กันแน่ จะได้หาทางหนี ผมเปิดประตูออกไป ก้อเห็นท้องทะเล และชายหาดที่สายงามมากในงามเช้า จนผมลืมคิดไปเลยว่า ผมกำลังจะทำอะไรอยู่ ผมเผลอเดินออกมาสูดอากาศยามเช้าด้านนอก แล้วรู้สึกสดชื่นจริง พรางเดินไปเล่นที่ชายหาดตรงหน้า ที่ผมเห็นเม็ดทรายขาวละเอียดมาก น้ำทะเลก้อใส เอ๊ะ นี่มันเกาะอะไรนะ ทำไมผมไม่เคยรู้จักมาก่อน เหมือนเป็นเกาะส่วนตัวยังไงไม่รู้
ผมเดินเล่นเพลินจนมาคิดขึ้นได้ว่า ตัวเองพยายามจะหนีไปจากเกาะนี้อยู่นี่ ผมเลยรีบหันไปดูแถวๆกระท่อมดูสิว่า มีไอ้ดิวอยู่แถวๆนั้นไหม ปรากฏว่า ไม่มีมันอยู่แถวนั้นจริงๆ ได้การแล้ว รีบไปตอนนี้เลยดีกว่า
ผมเลยรีบเดินไปชายหาดอีกด้านนึงของเกาะ แต่ก้อเดินได้ไม่ไกลมาก เพราะว่ามันเป็นโขดหิน ผมเลยต้องปีนขึ้นไปด้านบน เผื่อว่าจะทะลุไปอีกฝั่งได้ แล้วอาจจะเจอเรือประมง จะได้เรียกให้เค้าช่วย
ผมก้อเดินไปเรื่อยๆ ตามโขดหิน เพื่อที่จะปีนขึ้นไป ต้นไม้ก้อขึ้นรกนัก เลยทำให้เดินลำบากอยู่เหมือนกัน แต่ยังไงๆ ผมก้อจะหนีไปให้ได้ แม้ว่าลำบากแค่ไหนผมก้อยอมครับ.......
“ อี้จะไปไหนอ่ะ ลงมานะ แถวนี้งูเยอะนะครับ ระวังมันจะฉกเอา “ เสียงนึงเรียกผมไว้ ขณะที่ผมกำลังปีนไปตามต้นไม้นั่น
ผมเลยหันกลับไป.....ไอ้ดิวนั่นเอง ท่าทางมันดูตกใจมาก
“ ชั้นจะหนีไปจากนาย ชั้นไม่ยอมอยู่กับนายที่นี่หรอก นายอย่าตามมานะ ไม่งั้น นายโดนชั้นยันนายล่วงลงไปแน่ๆ “ ผมขู่มันไป
“ อี้ครับ ลงมาเหอะ ทางนั้นมันไม่ใช่ทางที่จะข้ามไปหรอก เชื่อดิวนะ แล้วงูมันก้อเยอะจริงๆ “ ไอ้ดิวมันยังกล่อมผมอยู่
“ ไม่ ชั้นไม่เชื่อนายหรอก ชั้นยอมให้งูกัด ดีกว่าต้องมาอยู่กับนาย ชั้นจะข้ามไปอีกฝั่ง ไปเรียกให้คนช่วย แล้วจากนั้นชั้นก้อจะหนีไปจากที่นี่ “ ผมยังไม่หยุดปีน เรื่องอะไรผมจะไปเชื่อมันอีก
“ แถวนี้ไม่มีใครทั้งนั้นและ ถ้าจะมีเรือประมง มันก้อไม่ปลอดภัยนะ พวกนั้นมันไว้ใจไม่ได้หรอก ยิ่งมันเห็นอี้อย่างนี้นะ อี้ไม่รอดแน่ๆ เชื่อดิวเหอะ ลงมาก่อนนะครับ แล้วค่อยมาคุยกัน “
“ ทำอย่างกับนาย เป็นคนน่าไว้ใจอย่างนั้นแหละ ไม่เอา ชั้นจะไป “ ผมยังดื้อดัน ปีนฝ่าทั้งโขดหิน และต้นไม้ต่อไป จน.......
“ อี้ ระวัง !!!! ทางด้านขวาอ่ะ อย่าขยับนะ “ เสียงไอ้ดิวตะโกนขึ้น มันทำให้ผมหยุดชะงักไปทันที
จากนั้น ผมก้อค่อยๆหันไปดูตามทิศทางที่มันบอก ดูสิว่า ผมจะโกหกผมหรือเปล่า.........เต็มๆเลยครับ งูนั่นเอง มันกำลังเลื้อยอยู่บนต้นไม้ ไม่ห่างจากผมนัก ผมไม่รู้ว่ามันเป็นงูพันธ์อะไร รู้แต่ว่า ผมกลัวจนสั่นไปหมดแล้ว แต่มือก้อยังจับต้นไม้นั่นอยู่
“ อี้ อย่าขยับนะครับ อยู่นิ่งๆนะ เดี๋ยวดิวจะจัดการมันเอง “
----------------------------------------------
เอาไปแค่นี้ก่อนนะครับ เด๊ยวจะมาต่ออีก ถ้าว่าง อิอิ :3123:
-
มาต่อเร็วๆนะครับ กำลังสนุกเลยนะ :กอด1:
-
:jul1: :jul1: :jul1: :jul1:
ลุ้นจนเหนื่อย
หง่า o22
ทำไมมาแต่นี้เองอ่าคร๊าฟคุงอเล็อกซ์ มาก็มาให้มันเต็มที่จิ ชิชิชิ :serius2: :angry2: :serius2:
มาต่อเร็วๆน๊าคับ ขอให้ว่างเร็วๆเตอ๊ะ :call: :call:
เป็นพยานสักขีให้ดิวกับอี้ต่อไปคับ อิอิ สงสัยมางวดนี้อี้อาจจะใจอ่อนขึ้นมาบ้าง ดิวสู้ๆ :z1: :o8:
เป็นกำลังใจให้คุงอเล็กซ์คับ :3123: :L1: :L2: :pig4:
-
สาธุงูกัด!!ดิวโลด555+
-
5555 งอ งู
-
เวอร์ชั่น "จำเลยรัก" ....
ง้อเข้าไปน่ะดิว อยากรู้ว่าทำยังไงอ่ะ อี้ถึงยอมใจอ่อน
ยอมดิวได้จนถึงทุกวันนี้ .... :z1:
-
งูกัดพี่ดิว
แล้วพี่อี้ก็ต้องเห็นใจพี่ดิวแน่ๆ......ฮ่า ฮ่า ฮ่า (คิดไปได้) :m20: :m20: :m20:
จำเลยรักแต่ก็สนุก
ชอบ :jul3:
ชอบ :jul3:
ชอบ :jul3:
:z2: :z2: :z2: :z2: :z2:
-
เปลี่ยนชื่อเรื่องเป็น วังวนรักของซาตาน ดีมะ โฮะๆ ขำๆนะ แต่เราว่าเหมาะดี :laugh:
-
:-[ :-[ :o8: :o8:
มายอ
:L1: :L1: :L1:
-
พี่ขอติดไว้ก่อนนะน้องวิน ช่วงนี้งานเข้าประจำ ไว้ว่างๆนะคับ คนดี อิอิ
-
:m15: :m15: :m15:
คับ
ผมจารอน้า..
ขอให้งานว่างเร็วๆน่ะคับ :call: :call:
คืนนี้ฝันดีน่ะพี่เล็ก :t3:
-
รอเหมือนเดิมอ่ะ
เร็วๆนะคาบบบบบบบ
:z13: :z13: :z13: :z13: :z13: :z13:
-
:m7: ยังไม่มา :o11: :call:
-
รออย่างมีความหวังและเชื่อมั่น :กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
เพี้ยง ขอให้อี้ใจอ่่อน
กลับมาคืนดีกับดิวเสียทีเถอะ
เล่นไสยศาสตร์ช่วยแล้วะนะดิว
ทำให้สำเร็จล่ะ
-
:L3: :L3: :L3:
งานังไม่เสร็จอีกหราางับ
จารอน้า :call: :call:
:z3: :z3: :z3:
-
:serius2: :beat: :serius2: :beat: :serius2: :beat: :serius2: :beat: :serius2: :beat:
“ แถวนี้ไม่มีใครทั้งนั้นและ ถ้าจะมีเรือประมง มันก้อไม่ปลอดภัยนะ พวกนั้นมันไว้ใจไม่ได้หรอก ยิ่งมันเห็นอี้อย่างนี้นะ อี้ไม่รอดแน่ๆ เชื่อดิวเหอะ ลงมาก่อนนะครับ แล้วค่อยมาคุยกัน “
“ ทำอย่างกับนาย เป็นคนน่าไว้ใจอย่างนั้นแหละ ไม่เอา ชั้นจะไป “ ผมยังดื้อดัน ปีนฝ่าทั้งโขดหิน และต้นไม้ต่อไป จน.......
“ อี้ ระวัง !!!! ทางด้านขวาอ่ะ อย่าขยับนะ “ เสียงไอ้ดิวตะโกนขึ้น มันทำให้ผมหยุดชะงักไปทันที
จากนั้น ผมก้อค่อยๆหันไปดูตามทิศทางที่มันบอก ดูสิว่า ผมจะโกหกผมหรือเปล่า.........เต็มๆเลยครับ งูนั่นเอง มันกำลังเลื้อยอยู่บนต้นไม้ ไม่ห่างจากผมนัก ผมไม่รู้ว่ามันเป็นงูพันธ์อะไร รู้แต่ว่า ผมกลัวจนสั่นไปหมดแล้ว แต่มือก้อยังจับต้นไม้นั่นอยู่
“ อี้ อย่าขยับนะครับ อยู่นิ่งๆนะ เดี๋ยวดิวจะจัดการมันเอง “
ไอ้ดิวมันพูด ผมทำได้แค่เพียงหันหน้าออกมาจากทางนั้น ตัวก้อสั่นไปหมด ผมเห็นไอ้ดิวมันหยิบเอาอะไรไม่รู้ออกมาจากเอวด้านหลังของมัน ลักษณะคล้ายๆกับปืนลูกดอกขนาดไม่ใหญ่มาก จากนั้นมันก้อเล็งปืนไปที่งูตัวนั้น แล้วก้อยิงทันที
จึ๊ก !!! เสียงลูกดอก กระทบกับของบางอย่าง แล้วรู้สึกเหมือนมันจะล่วงลงไป ผมเองก้อไม่ได้หันไปดูว่า ไอ้ดิวมันยิงโดนรึเปล่า เพราะว่า ผมหันหน้าออกมาทางอื่น แต่ตัวก้อยังสั่นอยู่ด้วยความกลัว มือก้อยังยึดกิ่งไม้ไว้อยู่แน่น
“ มันตายแล้วครับอี้ ลงมาได้แล้วครับ “ เสียงไอ้ดิวมันพูดขึ้น ผมตัวผมยังยืนแข็งอยู่ตรงนั้น
“ อะไรตาย นายแน่ใจได้ไงว่ามันตาย มันยังเลื้อยอยู่รึเปล่า ชั้นไม่เอานะ ชั้นกลัว “
“ ฮ่าๆๆๆ มันตายแล้วจริงๆครับอี้ ดิวยิงโดนหัวมันซะขนาดนั้น มันตายแล้วจริงๆครับอี้ ลงมาได้แล้วครับ “
พอมันพูดจบ ผมก้อหันไปดูตรงที่งูมันอยู่เมื่อกี้ ก้อปรากฏว่า งูมันไม่ได้อยู่ตรงนั้นแล้ว ผมเลยโล่งใจหน่อย
“ อี้ครับ ถ้าอี้ยังไม่ลงมาอีกเนี่ยะ เดี๋ยวงูตัวอื่นมันเลื้อยมา ดิวคงช่วยไม่ได้แล้วนะครับ เพราะว่า ลูกดอกดิวหมดแล้ว “
ไอ้บ้านี่ มันจะขู่ผมไปถึงไหน ว่าแล้ว ผมก้อรีบปีนลงมาด้วยความรวดเร็ว เผอิญหันไปเห็นหน้ามัน ก้อเห็นว่ามันกำลังขำอยู่พอดี มันจะอารมณ์ดีไรนักหนา คนยิ่งกลัวๆอยู่ ผมรีบมาก จนไม่ทันระวัง ขาไปสะดุดกับโขดหินเข้าอย่างจัง ทำให้ผมล้มลงทันที
“ โอ๊ยยย เจ็บ “ ผมอุทานออกมา ก้อมันเจ็บจริงๆนี่ครับ เข่าผมไปกระแทกกับโขดหินอย่างแรง
“ อี้ อี้เป็นไรครับ เจ็บมากไหม เดี๋ยวดิวขึ้นไปดูให้ “
ว่าแล้วไอ้ดิวมันก้อปีนขึ้นมาหาผม ผมเงอก้อไม่ทันได้สนใจมัน มัวแต่นั่งอยู่ตรงนั้น มือก้อจับที่แผลไว้อยู่ เลือดมันก้อเริ่มไหลซิบๆแล้ว ตรงก้อข้อเท้าก้อปวดอีก ขยับไม่ได้ด้วย
“ อี้เจ็บตรงไหนครับ ขอดิวดูหน่อยสิ “ ไอ้ดิวมันพูดตอนที่มันปีนมาจนถึงผมแล้ว พรางยื่นมือมาจะจับที่ข้อเท้าผม แต่ผมปัดมือมันออกไป
“ อย่ามายุ่งกับชั้น ออกไปเลยนะ เพราะนายนั่นแหละ ชั้นถึงต้องมาเป็นอย่างนี้ นี่ถ้าไม่ใช่เพราะว่าต้องหนีนายนะ ชั้นคงไม่เจ็บอย่างนี้หรอก ไหนจะต้องมาเกือบโดนงูกัดด้วย นายนี่มันตัวซวยจริงๆ “ ผมด่ามันออกไปด้วยความโกรธ
“ ฮ่าๆๆ อี้ครับ อี้จะหนีดิวทำไม ก้อรู้ทั้งรู้ว่าหนีไปไหนไม่ได้หรอก แล้วยังจะหนีอีก ฮ่าๆๆๆ ไหนๆ ให้ดิวดูหน่อยสิครับ ว่ามันเป็นอะไร “ มันไม่สนใจคำด่าของผม ยังมาทำหัวเราะใส่อีก ไอ้บ้า คนมันเจ็บอยู่นะเว๊ย
“ ไม่ต้องมายุ่ง ไม่ได้ยินหรือไง ชั้นดูแลตัวเองได้ นายกลับไปเลยนะ เดี๋ยวชั้นจะลงไปเอง “ ผมยังดึงดันอยู่ ไม่อยากให้มันมายุ่งกับผมมากไปกว่านี้ แต่ดูมันจะไม่สนใจคำด่าอะไรของผมทั้งนั้น
“ จะลงไปยังไง ครับอี้ นั่นข้อเท้าคงจะพลิกสินะ เข่าก้อคงเจ็บ จะเดินยังไงครับ “ มันพูดยิ้มๆ
“ เออน่า ชั้นลงของชั้นได้ นายถอยไปเลย อย่ามายุ่ง “ ผมด่ามันกลับไปอีก
“ อ้าววววว คนอุตส่าหวังดี ดิวบอกไว้ก่อนนะ ถ้าอี้ยังดื้ออยู่อีก แล้วมีงูเลื้อยผ่านมาอีกนะครับ ดิวช่วยไม่ไหวจริงๆนะ ฮ่าๆๆๆ “
ไอ้บ้านี่ คนยิ่งกลัวๆอยู่ ยังจะมาขู่อีก เอาไงดีว่ะ ขาก้อเจ็บ กลัวก้อกลัว เดินก้อไม่ไหว เอาไงดีว่ะ เฮ้อออออ สงสัยคงต้องยอมพึ่งมันสักครั้งดูว่ะ เอาตัวเองให้รอดก่อน ค่อยไปจัดการมันทีหลัง ตอนหายดีแล้ว
“ เอออออ ก้อได้ ชั้นจะยอมนายอีกครั้งเดียวนะ ที่จะให้นายช่วยชั้น แต่ขอบอกไว้ก่อนนะว่า ครั้งนี้ไม่ถือว่าเป็นบุญคุณนะ เพราะว่าที่ชั้นต้องมาเจ็บตัวนี่ ก้อเพราะนายล้วนๆเลย จำไว้ “ ผมพูดแล้วทำหน้าง้ำใส่มัน
“ คร๊าบบบบบบบบผม ได้เลยครับ ดิวไม่คิดอย่างนั้นหรอกครับ เอ้า มาเลยครับ “ ว่าแล้วไอ้ดิวมันก้อหันหลังให้ผมแล้วนั่งลง พรางกางแขนออกมาด้วย
“ นายจะทำอะไรอ่ะ “ ผมถามไปแบบงงๆ
“ ก้อให้อี้ขี่หลังดิวกลับลงไปไงครับ มาเลยครับ “
ผมก้อนั่งเอ๋ออยู่แป๊บนึง แล้วพูดขึ้นอีก
“ ไม่ต้อง แค่นายพยุงชั้นก้อพอ ชั้นพอจะเดินได้อยู่ ขาไม่ได้หัก “
“ ได้ไงล่ะครับ เดี๋ยวเกิดสะดุดล้มไปอีกทำไง มาๆๆ มาขึ้นหลังดิวนี่ล่ะ ปลอดภัยสุดแล้ว “
ผมนั่งคิดอยู่นิดนึง ก้อคิดได้ว่า นี่คงจะเป็นการดีที่สุดแล้ว และปลอดภัยที่สุด ผมเลยค่อยๆขยับตัวขั้น แล้วพยายามลุกไปขี่ที่หลังของมัน จากนั้นมันก้อเอามือมาจับขาผมไว้ แล้วยกผมขึ้นอย่างระมัดระวัง
“ จับแน่นๆนะครับ เดี๋ยวตก “ มันพูดพรางหันหน้ามาหาผมนิดนึง ผมไม่ได้ตอบอะไร แต่หันหน้าหนีไปทางอื่น
-
:call: :call: :call:
โทษทีน่ะครับ
กว่าจะมาได้ นี่ก้อแอบมาลงให้น่ะเนี่ย
พอดีว่างแป๊บนึง
เด๋วจะมาต่ออีกน่ะครับ พรุ่งนี้ อิอิ :pig4: :pig4:
-
:-[ :-[ :-[
เย้ คนแรก
ขอบคุณที่มาต่อคับ อิอิ ได้อ่านและ
:z1: :z1:มาต่อีกน้าคับพี่เล็ก
จารอน้า ขอให้งานเสร็จไวๆๆ :call:
:z2: :z2: :z2:
-
อี้ยอมใจอ่อนแล้วซิ :laugh:
ขอบคุณที่มาต่อครับ
ปล.พักบ้างนะครับ อย่าหักโหมทำงานมากนัก รักษาสุขภาพด้วยนะ :really2:
-
งอน เข้าไป :m20: :m20: :m20: :m20: :m20: :m20: :m20: :m20:
พี่ดิว ก็ ง้อ ซะ :m20: :m20: :m20: :m20:
มัน ขำๆ อ่ะ
ใจอ่อนซะทีเห๊อะ ตะเอง :call:
-
ได้อ่านวันละนิด .. จิตแจ่มใส ...
ว่างเมื่อไหร่ก็มาอีกน่ะ .... จารอ .... :L2:
-
หุหุ ไม่รู้จะเม้นท์อะไร ขอดูท่าทีต่อไปก่อนละกัน :laugh:
-
:z3: :z3: :z3: :z3:
มาววววววววว ค้าง อย่างแรง
อิอิอิอิ
-
อยากอ่านตอนต่อไปแล้วนะครับ :sad4:
มาเรื่องต่อเถอะนะ :z13:
-
ชอบ :mc4:
ชอบ :mc4:
ชอบ :mc4:
เอาอีก :z10:
เอาอีก :z10:
เอาอีก :z10:
-
มาเร็วๆน้าคับ
ผมจาคอยย :-[ :o8: :-[ :o8:
:L1: :L1: :L1:
:3123: :3123: :3123:
-
:z2: :z2: :z2: :z2: :z2: :z2: :z2: :z2:
จากนั้น ไอ้ดิวมันก้อพาผมลงจากไปตรงนั้น ปากมันก้อผิวเพลงไปเรื่อย อย่างกับคนอารมณ์ดี ผมล่ะหมั่นไส้นัก แล้วผมก้อรู้สึกเหมือนกับว่า ตอนที่มันพยายามเดินลงจากโขดหินนั้น มันตั้งใจกระแทกเท้าแรงๆหรือเปล่า เพราะเหมือนกับว่า ตัวผมจะกระแทกกับหลังมันบ่อยเกินไปแล้ว และกว่าจะลงมาถึงพื้นได้ ก้อลำบากเหมือนกัน แต่มันดูเหมือนไม่เหนื่อยเลย ไอ้บ้านี่.....
" ตัวหนักเหมือนกันนะครับอี้ กินไรบ้างนี่วันๆ " จู่ๆมันก้อพูดขึ้นมา ผมเลยฉุนสิครับ
" ถ้ามันหนักมาก ก้อปล่อยลงเลย ชั้นเดินเองได้ ไม่ได้ขอร้องให้นายอุ้มซะหน่อย " ผมตวาดมันไปอย่างเคืองๆ
" ฮ่าๆๆๆ ไม่หนักหรอกครับ ดิวล้อเล่นเฉยๆ ดิวว่าอี้ผอมลงกว่าเดิมด้วยซ้ำ นี่ถ้าให้อุ้มอี้เดินรอบหาดสัก10 รอบยังได้เลยครับ " มันพูดกลับมาอย่างอารมณ์ดี แต่ผมสิ อารมณ์ไม่ดีกับมันหรอก
" แล้วจะพูดขึ้นมาทำไม น่ารำคาญ "
" อ้าว ก้ออยากจะคุยกับอี้บ้างนี่ครับ เห็นเงียบมาตลอดเลย จะชวนคุยธรรมดา อี้คงไม่คุยกับดิวหรอก ฮ่าๆๆๆ จริงไหม " ดูมันสิครับ กวนประสาทผมได้ตลอดเลย
" นายนี่ท่าจะบ้า ชั้นไม่พูดด้วยแล้ว " ผมด่ามันไป
" บ้าเหรอครับ บ้าก้อบ้ารักอี้นั่นแหละ ฮ่าๆๆ ทั้งรัก ทั้งหลงเลย " มันพูดแล้วยังมีหน้าหันมายิ้มกับผมอีก ผมเลยหันหน้าหนีมันไปอีกทาง เบื่อครับ ไม่อยากต่อปากต่อคำกับมัน แล้วทำไมใจผมมันต้องสั่นอย่างนี้ด้วยนะ
พอผมเงียบ มันก้อเดินไป ผิวปากไปเหมือนเดิม แต่ผมก้อไม่สนใจ อยู่เงียบๆของผมไป จนไปถึงกระท่อม มันก้อพาผมเข้าห้องไป จากนั้นมันก้อวางผมลงที่เตียงอย่างนุ่มนวล จากนั้น มันก้อจะเอามือมาจับขาผม แต่ผมชักขาหนีซะก่อน
" นายจะทำอะไร "
" อ้าว ก้อเดี๋ยวดิวจะดูแผลให้ไงครับ ดูสิ เลือดไหลด้วยนะนั่น "
" ไม่ต้อง ชั้นทำของชั้นเองได้ นายออกไปได้แล้ว " ผมไล่มันไป
" ดูสิ เลือดไหลเยอะจัง เดี๋ยวดิวไปเอาที่ทำแผลมาดีกว่า " มันไม่สนใจคำพูดของผมเลย แล้วก้อเดินไปหาอะไรไม่รู้ในตู้ข้างๆเตียงนั่น จากนั้นมันก้อ หยิบเอากล่องใบนึงมา ท่าทางน่าจะเป็นกล่องปฐมพยาบาลแน่นอน จากนั้นมันก้อนั่งลงข้างๆผม ผมเลยคว้ากล่องนั้นมาจากมือมัน แต่มันไม่ยอมปล่อยให้ผม
" เอามานี่ ชั้นจะทำเอง " ผมพูดอย่างหงุดหงิด
" ดิวทำให้ดีกว่า อี้นั่งเฉยๆเหอะ " มันยังยื้อยุดกับผมอยู่อย่างนั้น จนผมเริ่มทนไม่ไหวแล้ว
" บอกว่าไม่ก้อไม่สิ จะมาอะไรนักหนา นายนี่มันดื้อด้านจังนะ คนเค้าไม่อยากให้ทำยังจะดื้อทำอีก " ผมใส่อารมณ์ไปเต็มที่เลยครับ
ไอ้ดิวมันเงียบไปนิดนึง จากนั้นมันก้อมองผมด้วยสายตาอ้อนวอน
" นี่อี้เกลียดดิว.....ขนาดนั้นเลยเหรอครับ "
ผมเงียบไปนิดนึง จากนั้นก้อตอบไป
" ใช่ ชั้นเกลียดนาย และจะไม่มีวันเลิกเกลียดด้วย " ผมตอบไปเสียงดังลั่น
ไอ้ดิวมันชะงักไป จากนั้นมันก้อปล่อยมือจากกล่องพยาบาล แล้วลุกขึ้นไปหยิบมีด ที่วางอยุ่ในห้องนั้น แล้วก้อยื่นมาให้ผม
" เอาสิครับ เอาเลย ถ้าเกลียดนัก ก้อฆ่าดิวซะ มันจะได้จบๆไป แล้วอี้ไม่ต้องกลัวนะครับว่า จะออกไปจากที่นี่ไม่ได้ เพระเดี๋ยวอีกไม่กี่วัน ไอ้เมฆ มันก้อจะเข้ามาส่งสะเบียงให้อีก แล้วอี้ค่อยกลับไปกับมันจากนั้นก้อได้ เอาเลยไหมครับ "
มันนั่งลง แล้วยื่นมีดมาให้ผม ผมเลยคว้ามีดนั้นมา แล้วชี้ใส่หน้ามัน
" อย่ามาท้าชั้นนะ คราวนี้ชั้นเอาจริงนะ "
" ไม่ได้ท้าเลยครับ เอาเลยสิครับ แทงดิวมาเลย " ไอ้ดิวมันพูดเสียงสั่น แล้วผมเห็นน้ำตามันคลอเบ้าแล้วด้วย แต่ผมก้อยังไม่แทง ทำไมก้อไม่รู้
" อี้ชะงักไปทำไมล่ะครับ เอาเลยสิครับ เอาเลย " มันยังท้าผมอีก แต่ผมก้อไม่ได้แทงมันซะที
" แทงเลยสิอี้ ดิวก้ออยากรู้เหมือนกันว่า ถ้าอี้กล้าทำดิวจริงๆ ก้อแสดงว่า อี้ไม่ได้รักดิวแล้ว เอาเลยสิครับ ทำให้ดิวมั่นใจหน่อยว่า อี้ไม่ได้มีใจกับดิวแล้ว ฮือๆๆ ถ้ามันเป็นอย่างนั้น ดิวก้ออยากจะตายๆไปซะ ฮือๆๆ " มันพูดไป ร้องไห้ไป ผมเห็นอย่างนั้นก้ออดสงสารไม่ได้ ทั้งๆที่ตอนนั้น ผมก้อรู้สึกสับสนกับคำพูดของมันไปด้วย มันต้องการอะไร มันพูดแบบนี้ทำไม
ว่าแล้วผมก้อเขวี้ยงมีดนั้นทิ้งไป แล้วหันหน้าหนีไปทางอื่น พยายามสะกดอารมณ์ของตัวเองไว้สุดๆ น้ำตาของผม ที่เก็บกักไว้ ก้อพลันจะไหลออกมา
-
อี้รักดิวนะซิ ถึงไม่ยอมทำร้ายดิวนะ :L1:
อย่างนี้ดิวก็มีความหวังแล้ว :a2:
-
ทันแล้ว
-
:z1: ใจอ่อนอีกนิดน่าอี้
-
:z1: :z1: :z1:
อี้เริ่มรู้ใจตัวเองแร้ว คิคิ
ดิวสู้ๆๆ :oo1:
มาต่ออีกน้าคับคุนอเล็กซื ผมจะคอย :call: :pig4: :L1: :L2: :3123:
:z3: :z2: :z10: :z13:
-
อ่านแล้ว เครียด ตบจูบๆๆๆๆ จิงๆ เลย
ฉบับจำเลยรักเลยนะเนี่ย
ลุ้นอยู่คับ ขอให้เข้าใจและรักกันนะ เอาใจช่วย :impress2:
-
ฝากเนือ่ฝากตัวด้วยคน
แหกตาอ่านมาสองวันได้ ถึงหน้า 168 :fire:
จะพยายามอ่านให้แล้วเสร็จในเร็ววัน
รำคาญดิวมากเลย แต่ดูรุปการแล้ว พระเอกใช่ป่ะ เฮ้ออออออ :เฮ้อ:
สงสารอี้นะ อะไรกันนักกันหนา ให้อี้มีความสุขบ้างเถอะ
อยากให้หลิง ๆ มาเอา ดิวไปไกล ๆ เลย ต้งก็แสนดี ดีจนน่าสงสัย พี่กรณ์ก็ แก่ไป ไม่ไหว ๆๆ
ทำงานเก็บเงินดีกว่าเนอะ
ไปล่ะพรุ่งนี้มาอ่านไหม
-
.... บีบตับมาก.....ไม่ไหวจะเคลียร์
จากตัวร้ายแบบแนวตัวโกงของเรื่อง ไหงกลายมาเป็นพระเอกไปได้หว่า
แล้วอีดิวนี่ ตอนดีก็ดีใจหาย ตอนร้ายก็น่าฆ่า ลากลงหลุมไปเลย
แต่เงี้ยแหละ คนส่วนใหญ่ "ชอบ" คนเลว...คงจริงมั้ง 5555+
ถึงจะดูโหดร้าย แต่ที่จริงที่ทำไปก็เพราะรักอ่ะนะ
และดูจากรูปการณ์ อี้คงใจอ่อนเร็วๆนี้แน่ๆเลย
ยังไงก็ ดีให้จริงอย่าเพิ่งดีแตกอีกละดิว
-
:-[ :o8: :-[ :o8: :-[ :o8: :-[ :o8: :-[ :o8:
เด๋วพรุ่งนี้ตอนสายๆ ผมจะนำเรื่องย่อนิยายมาให้เลือกนะครับว่า
อยากอ่านเรื่องไหนก่อน เรื่องไหนหลัง
ช่วยๆกันโหวตหน่อยนะครับ ทุกๆคน
ร๊ากกกกกกกกกกก เสมอนะครับ
-
:really2:
-
เข้ามารอดูนิยายเรื่องใหม่ครับ :z2:
-
:mc4: :mc4: :mc4: :mc4: :mc4: :mc4: :mc4:
ยังไงๆ ผมก้อขอรบกวน ผู้อ่านทุกๆท่าน
ช่วยกันโหวต เรื่องที่อยากจะอ่านหน่อยนะครับ
โดยที่ผมจะเปิดโหวต ประมาณ 1 อาทิตย์นะครับ
แล้วจากนั้นก้อจะมาประกาศว่า เรื่องไหน ที่มีคนอยากอ่านมากที่สุด
ยังไงก้อรบกวนหน่อยนะครับ :pig4: :pig4: :pig4:
------------------------------------------------------------------------------
1.เรื่อง ปาย.......แสนหวาน
เรื่องย่อ แทน ชายหนุ่มที่เพิ่งอกหัก จากความรักครั้งก่อน รู้สึกเสียใจอย่างหนักเลยคิดที่จะหนีไปไกลๆ เค้าเลยคิดที่จะหนีทุกอย่างที่กรุงเทพฯ แล้วไปตั้งรกรากอยู่ที่ปาย เค้ายอมขายกิจการร้านอาหาร อันเป็นที่รักของเค้า เพื่อไปหาที่ทาง ทำร้านอาหารที่ปาย ระหว่างทางไปเที่ยวปายครั้งนั้น เค้าได้พบกับผู้ชายสองคน คนหนึ่งเป็นผู้ชายห้าวๆ สนุกสนานร่าเริง และเป็นมิตรกับทุกคน อีกคนหนึ่ง เป็นคนพูดน้อย รักสงบ แต่ดูอบอุ่นและจริงใจ ความสัมพันธ์ดำเนินไปแบบรักสามเศร้า แต่ไม่เศร้านัก ออกแนวโรแมนติคๆ สุดท้ายแล้ว แทนจะเลือกใคร ??? หรือไม่เลือกใครเลย ??? อันนี้ต้องลุ้นเอาในเรื่องนะครับ นิยายจะออกแนว เศร้าเล็กๆช่วงต้นเรื่อง ช่วงกลางๆจะเป็นโรแมนติค ท้ายเรื่องก้อจะจบแบบ ซึ้งๆ
2.เรื่อง นักเขียนตัวร้าย กับ คุณชายนรกแตก
เรื่องย่อ ( เรื่องนี้ เป็นเรื่องที่เกิดขึ้นจริง ผสมกับจิตนาการของผู้แต่ง เพื่ออรรถรสในการอ่าน )เป้ ครีเอทีฟมืออาชีพ ที่มีอาชีพเขียนนิยายขาย บางทีก้อนำไปโพสที่เว็บไซต์ เผอิญไปพบรักกับแฟนคลับนิยายที่ชื่อว่า บอมเข้า ทั้งๆที่ตัวเองก้อมีแฟนอยู่แล้ว คนทั้งสองนี่ไม่เคยเจอหน้ากันจังๆ แต่ไม่รู้ตัวตนที่แท้จริงของแต่ะละฝ่าย และ ด้วยความบังเอิญ ทั้งเป้และบอม ต้องมาทำงานร่วมกัน ในชีวิตจริง ซึ่งทั้งสองคนนี้ ก้อไม่ถูกกันอย่างมาก ต่างฝ่ายต่างคอยที่จะกลั่นแกล้งกันตลอดเวลา แต่ว่า เมื่อทั้งสองคุยกันในเว็บแล้ว กลับหวานซึ้งมากๆ แล้วเมื่อความจริงมันเปิดเผยขึ้น ทั้งสองจะทำยังไงต่อไป นิยายเรื่องนี้ จะออกแนวโหด มันส์ ฮา หน่อย เนื่องจากเวลาที่ตัวเอกทั้งสองเรื่องกัดกันนี่ จะสนุก เร้าใจ และฮามาก แล้วก้อจะออกแนวกุ๊กๆ กิ๊กๆ น่ารักๆ ด้วย เรื่องนี้ไม่เครียดเท่าไหร่ จบแบบซึ้งๆอีกต่างหาก
3.เรื่อง สะดุดรัก...กับดักหัวใจ
เรื่องย่อ น้ำนิ่ง ไฮโซหนุ่มผู้ร่ำรวยเงินทอง และเสน่ห์แรงไม่เบา บังเอิญไปหลงรักกับนักร้องหนุ่มรูปหล่อชื่อ เม่นที่ผับแห่งหนึ่งเข้าแบบไม่ลืมหูลืมตา ต่อมาได้รู้ความจริงว่า พ่อของทั้งเป็นเพื่อนรักกัน และทำธุรกิจร่วมกัน ก้อดีใจใหญ่ แต่สุดท้ายมาได้รู้ว่า เม่นเองก้อมีแฟนอยู่แล้วชื่อ อั้ม ซึ่งน้ำนิ่งก้อคิดว่า อั้มไม่มีอะไรที่เหมาะสมกับเม่นเลยแม้แต่น้อย น้ำนิ่งเลยวางแผนที่จะแยกสองคนนี้ให้ออกจากกัน ด้วยวิธีต่างๆ เพื่อที่น้ำนิ่ง จะได้ครองรักกับเม่น สุดท้ายจะเป็นยังไง ต้องติดตามในเรื่อง นิยายเรื่องนี้ จะออกแนววางแผนการหน่อยๆ แต่ไม่ร้ายมาก น่ารักๆ โรแมนติคเสียด้วย ให้ข้อคิดเรื่องความรักในอีกมุมมองนึงอีก
4.เรื่อง แง้มหัวใจ นายใจหิน
เรื่องย่อ เล็ก โปรดิวเซอร์บริษัทโฆษณาใหญ่ แห่งหนึ่ง ปกติเป็นคนเงียบขรึม เก็บกด และไม่ค่อยเป็นมิตรกับผู้คน ได้เผอิญเจอกับ ติงลี่ ชายหนุ่มรูปงาม รวยเสน่ห์ และเป็นที่รักใครของคนทั่วไป ด้วยการทำงาน ทำให้ทั้งสองคนได้ใกล้ชิดกัน และ เล็ก ก้อเริ่มรู้สึกว่าชอบติงลี่เข้าให้แล้ว จนมาวันหนึ่งที่เล็กได้เจอกับ นัท คนที่เคยมีอดีตที่แสนจะปวดร้าวร่วมกับเล็ก และยังมารู้อีกว่า ติงลี่ก็เป็นที่หมายตาของนัทเช่นกัน ฉะนั้น ทั้งเล็กและนัทเลยมาพนันกันว่า ใครที่จีบติงลี่ติด คนนั้นเป็นฝ่ายชนะ แต่เรื่องราวไม่ได้มีแค่นั้น มันยังมีอะไรอีกมากมาย ที่ต้องค้นหา นิยายเรื่องนี้จะออกแนวชิงรัก หักสวาทหน่อย เรื่องราวจะเครียดนิดหน่อย แต่ก้อสนุก ลุ้นไปกับการชิงไหวชิงพริบของตัวละคร
5.เรื่อง Will You Marry Me ??? เมิงจะแต่งงานกับกรู มั้ย ???
เรื่องย่อ อาท นายช่างบริษัทรับเหมาก่อสร้างระดับบิ๊กเบิ้มแห่งนึง เป็นคนเงียบขรึมและจริงจังกับชีวิต กำลังจะแต่งงานกับชายคนรัก ( ??? ) ชื่อ เป็ก แต่แล้วก้อมีเหตุการณ์ให้งานแต่งงานนี่ ต้องล่มกลางครับ เลยทำให้อาทรู้สึกแย่มาก หนีออกมาจากงานนี้ เลยได้พบกับชายหนุ่มคนหนึ่ง ชื่อ เอส ชายหนุ่มที่ดูน่ารัก และอบอุ่นยิ่งนัก ทำให้อาท เริ่มเปิดหัวใจ ให้กับสิ่งใหม่ๆมากขึ้น และ ก้อยังมี ผู้ชายอีกคนหนึ่งชื่อ มาร์ค มาก้อร่อก้อติด อาทด้วยเช่นกัน แล้วอาทจะเลือกใคร แถมยังมีเรื่องที่ซ่อนเร้นอยู่ในเนื้อเรื่องอีกด้วย เรื่องนี้ ตอนแรกๆ จะออกแนวอฮาร์ดคอร์หน่อย เพราะ อาทจะเป็นอะไรที่แรงมากๆ ร้ายกับทุกๆคน แต่ก้อยังมีโรแมนติคคั่นกลาง จบแบบมีความสุขกันทุกฝ่าย
-
โหวดเรื่องที่อยากอ่านลำดับแรก นะครับ
2.เรื่อง นักเขียนตัวร้าย กับ คุณชายนรกแตก
อยากอ่านทุกเรื่องเลย ชอบแนวโหด มัน ฮา :z10: :z2: :laugh:
-
โหวตเรื่อง 2หละกัน อยากอ่านอะไรที่ฮาๆไม่ดราม่ามาก
-
เห็นมะล่ะ ว่าคนอ่านต้องชอบเรื่อง 2 โหวต 2 เลยงับ
อิอิอิ :laugh:
-
ขอเรื่องแรก ดูคล้ายๆศาลาคนเศร้านิดๆ แต่ตอนจบก็สมหวัง อิอิ
-
จะเรื่องไหนก็น่าอ่านทุกเรื่องคับ
นักเขียนตัวร้าย กับ คุณชายนรกแตก
เรื่อง 2 อ่าเรื่อง 2 ชอบแบบรัก โหด มัน ฮา อิอิ :laugh:
ชอบคนแต่งด้วย เป็นกำลังใจให้พี่เล็กคับ
มาต่อเร็วๆน้า :call: แต่ท่าอย่างนี้ก็แสดงว่าสัญญารักของเราใกล้จบแล้วจิ มาคอยลุ้นความรักของดิวกับอี้คับ หุหุ :-[ :impress2: :oo1:
:L2: :3123: :L1: :pig4: :pig2: :L2: :L1: :pig4: :3123: :pig2:
-
ชอบ 2 กะ 3 อ่า เอิ้กๆ = w =
เลือกไม่ถูกเยย
ชอบแบบฮาๆ + ฮาร์ดคอร์ เอิ้กๆ
เอาเปนว่าเลือก 2 ละกันเนอะ
เรื่องนี้ฮาร์ดคอร์ไปละนิ เอิ้กๆ
-
2.เรื่อง นักเขียนตัวร้าย กับ คุณชายนรกแตก
ท่าจะมันส์
-
เฮ้อ ในที่สุดก้ออ่านทันแล้ว สรุป ไอ่ ดิว มันบ้าาาาาาาา
ไม่ไหว ๆ ผู้ชายอะไร ไร้สาระ
ไม่เชียร์ เชียร์ไม่ลง
ต้งดีกว่าอีก ถึงจะดีเว่อร์ ก้อเถอะ เฮ้ออออออออออ
-
วันนี้จามาอ่ะป่าวอ่า พี่เล็ก
ผมจารอน้าคับ :sad4: :o12: :sad11: :monkeysad:
-
คืนนี้พี่ขอติดไว้ก่อนนะคับน้องวิน ยุ่งจริงๆ ส่วนท่านอื่นๆก้อช่วยกันโหวตหน่อยนะคับ ขอบคุณคับ
-
คืนนี้พี่ขอติดไว้ก่อนนะคับน้องวิน ยุ่งจริงๆ ส่วนท่านอื่นๆก้อช่วยกันโหวตหน่อยนะคับ ขอบคุณคับ
รับแซ่บ :เฮ้อ:
คืนนี้ฝานดีนร๊าคับพี่เล็ก อย่าทำงานหนักจนหักโหม รักษาสุขภาพด้วยน้าคับ .. ฝานดีจะ :bye2:
:z2: :z2: :z2:
-
โหวตอันนี้ อะ
3.เรื่อง สะดุดรัก...กับดักหัวใจ
ขอโทดที่มาช้า เมื่อวานยุ่งมากจริง ๆ T^T
-
โหวต 3..เรื่อง สะดุดรัก...กับดักหัวใจ :เฮ้อ:
-
เน็ตเน่าอย่างแรงอ่า ออนได้แต่ในมือถือ เซงงงงงงงมากง่ะ
-
:jul1: :jul1:
หง่า จะรอนะครับ
ขอให้เนตใช้ได้เร็วๆนะคับคุงเล็ก :call:
คืนนี้ฝานดีคับ :bye2: :t3:
:pig4: :pig4: :pig4:
-
มาโหวต .. มาโหวต .. มาโหวต ..
อยากอ่านทุกเรื่อง ...... แต่....
ถ้าอยากอ่าน ... ขอเรื่องที่ 2 นักเขียนตัวร้าย กับคุณชายนรกแตก
เอาแนวนี้แหละ!!!! ยังไง .. เบื้องหลังหวานซึ้งกับคนที่ไม่รู้จักหน้าตา ....
แต่เบื้องหน้าต่อปากต่อคำกันซะ .....
แล้วอย่าลืมเรื่องที่เหลือตามมาด้วยน่ะจ๊ะ ... :กอด1:
-
:o12: :o12: :o12: :o12: :o12: :o12:
" อี้ชะงักไปทำไมล่ะครับ เอาเลยสิครับ เอาเลย " มันยังท้าผมอีก แต่ผมก้อไม่ได้แทงมันซะที
" แทงเลยสิอี้ ดิวก้ออยากรู้เหมือนกันว่า ถ้าอี้กล้าทำดิวจริงๆ ก้อแสดงว่า อี้ไม่ได้รักดิวแล้ว เอาเลยสิครับ ทำให้ดิวมั่นใจหน่อยว่า อี้ไม่ได้มีใจกับดิวแล้ว ฮือๆๆ ถ้ามันเป็นอย่างนั้น ดิวก้ออยากจะตายๆไปซะ ฮือๆๆ " มันพูดไป ร้องไห้ไป ผมเห็นอย่างนั้นก้ออดสงสารไม่ได้ ทั้งๆที่ตอนนั้น ผมก้อรู้สึกสับสนกับคำพูดของมันไปด้วย มันต้องการอะไร มันพูดแบบนี้ทำไม
ว่าแล้วผมก้อเขวี้ยงมีดนั้นทิ้งไป แล้วหันหน้าหนีไปทางอื่น พยายามสะกดอารมณ์ของตัวเองไว้สุดๆ น้ำตาของผม ที่เก็บกักไว้ ก้อพลันจะไหลออกมา
“ อี้เขวี้ยงมีดทิ้งไปทำไมล่ะครับ ทำไมไม่ฆ่าดิวซะ ให้เหมือนกับที่อี้เกลียดดิว ช่วยแสดงให้ดิวรู้หน่อยสิว่า อี้หนะ ไม่ได้รักดิวแล้ว ดิวมันคิดไปเองว่าอี้ยังมีใจอยู่ แทงเข้ามาสิ แทงเลย ฮือๆๆ “
“ พอได้แล้วดิว ที่ชั้นไม่ฆ่านาย ไม่ได้หมายความว่าชั้นยังรักนายอยู่ นายออกไปได้แล้ว “
ผมไล่มันเสียงดัง แล้วหันไปมองหน้ามัน ซึ่งก้อเห็นมันกำลังจ้องหน้าผม หน้าเต็มไปด้วยคราบน้ำตา
“ ได้ ถ้าอี้ไม่ทำ ดิวจะทำเอง “
ว่าแล้วไอ้ดิวก้อไปคว้ามีดมา แล้วทำท่าจะเชือดแขนตัวเอง ผมเห็นดังนั้น ก้อรีบไปคว้ามือมันไว้
“ นี่นายจะทำอะไรอ่ะ อย่ามาทำอะไรบ้าๆนะ “
“ ถ้าอี้ไม่ฆ่าดิว ดิวตายเองก้อได้ จะได้ไม่ต้องมาอยู่รกหูรกตาอี้ไง “ น้ำเสียงไอ้ดิวมันดูจริงจังซะจนน่ากลัว
“ จะบ้ารึไง อยากตายก้อไปตายที่อื่นสิ “ ผมพูดปัดๆไป ทั้งที่จริงแล้ว ผมไม่อยากให้มันตายหรอก ไม่เลย........
“ อี้อย่ามาห้ามดิวซะให้ยากเลย ดิวอยากตาย ในเมื่ออี้ไม่รักดิวแล้ว ดิวขอตายดีกว่า “
ไอ้ดิวมันพยายามอย่างมากที่จะเอามีดมากรีดแขนมัน ผมใช้มือทั้งสองข้างกั้นไว้ ก้อจะไม่อยู่แล้ว ไม่นะ อย่าทำอย่างนี้เลย.......ผมไม่อยากให้เค้าตาย ไม่อยากเลยจริงๆ......
” ใครบอกว่าชั้นไม่รักนายล่ะ “ ผมตะโกนออกไป
ไอ้ดิวชะงักไป แล้วเหมือนจะพูดอะไรบางอย่างออกมา
“ เมื่อกี้อี้ว่าไงนะครับ ดะ ดิว ฟังไม่ชัด “
“ ใครบอกว่าชั้นไม่ได้รักนายแล้ว นายฟังให้ดีนะ ว่า ชั้น ไม่ เคย ไม่ รัก นาย เลย ไม่ว่าจะตอนไหนๆ ไม่ว่าจะตอนที่นายทำร้ายชั้นแสนสาหัสสักแค่ไหน ชั้นก้อไม่เคยเปลี่ยนความรู้สึกที่ชั้นมีต่อนายเลย ได้ยินชัดไหม ฮือๆๆๆๆ นี่ใช่ไหม คือสิ่งที่นายอยากได้ยิน พอใจหรือยังล่ะ “ ผมพูดในสิ่งที่ผมอัดอั้นมานาน น้ำตาที่กลั้นไว้ก้อไหลพรากออกมาทันที และผมรู้สึกเหมือนกับว่า มีอะไรบางอย่างมันหลุดออกไปจากหน้าอกผมที่หนักอึ้งด้วย มันคืออะไรนะ.....
“ อี้ครับ เมื่อกี้ เอ่อออออ “ ไอ้ดิวเองคงอึ้งไปหนักเหมือนกัน
“ ทำไมนะ ทำไม ฮือๆๆๆ ทำไมชั้นถึงเลิกรักนายไม่ได้ ทำไมชั้นไม่รักคนดีๆอย่างต้ง ทำไมนะ ทำไมชั้นต้องแพ้นายทุกที แพ้ทุกอย่าง แพ้ทุกการกระทำ ไม่ว่าจะตอนไหน ฮือๆๆๆๆ “ ผมร้องไห้ไปอย่างอดสู :impress3: :impress3:
“ แม้ว่าชั้นจะเคยบอกให้นายไปแต่งงานกับคนอื่น เพื่อที่จะให้นายรู้สึกเจ็บ แต่ไม่ใช่เลย ชั้นเองต่างหาก ที่เจ็บเจียนตาย ทุกๆวันที่ชั้นหายใจอยู่นี่ มันก้อมีแค่ร่างกาย แต่จิตใจและความรู้สึกชั้นมันตายไปนานแล้ว ฮือๆๆๆ “
ผมปล่อยมือออกจากไอ้ดิว เป็นจังหวะกับที่มันปล่อยมีดทิ้งด้วยพอดี
“ อี้ครับ ดิวขอโทษ ที่ทำให้อี้ต้องเป็นอย่างนี้ ดิวมันไม่ดีเอง ถ้าว่าว่าดิว..... “
“ พอเลยดิว พอเลย นายมันไม่เคยเข้าใจอะไร นายมันเป็นคนที่ห่วงแต่ความรู้สึกของตัวเอง นายบอกว่ารักชั้น ชั้นขอถามหน่อยเหอะ นายเข้าใจคำนี้ดีแค่ไหน ถ้ารักคือการที่เราต้องครอบครองคนๆนั้นตลอดไปนะ ชั้นขอบอกเลยว่ามันไม่ใช่ และต่อให้ชั้นอธิบายยังไง นายก้อไม่มีวันเข้าใจหรอก “ ผมเบรกไอ้ดิวก่อนที่มันจะพูดจบ ตอนนี้ผมก้มหน้าร้องไห้อย่างเดียว ผมไม่อยากเห็นหน้ามัน และผมไม่อยากให้มันมองเห็นแววตาที่อ่อนแอของผมตอนนี้ด้วย
จู่ๆมันก้อโผเข้ากอดผมโดยที่ผมไม่ทันตั้งตัว
“ อี้ครับ แต่ก่อนดิวอาจจะโง่ โง่มากๆ แต่ตอนนี้ ดิวเปลี่ยนไปแล้ว อี้ครับ ดิวขอโทษ เรามาเริ่มกันใหม่ได้ไหมครับ อี้พอจะให้โอกาสดิวได้ไหมครับ “ มันอ้อนวอนผม
“ ไม่ ฮือๆๆ มันเปลี่ยนแปลงอะไรไม่ได้แล้ว นายไม่เข้าใจหรือไง ทุกอย่างมันถูกกำหนดลงแล้ว ยังไงๆ เราก้อไม่มีวันเป็นเหมือนเดิมได้หรอก นายเข้าใจไหม ฮือๆๆ “
“ อี้ครับ ตอนนี้ดิวอยากให้อี้ใจเย็นๆก่อนนะครับ แล้วก้อหยุดร้องไห้นะครับ รู้ไหมว่าเวลาดิวเห็นอี้ร้องไห้นี่ ใจดิวแทบขาดเลย นะครับ นิ่งๆก่อนนะครับ “ :man1:
ผมก้อไม่รู้ว่าเพราอะไร ผมถึงต้องทำตามคำขอของมันด้วย เพราะว่าผมก้อไม่ได้โวยวายอะไรต่อจากนั้นเลย ผมเองก้อพยายามสงบสติอารมณ์ของตัวเองไว้ แต่ไม่รู้ทำไม ในใจผมมันรู้สึกโล่งๆยังไงไม่รู้ เหมือนผมได้ปลดปล่อยอะไรบางอย่าง ที่มันคั่งค้างอยู่ในใจผม แล้วตอนนี้ ผมก้อรู้สึกสบายใจขึ้น อย่างที่ไม่เคยรู้สึกมาก่อน สักพักผมก้อหยุดร้องไห้ ในอ้อมกอดของไอ้ดิว ที่ตอนนี้ ผมรู้สึกถึงความอบอุ่นจากตัวมัน ที่ส่งผ่านมาถึงตัวผม
พอผมรู้สึกดีขึ้นแล้ว ผมก้อค่อยๆดันตัวดิวออกห่างจากผม เพื่อที่จะมองหน้ามัน ผมก้อเห็นว่า ไอ้ดิวมันก้อได้หยุดร้องไห้ด้วยเช่นกัน ตามันก้อจ้องมองมาที่ผมในแบบที่ผมก้อไม่รู้ว่า มันต้องการสื่ออะไรกับผมกันแน่ ผมเลยถามมันขึ้น
“ เจ็บไหม “
ไอ้ดิวทำหน้างง แล้วถามกลับมาที่ผม
“ เจ็บอะไรครับอี้ “ น้ำเสียงมันดูนุ่มนวลมาก
“ ก้อนี่ไง....... “ ผมทำหน้าบุ้ยไปที่แขนของมัน ตรงที่โดนผมทำร้ายเมื่อวานนี้
“ ไม่เลยครับอี้ ไม่เจ็บเลยสักนิด ต่อให้อี้ทำดิวหนักกว่านี้ ดิวก้อคงไม่รู้สึกอะไร เพราะว่า คนอย่างดิว สมควรจะโดนหนักกว่านี้ด้วยซ้ำ ดีนะเนี่ยะ ที่อี้ยังรักดิวอยู่ ไม่งั้น ดิวคงตายคามืออี้ไปแล้วแน่ๆเลย จริงไหมครับ “ ดิวพูดแล้วส่งยิ้มเจ้าเล่ห์มาให้ผม จนผมรู้สึกเขินขึ้นมา เลยทุบไปที่แผลของเค้าทีนึงเบาๆ :o8: :o8:
“ โอ๊ย เจ็บนะครับอี้ ทำไม ทำร้ายที่รักได้ลงคอเหรอครับ “ ดิวพูดยิ้มๆ เหมือนว่าเค้าไม่ได้เจ็บจริง แค่อยากแกล้งผม
“ ไหนบอกไม่เจ็บไง แล้วร้องทำไม “ ผมแขวะกลับไป หมั่นไส้นัก คนเจ้าเล่ห์
“ แฮะๆๆ ไม่เจ็บหรอกครับ แต่ดูอี้สิ แผลยังมีเลือดซึมๆอยู่เลย เดี๋ยวดิวทำแผลให้นะครับ “
“ มะ ไม่..... “
ไม่ทันที่จะห้ามเลยครับ ดิวเค้าก้อเริ่มทำแผลให้ผม ดูท่าเค้าจะเป็นห่วงผมมาก และตลอดเวลาที่เค้าทำแผลให้ผม เค้าจะเบามือมากๆ ถามผมตลอดว่าเจ็บไหม ที่จริงก้อยังเจ็บอยู่หรอก แต่ผมก้อกลั้นใจเอา บอกว่าไม่เป็นไร เค้าก้อทำจนเสร็จ แถมยังนวดเท้าข้างที่เคล็ดของผมด้วยอย่างดี จนผมรู้สึกดีขึ้นแล้ว
-
แหม ไอดิว
สุภาพเรียบร้อยซะเหลือเกิน
หมั่นส้ายยยยยย แง่ง
ตูเป็นอะไรมากมะเนี่ย
ดิวอี้ มีฟามสุขก็ดีไป
แต่สงสารต้งง่ะ = [ ] =
-
พระเอกกับนายเอกเข้าใจกันดีแล้ว :mc4: :กอด1: :L1:
-
:z1: :-[ :impress2: :man1:เข้าใจกานแย้ว
:sad11:แต่สงสานต้งอ่า
มาต่ออีกน้าคับคุงเล็ก ป๋มจารอ อิอิ :impress2: :mc4: :bye2:
:กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
มาโหวตนิยาย.... นักเขียนตัวร้าย กับ คุณชายนรกแตก.... ถ้าจะสนุก...อ่านตอนนี้แล้วดีใจกับดิวด้วยเน้อ ในที่สุดก็ง้อสำเร็จ :L2:
-
o22 o22 o22
อย่าเพิ่งย่ามใจไปนะครับ :z1: :z1:
ว่าเรื่องจะจบแล้ว เพราะว่า
ยังเหลือต้ง กับ หลิง หลิง อยู่ อิอิ
แต่ยังไงก้อตามลุ้นกันต่อไปนะครับ
ส่วนนิยายเรื่องใหม่ ยังไงก้อรบกวนโหวตให้ผมหน่อยนะครับ
จะได้เร่งมือเขียน คิดว่าไม่เกิน เดือนนึง น่าจะได้นานกัน
พอดีๆ กับวัน วาเลนไทน์ อิอิ
รักทุกคนเสมอครับ :L1: :pig4: :L1: :pig4:
-
ขอบคุณสำหรับตอนต่อครับ
โหวด 2 8iy[ :sad4: :sad4: :sad4:
-
เอาเรื่องนี้อ่ะคับ
เรื่อง นักเขียนตัวร้าย กับ คุณชายนรกแตก :z2:
:z13: :z13: :z13: :z13: :z13:
-
:o8: ถ้าทั้งคู่เข้าใจกันแล้ว ครั้งนี้ก็ต้องร่วมกันฟันฝ่าอุปสรรคที่เหลืออยู่ให้ได้นะครับ เรียนผูกก็ต้องเรียนแก้อ่ะนะ
-
แหะๆ ป๋มขอตัวไปเที่ยวปายสัก สาม สี่วันนะคับ ไว้พรุ่งนี้สายๆ จะพยายามมาลงให้อ่านนะคับ คริคริ มีความสุขกันทุกๆคนนะคับ
-
หัวใจไม่เข็ดรัก อร๊ายย~~เน่าฮ่าๆๆ
ฝ่าฟันให้ได้นะอย่าให้ต้องเจ็บปวดแบบรักแล้วอยู่ด้วยกันไม่ได้อีกเลย :กอด1:
-
:really2: :really2: :really2:
จาีรอคับ
มาตอเร็วๆน้า :impress2:
:L1: :L1: :L1:
-
:haun4: :haun4: :haun4: :haun4: :haun4: :haun4: :haun4: :haun4:
“ โอ๊ย เจ็บนะครับอี้ ทำไม ทำร้ายที่รักได้ลงคอเหรอครับ “ ดิวพูดยิ้มๆ เหมือนว่าเค้าไม่ได้เจ็บจริง แค่อยากแกล้งผม
“ ไหนบอกไม่เจ็บไง แล้วร้องทำไม “ ผมแขวะกลับไป หมั่นไส้นัก คนเจ้าเล่ห์
“ แฮะๆๆ ไม่เจ็บหรอกครับ แต่ดูอี้สิ แผลยังมีเลือดซึมๆอยู่เลย เดี๋ยวดิวทำแผลให้นะครับ “
“ มะ ไม่..... “
ไม่ทันที่จะห้ามเลยครับ ดิวเค้าก้อเริ่มทำแผลให้ผม ดูท่าเค้าจะเป็นห่วงผมมาก และตลอดเวลาที่เค้าทำแผลให้ผม เค้าจะเบามือมากๆ ถามผมตลอดว่าเจ็บไหม ที่จริงก้อยังเจ็บอยู่หรอก แต่ผมก้อกลั้นใจเอา บอกว่าไม่เป็นไร เค้าก้อทำจนเสร็จ แถมยังนวดเท้าข้างที่เคล็ดของผมด้วยอย่างดี จนผมรู้สึกดีขึ้นแล้ว
“ ดิว อี้หิวอ่า........ “ ผมพูดแบบเขินตอนที่ดิวเค้าทำแผลให้ผมเสร็จทุกอย่างแล้ว ดิวยิ้มให้ผมนิดนึง ก่อนจะพูดขึ้น
“ ง่ะ ก้อไม่บอก งั้นเดี๋ยวรอดิวแป๊บนึงนะครับ เดี๋ยวดิวไปทำให้เดี๋ยวนี้เลย “
จากนั้นดิวก้อรีบออกจากห้องไปทันที เค้าคงจะไปทำอาหารให้ผมทานตามที่ผมขอเค้า จะว่าไปแล้ว เรื่องราวระหว่างผมกับเค้า ถ้าไม่มีเรื่องร้ายๆมาแทรกกลางล่ะก้อ มันคงเป็นไปด้วยดีล่ะมั้ง เพราะผมก้อรู้สึกว่า ดิวเค้าก้อรักผมไม่น้อยไปเหมือนกัน และผมเอง ก้อรักเค้ามากเช่นกัน
จะว่าไปแล้ว อย่างที่ผมได้บอกดิวไปว่า ผมไม่เคยเกลียดเค้าเลยนั้น มันก้อเป็นความจริงนั่นแหละครับ แม้ว่าจะเป็นตอนไหนก้อตาม ไม่ว่าเค้าจะทำร้ายผมมากแค่ไหน ทารุณผมมากแค่ไหน ผมก้อไม่เคยที่จะไม่รักเค้าเลย ผมแปลกใจตัวเองเหมือนกัน ไม่ใช่ว่าเพราผมซาดิสม์อะไรหรอกนะครับ แต่คงเพราะผมคิดว่า ความรัก และความบริสุทธิ์ใจที่ผมมีให้เค้า สักวันนึงมันต้องได้รับการพิสูจน์ ซึ่งมันก้อเป็นอย่างนั้นจริงๆ แต่มันคงจะดีกว่านี้ถ้าเรื่องราวต่างๆ มันจะไม่บานปลายมาจนขนาดนี้ ผมไม่รู้ว่าจะเริ่มแก้ตรงไหนดี เพราะอย่างที่ผมพูดไป ทุกอย่างมันได้ถูกกำหนดไปแล้ว ในอีกไม่กี่วัน ต้งกับผมก้อจะต้องหมั้นกันและแต่งงานกันในไม่ช้า ส่วนดิว ก้อต้องแต่งงานกับหลิง หลิง ตามที่ผมได้เคยบังคับเค้าไป เฮ้อออออ เครียดจริงๆเลยครับ
“ อาหารมาแล้วครับ เป็นไงครับ รอดิวนานไหม “
เสียงของดิว ปลุกผมให้ตื่นขึ้นมาจากภวังค์ความคิด ผมเลยยิ้มและตอบเค้าไป
“ ไม่นานหรอกครับ แล้ววันนี้ ดิวทำอะไรมารให้อี้ทานล่ะ ไหนดูสิว่าจะทำอร่อยสู้ที่อี้ทำได้ไหม “
“ โหๆๆ คงสู้ไม่ได้หรอก แฟนดิวเก่งซะขนาดนั้น ใครก้อคงสู้มือแฟนดิวไม่ได้หรอก อิอิ “ ดิวพูดแล้วทำตาเจ้าเล่ห์ใส่ผม จนผมเขินหน้าแดงไปแล้วมั้งนั่น คนอะไรไม่รู้ หยอดได้ตลอดเวลาเลย
จากนั้นดิวก้อนำถาดอาหารมาวางไว้ตรงหน้าผม แล้วก้อตักข้าวให้ผม อาหารที่ดิวทำวันนี้มียำปลากระป๋อง หมูทอดกระเทียม ( แอบไหม้เล็กน้อย ) และผัดผักรวมมิตร ผมก้อเริ่มทานอาหารไป แต่ผมไม่เห็นว่าดิวเค้าจะตักให้ตัวเองทานเลย ผมเลยถามขึ้น
“ อ้าวดิว ทำไมไม่ทานด้วยกันล่ะ “
“ ไม่หรอกครับ อี้ทานไปก่อนเหอะครับ ดิวรอให้อี้ทานก่อน แล้วดิวค่อยทาน “
“ ไม่ได้นะ ต้องทานพร้อมกันเลย จะมารออี้ทำไม “ ผมแย้งขึ้น
“ ไม่เป็นไรครับ ดิวรอได้ อี้ไม่รู้หรอกว่าดิวรออี้มานานแค่ไหน รอแค่นี้ทำไมดิวจะรอไม่ได้ล่ะครับ ฮึ !!! “
“ นี่ ยังจะมาทำเป็นเล่นอีก นี่ถ้วดิวไม่ทานพร้อมอี้นะ อี้ไม่ทานจริงๆด้วย “ ผมวางจานลง แล้วเอามือกอดอก ทำท่าประท้วง
“ ฮ่าๆๆๆ อี้นี่นะ ยังน่ารักเสมอเลยนะครับ แล้วอย่างนี้ จะไม่ให้ดิวรัก ดิวหลงได้ยังไงล่ะครับอี้ “ นี่กระจิตกระใจเค้า จะไม่ปล่อยเวลาให้มันผ่านไปเลยใช่ไหมเนี่ยะ หยอดผมได้ตลอด จนผมหน้าร้อนผ่าวๆ ไปหมดแล้ว
จากนั้นดิวก้อตักข้าวทานกับผม แต่สายตาของเค้านะสิครับ จ้องมองมาที่ผมอย่างหวานเยิ้มตลอดเวลา ผมก้อเขินอีกสิครับ คนบ้าอะไรจะมามองกันอย่างนี้ ผมก้อพยายามกินข้าวไป ไม่สนใจเค้า
“ อาหารมื้อนี้ เป็นมื้อที่พิเศษที่สุดในชีวิตของดิวเลยครับ ดิวเคยทานมื้อละเป็นหมื่นนะ ยังไม่เห็นอร่อยอย่างนี้เลย “ ดิวพูดหลังจากที่ทานข้าวเสร็จแล้ว แล้วตอนนี้ก้อกำลังเก็บสำรับอาหารอยู่
“ เว่อร์ตลอดเลยน่ะดิว แหมๆๆ ไม่ต้องพูดเลย ไปล้างชามเลยไป อี้จะนอนพักแล้ว นี่ยิ่งปวดๆแผลอยู่ด้วย “ เอาซะหน่อยครับ อ้อนดิวนิดนึง พอเป็นกระสัย ดิวได้ยินดังนั้นก้อทำหน้าตกใจใหญ่เลยครับ เดินเข้ามาดูที่แผลผมใหญ่เลย ที่จริงมันก้อไม่ได้เจ็บอะไรมากหรอกครับ จากที่เค้าทายาและนวดให้ผม ก้อรู้สึกดีขึ้นมากแล้วครับ แต่แค่อยากอ้อนเฉยๆ อิอิ
“ ไหนครับ เจ็บตรงไหน ทานยาก่อนไหมครับ แล้วค่อยนอน เดี๋ยวดิวไปล้างชามเสร็จแล้ว จะมานวดเท้าให้อีกนะครับ “ ดิวพูดด้วยน้ำเสียงที่ดูเป็นห่วงผมมากๆ จนผมรู้สึกได้
“ ไม่เจ็บมากหรอก ทานยานอนพักผ่อนก้อคงหายแล้ว ดิวไม่ต้องมานวดให้อีกหรอก ดิวก้อควรจะพักผ่อนเหมือนกันนะ เหนื่อนเพื่ออี้มามากแล้วนี่ “ ผมพูดพรางเอามือไปลูบที่หน้าเค้าอย่างแผ่วเบา ดิวยิ้มแล้วจับมือผมมาจูบอย่างนุ่มนวล :กอด1:
“ เหนื่อยกว่านี้ ดิวก้อยอมครับ เพื่อคนที่ดิวรัก เดี๋ยวดิวไปเอายามาให้อี้ทานนะ แล้วจากนั้นอี้ก้อพักผ่อนนะครับ “
ดิวเดินไปหยิบยาและน้ำมาให้ผม ผมรับไว้และทานเข้าไป จากนั้นดิวก้ออุ้มผมไปยังเตียง ตอนแรกผมก้อจะขัดขืน ประมาณว่า ไปเองได้ แต่ดิวไม่ยอมครับ อุ้มผมไปทันทีเลย พอผมนอนแล้ว ดิวก้อยกสำรับอาหารออกไปล้าง ปล่อยให้ผมนอนยิ้มคิดไปเรื่อยเปื่อยอย่างมีความสุขคนเดียว มันจะดีแค่ไหนนะ ที่ได้อยู่สถานที่ที่เป็นส่วนตัวแบบนี้ กับคนที่เรารัก ได้ทำอะไรดีๆให้แก่กันและกัน ผมคิดไป นอนยิ้มไป อย่างมีความสุข จนเผลอหลับไปด้วยฤทธิ์ยาแก้ปวด
ผมสะดุ้งตื่นมาอีกครั้งนึง รู้สึกว่าจะบ่ายนิดๆแล้ว เพราะว่าแดที่ผมเห็นจากด้านนอกมันค่อนข้างแรง ผมจะขยับตัวแต่ก้อรู้สึกเหมือนมีอะไรอยู่ที่เท้าของผม ผมเลยมองลงไป ก้อเห็นดิวเค้านอนหลับอยู่ตรงปลายเท้าผม มือข้างนึงก้อจับอยู่ที่เท้าของผมข้างที่มันแพลง อย่าบอกนะว่า...........ดิวเค้านวดเท้าให้ผมจนเค้าเผลอหลับไปเอง อืมมมมม มันยังไงดี ผมรู้สึกดีมากๆเลยครับ หัวใจมันพองโตยังไงไม่รู้ มันแบบว่า รู้สึกดีใจมากๆเลย ที่ได้รู้ว่า คนที่เรารักเค้าทำอะไรดีๆเพื่อเราขนาดนี้
ผมเลยขยับตัวลุก แล้วเดินไปข้างๆตัวของเค้า จากนั้นก้อก้มลงหอมเค้า........
“ แหนะๆๆๆ จะมาลักหลับดิวรึไงครับ “ :z1:
ดิวพูดทั้งๆที่ยังหลับตาอยู่ โถ่ เวรรรร คนกำลังซึ้ง ดันมาแซวกันได้ ผมเลยถอนปากออกจากแก้มเค้าทันที ก่อนที่ริมฝีปากผมจะโดนแก้มเค้าซะอีก มันรู้สึก ทั้งอาย ทั้งแบบว่า งอนนิดๆ เลยขยับตัวหนี แต่ดิวดันลุกขึ้นมากอดตัวผมไว้ก่อน :-[ :o8:
“ อ้าว อี้ครับ จะทำอะไร ก้อทำให้เสร็จสิครับ เลิกกลางครันทำไมเล่า “ ดิวพูดหน้าตาย แต่ผมสิ ทำหน้าง้ำใส่เค้าแล้ว
-
หวานกันจริงๆ คู่นี้ :-[ :กอด1:
แต่ว่าปัญหาที่รออยู่ข้างหน้าจะเคลียร์กันยังไงละนี่ :เฮ้อ:
-
โหวตสองครับ
= =
ไม่อยากบ่อน้ำตาเเตก
-
ลุ้นตั้งนาน อิอิ
-
:3123: :3123: :3123: :3123:
ขอต้อนรับ ผู้อ่านใหม่ๆทุกท่านนะครับ
ใครที่ยังมิได้โหวตนิยายก้อ รบกวนโหวตหน่อยนะครับ
ใกล้จะปิดโหวตแล้ว จะได้เร่งมือเสียที อิอิ
ส่วนตอนนี้ ผมขอดื่มด่ำไปกับบรรยากาศที่ปายก่อนนะครับ
อากาศดีมากๆ มาเที่ยวชิวๆ กะเพื่อนๆ ( ชะนี )
หลังจากโหมงานหนักมาตลอด นี่ยังแอบเอางานมาด้วย อิอิ :sad4:
ยังไงก้อขอให้ทุกๆท่านมีความสุขมากๆนะครับ
กลับไปนี่ ผมหวังว่าตัวผมเองจะมีสติ เขียนนิยายเรื่องใหม่
ให้ได้อ่านกันนะครับ อิอิ ( ถ้าไม่เมาซะก่อน ) :really2: :really2:
ร๊ากกกกกกกกกกก ทุกคนฉะเหมอ :L1: :L1: :L1:
-
เที่ยวให้สนุกนะครับ :bye2:
ปล.เอาหนุ่มเหนือมาฝากบ้างนะ :z1:
-
มาชูจักกะแร้โหวตให้เรื่องที่สามค่ะ
อยากอ่านเรื่องนี้จัง
ว่าแต่จะมีใครตรงกันกับเราบ้างไหมเนี่ย
-
ชอบพี่ดิวกับพี่อี้อ่ะคับ
อิอิ
:impress3: :impress3:
--------------------------------
ยังไงก็เที่ยวให้สนุกนะคับ
:haun4: :haun4: :haun4: :haun4:
-
:o8: ช่วงนี้อากาศกำลังดี เหมาะแก่การไปเที่ยวปายจริงๆ อิจฉาๆๆๆวุ้ยยยยย
-
ในที่สุดก็เข้าใจกันแล้ว
ดิวกับอี้หวานกันจังเลย ชอบๆขอแบบนี้อีกๆ
-
เหะๆ ขอโต๊กทีมาช้าน้า
ม่ะวานเข่งกีฬาสีเหนื่อยมากมาย
มาเชียร์อี้กับดิวเหมือนเดิมก๊าบ :impress2:
ดูท่าหวานกันน้ำลายหยดขนาดนี้ เอ้ย น้ำตาลหยดขนาดนี้ :m20:
แล้วท่าหลิง กับ ต้ง รู้เข้านี่มะอยากจะคิดเลยเน้อ :serius2:
มาต่ออกน้าคับ :call:
ไปเที่ยวให้สนุกน้า :laugh:
อย่าดื่มเยอะล่ะ อิอิ :really2: o18
-
ไม่ทันแล้วน้องวินเอ๋ย ซัดไปซะเยอะเกือบไปปางอุ๋งไม่ทัน แต่ขอบอกว่า สวยม๊ากกกกก อิอิ อิจฉาล่ะเสะ
-
ไม่ทันแล้วน้องวินเอ๋ย ซัดไปซะเยอะเกือบไปปางอุ๋งไม่ทัน แต่ขอบอกว่า สวยม๊ากกกกก อิอิ อิจฉาล่ะเสะ
:serius2: :serius2: :serius2:
แว๊กกกกกกกกกกก
มาอวดกานอย่างนี้ได้ไง
ไม่ยอมๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ :3125:
-
o13 o13 o13 o13
จะพยายามต่อ ก่อนจจะไปเดินเล่น
ที่ถนนคนเดิน ที่เชียงใหม่นะครับ
แป๊บบบบบบบบบบบบบบบบ :L1: :L1:
-
รออ่านคราบ
-
The internet s here so damn suck so I'll try another way na kub
-
:sad4:
-
^
^
^
:sad4: :sad4: :sad4:
-
หึๆ...ไม่ได้เข้ามาอ่านซะนาน :m7:
-
ขอบคุณครับ ไม่รุ้จะเลือกเรื่องไหนดี เรืองที่2 ท่าจะสนุกดีนะ
-
:t3:
-
:call: :call: :call:
เด๋วก่องน๊า
กำลังรีบ อิอิ :pig4:
-
จารอก๊าบ
มาเร็วๆน้าคุงอเล็กซี่ :impress2:
:L1: :3123: :L2: :pig4: :pig2: :pig4: :L1: :3123: :L2:
-
:กอด1: :-[ :กอด1: :-[ :กอด1: :-[
ผมสะดุ้งตื่นมาอีกครั้งนึง รู้สึกว่าจะบ่ายนิดๆแล้ว เพราะว่าแดที่ผมเห็นจากด้านนอกมันค่อนข้างแรง ผมจะขยับตัวแต่ก้อรู้สึกเหมือนมีอะไรอยู่ที่เท้าของผม ผมเลยมองลงไป ก้อเห็นดิวเค้านอนหลับอยู่ตรงปลายเท้าผม มือข้างนึงก้อจับอยู่ที่เท้าของผมข้างที่มันแพลง อย่าบอกนะว่า...........ดิวเค้านวดเท้าให้ผมจนเค้าเผลอหลับไปเอง อืมมมมม มันยังไงดี ผมรู้สึกดีมากๆเลยครับ หัวใจมันพองโตยังไงไม่รู้ มันแบบว่า รู้สึกดีใจมากๆเลย ที่ได้รู้ว่า คนที่เรารักเค้าทำอะไรดีๆเพื่อเราขนาดนี้
ผมเลยขยับตัวลุก แล้วเดินไปข้างๆตัวของเค้า จากนั้นก้อก้มลงหอมเค้า........
“ แหนะๆๆๆ จะมาลักหลับดิวรึไงครับ “
ดิวพูดทั้งๆที่ยังหลับตาอยู่ โถ่ เวรรรร คนกำลังซึ้ง ดันมาแซวกันได้ ผมเลยถอนปากออกจากแก้มเค้าทันที ก่อนที่ริมฝีปากผมจะโดนแก้มเค้าซะอีก มันรู้สึก ทั้งอาย ทั้งแบบว่า งอนนิดๆ เลยขยับตัวหนี แต่ดิวดันลุกขึ้นมากอดตัวผมไว้ก่อน
“ อ้าว อี้ครับ จะทำอะไร ก้อทำให้เสร็จสิครับ เลิกกลางครันทำไมเล่า “ ดิวพูดหน้าตาย แต่ผมสิ ทำหน้าง้ำใส่เค้าแล้ว
“ ไอ้บ้าดิว ชอบจริงๆเลยนะ แบบนี้เนี่ยะ ไปดีกว่า ปล่อยเลย ไม่ต้องมาจับ “ ผมพยายามแกะมือดิวออก
“ ฮ่าๆๆๆ แหม ก้อนะ อี้ก้อน่ารักซะขนาดนี้ ดิวก้ออยากแกล้งเล่นๆนี่นา แล้วนี่ตื่นแล้วเหรอครับ ยังปวดหัว หรือปวดแผลอยู่หรือเปล่า ขอดิวดูแผลหน่อยได้ไหม “ ว่าแล้วดิวก้อมาจับดูที่แผลของผม
“ ไม่เป็นไรแล้วครับ อี้ดีขึ้นมาเลย นี่กะว่าจะไปเดินเล่นซะหน่อย เบื่อๆอ่ะ อยู่ในห้องอย่างเดียวเลย “
“ อยากไปเดินเล่นก้อไม่บอก เดี๋ยวดิวพาไปนะครับ “ ว่าแล้วดิวก้อทำท่าจะเข้ามาอุ้มตัวผม
“ ไม่ต้องหรอกดิว อี้พอเดินเองได้ ไม่ต้องอุ้ม “ ผมร้องห้าม
“ ไม่เป็นไรครับ อี้ตัวนิดเดียวเอง สบายมาก “ ดิวไม่สนใจครับ เข้ามาช้อนตัวผมทันทีเลย
“ งั้นเปลี่ยนเป็นขี้หลังได้ไหมอ่ะ ไม่อยากให้อุ้มอ่า มัน...........เขินๆอ่า นะๆ “ ผมต่อรองไป ก้อมันเขินจริงๆนี่ครับ ให้เค้าอุ้มผมไป ตาก้อมองกันอย่างนี้นะเหรอ ผมเขินตายแน่ๆ
“ ฮ่าๆๆ เวลาอี้เขินนี่ น่ารักที่สุดเลย แต่ไม่เป็นไร เดี๋ยวอี้จะเบื่อดิวเสียก่อน ไม่ก้อคงเขินจนทำไรไม่ถูก งั้นขี่หลังดิวไปแล้วกันนะครับ “
ว่าแล้วดิวก้อตั้งท่าให้ผมขี่หลังเค้า ผมก้อขยับตัวแล้วขึ้นนั่งบนหลังดิว จากนั้นก้อเอามือกอดรอบคอดิวอย่างหลวมๆ แล้วดิวก้ออุ้มผมออกไปข้างนอก อากาศข้างนอกนั้น แม้ว่าจะแดดแรงไปหน่อย แต่ลมก้อเย็นดีเหมือนกันครับ ทำให้ผมอารมณ์ดีขึ้นอีก ดิวเองก้อคงเช่นกัน เห็นหันหน้ามายิ้มกับผมบ่อยๆ จนผมเขินเลยต้องซบที่บ่าเค้า
ดิวพาผมเดินมาอีกด้านของหาด ที่ผมไม่ได้มา จะว่าไป หาดที่พวกผมอยู่นี่ก้อกว้างพอสมควรเลยนะครับ หาดทรายก้อส๊วย สวย ดิวเดินมาจนถึงโขดหินอันใหญ่โขดนึง ผมเลยบอกให้ดิวหยุด
“ ดิวครับ หยุดแล้วนั่งเล่นที่นี่ก้อก้อได้นะครับ เดี๋ยวดิวจะเมื่อยเปล่าๆ “
“ ไม่เป็นไรครับ ดิวยังมีแรงอีกเยอะ ต่อให้อุ้มอี้รอบเกาะ ดิวยังไหวเลย “
“ คร๊าบบบบบบบ พ่อคนเก่ง แต่พอแล้วล่ะ อี้อยากนั่งเล่น “
ว่าแล้วดิวก้อพาผมไปนั่งตรงโขดหินนั้น จากนั้นเค้าก้อมานั่งข้างๆผม แล้วจับมือผมไว้ มันรู้สึกดีมากๆลเยนะครับ ที่ได้มานั่งในบรรยากาศดีๆอย่างนี้ กับคนที่เรารัก เราสองคนนั่งกุมมือกันไป โดยที่ไม่ได้คุยอะไรกัน ปล่อยให้หัวใจเราสองคนคุยกันเอง มันเลยรู้สึกดีเหมือนกัน ใช้ใจสื่อถึงกัน
นั่งกันสักพัก ผมก้อถามดิวขึ้นมาอีก
“ ดิว เอ่อออ จับอี้มาที่นี่ทำไมเหรอ อันนี้ไม่ได้หาเรื่องนะ แค่อยากรู้ อ่ะ “
“ อ้ออออ ก้อนะ ก่อนหน้านี้อ่ะ อี้ญาติดีกับดิวทีไหนล่ะ ทั้งๆที่ดิวพยายามทำทุกอย่างแล้ว ดิวถึงขนาดยอมแต่งงานกับหลิง ตามที่อี้ต้องการเลยนะ อี้ยังไม่เห็นอยากเจอดิวเลย ดิวเลยต้องคิดแผนการจับอี้มาที่นี่ เพื่อที่เราจะได้ปรับความเข้าใจกันจริงๆจังๆสักทีไง แล้วที่นี่ก้อส่วนตัวด้วย มีแต่เราสองคน ดิวคิดว่า อี้น่าจะใจอ่อนนะ “
“ อะไรทำให้ดิวมั่นใจขนาดนั้น ว่าอี้จะใจอ่อน “ ผมถามลองใจ
“ เพราะว่าดิวยังคิดว่า อี้ยังคงมีใจให้ดิวไงล่ะครับ “ พูดไม่พอ ยังมาทำตาหวานใส่อีก คนผีทะเล
“ แล้วถ้าอี้ไม่ใจอ่อนล่ะ หรือแบบว่า อี้หมดรักดิวไปแล้วง่ะ ดิวจะทำยังไง “ ผมแย็บไปอีก
“ ถ้าอี้ไม่ใจอ่อน ดิวก้อมีวิธีของดิวแล้วกัน รับรอง ร้อยทั้งร้อย ใจอ่อนแน่นอน “ ท่าทางมั่นใจม๊ากกกก พ่อดิว
“ ขนาดนั้นเชียว นี่แสดงว่าทำอย่างนี้กับทุกคนเลยนะสิจริงไหม “ ผมลองใจไปอีก
“ ไม่เลยครับ ไม่เลย แต่ก่อนนะ ดิวเป็นคนไม่ยอมใคร ไม่ง้อใคร ถึงแม้ว่าดิวจะผิดก้อตาม แต่กับอี้ มันเป็นอะไรที่พิเศษ เพราะว่า อี้เป็นรักแรกจริงๆของดิว ดิวไม่เคยรักใครขนาดนี้มาก่อน ดิวจึงยอมทำทุกอย่าง เพื่อให้อี้กลับมารักดิวไงครับ “
ผมอึ้งไปกับคำพูดนั่นเหมือนกัน จะว่าไปมันก้อซึ้งดีเหมือนกันนะครับ ผมก้อเขินไปตามระเบียบ เลยหันหน้าหนีไปอีกทาง
“ แล้วอี้มีความสุขไหมครับ ณ ตอนนี้นะ ตอนที่เราเข้าใจกันแล้ว “
“ ก้อนะ.....ยังจะให้ตอบอยู่อีกเหรอดิวก้อ “ ผมตอบไปแบบเขินๆ แล้วทุบเค้าไปทีนึง
เรานั่งนิ่งๆอยู่สักพัก ผมก้อฉุกคิดเรื่องนึงขึ้นมาได้ เลยพูดกับดิวไป
“ ดิว อี้ขออะไรอย่างได้ไหม “
“ อะไรเหรอครับ ดิวให้อี้ได้ทุกอย่างเลย “ ดิวตอบยิ้มๆ
“ อี้อยากโทรหา......ต้งอ่ะ อี้กลัวเค้าจะเป็นห่วงอี้ “ ดิวนิ่งไปนิดนึง แล้วพูดขึ้นว่า
-
ตามอ่านมาสามวัน เพิ่งถึงตอนสามสิบสี่
อ่านแบบลุ้น ไปตลอดเลยว่าใครจะได้ใจอี้ ไป
สนุกมากๆ ค่ะ
แรก ๆ แอบเชียร์ ดิวนะ เพราะชอบคนเลว หลัง ๆ ต้งก็ ก็แบบว่า นุ่ม ๆ พระรองเกาหลีสุด ๆ แต่แอบโหด
พี่กรณ์ก็พี่ชานแสนดี นี่ถ้าเป็นอี้ นะ ขอเก็บไว้ทั้วสามคนเลยอ่ะ
พรุ่งนี้ จะนั่งอ่านต่อ หวังว่าคงอ่าน ทันในเร็ววันนี้
คนเขียนเก่งมาก ๆ รายละเอียดสุด ๆ มาก :L2:
-
o13 o13 o13 o13 o13
โทษทีน่ะครับ เหมือนกับว่าเรื่องมันอืดๆ
แต่ที่จริงนี่ ที่อืดน่ะ ผมมากกว่า
เนืองจากภารกิจเยอะแยะมากมาย เลยลงไม่ทัน
เนื้อเรือ่งก้อกำลังดำเนินไปตามแบบของมัน ผมไม่พยายามตัดรายละเอียดออกไป
อยากให้ได้เต็มๆน่ะครับ หวังว่าคงไม่ว่ากันนะครับ
ช่วงนี้ซาๆแล้ว จะพยายามมาลงให้เรือ่ยๆน่ะครับ
ร๊ากกกกกกกกกกกกก ทุกคนเสมอ
:L1: :L1: :3123: :3123:
-
แล้วจะทำยังไงกันต่อล่ะงานนี้ :really2:
-
เอ .... เหมือนๆอะไรกำลังคลืบคลานเข้ามา น่ากลัว - -''
-
:เฮ้อ: เข้ามาถอนหายใจทิ้ง
หลาย ๆ ที รู้สึกเหนื่อยใจ
และยังคงเชียร์ดิวต่อไปเช่นเคย
และ :กอด1: อเล็กซ์ด้วยความรัก
-
:-[ :-[ :-[
มาตามลุ้นต่อ
ขอบคุณที่มาต่อน้าคับ :call:
มานิดเดียวม่าเปงไร :3125:
แต่มาทุกๆวันน้าาา.. :monkeysad:
เป็นกำลังใจให้พี่เล็กคับ :pig4: :3123:
:z10: :z13: :z10: :z13:
-
ขอให้จบแบบ แฮบปี้ ทีเถอะ :call:
อยากให้พี่อี้ กับพี่ดิว ได้รักกันอย่างสมหวังอ่ะคับ
นะคับพี่
ขอร้องหละ
:impress2: :impress2: :impress2: :impress2:
-
เข้ามาส่อง
ยังไม่มางั้นไปก่อนและ :z2: :z2:
-
:m20: :m20: :m20: :m20:
กำลังปั่นอยู่ น่ะคร๊าบบบบบบบบ
อย่าเมามันส์ มือเป็นระวิง อิอิ
รอโหน่ยๆๆๆ ช่วงนี้ยุ่งเจงๆ
เครียดๆๆ แต่ก้อ ชู้ๆๆๆๆๆๆ
:pighaun: :pighaun:
-
:man1: o18 :man1: o18 :man1: o18
“ แล้วอี้มีความสุขไหมครับ ณ ตอนนี้นะ ตอนที่เราเข้าใจกันแล้ว “
“ ก้อนะ.....ยังจะให้ตอบอยู่อีกเหรอดิวก้อ “ ผมตอบไปแบบเขินๆ แล้วทุบเค้าไปทีนึง
เรานั่งนิ่งๆอยู่สักพัก ผมก้อฉุกคิดเรื่องนึงขึ้นมาได้ เลยพูดกับดิวไป
“ ดิว อี้ขออะไรอย่างได้ไหม “
“ อะไรเหรอครับ ดิวให้อี้ได้ทุกอย่างเลย “ ดิวตอบยิ้มๆ
“ อี้อยากโทรหา......ต้งอ่ะ อี้กลัวเค้าจะเป็นห่วงอี้ “ ดิวนิ่งไปนิดนึง แล้วพูดขึ้นว่า
“ ได้สิครับ ทำไมจะไม่ได้ล่ะ เดี๋ยวกลับกระท่อมเมื่อไหร่ เดี๋ยวดิวเอาโทรศัพท์ให้แล้วกันนะครับ “
ดิวพูดแบบไม่รู้สึกอะไร ทั้งๆที่ผมก้อรู้ว่าเค้าต้องรู้สึกแน่ๆ แต่เค้าคงจะเข้าใจในสถานภาพของผมว่ามันเป็นยังไง และด้วยความที่เค้าไม่แสดงความรู้สึกออกมานี่เอง มันทำให้ผมรู้สึกผิดขึ้นมาทันที
แต่ด้วยความรู้สึกที่ว่า ดิวเค้าคงจะกลัวผมรู้สึกแย่มั้ง เค้าเลยชวนผมคุยเล่นไปเรื่อยเปื่อย ถามเรื่องงานผม ถามเรื่องที่บ้าน ผมก้อคุยเล่นกับเค้าไปเรื่อยๆ การสนทนาของเรา นับว่าเป็นครั้งแรกที่เราคุยกันถูกคอและสนุกสนานขนาดนี้ จนทำให้ผมรู้ความรู้สึกผิดไปชั่วขณะ เรานั่งคุยกันสักพัก ดิวก้อชวนผมไปเดินเล่นอีกด้านนึงของหาด โดยที่เค้าจะเข้ามาให้ผมขี่หลังอีกเหมือนเดิม แต่ผมรู้สึกเองว่า ผมยังพอที่จะเดินไหว เลยขอเค้าเดินเอง ตอนแรกดิวก้อไม่ยอม จนผมต้องยื่นคำขาดว่า ถ้าเค้าไม่ยอม ผมก้อไม่ไป ดิวเค้าเลยต้องตามใจผม ด้วยการปล่อยให้ผมเดินเอง
ผมเดินเอง แต่ก้อมีดิวคอยพยุงอยู่ข้างๆ เลยทำให้ผมอุ่นใจอยู่เหมือนกัน ( ที่จริงนะ ขาผมหายเกือบปกติแล้ว คงเพราะว่าไม่ได้เคล็ดอะไรมาก แต่ดิวทำเหมือนผมขาหักไปได้ ผมเลยตามเกมนิดหน่อย เดี๋ยวเค้าจะเก้อ อิอิ ) มือนึงดิวก้อโอบไหล่ผมไว้ อีกมือนึงก้อกุมมือผมไว้แน่น ตาก้อมองผมตลอดเวลา ผมเองก้อส่งยิ้มให้เค้าเรื่อยๆ เป็นการบอกให้เค้ารู้ว่า ผมก้อรักเค้าเหมือนกัน เหมือนอย่างที่ดิวเค้าพยายามสื่อกับผมด้วยสายตาและการสัมผัส มันช่างทำให้ผมรู้สึกดีนัก
เราเดินเล่นกันไปเรื่อยๆ ผมก้อชวนคุยไปเรื่อยๆ จนถึงเรื่องนึง ที่ผมแอบสงสัย
“ ดิว อี้ถามหน่อยสิ ดิวทำยังไงอ่ะ ทางบ้านอี้เค้าถึงยองช่วยดิว อี้แลปกใจมากนะเนี่ยะ เพราะว่า ที่บ้านอี้นะ เค้า เอ่อออ รักต้งมากเลย เพราะว่าต้งดีกับอี้ แล้วกับทุกคนจริงๆ “
ดิวหยุดเดินครับ แล้วหันมามองหน้าผมแบบเต็มๆ
“ พ่อแม่อี้เค้าคงจะอยากได้ดิว เป็นลูกเขยมากกว่ามั้ง ดิวคิดว่าอย่างนั้นนะ “ ดิวยิ้มเจ้าเล่ห์มาให้ผม
“ บ้า อย่ามากะหล่อน บอกความจริงว่า ว่าไปพูด หรือไปทำอะไร พวกเค้าถึงช่วยดิว เร็วๆ อี้อยากรู้ “ ผมคาดคั้นอีก
“ ดิวก้อใช่ความรัก และความจริงใจทั้งหมดของดิวที่มีให้อี้ แลกมานะสิ “
อึ้งไปเลยครับ ได้ยินอย่างนั้น แต่ผมก้อยังไม่เก็ทเท่าไหร่
“ มันยังไงอ่ะ อี้ก้อยังไม่เข้าใจอยู่ดี “ ผมยังถามต่อ
“ อี้รู้ไหมครับ ว่าดิวทำอะไรลงไป ดิวก้อแค่ บอกความจริงพวกเค้าไปว่า ดิวได้ทำเลวกับอี้ไว้ยังไงบ้าง และเพราะอะไร ตอนแรกนะครับ ที่พ่อและพี่ชายอี้ได้ยินนะ ดิวก้อโดยยำตรีนไปหลายดอกเหมือนกัน ดีนะที่แม่อี้ห้ามไว้ ไม่งั้น ดิวตายคาตรีนพวกเค้าแน่ๆ ฮ่าๆๆๆ “ แหนะ ยังจะมาทำอารมณ์ดีอีก
“ จากนั้น ดิวก้อขอโอกาสพวกเค้าว่า ขอให้ดิวได้พิสูจน์ด้วยตัวดิวเองว่า อี้นั้นยังรักดิวอยู่ไหม ก่อนที่อี้จะไปแต่งงานกับ...เอ่อออออ ไอ้ต้งอ่ะ ดิวยอมแลกทุกอย่างแม้ว่า พวกเค้าจะฆ่าดิว ดิวก้อยอม พวกเค้าก้อเลยยอมช่วยดิว ช่วยหาโอกาสให้ดิว พาอี้มาปรับความเข้าใจกันที่นี่ไงล่ะครับ เห็นไหมล่ะว่า พวกเค้าเล็งเห็นความจริงใจของดิวขนาดไหน “ ดิวพูดอย่างมาดมั่น
“ แล้วดิวทำไป...........เพื่ออะไร “
“ ดิวแค่อยากพิสูจน์ไงครับว่า ที่ดิวคิดไปเองว่า อี้ยังรักดิวอยู่ เป็นความจริง ก้อเท่านั้นเอง จากนั้นนะ จะให้ดิวเป็น ดิวตายยังไง ดิวก้อยอมหมด ถ้าดิวได้รู้แล้ว แม้ว่าอี้จะรักดิวหรือไม่ก้อตาม “ ดิวพูดพรางจ้องตามาที่ผมอีกครั้ง
“ แล้วถ้า.............อี้ไม่ได้รักดิวล่ะ ดิวจะทำยังไง แล้วถ้าอี้ยังรักดิวอยู่ล่ะ ดิวจะทำอะไร ดิวจะบังคับให้อี้ยกเลิกการหมั้นกับต้งเพื่อมาหาดิวนะเหรอ ดิวต้องการอย่างนั้นเหรอ “
ดิวอี้งไปทันที แต่เหมือนเค้าจะครุ่นคิดอะไรบางอย่างอยู่ แล้วพูดขึ้นว่า
“ ไม่ว่าอี้จะรักดิวหรือไม่ก้อตาม มันก้อคงไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลงสิ่งที่กำลังจะเกิดขึ้นได้อยู่แล้ว ดิวแค่อยากรู้ ว่าคนที่ดิวรัก คิดเหมือนดิวหรือเปล่า ก้อแค่นั้นเอง หลังจากนั้นเหรอ....ปล่อยให้ฟ้าลิขิตมันเองเหอะ ดิวเบื่อคิดตามแล้วอ่ะ “ ยังมีการมาพูดเล่นอีก เค้าไม่รู้เหรอว่า ผมซีเรียสขนาดไหน
“ แล้วมันคุ้มเหรอดิว กับสิ่งที่ดิวกำลังทำอยู่ “ ผมถามไปอีก
“ คุ้มไม่คุ้มไม่รู้ แค่รู้ว่าตอนนี้ดิวมีความสุขที่ได้รู้ว่า อี้ยังรักดิวก้อพอ ฮ่าๆๆ “
-
^
^
แอบมาจิ้ม
*****************
นี่สินะที่เขาเรียก"ความเจ็บปวดที่หอมหวาน"
ฟ้าจะมีเวลาให้ทั้งคู่ได้อีกนานเท่าไหร่นะ...เฮ้อ
-
:mc4: :mc4: :mc4: :mc4: :mc4:
เด๋ว สายๆ ผมมาต่อให้อีกนะครับ
สัญญาๆๆ
ตอนนี้ต้องนอนก่อน เด๋วโดนฆ่าเอา อิอิ
-
:sad4:
-
:เฮ้อ:
.
.
.
:m15:
-
o22 :z10: o22 :z10: o22 :z10: o22 :z10: o22 :z10:
“ ไม่ว่าอี้จะรักดิวหรือไม่ก้อตาม มันก้อคงไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลงสิ่งที่กำลังจะเกิดขึ้นได้อยู่แล้ว ดิวแค่อยากรู้ ว่าคนที่ดิวรัก คิดเหมือนดิวหรือเปล่า ก้อแค่นั้นเอง หลังจากนั้นเหรอ....ปล่อยให้ฟ้าลิขิตมันเองเหอะ ดิวเบื่อคิดตามแล้วอ่ะ “ ยังมีการมาพูดเล่นอีก เค้าไม่รู้เหรอว่า ผมซีเรียสขนาดไหน
“ แล้วมันคุ้มเหรอดิว กับสิ่งที่ดิวกำลังทำอยู่ “ ผมถามไปอีก
“ คุ้มไม่คุ้มไม่รู้ แค่รู้ว่าตอนนี้ดิวมีความสุขที่ได้รู้ว่า อี้ยังรักดิวก้อพอ ฮ่าๆๆ “
ว่าแล้วดิวก้ออุ้มตัวผมขึ้นโดยที่ผมไม่รู้ตัว จากนั้นเค้าก้อพาผมไปที่ทะเลแล้ววิ่งลงทะเลไปด้วยกัน ผมไม่ทันตั้งตัวก้อตกใจเล็กน้อย แต่ดูท่าทางดิวจะสนุกมากเลย หัวเราะลั่นเลย ผมสิสำลักน้ำเข้าไปเต็มๆ มันน่านักนะ ผมเลยเอ็ดเค้าไป
“ ดิวนี่ เล่นอะบ้าๆ เดี๋ยวอี้ก้อสำลักน้ำตายหรอก แค่กๆๆ “
“ โอ๋ๆๆ ที่รัก ดิวอยู่ทั้งคน ดิวไม่ยอมให้ที่รักตายหรอกคร๊าบบบบ “ พูดแล้วยังมาทำปากจู๋ใส่ผมอีก มันน่าตีนัก
“ ไม่ต้องมาทำเป็นเล่นเลย นี่ขาอี้ก้อยังเจ็บอยู่ ยังจะมาเล่นอีก เดี๋ยวอี้เดินไม่ได้นะ อี้จะเล่นงานดิวคอยดู “ ผมขู่ไปอีก
“ อ้าวววว นึกว่าหายเจ็บแล้วซะอีก เห็นเดินแล้วแล้วนี่ ดิวรู้น๊า ว่าอี้อ่ะ แอ๊บ อิอิ “
แหมๆๆ รู้ทันเราอีก แล้วยังมาทำเป็นเฉย พออย่างนี้ก้อมาแซว หนอยยยย คนเจ้าเล่ห์ !!!
“ นี่ดิวแกล้งอี้อีกแล้วใช่ไหม พอเลย อี้ไม่เล่นด้วยแล้ว กลับกระท่อมดีกว่า “ ผมสะบัดตัวออกจากเค้า พรางจะเดินขึ้นฝั่งตอนนั้นทันที แต่ไหนเลยยดิวจะยอมปล่อยผมไปง่ายๆ
“ ฮ่าๆๆ อย่าเพิ่งขึ้นเดะ มาเล่นน้ำกันก่อนนนน “
ดิวเหวี่ยงผมลงน้ำอีกครั้ง แล้วกระโจนเข้าหาผม ผมก้อหลบไม่ได้ เลยโดนเค้ากอดไปเต็มๆ จากนั้นดิวก้อกอดรัดฟัดเหวี่ยงผมในน้ำอย่างสนุกสนาน ตอนแรกผมก้อยังตั้งตัวไม่ทัน เลยไม่สนุก แต่หลังๆมา ผมก้อเริ่มมันส์ไปกับเค้าแล้วครับ เลยแกล้งคืนบ้างด้วยการกดหัวเค้าลงทะเลบ่อยๆ แต่ดิวก้อดันผุดขึ้นมาได้ แล้วแกล้งผมกลับ เราเล่นกันอย่างสนุกสนาน เหมือนคนที่ไม่เคยเล่นน้ำทะเลมาก่อน ผมรู้สึกว่าเรามีความสุขกันมาก มากจนลืมวันและเวลา ที่ล่วงเลยมาจนค่ำแล้ว ผมจึงบอกดิวให้เลิกเล่น แล้วกลับไปอาบน้ำกันดีกว่า เด่ยวมันจะค่ำไปกว่านี้ ดิวก้อตกลง ผมกับอุ้มผมกลับกระท่อม โดยที่ไม่ยอมให้ผมลงเดิน แม้ว่าผมจะดิ้นแค่ไหนก้อตาม
พอถึงกระท่อมแล้ว ดิวก้อพาผมไปยังห้องน้ำ แล้วเดินไปหยิบเสื้อผ้ามาให้ผมเปลี่ยน ผมก้อรับไว้ แล้วเค้าไปอาบน้ำ พออาบน้ำเสร็จ ดิวก้อมาอาบต่อ ส่วนผมก้อมานั่งรอบนบ้าน ผมนั่งสักพักนึง ก้อ ได้กลิ่นหอมของอาหาร คิดว่าดิวคงกำลังทำอยู่ เลยเดินลงไปหาเค้า กะว่าจะช่วย แต่ดิวบอกว่าให้ผมนั่งให้กำลังใจก้อพอ เค้าอยากโชว์ฝีมือเอง ผมก้อตามใจ
ผมนั่งดูดิวทำอาหารอย่างมีความสุข โดยที่เค้าก้อจ้องมองผมกลับมาเป็นระยะๆเหมือนกัน พออาหารเสร็จแล้ว ผมก้อไปช่วยยกอาหารแล้วนำไปวางไปที่แคร่ข้างๆกระท่อม ถือเป็นการเปลี่ยนบรรยากาศการทานอาหาร ซึ่งก้อดีเหมือนกัน เราทานไป คุยกันไป หยอกล้อกันไป เหมือนพวกข้าวใหม่ปลามันก้อไม่ปาน อิอิ จนพวกเราทานเสร็จแล้ว ผมก้อช่วยดิวยกพวกชามไปล้าง โดยที่ผมอาสาจะล้างเอง ไม่งั้นผมจะไม่ทานอาหารฝีมือเค้าอีก ดิวเลยต้องยอม
จู่ๆ ความรู้สึกผิดของผมก้อกลับมาอีก โดยไม่รู้ตัว ผมรู้ว่ามันมาจากอะไร ทำไมนะ เวลาที่ผมจะมีความสุขสักทีนี่ มันต้องมีอะไรมาขวางกั้นความรู้สึกของผมตลอดเวลา พอล้างจานเสร็จ ผมก้อเดินไปหาดิว
“ ดิว อี้ขอโทรศัพท์หน่อยสิ คืออี้.... “
“ ได้สิครับ รอแป๊บนึงนะ เดี๋ยวดิวเอามาให้ “
ดิวทำท่าทางไม่ทุกข์ร้อนอะไร เดินไปหยิบโทรศัพท์จากด้านบนมาให้ผม ที่ยืนรออยู่ข้างล่างผมรับมาแบบงงๆ เพราะว่าโทรศัพท์ที่เค้าให้ผมมา มันเป็นของผมนั่นเอง ซึ่งผมก้อไม่ได้สังเกตว่า มันหายไปไหนเหมือนกัน
“ ดิวเก็บไว้เองแหละ อี้ทำตกในรถตู้อ่ะ แล้วดิวก้อจัดการปิดเครื่องซะเลย กันคนโทรตาม อยากให้มันเนียนหน่อยอ่ะ แล้วนี่ ถ้าอี้จะโทรหาต้ง ก้อควรจะเป็นเบอร์ของอี้เอง ต้งจะได้ไม่สงสัยไง “
ดิวรอบคอบมาก มากเสียจนผมรู้สึกแปลกๆ แต่ที่เค้าพูดมันก้อถูกพอรับมือถือมาแล้ว ผมก้อเดินออกไปโทรตรงชายหาด ห่างออกจากดิวมาหน่อย ซึ่งดิวเค้าก้อเดินขึ้นไปบนกระท่อมแล้ว จากนั้นผมก้อกดเบอร์หาต้ง
“ ฮัลโหล อี้เหรอครับ มือถือเป็นอะไรอ่ะ ติดต่อไม่ได้ตั้งสองวัน อี้โอเคใช่ไหมครับ “ ต้งถามอย่างกังวล จนผมรู้สึกได้ และรู้สึกผิดขึ้นมาทันที ไม่รู้จะตอบเค้าว่ายังไง เลยต้องเฉไฉไป
“ พอดีแบตอี้หมดอ่ะ แล้วแถวนี้มันก้อกันดารมาก คลื่นเคลิ้นก้อไม่มี นี่อี้ก้อให้เด็กแถวนี้ไปซื้อที่ชาร์ทแบตให้ เลยได้ชาร์ทนี่ แล้วก้อกว่าจะหาที่ๆมีคลื่นได้ ก้อจนตอนนี้แหละครับ และอี้ก้อ สบายดีนะครับ ต้งไม่ต้องเป็นห่วง “
“ ไม่ห่วงได้ไงล่ะครับ ว่าที่คู่หมั้นหายตัวไปสองวัน ว่าที่แม่ยายหรือใครก้อติดต่อไม่ได้ เพราะว่าอี้ไปต่างถิ่นไกลมาก แล้วนี่ เรื่องงานศพเป็นไงบ้างครับ ทุกอย่างโอเคนะครับ “ ต้งถามผมด้วยน้ำเสียงที่เป็นห่วง จนผมรู้สึกแย่เข้าไปอีก
“ อ้อออ ทางนี้โอเคดีแล้ว อีกไม่กี่วัน อี้ก้อกลับกรุงเทพได้แล้วล่ะ “ ผมตอบไปแบบไม่เต็มเสียงนัก
“ อืมมมม นี่ต้งก้อหวั่นๆอยู่เหมือนกัน นี่อีกห้าวัน ก้อจะถึงงานหมั้นของเราแล้วนะครับ ต้งยังคิดเลยว่า ถ้าอี้กลับมาไม่ทันนี่ ต้งอาจจะเลื่อนวันออกไปด้วยซ้ำ รอให้อี้สะดวก ค่อยจัดก้อได้ “ ต้งก้อยังเป็นต้งคนเดิม ไม่ว่าจะสถาการณ์ไหน เค้าก้อเป็นห่วงความรู้สึกของผมอยู่เสมอ แต่ตัวผมนี่ล่ะ เคยคิดถึงเค้าบ้างไหม ผมนี่มันแย่มากๆๆๆ
“ คงทันแหละต้ง ไม่ต้องห่วงหรอกครับ ยังไงอี้ก้อฝากที่ร้านหน่อยนะ เดี๋ยวอีกไม่กี่วัน อี้ก้อจะกลับแล้ว แล้วยังไงค่อยเจอกันนะครับ อี้ต้องกลับแล้ว พอดีมีญาติมาคอยรับกลับบ้านอ่ะ “ ผมจำเป็นต้องโหกไป เพราะถ้าขืนพูดไปนานกว่านี้ ต้งต้องจับพิรุธผมได้แน่ๆ
“ ได้ครับอี้ ต้งจะดูแลให้อย่างนี้เลย ก้อนี่มันร้านของเรานี่นา และถ้าอี้ว่าง หรือว่ามีคลื่นมือถือที่ไหนก้อ โทรมาหาต้งบ้างนะครับ ต้งคิดถึง และเป็นห่วงอี้มากๆนะครับ “ ทุกประโยคของต้ง มีแต่ความห่วงใยที่มีให้ผมทั้งนั้น....
“ ได้สิครับ แล้วอี้จะโทรหาใหม่นะ บายๆครับ “ ผมจำเป็นต้องจบการสนทนาลงตอนนั้น ไม่อย่างนั้น ผมจะแย่ไปกว่านี้
“ บายครับ ต้งรักอี้มากนะครับ ดูแลตัวเองด้วยนะ “
ประโยคส่งท้ายก่อนจะวางสายนี่สิ ที่ทำให้ผมทรุดลงกับพื้นทันที ทำไมนะ ทำไมผมถึงได้รู้สึกแย่ขนาดนี้ นี่เป็นอีกครั้งแล้วใช่ไหม ที่ผมจะทำร้ายต้ง คนทีรักผมจนหมดหัวใจ คนที่ไม่เคยทำร้ายร่างกายและจิตใจผมเลย ผมนี่มันเป็นคนประเภทไหนกันแน่นะ ฮือๆๆๆ ว่าแล้วน้ำตาของผมมันก้อไหลออกมาทันที ด้วยความอัดอั้นจากการโทรเมื่อกี้นี้ ผมไม่รู้ว่าความรู้สึก เสียใจ ละอายใจ หรือ รู้สึกผิด ที่ผมรู้สึกอยู่ตอนนี้ อันไหนมันมีมากกว่ากัน....แต่มันก้อทำให้ผมรู้สึกแย่ จนแยกไม่ออกเลยทีเดียว
-
เศร้าจังครับ
ต้องมีคนเจ็บ :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:
-
น่าเห็นใจต้ง...แต่เชียร์ดิว :z2:
-
5555+ เห็ยด้วยกับรีบน
สงสารต้งนะแต่ก็อยากให้อี้ได้คู่กับคนที่อี้รักมากกว่า แม้ อีดิวมันจะชั่วก็เถอะ
......
-
จะยังติดตามต่อไปเช่นเดิมนะครับผม
ขอให้กำลังใจนะครับ
-
:monkeysad: :monkeysad: :monkeysad:
สงสานต้งจังคับคุนอเล็ก
แล้วตอนจบต้งจะได้เจอเนื้อคู่ตัวจริงอ่ะป่าวเนี่ย :sad11:
ปล.ขอบคุณที่มาต่อน่ะคับ
เชียร์ดิวคุงเหมือนเดิมคับผม :impress2:
:L1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :L1:
-
น่าสงสารมากๆอ่ะ
การตัดสินใจของอี้จะเป็นยังไงนะ
อาจจะจบแบบแฮปปี้หรือเปล่า
หรือจบด้วยน้ำตา
คิดมาแล้วเศร้า
:m15: :m15: :m15:
-
เข้ามาตามลุ้นกันต่อ
ไม่ว่าอี้จะตัดสินใจอย่างไรก็ตาม
ขอให้มีสติคิดให้ดีด้วยเถอะ
ชีวิตของอี้ทั้งชีวิตเลยนะ
เลือกดีๆ ว่าจะอยู่กับคนทีเี่รารัก ถึงเขาจะเคยทำเลวขนาดไหน
หรือจะอยู่กับคนที่เขารักเรา ที่แสนดี(แต่เราไม่ได้รัก)
อย่างไหนถึงจะดีกว่ากัน
-
:seng2ped: :seng2ped: :call: :seng2ped: :call: :seng2ped: :call: :seng2ped: :call: :seng2ped: :call:
“ ได้ครับอี้ ต้งจะดูแลให้อย่างนี้เลย ก้อนี่มันร้านของเรานี่นา และถ้าอี้ว่าง หรือว่ามีคลื่นมือถือที่ไหนก้อ โทรมาหาต้งบ้างนะครับ ต้งคิดถึง และเป็นห่วงอี้มากๆนะครับ “ ทุกประโยคของต้ง มีแต่ความห่วงใยที่มีให้ผมทั้งนั้น....
“ ได้สิครับ แล้วอี้จะโทรหาใหม่นะ บายๆครับ “ ผมจำเป็นต้องจบการสนทนาลงตอนนั้น ไม่อย่างนั้น ผมจะแย่ไปกว่านี้
“ บายครับ ต้งรักอี้มากนะครับ ดูแลตัวเองด้วยนะ “
ประโยคส่งท้ายก่อนจะวางสายนี่สิ ที่ทำให้ผมทรุดลงกับพื้นทันที ทำไมนะ ทำไมผมถึงได้รู้สึกแย่ขนาดนี้ นี่เป็นอีกครั้งแล้วใช่ไหม ที่ผมจะทำร้ายต้ง คนทีรักผมจนหมดหัวใจ คนที่ไม่เคยทำร้ายร่างกายและจิตใจผมเลย ผมนี่มันเป็นคนประเภทไหนกันแน่นะ ฮือๆๆๆ ว่าแล้วน้ำตาของผมมันก้อไหลออกมาทันที ด้วยความอัดอั้นจากการโทรเมื่อกี้นี้ ผมไม่รู้ว่าความรู้สึก เสียใจ ละอายใจ หรือ รู้สึกผิด ที่ผมรู้สึกอยู่ตอนนี้ อันไหนมันมีมากกว่ากัน....แต่มันก้อทำให้ผมรู้สึกแย่ จนแยกไม่ออกเลยทีเดียว
ผมนั่งร้องไห้สักพัก ก้อมีมือๆหนึ่งมาโอบที่ไหล่ผมไว้ ผมรู้ว่าเป็นมือของใคร คนๆนั้น เค้าคงอยากจะปลอบประโลมผมในตอนนี้ ตอนที่ผมรู้สึกแย่มากๆ จานั้นเค้าก้อโน้มตัวผม ไปซบกับหน้าอกที่อุ่นๆของเค้า ผมรู้สึกดีขึ้นมานิดนึง แล้วก้อค่อยๆหยุดร้องไห้ไป เราไม่ได้พูดอะไรกัน เค้าก้อไม่ได้พูดอะไรเพื่อปลอบผม มันเป็นการสื่อสารกันทางกายอีกแบบหนึ่ง เป็นการปลอบประโลมด้วยการที่ใช้กายสัมผัสกาย เหมือนตอนบ่ายที่เราใช้ใจคุยกันนั่นแหละครับ แต่นี่มันอีกความรู้สึก ที่ไม่เหมือนกัน
“ ร้องไห้พอรึยังครับ คนดี “ ดิวพูดขึ้นมา หลังจากเงียบมาตลอด
“ ............ “ ผมไม่ตอบครับ แค่พยักหน้ารับเฉยๆ
“ อี้รู้สึกแย่ รู้สึกผิดใช่ไหมครับ “ ดิวพูดขึ้นมาอีก ใช่เลยครับ ผมรู้สึกอย่างนั้นจริงๆ
ผมก้อได้แต่พยักหน้าตอบกลับไปอีก พูดไม่ได้ ความรู้สึกแย่ มันท่วมล้นอยู่ในปาก
“ ดิวขอโทษนะครับ ที่ดิวทำให้อี้รู้สึกแย่อย่างนี้ ถ้าดิวไม่เห็นแก่ตัว ไม่ห่วงแต่ความรู้สึกของตัวเอง อี้ก้อคงไม่เป็นอย่างนี้ “ ดิวพยายามพูดว่าตัวเอง เพื่อทำให้ผมรู้สึกดีขึ้น แต่ไม่เลยครับ
“ มันไม่เกี่ยวกับดิวหรอก อี้เองต่างหากที่ไม่ดี ทั้งๆที่อี้รู้อยู่ว่า ดิวต้องมีกับดักหรือแผนอะไรสักอย่างแน่ๆ แต่อี้ก้อยังเดินเข้าไปหากับดักนั้น อี้เต็มใจ ทั้งๆที่รู้สึกขัดใจว่าทำไมตัวเองต้องทำอย่างนี้ อี้สับสน อี้ไม่รู้ว่าอี้ต้องการอะไร แล้วไอ้ความความสับสนนี่ มันก้อกำลังทำร้ายตัวอี้อยู่ แต่นั่นมันยังไม่เท่าไหร่หรอก แต่มันยังไปทำร้ายคนที่เค้ารักอี้มากคนนึงอีก คนที่เค้าดีกับอี้เสมอมา คนที่ไม่เคยทำให้อี้เสียใจ แต่อี้กลับทำร้ายเค้า ซ้ำแล้วซ้ำอีก เพราะความโลเลของตัวเอง ฮือๆๆๆ อี้มันเลวใช่ไหมครับ ที่เป็นคนแบบนี้ ฮือๆๆๆ “
“ และช่วงเวลานี้ คือช่วงเวลาที่อี้มีความสุขที่สุด อย่างที่อี้ไม่เคยสัมผัสมาก่อน แม้ว่ามันจะเพิ่งเกิดขึ้น แต่มันก้อทำให้อี้รู้สึกดีนัก และอี้ ก้อไม่อยากสูญเสียมันไป แต่ดิวรู้ไหมว่า ไอ้การที่อี้มีความสุขนี่ มันต้องทำให้ใครเสียใจไปบ้าง อี้รู้สึกแย่ อี้ไม่อยากทำให้ใครเสียใจอีก ถ้าเลือกได้ อี้เลือกที่จะอยู่เฉยๆ อยู่แบบปกติ แบบไม่มีใครเสียใจจะดีกว่า แม้ว่าอี้จะไม่มีความสุขเลยก้อตาม ฮือๆๆ “
ผมร้องไห้อย่างเหลืออด กับตัวเอง ที่เป็นคนแบบนี้ นี่เป็นครั้งแรก ที่ผมยอมรับตัวเองในแบบนี้ ทั้งๆที่ผมพยายามปกปิดด้านนี้ของตัวเองตลอดมา แต่มาวันนี้ มันไม่ไหวแล้วครับ ผมต้องปลดปล่อยความรู้สึกนี้ ออกไปเสียที
ดิวปล่อยผมจากอ้อมกอด จากนั้นก้อเลื่อนผมมาตรงหน้าเค้า แล้วมองมาที่หน้าผม ผมเองก้อพยายามหลบสายตาดิว ที่จ้องมองผมอยู่ขณะนี้......ผมอ่อนแอมาก เกินกว่าจะมองหน้าใครได้ในตอนนี้
“ อี้ครับ รู้ไหมครับ ว่าทำไมดิวถึงได้รักอี้มากขนาดนี้ ส่วนหนึ่ง มันมาจากนิสัยใจคอของอี้ ที่เป็นคนดีมากๆคนหนึ่ง ทั้งอี้ยังห่วงใยในความรู้สึกของทุกๆคน ไม่ว่าเค้าจะมาดี หรือมาร้ายกับอี้ ขนาดหลิง ที่ร้ายกับอี้ขนาดไหน อี้ยังห่วงเค้า ยังไม่เคยคิดร้ายกับเค้าเลย อี้เป็นห่วงทุกคน เวลาที่อี้คิดว่า การกระทำใดๆที่จะทำร้ายคนอื่น อี้จะเลี่ยง และนี่คือเหตุผลหลักๆ ที่ดิวถึงได้รักอี้มากนัก แม้ว่าบางที ความที่ว่า ห่วงความรู้สึกของคนอื่น มากกว่าตัวเองนั้น มันจะเป็นสิ่งที่ดิวไม่ชอบใจเท่าไหร่นัก้อตาม แต่อี้ก้อยังเป็นอี้ คนที่รักและห่วงความรู้สึกคนอื่นเสมอ ไม่ว่าเค้าจะเป็นคนยังไง แล้วจะนับประสาอะไรกับคนที่ดีกับอี้มากๆอย่างไอ้ต้ง ดิวขอบอกเลยนะครับว่า ...” ดิวหยุดไปนิดนึง แล้วพูดต่อ
“ ต่อให้ดิวรักอี้มากแค่ไหน และยอมทำให้อี้มากแค่ไหน ดิวก้อไม่มีทางสู้ความรักที่ไอ้ต้งมีต่ออี้ได้เลย ดิวไม่เคยเห็นใครทำอะไรเพื่อใครขนาดนี้มาก่อน มันยอมทุกอย่าง มันยอมลืมศักด์ศรี มันเปลี่ยนตัวเอง เพื่อคนที่มันรักมากอย่างอี้ ซึ่งไม่ว่าดิวจะพยายามมากแค่ไหนก้อตาม ดิวก้อคงสู้มันไม่ได้ แต่ ไม่ใช่ว่าดิวไม่ได้รักอี้นะครับ เพียงแค่ว่า ดิวแค่ยอมรับในกรณีที่ว่า ไอ้ต้งมันรักอี้มาก และพร้อมจะทำให้อี้ได้ทุกอย่าง แต่ดิวก้อไม่ได้ยอมแพ้ ที่จะให้ให้อี้รักดิว เหมือนที่ดิวรักอี้แน่นอน “
“ และมันคงไม่แปลก ที่อี้จะรู้สึกแย่กับมัน เหมือนกับว่าอี้ได้โกหกมัน และทำร้ายมันอีกครั้ง แต่ครั้งนี้ ดิวรู้ว่าอี้คิดยังไง อี้พยายามทำตามใจตัวเอง อี้พยายามทำให้ตัวอี้เองมีความสุข ในแบบที่อี้ไม่เคยทำมาก่อน แต่ก้อไม่อยากทำร้ายจิตใจคนอื่น อี้พยายามที่จะไม่ให้ใครต้องเจ็บช้ำหรือเสียใจเพราะอี้อีก “
“ และครั้งนี้ จะว่าไป คนที่ผิดเต็มๆ คงเป็นดิวมากกว่า ดิวทำทุกวิถีทาง แลกกับทุกอย่าง เพื่อให้ได้อี้มาในวันนี้ แล้วดิวยังคาดคั้น กดดันอี้ ให้อี้ยอมรับความจริงว่า อี้ยังรักดิวอยู่ มันเลยยิ่งทำให้อี้รู้สึกผิดกับไอ้ต้งไปอีก แต่อี้ครับ “
ดิวเชยคางผมขึ้น เพื่อให้ผมมองหน้าเค้าชัดๆอีกครั้ง
“ ความรัก มันไม่ใช่สิ่งผิด เราไม่ผิดที่เราจะรักใคร แต่ด้วยเงื่อนไขบางอย่าง และสถานการณ์การณ์ที่บีบคั้น มันจึงทำให้คนที่ขวนขวายหารัก ยอมทำเรื่องร้ายๆลงไปบ้าง เพื่อให้ตัวเองมีความสุข “ ดิวเอานิ้วของเค้า มาเช็ดน้ำตาให้ผม
“ อี้ก้อเป็นคนธรรมดาทั่วไป มีความรู้สึก มีหัวใจ มีความต้องการเหมือนคนอื่นทั่วๆไป และมันก้อไม่ผิดด้วยเช่นกันที่อี้จะรักใคร แต่ติดตรงที่อี้หวงความรู้สึกของคนอื่นมากเกินไป จนลืมไปว่าตัวเองต้องการอะไร ทำไมอี้ไม่เป็นเหมือนคนอืนๆบ้างล่ะ ดิวอยากให้อี้ทำอะไรเพื่อตัวเองบ้าง รักตัวเองบ้าง แคร์ความรู้สึกของตัวเองบ้าง ไม่ได้หรือครับ “
ดิวพูดจบ ผมก้อนั่งร้องไห้อย่างนิ่งๆอยู่ตรงนั้น โดยมีดิวนั่งอยู่ตรงหน้าผม คอยกุมมือผมไว้ตลอดเวลา จะว่าไปแล้ว ที่ดิวพูดมา มันก้อถูกทั้งหมดเลยครับ ผมเป็นคนอย่างนั้นจริงๆ แต่ก้อไม่ใช่ว่าผมฝืนความรู้สึกอะไร หรือฝืนความเป็นตัวของตัวเองนะครับ ผมแค่รู้สึกดี ที่ได้ทำอย่างนี้ ผมรู้สึกดีเมื่อคนที่อยู่ข้างๆผมเค้ามีความสุข แม้บางครั้ง มันอาจจะมีขัดๆในใจไปบ้าง แต่ผมก้อพยายามลืมๆมันไป จนเมื่อ เมื่อผมได้มารู้ว่า ตัวเองต้องการอะไรนั่นสิ ผมถึงได้รู้ว่า การเป็นคนที่ห่วงความรู้สึกของคนอื่นเกินไป บางทีมันก้อทำร้ายเราได้ แต่จะให้ผมทำยังไงล่ะ......ให้ผมมีความสุขบนความทุกข์ของคนอื่นนะเหรอ ผมทำมได้หรอกครับ
เรานั่งอยู่อย่างนั้น จนผมเริ่มรู้สึกโอเคแล้ว แต่ก้อไม่ใช่ว่าดีเลยนะครับ มันแค่ดีขึ้นมาหน่อยนึง ผมเลยชวนดิวกลับไปที่กระท่อม
“ ดิว เรากลับกระท่อมกันเถอะ อี้เพลียๆแล้วอ่ะ “ ผมเอ่ยปากชวนดิว
“ ได้สิครับ “ ดิวตอบ
จากนั้นเราก้อพากันเดินกลับกระท่อม โดยที่ไม่ได้พูดอะไร ดิวเค้าคงจะรู้ว่าผมรู้สึกอะไร เค้าคงไม่อยากจะทำให้ผมรู้สึกอะไรไปมากกว่านี้ คงอยากจะปล่อยให้ผม จมอยู่กับความคิดของตัวเองไปก่อน ซึ่งมันก้อดีครับ ผมก้อไม่อยากรับข้อมูล หรือคำพูดอะไรเข้ามาในหัวตอนนี้นัก ผมกลัวว่าผมจะสับสน กับความรู้สึกของตัวเอง
-
เย้ คนแรกก
ขอบคุณที่มาต่อน้าคับคุงอเล็ก
พูดไม่ถูกอ่าคับ แ่ต่ดูท่าดิวจะดูพึ่งได้ขึ้นมาหน่อยล่ะ
เป็นกำลังใจให้อี้กับดิวสู้ๆต่อไปคับ
เป็นกำลังใจให้คุงเอล็กด้วย คืนนี้ฝานดีน้าคับ :bye2: :pig4: :really2: :t3:
:กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
ทำใจแล้วหละ
กลับบ้านกันเถอะคับ
มันจะเป็นยังไงก็เป็นกัน
:m15: :fire: :m15: :m15: :m15: :m15: :m15: :m15: :m15: :m15: :m15:
-
มารอคร๊าฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟ :sad4: :sad4:
เป็นกำลังใจให้คุงเล็กน้า :กอด1: :กอด1:
:L1: :pig4: :L1: :3123:
-
o13
พี่ดิว
WIN
-
:เฮ้อ: :เฮ้อ:
เมื่อไหร่จะมาต่ออ่ะครับคุงอเล็กซ์ ผมรออยู่น้า :call: :call:
:z13: :z10: :z10: :z13:
-
:bye2: :bye2: :bye2:
ขอทำงานแป๊บบบบบบบบบบบบบ
ยุ่งมากๆๆ วันอาทิตย์ยังต้องมาทำงาน
เฮ้อออออออออออออออออออ :seng2ped: :seng2ped: :seng2ped:
-
จะรอคับผม :-[
นานเท่าไหร่ก็จารอ
แต่อย่าทิ้งกันไปไหนน้า :sad11:
:กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
เข้าใจกันแล้ว ....
เวลาแห่งความสุขก็มักจะมาพร้อมกับความทุกข์ !!!!! :sad11:
อี้จะคลี่คลายสถานการณ์ยังไง .... จะติดตามต่อน่ะจ๊ะ
ต้องติดตาม..... :เฮ้อ:
-
มารายงานตัวจ้ะ :o12:
-
งานนี้น่าเห็นใจต้ง...รอจ้ารอ :z3:
-
:กอด1: :impress3: :กอด1: :impress3: :กอด1: :impress3: :กอด1: :impress3:
ตอนต่อจากนี้ไป ดิวขอเป็นคนเล่านะครับ.............
------------------------------------------------------------------------------------------------------
ภาพที่ผมเห็นอยู่ตรงหน้านี้ ช่างเป็นภาพที่บาดใจนัก ใครเลยจะทนได้ ที่ต้องมาเห้ฯคนที่เรารักร้องไห้หนัก เหมือนใจจะขนาดได้ สาเหตุหลักๆ ก้อคงจะเป็นเพราะผมนี่แหละ ด้วยความเห็นแก่ตัวของผม อี้เค้าถึงต้องมาเสียใจขนาดนี้ ..............
จะว่าไปนะ ผมก้อดีใจมากเลยนะครับ ที่ผมกับอี้เข้าใจกันได้ และเค้าก้อยอมให้อภัยผมแล้ว แต่กว่าจะลงเอยได้อย่างนี้นะ ผมก้อต้องเกือบตายไปแล้วละครับ นี่ผมลงทุนขนาด ยอมให้เค้าทำร้ายผมเลยนะเนี่ยะ แต่ก้อนะ อย่างที่ทุกคนรู้ อี้เค้าไม่ทำร้ายผมหรอก แต่ว่าเค้าจะพลั้งมือทำให้มีดมาบาดต้นแขนผมเหมือนกัน แต่นั่นเค้าคงจะโมโห นี่ถ้าอี้เลิกรักผมไปแล้ว ผมคงจะตายคามือเค้าแน่ๆ เหอๆๆ
จากนั้นมา เราสองคนก้อปลอบใจกัน นี่เป็นครั้งแรกในรอบหลายๆเดือน ที่อี้เค้าพูดดีกับผม อี้ยอมรับน้ำใจผม อี้ยอมแสดงด้านที่อ่อนแอออกมาให้ผมเห็น ยอมอ้อนผม ให้ทำอาหารให้เค้าทาน แค่นี้ผมก้อดีใจสุดๆแล้วครับ ผมทานข้าวไป มองหน้าอี้ไป มีความสุขจัง อี้ก้อคงจะรู้สึกเหมือนผม เห็นเขินหน้าแดงใหญ่เลย น่ารักจริงๆ.....
จากนั้นมา หลังจากที่อี้ตื่น เราสองคนก้อไปเดินเล่นกัน ตอนแรกผมก้อกลัวว่าเค้าจะเจ็บขา เลยให้เค้าขี่หลังผมไป ( อันนี้ผมบังคับให้เค้าขี่นะ ผมไม่อยากให้คนที่ผมรักต้องมาลำบาก ) แล้วเราก้อมานั่งเล่านกันที่โขดหิน ผมปล่อยให้อี้เค้าอยู่เงียบๆ โดยไม่ได้ชวนคุยอะไรมากนัก แต่ผมว่าใจเราสื่อถึงกัน นั่งเล่นสักพัก อี้เค้าก้อขอผมมาอย่างนึงคือ เค้าอยากโทรหาต้ง เพราะว่าเค้ากลัวต้งจะเป็นห่วงเค้า อี้ของผมนี่ ช่างเป็นคนที่ห่วงใยความรู้สึกของคนอื่นตลอดเวลาเลย แม้ว่าผมจะรู้สึกไม่ชอบใจนัก แต่ผมก้อต้องยอมตามใจเค้า เพราะผมไม่อยากให้อี้อึดอัดใจ และผมก้อไม่ได้แสดงอาการอะไรออกมาด้วย
จากนั้นเราก้อไปเดินเล่นกันต่อ ผมอยากให้อี้สนุก เลยแกล้งเค้าด้วยการอุ้มเค้าคงน้ำทะเลไปเลย แรกๆเค้าก้องอนๆผม แต่หลังจากนั้นเราก้อเล่นน้ำกันอย่างสนุกสนาน ซึ่งมันทำให้ผมมีความสุขมาก พอตกเย็นแล้ว เราก้อเลิกเล่นน้ำกัน แล้วกลับบ้านไปอาบน้ำและทานข้าวกันอย่างมีความสุข
แต่อย่างที่ทุกคนรู้แหละครับ ความสุขมันไม่อยู่กับเรานานหรอก หรือไม่ก้อ ความรู้สึกดีๆนี่ มันดูเหมือนจะผ่านไปอย่างรวดเร็วก้อไม่รู้ ......อี้เค้ามาขอยืมมือถือจากผม ผมก้อเลยต้องให้เค้าไปตามสัญญา จากนั้นอี้เค้าก้อเดินออกไปคุยโทรศัพท์ข้างนอก.....ผมปล่อยให้อี้เค้าคุยสักพักนึง ก้อเดินไปหาเค้า ก้อพบว่า เค้ากำลังนั่งร้องไห้อยู่ เฮ้อออออ ทำไมนะ ทำไมอี้เค้าถึงต้องเป็นอย่างนี้อีกแล้ว นี่เค้าคงจะรู้สึกผิดกับต้งมากใช่ไหมเนี่ยะ ผมเลยนั่งลงข้างๆเค้า แล้วโอบไหล่เค้าไว้ เป้นการปลอบ โดยที่ไม่ได้พูดอะไรเลย..........
ผมนั่งอยู่อย่างนั้นสักพัก ก้อถามเค้าว่า เค้าเป็นอะไร เค้าก้อไม่ได้ตอบอะไร แค่พยักหน้า ตามที่ผถามเท่านั้น จากนั้นผมก้อพยายามพูดถึงเรื่องนี้ว่า ต้นเหตุมันคืออะไร แล้วทำไมอี้เค้าต้องเป็นอย่างนี้ จะว่าไป เหตุผลที่ผมรักอี้นี่ เพราะว่าอี้เป็นคนที่แคร์คนรอบข้างมากๆ อี้คิดถึงคนอื่นก่อนตัวเองเสมอ นี่ไงล่ะ อี้เลยไม่รู้ว่า ตัวเค้าเองต้องการอะไร เพราะว่ามัวแต่ทำตามความรู้สึกของคนอื่นตลอดเวลา แต่จะว่าอี้เค้าก้อไม่ได้หรอก นี่มันตัวตนของเค้านี่นา
ผมปลอบอี้เค้าสักพัก อี้เค้าก้อชวนผมกลับกระท่อม ผมก้อพาอี้กลับไป แต่พอเรากำลังจะนอนแล้ว ผมหันไปหาอี้ ที่นอนหันหลังให้ผมอยู่นั้น ก้อรู้ว่าเค้ากำลังรอ้งไห้อยู่อีก ผมเลยเข้าไปกอดเค้าจากด้านหลัง เพื่อให้เค้ารู้สึกดีขึ้น ก้อเหมือนว่าอี้เค้าจะสงบลงแล้ว ผมเลยพลิกตัวเค้ามาหาผม ผมอยากจะมองหน้าอี้ตอนนี้อีกครั้งนึง
" อี้ครับ ตอนนี้นะครับ ดิวไม่อยากให้อี้คิดอะไรมากไปเลย ดิวอยากให้อี้ทำใจให้สบาย แล้วเก็บเกี่ยวความสุขระหว่างเราให้มากที่สุด นะครับ "
อี้มองหน้าผม จากนั้นก้อก้อหน้าซบลงที่หน้าอกของผม
" อี้จะพยายามนะดิว ดิวช่วยอี้ด้วยนะ " อี้ตอบผมเบาๆ
" ได้สิครับ อี้ครับ ดิวรักอี้มากนะครับ "
จากนั้นผมก้อเงยหน้าอี้ขึ้นมา แล้ว จูบลงที่ปากของอี้อย่างแผ่วเบา ตอนแรกอี้ก้อขัดขืนเล็กน้อย แต่หลังจากนั้น ก้อยอมให้ผมจูบเป็นอย่างดี จูบนี้ เป้นจูบแรก ที่ผมคิดว่า อี้ยินยอมมอบให้ผมอย่างเต็มใจ มันเป็นจูบที่หวานมาก จะว่าไปแล้ว อี้นี่ก้อจูบเก่งเหมือนกันนะครับ แลกลิ้นกับผมใหญ่เลย สักพักนึง อี้ก้อผละออกจากปากผม
" ดิวครับ เอ่อออออ อี้ อี้ไม่กล้าอ่ะ " ผมพูดอายๆ
" อี้จะเขินอะไรครับ แหมนะ เรามันก้อนะ เคยๆกันมาก่อนไง " ผมพูดไปแบบขำๆ
" ก้อครั้งก่อนๆนี่ อี้เต็มใจที่ไหนเล่า " อี้พูดใส่ผมแบบเคืองๆ ใช่สินะ ครั้งก่อนๆ ผมขืนใจเค้าทั้งนั้นนี่นา ผมเงอก้อลืมไป อิอิ
" โอ๋ๆๆๆ ดิวขอโทษครับ อิอิ งั้นคราวนี้ เอาใหม่นะ ดิวสัญยาว่า ดิวจะนุ่มนวลกับอี้ที่สุดเลยครับ อี้จะไม่ต้องมาเจ็บตัวเพราะดิวอีก หลังจากนี้ไป อี้จะมีความสุขทุกครั้ง ที่เราได้.....จุ๊กกรู้กัน โอเคไหม " ผมออดอ้อนอี้เต็มที่เลยครับ
อี้หน้าแดงอย่างเห็นได้ชัด เลยหันหน้านี้ มือก้อทุชมาที่หน้าอกผม
" บ้า คนลามก พูดอะไรอย่างนี้เล่า พอเลยๆ "
" อ้าว ตกลงให้พอใช่ไหมครับ ดิวจะได้ไม่ทำอะไร " ผมแกล้งถามไปแบบจริงจัง จนอี้หน้าเหวอๆ จากนั้นเค้าก้อทุบผมมาอีกทีแรงๆ
" เวลาขอ.....จุ๊กกรู้กับใครนี่ ดิวพูดอย่างนี้เหรอ จะทำอะไรก้อทำไปสิ ไอ้คนโรคจิต ...."
แหมๆๆๆ อี้ก้อนะ ต้องการก้อไม่บอก ทำเป็นเขิน แต่ก้อนะ เวลาอี้เค้าเขินนี่ น่ารักมากๆเลย แล้วโอกาสก้อเป็นใจขนาดนี้ ผมคงไม่ปล่อยให้มันผ่านไปง่ายๆหรอก จริงไหมครับ ทุกๆคน อิอิอิ
-
โอยยย พ่อคุณเอ๊ยยยย เปลี่ยนอารมณ์ตามแทบไม่ทันงิ :oo1:
-
แอร๊ยยย
ดีกันแล้ว สมยอมแล้ว 555+
ขอฉากจุ๊กกรู้ หวานๆ หน่อยนะคับ เหอ เหอ :z1:
อยากเลือดกระฉูด :m25:
55++
-
โห ค้างอย่างแรงเลย 55+
รอบนี้ดิวก็อ่อนโยนกับอี้ให้มากๆหน่อยน่ะ :haun4: :pighaun:
มารอตอนต่อไปครับ :call: :pig4:
มาต่อเร็วๆน๊าคับพี่เล็ก พี่ดิวซี่ :oo1:
:กอด1: :really2: :กอด1: :really2:
-
หวานได้อีกนะจ๊ะทั้งสองคนเลย :impress3:
-
:sad4: :sad4:
555555
รอฉากนี้มานานละ ขอแบบสมยอม สักฉากให้ชื่นใจ เหอะ ถึงต่อไป สองคนนี้จะต้องจากกัน แต่ อี้จะได้มีความทรงจำซึ้งๆเกี่ยวกับดิวบ้าง
รออ่าน จ้า
o13
:bye2:
-
"จุ๊กกรู้"
-
:impress2: :impress2: :impress2:
อิดฉา
อิดฉา
อิดฉา
-
เข้ามาเอาใจช่วยอี้ให้คลี่คลายปัญหาต่างๆ ไปได้ด้วยดี
ขอให้เคลียร์กับต้งไวๆ นะอี้
-
เข้ามารอและเป็นกำลังใจให้คุณอเล็กซ์ครับ
เดี๋ยวนี้ไมค่อยเข้ามาเลย เป็นกำลังใจให้ต่อไปครับ
อย่าทิ้งกันไปโดยไมบอกกล่าวน่ะคับ :sad11:
:pig4: :L1: :3123: :L2: :กอด1: :L2: :3123: :pig4: :pig4: :pig2: :กอด1:
-
:a5: :a5: :a5: :a5:
:seng2ped: :seng2ped:
ต้องขอโทษด้วยน่ะครับ
ช่วงนี้ผมยุ่งจริงๆ
และมิได้ตั้งใจทำให้อารมณ์ค้าง
กะว่าจะมาต่อบทอัศจรรย์อยู่เหมือนกัน แต่ปลีกตัวไม่ได้เลย
ติดไว้ก่อนนะครับ ไว้จะพยายามมาลงเรื่อยๆ
ฮือๆๆๆๆๆ ไม่ทิ้งกันไปไหนแน่นอนครับ สัญญาๆ
-
คร้าบป๋ม
ค่อยๆเคลียร์งานน่อ
= w = เอาใจช่วย งุงุ
-
:sad11: :sad11:
ผมจะรอน๊าคับ เป็นกำลังใจให้งานเสรจเร็วๆ แต่อย่าหักโหมจนปวยน้าครับ
แล้วค่อยมาต่อบท
V
V
V
:haun4: :haun4: :haun4:
:z1:จะรอน๊า อิอิ
คิดถึงคุณอเล็กซ์คับผม :pig4: :กอด1: :bye2:
-
เข้ามานี่เพื่อจะบอกกับดิวว่า เรามั่นคงเสมอและเราเชียร์ดิวมาตลอด ใครจะด่าว่าตอนดิวร้ายหรืองี่เง่ายังไง
แต่เราก้อยังเชียร์ดิวเสมอ จนครั้งนึงจำได้ว่าอีตาอเล็กซี่งอนเราหาว่าเราเชียร์ดิวมากเกิน แต่รู้มะ เราเชียร์ดิวตลอดมา เพราะเราเชื่อว่าดิวคือพระเอกไง ในดวงใจทุกคนด้วยแหล่ะ ดิวคร้าบ สู้ๆๆ กดบนหาดทุกคืนให้ดูหน่อยจิ ไปใหนไม่ได้หรอกน่า นะ คืนใหนฟูลมูน จัดมาได้ป่ะดิว กลางแสงจันทร์ มันส์สุดยอดดดดดดดดดดดดดดดดดด ฮี่ ฮี่
-
วันนี้ก้อไม่มา :oo1:
ยังรอต่อไปครับผม :sad4: :sad4:
-
:z13:
-
:really2: :really2:
ใกล้แล้วครับ
ใกล้จะน็อคแล้วคร๊าบบบบบบบบ
เหนื่อยม๊ากกกกกกกกกกก
นิยายก้อโดนดอง :z3: :z3: :z3:
-
:z13: :z13:
เหนื่อยนักก็พักตั้งหลักก่อน อย่าหักโหมมากนะอเล็กซ์
-
:really2:
-
:haun4: :haun4: :haun4: :haun4: :haun4: :haun4: :haun4: :haun4:
อี้หน้าแดงอย่างเห็นได้ชัด เลยหันหน้านี้ มือก้อทุชมาที่หน้าอกผม
" บ้า คนลามก พูดอะไรอย่างนี้เล่า พอเลยๆ "
" อ้าว ตกลงให้พอใช่ไหมครับ ดิวจะได้ไม่ทำอะไร " ผมแกล้งถามไปแบบจริงจัง จนอี้หน้าเหวอๆ จากนั้นเค้าก้อทุบผมมาอีกทีแรงๆ
" เวลาขอ.....จุ๊กกรู้กับใครนี่ ดิวพูดอย่างนี้เหรอ จะทำอะไรก้อทำไปสิ ไอ้คนโรคจิต ...."
แหมๆๆๆ อี้ก้อนะ ต้องการก้อไม่บอก ทำเป็นเขิน แต่ก้อนะ เวลาอี้เค้าเขินนี่ น่ารักมากๆเลย แล้วโอกาสก้อเป็นใจขนาดนี้ ผมคงไม่ปล่อยให้มันผ่านไปง่ายๆหรอก จริงไหมครับ ทุกๆคน อิอิอิ
ผมไม่รอช้าครับ ( แต่ก้อไม่ได้เร่งรีบมาก เดี๋ยวอี้จะตกใจ ) ผมค่อยๆพรมจูบไปที่ใบหน้าของอี้เค้าอย่างนุ่มนวล อี้เค้าก้อคงเขินมั้งครับ พยายามเบี่ยงหน้าหลบผมใหญ่เลย ผมต้องเอามือข้างนึง ประคองหน้าอี้ไว้ ปากก้อจูบไปเรื่อยๆ มืออีกข้างนึงก้อลูบไล้ไปที่ตัวอี้ตลอดเวลา ผมทั้งไซร้ไปตามใบหู ทั้งขบเบาๆ จนอี้ถอยเขยิบตัวหนีไป แต่ผมก้อจับตัวอี้ไว้
“ เป็นไรครับอี้ เขยิบหนีทำไมอ่ะ “ ผมถาม ทั้งๆที่รู้ว่าเค้ารู้สึกยังไง
“ ก้อดิวอ่ะ เร่งเร้าอี้อ่ะ อี้ก้อนะ.... “ พูดแล้วยังหันหน้าหนีอีก มันน่านักนะ....
“ นะครับ เดี๋ยวก้อดีเอง อี้ต้องปล่อยตัวไปตามอารมณ์นะครับ อย่าฝืนนะ “
อี้พยักหน้ายิ้มๆ แล้วหลังจากนั้น เค้าก้อดูเริ่มผ่อนคลายขึ้น เห็นได้จากท่าทางที่ดูเคลิ้มไหวตามจังหวะการเล้าโลมของบผม ผมเองก้อพยายามข่มใจ ไม่ให้เร่งเร้ามากเกินไปนัก ทั้งที่ใจจริงจะทำให้มันเร่าร้อนกว่านี้นัก ก้อต้องฝืนใจตัวเองไว้
พออี้เริ่มตามอารมณ์ผมได้แล้ว ผมก้อถอดเสื้อผ้าอี้ออกจาหมด รวมถึงของผมด้วย อี้ดูเขินเล็กน้อยเมื่อเวลาที่เราทั้งสองกอดกันแบบไร้เสื้อผ้าคลุมกายอย่างนี้ ผมหอมแก้มอี้บ่อย อย่างไม่กลัวแก้มเค้าช้ำ ทำไงได้ครับ คนมันรักนี่นา อี้เองก้อมัวแต่เอามือปิดบังร่างตัวเองไว้ อย่างกับว่ามันจะปิดมิดนักนี่ เห็นแล้วน่ารักดี
ผมก้อเริ่มไซร้ต่ำลงมาที่เรือนร่างของอี้ เน้นไปที่หน้าอก จุดที่ใครๆก้อรู้สึกสยิวกันทั้งนั้น อี้เองก้อด้วย ผมทั้งเม้ม ทั้งเลีย ทั้งดูดไปที่ยอดอกของอี้ ที่มีเนื้อหนังอยู่พอประมาณ ไม่ผอมจนติดกระดูก จะว่าไป เรือนร่างของอี้นี้สุดยอดเลยนะครับ ไม่อวบ หรือผอมจนเกินไป กำลังพอดีมือ สมัยก่อนที่ผมมีอะไรกับเค้านั้น ผมเองก้อรู้สึกว่า ผมชอบรูปร่างของอี้มากนัก แต่ติดด้วยอคติหลายๆอย่าง เลยคิดว่าทำไปเพราะความใคร่ แต่ไม่ใช่หรอกครับ ผมหลงรักเค้า ทั้งตัว หัวใจ และทุกๆอย่างที่เป็นตัวเค้าต่างหาก ผมเลยรู้สึกหวงแหนอี้เค้านัก ไม่อยากให้เค้าตกเป็นของใครอีกเลย นอกจากผม แต่ผมจะรู้ได้ไงล่ะ ในเมื่อเรื่องมันแดงขึ้นมาแล้ว จากนั้น อี้เค้าก้อต้องห่างจากผมไป ไปอยู่กับไอ้ต้ง ไอ้นั่นมันคงจะนุ่มนวลกับอี้มากกว่า คิดแล้วเจ็บใจนัก
อะไรดลใจไม่รู้ ทำให้ผมเพิ่มความเร่าร้อนขึ้น อาจจะเพราะกลัวว่าจะแพ้ไอ้ต้งมั้ง เลยกระหน่ำใส่อี้ใหญ่เลย อี้เองตอนนี้อารมณ์คงกระเจิดกระเจิงไปหมดแล้ว ไม่มีการขัดขืนอะไรทั้งนั้น ไม่ว่าผมจะเล้าโลมไปที่จุดไหน
“ อ๊ะ อ้า....ดิว เสียว เสียวครับ “ อี้ร้องครางออกมาตอนที่ผมใช้ลิ้นให้กับ ท่อนเอ็นของเค้า อี้บิดตัวไปมา ปากก้อร้องครวญครางไม่หยุด เค้าคงจะเสียวมาก ดีมาก ผมจะทำให้อี้ลืมทุกๆคนที่เค้าเคยผ่านมาให้ได้ คอยดู
จากนั้นผมก้อเริ่มไล้ต้ำลงมาเรื่อยๆ จนถึงช่องหลืบแคบของเค้า ผมค่อยยกสะโพกอี้ขึ้นช้า อี้สะดุ้งเล็กน้อย แล้วก้อเอามือมาดันหัวผมไว้ เชิงห้าม
“ ดิว ดิวจะทำอะไรอ่ะ “ อี้ถามผมเสียงกระเส่า
“ เดี๋ยวก้อรู้ “
“ ม่ะ....ไม่ ฮ่า....อ๊ะ “
อี้อ้าปากจะร้องห้าม แต่ช้ากว่าลิ้นของผมคับ ที่ฉกเข้าไปในร่องหลืบนั้นแล้ว อี้เผลอร้องคราวออกมาเสียงดัง ทำให้ผมได้ใจยิ่งนัก ผมกระหน่ำทั้งฉกและเลียทั่วบริเวณนั้น ซึ่งมันก้อขมิบรับกับลิ้นผมเป็นอย่างดี อี้ทั้งคราง ทั้งดิ้นพร่านไปหมด เห็นแล้วเร้าอารมณ์ผมยิ่งนัก ดีเลย ผมจะทำให้อี้ ลืมผมไม่ลงเลยทีเดียว ฮ่าๆๆๆ
“ ดิวครับ อ๊ะ อ้า พะ พอ ก่อน อ้า ม่ะ ไม่ ไหว แล้ว “ อี้ทั้งร้องทั้งดิ้น แต่มีหรือผมจะหยุด
ผมซุกไซร้จนได้ที่แล้ว แต่ตอนนี้ ไอ้นั่นของผมมันก้อพร้อมแล้ว ( ที่จริงพร้อมมานานแล้ว ) ว่าแล้วผมก้อเปลี่ยนท่า โดยหยิบหมอนมาแล้วยกก้นอี้ขึ้น เพื่อให้ตรงกับส่วนนั้นของผม เป็นจังหวะเดียวกับที่อี้ลืมตาขึ้นมา แล้วถามผมอีกว่า
“ ดิวครับ อี้ อี้กลัวอ่ะ “ อี้พูดเสียงกระเส่าที่ยั่วอารมณ์ผมหนักเข้าไปอีก
“ นะครับ อี้ ดิวจะทำเบาๆนะครับ “
อี้ไม่ตอบมา แต่พยักหน้า พรางทำหน้าหวาดๆ เค้าคงจะกลัวจริงๆนั่นแหละ ก้อแหมเนอะ ครั้งแรกของอี้ก้อโดนผมทำซะขนาดนั้น แล้วครั้งต่อๆมา ก้อใช่ว่าจะนุ่มนวลนัก แต่เอ๊ะ แล้วกับไอ้ต้งล่ะ ผมว่าไอ้นั่นมันคงไม่รุนแรงกับอี้นัก แล้วทำไมอี้ยังมีท่าทีที่กลัวๆอย่างนี้ เค้าน่าจะชินได้แล้วนะ
จากนั้นผมก้อเอื้อมมือไปหยิบหลอดสารหล่อลื่น ที่ผมแอบซ่อนไว้ที่หัวเตียง อี้ก้อทำหน้างงๆ ผมเลยยิ้มให้ จากนั้นผมก้อบีบสารหล่อลื่น แล้วค่อยๆทาไปที่ร่องหลืบของอี้ อี้ขยับตัวหนี แต่ผมก้อเอามืออีกข้าง จับขาอี้เอาไว้ จากนั้นผมก้อค่อยๆใช้นิ้วชี้ของผม แหย่เข้าไปที่ร่องหลืบนั้นอย่างช้าๆ อี้คิ้วขมวด หน้าตาเหยเก เหมือนใจจะขาด
“ ดิวครับ อี้ อี้ เจ็บอ่ะ “
“ แข็งใจหน่อยนะครับ เดี๋ยวก้อดีเอง “
ผมหลอกอี้ไปอย่างนั้นแหละ เพราะว่า ถ้าอี้เจอไอ้นั่นของผมนะ มีหวังร้องดังกว่านี้แน่ อิอิ เพราะว่าขนาดเจ้าโลกผมนั้น ใหญ่กว่านิ้วของผม เอ่อออ หลายเท่านัก
ผมค่อยๆแหย่นิ้วเข้าไปอีก จนทางเริ่มสะดวกแล้ว จากนั้นผมก้อเอาสารหล่อลื่นมาทาที่ท่อนเอ็นของผม แล้วก้อนำไปจ่อที่ร่องหลืบของอี้ ผมพยายามดันส่วนหัวเข้าไป แต่มันก้อเข้าไม่ได้ เพราะว่ามันฟิตมากๆ อี้เองก้อบิดตัวไปมา หน้าตาบ่งบอกถึงความเจ็บปวดสุดๆ แต่ก้อพยายามกลั้นไว้ ผมพยายามแหย่เข้าไปจนส่วนหัวมันหลุดเข้าไปแล้ว อี้สะดุ้งตัวแล้วร้องลั่น
“ ดิวครับ เจ็บๆๆๆ เอาออกก่อนได้ไหม “ อี้ร้องลั่น
“ นิดเดียวนะครับ นิดเดียว อี้ทนหน่อยนะ “ ผมพยายามปลอบอี้
“ ไม่ไหวอ่ะ อ่ะ อื้ม.... “ ผมโผเข้าจูบอี้เค้าไว้ เพื่อไม่ให้เค้าร้อง มือของผมสองข้าง ก้อเอาไปชักท่อนเอ็นของอี้ เพื่อผ่อนคลายความเจ็บจากด้านหลังที่อี้เผชิญ อี้ดูผ่อนคลายลง มือไม้เริ่มลูบไล้ไปตามตัวผมเช่นกัน
พอผมเริ่มรู้สึกว่า อี้เริ่มโอเคแล้ว ผมก้อดันท่อนเอ็นผมเข้าไปอีก แต่มันก้อเข้าไปได้ไม่เยอะ อี้พยายามถอยตัวหนี แต่ผมก้อล็อคเค้าไว้ มืออีกข้าง ผมก้อจับหน้าอี้ไว้ ไม่ให้ผละออกจากการจูบของผม ผมพยายามซอยเข้าออกอย่างช้าๆ จนร่องหลืบนั้นเริ่มเปิดกว้างแล้ว ส่วนอี้ก้อผลักตัวผมออกอย่างแรง
“ อ่ะ อ้า ดิว อี้ อี้เจ็บอ่ะ “ อี้พูดไป ส่ายหน้าไป :-[
“ เดี๋ยวก้อหายแล้วครับ ทนอีกนิดนึงนะครับที่รัก “
จังหวะนั้น ผมก้อแทงท่อนเอ็นของผมเข้าไปรวดเดียวจนมิดลำ อี้ถึงกับหงายตัวกระแทกกับเตียงอย่างแรง มือก้อกำผ้าปูที่นอนไว้แน่น หน้าตาบ่งบอกว่า ......เจ็บสุดๆ แต่ก้อกลั้นเสียงร้องไว้ ผมเห็นดังนั้นก้อกลัวว่าอี้จะขาดใจก่อน ก้อเลยต้องเร่งทำให้มันเสร็จเร็วๆ จะว่าไปแล้ว ร่องของอี้ก้อฟิตมากๆเลยครับ เหมือนกับเปิดซิงไม่มีผิด มันยิ่งทำให้ผมได้อารมณ์สุดๆ ทุกจังหวะการโยกของผม อี้จะกระตุกตัวไปด้วยทุกครั้ง ปากก้อร้องครวญครางตลอด
“ อ้ะ อ้ะ ดิว อ้ะ อี้ อ้ะ เสียว อ้ะ “ เสียงของอี้เซ็กซี่มากครับ ผมชอบฟังอี้ครางมากๆ มันได้อารมณ์สุดๆ
“ ดิวก้อเสียวมากครับอี้ อ้า อี้ ฟิตมากๆเลยครับ “ ผมพูดออกไปด้วยอารมณ์ที่พุ่งสุดๆ
ตอนนี้ ร่างกายของเราสองคนตอบสนองกันดีมากๆ อี้คงจะเริ่มชินกับลีลาของผมแล้ว และร่องของอี้ก้อตอดรัดท่อนเอ็นของผมดีมาก จนผมเกือบจะเสร็จไปแล้วหลายครั้ง ถ้าไม่อั้นเอาไว้ ก้ออยากจะมีความสุขกับอี้นานๆนี่ครับ โอกาสดีๆอย่างนี้ กว่าผมจะหามาได้นี่ เตือดตาแทบกระเด็นเลยครับ ผมโยกเข้า โยกออกอยู่นานพอสมควร อี้เองก้อร้องครวญครางตลอด จนผมอั้นไม่ไหวอีกต่อไปแล้ว น้ำรักของผมใกล้จะประทุแล้วครับ
“ อี้ครับ อ้า ดิว อ่า ใกล้แล้วนะครับ “ ผมพูดไปเสียงแหบพร่า
“ อ้ะ ดิว อี้ อ้า.... “ จู่ๆ น้ำรักของอี้ก้อพุ่งอออกมา เต็มหน้าท้องของเค้าไปหมด ร่องหลืบนั่นก้อยิ่งตอดท่อนเอ็นของผมอย่างหนัก จนผมทนไม่ไหวแล้ว
“ เสร็จแล้วครับ อี้ครับ อ้า........... “
ในที่สุด ผมก้อทนไม่ไหว พุ่งน้ำรักของผมใส่ร่องของอี้ไม่ยั้ง ทั้งยังเร่งจังหวะการโยกอีกด้วย ผมโยกเข้าโยกออกช้าลง หลังจากที่หลั่งแล้ว จากนั้นผมก้อฟุบตัวลงซบอี้ ที่นอนแผ่หลาอยู่บนเตียง ปากก้อพรมจูบไปทั่วหน้าอกของเค้า อี้เองก้อหายใจหอบถี่ เหมือนคนที่เหนื่อยมากๆ ทั้งๆที่อี้แทบไม่ได้ทำอะไรเลย ผมเองสิควรจะเหนื่อย แต่ไม่เลยครับ อิอิ
“ อี้ครับ ดิวรักอี้นะครับ “ ผมพูดอย่างนุ่มนวล พร้อมทั้งจูบไปที่แก้มของอี้
“ อี้ก้อรักดิวครับ แต่ แต่ เอ่ออออ “ อี้ทำหน้าอายๆ :o8:
“ แต่อะไรเหรอครับ “ ผมงงสิครับ บอกรักผมแล้ว ทำไมต้องมีแต่ด้วย???
“ ดิว เอา เอาไอ้นั่นของดิวออกก่อนได้ไหมอ่า อี้....แน่นอ่า “ อี้ตอบอายๆ
“ เอาออกทำไมล่ะครับ ดิวกะว่าจะต่ออีกรอบซะหน่อย “ ผมพูดพร้อมทั้งส่งยิ้มเจ้าเล่ห์ให้อี้ :z1:
-
o13 o13 o13 o13 o13 o13
ยาวสะใจดีไหมครับ อิอิ
กว่าจะเขียนมาได้นี่ เขินแทบตาย
ส่วนคนบางคนก้องอนผมอยู่นั่นแหละ บอกว่า ไม่รู้จะเขียนทำไม
แต่ก้อน่ะ อยากให้ผู้อ่านทุกท่านมีความสุขครับ เลยต้องขัดใจนิดหน่อย
ขอบคุณน่ะครับ ที่รอผมมาตลอด เด๋วมาต่ออีกน่ะครับ อิอิ
-
:jul1: :jul1: :jul1:
บทอัศจรรย์ พันลึก มากมายมหาศาล
ขอเลือกกรุ๊ปบีด้วยเน้อ ท่วมเต็มหน้าคอมแล้ว
:pighaun: :pighaun:
-
เค้าว่าแล้ว สามี ภรรยา ไปใหนไม่รอดอยู่แล้วววววววววววววววววววว
ว่าแต่ว่า.............
ตอนนี้อ่ะ
...........ดิวกะอี้ หลุดพ้นจากอุปสรรคทั้งปวงหรือยังอ่ะ.........
เอาใจช่วยนะครับ สู้ สู้
:oo1: :m20:
-
:z2: เย้...ยยยยยย
ค่อยยังชั่วหน่อย
สมกับที่ตั้งหน้าตั้งตาเชียร์ :mc4:
ดีมาก ดีมาก นายดิว... o13
จัดไปอีกหลาย ๆ ดอกนะ..อิอิ :haun4:
-
:z1: อยากอ่านแบบอี้บรรยายอ่า แหะๆๆ
-
สุดยอดเลยคาบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบ
:oo1: :oo1: :oo1: :oo1: :oo1: :oo1: :oo1: :oo1: :oo1: :oo1:
-
:jul3: :jul3: :jul3:
วันนี้มารับจ็อบ ที่ต่างจังหวัดอีกแล้ว
บรรยากาศดีมากลเยครับ ที่วังน้ำเขียว
ลมเย็นๆ มีฝนปรอยๆ ช่วยบิ๊วอารมณ์ให้เขียนนิยายได้เป้ฯอย่างดี
จะรีบเร่งมือให้น่ะครับ อิอิ :L1: :L1:
-
อ่านไปหลายรอบล่ะ โดนใจหลายๆ ขอบคุณที่มาต่อครับพี่ดิว :jul1: :jul1:
จะมามาต่อน่ะครับพีเล็ก อิอิ :haun4: :haun4:
เป็นกำลังใจให้ดิวอี้คร๊าบบบบ :oo1: :กอด1: o13 :bye2:
:z2: :z2: :z2:
-
"เรื่องบนเตียง"
ทำเอาหวาดเสียว ....
แต่ยังไงก็ยังอยากรู้ต่อไปว่าอี้จะบอกต้งยังไง
แล้วตอนนี้ต้งจะยังสบายดีไหม?
เชียร์ดิวอยู่น่ะ แต่ก็ห่วงความรู้สึกต้งด้วยอ่ะ :monkeysad:
-
:oo1: :oo1: :oo1:
ข้าวสารกลายเป็นข้าวสวยแล้วนะอี้ อิอิ
-
อยากให้รู้สึกดี อย่างนี้ก่อง แล้วค่อยตื่นเต้น อิอิ
-
:really2:
-
พี่อี้คร๊าาาาา
ขอฉากเดียวกันกับพี่ดิวเขียนได้มั้ยค๊าาา
ฉากเรื่องบนเตียง
กรี๊ดดดดดด
ในที่สุด ก็อ่อนหวาน นุ่มนวล กระชากใจ คนอ่าน
เต็มสิบเลย พี่ดิววววว
:mc4: :mc4: :mc4:
-
อ่านตอนนี้แล้วเลือดหมดตัวกันเลยทีเดียว ชอบๆเอาอีกๆ
ยิ่งอ่านยิ่งรู้สึกว่าความสุขมันผ่านไปเร็ว
ยังอยากให้อี้กับดิวมีความสุขอยู่ด้วยกันอย่างนี้ไปนานๆ เพราะไม่รู้ว่าต่อไปจะเป็นยังไง
-
:-[ :-[ :-[
มารอ ร้อ รอคร๊าบบบบบบบ
เป็นกำลังใจให้ต่อปายเน้อ :กอด1:
-
:L2: :3123: :L1:
“ อี้ครับ ดิวรักอี้นะครับ “ ผมพูดอย่างนุ่มนวล พร้อมทั้งจูบไปที่แก้มของอี้
“ อี้ก้อรักดิวครับ แต่ แต่ เอ่ออออ “ อี้ทำหน้าอายๆ
“ แต่อะไรเหรอครับ “ ผมงงสิครับ บอกรักผมแล้ว ทำไมต้องมีแต่ด้วย???
“ ดิว เอา เอาไอ้นั่นของดิวออกก่อนได้ไหมอ่า อี้....แน่นอ่า “ อี้ตอบอายๆ
“ เอาออกทำไมล่ะครับ ดิวกะว่าจะต่ออีกรอบซะหน่อย “ ผมพูดพร้อมทั้งส่งยิ้มเจ้าเล่ห์ให้อี้
“ ไม่ต้องมาหื่นเลย เอาออกไปเลยนะ เจ็บจะตายอยู่แล้วนี่ “ อี้เอ็ดผมแบบงอนๆ แต่น่ารักชะมัด
“ อ้าว เจ็บหรอกเหรอ เห็นร้องเอาๆ อิอิ นึกว่าชอบซะอีก “ ผมแซวไป อี้ทำหน้าบึ้งใส่ผม
“ ไม่ต้องมาพูดดีเลย ไหนบอกว่าจะนุ่มนวลไงเล่า ไม่เห็นว่าจะทำแบบที่พูดเลย กระแทกเอาๆ จนระบมไปหมดแล้ว “ อี้พูดพรางเอื้อมเอาผ้าห่มมาปิดหน้าไว้ เค้าคงจะอายผม
“ ก้อมันเสียวนี่ครับ แล้วของอี้ก้อนะ...ฟิตมากๆด้วย เลยอดไม่ไหว อีกอย่างนึงนะ อี้ก้อยั่วยวนดิวซะขนาดนี้ ดิวเลยใส่แบบไม่ยั้งไปหน่อย นี่ยังดีน๊า ไม่ได้ใส่เต็มแรง ไม่งั้นอี้คง.......แต่สัญญานะครับว่า ครั้งต่อๆไปนี่ จะระวังมากกว่านี้ นะครับ เอาเป็นว่าดิวขอโทษแล้วกันนะครับ อิอิ “ ผมพูดขำๆ
อี้ได้ยินดังนั้นก้อเปิดผ้าออก แล้วทุบมาที่แขนผมอย่างแรง
“ ไม่ต้องมาพูดดีเลย ไม่มีครั้งต่อไปอีกแล้ว แล้วก้อช่วยเอาไอ้นั่นของดิวออกไปด้วย อี้เจ็บ “ อี้พูดแล้วทำหน้าดุใส่ผม
“ โอ๋ๆๆ ครับๆ เอาออกก่อนก้อได้ครับ แล้วค่อยใส่ไหม ไม่งอนน๊าๆ “
อี้ไม่พูดอะไรครับ แต่หันหน้าหนี แล้วทำปากจู๋ๆใส่ผม คงจะงอนผมอยู่แหละ ก้อนะ ใครมันจะไปอดใจได้ล่ะ เผลอไปหน่อยเดียวเอง เลยทำให้ที่รักเจ็บตัวซะงั้น ว่าแล้วผมก้อค่อยๆถอนท่อนเอ็นของผมออกจากร่องของอี้อย่างช้าๆ เพราะว่า ไอ้ท่อนเอ็นของผมนั่น มันก้อยังไม่มีที่ท่าว่าจะอ่อนตัวลงเลย มันเลยเอาออกยากนิดนึง
“ อ๊ะ โอ๊ย “ เสียงอี้ร้องเมื่อผมถอนท่อนเอ็นผมออกมาแล้ว จากนั้นอี้ก้อหดขาเค้าออกจากตัวผม แล้วก้อนอนขดหันหลังให้ผม เค้าจะรู้ไหมเนี่ยะว่า การที่เค้างอนผมอย่างนี้ มันเป็นการยั่วผมทางอ้อม ก้อเล่นมาหันหลังให้ผมอย่างนี้นี่นา
ผมก้อมองลงดูท่อนเอ็นของผม ที่หลุดออกมาแล้ว ปรากฏว่า มีรอยเลือดติดอยู่เต็มไปหมดเลยครับ ผมไม่รู้เลยว่าอี้จะเจ็บถึงขนาดนี้ ก้อผมมเห็นเค้าร้องเหมือนคนเจ็บนี่นา ผมรู้สึกว่าเค้าคงจะมีความสุขเหมือนกันกับผม .....ทำไมอี้เค้ายอมให้ผมทำต่อ เพราะอะไร ??? หรือว่าเค้าอยากให้ผมมีความสุข ถึงได้ยอมเจ็บตัวขนาดนี้ แต่ผมนี่สิ ห่วงแต่ความสุขของตัวเอง โดยไม่สนใจเลยว่าอี้เค้าจะเจ็บแค่ไหน บ้าชะมัด สรุปนี่คือ ผมรักอี้เค้าหรือเปล่าเนี่ยะ ??? ผมทำคนที่ผมรักเจ็บตัวอีกแล้ว แม้ว่าครั้งนี้เค้าจะยินยอมพร้อมใจก้อตามเหอะ แต่ผมก้อรู้สึกแย่อยู่ดี........................
ว่าแล้วผมก้อล้มตัวลงนอนข้างๆอี้ แล้วก้อกอดเค้าจากนั้นหลัง พร้อมทั้งจูบไปที่หลังของอี้อย่างแผ่วเบาและนุ่มนวล เป็นการปลอบประโลม เพื่อทีว่าอี้อาจจะบรรเทาอาการเจ็บลงได้ ผมคิดว่าอี้คงจะรู้สึกดีขึ้น เพราะหลังที่ผมกอดเค้าได้สักพัก ร่างกายอี้ก้อเริ่มผ่อนคลายลง หลังที่ที่นอนเกร็งในตอนแรก ผมทั้งกอดและจูบไปตามหลังและแขนของอี้ไปเรื่อยๆ เพื่อแสดงความรัก ความห่วงใยที่ผมมีต่อเค้า และเพื่อขอโทษที่ผมได้ทำรุนแรงกับเค้าไป
“ อี้ครับ หายเจ็บรึยังครับ ดิวขอโทษนะครับ ที่ทำให้อี้เจ็บตัวอีกครั้ง ดิวมันไม่ดีเองอ่ะ ห่วงแต่ตัวเอง จนลืมไปเลยว่าอี้จะเจ็บหรือเปล่า ดิวมันเป็นคนรักที่แย่มากใช่ไหมครับ “ ผมพูดกับอี้ แบบรู้สึกผิดจริงๆ
อี้ก้อไม่ได้ตอบอะไรผมครับ แต่ค่อยๆพลิกตัวกลับมาที่ตัวผม แล้วก้อสวมกอดผมไว้ หน้าก้อซุกลงที่หน้าอกของผม ผมไม่แน่ใจว่าอี้เค้าหมายถึงอะไร แต่ผมรู้สึกว่า อี้ไม่ได้โกรธหรืองอนผมหรอก เค้าคงจะแค่เจ็บที่ตรงนั้น เลยแบบเคืองๆผมนิดนึง แต่นี่เค้าคงให้อภัยผมแล้ว เลยหันมากอดผมตอบแบบนี้ ผมเองก้อจูบแก้มเค้าอีกครั้ง เป็นการบอกรักเค้าอีกที
“ ไม่เจ็บแล้วครับ เดี๋ยวนอนสักพักก้อหาย ดิวนอนเหอะนะครับ อี้ก้อจะนอนแล้ว “ อี้ตอบผมเบาๆ
“ อี้ไม่โกรธดิวแล้วใช่ไหมครับ ที่รัก “ ผมถามกลับไปอีกพร้อมทั้งจูบไปที่หน้าผากเค้าหนี่งทีอย่างนุ่มนวล
“ ไม่ครับ ไม่โกรธครับ และไม่เคยโกรธด้วย อี้แค่...แค่เจ็บอ่ะ เลยเหวี่ยงๆไปนิดนึง ไม่มีอะไรหรอกนะ ดิวนอนเหอะ “
“ อี้นี่น่ารักจัง แล้วอย่างนี้จะไม่ให้ดิวรักอี้ได้ยังไงล่ะเนี่ยะ ต่อจากนี้ไปดิวจะทะนุถนอมอี้ให้มากกว่านี้นะครับ ดิวสัญญา “
“ ครับๆ นอนเหอะนะ อี้เหนื่อยอ่ะ “ อี้ตอบด้วยน้ำเสียงอ่อนแรง
แต่ผมสิ ยิ่งอี้ดูอ่อนโยนเท่าไหร่ แต่ไอ้เจ้านั่นของผม มันกลับแข็งตัวขึ้นมาอีก ทั้งๆที่เมื่อกี้นี่ หดไปแล้ว ทำไมน๊า ทำไมมันถึงจะต้องมาคึกอะไรตอนนี้ด้วย รู้ไม่นี่ว่าที่รักผมเจ็บแค่ไหนเนี่ยะ และอี้ คงจะรู้สึกได้ เพราะว่ามันไปโดนต้นขาของอี้ อี้เลยมองหน้าผม เป็นเชิงถาม ผมก้อได้แต่ยิ้มแหยๆให้เค้า
“ คือ เอ่อครับ อี้นอนไปเหอะนะครับ ดิว เอ่ออออ ยังไม่ง่วงหรอก ไม่ต้องห่วงดิวนะครับ “
“ แล้วทำยังไงล่ะครับ ดิวถึงจะหลับอ่ะ “ อี้ถามผมแบบนี้ทำไม อย่าเริ่มได้ไหม ถึงแม้ใจผมจะไม่อยากให้อี้เค้าเจ็บตัว แต่ไอ้ร่างกายของผมส่วนนั้นนี่สิ มันหาได้ทำตามผมไม่.....เวรจริงๆ
“ ก้อ เอ่อออ ก้อ ทำ ยัง ไง ไม่ รู้เดะ ฮ่าๆๆ “ ผมก้อไม่รู้จะตอบยังไง อายเหมือนกันถ้าจะตอบว่า ต้องทำเหมือนเมื่อกี้อีก ไอ้เจ้านั่นของผมมันถึงจะอ่อนแรงลง แล้วผมถึงจะได้นอน จะว่าไป ตั้งแต่ที่ผมมีอะไรกับอี้ครั้งล่าสุด( ครั้งที่เลวร้ายมากๆ ทั้งซ้อม ทั้งข่มขืน อันนี้ผมจำได้ดี เพรามันเป็นวันที่ผมได้รู้ว่า ตัวเอง เลวและโง่แค่ไหน ) ผมก้อไม่ได้มีอะไรกับใครอีกเลย
แต่.....ไม่ใช่สิ ไม่ใช่เลย ถ้าผมจำไม่ผิด ตั้งแต่วันที่ผมได้รู้จักกับอี้ ผมก้อไม่ได้ใกล้ผู้หญิงคนไหนอีกเลย แม้ว่าจะเป็นหลิงก้อตาม ผมกับหลิง ไม่เคยมีอะไรกันสักที ไม่รู้ว่าทำไมเหมือนกัน แต่ผมก้อคบเค้าแค่อยากควงเฉยๆ ไม่ได้คิดไกลถึงขั้นนั้น แปลกไหมล่ะ เพลย์บอยอย่างผม แต่กลับคิดแบบนี้ แล้วผมก้อไม่รู้ว่าตัวเองคิดแบบนี้มาตั้งแต่เมื่อไหร่ ทั้งที่ในสมัยก่อน เวลาที่ผมคบใคร ผมก้อจะมีอะไรกับพวกเค้าอยู่บ้าง ตามประสาวัยรุ่นผู้ชายทั่วๆไป
แล้วยิ่งมีอี้เข้ามาอยู่ในชีวิตของผมนะ โลกของผมก้อเปลี่ยนไปอย่างสิ้นเชิง เพราะว่าอะไรผมก้อไม่แน่ใจ ผมแค่รู้ว่า ในใจของผม ในทุกวินาทีของผม มีแต่อี้คนนี้คนเดียว ผมเพิ่งมารู้ตัวนะเนี่ยะ ว่าผมรักอี้เค้ามานานแค่ไหน หรืออาจจะรักตั้งแต่แรกพบเลยก้อว่าได้ นี่แหละ คือสาเหตุ ที่ทำให้ผมมีความสุขยิ่งนัก เวลาที่มีอะไรกับอี้ ไม่ว่าจะเป็นตอนไหน หรือจะเป็นตอนที่ผมทำเลวกับเค้า แต่ผมก้อรู้สึกกับตัวเองว่า ผมมีความสุขมากมายนัก ที่ได้ทำอย่างนั้นกับอี้ แม้ในตอนนั้น ผมจะบอกตัวเองเสมอว่าผมเกลียดเค้าก้อตาม
อี้เค้าคงจะรู้ว่าผมต้องการอะไร เค้าก้อเลยยิ้มให้ผมอีกที มันเป็นยิ้มที่อ่อนหวาน และน่ารักมากๆ จนผมอยากจะกักตัวเค้าไว้อย่างนี้ และไม่อยากให้อี้เค้ายิ้มอย่างนี้ให้ใครอีก
“ ก้อถ้า ทำอย่างนั้นแล้ว....ดิวจะง่วงก้อ ทำสิครับ แต่ค่อยๆนะ ของเก่ายังเจ็บอยู่เลย “
อี้พูดอย่างอายๆแล้วซบลงที่หน้าอกของผม ซึ่งมันก้อทำให้หัวใจของผมพองโตขึ้นมาอีก ผมไม่รู้ว่าจะบอกความรู้สึกของผมยังไง มันไม่ใช่ว่าแค่ ผมรู้สึกดีใจ ที่อี้ยอมให้ผมทำอย่างนั้นอีก แต่มันเป็นความรู้สึกที่ว่า คนที่เรารักนั้น เค้าแคร์และห่วงความรู้สึกเราแค่ไหน เค้ายอมเจ็บ เพื่อที่จะให้เรามีความสุข แม้ว่าจะเจ็บมากแค่ไหน เค้าก้อยอม มันเป็นความรู้สึกที่ยิ่งกว่าความดีใจเสียอีก ผม ผมไม่รู้จะตอบแทนความรัก ความเป็นคนดีของอี้ยังไงดี ดิว ดิวรักอี้นะครับ อี้รู้ไหมครับ คนดี............. :กอด1:
“ ไม่เป็นไรครับ ที่รัก เดี๋ยวมันก้อสงบของมันไปเองแหละ ที่รักนอนนะครับ “ ผมเป็นห่วงอี้ ผมกลัวอี้เจ็บ เลยต้องบอกไปแบบนั้น ทั้งๆที่ผมก้อรู้ว่า ไอ้นั่นของผม มันไม่ยอมลงง่ายๆหรอก
“ ดิวครับ อี้ทนได้ครับ ทำเหอะ นะ เราจะได้นอนพร้อมกันไงครับ “ โถๆๆๆ อี้ครับ อี้พูดอย่างนี้ ไอ้นั่นของผมมันก้อยิ่งแข็งตึงแน่นขึ้นมาอีก แล้วผมจะทำยังไงดีเนี่ยะ ผมไม่อยากให้ที่รักเจ็บนะครับ เฮ้อออออออออ
“ ที่จริงอี้นะ ไม่ต้องพูดว่าทำเพื่อดิวก้อได้ พูดว่าอี้ต้องการนะ ดิวก้อทำให้ทันทีเลยครับ “ ผมยังมีหน้าแซวอี้ไปอีก อิอิ
อี้หน้าเหวอไปเลยครับ จากนั้นหน้าก้อเปลี่ยนเป็นสีแดง คงจะเขินมากๆ เลยหันหน้าหนีผมไป
“ ถ้างั้นก้อนอนไปเลยไป ไอ้คนบ้ากาม “ อี้บ่นเบาๆ แต่ผมรู้ว่าอี้เขิน อิอิ :o8:
เมื่ออี้เป็นใจอย่างนี้แล้ว ผมก้อเลยต้องลงมือปฏิบัติซะหน่อยครับ เดี๋ยวโอกาสมันจะหลุดลอยไปเปล่า ว่าแล้วผมก้อลงมือปฏิบัติการ ทำให้เจ้านั่นของผม มันสงบลง ผมเริ่มด้วยการเล้าโลมไปทั่วร่างของอี้ อย่างโหยหา และเร่าร้อน ผมใช้ทุกอาณาบริเวณในร่างกายของอี้ เป็นเกิดประโยชน์ และดูอี้ ก้อช่างเป็นใจเสียจริง ตอบรับกับการรุกเร้าของผมเป็นอย่างดี ผมรู้สึกว่า ผมรักอี้เหลือเกิน ทุกการกระทำของผมกับอี้ในตอนนี้ และหลังจากนี้ไป มันเกิดจากความรักที่ผมมีให้อี้ล้วนๆ ไม่ใช่เพราะตัณหาแต่อย่างใด ใช่ครับ ผมรักอี้ และจะรักอี้ตลอดไป ....................ขอสวรรค์ได้โปรดเป็นใจ ได้โปรดยืดเวลาอันแสนสุข ของเราสองคนนี้ ต่อไปอีกนานๆนะครับ :call: :L1: :กอด1:
------------------------------------------- จบตอนที่ 52 -----------------------------------------------
-
เอ่อออ...
คิดว่าจะมีต่อรอบสองให้ได้อ่านกัน :m20: ฮ่า ^^
อี้น่ารักเนอะ ดิวนี้ก็จะไปไหนน๊อ...
รอคอยและเป้นกำลังใจให้ต่อไป อิอิ :haun4:
-
แฮ่......เค้าแปลงกายเป็นจิ้งจกเกาะอยู่ข้างๆเสาด้วยแหล่ะ
เห็นหมดเลยยยยยยยยยยยยยยยยย
ฮี้ววววววววววววววววววววว
-
ใกล้จะหมดช่วงฮันนีมูนแหล่วสินะ รีบไปเคลียร์ๆ ทุกอย่างให้ลุล่วงไปซะทีเห้อ
-
:-[ :-[ :-[
:o8: :o8: :o8:
:man1: :man1: :man1:
:impress2: :impress2: :impress2:
:oo1: :oo1: :oo1:
:กอด1: :กอด1: :กอด1:
:jul3: :jul3: :jul3:
มารอต่อก๊าบบ
ดิวสู้ๆ อี้สู้ๆนร๊า :กอด1:
-
:เฮ้อ:ลุ้นสุดตัว
:mc4:Thanksssss
-
น้องพลับขอสองค่ะ อิอิ
อี้ก็แอบหื่นเหมือนกันนะ
-
:z1: :pighaun: :haun4: :z1: :pighaun: :haun4:
บทที่ 53 การตัดสินใจ ( Determine )
------- ยังเป็นผม เจ้าดิวคนเดิมเล่าอยู่นะครับ ไว้ตอนต่อไป คงเป็นอี้มาเล่าต่อนะครับ ------
ผมนอนดูร่างคนข้างๆกายผมอยู่อย่างนี้ ตั้งแต่เมื่อคืนนี้ มีอยู่ช่วงนึงเหมือนกันที่อยากจะหลับตาลง แผมก้อกลัวว่าคนข้างๆผมนี้ จะหนีหายจากผมไป ผมอยากมองเค้าให้นานที่สุด เท่าที่จะทำได้ ผมทั้งมอง ทั้งเอามือลูบไล้เบาๆไปทั่วร่างของเค้า แต่เจ้าตัวเองคงไม่รู้สึกอะไรหรอก เพราะว่าเค้าหลับไปตั้งแต่ตอนใกล้จะรุ่งสางแล้ว ก้อเมื่อคืนนี้ไงครับ ด้วยความใจดีของคนข้างๆกายผมนี่ไง ด้วยความที่อยากจะให้ไอ้เจ้าลูกชายของผมมันสงบลง ถึงขนาดที่ตัวเองยอมเจ็บอีกครั้งเพื่อมัน แต่ไอ้เจ้าลูกชายผมสิครับ พอมันสงบได้หน่อยนึง มันก้อกลับผงาดขึ้นมาเรียกร้องอีก แรกๆคนข้างๆผมนี่ก้อดูท่าจะไม่ไหวเหมือนกัน แต่ด้วยความที่ว่า เค้าคงอยากเอาชนะมันมั้ง เลยต้องยอมให้ผมอีกที อีกที และอีกที กว่ามันจะสงบได้ ก้อได้เวลาใกล้จะเช้าเต็มที่ และก้อเล่นเอาเค้าถึงกับขยับตัวไม่ไหวเลยล่ะครับ แล้วดันหลับไปก่อนผมเสียอีก ทั้งๆที่กะว่าจะหลับพร้อมๆกัน อิอิ แต่ผมไม่ว่าอะไรเค้าหรอก ที่เค้าทำให้ผม ยอมให้ผมขนาดนี้ ผมก้อดีใจจนไม่รู้จะหาคำพูดไหนมาบรรยายได้แล้วครับ
ผมนั่งมองอี้อยู่นาน อย่างไม่รู้สึกเบื่อเลยแม้แต่น้อย ส่วนอี้ เค้าคงหลับฝันไปถึงไหนต่อไหนแล้ว สงสัยจะเป็นเพราะว่าผมดูดพลังเค้ามาหมด อิอิ ไม่อยากจะคิดเลย นี่ถ้าอี้เป็นผู้หญิงนะ ลูกของเราคงดกแบบ หัวปีท้ายปีแน่นอน .............แต่ไม่เป็นไรครับ ในเมื่อชีวิตผมเปลี่ยนมาได้ขนาดนี้ แต่เป็นในแบบที่ผมพอใจ ไม่ว่าอะไรในชีวิตผมต่อจากนี้จะเป็นยังไง ผมก้อยินดีน้อมรับทุกอย่าง เพราะว่าผมเลือกแล้ว เลือกที่จะรัก.............ผู้ชายคนนี้ “ อี้ “ คนเดียวเท่านั้น ที่ผมจะรักตลอดไป และไม่มีวันเปลี่ยนใจแน่นอน ไม่ว่าหลังจากวันนี้ อี้จะไปอยู่กับใคร ไปเป็นของใคร ผมก้อไม่สนใจทั้งนั้น…………………………….
“ ดิว ดิวครับ “ หูผมแว่วๆ เหมือนได้ยินเสียงคนปลุกผมให้ตื่น แต่ผมมไม่แน่ใจว่า ผมอยากตื่นจากฝันนี้หรือเปล่านะ เพราะว่ามันช่างเป็นฝันที่แสนหวานเหลือเกิน
“ ดิว ดิวครับ ตื่นได้แล้วครับ สายมากแล้วนะครับ “ เสียงนั้นยังเรียกผมอยู่อีก ผมเลยต้องตื่นขึ้นมาดูซะหน่อย ว่าใครกันนะ ที่กล้ามาปลุกผมตอนนี้
ใช่เลยครับ.............คนที่ปลุกคน ก้อคือที่ที่อยู่ในฝันกับผมเมื่อกี้นี้เอง เอ๊ แต่เค้าออกมาจากฝันของผมตอนไหนนะ ผมไม่ยักจะรู้เลย รอยยิ้มคนที่ปลุกผมนี้ ช่างดูหวานเยิ้มเหมือนกับยิ้มในฝันเมื่อกี้นี้เลย
“ ตื่นได้แล้ว นอนยิ้มอยู่นั่นแหละ นี่มันจะเที่ยงแล้วน๊า “ เค้าเริ่มทำหน้าง้ำใส่ผมแล้ว จะมางอนอะไรผมอีกละครับ ที่รัก
“ ไม่เอาอ่ะ ดิวยังไม่อยากตื่นเลย ดิวอยากอยู่ในฝันหวานๆอย่างนี้ต่อไปอ่ะ นะ ให้ดิวนอนฝันต่อนะครับ ที่รัก “ ผมหลับตาพรางดึงมือคนที่ผมรักมากุมไว้ แต่เค้าดันดึงมือของเค้าออก ผมเลยต้องตื่นขึ้นมาจริงๆ
“ งั้นดิวก้อฝันต่อไปแล้วกัน อี้จะออกไปทำกับข้าวกินเองก้อได้ “
อี้ทำท่าจะลุกขึ้นยืน แต่ก้อต้องทรุดลงอย่างแรง เหมือนอี้ยังปวดตัวอยู่ ผมเห็นดังนั้นเลยต้องรีบลุกขึ้นรับตัวอี้เค้าไว้ ไม่งั้นตัวอี้ต้องกระแทกกับพื้นแน่นอน ไม่ได้ครับ.........ผมไม่ยอมให้คนที่ผมรักเจ็บตัวอีกแน่นอน ( ในบางเรื่องนะครับ อิอิ )
“ อี้ครับ จะลุกไปทำไมเล่า ยิ่งไม่ค่อยแข็งแรงอยู่ “ ผมพูดด้วยความเป็นห่วง แต่อี้สิ กลับทำหน้าบึ้งใส่ผม
“ ก้อเพราะใครล่ะ ทำให้อี้เป็นอย่างนี้ ไอ้เราก้อคิดว่าจะ.......ก้อช่างมันเหอะ “ อี้สะบัดหน้าหนีแบบงอนๆ
“ โอ๋ๆๆ ดิวขอโทษ ก้อมัน เอ่ออออ มันไม่ยอมสงบนี่นา จะให้ดิวทำไงล่ะครับ อิอิ “
“ ไม่ต้องมาพูดเลย ปล่อยอี้ด้วย จะไปหาข้าวทาน “ อี้พูดแบบไม่มองหน้า
“ อ้าว อี้ ทำไมไม่บอกดิวล่ะครับว่าหิว เดี๋ยวดิวไปทำให้เอง “
“ ก้อดิวอ่ะ มัวแต่นอนยิ้มอยู่นั่นแหละ เรียกเท่าไหร่ก้อไม่ยอมตื่น คนเค้าหิวจะตายแล้วรู้ไหมเนี่ยะ “
“ ครับๆๆ เดี๋ยวดิวไปทำให้เดี๋ยวนี้นะครับ “
ว่าแล้วผมก้อต้องรีบลุกไปทำกับข้าวให้ที่รักผมทานซะหน่อย เดี๋ยวจะไม่มีแรงทำอย่างอื่น อิอิ ผมรีบลุกจากที่นอนแล้วตรงไปที่ทำกับข้าวด้านล่างทันที ผมเร่งมือหุงข้าว และทำกับข้าวใหญ่เลย จะว่าไป ตัวเองก้อเบลอๆเหมือนกันนะเนี่ยะ เมื่อกี้ตอนรุ่งเช้า ผมคงเผลอหลับไปแน่ๆเลย แล้วอันมาตื่นเอาตอนที่อี้ปลุกเมื่อกี้ ไอ้เพลียมันก้อเพลียนะครับ แต่ทำไงได้ ที่รักของผมหิวข้าว ก้อต้องเร่งทำหน่อย เหนื่อยเพลียแค่ไหนก้อต้องสู้ล่ะครับ
ไม่นานนัก ผมก้อทำกับข้าวเสร็จแล้ว จากนั้นก้อรีบนำไปเสริฟอี้ทันที อี้เองก้อนั่งรอผมอยู่บนห้องอยู่แล้ว หน้าตาบอกบุญไม่รับมากๆ สงสัยคงจะหิวแน่ๆเลย ผมนี่นะ เป็นแฟนที่แย่จริงๆเลย ซึ่งพอผมวางอาหารปุ๊บ ผมก้อรีบตักข้าว และเสริฟน้ำให้อี้ทันที ก่อนที่จะจะอาละวาดใส่ผม เฮ้อออออ ที่รักครับ ผมยอมทำทุกอย่างเพื่อคุณเลยนะเนี่ยะ
เราสองคนก้อทานข้าวกันไป โดยที่ผมไม่ได้พูดอะไร อี้ก้อไม่ได้พูดเช่นกัน อี้ก้มหน้าก้มตาทานใหญ่เลย สงสัยจะหิวมากๆ ผมเองก้อรู้สึกผิด เลยไม่อยากพูดอะไรออกไป เดี๋ยวอี้เค้าจะอารมณ์ไม่ดีไปซะเปล่า
พอพวกเราทานอิ่มแล้ว ผมก้อรีบนำพวกจานชามไปล้างอย่างรวดเร็ว เพื่อที่จะได้มาดูแลปรนนิบัติอี้ต่อหลังจากนั้น ขณะที่ผมกำลังล้างชามอยู่นั้น ผมก้อได้ยินเสียงคนเดินลงมาจากด้านบน พอผมหันไป ก้อเห็นอี้กำลังเดินลงมาด้วยความยากลำบาก ผมเห็นดังนั้นเลนต้องรีบวางของที่อยู่ในมือก่อน แล้วรีบวิ่งไปหาอี้ทันที
“ อี้ครับอี้ จะลงมาทำไมล่ะครับ ทำไมไม่เรียกดิวเล่า อี้อยากได้อะไร เดี๋ยวดิวทำให้นะครับ “
“ อี้เหนียวตัวอ่ะ อยากอาบน้ำ หมกไว้ทั้งคืนแล้ว ไม่เป็นไรหรอกดิว อี้ไปเองได้ครับ “
“ ไม่ได้ๆ มานี่เลยๆ “ ว่าแล้วผมก้ออุ้มตัวผมมาวางไว้แคร่ใกล้ๆกับที่ผมล้างชาม
“ นั่งรอดิวแป๊บเดียว เดี๋ยวดิวล้างชามเสร็จแล้วจะพาอี้ไปอาบนะครับ “
“ ไม่เป็นไร อี้บอกแล้วไงว่าไปเองได้ ดิวไม่ต้องลำบากหรอกนะ “ อี้ร้องห้ามผม
“ ไม่ได้ ยังไงๆ อี้ก้อต้องรอ นี่เป็นคำขาดนะครับ ไม่งั้นล่ะก้อ.... “
ผมพูดพรางทำสายตาเจ้าเล่ห์ แล้วมองไล้ไปตามตัวของอี้แบบหื่นๆ จนอี้ถอยตัวหนี
“ ได้ๆๆ งั้นเร็วๆนะ อี้เหนียวตัวมาก อยากอาบน้ำใจจะขาดอยู่แล้ว “
“ ครับ ๆๆๆ ที่รักรอดิวแป๊บเดียวนะ “
ผมเลยต้องรีบวิ่งไปล้างชามด้วยความรวดเร็ว เดี๋ยวอี้จะรอผมนาน และเปลี่ยนใจไม่รอผมให้(พา)ไปอาบน้ำให้ อิอิ นานๆจะได้ทำอย่างนี้สักที ผมเลยล้างชามเสร็จด้วยความรวดเร็วเกินคาด จากนั้นก้อรีบวิ่งมาหาอี้ แล้วรีบอุ้มอี้ไปที่ห้องน้ำด้วยความรวดเร็ว
พอถึงห้องน้ำแล้ว ก้อก้ออุ้มอี้เข้ไปด้านใน จากนั้นก้อล็อคประตูทันที
“ อ้าวดิว ออกไปสิครับ อี้จะอาบน้ำ เดี๋ยวก้อเปียกหมดพอดีหรอก “ อี้พูดขึ้นอย่างตกใจ
“ อะไรเล่า ไม่เปียกหรอก เดี๋ยวดิวถอดเสื้อผ้าแล้วอาบด้วยกันเลยไงครับ “
อี้ทำหน้าตกใจแกมเขิน จนแก้มแดงไปหมด
“ ไม่อาววว เดี๋ยวอี้อาบเอง ดิวออกไปรอข้างนอกก่อน “ อี้ผลักตัวผมออกไป
“ ไม่เอาอ่ะ ดิวก้ออยากอาบเหมือนกัน มาม่ะ เดี๋ยวดิวถูหลังให้ “
ผมไม่ฟังเสียงร้องห้ามของอี้หรอกครับ ว่าแล้วผมก้อถอดเสื้อผ้าออกจนหมด อี้เห็นดังนั้นก้อรีบหันหลังหนีทันที เค้าจะอายอะไรผมนักหนานะ เห็นหันมาหมดแล้วนี่นา จากนั้นผมก้อจัดการถอดเสื้อผ้า และอาบน้ำให้อี้ โดยที่เค้าไม่สามารถขัดขืนผมได้ อิอิ
-
โหหหหหห อี้ ยอมให้ทีดิวได้ใจใหญ่
ดิวแอบหื่นนะเนี่ย :z1:
-
:haun4: :haun4:
เหวย เวลาฮันนีมูนเหลืออีกกี่วันงิ
สงสัยคงระบมกอนกลับสู่โลกแห่งความเป็นจริงแน่ๆเลยอี้ :-[ :-[
มาต่อน้าครับคุงอเลก
:pig4: :pig4:
:กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
แฮ่ ตอนนี้ยังหวานชื่นอยู่แฮะ :oo1:
-
:m25: :m25:
เหลือเวลาหวานแบบนี้กี่วันนะ
-
มารอจ้า :-[ :-[
:กอด1: :กอด1: :กอด1:
:bye2: :bye2: :bye2:
o13 o13 o13
-
อึดกันจัง :m10:
-
น่ารักอ่ะ
ชอบ
ชอบ
ชอบ
:กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
:mc4: :pig4: :mc4: :pig4: :mc4: :pig4: :mc4: :pig4:
สวัสดี ผู้อ่านที่รักทุกๆท่านนะครับ
ก่อนที่ผมจะนำนิยาย มาลงให้อ่านกันต่อ
ผมขอประกาศผลโหวต นิยายเรื่องต่อไปของผมก่อนนะครับ
แม้ว่าคนโหวตจะไม่มากมายนัก แต่แค่นี้ผมก้อดีใจมากมายแล้วครับ
แล้วเรื่องที่ได้รับการโหวตสูงสุดคือ......
ถล่ม ทลายตามคาดครับ เรื่องนั้นได้แก่
" นักเขียนตัวร้าย กับ คุณชายนรกแตก " o13 o13 o13
หวังว่าคงจะถูกใจกันทุกๆคนนะครับ
ส่วนคนที่โหวตนิยายเรื่องอื่น ก้อไม่ต้องน้อยใจไปนะครับ
ไว้ผมมีเวลาว่างมากๆ ผมก้อจะพยายาม เขียนให้อ่าน ครบทุกเรื่องเลย
ส่วนนิยายเรื่องเดิม บ่ายๆของวันนี้ ผมน่าจะเอามาลงให้อ่านได้นะครับ
ขอบคุณสำหรับการร่วมมือ และกำลังใจจากทุกๆคนนะครับ
ผมจะพยายามทำทุกอย่าง เพื่อให้ผู้อ่านทุกท่าน มีความสุข
ร๊ากกกกกกกกกกกก เสมอ
จาก อเล็กซี่
-
รับทราบ เอามาลงเมื่อไหร่จะเข้ามาอ่านจ้า ส่วนเรื่องนี้ก็มาลงเรื่อย ๆ นะจ๊ะ เข้ามาอ่านทุกตอนที่ลง :impress3:
-
:bye2: :bye2: :bye2: :bye2: :bye2: :bye2:
กว่าจะอาบน้ำเสร็จ( ??? ) ก้อใช้เวลาอาบไปช่วงโมงกว่า เฮ้ออออออ ผมนี่นะ มันจะอะไรนักหนา อาบน้ำไปได้แป๊บเดียว พอเห็นอี้เปลือยเท่านั้นแหละ ไอ้นั่นของผมมันก้อผงาดขึ้นมาทันที อารงอารมณ์นี่พุ่งสุดๆ
พออี้หันมาเห็นไอ้นั่นของผมเท่านั้นแหละครับ อี้ทำหน้าสยองทันทีเลย เค้าคงจะกลัวว่าผมจะทำอะไรเค้าแน่ๆ แต่ผมก้อทำเป็นไม่มีอะไรเข้าไปอาบน้ำให้เค้า อี้เองก้อเขินๆ แต่ผมก้อชวนพูดชวนคุยไปเรื่อยเปื่อย เพื่อเบี่ยงความสนใจของอี้ และเบี่ยงอารมณ์ของผมเองด้วย ( มันยากม๊ากกกกกกกกกกกกส์ )
จนอี้เค้าเริ่มผ่อนคลายแล้ว แต่ผมสิครับ ยิ่งได้จับเนื้อตัวอี้ ยิ่งได้เห็นเรือนร่างเต็มๆอย่างนี้แล้ว มันก้อยากที่จะอดกลั้นได้ จนผมเผลอไปนวดคลึงที่บั้นท้ายของอี้เข้าอย่างลืมตัว อี้เองก้อตกใจหันมามองผมใหญ่เลย ผมส่งสายตาอ้อนวอนอี้ไปว่า ผมต้องการเค้ามากแค่ไหน ไม่ใช่ความใคร่แน่ๆครับ ผมมั่นใจ ผมรู้สึกอยากมีอะไรกับอี้ตลอดเวลา ถ้าทำได้ และเหมือนอี้เค้าจะรับรู้ความรู้สึกของผมได้ เค้าก้อเลยก้มหน้าแล้วพยักหน้าเบาๆ เป็นการตอบรับ ผมก้อเลยไม่ชักช้าอยู่ใย จัดการตามที่อี้ยงการทันทีเลยครับ อิอิ ขอไม่เล่ารายละเอียดนะครับ เดี๋ยวจะเอียนเลี่ยนกันไปก่อน รู้ไว้แค่ว่า รอบเดียว ไม่เคยพอ หุหุหุหุหุ
พออาบน้ำเสร็จ ผมก้อจัดการเช็ดตัวให้อี้ เพราะว่าเค้าแทบจะไม่มีแรงเหลืออยู่เลย ยืนก้อยืนแทบไม่ไหว โดนผมดูดพลังไปหมดแล้ว นี่ถ้าอี้อึดกว่านี้นะ ผมกะว่าจะต่ออีกยก แต่ก้อสงสารเค้าครับ เดี๋ยวจะช็อคไปซะก่อน เลยต้องห้ามใจเอาไว้ และผมก้ออุ้มอี้ขึ้นไปบนห้อง จัดการหาเสื้อผ้าให้ใส่อย่างดีแล้วอี้เค้าไปนอนบนเตียง
อี้เองก้อดูเหมือนจะอ่อนเพลีย แต่ใบหน้าอี้จะอมยิ้มตลอดเวลาเหมือนมีความสุขมาก ผมเห็นแล้วก้อชื่นใจ ที่รู้ว่า ที่รักของผม มีความสุข ที่ได้อยู่กับผม พอผมพาอี้ไปนอนแล้ว ผมก้อมาแต่งตัวผมเอง จากนั้นก้อไปนอนข้างๆอี้ เรานอนจ้องตากันอยู่อย่างนั้น โดยที่ไม่ได้พูดอะไรกัน แต่เราก้อรู้ว่า เรารู้สึกยังไงต่อกัน เราจ้องมองกันและกันเนิ่นนาน จนลืมเวลาไปเลย ผมไม่รู้ว่า ผมนะรักอี้เค้ามากแค่ไหน รู้แต่ว่า คนที่อยู่ตรงหน้าผมนี้ คือชีวิตของผม เค้าคือเหตุผลที่ทำให้ผมอยากเป็นคนที่ดีขึ้น และผมก้อไม่รู้ว่าอี้เค้าจะรักผมมากเหมือนที่ผมรักเค้าหรือเปล่า แต่ผมไม่แคร์หรอก แค่ผมได้รู้ตัวเองว่ารักเค้ามากแค่ไหน มันก้อพอแล้ว
“ จะมองอยู่อีกนานไหมเนี่ยะ ไม่เบื่อบ้างเหรอ “ อี้เอ่ยขึ้นก่อน หลังจากที่เราจ้องจากันมาราธอนขนาดนั้น
“ ไม่เบื่อครับ ไม่เคยเบื่อ และจะไม่รู้สึกเบื่อด้วย ต่อต้องให้ดิวมองอย่างนี้ตลอดไป ดิวก้อยอม “ ผมตอบยิ้มๆ
ปฏิกิริยาตอบโต้ของอี้คือ อี้เขินจนหน้าแดงไปเลยครับ ฮ่าๆๆ น่ารักจริงๆเลย ที่รักของผม
“ บ้า พูดอะไรไม่อายรึไง พูดอย่างนี้กะสาวๆบ่อยเดะ “ อี้แซวเขินๆ
“ ก้อบ่อยนะ “ ผมตอบไปแบบลองใจ
ปรากฏว่า อี้อึ้งไปเลยครับ ทำหน้าง้ำ ปากยื่นใส่ผมอีก
“ ใช่สิ พ่อเพลย์บอย สาวเยอะนักนี่ งั้นกลับไปเลยไป กลับไปหาสาวๆของคุณเลย “ อี้พูดแบบงอนผมจัด ฮิๆๆ
“ ฟังก่อนสิครับอี้ ดิวยังพูดไม่จบเลย ที่บอกว่า แต่ก่อนอ่ะบ่อย แต่เดี๋ยวนี้ หลังจากที่เจอกับอี้แล้ว ในหัวสมองของดิว ในใจของดิว ไม่เคยมีใครอยู่ในนั้นเลย แม้ว่าแรกๆ เราจะร้ายใส่กันแค่ไหน ดิวก้อไม่เคยรู้สึกว่า ดิวไม่ชอบอี้เลย ยื่งทะเลาะเท่าไหร่ ดิวยิ่งรู้สึกดีกับอี้ขึ้นมาเรื่อยๆ จนมารู้ตัวอีกทีนะ ดิวก้อรู้ว่ารักอี้เข้าแล้ว แต่ไม่รู้ว่าจะทำยังไง ให้อี้สนใจในตัวดิวบ้าง ก้อเลยต้องเรียกร้องความสนใจ ด้วยกันทำตัวร้ายๆใส่อี้บ้าง ต้องวางแผนสารพัด เพื่อที่จะได้ใกล้อี้บ้างไงครับ “
พออี้ได้ยิน ก้อยิ้มหน้าบานเลยครับ พอแล้วคร๊าบบบบที่รัก แค่นี้ผมก้อรักคุณจะตายอยู่แล้ววววว
“ คนบ้าอะไร ชอบแกล้งกันนัก พูดกันดีๆก้อได้นี่ ไม่เห็นต้อง....ทำอะไรอย่างนั้นเลย “ อี้พูดเขินๆยิ้มๆ
“ ไม่เอาอ่า พูดดีๆอี้ก้อไม่สนใจดิวอยู่ดี ดิวมาจับจุดอี้ได้เองแหละว่า อี้ชอบซาดิสม์ อิอิ จริงไหมครับ “
“ บ้า ไม่ต้องเลย แล้วนี่ ถามไรหน่อยสิ ดิวอ่ะ วางแผนการณ์ทุกอย่างเลยเหรอ เพื่อ....เพื่อให้ได้เจออี้อ่ะ “
“ ใช่ครับ เป็นไงล่ะ ดิวฉาดไหม “ ผมพูดแล้วยักคิ้วไปทีนึง อี้ก้อแล่บลิ้นให้ผม
“ แหวะ คนเจ้าเล่ห์ เดี๋ยวเหอะ แล้วมันคุ้มกันไหมเนี่ยะ ฮึ ถามหน่อย แกล้งอี้นัก โดนอี้เอากลับไปตั้งหลายรอบ อย่าคิดนะว่า ถ้ายังจะคิดวางแผนอะไรกับอี้อีกนะ อี้จะไม่รู้ทัน “
“ คุ้มไม่คุ้ม ดิวก้อได้ตั้งตัวและหัวใจอี้มาครองแล้ว อิอิ “
“ อย่ามั่นใจนักนะ รักได้ ก้อเลิกรักได้เหมือนกันนั่นแหละ “ พูดแล้วทำปากยื่นใส่ผมอีก เดี๋ยวก้อจูบซะหรอก
“ ครับๆๆๆ ไม่วางแผนอะไรแล้วครับ ต่อไปนี้ จะเป็นความจริงใจล้วนๆ โอเคไหม อี้จะได้รักดิวนานๆไง “
“ พอเลยๆ ไม่ต้องมาปากหวานแล้ว อี้เพลียอ่ะ ขอนอนพักก่อนได้ไหม ตอนบ่ายๆ อี้กะว่าจะไปเดินเล่นรอบๆหาดซะหน่อย เดี๋ยวไม่มีแรงเดิน เพราะว่าโดนคนแถวนี้มันทำให้เสียพลังงานหมดแล้ว “
“ เหรอครับ แต่ใครกันน๊า ร้องเอาๆ เฮ้ออออ สงสัยหูดิวจะฝาด ฮ่าๆๆๆ “
โดนเลยครับ อี้เอานิ้วมาบีบจมูกผมอย่างแรง
“ โอ๊ยๆๆๆ ที่รักคร๊าบบบ ดิวเจ็บนะครับ “ ผมร้องเสียงหลงเลยครับ แต่ที่จริงแล้วไม่เจ็บเท่าไหร่หรอก ฟอร์มๆ ไปอย่างนั้นแหละ เรียกร้องความสงสาร จากที่รักซะหน่อย
“ เจ็บก้อดี จะได้เลิกพูดจาเพ้อเจอซะที พอเลยๆ อี้นอนดีกว่า พูดไป ก้อมีแต่เสียๆๆ “
อี้พูดแล้วก้อนอนหันหลังให้ผม อิอิ เค้าจะรู้ไหมน๊า.....
“ แหมอี้ครับ ยังไม่เหนื่อยอีกหรือไง ถึงได้ทำอย่างนี้อ่ะ “
อี้หันกลับมาแล้วทำหน้างงๆใส่ผม
“ ทำอะไร อี้ทำอะไร “
“ ก้อหันหลังให้ดิวอย่างนี้อ่ะ มันเหมือนกับ ให้ท่าดิวเลยนะครับ ที่รัก “
อี้หน้าแดง พร้อมกับเอาหมอนข้างมาฟาดผมอีก
“ พอเลยนะ เลิกหื่นได้แล้ว คนจะนอนพัก ถ้าไม่อยากให้อี้เหนื่อยตายไปก่อน เลิกคิดเลยนะ “ อี้พูดเสียงดุใส่ผม
“ ครับๆๆ ไม่ทำตอนนี้ก้อได้ครับ แต่ตอนกลางคืน ดิวไม่รับปากนะครับ อิอิ “
อี้ไม่ตอบผมครับ แต่ฟาดหมอนข้างใส่ผมอีกที แต่ผมก้อไม่หลบครับ กลับยักคิ้ว แล้วเอาลิ้นเลียริมฝีปาก ทำหน้าหื่นๆใส่เค้า จนเค้าก้อหันหลังกลับไป ผมก้อขำๆไป จากนั้นก้อเขยิบเข้าไปกอดอี้ แล้วนอนลงข้างๆ อี้เองคงจะพยายามหลับอยู่มั้งเพราะเค้าเสียพลังงานไปเยอะนี่ ผมเองก้อนะ แรงอ่ะเหลือเฝือ แต่ทำอะไรตอนนี้ไม่ได้หรอก เดี๋ยวที่รักผมช้ำหมด ว่าไปแล้วก้อ นอนเก็บแรงไว้คืนนี้ดีกว่า เดี๋ยวอี้เค้าจะหาว่าผม ไร้น้ำยา หมดสภาพ ฮ่าๆๆๆๆๆๆ......................
ขอกลับไปให้อี้เค้าเล่าต่อนะครับ ผมหมดโควต้าแล้ว ฮ่าๆๆๆๆ ใจจริงผมอยากจจะบรรยาย บทอัศจรรย์มากกว่านี้นะครับ แต่โดนแบนไปซะงั้น บอกว่า เดี๋ยวคนอ่านเค้าคิดไปไกล แค่นี้ก้อน่าจะพอแล้ว อิอิ ขอบคุณนะครับที่ติดตามอ่านกันมา ไว้มีโอกาส หรือได้รับอนุมัติ จาก ท่านผู้บังคับบัญชาการเมื่อไหร่ จะมาเล่าให้ฟังอีกนะครับ สวัสดีครับ
------------------------------------------------------------------------------------------------------------
-
อยากอยู่อย่างนี้ตลอดไปจังเลยอ่ะ
:z2: :z2: :z2: :z2: :z2: :z2: :z2: :z2: :z2: :z2: :z2: :z2:
-
Thankssss krub.
อย่าจบเศร้านะครับ ขอร้องๆๆๆๆๆๆ :L2: :L2: :L2:
-
ตอนต่อไปเนี่ยเริ่มร้อนๆหนาวๆอีกแล้ว
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
:กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
นี่ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
นายดิวข้ามาก้อไม่ทักทายแฟนขับ เอ๊ย คลับ
กลับมาใหม่น๊า
เค้าอยากให้ดิวมาพูดคุยมาตอบคำถามบ้างอ่ะ อยากใกล้ชิดพระเอกหื่นๆ อ่ะ ชอบบบบบบบบบบบบบบบ
:z1:
-
พี่ดิว โดบ ด้วยอะไรเนี่ยคึกตลอดเลย
ตอนหน้า มีเคลียร์ชิมิค๊ะ ลุ้น
สงสารต้ง ขอได้ป่ะค๊ะ o11 เด๋วดามใจให้ไม่ต้องห่วง :haun5:
-
เข้ามารับทราบผลการโหวตนะคะ
ถึงจะไม่ได้เป็นเรื่องที่ตัวเองโหวตเอาไว้แต่ก็ยังติดตามอ่านแล้วกันค่ะคุณอเล็กซ์
ป.ล. ลุ้นให้อี้มีความสุขตลอดไปนะคะ
มีคนดีๆ มาดามอกต้งด้วย
-
ขออู้หน่อยนะครับ
พอดีมาเที่ยวกับครอบครัวนิดหน่อย
เพิ่งจะว่างเลยอยากพักผ่อนหน่อยนะครับ
รอหน่อยน๊าครับ
เลิฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟ ทุกๆคนน่ะครับ :L1: :L1:
ไม่แน่นะครับ รอบหน้าผมอาจจะให้เจ้าดิวมาตอบคำถามแฟนๆก้อได้ :mc4: :mc4:
เอาใจทุกๆคนหน่อย มีอะไรสงสัย อยากถามอะไรก้อทิ้งคำถามไว้ได้เลยนะครับ
เจ้าดิวมันยินดีตอบเสมอ :call: :call: :pig2: :pig2:
-
:m28: ไม่มีอะไรจะถามแฮะ ช่วงนี้เที่ยวบ่อยจังนะ อิจฉาเว้ยยยย
-
กำลังหวานกันแบบสองคน
แต่ถ้ากลับไปแล้วอะไรจะเกิดขึ้นต่อไปน่ะซิ ....
อิจฉา ช่วงกำลังมีความสุข ...
ส่วนคำถาม? ถามดีไหมหนอ? (อี้ชอบให้ดิวทำซาดิสต์เหรอ?) :impress2:
-
มีความสุขแบบจริงๆ สักที เฮ้อ
-
ทำไมเดี๋ยววนี้อู้บ่อยจังอ่ะพี่อเล็ก จากลงทุกวันกลายเปน สองวัน 1 ตอน ละน่ะ :serius2:
แต่ม่าเปนไร คอยได้ครับ มาต่อเร็วๆน้า :impress2: :man1: :call:
คำถามอยากถามเยอะแยะ แต่ไว้ก่อนดีก่า :z1:
-
ขอบคุณครับ
-
วันนี้ก้อไม่มา :monkeysad: :m15: :sad11: :L3: :sad4:
-
อ่านทันแล้วเฟ้ยยย..^^
-
เข้าใจว่าติดเกาะทั้งคู่ หมดเรี่ยวหมดแรง
ไม่รู้จะมีแรงลุกมาทำกับข้าวกินมั้ยนะ
เฮ้อ...จะไปส่งข้าวส่งน้ำก็ไม่ได้ เพราะไม่รู้อยู่ใหน
เอ้า........รอก็แล้วกัน
:pigwrite:
-
:m15: :monkeysad: :sad11: :impress3: :L3:
เหนื่อยม๊ากกกกกกกกกกกกก ครับ
หัวจะระเบิด งานก้อเยอะ
รอโหน่ยยยยยยยยยย เด่วเย็นๆจะมาต่อให้นะครับ ที่รักๆ
-
:t3:
-
แหม๊ดิว อี้ช้ำหมดแล้วนะนั่น
เป็นกำลังใจให้นะ ไม่ต้องรีบพวกเรารออยู่ ^^
-
แหม๊ดิว อี้ช้ำหมดแล้วนะนั่น
เป็นกำลังใจให้นะ ไม่ต้องรีบพวกเรารออยู่ ^^
^
^
^
จิ้มๆๆ รีบน
ช่ายๆครับ ไม่ต้องรีบหรอก พวกเรารออยู่ ^_^ :3125: :3125:
:z10: :z10: :z10:
-
:z13: รอจ้า
-
คนเขียนกะลังถุกสาปแช่ง 555+ :m16: :fire: :angry2:
-
o22 o22 o22
หายไปหนายอ่ะ
-
:sad4: :sad4: :sad4:
คุณอเล็กซซซซ
หายปายหนายอ่ะครับ
อย่าบอกน่ะว่าจะทิ้งกานปายแล้ว :oo1: :oo1:
-
:-[ :L1: :-[ :L1: :-[ :L1: :-[ :L1: :-[
เฮ้ออออ เมื่อยจังเลย จะไม่ให้เมื่อยได้ยังไงล่ะครับ ก้อคนจะนอนทั้งที ยังมีไอ้คนข้างๆนี่มากอดอยู่นั่นแหละ แถมยังกอดแน่นอีกด้วย ผมก้อเลยนอนไม่ค่อยถนัดเท่าไหร่นัก แล้วยังมี....เอ่ออออ ไอ้ของของดิวมาทิ่มๆ อยู่ข้างหลังผมด้วย เสียวสันหลังชะมัด แต่ก้อไม่อยากแสดงว่าเรากลัวไอ้นั่นแค่ไหน ทำนิ่งๆ เฉยๆไปดีกว่า เดี๋ยวก้อคงหลับ แต่.........จะหลับลงได้ไงล่ะครับ คนที่กอดผมอยู่นี่ ไม่กอดธรรมดานะครับ ทั้งกอด ทั้งหอม โอ๊ยยยย นี่เค้าจะไม่พักบ้างเลยใช่ไหม เมื่อคืนนี่ก้อนะ............ทั้งคืนแล้ว เล่นเอาผมแทบลุกไม่ไหวเลย ไหนจะมาตอนอาบน้ำอีก พ่อเจ้าประคุณของผม ไปเอาเรี่ยวเอาแรงมาจากไหนเนี่ยะ อยากรู้จังว่า เค้าจะเป็นอย่างนี้ กับใครทุกคนหรือเปล่า หรือเวลาเค้าอยู่กับผู้หญิงคนอื่น เค้าจะพูดจะทำ อย่างที่ทำกับผมไหม ??? ไม่รู้อะไรดลใจมาให้เกิดความคิดอย่างนี้ ไม่เอาๆๆ คิดไปก้อเท่านั้น นอนพักดีกว่า ตอนบ่ายๆ จะได้ออกไปเดินเล่นรอบๆหาดอีก มาอยู่ที่นี่ 3 วันแล้ว ยังไม่ได้ไปถึงไหนเลย
อะไรกันเนี่ยะ ??? ใครมาทำอะไรตรงซอกคอผมเนี่ยะ มันจักกี้รู้ไหม ผมเลยต้องลืมตาขึ้นมาดู ก้อปรากฏว่า ใช่จริงครับ ไอ้พ่อตัวดีของผมนั่นแหละ เค้ากำลังขึ้นคร่อมบันตัวผม หัวก้อซุกๆอยู่ที่ซอกคอผม ผมเลยต้องผลักเค้าออกอย่างแรง จนเค้าหงายหลังไป แต่แทนที่เค้าจะตกใจ กลับหัวเราะเสียงดังลั่น
“ ฮ่าๆๆๆ เป็นไงล่ะครับ ฮ่าๆๆๆ “ ยังมีหน้ามาหัวเราะอีก โรคจิตรึไงเนี่ยะ
“ ดิวขำไรนักหนาอ่ะ แล้วนี่มาเล่นอย่างนี้ทำไม คนกำลังนอนหลับดีๆ “
“ อ้าว ก้อตอนแรก ดิวกะว่าจะปลุกอี้ขึ้นไปเดินเล่นด้วยกันซะหน่อย อากาศข้างนอกกำลังดี แต่พอปลุกไปปลุกมา อี้เองนั่นแหละมาเข้ามากอดดิวเอง แถมยังลูบไล้ตัวดิวอีกต่างหาก ดิวก้อเลยมีอารมณ์อ่ะดิ ตัวอี้เองก้อมีร้องคราวด้วย ดิวนึกว่ากำลังได้อารมณ์ซะอีก รู้อย่างนี้นะ จับเผด็จศึกตอนหลับซะก้อดี “ ดิวพูดแล้วทำหน้าหื่นๆใส่ผม
“ ไม่ต้องมาหื่นใส่อี้เลย ปลุกดีๆก้อได้ “
ว่าแล้วผมก้อลุกขึ้น แล้วเดินออกมาจากห้อง เพื่อไปล้างหน้าล้างตาให้มันสดชื่นซะหน่อย ส่วนดิวเองเค้าก้อเดินตามผมลงมาข้างล่างเหมือนกัน พอล้างหน้าล้างตาเสร็จแล้ว ผมกับเค้าก้อเดินออกมาหน้ากระท่อม แล้วก้อนั่งลงตรงแคร่ที่วางไว้ด้านหน้า ผมก้อนั่งลงตรงนั้นโดยที่ตาก้อมองไปที่ท้องทะเล ดิวนั่งลงข้างๆผม จากนั้นก้อเอามือมากุมมือของผมไว้
“ อี้ครับ อี้มีความสุขไหมครับ ที่ได้อยู่กับดิว “ ดิวพูดแล้วมองมาที่หน้าผม ผมเองก้อมองตอบแล้วยิ้มให้เค้า
“ มีความสุขสิครับ ดิวไม่รู้สึกเลยหรือไง “ ผมถามกลับไป
“ อ้าว ก้อเห็นว่า อี้นะ ชอบเอ็ดดิว ชอบดุดิวอยู่เรื่อยเลยอ่ะ ดิวเลยอยากรู้ว่า จริงๆแล้วอี้ รู้สึกยังไงกันแน่ โกรธหรือเปล่า เวลาที่โดนดิวแกล้ง หรือยั่ว ดิวอยากรู้อ่ะครับ “
ผมมองหน้าเค้า แล้วจู่ๆก้ออดขำออกมาไม่ได้ ดิวมองหน้าผมงงๆ ยิ่งทำให้ผมขำกันไปใหญ่
“ อี้ขำอะไรอ่ะครับ ดิวพูดอะไรผิดไปหรือไง “
“ ฮ่าๆๆ ก้อขำดิวไง ฮ่าๆๆๆ “ ผมยังขำไม่หยุด
“ อี้อ่ะ บอกดิวหน่อยเดะ ดิวจะได้ขำด้วย “ ดิวเริ่มทำหน้าง้ำใส่ผมแล้ว ผมเลยต้องหยุดขำก่อน แล้วค่อยพูด
“ นี่ดิวไม่รู้จริงๆเหรอ ว่าอี้รู้สึกยังไง “ ผมถามเค้ากลับไปอีก แต่ดิวก้อส่ายหน้าตอบกลับมา
“ ดิวครับ ฟังดีๆนะครับ อี้นะ มีความสุขมากๆเลยครับ ที่เราได้อยู่ด้วยกันที่นี่ เป็นไง ทีนี้ชัดไหมครับ “
“ แล้วทำไมต้องถามอย่างนี้ด้วยล่ะครับ “ ผมถามกลับไปอีก
“ ก้ออี้นะ ชอบทำท่าหงุดหงิดๆอ่ะ ดิวเลย.......... “
“ นี่ ดิวครับ รู้จักกันมาตั้งนานนี่ ดิวยังไม่รู้นิสัยอี้อีกเหรอ ฮึ !!! หรือว่ายังไง “
“ อ้อออออ ดิวก้อพอรู้อยู่บ้างแหละ ว่าอี้นะ....ชอบความรุนแรง อิอิ หรือจะเรียกว่าซาดิสม์นั่นไง คริคริ “
ผลั๊วะ !!! เสียงฝ่ามือผมกระทบกับหลังของดิว ดิวถึงกับสะดุ้งไปเลยครับ หนอยๆๆๆ มาว่าผมซาดิสม์ซะงั้น เลยต้องโดนซะบ้าง
“ อย่างนี้ใช่ไหมครับ ที่ดิวว่าอี้ซาดิสม์ “ ผมทำเสียงโหดใส่ดิว จนดิวยิ้มแหยๆให้ผม
“ อี้ก้อนะ ทำร้ายร่างกายดิวอีกแล้ว อย่างนี้จะไม่ให้เรียกว่าชอบซาดิสม์ได้ไง “
“ ไม่เอาแล้ว ไม่พูดกับดิวแล้ว เสียตลอดเลย “ ผมทำหน้างอใส่เลย มาหาว่าผมซะงั้น
“ อี้ครับ ดิวถามอร่อยอีกอย่างสิครับ “ ดิวถามแล้วมองหน้าผม แต่คราวนี้ ดูท่าทางดิวจริงจงัมาก
“ ว่ามาสิครับ “
“ ถ้าอี้กลับไปแล้ว อี้จะตัดสินใจยังไงล่ะครับ .........เกี่ยวกับเรื่องของเรา “
คำถามนี้ เล่นเอาซะผมอึ้งไปเลยครับ เป็นคำถามที่ถามง่าย แต่ตอบยากมากๆเลยครับ ผมเองก้อยอมรับว่า ผมเองก้อยังสับสนลังเลเหมือนกัน ว่าจะเอายังไงดี
“ ไม่รู้สิดิว อี้ยังไม่อยากคิดอ่ะ “ ผมตอบไปตามความรู้สึกจริงๆของตัวเอง
“ อี้ครับ ฟังดิวนะครับ ไม่ว่าอี้จะตัดสินใจยังไง ว่าจะเลือก หรือไม่เลือกดิว ดิวก้ออยากให้อี้รู้ว่า ไม่ว่าอี้จะยังไง ดิวคนนี้ก้อจะรักอี้ตลอดไป และจะไม่มีวันปันหัวใจดวงนี้ให้ใครแน่นอนครับ “
มันเป็นคำพูดสั้นๆ ที่ได้ใจความมาก มันหวานซึ้ง มากกว่าคำพูดเป็นพันๆคำ ไม่ใช่แค่ที่เค้าบอกรักผม แต่มันเหมือนเป็นคำสัญญา ที่ออกมาจากใจเค้า แล้วผมก้อรับรู้มันได้ ด้วยใจของผมเอง ผมเองก้ออยากจะพูดคำพูดนี้กลับไปเหมือนกัน แต่ผมคิดว่า ดิวคงรับรู้มันได้ จากการสัมผัสของผม ที่ส่งตรงความรู้สึก ถึงใจของเค้าเอง
-
:call: :call: :call: :call: :call:
ขอโต๊ดดดดดด ที่ให้รอนานนะครับ
มาต่อให้แล้วววววววว
ไว้จะมาอีกน๊า อิอิ
:pig4: :pig4:
-
:monkeysad:
สั้นได้ใจเกินอ่ะ
ตอนหน้ายาววววววววววววววววววววววววววอีกหน่อนน้า
-
เห็นด้วย ตอนหน้ายาวๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆน้าาาาาาาาาาาาาา :กอด1: :กอด1: :กอด1:
จารอน้าคับ :call: :bye2:
-
หวานนะเนี่ย ฉากเนี๊ยะอ่า :o8:
-
:z3: :z3: :z3: :t3:
เหนื่อยโคร๊ตตตตตตตตตตฃ
งานก้อมะเสร็จ
เรื่องก้อค้างๆ คาๆ
แงๆๆๆๆๆๆๆ :o12: :o12: :o12:
พรุ่งนี้เช้า ถ้าเสร็จจากงานคืนนี้
จะพยายามมาลงให้นะครับ
รักๆๆๆๆ สะเหมออออออออออ :L1: :3123:
-
รอ ร้อ รอ รออออออออออออออออออออ o22 o22
ขอให้งานเสดเรวๆน้าคับ คุงเล็กสู้ๆๆ :3123: :-[ :L1: :pig4:
-
:serius2: :haun4: :serius2: :haun4: :serius2: :haun4: :serius2: :haun4: :serius2: :haun4:
“ อี้ครับ ดิวถามอร่อยอีกอย่างสิครับ “ ดิวถามแล้วมองหน้าผม แต่คราวนี้ ดูท่าทางดิวจริงจังมาก
“ ว่ามาสิครับ “
“ ถ้าอี้กลับไปแล้ว อี้จะตัดสินใจยังไงล่ะครับ .........เกี่ยวกับเรื่องของเรา “
คำถามนี้ เล่นเอาซะผมอึ้งไปเลยครับ เป็นคำถามที่ถามง่าย แต่ตอบยากมากๆเลยครับ ผมเองก้อยอมรับว่า ผมเองก้อยังสับสนลังเลเหมือนกัน ว่าจะเอายังไงดี
“ ไม่รู้สิดิว อี้ยังไม่อยากคิดอ่ะ “ ผมตอบไปตามความรู้สึกจริงๆของตัวเอง
“ อี้ครับ ฟังดิวนะครับ ไม่ว่าอี้จะตัดสินใจยังไง ว่าจะเลือก หรือไม่เลือกดิว ดิวก้ออยากให้อี้รู้ว่า ไม่ว่าอี้จะยังไง ดิวคนนี้ก้อจะรักอี้ตลอดไป และจะไม่มีวันปันหัวใจดวงนี้ให้ใครแน่นอนครับ “
มันเป็นคำพูดสั้นๆ ที่ได้ใจความมาก มันหวานซึ้ง มากกว่าคำพูดเป็นพันๆคำ ไม่ใช่แค่ที่เค้าบอกรักผม แต่มันเหมือนเป็นคำสัญญา ที่ออกมาจากใจเค้า แล้วผมก้อรับรู้มันได้ ด้วยใจของผมเอง ผมเองก้ออยากจะพูดคำพูดนี้กลับไปเหมือนกัน แต่ผมคิดว่า ดิวคงรับรู้มันได้ จากการสัมผัสของผม ที่ส่งตรงความรู้สึก ถึงใจของเค้าเอง
เรานั่งเงียบๆกันอยู่อย่างนั้น โดยที่ดิวก้อกุมมือผมไว้ตลอด ผมก้อได้แต่นั่งยิ้มอยู่อย่างนั้นอย่างมีความสุข เราสองคนไม่รู้ว่า จะมีคำพูดไหน ที่จะมาเพิ่มความรู้สึกดีๆ ที่เรามีให้กัน แค่เรามีกันและกันตรงนี้ ณ เวลานี้ ผมก้อคิดว่ามันน่าจะพอแล้วนะครับ
“ อี้ครับ “ ดิวเอ่ยขึ้นมาอีก
“ มีอะไรเหรอครับ “
“ ดิวขออะไรอย่างได้ไหมครับ “
“ ได้สิครับ “ ผมตอบไปทันที
“ สิ่งที่ดิวต้องการก้อคือ........มันก้อจริงอยู่ ที่ดิวก้อยากให้อี้รักดิว เหมือนที่ดิวรักอี้ “ ดิวหยุดพูดแป๊บนึง แล้วมองตาผม เหมือนพยายามจะส่งความรู้สึกผ่านทางสายตามาที่ผม
“ แต่ถ้าวันหนึ่ง ถ้าเราไม่ได้อยู่ด้วยกัน แล้ว............แล้วอี้เจอใครที่ดี ที่เค้ารักอี้นะ ดิวก้ออยากให้อี้รับรักเค้านะครับ “
ผมอึ้งไปกับคำพูดของเค้า ผมไม่เข้าใจว่าดิวต้องการสื่ออะไรออกมา ผมงง เค้าต้องการอะไรกันแน่
“ อี้ไม่เข้าใจ.......ดิวพูดอย่างนี้ ดิวหมายความว่ายังไง “ ผมถามกลับไปแบบหวั่นๆ
“ ที่ดิวต้องการบอกก้อคือ ไม่ว่าเราจะได้อยู่ด้วยกันหรือไม่ หรืออาจะมีเหตุการณ์มาทำให้เราทั้งสองคน ต้องแยกจากกันไป ดิวก้ออยากให้อี้ เปิดใจให้กับคนอื่นบ้าง ถ้าเกิดว่ามีใครดีๆผ่านเข้ามาในชีวิตอี้ และเค้าก้อรักอี้จริง ดิวไม่อยากให้อี้ยึดติดกับอะไรทั้งนั้น โดยเฉพาะ กิบดิว “
“ แล้วทำไมล่ะ ทำไม ดิวคิดว่าอี้รักใครได้ง่ายๆอย่างนั้นนะเหรอ “ ผมถามกลับไปด้วยอารมณ์เคืองๆ
“ ไม่ใช่นะอี้ ดิวไม่ได้หมายความว่าอย่างนั้น “ ดิวรีบตอบกลับมา แต่ผมก้อย้อนกลับไปอีก
“ อ๋ออออ หรือว่าที่ดิวพูดมานี่ เพราะว่า ดิวก้อจะทำอย่างนี้กับคนอื่นใช่ไหม “ ผมเริ่มควบคุมอารมณืไม่อยู่แล้ว น้ำตาก้อพลันจะไหลออกมาอีกครั้ง ดิวเห็นผมมีอาการอย่างนั้น ก้อโผเข้ากอดผมทันที
“ ไม่ใช่นะครับอี้ ใจเย็นๆนะครับ ดิวไม่ได้หมายความว่าอย่างนั้น อี้ฟังดิวให้ดีๆนะครับ “
ดิวจับแขนผมทั้งสองข้างไว้ แล้วดันตัวผมออก เพื่อที่เค้าจะได้มองตาผมตรงๆ
“ จากวันนี้ วินาทีนี้ และต่อจากนี้ไปจนถึงนาทีสุดท้ายของชีวิตดิว ในใจของดิว จะมีแต่อี้เท่านั้น และหัวใจของดิว ก้อจะเป็นของอี้ตลอดไป ไม่มีใครมาแทนที่อี้ได้ ดิวให้สัญญา ด้วยชีวิตของดิวเองนี้เลย “ ดิวพูดอย่างจริงจังจนผมอึ้ง แต่ผมก้ออดสะเทือนใจไปกบคำพูดอันก่อนนั้นของเค้าไม่ได้อยู่ดี ผมเลยร้องไห้ออกมา
“ แล้วดิวจะพูดทำไม ว่าให้อี้รักคนอื่น ฮือๆๆๆ ดิวจะพูดทำไม ดิวใจร้ายมาก ใจร้ายมากๆ ถ้าดิวอยากให้อี้ทำอย่างนั้นจริง แล้วดิวมาทำให้อี้รักทำไม ฮือๆๆ ไอ้คนบ้า ฮือๆๆๆ “ ผมทั้งร้องไห้ ทั้งด่า ทั้งทุบไปที่ดิว แต่ดิวหาได้ขัดขืนไม่
“ อี้ฟังดิวนะ ดิวไม่อยากให้อี้เป็นอย่างดิว เข้าใจไหมครับ ดิวไม่อยากให้อี้ยึดติดอะไรอย่างนี้ และถ้าวันนึงมีคนดีๆเดินเข้ามาในชีวิตอี้ อี้ก้อต้องเปิดใจ ยอมรับเค้าคนนั้น เพื่อตัวอี้เอง เพื่อความสุขของอี้ ดิวไม่อยากให้อี้ทุกข์ใจเหมือนดิว ดิวไม่อยากให้อี้ลืมใครไม่ได้เหมือนดิว และดิวก้อไม่อยากให้อี้รักใครคนอื่นไม่ได้อีกเหมือนดิว อี้เข้าใจไหมครับ “
ดิวพูดออกมาเสียงดัง และหนักแน่น จนผมต้องชะงัก และอึ้งไปทันที นี่หรือ คือเหตุผลของดิว เค้าคิดอะไร ทำไมเค้าคิดอย่างนี้ เค้าอยากให้ผมรักคนอื่นบ้าง เมื่อไม่มีเค้า เพื่อที่ผมจะได้ไม่ทุกข์นะเหรอ ????????
ผมจ้องหน้าเค้าอยู่นาน น้ำตาก้อไหลพรากๆ ส่วนดิวเองก้อเช่นกัน น้ำตาก้อไหลออกมาไม่ขาดสาย ถ้าเค้าเสียใจแล้วเค้าจะทำอย่างนี้ทำไม ผมไม่เข้าใจ
“ อี้ไม่รับปาก อี้ไม่รับปากอะไรทั้งนั้น ข้อนี้อี้คงให้ดิวไม่ได้ เสียใจด้วยนะ “ ผมพูดแล้วเอามือปาดน้ำตา พรันหันหน้าออกไปทางอื่น ไม่อยากสบตากับดิวในตอนนี้
“ ไม่เป็นไรครับอี้ ดิวเข้าใจ ดิวคงขออะไรมากไป “
“ แต่ยังไงนะครับ ดิวก้อขอโทษแล้วกัน ที่ทำให้อี้ต้องเสียใจอีก ทั้งๆที่ดิวเคยสัญญาไว้แล้วว่า จะไม่ทำอย่างนี้อีก “
ผมก้อเงียบ ไม่ได้ตอบอะไรออกไป ตาก้อหันไปทางอื่น จากนั้นดิวก้อค่อยๆขยับตัวมาข้างๆผม แล้วโอบไหล่ผมไว้ พร้อมทั้งเอียงหน้ามาหอมแก้มผมเบาๆ ผมเองก้อไม่ได้ขัดขืนหรืออะไรทั้งนั้น อารมณ์นั้นยังงอนเค้าอยู่
ดิวนั่งโอบผมอยู่สักพัก แล้วก้อปล่อยแขนเค้าออก จากนั้นก้อเดินออกไปจากตรงนั้น ผมเองก้อนั่งสงบสติผมอารมณ์ของตัวเองอยู่ แม้ในใจอยากรู้ว่าเค้าเดินไปไหน แต่อารมณ์มันก้อบังคับไม่ให้ผม หันไปมองตามเค้า ผมนั่งอยู่ตรงนั้นสักพัก จนอารมณ์ผมเริ่มเย็นลง ผมเลยมองหาดิว ก้อเห็นเค้าทำอะไรง่วนๆอยู่ตรงที่ทำอาหาร จากนั้นไม่นานนักเค้าก้อเดินมาหาผม ในมือก้อถือถาดอาหารมาด้วย หน้าตาดิวตอนนี้ ดูยิ้มแย้มผิดไปกับตอนเมื่อกี้อย่างเห็นได้ชัด พอเค้ามาถึงตัวผม เค้าก้อนำถาดอาหารมาวางไว้ข้างๆผม
“ ดิวทำของว่างมาให้ทานนะครับ เมื่อกี้อี้หงุดหงิด เสียอารมณ์แล้วอี้คงจะหิวขึ้นมา ทานไปก่อนแล้วกันของที่อี้ชอบทั้งนั้นเลยนะครับ นี่เป็นเกี๊ยวห่อกุ้งที่ดิวหัดทำเองและแช่น้ำแข็งไว้ ส่วนนี่เป็นหนวดปลาหมึกแดดเดียวทอดที่อี้ชอบไงครับ ส่วนนี่ก้อมะม่วงเปรี้ยวและน้ำจิ้มกะปิ ดิวหวังว่าอี้จะชอบนะครับ ที่ดิวทำมาให้ทานนี่ “
ผมก้มลงมองอาหารที่ดิวทำมาให้ทานแล้วก้อเกิดอาการหิวขึ้นมาทันที ใช่แล้วครับ อาหารทุกอย่างนี้ เป็นของโปรดผมจริงๆ ดิวนี่คงจะทำการบ้ายมาดีนะเนี่ยะ เลยรู้ไปซะทุกเรื่อง ในจริงผมก้ออยากทานเลยนะ แต่ขอมีฟอร์มไปก่อน
“ ดิวคิดว่าอี้เป็นคนเห็นแก่กินรึไง ถึงได้เอาอาหารมาง้ออย่างนี้ “ ผมถามลองเชิง แต่ดิวกลับยิ้มให้ผม
“ เปล่าหรอกครับ ที่จริงดิวก้อกะจะทำให้ทานจริงๆนั่นแหละ แต่ตอนนั้นก้อเผลอหลับไปพร้อมอี้ไงครับ แล้วดิวก้อคิดว่า อี้คงจะหิวแล้ว เลยทำให้ทานรองท้องก่อน กว่าจะเย็นก้ออีกหลายชั่วโมง ทานเลยนะครับ เดี๋ยวมันจะเย็นไปซะก่อน “
ผมลังเลอยู่แป๊บนึง จากนั้นก้อหยิบขึ้นมาทาน ดิวเห็นอย่างนั้นก้อยิ้มปากแทบจะฉีกเลย ผมหมั่นไส้เลยเอามะม่วงยัดปากดิวไปซะงั้น แต่ดิวก้อรู้ทันครับ อ้าปากงับทันที จนเกือบงับมือผมแหนะ จากนั้นผมก้อไม่สนใจเค้า ทานอาหารว่างที่เค้าทำมาให้ทานต่อไป จะว่าไปแล้วก้ออร่อยดีเหมือนกันนะครับ เค้าไปหัดมาจากไหนเนี่ยะ ????
“ อี้ครับ ดิวขออะไรอีกอย่างนึงได้ไหมครับ คราวนี้ดิวรับรองว่า อี้ให้ดิวได้แน่นอน “
ผมนิ่งไปนิดนึง แล้วมองหน้าเค้าอย่างงงๆ นี่เค้าจะมาไม้ไหนอีก
“ ขออะไรอีกล่ะ อี้ไม่รับปากหรอกนะ ดูก่อนนะว่าจะให้ได้หรือเปล่า ถ้าให้ไม่ได้ก้อ ไม่ให้นะ “
“ ดิวแค่อยากจะขอว่า ระยะเวลาของเราที่เหลือ อยู่บนเกาะนี้กันสองคน ดิวอยากให้อี้ ทำตัวเองให้มีความสุขมากที่สุด จะได้ไหมครับ หวังว่าดิวคงไม่ขอมากเกินไปนะ “
ดิวส่งสายตามา เชิงขอคำตอบ แต่ผมนะ ก้ออยากแกล้งเค้าคืนบ้าง โทษฐานที่มาทำให้อารมณ์ผมขุ่นมัว
“ ไม่รู้ ดูก่อน ถ้าดิวไม่ทำให้อี้อารมณ์เสียอีก ก้อค่อยว่ากันใหม่ “
แล้วจู่ๆดิวก้อโผเข้ากอดผมอีก แล้วก้อเอาปากมาซุกไซร้ตามคอผมอย่างรุนแรง ผมก้อก้อตกใจเลยพยายามดันตัวเค้าออก
“ นี่ดิว.........จะทำอะไรอ่ะ อย่ามาเล่นบ้าๆนะ “
ดิวหยุดแป๊บนึง แล้วส่งสายตาหื่นๆมาให้ผม แล้วพูดว่า
“ ไม่ต้องห่วงครับอี้ ต่อจากนี้ไป อี้จะไม่อารมณ์เสียแน่นอน แต่อี้จะมีอารมณ์อื่นเข้ามาแทน ตกลงไหมครับ “
“ อย่ามาเล่นอะไรแบบนี้ ที่นี่นะ ไอ้คนโรคจิต “ ผมด่าเค้ากลับไปแบบขำๆ ก้อดิวหน้าตาดูจริงจัง จนน่าขำมาก
“ อี้จะไปแคร์อะไรเล่า ที่นี่ไม่มีใครอยู่เลยนะ มีแค่เราสองคนเท่านั้น เอาน่า เรามาลองอะไรใหม่ๆดีกว่า แบบเดิมๆมันน่าเบื่อแล้ว นะครับที่รัก “ ไม่พูดอย่างเดียว ดิวยังมารุกเร้าผมอีก ไม่ได้การแล้ว ไอ้ครั้นที่ว่าผมจะยอมเค้าง่ายๆไปเนี่ยะ มันจะทำให้เค้าได้ใจ มันยังไงก้อต้องใช้ฝีมือกันหน่อย ว่าแล้วผมก้อใช้แรงทั้งหมดของผมที่มี ผลักดิวออกอย่างแรง จนดิวหงายหลังไป จากนั้นผมรีบรุกขึ้นมาจากตรงนั้น แล้วถอยออกมาให้ห่วงเค้า ตั้งท่ารับการจู่โจมของเค้า แล้วพูดขึ้นมาว่า
“ ถ้าแน่จริง คราวนี้ก้อกำหราบอี้ให้อยู่สิ จากนั้นดิวจะทำอะไร ขออะไร อี้ก้อยอมทั้งนั้น แต่ถ้าทำไม่ได้ ดิวนั่นแหละ ที่ต้องตกเป็นฝ่ายถูกกระทำ และถ้าดิวแพ้คราวนี้ ดิวต้องยอมอี้ทุกอย่าง และไม่มีสิทธิ์แม้แต่จะ อ้อนวอน ขอร้องอะไรทั้งนั้น อย่าลืมนะ ว่าอี้อ่ะ ก้อเคยเป็น..........ฝ่ายรุกมาก่อน ดิวคงไม่อยากเสียตรงนั้นไปใช่ไหม แล้วขอบอกไว้ก่อนเลยนะว่า รอบนี้อี้เอาจริง อยากให้รู้ไว้ซะด้วยว่า อี้นี่ A+ วิชาศิลปะป้องกันตัวด้วย ถ้าดิวไม่แน่จริง ดิวโดนอ่วมแน่ “
ได้ทีผมก้อขู่ไปอย่างนี้เลยล่ะครับ อยากจะรู้นักนะว่า เค้าจะกล้ามาแหยมกับผมไหม แต่ผิดคาดครับ แทนที่ดิวจะมีท่าทางที่กลัวผม แต่ไม่เลยครับ เค้ากลับยิ้มกริ่มอย่างพอใจ
“ งั้นอี้ก้อควรรู้ไว้อีกอย่างนะครับว่า ดิวนี่ เทควันโด้ทีมมหาลัย และ เหรียญทองเยาวชน สองปีซ้อน ก้อลองดูสิครับ อยากรู้เหมือนกันว่า ถ้าเราใช้กำลังกันจริงๆแล้ว ใครกันแน่จะเป็นฝ่ายแพ้ รอบนี้ ดิวก้อไม่ออมมือเหมือนกัน ต่อให้เป็นคนที่ดิวรักแค่ไหนก้อเหอะ เตรียมตัวไว้ดีๆนะครับ ที่รัก ฮึๆๆๆ “
แง่ววววว ไหงเป็นงั้นไปเล่า นี่ผมไม่รู้เรื่องนี้มาก่อนเลยนะครับ มิน่าล่ะ ทุกครั้งที่ต้องปะทะกัน มีน้อยครั้งมาก ที่เค้าจะแพ้ผม ก้อต่อเมื่อเค้าเผลอ แต่ถ้าเจอกันจังๆนี่ ผมแทบจะทำอะไรเค้าไม่ได้เลย ไม่ได้การแล้ว เรื่องอะไรผมจะเอาตัวเองมาเสี่ยงอย่างนี้ ผมหาทางเอาตัวรอดดีกว่า ว๊ากกกกกก
“ แหวะ ไม่กลัวหรอก อีกเรื่องนึงนะที่อี้ไม่เคยบอก อี้นี่แหละ เหรียญทอง นักกรีฑาประจำจังหวัด แบร่ๆๆๆ ไปดีกว่า “
ผมมไยอมให้ดิวจับได้ง่ายๆหรอกครับ ไม่งั้นผมคงน่วมแน่ๆ ว่าแล้วก้อหนีดีกว่า ผมเลยใส่เกียร์หมา วิ่งหนีสุดชีวิต ส่วนดิวก้อวิ่งตามผมทันที ผมเห็นได้เนื่องจากว่าผมหันหลังไปมองเค้าเหมือนกัน โหๆๆ ดิวนี่วิ่งเร็วเหมือนกันนะครับ ไม่ได้การแล้ว ผมจะเสียเปรียบไม่ได้ ไหนๆก้อไหนๆแล้ว มันต้องใช่ลูกไม้กันบ้าง
ว่าแล้วผมก้อหยุดกะทันหัน ทำให้ดิวไม่ตั้งตัว เข้าชนเข้าที่ตัวผมอย่างจัง ทันใดนั้น ผมก้อกะประมาณว่าร่างกายส่วนไหนของเค้าจะโดนตัวผม ผมเลยเบี่ยงตัวเล็กน้อย แล้วตั้งศอกขึ้น เพื่อให้ขนกับท้องของดิว ซึ่งก้อได้ผลครับ ดิวชนเข้าอย่างจัง เลยทำให้ล้มลงไปกับพื้น ขดตัวงออยู่อย่างนั้น ว่าแล้วผมก้อกระโจนเข้าล็อคดิวจากด้านหลัง
“ ฮ่าๆๆ อ่อนจังเลยครับดิว อย่างนี้ก้อเสร็จอี้สิ “ ผมเยาะเย้ยเค้าไป
แต่ผมคงชะล่าใจไปครับ เหมือนดิวฟื้นจากอาการจุกอย่างรวดเร็ว เค้าเลยเอามือทั้งสองข้าง มีจี้ที่เอวของผม ซึ่งผมเองก้อไม่ทันตั้งตัว เลยเผลอ ขำออกมาทันที มือไม้ก้อเลยหลุดไปหมด เฮ้ยยยย เค้ารู้ได้ไงว่าผมมีจุดอ่อนตรงนี้นี่ ผมเองเป็นฝ่ายเสียเปรียบโดนดิวจับแขนทั้งสองข้างไว้ แล้วล้อคเข้าข้างลำตัวทันที
“ รู้ไหมว่าใครบอกว่าอี้มีจุดอ่อนที่เอว “ ดิวกระซิบที่หูผม มันทำให้ผมรู้สึกจักกะจี้มาก
“ ฮ่าๆๆ ใครอ่า บอกมาเลย กลับไปนี่ โดนแน่ “ ผมพูดไปขำไป เพราว่าดิวยังเอามืออีกข้างที่ว่าง จี้เอวผมอยู่
“ ก้อ..........แม่ยายของดิวไง “ ฮ่ะ !!!! แม่ผมนี่นะ บอกดิว หนอยๆๆ เห็นคนอื่นดีกว่าลูกตัวเองนะ
ว่าแล้วผมก้อดิวดิวอุ้มขึ้นจากพื้นแล้วแบกใส่บ่าค้าไป มือผมก้อพยายามทุบไปที่ตัวเค้า แต่ทุกครั้งที่ผมทุบ ดิวก้อจะเอามือที่ว่างมาจี้เอวผม ทำให้ผมไม่มีแรงที่จะต่อสู้กับเค้าได้ เฮ้ออออ ซวยอีกแล้วเรา แล้วนี่ เค้าจะพาผมไปหนอ่า เค้าไม่ได้พาผมไปที่กระท่อมนี่ แต่กลับไปเดินไปทะเลเฉยเลย เค้าจะทำอะไร อย่าบอกนะว่า........
“ ดิวครับ ดิวจะพาอี้ไปไหนอ่ะ “ ผมถามแบบหวาดๆ
“ ไปหาสถานที่ใหม่ๆไงครับ ก้อในเมื่ออี้แพ้ดิวแล้ว อี้ก้อต้องยอมทำตามที่ดิวต้องการทุกอย่าง “
“ ไม่นะ มันไม่ใช่อย่างนี้ ไม่อาววววววว “ ผมร้องโหวกเหวก โวยวาย มือก้อทั้งทุบ ทั้งทึ้งดิว แต่ดิวก้อเอามือมาจี้เอวผมอีก ผมเลยต้องขำดิ้นไปมาอยู่อย่างนั้นจนหมดแรง
“ คนแพ้ ไม่มีสิทธิ์แม้กระทั่ง.....จะร้องขอความเห็นใจ ฮ่าๆๆๆ อี้เป็นคนออกกฎเองนะครับ ช่วยไม่ได้ “
ไม่นะ ฮือๆๆๆ นี่มันเป็นกฎที่ผมตั้งเองนี่ เค้าจะมาทำอย่างนี้ได้ไง ไหงเป็นงี้อ่ะ ผมตั้งใจจะกำหราบเค้า แต่กลับโดนซะเอง แล้วทำไมผมถึงได้พ่ายแพ้แต่อเค้าง่ายดายขนาดนี้ นี่ถ้าไม่ใช่เพราะว่าแม่สุดที่รักของผมเค้าบอกจุดอ่อนของผมนะ ผมไม่แพ้แน่นอน เฮ้ยยยย แล้วนี่ดิวเค้า........เค้าวางผมลงตรงพื้นทรายข้างๆโขดหิน แล้ว แล้วเค้าก้อพยายามถอดเสื้อผ้าผมออก ผมก้อพยายามดิ้นสุดฤทิ์ แต่โดนล็อคเอามืออีกตามเคย หน้าตาดิวหื่นมากๆ ตายๆๆๆๆ ผมไม่รอดแน่ๆๆ ใครก้อได้ช่วยผมที ผมไม่อยากโดนอย่างนี้ ตรงนี้ ที่ชายหาดนี้ หรือ อย่างน้อยๆ ขอเป็นบนเตียง หรือว่าอะไรที่มันนุ่มๆได้ไหม ได้โปรด อ๊ากกกกกก ไอ้หื่นดิว ไอ้โรคจิต....................
:o8: :-[ :impress2: :o8: :-[ :impress2:
-
:pig2: :pig2: :pig2: :pig2: :pig2:
มาต่อให้อ่านแล้วนะครับ
คิดว่าคงยาวสมใจทุกคนนะครับ
ยังไงก้อจะพยายามมาต่ออีกนะครับ
เอาใจช่วยผมด้วยน๊า o13 o13
ซินเจียยู่อี่ ซินนี้ฮวดไช้นะครับ
แฮปปี้ เฮงๆ กันทุกๆคนน๊า :mc4: :mc4: :mc4: :mc4: :L1: :L1:
-
5555+
น่าจะรูปมีประกอบ พร้อมการจิ้น อิอิ
:-[ :haun4: :jul1: :pighaun:
ไม่ไหวแหละ ทรายข้างโขดหิน อี้ต้องเซ็กซี่แน่เลย เอามือยืนจับโขดหิน ก๊ากกกกกกก
-
:pighaun: :pighaun:
รออ่านฉากเอ้าท์ดอร์ อิอิ
-
อื๋อ...อ...............อ...........................อ
อุปกรณ์ช่วยก็ไม่มี มีแต่ทราย ว๊ากกกกกกกกกกกกกกก
แล้วมันจะไม่เหมือนสากกะเบือหุ้มด้วยกระดาษทรายเหรออี้
อ๋าย.......นึกภาพแล้วแหยง
โดนกระดาษทราย ถูเข้าถูออก ตายแน่
-
ตอนนี้กลายเป็น outdoor ซะงั้น !!!
ไม่เป็นไรเปลี่ยนสถานที่ .. เปลี่ยนบรรยากาศ
ซินเจียยู่อี่ ซินนี่ฮวดไช้ ทุกคนเช่นกัน :mc4:
-
พี่ดิวได้หยิบเจลหล่อลื่นมาด้วยหรือไม่
วอหนึ่งเรียกวอสอง พี่อี้ยังสบายดีมั้ย ตอบด้วยพี่ดิว :เฮ้อ:
-
:a5: :a5: :a5: :a5: :a5: :a5:
แหมๆๆๆๆ ผู้อ่านแต่ละคนเนี่ยะ
หื่นซะ :z1: :haun4: :z1: :haun4: :z1: :haun4:
เข้าพวกกับไอ้ดิวดีแท้ คริคริ
Happy Valentine's Day น่ะครับ ทุกๆท่าน
ขอให้มีความสุขมากๆกับคนที่ตัวเองรักนะครับ
ร๊ากกกกกกกกกก ทุกคนฉะเหมอ :L2: :3123: :L1: :pig4:
-
:z1: :z1: :z1: ความหื่นพอกันเลย
-
มาหื่นแบบเกาะติดสถานการณ์
-
Wowwww
เลือดกำดาว :haun4: :haun4: :haun4: :haun4:
-
ผมนำนิยายเรื่องใหม่มาลงให้อ่านแล้วนะคับ ยังไงๆก็ติดตามอ่านกันได้นะคับ เรื่อง " นักเขียนตัวร้าย กับ คุณชายนรกแตก " เชิญอ่านได้ตามสะดวกเลยนะคับ และถ้าชอบก็ เมนต์ใหกำลังใจกันบ้างนะคับ
-
:haun4: :haun4:
V
V
V
รับแซ่บครับ ขอโทษคับผม
-
เอิ่มน้องวินกับน้องเหมียว ขอเตือนเรื่องใช้โอโมชั่นเยอะหน่อยเน้อ
ใช้พองามนะ มันเปลืองทรัพยากรเล้าอ่ะ เด๊วก็เกิดเรื่องกับที่เค้าให้ฝากเว็บอีกอ่ะ
จะได้หาที่อยู่กันใหม่พอดี ใช้อย่างประหยัดและพอควรเน้อ เยอะไปนี่เครื่องคนที่โหลดไม่ทัน
อาจจะมีเดี้ยงได้
:pig4: :pig4: :pig4:
-
:เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:
ไม่นะ ฮือๆๆๆ นี่มันเป็นกฎที่ผมตั้งเองนี่ เค้าจะมาทำอย่างนี้ได้ไง ไหงเป็นงี้อ่ะ ผมตั้งใจจะกำหราบเค้า แต่กลับโดนซะเอง แล้วทำไมผมถึงได้พ่ายแพ้ต่อเค้าง่ายดายขนาดนี้ นี่ถ้าไม่ใช่เพราะว่าแม่สุดที่รักของผมเค้าบอกจุดอ่อนของผมนะ ผมไม่แพ้แน่นอน เฮ้ยยยย แล้วนี่ดิวเค้า........เค้าวางผมลงตรงพื้นทรายข้างๆโขดหิน แล้ว แล้วเค้าก้อพยายามถอดเสื้อผ้าผมออก ผมก้อพยายามดิ้นสุดฤทิ์ แต่โดนล็อคเอามืออีกตามเคย หน้าตาดิวหื่นมากๆ ตายๆๆๆๆ ผมไม่รอดแน่ๆๆ ใครก้อได้ช่วยผมที ผมไม่อยากโดนอย่างนี้ ตรงนี้ ที่ชายหาดนี้ หรือ อย่างน้อยๆ ขอเป็นบนเตียง หรือว่าอะไรที่มันนุ่มๆได้ไหม ได้โปรด อ๊ากกกกกก ไอ้หื่นดิว ไอ้โรคจิต....................
( ขออนุญาตไม่เล่าฉากรัก บนหาดทรายนะครับ เกรงว่าจะเป็นการชี้นำเกินไป และ กลัวว่าเรื่องมันยืดออกไปอีก เพราะว่า มันเป็นฉากรักที่ยาวนานเหมือนกัน แต่ถ้าใครอยากจะอ่าน ขอ reply สัก 20 reply แล้วกัน ไม่แน่นะครับ ไอ้ดิวมันอาจจะเป็นคนมาเล่าด้วยตัวของมันเอง ขานั้นอ่ะ ชอบนัก อะไรหื่นๆกามๆเนี่ยะ )
เหนื่อยเป็นบ้าเล้ยยยยย กว่าที่ไอ้บ้าดิวมันจะยอมพาผมกลับมาที่กระท่อม แล้วพาไปอาบน้ำล้างตัวนะ ผมต้องโดนกระทำชำเราไปตั้งหลายรอบ ไม่รู้ว่าเค้าเอาเรี่ยวเอาแรงมาจากไหนกันนัก ใส่มาที่ผมไม่ยั้งเลย ไอ้ผมเองก้อนะ แทนที่จะขัดขืน ดันไปร่วมมือกับเค้าเสียอีก คริคริ แล้วที่แปลกใจอยู่อย่างนึงคือ ไอ้หื่นดิวนี่ มันไปเอาสารหล่อลื่นมาไว้กับตัวมันตั้งแต่เมื่อไหร่ เมื่อตอนที่จะใส่ไอ้นั่นเข้ามาในตัวผมนะ เห็นเค้าหยิบออกมาจากกระเป๋ากางเกง หรือว่า เค้าเตรียมตัวไว้ตลอด ไม่ได้การล่ะ นิสัยรอบคอบอย่างนี้ มันไม่ส่งผลดีต่อความรู้สึกของผมแน่นอน เผื่อเค้าไปทำกับคนอื่นล่ะ.....ไม่ได้ มันต้องสะสาง ถามเอาความให้ได้
“ ดิว อี้ถามหน่อยสิ ดิวไปเตรียมเอาไอ้สารนั่นมาไว้ตอนไหนอ่ะ อี้ไม่เห็นรู้เรื่องเลย “ ผมถามขณะที่เรากำลังอาบน้ำกันอยู่
“ ก้อดิวเตรียมไว้ตลอดแหละ อี้ถามทำไมเหรอครับ “
เผลี๊ยะ !!! เสียงฝ่ามือผมฟาดลงกลางหลังเค้า จนดิวสะดุ้งโหยงไปเลย
“ โอ๊ยยยย เจ็บนะครับอี้ อี้ตีดิวทำไมอ่า “
“ ก้อมันน่านักนี่ แล้วทำไมต้องเตรียมพร้อมขนาดนี้ด้วย นี่ทำอย่างนี้กับทุกคนใช่ไหม “ ผมถามไปด้วยความเคือง
“ เปล่านะครับๆ ดิวไม่ได้ทำอย่างนี้กับใครน๊า จะว่าไปก้อไม่เคยทำกับใครด้วย มีแต่กับที่รักคนเดียวนี่แหละครับ “ ดิวตอบพร้อมกับทำหน้าหงอๆใส่ผม
“ ใครจะไปเชื่อ กระล่อนซะขนาดนี้ “
“ อ้าว ก้อใครบอกให้อี้เป็นคน............น่ารัก น่าฟัดขนาดนี้ล่ะ ดิวก้อเลยอยาก...........ทำไอ้นั่นกัยอี้ตลอดเวลา มันก้อเลยต้องเตรียมพร้อมเสมอแหละ เผื่ออี้ต้องการ ดิวจะได้ทำให้ทันทีไงครับ “
เผลี๊ยะ !!! ฝ่ามือพิฆาตอีกหนึ่งดอกกลางหลังของเค้าอีกที
“ อ้าวววว ที่รักมาตีดิวอีกทำไมเนี่ยะ เค้าเจ็บนะ “ ดิวพูดแล้วทำหน้าเหมือนเด็กโดนทำโทษ
“ ก้อดูพูดเข้าสิ มันน่าไหมล่ะ แล้วนี่อะไร ในหัวนี่ คิดแต่เรื่องนี้เรื่องเดียวหรือไง “ ผมเอ็ดเค้าไป แต่ดิวกลับยิ้มร่า
“ ไม่หรอกครับ ดิวคิดอย่างนี้กับที่รักคนเดียว จริงๆนะครับ “
“ ไม่ต้องมาพูดเลย คนกระล่อน ไปเปลี่ยนเสื้อผ้าดีกว่า เดี๋ยวโดนคนหื่นๆแถวนี้จับปล้ำอีก จะแย่เอา “
ว่าแล้วผมก้อรีบคว้าผ้าเช็ดตัวมา แล้วรีบเดินออกไปจากห้องน้ำ แต่ดิวก้อตะโกนตามหลังผมออกมาอีก ทั้งยังหัวเราะร่าอีกด้วย
“ ฮ่าๆๆๆ ที่รักหนีผมไม่พ้นหรอก ไม่ต้องพยายามหนีด้วยนะครับ “
คนบ้าอะไรไม่รู้ ลามกได้ตลอดเวลา ผมควรจะอยู่ห่างๆเค้าบ้างดีกว่า เดี๋ยวจะสึกหรอหมด ไม่ดีๆ ว่าแล้วผมก้อเดินขึ้นมาเปลี่ยนเสื้อผ้า แต่งตัว แล้วเตรียมตัวจะลงมาทำอาหารทาน ขณะที่ผมกำลังแต่งตัวอยู่นั้น ดิวเค้าก้อขึ้นมาพอดี แถมยังผิวปากอารมณ์ดี ทั้งยังยักคิ้วหลิ่วตาให้ผมอีก เห็นแล้วมันน่าเอานิ้วทิ่มตาให้บอดนัก
พอผมแต่งตัวเสร็จแล้ว ผมก้อเดินลงมาที่ครัวพร้อมทั้งเริ่มทำอาหารทานกันแล้ว ( หิวมาก เสียพลังงานไปเพราไอ้บ้านั่นไปหลายอยู่ ) คืนนี้กะว่าจะทำไข่ตุ๋นทาน กับอะไรง่ายๆสักอย่าง ตามแต่ที่อาหารจะมี จะว่าไปแล้ว ดิวเค้าก้อเตรียมของสดไว้เยอะนะครับ แล้วถังที่เก็บของเค้าก้อดีมาก เก็บความเย็นไว้ได้ดี จนป่านนี้แล้วน้ำแข็งยังละลายไม่หมดเลย
ผมทำอาหารได้สักพัก ดิวก้อเดินลงมาจากด้านบนแล้วมาช่วยผมทำอาหาร ดูท่าทางดิวมีความสุขมาก ที่ได้ทำอาหารกับผมครั้งนี้ บ้างก้อชวนพูดคุยเรื่องสนุกๆบ้าง บ้างก้อร้องเพลงให้ผมฟัง ( เสียงดิวร้องเพราะใช่ย่อยเลยนะครับ สงสัยร้องเพลงจีบสาวบ่อย ) จนเราทำอาหารเสร็จ เราก้อทำอาหารออกมาทานด้านนอก ตรงแคร่หน้าชายหาด เราทานกันไป พูดคุยกันไปอย่างสนุกสนาน ดิวเค้าเล่าเรื่องวีรกรรมสมัยเด็กๆของเค้า ให้ผมฟัง จากที่ฟังมาดูท่าดิวจะเฮี้ยวใช่ย่อยเลยนะเนี่ยะ พอเราทานกันเสร็จแล้ว เราสองคนก้อช่วยกันเก็บและล้างจานชาม จากนั้นเราก้อมานั่งคุยกันที่แคร่นั้น พรางนั่งรับลมเย็นๆไปด้วย เฮ้อออ มีความสุขอย่าบอกใครเลยครับ ดิวเองก้อเช่นกัน นอนหนุนตักผมใหญ่เลย หน้านี่ยิ้มจนปากจะฉีกแล้วมั้งนั่น
“ ดิวครับ อี้สงสัยอะไรอย่างนึงอ่า “ ผมเอ่ยขึ้นมา ตอนที่เรานั่งเล่นกันอยู่ที่นั่น
“ อะไรเหรอครับ ที่รัก “ คำพูดก้อหวานแล้ว แต่ผมว่ายังหวานน้อยกว่าสายตาของดิว ที่ส่งมาให้ผมตอนนี้ซะอีก
“ ก้อ ตอนที่ดิวยื่นมีดกับปืนให้อี้อ่ะ ดิวไม่กลัวเหรอว่า อี้จะฆ่าดิวจริงๆ “
“ ไม่รู้สิครับ มันก้อต้องเสี่ยงอ่ะ ถ้าอี้ไม่รักดิวแล้ว ดิวคงไม่มานอนอย่างนี้หรอก จริงมั้ยครับ “
“ อ้าว แล้ว ถ้าเกิดว่าอี้ไม่รักดิว ดิวก้อยอมตายอย่างนี้นะเหรอ “
“ อืมมมม ไม่รู้เดะ คงอย่างนั้นมั้ง แต่ดิวคงไม่ตายด้วยปืนหรอก ถ้าจะตายคงตายด้วยมีดมากกว่า “
ผมก้องงเดะ ทำไมเค้าพูดอย่างนี้
“ อ้าวทำไมละดิว ปืนมันรุนแรงกว่านะ อี้ว่า “
“ จะตายได้ไงเล่า นั่นมันปืนปลอม อิอิ ที่จริงนะ ดิวเองก้อรู้อยู่แก่ใจแหละว่า ยังไงอี้ก้อยังรักดิวอยู่แน่ๆ ดิวไม่กล้าทำร้ายคนที่อี้รักหรอก จริงไหมครับ อิอิ “
“ โหๆๆๆ ไอ้คนเจ้าเล่ห์ รู้อย่างนี้เอามีดเสียบให้ตายคามือซะก้อดี “ ว่าแล้วก้อทุบไปที่หน้าอกเค้าทีนึง
“ ดิวตายไปแล้ว อี้จะรักใครล่ะครับ จริงไหม “
ผมไม่พูดด้วยแล้ว ไม่นึกเลยว่าเค้าจะเจ้าเล่ห์ได้ขนาดนี้ แต่ดิวสิครับ กลับไม่สะทกสะท้านอะไรเลย นอนยิ้มอยู่คนเดียวอย่างมีความสุข ผมก้อไม่พูดอะไร นั่งทำหน้าบึ้งอยู่อย่างนั้น เซ็งอ่ะครับ หลงกลเค้าอีกแล้วอ่ะ
“ อี้ครับ ที่จริงดิวก้ออยากขอบคุณอี้มากๆเรื่องหนึ่ง “ ดิวเอ่ยขึ้นมาอีก
“ เรื่องอะไรล่ะ อย่ามาพูดลามกๆนะ ไม่งั้นอี้ไม่คุยด้วยจริงๆนะ “
“ ไม่หรอกครับ จะว่าไปเรื่องนี้ก้อสำคัญมากเลยทีเดียว ก้อคือ รู้ไหมครับ ว่าตั้งแต่ที่เกิดเรื่องมานะ มันทำให้ดิวกับพ่อได้คุยกันมากขึ้น แล้ว เหมือนกับว่า เราต่างคนต่างก้อเป็นห่วงเป็นใยกันอยู่ แต่ติดด้วยทิฐิบางอย่างเท่านั้นเอง ทำให้เราไม่เข้าใจกัน และพอหลังจากความจริงทุกอย่างมันเผยออกมาแล้ว พ่อดิวเค้าก้อเข้ามาขอโทษดิว ที่เค้าได้ทำอะไรแย่ๆลงไป ทำให้อี้ต้องเจ็บปวดมากมายแค่ไหน แล้วพ่อเค้ากอ้รู้สึกผิดมากๆด้วย “
ดิวเงียบไปนิดนึง จากนั้นก้อพูดต่อ
“ ที่จริงนะ ดิวก้อไม่ได้โทษใครหรอก มันผิดที่ดิวเองแหละที่ไม่เชื่อมั่นในตัวอี้เอง และหลังจากนั้นนะ มันก้อทำให้ดิวกับพ่อคุยกันมากขึ้น จนเรามาเข้าใจกันในที่สุด อี้รู้ไหมครับว่า มีนเป็นความรู้สึกที่บอกไม่ถูกเหมือนกัน แล้วในความรู้สึกของดิวนะ ดิวรู้สึกเหมือนกับว่า พ่อกับแม่ดิวจะกลับมารักกันเหมือนเดิมแล้ว หลังจากที่.............เค้าทั้งสอง เหมือนจะมีปัญหากันมานานหลายปี “
“ จะว่าโชคดีมันก้อไม่ใช่หรอก เพราะว่า ไอ้เรื่องบ้าๆที่มันเกิดขึ้นนั้น ก้อเกือบทำให้ดิวเสียอี้ไปเหมือนกัน แต่ตอนนี้ อี้รู้ไหมครับ ว่าดิวกลับกลายเป็นคนที่โชคดีมากที่สุดเลย ดิวได้ทั้งครอบครัวดิวกลับมา ดิวได้ทั้งคนที่ดิวรักสุดหัวใจกลับมาด้วย หลังจากนี้ไปนะ ชีวิตดิวไม่ต้องการอะไรอีกแล้วล่ะ “
ผมนั่งฟังดิวพูด พรางคิดในใจไปด้วย ผมเองก้อรู้สึกดีนะ ที่อาจจะมีส่วนทำให้ครอบครัวๆนึง กลับมารักกันเหมือนเดิม แต่มันก้อสะท้อนใจของผมให้คิดไปอีกด้านนึง แล้วต้งล่ะ ถ้าเกิดว่าผมเลือกที่จะรักกับดิวต่อไป โดยที่ผมต้องยกเลิกงานงานหมั้นของผมที่กำลังจะเกิดขึ้นในอีกไม่กี่วันนี้ลง แล้วมันจะมีผลลัพธ์อะไรตามมา……….
ใช่ครับ ผมและดิวต้องมีความสุขแน่นอน ส่วนคนอื่นล่ะ ต้ง และครอบครวของต้งจะเป็นยังไง ??? หลิง หลิง และครอบครัวของเค้าล่ะ จะเสียหย้าอีกครั้งไหม ??? นี่คือสิ่งที่ผมต้องเก็บเอาไปคิด มันก้อจริงอยู่ที่ผมเองก้ออยากจะมีความสุขในแบบของตัวเองบ้าง แต่ถ้ามันต้องทำให้คนอื่นทุกข์แสนสาหัส ทั้งยังอับอายด้วยล่ะ ผมยังควรจะทำมันอยู่อีกไหม ???
-
:z1:*-* :impress2:
-
o13 o13 o13 o13
ช่วงนี้อะไรๆก้อจะช้าไปหน่อยน่ะครับ
ไหนจะงานประจำ ไหนจะรับจ๊อบ
ไหนจะนิยายสองเรื่องที่ต้องปั่น
หวังว่าคงเข้าใจผมน่ะครับ
รักเสมออออออออออออ
-
:กอด1: อี้....ดิวน่ารัก ชีวิตจริงเจอคนรักอย่างนี้ก็สุดยอดแล้ว... o13
-
เฮ้อ!!!!!
เรื่องมันวุ่นจัง
จะจบอย่างไรเนอะ :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:
-
:o12: :o12: :o12: :o12:
แฟนๆ หายไปไหนหมดอ่า
ม่ะเหนมาเม้นให้กำลงใจเค้าเยยยยย :L3: :L3:
-
:z1: :z1:ช่วงนี้ผมสอบกันอ่ะคับ
พึ่งได้เข้ามา
ขอบคุณที่มาต่อนะ่ครับ
จะมารอลุ้นเรื่องต้งต่อปาย :man1:
มาต่อเร็วๆน่ะคับผม :-[
จารอน้า :impress2:
:bye2: :pig4: :L1: :3123: :L2: :z13: :กอด1:
-
มาเป็นหนึ่งในยี่สิบรีพลายรีเควสฉากสวรรค์เหิน ณ หาดทราย สองเรา ด้วยคนค่ะ
เป็นกำลังใจให้คุณอเล็กซ์นะคะ
-
พี่ดิวคะ
ขอฉากรักริมหาด
:oo1: :oo1: :oo1:
แหมๆๆๆ ไอ้เราก็เป็นห่วงพี่อี้ อย่ามาว่าเค้าหื่นเซ่ :-[
โดนพี่ดิวกดริมหาด ถ้าไม่มีเจลมันจะยิ่งเจ็บ
ก็เลยถามไป ว่าพี่ดิว เอาเจลมาป่าว
ผลคือ
พี่ดิว นี่รอบคอบมากกกกกกกกกกก
ชนะเลิศจ้้า !!!!!~
มาเป็นหนึ่งในยี่สิบรีพลาย
ขอฉากหื่น อย่างละเอียดที่สุดนะคะ พี่ดิว
:o8:
-
มาเป็นหนึ่งในยี่สิบรีพลายรีเควสฉากสวรรค์เหิน ณ หาดทรายด้วยคนครับ
ม่ะวานก็ลืมจาพิมพ์ไรต่อเน้อ แต่วันนี้เห็นคนเค้าเม้นกาน เรยร่วมมั้งล่ :impress2: :impress2:
-
:bye2: :bye2: :bye2: :bye2: :bye2:
เข้ามาแจ้งข่าวว่า ช่วงนี้ยุ่งมาก ขอติดไว้ก่อน
วันเสาร์ถ้าว่าง จะมาต่อให้นะครับ
:L1: :L1:
-
:z13: :z13:
ใจเย็นๆจ๊ะ งานเสร็จค่อยมาต่อ อิอิ
-
คนเขียนยุ่ง คนอ่านก็ยุ่งจ้า (แก้ตัวสุดๆ) :o8:
-
รอ ร้อ รอออออ :jul1: :jul1: :jul1:
-
ม่ะไหร่จามากะคัรบพี่เล็กกกกกกกก :m31: :m31: :m31:
-
มารอทุกวันล่ะ
วันเสาร์ม่ายมา
มารอวันอาติดย์ก็ไม่มา
มารอวันจันทร์ก็เฝ้ารอ o18
-
มาปั่น rep + มาขุด + มาทวง :oo1: :oo1: :oo1:
-
:impress3: :sad11: :impress3: :sad11: :impress3: :sad11:
“ จะว่าโชคดีมันก้อไม่ใช่หรอก เพราะว่า ไอ้เรื่องบ้าๆที่มันเกิดขึ้นนั้น ก้อเกือบทำให้ดิวเสียอี้ไปเหมือนกัน แต่ตอนนี้ อี้รู้ไหมครับ ว่าดิวกลับกลายเป็นคนที่โชคดีมากที่สุดเลย ดิวได้ทั้งครอบครัวดิวกลับมา ดิวได้ทั้งคนที่ดิวรักสุดหัวใจกลับมาด้วย หลังจากนี้ไปนะ ชีวิตดิวไม่ต้องการอะไรอีกแล้วล่ะ “
ผมนั่งฟังดิวพูด พรางคิดในใจไปด้วย ผมเองก้อรู้สึกดีนะ ที่อาจจะมีส่วนทำให้ครอบครัวๆนึง กลับมารักกันเหมือนเดิม แต่มันก้อสะท้อนใจของผมให้คิดไปอีกด้านนึง แล้วต้งล่ะ ถ้าเกิดว่าผมเลือกที่จะรักกับดิวต่อไป โดยที่ผมต้องยกเลิกงานงานหมั้นของผมที่กำลังจะเกิดขึ้นในอีกไม่กี่วันนี้ลง แล้วมันจะมีผลลัพธ์อะไรตามมา……….
ใช่ครับ ผมและดิวต้องมีความสุขแน่นอน ส่วนคนอื่นล่ะ ต้ง และครอบครวของต้งจะเป็นยังไง ??? หลิง หลิง และครอบครัวของเค้าล่ะ จะเสียหย้าอีกครั้งไหม ??? นี่คือสิ่งที่ผมต้องเก็บเอาไปคิด มันก้อจริงอยู่ที่ผมเองก้ออยากจะมีความสุขในแบบของตัวเองบ้าง แต่ถ้ามันต้องทำให้คนอื่นทุกข์แสนสาหัส ทั้งยังอับอายด้วยล่ะ ผมยังควรจะทำมันอยู่อีกไหม ???
“ ดิวครับ ถ้าที่นี่ จะเป็นที่สุดท้ายที่เราได้อยู่ด้วยกัน ดิวจะเสียใจไหม “ จู่ๆ ผมก้อตั้งคำถามนี้ขึ้นมา พอดิวได้ฟังก้อหน้าเจื่อนลงไปเลกน้อย แต่ก้อยิ้มกลับมาทันทีหลังจากนั้น
“ ไม่เลยครับอี้ ไม่เลย ดิวจะไม่รู้สึกเสียใจถ้าหลังจากวันนี้ไป เราจะไม่ได้เจอกันอีก เพราะแค่ในชีวิตของดิวนะ ได้มีโอกาสได้รู้จักกับอี้ ได้รักกับอี้ และได้มาอยู่ที่นี่กับอี้ แค่นี้ดิวก้อถือว่า ไม่เสียชาติเกิดแล้ว “ ดิวพูดยิ้มๆเหมือนกับมีความสุขนัก แต่ผมนี่สิ ตอนนี้มันก้อสุขอยู่หรอก แต่หลังจากวันนี้ล่ะ เราจะทำยังไง
“ อี้เองก้อเหมือนกันนะดิว อี้มีความสุขมาก ที่ได้รักดิว ต่อจากนี้ไป ไม่ว่าอะไรมันจะเกิดขึ้นระหว่างเรื่องของเรา อี้ก้อจะระลึกไว้เสมอว่า ดิวคือคนที่อี้รักมากที่สุด “
ดิวมองหน้าผมอีกที แล้วยิ้มให้ผม มันช่างเป็นยิ้มที่แสนหวานอะไรขนาดนี้ แต่ในใจลึกๆเราคงรู้ดีว่า มันคงเหลือเวลาอย่างนี้อีกไม่นานหรอก เพราะผมก้อพอจะรู้ว่า อะไรมันจะเกิดขึ้นระหว่างเรา แต่ไม่ว่าอะไรจะเกิดก้อตาม ไม่ว่าผมจะได้อยู่กับดิวไหม ผมคิดว่าชีวิตของผมต้องดำเนินต่อไป ดิวเองก้อเช่นกัน และผมก้อจะไม่ลืมเลือนเลยว่า ผมกับดิว เราเคยรักกันแค่ไหน หรือว่า เรามีความสุขด้วยกันมากแค่ไหน ที่เราได้มาอยู่ด้วยกันที่นี่ แม้มันจะเป็นการมา ที่ไม่ค่อยเต็มใจนักของผมในช่วงแรกๆ แต่หลังจากนั้นแล้ว ผมถึงได้รู้ว่า ความสุขที่แท้จริงแล้งมันเป็นยังไง แม้ว่าวลาที่เราอยู่ด้วยกันนี้ มันจะมีไม่มากก้อตาม แต่แค่นี้ ผมก้อดีใจแล้วครับ
เรานั่งเล่นอยู่อย่างนั้นจนดึกสักหน่อย ผมก้อง่วง ดิวเลยพาผมไปนอนพักที่กระท่อม แต่ก้อนะ....... ยังไม่ทันจะถึงเตียง พ่อดิวของผมก้อเริ่มบทรักอีกแล้ว นี่เค้าจะมีอะไรกับผมให้เบื่อไปข้างนึงเลยใช่ไหมเนี่ยะ เฮ้ออออออ คิดแล้วก้อเหนื่อยครับ อิอิ
หลังจากที่แสดงบทรัก กับไอ้คนบ้ากามนี่จนเป็นที่พอใจของเค้า( หลายรอบมาก จนผมต้องบอกว่าผมไม่ไหวจริงๆ ปวดตัว เค้าถึงยอมพอ ) เค้าก้อนอนกอดผมแล้วหลับไป ส่วนผมสิ ยังหลับไม่ลงหรอกครับ ในใจมันก้อคิดไปต่างๆนานาว่า ผลสรุปแล้ว เส้นทางความรักของผมกับดิวจะไปในทิศทางไหน แล้วไม่ให้ใครต้องมาเสียใจกับเราอีก ผมต้องคิดหนักๆเลยครับ เพราะว่า ผมไม่อยากให้ใครต้องมาเจ็บเพราะผมอีกแล้ว แต่ถ้าจะให้มีคนสมหวังซะทุกคน คงเป็นไปไม่ได้ แล้วถ้าผมเลือกที่จะให้ใครเป็นฝ่ายเสียใจล่ะ ผมควรจะเลือกใครดี ดิว,หลิง หลิง,ต้ง หรือว่าตัวผมเองดีนะ ทำไมนะ ทำไมมันเป็นการตัดสินใจอะไรที่ยากจนาดนี้........
ผมเองก้อไม่รู้ว่าว่าหลับไปเมื่อไหร่ แต่รู้ว่าใกล้รุ่งเต็มที เหนื่อยก้อเหนื่อย เครียดก้อเครียด สรุปแล้ว ผมก้อได้ข้อสรุปของเรื่องราวทุกอย่างแล้วครับ ผมลืมตาขั้นมา ก้อเห็นดิวนอนอยู่ข้างๆผม แล้วก้อหันมามองหน้าผมด้วย
“ นอนขี้เซาจัง นี่สายมากแล้วนะครับ นี่ดิวกะว่า ถ้าอีกสักหน่อยยังไม่ตื่นนะ ดิวกะว่าจะใช้วิธีของดิว ปลุกอี้ซะแล้ว ฮ่าๆๆ “
“ ก้อจะไม่ให้ตื่นสายได้ไงล่ะ เหนื่อยซะขนาดนั้น ก้อเพราะใครล่ะ “ ผมทำเป็นพูดงอนๆ
“ ฮ่าๆๆๆๆ ดิวไม่เห็นเหนื่อยเลย ยังได้อีกนะ ลองไหม “ ดิวทำท่าจะพุ่งเข้าหาผม แต่ผมต้องดันตัวเค้าไว้ก่อน
“ พอเลยๆ อี้จะไปอาบน้ำ แล้วจะได้ทำกับข้าวต่อ หิวจะแย่อยู่แล้ว “
ว่าแล้วผมก้อต้องรีบลุกออกมาจากเตียง ไม่งั้นผมโดนดิวกดลงที่เตียงนั่นอีกแน่ ผมรีบเดินไปอาบน้ำทันที โดยที่ไม่ลืมที่จะปิดประตูห้องน้ำไว้ด้วย เดี๋ยวดิวเข้ามาอีก ผมคงไม่ได้อาบน้ำแน่
พอผมอาบน้ำเสร็จแล้ว ผมก้อมาทำอาหารเช้าไว้ให้ผม และดิวทาน พอดิวอาบน้ำเสร็จก้อมาทานอาหารกับผมครับ แล้วเค้าก้อชมผมใหญ่เลยว่า ผมทำอาหารอร่อย อย่างนั้นอย่างนี้ ผมก้อมได้พูดอะไรตอบไป ก้อได้แต่ยิ้มอยู่อย่างนั้น จนเราทานอาหารเสร็จแล้ว เราก้อช่วยกันเก็บจาน นำไปล้าง แล้วมานั่งเล่นกันที่หน้าชาดหาด
วันนี้อากาศดีมากๆเลยครับ ลมเย็นสบาย แดดก้อไม่ร้อนมาก ดิวดูท่าทางอารมณ์ดีนัก แต่ผมสิครับ ถึงแม้ว่าผมจะยิ้ม แต่ในใจผมนี่น้ำตาท่วมเลยก้อว่าได้ มันคงถึงเวลาแล้วสินะ ที่ผมจะต้องบอกดิวเค้าเสียที ว่าผมจะทำยังไงกันแน่ กับชีวิตรักของเรา
“ ดิวครับ อี้มีเรื่องจะพูดด้วย “
“ ครับอี้ ดิวพร้อมแล้ว “ ดิวพูดยิ้มๆ แต่ผมสิงง พร้อมอะไร เค้าพร้อมอะไร ???
“ ดิวรู้เหรอว่าอี้จะพูดเรื่องอะไร “
“ รู้สิครับ ดิวรู้นะครับว่าอี้แทบไม่ได้นอนทั้งคืนเพราะเรื่องที่จะพูดนี้ มันเลยทำให้อี้ตื่นสายไง แต่ตอนนี้นะครับ ดิวพร้อมที่จะฟังแล้วครับอี้ อี้พูดได้เลยครับ “
ผมอึ้งไปอีกที นี่ดิวเค้ารู้ได้ยังไง ว่าผมไม่ได้นอน เพราะคิดเรื่องนี้ทั้งคืน ???
“ อี้ตัดสินใจแล้ว..........ระหว่างเรื่องของเรา “
ผมนิ่งไป พยายามสะกดกลั้นอารมณ์ไว้ เพราะตอนนี้ ผมเองก้อเศร้ามาก ที่จะต้องพูดเรื่องนี้ออกไป แต่ผมก้อต้องพูดมันออกไปให้ได้ เพราะมันถึงเวลาแล้ว
“ อี้คิดว่า เรื่องของเราควรจะจบลงที่นี่ อี้จะฝังความทรงจำดีๆระหว่างเราไว้ที่เกาะนี้ และต่อจากนี้ไป ถ้าเราเจอกันข้างนอก เราก้อจะเป็นแค่คนรู้จักกัน เราไม่ใช่คนรักกันอีกต่อไป ดิวเข้าใจไหมครับ “
ผมมองหน้าดิว ที่พร่ามัวนัก เนื่องจากน้ำตาของผมมันล้นเอ่อออกมา จนทำให้มองไม่เห็นหน้าดิวได้ชัดนัก แต่ดิวสิครับ กลับกุมมือผมไว้ แล้วยกขึ้นมาจูบอย่างแผ่วเบา
“ อี้ครับ ดิวรู้อยู่แล้วว่าอี้ต้องเลือกแบบนี้ และดิวก้อทำใจไว้นานแล้ว ดิวรู้ว่า ยังไงๆ อี้ก้อต้องเลือกให้คนอื่นมีความสุข มากว่าที่จะให้เค้าทุกข์ อี้รู้ไหมครับว่า เหตุผลที่ดิวรักอี้นี่ มันก้อมาจากเรื่องนี้แหละ อี้ห่วงความรู้สึกของคนอื่นมากกว่าความรู้สึกของตัวเอง อี้ไม่สนว่าอี้จะทุกข์ใจแค่ไหน แค่ให้คนอื่นมีความสุข “
“ และดิว ก้อยอมรับการตัดสินใจของอี้ครั้งนี้ด้วยครับเต็มใจครับ “
เค้าพูดพร้อมยิ้มให้ผมอย่างอ่อนหวาน แต่ผมสิ แทบขาดใจต่อหน้าเค้า :sad4: :sad4:
-
มัวแต่ไปทำธุระมาเหมือนกัน ....
แล้วหลังจากนี้จะมึใครต้องเสียใจอีก ...
อี้จะสมหวังจริงๆ ตอนไหนเนี่ย :เฮ้อ:
-
:o12:
ไม่ไหวจะเคลียร์
ผู้เสียสละที่ยิ่งใหญ่
เอารางวัลโนเบล สาขา เสียสละดีเด่นไปเลย
ว่าแต่มีม่ะรางวัลนี้
o13 เอาใจช่วย
-
นางเอกอะไรจะขนาดนั้นจ๊ะอี้
ดิวก็เปลี่ยนบุคลิกเป็นพระเอกจริง อิอิ
-
:3123: :3123: :3123:
ช่วงนี้อาจจะมาลงทุกวันไม่ได้นะคับ
เนื่องจากงานยุ่งมาก และก็ต้องดูแลคุณแม่ด้วย
ท่านป่วยอยู่โรงพยาบาล แต่ยังไงก็จะพยายามมาลงให้นะคับ
-
จนกว่าฟ้าจะมีเวลาให้ทั้งคู่ ..... จะรอติดตามต่อไป o7
-
ทำแบบนี้ด้งมันคงจะสมหวังอ่ะนะ
แต่แน่ใจเหรอว่าจะมีความสุขจริงอ่ะ
อ่านแล้วเรากลับคิดไปในทางด้านลบอ่ะ
เหมือนอี้อยากมีสามีเพิ่มไรงี้ แต่กับด้งถ้าอี้ขอดีๆอาจได้เป็นสามีด้งก็ได้นะเนี่ยใครจะรู้
หึหึ อีกใจนึงก็รักดิว แต่อีกใจก็เสียดายด้งใช่มั้ยล่ะ เหอ เหอ
(คิดแบบนี้จะมีใครเสนอบาทาให้เรามั้ยเนี่ย กลัวๆง่ะ อย่าโกรธเน้อ :m29:)
-
พี่ดิว นี่...... พระเอ๊ก พระเอก
เหลือบไปเห็นรีบนๆๆ
อร๊างงง พี่ตั้มมมม อ่านเรื่องนี้ด้วยหรอ.... ตามทันเหรอ มันเยอะนะ..... อิอิ :กอด1:
-
So sadddddddd :m25: :m25: :m25: :m25:
-
:seng2ped: :seng2ped: :seng2ped:
โปรดติดตาม ตอนต่อไป อิอิ :pig2:
:laugh: :laugh:
-
ท่าทางจะเศร้ากันอีกรอบแล้วมั้ง
-
แม้ว่าเราจะไม่ได้อยู่ด้วยกันแต่เราก็รักกัน
:z10:
:z10:
:z10:
-
มาเป็นกำลังใจให้พี่อี้พี่ดิวคร๊าบ
ขอโทษที่หายไปนานนะ ผมพึ่งกลับมาจากค่ายธรมมะอ่ะ เข้ามาเป็นกำลังใให้คุณเล็กครับ มาต่ออีกน้า :impress2: :-[ :o8:
:pig4: :3123: :L2: :L1:
-
รออ่านฉากริมหาดอยู่นะคะ พี่ดิวๆ
-
พี่ดิว นี่...... พระเอ๊ก พระเอก
เหลือบไปเห็นรีบนๆๆ
อร๊างงง พี่ตั้มมมม อ่านเรื่องนี้ด้วยหรอ.... ตามทันเหรอ มันเยอะนะ..... อิอิ :กอด1:
พี่ตามมาตั้งแต่บอร์ดโน้นแล้วละครับ
แล้วเห็นมาลงที่นี้ด้วย
ก็ตามมันแมร่งทั้งสองบอร์ดนั้นแหล่ะ
:laugh:
-
มารอคอยทุกวานหล่ะ :z1:
-
มารออ่านตอนไปน่ะ :L2:
-
:o8: :o12: :o8: :o12:
“ อี้คิดว่า เรื่องของเราควรจะจบลงที่นี่ อี้จะฝังความทรงจำดีๆระหว่างเราไว้ที่เกาะนี้ และต่อจากนี้ไป ถ้าเราเจอกันข้างนอก เราก้อจะเป็นแค่คนรู้จักกัน เราไม่ใช่คนรักกันอีกต่อไป ดิวเข้าใจไหมครับ “
ผมมองหน้าดิว ที่พร่ามัวนัก เนื่องจากน้ำตาของผมมันล้นเอ่อออกมา จนทำให้มองไม่เห็นหน้าดิวได้ชัดนัก แต่ดิวสิครับ กลับกุมมือผมไว้ แล้วยกขึ้นมาจูบอย่างแผ่วเบา
“ อี้ครับ ดิวรู้อยู่แล้วว่าอี้ต้องเลือกแบบนี้ และดิวก้อทำใจไว้นานแล้ว ดิวรู้ว่า ยังไงๆ อี้ก้อต้องเลือกให้คนอื่นมีความสุข มากว่าที่จะให้เค้าทุกข์ อี้รู้ไหมครับว่า เหตุผลที่ดิวรักอี้นี่ มันก้อมาจากเรื่องนี้แหละ อี้ห่วงความรู้สึกของคนอื่นมากกว่าความรู้สึกของตัวเอง อี้ไม่สนว่าอี้จะทุกข์ใจแค่ไหน แค่ให้คนอื่นมีความสุข “
“ และดิว ก้อยอมรับการตัดสินใจของอี้ครั้งนี้ด้วยครับเต็มใจครับ “
เค้าพูดพร้อมยิ้มให้ผมอย่างอ่อนหวาน แต่ผมสิ แทบขาดใจต่อหน้าเค้า
“ แต่ก้อไม่ใช่ว่าดิวจะไม่เสียใจนะครับ ที่อี้ตัดสินใจอย่างนี้ จะว่าไปแล้ว ดิวก้อเสียใจมากเหมือนกันนะครับ แต่ยังไงๆแล้ว ดิวก้อถือว่าการตัดสินใจของอี้ เป็นข้อสรุป และดิวก้อเข้าใจอี้ด้วยนะครับว่า ทำไมอี้ถึงเลือกแบบนี้ “
“ ขอบคุณนะครับดิว ที่เข้าใจอี้ “ ผมพูดจบก้อโผเข้ากอดเค้า น้ำตาไหลพราก ปริ่มใจจะขาด ทำไมนะ เวลาแห่งความสุขมันถึงได้สั้นขนาดนี้ ทำไม..........
ดิวกอดผมไว้ มือก้อตบที่หลังผมเบาๆ เป็นเชิงปลอบ จากนั้นดิวก้อพูดขึ้นมา
“ อี้ครับ เราเหลือเวลาอีกไม่มากแล้ว ทำไมเราไม่ใช้เวลาที่เหลือ ทำให้เรามีความสุขที่สุดล่ะครับ “
ผมผละออกจากดิว มองตาเค้า แล้วพูดขึ้น
“ ได้สิครับ เราลืมเรื่องตรงนี้ก่อนดีกว่า เรามาหาความสุขกันดีกว่าเนอะ เหลือเวลาแค่พรุ่งนี้แล้วสินะ “
“ ได้ครับ ป่ะ เราไปพายเรือเล่นกันดีกว่า อากาศดีแล้วก้อไม่ร้อนด้วย ไปกันนะครับอี้ “
ดิวจูงมือผมไป โดยที่ไม่รอให้ให้ผมตอบตกลง แต่ยังไงก้อตาม ผมก้อยอมทำตามที่เค้าต้องการทุกอย่าง ด้วยความเต็มใจ .....ใช่สิครับ เวลาที่เราจะอยู่ด้วยกันเหลือน้อยลงไปทุกทีแล้ว ผมคงไม่เอาเวลาที่เหลือนั้น มาเล่นตัว หรือว่าทะเลาะอะไรกับดิวเค้าหรอกนะครับ เราควรจะทำเวลาที่เหลือทุกวินที ให้มีความสุขที่สุด......จริงไหมครับ
เราสองคนพายเรือเล่นกันที่ชายฝั่งอีกด้านนึงของเกาะ ( ดิวเค้ามีเรือเก็บไว้ยามฉุกเฉิน ซึ่งมันเป็นเรือแคนูพลาสติค แต่มีขนาดที่ใหญ่พอสมควร และสร้างมาจากวัสดุอย่างดี ) โยที่ผมก้อช่วยพายไปด้วย เราพายไป คุยกันไป บางทีดิวก้อร้องเพลงให้ผมฟังบ้าง ผมเพลงก้อได้แต่นั่งยิ้ม บ้างก้อช่วยเค้าร้องไปเหมือนกัน ดิวดูมีความสุขมาก เหมือนกับดิวไม่รับรู้ว่า หลังจากวันนี้ไปแล้ว เราสองคนจะลงเอยกันยังไง และเค้าก้อพยายามทำให้ผมมีความสุขไปด้วย แต่ผมนี่สิ ใจมันก้อพยายามอยู่หรอก แต่ลึกๆแล้วก้อแอบใจหายไม่ได้เลย ทำไมนะ ทำไมเราถึงต้องมารู้ตัวว่าเรารักใครก้อตอนที่สายไปแล้ว มันแก้ไขอะไรไม่ได้แล้วด้วย ทำไม....
และเหมือนกับดิวจะจับอาการผมออก ว่าผมรู้สึกยังไง แต่ดิวก้อไม่ปล่อยให้ผมอยู่ในอารมณ์นั้นนาน นอกจากดิวจะพาผมพายเรือแล้ว ดิวยังชวนผมไปดำน้ำดูปะการังรอบๆเกาะอีก ถึงแม้ว่ามันจะมีไม่เยอะ เหมือนเกาะอื่นๆ แต่ปะการับที่นี่ก้อนับว่าสวยมากเลยทีเดียว ในระหว่างที่เราดำน้ำอยู่นั้น ดิวจับมือผมไวแน่น และไม่ยอมปล่อยเลย เหมือนกลัวผมจะหนีหายไปซะงั้น
หลังจากที่เราดำน้ำกันจนเป็นที่พอใจแล้ว ซึ่งตอนนั้น มันก้อเริ่มๆเย็นแล้ว ดิวก้อพาผมไปอาบน้ำที่กระท่อมนั่น โดยที่เค้าเป้นฝ่ายอุ้มผมไป และไม่ยอมให้ผมเดินเลย ผมอยากจะขัดขืนเหมือนกัน แต่มานึกอีกทีก้อ......... ไม่ดีกว่า ยอมๆไปอย่างนั้นแหละ ถ้าอะไรที่มันจะทำให้ดิวมีความสุขที่สุด ผมก้อยอมทั้งนั้น และ ก้อเป็นไปตามที่คิดไว้ ดิวเค้าไม่พาผมไปอาบน้ำปกติหรอก ต้องมีกิจกรรมพิเศษสอดแทรกอยู่ตลอดเวลา ไอ้ตัวผมก้อเหนื่อยนะครับ เพราะว่าวันนี้ทั้งพายเรือ ทั้งดำน้ำรอบเกาะ แต่....ก้อไม่อยากขัดใจคนที่ผมรักหรอกครับ ยอมๆก้อได้ จะว่าไป มันก้อสนุกดีเหมือนกันนะ ไอ้การมีเซ็กส์เนี่ยะ อิอิ..........
พอจบจากกิจกรรมเข้าจังหวะในห้องน้ำนั่นแล้ว ดิวก้ออาบน้ำให้ผม( จริงๆ ) จากนั้นก้อพาผมไปเปลี่ยนเสื้อผ้า แล้วเราก้อมาทำกับข้าวทานกัน วันนี้ดิวบอกว่า เค้าอยากทำ ปลากระพงทอดน้ำปลา กระเพราะไก่บ้าน ปลาหมึกมะนาว เนื้อเค็มทอด และ ต้มยำตีไก่ เพื่อเอาใจผมเป็นพิเศษ เพื่อเอาใจผมโดยเฉพาะ เค้าเคยแอบถามเพื่อนสนิมผม แล้วเอามานั่งคิดดูว่า ผมชอบทานอะไรอีก ซึ่งเค้าก้อทำการบ้านมาเป็นอย่างดี อาหารพวกนี้ ล้วนแต่เป็นของชอบของผมอีกเช่นกัน แต่ผมก้อบอกเค้าไปว่า มือนี้ ผมขอช่วยด้วย มันจะได้เสร็จไวๆ เพราะแต่ละอย่างนี่ ทำยากเหมือนกัน ( โดยเฉพาะไก่บ้านี่ ที่เนื้อเหนียวเป็นพิเศษ แต่อร่อยมาก อิอิ ) เค้าก้อยอมตามนั้น แล้วเราสองคนก้อทำอาหารเสร็จ จากนั้นก้อลงมือทานกันอย่าง เอร็จอร่อย และมีความสุข
พอทานเสร็จแล้ว เราก้อช่วยกันเก็บชามและล้างเหมือนเดิม จากนั้นดิวก้อไปนำพวกผ้าห่ม หมอนและเครื่องนอนบางส่วนมาวางที่แคร่หน้ากระท่อม จากนั้นก้อชวนผมมานั่งเล่น นอนดูดาวบนท้องฟ้าด้วยกัน
ผมไม่นึกว่า ดิวเค้าจะโรแมนติคขนาดนี้ ผมไม่คิดเลยว่าเค้าจะทำอะไรที่มันทำให้ผมรู้สึกดีได้ขนาดนี้ รู้ไหมครับว่า การที่เราได้นอนเคียงกัน โดยตัวเราสองคนแนบชิดกัน ตาก้อมองดาวบนท้องฟ้าไปด้วยกันนี่ มันมีความสุขมากแค่ไหน เกิดมา ผมก้อเพิ่งเคยลองทำอย่างนี้กับดิวคนเดียวเท่านั้น มันเป็นประสบการณ์ที่ดีมากๆเลยครับ
“ อี้ครับ ดิวว่า ดาวดวงนี้เหมือนอี้อ่ะ “ ดิวพูด พรางชี้ไปบนท้องฟ้า
“ ตรงไหนอ่ะ ดาวดวงไหนครับ “ ผมถามพรางมองไป แต่ก้อไม่เห็นว่าจะมีดาวดวงไหนเหมือนผมเลย
“ อ้าว ดวงนั้นไง อี้ไม่เห็นเหรอครับ “ ดิวยังชี้ไปอีก
“ ไม่อ่ะครับ ดวงไหนเล่า ดาวมีออกเยอะแยะไป “
“ งั้นเหรอ ก้อไม่เป็นไรครับ ถ้าอี้ไม่เห็นมัน แต่ดิวเห็นนะ แล้วก้อรู้ด้วย ว่าดาวดวงนั้นมีจริง “
ดิวพูด ซึ่งมันก้อทำให้ผมยิ่งงงไปกันใหญ่
“ อย่างนี้ไงครับอี้ ก้อเหมือนกับว่า บางครั้งนะครับ การที่คนเรารักกันนี่ มันไม่จำเป็นที่จะต้องเห็นหน้ากันตลอดไปหรอก แค่ใจเรา ได้รับรู้ว่า คนที่เรารักนี่ มีตัวตนอยู่ ก้อเพียงพอแล้ว อี้ว่าจริงไหมครับ “
คำพูดของดิว ทำเอาบ่อน้ำตาของผมเอ่อล้นออกมาอีกทันที มันเป็นน้ำตาแห่งความซาบซึ้งใจ ต่อคำพูดคำนี้ ที่ดิวพูดให้กับผม ผมรู้ว่าดิวเค้าเหมือนถึงผม ครั้งนี้ผมมั่นใจในความรู้สึกนี้
“ ไม่ว่าจะยังไง เราจะเป็นยังไง อี้จะอยู่ห่างจากดิวแค่ไหน ดิวก้อจะไม่มีวันเลิกรักอี้เป็นอันขนาด ถึงแม้ดิวจะไม่เห็นหน้าอี้ทุกวัน ไม่ได้อยู่ใกล้อี้ หรือนอนกอดอี้อยู่อย่างนี้ทุกวัน แต่รักของดิว จะมีแต่อี้ตลอดไปครับ นี่คือคำสัญญา จากผม นายดิวคนนี้นะครับ “
คำพูดของดิว ทำให้ผมพูดอะไรไม่ออกอีกแล้ว ผมไม่รู้จะหาคำหวานๆคำไหน ที่หวานกว่านี้มาพูดกับเค้าได้อีกแล้ว เท่าที่ผมทำได้ ก้อแค่ กอดเค้าให้แน่นขึ้น และจุมพิตไปที่ปากเค้าอย่างนุ่มนวลและเต็มไปด้วยความรัก เท่านี้แหละ ที่ผมทำได้ เท่านี้แหละครับ ที่ผมจะสามารถบอกคนที่ผมรักสุดหัวใจว่า ผมก้อรักเค้ามากเช่นกัน มันไม่น้อยไปกว่าที่เค้ารักผมหรอก
-
ขอบคุณคร้าบ มาต่ออีกน่ะ เปงกำลังใจให้เสมอคับ :call: :impress2: :impress2:
-
:-[ :-[ :-[ :-[ :-[
มดกัด
-
:-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[
:pig4: :pig4: :pig4: :o8: :o8: :o8: :o8:
-
เจ้าดิวโรแมนติกจริงจริ้งงงงงงง อี้ใจละลายไปแล้ว :o8:
o9
-
มารออีกวันหล่ะ :impress2: :impress2: :impress2:
-
คิดถึงอนาคตแล้ว.........เศร้า :m15:
-
ดีครับ.......................หายไปนานโทษทีนะครับ
ยังอ่านไม่หมดนะ.................................มารายงานตัวคราบ
เดี๋นวคุณนาย Alex จะงอน
งอนมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ก็ดีนะ
โคตรชอบเลยวะ
:man1: :man1:
-
มาอรอีกวันหล่ะ เปนกำลังใจให้เสมอคับ :man1:
-
:pighaun: :pighaun: :pighaun: :pighaun:
อากาศร้อนมว๊ากกกกกกกกก
แต่ทุกๆคนอย่าใจร้อนกันนะครับ
เย็นๆนี้ คงได้อ่านตอนต่อไปกัน
ร๊ากกกกกกกกฉะเหมอ :L1:
-
จารอก๊าบ :o8:
-
:monkeysad: :monkeysad: :monkeysad:
คำพูดของดิว ทำเอาบ่อน้ำตาของผมเอ่อล้นออกมาอีกทันที มันเป็นน้ำตาแห่งความซาบซึ้งใจ ต่อคำพูดคำนี้ ที่ดิวพูดให้กับผม ผมรู้ว่าดิวเค้าเหมือนถึงผม ครั้งนี้ผมมั่นใจในความรู้สึกนี้
“ ไม่ว่าจะยังไง เราจะเป็นยังไง อี้จะอยู่ห่างจากดิวแค่ไหน ดิวก้อจะไม่มีวันเลิกรักอี้เป็นอันขาด ถึงแม้ดิวจะไม่เห็นหน้าอี้ทุกวัน ไม่ได้อยู่ใกล้อี้ หรือนอนกอดอี้อยู่อย่างนี้ทุกวัน แต่รักของดิว จะมีแต่อี้ตลอดไปครับ นี่คือคำสัญญา จากผม นายดิวคนนี้นะครับ “
คำพูดของดิว ทำให้ผมพูดอะไรไม่ออกอีกแล้ว ผมไม่รู้จะหาคำหวานๆคำไหน ที่หวานกว่านี้มาพูดกับเค้าได้อีกแล้ว เท่าที่ผมทำได้ ก้อแค่ กอดเค้าให้แน่นขึ้น และจุมพิตไปที่ปากเค้าอย่างนุ่มนวลและเต็มไปด้วยความรัก เท่านี้แหละ ที่ผมทำได้ เท่านี้แหละครับ ที่ผมจะสามารถบอกคนที่ผมรักสุดหัวใจว่า ผมก้อรักเค้ามากเช่นกัน มันไม่น้อยไปกว่าที่เค้ารักผมหรอก
เรานอนมองดูดาวอยู่นาน จนผมเผลอหลับไปเมื่อไหร่ไม่รู้ พอมารู้ตัวอีกทีนึง ก้อรู้สึกเหมือนว่า ตัวเองนอนอยู่บนเตียงนอนที่กระท่อมเหมือนเดิมแล้ว แล้วดิว ก้อนอนมองหน้าผมอยู่อย่างนั้น เหมือนกับเค้าอยากจะมองผมไปอย่างนี้ตลอดไป
“ อ้าวดิว พาอี้ขึ้นมาตั้งแต่เมื่อไหร่ล่ะ นึกว่าจะนอนดูดาวตรงนั้นทั้งคืนซะอีก “
“ อ้าวเหรอครับ อืมมมมม ได้ๆๆ ถ้าอี้ชอบแบบกิจกรรมนอกสถานที่นะ ดิวก้อจะจัดให้ งั้นไปกันเถอะ “
ดิวทำท่าเหมือนจะอุ้มผมขึ้น แต่ผมต้องดันตัวเค้าไว้
“ บ้า ใครเค้าไปคิดอะไรอย่างนั้นเล่า อี้แค่อยาก...นอนดูดาว ก้อเท่านั้นเอง “ ผมพูดไปแบบเขินๆ
“ ฮ่าๆๆๆ ไม่ใช่อะไรหรอกครับ ดิวเห็นว่าอี้หลับไปแล้ว เลยพาเข้ามานอนที่นี่ไง อีกอย่างนะครับ ลมข้างนอกก้อแรง เดี๋ยวอี้จะไม่สบายเอา แล้วถ้าอี้ป่วยนะ ดิวก้ออด.....ไอ้นั่นเดะ “ พูดแล้วยังมาทำหน้าหื่นอีก ผมจะบ้าตาย
“ ไม่ต้องมาหื่นเลย นี่ไม่เบื่อบ้างรึไง คนบ้าอะไร จุ๊กกรู้ได้ทั้งวี่ทั้งวัน ไม่เหนื่อยบ้างรึไง “
“ ถ้าต้องจุ๊กกรู้กับอี้นะ ต่อให้ต้องทำทั้งวันนะ หรือตลอด 24 ชั่วโมงเลย ดิวก้อทำได้ ลองไหมครับ “
“ บ้า พอเลยยยยย คิดแต่เรื่องเดียวนี่รึไง “ ผมกัดไปแบบขำๆ แล้วตีเค้าไปเบาๆทีนึง
“ อี้ครับ “ ดิวพูดขึ้น พรางมองตาผมเขม็ง จนผมเห็นน้ำในตาของเค้าคลอๆ เอ๊ะ นี่อะไร ผมพูดอะไรผิดไปเหรอครับ
“ อะไรเหรอครับดิว เป็นอะไรไปอ่ะ “ ผมเริ่มรู้สึกไม่ดีแล้ว กลัวว่าจะพูดอะไรไปแล้ว ทำให้ดิวเสียใจ
“ คืนนี้..........เป็นคืนสุดท้ายแล้ว ที่เราจะได้อยู่ด้วยกันอย่างนี้ ดิวขอมีอะไรกับอี้ ทั้งคืนได้ไหมครับ นะครับ ถือว่าทำอะไรเพื่อดิวเป็นครั้งสุดท้าย ก่อนที่เราจะแยกจากกัน โดยที่ดิวเองก้อไม่รู้ว่า เราจะได้เจอกันอีกไหม หรือว่า เราจะได้มีโอกาสที่จะได้อยู่ด้วยกันอย่างนี้อีกไหม นะครับอี้ “
ถ้าเป็นการขอตามปกติ ผมก้ออาจจะโต้แย้งบ้าง แต่นี่ ผมรับรู้ถึงความรู้สึกของดิวได้ ว่าเค้าเจ็บปวดแค่ไหน แล้วผมก้อรู้ว่า ทำไมเค้าถึงต้องขอผมแบบนี้ แล้วอย่างนี้ ผมจะปฏิเสธเค้าได้ลงคอเหรอครับ
ผมเลยยิ้มกลับไปให้เค้า เพื่ออยากให้เค้ารู้สึกดีขึ้นมาบ้าง
“ ณ ตอนนี้ ตัวอี้ และใจอี้เป็นของดิวหมดแล้ว ดิวอยากจะทำอะไรกับอี้ อี้ก้อไม่ขัดทั้งนั้น อี้เองก้ออยากให้ดิวรู้เหมือนกันว่า อี้ก้อรักดิวมากเช่นกันครับ ที่รัก “
ดิวน้ำตาไหลออกมาทันที แล้วเค้าก้อโผเข้ากอดผมไว้ จากนั้นก้อผละออก แล้วมองหน้าผมอีกที
“ การกระทำของดิว ต่อจากนี้ไป ดิวอยากให้อี้รู้ว่า มันมาจากความรักที่ดิวกลั่นออกมาจากใจดิวล้วนๆ มันไม่ใช่ความใคร่ ความอยาก หรือความต้องการทางเพศทั่วๆไป นะครับ และก้อเช่นกัน ทุกครั้งที่ดิวมีอะไรกับอี้ ไม่แม้ว่าแต่ก่อนหน้านี้ หรือนานสักแค่ไหน มันก้อมาจากความรักทั้งนั้น จริงๆนะครับ ที่รัก “
ผมยิ้มเขิน จนพูดเกือบจะไม่ออก เพราะมันแน่นจุกอกไปหมด
“ อี้ก้อเหมือนกันครับ ที่เราเคย....ไอ้นั่นกันไปนั้น ทุกๆครั้ง อี้ก้อยอม เพราะว่าอี้ก้อรักดิวเหมือนกันครับ “
ว่าแล้ว ดิวก้อไม่รอช้าเลยครับ เค้ายื่นหน้าเข้ามาใกล้ผม แล้วจูบที่ปากผมอย่างนุ่มนวล ผมเองก้อจูบตอบไปเช่นกัน เราเพิ่มความรุนแรงในการจูบมากขึ้น แต่ก้อไม่รุนแรงในแบบนั้น แต่เป็นความร้อนแรงเสียมากกว่า ลิ้นผมกับลิ้นของดิว พัลวันกัน จนเหมือนเป็นลิ้นอันเดียวกัน แต่..........ผมแอบรู้สึกว่า ดิวเองก้อยังร้องไห้อยู่เหมือนกัน แต่เค้าก้อพยายามกลั้นเอาไว้ จนผมเอง ก้อเริ่มรู้สึกตามเค้าไปด้วยเช่นกัน ผมรู้สึกว่า จูบครั้งนี้ มันเป็นจูบที่หวานและขมมาก
มันหวาน เพราะว่า มันเป็นจูบที่เต็มไปด้วยความรัก ที่เราสองคน พยายามส่งให้ถึงกันและกัน
มันขม เพราะว่า นี่อาจจะเป็นจูบสุดท้ายก่อนจากลา ที่เต็มไปด้วยน้ำตาของเราสองคน เพราะว่าผมเองก้อกลั้นน้ำตาของตัวเอง ไว้ไม่อยู่แล้วเช่นกัน มันเศร้ามากนะที่ ที่ต้องมารับรู้ว่า นี่อาจจะเป็นครั้งสุดท้ายแล้ว ที่ผมจะได้ทำอย่างนี้ กับคนที่ผมรักสุดหัวใจ........
ผมไม่รู้ว่าเราทำกันไปกี่รอบ ผมไม่รู้ว่าเรามีความสุขกันมากแค่ไหน ผมรู้แค่ว่า ผมจะจำคืนๆนี้ไปตลอดชีวิตของผม ไม่ว่าต่อจากนี้ไป ชีวิตผมจะเป็นยังไง ผมจะจำไว้เสมอว่า ผมเคยได้รักผู้ชายคนนี้ คนที่ชื่อดิว และผมก้อจะจำไว้ว่า ผมเคยได้มาอยู่สถานที่ ที่วิเศษที่นี้ด้วยกันกับคนที่ผมรักคนนี้ และก้อจะไม่ลืมว่า เราเคยมีความสุขด้วยกันมากแค่ไหน......
-
หื่นจนนาทีสุดท้าย
จากนี้ไปก็จะเศร้าอีกและ :เฮ้อ:
-
ชีวิตจริงก็จะดำเนินต่อไป................
o13
o13
o13
o13
o13
-
มาลุ้นและเป็นกำลังใจต่อไป
ขอให้วันเวลาที่ทั้ง 2 จะได้อยู่ด้วยกันมาเร็วๆเต๊อะน่ะ :3123: :3123: :3123:
มาต่อน้าครับคุงอเล็กซี่ :impress2:
:pig4: :pig4: :pig4:
-
So saddddddd :m15: :monkeysad:
-
ความสุข ปน ความเศร้า :monkeysad:
-
รอต่อก๊าบ :m15: :m15: :m15: :m15:
-
:เฮ้อ:
:กอด1: อเล็กซ์
-
:กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
แล้วจะตัดใจจากกันได้จริงหรือ อิอิ
-
มาให้กำลังใจทั้งคู่จ้า :L2:
-
o22 :a5: o22 :a5:
คอมพิวเตอร์เสียชั่วคราว
เซ็งมากกกกกกกกกก
นิยายก้อหายไปบางส่วน
ขออนุญาตๆไปกู้ไฟล์ก่อนน่ะครับ
ขอโต๊ดดดดดดดดดดดดด
-
จารอค้าบ
:pig4: :pig4: :pig4:
-
รออ่ะ :L3:
-
เอาใจช่วยครับ กู้กลับมาให้ได้หมดนะครับ
-
รอต่อไปน้าครับ :เฮ้อ:
:กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
อ่านซ้ำจบไปอีกรอบนึงแล้วก็ยังม่ะมา :undecided:
:เหอะ1: :เหอะ1: :เหอะ1:
-
เย้ ตามอ่านทันแล้ว :impress3:
เสียน้ำตาไปหลายรอบเหมือนกัน
จะเอาพี่ดิวอ่ะ ไม่เอาพี่ต้ง
รออ่านตอนต่อไปนะคะ :L2:
-
:call: :call:
รออยู่นะ
-
นั่งรอเฝ้าหน้าจอคอมค้างวัน :t3:
มาต่อเร็วๆน้าครับ:call: :call:
เป็นกำลังใจให้พี่อเล็กซี่ๆๆ :3123: :L1: :L2:
:กอด1: :กอด1:
-
จา .. รอ .. :z1:
-
สวัสดีค่ะ o15 :L2:
ที่จริงไอเห็นเรื่องนี้นานแล้วล่ะ แต่ไม่ได้อ่านสักที ทั้งไม่มีเวลาและยังมีเรื่องอื่นที่อยากอ่านค้างไว้อยู่
วันนี้ไอก็นึกอยากเริ่มอ่านขึ้นมาเห็นมาปั้ม&ทำความรู้จักกันหน่อยค่ะ :m18:
อีกอย่าง..ที่ไออยากบอกคืออีกเหตุผลหนึ่งที่ทำให้ไม่อยากอ่านเรื่องนี้สักทีคือ'สีตัวอักษร'ค่ะ
อยากบอกว่าทำเอาไอปวดตามากๆๆ ถ้าเป็นไปได้คราวหน้าเอาสีที่เข้มๆอ่านได้ชัดๆกว่านี้นะคะ
บางสีก็จี๊ดกะสายตาไป บางสีก็อ่อนซะจนมองไม่เห็น เห็นใจคนตาไม่ดีบ้างค่ะ
ไอจำได้ว่าเมื่อก่อนมีอยู่สนพ.หนึ่ง ทำหนังสือออกมามีสีตัวอักษรที่บางทีก็อ่อนหรือจี๊ดตาไป
ไอก็ต้องตัดใจไม่อ่านค่ะ ถึงจะสนุกแค่ไหนก็เหอะ เดี๋ยวนี้ไอก็ไม่รู้เหมือนกันว่าสนพ.นั้นจะปรับปรุงเป็นไหมหรือไงบ้างแล้ว
ก็นะ...สายตามันต้องอยู่กับเราไปอีกนานนี่คะ แล้วไอก็ตาไม่ค่อยดีอยู่แล้วด้วยก็ต้องรักษาดูแลสายตาตัวเองมากขึ้นไปอีก
เพราะงั้นอยากฝากเรื่องนี้ไว้นิดหนึ่งนะคะ ไม่รู้ว่ามีใครเคยบอกไหม แต่อาจจะมีคนที่เหมือนไอ
คือเมื่อก่อนตอนที่เปิดมาอ่านเจอตัวอัษรจี๊ดๆก่อนเลยก็ปิดไปเลยไม่อ่านไม่คอมเมนท์อะไรทั้งนั้น
เหมือนหนังสือน่ะ เจอแบบนั้นก็วางไม่สนใจเลย อ่านไม่ไหวหรอกค่ะ
อย่าลืมนะคะว่าคนอ่านหนังสือก็ต้องมีคนที่สายตาไม่ดีอยู่บ้างแหละค่ะ
(เวลาอ่านลำบากมากค่ะ ต้องselect allก่อน ถึงจะพออ่านได้ดีขึ้น)
งั้นแค่นี้ล่ะนะ ไปอ่านก่อนล่ะ :bye2:
-
จารอน้าัคับ คิดถึงดิวอี้จัง :impress2: :-[ :man1: :กอด1:
คิดถึงพี่อเล็กซ์ด้วยหล่ะ :man1:
-
:call: :pig4:
กลับมาแล้วครับ
พอดีไปงานแต่งเพื่อนที่เชียงใหม่มา
คอมก้อซ่อมเสร็จแล้ว
ไม่เกินพรุ่งนี้ได้อ่านกันแน่นอนคับ
ขอโทษทีน่ะคับที่ให้รอนาน
อาจจะด้วยอะไรหลายๆอย่าง
แต่ช่วงนี้ว่างแล้วครับ
โปรดติดตามน่ะครับ
-
ค้าบ จารอน่ะ :pig4:
-
ต้องติดตาม ...
ยังไงก็ต้องติดตาม ....
:กอด1:
-
:t3:
-
:really2:
-
มารอลุ้นตอนจบนะครับ
หวังว่าจะไม่ผิดหวังนะครับ
-
:กอด1:
หากความรักเกิดในความฝัน เราจุมพิตโดยไม่รู้จักกัน
ปฏิทินได้บอกคืนและวัน ดั่งที่ฉันไม่เคยต้องการ
แต่อยากให้เธอได้พบกับฉัน เราสมรสโดยไม่มองหน้ากัน
จูบเพื่อล่ำลาในความสัมพันธ์ ก่อนที่ฉันจะปล่อยเธอหายไป
(โดยไม่รู้จักเธอ)
:sad11: :sad11:
รู้สึกว่ามันโดนกับเพลงนี้และท่อนนี้มาก..............
:monkeysad: :monkeysad:
-
:o12: :o12: :o12:
ว่าแล้ว ดิวก้อไม่รอช้าเลยครับ เค้ายื่นหน้าเข้ามาใกล้ผม แล้วจูบที่ปากผมอย่างนุ่มนวล ผมเองก้อจูบตอบไปเช่นกัน เราเพิ่มความรุนแรงในการจูบมากขึ้น แต่ก้อไม่รุนแรงในแบบนั้น แต่เป็นความร้อนแรงเสียมากกว่า ลิ้นผมกับลิ้นของดิว พัลวันกัน จนเหมือนเป็นลิ้นอันเดียวกัน แต่..........ผมแอบรู้สึกว่า ดิวเองก้อยังร้องไห้อยู่เหมือนกัน แต่เค้าก้อพยายามกลั้นเอาไว้ จนผมเอง ก้อเริ่มรู้สึกตามเค้าไปด้วยเช่นกัน ผมรู้สึกว่า จูบครั้งนี้ มันเป็นจูบที่หวานและขมมาก
มันหวาน เพราะว่า มันเป็นจูบที่เต็มไปด้วยความรัก ที่เราสองคน พยายามส่งให้ถึงกันและกัน
มันขม เพราะว่า นี่อาจจะเป็นจูบสุดท้ายก่อนจากลา ที่เต็มไปด้วยน้ำตาของเราสองคน เพราะว่าผมเองก้อกลั้นน้ำตาของตัวเอง ไว้ไม่อยู่แล้วเช่นกัน มันเศร้ามากนะที่ ที่ต้องมารับรู้ว่า นี่อาจจะเป็นครั้งสุดท้ายแล้ว ที่ผมจะได้ทำอย่างนี้ กับคนที่ผมรักสุดหัวใจ........
ผมไม่รู้ว่าเราทำกันไปกี่รอบ ผมไม่รู้ว่าเรามีความสุขกันมากแค่ไหน ผมรู้แค่ว่า ผมจะจำคืนๆนี้ไปตลอดชีวิตของผม ไม่ว่าต่อจากนี้ไป ชีวิตผมจะเป็นยังไง ผมจะจำไว้เสมอว่า ผมเคยได้รักผู้ชายคนนี้ คนที่ชื่อดิว และผมก้อจะจำไว้ว่า ผมเคยได้มาอยู่สถานที่ ที่วิเศษที่นี้ด้วยกันกับคนที่ผมรักคนนี้ และก้อจะไม่ลืมว่า เราเคยมีความสุขด้วยกันมากแค่ไหน......
ผมตื่นขึ้นมาตอนเช้า เพื่อนอนมองหน้าผู้ชาย คนที่นอนอยู่ข้างๆผม ผมอยากจะมองเค้าไปให้นานที่สุด เท่าที่จะทำได้ เพราะผมเองก้อไม่รู้ว่า หลังจากวันนี้ เราจะได้เจอกันอีกไหม และอีกเมื่อไหร่ ที่เราจะได้อยู่ด้วยกันอย่างนี้อีก มันอาจจะไม่มีโอกาสอย่างนี้อีกเลยก้อเป็นได้ เพราะผมก้อรู้ตัวว่า ชีวิตผมหลังจากนี้ไป อาจจะไม่มีโอกาสได้เจอเค้าอีกแล้ว ถึงได้เจอ เราก้อเป็นแค่คนรู้จักกัน ไม่ใช่คนรักกันเหมือนอย่างที่เป็นอยู่ตอนนี้
“ มองอะไรกันหนักหนาครับอี้ คิดอะไรอยู่หรือเปล่า “ ดิวพูดทั้งๆที่ยังหลับตาอยู่
“ ก้อคิดไปเรื่อยเปื่อยแหละ แล้วนี่ตื่นแล้วทำไมยังไม่ลืมตาล่ะ “
“ ก้อดูสิว่าจะมีใครลักหลับดิวหรือเปล่า อิอิ เผื่อเค้าติดใจดิวไง “
“ บ้าแล้ว ใครเค้าจะไปหื่นเหมือนคุณ พอเลยๆ ตื่นได้แล้ว อี้หิวข้าว “
จากนั้น ผมก้อลุกจากเตียง แล้วไปอาบน้ำ จากนั้นผมก้อเตรียมอาหารเช้าไว้ให้ผมและดิวทาน ในใจก้อคิดถึงเรื่องที่จะเกิดขึ้นหลังจากนี้ พาลทำให้ใจผมมันหดหู่ลงไปอีก ผมพยายามคิดไปเรื่องอื่น แต่ใจมันก้อวกกลับมาคิดเรื่องนี้อีก ทำไมนะ ทำไมผมต้องคิดด้วย แล้วไอ้เจ้าน้ำตานี่ มันก้อจะไหลออกมาให้ได้เลย ผมต้องกลั้นมันไว้ เพราะถ้าดิวเห็น ดิวคงรู้สึกไม่ดีแน่ๆเลย
เรานั่งทานข้าวกันไป พูดคุยกันไป เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ทั้งๆที่เราต่างคนก้อร้าว่า อาหารมื้อนี้ อาจจะเป็นมื้อสุดท้ายสำหรับเราสองคนก้อได้ แต่ผมก้อรู้ว่าดิวรู้สึกเช่นไร มันก้อคงไม่ต่างไปจากผมหรอก สู้เราเก็บเกี่ยวเวลาที่มีอยู่น้อยนิดนี้ ไปว้กับเราให้มากที่สุด ไม่ดีกว่าเหรอ
พอทานอาหารกันเสร็จแล้ว ผมกับดิวก้อไปเดินเล่นกันที่ชายหาดกัน เป็นครั้งสุดท้าย จะว่าไป อากษสที่ชายหาดวันนี้เนี่ยะ ร่มรื่นดีไม่น้อย แดดไม่จัดมาก ลมก้อเย็น ดิวกับผมเดินจูงมือกันเดินบนชายหาดอย่างมีความสุข
“ อี้ครับ ดิวขออะไรเป็นครั้งสุดท้ายจะได้ไหมครับ “ ดิวพูดยิ้มๆกับผม แต่ผมรู้ว่าในใจเค้าไม่ได้รู้สึกดีแบบที่ยิ้มออกมาหรอก
“ ได้สิครับ อี้ให้ดิวได้ทุกอย่างเลย “ ผมพูดไปแล้วยิ้มให้เค้าด้วย แต่ในใจผมนั้นร้องไห้อยู่
“ ดิวขอแค่ว่า จากนี้ และตลอดไป ไม่ว่าพรุ่งนี้ อี้จะไปรักใครคนอื่นที่ไม่ใช่ดิวแล้วก้อตาม ดิวขอแค่ว่า “
ดิวอึ้งไป แล้วก้อก้มหน้า ผมรู้ว่าเค้าเป็นอะไร น้ำตาของผม มันก้อพรันไหลออกมาทันที
“ ดิว ขอ แค่ว่า......อี้ อย่าลืมดิวนะครับ ได้ไหมครับ “
ดิวพูดทั้งๆที่ไม่เงยหน้าขึ้น หลังเค้าสะเทือนเล็กน้อยจากการสะอื้นเนื่องจากร้องไห้ ส่วนผมสิครับ ปล่อยโฮออกมาทันที
“ ได้ครับได้ อี้จะไม่ลืมดิวนะครับ อี้สัญญา ฮือๆๆๆ “
ว่าแล้ว เราก้อโผเข้ากอดกันอีกครั้ง คราวนี้ดิวไม่กลั้นน้ำตาเลยครับ ร้องไห้ออกมาเต็มที่ ส่วนผมเองก้อเช่นกัน ร้องไม่มียั้ง มันอัดอั้นมาตั้งนานแล้ว ผมอยากระบายบ้าง
เราร้องกันอยู่สักพัก ดิวก้อผละออกจากตัวผม เอามือมาเช็ดน้ำตาให้ผม ส่วนผมก้อเอามือมาเช็ดน้ำตาให้เค้า ผมมองหน้าดิวอีกครั้งอย่างเต็มหน้า และผมจะจดจำไว้ว่า ผมเคยรักผู้ชายคนนี้แค่ไหน ผู้ชายคนที่แทบจะไม่เคยทำดีกับผมเลย อาจจะเป็นโชคชะตาลิขิตมามั้ง มันถึงเป็นอย่างนี้ แต่ผมก้อดีใจนะครับ ที่ได้เกิดมารักเค้า
จากนั้นดิวก้อจูงมือผมกลับไปที่กระท่อม แล้วนั่งลงตรงแคร่ จากนั้นดิวก้อนอนลงบนตักผม แล้วดึงมือผมไปกุมไว้ เราไม่ได้พูดอะไรกันอีกเลย เราสองคน มีวิธีสื่อสารกันทางใจ ในแบบที่เราเองไม่ต้องบอกกันเลย มันเกิดขึ้นมาเอง
ไม่นานนัก ผมก้อเห็นเรือลำนึงแล่นตรงมาทางเรา ผมรู้แน่ว่านี่คือเรือที่จะมารับเราสองคนกลับเข้าฝั่ง แต่สำหรับผม นี่คือเรือที่มารับผมกลับไปสู่ความเป็นจริง ความเป็นจริงที่ผมจะต้องไปหมั้นในอีกไม่กี่วัน ความเป็นจริงที่ผมจะต้องไปอยู่กับคนดีๆคนนึง ที่ผมมได้รัก ทำไมนะ ทำไม ผมเคยคิดว่า ชีวิตคนเรา เรากำหนดกันได้ ด้วยตัวของเราเอง แต่สำหรับผม มันไม่ใช่เลย ไม่ใช่แม้แต่นิดเดียว.....
พอเรือจอดเทียบท่า ก้อมีผู้ชายคนนึงลงจากเรือ ผมมองดูเค้า มองยังไงมันก้อไม่เหมือนกับคนงานของดิวที่มาส่งเราที่เกาะนี้ ดิวเองก้อมองไปที่เรือนั่นเช่นกัน เค้าคงสงสัยเหมือนผม เลยลุกขึ้นนั่ง แล้วก้อกุมมือผมไว้แน่น ไม่นะครับ ถ้าตาผมไม่ฝาด ก้ออย่าให้เป็นคนๆนั้นเลย อย่าเลยครับ ผมยังไม่อยากเจอเค้าตอนนี้....ได้โปรดเถอะ
-
ู^
^
^
^
เค้าจะร้องไห้แล้วนะ :m15:
มาต่อไวๆสิครา
-
:sad3: :sad3: :sad3:
ค้างสุดๆ
คงม่ะใช่ต้งน่ะ
รู้สึกดิวจะบอกทางบ้านอี้ไปแค่วันเดียว
แต่นี่มันผ่านไปหลายวันแล้ว
แสดงว่า....... o22 o22
มาต่ออกีน่ะครับพีอเล็กซี่ :call: :call:
:z10: :z10: :z10:
-
เศร้าจังคับ :เฮ้อ:
รักที่สมหวังทำไมมันยากอย่างนี้เนี้ยะ
แต่ยังไงก้อยังคงคอนเซ็ปเดิม..คือเชียร์นายดิวคับ
ขอให้สมหวังนะ
:pig4: อเล็กซ์คับ
-
มารอครับ :3123:
+ให้พี่เล็กซี่ทุกวันเลยเน้อ :กอด1:
-
ค้าง ..
ค้าง ...
ค้าง .... อีกล่ะ :sad4:
-
:z6: :beat:
ไม่นานนัก ผมก้อเห็นเรือลำนึงแล่นตรงมาทางเรา ผมรู้แน่ว่านี่คือเรือที่จะมารับเราสองคนกลับเข้าฝั่ง แต่สำหรับผม นี่คือเรือที่มารับผมกลับไปสู่ความเป็นจริง ความเป็นจริงที่ผมจะต้องไปหมั้นในอีกไม่กี่วัน ความเป็นจริงที่ผมจะต้องไปอยู่กับคนดีๆคนนึง ที่ผมไม่ได้รัก ทำไมนะ ทำไม ผมเคยคิดว่า ชีวิตคนเรา เรากำหนดกันได้ ด้วยตัวของเราเอง แต่สำหรับผม มันไม่ใช่เลย ไม่ใช่แม้แต่นิดเดียว.....
พอเรือจอดเทียบท่า ก้อมีผู้ชายคนนึงลงจากเรือ ผมมองดูเค้า มองยังไงมันก้อไม่เหมือนกับคนงานของดิวที่มาส่งเราที่เกาะนี้ ดิวเองก้อมองไปที่เรือนั่นเช่นกัน เค้าคงสงสัยเหมือนผม เลยลุกขึ้นนั่ง แล้วก้อกุมมือผมไว้แน่น ไม่นะครับ ถ้าตาผมไม่ฝาด ก้ออย่าให้เป็นคนๆนั้นเลย อย่าเลยครับ ผมยังไม่อยากเจอเค้าตอนนี้....ได้โปรดเถอะ
แล้วสิ่งที่ผมกลัวอยู่ในใจลึกๆ มันก้อเกิดขึ้นจริงๆ ผมไม่รู้ว่ามันเป็นไปได้ยังไง ทำไมคนๆนี้ถึงมาที่นี่ได้ ผมแทบไม่อยากจะรู้เลยว่า อะไรมันนำเค้ามาที่นี่ ที่ผมอยากจะรู้ก้อคือ เค้าจะทำยังไง เมื่อมาเจอผมอยู่ที่นี่ กับ..........คนๆนี้ ที่ยืนข้างๆผม มันไม่มีเหตุผลที่เราต้องอยู่ด้วยกัน ในเมื่อดิวเป็นคนวางแผนทุกอย่างดีแล้ว และผมก้อคิดว่า คงไม่มีทางอื่นที่จะรั่วไหลไปได้
เค้าเดินตรงเข้ามาหาเรา ผมเองก้อนั่งตัวแข็งอยู่ตรงนั้น ทำอะไรไม่ถูก ส่วนดิวนั้น ก้อปล่อยมือผมออก แล้วยืนขึ้น และเค้าคนนั้นก้อเดินมายืนอยู่ตรงหน้าเราทั้งสองคน
“ ผมมารับว่าที่คู่มหั้นผมกลับบ้าน พรุ่งนี้เราจะหมั้นกันแล้ว หวังว่าคุณคงไม่ว่าอะไรนะครับ “ ชายคนนั้นพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงเย็นชา ที่บาดลึกเข้าไปในจิตใจผมยิ่งนัก
“ ได้สิครับ ยินดีครับ ผมก้อแค่.... “ ดิวกำลังจะพูด แต่ชายคนนั้นยกมือขึ้นห้าม
“ คุณไม่ต้องพูดอะไรทั้งนั้น ผมไม่อยากฟัง ผมจะถือว่าวันนี้ผมมารับว่าที่คู่หมั้นผมกลับจากเที่ยวพักผ่อนต่างจังบหวัด แค่นั้นเอง ผมไม่ต้องการที่จะได้ยินคำพูดอื่นอีก เข้าใจไหมครับ “
“ ได้สิครับ เค้าเป็นของคุณอยู่แล้วนี่ ผมคง.... “
“ ใช่ครับ เค้าเป็นของผม คุณมันไม่มีสิทธิ์ ไม่เคยมีสิทธิ์ตั้งแต่แรกอยู่แล้ว ไอ้เลว !!! “
พูดจบต้งก้อต่อยเข้าไปที่หน้าดิวอย่างแรง จนดิวหน้างายไปเลย ผมเองก้อมัวแต่อึ้ง ทำอะไรไม่ถูก ไม่รู้จะห้ามต้งยังไง เพราะเรื่องนี้ผมก้อเหมือนกับว่าสมรู้ร่วมคิดกับดิว สวมเขาให้ต้งด้วย ผมนี่เลวจริงๆเลย ให้ตายสิ
ดิวเอามือเช็ดเลือดที่มุมปาก แล้วเงยหน้าขึ้น
“ แกชนะแล้วไอ้ต้ง อี้เค้าเลือกแก ไม่ใช่ชั้น ชั้นแพ้แล้ว ชั้น....ชั้นดีใจด้วยนะ “
แต่ดูเหมือนต้งไม่ได้ดีใจกับคำพูนั้นเลย เค้าหันหน้ามาทางผม มองด้วยสายตาตัดพ้อ จนผมต้องหลบสายตาเค้า
“ อี้ครับ กลับได้แล้วครับ พรุ่งนี้ก้อจะถึงวันงานแล้ว ยังมีอะไรต้องทำอีกมากมาย ไปกันได้แล้วครับ “
ต้งเดินนำหน้าผมไปที่เรือ ส่วนผมก้อได้แต่เดินตาม แต่ผมก้อแอบเหลียวมองดูดิวนิดนึงว่าเค้าเป็นยังไงบ้าง เค้ายังคงนั่งอยู่ตรงนั้น ไม่ขยับไปไหน แต่ส่งสายตามาหาผม แบบที่ยากจะอธิบายว่าเค้ารู้สึกยังไง ผมกลัวตัดใจไม่ได้ เลยต้องหันหน้านี้ แล้วเดินตามต้งไปจนถึงเรือแล้วเดินขึ้นเรือไป
“ กูคงให้มึงร่วมทางไปกับพวกกูไม่ได้นะ ยังไงอีกไม่นานนัก เดี๋ยวลูกน้องมึงบก้อมารับมึงเอง “ ต้งตะโกนพูดออกไปตอนที่ขึ้นเรือไปแล้ว ต้งดูน่ากลัว และเด็ดขาดกว่าทุกครั้งมาก จนผมอดรู้สึกแย่กับตัวเองอีกครั้งไม่ได้ ที่ทำให้เค้าเป็นอย่างนี้
“ อีกเรื่องนึง เรื่องนี้กูไม่ได้บอกหลิง หลิงหรอก มึงวางใจได้ กูเป็นลูกผู้ชายพอ “
จากนั้นต้งก้อเดินเข้าไปนั่งด้านใน โดยที่ไม่หันมาพูดกับผมเลย ส่วนผมก้อด้วยความรู้สึกผิด หรืออะไรหลายๆอย่าง ทำให้ไม่กล้าสู้หน้าเค้า เลยต้องนั่งด้านนอกตามระเบียบ ผมได้แต่นั่งคิดไป เศร้าไป ไม่รู้ว่าจะทำตัวยังไง ไม่รู้ว่าจะเริ่มพูดยังไง ผมสับสนมาก แล้ววันพรุ่งนี้ล่ะ เราจะทำตัวยังไงเวลาอยู่ในงาน เราจะเข้าพิธีทั้งๆที่มึนตึงใส่กันอย่างนี้นะเหรอ นี่มันเหนือกว่าที่เราคาดคิด ผมไม่ได้หวังให้มันเป็นอย่างนี้ ผมแค่คิดว่าถ้าผมกลับมา ผมจะเป็นเหมือนเดิม ผมจะทำดีกับต้งมากๆ ให้สมกับที่เค้าดีกับผม แต่เมื่อมันออกไปเป็นรูปแบบนี้แล้ว ผมควรทำยังไงดี ???
ผมนั่งคิดอยู่อย่างนั้น จนมารู้สึกตัวอีกที ก้อถึงท่าเรือแล้ว ต้งเดินมาหาผม แล้วพูดว่า
“ ไปถึงที่นู้นอี้ก้อบอกกับพ่อแม่ต้ง อย่างที่พ่อแม่ของอี้บอกต้งแล้วกัน แล้วทำตัวให้เป็นปกติที่สุดด้วย ถือว่าเห็นแก่หน้าพวกเค้าเหอะ พวกเค้าไม่รู้เรื่องอะไรด้วย ไม่สมควรจะมารับรู้เรื่องแบบนี้ “ ต้งพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชาใส่ผม จนผมเองน้ำตาคลอเบ้าทันที ผมรู้สึกแย่มาก แย่จนบอกไม่ถูก เหมือนตัวเองเป็นคนเลวมากๆยังไงไม่รู้
“ ต้ง อี้.....อี้ ขอโทษครับ “ ผมพูดออกมาทั้งน้ำตา
“ ไม่ต้องมาขอโทษต้งหรอก อี้ไม่ได้ทำอะไรผิด อี้แค่โดนมันจับตัวไป ใช่ไหม อี้ไม่ได้เต็มใจไปกับมันนี่นา จะมารู้สึกผิดทำไมเล่า หรือว่า อี้รู้เห็นเป็นใจไปกับมันด้วย “
ช่างเป็นคำพูดที่เสียงแทงใจผมยิ่งนัก ผมจะตอบยังไงดี ในเมื่อ มันเป็นอย่างนั้นอย่างที่ต้งพูด มันก้อจริงที่ตอนแรกผมถูกจับตัวไป โดยที่ไม่ได้เต็มใจเลย แต่หลังจากนั้นล่ะ ....คำว่าเต็มใจ มันดูจะน้อยไปด้วยซ้ำ
“ อี้ไม่ต้องตอบหรอกครับ ต้งเข้าใจอี้ดี และต้งก้อไม่เคยโกรธอี้เลย แม้ว่าอี้จะทำร้ายจิตใจต้งแค่ไหน ต้งก้อทนได้ เพื่อคนที่ต้งรัก เอาล่ะ เราไปกันเถอะ นี่ก้อบ่ายแล้ว เดี๋ยวจะเตรียมตัวไม่ทันกับงานหมั้นของเราในวันพรุ่งนี้ “
จากนั้นต้งก้อเดินนำหน้าผมลงไปจากเรือ ผมเองก้อเดินตามไป ก้มหน้าร้องไห้ไปด้วย มันบอกความรู้สึกไม่ถูกว่าผมจะรู้สึกยังไงดี เสียใจ ??? ละอายใจ ??? รู้สึกผิด ??? หรืออะไรก้อตาม ที่มันแย่ไปกว่านี้ แต่ผมว่านะ ต้งคงรู้สึกแย่ไม่แพ้ผมแน่ หรืออาจจะมากกว่าผมเสียด้วยซ้ำ เพราะว่า นี่ไม่รู้เป้นครั้วที่เท่าไหร่แล้ว ที่ผมได้ทำร้ายจิตใจเค้า
ต้งเดินนำมาถึงรถ แล้วเปิดประตูรอผม ส่วนผมก้อเดินไปนั่งบนรถ จากนั้นต้งก้อเดินมาขึ้นรถแล้วขับออกไป เราอสงคน ไม่ได้พูดอะไรกับอีกเลย ในระหว่างนั้น ผมรู้ว่าต้งรู้สึกยังไง ผมเองก้อเช่นกัน ผมอยากขอโทษเค้า อยากจะบอกเค้าว่า นี่จะเป็นครั้งสุดท้าย ที่ผมจะทำให้เค้าเสียใจอย่างนี้อีก ผมไม่รู้ว่าเค้าจะเชื่อคำพูดผมไหม แต่ผมรู้ว่า ผมไม่ควรจะพูดอะไรทั้งนั้นในตอนนี้ เพราะมันคงจะไม่ช่วยให้มันดีขึ้นอย่างแน่นอน ผมควรจะเงียบไปเลยดีกว่า รอให้ต้งรู้สึกดีขึ้น เค้าคงจะพูดกับผมเอง........
-- --------------------------------- จบตอนที่ 53 ----------------------------------------
-
:sad4: :sad4: :sad4:
ตกลงต้องแต่งกับต้งจริงหราเนี๊ยะ
หวังว่าตอนจบอี้คงคู่กับดิวน๊า o22
มาต่ออีกน๊าครับพี่อเล็กซี่ :L2:
+1ให้พี่เล็กซี่ครับ :bye2:
:z3: :z3: :z3:
-
:m8: :m8:
มานั่งรออีกวันหมั้น
-
เศร้ากันไปเป็นแถบๆ
:monkeysad:
-
:sad11: :sad11:
-
รอ ร้อ รอ
:z2: :z2: :z2:
-
รอด้วยอีกคน :call:
ปล.สงสารทั้งสามคน แต่สงสารต้งมากหน่อย ที่ผิดหวังซ้ำซ้อน :sad11:
-
หนักใจจังคับ :เฮ้อ:
ทำไมมันต้องเป็นหยั่งงี้เนี่ย
แต่ยังไงก็รอตอบต่อไปคับ :กอด1:
-
สงสารดิว เห็นใจต้ง :เฮ้อ:
-
มานั่งรอคอย 24 ชม.คับ :call:
-
ตกมาหน้าสองแล้ว :z13:
-
เฮ้ออออ :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:
-
มาได้แล้วครับ :3123: :3123:
-
:z3: :z3: :z3:
-
:n1: :n1: :n1:
บ่ายๆนี้เจอกันครับ
ขอเคลียร์งานแป๊บบบบบบบบบ
ร๊ากกกกกกกกก ทุกคนเสมอครับ :L1: :L1:
-
ใกล้ จบ ยัง คับ...
______________________________________
-
จะรอน๊า
:z13: :z13: :z13:
-
:call: :call: :call:
-
รออยู่นะ :call:
-
:m15: :m15:
ตอนที่ 54 งานหมั้น ( The Engagement )
ผมรู้สึกตัวตื่นมา ตอนที่ต้งปลุกผม ผมไม่รู้ว่าตัวเองเผลอหลับไปตอนไหน จำได้แค่ว่าผมนั่งคิดเรื่องนี้อยู่สักพักนึง แล้วคงเพลียเลยหลับไป จากนั้นต้งก้อมาเปิดประตูรถให้ผม ผมก้อเดินลงไป ผมแอบงงเล็กน้อยที่ต้งไม่ได้พาผมกลับบ้าน หรือว่าพาไปที่ร้าน แต่กลับพาผมไปที่บ้านของเค้าแทน พอเราสองคนเดินเข้าไปในบ้าน ก้อเห็นทางบ้านของต้ง และทางบ้านของผมนั่งรอทานอาหารเย็นอยู่แล้ว ผมแอบมองไปพ่อแม่ผมเหมือนกัน แต่พวกเค้าก้อไม่ได้มองหน้าผม เหมือนจะเอือมๆอะไรอยู่
จากนั้นพวกเราก้อลงมือทานอาหารกัน โดยที่ในระหว่างนั้น ก้อมีการพูดคุยถึงเรื่องงานหมั้นที่จะเกิดขึ้นในวันพรุ่งนี้ด้วย งานโดยรวมส่วนมาก ทางบ้านต้งจะเป็นคนจัดการ ส่วนทางบ้านผมก้อจะดูแลเรื่องอาหารและเครื่องดื่ม ผมเองก้อได้แต่นั่งฟังพวกเค้าคุยกันอย่างเดียว ไม่ได้ออกความคิดเห็นอะไรมากนัก เพราะว่างานนี้ตั้งแต่แรก ผมเองก้อไม่ได้ทำมาเลย ผมเลยต้องปล่อยให้เป็นหน้าที่ของคนอื่นไป ต้งเองก้อดูมีความสุขมาก และดูกระตือรือร้นเป็นพิเศา ต่างจากต้งคนที่ผมเห็นเมื่อตอนบ่ายนี้นัก ผมเองก้อไม่ค่อยจะกล้าสู้หน้าต้งนัก ยังคงรู้สึกผิดอยู่
เราคุยกันจนทุกอย่างดูท่าจะโอเคแล้ว ทางบ้านผมก้อขอตัวกลับร้านเพื่อที่จะเตรียมอาหาร โดยมีต้งขับรถมาส่งพวกเราที่ร้าน ตอนอยู่ในรถ ต้วก้อจะชวนทางบ้านผมพุคุยเรื่องบงานไปพรางๆ ผมเองก้อได้แต่นั่งฟังตามระเบียบ ใจก้อคิดไปเรื่องอื่นเรือ่ยเปื่อย ผมลองนั่วคิดดูว่า เรื่องที่ดิวจับผมไปที่เกาะนั่น ต้งรู้เรื่องได้ยังไง ใครเป็นคนไปบอกต้ง จะเป้นคนที่บ้านผมเหรอ ??? มันจะเป็นไปได้ยังไง ในเมื่อทางบ้านผมเป็นคนช่วยดิวปกปิดต้งไม่ใช่เหรอ มันทำให้ผมสงสัยยิ่งนัก
พอถึงร้านแล้ว ต้งก้อเดินเข้ามาส่งพวกเราข้างในร้าน จากนั้นต้งก้อเดินมาหาผม แล้วพูดว่า
“ อี้ออกมาคุยกับต้งนิดนึงได้ป่ะ ข้างนอกนะ “
“ ได้สิครับ “ ผมตอบไปทันใด จากนั้นก้อเดินตามต้งออกไปข้างนอกร้าน
“ เรื่องงานวันพรุ่งนี้ก้อ ไม่ต้องตื่นเต้นมากนะ เพราะเรื่องอื่นๆนี่ ต้งจัดการหมดแล้ว อี้ก้อแค่ ช่วยต้งรับแขกหน่อยแล้วกัน หวังว่าคงไม่มากไปนะครับ “ ต้งพูดยิ้มๆ
“ ได้สิครับ ไม่มากไปหรอก แต่ถ้ามีอะไรจะให้อี้ทำมากกว่านี้ ก้อบอกอี้ได้นะครับ “ ผมพูดกลับไป
“ แค่อี้อยู่ร่วมงานจนพิธีเสร็จ แค่นั้นต้งก้อดีใจมากแล้ว หวังว่าคงไม่หนีหายไปไหนอีกนะครับ “
คำพูดของต้ง เหมือนจงใจจะประชดประชันผม ผมรู้สึกเสียดแทงไปถึงหัวใจ ผมแทบจะพูดอะไรไม่ออกเลย
“ ก้อนั่นแหละครับ ตกลงตามนี้นะครับ คืนนี้ก้อ นอนพักผ่อนเยอะๆนะครับ พรุ่งนี้จะได้สดชื่น ให้แขกร่วมงานเค้ารู้ว่า เรามีความสุขแค่ไหนที่มีงานในวันนี้ นะครับอี้ “
ต้งไม่วายที่จะแขวะผมมมาอีก เหมือนเค้ารู้ว่าในใจผมรู้สึกยังไง แต่เค้าคงคิดในแค่แง่มุมนึง เค้าไม่คิดเหรอครับว่า ถ้าผมไม่อยากจะหมั้นกับเค้าแล้ว ทำยังไงผมก้อไม่ยอมหรอก ที่ผมรับหมั้นเค้านี่ เพราะว่า ผมก้ออยากจะตอบแทนความดีของเค้าที่มีให้ผมมาตลอด มันก้อจริงอยู่ที่ว่า ใจผมนั้นไม่ได้รักเค้าในแบบที่เค้าต้องการ แต่ผมเชื่อว่า เราคงอยู่ด้วยกันได้ ถ้าทุกอย่างมันยังคงเป็นอย่างนี้ต่อไป และผมก้อได้สัญญากับตัวเองไว้แล้วว่า ต่อจากนี้ไป ผมจะไม่มีใครอีก จะไม่หันไปมองใครอีก ...............ส่วนดิวนะเหรอ ผมหวังว่า เรื่องของเราคงจะจบลงแล้ว ที่เกาะนั้น ผมจะเก็บความทรงจำนั้นไว้ตลอดไป
จากนั้นต้งก้อกลับบ้านไป ส่วนผมก้อเข้าไปช่วยแม่ผมเตรียมอาหารในห้องครัว ใจจริงผมก้ออยากจะถามแม่ผมเรื่องนี้เมหือนกัน แต่ผมคิดว่า ตอนนี้มันคงจะยังไม่เหมาะนัก และผมก้อรู้ว่า แม่ผมเองเค้าก้อไม่พร้อมที่จะพูดเรื่องนี้สักเท่าไหร่ ผมเห็นได้จากการที่แม่ของผม ก้มหน้าก้มตาเตรียมอาหารอย่างเต็มที่ จนไม่เงยหน้าขึ้นมุยกับผมเลย ผมก้อเลยต้องปล่อยให้มันเป็นไปอย่างนั้น
พอเตรียมอาหารเสร็จแล้ว แม่ผมก้อไล่ผมขึ้นไปอาบน้ำและนอนพักผ่อน พรุ่งนี้หน้าตาผมจะได้สดชื่นเวลาที่แขกมาร่วมงาน ผมก้อเลยต้องไปนอนตามที่แม่บอก ก่อนนอน ผมก้อแอบมานั่งคิดเรื่องในวันนี้อีก คิดไปคิดไป มันก้อทำให้ผมคิดถึงดิวนัก ว่าตอนนี้เค้าจะเป้นยังไงบ้าง มีใครไปรับเค้ากลับมจากที่นั่นรึยัง ถ้าไม่มีแล้วดิวเค้าจะอยู่ยังไง เค้าจะมีอาหารทานไหม ผมรู้สึกเป้นห่วงเค้ามาก มากจนแทบจะทนไม่ไหว ทำไมนะ ทำไม ไหนผมเคยบอกกับตัวเองแล้วไงว่า ผมจะไม่คิดถึงเค้าอีก ทั้งยังในเวลานี้ ในเวลาที่ผมกำลังจะหมั้นกับคนอื่นแล้ว แต่มันก้ออดไม่ ไม่ได้เลยจริงๆ
ตอนเช้า พอตื่นขึ้นมา ผมก้ออาบน้ำแต่งตัส แล้วลงมาช่วยทางบ้านเตรียมงาน พอลงมาแล้ว ก้อเห็นว่า มีคนทั้งจากที่บ้านผม และบ้านต้งเต็มไปหมด เค้าช่วยกันทำงานอย่างขะมักเขม้น ผมเองก้อเลยต้องรีบไปช่วย แต่พอเดินไปสักหน่อย แม่ผมก้อบอกให้ผมไปรออยู่ที่ห้อง ไม่ต้องลงมาช่วย เดี๋ยวอีกสักหน่อยก้อต้องแต่งตัวเตรียมมาเข้าพิธีแล้ว งานผมจัดประมาณเที่ยงวัน พวกเค้าทุกคนเลยต้องเร่งมือกันหน่อย ผมเห็นท่าว่าคงจะเข้าไปทำอะไรไม่ได้แน่ๆ ก้อเลยต้องขึ้นไปรอที่บ้านพักนั่น
ขณะที่ผมนั่งรอยอยู่นั้น ก้อมีเสียงมือถือผมดังขึ้นมา ผมเห็นเบอร์แปลกๆไป แต่ก้อรับสายนั่นไป
“ สวัสดีครับ ไม่ทราบว่าต้องการพูดกับใครครับ “
“ ผมอยากคุยกับสุดที่รักของผมครับ “ เสียงผู้ชายในสายพูดขึ้น ผมไม่ค่อยคุ้นเสียงนั้นนัก เสียงมันแหบพร่ายังไงไม่รู้ แต่ถึงยังไง ด้วยความอยากรู้ ผมก้อถามไปอีก
-
ลุ้น ๆ ว่าใครโทรมา...
-
เขาเป็นใครหนอ......? :เฮ้อ:
-
ใครอ่า ใคร?????????
ดิวอ่ะป่าว :impress2:
ลุ้น
ลุ้น
ต่อไปครับ
มาต่ออีกน่ะ :call:
+1 ให้พี่เล็กซี่คับ :3123: :3123: :3123:
-
:L2: :L2: :L2:
-
ดิวจะพาอี้หนีไปอีกครั้งหรือเปล่า อิอิ
-
^
^
^
เป็นงั้นก็ดีจิ :impress2:
แต่รู้สึกสงสารต้งมากมาย :เฮ้อ:
ผักพ่อนให้มากๆน่ะคับพีเล็ก :bye2:
-
:mc4: :bye2: :mc4: :bye2:
นิยายใกล้จบลงไปทุกทีแล้วน่ะครับ
อีกไม่เกิน 10 ตอนคาดว่าน่าจะจบแน่นอน
ตามลุ้นกันได้เลยน่ะครับ
แต่ช่วงนี้ ผมอาจจะหายไปบ่อยหน่อย อาจจะด้วยเรื่องสุขภาพ
หรือเรื่องงาน แต่จะพยายามมาบ่อยๆน่ะครับ
ขอขอบคุณเป็นอย่างสูง
:3123:
-
^
^
^
จะรอลุ้นน่ะครับ :-[
รักษาสุขภาพด้วยน่ะ :กอด1:
:L2: :L2: :L2:
-
รักษาสุขภาพด้วยนะคะทั้งดิวและอี้... รอลุ้นต่อไป :L2:
-
ลุ้นสุดๆ
-
รักษาสุขภาพด้วยนะครับ รอลุ้น :3123: :pig4:
-
_____________ ใกล้ แล้ว _______________
-
รักษาสุขภาพด้วยนะค๊ะ :L2:
ตอนจบจะเป็นยังไงเนี่ย
เพราะทิฐิ และ รักมากเกิน จึงทำให้เจ็บปวด กันทั้งสี่คนฃ
อยู่ด้วยกันเพราะไม่ได้รัก คงทำไม่ได้นอกจากหลอกตัวเอง :เฮ้อ:
แต่ก็ขอให้ happy ending นะค๊ะ plz
-
o9
-
ลุ้น :กอด1:
-
ยังไงดิวก็ต้องคู่กับอี้ใช่ป่าวอ่าา
:m15: :m15:
สงสารต้ง อยากให้อี้กะต้งรักกัน
ผู้ชายแสนดีขนาดนี้ไม่ชอบได้งาย
หรือลึกๆแล้วอี้จะมีความซาดิสฝังอยุในจิตใต้สำนึก
:m31: :m31:
-
:sad4: :sad4:
ขณะที่ผมนั่งรอยอยู่นั้น ก้อมีเสียงมือถือผมดังขึ้นมา ผมเห็นเบอร์แปลกๆไป แต่ก้อรับสายนั่นไป
“ สวัสดีครับ ไม่ทราบว่าต้องการพูดกับใครครับ “
“ ผมอยากคุยกับสุดที่รักของผมครับ “ เสียงผู้ชายในสายพูดขึ้น ผมไม่ค่อยคุ้นเสียงนั้นนัก เสียงมันแหบพร่ายังไงไม่รู้ แต่ถึงยังไง ด้วยความอยากรู้ ผมก้อถามไปอีก
“ นี่ใครเหรอครับ แล้วสุดที่รักของคุณคือใคร คุณโทรมาผิดเบอร์หรือเปล่า “ แต่ตอนนั้นในใจผมก้อเริ่มรู้สึกแปลกๆแล้วว่า คนในสายนั่น จะเป็นคนที่ผมคิดไว้หรือไม่ แต่อย่าเลย อย่าให้เค้าโทรมาเลย ผมยังไม่อยากคุยกับเค้าในตอนนี้
“ ผมขอโทษนะครับ ที่มาโมเมว่าคุณเป็นสุดที่รักของผม แม้ว่าในวันนี้ เค้ากำลังจะหมั้นกับคนอื่นก้อตาม แต่ถึงยังไง สำหรับผม เค้าคือคนที่ผมรักสุดหัวใจเสมอมา “
ผมไม่อยากจะเดาว่าคนๆนี้คือใคร แต่ใจมันก้ออดไม่ได้ เลยลองเสี่ยงถามไป
“ นี่ นี่ ดะ ดิว ใช่ ไหม “
“ ใช่ครับ ที่รัก นี่ดิวเอง “ เสียงนั้นแหบพร่ามาก แต่ถ้าฟังดีๆแล้ว ก้อพอจะฟังออก แต่ตอนนั้นผมตกใจมาก จนไม่ทันคิดอะไร
“ ดิว ดิวเป็นยังไงบ้าง มีใครไปรับดิวไหม ดิวอยู่ไหนอ่ะ ดิวโอเคไหม “ ทันใดที่สมองผมสั่งการได้ มันก้อดึงเอาความคิดของผม ที่มันติดค้างอยู่จากเมื่อวานขึ้นมา ผมรู้สึกห่วงเค้ามาก ห่วงเค้าจริงๆ
“ ดิวสบายดีครับ แต่ตอนนี้ แค่เมานิดหน่อยเอง “ น้ำเสียงดิวดูแปลกๆไป ผมเองก้อไม่แน่ใจว่าเค้าเป็นอะไร
“ ดิว แล้วดิวอยู่ไหนอ่ะ อยู่กับใคร แล้ว ทำไม ทำไมต้องเมาด้วย “ ผมยังคงกระวนกระวายอยู่
“ อ้อออออ ตอนนี้ดิวก้อ อืมมมม อยู่แถวๆบ้านอี้นี่แหละ พอดีเมื่อวานไอ้เมฆมันไปรับดิวมาแล้ว นี่ก้อนั่งกินเหล้ากับมันตั้งแต่เมื่อวานนี้แล้ว ยังไม่เลิกเลย แล้วอี้ล่ะ เป็นยังไงบ้าง สบายดีใช่ไหมครับ “
“ ดิว ดิว ดื่มเหล้าทำไมอ่ะ ดิวเป็นไรมากไหมเนี่ยะ ดิวอย่าทำอย่างนี้สิ อี้เป็นห่วงดิวนะครับ “ ผมพูดด้วยความเป็นห่วงเค้าอย่างมาก
“ ไม่เป็นไรครับอี้ ดิวไม่เป็นไรหรอก แค่ดื่มเฉยๆ อี้ไม่ต้องซีเรียสนะครับ “ ผมรู้ว่าดิวเค้าพยายามปรับเสียงให้ปกติ แต่ผมรู้ว่าเค้านั่น เมาพอสมควร จากที่ได้ยินเสียงแหบๆของเค้าแล้ว เค้าคงดื่มหนักพอดูเลยนั่น แต่ผมนี่สิ รู้สึกเป็นห่วงเค้ามาก จนน้ำตามันเริ่มไหลออกมาแล้วโดยไม่รู้ตัว
“ จะไม่ให้ห่วงได้ไงดิว ฮือๆ เสียงแหบขนาดนี้ แล้วนี่ดื่มมานานแค่ไหนแล้ว ทำไมดิวทำอย่างนี้ ทำไมดิวต้องทำให้อี้เป็นห่วงด้วย ฮือๆๆ “ ผมร้องไห้ด้วยความรู้สึกย่ำแย่ ที่ได้รู้ว่าดิวเป็นอย่างนี้
“ อี้ครับ อย่าร้องไห้สิครับ วันนี้เป็นวันดีของอี้นะครับ ไม่ร้องนะครับ “ ดิวปลอบผม
“ จะไม่ให้ห่วงได้ไงเล่า ฮือๆๆ ดิวอย่าทำอย่างนี้เลยนะ อี้ไม่สบายใจเลย ที่ดิวเป็นอย่างนี้ “
“ ได้ครับๆ ดิวจะเลิกดื่มเดี๋ยวนี้ล่ะ “
“ เฮ้ยยยย ไอ้เมฆ เมิงเอาเหล้าไปทิ้งให้หมดเลยน่ะเว๊ย สุดที่รักกรูเค้าไม่ให้กรูดื่มต่อแล้ว เข้าใจไหมว่ะ “ เหมือนดิวหันไปพูดกับลูกน้องของเค้า
“ โอเคไหมครับอี้ ดิวบอกมันให้ทิ้งไปหมดแล้ว อี้จะได้สบายใจไงครับ อี้ไม่ร้องไห้นะครับ วันนี้เป็นวันหมั้นของอี้นะ อี้ควรจะมีความสุขนะครับ ไม่เอานะครับ ไม่ร้อง “
ผมเช็ดน้ำตาตัวเอง แล้วพูดกับดิวอีก
“ แล้วนี่ดิวเป็นยังไงบ้าง แล้วทำไมมาดื่มเหล้าอย่างนี้ “ ผมพยายามกลั้นน้ำตาไว้อีก
“ ดิวก้อแค่......ดื่มฉลองแสดงความยินดีให้กับอี้ไงครับ วันนี้เป็นวันดีของอี้นะ อี้จะได้มีความสุขเสียที “
คำพูดของดิวเหมือนแสดงความยินดี แต่ผมหาได้ยินดีไม่.....น้ำตาของผมไหลมาอีกครั้งอย่างยั้งไม่อยู่
“ ขอบคุณนะดิว ฮึก...ดิวสบายดีนะครับ ฮึก ดิวดูแลตัวเองด้วยนะ “
จู่ๆดิวก้อเงียบไป ไม่พูดอะไร จนผมคิดว่าสายหลุดไปแล้ว จึงดูที่หน้าขอ ก้อพบว่า สายยังอยู่ ยังไม่ได้หลุดไป
“ ดิว ดิว ดิวเงียบไปทำไมอ่ะ “
จากนั้นผมก้อได้ยินเสียงกลั้นสะอื้นดังเข้ามาในสาย ผมรู้ว่าดิวคงจะกลั้นร้องไห้อยู่แน่ๆ เพราะผมก้อเป็นอย่างนั้นเหมือนกัน
“ ดิวแค่อยาก....บอกว่า ดิวรักอี้นะครับ และจะรักตลอดไป ฮือๆๆ นะครับ จำคำของดิวไว้นะครับ “ ดิวพูดไปแล้วเหมือนจะพยายามไม่ร้องไห้ออกมา ผมได้ยินดังนั้นยิ่งเศร้าใจนัก
“ อี้ต้องมีความสุขนะครับ...ฮือๆ ไอ้ต้งมันต้องดูแลอี้ได้ดีกว่าดิวแน่นอน จากนี้ไปคงไม่มีผู้ชายเลวๆคนนี้มากวนใจอี้อีกแล้ว ฮือๆๆ ยังไงก้อ ดูแลตัวเองด้วยนะครับ....ตู๊ดๆๆๆ “ ดิวพูดแค่นั้น แล้วจู่ๆเสียงก้อหายไป กลายเป็นเสียงสัญญาณไม่ว่างแทน
ดิวคงวางสายไปแล้ว เค้าคงโทรมาลาผม แล้วผมล่ะ ผมจะทำยังไงล่ะครับ .........เท่าที่ทำได้ ผมก้อแค่นั่งกอดมือถือของผม พร้อมกับร้องไห้ไปด้วย นี่มันอะไรกัน ??? วันหมั้นของผมแท้ๆ แต่ผมดันมาร้องไห้ให้กับผู้ชายคนอื่นนะเหรอ ...นี่ผมเป็นคนประเภทไหนกันแน่ หรือว่า นี่คือผลกรรม ของการเป็นคนโลเล เอ๊ะ หรือว่านี่คือผลกรรมของคนที่ทำร้ายหัวใจตัวเองน๊า
-
:z13: อเล็กซ์คับ
ขอ :เฮ้อ: ก่อน
สงสัยว่าอี้จะมีความสุขได้ยังไง
ในเมื่อตัวอยู่กับคนหนึ่ง
แต่ใจไปอยู่กับอีกคน
มีแต่ปวดใจกับปวดใจแท้ ๆ
-
เจ็บปวดกันทั้ง3คน........ :o12:
-
สงสารทั้ง 3 คนเยย :o12:
เมื่อไหร่จะสมหวังกันซะทีน่ะ รอลุ้นต่อไปครับ :3123:
:เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:
:z13: :z13: :z13:
-
แล้วจะมีทางออกยังไง :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:
-
ตามอ่านทันจนได้ ต้งต้องยอมเสียสละแหง ๆ เลย :monkeysad: สงสารต้งอ่ะ :monkeysad: สงสารดิว สงสารพี่กรณ์ และอีกหลาย ๆ คนเลย :monkeysad:
-
^^
-
:sad4:
-
:call: :call:
มาต่อได้แล้วนะตัวเอง อิอิ
-
รอจ๋า รอ :L1: :L1:
:really2: :เฮ้อ: :กอด1: :เฮ้อ: :กอด1: :3123: :L1:
-
:mc4: :mc4: :mc4: :mc4: :mc4: :mc4:
วันนี้เป็นวันคล้ายวันเกิดของผมนะครับ
คงจะไปเลี้ยงฉลองกับเพื่อนๆนิดหน่อย
ไว้ว่างๆยังไงจะมาต่ออีกนะครับ
ถ้าไม่มากจนเกินไป อยากจะให้อวยพรวันเกิดผมจัง อิอิ
แล้วเจอกันคร๊าบบบบบบบบบ
-
^
^
^
^
จิ้มคุณAlexie333 สุขสันต์วันเกิดครับ
(http://3.bp.blogspot.com/_EYlwqtdfLEY/RoS5DxGh71I/AAAAAAAAAJQ/eYCNU4tDFvY/s400/Hello+Kitty+Cake_5.jpg)
ขอให้มีความสุขมากๆนะครับ :L2:
-
สุขสันต์วันเกิดน๊าครับ
ขอให้มีความสุขมากๆ
และหานิยายสนุกๆมาให้อ่านกันอีกน่ะครับ
:กอด1: :กอด1: :กอด1:
:mc3: :mc3: :HBD3: :HBD4: :HBD5: :HBD2: :a: :HBD1: :a: :b: :a13: :catrun:
-
Happy Birthday ค่ะ พี่ Alexie333 ขอให้สุขภาพแข็งแรง คิดอะไรก็สมความปราถนา มีคนรักเยอะ ๆ และมีความสุขมาก ๆ ในทุก ๆ วัน ทุก ๆ ปีนะค่ะ :L2: :mc3:
-
สุขสันต์วันเกิดนะครับ มีความสุขมาก ๆ นะครับ สัญญาไม่ได้ลืมนะครับ
วันนี้ยุ่ง ๆ ชดเชยวันหลังนะครับ เฮง ๆ นะครับ
-
:HBD5: ย้อนหลังค่ะ
ขอให้มีความสุขมากมากนะค๊ะ
:L2:
-
Belated happy birthday krub :L2: :L2: :L2:
-
Birthday Birthday ... Happy Happy
มีความสุขกับที่รัก (คนที่รัก ...) มากๆ
ร่ำรวย ร่ำรวย .... สมหวังทุกประการจ้า :L2:
-
HBD ย้อนหลังค่ะ ขอให้อี้มีความสุขมาก ๆ สุขภาพแข็งแรง รักกับสุดที่รักไปนานๆ :L2:
-
ป๊าดดดดดดด ลืมมาอวยพรวันเกิดให้ตัวเอ้
คงไม่ต้องอวยพรให้สวยวันสวยคืน เพราะตะเองสวยอยุ่แล้ว
คงไม่ต้องอวยพรให้ด้แฟนหล่อๆ เพราะแฟนตะเองหล่ออยู่แล้ว(มั้งนะ)
งั้นขอให้รวยๆ ทำมาค้าขึ้น และมีความสุขมากๆ ละกันจ้า
-
:3123: :L2: :3123:
-
:a13: ขอให้อเล็กซ์มีความสุขมาก ๆ
มีคนรักที่ดี เจริญก้าวหน้าทุก ๆ ด้าน
สมปรารถนาทุกประการ :yeb:
(แอบเข้ามาอวยพรย้อนหลัง :-[ พึ่งรู้อ่ะคับ คงไม่สายไปน้าาาา)
-
:serius2: เพิ่งเข้ามาอ่านค่ะ ฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะ ช้าไปมั้ย? อ่านแล้วดราม่าสุดๆ ชีวิตจริงยิ่งกว่านิยาย :o12:
เอาใจช่วยมากๆเลยนะคะ รักพี่อี้ที่สุดดดดดดดดดดดดด :sad4: ถ้าจะอวยพรย้อนหลังจะว่ากันมั้ย เอาเป็นว่าขอให้พี่มี
ความสุขมากๆนะคะ รักกับพี่คนนั้นนานๆๆๆๆๆๆๆแบบนานๆๆๆเลยอะ อิอิ แล้วก็อย่าดื่มมากเกินล่ะ น้องคนนี้เป็นห่วงมากมาย (แอบบอกนิดนึงบอกว่าอีมนคนนี้ก็เด็กชลบุรีค่ะ อยากเจอพี่
จัง กรี๊ดสลบ :-[)
-
แวะมาบอกว่า
เราลุ้นมากๆเลยว่าเรืองนี้จะจบแบบไหน ตกลงอี้จะเลือกใคร
จะจบแบบที่หวังไว้ไม่นะว่าให้ "อี้คู่กับดิว" และต้องจบแบบ Happy Happy ด้วย
ลุ้นมากๆเลย อยากจะอ่านเร็วๆจังเลย
จะติดตามคอยต่อไปจนจบเลยนะครับ
-
:call: :call: :call:
-
:mc4: :mc4: :mc4:
เย็นนี้เจอกันครับ
เด๋วมาต่อให้น่ะครับ
ตอนนี้ขอทำงาน แป๊บบบบบบบบบบบ :pig2:
-
:call:
-
:call: :call:
ร้อรอ
-
:call:
เข้ามารอด้วยอีกคน
-
รอลุ้นๆๆๆๆๆๆ
-
:L3: :sad11:
“ ดิวแค่อยาก....บอกว่า ดิวรักอี้นะครับ และจะรักตลอดไป ฮือๆๆ นะครับ จำคำของดิวไว้นะครับ “ ดิวพูดไปแล้วเหมือนจะพยายามไม่ร้องไห้ออกมา ผมได้ยินดังนั้นยิ่งเศร้าใจนัก
“ อี้ต้องมีความสุขนะครับ...ฮือๆ ไอ้ต้งมันต้องดูแลอี้ได้ดีกว่าดิวแน่นอน จากนี้ไปคงไม่มีผู้ชายเลวๆคนนี้มากวนใจอี้อีกแล้ว ฮือๆๆ ยังไงก้อ ดูแลตัวเองด้วยนะครับ....ตู๊ดๆๆๆ “ ดิวพูดแค่นั้น แล้วจู่ๆเสียงก้อหายไป กลายเป็นเสียงสัญญาณไม่ว่างแทน
ดิวคงวางสายไปแล้ว เค้าคงโทรมาลาผม แล้วผมล่ะ ผมจะทำยังไงล่ะครับ .........เท่าที่ทำได้ ผมก้อแค่นั่งกอดมือถือของผม พร้อมกับร้องไห้ไปด้วย นี่มันอะไรกัน ??? วันหมั้นของผมแท้ๆ แต่ผมดันมาร้องไห้ให้กับผู้ชายคนอื่นนะเหรอ ...นี่ผมเป็นคนประเภทไหนกันแน่ หรือว่า นี่คือผลกรรม ของการเป็นคนโลเล เอ๊ะ หรือว่านี่คือผลกรรมของคนที่ทำร้ายหัวใจตัวเองน๊า
“ อี้ อี้เป็นอะไรลูก ร้องไห้ทำไม “ เสียงแม่ของผมพูดขึ้น ตอนนั้นผมหันไปหาเค้า ก้อเห็นแม่ผมยืนอยู่หน้าประตูแล้ว ทำหน้าตาตกใจมากที่เห็นผมในสภาพนี้ จากนั้นแม่ก้อวิ่งมาหาผม แล้วกอดผมไว้ ผมก้อโผเข้ากอดแม่ด้วยเช่นกัน จากนั้นก้อซุกหน้าร้องไห้กับแม่อยู่อย่างนั้น ผมรู้สึกแย่มากๆ ที่ให้แม่ตัวเองมาเห็นผมในสภาพอย่างนี้ แต่จะให้ผมทำยังไงล่ะครับ
ผมซุกหน้าร้องไห้อยู่อย่างนั้นต่อ แม่ผมก้อลูบหัวผมไปพรางๆ
“ อย่าร้องไห้ไปเลยลูกเอ๋ย ไม่มีใครสมหวังทุกอย่างในชีวิตหรอก คิดเสียว่า อย่างน้อยๆ เราก้อได้เคยรักใครคนนึงแล้วกันนะลูก นะลูกแม่ อย่าร้องไห้นะลูก “ แม่ผมปากก้อปลอบผมไม่ให้ร้องไห้ แต่ผมรู้ว่าแม่ของผมก้อร้องไห้เช่นกัน
เรากอดกันร้องไห้สักพัก ก้อมีช่างแต่งหน้าเดินขึ้นมาที่ห้อง พวกเราทั้งสองเลยต้องรีบเช็ดน้ำตาเป็นการใหญ่ เดี๋ยวช่างแต่งหน้าเค้าจะตกใจ ว่าทำไมผมกับแม่ถึงมาร้องไห้กันอย่างนี้ จากนั้นผมก้อแต่งตัวแล้วมาให้ช่างแต่งหน้าเค้าดูแลเรื่องหน้าผมของผมให้ออกมาดูดี ผมเองก้อทำไปอย่างไร้อารมณ์ เหมือนคนไม่มีวิญญาณ แม่ผมเองก้อลงไปดูแลข้างล่าง ปล่อยผมอยู่กับช่างแต่งหน้าอย่างนั้น
พอแต่งตัวอะไรเสร็จแล้ว พี่โอ๊คพี่ชายของผม ก้อเดินขึ้นมาหาผมด้วยสีหน้สดใส พร้อมทั้งอวยพรขอให้ผมมีความสุขกับชีวิตหลังจากนี้ ขอให้ผมกับต้งรักกันนานๆ ผมเองก้อต้องรับคำอวยพรนั้นไป พร้อมทั้งปรับสีหน้าให้ปกติที่สุด เดี๋ยวจะเป็นที่สงสัย แล้วพี่โอ๊คก้อพาผมเดินไปเข้าพิธีที่ถูกจัดไว้เรียบร้อยแล้ว
ภายในงานมีแขกเหรื่อมาร่วมงานมากพอสมควร มีทั้งที่ผมรู้จักและไม่รู้จักบ้าง ผมเองก้อไม่ได้สนใจนัก เพื่อนๆของผมก้อมาร่วมแสดงความยินดีกันเยอะแยะ ผมเองก้อพยายามทำตัวเองให้สดชื่นที่สุด เพื่อไม่ให้งานกร่อย เพื่อนๆผมก้อทักว่าผมดูมีเนื้อมีนวลมากขึ้น คงจะอิ่มอกอิ่มใจ ที่มีคนมาตกหลุมพรางผมเสียที บ้างก้อบอกว่า ผมแน่มาก ที่ลงจากคานได้คนแรก ทั้งๆที่เป็นผู้ชาย และแต่งกะผู้ชายด้วย เป็นอะไรที่เซอร์ไพรส์มากๆ ผมเงอก้อไม่ได้ขำไปกับมุขพวกนี้หรอก แต่ก้อพูดอะไรมากไม่ได้ ต้องเออออตามเพื่อนๆไป ส่วนต้งก้อไปรับแขกเหรื่อฝั่งของเค้าที่มามากมายด้วยหน้าตาที่เป้นสุขนัก ช่างต่างกับผมเหลือเกิน.......
พอได้เวลาแล้ว ผมก้อเดินไปนั่งตรงหน้าพิธี แล้วก้อมีคนบอกว่าเราต้องทำอะไรบ้างผ มก้อทำตามที่ผู้ใหญ่ท่านนั้นบอก ไม่ว่าจะเป็นการสวมแหวน การไหว้ผู้ใหญ่ ฯลฯ ผมก้อต้องทำทุกอย่าง ทั้งๆที่ใจผมไม่อยากจะทำเลย นี่ผมเพิ่งรู้ตัวเองว่า การฝืนใจที่จะต้องแต่งงาน หรืออยู่กับคนที่ตัวเองไม่ได้รักนี่ มันเป็นอะไรที่ยากลำบากอย่างนี้เองหรอกหรือ มันไม่ใช่แค่ว่ายอมๆแต่งแล้วมันก้อจบไปนะครับ แต่ทำไมไม่รู้ ทำไมผมถึงทุกข์ทรมานขนาดนี้ด้วยนะ ยิ่งช่วงที่ต้งบรรจงสวมแหวนลงบนนิ้วผมนะ ใจผมนั้น อยากจะกระชากมือตัวเองออกมานัก แต่ก้อทำไม่ได้ เท่าที่ทำได้ คือ ต้องฝืนยิ้มอย่างเดียว เพื่อให้ทุกอย่างมันผ่านพ้นไปด้วยดี....อย่างนั้นเหรอ ???
พอพิธีการผ่านพ้นไปแล้ว ก้อเป็นช่วงเวลาที่แขกเหรื่อรับประทานอาหาร ผมเองก้อพยายามที่จะอยู่กับกลุ่มเพื่อนๆของผมให้มากที่สุด เพราะว่าอะไรไม่รู้ ตอนนั้น ผมมไอยากอยู่ใกล้ต้งเลย มันไม่ใช่เพราะว่าที่ผมไม่ได้รักเค้าแล้วจะไม่อยากอยู่ใกล้เค้านะครับ แต่เป้นเพราะว่า ผมรู้สึกละอายมากๆ ที่ต้องมาฝืนทำตัวว่ารู้สึกแบบเดียวกับเค้าไปด้วย มันยากมากเลยนะครับ
แต่ไอ้เพื่อนตัวดี มันก้อมักจะดันให้ผม ไปอยู่กับต้งบ่อยๆ เพราะพวกมันบอกว่า ผมควรไปช่วยต้งรับรองแขกเหรื่อในงาน ผมเองก้อพยายามบอกว่า ต้งกับทางบ้านต้ง และทางบ้านผมก้อทำแล้ว ผมอยากอยู่กับเพื่อนๆมากกว่า แต่พวกมันก้อดันผมไปจนได้ ผมเลยต้องนั่งทานข้าวร่วมกับญาติๆของต้งและญาติๆของผมด้วย ทุกคนดูพูดคุยกันถูกคอมากๆ และดูมีความสุขกันจัง แต่ทำไมผมไม่มีเลยล่ะ ทำไม ทั้งๆที่เราอยู่ในงานเดียวกัน และนี่ก้อเป็นงานของผมด้วยไม่ใช่เหรอ ???
“ อี้ไม่ทานข้าวเหรอครับ เห็นเขี่ยๆอยู่นานแล้ว ไม่สบายหรือเปล่า “ ต้งพูดขึ้นมาเพื่อปลุกผมจากภวังค์
“ อ้ออออ เปล่าครับ พอดี อี้ เอ่ออออ ไม่ค่อยหิวเท่าไหร่อ่ะครับต้ง “ ผมตอบปัดๆไป
“ ทำไมล่ะครับ เป็นอะไร ตื่นเต้นเหรอครับ “ ต้งหันมาถามผมอีก
“ ก้อ อะไร ประมาณนั้นอ่ะครับ อี้ไม่คิดว่าคนจะเยอะขนาดนี้นี่นา “ ผมพูดปดออกไปอีก
“ ไม่ต้องตื่นเต้นหรอก งานก้อผ่านไปแล้วด้วยดีนี่นา แล้วนี่ ที่มีแขกมาเยอะขนาดนิ้ ก้อเพราะว่าพวกเค้าอยากมาแสดงความยินดีกับเราสองคนไงครับ อี้คนจะดีใจนะ ที่มีคนรักอี้มากขนาดนี้ “
“ ครับ ก้อดีใจ แต่มันเขินๆไง “ ผมพูดแถๆไป แบบพยายามปกปิดอาการสุดฤทธิ์
“ ต้งก้อเขินนะครับ เขินมากกว่าอี้ด้วยซ้ำ แต่ถ้าต้งแสดงอาการเปิ่นๆอะไรออกไปนี้ เดี๋ยวมันจะขายหน้าแขกเอา “
“ อี้รู้ไหมครับว่า กว่าจะมาถึงวันนี้ได้นี่ ต้งต้องแลกอะไรมาบ้าง ต้งต้องผ่านอะไรมาบ้าง และวันนี้เป็นวันในอีกหนึ่งวันในชีวิตของต้ง ที่สำคัญกับต้งมาก และต้งก้อมีความสุขมากๆด้วย ยังไงต้งก้อต้องขอบคุณอี้ด้วยนะครับ ที่เลือกต้ง และทำให้ต้งมีวันนี้ อะไรในอดีตที่ผ่านมา ต้งจะไม่เอามาใส่ใจ จากนี้ จะมีเราสองคนตลอดไปนะครับ “
คำพูดของต้ง เล่นเอาผมน้ำตาแทบไหล ผมรู้สึกแย่มากๆเลยครับ ที่ทำไมนะ ผมถึงได้มองข้ามผู้ชายดีๆคนนี้ไป ทำไมผมถึงรักเค้าในแบบที่เค้าต้องการไม่ได้ เค้าดีกับผมมาตลอด ดีกับผมมากๆ เค้าทำทุกอย่างเพื่อให้ผมมีความสุข แม้ว่าเค้าจะทุกข์ใจแค่ไหน เค้าก้อไม่เคยบ่นให้ผมฟังเลยแม้แต่ครั้งเดียว ผมอยากจะบอกต้งว่า ต้งครับ ผมขอโทษ ที่ผมรักต้งไม่ได้ .....แต่ผมจะพยายามนะครับ ต่อจากนี้ไป ผมจะพยายาม ทำให้ดีที่สุด แต่ผมพูดอย่างนั้นไม่ได้ ไม่ได้เลย มันจะยิ่งเป้นการทำร้ายต้งไปอีกที ผมทำไม่ได้
“ อี้ อี้น้ำตาคลอเบ้าทำไมอ่า เป็นอะไรหรือเปล่า “ ต้งบีบมือผมไว้ เป็นการปลอบ ผมเลยต้องควบคุมสติตัวเองไว้
“ ก้ออี้ แบบว่า ตื้นตันอ่ะ อี้ อี้ “ จู่ๆต้งก้อเอามือมาปิดปากผมไว้
“ อี้ไม่ต้องพูดอะไรแล้ว ต้งขอแค่อี้อยู่ข้างๆต้งอย่างนี้ตลอดไป ต้งก้อไม่ต้องการอะไรแล้ว “ ต้งพูดยิ้มๆ คำพูดแค่นี้ ทำผมน้ำตาจะทะลักออกมาจริงๆ แต่ผมก้อต้องกลั้นไว้ เดี๋ยวแขกในโต๊ะจะตอกใจไปกันใหญ่
“ ขอบคุณครับต้ง ต่อจากนี้ไป อี้จะทำให้ดี้ที่สุด ต้งต้องช่วยอี้ด้วยนะ “ ผมพูดเป็นนัยๆออกไป ประมาณว่าอยากจะสื่อบางอย่างกัยต้งไป แต่พูดตรงๆออกไปไม่ได้ แต่ผมคิดว่าต้งเข้าใจ และเค้าก้อพยักหน้า
“ ทานข้าวเหอะครับ แล้วก้อไปหาเพื่อนๆเหอะ ไปสนุกกับพวกเค้า ทางนี้ต้งจัดการเองนะ “
จากนั้นผมก้อหันไปทานอาหารต่อ เพื่อไม่ให้เป็นการน่าเกลียด แล้วก้อมีการพูดคุยกันบ้างระหว่างผม และญาติๆของต้ง เค้าก้อซักถามเรื่องนั้นเรื่องนี้ไป ผมก้อตอบไปตามมารยาท และพยายามยิ้มแย้มให้มากที่สุด
พอทานอาหารเสร็จแล้ว ผมก้อขอตัวทุกคนไปรับแขกฝั่งเพื่อนของผม และที่ทำงาน โดยที่ก่อนจะไปนั้น ผมก้อแวะไปเข้าห้องน้ำก่อน เพื่อทำธุระส่วนตัว แต่พอออกจากห้องน้ำมา ผมก้อเจอกับคนๆนึง ที่ผมไม่คิดว่าจะเจอเค้าที่งานนี้ เค้ายืนอยู่หน้าห้องน้ำ คงจะรอผมเป็นแน่ ผมเลยเดินออกไป เค้าเห็นผมก้อเลยเดินเข้ามาทักผม
-
:serius2:รีบปาดมาเลยค่ะ เหอๆ แงๆสงสารพี่อี้อะ วินาทีนี้ก็ยังเชียร์ดิวขาดใจ สู้ต่อไป อิอิ :o12:
-
อย่าบอกนร๊าว่าเพ่ดิวจามาชวนพี่อี้หนีอ่ะ :z1:
ตอนนี้อ่านแล้วรู้สึกสงสารพี่ต้ง พี่อี้ และพี่ดิวเลยอ่ะ :sad11:
มาต่ออีกน่ะครับ :pig4:
-
ถ้าเป็นแบบนี้ ตลอดชีวิตของอี้คงต้องกินน้ำใบบัวบกตลอด อิอิ
-
ต้ง...เป็นสุภาพบุรุษ Perfect Man มาก ๆ ยอมทุกอย่างเพื่อให้คนที่ตัวเองรักมีความสุข แม้ตัวเองจะเจ็บแค่ไหนก็ตาม :m15: สุดท้ายต้งคงจะต้องเป็นฝ่ายยอมเสียสละเพื่อความสุขของคนที่ตัวเองรัก กับ เพื่อนที่เคยรัก แน่ ๆ เลย เพราะคนอย่างต้งยอมทำร้ายหัวใจตัวเอง แต่ไม่มีวันยอมทำร้ายหัวใจคนที่ตัวเองรักเด็ดขาด ต้ง...เค้าสงสารต้งไว้ล่วงหน้าก่อนนะ :m15:
ส่วน ดิว กะ อี้ เค้าไม่อยากพูดถึง หมั่นไส้อ่ะตอนนี้ โอกาสแก้ตัวไม่ได้มีบ่อยนักหรอกนะ ขอโอกาสแก้ตัวบ่อย ๆ แล้วเคยรักษาโอกาสนั้นไว้มั๊ย คนจะรักกันไม่มีอะไรผิด แต่ต้องไม่ทำร้ายความรักที่คนอื่นมีให้เรา รักตอบไม่ได้แต่อย่ามาทำร้ายกันด้วยความคิด ความรู้สึกที่ไม่ได้ไตร่ตรองดี ๆ
สงสารดิวกะอี้ด้วยอ่ะนะ แต่เค้าสงสารต้งมากกว่ามาก ให้ความรักไปเต็ม 100 แต่ได้กลับมาแค่คำว่า "เพื่อนที่แสนดี ขอบคุณ และขอโทษ" :m15: :m15:
-
กี๊สสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสส :serius2:
นั่งอ่านมาตั้งต้นจนตามทัน ใช้เวลา ตั้งแต่ 9 โมงเช้านะคะ จริงๆ
ผ่านเรื่องราวเลวร้ายมามากแล้ว :m15:
ณ จุดๆนี้ ขอบอกว่า
ดิว เท่านั้นค่ะ
ขอดิวเท่านั้นนนนนนนนนนนนนนนน
ใจของอี้อยู่กับดิว ดิวต้องอยู่กับอี้ :monkeysad:
-
หวัดดีค่ะพี่Alexie
พึ่งเข้ามาอ่านค่ะ อยากจะบอกว่า
เชียร์พี่ดิวขาดใจเลยค่ะ อย่าให้จบแบบนี้เลยนะ :z3: :z3: :z3:
สงสารพี่ดิวอ่ะ
สุดท้าย ขอ แฮปปี้เบริดเดย์ย้อนหลังนะค่ะ :L2:
ต้งก็สงสารอยู่อ่ะนะ แต่พี่ดิวเป็นอันดับหนึ่งค่ะ
จะเป็นกำลังใจให้ค่ะ :mc4: :mc4:
เดี่ยวขอไปอ่านอีกเรื่องของพี่ อเล็ก ก่อนนะค่ะ อิอิอ
มันจะสนุกเหมือนเรื่องนี้ไหมนะ
จะติดตามต่อไปค่ะ
รีบมาลงต่อนะค่ะ รอใจจะขาดแล้วอ่ะ :z3: :z3: :z10: :z10:
-
:pig4: :pig4: :pig4:
ขอบคุณสำหรับทุกคอมเม้นต์นะครับ
นี่เรื่องราวก้อใกล้จะจบเต็มทีแล้วยังไงก้อลุ้นกันต่อไปนะครับ
ตอนนี้ สุขภาพดวงตาของผมก้อใกล้หายเป็นปกติแล้ว
แล้วยิ่งมาได้อ่านคอมเม้นต์ของเพื่อนๆอีก
ยิ่งมีกำลังใจขึ้นไปอีก อดใจรอหน่อยนะครับ
รับรอง สนุกแน่ ไม่ผิดหวัง คริคริ
-
:mc4:
ปูเสื่อรอพี่อเล็กซ์มาลง + ลุ้นเต็มที่
:กอด1:
-
^
^
^
จิ้มๆรีบน
มาปูเสื่อนอนรอด้วยโคน :impress2:
-
ตาหายแล้ว ตอนนี้ก็สวยเด้งเข้าไปใหญ่แล้วดิ
เอ้าๆ ลุ้นกันต่อไป มันบีบหัว....ใจเหลือเกิ๊นนนน :o12:
-
รอตอนต่อไปค่า
:call: :call:
-
:m15: :serius2:
“ ขอบคุณครับต้ง ต่อจากนี้ไป อี้จะทำให้ดี้ที่สุด ต้งต้องช่วยอี้ด้วยนะ “ ผมพูดเป็นนัยๆออกไป ประมาณว่าอยากจะสื่อบางอย่างกัยต้งไป แต่พูดตรงๆออกไปไม่ได้ แต่ผมคิดว่าต้งเข้าใจ และเค้าก้อพยักหน้า
“ ทานข้าวเหอะครับ แล้วก้อไปหาเพื่อนๆเหอะ ไปสนุกกับพวกเค้า ทางนี้ต้งจัดการเองนะ “
จากนั้นผมก้อหันไปทานอาหารต่อ เพื่อไม่ให้เป็นการน่าเกลียด แล้วก้อมีการพูดคุยกันบ้างระหว่างผม และญาติๆของต้ง เค้าก้อซักถามเรื่องนั้นเรื่องนี้ไป ผมก้อตอบไปตามมารยาท และพยายามยิ้มแย้มให้มากที่สุด
พอทานอาหารเสร็จแล้ว ผมก้อขอตัวทุกคนไปรับแขกฝั่งเพื่อนของผม และที่ทำงาน โดยที่ก่อนจะไปนั้น ผมก้อแวะไปเข้าห้องน้ำก่อน เพื่อทำธุระส่วนตัว แต่พอออกจากห้องน้ำมา ผมก้อเจอกับคนๆนึง ที่ผมไม่คิดว่าจะเจอเค้าที่งานนี้ เค้ายืนอยู่หน้าห้องน้ำ คงจะรอผมเป็นแน่ ผมเลยเดินออกไป เค้าเห็นผมก้อเลยเดินเข้ามาทักผม
“ ดีใจด้วยนะอี้ ที่มีวันนี้ได้ ชั้นดีใจกับเธอด้วยจริงๆนะ “ เสียงผู้หญิงคนนั้นพูดขึ้นมา หน้าตาหล่อนยิ้มแย้มสุดๆ
“ ขอบคุณนะที่มาร่วมงาน แล้วนี่มานานหรือยังล่ะ ชั้นไม่เห็นเธอในงานเลยอ่ะ นึกว่าจะไม่มาแล้วซะอีก “
“ ก้อ มาตั้งนานแล้วล่ะ มากันทั้งบ้านเลย แต่อี้จะเห็นเราได้ไงเล่า อี้ก้อมัวง่วนอยู่กับพิธีอยู่ตรงนั้นนี่นา “ หลิง หลิงตอบกลับมา ใช่เลยครับ คนที่มาดักรอผม คือหลิง หลิงนั่นเอง
“ อ้อเหรอ อืม แล้วนี่ ทานอะไรหรือยัง ขาดเหลืออะไรบอกได้นะ เดี๋ยวให้เด็กจัดหาให้ “
“ ไม่ต้องหรอกอี้ เราทานเรียบร้อยแล้ว นี่ก้อจะกลับบ้านแล้ว พอดีมีงานต่อ เลยแวะมาลาอี้ แทนพ่อกับแม่เราด้วยนะ ยังไงก้อขอให้มีความสุขมากๆนะ เราดีใจด้วยจริงๆ “ ผมรู้สึกว่า นี่เป้นคำพูดที่ออกมาจากใจจริงของหล่อน เพราะผมรับรู้ได้ว่า ครั้งนี้ หล่อนรู้สึกดีใจกับผมจริงๆ จริงสินะ ถ้าคิดอีกแง่นึง หล่อนก้อคงหมดเสี้ยนหนามไปแล้วสิ แต่ช่างเหอะ มันจบไปแล้ว....
“ ได้ๆ ยังไงก้อขอบคุณอีกทีนะ ที่มาร่วมงาน เดินทางกลับดีๆนะ “ ผมร่ำลาไป
“ นี่ดิวเค้าก้อโทรมานะว่า อยากจะมาร่วมงานด้วย แต่ติดที่ว่าต้องหาที่เรียนอะไรอีกมากมายอ่ะ แล้วเค้าก้อฝากแสดงความยินดีกับเธอทั้งสองคนด้วยน๊า “ จู่ๆหลิง หลิงก้อพุเรื่องดิวออกมา ผมเองก้อตกใจเล็กน้อย แต่พยายามปรับสีหน้าไป
“ อ้าวเหรอ อืม ฝากขอบคุณเค้าด้วยนะ ยังไงเราก้อขอแสดงความยินดีกับเธอทั้งสองคนล่วงหน้าเช่นกันนะ เห็นได้ยินข่าวนี่ว่า พวกเธอก้อจะมีงานมงคลเร็วๆนี้เหมือนกันนี่ “ ผมกลั้นใจพูดออกไป
“ อ้ออออ ยังหรอกอี้ คงอีกสักพักนึงอ่ะ คงให้ดิวเค้าจัดการเรื่องเรียน เรื่องอะไรให้เรียบร้อยก่อน แล้วค่อยว่ากันเรื่องนี้อีกที ดูท่าดิวเค้าตั้งใจกับการเรียนครั้งนี้มากเลยนะ นี่หลิงก้อกะว่าจะตามไปเรียนด้วยเมหือนกัน จะได้อยู่ใกล้ๆกันไง อี้ว่าดีมั้ย ??? เห็นดิวบอกว่า ถ้าจัดการทุกอย่างเสร็จแล้ว จะลงมารับหลิงที่เมืองไทย แล้วไปอยู่ที่นั่นพร้อมๆกัน อิอิ คงมีความสุขมากๆเลยเนอะอี้ “ ผมไม่รู้ว่าหล่อนต้องการพูดแทงใจดำผม หรือว่าจะถามผมจริงๆ แต่ผมต้องฝืนใจตอบไป
“ ก้อดีสิ คนรักกัน ก้อควรจะอยู่ด้วยกัน ยังไงก้อขอให้โชคดีนะ “ ผมพูดยิ้มๆออกไป แต่ในใจนั้น มันแทบจะแตกสลายแล้ว
“ เราไม่กวนอี้แล้วกัน ไว้เจอกันใหม่นะ โชคดีนะจ้ะ “
จากนั้นเธอก้อเดินหันหลังออกไปจากตรงนั้น แต่ผมนี่สิ จากอารมณ์เมื่อกี้ที่กดกลั้นไว้ มันก้อแทบจะทะลักออกมาอีกแล้ว ผมเลยต้องรีบวิ่งเข้าห้องน้ำไปอีกที เพื่อที่จะได้ระบายอารมณ์ออกมา ทำไมนะ ??? ทำไมจิตใจผมถึงได้อ่อนแอขนาดนี้ แค่ได้ยินว่าเค้าจะอยู่ด้วยกันแค่นี้ ทำไมผมต้องรู้สึกเหมือนหัวใจผมแตกสลายอน่างนี้ ผมอยากจะเข้มแข็ง เข้มแข็งให้มากกว่านี้ เพื่อตัวผมเอง ไม่งั้นแลว้ คนที่เจ็บปวดที่สุด คงไม่พ้นผมแน่ๆ ทำไมนะ ????
ผมพยายามร้องมันออกมาให้มากที่สุด เท่าที่จะทำได้ จากนั้น ผมจะได้ไม่ต้องรู้สึกอย่างนี้อีก ผมอยากจะไล่ความรู้สึกบ้าๆนี้ออกไปนัก จากนั้น ชีวิตผมต้องดำเนินต่อไป โดยที่ ไม่มีผู้ชายคนนั้นอีก ผมต้องทำให้ได้ ว่าแล้วผมก้อล้างหน้าล้างตาในห้องน้ำ แล้วออกไปรับแขกในงาน ในสภาพ ที่พยายามให้ปกติที่สุด
และแล้ว งานเลี้ยงวันหมั้นของผม ก้อผ่านพ้นไปด้วยดี ทุกฝ่ายแฮปปี้กันมาก ต้งเองดูจะมีความสุขที่สุด ส่วนผมก้อ พยายามเท่าที่จะทำได้ พอแขกเหรื่อกลับหมดแล้ว พวกเราก้อช่วยกันเคลียร์ร้านและสถานที่ แต่ต้งเดินมาบอกผมให้ไปพักผ่อนซะ เพราะผมก้อเหนื่อยมาทั้งวันแล้ว ตอนแรกผมก้อดึงดันที่ขะช่วยทุกคนทำ แต่เสียงเรียกร้องจากทุกๆคนให้ผมกลับไปพักผ่อนมากกว่า ผมเลยต้องยอมไปแต่โดยดี โดยที่ต้งเป็นคนเดินมาส่งผมที่บ้านพักหลังร้านอาหาร
พอต้งเดินกลับไปที่ร้านแล้ว ผมก้อเดินไปเปลี่ยนเสื้อผ้าด้านบน ในใจก้อคิดอะไรเหม่อๆไปเรื่อยเปื่อย ไม่มีแก่นสาร ทำไมนะ เวลาผมอยู่คนเดียว ผมถึงได้รู้สึกเหงาอย่างนี้ ผมรู้สึกว่า ผมต้องการใครสักคน มาอยู่ข้างๆ แต่คงเป็นไปไม่ได้ เป็นไปไม่ได้จริงๆ
“ อี้ อี้เป็นอะไรครับ ทำไมทำหน้าเศร้าอย่างนั้นละครับ “ เสียงผู้ชายคนนึงพูดขึ้นมาจากด้านหลังของผม ผมเลยตกใจมาก ผมไม่คิดว่าจะมีใครอยู่ในห้องของผม ผมเลยหันหน้าไป แล้วก้อต้องตะลึงอีก.....
-
o22
โดนตัดฉึบ
ถึงจะช้าแต่ก็ :HBD2: นะค๊ะ
รออ่านต่อ o18
:L2:
-
ดิวมาแล้ว
เย้
เย้
เย้
พระเอกของเรา
-
:z3:
ง่ะ เป็นกำลังใจให้พี่อี้ พี่ดิวมาด่วนนนนนนน
โอ๊ยลุ้นระทึกจริงๆ
:serius2:
-
:serius2: โอยยยยย สับสนๆๆๆๆๆ
-
กำ...ค้างอะไรเช่นนี้หนอ :m17:
-
:เฮ้อ: :เฮ้อ:
ไม่รู้จะสงสารใครดีอ่ะ
เครียดม๊ากๆ :really2:
มาต่ออีกน่ะครับป๋ม :bye2:
:z13: :z13: :z13:
-
อ๊า.....ค้างอีกแล้วอ่ะ
:call: พี่อเล็กรับมาต่อด่วนเลยนะค่ะ
-
ค้างงงงงงงงงนะจ๊ะ :z3: :z3:
-
:serius2:
ต้องเป็นดิวแน่ๆ
พากันหนีไปให้ไกลๆเลย
-
รอลุ้นต่อไปนะครับ
-
เข้ามารอคับป๋ม
:3123:
-
:impress2:
มารอจ้า
:กอด1:
-
สงกรานนี้ไปเที่ยวหนายหรอฮับ :really2:
เข้าารอและเฮฮา เนื่องจากไม่มีที่ไป :jul1:
-
:3123: :3123:
ช่วงนี้ผมขอพักสงกรานต์ยาวหน่อยนะครับ
แบบว่ากำลังมันส์เลยทีเดียวเชียว
หน้าทิตย์หน้าจะมาต่อให้อ่านนะครับ
-
:กอด1: :กอด1:
รอได้จ้า
-
ขอบคุณที่มาต่อครับ
เที่ยวให้สนุกครับ
-
จายอครับ :call:
-
สุขสันต์กับวันหยุดสงกรานต์
พักผ่อนสมองเสร็จแล้ว กลับมาเล่าเรื่องต่อด้วยน่ะ
:impress2:
-
:call: :call: :call:
-
:z13: รอจ้า
-
ค้างซะงั้น
-
:m15: :monkeysad: :m15: :monkeysad:
และแล้ว งานเลี้ยงวันหมั้นของผม ก้อผ่านพ้นไปด้วยดี ทุกฝ่ายแฮปปี้กันมาก ต้งเองดูจะมีความสุขที่สุด ส่วนผมก้อ พยายามเท่าที่จะทำได้ พอแขกเหรื่อกลับหมดแล้ว พวกเราก้อช่วยกันเคลียร์ร้านและสถานที่ แต่ต้งเดินมาบอกผมให้ไปพักผ่อนซะ เพราะผมก้อเหนื่อยมาทั้งวันแล้ว ตอนแรกผมก้อดึงดันที่ขะช่วยทุกคนทำ แต่เสียงเรียกร้องจากทุกๆคนให้ผมกลับไปพักผ่อนมากกว่า ผมเลยต้องยอมไปแต่โดยดี โดยที่ต้งเป็นคนเดินมาส่งผมที่บ้านพักหลังร้านอาหาร
พอต้งเดินกลับไปที่ร้านแล้ว ผมก้อเดินไปเปลี่ยนเสื้อผ้าด้านบน ในใจก้อคิดอะไรเหม่อๆไปเรื่อยเปื่อย ไม่มีแก่นสาร ทำไมนะ เวลาผมอยู่คนเดียว ผมถึงได้รู้สึกเหงาอย่างนี้ ผมรู้สึกว่า ผมต้องการใครสักคน มาอยู่ข้างๆ แต่คงเป็นไปไม่ได้ เป็นไปไม่ได้จริงๆ
“ อี้ อี้เป็นอะไรครับ ทำไมทำหน้าเศร้าอย่างนั้นละครับ “ เสียงผู้ชายคนนึงพูดขึ้นมาจากด้านหลังของผม ผมเลยตกใจมาก ผมไม่คิดว่าจะมีใครอยู่ในห้องของผม ผมเลยหันหน้าไป แล้วก้อต้องตะลึงอีก.....
“ อี้เป็นอะไรครับ อี้บอกดิวได้ไหม อี้เป็นอะไร “
เสียง เสียงผู้ชายคนนั้น แล้วตาผมก้อจ้องไปที่เค้าเต็มๆตา ใช่เลย เค้าคนนั้นคือดิวจริงๆ แต่ว่าดิว เค้าจะมาที่นี่ ตอนนี้ ทำไม เค้ามาทำไม แล้วสภาพของดว ทำไมถึงเป็นอย่างนี้ ทำไมมันถึงดูทรุดโทรมนัก เค้าไปทำอะไรมา
“ ดะ ดะ ดิว “ ผมพูดได้แค่นั้นจริงๆ เพราะมัวแต่อึ้งอยู่
“ ใช่แล้วครับอี้ นี่ดิวเอง ดิวมาหาอี้ไง ดิว ดิวอดใจไม่ไหว เลยอยากมาหาอีกอีกสักครั้ง... “
ไม่ทันที่เค้าจะพูดจบ ผมก้อโผเข้ากอดเค้าทันที น้ำตาที่กลั้นไว้มันก้อไหลออกมาทันที ผมกอดเค้าอย่างเดียวไม่พอ ผมยังทุบตีไปที่ตัวเค้าอีก ผมไม่รู้ว่าผมจะดีใจ หรือว่าโกรธเค้ากันแน่ ที่เจอเค้าในตอนนี้
“ กลับมาอีกทำไม ฮือๆๆ ไหนบอกว่าจะไม่เจอกันอีกแล้วไง กลับมาทำไมๆ ฮือๆๆ “ ผมร้องไห้แบบไม่มีกั๊ก
“ ดิวขอโทษครับอี้ ดิวขอโทษ ดิวแค่อยากมาดูหน้าอี้อีกครั้งเดียว เป็นครั้งสุดท้าย ก้อเท่านั้นเอง “
“ ฮือๆๆๆ ไอ้คนบ้า ไอ้คนเลว นายรู้ไหมว่าชั้นนี่แทบจะไม่เป็นผู้เป็นคนแล้วนะ รู้ม้ายยยย “ ผมระเบิดอารมณ์ออกมาเต็มที่
“ อี้ครับ อี้นิ่งก่อนนะ แล้วฟังดิว อี้นิ่งๆก่อนนะครับ “
ดิวกอดผมไว้ พร้อมทั้งลูบตัวผมไปด้วย ผมเองก้อเหมือนถูกมนต์สะกดไว้ เงียบลงทันที แต่ก้อยังสะอื้นอยู่อย่างนั้น ก้อคนมันสะเทือนใจนี่ครับ เจออะไรต่ออะไรมานักต่อนัก เค้าจะรู้บ้างไหม ???
ผมนิ่งจนรู้สึกดีขึ้นมากแล้ว เลยดันตัวออกจากดิวนิดนึง เพื่อมองหน้าเค้าชัดๆ
“ อี้ครับ ดิวไม่ได้ตั้งใจทำให้อี้เสียใจนะครับ แต่ที่ดิวมาครั้งนี้ เพราะว่าดิวคิดถึงอี้จนทนไม่ไหวนั่นเอง “
“ ดิวครับ ดิวทำอย่างนี้อ่ะ แล้วเมือ่ไหร่อี้จะตัดใจได้สักทีล่ะ ดิวทำอย่างนี้ เหมือนเป็นการยื้ออี้ทางอ้อม ดิวไม่รู้หรือไง “ ผมตัดพ้อไปแบบน้อยใจสุดๆ
“ ดิวรู้ครับ แต่มันห้ามไม่ไหวจริงๆนี่นา ที่มาวันนี้ก้อจะมาบอกอี้ว่า อีกไม่กี่วันดิวจะไปเมืองนอกจริงๆแล้วนะ ดิวกะว่าดิวคงไปหาที่เรียน ไม่ก้อหาที่ทำงานที่นู้นเลยอ่ะ คงจะอยู่ยาว “ ผมอึ้งไปนิดนึง แต่ก้อถามต่อ
“ ดิวคงจะ...ไป อยู่ กับ เอ่ออออ หลิง หลิง ใช่ม่ะ “ ผมกลั้นใจถามออกไป ทั้งๆที่ใจเอง ก้อไม่อยากรับรู้อะไรอีกแล้ว
ดิวมองหน้าผมแล้วนิ่งไปนิดนึง แต่สายตาของดิวนั้น ดูไม่ประหวั่นเลย ผมเลยแปลกใจเล็กน้อย
“ ใครบอกอี้อย่างนั้นมาเหรอ หือ ??? “
“ ก้อ ไม่รู้เดะ แต่ถึงดิวจะไปอยู่กับใคร ยังไง มันก้อไม่เกี่ยวกับอี้หรอก อี้แค่ถามเฉยๆ “ ผมพูดแล้วหนหน้านี้ เก็บอาการไว้
“ ดิวไม่ขออธิบายอะไรทั้งนั้นนะครับ จากที่อี้ได้ยินมา ดิวแค่อยากจะบอกให้อี้รู้ว่า ชีวิตทั้งชีวิตของดิวต่อจากนี้ ดิวคงจะรักใคร หรือ อยากจะอยู่กับใครไม่ได้อีกแล้ว ถ้าไม่ใช่อี้ ดิวคงพูดได้แค่นี้ “
ผมนิ่งไปกับคำพูดของดิวอีกครั้ง แต่ผมก้อไม่แน่ใจว่าตัวเองจะดีใจ หรือเสยใจไหม ที่ได้ยินคำๆนี้ของดิว เพราะอะไรนะเหรอ ผมอาจจะดีใจที่ดิวบอกว่า ดิวคงรักใครไม่ได้อีกแล้ว แล้ว ผมควรจะเสียใจไหมครับที่ ดิวคงรักใครไม่ได้อีก ถ้าไม่ใช่ผม ไม่เลย.....ผมไม่ได้รู้สึกดีใจเลยที่ดิวบอกว่ารักใครไม่ได้อีก ผมยิ่งรู้สึกแย่เข้าไปอีก ที่ผมทำให้ดิวเป็นอย่างนี้
“ แต่อี้ไม่ต้องกังวลนะ ดิวอยู่ของดิวได้ ดิวแค่อยากให้มีความสุขกับชีวิตของอี้ กับคนดีๆที่เค้ารักอี้ จากนี้ไป ก้อเท่านั้นเอง ชีวิตของดิวนะ แค่ได้เจออี้ ได้รักกับอี้นี่ มันก้อคุ้มค่ามากพอแล้วครับ ต่อจากนี้ดิวไม่ต้องการอะไรอีกแล้ว “
น้ำตาของผม จู่ๆก้อไหลออกมาอีกที ผมบรรยายไม่ถูกว่าตัวเองรู้สึกยังไง จะว่าปลื้ม จะว่าตื้นตันไหม มันก้อใช่ ผมสับสนกับความรู้สึกของตัวเองมากเลยในตอนนี้
“ อี้ครับ ดิว ดิวขออะไรอย่างนึงได้ไหมครับ “ ดิวพูดขึ้นมาอีกที
“ อะไรเหรอครับ “ ผมตอบกลับไป
“ ดิวขอจูบลาอี้สักครั้งได้ไหมครับ “ ดิวพูดพร้อมส่งตาหวาน มาอ้อนผม ผมนิ่งคิดอยู่แว๊บนึง
“ ได้สิครับ “ ผมตอบไปสั้นๆ
จากนั้นดิวก้อยื่นหน้ามาใกล้ผม พร้อมทั้งบรรจงริฝีปากของเค้า มาที่ปากของผมอย่างนุ่มนวล ดิวเริ่มจูบผม ผมก้อจูบกลับไป ผมไม่อยากรับรู้รสชาตของจูบนี้เลย มันขมมาก ขมจนผมไม่อยากจะจูบต่อไปแล้ว แต่เพื่อ เพื่อผู้ชายคนนี้ ครั้งนี้คงเป็นครั้งสุดท้ายที่เราจะได้เจอกัน ผมต้องยอมให้เค้าจูบผม ตามที่เค้าต้องการ
ทันใดนั้น จู่ๆประตูห้องก้อเปิดออกมา พร้อมทั้งมีเสียงพูดดังขึ้น
“ ไอ้ดิว หมดเวลาของเมิงแล้ว เมิงไปได้แล้ว ก่อนที่กรูจะเรียกให้คนอื่นมาที่นี่ “ เสียงนั้นดังกังวาลขึ้น จนผมตกใจ ผงะออกจากดิวทันที นี่มันอะไรกันเนี่ยะ แล้วผู้ชายคนนั้น ก้อก้าวเข้ามาในห้อง ที่ผมกับดิวอยู่กันสองคน......
-
ลุ้นนนน ระทึก
-
ใครเข้ามาอีกละนั่น.... :really2:
เรื่องราวช่างซับซ้อนเหลือเกิน :sad11:
มาลงบ่อยๆนะครับ ขอบคุณครับ :pig4:
-
ถ้าต้งต้องเปลี่ยนเป็นคนเลวหรือไม่มีความสุขในชีวิตนี้ ส่วนนึงก็เพราะ...อี้ :เฮ้อ: อี้ตัดสินใจทุกอย่างแทนทุกคน จนชีวิตคนที่เกี่ยวข้องต้องปั่นป่วน ถึงแม้สุดท้ายดิวกับอี้จะได้คู่กัน แต่สิ่งที่อี้ตัดสินใจโดยใช้อารมณ์ที่ไม่มั่นคงตัดสินไป มันนำหายนะมาให้คนที่เกี่ยวข้อง และจะเป็นความผิดที่ไม่มีวันหายไปได้เลย รับผิดชอบซะค่ะ
ต้งเป็นคนดีเกินไปรึเปล่าค่ะ ต้งน่าสงสารมากค่ะ :m15: ถ้าต้งเป็นฝ่ายเสียสละ ต้งยังจะสามารถเชื่อใจและเชื่อมั่นในรักครั้งใหม่ที่จะเกิดได้อีกหรอค่ะ ถ้าได้ก็คงอีกยาวนาน :m15:
-
เฮ้อ.......
:serius2: :serius2: :serius2:
-
เศร้าเกินบรรยาย :sad11: :sad11:
-
ดิวกับอี้ช่างกล้าจริงๆๆ ถ้าต้งเลือดขึั้นหน้าขึ้นมาจะไม่ว่าสักคำเลยทีเีดียว "แทงข้างหลัง ทะลุถึงหัวใจ" ทำไปได้......
-
ใครหนอ ที่ยอมให้ดิวมาเจออี้อีกครั้ง
-
:serius2: :serius2:
สงสารจับใจ ไม่รู้จะเข้าข้างใครดี
ถึงจะไม่เชียร์ต้ง แต่ต้งก็ไม่ได้ผิด
เพราะอี้ตัดสินใจแล้ววววว
ดราม่าได้อีกอ่า
:o12:
-
o18 ถ้าถามหาคนผิดของเรื่องนี้
ก็หนูอี้นั่นล่ะจ้ะตัวการสำคัญ หึหึหึ
เพราะอิชั้นไม่เคยนึกโทษดิวซักครั้ง
สำหรับคนที่เติบโตมาแบบดิวมันEQน้อยอยู่แล้วไง
-
:angry2: :angry2:
จ๊าๆๆๆๆๆๆๆ แฟนคลับตัวยงของพ่อดิว
อ๊อยยยยย อี้ผิดตลอดแหละ
ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆ ขำๆกันไปครับ
:bye2: :bye2:
-
^
^
เข้ามาจิ้มลุงเล็กซ์ :z13:
-
ดิวนายแน่มาก กล้าดีเนอะ :sad4:
-
แล้วต้งจะทำยังงัยละคราวนี้ ........ :sad4:
-
็แฮปเบิธเดย์ย้อนหลังค่ะ
:HBD3:
โห... พี่อี้... เศร้าเลยอ่ะ สถานการณ์นี้
ตัวอยู่กับคนที่ไม่ได้รักแบบคนรัก
แต่ใจให้อีกคนที่รักไปแล้ว
:monkeysad: :monkeysad: :monkeysad:
แต่พี่ต้งเปิดมาเจอดิวอี้กำลังจุ๊บๆ กัน
งานเข้า o22 o22
-
พี่อี้คับหนีตามพี่ดิวไปอยู่เมืองนอกเลยคับเรื่องจะได้จบแบบ แฮบปี้ ฯ
ฮ่า
ฮ่า
ฮ่า
-
:call: :call: :call: :call:
-
ปวดหัวกะเรื่องนี้จริงๆ :serius2:
-
มาตอ่เร็วๆนะครับ :call:
-
ค้างงงงงงงงงงงงงงงงงงง
ลุ้นจะแย่อยู่แล้วว่าจะจบเช่นไร
ยังไงก้ขอให้จบแบบ Happy Happy ขอให้ ดิว-อี้ คู่กันนะครับ
รออ่านต่ออยู่นะครับ
-
รอ จน เหนียง ยาน :amen:
-
:sad11: :sad11: :sad11:
“ ดิวขอจูบลาอี้สักครั้งได้ไหมครับ “ ดิวพูดพร้อมส่งตาหวาน มาอ้อนผม ผมนิ่งคิดอยู่แว๊บนึง
“ ได้สิครับ “ ผมตอบไปสั้นๆ
จากนั้นดิวก้อยื่นหน้ามาใกล้ผม พร้อมทั้งบรรจงริฝีปากของเค้า มาที่ปากของผมอย่างนุ่มนวล ดิวเริ่มจูบผม ผมก้อจูบกลับไป ผมไม่อยากรับรู้รสชาตของจูบนี้เลย มันขมมาก ขมจนผมไม่อยากจะจูบต่อไปแล้ว แต่เพื่อ เพื่อผู้ชายคนนี้ ครั้งนี้คงเป็นครั้งสุดท้ายที่เราจะได้เจอกัน ผมต้องยอมให้เค้าจูบผม ตามที่เค้าต้องการ
ทันใดนั้น จู่ๆประตูห้องก้อเปิดออกมา พร้อมทั้งมีเสียงพูดดังขึ้น
“ ไอ้ดิว หมดเวลาของเมิงแล้ว เมิงไปได้แล้ว ก่อนที่กรูจะเรียกให้คนอื่นมาที่นี่ “ เสียงนั้นดังกังวาลขึ้น จนผมตกใจ ผงะออกจากดิวทันที นี่มันอะไรกันเนี่ยะ แล้วผู้ชายคนนั้น ก้อก้าวเข้ามาในห้อง ที่ผมกับดิวอยู่กันสองคน......
ทันทีที่ผู้ชายคนนั้นก้าวเท้าเข้ามา ผมก้อได้เห็นหน้าเค้า.....พี่กรณ์นั่นเอง ที่ตะโกนเข้ามา แล้วนี่มันอะไรกัน ??? ผมงงไปหมดแล้ว พี่กรณ์เข้ามาเกี่ยวกับเรื่องนี้ได้ยังไง.....
“ ไอ้กรณ์ ขอชั้นคุยกับอี้อีกแป๊บเดียวได้ไหมว่ะ นะ ชั้นขอร้อง “ ดิวหันไปพูดกับพี่กรณ์ แต่ผมสิ ยังยืนงงอยู่ตรงนั้น
“ ไม่ได้ กรูให้เมิงมากเกินไปแล้ว ไหนเมิงบอกว่าจะขอเจออี้เค้าแป๊บเดียวไง นี่มันจะมากไปแล้วนะ ยังไงกรูก้อให้เมิงได้แค่นี้พอ ถ้าไม่อย่างนั้น คนอื่นมาเห็นเมิงที่นี่เข้า เมิงนั่นแหละที่จะเดือดร้อน “
“ โถ่ ไอ้กรณ์....เมิงก้อรู้ว่ากรูรักอี้แค่ไหน กรูขอแค่นี้ กรูก้อจะไปแล้ว นะเพื่อน ตั้งแต่เราเป็นเพื่อนกันมา กรูไม่เคยขออะไรเมิงเลย ครั้งนี้กรูขอได้ไหม เห็นใจกรูหน่อยนะ “ ดิวอ้อนวอนพี่กรณ์ต่อ
“ ยังไงก้อไม่ได้ นี่กรูก้อช่วยเมิงเต็มที่แล้วนะ นี่ถ้าใครรู้เข้า กรูนี่แหละจะเสียหมา ยังไงกรูก้อให้ไม่ได้ เมิงรีบไปซะ ก่อนที่คนอื่นจะเข้ามา กรูไม่อยากให้อี้เดือดร้อนไปกับเมิงด้วย “
“ แต่....แต่.... “ ดิวดูสับสนมากๆ แต่เค้าคงไม่สับสนเท่าผมหรอก ผมนี่งงเป็นไก่ตาแตกไปเลยครับ
“ ไม่มีแต่ เมิงไปได้แล้ว นี่เดี๋ยวไอ้ต้งมันจะเข้ามาดูอี้แล้วนี่ ดีที่กรูอาสาจะมาดูให้ ไม่งั้นเมิงกับอี้แย่แน่ “
“ งั้น งั้น “ ดิวดูแย่มากๆ แล้วก้อหันมาพูดกับผม
“ อี้ครับ ดิวคงต้องไปแล้ว ยังไงๆ อี้ก้อจำคำของดิวไว้นะครับ ว่า ไม่ว่าจะยังไง หัวใจของดิวก้อเป็นของอี้เสมอ และจะเป็นตลอดไป ดิว ดิวขอให้อี้โชคดีนะครับ “
ว่าแล้วดิวก้อผละออกจากผม แล้วเดินไปที่หน้าต่าง ก่อนที่ดิวจะปีนออกไป ดิวหันมาส่งสายตาอาลัยอาวรณ์ให้ผมอีกที จากนั้นเค้าก้อปีนหน้าต่างออกไป ปล่อยให้ผมยืนอึ้ง ทึ่ง งงกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นอยู่ตรงนั้น ผมงงมาก ไม่รู้เลยด้วยซ้ำว่านี่มันเกดอะไรขึ้น...........จู่ๆดิวก้อมาหาผมที่บ้านพัก ในวันหมั้นของผมได้ไง แล้วพี่กรณ์ทำไมพูดอย่างนั้นออกมา ???
“ อี้ครับ คือเรื่องทั้งหมดนี้ พี่เป็นคนจัดการเองหมดเลย อี้อย่าว่าพี่เลยนะ “ พี่กรณ์พูดกับผมหน้าเศร้า แต่ผมก้อยังงงอยู่เหมือนเดิม
“ เรื่องอะไรเหรอครับ อี้ไม่เข้าใจ “
“ ก้อที่เมื่อกี้ ที่ไอ้ดิสมันมาหาอี้ได้ที่นี่ เพราะว่าพี่ เป็นคนจัดการเองทั้งหมด พี่เป็นคนหาโอกาสให้มันเข้ามารออี้ที่ห้อง จากนั้น พี่ก้อพยายามบอกให้คนอื่น ให้อี้กลับมาพักผ่อนที่บ้านพักนี้เองแหละ “ พี่กรณ์พูดแล้วก้อก้มหน้า
ผมซึ่งยังงงคงไม่หายว่าพี่กรณ์เค้าจะทำไปทำไม เลยถามกลับไปอีก
“ แล้ว แล้ว พี่ทำอย่างนี้ทำไมครับ อี้ไม่เข้าใจ “
“ ก้อ.....พี่ก้ออยากไถ่บาปไงครับ ที่ครั้งนึงพี่เคย....เอ่ออออ พี่เคยทำให้ความรักของอี้กับไอ้ดิวมันพังลงไป ด้วยความรู้เท่าไม่ถึงการณ์ของพี่เอง พี่แค่อยากทำให้อย่างนี้บ้าง อย่างน้อย พี่จะได้ไม่รู้สึกผิดตลอดไป “ พี่กรณ์พูดไป พรางเอามือเช็ดน้ำตาที่มันไหลออกมา พี่เค้าคงจะยังคงรู้สึกผิดกับเหตุการณ์นั้นแน่ๆ ผมเข้าใจพี่เค้านะครับ เลยเดินเข้าไปหาพี่เค้า แล้วโอบพี่เค้าไว้ เป็นการปลอบพี่เค้าด้วย และปลอบใจตัวเองด้วย
“ ไม่เป็นไรหรอกคัรบพี่กรณ์ ถึงจะไม่มีเหตุการณ์ในวันนั้น ยังไงๆ อี้กับเค้า ก้อลงเอยกันไม่ได้หรอก มันอะไรๆอีกหลายอย่างเลยนะ ที่มันขวางกั้นไว้ ไม่เป็นไรนะครับ อี้ไม่เคยโกรธพี่เลย พี่กรณ์ไม่ร้องไห้นะครับ “
“ ไม่จริงอ่ะอี้ ถ้าพี่ไม่บ้า หูเบาเชื่อคำของพวกนั้น มันก้อคงไม่เป็นอย่างนี้หรอก ทุกอย่างมันต้องไปในทางที่มันควรจะเป็น แต่นี่อะไร พอเหตุการณ์บ้าๆ นั่นเกิดขึ้น ทุกอย่างกลับเป็นไปในแบบที่เกินคาดหมด แล้วนี่อี้ ยังต้องมาแต่งงานกับไอ้ต้ง คนที่อี้ไม่ได้รัก ทั้งๆที่อี้ก้อรักอยู่กับ.... “ ผมรู้ว่าพี่กรณ์จะพูดอะไร เลยห้ามไว้
“ อี้เป็นคนเลือกเองครับ ทุกอย่างที่เกิดขึ้น อี้ไม่เคยโทษใคร ถ้าท้ายที่สุดแล้ว คนที่จะเจ็บปวดที่สุดจะเป็นอี้แล้ว อี้ก้อยอมรับมันได้ครับ พี่กรณ์ไม่ต้องห่วงอี้นะ อี้ไม่เป็นไรจริงๆ อย่างน้อย ต้งเค้าก้อรักอี้จริง เค้าคงไม่ทำให้อี้เสียใจหรอก “
พี่กรณ์ได้ฟังดังนั้น กลับยิ่งร้องไห้หนักกว่าเดิมอีก จนผมอดสงสารไม่ได้
“ ไม่หรอกอี้ ถึงแม้อี้จะไม่เคยโทษพี่ แต่พี่ก้อไม่เคยให้อภัยตัวเองมาเลยตลอด พี่คิดเสมอว่า ถ้าอี้กับไอ้ดิวได้รักกันจริง มันก้อคงจะดี อาจจะมีคนเสียใจบ้าง แต่ต้องไม่ใช่อี้สิ ไม่ใช่ “
ผมยืนมองหน้าพี่เค้า แล้วค่อยๆพูดออกมาอีกครั้ง เพื่อทำให้เค้ารู้สึกดีขึ้น
“ ช่างมันเหอะพี่ ในเมื่อทุกอย่างมันออกมาเป็นอย่างนี้แล้ว ก้อคงต้อวปล่อยให้มันเป็นไปตามนั้น เราไปฝืนมันไม่ได้หรอก พี่ไม่ต้อวคิดโทษตัวเองอีกแล้ว ยังไงๆซะ อี้ก้อเป็นคนเลือกเงอทุกอย่างนี่ ใช่ไหม “
พี่กรณ์นิ่งฟังอยู่อย่างนั้น ผมเลยพูดต่อ
“ วันนี้พี่ก้อเหนื่อยมามากลแว้นะครับ เห็นช่วยวิ่งรับแขกใหญ่เลย อี้ว่าพี่กลับไปพักผ่อนที่บ้านดีกว่านะครับ พรุ่งนี้ก้อต้องทำงานแล้วนี่ นะครับ ส่วนเรื่องที่ออฟฟิซ ไว้อีกวันสองวันอี้จะกลับเข้าไปช่วยอีกนะครับ “ ผมพูดยิ้มๆ
“ โอเคคัรบอี้ งั้นพี่ไม่กวนอี้แล้ว อี้พักผ่อนให้มากๆนะครับ ไม่ต้องห่วงเรื่องงานที่ออฟฟิซหรอก เดี๋ยวพี่จัดการกันเอง ยังไงอี้ก้อดูแลตัวเองให้ดีๆนะครับ ไว้เราค่อยเจอกัน “
ผมพยักหน้าแล้วยิ้มให้ จากนั้นพี่กรณ์ก้อเดินออกไปจากห้องของผม พอพี่กรณ์ออกไปแล้ว ผมก้อทรุดตัวลงนั่งกับพื้น ด้วยอาการหมดแรง เมื่อกี้ที่ผมฝืนยืนคุบกับพี่กรร์ได้ ก้อเพราะว่าไม่อยากให้พี่เค้ารู้ว่า ที่จริงแล้ว ผมแทบไม่มีเรี่ยวแรงเหลืออยู่เลย หลังจากตอนที่ได้เจอดิวครั้งนี้ ผมร้องไห้ไม่ออก มู้ทำไม แต่ในมันอัดแน่นไปด้วยความรู้สึกต่างๆ จนแทบจะระเบิดออกมาให้ได้ แต่ผมก้อต้องกลั้นมันไว้ เดี๋ยวใครมาเห็นเข้า เค้าจะเป็นห่วงเอา ผมนั่งคิดไปคิดมา จนไม่รู้ตัวว่า ตัวเองหลับไปตั้งแต่เมื่อไหร่.....ในใจมันโหวงๆอย่างบอกไม่ถูก มันไม่รับรู้อะไรทั้งนั้น
---------------------------------------- จบตอนที่ 54 ---------------------------------------
-
ต้ง ควรจะยอมรับความจริงซะนะคะ อี้ไม่ได้รักต้งอะ หัวใจของอี้อยู่ที่ดิว -*-
-
อี้เอ๊ย...หาเรื่องจริง ๆ เลย ต้งออกจะแสนดี ซื่อสัตย์กับต้งหน่อยได้ม่ะเนี่ย อี้เป็นคนเลือกให้ชีวิตทุกคนเป็นไปในทิศทางที่อี้ต้องการเองนะ ถึงเราจะเห็นใจดิวกับอี้ก็เถอะ แต่ทุกอย่างอี้กำหนดและเลือกให้ทุกคนเองนะ อี้ขอให้ต้งแต่งงานด้วย ให้ดิวแต่งกับหลิงหลิง ทุกวันนี้ผู้ใหญ่แต่ละฝ่ายก็มองหน้ากันแทบไม่สนิทเหมือนก่อนแล้ว ถ้าอี้เลือกดิวจริง ๆ ก็ดีซิ แต่ท่าจะผลกระทบเพียบ คนดี ๆ อย่างต้งอาจเสียคน หลิงหลิงสติแตกแน่ ๆ ถ้ารู้เรื่องต่อมาทั้งหมด พ่อแม่แต่ละฝ่ายก่อสงครามกันแน่ ๆ ผลกระทบในทางลบเพียบแน่ ๆ ซึ่งเป็นผลจากการตัดสินทางเลือกที่ปฏิเสธไม่ได้ให้กับชีวิตทุกคนของอี้ในครั้งนั้น :เฮ้อ:
-
:o12:
สงสารดิวที่สุดดดดดดดดด
แต่ก้แอบสงสารต้งด้วย
:serius2:
-
จ๊ากกกกกกกก โค้งสุดท้ายนี่ ดูท่าจะใหญ่มาก
แต่ก็เหอะ จะตามไปจนสุดโค้งล่ะกัน
ไหนๆ ก็ไหน แล้วนิ
ว่าแต่ว่าทำไมอี้ต้องเป็นคนดีขนาดนั้นด้วย
เป็นเราเหรอ ปีนหน้าต่างตามดิวไปแล้ว
-
กลัวใจอี้จริงๆ โค้งสุดท้ายแล้ว กลัวว่าอี้จะแหกโค้งไปก่อนจบ อุอุ
-
3p ไปเลย :z1: จะได้มีความสุขด้วยกันทุกคน(มั้ง?) :really2:
-
เป็นกำลังใจให้อี้น่ะ
แต่แอบสงสารต้งด้วย
-
สรุบแล้ว อี้น่าสงสารป่าวเนี่ยะ
5555555555
ขอบคุณสำหรับทุกคอมเม้นต์นะครับ
ไว้จะมาต่อให้อีกนะครับ
-
HAPPY MAY DAY na ka^^
-
สรุบแล้ว อี้น่าสงสารป่าวเนี่ยะ
5555555555
ขอบคุณสำหรับทุกคอมเม้นต์นะครับ
ไว้จะมาต่อให้อีกนะครับ
อี้น่าสงสาร แต่ต้งน่าสงสารกว่าอะ
55+
-
จาจบแย้วย๋อ
ติดตามๆ
น่าสงสารทุกคนแหละ
-
จะว่าไปบางครั้งก็แอบไม่พอใจอี้นะ ก็กระบวนการคิดของอี้มันชวนอึดอัดนะ
-
รอคอย ... การตัดสินใจของอี้ ตอนต่อไป
อี้จะสมหวังกับดิวได้ยังไง? ....
แล้วกับต้งจะเป็นยังไง? ....
ติดตาม .. ติดตาม .. ติดตาม ...
-
สงสารทุกคนโดยเฉพาะดิว :z3:
-
เข้ามาปูเสื่อนอนรอ
-
นอนรอด้วยคน :a12:
-
:เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:
รอจ้า
-
บทที่ 55 ทางเลือก ที่แสนหวาน ( The Sweetest Chosen Way )
ผมรู้สึกตัวตื่นขึ้นมาอีกที ก้อเห็นแดดรำไรๆแล้ว อ้าว !!! นี่เช้าแล้วเหรอเนี่ยะ นี่ผมหลับยาวถึงเช้าเลยเหรอ สงสัยผมคงจะเพลียมากสินะ เลยหลับไหลซะขนาดนี้ เฮ้ออออ นอนมากๆก้อเมื่อยเหมือนกันนะเนี่ยะ แต่ทำไมผมรู้สึกหัวมันหนักๆอย่างนี้นะ ไม่เข้าใจเลย จะเครียดอะไรนักหนาเล่า ในเมือ่เราเลือกมันไปแล้วนี่ เอาหละ ต่อไปนี้ ไม่ว่าอะไรยังไง ผมจะรู้สึกยังไง ผมก้อต้องรับกับทุกสถานการณ์และความรู้สึกให้ได้ทุกรูปแบบ ผมต้องทำได้สิ ต้องทำได้....
หลังจากที่ที่ผมตื่นแล้ว ผมก้ออาบน้ำแต่งตัว แล้วลงมาที่ร้านอาหาร ดูสิว่ามีอะไรให้ทำบ้าง พอมาถึงปุ๊บก้อเห็นทางบ้านผมเค้าเตรียมทำนั่นทำนี่อยู่แล้ว ผมเลยเข้าไปช่วย ทำกันไปเรื่อยๆ พูดคุยกันไป แม่ผมเล่าให้ฟังว่า เมื่อคืนนี้ ที่จริงแล้ว ต้งจะรับผมกลับไปพักที่บ้านต้งด้วย แต่ด้วยความที่ว่าต้งเห็นผมหลับสนิทอยู่ ปลุกเท่าไหร่ก้อไม่ตื่น เลยให้ผมตอนที่นี่ต่อ ส่วนต้งก้อกลับไปนอนที่บ้าน ผมเลยเข้าใจแล้วว่า เพราะอะไร
ผมก้อทำงานที่ร้านไปแบบนั้น ในใจก้อพยายามไม่คิดอะไรมาก คิดเสียว่า เดี๋ยววันเวลามันก้อผ่านไปเอง แล้วตอนนั้น เมื่อถึงจุดๆนึงนะ ชีวิตผมคงจะปรับตัวได้เอง และรับสภาพได้เอง วันนี้ที่ร้านลูกค้าก้อมาอุดหนุนกันเยอะเลยทีเดียว มันเลยยุ่งๆ หัวผมเลยไม่มีเวลาคิดอะไรมากนัก ก้อทำๆงานต่อไป
ช่วงเย็นๆ ต้งก้อแวะมาหาผมที่ร้าน เพราะว่าเค้าเพิ่งไปคุยงานมา ดูท่าทางต้งเครียดเหมือนกัน เห็นว่าไปรับงานใหญ่มาตัวนึง แล้วต้องเดินทางไปนั่นมานี่บ่อย เพราะว่าต้องดีลงานกับหลายประเทศ ผมก้อเห็นด้วย เพราะว่างานใหญ่ๆ ดีๆอย่างนี้ ไม่ได้มีมาบ่อยๆหรอก อีกอย่าง เราจะได้ขยายสาขาการทำงานของเราออกไปด้วย มันจะส่งผลถึงความก้าวหน้าในภายภาคหน้าด้วย
ชีวิตของผมก้อดำเนินต่อไปเรื่อยๆ แบบวันต่อวัน ไม่มีอะไรน่าตื่นเต้น เรื่องงานก้อมีเข้ามาตลอดโดยเฉพาะต้ง ที่ต้องรับผิดชอบงานมากมาย แต่ต้งก้อยยังดูแลผมดีเช่นเคย ไม่ว่าจะยุ่งแค่ไหน ต้งก้อจะคอยโทรเช็ค คอยถามความเป็นอยู่ของผมเสมอ ไม่ขาดตกบกพร่อง ผมสิ ที่ทำงานยุ่งอยู่กับพี่กรณ์มาก จนบางทีก้อลืมนัดต้งไปบ้าง แต่ต้งก้อไม่เคยโกรธผมเลย ผมรู้สึกผิดมากในบางที ที่ใส่ใจเค้าไม่เท่า ที่เค้าใส่ใจผม แต่ต้งก้อไม่เคยทำให้ผมรู้สึกแย่กับตัวเองมากนัก เค้าจะพยายามพูดให้ผมรู้สึกดีขึ้น ทุกๆครั้งไป
การดำเนินชีวิตของผม อย่างที่บอก เป็นไปโดยราบรื่น ต้งก้อไปทำงานต่างประเทศบ่อยขึ้นเรื่อยๆ ผมเงอก้อเช่นกัน ทำงานเหนื่อยมาก ลุยกับพี่กรณ์ตลอด เลยกะไว้เล่นๆ และคุยกับต้งไว้คร่าวๆว่า ถ้ามีโอกาสว่างๆตรงกันเมื่อไหร่ ผมกับต้งจะไปเที่ยวต่างประเทศกันบ้าง เป็นการเพิ่มและเสริมสร้างความสัมพันธ์ของเราทั้งสอง ให้มันแน่นแฟ้นขึ้นกว่าเดิม
ถามความรู้สึกของผมในตอนนี้นะเหรอครับ.....จะว่าไงดีครับ ผมก้อยอมรับสภาพของตัวผมเอง ในแบบที่มันเป็นไป ถามว่ามีความสุขมั้ย ??? ผมว่าผมไม่ได้ทุกข์ร้อนอะไรนะ อยู่ได้ปกติ เรื่อยๆ ตามอัตถภาพของตัวเอง แต่ในใจลึกๆแล้ว ผมก้อยังคิดถึงชีวิตของผม ในช่วงเวลาที่มีเค้า....คนนั้นอยู่ เวลาในช่วงนั้นของผม ยอมรับว่า มันเป็นอะไรที่วุ่นวายม๊ากกกกกกก และมีเรื่องให้ปวดหัวไม่เว้นในแต่ละวันเลยละครับ แต่ก้อแปลกนะครับ ในความวุ่นวาย และปวดหัวนั้น ผมกลับมีความสุขอย่างบอกไม่ถูก ดูชีวิตมีรสชาตยังไงไม่รู้ ผมเองก้อไม่เข้าใจเหมือนกัน
อยู่มาวันนึง เป็นวันที่ผมมาทำงานที่พัทยากับพี่กรณ์ ช่วงนั้นมันมีทศกาลงานดนตรีอะไรสักอย่าง ซึ่งผมเองก้อจำไม่ค่อยได้ ผมก้อทำงานของผมปกติ โดยมีต้งมาคอยดูแล ให้กำลังใจผมอยู่ห่างๆ ที่ต้งมาอยู่กับผมอย่างนี้ได้ เพราะว่าต้งเองก้อมารอทำงานกับลูกค้าของเค้าที่นี่เองเหมือนกัน เราเลยได้มีเวลาใกล้ๆกันบ้าง ผมก้อทำงานไปเรื่อยๆ โดยที่ไม่ได้สนใจอะไรรอบข้างมากนัก แล้วก้อมีคนมาหาผม เป็นสต๊าฟที่ทำงานด้วยกันบอกว่า มีคนอยากจะขอพบผม ตอนแรกผมบอกไปว่า ผมมไว่ง ไว้เดี๋ยวจะติดต่อกลับไป และให้เด็กไปขอเบอร์เค้าไว้ แต่เด็กเค้าอบกว่า ยังไงก้อต้องพบผมให้ได้ ผมเลยต้องวางงานก่อน แล้วออกมาพบเค้า
ผมเองก้อไม่ได้ถามว่าใครมา ผู้หญิงหรือผู้ชายกันแน่ที่มาขอพบผม แต่พอมาเจออีกที ตอนที่ออกมาแล้ว ก้อพบว่าคนๆนั้นเป็น.......หลิง หลิงนั่นเอง หลิงหลิงเค้ามาขอพบผมทำไม และทำไมต้องด่วนขนาดนี้ด้วย หน้าตาหลิง หลิงดูโทรมมากๆ แววตาก้อเศร้าอย่างเห็นได้ชัด พอเห็นผมเดินมา เค้าก้อเดินรี่เข้ามาหาผมทันที แล้วเปิดคำถามขึ้นมาทันที โดยที่ผมไม่ทันได้ตั้งตัว
" อี้ ชั้นขอถามอะไรหน่อยสิ ตอนนี้เธอยังติดต่อกับดิวอยู่หรือเปล่า "
คำถามแรก ก้อเล่นเอาผมซะอึ้งไปแล้ว ผมก้องงๆอยู่ เลยถามกลับไป
" ไม่นี่ ไม่ได้เจอกันเลย แล้ว แล้ว มีอะไรเหรอ "
" ดิวหายไป หายไปเลยตั้งแต่ตอนที่ไปเมืองนอก นี่ก้อสองเดือนกว่าแล้ว ที่ชั้นติดต่อดิวไม่ได้ เธอแน่ใจนะว่า ดิวไม่ได้ติดต่อเธอมาเลย " หลิง หลิงถามทั้งยังทำหน้าสงสัยใส่ผมอีก ผมเองก้อยิ่งงงไปกันใหญ่ ทำไมหลิง หลิงเค้าต้องปักใจเชื่อขนาดนั้นด้วยว่า ดิวจะต้องติดต่อผมมา ซึ่งจริงๆแล้ว ดิวเองไม่ได้ติดต่อผมมาเลย ตั้งแต่วันนั้น........วันที่ผมหมั้นแล้วเค้ามาหาผมที่บ้านพัก จากนั้นผมก้อไม่ได้เจอ หรือคุยกับเค้าอีกเลย.........
-
สงสัยตาดิววางแผนอะไรอยู่ป่าวนิ o18
-
เรื่องวุ่นๆเข้ามาอีกแล้ว :serius2:
-
อัพเยอะอัพยาวอัพปล่อย
-
แผนของดิวอีกรึเปล่าเนี๊ย
เฮ้อ เหนื่อยแทนดิวกับอี้จัง
-
ไอ้คุณดิว รีบมาเคลียร์กับหลิงหลิงเลยนะ อย่าให้อี้ต้องมาเป็นหนังหน้าไฟรับหน้าแทนแก เด๋วอี้ก็ซวยอีกหรอกอยู่เฉย ๆ แท้ ๆ :เฮ้อ:
-
ดิวหายสาปสูญไปแบบนี้ อาจจะดีแล้วก็ได้ แต่ไม่รู้ใครบางคนจะแอบเป็นห่วงเค้ารึเปล่าเนี่ยสิ :m12:
-
เหวยๆ
ดิวหายปายหนายเนี่ย
โอ๊ย ลุ้นจนปวดตับ
-
รอๆๆ
-
เมื่อไรจะลงเอยกันได้ด้วยดีนะเนี่ย
-
:z13: รอดิวกะอี้
-
รอ รอ รอ
-
มาต่อทีละนิด .. ทีละนิด
ยังดีกว่าไม่ได้มาต่อเลยน่ะจ๊ะ ....
ดิวแอบไปปลีกวิเวกอยู่รึเปล่า?
-
รอจนหนังเหี่ยว :really2:
-
พี่อเล็กหายไปไหนแล้วอ่ะครับ ไม่มาต่อสักที
-
งานล้นมากครับ
สถานการณ์บ้านเมืองก้อไม่ค่อยจะดี
นี่หาโอกาสมาได้แล้ว จะมาลงคืนนีดึกๆนะครับ
ร๊ากกกกกกกกกก ทุกคนเสมอครับ
-
จะรอครับผม :man1:
-
รออยู่นะ :monkeysad:
-
:m15: :m15: :m15:
" อี้ ชั้นขอถามอะไรหน่อยสิ ตอนนี้เธอยังติดต่อกับดิวอยู่หรือเปล่า "
คำถามแรก ก้อเล่นเอาผมซะอึ้งไปแล้ว ผมก้องงๆอยู่ เลยถามกลับไป
" ไม่นี่ ไม่ได้เจอกันเลย แล้ว แล้ว มีอะไรเหรอ "
" ดิวหายไป หายไปเลยตั้งแต่ตอนที่ไปเมืองนอก นี่ก้อสองเดือนกว่าแล้ว ที่ชั้นติดต่อดิวไม่ได้ เธอแน่ใจนะว่า ดิวไม่ได้ติดต่อเธอมาเลย " หลิง หลิงถามทั้งยังทำหน้าสงสัยใส่ผมอีก ผมเองก้อยิ่งงงไปกันใหญ่ ทำไมหลิง หลิงเค้าต้องปักใจเชื่อขนาดนั้นด้วยว่า ดิวจะต้องติดต่อผมมา ซึ่งจริงๆแล้ว ดิวเองไม่ได้ติดต่อผมมาเลย ตั้งแต่วันนั้น........วันที่ผมหมั้นแล้วเค้ามาหาผมที่บ้านพัก จากนั้นผมก้อไม่ได้เจอ หรือคุยกับเค้าอีกเลย.........
“ ไม่นี่หลิง หลิง ชั้นไม่ได้เจอ หรือติดต่อเค้าอีกเลยตั้งแต่....ตั้งแต่ก่อนที่ชั้นจะหมั้นอ่ะ แล้วทำไมเธอถึงคิดล่ะว่าดิวเค้าจะมาติดต่อชั้นเพื่ออะไร “ ผมถามไปด้วยความสงสัยว่า เธอจะมาติดใจอะไรผมนักหนา
“ ไม่หรอก ชั้นก้อแค่ถามดู เห็นว่า เห็นว่า.....เห็นว่าดิวเค้าเคย สนิทกับเธออ่ะ “
“ ชั้นไม่ได้เจอเค้าเลย และคงจะไม่มีวันเจออีกด้วย นี่ชั้นก้อทำงานทุกวัน แทบจะไม่มีวันหยุดเลย แล้วชั้นจะเอาเวลาไปไหนไปเจอใคร อีกอย่างนะ ชั้นกับต้งก้อหมั้นกันแล้ว ชั้นจะไปเจอคนอื่นได้ยังไง แม้กระทั่งต้งนะ ชั้นก้อแทบจะไม่ได้อยู่ด้วยกัน นี่ก้อเพิ่งจะมีเวลามาด้วยกันเอง เธอมั่นใจได้เลยนะว่า ชั้นคงไม่มีเวลาที่จะติดต่อกับดิวได้หรอก “ ผมอธิบายไป
หลิง หลิง เงียบไปนิดนึง จากนั้นก้อพูดต่อ
“ มันก้อจริงอย่างที่เธอพูดนะ เพราะว่าตลอดเวลาที่ผ่านมานะ ชั้นก้อตามหาดิวตลอด ทั้งยังคอยแอบดูเธอบ้าง แอบถามต้งบ้าง แต่ก้อได้คำตอบอย่างที่เธอบอกชั้นมานั่นแหละ ชั้นก้อแค่ระแวงไปเท่านั้นเอง “ หลิง หลิงพูดแล้วไปสบตาผม
“ ชั้นไม่ว่าหรอกนะ ถ้าเธอจะแอบตามดู จะสะกดรอยอะไรชั้น เพื่ออะไรก้อตาม เพราะชั้นบริสุทธิ์ใจ “ ผมย้ำไปอีกที
หลิง หลิง เหมือนชั่งใจอะไรอยู่สักอย่าง แต่ไม่กล้าพูดออกมา ผมเลยถามไปอีก
“ มันมีอะไรหรือเปล่า หลิง หลิง เล่าให้ชั้นฟังหน่อยสิ ว่าเรื่องมันเกิดขึ้นได้ยังไง แล้วดิวหายไปตั้งแต่ตอนไหน ชั้นจะได้ช่วยเธอคิดอีกคนไง “ ผมอาสาช่วยเธอด้วยใจจริง โดยที่ไม่รู้ว่า ในใจผมต้องการอย่างนั้นจริงๆหรือเปล่า
หลิง หลิง อึกๆ อักๆ อยู่แป๊บนึง แล้วก้อพูด
“ ก้อ ก้อช่วงแรกๆที่ดิวไปนะ เค้าก้อโทรมาหาชั้นอยู่หรอก เค้าบอกว่าเค้ายุ่งกับการหาที่เรียน การหาบ้านพัก และอีกหลายๆอย่าง เค้าอาจจะติดต่อชั้นไม่ได้เหมือนก่อน ชั้นเงอก้อไม่ได้ว่าอะไร ปล่อยให้เค้าจัดการเอง และหลังจากนั้นมา เค้าก้อไม่เคยโทรกลับมาหาชั้นอีกเลย ชั้นพยายามโทรกลับไปก้อติดต่อไม่ได้ “ หลิง หลิงพูดเศร้าๆ
“ แล้วเพื่อนเค้าล่ะ เธอน่าจะรู้จักเพ่อนๆของเค้านี่ เห็นเค้าบอกว่ามีเพื่อนๆอยู่ที่นั่นเยอะแยะนี่นา ทำไมไม่ลองโทรถามพวกเค้าดูล่ะ เผื่อจะติดต่อได้ “ ผมออกความเห็น
“ ชั้นทำแล้วอี้ ชั้นทำทุกอย่าง ทุกวีถีทาง ถามเพื่อนๆเค้าทุกคนที่มีอยู่ที่นั่น ไหว้วานคนสารพัด แต่ก้อติดต่อเค้าไม่ได้ แม้แต่ทางบ้านเค้า ก้อยังติดต่อเค้าไม่ได้เลย ชั้น ชั้น ไม่รู้จะทำไงแล้ว ชั้นรู้สึกเป็นห่วงเค้ามากเลยอี้ ชั้นกลัวเค้าจะเป็นอะไรไป “ หลิง หลิง พูดเสียงสั่นๆ คล้ายกับคนกำลังจะร้องไห้ ผมไม่เคยเห็นเธอเป็นอย่างนี้มาก่อนเลย
“ หลิง หลิง ชั้นว่าเธอใจเย็นๆดีกว่านะ มันอาจจะไม่มีอะไรก้อได้ ไม่แน่นะ เค้าอาจจะยุ่งมากๆอยู่ก้อได้ ชั้นว่าเธอรออีกสักพักเถอะนะ ไว้ถ้าเค้ายังไม่ติดต่อกลับมาอีก ค่อยว่ากันอีกที “ ผมพยายามปลอบเธอไป
“ มีอีกเรื่องนึง ที่เธอคงยังไม่รู้สินะ ฮึๆ “ จู่ๆหลิง หลิงก้อพูดออกมา เชิงเย้ยหยัน
“ เรื่องอะไรเหรอ มันเกี่ยวอะไรกับชั้น หรือเรื่องนี้เหรอ “ ผมเริ่มงงไปอีก
“ มันเกี่ยว หรือไม่เกี่ยว ไม่รู้นะ รู้แต่ว่ามันแทบจะทำให้ชั้นตายทั้งเป็นเลยทีเดียว “
ผมนิ่งอึ้งไปกับคำพูดของเธอ แต่ก้อฟังต่อ
“ หลังจากที่ดิวหายไป ชั้นก้อตามหาเค้าไปทั่ว เที่ยวถามจากเพื่อนเค้าไปทุกคน จนวันนึง ชั้นได้คุยกับเพื่อนสนิทของดิวคนนึง ที่ดิวเคยไปอยู่ด้วย เค้าเล่าให้ฟังว่า ดิวเคยอบกกับเค้าว่า ดิวอยากจะมาตั้งรกราก หางานทำ ปลูกบ้านอยู่กับคนที่เค้ารักมาก รักจนหมดหัวใจ แต่มันก้อเป็นไปได้ยาก เพราะว่าอุปสรรคมันเยอะเหลือเกิน เพื่อนคนนั้นเค้าก้อแปลกใจ เพราะว่าปกติดิวเวลาชอบใครแล้ว มักจะสมหวังเสมอ แต่พอเพื่อนเค้าถามว่า คนๆนั้นเป็นใครเหรอ ดิวก้อไม่ตอบ แต่ก้อควักเอารูปมาให้เพื่อนคนนั้นดู “ จากนั้นหลิง หลิง ก้อเงียบไป เหมือนกับว่ากำลังกลั้นอารมณ์ไว้อยู่
“ หลิง หลิง เธอเป็นอะไรเหรอ แล้วมันรูปใครล่ะ ที่ดิวเค้าเอาให้เพื่อนเค้าดูอ่ะ “
“ จะให้ชั้นทนอยู่ได้ไงล่ะ เมื่อได้รู้ว่า รูปคนๆนั้น มันไม่ใช่ชั้น มันไม่ใช่ใคร ไม่ใช่ผู้หญิงคนอื่น แต่มันเป็นเธอไงอี้ เธอได้ยินไหมว่า คนที่ดิวบอกกับเพื่อนเค้าไปว่า อยากจะอยู่กับคนรักชองเค้าอ่ะ มันคือเธอ มันคือเธอคนเดียวอี้ ฮือๆๆๆ “ ในที่สุดหลิง หลิงก็ระเบิดอารมณ์ออกมาจนได้ นี่หรือคือสิ่งที่หลิง หลิงบอกว่าทำให้เธอแทบตายทั้งเป็น
“ หลิง หลิง ชั้น ชั้น ไม่รู้จะปลอบเธอยังไง แต่ แต่ชั้นสาบานได้ว่า ชั้นไม่ได้ติดต่อกับดิวอีกเลย เธอเชือ่ชั้นนะ “ นี่คือสิ่งที่ผมพอจะพูดได้ดีที่สุดแล้ว
“ ชั้นรู้อี้ ชั้นรู้ แต่ที่ชั้นไม่รู้และไม่เข้าใจคือ ทำไม ทำไมดิวเค้าถึงไม่รักชั้น ทั้งๆที่ชั้นพยายามทำทุกอย่างเพื่อเค้ามาตลอด ที่ชั้นต้องเป็นบ้าเป็นหลังขนาดนี้ ก้อเพราะชั้นอยากทำให้เค้ารักชั้น แต่ไม่เลยอี้ ไม่เลย ไม่แม้แต่ครั้งเดียว ที่ชั้นจะแทรกเข้าไปอยู่ในหัวใจของเค้าได้ เพราะว่า ฮือๆๆ เพราะว่าข้างในนั้น มันมีแต่เธอเท่านั้นอี้ “ หลิง หลิง ร้องไห้ออกมาอย่างไม่กลั้นไว้ เธอเหมือนคนที่หมดสิ้นทุกอย่างแล้ว ผมเห็นแล้วอดสงสารไม่ได้ จะว่าไปแล้ว ผมก้อเพิ่งมาตระหนักว่า ความรักนี่ มันก้อทำให้คนเราต้องทุกข์ทรมานขนาดนี้เลยหรือ หลิง หลิง คนที่ผมเคยรู้จัก ไม่ใช่คนอ่อนแอขนาดนี้ ผมมเคยเห็นเธอร้องไห้ขนาดนี้มาก่อนเลย
“ หลิง หลิง ชั้นไม่ได้ว่านะ แต่เธอก้อเป็นคนสวยนี่ ฐานะก้อไม่ได้แย่ ทำไมเธอไม่ลองเปิดใจมองคนอื่นบ้างล่ะ ชั้นเชื่อนะว่ามีอีกหลายคนเลยล่ะที่อยากจะคบกับเธอ “ ผมพยายามเบี่ยงประเด็น หลิง หลิงได้ยินดังนั้น ก้อเงยหน้าขึ้นมองผม ทำสายตาเย้ยหยันใส่ผม เหมือนกับไม่เชื่อในสิ่งที่ผมพยายามบอก
“ เธอพูดเหมือนทำได้อย่างนั้นแหละอี้ เธอคิดว่าชั้นไม่รู้เหรอว่า เธอนะ เคยรักดิวมากแค่ไหน แม้ว่าเธอจะหมั้นกับต้งไปแล้ว ก้อใช่ว่าเธอจะเลิกรักดิวได้ จริงไหม แล้วอย่างนี้ เธอจะมาบอกให้ชั้นเลิกรักดิวได้ยังไง ในเมือ่เธอเองก้อทำไม่ได้ อี้ “ คำพูดของหลิง หลิง มันเหมือนหนามเล็กที่มาสะกิดแผลของผม ที่มันกำลังจะหายดี ให้เลือดมันมันไหลออกมาอีก ตอกย้ำความเจ็บปวดของผมอีกครั้งนึง
“ หลิง หลิง ชั้นจะไม่ตอบรับ หรือปฏิเสธในสิ่งที่เธอพูดนะ แต่ชั้นขอบอกไว้ว่า ตอนนี้ชั้นได้ตัดสินใจไปแล้ว ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น ชั้นก้อจะต้องรับผิดชอบการตัดสินใจของชั้นไป ชั้นไม่มีวันถอยหลัง หรือกลับไปหาอดีตหรอก เพราะว่า ชั้นเคยทำร้ายต้งมามากพอแล้ว ต่อไปนี้ ชั้นจะไม่ทำร้ายเค้าอีก “ ผมพูดอย่างหนักแน่น
-
"ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น ชั้นก้อจะต้องรับผิดชอบการตัดสินใจของชั้นไป ชั้นไม่มีวันถอยหลังหรือกลับไปหาอดีตหรอก เพราะว่าชั้นเคยทำร้ายต้งมามากพอแล้ว ต่อไปนี้ชั้นจะไม่ทำร้ายเค้าอีก" แน่นะค่ะอี้ เค้าจะยอมเชื่อน๊า เพราะเค้าเองก็อยากให้ต้งได้มีความสุขกับคนที่ต้งรักยิ่งกว่าชีวิตของตัวเองอย่างอี้เหมือนกัน :o12:
แต่...ต้งจะยอมหรอค่ะ ระหว่างเพื่อความสุขของอี้กับเพื่อความสุขของตัวต้งเอง ถ้าให้ต้งต้องเลือก ต้งเลือก...เพื่อความสุขของอี้ แบบไม่ต้องใช้เวลาคิดอะไรมากมายแน่ ๆ เลยค่ะเค้าแน่ใจ เพราะต้งยอมทำทุกอย่างเพื่อรอยยิ้ม เพื่อความสุขของอี้มาโดยตลอดอยู่แล้วนี่นา :m15: ไงก็เค้าก็สงสารต้งอยู่ดีอ่ะค่ะ แถมเค้ายังสังหรณ์ใจไม่ดีชอบกลว่าต้งอาจจะไม่ได้มีชีวิตอยู่จนถึงตอนจบ มิใช่ชิมิ :m15:
-
เจ็บปวดใจกันทุกฝ่าย :o12:
-
แล้วมันจะจบยังไงเนี่ยย :m15:
แต่ว่ามันสั้นจัง :monkeysad:
-
:monkeysad: เรื่องมันเศร้า
-
กลัวตอนจบของเรื่องจะเป็นแบบเรื่อง "เงารัก ลวงใจ" จิมๆ :เฮ้อ:
อยากให้ตอนจบมีชีวิตที่มีความสุขกันทุกฝ่ายอ่ะน่ะ :-[
-
เข้ามารอตาดิว :impress2:
-
เหอๆๆ
-
เข้ามาติดตาม
รอรอรอ
-
เรื่องจะจบแบบไหนน๊า ชักหวั่น ๆ แล้วซิ o22
-
ติดตามๆ
-
รอคับ
-
:z13:
-
ดึกๆคืนนี้
เจอกันครับ
ช้าหน่อย แต่ชัวร์นะครับ
อิอิ ช่วงนี้จิตใจเริ่มกลับมาปกติแล้นนนนนนนน
-
:m16: :m16: :m16:
“ เธอพูดเหมือนทำได้อย่างนั้นแหละอี้ เธอคิดว่าชั้นไม่รู้เหรอว่า เธอนะ เคยรักดิวมากแค่ไหน แม้ว่าเธอจะหมั้นกับต้งไปแล้ว ก้อใช่ว่าเธอจะเลิกรักดิวได้ จริงไหม แล้วอย่างนี้ เธอจะมาบอกให้ชั้นเลิกรักดิวได้ยังไง ในเมื่อเธอเองก้อทำไม่ได้ อี้ “ คำพูดของหลิง หลิง มันเหมือนหนามเล็กที่มาสะกิดแผลของผม ที่มันกำลังจะหายดี ให้เลือดมันมันไหลออกมาอีก ตอกย้ำความเจ็บปวดของผมอีกครั้งนึง
“ หลิง หลิง ชั้นจะไม่ตอบรับ หรือปฏิเสธในสิ่งที่เธอพูดนะ แต่ชั้นขอบอกไว้ว่า ตอนนี้ชั้นได้ตัดสินใจไปแล้ว ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น ชั้นก้อจะต้องรับผิดชอบการตัดสินใจของชั้นไป ชั้นไม่มีวันถอยหลัง หรือกลับไปหาอดีตหรอก เพราะว่า ชั้นเคยทำร้ายต้งมามากพอแล้ว ต่อไปนี้ ชั้นจะไม่ทำร้ายเค้าอีก “ ผมพูดอย่างหนักแน่น
“ ชั้นก้อขอให้เธอทำอย่างที่พูดแล้วกัน และหวังว่า ถ้าดิวเค้าติดต่อกลับมาหาเธอ เธอคงจะแจ้งให้ชั้นทราบนะ ถ้าไม่เห็นแก่ชั้น ก้อน่าจะเห็นแก่ต้งบ้าง หวังว่าเธอคงเข้าใจที่ชั้นพูดนะ “ หลิง หลิงพูดด้วยน้ำเสียงแกมขู่ผมเล้กน้อย
“ ไม่ต้องห่วงหรอก หลิง หลิง ถ้าชั้นได้ยินข่าวอะไรเกี่ยวกับเค้า ชั้นจะรายงานเธอแน่นอน “ ผมรับคำเธอไปอย่ามาดมั่น แต่ดูเหมือนหลิง หลิงจะไม่คิดอย่างนั้น กลับมองผมด้วยสายตาแปลกๆ
“ ที่จริงชั้นก้อไม่ได้มั่นใจอะไรในตัวเธอหรอกนะ เพราะว่ายังไงๆ คนมันก้อเคยรักกันมาก่อน ถ้าเกิดถึงสถานการณ์อย่างนั้นจริงๆแล้ว เธอก้อต้องยึดเอาความรู้สึกของเธอเองเป็นที่ตั้ง แต่ไม่เป็นไร ยังไงชั้นก้อคงไปบังคับอะไรเธอมากไม่ได้หรอก ก้อได้แต่หวังว่า เธอคงจะไม่คิดที่จะทำร้ายต้งอีกหรอกนะ “ ยังมาเหน็บแนมผมอีก ผมเลยตอกกลับไป
“ มันก้อไม่ใช่ปัญหาของชั้น ที่จะมาทำให้เธอเชื่อใจชั้น เพราะว่า ต่อให้ชั้นพูดยังไงออกไป รับปากยังไง แต่ถ้าใจเธอคิดอคติกับชั้นแล้ว เธอก้อไม่มีทางคิดดีไปกว่านี้หรอก “
หลิง หลิง เงียบไปครู่นึง แล้วพูดต่อ
“ งั้นวันนี้ชั้นคงรบกวนเวลาเธอแค่นี้แล้วกัน ขอบคุณมากนะที่เสียสละเวลามาฟังความเดือดร้อนขงอชั้น และชั้นก้อหวังว่าเธอคงจะเข้าใจในสิ่งที่ชั้นพยายามสื่อให้เธอรับรู้นะ “
“ อ้อ แน่นอน ชั้นเข้าใจแจ่มแจ้งเป็นอย่างดีเลยล่ะ “ ผมตอบกลับไป
“ งั้นชั้นไปล่ะ ฝากหวัดดีต้งด้วยแล้วกัน “
แล้วหลิง หลิงก้อเดินจากไป พร้อมทั้งทิ้งทุ่นระเบิดลูกใหญ่ไว้ที่ผม.....ทำไมนะ ทำไมเธอต้องคิดด้วยว่า ดิวจะต้องติดต่อผมมา มันก้อจริงที่ว่า เธอไปได้ยินเพื่อนของดิวพูดอะไรทำนองนั้นออกไป แต่มันก้อไม่เสมอไปหรอก ดูขนาดทางบ้านของดิวยังติดต่อดิวไม่ได้เลย นับประสาอะไรกับผมเล่า....แต่มันก้อทำให้ผมฉุกคิดเหมือนกันนะว่า ทำไมดิวต้องบอกเพื่อนของดิวไปอย่างนั้นด้วย ผมไม่เข้าใจเลยจริงๆ ????
ออกจากหลิง หลิงมา ผมก้อกลับไปทำงานต่อ แต่ในใจก้อคิดตามคำพูดของหลิง หลิงไปต่างๆนานา ไม่รู้สินะว่าทำไมผมต้องคิดถึงขนาดนี้ด้วย พลอยทำให้สมาธิในการทำงานต้องลดลงไปโดยปริยาย แย่จริงๆเลยผม แต่จะให้หยุดคิดมันก้อไม่ได้ ทำไมนะ ทำไมผมต้องเป็นห่วงดิวเค้าขนาดนี้ด้วย ผมอยากรู้ อยากรู้ว่าเค้าหายไปไหน เป็นอะไรไปหรือเปล่า ผมเป็นห่วงความปลอดภัยของดิวมาก มากเสียจนแทบจะไม่มีกระจิตกระใจที่จะทำงานอีกต่อไป เฮ้ออออออ แต่ผมก้อต้องไม่ทำให้งานตัวเองเสีย เพราะความคิดบ้าๆของผมหรอก ผมต้องเรียกสติของตัวเองกลับมา ไม่งั้นงามผมมีปัญหาแน่ๆ
และแล้วงานก้อผ่านไปได้ด้วยดี เป็นเพราะว่าการช่วยเลหือของพี่กรณ์และต้ง ที่คงจะเห็นว่าผมผิดปกติไป ผมเลยบอกพวกเค้าไปว่า ผมรู้สึกไม่สบายตัวนิดหน่อย อาจจะเพราะว่าตากแดดมากไปหน่อย พวกเค้าก้อเข้าใจ และเข้ามาพยายามช่วยผมทำงานจนเสร็จลุล่วง พอเสร็จงานแล้ว ต้งก้อพอผมไปที่พักที่เตรียมไว้ เพื่ออาบน้ำแต่งตัว จากนั้นเราก้อไปทานข้าวกันสองคน
ร้านอาหารที่ต้งพาผมไปทาน บรรยากาศดีมากๆ เป็นร้านที่จัดออกแนวธรรมชาติมากๆ มีสวน มีน้ำตก แขกเหรื่อก้อมาอุดหนุนมากมาย จากนั้นต้งก้อพาผมไปนั่งยังที่ๆเค้าจัดไว้ให้เรียบร้อยแล้ว ซึ่งต้งได้โทรมาจองล่วงหน้าไว้ก่อนแล้ว พอนั่งสักพัก อาหารที่สั่งไว้ก้อค่อยๆทะยอยกันมา เราก้อค่อยๆทานไป แล้วต้งก้อพูดขึ้น
“ อี้ครับ ต้งต้องขอโทษด้วยนะครับ ที่ช่วงนี้ต้งไม่ค่อยมีเวลาให้อี้เท่าไหร่เลย งานต้งเยอะมาก มากจนบางทีไม่มีเวลาทานข้าวด้วยซ้ำ นี่พอต้งมีเวลาบ้าง ต้งเลยอยากทดแทนเวลาตรงนั้นไป “
“ ไม่เป็นไรหรอกต้ง อี้เข้าใจน่า อี้เองก้อใช่ว่าจะว่าง ไหนจะงานที่ออฟฟิซพี่กรณ์ ไหนจะที่ร้านอาหาร ดีนะที่อี้ไม่ค่อยรับจ็อบเหมือนแต่ก่อนนะ ไม่งั้น อี้คงไม่มีเวลาหายใจแน่นอน อี้เองก้อรู้สึกผิดเหมือนกันนะ แทนที่อี้จะปล่อยวางเรื่องงานของตัวเองบ้าง เพื่อมาช่วยต้งทำงานบ้างก้อดี หรือไม่ก้อมาอยู่คอยดูแลต้ง เวลาต้งเลิกงาน แต่นี่อะไร เอาแต่งานตัวเองเป็นใหญ่ จนบางทีก้อลืมๆไปเหมือนกัน อี้เองก้อต้องขอโทษต้งด้วยนะครับ “
“ อี้ครับ ก่อนที่เราจะเจอกัน อี้ก้อทำงานอย่างนี้อยู่แล้วนี้ ดีไม่ดีมากกว่านี้ด้วยซ้ำไป ก้อเพราะว่าอี้เป็นคนขยัน คนสู้งานไง ไอ้ครั้นจะให้ตัวอี้เองอยู่เฉยๆนั้น ต้งว่าอี้คงทำไม่ได้หรอก ขาดใจตายพอดี ฉะนั้น อี้ไม่ต้องรู้สึกผิดเลยนะครับ เป็นตัวของอี้เองนะดีแล้ว อี้ทำอะไรที่อี้ทำแล้วมีความสุข ต้งเองก้อสุขด้วย ไม่ต้องห่วงต้งหรอก ต้งดูแลตัวเองได้ครับ “ ต้งพูดแล้วยิ้มหวาน ทำไมน๊า ทั้งๆที่ต้งเค้าแสนดีขนาดนี้ แต่ผมกลับไม่รู้สึกว่า คนๆนี้ คนที่ดีกับผมมากๆคนนี้เนี่ยะ จะเป็นคนที่ผมอยากจะใช้ชีวิตด้วย ???
“ อืมมมมม เอางี้ดีกว่า เดี๋ยวอี้ไปขอพี่กรณ์หยุดงานบ้าง แล้วไปช่วยงานต้งบ้างเนอะ เราจะได้มีเวลาอยู่ด้วยกันไงครับ ต้งว่าเอาอย่างนี้ดีไหม “ ผมถามไปด้วยความรู้สึกที่อยากจะชดเชยบางอย่าง ที่ผมพยายามที่จะทำแล้ว แต่ทำไม่ได้
“ อย่าเลยอี้ ไม่เป็นไรหรอก อี้ทำงานของอี้ไปเหอะ งานของต้งต้องไปนั่นมานี่หลายที่ เดี๋ยวอี้จะเหนื่อยเปล่าๆ นะครับ เอางี้แหละ ตามที่ต้งบอกนะดีแล้ว ไว้ต้งจะพยายามหาเวลาว่างมาอยู่กะอี้บ่อยๆนะครับ “ ต้งรีบตอบออกมาทันทีเลย ไม่รู้ว่าเค้าจะห่วงอะไรผมนักหนา ผมแค่อยากไปช่วยงานเค้าบ้างไง
-
ได้กลิ่นแปลกๆ ต้งมีอะไรปิดบังอยู่หรือเปล่าหว่า
-
ดิวกำลังคิดอะไรอยู่ :really2:
-
ขอบคุณที่กลับมาต่อแล้ว
มาบ่อยๆนะครับ
-
แต่ละคนทำผม :seng2ped: เลย
-
ทำงานๆๆๆๆๆๆ
-
ดิวกับต้งแอบติดต่อกันอยู่อะ่ป่าวน๊า
-
ต้งและกรณ์รู้ว่าดิวอยู่ที่ไหน(ไม๊?)หรือต้งกำลังสานสัมพันธ์กับใครอยู่แล้วต้องการปกปิดอี้ เลยไม่อยากให้อี้เข้าไปช่วยงาน
โหย !!!! กลิ่นมันแปลกๆ อยากรู้อยากรู้ ว่ามันเป็นแผนอะไร ของใครอีก อย่าหายไปนานนะเดี๋ยวคนอ่านลงแดงตายก่อน อิอิ
-
เฮ้ออออ
เหนื่อยๆๆๆ เหนื่อยใจแทนพี่อี้จริงๆ
แล้วดิว ต้งนี่งานนี้เกี่ยวกันปะเนี่ย
-
อย่าบอกนะว่าต้งกำลังนอกใจ ฮาๆ .... ตันๆในความคิดพิกล
-
รอ ร้อ รอ รอ
-
รอๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
รอกันต่อไปพรรคพวก
-
มาแล้วๆๆๆๆๆ
รออีกไม่เกินสิบนาทีนะคร๊าบบบบบบบ
ใจเยนพี่น้องที่น่ารักทั้งหยายยยยย
-
:เฮ้อ: :really2: :เฮ้อ: :really2:
“ อี้ครับ ก่อนที่เราจะเจอกัน อี้ก้อทำงานอย่างนี้อยู่แล้วนี้ ดีไม่ดีมากกว่านี้ด้วยซ้ำไป ก้อเพราะว่าอี้เป็นคนขยัน คนสู้งานไง ไอ้ครั้นจะให้ตัวอี้เองอยู่เฉยๆนั้น ต้งว่าอี้คงทำไม่ได้หรอก ขาดใจตายพอดี ฉะนั้น อี้ไม่ต้องรู้สึกผิดเลยนะครับ เป็นตัวของอี้เองนะดีแล้ว อี้ทำอะไรที่อี้ทำแล้วมีความสุข ต้งเองก้อสุขด้วย ไม่ต้องห่วงต้งหรอก ต้งดูแลตัวเองได้ครับ “ ต้งพูดแล้วยิ้มหวาน ทำไมน๊า ทั้งๆที่ต้งเค้าแสนดีขนาดนี้ แต่ผมกลับไม่รู้สึกว่า คนๆนี้ คนที่ดีกับผมมากๆคนนี้เนี่ยะ จะเป็นคนที่ผมอยากจะใช้ชีวิตด้วย ???
“ อืมมมมม เอางี้ดีกว่า เดี๋ยวอี้ไปขอพี่กรณ์หยุดงานบ้าง แล้วไปช่วยงานต้งบ้างเนอะ เราจะได้มีเวลาอยู่ด้วยกันไงครับ ต้งว่าเอาอย่างนี้ดีไหม “ ผมถามไปด้วยความรู้สึกที่อยากจะชดเชยบางอย่าง ที่ผมพยายามที่จะทำแล้ว แต่ทำไม่ได้
“ อย่าเลยอี้ ไม่เป็นไรหรอก อี้ทำงานของอี้ไปเหอะ งานของต้งต้องไปนั่นมานี่หลายที่ เดี๋ยวอี้จะเหนื่อยเปล่าๆ นะครับ เอางี้แหละ ตามที่ต้งบอกนะดีแล้ว ไว้ต้งจะพยายามหาเวลาว่างมาอยู่กะอี้บ่อยๆนะครับ “ ต้งรีบตอบออกมาทันทีเลย ไม่รู้ว่าเค้าจะห่วงอะไรผมนักหนา ผมแค่อยากไปช่วยงานเค้าบ้างไง
“ อืมมมมม งั้นอี้ก้อตามที่ต้งบอกแล้วกันนะครับ อี้ยังไงก้อได้ “ ผมรู้สึกโหวงๆนิดหน่อยที่ถูกปฏิเสธความหวังดี ที่ผมพยายามทำให้เค้าบ้าง แต่ก้อไม่เป็นไรหรอก บางทีผมไปช่วย อาจจะไม่ได้ช่วยเลยก้อได้
จากนั้นเราก้อทานอาหารกันไปเรื่อยๆ ต้งก้อชวนผมพูดคุยเกี่ยวกับเรื่องงานใหม่ของเค้า ที่กำลังรุ่งมากๆ ทั้งยังได้เจอผู้คนมากมาย ทั้งยังมีลูกค้ารายใหม่ๆอีกมากมาย ทำให้ธุรกิจของต้งไปได้ดีมากๆ แถมต้งยังมีแอบลองใจผม ประมาณว่า เค้าได้เจอสาวๆ สวยๆมากมายเลย และยังมีคนมาสนใจเค้าอีก แล้วมาถามผมว่า ผมไม่หึงเหรอที่มีคนมาชอบเค้า ???
ผมเองก้อตอบไปว่า จะหึงไปทำไมเล่า ในเมื่อคนพวกนั้นเค้าก้อเป็นเพื่อนร่วมงานต้ง บางคนก้อเป็นลูกค้าบ้าง แล้วต้งก้อทั้งหน้าตา ฐานะ โพรไฟล์ดีขนาดนี้แล้ว จะไม่มีคนมาชอบก้อกระไรอยู่ ผมเลยบอกไปว่า ผมไว้ใจเค้า ผมเชื่อว่าเค้าไม่ทำอย่างนั้นแน่นอน เพราผมรู้ดีว่า ต้งเป็นคนที่ให้เกียรติเพื่อนร่วมงานจากที่อื่น และรวมไปถึงลูกค้ามากๆ ผมมั่นใจว่า ต้งคงไม่ทำให้ทุกอย่างที่เกี่ยวกับธุรกิจของเค้า พังเพราะเรื่องนี้หรอก....
พอต้งได้ยินที่ผมพูดอย่างนั้นก้อชอบใจใหญ่เลย แถมยังบอกอีกว่า คงไม่มีใครรู้ใจ และรู้จักเค้าไปมากกว่าตัวผมแน่นอน แต่เค้าก้อบอกว่า เค้าแอบเสียใจเล็กน้อยที่ผมไม่หึงเค้า ผมเลยแกล้งบอกไปว่า ถ้าลองต้งทิ้งผมไปมีคนใหม่ดูสิ รับรอง ต้งคางเหลืองแน่ ซึ่งมันก้อทำให้ต้งหัวเราะดังกร๊ากใหญ่เลย คงจะขำท่าทางของผมมั้ง ที่ทำเป็นหึง เอาน่า เอาเป็นว่า ผมและเค้า ต่างคนต่างก้อรู้จักกันดีในจุดๆนี้ เราทั้งสงอคนมั่นใจว่า คงไม่มีอะไรอย่างนั้นเกิดขึ้นแน่นอน
“ อี้ครับ เราเองก้อหมั้นกันมาได้สักพักนึงแล้ว อี้รู้สึกยังไงบ้างครับ กับความสัมพันธ์ของเรา และถ้าต้ง มีอะไรรงไหนไม่ดีนี่ อี้บอกต้งได้เลยนะครับ ต้งพร้อม และยินดีที่จะปรับปรุง “ ต้งเล่นยิงคำถามใส่ผมอย่างนี้ ผมก้อไม่ทันตั้งตัวสิครับ เล่นเอาอึ้งไปเหมือนกัน
“ ก้อ ยังไงดีล่ะ อี้ก้อไม่ได้ทุกข์ร้อนอะไรนี่ครับ และอีกอย่างต้งก้อดีกับอี้มาก มากถึงมากที่สุด ต้งไม่มีอะไรที่จะต้องแก้ไขหรอก มีแต่อี้แหละที่ต้องแก้ไขอีกเยอะเลย “
“ ไม่หรอกครับอี้ อี้ไม่ต้องปรับอะไรทั้งนั้นเลย อึ้เป็นยังไง ต้งก้ออยากให้อี้เป็นอย่างนั้นตลอดไป เข้าใจไหมครับ แค่อี้เป็นกำลังใจให้ต้งอย่างที่เป็นอยู่นี้ แค่นี้ต้งก้อดีใจแล้ว “ ต้งพูดพร้อมส่งยิ้มอันอบอุ่นมาที่ผม ผมเลยยิ้มตอบ
“ แล้วต้งล่ะ รู้สึกยังไงบ้าง หลังจากที่เราหมั้นกันมาแล้ว อี้อยากรู้ความรู้สึกของต้งบ้าง “
ต้งนิ่งไปนิดนึงเหมือนกำลังคิดอะไรอยู่ จากนั้นก้อพูดขึ้น
“ ต้งก้อรู้สึกดีนะครับ แต่ด้วยความที่ว่า ชีวิตเกือบทั้งหมดต้งต้องมาทำงานอยู่อย่างนี้ บางทีต้งก้อลืมความรู้สึกนั้นไปบ้างเหมือนกัน แปลกเนอะ ไม่รู้ทำไม ต้งถึงคิดแบบนี้ได้ “
“ มันก้อเป็นกันทุกคนแหละต้ง บางทีอี้ก้อยังคิดว่าตัวเองอยู่ตัวคนเดียวเลย ต้งไม่ต้องคิดมากหรอก “
“ ต้งเองก้อมาคิดดูนะว่า ถ้าความสัมพันธ์ของเรามันยังดีอยู่อย่างนี้ต่อไปสักระยะนะ ต้งคงตัดสินใจอะไรบางอย่างได้แล้วล่ะ “
ผมก้องงสิครับ ทำไมต้องพูดอย่างนี้ มีอะไรหรือเปล่าน๊า.....
“ ตัดสินใจอะไรเหรอ บอกอี้หน่อยสิ เผื่ออี้จะได้ตั้งตัวได้ทัน “
“ เอาไว้ถึงวันนั้นก่อน แล้วต้งจะบอกนะครับ แต่รับรองว่าเป็นอะไรที่ดีแน่ๆ “
“ จริงง่ะ อิอิ ชักอยากจะรู้แล้วสิ แต่ไม่เป็นไรๆ เอาไว้วันที่ต้งพร้อมก้อได้ครับ “
ต้งไม่ตอบครับ แต่ยิ้มๆ แล้วก้อลงมือทานข้าวต่อ
“ แต่อี้ครับ เรื่องที่เราจะไปเที่ยวต่างประเทศกันอ่ะ อี้ว่าไง อี้ว่างช่วงไหนเหรอ ต้งจะได้เคลียร์งานรอ “ ต้งถามขึ้น
“ อืมมมม อีกประมาณสองเดือนน่าจะโอเคนะ เพราะช่วงนั้น เป็นช่วงเบรคๆงานที่บริษัทอ่ะ แล้วต้งล่ะ จะเคลียร์งานได้เหรอ งานเยอะออกขนาดนี้ นี่ขนาดจะมาเที่ยวกับอี้ได้ ยังไม่ได้แค่สองวันเอง แล้วอย่างนี้เราจะไปเที่ยวกันได้เหรอครับ “ ผมเสนอความเห็นไปเพราะว่า อย่างที่รู้ๆกันคือ ต้งเค้างานยุ่งมาก เป็นไปได้ยากมากที่เค้าจะว่างไปกับผม
“ น่าจะได้แหละ ถึงจะยากยังไงก้อต้องลองดู ต้งอยากพักผ่อนจริงๆบ้างล่ะ โหมงานมามากพอแล้ว อีกอย่างนึงนะ นานๆจะได้ไปเที่ยวกับอี้ที โอกาสอย่างนี้หาไม่ได้อีกแล้วนะ “
“ ฮ่าๆๆๆ ขอให้มันจริงเหอะ แล้วใกล้ๆถึงวัน ค่อยว่ากันเนอะ “
หลังจากมื้อค่ำมื้อนั้นแล้ว เราก้อนั่งดื่มอะไรกันอีกนิดหน่อย จากนั้นเราก้อกลับที่พักกัน โดยที่ผมและต้งพักคนละห้องกัน ( เรายังไม่ได้มีอะไรกันเลยครับ ถึงแม้จะเคยนอนห้องเดียวกัน ต้งเค้าให้เกียรติผมมาก บอกว่าจะรอวันที่ผมพร้อม ) ก่อนนอนต้งก้อมาจุ๊บแก้มผม และกล่าวราตรีสวัสดิ์ จากนั้นต้งก้อกลับห้องไป ส่วนผมก้ออาบน้ำ เลปี่ยนเสื้อผ้า เตรียมนอน
แต่ทำไมนะ นอนยังไง ผมก้อนอนไม่หลับ ในใจมันคอยแต่นึกถึงคำพูดของหลิง หลิง ที่มาคุยกับผมวันนี้ ด้วยความรู้สึกของผมจริงๆแล้ว ผมรู้สึกสงสารเธอไม่น้อย ที่ต้องมาไล่ตามดิวอยู่อย่างนี้ แต่ผมก้อไม่รู้จะช่วยเธอยังไง เพราะดิวไม่ได้ติดต่อผมจริงๆ และผมมาคิดๆดูแล้วนะว่า ทำไม หลิง หลิงถึงต้องสงสัยในตัวผมนัก อาจจะเป็นเพราะคำพูดที่ดิวพูดไว้กับเพื่อนเค้าก้อเป็นได้ แล้วถ้าเกิดว่า ดิวเค้าติดต่อผมมาจริงๆนิ ผมจะกล้าโทรไปรายงานให้หลิง หลิง รู้ไหม ผมเองก้อมแน่ใจตัวเองเหมือนกัน....
เวลาผ่านไปอย่างช้าๆ ก่อนจะถึงกำหนดที่ผมกับต้งจะต้องไปเที่ยวต่างประเทศด้วยกัน ช่วงนี้ต้งทำงานอย่างเป็นบ้าเป็นหลังมากๆ บางวันเค้าก้อไม่กลับบ้านเลย เพราะงานไม่เสร็จเลยต้องนอนที่ออฟฟิซบ่อยๆ ส่วนผมพอรู้ก้อจะแวะเอาอาหารไปให้ต้งทานบ้าง ผมกลัวเค้าจะลืมทานข้าว เดี๋ยวโรคกระเพาะจะถามหาเอา แล้วยิ่งได้มาเห็นต้งทำงานแล้วนะ ก้อแอบไม่เข้าใจในตัวต้งเหมือนกันว่า ทำไมจะต้องทำงานมากขนาดนี้ด้วย ฐานะ ธุรกิจทางบ้าน ก้อนับว่าดีอยู่แล้ว จะทำงานเพิ่มทำไมก้อไม่รู้ พอผมพูดเรื่องนี้ ต้งก้อมักจะบอกว่า เพื่ออนาคตของเรา ผมเลยพูดอะไรไม่ได้มากนัก
ส่วนกำหนดวันเวลาที่จะไปเที่ยวนั้น เราได้วันแวลาที่แน่นอนแล้ว เพราะว่าต้งว่างช่วงนั้นพอดี ประมาณสองอาทิตย์ ผมเลยตัดสินใจว่า เราจะไปเที่ยว ออสเตรเลียกัน ถือโอกาสไปเยี่ยมพี่สาวผมด้วยเลย ไม่ได้เจอกันนาน คิดถึงเหมือนกัน อีกอย่างนึงคือต้งเค้าจะไปดูที่ทางที่จะทำร้านอาหารไทยที่นั่นด้วย เฮ้อออออ นึกว่าจะไปเที่ยวอย่างเดียว ไหงยังแอบหางานให้ตัวเองทำก้อไม่รู้ ผมล่ะไม่เข้าใจต้งเลยจริงๆ พ่อคนนี้....
ก่อนถึงกำหนดประมาณอาทิตย์กว่าๆ ผมก้อได้มีโอกาส ไปส่งลูกค้ารายนึงที่สนามบิน พอดีว่าผมทำงานกับเค้าเสร็จเรียบร้อยดีแล้ว เลยบริการไปส่งเค้าซะหน่อย จะได้ประทับใจกัน อีกอย่างคือผมจะมารับตั๋วเครื่องบินที่จะไปเที่ยวกับต้งด้วย ในระหว่างที่รอลูกค้าเช็คอินอยู่นั้น ไอ้ตาของผมมันก้อดหลือบไปเห็นผู้ชายคนนึงใส่แว่นตากันแดด ที่ผมรู้สึกคุ้นหน้าคุ้นตาเป็นอย่างมาก แต่ท่าทางเค้าดูแปลกไป ยิ่งทรงผมแล้ว.....เหมือนเป็นคนละคน และเค้าคนนั้น ก้อกำลังเดินตรงเข้ามาหาผมด้วย ใจผมก้อเริ่มหวั่นๆแล้ว ขออย่าให้เป็นเค้าเลย หรือให้เค้าเดินมาหาใครก้อได้ ที่ไม่ใช่ผม ผมจะได้เชื่อว่า ตาของผมมันฝาดจริงๆ แต่ไม่ใช่เลย เค้าเดินเข้ามาจวนจะถึงผมแล้ว แต่ผมนะเหรอ.....ยืนตัวแข็งอยู่ตรงนี้นานแล้ว ตั้งแต่เห็นเค้าครั้งแรกแล้วอ่ะครับ
“ สวัสดีครับอี้ มาทำอะไรที่นี่เหรอครับ แล้วนี่มาคนเดียวเหรอ “
-
มาต่อซะดึกเชียว
-
เอิ่มมมม....นะ ดิวสินะคนนั้นน่ะ
-
ดิวนะ...นิสัย...ทำไมชอบมาทำให้อี้หวั่นไหวในช่วงเวลาแบบนี้ประจำเลยนะ :เฮ้อ: จงใจใช่มั๊ยเนี่ย :m16: อี้ค่ะจะทำอะไรก็นึกถึงต้งไว้บ้างนะค่ะ สนใจความรู้สึกของคนที่ดีกับเราให้มากกว่าความต้องการของตัวอี้เองหน่อยนะค่ะ เพราะอี้ให้ความสำคัญกับความรู้สึกของตัวเองก่อน...ตลอด :เฮ้อ:
-
มาได้จังหวะเป็นมารผจญความสุขของต้งได้ทุกทีซิน่า o22
-
อี้เจอดิวอีกแล้วเหรอ...สมหวัง ๆ อิๆ บุพเพจริง ๆ เลยเนอะ :z13:
-
ดิว แน่ๆ ใช่ไม๊ใช่ไม๊?
ย๊ากส์ เกิดไรขึ้นอยากรู้ อยากรู้ ดิวไปอยู่ไหนมา
-
เฮ้อออ ตามอ่านรวดเดียวมากสักพักแล้วล่ะค่ะกว่าจะอ่านจบล่ะนะ
ถึงต้งกับอี้จะหมั้นกันแล้วก็ตาม แต่ยังไงเราก็ยังจะเชียร์ดิวล่ะนะ
ก็เชียร์มาแต่แรก แล้วก้จะเชียร์ต่อไป ฮ่าๆ >o<
อยากรู้ว่าดิวไปไหนมาเนี่ย? เฮ้อ ,,
ชอบเข้ามาช่วงเวลาแบบนี้ทุกทีเลยนะ
-
อ่านไปอ่านมารู้สึกเหมือนต้งมีลับลมคมในอะไรอยู่แฮะ :m29:
ชักอยากให้ต้งสมหวังล่ะน้า :m23:
แต่ก็อยากให้อี้คู่กับดิวอยู่ดีอ่ะ :m13:
มา่ออีกต่อฮับคุงอเล็กซี :oni2:
-
ดิวหรอ???
แอบหวังให้เป็นเช่นนั้น เหอๆ
-
อีก สิบนาที จะมาลงให้อ่านนะครับ
รอหน่อยๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
ปั่นสุดฝีมือแย้วววววววววววววววว
-
:jul1: :jul1: :jul1:
ก่อนถึงกำหนดประมาณอาทิตย์กว่าๆ ผมก้อได้มีโอกาส ไปส่งลูกค้ารายนึงที่สนามบิน พอดีว่าผมทำงานกับเค้าเสร็จเรียบร้อยดีแล้ว เลยบริการไปส่งเค้าซะหน่อย จะได้ประทับใจกัน อีกอย่างคือผมจะมารับตั๋วเครื่องบินที่จะไปเที่ยวกับต้งด้วย ในระหว่างที่รอลูกค้าเช็คอินอยู่นั้น ไอ้ตาของผมมันก้อดหลือบไปเห็นผู้ชายคนนึงใส่แว่นตากันแดด ที่ผมรู้สึกคุ้นหน้าคุ้นตาเป็นอย่างมาก แต่ท่าทางเค้าดูแปลกไป ยิ่งทรงผมแล้ว.....เหมือนเป็นคนละคน และเค้าคนนั้น ก้อกำลังเดินตรงเข้ามาหาผมด้วย ใจผมก้อเริ่มหวั่นๆแล้ว ขออย่าให้เป็นเค้าเลย หรือให้เค้าเดินมาหาใครก้อได้ ที่ไม่ใช่ผม ผมจะได้เชื่อว่า ตาของผมมันฝาดจริงๆ แต่ไม่ใช่เลย เค้าเดินเข้ามาจวนจะถึงผมแล้ว แต่ผมนะเหรอ.....ยืนตัวแข็งอยู่ตรงนี้นานแล้ว ตั้งแต่เห็นเค้าครั้งแรกแล้วอ่ะครับ
“ สวัสดีครับอี้ มาทำอะไรที่นี่เหรอครับ แล้วนี่มาคนเดียวเหรอ “
“ .................. “ ผมยังอึ้งอยู่ครับ พูดไม่ไม่ออกเลย
“ อี้เป็นอะไรครับ ทำไมต้องทำหน้าตื่นขนาดนั้น “ เค้ายังถามผมต่อ ตอนนี้ผมเริ่มได้สติแล้ว เลยพูดกับเค้าไป
“ นี่ นี่ ดิวใช่ไหม “ ผมรวบรวมความกล้าของตัวเอง ถามเค้าไป
“ ใช่ครับอี้ นี่อี้จำดิวไม่ได้เหรอ อ้ออออ ใช่สินะ “ ว่าแล้วเค้าคนนั้นก้อถอดแว่นออกมา ซึ่งก้อเป็นดิวจริงๆนั่นแหละครับ ตัวเป็นๆด้วย ผมมนึกไม่ฝันว่าจะเจอเค้ามาก่อนที่นี่ แล้วทำไมหน้าตาเค้าดูแปลกไปนัก ร่างกายดูผอมลงนิดหน่อย ผมยาวขึ้น หน้าตาดูไม่โทรมมาก แต่ก้อดูเซียวๆลงกว่าเดิม
“ พอดีดิวเพิ่งกลับมาจากนอกอ่ะ เครื่องเพิ่งจะแลนด์เอง ดิวเองก้อไม่นึกเลยนะว่า จะเจออี้ที่นี่ ดิวดีใจจัง “ ดิวพูดแล้วยิ้มให้ผม แต่ผมสิ ยังยืนเอ๋ออยู่อย่างนั้น
“ แล้ว แล้ว ดิวไปไหนมาล่ะ “ เป็นคำถามที่คิดสั้นๆมากกกก ครับ เฮ้อออออออ
“ ก้อกลับมาจากอเมกาไง หลังจากที่เจออี้ครั้งล่าสุดไม่กี่วัน ดิวก้ออกเดินทางเลย “
“ อ้าวเหรอ แล้ว แล้วนี่ดิวกำลังจะไปไหน “ ผมถามต่อไปอีก
“ พี่ดิว ทำไรอยู่อ่ะ จิ๊บเดินหาตั้งนาน อ้าว แล้วนี่ใครอ่ะค่ะ “ จู่ๆก้อมีผู้หญิงอีกคนเดินเข้ามาคุยกับดิว เอ๊ะ เค้าเป็นใครนะ ??? หน้าตาน่ารักดี แล้วท่าทางเค้าก้อดูจะสนิทกับดิวมากด้วย
“ อ้ออออ ก้อคือ พอดีพี่เจอเพื่อนเก่าอ่ะ เลยเข้ามาคุยด้วยหน่อย แล้วเราล่ะ ตกลงกลับยังไงครับ มีใครมารับหรือยัง “ ดิวหันไปพูดกับผู้หญิงคนนั้น น้ำเสียงดูเป็นห่วงเป็นใยกันมาก
“ ยังอ่ะ ไม่เห็นมีใครเลย ตอนแรกกะว่าจะให้พี่ดิวอ่ะไปส่งจิ๊บที่บ้านซะหน่อย แล้วเดี๋ยวเย็นๆ ค่อยออกไปดูชุดแต่งงานกัน โอเคไหมค่ะ “ เสียงผู้หญิงคนนั้นพูดเจื้อยแจ้วกังวาลไปหมด แต่ผมอยู่ในสภาพเบลอมาก เมื่อได้ยินเค้าพูดว่า “ ไปดูชุดแต่งงานกัน “ นี่มันอะไรกันอ่ะ แล้วทำไมผู้หญิงคนนั้นต้องมาทำท่าออดอ้อนดิวขนาดนั้นด้วย แถมยังเกาะแขนดิวอีก
“ คือ ยังไงดีอ่ะ.... “ ดิวพูดเหมือนคิดหนัก
“ คือพี่เพิ่งเจอเพื่อนที่ไม่ได้เจอมานานอ่ะ เลยอยากจะคุยด้วยสักหน่อยอ่ะ เอางี้มั้ย เดี๋ยวพี่หาคนมารับเราให้ แล้วจากนั้น เย็นๆพี่จะไปรับเราที่บ้านนะ แล้วค่อยไปดูชุดแต่งงานกัน โอเคมั้ย ???? “
ผู้หญิงคนนั้นทำหน้างอๆเล็กน้อย จากนั้นก้อพูดขึ้น
“ เอางั้นก้อได้ งั้น.....จิ๊บไปรอที่ร้านขายกาแฟชั้นล่างนะ อย่านานล่ะ บอกให้เค้ามารับจิ๊บเร็วๆด้วย “
พูดจบดิวก้อเอามือลูบหัวเค้าไป เชิงเอ็นดู จากนั้นเค้าก้อเดินไป ส่วนผมสิ แทบจะล้มทั้งยืน หลังจากที่ได้ยินเค้าคุยกัน นี่ผมเป็นอะไรเนี่ยะ ???? ผมไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกัน
“ อี้ อี้เป็นอะไรครับ ทำไมดูเหม่อๆไปอ่ะ “ ดิวเรียกสติผมกลับมา ผมเลยตอบเค้าไป
“ ป่ ป่ะ เปล่า อี้ไม่ได้เป็นอะไร “ ผมปฏิเสธไป
“ แล้วอี้พอจะมีเวลาว่างไหมครับ ดิวอยากจะขอคุยด้วยนิดหน่อย พอดีว่าดิวมีเรื่องจะบอกอี้อ่ะ “
“ เอ่ออออ คือ อี้ต้องไปส่งลูกค้าอ่ะ แล้วดิวมีอะไรล่ะ สำคัญมากไหม “
“ ก้อสำคัญนะ สำคัญกับดิวมากเลย ถ้างั้น ดิวไปรออี้ที่ร้านอาหารญี่ปุ่นข้างล่างนะ ถ้าอี้เสร็จธุระแล้ว แวะมาคุยกับดิวหน่อยได้ไหมครับ พอดีว่า ดิวอยากบอกเรื่องนี้ด้วยตัวของดิวเองไง “
“ เอ่อออออ คือ งั้นก้อได้ ดิวไปรออี้แล้วกัน เดี๋ยวอี้ส่งลูกค้าเสร็จแล้วจะตามไป “ เวรรรรรแล้วไหมล่ะ ไอ้ผมนี่ก้อนะ ไม่รู้จะไปตอบตกลงเค้าทำไม แล้วทำไมผมต้องอยากรู้เรื่องที่เค้าจะบอกขนาดนี้ด้วยน๊า
“ โอเคครับ งั้นเจอกันนะครับอี้ “
พูดจบดิวก้อเดินจากไป ทิ้งให้ผมยืนเอ๋ออยู่ตรงนั้นสักพัก ใจผมมันแป่วๆยังไงไม่รู้ ทำไมผมต้องรู้สึกอย่างนี้ด้วยนะ ก้อในเมื่อ ผมและเค้าไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกันแล้วนี่ ทำไมผมต้องรู้สึกแย่ด้วย ถ้าดิวเค้าจะ....จะอะไรก้อตามเหอะ
ไม่นานนัก ลูกค้าผมก้อเดินมาหาผมที่ยืนเอ๋ออยู่อย่างนั้น ผมเลยต้องพาลูกค้าไปนั่งคุยตรงที่เล้าจนN V.I.P. ของทางสายการบิน จากนั้นเราก้อพูดคุยกันเรื่องงานครั้งหน้านิดหน่อย พร้อมทั้งลูกค้าก็อขอบคุณผมด้วย ที่ดูแลเค้าเป็นอย่างดีตลอดการทำงาน ผมเองก้อดีใจที่ลูกค้าประทับใจการทำงานของผม แล้วเราก้อพูดคุยกันเล็กน้อย ก่อนที่ผมจะไปส่งเค้าที่ประตูทางเข้า พอลูกค้าผมเดินเข้าไปแล้ว ผมก้อเดินตรงมาหาดิว ที่นั่งรอผมอยู่ที่ร้านอาหารญี่ปุ่น
ระหว่างที่เดินไปหาเค้านั้น ใจผมก้อเต้นตึกตักๆ อย่างแรงตลอดเวลา แบบว่ามันติ่นเต้นมากกว่าปกติ ก้าวแต่ละก้าวมันช่างยากลำบากนัก ใจนึงผมก้อไม่อยากไปเจอเค้า ไปรับฟังในสิ่งที่เค้าจะบอกผม แต่อีกใจนึง ผมก้อยอากจะรู้ว่าดิวจะบอกอะไรผม แล้วถ้า........ถ้าดิวจะบอกในสิ่งนั้นล่ะ ในสื่งที่เค้าคุยกับน้องผู้หญิงคนนั้นเรื่อง “ พากันไปดูชุดแต่งงาน “ ล่ะ ผมจะทำยังไง ???? ผมจะทนฟังได้เหรอ ??? ก้อแล้วทำไมผมจะทนฟังไม่ได้ล่ะ ในเมื่อดิวกับผมไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกันแล้ว และอีกอย่าง ผมก้อหมั้นหมายกับต้งไว้แล้วด้วย...........นี่ผมเป็นบ้าอะไรไปนะ
และแล้ว ผมก้อเดินไปจนถึงร้านอาหารที่ดิวนัดไว้ ผมไม่ได้โทรหาเค้า เพราะว่าผมเองก้อไม่มีเบอเค้า แต่คงหาไม่ยากหรอก เดินๆดูสักหน่อย ก้อเห็นโต๊ะๆนึง ผมเห็นหัวผู้ชายคนนึงคล้ายๆกับดิว นั่งหันหลังมาทางผม ผมเลยเดินเข้าไป แต่ก้อต้องชะงักเล็กน้อยตอนก่อนจะถึงโต๊ะนั่นเพราะว่าผมก้อเห็นว่ามีผู้หญิงอีกคนนั่งข้างๆดิวด้วย เค้ากำลังคุยอะไรกันสักอย่างอยู่ แต่เผอิญผมได้ยินเข้า
“ แล้วตกลงพี่ดิวเป็นอะไร กับผู้ชายคนนั้นเหรอ คนที่พี่ดิวยอมยกเลิกที่จะพาจิ๊บไปดูชุดแต่งงาน แต่กลับมาคุยกับเค้าอ่ะ เค้าสำคัญยังไง บอกจิ๊บได้ไหม ไม่งั้นจิ๊บจะไม่ยอมกลับจริงๆนะ และจิ๊บจะอยู่รอจนพี่ดิวคุยเสร็จแล้วไปพร้อมกัน “ เสียงน้องผู้หญิงคนนั้นพูดขึ้น คงจะเป็นคนที่ผมเห็นเมื่อกี้แน่ๆ
“ สำคัญไหมนะเหรอ จะว่าไปนะ เราก้อไม่เข้าใจหรอก เอาไว้พี่จะเล่าให้ฟังวันหลังแล้วกันนะ เรารีบกลับเหอะ นี่พี่ก้อให้คนมารับแล้วด้วย กลับไปหาพ่อแม่ก่อน ไว้คุยเสร็จแล้ว พี่จะแวะไปหาที่บ้าน แล้วเราค่อยไปดูชุดกัน นะครับ “ ดิวตอบไป น้ำเสียงดูว่าจะแคร์น้องคนนี้มากๆ แต่ทำไมผมฟังแล้วมันปวดจี๊ดๆในใจยังไงไม่รู้
“ เดี๋ยวนี้พี่ดิวมีลับลมคมในกับจิ๊บนะ ไม่รักกันแล้วใช่ไหม “ น้านนนน คำพูดนี้ มันยิ่งตอกย้ำ ความรู้สึกของผมเข้าไปอีก นี่ผมเป็นอะไรนะ เป็นอะไรไป ก้อคนเค้าจะบอกรักกัน มันเกี่ยวอะไรกับผม
-
ดิวขยันหาเรื่องวุ่นวายใส่ตัวจริงๆ :เฮ้อ:
-
ดิวทำตัวน่า :seng2ped: มากเลยคับ ขยันหาความซวยมาให้อี้จริง ๆ เลย :เฮ้อ:
-
เหอๆ เอาให้เคลียร์นะเว่ย อย่าหนีนะอี้
-
ถ้าผมเดาไม่ผิด คาดว่าน่าจะเป็นน้องของดิวแน่ๆ :pig4:
แล้วดิวมีอะไรจะคุยกับอี้รึ :serius2:
มาต่ออีกน่ะครับผม o13
-
เหอ เหอ ไรเตอร์วางยาอ่ะ
กระวนกระวายใคร่อยากรู้มากเลย พี่ว่าพี่เป็นมากว่าอี้ซะอีก ไอ้อาการอยากรู้เนี๊ย
อยากให้สองคนนี้ลงเอยกันจริง ๆ นะ ต่างคนก็ต่างรักกันซะขนาดนั้นแล้ว
-
:laugh: :laugh: :laugh: :laugh:
แอบสะใจเล็กน้อย
ที่เห็นแฟนๆ แอบลุ้น แอบคิดไปต่างๆนานา
ขอบอกว่า ลุ้นกันต่อไปนะครับ
เรื่องใกล้จบเต็มที และผมก้อว่างพอสมควรด้วยช่วงนี้
จะพยายามมาต่อบ่อยๆ นะครับ
ยังไงถ้าอยากอ่านต่อเนื่องมากๆก้อ
ขอคอมเม้นต์ เป็นกำลังใจกันหน่อยน๊าคร๊าบบบบบ :pig4: :call:
รักทุกคนเสมอครับ :L1: :L1:
-
:L1: :pig4:
-
งั้นก้อมาเร็วๆจิ o11
-
:z3: :z3: :z3:
“ แล้วตกลงพี่ดิวเป็นอะไร กับผู้ชายคนนั้นเหรอ คนที่พี่ดิวยอมยกเลิกที่จะพาจิ๊บไปดูชุดแต่งงาน แต่กลับมาคุยกับเค้าอ่ะ เค้าสำคัญยังไง บอกจิ๊บได้ไหม ไม่งั้นจิ๊บจะไม่ยอมกลับจริงๆนะ และจิ๊บจะอยู่รอจนพี่ดิวคุยเสร็จแล้วไปพร้อมกัน “ เสียงน้องผู้หญิงคนนั้นพูดขึ้น คงจะเป็นคนที่ผมเห็นเมื่อกี้แน่ๆ
“ สำคัญไหมนะเหรอ จะว่าไปนะ เราก้อไม่เข้าใจหรอก เอาไว้พี่จะเล่าให้ฟังวันหลังแล้วกันนะ เรารีบกลับเหอะ นี่พี่ก้อให้คนมารับแล้วด้วย กลับไปหาพ่อแม่ก่อน ไว้คุยเสร็จแล้ว พี่จะแวะไปหาที่บ้าน แล้วเราค่อยไปดูชุดกัน นะครับ “ ดิวตอบไป น้ำเสียงดูว่าจะแคร์น้องคนนี้มากๆ แต่ทำไมผมฟังแล้วมันปวดจี๊ดๆในใจยังไงไม่รู้
“ เดี๋ยวนี้พี่ดิวมีลับลมคมในกับจิ๊บนะ ไม่รักกันแล้วใช่ไหม “ น้านนนน คำพูดนี้ มันยิ่งตอกย้ำ ความรู้สึกของผมเข้าไปอีก นี่ผมเป็นอะไรนะ เป็นอะไรไป ก้อคนเค้าจะบอกรักกัน มันเกี่ยวอะไรกับผม
“ รักไม่รัก จิ๊บเองก้อน่าจะรู้อยู่แก่ใจ ไม่เอาน่าๆ อย่างอแงนะครับ พี่คุยไม่นานหรอก พี่แค่อยากจะเคลียร์อะไรกับเค้าบางอย่าง แล้วจากนั้นก้อมมีอะไรแล้ว พี่สัญญาว่าจะรีบไปให้เร็วที่สุดเลย โอเคไหมครับ “ ออดอ้อนกันเข้าไป !!!
“ ก้อได้ๆ อย่าช้านะ ไม่งั้นจิ๊บจะฟ้องพ่อ ฟ้องแม่ ฟ้องพี่จิมด้วย ว่าพี่ดิว ไม่ดูแลจิ๊บเหมือนที่ให้สัญญาไว้ และคราวนี้ พี่ดิวก้อน่าจะรู้นะว่า พี่จิมเค้าจะจัดการยังไงกับพี่ เข้าใจมั้ย “
“ จ้าๆๆๆ กลัวแล้วจ้า เดี๋ยวพี่จะรีบกลับให้เร็วที่สุดเลย เรารีบไปเหอะ คนขับรถรอนานแล้ว แล้วยังไงพี่จะโทรหาแล้วกันนะครับ “
“ โอเคค่ะ บายยยยย “
ว่าแล้วน้องคนนั้นก้อลุกขึ้น พร้อมทั้งหันเดินออกมาทางที่ผมยืนอยู่ ผมเองที่ยังอึ้งอยู่เลย ไม่ทันระวังว่าน้องเค้าจะเห็นผมไหม น้องเค้าเห็นว่าผมยืนอยู่ตรงนั้นก้อตกใจเล็กน้อย พร้อมอุทานออกมา
“ อ้าววว พี่ มายืนอยู่ตั้งแต่เมื่อไหร่อ่ะ ทำไมไม่เข้ามาหาพี่ดิวล่ะค่ะ “ น้องเค้าพูดจาด้วยน้ำเสียงที่ฟังเป็นมิตรมาก
ผมได้สติแล้วก้อเลยรีบตอบไป
“ อ้ออออ พอดีพี่ก้อเพิ่งเดินมาถึงเหมือนกัน นี่จะกลับแล้วเหรอครับ “ ผมตอบไปอย่างสุภาพ
“ ก้อจะกลับแล้วล่ะค่ะ พอดีมีคนมารับแล้ว ไว้เจอกันใหม่นะค่ะ “ น้องคนนั้นกล่าวลาผมได้น่ารักมาก แต่ทำไมนะ ผมถึงไม่ชอบกิริยาอย่างนี้เลย
“ อ้าวอี้ มาตั้งแต่เมื่อไหร่ล่ะ แล้วนี่จิ๊บยังไม่ไปอีกเหรอ พี่เค้ารอนานแล้วนะ “
“ ไปแล้วๆ บ่นอยู่ได้ จิ๊บไปแล้วนะค่ะพี่ “ น้องเค้าหันมาลาผมอีกที แล้วเดินจากไป
“ อี้เข้ามานั่งสิครับ “ ดิวหันมาพูดกับผม ผมกอ้เดินไปนั่งฝั่งตรงข้ามกับเค้า
“ หิวหรือเปล่า ทานอะไรมาหรือยังครับ “
“ ไม่ครับ ไม่หิวเลย ดิวมีอะไรจะพูดก้อรีบพูดมาเถอะครับ “ ผมพูดไปแบบห้วนๆ
“ อี้เป็นอะไรครับ มีธุระเหรอ ทำไมดูรีบจัง เราไม่ได้เจอกันตั้งนานเลยนะ ขอมองหน้าอี้นานๆหน่อยได้ไหมครับ “ แหนะ ยังจะมาทำพูดอย่างนี้กับผมอีก........
“ อี้ไม่มีธุระหรอก แต่ดิวต้อวรีบพาน้องคนนั้นไปดูชุดแต่งงานไม่ใช่เหรอครับ อี้ว่าอย่าปล่อยให้น้องคนนั้นรอนานเลย มันไม่ดีหรอก งานสำคัญอย่างนี้ เค้าก้ออยากให้.....ให้เจ้าบ่าว ไปดู ไปเลือกด้วยกันทั้งนั้นแหละ “
ดิวดูอึ้งไปกับคำพูดของผมครับ เค้าอ้าปากค้างเลยทีเดียว
“ นี่อี้รู้ได้ไง ใครเป็นคนบอกอี้ “
“ ไม่ต้องมีใครบอกหรอกครับ แค่นี้อี้พอจะเดาได้ จริงไหม “
ดิวนั่งเงียบไป พร้อมกับก้มหน้า ไม่ตอบคำถามผม....มันคงจะจริงสินะ อย่างที่ผมคิดไว้
“ นี่ใช่ไหมครับ ที่ดิวต้องการบอกอี้ “ ผมถามกลับไปอีก
“ เอ่ออออ คือ มัน คือมันก้อ มันก้อไม่ใช่ทั้งหมดหรอก มันมีอีกเรื่องนึงอีก “
“ เรื่องอะไรล่ะครับ ว่ามาเลย ดิวจะได้รีบไปไงครับ “
“ คือ คือ คือดิวอยากจะบอกว่า ดิว ดิวขอโทษที่ต้องผิดสัญญา กับที่เคยให้อี้ไว้ ดิวคงทำมันไม่ได้แล้ว “
นี่สินะ คงเป็นสิ่งที่เค้าอยากจะบอกกับผม ในใจผมก้อเริ่มประมวลข้อมูลแล้วว่า เค้าเคยให้สัญญาอะไรกับผมไว้..... ใช่แล้วครับ คงเป็นสัญญานี้แน่นอน เค้าเคยสัญญาไว้กับผม เมื่อวันที่ผมหมั้นกับต้งว่า “ เค้าคงจะรักใครไม่ได้อีกแล้ว ในชีวิตเค้าจะรักผมคนเดียว และเค้าคงจะใช้ชีวิตอยู่กับใครไม่ได้อีก ถ้าไม่ใช่ผม “ ผมยังจำได้ดี ติดตรึงใจผมมาจนทุกวันนี้
“ ดิวคง คงจะทำอย่างที่เคยพูดไว้ไม่ได้คือ คือ “
“ อ้อ คงเป็นที่ดิวบอกว่า ดิวจะรักใครไม่ได้อีกแล้ว และคงจะอยู่กับใครไม่ได้อีกนะเหรอ ดิวจะบอกอี้ว่าอย่างนี้ใช่ไหมครับ “
ดิวอึ้งไปเล็กน้อย แต่ก้อพยักหน้า แล้วพูดต่อ
“ รวมทั้งเรื่องที่ดิวบอกว่า ดิวจะแต่งงานกับหลิงด้วย ดิวคงทำไม่ได้แล้วล่ะ เพราะว่า ว่า... “ ดิวอึกๆ อักๆ
“ เพราะว่าดิวไม่ได้รักหลิง หลิง นะสิ แต่ดิวกลับไปรักคนอื่น ใช่ไหมครับ “ ผมตอบแทนเค้าไป
-
- -” จบตอนนี้ละไม่กล้าอ่านต่อ กลัวใจตัวเองแหะๆ
-
มันมีอะไรที่ซับซ้อนมากกว่านี้ อีกรึป่าว? :really2:
-
:เฮ้อ: เอาให้เคลียร์ๆ
-
สับสนกับดิวจิมๆ
-
นี่มันอารายก๊านนนนนนนนนน
จิ๊บนี่คราย จิมก็ด้วย
ดิว ไม่แฟร์เลยนะไม่แฟร์
อ๊ากส์ หนูไม่ย๊อม
-
มันก็แค่เพียง...สัญญาปากเปล่า....จากคนอย่างดิว :เฮ้อ:
-
ที่ดิวผิดสัญญา ว่าจะไม่ยุ่งเกี่ยวกับอี้อีก และจะแต่งงานกับหลิง
เพราะว่าดิวเลิกรักอี้ไม่ได้
และดิวจะกลับมาพาอี้ไปอยู่ด้วย
ว้าวววววววววววว
คิดไปไกลนะเนี่ย
+5555
แต่ก็แอบลุ้นบ้างพอสมควร
ขอจบแบบที่ คาดไม่ถึงได้ไหมครับ
แบบว่าอี้เผลอตัวเผลอใจไปกะหลิง อะไรงี้อ่ะ
คงสนุกดีพิลึก
อิอิ
(คิดเล่นๆเน้อ แฟนๆพี่อี้พี่ดิว อย่าได้โกรธขึ้งโกรธา เพราะว่าจินตนาการข้าพเจ้ามันไม่ค่อยเหมือนชาวบ้านเค้าเท่าไหร่อ่ะ แต่แบบว่า รักพี่กรณ์...................(มาไงเนี่ย) )
เอาใจช่วยพี่อเลกซ์นะคร้าบบบ มีความสุขมากๆๆๆ
-
ม่ายจริงงงงงงงง
ดิวไม่ได้แต่งงานกับน้องจิ๊บ ต้องเป็นคนอื่นใช่ป่ะ
แล้วที่ดิวบอกว่าผิดสัญญาแค่ผิดสัญญาที่บอกว่าจะแต่งงานกับหลิวแค่นั้น ใช่ไหม??????
โอ๊ย !!!!! เครียด ๆๆๆๆๆ
-
^
^
^
หวังว่าจะเปนแบบนี้น้าครับ :serius2:
-
พี่ดิว ไม่รักอี้แล้วหรอคับ
ทำไมต้องทำย่างนี้ด้วยอ่ะ
ไม่ต้องกลับมาเลยก็ยังดีกว่า
*** สัญญารัก สัญญาสวาท นานแล้วนะคับพี่ ใหนว่าจะจบแต่ก็ไม่จบชักที่ ผมเป็นคนหนึ่งที่ติดตามตลอดเลยนะคับ และเรื่องใหม่ด้วย...อิอิ
-
^
^
^
^
^
เด๋วก้อจบแล้วคร๊าบบบบบบบบบบ
ใจเยนนนนนนนนนนนนน พี่น้อง อิอิ
-
มารออี้เหมือนเดิม อยากรู้ตอนจบ :z2:
-
ตอนจบตกลงใครจะคู่ใครเนี่ย
-
มารอด้วยคน :z13:
-
:z10: :z10: :z10:
“ อ้อ คงเป็นที่ดิวบอกว่า ดิวจะรักใครไม่ได้อีกแล้ว และคงจะอยู่กับใครไม่ได้อีกนะเหรอ ดิวจะบอกอี้ว่าอย่างนี้ใช่ไหมครับ “
ดิวอึ้งไปเล็กน้อย แต่ก้อพยักหน้า แล้วพูดต่อ
“ รวมทั้งเรื่องที่ดิวบอกว่า ดิวจะแต่งงานกับหลิงด้วย ดิวคงทำไม่ได้แล้วล่ะ เพราะว่า ว่า... “ ดิวอึกๆ อักๆ
“ เพราะว่าดิวไม่ได้รักหลิง หลิง นะสิ แต่ดิวกลับไปรักคนอื่น ใช่ไหมครับ “ ผมตอบแทนเค้าไป
“ ใช่ครับ ดิวไม่ได้รักหลิง แต่ดิวรักคนอื่น “ ดิวตอบออกมาด้วยความมั่นใจ
ณ ตอนนั้น ความรู้สึกของผมมันเหมือนกับว่า โดนรถสิบล้อคันยักษ์ พุ่งเข้าชนอย่างแรง จนร่างแหลกละเอียดไปพร้อมกับดวงใจของผม ผม ผมรู้สึกถึงความรู้สึกนั้นได้ มันเป็นความรู้สึกที่ยาก ที่จะทนไหว....ผมกำลังเสียใจ ใช่ไหม ????
“ งั้นดิวก้อไม่ต้องบอกอี้หรอก ว่าดิวจะทำอะไร จะไม่ทำอะไร เพราะว่าดิวไม่เคยทำได้อยู่แล้วสักอย่าง จริงไหม “ ผมประชดเค้าไป แต่ใจตัวเองเจ็บเจียนตาย
“ ใครบอกล่ะ อย่างน้อยๆ ดิวก้อเคยทำได้อย่างนึงแหละ และทำได้ดีด้วย “ ดิวแย้งขึ้นมา ท่าทางจริงจังมาก
“ อะไรล่ะ หึ ??? อ้อ คงเป็นเรื่องที่ดิวสามารถทำให้อี้รู้สึกแย่ๆใช่ไหม ใช่เลยๆ ดิวทำเรื่องนี้ได้ดีมากๆ ดีจนอี้ไม่คิดว่า ชาติที่แล้ว อี้ไปทำกรรมอะไรกับดิวนักหนา ชาตินี้ดิวถึงได้มาจองเวรอี้นัก “ ผมพูดกลับไปทันที ด้วยอารมณ์ที่รุนแรงขึ้นอย่างไม่รู้ตัว
“ ใครบอกล่ะ ไอ้ที่ดิวทำได้คือ อย่างน้อยๆ ดิวก้อเคยรัก รักอี้จริงๆ แล้วก้อรักมากด้วย “ อารมณ์ของดิวก้อแรงขึ้นไม่แพ้กัน แต่ผมไม่เข้าใจว่าเค้าจะพูดมันขึ้นมาทำไม
“ แล้วดิวจะพูดขึ้นมาทำไม ห่ะ ??? เพื่ออะไร ดิวต้องการอะไร ในเมื่อในวันนี้ดิวไม่ได้ ไม่ได้รัก รัก...อี้แล้ว จะพูดขึ้นมาอีกทำไม ยังต้องการอะไรจากอี้อีก “ ผมเริ่มอดกลั้นอารมณ์ตัวเองไม่ไหวแล้ว น้ำตามันก้อดันไหลออกมาอีก เจ็บใจนักเชียว มาทำตัวอ่อนแอให้ดิวเห็นอีกแล้ว แต่ผมไม่ต้องการความเห้ฯใจจากใครทั้งนั้น
“ ใช่สิ ในเมื่ออี้ก้อมีไอ้ต้งทั้งคนอยู่แล้วนี่ อ้อออออ ไม่สิ ถึงไม่มีไอ้ต้ง ก้อยังมีไอ้กรณ์ ไอ้น้องแมน ไอ้ป๊อบอีก และใครอีกหลายๆคนไง ที่มารุมรักอี้ มาคอยเอาใจอี้ อี้ถึงไม่ได้แคร์ไง ว่าดิวจะรักอี้แค่ไหน ยังไง เพราะว่ายังไงๆ อี้ก้อมีตัวสำรองอยู่แล้ว ไม่ได้คนนึง เดี๋ยวอี้ก้อไปหาอีกคนนึง ใช่มั้ย ไหนเคยบอกว่ารักดิวมากไงล่ะ อ่ะโถ่ มันก้อเหมือนกันนั่นแหละว่ะ “ หนอย นี่ดิวกล้าดียังไง มาดูถูกความรักของผม ที่มีให้เค้า นี่เหรอ คนที่เคยบอกว่ารักผม บอกว่าเข้าใจผม แต่ทำไมเค้าพูดทำร้ายน้ำใจผมขนาดนี้
เผลี๊ยะ !!!! ผมเผลอบันดาลโทสะ ตบหน้าดิวไปอย่างแรง เสียงดังสนั่น จนคนแถวนั้นเริ่มหันมามองเรา แต่ ณ ตอนนั้น อารมณ์ของผม ขึ้นถึงขีดสุก ผมไม่สนใจใครหน้าไหนอีกแล้ว
“ อย่า มา ดู ถูก ความ รัก ของ ชั้น อย่าง นี้ อีก “ ผมเน้นคำพูดทุกคำให้เค้าได้ยินอย่างแจ่มแจ้ง
“ เพราะว่านายไม่เคยรักใครจริง ฉะนั้น อย่าเหมารวมว่าคนอื่นเค้าจะรักง่าย หน่ายเร็วเหมือนนาย ชั้นไม่ใช่คนใจง่ายขนาดนั้น “
ดิวนิ่งเงียบฟัง แต่ตาก้อยังจ้องผมอยู่
“ นายพูดมาอย่างนี้ก้อดีเหมือนกัน ต่อไปนี้ อะไรทุกอย่างในใจชั้น มันจะได้ถึงการหลุดพ้นสักที ชั้นก้อไม่รู้ว่าจะเก็บมันไว้ต่อไปทำไม ขอบใจนะที่ทำให้ชั้นคิดได้ว่า “ ผมหยุดพูด แล้วเค้นคำพุดที่จะบอกมันออกไป ให้มันได้ยินชัดๆ
“ ว่าคนอย่างนายอ่ะ มันไม่มีหัวใจรักใครจริงๆหรอก นายมันไม่เคยรักใครเลย นายมันรักแต่ตัวเอง ห่วงแต่ความรู้สึกของตัวเอง ชั้นเพิ่งมารู้สึกว่านี้เองว่า ชั้นเลือกคนถูกแล้ว และชั้นคิดถูก ที่ไม่ได้เลือกนายให้เข้ามาอยู่เคียงข้างชั้น ขอบคุณมากนะ ที่ทำให้ชั้นตาสว่างเสียที ชั้นตามืดบอดมานานแล้ว ขอบคุณจริงๆ “
ผมไม่ทนฟังอะไรต่อทั้งนั้น รีบเดินออกมาจากตรงนั้นทันที ก่อนที่น้ำตาผมมันจะไหลไปมากกว่า นี้ ผู้คนในร้านก้อมองมาที่ผมกันใหญ่ เค้าคงสงสัยว่าผมกับดิวทะเลาะอะไรกันแน่ๆ ผมทั้งเจ็บ ทั้งอาย ที่ได้เห็นสายตาของคนหลายๆคนที่มอง และคงจะคิดไปต่างๆนานา บ้าชะมัด ผมไม่น่ามาเจอเค้าอีกเลย ไม่น่าเลย ไม่น่าเลยจริงๆ....
ผมเดินมาเพื่อเรียกแท็กซี่กลับบ้าน เพราะว่า ถ้าไม่รีบกลับ ผมได้ปล่อยโฮตรงนี้แน่ พอดีมีแท็กซี่คันนึงมาจอดพอดี ผมเปิดประตู เพื่อที่จะบอกสถานที่ที่จะไป แต่จู่ๆก้อมีมือนึงมาดันประตูออก ผมตกใจหันไป ก้อเจอไอ้บ้าดิวนั่นเอง ที่เป็นคนทำ จากนั้นมันก้อหันไปพูดกับคนขับว่า
“ เค้าไม่ไปแล้วครับ ขอโทษด้วยครับที่ทำให้เสียเวลา นี่ครับค่าเสียหาย “ มันพูดพร้อมกับยื่นเงินแบงค์พันให้แท็กซี่ แต่ผมนี่สิ โกรธมาก ที่มันมายุ่งกับผมอีก เลยด่าไป
“ นายจะมายุ่งกับชั้นทำไม ชั้นจะกลับบ้าน “
“ บอกว่าไม่ให้กลับยังพูดไม่รู้เรื่องเลย “
ไม่พูดอย่างเดียว แต่มันกระชากตัวผมออกมาจากรถ แล้วยังปิดประตูรถ พร้อมทั้งโบกมือให้เค้าขับไป ผมโกรธมันสุดๆ เลยด่ามันไปอีก นี่มันยังต้องการอะไรอีกเนี่ยะ
“ นี่นายยังต้องการอะไรอีก ห่ะ ว่ามาสิ ต้องการอะไร “ ผมตะคอกใส่มันสุดเสียง
“ ดิวแค่อยากให้อี้ไปงานแต่งงานของดิวด้วย อีกสองเดือนข้างหน้า อี้พอจะว่างไปได้ไหมครับ “
หนอยไอ้เลว มันทั้งย่ำยี ทั้งดูถูกผม ยังจะมีหน้ามาชวนผมไปงานแต่งของของมันอีกเหรอ
“ ไม่ไป จะไปทำไม ไปให้มันได้อะไร จิตใจนายทำด้วยอะไร ห่ะ !!! แค่นี้ยงัทำร้ายกันไม่พอรึไง ต้องให้ชั้นตายลงตรงหน้านายเลยใช่ไหม นายถึงจะพอใจ ชั้นไม่ไป ได้ยินชัดไหม “
“ ก้อไปเพื่อให้เห็นไงว่า ดิวก้อรักใครเป็นเหมือนกัน แล้วในงาน ดิวจะทำให้อี้เห็นว่า ความรักของดิวกับจิ๊บนั้น มันยิ่งใหญ่แค่ไหน แล้วมันก้อจริงแค่ไหน แล้วอี้กล้าไปดูไหมล่ะ “
-
แอบเศร้าหน่อยนะครับ
อย่าคิดมากน๊า อิอิ
-
มันต้องมีเงื่อนงำ อะไรแอบแฝงอยู่แน่ๆเลย :laugh:
:beat: ดิว
:กอด1: อี้
-
เหยอ !!!!!! ไรท์เตอร์ ทำงี้ได้ไงอ่ะ
รู้ไหมว่าอ่านไปน้ำตาตกในไป สงสารอี้ ทำไมดิวจะต้องใจร้ายกับอี้อย่างนี้ตลอดเลย
ไม่สนแหละว่าอาจจะทำเพราะแผนการอะไรบางอย่าง แต่การทำร้ายจิตใจกันแบบนี้น่ะไม่ดีเลยอ่ะ
-
ทำไมดิวถึงใจร้ายและเลือดเย็นกับอี้ได้ถึงขนาดนี้ล่ะคับ :m15: ไอ้เชี่ยดิว แกมันเลววววว... :o12:
-
ตาดิวมาไม้ไหนอีกเนี่ย มันน่านักเชียว :beat: :z6:
สงสานอี้อ่ะ อยากรู้ว่าไอ้คุณดิวมีแผนลับลมคมในอะไรอ่ะป่าว เท่าที่ดูเหมือนจิ๊บม่ะได้เปนแฟนดิวเรยยังไงกะไม่รุ้ o18
-
:monkeysad:
คาดว่าจะหักมุม Happy อ่ะ นะ นะ นะ คนอ่านขอร้องงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง
-
ดิวใจร้าย :m16:
-
เฮ้อ
ถ้างั้นดิวก็ลองไปงานแต่งของอี้กับต้งดูก่อนมั้ยล่ะ
หึหึ
ให้มันรู้ซะบ้าง
เล่นกับใคร
.
.
.
.
แต่
อะไรก็ช่าง
อย่าเล่นกับความรู้สึกกันแบบนี้เลย
โดยเฉพาะกับใจตัวเองน่ะ
.
.
.
.
รักที่ใจ อย่ารักด้วยเหตุผลนะคร้าบบบ
-
นี่มันอาร๊าย
เจอหน้าก็กลับมาทะเลาะกันเลยหรอเนี่ย
เฮ้อ...
ลุ้นตอนต่อไป...
-
เฮ้ออออ ยิ่งอ่านยิ่งเหนื่อยอะ เมื่อไหร่มันจะเข้าใจกันซักทีนะ
-
อ่านแล้ว สะใจ ดิวนายแน่มาก
-
ไม่อยากให้เป็นแบบนี้เลย ทำไมไม่พูดกันด้วยเหตุผล
รักกันทั้งคู่ ทำแบบนี้ก็เจ็บทั้งคู่
คนรักกันมันต้องอยู่ด้วยกันสิ
เฮ้อๆ
-
กลับมาเพื่อทำร้ายอี้อีกครั้งแบบนี้ จะกลับมาทำไม เพื่ออะไรอีกค่ะดิว :monkeysad: :m15: :o12:
-
ติดตามลุ้นแทบตาย...อิอิ
พี่อี้คับ ไม่ต้องไปนะคับ
ผมเกลียดดิวแล้วอ่ะ
ไม่ชอบ
ไม่ชอบ
ไม่ชอบ
งอน...
-
อี้นั่นแหละที่รักแต่ตัวเอง อี้บอกตัดดิวไปแล้ว การที่ดิวจะไปแต่งงานกับใครมันก็สิทธิ์ของดิวเค้านี่นา เบื่ออี้ตรงที่ชอบคิดแทนคนอื่นนี่แหละ
-
^
^
^
^
^
^
^
คนๆเน้ เค้าแรงงงงงงงงงงงงงงงงงงส์ จิมๆ
กลัวแล้วคร๊าบบบบบบบบบบบบบ
-
ชิ!! นึกว่ามาต่อ เดี๋ยวๆ จะโดน :o10:
-
:impress3: :impress3: :impress3:
ไม่พูดอย่างเดียว แต่มันกระชากตัวผมออกมาจากรถ แล้วยังปิดประตูรถ พร้อมทั้งโบกมือให้เค้าขับไป ผมโกรธมันสุดๆ เลยด่ามันไปอีก นี่มันยังต้องการอะไรอีกเนี่ยะ
“ นี่นายยังต้องการอะไรอีก ห่ะ ว่ามาสิ ต้องการอะไร “ ผมตะคอกใส่มันสุดเสียง
“ ดิวแค่อยากให้อี้ไปงานแต่งงานของดิวด้วย อีกสองเดือนข้างหน้า อี้พอจะว่างไปได้ไหมครับ “
หนอยไอ้เลว มันทั้งย่ำยี ทั้งดูถูกผม ยังจะมีหน้ามาชวนผมไปงานแต่งของของมันอีกเหรอ
“ ไม่ไป จะไปทำไม ไปให้มันได้อะไร จิตใจนายทำด้วยอะไร ห่ะ !!! แค่นี้ยงัทำร้ายกันไม่พอรึไง ต้องให้ชั้นตายลงตรงหน้านายเลยใช่ไหม นายถึงจะพอใจ ชั้นไม่ไป ได้ยินชัดไหม “
“ ก้อไปเพื่อให้เห็นไงว่า ดิวก้อรักใครเป็นเหมือนกัน แล้วในงาน ดิวจะทำให้อี้เห็นว่า ความรักของดิวกับจิ๊บนั้น มันยิ่งใหญ่แค่ไหน แล้วมันก้อจริงแค่ไหน แล้วอี้กล้าไปดูไหมล่ะ “
เผลี๊ยะ !!! ฝ่ามือของผมฟาดไปที่หน้ามันอีกที คราวนี้ผมไม่ได้เผลอแล้ว ผมตั้งใจตบมันจริงๆ
“ อย่าให้ชั้นได้ไปรับรู้อะไรอีกเลย พอเสียที แค่นี้มันก้อทำร้ายจิตใจชั้นมากพอแล้ว แค่ชั้นได้รู้ว่าชั้นรักคนผิดมาตลอดนี่ ชั้นก้อเสียใจจนจะไม่เป็นผู้เป็นคนอยู่แล้ว ชั้นขอล่ะ อย่าจองเวรชั้นอีกเลย ฮือๆๆๆ “
ผมทรงตัวไม่ไหวแล้ว ทรุดลงร้องไห้กับพื้นอย่างอดกลั้น จนดิวต้องเข้ามาประครองตัวผมไว้ ผมอยากจะสะบัดออก อยากจะผลักมันออกไปไกลๆตัวผม แต่ผมไม่มีเรี่ยวแรงเลย จากนั้นมันก้อเดินประคองพาผมไปไหนไม่รู้ ผมไม่อยากรับรู้อะไรทั้งนั้น มันพาผมเดินมา ทั้งๆที่ผมก้อยังร้องไห้อยู่อย่างนั้น จนมาถึงรถของมัน ผมก้อขึ้นรถไป แล้วมันก้อพาผมขับออกมา
“ พาชั้นไปส่งบ้านด้วย ชั้นอยากกลับบ้าน “ ผมพูดออกไป ตอนที่มันขับมาสักพักแล้ว
“ บ้านไหนล่ะ บ้านไอ้ต้ง บ้านไอ้กรณ์ หรือว่าบ้านไอ้แมนล่ะ ระบุด้วย “ ยังจะมากวนประสาทผมอีก ผมไม่มีอารมณ์จะเถียงมันแล้ว เลยตอบๆไป แบบไม่สนใจคำพูดของมัน
“ บ้านชั้นเอง ที่ร้านอาหารนั่นแหละ “ ผมตอบไปแค่นั้น
“ อ้อออออ ใช่สินะ ร้านนั้นไอ้ต้งมันสร้างมาให้อี้เองนี่นา ดิวไม่น่าลืมเลยนะ “ ผมไม่เข้าใจว่ามันจะพูดทำไม แต่ผมก้อไม่ได้ตอบไป ขี้เกียจรำคาญเถียงกับมัน ไอ้คนไม่มีหัวใจ
จากนั้นผมก้อหยุดร้องไห้ แล้วนั่งเงียบมาตลอดทาง แล้ววันนี้เป็นอะไรไม่รู้ รถมันติดชะมัดยาดเลย ขยับได้ทีละนิดละหน่อย ใจผมนี่อยากจะออกให้ห่างจากไอ้บ้าดิวไกลๆ ไม่อยากอยู่ใกล้มัน ยิ่งคิดเรื่องนั้นขึ้นมาทีไรนะ มันก้อรู้สึกแย่ทุกที
“ จะว่าไปนะ อี้เองเป็นคนบอกดิวไม่ใช่เหรอว่า ให้ดิวรักใครบ้าง เพื่อตัวของดิวเอง แล้วอี้จะมาโกรธมาเคืองดิวทำไมเล่า ถ้าดิวจะไปรักคนอื่นที่ไม่ใช่อี้ จริงมั้ย “
จู่ๆไอ้ดิวมันก้อลำเลิกขึ้นมาอีก....ใช่สินะ ผมเคยบอกมันไปว่า ถ้ามันเจอใครที่เค้ารักมัน มันก้อควรจะเปิดใจให้เค้า และรับรักเค้าไปซะ นี่ผมลืมคำพูดตัวเองไปเหรอเนี่ยะ ??? ใช่สิ ทำไมผมต้องโกรธมันด้วย ถ้ามันจะรักใครที่ไม่ใช่ผม
“ ใช่ ชั้นเป็นคนบอกนายเองแหละชั้นจำได้ “ ผมตอบไปแค่นั้น
“ งั้นเราก้อไม่มีอะไรติดค้างกันแล้วใช่มั้ย “
“ ใช่ เราไม่มีอะไรติดค้างกันแล้ว “ ผมตอบไปอย่างไร้อารมณ์
“ ก้อดี งั้นจากนี้ไป เราก้อยังเป็นเพื่อนกันได้ใช่ไหม “ นี่มันอะไรกันนี่ ไอ้บ้านี่ !!!
“ เพื่อนเหรอ เหอะๆๆๆ “ ผมขำออกมาเบาๆ
“ ขำอะไรอี้ มีอะไรน่าขำเหรอ แค่ดิวขอเป็นเพื่อนกับอี้ “ เฮอะ !!!! จะไม่ให้ขำได้ไงละครับ มันยังมีหน้ามาขอผมเป็นเพื่อนมัน นี่นะ ???? นี่มันสมองกลับไปแล้วรึไง ไอ้เลวววววววววว
“ อย่าเลย นายกับชั้น เรามันต่างกันมาก เรามาจากคนละที่ และอาจจะด้วยเวรกรรมที่ชั้นอาจจะเคยทำกับนายไว้ในชาติที่แล้ว หรืออะไรก้อตาม ทำให้เราได้เจอกันในชาตินี้ และชั้นก้อคิดว่า ชั้นได้ชดใช้นายไปหมดแล้ว ชั้นไม่คิดหรอกนะว่า เราจะเป็นเพื่อนกันได้ เราอยู่ใครอยู่มันดีกว่านะ มันคงจะเป็นทางดีที่สุด “
“ แต่แม่ของดิว ยังคงรักและเอ็นดูอี้เสมอนะ ท่านยังบ่นถามหาอี้บ่อยๆเลย บ่อยกว่าบ่นหาดิวอีก “ นี่มันจะเอาคนอื่นมาอ้างอีกทำไม มันไม่เกี่ยวกัน ผมรู้ว่ามันพยายาม แต่ผมก้อจะดึงดันต่อ
“ เรื่องนั้นไม่ต้องห่วง ชั้นแยกแยะได้ เพราะว่า ท่านก้อมาหาชั้นบ่อยๆที่ร้าน เราคุยกันดีเป็นปกติ ฉะนั้นนายไม่ต้องห่วงเรื่องนี้ และนายก้อไม่ต้องบอกท่านด้วยนะว่า มันเกิดอะไรขึ้นกับเรา ปล่อยมันไปอย่างนี้แหละดีแล้ว เดี๋ยวทุกอย่างมันก้อเข้าที่เอง “
“ ใช่สินะ อี้เองก้อมีเพื่อนมากนิ มีคนมารุมรักมากมาย ไม่เหมือนดิว เพื่อนเพิ้นก้อไม่ค่อยจะมีสักเท่าไหร่หรอก กะแค่ ขนาดจะขอคนเคย....เคยรู้สึกดีๆต่อกัน ให้มาเป็นเพื่อน เค้ายังปฏิเสธเลย อาภัพจริงๆเลยเรา “
ผมไม่ตอบมันไป ปล่อยมันบ่นของมันไปคนเดียว มันไม่เกี่ยวกับผมอยู่แล้วว่ามันจะมีใครคบมันไหม มันจะมีเพื่อนสักกี่คน ต่อจากนี้ไป ชีวิตผมจะไม่มีคนชื่อ ดิว อีกต่อไป และหวังว่า มันคงไม่มาให้ผมเจออีก......
สักพักนึง ก้อถึงร้านของผมแล้ว ผมกำลังจะลงจากรถไป แต่ไอ้ดิวมันดึงแขนของผมไว้ ผมเลยหันไปมองหน้ามัน อยากจะรู้นักว่ามันจะพูดอะไรอีก
“ ยังไงๆดิวก้อขอให้อี้มีความสุขกับไอ้ต้งนะ มันเป็นคนดีมาก มันรักอี้มาก มันยอมทำทุกอย่างเพื่ออี้จริง ทุกอย่างจริงๆ อันนี้ดิวขอยืนยันแทนมันได้เลยว่า ไม่มีผู้ชายคนไหนในโลกนี้ ทำให้อี้ได้ขนาดนี้หรอก เชื่อดิวสิ “
ผมสะบัดมือมันออก แล้วพูดไป
“ ขอบคุณที่บอก แต่มันไม่ใช่ธุระของนาย ที่จะมาบอกชั้นเรื่องนี้ ใครจะรัก จะดีกับชั้นยังไง นายไม่เกี่ยว และต่อจากนี้ไป ขอให้เลิกยุ่งกับชั้นซะที ถือว่าชั้นขอร้องล่ะ เลิกจองเวรชั้นซะทีเถอะ “
“ ไม่ว่าอี้จะคิดยังไงก้อตามนะ แต่ดิวแค่อยากบอกให้อี้รู้ว่า ที่ผ่านมานั้น ดิวไม่เคยคิดร้ายกับอี้ หรือคิดอยากจะทำให้อี้เสียใจเลย ถ้าไม่รวมเรื่องที่เราเข้าใจผิดกัน ทุกอย่างที่ดิวทำให้อี้ มันคือความจริงใจทั้งหมด “
“ มันไม่สำคัญหรอกดิว นายไม่ต้องมาบอกชั้นหรอก เพราะตอนนี้ ชั้นไม่รู้สึกยินดี ยินร้ายอะไรกับมันอีกแล้ว ต่อให้นายพูดอะไรแรงๆ แย่ๆกับชั้น มันก้อทำอะไรชั้นไม่ได้อีกแล้ว ใจชั้นมันตายด้านไปแล้ว “
ไอ้น้ำตาบ้านี่ มันจะไหลออกมาทำไม ไหนบอกว่าไม่รู้สึกอะไรไงเล่า ???
“ แค่นี้นะ ชั้นต้องไปแล้ว ลาก่อน และหวังว่า เราคงไม่ได้เจอกันอีก “
พูดจบผมก้อเดินลงจากรถไป โดยไม่ฟังคำพูดอะไรของมันอีกต่อไปแล้ว พอกันที กับผู้ชายคนนี้ คนที่....คนที่ผมเคยรักจนสุดหัวใจ แต่เค้าก้อเป็นคนที่ทำร้ายผมได้เจ็บแสบลงลึกไปถึงหัวใจได้อย่างลึกสุดขั้ว มันคงไม่มีอะไรที่เจ็บปวดไปกว่านี้แล้วสินะ ใช่ไหม ??? ต่อจากนี้ไป ไม่ว่าอะไรก้อคงทำร้ายความรู้สึกของผมไม่ได้อีกแล้ว เพราะว่า ความรู้สึกของผมมันได้ถูกทำลายลงไปหมดแล้ว หมดไปกับ ผู้ชายคนนี้ คนที่ชื่อ “ ดิว “ ..................
------------------------------------- จบตอนที่ 55 ----------------------------------------
-
เอาไปอ่านซะจ็อค
เด๋วจะมาเหวี่ยงป๋มอีก
อิอิอิอิ พ่อนักเหวี่ยง
-
ดิวคิดจะทำอะไรอยู่เนี่ยะ :m16:
มันรู้สึกแปลกๆ :really2:
-
ซับซ้อนซ่อนเงื่อนดีจริง ๆ อิๆ o13
-
เฮ้อ!!!!!! มันผิดตั้งแต่แรกจริงจริ๊ง ถ้าไม่เกลียดขี้หน้ากันตั้งแต่แรก อะไรๆก็อาจจะดีกว่านี้ หรืออาจจะไม่มีเรื่องนี้เลยก็ได้ หุหุ
อ่านไปปวดใจไป รักกันแต่กลับมาปกปิดความรู้สึกด้วยการทำร้ายจิตใจกัน
แต่ สนุกดีชอบ อิอิ
-
ลุ้นๆๆๆๆๆๆๆ
ขอให้ตอนสุดท้ายหายเข้าใจผิดกานได้สักทีน๊าา :serius2:
-
คนอ่านเรื่องนี้เนี่ยสงสัยจะโรคจิตแน่ๆ
-
:z13: รีบน
ถูกต้องที่สุด จากไม่จิตก็มาจิตเอาเรื่องนี้เลย
-
^
^
จิ้มต่ออีกคน
สงสัยตัวเองเหมือนกัน
ถึงอ่านแล้วจะรู้สึกหมันไส้ขนาดไหนก็ยังอ่านอยู่ได้ 55+
เอาเป็นว่าก็จะตามแบบคนโรคจิตไปจนจบเรื่องล่ะนะ
-
^
^
^
จิ้มต่ออีก
รู้สึกเหมือนกันอ่ะ
55+
-
เอาเลยดิว
ถ้าดิวคิดว่าทำเแล้วดิวมีความสุขกว่าการอยู่กับอี้
ดิวก็ทำไปเลย
ไม่มีใครว่าหรอก
อี้เองก็เหมือนกัน
หลอกใจตัวเองไม่มีวันสำเร็จหรอก
ถ้ายังดื้อด้านต่อไปก็จงเจ็บต่อไป
ไม่มีใครห้าม
ทุกอย่างคุณเลือกเอง
-
ผิดที่ใคร หรือผิดที่ใจ...เราเอง :m15:
-
ลุ้นๆๆๆๆๆๆๆ
ขอให้ตอนสุดท้ายหายเข้าใจผิดกานได้สักทีน๊าา :serius2:
เหมือนกันเลยคับ
ผมอยากให้คืนดีกันอ่ะคับ
จะต้องไม่ทำร้ายจิตใจคนงานไง....อิอิ
-
คนอ่านเรื่องนี้เนี่ยสงสัยจะโรคจิตแน่ๆ
พระเอกกับนายเอกของเรื่องนี้ก็โรคจิต รักกันแต่ชอบทำร้ายจิตใจกันเอง :m26:
-
ลุ้นๆๆๆๆๆๆๆ
ขอให้ตอนสุดท้ายหายเข้าใจผิดกานได้สักทีน๊าา :serius2:
เหมือนกันเลยคับ
ผมอยากให้คืนดีกันอ่ะคับ
จะต้องไม่ทำร้ายจิตใจคนงานไง....อิอิ
ช่ายครับ ผมนี่แทบไม่มีกระจิตกระใจจะเรียนเลยหล่ะ จะสอบ gat-pat แล้วด้วย
คนอ่านเรื่องนี้เนี่ยสงสัยจะโรคจิตแน่ๆ
พระเอกกับนายเอกของเรื่องนี้ก็โรคจิต รักกันแต่ชอบทำร้ายจิตใจกันเอง :m26:
เห็นด้วยหลายๆ :m26:
-
เอิ่มมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมม
ขอโทษด้วยนะครับ ที่ทำให้ทุกท่านเป็นเยี่ยงนี้
มันเป็นความบังเอิญ บนความตั้งใจ อิอิ
คนอ่านขนาดนี้ แล้วคุณๆ คิดว่า คนเขียนจะขนาดไหน
โรคจิต ขั้นเทพพพพพพพพพ ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆ
-
:z13: ... :z3:
-
o18
-
รอต่อปาย
-
:z3: :z3: :z3: :z3:
บทที่ 56 จุดจบของการเดินทาง ( End of The Journey )
ผมเดินเข้าไปที่บ้านพัก โดยที่ไม่ผ่านไปทางร้านอาหารเลย เพราะว่า ผมไม่อยากให้ใครมาเห็นสภาพของผมตอนนี้ สภาพของผมคงไม่ต่างจากร่างที่ไร้วิญญาณ หน้าเต็มไปด้วยคราบน้ำตา สมองผมว่างเปล่า มึนอึน ผมไม่รู้ว่าผมเดินมาได้ยังไง ในเมื่อผมไม่ได้สั่งให้ร่างกายของผมเดินเลย มันคงเป็นปฏิกิริยาของร่างกายเองมั้ง พอถึงบ้าพักแล้ว ผมก้อเข้าห้องนอน แล้วล็อคห้อง ขังตัวเองไว้อยู่อย่างนั้นคนเดียว ผมไม่มีหน้าไปเจอใครในตอนนี้เลย ไม่เลย.....
ตกเย็นผมได้ยินคนมาเคาะประตูที่หน้าห้องผม ผมไม่อยากจะเปิดเลย ผมไม่อยากเจอใคร ไม่อยากคุยกับใครทั้งนั้น แต่เสียงเคาะประตูนั้นก้อไม่หยุดสักที
“ อี้ อี้อยู่ข้างในห้องใช่ไหมลูก นี่แม่เองนะ “ เป็นแม่ผมนั่นเองที่มาเคาะ แต่ผมไม่ได้ตอบออกไป
“ แม่รู้ว่าอี้อยู่ข้างในนะ เปิดประตูให้แม่หน่อยสิลูก แม่มีเรื่องอยากจะคุยด้วย “ แม่ผมทั้งพูด ทั้งเคาะประตูอยู่อย่างนั้น จนผมต้องพูดออกไปบ้าง เดี๋ยวแม่จะเป็นห่วงผม
“ อี้ไม่สบายอ่ะครับแม่ อี้อยากพักผ่อน เอาไว้พรุ่งนี้เช้าค่อยคุยกันนะครับ “
“ อี้เป็นอะไรอ่ะ บอกแม่ได้ไหม นี่ทุกคนเค้าเป็นห่วงนะ นี่ดิวเค้าก้อเป็นห่วงอี้เหมือนกัน ตั้งแต่เค้ามาส่งอี้ เค้าก้อเดินเข้ามาหาอี้ในร้าน เค้าตามมาคุยกับอี้ แต่ทำไมอี้ไม่คุยกับเค้าล่ะ แล้วทำไมเราต้องไปหลบอยู่แต่ในห้องด้วย มือถือก้อโทรไม่ติด มีอะไรบอกแม่ได้ไหมลูก “ แม่ผมดูจะเป็นห่วงผมมาก แต่เอ๊ะ....แล้วดิวมาเกี่ยวอะไรด้วย ???
“ ดิว ดิวทำไมแม่ เค้ามาทำอะไรที่นี่ แม่คุยอะไรกับเค้าไป “
“ ป่าวหรอกแม่ไม่ได้คุยอะไรมาก แม่แค่... “
“ ดิวแค่เป็นห่วงอี้อ่ะครับ อยู่เฉยๆอี้ก้อออกมาดื้อๆ โดยไม่ฟังดิวเลย อี้เป็นอะไรหรือเปล่า “
อ้าว ตกลงไอ้ดิวมันอยู่กับแม่ของผมตอนนี้เหรอเนี่ยะ.....
“ แม่ แม่ให้เค้ามาที่นี่ทำไม ให้เค้าออกไปเลยนะ ที่นี่ไม่ต้อนรับ “ ผมตวาดออกไป
“ อ้าว ทำไมอี้พูดอย่างนี้ล่ะลูก เค้าอุตส่าห์หวังดีน๊า “
“ แม่ไม่ต้องพูดแล้ว บอกให้เค้ากลับไปซะ อี้อยากพักผ่อน “
“ แต่ดิวเอาของมาคืนอี้ด้วย เมื่อกี้ที่ดิวมาส่งอี้อ่ะ อี้ลืมของไว้บนรถ ดิวเลยอยากเอามาคืน แต่ก้อไม่เห็นอี้ในร้าน ไม่คิดที่จะมารบกวนอี้ที่นี่หรอก พอดีว่า มีเด็กในร้านเห็นอี้มาที่บ้านพักนี่อ่ะ ดิวกับแม่อี้เลยตามมาดูว่าอี้อยู่ไหม “
ลืมของเหรอ ???? เราลืมอะไรไว้บนรถมันอ่ะ ????
“ ของอะไร ชั้นไม่ได้ทำอะไรตกบนรถของนาย อย่ามามั่ว “ ผมตวาดออกไป
“ อ้าว ก้ออี้ทำตั๋วเครื่องบินตกไว้สองใบอ่ะ นี่ ที่หน้าตั๋วมีชื่ออี้กับชื่อไอ้ต้งด้วย หรือว่ามันไม่ใช่ของอี้ แล้วมันจะเป็นของใครล่ะ “
ผมฉุกคิดได้ดังคำที่มันพูด เลยรีบค้นดูตั๋วกับตัวเอง ก้อพบว่าไม่มี ก้อเลยรู้ว่า ตั๋วมันไม่อยู่กับผมจริงๆ ผมเลยรีบเปิดประตูออกไปทันที ก้อพบว่า แม่ของผม ยืนอยู่กับไอ้ดิวหน้าห้อง มือไอ้ดิวมันก้อถือตั๋วของผมไว้อยู่ ผมเลยมองหน้ามันด้วยความโกรธ ที่มันยังคั่งค้างอยู่ในใจ ทำไมมันถึงไม่ปล่อยผมไปสักทีนะ....
“ เอาคืนมา “ ผมพูดห้วนๆ พร้อมทั้งแบมือ เพื่อให้มันส่งตั๋วมาให้ผม
“ นี่ครับ ตั๋วของอี้ “ มันยื่นมาให้ผม ผมเลยรีบหยิบมา แล้วจะปิดประตูห้อง แต่แม่ผมดันประตูไว้
“ อี้จะไม่ลงไปทานข้าวหน่อยเหรอ นี่ตั้งแต่บ่ายแล้วอี้ยังไม่ได้ทานอะไรเลย จนค่ำแล้วด้วย นะ ไปทานข้าวกับแม่ กับดิวด้วยนะ เค้ารอเรานานมากเลย แม่ชวนทานอะไรก้อไม่ยอมทาน บอกว่าจะทานพร้อมอี้ “
“ อี้ไม่หิวอ่ะแม่ อี้เหนื่อย อี้อยากพัก “ ผมตอบแบบปัดๆไป
“ อี้จ้ะ นี่ดิวเค้าอุตส่าห์เอาของมาคืนให้ แถมยังเป็นห่วงเราอีก แล้วนี่จะไม่ไปหาข้าวให้เค้าทานเป็นการตอบแทนหน่อยเหรอ มันไม่น่ารักเลยนะอี้ ทำอย่างนี้อ่ะ “ ดูแม่ผมเสะ เข้าข้างไอ้บ้านี่ใหญ่เลน แล้วแม่จะรู้ไหมว่า เพราะมันนั่นแหละ ที่ทำให้ลูกของต้องมาหลบอุดอู้อยู่ในห้องคนเดียวอย่างนี้
“ แต่แม่..... “ ผมกำลังจะพูด แต่ไอ้ดิวมันแทรกขึ้นมาก่อน
“ ไม่เป็นไรครับคุณน้า อี้เค้าคงรังเกียจที่จะทานข้าวกับผม ไม่เป็นไรครับ ผมกลับเลยก้อได้ เกรงใจคุณน้าอ่ะครับ “ หนอยๆๆ พูดแล้วยังมาแอ๊บตีหน้าเศร้าอีก ไอ้นี่ เลวม๊ากกกกกกก
“ ไม่ได้หรอก น้าไม่ยอมให้อี้เสียมารยาทอย่างนี้หรอก “ แม่ผมตอบมันไป แล้วจากนั้นก้อหันหน้ามาหาผม
“ อี้ ล้างหน้าล้างตาซะ ดูสิหน้าซีดเซียวไปหมดแล้ว เสร็จแล้วก้อไปเจอแม่ที่ร้าน จากนั้นก้อทำอาหารให้ดิวทานซะ ทำมาหลายๆอย่างด้วย แม่และคนอื่นจะได้ทานด้วย เข้าใจไหม ถือว่าแม่ขอแล้วกัน “
ในเมื่อแม่ผมพูดอย่างนี้แล้ว ผมจะปฏิเสธได้เหรอครับ......
“ ได้ครับ งั้นเดี๋ยวอี้ตามไปแล้วกันครับ “ ผมตอบรับไปอย่างเสียไม่ได้
จากนั้นผมก้อปิดประตูห้อง แล้วไปล้างหน้าล้างตา ในใจก้อคิดแค้นไอ้ดิว ที่มันยังมาตามราวีผมแบบไม่ลดละ มันต้องการอะไรจากผมกันแน่ นี่มันจะฆ่าผมให้ตายคามือเลยหรือไง ????
พอผมล้างหน้าเสร็จแล้ว กำลังจะเปิดประตูออกไป แต่ก้อมีใครไม่รู้ มาดันประตูผมเข้ามา จากนั้น เค้าก้อเบียดตัวเข้ามาในห้องของผมอย่างรวดเร็ว ผมเห็นได้ทันทีเลยว่า มันเป็นใคร....
-
:z13:
เอา เอาเข้าไป กะจะให้นอนไม่หลับกันเลยใช่ไม๊เนี๊ย :angry2:
ค้างเฟ้ย :z3: :z3: อยากรู้จังบ้านอยู่ไหนเดี๋ยวจะเอาระเบิดไปลง :m31:
แต่คิดอีกทีอย่าดีกว่า เพราะมันยังไม่จบเดี๋ยวค้างจนตาย :beat:
-
แล้วมันเป็นใครหละคุณอี้ ค้างอย่างแรง :serius2:
-
ผลุบๆ โผล่ๆ แบบนี้ต้องเป็นดิวแน่ๆเลย :laugh:
-
เมื่อไหร่จะเปลี่ยนนิสัยเนี่ยดิว นิสัยแบบนี้ตลอดเลย :เฮ้อ:
-
ดิวจะพูดอะไรก็พูดมาเหอะ อย่าห้ายมันคาจัยยยย :serius2: :serius2:
-
มานเป็นอารายกันนักเนี่ย หือ
คนอ่านจะบ้าตายแหล่วน้า คุณพี่ที่เคารพ
ต่อด่วนเหอะนะ
-
ขอให้มนจบอย่างแฮปปี้^^
-
พี่ดิวกลับมาแล้ว
พี่ดิวกลับมาเอาของเขาคืน
ฮ่า ฮ่า ฮ่า
...รักพี่ดิวกับพี่อี้คับ
-
เฮ้อ
เหนื่อยใจกับคู่นี้เจงๆๆ
เอากะเค้าสิ
พับผ่า
แต่ก็นะ
ทั้งคู่นั่นแหละ
:beat: :beat: :beat:
ซัก3ที
เผื่อจะได้คิดกันมั่ง
โตๆกันแล้วว
-
:pig2: :pig2: :pig2: :pig2:
ถ้านิยายจบแล้ว
ผมอยากจัดมีตติ้งแฟนๆ
มีสนบ้างครับ ขอเสียงโหน่ยยยยยย
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
:mc4: :mc4: :mc4:
-
เจอที่หนายครับ ไกลอ๊ะป๊าว??
-
กะแล้วแต่สะดวกพี่เลยค่ะ
แต่ตอนนี้มันยังค้างอยู่ง่ะพี่!!
-
ตามติด และ .. ติดตาม
จะเข้าใจกันไหมเนี่ย? ....
แล้วอี้จะตัดสินใจยังไงอีก ...
แล้วถ้ามีตติ้ง .... ไม่ได้อยู่กรุงเทพฯ จะไปได้รึเปล่าน่ะซิ? .... (แต่ก็อยากน่ะ)
-
่่่เจ้าแม่ปาร์ตี้จริงๆขานี้ ต้องรออ่านตอนจบของเรื่องก่อนว่าควรจะไปมั้ย o18
-
มีตติ้งหราครับ
จัดปาย
เต็มที่ๆครับ
อิอิ
ที่ไหนอ่า
ยินดีหนับหนุนคร้าบบบ
-
่่่เจ้าแม่ปาร์ตี้จริงๆขานี้ ต้องรออ่านตอนจบของเรื่องก่อนว่าควรจะไปมั้ย o18
---เล่นตัวนะจ็อค เด๋วไม่ส่งดิว ไปเป็นของกำนัลที่บ้านชะเลย อิอิ
-
:z13:
-
:m7: :z13:
-
:seng2ped: :seng2ped: :seng2ped:
“ ไม่เป็นไรครับคุณน้า อี้เค้าคงรังเกียจที่จะทานข้าวกับผม ไม่เป็นไรครับ ผมกลับเลยก้อได้ เกรงใจคุณน้าอ่ะครับ “ หนอยๆๆ พูดแล้วยังมาแอ๊บตีหน้าเศร้าอีก ไอ้นี่ เลวม๊ากกกกกกก
“ ไม่ได้หรอก น้าไม่ยอมให้อี้เสียมารยาทอย่างนี้หรอก “ แม่ผมตอบมันไป แล้วจากนั้นก้อหันหน้ามาหาผม
“ อี้ ล้างหน้าล้างตาซะ ดูสิหน้าซีดเซียวไปหมดแล้ว เสร็จแล้วก้อไปเจอแม่ที่ร้าน จากนั้นก้อทำอาหารให้ดิวทานซะ ทำมาหลายๆอย่างด้วย แม่และคนอื่นจะได้ทานด้วย เข้าใจไหม ถือว่าแม่ขอแล้วกัน “
ในเมื่อแม่ผมพูดอย่างนี้แล้ว ผมจะปฏิเสธได้เหรอครับ......
“ ได้ครับ งั้นเดี๋ยวอี้ตามไปแล้วกันครับ “ ผมตอบรับไปอย่างเสียไม่ได้
จากนั้นผมก้อปิดประตูห้อง แล้วไปล้างหน้าล้างตา ในใจก้อคิดแค้นไอ้ดิว ที่มันยังมาตามราวีผมแบบไม่ลดละ มันต้องการอะไรจากผมกันแน่ นี่มันจะฆ่าผมให้ตายคามือเลยหรือไง ????
พอผมล้างหน้าเสร็จแล้ว กำลังจะเปิดประตูออกไป แต่ก้อมีใครไม่รู้ มาดันประตูผมเข้ามา จากนั้น เค้าก้อเบียดตัวเข้ามาในห้องของผมอย่างรวดเร็ว ผมเห็นได้ทันทีเลยว่า มันเป็นใคร....
“ นายเข้ามาทำไมในห้องชั้น แล้วทำไมไม่ตามแม่ชั้นไปที่ร้าน มาอยู่ที่นี่ทำไม ต้องการอะไร “ ผมถามไปอย่างฉุนเฉียว
“ ปล๊าวววว ดิวก้อแค่อยากจะรู้อะไรบางอย่าง “
“ อยากรู้อะไร ที่นี่ไม่มีอะไรที่นายควรจะรู้ ออกไปได้แล้ว “ ผมไล่มันอีกที
“ ดิวแค่อยากรู้ว่า..............ตอนที่อี้รู้ว่าดิวจะแต่งงาน....กับจิ๊บอ่ะ อี้หึงดิวเหรอ “
แหนะ ไอ้เลวนี่ ยังจะมีหน้ามาถามอีก......
“ ไม่ได้หึง ทำไมต้องหึง หมดธุระแล้ว ออกไปได้แล้วนะ “ ผมเริ่มอารมณ์ไม่ดีแล้ว
“ ไม่จริง อี้หึงดิว หึงมากด้วย ทำไมดิวจะมองไม่ออก อย่ามาโกหกดิวเลย ดิวไม่เชื่อหรอก “
“ บอกว่าให้ออกไปไง อย่าให้ชั้นพูดอีกทีนะ คราวนี้ชั้นไม่เกรงใจแล้วด้วย “ ผมขู่มันเป็นครั้งสุดท้าย ต่อจากนี้ไป ถ้ามันไม่ออกจากห้องผมไป ผมเล่นมันแน่
“ บอกมาก่อนสิว่าอี้หึงดิว เพราะว่าอี้ยังรักดิวอยู่ ใช่ไหม ??? “ ไอ้ดิวมันตะคอกใส่หน้าผมอย่างดัง จนผมหมดความอดทนแล้ว
“ ใช่ ชั้นหึงนาย หึงนายมาก และที่หึงเพราะว่าชั้นยังรักนายอยู่ นี่ใช่ไหมคือสิ่งที่นายต้องการ นายได้ยินชัดแล้วใช่ไหม แต่จากนี้ไป มันจะไม่มีอีกแล้ว หลังจากที่นายได้ทำร้ายหัวใจชั้นซ้ำแล้วซ้ำเล่า พอกันที ทุกอย่างมันไม่มีเหลือแล้ว “ ผมฟิวส์ขาด พูดในสิ่งที่ผมคิดออกไปโดยไม่รู้ตัว ส่วนไอ้ดิว มันถึงกับยืนอึ้งไปเลยครับ
ทันใดนั้นไอ้ดิวมันก้อกระโจนเข้าใส่ตัวผมทันที จากนั้นมันก้อกดผมลงกับเตียงผม มือของมันทั้งสองข้าง จับแขนของผมขึงพรืดไว้กับเตียง ตามันก้อจ้องมาที่ตาผมอย่างแข็งกร้าว ผมเองก้อพยายามดิ้นรนขัดขืนมันสุดกำลัง
“ แกจะทำอะไรชั้น ปล่อยชั้นเดี๋ยวนี้ไอ้ดิว “ ผมด่ามันออกไป
แต่มันก้อไม่ได้ทำอะไรผมนอกจากนั้น แต่ตาของมันสิ กลับจ้องมองผมใหญ่เลย มันบ้าไปแล้วหรือไง
“ อย่า ให้ ชั้น เกลียด นาย ไป มาก กว่า นี้ เลย “ ผมเน้นคำพูดช้าๆ ให้มันได้ยินชัดๆ ซึ่งก้อได้ผลครับ สายตามันดูอ่อนลง ไม่แข็งกร้าวเหมือนเมื่อกี้แล้ว
“ ดิวแค่อยากจะบอกว่า.... “ มันเหมือนจะพูดอะไรบางอย่าง แต่ก้อมีเสียงคนเรียกชื่อผม ดังแทรกขึ้นมา ผมกะแล้วว่า เสียงนี้ต้องเรียกผมมาจากด้านล่างของบ้านพักแน่นอนครับ
“ อี้ครับ อี้ ล้างหน้าเสร็จหรือยังครับ แม่รอทานข้าวอยู่นะครับ “
ผมจำเสียงนี้ได้ นี่มันเสียงต้งนี่นา ผมเลยหันหน้าไปมองไอ้ดิวอีกที ที่ตอนนี้ สายตามันแข็งกร้าวเหมือนเดิมแล้ว
“ ลองอี้บอกมันสิว่า ดิวทำอะไรอี้ ดิวก้อจะได้บอกมันไปว่า อี้เป็นคนเรียกดิวเข้ามาในห้องเอง และถ้าไอ้ต้งมันได้ยินอย่างนั้น คงไม่ต้องบอกนะว่า มันจะเสียใจแค่ไหน “ ไอ้เลวนี่ มันกล้าขู่ผมเหรอ
ผมมองมันด้วยสายตาเหยียดหยามเป็นที่สุด ก่อนจะพูดขึ้น
“ ที่ชั้นไม่ทำอย่างนั้น ไม่ใช่ว่ากลัวอะไรหรอกนะ แค่ชั้นไม่อยากให้ต้งเอาเท้าดีๆของเค้า มาโดนปากเลวๆของนายมากกว่า จำใส่สมองไว้ คนอย่างต้ง มันสูงส่งกว่านายหลายเท่า อย่างน้อยต้งก้อไม่เคยทำให้ชั้นเสียใจ “ ผมด่ามันกลับไป
“ อี้ครับอี้ ได้ยินต้งไหมครับ “
“ ได้ยินครับ ได้ยิน อี้เสร็จแล้วครับ กำลังจะลงไป “ ผมต้องรีบตอบออกไป ก่อนที่ต้งจะตะโกนถามอีก
-
:เฮ้อ:
-
อะไรกันนักหนา..... :เฮ้อ:
ดิวต้องการอะไรกันแน่ :m16:
-
อะไรอีกหละเนี่ย :z3:
-
จะทำร้ายกันไปถึงไหน ไอ้เลว :m15:
-
เฮ้อ
จากปวดไต
ตอนนี้ปวดหนึบๆที่อวัยวะเบื้องล่างแทน
โมโหต้งเว้ย
จามาทำไมตอนนี้วะเนี่ยย
-
เดาใจดิวไม่ค่อยทันเลย ..
จะเอายังไงต่อไปหล่ะเนี่ย? :z3:
-
อ่านเรื่องนี้ กว่าจะจบสงสัยได้เป็นโรคหัวใจแน่ๆ เลย
อ่านทีไรเหมือนใจจะหยุดเต้นทู๊กกกที
-
อ๊ากส์
ทำร้ายจิตใจคนอ่านเหลือเกิ๊น
มาได้ถูกจังหวะจริงๆเลยต้งเอ๊ย(กัดฟันเต็มทน)
แล้วเมื่อไหร่จะได้คุยกันดีล่ะเนี่ย
ลุ้นจนเลิกลุ้นแล้วก็กลับมาลุ้น...ชักงงกับตัวเองเหมือนกัน
กว่าจะจบเรื่อง คนอ่านคงลุ้นจนขาดใจตายยยยยย เหอๆ
-
พึ่งกลับมาจากเข้าค่ายครับ
แล้วตกลงตาดิวจะพูดว่าอารัยน่ะที่ค้างเอาไว้
-
คนอ่านเลิกลุ้นเหอะ เดี๋ยวหัวใจจะลัมเหลวไปซะก่อน
-
ถ้าเจอหน้าพร้อมกัน3คน แล้วจะเป็นยังงัยต่อไป :z13:
-
:z13:รอจ้า
-
^
^
^
รอล่วย :z13:
พักเน้กิจกรรมโรงเรียนเยอะมากมาย :เฮ้อ:
-
น้องWinครับ
ยังไงก้อสนใจเรื่องทางโรงเรียนก่อนก้อได้นะครับ
ว่างๆค่อยมาอ่าน มาพูดคุยกันนะครับ
เรื่องตอนต่อไป เด๋วดึกๆจะมาต่อนะครับ
-
ดิวสร้างแต่ความเจ็บช้ำน้ำใจให้กับอี้ มากกว่าที่จะทำให้อี้มีความสุข แล้วก็จบลงด้วยคำว่า เข้าใจผิดและขอโทษ โอกาสในชีวิตอี้สำหรับดิวยังควรมีอีกหรอค่ะ :monkeysad:
-
ผมอยากให้มันจบเร็วๆแล้วอ่ะ
แต่ผมก็รักดิว กับ อี้ นะคับ
รักมากๆ
-
น้องWinครับ
ยังไงก้อสนใจเรื่องทางโรงเรียนก่อนก้อได้นะครับ
ว่างๆค่อยมาอ่าน มาพูดคุยกันนะครับ
เรื่องตอนต่อไป เด๋วดึกๆจะมาต่อนะครับ
ครับผม
แต่ผมก็ทำงานไปด้วย อ่านนิยายไปด้วยไม่ขาดสายหรอกครับ
ไม่อ่านแล้วรู้สึกขาดๆอะไรไปมิรู้ เลยทำควบคู่กานไปเรย แฮะๆ มาต่อเร็วๆน่ะครับผม
-
:z6: :z6: :z6: :z6:
“ อี้ครับ อี้ ล้างหน้าเสร็จหรือยังครับ แม่รอทานข้าวอยู่นะครับ “
ผมจำเสียงนี้ได้ นี่มันเสียงต้งนี่นา ผมเลยหันหน้าไปมองไอ้ดิวอีกที ที่ตอนนี้ สายตามันแข็งกร้าวเหมือนเดิมแล้ว
“ ลองอี้บอกมันสิว่า ดิวทำอะไรอี้ ดิวก้อจะได้บอกมันไปว่า อี้เป็นคนเรียกดิวเข้ามาในห้องเอง และถ้าไอ้ต้งมันได้ยินอย่างนั้น คงไม่ต้องบอกนะว่า มันจะเสียใจแค่ไหน “ ไอ้เลวนี่ มันกล้าขู่ผมเหรอ
ผมมองมันด้วยสายตาเหยียดหยามเป็นที่สุด ก่อนจะพูดขึ้น
“ ที่ชั้นไม่ทำอย่างนั้น ไม่ใช่ว่ากลัวอะไรหรอกนะ แค่ชั้นไม่อยากให้ต้งเอาเท้าดีๆของเค้า มาโดนปากเลวๆของนายมากกว่า จำใส่สมองไว้ คนอย่างต้ง มันสูงส่งกว่านายหลายเท่า อย่างน้อยต้งก้อไม่เคยทำให้ชั้นเสียใจ “ ผมด่ามันกลับไป
“ อี้ครับอี้ ได้ยินต้งไหมครับ “
“ ได้ยินครับ ได้ยิน อี้เสร็จแล้วครับ กำลังจะลงไป “ ผมต้องรีบตอบออกไป ก่อนที่ต้งจะตะโกนถามอีก
“ แล้วอี้เห็นดิวไหมครับ เห็นแม่อี้บอกว่า เค้ามาตามอี้ที่นี่ไม่ใช่เหรอ ทำไมต้งไม่เห็นเค้าข้างล่างละ “
ตายล่ะ ทำไงดีนี่ ????
“ บอกต้งไป ว่าดิวเข้าห้องน้ำอยู่ในห้องอี้ “ ไอ้ดิวพูดแทรกขึ้นมา ซึ่งมันก้อช่วยหาทางออกได้ดีทีเดียว
“ อ้ออออ ใช่ครับ พอดีดิวเค้ามาเข้าห้องน้ำในห้องอี้อ่ะ นี่ไง เค้าออกมาแล้ว “
ผมต้องพูดไปแบบนั้น เพื่อให้ไอ้ดิวมันปล่อยตัวผม ซึ่งมันก้อปล่อยจริงๆครับ จากนั้นผมก้อรีบลุกออกจากเตียง แล้วเดินเปิดประตูออกไป แล้วรีบไปหาต้งข้างล่างทันที แต่ผมก้อพยายามคุมสติไว้ เดี๋ยวต้งจะสงสัยเอา พอต้งเห็นผมแล้ว ก้อยิ้มให้ผมตามปกติของเค้า ผมเองก้อยิ้มกลับไป
“ ปิดเครื่องทำไมล่ะ ต้งโทรหาตั้งหลายทีแล้ว เป็นอะไรหรือเปล่า “ ต้งถามผมด้วยความเป็นห่วง เล่นเอาผมอึ้งไปเลยครับ เพราะว่า ผมก้อลืมคิดไปว่า ต้งคงจะโทรหาผม แต่คงโทรไม่ติด เพราะว่าผมปิดเครื่องหนีทุกคนไป
“ เอ่ออออ พอดีอี้เหนื่อยๆอ่ะ ไปส่งลูกค้าที่สนามบินมา เลยไม่อยากคุยกับใคร โทษทีนะต้ง “ ผมแก้ตัวออกไป
“ อ้าวไอ้ต้ง ไม่ได้เจอตั้งนาน สบายดีใช่ไหม “
จู่ๆ ก้อได้ยินเสียงได้ดิว ดังมาจากทางบันได สงสัยมันคงลงมาแล้ว แต่ผมไม่ได้หันหน้าไปหามัน
“ เออออออ สบายดี แล้วแกล่ะ เป็นไงบ้างตั้งแต่ไปอยู่นอก เงียบหายไปเลย รู้ไหมว่ามีคนเค้าตามหาแกกันทั้งนั้น ทำไมต้องทำตัวลึกลับขนาดนั้นด้วยว่ะชั้นไม่เข้าใจ “
“ ก้อออออ ไม่มีไรหรอก แค่อยากอยู่เงียบๆ คนเดียว ไม่อยากยุ่งเกี่ยวกับใคร ก้อเท่านั้นเอง “
“ แต่หลิงเค้าเป็นห่วงแกมากเลยนะ ตามหาแกไปซะทั่วเลย แกไม่สงสารเค้าเหรอว่ะ “
“ ก้อนะ คนมันไม่ได้รักนี่ ก้อไม่รู้ว่าจะหลอกกันต่อไปอีกทำไม เสียเวลาเปล่าๆ “
“ เฮ้ยยยย ไอ้ดิว ไรว่ะ ก้อแกแม่งไปบอกเค้าว่าจะแต่งงานด้วย เค้าก้อรอแกไปสิ นานสองนาน แล้วอยู่ๆ จะมาชิ่งอย่างนี้เหรอ แกไมใจดำอย่างนี้ว่ะ ชั้นไม่เข้าใจแกเลยจริงๆ “
“ ไม่ต้องห่วงหรอก เดี๋ยวชั้นเคลียร์กับหลิงเอง ของอย่างนี้อ่ะ มันฝืนใจกันได้ที่ไหนล่ะ แต่งงานทั้งทีนะเว๊ยยยยย จะแต่งก้อต้องแต่งกับคนที่เรารักสิ ขืนทนแต่งกับคนที่ตัวเองไม่ได้รัก มันจะมีความสุขหรือไง แกว่าจริงไหมว่ะ “
มันพูดแล้วยังจะมามองหน้าผมอีก มันอยากจะสื่ออะไรกันแน่ แต่ผมก้อทำเป็นไม่สนใจ
“ แต่ชั้นโชคดีกว่าแกหน่อยนะดิว ที่ชั้นกำลังจะได้แต่งงานกับคนที่ชั้นรัก และเค้าคนนั้นก้อรัก และดีกับชั้นมากๆด้วย จริงมั้ยครับอี้ “ ต้งพ฿ดพร้อมทั้งส่งยิ้มให้ผมอย่างจริงใจ ผมเองก้อยิ้มกลับให้ให้เค้าเหมือนกัน แม้ว่าอารมณ์ผมตอนนั้นมันจะไม่ดีเท่าไหร่ก้อตาม
“ เฮ้ยยยยยไรว่ะต้ง ชั้นกลับมาเหนื่อยๆ มาคุยเรื่องไรกันนี่ ไม่จรรโลงใจเลย ป่ะๆ ไปหาไรกินกันดีกว่า หิวจะแย่แล้ว แล้วแกค่อยซัก ค่อยถามชั้นได้เต็มที่เลย โอเคมั้ย ??? “
“ เออๆ งั้นไปกันเถอะครับอี้ “
ผมเองก้อไม่ได้ตอบอะไร แค่เดินไปที่ร้านเท่านั้น ปล่อยให้ต้งกับไอ้ดิว ได้คุยกันเต็มที่ไปเลย ผมไม่อยากรับรู้ ไม่อยากอยู่ใกล้ไอ้บ้านั่น ไม่อยากจะรู้ความเป็นของที่ผ่านมาของมันอะไรทั้งนั้น ผมเกลียดมัน.....
พอถึงร้านแล้ว ผมก้อรีบดิ่งเข้าไปหาแม่ที่ห้องครัวทันที ดูสิว่าจะมีอะไรช่วยทำได้บ้าง จะได้ไม่ต้องไปอยู่....ใกล้ๆมัน ผมก้อเลยต้องทำกับข้าวช่วยแม่ ที่ใกล้จะเสร็จแล้ว จากนั้นผมก้อยกกับข้าวมาวางไว้ที่โต๊ะ ที่ตอนนี้ ต้งกับดิวกำลังคุยกันอย่างออกรส ออกชาติ ผมก้อไม่ได้ร่วมคุยด้วยครับ พอนั่งลงแล้ว ผมก้อลงมือทานอาหารเลย ส่วนต้งกับไอ้ดิว ก้อทานตามหลังผม
“ เฮ้ยยยย ไอ้ต้ง แกเลี้ยงดูคู่หมั้นของแกยังไงว่ะเนี่ยะ เหมือนเค้าดูอดอยากมาจากไหนว่ะ ทานข้าวใหญ่เลย ไม่ยอมพูดยอมจา “
ดูสิครับ ผมอยู่ดีๆ มันก้อมาแขวะผม แต่ผมก้อพยายามอดใจเอาไว้ ไม่อยากตอบโต้มัน ผมเกรงใจต้ง
-
ดิวยังรักอี้อยู่แน่ๆ แต่ทำไมต้องแสดงออกมาแบบนี้นะ ไม่เข้าใจ :really2:
-
ดิวหึง + ประชด :เฮ้อ:
-
อ่านแล้วเหนื่อยแทนอยู่เรื่อยไป
เมื่อไหร่จะเข้าใจกันซักทีน้า
-
เอ๊า !!!!! ไอ้เราก็นึกว่าต้งจะรู้ว่าดิวอยู่ไหน ตกลงว่าไม่รู้ซะงั้น
แล้วไงล่ะเนี๊ย ฮ่วย!!!! เดาไม่ออกเลยอ่ะเรื่องนี้ทำม๊าย ทำไมต้องซับซ้อนขนาดนี้ด้วย
ตกลงว่าดิวจะแต่งงานกับผู้หญิงซะงั้น รายว่ะ?
-
ไอ้ดิว :beat: ไอ้คนเลว :beat: เค้าไม่น่าไปหลงคารมเชื่อลมปากแกเลย :beat:
-
มาต่อเร็วๆนะครับ :z13:
-
อารมณ์บ่จอย ...
ดิวตามมากวนหัวใจ
-
ดิวนี่ก็
สามารถเนาะ
สมารถทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นได้
แต่ไม่เข้าใจต้งอ่ะ
ทั้งๆที่รู้ว่าเขาไม่ได้รัก
และคนที่ตัวเองจะแต่งด้วยคงไม่มีความสุขแน่นอน
แล้วยังงี้ยังอยากจะแต่งกับเค้าอยู่อีกเหรอ
เฮ้อ
ปวดปอดแฮะ
-
ดิว จะยั่วโมโห อี้ ให้น๊อตหลุด แล้วหลุดปากพูดอะไรที่แสดงว่ายัง รัก ดิว อยู่แน่ๆเลย
-
รอครับ
-
ติดไว้ก่อนนะครับ
อาทิตนี้ติดธุระมากมาย
ต้องไปเฝ้าร้านอาหารให้พี่ชาย
ที่ร้านเน็ตก้อไม่มี ไว้จะรีบมาต่อนะคร๊าบบบบบ
โทษทีๆๆๆๆๆๆ
-
จารอครับ
-
ติดได้จ้า แต่ขอคิดดอกเบี้ยได้ป่ะ
เอาแบบยาวววววววๆนะ ชอบ
-
อ่านต่อเนื่องแบบ non stop จนตาทันละ 10 วันกว่าจะอ่านจน แต่หยุดอ่านไป 7 วัน เนื่องจาก จิตตกมากมาย
กลับมาเร็วๆ นะค้าบ มาถึงตอนนี้ ขอแบบหักมุมเลยๆๆ 555
-
รอครับ
-
รอค่ะ :z2:
-
สงสัยจะ ไม่ว่างจริง ๆๆ
-
บ่ายนี้เจอกานนนนนนนนนนน
เสร็จแล้วๆๆๆ
โทษทีครับ วุ่นวายมากมาย อิอิ
-
เหอ เหอ เย็นแล้วอ่ะ
แต่ไม่ดันเมื่อไรเมื่อนั้นจ้า แว่บเข้ามาปรายตาดูเฉย ๆ อิอิ
-
:seng2ped: :m16::seng2ped: :m16:
ผมเองก้อไม่ได้ตอบอะไร แค่เดินไปที่ร้านเท่านั้น ปล่อยให้ต้งกับไอ้ดิว ได้คุยกันเต็มที่ไปเลย ผมไม่อยากรับรู้ ไม่อยากอยู่ใกล้ไอ้บ้านั่น ไม่อยากจะรู้ความเป็นของที่ผ่านมาของมันอะไรทั้งนั้น ผมเกลียดมัน.....
พอถึงร้านแล้ว ผมก้อรีบดิ่งเข้าไปหาแม่ที่ห้องครัวทันที ดูสิว่าจะมีอะไรช่วยทำได้บ้าง จะได้ไม่ต้องไปอยู่....ใกล้ๆมัน ผมก้อเลยต้องทำกับข้าวช่วยแม่ ที่ใกล้จะเสร็จแล้ว จากนั้นผมก้อยกกับข้าวมาวางไว้ที่โต๊ะ ที่ตอนนี้ ต้งกับดิวกำลังคุยกันอย่างออกรส ออกชาติ ผมก้อไม่ได้ร่วมคุยด้วยครับ พอนั่งลงแล้ว ผมก้อลงมือทานอาหารเลย ส่วนต้งกับไอ้ดิว ก้อทานตามหลังผม
“ เฮ้ยยยย ไอ้ต้ง แกเลี้ยงดูคู่หมั้นของแกยังไงว่ะเนี่ยะ เหมือนเค้าดูอดอยากมาจากไหนว่ะ ทานข้าวใหญ่เลย ไม่ยอมพูดยอมจา “
ดูสิครับ ผมอยู่ดีๆ มันก้อมาแขวะผม แต่ผมก้อพยายามอดใจเอาไว้ ไม่อยากตอบโต้มัน ผมเกรงใจต้ง
“ ไอ้นี่ แกก้อนะ ไปแซวเค้าได้ ชั้นก้อว่าชั้นดูแลดีนะ ถ้าว่างก้อจะพาไปหาอะไรอร่อยๆทานด้วยกัน ไม่ก้อทำทานกันเองที่ร้านนี่แหละ แต่ช่วงหลังๆมานี่ ชั้นไม่ค่อยว่างเลยไม่ค่อยได้พาอี้ไปไหนเลยว่ะ “
“ แหนะๆๆ ไม่ว่างอย่างนี้ ไม่ใช่ว่าแอบไปมีกิ๊กนะเว๊ยยยยย แกยิ่งเป็นเสป็คของสาวๆทั่วไปอยู่ ดูอบอุ่น สมาร์ท ใจดี อย่างนี้คงมีคนมาชอบแกตรึมแน่เลย ไอ้ต้ง “
ต้งทำหน้าเหรอหราไปทันที ที่ไอ้ดิวแซว จนข้าวแทบสำลักออกมาจากปากของเค้า
“ บ้าแล้วไอ้ดิว ชั้นจะไปมีใครได้ว่ะ ทำแต่งานงกๆอย่างนี้ จะเอาเวลาที่ไหนไปมองคนอื่นว่ะ แกอย่ามามั่วดีกว่าว่ะ อย่างชั้นใครจะไปชอบ คู่หมั้นก้อมีแล้ว คนเค้ารู้กันทั่ว “ ต้งพูดยิ้มๆ แล้วหันหน้ามาทางผม
“ มันไม่แน่หรอกนะเว๊ยยยย คนสมัยนี้มันไว้ใจได้ที่ไหนเล่า ต่อให้แต่งงานกันแล้ว ก้อยังชอบไปแย่งของเคนอื่นเลย หรือว่า เอ๊ะ !!! หรือว่ามีคนชอบแกอยู่ แต่แกไม่รู้ตัวว่ะ ไอ้ต้ง “
ไอ้ปากมอมนี่ก้อยังพูดไม่หยุดอีก ผมล่ะ รำคาญมันมาก แต่ไม่อยากแสดงอาการออกมา
“ พอเหอะไอ้ดิว แกอย่ามาพูดไรแบบนี้ต่อหน้าอี้ว่ะ ชั้นไม่มีใจไปให้ใครอีกแล้วล่ะ เพราะว่า ชั้นรักอี้คนเดียว แกได้ยินไหม “
ต้งพูดด้วยน้ำเสียงจริงจังมาก ซึ่งผมก้ออึ้งไปเหมือนกัน ก้อคงพอๆกับไอ้ดิวแหละ ที่มันเงียบไป พูดไม่ออกเลยทีเดียว
“ แล้วแกคิดว่า ไม่มีใครมาเกาะแกะคู่หมั้นแกบ้างเหรอ ช่วงนี้อ่ะ เสน่ห์แรงใช่ย่อยนี่ “
ผมไม่เข้าใจว่ามันจะมาพูดหมาๆอย่างนี้ทำไม ???? ผมเองก้อไม่ได้ไปว่าอะไรมันแล้วนี่ แล้วจะมาหาเรื่องผมทำไม
“ แกพูดอะไรของแกไอ้ดิว อย่ามาชักใบให้เรือเสียอย่างนี้ดิ มันไม่มีใครมาทำอย่างนั้นแน่นอน และถึงแม้ว่าชั้น จะไม่มีเวลาให้เค้าเท่าไหร่ก้อตาม แต่ชั้นก้อมั่นใจว่า อี้เค้าไม่นอกลู่นอกทางแน่นอน “ ต้งตอบไปอย่างหนักแน่น จนผมเองก้อรู้สึกดีที่ต้องออกมาปกป้องผม และความจริง มันก้อเป็นอย่างที่ต้งพูดจริงๆนี่ครับ
“ แกแน่ใจเหรอ แล้วพวกไอ้กรณ์ ไอ้น้องแมน อะไรนั่นล่ะ ไม่มีมาวุ่นวายแล้วเหรอว่ะ “
“ ไม่มีหรอกไอ้ดิว ชั้นว่าแกเลิกพูดดีกว่านะ อี้เริ่มไม่พอใจแล้วนะ “
ต้งพูดพร้อมหันหน้ามาหาผม ผมก้อส่งยิ้มบางๆให้เค้า เพื่อให้ต้งสบายใจ
“ แล้วแกล่ะไอ้ดิว จะไปบอกเลิกหลิง หลิงอย่างนี้อ่ะ แสดงว่ามีคนใหม่แล้วล่ะสิ “ ต้งเริ่มก่อนเลยทีนี้
“ ก้อ....ยังไงดีอ่ะ “ มันพูดแล้วชำเลืองมามองหน้าผม แต่ผมทำเป็นไม่มองมันกลับ
“ ชั้นก้อ อาจจะมีข่าวดีเร็วๆนี้มั้ง แต่ก้อยังไม่ชัวร์ “
“ เฮ้ยยยยย จริงเหรอว่ะไอ้ดิว ทำไมแกซุ่มเงียบอย่างนี้ว่ะ มีข่าวดีอย่างนี้ทำไมไม่บอกกันบ้าง “ ต้งถามด้วยความตื่นเต้น
“ ก้อ......เอาไว้ใกล้ๆวันแล้วชั้นจะบอกแกเอง ไม่ต้องห่วง ชั้นจะเชิญแกและคู่หมั้นแกอย่างแน่นอน “
แล้วมันก้อหันมายิ้มกับผมอีก ผมก้อก้มหน้าก้มตาทานอาหารไป
“ แล้วแกล่ะไอ้ต้ง เมื่อไหร่จะแต่งว่ะ หมั้นกันมานานแล้วนี่ ปล่อยไว้นาน ระวังคนอื่นจะมาชุบมือเปิบนะเว๊ย “
“ ไม่มีทางหรอกไอ้ดิว ชั้นทำมาซะขนาดนี้แล้ว ใครจะปล่อยให้หลุดมือไปง่ายๆเล่า นี่ชั้นก้อกะว่า ไว้ให้ทุกอย่างลงตัว ทั้งเรื่องงานและเรื่องอื่นๆ ชั้นก้อว่าจะแต่งเลย ดีมั้ยครับอี้ “ ต้งพูดแล้วหันหน้ามาทางผม ผมเองก้อยิ้ม แล้วตอบกลับไป
“ ก้อเอาไว้ต้งเคลียร์งานทุกอย่างได้เมื่อไหร่ อี้ก้อพร้อมจะแต่งกับต้งเมื่อนั้นแหละครับ “
-
ดูเหมือนดิวจะยังชอบอี้อยู่ล้านเปอร์เซนด์
แล้วเมื่อไหร่เรื่องจะลงตัวกานซะทีน้อ
-
ดิวจะมาไม้ไหน.....กลัวว่าคนที่จะมาชุบมือเปิบก็คือดิวนี่ละ :laugh:
-
พี่ดิว มีแผนอีกหรือป่าวคะคราวนี้ เดาใจพี่ดิวไม่ออกเลยอะ :serius2:
อยากไปมีตจังแต่หนูอยู่ ตจว. อยากเจอพี่อี้ :กอด1:
-
ลุ้นมาก ตกลงดิวจะกลับมาแย่งอี้คืนป่าวเนี่ย
หรือสุดท้ายอี้ต้องแต่งงานกับต้ง เฮ้อ ลุ้นมากมาย
-
ชอบใจ comment คุณ CYPINUS ที่สู้ดๆๆ
-
"ความงี่เง่า ของความรัก".....
-
ไม่งี่เง้าหรอกคา้บ แต่จนปัญญา ไม่รู้ต้องทำไงให้คนที่เรารัก หยุดใช้สมอง ตัดสินใจซักที
ก็มานอยากได้ ไอ้คนนี่อะ ก็ต้องเล่นทุก เหลี่ยม ละค้าบ สู้ตายว่างั้น
-
เอ่อ
เป็นเอามากนะเนี่ย
เกลียดอี้กะดิวว่ะ
ต้งด้วย
หันไปเชียร์หลิงๆดีมะ
หึหึ
-
อี้กับต้ง รีบแต่งกันเร็วๆ เถอะ ชักรำคาญนายดิวแล้วอ่ะ ปล่อยให้ดิวนั่งน้ำตาเช็ดหัวเข่าไปคนเดียวเลย
อะไรของเขานักหนา ไม่ชัดเจนสักอย่าง ทำประชด หยอกไปหยอกมาอยู่นั่นแหละ
-
เอ่อ
เป็นเอามากนะเนี่ย
เกลียดอี้กะดิวว่ะ
ต้งด้วย
หันไปเชียร์หลิงๆดีมะ
หึหึ
อืม นั่นสินะ หันไปเชียร์หลิงๆดีกว่า
-
เบื่อคู่นี้จังแฮะ
คลุมเครือและมึนงง
หาที่สถิตของตัวเองไม่ได้ซักที
เฮ้ออออออออ
เหนื่อยใจเจงๆ
-
คนเขียนก็บ้าคนอ่านก็บ้าตามกัน 555+
-
จะบ้ายังไง ก็ขอให้จบองเอยอย่างดีน่ะครับป๋ม o18
หรือหักมุมไป 3P เลยกะได้ :z1:
-
ไม่ถึงก็ลงแดง แต่เริ่มเปรี้ยวปากแล้วค้าบ
มาต่อไว ๆ นะค้าบ
อยากเห็นพวกใจแข็งโดน สอย 55
-
:z3: :call: :z13:
-
เข้ามาดันฮับ :3123:
-
พรุ่งนี้วันอาทิตย์ล่ะ เหอ เหอ คนเขียนจะว่างไม๊หน๊อ?
-
เข้ามารอจ้า :z10:
-
เพ่อเล็กซี่หายไปหนายคร๊าบ :serius2:
ไม่เข้ามาทักทายน้องนุ่ง :m16:
งานยุ่งขนาดนั้นเรยหยอ :sad11:
เข้ามารอทุกวันเน้อ o13
-
BB ของผมพังสนิท
ซ่อมแล้ว นึกว่าจะหาย
ก้อยังมีอันอื่นเสียอีก
ผมอยากจะบ้าตายยยยยยยยย
เฮ้ออออออออออ
จะพยายามต่อให้ได้เย็นนี้นะครับ
รอหน่อยน๊า
-
รับทราบ และจะรอจ้ะ
-
รับทราบครับผม
-
รอต่อไป :m7:
-
:z13:รอ
-
รอแสนรอ :เฮ้อ:
-
:angry2: :angry2: :angry2:
“ แล้วแกล่ะไอ้ต้ง เมื่อไหร่จะแต่งว่ะ หมั้นกันมานานแล้วนี่ ปล่อยไว้นาน ระวังคนอื่นจะมาชุบมือเปิบนะเว๊ย “
“ ไม่มีทางหรอกไอ้ดิว ชั้นทำมาซะขนาดนี้แล้ว ใครจะปล่อยให้หลุดมือไปง่ายๆเล่า นี่ชั้นก้อกะว่า ไว้ให้ทุกอย่างลงตัว ทั้งเรื่องงานและเรื่องอื่นๆ ชั้นก้อว่าจะแต่งเลย ดีมั้ยครับอี้ “ ต้งพูดแล้วหันหน้ามาทางผม ผมเองก้อยิ้ม แล้วตอบกลับไป
“ ก้อเอาไว้ต้งเคลียร์งานทุกอย่างได้เมื่อไหร่ อี้ก้อพร้อมจะแต่งกับต้งเมื่อนั้นแหละครับ “
ผมพูดไปตามความรู้สึกของตัวเอง หาได้ประชดใครไม่....เพราะผมคิดดีแล้วว่า มันคงไม่มีอะไรดีไปกว่านี้แล้วมั้ง ผมคิดว่าผมพร้อมแล้ว ที่จะลงหลักปักฐานกับต้งจริงๆจังๆสักที......ผมหวังว่าผมจะทำให้รับต้งให้ได้มากกว่านี้ ในเร็ววัน
“ ส่วนแกก้อ อย่าลืมมางานชั้นนะ รู้มั้ย ไม่ว่าแกจะอยู่ส่วนไหนของโลก ก้อต้องมา เข้าใจป่าว “ ต้งแหย่ไปอีก
“ แน่นอน ชั้นมาแน่ ถ้าแกเชิญ แต่ไม่รู้ว่า คนอื่นเค้าจะเต็มใจหรือเปล่านะสิ “
คนอื่นคนนั้น ที่มันหมายถึง คงเป็นผมแน่นอนแหละครับ มันจงใจจะแขวะผมโดยตรง
“ บ้า ใครจะไม่อยากให้แกมาเล่า พ่อแม่ชั้น ก้อรู้จักกับทางบ้านแกหมด เราคุ้นเคยกันมานาน ไม่เอาน่าๆ อย่าคิดมากเลย “
“ ชั้นหมายถึง คู่หมั้นแกต่างหาก เค้าคงจะเกลียดขี้หน้าชั้น จนไม่อยากให้มาล่ะมั้ง จริงมั้ยครับอี้ “
แหนะ ยังจะมาเอาผมไปเกี่ยวกับมันอีก นี่ผมอยู่เฉยๆแล้วนะ !!!!
“ อ้อ ไม่ต้องห่วงหรอกดิว ชั้นเป็นคนใจกว้างพอ แยกแยะออกว่าอะไรคืออะไร “ ผมตอบไปแค่นี้ แล้วไม่มองหน้ามัน
“ แล้วนี่ แกมาที่นี่ได้ไงว่ะ เป็นไงมาไง เห็นแม่อี้บอกว่าแกมาส่งอี้ที่นี่เหรอ แล้วไปเจอกันได้ไงอ่ะ “ ต้งเปลี่ยนประเด็น
“ ก้อ ไม่ได้ตั้งใจมาส่งหรอก พอดีบังเอิญไปเจออี้เค้าที่สนามบิน ตนอชั้นลงเครื่องพอดีอ่ะ เห็นว่ายังไงๆก้อรู้จักกันแล้ว เลยแวะมาส่งให้ แต่พอมาส่งนะ อี้ดันทำตั๋วเครื่องบินตกไว้ที่รถอ่ะ ชั้นเลยต้องเอามาคืนไง “
“ อ้าวเหรอ เออๆๆๆ ยังไงก้อขอบใจนะ ถ้าแกไม่เอามาคืนนี้ ต้องยุ่งยากแน่นอนเลย อีกไม่กี่วันพวกชั้นก้อจะบินแล้วด้วย ขอบใจนะเว๊ยไอ้ดิว “ ต้งจะไปขอบใจมันทำไม ไอ้นี่จิตใจมันคิดไม่ดีนะ ไม่รู้รึไง !!!!
“ เออ ไม่เป็น แล้วนี่ แกจะไปไหนกันเหรอ หรือว่าไปซ้อมฮันนีมูน ฮ่าๆๆๆ “
“ บ้า ซ้อมเซิ้มไรกันล่ะ พอดีพวกชั้นว่าจะไปพักผ่อนซะหน่อย อี้เลยออกความคิดว่า ไปเที่ยวออสเตรเลียเลยจะดีกว่า พอดีเค้าจะแวะไปหาพี่สาวเค้าด้วย ถือโอกาสไปเที่ยวในตัว “
“ น่าอิจฉาว่ะ ได้ไปเที่ยวกับคนที่รักด้วย แกนี่มันโชคดีจริงๆเลยนะไอ้ต้ง ชั้นอิจฉาแกชะมัดเลย “
แล้วมันจะมาเน้นเสียงทำไม มันจงใจที่จะยั่วผมนักใช่ไหม......
“ ต้งครับ เดี๋วอี้จะเข้าออฟฟิซหน่อยนะ พอดีพี่กรณ์เค้าอยากให้ไปช่วยเคลียร์กับลูกค้าให้หน่อยอ่ะ ยังไงเดี๋ยวค่ำๆเราค่อยเจอกันนะครับ “ ผมหันไปพูดกับต้ง และผมก้อรำคาญไอ้ดิวมากๆด้วย อยากจะไปพ้นๆจากมัน
“ ได้สิครับ แต่อี้จะไปยังไงล่ะ พอดีต้งไม่ได้เอารถมาอ่ะ เมื่อกี้น้องที่ออฟิซก้อมาส่งอ่ะ ให้ต้งนั่งแท็กซี่ไปส่งให้ไหม พอดีต้งจะออกไปหาลูกค้าพอดี แล้วเดี๋ยวพอเสร็จแล้ว ต้งแวะไปเอารถแล้วเลยไปรับอี้ที่ออฟฟิซเลย “
“ ไม่เป็นไรครับต้ง ถ้าต้งรีบก้อเอารถอี้ไปหาลูกค้าก่อนเลย เดี๋ยวอี้นังแท็กซี่ไปเอง ไม่ต้องลำบากหรอก “
“ เดี๋ยวชั้นไปส่งคู่หมั้นแกให้เอง พอดีว่า จะไปหาไอ้กรณ์ด้วยเลยพอดี จะไปคุยธุระกับมันนิดหน่อยด้วย แกไปหาลูกค้าเหอะ เดี๋ยวชั้นเป็นธุระให้เอง “
“ ไม่เป็นไร ชั้นไปเองสะดวกกว่า ไม่รบกวนนายหรอก “ ผมปฏิเสธไปทันควัน
“ อ้าววววว ทำไมล่ะ ไหนๆก้อจะไปทางเดียวกันแล้ว ไม่เอาน่า อย่าคิดมากดิ ดิวไม่ทำอะไรอี้หรอก สัญญา “
หนอยๆๆ ไอ้เลว ชั้นอยากจะถามนักหว่า ไอ้ที่แกเคยสัญญามานี่ เคยทำได้สักครั้งไหม ????
“ ไม่เป็นไรจริงๆ ชั้นอยากไปเอง เดี๋ยวจะแวะไปเอาของด้วย นายไปของนายเหอะ “ ผมพูดเสียงเข็ง
“ ก้อเดี๋ยวดิวแวะให้ก้อได้ คงไม่นานเท่าไหร่นี่ ไหนๆก้อจะไปที่เดียวกันแล้ว รู้จักช่วยชาติประหยัดพลังงานบ้างสิ ตกลงตามนี้นะ ส่วนไอ้ต้ง แกโอเคป่าว ถ้าชั้นจะไปส่งคู่หมั้นแกให้ แกไม่มีปัญหานะ “
ผมหันหน้าไปหาต้ง เชิงอร้องว่า อย่ายอมให้มันไปส่งผมเป็นอันขาด แต่ต้งก้อทำหน้าปกติ แล้วพยักหัวเบาๆ
“ ไม่เป็นไรหรอกมั้งอี้ ให้ไอ้ดิวไปส่งแหละนะ อี้จะได้ไม่ต้องนั่งรถไปเองไง แล้วยังไงเดี๋ยวต้งไปรับตอนเย็นนะครับ “ ต้งนะต้ง ทำไมต้องเป็นใจขนาดนี้ด้วย ไม่รู้เลยรึไงว่ามันจงใจจะแกล้งผมนี่
“ แต่ว่า..... “ ผมถึงกับพูดไม่ออกเลย
“ เอาเป็นว่าตกลงตามนี้แล้วกันนะ เดี๋ยวดิวไปส่งเอง แกไม่ต้องห่วงนะไอ้ต้ง ชั้นจะส่งให้ถึงที่เลย “
ว่าแล้วไอ้ดิวมันก้อเดินนำหน้าออกไปนอกร้านทันที สงสัยมันจะเดินไปรอที่รถ ผมเองล่ะหมั่นไส้มันนัก นี่มันจะจองเวรผมไปถึงไหนกันแน่ ต้งเองก้อ อีกคน ผมเลยหันหน้าไปตำหนิเค้าซะหน่อย
“ ต้งนะต้ง ก้อเห็นอยู่ว่ามันชอบกวนประสาทอี้ ยังจะให้มันไปส่งอี้อีก ต้งนี่ยังไงนะ “
“ ไม่มีไรหรอกมั้งอี้ อย่าไปถือสามันเลย มันไม่กล้าทำอะไรหรอก แต่ถ้ามันทำนะ อี้บอกต้งได้เลยนะ ต้งจะจัดการมันเอง แล้วอีกอย่างนึงคือ ต้งไม่อยากให้อี้ลำบากไงครับ นะครับ ไม่เป็นไรหรอกนะ “
“ ก้อได้ๆ แต่ถ้ารอบนี้มันทำอะไรอี้อีกนะ อี้ไม่ยอมจริงๆด้วย แล้วอี้ก้อจะเล่นงานต้งเป็นคนแรก ที่ปล่อยให้มันเป็นแบบนี้ คอยดู “ ผมพูดแบบงอนๆ แล้วเดินจากไป โดยที่ไม่ฟังต้งว่าจะพูดอะไรอีก เจ็บใจนัก คู่หมั้นเราก้ออีกคน ทำไมต้องเป็นใจขนาดนี้ด้วยนะ เค้าจำไม่ได้หรือไง ว่าแต่ก่อนมันเป็นยังไง มันเคยทำอะไรกับผมไว้ อะไรนะ ที่มันทำให้ต้งมั่นใจขนาดนั้น
ว่าแล้วผมก้อเดินไปที่รถไอ้ดิว ซึ่งก้อเห็นมันนั่งรออยู่ในรถอยู่แล้ว แถมยังมาทำหน้าตากวนโอ๊ยใส่ผมอีก ผมเลยทนไม่ไหว แล้วก้อคิดว่า จะไม่ทำตามที่มันต้องการอีกแล้ว ผมเลยหันหลังเดินออกไปอีกทาง เพื่อที่จะขึ้นรถไปเอง แต่ยังไม่ทันที่จะเดินออกไปพ้นนอกร้านเลย ก้อมีมือมือนึงมาดึงแขนผมไว้แล้ว ผมเลยหันไปดู
“ นี่จะไปไหน ก้อบอกแล้วไงว่าจะไปส่งให้ แล้วจะเดินหนีไปไหนนี่ “ ไอ้ดิวมันพูดกระแทกเสียงใส่ผม
“ ชั้นไม่ไปกับนาย บอกแล้วไงว่าไปเองได้ ชั้นก้อรับปากต้งไปอย่างนั้นแหละ ไม่อยากให้ต้งเค้าเสียคำพูด “
“ นี่อย่าบอกนะว่าแอบนัดผู้ชายคนอื่นไว้ เลยไม่อยากให้ชั้นไปส่งให้ อ๋อๆๆ มิน่าล่ะ ถึงได้ยืนกรานอย่างนั้น นี่ขนาดยังไม่แต่งงาน ยังกล้านอกใจไอ้ต้งรึไง อี้นี่ร้ายจริงๆ “
ดูซิครับ มันใส่ร้ายผมเห็นๆ แบบไม่มีมูลซะด้วย ไอ้เลววววววววว
“ ชั้นไม่ได้นัดใครอย่างที่นายพูด แต่ถึงจะนัด มันก้อไม่มีอะไรทั้งนั้น ชั้นบริสุทธิ์ใจ แล้วมันก้อไม่เกี่ยวกับนายด้วย จำไว้ “ ผมพูดตอกหน้ามันไปจังๆ เพื่อให้มันสำนึกบ้าง
“ ใครจะไปรู้ล่ะ ขนาดก่อนที่จะหมั้นกับไอ้ต้ง อี้ยังหนีไปกับผู้ชายคนอื่นเลย แล้วยัง......”
“ หยุดเลยนะดิว นายหยุดพูดจาทำร้ายชั้นสักทีได้ไหม นี่นายต้องการอะไรกันแน่ ทำไมไม่ปล่อยชั้นไปสักที “ ผมเดือดสุดๆ กับการที่มันพุเรื่องนั้น เรื่องที่มัน.....มันจับผมไปที่เกาะนั่น แล้วมันยัง......ไอ้บ้าเอ๊ยยยยยย
“ ก้อไม่ได้ต้องการอะไรมาก แค่อยากไปส่ง ได้ไหมล่ะ “ มันเสนอ
“ ไม่ ชั้นบอกว่าจะไปเอง “ ผมปฏิเสธเสียงแข็ง
“ งั้นดิวก้อไม่ยอมปล่อยอี้ไป ลองดูสิ แล้วถ้าไอ้ต้งออกมาเห็น มันคงจะสงสัยว่า เราทำอะไรกับอยู่ ทำไมยังไม่ไปไหนสักที ดีมั้ย “
ผมหันไปมองหน้ามันอีกที ด้วยสายตาที่เคียดแค้นมาก จนสุดแทบจะอดกลั้น แต่ก้อต้องทนไว้
“ ก้อได้ ชั้นจะไปกับนาย ถ้านายจะสัญญาว่า จะไม่พูดจากวนประสาทชั้นอีก ได้ไหม “ ผมยื่นข้อเสนอไปแบบเสียไม่ได้
“ ได้ ได้สิ ดิวจะพยายาม “ มันพูดแล้วยักคิ้วแบบกวนๆให้ผมอีก
“ นายต้องบอกว่า สัญญา ชั้นถึงจะยอมไปด้วย “ ผมเน้นคำพูด เพื่อให้มัน ยอมสัญญากับผม แม้ว่าผมจะรู้ก้อตามว่า มันไม่ทำตามแน่นอน แต่ผมอยากได้ยินจากปากของมันอีกที
“ ได้ ดิวสัญญา ว่าจะไม่พูดอะไรที่กวนประสาทอี้อีก ตกลงมั้ย “
“ โอเค ชั้นจะยอมไปกับนาย แม้ชั้นจะรู้แก่ใจก้อตามว่า นายมันไม่เคยรักษาสัญญาแม้แต่ครั้งเดียว “
พูดจบผมก้อสะบัดแขนมันหลุด แล้วเดินไปขึ้นรถของมัน จากนั้นมันก้อเดินตามมาขึ้นรถ แล้วขับออกไป
ไม่มีบทสนทนาใดๆทั้งนั้น ในตอนที่มันขับรถออกมาแล้ว ผมก้อทำเป็นหยิบมือถือขึ้นมาดูตารางงานบ้าง เช็คนั่นเช็คนี่บ้าง ตามแต่จะทำได้ในขณะนั้น แต่ทำไมใจผมมันถึงได้สั่นนัก ผมเองก้อไม่เข้าใจ
“ จะไปเที่ยวกับไอ้ต้งเหรอ “ ไอ้ดิวมันพูดขึ้น
“ ................ “ ผมทำเป็นไม่ได้ยินแล้ว ทำงานของผมต่อไป
“ จะไปเมื่อไหร่ละ แล้วไปอยู่เมืองไหนกัน “ มันถามขึ้นมาอีก แต่ผมก้อไม่ตอบ
“ นี่ดิวพถามอี้ดีๆแล้วนะ ทำไมอี้ไม่ตอบดิวละ ทำไม “
“ ก้อเพราะว่าชั้น ไม่อยากคุยกับนายไง กลัวจะอดใจด่านายไม่ได้ ก้อเท่านั้นเอง “ ผมตอบไปตามความรู้สึก
“ นี่อี้รังเกียจดิวถึงขนาดนั้นเลยเหรอ ถึงไม่แต่แม้จะยอมคุยกับดิวเลย ใช่ไหม “
“ นายคิดว่านายทำตัวดีกับชั้นนักเหรอ ชั้นถึงจะไม่ได้รู้สึกรังเกียจนาย “ ผมตอกกลับไปอีกอย่างเจ็บแสบ สะใจเป็นบ้าเลย
“ ก้อมันจะอะไรนักหนาล่ะ ก้อแค่ดิวมีคนอื่น ดิวกำลังจะลงเอยกับคนอื่น มันก้อแค่นั้นเอง อี้เคยบอกไม่ใช่เหรอว่า อี้อยากให้ดิวรักคนอื่นบ้าง นี่ดิวก้อทำแล้วไง แล้วอี้จะมาโกรธมาเคืองดิวทำไม อี้ต้องการอะไรอีก “ มันเริ่มขึ้นเสียงกับผมแล้ว ส่วนผมเอง อารมณ์ก้อกำลังขึ้นเช่นกัน
“ ไหนบอกว่าจะไม่กวนประสาทชั้นไง แล้วนี่นายกำลังทำอะไรอยู่ นายนี่มันแย่จริงๆเลย ไม่เคยรักษาสัญญาอะไรเลยสักครั้ง นายมันเป็นคนไม่น่าเชื่อถือเอามากๆเลย นายรู้ตัวไหม “ ผมระเบิดอารมณ์ใส่เต็มที่
“ ไม่เจอกันนาน เดี๋ยวนี้พูดกับสามีอย่างนี้เหรอ สงสัยคงต้องจับไปขังไว้ทีไหนอีกสักครั้งเป็นไง จะได้รู้ว่า ควรต้องพูดยังไงกับสามีบ้าง ดีมั้ย “
...............อ่ะ อ่ะ ไอ้เลววววว นี่มันกล้าพูดอย่างนี้กับผมเหรอ มันกล้าขู่ผมอย่างนั้นเหรอ ผมทนไม่ไหวแล้วนะ
“ ชั้นไม่เคยเจอใครที่คิดสกปรกๆอย่างนี้มาก่อนเลย ชั้นไม่รู้ว่าครั้งนึงเคยได้หลวมตัวไปรักนายได้ยังไง “
“ ดิวรู้ว่าตอนนี้อี้ก้อยังรักดิวอยู่ ใช่ไหม อย่าปฏิเสธเลย ของอย่างนี้มันปิดกันไม่มิดหรอก “
“ จอดเดี๋ยวนี้เลยนะ ชั้นไม่ทนนั่งกับนายต่อไปได้อีกแล้ว จอด “ ผมรู้สึกทนไม่ไหวแล้ว แม้แต่วินาทีเดียวก้อไม่อยากอยู่ใกลมันแล้ว นับวันมันยิ่งพูดจาทำร้ายจิตใจผมมากไปทุกที
“ ไม่จอด จะบ้ารึไง กลางถนนอย่างนี้จะจอดได้ยังไง แต่ถึงแม้จะเป็นที่ไหน ดิวก้อไม่จอดทั้งนั้นแหละ “
“ แล้วนายจะให้ชั้นอยู่ทำไม มันมีความสุขนักรึไง ที่ได้เห็นชั้นเจ็บช้ำน้ำใจนี่ “ ผมตะคอกใส่หน้ามันสุดเสียง แล้วก้อสะบัดหน้าออกไปอีกทาง แต่มันก้อมาจับแขนผมไว้ แล้วดึงไป ผมเลยพยายามแกะมือมันออก
“ ทำไมนะอี้ ทำไมถึงต้องรังเกียจดิวขนาดนี้ด้วย ทำไม ถ้าอี้ไม่มีอคตินะ อี้ก้อจะรู้ว่าดิวต้องการที่จะบอกอะไรบางอย่าง แต่ทำไม ทำไมนะ ทำไมไม่ให้โอกาสดิวบ้าง “
แต่ทันใดนั้นเอง ไม่ทันที่ผมจะทันได้พูดอะไร ผมก้อเห็นว่ารถที่เรานั่งกันมาอยู่นั้น ได้แล่นแฉลบไปอีกทางนึงจนเกือบถึงเกาะกลางถนนแล้ว ผมตกใจมาก
“ ระ ระ ระวังดิว อ๊ากกกกกกกก “
โครมมมมม !!!! นั่นคือเสียงสุดท้ายที่ผมได้ยิน......
-
เน็ตที่ทำงานใหม่แย่มาก
หลุดตลอดเว ผมพิมไว้เยอะแล้ว
แต่ก้อลงไม่ได้สักที
ขอโทษด้วยน๊า.........
มารอบนี้เลยลงให้เยอะๆเลย หุหุ
-
ทะเลาะกันจนได้เรื่อง :serius2:
คงไม่มีใครเป็นอะไรมากนะครับ :L2:
-
:serius2: :serius2: :serius2:
จ๊ากกกกกกกกกกกกกก มาพร้อมกับความค้าง
มาต่ออีกน้าคร๊าบบ เอายาวๆๆๆเหมือนเดิมด้วย รักตายเรย :impress2:
ว่าแต่หวังว่ารอบนี้คงม่ะมีใครต้องเป็นอะไรไป หรือหลับไม่ตื่น ฟื้นม่ะมี หนีม่ะพ้น หรือความจำเสื่อมไปหรอกนร๊า(พิมพ์กันไว้ก่อน)
มาต่อเร็วๆนร๊าคร๊าบ จารอคับป๋ม :กอด1:
-
เห็นว่าโค้งสุดท้าย แต่ก็ไม่สุดท้าย
ยังไงก็จะติดตามเหมือนเดิมคับ
จะรอวันที่อี้และพี่ดิวรักกันคับ
ขออย่างเดียวอย่าให้ใครเป็นอะไรเลยนะคับ
...รัก อี้และพี่ดิวมากๆคับ
-
ขอบคุณนะคะที่เอามาต่อให้ แต่ว่าพออ่านไปมันก็มันค้างกึกเหมือนกับเหตุการณ์ของอี้กับดิวเลยอ่ะ
ของอี้กับดิวน่ะเราไม่รู้หรอกว่าจะเบรคทันไม๊หรือจะเกิดอะไร แต่ผู้อ่านตอนนี้โดนเบรคกันหัวทิ่มหัวโนหมดแล้ว อ่าาาาา
-
จะเจ็บกันมากไหมเนี่ย?
ดิว..
อี้..
มาต่อ ไว ไว
-
จุดธูปเรียกพี่อเล็กซี่มาต่อ :call: :call: :call: :call: :call: :call: :call:
:z13: :z13: :z13:
-
วันนี้ปวดหัวมากครับ
เหมือนไม่ค่อยสบาย
แต่จะพยายามมาต่อให้นะครับ ทุกๆคน
-
ม่ะสบายพักก่อนกะได้ครับ :t3:
หายไปแล้วค่อยมาต่อก็ได้ :bye2:
แต่เอาเยอะๆนร๊า :mc4:
เป็นกำลังใจให้ครับผม :3123:
-
พักผ่อนเยอะๆนะครับ :L2:
-
ขอบคุณสำหรับตอนต่อครับ แต่เหมือนเรื่องมันยืดๆวนๆแล้วนะครับ
-
จะรอนะคับพี่
ขอให้หายปวดเร็วๆ นะคาบบบบบบบบบบบบ
-
เฮ้อ
แล้วก็เป็นเรื่องอีกจนได้
ไอ่ดิว
กรูจะจับเมิงมาทำเมีย
แมร่งงงงง
กวนไม่มีที่สิ้นสุดดด
เว้ยยยยย
ไม่ได้ดั่งใจเลย
พับผ่า......
-
^
^
^
กร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก :jul3:
-
เฮ้อ
แล้วก็เป็นเรื่องอีกจนได้
ไอ่ดิว
กรูจะจับเมิงมาทำเมีย
แมร่งงงงง
กวนไม่มีที่สิ้นสุดดด
เว้ยยยยย
ไม่ได้ดั่งใจเลย
พับผ่า......
ถูกใจ +1 :laugh:
-
มีเรื่องตลอด เวลา เจอ กัน แต่ไม่ยัก ตายจากกันซักที่ ช่ายป่าวๆๆ 555
-
:z13: :z13: :z13:
“ ไม่จอด จะบ้ารึไง กลางถนนอย่างนี้จะจอดได้ยังไง แต่ถึงแม้จะเป็นที่ไหน ดิวก้อไม่จอดทั้งนั้นแหละ “
“ แล้วนายจะให้ชั้นอยู่ทำไม มันมีความสุขนักรึไง ที่ได้เห็นชั้นเจ็บช้ำน้ำใจนี่ “ ผมตะคอกใส่หน้ามันสุดเสียง แล้วก้อสะบัดหน้าออกไปอีกทาง แต่มันก้อมาจับแขนผมไว้ แล้วดึงไป ผมเลยพยายามแกะมือมันออก
“ ทำไมนะอี้ ทำไมถึงต้องรังเกียจดิวขนาดนี้ด้วย ทำไม ถ้าอี้ไม่มีอคตินะ อี้ก้อจะรู้ว่าดิวต้องการที่จะบอกอะไรบางอย่าง แต่ทำไม ทำไมนะ ทำไมไม่ให้โอกาสดิวบ้าง “
แต่ทันใดนั้นเอง ไม่ทันที่ผมจะทันได้พูดอะไร ผมก้อเห็นว่ารถที่เรานั่งกันมาอยู่นั้น ได้แล่นแฉลบไปอีกทางนึงจนเกือบถึงเกาะกลางถนนแล้ว ผมตกใจมาก
“ ระ ระ ระวังดิว อ๊ากกกกกกกก “
โครมมมมม !!!! นั่นคือเสียงสุดท้ายที่ผมได้ยิน......
ผมรู้สึกมึนๆ เบลอๆมาก หัวมันหมุนๆไปหมด ทำไมผมถึงรู้สึกหิวอย่างนี้ ร่างกายมันไม่มี่เรี่ยวแรงอะไรเลย ท้องมันว่างๆ เหมือนไม่ได้ทานอะไรมาหลายวัน แล้วผม ผมก้อได้ยินเสียงคนทะเลาะกันอยู่ด้านนอก เสียงดังเอะอะไปหมดเลย ผมจำไม่ได้ว่าเสียงใคร แต่ในตอนนี้ ผมรู้สึกแค่ว่า ผมหิว ผมหิวมาก ผมต้องอะไรอะไรทานแล้ว ไม่ก้อขอให้คนช่วยหาอะไรให้ทานหน่อย ตอนนี้เลย ไม่งั้นผมต้องหิวตายแน่ๆ
ผมพยายามรวบรวมแรงที่มีเหลือ เดินไปยังประตูข้างหน้า แรงก้อไม่ค่อยจะมี แต่มันหิวมาก เสียงทะเลาะข้างหน้าห้องนั่น ก้อยังดังอย่างต่อเนื่อง นี่ใครมาทะเลาะอะไรกันตรงนี้นะ ผมอยากจะส่งเสียงขอความช่วยเหลือนัก แต่ไม่มีเสียงเลย
“ ชั้นว่าแกออกไปจากที่นี่ดีกว่า ก่อนที่ชั้นจะให้ยามมาลากตัวแกออกไป มันไม่ใช่เพราะว่าแกรึไง ที่ทำให้อี้ต้องเจ็บตัวแบบนี้ ออกไปเลยนะ ออกไป “ นั่นคือประโยคแรกที่ผมจับคำพูดได้ แต่ผมไม่รู้ว่าเป็นเสียงใคร
“ ชั้นขอเหอะนะต้ง ชั้นขอมาเจอหน้าอี้เฉยๆ ชั้นก้อจะไปแล้ว นะ แกอย่าห้ามชั้นเลย “ นั่นเป็นอีกเสียงนึง ที่พูดขึ้น
“ ไม่ได้ เพราะแก อี้ถึงต้องนอนสลบนานขนาดนี้ ชั้นไม่น่าเลย ไม่น่าปล่อยอี้ไปกับแกเลย ให้ตายสิ “
“ ชั้นไม่ได้ตั้งใจนะไอ้ต้ง ชั้นรู้ว่าชั้นผิด แต่ชั้นก้อรู้สึกผิดมากๆเลยนะ ที่เป็นต้นเหตุทำให้อี้ต้องมาอยู่ในสภาพอย่างนี้ ชั้นขอรับรองว่า ครั้งนี้จะเป็นครั้งสุดท้ายจริงๆก่อนไปนะ ไอ้ต้ง “
“ ชั้นบอกว่าไม่ก้อไม่ไง นี่แกอย่าคิดว่าชั้นไม่รู้นะว่า แกเคยแอบมาหาอี้ตอนชั้นไม่อยู่เหมือนกัน อย่าคิดว่ามันจะรอดพ้นจากสายตาชั้นนะ แกกลับไปเลย ก่อนที่ชั้นจะทนไม่ไหว “
“ แต่ชั้นเป็นห่วงอี้ ชั้นแค่อยาก..... “
ผมเดินไปจนถึงประตูแล้ว มือก้อบิดประตูเปิดออกไป ผมก้อเห็นว่าต้งอยู่อยู่กับดิวตรงหน้าห้องแล้ว พอพวกเค้าหันมาเห็นผมนั้น ดูหน้าตาพวกเค้าจะตกใจมาก ดิวเลยถลาจะเข้ามาหาผม แต่ต้งเป็นคนเข้ามาขวางดิวไว้ แล้วดันดิวออกไปให้ห่างจากผม แล้วก้อรีบพุงเข้ามาหาผมทันที
“ อี้ อี้ฟื้นแล้ว แล้วนี่อี้เดินออกมาทำไม อี้ยังไม่หายดีรู้ไหม “ ต้งพูดด้วยความเป็นห่วง
“ อี้ อี้ หะ หะ หิว ข้าว “ ผมพูดด้วยน้ำเสียงแหบพร่า
“ อี้หิวเหรอครับ อี้อยากทานอะไร เดี๋ยวดิวไปหามาให้ทานเดี๋ยวนี้เลย “ ดิวชิงพูดขึ้น
“ แกไม่ต้องยุ่ง ชั้นบอกแล้วไงว่าชั้นจะดูแลอี้เอง นี่ถ้าไม่ใช่เพราะแกนะ อี้เค้าคงไม่เป็นแบบนี้หรอก ชั้นว่าแกกลับไปดีกว่านะ ตอนนี้อี้เค้าฟื้นแล้ว แกไม่ต้องห่วงแล้ว “ ต้งแหวใส่หน้าดิว จนดิวหงอไปเลย
“ อี้ครับ ดิวขอโทษนะ ที่ต้องทำให้อี้เจ็บตัวอีก ดิว ดิว........ “
“ พอๆๆ ไม่ต้องพูดแล้ว ชั้นจะพาอี้เข้าไปข้างใน แล้วหาอะไรให้อี้ทานเอง แกกลับไปซะ และอย่ามาให้อี้เห็นหน้าแกอีก เข้าใจไหม แค่นี้อี้ก้อเจ็บมามากพอแล้ว “
จากนั้นต้งก้อพยุงพาผมเดินเข้ามาในห้อง ผมเองก้อหันไปดูหน้าดิวนิดนึง ก้อเห็นน้ำตาของดิวคลอเบ้าอยู่ ผมรับรู้ถึงความรู้สึกผิดนั้นได้ แต่ผมไม่มีแรงที่จะพูดอะไร ณ ตอนนั้น จนต้งพยุงพาผมมาที่เตียงแล้ว จากนั้นต้งก้อพูดกับผมขึ้นมา
“ เดี๋ยวต้งจะให้นางพยาบาลมาเฝ้าอี้ก่อนนะ เพราะว่าต้งจะเป็นคนไปซื้อข้าวมาให้อี้ทานเอง ถ้าโทรสั่งเอามันจะช้าไป เดี๋ยวอี้จะหิวมากไปกว่านี้ ยังไงก้อ รอต้งแป๊บนึงนะครับ “
จากนั้นต้งก้อรีบไปทันที ซึ่งครู่เดียวเท่านั้น นางพยาบาลอีกสองคน ก้อรีบเข้ามาในห้องทันที จากนั้นพวกเค้าก้อมาถามอาการผมบ้าง มาคอยๆดูตามเนื้อตามตัวผม และก้ออีกครู่ใหญ่ ก้อมีคุณหมอเดินเข้ามาอีกคน มาเช็คดูอาการผมอย่างละเอียด ผมก้อตอบไปแบบเบลอๆ งงๆ แล้วจากนั้นไม่นานเท่าไหร่นัก ต้งกอมา พร้อมกับอาหารอีกเต็มไม้เต็มมือไปหมด
ต้งแกะอาหารและนำมาเสริฟผมถึงเตียง โดยมีนางพยาบาลคอยอำนวยความสะดวก จากนั้นต้งก้อค่อยๆป้อนข้าวผมอย่างช้าๆ และระมัดระวัง เป่าให้ผมทุกคำ อย่างกะผมเป็นเด็ก
พอทานอาหารเสร็จแล้ว นางพยาบาลก้อเอายามาให้ผมทาน จากนั้น คุณหมอก้อมาพูดอะไรกับผมไม่รู้ และไม่นานนัก ผมเองก้อเผลอหลับไป ตามฤทธิ์ของยา............
ผมรู้สึกตัวตื่นขึ้นมาอีกที ก้อรู้สึกปวดตุ๊บๆที่ขาขวา และที่ลำตัวด้านขา ผมพยายามจะขยับ แต่ก้อขยับไม่ได้มาก เพราะว่าขามันตึงๆไปหมด เลยร้องครางเบาๆออกมา
“ อี้ อี้ อย่าเพิ่งขยับสิ เรายังเจ็บตัวอยู่นะ “ เสียงผู้ชายคนนึงพูดขึ้นมา ผมเลยลืมตาดู ก้อเห็นว่า เป็นพี่โอ๊คนั่นเอง ที่พูดขึ้น แล้วเค้าก้อเดินเข้ามาหาผมที่นอนอยู่บนเตียง
“ อี้เจ็บขาอ่ะพี่โอ๊ค ขยับไม่ค่อยได้เลย “ ผมพูดออกไป
“ ก้อแหงล่ะ เราโดนกระแทกแรงซะขนาดนั้น แล้วเมื่อวานนี้ พอเราฟื้นขึ้นมานะ ก้อยังมาเดินอีก นี่คงระบมเพิ่มไปอีกแน่ๆเลย เรานี่มันก้อน๊า..... “ พี่โอ๊คพูดพร้อมกับส่ายหน้า
“ แล้วสรุปอี้โดนอะไรมา ถึงได้มานอนที่โรงพยาบาลนี่ “
“ ก้อวันนั้นใช่ม่ะ ที่อี้นั่งรถออกมากับดิว สักพักนึงดิวก้อโทรมาบอกว่า เกิดอุบัติเหตุขึ้นกับเค้าและอี้ และกำลังมีคนพาอี้มาที่โรงพยาบาลนี่แล้ว พวกเราก้อเลยรีบมากัน ใจก้อภาวนาไม่ให้อี้เป็นอะไรมาก โดยเฉพาะแม่ที่ ที่... “ พี่โอ๊คเล่าแล้ว จู่ๆก้อหยุดพูดไป
“ เออๆๆๆ ช่างมันเหอะ แต่พอมาถึงโรงพยาบาลนะ แล้วพวกเราได้เห็นดิวนะ ก้อตกใจมาก เพราะว่า ทั้งเนื้อทั้งตวของดิวนะ เต็มไปด้วยเลือดโชกไปหมด พวกหมอพยาบาลก้อพยายามเอาดิวไปทำแผลก่อน แต่ดิวเค้าก้อไม่ยอมไป ท่าทางเค้าจะเป็นกังวล และห่วงอี้มากๆนะ ปากก้อพร่ำบ่นไรมากมายไม่รู้ จนพอต้งมาถึงเท่านั้นแหละ ........”
“ ทำไมเหรอ ต้งทำไม “ ผมถามไปเพราะว่า พี่โอ๊คเหมือนจะไม่อยากพูด
“ ก้อต้งนะสิ พอเห็นดิวเท่านั้นแหละ ก้อพุ่งเข้าไปเตะต่อยดิวทันทีเลย แบบไม่ฟังใครๆพูดห้ามทั้งนั้น แต่ดิวก้อไม่ต่อสู้เลยนะ ทั้งๆที่ตัวเองก้อเจ็บขนาดนั้น พวกพี่พยายามห้ามแล้ว แต่ก้อห้ามไม่ได้ ต้งไม่รู้เอาแรงมาจากไหน คนสี่ห้าคนก้อห้ามไม่ไหว จนต้องให้ยามนั่นแหละ มาช่วยกันลากต้งออกไปก่อน ไม่งั้นดิวต้องโดนหนักกว่านี้แน่ “
“ แล้วดิวเค้าเป็นยังไงบ้างล่ะ “ จู่ๆผมก้อถามขึ้นมาอีก ทำไมไม่รู้ ????
“ อี้จะไปถามถึงมันทำไม ถ้าไม่ใช่เพราะมันนะ อี้คงไม่ต้องเป็นแบบนี้หรอก พี่ล่ะเจ็บใจนัก วันนั้นที่เห็นหน้ามันนะ ก้ออยากจะเข้าไปกระทืบมันเหมือนกัน เพราะมันบอกพวกเราว่า มันเป็นคนหาเรื่องอี้ จนต้องทะเลาะกัน จากนั้นรถก้อเสียหลักเข้าไปชนเกาะกลางถนน แล้วเลยแฉลบไปอีกฝั่งนึงของถนน แต่ก้อยังดีนะ.... “ พี่โอ๊คแค่นยิ้มอย่างสะใจ
“ ยังดีนะ ที่มันยังมีจิตใต้สำนัก พอดีมีรถอีกคันพุ่งเข้ามาด้านอี้ มันเลยหักพวกมาลัยออกไปทางด้านมัน เพื่อไม่ให้รถอีกคันชนด้านที่อี้นั่ง รถคันนั้นเลยชนท้ายด้านที่มันนั่ง จากนั้นรถก้อเข้าไปชนกับข้างฟุตบาทอย่างจัง “
-
สงสารดิวอ่ะ :sad11:
ต้งก็น่ะ........ :เฮ้อ:
แต่ดูท่าครอบครัวอี้คงจะไม่ให้ดิวได้เข้าใกล้อี้แล้วมั้ง ผสมกับความหึงหวงของต้ง ดิวจะมีโอกาสได้คุยกับอี้อีกมั้ยน้อ o18
ม่ะชายว่าดิวไปหาไมได้ แต่อี้ไปเองหรอกน่ะ :laugh:
รอตอนต่อไปอย่างมุ่งมั่งครับผม :call:
มาต่อเร็วๆน้า :pig4:
-
ดิวเจ้าแผนการดีนัก คราวนี้จะทำยังงัยละ :really2:
กำลังลุ้นเลย มาต่อเร็วๆนะครับ :pig4:
-
ไม่ยืดเท่าไหร่หรอกคับ อิอิ พอดีมีคนรีเควสตอนนี้เพิ่มมาเล็กน้อย แต่จริงๆแล้ว เด๋วก็จบแล้วครับ ใกล้จะสรุปแล้ว รอหน่อยนะครับ ซึ่งวันนค้ผมก็เปื่อยนิดๆ ไปโดนฝนมา ไว้ดีขึ้นจะมานะคับ
-
ลุ้นทุกตอน :z2:
-
พี่คับใกล้จะจบแล้วคาบบบบบบบ
ยังไงก็ให้มันจบเร็วๆหน่อยก็ได้นะคับ
รักพี่อี้และพี่ดิวมากๆคับ
-
ลุ้นจนไม่มีสมาธิสอบแล้วเนี่ย :laugh:
ดูไปดูมา ตกลงดิวกะอี้จะได้เป็นแฟนกันม่ะไหร่เนี่ย
ดูแล้วเหมือนต้งมีสิทธิมากกว่า :sad11:
หรือไม่ก็คง............ :เฮ้อ:
-
:L1:
-
อ๊ากกกกกกกกกกกกกก
ไม่ได้ดั่งใจเล้ยยยยยยยยยยยยย
ไห้ตาย
ฮึ่มมมมมมมมมม
อ้ายดิวววววววว
ทำเสียยเรื่องอีกแล้วนะเมิงงงง
โอยยยยยย
จะทำไงให้มันหายดีว้าเนี่ยว้ากกกกกกกกกก
โว้ยยยยยยยยยย
เหลือใจเด้้้้้้้้
...
.
.
.
.
.
.
-
สงสารอี้ ต้องมาเจ็บตัวเพราะดดิวอีกแล้ว :monkeysad:
-
บอก ตรงๆๆ ตัดตอนได้ ค้างมากๆๆๆๆๆ
ทรมานอย่างมากๆๆๆ
ไม่มีวี่แวว ว่าจะสมหวังกันเลย
สงสัยจะไม่ได้จบแบบหนังไทยซะละ
พระเอก รักคุด อะ เรื่องนี้ อิอิ
-
ฮ่วย !!!! มันต้องไม่แค่นี้แน่นอน มีอะไรอีกคายออกมาให้หมดนะ
อย่ามัวอมไว้ อยากรู้ อยากรู้ แล้วแม่อี้ ทำไมเหรอ?
พูดค้างๆ ไว้ให้คนอ่านกระวนกระวายใจซะงั้น
แต่ทำไรได้ เพราะฉะนั้นเราก็ต้องรอต่อไป เหอ เหอ
-
เหมือนว่าดิวน่าจะเจ็บมากกว่านะ
แต่คนที่เป็นหนักกว่า(สลบนานกว่า ยังเดินไม่ค่อยได้)ทำไมเป็นอี้อ่ะ
งงนิดโหน่ย - -a รอให้พี่อเล็กซ์มาเล่าต่อ อิอิอิ~ เป็นกำลังใจให้จ้าาาาาาิ >O<"
-
หายเปื่อยเร็วๆนะ :L2:
รอตอนต่อไป...... :z13: :pig4:
-
:L2: :L2: :L2:
เข้ามาให้กำลังใจครับ
:L1: :L1: :L1:
-
หายเปื่อยๆๆ เร็วๆๆ หน่อยนะค้าบ สงสารคนอ่านมัน อิอิ
-
:z2:ตามมาจนเจอ คงคิดว่าไม่ได้อ่านนิยายน่ารักๆของน้องอเล็กซ์แล้ว
สบายดีนะครับ เข้ามาทักทายและให้กำลังใจเสมอ เอามาลงต่อได้แล้วนะครับ
:L2:ขอบคุณมากนะอเล็กซ์
ปล.ได้ติดต่อน้องเขคนนั้นหรือเปล่าเอ่ย :bye2:
-
Alexie333 Alexie333 Alexie333 Alexie333 Alexie333 Alexie333 Alexie333
จงมา จงมา จงมา
Alexie333 Alexie333 Alexie333 Alexie333 Alexie333 Alexie333 Alexie333
-
รออยู่น้าครับ
มาต่อเร็วๆหล่ะ :L2: :L1: :3123:
-
:z10: :z10: :z10: :z10:
“ แล้วดิวเค้าเป็นยังไงบ้างล่ะ “ จู่ๆผมก้อถามขึ้นมาอีก ทำไมไม่รู้ ????
“ อี้จะไปถามถึงมันทำไม ถ้าไม่ใช่เพราะมันนะ อี้คงไม่ต้องเป็นแบบนี้หรอก พี่ล่ะเจ็บใจนัก วันนั้นที่เห็นหน้ามันนะ ก้ออยากจะเข้าไปกระทืบมันเหมือนกัน เพราะมันบอกพวกเราว่า มันเป็นคนหาเรื่องอี้ จนต้องทะเลาะกัน จากนั้นรถก้อเสียหลักเข้าไปชนเกาะกลางถนน แล้วเลยแฉลบไปอีกฝั่งนึงของถนน แต่ก้อยังดีนะ.... “ พี่โอ๊คแค่นยิ้มอย่างสะใจ
“ ยังดีนะ ที่มันยังมีจิตใต้สำนัก พอดีมีรถอีกคันพุ่งเข้ามาด้านอี้ มันเลยหักพวกมาลัยออกไปทางด้านมัน เพื่อไม่ให้รถอีกคันชนด้านที่อี้นั่ง รถคันนั้นเลยชนท้ายด้านที่มันนั่ง จากนั้นรถก้อเข้าไปชนกับข้างฟุตบาทอย่างจัง “
ผมนั่งฟังแบบใจลอยๆ ในสมองมันตื้อๆคิดอะไรไม่ออกนัก พี่โอ๊คก้อสาธยายไปเรื่อยๆ บ้างก้อด่าดิวไปด้วย ไม่รู้ว่าเค้าจะเจ็บแค้นอะไรดิวนักหนา แต่ตอนนั้น ผมจับประเด็นอะไรไม่ได้มากนัก มันเป็นอะไรไม่รู้
“ อี้ อี้เป็นอะรเปล่า ดูเหม่อๆ ยังไงไม่รู้ นี่ยังปวดหัวอยู่หรือเปล่า อี้นอนพักผ่อนก่อนก้อได้นะพี่ว่า “
พี่โอ๊คเรียกสติผมคืนมาอีกที ผมเลยหันไปพูดกับเค้า
“ อ้อ ว่าไงนะพี่ พอดีอี้เบลอๆหน่อยอ่ะ ไม่ได้เป็นไรมากหรอก “
“ นอนพักหน่อยไหม เดี๋ยวจะเป็นอะไรมากกว่านี้นะอี้ “
“ ไม่เป็นไรหรอกครับพี่โอ๊ค อี้โอเค แต่อี้ อี้อยากฟังเรื่องดิวอีกอ่ะ ตกลงเค้าเป็นอะไรมากไหม “ ผมถามออกไปแบบไม่รู้ตัว
“ ทำไม อี้จะไปสนใจไรมันนักหนาเล่า เพราะมันนะ อี้ถึงได้เจ็บแบบนี้ “ พี่โอ๊คดูท่าทางโกรธๆ
“ อี้แค่อยากรู้เฉยๆครับ บอกอี้หน่อยสิ “
“ มันก้อ.....ไม่ได้เป็นอะไรมากหรอก เห็นมันยิ่งวิ่งรอกอยู่เลย ตอนที่พี่มาโรงพยาบาลตอนแรก แต่เลือดมันก้อท่วมตัวเหมือนกันนะ จากนั้นต้งก้อไปกระทืบมันซ้ำไปอีก แล้วหลังจากนั้น หมอก้อมาเอามันไปทำแผล เห็นว่าเข้าเฝือกอ่อนๆที่แขนขวานี่ แล้วก้อหัวกระแทกกับอะไรสักอย่าง เห็นหมอว่าหนักเหมือนกันนะ แต่พี่ไม่เห็นว่ามันจะดูเจ็บอะไรนักหนาเลย เห็นมันยังพยายามที่จะมาดูอี้อยู่เลย เพราะว่า คนที่มันเจ็บจริง มันต้องอยู่พักรักษาตัวเองสิ แต่นี่อะไร “
“ อืม เค้าคงรู้สึกผิดมั้ง “ ผมพูดไปแบบลอยๆ
“ มันก้อสมควรอยู่หรอก ที่จะรู้สึกผิด ถ้าไม่นะ มันก้อไม่ใช่คนแล้ว “ พี่โอ๊คด่าซ้ำอีก
“ แล้วนี่ต้งไปไหนครับ “ ผมถามพี่โอ๊คไป
“ ต้งนะเหรอ รายนั้นน่าสงสารมาก นี่อี้รู้ไหมว่าเค้าอยู่เฝ้าอี้ตลอดเลยนะ ไม่ได้หลับ ได้นอนเลย จนเมื่อสายๆของวันนี้อ่ะ พยาบาลโทรมาบอกพี่ว่า ต้งน็อคไป เพราะว่าร่างกายไม่ได้พักผ่อนเลย พยาบาลเลยต้องพาต้งไปตรวจ แล้วหลังจากนั้น ทางบ้านของต้งก้อมารับต้งกลับไปอาบน้ำและพักผ่อน แล้วเดี๋ยวคงจะมานี่อีก นี่พี่เลยต้องมาเฝ้าเราแทนไง “
ผมนิ่งอึ้งไปนิดนึง เหมือนจะคิดตามที่พี่โอ๊คพูด แต่ก้อพยายามไม่คิดมาก เพราะผมเริ่มรู้สึกเหมือนหัวมันปวดตุ๊บๆ
“ อี้ขอนอนต่อได้ไหมพี่โอ๊ค พี่เริ่มปวดหัวแล้วอ่ะ “
“ ได้ๆๆ นอนเลยนะอี้ นอนเลย เดี๋ยวเย็นๆต้งคงมาอ่ะ แล้วนี่เราหิวไหมอ่ะ “
“ ไม่ค่อยหิวอ่ะพี่โอ๊ค แต่ง่วงมากกว่า ไว้ตื่นมาเย็นๆค่อยทานแล้วกัน อี้นอนก่อนนะ “
ว่าแล้วผมก้อล้มตัวลงนอนแล้วหลับตา ในใจพยายามที่จะไม่คิดอะไรเลย แต่มันก้ออดที่จะคิดไม่ได้ เรื่องของต้งและดิว ทั้งสองคนนี้ มันมีอะไรให้ผมคิดเยอะ ต้งคนที่รักผมมาก ทำเพื่อผมมาตลอด และดิว คนที่ทำร้ายจิตใจผมเรื่อยมา ตกลง ผมรู้สึกว่ารักใครกันแน่ และผมต้องการอะไรกันแน่ในชีวิต ผมสับสนมากๆ
ผมงัวเงียตื่นขึ้นมาอีกที รู้สึกหัวมันหนึบๆยังไงไม่รู้ แต่พอสติเริ่มมาแล้ว ผมก้อได้ยินเสียงผู้ชายสองคนคุยกัน อยู่ไม่ห่างไปจากเตียงผมนัก ผมพยายามเงี่ยหูฟัง ว่าเค้าคุยอะไรกัน
“ แกแน่ใจนะว่าแกจะไปจริงๆ และจะไม่โผล่มาอีกแล้ว แกแน่ใจนะ “ เสียงนั้นหนักแน่นมาก
“ แน่ใจสิ ชั้นแน่ใจ และครั้งนี้ชั้นจะไม่ผิดสัญญาอีก และถ้าชั้นผิดสัญญาอีกนะ ชั้นยินดีให้แกฆ่าชั้นได้เลย โดยที่ชั้นจะไม่ต่อสู้ หรืออะไรเลย และไม่เอาเรื่องแกด้วย เชื่อชั้นสิ “ เสียงอีกคนนึงรับคำอย่างหนักแน่นเช่นกัน
“ ชั้นไม่อยากจะเชื่อแกอีกเลยไอ้ดิว แกมันไม่มีสัจจะ เพราะชั้นเชื่อแกครั้งที่แล้วไง อี้ถึงได้เป็นอย่างนี้ และคราวนี้นะ ชั้นจะไม่ยอมให้อี้ห่างจากชั้นอีกเลย คอยดูสิ “
“ นะไอ้ต้ง เชื่อชั้นอีกครั้งนึง ครั้งสุดท้าย จากนี้ไป ชั้นก้อจะไม่อยู่และทำให้อี้ลำบากใจอีกต่อไปแล้ว “
“ ก้อได้ นี่จะเป็นครั้งสุดท้ายแล้วนะ และจากนี้ไป ขอให้แกรักษาคำมั่นสัญญานี้ด้วยล่ะ “
“ ได้ ชั้นขอสัญญา งั้นแกก้อกลับไปได้แล้ว ไปพักผ่อนเหอะ ได้ยินว่าเมื่อเช้าก้อวูบไปนี่ เดี๋ยวคืนนี้ชั้นจะดูแลอี้เอง ไม่ต้องห่วงนะ และถ้าอี้ฟื้นขึ้นมา ชั้นก้อจะเรียกหมอมาตรวจทันทีเลย “
“ โอเค ส่วนแกก้อ กินข้าวแล้วกินยาด้วยล่ะ อาการก้อไม่ใช่ว่าจะดีเท่าไหร่นิ “
“ ชั้นโอเคขึ้นมากแล้ว นี่ก้อแค่แขนเคล็ดนิดหน่อย แต่แกไม่ต้องห่วงนะ ชั้นดูแลอี้ได้อีกแล้ว อีกอย่างนะ นางพยาบาลก้อเยอะแยะไป ถ้าชั้นไม่ไหวจริงๆ ก้อจะเรียกพวกเค้ามาเองแหละ “
“ อืม ได้ๆ งั้นยังไงฝากอี้ด้วยแล้วกัน แล้วเดี๋ยวพรุ่งนี้เช้า ชั้นจะมาที่นี่ และหวังว่า เมื่อชั้นมาถึงที่นี่แล้ว แกคงจะไม่ทำตามคำสัญญาที่แกให้กับชั้นไว้นะ ตกลงไหม “
“ ได้ๆ แกกลับไปได้แล้ว ไปพักผ่อนเยอะๆ แล้วเดี๋ยวพรุ่งนี้เจอกัน “
จากนั้นผมก้อได้ยินเสียงคนเปิดประตูออกไป ผมคิดว่าต้งคงเดินออกไปแล้ว จากที่ผมนิ่งฟังอยู่นาน เหมือนกับว่า ต้งกับดิวเค้าจะตกลงอะไรกันสักอย่าง เพื่อที่ดิวจะได้อยู่เฝ้าผมที่นี่ เพื่ออะไรกันนะ??? ผมเองก้อไม่เข้าใจ และตอนนี้ ผมเองก้อเริ่มรู้สึกหิวแล้ว เลยต้องพลิกตัวไปอีกด้าน เพื่อที่จะเรียกให้ใครก้อได้ หาอาหารมาให้ผมทานที
พอผมพลิกตัวมา ผมก้อเห็นดิวนั่งอยู่ข้างๆตียง แบบชิดเตียงมากๆ พอดิวเห็นผมขยับตัว และหันหน้ามา เค้าก้อทำหน้าตกใจและ พร้อมทั้งโผเข้าหาผมทันที
-
คราวนี้มีอะไรก็คุยกันให้เคลียร์ซะทีนะ ลุ้นจนเหนื่อยใจละ :เฮ้อ:
ปล.ต้งจะเป็นคนดีไปถึงไหน :a11:
-
:z3:โอ๊ยยยยยยยยยยยยย สับสนไปหมดแล้วครับเนี่ย
ทำไงดี มีคนมารักตั้งสองคนเลยครับบบบบบบบบบบ
เอาใจช่วยอี้เสมอและขอใรกี้และดิวมีความสุขมากมายนะครับ :call:
-
รู้สึกสงสารต้งขึ้นก่าเดิมไปอีก :sad4:
สงสัยรอบนี้อี้คงตัดใจจากดิวไม่ขาด :กอด1:
และสัญญาไม่เป็นสัญญา
อยากให้ต้งได้เจอคนที่รักต้งจิมๆจางเรยอะ :เฮ้อ:
-
ช่วงนี้อาจจะทิ้งช่วงนานหน่อยนะครับ
เพระว่าต้องทำงานหลายๆอย่าง เหนื่อยมาก
แล้วเด๋ววันเสาร์นี้ก้อจะไปถือศีลที่วัดแล้ว
อาจจะไม่ได้มาหลายๆวัน
ยังไงวันศุกร์จะพยายามมาลงให้อีกนะครับ
แล้วเจอกันครับ ทุกๆคน
รักผู้อ่านเสมอครับ
-
:z13:
จะรอครับ :กอด1:
-
อ่านไปอ่านมา มันก็ทะแม่งๆอยู่น๊า
ตกลงต้งกับดิวเนี๊ยต้องมีไรปิดบังคนอ่านอยู่แน่ ๆเลย เหอ เหอ
แล้วก็หวังว่าคุณไรท์จะมีเวลามา่ต่อ ในวันศุกร์นี้ให้ได้นะคะ
จะภาวนา อิอิ
-
:beat:นิยายตบจูบเนี่ย ช๊อบชอบ พระเอกนางเอก :z6:บู้กระจายได้ใจมากมาย
ตามนิยายเรื่องนี้มานานมากมายครับ เกือบๆ2ปี ได้แล้ว เป็นขวัญใจเลยก้อว่าได้
ทำให้ได้รุ้จักท่านเจ้าของเรื่อง และแฟนนิยายของเรื่องนี้หลายๆคน ที่ชื่นชอบในบทบาท
ของดิวและอี้อย่างมาก ช่วงนี้งานเยอะหรือเปล่า แล้วสบายดีไหมเอ่ยทั้งสองคน หวังว่าคงจำพี่ได้นะ
ยังห่วงใยน้องเสมอครับ สู้ๆๆครับ
ปล.ร่วมอนุโมธนาบุญด้วยครับอเล็กซ์ :call: :call:
-
o13 o13 o13 o13
“ อืม ได้ๆ งั้นยังไงฝากอี้ด้วยแล้วกัน แล้วเดี๋ยวพรุ่งนี้เช้า ชั้นจะมาที่นี่ และหวังว่า เมื่อชั้นมาถึงที่นี่แล้ว แกคงจะไม่ทำตามคำสัญญาที่แกให้กับชั้นไว้นะ ตกลงไหม “
“ ได้ๆ แกกลับไปได้แล้ว ไปพักผ่อนเยอะๆ แล้วเดี๋ยวพรุ่งนี้เจอกัน “
จากนั้นผมก้อได้ยินเสียงคนเปิดประตูออกไป ผมคิดว่าต้งคงเดินออกไปแล้ว จากที่ผมนิ่งฟังอยู่นาน เหมือนกับว่า ต้งกับดิวเค้าจะตกลงอะไรกันสักอย่าง เพื่อที่ดิวจะได้อยู่เฝ้าผมที่นี่ เพื่ออะไรกันนะ??? ผมเองก้อไม่เข้าใจ และตอนนี้ ผมเองก้อเริ่มรู้สึกหิวแล้ว เลยต้องพลิกตัวไปอีกด้าน เพื่อที่จะเรียกให้ใครก้อได้ หาอาหารมาให้ผมทานที
พอผมพลิกตัวมา ผมก้อเห็นดิวนั่งอยู่ข้างๆตียง แบบชิดเตียงมากๆ พอดิวเห็นผมขยับตัว และหันหน้ามา เค้าก้อทำหน้าตกใจและ พร้อมทั้งโผเข้าหาผมทันที
“ อี้ อี้เป็นอะไรครับ อี้เจ็บตรงไหนหรือเปล่า เดี๋ยวดิวเรียกหมอให้นะ “
“ ไม่ ไม่เป็นไรดิว อี้แค่หิวข้าวอ่ะ หาอะไรให้ทานหน่อยสิ “ ผมตอบไปเบาๆ
“ ได้ๆๆ นี่ดิวเตรียมอาหารอ่อนๆไว้ให้อี้แล้ว เดี๋ยวดิวไปอุ่นให้นะ อี้จะได้ทานร้อนๆไง แต่ก่อนที่จะทาน อี้ให้คุณหมอตรวจดูอาการหน่อยแล้วกันนะครับ “
“ อืม “ ผมตอบไปสั้นๆ
จากนั้นดิวก้อกดสัญญาณเรียกหมอมา รอไม่นานนัก หมอก้อเดินมาที่ห้อง แล้วมาตรวจดูอาการผม จากนั้นดิวเค้าก้อเดินไปเพื่อนำอาหารไปอุ่นให้ผม จากที่ผมดูสภาพร่างกายดิวคร่าวๆแล้ว ผมก้อเห็นเค้ามีผ้าพันอยู่ที่แขนขวา ส่วนที่หน้าก้อมีรอยบอบช้ำ และมีผ้าก็อตปะที่หน้าผากด้านซ้ายอยู่ด้วย แต่ผมรู้สึกเหมือนกับว่า ดิวจะเดินไม่ค่อยถนัดนัก แต่เหมือนเค้าฝืนๆยังไงไม่รู้
พอหมอเช็คอาการผมแล้ว หมอก้อบอกผมว่า อาการผมดีขึ้นมากแล้ว อีกไม่กี่วันก้อคงจะกลับไปพักผ่อนที่บ้านได้ ช่วงระยะเวลาที่อยู่โรงบาลนี้ หมอเองก้ออยากให้ผมทานยาและพักผ่อนเยอะๆ และถ้าว่างก้ออยากให้ผมลงจากเตียง แล้วลองเดินดูบ้าง เนื่องจากว่าผมสลบไปเป็นอาทิตย์ ??????? กลัวว่าเส้นจะยึด หรืออะไรสักอย่าง ผมเองก้อรับคำของหมอ จากนั้น หมอก้อออกไป
พอหมอออกไปแล้ว ดิวก้อเดินนำอาหารมาวางไว้ตรงหน้าผม พร้อมทั้งพยุงให้ผมลุกนั่งกึ่งนอนอย่าระมัดระวัง ผมเองสังเกตุดูจากท่าทางดิวแล้ว รู้สึกเหมือนกับว่าดิวต้องรู้สึกเจ็บอยู่แน่ๆเลย เพราะเค้าจะพยายามไม่ให้น้ำหนักลงที่แขนด้านขวามากนัก แล้วใช้มือซ้ายเป็นหลัก แต่เค้าคงฝืนไว้ กลัวผมจะรู้จากนั้นเค้าก้อจะมาป้อนอาหารผม แต่ผมเอามือดันไว้ก่อน
“ ดิว ไม่ต้องก้อได้นะ เดี๋ยวอี้ดูแลตัวเองได้ ดิวไปพักผ่อนเหอะ ดูเหมือนจะยังเจ็บแขนข้างขวาอยู่นะ “
ดิวทำหน้าตกใจเล็กน้อย แต่ก้อรีบยิ้มขึ้นมาทันที
“ ไม่เป็นไรหรอกอี้ ดิวใกล้จะหายดีแล้ว ไม่งั้นดิวจะพยุงอี้ได้ขนาดนี้เหรอ ม่ะๆ เดี๋ยวดิวป้อนเอง “
“ อย่าเลยดิว ได้ยินมาว่าดิวเองก้อเจ็บเยอะเหมือนกันนี่ ไม่เห็นจะต้องมาดูแลอี้เลย ดิวกลับไปพักผ่อนเหอะ “
“ ไม่ได้นะอี้ ดิวไม่ไปไหนทั้งนั้นนะ อี้รู้ไหมว่าดิวต้องแลกอะไรบ้าง กว่าที่ทุกคนจะยอมให้ดิวมาดูแลอี้อย่างนี้ ดิวไม่ยอมกลับไปง่ายๆหรอกนะ “ ดิวพูดเสียงดังเสียจนผมตกใจ เหมือนเค้าหวั่นๆอะไรไม่ณุ้ แต่พอเหมือนเค้าจะมีสติขึ้นมา เค้าก้อพูดขึ้นอีก
“ ไม่เป็นไรหรอกครับอี้ ดิวไม่เป็นไรแล้วจริงๆ อี้ยังเจ็บเยอะกว่าดิวอีก นะๆ อย่าดื้อสิครับ เดี๋ยวดิวป้อนให้แล้วกัน “
ผมคงจะดื้อต่อไปไม่ได้แล้ว เลยพยักหน้า ตอบรับไปช้าๆ จากนั้น ดิวก้อป้อนข้าวให้ผมไป ผมก้อค่อยๆทาน ดูท่าทางดิวจะตั้งใจมากๆ แถมหน้าเค้ายังเต็มไปด้วยรอยยิ้ม เค้าก้อพร่ำบอกว่า เค้าดีใจมากลเย ที่ผมฟื้นขึ้นมา แล้วก้อใกล้จะหายดีแล้ว ส่วนผมเองก้อไม่ได้พูดอะไรออกไปอีก ได้แต่นั่งฟังอย่างเดียว
จากนั้น พอผมอิ่มแล้ว ดิวก้อนำถ้วยชามไปล้าง เสร็จแล้วก้อมานั่งข้างๆผม แล้วถามอาการของผม อย่างกับตัวเองเป็นหมอซะเอง แถมยังมาบีบ มานวดขาผมอีก เค้าบอกว่า กลัวเส้นประสาทผมมันจะตึงเกินไป ต้องคอยบีบคอยนวดเสมอ
“ ดิวเจ็บมากไหม “ ผมถามแทรกขึ้นมา ขณะที่เค้ากำลังพูด แล้วผมยังชี้ไปที่แขนขวาของเค้า ที่ตอนนี้ผมเห็นรอยช้ำเหนือผ้าพันแผลขึ้นมา ผมเห็นมันเป็นรอยม่วงช้ำๆอ่ะ แล้วพอเค้าเห็นว่าผมเห็นแล้ว เค้าก้อรีบเอาเสื้อปิดลงทันที
“ ไม่เจ็บเลยอี้ ไม่เจ็บเลย นี่ก้อจะหายแล้ว “ เค้าพูดยิ้มๆ
“ เจ็บก้อบอกว่าเจ็บเหอะดิว ยังจะมาฟอร์มเยอะอีก ไม่เห็นต้องอายเลย “ ผมพูดขำๆ
“ ดิวเจ็บแค่นี้ มันยังน้อยไปด้วยซ้ำ เทียบกับการที่ดิวต้องเป็นคนทำให้อี้ต้องมาเจ็บอยู่อย่างนี้แล้ว ดิวน่าจะตายไปด้วยซ้ำ “
ดิวพูดซะผมอึ้งไปเลย จากนั้นผมก้อเห็นน้ำตาเค้าไหลออกมา แต่มือเค้าก้อไม่หยุดที่จะบีบนวดผม
“ ดิวนี่มันเลวมากๆเลยใช่ไหมอี้ ที่สามารถทำร้ายได้ทั้งร่างกายและจิตใจอี้ได้มากขนาดนี้ อี้ตอบหน่อยได้ไหมครับว่า ดิวมันเป็นคนที่เลวมากใช่ไหมครับ ช่วยตอบดิวที “ น้ำเสียงที่ราบเรียบ ต่างจากคำพูดที่พูดออกมานัก ผมรู้สึกอะไรไม่ต่างจากดิวนักหรอก ผมเองก้อสงสัยเหมือนกันว่า ทำไมผมถึงยอมหเค้าทำร้ายผมขนาดนี้ ทำไม ????
“ ไม่หรอกดิว อย่าคิดมาก อะไรที่มันผ่านไปแล้ว ก้อให้มันผ่านไปเถอะนะ “ ผมตอบออกไป ตามที่หัวใจรู้สึกแบบนั้นจริงๆ
“ แต่ไม่ใช่เพราะดิวเหรอ อี้ถึงได้มาอยู่ในสภาพแบบนี้ อี้อยากด่าอยากว่าอะไรดิว หรืออยากจะทุบตีดิว ก้อทำได้เลยนะ ดิวยอมทุกอย่าง ถ้ามันจะทำให้อี้รู้สึกดีขึ้นได้ “ ดิวพูดออกมาทั้งน้ำตา จนผมรู้สึกสงสารเค้าไม่ได้
“ ไม่หรอก อย่าคิดอย่างนั้นเลย ดิวไม่คิดบ้างเหรอ ว่าทำไมอี้ต้องยอมให้ดิวทำร้ายขนาดนั้น ทุกอย่างมันอยู่ที่ตัวอี้เองล่ะ อี้ไม่โทษใครหรอก ทุกอย่างมันมีเหตุผลในตัวของมันอยู่แล้ว จะโทษใครไป ก้อเท่านั้นเอง “
ดิวมองหน้าผมนิ่ง น้ำตาไหลพรากออกมาอีก เค้าพยายามเอามือปาดน้ำตาของเค้าอีกที
“ ต่อจากนี้ไปนะ ดิวจะไม่มารบกวนอี้อีก ดิวให้สัญญาเลย และคราวนี้ ดิวจะรักษาคำสัญญานี้ไว้ด้วยชีวิตของดิวเอง อี้ไม่ต้องห่วงนะ ว่าดิวจะมากวนใจอี้อีก อี้วางใจได้เลยครับ “
ผมมองหน้าดิวนิ่งๆ แต่ไม่พูดอะไรต่อ เพราะว่าผมก้อไม่รู้ว่าจะพูดอะไรไปดี เพื่อให้ทุกอย่างมันดีขึ้น จะว่าไปแล้ว คนที่ผิดจริงๆ คงจะเป็นผมเองมากกว่า ที่ไม่หนักแน่นพอ จนเกิดเรื่องราวต่างๆมากมาย มันเป็นเพราะผมเองแหละ ที่ไปหลงรักผู้ชายคนนี้ คนที่คอยที่จะทำร้ายผมเสมอมา ผมผิดเอง ที่ไม่รักคนดีๆอย่างต้ง ผมผิดเอง.......
“ อี้ก้อคิดไว้อย่างนั้นเหมือนกันแหละดิวว่า ถ้าเราสองคนไม่ได้อยู่ใกล้ๆกัน ทุกอย่างมันคงจะดีขึ้น ที่จริงนะ อี้ว่า เราน่าจะทำอย่างนี้มาตั้งนานแล้วรู้ไหม ไม่งั้นมันคงไม่เกิดเรื่องอย่างนี้ขึ้นมาหรอก “
พอดิวได้ยินดังนั้น ดิวก้อก้มหน้าลงที่มือของผมทันที จากนั้นก้อปล่อยโอออกมาแบบไม่มีกลั้น ผมเองนะ น้ำตาที่กักไว้ ก้อเริ่มไหลออกมาอีกแล้ว ผมเองก้อรู้สึกเสียใจไม่แพ้เค้าหรอก
ดิวร้องไห้สักพัก จากนั้นก้อเงยหน้าขึ้นมา แล้วกุมมือผมไว้ ปากก้อพูดออกมา
“ อี้ครับ ดิวอยากจะขอโทษอี้ กับเรื่องราวร้ายๆที่ดิวได้เคยทำให้อี้ได้รับความเดือดร้อน ทั้งกายและใจ อี้ต้องมาทนทุกข์ทรมานหลายครั้งเพราะดิว ดิวอยากจะบอกอี้ว่า ดิวไม่ได้ตั้งใจทำอย่างนั้นจริงๆหรอกนะ ทั้งหมดที่ดิวทำไป เพราะความโง่เขลาของดิวเอง แต่จริงๆแล้วนะ ดิวเองก้อ.... “
ดิวพูดไม่ทันจบ ผมก้อเอามือปิดปากดิวไว้ก่อนที่เค้าจะพูดต่อ
“ จะอะไรก้อช่างเถอะดิว มันไม่สำคัญหรอก และอี้อยากให้ดิวรู้ว่า อี้ไม่ถือโทษโกรธดิวหรอก อะไรที่มันผ่านไปแล้วก้อให้มันผ่านไปเหอะ เราคงไปแก้ไขอะไรไม่ได้หรอก “ ดิวก้มหน้า เอาแขนเสื้อเช็ดน้ำตาอีกครั้ง จากนั้นผมก้อพูดต่อ
“ อีกอย่างนะ เดี๋ยวดิวก้อจะแต่งงานแล้วนี่ กับคนที่ดิวรัก แล้วดิวก้อคงจะมีความสุขกับเค้า ส่วนอี้ก้อ อีกไม่นานก้อคงจะลงเอยกับต้งเหมือนกัน เราต่างคนต่างก้อมีความสุข อี้คิดว่าคงไม่มีอะไรไม่ดีเกิดขึ้นอีกแล้วล่ะ “ ดิวพยักหน้าช้าๆ แล้วพูดต่อ
“ ดิวไม่รู้ว่าดิวจะต้องชดเชยยังไง กับสิ่งเลวๆที่ดิวทำไป ดิวจะอยากขอโทษอี้ อี้พอจะยกโทษ และอโหสิกรรมให้ดิวได้ไหมครับ “
“ ได้สิดิว อี้ยกโทษ และอโหสิกรรมให้ดิวหมดเลย และต่อจากนี้เราไม่มีอะไรติดค้างกันแล้วนะ “
ดิวก้มลงจูบที่มือผมอย่างแผวเบา และเอาหน้าค้ามาแนบที่มือผมอีก พร้อมทั้งพยายามกลั้นน้ำตาไว้ แต่ผมรู้ว่ามันยากเพียงใด จากนั้นดิวก้อเงยหน้ามองผมอีกครั้ง แล้วพูดขึ้นมา
“ คืนนี้จะเป็นคืนสุดท้ายแล้ว ที่ดิวจะได้อยู่ใกล้ๆอี้ หวังว่าอี้คงไม่ว่านะครับ ถ้าดิวจะขอนั่งดูแลอี้อยู่ข้างๆอี้ทั้งคืน แล้วพออี้ตื่น ดิวก้อจะจากไปเอง “ ดิวพูดทั้งน้ำตา ที่มันไหลพราก และอาการของดิว เหมือนคนกำลังจะขาดใจ
“ ได้สิครับ “ ผมตอบไปสั้นๆ
จากนั้นทั้งคืน เราก้อไม่ได้พูดอะไรกันอีก ส่วนดิวเองก้อนั่งดูแลผมอยู่ข้างๆ คอยอำนวยความสะดวกผมทุกอย่าง จนตกดึก ผมก้อทานยาก่อนนอน แล้วก้อหลับไป โดยที่ในใจก้อร้าวรานมาก เมื่อได้รู้ว่า เมื่อตื่นขึ้นมาอีกที ผมจะไม่ได้เจอผู้ชายคนนี้.....อีกแล้ว มันทำให้ผมไม่อยากตื่นเลย ผมอยากอยู่ในความฝันอย่างนี้ ตลอดไป............
-------------------------------- จบตอนที่ 56 -------------------------------------
:n1: :n1: :n1: :n1:
-
จบบทนี้แล้ว
ผมก้อจะขอลาไปถือศีลสักระยะนึงนะครับ
ไปเรียบร้อยเมือ่ไหร่ จะมาต่อให้ทันทีนะ
น่าจะเป็นอาทิตย์หน้าแหละ แต่ไม่แน่ใจว่าวันไหน
รักทุกคนเสมอคร๊าบบบบบบ
โชคดีๆๆๆๆ
-
:z13:
สรุปต่างคนต่างไม่ยุ่งเกี่ยวกันแล้วจิน่ะ
บางทีแบบนี้อาจดีกว่าก็ได้มั้ง :เฮ้อ:
เป็นกำลังใจให้ต่อไปครับ :3123:
ปล.จะรออาทิตย์หน้าครับ ถือศีลให้ใจปลอดโปร่งน่ะ :bye2:
-
แต่ละคนปากแข็งกันจริงๆ :sad4:
-
ไม่มีอะไรจะเม้นต์นอกจากใช้เพลงคืนสุดท้ายและอยากหยุดเวลาเป็นตัวสื่อความหมาย
:m15:ดั่งเหมือนใจจวนขาดลงทุกที เมื่อรู้เวลาที่มีใกล้หมดลงไป เหลือแค่ชั่วราตรีวันพรุ่งนี้ต้องห่างกันไกล ร้างห่างไปไม่คืนมา อยากขอมองเธอให้นานแสนนาน อยากซบอิงพิงกายกัน จดจำตรึงตราใช้ทุกๆนาทีกอนที่สองเราจะร่ำลา :m15:
:m15อยากจะร้องไห้ อยากให้เวลาเดินช้า ขอเวลาสักหน่อย อยากมองหน้ากัน อยากหยุดวันเวลานี้ไว้ นานเท่านานก่อนจากัน :m15:
-
จิตมนุษย์นี้ไซร้
ยากแท้ หยั่งถึง
.
.
.
สรุปว่าดิวต้องการอะไร
ละคิดจะทำอะไร
เดาใจไม่ถูกจริงๆๆ
-
มันอะไรกันแน่นี้ สับสนมากๆเลย
-
พักยกเฉยๆ
แต่ไม่พักยาวเข้าพรรษา 3 เดือนหรอกน่ะ !!!!
-
เศร้าจังเลยค่ะ :o12: รักมันห้ามกันได้ซะที่ไหนล่ะ
รักมากแต่แสดงออกตรงกันข้าม กว่าจะรู้ว่ารัก.. บางทีก็อาจจะสายไปซะแล้ว
แต่กรณีของพี่ดิว คงยังไม่สายหรอกมั้งคะ :n1: ในเมื่อต่างฝ่ายต่างก็รักกันหนิ
-
:ped149: :ped149: :ped149:
-
:m7:
-
ฮือๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ :m15: :m15: :m15:
พี่ดิวจะจากพี่อี้ไปแล้วอ่ะ ฮือๆๆ
ไม่ยอม ไม่ยอม ไม่ยอม
สาธุ ขอให้พี่ดิวกับพี่อี้อยู่ด้วยกันตลอดไป
-
:call:ร่วมอนุโมธนาบุญด้วยนะครับ ขอให้กลับมาเริ่มต้นงานที่สดใส
และสมหวังในเรื่องของความรักและงานที่เริ่มใหม่ ขอให้มีความสุขมากมาย
อดีตคืออดีตไม่มีใครย้อนกลับไปแก้ไขได้ บางครั้งการที่เราได้อยู่ห่างจากคนที่คุยกัน
มาก่อนมันคงดีไม่น้อยแต่สำหรับพี่เราทั้งสองคนคือความทรงจำที่ดีสำหรับ เราคือน้องที่ดี
สำหรับพี่ พี่อาจจะไม่ใช่พี่ที่ดี แต่พี่เชื่ออย่างน้อยความจริงใจที่มีให้มันคงไม่ต่าง
ไปจากเราเท่าไหร่ ขอให้มีความสุขมากมายนะอเล็กซ์และน้องชายพี่อีกคน ฝากบอกด้วยครับ
ว่าห่วงใยเสมอ :3123:
-
ผมกลับมาแล้วครับทุกๆคน
อิ่มบุญมากๆเลย
แถมยังเอาบุญมาฝากทุกๆคนด้วยนะครับ
ยังไงก้อร่วมอนุโมทนากันนะครับ
ส่วนนิยายคิดวาไม่เกินวันสองวันนี้คงเอมาลงได้ รอหน่อยนะครับ
ปล.ขอบคุณพี่กล้วยมากนะครับ ที่เป้นกำลังใจให้
ยังไงผมก้อไม่ลืมพี่อยู่แล้วล่ะครับ แฟนพันธ์แท้ขนาดนี้ อิอิ
-
มาร่วมอนุโมทนาบุญด้วยคนค่ะ มีความสุขมาก ๆ นะคะ :L2:
-
ร่วมอนุโมทนาด้วยครับ
มีความสุขม๊ากมากนร๊า :call:
-
ร่วมอนุโมทนาบุญด้วยคนครับ :L2:
-
:call:อนุโมธนาสาธุครับอเล็กซ์ ขอให้ได้สมดั่งต้องการนะครับ
เรายังมีเวลาไปปฏิบัติธรรมเลยนะเนี่ย พี่อะทำที่บ้านครับ เผื่อซักวัน
จะได้เจอน้องๆที่น่ารักทั้งสองคนบ้าง ห่วงใยเสมอนร้าครับ :L2:
-
อนุโมทนาด้วยครับ
-
รอหน่อยนะคับ รักนะ จุ๊บๆ
-
รอครับผม :3123:
-
ม่ะ มาลุ้นกันต่อ
-
:z2:มาเต้นรอเผื่อว่าเจ้าของเรื่องจะเห็นใจนำเรื่องราวกำลังเข้มข้น
มาลงต่อ และคนอ่านจะได้ผอมลง วันนี้เอากำลังใจมาฝากน้องอเล็กซ์ครับ
สบายดีไหมเอ่ย ว่างๆทักทายพี่บ้างนร้าครับ ที่ทำงานใหม่เป็นไงบ้างครับ
ลงตัวหรือยังครับเนี่ย ขอให้มีความสุขและสมหวังกับสิ่งที่รอคอยนร้าครับ
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
รออยู่น่ะครับ :pig4:
-
รอตอนต่อไป :a11:
-
:z13:รอ
-
รอคอยเธอมาแสนนาน ทรมานวิญญาณหนักหนา
ครวญเป็นเพลงแล้วอ่ะ
-
รอ :a6:
-
:m7: รอด้วยคน :m7:
-
:t3:
-
รอด้วยคนค่า
ทำไมน้า สองคนนี้จะพูดอะไรก็ไม่ได้พูดกันซักที
-
:impress3:เข้ามานั่งรอนอนรอตั้งนาน ยังไม่มาเลยเหรอครับ
สบายดีไหมเอ่ย ห่วงใยเสมอครับน้องอเล็กซ์ :t3: :t3:
-
โทษทีคร๊าบบบบบบบบบบ
คือแบบว่า ไปทำภารกิจมานานหน่อยครับ
กลับมาแล้ว
รอแป๊บบบบบบบบบ
-
:call:
-
รอคับ :call:
-
รอด้วยคน :call:
-
:เฮ้อ:รอนานมากๆเลยนะครับเนี่ย เดือนนี้จะจบไหมนะ
มาให้กำลังใจอเล็กซ์ครับ สบายดีนะ :L2:
-
รอรอรอรอ มาเป็นกำลังใจให้ครับ ตามมาจาก GTC ^^
เร็วๆนะครับพี่อเล็ก
-
รอ....
กันต่อปาย
-
พี่เล็ก........
บอกจะมาต่อ.......
แต่ก็ม่ะมาสักที....... :เฮ้อ:
ยังรออยู่ครับ.. :3123:
มาเร็วๆนะ :bye2:
-
รอรอรอรอรอ อะอะอะอะ กอกอกอกอ
= รอ
รอกันต่อไป ^^
-
มารอทุกๆวันเลย ^^ คิดถึงที่สุดอะเรื่องนี้
-
มาต่อเรวๆนะครับพี่เล็ก
วันนี้ผมนั่งคิดต่อเองทั้งวันจนออกนอกทะเลหมดแล้วเนี่ย :laugh:
-
:z2: มาเต้นรอ :z2:
-
สงสัยจะมีคนตาย .... เผ่นและเกลีัยดความตายจริงวุ้ยเศร้าเกริ๊น!!
-
เป็นอีกวันที่มารอครับ
-
:oni3: :oni3: :oni3:
-
นอนรอ :a12:
-
มาล่ะๆ
โทษทีๆ
เอาไปแค่นี้ก่อนน๊า............
-
:pig2: :pig2: :pig2:
บทที่ 57 การตอบรับ ( Response )
เมื่อคืนผมฝัน......ผมอยากให้เป็นความจริง หรือไม่......ก้อไม่อยากให้ฝันนี้มันสิ้นสุดไป ผมอยากอยู่อย่างนี้ ผมไม่อยากตื่น ผมไม่อยากจะลืมตาขึ้นมาอีกที.......
มันเป็นความฝันที่สวยงามนัก ผมฝันว่า ผมอยู่ที่ทะเล นอนเล่นที่ชายหาดกับคนที่ผมรักอยู่ ผมไม่เห็นหน้าเค้าชัดๆ ว่าเค้าเป็นใคร ผมรู้แค่ว่า............ผม ผมมีความสุขมาก เราเดินเล่นเรียบชาดหาดไป เดินจูงมือกันไป เค้ากำมือผมแน่น ไม่ยอมปล่อยให้ผมเดินห่างไปจากเค้า เสียงพูดที่เค้าพูดกับผมช่างไพเราะนัก ผมพยายามมองไปที่หน้าของเค้า แต่ด้วยเพราอะไรก้อไม่รู้ อาจจะเป็นแสงที่จ้ามาก ผมเลยเห็นหน้าเค้าไม่ถนัดนัก แต่ผมเอง.............ก้อไม่ได้อยากเห็นมากนักหรอก แค่ที่เป็นอยู่นี่ก้อสุขใจมากแล้ว
เราเดินเล่นกันไปบ้าง เหนื่อยก้อหยุดนั่งพัก เค้าจะคอยมาซับเหงื่อให้ผม บ้างก้อหาน้ำมาให้ผมดื่มแก้กระหาย ทำไมนะ เค้าช่างรู้ใจผมนัก ผมมีความสุขมาก จนไม่อยากจะไปไหนเลย ผมอยากจะนั่งอยู่ตรงนี้ กับผู้ชายคนนี้ คนที่ผมรู้สึกว่ารักเค้าหมดหัวใจ ทั้งๆที่ผมเอง ก้อไม่รู้ว่าเค้าคือใคร ?????
“ อี้ อี้ครับ อี้เป็นอะไรหรือเปล่าครับ “ เสียงๆนึง ปลุกผมให้ตื่นจากฝันอันแสนหวานนั้น
ผมเองอยากจะหลับต่อไปอีก แต่คงทำไม่ได้ เลยค่อยๆลืมตาตื่นขึ้นมา ก้อพบว่า.................. เป็นต้งนั่นเอง ที่ปลุกผมขึ้นมา แถมยังกุมมือผมไว้เสียแน่นด้วย เค้านั่งอยู่ข้างๆเตียงของผม ผมเลยมองไปรอบๆห้อง ก้อพบว่า ผมเองยังนอนอยู่ในโรงพยาบาลอยู่เลย ยังไม่ได้ไปไหน แล้ว แล้วที่ฝันไปเมื่อกี้ล่ะ
“ ต้งมานานหรือยังล่ะ แล้วนี่ต้งปลุกอี้เหรอ ทำไมต้องทำสีหน้าอย่างนั้นด้วยล่ะ “ ผมพูดไปตามภาพที่ผมเห็นตรงหน้า หน้าตาของต้งดูวิตกๆยังไงไม่รู้ เหมือนเค้าไม่สบายใจอะไรสักอย่าง
“ เปล่าครับอี้ คือเมื่อกี้ ต้งเห็นอี้ละเมอ แล้วก้อยิ้มหวาน จากนั้นอี้ก้อบีบมือต้งแงมากๆ ต้งเลยกลัวว่าอี้จะเป็นอะไรไงครับ “
“ อ้อเหรอครับ อี้ไม่เป็นไรหรอก คงแค่ฝันไปเท่านั้น “ ผมตอบเลี่ยง ไม่อยากให้เค้ารู้ว่าผมฝันว่าอะไร
“ อี้ตื่นมาคงหิวแล้ว เดี๋ยวต้งไปหาอาหารมาให้นะครับ “
จากนั้นต้งก้อเดินไปที่ตู้เย็น แล้วหยิบถุงหลังตู้ออกมา คงจะเป็นอาหารที่ต้งเตรียมไว้แน่ๆ จากนั้นก้อแกะใส่ชาม จากนั้นก้อนำไปอุ่นที่ไมโครเวฟ แล้วนำมาให้ผมที่เตียง ต้งทำท่าจะป้อนผม แต่ผมเอามือยั้งไว้
“ ไม่เป็นไรครับ อี้ทานเองได้ ต้งเองก้อคงหิวแล้ว หาอะไรทานด้วยกันไหมล่ะ “
“ ไม่เป็นไรครับ ต้งเรียบร้อยมาแล้ว พอดีว่าแม่ของอี้ทำอาหารมาให้จากร้านไง เค้าเลยทำเผื่อมาให้ต้งด้วย ต้งก้อทานไปหมดแล้วแหละ เหลือแต่ของอี้นี่แหละครับ อี้ทานซะนะครับ “
ผมก้อทานอาหารของผมไป แต่ในหัวมันก้อยังเบลอๆอยู่ ส่วนต้งก้อคอยดูแลความสะดวกของผมในเรื่องต่างๆ คอยหยิบทิชชู่ให้ คอยหาน้ำมาให้ ผมทานเสร็จแล้วก้อมานำชามไปเก็บให้ เรียกหมอมาตรวจผมอีก มาเช็คอาการของผมอีกที ผมดูท่าทางของต้งแล้ว ผมไม่สงสัยเลยว่า เค้าจะเป็นห่วงผมแค่ไหน
พอหมอกลับออกไปแล้ว ต้งก้อลงมานั่งข้างๆผมอีกที จากนั้นก้อจับมือผมไปกุมไว้ แล้วพูดขึ้น
“ อีสอง สามวัน พออี้ออกจากโรงพยาบาลแล้ว ต้งจะพาอี้ไปพักผ่อนที่หัวหินนะครับ “ ต้งพูดกับผมอย่างนุ่มนวล
“ ทำไมต้องไปด้วยล่ะ ต้งไม่ทำงานเหรอ อเดี๋ยวพออี้ออกจากนี่แล้ว อี้คงไปทำงานเลยแหละ อยู่ง่อยๆอย่างนี้ไม่ได้หรอก ต้งก้อรู้ว่าอี้ไฮเปอร์แค่ไหน อี้ไม่อยากไปนั่งๆนอนๆอย่างนี้หรอก “ ผมแย้งออกไป
“ ไม่ได้หรอก ขาอี้ ร่างกายอี้ยังไม่เข้าที่เลย คุณหมออยากให้พักผ่อนมากๆ ให้ทุกอย่างมันโอเคแล้ว จากนั้นอี้ค่อยกลับมาทำงานได้ นี่ไง ต้งเลยต้องพาอี้ไปพักผ่อนนี่ไงครับ นะครับอี้ อย่าเพิ่งไปคิดอยากทำงานเลย ถ้าขืนอี้ไปทำงานตอนนี้นะ รังแต่จะแย่ลงไปอีก เชื่อต้งนะครับ เอาไว้อี้หายแล้วค่อยกลับไปทำงานนะครับ “ ต้งพูดน้ำเสียงนิ่งๆ แต่ดูเหมือนบังคับยังไงไม่รู้ แล้วผมจะทำอะไรได้ล่ะ
“ แล้วงานของต้งล่ะ ต้งเองก้อมีงานเยอะแยะนี่ แล้วจะไปกับอี้ทำไม ถ้างั้นเดี๋ยวอี้ไปพักผ่อนเอง แล้วให้เพื่อนๆ หรือคนที่บ้านไปดูแลก้อได้ แล้วต้งก้อไปทำงานนะ เอ้ไม่อยากให้ต้งโดดงานไง “
“ ไม่เป็นไรครับ ต้งเองก้อลางานมาหลายวันแล้วไงว่าจะไป....แต่ไม่เป็นไรหรอก ไหนๆก้อลาแล้ว ถือโอกาสไปพักผ่อนกับอี้ก้อดีเหมือนกัน นานๆจะได้ไปที “
ผมคงพูดอะไรไม่ได้แล้ว เพราะว่าต้งดักคือผมไว้ทุกทางแล้ว ผมนิ่งไปสักพักนึง แล้วจู่ๆ เหมือนมันมีอะไรอยู่ในหัวผม ที่ผมจะต้องถามต้งออกไป ผมเลยชิงถามต้งก่อน
“ ต้งครับ แล้ว แล้ว ดิวไปไหนอ่ะ เค้าไปนานแล้วเหรอ “ ไม่รู้อะไรดลใจให้ผมถามเค้าอย่างนี้
“ อ้ออออออ ไปแล้วล่ะ ไปตั้งแต่เช้าแล้ว พอต้งมานะ เค้าก้อรีบกลับเลย ไม่รู้ว่าจะรีบไปไหน “ ต้งพูดหน้าเรียบๆ
ผมก้อนิ่งไปสักพัก คิดอะไรไปเรื่อยเปื่อย นี่สินะ มันคงจบไปแล้วจริงๆ
-
สุขสันต์วันศุกร์ 13 ทุกๆคนนะครับ
ช่วงนี้ผมเกเรมากไป(ไม่)หน่อย
เลยไม่ได้มาต่อสักที
ตอนนี้พยายามอย่างมากนะครับ
เอาใจช่วยผมด้วยเด้อ
ร๊ากกกกกกกกกกกกก ทุกๆ ฉะเหมอ
-
เฮ้อ เหนื่อยใจแทนจริงๆ
เมื่อไหร่จะลงตัวกันซะทีก็ไม่รู้คู่นี้
-
มันคงไม่จบง่ายๆหรอก ก็อี้ไม่ยอมลืมดิวซักที :เฮ้อ:
รอตอนต่อไปนะครับ :z13: :pig4:
-
ม่ะรือผมอ่านบทความนึงมาครับ
ระหว่างเรื่องคนที่รัก กับ คนที่ใช่
ถ้าถามว่าจะหาความสุขมาใส่ตัวมากที่สุด
ก็คืคนที่ใช่มากกว่าคนที่รัก
คิดๆแล้วสักเริ่มอยากให้ต้งเปนพระเอกยังไงกะไม่รู้
สงสารต้ง ผิดหวังมาตลอดหลายครั้งแล้ว :เฮ้อ:
มาต่ออีกนะคับ :call:
เปนกำลังใจให้คับ :ped149:
ปล.สุขสันต์วันแม่ย้อนหลังครับ ช่วงนี้อย่าอู่บ่อยน่ะพี่เล็ก :bye2:
-
ขอบคุณนะครับ ที่มาต่อ รอนานมากๆๆ กว่าจะมาต่อแต่ละตอน แต่ก็เข้าใจอะครับว่าพี่คงไม่ค่อยว่า
ยังไงชะก็เป็นกำลังใจให้นะครับ
เห็นใจคนอ่านอย่างผมบ้างนะ มารอทุกวันเลย ต่อเร็วๆนะครับ รักมากเรื่องนี้ ^^
-
เข้ามารอทุกๆวันเลยคร๊าบบบ มาต่อเร็วๆนะครับ ^^
-
เข้ามารอจ้า :z2:
-
ขอขอบคุณ ทุกๆคนที่มารอผมนะครับ
ปลื้มใจมากๆเลย
ยังไงจะรีบปลึกเวลามาต่อให้นะครับ
แต่เรื่องใกล้จะจบแล้วจริง
อาจจะไม่เป็นอย่างที่ทุกคนหวังไว้ก้อได้ แงๆๆๆๆ
-
สวัสดีครับน้องอเล็กซ์ สบายดีนะครับ
ยังไงก้อมาให้กำลังใจเสมอ ช่วงนี้ดูแลสุขภาพด้วยนะ
ขอให้มีความสุขและสมหวังกับสิ่งที่รอคอยนะ
มาเล่าต่อนะ แล้วพี่จะเข้ามาอ่าน คงมาอีกทีเรื่องนี้คงจบพอดี
ห่วงใยน้องชายเสมอนะ :3123:
-
ขอขอบคุณ ทุกๆคนที่มารอผมนะครับ
ปลื้มใจมากๆเลย
ยังไงจะรีบปลึกเวลามาต่อให้นะครับ
แต่เรื่องใกล้จะจบแล้วจริง
อาจจะไม่เป็นอย่างที่ทุกคนหวังไว้ก้อได้ แงๆๆๆๆ
สำหรับป๋ม
จะเอาใครก็ได้ไม่สำคัญ :pig4:
ขอให้คนนั้นรักอี้จริงแล้วพร้อมที่จะอยู่กับอี้ตลอดไปก็เพียงพอ :กอด1:
เป็นกำลังใจให้ครับ :L2:
-
ขอขอบคุณ ทุกๆคนที่มารอผมนะครับ
ปลื้มใจมากๆเลย
ยังไงจะรีบปลึกเวลามาต่อให้นะครับ
แต่เรื่องใกล้จะจบแล้วจริง
อาจจะไม่เป็นอย่างที่ทุกคนหวังไว้ก้อได้ แงๆๆๆๆ
:a5: :a5: :a5: :a5: :a5: :a5: :a5:
ง่าาาาา
อึ้ง อ่านที่พี่บอกแล้วผมเหมือนหยุดไปดื้อๆเลยเกือบ20 วิ
ไม่จริงใช่มั้ยครับ อย่าทำอย่างงี้สิ
ตลอดเวลา อี้และดิวเค้าผ่านอะไรมาและดิวเค้าพยายามทำอะไรหลายๆอย่างให้อี้(ไม่ใช่ว่าตงไม่ทำนะรักตงเหมือนกันแต่สำหรับผม ดิวเท่านั้นT^T)
อย่ามาทรมานกันอย่างนั้นนะครับ ขอร้อง ถึงเรื่องนี้จะจบแต่ถ้ามันจบอย่างงั้นผมและคนอื่นๆมีหวังเป็นปมในใจไปตลอดแน่ๆ
รักอี้รักดิวมานะครับ
พี่อเล็กเห็นใจด้วยนะครับ ขอร้อง
:monkeysad: :monkeysad: :monkeysad: :monkeysad: :monkeysad:
ปล. จะเข้ามารอทุกๆวันเหมือนเดิมครับด้วยความหวังลึกๆ
-
จะหักมุมแบบไหนอีกนะ
เฮ้อ
ไรท์เตอร์
ช่างสามารถหามุขมาตลบหลังคนอ่านได้ดีจริงๆๆๆ
.....
แต่ก็จริง
รักกัน แต่ไม่ได้อยู่ด้วยกันก็มีมากมาย
ในโลกของความจริง
ไม่มีคนสมหวังทุกคนหรอก........
-
จะหักมุมแบบไหนอีกนะ
เฮ้อ
ไรท์เตอร์
ช่างสามารถหามุขมาตลบหลังคนอ่านได้ดีจริงๆๆๆ
.....
แต่ก็จริง
รักกัน แต่ไม่ได้อยู่ด้วยกันก็มีมากมาย
ในโลกของความจริง
ไม่มีคนสมหวังทุกคนหรอก........
เพาะในโลกของความจริงมีแต่คนผิดหวัง เสียใจมากพอแล้วไงครับ
หลายๆคนเลยมาเสวงหาความสุขทางใจในโลกของนิยาย
ที่พอจะหล่อเลี้ยงและเติมเต็มความสุขได้บ้างที่เค้าหาไม่ได้ในโลกของความจริง
หลายคนอาจจะอ่านนิยายเพื่อตอกย้ำความรู้สึกที่ตนเคยเจอมา
บางคนอ่านเพื่อชดเชยความสุขที่หวังแต่ไม่เคยได้
และหลายคนไม่อยากรับรู้ตอนจบของนิยายที่มันสะท้อนความเป็นจริงที่เค้าไม่อยากให้มันเป็น
สำหรับผม ถึงแม้ความหวังเล็กๆที่อยากจะให้มันจบลงด้วยดีเพื่อช่วยเติมสิ่งที่หายากในชีวิตจริง
แค่นั้นก็เป็นอีกหนึ่งความหวังที่อยากจะให้ตอนจบสร้างความสุข ความประทับใจ ให้กับผู้อ่านที่เฝ้ารคอยมาโดยตลอด
หวังว่าคงจะมีคนที่มีความหวังเหมือนกับความหวังเล็กๆของผมบ้างนะครับ
ปล. บอกแล้วผมจะมารอ รอ รอ และรอทุกๆวัน รักมากจริงๆครับเรื่องนี้
-
บทสรุปสุดท้ายจะเป็นยังไง
ผมเองก้อไม่อาจจะให้ทุกคนดังหวังได้
แต่ตัวละครทุกตัวนั้น เค้ามีความสุข ในแบบของเค้าแน่นอนครับ
ยังไงก้อขอบคุณนะครับ
ร๊ากกกกกกกกกกกก เสมอ อิอิ
-
รอครับ
-
บทสรุปสุดท้ายจะเป็นยังไง
ผมเองก้อไม่อาจจะให้ทุกคนดังหวังได้
แต่ตัวละครทุกตัวนั้น เค้ามีความสุข ในแบบของเค้าแน่นอนครับ
ยังไงก้อขอบคุณนะครับ
ร๊ากกกกกกกกกกกก เสมอ อิอิ
ผมก็ขอให้มีความสุขทุกคนนะคับ
ขออย่างเดียวอย่าให้พี่ดิวตายเลยนะคับ
ยังเชียร์ พี่ดิวเสมอ
-
แปรพักษ์มาเชียร์ต้งแทนแร้วครับ
ดูยังไงๆต้งก็น่าสงสารที่สุด...
-
เมื่อวานไม่ได้มา เเหๆ วันนี้มาเห็นมีคน+ให้ 1 คะแนน แอบดีใจ อิอิ ใครน๊าาา
ยังไงผมก็จะเชื่อนะครับ ว่าทุกตัวละครจะมีความสุขจริงๆ
แล้วผมคิดว่าผมและผู้อ่านทุกคนมีความสุขเช่นกัน
เชื่อใจในตัวไรเตอร์ครับ ^^
รัก + รอ
-
อี้จะจัดการหลังจากออกโรงพยาบาลแบบไหน???
แล้วถ้าเรื่องจบลงตอนที่ปัจจุบันแล้ว ...
จะมีแบบ update เรื่องต่อไปรึเปล่าหล่ะ?
อยากรู้ ... ก็ต้องถาม อิ อิ
-
จะหักมุมแบบไหนอีกนะ
เฮ้อ
ไรท์เตอร์
ช่างสามารถหามุขมาตลบหลังคนอ่านได้ดีจริงๆๆๆ
.....
แต่ก็จริง
รักกัน แต่ไม่ได้อยู่ด้วยกันก็มีมากมาย
ในโลกของความจริง
ไม่มีคนสมหวังทุกคนหรอก........
เพาะในโลกของความจริงมีแต่คนผิดหวัง เสียใจมากพอแล้วไงครับ
หลายๆคนเลยมาเสวงหาความสุขทางใจในโลกของนิยาย
ที่พอจะหล่อเลี้ยงและเติมเต็มความสุขได้บ้างที่เค้าหาไม่ได้ในโลกของความจริง
หลายคนอาจจะอ่านนิยายเพื่อตอกย้ำความรู้สึกที่ตนเคยเจอมา
บางคนอ่านเพื่อชดเชยความสุขที่หวังแต่ไม่เคยได้
และหลายคนไม่อยากรับรู้ตอนจบของนิยายที่มันสะท้อนความเป็นจริงที่เค้าไม่อยากให้มันเป็น
สำหรับผม ถึงแม้ความหวังเล็กๆที่อยากจะให้มันจบลงด้วยดีเพื่อช่วยเติมสิ่งที่หายากในชีวิตจริง
แค่นั้นก็เป็นอีกหนึ่งความหวังที่อยากจะให้ตอนจบสร้างความสุข ความประทับใจ ให้กับผู้อ่านที่เฝ้ารคอยมาโดยตลอด
หวังว่าคงจะมีคนที่มีความหวังเหมือนกับความหวังเล็กๆของผมบ้างนะครับ
ปล. บอกแล้วผมจะมารอ รอ รอ และรอทุกๆวัน รักมากจริงๆครับเรื่องนี้
เรื่องจริง เอามาทำเป็นนิยาย
และนิยายส่วนมาก
ก็เป็นเรื่องจริง
ไม่ปฏิเสธครับ เพราะผมเองก็เป็นคนหนึ่งที่คิดเหมือนคุณ (ขอเรียกคุณนะ เพราะไม่รู้จะเรียกพี่หรือน้องดี +55)
ในใจก็หวังไว้ให้จบแบบมีความสุข
แต่ถ้าจะจบแบบ
ว่างเปล่า...นั่นก็อีกแบบหนึ่ง
นิยายคือบทเรียนที่สอนเราหลายๆอย่างใช่ว่าจะอ่านเอาบันเทิงอย่างเดียว
ว่าแล้วก็.......
มาต่อเร็วๆนะคร้าบบ
ผมอยากเรียนรู็ชีวิตจากนิยายจะแย่แล้วววววววว
คริๆๆๆ
-
:angry2: :angry2: :angry2:
ผมคงพูดอะไรไม่ได้แล้ว เพราะว่าต้งดักคือผมไว้ทุกทางแล้ว ผมนิ่งไปสักพักนึง แล้วจู่ๆ เหมือนมันมีอะไรอยู่ในหัวผม ที่ผมจะต้องถามต้งออกไป ผมเลยชิงถามต้งก่อน
“ ต้งครับ แล้ว แล้ว ดิวไปไหนอ่ะ เค้าไปนานแล้วเหรอ “ ไม่รู้อะไรดลใจให้ผมถามเค้าอย่างนี้
“ อ้ออออออ ไปแล้วล่ะ ไปตั้งแต่เช้าแล้ว พอต้งมานะ เค้าก้อรีบกลับเลย ไม่รู้ว่าจะรีบไปไหน “ ต้งพูดหน้าเรียบๆ
ผมก้อนิ่งไปสักพัก คิดอะไรไปเรื่อยเปื่อย นี่สินะ มันคงจบไปแล้วจริงๆ
ผมทานยาไปแล้ว สักพักผมก้อหลับ แต่ใจผมมันยังคงสับสนวุ่นวายไปหมด นี่ตกลงชีวิตของผมมันจะต้องเป็นอย่างนี้ใช่ไหม ผมคงคิดมากไป รู้สึกว่าหัวเริ่มตึ๊บๆแล้ว หรือว่าเพราฤทธิ์ยากันแน่ แต่ผมไม่ไหวแล้ว ขอนอนก่อนดีกว่า............
ผมตื่นขึ้นมาอีกที รู้สึกเหมือนว่านี่จะเป็นตอนเย็นแล้ว แสงอาทิตย์เริ่มหมดไป ผมคงนานหลับยาวไปเลยสินะ ผมได้ยินเสียงคนคุยกันไม่ดังมาก อยู่ในส่วนที่พักของแขก ผมพยายามหันไปมอง แต่มันไม่เห็น เพราะว่ามีฉากมากั้นไว้อยู่ สงสัยหมอเพื่งจะมาตรวจผมเสร็จมั้ง เค้าเลยยังไม่ได้เก็บฉากกั้นออกไป
“ แล้วต้งว่า จะบอกอี้เมื่อไหร่ล่ะ “ เสียงผู้หญิงคนนึงพูดขึ้น เสียงนี้คุ้นๆ แต่ผมไม่แน่ใจนัก เลยพยายามเงี่ยห๔ฟังอีกทีว่าเค้าพูดอะไรกันแน่ เพราะเค้าพูดกันค่อนข้างค่อย
“ ก้อรอให้อี้พร้อมก่อนแล้วกันครับ คุณน้า บอกตอนนี้ไป เดี๋ยวอี้ตกใจแล้วมันจะแย่ลงไปกว่านี้ “ ต้งพูดขึ้นเบาๆ แต่ผมได้ยินคร่าวๆ แล้วนี่เค้าคุยอะไร กับใคร เรื่องออะไรกันแน่ ???????
“ ยังไงน้าก้อฝากอี้กับต้งไว้ด้วยแล้วกันนะ น้าเองก้อหวั่นๆใจเหมือนกัน แต่นี่น้าก้อคิดว่าเป็นหนทางดีที่สุดแล้ว น้าไม่ไว้ใจใครเลย น้าไว้ใจแต่ต้งคนเดียว ยังไงน้าก้อฝากอี้ด้วยนะต้ง น้าเป็นห่วงอี้มากๆเลย ฮือๆๆ “
ผมจำได้แล้ว !!!!!!!!! นี่มันเสียงแม่ของผมนี่นา แล้วเค้าคุยอะไรกับต้งอยู่ ????? มันเรื่องอะไร ทำไมต้องมารอเวลาอะไรด้วย ผมมเข้าใจ..............แล้วทำไมแม่ผมต้องฝากฝังผมไว้กับต้งด้วย ????? แต่ฟังจากน้ำเสียงแล้ว แม่ของผมดูท่านจะทุกข์ใจกับเรื่องของผมมากๆ ผมได้ยินเสียงท่านร้องไห้ แล้วต้งก้อปลอบ.......นี่ผมทำให้แม่ของผมร้องไห้อีกแล้วเหรอเนี่ยะ ??????
“ คุณน้าครับ ไม่ต้องห่วงเรื่องอี้เลยนะครับ ผมไม่มีวันที่จะทิ้งลูกชายของคุณน้าแน่นอน ผมเอาชีวิตของผมเป็นประกันได้ อย่างที่คุณน้ารู้ ผมเองก้อรักอี้ไม่น้อยเลยนะครับ คุณน้าวางใจได้ “
“ น้ารู้ ว่าต้งรักลูกของน้ามาก แต่ แต่........ฮือๆๆ ต้งก้อรู้ว่าน้ากลัวอะไรอยู่ “ เสียงแม่ของผมพูด แล้วก้อหยุดร้องไห้ ดูท่านจะเศร้าใจมากๆ ผมนี่มันเป็นลูกประสาอะไรกันนะ.....
“ เรื่องนั้นต้งมีวิธีจัดการแล้วครับ คุณน้าวางใจได้ “ ต้งพูดเรียบๆ แต่หนักแน่น
“ ยังไงน้าก้อขอบใจต้งมากๆนะ ที่ยังรักและหวังดีกับอี้ขนาดนี้ นี่ถ้าน้าไม่ได้ต้งมาดูแลอี้ น้าก้อคงไม่รู้จะหาใคร ที่จะรักและจริงใจกับอี้ได้ขนาดนี้ น้าขอบคุณมากๆนะต้ง “
“ ต้งว่าเราเลิกพูดเรื่องนี้ดีกว่านะครับ เดี๋ยวอี้ตื่นแล้ว จะมาได้ยินเข้า แล้วมันจะไม่ดี “
“ แล้วต้งจะพาอี้ไปหัวหินวันไหนล่ะจ้ะ “ แม่ผมถามขึ้นอีก
“ อีกวัน สองวันนี่แหละครับ ช่วงนี้ต้งขอไปเคลียร์งานก่อน แล้วต้งจะพาอี้ไปเอง คุณน้าไม่ต้องเป็นห่วงนะครับ “
“ ต้งไปก่อนแล้วกันนะ เดี๋ยววันถัดๆไปเพื่อนๆ และพวกน้า เค้าคงตามไปเหมือนกัน ยังไงก้อฝากอี้ด้วยแล้วกัน มีอะไรก้อโทรหาน้าได้ทันทีเลยนะต้ง ไม่ต้องเกรงใจนะ “
ก๊อก ก๊อก ก๊อก เสียงเคาะประตูห้องดังขึ้น ทำให้ทั้งสองหยุดคุยกัน เป็นนางพยาบาลนั่นเอง เธอบอกว่าจะมาตรวจดูอาการผมอีกที พอนางพยาบาลเดินเข้ามา ผมก้อทำท่าหลับต่อ จากนั้น นางพยาบสลก้อมาตรวจตามตัวผม ผมเลยทำทีเป็นตื่นขึ้นมา จากนั้นแม่ผมและต้งก้อเดินมาหาผม สอบถามว่าผมเป็นยังไงบ้าง ผมก้อตอบไปว่า ก้อดีขึ้นแล้ว ไม่เป็นอะไรมากแล้ว
พอนางพยาบาลตรวจเสร็จ แม่ผมก้อไปนำอาหารมาให้ผมทาน จากนั้นก้อชวนผมคุยไปเรื่อยเปื่อย ทั้งแม่ผมและต้ง ทั้งสองดูท่าทางมีแววกังวลอยู่ในสายตา แต่พยายามซ่อนมันใช้ ใช้ความร่าเริงกลบเกลื่อน แต่ผมพอจะอ่านได้ ..............แต่ไอ้ครั้นจะถามไป พวกเค้าก้อคงไม่พูดออกมาหรอก ผมรู้จักนิสัยพวกเค้าดี
พวกเค้าอยู่คุยกับผมจนดึกซักหน่อย แม่ผมก้อขอตัวกลับก่อน แล้วยังให้ผมทานยาแล้วรีบนอนอีกด้วย ส่วนต้งก้ออยู่ดูแลผมตามเคย ตอนที่แม่ผมจะกลับ ต้งอาสาเดินไปส่งที่ลานจอดรถ เห็นได้ยินว่าพี่โอ๊คมารับที่โรงพยาบาล ต้งอบกว่าไม่อยากให้แม่ผมเดินไปคนเดียว มันอันตราย ผมเองก้อเห็นด้วย แต่ผมแอบสงสัยว่า เค้าสองคนต้องแอบคุยอะไรกันแน่ๆ.........ผมได้แต่เก็บความสงสัยไว้ในใจ จนต้งมา ผมก้อทานยา แล้วก้อหลับลงทันที โดยที่พยายามไม่คิดอะไรทั้งนั้น
เวลาผ่านไปจนถึงวันที่ผมอกโรงพยาบาลได้แล้ว ตอนเช้าของวันนั้น มีที่บ้านของผมมากันเยอะ เพื่อนๆของผมก้อมา พี่กรณ์ก้อมา น้องแมนก้อมา ( จะมาอะไรกันนักหนา ??? ผมจะออกจากโรงพยาบาล ไม่ใชว่ากลับมาจากเมืองนอกซะหน่อย ) ทุกคนดูท่าทางดีใจมากๆ ที่ผมใกล้จะหายแล้ว และวันนี้ต้งจะเป็นคนพาผมไปที่หัวหินก่อน จากนั้นอีกสองวัน เพื่อนๆของผม และที่บ้านของผมก้อจะตามไปเที่ยวด้วย ดีเหมือนกันครับ ถ้าไปสองคนคงเซ็งแย่เลย.......
ต้งเข็นรถเข็นพาผมมาขึ้นรถ ( หมอบอกว่าผมยังเดินได้ไม่ปกตินัก ควรจะนั่งรถเข็นไปพรางๆก่อน อีกสัก สองสามวัน ค่อยลองหัดเดินอีกที .....นี่ผมเป็นมากขนาดนี้เชียวเหรอ ????? ) จากนั้นก้ออุ้มผมขึ้นรถ โดยที่พี่กรณ์มาช่วยเก็บรถเข็นไว้ขางหลังรถ จากนั้นเราก้อเดินทางไปหัวหินกันสองคน แต่ทำไมไม่รู้สิครับ.....ผมรู้สึกใจหวิวๆยังไงไม่รู้ บอกไม่ถูก ทั้งที่ต้งพยายามชวนผมพูดคุยต่างๆ นานา ชวนกินนั่น ชวนกินนี่เรื่อยๆ แต่ผมรู้สึกอึดอัดมากๆ เลยโพร่งขึ้นมาก่อน
“ ต้ง อี้ไม่รู้ว่าต้งปิดบังอะไรอี้อยู่นะ แต่อี้ว่าทุกคนต้องมีอะไรปิดบังอี้อยู่แน่ๆ ต้งบอกอี้มานะ ว่าตกลงมันมีอะไรกันแน่ ทำไมทุกคนท่าทางแปลกๆนัก “
ต้งอึ้งไปนิดนึง ก่อนจะแค่นยิ้มแล้วพูดต่อ
“ ไม่มีอะไรนี่อี้ คิดมากไปหรือเปล่า สงสัยจะนอนมากไปนะเนี่ยะ สมองเลยเบลอๆ “ ผมรู้จักกับต้งมานาน ผมรู้ว่าเค้ากำลังปกปิดอะไรบางอย่างอยู่ ผมต้องคาดคั้นให้ได้..........
“ ต้งอย่ามาโกหกอี้เลย ต้งโกหกไม่เก่ง ต้งรู้ตัวไหม “ ผมเค้นเสียงหนัก
“ ไม่มีอะไรจริงๆครับอี้ อี้เป็นอะไรนิ ปวดหัวหรือเปล่า คิดอะไรมากไปหรือเปล่าเนี่ยะ “ เค้าทำเป็นมาจับที่หน้าผากผม แต่ผมปัดมือต้งออกอย่างแรง จนต้งตกใจ รีบจอดรถที่ข้างทางทันที ผมเองจากที่อึดอัดมากๆอยู่แล้ว อารมณ์มันเลยยิ่งพาลเดือดขึ้นไปอีก
ต้งนิ่งไปพักนึง จากนั้นก้อค่อยๆหันหน้ามาหาผม แล้วพูดขึ้น........
“ ต้งว่าอี้ไม่อยากได้ยินในเรื่องที่ต้งจะบอกหรอก เชื่อต้งดิ “
-
อาไรกันอีกเนี่ยยยยยยย
เคลียร์ ด่วน!!!!!!
-
เรื่องอารัยอีกครับ :a5:
เกิดขึ้นไม่หยุดหย่อนจิมๆ :เฮ้อ:
หวังว่าคงไม่ใช่เรื่องร้ายแรงมากน่ะครับ :sad4:
กลัวว่าอี้จะเป็นโรคร้ายแรงหรืออะไรสักอย่างหง่ะ o22
ลุ้นให้คุณอเล็กซี่มาต่อเร็วๆ :call:
ค้างคร๊าบบบผม :serius2:
ปล้... หวังว่าคงไม่มีใครตายน่ะครับผม :o12:
-
เอ้า!!! ไรท์เตอร์มาปล่อยไว้แบบค้างๆ อ่ะ
นั่งกินขนมปังไป อ่านไป กัดขนมปัง ค้างไปเลย
เคลียร์ด่วน ๆ
-
จะหักมุมแบบไหนอีกนะ
เฮ้อ
ไรท์เตอร์
ช่างสามารถหามุขมาตลบหลังคนอ่านได้ดีจริงๆๆๆ
.....
แต่ก็จริง
รักกัน แต่ไม่ได้อยู่ด้วยกันก็มีมากมาย
ในโลกของความจริง
ไม่มีคนสมหวังทุกคนหรอก........
เพาะในโลกของความจริงมีแต่คนผิดหวัง เสียใจมากพอแล้วไงครับ
หลายๆคนเลยมาเสวงหาความสุขทางใจในโลกของนิยาย
ที่พอจะหล่อเลี้ยงและเติมเต็มความสุขได้บ้างที่เค้าหาไม่ได้ในโลกของความจริง
หลายคนอาจจะอ่านนิยายเพื่อตอกย้ำความรู้สึกที่ตนเคยเจอมา
บางคนอ่านเพื่อชดเชยความสุขที่หวังแต่ไม่เคยได้
และหลายคนไม่อยากรับรู้ตอนจบของนิยายที่มันสะท้อนความเป็นจริงที่เค้าไม่อยากให้มันเป็น
สำหรับผม ถึงแม้ความหวังเล็กๆที่อยากจะให้มันจบลงด้วยดีเพื่อช่วยเติมสิ่งที่หายากในชีวิตจริง
แค่นั้นก็เป็นอีกหนึ่งความหวังที่อยากจะให้ตอนจบสร้างความสุข ความประทับใจ ให้กับผู้อ่านที่เฝ้ารคอยมาโดยตลอด
หวังว่าคงจะมีคนที่มีความหวังเหมือนกับความหวังเล็กๆของผมบ้างนะครับ
ปล. บอกแล้วผมจะมารอ รอ รอ และรอทุกๆวัน รักมากจริงๆครับเรื่องนี้
เรื่องจริง เอามาทำเป็นนิยาย
และนิยายส่วนมาก
ก็เป็นเรื่องจริง
ไม่ปฏิเสธครับ เพราะผมเองก็เป็นคนหนึ่งที่คิดเหมือนคุณ (ขอเรียกคุณนะ เพราะไม่รู้จะเรียกพี่หรือน้องดี +55)
ในใจก็หวังไว้ให้จบแบบมีความสุข
แต่ถ้าจะจบแบบ
ว่างเปล่า...นั่นก็อีกแบบหนึ่ง
นิยายคือบทเรียนที่สอนเราหลายๆอย่างใช่ว่าจะอ่านเอาบันเทิงอย่างเดียว
ว่าแล้วก็.......
มาต่อเร็วๆนะคร้าบบ
ผมอยากเรียนรู็ชีวิตจากนิยายจะแย่แล้วววววววว
คริๆๆๆ
ดีครับผมต้านะครับ เรียกผมว่าน้องก็ได้ครับผมพึ่ง21 อะครับ หรือ21นี้จะเป็นพี่หว้า เเหๆ
ขอบคุณนะครับที่ตอบคอมเม้นผม ก็เข้าใจและครับว่าอะไรมันเป็นอะไร
แต่ก็ไม่ผิดใช่มั้ยถ้าผมจะแอบหวังอย่างงั้น ^^
ยังไงก็ขอคำแนะนำได้นะครับ อยากมีเพื่อนๆที่คิดหลายๆมุมมาแชร์กัน
ยินดีที่ได้รู้จักนะครับและก็ขอบคุณมากครับ ^^
ปล.พี่ไรท์เตอร์คร๊าบบบบบ จะทรมารกันไปถึงไหนกันเนี้ยยย
ชอบจริงๆกับการค้างๆคาๆ เด๋วก็ขอให้เวลา...มีเหตุให้ต้องค้างๆคาๆ แบบนี้บ้างละกัน
ปล.2 ล้อเล่นนะคร๊าบบบบบ หึหึ มาต่อเร็วๆนะพี่ รออยู่ครับผม
-
:z13: :z13:
จิ้มต้า
+55
ง้านต้ากะเป็นน้องละ
อิอิ
พี่วิน ครับ
อย่างว่าอ่านะ คนเหงา
ตัวหนังสือคือเพื่อนปลอบใจที่ดีที่สุด
อเล็กซ์คร้าบบบบบบบบ
ทำไมทำร้ายจิตใจอี้จังเลยอ่า
.
.
.
.
ดิวจาแต่งงานหรานี่
หรือว่าดิวเป็นอะไรไปอีกแล้ว
เฮ้อ
เหงา........ไม่มีวันหยุด
-
ูู^
^
^
^
:z13: :z13: :z13:
จิ้มคืน พี่วิน
หึหึ
ยินดีที่ได้รู้จักนะคร๊าบบบ
ดีใจพึ่งหัดเล่นบอร์ดนี้ นอยๆอยู่มีเพื่อนละ ^^
-
มารอคร๊าบบบบบบบบบ
มาต่อเร็วๆนะพี่ ลุ้นอ่ะ
-
รอรอรอรอรอรอรอรอรอ จะมีใครมารอแบบนี้เป็นเพื่อนผมบ้างมะเนี้ย T^T
-
^
^
^
รอด้วยคนครับ :L2:
-
ู^
^
^
^
^
^
ฮ่าๆ มีเพื่อนนั่งรอด้วยแล้ว หึหึ
ปล. เม้นที่ 5000 เลยเรา *0*
:z2: :z2: :z2: :z2: :z2:
-
รอหน่อยนะครับ
วันนี้เปื่อยเล็กน้อย
ดันไปติดหวัดกะเด็กมา เซงงงงงงงงงง
ขอบคุณอีกครั้งสำหรับทุกคอมเม้นต์นะครับ
พวกคุณเป็นกำลังใจที่ดสำหรับผมเสมอมา
และต้องขอโทษด้วยที่ต้องแกล้งทรมาน ในหลายๆครั้ง อิอิ (หัวเราะแบบสะใจ)
ยังไงจะพยายามมาต่ออีกนะครับ
ตอนนี้ขอนอนพักก่อน
บ๊าย บายครับ
ปล.มีแต่แฟนคลับเด็กๆอ่ะ จนผมไม่กล้าบอกอายุจริงเลย อิอิ
-
^
^
^
:z13:
จะรอต่อไปคับ :man1:
ป.ล. อายุเป็นแค่ตัวเลข
-
:เฮ้อ: มองไม่เห็นหนทางที่มีดิวข้างหน้าเลย (แถมพี่อเล็กซ์ยังมาดักคอไว้อีก)
ม่ายยยยยยยยยยน๊าาาาาา จะมีเรื่องอะไรอีกเนี๊ยยยยยยย :serius2:
-
วันนี้นอนไม่หลับ อยู่ๆก็นึกอยากเข้ามาในบอร์ดนี้ ชะดื้อๆ
และแล้วก็มาเจอพี่อเล็ก มาโพสไว้จริงๆด้วย ^^
ดีใจแค่พี่รับรู้ว่าพวกผมเฝ้ารออยู่
ปมก็ดีใจแล้วส่งข่าวมาบ้างแบบนี้ก็ชื้นใจแล้วละ
ห่ายป่วยเร็วๆนะครับพี่เป็นกำลังใจให้เสมอ
ปล.อยากมีเมลเพื่อนๆพี่ๆมากๆเลยอะครับไม่มีเพื่อนคุยเลย แอบนอย T^T
มีใครรับผมเป็นเพื่อนด้วยคนเด่คร๊าบบบ อยากมีเพื่อนคุย ฮือๆ
-
อยากบอกนะว่า ดิว
ดิว....
ดิว....
ฮือ ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
ดูว่าหนทางระหว่างดิวกับอี้มันไม่มีทางจะมาบรรจบกันได้เลยอ่ะ :serius2:
แอบเศร้าเล็กน้อย บอกตรงๆยังไงก็เชียร์ดิว ถึงความน่าจะเป็นมันค่อนข้างต่ำก็เต๊อะ
ว่าแล้วก็รอต่อไปด้วยความทรมานตามความต้องการของไรท์เตอร์ เหอ เหอ
-
ป้าเข้ามารอดูหนังอินเดียตอนที่ 555 แล้วก็รอต่อไป อิอิ
-
รอ ร้อ รอ
-
รออออออออออค่า พี่ขา
อิอิ
เป็นกำลังใจให้
-
พี่อเล็กคร๊าบบบบ
รักพี่โคตรๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
หึหึ
ดีใจสุดๆ หึหึ
ปล.มารอ ร้อ รอ กันต่อไปพวก ^^
-
ใครนอนดึกๆ เจอกันคืนนี้นะครับ
กำลังปั่นนนนนนนนนนนนนนนน
เพื่อแฟนๆ ที่น่ารักทุกๆคน
หวังว่าจะพอใจนะครับ
-
ดึกแค่ไหนครับ
ง่วงแล้ว รอแปลเปอเปอร์ หวังว่าจะมาอ่านทัน คิคิ
-
รอรอรอรอ ดึกแค่ไหนก็จะรอ สู้ๆนะครับพี่ ร๊ากกกกกกก ที่สุ๊ด
-
:m16: :m16: :m16:
“ ต้งอย่ามาโกหกอี้เลย ต้งโกหกไม่เก่ง ต้งรู้ตัวไหม “ ผมเค้นเสียงหนัก
“ ไม่มีอะไรจริงๆครับอี้ อี้เป็นอะไรนิ ปวดหัวหรือเปล่า คิดอะไรมากไปหรือเปล่าเนี่ยะ “ เค้าทำเป็นมาจับที่หน้าผากผม แต่ผมปัดมือต้งออกอย่างแรง จนต้งตกใจ รีบจอดรถที่ข้างทางทันที ผมเองจากที่อึดอัดมากๆอยู่แล้ว อารมณ์มันเลยยิ่งพาลเดือดขึ้นไปอีก
ต้งนิ่งไปพักนึง จากนั้นก้อค่อยๆหันหน้ามาหาผม แล้วพูดขึ้น........
“ ต้งว่าอี้ไม่อยากได้ยินในเรื่องที่ต้งจะบอกหรอก เชื่อต้งดิ “
ต้งพูดเสียงเข้ม หน้าตาก้อดูจริงจังมากๆ จนผมอดหวั่นใจไปไม่ได้ แต่ผมก้อต้องแข็งใจพูดต่อ
“ ทำไมอี้จะรับไม่ได้ล่ะ มันจะมีเรื่องไหที่ร้ายแรงกว่าที่อี้เจอมาอีกเหรอต้ง ช่วยบอกหน่อยสิ “ ผมตวาดกลับไปเสียงดัง
“ มันอาจจะไม่ร้ายแรงมาก แต่อี้ไม่อยากฟังแน่นอน ได้โปรดเถอะ อย่าถามต้งอีกเลย “ ต้งเสียงเบาลง ดูเศร้าๆนัก
ใจนึงผมก้ออยากจะรู้ แต่พอผมเห็นหน้าต้ง และท่าทีต้งเป็นอย่างนี้แล้ว มันทำให้ผม ไม่อยากที่จะทำอะไรที่มันทำร้ายความรู้สึกเค้าอีก ต้งดูนิ่งไป เยือกเย็น จนผมรู้สึกได้ว่า ต้งเองคงจะอึกอัดไม่น้อยไปกว่าผม ผมเลยต้องตัดใจ ที่จะฟังเรื่องนั้น เรื่องที่ผมเองก้อยังไม่รู้ว่ามันเป็นเรื่องอะไรกันแน่ ที่พวกเค้าพยายามปกปิดผมอยู่ ผมเลยต้องทำให้สถานการณืตรงนี้ มันดีขึ้นก่อน
“ ก้อได้ๆ อี้ไม่อยากฟังก้อได้ ถ้า............มันทำให้ต้งลำบากใจ “
“ ขอบคุณอี้นะ ที่เข้าใจต้ง งั้นเราไปกันต่อเลยนะ “
ผมพยักหน้าช้าๆ จากนั้นต้งก้อบึ่งรถออกไป โดยที่ผมเองก้อพยายามเงียบตลอดการเดินทาง ต้งเองก้อคงจะรู้อารมณ์ของผมดี เลยไม่ได้ชวนผมคุยต่อ หรืออะไรทั้งนั้น ผมเลยนั่งเงียบๆคนเดียว จากนั้นก้อผล็อยหลับไป.....
“ อี้ครับ อี้ “ เสียงคนๆนึงปลุกผมขึ้นจากการนอนหลับ
ผมค่อยๆลืมตาขึ้นมา ก้อเห็นต้งโน้มตัวมาใกล้ผม แล้วจับแขนผมอยู่ นี่คงถึงแล้วสินะ......
“ ถึงแล้วเหรอต้ง เมื่อยจังเลยอ่ะ ง่วงด้วย ขอนอนต่อก่อนได้ป่าว แล้วค่อยลง “ ผมทำเป็นอ้อนต้งหน่อย อยากให้เค้าสบายใจขึ้น
ต้งยิ้มหวาน แบบดูใจดี แล้วพูดขึ้น
“ ไว้ไปนอนมราห้องพักดีกว่านะ ในนี้มันอุดอู้ ป๊ะ เดี๋ยวต้งอุ้มอี้ไปเอง “ ต้งเดินออกไปนอนรถ แล้วเดินออ้อมมาเปิดประตูตรงที่ผมนั่ง จากนั้นก้อทำท่าจะเข้ามาอุ้มผม แต่ผมเอามือดันไว้ก่อน
“ ไม่เป็นไรต้ง ต้งเอารถเข็นมารับอี้ก้อได้ ไม่ต้องอุ้มหรอก อี้หนักนะ “ ผมแย้งไป
“ ไม่เป็นไรหรอกอี้ ไม่เห็นจะหนักเลย ต้งอุ้มอี้ออกจะบ่อย แค่นี้ จิ๊บจ๊อย “ ต้งพูดยิ้มๆ
ผมคงจะต้านทานความต้องการของต้งไม่ได้หรอก อย่างที่รู้ๆกันอยู่........เลยต้องยอมให้ต้งอุ้มไป จากนั้นก้อเดินดุ่มๆไปยังบ้านพัก ซึ่งเป็นบ้านเดี่ยว สองชั้น สีขาวนวล แลดูสวยงาม และสะอาดตามากๆ ที่ตั้งอยู่ในเขตพื้นที่ส่วนตัวๆ ติดชายทะเล ดูเงียบ และเป็นด้ความเป็นส่วนตัวมากๆ บริเวณก้อกว้างขวาง สะอาดสะอ้าน ทุกตางรางพื้นที่ สวนต้นไม้สวยงามและร่มรื่น ซึ่งถูกจัดและตกแต่งไว้อย่างพิถึพิถัน ดูทันสมัย และน่าอยู่ยิ่งนัก เหมือนมีการเตรียมการกันไว้ล่วงหน้าอยู่แล้ว
ต้งอุ้มผมผ่านสวนเข้าไปถึงในบ้าน ที่ข้าวของเครื่องใช้ถูกจัดไว้อย่างเป็นระเบียบ เฟอร์นิเจอร์ ดูแปลกตาจากทั่วๆไป แต่ดูไม่ขัดตา สงสัยต้งจะออกแบบเองกับมือ ( ผมเคยเห็นต้งทำงานด้านนี้มาก่อน เลยพอจะรู้ว่าเป็นฝีมือต้ง ) อากาศภายใน และภายนอกบ้านพัก เย็นสบาย ลมพัดเข้าออกตลอดเวลา แทบจะไม่ต้องเปิดพัดลมเลย จากนั้นต้งก้อนำผมมาวางไว้ที่โซฟาในห้องรับแขกอย่างนุ่มนวล โซฟาที่ผมนั่งลงนี้ คงจะทำมาจากวัสดุชั้นดี เพราะมันไม่นุ่มหรือแข็งเกินไป ดีต่อสุขภาพเรานัก
“ อี้นั่งรออยู่ที่นี่แป๊บนึงนะครับ เดี๋ยวต้งไปเอาของมาเก็บ แล้วจะมานั่งเป็นเพื่อน ถ้าอี้หิว หรืออยากได้อะไร ก้อเรียกต้งไปตลอดเวลาเลยนะ อย่านั่งทนหิวจนท้องร้องล่ะ เดี๋ยวโรคกระเพาะจะถามหา “ ต้งพูดก่อนเดินออกไปที่รถ ผมได้แต่ยิ้มตามหลังเค้า
จะว่าไปแล้ว การมาพักผ่อนที่นี่นะ มันก้อคงจะเป็นการดีสำหรับผมมั้ง ซึ่งผมรู้ว่า ทุกๆคน เค้าเป็นห่วงผมเพียงใด คงอยกาให้ผมได้มาพักผ่อนจริงๆ ในสถานที่ดีๆ ห่างไกลจากในเมือง มาสูดอากาศบริสุทธิ์ริมทะเล และทำ.....ทำ กายภาพบำบัด ??????
ทำไมนะ ทำไม ???? คำว่า “ กายภาพบำบัด “ นี่ สำหรับผมตอนนี้มันดูน่ากลัวนัก........ผมได้ยินคำนี้จากคุณหมอ ตอนเมื่อเย็นวาน เค้ามาตรวจร่างกายผมครั้งล่าสุด ผมเองตอนแรกก้อไม่ได้รู้สึกกลัวอะไรนัก แต่พอเห็นท่าทางของต้ง และของทุกๆคนแล้ว ผมก้ออดหวั่นใจไม่ได้ หรือนี่ จะเป็นสิ่งที่ทุกคนต้องการปิดบังผมอยู่ นี่ใช่ไหม ???????????
“ อี้ ครับอี้ นั่งเหม่ออะไรอีกแล้วนี่ เป็นอะไรหรือเปล่าครับ “ ต้งมาสะกิดเรียกผม ให้ตื่น ผมเองก้อได้แต่เก็บความรู้สึกสังสัยนั้นไว้ ไม่กล้าที่จะถามต้งในตอนนี้ และพยายามทำหน้าปกติให้มากที่สุด
“ สงสัยอี้จะหิวจนตาลาย เลยเอ๋อๆไป ฮ่าๆๆ ต้งมีอะไรให้ทานบ้างอ่า หิวหิวข้าว “ ผมทำเป็นอ้อนไป
“ หิวมากไหมล่ะ ถ้าหิวไม่มาก รอต้งแป๊บนึงนะ เดี๋ยวต้งทำกับข้าวให้ทานเอง รอไหวไหมอี้ “
“ รอได้ครับ รอได้ รีบๆไปนะ เดี๋ยวอี้เป็นลมไปซะก่อน เหอๆ “
ต้งไม่รอช้าเลย รีบวิ่งเข้าไปในครัวทันที ส่วนผมก้อเอนหลังสักหน่อย พยายามทำตัวให้ผ่อนคลาย สมกับที่ทุกคนอยากให้ผมมาพักผ่อน ผมพยายามทำใจให้ว่างที่สุด เท่าที่จะว่างได้ พยายามคิดถึงวันพรุ่งนี้ว่า จะทำอะไรดี ต่อจากนี้ไป จะกลับไปทำงานหรือยังไง หรือว่าจะกลับไปทำงานที่ร้านอย่างเดียว ว่างๆแล้วค่อยมาช่วยต้งบ้าง ช่วยพี่กรณ์บ้าง ผมรู้สึกเหมือนกับว่าทางบ้านผมเค้าจะไม่อยากให้ผมไปทำงานกับใครแล้วอีกเลย เห็นเค้าเปรยๆกับต้งเหมือนกัน
ผมนั่งรอสักพัก ต้งก้อยกอาหารมา แล้วนำไปวางไว้ที่โต๊ะด้านนอก เกือบจะถึงชายหาด จากนั้นต้งก้อเดินมาอุ้มผมที่นั่งอยู่บนโซฟานี้ ผมพยายามบอกให้เค้าเอารถเข็นมารับแล้วเข็นผมไป เค้าก้อไม่ยอม ( ไม่รู้ว่าจะเอารถเข็นมาทำไม ถ้าจะอุ้มผมอยู่อย่างนี้ เฮ้ออออ ) จนผมต้องยอมให้เค้าอุ้มผมมาที่โต๊ะนั่นจนได้ จากนั้นต้งก้อเดินไปนั่งข้างๆที่นั่งผม ตักอาหารให้ผมทาน วันนี้ต้งทำข้าวผัดปู กับต้มจืดสาหร่ายหมูสับ น่าทานมากๆ จากนั้นเราก้อนั่งทานกันไป
ระหว่างที่ทานกันไป ต้งก้อเล่าเรื่องความเป้นมาของที่นี่ให้ฟังว่า ต้งได้มาเจอที่ตรงนี้เมื่อหลายปีที่แล้ว และชอบมากๆ อยากจะได้มาปลูกบ้านเพื่อพักผ่อนเวลาว่างๆ ตอนนั้นต้งยังเด็ก เงินเก็บเลยไม่ค่อยจะมี แต่ต้งอยากได้ที่จรงนี้มาก เลยขอให้เจ้าของที่เก็บที่นี้ไว้ให้เค้า อย่าขายให้ใคร ซึ่งเจ้าของบ้านก้อเห็นความตั้งใจจริงของต้ง และบอกกับต้งว่า ไว้ต้งเก็บตังค์ได้ครบเมื่อไหร่ ค่อยมาซื้อ เค้าจะขายให้ถูกๆ ซึ่งต้งก้อพยายามเก็บเงินมาตลอด ทั้งเรียน ทั้งทำงานกับที่บ้าน ทั้งรับจ็อบทั่วไป ตอนไปเรียนเมืองนอกก้อเก็บออมเงินทุกบาทเพื่อมาซื้อที่ ที่นี่ จนวันนึงตังค์ต้งได้พอแล้ว จึงมาซื้อที่นี่ไว้ ซึ่งเจ้าของที่ก้อยอมขายให้แต่โดยดี เพราะเค้ารู้ว่า ต้งต้องทำที่ตรงนี้ออกมาดีและดูแลมันอย่างนี้แน่ๆ และมันก้อเป็นอย่างนั้นจริงๆ
ดูต้งจะภูมิใจกับบ้านพักหลังนี้มากๆ ต้งบอกว่า เงินทุกบาททุกสตางค์ที่นำมาสร้างบ้านหลังนี้ ต้งเก็บเอง ไม่ได้ขอพ่อ หรือขอแม่เลย เพราะว่าต้งอยากจะเก็บไว้สร้างบ้าน เพื่อคนพิเศษของต้ง.......................
พอจบประโยคท้ายนี้ ผมแทบจะนิ่งไปเลยทันที ผมไม่อยากจะคิดเข้าข้างตัวเองหรอกว่า ต้งจะสร้างบ้านหลังนี้ไว้ให้ผม ผมไม่อยากจะคิดจะหวังว่า ผมจะเป็นคนโชคดีขนาดนั้น เพราะว่า...................ผมก้อรู้แก่ใจตัวเองดี ว่าผมมันไม่ดีพอ ผมมันมีมลทิน ผมมันคนไม่สะอาด เพียงพอกับที่ต้งจะมาทำดีขนาดนั้นได้
“ แล้วต้งเจอคนๆนั้นหรือยังละครับ “ ผมแกล้งถาม เพราะว่าอยากจะฟังจากปากของเค้า
ต้งยิ้มให้ผม แล้วเอามือมาขยี้หัวผมเบาๆ
“ นี่อี้ไม่รู้ หรือแกล้งกันแน่ ถึงได้ถามต้งแบบนี้ “ ต้งพูดพรางหัวเราะเบาๆ
“ อี้ก้อไม่อยากจะเข้าข้างตัวเองหรอกนะ มันคงจะดีนะ ถ้าคนๆนั้นเป็นอี้จริงๆ แต่ว่า อี้คิดไม่ตกเลยนะว่า ต้งจะทนอยู่กับคนพิการได้เหรอ คนพิการที่เดินไม่ได้อ่ะ อันนี้อี้ถามจริงๆนะ “
??????????????????? ต้งอึ้งไปทันที ที่ได้ยินผมพูดอย่างนั้น.......................
:z3: :z3: :z3:
-
^
^
^
^
^
:z13: :z13: :z13: :z13: :z13: :z13: :z13:
คุ้มกับการรอๆ
ขอบคุณคร๊าบ อ่านแปปๆ
-
คนพิการ :a5: :a5: :a5: :a5: :a5:
ไม่จริงหรอกมั้งงง
ไม่ใช่ใช่มั้ย
ต้องไม่ใช่ดิ T^T
ฮือๆๆ :sad4: :sad4: :sad4: :sad4: :sad4:
-
ไม่
ไม่จริง
อี้เป็นแค่ชั่วคราวเท่านั้น
ทำกายภาพสักพักก็หยาแล้ว
จริงๆ
-
อี้จะพิการจริงหรอ
ไม่จริง
ไม่จริง
ไม่จริง
-
:z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3:
มีข่าวร้ายกว่านั้นอีกครับ ผู้ชม
ผมทำแล็ปท็อปหาย เมื่อเช้านี้เอง
เรื่องทั้งหมด ข้อมูลทั้งหมด
เพลง รูปถ่ายทั้งหมด หายไปหมดเลยพร้อมกับแล็ปท็อปอันนั้น
เซ็ง ถึง เซ็งมากกกกกกกกกกกกกกกกก
ขอเวลาทำใจ สักพักนะครับ
แล้วจะกลับมา :call: :call:
-
หวายย
แย่ละสิเนี่ยยย
เสียใจด้วยนะครับ
จริงๆนะ
ถ้าหายแบบนี้เคื่องก็เสียดาย
แต่เสียดายข้อมูลในเครื่องมากกว่า
ภาวนา
ขอให้ได้คืนนะครับ
-
เป็นกำลังใจให้นะคะ สู้ๆ
-
ลางสังหรณ์ม่ะดี
ขออย่าให้อี้เปนอารัยเรยน้า
กลัวอี้พิการหรือม่ะมีทางเดินได้จิมๆ:call:
ปล.ข้อมูลหายหมด :sad5:
ขอให้ได้คืนไวๆ :amen:
แล้วอย่าค้างเรื่องนี้นานนร้าครับ :sad12:
-
o22 o22 o22 o22
ชะงั้น ไม่เป็นไรนะครับพี่ ขอให้ได้คืนนะครับ
เป็นกำลังใจให้นะ มีไรให้ช่วยก็บอกได้เลยนะครับ
ยินดีช่วยเต็มที่เลย
ขอให้ได้คืนมาทั้งหมดและเร็วๆนะครับ
สาาาาาาธุ
:call: :call: :call: :call: :call:
-
ข่าวร้ายที่สุด o22
-
:pig4: :pig2: :call: :pig4: :pig2: :call:
Yeah Yeah Yeah
ในที่สุดผมก้อตามหาโน๊ตบุ๊คของผมเจอแล้ววววววววว
โชคดีมากๆ อิอ
ขอเล่าก่อนว่า วันก่อนนี้ ผมอ่ะดันไปลืมวางโน๊ตบุ๊คไว้บนรถเมล์
จากนั้นก้อไม่ได้เอามันลงมาด้วย พอจะมารู้ตัวอีกทีก้อถึงออฟฟิซแล้ว
ที่สำคัญคื อจำไม่ได้ว่าลืมไว้ที่รถเมล์สายไหน เพราะผมขึ้นสองสาย
และด้วยความรีบ เลย หลงๆ ลืมๆ..................
เซ็ง ม๊ากกกกกกกกกกกกกกก ถึงมากที่สุด
จากนั้นผมก้อตามไปที่ท่ารถเมล์คันที่ผมสงสัย
ตามหาไป ตามหามา ถามคนนั้น คนนี้ไปเรื่อย
จากที่ไม่ค่อยเครียดเท่าไหร่ เพราะแอบทำใจไว้แล้ว
แต่พอหลายๆคนพูดบีบคั้น กดดันผมมากขึ้น
ความเครียดของผมเลยพุ่งขึ้นถึงขีดสุด....
นอยด์รับประทานเป็นเวลาหนึ่งวันเต็มๆ
พอตื่นเช้ามา ก้อรู้สึกว่าโอเคขึ้น ทำใจได้แล้ว
ไม่ได้หวังจะได้คืน เพราะรถคันที่ผมนั่ง มันเป็นรถบ้าน ไม่มีคิว ไม่มีอู่ ตามยากมาก
แล้ว...................ก้อมีคนโทรมาหา บอกว่าหาเจอแล้ว
ให้มารับคืนด่วน.....
ผมนี่นะ กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด จนออฟฟิซจะแตก
แบบว่าดีใจมากๆเลย ไม่คิดว่าจะหาเจอ ไม่คิดว่าจะมีคนเก็บให้
ทำให้เชื่อว่า ในสังคมนี้ ยังมีคนดีๆอยู่ อีกมาก
อย่าเพิ่งหมดหวังนะทุกคน เวลาที่ต้องการความช่วยเหลือจากใคร
และถ้า ใครต้องการความช่วยเหลือจากเรา ถ้าเราทำได้นะ ทำให้เค้าไปเหอะครับ
คิดซะว่าตอนเป็นเราบ้างสิครับ เราช่วยเค้าไป
และเวลามีใครช่วยเรากลับคืน....... สิ่งที่ได้กลับมามันล้นเหลือนัก
เชื่อผมสิ........
ปล.รถเมล์สายนั้น คือสาย 92 นะครับ เป็นรถร่วมสีส้ม ที่มีไม่เยอะนัก
เบอร์ของรถคือ 15 พนักงานเค้าเป็นคนนำกลับมาคืนผม
ส่วนคนที่ประสานงานคือ นายท่ารถสาย 36 ก.คนๆนี้น่าชื่นชมมากๆครับ
ช่วยหาของให้ผมโดยที่ไม่คิดถึงผลตอบแทน ขอแค่ให้ผมเขียนใบชื่นชม
และผมก้อเขียนกลับไปใหเจ้านายเค้าอย่างสวยงาม น่าชื่นชมมากๆ o13 o13 o13
-
ดีใจด้วยนะคะที่ได้คืน....เข้ามาร่วมขอบคุณในความมีน้ำใจของผู้ที่นำของมาคืนคุณอี้...น้ำใจในสังคมไทยยังมีให้เห็นอยู่... :L2:
-
ยินดีด้วยครับ ทำให้รู้สึกว่าเมืองไทยยังน่าอยู่
-
คุณไรท์เตอร์โชคดีมากค่ะ ที่เจอคนดี น่าชื่นชม
และขอเป็นกำลังใจให้กับคนที่ทำความดีทุกคนค่ะ :L2:
-
คนดี
ควรยกย่องนะคับ
ขอแสดงความดีใจด้วยนะคาบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบ
-
ดีใจด้วยครับ :L2: :L2:
-
:mc4: :mc4: :mc4: :mc4: :mc4:
ยินดีด้วยนะครับพี่ ^^
เมืองไทยไม่สิ้นคนดีจริงๆ
อีกอย่างผมเชื่อว่าคนที่ทำดี ย่อมตกน้ำไม่ไหลตกไฟไม่ไหม้ หรอก
พี่มอบความสุขแต่งนิยายยอมเหนื่อยเพื่อให้คนอ่านอย่างเราๆมีความสุขกัน
คำภาวะนาของคนอ่านก็คงจะเป็นจริงไม่ได้ถ้าพี่ไม่ได้สร้างสรรค์สิ่งดีๆขนาดนี้
ขอบคุณทุกๆอย่างที่ทำให้พี่ได้ของคืนมาครับ
:call: :call: :call: :call:
-
ดีใจด้วยนะครับ
ผมยังเชื่อว่า
ถ้าเรายังคิดที่จะแบ่งปัน
แลัะหยิบยื่นน้ำใจให้คนรอบข้างด้วยความจริงใจ
เราก็จะได้รับผลตอบแทนนั้นกลับมาคืนด้วยความชื่นใจเช่นกัน
ดีใจด้วยจริงๆครับ
-
^
^
^
^
^
^
:z13: :z13: :z13: :z13: :z13:
จิ้่มแรงๆ พี่วิน หึหึ
-
เข้ามานั่งรอครับ :impress:
มาต่อเร็วๆนะ :oni3:
-
รอ ร้อ รอ
เต้นรอ
:z2: :z2: :z2: :z2: :z2: :z2:
-
เข้ามาให้กำลังใจน้องอเล้กซ์ครับ หลังจากที่เราไม่ได้คุยกันนานเลยครับ
สบายดีไหมเอ่ย ช่วงนี้งานเยอะหรือเปล่า เอาใจช่วยเสมอขอให้มีความสุข
อ่านเรื่องนี้กันมาข้ามปีแล้วปีเล่า อ่านจนแก่ขึ้นไปอีกปี ก้อยังไม่รุ้ว่าคนเขียน
ต้องการที่จะสื่ออะไรออกมาหรือเปล่า ยากที่จะเดาได้อีกเลยก้อว่าได้
แต่ยังไงก้อให้กำลังใจเสมอ ถึงแม้ว่าเรื่องนี้จะจบแบบไม่สมหวังก้อตาม
แต่เชื่อว่าคนเขียนคงอยากจะให้เป็นแบบนี้ :monkeysad: :sad11: :m15:
-
เมื่อวานเต้นรอ วันนี้มาส่ายก้นรอ ^^
:impress2: :impress2: :impress2: :impress2: :impress2: :impress2:
-
สังคมไทย คนที่ดีก็ยังดี ... ถ้าเจอไม่ดีก็จะมีแต่คนไม่ดี ...
แต่ในเล้านี้ "น่ารัก" ทุกคนเลย เย้ เย้ เย้
-
วันนี้อารมณ์ดีแล้ว
งานก้อเคลียร์ๆแล้ว
ค่ำๆคงได้มาลง รอหน่อยนะครับ ทุกๆคน
-
:really2:รออ่านอย่างมีความหวังครับพี่น้อง
ขอให้มีความสุขมากมายนะครับอเล็กซ์
-
มีลุ้นนิดๆว่าวันนี่้จะได้อ่าน อิอิ
เมื่อคืนกลับมาว่าจะเปิดอ่าน แต่เหนื่อยหลับเลย
อดมาเต้นรอให้ดูเลย ฮ่าๆๆ
วันนี้เด๋วต้านั่งรอนะครับพี่ ^^
:really2: :really2: :really2: :really2: :really2:
-
:really2: :really2: :really2: :really2:
-
มาแล้ววววว
วันก่อนเต้นรอไปแล้ว
เมื่อวานนั่งไปแล้ว
วันนี้ทำไรรอดีหว้า
อ่อ งั้นเด๋วจุดประทัดรอและกัน ^^
คิดถึงนะคร๊าบบบ
:mc4: :mc4: :mc4: :mc4: :mc4: :mc4:
-
V^V
ยังไม่มาอีกหรอ ฮืออ
คิดถึงนะมาต่อได้แล้วนะครับ ฮือๆ
นั่งรอจนน้ำตาซึมละเนี้ย ฮือๆๆๆๆๆ
:monkeysad: :monkeysad: :monkeysad: :monkeysad: :monkeysad:
-
มานั่งรอเป็นเพื่อน :L2:
-
มีแค่คนเดียวเองหรอที่มารอเป็นเพื่อนผม T^T
ไม่เป็นไร แค่คนเดียวก็ยังดี ^^
รอ ร๊อ รอ (ต่อไป)
-
มา ไว ไว !!!!
อย่างด่วน !!!!!
ยิ่งใกล้จบ ยิ่งขาดใจ !!!!!!!
-
เมื่อไหร่จะมาต่ออีกคราฟคนแต่ง คนอ่านทนไม่ไหวละ อยากอ่านอีก แบบว่ามันคาใจ โค้งสุดท้ายนานจิงๆ ฮ่าๆๆ
ปล สู้ๆนะคราฟคนแต่ง แล้วมาต่อบ่อยๆนะคราฟ
อยากรู้เรื่องราวของอี๊อีกอะ ว่าจะเป็นไงต่อ จะลงเอยกะดิวไหม แต่อีกใจก็สงสารโต้งอะ เปนผมเลือกโต้งตั้งนานละ แต่ก็นะ ความรักมันบังคับกันไม่ได้ คนที่เรารัก กับคนที่รักเรามันคนละคนกันอะ ทรมานเหมือนตกนรกดีๆนี่เอง ฮ่าๆ :sad11: :call:
-
:L1:มาให้กำลังใจน้องชายครับ สบายดีไหมเอ่ย
วันนี้เข้ามารออ่านนิยายครับ แล้วเมื่อไหร่จะลงให้อ่านครับ
ช่วงนี้อากาศเปลี่ยนแปลงบ่อยๆดูแลสุขภาพด้วยนะ
-
อิอิอิอิอิ
แบบว่า..............หนีไปรับจ็อบที่พัทยามา
เพิ่งเสร็จ เฮ้ออออออออออออออออออ
กลับมาล่ะๆๆๆ
-
:pig2:
พักให้หายเหนื่อยแล้วเข้ามาต่อเลยนะ ใจจะขาดแล้ว
-
:pig2: :pig2: :pig2:
-
เย้ๆ กลับมาแล้ว
มาต่อเร็วๆเลยนะคร๊าบ อยากอ่านจะแย่อยู่แล้ว เข้ามารอทุกวัน
วันละหลายๆรอบด้วย ^^
รอรอรอรอ
-
o18 o18 o18 o18
“ แล้วต้งเจอคนๆนั้นหรือยังละครับ “ ผมแกล้งถาม เพราะว่าอยากจะฟังจากปากของเค้า
ต้งยิ้มให้ผม แล้วเอามือมาขยี้หัวผมเบาๆ
“ นี่อี้ไม่รู้ หรือแกล้งกันแน่ ถึงได้ถามต้งแบบนี้ “ ต้งพูดพรางหัวเราะเบาๆ
“ อี้ก้อไม่อยากจะเข้าข้างตัวเองหรอกนะ มันคงจะดีนะ ถ้าคนๆนั้นเป็นอี้จริงๆ แต่ว่า อี้คิดไม่ตกเลยนะว่า ต้งจะทนอยู่กับคนพิการได้เหรอ คนพิการที่เดินไม่ได้อ่ะ อันนี้อี้ถามจริงๆนะ “
??????????????????? ต้งอึ้งไปทันที ที่ได้ยินผมพูดอย่างนั้น.......................
“ อี้ นี่อี้เอาอะไรมาพูด หะ ???? ใครมาพูดอะไรให้อี้ฟัง อี้ถึงได้คิดอย่างนี้ “ น้ำเสียงต้งดูตกใจมากๆ แต่ผมก้อข่มอารมณ์ตัวเองไว้
“ เปล่า ไม่มีใครพูดอะไร ไม่มีใครพูดอะไรให้อี้ฟังทั้งนั้น มันคงจะดีกว่านี้ ถ้ามีคนมาบอกกับอี้ว่า อี้นะ มันพิการไปแล้ว ขามันเดินไม่ได้ แต่เพราะไม่มีใครบอกไง อี้เลยต้องคิดเองแบบนี้ “ ผมยังข่มเสียงให้เรียบไว้ แต่ต้งสิ ทำหน้าตกใจมากๆ
“ อี้ อี้คิดอะไรเนี่ยะ มันไม่ใช่อย่างนั้นนะ มันต้องมีคนมาพูดอะไรแน่ๆเลย ไหน นางพยาบาลคนไหนมันพูด ต้งจะไปจัดการมัน ไล่ออกให้หมด มาพูดอย่างนี้กับคนไข้ได้ไง บ้าไปแล้ว “ ต้งดูโกรธมากๆ แต่ผมยังคงเย็นไว้เหมือนเดิม
“ ก้อเพราะมันไม่มีใครพูดไงต้ง มันไม่มีเลยสักคน แม่อี้ยังไม่พูดเลย แล้วใครหน้าไหนมันจะกล้าพูด อี้ว่าต้งไม่ต้องมากลบเกลื่อนดีกว่า รีบๆบอกอี้มาเหอะว่า ตกลงแล้ว ขาอี้นี่จะเดินไม่ได้ใช่ไหม ต้งบอกมาสิ จะเงียบไว้ทำไมเล่า ในเมื่อวันใดวันนึง อี้ก้อต้องรู้ความจริงอยู่แล้ว สู้บอกมาตอนนี้เลยดีกว่า จะได้ไม่ต้องเสียใจตอนไหนอีก บอกมาเลยสิ “ ผมท้าต้ง และดูว่าท่าทางต้งจะโกรธสุดๆแล้ว และทำหน้าเมหือนจะเขมือบผมลงไปทั้งตัวให้ได้เลยทีเดียว................................
“ อี้ ฟังนะ ว่า อี้ไม่ได้เป็นอะไรทั้งนั้น ขาอี้ยังปกติ ไม่ได้พิการ และจะเดินได้ในเร็วๆนี้ อี้ได้ยินชัดไหม “
ต้งพูดเน้นน้ำเสียง แต่ผมก้อยังไม่แน่ใจ
“ ไม่จริงอ่ะ ถ้าอี้ไม่พิการ แล้วทำไมอี้ถึงไม่รับรู้ความรู้สึกที่ขาเลยล่ะ ทำไม ??? “ ผมเริ่มขึ้นเสียงอีกแล้ว
“ อี้ใจเย็นๆก่อนนะครับ คือมันอย่างนี้ ขาของอี้นะ โดนกระแทกอย่างแรง ซึ่งมันอาจจะมีผลกระทบต่อขาอี้บ้าง เพราะว่าทางหมอเค้าก้อรักษาอยู่ เค้าฉีดยาเพื่อให้กล้ามเนื้อมันดีขึ้น ซึ่งตอนแรกๆนี่ ขามันจะรู้สึกชาๆ แต่อีกไม่นานนัก ขาก้อจะเริ่มได้รับความรู้สึกมากขึ้นเรื่อยๆ จากนั้น อี้ก้อต้องทำกายภาพบำบัด แล้วก้อจะเป็นปกติดี นะครับ มันไม่ใช่อย่างที่อี้คิดเลย “
น้ำเสียงต้งดูจริงจังมาก และต้งก้อดูใจเย็น เหมือนค่อยๆอธิบายให้ผมเข้าใจ ซึ่งผมก้อมาหยุดคิดนิดนึง ตามที่เค้าบอกมา แต่ยังไงๆ ผมเองก้อไม่สบายใจอยู่ดี ก้อจู่ๆขาผมมันไม่มีความรู้สึกนี่นา ใครจะไปทำใจได้ล่ะ
“ แล้วอี้จะรู้ได้ยังไงว่า ที่ต้งพูดอ่ะเป็นความจริง ต้งอาจจะพูดให้อี้ใจเย็นลงก้อได้ “ ผมแย้งไป
“ เอาอย่างนี้ไหม ถ้าอี้ไม่เชื่อ ต้งจะโทรไปหาหมอให้อี้เดี๋ยวนี้เลย แล้วพอเดี๋ยวกลับไปนะ ต้งจะพาอี้ไปหาหมอเลย ไปดูรายงานที่หมอเค้าบันทึกไว้เลยก้อได้ โอเคไหมครับ “
ต้งดูท่าทางจริงจัง พร้อมทั้งเหตุผลขนาดนี้แล้ว ผมคงจะไม่เชื่อเค้า ไม่ได้แล้ว ใช่ไหมครับ ??????
“ ก้อได้ต้ง อี้จะเชื่อก้อได้ แต่กลับไปนี่ ต้งต้องพาอี้ไปหาคุณหมอเลยนะ ไม่งั้นอี้ไม่สบายใจแน่ๆ “ ผมย้ำไปอีก
“ แน่นอนครับ อี้ไม่ต้องห่วง แต่ตอนนี้ ต้งว่าเราไปเดินเล่นกันดีกว่า อากาศดีๆแบบนี้ มันน่าจะช่วยทำให้อี้อารมณ์ดีขึ้น ไปกันนะครับ เดี๋ยวหลังกลับจากเดินเล่นแล้ว ต้งจะพาอี้ไปเดินดูสะพานปลานะครับ แล้วเราจะได้มาทำอาหารเย็นทานกันไง “
“ ได้ไงล่ะต้ง ขาอี้เป็นอย่างนี้อ่ะ จะไปเดินกับต้งได้ไง “ ผมถามไปงงๆ
“ เดี๋ยวต้งอุ้มอี้เอง ตัวอี้เบาจะตาย ต้งอุ้มได้สบาย “
“ ไม่เอาๆ ต้ง อย่าเลย อี้ว่าต้งเข็นรถเข็นอี้ดีกว่า อี้ไม่อยากเป็นตัวปัญหาอ่ะ “
“ ไม่เป็นไรอี้ ให้ต้งอุ้มอี้ดีกว่า ถ้าขืนต้องเข็นรถไปสะพานปลาอย่างนี้นะ เดี๋ยวคนอื่นจะมองอี้ไม่ดีเอา ให้ต้งอุ้มอี้อย่างเดิมนั่นแหละ ไม่หนักหรอก สบายมาก “
..............นี่ต้ง ต้งเค้ายังห่วงด้วยเหรอว่า จะมีใครคิดกับผมยังไง ถ้าเห็นผมในสภาพอย่างนี้ เค้าเป็นห่วงความรู้สึกของผมขนาดนี้เลยเหรอ ???? ทำไมเค้าถึงได้ดีกับผมขนาดนี้นะ ต้งเค้าใส่ใจทุกอย่างที่เป็นตัวผม ทุกความรู้สึก แต่ทำไม ผมถึงได้รู้สึกแย่ขนาดนี้นะ ผมคงจะรู้สึกแย่ ที่ผมไม่เคยทำอะไรดีๆกับเค้าเลยงั้นเหรอ
ผมก้อไม่ได้พูดอะไรต่อจากนั้น ซึ่งต้งก้อคงจะรู้ว่า ผมคงไม่ปฏิเสธเค้าหรอก ซึ่งต้งก้อจัดแจงให้ผมขี่หลังของเค้า ผมกอเอามือกอดที่คอของต้งไว้ จากนั้นต้งก้อพาผมออกไปเดินริมชายหาด.........วันนี้อากาศดีอย่างที่ต้งพูดจริงๆ ลมเย็นๆ เอื่อยๆ แดดก้อไม่แรงมาก ต้งพาผมเดินไปเรื่อยๆ ชวนผมพูดคุยบ้างเล็กน้อย เราเดินบนชายหาดกันเพียงลำพัง ไม่ยักจะมีคนอื่นอยู่แถวๆนั้นเลย สงสัยที่นี่จะส่วนตัวมากๆเลย ผมว่านะ แต่ก้อดีเหมือนกัน ไม่มีใคมาวุ่นวายกับพวกเรา และถ้ามีคนมาเห็นต้งให้ผมขี่หลังเค้าอยู่อย่างนี้นะ พวกเค้าต้องมองต้งกับผมในทางที่ไม่ดีแน่ๆเลย ไอ้ตัวผมนะไม่เท่าไหร่หรอก แต่ต้งนะสิ............
ต้งพาผมเดินเล่นสักพัก จากนั้นต้งก้อพาผมกลับขึ้นมาที่บ้านพัก จากนั้นต้งก้อไปเตรียมรถ เพื่อที่จะพาผมไปที่สะพานปลาอย่างที่ต้งเคยบอกไว้ เวลาตอนนั้นก้อบ่ายแก่ๆแล้ว เห็นจะได้ ผมกะๆเวลาดูแล้ว ถ้าไปสะพานปลาเสร็จแล้ว กลับมา เราก้อทำอาหารเย็นทันเวลามื้อค่ำพอดี ผมนั่งรถต้งสักพักนึง ต้งก้อมาพาผมไปยังรถ แล้วไปสะพานปลากันต่อ
สะพานปลาอยู่ไม่กลนักจากที่พัก นั่งรถไป 15 นาทีก้อถึงแล้ว พอไปถึงปุ๊ป ผมก้อเห็นว่า สะพานปลาที่นี่ไม่ได้ใหญ่นัก คงจะมีไว้พอให้คนระแวกนั้น จับจ่ายซื้อขายกันเท่านั้น พอถึงที่จอดรถ ต้งก้อมาอุ้มผมไปทันที แต่ผมบอกเค้าไว้ ให้ผมขี่หลังเหมือนเดิมจะดีกว่า ขืนอุ้มผมไปนะ มีหวังคนอื่นเค้าหาว่าอย่างนั้น อย่างนี้แน่นอน แล้วเราก้อจะไม่สามารถที่จะถือของอะไรได้เลย ถ้าผมขี่หลังยังพอจะช่วยกันถือๆได้บ้าง ซึ่งต้งก้อตกลงทำตามที่ผมบอก
ตอนที่เราซื้อของอยู่นั้น ผมสังเกตุดูแล้วก้อไม่เห็นจะมีคนสนใจเราเท่าไหร่นัก เค้าคงจะไม่ชอบยุ่ง หรือสนใจคนอื่นมากนัก มีแค่แม่ค้าบางคนที่ถามว่าผมเป็นอะไร ทำไมต้องขี่หลัง ต้งก้อตอบไปว่า ผมไม่สบาย ขาไม่ค่อยดี เลยต้องทำอย่างนี้ แล้วเค้าก้อไม่ถามต่อ ดีเหมืออนกัน ผมจะได้ไม่อึดอัดมากนัก
วันนี้ต้งพาไปดูปู ปลาหมึก กุ้ง รวมทั้งปลากระพงด้วย ต้งบอกว่าซื้อไปเผื่อวันอื่นๆด้วก้อได้ ที่บ้านพักมีช่องฟรีสไว้แช่อาหารทะเลโดยเฉพาะ สามารถเก็บไว้ได้หลายวัน เผื่อคนอื่นที่จะตามมาในวันต่อไปๆด้วย พวกอาหารทะเลส่วนมากแม่ค้าจะเป็นคนเลือกให้ ส่วนต้งก้อช่วยๆดู เพราะว่าต้งไปจับเลือกเองไม่ได้ เพราะว่าต้องจับตัวผมไว้ ผมบอกต้งว่า ให้เลือกเอาตัวที่เพิ่งตายใหม่ๆ หรือว่าตายแล้ว ผมมไอยากได้ตัวที่เป็นๆอยู่ ผมไม่อยากทำบาปมากไปกว่านี้ ต้งก้อเห็นด้วย เพราะว่ารสชาติมันคงไม่แตกต่างมากนัก เพราะเราได้อาหารครบแล้ว ( เราไม่สามารถถือของเองได้ พวกแม่ค้าก้อน่ารักมาก อาสาถือของมาให้ที่รถ ) ก้อเดินทางกลับบ้านพัก ซึ่งตอนนั้นก้อเริ่มใกล้จะค่ำแล้ว จวนได้เวลาอาหารเย็นพอดี
พอถึงบ้านพัก ต้งก้ออุ้มผมไปรอที่ระเบียงหน้าบ้น ( ตอนแรกผมขอไปช่วยในครัว แต่ต้งไม่ยอม ) จากนั้ ต้งก้อนำอาหารไปเก็บไว้ที่ห้องครัว แล้วก้อนำอาหารออกมาด้วย วันนี้ต้งบอกว่า จะทำต้มจืดสาหร่ายกับปลาหมึก กับกุ้งเผากินเบาๆไปก่อน ไว้คนอื่นๆมาค่อยทำมากกว่านี้ ผมเองก้อไม่ขัด ทานอะไรก้อได้ ( ที่จริงผมอยากทานอาหารเผ็ดๆกว่านี้ แต่ต้งบอกว่าอาการเพิ่งจะดีขึ้น ไม่อยากให้ทานเท่าไหร่ ผมเลยต้องตามใจเค้า) เรานั่งทานกันไป พูดคุยกันไปอย่างสนุกสนาน ดูต้งอารมณ์ดีและมีความสุขมากๆเลย ผมเองก้อรู้สึกดีขึ้นเรื่อยๆ อย่างน้อย ผมก้อรู้สึกว่า ตัวเองทำให้ต้งมีความสุขได้บ้าง อาจจะไม่มากนักก้อตามที
พอทานเสร็จแล้ว ต้งก้อเอาน้ำผลไม้มาให้ผมดื่ม ส่วนเค้าก้อดื่มไวน์ขาวไปด้วย ปกติผมจไม่เห็นต้งดื่มเหล้า หรืออะไรอย่างนี้ แต่ต้งบอกว่า วันนี้เค้ามีความสุขมาก ขอเมานิดนึง ผมเองก้อไม่ได้ว่าอะไร แล้วแต่เค้า เห็นต้งมีความสุข ผมก้อดีใจด้วย เราดื่มกันไปสักพักนึง อากาศก้อเริ่มเย็นขึ้นเรื่อยๆ ต้งกลัวว่าผมจะป่วย เลยชวนผมขึ้นนอน ผมก้อตกลง เพราะที่จริงก้อง่วงอยู่แล้ว แต่ไม่อยากรีบชวนต้งขึ้นนอนนัก เห็นเค้ากำลังเพลิน
ต้งอุ้มพาผมขึ้นไปที่ห้องนอน คืนนี้เรานอนเตียงเดียวกัน เพราะต้งบอกว่า จะต้องดูแลผม เผื่อผมต้องการอะไร หรือจะเข้าห้องน้ำ เค้าจะได้พาไปทัน ก่อนนอนต้งก้อเอายามาให้ผมทานก่อนนอน บอกว่าผมจะได้หายเร็วๆ แต่ผมแอบรู้สึก เหมือนต้งเมาๆยังไงไม่รู้ เพราะเห็นดื่มไวน์คนเดียวหมดไปสองขวดกว่าๆ แถมตอนก่อนจะนอน ยังมาหอมแก้มผมด้วย ซึ่งปกติต้งไม่ค่อยทำอย่างนี้ทำกับเท่าไหร่นัก เค้าค่อนข้างจะให้เกียรติผมมากๆเลยทีเดียว มันทำให้ผมรู้สึกแปลกๆไปนิดๆ
-
ช้าหน่อย แต่ก้อชัวร์นะคร๊าบบบบบบ
งิงิ
ขอกลับไปทำงานก่อนล่ะ บายครับทุกๆคน
-
ต้งคงม่ะทำอะไรอี้มากกว่านี้น่ะ :z1:
อย่าเพิ่งเรย อี้ยังขาเจ็บอยู่
ไว้รอขาหายก่อนค่อยว่ากันใหม่ (อ้าว) :impress2:
เปนกำลังใจให้คับผม :L1:
-
เย้ๆๆๆๆๆๆๆ
ลงแล้วๆๆๆ รอตั้งหลายวัน ขอบคุณมากๆๆนะครับพี่
ว่าแต่ขอให้อี้หายเร็วๆนะ เฮ้อ ลุ้นนานจริงๆเรื่องนี้
มาต่อเร็วๆนะ จะมารอทุกๆวันเหมือนเดิมครับ ^^
-
สุดท้ายแล้วอี้จะหายไหม เอาใจช่วยเสมอ บทละครที่ฉัแสดงด้วยชีวิต
ใช้ทั้งร่างกายวิญญาณและหัวใจ :m15: :monkeysad: :m15:
น่าสงสารอี้นะครับ ลำบากมาตลอดและเจ็บปวดทุกครั้ง นี่นะหรือคือหนทาง
ของคนที่ทำความดี คนที่ให้คำว่าอภัยมาตลอด ทกข์ขังอนิจจัง อนัตา สาธุ :call:
-
^
^
^
^
^
^
สาาาาาาาาาาาาาาาาาาาธุ ด้วยคนคร๊าบบบ ^^
:call: :call: :call:
-
สวัสดีครับทุกคน
เป็นไงกันบ้างครับ สบายดีกันนะ
ผมเองก้อเรื่อยๆครับ แต่ว่าอาจจะหนีเที่ยวอีกแล้ว
โปรดติดตามตอนต่อไปนะครับ
-
รออยู่นร๊าครับ :L2:
-
สบายดีรอล่ะค่ะ 555+
รอดูตอนจบของเรื่องนี้
จะเป็นยังไงล่ะเนี่ย???
-
ติดตามอยู่แล้วคร๊าบบบบบ แว๊ะมารอมาดูทุกวัน ^^
มาต่อเร็วๆนะครับ
-
เอิ่ม มาต่อก่อนแล้วค่อยหนีไปเที่ยวน๊าาาาา pls
-
:3123:มาให้กำลังใจครับ
-
อย่างน้อยก็ได้อ่าน
ดีใจคับที่พี่ Alexie กลับมาแล้วววววววววววววว
-
มาต่อไวๆๆนะครับ
-
รออยู่นร๊าคร๊าฟ :3123:
-
สบายดีนะครับ ยังไม่ต่อเหรอครับ
คิดถึงมากมาย :jul3: :jul3: :jul3:
-
รอ ร๊อ รอ เหมือนเดิม
-
เข้ามาดันครับ
ยังรออยู่น่ะ :call:
-
ทั้งดัน ทั้ง ทิ่ม ทั้ง แทง ทุกอย่างละ รอรอรอรอรอรอรอรอรอ นะคร๊าบบบบบบบบ
-
งืมม
ต้งเป็นอะไรไปหรือนี่
เกิดอะไรขึ้น.........
-
^
^
^
^
^
^
:z13: :z13: :z13: :z13:
แอบจิ้มพี่วิน ฮ่าๆๆ
จำกันได้มั้ยเนี้ยย
-
:call:สาธุ มาได้แล้วละครับ รอนานมากๆแล้วครับ
-
ยังไม่มาอีกหรอ T^T
-
รอจนรากงอกฝังเก้าอี้แล้วก้ยังม่ะมา :sad11:
^
^
^
^
^
^
:z13: :z13: :z13: :z13:
แอบจิ้มพี่วิน ฮ่าๆๆ
จำกันได้มั้ยเนี้ยย
^
^
จิ้มคืน
อ่า จำได้คับ แต่มิรู้จักชื่อ :really2:
-
รอจนรากงอกฝังเก้าอี้แล้วก้ยังม่ะมา :sad11:
^
^
^
^
^
^
:z13: :z13: :z13: :z13:
แอบจิ้มพี่วิน ฮ่าๆๆ
จำกันได้มั้ยเนี้ยย
^
^
จิ้มคืน
อ่า จำได้คับ แต่มิรู้จักชื่อ :really2:
เเหๆ ผมจะจิ้มคนผิดป่าวเนี้ย 5555 งง ตัวเองอะ
ชื่อต้าคร๊าบบบพี่ จำได้ยัง
เด๊ะๆ เด๋วมี.... หึหึ
-
อ่อ หรือว่าพี่วินมีสองยูสหรอ งง นะเนี้ย
-
:z1:
-
10 โค้งแล้วครับ นิยายเรื่องนี้ยังไม่จบ ไงก้อเอาใจช่วยเสมอนะ
:L2: :3123: :L1: :call:
-
ช่วงนี้เครียดมากครับ
เกิดปัญหาที่ทำงาน หวิดจะโดนแบน
แต่ไม่ลืมกันนะครับ วันนี้มาลงแจ้งให้ทราบทั่วกัน
ขอโทษทีครับ แล้วเจอกันนะครับ
-
รออ่นตอนต่อไปครับ :bye2:
-
จะรอนะคับ :o8:
-
เหนื่อยจัง T^T
-
:laugh:เมื่อไหร่จามาต่อละครับ รออ่านอย่างมีความหวังนะเนี่ย :z2:
-
เข้ามารอด้วยคนล่ะ :call: :call:
-
รอออออออออออออออ
-
เหมือนเดิม T^T
มาต่อเร็วๆดิครับพี่
:m15: :m15: :m15: :m15: :m15:
-
:z13:
-
:กอด1: :กอด1: :กอด1:
พอทานเสร็จแล้ว ต้งก้อเอาน้ำผลไม้มาให้ผมดื่ม ส่วนเค้าก้อดื่มไวน์ขาวไปด้วย ปกติผมจไม่เห็นต้งดื่มเหล้า หรืออะไรอย่างนี้ แต่ต้งบอกว่า วันนี้เค้ามีความสุขมาก ขอเมานิดนึง ผมเองก้อไม่ได้ว่าอะไร แล้วแต่เค้า เห็นต้งมีความสุข ผมก้อดีใจด้วย เราดื่มกันไปสักพักนึง อากาศก้อเริ่มเย็นขึ้นเรื่อยๆ ต้งกลัวว่าผมจะป่วย เลยชวนผมขึ้นนอน ผมก้อตกลง เพราะที่จริงก้อง่วงอยู่แล้ว แต่ไม่อยากรีบชวนต้งขึ้นนอนนัก เห็นเค้ากำลังเพลิน
ต้งอุ้มพาผมขึ้นไปที่ห้องนอน คืนนี้เรานอนเตียงเดียวกัน เพราะต้งบอกว่า จะต้องดูแลผม เผื่อผมต้องการอะไร หรือจะเข้าห้องน้ำ เค้าจะได้พาไปทัน ก่อนนอนต้งก้อเอายามาให้ผมทานก่อนนอน บอกว่าผมจะได้หายเร็วๆ แต่ผมแอบรู้สึก เหมือนต้งเมาๆยังไงไม่รู้ เพราะเห็นดื่มไวน์คนเดียวหมดไปสองขวดกว่าๆ แถมตอนก่อนจะนอน ยังมาหอมแก้มผมด้วย ซึ่งปกติต้งไม่ค่อยทำอย่างนี้ทำกับเท่าไหร่นัก เค้าค่อนข้างจะให้เกียรติผมมากๆเลยทีเดียว มันทำให้ผมรู้สึกแปลกๆไปนิดๆ
ตอนที่ผมหลับตาลงนั้น ผมพยายามเก็บความรู้สึกดีๆกับต้ง ที่วันนี้ต้งได้ทำอะไรหลายๆอย่างให้ผม ผมรู้สึกซาบซึ้งมาก แต่ส่วนลึกในใจผมนั้น ยังแอบคิดถึงเรื่อง ที่ต้งคุยกะแม่ผมอยู่ตลอดเวลา ตกลงเค้าคุยกันเรื่องอะไรเหรอ ????
พอผมผล็อยหลับไปสักพัก จู่ๆ ผมก้อรู้สึกเหมือน เหมือนผมได้ยินเสียงคนเรียกผม เรียกเสียงดังมาก จนผมต้องตื่นขึ้นมาจากเตียง ผมพยายามมองตามเสียงเรียกนั้นไป แต่ก้อหาไม่เจอว่ามาจากทางไหน และแล้ว เสียงเรียกชื่อผม มันก้อเริ่มดังขึ้นเรื่อยๆ และจากนั้น เสียงเรียกของผม มันก้อเหมือนกับว่า มีคนเรียกเพิ่มขึ้นอีก มากขึ้นๆ ผมรู้สึกคุ้นกับเสียงเหล่านั้นนัก แต่ก้อมแน่ใจ ว่าที่เรียกผม สมองผมเบลอๆไปหมด เพราว่าเสียงเรียกชื่อผมนั้นดังมาก ระงมไปหมด จน.......
จนผมรู้สึกว่า เหมือนมีคนมาจับมือผม ผมรู้สึกไม่ได้แปลกใจ หรือตกใจนัก แต่กลับหันไปหาเค้า ก้อปรากฏว่า เป็น......แม่ของผมนั่นเอง ที่เดินมาจับมือผม แล้วก้อจูงมือผมไปตามเยงที่เรียกชื่อผมนั้น ผมเดินตามแม่ของผมไป โดยที่เค้าไม่พูดอะไรกับผมสักคำ และผมเองก้อไม่ได้ถามเค้าว่า เค้าจะพาผมไปไหนกันแน่ ผมก้อได้แต่เดินตามไปเรื่อยๆ แบบไร้จุดหมาย
แม่ของผมเดินพาผมมาจนถึงห้องๆนึง ที่ผมเหมือนจะเคยมาแล้ว แต่จำไม่ได้ว่าเป็นที่ไหนพอเปิดประตูเข้าไปแล้ว ผมก้อเห็นคนนั่งอยู่ในห้องนั้นเต็มไปหมดเลย ทุกร้องนั่งก้มหน้างุด บางคนก้อร้องไห้สะอึกสะอื้น ผมไม่เข้าใจว่าทุกคนจะร้องไห้ทำไม หรือว่ามีคนเป็นอะไรเหรอ แม่ผมจูงมือผมไปจนถึงเตียงๆนึง ซึ่งมีใครคนนึงนอนหันหลังให้พวกเราอยู่ ท่าทางเค้าดูอิดโรยมากๆ
แม่ผมจับมือผมไปที่ตัวเค้า แล้วมองหน้าผมเชิงเว้าวอน ผมเองก้อเห็นว่าหน้าแม่ของผมเริ่มมีน้ำตาไหลลงมาแล้ว ทำไมแม่ผมต้องเศร้าขนาดนั้นด้วยนะ ??? เค้าคนนี้เป็นใคร ทำไมทุกคนต้องร้องไห้ ต้องเศร้าโศกไปกับเค้านัก ผมเองก้ออยากจะรู้นักเลย เอามือไปจับร่างเค้าดู ผมรู้สึกว่าเค้าดูผอมมากๆ และพอผมหันตัวเค้ามา ผมก้อเห็น...............
“ อี้ครับ อี้ อี้เป็นอะไรอ่ะครับ ตัวสั่นเชียว “ เสียงต้งนั่นเอง ที่ปลุกผม ผมเลยลืมตาขึ้นมา พบว่า มันยังเป็นเวลามืดอยู่ สงสัยนี่จะยังไม่เช้า แล้วต้งปลุกผมทำไม ???
“ เปล่านี่ต้ง อี้ไม่ได้เป็นอะไร อี้อาจจะฝันไปมั้ง “ ผมตอบไป
“ อืม ต้งก้อว่างั้นแหละ ต้งเห็นอี้สั่นๆเหมือนคนจับไข้ แต่พอจับที่หน้าผากแล้ว ก้อไม่เห็นว่าจะมีไข้ เลยต้องปลุกอี้ขึ้นมาไง กลัวว่าจะเป็นอะไรไป “ ต้งพูดด้วยความเป็นห่วง
“ ไม่มีอะไรหรอกต้ง แค่ฝันไปหนะ ต้งนอนเหอะนะ อี้ไม่เป็นอะไรหรอก “
“ โอเคๆ งั้นอี้หลับไปก่อนแล้วกันนะ เดี๋ยงต้งหลับทีหลังอี้ก้อได้ “
ผมก้อหันหลังให้ต้ง แล้วค่อยๆหลับตาลง แต่ใจผมยังคงงงกับภาพในความฝันไม่หาย ตกลงมันคืออะไร ???? มันคือจิตใจ้สำนึกของผมเหรอ ??? หรือว่ามันคือเหตูการณ์ล่วงหน้า หรือลางสังหรณ์บางอย่าง ที่พยายามจะบอกผมอยู่เป็นนัยๆ ถ้าเป็นเรื่องจริงที่เกิดขึ้นจริงล่ะ คนๆนั้นเค้าเป็นใคร.......
ตื่นเช้าวันต่อมา ผมก้อเห็นต้งมานั่งรอผมอยู่ข้างๆแล้ว เค้าคงจะรอผมให้ตื่นก่อน แล้วค่อยพาไปอาบน้ำ แต่ผมเองนะ ก้ออายๆ ถ้าจะให้เค้าอาบให้ เลยบอกให้เค้าแค่พาผมไปที่ห้องน้ำก้อพอ อย่าอาบให้ผมเลย แต่ต้งไม่ยอม จะอาบให้ผมให้ได้ ผมเลยต้องงัดไม้ตายออกมาสาระพัด ต้งถึงจะยอม ก้อคนมันอายนี่นา ทำไงได้
ในระหว่างที่นั่งอาบน้ำอยู่ในห้องน้ำนั้น ผมรู้สึกว่า ขาของผมนี่ มันเรื่มกระดิกได้บ้างแล้ว เริ่มรับความรู้สึกได้บ้างแล้ว ผมรู้สึกดีใจมากๆ จากนั้นผมก้อเริ่มบีบเริ่มนวดที่ขา มันก้อตอบรับปฏิกิริยาดีขึ้น ผมนี่ดีใจแทบจะกระโดดขึ้นเต้นเลยทีเดียวครับ แต่ติดว่ากลัวว่าตัวเองจะเป็นหนักไปกว่านี้ อิอิ เลยต้องอาบน้ำไปจนเสร็จแล้วค่อยออกมาบอกกับต้ง
พออาบน้ำเสร็จ และแต่งตัวแล้ว ผมก้อบอกให้ต้งมาพาผมออกจากห้องน้ำ จากนั้นผมก้อบอกต้งว่า ขาของผมเริ่มรู้สึกแล้ว พอต้งรู้ต้งก้อดีใจมาก จากนั้นต้งก้อพาผมลงไปข้างล่าง แล้วก้อพาอาหารมาให้ทาน ผมเองก้อนั่งยิ้มตลอดการทานอาหารนั้น ต้งเองก้อเช่นกัน ต้งบอกผมว่า อาการผมดีขึ้นเร็วกว่าปกติมากเลย ซึ่งเป็นเรื่องที่น่ายินดีมากๆ แถมยังบอกอีกว่า ตอนบ่ายๆ จะพาผมไปหัดเดินแถวๆสนามหญ้าลองดูก่อน เผื่อว่ามันจะทำให้ผมเดินได้เร็วขึ้น........
วั้นนี้ทั้งวัน ผมรู้สึกมีความสุขมากๆ ไม่รู้สินะว่าทำไม อาจจะเพราะเรื่องขาผมด้วยมั้ง แถมต้งยังดูแลผมดีมากๆ วันทั้งวัน ต้งจะคอยเอายามานวดที่ขาผมบ่อยๆ คอยถามอาการของผมอยู่เรื่อยๆ บ้างก้อพาไปขับรถเล่น ชมวิว ชมทะเลที่อยู่ห่างจากบ้านพักของเราบ้าง มันช่วยทำให้ผมรู้สึกสดชื่นนัก
พอตอนบ่าย ต้งก้อพาผมไปหัดเดินที่สนามหญ้า ตอนแรกผมเองก้อไม่แน่ใจนัก ว่าตัวเองจะทำได้หรือเปล่า แต่ต้งก้อให้กำลังใจสุดๆ ผมเองก้อกล้าๆ กลัวๆ ตอนแรกๆก้อเกร็งๆไปบ้าง มีเกือบจะล้มบ้าง แต่ต้งก้อคอยรับผมไว้เสมอ ดูท่าทางต้งจะเป็นห่วง และใส่ใจในตัวผมมากๆ ผมหัดเดินได้สักพัก ก้อพอจะเริ่มยืนๆ ก้าวๆได้บ้างแล้ว แต่มันก้อเหนื่อยเหมือนกันนะครับ เหมือนกับผมเพิ่งหัดตั้งไข่เป็นเด็กเล็กๆเลยอ่ะ ดูแล้วขำดีเหมือนกัน สุดท้ายแล้ว ต้งเห็นท่าว่าผมคงจะเหนื่อยแล้ว ต้งเลยให้ผมหยุดพัก แล้วบอกว่า พรุ่งนี้ รอให้ทุกคนมากันแล้วค่อยหัดเดินกันอีก ต้งว่าทุกคนต้องดีใจแน่ๆ ที่เห็นอาการผมดีขึ้นขนาดนี้
พอตกเย็น ต้งทำอาหารเย็นมาทานด้วยกัน วันนี้ต้งทำผัดฉ่าทะเล ข้าวผัดสับปะรด และ ทะเลชุบแป้งทอดมาทานกัน วันนี้อาหารรสชาตดีมากๆ หรือไม่ก้ออาจจะด้วยภาวะอารมณืของผมเองนะ ที่มันดีอยู่แล้ว อะไรก้อดูดีไปหมด พอวกเราทานอาหารกันอิ่มแล้ว ต้งก้อพาผมไปนั่งที่ชายทะเล โดยที่ต้งเป็นคนเอาเตียงผ้าใบมา 2 อัน
“ อี้มีความสูขไหมครับ “ ต้งถามขึ้น ในขณะที่เรานั่งรับลมอยู่นั่น
“ มีสิครับ แล้วต้งละ มีความสุขไหม “ ผมถามกลับไปอย่างอารมณ์ดี
“ มีสิครับ แต่มัน........มันยังไม่พอหรอก “
ผมก้อเลยทำหน้างง ไม่รู้ว่าต้งหมายถึงอะไร
“ อ้าว ทำไมล่ะครับ ทำไมต้งถึงยังมีความสุขไม่มากพอล่ะ มีอะไรที่อี้พอจะทำให้ต้งมีความสุขได้บ้างป่าวล่ะ ถ้าทำได้ อี้ยินดีเลยนะครับ “ นั่นคือความร็สึกจริงๆของผม ที่บอกกับต้งไป ผมอยากหเค้ามีความสุขบ้าง เหมือนที่เค้าทำให้ผมมาตลอด
“ มิสิ อี้ช่วยได้แน่นอน แต่ไม่รู้ว่าอี้จะยอมไหม “ ต้งพูดยิ้มๆ แต่ผมสิ ยิ่งงงไปกันใหญ่
“ อะไรล่ะครับ บอกมาสิ อี้ทำให้ทุกอย่างแหละ “
“ อี้ครับ แต่งงานกับต้งนะ “
...........................................
:L1: :L1: :L1:
-
มาแล้วนะครับ ทุกๆคน
ขอให้อ่านอย่างมีความสุขนะครับ
ขอโทษที่เลทไปนานเลยนะครับ
-
หง่ะ มีใครเป็นอะไรรึ o22
นับวันยิ่งอ่านเหมือนเรื่องลึกลับเข้าไปใหญ่ o22
แต่งงานกับต้งไปเหอะอี้ ว่าเป็นวิธีที่ดีที่สุดแล้ว :กอด1:
มาต่ออีกน่ะครับ :L2:
-
รอจนรากงอกฝังเก้าอี้แล้วก้ยังม่ะมา :sad11:
^
^
^
^
^
^
:z13: :z13: :z13: :z13:
แอบจิ้มพี่วิน ฮ่าๆๆ
จำกันได้มั้ยเนี้ยย
^
^
จิ้มคืน
อ่า จำได้คับ แต่มิรู้จักชื่อ :really2:
เเหๆ ผมจะจิ้มคนผิดป่าวเนี้ย 5555 งง ตัวเองอะ
ชื่อต้าคร๊าบบบพี่ จำได้ยัง
เด๊ะๆ เด๋วมี.... หึหึ
^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^
^
^
^
^
^
^
^
^
^
^
^
^
จิ้มรอบทิศทาง
อ่อ หรือว่าพี่วินมีสองยูสหรอ งง นะเนี้ย
^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^
^
^
^
^
^
^
^
^
^
^
^
^
^
^
จิ้มด้วยความเมามัน......................................
.
.
.
.
.
.
กินมันเยอะไปหน่อย
อิอิ
มะด้ายมีสองยูสครับ
คนละคน
อิอิ
ว่าแล้วก็
:z13: :z13: :z13: :z13:
:กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
มาจิ้มไรกันแถวนี้ เน่.........
อิอิ
งั้นก้อจิ้มให้สนุกนะครับ
-
ทำไมความรู้สึกเหมือนกับว่า อี้เป็นโรคอะไรบางอย่าง ที่ถ้าวิตกหรือคิดมากเกินไปอาจตายได้ ยังไงมิรู้ :sad11:
ต้งนิคงไม่เหมือนโฆษณาประกันชีวิตที่นางเอกเป็นลูคีเมีย แล้วขอมีความสุขในช่วงเวลาสุดท้ายที่มีอยู่หรอกนะ :a5:
นับวันยิ่งอ่านเหมือนเรื่องลึกลับเข้าไปใหญ่ o22
แต่งงานกับต้งไปเหอะอี้ ว่าเป็นวิธีที่ดีที่สุดแล้ว :กอด1:
มาต่ออีกน่ะครับ :L2:
ผมไม่คิดอย่างนั้นอ่ะ
ผมว่าต้องมีความลับเกี่ยวกับดิวแน่ๆ
แล้วความฝันมันคือรัยช่วยบอกด้วย
สุึดทายจากที่ผมติดตามมาจนใกล้จะจบแล้วผมว่า
พระเอก กะ นายเอก คือ ดิวกับอี้ นะคับ ใช่ป่ะ?
*ขออย่าให้ดิวไปรัยเลย ผมรับไม่ได้อ่ะ
-
อ่านตอนนี้แล้วทำไมผมกลับไม่ได้รู้สึกดีขึ้นมาเลย มันจุกๆไงไม่รู้
ผมเองก็คิดเหมือนเม้นข้างบนนะ ว่าต้องมีเรื่องอะไรสักอย่างเกี่ยวกับดิวแน่ๆ
เฮ้อ ทำไมโค้งสุดท้ายมันมีทั้งโค้งอันตราย และก็หลุมเต็มไปหมดอย่างงี้อะครับ
แต่ถึงยังไงผมก็ยังเชื่อในคำสัญญานะครับพี่อเล็ค ที่พี่บอกว่า
เรื่องนี้จะจบอย่างแฮปปี้เอ็นดิ้งทุกฝ่าย ผมเชื่อและก็มั่นใจอย่างงั้นนะครับ
ปล. อย่าหายไปไหนนานๆอย่างงี้อีกนะครับพี่ รออยู่ทุกๆวันนะ
-
รอจนรากงอกฝังเก้าอี้แล้วก้ยังม่ะมา :sad11:
^
^
^
^
^
^
:z13: :z13: :z13: :z13:
แอบจิ้มพี่วิน ฮ่าๆๆ
จำกันได้มั้ยเนี้ยย
^
^
จิ้มคืน
อ่า จำได้คับ แต่มิรู้จักชื่อ :really2:
เเหๆ ผมจะจิ้มคนผิดป่าวเนี้ย 5555 งง ตัวเองอะ
ชื่อต้าคร๊าบบบพี่ จำได้ยัง
เด๊ะๆ เด๋วมี.... หึหึ
^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^
^
^
^
^
^
^
^
^
^
^
^
^
จิ้มรอบทิศทาง
อ่อ หรือว่าพี่วินมีสองยูสหรอ งง นะเนี้ย
^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^
^
^
^
^
^
^
^
^
^
^
^
^
^
^
จิ้มด้วยความเมามัน......................................
.
.
.
.
.
.
กินมันเยอะไปหน่อย
อิอิ
มะด้ายมีสองยูสครับ
คนละคน
อิอิ
ว่าแล้วก็
:z13: :z13: :z13: :z13:
:กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1:
ู^
^
^
^
^
^
^
^
^
โหยยยยยย เล่นมาจิ้มกันไม่บันยะบันยังอย่างงี้ เด๋วต้องโดนจิ้มคืนหนักๆ หึหึ
:z13: :z13: :z13: :z13: :z13: :z13: :z13: :z13: :z13: :z13: :z13: :z13: :z13: :z13: :z13: :z13: :z13: :z13: :z13: :z13:
ปล.ที่แท้ก็ชื่อเหมือนกันนี้เอง เล่นชะ งง กันเลยทีเดียว ^^
แต่ยังไงก็แว๊ะมาทักกันบ่อยๆนะครับพี่ๆ เหงาๆอะไม่มีเพื่อนคุย ^^
-
โอ้!!!!ม่ายยยยยยยย เรื่่องนี้มีคนต้องตายด้วยเหรอ
งั้นขอเศร้าล่วงหน้าได้ป่ะ เวลาถึงตอนนั้นจริงๆจะได้ไม่ต้องเศร้ามาก
อืม น่าจะเกี่ยวกับดิว หรืออาจจะเป็นต้ง แต่อ่านดูแล้วไม่น่าจะใช่อี้
เพราะแม่เป็นคนจูงมืออี้ไปหาเขาคนนั้น อย่าเป็นดิวได้ไม๊?
ทำใจบ่ได้เด้อค่ะ :m15:
-
:เฮ้อ:มันคงเป็นธรรมดาของเรื่องละครับ คิดว่าน่าจะมาจาก
การที่คนแต่งอย่างให้เรื่องนี้จบแบบแกแนวออกไปหรือเปล่าไม่แน่ใจ
หรือบอกว่า ทุกอย่างนั้นย่อมไม่มีอะไรที่สวยงามเสมอไป แม้แต่นิยายก้อเหมือนกัน
คนแต่งเข้าใจหลักของสัจธรรมมากขึ้นและคิดว่า การพบการจาก การพลัดพรากเป็น
สิ่งที่มนุษย์จะต้องเจอะเจอ ไม่มีอะไรที่จีรังและยั่งยืน การจากไปนั้ยจะเป้นใครไม่ทราบ
จะเป็นดิว ต้ง กรณ์ หรือว่าอีกหลายๆคนก้อเป็นไปได้ ทุกอย่างอยู่ที่คนแต่งครับ
ปล.ขอบคุณสำหรับนิยายและเรื่องเล่าดๆนะครับน้องอเล็กซ์ :call:
-
งืมม
เดาไม่ออกเลยอ่ะ
แต่ก็
แอบเียร์ดิวอย่นะครับ
-
ุุูู^
^
^
^
^
^
ดีมากคร๊าบ พี่วิน ^^
แต่ก็ไม่ใช่ไม่รักต้งนะ รักต้งเหมือนกันนะครับ
-
มาถึงตรงนี้คงต้องพูด"สงสารคนอ่านหน่อยเห๊อะ"
ไม่รู้จะพูดไรและ = =''
ใจลึกๆรู้สึกว่าเรื่องนี้ไม่แฮปปี้แน่นอนและถึงแม้ว่าถ้ามันอาจจะกลายเป็นต้งที่อยู่กับอี้จนถึงวินาทีสุดท้าย แต่กลับเป็นดิวที่ต้องไปรออี้อยู่ไหนก็ไม่รู้แต่คนอ่านก็ยังหวังนะว่า ทั้งสองจะได้อยู่ด้วยกันในความรู้สึกไม่บีบคั้นจากคนรอบข้าง
ท้ายที่สุดอี้คงรักใครไม่ได้หรอกนอกจากผู้ชายชื่อดิว ช่วงที่ผ่านมาไม่ค่อยกล้าอ่านเลยกลัวนะกลัวความรู้สึกตัวเองด้วยแหล่ะ อ่านบางตอนสลับตอนไม่ค่อยอ่านต่อเืนื่อง กลัวจริงๆนะ ท้ายที่สุดไม่ว่าจะจบจังแต่ความรู้สึกหนึ่งที่จำได้คือ "รัก" ระหว่างอี้กับดิว มันมากมายซะจนอะไรๆก็หยุดและห้ามไม่ได้หรอกเพราะใจมันผูกติดกันตั้งแต่วันแรกที่ได้เจอแล้วแหล่ะมั้ง
-
ขอให้ทุกอย่างนั้นจบลงด้วยความสุขและสมหวังตลอดไปนะครับ
ให้กำลังใจเสมอ ที่ผ่านมานั้นจะเกิดไรขึ้นนั้น ก้อขึ้นอยู่กะปากกาคนเขียนแล้วละครับ
รักทุกตัวละคร ที่ผ่านมาเป็นแฟนนิยายเรื่องนี้มานานมากๆ จนบางครั้งบอกตัวเองว่า
ตามไปเพื่ออะไร ที่ตอบได้คงบอกแค่ว่าชอบตัวละครและเรื่องราวที่น่าติดตาม แต่อีกอย่าง
ที่ขาดไม่ได้เลยคือ การให้คำแนะนำต่างๆของคนเขียนและคนอ่านและแลกเปลี่ยนประสบการณ์
กันอย่างสนุกสนาน มนุษย์มีสุขและสมหวัง สิ่งนี้คือสัจธรรมที่แน่นอน มาตัวเปล่าก้อกลับตัวเปล่า
มาเกิดคนเดียวก้อตายคนเดียว คนที่รักกันยังไม่ได้ตายไปด้วยกะเราเลย ฉะนั้น ในนิยายก้อคงอยากให้จบ
อย่างสมหวัง เพราะชีวิตจริงไม่มีใครที่จะได้สมหวังทุกเรื่องไป
-
มาถึงตรงนี้คงต้องพูด"สงสารคนอ่านหน่อยเห๊อะ"
ไม่รู้จะพูดไรและ = =''
ใจลึกๆรู้สึกว่าเรื่องนี้ไม่แฮปปี้แน่นอนและถึงแม้ว่าถ้ามันอาจจะกลายเป็นต้งที่อยู่กับอี้จนถึงวินาทีสุดท้าย แต่กลับเป็นดิวที่ต้องไปรออี้อยู่ไหนก็ไม่รู้แต่คนอ่านก็ยังหวังนะว่า ทั้งสองจะได้อยู่ด้วยกันในความรู้สึกไม่บีบคั้นจากคนรอบข้าง
ท้ายที่สุดอี้คงรักใครไม่ได้หรอกนอกจากผู้ชายชื่อดิว ช่วงที่ผ่านมาไม่ค่อยกล้าอ่านเลยกลัวนะกลัวความรู้สึกตัวเองด้วยแหล่ะ อ่านบางตอนสลับตอนไม่ค่อยอ่านต่อเืนื่อง กลัวจริงๆนะ ท้ายที่สุดไม่ว่าจะจบจังแต่ความรู้สึกหนึ่งที่จำได้คือ "รัก" ระหว่างอี้กับดิว มันมากมายซะจนอะไรๆก็หยุดและห้ามไม่ได้หรอกเพราะใจมันผูกติดกันตั้งแต่วันแรกที่ได้เจอแล้วแหล่ะมั้ง
ชอบคำนี้ครับ "สงสารคนอ่านหน่อยเห๊อะ" เพราะมันก็มาจากความรู้สึกของผมเหมือนกันครับ
แต่ถึงอย่างไร ผมก็ยังเชือคำพูดของคนแต่งที่ว่า เรื่องนี้จะจบอย่างแฮ๊ปปี้ อย่างที่เค้าบอก แต่ก็นั้นและ รอกันต่อไป
-
:t3:มารออ่านตอนต่อไปครับอเล็กซ์ :เฮ้อ:
-
อ่านแต่ละคอมเม้นต์น่ะ.........
แอบเศร้าตาม อิอิ แต่ก้อขอบใจนะครับ สำหรับคำแนะนำและกำลังใจทั้งหลาย
เรื่องตอนนี้มันอาจจะบีบคั้นความรู้สึกของใครหลายๆคน
..............รวมทั้งตัวผู้แต่งด้วยเช่นกัน
แต่ยังไงก้ออยากให้ลุ้นต่อไปนะครับ สู้ๆ
รักทุกคนเสมอครับ
-
จะรอลุ้นต่อไปนะคับ :pig4:
-
อ่านแต่ละคอมเม้นต์น่ะ.........
แอบเศร้าตาม อิอิ แต่ก้อขอบใจนะครับ สำหรับคำแนะนำและกำลังใจทั้งหลาย
เรื่องตอนนี้มันอาจจะบีบคั้นความรู้สึกของใครหลายๆคน
..............รวมทั้งตัวผู้แต่งด้วยเช่นกัน
แต่ยังไงก้ออยากให้ลุ้นต่อไปนะครับ สู้ๆ
รักทุกคนเสมอครับ
เค้าบอกให้รอ เราก็ต้องรอ รอ รอ รอ (ได้ข่าวว่าพรุ่งนี้จะมาลง)
-
ลุ้นค่ะ ยังไงก็ตามลุ้น
ถึงแม้จะต้องลุ้นด้วยความหวาดผวา
กลับมาต่อเร็วๆ นะค่ะ จะได้หายผวาสักที ^^
-
ได้ข่าวว่าพรุ่งนี้จะมาลงครับ ตอนนี้เห็นว่ากำลังแต่งอยู่ มารอกันได้เลย
อิอิ แอบเร่งพี่อเล็คไปในตัว หึหึหึ
:z1: :z1: :z1: :z1: :z1: :z1: :z1: :z1: :z1:
-
แต่งเสร็จแล้วอ่ะ แต่ไฟล์มันเสีย
หาทางกู้อยู่ อ๊ายยยยยยยยยยยยย
เซ็งมากมาย รอแป๊บๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
:z2:มาเต้นรอครับ เผื่อข้าวจะย่อย แล้วจาได้อ่านนิยายแล้ว :z2:
-
:z2: :z2: :z2: :z2: :z2:
เต้นรอด้วยคน เห็นบอกว่า ตอนที่จะลงต่อไปนี้ เตรียมซับน้ำตากันให้ดี *0*
เริ่มอยากรู้แล้วว่าจะยังไง รอรอรอ นะคร๊าบบ
-
:call: :call: :call:
-
จ้า... o18
-
0.0
สงสัยแต่ใหม่ยังไม่เสร็จมั้งเนี้ย T^T
-
ได้ข่าวว่าแอบเล่นไพ่อยู่นะพี่ หึหึ
มารอนะคร๊าบบบบ ^^
-
มารอด้วยคนค่า
นิยายเรื่องนี้สอนให้เรารู้ว่า....
ชีวิตคนเราไม่ได้โรยด้วยกลีบกุหลาบ
5555+ เรื่องจริงก็เป็นแบบนี้แหละค่ะ
เป็นกำลังใจให้นะคะพี่ขา
-
ไม่มาอีกหรอ T^T
มาต่อได้แล้วครับพี่
:monkeysad: :monkeysad: :monkeysad: :monkeysad:
-
:L3:มานั่งรอซับน้ำตาตัวเองไว้ก่อน เผื่อว่าเจ้าของเรื่องเขาจะมาต่อ
สบายดีนะครับ ยังให้กำลังใจทั้งนิยายและคนแต่งครับ :monkeysad:
-
รอคอย เทอมาแซ๊นนนนนนนนนน นาน
มาแล้วๆ ครึ่งชั่วโมงเจอกันครับ
คราวนี้ไม่หรอก สัญญาๆ
-
:z13: แล้วก็ :กอด1:
รอค่ะ รอ
-
รอครับ :z2:
-
o13 o13 o13 o13 o13
“ อ้าว ทำไมล่ะครับ ทำไมต้งถึงยังมีความสุขไม่มากพอล่ะ มีอะไรที่อี้พอจะทำให้ต้งมีความสุขได้บ้างป่าวล่ะ ถ้าทำได้ อี้ยินดีเลยนะครับ “ นั่นคือความร็สึกจริงๆของผม ที่บอกกับต้งไป ผมอยากหเค้ามีความสุขบ้าง เหมือนที่เค้าทำให้ผมมาตลอด
“ มิสิ อี้ช่วยได้แน่นอน แต่ไม่รู้ว่าอี้จะยอมไหม “ ต้งพูดยิ้มๆ แต่ผมสิ ยิ่งงงไปกันใหญ่
“ อะไรล่ะครับ บอกมาสิ อี้ทำให้ทุกอย่างแหละ “
“ อี้ครับ แต่งงานกับต้งนะ “
...........................................
ผมถึงกับอึ้งคำพูดเมื่อกี้ของต้งไปเลยอ่ะครับ ผมเองก้อไม่นึกว่า ต้งจะจู่โจมผมขนาดนี้ แต่หน้าตา ท่าทางของต้งแล้ว ดูเค้าจะลุ้นมากๆเลยนะครับ ผมเลยถามต้งกลับไปอีก
“ ต้งแน่ใจเหรอครับ ว่าอยากจะแต่งงานกับอี้ จริงๆ “ ผมเน้นคำถามนี้อีกครั้ง
“ แน่เสียยิ่งกว่าแน่อีกครับ อี้ นี่อี้ยังไม่รู้อีกเหรอครับว่า ต้งเองรักอี้มากขนาดไหน และอยากแต่งงานกับอี้มากขนาดไหน นี่อี้ไม่รู้จริงๆ หรือแกล้งไม่รู้กันแน่ครับ “ ต้งมีแอบตัดพ้อนิดๆ
“ เปล่าครับต้ง อี้เองก้อรู้แหละ แต่ถามเพื่อความแน่ใจอีกทีไง “
“ งั้นต่อให้อี้ถามอีกกี่พันครั้ง ต้งเองก้อจะบอกว่า ต้งมั่นใจมากๆ ที่อยกาจะแต่งงานกับอี้ ต้งรู้ตั้งแต่วันแรกๆแล้วว่า อี้คือคนที่ใช่ และคือคนที่ต้งอยากจะอยู่ด้วยตลอดไป แค่นี้ ชัดเจนพอไหมครับ “
แหม........ต้งก้อพูดซะผมเขินไปหมด
“ โอเคครับๆ ชัดเจนมากๆแล้ว ไม่ต้องพูดแล้ว อี้เขินรู้ไหม “ ผมรู้สึกร้อนผ่าวๆไปทั้งหน้าเลยครับ
“ งั้นอี้.....อี้จะตอบตกลง ต้งได้ไหมละครับ “
สายตาที่มุ่งมั่นของต้ง ทำเอาผมแทบจะปฏิเสธเค้าไม่ได้เลย
“ มาถึงขนาดนี้แล้ว อี้คงต้องตอบ...........ตอบอะไรอย่างอื่นไม่ได้ นอกจาก ............”
ผมแกล้งนิ่งไป เหมือนกำลังคิด แต่ต้งหน้าตาดูจะตกใจมากๆ
“ อี้ครับ อย่าแกล้งต้งอย่างนี้สิ ตอบต้งมาเถอะน๊า....ใจต้งจะขาดแล้วรู้ไหม “ ต้งคาดคั้นผมใหญ่เลย
“ อี้คงตอบอย่างอื่นไม่ได้ นอกจาก.......ตกลงครับ “
“ เย้ เย้ เย้......... “
ต้งทั้งโห่ร้อง ทั้งตะโกนเสียงดังลั่ จนผมตกใจหมด นี่ต้งจะดีใจอะไรขนาดนี้เนี่ยะ ???????
“ ต้ง ต้ง พอได้แล้ว เดี๋ยวคนแถวนี้ได้ยิน เดี๋ยวเค้าจะว่าเราเป็นอะไรกัน “ ผมแกล้งเอ็ดไป แต่ที่จริงแล้วเขินมากๆครับ
“ ก้อคนมันดีใจนี่ครับ จะให้ต้งอยู่เฉยๆได้ไงเล่า ขอบคุณนะครับอี้ ที่ไว้ใจต้ง ต้งขอสัญญว่า ต่อจากนี้ไป ต้งจะทำให้อี้มีความสุขที่สุด ให้สมกับที่อี้เลือกต้งมาแล้ว “ ต้งพูดพร้อมส่งสายตามาที่ผมอย่างหวานซึ้ง
“ ต้งดีกับอี้ขนาดนี้ อี้คงจะปฏิเสธต้งอีกไม่ได้แล้วสิ อี้ต้องขอบคุณต้งมากกว่า ตลอดเวลาที่ผ่านมา ต้งดีกับอี้เสมอ มันถึงเวลาแล้วล่ะ ที่อี้ควรจะตอบแทนต้งได้แล้ว “
“ ต้งดีใจมาก ดีใจมากจนไม่สามารถที่จะพูดออกมาได้ เอาไว้ทุกอย่างโอเคแล้ว ต้งจะรีบเตรียมงานเลยนะครับ นี่ถ้าคุณรู้เรื่องนะ ต้องดีใจแน่ๆเลย ต้งแทบจะรอให้ถึงวันนั้นไม่ไหวเลย ต้งดีใจจริงๆนะอี้ “ ต้งดูท่าจะตื่นเต้นมากๆ
“ ครับ รู้แล้วครับ ฮ่าๆๆ “ ผมขำไปกับท่าทีที่ดีใจเป็นเด็กๆของต้ง
“ แล้วอี้อยากจะจัดงานแบบไหนอ่ะ ทีไหนดี บอกต้งได้เลยนะ ต้งอยากให้อี้เลือกสถานที่เลยนะครับ วันสำคัญๆอย่างนี้ อี้เลือกเองนะ อี้จะได้เลือกที่ๆอี้ชอบไงครับ “
“ ที่ไหนก้อได้คับต้ง อี้ยังไงก้อได้อยู่แล้ว แต่อี้ไม่อยากจัดงานให้มันเอิกเหริกมากนัก อยากให้มีแต่คนที่เรารู้จัก สนิทๆกันก้อพอ อี้รู้สึกแปลกๆอ่ะ ถ้าจะมีคนอื่นที่อี้ไม่รู้จัก มาร่วมงานของเรา ต้งเข้าใจอี้ใช่ไหม “
“ ได้ครับได้ ต้งตามใจอี้อยู่แล้ว แล้วถ้าเกิดว่า..... “ ต้งพูดแล้วทำตามองไปรอบๆบ้านพัก
“ ถ้าเกิดว่าอะไรเหรอครับ “ ผมสงสัย
“ แล้วถ้าเกิดว่า ต้งจะจัดงานที่นี่เลยล่ะ อี้จะว่าอะไรไหม “ ต้งถามแล้วมองตาผม
ผมมองไปรอบๆบ้าน ตามต้ง แล้วคิดตามที่เค้าพูด จะว่าไปแล้วนะ บ้านพักหลังนี้ก้อดูโอเมากๆเลยนะครับ บริเวณรอบๆบ้านก้อไม่ได้เล็กมาก มีเนื้อที่ให้จัดงานได้ แถมยังรู้สึกส่วนตัวมากๆด้วย ผมเงอก้อชอบที่นี่เช่นกันครับ
“ ไม่ว่าอะไรเลยครับ จัดที่นี่ก้อดีนะ อี้ว่า สถานที่ก้อใหญ่ดี ห้องพักก้อน่าจะพอรับรองแขกได้ แถมยังสงบ และดูเป็นส่วนตัวมากๆอีก อี้ว่าอี้ชอบที่นี่นะครับ มันรู้สึกดี และผูกพันธ์ยังไงไม่รู้ “ ใช่ครั้บ ผมรู้สึกอย่างนั้นจริงๆ เป็นเพราะอะไรไม่รู้
“ อี้รู้ไหมครับว่า บ้านหลังนี้ มันมีค่าสำหรับต้งขนาดไหน อี้รู้ไหมว่า ที่บ้านหลังนี้นะ มันเป็นเหมือนเสี้ยวนึงของชีวิตต้งเลยนะครับ ต้งภูมิใจมากๆนะ ที่ได้สร้างบ้านหลังนี้ด้วยน้ำพักน้ำแรงของตัวเอง ต้งใส่ทั้งหัวใจ ทั้งความรู้สึกที่ต้งมีทั้งหมดลงไปที่บ้านหลังนี้ เพื่อหวังไว้สักวันนึงว่า ต้งคงจะมีโอกาสได้อยู่ที่บ้านหลังนี้ กับคนที่ต้งรัก “
ต้งพูดพร้อมกับมาจับมือผมไว้ ตาก้อมองผมไม่กระพริบ ผมกอ้เอายสิครับ เลยหันหน้าไปทางอื่น
“ อี้ครับ ถ้าหลังจากนี้นะ อี้ต้องการอะไรอีก บอกต้งได้เลยนะครับ ต้งยินดีที่จะให้อี้ได้ทุกอย่าง แม้กระทั่งชีวิตของต้งเอง “
ต้งพูดช้าๆ แต่เน้นทุกคำพูด เหมือนกลัวว่าผมจะไม่เข้าใจในคำพูดของเค้า ทั้งๆที่ผมก้อเข้าใจดีอยู่แล้ว
“ อี้ยังจะต้องการอะไรอีกเล่า แค่นี้อี้ก้อพอใจแล้วครับ ว่าแต่ต้งเถอะ แน่ใจดีแล้วนะ ว่าอยากจะแต่งงานกับอี้จริงๆ ไม่ใช่ว่า แต่งๆกันไปแล้ว เบื่ออี้ แล้วทิ้งอี้ไปนะ อย่างนั้นอี้ไม่ไหวนะ “ ผมแอบแซวๆไป แต่ต้งทำหน้าเหวอเลยทีเดียว
“ โหๆๆ อี้ จะให้ต้งพูดยังไงอีก ว่าต้งพร้อมมากๆ และแน่ใจมากๆว่าต้งอยากจะแต่งงานกับอี้ ต้งรู้ตั้งแต่วันแรกที่เจอกันเลยว่า อี้คือคนที่ใช่ แล้วกาลเวลามันก้อพิสูจน์ให้ต้งเห็นจริงๆ ว่าอี้เป็นคนๆนั้น นี่ถ้าอี้ไม่เชื่อนะ จะให้ต้งพาไปจดทะเบียนพรุ่งนี้ แล้วจัดงานวันถัดไปยังได้เลยนะ เอาเปล่าล่ะ ต้งทำได้นะ “ ผมล่ะขำท่าทางจริงจังของต้งมาก เลยต้องรีบปราม
“ พอๆๆๆ ครับ อี้เชื่อแล้วครับ แหม แซวหน่อยเดียวเอง คิดเป็นจริงเป็นจังไปได้ “
“ ใครจะไปรู้เล่า นกว่าอี้จะลองใจต้ง ต้งเลยจะแสดงความบริสุทธิ์ใจให้อี้เห็นไง “
“ ครับๆๆ รู้แล้วครับ ฮ่าๆๆๆ “ ผมขำไปกับท่าทางงงๆของเค้านัก
“ ต้งครับ ดึกแล้วครับ เราเข้าไปนอนกันเถอะ เดี๋ยวพรุ่งนี้ทุกๆคนมา จะได้ไปเที่ยวกันนะครับ “
“ ได้ครับได้ ต้งว่านะ ทุกคนคงจะดีใจมากๆเลย ที่เห็นอี้เริ่มเดินได้แล้ว ต้งคิดว่านะ พรุ่งนี้เราคงจะมีข่าวดีหลายเรื่อง บอกกับทุกคนเลย ดีจริงๆเลยครับ “ ต้งยิ้มกว้าง พร้อมพูดออกมาอย่างมีความสุข
“ งั้นพาอี้ไปนอนเถอะ เดี๋ยวตื่นสายกัน “
ว่าแล้วต้งก้ออุ้มพาผมขึ้นไปบนห้อง ทั้งๆที่ตอนแรกผมกะจะให้เค้าช่วยพยุงเดินเฉยๆ แต่ต้งอยากให้ผมเก็บเรี่ยวแรงเอาไว้เดินโชว์คนอื่นๆพรุ่งนี้ดีกว่า ผมก้อตามใจเค้า พอต้งอุ้มผมมาถึงที่เตียงแล้ว เค้าก้อไปหยิบยาก่อนนอนมาให้ผมทาน จากนั้นก้อให้ผมนอนก่อน แล้วหลังจากนั้นเค้าค่อยหลับตามผม
ในหัวผมตอนนั้น ผมรู้สึกดีมากๆ กับทุกๆสิ่ง แต่มันก้อมีบ้าง ที่แอบรู้สึกหวั่นๆใจกับบางเรื่อง ทั้งๆที่ผมไม่ควรจะคิดถึงอีกแล้ว แต่จะว่าไป ในเมื่อทุกอย่างมันลงตัวขนาดนี้แล้ว และผมก้อรู้สึกดีขนาดนี้แล้ว ผมควรจะดีใจใช่ไหมครับ.....
ปรี๊นๆๆๆ............นี่ใครมากดแตรกันนี่ เสียงดังลั่นไปหมดเลย โอ๊ยยยยยยย คนจะนอนรู้ไหม ???? แหนะๆๆๆ ยังกดไม่เลิกอีก นี่ผมจะทนไม่ไหวแล้วนะ ว่าแล้วผมก้อลุกขึ้นไปดูที่หน้าต่าง ดูสิว่าใครกันแน่มากดแตร
“ ไอ้ต้ง ไอ้ต้งเว๊ยยยยย ตื่นกันหรือยังว่ะเนี่ยะ “ เสียงผู้ชายคนนึงตะโกนซะดงลั่นเลย
ผมชะโงกหน้าไปดู ก้อเห็นรถยนต์จอดกันเต็มไปหมดเลย ผมมองเห็นคนยืนอยู่เยอะแยะไปหมด แต่ด้วยความที่ผมเพิ่งตื่นนอนเนี่ยะ ตาเลยพล่าๆ แต่เห็นไม่ค่อยชัดเท่าไหร่......ไม่นานนัก ผมก้อเห็นต้งเดินไปหาพวกเค้า ผมยืนดูอยู่สักแป๊บนึง ก้อเริ่มเห็นคร่าวๆแล้วว่าเป็นใครบ้าง นั่น.....นั่น ผมเห็นพ่อแม่ของผม มากันทั้งบ้านเลย แถมยังมีเพื่อนๆสนิทของผมมาด้วย
ด้วยความดีใจของผม ผมเลยรีบเดินไปที่บันไดทันที เพื่อที่จะไปหาพวกเค้า ในใจผมตื่นเต้นมากๆ ที่จะได้เจอพวกเค้าอีก ผมทนเก็บความดีใจไม่ไหว รีบๆเดินไปจนถึงบันได ก้าวลงไปเรื่อยๆ ประจวบกับที่ทุกคนกำลังเดินเข้ามาในบ้านพอดี
“ อี้ นี่อี้ทำอะไรอ่ะ ระวังนะลูก “ เสียงแม่ของผมตะโกนมาแต่ไกล แล้วยังทำหน้าตกใจอีกด้วย
“ แม่ครับ แม่ โหๆๆ มากันหมดเลยเหรอ อี้ดีใจมากๆเลยครับ “
“ อี้ครับ อย่าลงรีบลงขนาดนั้น เดี๋ยว เดี๋ยวหกล้มเอา “ ต้งทำท่าตกใจมากๆ วิ่งขึ้นมาหาผมทันที
“ อี้ไม่เป็นอะไรหรอก แล้วทุกคนมาถึงกันตอนไหนอ่ะ มีใครมาบ้างอ่ะ “ ผมพูดไปโดยที่ไม่ได้ฟังใครพูดไรทั้งนั้น แต่ทำไมทุกคนต้องวทำหน้าตาแตกตื่นขนาดนั้นกันด้วย นี่ผมเป็นอะไรไปเหรอ ????
“ ขา นั่น ขาของอี้ มันๆ “ พี่กรณ์พูดแบบอึ้งๆ
ทุกสายตามองมาที่ขาผมคนเดียว......แล้วทำไมอ่ะ ขาของผมมันเป็นอะไร ????
“ อี้เดินแล้วแล้วเหรอลูก “ จู่ๆแม่ของผมก้อวิ่งเข้ามาหาผมทันที จากนั้นก้อกอดผมอย่างแรง จนผมตกใจไปหมด
“ อี้ แม่ดีใจมากๆเลยลูก นี่ลูกจะหายแล้วใช่ไหม “
ผมก้อลืมไปว่า นี่ผมเดินได้แล้วเหรอเนี่ยะ ???? ผมดีใจซะจนลืมตัวไปว่า ขาผมยังเดินได้ไม่ถนัดนัก แต่เมื่อกี้นี้ ผมเดินซะร่อนเลย นี่แหละนะ เค้าคงจะว่า ความดีใจ มันทำให้คนลืมตัว ว่าตัวเองยังเจ็บตัวอยู่ อิอิ
“ นี่ต้ง มีข่าวดีๆอย่างนี้อ่ะ ทำไมไม่บอกน้าล่ะเนี่ยะ ต้งนี่ไม่ไหวเลยนะ “ แม่ของผมเอ็ดต้งใหญ่เลย แต่ต้งสิครับ ยิ้มเล็กยิ้มน้อย
“ ยังนะครับคุณน้า ที่จริงยังมีเรื่องดีๆอีกตั้งเยอะแหนะ แต่ผมยังไม่ได้บอกคุณน้าและทุกๆคนเลย “
“ ข่าวดีอะไรอีกเหรอต้ง บอกน้าเร็วๆเลย “ แม่ผมซักใหญ่เลย
“ ก้อคือ อี้เค้า เค้ายอมตกลงแต่งงานกับต้งแล้วอ่ะครับ “ ต้งพูดอย่างภาคภูมิใจ
“ หา....................... “ เสียงทุกคนพูดพร้อมกัน
-
มาพร้อมปริศนามากมายอีกแล้ว o22
ว่าแต่ หา.... คำสุดท้ายนิมันหมายความว่าไงน่ะ
เหมือนไมใช่เรื่องยินดีมีอะไรเกิดขึ้น :confuse:
-
หา ...............
ยังอุส่าทิ้งท้ายไว้อีกนะครับพี่
แล้วตกลง คำว่า หา...........
มันหมายความว่าอะไรอะ มาต่อเร็วๆนะครับ
ครั้งนี้ไม่อยากรอนาน นะ
ปล. ไหนว่าเตรียมเชียดน้ำตาไง รอเก้อเลย หึหึ
-
^
^
^
^
^
^
^
อิอิ พิมไม่ทัน เอาไท่านี้ก่อนนะ ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
เฮ้อ...
ปวดตับอ่ะ
แง้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
ดิวปายหนายยยยยยยยยยย
-
:-[ชอบมากมายเลยนะครับ เลยเอาบทเพลงบทนี้มาฝากครับ
ใครหามาได้ช่วยเอามาลงและให้คนได้อ่านอินไปกับนิยายเรื่องนี้นะครับ
ชื่อ เพลงของเธอ ร้องโดย ปาน
กว่าจะนึกขึ้นได้ว่านาน ที่เรานั้นได้พบได้เจอ เพิ่งจะรู้ว่าฉันมีเธอมานานขนาดนี้
แต่เมื่อลงมานึกย้อนไป วันที่ร้ายหรือวันที่ดี ก็หันไปเจอเธออยู่ข้างข้างเรื่อยมา
ก็แค่คนพื้นพื้นคนนึง ที่ไม่ซึ้งไม่เห็นสำคัญ ไม่เคยนึกวันนี้จะมีรางวัลจากฟากฟ้า
อยากจะมีคำพูดดีดี ที่จะใช้พูดแทนสายตา ว่ารักยิ่งกว่า มันมากยิ่งกว่า…มากมาย
* เพราะมีเธอ ชีวิตนี้จึงเดินมาไกลยิ่งกว่าความฝัน
เพราะมีเธอ ชีวิตฉันจึงเจอเส้นทางที่มีแสงไฟ
เป็นของขวัญที่สวยที่สุด และมีค่าที่สุดสำหรับหนึ่งลมหายใจ
สัญญาว่าจะไม่ทิ้งไป สัญญาจะวางหัวใจบนมือของเธอ
สิ่งที่มองไม่เห็นด้วยตา แต่ว่ารับรู้ได้ด้วยใจ คอยกระซิบว่าฉันยังคงมีใครอยู่เสมอ
ในชีวิตมีหลายเรื่องราว แต่ว่าทุกเรื่องราวของเธอ อยู่ลึกยิ่งกว่า มันชัดยิ่งกว่า…มากมาย
(ซ้ำ *)
ความทรงจำยังคงงดงามแม้เนิ่นนาน และไม่มีวันจากเราไปไหน
(ซ้ำ *)
ทุกวันที่ผ่านพ้นไป ทุกเพลงข้างในหัวใจเป็นเพลงของเธอ :impress3:
-
^
^
^
^
^
^
^
อิอิ พิมไม่ทัน เอาไท่านี้ก่อนนะ ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
พี่คับ ทำไมทำรายคนอ่านยังงี้อ่ะ
ผมสงสารดิวอ่ะคับ
ถ้าพี่อี้ได้กับพี่ต้ง แปลว่าิ ....เรื่องนี้ก็จบด้วยน้ำตาสิคับ
พระเอกไม่ได้อยู่กับนางเอก
-
:-[ชอบมากมายเลยนะครับ เลยเอาบทเพลงบทนี้มาฝากครับ
ใครหามาได้ช่วยเอามาลงและให้คนได้อ่านอินไปกับนิยายเรื่องนี้นะครับ
ชื่อ เพลงของเธอ ร้องโดย ปาน
กว่าจะนึกขึ้นได้ว่านาน ที่เรานั้นได้พบได้เจอ เพิ่งจะรู้ว่าฉันมีเธอมานานขนาดนี้
แต่เมื่อลงมานึกย้อนไป วันที่ร้ายหรือวันที่ดี ก็หันไปเจอเธออยู่ข้างข้างเรื่อยมา
ก็แค่คนพื้นพื้นคนนึง ที่ไม่ซึ้งไม่เห็นสำคัญ ไม่เคยนึกวันนี้จะมีรางวัลจากฟากฟ้า
อยากจะมีคำพูดดีดี ที่จะใช้พูดแทนสายตา ว่ารักยิ่งกว่า มันมากยิ่งกว่า…มากมาย
* เพราะมีเธอ ชีวิตนี้จึงเดินมาไกลยิ่งกว่าความฝัน
เพราะมีเธอ ชีวิตฉันจึงเจอเส้นทางที่มีแสงไฟ
เป็นของขวัญที่สวยที่สุด และมีค่าที่สุดสำหรับหนึ่งลมหายใจ
สัญญาว่าจะไม่ทิ้งไป สัญญาจะวางหัวใจบนมือของเธอ
สิ่งที่มองไม่เห็นด้วยตา แต่ว่ารับรู้ได้ด้วยใจ คอยกระซิบว่าฉันยังคงมีใครอยู่เสมอ
ในชีวิตมีหลายเรื่องราว แต่ว่าทุกเรื่องราวของเธอ อยู่ลึกยิ่งกว่า มันชัดยิ่งกว่า…มากมาย
(ซ้ำ *)
ความทรงจำยังคงงดงามแม้เนิ่นนาน และไม่มีวันจากเราไปไหน
(ซ้ำ *)
ทุกวันที่ผ่านพ้นไป ทุกเพลงข้างในหัวใจเป็นเพลงของเธอ :impress3:
พี่คับ
ผมว่าเพลงนี้ไม่เหมาะกับนิยายเรื่องนี้อ่ะ
เพลงมันให้ความหมายกับนิยายเรื่องนี้ว่า อี้ ได้เจอแสงสว่าง ก็คือ ต้ง
แทนที่อี้น่าจะได้กับพี่ดิว เพลงนี้เลยไม่เหมาะกับเพลงนี้อ่ะ
ผมสงสารพี่ดิวจังเลยอ่ะ
-
ดิวไปไหนนนนนนน
กลับมาได้แล้ว ฮือๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
เอาดิวคืนมานะ ไม่งั้น.... อย่าหาว่าต้าไม่เตือนนะพี่ หึหึ
(ล้อเล่นน๊า)
มา่ต่อเร็วๆนะครับ ไกล้จะต้องกลับบ้านแล้วด้วย จะได้อ่านอีกมั้ยเนี้ย T^T
-
:mc4:เหรอครับ พี่กล้วยว่ามันอาจจะเหมาะก้อได้เนาะครับว่าปะ
แต่ใครหลายๆคนก้อชอบเรื่องนี้ แม้แต่ดิวเอง ทุกคนคิดว่าดิวเหมาะกับอี้
พี่กล้วยก้อว่าเช่นนั้นครับ กดังนั้นแล้วเพลงนี้อาจจะไม่เหมาะกับดิว
แต่เหมาะกับต้งมากกว่าครับ
ปล.อเล็กครับมาต่อได้แล้วนะครับ ขอให้นิยายเรื่องจบมาอย่างสวยงาม
เหมือนความตั้งใจของคนเขียนนะครับ เอาใจช่วยเสมอครับ :L1:
-
มาต่อได้แล้วคร๊าบบบบ รอรอรอ อย่านานน๊าน
-
เฮ้อ!
กว่าจะอ่านทัน
ล่อไปซะ3วัน
ยาวนานมากกกก
แต่เท่าที่อ่านดูตอนแรกก็สงสารต้งนะ แล้วต่อมาก็ดิว
แต่พอลึกๆดูแล้ว เราสงสารอี้ที่สุดแหละ T^T
ห่วงแต่คนอื่น ไม่ห่วงตัวเองเลย
บางทีการที่เราแคร์ความรู้สึกของคนอื่นมากไปจนลืมความสุขของตัวเองมันก็ไม่ดีนะ
อี้แคร์คนอื่นมากไปจริงๆ อยากให้อี้มีความสุขมากๆเลย
ขอแค่ดิวไม่อารมณ์แปรปรวนก็พอ เฮ้อ!
-
พี่ดิวผม ไม่แปรปรวนอยู่แล้วครับ ฟันเฟริม !!
มาต่อเร็วๆนะพี่อเล็ค รอรออออออ
-
ต้งขอแต่งงานแล้วน้า
ดิวไปไหนอ่าT^T
-
:t3:มานอนรออ่านตอนต่อไปครับ :bye2:
-
อินกันต่อไป อินกันต่อไป
เด๋วจะรู้สึก กร๊ากกกกกกกกกก
แต่ยังไงก้อขอบคุณนะคร๊าบ ที่ติดตาม อิอิ
ปล.น้องต้าร์นี่ รู้ดีจิมๆน๊า
-
:m16:เห็นชื่อ ก้อนึกว่าจะมาเต่อ ที่ไหนได้ แค่มาหลอกให้อยากแล้วก้อจากไป ชิชิชิ :m31:
-
มารออี้อ่า
อี้จ๋า อี้จางงงงง~
-
:try2: กว่าจะอ่านจบล่อไปเกือบอาทิตย์นึงแหนะ
เนื่องจากว่าแอบซุ่มมาหลายวัน ก็ขอรายงานตัววันนี้เลยนะค่ะ
:-[ เรื่องนี้ทำนู๋ร้องไห้หลายครั้งเลยนะพี่อเล็กซ์ :angry2:
ชีวิตรันทดได้อีก แต่ก็ยังดีที่พี่อี้มีคนรักมากมาย ปลื้มแทน >__<
จุดจบความรักของพี่อี้จะเลือกใคร ไม่สำคัญ เพราะนู๋รักพี่อี้ (จะโดนใครถีบมั้ยเนี่ย)
พี่อี้รักใครเลือกใคร นู๋จะก็รักคนนั้นด้วย :laugh:
มาต่อไวๆนะค่ะ อยากรู้ว่าจะเป็นยังไงต่อไป
เดี๋ยวนู๋จะไปติดตามอีกเรื่องของพี่ด้วย :กอด1:
-
ง่า ทำงี้ได้งายอ่า
ยังไงก็ยังรักดิว เชียร์ดิวอยู่น้า อิอิ
รอต่อไป แต่ทำไมต้อง หา...... มันมีอะไรกันแน่
-
หึหึ พราะ หมั่นใจในความรัก ของ ดิวที่ให้อี้ไงละครับ ถึงกล้าฟันฟริม อิอิ
มาต่อเร็วๆๆนะ คิดถึง อยากรู้ อยากลุ้น จะแย่แล้วววววววววว
-
อินกันต่อไป อินกันต่อไป
เด๋วจะรู้สึก กร๊ากกกกกกกกกก
:serius2: ฮ่วย!!! หมายความว่าจั๋งได๋ล่ะเนี๊ย เคลียร์ด่วน
อย่าทำให้นอยด์จิ
-
อินกันต่อไป อินกันต่อไป
เด๋วจะรู้สึก กร๊ากกกกกกกกกก
ต้องมีแผนแหงแซะ
หึหึ
:z1:
-
แล้วนายดิวของเราหายไปไหน :z13:
-
อยากเจอดิวแล้ว ชิมิ
ฮ่าๆๆๆๆๆๆ
เจอกันๆ เร็วๆนี้
-
^
^
^
:z13: จิ้มๆ พี่อเล็กซ์ เอาพี่ดิวมาไวๆเลยน๊า :really2:
-
:call: :call:
-
:z2: เต้นรอ
อยากอ่านแล้วอ่า
เรื่องจะเป็นไงต่อนิ
:L2:
-
:serius2:
เมื่อไหร่จามานะ นั่งรอนอนรอ ตะแคงรอ
-
:เฮ้อ:รอกันต่อไปครับ
-
อยากเจอคร๊าบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบ
อยากเจอสุดๆอะ มาต่อเร็วๆนะพี่ นะนะนะนะนะ
-
:call: :call: :call:
:เฮ้อ:
:L1:
-
:เฮ้อ:
-
:m15: :m15: :m15: :m15: :m15: :m15:
-
มาต่อไวๆนะครับ
-
ชอบเรื่องนี้อ่า...เร่งอ่านไปได้ 50 หน้าแล้วน๊า.... อ่านต่อๆๆ อิอิ
-
:เฮ้อ:
-
รอต่อไป
อยากอ่านต่อแล้วน้าT^T
-
รอนานแล้วนะ ผมหงอก หมออ้อยก็เริ่มหงอกแล้วนะ
-
รอ ร๊อ รอ กันต่อไป
-
:L1: :3123: :L2:
-
มา เต้น รอ วันหยุด
:z2: :z2: :z2: :z2:
-
:call:อนุโมทนาสาธุ นะครับอเล็กซ์ไปปฎิบัติธรรมแล้วสบายใจก้อดีครับ
เริ่มทำงานและรับสิ่งใหม่ๆให้กับตัวเอง ดูแลสุขภาพด้วยละครับ ห่วงใยเสมอ
ว่างๆก้อมาต่อได้แล้วนร้าครับ :L1:
-
มาทุบกำแพงรอ อิอิ
:z3: :z3: :z3: :z3: :z3:
-
พี่อเล็กซ์ฝากมาบอกว่า
"ช่วงนี้ยุ่งๆมากเลยครับ ทั้งเรื่องงานและเรื่องย้ายห้อง
ยังไงก็รอกันอีกสักนิดนะครับ อีกไม่นาน
รับรองว่าตอนต่อไป สนุก และเยอะสมกับที่รอคอยมานอนแน่ๆครับ สัญญา"
ปล. รักคนอ่านทุ๊กๆๆๆๆ คน
มาบอกให้แล้วนะครับพี่ แอบแหลและกดดันพี่ไปในตัว ฮ่าๆ
-
จ้า
รอได้อยู่แล้ว
รักไรท์เตอร์ด้วยนะ^^
-
ระหว่างรอ พวกเรามาหาอะไรทำกันดีกว่ามั้ย
เอางี้ ตั้งแต่อ่านมาจนถึงตอนนี้
มีใครชอบฉากไหน ตอนไหน เหตุการณ์อะไรมากที่สุด
เอามาแชร์กันนะครับ
ส่วนผม ผมชอบฉากที่ ดิวดีดกีต้าร์ให้อี้ร้องเพลงที่บ้านของอี้
น่ารักมากๆอะตอนนั้น ทำให้รู้เลยว่า ดิวรักอี้จริงๆเข้าแล้ว
แล้วคนอื่นๆชอบตอนไหนกันบ้างอ่ะครับ
-
ชอบฉากที่อี้หนีออกมาจากการโดนข่มขืนอ่ะ
ที่เอาคืนหลิน หลิน อ่ะ
ตอนนั้นสะใจมากมาย
ชอบพิสดาร ซาดิสต์กว่าคนอื่นรึเปล่านิ - -
-
ขอรอด้วยคนครับ
-
:กอด1:ชอบทุกฉากครับ :L1:
-
รอครับ!
-
มาต่อแล้วคร๊าบบบบบบบบบบบบบบบ
มาต่อให้อ่านกันแล้วคร๊าบบบบบบบบบบบบบบบบ
โทษทีนะครับที่ให้รอตั้งนาน มันยุ่งวุ่นวายจริงๆชีวิตผมเนี่ยะ
กว่าจะเคลียร์ได้เสร็จ เฮ้ออออออออออออออออ
รักทุกคนเสมอนะคร๊าบบบบบบบบบบ
-
:mc4: :mc4: :mc4: :mc4: :mc4: :mc4:
“ อี้เดินได้แล้วเหรอลูก...... “ จู่ๆแม่ของผมก้อวิ่งเข้ามาหาผมทันที จากนั้นก้อกอดผมอย่างแรง จนผมตกใจไปหมด
“ อี้ แม่ดีใจมากๆเลยลูก นี่ลูกจะหายแล้วใช่ไหม “
ผมก้อลืมไปว่า นี่ผมเดินได้แล้วเหรอเนี่ยะ ???? ผมดีใจซะจนลืมตัวไปว่า ขาผมยังเดินได้ไม่ถนัดนัก แต่เมื่อกี้นี้ ผมเดินซะร่อนเลย นี่แหละนะ เค้าคงจะว่า ความดีใจ มันทำให้คนลืมตัว ว่าตัวเองยังเจ็บตัวอยู่ อิอิ
“ นี่ต้ง มีข่าวดีๆอย่างนี้อ่ะ ทำไมไม่บอกน้าล่ะเนี่ยะ ต้งนี่ไม่ไหวเลยนะ “ แม่ของผมเอ็ดต้งใหญ่เลย แต่ต้งสิครับ ยิ้มเล็กยิ้มน้อย
“ ยังนะครับคุณน้า ที่จริงยังมีเรื่องดีๆอีกตั้งเยอะแหนะ แต่ผมยังไม่ได้บอกคุณน้าและทุกๆคนเลย “
“ ข่าวดีอะไรอีกเหรอต้ง บอกน้าเร็วๆเลย “ แม่ผมซักใหญ่เลย
“ ก้อคือ อี้เค้า เค้ายอมตกลงแต่งงานกับต้งแล้วอ่ะครับ “ ต้งพูดอย่างภาคภูมิใจ
“ หา....................... “ เสียงทุกคนพูดพร้อมกัน
“ หาอะไรกันเหรอครับ ตกใจอะไรกันเหรอ อี้นึกว่าทุกคนคงจะรู้แล้วซะอีก แล้วทำไมต้องทำหน้าซีเรียสกันขนาดนั้นด้วยละครับ “ ผมถามแบบงงๆ กับอาการของทุกคน
“ นี่แกจะแต่งงานกับอี้เร็วๆนี้เลยเหรอว่ะ ไอ้ต้ง “ พี่กรณ์ถามขึ้นมาอีก
“ ก้อจริงสิว่ะ นี่แกคิดว่าชั้นล้อเล่นรึไง อุตส่าห์ทำมาซะขนาดนี้แล้ว ไม่มั่นใจคงไม่ได้แล้วล่ะ จริงไหมครับอี้ “ ต้งหันมถามผม
“ แล้วแกไม่รอ..........เอ่อ “ พี่กรณ์เหมือนมีอะไรติดอยู่ในลำคอ แต่จู่ๆต้งก้อตัดบทขึ้นมาอีก
“ ตกลงตามนี้แหละ แกไม่ต้องถามอะไรมากแล้ว เดี๋ยวอี้เค้าจะเปลี่ยนใจเอา คราวนี้ชั้นไม่ยอมจริงๆนะ “
“ ต้องรออะไรอีกเหรอครับต้ง “ ผมถามงงๆ ตามที่พี่กรณ์เปิดประเด็นมา
“ ไม่มีอะไรหรอกครับอี้ ไอ้กรณ์มันคงจะให้รอฤกษ์ดีๆมั้ง ต้งว่าไม่เป็นไรหรอก เอาฤกษ์สะดวกดีกว่า แล้วนี่อะไรๆก้อเตรียมพร้อมใกล้จะเสร็จหมดแล้ว เหลือแต่อี้แหละ มาเข้าพิธีกับต้ง ก้อเป็นอันเรียบร้อย “ ต้งพูดอย่างอารมณ์ดี
“ แล้วแม่ล่ะครับ โอเคใช่ไหมครับ ที่อี้ตอบตกลงโดยที่ไม่ได้ถามก่อน พอดีอี้คิดว่า ถึงยังไงก้อต้องบอกที่บ้านอยู่แล้ว เลยตอบตกลงต้งเค้าไปก่อน ค่อยมาบอกทีหลัง แม่ไม่ว่าอะไรใช่ไหมครับ “ ผมหันกลับไปถามแม่ของผม แต่แม่ของผมมีสีหน้ายังคงงุนงงเล็กน้อย แต่ก้อยิ้มกลับมา แล้วพูดมา
“ ก้อแล้วแต่อี้แล้วกันนะ ทางบ้านอ่ะ ยังไงก้อได้ ตามใจอี้ ขอให้อี้สบายใจ พวกเราก้อโอเค “
“ เอาเป็นว่าทุกคนรับรู้เรื่องงานแต่งงานกันเรียบร้อยแล้วนะครับ เอาไว้วัน เวลา สถานที่ จะแจ้งอีกที ตอนนี้ให้ทุกๆคนนำของไปเก็บไว้ที่ห้องเลยนะครับ แล้วก้อพักผ่อนกันตามสบาย ไว้ตอนเย็นนี้ ต้งจะจัดงานเลี้ยงเล็กๆขึ้น เพื่อฉลองโอกาสดีๆอย่างนี้นะ “
ผมค่อยๆเหลียวมองดูแขกที่มาวันนี้แล้ว รู้เหมือนกับว่าพวกเค้ามาประชุมสัมนาหมู่คณะก้อไม่ปาน มากันเยอะมากๆ นอกจากครอบครัวของผมและต้งแล้ว ก้อจะเป็นเพื่อนๆที่สนิทๆในกลุ่มของผม พี่กรณ์และน้องเลขาพี่กรณ์ รวมทั้งครอบครัวของน้องแมนก้อมาด้วยเช่นกัน ดูพวกเค้าจะตื่นเต้นไม่น้อยที่ได้มาพักผ่อนที่นี่ กับพวกเรา
ต้งหันไปพูดกับทุกๆคน จากนั้นพวกเค้าก้อแยกย้ายกันนำข้าวของไปเก็บที่พักของตนเอง ครอบครัวของผมและครอบคัวของต้งพักอยู่ห้องพักชั้นบน ห้องพักใหญ่ 2 ห้อง ใกล้ๆห้องนอนของผมกับต้ง ส่วนเพื่อนๆของผมและพี่กรณ์พักที่ห้องพักชั้นล่าง ซึ่งมีห้องพักอยู่ 2-3 ห้อง และทางครอบครัวของน้องแมน ได้ไปพักอยู่ที่บ้านหลังเล็กข้างๆบ้านพักหลังใหญ่
ต้งได้จัดเตรียมห้องพักไว้ให้ทุกคนอย่างเรียบร้อยหมด ผมคิดว่าพวกเค้าคงจะนัดแนะกันมาก่อนแล้วแน่เลย ดูพร้อมมากๆ ไม่ว่าจะเรื่องห้องพัก หรืออาหารการกิน เพราะว่า ตอนเที่ยงก้อมีคนนำอาหารมาเสริฟถึงที่บ้านเลย ตอนแรกพวกเราก้อตกใจ เพราะว่าไม่ได้มีใครสั่ง ถามไปถามมากลับเป็นต้งนั่นเองที่สั่งมาให้ทุกคนได้ทาน ต้งเค้าบอกว่าอยากจะอำนวยความสะดวกทุกคนในทุกเรื่อง ไม่อยากให้ลำบากกันมาก แต่พกวเพื่อนๆผมสิครับ มันดันบอกว่า มื้อต่อๆไป ไม่ต้องให้ใครมาส่งอาหารแล้ว เดี๋ยวพวกเราจะทำเอง ผมก้อว่าดีเหมือนกันนะ ได้รสชาติไปอีกแบบ ถึงจะเหนื่อยหน่อย แต่ก้อน่าจะสนุก
ช่วงบ่ายๆ ทุกคนก้อแยกย้ายไปพักผ่อนตามอัธยาศรัย ส่วนผมกับทางครอบครัวของผมก้อนั่งเล่นอยู่ริมชายหาด ผมเองก้อพยายามหัดเดินบ่อยๆ จะได้ชิน โดนมีต้งมาคอยพยุงข้างๆ จนบางที เหมือนกับว่า ผมแทบจะมได้เดินเองเลย ต้งแทบจะอุ้มผมอยู่แล้ว จนผมต้องออกคำสั่งเด็ดขาดให้เค้า ไม่ให้ต้งมาพยุง ไม่งั้นผมจะเดินเองได้เหรอครับ เล่นมาประคองอย่างนี้ ซึ่งต้งตอนแรกๆก้อไม่ยอม บอกว่าเป็นห่วงผม แต่ในที่สุด ต้งก้อยอมจนได้ ผมก้อเลยฝึกเดินไปเรื่อยๆ เดินไปหาเพื่อนๆที่เล่นน้ำทะเลแถวๆนั้นบ้าง บ้างก้อเดินไปเล่นกับพี่มดแม่ของน้องแมนบ้าง ไปนั่งพูดคุยสารทุกข์สุขดิบกันบ้าง
ผมนั่งคุยกับพี่มดสักพัก พี่กรณ์ก้อมานั่งข้างๆผม วันนี้พี่กรณ์ดูท่าทางแปลกๆ ตั้งแต่ตอนมาแล้ว ไม่รู้ว่ามีอะไรหรือเปล่า เหมือนอยากจะมาคุยกับผมสักอย่าง แต่กล้าๆ กลัวๆ ยังไงไม่รู้ นี่ก้อทำทีเป็นคุยนั่นคุยนี่กับพี่นพบ้าง พี่มดบ้าง แล้วก้อค่อยๆขยับมาใกล้ๆผม ผมเองก้อรู้แล้วว่า พี่เค้าคงอยากจะคุยอะไรกับผม แต่ก้อทำเป็นไม่สนใจท่าทีของเค้า จนพี่กรณ์ที่นั่งเลิ่กๆลั่กๆอยู่ข้างๆผม คงจะทนไม่ไหวแล้วมั้ง เลยต้องเริ่มคุยกับผมก่อน
“ ดีใจด้วยนะอี้ ที่จะได้แต่งงานกับไอ้ต้งมันแล้ว พี่หวังว่าอี้คงจะมีความสุขนะครับ “ พี่กรณ์พูดด้วยน้ำเสียงแปลกๆ มันดูขมขื่นยังไงไม่รู้ แล้วยังยิ้มแหยๆมาที่ผมอีก นี่เค้าเป็นอะไร ????
“ ก้อ.......ต้องมีความสุขแหละครับ ต้งเค้าดีกับอี้มากๆ และนี้จะเป็นการตอบแทนความดีของเค้า อี้คิดว่า ต้งควรจะมีความสุขจริงๆจังๆได้สักทีแล้วนะ หลังจากที่เหนื่อยยากกับอี้มาสารพัด ต้องให้รางวัลความดีเค้าหน่อยล่ะ “ ผมพูดยิ้มๆ
ขณะที่กำลังคุยกับพี่กรณ์อยู่นั้น พี่นพก้อบอกผมว่า จะพาพี่มดไปเดินเล่นในสวนต่อ และปล่อยให้ผมอยู่กับพี่กรณ์ ได้พูดได้คุยกันได้ตามสะดวก ผมเองก้อยิ้มรับ และบอกพวกเค้าไปว่า ไว้เบื่อตรงนี้เมื่อไหร่ จะเดินตามไป
พอพี่นพและพี่มดเดินออกไปแล้ว ก้อเหลือเพียงแต่ผมและพี่กรณ์ที่นั่งอยู่ตรงนั้นตามลำพัง ผมรู้สึกได้เลยว่า อาการตอนแรกๆของพี่กรณ์ คงจะไม่กล้าพูดอะไรต่อหน้าคนอื่นนัก นี่พอไม่มีใครแล้ว เค้าก้อเริ่มพูดต่อ
“ พี่ก้อไม่เถียงหรอกนะว่าไอ้ต้งมันเป็นคนดี แต่............ “ พี่กรณ์หยุดพูด แล้วหันมองไปทางต้ง ซึ่งผมก้อหันตามไปเช่นกัน ปรากฏว่าต้งไม่อยู่ตรงที่เดิมแล้ว ผมมองหาไปสักหน่อยก้อเห็นเค้ายืนโทรศัพท์อยู่ห่างออกไป สงสัยคงจะคุยเรื่องงานมั้ง จากนั้นพี่กรณ์ก้อหันหน้ามาหาผม ทำหน้าตาซีเรียสเข้าไปอีก นี่ตกลงมันมีอะไรกันแน่ ???? ผมเริ่มสงสัยมากๆแล้วนะครับ
“ พี่กรณ์มีอะไรจะพูดกับอี้เหรอครับ พูดออกมาเลยสิ พี่กรณ์กลัวอะไรเหรอครับ “ ผมเริ่มซัก
พี่กรณ์เบี่ยงหน้าไป เหมือนพยายามรวบรวมความกล้า แล้ว หันหน้ากลับมาหาผมอีกที
“ แล้วไอ้ต้งมันได้บอกอะไรอี้บ้างล่ะ “ พี่กรณ์ถามผม ???? ผมก้องงสิครับ ไม่เห็นต้งจะพูดอะไรกับผมเลย
“ ก้อไม่นี่ครับ ต้งก้อแค่พาผมมาพักฟื้น มาพักผ่อน แล้วต้งก้อขออี้แต่งงานที่นี่ อี้ก้อตกลง มันก้อไม่มีอะไรอย่างอื่นนี่ครับ หรือว่ามันมีอะไรมากกว่านี้เหรอครับ “ ผมเริ่มหวั่นๆกับท่าทีของพี่กรณ์มากขึ้นๆ
“ พี่ไม่รู้ว่าพี่จะพูดไปดีไหม เพราะว่า พี่ไม่รู้ว่าไอ้ต้งมันบอกอะไรกับอี้ไปบ้าง แล้วถ้าเรื่องที่พี่จะพูดนี่ ไอ้ต้งมันไม่อยากให้อี้รับรู้ล่ะ แล้วพี่ดันไปบอกเรา พี่เกรงว่าไอ้ต้งมันจะโกรธเอานะ “
“ แล้วมันเรื่องอะไรล่ะครับพี่กรณ์ ถ้าพี่ไม่พูดแล้วอี้จะรู้ไหม พี่ทำให้อี้สงสัยมากๆเลยนะเนี่ยะ ว่าตกลงมันเรื่องอะไรกันแน่ นี่ทำไมทุกคนต้องทำเหมือนกับมีความลับกับอี้ด้วย อี้ไม่ชอบเลย “ ผมเริ่มหงุดหงิดแล้ว
“ ก้อเรื่องที่พี่จะพูดนี่ มันเกี่ยวกับ....... “
“ เกี่ยวกับเรื่องงานไงครับอี้ ที่ต้งยังปิดบังอี้อยู่ “ จู่ๆ ก้อมีเสียงๆนึงแทรกเข้ามาจากด้านหลังที่เรานั่งคุยกันอยู่ พวกเราหันไปก้อเห็นต้งยืนมองมาที่พวกเรา แต่หน้าตาท่าทางต้งก้อปกติดีนี่ครับ
แต่พี่กรณ์สิครับ หน้าซีดไปเลยทีเดียว เหมือนพี่เค้าต้งใจมากๆที่เห็นต้งยืนอยู่ตรงนี้ และต้งคงจะได้ยินที่เราพูดกันเมื่อกี้แน่ๆเลย แต่ว่า...........ทำไมพี่กรณ์ต้องทำหน้าตกใจขนาดนั้นด้วยนะ
“ เรื่องงาน เรื่องงานอะไรเหรอครับ อี้ไม่เข้าใจ ทำไมต้องปิดบังอี้ด้วยล่ะครับ “ ผมพุ่งคำถามไปที่ต้ง
“ ก้อ...........ไงดีล่ะ ก้อต้งเห็นอี้ทำงานหนักมาก ทำหลายที่ด้วย แล้วตอนนี้ เราก้อตะแต่งงานกันแล้ว ต้งอยากให้อี้ทำงานข้างนอกน้อยลง แล้วมาทำกับต้งที่บริษัทก้อได้ อี้จะได้มีเวลาให้ต้งมากๆไง จะได้คอยดูแลต้งเยอะๆด้วย “ ต้งพูดอ้อนๆ แล้วเดินตรงมานั่งแทรกกลางผมกับพี่กรณ์ จนพี่กรณ์ต้องค่อยๆเขยิบไป
“ แล้วทำไมต้องปิดด้วยล่ะ คุยกันดีๆ บอกอี้ดีๆก้อได้ นี่อะไรทำมีลับลมคมในกัน อี้รู้สึกแปลกๆอ่ะ “
“ ก้อถ้าพูดดีๆ อี้คงยอมหรอก เห็นบ้างานซะขนาดนั้น “ ต้งพูดพร้อมกับเอามือมาจับมือผมไว้
“ มันไม่มีอะไรหรอกครับ แค่ต้งแอบไปลาออกจากที่ทำงานไอ้กรณ์แทนอี้ ก้อเท่านั้นเอง ไม่ได้มีอะไรมาก ต้งไม่ยอมให้แฟนของต้งไปทำงานหนักๆให้คนอื่นอีกแล้วนะ แฟนต้งต้องทำงานกับต้งเท่านั้น ต้องอยู่ข้างๆต้งตลอดด้วย เข้าใจไหมครับ “ ต้งพูดพร้อมกับดึงมือผมไปหอมเบาๆต่อหน้าพี่กรณ์ ผมก้ออายสิครับ เลยรีบดึงมือกลับมา
“ ต้ง....มีคนอื่นอยู่นะ ต้งไม่อายเหรอ “ ผมถามเขินๆ
“ อายทำไมครับอี้ คนแถวนี้เค้ารู้กันหมดแล้วว่า เรากำลังจะแต่งงานกันแค่นี้ยังน้อยไปด้วยซ้ำนะครับ อิอ “ ต้งทำหน้าทะลึ่งและจะเข้ามาหอมผม ผมเลยต้องรีบดันตัวต้งออกไป
“ ไม่อาวววววววว อายเค้า “ ผมทั้งพูด ทั้งดันตัวเค้าออกไปแบบเขินๆ
“ ฮ่าๆๆๆๆ อี้นี่เวลาเขินน่ารักมากเลยนะครับ รู้ไหม “
ต้งแกล้งผมสักหน่อยก้อหยุดแกล้ง แล้วหันไปหาพี่กรณ์ที่นั่งหน้าเครียดอยู่ข้างๆ
“ นี่ไอ้กรณ์ แกมาเป่าหูอะไรว่าที่ภรรยาชั้นว่ะ ดูสิ เสียขวัญหมดเลย แกนี่มันไม่ไหวจริงๆ “
“ แฮะๆ “ พี่กรณ์ทำทีเป็นหัวเราะ แล้วก้อก้มหน้าต่อ
“ อี้ครับ เค้าไปนั่งเรือเล่นกันดีกว่านะ ตรงฝั่งนู้นอ่ะ มีบึงที่ขุดเขื่อมต่อกับทะเลด้วยนะ เค้าจัดไว้สวยมากๆเลย น้ำก้อใส คลื่นก้อไม่แรง กำลังดี เราไปพายเรือเล่นกันนะครับ “ ต้งพูดกับผมอย่างอารมณ์ดี
ผมก้อตอบตกลงด้วยการพนักหน้าเบาๆ จากนั้นต้งก้อจูงมือ แล้วประคองผมไปทางท่าเรือที่อยู่ข้างๆบ้านพักนั้น แต่ตอนที่เดินไป ผมแอบหันมาหาพี่กรณ์หน่อยนึง ก้อเห็นว่าพี่เค้าก้อมองมาที่ผมอยู่ ทำหน้าตาเศร้าๆยังไงพิกล.........
ต้งพาผมไปพายเรือเล่นในบึง พายวนไปมา ชมนั่นชมนี่ไปเรื่อย ผมเพิ่งรู้ว่า บึงนี้ก้อเป็นพื่นที่ในเขตของต้งเหมือนกัน ต้งทำไว้ให้แขกมาพักผ่อน มาพายเรือเล่น ผมรู้สึกดีเหมือนกัน ที่ได้มาอยู่ที่นี่ ผมเริ่มรู้สึกผูกพันธ์กับที่นี่ซะแล้วสิ
พอบ่ายแก่ๆ ต้งก้อพาผมขึ้นบ้าน ไปอาบน้ำแต่งตัว เพื่อที่จะมางานเลี้ยงที่ต้งจะจัดขึ้นที่บ้านพัก ต้งบอกว่า เป็นงานฉลองที่ผมยินดีตกลงแต่งงานกับเค้า เค้ามีความสุขมากๆวันนี้ ผมเองก้อเห็นหน้าตาต้งดูแจ่มใส ร่าเริง ดูมีความสุขสุดๆ ผมเห็นอย่างนี้แล้ว ผมเองก้อดีใจ ที่ได้มีโอกาสทำให้ต้งเค้ามีความสุข ให้สมกับที่เค้าทำเพื่อผมมานานเหลือเกิน
พอตกเย็น ผมอาบน้ำแต่งตัวเสร็จแล้ว ต้งก้อพาผมลงที่ที่ร้านหน้าบ้านพัก ซึ่งตอนนี้มันได้ถูกตกแต่งไปด้วยของประดับสวยๆงามๆมากมาย ทั้งฌบว์ ทั้งริบบิ้น ทั้งดอกไม้สวยๆทั้งนั้น ผมเองได้เห็นแล้วชื่นใจนัก ยิ่งได้มารู้ว่า สถานที่ในคืนนี้ เพื่อนๆและทางบ้านของผมตั้งใจกัยจำทำเพื่องานฉลองนี้โดยเฉพาะ ผมรู้สึกปลื้มใจมากๆเลย ที่ทุกคนให้ความสำคัญกับผมขนาดนี้....ผมเดินดูรอบๆงาน มีดอกไม้ประดับประดาสวยๆมากมาย แล้งยังมาอาหารและเครื่องดื่มไว้สำหรับทุกๆคนอีกด้วย
ผมค่ำสักหน่อย ทุกคนมาพร้อมกันแล้ว ก้อเริ่มทานอาหารกัน โดยอาหารในคืนนี้เป็นอาหารที่พวกเราช่วยกันทำเองทั้งหมด ไม่ว่าจะเป็นพวกอาหารทะเลเผา ข้าวผัดปู แกงส้มกุ้ง รวมทั้งพวกบาร์บีคิวต่างๆก้อมี ทุกคนก้อเริ่มที่จะดื่มและกินกันอย่างสนุกสนาน เคล้าเสียงเพลงที่เปิดโดยดีเจแมนสุดหล่อ ( ไม่ยักรู้ว่าน้องแมนก้อเปิดเพลงได้ดีเหมือนกัน ) สาวๆ พวกเพื่อนๆของผมพากันรุมกรี๊ดน้องแมนกันยกใหญ่ คอยป้อนอาหาร ป้อนเครื่องดื่มตลอด มีแย่งกันป้อนด้วย ผมเห็นแล้วก้อขำชะมัด ขำที่พวกเพื่อนๆของผมนี่ มันจะกรี๊ดผู้ชายได้ในทุกสถานที่ ทุกเวลาจริงๆ ขนาดพวกนั้นเจอน้องแมนมานานแล้วนะ ทำไมเพิ่งจะมากรี๊ดกันก้อไม่รู้ สงสัยความหล่อ ความเท่ห์ของน้องแมนเพิ่งจะเปร่งประกายออกมาคืนนี้มั้ง อิอิ
ส่วนผมเหรอ ก้อเดินไปทั่วงาน ( ทั้งๆที่ขายังไม่แข็งแรงเท่าไหร่ ) ชวนคนนั้นคนนี้คุยบ้าง ชวนชนแก้วบ้าง แต่คืนนี้ผมไม่ดื่มนะครับ ร่างกายผมยังไม่แข็งแรงเท่าไหร่ คุณหมอ(ต้ง)เค้าไม่ให้ดื่ม ซึ่งที่จริงแล้ว ผมเองก้อไม่อยากดื่มเท่าไหร่หรอก แค่ได้พูด ได้คุยกับเพื่อนๆ พี่ๆ และครอบครัวสุดที่รักของผมแล้ว แค่นี้ผมก้อดีใจแล้ว
เราสนุกกันไปสักพักใหญ่ๆ ต้งก้อเค้าขึ้นไปบนเวทีเล็กๆ ที่พวกเพื่อนๆผมจัดเตรียมไว้ แล้วเรียกให้ทุกคนหันมาฟังที่ต้งพูดในตอนนั้น ท่าทางต้งจะดูตื่นเต้นปนสุขยังไงไม่รู้ ผมเห็นแล้วก้อแอบขำในท่าทางของต้งนัก
“ สวัสดีครับทุกๆคน ต้งรบกวนเวลาของทุกท่านไม่นานหรอกนะครับ คือวันนี้ก้อเป็นวันดีมากๆ วันนึงในชีวิตของต้ง จะว่าไปแล้ว นับว่าเป็นวันที่ต้งมีความสุขที่สุดเลยก้อว่าได้ เพราะว่า....... “ ต้งเว้นจังหวะพูด แล้วมองมาที่ผม ที่ยืนมองเค้าอยู่ด้านหน้าเวที
“ เพราะว่า คนที่ต้งรักที่สุดคนนึงในชีวิตของต้ง เค้าได้ตอบตกลงแต่งงานกับต้งไปเป็นที่เรียบร้อยแล้ว จะว่าไปแล้ว เค้าเองก้อยอมตั้งแต่เมื่อวานนี้แล้วล่ะครับ แต่ต้งถือเอาวันนี้เป็นวันที่ต้งจะประกาศให้ทุกคนรู้ ต้งขอบอกเลยนะครับว่า ตงมีความสุขมากๆ มากจนไม่รู้ว่าจะบรรยายออกมาได้ยังไงต้งคิดว่าทุกคนคงจะรับรู้ถึงความรู้สึกนี้ของต้งได้นะครับ........... “ ต้งพูดอะไรต่อมิอะไรไม่รู้ต่างๆมากมายเกี่ยวกับเรื่องของผมและของเค้า ผมไม่รู้ว่าต้งไปอัดอั้นมาจากไหน ถึงได้พูดเยอะขนาดนี้นะ......
ผมทั้งฟังที่ต้งพูด แบบเขินสุดๆ ผมไม่คิดว่าเค้าจะกล้าพูดขนาดนี้ต่อหน้าผู้คนเยอะแยะขนาดนี้ ต้งพูดแบบภูมิใจมากๆ หน้าตาท่าทางเค้าดูมุ่งมั่นสุดๆ แถมยังมีหยอดมุขอีกเล็กน้อยเรีนกเสียงหัวเราะให้กับคนในงานด้วย ผมแอบมองไปรอบๆ ก้อเห็นว่า ทุกๆคนดูจะมีความสุขไปกับต้งด้วย ผมเห็นแล้วก้อรุ้สึกดีใจแทนต้งจัง ที่ทุกๆคน รับรู้ความรู้สึกนั้นของต้งอย่างลึกซึ้ง ทุกคนดูตั้งใจฟังที่ต้งพูดมากๆ ฟังไปยิ้มไป บ้างก้อขำกับมุขเฝื่อนๆของต้งด้วย ผมเองก้อรู้สึกดีไม่ต่างไปจากต้งเองเช่นกัน
“ นะครับ ก่อนที่ทุกๆคนจะเบื่อต้งพูดไปเสียก่อน เดี๋ยวต้งขอเชิญว่าที่เจ้าสาวของต้งมาบนเวทีบ้างดีกว่า มาพูดอะไรเล็กๆน้อยๆ เกี่ยวกับความรู้สึกของเค้าที่มีต่อต้ง ว่าที่เจ้าบ่าวผู้ที่แสนจะโชคดีคนนี้หน่อยนะครับ “ พูดแล้วต้งก้อเดินลงมาจากเวที แล้วพุ่งมาหาผมทันที ผมเองก้อแทบจะตั้งตัวไม่ทัน ที่ต้งจะจู่โจมผมขนาดนี้
-
ตกลงเรื่องอะไรที่ปิดบังอี้อยู่อ่ะ
ยิ่งอ่านยิ่งอึดอัด
เหมือนว่าจะมีเรื่องร้ายแรงยังไงก็ไม่รู้ :เฮ้อ:
มาต่ออีกน่ะคับพี่เล็กซ :L2:
-
:pig2: :pig2: :pig2: :pig2: :pig2:
สวัสดีครับ ผู้อ่านที่น่ารักทุกๆท่าน
ผมนายไรท์เตอร์จอมอู้ มารายงานตัวครับ :bye2:
ผมไม่ได้หายไปไหนนะครับ เพียงแต่ว่าช่วงที่ผ่านมานี้
ผมยุ่งๆจริงๆ งานเยอะมากๆ เจ้านายก้อจ้องจะรับประทานหัวผมตลอดเวลา :serius2:
ผมเลยกระดิกมาพิ่มพ์เรื่องต่อไม่ค่อยสะดวก
ไหนจะย้ายห้องอีก เฮ้ออออออออออออ
นี่ก้อรีบนำมาลงเลยนะครับ พอผมพิมพ์เสร็จ
ยังไงก้อเอาไปอ่านแค่นี้ก่อนนะครับ เด๋วมีตามมาเรื่อยๆ
ขอบคุณมากๆนะครับ ที่ติดตามกันเสมอมาก น่ารักมากๆเลยครับ :impress2:
ปล.ไว้ผ่านช่วงยุ่งๆของผมไป แล้วจวบกับใกล้ๆที่นิยายจะจบแล้ว
ผมอาจจะจัดมีตติ้งเล็กๆขึ้นนะครับ สำหรับผู้อ่านที่สนใจ
นี่ยังเป็นโคงการคร่าวๆนะครับ ยังไม่ได้ยืนยันอะไร
แต่ก้ออยากมีกิจกรรมที่ได้เจอะเจอกับแฟนๆเหมือนกัน ( ไม่รู้ว่าทุกคนอยากจะเจอผมไหม อิอิ )
ไว้ยังไง มีเสียงตอบรับยังไง ค่อยว่ากันอีกทีนะครับ
ร๊ากกกกกกกกกกก ทุกคนเสมอครับ
-
Large in detail but slow progression Ha krub, Wanna see Dueue ?? :serius2: :serius2:
-
------------------------------------------------------------------------
ต่อเลยแล้วกันนะครับ ฟิตจัด อิอิ :pig2: :pig2:
:z10: :z10: :z10: :z10:
“ อี้ครับ เชิญขึ้นไปพูดอะไรสักหน่อยนะครับ นะครับอี้ ทุกคนรออยู่นะ “ ต้งพูดแล้วเอามือมาจูงผม จะพาขึ้นไปบนเวที แต่ผมเองก้ออายมากๆครับ เกิดมาเคยทำงานพิธีกรงานแต่งงานให้คนอื่มาเป็นสิบๆงาน เพิ่งจะมารู้สึกตื่นเต้นมากๆ ก้อต่อเมื่อต้องรู้ว่าจะต้องขึ้นไปเป็นคู่บ่าวสาวเอง แล้วยิ่งต้องพูดต่อหน้าคนที่ผมสนิทมากๆอย่างนี้ ผมยิ่งรู้สึกอายและเขินมากๆ เลยพยายามขีนตัวไว้ ไม่ยอมขึ้นไปบนเวทีกับต้ง ทั้งคนในงานก้อตะโกนเชียร์ผมให้ขึ้นกันใหญ่ เฮ้อออออออ
“ ต้งครับ ไม่พูดได้ไหม อี้อายอ่ะ คนเยอะแยะมากมาย นะๆๆๆ “ ผมพูดไปส่ายหน้าไป
“ เอาน่าอี้ นะครับ พูดนิดเดียวก้อได้ อย่าให้ต้งและทุกคนเก้อสิครับ นะๆ “
ผมเองก้อยืนหยุดนิ่งพักนึง ผู้คนในงานก้อร้องเชียร์ผมกันใหญ่เลย ผมเห็นแก่ต้งหรอกนะ ถึงจะยอมขึ้นไป ไม่งั้นนะ ต่อให้เอาอะไรมาฉุด ก้อไม่ยอมขึ้นหรอก ให้ตายสิ !!!!!!!!
พอผมรวบรวมความกล้าได้แล้ว ผมก้อปล่อยให้ต้งจูงมือผมขึ้นไปบนเวที แล้วตอนนี้นะ เสียงผู้คนในงานก้อโห่ร้องดีใจกันใหญ่ เอ๊ะนี่พวกเค้าจะดีใจอะไรกันนักหนา นี่แค่ประกาศจะแต่งเฉยๆนะ ยังไม่ได้แต่งจริงๆสักหน่อย ผมเองก้อยืนมองผู้คนในงานสักพัก โดยมีต้งคอยยืนประคองอยู่ข้างๆตลอด พอเริ่มจะทำใจได้บ้างแล้ว ก้อเริ่มพูดขึ้น
แต่........ตอนที่ผมกำลังจะพูดนั้น ผมก้อเห็นเหมือนมีเงาตะครุ่มๆอยู่ตรงทางเข้าสวนที่จัดการเลี้ยง แล้วรู้สึกเหมือนกับว่า เค้ามองมาทางผมด้วย ผมแอบจ้องกลับไป แต่ก้อเห็นไม่ชัดเท่าไหร่นัก แต่พอจะจำหน้าได้คลับคล้ายคลับคลาว่าเหมือน เหมือน เหมือนกับ ดะ ดะ ดิ.....แต่คงจะไม่ใช่หรอกมั้ง ดิวเค้าจะมาทำไมที่นี่ เพราะผมก้อไม่เห็นจะมีใครเอ่ยถึงเค้าและครอบครัวของเค้าเลย..........ผมเลยคิดว่าตัวเองคงจะตาฝาดไปเพราะแสงไฟในงาน หลอดไฟที่ใช้ในงานมันมีเยอะเหมือนกัน เลยทำให้มองไม่ถนัด ผมอาจจะตาฝาดไปจริงๆก้อได้ คงไม่ใช่อย่างที่ผมคิดหรอกนะ
ต้งหันมามองหน้าผมเชิงถามประมาณว่า ผมเป็นอะไรเหรอ ทำไมเหมือนจะพูดแล้ว แต่หยุดไป แต่ผมก้อยิ้มให้เค้า แล้วเริ่มพูดทันที แต่สายตายผมก้อดันไปเห็นอะไรขยุกๆอยู่ตรงพุ่มไม้นั่นอีก แต่ผมพยายามไม่สนใจมัน
“ สำหรับอี้แล้ว คงจะไม่พูดอะไรมากหรอกนะครับ เพราะว่า ตาว่าที่เจ้าบ่วเค้าแย่งพูดไปซะหมดเลย อี้ไม่คิดมาก่อนเลยนะครับว่า ต้งจะจดจำเรื่องราวต่างๆของเราได้มากมายขนาดนี้ แต่อี้นะสิ จำอะไรไม่ค่อยได้เลย น่าอายจริงๆ “ ผมขำกับความจำแย่ๆของผม ผิดจากต้งอย่างลิบลับ ที่เค้าจดจำทุกรายละเอียดที่เกี่ยวกับตัวผมได้หมดทุกอย่าง........สุดยอดเลยครับ
“ เร็วๆสิอี้ มัวแต่เขินอะไรอยู่เล่า ไหนพูดความรู้สึกของอี้ที่มีต่อต้งให้พวกเราฟังบ้างสิ ได้ยินจากต้งมาเยอะแล้ว อยากฟังจากอี้บ้าง
พูดเยอะๆเลยนะ อย่าให้แพ้ต้งนะ “ ไอ้ป้อมเพื่อนของผมมันตะโกนขึ้นมาแซว นี่กะจะให้ผมช็อคไปเลยใช่ไหมเนี่ยะ ???? บีบครั้นกันจัง ก้อคนมันเขินนี่นา โอ๊ยยยยยยยยยย
“ สำหรับอี้ก้อนะ คงไม่มีอะไรที่อยากจะบอกต้งไปมากกว่า “ แล้วผมก้อหันหน้าไปหาต้ง
“ อี้ขอขอบคุณต้งมากๆนะครับ ในทุกๆสิ่ง ทุกๆอย่าง ที่ต้งได้ทำให้อี้มา ตั้งแต่อี้..... “ ขณะที่ผมกำลังพูดอยู่นั้น ก้อมีเสียงคนตะโกนตรงทางเข้าสวนซะดังลั่นเลย
“ เฮ๊ยยยยยยยย ใครว่ะเนี่ยะ มายืนลัลๆล่อๆอะไรตรงนี้ว่ะ นี่มาจ้องจะขโมยของหรือเปล่า “
พวกเราหันไปมองตามเสียงนั้นก้อพบว่า น้าคำที่เป็นคนดูแลบ้านพักหลังนี้ กำลังตะโกนพูดกับใครคนนึงอยู่ ในมือน้าคำก้อถือท่อนไม้ไว้ด้วย เสียงมันมาจากตรงที่ๆสายตาของผมเหลือบไปเห็นเงาตะครุ่มๆนั้นแหละครับ
ทุกคนในงานก้อตกใจกันครับ เพราะว่าน้าคำยังคงพูดเสียงดังกับคนที่อยู่ตรงนั้นอยู่อีก ต้งเลยต้องรีบเดินไปตรงนั้นทันที และผมเองก้อค่อยๆเดิมตามไปด้วย ผมเองก้ออยากรู้นี่ครับว่ามันเกิดอะไรขึ้น แต่เดินไม่ค่อยจะทันเค้าหรอก ต้งจ้ำอ้าวไปจนจะถึงแล้วมั้งนั่น และคนอื่นๆก้อคงจะพากันคิดนะครับว่า มันเกิดอะไรขึ้นตรงนั้นกันแน่ แต่ผมเห็นแค่ต้นและพี่กรณ์เท่านั้นแหละครับ ที่เดินไปตรงเกิดเหตุ คนอื่นๆยังยืนกันอยู่ในงาน แต่ผมนี่สิ อยากรู้มากๆ เลยวานให้น้องแมนประคองผมเดินไปตามนั้นทันที ตอนแรกทางบ้านผมเค้าไม่ยอมให้ผมไป กลัวจะเป็นอันตราย แต่ผมบอกว่า คนอยู่เยอะแยะ คงไม่มีอะไรหรอก แล้วผมรู้สึกว่า คนที่อยู่ตรงนั้น เค้ามองมาที่ผมตลอดเวลา ผมว่าเค้าน่าจะมีอะไรกับผมแน่ๆ ผมเลยต้องรั้นให้น้องแมนพาไปจนได้ ซึ่งน้องแมนก้อรับปากกับทางบ้านผมว่า จะดูแลผมดีๆ โดยที่พวกเค้าก้อมองตามพวกผมอยู่ห่างๆ
ระหว่างที่น้องแมนกำลังประคองผมเดินไปนั้น ผมก้อเห็นน้าคำกำลังเดินมาพูดอะไรไม่รู้กับต้งและคนที่อยู่ตรงนั้น จับใจความได้ประมาณว่า.........
“ คุณต้งครับผม ผมแอบสังเกตุว่านายคนนี้เค้ามาเดินลับๆล่อๆแถวๆนี้อยู่สักพักแล้วนะครับ ตอนแรกผมก้อนึกว่าเป็นเพื่อนคุณต้ง แต่ไม่เห็นเค้าจะเข้าไปรวมกลุ่มกับคนอื่นๆ ผมก้อคิดว่าเค้าต้องไม่มาดีแน่ๆ ผมเลยจะเข้าไปไล่ออก แต่เค้าก้อบอกว่าเค้าไมได้มาทำไม่ดีอะไร เค้าจะเข้าไปพบคนในงาน แต่ผมไม่ไว้ใจหรอก ถึงแม้ท่าทางจะดูดีก้อตาม แต่คนสมัยนี้มันไว้ใจได้ที่ไหนละครับ “ เสียงน้าคำพูด กับต้งในระยะที่ห่างจากคนที่ยืนอยู่ตรงนั้นพอสมควร
“ พอแล้วๆ น้าคำ ส่งเสียงโวยวายซะคนในงานตกใจกันหมดแล้ว แล้วนี่ดูแลบ้านยังไง ทำไมปล่อยให้คนที่ไม่รู้จักเข้ามาในนี้ น้าเองก้อรู้ใช่ไหมว่า ที่นี่มันเป็นเขตพื้นที่ส่วนตัวของผม ห้ามคนนอกเข้าเด็ดขาด “ ต้งเอ็ดน้าคำ
“ ก้อตอนแรกผมไม่แน่ใจนี่ครับ นึกว่ารู้จักกํน เห็นจอดรถหน้าบ้านด้วย แต่ก้อมาสงสัยตอนที่เค้ามายืนลับๆล่อๆตรงพุ่มไม้นี่ล่ะครับ แต่ผมก้อกำลังจะมาไล่เค้าแล้วนะครับคุณต้ง “ น้าคำพูดแบบสลดหน่อยๆ
“ พอๆๆ เดี๋ยวผมจัดการเอง “ ต้งพูดพร้อมเดินพุ่งไปตรงที่เกิดเหตุทันที โดยมีน้าคำและพี่กรณ์ตามไปติดๆ
ผมเห็นว่า พอต้งเดินไปถึงตรงนั้นแล้ว และได้เห็นหน้าคนๆนั้น ต้งก้อชะงักทันที แต่พี่กรณ์สิ กลับรีบเดินเข้าไปหาเค้าทันที เอ๊ะ !!! พี่กรณ์รู้จักคนๆนั้นด้วยเหรอ ?????
ต้งดูอึ้งๆ แล้วก้อพูดอะไรกับเค้าคนนั้นด้วย ผมได้ยินไม่ชัดว่า ต้งเค้าพูดอะไรกันนะ ทำไมไม่เข้ามาคุยกันข้างในดีๆ ถ้าเป็นคนรู้จักกัน มันยิ่งเพิ่มความสงสัยให้ตัวผมเข้าไปอีก เลยต้องเร่งให้น้องแมนรีบๆพาผมเดินไป
พอผมเดินไปใกล้จะถึงต้งแล้ว ผมก้อรู้เลยว่า ต้งจะกำลังมีปากเสียงกับคนๆนั้นอยู่ โดยมีพี่กรณ์ยืนอยู่ข้างๆคนๆนั้น ส่วนน้าคำยืนห่างออกไปอีกหน่อย เหมือนกับต้งบอกว่าไม่ต้องยุ่งยังไงยังงั้น และที่ผมพอจะได้ยินเค้าคุยกัน ก้อประมาณว่า
“ นี่คุณจะมาที่นี่ทำไม ไหนเราตกลงกันแล้วไงว่า ทางพวกคุณจะเลิกยุ่งเกี่ยวกับอี้ในทุกกรณี ที่พวกคุณลืมสัญญาที่เคยพูดไว้กับผมแล้วเหรอ แล้วนี่ยังมาทำให้คนอื่นตกใจอีก แล้วถ้าอี้มาเห็นเข้าจะทำยังไง คุณเคยคิดบ้างไหม “
เอ๊ะ !!!!!!!!!! ทำไมมีชื่อผมไปเกี่ยวข้องในบทสนทนานั้นด้วยนะ นี่ตกลงคนที่ยืนอยู่ตรงนั้น เค้าอยากเจอผมจริงๆเหรอ แต่พอผมมองเข้าไปตรงมุมมืดนั้น แอบเห็นหน้าตาคร่าวๆ ก้อคล้ายๆกับคนที่ผมคิดอยู่นะ...ใครกันน๊า ??? หรือว่าจะเป็นเค้าจริงๆ
“ นี่ไอ้ต้ง ฟังเค้าพูดก่อนสิ แกนี่จะใจร้อนอะไรนักหนาว่ะ คุณเค้าต้องมีอะไรแหละ ไม่งั้นไม่ลงทุนมาเองขนาดนี้หรอก “ พี่กรณ์ช่วยพูดเสริม เหมือนจะช่วยให้ต้งเข้าใจคนๆนั้นด้วย ผมเองก้อค่อยๆเดินเข้าไป โดยที่พวกเค้า ไม่สังเกตุมั้ง ว่าผมกำลังเข้าใกล้พวกเค้าเข้าไปทุกที และกำลังฟังพวกเค้าทะเลาะกันอยู่อย่างตั้งใจ โดยที่ผมให้น้องแมนรออยู่ห่างออกไปหน่อยนึง ส่วนผมก้อเดินเข้าไปเอง ตอนแรกน้องแมนจะมาด้วย แต่ผมห้ามไว้บอกว่า ไม่เป็นไรหรอก ต้งก้อยู่ที่นั่นด้วย ผมคงไม่เป็นอะไร ผมค่อยๆเดินไปจนใกล้ๆพวกเค้าแล้ว ผมก้อยืนหลบๆไม่ห่างจากตรงนั้นนัก พอจะได้ยินและเห็นชัดพอสมควร ผมเองก้อตื่นเต้นมากๆ ที่มาแอบฟังพวกเค้า ว่าพวกเค้าคุยกันเรื่องอะไร เกี่ยวกับตัวผมไหม ???
“ ใช่ต้ง ชั้นมีเรื่องร้อนใจจริงๆ ไม่งั้นชั้นไม่ดั้นด้นมาถึงที่นี่หรอก “ คนๆนั้นพูดขึ้น ดูจากรูปร่างที่ผมเห็นแล้ว ก้อพอจะคุ้นตาอยู่นะครับ แต่พอยิ่งใกล้เข้าไปเท่าไหร่ คนที่ผมเห็น มันก้อไม่ค่อยจะเหมือนคนที่ผมคิดไว้......
“ ไม่ว่าจะเป็นเรื่องอะไรก้อตาม พวกคุณไม่มีอะไรต้องข้องเกี่ยวกับอี้อีกต่อไปแล้ว เชิญคุณกลับไปได้แล้ว ก่อนที่คนในงานจะแตกตื่นไปมากกว่านี้ ผมขอร้องนะ วันนี้เป็นวันที่ผมมีความสุขมากๆ อย่ามาทำลายความสุขของผมเลย “ ต้งพูดอย่างเยือกเย็น ปนด้วยน้ำเสียงที่เหมือนจะเจ็บปวดอยู่มาก.......แล้วในเมื่อต้งไม่อยากพูดกับเค้าแล้ว ทำไมต้องขอร้องเค้าอย่างนี้ด้วยนะ
“ ชั้นขอร้องเถอะนะต้ง ชั้นไม่รบกวนอี้มากหรอก เรื่องนี้มันคอคาดบาดตายจริงๆ ชั้นขอล่ะ ให้ชั้นไหว้ก้อยอม “ คนๆนั้นเค้าทำท่าเหมือนจะไหว้ต้งแต่ต้งกลับขึ้นเสียงใส่อีก
“ ผมบอกว่าไม่ก้อไม่สิ ตอนนี้อี้เค้ากำลังดีขึ้น อย่าได้ดึงให้เค้าลงไปอีกเลย “ ต้งพูดเสียงหนักแน่น จนชายคนนั้นชะงักไปทันที
“ แล้วนี่ คุณมาที่นี่ได้ยังไง ใครเป็นคนบอกคุณว่าอี้อยู่ที่นี่ ไม่มีทางที่พวกคุณจะรู้ว่าพวกเราอยู่ที่นี่ “ ต้งมองหน้าคนๆนั้นแว๊บนึง จากนั้นก้อหันมามองหน้าพี่กรณ์ เหมือนจะรู้อะไรบางอย่าง
“ ไอ้กรณ์ นี่แกเป็นคนบอกพวกเค้าใช่ไหมว่าพวกเราอยู่นี่กัน แกนี่มันไว้ใจไม่ได้จริงๆ ไอ้เพื่อนทรยศ “ ต้งแค่นเสียงด่าพี่กรณ์ ผมรับรู้เลยว่าตอนนี้ต้งกำลังโกรธมากๆ ตัวเค้าสั่นเลยทีเดียว
“ ใช่ ชั้นเป็นคนบอกเอง เพราะชั้นสงสารพวกเค้าไง แกไม่รู้เลยรึไงว่าความหวังของพวกเค้ามันแทบจะไม่มีเหลืออยู่แล้ว นี่แกยังจะใจดำกับพวกเค้าได้ลงคออีกเหรอ ไอ้ต้ง แก้ก้อรู้นี่ว่า ไอ้ดิวมันอาการสาหัสแค่ไหน แกจะไม่เห็นใจพวกเค้าหน่อยเหรอว่า “ พี่กรณ์พยายามอธิบายให้ต้งฟังบางอย่าง แต่ เอ๊ะ !!!!!! เมื่อกี้ผมได้ยินพี่กรณ์เอ่ยชื่อดิวด้วยนี่นา..........และผมได้ยินเหมือนกับว่า ดิวเค้าอาการสาหัส ????? สาหัสจากอะไร แล้วยังไง มันเกี่ยวกับตัวผมด้วยเหรอ ?????????
“ ต่อให้มันต้องตาย ชั้นก้อไม่มีวันที่จะยอมให้อี้ต้องไปเจอกับมันอีก แล้วถึงแม้ว่ามันจะอาการหนักหนาสาหัสแค่ไหน ก้อใช่ว่าอี้จะช่วยอะไรมันได้ อี้ไม่ใช่หมอนะ อีกอย่าง ตอนนี้อี้ก้อเพิ่งออกจากโรงพยาบาล กำลังรักษาตัวให้หายดี แกยังจะอยากให้อี้กลับไปเจอมันอีกเหรอไอ้กรณ์ แล้วถ้าอี้เป็นอะไรขึ้นมาอีกล่ะ แกจะทำยังไง ชั้นทนเห็นอี้เจ็บปวดต่อไปอีกไม่ได้แล้วนะไอ้กรณ์ แกเองก้อรักอี้เหมือนกันนี่ ถ้าเป็นแก แกยอมเหรอ ให้คนที่แกรักต้องกลับไปเสียใจอีกอ่ะ ห่ะ !!!!!!!! “ ต้งระเบิดอารมณ์ใส่พี่กรณ์เต็มที่ :m31: :m31:
-
ตกลงเกี่ยวกับดิวจริงหรานั่น :a5:
แล้วอี้จะทำยังไงอ่ะ :confuse:
ยังไงดิวก็เป็นพระเอกคงไม่เป็นอะไรหรอกนา
ที่มาก็น่าจะเป็นพ่อของดิว(อะป่าวครับ) :m28:
ขอบคุณที่มาต่อคับพี่เล็ก มาต่ออีกนา :pig4:
-
เริ่มแปล่งๆแล้วสิ
ต้งอาจจะไม่ใช่คนดีเหมือนที่คิด - -
หรืออาจจะดีเลิศจนเกินไป - -
แต่ยังไงก็ตาม.....อี้ต้องคู่กับดิวนะ T^T
-
:monkeysad:ว่าแล้วเรื่องนี้ต้องมีเงื่อนงำ สิ่งที่สงสัยไว้ไม่มีผิดเลย
การคาดการณ์ล่วงหน้าและอะไรหลายๆอย่างนั้น คงเปนไปตามนั้น
แต่เพราะว่ารักเหรอครับต้งถึงได้ทำขนาดนี้ เข้าใฝจว่าทุกอย่างย่อมมีทางออก
และคิดว่าคนเขียนน่าจะให้จบแบบไหน เอาใจช่วยเสมอครับดิวอี้ ความรักนั้น
ใครๆก้อคิดว่าสวยงาม หากแต่คิดแล้วมันสวยงามตามนั้นด้วยหรือเปล่า
เป็นคุณๆจะทำเหมือนที่ดิว หรือต้งทำหรือไม่? :เฮ้อ:
-
ว่าแล้วต้องมีอะไรจริงๆด้วย
เฮ่อออ
ดิวสู้ๆ อย่าเป็นไรนะ
ต้งใจร้ายไปไหมอ่า ถ้าไม่ยอมไห้ไปอ่า
ฮือออออออออออออ
อิน
-
อ่านมาจนถึงตอนนี้ อึดอัดดีจริงๆ ขอถอนหายใจยาวๆด้วย เฮ้ออออ
สงสารต้งจริงๆ ไม่ว่ายังไง อี้ก็รักดิวมาตลอด
ว่าแต่ ดิวเป็นอะไร?
เอาเถอะ หวังว่าสุดท้ายทุกคนก็คงมีความสุขอ่ะนะ เท่าที่ชีวิตนึงจะมีได้
รอมาต่อบทสรุปคร้าบบบ
-
ตามอ่านจนทันแล้ว... :a2:
ฮึ่มๆๆๆ ลุ้นแทบขาดใจ...อ๊ากกกกก คนนึงก็ดี๊ดี คนนึงถึงจะกวนไปหน่อยแต่มันก็ดี..
เฮ้อ...ความรักของอี้จะจบลงตรงไหนเนี่ย..หรือว่าดิวจะไม่รอด ???
ปล. แอบเชียร์ดิวแต่ก็สงสารต้งน๊าาา :z3:
-
รอครับ :call: :call: :call:
-
พี่ดิวจะเป็นยังไงบ้าง เรื่องคอขาดบาดตายเลยเหรอ
ทำไมพี่ต้งใจร้ายแบบนี้ละค่ะ ให้โอกาสกันสักนิดก็ยังดี
รู้ว่ารักพี่อี้นะ ไม่อยากเห็นพี่อี้เจ็บปวด
แต่พี่ต้งก็อยากเห็นพี่อี้มีความสุขใช่มั้ยละ :เฮ้อ:
ขออย่าให้พี่ดิวเป็นอะไรเลย :m15:
-
:m16: :m16: :m16: :m16:
“ ไอ้กรณ์ นี่แกเป็นคนบอกพวกเค้าใช่ไหมว่าพวกเราอยู่นี่กัน แกนี่มันไว้ใจไม่ได้จริงๆ ไอ้เพื่อนทรยศ “ ต้งแค่นเสียงด่าพี่กรณ์ ผมรับรู้เลยว่าตอนนี้ต้งกำลังโกรธมากๆ ตัวเค้าสั่นเลยทีเดียว
“ ใช่ ชั้นเป็นคนบอกเอง เพราะชั้นสงสารพวกเค้าไง แกไม่รู้เลยรึไงว่าความหวังของพวกเค้ามันแทบจะไม่มีเหลืออยู่แล้ว นี่แกยังจะใจดำกับพวกเค้าได้ลงคออีกเหรอ ไอ้ต้ง แก้ก้อรู้นี่ว่า ไอ้ดิวมันอาการสาหัสแค่ไหน แกจะไม่เห็นใจพวกเค้าหน่อยเหรอว่า “ พี่กรณ์พยายามอธิบายให้ต้งฟังบางอย่าง แต่ เอ๊ะ !!!!!! เมื่อกี้ผมได้ยินพี่กรณ์เอ่ยชื่อดิวด้วยนี่นา..........และผมได้ยินเหมือนกับว่า ดิวเค้าอาการสาหัส ????? สาหัสจากอะไร แล้วยังไง มันเกี่ยวกับตัวผมด้วยเหรอ ?????????
“ ต่อให้มันต้องตาย ชั้นก้อไม่มีวันที่จะยอมให้อี้ต้องไปเจอกับมันอีก แล้วถึงแม้ว่ามันจะอาการหนักหนาสาหัสแค่ไหน ก้อใช่ว่าอี้จะช่วยอะไรมันได้ อี้ไม่ใช่หมอนะ อีกอย่าง ตอนนี้อี้ก้อเพิ่งออกจากโรงพยาบาล กำลังรักษาตัวให้หายดี แกยังจะอยากให้อี้กลับไปเจอมันอีกเหรอไอ้กรณ์ แล้วถ้าอี้เป็นอะไรขึ้นมาอีกล่ะ แกจะทำยังไง ชั้นทนเห็นอี้เจ็บปวดต่อไปอีกไม่ได้แล้วนะไอ้กรณ์ แกเองก้อรักอี้เหมือนกันนี่ ถ้าเป็นแก แกยอมเหรอ ให้คนที่แกรักต้องกลับไปเสียใจอีกอ่ะ ห่ะ !!!!!!!! “ ต้งระเบิดอารมณ์ใส่พี่กรณ์เต็มที่
“ แต่อย่างน้อยๆ ถ้ามันจะต้องเป็นอะไรไปจริงๆ ก้อน่าจะให้มันได้เจอหน้าอี้หน่อยไม่ได้เหรอไงว่ะ แกดูสภาพพวกเค้าสิว่าเป็นยังไง พวกเค้าทุกข์ทรมานแค่ไหน ทำไมแกไม่ลืมไปบ้างว่ะ อะไรร้ายๆ ที่มันเคยเกิดอ่ะ ทำไมไม่คิดถึงตอนนี้ว่า มีคนๆนึง กำลังจะจากโลกนี้ไป คำขอคำสุดท้าย เค้าขอแค่ได้เห็นหน้าคนที่เค้ารักเป็นครั้งสุดท้าย นะไอ้ต้ง ถือว่าชั้นขอร้องแกอีกคน “ พี่กรณ์หาได้ดูว่าจะเกรงกลัวต้งไม่ กลับพูดใส่อารมณ์กลับไปเต็มที่เช่นกัน
“ นี่ไอ้กรณ์ ถ้าแกยังจะช่วยพวกเค้าอีกนะ ชั้นจะตัดขาดจากความเป็นเพื่อนกับแกเดี๋ยวนี้เลย หรือว่า ถ้าแกสงสารไอ้ดิวมันมาก แกก้อไปเฝ้ามันที่โรงพยาบาลสิ มาอยู่ที่นี่ทำไม แล้วก้อพาเค้ากลับไปเลยนะ มาทางไหน ไปทางนั้นเลย ก่อนที่ความอดทนของชั้นมันจะหมดลง แล้วทุกอย่างมันจะเลวร้ายลงไปกว่านี้ เข้าใจไหม “ ต้งเริ่มควบคุมอารมณ์ตัวเองไม่อยู่แล้ว ท่าทางน่ากลัวมากๆ
ผมเริ่มจะเข้าใจแล้วว่า อะไรเป็นอะไร ผมเลยต้องเปืดเผยตัวว่า ผมอยู่ตรงนั้น กับพวกเค้าด้วย...........ผมเองก้อเริ่มใจไม่ดีเหมือนกัน ที่ได้ยินว่าอาการของดิวสาหัสมากขนาดนั้น ผมเองก้อไม่รู้ทำไม ผมเป็นอะไร ทำไมมือไม้ผมมันถึงได้เย็นเชียบขนาดนี้ ใจผมมันแป้วๆอย่างอบกไม่ถูก ขาผมก้อสั่น แต่ผมพยายามเดินไปหาพวกเค้าตรงนั้น ตอนนี้จิตใจผมไม่อยู่กับเนื้อกับตัวแล้ว มันโหวงๆ เหงๆ เมื่อได้ยินเรื่องของดิว นี่ผมเป็นอะไรไป ???? ผมเป็นห่วงเค้าเหรอ หรือว่าผมกำลังใจหายอยู่ ?????
“ ดิวเป็นอะไรเหรอพี่กรณ์ ทำไมไม่มีใครบอกอี้เลย เค้าโดนอะไร ทำไมถึงอาการสาหัสขนาดนั้น มีใครพอจะบอกอี้ได้บ้างไหม ว่ามันเกิดอะไรขึ้นกันแน่ ช่วยบอกอี้ที ถ้าเรื่องนี้มันเกี่ยวกับอี้ ก้อช่วยบอกหน่อยได้ไหม “ ผมพยายามสะกดอารมณืของตัวเองไว้ แม้ผมจะรู้ตัวเองว่า ผมเองกอ้แทบจะไม่ไหวแล้ว แต่ผมก้ออยากจะฟัง เรื่องนี้ด้วยตัวของผมเอง
พอทุกคนได้ยินเสียงผม ก้อหันมาทันที ยิ่งพอต้งได้เห็นผมเดินมาตรงนั้น เค้าทำหน้าตกใจใหญ่ อึ้งไปเลยทันที พี่กรณ์เองก้อเช่นกัน ส่วนชายคนนันก้อเดินออกมาจากมุมมือ ทำให้ผมได้เห็นหน้าเค้าชัดๆเสียทีว่าเค้าคือ.......คุณประวิทย์ พ่อของดิวนั่นเอง ดูท่าทางคุณประวิทย์ดูอิดโรยเหมือนคนไม่ได้พักผ่อนมากๆ หนวดเครารุงรัง หน้าตาหมองคล้ำเหมือนคนเครียดจัด ผมมองดูคร่าวๆแล้ว ที่ผมเหลือบมาเห็นจากระยะไกล จะว่าไปเค้าก้อดูคล้ายดิวเหมือนกันนะ แต่ตอนนี้ดูโทรมไปถนัดตา มันทำให้ผมได้รู้เลยว่า เค้าทุกข์ทรมานใจแค่ไหน จากเรื่องนี้......เรื่องที่ทุกคนพยายามปกปิดผมอยู่
“ อี้ อี้ออกมาทำไม กลับเข้าไปในงานเลยนะ แล้วนี่มายังไง มาคนเดินคนเดียวมันอันตรายนะครับ อี้ยังไม่หายดีนะครับ อย่าฝืนเดินเยอะอย่างนี้สิ เดี๋ยวจะเป็นอะไรขึ้นมา มันจะไม่ดีนะครับ “ ต้งรีบพุ่งเข้ามาหาผมทันที แล้วเบี่ยงประเด็นที่ผมถามออกไป
“ อี้ถามว่า ดิวเค้าเป็นอะไร แล้วมันเกี่ยวกับอี้ยังไง ทำไมไม่มีใครตอบอี้ “ ผมถามเน้นเสียงอีกครั้ง
“ ไม่มีอะไรที่เกี่ยวกับอี้หรอกครับ ต้งว่าอี้กลับเข้าไปเหอะนะ นี่เดี๋ยวทุกคนเป็นห่วงนะครับ อี้เชื่อต้งนะ “ ต้งพยายามปลอบให้ผมกลับเข้าไปในงาน แต่มีเหรอที่ผมจะยอม !!!!!!
“ เชื่อต้ง ให้อี้เชื่อต้งอ่างนั้นนะเหรอ !!!!!! ทั้งๆที่ตอนนี้อี้ได้รู้ว่าต้งกำลังปกปิดบางอย่างที่มันเกี่ยวข้องกับตัวอี้ แล้วอย่างนี้ ต้งยังจะให้อี้เชื่อใจต้งอีกเหรอ ????? “ ผมพูดไป น้ำตาก้อพรางจะไหล แต่ต้องกลั้นไว้
“ อี้คงไม่รู้เรื่องสินะ เพราะตอนั้นอี้เองก้อเจ็บหนักเหมือนกัน วันที่อี้ประสบอุบัติเหตุพร้อมๆกับดิววันนั้น.... “
“ ไอ้กรณ์ เงียบเดี๋ยวนี้นะ แกอย่าพูดออกมาเลยนะ “ ต้งตะคอกใส่พี่กรณ์ขณะที่พี่กรณ์กำลังเล่าให้ผมฟัง
“ ต้งต่างหากที่เงียบ อี้จะฟังพี่กรณ์พูด แล้วถ้าต้งยังขัดขวางอีก อี้ขอบอกเลยนะว่า มันจะไม่มีงานแต่งงานของเราเกิดขึ้นในอนาคตแน่ๆ แล้วอี้ก้อพูดจริง และทำจริงด้วยนะ” ผมสั่งเสียงเข้ม พอต้งได้ฟังก้ออึ้งไปทันที ต้งพยายามเก็บกดอารมณ์ไว้ แต่คงจะกลัวคำขาดของผมมั้ง ต้งเลยต้องเงียบ เพื่อให้พี่กรณ์พูดต่อ
“ ก้อวันนั้นแหละ ที่อี้ประสบอุบัติตุกับมัน พอเหตุกาณ์มันเกิดแล้ว ไอ้ดิวมันได้สติ มันก้อรีบช่วยอี้ออกมาจากซากรถทันที แล้วยังพยายามพาอี้ไปโรงพยาบาลอย่างเร็วที่สุด โดยที่มันเองก้อไม่สนใจว่า ตัวของมันเองนั้น จะบาดเจ็บแค่ไหน เพราะเท่าที่รู้มานะว่า ไอ้ดิวมันหักพวงมาลัยให้ด้านที่อี้นั่งพ้นจากการกระแทก โดยที่มันเอาด้านที่มันนั่งเข้ากระแทกแทน จากนั้นมันพอมันพาอี้ไปโรงพยาบาล มันก้อกระวนกระวายตลอดเวลาที่อี้อยู่ในห้องฉุกเฉิน แต่ตัวมันเองนะ ก้อไม่ยอมไปให้หมอตรวจอาการ เช็คแผล มันจะอให้อี้ปลอดภัยก่อน มันถึงจะยอมไปทำแผล แล้วตอนที่อี้เสียเลือดมากๆ แล้วต้องการเลือดด่วน มันก้ออาสาให้ทางโรงพยาบาลเอาเลือดของมันไปช่วยอี้ เพราะอี้กรุ๊ปเลือดเดียวกับมัน แล้วเผอิญว่าวันนั้นที่โรงพยาบาลก้อขาดเลือดเหมือนกัน ตอนแรกหมอก้อกะจะไม่เอาเลือดจากมัน เพราะว่ามันก้อบาดเจ็บหนักเหมือนกัน แต่มันรบเร้าจนหมอยอมใช้เลือดของมันให้ไปช่วยอี้ “
พี่กรณ์หยุดพูดพักนึงแล้วมองหน้าผม ที่ยืนอึ้งอยู่อย่างนั้น ผมรู้สึกว่าประสาทของผมมันเบลอไปหมด ผมไม่แน่ใจว่าไอ้ที่ผมได้ยินนี่มันเป็นเรื่องจริง หรือความฝันกันแน่.........
“ แต่ทำไมพี่โอ๊คบอกกับอี้อีกแบบล่ะ “ ผมพูดเสียงอ่อย
“ พี่เค้าคงจะยังโกรธไอ้ดิวอยู่มั้ง ที่เป็นต้นเหตุให้อี้เจ็บตัวอีกครั้ง แล้วหลังจากนั้นนะ พอมันให้เลือดอี้เสร็จแล้ว มันมารอดูอาการอี้หน้าห้องฉุกเฉิน แล้วพอดีทางบ้านของอี้ และไอ้ต้งก้อถึงโรงพยาบาลพอดี พอไอ้ดิวเล่าให้ฟังว่าเกิดอะไรขึ้นกับอี้ และที่เกิดขึ้นก้อเพราะว่ามันเป็นต้นเหตุ.......เท่านั้นแหละ ไอ้ต้งก้อพุ่งเข้าไปกระทืบมันทันที ดูท่าไอ้ต้งจะโกรธมากๆ ใส่หมัดใส่เข่าแบบไม่ยั้งเลย “
“ มันสมควรที่จะโดน ที่จริงชั้นว่ามันน้อยไปด้วยซ้ำ มันน่าจะโดนหนักกว่านี้ โทษฐานที่มันทำให้อี้ต้องเจ็บตัวอีกครั้ง ชั้นไม่ฆ่ามันก้อบุญของมันเท่าไหร่แล้ว “ ต้งโพร่งออกมาอย่างเหลืออด จนผมต้องหันไปปรามต้งไว้
“ ต้ง อี้บอกให้เงียบไง หรือว่าจะลอง........ “ ผมขู่ไปนิ่งๆ จนต้องต้องหยุดลงอีกครั้ง
คราวนี้คุณประวิทย์พูดเสริมขึ้นมา
“ ชั้นไม่โทษใครหรอกนะว่า ใครจะทำร้ายเจ้าดิวยังไง เพราะแม้แต่ตัวมันเอง มันยังไม่ปกป้องเลย มันปล่อยให้ต้งซ้อมมันจนคนอื่นๆต้องมาแยกมันออก ไม่งั้นมันคงหมอบไปแล้ว แต่ที่โดนนั่นก้อ หนักหนาเหมือนกันนะ แต่ด้วยความที่เจ้าดิวมันเป็นห่วงอี้มาก แม้ว่ามันจะสะบักสะบอมแค่ไหน มันก้อไม่ยอมไปทำแผล พยาบาล หมอก้อแล้ว มาลากมันไป มันก้อไม่ยอม มันจะรอจนกว่าอี้จะปลอดภัย มันถึงจะยอม มันรออี้อยู่จนถึงกลางดึก ที่คุณหมอบอกว่าอี้ปลอดภัยดีแล้ว มันถึงได้หมดสติลงตรงหน้าห้องฉุกเฉินทันทีหลังจากที่ได้รู้คราวอี้ ซึ่งตอนแรกชั้นเองก้อใจหายเหมือนกันนะ ที่เห็นสภาพลูกของตัวเองอย่างนั้น แต่ก้อไม่รู้จะทำอะไรได้ ก้อได้แต่ช่วยดูอยู่ห่างๆ และช่วยเรื่องอื่น เท่าที่จะทำได้ “ คุณประวิทย์หยูดพูด แล้วเอามือปาดน้ำตาที่หน้าของเค้า นี่เค้าร้องไห้เหรอ ???? ผมมนึกว่าเค้าจะอ่อนไหวถึงเพียงนี้ จากผู้ชายที่ดูเย็นชาที่ผมเคยรู้จัก ไม่เหมือนเค้าคนนี้เลย
“ พอหมอเค้าตรวจร่างการให้มันแล้ว ก้อพบว่ามันก้อบาดเจ็บหนักๆหลายที่อยู่เหมือนกัน ต้องรีบรักษาเป็นการด่วน แต่พอเจ้าดิวมันฟื้นขึ้นมา มันก้อเรียกหาอี้ตลอดเวลา มันบอกว่าจะไปเฝ้าอี้ จะไปดูแลอี้ ดูท่าทางมันไม่ห่วงตัวเองเลย ไม่ห่วงว่าตัวเองจะบาดเจ็บแค่ไหน ไม่ห่วงว่าหมอเค้าจะพบจุดเลือดคลั่งอยู่กี่ที่ ซึ่งต้องทำการรักษาด่วน แต่มันก้อยืนยันขอที่จะได้เจออี้ก่อน แต่ว่าทางต้ง ก้อไม่ยอมให้มันพบกับอี้สักที จนชั้นต้องเข้าไปคุยกับต้งเอง และขอแลกเปลี่ยนกับต้งว่า ถ้ายอมให้เจ้าดิวไปดูแลอี้ได้สักหนึ่งวัน ทางครอบครัวของเรายอมทำทุกอย่าง เพื่อให้ต้งยอม แต่ต้งกลับบอกมาว่า ขอแค่ห้ทุกคนในครอบครัวชั้นเลิกยุ่งเกี่ยวกับอี้ตลอดไปหลังจากนั้น ต้งถึงจะยอม ซึ่งพวกชั้นก้อยินดีตกลงทำตามข้อแลกเปลี่ยนนั้น “
“ แค่นั้นก้อถือว่าผมยอมให้พวกคุณมากแล้วนะ ที่ยอมให้ไอ้ดิวเอาตัวสกปรกๆของมัน ไปเข้าใกล้อี้ ไปดูแลอี้อย่างใกล้ชิดขนาดนั้น รู้ไหมว่าผมไม่อยากจะเชื่อใจไอ้ดิวเลย แต่ถ้าไม่แลกกันอย่างนี้แล้ว ผมต้องให้พวกคุณๆทุกคน มาร่วมให้คำสัญญาด้วย ไม่งั้นผมไม่มีทางยอมหรอก แล้วนี่ยังจะมาเรียกร้องอะไรอีกวันนี้ พวกคุณนี่มันได้คืบจะเอาศอกจริงๆเลยนะ ได้พูดเอ่ยคำสัญญาออกมาแล้ว แต่ก้อไม่เคยรักษามัน ผมว่ามันเป็นกันทั้งบ้านนั่นแหละ พวกคุณมันเชื่อถือไม่ได้สักคนเลย ผมไม่น่าจะยอมทำข้อแลกเปลี่ยนตั้งแต่ทีแรกด้วยเลย ให้ตายสิ !!! “ ต้งด่าตอกหน้าคุณประวิทย์ไปแบบไม่เกรงใจ ผมปกติผมจะไม่เห็นต้งก้าวร้าวขนาดนี้ นี่คงจะเหลืออดสุดๆ
“ ต้ง อี้บอกให้เงียบไง ..........” ผมเอ็ดต้งไปอีกครั้ง ต้งดูเหลืออดมากๆ จนต้งทนไม่ไหว ต้องเดินเลี่ยงออกไปอีกทาง แล้วก้อระบายอารมณ์กับต้นไม้แถวนั้นอย่างบ้าคลั่ง ผมเพิ่งเคยเห็นต้งเป็นอย่างนี้ครั้งแรก รู้สึกตกใจไม่น้อยเหมือนกัน แต่ผมก้อยังอยากฟังเรื่องพวกเค้าพูดต่อ เลยต้องหันมาบอกให้คุณประวิทย์และพี่กรณ์พูดต่อ
“ หลังจากที่เจ้าดิวได้ไปดูแลอี้แล้ว ไม่ทันที่เจ้าดิวจะไปหาหมอตามที่นัด เจ้าดิวมันก้อเกิดช็อคขึ้นมาทันที จนพยาบาลต้องรีบนำมันเข้าห้อง I .C.U. ทันที แล้วเจ้าดิวก้ออยู่ในห้องนั้นประมาณสองวัน โดยที่หมอบอกว่าอาการดิวหนักมากๆ บอกพวกเราให้ทำใจไว้แต่เนิ่นๆ เพราะว่าดิวก้อได้รับบาดเจ็บมาหนักเหมือนกัน ไหนจะมาบริจาคเลือดให้อี้ แล้วยังมาโดนซ้อมอีก อาการเลยทรุดหนักขึ้นไปอีก แล้วมันยังไม่ได้รับการรักษาอย่างทันท่วงที หมอบอกเลยว่าโอกาสที่ดิวจะรอดน้อยมากๆ พอพวกเราได้ยินอย่างนั้นนะ แทบจะล้มทั้งยืนกันทุกคนเลย โดยเฉพาะแม่ของเจ้าดิว รายนั้นถึงกับเป็นลมไปหนึ่งวันเต็มๆเลยทีเดียว “ พอพูดถึงตรงนี้คุณประวิทย์ก้อก้มหน้าเช็ดน้ำตาอีก แล้วก้อพยายามเงยหน้าขึ้นเล่าต่อทั้งน้ำตานองหน้าอย่างนั้น
“ ซึ่งคนที่บ้านนะ ก้อต่างพากันช่วยภาวนาให้เจ้าดิวปลอดภัย เท่านั้นแหละที่พวกเราจะทำได้ แต่มันก้อไม่ฟื้นสักที จนมาเมื่อวานนี้ เจ้าดิวมันฟื้นขึ้นมาอย่างปาฏิหารย์ พวกเราพากันดีใจมากๆ ที่เจ้าดิวมันฟื้นขึ้นมาอีกครั้ง แต่คราวนี้ หมอก้องงๆว่า อาการหนักๆอย่างนี้ ไม่น่าจะฟื้นขึ้นมาไหว แต่ด้วยเพราะอะไรไม่รู้ ถึงทำให้มันฟื้นขึ้นมาอีกครั้ง “
“ พอมันฟื้นขึ้นมา มันก้อเพ้อเรียกแต่ชื่ออี้ อี้เท่านั้น เพ้อหาตลอดเวลา แล้วพอมันหาอี้ไม่เจอ มันก้อร้องไห้ คร่ำครวญถึงเรื่องต่างๆที่ผ่านมา พวกเราคนเป็นพ่อเป็นแม่นะ พอได้เห็นสภาพลูกตัวเองเป็นอย่างนั้นนะ ก้อใจแทบขาด ไม่รู้จะช่วยลูกยังไง แล้วบอกยังบอกอีกว่า จะต้องทำการผัดตัดเอาเลือดคลั่งออกอีกหลายที่ภายในร่างกายเร็วๆนี้ ซึ่งไม่รู้ว่ารอบนี้ดิวจะมีอาการแทรกซ้อนอะไรไหม หรือ อีกทีคือ .....ไม่รู้ว่ามันจะทนไหวจนถึงวันที่จะผ่าตัดไหม เพราะว่าคลื่นหัวใจเจ้าดิวมันเต้นช้าลงเรื่อยๆ แต่ปากของมันนะ ก้อไม่หยุดที่จะเรียกชื่ออี้เลยสักวินาทีเดียว ชั้นเลยต้องรบกวนกรณ์ เพื่อให้กรณ์ได้ช่วยชั้นให้ได้มาเจออี้ที่นี่อีกครั้งไง “ คุณประวิทย์เช็ดน้ำตาตัวเองอีกครั้ง ผมรู้สึกสงสารเค้านัก ที่เค้าต้องอยู่ในสภาพอย่างนี้ จนผมกลั้นน้ำตาต่อไปไม่ไหวอีกต่อไปแล้ว.......
“ ที่ชั้นมาที่นี่ เพื่อจะมาขอร้องให้ต้ง ยอมให้อี้ไปพบกับดิวอีกครั้ง ก่อนที่ดิวอาจจะไม่ได้อยู่บนโลกนี้อีกต่อไปแล้ว ชั้นติดต่อต้งมา แต่ต้งก้อปฏิเสธอย่างไม่มีเยื่อใย ชั้นเอง พอกลับไปเจอหน้าลูก ก้อรู้สึกสงสารเค้ายิ่งนัก เลยต้องบากหน้ามาถึงที่นี่ไง ก้อได้กรณ์นี่แหละคอยช่วยส่งข่าวตลอด และชั้นก้อรอจังหวะดีๆ ที่จะได้คุยกับเธอต่อหน้า แต่ก้อไม่มีโอกาสสักที ชั้นรู้สึกกระวนกระวายมาก แล้วยังที่โรงพยาบาลก้อยังโทรมาบอกอีกว่า เจ้าดิวอาการเริ่มไม่ดีมากๆแล้ว เริ่มพูดไม่รู้เรื่อง เอาแต่เรียกชื่ออี้ตลอดเวลา ชั้นเลยทนไม่ไหวที่จะเข้าไปคุยกับเธอซึ่งๆหน้า ซึ่งต้งคงไม่ยอมแน่ๆ แล้วก้อพอดีจังหวะนี้แหละ กับที่เค้าคนนี้มาเจอชั้นพอดี พอเค้าเห็นชั้นมาซุ่มดักรอตรงนี้ เค้าก้อพยายามที่จะไล่ชั้นออกไป แต่ชั้นบอกเค้าว่าจะขอพบเธอ เพื่อพูดอะไรบางอย่างกับเธอ จนต้งมาเจอเข้านั้นแหละ อย่าที่เธอเห็น เค้าพยายามปกป้องเธอด้วยการที่จะไม่ให้เธอไปพบกับเจ้าดิวอีกอย่าเด็ดขาด ตอนแรกชั้นก้อเกือบจะหมดหวังแล้ว จนตอนที่เธอเดินเข้ามาหาพวกเรานี่แหละ ชั้นถึงมีโอกาสได้คุยกับเธอต่อหน้าอย่างนี้สักที ขอบคุณมากๆนะอี้ ที่เธอยอมฟังชั้นพูด แม้ว่าแต่ก่อนชั้นจะเคยทำเลวๆกับเธอมากขนาดไหน แต่เธอก้อยังมีน้ำใจ และ มีความห่วงใยให้กับไอ้ลูกชายเลวๆของชั้นอีก ชั้นขอบคุณเธอมากๆนะอี้ “ น้ำเสียงของคุณประวิทย์ดูอ่อนโยนลงอย่างเห็นได้ชัด ผมรับรู้ได้ถึงความรู้สึกของเค้าทั้งหมดที่แสดงออกมา ในการพูดกับผมครั้งนี้ นี่คือ..........คนเป็นพ่อ ที่ยอมทำทุกอย่างได้ เพื่อความสุขของลูกของเค้าจริงๆ :sad11: :sad11:
-
ช่วงนี้ ลงเยอะหน่อย เร็วหน่อย
เอาใจแฟนๆนิดนึง เด๋วแฟนๆจะไม่รักเอา
คิดถึงกันก้อมาเม้นต์ให้กำลังใจกันบ้างนะครับ
ผมจะได้มีกำลังใจพิมพ์ต่อให้จบ
ขอบคุณคร๊าบบบบบบบบ
-
ฟังดูก็สักสงสารดิวอ่ะน้า :sad11:
ต้งก้อสงสาร รักอี้มากจนไม่สนใจอะไรแล้วล่ะนั่น :เฮ้อ:
ขอเดาว่าอี้คงไปพบดิวที่โรงบาลแน่ๆ
หวังว่าคงไม่มีเรื่องอะไรอีกน่ะ
มาต่ออีกน่ะคับพี่อเล็กซี่ ช่วงนี้ฟิตมายมาก :กอด1:
+1เป็นกำลังใจให้คับป๋ม :L2:
-
ต้งใจร้ายมาก
ไม่ชอบเลยจริงๆ
ตอนแรกก็ดีแหละ แต่ทำอะไรไม่สนใจคนอื่นเลยนอกจากตัวเองแบบนี้แย่มาก!
ดิวก็นะ.....เฮ้อ!
แต่มาลงเร็วแบบนี้รักตายเลยนะเนี่ย 55+ (เปลี่ยนอารมณ์ได้เร็วมาก)
-
ต้ง ไม่ยอมปล่อย อี้ไป มันไม่ได้ช่วยให้อี้ รักต้ง เลยนะ
แรกๆคิดว่า ต้งน่าสงสาร ตอนนี้รู้สึกว่าคนที่น่าสงสารจะเป็นดิว
อย่าจบเศร้าน๊าไรท์เตอร์ ตามลุ้นอยู่อ่าค่า :L2: :L2:
-
เท่าที่ฟังดูอาการนี้ ถ้ารอดนี้ ถือว่า เมพมาก
คืออารามณ์ พระเจ้า เขา อยากให้เราได้อยู่ด้วยกันประมาณ นั้น ถ้าดิงรอด แล้วอี้ ไม่เลือกดิวนี้ แปลกมากแล้วอะ
จะมีใครทำให้เราได้มากว่านี้อีไหม นี้มันละคร แล้ว ไม่ช่ายชีวิตจริงๆๆ
shock เอย hematoma เอย bradycardia เอย ตายชัวร์
โค้งสุดท้ายของคุณ alex พันเป็นเกรียวได้ ล้านรอบแล้วคับ 555
รอต่อไป เขียนต่อเยอะ ๆๆ น่าคร้าบ
-
มันจะลงเอยยังไงน๊า....
สงสารดิวก็สงสาร
สงสารต้งก็สงสาร...
อี้เองก็ลำบากใจสุดๆ :z3:
-
:monkeysad: :m15: :sad11:
-
มาต่อไวๆๆนะครับ
รอลุ้นอยุ๋
-
เย้ๆๆๆ มาต่อแล้ว คราวนี้มาลงเยอะเลย ขอคุณนะคร๊าบบบ
ยังไม่อยากอ่านตอนนี้ เด่วจะอินจัด ขอก๊อบไปอ่านที่ห้องก่อนนะ เป้นยังไงแล้วเด๋วจะมาบอก ^^
ขอบคุณนะคร๊าบ
-
:m15: :m15: :m15: :m15: :m15: :m15:
ดิวเป็นไรมากมั้ยอ่า ฮือๆ
ไม่เอานะ ไม่จบอย่างงี้ดิ T^T
มาต่อเร็วๆนะครับ
:o12: :o12: :o12: :o12: :o12: :o12:
-
กลับมาเกาะติดสถานการณ์ ... ดิว ดิว อาการหนัก สาหัส
ต้งก็รักของต้งน่ะ อี้อุตสาห์เอ่ยปากยอมรับแต่งงานแล้ว
อี้ก็เป็นห่วง ใกล้จะจบแล้วจริงๆ เหรอ!!!
-
:sad4: :sad4: :sad4: :sad4: :sad4:
ดิวต้องไม่เป็นอะไร
สงสารดิวจัง
มาต่อเร็วๆนะครับ
:call: :call: :call: :call:
-
ถ้าอยากเอาใจแฟนคลับจริงๆ ล่ะก็
ห้ามดิวตายนะค่ะ ไม่งั้นจะงอนไปสามวันสามคืนเลย ชริ ชริ
เกลียดต้งอ่ะ
-
รอ ครับ รอ
:call: :call:
-
:call: :call มาให้กำลังใจเสมอนะครับ :L1:
-
มารอคร๊าบบบบ
:เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:
-
o22 o22 o22 o22 o22
น่ากลัวจังง่ะ
มีขู่ด้วย
อิอิ
-
หว๊า!!!!
นึกว่าจะมาต่อ
ไม่เป็นไรครับ
ยังไงก็จะรอต่อไป
มาต่อเร็วๆ นะครับ
:เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:
-
:m15:เข้าใจความรู้สึกของคนเป็นพ่อแม่เลยนะ ว่ารู้สึกยังไง และก็เข้าใจความรู้สึกของตังที่มีต่ออี้มากๆ แต่ยังไงก็ตามคนที่รู้คำตอบของเรื่องนี้คืออี้ เพราะถ้าอี้ไม่ทำตามที่หัวใจเรียกร้อง ผลสุดท้าย ทุกคนที่เกี่ยงข้องก็ต่างต้องเจ็บปวดทุกคน และคนที่จะเจ็บปวดที่สุดก็คือตัวอี้เอง:m15:
-
รอ ร๊อ รอ
กลับไปอ่านอีกรอบตอนที่อี้ฝัน อ่านไปอ่านมาน้ำตาเกือบไหล
T^T
:sad11: :sad11: :sad11: :sad11:
-
:pighaun: :pighaun: :pighaun: :pighaun:
“ ที่ชั้นมาที่นี่ เพื่อจะมาขอร้องให้ต้ง ยอมให้อี้ไปพบกับดิวอีกครั้ง ก่อนที่ดิวอาจจะไม่ได้อยู่บนโลกนี้อีกต่อไปแล้ว ชั้นติดต่อต้งมา แต่ต้งก้อปฏิเสธอย่างไม่มีเยื่อใย ชั้นเอง พอกลับไปเจอหน้าลูก ก้อรู้สึกสงสารเค้ายิ่งนัก เลยต้องบากหน้ามาถึงที่นี่ไง ก้อได้กรณ์นี่แหละคอยช่วยส่งข่าวตลอด และชั้นก้อรอจังหวะดีๆ ที่จะได้คุยกับเธอต่อหน้า แต่ก้อไม่มีโอกาสสักที ชั้นรู้สึกกระวนกระวายมาก แล้วยังที่โรงพยาบาลก้อยังโทรมาบอกอีกว่า เจ้าดิวอาการเริ่มไม่ดีมากๆแล้ว เริ่มพูดไม่รู้เรื่อง เอาแต่เรียกชื่ออี้ตลอดเวลา ชั้นเลยทนไม่ไหวที่จะเข้าไปคุยกับเธอซึ่งๆหน้า ซึ่งต้งคงไม่ยอมแน่ๆ แล้วก้อพอดีจังหวะนี้แหละ กับที่เค้าคนนี้มาเจอชั้นพอดี พอเค้าเห็นชั้นมาซุ่มดักรอตรงนี้ เค้าก้อพยายามที่จะไล่ชั้นออกไป แต่ชั้นบอกเค้าว่าจะขอพบเธอ เพื่อพูดอะไรบางอย่างกับเธอ จนต้งมาเจอเข้านั้นแหละ อย่างที่เธอเห็น เค้าพยายามปกป้องเธอด้วยการที่จะไม่ให้เธอไปพบกับเจ้าดิวอีกอย่าเด็ดขาด ตอนแรกชั้นก้อเกือบจะหมดหวังแล้ว จนตอนที่เธอเดินเข้ามาหาพวกเรานี่แหละ ชั้นถึงมีโอกาสได้คุยกับเธอต่อหน้าอย่างนี้สักที ขอบคุณมากๆนะอี้ ที่เธอยอมฟังชั้นพูด แม้ว่าแต่ก่อนชั้นจะเคยทำเลวๆกับเธอมากขนาดไหน แต่เธอก้อยังมีน้ำใจ และ มีความห่วงใยให้กับไอ้ลูกชายเลวๆของชั้นอีก ชั้นขอบคุณเธอมากๆนะอี้ “ น้ำเสียงของคุณประวิทย์ดูอ่อนโยนลงอย่างเห็นได้ชัด ผมรับรู้ได้ถึงความรู้สึกของเค้าทั้งหมดที่แสดงออกมา ในการพูดกับผมครั้งนี้ นี่คือ..........คนเป็นพ่อ ที่ยอมทำทุกอย่างได้ เพื่อความสุขของลูกของเค้าจริงๆ
“ ชั้นไม่ได้หวังหรอกนะอี้ ว่าเธอจะให้อภัยไอ้ดิว หรือว่าให้อภัยชั้นไหม เพราะว่าสิ่งที่เราสองคนพ่อลูกได้ทำลงไปนั้นมันเลวร้ายนัก แต่แค่เธอรับฟังคำพูดของชั้นทั้งมหดนี่ มันก้อเป็นความกรุณาสุดๆแล้ว ชั้นคงไม่กล้าที่จะหวังว่าเธอจะไปพบกับเจ้าดิวอีกครั้งนึงหรอก ก้ออย่างที่ต้งเค้าว่า เธอไปก้ออาจจะช่วยอะไรไม่ได้มากหรอก เพราะว่าเธอไม่ใช่หมอ แต่ด้วยความรู้สึกของชั้น ความรู้สึกของคนเป็นพ่อ ชั้นเชื่อว่า เจ้าดิวมันต้องดีใจมากๆ ที่ได้เห็นหน้าเธออีกครั้ง ก่อนที่มันจะ..... แม้ว่าหลังจากนั้นไป มันจะไม่ได้อยู่บนโลกนี้อีกแล้ว ชั้นก้ออยากที่จะให้มันมีความสุข เป็นครั้งสุดท้าย กับคนที่มันรัก นะอี้ เธอไม่ต้องทำตามที่ชั้นขอก้อได้นะอี้ ถ้ามันทำให้เธอลำบากใจ ชั้นแค่ได้มาพบเธอ มาพูดกับเธอ แล้วเอาไปบอกกับเจ้าดิวว่า ชั้นมาเจอเธอแทนแล้วนะ แค่นี้ก้อน่าจะพอแล้วมั้ง “ ผมรู้ว่าคุณประวิทย์จะยังมีหวังว่าผมจะเห็นใจพวกเค้าอีกครั้ง แต่พยายามพูดถ่อมๆไว้ ว่าแต่ว่า ผมควรจะเห็นใจพวกเค้าใช่ไหม ???
“ ได้ครับ อี้จะไปพบดิวกับคุณ “ ผมตอบไปอย่างที่แทบจะไม่คิดเลย.....
“ ไม่ได้นะอี้ ต้งไม่มีวันยอมให้อี้ไปหามันอีกเป็นอันขาด อี้ยังไม่หายดี อี้ยังเจ็บอยู่ ถ้าอี้ไปเจอมัน......ต้งกลัวว่าอี้จะอาการหนักกว่าเดิมนะ ไม่เอาอ่ะ หัวเด็ดตีนขาดยังไงต้งก้อไม่ยอมให้อี้ไปเป็นอันขาด “ ต้งจากที่ไประบายอารมณ์เสร็จแล้ว คงจะได้ยินประโยคที่ผมบอกว่าจะไปเยี่ยมดิวเท่านั้นแหละ ของขึ้น ขึ้นมาทันทีเลย
“ ต้งกลัวอะไร อี้แค่ไปเยี่ยมดิวเค้าเฉยๆ เค้าอาการหนักขนาดนั้น เค้าจะทำอะไรอี้ได้ อีกอย่าง นี่อี้ก้อไม่รู้ว่านี่จะเป็นครั้งสุดท้ายหรือเปล่า ที่จะได้เจอกับเค้า อี้ขอไปสั่งลาเค้าสักครั้ง ก่อนที่จะไม่มีโอกาสได้ไหมต้ง ถ้าต้งห่วงอี้มากนะ จะไปกับอี้ก้อได้นี่ ไปด้วยกันทั้งหมดนี่แหละ ขนาดนี้แล้วต้งจะไม่ยอมเลยเหรอ “ ผมตอกกลับไป
“ ก้อใช่ ที่มันอาการหนักอย่างนั้น มันทำอะไรอี้ไม่ได้หรอก แต่แค่ภายนอกนะ แล้วภายในใจล่ะอี้ อี้คิดเหรอว่าอี้จะทนดูสภาพมันได้นานขนาดไหน ไอ้ดิวมันทำร้ายจิตใจอี้ไมได้หรอก ตอนี้อ่ะ แต่ตัวอี้เองล่ะ อี้คิดว่าตัวเองเข้มแข็งพอใช่ไหม แล้วอี้ไป มันจะช่วยอะไรได้ มีแต่อี้จะเก็บความรู้สึกหดหู่นั้นกลับมาใส่หัวอี้อีกต่างหาก อี้คิดว่ามันดีแล้วเหรอ ที่จะทำอย่างนี้ “ ต้งก้อใช่ย่อยครับ กระแทกเสียงใส่ผมอย่างไม่ลดลาเช่นกัน นี่ผมไม่เคยเห็นต้งเป็นอย่างนี้มาก่อนเลยนะครับ
“ อี้สัญญานะต้ง ว่าอี้จะหนักแน่นให้มากกว่าเดิม อี้จะเข้มแข็งมากๆ และอี้แค่อยากจะไปลาเค้าเท่านั้นเอง อี้จะไม่คิดถึงเรื่องราวต่างๆที่ผ่านมาทั้งนั้น นะต้งนะ “ ผมพยายามอ้อนวอน ขอต้งแบบดี้ เผื่อว่าต้งจะเห็นใจผมบ้าง
“ ไม่ครับอี้ ต้งไม่ยอมหรอก เรื่องอะไรต้งจะให้อี้กลับไปรับรู้ความรู้สึกเดิมๆนั้นอีก แม้ว่าปากอี้จะบอกว่า อี้จะไม่คิดถึงเรื่องระหว่างอี้กับมันอีกก้อตามเถอะ แต่ต้งไม่เชื่อว่าอี้จะทำได้ เพราะว่าอี้ยัง...........ปัดโถ่เว๊ยยยยยยย อี้ ต้งบอกว่าไม่ได้ก้อไม่ได้สิ จะมาเซ้าซี้อะไรกันนักหนา แล้วนี่ วันนี้มันเป็นวันดีๆของเรานะ ทำไมอี้ต้องมาทำให้วันดีๆของเราต้องพังทะลายลงไป เพราะคนๆนึง ที่มันเคยทำร้ายอี้อย่างแสนสาหัสมานับครั้งไม่ถ้วนด้วยล่ะ ทำไมอี้ต้องไปห่วงใยความรู้สึกของมัน ต้องไปสนใจว่ามันจะตายวันตายพรุ่งด้วยล่ะ คนที่อี้ควรจะห่วงใยในความรู้สึกคือต้งต่างหาก ต้งคนที่ทำดีกับอี้ตลอด และรักอี้เสมอมา ไม่เคยแม้แต่สักครั้งที่จะทำให้อี้ทุกข์ใจหรือลำบากใจ ทำไมครับ ทำไมอี้ไม่สนใจบ้างว่า ต้งจะรู้สึกยังไง ทำไม “ ............นี่เป็นคำพูดที่แรงมากๆ ที่ต้งเคยพูดกับผม ผมไม่นึกว่าต้งเค้าจะคิดแบบนี้ นี่มันไม่ใช่ต้งคนที่ผมรู้จักนี่นา ?????? ต้งคนที่ผมรู้จักจะอ่อนโยน อบอุ่น เข้าอกเข้าใจคนอื่นตลอดเวลา แล้วผู้ชายคนนี้.........นี่หรือคือตัวจริงของเค้า ????? ผมชักไม่แน่ใจแล้วว่า คนไหนคือต้ง ที่ผมจะแต่งงานด้วย
“ อี้ไม่คิดเลยนะครับว่า ต้งจะคิดแบบนี้ ต้งไม่ใช่คนใจแคบอย่างนี้นิ อะไร อะไรมันทำให้ต้งคนที่อ่อนโยนของอี้เปลี่ยนไปได้ขนาดนี้ อะไร ต้งบอกอี้ได้ไหม ฮือๆๆๆๆ “ ผมเริ่มร้องไห้ออกมาอย่างกลั้นไม่ไหวแล้ว ผมรู้สึกแย่จริงๆ
“ อี้อยากรู้ไหมครับว่าทำไม อะไรมันถึงทำให้ต้งได้เปลี่ยนไปได้ขนาดนี้ ด้ายยยยย ต้งจะบอกให้ก้อได้ “ ต้งแสยะยิ้มให้ผม
“ ก้อเพราะว่าอี้นั่นแหละ อี้เป็นคนทำให้ต้งต้องเป็นแบบนี้ อี้เข้ามาในชีวิตต้ง เข้ามาเติมสีสันให้โลกจืดๆ ชืดๆของต้งให้มีชีวิตชีวาขึ้น อี้ได้เข้ามาทำให้ต้งรักอี้อย่างหมดใจ อี้ได้ทำให้ต้งเห็นคุณค่าในตัวของต้งเองในแบบที่ต้งเองก้อไม่เคยเห็นมาก่อน อี้ทำให้ต้งได้มีความรู้สึกภูมิในตัวเอง และทำให้ต้งระลึกเสอมว่า ชีวิตของต้ง มีเป้าหมายแล้วนะ ชีวิตต้งเกิดมาเพื่อทำให้คนที่ต้งรัก มีความสุขมากที่สุด ต้งถึงได้พยามทำดีกับอี้ทุกอย่าง อะไรที่ต้งพอจะทำได้เพื่อให้อี้มีความสุข ต้งยอมทั้งนั้น นั่นคือวิธีทางที่ต้งพยายามทำเสมอมา เพื่อให้อี้รักต้งเข้าสักวัน “ ต้งเน้นน้ำเสียงการพูดเหมือนคนที่เหลืออดจริงๆ
“ แต่แล้วอี้ก้อดีกับต้ง ทำเหมือนกับว่ามีใจให้ต้ง ไม่ใช่ว่าต้งคิดไปฝ่ายเดียว ต้งเลยคิดว่า สิ่งที่ต้งพยามทำอยู่ มันมีความหมายนะ สักวันอี้ต้องเห็นคุณค่าในความรักของต้ง แม้ว่าจะมีหลายครั้งหลายคราที่ต้งอยากจะถอดใจจากอี้ไปแล้วก้อตาม แต่ด้วยความดี ความน่ารักของอี้ ทำให้ต้งต้องไม่ยอมหมดหวังง่ายๆ ต้งเชื่อว่า สักวันต้องเป็นวันของต้งบ้าง “
“ แต่แล้ว พอต้งเริ่มจะมีความหวังหน่อย ในหลายๆครั้ง อี้ก้อได้ทำร้ายจิตใจต้ง โดยที่อี้อาจจะไม่ได้ตั้งใจ ต้งไม่รู้ว่าต้งต้องพยายามทำดีกับอี้แค่ไหน อี้ถึงจะพอใจ อี้ถึงจะรับรักต้งได้ แต่กับอีกคน.....ไอ้คนใจหยาบ ไอ้คนสาระเลวนั่น มันเคยทำดีกับอี้ด้วยเหรอ มันได้ทำดีกับอี้ได้เศษเสี้ยวนึงของที่ต้งได้ทำไว้ไหม ทั้งมันยังข่มเหงอี้สาระพัดตลอดมา มันทำให้อี้ร้องไห้ อี้เจ็บกับมันมาหลายครั้ง ต้งก้อเห็น แต่ทำไมนะ ทำไมต้งถึงได้รู้สึกตลอดเวลาว่า ใจของอี้นั้น ไม่เคยมีใครอื่นเลย นอกจากมันเท่านั้น ไอ้คนสาระเลวนั่น ทำไมอะอี้ ทำไมล่ะครับ ต้งมันยังดีไม่พอเหรอ อี้ถึงยังรักต้งไม่ได้ ทำไมครับ ต้งมันน่ารังเกียจตรงไหน ต้งมีอะไรตรงไหนต้องปรับปรุง อี้บอกต้งมาสิ แต่นี่อะไร อี้ไม่พูดอะไรเลย พยายามเออออตามสิ่งที่ต้งเสนอให้ โดยที่ต้งก้อรู้ว่า อี้เอง ก้อไม่ได้ต้องการมันนัก อี้ทำเพราะเกรงใจ อี้ตอบรับความรักของต้งด้วยความเกรงใจ เพราะกลัวต้งเสียน้ำใจอย่างนั้นเองนะเหรอครับ อี้รู้ไหมครับว่า ทุกสื่งทุกอย่างที่ต้งทำให้อี้นั้น มันออกมาจากใจต้งทั้งหมดเลยนะครับ ต้งไม่เคยเสแสร้งแกล้งเป็นคนดี ทำดีเพื่อให้อี้รัก แต่ต้งแค่ต้องการทำดีกับคนที่ต้งรัก เพราะว่าถ้าต้งรักใครแล้ว ต้งก้ออยากให้คนๆนั้นมีความสุขที่สุด “
“ แล้วทุกครั้งที่ต้งได้รู้ว่า อี้รักมัน รักมันมากแค่ไหน ไม่ว่าจะเป็นตอนที่มันทำเลวกับอี้หนักหนาขนาดไหน ต้งก้อรู้ว่าอี้ไม่เคยหยุดรักมัน แล้วกับต้งนี่ล่ะ ทำไมอี้ไม่เห็นใจต้งบ้าง อี้ไม่รู้เหรอว่า ทุกครั้งที่ต้งเห็นอี้ต้องเจ็บปวดเพราะมัน อี้ไม่รู้หรอกว่าต้งเจ็บกว่าอี้แค่ไหน เพียงแค่ต้งไม่ได้แสงความรู้สึกออกมาเท่านั้นเอง ต้งเจ็บ ต้งปวด จนบางทีต้งกลับมาคิดว่า ต้งคงต้องทำตัวเลวๆบ้างใช่ไหม อี้ถึงจะหันมารักต้งบ้าง จนบางทีต้งรู้สึกตัวเองแทบจะไม่มีค่าในสายตาอี้ด้วยซ้ำไป เพราะต้งรู้สึกว่า ความรู้สึกทั้งหมดที่มีของต้ง ให้อี้ไปแล้ว มันก้อเหมือนสายลมที่พัดผ่าน มันไม่ได้ทำให้อี้ได้รู้สึกอะไรได้เลยใช่ไหม “
“ นี่ไงล่ะครับ คือเหตุผลที่ให้ต้งเปลี่ยนไป จากคนที่เคยมีศรัทธาในความรัก จากคนที่เชื่อในการทำความดีกับใครคนนึงเพื่อให้เค้ารัก จากคนที่มองโลกในแง่ดีตลอดมา นี่แหละคือสาเหตุหลักๆที่มันได้เปลี่ยนให้ต้งเป็นคนอย่างนี้ เพราะว่าทุกครั้งที่ต้งเจ็บ ต้งเสียใจจากอี้ ต้งก้อจะเก็บเอามาสอนตัวเองทุกครั้ง จนความเจ็บปวด ความรวดร้าวทุกครั้งที่ผ่านมา มันได้หลอมรวมเข้ากับจิตใจของต้ง จนทำให้ต้งเป็นคนใจแคบอย่างนี้ไงละครับ เป็นไงล่ะครับ เหตุผลของต้ง ชัดเจนดีไหมครับ “
ต้งทำผมเอาอึ้งจนพูดอะไรไม่ออกเลยครับ ผมไม่เคยรู้มาก่อนเลยว่า.............ตัวผมเอง เป็นสาเหตุให้ต้งต้องเปลี่ยนจากคนอ่อนโยน คนจิตใจดี กลายมาเป็นคนใจแคบอย่างนี้ ????? นี่มันเพราะผมทั้งหมดใช่ไหมครับ ?????
“ แล้วอย่างวันนี้ล่ะ อี้รู้ไหมว่าต้งต้องอดทนขนาดไหน ต้องพิสูจน์ตัวเองขนาดไหน กว่าที่ต้งจะยอมทำให้อี้ยอมตกลงแต่งงานกับต้องได้ ซึ่งมันก้อทำให้ต้งเริ่มรู้สึกดีๆกับสิ่งต่างๆที่ต้งได้เพียรทำตลอดมาว่า มันไม่ได้ไร้ค่านะในที่สุดอี้ก้อเห็นคุณค่าความรักของต้ง แล้วต้งก้อได้รับผลตอบแทนนั้นอย่างคุ้มค่า คือการที่ต้งจะได้อยู่และดูแลอี้ตลอดไป “
“ แต่แล้ว จู่ๆพอมีคนมาบอกว่า ไอ้คนที่มันได้หัวใจจริงๆของอี้ไปนั้น มันจะกำลังจะตายวันนี้ พรุ่งนี้แล้ว เค้ามาขอร้องให้อี้ไปหาเค้าอีกครั้ง ก่อนที่เค้าจะตาย ใช่ครับอี้ ต้งต้องเห็นใจคนที่มันกำลังจะตาย แล้วต้งกลับมาคิดในอีกมุมนึงนะครับว่า สรุปแล้ว ที่อี้ยอมตกลงแต่งงานกับต้งเพราะอะไรกันแน่ ???? เพราะความดีของต้งที่อี้ปฏิเสธไม่ได้นะเหรอ ไม่ใช่ว่าเพราะอี้รักต้งแล้วจริงๆนะเหรอ มันเห็นได้ง่ายเลยครับอี้ ว่าอี้ต้องการที่จะไปเยี่ยมไอ้เลวนั่น มากกว่าที่จะอยู่ร่วมฉลองในวันสำคัญๆของเราอย่างนี้ แล้วอี้จะให้ต้งคิดยังไงครับ จากคนที่มีความสุขมากๆ ในวันนี้ กลับต้องมารับรู้ว่า ต้องมาเสียใจว่าคนที่เราเฝ้ารัก เฝ้าทำดีมาตลอดนั้น สรุปแล้ว เค้าไม่เคยรักเราเลย ในใจเค้ามีไอ้เลวนั่นตลอดเวลา มันเหมือนกับอี้ควักหัวใจของต้งมา แล้วเอาถ่านหินร้อนๆจี้ก้อไม่ปาน ฝันหวานที่ต้งเฝ้าสร้างมันมาทุกวัน ต้องมาสลายในวันนี้ วันเดียวกัน กับวันที่ต้งได้บอกว่า เป็นวันที่ต้งมีความสุขมากที่สุด ในวันนี้ วันที่คนที่ต้งรัก มากที่สุด กลับไปเป็นห่วงเป็นใยในความรู้สึกของคนอื่นมากกว่า มันเหมือนเป็นการตอกย้ำซ้ำรอยแผลเดิมๆ ให้ชัดขึ้นมากกว่าเดิม มันเจ็บนะครับอี้ เจ็บมากๆ เจ็บเสียจนต้งไม่รู้ว่าต้งจะทนต่อไปได้อีกไหม อี้เข้าใจไหมครับ แล้วต้งผิดด้วยเหรอ ที่สักครั้งนึงในชีวิตของต้ง จะขอเป็นคนเห็นแก่ตัวบ้าง เพื่อนความสุขของตัวเอง ??????? “
ต้งพูดจบ ทั้งร้องไห้ออกมา พร้อมทั้งทรุดตัวลงกับพื้น ผมเองก้อไม่ต่างกับต้งนัก ยืนแข็ง นิ่งทื่อฟังอยู่อย่างนั้น พูดอะไรไม่ออก มันตื้อ มันตันไปหมด มันเป็นความรู้สึกที่แย่ยิ่งกว่าแย่อีกครับ ที่ได้รู้ว่า เราได้ทำร้ายคนๆนึงขนาดไหน โดยที่เราไม่รู้ตัว ผมไม่เคยคิดเลยว่า การกระทำหลายๆอย่างของผม มันได้ทำร้ายจิตใจต้งขนาดนี้ ทำไมๆๆๆๆ
ผมพยายามรวบรวมสติอีกครั้ง แล้วเดินไปพูดกับต้ง ที่นั่งอยู่ตรงพื้นนั่น
“ อี้เข้าใจนะต้ง ว่าต้งรู้สึกยังไง และอี้ก้อต้องขอโทษต้งด้วย ที่อี้ได้ทำให้ต้งเป็นอย่างนี้ แต่ยังไงก้อตาม ไม่ว่าต้งจะโกรธอี้แค่ไหน อี้ก้อจะขอไปเยี่ยมดิวให้ได้ ถือว่าอี้ขอร้องต้งเป็นครั้งสุดท้ายแล้วกัน ก่อนที่เราจะแต่งงานกัน และหลังจากแต่งงานไปแล้ว อี้จะไม่ทำอย่างนี้อีก อี้จะทำตามทุกอย่างที่ต้งต้องการ อี้จะอยู่ข้างๆต้งตลอดเวลา ไม่ว่าต้งจะต้องการ หรือไม่ก้อตาม “ เท่าที่ผมพูดได้ ก้อมีแค่นี้แหละครับ ผมไม่รู้จะสรรหาคำพูดดีๆจากไหนมาพูดเพื่อหใต้งรู้สึกดีได้มากกว่านี้อีกแล้ว
-
เศร้าหง่ะ
ต้งน่าสงสารอ่ะ :sad11:
อี้ก็นะ...
ยังไงๆดิวก็เป็นคนที่อี้รัก และอี้ก็เป็นคนที่ต้งและดิวรัก :m17:
แล้วต้งหล่ะ..
พี่อเล็กซ์ช่วยหาคนดีดีที่ต้งรักและรักต้งให้หน่อยน่ะคับ :impress:
+1ให้พีอเล็กซ์ มาต่ออีกน่ะ :L2:
-
เศร้า... น่าสงสารทุกคนเลย ต้ง+อี้+ดิว :monkeysad:
-
:m22: ผู้เขียนช่วงนี้ไฟแรง แค่แว่บเข้ามาส่องแต่ได้เจอสไปรท์ซะงั้น
แบบนี้ต้องให้รางวัล :oo1: ครึ ครึ
เข้าเรื่องดีกว่า ก่อนหน้านี้บอกเกลียดต้งไปอ่ะ แต่ณ เวลานี้สงสารต้งจัง
แต่ก็อย่างว่าความรักมันห้ามกันได้ซะเมื่อไรล่ะ ยังไงก็อยากให้ดิวคู้กับอี้อยู่วันยันค่ำ
ถึงแม้ว่าผู้เขียนจะเขียนให้ดิวใกล้ตายอยู่ร่อมร่อ ก็ไม่อาจหักใจไปเชียร์ต้งได้อยู่ดีอ่ะ :เฮ้อ:
-
เศร้าจัง T___T :sad11:
เอาใจช่วยทุกๆคน
ไห้ผ่านช่วงนี้ไปไห้ได้นะครับ
มาต่อเร็วๆนะครับ
:L2: :L2: :L2:
-
:m15:สงสารดิวจังเลย :monkeysad:
-
:m15: :m15: :m15:
-
ตอนนี้ ต้งเหมือน เปน ตัวร้ายอะ เหนแก่ตัวเพราะ ความรัก อยากให้คนที่เรารักอยู่กะตนเอง แต่ก็เข้าใจนะ....ความรักก็งี้
แต่ไม่รุว่าดิวจะเปนไงบ้าง น่าสงสารอยู่เหมือนกัน
-
อ่านแล้วมันจุกๆอะ พูดอะไรไม่ออก T^T
มาต่อเร็วๆนะครับพี่ รออย่างหมดแรง T^T
-
:m15:อ่านแล้วเม้นต์ไม่ออก รู้แต่ว่าบางครั้งการทำตามที่หัวใจเราต้องการอาจจะทำร้ายคนอื่นๆ โดยไม่ได้ตั้งใจ :m15:
-
รอครับ
:call: :call:
-
รอๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
รอออออออออออออออออออออ
กร๊ากกกกกกกกกก ไม่ใช่นี่หว่า
เราสิต้องมาลงเรื่อง อิอิ
-
^
^
:z13:
:z13:
เขารออยู่น้าาาาา :กอด1:
-
หว่า! แวะมานึกว่าจะมาลงต่อ
ไม่เป็นไร รอต่อไป
รอครับ :sad11:
-
รอออออออออออออออออออออ
กร๊ากกกกกกกกกก ไม่ใช่นี่หว่า
เราสิต้องมาลงเรื่อง อิอิ
แน๊ะๆ ทำเนียนๆๆ
มาลงเลยพี่ คนรอทั้งเล้าแล้ว ^^
ว่าแล้วก็
ร๊ออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออ
-
:monkeysad: :sad11: :m15:แซดดดดดดดดดดดดด
-
รอครับ
ยังไม่มาอีกหรอ
เฮ้อ!
:call: :call: :call:
-
รออออออออออออออออออออออออออออๆ
-
รออออออออออออออออออออออออออออออออออ
อีกคน ^^
-
:call: :call: :call:
-
รอต่อไป
:call: :call: :call:
-
พี่อเล็กซ์ ฝากมาบอกครับว่า
ช่วงนี้งานยุ่งมากๆ ขอเวลาเคลียแปปไกล้จะเสร็จแล้ว
เด๋วจะได้มาต่อมาลงทีเดียวเยอะๆ จุใจแน่ๆจ๊า
ปล.เห็นบอกว่า ตอนต่อไปแต่งได้ครึ่งนึงแล้วนะ ว่าแล้วพวกเราก็มากดดันกันเต๊อะ ฮ่าๆ
-
55+
กดดันๆ
-
กดดันอีกคนครับ
:laugh: :laugh:
-
:L2: :L2: :L2:
-
:oo1: :oo1: :oo1: :oo1: :oo1:
ทั้งกด และ ดัน
อีกที
55555+
-
กดๆดันๆ ดันๆกดๆ อิอิ
เพิ่งว่างจากธุระ เฮ้ออออออออออ
เจอกันเร็วๆนี้คร๊าบบบบบบบบบบบบบ
-
:pigha2:มาแบบนี้เลยเหรอครับ :m16:
-
ก่อนอื่นเลยต้องขออภัยด้วยนะขอรับ
ที่เม้นทีเดียวตอนอ่านจบแล้ว ข้าติดนิสัยแบบนี้น่ะขอรับ :เฮ้อ:
ตั้งแต่อ่านมานั้น ชอบเนื้อเรื้องมากขอรับ ถึงบ้างตอนจะรู้สึกแบบว่า... ทำไมงี่เง่าจังวะ อะไรประมาณนั้น
เรื่องนี้เป็นไม่กี่เรื่องที่เรียกน้ำตาของข้าได้อย่างท่วมท้น อ่านไปกี่ตอนๆ ก็น้ำตาซึม
ยิ่งหลังๆ นี่ไม่ต้องพูดถึงเลยขอรับ
และคนอัพขยันอัพมากกกกกกกกก ตามอ่านมา 3 - 4 วันแล้ว ทั้งอา่นที่โรงเรียน ที่บ้าน แม้แต่ไปเยี่ยมยายที่โรงพยาบาลยังเปิดมือถืออ่าน
กว่าจะมาจบได้ก็วันนี้ :jul1:
จะรอนะขอรับ รอตอนต่อไปเสมอ ยังไงก็พยายามเขานะขอรับ
อยากจะบอกว่า... เชียร์ ต้งดิว ดิวต้งอ่ะ :pigha2: ไม่รู้คิดไปได้ไง
รอตอนต่อไปอยู่นะขอรับ เป็นกำลังใจให้เสมอ :L2:
ปล. อยาก +1 ให้นะขอรับ แต่ไม่รู้ต้องทำยังไงอ่ะขอรับ ถ้ายังไงรบกวนบอกด้วยนะขอรับ
ถึงจะสมัครมานาน อ่านนิยายมานาน แต่ยังใหม่สำหรับที่นี่มากขอรับ o1 o1
-
:m7:
:เฮ้อ:
:oni3:
o11
-
ป่วยอีกแล้ววววววววววววววววว
ปวดหัวมากมาย มีใครป่วยเหมือนผมบ้าง ????
เรื่องเขียนใกล้จบแล้วครับ จะพยายามมาต่อเด้อออออออ
สู้ๆ
-
รักษาสุขภาพด้วยน๊า :L2:
-
มารอจ้า ^^
-
:3123: :L1: :L2: :call:
-
ช่วงนี้ไม่ได้เข้ามาอ่ะ
เข้ามาก็ทำให้น้ำตาออกทันทีเลยอ่ะคับ
พี่คับ อย่าให้พี่ดิวตายนะคับ
ถ้าพี่ดิวตาย ผมรับไม่ได้จริงๆ
แปลว่าเรื่องนี้ไม่จบแบบเฮปปี้ แน่ๆ
-
:z13:
เห็นด้วยกับรีบนจ้า
อ่านยังไงดิวก็เหมาะที่จะเป็นพระเอก :laugh:
:กอด1:คนเขียน หายป่วยเร็วๆนะจ๊ะ
:L2:
-
^
^
^
เห็นด้วย ด้วยคนครับ
ดิวเหมาะที่จะเป็นพระเอก
อย่าไห้ดิวตายนะครับ
:sad4: :sad4: :sad4:
คนเขียนหายเร็วๆนะครับ
:L2: :L2: :L2:
-
:call: :call: :call:
-
:L2: :L2: :L2:
-
:เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:
ต้งพูดจบ ทั้งร้องไห้ออกมา พร้อมทั้งทรุดตัวลงกับพื้น ผมเองก้อไม่ต่างกับต้งนัก ยืนแข็ง นิ่งทื่อฟังอยู่อย่างนั้น พูดอะไรไม่ออก มันตื้อ มันตันไปหมด มันเป็นความรู้สึกที่แย่ยิ่งกว่าแย่อีกครับ ที่ได้รู้ว่า เราได้ทำร้ายคนๆนึงขนาดไหน โดยที่เราไม่รู้ตัว ผมไม่เคยคิดเลยว่า การกระทำหลายๆอย่างของผม มันได้ทำร้ายจิตใจต้งขนาดนี้ ทำไมๆๆๆๆ
ผมพยายามรวบรวมสติอีกครั้ง แล้วเดินไปพูดกับต้ง ที่นั่งอยู่ตรงพื้นนั่น
“ อี้เข้าใจนะต้ง ว่าต้งรู้สึกยังไง และอี้ก้อต้องขอโทษต้งด้วย ที่อี้ได้ทำให้ต้งเป็นอย่างนี้ แต่ยังไงก้อตาม ไม่ว่าต้งจะโกรธอี้แค่ไหน อี้ก้อจะขอไปเยี่ยมดิวให้ได้ ถือว่าอี้ขอร้องต้งเป็นครั้งสุดท้ายแล้วกัน ก่อนที่เราจะแต่งงานกัน และหลังจากแต่งงานไปแล้ว อี้จะไม่ทำอย่างนี้อีก อี้จะทำตามทุกอย่างที่ต้งต้องการ อี้จะอยู่ข้างๆต้งตลอดเวลา ไม่ว่าต้งจะต้องการ หรือไม่ก้อตาม “ เท่าที่ผมพูดได้ ก้อมีแค่นี้แหละครับ ผมไม่รู้จะสรรหาคำพูดดีๆจากไหนมาพูดเพื่อหใต้งรู้สึกดีได้มากกว่านี้อีกแล้ว
“ ฮ่าๆๆๆ “ ต้งหัวเราะออกมาอย่างขมขื่นที่สุด
“ ต้งรู้ครับอี้ ว่าไม่มีอะไรมาฉุดรั้งอี้ได้หรอก แต่ต้งก้อแค่อยากจะลองรั้งอี้ไว้นะ ด้วยความรักทั้งหมดที่ต้งมีอยู่ ฮ่าๆๆๆๆๆ แต่ก้ออย่างที่เห็นๆกันอยู่ ว่ามันไม่ได้ผลเลย มันสะใจดีจริงๆเลยนะครับ ที่ได้รู้ ได้เจอจังๆอย่างนี้ ฮ่าๆๆๆๆ แล้วอี้ก้อไม่เลย ไม่คิดที่จะรับรู้ความรู้สึกของต้งเลยว่า การที่คนๆนึงมันกลัวมากๆที่จะต้องเสียของที่มันรักที่สุดไปใครคนอื่นนี่ มันเป็นยังไง อี้ไม่เข้าใจเลย เพราะว่าอี้ไม่ใช่คนที่ต้องสูญเสียของรักชิ้นนั้นไป แต่เป็นต้งไง ที่อาจจะต้องเสียไป และครั้งนี้อาจจะไม่ได้กลับคืนมาด้วยซ้ำ ฮ่าๆๆๆๆๆ สะใจโว๊ยยยยยยยย “ ต้งพูดและหัวเราะอย่างคนเสียสติ เหมือนกับต้องการประชดในความเสียใจของตัวเอง
“ ไม่ว่าต้งจะพูดยังไงก้อตาม ถ้าอี้ได้รับปากแต่งงานกับต้งไปแล้ว อี้ก้อจะรักษาคำพูดนั้น ไว้กลับมาจากนั้น เราค่อยมาคุยเรื่องนี้กันนะต้ง แต่วันนี้อี้ต้องขอตัวจริงๆ อี้ขอโทษนะต้ง “ ต้งยังคงนั่งหัวเราะอย่างคนบ้าอยู่อย่างนั้น ผมเลยต้องรีบเดินเลี่ยงออกมา
ผมกลัวว่าผมจะทนไม่ไหวต่อไป ผมเลยรีบเดินไปหาพี่กรณ์และคุณประวิทย์ทันที แล้วบอกให้พวกเค้าพาผมไปหาดิวให้เร็วที่สุด...... ณ ตอนนี้ ผมไม่รู้ว่า ผมจะต้องทำตามความรู้สึกของใคร ทำตามความต้องการของใครอีก ผมรู้สึกว่า นี่เป็นครั้งแรกๆในชีวิตผมเลยทีเดียว ที่ผมอยากจะทำอะไรอย่างที่ตัวเองต้องการ แม้ว่า........มันจะเกิดขึ้นในเวลาที่เกือบจะสายเกินไปแล้วขนาดนี้
ขณะที่ผมนั่งไปในรถกับพี่กรณ์และคุณประวิทย์นั้น ผมก้อเอาคำพูดของต้งที่ได้พูดกับผมในคืนนี้มาคิดทบทวนว่า ตกลงมันเป็นอย่างนั้นจริงๆเหรอ ?????? ผมทั้งเครียดเรื่องที่ดิวอาการแย่ลง ไหนจะเรื่องที่ต้งสติแตกใส่ผมอีก นี่ผมเครียดจนหัวผมจะระเบิดอยู่แล้ว ผมพยายามนั่งหันหน้าออกไปนอกหน้าต่าง ไม่อยากให้คนในรถ อ่านความรู้สึกบนใบหน้าผมได้
“ จะยังไง จะอะไรก้อตามนะ พี่เชื่อว่า ไอ้ต้งมันรักอี้จริงๆ และทุกอย่างมันทำออกมาจากใจจริงๆ ไม่ได้เสแสร้ง แต่ที่วันนี้ ที่มันสติแตกอย่างนั้น คงจะเพราว่ามันเสียใจ แล้วก้อกลัวละมั้ง ว่าจะเสียอี้ไปอีกครั้ง คนเรานะ ถ้าได้รักใครมากๆแล้ว ก้อต้องหวงเป็นธรรมดา แล้วนี่มันคงรักอี้มาก มันถึงได้หวงอี้ขนาดนี้ อี้อย่าไปถือสามันเลยนะ เดี๋ยวพรุ่งนี้มันก้อปกตินะ เชื่อพี่เหอะ พี่ว่าอี้พักผ่อนเหอะ เดี๋ยวถึงโรงพยาบาลแล้วพี่จะปลุกเองนะครับ “ พี่กรณ์พยายามปลอบผม
“ มันยากนะครับ ที่จะไม่คิดในสิ่งที่ต้งพูด เพราะว่าที่ต้งพูดมามันใช่ทุกอย่างเลย อี้ไม่มีข้อโต้แย้งต้งเลยสักข้อ อี้เป็นคนทำให้ต้งเปลี่ยนไปเป็นอีกคนที่แย่กว่าคนเดิม อี้เหมือนฆ่าต้งให้ตายทั้งเป็น อี้ทำร้ายจิตใจของต้งซ้ำแล้วซ้ำเล่า อี้ทำลายความรักที่ใสบริสุทธิ์ของต้ง ทำไมนะ ทำไมอี้ถึงได้ทำอย่างนี้ได้ลงคอ กับคนที่รักอี้มากขนาดนี้ อี้นี่มันเป็นคนประเภทไหนกันนะ คนอย่างอี้นี่ ไม่สมควรที่จะมีคนมารักด้วยซ้ำ จริงไหมครับ “ ผมพูดออกไปลอยๆ แต่ในใจผมคิดอย่างนั้นจริงๆ
“ อย่าคิดมากนะครับอี้ อี้เป็นคนดีครับ ไม่งั้นไม่มีใครมาตกหลุมรักอี้ขนาดนี้หรอก ถ้าเค้าไม่เห็นในความเป็นคนจิตใจดี ความเป็นคนน่ารัก ความเป็นคนที่ห่วงใยคนรอบข้างตลอดเวลา เค้าคงไม่รักอี้อย่างนี้หรอก อี้เชื่อพี่สิ ว่าคนอย่างอี้ มีค่ามากพอ ที่จะมีคนดีๆมารักอี้ และมาทำให้อี้รัก เชื่อพี่สิครับ อย่าคิดมากนะครับคนดี เราต้องรู้สิว่าเราเป็นคนยังไง จริงมั้ย??? “ พี่กรณ์เสริมมาอีก
“ หึ !!!! พี่กรณ์เข้าใจความรู้สึกนั้นด้วยเหรอครับ อี้ยังไม่เห็นจะเข้าใจเลย อี้มันเลื่อนลอย ไร้จุดหมาย ไม่มีเป้าหมายทิศทางที่แน่นอน ใครพาไปทางไหน ก้อไปทางนั้น ชิส์ น่าสมเพชเนอะ “ ผมบ่นสมเพชตัวเองแบบขำๆ
“ ใครบอกว่าพี่ไม่เข้าใจล่ะ ทุกวันนี้พี่ยังกล้าบอกเลยนะครับว่า พี่ยังคงรักอี้อยู่ และจะรักตลอดไป ไม่ว่าพี่จะเจอคนใหม่ หรือยังไง...นั่นเพราะว่าพี่คิดว่าพี่ได้เคยสัมผัสหัวใจที่อ่อนโยนของอี้มาแล้วครั้งนึง และมันจะติดอยู่ในความรู้สึกของพี่ตลอดไป หัวใจที่ใครๆก้ออยากจะครอบครองเป็นเจ้าของนัก แต่สำหรับพี่นะ พี่ว่ามันคงหมดโอกาสไปแล้วล่ะ ฮ่าๆๆๆๆ เอาล่ะ พักผ่อนะครับอี้ พี่ไม่กวนแล้ว “ ผมเองก้อไม่ได้ตอบอะไรพี่กรณ์อีก ทำทีเป็นเงียบไป เหมือนกับจะหลับ แต่ไม่หลับหรอก ในหัวผมมันคิดไปต่างๆนานา หลายเรื่องซับซ้อนไปหมด ส่วนอีกใจนึงมันก้อกำลังฝึกให้ตัวเองเข้มแข็งเข้าไว้ เวลาเจอดิวเข้าแล้ว จะได้ไม่รู้สึกแย่ ผมหวังว่าผมจะผ่านพ้นคืนนี้ไปได้ ค่ำคืนแห่งความทรมานที่แสนยาวนาน.....แปลกดีนะ แค่เวลาไม่กี่ชั่วโมง ผมได้รับรู้ความคิดของคนหลายๆคน รวมทั้งยังได้รับรู้ถึงความรู้สึก ที่ออกมาจากก้นบึ้งในใจของหลายๆคนอีกด้วย ฮึฮึ ช่างเป็นคืนที่น่าจดจำอะไรอย่างนี้นะ.......
--------------------------------------- จอบตอนที่ 57 --------------------------------------------
บทที่ 58 เข้าเยี่ยม ( The Visiting )
ผมนั่งคิดอะไรเรื่อยเปื่อยอยู่คนเดียวบนรถ โดยที่ไม่ได้คุยอะไรกับใครเลยตลอดการเดินทาง ซึ่งบรรยากาศภายในรถในคืนนี้ มันเงียบเชียบ วังเวง แฝงไปด้วยอารมณ์ที่หดหู่อยู่ไม่น้อย แต่ละคนคงไม่มีอารมณ์ที่จะคุยกับใครเลยมั้ง ผมเองรู้สึกว่า ระยะทางจากหัวหินไปโรงพยาบาลนี่ มันช่างไกลนัก ไกลเสียจนไม่รู้สึกว่า ผมจะถึงที่นั่นเร็วๆนี้ หรือว่าเป็นเพราะความรู้สึกของผม ที่มันกลัวๆ กับการที่จะต้องไปพบกับดิวอีกครั้ง..........ในขณะที่ดิวก้อบาดเจ็บสาหัส และผมเองก้อไม่รู้ว่า นี่จะเป็นครั้งสุดท้ายหรือเปล่า ที่ผมจะได้เจอกับเค้าอีก นี่ผมต้องดีใจ หรือว่าเสียใจดีนะเนี่ยะ ผมเองก้อสับสนกับความรู้สึกของตัวเอง แต่ที่แน่ๆคือ ผมไม่อยากให้เค้าเป็นอะไร ผมอยากให้เค้าหายเป็นปกติ จะด้วยเพราะอะไรก้อช่าง ผมไม่อยากให้เค้า....ตาย
ผมนั่งภาวนาตลอดทาง ขอให้ดิวปลอดภัย จะช้าจะเร็วแค่ไหน ก้อยังดีกว่าต้องมารับรู้ว่าเค้ามีโอกาสรอดน้อยมาก จะว่าไปแล้ว เหตุการณ์ทั้งหมดมันก้อเกี่ยวกับตัวผมโดยตรงด้วยแหละ นั่งคิดไปคิดมา จนมาถึงหน้าโรงพยาบาล ผมเองก้อไม่ได้รู้สึกตัวหรอกว่ามาถึงแล้ว จนพี่กรณ์มาเปิดประตูด้านที่ผมนั่งนั่นแหละ ผมถึงรู้ตัว จากนั้นพี่กรณ์ก้อเดินนำพาผมไปยังห้องพักที่ดิวพักรักษาตัวอยู่ ใจผมมันเต้นตึกตักๆไม่เป็นจังหวะ ขาก้อเดินไม่ถนัดนัก เพราะว่าเพิ่งจะเดินได้ไม่นานมานี้ แต่ผมก้อพยายามฝืนเดินต่อไปจนถึงห้องนั้น ห้องที่ดิวอยู่เป็นห้อง I.C.U. พอพวกเราเปิดประตูเข้าไป ก้อตกใจมาก เพราะว่าไม่มีใครอยู่ในห้องนั้นแล้ว
“ เฮ้ยยยยยยยย อะไรกันนี่ ไปไหนกันหมด “ เสียงของคุณประวิทย์ร้องขึ้น
“ คุณแน่ใจนะครับว่าดิวอยู่ห้องนี้ ไม่ได้อยู่ห้องอื่น “ พี่กรณ์ถามขึ้น
“ แน่ใจสิ ชั้นนอนเฝ้ามันทุกวัน มันจะไม่ใช่ห้องนี้ได้ไง “ คุณประวิทย์ท่าทางตกใจมาก
“ หรือว่า ดิวจะ.......... “ ผมอุทานเบาๆ แต่เค้าทั้งสองหันมามองที่ผม สายตาแบบว่าไม่อยากจะเชื่อ ผมเองก้อไม่อยากให้มันเป็นอย่างนั้น แต่แล้วดิวจะหายไปได้ไงล่ะ แล้วคนอื่นๆที่เฝ้าอยู่ล่ะ หายไปด้วยเหรอ ???
“ ไม่หรอก ไม่มีทาง ก่อนจะไปหาเธอ ไอ้ดิวมันบอกว่ามันจะรอเธอที่นี่ รอเธอมาให้ได้ ไอ้ดิวมันเข้มแข็งจะตาย มันไม่มีวันยอมแพ้อะไรง่ายๆหรอก มันเป็นลูกชายของชั้น มันต้องเข้มแข็งเหมือนชั้นสิ “ น้ำเสียง สายตา และท่าทางของคุณประวิทย์หาได้เป็นอย่างคำที่พูดไม่ ผมแอบเห็นน้ำตาของเค้าคลอเบ้า......ผมเองก้อเช่นกัน พูดอะไรไม่ออก แต่น้ำตามันจะไหลออกมาแล้ว
-
เข้ามาอ่านครับ
ตอนนี้บีบหัวใจจริงๆ นะครับ
-
อ่านกี่ครั้งๆก็ว่าคนที่น่าสงสารสุดคงเป็นต้งอยู่ดี :sad11:
ยังไงน่ะ เราว่าดูอี้โลเลยังไงไม่รู้ เดี๋ยวก็ต้องเปลี่ยนใจไปรักดิวอีก แต่ถ้าจะให้ดิวเป็นอะไรไป ก็ดูไปอย่างไร้ความรับผิดชอบยังไงไม่รู้ :เฮ้อ:
แต่ก็ยังงงๆอยู่ คิดไปคิดมาข้อดีของอี้ที่พี่กรณ์ว่ามา ก็ใช่ว่าจะมีอี้คนเดียวในโลกสักหน่อย
ทำไมถึงมีคนหลงเป็นบ้าเป็นหลังกันขนาดนั้น :confuse:
ปล. แล้วตกลงดิวไปไหน ยังไงอ่า ดูแล้วรู้สึกอึดอัดบอกไม่ถูก พี่อเล็กตัดจบค้างทุกที
มาต่ออีกน่ะคับ เป็นกำลังใจให้ :L2:
-
อยากรู้ว่าจะเป็นยังไงต่อ
มาต่อเร็วๆนะครับ
อย่าไห้ดิวเป็นอะไรเลยนะครับ
เป็นกำลังใจไห้คนเขียน
สู้ สู้ ครับ
:L2: :L2: :L2:
-
ดิวอาจจะอาการดีขึ้นจนย้ายไปย้ายไปพักห้องพิเศษแล้วล่ะมั้ง
-
เอ่อ.....เครียดแฮะ - -
ต้งเริ่มสติแตกแล้ว อืม....
อีกไม่นานอี้ก็จะตามไป 55+
สรุปอี้รักใครกันแน่ะน่ะ
มันจริงอย่างที่อี้ว่าแหละ ไร้จุดหมายจริงๆ
เรายังไม่รู้เลยว่าอี้รักใครกันแน่ - -
หรือคนอื่นรู้? บอกเราที - -
-
:m15:ตกลงดิวหายไปไหนอะ ตังก็น่าสงสาร เรื่องนี้อี้จะตัดสินใจยังไง อี้อย่าลืมถามหัวใจตัวเองนะว่ารักใครที่สุด :m15:
-
:monkeysad: :m15: :sad11: :call:
-
แอบเครียดนะคะเนี่ยะ เลือกไม่ถูก แต่ใจเราเชียร์ดิวอ่ะ
เพราะเหมาะกะพระเอกมาก อี้คงต้องถามใจตัวเองแล้ว
หล่ะ อย่าสงสารถ้าไม่ได้รักก็บอกไม่ได้รัก สงสาร
แล้วสุดท้ายคนที่น่าสงสารที่สุด คือคนที่โดนหลอกว่ารัก
โดนหลอกว่าอยู่ด้วย สุดท้ายก็ได้แต่ตัว หัวใจไปอยู่ที่อื่น
ทรมานมากกว่าเดิมอีก :o12: :o12:
-
อย่าเครียดครับ อย่าเครียด
นิยายก้อคือนิยาย อิอิ
ผมต้องดำเนินตามเรื่องที่มันควรจะเป็นไป
อย่าไปโทษใครเลยนะจ้ะ อิอิ สงสารอี้บ้าง ไรบ้าง
55555555555555
-
55+
โอเค สงสารอี้
นิยายนี่เนอะ 55+
เดี๋ยวนี้อินบ่อยแฮะ^^
-
:o12: :o12: :o12: :o12:
“ เฮ้ยยยยยยยย อะไรกันนี่ ไปไหนกันหมด “ เสียงของคุณประวิทย์ร้องขึ้น
“ คุณแน่ใจนะครับว่าดิวอยู่ห้องนี้ ไม่ได้อยู่ห้องอื่น “ พี่กรณ์ถามขึ้น
“ แน่ใจสิ ชั้นนอนเฝ้ามันทุกวัน มันจะไม่ใช่ห้องนี้ได้ไง “ คุณประวิทย์ท่าทางตกใจมาก
“ หรือว่า ดิวจะ.......... “ ผมอุทานเบาๆ แต่เค้าทั้งสองหันมามองที่ผม สายตาแบบว่าไม่อยากจะเชื่อ ผมเองก้อไม่อยากให้มันเป็นอย่างนั้น แต่แล้วดิวจะหายไปได้ไงล่ะ แล้วคนอื่นๆที่เฝ้าอยู่ล่ะ หายไปด้วยเหรอ ???
“ ไม่หรอก ไม่มีทาง ก่อนจะไปหาเธอ ไอ้ดิวมันบอกว่ามันจะรอเธอที่นี่ รอเธอมาให้ได้ ไอ้ดิวมันเข้มแข็งจะตาย มันไม่มีวันยอมแพ้อะไรง่ายๆหรอก มันเป็นลูกชายของชั้น มันต้องเข้มแข็งเหมือนชั้นสิ “ น้ำเสียง สายตา และท่าทางของคุณประวิทย์หาได้เป็นอย่างคำที่พูดไม่ ผมแอบเห็นน้ำตาของเค้าคลอเบ้า......ผมเองก้อเช่นกัน พูดอะไรไม่ออก แต่น้ำตามันจะไหลออกมาแล้ว
“ ใจเย็นๆก่อนนะครับทุกคน มันต้องมีอะไรสักอย่างสิ ผมเชื่อว่าดิวต้องไม่เป็นอะไร เอาอย่างนี้แล้วกัน เราไปถามเจ้าหน้าที่ก่อนให้รู้เรื่องนะครับ ไปครับ ไปด้วยกัน “ พี่กรณ์พยายามเรียกสติเราสองคนคืนมา จากนั้นเราก้อเดินตามพี่กรณ์ไป
จนถึงเคาท์เตอร์ประชาสัมพันธ์ มีเจ้าหน้าที่อยู่ สอง สามคน พี่กรณ์เลยเข้าไปถาม
“ คุณครับ คนไข้ที่พักอยู่ห้องนั้น ไม่ทราบว่าไปไหนแล้วครับ “
“ อ้อออออออ คนไข้ห้องนั้น เพิ่งทำการย้ายห้องไปเมื่อตอนเย็นนี้เองค่ะ พอดีเห็นว่าตัวคนไข้เค้าขอย้ายเอง ซึ่งตอนแรกเราก้อกะว่าจะไม่ให้ย้ายนะค่ะ แต่ว่าทนแรงตื๊อของเค้าไม่ได้ เลยต้องทำตามความประสงค์ของคนไข้อ่ะค่ะ “ เจ้าหน้าที่ตอบ
ผมหันไปมองคุณประวิทย์ แล้วเราก้อถอนหายใจพร้อมกัน.....เฮ้ออออออ นึกว่าดิวจะไม่รอผมแล้วซะอีก ว่าแล้ว เจ้าหน้าที่คนนั้นก้อเดินนำพวกเราไปยังห้องที่ดิวพักอีกห้องนึง ซึ่งอยู่ไม่ไกลกันนัก พอถึงห้องนั้นแล้ว พวกเราก้อเปิดประตูเข้าไป ก้อเห็นว่ามีทางบ้านของดิวนั่งอยู่เต็มไปหมด ไม่ทันที่ผมจะเดินเข้าไปในห้อง ผมก้อได้ยินเสียงคนเรียกผมดังขึ้น
“ อี้ นั่นอี้ใช่ไหม “ เสียงๆนั้นผมจำได้ว่าเป็นดิว แต่ผมยังไม่เห็นตัวเค้า ผมเลยรีบเดินเข้าไป
ภาพที่ผมเห็นคือ ดิวนั่งกึ่งนอนอยู่บนเตียง ตามตัวมีรอยฟกช้ำจางๆเต็มไปหมด ท่าทางดิวดูซูบผอมมากๆ เหมือนไม่ใช่ดิวคนเก่า แต่ผมเห็นแววตาของเค้านั้น ดูท่าจะดีใจมากๆ แล้วผมก้อเดินไปหาเค้าที่เตียงนั่น
“ ดิวเป็นยังไงบ้าง เจ็บตรงไหนไหม แล้วนี่ทำไมไม่นอนพัก แล้วอย่างนี้จะหายเร็วๆได้ไง “ ผมพยายามพูดให้เป็นปกติที่สุด
“ ไม่เลยอี้ ดิวไม่เป็นอะไรเลย ดิวเจ็บนิดเดียวเอง เดี๋ยวก้อหายแล้ว ดิวดีใจมากๆเลยนะที่อี้มาจนได้ นี่ดิวนั่งรออี้มาเป็นวันๆเลยนะ เพื่อที่จะได้คุยกับอี้อีกครั้ง “ ดิวพูดฝืนๆ ซึ่งผมก้อดูออก
“ อย่ามาทำเป็นพูดดีเลย ท่าทางดิวดูป่วยมากๆ ดิวนอนพักนะ เชื่ออี้ ไว้ตื่นมาแล้วค่อยคุยกันก้อได้ “ ผมกล่อมเค้าไป
“ ไม่เอาหรอก ดิวกลัวว่า......กลัวว่าอี้ อี้จะหายไปอีก หรือไม่ก้อ........ดิวกลัวว่า ว่าดิวจะไม่ได้ฟื้นขึ้นมาอีกนะสิ “
พอจบประโยคนี้แหละ น้าเนตรที่นั่งอยู่ข้างๆ ก้อเอามือปิดหน้าแล้วเดินออกไปทันที จากนั้นคนอื่นๆก้อตามออกไปด้วย จนเหลือผม ดิว และพี่กรณ์ยืนอยู่ในห้อง จากนั้นดิวก้อหันไปคุยกับพี่กรณ์
“ ขอบใจมากนะไอ้กรณ์ ที่พาอี้มาหาชั้น ถ้าชาติหน้ามีจริง ไว้ชั้นจะมาใช้หนี้แกตอนนั้นนะเว๊ย “ ดิวพูดยิ้มๆ แต่ผมฟังแล้วสะเทือนใจนัก อย่างกับว่าดิวคู้ตัวว่าเค้าจะอยู่ได้อีกไม่นาน
“ เฮ๊ยยยย อะไรว่ะไอ้ดิว แกต้องชดใช้ชั้นชาตินี้สิ ชั้นไม่อยากรอนาน แล้วอีกอย่าง เดี๋ยวแกก้อต้องหายดี ชั้นเอว่าแกต้องปลอดภัย จริงไหมครับอี้ “ พี่กรณ์หันมาขอความเห็นจากผม
“ ใช่ๆดิว เดี๋ยวดิวก้อหายดี เชื่อพวกเราสิ แล้วอีกอย่างนะ หมอที่นี่เก่งจะตาย ดูอย่างนี้สิ ยังกลับมาหายจนเกือบจะเป็นปกติแล้วเลย จากตอนแรกนะ เหมือนอี้จะเดินไมได้ แต่นี่อี้เดินได้แล้วนะ เห็นไหมๆ “ ผมพูดเสริมเข้าไปอีก
“ ไม่ต้องมาหลอกให้ดิวดีใจหรอก ดิวรู้ตัวดี ว่าดิวจะอยู่ได้อีกนานแค่ไหน แต่จะนานแค่ไหนมันก้อไม่สำคัญหรอก เพราะว่า ถึงดิวจะตายไป ดิวก้อตายตาหลับแล้ว เพราะว่าดิวได้เจอกับอี้อีกครั้งนึงไง “ ดิวพูดเหมือนเป็นปกติ แต่ผมสิไม่คิดว่ามันปกติ ดิวพูดให้ผมรู้สึกสะเทือนใจเข้าปีอก พลันน้ำตาก้อไหลออกมา แล้วดิวก้อหันไปคุยกับพี่กรณ์อีกครั้ง
“ ไอ้กรณ์ ชั้นขอคุยกับอี้ลำพังได้ไหมว่ะ นะ นี่เป็นคำขอครั้งสุดท้ายของชั้น “
“ ได้ๆๆ เชิญแกตามสบายเลย แต่แกอย่าเพิ่งเป็นอะไรไปนะ ยังไงๆแกก้อต้องใช้หนี้ชั้นให้ได้ “
ว่าแล้วพี่กรณ์ก้อเดินออกไปจากห้อง ผมเองก้อนั่งก้มหน้าร้องไห้เบาๆ ผมพยายามกลั้นแล้ว แต่มันไม่อยู่จริงๆ จากนั้นสักพัก ดิวก้อขยับตัวมาใกล้ผม แล้วก้อโอบผมเบาๆ
“ อี้ร้องไห้ทำไมครับ อี้เสียใจเรื่องอะไร อย่าบอกนะว่าอี้ร้องไห้ให้ดิว “ ดิวกระซิบที่ข้างหูผม ผมเงอก้อปาดน้ำตา แล้วเงยหน้าขึ้นมาคุยกับเค้า ผมพยายามสะกดอารมณ์ไว้สุดๆ
“ ดิว อี้มีบางอย่างที่อยากจะบอกดิว ก่อนที่อี้จะไม่มีโอกาสอีก อี้แค่อยากจะบอกว่า อี้รักดิวนะ รักมาตลอด ไม่ว่าจะตอนไหน เวลาไหน อี้ก้อไม่เคยที่จะไม่รักดิวเลย แต่อี้มันแย่เองที่พยายามหลอกตัวเองว่าอี้ไม่ได้รักดิว อี้เก็บมันไว้ กดมันไว้ อี้นี่มันบ้าจริงๆเลย จะมายอมรับอะไรตอนนี้ ตอนที่มัน.......มันเกือบจะสายไปแล้ว ดิว อี้ขอโทษ ที่อี้พยายามหลอกทั้งตัวอี้เองแล้วก้อดิว ฮือๆๆ “ ไม่รู้อะไรดลใจให้ผมพูดอะไรอย่างนี้ออกมา เหมือนกับไอ้น้ำตาของผมมันก้อไหลออกมาโดยที่ผมเองก้อไม่ได้ต้องการให้มันไหลเลย
“ ไม่เป็นไรครับอี้ ดิวเองก้อพอจะรับรู้ได้เหมือนกัน แต่ก้อไม่กล้าคิดไปเอง เพราะว่า สิ่งที่ดิวทำไว้กับอี้นั่น มันเลวร้ายมากเกินไปกว่าที่ดิวจะคิดเป็นอย่างนั้นได้ แต่วันนี้ดิวก้อดีใจนะ ที่ได้ยินอี้บอกกับดิวอย่างนี้ มันเป็นสิ่งที่ดิวอยากได้ยินมาตลอด จากนี้ไปดิวคงนอนตายตาหลับแล้วล่ะ เฮ้ออออออ ทำไมนะ ทำไมมันต้องเป็นอย่างนี้ด้วย ทำไมนะ ทำไม ทั้งๆที่เราสองคนก้อรักกันมากขนาดนี้ แต่ทำไมเราถึงจะมีความรักเหมือนคนอื่นๆไม่ได้ ทำไมมันต้องเกิดเหตุการณ์ต่างๆขึ้นมาด้วย หรือว่ามันเป็นกรรมของดิว ที่เคยทำไว้กับคนอื่น แล้วมันย้อนคืนมาทำร้ายดิวเอง ฮ่าๆๆๆๆๆ “
“ ดิว ตอนนี้อี้อยากให้ดิวนอนพักผ่อนนะ แล้วก้อทานยาเยอะๆ อี้อยากให้ดิวหายไวๆ ตกลงไหมครับ “ ผมพยายามเบี่ยงประเด็นไปเรื่องอื่นอีก ไม่อยากให้เราพูดในสิ่งร้ายๆที่เคยเกิดขึ้น
“ อี้รู้ไหม ว่าไม่มียาตัวไหนรักษาดิวให้หายได้หรอก นอกจากอี้ อี้รู้ไหมครับว่า ตอนที่ดิวหลับไปนั้น ดิวฝันว่า ฝันว่าอี้กำลังจะได้แต่งงานกับคนที่รักอี้มากๆ และก้อดูว่าอี้จะมีความสุขจริงๆ นั่นแหละที่ดิวต้องการ ดิวพยายามที่จะเข้าไปหาอี้ ไปคุยกับอี้เพื่อบอกลา แต่แล้วก้อเหมือนกับว่า อี้ค่อยๆเดินจากดิวไปกับคนๆนั้น ด้วยรอยยิ้ม โดยที่อี้ไม่ได้ยินเสียงของดิวเลย ดิวเสียใจมาก ดิวแค่อยากจะบอกลาอี้ แต่ดิวทำไม่ได้ แล้วพอดิวตื่นขึ้นมา ดิวก้อพบว่าตัวอยู่อยู่ในห้องฉุกเฉิน มีคนที่บ้านดิวเต็มไปหมด แต่ไม่มีอี้ อี้คนที่ดิวอยากจะบอกลา ดิวพยายาม พยายามขอร้องทุกคนให้พาอี้มาหาดิวหน่อย เพราะตอนนั้นดิวก้อรู้ตัวแล้วว่า ร่างกายของดิวเริ่มจะไม่ไหวแล้ว แต่ก้อไม่มีใครยืนยัน ที่จะทำอย่างนั้นได้ แต่ดิวก้อไม่หยุดนะ ดิวขอร้องทุกคน จนพ่อยอมที่จะไปตามอี้มาพบกับดิว และยืนยันว่าจะพามาให้ได้ เท่านั้นแหละ ที่มันทำให้ดิวมีแรงฮึดสู้ เพื่อที่จะรอการมาของอี้ อี้รู้ไหม ว่าถ้าวันนี้ดิวไม่ได้เจออี้ ดิวคงจากไปอย่างไม่มีความสุขแน่นอน อี้ครับ ดิวรักอี้นะครับ รักมากๆด้วย “
ดิวพูดไปน้ำตาก้อไหลไป จนผมต้องเอามือไปปิดปากเค้าไว้ เพราะว่าผมเองก้อทนไม่ไหวเช่นกัน
“ พอเหอะดิว พอเหอะ อย่าพูดอีกเลย อี้รู้แล้วว่าดิวรักอี้แค่ไหน “
“ อี้ครับ อี้พอจะยกโทษ และอโหสิให้กับดิวในทุกเรื่องที่ผ่านมาได้ไหมครับ “ ดิวพูดทั้งน้ำตา
“ ได้สิครับดิว อี้ยกโทษและอโหสิให้ดิวทุกอย่างเลย แต่ตอนนี้ดิวนอนก่อนนะ อี้อยากให้ดิวหายไวๆ ดิวต้องพักผ่อนมากๆ พอตื่นขึ้นมาแล้วค่อยว่ากันอีกที “
“ ได้ครับอี้ ได้ครับ แม้ว่าดิวเองจะไม่รู้ตัวว่า ดิวจะตื่นขึ้นมาได้อีกไหมก้อตาม แต่ดิวก้อจะทำตามที่อี้ต้องการทุกอย่าง ดิวอยากให้อี้มีความสุขจริงๆ เสียดายที่ดิวทำได้แค่นี้ ดิวขอโทษนะครับ “
ผมพยายามพาดิวนอนลงที่เตียงอย่างทะนุถนอม ดิวเองก้อมองหน้าผมแบบไม่ระสายตา ผมเลยพูดขึ้นอีก
“ หลับตาได้แล้วนะครับดิว นะครับ เดี๋ยวตื่นมาดิวจะได้สดชื่นไง แล้วเดี๋ยวอี้พาดิวออกไปเดินเล่นข้างนอกนะ “
“ อี้ครับ ดิวยังไม่อยากนอนเลยอ่ะ ดิวยังอยากคุยกับอี้อีกนะครับ “
“ แต่ดิวต้องพักผ่อนนะครับ “ ผมแย้งไป
“ นะครับ ดิวแค่อยากถามไม่กี่อย่าง แล้วเดี๋ยวดิวก้อนอนแล้ว ขอดิวคุยต่ออีกหน่อยนะครับ “ ดิวอ้อนผมอีก ผมเองก้อไม่อยากจะขัดใจเค้า แต่ใจนึงก้ออยากให้ดิวเค้าพักผ่อนมากๆ.......
“ ได้ครับ จากนั้นดิวต้องรีบนอนนะครับ “ ผมต้องยอมเค้าอยู่ดี
“ อี้ครับ ดิวแอบได้ยินมาว่า อี้กำลังจะแต่งงานเร็วๆนี้ ใช่ไหมครับ “ คำถามแรกของดิว ก้อเล่นเอาซะผมอึ้งไปเลยครับ ผมเองก้ออึกๆ อักๆ ไม่รู้ว่าจะตอบยังไงดี ที่จะไม่ทำร้ายความรู้สึกของดิว
-
วันนี้ว่างครับ
ไม่ได้ไปไหน
เลยมาอัพเอาใจแฟนๆ
ขอให้มีความสุขกันทุกๆคนนะคร๊าบบบบบบบบบบบบบบบ
-
:L2: :L2: :L2:
-
พี่ดิวจะไปแล้วจริงๆหรอ
ไม่ยอมอ่ะ
ฮือๆๆ
ฮือๆๆ
-
รบกวนน้องวิน กลับไปอ่านบทก่อนๆหน้านี้ได้นะครับ
พี่คิดว่าพี่อธิบายไว้ค่อนข้างละเอียดนะครับ
แต่ถ้าอ่านแล้วยังงงก้อ ถามมาได้นะครับ
เด๋วพี่จะตอบไว้ให้อีกที
ขอบคุณที่ติดตามอ่านนะครับ
รออีกอึดใจเดียวก้อจบแล้ว อิอิ
-
ค้างๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
:m15: :m15:
น้ำตาไหลตลอดเลยขอรับ เศร้ามาก
รอตอนต่อไปนะขอรับ เป็นกำลังใจให้เสมอ :L2:
-
อ่า.....เศร้าดีแท้
ร้องไห้เลยเรา T^T
-
รอสะเทือนใจต่อปายยยยยยยยย :monkeysad:
:pig4:
-
เศร้าได้ใจจริงๆ
ร้องไห้เลยอ่า
ฮืออออ
เป็นกำลังใจไห้คนเขียนนะครับ
และยังคงรอต่อไปแบบสะเทือนใจ
:L2: :L2: :L2: :L2: :L2:
-
จิ้มรอ
-
:man1: :man1: :man1: :man1:
“ หลับตาได้แล้วนะครับดิว นะครับ เดี๋ยวตื่นมาดิวจะได้สดชื่นไง แล้วเดี๋ยวอี้พาดิวออกไปเดินเล่นข้างนอกนะ “
“ อี้ครับ ดิวยังไม่อยากนอนเลยอ่ะ ดิวยังอยากคุยกับอี้อีกนะครับ “
“ แต่ดิวต้องพักผ่อนนะครับ “ ผมแย้งไป
“ นะครับ ดิวแค่อยากถามไม่กี่อย่าง แล้วเดี๋ยวดิวก้อนอนแล้ว ขอดิวคุยต่ออีกหน่อยนะครับ “ ดิวอ้อนผมอีก ผมเองก้อไม่อยากจะขัดใจเค้า แต่ใจนึงก้ออยากให้ดิวเค้าพักผ่อนมากๆ.......
“ ได้ครับ จากนั้นดิวต้องรีบนอนนะครับ “ ผมต้องยอมเค้าอยู่ดี
“ อี้ครับ ดิวแอบได้ยินมาว่า อี้กำลังจะแต่งงานเร็วๆนี้ ใช่ไหมครับ “ คำถามแรกของดิว ก้อเล่นเอาซะผมอึ้งไปเลยครับ ผมเองก้ออึกๆ อักๆ ไม่รู้ว่าจะตอบยังไงดี ที่จะไม่ทำร้ายความรู้สึกของดิว
“ เอ่อออออ คือ เอ่อออออ “ ผมคิดหาคำพูดดีๆมาตอบคำถามเค้า
“ อี้บอกดิวมาเหอะครับ ดิวรับได้ทุกอย่างแหละ “ ดิวพูดยิ้มๆ
“ ชะ ชะ ใช่ครับ อี้กำลังจะแต่งงาน “ ผมตอบแล้วก้มหน้า
“ ไอ้ต้งมันเป็นคนดีนะ ดีมากๆ ดีกว่าดิวหลายร้อยเท่า แล้วอีกอย่างนะ มันก้อรักอี้มากๆด้วย มันยอมทำเพื่ออี้ได้ทุกอย่าง จนดิวเองยังไม่รู้เลยว่า ในชีวิตของดิวนี้ จะทำให้ใครได้มากขนาดนั้นหรือเปล่า “
“ คนเรานะ บางทีมันก้อต้องทำสิ่งที่ถูกต้องบ้าง แม้ว่าบางครั้งมันจะฝืนใจ ฝืนความรู้สึกตัวเองแค่ไหนก้อตาม แต่อย่างน้อยๆแล้ว ถ้ามันทำให้หลายๆคนมีความสุข มันก้อเป็นสิ่งที่เราควรจะทำ “ ผมตอบไปเรียบๆ
“ อี้รู้ไหมครับว่า ตั้งแต่ที่ดิวรู้ว่าอี้จะต้องไปหมั้น หรือแต่งงานกับคนอื่นนั้น ชีวิตของดิวนั้นเหมือนกับไม่มีค่าอีกต่อไป เพราะว่าดิวต้องสูญเสียคนที่ดิวรักมากที่สุดให้คนอื่นไป แต่ด้วยหลายๆอย่าง ด้วยคำสัญญา และด้วยความรู้สึกผิดจากการกระทำที่ผิดพลาดต่างๆ มันทำให้ดิวต้องยอมรับมัน แต่ในใจของดิวนะครับ ไม่เคยคิดที่จะยอมแพ้เลย ดิวคอยเฝ้าหาโอกาสตลอดมา ที่จะได้มีโอกาสทำให้อี้กลับมาหาดิวอีกครั้ง แต่ขอบอกเลยว่ามันยากมากๆเลย “
“ อี้รู้ไหมว่าตอนที่ดิวไปเมืองนอกนั้น ที่จริงไม่ใช่ว่าดิวต้องการจะไปอยู่ที่นั่นกับใครหรอก ดิวแค่อยากจะทำตัวให้ห่างจากคนที่ดิวไม่ได้รักเท่านั้นเอง จากนั้นดิวก้อติดตามข่าวของอี้เสมอมา แล้วจากนั้นดิวก้อพยายามตีตัวออกห่างจากหลิง จนเค้าไม่สามารถที่จะติดต่อดิวได้อีก แล้วดิวก้อรอจังหวะ ที่จะกลับมาพบกับอี้อีก “
“ จนเมื่อเรามาเจอกันที่สนามบินไง อยากบอกว่าตอนนั้น ดิวรู้สึกดีใจมากๆ ที่ได้เจออี้อีก แต่แล้วมันก้อมีเหตุการณ์ทำให้อี้เข้าผิด เรื่องน้องจิ๊บคนนั้น ดิวอยากจะบอกว่า น้องคนนั้นเค้าไม่ใช่คนที่ดิวจะแต่งงานด้วยอย่างที่อี้เข้าใจ น้องคนนั้นเค้าเป็นคู่หมั้นของเพื่อนสนิทดิว ที่อยู่อเมริกาด้วยกัน วันนั้นเราบังเอิญกลับมาพร้อมกัน แล้วพอดีน้องเค้าจะไปเลือกชุดเจ้าสาว ดิวเลยอาสาพาน้องเค้าไป ไม่ได้คิดว่าจะเจออี้ในเหตุการณ์อย่างนั้นนะครับ แต่ด้วยความบ้าของดิว ดันไปทำให้อี้คิดอย่างนั้นตาม ซึ่งดิวก้อรู้สึกเสียใจมาตลอด ที่ไม่มีโอกาสที่จะได้บอกอี้ว่ามันไม่ใช่เรื่องจริง แต่ก้อไม่มีโอกาสสักที “
“ ตลอดเวลาที่ผ่านมา ดิวยังเข้าข้างตัวเองนะว่า ยังไงอี้ก้อน่าจะมีใจให้กับดิวบ้าง และถ้าดิวมีโอกาสจริงๆ ดิวก้ออยากที่จะแย่งอี้กลับมาอีกครั้ง แต่ด้วยความสำนึกผิดในใจของดิวมัน บางทีมันก้อบอกว่า ตัวดิวนั้นไม่คู่ควรกับอี้เลย ดิวมันเลว ดิวเคยทำร้ายอี้มาหนักหนาสาระพัด ถึงแม้ว่าในใจดิวอยากจะได้อี้กลับคืนมาแค่ไหน แต่ดิวเองก้อไม่สามารถที่จะลืมเรื่องร้ายๆที่ผ่านมานั้นได้ มันเลยทำให้ดิวได้คิดว่า ดิวคงไม่มีค่าพอขนาดนั้น ที่จะได้อยู่เคียงข้างกับอี้ ไอ้ต้งมันดี ดีทุกอย่าง มันก้อดีอยู่แล้วล่ะที่อี้ควรจะแต่งงานกับมัน เพราะว่า ถึงแม้ว่าอี้จะให้อภัยดิวยังไง แต่ดิวก้อยังไม่สามารถให้อภัยตัวเองได้หรอก ความผิดที่ดิวได้ทำมา มันหนักหนานัก เกินกว่าที่ดิวจะทำใจลืมมันได้ มันเกิดขึ้นเพราะความโง่ของดิวแท้ๆ “
ดิวพูดจบก้อโผเข้ากอดผมทันที พร้อมทั้งร้องไห้ออกมาอย่างหนัก ส่วนผมนั้นไม่ต้องพูดถึง น้ำตามันไหลพรากมาตั้งแต่แรกๆแล้ว ผมโอบกอดดิว เป็นการปลอบตัวเค้าและตัวผมด้วย ดิวร้องไห้เหมือนเด็กๆ สะอื้นออกมาแบบไม่กดกลั้น ผมเองก้อเสียใจไปไม่แพ้เค้าหรอก แต่ถ้าผมจะมาแสดงความอ่อนแอออกมาตอนนี้ มันก้อคงจะทำให้เราทั้งคู่แย่ลงไปอีก ผมก้อต้องฝืน ทำเข้มแข็งไว้ แม้ว่ามันจะยากเย็นเหลือเกิน แต่ผมก้อต้องทำ.............
“ ไม่มีใครถูก ไม่มีใครผิดหรอก ทุกอย่างมันถูกกำหนดแล้ว ตอนนี้คงไม่มีใครเปลี่ยนแปลงอะไรได้ นอกจากต้องยืดอกเผชิญกับมันอย่างเข้มแข็ง อี้เชื่อว่าทุกอย่างมันคงจะผ่านไปได้ด้วยดี เร็วๆนี้ “
“ จากนี้ไป คงไม่มีดิวมาคอยกวนใจอี้อีกแล้ว ยังไงดิวก้อขอให้อี้มีความสุขมากๆนะครับ ดิวเชื่อว่า ไอ้ต้งมันต้องทำให้อี้มีความสุขแน่ๆ ดูแลตัสเองด้วยนะครับ อย่าทำงานหักโหมบ้าง แล้วอย่าลืมหาความสุขให้กับตัวเองด้วยนะ ที่ผ่านมา อี้ทำเพื่อคนอื่นมามากพอแล้ว ถึงเวลาที่อี้จะทำเพื่อตัวเองแล้ว และถึงแม้ว่า ต่อจากนี้ จะไม่มีดิวอยู่กับอี้แล้ว แต่ดิวยังคงไม่ไปไหนหรอก ดิวจะคอยอยู่ข้างๆอี้เสมอ ไม่ว่าอี้จะอยู่ที่ไหน ทำอะไร ไม่ว่าอี้จะเจอกับเหตุการณ์อะไร แย่แค่ไหน ดิวจะอยู่ข้างๆอี้เสมอนะครับ ดิวสัญญา ว่าต่อให้แม้ว่าดิวจะไม่อยู่บนโลกนี้แล้ว แต่ดิวก้อจะรักอี้ และอยู่ข้างๆอี้เสมอไป แม้ว่าอี้จะรู้สึกหรือไม่ก้อตาม นี่คือคำสัญญาสุดท้ายที่ดิวจะให้อี้ได้ “ ดิวพูดพร้อมกับเช็ดน้ำตาอีกครั้ง แล้วพูดต่อ
“ ฮ่าๆๆๆ มันน่าขำเนอะ พอตอนที่มีชีวิตอยู่ ตอนที่ดิวมีโอกาสอยู่กับอี้ ดิวให้สัญญากับอี้บ่อยครั้งมาก แต่ดิวไม่เคยรักษาสัญญาได้เลยสักครั้งนึง แล้วมาถึงเวลานี้ เวลาที่มันไม่สามารถที่จะเรียกอะไรกลับคืนมาได้อีกต่อไปแล้ว ดิวจะยังมีหน้ามาขอให้อี้เชื่อในคำสัญญาของดิวอีกเหรอ มันคงจะเป็นไปได้ยากเสียแล้ว ดิวนี่แย่จริงๆเลย เพิ่งจะมารู้สึกตัวอะไรตอนนี้นะ ฮ่าๆๆๆ “
ผมไม่ได้พูดอะไรต่อ แค่กอดดิวไว้อย่างนั้น ผมอยากจะจดจำความรู้สึกนี้ไว้ตราบนานเท่านาน ดิวเองก้อยังร้องไห้อยู่อย่างนั้น ซึ่งผมก้อปล่อยให้เค้าร้องไห้พอ ตามแต่ที่เค้าจะต้องการ ความรู้สึกในใจของผมนั้น มันคงไม่แตกต่างจากเค้าเท่าไหร่หรอก ผมเองก้อเสียใจมากๆเช่นกัน แต่จะให้ทำยังไงล่ะ ในเมื่อทุกอย่างมันดำเนินมาขนาดนี้แล้ว คงไม่มีทางที่จะกลับไปแก้ไขอะไรได้อีก คงต้องปล่อยให้มันดำเนินต่อไปอย่างนี้ และผมก้อต้องดำเนินชีวิตต่อไป ตามแต่ที่สวรรค์จะกำหนด
เรากอดกันสักพัก ผมก้อขยับตัวให้ดิวนอนลงที่เตียงอีกครั้ง
“ วันนี้ดิวเหนื่อยมามากแล้วนะครับ พักผ่อนมากๆนะ แล้วเดี๋ยวพรุ่งนี้เจอกันนะครับ “ ผมพูดแล้วยิ้มให้เค้า
“ อี้รู้ไหมครับว่า อี้เป็นคนที่โกหกไม่เก่งเลย แต่ครั้งนี้ ดิวจะเชื่ออี้นะครับ แล้วคืนนี้ อี้อยู่กับดิวนะครับ “
ผมยิ้มให้เค้าอีกครั้ง แล้วดึงมาผ้าห่มไปห่มให้เค้า แล้วพูดขึ้น
“ คืนนี้อี้จะอยู่เฝ้าดิวทั้งคืน รอถึงพรุ่งนี้เช้า จนกว่าคุณหมอจะมาพาดิวไปรักษานะครับ ดิวต้องสู้ๆนะ “
ดิวยิ้มแล้วจับมือผมไปวางไว้ที่ไหล่ของเค้า จากนั้นก้อเอาหน้าซบลง ผมยิ้มหวานให้เค้าอีกครั้ง เพื่อเป็นการให้กำลังใจเค้า จากนั้นสักพัก ดิวก้อหลับไปแต่ก้อยังจับมือผมไว้แน่น เหมือนกลัวว่าผมจะหายไปอีก ผมก้อยอมให้เค้าจับอยู่อย่างนั้น
ดิวหลับไปได้สักพักแล้ว ผมก้อค่อยๆดึงเอามือออกจากมือของเค้า จากนั้นผมก้อลุกแล้วค่อยๆเดินออกไปข้างนอก เพื่อจะไปหาคนอื่นๆ ว่าเค้าไปอยู่ที่ไหนกัน ผมกำลังจะไปบอกคนอื่นๆว่า คืนนี้ผมขอนอนกับดิวที่นี่ ผมจะรอจนกว่าคุณหมอจะมาพาดิวไปผ่าตัดครั้งสำคัญในตอนรุ่งเช้า แต่พอผมเปิดประตูออกมา ผมก้อเจอ..........
“ ดิวหลับไปแล้วเหรอ “ น้ำเสียงห้วนๆนี้ ผมจำได้ดีกว่าเป็นเสียงของใคร ผมเลยหันไปหาเค้า
-
เดาว่าคนที่พูดประโยคสุดท้ายเป็นผู้หญิง
ไรท์มาต่อแล้ว ยังอยู่ในอารมณ์เศร้าเหมือนเดิม T^T
-
เศร้าจัง เฮ้อออออ!!!!!!!!
:sad4: :sad4: :sad4: :sad4:
เป็นกำลังใจไห้นะครับ
:L2: :L2: :L2: :L2:
-
ต้ง ตามมาดูอี้?
ว่าแต่ทำใจไม่ได้อ่าาาาาาาาาาา ถ้าดิวตาย :sad4:
ให้อี้เป็นโสดซะยังดีกว่ามีคู่ :เฮ้อ:
-
ง่า ค้างๆๆๆๆ
-
อย่าว่าแต่คนอ่าน จะอ่านแล้วเศร้าเลยครับ
ผมเองที่เป็นคนเขียนยังเศร้าเลย
บางฉากนี่แบบว่าเค้นออกมาสุดใจเลยนะครับ
บีบคั้นสุดๆ แต่ก้อต้องปล่อยให้มันเป็นไปตามเนื้อเรื่อง
ขอบคุณที่ตามอ่านเสมอมา
รักนะ จุ๊บๆ อิอิ
-
เราว่าน่าจะเป็นต้งนะ เฮ้อ ปวดตับอ่ะ มะไรมาม่าจะผ่านไปซะที
:monkeysad: :monkeysad:
-
พี่อเล็กซ์ครับ อ่านแล้วมันปวดใจอ่ะ T^T
เฮ้อ .... พูดไม่ค่อยออกเลย
มาต่อเร็วๆนะครับ
แต่ที่ทิ้งท้าย ขอเดาว่าเป็น แม่นาง2หลิน
มาต่อเร็วๆนะครับ T^T
-
รอเรื่องนี้ ^^
อยากให้มีความสุขกันเร็วๆจัง
-
:m15:ถึงแม้ว่าบางครั้ง ความจริงจะทำให้เราเจ็บปวดเจียนตายแค่ไหน แต่เราก็ต้องรับรู้ความจริงนั้นๆ :m15:
-
:m15: :monkeysad:นั่งรถทัวร์ตีตั๋วมาจากเชียงใหม่ ผ่านมา ร้อยกว่าโค้ง
สุดท้ายเรื่องราวก้อยัดำเนินไปตามที่จะเปน สงสารอี้ สางสารดิว สงสารตัง ร้องไห้จนตาบวม
อินจนไม่รู้จะอินยังไง แต่สุดท้ายก้อไม่ไปไหน ขอให้เรื่องทุกเร่องจบลงด้วยดี
จากกันด้วยดี ขอให้จากเปนดีกว่าให้จากตาย ขอให้กำลังใจเสมอ ทั้งตัวนิยายและคนเขียนครับ
-
รอครับ
:เฮ้อ:
-
บางครั้ง....มันต้องเป็นไปอย่างงั้น
เราจะไปห้ามก็ไม่ได้
ผมติดตามตั้งแต่ต้น พอจะรู้แล้วอ่ะคับ
ต้องทำใจใช่ป่ะ
ฮือๆๆๆ
-
ได้ข่าวว่าวันนี้ พี่อเล็กซ์จะมาต่อ มารอกันดีกว่า หึหึ ^^
-
ยังไม่ได้มาต่อเล้ยยยยยยย แบบว่างานเยอะมากครับช่วงนี้ ยุ่งๆๆๆๆๆ แต่จะพยายามนะครับ
-
:m15: :m15:
รอตอนต่อไปอยู่นะขอรับ
กระซิกๆ :o12:
-
รอจ้า
-
รอครับ
:L2: :L2: :L2:
-
:pighaun: :pighaun: :pighaun: :pighaun:
“ วันนี้ดิวเหนื่อยมามากแล้วนะครับ พักผ่อนมากๆนะ แล้วเดี๋ยวพรุ่งนี้เจอกันนะครับ “ ผมพูดแล้วยิ้มให้เค้า
“ อี้รู้ไหมครับว่า อี้เป็นคนที่โกหกไม่เก่งเลย แต่ครั้งนี้ ดิวจะเชื่ออี้นะครับ แล้วคืนนี้ อี้อยู่กับดิวนะครับ “
ผมยิ้มให้เค้าอีกครั้ง แล้วดึงมาผ้าห่มไปห่มให้เค้า แล้วพูดขึ้น
“ คืนนี้อี้จะอยู่เฝ้าดิวทั้งคืน รอถึงพรุ่งนี้เช้า จนกว่าคุณหมอจะมาพาดิวไปรักษานะครับ ดิวต้องสู้ๆนะ “
ดิวยิ้มแล้วจับมือผมไปวางไว้ที่ไหล่ของเค้า จากนั้นก้อเอาหน้าซบลง ผมยิ้มหวานให้เค้าอีกครั้ง เพื่อเป็นการให้กำลังใจเค้า จากนั้นสักพัก ดิวก้อหลับไปแต่ก้อยังจับมือผมไว้แน่น เหมือนกลัวว่าผมจะหายไปอีก ผมก้อยอมให้เค้าจับอยู่อย่างนั้น
ดิวหลับไปได้สักพักแล้ว ผมก้อค่อยๆดึงเอามือออกจากมือของเค้า จากนั้นผมก้อลุกแล้วค่อยๆเดินออกไปข้างนอก เพื่อจะไปหาคนอื่นๆ ว่าเค้าไปอยู่ที่ไหนกัน ผมกำลังจะไปบอกคนอื่นๆว่า คืนนี้ผมขอนอนกับดิวที่นี่ ผมจะรอจนกว่าคุณหมอจะมาพาดิวไปผ่าตัดครั้งสำคัญในตอนรุ่งเช้า แต่พอผมเปิดประตูออกมา ผมก้อเจอ..........
“ ดิวหลับไปแล้วเหรอ “ น้ำเสียงห้วนๆนี้ ผมจำได้ดีกว่าเป็นเสียงของใคร ผมเลยหันไปหาเค้า
..................เป็นต้งจริงๆด้วย นี่ต้งมาอยู่ที่นี่ตั้วงแต่เมื่อไหร่นะ ????
“ ก้อหลับไปสักพักแล้วล่ะ แล้วนี่ต้งมาถึงเมื่อไหร่ล่ะ ทำไมไม่เข้าไปเยี่ยมดิวข้างในล่ะ มายืนอยู่ข้างนอกทำไม “ ผมถามเค้าไปแบบสงสัยนิดๆ แต่ต้งที่ทำหน้าเครียดๆอยู่ ก้อโพร่งขึ้นมา
“ จะให้ต้งเข้าไปทำไม ก้อในเมื่อต้งคิดว่าอี้ คงจะต้องการอยากอยู่กับดิว อยากร่ำลาเป็นครั้งสุดท้ายกับเค้า ต้งจะไปเป็นก้างขวางคอทำไมเล่า จริงม่ะ ??? “ ต้งพูดแล้วแสยะยิ้มให้ผม
ผมไม่อยากทะเลากับเค้า เลยพยายามเบี่ยงไปเรื่องอื่น
“ แล้วนี่ทานอะไรมาหรือยัง เดินทางมาคงจะเหนื่อยใช่ไหม งั้นเราไปหาอะไรทานกันไหม นี่อี้ก้อหิวเหมือนกัน “
“ อี้อย่ามาเฉไฉไปอย่างอื่นหน่อยเลย คราวนี้ต้งไม่ยอมแล้วนะ ตกลงอี้จะเอายังไง ว่ามาเลยดีกว่า ว่าจะเลือกอยู่กับคนที่ไม่รู้ว่าพรุ่งนี้จะตื่นขึ้นมาได้อีกหรือเปล่า หรือจะเป็นต้งคนนี้ มาถึงขนาดนี้แล้ว ต้งรับได้ทุกอย่างอยู่แล้ว “ ต้งตะคอกใส่ผม
“ อย่างที่อี้เคยบอกต้งก่อนนะมาไงว่า อี้ได้เลือกแล้วว่าจะแต่งงานกับต้ง อี้ก้อจะยังคงยืนยันคำเดิม ไม่มีเปลี่ยนแปลง รอให้ทุกอย่างมันเรียบร้อยก่อน อี้รับรองว่าอี้ไม่ทำให้ต้งผิดหวังหรอก “
“ ไม่ทำให้ผิดหวังเหรอ ฮ่าๆๆๆๆ คำว่าผิดหวังสำหรับต้งนะ มันเหมือนคำธรรมดาๆคำนึงที่ต้งต้องเจอมาตลอดเวลาที่ต้งได้รู้จักกับอี้ แล้วนี่อะไร อี้จะยอมแต่งานกับต้งทำไม ทั้ๆงที่ในใจเราทั้งสองคนก้อรู้ดีกว่า อี้ไม่ได้รักต้ง และไม่เคยรักเลยสักนิดนึง แต่ก่อนนะ ต้งอาจจะยอมรับได้ เพราะว่าต้งคิดว่าสักวันนึง อี้คงจะหันมารักต้งบ้าง แต่มาถึงวันนี้ วันที่ต้งคอยบอกทุกคนว่า เป็นวันที่ต้งมีความสุขที่สุด ไม่ทัยจะข้ามคืนเลย มันกลับหลายเป็นวันที่ต้งทุกข์ที่สุดด้วยเช่นกัน ต้งคิดว่า ต้งคงจะไม่มีความอดทนมากพอ ที่จะรออี้ให้หันมารักต้งอีกต่อไป ต้งยอมแพ้แล้ว ต้งยอมแพ้ทุกอย่าง ต่ออจากนี้ไปอี้จะไปทำอะไร ไปอยู่กับใคร ต้งก้อไม่รอแล้ว “
ต้งใส่อารมณ์กับผมเต็มที่ ซึ่งในขณะเดียวกัน คำพูดของต้งก้อทำให้ผมช็อคด้วยเช่นกัน
“ ต้ง ใจเย็นๆก่อนนะ อี้อยากให้ต้งเข้าใจอี้บ้างว่า อี้เองก้อลำบากใจ แต่อี้ขอบอกเลยนะว่า ตอนที่อี้ตอบตกลงกับต้งว่าจะแต่งงานนั้น อี้เต็มใจจริงๆ ถึงแม้ว่า......... “ ผมอึกๆ อักๆ ไม่กล้าพูดออกไป
“ ถึงแม้ว่าอี้จะไม่ได้รักต้ง เหมือนที่อี้รักไอ้ดิวใช่ไหม “ ต้งพูดแทรกออกมา ด้วยคำพูดที่เหมือนกับว่า ต้งดึงมันออกมาจากก้นบึ้งในหัวใจของผม ท่าทางต้งดูขมขื่นมากๆเลยทีเดียว ผมเองก้อเช่นกัน
“ มันไม่สำคัญอะไรอีกต่อไปแล้ว อย่างที่อี้เคยบอกไง ต่อจากคืนนี้ไป อี้จะทำตามความต้องการของต้งทุกอย่าง และจะไม่ขัดใจต้งอีกเลย ต้งใจเย็นๆ และฟังอี้ก่อนนะ อย่าเพิ่งวู่วามนะครับ “ ผมพยายามทำให้ต้งใจเย็นลง
“ ต้งบอกแล้วไง ว่าต้งจะไม่ทนอยู่กับคนที่ไม่รักต้งอีกต่อไปแล้ว อี้ได้ยินไหม “ ท่าทางต้งเดือดสุดๆ จนกว่าที่ผมจะต้านทานได้แล้ว
ตุ๊บ.........พลั่ก..........เปล๊ง........... เสียงอะไรบางอย่างในห้องดังขึ้น เหมือนมีอะไรตกลงมาจากที่สูง ผมตกใจอย่างมาก คิดว่าจะเกิดอะไรกับดิว ผมเลยรีบเปิดประตูเข้าไปในห้อง ปรากฏว่า...........
ผมเห็นร่างของดิวกองอยู่ที่พื้นห้อง ในสภาพที่เหมือนดิวพยายามจะคลาน โดยมีมืออีกข้างนึงยืนพื้นไว้ ผมเห็นแล้วตกใจมากๆ รีบวิ่งเข้าไปพยุงร่างของดิวทันที ผมกลัวว่าดิวจะเป็นอะไรมาก เลยจะรีบพาดิวไปหาหมอให้เร็วที่สุด ซึ่งจู่ๆ ต้งเองก้อมาจากไหนไม่รู้ พุ่งเข้ามาหาดิวเช่นกัน แล้วยังมาแทรกตัวผมแล้วพยุงดิวขึ้นจากพื้น
“ อี้ครับ อี้ปล่อยให้เป็นหน้าที่ของต้งเอง อี้ยังเจ็บอยู่ เดี๋ยวจะเป็นอะไรเข้า อี้ไปนั่งรอก่อนนะครับ “
“ ไอ้ต้งเดี๋ยวก่อน อย่าเพิ่งพาชั้นไปไหน ขอให้แกฟังชั้นก่อน “ จู่ๆดิวก้อพูดขึ้นมา ทำเอาพวกเราตกใจ
“ ไอ้ดิว ตอนนี้แกอย่าเพิ่งพูดอะไรเลย เดี๋ยวชั้นพาแกไปหาหมอก่อน เดี๋ยวแกจะเจ็บหนักไปกว่านี้นะ “ ต้งพูดขึ้น
“ ไม่ได้ไอ้ต้งแกต้องฟังชั้นเดี๋ยวนี้ ฟังนะ ชั้นไม่อยากให้แกกับอี้ต้องผิดใจกันเพราะชั้น ชั้นมันไม่ดีเอง เรื่องราวมันถึงได้เลยเถิดมาขนาดนี้ ชั้นรู้ว่าแกรักอี้มาก และดีกับอี้กว่าชั้นมากนัก ชั้นคงทำไม่ได้อย่างแก “ ดิวพยายามพูดอย่างยากลำบาก
“ ดิว ดิวอย่าเพิ่งพูดเลย ดิวไปหาหมอก่อนนะ “ ผมพูดขึ้นอีก
“ ไอ้ต้ง แกต้องฟังชั้นนะ สำหรับคนดีๆอย่างอี้แล้ว ไม่มีใครเหมาะสมกับอี้มากไปกว่าแกอีกแล้ว แล้วที่เรื่องราวร้ายๆต่างๆที่ผ่านมา มันเกิดขึ้นเพราะชั้นคนเดียวเท่านั้น ถ้าไม่มีชั้นสักคน อี้คงไม่ต้องลำบากใจอย่างนี้ ตลอดเวลา ชั้นคอยข่มเหง กดดัน และข่มขู่อี้ตลอด เพื่อให้ได้สิ่งที่ชั้นต้องการ อี้ไม่ได้เต็มใจเลยสักครั้งนึง ไม่ว่าจะเป็นตอนไหน หรือว่าจะเป็นตอนก่อนที่แกจะหมั้นกับอี้ก้อด้วย ตอนนั้นชั้นก้อเป็นคนลักพาตัวอี้ไปเอง แกเชื่อชั้นนะ แกอย่าไปโกรธอี้นะ อี้เค้าไม่ผิด มันผิดที่ชั้นคนเดียวจริงๆ แกรับปากชั้นนะ ว่าแกจะไม่ถือโทษโกรธอี้ แล้วที่อี้มาในวันนี้ ก้อเพราะว่าชั้นขอร้องพ่อ ให้พาอี้มาพบชั้นเป็นครั้งสุดท้าย แกต้องเข้าใจอี้ และเชื่อใจในตัวอี้นำอ้ต้ง แกอย่าโกรธอี้นะ “ ดิวพูดอย่างทุลักทุเลเต็มที
“ ไอ้ดิว ชั้นว่าแกต้องรีบไปหาหมอก่อน ไม่งั้นแกต้องแย่แน่ๆ “ ต้งพยายามกล่อมดิวอีกครั้ง
“ แก แกต้องฟังชั้น และให้สัญญากับชั้นก่อนว่า แกจะไม่โกรธอี้นะไอ้ต้ง ไม่งั้น ชั้นคงไปแบบไม่มีความสุข นะไอ้ต้งได้โปรดเถอะ อย่าให้ชั้นต้องเป็นตัวการทำให้ความรักของแกพังเพราะชั้นอีกเลย แค่ที่ผ่านมา ชั้นก้อรู้สึกแย่กับตัวเองมากพอแล้ว จากนี้ไป คงไม่มีชั้นมาคอยทำให้แกไม่สบายใจอีก นะไอ้ต้ง แกต้องรับปากชั้นนะว่า แกจะไม่ทิ้งอี้ไปไหน แกเป็นคนดี แกเหมาะสมกับอี้แล้ว ถ้าไม่มีแกแล้ว ชั้นเองก้อไม่ไว้ใจใครทั้งนั้น นะ แกอย่าทิ้งอี้ไปนะ อั๊ก........ “
พูดยังไม่ทันจบ ดิวก้อสำลักเลือดออกมามากมาย ผมตกใจมาก ทำอะไรไม่ถูกมือไม้มันสั่นไปหมด ส่วนต้งก้อพยุงดิวออกไปข้างนอก ปากก้อร้องโวยวายเรียกหมอ เรียกพยาบาลกันใหญ่ มีคนมากมายวิ่งเข้ามาดูกันใหญ่ ผมเห็น ผมเห็นน้าเนตรเป็นลมด้วย ซึ่งผมเองก้อกำลังจะเป็นอย่างนั้น.......ในตอนนี้
-
ม่ายยยยยยยยยย
ดิวเป็นพระเอกอ่ะ ดิวจ๋า
อี้จะอยู่กับใครล่ะ เอ่อ....เราไม่ใช่อี้นี่หว่า -*- 55+
-
:o12: :o12: :o12: :o12:
เมื่อไรจะผ่านช่วงเวลาร้ายๆแบบนี้ไปชะทีนะ ปวดใจจริงๆ T^T
-
ต้งทนอี้ไม่ไหวแล้ว :เฮ้อ:
ว่าแล้วเชียว
ยังไงๆผมว่าพระเอกก็น่าจะเป็นดิว
-
ม่ายยยยยยยย มาปล่อยไว้แบบนี้ได้ไงอ่ะ
กะจะให้คนอ่านกระัอักเลือดตามดิวเหรอ :serius2:
Alexie ใจร้ายมากกกก :o12:
-
:sad4: :sad4: :sad4:
ไม่จริง ไม่เอาแบบนี้
ดิวต้องไม่เป็นอะไร
เฮ้ออ!!! บีบหัวใจจริงๆเรื่องนี้
อย่าทรมานคนอ่านอีกเลย
มาต่อเร็วๆนะครับ
:เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:
-
เป็นมาขนาดนี้...ถ้าดิวตายไปจริงๆ ...ทั้งต้งและอี้ก็คงไม่มีความสุขหรอก..
อาจจะกลับมาเป็นแค่เพื่อนด้วยละมั้ง.. :z10:
-
:m15:ยิ่งอ่านยิ่งบีบคั้นจิตใจมากๆ เลย ขอไปร้องไห้ก่อนเม้นต์อะไรไม่ออกเลย บอกได้คำเดียวว่าเศร้า :m15:
-
เอาน่า......เด๋วก็จบล่ะ ก่อนจบผมจะให้ทำคำนิยมของเรื่องนี้นะครับ 5 รางวัลคือ นิยายเต็มเรื่องกับ มีตติ้งเบาๆ ไว้จะแจ้งอีกทีนะครับ
-
โอ้! น่าสนแฮะ
-
:เฮ้อ:สงสารมากๆเลย ทั้งสามคน รักออกแบบไมได้สุดท้ายก้อเจ็บปวดทั้งสามคน :monkeysad:
-
ดีจัง
:L2: :L2:
-
สงสารดิวอ่ะ
-
:m15: :monkeysad:ขอให้เรื่องนี้ผ่านไปได้ :เฮ้อ:
-
อิอิ ชอบจังเลย เวลามีคนมาเม้นต์.......จบยังไงเด๋วรู้
-
สงสารทุกคนเลย :monkeysad:
-
รอครับ ผมว่าอี้จะคู่กับต้ง หรือ ดิวก็ได้ แต่ขอให้จบอย่างมีฟามสุขทุกฝ่ายก็เพียงพอแว้ว
-
อ่านแล้วปวดตับมากค่ะพี่ ใจร้ายเหลือเกินอ่ะ :dont2: :dont2:
ปวดใจจริงๆนะ แง้ๆๆๆๆๆๆๆ :monkeysad: :monkeysad:
-
รอจ้า
-
:เฮ้อ: :call:
-
สวัสดีคร๊าบบบบบบบ ทุกๆท่าน ช่วงนี้รอนิดส์นะครับ งานรุมจริงๆ เคลียร์อะไรไม่ทันสักอย่าง แต่ยังไงจะพยายามนะครับ
ร๊ากกกกกกกกก ทุกคนเสมอครับ
-
:call: :เฮ้อ: :m16:
-
กระซิกๆ ทำไมเป็นแบบนี้ไปได้
รอตอนต่อไปเสมอนะขอรับ
พยายามต่อไป อาเมน :L2:
-
:man1: :man1: :man1: :man1: :man1:
อย่าปล่อยให้คิดถึงนานสิคร๊าบบบบบ
มารอทุกๆๆวันเลยรู้ป่าว มาเร็วๆน๊าาา
-
:seng2ped:มานั่งรอ นอนรออยางเดียวครับ นึกว่าจะมาต่ออีกที่ไหนได้ :เฮ้อ:
:call:สาธุมาเร็วเด้อครับ :L1:
-
รอจ้า^^
-
รอออออออออออออออออออออออออออออออ
:m16: :m16: :m16: :m16:
-
มาต่อได้แล้วคร๊าบบบบบบบบบ
:เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:
-
รอ รอ รอ
มาต่อไวไว นะคับ
o13 o13 o13
-
เข้ามารอ^^
-
รอครับ
:sad11: :sad11:
-
:เฮ้อ:ยังไม่มาต่ออีกหรือ อยากรู้ว่าดิวจะเป็นไงบ้างอะ คิดถึงดิว :เฮ้อ:
-
oนั้นอ่ะดิ มาต่อได้แล้วคร๊าบบบบบบบบบบบบบ T^T
-
:3125: :3125: :3125:
“ ไอ้ดิว ชั้นว่าแกต้องรีบไปหาหมอก่อน ไม่งั้นแกต้องแย่แน่ๆ “ ต้งพยายามกล่อมดิวอีกครั้ง
“ แก แกต้องฟังชั้น และให้สัญญากับชั้นก่อนว่า แกจะไม่โกรธอี้นะไอ้ต้ง ไม่งั้น ชั้นคงไปแบบไม่มีความสุข นะไอ้ต้งได้โปรดเถอะ อย่าให้ชั้นต้องเป็นตัวการทำให้ความรักของแกพังเพราะชั้นอีกเลย แค่ที่ผ่านมา ชั้นก้อรู้สึกแย่กับตัวเองมากพอแล้ว จากนี้ไป คงไม่มีชั้นมาคอยทำให้แกไม่สบายใจอีก นะไอ้ต้ง แกต้องรับปากชั้นนะว่า แกจะไม่ทิ้งอี้ไปไหน แกเป็นคนดี แกเหมาะสมกับอี้แล้ว ถ้าไม่มีแกแล้ว ชั้นเองก้อไม่ไว้ใจใครทั้งนั้น นะ แกอย่าทิ้งอี้ไปนะ อั๊ก........ “
พูดยังไม่ทันจบ ดิวก้อสำลักเลือดออกมามากมาย ผมตกใจมาก ทำอะไรไม่ถูกมือไม้มันสั่นไปหมด ส่วนต้งก้อพยุงดิวออกไปข้างนอก ปากก้อร้องโวยวายเรียกหมอ เรียกพยาบาลกันใหญ่ มีคนมากมายวิ่งเข้ามาดูกันใหญ่ ผมเห็น ผมเห็นน้าเนตรเป็นลมด้วย ซึ่งผมเองก้อกำลังจะเป็นอย่างนั้น.......ในตอนนี้
ผมรู้สึกมึนๆหัวมาก เลยลืมตาตื่นขึ้นมา ก้อพบว่าตัวเองนอนอยู่ในห้องๆนึง น่าจะเป็นที่โรงพยาบาลนั้น ผมมองไปรอบๆห้องก้อไม่เห็นใครอยู่แถวนั้นเลย นี่ผมเป็นอะไรไปเหรอ ??? สงสัยผมคงจะเป็นลมไปอีกแน่ๆเลย แล้วๆๆ แล้วดิวล่ะ ดิวเป็นยังไงบ้าง พอผมรวบรวมสติขึ้นมาได้ ก้อคิดถึงเค้าขึ้นมาพอดีเลย ว่าแล้วก้อจะลุกออกจากเตียงไปดูเค้าซะหน่อย แต่จู่ๆประตูก้อเปิดออกมา ผมเห็นแม่ผมกำลังเดินเข้ามา พอเค้าเห็นผมกำลังจะลุกจากเตียงก้อตกใจมาก รีบวิ่งมาหาผมทันที
“ นี่อี้จะทำอะไรอ่ะลูก จะลุกออกมาทำไม อี้ยังไม่แข็งแรงนะ “ หน้าตาแม่ผมดูเป็นกังวลมากๆ
“ อี้จะไปดูดิวหน่อยแม่ ไม่รู้ว่าเป็นยังไงบ้าง “ ผมพูดแบบเพลียๆ เพราะรู้สึกว่าตัวเองก้อแทบจะไม่มีแรงเช่นกัน
“ อี้อย่าเพิ่งลุกเลย นอนพักก่อนนะลูก เอาไว้หายดีแล้วค่อยไปดูดิวก้อได้ “
“ แล้วดิว ดิวเป็นไงบ้างอ่ะแม่ “
แม่ผมอึ้งไปทันที ทำตาเลิ่กลั่ก อย่างมีพิรุธ
“ แม่ตอบอี้มาสิครับ ดิวเป็นยังไงบ้าง “
“ ดิว ดิว เค้าก้อ เอ่อออออออ หมอกำลังดูอาการอยู่อ่ะ ตอนนี้ยังไม่มีใครรู้หรอก “ อาการแม่ของผมมันดูชอบกลๆ
“ แม่อย่าโกหกอี้ดีกว่า ทำไมทุกคนต้องทำอย่างนี้กับอี้ด้วย มาถึงขนาดนี้แล้ว ยังจะมาโกหกกันอีกเหรอ “ ผมพูดแบบตัดพ้อ น้ำตาก้อเริ่มจะไหลออกมาแล้ว ผมรู้สึกน้อยใจมากๆที่มีแต่คนปิดบังผมมาตลอด
“ อี้รู้แล้วอี้จะไปช่วยอะไรเค้าได้ล่ะ ตอนนี้นะ แม้แต่หมอเค้ายังส่ายหน้าเลย อี้คิดว่าอี้จะไปช่วยอะไรเค้าได้เหรอลูก ถึงแม่ปล่อยให้อี้ไป อี้ก้อจะต้องเป็นห่วง เป็นกังวล แล้วอาการของอี้ก้อจะแย่ลงไปอีก แล้วแม่จะทำยังไง “ แม่ผมพูดเสียงหนักแน่นมาก ไม่ได้มีแววกังวลอย่างเมื่อกี้เลย สงสัยแม่จะห่วงผมมากจริงๆ
“ แต่ แต่ แต่......... “ ผมก้อพูดอะไรไม่ออกสิครับ เมื่อผมกลับมาคิดดูแล้ว แม่ผม เค้าคงจะห่วงผมไม่น้อยเหมือนกัน ถ้าผมเป็นอะไรไปอีก ผมคงทำให้แม่ผมรู้สึกแย่ไปกว่านี้
“ ไม่ต้องแต่แล้ว ตอนนี้อี้ต้องพักผ่อนมากๆ คุณหมอบอกว่า ถ้าอี้ยังฝืนอีก ขาของอี้อาจจะแย่ลงอีกนะ ถ้าอี้รักแม่ อี้ต้องเชื่อแม่ เข้าใจไหมว่า แม่ไม่อยากให้อี้ต้องมาเป็นอะไรอีก แค่นี้แม่ก้อจะทนไม่ไหวแล้ว “ ผมไม่เคยเห็นแม่ผมดุอย่างนี้มาก่อน....ผมเลยได้แต่นั่งอยู่นิ่งๆบนเตียง จากนั้น แม่ผมก้อเดินเข้ามาหาผม แล้วลูบที่หัวผมเบาๆ
“ ณ ตอนนี้ ไม่มีใครคนไหนสำคัญไปกว่าลูกของแม่อีกแล้ว และแม่ไม่สนว่าอี้จะเป็นห่วงใคร ยังไง แต่ตอนนี้ แม่ไม่อยากให้อี้ไปไหน ทำอะไรทั้งสิ้น เห็นแก่แม่เถอะนะอี้ นอนพักก่อนเหอะ ไว้อี้แข็งแรงแล้วค่อยว่ากันอีกที “
ผมคงจะขัดแม่ผมไม่ได้ ได้แต่นอนตามที่แม่บอก แต่ในใจผมมันค้านนัก แต่คงทำอะไรไม่ได้มาก จำต้องฝืนหลับไป คิดเอาไว้ว่า ตื่นมาคงจะไปหาดิวได้ จะได้รู้อาการของเค้าเสียที.............
ผมตื่นขึ้นมาอีกที ก้อค่ำๆแล้ว ผมเห็นแม่ผม กับพี่โอ๊คนั่งคุยอะไรกันอยู่ไม่รู้ ท่าทางซีเรียสมากๆ ผมเลยขยับตัว จะหยิบน้ำจากหัวเตียงมาดื่ม พอพี่โอ๊คเห็นผมจะลุก ก้อรีบวิ่งมาหาผมทันที ผมบอกว่าผมหิวน้ำ พี่เค้าก้อเอาน้ำมาให้ผมดื่ม พอดื่มเสร็จแล้ว ผมก้อเริ่มถามพวกเค้า ในสิ่งที่ผมสงสัยเลยทันที
“ ตกลงดิวเป็นยังไงบ้าง มีใครพอจะบอกอี้ได้บ้างไหม “
พี่โอ๊คกับแม่มองตากัน เหมือนจะเกี่ยงกันพูด แต่ก้อยังเงียบกันอยู่
“ ถ้าไม่มีใครบอก อี้จะออกไปถามคุณหมอเอง อี้ว่าตอนนี้อี้โอเคขึ้นแล้ว ทุกคนคงไม่ว่าอะไรนะ “
“ อี้ไปก้อช่วยอะไรไม่ได้หรอก เพราะขนาดหมอที่ฝีมือเยี่ยมๆแล้ว ยังช่วยอะไรดิวไม่ได้เลย พี่ว่าตอนนี้อี้ต้องทำใจไว้จะดีกว่า เพราะพี่คิดว่าคงจะอีกไม่นานนักหรอก.... “ พี่โอ๊คพูดอย่างนี้หมายความว่าไง ???
“ อะไรพี่โอ๊ค ดิวเป็นอะไร บอกอี้ได้ไหม “ ผมถามช้าๆ เน้นๆ
“ อาการดิวหนักมากๆ นี่ขนาดทางโรงพยาบาลเรียกหมอที่เก่งที่สุดมาช่วยแล้ว ยังทำอะไรไม่ได้มากเลย ถึงแม้ตอนนี้ดิวจะยังหายใจก้อจริง แต่ประสาททุกอย่างในร่างกายของดิวมันได้หยุดการตอบสนองแล้ว เท่าที่ทำได้ตอนนี้ก้อคือ ต้องรอให้ทางครอบครัวของเค้าอนุมัติ แล้วทางโรงพยาบาลก้อจะถอดเครื่องช่วยหายใจออก “
นี่นะเหรอ คือสิ่งที่ผมอยากได้ยิน ??????? มันแทบจะเป็นคนพูดสุดท้ายที่ผมอยากจะฟัง ทำไมๆ ทำไม ดิวถึงได้โชคร้ายขนาดนี้ นี่เป็นเพราะผมใช่ไหม เค้าถึงต้องมาตกสภาพแบบนี้ ???
“ อี้ขอดูหน้าเค้าเป็นครั้งสุดท้ายได้ไหม “ ผมพูดค่อยๆ พร้อมทั้งก้อมหน้าลง เพื่อมให้พวกเค้าเห็นน้ำตาผม
............ทุกคนเงียบไป เหมือนกำลังคิดอะไรบางอย่างอยู่
“ เดี๋ยวต้งพาไปเอง “ จู่ๆก้อมีเสียงนึงดังขึ้นมา ผมหันไปก้อเห็นต้ง ยืนอยู่หน้าประตูแล้ว
“ แต่ว่า........ “ แม่ของผมดูเป็นกังวลนัก
“ ไม่เป็นไรหรอกครับคุณน้า คงทำอะไรไม่ได้มากไปกว่านี้แล้ว ยังไงก้อให้อี้เค้าได้เห็นหน้าดิวเป็นครั้งสุดท้ายก้อดี เค้าจะได้ร่ำลากัน ไม่ต้องห่วงนะครับ ต้งจะเป็นคนพาอี้ไปเอง คุณน้าวางใจได้ “
แม่และพี่โอ๊คเงียบไป แสดงว่าคงไม่ปฏิเสธ ว่าแล้วต้งก้อเดินตรงมาหาผม ค่อยๆพยุงผมขึ้นจากเตียงอย่างระมัดระวัง จากนั้นต้งก้อพาผมเดินไปหาดิว ตามที่เค้าบอก.........ท่าทางต้งดูเย็นชามากๆ
ต้งพาผมเดินไปเรื่อยๆ โดยไม่ได้พูดอะไรกับผมเลย ในใจผมนั้นเต้นไม่เป็นจังหวะ ใจนึงผมก้ออยากเห็นเค้าอีก แต่อีกใจนึงผมก้อกลัวว่าตัวเองจะทำใจไม่ได้ ถ้าต้องคิดว่า นี่จะเป็นครั้งสุดท้ายที่ได้เห็นเค้า”””””””””””””
พวกเราเดินมาเรื่อยๆจนมาถึงหน้าห้อง I.C.U. แล้ว ต้งก้อพาผมเดินไปที่กระจก ผมค่อยๆมองเข้าไปในนั้น ผมก้อเห็นดิว นอนหลับไม่รู้ตัวอยู่ในนั้น มีสายอะไรไม่รู้ระโยงระยางเต็มไปหมด ผมมองไปที่จอมอนิเตอร์ พบว่าระดับการเต้นของหัวใจดิวมันช่างต่ำนัก ผมเห็นแค่นี้เข่าผมก้ออ่อนทันที ดีแต่ว่าต้งพยุงผมไว้ ผมเลยไม่ได้ล้มลงไป จากนั้นต้งก้อพยุงผมให้เดินมานั่งที่นั่งข้างๆห้องนั้น ต้งกุมมือผมไว้ แล้วหันมาพูดกับผมด้วยสีหน้าที่ยากที่จะอธิบาย
“ เห็นอย่างนี้แล้ว ต้งอยากถามอี้หน่อยว่า จากที่ไอ้ดิวมันพูดมานั้น มันจริงหรือเปล่า ที่ว่าทุกครั้งที่ไอ้ดิวมันทำอะไรบ้าๆลงไปนั้น มันเป็นคนบังคับข่มเหงอี้เสมอ อี้ไม่ได้เต็มใจเลย อี้ช่วยตอบต้งได้ไหม อย่างน้อยต้งจะได้มีกำลังใจทำอะไรขึ้นมาบ้างท ไม่ใช่เคว้งคว้างอยู่อย่างนี้ ต้งอยากให้อี้ตอบต้งตรงๆ อย่าโกหกนะครับ “
ผมนั่งนิ่งอึ้งไปสักนิด ก่อนจะรวบรวมสติ แล้วตอบต้งไป
“ มันก้อจริงอย่างที่ดิวว่าแหละ ช่วงแรกๆนั้น อี้โดนเค้าบังคับข่มเหง ให้ทำนั่น ทำนี่ตลอดเวลา โดยที่เค้าจะขู่อี้สาระพัด แต่พอหลังๆมา ถ้าคนเรามันไม่มีใจโอนเอียงไปทางนั้นแล้ว มันไม่มีใครหรอกที่ทนได้ตลอด คนเรามันมีความอดทนที่จำกัดนะ แต่อี้ก้อไม่รู้ทำไม บางก้อก้อโอนอ่อนตามเค้าไปบ่อยๆ อี้ก้อไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกัน “
ต้งนิ่งไปสักพัก ก้มหน้าลงนิดนึง จากนั้นก้อพูดต่อ
“ ขอบคุณอี้นะครับที่บอกตามความรู้สึกจริงๆ ที่ออกมาจากใจ ถ้าอย่างนั้นต้งก้อจะขอพูดอะไรบ้างล่ะ “
ต้งมองหน้าผม สายตาของต้งดูเจ็บปวดนัก ซึ่งมันก้อไม่ต่างจากผมหรอก เพราะว่าจากที่ผมได้พูดไปนั้น ผมรู้ว่ามันได้ทำร้ายความรู้สึกของต้งมากนัก ซึ่ง ณ ตอนนี้ ต้งคือคนที่ผมไม่อยากให้เค้าเจ็บปวดมากที่สุด แต่ผมก้อทำไม่ได้ ไม่รู้อะไรดลใจผมให้พูดอะไรอย่างนั้นออกมา ผมรู้สึกแย่กับตัวเองมากๆ
“ อี้ครับ ถ้าอี้ไม่ขัดข้องอะไร หลังจากนี้ไปแล้ว ต้งขอถอนหมั้นกับอี้ได้ไหมครับ “
............... ผมอึ้งไปทันทีครับ
“ ซึ่งก้อหมายความว่า มันจะไม่มีงานแต่งงานระหว่างเราเกิดขึ้นอย่างแน่นอน “
........................มันทำให้ผมอึ้งหนักเข้าไปอีก นี่มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่ ?????????
-
:m15:สุดท้ายคนที่เจ็บปวดที่สุดก็คืออี้ แต่คิดว่าสิ่งที่ตังทำอะคือสิ่งที่ดีที่สุดแล้ว เพราะถ้าฝืนที่จะทนต่อไปทุกคนที่เกี่ยวข้องต่างก็ต้องเจ็บปวดกันทุกคน ไม่เว้นแม้แต่ตัวอี้ และตัง :m15:
:L2:มอบดอกไม้ให้คนแต่งครับ :L2:
-
อา...
บอกไม่ถูกเลยทีเดียว
ดิวจะตายเหรอ หรือว่าแค่หลอกอี้กับคนอ่านนิ - -
ต้องติดตาม 55+
-
:เฮ้อ:ยิ่งอ่านยิ่งเครียดไปกันใหญ่เลย สดท้ายมันจะมาแบบไหน
คงต้องปล่อยไปละครับ อ่านเรื่องไหนไม่เครยเครียเท่ากับเรื่องนี้เลย
ให้ตายเถอะ ยังกะตัวเองเปนอี้และดิว :monkeysad: :m15: :sad11:
ขอให้ผ่านเรื่องร้ายๆไปได้ ขอให้มีรความสุขมากมายนะ :call:
-
:sad11: :sad11: :sad11: :sad11: :sad11: :sad11:
-
เศร้า แท้
:sad4: :sad4: :sad4: :sad4:
-
ขอโทษที่มาช้าอีกแล้วนะครับ
งานเยอะมากมาย จนไม่มีเวลาทำอย่างอื่น
นี่ก้อแอบพิมพ์ตอนดึกๆ กลัวว่าแฟนๆจะรอนาน
ยังไงจะรีบมาต่อนะครับ
ร๊ากกกกกกกกกกกกกก ทุกๆคนเสมอ
-
:sad4: :sad4: :sad4: พี่คะ ปวดตับมากค่ะ
ไม่เคยอ่านเรื่องไหนแล้วเศร้าร้องไห้เป็นวักเป็นเวรขนาดเรื่องนี้
ขอเคลียร์ๆหน่อยได้มั้ยคะพี่อเล็กซ์ ไม่อยากเศร้าแล้วอ่ะ :monkeysad: :monkeysad:
แง้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆ :serius2: :serius2: :serius2:
-
บางครั้งถ้าคนเราคิดรัยได้
มันก็มักจะเป็นอย่างงี้เสมอ
พี่ๆที่อ่าน ว่าเหมือนผมหรือเปล่าคับ
จบแบบนี้ัผมไม่ชอบเลยอ่ะคับ
-
ลุ้นๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
ขอบคุณมากครับที่มาต่อ
แต่ว่าตอนนี้ผมเม้นไม่ถูกพูดไม่ออก มันจุก
เอาเป้นว่าจะรอตอนต่อไปนะครับ
:m15: :m15: :m15: :m15:
-
นี่ผมดูใจร้ายกับแฟนๆไปหรือเปล่าเนี่ยะ
?????????????????????
แต่ละคนดูอินมากๆเลย อิอิ
ทำใจนิดสสสสสสสสสสนะ
ใกล้จบแล้วจริงๆ
-
จายร้ายมากๆ เลย
:sad11: :sad11: :sad11:
-
อี้น่าสงสารที่สุด :m15:
-
เกลียดคนแต่ง .... ทำร้ายกันลงคอ...
อิอิ
-
:seng2ped: :seng2ped: :seng2ped:
“ ขอบคุณอี้นะครับที่บอกตามความรู้สึกจริงๆ ที่ออกมาจากใจ ถ้าอย่างนั้นต้งก้อจะขอพูดอะไรบ้างล่ะ “
ต้งมองหน้าผม สายตาของต้งดูเจ็บปวดนัก ซึ่งมันก้อไม่ต่างจากผมหรอก เพราะว่าจากที่ผมได้พูดไปนั้น ผมรู้ว่ามันได้ทำร้ายความรู้สึกของต้งมากนัก ซึ่ง ณ ตอนนี้ ต้งคือคนที่ผมไม่อยากให้เค้าเจ็บปวดมากที่สุด แต่ผมก้อทำไม่ได้ ไม่รู้อะไรดลใจผมให้พูดอะไรอย่างนั้นออกมา ผมรู้สึกแย่กับตัวเองมากๆ
“ อี้ครับ ถ้าอี้ไม่ขัดข้องอะไร หลังจากนี้ไปแล้ว ต้งขอถอนหมั้นกับอี้ได้ไหมครับ “
............... ผมอึ้งไปทันทีครับ
“ ซึ่งก้อหมายความว่า มันจะไม่มีงานแต่งงานระหว่างเราเกิดขึ้นอย่างแน่นอน “
........................มันทำให้ผมอึ้งหนักเข้าไปอีก นี่มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่ ?????????
“ อี้ไม่ต้องคิดมากนะครับ ต้งจะอธิบายให้ฟัง ที่จริงแล้วนั้น จะว่าไป เรื่องที่เกิดในวันสองวันนี้ มันก้อเป็นส่วนที่ช่วยให้ต้งตัดสินใจอย่างนี้เหมือนกัน เหตุผลหลักๆก้อคือ ต้งเองก้อรู้มาตลอดเวลาว่า อี้ไม่เคยรักต้งอย่างที่ต้งรักอี้เลย ทุกครั้งที่อี้ตอบสนองความรักของต้ง ก้อเพราะว่าอี้อยากจะรักษาน้ำใจของต้ง ไม่อยากให้ต้งเสียใจ และอยากจะตอบแทนในสิ่งที่ต้งทำดี้กับอี้เสมอมา ซึ่งจะว่าไปแล้ว ต้งเองก้อเป็นคนที่เห็นแก่ตัวมากๆคนนึง ต้งพยายามทำทุกอย่างเพื่อให้ได้อี้มา ทุ่มเททุกอย่าง โดยที่ไม่คิดว่า อี้ต้องการมันไหม ต้งเฝ้าทำดี เพื่อให้ได้หัวใจของอี้มา แต่สุดท้าย ต้งก้อแพ้ แพ้ไอ้ดิวอย่างราบคาบ ต้งแพ้คนที่แทบจะไม่เคยทำดีกับอี้เลย เพราะว่า อี้ได้มอบหัวใจให้มันหมดทั้งใจ โดยที่ไม่เหลือเผื่อแผ่มาที่ต้งเลยสักนิดเดียว แม้ว่าท่าทางอี้จะเหมือนกับว่ามีใจ แต่ต้งว่า อี้คิดกับต้งก้อได้แค่ เพื่อนที่ดีคนนึงเท่านั้น ใช่ไหมครับ “
ผมตอบไม่ได้ เพราะว่า สิ่งที่ต้งพูดมันถูกต้องทุกอย่าง...
“ แล้วมาจนขนาดนี้ ถึงแม้ว่า คู่แข่งของต้ง มันก้อกำลังจะไปจากโลกนี้แล้ว แต่ต้งก้อไม่เคยรู้สึกเลยว่า หลังจากนี้ไป อี้จะหันกลับมารักต้ง ในแบบที่ต้งหวังได้ ต้งขอบอกเลยนะครับว่า ต้งโกหกอี้มาตลอด ที่ต้งเคยบอกว่า ต้งไม่เคยหวังอะไรจากตัวอี้ ขอแค่ได้ทำดีให้อี้ ซึ่งที่จริงแล้ว ต้งหวังทั้งตัวและหัวใจของอี้เสมอมา แต่ต้งก้อไม่เคยสมหวังเลย “
“ ต้งเลยตัดสินใจว่า ต้งจะปล่อยอี้ไปแล้ว ต้งจะไม่ผูกมัดอี้ด้วยคำสัญญาอีกแล้ว ต่อจากนี้ไป แม้ว่าจะมีหรือไม่มีไอ้ดิวก้อตาม ต้งก้อจะไม่รั้งอี้ต่อไปแล้ว เพราะถึงแม้ว่าเราจะแต่งงานกัน แต่อี้ก้อคงไม่รักต้งเหมือนที่อี้รักไอ้ดิวหรอก ซึ่งต้งกลับมาคิดว่า แล้วเราจะมาเหนี่ยวรั้งเราสองคนไว้ทำไม ให้ทุกข์เปล่าๆ มันเหมดเวลาที่ต้งจะมาหลอกตัวเองอีกต่อไปแล้ว สู้ต้งปล่อยอี้ให้เป็นอิสระซะ มันคงจะดีกว่านี้ ซึ่งมันอาจจะเป็นการผิดคำพูดที่ต้งให้ไว้กับไอ้ดิว ก่อนที่มันจะแย่นั้น แต่ตอนนี้ ต้งไม่สนใจอะไรแล้ว ต้งขอเป็นห่วงความรู้สึกของตัวเองดีกว่า มันถึงเวลาแล้ว ที่ต้งต้องทำอะไรเพื่อตัวเองบ้าง ดีกว่ามาหวังๆอะไรลมๆแล้งๆ......... “
ทุกคำพูด มันแล่นเข้ามาในสมองผมอย่างรวดเร็ว ทุกคำพูดมันประมวลผลออกมาเป็นภาพในความคิดของผม บอกถึงเหตุการณ์ต่างๆที่ได้ผ่านมาในชีวิตของผมในช่วงที่ผมได้เจอกับพวกเค้า ผมนั่งฟังต้งพูดในสิ่งที่คั่งค้างอยู่ในใจ แบบไม่ตอบโต้ แต่สมองของผมมันก้อเริ่มเบลอๆ ตื้อๆ เหมือนจะจับใจความประโยคหลังๆไม่ได้แล้ว ณ ตอนนั้น ในความคิดของผมมันไม่สามารถที่จะรับฟังอะไรจากต้งได้อีกแล้ว แต่ผมก้อไม่สามารถที่จะทำให้ต้งหยุดพูดได้ จนผมมาสะดุดประโยคนี้ ที่ต้งพูดออกมาหลังจากที่นระบายทุกอย่างออกมาหมดแล้ว มันทำให้ผมช็อคมากไปกว่านั้นอีก.....ไม่รู้กี่เท่า
“ และมีอีกอย่างนึงที่ต้งอยากจะบอกอี้คือ.....ที่จริงแล้ว ต้งก้อแอบคบคนๆนึงไว้อยู่ จะว่าไปแล้ว นี่ก้อไม่ใช่เหตุผลหลักๆหรอกนะ ที่ทำให้ต้งตัดสินใจอย่างนี้ ตลอดเวลาที่ต้งได้รู้จักกับเค้า ต้งรู้สึกสบายใจมาก และต้งก้อรับรู้ได้ว่า เค้ารู้สึกดีกับต้ง ในแบบที่ต้งต้องการ มันเป็นความรู้สึกที่ต้งรอคอยจากอี้มาตลอดเวลา คือ ต้ง ต้งขอโทษอี้ด้วยนะ “
ผมนิ่งไปอีก แต่ก้อกลั้นใจถามเค้า
“ รู้จักกับเค้านานหรือยังล่ะ แล้วอี้รู้จักคนๆนี้ไหม “
“ ก้อนานพอสมควรแล้วนะ หลังจากที่เราหมั้นกันได้ไม่นานนักอ่ะ อี้ไม่รู้จักเค้าหรอก พอดีต้งเจอคนๆนี้ที่ทำงานด้วยกัน ตอนแรกก้อเป็นเพื่อนร่วมงานกันธรรมดา และเค้าก้อรู้ด้วยว่าต้งหมั้นกับอี้แล้ว แต่ด้วยความที่เราสองคนมีอะไรหลายๆอย่างที่คล้ายกัน และเค้าก้อเข้าใจความรู้สึกของต้งมาก เค้าไม่เคยทำให้ต้งรู้สึกอึดอัดใจเลย แม้ว่าเค้าจะรู้ตัวดีว่าเค้าอยู่ในสถานะไหน ต้งรู้สึกสบายใจอย่างบอกไม่ถูก ความผูกพันธ์มันก่อตัวขึ้นมาเรื่อยๆ โดยที่ต้งพยายามต่อต้านมันตลอด แต่ด้วยความดี และความที่เค้าเอาใจใส่ต้งอย่างที่ต้งไม่เคยได้รับมาก่อน มันก้อทำให้ต้งเผลอใจไปหาเค้าบ่อยๆ เค้ายอมรับว่า เค้ารักต้งจริงๆ ในแบบที่ต้งเป็น โดยที่ไม่แคร์ว่าต้งจะมีใคร มีพันธะยังไงกับใคร ซึ่งมันเป็นสิ่งที่ทำให้ต้งทึ่งในตัวเค้ามากๆ จะว่าไป ต้งก้อมีความสุขไม่น้อย ที่ได้อยู่กับเค้า ได้เจอได้ทำงานกับเค้าบ่อยๆ แต่อีกใจนึง ต้งก้อรู้สึกผิดเหมือนกัน เพราะว่าต้งก้อยังมีอี้อยู่ทั้งคน แต่เค้าก้อไม่เคยเรียกร้องอะไรจากต้งเลย เค้าบอกว่า เค้ายินดีกับทุกอย่างที่ต้งทำ ไม่ต้องสนว่าเค้าจะรู้สึกยังไง แค่ต้งสบายใจก้อพอแล้ว “
“ จนเมื่อไม่นานมานี้เอง ที่ต้งได้ตัดสินใจบอกเลิกติดต่อกับเค้าไปเพราะว่า ต้งคิดว่าต้งจะแต่งงานกับอี้แล้ว ต้งควรจะตัดขาดจากทุกอย่าง ซึ่งเค้าก้อไม่ได้คัดค้านอะไรต้งเลย กลับมาแสดงความยินดีกัยต้งด้วยซ้ำ ซึ่งมันยิ่งทำให้ต้งรู้สึกผิดไปใหญ่ ที่เวลาที่ต้งต้องการความสบายใจ ต้งไปหาเค้า แต่เวลาที่ต้งจะต้องแยกออกไปมีชีวิตของต้งเอง ต้งกลับทิ้งเค้าไปดื้อๆ โดยที่เค้าไม่ได้โกรธหรือโทษต้งเลย แม้แต่นิดเดียว มันทำให้ต้งสับสนมากๆ ว่าตกลงแล้ว นี่ต้งรู้สึกยังไงกับเค้ากันแน่ “
“ แต่จนแล้วจนรอด เหมือนสวรรค์กลั่นแกล้ง ที่ทำให้เกิดเหตุการณ์นั้นขึ้น เหตุการณ์ที่ได้ทำลายวันที่ดีที่สุดในชีวิตของต้ง เวลานั้น ต้งบอกตรงๆเลยว่า ต้งเสียใจมาก จนแทบไม่เป็นผู้เป็นคนเลย ต้งเครียดมากๆ แล้วต้งก้อไม่รู้จะหันไปปรึกษาใครดี จนต้งต้องหันหลังกลับไปคุยกับเค้าอีก เพราะต้งมืดแปดด้านจริงๆ และเค้า ก้อให้คำแนะนำที่ดีมากๆให้กับต้ง เค้าบอกว่า ต้งควรจะทำให้คนที่ต้งรักสบายใจมากที่สุด เพราะว่าตอนนี้คนที่ต้งรักกำลังลำบากใจ ถ้าต้งยิ่งไปเพิ่มความไม่สบายใจให้เค้าแล้ว มันจะยิ่งทำให้เค้าเจ็บปวดมากขึ้นไปอีก จากคำพูดนี้เอง มันเลยทำให้ต้งคิดว่า มันจะดีกว่าไหม ถ้าเราสองคน จะต้องมาเผชิญกับโลกแห่งความเป็นจริงเสียที โลกที่ว่า เราทั้งสองคนไม่สามารถที่จะเป็นคนรักกันได้หรอก ต่อไปนี้ ต้งไม่ต้องพยายามทำดีเพื่อให้ได้อี้มาเป็นคนรักอีก และอี้ ก้อไม่ต้องตอบแทนความดีของต้ง ด้วยการพยายามทำเป็นว่ารักต้งอีกต่อไป มันเป็นการปลดแอกของเราทั้งสองคนให้หลุดพ้นออกจากกันและกัน ให้เราทั้งสองคน ได้มีชีวิตที่เป็นของตัวเองจริงๆสักที ต้งหวังว่าอี้จะคิดแบบเดียวกันกับต้งนะครับ “
“ และหลังจากนี้ไป ต้งขอกลับไปหาคนที่เค้ารัก และรอต้งดีกว่า อย่างน้อยๆ ต้งก้อยังคิดว่า ความรู้สึกของต้ง มันจะไม่มีการตอบสนองเพียงด้านเดียวอีกต่อไป ต้งรู้สึกดีกับเค้า และเค้าก้อรักต้งด้วยใจจริง ต้งต้องขอโทษด้วยนะ ที่ต้งเคยว่าอี้ ที่อี้เป็นคนโลเลหลายใจ โดยที่ต้งก้อไม่ได้ดูตัวเองเลยว่า ต้งก้อเป็นแบบนั้นเหมือนกัน ต้งพยายามโกหกตัวเองมาตลอดว่า ต้งไม่เคยคิดอะไรกับเค้า เหมือนที่คิดกับอี้ แต่มันไม่ใช่เลย ความรู้สึกที่ต้งมีให้เค้านั้น มันเป็นสิ่งที่ต้งต้องการมาตลอด จนต้งมาแน่ใจมากๆ เมื่อได้เกิดเหตุการณ์ครั้งนี้นี่เอง ยังไงๆต้งก้อต้องขอโทษอี้ด้วยนะครับ ที่ต้องตัดสินใจอย่างนี้ “
ผมนิ่งฟังเรื่องที่ต้งพูดไปสักพัก ขอยอมรับตามตรงว่า ใจผมมันชาไปหมด เพราะผมยังตั้งรับเรื่องนี้ไม่ทันนัก มันมาเร็วเหลือเกิน และมันก้อรุนแรงมากๆสำหรับผมด้วย มันไม่ใช่ว่าผมช็อคที่ต้งเค้าแอบปันใจหรอก แต่ผมช็อคที่ว่า ทำไมเรื่องทุกอย่างมันจึงมาบรรจบกันใจเวลานี้ ณ ตอนนี้ ผมรู้สึกเคว้งคว้างอย่างบอกไม่ถูกเลยครับ
“ ต้งไม่ต้องขอโทษอี้หรอก สำหรับเรื่องนี้ ต้งไม่ได้เป็นคนผิด ของอย่างนี้มันห้ามกันได้ที่ไหนล่ะ จริงไหม ดูอย่างอี้สิ จะแต่งงานกับต้งอยู่แล้ว แต่ในใจของอี้ ของทุกวินาทีที่อี้หายใจ ยังเป็นดิวตลอดเวลาเลย เฮอะๆๆๆ มันน่าตลกเนอะ ตอนที่มีเค้าอยู่ กลับไม่รู้สึกอะไร แต่พอจะเสียเค้าไปกลับเสียดาย คนเรานี่มันก้อมีความเห็นแก่ตัวกันทั้งนั้นแหละ ไม่มีใครที่จะอยากอ้างว้างโดดเดี่ยวคนเดียวหรอก อี้เองก้อเคยคิดว่า ถ้าไม่มีดิว ก้อคงจะมีต้งไว้ อี้คิดว่าด้วยความดีของต้ง ด้วยความรักที่ต้งให้กับอี้ อี้คงจะไม่ทุกข์ร้อนอะไรนัก แม้ว่าอี้จะไม่ได้มีความสุขมาก แต่พอมาได้รู้อย่างนี้แล้วก้อ เฮ้ออออออออ “
ผมถอนหายใจแรงๆ จนต้งหน้าเสีย
“ อี้ครับอี้ ต้งไม่ได้มีเจตนาที่จะทิ้งอี้ไปแบบนี้นะ แต่ แต่.... “
“ ต้งครับ อี้บอกแล้วไงว่า ต้งไม่ต้องคิดว่ามันเป็นความผิดของต้งหรอก ที่จริงแล้วนะ เรามันก้อผิดทุกคนแหละ ที่ปล่อยให้มันออกมาขนาดนี้ เราทุกคน ไม่เคยคิด ไม่เคยถามกันจริงๆเลยว่า เราต่างคนต่างต้องการอะไรบ้าง เราได้แต่คิดเองเออเองตลอดเวลา บ้างก้อทำเพื่อตัวเอง บ้างก้อทำเพื่อคนอื่น แต่ไม่ได้ถามเลยว่าเค้าต้องการอะไรกันแน่ เราทุกคนหลอกตัวเอง หลอกคนอื่น จนมันทำให้เรื่องเลยเถิดมาขนาดนี้ แต่อี้ว่าต้งตัดสินใจอย่างนี้ก้อดีนะครับ อย่างน้อย มันก้อเป็นการตัดสินใจเพื่อตัวของต้งเอง เพื่อความสุขของต้งเอง โดยที่ต้งไม่ต้องมาแคร์แล้วว่าใครจะเป็นยังไง อี้ขอยอมรับกับต้งตรงๆเลยนะว่า ถึงแม้อี้อาจจะยังยอมรับไม่ได้นัก แต่อย่างน้อยๆ อี้ก้อดีใจนะ ที่ต้งทำเพื่อตัวเองสักครั้ง ก่อนที่มันจะสายไปกว่านี้ “
ผมยอมรับว่าผมฝืนใจตัวเองอยู่เหมือนกัน แต่อีกใจนึง ผมก้อโล่งที่เมหือนกับได้ปลดปล่อยต้งไป ในทางที่เค้าต้องการ ในทางที่เค้าจะมีความสุขได้ ไม่ใช่ต้องมาจมอยู่กับผมอย่าเลื่อนลอย ถึงแม้ผมจะรู้สึกเหมือนโดนทิ้งให้เคว้งคว้างอยู่คนเดียว แต่อย่างน้อยๆ ผมก้อได้เห็นคนที่เคยดีกับผมมากๆคนนึง เค้ามีความสุขในแบบที่เค้าเลือก มันก้อน่าจะเป็นเรื่องดีไม่ใช่เหรอครับ ???
พอต้งได้ยินดังนั้น ต้งก้อส่งยิ้มให้ผมอย่างจริงใจ แล้วก้อมาจับมือผมอย่านุ่มนวลอีกครั้ง แล้วพูดว่า
“ ต้งขอบคุณอี้มากๆนะครับ ที่เข้าใจต้ง และไม่โทษต้ง แต่ต้งอยากบอกให้อี้รู้ว่า ตลอดเวลาที่ผ่านมานั้น ต้งรัก และรู้สึกดีกับอี้ตลอดมาจริงๆ และตอนที่ต้งขออี้แต่งงานนั้น มันก้อเป็นความรู้สึกที่ต้งอยากจะอยู่กับอี้จริงๆ ถึงแม้ว่า หลังจากนั้นไม่นาน มันจะมีอะไรมาทำให้ความรู้สึกนั้นเปลี่ยนไป แต่ในใจนั้น ถึงแม้ว่า เราจะไม่ได้แต่งงานและอยู่ด้วยกันแบบสามีภรรยาแล้ว แต่ต้งก้อขอสัญญาว่า ต่อจากนี้ไป หรือวันไหนๆ ต้งก้อจะไม่หยุดที่จะทำดีกับอี้ ต้งจะอยู่ข้างๆอี้เสมอ ไม่ว่าจะวันไหนๆ ต้งจะเป็นเพื่อนที่ดี้ของอี้ ในแบบที่อี้ต้องการ และเมื่อไหร่ที่อี้ไม่มีใคร อี้ต้องการอะไร อี้เดือดร้อนเรื่องอะไร ขาดเหลือตรงไหน หรือว่าอี้ต้องการเพื่อนสักคน เพื่อที่จะให้อยู่ข้างๆ เพื่อนคนนี้จะไปหาอี้เสมอ ไม่ว่าจะที่ไหน เมื่อไหร่ ต้งสัญญาครับ “
คำพูดประโยคสุดท้ายนี้แหละ ที่มาทลายบ่อน้ำตาของผม ที่ผมกักไว้มานานให้พังลงมา ผมโผเข้ากอดต้งทันที ผมไม่สามารถที่จะอธิบายว่า ความรู้สึกที่ผมมี มันเป็นยังไง มันเป็นความตื้นตันใจที่เห็นเพื่อนรักได้มีความสุข และเป็นความรู้สึกโล่งใจที่ว่า อย่างน้อยๆ แม้เราจะไม่ได้เป็นอะไรกัน แต่เค้าก้อไม่เคยคิดที่จะทิ้งผมไปจริงๆ ผมเชื่อในคำสัญญาของต้งว่า ต้งเค้าจะอยู่ข้างๆผมเสมอ เพราะตลอดเวลาที่ผ่านมา ต้งเค้าไม่เคยทำให้ผมรู้สึกเดียวดายเลย ...............จะว่าไปแล้ว คืนนี้ ผมเหมือนจะได้และเสียของไปพร้อมๆกันคือ ผมอาจจะเสีย ว่าที่สามีคนที่เรียกได้ว่าดีที่สุดในโลกคนนึงไป แต่ผมก้อได้เพื่อนแท้ จากเค้าคนเดิมนี้ ในแบบที่ผมต้องการที่จะได้จากเค้าในแบบนี้ตลอดมา ผมรู้สึกว่า ผมไม่ได้รู้สึกเสียอะไรไปเลยต่างหาก มันคุ้มมากๆเลยครับ
-
แว๊กกกกกกกก
พี่เล็ก
อย่าบอกน่ะว่าจบแค่นี้
แล้วตกลงดิวตายแล้วหรอ
ไม่เอานา ต้งอุตสาห์จากอี้ด้วยดีแล้ว
แต่เหมือนข้อคิดวันนี้จะประมาณว่า อยู่กับคนที่เค้ารักเรา มากกว่าคนที่ไม่ได้รักใช่มั้ย
-
:m15:บางครั้งคนเราก็ต้องยอมเสียอะไรบางอย่างไปเพื่อให้ได้บางอย่างกลับมา ถ้าทุกคนไม่หลอกตัวเองเหตุการณ์ต่างๆ ก็ไม่ต้องลงเอยแบบนี้หรอกจริงไหม :m15:
-
โอ๊ย ซึ้งอ่ะ ต้งคิดได้แบบนี้ก็ดีแล้วหล่ะ จริงอย่างที่อี้คิดหล่ะนะ ผิดทุกฝ่าย :monkeysad:
-
ซึ้งอ่ะ
ต้งพูดได้ดีมาก
ต้งเป็นคนดีจริงๆ คราวนี้ก็เหลือปัญหาของอี้กับดิวแล้วล่ะ
แต่ไรท์บอกว่าให้ทำใจ T^T คงไมใช่แบบนั้นใช่มั้ยอ่า -*-
-
ทีนี้ก็เหลือแต่ดิวแล้วซินะ
ขอไห้ฟื้นทีเถอะ สาธุ :call:
เป็นกำลังใจไห้คนแต่ง
มาต่อไห้จบเร็วๆนะครับ
คนอ่านลุ้นจนตัวโก่งแล้วเนี๊ยะ
:L2: :L2: :L2: :L2:
-
ลุ้นกันสนุกเลยใช่ไหมครับ อิอิ
ผ่านตอนที่แล้วไป ผมคิดว่าจะโดนรุมซะพรุน แต่ก็นะ อารมมันมีขึ้นมีลงอย่างนี้และครับ
โปรดติดตามตอนต่อไปนะคร๊าบบบบบบบ
-
โหย ถ้าพี่ดิวฟื้นได้นี่ ปาฎิหาริย์มากๆเลยอ่ะ แต่ก็ไม่ใช่ว่ามันจะเป็นไปไม่ได้นี่นะ
เป็นกำลังใจให้พี่อี้
พี่ต้งคงจะมีความสุขมากขึ้น ดีจัง
-
วันเวลาหมุนผ่าน ความทรงจำไม่เคยเลือนหาย
เมื่อได้พบต้องมีจาก แต่ใจนั้นยังห่วงหา
หากต้งตัดสินใจที่จะไปแล้วนั่นคือความจริง แต่คนที่กำลังจพะตายกับอีกคนที่โดดเดี่ยว
ไร้ที่พักพิงจะเป็นยังไง มาทำดีเพื่อที่จะให้รักและจากไป เมื่อรู้ว่าไม่ได้งใจก้อตีตัวออกในยามนี้
ถ้าเป็นผม ผมจะอยู่แลรอวันที่เขาเข้มแข็งแล้วค่อยบอกเรื่องราวต่างๆไป อย่างน้อยๆเราได้ช่วยเหลือ
ให้เขาได้พบหนทางที่แสงสว่าง ดิวครับ ขอให้หายเร็วๆและกิดปาฎิหารขึ้น ขอให้อี้สมหวังกะดิว
:call: :call: :call: :call:
-
ขอบคุณต้ง ขอบคุณคนที่เข้ามาในชีวิตต้ง
ขอบคุณคนแต่ง
แต่ถ้าให้ดี มาต่ออีกเร็วๆนะคร๊าบบบบ ^^
-
อยากอ่านต่อแล้วT^T
อยากรู้ว่าดิวจะเป็นยังไง
-
เกาะขอบสนาม รอลุ้น ว่าในที่สุด อี็จะต้องเคว้งคว้างคนเดียว หรือดิวจะฟื้นขึ้นมา..
-
ต่อไปก็เป็นดิวสินะคับ
ขอให้ดิวฟื้นเถอะนะคับ
อยากเห็นดิวฟื้นมาเจอกับอี้อีกครั้งอ่ะคับพี่
อย่างน้อยๆ ให้อี้ได้บอกรัยดิวชักหน่อยก็ยังดี
ถ้าอยู่ด้วยกันได้ยิ่้งดีใหญ่เลยคับ
รักพี่ๆมากคับ
-
มาให้กำลังใจดิว อี้ และน้องอเล็กซ์ครับ มาแต่งต่อได้แล้วนะครับ
เพื่อนๆรออ่านอย่างมีความหวังครับ สู้ๆๆดิว :z2:
-
แล้วดิวละ เป้นไงบ้าง
-
ต่อแถวรอ^^
-
มารอไห้ดิวฟื้นครับ..
:L2: :L2:
-
ลุ้นดิวดีกว่า :z13:
-
กดดันกันเข้าปายยยยยยยยยยยย
เหอะๆๆ
แล้วคอยตามอ่านดูนะครับ อิอิ
-
เข้ามาอ่านและให้กำลังใจเสมอ :call: :call: :call:
-
รอ ร๊อ รอ เหมือนเดิม
-
เข้ามารอ^^
-
:call: :call: :call: :call: :call: :call: :call: :call: :call:
รออออออออออ
-
:angry2: :fire: :call: :call: :call:
-
กำลังปั่นนะคร๊าบบบบบบบบบบบ
รอแป๊บบบบบบบบบบบบบบบ
-
:o12: :o12: :o12: :o12:
ผมยอมรับว่าผมฝืนใจตัวเองอยู่เหมือนกัน แต่อีกใจนึง ผมก้อโล่งที่เหมือนกับได้ปลดปล่อยต้งไป ในทางที่เค้าต้องการ ในทางที่เค้าจะมีความสุขได้ ไม่ใช่ต้องมาจมอยู่กับผมอย่าเลื่อนลอย ถึงแม้ผมจะรู้สึกเหมือนโดนทิ้งให้เคว้งคว้างอยู่คนเดียว แต่อย่างน้อยๆ ผมก้อได้เห็นคนที่เคยดีกับผมมากๆคนนึง เค้ามีความสุขในแบบที่เค้าเลือก มันก้อน่าจะเป็นเรื่องดีไม่ใช่เหรอครับ ???
พอต้งได้ยินดังนั้น ต้งก้อส่งยิ้มให้ผมอย่างจริงใจ แล้วก้อมาจับมือผมอย่านุ่มนวลอีกครั้ง แล้วพูดว่า
“ ต้งขอบคุณอี้มากๆนะครับ ที่เข้าใจต้ง และไม่โทษต้ง แต่ต้งอยากบอกให้อี้รู้ว่า ตลอดเวลาที่ผ่านมานั้น ต้งรัก และรู้สึกดีกับอี้ตลอดมาจริงๆ และตอนที่ต้งขออี้แต่งงานนั้น มันก้อเป็นความรู้สึกที่ต้งอยากจะอยู่กับอี้จริงๆ ถึงแม้ว่า หลังจากนั้นไม่นาน มันจะมีอะไรมาทำให้ความรู้สึกนั้นเปลี่ยนไป แต่ในใจนั้น ถึงแม้ว่า เราจะไม่ได้แต่งงานและอยู่ด้วยกันแบบสามีภรรยาแล้ว แต่ต้งก้อขอสัญญาว่า ต่อจากนี้ไป หรือวันไหนๆ ต้งก้อจะไม่หยุดที่จะทำดีกับอี้ ต้งจะอยู่ข้างๆอี้เสมอ ไม่ว่าจะวันไหนๆ ต้งจะเป็นเพื่อนที่ดี้ของอี้ ในแบบที่อี้ต้องการ และเมื่อไหร่ที่อี้ไม่มีใคร อี้ต้องการอะไร อี้เดือดร้อนเรื่องอะไร ขาดเหลือตรงไหน หรือว่าอี้ต้องการเพื่อนสักคน เพื่อที่จะให้อยู่ข้างๆ เพื่อนคนนี้จะไปหาอี้เสมอ ไม่ว่าจะที่ไหน เมื่อไหร่ ต้งสัญญาครับ “
คำพูดประโยคสุดท้ายนี้แหละ ที่มาทลายบ่อน้ำตาของผม ที่ผมกักไว้มานานให้พังลงมา ผมโผเข้ากอดต้งทันที ผมไม่สามารถที่จะอธิบายว่า ความรู้สึกที่ผมมี มันเป็นยังไง มันเป็นความตื้นตันใจที่เห็นเพื่อนรักได้มีความสุข และเป็นความรู้สึกโล่งใจที่ว่า อย่างน้อยๆ แม้เราจะไม่ได้เป็นอะไรกัน แต่เค้าก้อไม่เคยคิดที่จะทิ้งผมไปจริงๆ ผมเชื่อในคำสัญญาของต้งว่า ต้งเค้าจะอยู่ข้างๆผมเสมอ เพราะตลอดเวลาที่ผ่านมา ต้งเค้าไม่เคยทำให้ผมรู้สึกเดียวดายเลย ...............จะว่าไปแล้ว คืนนี้ ผมเหมือนจะได้และเสียของไปพร้อมๆกันคือ ผมอาจจะเสีย ว่าที่สามีคนที่เรียกได้ว่าดีที่สุดในโลกคนนึงไป แต่ผมก้อได้เพื่อนแท้ จากเค้าคนเดิมนี้ ในแบบที่ผมต้องการที่จะได้จากเค้าในแบบนี้ตลอดมา ผมรู้สึกว่า ผมไม่ได้รู้สึกเสียอะไรไปเลยต่างหาก มันคุ้มมากๆเลยครับ
จากนั้นเราก้อนั่งคุยกันสักพัก เรื่องสัพเพเหระทั่วไป ผมก้อถามเรื่องคนๆนั้นว่าเป็นใคร อะไรยังไง ซึ่งต้งก้อเล่าให้ผมฟังอย่างละเอียด ผมสังเกตุท่าทางของต้งแล้ว ดูท่าต้งจะมีความสุขมากๆ ที่ได้พูดถึงคนๆนั้น ต้งบอกเค้า เค้าเป็นคนที่มาดีลงานกับต้งจากต่างประเทศ เป็นคนที่ทำงานเก่งมากๆ และนิสัยก้อดีมากๆด้วย ตอนแรกต้งก้อแปลกใจในท่าทีของเค้าที่มีต่อต้ง เพราะต้งก้อประกาศกับทุกคนอย่างชัดเจนว่า ต้งมีคู่หมั้นเป็นผู้ชายและกำลังจะแต่งงานกัน แต่เค้า(มารู้ทีหลังว่า เค้าคนนี้เป็นผู้หญิง)กลับไม่ได้มีท่าทีรังเกียจ หรืออะไรเลย แถมยังทำดีกับต้งเป็นอย่างมากอีก เอาใจใส่ต้ง คอยเป็นเพื่อนปลอบใจต้งเวลาที่ต้งเครียดเรื่องงานหรือจะเป็นเรื่องของผม และเค้าก้อพยายามทำให้ต้งอารมณ์ดีเสมอๆ เวลาที่ต้งไม่สบายใจ นี่ละมั้งที่ทำให้ต้งแพ้ใจเค้าอย่างหมดทางต่อต้าน ผมรู้สึกยินดีกับต้งมากๆ ที่ในที่สุดต้งก้อเจอคนที่จะทำให้ต้งมีความสุขจริงๆเสียที ผมยังบอกไปเลยว่า ถ้ามีโอกาส พาเค้ามาให้ผมรู้จักบ้างนะ ผมอยากเจอคนโชคดีคนนั้น ต้งบอกว่าอีกไม่นานนักหรอก เดี๋ยวจะพามาแนะนำให้ผมรู้จักแน่นอน
แล้วต้งก้อพูดเรื่องการถอนหมั้นว่า คงจะให้เรื่องนี้มันซาไปสักพัก แล้วค่อยจะบอกกับทางบ้านของเค้า และทางบ้านของผม ซึ่งผมเองก้อไม่มีปัญหาอะไร เห็นด้วยกับต้ง เพราะว่าเราเพิ่งจะตกลงกันไป ถ้าบอกไปเลยเดี๋ยวผู้ใหญ่จะตกใจกันไปหมด ไว้โอกาสและจังหวะดีๆค่อยบอกดีกว่า ส่วนเรื่องสินสอดที่เคยให้กับผมตอนหมั้นไว้ ซึ่งเค้าบอกว่า เค้าไม่ขอรับคืนในทุกอย่างที่ให้กับผมมา แต่ผมก้อไม่อยากได้อะไรจากต้งเลย เพราะว่ายังไงๆเราก้อจะไม่ได้แต่งงานกันแล้ว ต้งควรจะเก็บไว้ให้คนที่ต้งตั้งใจจะแต่งงานด้วย แต่ทางต้งยืนยันมาว่า เค้าไม่ขอรับคืนจริงๆ เพราะต้งอยากให้กับผมไว้จริงๆ ส่วนของที่เค้าจะให้คนที่ต้งหวังว่าจะแต่งงานด้วยนั้น เค้าจะหาใหม่เอง ผมเองก้อไม่รู้จะพูดยังไง ได้แต่บอกว่า ให้ทางผู้ใหญ่เค้าจัดการกันเองดีกว่า ( เพราะผมมั่นใจว่า ถ้าเรื่องมันมาขนาดนี้แล้ว ทางบ้านผมคงไม่ต้องการของพวกนั้นจากทางฝั่งของต้งหรอก )
จากนั้นไม่นานนัก ต้งก้อพาผมไปส่งที่ห้องพักของผม แต่ในตอนนั้น ใจนึงผมเองก้ออยากที่จะนั่งเฝ้าดิวต่ออยู่ตรงนั้น ผมเลยได้บอกต้งไปอย่างนั้น ติดแต่ว่าที่ต้งบอกว่า ถึงแม้ผมจะนั่งเฝ้าไปก้อเปล่าประโยชน์ พาลว่าผมจะเป็นอะไรไปอีกคน แล้วเดี๋ยวทางบ้านผมจะแย่ไปด้วย สู้ผมรออยู่ที่ห้องดีกว่า ซึ่งแม้ว่าผมจะรู้ว่า อีกไม่นานนัก ดิวเค้าคงไปดีแล้ว ซึ่งเป็นสิ่งที่ผมคงจะทำใจได้ยากมากๆ แต่ผมคงจะทำอะไรไม่ได้มากไปกว่าการทำใจหรอก มันถึงเวลาแล้ว ที่เราจะต้องกลับมาทบทวนชีวิตของผมว่า ต่อไปชีวิตของผมจะต้องทำอะไร ในเมื่อไม่มีดิว ไม่มีต้งแล้วอย่างนี้ นี่คือสิ่งที่ผมควรจะคิดถึงให้มากๆในตอนนี้ ส่วนเรื่องของดิว.........ผมอยากจะบอกเค้าว่า ตอนนี้ ชีวิตของผมไม่มีพันธะอีกต่อไปแล้วนะ ผมเป็นอิสระแล้ว แต่มันคงจะไม่มีโอกาสได้พูดอย่างนั้นอีกแน่นอน โชคชะตาคงจะกำหนดมาให้เป็นอย่างนี้ ซึ่งมันเป็นสิ่งที่ผมต้องยอมรับให้ได้เช่นกัน...........
จากนั้นต้งก้อเดินมส่งผมที่ห้องพัก พอเปิดประตูเข้าไปผมก้อเห็นแม่ผม และพี่ชายผมนั่งรออยู่ พวกเค้าคงจะเป็นห่วงผมมากๆ แต่พอพวกเค้าเห็นท่าทางของผมไม่เป็นอะไรแล้ว พวกเค้าก้อดูท่าทางดีขึ้น พอคุยกันสักหน่อย ต้งก้อขอตัวกลับบ้านไปพักผ่อน ส่วนผมก้อต้องนอนบ้าง ไม่อย่างนั้น ทางบ้านผมจะเป็นห่วงผมมากไปกว่านี้
ผมพยายามข่มตาให้หลับ แต่มันก้อไม่หลับเสียที ในหัวของผมนั้นมันมีแต่ภาพดิวลอยไปมาเต็มไปหมด ผมพลิกซ้าย ขวา ไปมา ร้อนยิ่งนัก แต่ก้อรู้ตัวว่า ถึงจะไปเฝ้าอยู่ก้อคงช่วยอะไรเค้าไม่ได้ รังแต่จะทำให้คนอื่นเป็นห่วงไปเปล่าๆ ทำไมนะ...........พออะไรทุกอย่างมันดีขึ้นขนาดนี้แล้ว แต่มันก้อต้องมีอีกเหตุการณ์เกิดขึ้นอีกจนได้ มาคอยขัดขวางไม่หทุกอย่างมันราบรื่นเกินไปอย่างนี้นะเหรอ เฮ้ออออออออออ ชาติที่แล้วผมคงทำกรรมไว้มาก ชาตินี้เลยต้องมาชดใช้....
ผมไม่รู้ตัวเอง ว่าเผลอหลับไปตอนไหน แต่ได้ยินเหมือนมีคนมาเรียกชื่อผม เบาๆ ซ้ำกันหลายๆครั้ง ผมเลยลุกขึ้นนั่ง แล้วมองหาว่าเสียงนั่นมาจากที่ไหน แล้วเสียงนั่น มันก้อเริ่มดังขึ้นเรื่อยๆ ผมเริ่มจับทางได้แล้วว่า เสียงนั่นมาจากทางปลายเตียงนี่เงอ ว่าแล้วผมก้อลุกเดินตามเสียงนั่นไป โดยที่ผมเองก้อไม่รู้ว่า ทำไมผมถึงได้เดินตามเสียงนั้นไปง่ายดายนัก
ผมเดินไปเรื่อยๆ ตามทางสลัวๆ มัวๆ ผมเองก้อไม่แน่ใจนะครับว่า ที่นี่คือที่ไหน ลองมองออกไปอีกทีก้อเป็นสถานที่ เหมือนกับห้องๆนึง ที่ผมไม่เคยไปมาก่อน เป็นห้องโล่งๆ ผมมองไม่เห็นผนังเลย แต่ตรงกลางห้องนั้น ผมเห็นเก้าอี้ไม้ตัวยาววางอยู่ และมีคนนั่งอยู่ตรงนั้น จากนั้นเสียงเรียกนั่นก้อหายไป ผมเลยเดินไปตรงเก้านี้นั้น เพื่อไปถามว่าที่นี่ที่ไหน พอผมเดินอ้อมไปด้านหน้า.......ผมตกใจมาก ภาพที่เห็นอยู่คือดิว ดิว.............ดิวนั่นเองที่นั่งอยู่ตรงเก้าอี้นั้น และถ้าจำไม่ผิด เสียงเรียกชือ่ผม คงจะเป็นเสียงดิวแน่ๆ ดิวมองหน้าผมอย่างรื่นเริง ส่งยิ้มให้ผมอย่างอ่อนหวาน จากนั้นดิวก้อเดินเข้ามาจูงมือผมไปนั่งข้างๆเค้า แต่ตัวผมสิ ทำตัวแข็งทื่อ เหมือนกับไม่อยากจะเชื่อว่านี่คือ ความฝันหรือเนี่ยะ ?????
“ อี้ครับ อี้ดีใจไหม ได้เจอกับดิวอีกครั้ง ส่วนดิวดีใจมากเลยนะ ที่ได้เจออี้อีก “ ดิวถามผมแล้วยิ้มให้
“ นี่ ดะ ดะ ดิว จริงๆเหรอ “ ผมถามไปแบบไม่เชื่อ
“ อืมมมมมม จะว่ายังไงดีล่ะ จะว่านี่เป็นความฝันก้อได้นะ ถ้านี่จะเป็นฝันที่หวานที่สุดสำหรับดิว “
“ ดิว อี้ อี้งงไปหมดแล้วล่ะ “ ผมเริ่มทำอะไรไม่ถูกแล้ว
“ เอางี้นะครับ อี้ไม่ต้องคิดอะไรมาก อย่าไปคิดว่านี่คือความจริงหรือความฝัน ดิวอยากให้อี้คิดแค่ว่า นี่คือช่วงเวลาที่มีความสุขมากๆของเรา เท่านั้นเอง ได้ไหมครับ “
“ แล้ว แล้วนี่ดิวเป็นยังไงบ้าง ดิวหายดีแล้วเหรอ อี้เป็นห่วงดิวมากเลยนะ “ ผมพูดไป น้ำตาก้อจะไหลไปด้วย
“ ดิวสบายดีครับ สบายดีมากๆ ยิ่งได้รู้ว่าอี้เป็นห่วงดิวขนาดนี้แล้ว ดิงยิ่งรู้สึกดี มันพลอยทำให้ดิวอยากจะหายไวๆด้วยซ้ำ เพื่อกลับไปอยู่กับอี้ ไปหาอี้อีกครั้ง ดิวรักอี้มากๆรู้ไหมครับ “
เม่านั้นแหละครับ ต่มน้ำตาผมก้อระเบิดทันที ผมโผเข้ากอดเค้า ซ้ำยังร้องไห้ฟูมฟายอีก
“ ดิว ดิวอย่าทิ้งอี้ไปไหนอีกนะ รู้ไหม อี้ อี้ก้อรักดิวมากๆเช่นกัน ดิวต้องหายนะ เพื่อที่เราจะได้อยู่ด้วยกันไงดิว แล้วตอนนี้ อะไรๆมันก้อดีขึ้นแล้วนะ อี้กมานานเราก้อ........ “ ผมพยายามจะพูดต่อ แต่ดิวขัดขึ้นมาซะก่อน
“ อี้ครับ ดิวรู้เรื่องหมดแล้ว รู้ดีทุกอย่าง ถึงแม้ในเวลาไหนที่อี้สัมผัสไม่ได้ถึงตัวดิว แต่สำหรับดิวแล้ว ไม่ว่าอี้จะอยู่ที่ไหน ดิวก้อจะตามไปทุกที่ ไม่ว่าดิวจะมีสติหรือไม่ แต่จิตใจของดิวนั้น มันตามไปดูแลอี้อยู่เสมอนะครับ “
ผมตกใจกับคำพูดนี้ทันที เลยผละออกจากเค้า แล้วถามขึ้นอีก
“ ดิวพูดอย่างนี้หมายความว่ายังไง อะไร ทำไมอี้จะสัมผัสถึงดิวไม่ได้ “ ผมถามด้วยอาการตกใจสุดๆ
“ อี้ครับ อี้ไม่ต้องตกใจขนาดนั้น มานี่ม่ะ ดิวมีของอะไรจะให้อี้ “
ว่าแล้วดิวก้อหยิบของชิ้นนึงขึ้นมา จากระเป๋าของเค้า แล้วจากนั้นเค้าก้อเอามาว์ที่หน้าของผม............ผมอึ้งไปเลยทันทีครับ เพราะสิ่งที่ผมเห็นอยู่ตรงหน้านี้ มันคือแหวนวงนึง ซึ่งสวยมากๆ ผมไม่เคยเห็นแหวนอะไรที่สวยขนาดนี้มาก่อนเลย มันเป็นแหวนที่ตัวแหวนเป็นทองคำล้อมด้วยเพชรเกือบเต็มวง ตรงหัวแหวนประดับไปด้วยเพชรเป็นรูปหัวใจอีกที ข้างในหัวใจ มีตัวอักษรภาษาอังกฤา ตัว e และตัว d เล็กๆข้างใน มันช่างเป็นแหวนที่สวยงามอะไรขนาดนี้............
“ อี้ครับ ไม่ว่าจะยังไง ดิวอยากให้อี้เก็บแหวนวงนี้ไว้นะครับ มันเป็นแหวน ที่เปรียบเสมือนกับเป็นทั้งชีวิตและจิตใจของดิวเลยก้อว่าได้ ดิวตั้งใจทำมาให้อี้ และมอบให้อี้คนเดียว ไม่ว่าดิวจะอยู่กับอี้หรือไม่ยังไง อี้ต้องเก็บแหวนวงนี้ไว้นะครับ “
????????? ทำไมดิวเค้าต้องพูดอย่างนี้ด้วย ทำไม ในเมื่อเค้าจะให้แหวนผมแล้ว ผม ผมเข้าใจ...
“ ดิว ดิวอย่าพูดอย่างนี้สิ อี้ไม่ยอมจริงๆนะ ถ้าดิวจะจากอี้ไปอีก อี้ไม่ยอม “ ผมเริ่มกระสับกระส่าย
“ อี้ครับ ถึงแม้ว่าดิวจะไม่ได้อยู่กับอี้ก้อตาม แต่ดิวแค่อยากให้อี้รู้ว่า ไม่ว่าจะชาตินี้ หรือชาติไหน จิตใจของดิวคนนี้ เป็นของอี้คนเดียว เสมอ และตลอดไป จำคำของดิวไว้นะครับ ที่รัก อี้คือดวงใจของผมคนเดียว “
“ ดิว ไม่นะ ม่ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยย “ จู่ๆภาพตรงหน้าผมก้อหายวับไป.......
“ อี้ อี้ อี้เป็นไรลูก “ เสียงแม่ผม แม่ของผมมาเขย่าตัวผมเบาๆ เพื่อให้รู้สึกตื่น
“ ดิว ดิว ดิวล่ะแม่ ดิวเค้าไปไหนแล้ว “ ผมถามแม่ของผมเลิ่กลั่ก
ทันใดนั้นเอง ผมก้อไม่รอคำตอบจากแม่ของผมแล้ว ผมรีบลุกขึ้นจากเตียงอยากรวดเร็ว เพื่อที่จะไปหาดิวที่ห้องๆนั้น แต่พอว่าผมกำลังจะเดินไป ผมก้อได้ยินเสียง “ กริ๊งงงงงง “ เหมือนมีโลหะอะไรตกลงพื้น ผมเลยรีบหันไปดูทันที ปรากฏว่า.....
นั่น นั่น คือแหวนวงนั้นนี่นา ที่ดิวเอามาให้ผมเมื่อกี้นี่ ใช่ ใช่เลย นีไม่ใช่ความฝัน นี่ดิวคงมาหาผมจริงๆ ผมต้องรีบไปหาดิว ไปตามดิวกลับมาให้ได้ ว่าแล้วผมก้อรีบหยิบแหวนนั้นขึ้นมาถือไว้ในมือ จากนั้นผมก้อรีบออกไปจากนั้นทันที เพื่อไปหาดิว โดยที่ผมไม่ฟังเสียงคัดค้านจากแม่และพี่ชายของผมทั้งนั้น
ผมวิ่งออกไปจากห้อง ไม่ทันที่จะไปถึงห้อง ก้อมีคนจำนวนมากวิ่งกรูมาจากทางข้างหลังผม แล้วมุ่งไปยังห้องข้างหน้า ซึ่งเป็นห้อง ห้องนั้นที่ดิวนอนอยู่นี่นา แล้วคนพวกนั้นไปวิ่งไปทำไมกัน มีใครเป็นอะไรเหรอ ??? หวังว่าคงไม่ใช่อย่างทีผ่มคิดนะ ไม่ๆ
ว่าแล้วผมก้อรีบวิ่งไปอีก เพื่อที่จะเข้าไปห้องนั้น แต่ผมก้อโดนใครก้อไม่รู้มาดึงตัวผมไว้ ทั้งยังร้องห้ามผมอีก ผมเองก้อพยายามดิ้น และต่อต้านสุดกำลัง ผมอยากเข้าไปหาดิว ดิวสุดที่รักของผม
“ ไม่นะ ไม่ ปล่อยผม ผมจะไปหาดิว ฮือๆๆ “ ผมทั้งร้องทั้งดิ้นอย่างรนแรง
“ อย่าอี้อย่า อย่าเข้าไป ฮือๆ อี้อย่าเข้าไปเลยนะ “ ผมหันไปดูคนที่พูดกับผม เป็นน้าเนตร แม่ของดิวนั่นเอง ใบหน้าของเค้าเต็มไปด้วยคราบน้ำตาเต็มไปหมด ผมเห็นแล้วโผกอดเค้าทันที
“ คุณน้า ดิวเป็นอะไร ทำไมต้องมีคนมากมายเข้าไปขนาดนี้ เค้าเข้าไปช่วยดิวใช่ไหมครับ ดิวจะหายใช่ไหมครับ ฮือๆๆๆ “ ผมพูดไปเหมือนคนไม่มีสติแล้ว
“ อี้ๆ อย่าร้องลูก ดิวต้องหาย ดิวต้องหาย ฮือๆ “ น้าเนตรร้องไห้อย่างหนักเช่นกัน
“ ไม่จริง เมื่อกี้ดิวเค้ามาหาผม เค้ามาบอกรักผมอีกครั้ง จากนั้นเค้าก้อมอบแหวนให้ผม เค้าจะเป็นอะไรได้ยังไง ผมไม่เชื่อ นี่คือความฝันใช่ไหมครับ มันไม่ใช่เรื่องจริง ดิวเค้ายังสบายดีใช่ไหมครับ “
น้าเนตรค่อยๆดันตัวผมออก แล้วมองหน้าผมแบบงงๆ กับสิ่งที่ผมพูด
“ เมื่อกี้อี้ว่าอะไรนะ ดิวนะเหรอเค้าไปหาอี้ เป็นไปได้ไง “
“ ก้อนี้ไงครับแหวน แหวนที่ดิวเค้ามอบให้อี้ “ ผมยื่นให้น้าเนตรดู น้าเนตรทำหน้าตกใจมาก
“ นี่มันแหวนของดิว ที่เค้าทำมาให้อี้นี่นา แล้วมันไปอยู่กับอี้ได้ยังไง “
“ อี้ก้อไม่รู้ครับ เหมือนอี้ฝัน แต่มันเหมือนจริงมาก เหมือนดิวเค้าเอาแหวนมาให้ผม แล้วจู่ๆ เค้าก้อหายไป จนผมมารู้สึกตัวอีกที ผมก้อเลยรีบวิ่งมาหาเค้า แล้วนี่ นี่มันเกิดอะไรขึ้นเหรอครับ น้าเนตรบอกอี้ได้ไหม “
“ เป็นไปไม่ได้ น้าเฝ้าเค้าตลอด จนเมื่อสักครู่นี้ ดิวเค้าเหมือนจะฟื้นขึ้นมา เหมือนจะหายดีแล้ว พวกเราก้อดีใจมากๆ เริ่มมีความหวังขึ้นมา แต่ตาของดิวเลื่อนลอยเหมือนไม่มีจุดหมาย จากนั้นไม่นานนักดิวเค้าก้อชัก ชักอย่างแรงมาก จากน้าต้องเรียกหมอมานี่แหละ น้ากลัวมาก กลัวว่าเค้าจะเป็นอะไร แล้วนี่มันคืออะไร น้างงไปหมดแล้ว “
เราสองคนมองหน้ากัน แบบอึ้งๆ.........
-
:z13:
-
:m15: :monkeysad: :sad11:ให้กำลังใจเสมอขอให้ผ่านไปได้
อ่านยไปอ่านมาเหมือนต้งเห้นแก่ตัวยังไงก้อไม่รุ้ เห้ออออออออออออออ :L3:
-
ป๊าดดดดด
จะรอดมั้ยเนี่ยพระเอกของเรา
อี้จะเป็นม่ายหรือเปล่า 55+
-
อ๊างงง รอคอยอย่างมีความหวัง :o12: :o12:
-
ขอบคุณครับที่มาต่อ ขอก๊อบไปอ่านที่ห้องก่อนนะครับ ^^
-
:L2:ขอให้ดิวฟื้นขึ้นมาอยู่กับอี้เถอะ :L2:
-
ขอไห้ดิวฟื้นทีเถอะ
อย่าเศร้าไปมากกว่านี้เลยครับ
:o12: :o12: :o12:
-
รอจ้า^^
-
ยังไม่มาต่ออีกเหรอครับ รออ่านอย่างมีความหวังมากมาย
ให้กำลังใจอี้เสมอนะครับ :L1: :3123: :L2:
-
น้ำตาไหลเลย
เศร้าจังอ่ะ
-
:z13:รอ
-
พี่คับ
ให้พี่ดิวได้อยู่กับอี้นะคับ
ขอร้องเถอะคับพี่
ผมอยากให้จบแบบมีความสุขอ่ะคับ
สงสารอี้อ่ะ
-
มารอด้วยคน
-
แม้จะหมดพันธะเรื่องต้ง ก็ต้องมาลุ้นเรื่องดิวต่อ...
สงสารทั้งดิว สงสารทั้งอี้. :m15:
-
ฮือๆ เศร้าเนอะพี่ผึ่ง T^T
เมื่อไรจะผ่านผ้นชะที
-
:3123:อวยพรปีใหม่ให้น้องอเล็กซ์มีความสุข
และสมหวังทั้งเรื่องงาน ความรักและขอให้สุขภาพร่างกายแข็งแรงนะครับ
เฮงๆๆๆตลอดปีกระต่ายครับอเล็กซ์ :L1:
-
รอจ้า^^
-
ส่งท้ายปีเก่า ตอนรับปีใหม่กันทุกคนนะครับ ขอให้ทุกๆคนมีความสุขมากๆนะ คิดหวังการใดก็ขอให้สมปรารถนา
ส่วนนิยายผมขอติดไว้ก่อนนะครับ พอดีว่าผมจะไปถือศีลที่วัดสัก 3-4 วัน เสร็จแล้วจะรีบมาต่อให้อ่านนะครับ
ร๊ากกกกกกกกกก ทุกคนเสมอ
-
^
^
จ้า
ขอให้มีความสุขเช่นกันจ้า^^
-
:call:สาธุมาลงทีเถอะ :call:
-
รอครับ
>_<
-
สวัสดีปีใหม่ครับ
มีความสุขมากๆนะครับ
(rep. ทั้งน้ำตา.......)
-
สวัสดีปีใหม่จ้า^^
-
สวัสดีปีใหม่ครับทุกๆคน ^___^
-
สวัสดีปีใหม่คร๊าบบบบบบบบบ
อเล็กซ์กลับมาแล้ว พร้อมความสดใส
ส่วนนิยายรอนิดนะครับ ขอเคลียร์งานก่อน
ไหนจะย้ายออฟฟิซอีก ได้โปรดเห็นใจคนน่ารักคนนี้
กร๊ากกกกกกกกกกกกกกกก
รักทุกคนเสมอครับ
-
ยินดีต้อนรับกลับจ้า^^
เข้ามารอนิยายต่อเลยดีกว่า^^
-
รอคร๊าบบ มาต่อได้แล้วนะคร๊าบบ คิดถึงมากๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
นานแค่ไหนก็รอค่ะ แต่ดิวห้ามตายนะ หุหุ
-
เข้ามารออ่านด้วยจ้า...
ปล.Happy New Year 2011 นะค๊า...
-
รอจ้า^^
-
รอครับ ^^
-
สวัสดีปีใหม่ผู้เขียน และผู้อ่านทุกคนจ้า
แล้วก็ปูเสื่อนอนเฝ้าดิว
-
ร่วมอนุโมทนาบุญด้วยนะครับอเล็กซ์ :L2:
มาเล่าต่อได้แล้วนะ :pig4:
-
เข้ามารออีกวัน^^
-
คิดถึงงงงงงงง
มาต่อเร็วๆนะคร๊าบบบ
-
ยังไม่มาต่ออีกหรอครับ
รอ รอ แล้วก็รอครับ
:t3:
-
วันนี้ก็รอ^^
-
รออ่านจนแก่ขึ้นอีกปีแล้วเหรอนี่ครับ
เมื่อไหร่จะมาต่อละครับน้องอเล็กซ์
-
รอครับ ^_^
-
กับการรอคอยที่ยาวนานๆจริง :call: :call: :call:
-
ก็ยังต้อง รอ กันต่อไป เฮ้ออ T^T
-
รอด้วย^^
-
อ่านมาสี่ห้าวันแหละ
ยังอ่านตามไม่ทันเลย T_T
แต่จะพยายามอ่านให้ทัน และจะติดตามผลงานพี่อเล็กต่อไป
และขอมอบเพลง คนรักคนที่สอง ให้แก่อี้
ไปแหละค่า
-
มารออีกวัน เฮ้ออ
-
รอจ้า^^
-
รอๆๆๆ
:z2: :z2: :z2: :z2:
-
รอครับ
เมื่อไรจะมาอ่า เฮ้อ!!!
:เฮ้อ: :เฮ้อ:
-
รออออออ
-
โอ้ พระเจ้า :sad4:
ในที่สุดก็อ่านตามทัน
มันเป็น 7 วันที่ยาวนานยิ่งนัก :a5:
โอ้
แต่อ่านแล้วมัน sad แบบสุดๆๆๆๆ :serius2:
รอไรเตอร์อยู่น่าค่า o13
-
รอครับ T_T
เมื่อไรจะมาหนอ...
-
:เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:
ยังไม่มาอีกหรอ T^T
รออออออออออออออออ
-
รอออออออออออออออต่อ^^
-
รอครับ
เมื่อไรจะมา รอนานแล้วนะ
:m15: :m15: :m15:
-
อื้มๆ
นานแล้วนะT^T
-
อดใจรอกันหน่อยนะครับ
แต่ผมว่าถ้าพี่อเล็กซ์เอามาลงให้เมื่อไร
คงต้องคุ้มกันที่ต้องให้รอนานแน่ๆ
ผมว่าพี่เค้าไม่ทำให้ผิดหวังหรอก (แอบกดดัน) หึหึ
ว่าแล้วก็ รอ กันต่อไป ร๊ออออออออออออออ
-
“ เมื่อกี้อี้ว่าอะไรนะ ดิวนะเหรอเค้าไปหาอี้ เป็นไปได้ไง “
“ ก้อนี้ไงครับแหวน แหวนที่ดิวเค้ามอบให้อี้ “ ผมยื่นให้น้าเนตรดู น้าเนตรทำหน้าตกใจมาก
“ นี่มันแหวนของดิว ที่เค้าทำมาให้อี้นี่นา แล้วมันไปอยู่กับอี้ได้ยังไง “
“ อี้ก้อไม่รู้ครับ เหมือนอี้ฝัน แต่มันเหมือนจริงมาก เหมือนดิวเค้าเอาแหวนมาให้ผม แล้วจู่ๆ เค้าก้อหายไป จนผมมารู้สึกตัวอีกที ผมก้อเลยรีบวิ่งมาหาเค้า แล้วนี่ นี่มันเกิดอะไรขึ้นเหรอครับ น้าเนตรบอกอี้ได้ไหม “
“ เป็นไปไม่ได้ น้าเฝ้าเค้าตลอด จนเมื่อสักครู่นี้ ดิวเค้าเหมือนจะฟื้นขึ้นมา เหมือนจะหายดีแล้ว พวกเราก้อดีใจมากๆ เริ่มมีความหวังขึ้นมา แต่ตาของดิวเลื่อนลอยเหมือนไม่มีจุดหมาย จากนั้นไม่นานนักดิวเค้าก้อชัก ชักอย่างแรงมาก จากน้าต้องเรียกหมอมานี่แหละ น้ากลัวมาก กลัวว่าเค้าจะเป็นอะไร แล้วนี่มันคืออะไร น้างงไปหมดแล้ว “
เราสองคนมองหน้ากัน แบบอึ้งๆ.........
เราสองคนนั่งอึ้งอยู่หน้าห้องอย่างนั้นอีกนาน โดยที่ไม่มีใครพูดอะไร ผมเฝ้าคิดทบทวนไปมาว่า มือก้อกำแหวนวงนี้ไว้แน่น แล้วตกลงไอ้แหวนวงนี้ วงที่ผมเห็นจากในความฝัน (???)ว่าดิวเป็นคนนำมาให้ผมนี่ ตกลงมันมาอยู่กับผมได้ยังไง จะเป็นไปได้ไหม ที่ดิวเค้าจะเป็นคนนำแหวนวงนี้มาให้ผมเอง แต่น้าเนตรก้อเพิ่งบอกนี่นาว่า น้าเนตรเค้าเฝ้าดิวไว้ตลอด แล้วดิวจะเอามาให้ผมได้ยังไง ???
ผมนั่งคิดกลับไปกลับมาอยู่นาน แต่ก้อคิดไม่ตกสักที น้าเนตรเองก้อดูเป็นกังวลมาก ผมนั่งคิดจนไม่ทันสังเกตุว่า คนในครอบครัวของดิวมาอยู่ที่นี่กันหมดแล้ว มีหลายคนเลย ทั้งที่ผมเคยเห็นและไม่เคยเห็น ทุกคนดูทุกข์ร้อนไม่ต่างจากผมและน้าเนตรเลย โดยเฉพาะพี่ฝ้าย ที่ร้องไห้ตลอด เหมือนเค้าทำใจไม่ได้ ผมคิดว่าดิวคงจะสนิทกะพี่ฝ้ายมาก ด้วยความผูกพันธ์ ด้วยความห่วงใยที่มีต่อกัน คงไม่มีใครที่จะรับสภาพแบบนี้ได้หรอก
ระหว่างที่รออยู่นั้น จู่ๆก้อมีผู้ชายคนนึงเดินเข้ามาหาผม มายืนตรงหน้าผม ผมเองจากที่ไม่ได้เงยหน้าดู ก้อต้องเงยขึ้นมอง ว่าเค้าเป็นใคร ผมก้อเห็นว่า ผู้ชายคนนี้นั้น หน้าตาดูไปดูมาแล้วคล้ายกับดิวอยู่เหมือนกัน แต่ติดที่ว่าเค้าดูเด็กว่าดิวหน่อย อายุน่าจะประมาณ อ่อนกว่ผามหน่อยนึง คิ้วก้อดูหนาๆกว่าดิวนิดนึง แต่โดยรวมแล้วดูคล้ายมาก เค้ามองหน้าผมแบบแปลกๆ ผมเองก้อมองกลับไป จากนั้นเค้าก้อพูดขึ้นมาว่า
“ พี่คือพี่อี้ใช่ไหมครับ “
“ ใช่ครับ “ ผมตอบกลับไป
“ ผมขอคุยอะไรด้วยหน่อยนะครับ “
ผมพยักหน้าตอบไป จากนั้นน้องคนนี้ก้อเดินออกไปอีกทางนึง ผมก้อเดินตามไป น้องเค้าเดินช้า จนผมเดินทัน ในมือน้องเค้าถือสมุดเล่มนึงไว้แน่น แต่ตามองออกไปข้างหน้า จากนั้นก้อพูดไปในระหว่างที่เดิน
“ พี่คงไม่รู้จักผมใช่ไหมครับ ไม่เป็นไรครับ ผมจะแนะนำตัวเองคร่าวๆคือ ผมชื่อ มอส เป็นญาติของพี่ดิว ตอนเด็กๆเราสนิทกันมาก และถึงตอนก่อนที่จะเกิดเรื่องนี้ เราก้อยังสนิทกันอยู่ เวลาพี่ดิวมีเรื่องอะไรในใจมักจะมาปรึกษากับผมตอลด ไม่เว้นแม้กระทั่งเรื่องของพี่ ซึ่งพี่ดิวจะนำมาพูดคุยให้ผมฟังเสมอ “
ผมก้อเดินไปฟังไปอย่างเงียบๆ ไม่ได้เอ่ยถามอะไร
“ ทุกครั้งที่พี่ดิวพูดถึงพี่ เค้ามักจะพูดถึงพี่ในแง่ดีเสมอ ไม่ว่าจะตอนไหนก้อตาม แม้ว่าจะเป็นตอนที่พี่เค้าโกรธพี่อยู่ แต่ในใจเค้าแล้ว เค้าไม่ได้เป็นอย่างนั้นเลย จนมาถึงตอนที่เรื่องทุกอย่างมันเฉลยออกมาหมดแล้ว เค้าก้อรู้สึกผิดกับพี่มากๆ ที่ได้ทำอะไรเลวๆกับพี่ไว้ จนบางทีเค้าไม่อยากที่จะให้อภัยตัวเองด้วยซ้ำ พี่เค้าพยายามไถ่โทษ แต่เหมือนเรื่องทุกอย่างมันจะเลวร้ายลงไปอีก เรื่องมันเลยเถิดมาจนถึงตอนที่พี่กับพี่ดิวประสบอุบัติเหตุด้วยกันนี่ล่ะ “
เราเดินมาจนถึงสวยหน้าโรงพยาบาล ที่มีม้านั่งไว้ให้คนมานั่งพัก ที่ตรงนั้นค่อนข้างสว่างพอสมควร ผมเลยได้มองเห็นหน้าน้องเค้าชัดๆแล้วยิ่งทำให้ผมใจหายนัก ผมคิดถึงดิวขึ้นมาจับใจ จากนั้นเราทั้งสองก้อนั่งลง โดยที่ผมนั่งข้างๆน้องเค้า
“ จนเมื่อตอนที่พี่ดิวป่วยหนักนี่แหละครับ ที่ผมได้คุยกับพี่ดิวครั้งสุดท้าย แล้วพี่ดิวได้บอกผมว่า ถ้าพี่ดิวไม่มีโอกาสได้เจอกับพี่อี้อีกครั้ง พี่เค้าให้ผมเป็นคนบอกความในใจของเค้าให้พี่อี้ฟังด้วยตัวของผมเอง “
“ เมื่อคืนก่อน พี่ได้คุยกับดิวแล้ว เค้าบอกเรื่องนั้นกับพี่หมดแล้วล่ะ “ ผมพูดไป
“ จริงสินะ ที่จริงน้าอาเนตรก้อบอกไว้เหมือนกัน แต่ก่อนหน้านั้น พิ่ดิวได้ให้สมุดเล่มนี้ไว้กับผม แล้วยังกำชับกับผมเป็นอย่างดีว่า ให้ผมนำสมุดเล่มนี้มาให้กับมือพี่อี้ให้ได้ พี่อี้ลองดูหน่อยไหมครับ “
มอสยื่นสมุดเล่มนี้ให้ผม ผมหยิบมันมาดู แล้วเปิดอ่าน......หน้าแรก ดิวเค้าก้อเขียนบันทึกเรื่องชีวิตประจำวันของเค้า พอหน้าต่อๆมา ดิวก้อเริ่มบันทึกเรื่องราวของผม ตั้งแต่เจอกันครั้งแรก ผมเองก้อไม่นึกว่าดิวเค้าจะจำทุกรายละเอียดได้เยอะขนาดนี้ ซึ่งผมเองยังจำไม่ได้เลย เค้าบรรยายไว้เยอะมาก ผมเองเลยคิดว่า ผมค่อยไปเปิดอ่านทีหลังน่าจะดีกว่า ผมเลยปิดสมุดไป
“ ถ้าพี่อยากรู้เรื่องราวอะไรของพี่ดิว ไม่ว่าจะเป็นความรู้สึกยังไงที่มีต่อมีนั้น พี่ดิวได้เขียนมันลงไปหมดแล้ว ตอนแรกพี่ดิวเค้ากะว่าจะเป็นคนนำมาให้กับพี่เอง แต่ก้อ..........เอาเป็นว่า พี่เก็บมันเอาไว้แล้วกันนะครับ นี่คือสิ่งสุดท้ายที่พี่เค้าฝากผมมาให้พี่ “
แต่ทันใดนั้นเอง ผมก้อฉุกคิดขึ้นมาได้...
“ แล้วมอสเคยเห็นแหวนวงนี้ไหม “ ผมยื่นแหวนให้มอสดู มอสทำหน้างงๆปนประหลาดใจ
“ เอ๊ะ นี่มันเป็นแหวนที่พี่ดิวกะจะมอบให้พี่นี่นา ตอนแรกพี่เค้าก้อกะว่าจะฝากให้พร้อมกับสมุดเล่มนี้ แต่จู่ๆพี่เค้าก้อเปลี่ยนใจขึ้นมา แล้วยังไงไม่รู้ แล้วนี่ตกลงพี่ดิวเป็นคนนำมาให้พี่เองเหรอครับ “
“ ไม่นะ คืออย่างนี้ เมื่อคืนนี้พี่ฝันว่าดิวเป็นคนนำแหวนมาให้พี่เอง แล้วจากนั้นพี่ก้อตื่นขึ้นมา เลยเห็นแหวนวงนี้อยู่กับพี่ พี่เลยงงไงว่า ตกลงนี่แหวนวงนี้มาอยู่ที่พี่ได้ยังไง “
“ พี่ไม่รู้ พี่เองก้อแปลกใจมากๆ ถ้าไม่ใช่คนในบ้านดิว แล้วจะเป็นใครล่ะ “
ทันใดนั้นเอง ผมก้อเห็นพี่ฝ้ายวิ่งกระหืดกระหอบมาที่พวกเรา หน้าตาดูตื่นมากๆ
“ อี้เร็ว ตอนนี้คุณหมอบอกว่าดิวพ้นขีดอันตรายแล้ว อี้รีบไปหาดิวเถอะ “
พอผมได้ยินดังนั้น อะไรที่มันอยู่ในหัวของผมตอนนั้น ผมก้อลืมมันไปหมดสิ้น แล้วรีบวิ่งไปที่ห้องนั่นทันที น้องมอสเองก้อวิ่งตามไปผมมาเช่นกัน ตอนนั้นผมรู้สึกดีมากๆ ที่ได้ยินข่าวนี้ นี่แสดงว่าคำขอของผมเริ่มจะสัมฤทธิ์ผลแล้ว....
แต่ความดีใจของผมก้อต้องชะงักลง เพราะเมื่อตอนที่พวกเราวิ่งมาถึงหน้าห้องนั้น ผมเห็นน้าเนตรนั่งร้องไห้แล้วทรุดลงกับพื้นต่อหน้าหมอที่ทำการผ่าตัดให้ดิว นี่มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่ ไหนพี่ฝ้ายบอกว่าดิวหายดีแล้วไง ส่วนพี่ฝ้ายเอง พอเห็นน้าเนตรนั่งร้องไห้อยู่ตรงนั้นก้อรีบพุ่งเข้าไปหาทันที แล้วถามด้วยสีหน้าตกใจว่า
“ แม่ แม่ แม่เป็นอะไรอ่ะ ดิวเป็นอะไร ไหนบอกว่าพ้นขีดอันตรายแล้วไง “ พี่ฝ้ายเริ่มร้องไห้อีกครั้ง
“ ดิว ดิว ฮือๆๆๆ “ น้าเนตรทั้งร้องไห้ ทั้งสะอื้นจนฟังไม่รู้เรื่อง
“ ดิวเป็นอะไร แม่บอกฝ้ายมาสิ ฮือๆ ไหนบอกว่าดิวดีขึ้นแล้วไง “
“ ใช่ครับ คนไข้พ้นขีดอันตรายแล้วก้อจริง แต่ด้วยอาการก่อนหน้านี้ของคนไข้หนักมาก มีทั้งเลือดคลั่งในสมอง ทั้งความบอบช้ำทางร่างกาย จนเป็นผลทำให้สมองของคนไข้ส่วนนึงได้ถูกทำลายไป คนไข้อาจจะหายเป็นปกติ แต่ก้ออาจจะไม่เหมือนเดิมอีกครั้ง ซึ่งนี่หมอก้อได้ทำการช่วยยื้อชีวิตสุดๆแล้ว เราก้อทำได้แค่นี้ ณ ตอนนี้นะครับ “
“ ไม่นะ คุณหมอหมายความว่ายังไง ที่ว่าดิวจะไม่เหมือนเดิม “ พี่ฝ้านถามต่อทั้งน้ำตา
“ ก้อถ้าโชคเข้าข้างพวกเรา เค้าก้อจะเดินเหินได้ปกติ แต่ต้องใช้เวลาหน่อย ต้องทำกายภาพเป็นประจำ แต่ด้านความรู้สึก ความทรงจำนั้น หมอคิดว่า คนไข้ต้องสูญเสียมันไปอย่างถาวร เพราะก่อนที่จะผ่าตัดนี้ คนไข้ได้รับการกระทบกระเทือนอย่างรุนแรง แต่ถ้ามองในแง่ดีนะครับ คืออาการโดยรวมดีขึ้นแล้ว แต่อาการทางสมอง เราต้องจับตาดูอีกระยะ “
ผมเข่าอ่อนอีกคนทันที ตกลงนี่มันอะไรกันนี่..........ทำไม ทำไมเรื่องมันถึงได้เป็นอย่างนี้ ????
“ ตอนนี้หมออยากให้คนไข้พักผ่อนมากๆ ญาติๆด้วยก้อเช่นกันนะครับ เดี๋ยวทางนี้ ทางผมจะเป็นเป็นดูแลเอง แล้วจะตรวจเช็คอาการของคนไข้เป็นระยะๆ ไม่ต้องเป็นห่วงนะครับ “
ผมนั่งแบบไร้ความรู้สึกอยู่ตรงนั้น น้ำตาไหลพรากลงมาอีกที....ทำไม ทำไมนะ ในเมื่อสวรรค์จะช่วยให้ทุกอย่างดีขึ้นแล้ว ทำไมยังต้องทำให้ดิวเป็นอย่างนี้ด้วย .........ผมเห็นน้าเนตรแล้ว ยิ่งอดสงสารไม่ได้ ท่าทางน้าเนตรจะทำใจไม่ได้หนักกว่าเดิมอีก รวมไปถึงคนอื่นๆด้วย ร้องไห้กันระงม ก้อมีแต่มอสนั่นแหละ ที่ยืนหน้านิ่งอยู่ตรงนั้น แบบไม่แสดงอารมณ์ใดๆทั้งสิ้น
-
โทษทีนะครับ ผมพยายามปล้ำกับคอมพิวเตอร์อยู่นาน แต่ก็ลงเรื่องไม่ได้สักที โมโหมากกกกกกกกก อุตส่าห์พิมด้วยควมเหน็ดเหนื่อย พรุ่งนี้จะพยายามอีกทีนะครับ แงๆ รอโหน่ยยยยยยยยยย รอโหน่อย
-
:sad4: :sad4:
พี่เล็กกกกกกกกกกก..
ขอเหอะครับ
ขอจบซะที ไหนว่าใกล้จะจบแล้วไงอ่า
สงสารอี้
เมื่อไหร่เรื่องเครียดจะสิ้นสุดซะทีเนี่ย
ไม่มีกำลังใจจะอ่านต่อไปแล้วอ่ะ
ดราม่ามาทั้งเรื่องแล้ว ขอแฮปปี้เอนดิ้งซะทีเหอะครับ
เดี๋ยวก็มีเรื่องหลิงๆอีก
ม่ะไหร่อี้จะมีความสุขซะทีนั่น ร้องไห้มาตลอดเรื่องเลย
ตาบวมช้ำหมดแล้วมั้งนั่น
ช่วงนี้งานกับสอบตกทำเครียดจนหัวล้านแล้ว มาอ่านนิยายในบอร์ดต่อ ทำเอาเครียดยกกำลังสาม
ช่วงนี้เหมือนจะนิยมนิยายแนวดราม่ากันจริงจัง
อยากดูอะไรที่สดใสๆมั้งอ่ะครับ
ตอนหน้าขอเคลียร์ๆเหอะน่ะคับ :z3:
:pig4: :pig4:
-
ยังรักดิวเสมอ
-
แต่อย่างน้อยดิวก็รอดแล้ว ที่เหลือก็ช่วยกันเยียวยาต่อไป
ปล....รอดตายมาแต่ก็ยังดราม่าเหมือนเดิม :m15:
-
ร้องไห้อีกแล้วสิเรา T^T
ไอ้เราก็ดีใจตอนคนมาบอกว่ารอด แต่กลับกลายเป็นแบบนี้ไปอีก - -
กรรมแท้ๆ 55+ คนอ่านร้องไห้กันเป็นแถว นิยายเขาดีจริงๆแฮะ ทำคนอินมากมาย ^^
ปล.ตอนจบจะเศร้าใช่มั้ยอ่ะ แบบว่า......ขอเตรียมใจก่อน
-
และแล้วมันก็มาม่ายิ่งกว่าเดิม :o12:
ไม่น่าาาาาาาาาาาาาาาาาาา o22
จะรอไรเตอร์ไปค่า o18
-
ต่อไปก็ต้องเป็นหน้าที่อี้แล้วซินะ
ที่จะทำไห้ดิวจำเรื่องราวต่างๆได้
เป็นกำลังไห้ดิวกับอี้นะครับ สู้สู้
เศร้าอ่า ฮือออออออออออออออ
:o12: :o12: :o12: :o12:
-
มัยคงเป้นกรรมที่ฉันเคยทำชาติที่ผ่านมา เห้อ :เฮ้อ:คงต้องรออีกต่อไปนะ
ความทรงดิวคงหายจากอี้ไปแน่แท้และแน่นอน คาดว่านะครับแต่คงเดาไม่ออก
เอาใจช่วยเสมอ ไม่รู้ว่าอี้จะมหวังหรือเปล่าขึ้นอยู่กะคนเขียนแล้วละครับ
ว่าจะสมหวังหรือว่าผิดหวัง ให้กำลังใจเสมอนะครับ :L1: :L1: :3123: :L2:
-
555555555555
เสร่อจริงๆเลยผม นึกว่าจะลงไม่ได้ แต่ลงได้ซะงั้น อิอิ
ทุกๆคนก้อนะ อย่าเศร้าไปเล้ยยยยยยยย
ชีวิตยังมีอะไรอีกเยอะนะครับ
( แอบรู้สึกผิดเล็กน้อย )
เป็นกำลังใจให้ผมด้วนะครับ
เด๋วมาต่ออีกเร็วๆนี้ครับ
-
เป็นกำลังใจให้จ้า^^
-
:monkeysad:
-
ขอบคุณครับที่มาต่อ เห็นแล้วรีบเม้นเลย แต่ยังไม่ได้อ่าน
ปล. มาเดากันมั้ยว่าที่บอกว่าจะมาต่อเร็วๆนี้ จะคืออีกกี่วัน
-
ยังไงก็จะรักพี่ดิว และพี่อี้เหมือนเดิมคับ
-
อย่างน้อยดิวก็พ้นขีดอันตรายแล้วเนอะ
ทีี่่เหลือก็คือเยี่ยวยา พยายามรักษาดิวให้กลับมาเหมือนเดิม
-
แล้วความจำจะคืนไหมอ่ะ
-
รอตอนต่อไป
ที่อาจจะเศร้ากว่านี้ หรือ ดีกว่านี้ T^T
-
นั่งรอกันต่อไป :t3:
:call:
-
ให้กำลังใจเสมอนะครับ ขอให้ผ่านเรื่องราวร้ายๆไปได้
ชีวิตคเรามีทั้งสมหวังและผิดหวังเป็นของธรรมดาครับ
:L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2:
-
เฮ้ออ :seng2ped: :seng2ped: :seng2ped:
-
เข้ามารออีกคน
:t3: :t3: :t3: :t3:
-
สวัสดีคร๊าบบบบบบบบบบบบ ทุกๆคน
เพิ่งกลับจากไปเที่ยวเกาะเสม็ดมาเมื่อวันก่อน
สนุกมากๆ แถมมีเหตุการณ์ประทับใจอีกต่างหาก อิอิ
ไว้ว่างๆผมจะมาเขียนเป็นเรื่องสั้นให้อ่านนะครับ
ปล.น้องต้าร์ครับ แซวกันอย่างนี้ ผมก้อน้อยใจเป็นนะครับ แงๆๆๆ
-
อิอิ :laugh:
ไม่ชวนบ้างเลยน่าค่า :serius2:
หนูกลับมาระยองพอดี :impress2:
หุหุ :กอด1:
-
รอจ้า^^
-
รอคร๊าบบบบบ ^_^
-
ไม่แซวแล้วๆ
อยากจะบอกว่า ทนคิดถึงไม่ไหว เลยย้อนกลับไปอ่าน
ตั้งแต่ตอนที่อี้กับดิวโดนรถชน แล้วมันอินอะ อยากให้มาต่อ
เฮ้อ อ่าน2รอบก็เรียกน้ำตา เฮ้ออ T^T
มาต่อเร็วๆนะครับพี่ :monkeysad: :monkeysad: :monkeysad: :monkeysad:
-
รอ ร๊อ รอ
:t3: :t3: :t3:
-
รออีกวัน^^
-
:เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:
-
รอ อีกวัน
-
:เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:
รอ
-
รอต่อไป^^
-
มายืนรอ...............
นั่งรอ..................
นอนรอ................
และจะรอต่อไป.......
:กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
:เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:
-
รอต่อไป
อยากอ่านเร็วๆจัง ^^
-
:เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:
รอ เฮ้ออ
-
รอมาหลายวันแล้วน๊า..
เฮ้อออออออ!!!!
-
:laugh: :laugh: :laugh: :laugh:
-
กำลังปั่นอยู่เลยครับ
อีกครึ่งชัวโมงได้อ่านแน่..........
รอหน่อยๆๆๆ
-
จะนั่งรอค่า
อิอิ
:call: :call: :call: :call: :call:
-
:m31: :m31: :m31: :m31:
“ ดิวเป็นอะไร แม่บอกฝ้ายมาสิ ฮือๆ ไหนบอกว่าดิวดีขึ้นแล้วไง “
“ ใช่ครับ คนไข้พ้นขีดอันตรายแล้วก้อจริง แต่ด้วยอาการก่อนหน้านี้ของคนไข้หนักมาก มีทั้งเลือดคลั่งในสมอง ทั้งความบอบช้ำทางร่างกาย จนเป็นผลทำให้สมองของคนไข้ส่วนนึงได้ถูกทำลายไป คนไข้อาจจะหายเป็นปกติ แต่ก้ออาจจะไม่เหมือนเดิมอีกครั้ง ซึ่งนี่หมอก้อได้ทำการช่วยยื้อชีวิตสุดๆแล้ว เราก้อทำได้แค่นี้ ณ ตอนนี้นะครับ “
“ ไม่นะ คุณหมอหมายความว่ายังไง ที่ว่าดิวจะไม่เหมือนเดิม “ พี่ฝ้ายถามต่อทั้งน้ำตา
“ ก้อถ้าโชคเข้าข้างพวกเรา เค้าก้อจะเดินเหินได้ปกติ แต่ต้องใช้เวลาหน่อย ต้องทำกายภาพเป็นประจำ แต่ด้านความรู้สึก ความทรงจำนั้น หมอคิดว่า คนไข้ต้องสูญเสียมันไปอย่างถาวร เพราะก่อนที่จะผ่าตัดนี้ คนไข้ได้รับการกระทบกระเทือนอย่างรุนแรง แต่ถ้ามองในแง่ดีนะครับ คืออาการโดยรวมดีขึ้นแล้ว แต่อาการทางสมอง เราต้องจับตาดูอีกระยะ “
ผมเข่าอ่อนอีกคนทันที ตกลงนี่มันอะไรกันนี่..........ทำไม ทำไมเรื่องมันถึงได้เป็นอย่างนี้ ????
“ ตอนนี้หมออยากให้คนไข้พักผ่อนมากๆ ญาติๆด้วยก้อเช่นกันนะครับ เดี๋ยวทางนี้ ทางผมจะเป็นเป็นดูแลเอง แล้วจะตรวจเช็คอาการของคนไข้เป็นระยะๆ ไม่ต้องเป็นห่วงนะครับ “
ผมนั่งแบบไร้ความรู้สึกอยู่ตรงนั้น น้ำตาไหลพรากลงมาอีกที....ทำไม ทำไมนะ ในเมื่อสวรรค์จะช่วยให้ทุกอย่างดีขึ้นแล้ว ทำไมยังต้องทำให้ดิวเป็นอย่างนี้ด้วย .........ผมเห็นน้าเนตรแล้ว ยิ่งอดสงสารไม่ได้ ท่าทางน้าเนตรจะทำใจไม่ได้หนักกว่าเดิมอีก รวมไปถึงคนอื่นๆด้วย ร้องไห้กันระงม ก้อมีแต่มอสนั่นแหละ ที่ยืนหน้านิ่งอยู่ตรงนั้น แบบไม่แสดงอารมณ์ใดๆทั้งสิ้น
สักพัก พี่ชายของผมก้อเดินมาหาผม มาบอกว่าให้ผมกลับไปพักผ่อนได้แล้ว ที่บ้านเป็นห่วง ผมก้อเลยต้องเดินไปกับเค้าแบบไร้ความรู้สึกสุดๆ ผมร้องไห้จนน้ำตาแทบจะหมดไปจากตัวแล้ว ผมเดินกลับไปที่ห้องพัก ก้อเจอแม่ผมนั่งหน้าเครียดรอผมอยู่ ด้วยความรู้สึกแย่ๆที่มีอยู่ในใจอยู่แล้ว พอเห็นหน้าแม่ผมก้อโผเข้ากอดและร้องไห้ทันที แม่ผมก้อคงที่จะรู้สึกสงสารผมอยู่แล้วก้อเลยร้องไห้ตามออกมาอีก เราสองคนกอดกันร้องไห้อยู่สักพัก แม่ก้อพูดขึ้นว่า
“ ลูกเอ๋ย ถึงลูกจะเศร้าเสียใจไปก้อไม่เกิดประโยชน์หรอก มาจนถึงป่านนี้แล้วคงไม่มีอะไรทำให้เค้าดีขึ้นได้ แม่ว่าอี้ต้องรู้จักหักห้ามใจบ้างนะลูก อี้รู้ไหมว่าทุกคนเค้าเป็นห่วงอี้มาก รวมทั้งดิวด้วย ถ้าดิวเค้ารู้ว่าอี้เป็นหนักขนาดนี้นะ เค้าคงไม่สบายใจ “ แม่ผมพยายามปลอบผมอย่างมาก ท่านคงจะทนเห็นผมในสภาพนี้ไม่ค่อยได้
“ แม่ครับ อี้ขอโทษ ที่อี้ทำใหทุกคนเป็นห่วงขนาดนี้ แต่อี้ อี้ทำใจยังไม่ได้ ดิวเค้าไม่น่าจะเป็นหนักขนาดนี้ “ ผมพูดแบบเศร้าๆ
“ เอาเถอะลูก ถึงแม้ว่ามันจะเป็นยังไงต่อไปนะ ยังไงอี้ก้อยังอยู่ตรงนี้ อี้ต้องเข้มแข็ง ไม่ใช่แค่ตัวของอี้ แต่เพื่อทุกๆคน ที่เค้ารักและเป็นห่วงอี้นะจ้ะ รู้มั้ยลูก “ แม่ผมพูดพรางลูบหัวผมเบาๆ ผมก้อค่อยๆคลายอาการเศร้าลงไปบ้าง แต่ก้อยังกอดแม่อยู่อย่างนั้นไปเรื่อยๆ เหมือนผมต้องการใครสักคนที่อยู่ข้างๆผมตอนนี้ ผมกอดแม่นานเท่าไหร่ไม่รู้จนหลับไป
ตื่นเช้ามา วันนี้ผมรู้สึกึนหัวนิดๆ ผมได้ยินเสียงแม่ผมกับหมอคุยกันอยู่ข้างๆเตียงของผม เค้าพูดถึงเรื่องอาการของผม ซึ่งหมอบอกว่า วันนี้ผมก้อกลับไปพักผ่อนที่บ้านได้แล้ว อาการไม่มีอะไรน่าเป็นห่วง แต่ก้อต้องดูแลรักษาตัวเองดีๆ เพราะว่าอาการของผมเพิ่งจะหายดี แล้วยังมาเจอเรื่องอีก เลยทรุดไปบ้าง แต่ถ้ารักษาตัวเองดีๆกว่านี้ น่าจะมมีปัญหาอะไร และคงจะกลับมาเป็นปกติได้ในเร็ววัน ผมดูท่าทางแม่ของผมจะรู้สึกดีขึ้นมา ยิ้มและขอบคุณคุณหมอไป........จะว่าไป นี่เป็นรอยยิ้มแรกในรอบหลายๆวันของแม่ผมก้อว่าได้ ผมคงทำให้แม่ผมลำบากใจมากหลายวันแล้วสินะ ผมคิดในใจว่า ต่อจากนี้ไป ผมจะต้องเข้มแข็งขึ้นให้ได้ในเร็ววัน เพื่อให้คนอื่นๆที่ผมรัก และเค้ารักผม ไม่ต้องมาเป็นห่วงในตัวผมอีก
ตอนสายๆ หลังจากที่ผมตื่นและอาบน้ำแต่งตัวแล้ว คุรหมอก้อมาตรวจอาการของผมอีกที ซึ่งก้อไม่มีอะไรน่าเป็นห่วง แม่และพี่ชายของผม เลยช่วยกันเก็บข้าวของและพาตัวผมกลับไป พักที่บ้านของผม.....ใจนึง ผมก้ออยากที่จะอยู่รอดูอาการของดิวไปเรื่อยๆ แต่อีกใจนึง ถ้าผมยังอยู่อย่างนี้ ทางบ้านของผมต้องเป็นห่วงผมแน่ๆ ผมเลยคิดว่า ผมกลับไปพักที่บ้านดีกว่า เพื่อความสบายใจของทุกคน แล้วว่างๆ หรืออาการดีขึ้นกว่านี้ค่อยมาเยี่ยมเค้าอีกที.....
แต่ก่อนจะกลับบ้าน ผมขออนุญาตแม่ผมว่า ผมขอไปดูหน้าดิวอีกที ผมอยากรู้ว่าเค้าเป็นยังไงบ้าง แม่ผมก้ออนุญาตให้ไป ว่าแล้วผมก้อเดินไปที่ห้องฉุกเฉินที่ดิวนอนพักอยู่ ซึ่งผมก้อเป็นครอบครัวของดิวอยู่แถวๆนั้นเต็มไปหมด ท่าทางทุกคนคงจะเป็นห่วงดิวมากๆ จนไม่ได้หลับได้นอน โดยเฉพาะน้าเนตร ที่ร่างกายดูทรุดโทรมมากๆ ขอบตาดำคล้ำไปหมด น้าเค้าคงจะร้องไห้มาตลอด เพราะคงจะยังทำใจไม่ได้ ผมเห็นดังนั้นเลยเดินไปหาเค้าสักหน่อย เพื่อปลอบใจน้าเค้าบ้าง....
“ น้าเนตรครับ น้าเนตรทำใจดีๆไว้นะครับ ดิวเค้าปลอดภัยแล้ว ต่อจากนี้ไป ผมว่าคุณหมอเค้าคงจะหาทางทำให้ดิวกลับมาเป็นเหมือนเดิมให้เร็วที่สุด อี้เชื่อว่าอย่างนั้นนะครับ “
“ น้าขอบใจอี้มากนะ ที่คอยเป็นห่วงดิวมาตลอด ดิวนี่โชคดีจริงๆเลย ที่ได้รู้จักกับอี้ น้าดีใจแทนดิวจริงๆ “ คำพูดนี้ ช่างเสียดแทงใจของผมนัก จะว่าไปแล้ว เพราะดิวต้องมารู้จักกับผมนี่แหละ ถึงทำให้เค้าต้องเป็นอย่างนี้ ............ถ้าไม่มีผมสักคน ชีวิตของเค้าคงจะดำเนินไปอย่างปกติ และคงไม่ต้องมาโชคร้ายขนาดนี้ คิดแล้วมันเศร้าใจยิ่งนัก
“ น้าเนตรต้องดูแลตัวเองด้วยนะครับ ต้องพักผ่อนและทานอาหารบ้าง เดี๋ยวถ้าดิวตื่นขึ้นมาแล้วเจอแม่เค้าในสภาพนี้ล่ะก้อ เค้าอาจจะตกใจก้อได้นะครับ และอาจจะจำแม่เค้าไม่ได้ด้วยนะ “ ผมพยายามหาทางปลอบใจน้าเนตร
“ น้าไม่เป็นไรหรอกอี้ ขอบใจมากๆนะ ที่เป็นห่วงน้า แล้วนี่อี้ หมอให้กลับไปพักผ่อนที่บ้านได้แล้วใช่ไหม “ น้าเนตรหันมายิ้มเจื่อนๆให้ผม ประมาณว่าคงอยากจะให้ให้ผมรู้สึกดีขึ้นมั้ง
“ ใช่แล้วครับคุณน้า แต่ไม่ต้องห่วงนะครับ ไว้ถ้าอี้หายดีเมื่อไหร่ อี้จะมาเยี่ยมดิวบ่อยๆ “
“ ขอบใจนะจ้ะอี้ น้าว่าอี้กลับไปพักผ่อนได้แล้วนะ เดี๋ยวทางบ้านจะรอนาน “
ผมพยักหน้าเป็นการตอบรับ จากนั้นผมก้อเดินไปที่ประตูหน้าห้องที่ดิวนอนอยู่ ผมมองเข้าไปในห้อง เห็นเค้านอนแน่นิ่งไม่ไหวติง มีสายระโยงระยางอยู่เต็มไปหมดเหมือนเคย ผมเห็นแล้วใจหายนัก น้ำตาพาลจะไหลอีกที แต่ผมก้อต้องหักห้ามใจไว้ เดี๋ยวคนอื่นเค้าจะเป็นห่วงผมอีก ผมมองอยู่แป๊บนึง จากนั้นผมก้อเดินกลับไปหาแม่และพี่ชายขงผมที่ยืนรออยู่แถวๆนั้น จากนั้นเราก้อเดินทางกลับบ้านกันไป.........ผมรู้สึกว่า หัวใจของผมนั้น มันไม่ได้กลับตามผมมาเลย มันยังอยู่ที่หน้าห้องที่ดิวนอนพักอยู่ตรงนั้นต่างหาก มันไม่ยอมกลับตามตัวผมมา เพราะว่า หัวใจของผม มันไม่ได้เป็นของผมอีกต่อไปแล้ว จะว่าไป มันก้อไม่ได้เป็นของผมมาตั้งนานแล้ว มันอยู่กับชายคนนั้น คนที่นอนแน่นิ่งในห้องนั้น ตั้งแต่วันแรกที่ผมเจอเค้าด้วยซ้ำไป................
ผมกลับมาพักผ่อนอยู่ที่บ้านได้อาทิตย์กว่าๆแล้ว จนอาการผมดีขึ้นมากๆ สามารถเดินเหิน ทำอะไรได้ปกติแล้ว ว่างๆ ผมก้อมักจะมาช่วยคนที่ร้านดูแลลูกค้าบ้าง มาช่วยทำอาหารบ้าง ตอนแรกๆ ทางบ้านผมเค้าก้อไม่ยอมให้ผมทำ แต่ผมก้อต้องบอกพวกเค้าไปว่า ถ้าปล่อยให้ผมอยู่เฉยๆ ไม่ผมเป็นง่อย ก้อต้องเป็นบ้าแน่ๆ ผมก้อหาอะไรทำไปเรื่อย เพื่อไม่ให้ใจของผมต้องคิดถึงแต่ดิว ซึ่งมันก้อช่วยได้อยู่เหมือนกันนะครับ แต่ในใจลึกๆ ผมก้อเป็นห่วงดิวเค้าเสมอ ไม่เคยเปลื่ยน
ในระหว่างที่ผมพักฟื้น ผมก้อคอยเอาสมุดบันทึกของดิว ที่เค้าเคยเขียนไว้เกี่ยวกับตัวผม มาอ่านอยู่เรื่อยๆ อ่านที่ไร น้ำตาผมก้อไหลทุกที เมื่อผมได้รู้ว่า ดิวเค้ามีความทรงจำที่ดีกับผมแค่ไหน ดิวเค้าเป็นคนละเอียดมาก เค้าจดทุกอย่าง ทุกเหตุการณ์ ที่เราเคยประสบเคยพบกันมา ผมเพิ่งจะมารู้สึกเอาเต็มๆหัวใจหลังจากที่ได้อ่านว่า คำว่ารักจากเค้านั้น ที่เค้าเคยพูดให้ผมฟัง มันเทียบไม่ได้เลยกับความรู้สึกที่เค้าได้เขียนบรรยายไว้ในหนังสือ เพราะดิวเขียนบรรยายได้อย่างซาบซึ้งยิ่งนัก และนี่ล่ะครับ เป็นอีกอย่างนึง ที่เป็นแรงบัลดาลใจให้ผม ยังมีความหวังอยู่ต่อไป ผมหวังว่า สักวันดิวจะกลับมาเป็นเหมือนเดิม แล้วเราก้อคงจะ.....
อยู่มาวันนึง ขณะที่ผมกำลังดูแลลูกค้าอยู่ง่วนๆ เพราะว่าวันนี้มีลูกค้าจะมาจัดงานเลี้ยงที่ร้านอาหารของผม คนในร้านก้อช่วยกันจัดเตรียมนั่นนี่อยู่วุ่นวายไปหมด จู่ๆก้อมีโทรศัพท์เข้ามา ตอนแรกผมก้อกะว่าจะไม่รับ เพราะว่าผมยังทำอะไรไม่เสร็จตั้งหลายอย่าง แต่ผมได้ยินเสียงโทศัพท์มันดังนานมาก และหลายครั้งแล้วด้วย แล้วจู่ๆมือผมก้อไปจับมือถือของผมมาดูว่าใครโทรมา ปรากฏว่าเป็นเบอร์ของน้าเนตรนั่นเองที่โทรมา ผมเลยต้องรับไปแบบงงๆ เพราะตามปกติแล้ว จะเป็นผมเองที่เป็นฝ่ายโทรไปหาน้าเนตร เพื่อถามอาการของดิว แต่มาวันนี้ทำไมน้าเนตรโทรมาเองนะ....
“ สวัสดีครับ อี้พูดสายอยู่ครับ น้าเนตรมีอะไรหรือเปล่าครับ “ ผมถามไป
“ อี้ อี้จ้ะ อี้ทำอะไรอยู่อ่ะ ยุ่งอยู่หรือเปล่า ตอนนี้ ตอนนี้ดิวเค้ารู้สึกตัวแล้วนะ เค้าฟื้นแล้ว อี้ อี้มาหาน้าได้ไหมจ้ะ ที่โรงพยาบาล น้าเชื่อว่า เชื่อว่าอี้น่าจะช่วยได้ “ คำพูดของน้าเนตร ยิ่งทำให้ผมงงไปใหญ่ จากตอนแรกผมก้อดีใจมากๆ ที่ได้ยินว่าดิวเค้าฟื้นแล้ว แต่ประโยคหลังนี่สิครับ มันคืออะไร ????? ทำไมผมถึงจะช่วยน้าเนตรได้
“ ช่วยอะไรเหรอครับ อี้จะช่วยอะไรได้ น้าเนตรครับ อี้งงไปหมดแล้ว “
“ น้าไม่มีเวลาจะอธิบายตอนนี้มากนะจ้ะ เดี๋ยวอีกไม่นานกรณ์เค้าจะไปรับอี้ที่ร้าน ยังไงน้าก้อขอรบกวนอี้อีกครั้งได้ไหมจ้ะ ถือว่าน้าขอร้องล่ะ อี้ต้องมาให้ได้นะจ้ะ “ น้าเนตรเสียงพูดร้อนรนมากๆ จนผมอดแปลกใจไม่ได้
“ ได้ครับๆ แล้วอี้จะรีบไปทันทีเลย น้าเนตรรออี้แป๊บเดียวนะครับ “จากนั้นน้าเนตรก้อวางสายไป
ผมจากที่คิดเรื่องงานเลี้ยงวันนี้ จู่ๆในใจผมก้อลืมไปจนหมดสิ้น คิดถึงแต่เรื่องดิวขึ้นมาทันที ว่าแล้วผมก้อรีบไปบอกกับทางบ้านถึงสิ่งที่ผมได้ยินมา ตอนแรกพวกเค้าก้อทำหน้าแปลกใจ แล้วเหมือนจะไม่อยากให้ผมไปหาดิว แต่ผมยืนยันว่า ผมขอไปดูเค้าแป๊บเดียว เดี๋ยวจะรีบกลับมาทันที พวกเค้าเลยต้องยอมปล่อยผมมา ซึ่งไม่นานนัก พี่กรณืก้อมาถึงร้าน แล้วเราก้อรีบออกเดินทางตรงไปหาดิวที่โรงพยาบาลทันที........ผมหวังในใจไว้ว่า คงไม่มีอะไรร้ายแรงไปกว่านี้แล้วนะ !!!!!!!
ในระหว่างที่นั่งรถไปนั้น พี่กรณ์ก้อเล่าให้ฟังคร่าวๆว่า เมื่อเช้าตรู่ของวันนี้ ดิวเค้าจู่ๆก้อฟื้นขึ้นมา แล้วจากนั้น เค้าก้อทำตาลอยๆ เหมือนคนที่ไม่มีชีวิตชีวา น้าเนตรพยายามพูดคุยกับเค้า แต่เค้าก้อจำใครไม่ได้แม้กระทั่งน้าเนตร แม่ของเค้าเอง แต่น้าเนตรก้อพยายามรื้อฟื้นความจำของเค้าต่อไป และแล้ว เค้าก้อมีอาการปวดหัวมากๆ เพราะว่าเค้าพยายามจะจำ แต่เหมือนว่ามันไปบีบสมองของเค้า คุณหมอพยายามมาเช็คแต่ก้อยังสรุปอาการไม่ได้ แล้วน้าเนตรก้อพยายามติดต่อผมตลอด แต่ผมไม่ว่ารับสาย จนน้าเนตรต้องโทรหาพี่กรณ์เพื่อให้มาบอกข่าวผมถึงที่ร้าน ประจวบกับที่ผมเพิ่งรับสายของน้าเนตรไป จึงได้รู้เรื่องคร่าวๆ ในใจของผมนั้น ไม่มั่นใจว่าตัวเองจะช่วยอะไรเค้าได้มากนัก แต่ผมก้ออยากจะลอง เผื่อว่าเค้าจะอาการดีขึ้น
พอถึงโรงพยาบาล พวกเราก้อรีบวิ่งไปห้องที่ดิวพักอยู่ ผมเห็นน้าเนตรเดินวนไปวนมา สลับกับคนอื่นๆในครอบครัวด้วย พวกเค้าคงจะวิตกกันมาก พอน้าเนตรเห็นผมแล้ว ก้อรีบวิ่งมาหาผมทันที
“ อี้ อี้ อี้เข้าไปคุยกับดิวหน่อยสิ เผื่อเค้าจะจำอี้ได้ นี่พวกเราพยายามแล้ว แต่เหมือนกับว่ามันไปซ้ำรอยแผลของเค้า แล้วเค้าก้อเริ่มปวดหัวมากๆ พวกเราเลยไม่รู้จะทำยังไง ก้อคิดแต่ว่าอี้คงจะช่วยได้ ตอนนี้คุณหมอก้อตรวจอาการของดิวอยู่เรื่อยๆ อี้รอคุณหมอออกมา แล้วลองหน่อยนะจ้ะ อี้ช่วยพวกเราด้วยนะ “ น้าเนตรดูร้อนรนจนผมเองก้อรู้สึกอย่างนั้นไปด้วย
“ น้าเนตรไม่ต้องเป็นห่วงครับ อี้จะพยายามให้ถึงที่สุด “
เรานั่งรอคุณหมอออกมาสักพัก คุณหมอก้อเดินเข้ามราคุยกับพวกเรา คุรหมอบอกว่า ตอนนี้ดิวเค้ายังสับสนกับตัวเองว่า เค้าเป็นใคร เป็นอะไร มาอยู่ที่นี่ได้ยังไง เพราะนี่คืออาการของคนที่สมองได้รับการกระทบกระเทือนอย่างหนักตอนที่ช็อคในวันนั้น เลยทำให้เกิดผลข้างเคียงแบบนี้ รอสักพักนึง ค่อยให้ญาติสนิทเข้าไปลองพูดคุยกับเค้าดูใหม่ แต่อย่าไปเร่งรัดเค้ามาก เดี๋ยวเค้าจะอาการแย่ไปกว่านี้ พวกเราเลยนั่งรอข้างนอกสักพัก จากนั้น ผมก้อเป็นคนเดินเข้าไปหาเค้าเอง
ผมเปิดประตูเข้าไป ผมก้อเห็นดิวนั่งอยู่ริมเตียง ตาเหม่อลอยออกไปนอกหน้าต่าง เหมือนคนไม่มีจุดหมายใจชีวิต ท่าทางดิวดูแย่เอามากๆ ร่างกายดิวดูผอมไปถนัดตา ผิวซีดๆเหลืองๆ เหมือนกับคนละดิวที่ผมเคยรู้จัก จนผมเกือบจะอดใจไม่ไหว เกือบจะร้องไห้ออกมา แต่ผมก้อกลั้นมันไว้ เพราะว่าเดี๋ยวดิวเค้าจะตกใจ
ว่าแล้วผมก้อทำเป็นถือถาดผลไม้ไปให้เค้า ทำทีเป็นว่าจะเอาไปให้เค้าทาน พอดิวเห็นหน้าผม ตาเราจ้องมองกัน.......ผมรู้สึกเหมือนผมเห็นดิวในแววตานั้น แต่ชั่ววินาทีเดียวนั้นมันก้อหายไป กลายเป็นว่าดิวพูดกับผมอย่างเหม่อลอยออกมา
“ คุณ คุณเป็นใครครับ คุณรู้จักผมด้วยเหรอ แล้วคุณรู้ไหมว่ผามเป็นใคร “
“ อ้ออออ ผมชื่ออี้นะ เป็น เป็น เป็น เอ่ออออออ เป็นเพื่อนของดิวไง และคุณก้อชื่อดิวนะ คุณจำชื่อตัวเองได้ไหม ว่าคุณชื่อดิว และคนข้างนอกนั่น ก้อคือคนในครอบครัวของคุณนะ คุณจำพวกเค้าได้ไหม “ ผมพยายามพูดช้าๆ เพื่อรื้อฟื้นความทรงจำของเค้า แต่เมหือนว่าเค้าไม่รับรู้ ส่ายหน้าไปมาเหมือนกับว่าจำไม่ได้
“ ผมชื่อดิวเหรอ แล้วพวกเค้าข้างนอกเป็นครอบครัวของผมเหรอ จะเป็นไปได้ยังไง ถ้าเค้าเป็นคนในครอบครัวของผม ผมต้องจำพวกเค้าได้สิ แต่ทำไมผมจำพวกเค้าไม่ได้เลยล่ะ ทำไม “ ดิวหน้านิ่งขึ้นแล้ว ผมต้องทำให้เค้าใจเย็นลง
“ คุณป่วยอยู่นะดิว คุณอาจจะยังจำใครไม่ได้ตอนนี้ แต่ไม่เป็นไร เดี๋ยวอะไรๆมันก้อจะดีขึ้นเอง ตอนนี้คุณทานผลไม้ก่อนนะ ผมนำมาให้คุณ คุณทานเยอะๆ ร่างกายคุณจะได้แข็งแรงไง “
“ ไม่จริงอ่ะ คุณอย่ามาหลอกผมเหมือนพวกเค้าเลย คุณบอกมาดีกว่าว่าผมเป็นใคร มาจากไหน ผมไม่เชื่อหรอกว่าผมจะจำอะไรไม่ได้เลย แต่ถ้าผมได้เจอครอบครัวผมจริงๆ ผมต้องจำได้สิ คุณไปพาพวกเค้ามาหาผมหน่อยนะ ได้โปรดล่ะ อย่าทรมานผมอีกเลย ผมปวดหัวมาก นะครับ นะๆ “ อาการของดิวดูแย่จริงๆ จนผมไม่รู้ว่าจะต้องพูดยังไงแล้ว
“ ดิว คุณต้องฟังผมนะว่า คุณป่วยอยู่ คุณเลยยังจำอะไรไม่ได้ตอนนี้ ไม่เป็นไรนะ ถ้าคุณยังจำพวกเค้าไม่ได้ รออีกสักพักไว้อาการคุณดีขึ้น คุณคงจะจำพวกเค้าได้เองแหละ เชื่อผมสิ “ ผมพยายามปลอบเค้าไป
“ ไม่ ผมมเชื่อคุณ แล้วคุณเป็นใครกันแน่ ผมถึงต้องเชื่อคุณ คุณบอกผมมาสิ แล้วทำไมพวกเค้าต้องส่งคุณมาคุยกับผมด้วย คุณสำคัญกับชีวิตของผมยังไง “ ท่าทางดิวเกรี้ยวกราดมากๆ จนผมตกใจไปหมด แต่ผมก้อต้องทำใจดีสู้เสือเข้าไว้ เดี๋ยวมันจะแย่ไปกว่านี้
“ ผมเป็นเพื่อนของคุณไง ผมชื่ออี้ จำได้ไหม “ ผมยิ้มให้เค้า แต่ดิวทำตาขึงใส่ผม
“ ไม่จริง คุณไม่ใช่เพื่อนของผม “ จากนั้นดิวก้อก้มหน้างุดลงไปที่ฝ่ามือของเค้าทั้งสองข้าง พรางส่ายหัวไปมา ผมเห็นอาการของเค้าจะแย่แล้ว ผมเลยกะว่าจะออกไปก่อนให้เค้าพักผ่อน แต่จู่ๆ ดิวก้อเงยหน้าขึ้นมาอีก
“ คุณบอกผมมา ว่าคุณเป็นอะไรกับผม ทำไมบางช่วงในความคิดของผม ถึงมีคุณอยู่ แต่ผมดันจำคนอื่นไม่ได้ หรือ หรือว่า.........คุณเป็นคนที่ทำร้ายผม บอกมานะ ใช่ไหม “ ดิวตะคอกใส่ผม จนผมสะดุ้งไปหมด
“ มะ มะ ไม่นะ ผมไม่ได้ทำร้ายคุณ ผมเป็นเพื่อนคุณจริงๆนะดิว “ ผมพูดระล่ำระลั่ก
“ อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกก “ เสียงดิวตะโกนออกมาอย่างดังอีกครั้ง คราวนี้เค้าดูเจ็บปวดมากๆ
-
โอ้ย ค้างมากมาย
:z13: :z13: :z13: :z13:
เพื่อจะมาต่อให้อีก
อิอิ
กำลังได้ฟิวเลยอ่ะ
-
กลับมาตอนใหม่ มาม่าเต็มถ้วยเลยนะครับ :a5: :a5:
-
:monkeysad: ดิวววว
อ่านตอนล่าสุดแล้วจี๊ด ดิวลองใจอี้ใช่ม๊าย:o12:
-
อืดว่างั้น.......
ขอโทษคร๊าบบบบบบบบบ
สงสัยดูละครช่องเจ็ดมากไปหน่อย
เฮ้ออออออออออ โดนจนได้เรา
-
:เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:
พูดไม่ออก
-
นั่นจิ อ่านแล้วจี๊ด...
ใครทำใครกันแน่น่ะนายดิว
ขืนว่าอี้มากกว่านี้เดี๋ยวจับเข้าห้องดับจิตเลยนิ :angry2:
-
เปล่าครับ อย่าเข้าใจผิดครับ ไม่ใช่อืดครับ
แต่เนื้อเรื่องเริ่มเป็นดราม่าต่างหากละครับ
ขอโทษนะครับ ไม่ได้ว่าคนเขียนนะครับ :pig4: :pig4:
-
อ้าวเหรออออออ
นึกว่า ว่าผมซะอีก
แอบนอยด์ไปคืนนึงเต็มๆ อิอิ
เด๋วมาต่อครับ แป๊บนึงๆ
-
สงสารดิวอ่ะคับ
อย่าให้ดิวทรมานเลยนะคับ สงสารมากๆ
-
บอกว่าแปปเดียวเดี้ยวมาต่อ
แต่นี้หายไปทั้งคืนแล้วน่ะ !!!!!!!!
:serius2: :serius2: :serius2:
-
มารอตามที่บอกว่าคืนนึงจะมาต่อ ^^ รอรอ
-
คงต้องใช้เวลาอีกสักพักที่จะทำให้ดิวอาการดีขึ้นได้...
อดทนไว้นะอี้ :กอด1:
+1
-
:m15: :m15: :m15: :m15:
บอกไดคำเดียว่าเสียใจมากที่สุดดดดดดดดดดดด :m15: :monkeysad: :sad11:
-
โค้งสุดท้ายที่ลุ้นเหลือเกิน ....
-
อะไรกันนี่ - -
จำไม่ได้ เอาล่ะสิ
แต่รอดตายได้ก็ดีแล้วล่ะ^^
ห้ามตายๆ ส่วนความจำค่อยๆรื้อฟื้นก็โอเคล่ะเนอะ.....มั้งนะ - -
-
เดี๋ยวก็จำทุกเรื่องได้ใช่ไหมครับ ??
เฮ้อ!! :o12: :o12: :o12:
รอครับ
:L2: :L2: :L2:
-
รอครับ
-
:a5: :a5: :a5: :a5: :a5:
บทที่ 59 ความจริง ที่ต้องยอมรับ ( The Unacceptable Truth )
ผมตกใจมากๆ ที่เห็นดิวเริ่มดิ้นไปมา ปากก้อร้องตะโกนเสียงดัง แล้วทุกคนก้อวิ่งเข้ามาในห้องกันหมด รวมทั้งคุณหมอด้วย ผมเองก้อช็อคที่เห็นอย่างนั้น จากนั้นนางพยาบาลก้อเข้ามาจับตัวดิวไว้ ดิวดิ้นไปมาเหมือนคนที่เจ็บปวดทรมานมาก ทุกคนในบ้านของดิว ต่างพากันร้องไห้กันหมด ผมเองก้อร้องไห้เช่นกัน เพราะไม่คิดว่ามันจะเลวร้ายลงได้ขนาดนี้
จากนั้นนางพยาบาลก้อฉีดยากล่อมประสาทให้ดิว เค้าจึงสงบลง แต่สายตาของดิวนั้น ดูเจ็บปวดทรมานมากๆ จนผมแทบจะทนดูไม่ไหวเลยต้องวิ่งออกไปข้างนอก เพื่อไปสงบสติอารมณ์..........ผมไปนั่งร้องไห้อยู่คนเดียวที่ม้านั่งนอกโรงพยาบาล พรางคิดในใจว่า นี่ผมยิ่งทำให้อาการเค้าแย่ลงกว่าเดิมเหรอ ???? แทนที่ผมจะมาช่วยทำให้อาการเค้าดีขึ้น แต่ทำไม.....ทำไมมันถึงเป็นอย่างนี้ นี่เพราะผมอีกแล้วใช่ไหม ที่ทำให้ดิวต้องตกอยู่ในสภาพนี้
ผมนั่งร้องไห้อยู่สักพักนึง ผมก้อรู้สึกว่ามีคนมานั่งข้างๆผม พอผมหันไป ผมก้อเห็นว่าเป็นพี่กรณ์ที่นั่งอยู่ตรงนี้ ด้วยความเสียใจมากๆ ผมเลยโผเข้ากอดพี่กรณ์แล้วร้องไห้ต่อทันที ซึ่งก้อกรณ์ก้อโอบกอดผม และปลอบผมเบาๆ
“ อี้ครับ อี้อย่าคิดว่าเป็นความผิดของตัวเองนะ เราทุกคนรู้ว่าอี้ทำดีที่สุดแล้ว แต่ในเมื่อผลมันออกมาอย่างนี้ ไม่มีใครโทษอี้หรอก อี้อย่าเสียใจไปเลยนะครับ อย่าร้องไห้นะ “
“ พี่กรณ์ ฮือๆๆๆ อี้อีกแล้วใช่ไหม ที่ทำให้ดิวต้องแย่ขนาดนี้ ฮือๆๆ “ ผมร้องไห้ไม่หยุด
“ ไม่ใช่หรอกครับอี้ ไม่มีใครโทษอี้หรอก นะครับ นิ่งๆนะ “
ผมไม่ได้พูดอะไรต่อได้แต่ร้องไห้ต่อไป จนผมรู้สึกโอเคขึ้นมาหน่อย จากนั้นผมก้อมองหน้าพี่กรณ์อีกที แล้วถามว่า
“ อี้ควรจะอยู่ที่นี่ต่อ หรือว่าอี้กลับบ้านดีครับพี่ “ ผมถามแบบเศร้าๆ
“ พี่ว่าอี้กลับไปก่อนดีกว่า เพราะว่าตอนนี้คุณหมอเค้าอยากให้ดิวพักผ่อนมากๆ แล้วยังไงถ้าดิวเค้าดีขึ้นแล้ว อี้ค่อยมาหาเค้าใหม่นะ พี่เชื่อว่า คราวหน้าดิวเค้าต้องจำอี้ได้แน่ๆ เพราะว่าอี้คือคนที่ดิวรักมากๆ เชื่อพี่สิ “
ผมพยักหน้าเป็นการตอบตกลง จากนั้นผมก้อเดินออกไปกับพี่กรณ์ ตอนแรกผมกะว่าจะแวะไปหาน้าเนตรสักหน่อย แต่คงไม่มีอะไรดีขึ้นมาหรอก ผมกลัวพวกเค้าจะรู้สึกแย่ไปกว่านี้ ผมเลยติดสินใจกลับบ้านเห็นจะดีกว่า
พอพี่กรณ์มาส่งผมที่ร้านแล้ว ผมก้อกลับไปทำงานแบบสภาพเบลอๆ เหมือนคนไม่มีสติ ทำโน่น ทำนี่ตกแตกไปหมด จนแม่ของผมต้องให้ผมไปพักผ่อน ผมรู้ว่าทางบ้านเป็นห่วงผมแค่ไหน แต่ผมไม่พร้อมที่จะพูดกับใครเรื่องนี้ ตอนนี้นัก ซึ่งก้อไม่มีใครเข้ามาคาดคั้นผมเช่นเคย เค้าคงอยากปล่อยให้ผมอยู่กับตัวเองมากๆ เผื่อจะดีขึ้น.............
เวลาผ่านไปหลายวัน ผมก้อยังไม่ได้ข่าวอะไรจากดิวอีกเลย ผมร้อนใจนัก ใจนึงก้ออยากจะโทรไปถามน้าเนตร แต่อีกใจนึงก้อไม่กล้า เพราะว่าผมยังรู้สึกผิดกับเรื่องวันนั้นอยู่ ผมเลยต้องร้อนรนกระวนกระวายอยู่คนเดียว งานการก้อทำไปแบบไม่ค่อยมีสมาธิเท่าที่ควร แต่ก้อพยายามทำฝืนๆไป แต่บางทีมันก้อเก็บอารไม่อยู่เมหือนกัน เหม่อๆลอยๆบ้าง เฝ้าแต่คอยแอบหวัง แอบภาวนาว่า ขอให้ดิวเค้าอย่าเป็นอะไรไปมากกว่านี้เลย ผมเป็นห่วงความรู้สึกของคนในครอบครัวดิวมากๆ
อยู่มาวันหนึ่ง ขณะที่ผมทำงานอยู่ในร้านอาหารด้วยอาการที่เลื่อนลอยสุดๆ เพราะว่าผมไม่ได้ข่าวของดิวอีกเลย ผมแป็นห่วง เฝ้ากังวลอยู่ทุกเวลา ทุกนาที จนแล้วตอนบ่ายๆของวันนั้น มีเด็กในร้านเดินมาบอกผมว่า มีแขกมาขอพบที่หน้าร้าน ผมบอกเชิญเค้าเข้ามาก่อน แต่เด็กบอกว่า แขกยืนยันที่จะอยู่แค่หน้าร้าน และขอพบแป๊บเดียว ผมเองก้อสงสัยว่าเป็นใคร เลยรีบเดินไปดูว่าใครกันแน่ที่มาหาผม พอมาถึงหน้าร้านก้อปรากฏว่าเป็น..........คุณประวิทย์ ของของดิวนั่นเอง เค้ายืนรอผมหน้าเศร้าๆอยู่ตรงนั้น ท่าทางเค้าดูอิดโรยมากๆ ผมเลยรีบเดินเข้าไปคุยกับเค้าทันที
“ คุณประวิทย์มีอะไรหรือเปล่าครับ ทำไมไม่เข้าไปนั่งข้างในร้านก่อน “ ผมเริ่มถามก่อน
“ อ้อ ไม่เป็นไรหรอกอี้ ชั้นแค่มาบอกข่าวแป๊บเดียวก้อจะรีบไปแล้ว พอดีว่าไม่มีเวลาทำอะไรมากนัก แต่ถ้าชั้นไม่ได้มาบอกเธอด้วยตัวเอง มันก้อจะดูไม่ดีเกินไป ชั้นเลยต้องรีบมา รีบกลับ “
“ แล้วมีเรื่องอะไรเหรอครับ “ ผมถามไป แต่ใจสั่นสุดๆ ลุ้นว่าคงไม่ใช่เรื่องร้ายๆนะ
“ คืออย่างนี้ ชั้นขอพูดสั้นๆแล้วกันว่า ตั้งแต่วันนั้นที่เธอเจอดิวดิว อาการของมันก้อไม่ดีขึ้นเลย ซ้ำร้ายยังอาละวาดบ่อยๆ จนทางโรงพยาบาลแทบจะเอาไม่อยู่ เราจึงมาตัดสินว่า จะพาดิวไปรักษาอาการที่อังกฤษแทน พอดีเพื่อนชั้นติดต่อหมอที่เก่งด้านโรคทางสมองอยู่แล้ว เลยต้องรีบพาไปรักษา พวกชั้นมัวแต่ยุ่งๆเลยไม่ได้โทรหา ประจวบกับความเร่งรีบเลยไม่มีเวลาที่จะบอกเธอ นี่ถือโอกาสว่าชั้นแวะมาเตรียมข้าวของ แล้วจะบินกันเลยเย็นนี้ เลยแวะมาบอกข่าวเธอที่นี่ “
ผมช็อคทั้งยืนอีกครั้ง........แต่ครั้งนี้ ผมไม่มีน้ำตาจะไหลแล้ว เพราะว่าผมร้องไห้อย่างหนัก ทุกวัน ทุกคืน ครั้งนี้มันคงจะไม่แตกต่างจากความเจ็บช้ำต่างๆที่ผมได้ผ่านมาหรอกมั้ง ????
“ แล้วดิวเป็นอะไรมากมั้ยครับ “ ผมถามได้แค่นี้จริงๆ
“ หมอทางโน้นเค้าได้ตัวอย่างเซลล์สมองของดิวไป แล้วเช็คดูแล้ว เค้าบอกมาว่า ถ้าไม่รีบผ่าตัดสมองโดยด่วน ดิวอาจจะกลายเป็นคนสติฟั่นเฟือนได้ พวกเราเลยต้องรีบจัดการทุกอย่างโดยเร่งด่วน ชั้นเองก้อ มีเรื่องจะมาบอกเธอแค่นี้แหละ ชั้นต้องรีบไปแล้วนะอี้ ทุกคนรอชั้นอยู่ เธอเองก้อดูแลตัวเองด้วยนะ “
“ ฝากดูแลดิวด้วยนะครับ .... “ นั่นเป็นคำสุดท้ายที่ผมพอจะพูดได้ คุณประวิทย์พยักหน้า พร้อมยิ้มเจื่อนๆมาให้ผม จากนั้นเค้าก้อเดินออกไปขึ้นรถที่จอดไว้ด้านนอก ปล่อยให้ผมยืนเหม่ออยู่ตรงนั้นเพียงลำพัง.........
ผมยืนเหม่อ ใจลอยเคว้งไปไหนถึงไหนสักพัก จากนั้นก้อเดินกลับเข้ามาทำงานต่อด้วยใจที่หดหู่สุดๆ ทำไมสวรรค์ถึงได้ลงโทษเค้าขนาดนี้ ทำไมกรรมนี้มันไม่ตกมาที่ผมนะ ?????
อาทิตย์ต่อมา ผมไม่รู้ว่าจะต้องทำยังไง ที่จะพอช่วยดิวได้ ผมเลยติดต่อกับน้องมอสไป แล้วก้อฝากสมุดบันทึกไปให้น้องเค้า แล้วยังบอกน้องเค้าไปว่า ถ้ามีโอกาสได้มอบให้กับดิว ก้อรบกวนด้วย เผื่อว่าอะไรๆมันจะดีขึ้น น้องมอสยิ้มเจื่อนๆอย่างหมดหวัง แต่เค้าก้อรับไป แต่ไม่รับปากผมว่าจะมอบให้กับดิวได้ไหม เพราะว่าสถานการณ์ไม่ค่อยดีเลย ผมเองก้อใจหายไม่น้อย ที่ได้ยินอย่างนี้ แต่ก้อฝืนยิ้มไป ทำเหมือนตัวเองมีความหวัง หลังจากวันนั้นผมก้อไม่ได้ติดต่อกับน้องมอสอีกเลย..................
วันเวลาผ่านไปนานเกือบเดือนแล้ว หลังจากที่ผมเจอน้องมอส และมอบสมุดบันทึกให้เค้าไป จากนั้นผมก้อยังไม่ได้ข่าวดิวอีกเลย ทำไมมันนานอย่างนี้นะ ทำไมไม่มีใครติดต่อผมกลับมาเลย ผมเคยโทรไปถามพี่กรณ์ พี่กรณ์ก้อบอกว่าไม่ได้ข่าวดิวเช่นกัน ผมรู้สึกแปลกๆว่า ถ้ามันมีอะไรที่ไม่ดีเกิดขึ้นกับดิวแล้ว มันก้อต้องมีคนส่งข่าวมาสิ แต่นี่ทุกอย่างเงียบไปเลย ทำไมนะ ????? ผมเองแทบไม่เป็นผู้เป็นคน อยู่อย่างเศร้าๆไปวันๆ แต่ผมพยายามทำตัวร่าเริงไว้ ไม่ให้คนรอบๆตัวผมต้องเป็นกังวล แต่ทุกครั้งที่ผมอยู่คนเดียว ผมก้อจะแอบนอยด์ แอบร้องไห้คนเดียวบ่อยๆ นับว่าเป็นความทรมานที่ยากจะหาอะไรมาเปรียบ...
อยู่มาวันนึง ผมมารับงานนอกสถานที่บ้าง หลังจากที่ไม่ได้ออกไปไหนมานาน ทั้งๆที่มีคนพยายามเสนองานมากมายมาให้ผม แต่ผมไม่มีกระจิตกระใจที่จะทำอะไร แต่.........พอผมมานั่งคิดทบทวนกับตัวเองดูแล้วว่า ถ้าชีวิตผมยังเศร้าอยู่กับเรื่องเดิมๆอย่างนี้ ไม่ยอมออกไปข้างนอก ไปเจออะใหม่ๆบ้าง ผมคงต้องแย่ๆแน่ๆ จากหลายๆวันที่ผมได้อยู่กับตัวเองมา ไม่ใช่ว่าผมจะอยู่กับความเศร้าอย่างเดียวนะครับ แต่ในส่วนนึง ผมก้อพยายามที่จะฟื้นความรู้สึกของผมคืนกลับมา อย่างช้าๆ ตอนแรกๆยอมรับว่ายากมากๆ เพราะว่าผมยังตัดใจจากความกังวลเก่าๆไม่ได้ แต่ผมก้อมีกำลังใจดีจากทางบ้าน จากเพื่อนๆที่หมั่นคอยมาเยี่ยมผมอยู่บ่อยๆ มันเลยทำให้ผมฮึดสู้ขึ้นมาอีกที ผมต้องทำให้ได้ ผมต้องกลับมาเป็นคนเดิมให้ได้ ในเร็ววัน ผมต้องค่อยๆพยายามทำใจตัวเองให้แกร่งขึ้นเรื่อยๆ ทุกๆวัน พยายามหาแรงบันดาลใจจากผู้คนใหม่ๆ ที่ได้พบเจอ นั่นเป็นไอเดียแรกที่ผุดขึ้นมาในสมองผม จากนั้นผมก้อเริ่มดูงานนอกสถานที่ เหมือนที่ผมเคยทำ จนมารับงานนี้เข้า เผื่อว่า ชีวิตของผมจะเจอสิ่งดีๆเข้ามาอีกครั้งนึง
งานนี้ เป็นงานที่เพื่อนผมหามาให้ แล้วผมมารู้ทีหลังว่า งานนี้มีต้งมาร่วมงานในส่วนออกแบบอีเว้นต์ในงานด้วย และยังได้ยินมาอีกว่า ต้งเค้าร่วมงานกับแฟนใหม่เค้าด้วย ดีเหมือนกัน มีคนเคยรู้จักและสนิทกันมากๆมาทำงานด้วย คงจะไม่เหงานัก และนี่คงเป็นการดี ที่ผมจะได้พบ ได้เจอกับแฟนใหม่ของต้งสักที
หน้าที่ของผมวันนี้คือดูแลดารา นางแบบที่จะมาเดินแฟชั่นโชว์ในงานนี้ รวมไปถึงดูแลเรื่องเสื้อผ้า หน้าผมของทุกๆคนที่จะเดินแบบด้วย นับว่าประเดิมงานแรก ก้อได้งานยากเลยทีเดียว แต่เป็นผมเองแหละที่เสนอตัวรับมาทั้งหมด ผมคิดว่า ทำอะไรยุ่งๆก้อดีนะ สมองมันจะได้ไม่มีเวลาไปคิดเรื่องอื่น นอกจากเรื่องงาน ซึ่งผมก้อทำอย่างอย่างขะมักเขม้น แม้ว่าตอนแรกๆจะตะกุกตะกักไปบ้าง เพราะว่าร้างลาเวทีมานาน ( เกือบครึ่งปีแหนะ สำหรับผมถือว่านานมากๆ ) แต่ทุกอย่างก้อผ่านพ้นไปด้วยดี เพราะเพื่อนร่วมงานทุกคนมืออาชีพมากๆ และยังคอยช่วยเหลือกันทุกอย่าง ไม่ใช่ว่าทำแต่หน้าที่ของตัวเองอย่างเดียว มันเลยทำให้บรรยากาศกานทำงานดีมากๆ ผ่อนคลายความตึงเครียดลงไปเยอะ
ตลอดเวลาที่ทำงานนะ ผมยังไม่ได้คุยกับต้งเลยสักแอะ เห็นกันตอนเข้างานแว๊บๆ ทักทายกันนิดหน่อย แต่ไม่ได้คุยอะไรกันมาก เพราะต่างก้อยุ่งกันทั้งคู่ ผมทำงานตั้งแต่เที่ยงยันเกือบสี่ทุ่ม งานถึงเลิก ว่าแล้วก้อเหนื่อยใช่ย่อยเลยนะนี่ แต่ก้อมีความสุขเมหือนกัน ที่ได้ทำงานที่ตัวเองรักอีกครั้ง ทุกคนก้อดูแฮปปี้กับงานครั้งนี้มากๆ
พอตอนใกล้จะเก็บของเสร็จ ผมได้ยินเสียงเหมือนคนเรียกชื่อผมจากด้านหลัง พอผมหันไป ผมก้อเห็นต้งเดินเข้ามาหาผม ยิ้มแฉ่งมาแต่ไกล ท่าทางต้งดูมีความสุขดีนะ หลังจากที่.....เลิกกับผมไปแล้ว ( เรื่องการถอนหมั้นของผมกับต้งนั้น เกิดขึ้นหลังจากเกิดเรื่องที่ได้ประมาณอาทิตย์กว่าๆ โดยที่ทางผู้ใหญ่ของต้งเป็นฝ่ายติดต่อมา ซึ่งผมก้อไม่ได้ยุ่ง หรือรับรู้อะไรเกี่ยวกับเรื่องนี้เลย สภาพจิตใจของผมตอนนั้นมันคงรับอะไรไม่ได้อีกแล้วมั้ง ผมปล่อยให้ผู้ใหญ่เค้าจัดการกันเอง แต่ผมแอบได้ยินมาว่า ตอนที่เราจะคืนสินสอดไปนั้น ทางต้งไม่ยอมรับสินสอดคือท่าเดียว พวกเค้าบอกว่า พวกเค้าเป็นคนผิดสัญญา ฉะนั้นเค้าก้อไม่ควรรับสินสอดคืน และทางบ้านผมก้อไม่ยอมรับของอีกเช่นกัน พ่อผมบอกว่า เค้าไม่ได้ติดใจอะไร เลิกกันด้วยดี ก้อน่าจะคืนของทั้งหมด พี่สาวผมเล่าว่า วันนั้นกว่าจะคุยกันรู้เรื่องก้อใช้เวลานานเหมือนกัน แต่ขอไม่บอกนะครับว่าผลสรุปเป็นยังไง เพราะทุกอย่างมันขึ้นอยู่ที่ความรู้สึกล้วนๆ ไม่เกี่ยวกับเรื่องอื่นๆเลย ) ต้งเดินเข้ามายืนรอผมที่หน้าห้องทำงานผม เหมือนจะรอให้ผมเสร็จงานก่อนค่อยคุย ผมเลยเดินออกไปต้งก่อนแล้วบอกว่า ให้ต้งไปรอที่ร้านกาแฟนด้านนอก เสร็จแล้วผมจะออกไปคุยด้วย
ผมเคลียร์งาน เคลียร์ของทุกอย่างเสร็จแล้ว ผมก้อเดินออกไปหาต้งตามที่ได้นัดกันไว้ ตอนแรกๆที่คิดว่าจะเจอกันอีก ผมก้อรู้สึกแปลกๆอยู่เล็กน้อย เพราะว่าเราไม่ได้เลิกกันธรรมดาเมหือนคู่อื่นๆ แต่ก้อนะ ผมก้อพยายามคิดว่า ทุกอย่างมันเปลี่ยนไปก้อจริง แต่ความเป็นเพื่อนของเรายังคงอยู่เสมอ ไม่ว่าจะยังไง เราก้อต้องเจอกันอีก ฉะนั้น ผมต้องรีบตัดความรู้สึกบ้าๆนั่นออกไปเสียที
ผมเดินมาถึงร้าน เห็นต้งนั่งรออยู่คนเดียวที่โต๊ะนอกร้าน เอ๊ะ....ผมคิดว่าเค้าจะมากับแฟนเสียอีก หรือว่ายังไง พอผมเดินไปถึงปุ๊บ ต้งเห็นผม ก้อรีบลุกขึ้นแล้วเขยิบเก้าอี้ให้ผมนั่งทันที อืมน่ะ....ต้งยังไงก้อเป็นต้งอยู่วันยังค่ำ ยังคงเป็นสุภาพบุรุษเสมอ
“ อี้ดื่มอะไรไหมครับ เดี๋ยวต้งสั่งให้ “ ต้งพูดพร้อมยิ้มหวานให้ผม ความรู้สึกในวันเก่าๆ ของเรามันเริ่มกลับมาแล้ว ผมรู้สึกได้ แต่มันเป็นความรู้สึกแบบเพื่อนนะครับ ผมรู้สึกดีมากๆเลยครับ
“ อี้เอามอคค่าเย็นครับ แล้วต้งละ ดื่มโกโก้เย็นเหมือนเดิมเปล่า “
“ เหมือนเดิมสิครับ ก้อต้งมันคนเดิม และใจก้อดวงเดิมด้วย “ ต้งพูดพร้อมทำหน้ากรุ่มกริ่มใส่ผม จนผมขำกร๊ากออกมา
“ ไม่ต้องมาทำเจ้าชู้ใส่เลย ไปๆรีบไปสั่ง อย่าไปทำอย่างนี้ให้แฟนเห็นเข้านะ เดี๋ยวเค้างอนตายเลย “
“ ฮ่าๆๆๆ คร๊าบๆ ผมไม่กล้าหรอกคร๊าบ “ จากนั้นต้งก้อเดินไปสั่งกาแฟนแล้วมานั่งดื่มกับผม
ระหว่างที่เรานั่งดื่มกันอยู่นั้น ต้งก้อชวนพูดชวนคุยเรื่องต่างๆนานาหลายๆเรื่องเลยทีเดียว มารอบนี้ต้งดูสดใสขึ้นทันตาจริงๆ สงสัยจะมีความสุขกับความรักมากๆ เห็นพูดถึงแฟนเค้าให้ผมฟังบ่อยๆ ซึ่งผมเองก้อดีใจไปกับต้งด้วย ที่ในที่สุด ต้งก้อได้เจอคนที่เค้ารักต้ง และต้งก้อรักเค้าจริงๆ คนดีๆอย่างต้ง สมควรที่จะเจอคนดีๆแบบนี้
“ แล้วอี้ได้ข่าวเรื่องไอ้ดิวบ้างหรือเปล่า “
.............................คำถามนี้เหมือนกับทำให้ผม หยุดหายใจไปชั่วขณะ แต่ผมก้อพยายามข่มใจไว้ แล้วยิ้มให้ต้ง
“ ไม่ได้ข่าวเลยต้ง ไม่รู้ว่าเค้าเป็นยังไงบ้าง นี่ก้อผ่านมาเป็นเดือนๆแล้ว “ ผมพูดเหมือนปกติ แต่ในสั่นไปหมดแล้ว
“ ต้งก้อได้ยินมาบ้างเหมือนกันนะครับ เห็นแม่เล่าให้ฟังว่า หลังจากที่ดิวผ่าตัดไปแล้ว อาการก้อไม่ดีขึ้นเลย เหมือนคนเหม่อๆ ลอยๆตลอดเวลายังไงไม่รู้ คิดแล้วก้อสงสารมันเนอะ “
ประโยคหลังนี่ ทำเอาน้ำตาผมแทบร่วงเลยทีเดียว แต่ก้อต้องฝืนใจไว้ และถามต้งต่อ ในใจผมอยากรู้มากๆว่าดิวเป็นยังไงบ้าง
-
มาม่าสุดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
ไม่ไหวแล้วขอหลบไปทำใจก่อนน่า
:o12: :o12: :o12: :o12: :o12:
-
กดดันกันเหลือเกิน
เอาดิวกลับมาเลย เร็ว เร็ว ....
-
นี่สินะความจริงT^T
นี่มันนิยายใช่มั้ยน่ะ นี่คือความจริงของนิยายสินะ T^T
-
ทำงานก็ดี จะไม่ได้เศร้ามากนาอี้
-
สงสัยว่าอี้คงไม่สมหวังหรอกคตรับดูท่าทางแล้ว
นิยายก้อคือนิยายนะว่าปะ แต่ต้องขอบคุณน้องชายอย่างมากเลยนะครับ
ที่เอาเรื่องดีๆมาเล่าให้ได้อ่านกันอย่างสนุก และขอให้ทำงานอย่างมีความสุขเสมอ
โชคดีนะครับน้องอเล็กซ์ :L1: :pig4:
-
ไม่รู้จะพิมพ์อะไร พูดไม่ออก
เป็นกำลังใจไห้นะครับ
:o12: :o12: :o12:
-
ชักอยากอ่านตอนจบซะแล้วสิ - -
แบบว่า....มันจะตรงตามเนื้อเรื่อง หรือว่าจะพลิกล็อค อยากรู้มากมาย^^
-
ไม่ได้แวะเข้ามาเสียนาน เนื้อเรื่องยังแบบ...
555 รอตามต่อไปจ้า
-
เกิดความรู้สึกว่า ยังไม่อยากอ่าน เพราะเห็นแต่ละเม้นแล้ว เฮ้อออ เหนื่อยใจแทน
เอาเป็นว่า มาต่อเยอะๆ หลายๆตอนก่อนแล้วกันนะครับ จะมาอ่านอีกที
ไม่อยากทำใจอีก
-
ว่าไปว่ามา...ณ.ตอนนี้รู้สึกว่าอี้นี่น่าสงสารสุดเลยอ่ะ..
ยามมีคนรักก็รักมากจนทำให้อึดอัด เวลาเศร้าเพราะรักก็เศร้ามากกก....
รออ่านต่อจ้า
-
:o12: :o12: :o12: :o12:
-
:really2: :really2: :really2:
-
รอบทสรุปต่อไป ^^
-
เข้ามานั่งรอทุกเวลาที่ทำได้
:L2: :L2: :L2: :L2:
-
วันจันทร์นี้
อยากจะฉลองครบรอบ 2 ปีนิยายเรื่องี้มากๆ
มาราธอน เกิ๊นนนนนนนนนนนนนน
ว่าม่ะๆ อิอิ
โปรดติดตามตอนต่อไปครับ
-
ติดตามแน่นอนจ้า^^
-
:z10: :z10:
รอ รอ
-
รอติดตามตอนต่อไปครับ ...
รอ ร๊อ รอ ครับ
:L2: :L2: :L2:
-
รอคอยเธอมาแสนนาน
ทรมานวิญญาณหนักหนา
แต่ก็จะรอต่อไป
:กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
รอตอนหัวค่ำ^^
-
รอตอนดึก
-
:z3: :z13: :z3: :z13:
“ แล้วอี้ได้ข่าวเรื่องไอ้ดิวบ้างหรือเปล่า “
.............................คำถามนี้เหมือนกับทำให้ผม หยุดหายใจไปชั่วขณะ แต่ผมก้อพยายามข่มใจไว้ แล้วยิ้มให้ต้ง
“ ไม่ได้ข่าวเลยต้ง ไม่รู้ว่าเค้าเป็นยังไงบ้าง นี่ก้อผ่านมาเป็นเดือนๆแล้ว “ ผมพูดเหมือนปกติ แต่ในสั่นไปหมดแล้ว
“ ต้งก้อได้ยินมาบ้างเหมือนกันนะครับ เห็นแม่เล่าให้ฟังว่า หลังจากที่ดิวผ่าตัดไปแล้ว อาการก้อไม่ดีขึ้นเลย เหมือนคนเหม่อๆ ลอยๆตลอดเวลายังไงไม่รู้ คิดแล้วก้อสงสารมันเนอะ “
ประโยคหลังนี่ ทำเอาน้ำตาผมแทบร่วงเลยทีเดียว แต่ก้อต้องฝืนใจไว้ และถามต้งต่อ ในใจผมอยากรู้มากๆว่าดิวเป็นยังไงบ้าง
“ ต้งได้ข่าวดิวเหมือนกันเหรอ ดีจัง แล้วตอนนี้เค้าโอเคขึ้นไหม “
“ คือปกติแล้วคุณจะคุยกับน้าเนตรอยู่เรื่อยๆนะ ประมาณว่าปรับทุกข์อ่ะ แต่ช่วงหลังๆนี่น้าเนตรไม่ค่อยโทรมาเลย สงสัยจะยุ่งๆอยู่มั้ง แล้วนี่ ไม่มีใครส่งข่าวอี้จริงๆเลยเหรอ ตั้งแต่ตอนที่มันไปรักษาตัวที่อังกฤษอ่ะ “
“ ไม่เลยต้ง แต่ไม่เป็นไรหรอก อย่างที่ต้งบอกแหละ พวกเค้าคงยุ่งๆ จนไม่มีเวลามาคิดถึงเรื่องอื่นมั้ง “ ผมพูดไปแบบเศร้าๆยังไงไม่รู้ ผมอธิบายอาการตัวเองไม่ได้ว่ารู้สึกยังไงกันแน่....
“ อีกเรื่องนึงนะ อันนี้ต้งได้ข่าวมา พอดีต้งมีเพื่อนเป็นหมอ ที่อยู่โรงพยาบาลเดียวกับที่ดิวไปรักษาตัวอ่ะ มันบอกว่า อาการของดิวนี่ น่าเป็นห่วงมากๆ เพราะว่าขนาดผ่าตัดสมองแล้ว แต่ความทรงจำของดิวกับไม่ดีขึ้นเลย ก้อจริงอยู่ที่ดิวอาจจะไม่อาละวาดเหมือนตอนที่จะไปรักษาตัว แต่มันก้อเงียบหงอย เศร้าซึม เหมือนคนไม่มีจิตวิญญาณ เพื่อนต้งยังบอกอีกว่า เปอร์เซนต์ที่ดิวจะกลับมาเป็นเหมือนเดิมนั้น เป็นไปได้ยากมากๆ ว่าแล้วนะ ต้งก้อรู้สึกผิดเหมือนกัน เพราะว่าต้งก้อมีส่วนทำให้มันเป็นอย่างนั้น นี่ถ้าต้งรู้ว่ามีวิธีไหนที่จะช่วยมันได้นะ ต้งยอมทำทุกอย่างเลย “
คำพูดของต้งมันยิ่งตอกย้ำความรู้สึกแย่ๆของผมลงเรื่อยๆ ผมรู้ว่าต้งไม่ได้ตั้งใจ แต่ใจผมมันดันเป็นไปเอง ต้งคงคิดว่าผมทำใจได้แล้วมั้ง เพราผมเก็บอาการสุดๆ แต่ต้งเค้าไม่รู้หรอกว่า ผมแย่แค่ไหนข้างในใจนั้น....
“ มันไม่เกี่ยวกับใครหรอกต้ง ทุกอย่างมันเป็นไปตามกฎแห่งกรรมทั้งนั้นแหละ อย่าไปคิดมากเลย ถ้าต้งว่าต้งผิด ที่มีส่วนนั้น อี้ก้อคงมีส่วนด้วยไม่น้อยไปกว่าต้งหรอก จริงมั้ยครับ “
ต้งทำหน้าแปลกๆ เหมือนเค้าคิดอะไรอยู่ แล้วก้อถามผมต่อ
“ นี่อี้ทำใจได้แล้วเหรอ เรื่องไอ้ดิวอ่ะ “
“ ทำไม่ได้ก้อต้องทำแหละต้ง แล้วจะให้อี้ทำไงล่ะ ต้งไม่รู้หรอกว่าภายใจอี้รู้สึกยังไง มันแย่ขนาดไหน แต่มันไม่มีประโยชน์ที่อี้จะมาฟูมฟายอีก อี้ต้องดำเนินชีวิตต่อไปอีก อี้ยังมีคนที่เค้ารักและเป็นห่วงอี้ที่อี้ต้องแคร์ความรู้สึก แล้วถ้าอี้ยังทำตัวแย่ๆ เศร้าๆต่อไป คนที่รักอี้เค้าจะรู้สึกยังไง อี้ต้องยืนหยัดขึ้นมาด้วยตัวอี้เอง ไม่ว่าจะยังไงก้อตาม “
ต้งทำหน้าอึ้งไปทันที........เค้าคงไม่เคยเห็นผมในแบบนี้มาก่อน
“ อี้ครับ พอเรื่องมันเลวร้ายลงขนาดนี้แล้ว ต้งขอถามอี้หน่อยได้ไหมว่า อี้เคยเสียดายกับ กับเรื่องของเราบ้างไหมว่า อี้ยอมทุ่มเทขนาดนี้ แต่สิ่งที่ได้กลับมามันไม่เท่ากับที่อี้ต้องเสียไปเลย ต้งขอโทษนะ ที่ต้งถามแบบนี้ แต่ต้งแค่สงสัย “
ผมมองตาต้ง แล้วพูดขึ้น
“ อี้ไม่เคยรู้สึกเสียดายเลยครับ แม้แต่วินาทีเดียว ก้อไม่เคย ไม่ใช่ว่าอี้ไม่เสียดายต้งนะ แต่ที่อี้พูดอย่างนี้คือ ถ้าเรายังฝืนคบกันอยู่ต่อไปจนแต่งงานกัน ทั้งๆที่อี้ไม่เคยรักต้งเลย ในแบบที่ต้งต้องการ นั่นแหละจะเป็นการทำร้ายต้งเสียมากกว่า อี้อยากบอกว่า อี้ก้อเสียใจ ที่อี้เป็นในแบบที่ต้งต้องการไม่ได้ ทั้งๆที่ต้งก้อดีแสนดีกับอี้เสมอมาก และอี้ก้อเสียใจที่เราต้องล้มเลิกงานแต่ง แต่พอต้งมาบอกว่า ต้งมีคนที่ต้งอยู่ด้วยแล้วมีความสุข และเค้าก้อรักต้งมากๆ มันทำให้อี้รู้สึกว่า ถ้าอี้ยังรั้งต้งไว้เพื่อตัวเอง และอี้ก้อรู้ว่าอี้ทำได้ แต่อี้ไม่ทำ นั่นมันจะเป็นการฆ่าเราให้ตายทั้งเป็นลงไปอย่างช้าๆ ความรู้สึกเสียใจเลยเปลี่ยนเป็นความยินดี ยินดีที่ได้เห็นคนที่ดีกับเราสมอมา มีความสุขเสียที อี้อาจจะเสียใจเล็กน้อยตอนที่ได้รู้ แต่ไม่เคยเสียดายเลยนะครับ “
ต้งยิ้มบางๆแล้วก้อหัวเราะเบาๆ จากนั้นก้อถามผมอีก
“ ต้งถามอะไรอีกหน่อยได้ไหม.....ถึงเหตุการณ์จะเป็นอย่างนี้แล้ว อี้ก้อจะยังยืนยันว่า อี้ยังรักดิวอยู่อีกไหม “
ผมยิ้มบางๆ แล้วตอบต้งไป
“ ถึงจะยังไงนะ ในใจอี้ก้อยังไม่เคยที่จะเลิกรักดิว ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้นก้อตาม ในใจอี้ยังมีดิวอยู่เสมอไม่เคยเปลี่ยน “ ผมตอบไปแบบเศร้าๆ น้ำตาก้อพลันจะไหลออกมาให้ได้ แต่ผมต้องฝืนไว้ๆ ฝืนไว้มากๆ
“ แล้วถ้าดิวกลับมาเป็นเหมือนเดิมไม่ได้ล่ะ อี้จะยังมีหวังที่จะได้กลับมารักมันอีกไหม “ ต้งยิงคำถามมาอีก
“ ดิวอาจจะไม่กลับมาเป็นเหมือนเดิม แต่ใจอี้มันยังเหมือนเดิม ไม่เคยเปลี่ยน ถึงดิวจะจำไม่ได้ว่าอี้เป็นใคร แต่อี้ยังจำได้เสมอว่า ดิวคือคนที่อี้รักเสมอ แค่นี้ก้อน่าจะพอแล้วมั้ง “
“ เสียดายเนอะ ที่ไอ้ดิวมันไม่สามารถรับรู้ได้ว่า คนที่มันรักมาก และเค้าก้อรักมันมากเช่นกัน รู้สึกยังไงกับมัน แต่ต้งเชื่อนะว่า ถ้ามันได้รู้นะ มันต้องดีใจมากแน่ๆเลย “
ผมไม่ตอบอะไรไป ได้แต่ส่งยิ้มบางๆให้ต้ง
จากนั้นต้งก้อชวนผมคุยเรื่องอื่นไป ผมเองก้อคุยด้วยบ้าง บางทีก้อนั่งเงียบๆไป ไม่ได้ออกความเห็นอะไรนัก ต้งก้อคงจะเห็นว่าอารมณืของผมคงไม่ค่อยปกติเท่าไหร่ เค้าก้อเลยไม่ได้มาเซ้าซี้ถามอะไรผมนัก ส่วนมากเค้าจะเล่าเรื่องงาน เรื่องแฟนใหม่ของเค้ามากกว่า ผมเองก้อแอบยินดีในใจลึกๆ ที่เห็นเค้ามีความสุขกับชีวิตใหม่
เรานั่งคุยกันสักพักใหญ่ๆ ต้งก้อชวนผมกลับบ้าน โดยที่ต้งอาสาจะไปส่งผม ผมเองก้อตอบตกลงไป เพราะในใจจริงๆแล้วผมก้ออยากที่จะกลับไปพักผ่อนเหมือนกัน ทั้งในใจมันก้อหวิวๆยังไงไม่รู้ ...........ต้งขับรถมาส่งผมที่บ้าน ก่อนกลับต้งก้อบอกว่า ไว้วันหลังจะพาแฟนมาเจอ เสียดายวันนี้เค้ารีบกลับบ้านเลยไม่ได้อยู่เจอผม ผมเองก้อเออๆ ออๆไปตามเรื่อง จากนั้นต้งก้อกลับไป
พอกลับมาที่บ้านผม ผมก้ออาบน้ำ เตรียมตัวนอน แต่นอนเท่าไหร่มันก้อนอนไม่หลับ ในหัวสมองมันคิดวกไปวนมาเรื่องนั้นเรื่องนี้ ผมมาคิดทบทวนดแล้วว่า ผมรู้สึกว่า ถ้าผมได้อยู่กับบรรยากาศเดิมๆแบบนี้ทุกวัน ผมคงทำใจเรื่องดิวไม่ได้ในเร็วๆวันนี้แน่ๆ แม้ผมจะพยายามแค่ไหนก้อตาม แต่ถ้าผมได้เจอคนที่เคยรู้เรื่องของผมกับดิว และพูดหรือถามเรื่องนี้อีก ในใจผมมันก้อจะระลึกถึงเรื่องเก่าๆขึ้นมาอีกแน่ๆ ผมเลยคิดอะไรได้บางอย่าง.........
วันต่อๆมา ผมก้อยังทำตัวของผมตามปกติ ทำงานไปเรื่อยๆ รับงานนอกบ้าง เริ่มออกไปพบปะเพื่อนบ้าง แต่ภายในใจของผมนั้น มันก้อไม่ได้รู้สึกดีขึ้นเท่าไหร่นัก มันดูวังเวงยังไงๆชอบกล บอกไม่ถูก เหมือนผมโหยหาอะไรบางอย่างให้กับชีวิตของผม แต่ผมเองก้อไม่รู้ว่ามันคืออะไร เพื่อนสนิทของผม ก้อยังสังเกตออกว่า ผมไม่ได้มีความสุขเหมือนเมื่อก่อน ดูไม่ร่าเริงยังไงไม่รู้ แม้ว่ผามจะฝืนเท่าไหร่ก้อตาม แต่ผมก้อพยายามบอกพวกเค้าไปว่า ผมแค่เหนื่อยกับงาน มันเลยเป็นอย่างนี้ ผมรู้ว่าทุกคนไม่เชื่อที่ผมพูดหรอก แต่ผมก้อยังคงยืนนันคำเดิมของผมเรื่อยไป ไม่ได้บอกความรู้สึกจริงๆภายในของผมออกมาให้ใครรับรู้
วันเวลาผ่านไปเรื่อยๆ แบบช้าๆ แต่ในใจของผมมันกลับยิ่งชาลงไปทุกทีๆ ทุกวันๆ ผมเคยคิดว่า เวลามันจะเยียวยารักษาใจของผมได้ แต่มันไม่ใช่เลย แล้วทุกๆครั้งที่ผมได้ผ่านไปยังสถานที่ต่างๆ ที่ผมเคยมีความทรงจำเกี่ยวกับผมและดิวนั้น ในใจผมมันยิ่งหดหู่ลงเรื่อยๆ ซึ่ง ผมก้อกลัวใจของตัวเองว่า ถ้าผมปล่อยให้มันเป็นอย่างนี้ต่อไป ผมต้องแย่ไปกว่านี้แน่ๆ ผมต้องทำอะไรสักอย่างแล้ว เพื่อตัวของผมเอง ก่อนที่อะไรๆมันจะแย่ไปกว่านี้..........
พออยู่มาวันนึง ผมตื่นเช้าก้อเข้าไปทำงานที่ร้านตามปกติ แต่ในใจผมเฝ้าครุ่นคิดอะไรบางอย่างอยู่ตลอดเวลา จนเวลาค่ำๆ ที่ลูกค้าเริ่มซาๆลงแล้ว ผมก้อตัดสินใจที่จะพูดกับทางบานของผม โดยผมเลือกเอาเวลาที่ทุกคนกำลังทานข้าวพร้อมหน้ากันอยู่พอดี
“ ทุกคนครับ อี้มีเรื่องจะบอกครับ คือเรื่องนี้อี้ตัดสินใจมาสักพักนึงแล้ว ก้อคือ อี้ว่า อี้อยากจะออกเดินทางท่องเที่ยวไปยังที่ต่างๆเรื่อยๆอ่ะครับ คือ อี้ไม่รู้ว่าจะบอกเหตุผลให้ทุกๆคนฟังยังไง แต่อี้แค่รู้สึกว่า อี้อยากไปเจอสิ่งใหม่ๆบ้าง อยากไปลองใช้ชีวิตคนเดียวในที่ๆอี้ไม่รู้จักใครบ้าง อี้ไม่ได้มีปัญหาอะไรหรอกนะครับ แค่อี้อยากจะออกค้าหาตัวเองก้อเท่านั้นเอง ไม่รู้ว่าทุกคนจะว่ายังไงกันบ้าง “ ผมพูดพร้อมทั้งนั่งรอว่าคนอื่นๆจะพูดอะไรบ้าง พ่อแม่ผมมองหน้ากัน พี่ๆของผมก้อนิ่งไปสักพัก ไม่มีใครพุดอะไรออกมาในตอนนั้น จากนั้นพ่อของผมก้อเป็นฝ่ายเริ่มพูดออกมาก่อน
“ ถ้าอี้ไปอยู่คนเดียวแล้ว ถ้าเกิดเป็นอะไรมา เจ็บป่วย ใครจะดูแลอี้ล่ะ พ่อรู้ว่าอี้รู้สึกยังไง ซึ่งไม่ใช่ว่าพวกเราไม่คิดหรือไม่ได้รู้สึกอะไรนะ แค่พวกเราไม่อยากตอกย้ำอี้เท่านั้นเอง แล้วถ้าอย่างนั้น อี้จะทำยังไง ไปอยู่ในที่ไกลตาพวกเราอย่างนี้ พ่อบอกตรงๆนะว่า พ่อและทุกๆคนเป็นห่วงอี้มาก ไม่อยากให้ไปอย่างนั้นหรอก “
“ อี้เข้าใจครับพ่อ อี้ดูแลตัวเองได้ครับ อี้โอเคขึ้นมากแล้ว และทุกคนไม่ต้องห่วงนะ อี้สัญญาว่า อี้จะโทรมาหาทุกๆคนทุกวัน จะรายงานตลอดว่าอยู่ที่ไหน ทำอะไรอยู่ แล้วอี้ก้อจะบอกที่อยู่ที่ๆอี้ไปอยู่ทุกครั้งด้วย ถ้าเกิดอี้เป็นอะไรทุกคนจะได้ไม่เป็นห่วงไง อีกอย่างนะครับ อี้ก้อคงไปๆมาๆอยู่นี่แหละ อี้ไม่หายไปนานๆหรอกนะครับ ให้อี้ไปเหอะ อี้แค่อยากอยู่กับตัวเองบ้างนะครับ อี้รับรองว่าจะไม่ทำอะไรให้ทุกคนเป็นห่วงมากไปกว่านี้ “ ผมอ้อนวอนทุกคน
คราวนี้เป็นแม่ผมพูดขึ้นบ้าง
“ แม่รู้ว่า ถึงพวกเราจะรั้งอี้ไว้แค่ไหน อี้ก้อจะต้องอ้อนวอน หรือหาเหตุผลที่จะไปแน่นอน ซึ่งมันก้อคงไม่มีประโยชน์อะไร ที่เราจะไปห้ามอี้ไม่ให้ไปได้ ฉะนั้นแล้ว อี้ก้อไปเถอะจ้ะ ไปตามทางของอี้เถอะ ไปหาตัวเองให้เจอว่า จริงๆแล้วอี้กำลังตามหาอะไรกันแน่ แต่อย่าไปนานนะ กลับมาเยี่ยมพวกเราบ้าง อี้ก้อรู้ว่าทุกคนเป็นห่วงอี้แค่ไหน ใจจริงของแม่นะ แม่ไม่อยากให้ลูกของแม่ห่างอกไปแม้แต่วินาทีเดียวหรอก แต่ถ้าลูกแม่อยากจะไป เพื่อความสุขของตัวเอง คนเป้นแม่ ก้อได้แต่เป้ฯกำลังใจให้ลูก ขอให้ไปดีๆ มีความสุขและปลอดภัยเท่านั้นเอง “ แม่ของผมพูดน้ำตาก้อไหลออกมา ผมเห็นดังนั้นก้อเลยเดินปาแม่แล้วกอดเค้าทันที พลันน้ำตาก้อไหลออกมาด้วยเช่นกัน จะว่าไปแล้วผมเองก้อไม่อยากไปอย่างนี้หรอก แต่ผมไม่มีทางเลือกจริงๆ
“ แม่ครับ แม่ไม่ต้องห่วงนะครับ ลูกของแม่คนนี้โตแล้ว ดูแลตัวเองได้ แม่อย่าร้องไห้สิครับ อี้ใจไม่ดีเลย อี้แค่ไปไม่นาน เดี๋ยวอี้ก้อกลับมาแล้วครับ อี้สัญญาว่า อี้จะติดต่อมาบ่อยๆนะครับ ทุกคนไม่ต้องเป้นห่วงอี้นะ ฮือๆๆ “
พอผมพูดจบแล้ว พี่อ้อ พี่สาวของผมก้อเดินเข้ามากอดผมอีกคน พี่โอ๊คก้อด้วย เราต่างกอดกันร้องไห้อยู่อย่างนั้น ผมรู้สึกทั้งดีและแย่ในเวลาเดียวกัน แต่ผมคิด ผมตัดสินใจดีแล้ว ว่าผมจะเลือกทำอย่างนี้ ถึงแม้ว่าจะทำให้คนที่ผมรักเค้าต้องเสียใจบ้าง แต่ถ้าผมปล่อยให้ตัวเองจมอยู่อย่างนี้ รังแต่จะทำให้ทุกคนเสียใจไปกับผมด้วยตามๆกัน..........
-
ในที่สุดการรอคอยก็สิ้นสุดลง
:เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:
ทำไมมันเศร้าแบบนี้หละ
ปวดใจสุดดดดดดดดดดดดดดดดดด
:o12: :o12: :o12: :o12: :o12:
-
สรุปแล้วตอนสุดท้ายอี้จะได้เจอคนใหม่มั้ย หรือ จะได้เจอดิว หรือจะต้องอยู่คนเดียว มันก็ยังเป็นปริศนาต่อไป
แต่หวังว่าอี้คงไม่ได้อยู่อย่างไร้คู่หรอกนะ อุตสาห์ยื้อมาจนถึงนี่แล้ว..
-
ง่ะ !!!!!!! ขอโทษนะครับที่ยืดเยื้อ ( เหมือนละครเรื่องฮิต ที่อวสานเมื่อคืนนี้ )
แต่อารมณ์มันพาไปนี่นา แล้วผมก็พยายามบรรยายทุกอย่างที่อยู่ในใจให้ทุกคนได้อ่านอย่างหมดสิ้น
นิยายเรื่องนี้ ผมแต่งด้วยจิตวิญญาณของผมล้วนๆ หวังว่าทุกคนจะชอบ แม้ว่ามันจะเวิ่นเว้อไปหน่อยก็ตาม.............
ยังไงก็ขอขอบคุณนะครับที่ติดตามกันเป็นอย่างดีเสมอมา ผมรักทุกคอมเม้นต์ รักแฟนๆทุกคน และหวังว่า จบจากนี้แล้วจะไม่หนีหายกันไปไหนนะครับ
ไม่แน่ผมอาจจะจัดมีตติ้งเล็กๆขึ้น ถ้ามีโอกาส
แล้วคุยกันอีกครับ
อเล็กซี่
-
ขอให้เรื่องราวทุกอย่างที่ผ่านมาในชีวิตของอี้ผ่านไป เก็บเอาควาทรางจำต่างๆนี้ไว้
แม้อย่าให้เลือนหายไปไหน ทุกชวิตมีหนทางที่ต้องเดิน ความรักก็เหมือนกันคงไม่ต่างกัน
หากเรารุ้จักคำว่ารักและเรารู้จักคำว่าปล่อยวาง แล้วเราจะพบหนทางสว่าง มีใครบ้างละครับ
ที่ไม่อยากสมหวังในเรื่องของความรัก ชีวิตคนเราก็เหมือนนิยาย หรือไม่ต่างกันเลย
วันเวลาจะช่วยให้เราลืมเรื่องราวต่างๆที่อยู่ในใจ ถึงแม้ว่าเราจะไม่สามารถลืมมันได้หมด
แต่อย่างน้อยก็จะเป็นยารักษาแผลใจเราได้อย่างดีครับ
ปล.ให้กำลังใจอเล๊กซ์เสมอนะครับ มาเล่าอีกนะครับ หวังว่าคงมีโอกาสได้เจอน้องพี่ทั้งสองคน
ฝากความคิดถึงเขาคนนั้นด้วย ว่าพี่กล้วยห่วงใยเขาเสมอมา :bye2:
-
ง่ะ !!!!!!! ขอโทษนะครับที่ยืดเยื้อ ( เหมือนละครเรื่องฮิต ที่อวสานเมื่อคืนนี้ )
หง่ะ ผมไม่ได้ว่าพี่เล็กซ์น่ะครับ
หมายถึงอี้กับดิวก็อุตสาห์มาจนถึงนี่แล้ว ผ่านเรื่องเยอะแยะแล้ว ก็ไม่อยากให้มันจบลงแบบไม่แฮปปี้นิคับ
ถือว่าเป็นโบนัสที่อี้อุตสาห์พยายามมาถึงจุดนี้ก็ได้ แค่จบแบบแฮปปี้เอนดิ้ง ก็พอแล้วหล่ะ :กอด1:
-
การออกเดินทางครั้งนี้อาจทำให้อี้ได้พบได้เจอกับความสุขจริงๆก็ได้..
รออ่านต่อไปจ้า
-
ในเมื่อผู้แต่งได้ใส่ความตั้งใจ ความทุ่มเทไปเต็มที่แล้วก็ทำไปเถอะ คนอ่านเขาอินกันไง แต่งเก่งอ่ะนะ แค่ไม่หายไปไหนนานๆก็ดีแล้ว^^
สู้ๆนะ^^
-
แกล้งน้องวิน.......สนุกจัง อิอิ
-
จบแบบ แฮปปี้เอนดิ้ง ก็ดีนะคับพี่
-
:m26: นั่นสิ จบแบบแฮปปี้เอนดิ้งดีน่ะคับ
-
รอจ้า^^
-
รอ เหมือนเดิม
-
เป็นนกฮูกนั่งรอยามค่ำคืน
:t3: :t3: :t3: :t3:
-
มาตามอ่านอย่างมีความหวังนะครับ
:3123: :L2: :L1: :3123: :L2:
-
รอๆๆๆ
-
:o12: :o12: :o12: :o12: :o12:
-
o18 o18 o18 o18
-
รอT^T
-
:sad4: :sad4: :sad4: :sad4: :sad4:
-
เศร้า
-
รอน้า~
-
จะออกมารูปแบบไหนคิดว่าคนอ่านหลายคนต่างเตรียมใจและยอมรับมันได้แล้วละครับ
เป็นธรรมดาที่ตัวละครจะไม่สมหวัง หรือผิดหวัง คงไม่ต่างจากชีวิตคนเราเท่าไหร่ใช่ไหม
เอากำลังใจมาฝากน้องอเล็กซ์ ขอให้มีความสุขมากมายนะ :L1: :3123: :L2:
-
จะออกมารูปแบบไหนคิดว่าคนอ่านหลายคนต่างเตรียมใจและยอมรับมันได้แล้วละครับ
เป็นธรรมดาที่ตัวละครจะไม่สมหวัง หรือผิดหวัง คงไม่ต่างจากชีวิตคนเราเท่าไหร่ใช่ไหม
เอากำลังใจมาฝากน้องอเล็กซ์ ขอให้มีความสุขมากมายนะ :L1: :3123: :L2:
อ่านเม้นท์ของคนนี้ทีไรรู้สึกได้ข้อคิดทุกที ^^
ชอบอ่าน^^
-
จะออกมารูปแบบไหนคิดว่าคนอ่านหลายคนต่างเตรียมใจและยอมรับมันได้แล้วละครับ
เป็นธรรมดาที่ตัวละครจะไม่สมหวัง หรือผิดหวัง คงไม่ต่างจากชีวิตคนเราเท่าไหร่ใช่ไหม
เอากำลังใจมาฝากน้องอเล็กซ์ ขอให้มีความสุขมากมายนะ :L1: :3123: :L2:
อ่านเม้นท์ของคนนี้ทีไรรู้สึกได้ข้อคิดทุกที ^^
ชอบอ่าน^^
ขอบคุณครับ พอดีว่าเป้นแฟนนิยายของน้องอเล็กซ์มานานมากๆ
อ่านกันจนแก่เลยละครับงานนี้ มันให้ข้อคิดดีๆเยอะมากมายเลย
เพราะเจอกับตัวเองมานะครับ :เฮ้อ:
-
จะออกมารูปแบบไหนคิดว่าคนอ่านหลายคนต่างเตรียมใจและยอมรับมันได้แล้วละครับ
เป็นธรรมดาที่ตัวละครจะไม่สมหวัง หรือผิดหวัง คงไม่ต่างจากชีวิตคนเราเท่าไหร่ใช่ไหม
เอากำลังใจมาฝากน้องอเล็กซ์ ขอให้มีความสุขมากมายนะ :L1: :3123: :L2:
อ่านเม้นท์ของคนนี้ทีไรรู้สึกได้ข้อคิดทุกที ^^
ชอบอ่าน^^
ขอบคุณครับ พอดีว่าเป้นแฟนนิยายของน้องอเล็กซ์มานานมากๆ
อ่านกันจนแก่เลยละครับงานนี้ มันให้ข้อคิดดีๆเยอะมากมายเลย
เพราะเจอกับตัวเองมานะครับ :เฮ้อ:
อ่า....อย่าท้อแท้เน้อ เป็นกำลังใจให้นะ ทั้งคุณและคุณอเล็กซ์ ^^
-
ุุุุุุุุุุุุุุุุุุุุุุุุุุุุุุุุุุุุุุุุุุุุุุุุุุุุุุุุุุุุุุุุุุุุุุุุุุุุุุุุุุุุุุุุุุุุุุุุุุุุุุุุุุุุุุุุุุุุุุุุุุุุุุุุุุุุุุุุุุุุุุุุุุุุุุุุุุุุุุุุุุุุุุุุุุุุุุุุุุุุุุุุุุุุุุุุุุุุุุุุุุุุุุุุุุุุุุุุุุุุุุุุุุุุุุุุุุุุุุุุุุุุุุุุุุุุุุุุุุุุุุุุุุุุุุุุุุุุุุุุุุุุุุุุุุุุุุุอย่าจบแบบนี้เลยนะคับ
มันทำให้คนอ่านเศร้าอ่ะ
-
อือๆ จัดมาเต็มๆ มาเต๊อะ
-
:z2: :z2: :z2: :z2:
เต้นรอ
-
รอT^T
-
ตามนั้น ^^
-
ขอโทษทีนะครับแฟนๆ พอดีอเล็กซ์ลืมบอกว่า มาเที่ยวต่างประเทศ 4-5 วัน อิอิ เด๋วก็กลับแล้ว แต่ไม่ลืมทุกคนแน่นอน ยังไงก็รอหน่อยนะคร๊าบบบบบบบบบบบ
รักเสมอครับ โชคดีๆ
-
หนีไปเที่ยวอีกแล้ว
:o12: :o12: :o12: :o12:
-
ไปเที่ยวแล้วอย่าลืมมาต่อเน้อ~
-
มาเกาะขอบรออ่านด้วยจ้า
-
^
^
^
จะเกาะทำไมละครับพี่ผึ้ง มาๆเข้ามา ต้าชื้อตั๋ว VIP ไว้แล้ว อิอิ แถวหน้าสุด ซึมซับน้ำลายตัวละคร ฮ่าๆ
:z1: :z1: :z1: :z1: :z1:
-
รีบกลับมาต่อเร็วๆนะคับ
-
:t3: :t3: :z3: :z3:
-
รอจ้า^^
-
ก้อตบเท้าเดินเข้ามารออ่านนิยายของน้องชายพี่ หายไปนานเลยนะครับเนี่ย
ไปเที่ยวสนุกไหมครับ อย่าลืมเที่ยวเผื่อด้วยนะ เอาสิ่งใหม่ๆมาฝากด้วยนะครับ
ช่วงนี้ทุกคนรอลุ้นและเป็นกำลังใจให้อี้และดิวมาตลอด ต้งสมหวังในรักแต่แอบ
มีคนที่ชอบและรักมานาน เมื่ออกหักจากอี้ก้อยังมีคนดามหัวใจ แตสำหรับอี้แล้ว
การพลัดพรากจากคนที่ตัวเองรักแล้วมันช่างทรมานเหลือเกิน ไม่รู้ว่าอีกเมื่อไหร่
อี้จะได้สมหวังกะเขาบ้าง ดิวที่รักและมั่นคงในรักมาตลอด ความจำกลับเสื่อมลงไป
ผลที่ได้รับตอบแทนมานั้นช่างมากมาย แต่ที่ทำลงไปเพราะรักและห่วงอี้ แล้วความรักแบบนี้
มันจะสมหวังไหม ในชีวิตจริงชาวเราทั้งหลาสยมีทั้งสมหวังผิดหวัง แต่นิยายนี้อยากจะให้สมหวัง
เพราะว่ามันคือนิยาย แต่คือนิยายที่แต่งมาจากความรักและความรู้สึกของน้องชาย
ที่ชื่อว่า "อเล็กซ์" ขอให้สหวังนะครับน้องพี่ :L1: :pig4: :L2:
-
ก้อตบเท้าเดินเข้ามารออ่านนิยายของน้องชายพี่ หายไปนานเลยนะครับเนี่ย
ไปเที่ยวสนุกไหมครับ อย่าลืมเที่ยวเผื่อด้วยนะ เอาสิ่งใหม่ๆมาฝากด้วยนะครับ
ช่วงนี้ทุกคนรอลุ้นและเป็นกำลังใจให้อี้และดิวมาตลอด ต้งสมหวังในรักแต่แอบ
มีคนที่ชอบและรักมานาน เมื่ออกหักจากอี้ก้อยังมีคนดามหัวใจ แตสำหรับอี้แล้ว
การพลัดพรากจากคนที่ตัวเองรักแล้วมันช่างทรมานเหลือเกิน ไม่รู้ว่าอีกเมื่อไหร่
อี้จะได้สมหวังกะเขาบ้าง ดิวที่รักและมั่นคงในรักมาตลอด ความจำกลับเสื่อมลงไป
ผลที่ได้รับตอบแทนมานั้นช่างมากมาย แต่ที่ทำลงไปเพราะรักและห่วงอี้ แล้วความรักแบบนี้
มันจะสมหวังไหม ในชีวิตจริงชาวเราทั้งหลาสยมีทั้งสมหวังผิดหวัง แต่นิยายนี้อยากจะให้สมหวัง
เพราะว่ามันคือนิยาย แต่คือนิยายที่แต่งมาจากความรักและความรู้สึกของน้องชาย
ที่ชื่อว่า "อเล็กซ์" ขอให้สหวังนะครับน้องพี่ :L1: :pig4: :L2:
ซึ้งอ่ะ T^T
-
:pigha2: :pigha2: :pigha2: :pigha2:
-
กลับมาแล้นนนนนนนนนนนนนนนนนนนน
เหนื่อยมากมาย แต่ใจสู้ๆ
เด๋วมาต่อให้นะคร๊าบบบบบบบบบบบบ
-
รอจ้า^^
-
เข้ามานั่งรอ
-
:เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:
-
:t3: :t3: :t3: :t3:
-
รอเน้อ~
-
ยังรอและให้กำลังใจเสมอ มาต่ออีกนะครับ :angry2:
-
:เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:
-
พรุ่งนี้บ่ายๆเจอกันครับ
ง่วงมากกกกกกกกกกกกก พิมม่ะไหว งานเยอะเกิ๊นนนนนนนนน
-
วันนี้สินะ
หุหุ^^
-
อีกหนึ่งวันสำหรับการรอคอย นิยายที่หลายๆคนเฝ้ารอ ในหนึ่งเดือนจะได้อ่าน
อยู่ประมาณ 3-4ตอน แต่ทุกครั้งที่เข้ามาอ่านจะมีความสุข ความทุกข์หรือว่า
เราจะอินจัดเกินไปหรือเปล่านะ มาให้กำลังใจน้องอเล็กซ์และให้กำลังใจอี้ครับ :L1: :pig4:
-
รอได้เสมอค่า
:เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:
-
ร๊อออออออออออออออออออออออ
นั่งรอ
ไม่เอาดีกว่า เต้นรอเลยละกัน
:z2: :z2: :z2: :z2: :z2:
-
รอออออออออ
-
รอเก้ออีกแล้วสินะพวกเรา ฮ่าๆ
สงสัย พรุ่งนี้บ่าย ขอวันอื่น เหอะๆ
:serius2: :serius2: :serius2:
-
:laugh: :laugh: :laugh: :laugh: :laugh: :laugh:
ไม่รู้จะพูดไรดีนอกจาก ... :laugh:
-
อยากรู้จังเลยว่าตอนจบของเรื่องนี้ อี้จะสมหวังในรักกับดิวหรือไม่นะ แอบหวังเล็กๆ ว่าอี้กับดิวจะสมหวัง
-
รอ....
-
:เฮ้อ:เข้ามารเหมืนทุกวันที่ผ่านมา และยังครออย่างมีความหวัง
คนเราอยู่อย่างมีความหวัง หากแต่ว่าเราจะหวังเพื่ออะไร เพื่อใคร
เพื่อตัวเราเองหรือคนที่เรารัก และคงไม่ต่างกันเท่าไหร่ทีใครหลายๆ
คน เขายังรอการกลับมาของอี้และดิว :L1: :3123: :L2:
-
:เฮ้อ:เข้ามารเหมืนทุกวันที่ผ่านมา และยังครออย่างมีความหวัง
คนเราอยู่อย่างมีความหวัง หากแต่ว่าเราจะหวังเพื่ออะไร เพื่อใคร
เพื่อตัวเราเองหรือคนที่เรารัก และคงไม่ต่างกันเท่าไหร่ทีใครหลายๆ
คน เขายังรอการกลับมาของอี้และดิว :L1: :3123: :L2:
ใช่ครับ คนเขายังรอการกลับมาของอี้และดิว
o13 o13
-
:t3: :t3: :t3:
-
:serius2: :serius2: :serius2:
-
:serius2: :serius2:
-
รอๆๆๆๆ
-
รอน่นเหลือหลายจนฮามอยหงอกแล้วนะ
-
:angry2: :angry2: :angry2: :angry2:
มาแล้วววววววววววววววววววววววววววว
เหนือยมากเมือ่คืน พยายามปั่นสุดขีด
เพราะว่าจากที่จะลงตั้งแต่อาทิตย์ที่แล้ว แต่
ไอ้ที่พิมพ์ๆไว้ มันดันหายไปไหนม่ะรู้
หาอยู่นานมาก ว่าจะกู้คืนมา ก้อไม่ได้
เลยต้องมานังหนึ่งใหม่
ไอ้ครั้นว่าเมื่อคืนนี้ทำเสร็จแล้ว แต่ดันเข้าเว็ปมะได้ซะงั้น
ผมเลยพลันคิดไปว่า เว็ปปิดแล้วเหรอ ???
จนเมื่อกี้มาเปิด ถึงโล่งใจ เฮ้อออออออออออ o13 o13
โปรดติดตามตอนต่อไป
-
รออ่านอย่างมีความหวังนะครับ
-
:seng2ped: :seng2ped: :seng2ped: :seng2ped:
บทที่ 60 การเดินทางครั้งใหม่ ( The New Journey )
หลังจากนั้นเราก้อนั่งคุยกันต่อสักพัก เรื่องที่ว่าผมจะออกเดินทางท่องเที่ยวไปที่นั่นที่นี่ ซึ่งจริงๆแล้วผมยังไม่ได้วางแผนอะไรมากนัก ตอนแรกกะแค่อยากออกเดินทางชิลๆไปก่อน แล้วค่อยหาทางว่าจะทำอะไรต่อดี แต่พอมีคนมาถามอย่างนี้ก้อเลยต้องแอ๊บไปว่า ผมกะว่าจะไปช่วยงานเพื่อนที่ภูเก็ตสักพัก ( ถ้ายังจำทิตเพื่อนผมได้ ที่เคยไปเที่ยวด้วยกันที่ภูเก็ต ตอนนี้เค้าได้ไปทำธุรกิจของตัวเองที่นั่น คือ เค้าเปิดรีสอร์ท และร้านอาหารของเค้าเอง เค้าอยากให้ผมไปช่วยดูแลความเรียบร้อยต่างๆ ) จากนั้นผมก้ออาจจะไปหาพี่สาวผมที่ออสเตรเลีย เพราะจะว่าไปแล้วผมก้อไม่ได้เจอกับพี่สาวคนนี้นานเหมือนกันนะ แม่ผมก้อเห็นด้วยกับความคิดนี้ แล้วเผื่อผมหาลู่ทางที่จะทำธุรกิจทางนั้นได้ ก้อคงจะดีไม่ใช่น้อย
พอคุยกันเสร็จแล้ว ทุกคนก้อแยกย้ายกันไปทำงานของตน ส่วนผมก้อออกไปเคลียร์ลูกค้าโต๊ะที่ยังอยู่ในร้าน ดูแลความสะดวกทั่วไป จนลูกค้ากลับหมด เราก้อปิดร้าน ก่อนจะกลับบ้านนอน คืนนี้แม่ของผมบอกว่า ให้ผมไปนอนกับเค้าหน่อย เพราะผมเองก้อไม่ได้นอนกับเค้านานมากๆแล้ว เค้าคิดถึง........ผมรับรู้ความรู้สึกนี้ดี ว่าแม่ผมรู้สึกยังไง ผมเลยตอบตกลงไป
ตอนที่ผมมานอนกับแม่ของผมนั้น แม่ผมนอนจับมือผมตลอดเวลา เมหือนกลัวว่าผมจะหายไปไหน ก่อนจะกลับแม่ก้อพร่ำพูดอยู่ตลอดเวลาเรื่องที่ผมจะต้องไปเที่ยวคนเดียวว่า ผมต้องอย่างนั้นอย่างนี้ ต้องดูแลตัวเองดีๆ ต้องติดต่อ ต้องโทรมาหาพวกเค้าบ่อยๆ ทุกวันเลยได้ยิ่งดี เพราะเค้าเป็นห่วงว่าผมจะอยู่ยังไง ซึ่งผมก้อตอบตกลงไปอย่างนั้น เพื่อไม่ให้แม่เป็นห่วงผมมากไปกว่านี้
ในระหว่างก่อนที่ผมจะออกเดินทางนั้น ผมก้อไม่ได้ออกไปทำงานข้างนอกบ้านอีกเลย ผมใช้เวลาเท่าที่มีเหลืออยู่ เพื่อที่จะอยู่กับครอบครัวของผมให้มากที่สุด ดูทุกคนเหมือนจะไม่ค่อยอยากให้ผมไปนัก พยายามที่จะหานั่น หานี่มาอ้างสาระพัด เช่น หางานเลี้ยงของคนนั้นคนนี้ที่ผมรู้จัก ให้มาจัดที่ร้านอาหารของเราบ้าง บ้างก้ออ้างว่าจะเปิดอีกสาขานึง อยากให้ผมไปดูทำเลต่างๆ ดูความเรียบร้อยบ้าง ซึ่งเหตุผลเหล่านี้นั้น ล้วนแต่ไม่สามารถที่จะเปลี่ยนใจของผมได้ ในเมื่อผมตั้งใจไว้แล้ว ผมก้อยืนยันว่า ผมจะทำในสิ่งที่ผมตั้งใจไว้แล้ว เล่นเอาทุกคนหมดเหตุผที่จะอ้างแล้วไปเลยทีเดียว
3-4 วันสุดท้าย ก่อนจะเดินทาง ผมได้แวะไปหาต้ง เพื่อที่จะคุยอะไรกับเค้าบางอย่างกับเค้า ซึ่งต้งเองก้อตอบตกลงมาเจอกับผม วันนั้นเรานัดกันที่ร้านอาหารของผมนั่นเอง ( ถึง ณ ตอนนั้น ต้งก้อไม่ได้มาที่ร้านเหมือนเดิมแล้ว ซึ่งด้วยเหตุผลหลายๆอย่าง เลยกลายเป็นว่าร้านนั้น เป็นของครอบครัวผมอย่างสมบูรณ์แบบ )
พอผมบอกต้งว่าผมจะออกเดินทางเท่านั้นแหละ ต้งถึงกับตกใจมาก ร้องเสียงหลงเลยทีเดียว......
“ นี่ นี่อี้หมายความว่ายังไงอ่ะ ที่ว่าจะจะออกเดินทางไปเรื่อยๆ แบบไม่มีกำหนด ต้งไม่เข้าใจ “
“ ก้อไม่มีอะไรมากหรอกต้ง อี้แค่อยากจะทำตามความฝันของตัวเอง ที่อยากจะออกเดินทางไปดูรอบๆโลกภายนอกบ้าง ว่ามันเป็นยังไง อี้อยากลองใช้ชีวิตคนเดียวดูสิว่า อี้จะเป็นยังไง จะอยู่ได้ไหม ก้อเท่านั้นเอง “
“ อะไรมันทำให้อี้คิดไปอย่างนั้น หรือว่าเป็นเพราะเรื่องไอ้ ดะ.... “ ไม่ทันที่ต้งจะพูดจบ ผมก้อแทรกขึ้นมาอีก
“ มันไม่เกี่ยวกับใครทั้งนั้นนะต้ง เรื่องมันผ่านไปแล้ว ก้อให้มันแล้วไป ที่อี้ไป อี้แค่อยากไปหาตัวเอง ว่า อี้ต้องการอะไรกันแน่ในชีวิตนี้ ก้อเท่านั้นเอง มันไม่ใช่เรื่องใหญ่เลยนะต้ง อีกอย่างทางครอบครัวอี้เค้าก้อโอเคแล้วนะครับ “ ผมอธิบายไป
“ แล้ว แล้วคนอื่นๆล่ะ คนที่ยังรักอี้ยังมีอีกมากมายนะ อี้ อี้ไม่สนใจเลยเหรอว่าคนพวกนั้นเค้าจะรู้สึกยังไง ถ้าอี้ไปอย่างนี้ ไม่คิดเหรอว่าพวกเค้าจะเป็นห่วงอี้แค่ไหน อี้คิดตรงนี้บ้างไหม “ อารมณ์ต้งรุนแรงขึ้นเรื่อยๆ
“ ถ้าหมายถึงเพื่อนอี้ล่ะก้อ อี้บอกไปมหดแล้วแหละ ทุกคนเค้าก้อเป็นเหมือนต้งนี่แหละ เอะอะวยวายช่วงแรกๆ แต่พออี้อธิบายไปแล้ว พวกเค้าก้อเข้าใจอี้นะ แล้วพวกเค้าก้อเชื่อว่า อี้ดูแลตัวเองได้ดีด้วย “
“ แล้ว แล้ว ต้งล่ะ อี้ไม่คิดเหรอว่าต้งจะเป็นห่วงอี้ขนาดไหน ถะ ถึงแม้ว่า เรา เราจะไม่ได้เป็นเหมือนเดิมแล้ว แต่ความห่วงใยของต้งที่มีต่ออี้มันไม่ได้น้อยลงเลยนะ ต้งเป็นห่วงอี้มากๆเลยนะครับ รู้ไหม “
ท่าทางต้งดูจริงจังมากๆ ผมเลยยิ้มให้เค้าไป แล้วพูดต่อ
“ ต้งครับ อี้ไม่ได้ไปตลอดไป อี้ไปๆเดี๋ยวก้อกลับ อีกอย่าง ต้งมีอะไรก้อติดต่ออี้ได้ตลอดนะ อี้ไม่ได้ปิดเครื่องไปไหน แล้วนี่ อี้ก้อไปเที่ยวแค่รอบๆเมืองไทยก่อน ไม่ได้ไปต่างประเทศหรอก แต่อาจจะมีไปหาพี่สาวที่ออสเตรเลียบ้าง ซึ่งอี้คิดว่า มันน่าจะไม่มีอะไรนะ เพราะว่า เวลาอี้ไปที่ไหนอี้จะรายงานที่บ้านตลอด ถ้ามีอะไรฉุกเฉินนะ พวกเค้าต้องติดต่ออี้ได้แน่นอน ต้งไม่ต้องห่วงนะ “
“ ถึงอย่างนั้นก้อเถอะ ต้งยังไม่วางใจอยู่ดี “ ต้งพูดพร้อมทั้งเอามือมากุมมือผมไว้ ผมตกใจเล็กน้อยกับท่าทางของต้ง แต่ก้อยิ้มๆกลับไป เหมือนพยายามทำให้เค้าสบายใจ
“ อี้ว่าต้งนะ ควรจะแบ่งเวลาไปดูแลแฟนของต้งให้มากกว่าที่จะมาห่วงอี้นะ รู้มั้ย ??? เค้าคนนั้นต้องการมันมากนะ อี้แอบรู้มานะว่าต้งมัวแต่ทำงาน แทบไม่ได้ไปเจอกับแฟนเลย อย่างนี้มันไม่ไหวนะ “ ผมแกล้งแซวๆเค้าไป
“ นั่นมันคนละส่วนกัน แล้วก้อคนละคนด้วย แฟนก้อส่วนแฟน อี้ก้อส่วนอี้ ยังไงๆนะ สำหรับต้ง อี้ก้อเป็นคนที่พิเศษสุดเสมอ ไม่มีใครมาแทนที่ได้หรอกครับ “ ต้งกุมมือผมแน่น จนผมต้องค่อยๆแกะมือผมออกแล้วตบที่หลังมือต้งเบาๆ
“ ต้งครับ ต้งไม่ต้องห่วงนะ อี้ดูแลตัวเองได้ ไว้ถ้าอี้ไปไหนยังไง อี้จะโทรรายงานต้งด้วยละกัน โอเคมั้ย “ ผมแกล้งแซวประชดไป เพือ่ให้ต้งเค้ารู้สึกผ่อนคลายขึ้นแต่.....
“ ถ้าอย่างนั้น อี้ต้องรายงานต้งเหมือนที่รายงานทางบ้านอี้ด้วย ทุกอย่าง ทุกวัน ห้ามขาด “
ผมหัวเราะกับท่าทางของต้งนัก นี่เค้าจะจริงจังมากไปมั้ยเนี่ยะ ????
“ โอเคๆครับ อี้ยอมแล้ว ตกลงว่าอี้จะรายงานต้งตลอดเลย โอเคมั้ย “ ผมยิ้มเชิงขำกับหน้าของต้งที่ยังคิ้วขมวดอยู่
“ แล้วอีกเรื่องนึง ถ้าอี้ไม่มีที่จะไปแล้ว บ้านของต้ง ที่หัวหินอ่ะ อี้ไปได้เลยนะ ทุกเวลา ทุกเมื่อที่อี้ต้องการ เดี๋ยวต้งจะโทรไปสั่งน้าคำให้เอากุญแจให้อี้ เวลาอี้ไปที่นั่น และดูแลอี้ทุกอย่าง ตกลงตามนี้นะ “
“ คร๊าบบบบบบ คุณพ่อ โอ๊ยยยยยยย อี้ว่าอี้ขอทางบ้านไปยากแล้วนะ มาเจอต้งนี่ถึงกับปวดขมับเลย ฮ่าๆๆๆๆ “
จากนั้นเราก้อพูดคุยกันอีกสักพัก ก่อนที่ต้งจะขอตัวไปทำงานก่อน เพราะว่าโดดงานมาคุยกับผม.....ดีเหมือนกัน ถ้าต้งไม่ติดงานนะ ผมว่าต้งอยู่กับผมยาวแน่ๆเลย เฮ้ออออออออออ
ในที่สุดก้อมาถึงวันที่ผมจะเดินทางแล้ว ในที่สุดผมก้อตัดสินใจที่จะเอารถ Mini Cooper คันโปรดของผมออกเดินทางด้วย ( ทางบ้านผมถึงขนาดติด ตัวบอกสัญญาณแจ้งพิกัดที่อยู่ไว้ที่ตัวรถด้วย เพื่อเช็คว่าผมอยู่ที่ไหน ขอบอกว่านี่เป็นความคิดของต้งล้วนๆเลย แล้วทุกคนก้อเห็นชอบด้วย.......เยี่ยมมากๆต้ง !!!!!! เพราะพวกเค้าบอกว่า ถ้าไม่ทำอย่างนี้ ผมก้อจะอ้างที่จะหายไปไหนมาไหนได้ หรืออาจจะกลัวผมโกหกละมั้ง เฮ้ออออออออออ ผมเลยต้องยอม ไม่งั้นผมคงไม่ได้ไปสักที ) ก่อนจะไปนั้นผมต้องบอกทุกคนว่า ไม่ต้องมายืนส่งผมที่รถ ไม่ต้องทำเหมือนผมจะจากไปไหนไกลๆ เดี๋ยวเกิดมีใครร้องไห้ขึ้นมา แล้วเดี๋ยวผมจะรู้สึกแย่เอา แต่ก้อเหมือนไม่มีใครฟังผม จนผมก้อวางแผนแอบเอาของขึ้นรถไว้ก่อน แล้วรีบหนีออกมา ไม่งั้นคงไม่ได้ออกมาง่ายๆแน่ เฮ้อออออออ
พอผมออกเดินทางแล้ว จุดมุ่งหมายแรกที่ผมจะไปคือ ภูเก็ต ตามที่ผมได้ตกลงกับทิตไว้แล้วว่า ผมจะลงไปเยี่ยมเค้าแล้วก้อช่วยเค้าดูแลรีสอร์ทใหม่ของเค้าด้วย การเดินทางของผมเป็นไปแบบเรื่อยๆ ผมไม่ได้รีบร้อนอะไร ขับรถชมวิวตามข้างทางไปเรื่อยๆ เหนื่อยตรงไหนก้อจอดพัก จอดงีบบ้าง ตามแต่อารมณ์ ซึ่งผมว่ามันได้อารมณ์ไปอีกแบบนะครับ เพราะว่าผมรู้สึกผ่อนคลายมาก มันเมหือนไม่มีความกดดันอะไรเลยในหัวของผม มันทำให้ผมรู้สึกว่า นี่คงเป็นนิมิตรหมายที่ดี ที่ผมได้เลือกที่จะทำอย่างนี้ ไม่ช้านักหลังจากนี้ ผมคงได้เจออะไรใหม่ๆเข้าในชีวิต แล้วผมคงจะกลับมาเป็นอี้คนเดิม ของทุกๆคนได้ในเร็ววัน
คืนนั้นผมแวะนอนที่จังหวัดสุราษฎร์ฯ ผมเลือกที่จะนอนโรงแรมในตัวเมือง มากกว่าที่จะนอนโรงแรมนอกเมือง เนื่องด้วยความปลอดภัยของผมเอง และทรัพย์สินต่างๆด้วย โรงแรมที่นอนก้อสภาพดีนะครับ ราคาก้อไม่แพงนัก พนักงานก้อดูแลเป็นอย่างดี แถมห้องยังสะอาดสะอ้านอีกต่างหาก ผมเลยตัดสินใจที่จะมอบคืนแรกของวันเดินทางครั้งนี้ ให้โรงแรมนี้เป็นผู้ดูแล อิอิ
พอตื่นเช้ามา ผมก้ออกไปที่ตลาด เพื่อไปหาของพื้นเมืองทาน ตามคำแนะนำของพนักงานที่โรงแรม พอผมไปหาๆดูอาหารที่จะทาน ก้อพบว่าอาหารที่นี่ ล้วนแต่น่ากินทั้งนั้นเลย ผมเลือกไม่ถูกว่าจะทานอะไร สุดท้ายก้อได้ทานโจ๊กไขเค็ม ที่เค้าบอกว่าดังนัก ซึ่งพอทานแล้วก้อรู้สึกชอบนะครับ รสชาติดีทีเดียว พอทานอาหารเสร็จแล้ว ผมก้อขับรถเล่นรอบๆเมืองสักนิดนึง จากนั้นผมก้อออกเดินทางต่อไป ยังภูเก็ต เพื่อไม่ให้เสียเวลามกกว่านี้ เดี๋ยวไอ้ทิตมันจะบ่นเอา ผมกะเอาไว้ว่า ขากลับขึ้นมาจากภูเก็ตนี่แหละ ผมจะแวะนอนมันทุกจังหวัด จะเที่ยวให้ทั่วเลย ให้สมกับที่ผมอยากจะออกมาเดินทางอย่างนี้
วันนี้ทั้งวัน ไอ้ทิตมันโทรจิกๆๆผมอยู่ตลอดเวลาว่า อยู่ไหนแล้ว ทำอะไรอยู่ แวะที่ไหนบ้าง แวะทำไม มันทำอย่างกะกลัวว่าผมจะไม่ไปหามันงั้นแหละ จิกยิ่งกว่าครอบครัวผมซะอีก ซึ่งผมก้อได้บอกทางครอบครัวผมอย่างละเอียดว่า ผมทำอะไรอยู่ที่ไหน เพื่อให้พวกเค้าสบายใจ แต่กับไอ้ทิตนี่สิ........ผมปวดหัวกับความเป็นห่วงเว่อร์ๆของมันมาก
ผมขับรถไปถึงภูเก็ตก้อเป็นช่วงบ่ายแก่ๆแล้ว แล้วตรงไปยังที่รีสอร์ตไอ้ทิตเลย ซึ่งรีสอร์ทของมันตั้งอยู่ที่หาดกะรน ใกล้แหล่งชุมชนดีเหมือนกัน ซึ่งจากที่ดูลักษณะรีสอร์ทภายนอกคร่าวๆแล้ว ผมว่าถ้ามันจัดการบริหารงานดีๆนะ รับรองว่านักท่องเที่ยวมาพักที่รีสอร์ทมันตลอดแน่ๆ เพราะว่ารีสอร์ตมันสร้างออกมาได้สวยงาม และไม่เหมือนใครมากๆ มันบอกว่าได้ไอเดียมาจากกิ๊กมันที่เป็นสถาปนิกชาวอเมริกัน ที่ตอนนี้เลิกกันไปแล้ว เป็นคนออกแบบคร่าวๆให้ ผมว่าเก๋ไม่หยอกเลยนะครับ
พอผมจอดรถ แล้วเดินไปหาไอ้ทิต ที่มันนั่งหน้าบึ่งรอผมอยู่ที่ล็อบบี้นั้น พอมันเจอผมนะ มันก้อบ่นใหญ่เลยว่า ผมนะขับรถช้า มัวแต่แวะไปเรื่อย ปล่อยให้มันเป็นห่วง และรอตั้งนาน ผมเองก้อไม่อยากจะไปเถียงอะไรกับมันนัก เลยปล่อยให้มันบ่นๆไป สักพักมันก้อหยุดบ่น แล้วพาผมไปที่พัก มันบอกว่า ผมต้องพักห้องเดียวกันกับมัน เพราะว่าห้องอื่นๆยังไม่เรียบร้อยนัก ห้อวที่พอจะขายได้หน่อยมันก้อปล่อยให้นักท่องเที่ยวเช่าหมดแล้ว ซึ่งผมก้อไม่ได้มีปัญหาอะไรกับเรื่องนี้
พอผมเก็บของอะไรเรียบร้อยแล้ว ผมก้อโรทรรายงานที่บ้าน รวมทั้งต้งด้วย ( ขาดไม่ได้เลยคนนี้ จิกผมพอๆกับไอ้ทิตเลยก้อว่าได้ ) จากนั้นผมก้อไปหาไอ้ทิต เพื่อที่จะให้มันพาผมเยี่ยมชมส่วนต่างๆของรีสอร์ทมันอย่างละเอียด ผมรู้สึกว่ามันใช้งานผมหนักมาก ผมยังไม่ได้พักผ่อนเลย เพิ่งจะเดินทางก้อต้องมาดูเลย มันบอกว่า ตอนนี้เครื่องมันยังร้อนอยู่ ให้มันอธิบายทุกอย่างภานในรีสอร์ทให้จบก่อน จากนั้นผมจะไปพักผ่อนที่ไหน อะไรยังไงก้อเชิญ........อิอิ ดีเหมือนกัน
ซึ่งจากที่ฟังมันอธิบาย ก้อไม่มีอะไรมากนะครับ มันแค่บอกลักษณะโรงแรมคร่าวๆ และจุดที่มันอยากจะเสนอ หรือพรีเซนต์ให้กับนักท่องเที่ยวทั่วๆไปว่า จะเอาจุดแข็งตรงไหนมาใช้ในการโปรโมทดี ผมกับมันเดินไปพูดไปรอบๆโรงแรม รวมทั้งยังแนะนำผมให้พนักงานคนอื่นๆได้รู้จักอีก มันบอกว่าผมเป็นหุ้นส่วนคึนสำคัญของที่นี่ ทุกคนเลยทำความเคารพผมกันใหญ่ ไอ้ผมจะปฏิเสธไป ก้อกลัวทิตมันจะเสียหน้าเอา เลยเออๆออๆกับมันไป พอมันแนะนำผมกับคนอื่นๆจนรอบโรงแรมแล้ว ผมก้อขอตัวออกไปเดินเล่นดูรอบๆบริเวณรีสอร์ต รวมทั้งบริเวณภายนอกของรีสอร์ตด้วย ผมเองก้อเดินเล่นมาเรื่อยๆ จนมาหยุดอยู่ร้านอาหารริมหาดร้านเล็กๆร้านนึง ซึ่งร้านนี้ถูกจัดไว้น่ารักมีสไตล์มากๆ ผมเลยนั่งเล่นสักพัก คิดนั้นคิดนี่ไปเรื่อย ในใจมันก้อเลยย้อนเวลาไปให้หวนนึกถึงช่วงเวลา เวลานั้น.........
ช่วงเวลาไหนนะเหรอครับ ถ้าทุกคนยังจำได้ว่า ครั้งแรกที่ดิวเค้าได้ลักพาตัวผมไปที่เกาะช้างนั้น ตอนนั้นผมรู้สึกเกลียดเกาะนั่นมากๆยังไงไม่รู้ ทั้งๆที่ปกติแล้วผมไปเที่ยวที่เกาะช้างบ่อยมาก และผมก้อชอบมากๆด้วย แต่ด้วยอารมณ์ต่างๆ ณ เวลานั้นมันไม่เอื้ออำนวยด้วย จนเวลาผ่านไปแล้ว ดิวเค้าได้เผยความในใจออกมา เรื่องทุกอย่างมันเลยดีขึ้น จากความโกลาหลวุ่นวาย กลายเป็นความโรแมนติคเล็กๆขึ้นมาซะงั้น จะว่าไปนะครับ แค่ช่วงเวลาสั้นๆนั้น ผมก้อมีความสุขมากๆเลยทีเดียว และมันเป็นครั้งแรก ที่หัวใจของผมมันยอมรับว่า ผมรักดิวเข้าให้ซะแล้ว............
ผมนั่งนึกไป อมยิ้มไป ว่าแล้วผมก้อหยิบสมุดบันทึกของผมขึ้นมา พร้อมทั้งผมค่อยๆเขียนบรรยายความรู้สึกต่างๆ ที่ผมมี ณ เวลาที่ผมได้อยู่กับดิวที่เกาะช้างนั่น ผมเขียนไปด้วยความสุขที่มันล้นเอ่อออกมา .........จะว่าไปแล้ว ความทรงจำดีๆ ระหว่างผมกับดิวนี่ ก้อมีไม่น้อยเหมือนกันนะ แล้วแต่ละอันก้อล้วนแล้วแต่ทำให้ผมมีความสุขทั้งนั้นเลย.....
“ เฮ้ย นั่งยิ้มไรคนเดียวอ่ะอี้ บ้าป่าวนี่ อ้าว แล้วนี่เขียนอะไรอยู่อ่ะ “ ไม่รู้ว่าไอ้ทิตมันมาตั้งแต่เมื่อไหร่ มาแล้วก้อมาทำลายจินตนาการของผม แถมยังจะมาแอบดูผมเขียนบันทึกอีก ผมเลยดึงบันทึกหลบออกมาแล้วเก็บเข้ากระเป๋าไว้
“ ไม่มีอะไร แค่นั่งนึกอะไรเพลินๆ แล้วก้อเขียนๆลง ไม่มีอะไรหรอก “
“ แล้วทำไมต้องแอบซ่อนด้วยว่ะ นี่แอบเขียนจดหมายหาแฟนหรือเปล่าว่ะ “
ผมอึ้งไปนิดนึงครับ........หน้าผมเจื่อนลงไปนิดนึง แต่ก้อไม่ได้พูดอะไรต่อ ก้อนั่งมองนั่นมองนี่ไปเรื่อย
-
เอา ไปนิดๆก่อนนะครับ
ไว้จะรีบบบบบบบบบบบบมาอย่างไว
จุ๊บๆ
-
อย่าบอกน่ะว่าอนาคตคือ ทิต ..??
ม่าอาวอ่ะ
มาที่หลังสุด
มีพลิกพลันมั้ยนิ
รอตอนต่อไปงับ
-
:L1:ยังไงก็ยังหวังว่า ดิวกับอี้ จะได้อยู่ด้วยกันตลอดไป :L1:
-
0 _ o
ฉึกฉึก
-
รอลุ้นครับ
ว่าจะเป็นยังไงต่อ...
:pig4: :pig4: :pig4:
-
ในที่สุดก็มาแล้ว
-
มาเม้นให้ ครับ แต่ไม่อ่านๆ ไม่อ่านมาหลายตอนแล้ว ตามที่เคยบอกไว้
แต่จะมาอ่านหลังจากที่แต่จบแล้ว
ยอมรับว่าทำใจไม่ได้ ไว้อ่านทีเดียว ^^
-
ง่ะ..... พิมพ์ต่อไม่ถูกเลย - -
คงต้องตามดูต่อไป ^^
-
นี่คงจะเป็นความหมายในๆว่า เรื่องราวใก้ลจะจบแล้ว ตัวละครได้เดินทางตามที่ใจคาดหวังไว้
แบะคิดว่าการเดินทางของอี้คงจะปลอดภัยและไม่นานคงจะสมหวังมากขึ้น ขอร่วมอวยพรให้อี้โชคดี
ทุกคนรอการตัดสินใจของอี้ และรอการกลับมาของดิว เวลาจะช่วยอะไรๆๆหลายอย่างได้อย่างดี
-
ต่อๆ
-
อยากให้เรื่องนี้จบแบบสมหวังเพราะว่าที่ผ่านมานั้นอี้เจ็บปวดเพราะรักมาเยอะ
เชื่อว่าปลายปากกาน่าจะออกมาดีด้ อยากเขียนให้ดิวจำทุกอย่างนะทำได้
อยากให้ดิวเลิกกะอี้นะทำได้ อยากให้ใครหลลายๆคนผิดหวังนะทำได้ แต่จะบอกว่า
สิ่งๆนี้ที่น้องอเล็กซ์ไม่เคยทิ้งเลยคือมิตรภาพที่ดีๆที่ได้มอบไว้ให้กับแฟนๆนิยายทั้งหลาย
เชื่อว่านะจะดีขึ้นมาอีกไม่มากก็น้อยเอาใจช่วยเสมอนะครับอี้ :3123: :L1: :L2:
-
:mc4: :mc4: :mc4: :mc4:
-
รอบทสรุป อยากให้อี้มีความสุข^^
-
:laugh: :laugh: :laugh: :laugh: :laugh:
-
รอบทสรุปของเรื่องนี้ว่าจะเป็นอย่างไร แต่ยังไงก็ไม่อยากให้จบแบบเศร้าๆ อะ
ปล. คุณอเล็กซ์จะจัดงานปาร์ตี้พบปะสังสรรค์เมื่อไร ขอลงชื่อจองไว้ 1 คนนะครับ อยากเจอคนเขียน อิอิ
-
:really2: :really2: :really2: :really2:
-
:z10:
-
:t2:ฮาโหลลลลลลลลลลลลล พี่อี้..............
นี่จูเองครับ :m11: พี่กล้วยบอกว่าบอร์ด GTC ปิดไปแล้ o22ว เลยมาหาดูในเล้าแล้วก็เจอ :m3: แต่สรุปมหากาพย์ดิว-อี้ก็ยังไม่จบ :a5:
สบายดีป่ะครับ คิดถึงเน้อ :กอด1: รีบๆมาลงล่ะอีก 10 ตอนเองมะใช่รึ :จุ๊บๆ: แฟนๆรออยู่นะครับป้าอี้ :z2:
^_____^
-
มารอลุ้นต่อนะครับ
-
:t2:ฮาโหลลลลลลลลลลลลล พี่อี้..............
นี่จูเองครับ :m11: พี่กล้วยบอกว่าบอร์ด GTC ปิดไปแล้ o22ว เลยมาหาดูในเล้าแล้วก็เจอ :m3: แต่สรุปมหากาพย์ดิว-อี้ก็ยังไม่จบ :a5:
สบายดีป่ะครับ คิดถึงเน้อ :กอด1: รีบๆมาลงล่ะอีก 10 ตอนเองมะใช่รึ :จุ๊บๆ: แฟนๆรออยู่นะครับป้าอี้ :z2:
^_____^
เห็นไหมอเล็กซ์ จำน้องจูได้ป่าวเอ่ย รีบๆมาต้อเน้อ รออ่าน
มหากาพย์เลยนะเนี่ย คริๆๆๆ :เฮ้อ:
-
สวัสดีขอรับพี่กล้วยสุดเลิฟ :กอด1: ใช่พี่กล้วยจริงๆด้วย :sad4: นึกว่าคนละคนซะอีกเพราะชื่อยูสเซอร์ไม่ครบอ่ะ
เรื่องของพี่กล้วยมีลงในนี้ด้วยมั้ยครับจะได้ไปตามอ่าน ก่อนที่ข้าน้อยจะมะว่างอีกอ่ะ
คิดถึงป้ากล้วยเน้อ :man1: :L1:
^___^
ป.ล. รู้ยังครับว่าคุณลักษณ์คือไผ๋ :laugh: แม่นางดาวพระศุกร์
-
รอน้า~
-
รู้จักแม่น้ำอเมซอนกันมั้ย (= =')
.... :เฮ้อ:
-
สวัสดีขอรับพี่กล้วยสุดเลิฟ :กอด1: ใช่พี่กล้วยจริงๆด้วย :sad4: นึกว่าคนละคนซะอีกเพราะชื่อยูสเซอร์ไม่ครบอ่ะ
เรื่องของพี่กล้วยมีลงในนี้ด้วยมั้ยครับจะได้ไปตามอ่าน ก่อนที่ข้าน้อยจะมะว่างอีกอ่ะ
คิดถึงป้ากล้วยเน้อ :man1: :L1:
^___^
ป.ล. รู้ยังครับว่าคุณลักษณ์คือไผ๋ :laugh: แม่นางดาวพระศุกร์
คริๆๆๆห่างหายจากละครไปนานแล้ว เลยจำมะค่อยด้ายยยยยยยยยยยยยยย
ว่าแต่ว่าลองเข้าไปดูนะครับอยุที่บอรด์เก่านั่นแหละครับจู
ปล.อะเล็กซ์ มาต่อได้แล้วนะครับ รอจนแก่แล้วนะครับ
อ่านตั้งแต่ยังไม่เลข3ตอนนี้จนเลยเลข3ไปแล้ว
-
:L1: :L1: :L1: :L1:
“ เฮ้ย นั่งยิ้มไรคนเดียวอ่ะอี้ บ้าป่าวนี่ อ้าว แล้วนี่เขียนอะไรอยู่อ่ะ “ ไม่รู้ว่าไอ้ทิตมันมาตั้งแต่เมื่อไหร่ มาแล้วก้อมาทำลายจินตนาการของผม แถมยังจะมาแอบดูผมเขียนบันทึกอีก ผมเลยดึงบันทึกหลบออกมาแล้วเก็บเข้ากระเป๋าไว้
“ ไม่มีอะไร แค่นั่งนึกอะไรเพลินๆ แล้วก้อเขียนๆลง ไม่มีอะไรหรอก “
“ แล้วทำไมต้องแอบซ่อนด้วยว่ะ นี่แอบเขียนจดหมายหาแฟนหรือเปล่าว่ะ “
ผมอึ้งไปนิดนึงครับ........หน้าผมเจื่อนลงไปนิดนึง แต่ก้อไม่ได้พูดอะไรต่อ ก้อนั่งมองนั่นมองนี่ไปเรื่อย
“ อ้าว เงียบทำไมอ่ะอี้ หรือว่า อี้กับ....กับคนนั้น ไม่ได้ ไม่ได้เป็นแฟนกันแล้ว “
นี่สินะยิ่งเป็นคำถามที่ตอกย้ำแผลของผมให้ชัดขึ้นมาอีก.....ที่ผมออกเดินทาง เพื่อที่จะลืมเรื่องราวต่างๆที่ผ่านมา แต่ แต่มันไม่ใช่เลยนะเหรอ ในใจผมยังจดจำเรื่องทุกอย่างได้ดีนัก แล้วอย่างนี้ผมจะลืมมันได้ง่ายๆอย่างนั้นเหรอ ????
“ ไม่มีอะไรหรอก ทิตไม่ต้องมาสนใจ เอาเวลาไปคิดเรื่องโปรโมตร้านดีกว่ามาคิดเรื่องคนอื่นจะดีกว่านะ “ ผมจำต้องเบี่ยงประเด็นออกไป เพื่อที่กันตัวเอง ไม่ให้คิดมากเรื่องนี้อีก....
“ อี้รู้มั้ย ว่าอี้ไม่เคยโกหกได้เนียนเลย อี้มีอะไรในใจหรือเปล่า เล่าให้เราฟังได้นะ ถ้ามันจะทำให้อี้รู้สึกดีขึ้นกว่านี้ “ ผมว่ามันจะตอกย้ำความเจ็บช้ำของผมเสียมากกว่านะ
“ ทิต ไม่ใช่อี้ไม่อยากจะไม่บอกนะ แต่ตอนนี้อี้ไม่พร้อมจริงๆ อี้ขอละกันนะ “
จากนั้นผมก้อไม่ได้พูดอะไรอีก นั่งเงียบๆ จิบเครื่องดื่มไปด้วย แล้วก้อจดๆ เขียนๆ อะไรใส่กระดาษเล็กน้อย เพื่อไม่ให้มันอยู่ว่างๆ ส่วนทิตเอง คงจะรู้อารมณ์ของผมตอนนั้น ก้อไม่ได้เอ่ยถึงเรื่องนั้นอีก ได้แต่ชวนคุยเรื่องรีสอร์ตนั่นๆ นี่ๆไปเรื่อยๆ ซึ่งผมเองก้อคุยตอบไปบ้าง เงียบบ้าง เพราะไม่รู้ว่าจะคุยอะไรกับเค้า
พอตกเย็นสักหน่อย ทิตก้อชวนผมกลับรีสอร์ตเพื่อไปอาบน้ำ ทานอาหารเย็นแล้วจะได้พักผ่อนกัน ผมก้อตกลงไปกับเค้า คืนนั้นทิตสั่งให้ร้านอาหารที่อยู่ในรีสอร์ต ทำอาหารมาให้ผมชิมใหญ่เลย ซึ่งสั่งมาหลายอย่างมาก เค้าบอกว่า อยากให้ผมช่วยชิมว่าอะไร ตรงไหน ขาดอะไรมาก จะได้ช่วยกันปรับปรุง ซึ่งผมก้อแนะนำไปในสิ่งที่ผมเคยมีประสบการณ์มาแล้ว ทิตบอกว่าคำแนะนำของผมดีมาก แล้วเค้าจะนำไปบอกต่อกับพ่อครัวว่าควรจะแก้ไขยังไงบ้าง ซึ่งคืนนั้นทั้งคืน ผมชิมอาหารไป 20 กว่าอย่าง อย่างละนิดละหน่อย เล่นเอาผมอิ่มจนไปไหนไม่ถูกเหมือนกัน ทิตเองก้ออิ่มไม่ต่างไปจากผม อาหารก้อเหลือเต็มไปหมด แต่สุดท้ายทิตก้อเรียกพนักงานคนอื่นๆมาช่วยกันทานจนหมด ซึ่งในระหว่างที่ทานด้วยกันก้อทำให้ได้รู้จักกับพนักงานที่นั่นมากขึ้น มันช่วยสร้างความคุ้นเคยให้กับผมและคนที่นี่ขึ้นไปอีก ทำให้รู้สึกผ่อนคลายกับสถานที่นี้มากขึ้นไปอีก จนเวลาดึกพอสมควแล้ว ทุกคนก้อแยกย้ายกันไปทำงาน ส่วนผมก้อขอตัวไปนอนพักผ่อนก่อน โดยที่ทิตบอกว่าให้ผมรุดหน้าไปก่อน เค้าขอเคลียร์งานอะไรตรงนี้นิดหน่อย ไว้เสร็จแล้วค่อยตามขึ้นไปนอนที่ห้องด้วย ผมก้อตกลงตามนั้น
ก่อนจะเข้านอนผมก้ออาบน้ำ สวดมนต์พร้อมทั้งโทรรายงานทางบ้านของผม ถึงความเป็นไปของผมภายในวันนี้ ผมคุยกับทางบ้านสักพัก แล้วผมก้อเข้านอน ในหัวสมองตอนนั้นมันก้อไม่ได้คิดอะไรมากมายนะครับ พยายามที่จะอยู่กับปัจจุบันให้ได้ และค่อยๆคิดถึงอนาคตที่กำลังจะเกิดว่าจะทำยังไงต่อไปดี.....
ตื่นขึ้นมาตอนเช้า ผมรู้สึกเหมือนตัวหนักๆยังไงไม่รู้ รู้สึกแน่นๆ หายใจไม่สะดวกด้วย พอลืมตาขึ้นมาก้อพบ......เฮ้ยยยยยยย นี่มันอะไรเนี่ยะ ทิตมานอนอยู่ข้างๆผมได้ยังไง แถมเค้ายังกอดผมซะแน่นด้วย ผมอึดอัดมาก เลยรีบดันตัวของทิตออกสุดกำลัง แต่ทิตก้อเหมือนไม่ยอมปล่อยผม แถมยังมุดหน้าเข้ามาอีก โอ๊ยยยยยยยยย ไม่ไหวแล้ว ได้โอกาสผมเลยถีบเข้าไปที่ลำตัวของทิตแล้วยันออกสุดแรงเลย จนทิตกลิ้งตกเตียงไปเลย
“ โอ๊ยยยยยยยยยย นี่อี้จะถีบทิตทำไมเนี่ยะ ทิตกำลังหลับสบายๆ เกิดเฮี้ยนอะไรขึ้นมาอีกล่ะ “ ทิตบ่นไปคลำไปที่ท้องของตัวเองไปด้วย เหมือนเค้าจะเจ็บมากๆ ผมมาคิดๆดูแล้วก้อรู้สึกว่าตัวเองทำเกินไปหรือเปล่า
“ ก้อทิตมากอดเราทำไมเล่า เราก้อตกใจนี่นา เลยเผลอถีบไป
“ นี่ๆๆ อี้ เราไม่ได้กอดอี้โดยพละการนะ อี้นั่นแหละ ที่ร้องเรียกอะไรไม่รู้ เราเองก้อไม่ได้ยินชัด พอเราเดินเข้าไปดูว่าอี้เพ้ออะไร อี้ก้อดึงตัวเราไปกอดซะงั้น เราเองก้อง่วงๆอยู่ด้วย เลยปล่อยเลยตามเลยไง อี้นะอี้..... “
“ แหะๆ โทษทีนะทิต ก้อเราตกใจนี่นา แล้วนี่เป็นอะไรมากมั้ยอ่ะ ไหนดูสิ “
ด้วยความสำนึกผิดผมเลยรีบลุกไปดูทิตที่นั่งกองอยู่กับพื้นทันที จากนั้นก้อพยุงเค้าขึ้น ทิตมีแอบทำค้อนใส่ผมหน่อยๆ
“ แล้วเมื่อคืนฝันอะไรอ่ะ เห็นเพ้อเรียกใครก้อไม่รู้ตั้งนาน แถมยังเสียงดังอีกด้วย “
ผมก้องงๆสิครับ เพราะว่าเมื่อคืนนี้ ไม่ได้รู้สึกว่าตัวเองฝันอะไรเลย
“ ไม่น่าจะใช่นะ สงสัยอี้คงจะเหนื่อยๆมั้ง เลยเพ้อไปเรื่อยเปื่อย “
“ อืมๆ ช่างมันเถอะ ไหนๆก้อตื่นแล้วใช่มะ เดี๋ยวเตรียมตัวแล้วลงไปรอเราข้างล่างนะ วันนี้เดี๋ยวจะพาไปเที่ยวรอบๆตัวเมือง ไปพบเจอเพื่อนๆ จากนั้นคืนนี้จะมีงานเลี้ยงเปิดโรงแรม อี้ก้ออยู่ช่วยๆงานหน่อยนะ “
“ โอเคๆ งั้นไว้เจอกันข้างล่างแล้วกัน “
จากนั้นผมก้ออาบน้ำแต่งตัวแล้วลงไปหาทิตข้างล่าง ซึ่งทิตรอทานอาหารเช้าอยู่ที่ห้องอาหารแล้ว เราทานอาหารเช้าเสร็จแล้ว ทิตก้อพาผมออกเดินทางไปเที่ยวรอบๆเมืองตามที่บอกไว้ในตอนแรก
ระหว่างทางที่เที่ยวอยู่นั้น ทิตก้ออธิบายสถานที่เที่ยวต่างๆให้ผมทราบ ทำตัวเป็นไกด์ก้อไม่ปาน แถมยังอธิบายลักษณะเศรษฐกิจของเมืองนี้ให้ผมฟังด้วย เค้าบอกว่าอยากให้ผมวิเคราะห์การตลาดคร่าวๆช่วยเค้าด้วย ที่จริงเค้าก้อพอมีความรู้อยู่บ้าง แต่ก้ออยากมีคนมาช่วยคิดเพิ่มอีก วันนั้นทั้งวัน เราท่องเที่ยวไปยังที่ต่างๆมากมาย อ่าวนั้น หาดนี้ แถมยังพาผมไปทานของอร่อยๆอีกมากมาย ( ตอนแรกทิตว่าจะพาไปหาเพื่อนของเค้า แต่ไม่ค่อยมีใครว่างเลย เพราะว่าทุกคนต้องทำงาน ไหนจะต้องไปร่วมงานคืนนี้อีก ทิตเลยยังไม่พาผมไปพบเพื่อนๆของเค้า แต่พาท่องเที่ยวแบบกันเองแทน ) จะว่าไปแล้ว ทิตเค้าก้อชำนาญทางที่ภูเก็ตอยู่ไม่น้อยเหมือนกันนะครับ รู้จักไปซะหมดเลย สงสัยเค้าคงจะสำรวจทำเลที่นี่มาเป็นอย่างดีแล้ว ถึงได้ตัดสินใจลงทุนเปิดรีสอร์ทที่นี่
สถานที่สุดท้ายของวันนี้ที่ทิตพาผมไปเที่ยวคือ แหลมพรหมเทพ ซึ่งเป็นสถานที่ท่องเที่ยวยอดฮิตของภูเก็ตเลยก้อว่าได้ ตอนนั้นก้อเย็นมากแล้ว เราพากันถ่ายรูป ชมวิวสักพัก ก้อเดินทางกลับโรงแรม เพราะเดี๋ยวคืนนี้มีงานที่โรงแรมอีก เห็นทิตบอกว่ามีแขกมาร่วมงานมากอยู่เหมือนกัน เพราะเค้าอยากให้ทุกคนในจังหวัดนี้รู้จักรีสอร์ตเค้าได้มากที่สุด
พอถึงโรงแรม ผมก้ออาบน้ำ แต่งตัว แล้วก้อลงมาช่วยดูแลงานโดยทั่วๆไป วันนี้พนักงานทุกคนล้วนต้องทำงานอย่างหนัก เพราะว่าแขกเหรือมามากกว่าที่คิดไว้ ทั้งพนักงานก้อยังมีไม่มากนัก ไม่เพียงพอต่อการดูแลแขก ผมเลยต้องลงมือทำช่วยเกือบจะทุกอย่าง ตั้งแต่ต้อนรับแขก ไปจนถึงทำอาหารมาเสริฟ เหนื่อยอยู่เมหือนกันนะครับ แต่ก้อสนุกไปอีกแบบ
ส่วนทิตนะเหรอ เค้ามัวแต่ต้อนรับผู้หลักผู้ใหญ่ที่มาเป็นแขกในงาน ต้องคอยรับของขวัญที่แต่ละท่านนำมามอบให้ ไหนจะต้องวิ่งวุ่นตามนั่นตามนี่อีก เพราะว่าทุกอย่างก้อยังไม่เรียบร้อยดี แต่ผมแอบเห็นว่าเค้ามีความสุขอยู่ไม่น้อย ที่พบว่ามีคนจำนวนมากมาให้กำลังใจ และอวยพรเค้าในงานวันนี้ ถือว่าเกียรตฺอย่างมาก ของเจ้าของกิจการเลยก้อว่าได้
พอค่ำสักหน่อย แขกเหรือผู้ใหญ่บางท่านกลับไปแล้ว ก้อเหลือแต่เพื่อนๆของทิต ที่สนิทๆกันยังคงอยู่ในงาน และกำลังสนุกสนานกับวงดนตรีที่เล่นได้อย่างเมามันส์มาก ผมเองก้อเริ่มดื่มและสนุกกับพนักงานคนอื่นๆไปด้วย ดูๆไปแล้วเหมือนทุกๆคนจะเหนื่อยนะ แต่พวกเค้าก้อมีความสุขดี บ้างก้อขึ้นไปร้องเพลง บ้างก้อเต้น บ้างก้อปรบมือเข้าจังหวะ สักพักนึง ทิตเค้าก้อมาดึงตัวผมให้ไปเจอกับเพื่อนๆของเค้าที่กำลังสนุกกัน ผมก้อตามเค้าไป จะได้รู้จักกันไว้
ทิตแนะนำผมให้ทุกคนรู้จักในนามของหุ้นส่วน(ปลอมๆ)ของรีสอร์ตนี้ แต่ดูท่าทางแต่ละคนจะมองผมแปลก เหมือนกับไม่ค่อยเชื่อว่าผมเป้นหุ้นส่วน แถมยังแซวทิตต่างๆนานา ไอ้ตัวผมเองนะ ไม่ได้รู้สึกอะไรหรอก แต่ทิตนี่สิ จะทำท่าเขินทำไมก้อไม่รู้ ไม่ได้ตอบโต้ หรือแก้ตัวอะไรเลย ปล่อยให้ผมพูดอยู่ฝ่ายเดียว ผมสนุกสักพัก ก้อขอตัวไปเข้าห้องน้ำ เพราะว่าดื่มไปมากเหมือนกัน ถ้าไม่ระบายออกไปเลย เดี๋ยวจะเมาแย่เอา
พอผมทำธุระเสร็จแล้ว ขณะที่ผมกำลังเดินจะกลับไปเข้างาน สายตาผมก้อเห็นผู้ชายคนนึง ที่ผมรู้สึกคุ้นตานัก แต่ผมก้อไม่แน่ใจว่า เค้าจะใช่คนที่ผมคิดไหม เพราะผมเองก้อไม่คิดว่า ผมจะมาเจอเค้าที่นี่ได้ ว่าแล้วผมก้อเดินเข้าไปทักเค้า ซึ่งเค้านั่งหันข้างให้ผม
“ เอ่อออออ ขอโทษนะครับ นี่ใช่น้องแมนหรือเปล่า “
ผู้ชายคนนั้นพอได้ยินผมทัก ก้อหันมาทันที พอเค้าเห็นหน้าผม เค้าทำหน้าตกใจอยู่เหมือนกันที่เจอผมที่นี่ และผมก้อคิดว่าคนๆนี้น่าจะใช่น้องแมนจริงๆด้วย
“ อ้าว พี่อี้ มาที่นี่ได้ไงอ่ะ แล้วๆ “ น้องแมนดูเปลี่ยนไปจากเดิมที่ผมเจอครั้งล่าสุดอยู่เล็กน้อย ดูโตเป็นหนุ่มขึ้น ผมเผ้าก้อยาวขึ้น แถมยังแต่งตัวดูเป็นทางการมากๆอีกต่างหาก ผมดีใจจังเลย ที่ได้เจอน้องแมนที่นี่ เลยโผเข้ากอดเค้าทันที
“ พี่ดีใจจัง ที่ได้เจอแมนที่นี่ แล้วนี่เรามาที่นี่ได้ไงอ่ะ มากับใคร “ ผมถามพร้อมทั้งคลายกอดออกมาจากน้องเค้า
“ พี่อี้มากกว่า ตอบแมนมาก่อนเลยว่ามาที่นี่ได้ไง ไม่ได้เจอตั้งนาน ไม่ได้ข่าวได้คราวเลย แล้วจู่ๆก้อมาโผล่ที่นี่ได้ไง เซอร์ไพรส์มากๆเลยเนี่ยะ “ น้องแมนถามกลับ
“ อ๋อ พอดีพี่มาช่วยงานเพื่อนพี่อ่ะ เค้าเป้นเจ้าของรีสอร์ทที่นี่แหละ เค้าอยากให้พี่มาช่วยดูแลนั่นนี่ แล้วนี่แมนมากับใครล่ะ แมนรู้จักกับใครเหรอ ทำไมถึงมางานนี้ได้ “
“ ก้อเอ่ออออออออ คือว่า แมนมากับเพื่อนอ่ะครับ พอดีเพื่อนของแมนรู้จักกับหุ้นส่วนที่นี่เหมือนกัน เค้าชวนๆมางานเปิดรีสอร์ทใหม่ แมนก้อเลยตามมาด้วย ถือโอกาสมาเที่ยวไปในตัว “
ผมเห็นท่าทางน้องแมนดูจะมีพิรุธ เลยแอบสักไปอีก
“ เพื่อนคนไหนเหรอ พี่รู้จักไหม แนะนำให้พี่รู้จักหน่อยสิ เผื่อจะได้รู้จักกันมากขึ้นไง “
“ อ้าวแมน นั่นคุยกับใครอยู่อ่ะ ป๊อบเสร็จแล้วนะ จะเข้าไปในงานเลยไหม “
ผมรีบหันไปทันทีที่ได้ยินผู้ชายคนนั้นพูด แล้วผมก้อไม่คิดว่าจะเจอคนๆนี้ที่นี่อีก.......ป๊อบนั่นเอง ป๊อบเพื่อนของดิว นี่ไม่ได้เจอกันนานแล้ว แล้ว แล้วสรุปเค้ามากับน้องแมนเหรอ ?????
“ อ้าวววววววววววอี้ อี้มาที่นี่ได้ไงอ่ะ เฮ้ยยยยย เซอร์ไพรส์มากๆเลยนะเนี่ยะ “
ผมเองสิเซอร์ไพรส์ยิ่งกว่าพวกเค้าอีก ไม่คิดว่าจะเจอพวกเค้าสองคนพร้อมกันที่นี่..........
“ เอ่อออออ แล้ว แล้วน้องแมน มา มาที่นี่พร้อม พร้อมกับป๊อบเหรอ “ ผมถามแบบไม่แน่ใจ
น้องแมนหน้าแดงขึ้นมาทันที แถมยังไม่ตอบผมอีก ปีอบคงจะเห็นท่าทีของผมเลยพูดขึ้นยิ้มๆ
“ อ้อออออออ คือมันอย่างนี้ ก้อคือนะ เราเองก้อไม่ค่อยได้เจอกันเนอะ ตั้งนานแล้ว เลยไม่ได้รู้ว่า ตอนนี้ปี๊อบกับน้องแมนตกลงที่จะคบกันเป็นแฟนแล้วนะ แล้วพอดีเพื่อนของป๊อบเป็นหุ้นส่วนของที่นี่อ่ะ เค้ามีงานเปิดรีสอร์ท ป๊อบก้อเลยชวนแมนมาด้วย ถือโอกาสมาฮันนีมูนไปในตัว ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆ “ ไม่ทันจะขำได้นาน น้องแมนก้อตุ๊ยไปที่ท้องป๊อบทีนึงเชิงหมั่นไส้
“ ใครบอกว่าเป็นแฟน ยังดูๆกันอยู่นะ อย่ามามั่วๆ เดี๋ยวจะโดนดี “ แมนทำหน้างอนๆ แต่ดูน่ารักไม่น้อย ผมเองก้อพอจะเดาได้จากกริยาของทั้งสองคนนี้ ท่าทางจะสนิทกันมากพอดู อิอิ
“ เอาล่ะๆ ไว้ไปคุยกันข้างในงานดีกว่า ดีเลยมาเจอเพื่อนเก่า คืนนี้คงอีกยาววววว “
ว่าแล้วป๊อบก้อชวนผมเข้างาน จากนั้นก้อไปควงแขนน้องแมนแล้วเดินไป แต่น้องแมนสะบัดออก แถมยังทำท่างานรีบเดินหนีเข้าไปในงานอีก เห็นแล้วก้อขำๆนะครับ น้องแมนตัวใหญ่ๆ ดูแมนๆ มาทำท่างอนแบบนี้
พอเข้าไปในงานแล้ว ป๊อบก้อพาผมไปแนะนำให้รู้จักกับเพื่อนของเค้าที่เป็นหุ้นส่วนอีกคนของที่นี่ ซึ่งคนนี้ทิตก้อแนะนำให้ผมรู้จักแล้ว ผมก้อเพิ่งจะมาถึงบางอ้อว่า ทิตเองก้อมีหุ้นส่วนอีกคนที่ร่วมกันสร้างรีสอร์ตนี้ รู้สึกว่านาม(ชื่อของเพื่อนป๊อบ ที่เป็นหุ้นส่วนกับทิต)จะเป็นคนท้องที่นี้ เหมือนว่าเค้าเป็นเจ้าของที่ ที่นี่ด้วยมั้งถ้าได้ยินไม่ผิด
จากนั้นเราก้อสนุกสนานกันต่อ ทิตเองก้อเริ่มเมาๆแล้ว เพราะโดนคนมอมทั้งงาน ส่วนผมกับน้องแมนก้อดื่มไป นั่งคุยกันไป แมนก้อเล่าให้ฟังคร่าวๆว่า ตั้งแต่เกิดเรื่องของน้องแมนตั้งแต่ครั้งที่ปอยเปตนั่น แมนก้อได้เริ่มรู้จักกับป๊อบมากขึ้นเรื่อยๆ แมนบอกว่า ป๊อบมาคอยดูแล และปลอบใจแมน หลังจากที่อกหักจากผม ( อะไรจะขนาดนั้น ) จากนั้นเค้าก้อไปมาหาสู่กันเรื่อยๆ โดยที่ทางบ้านของน้องแมนก้อรับรู้มาตลอด แล้วป๊อบก้อไม่เคยพาน้องแมนไปทำเรื่องไม่ดี ส่วนมากจะพากันไปทำงาน ไปเรียนบ้าง ทางผู้ใหญ่เลยไม่ได้ว่าอะไร ปล่อยอิสระเต็มที่ จากนั้นเมื่อไม่นานมานี้ เค้าก้อตัดสินใจคบกับแบบจริงจัง ( แหมๆน้องแมน เพิ่งจะมายอมรับกับผมตอนนี้เอง เมื่อกี้ยังปฏิเสธอยู่เลย )
พอเริ่มดึกขึ้นเรื่อยๆ ทิตเองก้อเริ่มมาเรียกให้ผมไปร้องเพลงบ้างแล้ว แรกๆผมก้ออายนะ แต่พอร้องไปเรื่อยๆก้อเริ่มติดลม ร้องไม่ยั้ง แถวยังเรียกให้คนอื่นๆมาร้องด้วยอีก ทำให้บรรยากาศในงานยิ่งสนุกขึ้นไปอีก เพราะว่าทุกคนเป็นกันเองทั้งนั้น ไม่ว่าจะแขกเหรื่อหรือว่าพนักงาน ล้วนสนุกด้วยกันหมดเลย
ผมเองก้อเริ่มจะเมามากขึ้นเรื่อยๆ เพราะว่าโดนส่งเหล้าอยู่ตลอด เริ่มจะไม่ไหวแล้ว ส่วนป๊อบนะ รายนั้นเมาจนเกือบจะน็อคอยู่แล้ว น้องแมนเลยต้องไปคอยดูแลอยู่ข้างๆ เห็นแล้วก้อสะท้อนใจไม่น้อย.......จู่ๆในใจมันก้อดันคิดถึงเรื่องเดิมๆขึ้นมาอีก
“ อี้คิดอะไรอยู่อ่า.....คิดถึงแฟนเหรอ “ ทิตมาจากไหนไม่รู้มากอดคอผม แล้วพูดอะไรไม่รู้ ขัดใจชะมัด
“ ทิตเมาแล้วไปนอนเลยไป สภาพไม่ไหวแล้วนะ “ ผมพยายามพยุงเค้าไปจะพาไปนั่งที่เก้าอี้ แต่เค้าขืนตัวไม่ยอมไป
“ ทำไมอ่ะอี้ แค่เราถามเรื่องแฟนหน่อยเดียว ทำไมต้องเลี่ยงหนีทุกครั้งด้วย ทำไม มันแสลงใจนักรึไง “ ทิตยังมาพูดจาแบบนี้อีก ผมเริ่มอารมณ์ไม่ดีแล้วนะ
“ แล้วทิตจะมาถามทำไมล่ะ ในเมื่อเราไม่อยากตอบ ทำไม ชอบให้เรารู้สึกแย่ๆนักรึไง “ ผมอารมณ์ขึ้นมาทันที
“ ก้อเพราะว่า ทิตยังรู้สึกกับอี้เหมือนเดิมไง เหมือนเดิมมาตลอดตั้งแต่ตอนที่เราเรียนด้วยกันแล้ว ทิตขอโทษที่ตอนนั้นทิตไม่กล้าที่จะบอกความในใจ แล้วตอนนั้น ที่ทิตจูบอี้ ทิตก้ออยากจะบอกว่าทิตรู้สึกยังไง แต่อี้เองนั่นแหละที่ไม่สนใจทิต แล้วตอนนี้ ทิตก้อรู้มาว่าอี้ไม่มีใครแล้ว ทิตแค่จะถามเพื่อความแน่ใจอ่ะ ทิตผิดนักเหรอ “ ทิตเริ่มพูดไม่รู้เรื่องแล้ว ผมพยายามที่จะสะบัดตัวหนี แต่ทิตก้อยังกอดคอมผมไว้แน่ ผมชักไม่สนุกแล้วนะ
-
ไม่อาวทิตตตตตตตตตตตตตตตตตตตตตตต o9
ว่าแต่ยินดรกับน้องแมนกับป๊อบด้วยนะ(แต่งกันแล้วหรา..ฮันนีมูน..)
-
เฮ้อ! อะไรกันนี่ เม้นท์ไม่ถูกเลย
แต่...เอาเถอะอะไรจะเกิดก็ต้องเกิด ^^
-
ไม่รู้จะเม้นท์ว่าอะไร
เอาเป็นว่า ขอให้เรื่องนี้จบแบบมีความสุขกันทุกคนนะครับ
เฮ้อออออ ^^
:o12: :o12: :o12:
-
อี้ เนื้อหอม ใครๆก็หลงรัก :impress2:
แล้วดิวไปไหนทำไมไม่กลับมาหาอี้ซะทีน้า :เฮ้อ:
:mc4: :mc4: :mc4:
-
:laugh: :laugh: :laugh: :m20: :m20: :m20: :m20: :pigha2: :pigha2: :pigha2: :pigha2:
-
คนที่รอคอยหายไปไหน คนที่เฝ้ารอนั้นทำไรอยู่
คิดถึงดิวมาตลอดและเรื่อยไป ดิวคือพระเอกในดวงใจใครหลายๆคน
อี้คือนายเอกที่เราต้องลุ้นและใหฟ้กำลังใจเสมอและตลอดมา นิยาย
เรื่องนี้ตั้งแต่ปี่09-11นี้ มันไม่ใช่เวลาน้อยๆเลยนะครับ ทุ่มเททั้งแรงกาย
แรงใจของคนเขียน และคนอ่าน แฟนคลับทั้งหลาย ต่างคอยและลุ้นให้กำลังใจอี้มาตลอด
เชื่อว่าซักวันคงมีสิ่งดีๆมาตอบแทนให้คนอ่านได้รู้และเข้าใจบ้าง ขอให้ความรักครั้งนี้ของอี้
จงสมหวังและขอภาวนาให้ดิวหายเร็วๆและจำความได้ ขอบคุณอเล็กซ์ที่มอบสิ่งดีๆให้กับ
แฟนคลับทั้งหลาย ใก้ลจบหรือยัง บทสรุปเป็นไง ขอให้ทุกอย่างจบลงด้วยดีนะ :pig4:
-
คนที่รอคอยหายไปไหน คนที่เฝ้ารอนั้นทำไรอยู่
คิดถึงดิวมาตลอดและเรื่อยไป ดิวคือพระเอกในดวงใจใครหลายๆคน
อี้คือนายเอกที่เราต้องลุ้นและใหฟ้กำลังใจเสมอและตลอดมา นิยาย
เรื่องนี้ตั้งแต่ปี่09-11นี้ มันไม่ใช่เวลาน้อยๆเลยนะครับ ทุ่มเททั้งแรงกาย
แรงใจของคนเขียน และคนอ่าน แฟนคลับทั้งหลาย ต่างคอยและลุ้นให้กำลังใจอี้มาตลอด
เชื่อว่าซักวันคงมีสิ่งดีๆมาตอบแทนให้คนอ่านได้รู้และเข้าใจบ้าง ขอให้ความรักครั้งนี้ของอี้
จงสมหวังและขอภาวนาให้ดิวหายเร็วๆและจำความได้ ขอบคุณอเล็กซ์ที่มอบสิ่งดีๆให้กับ
แฟนคลับทั้งหลาย ใก้ลจบหรือยัง บทสรุปเป็นไง ขอให้ทุกอย่างจบลงด้วยดีนะ :pig4:
ตามนี้เลย
อ่านแล้วประทับใจสุดๆ^^
-
คนที่รอคอยหายไปไหน คนที่เฝ้ารอนั้นทำไรอยู่
คิดถึงดิวมาตลอดและเรื่อยไป ดิวคือพระเอกในดวงใจใครหลายๆคน
อี้คือนายเอกที่เราต้องลุ้นและใหฟ้กำลังใจเสมอและตลอดมา นิยาย
เรื่องนี้ตั้งแต่ปี่09-11นี้ มันไม่ใช่เวลาน้อยๆเลยนะครับ ทุ่มเททั้งแรงกาย
แรงใจของคนเขียน และคนอ่าน แฟนคลับทั้งหลาย ต่างคอยและลุ้นให้กำลังใจอี้มาตลอด
เชื่อว่าซักวันคงมีสิ่งดีๆมาตอบแทนให้คนอ่านได้รู้และเข้าใจบ้าง ขอให้ความรักครั้งนี้ของอี้
จงสมหวังและขอภาวนาให้ดิวหายเร็วๆและจำความได้ ขอบคุณอเล็กซ์ที่มอบสิ่งดีๆให้กับ
แฟนคลับทั้งหลาย ใก้ลจบหรือยัง บทสรุปเป็นไง ขอให้ทุกอย่างจบลงด้วยดีนะ :pig4:
ตามนี้เลย
อ่านแล้วประทับใจสุดๆ^^
อ่านแล้วประทับใจเหมือนกันคับ
ยังไงก็รอคับผม
-
ขนาดอี้หนีมานี่ยังไม่วายมาพบเรื่องพวกนี้อีก รอเวลาที่อี้จะได้ข่าวและได้เจอดิวจริง
-
:really2: :really2: :really2: :really2:
-
คนที่รอคอยหายไปไหน คนที่เฝ้ารอนั้นทำไรอยู่
คิดถึงดิวมาตลอดและเรื่อยไป ดิวคือพระเอกในดวงใจใครหลายๆคน
อี้คือนายเอกที่เราต้องลุ้นและใหฟ้กำลังใจเสมอและตลอดมา นิยาย
เรื่องนี้ตั้งแต่ปี่09-11นี้ มันไม่ใช่เวลาน้อยๆเลยนะครับ ทุ่มเททั้งแรงกาย
แรงใจของคนเขียน และคนอ่าน แฟนคลับทั้งหลาย ต่างคอยและลุ้นให้กำลังใจอี้มาตลอด
เชื่อว่าซักวันคงมีสิ่งดีๆมาตอบแทนให้คนอ่านได้รู้และเข้าใจบ้าง ขอให้ความรักครั้งนี้ของอี้
จงสมหวังและขอภาวนาให้ดิวหายเร็วๆและจำความได้ ขอบคุณอเล็กซ์ที่มอบสิ่งดีๆให้กับ
แฟนคลับทั้งหลาย ใก้ลจบหรือยัง บทสรุปเป็นไง ขอให้ทุกอย่างจบลงด้วยดีนะ :pig4:
ใครบอกอ่ะพี่กล้วย นิยายเรื่องนี้แต่งตั้งแต่ปี 2007 ตะหาก พวกเราติดตามอยู่ที่ GTC จนเดี๋ยวนี้บอร์ดปิดไปและ ยังมะจบเลยอ่ะ
ป้าอี้นี่มะได้ดั่งจายเจรงๆเลย อยากรู้เรื่องของดิวแล้วอ่ะ ลงช้าๆๆๆๆๆ เดี๋ยวให้ต้มกวยจั๊บเลี้ยง FC เลยนิ :เฮ้อ:
-
:really2: :really2: :really2: :really2: :really2: :really2: :really2:
-
:pigha2: :pigha2: :pigha2:
-
:call: :call: :call: :call:
-
รอคร๊าบบบ
-
:เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:
-
:L3:แล้วเรื่องราวจะเป็นไปแบบไหน เนี่ยยังคงต้องติดตามกันต่อไป
และยินดีต้อนรับน้องจูคนน่ารักที่ห่างหายไปนาน ขาดแต่จียองที่ไม่ทราบข่าว
เท่านั้นเอง เมื่อตามกันมาเจอแล้ว ใครละจะดลจิตใตให้อเล็กมาต่อนิยาย
เรื่องนี้ต่อ เพราะคาดว่า เรื่องนี้คงยังไม่จบแน่นอน เพราะว่าคนเขียนกำลัง
วุ่นเรื่องที่ทำงานอาจจะไม่มีเวลามาลงหรือตอบกระทุ้หมือนแต่ก่อน แต่ยังไง
ก็ให้กำลังใจอเล็กซ์เสมอ และขอภาวนาว่าให้ดิวกับคืนมาและขอให้ความรักของคน
ทั้งสองคนนี้สมหวังทีเถอะครับ :เฮ้อ: :L2: :3123: :L1:
-
รอต่อไป...
-
:really2: :really2: :really2: :really2:
-
:m15: :m15: :m15:
:impress3: :impress3: :impress3:
รอ รอ รอ รอ รออยู่นะงับ
-
รอนานนิดนึงนะครับ
คอมพิวเตอร์พังครับ ยังซ่อมแล้วเอาข้อมูลไม่ได้เลย
งานก้อเยอะ เครียดมากมาย
ไหนจะต้องเตรียมงานวัดเกิดของตัวเองอาทิตย์นี้อีก
แต่นี่แวะมาบอกว่า ยังไม่ลืมนะครับ จะรีบมาให้ไวที่สุด
ร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกทุกคนเสมอครับ
-
หุหุ
ไม่ต้องรีบหรอกจ้า แต่คนอ่านรออยู่ อิอิ
-
:L2:รอได้ครับ อย่าหักโหมมากนะครับเดี๋ยวไม่สบาย ยิ่งช่วงนี้อากาศแปรปรวนมากๆ :L2:
:L1:อวยพรวันเกิดล่วงหน้านะครับ ขอให้มีความสุขมากๆๆๆๆๆ มีแต่คนรัก ปราศจากโรคภัยต่างๆ คิดหวังสิ่งใดก็ขอให้สมปราถนาทุกประการครับ :L1:
-
:pigha2: :pigha2: :pigha2:
-
:m20: :m20: :m20: :m20:
-
:mc4: :mc4: :mc4:
:impress2: :impress2: :impress2:
-
ขอให้มีความสุขในวันเกิดนะคับ
-
:mc4: :mc4: :mc4: :mc4: :mc4:
-
:เฮ้อ:คงร้องเพลงรอตอนต่อไปกว่าจะมาต่อเพราะว่า
คงต้องติดเทศกาลแน่นอน :L1: :เฮ้อ:
-
มารอตอนต่อไปนะครับ
-
เสน่ห์แรงจริงๆน่ะ
คนเก่าก็คิดถึง คนแบรักก็มาอีกล่ะ
แต่ยังไงก็สุขสันต์วันสงกรานต์น่ะจ๊ะ
-
พี่ครับมาต่อไวๆ ผมรอจะเป็นบ้าอยู่แล้วเนี้ยะ กับนิยายเรื่องไหมผมก็ไม่เคยร้องไห้นะครับเนี้ยะแต่เรื้องนี้เนี้ยะกินใจผมมากๆๆ อยานานมากนะครับผมรออยู่ :m15: :z3: (ผมร้องไห้จิงๆนะครับ จะไม่เชื่อก็ได้นะครับ ) จะรอทุกวันเลย
-
นานจังแฮะ
-
พี่เล็กหายไปจะถึงเดือนแล้วนิ เอ.. หรือเลยแล้ว :z3:
-
:เฮ้อ:รออ่านตอนต่อไป ถ้าวิ่งจากเชียงใหม่กรุงเทพคงถึงแล้วละครับ
รอนานโคตรๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ :t3:รอจนหลับ หลับจนตื่น :angry2:
-
:กอด1: รอจ๊ะ
-
รอคร๊าบบบ
-
เรื่องแต่งเสร็จแล้วนะครับ แต่คอมผมเจ๊ง กำลังซ่อม แล้วจะกู้ไฟล์คืนมา รอหน่อยนะครับ แต่ถ้ารอไม่ได้ผมก็ไม่รู้จะทำไง ขอโทษจริงๆ บางทีอาจจะต้องแต่งใหม่ แต่กลัวไม่เหมือนเก่า เพราะอันนั้นมันจบดีมาก.............เซ็งสุดๆ
-
รับทราบ :L2:
-
ครับ ขอคุณมากนะครับ ดีใจจัง ผมจะรอนะครับ
-
ขอให้มีความสุขนะครับ 1 เดือนที่น้องหายไป
แต่เข้าใจด้วยว่าด้วยภาระและหน้าที่ ทุกอย่างคงต้องรอกันต่อไป
ดูแลสุขภาพด้วยนะ ฝากความคิดถึงน้องบอยด้วยครับ
-
พี่ครับ ยังช่อมไม่ได้อีกเหรอพี่ อยานานนะครับ
-
รอ ครับ รอ....
-
:seng2ped: :seng2ped: :seng2ped: :seng2ped: :seng2ped: :seng2ped: :seng2ped: :seng2ped:
ผมเองก้อเริ่มจะเมามากขึ้นเรื่อยๆ เพราะว่าโดนส่งเหล้าอยู่ตลอด เริ่มจะไม่ไหวแล้ว ส่วนป๊อบนะ รายนั้นเมาจนเกือบจะน็อคอยู่แล้ว น้องแมนเลยต้องไปคอยดูแลอยู่ข้างๆ เห็นแล้วก้อสะท้อนใจไม่น้อย.......จู่ๆในใจมันก้อดันคิดถึงเรื่องเดิมๆขึ้นมาอีก
“ อี้คิดอะไรอยู่อ่า.....คิดถึงแฟนเหรอ “ ทิตมาจากไหนไม่รู้มากอดคอผม แล้วพูดอะไรไม่รู้ ขัดใจชะมัด
“ ทิตเมาแล้วไปนอนเลยไป สภาพไม่ไหวแล้วนะ “ ผมพยายามพยุงเค้าไปจะพาไปนั่งที่เก้าอี้ แต่เค้าขืนตัวไม่ยอมไป
“ ทำไมอ่ะอี้ แค่เราถามเรื่องแฟนหน่อยเดียว ทำไมต้องเลี่ยงหนีทุกครั้งด้วย ทำไม มันแสลงใจนักรึไง “ ทิตยังมาพูดจาแบบนี้อีก ผมเริ่มอารมณ์ไม่ดีแล้วนะ
“ แล้วทิตจะมาถามทำไมล่ะ ในเมื่อเราไม่อยากตอบ ทำไม ชอบให้เรารู้สึกแย่ๆนักรึไง “ ผมอารมณ์ขึ้นมาทันที
“ ก้อเพราะว่า ทิตยังรู้สึกกับอี้เหมือนเดิมไง เหมือนเดิมมาตลอดตั้งแต่ตอนที่เราเรียนด้วยกันแล้ว ทิตขอโทษที่ตอนนั้นทิตไม่กล้าที่จะบอกความในใจ แล้วตอนนั้น ที่ทิตจูบอี้ ทิตก้ออยากจะบอกว่าทิตรู้สึกยังไง แต่อี้เองนั่นแหละที่ไม่สนใจทิต แล้วตอนนี้ ทิตก้อรู้มาว่าอี้ไม่มีใครแล้ว ทิตแค่จะถามเพื่อความแน่ใจอ่ะ ทิตผิดนักเหรอ “ ทิตเริ่มพูดไม่รู้เรื่องแล้ว ผมพยายามที่จะสะบัดตัวหนี แต่ทิตก้อยังกอดคอมผมไว้แน่ ผมชักไม่สนุกแล้วนะ
“ ทิตเมาแล้วพูดบ้าๆอะไรเนี่ยะ แล้วนี่ก้อปล่อยอี้ได้แล้วนะ อี้จะกลับห้องแล้ว “ ผมเริ่มโกรธแล้วที่ทิตพูดไม่รู้เรื่อง
“ ทิตไม่ปล่อย ทิตจะไม่ปล่อยอี้ไปไหนทั้งนั้น ทิตจะบอกทุกคนเลยว่า นับจากตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไปแล้ว ทิตจะมีแต่อี้คนเดียว เข้าใจมั้ย ทิตจะไม่รับใครเข้ามาอีกแล้ว อี้เชื่อทิตสิ “
ทิตพูดอีกทีเพื่อให้ผมแน่ใจ แต่ผมจะมั่นใจได้ไงเล่า ในเมื่อเรื่องต่างๆมันเลยเถิดมาขนาดนี้
“ ทิต ทิตเอาเรื่องที่จะพูดวันนี้นะ ไปคิดให้ดีก่อน แล้วยังไงวันพรุ่งนี้ค่อยมาว่ากัน ยังไงอี้ก้อไม่ปล่อยให้ใครเค้ามาเห็นอี้ในสภาพแบบนี้หรอก เข้าใจเปล่า “
ทิตนิ่งคิด จากนั้นก้อปล่อยมือผมออก แล้วพูดขึ้นมา
“ ก้อได้ ยังไงวันนี้ทิตก้อจะปล่อยอี้ไปก่อน จากนั้นไว้ว่ากันอีกทีแล้วกันนะ ทิตขอบอกไว้เลยนะว่า ยังไงๆ เล่าก้อต้องกลับมาเป็นเหมือนเดิมอีกครั้ง ไม่ว่าจะยังไงก้อตาม “
จากนั้นทิตก้อเดินเซๆออกไป ผมได้แต่ถอนใจเถือกแล้ว เถือกอีก นี่ตกลงมันจะมีเรื่องไรนักหนานะไหนจะเรื่องแมน เรื่องเป้ ไหนจะเรื่องทิต แล้วยังเรื่องอะไรๆอีกมากมาย โอ๊ยยยยยยย ปวดหัวมาก ว่าแล้วผมก้อขึ้นไปนอนก่อน ไว้พรุ่งนี้แล้วเราค่อยมาคิดแล้วกัน ยังไงซะ พรุ่งนี้ยังไงก้อต้องเกิดอยู่วันยังค่ำ ว่าแล้วก้อนอนนนนนนนนนนนนนดีก่า
ตื่นเช้ามา ( ผมนอนห้อง ธรรมดา กลัวว่าทิตจะบ้า !!!! ) เลยขึ้นไปอาบน้ำที่ห้อง ก้อไม่เห็นใครอยู่บนนั่นแล้ว อาบๆน้ำเสร็จออกมา ก้อเห็นทิตเดินอยู่ในห้อง เลยเดินไปถามๆ
“ แล้วมาเดินไรที่นี่นะ ข้างล่างไม่มีอะไรทำเหรอ “
“ มารอคน “ ทิตตอบงงๆ
“ รอใคร ??? “ ผมถามตอบกลับไปอีก
“ เจ้าของหัวใจ “ ( วะสั่นนนนนนนนนนนนนนน )
“ เค้าอยู่แลถวนี้เหรอ “ ผมถามกลับไปอีก
“ กำลังจะใส่เสื้อผ้า เดี๋ยวเดินลงไปพร้อมกัน “ นั่นแหน่ๆ ไอ้นี่ มันไม่เคยลองของแปลกซะแล้ว
ว่าแล้วผมก้อรีบไปใส่เสื้อผ้า จากนั้นก้อรีบเดินลงไปโดยที่ไม่ทันรอไอ้ทิตให้เดินตามมา อิอิ มันจะบ้าอะไรก้อช่าง แต่ตอนนี้ผมขอไปเจอคนอื่นๆก่อน เดี๋ยวมันจะมาตื๊อผมเอา
ว่าแล้วพอถึงด้านล่างก้อเจอผู้คนมากมายนั่งเล่นอยู่ข้างล่าง เจอป๊อบกับแมนนั่งหยอกล้อกันอย่างสนุกสนาน ผมก้อเลยเดินไปอีกทาง พอดีทิตเดินเข้ามาเลยรีบคว้ามือผมไว้ก่อน จากนั้นก้อลากพาผมไปหาคนที่อยู่ในอีกห้องที่อยู่ข้างๆห้องนั่นเอง ข้างในนั้นมีคนอยู่ประมาณ 3-4 คนเลยเห็นจะได้ ดูจากหน้าแล้วเห็นจะเป็นคนที่บ้านทิตเห็นจะได้ แล้วทำไมเค้าไม่มาด้วยกันเมื่อคืนนี้เล่า
“ นั่งลงสิ นี่พ่อแม่ของเราเอง เมื่อคืนเค้าไม่มา กลัวว่าจะปลิ้นกัน เลยพามาวันนี้ ส่วนอีกคนก้อพี่ชายแฟนพี่ชาย “ ผมก้อสวัสดีทุกคนไป โดยที่ทุกคนก้อไหว้ผมกลับเป็นอย่างดี
“ นี่แฟนผมครับ ชื่ออี้ “
“ หา..................... “ ทุกคนหาพร้อมกันหมด !!!!!!!!!!!!!!!!
“ หาอะไรเล่า เราตกลงเป็นแฟนกันแล้ว นี่ผมก้อพาทุกคนมาเจอเค้าไงครับ “
“ แล้ว แล้ว แล้ว น้องหยกล่ะ ไหนบอกว่า...... “ นี่เสียงของพ่อเค้า
“ หยกเหยิกไร ไม่สนแล้ว คนนี้แหละตัวจริง พ่อบอกเค้าไปเลยนะครับว่า ผมมีแฟนแล้ว คนนี้ผมรักเค้ามานาน กว่าจะได้ตัวมานานมาก เมื่อคืนก้อคุยกันแล้ว เค้าเลยตกลงมาคุยกับพวกพี่ไง “ ทิตพูดหน้าตาเฉยๆ เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น แต่ผมนี่สิ......
“ ดะ ดะ เดี๋ยวก่อนนะทิต เมื่อคืนนี้เราแค่คุยกันง่ายๆเองนะ ไม่ได้คุยกันว่าจะเป็นฟงเป็นแฟนไรเลยนะ “ ผมตอบไปแบบงงๆ
“ อี้บอกแล้วไงว่า ไว้คุยกับทุกคนก่อน แล้วจะบอก นี่ก้อเจอกันแล้วนี่ บอกไปเลยสิ “ ยังมาตีหน้ามึนใส่อีก
“ นี่ทิต มันไม่ใช่เรื่องเล่นนะ ตกลงจะเอายังไง บอกมาเลยดีกว่านะ !!!!! “ เสียงของแม่ดังขึ้นมาก จนทิตหันไปมองหน้า
“ ไม่เอาไง เอางี้แหละ ตกลงสรุปง่ายๆคือ ทิตจะคบกับอี้แบบเปิดเผยแล้ว จากนั้นพอทุกอย่างมันคลี่คลายแล้ว ก้อจะเปิดตัวอย่างเป็นทางการ ยังไงตอนนี้ก้อเอาแบบนี้ไปก่อนนะ ไว้ค่อยว่ากันอีกที “
“ เดี๋ยวก่อนทิต นี่อี้งงไปหมดแล้ว ตกลงนี่มันอะไรกันแน่ “ ผมถามกลับไปอีกที
“ อี้คงจะงง เมื่อวานนี้ตอนที่อี้ออกไปเจอป๊อบกับแมนนะ พอดีช่วงนั้นทิตได้เอ่ยชื่อคนที่จะมาร่วมงานในนี้ด้วย นั่นก้อคืออี้นั่นเอง สงสัยอี้จะหายไปเลยไม่ได้ยิน ก้อดีเลย จะได้ประกาศอีกทีว่า สรุปแล้วอี้เป็นของทิตแล้วนะครับ รับทราบด้วย และต่อจากนี้ไปเราก้อจะช่วยพัฒนางานของเราไปเรื่อยๆนะครับอี้ ตกลงมั้ย “
“ อะไรนะ ???? ทำไมอี้ไม่เห็นรู้เรื่องเลย ???? “ ผมงงหนักไปกันใหญ่
“ ทิตจ้ะ ถ้าจะเรียกมาคุยเรื่องนี้ ทางบ้านไม่คุยด้วยนะ ช่วยจัดการปัญหาให้เสร็จสรรพด้วย อย่าปล่อยให้มันเป็นอย่างนี้นาน รู้มั้ยว่าทางบ้านเค้าเสียหายแค่ไหนที่ต้องเป็นอย่างนี้ ไปกันเถอะ กลับค่ะ “
ว่าแล้วทุกๆคนก้อรีบเดินออกจากห้องไปทันที ปล่อยให้ผมยืนงงอยู่ตรงนั้น ไม่ทันที่จะให้ผมได้คิดอะไรเลย ????
“ จะคิดอะไรอีกนานไหมอี้ “ ทิตถามขึ้นอีกที
“ ตกลงนี่มันอะไรกันทิต อี้งงไปหมดแล้ว “ ผมตอบไปแบบงงหนักๆ
“ ไม่มีอะไรหรอก อี้แค่หลอกให้ทางบ้านมา กะว่าจะแนะนำคนให้รู้จัก เค้าคงไม่คิดมั้งว่าจะเป็นอี้ “
“ แล้วตกลงมันเรื่องอะไร อี้งงไปหมดแล้วนะ “
“ ไม่มีอะไรหรอก เดี๋ยวมันก้อดีไปเอง ตอนนี้อี้ก้ออยู่เฉยๆไปก่อนแล้วกัน จนกว่าพวกเค้าจะกลับ จากนั้นอี้จะไปไหนก้อไปนะ ทิตไม่ขอร้องอี้หรอก แค่ให้ช่วยกันหลอกไว้เท่านั้นเอง “
“ แล้ว แล้วตกลงอี้ต้องทำยังไง อี้ไม่เข้าใจ ขออีกทีได้มั้ย “ ผมถามกลับไปอีก
“ อี้แค่ ทำตัวปกติ ทำในแบบที่อี้เป็น อย่าไปคิดเยอะ เดี๋ยวอะไรมันก้อดีเอง อีกอย่างนะ เมื่อคืนนี้ ที่ทิตถามอี้ ก้อว่าจะบอกเรื่องนี้แหละ แต่มัวแต่วกไปวนมา เลยมาได้ประโยคนี้แทน อี้คงไม่ว่านะ “
“ แล้วตกลงอี้ต้องเป็นแฟนของทิตใช่ม่ะ ??? “ ผมถามกลับไปอีก
“ ใช้ไปสักพักนะ เดี๋ยวพวกนั้นก้อกลับแล้ว จากนั้นค่อยว่ากันอีกที โอเคเปล่า “
“ คืออี้ไม่เข้าใจ ทำไม...... “ ผมจะพูด แต่ทิตเอามือปิดปาก
“ ทำตามนี้ไป จากนั้นจะดีเองนะ เชื่อทิตเถอะ “
ผมยืนงงอย่างนั้นอยู่สุดๆ จากนั้นทิตก้อเดินจากไหน แล้วตกลงนี่มันอะไรเนี่ยะ ?????????
-
เอาไปแค่นี้ก่อนนะครับ
รีบมากกกกกกกกกกก
รักเสมอนะครับ หุหุ
-
ยังไงของนายทิตเนี่ย งงแทนอี้
น้องแมนกับป๊อบก็มีส่วนรู้เห็นด้วยเปล่านิ
พี่เล็กหายไปนานม๊าก อย่าหายไปนานๆอีกน่ะครับ :กอด1:
-
ขอบคุณครับ ขอบคุณมากๆเลย ได้อ่านตอนใหม่แล้ว นานมากๆแต่ก็รอ เข้ามาดูทุกวัน พรุ่งนี้มาต่ออีกนะครับ , กะว่าจะไม่เข้ามาดุแล้วนะเนี้ยะเป็นกำลังใจให้ไรเตอนะคับ :really2: :mc4: :mc4: :n1:
-
ทิตพูดเองเออเองหมดเลย - -*
อะไรกันล่ะเนี่ย เหอะๆ
-
ยังรักและคิดถึงดิวเสมอ ขอให้ดิวกลับมาหาอี้และรักกันคองรักกันตลอดไป :L1:
-
ดิวเป้นไงบ้าง
-
เหอๆๆ ป้าอี้ลงสั้นๆเหมือนเจ้าของเลย กร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกก :pigha2:
ป.ล. HBD นะป้าอี้ จุ๊บๆๆ :L2:
:b:
From... N' จู
^___^ :z2:
-
เด๋วมาต่อลแล้วจ้าหนู
ใจเยลๆๆๆ
อย่ารีบร้อนนะ อิอิ
-
เอ่อ :o8:
โค้งมานานแล้ว....
เมื่อไหรจะสุดซะที :z6:
อ๊ายยยยยยยยยยยย
จะลงแดงงงงง!!
-
พึ่งอ่านถึงตอนที่อี๊กับดิวจะตกลงสนธิสัญญาจะแสดงเป็นแฟนกัน3เดือนอ่ะ
บางครั้งก็โกรธอี๊ที่พูดจาทำร้ายจิตใจดิวมากกกกเลยอ่ะ
เชียร์ดิวขาดใจคร๊าบ
ขอสมัครเป็นแฟนคลับ ดิวอี๊ ด้วยคนน๊า ดิวอี๊ ดิวอี๊ ดิวอี๊
-
หายไปไหนครับ คิดถึงงงงงงงง
-
ยังไม่หายจ๊า.......
แค่ยังหาที่ลงต่อไม่ได้เลย
สมองตันอย่างแรงงงงงงงงงงงงงงง
รอแป๊บบบบบบบบบบบๆนะจ้ะ
-
:L2: :L2: :L2:
-
เข้ามาให้กำลังใจจะได้ต่อได้ไวไว
-
รอแล้วรออีก อยาลื่มกันนะคับพี่ Alexie333
-
วันนี้เข้ามาดูอีกรอบคับ ผมจะมาเม็นให้ทุกวันเลย จะรอทุกวัน ถึงใกล้จะสอบแล้วแต่มันยุดไม่คิดต่อไม่ได้แล้ว :L2: :L1:
-
รอหน่อยๆ
ช่วงนี้กำลังหางานใหม่
อย่าลืมกันนะคร๊าบบบบบบพี่น้อง อิอิ
-
รีบมาไวๆๆๆนะะะ เค้ารออยู่
-
เป็นกำลังใจให้คับ :n1:
-
มาทักทายคับ มาต่อเร็วๆนะคับ :L2: :n1:
-
มา
คอม
เมน
อีก
วัน
ครับ
คิดถึง และ รอ
ครับ
:n1:
:seng2ped:
-
รอครับ รอ
:z2: :z2: :z2:
-
นั่งวินมอไซด์ก้อแล้ว 30โค้ง จนมานั่งรถสองแถวเข้าโค้งไปเท่าไหร่ไม่ทราบงงๆๆ
เพราะว่า นานมากๆๆๆ คิดถึงดิวคิดถึงอี้ แต่อเล๊กซ์ปล่อยไปเนิ่นนาน แลหายไปน
เรื่องนี้ถือว่าดีมากๆแต่หากปล่อยไปนาน มันจะขาดการติดตามจากแฟนๆเขา
ไม่ได้เข้ามาอ่านและเม้นร่วมๆๆเกือบๆ2เดือน แต่ยังไม่มีไรคืบหน้า
เมื่อนิยายเรื่องนี้ย้ายไปที่ห้องจบ คงเข้าไปอ่านที่นั่นทีเดียวเลย
ปล.ดูแลสุขภาพด้วยนะครับอเล๊กซ์ :L1:
-
:n1:
:L1:
waiting you
-
รอเน้อออ
:m15: :m15: :m15:
-
มาแล้วววววววววววววว
ในที่สุดก็หางานใหม่ได้ เย้ๆๆๆๆ
เตรียมพร้อมกำลังใจมาเพรียบ เด๋วมาต่อไวๆ
รอหน่อยนะที่ร๊ากกกกกกก ทุกๆคน อิอิ
-
นั่งรถจากปาย-โกลกหลายรอบแล้วนะ คงต้องรอต่อไป
-
เย้ เย้ มาแล้ว มาแล้ว
รออยู่นะคร๊าบบบบบ
o13 o13 o13
-
ขอให้มีความสุข นะครับพี่ Alex แล้วมาต่อไวๆด้วย คนเขาเป็นหว่ง รักคราบบบบ :L2:
:3123:
:L1:
:seng2ped:
:n1:
-
รอนานมั๊กมาก แต่ก็ยังไม่มา
ยังไงก็รออยุ่นะคร๊าบบบบบบ
:t3: :t3:
-
ใช่ๆๆๆ รออยู่นะพี่ มาเร็วๆๆๆ นะครับ :sad4:
:m15:
:serius2:
:seng2ped:
:n1:
-
อยากอ่านต่อมากกกกกก.................. ค้าบ...,..................................
ผม
รอ
เรื่อง
นื้
นาน
มากกกกกก......
เป็นกำลังใจให้ค้าบ...... รออยู่......
-
ใช่ครับๆ รอเรื่องนี้นานมากกกกกกกก
แต่ยังไงก็รออยู่นะครับ
:กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
รอด้วยคน ^^
-
:z3:
จะโค้งไปถึงหนายยยยยยยยยยยย :z6:
-
เฮ้อ!!!!!
ยังไม่มีวี่แววว่าจะมาต่อเลย
ยังไงก็รอนะครับ
อย่าหายไปเลยนะครับบ
คนอ่านเขารออยู่ คิดถึงดิวกับอี้แล้วอ่า :o12: :o12:
-
รออยู่นะตอนนี้
อยากจะรู้ว่าตอนสุดท้ายของเรื่องนี้
จะเป็นไปในรูปแบบไหน
ถ้าเป็นไปได้อยากให้แฮปปี้อ่ะ
ไม่อยากให้มันเศร้าอยู่อย่างนี้
-
รอมานานแย้วนะ แต่ก็ยังรอต่อไปนะจ๊ะ
-
โค้งเป็น ทวิสเตอร์ หมุนๆๆๆๆๆ ขึ้นนอกโลกแล้ว :m15:
-
:t3:
-
คิดถึง ดิวกับอี้แล้วน๊า
ไม่รู้จะเป็นยังไงบ้าง
จะมาต่อหรือไม่มาต่อ ยังไงก็บองแฟนคลับด้วยนะครับ อิอิ
(ตั้งตัวเองเป็นแฟนคลับ อิอิ )
ส่งข่าวบ้างนะครับ คนอ่านคิดถึง
เงียบหายไปนานมากกก
:L2: :L2: :L2:
-
:z3:
-
หายไปนานมากเลย ช่วยมาต่อให้จบหน่อยนะคับ
-
คนเขียนที่รัก ได้โปรดส่งข่าวมาบ้างนะครับ
คนอ่านรอนาน มว๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกก :serius2:
-
ง่ะ คนเขียนกลับมาแล้ววววววววววว แล้วทำไมเรื่องมาอยู่โหมดนี้ได้อ่ะ ยังไม่ถึงปีเลยง่ะ แงๆๆๆๆๆ ทำไงเด ???????? หรือว่าถ้ายังไม่จบจะมาอยู่ในโหมดนี้ ???? เริ่มเง็งแล้ว อิอิ แต่ยังไงๆก็จะมาต่อให้นะครับ ขอซ่อมคอมก่อน น้ำก็ท่วม เฮ้อออออออออออ ขอกำลังใจด้วยยยยยยยย
-
หอบเอาความคิดถึงมาให้ :m1:
อย่าหายไปนานอีกเลย :sad3:
-
เด๋วเอาคอมไปซ่อมก่อนนะครับ แล้วยังไงจะรีบกลับมาอัพเดทเรื่อยๆ
-
คนเขียนกลับมาแล้ววววววววววววววววว :sad4:
ดีใจ ดีใจ :กอด1: :กอด1: :กอด1:
รีบมาต่อให้จบเร็วๆนะครับ
ร๊ากกกกกกก คนเขียนที่สุดเลย :pig4: :pig4:
-
คอมยังซ่อมไม่เสร็จอีกหรอครับ :sad4:
-
คอมเน่าขั้นวิกฤตคงต้องรื้อดูอีกที เสียดายก็แต่ตอนที่แต่งไปแล้ว เฮ้อออออออออออออออ
-
รออ่านอยู่นะคะ
-
ฉ้านยังรอคุณอยู่น่ะ
อิอิ
-
รออยู่เน้อ...
-
ขอโทษทีคร๊าบบบบบบบบบ หายไปนาน หายตลอดเ้ว...
สรุปแล้วคอมเจ๊งกะบ๊ง ซ่อมไม่ได้ขั้นวิกฤต ตอนนี้กำลังแต่งใหม่
เฮ้อออออออออออ เหนื่อยมาก งานก็เยอะ แต่ไม่ลืมทุกคนแน่ๆครับ
-
“ แล้ว แล้วตกลงอี้ต้องทำยังไง อี้ไม่เข้าใจ ขออีกทีได้มั้ย “ ผมถามกลับไปอีก
“ อี้แค่ ทำตัวปกติ ทำในแบบที่อี้เป็น อย่าไปคิดเยอะ เดี๋ยวอะไรมันก้อดีเอง อีกอย่างนะ เมื่อคืนนี้ ที่ทิตถามอี้ ก้อว่าจะบอกเรื่องนี้แหละ แต่มัวแต่วกไปวนมา เลยมาได้ประโยคนี้แทน อี้คงไม่ว่านะ “
“ แล้วตกลงอี้ต้องเป็นแฟนของทิตใช่ม่ะ ??? “ ผมถามกลับไปอีก
“ ใช้ไปสักพักนะ เดี๋ยวพวกนั้นก้อกลับแล้ว จากนั้นค่อยว่ากันอีกที โอเคเปล่า “
“ คืออี้ไม่เข้าใจ ทำไม...... “ ผมจะพูด แต่ทิตเอามือปิดปาก
“ ทำตามนี้ไป จากนั้นจะดีเองนะ เชื่อทิตเถอะ “
ผมยืนงงอย่างนั้นอยู่สุดๆ จากนั้นทิตก้อเดินจากไหน แล้วตกลงนี่มันอะไรเนี่ยะ ?????????
จากวันนั้นทั้งวัน ผมเป็นทำไม่ทำอะไรเย เพราะว่าผมถูกคนทางบ้านของทิตจับตาอยู่ตลอดเวลา ไม่ว่าจะทำอะไร ก้อต้องถูกจับตาตลอด ขอบอกตามตรงว่ากดดันมากๆ ไม่เคยเป็นอะไรอย่างนี้มาก่อน เพราะมันไม่ใช่เรื่องของผมเลย ผมไม่รู้เรื่องอะไรทั้งนั้น แถมยังได้ยินคนนั้นคนนี้ซุบซิบนินทากันไปทั่ว โอ๊ยยยยยยยยย ทนไม่ไหวแล้วนะ !!!!! ส่วนไอ้ตัวต้นเรื่องนะ ทำเป็นไม่รู้ร้อน ทำงานของมันไปเรื่อย เข้าใจไหมนี่ว่าคนอื่นเค้าเครียดนี่....
ว่าแล้วผมก้อพุ่งไปหาทิตทันที ตอนนั้นมันกำลังคุยกะคนงานก่อสร้างอยู่ แต่ผมไม่สนใจ กระชากตัวทิตออกมาเลยทันที
" มานี่เลยทิต มาคุยกันใ้ห้รู้เรื่องเลย " ทิตกำลังสั่งงานอยู่ แต่ก้อต้องเดินตามแรงลากของผมมา
ผมลากเค้ามาคุยที่ข้างๆโรงแรม ตรงที่ไม่ค่อยมีคนเดินผ่านแล้ว ผมไม่อยากให้ใครได้ยิน และไม่อยากเป็นกระแส
" ดูมีความสุขจังเลยนะ สร้างเรื่องไว้ แล้วใครกันนะที่อึดอัด " ผมใส่ไปชุดแรกทันที
" อี้ครับ บอกแล้วอย่าไปอะไรมาก ทิตแค่หลอกแป๊บๆ เดี๋ยวมันก้อโอเคเองแหละ " นั้นไง ทิตไม่ได้รู้สึกสะทกสะท้าน เล้ยยยยยยยยย
" ไม่ได้นะทิต อี้ไม่ชอบอะไรอย่างนี้ ถ้าทิตไม่ทำอะไรสักอย่างนะ อี้ไม่ยอมจริงๆด้วย " ผมโมโหมากๆ ที่ทิตดูไม่แยแสเลย
" ไม่ยอมแล้วอี้จะทำอะไรได้ ตอนนี้นะ ทุกคนเค้าเอาไปพูดกะนหมดแล้วอ่ะ ถึงอี้จะแก้ตัวยังไงก้อไม่มีประโยชน์หรอกนะ เชื่อทิตเหอะ เดี๋ยวพวกเค้าก้อกลับแล้ว นะ "
..............ผมอึ้งไปเลยครับ ไม่คิดว่ามันจะไวและรวดเร็วขนาดนี้ นี่ตกลงผมเป็นเหยื่อใช่ไหม ???
ผมนิ่งอึ้งไปพักนึง สมองกำลังคิดอะไรบางอย่าง....
" อี้ อี้่เป็นอะไรอ่ะ อี้โกรธทิตเหรอ อี้อย่าโกรธทิตนะ ทิตจำเป็นจริงๆ ไม่งั้นทิตจะได้แต่งงานกะคนที่ทิตไม่รักอ่ะ " นั่นไง พอเจอผมอึ้งเลยรู้สึกขึ้นมาทันที ตอนนี้เริ่มพูดอะไรมากขึ้่นแล้ว
" ทิต อี้ขอบอกเลยนะว่า อี้มาที่นี่ เพราะอี้มีความสุขที่จะมา อี้เครียด อี้ผ่านอะไรมาเยอะแยะมากมาย แต่พอมาวันนึง อี้โดนกล่าวหาในสิ่งที่อี้ไม่ได้ทำ และคนมากมายก้อว่าอี้ ซุบซิบอี้ไปทั่ว มัีนทำให้อี้รู้สึกแย่มาก มากถึงมากที่สุด... " ผมนิ่งไปพักนึง ซึ่งทิตเองก้ออึ้งเช่นกัน
" อี้ไม่มีอะไรจะพูดแล้ว ทิตอยากทำไรทำเลยนะ อี้จะไปทำงานต่อ " ว่าแล้วผมก้อสะบัดตัวหนีออกมาจากทิตทันที ในใจตอนนั้นโกรธทิตมากๆ ที่ทำอะไรไปไม่คิดถึงแก่ใจผมเลย แต่ผมจะไม่ยอมอีกแล้ว จะไม่ยอมให้อะไรอย่างนี้มันเกิดขึ้นกับผมอีกแล้ว
ว่าแล้วผมก้อไปที่ห้องพักของผมทันที เก็บของทุกอย่างของผมที่นำมาด้วย พอแล้ว พอแล้ว....ผมจะไม่ยอมตกเป็นเครื่องมือใครอีก ไม่มีใครรู้หรอกว่าผมรู้สึกยังไง มีแต่คนคิดถึงแต่ความรู้สึกของตัวเอง แต่ไม่เคยมีใครคิดถึงใจผมเลย และต่อจากนี้ไป ผมจะทำตามใจตัวเองบ้างแล้ว จะไม่อยมเป็นเครื่องมือคนนั้นคนนี้อีกแล้ว
พอเก็บของเสร็จ ผมก้อเรียกเบลล์บอยมา จ้างเค้า1000ให้เค้าไปเรียกรถมาให้ผม และห้ามบอกใครว่าผมจะไปไหนทั้งสิ้น แล้วผมได้โอกาสดี ที่จะพูดความรู้สึกของตัวเองบ้าง ผมเลยเดินไปหาครอบครัวของทิต ที่ตอนนี้กำลังนั่งคุยกันอยู่ ผมแทรกกลางเค้าไปทันที และผมก้อไหว้พ่อแม่ทิตก่อน
" สวัสดีครับ คุณพ่อ คุณแม่ อี้มีเรื่องจะมาบอก "
คุณพ่อ คุณแมาทำหน้าไม่พอใจ และทำเป็นไม่สนใจผม แต่ผมไม่แคร์หรอก
" ฟังนะครับ คือผมชื่ออี้ เป็นเพื่อนกับทิตมานานแล้ว และเราไม่เคยเป็นแฟนกัน เหตูการณ์ในวันนี้ เป็นสื่งที่ทิตเค้าจัดการเองทุกอย่าง เค้าคงไม่อยากแต่งงานกะหยกเหยิกอะไรนั่น แต่นี่มันไม่เกี่ยวกับผม " พอผมพูดเสร็จ ทุกคนก้อหันมาพอดี ทำหน้าอึ้งๆเล็กน้อย
" ถ้าพวกคุณไม่เชื่อนี่เบอร์โทรศัพท์ทางบ้านผม " ผมยื่นนามบัตรให้พวกเค้า
" ถามกันได้เลย ว่าเราไม่ได้เป็นอะไรกัน และผมจะไม่ยอมเป็นเครื่องมือของใครทั้งนั้น ผมยอมมามากพอแล้ว และถ้าพวกคุณจะจับให้ทิตแต่งงานกะใครยังไง มันก้อไม่เกี่ยวกับผม ผมมีเรื่องพูดแค่นี้แหละครับ สวัสดีครับ "
ผมไม่รอให้ใครพูดอะไรทั้งนั้น ผมพูดในสิ่งที่ผมต้องการจะพูดแล้่ว ผมก้อเดินเชิ่ดออกมาเลย บางทีการที่เราแคร์ใครมากๆนี่ มันก้อเป็นผลร้ายกับเราเหมือนกันนะ แต่มันจะไม่เกิดกับผมอีกแล้ว...
จากนั้นผมก้อไปที่หน้าโรงแรม และเจอเบลล์บอยที่เรียกรถให้ผม จากนั้นผมก้อขึ้นรถไป โดยฝากเบลล์บอยไว้ว่า ถ้าทิตถาม บอกว่าผมไปธุระข้างนอก เดี๋ยวกลับ จากนั้นผมก้อให้คนขับรถออกรถไปเลยทันที เพราะถ้าทิตมาเจอผมตอนนี้ ผมต้องโดนขัดขืนไม่ให้ไปแน่ๆ
ผมนั่งรถจนมาถึงท่ารถ จากนั้นผมก้อไปซื้อตั๋วไปจังหวัด...ที่อยู่ใต้ๆของประเทศไทย และเป็นจังหวัดที่เค้าบอกว่ามีเกาะที่สวยงามมากๆ การเดินทางไปเกาะที่ว่าต้องใช้พาสสปอร์ตแลกเข้าไป และต้องทำนู้นทำนี่อีก แต่ผมไม่แคร์แล้ว ตอนนี้ผมอยากหนีจากคนที่ทำให้รู้สึกแย่ทันที พอซื้อเสร็จแล้ว ตั๋วบอกว่ารถจะออกตอนเย็น ผมเลยไปนั่งเล่นๆรอที่ร้านอาหารแถวนั้นก่อน ไม่อยากไปไหนไกล กลัวจะโดนตามโดยไอ้ทิตมัน....
ผมนั่งสักพัก ทิตก้อโทรมาทันที แต่ผมไม่รับหรอก เรื่องอะไรจะให้รู้ว่าผมอยู่ไหน แต่เค้ายังโทรกระหน่ำหาผมมากๆ จนผมรำคาญ เลยปิดเครื่องไปซะ ดีเหมือนกัน ให้เค้าโทรเข้าไปเถอะ ให้มันวุ่นวายเข้ามากๆ จะได้รู้ว่าคนอื่นรู้สึกยังไง
ผมนั่งเล่นไปจนถึงเวลาที่รถจะออก เลยเดินไปขึ้นรถ ผมนั่งที่นั่งหลังสุด และซื้อตั๋วไว้ 2ที่ี ติดกันเลย จะได้ไม่ต้องมีใครมานั่งกับผม พอขึ้นรถผมก้อนั่งคิดอะไรไปเรื่อยๆว่าจะทำอะไรต่อดี คิดไปนั่น ไปนี่ จนได้ผลสรุปแล้วว่า พรุ่งนี้ผมจะไปยังเกาะ...ที่อยู่นอกประเทศไทยไปนิดหน่อย ได้ยินว่าที่นั่น หาดทรายสวยมากๆ สงบดี และคนไม่พลุกพล่านมากนัก ดีเหมือนกัน ผมจะได้พักผ่อน แบบสงบๆเ้สียที
-
ผมนั่งเล่นสักพัก ว่าแล้วก็เก็บของไปเรื่อย เพราะตอนเก็บมานั้นรีบมากๆ ของมั่วไปหมด จากนั้นผมก้อนอนพักผ่อน เพราะพนักงานต้อนรับบอกว่า คงใช้เวลาเดินรถประมาณ 6 - 7 ชั่วโมง ซึ่งก้อประมาณ ตี 2 - ตี 3 คงถึงที่นั่น ผมคิดไว้ว่า ผมคงจะนั่งพักที่ท่ารถสักพัก พอถึง 6 โมงแล้ว ก็จะเดินทางไปยังเกาะนั้นทันที ตอนนั้นในใจผมก้อยังแอบเป็นห่วงทิตอยู่เหมือนกันนะว่า เค้าจะเคลียร์ยังไง จะตอบที่บ้านว่าไง แต่ผมก้อคิดว่า มันไม่ใช่ปัญหาของผมอีกต่อไปแล้ว ให้เค้าจัดการเองแล้วกัน หวังว่าคงจะลงเอยด้วยดี และตอนนี้ผมก้อง่วงมากๆแล้ว หลับก่อนดีกว่า
ผมหลับสนิท สนิทมากกกกกก จนพนักงานต้องมาปลุกผม ตอนแรกผมก้อคิดว่าถึงแล้ว แต่เค้าบอกว่า ให้ผมลงไปนั่งพักข้างล่างก่อน พอดีรถเครื่องมันรวนเล็กน้อย เค้ากะว่าจะซ่อมพอดี ใช้เวลาประมาณ 2 - 3 ชัวโมงน่าจะเสร็จ และยัีงขอโทษผมอีกที่ทำให้ล่าช้า ผมคิดในใจว่า ดีเหมือนกัน จะได้ถึงที่นั่นเช้าพอดี แล้วจะได้เลยไปที่เกาะนั่นเลย ว่าแล้วผมก้อลงไปนั่งกินข้าวข้างล่าง จากนั้นผมก้อเปิดมือถือ ปรากฎว่า ทิตโทรเข้ามาหาผม เกือบ 200 สาย โอ้วววววววววว มาย ก๊อต !!!!!!
ตื๊ดๆๆๆๆ นั่นไง ทิตโทรมาพอดี ผมคิดว่าผมจะไม่รับ แต่...ไหนๆเราก้ออกมาแล้ว รับซะหน่อยก้อดี จะได้ไม่ต้องเป็นห่วง
" ว่าไงทิต " ผมทำเนียน
" อี้อยู่ไหนอ่ะ ทิตโทรหาตั้งนาน ทำไมไม่รับ ทำไมปิดเครื่อง " ใส่มาเต็มๆ แต่ผมก้อแอ๊บต่อ
" อี้กลับกรุงเทพฯแล้ว พอดีเบื่อๆ เลยกลับ " ผมโกหกไปอีก
" เฮ้ยยยยยย ได้ไง แล้วกลับยังไำง ไหนเด็กบอกว่าอี้ไปธุระไง แล้วทำไมถึงกลับได้ แล้วรถอี้ล่ะ ไม่เอาไปด้วยเหรอ ทำไมจอดทิ้งไว้อย่างนี้ แล้วก้อ บลา บลา บลา..... " ยังตื๊อผมอีก
" จอดไว้นั่นแหละ เดี๋ยวอี้ให้น้องไปเอารถให้ อี้เหนื่อย อี้เพลีย ไม่อยากขับรถกลับเอง กลัวอันตรายอ่ะ " ผมยังโกหกไม่เลิก ที่จริงแล้วที่ไม่เอารถไปเพราะว่า ไม่อยากให้ทิตคิดว่า ผมจะยังไม่ไปไหนไง แต่เค้าดันพูดมา ผมเลยต้องแอ๊บไปงั้น
" อี้ อี้กลับมาก่อนได้ไหม มาคุยกันให้รู้เรื่องก่อน อี้เป็นอะไร นี่อี้โกรธทิตมากขนาดนี้เลยเหรอ "
" ทิต ฟังไว้นะ ที่อี้ต้องหนีกลับ เพราะว่าทิตนั่นแหละ รู้ไว้ซะด้วย อี้เบื่อ อี้ไม่อยากเป็นเครื่องมือให้ใครอีกแล้ว " ผมพูดเสียงเรียบๆ แต่เน้นหนักๆ
" โถ่อี้ ถ้าอี้จะหนีอย่างนี้นะ อี้บอกทิตดีกว่า ไม่งั้นทิตจะได้บอกที่บ้านทิตไง ว่าอะไรยังไง แล้วนี่ถึงไหนแล้ว ยังไง ให้ทิตไปรับไหม ทิตไปได้นะ บอกทิตมาว่าอยู่ไหน " ความพยายามสุดยอดจริงๆ
" ทิต อี้จะพูดอีกครั้งเดียวนะว่า ถ้าทิตยังไม่หยุดตามยื้ออี้อีก อี้จะปิดเบอร์นี้ซะ แล้วทิตจะติดต่ออี้ไม่ได้อีก เอาสิ " ผมขู่ออกไป
ทิตอึ้งไปทันที....
" อี้ครับ ฟังนะ ทิตรักอี้ รักอี้คนเดียว รักมาตลอดเวลา ที่ทิตบอกทางบ้านไปอย่างนั้น คือทิตอยากจะเริ่มต้นใหม่จริงๆ ทิตไม่ได้อยากใช้อี้เป็นเครื่องมืออะไรทั้งนั้น อี้ต้องเข้าใจทิตนะ ทิต ทิตขอโทษที่ทำให้อี้รู้สึกแย่ๆ ทิตๆ " ถึงแม้เค้าจะพูดยังไง ผมก้อไม่สนแล้ว
" ทิต อี้จะบอกอะไรไว้อย่างนะ อดีตคือสิ่งที่มีค่า คือประสบการณ์ดีๆที่เราควรเก็บไว้ อย่าเอาอดีต มาทำร้ายตัวเรา และคนที่เรารักเลย ความรัก มันห้ามกันไม่ได้หรอกนะ จำไว้ และอย่าโทรมาอีก ไม่งั้นอี้จะปิดเบอร์นี้จริงๆ " ผมขู่เสียงดังไปอีก จนทิตอึ้งไป
" ก้อได้ครับ ทิตจะเลิกโทร หวังว่าถ้าอี้อารมณ์ดีๆแล้ว อี้คงจะโทรหาทิตนะครับ " สุดยอดจริงๆ นายทิตคนนี้ ตื๊อไม่เลิก
" แค่นี้นะ ฝันดีครับ " แล้วผมก้อวางสายไป ผมไม่อยากพูดมาก และฟังอะไรมากไปกว่านี้ ที่จริงแล้วผมไม่ได้อยากจะตัดสัมพันธ์กับทิตหรอกนะ เพราะผมก้อเคยชอบเค้าอยู่เหมือนกัน แต่เวลามันผ่านมานานมากแล้ว อะไรๆก้อเปลี่ยนไป และใจผม ตอนนี้ก้อไม่พร้อมจะมีใครจริงๆ.....
ผมนั่งคิดไรคิดมาไปจนรถซ่อมเสร็จ ตอนนั้นก้อตี 1กว่าๆแล้ว พนักงานบอกว่าเราจะถึงที่นั่นตี 5 กว่าๆพอดี ซึ่งผมคิดว่าคงจะต้องเดินทางไปยังเกาะนั่นต่อเลยทันที ไม่อยากเสียเวลานั่งรอ แล้วผมก้อขึ้นรถไป จากนั้นก้อนอนต่อ พรุ่งนี้คงเหนื่อยอีกเยอะ เฮ้อๆ
ผมตื่นอีกที ตอนไหนไม่รู้ แต่รู้สึกว่าแดดมันส่องตาแล้ว ผมเริ่มบิดขี้เกียจ แล้วพนักงานก้อประกาศว่า อีก 15 นาทีจะถึงที่หมายปลายทางแล้ว ให้ช่วยตรวจสัมภาระให้ดี........ผมก้อดูนั่นดูนี่ว่ามีอะไรตกไหม อะไรล่วงไหม พอดูหมดแล้ว ก้อเตรียมตัวที่จะลงจากรถ พอรถจอดปุ๊บ ผมก้อเก็บข้าวของแล้วเดินลงไปทันที ผมค่อยๆเดินไปตามคิว เพราะผมอยู่เบาะหลังสุด
พอลงรถแล้ว ก้อมีผู้ชายมากมาย หน้าตาดุๆ ตามประสาคนท้องถิ่น ถามไรมากมายผมไม่รู้ ฟังไม่ค่อยชัด บางคนพูดภาษาใต้ บางคนภาษาอะไรไม่รู้ บางคนอังกฤษบ้าง ผมฟังแล้วงงมาก แต่ผมก้อโบกมือไหวๆ ประมาณว่าไม่ไปไหนทั้งนั้น แล้วผมก้อเดินไปที่นั่งตรงท่ารถ ทำฟอร์มว่าโทรหาคนนั้นคนนี้ ไม่นานนักคนพวกนั้นก้อหายไป เพื่อไปเรียกรถอีกคน ผมเลยโล่งใจ จากนั้นผมก้อไปถามคนแถวนั้นว่า จะไปเกาะ...นี่ไปยังไง เค้าก้อน่ารักมาก อธิบายซะละเอียดว่า ให้นั่งรถสองแถวไปลง... จากนั้นก้อไปด่านตรวจ โชว์พาสสปอร์ต นั่นนี่ แจ้งความจำนงค์ แล้วเค้าก้อจะให้ผ่านไป ดีนะที่นี่ไม่ต้องวุ่นวายยื่นวีซ่ามากมายเหมือนที่อื่น ไม่งั้นคงนานแน่ๆ
จากนั้นผมก้อขอบคุณเค้าแล้วเดินไปยังรถสองแถวทันที รอไม่นานนักคนก้อเต็มแล้วก้อรถก้อออกไป รถเดินทางไปเรื่อยๆ คนมากมายเต็มรถ ส่วนมากที่นั่งในรถไม่มีใครพูดภาษาไทยเลย สักประมาณ 20นาทีก้อถึงด่านตรวจคน ผมก้อลงไป แล้วก้อเข้าไปยื่นเรื่องที่ด่าน แจ้งความประสงค์ว่า ผมจะเดินทางไปยังเกาะ....ประมาณ อาทิตย์นึง พร้อมทั้งเขียนเบอร์ติดต่อ และเบอร์ที่ร้านไว้ ประกันไว้ว่า ผมจะไม่ไปประกอบอาชีพที่นั่น อะไรอย่างนั้น พอยื่นเรื่องเสร็จแล้ว ผมก้อเดินไปยังด่านตรวจ แล้วก้อข้ามไปยังประเทศมาเลเซีย...
พอข้ามมาปุ๊บ ผมก้อเดินไปยังท่าเรือที่จะไปเกาะนั้น ผมถามคนแถวนั้น( เป็นภาษาอังกฤษ )ว่าต้องใช้เวลาเท่าไหร่เดินทางไปยังเกาะนั่่น เค้าบอกว่า นั่งเรือโดยสายใช้เวลาประมาณ ชั่วโมงกว่าๆ ( ในใจตอนนั้นอยากนั่งสปีดโบ๊ตมากๆ แต่ไม่มี เพราะมันเป็นเกาะเล็กๆ และเค้าค่อนข้างอนุรักษ์ ไม่เหมือนเมืองไทย....) ผมเลยต้องจำใจนั่งเรือโดยสารไป วันนั้นคนที่นั่งเรือไม่เยอะเท่าไหร่ เพราะมันเป็นวันธรรมดา ผมก้อนั่งคิดอะไรไปเรื่อยเปื่อย บ้างก้อหยิบไดอารี่ขึ้นมาเขียนบ้าง เขียนความรู้สึกในใจของผมที่มีต่อคนนั้นไป เขียนไป ยิ้มไป บ้างก้อเขียนถึงเหตูการณ์ตลกๆที่เราต้องเจอกันบ้าง บ้างก้อเขียนเหตุการณ์ที่ตื่นเต้นๆบ้าง แม้บางช่วงผมจะรู้สึกไม่ค่อยดีบ้าง แต่ก้อต้องจำใจเขียน ผมกะว่าจะเขียนทุกเรื่องราวที่ผมได้เจอมา ในระหว่างที่ผมได้เจอกับเค้า เขียนเก็บไว้ทุกเรื่อง ไม่ว่าจะเลวร้ายแค่ไหน ผมก้อจะเขียน เผื่อไว้อนาคตจะได้เอามาอ่านบ้าง ไว้เป็นบทเรียน ประสบการณ์ อะไรก้อว่าไป........
ผมเขียนสักพัก พนักงานเรือก้อตะโกนอะไรบางอย่าง ที่ผมฟังแล้วไม่เข้าใจ ประมาณว่าถึงท่าแล้ว ให้เตรียมของไรอย่างนี้มั้ง เพราะผมเห็นคนกำลังเก็บของกันใหญ่เลย ผมมองไปที่ฝั่งก้อเห็นว่าใกล้จะถึงฝั่งแล้ว เลยเก็บของบ้างดีกว่า เวลาลงเรือจะได้เร็วๆ...ไม่นานนักก้อถึงท่า ทุกคนก้อทะยอยกันลงเรือไปเรื่อยๆ ผมก้อเดินตามลงไป จากนั้นผมก้อเดินไปตามทางเรื่อยๆ ซึ่ง.....
ขอบอกไว้เลยเกาะ เกาะนี้ที่ใครๆเค้าพูดกันนัก มันช่างเป็นเกาะที่สวยงามจริงๆ หาดทรายขาวสะอาด คลื่นลมกำลังดี วิวทิวทรรศงดงามมากๆ บรรดารีสอร์ทก้อดูจะมีไม่เยอะ ตรงท่าที่ผมไปมีเพียงที่เดียว และอยู่ห่างออกไปอีกนิด แล้วดูเหมือนว่าคนที่นั่งเรือมานี่จะเป็นคนที่ทำงานที่นี่ แล้วก้อมีคนต่างชาติบ้างประปราย ทุกคนพอลงเรือแล้วก้อแยกย้ายกันไป บ้างก้อเดิน บ้างก้อนั่งจักรยาน บ้างก้อขับมอเตอร์ไซค์ ส่วนผมนั้น เดินไปที่ท่าก่อน สอบถามเรื่องรีสอร์ทว่ามีที่ไหนบ้าง พนักงานบอกว่า ถ้าไม่ซีเรียสอะไร ก้อให้พักยังรีสอร์ทใกล้ๆนี้ แต่ถ้าอยากได้ที่สงบๆ และไม่ซ๊เรียสเรื่องราคามาก มีอีกที่นึง ต้องนั่งรถไปหน่อยก้อจะเจอ มันมีชื่อว่า.....ซึ่งแปลตามภาษาไทยว่า ฝันที่เป็นจริง ( ชื่อแอบตลกเล็กน้อย...พอดีถามพนักงานว่าชื่อภาษานี้แปลว่าอะไร ) ผมคิดว่าจะไปที่นั่นดีกว่า เสียเงินมากกว่าเล็กน้อย แต่คงได้บรรยากาศดีเหมือนกัน
ผมนั่งรถมอเตอร์ไซค์คันนึงไป ( เหมือนเป็นวินมอเตอร์ไซค์ยังไงไม่รู้ ) ประมาณ 15 นาทีก้อถึง ลัดเลาะไปตามไหล่เขาเรื่อยๆ ทางก้ออกจะขรุขระเล็กน้อย แต่ยังพอไปไหว....พอถึงที่รีสอร์ทนั่น พอสายตาของผมได้เห็น ช่างเป็นเหมือนดังคำแปลนั้นไม่มีผิด ที่นี่สวยจริงๆ สวยงามมากๆ หาดทรายสวย ลมเย็นสุดๆ บรรยากาศก้อดี ห้องก้อจัดไว้อย่างเป็นระเบียบตามแถว และไม่อยู่ใกล้กันมาก ผมก้อเดินเข้าไปถามว่ามีห้องว่างไหม พนักงานบอกว่า ยังพอมีอยู่ห้องนึง ซึ่งพอดีมีลูกค้ายกเลิกไป อยู่เกือบติดกับชายหาดด้านหน้าเลย ราคาตกอยู่ที่คืนละ ประมาณ 5,000 กว่าบาท แต่ผมก้อโอเค นานๆจะได้ที่ดีๆอย่างนี้ที แต่ตอนเข้ามานั้น ที่นี่เงียบมากๆ ไม่คิดว่าจะมีคนมาพักเต็มขนาดนี้ ผมเลยได้ลงชื่อเข้าพักห้องนั้นไป
พอลงชื่อเสร็จแล้ว พนักงานที่ลงชื๋อให้ ( เป็นผู้ชายหน้าตาออกแขกนิดๆ แต่น่ารักดี ) ก้อมาช่วยถือของผมและพาผมไปยังที่พัก เค้าบอกผมว่า พอดีที่นี่พนักงานจะทำงานหลายหน้าที่ ทุกคนต้องช่วยกัน และพอมาถึงที่พัก พนักงานก้อเปิดห้องให้ แล้วนำของไปวาง ส่วนผมก้อให้ทิปเค้าไปเล็กน้อย จากนั้นเค้าก้อไป แล้วผมก้อเข้าไปจัดของที่จะใช้ออกมาวางไว้ จากนั้นก้อนอนพักซะหน่อย เพราะเดินทางมานานแล้ว รู้สึกเพลียจริงๆ....
ผมตื่นมาอีกที ก้อเกือบเที่ยวแล้ว ท้องก้อเริ่มร้อง ว่าแล้วผมก้อเดินออกไปหาอะไรทานดีกว่า ไม่รู้ว่าจะทานไรได้บ้าง อาหารที่นี่คงไม่เหมือนเมืองไทยสักเท่าไหร่ แต่คงมีแซนด์วิชอะไรบ้างแหละ เพราะเห็นคนต่างชาติก้อพอมี...ผมเดินมาที่เคาท์เตอร์ ก็ยังเห็นพนักงานคนเดิมนั่งทำงานอยู่ ผมถามเค้าไปว่าห้องอาหารไปทางไหน เค้าก้อชี้ไปยังห้องโถงอีกฝั่ง ผมเลยไปนั่งที่นั่น พอเรียกพนักงานมา และขอเมนู อาหารส่วนมากในนั้นจะเป็นอาหารฝรั่งซะส่วนใหญ่ ผมเลยสั่งแซนด์วิชปลาทอดไป กะซุปเห็ดร้อนๆมาซด....เวลาไม่นานนัก พนักงานก้อนำมาอาหารมาเสริฟ ผมก้อทานไป ว่าไปแล้วรสชาติก้อดีเหมือนกัน ไม่จืดชืดมากเกินไป คงทำเผื่อคนไทยมาทาน พอทานเสร็จแล้ว ผมก้อเริ่มรู้สึกอยากจะไปนั่งเล่นริมหาดบ้าง แถมยังหยิบไดอารี่ด้วย กะจะเขียนเรื่องของผมสักหน่อย
ผมเดินออกไปอีกทางนึงของรีสอร์ท ที่นี่บรรยากาศดีมากๆ ลมเย็นสบาย ทิวทรรศสวยงามมากๆ ผมเดินมาจนถึงใต้ต้นไม้ต้นนึง ลมก้อเย็น แดดก้อไม่ร้อน เลยกะว่าจะนั่งเล่นตรงนี้ะหน่อย พอดีเค้าทำเปลไว้ให้นอนเล่นซะด้วย ว่าแล้วก้อนอนเล่นแกว่งเกวไปมา เขียนบรรยาศในไดอารี่ไปเรื่อยๆ พยายามนั่งคิด นึกจำเรื่องต่างๆ แล้วค่อยๆเขียน ผมเขียนไปสักพัก อาหารที่เพิ่งย่อยก้อเริ่มทำงาน เลยเผลอหลับไำปซะงั้น.............
ตุ๊บ !!!! เสียงอะไรบางอย่างมาชนกับ หัวผมอย่างแรงจนผมตื่น ผมงัวเงียๆ ตื่นขึ้นมาแบบงงๆว่าอะไรกันแน่ แอบหงุดหงิดเล็กน้อย พอผมลืมตาขึ้นมาก้อเห็นคนๆนึง เดินเข้ามาหาผม
" Sorry sorry I didn't mean to disturb you but my ball hit you so I am sorry about this " เสียงเค้าพูดขึ้นมา ซึ่งผมรู้สึกคุ้นๆกับเสียงนี่ เลยพยายามลืมตาดูดีๆ
" .................. " ผมอึ้ง อึ้ง อึ้ง จนพูดไม่ออก
" Are you ok ? " เค้ายังย้ำถามผมอีก แต่ทำไมเค้าทำเหมือนไม่รู้จักผม ?????????
" ดะ ดะ ดิวนี่ " ผมพูดได้แค่นี้...
" อ้าว ตกลงนี่คนไทยเหรอ นึกว่าเป็นชาวต่างชาติ แล้วนี่คุณรู้จักชื่อผมได้ยังไง ??? "
ตอนนั้นสมองผมงุนงง สับสนไปหมดแล้วววววววววว...........
-
อ้าว..ไหงเป็นงี้ล่ะ :z3:
งงกันเป็นแถบๆ :m28:
ว่าแต่...ทิตนี่ช่างตื๊อดีเนอะ :m26:
-
อ้าว..ไหงเป็นงี้ล่ะ :z3:
งงกันเป็นแถบๆ :m28:
ว่าแต่...ทิตนี่ช่างตื๊อดีเนอะ :m26:
เค้าคงคิดว่า ตื๊อเท่านั้นที่จะครองโลกมั้ง 5555555555+
-
เพิ่งเห็นว่าเรื่องนี้อยู่ห้องนี้ :z3:
-
เพิ่งเห็นว่าเรื่องนี้อยู่ห้องนี้ :z3:
โดนย้ายไงครับ พอดีว่าหายไปนานเกิ๊นนนนน
แต่ไม่เปนไรครับ ผมมาแต่งต่อสนองอารมส่วนตัวและเพื่อนๆเล็กน้อย อิอิ
-
งั้นมานั่งรอตอนต่อไปโลด o18
-
เซ็งอ่ะ เมื่อกี้พิมไปเยอะแล้ว ดันลบไป โอ๊ยยยยยยยย
-
:a5: :a5: :a5: :a5: :a5: :a5: :a5: :a5: :a5:
:
ตุ๊บ !!!! เสียงอะไรบางอย่างมาชนกับ หัวผมอย่างแรงจนผมตื่น ผมงัวเงียๆ ตื่นขึ้นมาแบบงงๆว่าอะไรกันแน่ แอบหงุดหงิดเล็กน้อย พอผมลืมตาขึ้นมาก้อเห็นคนๆนึง เดินเข้ามาหาผม
" Sorry sorry I didn't mean to disturb you but my ball hit you so I am sorry about this " เสียงเค้าพูดขึ้นมา ซึ่งผมรู้สึกคุ้นๆกับเสียงนี่ เลยพยายามลืมตาดูดีๆ
" .................. " ผมอึ้ง อึ้ง อึ้ง จนพูดไม่ออก
" Are you ok ? " เค้ายังย้ำถามผมอีก แต่ทำไมเค้าทำเหมือนไม่รู้จักผม ?????????
" ดะ ดะ ดิวนี่ " ผมพูดได้แค่นี้...
" อ้าว ตกลงนี่คนไทยเหรอ นึกว่าเป็นชาวต่างชาติ แล้วนี่คุณรู้จักชื่อผมได้ยังไง ??? "
ตอนนั้นสมองผมงุนงง สับสนไปหมดแล้วววววววววว...........
" นี่ดิว นาย นายจำเราไม่ได้เหรอ ??? " ผมถามไปแบบสับสนๆ เพราะไม่คิดว่าดิวจะจำผมไม่ได้....เพราะว่าผมกับดิวก้อผ่านอะไรมาไม่ใช่น้อยๆ แล้ว แล้วนีมันอะไรกันครับ ผมงงไปหมดแล้ว ?????????????
" เอ่อ คือจะพูดยังไงดีล่ะ คือผมเพิ่งออกจากโรงพยาบาลมาไม่นานมานี่เอง ครอบครัวผมบอกว่าผมความจำเสื่อมอ่ะ แต่อย่างนี้ก้อดีเลย คุณรู้จักชื่อผม แสดงว่าคุณเคยเป็นเพื่อนผมใช่ไหมครับ " ดิวถามแบบว่า...ไม่รู้จักผมจริงๆ นี่ตกลงเค้าความจำเสื่อมจริงๆเหรอ ??????
" Hey Dew !!! Did you get the ball " เสียงใครคนนึงตะโกนมาจากตรงชายหาด ผมเลยมองลงไปก้อพบว่า เป็นผู้ชายต่างชาติ กับ เหมือนๆกับชาวพื้นเมืองกำลังยืนรออยู่ สงสัยเค้าคงเล่นบอลกันแตน่ๆ
" งั้นผมไปก่อนนะ แล้วยังไงผมจะมาหาคุณอีกทีแล้วกัน พอดีผมมีอะไรอยากจะถามคุณเล็กน้อย แล้วเจอกันครับ " ว่าแล้วดิวก้อรีบวิ่งไปที่ชายหาด ไปหาคนกลุ่มนั้นทันที เค้าก้อดูเล่นกันไป สนุกกันไป แต่ผมนี่สิครับ งงชะมัด....เอ๊ะ หรือว่าผมฝันไป จะว่าไปแล้ว ผู้ชายคนเมื่อกี้นะ หน้าตาคล้ายดิวมาก แต่ทำไมเค้าจำผมไม่ได้ หรือว่าเค้าความจำเสื่อมจริง เอ๊ะ หรือว่าผมฝันไป โอ้วๆๆๆๆๆ ว่าแล้วผมก้อรีบกลับไปที่ห้องดีกว่า ไปอาบน้ำ ล้างหน้า ดีๆ เผื่อมันจะไม่ใช่ความจริง หรือว่าผมจะนอนเยอะไปมั้งเลยดูงงๆสับสนๆ
ผมเดินกลับมาห้องแบบงงๆงวยๆ สับสนไปหมด ผมเข้าไปล้างหน้าล้างตา เอานมมาดื่ม เอายาดมมาดม เผื่อว่าผมจะรู้สึกหายงงไปบ้าง แต่มันไม่ใช่เลย...ผมเลยนอนลงบนเตียงสักพัก หลับตา เพื่อให้หลับ และตื่นขึ้นมาอีกที เผื่อว่าผมจะฝัน หรือละเมอไป แต่นอนๆไปก้อนอนไม่หลับ ว่าแล้วผมก้ออยากจะพิสูจน์ความจริง เลยเดินไปหาดิวอีกที ตรงที่เราเจอกันเมื่อกี้นี้.........ผมเดินมาเรื่อยๆ จนไปถึงตรงนั้น ก้อไม่พบใครแล้ว ที่ตรงนั้นว่างเปล่า ไม่มีคนเล่นบอลกัน มีแต่ชาวต่างชาติเล็กน้อยเท่านั้น ที่นั่งอาบแดดอยู่ อืม ผมคงจะฝันจริงๆนั่นแหละ สงสัยนอนเยอะไป หรือไม่ก้อในสมองผมคิดถึงแต่เรื่องราวระหว่างผมกับเค้าเยอะเกิน เพราะต้องเอามาเขียนในไดอารี่ ???? เฮ้ออออออออออ ว่าแล้วก้อกลับห้องดีกว่า
พอผมกลับห้อง ผมก้ออาบน้ำ แล้วก้อออกมานั่งเล่นหน้าห้องพัก คิดแต่เรื่องดิวกลับไป กลับมา ตกลงมันยังไงกันแน่ แต่คิดไปคิดมาก้อปวดหัว เลยเลิกคิดดีดว่า ผมเลยนั่งเล่นชิลๆ แล้วยังโทรสั่งอาหารว่างมาทานด้วย เป็น มันฝรั่งทอดกับน้ำมะนาวคั้นเย็นๆ ผมนั่งไป มองไปรอบๆรีสอร์ท ขอบอกเลยนะครับว่า เจ้าของรีสอร์ทที่นี่รสนิยมในการจัดสถานที่ดีมากๆ บรรยากาศดี ห้องสวยงาม เป็นห้องอิจโปร่งๆ ไม่ร้อน แถมลมเย็นสบาย คลื่นสวย น้ำใส แดดกำลังดี.ส่วน ห้องแต่ละห้องก้อห่างกันพอสมควร เหมาะที่จะมาฮันนีมูน สวีทกัน ถ้าผมรู้นะว่าที่นี่เค้าจะขาย หรือต้องการหุ้นส่วนเมือ่ไหร่นะ ผมยินดีอย่างยิ่งที่จะมาร่วมทำ แต่....คงเป็นไปไม่ได้หรอก ผมก้อคิดอะไรเพ้อเจ้อไปเรื่อย
ผมนั่งเล่นไปเรื่อยๆ พร้อมยังเขียนไดอารี่อีก จนเวลาเริ่มค่ำแล้ว ผมเลยคิดว่าจะไปทานอาหารที่ห้องอาหารซะหน่อย เปลี่ยนบรรยากาศบ้าง ว่าแล้วผมก้อเดินไปเรื่อยๆ จากที่ผมได้เห็น ณ ตอนนี้ ผมรู้สึกว่านักท่องเที่ยวเริ่มเยอะขึ้นแล้ว สงสัยตอนเช้าเค้าจะพักผ่อน ไม่ก้อไปเที่ยวที่อื่นมั้ง ส่วนมากจะเป็นชางต่างชาติ จะมีคนเอเชียบ้างเล็กน้อย จากที่สังเกตุ ผมเดินมาจนถึงห้องอาหารก้อพบว่าคนเต็มไปจนเกือบหมดแล้ว ผมเลยคิดว่านั่งข้างนอกดีกว่า บรรยากาศก้อดี
ผมได้เลือกที่นั่งด้านนอก ตรงใกล้ๆชายหาด ณ ตอนนี้บริเวณตรงชายหาดมีการจัดงานเล็กน้อย มีผู้หญิงชาวพื้นเมืองมาเต้นระบำโชว์ ดูแล้วก้อเพลินดี จากนั้นผมก้อเรียกพนักงานมาสั่งอาหาร ตอนที่เห็นเมนูพบว่าเป็นเมนูใหม่ ไม่เหมือนเมื่อตอนกลางเค้า ผมก้อเลยถามเค้าไป เค้าบอกว่า พอดีได้ทราบว่าผมเป็นคนไทย และทางร้านก้อมีอาหารไทยบริการอยู่ ผมเลยสั่งต้มยำปลาหมึก กับ กระเพราหมู และ ข้าเปล่าไป แล้วยังสั่งไวน์แดงรสชาติไม่แรงมากมาทานด้วย ทานไป ดื่มไปก้อสนุกดี ชิล นี่และน๊าคือการพักผ่อนที่แท้จริง
" คุณนี่เอง ผมหาตั้งนาน กะว่าจะไปหาคุณตรงนั้นดันไม่อยู่ซะแล้ว และผมก้อไม่รู้ด้วยว่าคุณพักที่ไหน " ผมได้ยินเสียงผู้ชายคนนึงคุยกับผม ผมเลยหันไป....
" ดะั ดะ ดิว " ผมพูดไปอึ้งๆ เอ๊ะ นี่ผมเมาไปแล้วเหรอเนี่ยะ เพิ่งกินไปไม่กี่แก้วเองนะ !!!!
" ใช่ผมเอง แล้วนี่ทานข้าวอิ่มหรือยัง ผมรบกวนอะไรคุณหรือเปล่า " เค้าถามด้วยท่าทางสุภาพเกิ๊นนนนนน
" มะ มะ ไม่เป็นไรครับ " จากนั้นดิวก้อเลื่อนเก้าอี้แล้วนั่งลงทันที จากนั้นก้อนั่งมองหน้าผมงงๆ จนผมต้องเบือนหน้าหนีด้วยความเขิน
" ผมว่าผมต้องรู้จักคุณดีแน่ๆเลย เพราะว่าผมรู้สึกคุ้นเคยกับคุณมากๆ " ดิวถามแบบสงัสย
" ก้อ เราเป็นเพื่อนกันไง ดิวอาจจะจำไม่ได้มั้ง " ผมตอบไปเลี่ยงๆ เพราะผมไม่รู้ว่าจะพูดทั้งหมดไปดีไหม ผมเองยังไม่รู้เลยว่าเค้าความจำเสื่อมจริงหรือ เปล่า ???
" ใช่เหรอ ผมว่าไม่นะ คือยังไงดี ตั้งแต่ผมฟื้นขึ้นมานะ ผมปวดหัวมาก จำอะไรไม่ได้เลย มันงงๆ สับสนไปหมด ชื่อตัวเองยังจำไม่ได้ ในสมองผมนั้น ยังคิดถึงคนๆนึงเสมอ แต่ผมก้อไม่รู้ว่าใคร ผมจำไม่ได้ ขนาดพ่อแม่ของผมนะ ผมยังจำพวกท่านไม่ได้เลย ตั้งเป็นอาทิตย์นะ กว่าที่จะเริ่มจำได้บ้าง แต่กับคุณนะ พอได้เจอครั้งแรก ก้อรู้สึกคุ้นเคยทันทีเลย แปลกเนอะ " ผมนิ่งไปสักพัก แล้วตอบ
" ก้อ ยังไงดี ก้อเราเคยทำงานด้วยกันไง ไปด้วยกันหลายๆที่ คงเป็นความคุ้นเคยมั้ง " ผมพูดได้แค่นั้น
" แล้วนี่คุณมากับใครอ่ะ ไม่เห็นว่ามีใครอยู่กับคุณเลย แล้วแฟนคุณล่ะ "
" อ้อ คือ ผมมาคนเดียวอ่ะ พอดีอยากพักผ่อนไง แล้วคุณล่ะ มากับใคร " ผมตอบไปแค่นั้น เพราะไม่อยากรื้อฟื้นอะไรตอนนี้
" ผมมากับ กับว่าที่คู่หมั้นอ่ะ ผมมาอยู่ที่นี่ได้สักพักแล้วนะ แต่พอดีทางเค้าต้องกลับไปเคลียร์งานก่อน เลยให้ผมรออยู่ที่นี่ แล้วจะตามมาทีหลัง "
คู่หมั้น ??????? ใครกันนะ ???????
" เรียกผมว่าดิวดีกว่านะครับอี้ ดูคุ้นเคยกันดีออก " ดิวพูดยิ้มๆ
จากนั้นดิวก้อสั่งไวน์มาดื่มกับผมด้วย เค้าบอกว่าดื่มคนเดียวไม่สนุกเลย ส่วนผมเองก้อไม่ได้ถามอะไรมาก แต่เป็นเค้ามากกว่าที่พูดฝ่ายเดียว เค้าเล่าให้ฟังว่า.....พอเค้าตื่นขึ้นมาที่โรงพยาบาล เค้ารู้สึกสับสน งงงวยมากๆ ปวดหัวที่สุด จนทางโรงพยาบาลได้พาทางครอบครัวเค้าไปพบ และเริ่มพูดคุย ตอนแรกเค้าก้อกลัวๆ แต่พอได้เห็นรูป ได้ฟังเรื่องราวต่างๆ ไปสักพักนึง ก้อพอจะจำอะไรได้บ้างเล็กน้อย และเริ่มจำพ่อแม่ได้บ้าง.........พอเค้าเริ่มรู้สึกอาการดีขึ้น เค้าเลยได้กลับมาประเทศไทย
พอมาถึงไทยปุ๊บ ทางบ้านก้อพาไปแนะนำให้รู้จักญาติไปทั่ว เค้ารู้สึกปวดหัวมากๆ ทางบ้านเลยหยุดป้อนความจำให้กับเค้า จากนั้นสักพักนึง ทางพ่อก้อแนะนำผู้หญิงคนนึงให้รู้จัก บอกว่าเคยคบกับเค้ามาก่อน ชื่อ หลิง หลิง ( นั่นไง ใช่อย่างที่คิดไว้ไม่มีผิด ) จากนั้นพ่อก้อบอกว่า ถ้าไม่ติดอะไร ก้ออยากจะให้เค้าหมั้นกับหลิง หลิงไว้ก่อน ค่อยๆศึกษากันไป ทำความรู้จักกันไป ถ้าแน่ใจแล้วค่อยแต่งงานกัน แต่เค้าบอกว่า ทำไงๆ ก้อไม่ได้รู้สึกรักหลิง หลิงเลย แม้ว่าหลิงจะดีกับเค้ามากแค่ไหน ก้อคิดได้แค่เป็นเพื่อนเท่านั้น.........
เรานั่งคุยไปสักพัก ดิวกับผมด้วย ก้อดื่มไวน์กันไป นั่งหัวเราะกันไป ผมเอวก้อเริ่มมึนๆไปไม่น้อย ว่าไปแล้ว ผมเองก้อรู้สึกดีเหมือนกันนะที่ได้มาอยู่อย่างนี้ อารมณ์อย่างนี้ มันเป็นความรู้สึกที่อธิบายออกมาไม่ได้จริงๆ...ไม่นานนัก ก้อมีคนมากมายเข้ามาคุยกับดิว มาขอชนแก้วกับดิว ผมเองเลยต้องทำความรู้จักไปด้วย ถามไป ถามมาเลยได้รู้ว่า ดิวเค้าเป็นคนมีมนุษยสัมพันธ์ดี ชวนพูดคุยกับคนอื่นไปหมด ผมเลยได้รู้ว่ามันเป็นยังไง
เวลาเริ่มดึกขึ้น บรรยกาศก้อเริ่มพาคนเปลี่ยนไป ตอนนี้ทางร้านได้มีการเต้นรำหน้าฟลอร์ขึ้น ซึ่งดิวเองก้อเป็นคนเริ่ม จากนั้นดิวก้อไปชวนคนนั้น คนนี้มาเต้นด้วยเต็มไปหมด นี่สงสัยจะรู้จักเค้าไปทั้งรีสอร์ทเลยมั้ง บ้างก้อไปเต้นกับผู้ชายบ้าง บ้างก้อไปเต้นกับผู้หญิงบ้าง ดูสนุกดีแท้ แล้วดิวก้อวิ่งมาหาผม มาชวนผมไปเต้น ตอนแรกก้อกะว่าจะไม่ไป เพราะยังอายๆอยู่ แต่ดิวตื๊อมากๆ จนผมต้องไป ผมเต้นไปเรื่อยๆ กับคนนั้นบ้าง คนนี้บ้าง สนุกไม่เบา เต้นไปสักพัก ผมก้อเหนื่อย และอาจจะเมาด้วย เลยมานั่งพัก...จากที่ผมเห็นดิวในตอนนี้ ดูเค้ามีความสุขจริงๆ หัวเราะร่วนไปหมด จะว่าไปแล้ว การที่ความจำเสื่อมนี่ ก้อมีข้อดีในบางส่วนนะคือ เราไม่ต้องไปคิดถึงอดีตที่ผ่านมามากมาย แค่ทำทุกวันนี้ให้มีความสุขก้อพอแล้วล่ะ
" อี้ ทำไมมานั่งพักล่ะ ไม่เต้นด้วยกันต่อเหรอออออ กำลังสนุกเลย อึก " ดิววิ่งมาพูดกับผม ท่าทางเค้าจะเมาไม่น้อยเลย
" ไม่ไหวแล้ว อี้เหนื่อยอ่ะ เลยขอมานั่งดูดีกว่า " แล้วดิวก้อมานั่งข้างๆผม
" อี้ แล้วตอนนี้อี้ไม่มีแฟนเหรออออออ หน้าตาดีๆอย่างนี้น่าจะมีแล้วน๊า " ดิวพูดซะผมตกใจเลย....
" อ้อ ยังไงดีล่ะ เคยมีนะ แต่ตอนนี้ ไม่มีแล้ว " ผมพูดแล้วหันหน้าไปทางอื่น
" แล้วแฟนอี้ แฟนอี้นี่เป็นผู้ชายใช่ไหม " สภาพดิวตอนนี้ คงจะเมาจริงๆล่ะ ถามไรบ้าๆบอๆ
" ก้อ อืม ใช่ๆ " ผมตอบส่งๆไป
" นี่อี้ไม่ต้องอายอ่ะ ดิวคุยด้ายยยย ไม่ว่าอี้จะเป็นยังงาย ดิวก้อไม่รังเกียจเลย " นั่นไง เมาแล้วจริงๆ พูดเป็นการเป็นงานแบบเมาๆและ
" แล้วอี้คิดยางงายยยยกับดิว " !!!!!!!!?????? ผมงงกับคำถาม
" คิดอะไร ยังไง " ผมถามกลับไป
" ก้อยังไงดี อี้คิดว่าดิวน่ารักไหมอ่ะ พอจะคุย จะคบเป็นเพื่อนอีกทีได้ไหมอ่า " ใครก้อได้ พาเจ้าคนนี้ไปนอนที พูดไรสับสนงงงวยไปหมด
" คุยได้ๆ โอเคๆ น่ารักๆ พอใจไหมครับ " ผมตอบไปแบบขำๆกับความเมาของเค้า
" อี้ ดิวไม่ได้มาววววนะ แค่มึนนิดหน่อยยยยยย แต่ทำไมไม่รู้ถึงอยากถามอี้อย่างนี้ หรือว่า หรือว่าตอนที่เรารู้จักกานนนน เราไม่ใช่แค่เพื่อนกันเหรอออออออ " ผมอึ้งไปทันที มองหน้าเค้าแบบอึ้งๆ ไม่รู้ว่าจะตอบยังไง ???
" ไม่ใช่หรอกดิว ดิวเป็นผู้ชาย จะมาชอบอี้ได้ไง เมาหรือเปล่าเนี่ยะ หึหึหึ "
" ช่ายยยยย ใช่ ดิวเป็นผู้ชาย จะมาชอบผู้ชายได้ไงเนอะ ดิวนี่คงเมาแล้วเน๊อออออ อึก "
" ใช่ เมาแล้วๆ และเลิกกินได้แล้ว เดี๋ยวก้อคว่ำหรอก " ผมปรามๆไป
" ม่ายด้ายๆหรอก นานๆทีได้เมาสักที อี้ ดิวถามอะไรหน่อยสิ "
" อะไรล่ะ "
" ถ้าเกิดว่า ความรู้สึกของดิวนะ ตอนนี้อ่ะ มานไม่คิดว่าอี้เป็นแค่เพื่อนเลย มันงงๆงวยๆปายหมด แต่ถ้าเราเป็นมากกว่าน้านนนน อี้จะว่าอะไรไหม ถ้าดิวจะ... "
:seng2ped: :seng2ped: :seng2ped: :seng2ped: :seng2ped: :seng2ped: :seng2ped:
-
ดิวจะอะไร!! :z3:
โถ่ ตัดได้แบบ.....ค้างสุดๆ :fire:
-
แค่เม้นเดียว ผมก้อดีใจแล้วครับๆๆๆ
-
ไม่ลองติดต่อพี่โมให้ย้ายห้องให้หน่อยเหรอ เผื่อบางคนเขาไม่เห็นอ่า^^
-
ไม่ลองติดต่อพี่โมให้ย้ายห้องให้หน่อยเหรอ เผื่อบางคนเขาไม่เห็นอ่า^^
แจ้งยังไงอ่ะ อยากย้ายเหมือนกันครับ
-
อ่าไม่ได้เข้าบอร์ดมานาน พึ่งเห็น
ตัดจบได้ค้างคามากคับ
รอตอนต่อไป และเป็นกำลังใจให้คับผม
-
เด๋วยังไงผมมาต่อนะครับ ไวๆนี้
ช่วงนี้ยุ่งเล็กน้อยและงานวันเกิดผมวันอังคารนี้กะว่าจะไปวัดทำบุญด้วย
ช่วยอวยพรด้วยนะครับ
คิดถึงทุกคนเสมอ จุ๊บๆ
-
เข้ามานั่งรอโลด!!
-
รอด้วยอีกคนอ่าาาา นึกว่าจะไม่มาต่อแล้ว หายไปนานมว้ากกกกกกก ดีใจดีใจมาต่อแว้ว
-
มาต่อแล้วครับ ไม่หนีไปไหน(นาน)หรอก
อิอิอิอิอิ
เด๋วเสร็จจากงานวันเกิดจะมาต่อยาวๆอีก อิอิอิ
-
จะรอนะ ฟูบุ๊ๆ :impress2: o18 o18
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! ดิวกับอี้กับมาแล้ว คิดถึงคิดถึง.....
ขอบคุณนะครับที่มาต่อ.....
:L2: :L2: :L2:
-
ไม่เห็นมานาน เข้ามาดูยังอัพอยู่นี่นา อิอิ
เป็นกำลังใจให้นะคะ อยากให้ลองย้ายดูจะได้รู้ว่าอัพแล้ว 555
-
เอาต่อเลยไหมครับคืนเน้......อิอิอิ
ถ้าอยากได้ต่อบอกนะครับ จะรีบลงให้เลยทันที
-
เอาเลยๆ
ลงเลยๆ
-
ขอ เวลาประมาณ ชั่วโมงนิดๆครับ เด่วลงเลย
-
:laugh: :laugh: :laugh: :laugh: :laugh: :laugh: :laugh: :laugh: :laugh:
" ใช่ เมาแล้วๆ และเลิกกินได้แล้ว เดี๋ยวก้อคว่ำหรอก " ผมปรามๆไป
" ม่ายด้ายๆหรอก นานๆทีได้เมาสักที อี้ ดิวถามอะไรหน่อยสิ "
" อะไรล่ะ "
" ถ้าเกิดว่า ความรู้สึกของดิวนะ ตอนนี้อ่ะ มานไม่คิดว่าอี้เป็นแค่เพื่อนเลย มันงงๆงวยๆปายหมด แต่ถ้าเราเป็นมากกว่าน้านนนน อี้จะว่าอะไรไหม ถ้าดิวจะ... "
ดิวไม่พูดเฉย แต่ยังโน้มหน้ามาจนเกือบถึงหน้าผมเลย ผมตกใจเลยถอยหน้าหนีออกมา
“ ดิวจะทำอะไรอ่ะ “ ผมพูดออกมาดังลั่น
“ เค้าว่ากานว่า ถ้าได้จุ๊บแล้ว ความทรงจามบางส่วนมานนนนน เอ่อ จะคืนมาอ่า “ ดิวทำหน้ากรุ่มกริ่มใส่ผมสุดฤทธิ์
“ เฮ้ยยยยยย ไม่นะ “ ผมพูดพรางบ่ายหน้าหนี แต่ดิวกลับมาจับตัวผมไว้แน่น
“ อี้จะหนีดิวทำมายยยย อี้มีอะรายในใจก้อบอกมาเสะ “ ดิวขัดขืนจะพยายามจูบผมให้ได้ แต่ผมขืนตัวหนีสุดๆ
“ ดิว ถ้าดิวไม่หยุดนะ อี้จะร้องให้คนช่วย “ ผมพูดไปทั้งอารมณ์โมโห
“ ครายเค้าจะมาสนจายยยยยเรา เค้าก้อคิดว่าเราเป็นแฟนกันทั้งนั้นแหละ “
“ ไม่นะดิว อย่าทำอย่างนี้ ดิวไม่สงสารอี้บ้างเหรอ “
ดิวชะงักไปทันที มองหน้าผมเหมือนกับกำลังคิดอะไรอยู่
“ สมัยก่อน ที่เราเคยรู้จักกัน ดิวเคยทำร้ายอี้ใช่ไหม “
ผมไม่พูดอะไร แต่ปัดเค้าออกจากตัวผมแล้ว ผมก้อเดินหนีออกมาจากตรงนั้นเลย....ในใจผมตอนนั้นสับสนไปหมด ไม่รู้ว่าที่ดิวเค้าพูดคืออะไร แต่ผมจะไม่ยอมเป็นเหยื่อของเค้าอีก ผมไม่รู้ว่าเค้าจะความจำเสื่อมหรือไม่ แค่ผมไม่อยากที่จะมาอะไรกับเค้าตอนนี้ ก้อเท่านั้นเอง
ผมเดินเลี่ยงออกมาจนถึงห้องพักของตัวเอง จากนั้นผมก้อเข้าไปนั่งสงบสติอารมณ์ที่เตียงนอนก่อน ผมนั่งคิดสักพัก เพื่อพยายามสงบสติอารมณ์ของตัวเองเป็นหลัก พยายามคิดว่า ดิวเค้าคงจะควบคุมตัวเองไม่ได้ เค้าเลยมีท่าทีอย่างนั้น
ปัง ปัง ปัง ปัง....เสียงเคาะประตูห้องผมดังขึ้น
“ อี้ อี้ออกมาคุยกันก่อนสิ อี้หนีดิวออกมาอย่างนี้ทำไม “ ดิวตะโกนเสียงดังลั่น แต่ผมก้อยังนิ่งเงียบ ไม่ตอบอะไรออกไปทั้งนั้น
“ อี้ อี้เป็นคนเดียวนะที่จะบอกว่า ในอดีตที่ผ่านมาดิวทำอะไรไว้บ้าง อี้เปิดประตูก่อนได้ไหม ออกมาคุยกันให้รู้เรื่องก่อน “ ดิวยังตะโกนต่อไปอีก
“ ดิว อี้ปวดหัว อี้ยังไม่อยากคุยตอนนี้ ดิวกลับไปก่อนนะ “ ผมตอบกลับไปบ้าง เพราะอยากให้เค้าหยุดตะโกนเสียที
“ อี้ อี้เป็นอะไร ให้ดิวเข้าไปดูก่อนได้ไหม “
“ ดิวแค่ปวดหัว อี้อยากพักผ่อน ดิวกลับไปก่อนเถอะ “
“ ไม่นะอี้ ดิวจะไม่กลับ จนกว่าดิวจะรู้ว่าอี้ปลอดภัย “ ดิวยังไม่เลิกโวยวาย นี่ผมจะทำยังไงดีนี่...
“ ดิว เอาไว้พรุ่งนี้ค่อยคุยนะ อี้กินยาแล้ว อี้จะนอน แต่ถ้าดิวยังไม่กลับ อี้อาจจะป่วยมากไปกว่านี้นะ ดิวเข้าใจไหม “
เสียงเงียบไปสักพักนึง ผมคิดว่าดิวคงจะคิดได้
“ ได้อี้ ดิวจะไป อี้ดูแลตัวเองด้วยนะ “
จากนั้นเสียงก้อเงียบไปทันที ผมคิดว่าดิวคงเดินกลับไปแล้ว...เฮ้อออออออออ นี่มันอะไรกันนะ ดิวเค้าจะมาเป็นบ้าถามอะไรผมตอนนี้ แล้วจะให้ผมตอบยังไง ว่าเค้าทำอะไรไปบ้าง ผมตอบไม่ได้หรอก ผมยังรู้สึกไม่พร้อมที่จะพูดอะไรตอนนี้...จริงๆ
ผมไม่รู้ว่าตัวเองหลับไปเมื่อไหร่ แต่พอตื่นขึ้นมาแล้วรู้สึกปวดหัวนิดๆ เหมือนเมื่อคืนจะเครียดไปหน่อย จากนั้นผมก้อลุกขึ้นมาล้างหน้า ล้างตาอาบน้ำ แล้วกะว่าจะไปทานอารหารเช้าสักหน่อย ผมคิดไว้ในใจว่า วันนี้ผมจะย้ายไปพักที่อื่นแล้ว ไม่รู้สิว่าทำไม แต่...ผมคิดว่าผมยังไม่อยากเจอดิวก้อเท่านั้นเอง
ผมเปิดประตูห้องออกมา กะว่าจะไปที่ห้องอาหาร แต่ทันใดนั้นผมก้อเห็น....เห็นผู้ชายคนนึงนอนขดตัวอยู่ตรงเก้าอี้ที่นั่งพักหน้าห้องของผม ผมเดินเข้าไปดูก้อพบว่าเป็น...เป็นดิวนั่นเอง ผมพยายามที่จะปลุกเค้า แต่เค้าไม่ยอมตื่น ผมเลยจับไปที่หน้าผากเค้า ก้อรู้เลยว่าตัวของเค้าร้อนมาก นี่เค้าเป็นอะไรอ่ะ ???? หรือว่าเค้านอนที่นี่ทั้งคืน ทำไมเค้าต้องทำอย่างนี้ด้วย ???
“ ดิว ดิว ตื่นสิ มานอนที่นี่ทำไม รู้ไหมนี่ตัวดิวร้อนไหมหมดแล้ว “ ผมพยายามเรียกอีกที จนตอนนี้ ดิวเหมือนจะรู้สึกตัวแล้ว เค้าค่อยๆลืมตาขึ้น
“ ดิว ดิวมารออี้ไง ดิวไม่อยากให้อี้เป็นอะไรไป แต่ถ้าดิวบอกว่าดิวไม่ไป อี้ก้อคงจะนอนไม่หลับ ดิวเลยกะว่า ดิวจะนอนตรงนี้แหละ นอนรอจนกว่าอี้จะตื่น แล้วเราถึงจะได้คุยกัน “ เสียงดิวแหบพร่าไปหมด อาจจะเพราะด้วยฤทธิ์ของไข้แน่ๆ
“ ดิว ดิวเข้าไปนอนพักก่อนนะ เดี๋ยวอี้จะหายามาให้ทาน “
“ อี้ อี้ช่างน่ารักจริงๆเลยนะ ตอนนี้ดิวเริ่มมั่นใจแล้วว่า แต่ก่อนดิวต้องรักอี้มากแน่ๆเลย “ ดิวพยายามพูด แต่ผมรู้ว่าเค้าคงจะไม่ไหวแล้ว
“ อย่าเพิ่งพูดเลย เข้ามานอนพักก่อนเถอะ เดี๋ยวจะแย่ไปกว่านี้ “
ผมพยายามประคองตัวดิวให้ลุกขึ้น แล้วพาตัวเค้าเข้ามาในห้อง ดูท่าดิวจะแย่เอามากๆ เดินแทบไม่ไหวเลย...ทำไมนะ ทำไมต้องทำอย่างนี้ด้วย !!!!! จากนั้นผมก้อพาดิวมานอนที่เตียง แล้วก้อหาผ้าชุบน้ำมาเช็ดตัวให้เค้า ณ ตอนนี้ดิวหลับไปเลย สงสัยเค้าคงจะป่วยจริงๆ นอนได้ไง อากาศตอนกลางคืนก้อเย็นอย่างนั้น ทำไมไม่ห่วงตัวเองบ้างนะ
พอดิวหลับไปสักพัก ผมก้อโทรไปสั่งอาหารเช้ามา2ที่ ผมสั่งข้าวต้มปลามาให้เค้าทาน เค้าจะได้ทานยาได้ พออาหารมา ผมก้อปลุกเค้าให้ตื่น เพื่อที่จะป้อนเค้า ดิวก้อตื่นขึ้นมา แต่เค้าเหมือนตาจะไม่เปิดดี ผมเลยต้องค่อยๆป้อนเค้า จนเค้าทานไปสักครึ่งถ้วย เค้าก้อบอกว่าพอ จากนั้นผมก้อหายาแก้ปวดที่ตัวเองพกไว้ในกระเปามาให้เค้าทาน เค้าจะได้ดีขึ้น เค้าทานไปสักพักเค้าก้อหลับลงไปด้วยฤทธิ์ยา
ผมนั่งมองเค้าหลับไป ในใจก้อคิดว่า ถ้าเค้าตื่นขึ้นมาแล้ว และเค้าอาการดีขึ้น ผมก้อจะพยายามบอกเรื่องราวต่างๆที่ผ่านมา ผมตัดสินใจแล้วว่า ผมจะไม่หนีปัญหาอีก ยิ่งหนีไป ปัญหามันก้อยิ่งตามมารัดตัวเรามากขึ้นๆ
หลังจากที่ผมทานข้าวแล้ว ผมก้อเอาไดอารี่ของผมขึ้นมาเขียนในห้อง ระหว่างที่รอดิวฟื้นจากพิษไข้ ผมพยายามคิดและเขียนให้ออกมาดีที่สุดเท่าที่จะทำได้ บางที ผมอาจจะเอาไดอารี่ของผมเล่มนี้ให้ดิวอ่านก้อได้ เผื่อว่ามันอาจจะทำให้อะไรดีขึ้นบ้าง
ผมเขียนไดอารี่ไปเรื่อยๆ ไม่รู้ว่านานสักเท่าไหร่แล้ว แต่ยิ่งผมเขียน ยิ่งได้อารมณ์คิดถึงเหตูการณ์ต่างๆขึ้นเรื่อยๆ ผมคิดถึงตอนที่เราเจอกันครั้งแรก ตอนที่เราไปเกาะช้าง ตอนที่เราไปช่วยแมน หรือจะแม้หลายๆตอนที่เราเคยทำร่วมกันแล้ว มันทำให้ผมสุขใจยิ่งนัก เขียนไป ยิ้มไป เหมือนว่ามันย้อนเวลาให้ผมกลับไปเจอเรื่องเก่าๆ แต่เขียนไปเขียนมาผมก้อรู้สึกง่วงซะงั้น...ผมนั่งหลับไปกับเก้าอี้ที่ผมนั่งเขียนตรงนั้นซะเลย
ผมตื่นขึ้นมาอีกครั้ง กะว่าจะไปสั่งอาหารมาให้ดิวทานอีก แต่ ผมก้อไม่เห็นไดอารี่อย่ตรงโต๊ะที่ผมนั่งแล้ว ผมค่อยๆมองไป ( ตอนนั้นผมรู้สึกว่ามืดแล้ว เพราะในห้องเปิดไฟขึ้น ) ก้อเห็นว่า ดิวเค้ากำลังอ่านหนังสืออะไรอยู่ไม่รู้ ดูท่าเค้าจะอารมณ์ดีขึ้นนิดๆแล้วมั้ง นั่งอ่านไป ยิ้มไปด้วย..... แต่เอ๊ะ เค้าหายไข้แล้วเหรอ ????
“ ดิวอ่านอะไรอยู่อ่ะ แล้วนี่หายไข้แล้วเหรอ “
“ อ้อ ก้อดีขึ้นมาหน่อยแล้วล่ะ สงสัยจะเพราะยาของอี้มั้ง แล้วนี่ ดิวก้ออ่านไดอารี่ที่อี้เขียนอยู่อ่ะ อ่านไปอ่านมาก้อพบว่า ที่อี้เขียนนี่มันเรื่องของอี้กับดิวนี่นา เลยอ่านต่อ เอออออออออนะ เห็นไหมว่า แต่ก่อนนะ เราต้องเป็นอะไรที่มากกว่าเพื่อนแน่ๆเลย อี้ถึงได้เขียนเรื่องราวของเราไว้ซะละเอียดขนาดนี้ ฮ่าๆๆๆๆๆๆ “ เค้าหัวเราะออกมา แต่ผมนี่สิครับ เครียดเลย ผมยังไม่อยากให้อ่านตอนนี้ ผมยังเขียนไม่เสร็จ ว่าแล้วผมก้อเดินไปหยิบไดอารี่จากมือของเค้ามา
“ ดิวยังอ่านไม่ได้นะ มัน มัน มันยังไม่เรียบร้อย “ ผมพูดหวั่นๆ
“ ทำไมจะอ่านไม่ได้ล่ะ ก้อมันเรื่องของเรานี่นา “ ดิวพูดแล้วพรางเดินมาจะแย่งไดอารี่จากผม แต่ผมก้อเอี้ยวตัวหลบทันที
“ อี้บอกว่ายังอ่านไม่ได้ไง ดิวไม่เข้าใจรึไง “ ผมตะหวาดออกไป แต่ดิวสิครับ หาได้กลัวผมไม่ แต่กลับพุ่งเข้าหาตัวผมทันที แล้วล็อคตัวผมไว้แน่นหนา ผมพยายามดิ้น แต่ก้อดิ้นไม่หลุด มือผมก้อยื้อเอาหนังสือให้ห่างจากตัวดิวที่สุด
“ ถ้าอี้ยังขัดขืนอยู่นะ เห็นทีดิวตัวทำอย่างนี้แล้วล่ะ “
ว่าแล้วดิวก้อเหวี่ยงตัวผมลงที่นอน จากนั้นก้อขึงแขนของผมไว้ทั้งสองข้างอย่างนั้นหนา ผมดิ้นเท่าไหร่ก้อดิ้นไม่หลุด จากนั้นดิวก้อก้มหน้าเข้ามาใกล้ๆผม
“ ในนั้นเขียนว่า ดิว อันเป็นที่รัก สรุปแล้วคือ เราทั้งสองคนเคยรักกันใช่ไหม “ ดิวจ้องตาผมเขม็ง แต่ผมบ่ายหน้าหนี
“ ดิว ถ้าดิวจะอ่านนะ ก้อเอาไปอ่านเลยไป อี้ไม่ห้ามแล้ว “
เสียงดิวเงียบไป ผมเลยหันกลับไปมองหน้าเค้า สายตาเค้าจ้องมองมาที่ผม ทั้งยังส่งสายตาหวานๆมาให้ผมด้วย เห็นแล้วรู้สึกแปลกๆชะมัด
“ ดิวไม่อยากอ่านแล้ว ดิวอยากทำอย่างอื่นมากกว่า “ ดิวพูดจบ จากนั้นเค้าก้อก้มหน้าลงมาจูบที่ปากผม ผมรู้สึก ตกใจมากๆ....เค้าทำอย่างนี้ทำไม
“ ถ้าเราเคยรักกันจริงๆนะ อี้คงไม่ว่านะ ถ้าดิวจะขอ เอ่อออออ ปั่ม ปั๊มกับอี้อ่ะ “ เค้าไม่พูดพร่ำทำเพลง เค้าบรรเลงจูบไปทั่วหน้าผม เค้าไซร้ซอกคอ จนผมเผลอครางออกไปด้วยความเสียว ผมพยายามดิ้น แต่ดิ้นไม่หลุด แต่ด้วยอะไรไม่รู้ ด้วยความรู้สึกตอนนั้น มันทำให้อารมณ์ของผมมันพริ้วไหวไปกับการบรรเลงรักของดิว ผมไม่รู้ว่าผมทำอะไรบ้าง แต่ ณ ตอนนั้น เสื้อผ้าของผมไม่อยู่กับตัวแล้ว.....สักกะชิ้นเดียวเลย
:o8: :o8: :o8: :o8: :o8: :o8: :o8: :o8: :o8: :o8:
-
โอ๊ยยย หวานไม่ไหวและ
อยากให้ย้ายกลับออกไปจริงๆนะคะ มันดูเงียบเหงายังไงไม่รู้ในนี้
ยังไงก็ลองพีเอ็มถามโมฯ ดูนะคะ เผื่อจะย้ายออกได้
เป็นกำลังใจให้มาอัพต่อค่ะ อิอิ
-
ดิวปั่มปั๊มกับอี้ :z1:
อยากไปอยู่ใต้เตียงจริงๆ :o8:
-
โอ๊ยยย หวานไม่ไหวและ
อยากให้ย้ายกลับออกไปจริงๆนะคะ มันดูเงียบเหงายังไงไม่รู้ในนี้
ยังไงก็ลองพีเอ็มถามโมฯ ดูนะคะ เผื่อจะย้ายออกได้
เป็นกำลังใจให้มาอัพต่อค่ะ อิอิ
มีอีเมลติดต่อพี่โมไหมครับ เด๋วจะลองถามดู
อยากย้ายเหมือนกัน กลัวแฟนๆ(เก่า)มองไม่เห็นอ่ะ
-
คุยกับพี่โมคนนี้ก็ได้ จิ้มโลด (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?action=pm;sa=send;u=883)
-
ลองส่งข้อความไปแล้วนะครับ
ไ่รู้ว่าจะยังไง
แต่ผมก้อจะพิมต่อไปเรื่อยๆครับ
สู้ๆ
เย้ๆ
-
เป็นกำลังใจให้ค่ะ 555
-
:mc4: :mc4: :mc4: :mc4: :mc4: :mc4: :mc4: :mc4: :mc4: :mc4:
ผมกลับมาแต่งต่อแล้วนะครับ
ใครที่เคยอ่าน เคยเรียกร้อง กลับมาอ่านได้เลยนะครับ
ขอบคุณทุกคนที่เคยติดตาม
จุ๊บๆ :pig2: :pig2: :pig2: :pig2: :pig2:
-
โฮะ กลับมาห้องเดิมแล้ว^^
งั้น...ต่อแถวรอเลยละกันนะ
-
เด๋วพรุ่งนี้จะมาลงต่อให้นะครับแฟนๆ
จุ๊บๆ
วันนี้ดึกแล้วขอกลับไปนอนก่อนแป๊บนึง
-
ดีใจอะ กลับมาห้องเดิมแล้ว
เย่ จุดพลุฉลอง แอร๊ยยย
เป็นกำลังใจให้นะคะ
-
เคยฟังเพลง กันและกัน หรือเปล่าคับ
-
ในที่สุดก้อมาแลวดีใจจัง
ตอนนี้หวานแล้ว อย่าดราม่าอีกนะ
โค้งสุดท้ายแล้วจะจบแล้ว
เอาหวานเยอะๆนะ
-
ลุ้นใจจะขาดแล้ว
65555
-
ตามไปดูว่าดิวจะทำอะไร
-
ดีใจที่ได้อ่านต่อ :pig4:
+ครับ
-
ยินดีตอนรับกลับบ้าน อิอิ
มาตามอ่านเหมือนเดิม
-
:really2: :really2: :really2: :really2:
เด๋วดึกๆมาต่อนะครับ
ขอเคลียร์งานแป๊บบบบบบบบบ
จุ๊บๆๆๆๆ :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
:กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1:
“ ในนั้นเขียนว่า ดิว อันเป็นที่รัก สรุปแล้วคือ เราทั้งสองคนเคยรักกันใช่ไหม “ ดิวจ้องตาผมเขม็ง แต่ผมบ่ายหน้าหนี
“ ดิว ถ้าดิวจะอ่านนะ ก้อเอาไปอ่านเลยไป อี้ไม่ห้ามแล้ว “
เสียงดิวเงียบไป ผมเลยหันกลับไปมองหน้าเค้า สายตาเค้าจ้องมองมาที่ผม ทั้งยังส่งสายตาหวานๆมาให้ผมด้วย เห็นแล้วรู้สึกแปลกๆชะมัด
“ ดิวไม่อยากอ่านแล้ว ดิวอยากทำอย่างอื่นมากกว่า “ ดิวพูดจบ จากนั้นเค้าก้อก้มหน้าลงมาจูบที่ปากผม ผมรู้สึก ตกใจมากๆ....เค้าทำอย่างนี้ทำไม
“ ถ้าเราเคยรักกันจริงๆนะ อี้คงไม่ว่านะ ถ้าดิวจะขอ เอ่อออออ ปั่ม ปั๊มกับอี้อ่ะ “ เค้าไม่พูดพร่ำทำเพลง เค้าบรรเลงจูบไปทั่วหน้าผม เค้าไซร้ซอกคอ จนผมเผลอครางออกไปด้วยความเสียว ผมพยายามดิ้น แต่ดิ้นไม่หลุด แต่ด้วยอะไรไม่รู้ ด้วยความรู้สึกตอนนั้น มันทำให้อารมณ์ของผมมันพริ้วไหวไปกับการบรรเลงรักของดิว ผมไม่รู้ว่าผมทำอะไรบ้าง แต่ ณ ตอนนั้น เสื้อผ้าของผมไม่อยู่กับตัวแล้ว.....สักกะชิ้นเดียวเลย
การบรรเลงบทรักของดิวตอนนี้ ผมถือว่าสุดยอดมากๆ ดิวเค้าดูจะเป็นห่วงเป็นใยผมตลอดเวลา ห่วงว่าผมจะเจ็บไหม จะโอเคไหม แถมลีลาการโยก การส่ายนี่ อืมมมมมม ผมไม่รู้จะพูดยังไงดี แค่อยากจะบอกว่าดีมากๆ มันนุ่มนวล ดูดดื่ม และเค้าก้อสามารถทำให้ผมถึงจุดนั้นด้วย และไม่ใช่ครั้งเดียว แต่เค้าจะถาม จะเช็คความรู้สึกผมเสมอ จนผมเขินไปเลยทีเดียว
ในความรู้สึกของผมตอนนั้น ผมแทบไม่อยากจะคิดอะไรอย่างอื่นอีกแล้ว หรือนี่ เป็นความรู้สึกที่ผมต้องการมาตลอด ??? ไม่ใช่แค่เราจะมีเซ็กส์กันนะครับ แต่มันคือความรู้สึกที่เราได้อยู่ใกล้ๆกับคนที่เรารัก คนที่เราแคร์มาตลอด....ผมรู้เลยว่า ตลอดเวลาที่ผมได้รู้จักกับดิวมา เค้าคือคนเดียวที่ผมรัก และต้องการเสมอมา จะว่ารักแรกพบก้อไม่ใช่ แต่มันเป็นความรู้สึกที่ว่า ผมขาดเค้าไม่ได้ ไม่ว่าเค้าจะเคยร้าย เคยทำไม่ดีกับผมมาแค่ไหน ผมก้อไม่เคยโกรธเค้าได้ลงสักที นี่อาจจะเป็นพรหมลิขิตเลยก้อได้มั้ง
“ อี้ครับ อี้รู้ไหม ยิ่งเราได้ใกล้ชิดกันขนาดนี้ ดิวยิ่งรู้สึกว่า แต่ก่อนเราต้องเคยรักกันมากแน่ๆเลย จริงไหมครับอี้ “ ดิวถามขณะที่กำลัง...กันอยู่
“ ก้อ เคยรักมั้ง.... “ ผมตอบเลี่ยงๆ แต่แอบยิ้มเล็กน้อยด้วยความเขิน
“ แล้วทำไมอี้ถึงไม่อยากจะคุยกับดิวเรื่องเมื่อก่อนล่ะ ทำไมล่ะครับ “
“ ก้อ คือ มัน....เอ่อ “ ผมไม่รู้จะเรื่มยังไงดี
“ แสดงว่าแต่ก่อน ดิวเคยทำไม่ดีกับอี้ใช่ไหมครับ “ ดิวถามทั้งๆที่ยังกอดผมอยู่
“ ก้อ ใช่ครับ แต่มันก้อเป็นเรื่องที่เข้าใจผิดกัน อี้ไม่ถือหรอก “
“ ไม่ถือแล้วทำไมอี้ไม่พยายามทำให้ความจำของดิวมันคืนกลับมาล่ะครับ หรือเพราะว่ามันเกี่ยวกับอะไร อี้พอจะบอกได้ไหม “
“ เรื่องมันซับซ้อนนะดิว เอาไว้อี้พร้อมเมื่อไหร่ อี้จะบอกดิวเองนะครับ อี้สัญญา “ ผมตอบกลับไปยิ้มๆ เหมือนกับว่าความรู้สึกของผมมันเริ่มที่จะยอมเปิดใจให้เค้าอีกครั้งนึง
“ อี้สัญญาเหรอ ??? คำนี้มันคุ้นๆนะ เหมือนแต่ก่อนเราเคยสัญญาอะไรกันไว้ใช่ไหมครับ หึหึ “ ดิวถามแล้วแอบหัวเราะเล็กน้อย
“ แต่ดิวไม่เคยรักษาสัญญาเลย รู้ตัวไหม ฮ่าๆๆๆๆ “
“ แต่อี้ก้อไม่เคย เลิกรักดิวใช่ไหมครับ ที่รัก “ ดิวถามผมอย่างนี้ ผมถึงกับอึ้งสิครับ หรือว่าเค้าจำอะไรได้บ้างขึ้นมาแล้ว ?????
“ ดิว ดิวจำอะไรได้บ้างแล้วเหรอ “ ผมถามอึ้งๆ
“ ไม่รู้สินะ อยากบอกว่าตอนที่เรา เอ่อออออ ปั่ม ปั๊มกันอยู่นะ ในสมองของดิวมันก้อเหมือนมีอะไรผุดขึ้นมาซะงั้นอ่ะ แต่มันเป็นความรู้สึกดีๆ ที่ดิวมีต่ออี้ล้วนๆ มันเป็นภาพลางๆที่ดิวเองก้อไม่แน่ใจว่ามันคืออะไร แต่ดิวรู้สึกมีความสุขที่ได้อยู่อย่างนี้ กับอี้ คนที่ดิวเคยรัก และตอนนี้ดิวก้อรักเค้ามากๆด้วย ฮ่าๆๆๆๆ แต่แล้วดิวก้อแอบคิดนะว่า อี้ อี้ก้อต้องเคยรักดิวมาเหมือนกัน ไม่รู้สิ ว่ายังไง ดิวก้อเลยลองแอบถามดู เผื่อจะใช่ไง “
“ ไม่ใช่แค่เคยรัก ตอนนี้อี้ก้อยังรักดิวอยู่ครับ และคงรักเสมอไป “ นี่แหละมั้ง คงเป็นความรู้สึกของผมจริงๆ ที่ผมคิดและกล้าพูดออกมา พอได้พูดแล้วโล่งชะมัดเลย
ดิวนิ่งอึ้งไปนิดนึง เค้าหุบยิ้ม แล้วจู่ๆ น้ำตาเค้าก้อค่อยๆไหลออกมา ผมตกใจมากว่าทำไมเค้าถึงร้องไห้ ผมพูดอะไรผิดไปเหรอ ??? หรือว่าคำพูดนั้นมันไปทำร้ายจิตใจเค้า ???
“ อี้ครับ ถ้าอี้ไม่ว่าอะไร เรามาเริ่มต้นกันใหม่ได้ไหมครับ ถึงแม้ว่าตอนนี้ความทรงจำในอดีตของดิวมันจะยังกลับมาไม่เหมือนเดิมนัก แต่ดิวมั่นใจว่า ดิวจะไม่รักอี้น้อยลงกว่าครั้งเก่าแน่นอน ดิวสัญญาว่า ต่อจากนี้ไป ดิวจะรักอี้มากๆ รักให้มากที่สุด เท่าที่จะทำได้ นะครับ ฮือๆ “
คำพูดของดิว เล่นเอาผมน้ำตาไหลไปเหมือนกัน แต่มันไหลด้วยความรู้สึกดีๆ ในแบบที่ผมเองไม่เคยคิดว่าจะเกิดขึ้นได้ หลังจากเรื่องร้ายๆที่ผ่านมาแล้ว หรือว่านี่คือคำขอบคุณจากสวรรค์ ในสิ่งที่ผมเคยทำดีมาในอดีต เพื่อนส่วนรวมหรืออะไรต่างๆ ถ้าเป็นอย่างนั้นจริงผมก้ออยากจะขอบคุณด้านบนมากๆ ที่ยังเห็นใจผม ยังเห็นแก่ความรักของผม และทำให้ผมสมหวังได้ แม้จะแค่เพียงในวันนี้ก้อตาม แค่นี้ผมก้อซาบซึ้งใจสุดๆแล้วครับ
“ ถ้าอี้ไม่ตอบอะไร ดิวถือว่าอี้ตกลงแล้วนะ ถ้าอย่างนั้น... “ ดิวทำหน้าคิด แต่ผมว่ามันต้องมีอะไรแปลกๆแน่ๆเลย คนๆนี้ ไม่ว่าจะเป็นตอนความจำดีหรือความจำเสื่อมนะ เค้าก้อยังคงความเจ้าเล่ห์ไว้ไม่มีเปลี่ยนจริงๆ เฮ้ออออออออออ
“ ถ้าอย่างนั้นอะไรครับ “
“ เรามาต่อกันอีกรอบไหม ที่รัก “ นั่นไง.....ไม่ค่อยจะเลยนะเนี่ยะ !!!!!
“ อะไรกันดิว เราเพิ่งจะ...กันนะ แล้วทำไมยังต้องการอีกล่ะ แล้วนี่หายป่วยดีแล้วเหรอ ตอนเช้ายังดูซมๆอยู่เลย “
“ ไม่รู้สิครับ อาจจะได้ยาดีจากอี้มั้ง ทำให้ดิวมีแรงขึ้นอีกเป็นกองเลย แล้วจริงๆแล้วนะ ดิวแค่ไม่อยากปล่อยอี้ไปไหนเลย ดิวอยากอยู่อย่างนี้ อยาก ปั่ม ปั๊ม ไปเรื่อยๆจนกว่าเราจะหมดแรงกันเลย ดีไหม นะๆ เราไม่ได้เจอกันตั้งนาน สงสารดิวเถอะ “ ไม่พูดอย่างเดียวนะครับ อยากเอาหน้ามาซุกไซร้ผมอีก ผมล่ะ....เฮ้อออออออออ
“ ไอ้ดิวบ้า ไอ้โรคจิต.... “ นั่นคือเสียงพูดปกติเสียงสุดท้ายที่ผมพูดในคืนนั้น แล้วต่อจากนั้นนะ....ทุกๆคนก้อจินตนาการเอาเองนะครับ อิอิอิ
ผมไม่รู้ว่าตัวเองหมดแรงแล้วหลับไปตอนไหน แต่ตอนตื่นมารู้สึกเพลียมากๆ แล้วเหมือนจะเป็นไข้นิดๆด้วย สงสัยติดจากเจ้าคนข้างเมื่อคืนนี้มั้ง ก้อนะ เค้าเล่นบรรเลงซะผมแทบจะหายใจไม่ทัน ไม่รู้ไปเอาเรี่ยวเอาแรงมาจากไหน แต่ก้อไม่ใช้ว่าจะรุ่นแรงเร้าร้อนขนาดนั้นนะครับ แค่เค้า เอ่อออออ เค้าแค่นุ่มนวลมากกกกกกกกกเกินไปเท่านั้นเอง แล้วก้อวาดลีลาซะแบบว่า เหมือนเค้าไปตายอดตายอยากมาจากไหน แต่เค้าก้อยังเป็นห่วงความรู้สึกเหมือนเคยนะครับ แค่เค้าไม่ยอมให้ผมหยุดเท่านั้นเอง ผมก้อเลยต้องจัดไปเต็มๆบ้าง ตามใจเค้าหน่อย
ผมค่อยๆลุกขึ้นจากเตียง แม้มันจะเพลียๆสักหน่อยก้อพยายาม แต่ดิวก้อกอดผมไว้ซะแน่น แถมตัวยังร้อนอีก สรุปแล้วคือเราต้องติดไข้กันทั้งคู่แหละ ผมเลยคิดว่า จะลุกขึ้นมาสั่งอาหารเช้าสักหน่อย เพื่อที่เรา2คนจะได้ทานข้าวและทานยากัน ผมเลยสั่งข้าวต้มกุ้งมาทาน 2 ที่ จากนั้นก้อขอยาแก้ไข้จากทางโรงแรม เพราะว่ายาของผมมันเหลือไม่มากเท่าไหร่แล้ว เผื่อไว้ทานตอนอื่นด้วย พออาหารมาผมก้อปลุกดิว ให้เค้าไปล้างหน้าล้างตาอาบน้ำ แล้วมาทานข้าวกัน แต่ดิวก้อมีข้อแม้ว่า ผมต้องไปอาบด้วย ไม่งั้นเค้าจะไม่อาบ ผมเลยต้องอาบด้วย และห้ามเค้าว่า ต้องอาบน้ำอย่างเดียวนะ.....
เกือบจะไม่รอดจากดิวในห้องน้ำแล้วเหมือนกัน เค้าเล่นจะมากอดมาหอมผมให้ได้ ผมเลยทั้งดัน ทั้งผลัก เล่นจนเหนื่อยไปเลย ดิวถึงได้ยอมอาบแต่โดยดี จากนั้นเราก้อทานข้าวกันไป หยอกล้อกันไป ดูท่าดิวจะไม่ได้ป่วยหนักอย่างที่คิด
“ นี่ดิวไม่ได้รู้สึกป่วยเหรอ ตัวยังร้อนๆอยู่เลยนะ “ ผมเอ็ดไปด้วยความทะลึ่งและทะเล้นของเค้า
“ ไม่อ่ะ ไม่เห็นจะป่วยเลย ก้อถึงแม้จะป่วยนะ แต่ดิวก้อมีพยาบาลน่ารักๆอย่างอี้นะ ดิวยอมป่วยทั้งปีเลย ฮิฮิฮิ “ ยังมาทำหน้าทะเล้นใส่ผมอีก อาการหนักนะเนี่ยะ....
“ พอเลยๆ ไม่ต้องมาทำทะเล้นใส่เลย แล้วนี่ดิวจะอยู่ที่นี่อีกนานไหมอ่ะ หรือว่ายังไงครับ “
“ ก้อไม่รู้เหมือนกันนะ อาจจะอีกสักพัก หรือไม่ก้อรอว่าที่คู่มะ... “
ดิวหยุดไปสักพักนึง ผมเองก้ออึ้งไปเหมือนกัน....ใช่สิ ดิวยังมีว่าที่คู่หมั้นอีกทั้งคนนี่ แล้วเดี๋ยวเค้าก้อจะมาหาดิวที่นี่แล้ว ผมลืมไปเสียสนิทเลย แล้วนี่ผมจะทำยังไงดี ????
:z2: :z2: :z2: :z2: :z2: :z2: :z2:
-
เค้าลางดราม่า
มาอีกแล้ว
-
:o8: :o8: :o8:แต่
o18 o18 o18
-
โฮ้ มันกำลังจะดราม่า :z3:
-
แล้วจะผ่านไปได้ไหมเอ่ย ดิวอี้ เอาใจช่วยนะ หายไปนานมากมาย แต่
ขอบใจน้องอเล็กมามายนะครับที่มาต่อให้อ่านอีกครั้ง ขอบคุณครับ
-
นานแค่ไหนก็ยังเบื่อ ยัย หลิง หลิง ไม่เสื่อมคลาย
เป็นกำลังใจให้นะคะ อิอิ
-
:z2: :z2: :z2: :z2: :z2: :z2: :z2: :z2: :z2:
สุขสันต์วันสงกรานต์ทุกคนนะครับ
ขอให้ทุกคนมีความสุขมากดๆนะครับ
เล่นน้ำกันดีๆนะครับ อย่าไปทะเลาะกัน จุ๊บๆ
ปล.เซ็งเล็กน้อย บีบีหาย อยากจิบ้าตาย แงๆ
:z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3:
-
สุขสันต์วันสงกรานต์ :mc4:
บีบีหายต้อนรับวันนี้เลยเรอะ o18
-
สุขสันต์วันสงกรานต์ :mc4:
บีบีหายต้อนรับวันนี้เลยเรอะ o18
ตอนนี้กำลังเศร้าขั้นวิกฤต....
-
ตอนนี้กำลังเศร้าขั้นวิกฤต....
เข้ามาโอ๋ และให้กำลังใจคุณเอล็กซ์ อิอิ
-
อยากบอกว่านี่เป็นเรื่องแรกที่ผมนั้น.....ร้องไห้เยอะมากๆๆๆๆๆ :sad4: :o12:
ขอบคุณมากครับที่นำเรื่องดีๆอย่างนี้มาแบ่งปัน :กอด1: :pig4:
:3123: :L1:ให้คนเขียนนะครับ :-[
แต่งต่อเร็วนะครับ o13
ปล.ความจริงผมนะจะเลิกอ่านเรื่องนี้ตั้งแต่ใหน้า 30 กว่าแหล่ แต่ก็อ่านจนทัน เพราะรักนะเนี่ย 555 :bye2: :man1:
-
อยากบอกว่านี่เป็นเรื่องแรกที่ผมนั้น.....ร้องไห้เยอะมากๆๆๆๆๆ :sad4: :o12:
ขอบคุณมากครับที่นำเรื่องดีๆอย่างนี้มาแบ่งปัน :กอด1: :pig4:
:3123: :L1:ให้คนเขียนนะครับ :-[
แต่งต่อเร็วนะครับ o13
ปล.ความจริงผมนะจะเลิกอ่านเรื่องนี้ตั้งแต่ใหน้า 30 กว่าแหล่ แต่ก็อ่านจนทัน เพราะรักนะเนี่ย 555 :bye2: :man1:
ขอบคุณนะครับที่ตามติดอ่านกันจนทัน
คนแต่งเห็นแล้วปลื้มสวดๆ
เลิฟๆ จุ๊บๆ
-
:กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1:
เกือบจะไม่รอดจากดิวในห้องน้ำแล้วเหมือนกัน เค้าเล่นจะมากอดมาหอมผมให้ได้ ผมเลยทั้งดัน ทั้งผลัก เล่นจนเหนื่อยไปเลย ดิวถึงได้ยอมอาบแต่โดยดี จากนั้นเราก้อทานข้าวกันไป หยอกล้อกันไป ดูท่าดิวจะไม่ได้ป่วยหนักอย่างที่คิด
“ นี่ดิวไม่ได้รู้สึกป่วยเหรอ ตัวยังร้อนๆอยู่เลยนะ “ ผมเอ็ดไปด้วยความทะลึ่งและทะเล้นของเค้า
“ ไม่อ่ะ ไม่เห็นจะป่วยเลย ก้อถึงแม้จะป่วยนะ แต่ดิวก้อมีพยาบาลน่ารักๆอย่างอี้นะ ดิวยอมป่วยทั้งปีเลย ฮิฮิฮิ “ ยังมาทำหน้าทะเล้นใส่ผมอีก อาการหนักนะเนี่ยะ....
“ พอเลยๆ ไม่ต้องมาทำทะเล้นใส่เลย แล้วนี่ดิวจะอยู่ที่นี่อีกนานไหมอ่ะ หรือว่ายังไงครับ “
“ ก้อไม่รู้เหมือนกันนะ อาจจะอีกสักพัก หรือไม่ก้อรอว่าที่คู่มะ... “
ดิวหยุดไปสักพักนึง ผมเองก้ออึ้งไปเหมือนกัน....ใช่สิ ดิวยังมีว่าที่คู่หมั้นอีกทั้งคนนี่ แล้วเดี๋ยวเค้าก้อจะมาหาดิวที่นี่แล้ว ผมลืมไปเสียสนิทเลย แล้วนี่ผมจะทำยังไงดี ????
“ อี้ครับ อี้ไม่ต้องห่วงนะครับ ต่อจากนี้ไป ดิวจะทำทุกอย่างให้มันถูกต้อง ดิวจะบอกหลิง จะบอกทางบ้าน ให้เค้ารับรู้เรื่องของเรา และจะไม่มีใครแยกเราจากกันได้ ดิวสัญญา “ ดิงพูดน้ำเสียงหนักแน่น เหมือนจะให้กำลังใจผม แต่ผมก้อยังแอบหวั่นใจไม่น้อย
“ อี้ไม่รู้นะดิว ถ้าราต้องรักกันและอยู่ด้วยกัน โดยที่เราทำร้ายความรู้สึกของคนอื่นนี่ มันจะดีเหรอ อี้ลองกลับมาคิดดูว่า ถ้าเป็นอี้โดนเองล่ะ อี้จะรู้สึกยังไง “
“ อี้ครับ ไม่ต้องห่วงนะ ทุกอย่างจะดีเอง อี้อย่าไปแคร์คนอื่นมาก อี้ต้องเป็นห่วงความรู้สึกของตัวเองก่อน และห่วงดิวด้วย เรารักกัน เราก้อต้องอยู่ด้วยกันนะครับอี้ “
ผมนิ่งและนั่งก้มหน้าไป พรางคิดเรื่องนี้ในใจไปด้วย และดิวก้อเขยิบเข้ามานั่งใกล้ผม โอบผมไว้ เหมือนจะเป็นการบอกด้วยการกระทำว่า ต่อจากนี้ไปเค้าจะไม่ทำให้ผมเสียใจอีก ผมก้อไม่รู้จะทำยังไงดี ก้อได้แต่หวังว่า สวรรค์จะช่วยผมในเรื่องนี้ด้วยนะครับ
เรานั่งคุยกันไปสักพักนึง ผมก้อบอกให้ดิวกลับไปห้องตัวเองไปเปลี่ยนเสื้อผ้าบ้าง อยู่ในชุดนี้มานานแล้ว แม้ว่าจะอาบน้ำแล้วก้อเหอะ ตอนแรกเค้าก้อจะไม่ยอมไป แต่ผมต้องขู่เค้าว่า ถ้าไม่ไป ผมจะหาโอกาสหนีกลับ เค้าเลยต้องยอมไปแบบเศร้าๆ ( แต่ผมไม่หลงกลหรอก ผมรู้ทันนะ อิอิ ) หลังจากที่เค้าไปผมก้อหยิบมือถือขึ้นมาดู ซึ่งตั้งแต่วันที่ผมมาแล้ว สัญญาณมือถือไม่มีเลย แต่ด้วยอารมณ์ของผมมันพลิ้วไปซะขนาดนั้น ผมเลยลืมรายงานที่บ้านกับต้งไปซะสนิทเลย เอาไว้ค่อยไปโทรที่เคาท์เตอร์แล้วกัน จากนั้นผมก้อเก็บของ จัดนั่นจัดนี่เล็กน้อยแล้วก้อเค้าไปอาบน้ำอีกครั้งนึง เพราะอากาศมันค่อนข้างร้อนพอดูตัวเหนียวไปหมดเลย
พอผมอาบน้ำเสร็จแล้วผมก้อออกมารนั่งเขียนไดอารี่ข้างนอก ตอนนั้นก้อบ่ายนิดๆแล้ว แต่อากาศกลับไม่ร้อนอย่างเมื่อตอนสายๆ ( หรือว่าผมจะจัดข้าวจัดของเยอะไป เหงื่อเลยออกนะ ??? ) อากาศเย็นๆ นั่งคิดนั่งเขียนไปเรื่อยๆ ได้อารมณ์ดีแท้ ยิ่งได้ผมได้คิดถึงเรื่องที่เรา เอ่ออออ กันเมื่อคืนนี้แล้วนะ มันทำให้ความรู้สึก ความนึกคิดผมมันยิ่งกลับมาเร็วมากขึ้น เริ่มมาเป็นลำดับ และด้วยความรู้สึกดีๆนี้ มันทำให้ผมสุขใจมากขึ้นยิ่งๆขึ้นไปอีก
ผมนั่งเขียนแบบอารมณ์ดีไปสักพัก ดิวก้อเดินมาถึงห้องผม แต่เอ๊ะ !!!!! ทำไมเค้าต้องให้พนักงานช่วยลากกระเป๋ามาด้วยอ่ะ ???
“ ดิว แล้ว เอ่อ ดิวลากกระเป๋ามาทำไม “ ผมถามด้วยความรู้สึกงง
“ ก้อ ไหนๆเราก้อจะอยู่ด้วยกันแล้ว ทำไมต้องแยกห้องด้วยล่ะ ดิวเลยยกเลิกห้องนั้น แล้วมานอนกับอี้เลยดีกว่า ประหยัดดี “ พูดแบบเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นซะงั้น
“ นี่ นี่ นี่ จะไม่ถามอี้หน่อยเหรอ ว่าจะให้อยู่ไหม “ ผมเริ่มรู้แนวเค้าแล้ว ก้อเลยแกล้งคืนซะบ้าง
“ อ้าววววว แล้วถ้าอี้ไม่ได้สามีอยู่ด้วย แล้วจะให้สามีนอนไหนล่ะครับ “
“ เฮ้ยยยยยยยย ดิวพูดอะไรอ่ะ อายเค้าบ้างสิ สามง สามีอะไร บ้า “ ผมก้อเขินสิครับ ดันไปพูดคำนั้นต่อหน้าพนักงาน ผมก้ออายเป็นนะครับ คนอะไร ไม่มีความอายเล้ยยยยยยย
“ โอ๊ยยยยยย เค้าฟังเค้าไม่ค่อยเข้าใจหรอก แม้จะพอฟังได้บ้าง แต่ถึงฟังได้ ดิวก้อไม่แคร์หรอก ดิวจะบอกให้ทุกคนในโลกรู้เลยว่าดิวรักอี้มากแค่ไหน ฮ่าๆๆๆๆ “ นอกจากไม่มีความอายแล้วยังมาหัวเราะสะใจอีก เอากับเค้าสิครับ ......
“ พอๆๆ เข้ามาได้แล้ว เดี๋ยวอี้ไปช่วยถือของ “ ผมเดินลงไปรับของมาจากพนักงาน
“ ขอบคุณครับที่รัก “ เค้าหันมากระซิบที่ข้างหูผมจนผมรู้สึกเขินแล้วรีบเดินขึ้นห้องไปทันที ไม่ไหวอ่ะ จะมาเล่นเกมส์บ้าๆบอๆกับเค้า ผมคงเขินตายไปเลยอ่ะ
ผมรีบเอาของมาเก็บ แล้วจัดให้เป็นระเบียบ แก้ความเขินไว้ แต่ดิวก้อยังไม่เข้ามาที่ห้องสักที สังสัยเค้าจะนั่งเล่นอยู่ข้างนอกมั้ง สักพักดิวก้อเดินเข้ามาแล้วก้อเข้ามากอดตัวผม
“ เป็นภรรยาที่น่ารักมาก ดูแลสามีดีอย่างนี้ สามีรักตายเล้ยยยย จุ๊บๆ “ พูดทะเล้นยังไม่พอ แล้วจะมาจุ๊บผมอีก คนอะไร ช่างน่าตีนัก
“ นี่ๆ ที่อี้ยอมจะเริ่มต้นใหม่กับดิว ไม่ใช่ว่าอี้จะเป็นภรรยาดิวนะ เข้าใจอะไรผิดหรือเปล่า อย่ามามั่วๆ “ ผมแหวเข้าไป ดูเค้าหน้าเจื่อนๆไปนิด
“ อ้าว แล้วดิวต้องทำยังไงล่ะครับ ถึงจะเป็นสามีของอี้ได้ ดิวหมายถึงสามีจริงๆเลยนะ “
ผมหันไปมองหน้าเค้าอย่างครุ่นคิดอีกครั้ง...
“ ถ้าเราจะอยู่ด้วยกันนะ มันก้อพอจะได้ แต่กฎหมายที่นี่ เค้ายังไม่ยินยอมให้ผู้ชายแต่งงานกัน ฉะนั้น อย่าไปคิดอะไรถึงขั้นนั้นเลย แค่เราได้อยู่ด้วยกันก้อพอแล้วนี่ เราจะเป็นอะไร ก้อไม่จำเป็นต้องบอกใคร แค่เรา2คนรู้แค่นี้ก้อน่าจะพอแล้วนะครับ “
“ เอาอย่างนี้ครับอี้ ดิวจะไม่พูดอะไรอีกต่อไปแล้ว จะไม่สัญญาอะไรทั้งนั้น ต่อจากนี้ไป ดิวจะพิสูจน์ให้อี้เห็นด้วยตาของอี้เอง นะครับ “
ผมไม่ได้พูดอะไร แค่กอดเค้าไว้เท่านั้น ทำให้เค้ามั่นใจว่า ผมจะเชื่อเค้าอีกครั้ง แม้ว่าผมไม่รู้ว่าอะไรจะเกิดขึ้นทั้งนั้น ผมจะยอมสู้ต่อไป ในเมื่อผมมีคนที่ผมรักแล้ว อะไรๆเข้ามาผมก้อไม่หวั่นทั้งนั้น ไม่ใช่ว่าผมเชื่อในตัวเค้าเต็มร้อยนะ ผมแค่เชื่อความรู้สึกของตัวเองเท่านั้นเอง
“ อี้ครับ ถ้าอี้กอดแน่นอย่างนี้ ดิวอารมณ์ขึ้นมาแล้วอี้จะให้ดิวทำไงอ่ะ “ นั่นไง พอผมจะซึ่งซะหน่อย ยังจะมาหื่นใส่ผมอีก
“ นี่ นี่ พอเลย พอเลย ไม่ต้องมาหื่น เอาของไปเก็บให้หมด จากนั้นก้อพาอี้ไปเที่ยวรอบเกาะด้วย ตั้งแต่มานี่ยังไม่ได้ไปไหนเลย ต้องมาติดแหง็กอยู่อย่างนี้อ่ะ ไม่ไหวนะ นี่อี้มาเที่ยวนะ ไม่ใช่ว่าต้องมานอนอยู่อย่างนี้ เข้าใจไหม “ ผมแหวไป ห้ามเค้าไม่ให้มาทะลึ่งกับผมนัก
“ โหๆๆๆ ภรรยา เอ๊ย ที่รักผมน่ากลัวชะมัด ครับๆๆ เดี๋ยวยังไงดิวจะพาที่รักเที่ยวนะครับ เอาให้รอบเกาะเลย ดิวอยู่นานแล้ว พอจะรู้บ้าง “ แหมๆ ที่นี้ล่ะมาทำเป็นหงอ แต่ก้อดูน่ารักไปอีกแบบดี นานๆเค้าจะทำตัวเชื่องบ้างก้อได้ ไม่ใช่หื่นอย่างเดียว อิอิ
ผมรีบไล่ให้ดิวไปเตรียมตัว ไม่ใช่มานั่งมองหน้าทำตาเยิ้มใส่ผมอย่างนี้ เค้าบอกว่าเค้าจะไปเช่ารถมอเตอร์ไซค์กับที่รีสอร์ท เค้าบอกว่าเค้าเคยเช่ามาแล้ว สภาพเครื่องดี ถึก อึด ทน เหมือนเค้า ( ใครเค้าอยากจะรู้ ??? ) ส่วนผมก้อเตรียมข้าวเตรียมของไว้ด้วย เผื่อไปเล่นน้ำ แล้วยังเตรียมเผื่อดิวไปด้วย ไม่นานนัก ดิวก้อขับรถมาจอดหน้าห้องผมแล้วก้อเดินมารับผม จากนั้นเราก้อขับรถไปกัน จะว่าไปรถก้อไม่ได้ใหม่มากนะ แต่เครื่องดีและแน่นเชีย ขนาดว่าถนนหนทางจะไม่ค่อยดีเท่าไหร่ เป็นขรุขระตลอดทาง แต่เครื่องก้อยังแล่นได้เรื่อยๆ
เราขับมาจนถึงหาดๆนึง ที่อยู่ห่างจากรีสอร์ทเราประมาณ 15 นาที นี่เป็นหาดเล็กๆ ไม่ใหญ่เท่าหาดที่เราอยู่ แต่ร่มรื่นและน่าพักดีเหมือนกัน เราเดินลงไปที่รีสอร์ท ที่จัดตกแต่งได้น่ารักดีเหมือนกัน ห้องก้อมีไม่มาก ดิวบอกว่า ตอนแรกๆเค้ามาพักที่นี่ก่อน ถึงจะย้ายไปพักหาดที่เราอยู่กันตอนนี้ ตอนแรกเค้าบอกว่า จะเปลี่ยนไปเรื่อยๆ เพราะเค้าไม่ชอบความจำเจ แต่พอไปเจอที่พักในตอนนี้ เค้ากลับชอบมันขึ้นมา เหมือนไม่รู้มีอะไรสั่งให้เค้าต้องอยู่ที่นี่ เค้าบอกว่าฟ้าลิชิตให้มาเจอกับผมแน่ๆ ( ไม่ค่อยจะเข้าข้างตัวเองเล้ยยยยยย ) ผมเลยไม่พูดอะไรต่อ ปล่อยให้เค้าโม้ไป ดูท่าเค้าจะมีความสุขเหลือเกิน 55555555
เรานั่งเล่นไป แล้วก้อสั่งอาหารมาทานเล็กน้อย นั่งคุยกันไปเรื่อยเปื่อย บางทีดิวก้อมาชวนผมไปเล่นน้ำด้วย ตอนแรกผมก้อยังไม่ค่อยอยากเล่นเท่าไหร่ เพราะแดดมันยังแรงอยู่ แต่ดิวก้อมาลากตัวผมไปจนได้.....เราเล่นน้ำกันอย่างสนุกสนาน ดิวนี่ชอบเล่นไรแผลงๆอยู่เรื่อย บ้างก้อมุดน้ำแล้วก้อเอาหัวมามุดที่หว่างขาผมแล้วดันตัวผมขึ้นบ้าง จนผมหงายหลังไป สำลักน้ำไป ทำท่าว่าจะงอนเค้า แต่เค้าก้อทำหน้าทะเล้นใส่ผม จนผมงอนไม่ลง ผมก้อเลยแกล้งคืนบ้าง เอาทรายไปป้ายหน้าเค้าบ้าง แอบดึงกางเกงเค้าบ้าง 55555 แต่เค้ากลับไม่อายเล้ยยยยย ดันจะเปิดอีกซะตรงนั้น จนผมต้องห้ามปรามไว้ ไม่ใช่อะไรหรอก อายคนๆ อิอิ
o18 o18 o18 o18 o18 o18 o18 o18 o18 o18 o18
-
ตอนนี้เหมือนฉากมาฮันนีมูนกันเลย :-[
หวานแหววซะ :impress2:
-
พายุกำลังจะมาสินะ
-
การี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
หวานๆๆๆๆๆ เขาชอบบบบบบ
(http://upic.me/i/ek/103375953.gif)
ลมสงบก่อนพายุจะเกิด แอบหวั่นๆ
-
ตอนนี้หวานได้ใจ 555
แต่หวังว่าต่อจากนี้จะไม่มีการต้มมาม่าอีกนะ อิอิ
-
เห็นแฟนๆลุ้นกันใจจดใจจ่ออย่างนี้
คนแต่งก้อได้กำลังใจไปเย๊อออออออออออ
จุ๊บๆๆๆๆๆ
-
แวะเวียนมาให้กำลังใจ ^^
-
ช่วงนี้งานนอกเยอะหน่อยนะครับ
เลยไม่ได้เอาเรื่องมาลงสักที
รอหน่อยน๊า......
-
ค่าาาา
เป็นกำลังใจให้น้า
-
ต่อแถวรอเช่นเคย หุหุ
-
ยังติดตามเหมือนเดิมคับผม
-
ไม่อยากให้มาม่าเลย เอาหวานฮันนีมูล
-
กลัวจัง กลัวยายคุณหลิงๆ เธอไม่ยอมอ่ะ
-
เข้ามาให้กำลังใจผู้แต่ง ^^
ว่าแต่อุปสรรคของคู่นี้เนี๊ย เมื่อไรจะหมดสักทีหนอ
-
:z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3:
ผมรีบไล่ให้ดิวไปเตรียมตัว ไม่ใช่มานั่งมองหน้าทำตาเยิ้มใส่ผมอย่างนี้ เค้าบอกว่าเค้าจะไปเช่ารถมอเตอร์ไซค์กับที่รีสอร์ท เค้าบอกว่าเค้าเคยเช่ามาแล้ว สภาพเครื่องดี ถึก อึด ทน เหมือนเค้า ( ใครเค้าอยากจะรู้ ??? ) ส่วนผมก้อเตรียมข้าวเตรียมของไว้ด้วย เผื่อไปเล่นน้ำ แล้วยังเตรียมเผื่อดิวไปด้วย ไม่นานนัก ดิวก้อขับรถมาจอดหน้าห้องผมแล้วก้อเดินมารับผม จากนั้นเราก้อขับรถไปกัน จะว่าไปรถก้อไม่ได้ใหม่มากนะ แต่เครื่องดีและแน่นเชีย ขนาดว่าถนนหนทางจะไม่ค่อยดีเท่าไหร่ เป็นขรุขระตลอดทาง แต่เครื่องก้อยังแล่นได้เรื่อยๆ
เราขับมาจนถึงหาดๆนึง ที่อยู่ห่างจากรีสอร์ทเราประมาณ 15 นาที นี่เป็นหาดเล็กๆ ไม่ใหญ่เท่าหาดที่เราอยู่ แต่ร่มรื่นและน่าพักดีเหมือนกัน เราเดินลงไปที่รีสอร์ท ที่จัดตกแต่งได้น่ารักดีเหมือนกัน ห้องก้อมีไม่มาก ดิวบอกว่า ตอนแรกๆเค้ามาพักที่นี่ก่อน ถึงจะย้ายไปพักหาดที่เราอยู่กันตอนนี้ ตอนแรกเค้าบอกว่า จะเปลี่ยนไปเรื่อยๆ เพราะเค้าไม่ชอบความจำเจ แต่พอไปเจอที่พักในตอนนี้ เค้ากลับชอบมันขึ้นมา เหมือนไม่รู้มีอะไรสั่งให้เค้าต้องอยู่ที่นี่ เค้าบอกว่าฟ้าลิชิตให้มาเจอกับผมแน่ๆ ( ไม่ค่อยจะเข้าข้างตัวเองเล้ยยยยยย ) ผมเลยไม่พูดอะไรต่อ ปล่อยให้เค้าโม้ไป ดูท่าเค้าจะมีความสุขเหลือเกิน 55555555
เรานั่งเล่นไป แล้วก้อสั่งอาหารมาทานเล็กน้อย นั่งคุยกันไปเรื่อยเปื่อย บางทีดิวก้อมาชวนผมไปเล่นน้ำด้วย ตอนแรกผมก้อยังไม่ค่อยอยากเล่นเท่าไหร่ เพราะแดดมันยังแรงอยู่ แต่ดิวก้อมาลากตัวผมไปจนได้.....เราเล่นน้ำกันอย่างสนุกสนาน ดิวนี่ชอบเล่นไรแผลงๆอยู่เรื่อย บ้างก้อมุดน้ำแล้วก้อเอาหัวมามุดที่หว่างขาผมแล้วดันตัวผมขึ้นบ้าง จนผมหงายหลังไป สำลักน้ำไป ทำท่าว่าจะงอนเค้า แต่เค้าก้อทำหน้าทะเล้นใส่ผม จนผมงอนไม่ลง ผมก้อเลยแกล้งคืนบ้าง เอาทรายไปป้ายหน้าเค้าบ้าง แอบดึงกางเกงเค้าบ้าง 55555 แต่เค้ากลับไม่อายเล้ยยยยย ดันจะเปิดอีกซะตรงนั้น จนผมต้องห้ามปรามไว้ ไม่ใช่อะไรหรอก อายคนๆ อิอิ
เราเล่นกั้นจนเหนื่อยแล้ว ผมก้อขอตัวไปพัก และแวะไปอาบน้ำแต่งตัว ตอนนั้นก้อเวลาใกล้จะค่ำแล้ว กะว่าอาบน้ำเสร็จแล้วจะกลับรีสอร์ทเลย ตอนกำลังอาบน้ำอยู่ ก้อมีคนมาเคาะประตู ก้อจะใครซะอีกล่ะ ถ้าไม่ใช่พ่อตัวดีคนนั้น ตอนแรกผมกะว่าจะไม่เปิด แต่เค้าบอกว่า ถ้าไม่เปิดจะปีนเข้ามา ผมเลยต้องเปิดให้เข้า แล้วก้อนะ....คงไม่ได้ทำอะไรอย่างอื่นหรอก นอกจากอย่างว่า ขนาดในห้องน้ำนะเนี่ยะ ยังไม่เว้น เฮ้ออออออออออออ
กว่าจะออกจากห้องน้ำได้ เล่นเอาผมแทบยืนไม่ไหว เค้าอาสาจะอุ้มผม แต่ผมบอกว่าเดินเองได้ ( เดี๋ยวใครจะผิดสังเกตเอา 555 ) ผมชวนเค้ากลับรีสอร์ท แต่ดิวบอกว่าอยู่ทานอาหารเย็นที่นี่ก่อน ดิวบอกว่าอาหารที่นี่อร่อย และมีอาหารไทยเยอะมากด้วย ผมเลยต้องอยู่ทานกับเค้าด้วย จะว่าไปห้องอาหารที่นี่ก้อสวยดีนะครับ ตกแต่งไว้อย่างน่ารักด้วยอุปกรณ์จากธรรมชาติ กะลามะพร้าวบ้าง กิ่งไม้ต่างที่นำมาตกแต่งแบบเก๋ๆ นั่งดูไปแล้วก้อเพลินดี ที่นี่มีดนตรีโฟล์คซองเล่นด้วย เพลงส่วนมากจะเป็นเพลงสากลคลาสสิคๆหน่อย ฟังแล้วหวนนึกถึงตอนที่หัดร้องเพลงสากลใหม่ๆ ส่วนอาหารที่นี่ก้ออร่อยอย่างที่ดิวว่าจริงๆ รสชาติจัดจ้านใช้ได้ ต้มยำรวมมิตรก้อแซ่บอย่าบอกใคร คิดถึงสมัยที่ต่างจังหวัดชะมัด เห็นดิวบอกว่า พ่อครัวเป็นคนไทย อาหารเลยออกรสชาติๆไทยๆ น้ำตกหมูก้ออร่อย ปลากะพงแดงทอดก้อรสชาติดี อาหารสดมากๆ เราทานกันไป พูดคุยกันไป ดิวมักให้ผมเล่าเรื่องสมัยเก่าของเค้าให้เค้าฟัง ผมก้อค่อยๆเล่าไป ดิวเองแปลกใจว่า ทำไมเค้าถึงได้ร้ายกับผมนัก ทั้งๆที่ผมน่ารักออกขนาดนี้....ผมก้อเขินสิครับ เลยไม่พูดอะไรออกไป ดิวบอกว่า ถ้าย้อนเวลากลับไปได้ เค้าจะไม่ทำตัวอย่างนั้นอีก
“ วันนี้เป็นโอกาสดีนะครับ ที่เราจะได้ร่วมแสดงความยินดีกับคู่รักคู่ใหม่ ที่วันนี้เค้าขอให้เราร่วมฉลองด้วย “ อยู่ๆ พิธีกรก้อพูดขึ้นมาเป็นภาษาอังกฤษ ผมและดิวหันไปฟัง
“ ยังไงผมขอเชิญคุณดิวให้ขึ้นมากล่าวอะไรให้กับคู่รักด้วยครับ “ อ้าว !!!! นี่มันอะไรกันอ่ะ ทำไมจู่ๆเค้าเชิญดิวขึ้นไป ??? แล้ว อะไร ยังไง ผมงง........
ดิวหันมายิ้มให้ผมแบบหวานเยิ้ม แต่ก้อไม่พูดอะไร จากนั้นเค้าก้อเดินขึ้นไปบนเวที จากนั้นก้อเดินไปตรงที่พิธีกรพูด เค้าหันมายิ้มให้ผมอีกที เล่นเอาผมทำอะไรไม่ถูกเลยทีเดียว
“ สวัสดีครับทุกๆท่าน วันนี้ผมต้องขอโทษด้วยนะครับที่ต้องรบกวนเวลาอันมีค่าของทุกท่าน และในวันนี้ ที่ผมได้ขอร้องให้ทางร้านให้ผมได้ขึ้นกล่าวความในใจของผม ที่มีต่อคนรักของผมวันนี้ เพราะผมไม่รู้ว่า ผมจะอยู่กับเค้าไปอีกนานแค่ไหน แต่ผมขอสัญญาว่า ตราบใดที่ผมยังมีลมหายใจอยู่ ผมจะไม่มีแม้แต่วินาทีเดียว ที่ผมจะไม่รักเค้า “ คำพูดของดิวนั้น เล่นเอาผมน้ำตาคลอเบ้าเลยครับ คนบ้าอะไรมาพูดให้คนฟังเยอะแยะขนาดนี้ แล้วดูคนอื่นๆก้อสนใจฟังมากๆด้วย
“ ผมไม่รู้ว่า ในอดีตผมได้เคยทำร้ายเธอแค่ไหน แต่จากความทรงจำลึกๆในใจของผมแล้ว ผมรู้ว่าผมไม่เคยเลยที่จะไม่รักเธอ ผมอาจจะเป็นคนบ้า คนเลว คนไม่มีหัวใจในสายตาเธอในตอนนั้น แต่ผมอยากจะบอกให้เธอรู้ว่า ผมขอโทษนะครับ ที่ได้ทำเรื่องแย่ๆลงไป ผมรู้ว่เธอให้อภัยผมแน่ๆ แต่ผมยังไม่อาจให้อภัยตัวเองได้ ถ้าผมไม่ได้ทำในสิ่งๆนี้ “ ดิวเงียบไป จากนั้นเค้าก้อหันไปส่งสัญญาบางอย่างให้กับนั่งดนตรี แล้วดนตรีก้อบรรเลงขึ้น....
สิ่งที่ดิวจะทำคือ การร้องเพลงนั่นเอง ส่วนเพลงที่เค้าเลือกคือเพลง Truly Madly Deeply ของวง Savage Garden ซึ่งเนื้อหาของเพลงนั้นเป็นอะไรที่ไพเราะดีมากๆอยู่แล้ว แล้วยิ่งคนที่ผมรักมาร้องเพลงนี้ให้ผมนั้น มันยิ่งทำให้ซาบซึ้งไปกันใหญ่ น้ำตาผมไหลพรากด้วยความปลื้มปิติ ไม่คิดว่าดิวจะทำเพื่อผมขนาดนี้ หลายคนอาจจะคิดว่า ก้อแค่ร้องเพลง จะดีใจอะไรนักหนา แต่ถ้าใครได้รู้ว่าผมและดิวผ่านอะไรมาบ้าง เค้าคงจะรู้ถึงความรู้สึกของผมตอนนี้
ตลอดระยะเวลาที่ดิวร้องเพลงนี้ สายตาของเค้าไม่หันไปทางไหนเลย นอกจากผม ผมรู้ว่าเค้าร้องทุกอย่างออกมาจากใจของเค้า ทุกน้ำเสียง ทุกคำร้อง มันช่างกินใจผมนัก ผมไม่อยากจะให้เวลาตรงนี้หมดไปเลย ผมอยากฟังเพลงนี้ไปตลอด ถ้าทำได้นะ...
พอดิวร้องเพลงจบแล้ว ทุกคนก้อปรบมือกันเสียงดัง ดิวทำความเค้ารพเล็กน้อย จากนั้นเค้าก้อพูดอะไรบางอย่างต่อ
“ ผมไม่รู้ว่า การที่ผมร้องเพลงนี้ให้ที่รักผมฟังแล้ว เค้าจะเข้าใจความรู้สึกผมไหม แต่ไม่เป็นไรครับ ผมยังมีเวลาบอกความในใจเค้าอีกนาน และสุดท้ายที่ผมจะพูดในคืนนี้คือ อี้ครับ ผมรักคุณ รักมาก และจะรักตลอดไป ขอบคุณครับ “ พอดิวพูดจบทุกคนก้อปรบมือกันดังอีก บ้างก้อผิวปากบ้าง ส่วนผมนะเหรอ....นั่งปาดน้ำตาอยู่ครับ ยังมีแอบอมยิ้มอีกด้วย ก้อคนมันเขินนี่ครับ
“ อี้ชอบไหมครับ “ ดิวพูดตอนที่เค้านั่งลงข้างๆผมแล้ว
“ ชอบอะไร “ ผมพูดแบบไม่มองหน้าเค้า เพราะเขินสุดๆ
“ เพลงที่ดิวร้องให้อี้ไง ชอบไหม “
“ ก้อ ดีนะ เพลงเพราะดี “ ผมพูดแต่มือก้อยังปราดน้ำตาอยู่
“ ก้อดีเหรอ แล้วทำไมอี้ต้องร้องไห้ด้วยล่ะ หรือว่าเสียงดิวมันห่วยมาก “
“ ก้อ ไม่รู้ดิ อยู่ดีๆก้ออยากร้อง “
ดิวเดินมานั่งข้างๆผมผมก้อเอามือโอบไหล่ผมไว้
“ อี้นี่ยังปากแข็งไม่เนียนเหมือนเดิมเลยนะ จะซึ้งอะไรก้อว่ามาเถอะ ไม่เห็นต้องเขินดิวเลยนี่ “
“ ก้อดิวนะ พูดไรก้อมี่รู้ คนออกเยอะแยะ แล้วนี่ไม่อายหรือไง ที่ต้องบอกว่ารักผู้ชายด้วยกัน รู้ไหมอี้อายจะแย่อยู่แล้ว “
“ ไม่อ่ะ ดิวไม่อาย ดิวไม่สนใจใครทั้งนั้น ถ้าดิวทำได้นะ ดิวจะบอกให้ทั้งโลกรู้เลยว่าดิวรักอี้มากแค่ไหน และดิวก้อรู้ว่าอี้ไม่อายหรอกนะ ฮ่าๆๆๆ “
หลังจากนั้นเราก้อไม่พูดอะไรต่อ ได้แต่นั่งฟังเพลงไป โดยที่ผมอยู่ในอ้อมแขนของเค้า ผมรู้สึกดีมากๆเลยนะ อยากอยู่อย่างนี้นานๆจัง ผู้คนในรีสอร์ทก้อมาชวนเราชนแก้วบ้าง มาแสดงความยินดีกับเราบ้าง เห็นแล้วเขินๆยังไงไม่รู้อ่ะ
พอเริ่มจะดึกแล้ว ผมก้อชวนดิวกลับรีสอร์ท เพราะว่าทางก้อไม่ใช่จะดีนัก กลัวอันตราย อีกอย่างดิวก้อเริ่มเมาแล้วด้วย แต่ดิวบอกว่า เราจะค้างกันที่นี่แหละ ดิวได้ติดต่อห้องไว้แล้ว ผมก้องงว่าเค้าติดต่อตอนไหน แต่จะยังไงก้อตาม ในห้วงอารมณ์แบบนี้แล้ว จะให้ผมอยู่ไหน ผมก้อยอมทั้งนั้น ถ้าคนที่ผมจะอยู่ด้วย คือดิวคนนี้
เราดื่มไปสักพักใหญ่ๆแล้ว ผมเองก้อดื่มบ้างเล็กน้อย แต่ดิวสิ ดูท่าจะเมาไม่ใช่เล่น เพราะดิวสั่งไวน์มาดื่มตั้ง 6 ขวด จะไม่เมาได้ยังไง ผมเองก้อดื่มได้ไม่เก่งเหมือนเก่าแล้ว เพราะว่าถ้าดื่มหนักกว่านี้นะ เราทั้งสองคนต้องได้นอนที่ห้องอาหารแน่ๆ ผมเลยต้องสั่งเช็คบิลกับพนักงาน แล้วถามทางที่จะไปห้องที่ดิวจองไว้ พนักงานก้อบอกทางไป ซึ่งอยู่ไม่ไกลนักจากห้องอาหาร จะออกไปทางทะเลหน่อย ผมเลยต้องพยุงตัวดิวไปตามระเบียบ ขอบอกว่าตัวหนักมากๆ
กว่าจะพาดิวมาถึงห้อง ก้อเล่นเอาเหนื่อยเหมือนกัน จะว่าไปแล้ว ห้องที่ดิวจองไว้ก้อน่าอยู่ดีนะครับ เป็นห้องขนาดที่ไม่ใหญ่มาก แต่ถูกตกแต่งไว้อย่างน่ารัก มีดอกไม้ประดับรอบๆตัวห้อง ต้นไม้ที่อยู่รอบๆห้องก้อดูสวยดี จะว่าดิว ดิวนี่ก้อตาถึงเหมือนกันนะ เข้าใจเลือกห้องด้วย
ผมพาดิวเข้ามานอนที่เตียง ดูท่าเค้าจะหลับไปแล้ว เล่นไวน์ซะขนาดนั้น ยังไม่เมาก้อคงไม่ใช่คนแล้ว จากนั้ผนมก้อเดินไปเอาผ้าขนหนูไปชุบหน้า แล้วมาเช็ดที่หน้าเค้าเบาๆ ให้เค้ารู้สึกดีขึ้น ผมเช็ดไปเรื่อยๆ จนดิวค่อยๆลืมตาขึ้นมา อ้าว....ตกลงเค้ายังไม่เมา หรือยังไงเนี่ยะ ???
“ อี้มีความสุขไหมครับ “ ดิวถามผม
“ ก้อ มีสิครับ “ ผมตอบเขินๆ
“ ต่อจากนี้ไปนะ ดิวจะทำให้อี้มีความสุขมากกว่านี้เป็นล้านเท่าพันเท่าเลย “
“ บ้า พูดไรไม่รู้ อี้ว่าดิวพักผ่อนเถอะนะ นี่ก้อดื่มไปซะเยอะ เดี๋ยวพรุ่งนี้จะปวดหัวนะ “
“ ไวน์แค่นั้นดิวไม่เมาหรอก ดิวแกล้งเมาไปงั้นแหละ “
“ อ้าว แล้วทำไมต้องแกล้งเมาด้วยล่ะ “ ผมถามแบบงงๆ
“ ถ้าไม่แกล้งเมาแล้วดิวจะได้กลับห้องเร็วๆได้ไง จริงไหมครับ “ พูดแล้วทำตากรุ้มกริ่มใส่ผมอีก
“ เจ้าเล่ห์นักนะ นอนๆๆได้แล้ว อี้ก้อง่วงๆเพลียๆ พรุ่งนี้จะได้ตื่นเช้าแล้วกลับรีสอร์ทกัน “
“ แต่ก่อนจะนอน ดิวว่า “
อยู่ๆดิวก้อพลิกตัวแล้วจับแขนผมไว้ทั้งสองข้าง แล้วกดลงบนเตียง
“ ขอดิวทำการบ้านหน่อยนะครับ “
จนได้....ผมไม่รู้ว่าดิวเค้าไปอดอยากปากแห้งมาจากไหน ยิ่งถ้าเราได้อยู่ด้วยกันสองคนอย่างนี้นะ เค้าจะชวนผมเล่นจ้ำจี้ตลอดเลย ผมเองก้อเพลียนะครับ เหนื่อยมากๆด้วย แต่ก้อเอานะ อะไรที่ผมยอมให้สุดที่รักคนนี้ได้ ผมยอมทั้งนั้น อิอิ
กว่าที่เราจะตื่นได้ ก้อเล่นไปเกือบๆเที่ยง ก้อดิวสิครับ เล่นไม่ยอมให้ผมได้หลับเลย ไม่ใช่ว่าผมไม่มีความสุขนะครับ แต่บางทีผมเองก้อหมดแรงเอาเหมือนกัน กว่าจะได้หลับก้อดึกๆจนเกือบจะเช้าแหนะ นี่ถ้าเค้าไม่หมดแรง ผมคงต้องน็อคแน่ๆเลย หุหุ พอตื่นแล้วผมก้อโทรสั่งอาหารเช้ามาทาน ดิวเองก้อสั่งไข่ลวกดิบๆมาอีกหลายฟอง เค้าบอกว่าเค้ายังต้องใช้แรงอีกเยอะ ผมก้อเลยต้องยอมให้เค้าสั่งไป พออาหารมาเราก้อนั่งทานอาหารกันด้านนอกห้อง บรรยากาศที่นี่ดีไม่แพ้ที่ผมไปพักเลย ทำยังไงน๊า อยากมีห้องพักอย่างนี้บ้างจัง
พอทานอาหารเสร็จแล้ว พวกเราก้อไปเช็คเอาท์ห้อง จากนั้นก้อกลับห้องพัก วันนี้ดิวบอกว่าจะพาผมไปเที่ยวอีก จะไปเที่ยวทุกหาดทุกที่เลย ผมเองยังไงก้อได้อยู่แล้ว ตอนบ่ายๆเราก้อไปอีกหาดกัน อยู่ห่างจากรีสอร์ทเราไปไม่มากนัก เราไปเที่ยวเล่นน้ำทะเลกันอย่างมีความสุข ซึ่งผมเองก้ออยากจะรักษาเวลาตรงนี้ไว้ให้นานที่สุดเท่าที่จะทำได้ เพราะไม่รู้ว่าผมจะได้อยู่กับเค้าอีกนานไหม และดิวเองก้อดูแลเทคแคร์ผมดีมากๆ จนผมลืมวันเวลาไปเลยทีเดียว มีคนเคยบอกไว้ว่า การที่เรามีคนรัก เราควรจะรักษาเวลาที่เรามีความสุขอย่างนี้ไว้ ตราบเท่าที่เราจะทำได้ เพราะไม่รู้ว่าอะไรจะเกิดขึ้นในวันพรุ่งนี้
จากเวลาที่ผมกะคร่าวๆแล้ว เราใช้เวลาเที่ยวรอบเกาะไปประมาณ 5 วัน เราเปลี่ยนที่เที่ยว ที่พักผ่อนไปเรื่อยๆ และเหมือนเคยตอนกลางคืน...ดิวยังขยันทำการบ้านสม่ำเสมอ ผมเองก้อต้องเลยตามเลย อะไรที่เค้ามีความสุข ถ้าผมไม่ลำบากนัก ผมก้อยินดี นี่ถ้าผมเป็นผู้หญิงนะ ผมคงท้องไปแล้วแน่ๆ ฮ่าๆๆๆ คนอะร๊ายยยยยย หื่นได้สม่ำเสมอจริงๆ
ก๊อกๆๆๆ เสียงประตูห้องที่รีสอร์ทดังขึ้น เนื่องจากเมื่อคืนนี้เราไม่ได้ไปไหน ก้อเลยได้กิน ได้ดื่มที่รีสอร์ทนี้แหละ จากนั้นเราก้อกลับมานอนห้อง แต่เอ๊ะ ใครกันมาเคาะประตู ปกติถ้าเราไม่สั่งของนี่ จะไม่มีใครมาเคาะประตูนะ ???
ผมเลยเดินไปเปิดประตู เผื่อจะเป็นเจ้าของรีสอร์ทมาหาเรา
“ อ้าว “ เสียงผมร้องด้วยความตกใจ
“ เฮ๊ยยยยย “ เสียงผู้หญิงคนนึง คนที่ผมเปิดประตูร้องออกมาเช่นกัน
ตอนนั้นในสมองผมพยายามรวบรวมสติให้คงอยู่ อาจจะเพราะเมื่อคืนผมเมาไปหน่อย แต่คนที่ยืนตรงหน้าผมนี่สิ เค้ามาได้ยังไง ??????
“ หลิง หลิง ทะ ทะ เธอ “ ผมค่อยๆพูดอย่างตกใจ
:serius2: :serius2: :serius2: :serius2: :serius2: :serius2: :serius2: :serius2:
-
มารผจญมาแล้ววว
เบื่อมันจัง
เอาใจช่วยคุณอเล็กซ์ ค่ะ อิอิ
-
มาม่ามาแล้ว
-
มารตลอดนะหลิงๆๆ
-
“ อี้นี่ยังปากแข็งไม่เนียนเหมือนเดิมเลยนะ จะซึ้งอะไรก้อว่ามาเถอะ ไม่เห็นต้องเขินดิวเลยนี่ “
^
^
ิดิวรู้ได้ไงว่าอี้เป็นแบบนี้เหมือนเดิม :z2:
มีความสุขกันไม่นาน แม่นางคนนั้นก็โผล่มาเสียแล้ว :เฮ้อ:
-
ชีโผล่มาแล้ว
-
ตัวมารมาอีกแล้ว เฮ้อออออออ
-
มาม่ามาแล้ว
อะไรคือ มาม่าอ่ะครับ ???
แอบสงสัยมานานและ...
-
อะไรคือ มาม่าอ่ะครับ ???
แอบสงสัยมานานและ...
มีคนอธิบายว่า เพี้ยนมาจาก ดราม่า ครับ เค้ายังเสริมอีกว่า มาม่าได้ อารมณ์กว่า เหมือนเรื่องยุ่งๆ เส้นมาม่าพันกัน ก็งงๆ ประมาณนั้น
-
นังมารโผล่จากนรก
-
“ อี้นี่ยังปากแข็งไม่เนียนเหมือนเดิมเลยนะ จะซึ้งอะไรก้อว่ามาเถอะ ไม่เห็นต้องเขินดิวเลยนี่ “
^
^
ิดิวรู้ได้ไงว่าอี้เป็นแบบนี้เหมือนเดิม :z2:
มีความสุขกันไม่นาน แม่นางคนนั้นก็โผล่มาเสียแล้ว :เฮ้อ:
แอบสงสัยล่ะสิ อิอิอิ
ตอนนี้ได้รู้แล้วว่ามาม่าคืออะไร อืมๆๆๆ
จินตนาการสูงจริง จิ๊งงงงง 5555555555+
-
มารออ่านตอนต่อไป ร้องไห้มากี่ปีแล้ว อยากให้อี้สมหวังบ้าง
-
อุตส่าห์ไม่ได้กินมาม่าซะนานแล้ว นิดหน่อยบ้างก็ได้พอเป็นกษัย ^^
-
:angry2: :angry2: :angry2: :angry2: :angry2: :angry2: :angry2: :angry2: :angry2:
จากเวลาที่ผมกะคร่าวๆแล้ว เราใช้เวลาเที่ยวรอบเกาะไปประมาณ 5 วัน เราเปลี่ยนที่เที่ยว ที่พักผ่อนไปเรื่อยๆ และเหมือนเคยตอนกลางคืน...ดิวยังขยันทำการบ้านสม่ำเสมอ ผมเองก้อต้องเลยตามเลย อะไรที่เค้ามีความสุข ถ้าผมไม่ลำบากนัก ผมก้อยินดี นี่ถ้าผมเป็นผู้หญิงนะ ผมคงท้องไปแล้วแน่ๆ ฮ่าๆๆๆ คนอะร๊ายยยยยย หื่นได้สม่ำเสมอจริงๆ
ก๊อกๆๆๆ เสียงประตูห้องที่รีสอร์ทดังขึ้น เนื่องจากเมื่อคืนนี้เราไม่ได้ไปไหน ก้อเลยได้กิน ได้ดื่มที่รีสอร์ทนี้แหละ จากนั้นเราก้อกลับมานอนห้อง แต่เอ๊ะ ใครกันมาเคาะประตู ปกติถ้าเราไม่สั่งของนี่ จะไม่มีใครมาเคาะประตูนะ ???
ผมเลยเดินไปเปิดประตู เผื่อจะเป็นเจ้าของรีสอร์ทมาหาเรา
“ อ้าว “ เสียงผมร้องด้วยความตกใจ
“ เฮ๊ยยยยย “ เสียงผู้หญิงคนนึง คนที่ผมเปิดประตูร้องออกมาเช่นกัน
ตอนนั้นในสมองผมพยายามรวบรวมสติให้คงอยู่ อาจจะเพราะเมื่อคืนผมเมาไปหน่อย แต่คนที่ยืนตรงหน้าผมนี่สิ เค้ามาได้ยังไง ??????
“ หลิง หลิง ทะ ทะ เธอ “ ผมค่อยๆพูดอย่างตกใจ
“ ดะ ดะ ดิวอยู่กับเธอ ที่ห้องนี้เหรอ “ หลิง หลิงพูดถามอีกที
“ อ่ออออ ชะ ชะ ใช่ แล้วเธอมาได้ยังไงอ่ะ “
“ พอดีชั้นติดต่อดิวไม่ได้ เลยไปถามที่รีสอร์ทที่เคยไปด้วยกัน เค้าบอกว่าดิวมาพักที่นี่ จากนั้นชั้นก้อไปสอบถามพนักงาน เค้าบอกว่าดิวพักที่ห้องนี้ แต่เค้าไม่ได้บอกว่าอยู่กับเธอ “ หลิง หลิงพูดด้วยน้ำเสียงที่ดูเศร้าเลกน้อย จะว่าไปผมก้อสงสารเธอเหมือนกันนะ
“ เดี๋ยวชั้นปลุกดิวให้แล้วกัน เธอนั่งรอที่เก้าอี้นะ “
จากนั้นผมก้อปิดประตู ยืนทำใจอยู่พักนึงว่าจะทำไงดี แต่คงต้องปลุกดิวล่ะ ไม่ว่าอะไรยังไงจะเกิดขึ้น ผมก้อรับได้ทั้งนั้น ผมเลยเดินไปปลุกดิวที่ตอนนี้นอนสลบอยู่บนเตียงแบบเสื้อผ้าก้อไม่ใส่ ดีนะที่หลิงไม่เห็นตอนนี้ ไม่งั้นแล้วเธอคงรู้สึกแย่ไปกว่านี้แน่ๆ
“ ดิว ดิวครับ ตื่นได้แล้วครับ มีคนมาหาอ่ะ “ ผมพยายามปลุกดิว
“ ใครอ่ะ บอกเค้าไปว่าเราไม่ตื่น ยังไม่อยากลุก มาๆอี้ มานอนต่อ “ เค้าไม่ยอมตื่น แถมยังจะดึงตัวผมลงไปนอนต่อกับเค้าอีก แต่มันไม่ได้ไง ยังไงดิวก้อต้องตื่น
“ แต่คนที่มาหาดิวอ่ะ คนนี้สำคัญมากนะ “
“ ใครอ่ะ “ ดิวทำหน้างงๆ
“ หลิง หลิงไง พอดีเมื่อกี้เค้ามาเคาะประตูอ่ะ อี้เปิดไปเลยเจอพอดี เค้านั่งรอที่เก้าอี้หน้าห้องอ่ะ อี้ว่าดิวไปหาเค้าดีกว่านะ อย่าปล่อยให้เค้าคอยนาน “ ผมพูดออกไป แต่ไม่มองหน้าเค้า ผมกลัวว่าความรู้สึกกลัวของผมมันจะแสดงออกมา
“ อี้ครับ ฟังดิวนะ เรื่องนี้ดิวจัดการเอง และไม่ว่าจะยังไง ดิวจะไม่มีวันทิ้งอี้ไปอีกเด็ดขาด ดิวสัญญาด้วยเกียรติของดิวเอง “ ดิวพูดด้วยน้ำเสียงที่จริงจัง จนผมผ่อนคลายบ้างเล็กน้อย
“ ดิวรีบไปล้างหน้าเถอะนะ เดี๋ยวเค้ารอนาน “ ผมพูดแล้วเดินออกไปจากตรงนั้น แล้วเปิดประตูออกไปด้านนอก แล้วหันไปคุยกับหลิง หลิง
“ ดิวเค้าล้างหน้าอยู่นะ เดี๋ยวคงออกมา คุยกันตามสบายเลยนะ “
แล้วผมก้อเดินออกมาจากห้องนั้น ผมไม่รู้ทำไมว่าผมไม่อยากอยู่ตรงนั้น ผมกลัว กลัวอะไรไม่รู้ กลัวว่าความจริงแล้วดิวอาจจะไม่ได้ทำตามที่สัญญาหรือเปล่า ผมกลัว ผมกลัวความจริง ผมไม่รู้ว่าผมต้องทำตัวยังไง.........
ผมเดินออกมานั่งเล่นตรงที่ผมนั่งเล่นตอนเจอดิวครั้งแรก เฝ้าคิดทบทวนอะไรต่างๆไปพรางๆ ว่าถ้าเกิดดิวเค้าเบี้ยวไม่ทำตามสัญญาล่ะ แล้วผมควรจะทำยังไง ??? หรือว่าถ้าเกิดทุกอย่างเคลียร์ได้ลงตัวแล้ว ผมควรจะทำยังไงต่อดี ??? แต่ความรู้สึกของผมมันดันตีกันมั่วไปหมด ไม่รู้ดีหรือชั่วยังไง หรือว่าผมจะทำตามที่ตัวเองต้องการ แต่ถ้าดิวไม่ต้องการผมขึ้นมาล่ะ ผมจะทำยังไง จะให้ผมไปยื้อแย่งมาผมคงทำไม่ได้หรอก
ผมนั่งคิดไปสักพักใหญ่ๆ จู่ๆหลิง หลิงกิ้เดินมาหาผมตรงที่ผมนั่ง ผมแอบตกใจเล็กน้อย แต่ก้อยืนขึ้นเพื่อเป็นการให้เกียรติเค้า
“ อี้มาที่นี่นานหรือยังอ่ะ “ หลิง หลิงถามขึ้นอย่างสุภาพจนผมแอบตกใจ
“ ก้อสักพักแล้วล่ะ “
“ แล้วอยู่กับดิวตลอดเลยเหรอ “ เค้าถามยิ้มๆ จนผมเริ่มแปลกใจ
“ ก้อไม่ตลอดหรอก หลังจากที่เรามา 2-3 วันมั้ง “
“ อี้รู้ใช่ไหมว่าดิวความจำเสื่อม “
“ รู้สิ ก้อตอนแรกดิวเค้าจำเราไม่ได้หรอก “ ผมไม่รู้ว่าหลิง หลิงติ้องการอะไรถึงถามผมแบบนี้
“ ที่จริงนะ ถ้าไม่เจออี้อ่ะ ต้นเดือนหน้าเราก้อจะหมั้นกันแล้ว แต่ไม่รู้เพราะอะไรดลใจให้อี้มาเจอกับดิวถึงที่นี่ได้นะ ทั้งๆที่หลิงกะแล้วว่าที่นี่คือที่ที่จะไม่เจอคนรู้จักแล้ว แต่ก้อนะ อาจจะเพราะพรพมลิขิตก้อได้มั้ง อี้ว่าไหม “
“ .... “ ผมไม่ตอบครับ แต่ยืนนิ่งๆเฉยๆ
“ อี้รักดิวไหม “ คำถามนี้ทำผมอึ้งไปเล็กน้อย จนผมต้องมองหน้าเค้าอีกที
“ รักสิ “ ผมตอบอย่างหนักแน่น
“ ทั้งๆที่ดิวความจำเสื่อม อี้ก้อจะรักอย่างนั้นเหรอ “ ตอนนี้หน้าหลิง หลิงเริ่มนิ่งและดุดันแล้ว
“ ใช่ รัก และจะรักตลอดไป “ ผมเน้นคำว่ารักให้เค้าฟังอีก เค้าจะได้แน่ใจ
“ แล้วในอดีต เค้าเคยทำร้ายอี้สารพัด อี้ก้อจะไม่สนใจเหรอ หรือว่ายังไง หรือว่าตอนนี้เค้าพูดอะไรดีๆ เพื่อให้อี้สบายใจ อี้เลยไม่สนใช่ไหม “ หลิง หลิงเริ่มขึ้นเสียงแล้ว
“ ใช่ อี้ไม่สน อี้ไม่ได้อยู่กับอดีต อี้อยู่กับปัจจุบันเท่านั้น อดีต คนเราอาจจะเคยผิดพลาดกันได้ ไม่ว่าจะด้วยเหตุผลอะไรก้อตาม แต่อี้ไม่สนใจ ขอแค่ว่า ทุกวันนี้เรามีความสุขมากก้อพอแล้ว “ ผมขึ้นเสียงตามเช่นกัน ให้รู้ว่าความคิดจริงๆของผมเป็นยังไง
“ ทำไมอี้ไม่ปล่อยให้เค้าไปมีอนาคตดีๆบ้าง อี้ไปยื้อเค้าไว้ทำไม ถึงแม้อี้จะไม่อายนะที่อี้เกิดมาเป็นอย่างนี้ แต่ไม่สงสารดิวบ้างเหรอ ว่าเค้าจะอายไหม เค้ามีครอบครัว มีสังคม มีหน้ามีตา เค้าต้องแคร์สังคม แคร์คนรอบข้างสิ อี้ทำอย่างนี้มันเห็นแก่ตัวมากนะ “ หลิง หลิงใส่อารมณ์ใส่ผมเต็มที่ ผมรู้สึกว่าน้ำตาจะคลอเบ้าเธอแล้ว ที่จริงผมก้อเข้าใจความรู้สึกเธอนะ แต่...
“ แล้วทำไมคนอื่นๆไม่สนใจเราบ้าง ว่าเราจะรู้สึกยังไง เราไม่ได้เป็นคนไปรั้งตัวเค้ามาตั้งแต่แรกนะ เธอก้อน่าจะรู้ดี อีกอย่าง ตอนเราเจอเค้าที่นี่ เราก้อพยายามหนีเค้าแล้ว แต่เค้าต่างหากที่ตามเรามาเอง จะให้เราทำยังไงล่ะ เราต้องเสียสละอะไรอีก ตอนนี้ เราแทบจะไม่เหลืออะไรแล้ว คู่หมั้น แฟน หรือคนที่เค้ารักเรา แต่พอคนที่เรารักกลับมาอีก เราผิดเหรอ ที่เราจะอยากมีความสุขกับเค้า สิ่งที่เธอถามมา เหมือนเธอไม่เคยมีคนรัก เราถามหน่อยเถอะ ว่าถ้าเกิดมันเกิดขึ้นกับเธออ่ะ เธอจะทำยังไง จะเดินหนีจากความสุขไปอย่างนั้นนะเหรอ “ นี่คือสิ่งที่ผมคิดทั้งหมดในความรู้สึกของผม ทุกคน ทำสิ่งที่ตัวเองต้องการโดยที่ไม่สนใจใคร แล้วทำไมผมจะทำบ้างไม่ได้ ผมเสียสละมาเยอะพอแล้ว ผมขอคืนบ้างไม่ได้เลยเหรอ ???
“ ใครบอกล่ะ ยังมีคนที่เค้ารักอี้มากมาย พี่กรณ์ไง ต้งไง แล้วจะใครอีกล่ะ แล้วทำไมต้องเป็นดิวด้วย เราขอได้ไหม เราขอคนนี้ได้ไหม เราไม่อยากเริ่มต้นใหม่กับใครแล้ว เรารักเค้ามาก รักเค้ามานาน แม้เค้าจะไม่เคยรักเรา เท่าที่รักอี้ แต่ตอนนี้ ความทรงจำเค้าก้อไม่เหมือนเดิมแล้ว ปล่อยเค้าให้เราเถอะ แล้วเราจะไม่รบกวนอะไรอี้อีกเลยนะ “ หลิง หลิง ทั้งพูด ทั้งร้องไห้เป็นการอ้อนวอน แต่ผมควรจะใจอ่อนให้เธอเหรอ ????? ผมไม่ควรทำตามที่ตัวเองต้องการเลยเหรอ ?????
“ ขนาดเธอเอง เธอยังบอกว่ารักเค้ามาก ไม่อยากเสียเค้าไป แล้วเราล่ะหลิง เราก้อรักดิวมากเหมือนกัน แล้วดิวเค้าก้อบอกว่าเค้าก้อรักเรามากเช่นกัน เราไม่สนใจว่า ใครจะรักเราไหม เรามีคนที่เรารักคนเดียว คือดิวคนนี้ ไม่ว่าเค้าจะความทรงจำเป็นยังไง เราไม่แคร์ และอีกอย่างนะ เธอเองก้อยังสาว ยังสวย เธอหาคนใหม่ๆได้อยู่แล้ว แต่เธอแค่ยังจมอยู่กับอดีต หรือเธออาจจะกลัวที่จะต้องแพ้ให้กับเรา เธอควรจะรับรู้เรื่องของปัจจุบันได้แล้วนะ ว่ามันไปถึงไหนแล้ว ถ้าเธอยังจมอยู่อย่างนี้ เธอเองนั้นแหละที่จะไม่มีความสุข เราอยากเตือนด้วยความหวังดีนะ “
:serius2: :serius2: :serius2: :serius2: :serius2: :serius2: :serius2: :serius2: :serius2:
-
อี้อย่าไปยอมนางชะนีนะ ผัวเขาเราย่ะ เขาไม่ได้ชอบแกะ จะจำได้หรือไม่ได้เขาก็ไม่ชอบแก ไปไกลๆเลยไป
-
มาม่ากำลังอืดหึหึ รอลุ่น
-
ผัวข้าใครอย่าแตะ
-
อี้ สู้ๆ
-
หลิง เธอจะด้านไปมั้ย :beat:
-
เอาใจช่วยกันหน่อยน๊า
ดูสิว่าน้อง หลิง หลิง จะมีแผนอะไรอีก
อิอิ อะอะ
-
:-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[
“ แล้วทำไมคนอื่นๆไม่สนใจเราบ้าง ว่าเราจะรู้สึกยังไง เราไม่ได้เป็นคนไปรั้งตัวเค้ามาตั้งแต่แรกนะ เธอก้อน่าจะรู้ดี อีกอย่าง ตอนเราเจอเค้าที่นี่ เราก้อพยายามหนีเค้าแล้ว แต่เค้าต่างหากที่ตามเรามาเอง จะให้เราทำยังไงล่ะ เราต้องเสียสละอะไรอีก ตอนนี้ เราแทบจะไม่เหลืออะไรแล้ว คู่หมั้น แฟน หรือคนที่เค้ารักเรา แต่พอคนที่เรารักกลับมาอีก เราผิดเหรอ ที่เราจะอยากมีความสุขกับเค้า สิ่งที่เธอถามมา เหมือนเธอไม่เคยมีคนรัก เราถามหน่อยเถอะ ว่าถ้าเกิดมันเกิดขึ้นกับเธออ่ะ เธอจะทำยังไง จะเดินหนีจากความสุขไปอย่างนั้นนะเหรอ “ นี่คือสิ่งที่ผมคิดทั้งหมดในความรู้สึกของผม ทุกคน ทำสิ่งที่ตัวเองต้องการโดยที่ไม่สนใจใคร แล้วทำไมผมจะทำบ้างไม่ได้ ผมเสียสละมาเยอะพอแล้ว ผมขอคืนบ้างไม่ได้เลยเหรอ ???
“ ใครบอกล่ะ ยังมีคนที่เค้ารักอี้มากมาย พี่กรณ์ไง ต้งไง แล้วจะใครอีกล่ะ แล้วทำไมต้องเป็นดิวด้วย เราขอได้ไหม เราขอคนนี้ได้ไหม เราไม่อยากเริ่มต้นใหม่กับใครแล้ว เรารักเค้ามาก รักเค้ามานาน แม้เค้าจะไม่เคยรักเรา เท่าที่รักอี้ แต่ตอนนี้ ความทรงจำเค้าก้อไม่เหมือนเดิมแล้ว ปล่อยเค้าให้เราเถอะ แล้วเราจะไม่รบกวนอะไรอี้อีกเลยนะ “ หลิง หลิง ทั้งพูด ทั้งร้องไห้เป็นการอ้อนวอน แต่ผมควรจะใจอ่อนให้เธอเหรอ ????? ผมไม่ควรทำตามที่ตัวเองต้องการเลยเหรอ ?????
“ ขนาดเธอเอง เธอยังบอกว่ารักเค้ามาก ไม่อยากเสียเค้าไป แล้วเราล่ะหลิง เราก้อรักดิวมากเหมือนกัน แล้วดิวเค้าก้อบอกว่าเค้าก้อรักเรามากเช่นกัน เราไม่สนใจว่า ใครจะรักเราไหม เรามีคนที่เรารักคนเดียว คือดิวคนนี้ ไม่ว่าเค้าจะความทรงจำเป็นยังไง เราไม่แคร์ และอีกอย่างนะ เธอเองก้อยังสาว ยังสวย เธอหาคนใหม่ๆได้อยู่แล้ว แต่เธอแค่ยังจมอยู่กับอดีต หรือเธออาจจะกลัวที่จะต้องแพ้ให้กับเรา เธอควรจะรับรู้เรื่องของปัจจุบันได้แล้วนะ ว่ามันไปถึงไหนแล้ว ถ้าเธอยังจมอยู่อย่างนี้ เธอเองนั้นแหละที่จะไม่มีความสุข เราอยากเตือนด้วยความหวังดีนะ “
หลิง หลิง นั่งร้องไห้ลงกับพื้น ดูเหมือนเธอจะเสียใจมากๆกับเรื่องนี้ แต่จะให้ผมทำยังไงล่ะ จะให้ผมยอมงั้นเหรอ แล้วดิวล่ะ ถ้าเค้ายังต้องการผม ผมควรจะสู้ใช่ไหม ????????
หลิง หลิง ยืนขึ้น แล้วค่อยๆเช็ดน้ำตา แล้วมองมาที่หน้าผม
“ เอาล่ะ ตอนนี้เราได้รู้แล้วว่า เธอทั้งสองคนรักกันจริงๆ เมื่อกี้ ตอนที่เราถามดิว ว่าจะเอายังไงเรื่องของเรา ดิวบอกว่า ดิวเลือกเธอ ไม่ว่าจะยังไง เค้าก้อจะไม่ยอมทิ้งเธอไปไหน แปลกดีนะ ก่อนที่เราจะกลับกรุงเทพ เค้ายังดูงงๆ งวยๆอยู่เลย เราก้อคิดแล้วว่า เราคงจะได้ลงเลยกันจริงๆ แต่คงเพราะพรหมลิขิตนั่นแหละ ที่ทำให้เป็นอย่างนี้ “ ผมนิ่งโดยไม่พูดอะไร
“ เธอรู้ไหม ว่าทำไมที่นี่ ความหมายของมันคือฝันที่เป็นจริง ก่อนที่ดิวจะมาพักที่นี่ เราพักกันอยู่อีกที่ แต่เราได้มาทานอาหารที่นี่ และมีคนเคยบอกว่า น้ำพุข้างๆทางเข้านั้น เป็นน้ำพุศักดิ์สิทธิ์ ที่ใครจะวอนขอเรื่องความรักก้อได้ทั้งนั้น ถ้ามีใจบริสุทธิ์พอ เราเคยแอบขอไป ขอว่า ถ้าเราเป็นคู่กับดิวจริง ขอให้ทุกอย่างราบรื่น แต่ถ้าไม่ใช่ ขอให้คนที่ดิวรัก จงมาปรากฏต่อหน้าดิว ซึ่งมันเป็นเรื่องยากมากที่อี้จะมาที่นี่ แต่ แต่อี้ก้อมาจริงๆ ถึงว่าแหละนะ คู่กันแล้ว ก้อคงไม่แคล้วกัน เราควรจะยอมรับตรงนี้เสียที “ หลิงพูดจบ จากนั้นเค้าก้อหยิบหนังสือบางอย่างออกมา ใช่เลย...เป็นไดอารี่ที่ผมมอบให้น้องมอส ก่อนที่ดิวจะไปเมืองนอกนั่นเอง
“ ตอนแรก เรากะจะทิ้งหนังสือเล่มนี้ไปซะแล้ว แต่ด้วยอะไรไม่รู้ เราถึงยังเก็บไว้ เราฝากให้เธอเอาให้ดิวด้วยนะ เผื่อความทรงจำต่างๆของเค้ามันจะกลับขึ้นมาได้บ้าง มันคงจะทำให้อี้และดิวเข้าใจกันมากขึ้น ในนี้ ดิวเขียนเรื่องอี้ไว้ซะเยอะเลย แต่ก่อนเค้าคงรักอี้มากๆจริงๆ “ เค้ายื่นไดอารี่เล่มนั้นให้ผม ผมก้อรับมันไว้
“ เราฝากดูแลดิวด้วยนะ เค้ารักอี้มาก ไม่รู้ว่าทำไม ทั้งๆที่ตอนนี้เค้าก้อยังจำอะไรไม่ได้มากนัก แต่ด้วยสายตาของเค้าแล้ว มีแต่อี้คนเดียว เราไปก่อนนะ “
พูดจบหลิง หลิงก้อเดินจากไป ดูท่าเค้าจะเศร้ามากนัก แต่ผมคงทำอะไรไม่ได้มากไปกว่านี้แล้ว สิ่งที่ผมต้องทำตอนนี้คือ ทำสิ่งที่ผมและคนที่ผมรักต้องการที่สุด ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น ต่อจากนี้ไป ผมจะสู้ทุกอย่าง แม้ว่าจะต้องแลกด้วยอะไรก้อตาม......
ผมนั่งคิดอะไรสักพัก ดิวก้อเดินมาหาผมที่ที่ผมนั่งอยู่ เค้าเดินมานั่งข้างๆ แล้วโอบไหล่ผมไว้เบาๆ เหมือนเป็นการทำให้ผมรู้สึกว่า เค้าจะไม่หนีผมไปไหน
“ หลิงเค้าไปแล้วนะอี้ และเค้าสัญญาว่า เค้าจะไม่มาวุ่นวายกับอี้อีก ดิวไม่เข้าใจว่าทำไมเค้าต้องพูดว่าไม่มาวุ่นวายด้วย แสดงว่าสมัยก่อน เค้าก้อเคยร้ายใส่อี้เหรอ “
“ ช่างมันเถอะดิว ทุกอย่างมันได้ผ่านไปแล้ว ต่อจากนี้ไป อี้จะไม่สนใจในอดีตที่ผ่านมา อี้จะทำทุกอย่าง ในสิ่งที่อี้ต้องการ และจะไม่พยายามทำให้ใครต้องเสียใจมากไปกว่านี้ อี้ยอมทุกอย่างมาเกินพอแล้ว ณ ตอนนี้ อี้ก้อยังไม่ค่อยแน่ใจว่า คนที่อี้รัก เค้าจะยืนอยู่เคียงข้างอี้ไหม “ ผมพูดจบแล้วหันไปมองดิว ดิวมองหน้าผม เค้ายิ้มจางๆ จากนั้นเค้าก้อโน้มหน้ามาแล้วจูบที่ปากผมเบาๆ ผมก้อจูบตอบเบาๆเช่นกัน
“ ดิวจะไม่พูดอะไรมาก ไม่สัญญาอะไรมากอีกแล้ว ทุกสิ่งทุกอย่างที่ดิวจะทำหลังจากนี้ ดิวจะพิสูจน์ให้อี้เห็นเองว่า คนๆนี้ รักและจริงใจกับอี้เพียงไหน ถึงแม้ว่าในอดีต ดิวอ่าจจะเคยเลวร้ายกับอี้มาก แต่มันจะไม่มีอีกแล้วครับ อี้คอยดูนะ “
ผมไม่พูดอะไร แต่โน้มคอลงไปซบที่ไหล่ของดิวเบาๆ เหมือนเป็นการตอบความมั่นใจเล็กๆให้กับเค้า ซึ่งผมเองจะว่าไปก้อไม่ค่อยมั่นใจนัก กลัวมีอะไรไม่ดีเกิดขึ้นมาอีก แล้วผมจะทำยังไง ??? แต่จะอะไรก้อตาม ผมพร้อมสำหรับทุกอย่างแล้ว
เรานั่งเล่นสักพัก ผมก้อหยิบไดอารี่ที่หลิง หลิงมอบให้กับผม ยื่นให้ดิว ดิวเองก้อทำหน้างงๆกับไดอารี่เล่มนี้
“ อะไรเหรออี้ “
“ ไดอารี่อ่ะ หลิงเค้ามอบให้ก่อนจะไป ดิวรับไว้สิ เอาไปอ่าน เผื่อจะจำอะไรได้บ้างไง “
“ ไม่เอาดีกว่า อย่างที่อี้บอกไง อะไรที่มันผ่านแล้ว ก้อให้มันผ่านไป เดี๋ยวดิวอ่านไปอ่านมาแล้วเจอเรื่องไม่ดีเข้าล่ะ ไม่เอาดีกว่า ดิวกลัวดิวจะรักอี้มากไปกว่านี้อ่ะ ฮ่าๆๆๆๆ ดิวว่าดิวสร้างความทรงจำใหม่กับอี้ดีกว่า ความทรงจำที่มีแต่เรานะครับ ดิวว่าอี้เก็บไว้ดีกว่า ไม่อี้ก้อทิ้งมันไปเลยก้อได้ แล้วอีกอย่าง อี้ก้อมีไดอารี่ในส่วนของอี้อยู่แล้ว เก็บไว้ดูคู่กันก้อได้ เผื่อว่าวัน....ไม่เอาดีกว่า ไม่พูดและ เดี๋ยวอี้เปลี่ยนใจ อิอิ “ แหนะ วันอะไร ??? มาทำลับลมคมใน
“ วันอะไรอ่ะดิว บอกมาเลย ไม่ต้องมาเงียบ “ ผมแกล้งขู่เค้า แถมยังเอามือบีบคอเค้าเล่นๆด้วย
“ ไม่บอก ไม่บอก ไว้รออี้เห็นเองแล้วกัน ฮ่าๆๆ “
ดิวเจ้าเล่ห์นัก พอผมขู่หน่อยก้อทำเป็นแกล้งยอมให้ผมบีบคอซะงั้น ผมก้อแกล้งบีบแต่ไป จนเค้าทำท่าเหมือนจะตาย แต่ผมก้อยังไม่ยอมเลิกแกล้งง่ายๆ
“ นี่อี้จะให้ดิวตายจริงๆเหรอครับ “ ดิวแอ๊บทำหน้าแบบกลัวๆผม
“ ตายๆไปเลย ไม่ยอมบอกดีนัก “
“ ตายแล้วอี้จะไปรักใครล่ะ “ ดิวทำหน้าเศร้า เหมือนจะให้ผมสงสาร
“ ก้ออาจจะกลับไปหาพี่กรณ์มั้ง ไม่ก้อ... “ ผมทำท่าคิด
“ ไม่นะๆ อย่าเพียงแม้แต่จะคิดเลย ใครก้อไม่ได้ทั้งนั้น ดิวหวงของดิวนะ “ โถๆๆ นึกว่าจะแน่
“ กลับห้องกันดีกว่าดิว อี้อยากอาบน้ำแล้ว เหนียวตัวมากเลย “
“ ให้ดิวอาบให้นะครับ นะๆ “ พูดแล้วทำหน้าหื่นอีก ไอ้ ไอ้ ไอ้หื่น !!!!!!!!
“ ไม่ต้องเลย นี่ดิวยังไม่หมดแรงอีกเหรอ นี่ถ้าอี้นับได้นี่ เยอะมากเลยนะ “
“ อีกเป็นร้อย เป็นพัน ดิวก้อไม่เบื่อ ก้อคนมันรักนะ ไปๆ ดิวอยากอาบน้ำแล้ว “ ว่าแล้วดิวก้อลุกพร้อมกับเข้ามาอุ้มตัวผมไปอีกจากนั้นกิ้อเดินกลับห้องกัน โอ๊ยยยยยยยยย ไม่อยากจะเอ่ย
“ ปล่อยเลยนะดิว อายเค้า คนออกเยอะแยะ “ ผมพูดไป พรางมองไปรอบๆที่รีสอร์ท ก้อคนมันมีอยู่จริงๆนี่ครับ ทำอะไรไม่เคยจะอายเล้ยยยยยยยย
“ นี่ถ้าดิวทำได้นะ ดิวทำโชว์มากกว่านี้อีก ที่รัก “
ผมล่ะไม่อยากจะพูดถึงความหื่นที่เค้ามี ตอนที่กลับห้องแล้ว ผมนี่แทบจะหนีไปไม่ได้เลย เพราะดิวจับผมถอดเสื้อหมดแล้ว และหลังจากนั้น...... แต่ก้อนะ อะไรที่มันทำให้เค้ามีความสุข และผมเองก้อใช่ว่าจะทุกข์ ก้อต้องยอมๆกันไป เฮ้อออออออออ เกิดมามีแฟนหื่นๆ ก้อต้องทำใจ อิอิ ดีกว่าให้เค้าไปทำกับคนอื่นละนะ ขอให้เค้าอย่าเบื่อผมละกันครับ
คืนนั้นนะ กว่าที่ผมจะออกจากห้องได้ ก้อร่วมทุ่มกว่าๆ ผมต้องยอมให้ดิวทำการบ้านให้หนำใจ เค้าทำเหมือนกับว่ามีอะไรกับผมครั้งแรกก้อไม่ปาน ดูตื่นเต้น ดูแบบ...ไม่รู้สิครับ แต่ผมก้อรู้สึกดีนะครับ รู้สึกเหมือนกับว่า มันสดชื่น มันเหมือนกับว่าเรารักกัน และเราก้อมีความสุขร่วมกันทุกๆครั้งไป พอดิวทำการบ้านเสร็จ เค้าก้อจะกอด จะหอม จะจูบ และที่สำคัญ เค้าจะบอกรักผมเสมอ บอกจนเหมือนกับว่า เค้าจะไม่ได้บอกอีกซะงั้น อิอิ
เราใช้เวลาอยู่ที่นั้น หลังจากที่หลิงกลับไปแล้ว ประมาณ อาทิตย์กว่าๆ เราเที่ยวไปเรื่อยๆ ไปเกาะนั้น เกาะนี้บ้าง โดยที่ดิวทำหน้าที่เป็นไกด์ชั้นดีให้ผม แม้ว่าบางที่เค้าจะไม่ค่อยมีความรู้นัก เค้าก้อจะสรรหาจากอินเตอร์เนทบ้าง ถามจากคนแถวนั้นบ้าง เค้าจะทำตัวเป็นไกด์ตลกๆให้ผมขำเสมอ บ้างก้อแต่งตัวประหลาดๆแบบชาวเลบ้าง เป็นไกด์ไฮโซบ้าง หรืออะไรก้อตามที่จะทำให้เรารู้สึกดี และผมก้อรู้สึกดีจริงๆ ที่วันนี้ ผมได้อยู่กับคนๆนี้ คนที่ผมรักจนหมดหัวใจ ผมเองจะว่าไม่มั่นใจในตัวเค้าไหม ก้อไม่ใช่ ผมแค่มั่นใจว่า ชีวิตของผมตอนนี้มีค่าและมีความสุขนัก แม้ว่าทุกครั้งที่ผมโทรกลับบ้านไป จะโดนทางบ้านบ่นตลอดว่าผมติดต่อยาก แม่ก้อจะบ่นๆๆ ต้งก้อจะบ่นๆๆ แล้วก้อคอยถามคอยตามเซ้าซี้ แต่ผมนะ ไม่ค่อยสนแล้ว คนที่ผมสนตอนนี้มีคนเดียวเท่านั้นคือ ไอ้ไกด์บ้าๆ หื่นๆ ที่ชิ่อ “ ดิว “ คนนี้
วันนึง เรากำลังนั่งทานอาหารเย็น เคล้าเสียงเพลงที่ไพเราะ ที่รีสอร์ทที่เราพัก หลังจากเหนื่อยจากการเที่ยวมาหลายวัน
“ อี้ครับ เดี๋ยวอีก 2 วัน เรากลับกรุงเทพกันนะครับ ดิวอยากกลับบ้าน กลับไปเจอครอบครัวดิวแล้ว อี้ไปกับดิวนะครับ ที่รัก “
ผมนั่งอึ้งไปนิดนึง แล้วตอบเค้าไป
“ กลับไปก้อได้ แต่ถ้าไปบ้านดิวนะ ดิวก้อไปเถอะ เดี๋ยวอี้กลับบ้านอี้ นี่ก้อโดนบ่นว่าติดตามตัวยากบ้างล่ะ กลับไปให้เค้าบ่นเต็มๆเลยดีกว่า เค้าจะได้สบายใจ “
“ ทำไมล่ะ ก้อกลับไปด้วยกันไง ไปคุยกันกับทางบ้าน อี้รู้ไหม ว่าดิวไม่อยากจะปล่อยอี้ไปไหนเลย ดิวกลัว ดิวกลัวว่าคนอื่นจะมาเอาตัวอี้ไปอีกอ่ะ “
“ ใครจะมาเอาตัวอี้ไปอีก ไม่มีแล้ว ทุกคนเค้าก้อต่างไปมีชีวิตของเค้าหมดแล้ว ไม่มีใครมาสนใจแล้วล่ะดิว อย่าคิดมากสิครับ “ ผมปลอบเค้าไป
“ ไม่เอาอ่ะ อี้รู้ตัวไหมว่าอี้น่ารักมากแค่ไหน ใครเห็นก้อต้องรักและสนใจอี้ แล้วยังมีใครอีกต่อหลายคนมากมาย โอ๊ยๆ ไม่รู้ล่ะ ต้องไปด้วยกันเลยนะ “ ดิวทำท่าโวยวายใหญ่เลย อย่าบอกนะว่า เค้าหึงผมเนี่ยะ ???? มันจะมีอะไรให้หึงครับ.....
“ ดิวก้อกลับไปสิครับ ไปพูดคุยกับพวกเค้า อะไรยังไง เดี๋ยวอี้รอที่บ้านอี้ แล้วดิวนะ ควรจะกลับไปพูดกับพวกท่านว่า ดิวจะทำงานอะไร ยังไง อี้ไม่เอานะ คนที่ไม่มีงานมีการทำอ่ะ อี้ชอบคนทำงาน เราจะได้มีเงินใช้ไง เข้าใจไหม “
“ ก้อดิวจะเอาอี้ไปคุยด้วยไง ว่าอี้เป็นคนรักของดิวแล้ว และดิวก้อจะไม่ยอมแยกจากอี้อีก ไม่รู้ล่ะ ยังไงอี้ก้อต้องไป ดิวจะไปพูดให้ทุกคนเข้าใจ ว่าเรารักกัน ตกลงนะอี้ “
หน้าตาดิวดูจริงจังมากๆ เหมือนกับว่า ที่เค้ากลัวนั้น มันจะเกิดขึ้นจริงๆ แต่สำหรับผมนะ อยากให้เค้าไปคุย ไปเคลียร์ให้เรียบร้อย แล้วจะเอายังไงก้อค่อยว่ากัน เรื่องภายในครอบครัวนะ ผมไม่อยากไปยุ่งมากหรอก ผมเองก้อเป็นคนนอก
“ อี้ไปแล้วจะช่วยอะไรได้ครับ อี้ก้อนะ เป็นคนอื่นด้วย “
“ ใครบอกล่ะ อี้เป็นทุกสิ่ง ทุกอย่างของชีวิตดิว อี้ไม่ใช่คนนอกอะไรทั้งนั้น เราจะกลับไป ไปบอกทุกคน ทั้งทางบ้านอี้ด้วย ว่าเรารักกัน ตกลงนะครับ “
ดิวกำมือผมไว้แน่น จนผมรู้เลยว่าเค้าเอาจริง
“ ได้ครับ อี้จะไป ไปด้วยกัน เป็นไงเป็นกัน “ ผมทำหน้าจริงจังด้วย เพื่อให้เค้ารู้ว่าผมเอง ก้อต้องการอย่างนั้นเหมือนกัน
“ อี้รู้ไหม ยิ่งนานวัน ที่เราได้อยู่ด้วยกัน ความทรงจำต่างๆที่ผ่านมา ที่ดิวได้ลืมไปนั้น มันแทบไม่มีค่าเลย เพราะความทรงจำดีๆ ของเรา เราสร้างเองได้ใหม่ และอี้ก้อสร้างมันให้เห็นว่า ดิวเลือกคนไม่ผิด ขอบคุณนะครับ ที่ยังอยู่เคียงข้างกับดิวเสมอมา และจากนี้ไป เราจะทำมันให้ดีขึ้น ยิ่งๆขึ้นไปอีก ทุกคนต้องรู้ ว่าเรารักกัน ด้วยใจจริง และรักกันมากด้วย “
ผมยิ้มไป น้ำตาก้อเริ่มคลอเบ้า ดิวเค้าค่อยๆก้มลงจูบมือผมเบาๆ เล่นเอาน้ำตาผมไหลอีกเลย คนบ้าอะไร บทจะซึ้งก้อเล่นเอาซะผมไปไม่เป็นเลย
“ เรากลับกันเถอะนะครับที่รัก เรามีเวลาอยู่ที่นี่ไม่นานนัก เราไปเก็บเกี่ยวบรรยากาศกันดีกว่านะครับ นี่ดิวก้อเริ่ม เอ่ออออ แข็งตัวมากแล้วนะครับ “
นั่นไง บทจะซึ้ง จะหื่น ก้อมาซะแบบนี้ ผมก้อเลยได้แต่พยักหน้าไป จากนั้นเราก้อเช็คบิลแล้วกลับห้องกันไปนอน....นอนนะเหรอ เหอะๆ เกือบจะเช้าเลยครับท่าน คงไม่ต้องบอกนะครับว่าทำอะไรกัน พระเจ้า!!!!!! นี่เค้าจะไม่มีอารมณ์เบื่ออะไรบ้างเลยใช่ไหมครับ.........
:เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:
-
:z1: หื่นดีจังนะดิว
มาม่าผ่านไปแล้ว เย้ๆ
-
:monkeysad:สงสารอี้ ห่วงใยอี้ รักอี้มาตลอด
ดิวคือคนที่ทำร้ายอี้มาตั้งแต่เริ่มต้น แต่อี้ก็ยังรักและให้อภัยเสมอ
ต้งคือคนที่รักอี้ไม่ว่ายังไงก้อรัก แต่เวลาได้เปลี่ยนไปต้งมีคนที่รักแล้ว
พี่กรณ์คือคนที่รักอี้เหมือนกัน แต่ทุกอย่างไปได้เปลี่ยนไปตามกาลเวลา
เอาใจช่วยเสมอ ขอใหอี้ได้พบเจอแต่สิ่งดีๆและขอให้ดิวรักอี้ตลอดไปนะครับ :L1: :pig4:
-
ดิวลืมทุกอย่าง ยกเว้นความหื่น :z1:
-
:monkeysad:สงสารอี้ ห่วงใยอี้ รักอี้มาตลอด
ดิวคือคนที่ทำร้ายอี้มาตั้งแต่เริ่มต้น แต่อี้ก็ยังรักและให้อภัยเสมอ
ต้งคือคนที่รักอี้ไม่ว่ายังไงก้อรัก แต่เวลาได้เปลี่ยนไปต้งมีคนที่รักแล้ว
พี่กรณ์คือคนที่รักอี้เหมือนกัน แต่ทุกอย่างไปได้เปลี่ยนไปตามกาลเวลา
เอาใจช่วยเสมอ ขอใหอี้ได้พบเจอแต่สิ่งดีๆและขอให้ดิวรักอี้ตลอดไปนะครับ :L1: :pig4:
พี่กล้วยมาเต็มตลอดเว 55555+
น่ารักฉะเหมอ หุหุ
-
ขอเบี้ยวสัก 3 วันนะครับ
พอดีมีงานด่วน คอมก้อไม่ได้เอาไป
ไว้จะมาลงใหม่อีกทีหลังกลับมานะ
จุ๊บๆๆๆๆๆ
-
รับทราบคร้าบผม^^
-
รออ่านและให้กำลังใจเสมอนร้าครับ
-
T^T เบี้ยวเกิน 3 วันแล้วน๊าาาา
คิดฮอด ดิว&อี้ + คนแต่งง่ะ
-
อยากอ่านอีกๆ :z3:
-
=w= อย่าหายไปอีกนะ
-
ดิวอี้ ยังน่ารักเสมอ อิอิ
หายไปหลายวัน คิดถึงนะเออ
-
ไม่ได้หายไปไหนนะครับ
พอดีคอมเครื่องนี้เสีย
และอีกเครื่องที่พิมมันก้อเข้าเว็ปนี้ไม่ได้ ผมกอ้เซ็งๆเหมือนกัน
นี่เพิ่งซ่อมเสร็จ ไว้จะมาต่อนะครับ
-
รับแซบค่าาาาา
ฮ่าาา
-
จร้า :L1:
-
ต่อแถวรอจ้า หุหุ
-
ยังไม่ได้หายไปไหนนะครับทุกคน
พอดีช่วงนี้มาเท่วเกาะกรูดเล็กน้อย กะเพิ่ลรัก
คอมก็ยังแก้ปันหาไม่ได้ กะว่าจะใช้เครื่องอื่นแล้ว
กลับไปนี่วันจันทร์น่าจะลงได้
และเหลืออีก3 ตอนเอง จบแน่ๆครับ
อย่าเพิ่งงอนผมนะ จุ๊บๆ
-
หนีไปเที่ยวนี่เอง...รอวันจันทร์ ^^
-
ครับๆๆๆ วันจันทร์แน่นอน
ตอนนี้กลับมาแล้ว แต่บีบีพัง เลยต้องจัดการมันก่อน
อย่าเพิ่งหนีข้อยไปไสนะ หุหุ
-
จันทร์แล้วนร้า มานั่งรอนอนรอเลยเอา5555
ยังรอและลุ้นเป็นกำลังใจให้อี้เสมอนะครับ
-
วันจันทร์แล้วคร้าบ มารึยังหว่า??
-
มาทวง o18
-
อาจจะดึกหน่อย พอดีเพิ่งเลิกงานครับ
ปูเสื่อรอได้เลยจ้ะ ทุกๆคน
-
:กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1:
“ ได้ครับ อี้จะไป ไปด้วยกัน เป็นไงเป็นกัน “ ผมทำหน้าจริงจังด้วย เพื่อให้เค้ารู้ว่าผมเอง ก้อต้องการอย่างนั้นเหมือนกัน
“ อี้รู้ไหม ยิ่งนานวัน ที่เราได้อยู่ด้วยกัน ความทรงจำต่างๆที่ผ่านมา ที่ดิวได้ลืมไปนั้น มันแทบไม่มีค่าเลย เพราะความทรงจำดีๆ ของเรา เราสร้างเองได้ใหม่ และอี้ก้อสร้างมันให้เห็นว่า ดิวเลือกคนไม่ผิด ขอบคุณนะครับ ที่ยังอยู่เคียงข้างกับดิวเสมอมา และจากนี้ไป เราจะทำมันให้ดีขึ้น ยิ่งๆขึ้นไปอีก ทุกคนต้องรู้ ว่าเรารักกัน ด้วยใจจริง และรักกันมากด้วย “
ผมยิ้มไป น้ำตาก้อเริ่มคลอเบ้า ดิวเค้าค่อยๆก้มลงจูบมือผมเบาๆ เล่นเอาน้ำตาผมไหลอีกเลย คนบ้าอะไร บทจะซึ้งก้อเล่นเอาซะผมไปไม่เป็นเลย
“ เรากลับกันเถอะนะครับที่รัก เรามีเวลาอยู่ที่นี่ไม่นานนัก เราไปเก็บเกี่ยวบรรยากาศกันดีกว่านะครับ นี่ดิวก้อเริ่ม เอ่ออออ แข็งตัวมากแล้วนะครับ “
นั่นไง บทจะซึ้ง จะหื่น ก้อมาซะแบบนี้ ผมก้อเลยได้แต่พยักหน้าไป จากนั้นเราก้อเช็คบิลแล้วกลับห้องกันไปนอน....นอนนะเหรอ เหอะๆ เกือบจะเช้าเลยครับท่าน คงไม่ต้องบอกนะครับว่าทำอะไรกัน พระเจ้า!!!!!! นี่เค้าจะไม่มีอารมณ์เบื่ออะไรบ้างเลยใช่ไหมครับ.........
กว่าจะตื่นอีกที ล่อไปตั้งสายๆจนเกือบเที่ยง ผมนี่แทบจะไม่มีเรี่ยว มีแรงตื่นเลยทีเดียว ก้อเพราะไอ้หื่นข้างกายผมนี่สิครับ โอ๊ยยยยยยยยยย จะบ้าตาย พอผมเพลียจะหลับหน่อย ก้อหาว่าผมไม่รักเค้า ไม่ตามใจเค้า นั้นๆ นี่ๆ ซึ่งมันไม่ใช่เลย เพราะผมเองก้อไม่ได้ขัดใจอะไรเค้าเลยนะ แต่มันเพลียไง แล้วพอผมอธิบายไปนะ ก้อทำหน้าเง้าหน้างอบ้างล่ะ ผมเลยต้องยอมโอนอ่อนตามใจเค้าตลอดเลย เฮ้ออออออออออ เอาละเนอะ ก้อคนมันรักนี่เนอะ
แล้วกว่าคุณชายเค้าจะยอมลุกจากเตียง เพื่อไปทานข้าวเช้า ( ทั้งที่เที่ยงเข้าไปแล้ว )ก้ออิดออด นั่นนี่ ผมเลยต้องขู่เค้าไปว่า ถ้าไม่ลุกขึ้นมาดีๆนะ ผมจะหนีไปกินข้าวคนเดียว และหนีกลับบ้านไปเลย ตอนแรกเค้าไม่เชื่อ แต่ผมบอกว่า แต่ก่อนผมก้อเคยหนีเค้ามาแล้ว และทำได้ด้วย เค้าเลยต้องรีบทำตามผมตามที่บอกทุกอย่าง แต่ก้อไม่วายที่จะให้ผมเข้าไปอาบพร้อมเค้าด้วย ผมรู้ว่าเค้าคิดอะไร เลยต้องบอกปฏิเสธไป ไม่งั้นคงไม่ได้ไปง่ายๆแน่ เค้าเลยต้องไปอาบน้ำก่อนผม แบบหน้าตาไม่ค่อยจะเต็มใจ แต่ผมต้องทำเป็นไม่สนใจ ไม่งั้นเค้าจะได้ใจเอา พอเค้าอาบน้ำเสร็จแล้ว ผมก้อเข้าไปอาบต่ออย่างทันที ไม่อยากเห็นสายตาเว้าวอนของเค้า
พอผมอาบเสร็จแล้ว ผมก้อชวนเค้าไปทานอาหาร แต่ดูท่าทางเค้าจะงอนผมอยู่ ผมก้อทำเป็นไม่ใส่ใจ พอถึงห้องอาหารแล้ว ผมก้อสั่งอาหารมาทาน และให้เค้าสั่ง เค้าบอกว่าเค้าไม่ทาน แล้วก้อบ่นไรไม่รู้นั่นนี่ หาว่าผมอย่างนั้นอย่างนี้บ้าง ขู่เค้าบ้างทั้งๆที่ผมรู้ว่าเค้ารักผมมากขนาดไหน ผมก้อนะ เฮ้อออออออออ จะไม่ใส่ใจก้อไม่ได้ เพราะผมไม่ชอบนั่งทานข้าวกับใครแล้วเค้านั่งหน้างออย่างนี้ เลยต้องปลอบไปว่า ต่อจากนี้ไปนะ ผมจะพยายามไม่ขัดใจเค้าอีก แต่เค้าก้อต้องมีเหตุผลด้วย อย่างอแงดื้อรั้นมาก เพราะเราก้อโตๆกันแล้ว ถ้าเราทำอะไรโดยใช้แต่อารมณ์ตัวเอง ทุกอย่างมันก้อจะแย่ลงไปอีก เหมือนในอดีต ที่เราทั้งสอง แทบจะไม่เคยเผยความในใจกันเลย จนได้เกิดเหตุการณ์ไม่ดีๆขึ้นมากมาย เค้าก้อรับฟังด้วยความตั้งใจ แล้วก้อนิ่งไป นิ่งไปนานมาก จนผมต้องถามเค้าอีกที
“ ดิว นิ่งทำไมล่ะเป็นอะไรหรือเปล่า อย่ามางอนสิ นี่อี้พูดด้วยเหตุผลจริงๆนะ “
“ สมัยก่อน ดิวแย่กับอี้มากเลยใช่ไหมครับ “ เค้าพูดแบบไม่เงยหน้า
“ ก้อไม่ขนาดนั้นหรอก ไม่เอาน่าๆ ทานข้าวกันดีกว่า ดูสิอี้สั่งมากินเยอะแยะเลย “ ผมพยายามเบี่ยงประเด็น
“ อี้ตอบดิวมาก่อนสิ ว่าดิวแย่มากใช่ไหมครับ “ เค้าพูดหน้าง้ำๆ
“ อืม จะว่ายังไงดี ตอนแรกๆนะก้อแย่เลยแหละ ดิวชอบแกล้งอี้ ชอบลวนลาม ชอบฉวยโอกาส แต่พอมันอยู่ๆกันไปเรื่อยๆ อี้กลับรู้สึกว่า เวลาขาดดิวไปแล้วนี่ มันเหมือนขาดอะไรไปบางอย่าง บางทีอี้ก้อโมโหจริงนะ บางทีก้อแกล้งๆโมโห แต่เวลาได้นึกถึงทีไรแล้ว มีความสุขทุกทีเลย ไม่รู้ว่ามันจะเรียกว่าความสุข หรืออะไรดี “ ผมพูดแล้วอมยิ้มพร้อมนึกในใจตามคำที่ผมได้พูดไปด้วย ก้อผมรู้สึกอย่างนั้นจริงๆนี่ครับ นี่เป็นครั้งแรกมั้ง ที่ผมกล้าพูดความในใจขนาดนี้
“ นั่นเค้าเรียกว่ารักแล้ว อี้นั่นแหละ ชอบปฏิเสธดิวไปเอง ยอมๆรับว่ารักก้อจบ เนอะๆ “
“ หา ??? อะไรนะ ??? ดิวรู้ได้ไงว่าอี้ชอบปฏิเสธดิว ??? “ ผมอึ้งกับคำพูดของดิวเล็กน้อย ก้อไหนว่าเค้าจำอะไรไม่ได้ไง เอ๊ะ !!! หรือว่าความจำเค้ากลับมาแล้ว แต่ทำไมเค้าไม่บอกผมเลย ???
“ เออๆ ไม่หรอก ดิวก้อพูดไปตามที่อี้พูดไง เราต่างก้อปฏิเสธกันไปมาไง 5555 อี้นี่ขี้ตกใจง่ายเหมือนเดิมเลยนะ “
“ ดิวรู้ได้ไงว่าอี้ขี้ตกใจง่าย อี้ไม่เคยบอกนี่ ??? “ เอ๊ะ มันชักจะยังไงแล้ว มันเหมือนกับว่า...
“ โอ๊ยยยยย ไม่มีไรหรอกอี้ ดิวก้ออำไปเรื่อยแหละ อ่านจากนิสัยที่เราได้เจอ ได้คุยกันไง เรื่องแค่นี้ใครๆก้อเดาได้ เด็ก ป.4 ยังเดาออกเลย 555555555 มาๆ ทานข้าวกันดีกว่า หิวจะแย่อยู่แล้ว พอดีเมื่อคืนใช้แรงเยอะไปหน่อยอ่ะ แฟนก้อไม่ยอมปล่อยให้นอนเลย สงสัยวันนี้ต้องแก้แค้นคืนซะแล้ว หึ่มๆ “ แหนะ...ยังจะมาทำหน้าหื่นใส่ผมอีก ผมก้อไม่อยากจะอะไรมาก ก้อเลยต้องทานข้าวไป ไม่อยากจะไปตามอารมณ์หื่นของเค้า
พอเราทานอาหารเสร็จแล้ว เราก้อไปเดินเที่ยวเล่นตามชายหาด ไปทักคนนั้นคนนี้บ้าง ( อันนี้ดิวนะ ไม่ใช่ผม ) แหม รู้จักคนไปซะทั่วเลย ไม่ว่าลูกเล็กเด็กแดง ไปเล่น ไปอุ้มกับเค้าหมด บ้างก้อไปเล่นน้ำทะเลบ้าง ไปเล่นบอลกับคนนั้น คนนี้บ้าง ผมเองก้อได้แต่เดินตาม เดินยิ้มไปเรื่อยๆ ปล่อยให้เค้ามีความสุขในแบบของเค้าบ้าง และเราได้แค่มอง มันก้อโอเคแล้ว
พอตกเย็นมา เราก้อไปอาบน้ำกัน คืนนี้ดิวเค้าขอผมเลยว่า เค้าขอเมาหนักๆสักคืน ก่อนที่จะกลับกรุงเทพ ผมก้ออนุญาตไป แต่ที่จริงแล้ว ถึงแม้เค้าจะอะไร ยังไง เมาหนักแค่ไหน ผมก้อไม่ว่าอะไรอยู่แล้ว ยังไงเค้าก้อยังอยู่กับผม ผมดูแลเค้าได้แน่ๆ แต่ไอ้ตอนอาบน้ำนี่สิ เฮ้ออออออออ เค้าจะพยายามให้ผมอาบกับเค้าให้ได้ ผมบ่ายเบี่ยงยังไงเค้าก้อไม่ยอม เค้าเลยต้องอุ้มผมเข้าห้องน้ำไปจนได้ และแล้ว.....ก้ออีกตามเคยครับ เราทำการบ้านกันในนั้นอีกครั้ง เหนื่อยใจกับที่รักคนนี้จริงๆ หื่นได้ตลอด อิอิ
กว่าจะอาบน้ำเสร็จ ก้อปาไปทุ่มกว่าๆ ( คงไม่ต้องสาธยายนะครับ ว่าทำอะไรบ้าง และกี่รอบ... ) เราก้อเดินไปที่ห้องอาหาร คืนนี้เป็นคืนวันเสาร์ ผู้คนเลยเยอะเป็นพิเศษ บ้างก้อมาเป็นคู่ๆ บ้างก้อมาเป็นครอบครัว มีเยอะมาก มีหลายเชื้อชาติ ดูแล้วอบอุ่นไปอีกแบบ ดิวพาผมไปนั่งที่ๆนึง ที่เค้าบอกว่าจองไว้แล้ว ( จองตอนไหนอ่ะ ??? ) ซึ่งเป็นโต๊ะที่ตั้งอยู่กลางร้านอาหารพอดี และเราสามารถเดินไปที่ฟลอร์เต้นรำ หรือ ขึ้นเวทีได้เลย จะว่าไปวันนี้เค้าก้อจัดร้านได้สวยดีนะ มีตกแต่งอะไรมากมาย นักดนตรีก้อเล่นเพลงคลอเบาๆ ชวนให้คนที่นั่งฟังรู้สึกเคลิ้มไปเลยทีเดียว
พอเรานั่งลงแล้ว ผมกำลังจะสั่งอาหาร แต่ดิวบอกว่า คืนนี้ผมไม่ต้องสั่ง เค้าจัดการไว้หมดแล้ว รับรองว่าต้องเป็นอาหารที่ผมชอบแน่ๆ ผมเองก้อเอ๊ะใจ เค้าไปสั่งตอนไหน ??? เค้าร็ได้ยังไงว่าผมชอบกินอะไร ??? ส่วนมากตอนอยู่ที่นี่ผมจะสั่งแต่อาหารฝรั่ง ไม่ก้ออาหารไทยธรรมดาๆ ไม่ได้สั่งอะไรที่ผมอยากทานมากนัก หรือว่าเค้าจะเห็นจากวันแรกที่เราเจอกันที่นี่ แต่ตอนนั้นก้อไม่ได้สั่งอะไรมาทานเยอะนะ แค่ไม่กี่อย่างเองนะ
ผมนั่งรอสักพัก พนักงานก้อนำอาหารมาเสริฟ สรุปแล้วที่ดิวสั่งไว้ก่อนแล้วก้อเป็น หมูแดดเดียว กระเพราะหมูสับ ต้มยำปลาหมึก ไข่เจียวกุ้งสับ และลาบปลาหมึก ( อยากจะบอกว่าอาหารพวกนี้ผมจะทำทานเองที่บ้านนะครับ แล้วแต่ก่อน ผมก้อไม่เคยทำทานกับดิวเลย เอ๊ะ หรือยังไง ผมงงสับสนไปหมดแล้ว ) นับว่าเค้ารู้ใจผมมากเลยนะครับ ที่สั่งอาหารพวกนี้มา ผมถามไปว่าเค้ารู้ได้ไง เค้าก้อบอกว่าเค้ามีซิกส์เซนส์อะไรเทือกนั้น ผมเองก้อไม่อยากจี้เค้ามาก ก้อทานๆไป ปรากฏว่าอาหารอร่อยเลยทีเดียว รสชาตเหมือนกับที่บ้านผมทำเลย แหม.....ดิวนี่เดาใจเรื่องอาหารและรสชาตผมเก่งไม่น้อย รู้ไปซะทุกอย่างเลย ฮึฮึ
ผมนั่งทานไป คุยกับดิวไปเรื่อยๆ เค้าพูดให้ฟังว่า กลับไปเค้าจะไปเคลียร์งานกับที่บ้าน เค้าจะลองหากิจการบางอย่างทำ เค้าไม่อยากอยู่เฉยๆ เดี๋ยวแฟนเค้าว่า ( จะเป็นใครล่ะ ถ้าไม่ใช่ผม อิอิ ) แต่เค้าก้อยังไม่รู้ว่าเค้าจะทำอะไร คงต้องไปดูอีกที ผมก้อบอกเค้าไปว่า ลองไปสานต่องานที่บ้านดีไหม ลองๆทำดูเผื่อว่ามันจะโอเค เค้าก้อรับฟังและบอกว่าจะลองไปคิดดู
ดึกสักหน่อยพอทานอาหารอิ่มแล้ว ดิวก้อสั่งไวน์มาดื่ม เค้าเน้นว่าขอไวน์ที่แรงที่สุด เพราะเค้าอยากเมา ผมก้อไม่ได้ว่าอะไร จากนั้นแล้ว วงดนตรีก้อเริ่มเล่นเพลงเร็วขึ้น เป็นเพลงดังๆ ฮิตๆ ทั้งในอดีตและปัจจุบัน นักร้อง ร้องเพลงได้สนุกและเพราะมากๆ ผมเองก้อเคลิ้มๆไปเหมือนกัน ไม่นานนักดิวก้อชวนผมออกไปเต้นรำเป็นคู่แรก ซึ่งตอนแรกผมก้ออายๆ ปกติแล้วจะไม่เต้นนำคนอื่น มักจะเต่นตามๆมากกว่า แต่ดิวไม่ยอมครับ ลากผมไปจนได้
ตอนเต้นนั้น ดิวแทบจะไม่ปล่อยผมไปไหนเลย เค้าทั้งเต้น ทั้งโอบ ทั้งกอด จนผมอายไปหมดแล้ว คนเค้าก้อมองเยอะ แต่มองแบบยิ้มๆ เหมือนผมเป็นคู่รักกันซะงั้น แต่ดิวไม่ได้มีคำว่าอายเลย ทั้งยิ้ม ทั้งร้องเพลงไปด้วย จนคนอื่นๆก้อได้ออกมาเต้นบ้าง แล้วเราก้อเต้นๆกันไป ส่วนดิวก้อไปเต้นกับคนนั้นที คนนี้ที ดูท่าจะสนิทคนง่ายอยู่นะ ผมก้อเต้นๆไป แต่ไม่ได้เข้าที่นั่ง เพราะพอว่าผมจะเดินกลับโต๊ะทีไร ดิวก้อจะวิ่งมาดักไว้ทุกที ผมเลยต้องคิดว่า เอาว่ะ ไหนๆก้อไหนๆแล้ว ลองมันสักตั้งคงไม่เป็นไร ที่นี่ก้อไม่ใช่บ้านเราอยู่แล้ว ทำอะไรที่อยากจะทำ ต่อหน้าคนอื่นๆสักครั้ง คงไม่เป็นไร ผมเลยบอกดิวว่า ผมขอไปดื่มไวน์เพื่อบิ๊วตัวเองก่อน แล้วจะกลับมา ดิวก้อยอม ผมเลยกลับมากรึ๊บไวน์ไปอีก 4-5 แก้ว ซึ่งมันก้อทำให้ผมมึนๆไปเหมือนกัน ตอนนั้นในใจคิดว่า ขอสนุกกับคนที่เรารักสักครั้งเถอะ คงจะไม่เป็นไร เย้ๆๆๆ
คืนนั้นทั้งคืน ผมยอมรับกับตัวเองเลยว่า นี่เป็นคืนที่ผมสนุกมาก และมีความสุขที่สุดในรอบหลายๆปี ( ผมเองก้อจำไม่ได้ว่า ครั้งสุดท้ายที่ผมสนุกนี่ มันตอนไหนกันแน่ ??? ) ผมทั้งเต้นแบบไม่ยั้ง เรียกว่าขุดวิชาการเต้นของผมทั้งหมดมาเลยทีเดียว ส่วนดิวนะเหรอ ไม่ต้องห่วงครับ เค้าเมาแบบยั้งไม่อยู่ ใครไม่รู้มากมายนำเครื่องดื่มไปให้เค้าดื่ม ทั้งเหล้า เบียร์ ไวน์ ค็อกเทล เฮ้อออออ จะไหวไหมน๊อที่รักของผม แต่ผมก้อไม่ห้ามเค้าหรอก เค้าขอไว้แล้ว ยังไงก้อได้อยู่แล้ว ขอให้ที่รักสนุกก้อพอ
ยิ่งเวลาผ่านไปเรื่อยๆ ผมเองก้อเริ่มเมาไม่แพ้กัน เพราะผมก้อเต้นกับคนไปทั่วหมด ทั้งยกไวน์ของตัวเอง ( ที่ดิวสั่งไม่ยั้ง และยังสั่งแจกคนอื่นอีก ) และจากที่คนอื่นยกมาให้ ตอนแรกผมก้อกลัวว่ามันจะตีกันมั่วไปหมด แต่จะไปห้ามได้ไงเล่า คนอื่นเค้าคงอยากให้ผมสนุกเหมือนกัน ผมเลยต้องเออออไปด้วย จนผมเองก้อเริ่มไม่ไหว ว่าจะไปนั่งพักบ้าง แต่คนในฟลอร์ก้อไม่ยอมซะงั้น บอกว่าจะหาน้ำมาให้ผมดื่ม ผมก้อดิ่มไป เลยทำให้โอเคขึ้นบ้าง พอผมไปดิวนะเหรอ นู้นนนนนนนน ไปเต้นอยู่ข้างๆมือกีต้าร์อย่างเมามันส์ แถมยังทำท่าดีดกีต้าร์อย่างกับเซียนอีก เฮ้ออออออ เอ้าๆ เต็มที่ไปเลยครับ วู้วววววว
ผมเองก้อไม่รู้ว่าผมมาหลับตรงนี้ได้ยังไง สงสัยจะเมาหนักไปหน่อย ผมตื่นเพราะมีคนปลุกผมนั่นเอง ผมค่อยๆลืมตา อาจจะเพราะฤทธิ์ของเครื่องดื่มที่ผมดื่มเยอะไปมั้ง เลยลืมตาได้ยากนัก แต่พอลืมตาขึ้นมาแล้ว ก้อเป็นดิวนั่นเองที่มาปลุกผม
“ ที่รักครับ เรากลับห้องกันเถอะนะ “ ดิวพูดเหมือนคนปกติทุกอย่าง ไม่ยักกะเมาเหมือนตอนที่เต้นรำแฮะ
“ แล้วนี่มันที่ไหนอ่ะ แล้วกี่โมงแล้ว “ ผมถามแบบงัวเงียๆ
“ เราอยู่ที่ห้องอาหารนี่แหละ แล้วนี่ก้อตี 2 แล้วด้วย ตอนแรกดิวกะว่าจะไม่ปลุก อยากให้อี้นอนนานๆ แต่คนอื่นก้อกลับกันหมดแล้ว ดิวเลยเกรงใจที่ร้านเค้า เลยมาปลุกอี้ไง “
“ อ้าวเหรอ นี่อี้หลับไปนานขนาดนั้นเลยเหรอ ฮ่าๆๆ โอเคๆ แล้วอี้กลับล่ะ “
“ ไม่ต้องหรอกครับ ไม่ต้องเดิน เดี๋ยวดิวอุ้มที่รักเอง “
“ เฮ๊ยยยยยยย ไม่เป็นไร อี้ไม่ได้เมาขนาดนั้น อี้เดินเองได้ “ ใครจะบ้าให้เค้าอุ้ม ผมยังเดินได้อยู่ อีกอย่าง อายคนในร้านอ่ะ...
“ ไม่ได้ครับ ที่รักต้องให้ดิวอุ้มนะ ไม่งั้นดิวจะปล้ำที่รักตรงนี้โชว์ทุกคนเลย “ จะว่าไป ผมหันไปมองรอบๆก้อพอจะมีพนักงานมาคอยเก็บร้านอยู่บ้าง ถ้าดิวปล้ำผมจริงๆนะ คงอายไม่น้อย ไม่เอาอ่ะ แงๆๆๆ
แต่ผมก้อไม่ได้พูดอะไรอีกครับ เงียบไป ดิวคงรู้ว่าผมคงยอมให้เค้าอุ้มแล้ว เค้าก้อยิ้มกรุ้มกริ่มใหญ่เลย ผมล่ะหมั่นไส้นัก ไอ้พวกที่คิดว่าตัวเองได้เปรียบแล้วจะคอยเอาเปรียบผมตลอดนี่ เฮ้อออออออ แต่ก้อเอาเถอะ เราก้ออยากให้คนที่เรารักมีความสุขเหมือนกันแหละ หลังจากที่ผ่านอะไรๆมาเยอะแล้ว เค้าก้อน่ารักนะครับ อุ้มผมอย่างระมัดระวังเชียว หน้านี่ยิ้มแฉ่งเลย ผมเองก้ออดยิ้มไม่ได้ที่เห็นเค้ายิ้มอย่างมีความสุขขนาดนี้
แต่แปลกแฮะ เค้ากลับไม่พาผมกลับห้องที่เราอยู่ กลับพาผมไปอีกที่นึง ที่ผมไม่เคยไป ผมเองก้อยังไม่ได้ถามอะไรนัก รอให้ถึงที่ก่อนค่อยถามเค้าทีเดียวเลย แต่ห้องที่ดิวพาไปนั้น อยู่ไม่ไกลนักจากห้องอาหาร ใกล้ๆทะเล ลมผัดเอื่อยๆนะ แล้วระหว่างทางก้อมีการตกแต่งไว้สวยงาม มีดอกไม้ประดับเป็นทางด้วย น่ารักดีจริงๆ พอดิวไปถึงหน้าห้องพัก ซึ่งเป็นห้องที่ใหญ่กว่าห้องที่เราพักเล็กน้อย แต่น่าอยู่กว่ามาก ตรงโต๊ะหน้าห้องมีช่อดอกไม้วางอยู่ด้วย จากนั้นดิวก้อปล่อยให้ผมลง แล้วเค้าก้อเดินไปหยิบช่อดอกไม้มา จากนั้นก้อมายืนยิ้มหวานๆอยู่ตรงหน้าผม
“ ดิวให้ที่รักครับ สวยไหม “ ดิวพูดยิ้มๆ
“ สวยสิครับ อืม แล้วนี่ดิวพาอี้มาที่นี่ทำไม แล้วทำไมเราไม่กลับห้องพักเราล่ะ “
“ ก้ออออออออ ยังไงดี ดิวอยากเซอร์ไพรส์อี้เล็กน้อย ดิวอยากให้คืนสุดท้ายที่เราได้อยู่ด้วยกันที่นี่ เป็นคืนที่วิเศษที่สุด และเท่าที่ดิวทำได้ ก้อแค่นี้เองแหละ รู้ไหมว่ากว่าจะแอบไปเตรียมอะไรมาเนี่ยะ เหนื่อยเหมือนกันนะ และดิวคิดว่า อี้คงจะไม่ได้ประทับใจอะไรหรอก แค่ดิวอยากจะบอกว่า ที่ทำไป เพราะรักนะครับ “
โอ๊ยยยยยยยยยยยย บทเค้าจะหวานก้อหวานซะ เล่นเอาผมเขินจนทำอะไรไม่ถูกเลย จะว่าไปแล้ว ไอ้ที่เค้าทำให้นี่ก้อดีมากมายแล้วนะ แถมยังไม่รู้ไปแอบนัดแนะจัดเตรียมตอนไหน ผมเองก้อยังงงๆ แต่ก้อเอาเถอะ แค่นี้ผมก้อมีความสุขมากพอแล้วครับ
“ ไม่เลยครับ “ ผมพูดนิ่งๆ จนดิวอึ้งไปนิดนึง
“ อี้ไม่ชอบเหรอครับ ดิวต้องขอโทษด้วยนะ คือดิวทำได้แค่นี้จริงๆ “ ดิวพูดหน้าเศร้าๆเล็กน้อย
“ ใครบอกล่ะ อี้อยากจะบอกว่า สิ่งที่ดิวทำให้อี้นะ มันมากกว่าคำว่าพิเศษซะอีก อย่างน้อยๆ อี้ก้อได้รู้ว่า ตอนนี้อี้รักคนถูก อี้ไม่ได้ฝืนใจ อี้ทำตามทุกอย่างที่ใจเรียกร้อง เพราะคนที่อี้รัก เค้าก้อพยายามที่จะบอกอี้อย่างนั้นเหมือนกัน รู้ไหม ว่านี่คือหนึ่งที่ดีที่สุดในชีวิตอี้เลยนะ ที่อี้ได้รู้จักกับดิว ได้รักดิว แม้ว่าไม่รู้ว่าอนาคตข้างหน้าจะเกิดอะไรขึ้น แต่ได้แค่นี้ อี้ก้อดีใจแล้ว และมันทำให้อี้รู้ว่า คุณค่าของอี้อยู่ตรงไหน อยู่ตรงนี้แหละ อยู่ตรงหน้าอี้ตรงนี้ คนที่อี้รักจนหมดใจ “ ผมพูดไป น้ำตาก้อคลอเบ้าไปด้วย มันเป็นความรู้สึกจริงๆที่มันออกมาจากใจล้วนๆ
ดิวยื่นดอกไม้ให้ผม จากนั้นเค้าก้อมากอดผมแบบเบาๆ แล้วหอมแก้มผมอย่างนุ่มนวล
“ ต่อจากนี้ไป มันจะเป็นข้อพิสูจน์เรื่องความรักที่ดิวมีต่ออี้ อี้ไม่ต้องกังวลอะไรเลยนะ ตราบใดที่ดิวยังหายใจอยู่ ใจของผู้ชายคนนี้จะไม่เปลี่ยนแปลงไปไหน ดิวสัญญา “ ดิวหอมแก้มผมอีกครั้ง จนผมรู้สึกเปียกๆที่แก้มเล็กน้อย ดิวคงจะน้ำตาไหลเหมือนกับผมมั้ง ไม่รู้ทำไมเนอะ อยู่ๆก้อรู้สึกซาบซึ้งขึ้นมา
“ พูดอยู่นั่นแหละ แล้วเมื่อไหร่จะได้นอนนี่ แล้วคืนนี้ยังไง ไม่ทำการบ้านแล้วเหรอ ปกตินี่แทบจะไม่พลาดเลยนะ “ ผมแซวเค้าไป เพื่อเบี่ยงประเด็นไม่อยากให้เค้าร้องไห้อยู่ตรงนี้
ดิวค่อยๆดันตัวออก จากนั้นก้อยิ้มที่มุมปากแบบหื่นๆ
“ อี้ต้องการก้อบอกมาเถอะ ก้อนะ ปกตินี่ดิวแทบจะปล้ำเอาเลย ไม่เป็นไรๆ ถ้าที่รักต้องการ ผมจัดให้ได้ตลอด ยังไงคืนนี้ไม่ต้องนอนเลยเนอะ จัดหนักๆก่อนกลับกรุงเทพไปเลย “
ไม่ทันได้พูดพร่ามทำเพลงอะไรเลยครับ ดิวรีบลากผมเข้าห้องทันที จากนั้น.....ผมคงไม่ต้องบอกนะว่าอะไรจะเกิดขึ้นกับคนหื่นๆที่น่ารักคนนี้ กับผมที่ตอนนี้ ยอมเค้าหมดใจจริงๆ
ผมลืมตาตื่นอีกที ก้อสายๆแล้ว ที่จริงไม่อยากจะตื่นเลย เมื่อคืนนี้คุณชายท่านก้อพาผมขึ้นสวรรค์ไปตั้งหลายรอบจนเกือบเช้า แต่ผมนะ ไม่ว่าไม่ขัดขืนอะไรเลย ทำตามทุกอย่างที่ใจสองเราเรียกร้อง พอลุกขึ้นปุ๊บผมก้อโทรสั่งอาหารเช้ามาไว้รอดิว จากนั้นก้อปลุกเค้าไปอาบน้ำ โดยที่ผมต้องอาบน้ำตามระเบียบ แต่คราวนี้ อาบน้ำอย่างเดียวครับ และแลดูเค้าจะถะนุถนอมผมเป็นพิเศษ ไม่ออกอาการหื่นๆเหมือนเคย ก้อดูน่ารักไปอีกแบบนะ พออาบน้ำเสร็จแล้ว เราก้อมาทนั่งทานข้าวกันด้านนอก แบบน่ารักๆ เพราะดิวคอยนั่งป้อนข้าว ป้อนน้ำผมตลอด เหมือนกับผมป่วยก้อไม่ปาน
“ เดี๋ยวสักหน่อยดิวไปเช็ค เอาท์นะครับ ยังไงอี้เก็บของรอนะ เดี๋ยวเรากลับกรุงเทพกันคืนนี้เลย “
ผมอึ้งไปนิดนุง แอบคิดไปว่า นี่คงถึงเวลาที่เราจะต้องต่อสู้กับความจริงแล้วใช่ไหม ??? จะว่าไปผมเองก้อยังไม่พร้อมนัก แต่ดิวสิ ดูเค้าใจร้อนเป็นพิเศษ เอาว่ะ เป็นไงเป็นกัน
“ ได้ครับ แล้วค่าใช้จ่ายค่าห้องยังไง มาเอาที่อี้ได้นะ เพราะคงหลายตังค์อยู่ “
“ ไม่ต้องหรอกครับ แค่นี้เอง มากกว่านี้ดิวก้อให้ได้ เพื่อคนที่ดิวรักแล้ว แม้ชีวิต ดิวก้อให้ได้ “ นั้นไง บทจะหยอด ก้อหยอดซะผมเขินไปหมด เฮ้อออออออออ คนๆนี้ มีอะไรที่นึกไม่ถึงบ่อยๆอยู่จริง แล้วผมก้อชอบเอาเสียด้วย
พอทานข้าวเสร็จแล้ว ดิวก้อขอตัวไปจัดการเรื่องห้อง ผมเองก้อค่อยๆทะยอยเก็บของทั้งของผม และของดิว เก็บไปสักพัก ก้อเสร็จ จากนั้นดิวก้อเดินมาหาผม แล้วบอกว่า อีกครึ่งชั่วโมงเค้าจะเอารถไปส่งที่ท่าเรือ ตอนกลับนี่ ดิวบอกว่าดิวได้จองเรือเร็วไว้แล้ว จะได้ไปเร็วๆ ส่วนผมยังไงก้อได้ ไม่มีปัญหาอยู่แล้ว จากนั้นก้อมีพนักงานมารับสัมภาระของเราไปไว้ที่ล็อบบี้ ส่วนดิวก้อไปคุยอะไรไม่รู้กับพนักงาน จากนั้นก้อเดินมานำผมไปยังรถ ตอนกลับ ก้อมีพนักงานมาส่งด้วย มาขอจับมือ ดูแล้วน่ารักมากๆ ไว้ถ้ามีโอกาสอีก ผมจะกลับมาที่นี่ให้ได้ เพราะที่นี่คือที่ๆเราสองคนได้กลับมาเจอกันอีก.....
พอนั่งรถมาสักพัก ก้อถึงท่าเรือ พอดีตอนนั้นมีเรือมาจอดรออยู่แล้ว พอพนักงานเห็นเราก้อรีบมาช่วยยกของๆเราไปไว้ที่เรือ จากนั้นก้อขับเรือเข้าฝั่งไป ในระหว่างที่นั่งเรืออยู่นั้น ดิวนั่งกำมือผมแน่นเลย ผมเองก้อกำตอบ ดูเค้าจะเป็นห่วงผมจริวๆ เวลาเรือกระแทกคลื่นก้อจะยิ่งกำมือผมแน่น ผมเองก้อแอบประทับใจในความเป็นห่วงเป็นใยเค้าเหมือนกัน....เรานั่งเรือไม่นานมากนัก ก้อถึงฝั่ง จากนั้นดิวก้อพาผมไปขึ้นรถเพื่อไปท่ารถที่จะกลับกรุงเทพ แต่ผมเพิ่งมานึกในใจว่า ผมยังฝากรถไว้ที่โรงแรมของทิตย์นี่นา ไหนๆก้อต้องกลับมาเอาแล้ว แวะไปเอาเลยดีกว่า ผมบอกดิวไปตามนั้น ดิวก้อตกลงไปกับผมด้วย เราเลยต้องจองรถไปภูเก็ตด่วนนิดนึง เพราะตอนนั้นก้อเที่ยงแล้ว ถึงที่นั่นคงเย็นๆ
ระหว่างทางที่นั่งรถไปภูเก็ต ผมก้อนั่งหลับไปพรางๆ เพราะเหนื่อยเล็กน้อย ส่วนดิวเองก้อนั่งหลับข้างๆผม แต่เค้าก้อยังกำมือผมไว้ดังเดิม นี่ไม่รู้ว่ากลัวผมหาย หรือหวงผมกันแน่ อิอิ ผมไม่รู้ว่าหลับไปนานเท่าไหร่ จนเมื่อดิวปลุกผมว่าถึงภูเก็ตแล้ว ผมเลยตื่น นี่ก้อเย็นๆแล้วสินะ ไงเดี๋ยวต้องรีบหน่อยแล้วกัน เพราะผมไม่ชอบขับรถตอนกลางคืนเท่าไหร่นัก ว่าแล้วผมก้อเหมารถไปที่โรงแรมของทิตย์ทันที ซึ่งใช้เวลาไม่นานนักก้อถึง บรรยากาศจะว่าไปตอนนี้ก้อลมเย็นๆ สบายดีเหมือนกัน แต่ก้อไม่ใช่ว่าเราจะมาเรื่อยเปื่อยอย่างนี้ ผมคงต้องรีบแล้ว ถ้าดึกไปกว่านี้จะง่วงกันหมดแล้วจะขับรถกลับลำบาก
ผมเดินเข้าไปหาทิตย์ที่ห้องทำงาน ตามที่พนักงานได้แจ้งไว้ แล้วดิวก้อเดินตามผมมาด้วย ผมเห็นทิตย์เค้ายุ่งๆกับอะไรบางอย่างบนโต๊ะอยู่ ผมเลยเคาะประตูเรียกเค้าเล็กน้อย เค้าเงยหน้าขึ้นมา พอเค้าเห็นผม เค้าดีใจมาก รีบมาเปิดประตูทันที
“ อี้ อี้มาแล้วเหรอ แล้วนี่ไปไงมาไงอ่ะ ปล่อยให้ทิตย์คิดถึงตั้งนาน “ ทิตย์มองหน้าผมยิ้มๆ แล้วก้อหันไปหาดิว พอเค้าเห็นดิวเค้าทำหน้าเจื่อนๆเล็กน้อย แล้วก้อหันมาหาผม
“ อี้ อี้มากับใครเหรอ คนนี้ทิตย์ไม่เคยเห็นอ่ะ “ ทิตย์ถามแบบงงๆ
“ นี่ไงดิว คนที่อี้เคยบอกไง ว่าอี้รักเค้า พอดีเอ่อออออ พอดีอี้ไปเที่ยวที่อื่นมา เลยได้เจอเค้า แล้วตอนนี้กำลังว่าจะกลับกรุงเทพแล้ว เลยแวะมาเอารถขับกลับไป “
ทิตย์ดูอึ้งๆเล็กน้อย แต่ก้อยิ้มให้ดิวบางๆ
“ สวัสดีครับ ได้ยินกิตติศัพท์คุณมานาน ได้เจอตัวเป็นๆสักที “ ทิตย์พูดแบบฝืนๆ
:pig2: :pig2: :pig2: :pig2: :pig2: :pig2: :pig2: :pig2: :pig2: :pig2:
-
ช้านิดหน่อยนะครับ
หวังว่าคงไม่ว่ากัน
ช่วงนี้งานเยอะ
บีบีก้อพังถาวร เฮ้อออออออออออ
แต่เพื่อทุกคน ผมจะพยายามครับ
-
แปะไว้ก่อน
-
สนุกๆๆแบบนี้ จะยังไงต่อไปละครับ
-
รอลุ้นนะครับพี่กล้วย
อีกไม่กี่ตอนก้อจบแล้ว
อาจมีสะไพรซ์ 5555555555555555+
-
ดิวจัดอี้หนักทุกคืน :pighaun:
-
ดิวจัดอี้หนักทุกคืน :pighaun:
อยากได้บ้างอ่ะดิ อิอิอิ
นี่กำลังคิดอยู่ว่า จะเขียนเรื่องใหม่ดีไหม
กลัวขี้เกียจแล้วเด๋วโดนแบนอีก ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆ
-
อยากให้สมหวังออ่ะคับ
สนุกมากๆเลยนะคาบบบบบบบบบบบบบบบบบ
-
เปิดเลยก็ได้ แต่ขอเรื่องนี้จบก็โอเคแล้ว หุหุ
.
.
.
อยากเหยิกอาร๊ายยยยย =//=
-
ดิว+อี้ สู้ๆน๊าาาาา ขอให้จบเเบบแฮปปี้เอนดิ้งค์ เน้อ><!!!!!
-
ดันๆ
-
เด๋วกลับมาต่อให้นะครับ
วันนี้เป็นวันพระใหญ่ อย่าลืมทำบุญกันนะครับ
เผื่อบุญจะได้หนุนนำเรื่องต่างๆในชิวิต
สาธุๆ
-
อยู่ไหนหว่า???
-
รีบๆมาต่อนะคะ :z2:
-
เพิ่งได้มาอ่านเรื่องนี้ อ่านเพิ่งถึงตอน11แต่อยากเม้นให้กำลังใจย้อนหลังคนเขียน
ขยันโพสมากกกกกกกก ยังเดาทางม่ะถูกแต่พระเอกน่าจะดิวม่ะ
รู้อย่างเดียวอี้มันฮอตขนาด หนุ่มรุมไม่มีเว้นเลยวุ้ย ชอบๆ
-
เพิ่งได้มาอ่านเรื่องนี้ อ่านเพิ่งถึงตอน11แต่อยากเม้นให้กำลังใจย้อนหลังคนเขียน
ขยันโพสมากกกกกกกก ยังเดาทางม่ะถูกแต่พระเอกน่าจะดิวม่ะ
รู้อย่างเดียวอี้มันฮอตขนาด หนุ่มรุมไม่มีเว้นเลยวุ้ย ชอบๆ
อ่านไปเรื่อยๆแล้วจะรู้ครับ ว่าใครเป็นพระเอก
เรื่องราวมันค่อนข้างซับซ้อนซ่อนเงื่อนมากมาย
แต่รับรองว่าสนุกแน่นอน อิอิ
-
^
^
รออยู่นะ
นั่งรอเลยนะเนี่ย ฮ่าๆ
-
^
^
รออยู่นะ
นั่งรอเลยนะเนี่ย ฮ่าๆ
กำลังจัดการให้นะครับ
เรียบเรียงเรื่องก่อน คืนก่อนแอบดื่มเล็กน้อย เลยพิมมันส์ไปนิด
ต้องมาจัดแจงใหม่ คิดว่าไม่น่าเกินวันพรุ่งนี้นะครับ
รอนะ จุ๊บๆ
-
:oni3: ถึงขั้นสะกดจิตละนะ :m20:
-
รอตอนต่อไปเลยจ้า
ดีใจที่กลับมาแล้ววววววววววว
-
และแล้วมาปูเสื่อรอนอนรอ ว่าอี้จะมาเมื่อไหร่
-
เบี้ยวอีกตามเคย
ช่วงนี้ที่ร้านคนเยอะมาก กว่าจะทำไรได้ก้อดึก
รออีกนิดดดดดดดดดดดส์
บ่หนีไปไสแน่นอน หุหุ
-
:z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3:
“ อี้ อี้มาแล้วเหรอ แล้วนี่ไปไงมาไงอ่ะ ปล่อยให้ทิตย์คิดถึงตั้งนาน “ ทิตย์มองหน้าผมยิ้มๆ แล้วก้อหันไปหาดิว พอเค้าเห็นดิวเค้าทำหน้าเจื่อนๆเล็กน้อย แล้วก้อหันมาหาผม
“ อี้ อี้มากับใครเหรอ คนนี้ทิตย์ไม่เคยเห็นอ่ะ “ ทิตย์ถามแบบงงๆ
“ นี่ไงดิว คนที่อี้เคยบอกไง ว่าอี้รักเค้า พอดีเอ่อออออ พอดีอี้ไปเที่ยวที่อื่นมา เลยได้เจอเค้า แล้วตอนนี้กำลังว่าจะกลับกรุงเทพแล้ว เลยแวะมาเอารถขับกลับไป “
ทิตย์ดูอึ้งๆเล็กน้อย แต่ก้อยิ้มให้ดิวบางๆ
“ สวัสดีครับ ได้ยินกิตติศัพท์คุณมานาน ได้เจอตัวเป็นๆสักที “ ทิตย์พูดแบบฝืนๆ
“ สวัสดีครับ ผมชื่อดิวนะครับ เป็นแฟนของอี้ นี่คุณคือ ??? “ ดิวถามแบบใสซื่อ แต่ผมรู้ว่าเค้าคิดอะไรอยู่
“ ผมชื่อทิตย์ครับ เป็น เป็น คนรักเก่าของอี้อ่ะ “ ทิตย์พูดนิ่งๆ แต่แววตาดูกร้านมาก นี่เค้าจะพูดบ้าๆทำไมเนี่ยะ ???
“ จริงเหรอครับ ไม่เห็นอี้จะเคยบอกเลยว่ามีแฟนเก่าที่ชื่อทิตย์อ่ะ “ ดิวพูดยิ้มๆ แต่เน้นคำพูดเป็นระยะๆ เหมือนจะตั้งใจทำให้ทิตย์รู้สึกว่า เค้าไม่ได้สำคัญสำหรับผมนัก เฮ้อออออออออ
“ เรื่องบางเรื่อง ไม่เห็นจำเป็นต้องโพทะนานี่ครับ เก็บไว้รู้กัน 2 คนก็พอแล้ว “ เอาสิ ทิตย์ก้อใช่ย่ย ต่อปากต่อคำซะ
“ พอๆๆ ทิตย์ไม่ต้องมาอำเลย แฟนเก่าที่ไหนเล่า เราเป็นเพื่อนกัน ตั้งแต่มัธยมนู้น แล้วดิวก้อไม่ต้องไปพูดเยอะ นี่เรามาเอาร๔แล้วก้อจะกลับกรุงเทพเลยนะ ป่ะๆๆ เดี๋ยวอี้ไปเอารถแล้ว “ ผมต้องเบี่ยงประเด็น ก่อนที่มันจะลามไปมากกว่านี้
“ อี้กลัวเค้าเสียใจเหรอ ทำไมล่ะ ตอนที่เราอยู่ด้วยกัน ไม่เห็นอี้จะแคร์เค้าเลยนี่ แค่บอกว่าเป็นคนที่อี้เคยรักก้อเท่านั้นเอง “ นั่นไง ไอ้นี่ก้อจะเอาชนะให้ได้ ตอนนี้ผมเริ่มรู้สึกแล้วว่า ดิวเริ่มโมโหแล้ว เพราะเค้าเริ่มกำมือแน่น
“ นี่ก้อเป็นอีกเรื่องนึงนะ บางทีอี้ก้ออยากจะเก็บไว้ในใจเค้าคนเดียว แต่พอเราได้เจอกันเมื่อไม่นานมานี่อีกครั้งนะ เราได้อยู่ด้วยกัน ได้นอน เอ่ออออ นอนกอดกัน ได้บอกรักกัน มันผมได้รู้เลยว่า ในใจอี้เค้าไม่เคยมีใคร นอกจากผมคนเดียว “ เอ่อออออออ เอาเข้าแล้วไงล่ะ ผมละปวดหัวกับสองคนนี้จริงๆ โอ๊ยยยยยยยยยย
“ ดิวพอได้แล้ว อี้จะกลับบ้าน ถ้าดิวไม่กลับ ก้อตามกลับมาเองแล้วกัน “ ผมก้อเริ่มโมโหแล้วเหมือนกัน มันจะอะไรนักหนา
“ จะกลับทำไมล่ะอี้ ที่ก้อเย็นมากแล้วนะ ขับรถตอนกลางคืนมันอันตรายรู้ไหม เอางี้ดีกว่า ที่นี่ก้อเป็นโรงแรมนี่ นอนที่นี่เลยก้อได้ แล้วพรุ่งนี้เช้าเราค่อยกลับกรุงเทพกันนะ จะเป็นไรไป เดี๋ยวดิวจ่ายเอง ที่นี่ห้องพักคงคืนละไม่ถึงหมื่นหรอกมั้งครับ “ มันจะบ้าไปแล้วไอ้คุณดิว นี่ตั้งใจจะหาเรื่องทิตย์กันเลยเหรอ ???
“ โอ๊ยยยยยยย ไม่เป็นไรหรอกครับ แค่ห้องคืนเดียว มากกว่านี้ผมก้อให้ได้ ให้ทั้งตัวและหัวใจ ผมยังให้ได้เลย อันนี้อี้เค้ารู้ดี อีกอย่างนะ เรารู้จักกันมานานแล้ว เรารู้นิสัยกัน จริงไหมครับอี้ “ ผมอยากจะระเบิดอารมณ์ตอนนี้มาก แต่ก้อนะ......
“ ถ้าจะนอนก้อได้ แต่ไม่นอนที่นี่หรอกนะ “ ผมหันไปพูดกับดิว ที่ตอนนี้ตัวกำลังสั่นด้วยความโกรธ
“ ขอบใจมากนะทิตย์ เดี๋ยวเราไปพักที่อื่นดีกว่า ทิตย์จะได้ สบายใจไง “ ผมพูดดีๆกับทิตย์ ให้เค้าเย็นลง
“ ไม่ต้องหรอกอี้ เราคนกันเองจะไปนอนที่อื่นให้เสียเงินทำไมเล่า นะๆ นอนที่นี่เถอะ เดี๋ยวทิตย์จะได้เคลียร์เงินเคลียร์อะไรกับอี้ให้มันเสร็จๆไง นะๆ เดี๋ยวทิตย์จัดห้องดีๆให้เลย “ ทิตย์พูดกับผมอย่างยิ้มแย้มจนเกินจริง อันนี้ผมรู้สึกได้เลยทันที
“ อี้ไม่เอาไงทิตย์ อี้อยากช่วยเฉยๆ แล้ว เอ่อออออออ “ ผมกำลังงง ไม่รู้จะทำยังไงดี
“ นอนที่นี่แหละอี้ เค้าอุตส่าห์เสนอให้ขนาดนี้แล้ว จะให้เค้าเสียน้ำใจทำไมเล่า ดีเหมือนกัน เราจะได้เก็บเงินไว้ใช้ในงานแต่งงานของเราไง ยังไงก้อขอเชิญคุณทิตย์ในงานแต่งงานของเราด้วยนะครับ คนกันเองทั้งนั้น อยากให้มาร่วมยินดีด้วยจังเลย ดีจังเลยเนอะ ในงานคงมีแต่คนที่รักอี้มาร่วมงานด้วยทั้งนั้น ทั้งไอ้ต้ง ไอ้กรณ์ ไอ้ป๊อบ ไหนจะน้องแมนอีก แล้วที่ลืมไม่ได้เลย ก้อคนรักเก่าของอี้คนนี้ไง คุณทิตย์ “ นั่นไงคุณดิวสุดที่รักของผม บทจะแรงก้อแรงได้โล่ห์เลย เล่นเอาซะทิตย์ตัวสั่นเคลิ้มไปเลยทีเดียว แต่เอ๊ะ แล้วดิวจำได้ยังไงว่ามีใครที่เคย เอ่อออออ เคยชอบผมบ้าง ไหนบอกว่าเค้าความจำเสื่อมไง ??????????
“ คิดว่าจะได้แต่งเหรอ “ นั่นแล้วไง ทิตย์ตอนนี้ท่าทางกำลังบ้าเลือดมากๆแล้ว
ไม่ทันที่ผมจะได้พูดอะไรก้อมีพนักงานเดินเข้ามาในห้องตอนนั้น
“ พี่ทิตย์ครับ พอดีมีแขกคนสำคัญเค้าอยากคุยกับพี่อ่ะครับ ที่ล็อบบี้ ตอนนี้เลย “ ดูพนักงานคนนี้เร่งรีบมาก คงจะสำคัญจริงๆ
“ ได้ๆ เดี๋ยวพี่ไปเดี๋ยวนี้เลย “ ทิตย์หันไปคุยกับพนักงานคนนั้น
“ อี้ครับ อี้ไปพักได้เลยนะ เดี๋ยวทิตย์ให้พนักงานนำทางให้ แล้วตอนมื้อเย็นทิตย์ขอคุยเรื่องธุระของเราหน่อยนะ ตามลำพัง “ ทิตย์พูดกับผม พร้อมกับเน้นคำว่า “ ตามลำพัง “ เพื่อให้ดิวเข้าใจ แต่เค้ากับไม่สนใจอะไร กับเดินมาหาผม แล้วก้อพาผมเดินไปข้างนอก ดูท่าทางเค้าจะยิ้มดีใจบ้าไรไม่รู้ ไม่รู้หรือไงว่ามีคนเค้าเครียดอยู่
จากนั้นเค้าก้อพาผมไปที่ล็อบบี้ แถมยังสั่งให้พนักงานเอาห้งอที่ดีและแพงที่สุดให้กับเรา แล้วบอกอีกว่า ให้ลงชื่อเป็นลูกค้าคนสำคัญ จากนั้นก้อมีพนักงานพาที่ยังห้องที่ดิวเค้าพูดไว้ จะว่าไปแล้ว ห้องที่พนักงานพาเรามานั้น มันใหญ่แล้วหรูหราจริงๆด้วย มีห้องแยกออกไปอีกห้องนึง ระเบียงที่แยกออกไปด้านนอกก้อกว้างขวาง เห็นวิวทิวทัศน์เป็นชายหาดและทะเลที่สวยงาม แล้วก้อมีห้องรับแขกที่ตกแต่งไว้อย่างดูดีมากๆตรงกลางห้อง สมแล้วกับที่บอกว่าห้องนี้ดีและแพงที่สุดของโรงแรมนี้ แต่ ณ ตอนนี้ ผมมมีอารมณืที่จะชื่นชมมากนัก เพราะผมกำลังโมโหดิวอยู่ คนบ้าอะไร ทำไมต้องไปยั่วโมโหทิตย์เค้าขนาดนั้น เดี๋ยวก้อได้แตกกันหมดหรอก พอถึงห้องแล้ว ผมก้อรีบเดินไปที่ห้องใหญ่ทันที จากนั้นก้อปิดห้องลง ปล่อยเค้าไว้ข้างนอก ผมไม่อยากเจอเค้าตอนนี้
ปังๆๆๆ เสียงเคาะประตูดังจากด้านนอก
“ อี้ อี้ปิดประตูทำไมอ่ะ ดิวยังไม่ได้เข้าไปเลยนะ เปิดให้ดิวเข้าไปหน่อยสิ “ ดิวนั่นเองที่เคาะ ชิ ไม่อยากเปิดหรอก
“ ไม่เปิด ถ้าอยากโชว์พลังมาก ก้ออยู่ข้างนอกไป อยากจะทำบ้าอะไรก้อเชิญ อี้เบื่อ “ ผมตะคอกกลับออกไป ก้อคนมันโมโหนี่ครับ แทนที่จะคุยเป็นเพื่อนกันดีๆ ทำไมต้องพูดหาเรื่อง โชว์พลังกันมากด้วย เบื่อออออออออออ
“ อี้ อี้ไม่เห็นเหรอว่ามันหาเรื่องดิวก่อน ดิวพยายามจะพูดดีด้วยแล้วนะ นี่อี้เข้าข้างแฟนเก่าหรือไง “ นั่นไง ไหนบอกว่าจะพูดดีๆ ยังมาพาลผมอีก มันน่าจับมาตีก้นนัก
“ ดิว ขอร้อง อย่าพาล ทิตย์ไม่ใช่แฟนเก่าอี้ เค้าเป็นแค่เอ่อออออ “ ผมก้อคิดอยู่ว่าจะบอกยังไงดี เครียดๆๆๆ
“ เป็นอะไร อี้บอกมาสิ หรือว่าอี้เป็นแฟนเก่ามันจริงๆ อย่างที่มันว่า ใช่ไหม “ ดิวตะคอกเสียงดังมาก จนผมตกใจไปหมด นี่มันจะบ้าไปกันใหญ่แล้ว เห็นทีผมต้องบอกเค้าจริงๆใช่ไหม ???
“ ไม่ใช่นะดิว คือ คือ เอ่ออออออ แต่ก่อนเราเรียนด้วยกัน อยู่ห้องเดียวกัน เค้าก้อดีกับอี้มากๆ แต่ตอนนั้นอี้ก้อไม่รู้เป็นอะไร มันรู้สึกวูบๆ วาบๆ ทุกครั้งที่เจอเค้า จน จน เรา เอ่อออออออออ “ ผมไม่รู้ว่าจะเล่าต่อดีไหม ผมกลัวดิวบ้าไปกว่านี้
“ เราอะไร อี้ทำอะไรกับมัน ดิวว่าอี้เปิดประตูมาพูกันดีๆ ดีกว่านะ ก่อนที่ดิวจะพังประตูบ้าๆนี่ไป อี้รู้ใช่ไหมว่าดิวทำได้ “ นั่นไง เอาอีกแล้ว ความบ้าเลือดนี่ไม่มีใครเกินเลย ผมคงต้องเปิดใช่ไหม ??? ทำไงได้ล่ะ ผมก้อต้องเปิดสิครับ
พอผมเปิดประตูไป ก้อเห็นดิวยืนจังก้า หน้าตาเหมือนคนที่พร้อมที่จะระเบิดอารมณ์ของตัวเองได้เสมอ ผมควรทำไงดีอ่ะ ???
“ ดิว คือ มันไม่มีอะไรมากหรอก มันเป็นเรื่องของเด็กวัยรุ่นอ่ะ นะๆ ดิวต้องฟังอี้นะ “ ผมพยายามปลอบเค้า แต่เค้าทำหน้าเหมือนกับว่า ผมได้ไปฆ่าคนในบ้านของเค้ามา แล้วเค้าโมโหมากๆ
“ ฟังสิ นี่ดิวฟังอยู่ เล่ามา เล่าให้ละเอียด “ เค้าพยายามที่จะเย็นอารมณ์ลง พยายามสุดๆ
“ คือ มีช่วงนึง ที่เรามีเรื่องผิดใจกัน อี้ก้อโมโห ก้อว่าเค้า เหมือนกับว่า ไม่รู้ว่าเราเป็นอะไรกัน แต่ทำไมเค้าทำท่าเหมือนกับว่าเราเป็นคนรักกัน แต่เค้าดันไม่พูด ไม่อะไร อี้สับสน อี้อยากรู้ว่าเค้าคิดยังไงกันแน่ แล้วเค้าก้อ เอ่ออออออ “ ผมหยุดพูดนิดนึง แล้วพูดต่อ
“ เค้า เค้าก้อจูบปากอี้ “ ผมพูดแล้วหยุด เพราะไม่รู้จะพูดอะไรต่อ
ผมหันไปมองดิว เค้าก้อยังยืนอยู่ แต่ดูท่าทางจะเย็นลงบ้างแล้ว แต่คงไม่ทั้งหมดหรอก
“ เค้าไม่พูดอะไรต่อจากนั้น เหมือนกับว่า ให้อี้คิดเองว่าเค้ารู้สึกยังไง จากนั้นเราก้อไม่ได้คุย หรือทำอะไรอย่างนี้อีกเลย “
ผมหยุดนิ่งไป จนดิวเดินมาหาผม แล้วโอบกอดผมไว้ จากนั้นก้อพาผมมานั่งที่เตียง
“ เล่าต่อสิ ดิวรู้ว่ามันมีอะไรมากกว่านี้ “ ดิวพูดนิ่งๆ เหมือนกับว่า ไม่มีอะไรเกิดขึ้น
“ จากนั้น เราก้อแทบไม่ได้คุยกันเลย เค้าทำตัวเหินห่าง บางครั้ง อยากจะพูดกับอี้ แต่ก้อไม่พูด เค้าพยายามที่จะคบคนนั้นคนนี้มากมาย ไม่รู้ว่าเค้าจะทำไปทำไม แต่ที่เค้าทำได้คือ เค้าทำให้อี้เสียใจ เสียใจมากๆ เพราะในตอนนั้นอี้คิดว่า อี้รักเค้าเข้าแล้ว อี้เฝ้าพยายามบอกตัวเองไปว่า เรารักเค้าข้างเดียว เค้าม่มีวันสนใจหรอก วันนั้นที่เค้าจูบเรา เค้าคงแค่ทำไปด้วยอารมณ์โมโห แต่อี้ไม่เคยลืมเค้าได้เลย จนวันปัจฉิมของโรงเรียนมาถึง เค้าจู่ๆก้อเดินมาบอกอี้ว่า เค้าเองก้อไม่เคยที่จะลืมอี้เลย เค้าขอโทษที่ทำตัวไม่ดีกับอี้ เค้าบอกว่า อยากจะขอโอกาสที่จะกลับมาคุยกันอีกได้ไหม แต่อี้ก้อบอกเค้าไปว่า..... “ ผมหยุดนิ่งสักพัก เหมือนพยายามที่จะลบความทรงจำในตอนนั้น ที่มันแสนจะเจ็บปวดออกไปจากใจ จนดิวก้อกำมือผมไว้แน่นๆ เหมือนจะปลอบผม
“ อี้บอกเค้าไปว่า อี้ไม่ได้คิดอะไรกับเค้า เราเป็นเพื่อนกันนะดีแล้ว ผู้ชายก้อต้องคู่กับผู้หญิงสิ ที่ผ่านมา เราแค่รู้สึกดีๆกันเท่านั้นเอง อย่าคิดมากไปเลย อี้พูดแค่นี้ แล้วก้อเดินจากมา ทั้งๆที่ทั้งหมดมันไม่ใช่ ตลอดเวลาหลายๆปีที่เราได้อยู่ด้วยกัน มันคือเสี้ยวนึงในชีวิตของอี้ที่อี้มีความสุขนัก มีคนคอยพูดคุย ดูแล เอาใจใส่ มีคนคอยปกป้อง เวลาอี้โดนใครจะมารังแก จนหลายๆในโรงเรียนมองว่าเค้าเป็นคู่เกย์กับผม แต่ผมนะไม่อายหรอก ผมไม่ได้ทำอะไรผิดนี่ เต่เค้าคงจะคิดมานานแล้วมั้ง เราได้ได้มีเรื่องทะเลาะกัน ดิวรู้ไหม ว่าตอนนั้นอี้เสียใจแค่ไหน ที่ได้พูดอย่างนั้นออกไป อี้ไม่รู้ว่าอี้เป็นบ้าอะไรถึงได้พูดไปอย่างนั้น อี้ต้องทนเจ็บ จนเสียใจกับความโง่ของตัวเองมานานหลายปี จนวันที่อี้ได้เจอเค้าที่สนามบินนั่นแหละ นั่นเป็นอีกครั้งที่เราได้เจอกัน “
“ แล้วจากนั้น ตอนที่เราได้อยู่ด้วยกันที่ภูเก็ต เค้าก้อมาสารภาพรักกับอี้อีก แต่ในใจอี้ตอนนั้น ไม่ได้รักเค้าเหมือนแต่ก่อนแล้ว ตอนนั้นในใจอี้มีแต่ดิวคนเดียวเท่านั้น อี้เลยปฏิเสธไป แล้วเราก้อไม่ได้คุยอะไรเรื่องนี้กันอีก แม้เค้าจะพยายามที่จะแสดงตัวแค่ไหน อี้ก้อให้ความรักเค้าไม่ได้เหมือนเดิม อี้ก้องงกับตัวเองว่าเหมือนกัน ว่าทำไม แต่คนเรามันควรจะรักคนได้ที่ละคนไม่ใช่เหรอ “ พูดจบดิวก้อกอดผมไว้แน่นกว่าเดิม เค้าค่อยๆลูบที่หลังผม เหมือนจะทำให้ผมรู้สึกดีขึ้น
“ เค้าโง่มากนะ ที่ปล่อยอี้ไป ที่ทำเป็นไม่สนใจอี้ รู้ไหมว่าเค้าได้เสียสิ่งดีๆไปแล้ว เค้าคงมองข้ามคุณค่าในตัวอขงอี้ไป ทั้งๆที่เค้ามีเพชรเม็ดงามอยู่แท้ๆ และนี่ถือว่าดิวโชคดีใช่ไหม ที่เราได้กลับมารักกันอีกครั้ง แต่ก้อนะ ถ้าวันนั้นเค้าไม่ทำอย่างนั้นกับอี้ อี้คงต้องรักกับเค้าไปแล้ว และเราคงไม่ได้เจอกัน นี่ดิวต้องขอบคุณเค้าใช่ไหม “
“ ไม่ต้องเลย เมื่อกี้ก้อยังบ้าๆอยู่ จะไปขอบคุณเค้าทำไม แค่ไม่ต้องหาเรื่องเค้าก้อพอแล้ว รู้ไหมว่าเวลาทิตย์โกรธนะ เค้าอารมณ์รุนแรงพอๆกับดิวเลย อี้ว่าอย่าไปยั่วเค้าดีกว่า เราอยู่ของเราอย่างนี้แหละ เดี๋ยวพรุ่งนี้เราก้อกลับแล้ว นะครับ “
“ ได้สิครับ ที่รักขอทั้งที ทำไมดิวจะให้ไม่ได้ล่ะ แต่อี้ห้ามอยู่กับเค้าสองต่อสองนะ ดิวไม่ไว้ใจ “ ดิวพูดหน้าง้ำๆ
“ ทำไม หึงเหรอ “ ผมแกล้งแหย่เค้าไป
“ หึงมากกกกกกก ถึงมากที่สุด เรื่องอะไรจะปล่อยปลาย่างไว้กับแมว ยิ่งแมวมันน่ากลัวอย่างนี้ ดิวไม่ปล่อยหรอก อี้รู้ไหม ดิวไม่เคยรู้สึกหึงหวงใครอย่างนี้มาก่อนเลยนะ ยิ่งได้มารู้เรื่องอดีตอย่างนี้แล้ว ดิวไม่ไว้ใจเลยอ่ะ “ เวลาดิวหึงนี่ก้อน่ากลัวเหมือนกันนะ แล้วนี่ผมจะพบหน้าผู้ชายคนอื่นได้ไหมเนี่ยะ พาลจะไปหาเรื่องเค้าหมดหรือเปล่านะ....
จากนั้นผมก้อจัดแจงของที่ต้องใช้ในคืนนี้ให้ทั้งผมและเค้า ส่วนพ่อตัวดีนะ เค้าก้อนั่งยิ้มมองหน้าผมอยู่นั่นแหละ พอผมถามเค้าก้อบอกว่า อยากนั่งดูที่น่ารักอย่างนี้ ไม่อยากวางสายตา อ่ะจ้ะ....บทจะเลี่ยนก้อนะ ผมแทบตามอารมณ์ไม่ทัน พอผมเตรียมเสร็จแล้ว ผมก้อชวนดิวไปอาบน้ำล้างตัวจะได้ไปทานข้าวกัน วันนี้เค้าไม่งอแงที่จะอาบกับผมด้วย ซึ่งแปลกมาก แต่เค้าบอกว่า ตอนไปคุยกับทิตย์ต้องให้เค้าไปนั่งฟังด้วย ไม่งั้นเค้าจะไม่ยอม นั่นไง นั่นไง ให้มันได้อย่างนี้สิ ว่าแล้วต้องมีข้อแม้จนได้ ฮ่าๆ
พออาบน้ำเสร็จแล้ว ผมก้อลงมาทานอาหาร ซึ่งพนักงานก้อชฺยให้ผมไปนั่งที่ห้องอาหารรับรองลูกค้า วี ไอ พี คุณดิวก้อตามมาทันใดครับ พอถึงที่ห้องอาหาร ทิตย์ก้อนั่งรออยู่แล้ว พอเค้าเห็นดิวก้อทำหน้าไม่พอใจเล็กน้อย
“ ทิตย์เรียกอี้บอกว่าขอคุยตามลำพังนี่ ทำไมเอาเค้ามาด้วย “
ดิวทำท่าจะพูด แต่ผมต้องเบรคไว้ก่อน
“ ไม่เป็นไรหรอกทิตย์ เอาเค้ามาด้วยนี่แหละ เดี๋ยวงอแงอีก รีบคุยกันเถอะ จะได้ทานข้าวต่อ อี้หิวมากๆแล้วนี่ “
ทิตย์ทำหน้าไม่พอใจเล็กน้อย แต่ก้อต้องฝืนใจทำตามที่ผมบอก
“ งั้นสั่งข้าวมากินก่อนดีกว่านะ ถ้าอี้หิว รู้ไหม ถ้าทิตย์ป้อนได้นี่ ทิตย์ป้อนไปนานแล้ว ไม่อยากให้ที่รักหิวนานๆ “ นั่นไง พอบอกอีกคนไม่ให้ยั่ว อีคนก้อยิ่งยั่วอีกฝ่ายกันใหญ่ ดิวยืนกำมือแน่น จนผมต้องจับข้อมือเค้าไว้แล้วนั่งลง
จากนั้นก้อมีพนักงานมารับรายการอาหารที่เราสั่ง ทิตย์บอกว่าสั่งอาหารที่ผมชอบไว้แล้ว แค่สั่งอย่างอื่นเพิ่มเติมเล็กน้อย เพราะมีคนอื่นมานั่งด้วย เดี๋ยวจะบอกว่าเค้าเลี้ยงดูไม่ดีอีก อืมมมมมมมมม ให้มันได้อย่างนี้สิ ผมนี่แทบจะกระโดดออกจากห้องแล้วให้เค้าเคลียร์กันให้จบๆไปเลย จะตีกัน จะอะไรกันก้อตามใจ ผมเบื่อมากๆ
ไม่นานนักอาหารก้อมา ของที่ทิตย์สั่งล้วนแต่เป็นอาหารที่ผมชอบทั้งนั้น แล้วผมก้อสั่งเพิ่มอีก 2 อย่าง เราทานไปคุยไป ทิตย์ก้อพูดเรื่องค่าตอบแทนที่ผมมาช่วย เค้าบอกว่าเค้าได้จัดเตรียมเงินไว้แล้ว ยังไงก้อต้องให้ เพราะเป็นเงินส่วนรวม เดี๋ยวทางหุ้นส่วนจะหาว่าทิตย์อมเงินไว้ได้ ผมเลยจำใจต้องรับ และบอกเค้าว่าหักค่าห้องพักไปเลย ท่าจะแพงน่าดู แต่ทิตย์ก้อไม่เอาอีก บอกว่าเป็นส่วนของ Complimentary พิเศษ ไม่ต้องจ่าย คนอื่นๆเค้าก้อใช้กัน สรุปแล้วผมก้อต้องยอมรับในสิ่งที่เค้าเสนอมาทั้งหมดอย่างไม่มีทางเลี่ยง
ส่วนทางฝ่ายดิวนะ เค้าเงียบมากๆเลย นั่งทานอาหารอย่างเดียว ไม่พูดไม่จา สงบเสงี่ยมจนแลดูผิดปกติ พอเราทานเสร็จแล้ว ดิวก้อชวนผมออกไปดื่มที่ผับด้านนอก เป็นการเปลี่ยนบรรยากาศ ผมก้อโอเค แต่ทิตย์กลับบอกว่า ถ้าไม่รังเกียจก้อให้อยู่ดื่มด้วยกันเลย พอดีเค้ามีแขกมาเที่ยวด้วย ยังไงก้อนั่งด้วยกันทั้งหมดนี่แหละ ผมหันไปมองหน้าดิว ดิวเค้าก้อโอเค จากนั้นเราไปเดินไปยังส่วนที่โรงแรมจัดเป็นสถานที่นั่งดื่มชิลๆ มีบู๊ทเบียร์มาไว้บริการด้วย ในส่วนนั้นมีผู้คนอยู่พอประมาณ อาจจะเพราะวันธรรมดาก้อได้ ทิตย์เลยได้พาผมไปนั่งยังโต๊ะที่มีคนนั่งอยู่แล้วประมาณ 10 คนได้
ทิตย์แนะนำผมกับเพื่อนเค้าทันที
“ นี่อี้ไง เพื่อนสมัยเรียนมัธยมของกรูเอง ที่เคยเล่าให้ฟังไง จำได้เปล่า “ ทิตย์แนะนำกับแขกของเค้าอย่างสนิทสนม แสดงว่าแขกของเค้าคงเป็นเพื่อนของเค้านั่นเอง
“ อ้อออออออ คนที่เมิงบอกว่าแอบชอบเค้านะเหรอ 5555 น่ารักดีนี่หว่า เสียดายเป็นผู้ชาย ไม่งั้นกรูจีบแข่งเมิงแล้ว 5555 “ แล้วทิตย์ไปพูดอะไรกับเพื่อนเค้านี่ ดูพูดเข้าสิ รู้ไหมว่าแฟนผมมาด้วยเนี่ยะ....
“ ไอ้บ้า เมิงกินๆไปเลย เห่ามากล่ะ อ้า ส่วนอีกคนคือดิว เค้า เค้าเป็นเพื่อนของอี้อ่ะ พอดีเค้ามาด้วยกัน เลยชวนมานั่งดื่มด้วยกันที่นี่ นี่พวกเมิงดูแลเค้าดีๆนะเว๊ย เดี๋ยวเค้าจะไปพูดได้ว่ามาที่โรงแรงกรูแล้ว กรูดูแลเค้าไม่ดี “ พูดแล้วยังหันหน้ามายิ้มเย้ยให้ดิวอีก นี่ถ้าผมเป็นดิวผมคงระเบิดไปแล้ว แต่ดิวกลับยิ้มแย้มเกินไปจนดูน่ากลัว
“ ไม่เป็นไรหรอกครับ เชิญตามสบายเลยครับทุกคน ตัวผมเองนะ คงไม่กล้าพูดขนาดนั้นหรอกครับ เพราะยังไงซะ ทิตย์ก้อเป็นเพื่อนนนนนนนเก่าของอี้ ผมคงไม่ทำร้ายเพื่อนของที่รักผมได้ลงคอหรอกครับ อีกอย่างนะครับ ผมไม่ใช่เพื่อนของอี้หรอกครับ ผมเป็นแฟนอี้ จริงไหมจ้ะ ที่รัก “ นั่นไง บทจะยั่วก้อเล่นตรงนี้เลย คนเยอะคงสะใจเค้าดี เล่นซะเพื่อนในโต๊ะหน้าเหวอไปเลย ส่วนทิตย์ดูท่าไม่พอใจเล็กน้อย แต่คงเก็บอาการไว้สุดๆ ส่วนดิวนะ ยังมีหน้ามาทำหน้าแบบว่าตัวเองชนะอีก....เริ่ดจริงๆ
“ เอ้าๆๆ งั้นก้อเชิญนั่งเลยครับ อย่ามัวแต่ยืนคุยกันเลย “ ว่าแล้วเพื่อนคนที่แซวผมก้อเชิญผมนั่งลงที่เก้าอี้ข้างๆเค้า พร้อมทั้งหาเก้าอี้ให้ดิวด้วย จากนั้นเราก้อร่วมวงดื่มกันแบบเนียนๆ ดีเหมือนกัน ผมเองก้อไม่ชอบบรรยากาศ มาคุๆสักเท่าไหร่นัก
เราก้อดื่มกันไปเรื่อย พูดคุยกันไปเรื่อย ถึงได้รู้ว่า เพื่อนๆกลุ่มนี้เป็นเพื่อนที่มหาวิทยาลัยของเค้า คบกันมานานแล้ว และก้อไปมาหาสู่กันตลอด ยิ่งรู้ว่าทิตย์มาเปิดโรงแรมที่นี่ก้อมาแสดงความยินดีด้วย จะว่าไปแล้ว พวกเค้าถึงจะคุยห่ามๆหน่อย แต่ก้อยังดูมีมารยาท และให้เกียรติแขกผู้มาใหม่อย่างผมและดิวไม่น้อย ชวนพวกเราพูดคุยอย่างสนุกสนาน แถมยังมีมุขฮาๆมาเล่นกันอีก และแค่นั้นยังไม่พอ ยังมาท้าดิวดวนเหล้าอีก โอ๊ยยยยยย ท้าผิดคนแล้วน้อง อิอิ
จากการที่พวกเราคุยกันสนุกสนานอย่างนี้ จนดูเหมือนเป็นกลุ่มเดียวกันแล้ว ผมเองก้อเริ่มสนุกสนานไปด้วยกับมุขบ้าๆ มุขเสี่ยวๆของคนกลุ่มนี้ ส่วนดิวก้อใช่ย่อย ไม่รู้ว่าไปงัดมุขเฝ่ยๆจากไหนมางัดกัน ฮาไปอีกแบบ ผมก้อนั่งขำไม่หยุด จะมีก้อแต่ทิตย์แหละที่ดูสนุกน้อยสุดในกลุ่ม ไม่รู้ว่านั่งคิดอะไรกันนักหนา ผมก้อพยายามชวนเค้าชนแก้ว เค้าก้อชนบ้าง แล้วก้อดื่มจนหมดแก้วทุกครั้ง สงสัยจะเครียดจริง อะไรจริง เฮ้อออออออ นี่ได้ข่าวว่ามาดื่มเหล้ากับเพื่อนนะเนี่ยะ....
ผมไม่รู้ว่าเวลาผ่านไปนานแค่ไหน ผมเองก้อเริ่มมึนๆแล้ว ส่วนดิวนะเหรอ นู้นนนนนนน ขึ้นไปร้องเพลงบนเวทีกับเพื่อนทิตย์เค้าเฉยเลย ไม่คิดว่าเวลาไม่กี่ชั่วโมงนี่ จะสนิทกันเร็วขนาดนี้ แถมดิวยังไปชวนทุกๆคนด้วยว่า อย่าลืมไปงานแต่งงานของเค้ากับผมนะ เค้าบอกจะจัดใหญ่ๆเลย อูยยยย ไม่อายกันเลยรึ อิอิ แต่จะว่าไป พวกเค้าก้อเป็นคนที่เฟรนด์ลี่ดีนะ สนุกสนาน ผมเองยังดีใจแทนทิตย์เลยที่มีเพื่อนดีๆ ฮาๆ น่ารักๆแบบนี้....ผมนั่งดื่มไปสักพัก ก้อหันมามองที่โต๊ะ แต่ไม่เห็นทิตย์ซะงั้น เค้าหายไปไหนนะ ผมพยายามมองไปรอบๆ ก้อเห็นเค้าไปนั่งแอบอยู่ตรงเก้าอี้หน้าชายหาดนู้น ผมเองก้อรู้สึกเป็นห่วงเค้า เลยเดินไปหาเค้าตรงนั้น
ทิตย์นั่งก้มหน้า เหมือนคนจะเมามากๆ ผมเลยไปแตะที่ไหล่ของเค้า
“ ทิตย์ ถ้าง่วงก้อไปนอนนะ อย่ามานอนตรงนี้เลย เดี๋ยวยุงกัดเอา “
ทิตย์เงยหน้าขึ้น แล้วหันมาทางผม ผมจึงได้รู้ว่า เค้ากำลังร้องไห้อยู่ เพราะแก้มของเค้าอาบไปด้วยน้ำตาทั้งสองข้าง
“ อี้ นี่ทิตย์ต้องเสียอี้ไปจริงๆแล้วใช่ไหม อี้คงไม่มีกระใจที่จะกลับมาคิดกับทิตย์เหมือนเดิมแล้วใช่ไหม “ ทิตย์พูดด้วยน้ำเสียงที่ผมรู้ว่าเค้าคงจะปวดร้าวมาก ผมนั่งลงข้างๆ แล้วปลอบเค้า
“ ทิตย์ มันไม่มีใครได้อะไรทุกอย่าง อย่างที่เราต้องการหรอกนะ จริงอยู่ ที่อี้เคยบอกว่าอี้เคยรักทิตย์ แต่เมื่อเวลามันผ่านไปนานมากแล้ว อะไรๆมันก้อเปลี่ยนไป แล้ว แล้วตอนนี้อี้ก้อมีคนในหัวใจแล้วด้วย จะให้อี้กลับไปคิดอย่างเดิม อี้คงไม่ทำหรอก ยังไงนะ ชีวิตคนเราก้อต้องเดินต่อไปข้างหน้า อดีตที่สวยงาม คือสิ่งดีๆที่เราได้เคยทำร่วมกันไว้ เราควรจะเก็บไว้ในใจของเราทั้งสอง แต่อี้เชื่อว่านะ สักวันนึง ต้องมีคนที่คู่ควรกับทิตย์เอง “ ผมปลอบเค้าด้วยความร็สึกของผมจริงๆ
“ ถ้าทิตย์ย้อนเวลาไปได้ ทิตย์จะไม่ทำตัวอย่างนั้น ทิตย์จะบอกอี้เลย ว่าทิตย์คิดยังไง แต่ตอนนั้น ทิตย์กลัว กลัวสังคม กลัวคนรอบข้าว กลัวคนในครอบครัวเค้าจะรังเกียจเรา ทิตย์สับสน ทิตย์เลยทำอะไรบ้าๆออกไป แต่ตอนนี้ ทิตย์ไม่กลัวแล้ว ทิตย์มีทุกอย่าง มีเงิน มีรถ มีกิจการ แต่ทิตย์ขาดอย่างเดียว ทิตย์ขาดคนที่ทิตย์รักสุดหัวใจ แม้เวลาจะผ่านไปนานเท่าไหร่ ทิตย์ก้อไม่เคยลืมอี้ได้เลยสักครั้ง ทิตย์คบคนมาก้อมาก แต่ทิตย์ไม่เคยรักใครเหมือนอี้เลย ฮือๆๆๆ ทิตย์มันแย่ แย่มากๆ “ เค้าร้องไห้จนเหมือนเค้าจะขาดใจเอาให้ได้ ผมเห็นแล้วอดสงสารเค้าไม่ได้จริงๆ เฮ้อออออออ ความรักหนอความรัก
“ ทิตย์ครับ อย่าร้องไห้ไปเลยนะ คืนนี้เรามาสนุกกันนี่ ป๊ะๆ กลับไปดื่มต่อกันดีกว่า “ ผมพยายามชวนเค้าไปดื่มต่อ เพื่อให้เค้าไม่ต้องเครียดมากเรื่องนี้
“ นี่ๆๆๆ สองคนนี้มาแอบจู๋จี๋อะไรกันตรงนี้ เดี๋ยวแฟนเค้าก้อหึงหรอก “
ผมหันกลับไปตามเรียกที่พูดขึ้น นั่นไง !!!!!! ผมเห็นดิวยืนจังก้าท่าทางดูเอาเรื่องมากๆอยู่ เค้ามากับเพื่อนของทิตย์อีกคน ที่ท่าทางจะเมามากๆ ผมว่าดิวเค้าก้อคงเมา แต่พอเค้ามาเห็นผมอยู่กะทิตย์นะ เอ่อออออออ
“ อี้จะขึ้นมาดีๆ หรือว่าจะให้ทิตย์ไปต่อยมันซะก่อน ขอบอกเลยนะว่า ถึงแม้เค้าจะเป็นเจ้าของที่นี่ ก้อใช่ว่าดิวจะกลัวนะ “ นั่นไง พอเมาแล้วของขึ้นทันที นี่ผมจะทำยังไงดีเนี่ยะ ไม่อยากให้ทะเลาะกันเลยอ่ะ เฮ้ออออออออ
“ ไอ้ดิว แกมันโชคดีมาก ที่ได้ทั้งตัว และหัวใจของอี้ไป ต่อให้ชั้นกักตัวเค้าไว้แค่ไหน เค้าก้อไม่มีวันหันมาสนใจชั้นเหมือนกับแกหรอก 55555 “ ทิตย์ทั้งพูด หัวเราะ และร้องไห้ไปในทีเดียว เค้าคงจะเสียใจสุดๆ
“ ดิว เดี๋ยวอี้ขึ้นไปเอง นี่อี้มาดูเค้าเฉยๆ เห็นนั่งอยู่คนเดียว “
“ ไอ้ดิว ชั้นขอคุยกับแกหน่อยสิ สองต่อสองนะ “ อยู่ๆทิตย์ก้อพูดขึ้น แถมยังจ้องหน้าดิวเขม็ง
“ ไม่เอาน่าทิตย์ กลับขึ้นไปด้วยกันนี่แหละ ทิตย์เมาแล้วนะ “ ผมพยายามเตือนทิตย์
“ ไม่ต้องอี้ เดี๋ยวดิวจะขอเคลียร์เอง เป็นไงเป็นกันสิ “ โอ๊ยยยยยยยย ผมอยาจะกระโดดทะเลหนีให้มันรู้แล้วรู้รอด....
“ ไม่เอา ไม่ต้องคุยต้องเคลียร์แล้ว !!!! “ อารมณ์ของผมก้อขึ้นบ้างแล้ว
“ อี้ครับ ทิตย์จะขอคุยกับเค้าดีๆ ทิตย์สัญญา ทิตย์จะไม่หาเรื่องเค้า นะครับ “ ทิตย์หันหน้ามาคุยกับผมด้วยสายตาที่เว้าวอน
“ แต่..... “ ผมเองก้อยังหวั่นๆอารมณ์ของดิวนี่ครับ
“ ไอ้เป้ง พาอี้ขึ้นไปก่อน เดี๋ยวกรูตามไป ดูแลเค้าดีๆด้วย “ ทิตย์หันไปบอกเพื่อนเค้า แล้วเพื่อนเค้าก้อเดินลงมารับผมแบบเมา น่าสงสารอ่ะ ตัวเองจะเดินไม่ไหวแล้ว ยังจะมารับผมไปอีก ผมก้อเดินตามไป พอถึงตรงที่ดิวยืน ผมก้อบอกเค้า
“ คิดถึงหน้าอี้ไว้นะ อย่าทำอะไรบุ่มบ่าม นะครับ “
ดิวไม่ตอบอะไร แล้วเค้าก้อเดินลงไปหาทิตย์ที่ยืนรออยู่แล้ว ในใจผมนั้นเป็นห่วงพวกเค้านัก ยิ่งเมาๆทั้งสองด้วย กลัวว่าจะฟาดฟันกันซะ อารมณ์ก้อรุนแรงกันทั้งคู่เลย ผมก้อได้แต่ภาวนาในใจว่า ขออย่าให้เรื่องไม่ดีเกิดขึ้นเลย
:fire: :fire: :fire: :fire: :fire: :fire: :fire: :fire: :fire: :fire: :fire: :fire:
-
คุยไรกันหวา
-
มันจะคุยแบบไหนหว่า เอาใจช่วยสู้ๆๆ
อี้นี่มีแต่คนมารุมรักมากมายเลยนะเนี่ย
-
คุยกันอย่างแมนๆไปเลยดิว o13
-
เคลียร์กันให้จบไปเลย o18
-
รักแรก กับ รักในดวงใจ
เป็นคุณจะเลือกใคร
หุหุหุหุหุ
-
รักในดวงใจ :-[
ว่าแต่....ไหนๆก็มาแล้ว :oni3: สะกดจิตต่ออีกหน่อย จะได้มาลงเร็วๆ
-
เคลียร์ไห้จบๆไปเลย สู้ๆนะครับ
:L2: :L2: :L2:
-
ใจเย็นๆนะคร๊าบบบบบบบบ
เด๋วยังไงมาลงให้อ่านแน่ๆ
ขอทำงานแป๊บบบบบบบบบ
งานเยอะจนปวดกบาล อิอิ
-
:L2: :L2: :L2: :L2:
-
ที่ไม่มาต่อนี่เพราะหาเรื่องตัวเองไม่เจอหรือเปล่า
มาช่วยดันแล้วน้า อยู่ตั้งหน้า6 :z3:
-
ครับ อ่านแล้ว แบบว่ายังได้ลุ้นกันไปเรือยๆ
-
ดัด ดัน ดัน
มาต่อได้แล้วม๊างงงง
:L2: :L2:
-
หาเรื่องเจอครับ
แต่ตอนนี้ป่วยหนักจริงๆ นี่ยืมคอมน้องมาตอบก่อน
ยังมิได้หายไปไหนนะครับทุกคน จุ๊บๆ
-
แหย่เล่นๆ
อาการหนักที่ว่า... :z10:
มาต่อเร็วๆน้า คิดถึง :กอด1:
-
หายเร็วๆนะครับ
:L2: :L2:
-
หายดีแล้ววววววววว
น้ำหนักลดไปหลายโลเลย
เด๋วรีบมาต่อให้นะทู๊กกกกกกกกคน
จุ๊บๆ
-
น้ำหนักลดแบบนี้ต้องขุนให้อ้วนนนนน
ปล.มาต่อเร็วๆน้า^^
-
หายป่วยแล้ว มาต่อเร็วๆน๊าัครับ
:L2: :L2: :L2:
-
รออยู่นะครับ o13
-
ขอบคุณทุกๆคนนะครับที่เป็นกำลังใจ
ตอนนี้หายดีขึ้นแล้ว แต่ยังทำงานหนักเหมือนเดิม
ยังไงไม่ลืมแน่นอน รอหน่อยนะครับ ไม่นานหรอกครับ
จุ๊บๆๆๆๆๆๆๆ
-
เฝ้ารอกันต่อไป ^^
-
ในที่สุดก้ออ่านนทัน
เป็นเรื่องที่ยาวมากๆๆ
เป็นกำลังใจให้คนแต่งด้วยค่ะ
เรื่องนี้สนุกมากๆๆเลย o13
-
:call: :call: :call: :call: :call: :call: :call: :call:
-
ผมขอกลับมารอนิยายเรื่องนี้ด้วยคนนะครับ พี่อเล็ก
-
หายไปอีกแล้ว...
-
ซา หวาดดดดดดดด ดีกั๊บ
เฮ้อออออออออออออออออ
ช่วงนี้มีงานเยอะมาก ไหนจะรับปริญญา อะไรอีกมากมาย
นอนไม่เป็นเวลา ช่วงนี้ว่างแล้ว
กลับมาแน่นอนครับ ไม่เกเรเหมือนแต่ก่อนแน่นอน
คิดถึงทุกคนเสมอ จุ๊บๆ
-
ส่วนใครที่เคยอ่านแล้วหายไป
ก้อยินดีต้อนรับกลับนะครับ
อย่าถือสาคนเกเรเลย อิอิ
เค้าผิดไปแล้ววววววววววววววว จุ๊บๆ
-
:กอด1:
-
o18 กลับมาแล้ว...
-
ฉันรอเทออยู่
-
ยังไงรอหน่อยนะครับ
อีกแป๊บบบบบบบบบบบบบบบบบ
นะครับ ขอเคลียร์ไรลงตัวแล้วจะต่อให้จบเลย นะๆ
อย่างอน อย่าหายไปอีกนะ เค้าก้อเข้ามาดูเรื่อยๆ
รักทุกคนเสมอ จุ๊บๆ
-
รอกันต่อไป หุหุ
-
ก็คงต้องรอต่อไป :เฮ้อ:
:กอด1:
-
คืนนี้ไม่เิกนตี 4 มาลงแน่นอนครับ
กว่าจะแยกตัวออกจากงานได้ ร่างแทบหัก
ยังไงรอหน่อยนะครับทู๊กกกกกกกกกกกคน
จุ๊บๆๆๆๆ
-
รอได้อยู่แล้ว อิอิ
-
:m16: :m16: :m16: :m16: :m16: :m16: :m16: :m16: :m16: :m16: :m16: :m16: :m16:
“ ดิว เดี๋ยวอี้ขึ้นไปเอง นี่อี้มาดูเค้าเฉยๆ เห็นนั่งอยู่คนเดียว “
“ ไอ้ดิว ชั้นขอคุยกับแกหน่อยสิ สองต่อสองนะ “ อยู่ๆทิตย์ก้อพูดขึ้น แถมยังจ้องหน้าดิวเขม็ง
“ ไม่เอาน่าทิตย์ กลับขึ้นไปด้วยกันนี่แหละ ทิตย์เมาแล้วนะ “ ผมพยายามเตือนทิตย์
“ ไม่ต้องอี้ เดี๋ยวดิวจะขอเคลียร์เอง เป็นไงเป็นกันสิ “ โอ๊ยยยยยยยย ผมอยาจะกระโดดทะเลหนีให้มันรู้แล้วรู้รอด....
“ ไม่เอา ไม่ต้องคุยต้องเคลียร์แล้ว !!!! “ อารมณ์ของผมก้อขึ้นบ้างแล้ว
“ อี้ครับ ทิตย์จะขอคุยกับเค้าดีๆ ทิตย์สัญญา ทิตย์จะไม่หาเรื่องเค้า นะครับ “ ทิตย์หันหน้ามาคุยกับผมด้วยสายตาที่เว้าวอน
“ แต่..... “ ผมเองก้อยังหวั่นๆอารมณ์ของดิวนี่ครับ
“ ไอ้เป้ง พาอี้ขึ้นไปก่อน เดี๋ยวกรูตามไป ดูแลเค้าดีๆด้วย “ ทิตย์หันไปบอกเพื่อนเค้า แล้วเพื่อนเค้าก้อเดินลงมารับผมแบบเมา น่าสงสารอ่ะ ตัวเองจะเดินไม่ไหวแล้ว ยังจะมารับผมไปอีก ผมก้อเดินตามไป พอถึงตรงที่ดิวยืน ผมก้อบอกเค้า
“ คิดถึงหน้าอี้ไว้นะ อย่าทำอะไรบุ่มบ่าม นะครับ “
ดิวไม่ตอบอะไร แล้วเค้าก้อเดินลงไปหาทิตย์ที่ยืนรออยู่แล้ว ในใจผมนั้นเป็นห่วงพวกเค้านัก ยิ่งเมาๆทั้งสองด้วย กลัวว่าจะฟาดฟันกันซะ อารมณ์ก้อรุนแรงกันทั้งคู่เลย ผมก้อได้แต่ภาวนาในใจว่า ขออย่าให้เรื่องไม่ดีเกิดขึ้นเลย
ผมเดินมานั่งดื่มแบบไม่เป็นสุขนัก ใจผมก้อห่วงว่าสองคนนั้นเค้าจะทะเลาะกันไหม เค้าจะเคลียร์กันยังไง ผมล่ะจะเป็นบ้าไปให้ได้ แต่เพื่อนของทิตย์สิครับ เค้าพยายามที่จะให้ผมสนุกด้วยอย่างมากๆๆๆๆ จนเกินไป ผมนี่แทบจะไม่มีอารมณ์เลย แต่ก้อต้องบิ๊วตามเค้าไปเรื่อย เค้าก้อชวนผมไปเต้นนะครับ เวลามีเพลงมันส์ๆมา แต่ก้อนะ ไม่รู้จะทำยังไงดี....
ผมพยายามเต้นและสนุกไปกับคนอื่น แต่มันก้อไม่ได้จริงๆครับอารมณ์ เค้าสองคนคุยกันนานไปไหม นี่มันนานเกินไปแล้วนะ ขอเถอะนะ อย่าให้มันเกิดเรื่องไม่ดีขึ้นเลย ผมไม่ชอบจริงๆ แต่ดูทุกคนในงานจะสนุกกันเป็นพิเศษ ไม่เห็นจะมีใครมีท่าทีเป็นห่วงสองคนนั้นเหมือนกับผมเลย โอ๊ยยยยยยย เครียดๆๆๆๆๆๆๆ
ผมก้อแกล้งเต้นสนุกไปพักใหญ่ๆ ก้อเห็นดิวกับทิตย์เดินมาแล้ว แอบดีใจที่ทั้งสงอคนไม่เป็นอะไร แต่พอทั้งสองคนเดินเข้ามาใกล้ผม ผมก้อเห็นหน้าของดิวมีรอบจ้ำๆที่มุมปาก ส่วนหน้าของทิตย์ก้อมีรอยจ้ำๆเช่นกันที่มุมตาด้ายซ้าย ที่ตกลงเค้าคุยกันท่าไหนอ่ะ ทำไมถึงมีร่องรอยอย่างนี้ แต่จากที่เห็นท่าทางของเค้าทั้งสองจะดูสนิทกันมากขึ้น เดินกอดคอกันมาเลย ผมเลยเดินออกมาจากวงเต้นรำ จากนั้นเค้าทั้งสองก้อเดินมาทางผม แต่เป็นทิตย์ที่เดินมาคุยกับผมอยู่ก่อน
“ อี้ครับ ถ้าไอ้ดิวมันทิ้งอี้ หรือทำให้อี้เสียใจเมื่อไหร่ บอกทิตย์ได้นะ ทิตย์จะเป็นคนไปฆ่ามันกับมือเอง “ ทิตย์พูดยิ้มๆนะ แต่คำพูดช่างเสียดแทงยิ่งหนัก อะไรจะโหดขนาดนี้
“ อะไรทิตย์ นี่ไปคุยกันท่าไหนนี่ถึงได้มาพูดแบบนี้ “ ผมถามแบบงงๆ
“ ก้อไม่มีไรมากหรอก เราแค่เคลียร์ปัญหาทุกอย่างของเรา สุดท้ายแล้ว ยังไงทิตย์ก้อต้องยอมรับว่า อี้คงไม่กลับมาหาทิตย์แน่ๆแล้ว เสียดายนะ เสียดายวันเวลา นี่ตลอดเวลาที่ผ่านมา ทิตย์ยังแอบคิดว่า อี้น่าจะกลับมาหาทิตย์ได้ นี่แสดงว่าทิตย์เข้าข้างตัวเองมากไปสินะ เพราะยังไงๆ คนที่อี้รักก้อยังอยู่ทั้งคน จริงไหม “ ทิตย์พูดแบบเศร้าๆ แต่ปากยังยิ้มเจื่อนๆ ผมแอบเห็นเค้ามีน้ำตาคลอเบ้าด้วย
“ ทิตย์ อะไรที่มันเกิดขึ้นในอดีต มันคือสิ่งดีๆที่อี้อยากเก็บมันไว้ในใจตลอดไป เราอย่าไปรื้อฟื้นมันอีกเลย อี้ว่า เราควรจะมองอนาคตข้างหน้ามากกว่านะ เผื่อสักวัน อาจจะมีคนดีๆเข้ามาในชีวิตทิตย์ก้อได้ ก้อทิตย์ทั้งหล่อ ทั้งเท่ห์ แถมอนาคตไกลขนาดนี้นะ ไม่มีสาวๆคนไหนจะไม่สนใจหรอก ลองเปิดใจดูสักครั้งสิ “ ผมพูดปลอบใจเค้า
“ มันก้อจริงนะ ทิตย์ควรจะเปิดใจซะบ้าง ที่จริงทิตย์ก้อไม่ใช่ไม่เคยมีแฟนนะ แต่ทิตย์ไม่รู้ทำไมคบกับใครไม่ได้นานสักที ในใจมัวแต่เฝ้าโทษตัวเองเกี่ยวกับเรื่องในอดีตของเรา และพยายามที่อยากจะกลับมาแก้ตัวอีกที ถ้ามีโอกาส แต่ทิตย์ว่า โอกาสนั้นคงหมดไปแล้วล่ะมั้ง อยากจะสมน้ำหน้าตัวเองนัก 555 “ ทิตย์พูดแล้วหัวเราะออกมา เหมือนเป็นการประชดตัวเอง ผมเห็นน้ำตาเค้าไหลออกมาแล้ว น่าสงสารนัก นี่แหละน๊า ความรัก มันทำให้คนทั้งทุกข์และสุขใจได้ขนาดนี้เชียวเหรอ ???
“ ไม่เอาน่าทิตย์ อย่าร้องสิ เดี๋ยวเพื่อนๆมาเห็นเค้าจะตกใจเอานะ ป่ะ ไปสนุกกันต่อดีกว่า เห็นไหมว่าทุกคนที่งานเค้าสนุกขนาดไหน “ ผมพยายามชวนให้เค้าไปสนุก ไม่อยากเห็นเค้าร้องไห้อย่างนี้ ดิวเองก้อเดินเข้ามากอดคอทิตย์ แล้วพูดว่า
“ ไอ้ทิตย์ แกจะมาเศร้าอะไรว่ะ ไปสนุกต่อกันดีกว่า ไหนๆเราก้อเคลียร์กันไปแล้ว นะ ร้องไห้ขี้แงเป็นเด็กไปได้ “
“ แกจำไว้นะดิว ถ้าอี้เสียใจเมื่อไหร่ ชั้นจะเป็นคนไปจัดการแกเองด้วยมือของชั้นเอง “ ทิตย์ย้ำคำพูดนี้อีกที เพื่อเป็นการประกาศเจตนารมณ์ของตัวเองให้ดิวฟังอย่างแน่ชัด
“ อ้าว แล้วถ้าเกิดอี้เค้าทิ้งชั้นเองล่ะ แล้วแกจะทำไง “ แหนะ ยังจะไปยอกย้อนเค้าอีก...
“ ไม่มีทาง อี้เค้าไม่มีทางทิ้งคนที่เค้ารักไปได้หรอก ชั้นรู้จักนิสัยเค้าดี นี่ถ้าชั้นรู้ตั้งแต่แรกนะ ชั้นจะไม่ยอมปล่อยให้อี้ไปอย่างนี้หรอก ชั้นมันบ้าเองที่ทำเป็นไม่สนใจเค้า ทั้งๆที่รักเค้าขนาดไหน แกเองแหละต้องระวังตัวให้ดี อย่าทำให้อี้เสียใจแล้วกัน ไม่งั้น แกได้หายไปจากโลกนี้แน่ “ ดูทิตย์จะตั้งใจแน่วแน่มาก
“ แกไม่ต้องห่วง ชั้นเองก้อจะไม่ทำให้เค้าเสียใจแน่นอน คนน่ารักๆ และทุ่มเทขนาดนี้ ใครจะปล่อยให้หลุดมือไปง่ายๆเล่า “
“ พอได้แล้วล่ะ ไม่มีใครทิ้งใครไปหรอก ป่ะ เรากลับไปสนุกต่อกันดีกว่า เดี๋ยวเพื่อนๆจะตามหาเอา “ ผมไม่พูดอย่างเดียว แต่จูงมือทั้งสองคนเข้าไปสนุกต่อในงาน
พอเข้าไปในงานเพื่อนๆของทิตย์ก้อเอาเครื่องดื่มมาให้พวกเรากันใหญ่ แถมยังเล่นเกมส์นั่นเกมนส์นี่อีกด้วย แต่กอ้สนุกดีนะครับ ดีกว่าต้องมานั่งเครียดๆ ดูท่าดิวจะโดนเหล้าหนักไปหน่อย เลยเซไม่เป็นท่าซะงั้น ส่วนทิตย์ก้อใช่ย่อย ทั้งยกหมดแก้วบ้าง ทั้งกรอกเหล้าเข้าปากตัวเองบ้าง ไหนจะขึ้นไปร้องเพลงบนเวทีอีก ส่วนผมนะเหรอ ก้อกรึ่มๆไปแล้วเหมือนกัน โดนแกล้งให้เล่นเกมส์แพ้ซะขนาดนั้น เกือบจะร่วงไปเลยล่ะครับ
เราสนุกกันจนส่วนดนตรีใกล้จะปิดแล้ว ผมก้อเริ่มไม่ไหวแล้ว แต่ก้อยังประคองตัวเองอยู่ ส่วนดิวจะเหรอ สลนนั่งสัปหงกอยู่ตรงโต๊ะ แต่พอผมไปถามเค้า เค้าก้อแอ๊บทำเป็นไม่เมาซะงั้น ยังจะมาชวนผมกินต่ออีก ซึ่งผมเองก้อไม่ไหวแล้ว เลยต้องบอกให้เค้าพอก่อน เพื่อนๆของทิตย์ก้อใช่ว่าจะกลับไปหลับง่ายๆ พอเค้าจะเลิกแล้ว ก้อยังจะชวนไปกินต่อที่ห้องอีก ไม่รู้ว่าเค้าเอาส่วนไหนเก็บเหล้าไว้กันแน่ ถึงกินไม่รู้จักเมาขนาดนี้ ผมเลยต้องขอตัวทุกคนกลับไปนอนซะก่อน ไม่งั้นผมคงไม่ได้กลับกรุงเทพแน่ๆ คงต้องเมาสลบไปอีกคนถ้าต้องไปกินเหล้าต่อกับพวกเค้า ตอนแรกพวกเค้าก้อไม่ยอมให้ผมกลับหรอก แต่ผมก้อบอกว่าไม่ไหวแล้วจริงๆ จนทิตย์ต้องออกตัวแทนเพื่อนๆเค้าไปว่าจะไปกินต่อแทนผมเอง และในที่สุดทิตย์ก้อเดินมาส่งผมที่ห้อง ในสภาพที่ดูไม่จืดเลยเช่นกัน เดินก้อยังจะไม่ตรง ยังจะออกตัวมาส่งผมอีก น่าสงสารจริงๆ
ทิตย์เดินมาส่งผมที่ห้อง แต่ปากก้อไม่รู้ว่าพร่ำอะไรนักหนา มีแต่บ่นๆเสียดายๆ และเจ็บใจตัวเองอะไรของเค้าไม่รู้ ผมเองก้อไม่ใช่ว่ามีสติจะไปฟังอะไรเค้ามาก และตอนนี้เริ่มรู้สึกอยากจะอ้วกขึ้นมาด้วย เลยต้องรีบเดินหน่อย ทิตย์เองพอเห็นผมจะอ้วกก้อพยายามรีบเดินเช่นกัน ทั้งๆที่ตัวเองก้อจะไม่ไหวอยู่แล้ว แต่ละคน เฮ้ออออออออออ
พอถึงห้องปุ๊บ ผมก้อรีบวิ่งไปที่ห้องน้ำทันที ก้อมันไม่ไหวแล้วนี่นา พอเจออ่างล้างหน้าก้อรีบเอาน้ำมาล้างหน้าแล้วก้อพยายามอ้วกออกมาให้มากที่สุด แต่มันไม่ยอมออกสักที ไอ้ครั้นว่าจะล้วงคออ้วกก้อกลัวว่ามันจะมากไป เลยต้องเอาน้ำมาบ้วนปากมากๆ และเอาน้ำมาล้างหน้าด้วย ไม่งั้นต้องตายแน่ๆเลย ทำไมนะ เมาถึงได้ทรมานอย่างนี้เนี่ยะ...
พอผมล้างหน้าเสร็จแล้ว ผมก้อเดินออกมานอกห้องน้ำ เพื่อที่จะไปดูดิวว่าสภาพศพเป็นยังไงบ้าง แต่พอจะออกมาจากห้องน้ำ ก้อมีคนดันตัวผมกลับเข้ามาห้องน้ำซะงั้นแล้วปิดประตูทันที ผมแอบตกใจเล็กน้อยเลยหันหน้าไปดูก้อเป็นทิตย์นั่นเองที่ดันผมเข้ามา หน้าตาท่าทางเค้าคงจะเมามากๆ แล้วเค้าจะดันผมเข้ามาทำไมล่ะเนี่ยะ ?????
“ ไหนๆอี้คงจะไม่กลับมาหาทิตย์แล้ว ทิตย์ขอจูบอี้หน่อยแล้วกัน “
เค้าไม่พูดอย่างเดียวแต่กลับเอามือทั้งสองมาจับที่หน้าผม แล้วโน้มหน้ามาจูบผมทันที ตอนนั้นผมตกใจมาก พยายามที่จะผลักเค้าออก แต่มันไม่มีแรงจริงๆ เมาด้วย ทิตย์พยายามบี้ปากอย่างแรง จนผมไม่รู้จะทำยังไง เลยปล่อยให้เค้าทำตามใจซะ ไม่ขัดไม่ขืน เค้าคงทำอะไรไม่ได้มากไปกว่านี้แล้วมั้ง....
เค้าพยายามบดบี้ปากจนหนำใจ แล้วเค้าก้อค่อยๆถอนปากออก จากนั้นผมเห็นว่าบนแก้มของเค้ามีน้ำตาเต็มไปหมดเลย แล้วเค้าจะร้องไห้ทำไม ในเมื่อเค้าได้ทำสมใจแล้ว
“ ถ้าเป็นไอ้ดิว อี้คงจูบตอบมันแล้วใช่ไหม “ เค้าพูดเสียงเศร้าๆ
“ ......... “ ผมไม่ตอบครับ แต่ยืนนิ่งเฉยๆ
“ ถามจริงๆเถอะ อี้เคยรักทิตย์จริงๆบ้างไหม “ เค้าย้ำถามอีกเรื่อง
“ ทิตย์จะรู้ไปทำไม ในเมื่อทุกอย่างมันเป็นอย่างนี้แล้ว มันไม่มีอะไรกลับมาเป็นเหมือนเดิมแล้ว “
“ ทิตย์ถาม อี้ต้องตอบ นะครับ “ น้ำเสียงเค้าดูอ้อนวอนมาก
“ ใช่ เมื่อตอนมัธยม อี้รู้สึกดีกับทิตย์มากๆ อาจจะเรียกมันว่าความรักเลยก้อได้ “
“ แล้วทำไมตอนนี้ไม่รักทิตย์แล้วล่ะ ทั้งๆที่ทิตย์ยังรักอี้เต็มหัวใจ “ เค้าพูดไปร้องไห้ไป ดูน่าสงสารมาก
“ ไม่มีใครบังคับความรู้สึกอะไรที่มันผ่านไปแล้ว ให้กลับมาเหมือนเดิมได้หรอกนะ ณ ตอนนี้ ที่อี้ให้ได้คือความเป็นเพื่อนเท่านั้น หวังว่าทิตย์คงจะเข้าใจนะ “
“ ถ้าช่วงนั้น ทิตย์ไม่ทำตัวแย่ๆกับอี้ อี้คงไม่เป็นอย่างนี้ใช่ไหม “
ผมเองก้อไม่รู้จะตอบว่าใช่ ดีหรือไม่ รู้ว่าพูดไปก้อไม่มีประโยชน์ เลยได้แต่นิ่งๆไปเสีย
“ ถ้าอี้ไม่พูด ก้อไม่เป็นไร ทิตย์ก้อจะคิดเองไปว่าอย่างนั้น ทิตย์มันบ้าเอง ที่ทำตัวแย่ๆ ไม่สนใจอี้ ทั้งๆที่ตอนนั้นทิตย์นั้นรักอี้จนหมดหัวใจ แต่ด้วยความบ้า ความไม่มั่นใจ ไม่แน่ใจ เลยต้องทำตัวแบบนั้น ที่พูดมานี่ ไม่ได้หวังให้อี้ให้อภัย แต่แค่อยากให้เข้าใจความรู้สึกของทิตย์ก้อเท่านั้นเอง “
“ ถ้าทิตย์ไม่มีอะไรแล้ว อี้ขอออกไปข้างนอกนะ อี้ไม่อยากอยู่อย่างนี้ ถ้าดิวตื่นมาคงจะไม่ดี ไม่อยากให้มีเรื่องกัน “
“ ทิตย์บอกอี้อีกทีนะ ถ้ามันทำให้อี้เสียใจเมื่อไหร่ ทิตย์จะไปจัดการมันด้วยตัวทิตย์เอง อี้จำไว้นะ “ ท่าทางเค้าดูจริงจังมากๆ คงจะกลัวว่าผมไม่รู้มั้ง ตั้งแต่รู้จักเค้ามา เค้าเป็นคนที่พูดคำไหน คำนั้นอยู่เสมอครับ และเป็นคนมุ่งมั่นมากๆ
พูดจบเค้าก้อเดินออกไปจากห้องน้ำ ผมก้อเดินตามออกมาช้าๆ ผมแอบเห็นเค้าเอามือเช็ดที่หน้าของเค้าด้วย เฮ้ออออออ มันอะไรกันนักหนานะ ความรักมันทำให้คนเจ็บปวดขนาดนี้เลยเหรอ เห็นอย่างนี้แล้วเศร้าใจ จะว่าไป ผมก้อเคยเป็นอย่างนี้เหมือนกัน ตอนที่มีปัญหากับดิว แต่กว่าจะผ่านมาได้ขนาดนี้ ก้อแทบลากเลือดไม่ใช่น้อยเลย
พอทิตย์ออกไปแล้ว ผมก้อเดินไปดูดิวที่นอนหลับสลบบนเตียง ไม่ต้องเอ่ยว่าสภาพเป็นไง มันเหนือบรรยาย แต่จะว่าไปแล้ว พอได้ดูเค้าที่นอนหลับอย่างนี้นะ มันก้อดูน่ารักไปอีกแบบ เพราะตัวจริงเค้าก่อนที่เค้าจะความจำเสื่อมนะ ร้ายไม่ใช่เล่น ทำซะผมแทบไม่เป็นผู้ไม่เป็นคน แต่ไม่รู้ทำไมนะ ผมถึงได้รักเค้านัก ไม่ว่าเค้าจะทำร้ายผมยังไง นี่แหละน๊า ที่เค้าเรียกว่าความรัก ต่อให้เค้าร้ายแค่ไหน เราก้อยังคงรักเค้าไม่เปลี่ยน ว่าแล้วก้อขอตัวนอนก่อนแล้วกัน นี่ก้อดึกมากแล้ว เดี๋ยวพรุ่งนี้กลับกรุงเทพสายอีก ต้องขับรถอีกไกล ว่าแล้วผมก้อเข้าไปนอนกอดดิวค่อยๆ ได้เอาหน้าซุกที่ซอกคอเค้า ในสภาพที่เค้าไม่มีสติพอที่จะมาหื่นได้อย่างนี้ มันก้อดีเหมือนกันนะ อิอิ แต่ถ้าจะให้เมาอย่างนี้บ่อยๆ คงไม่ไหวอ่ะ เสียสุขภาพหมด ที่รักของผม ......
ผมตื่นมาอีกที ก้อตอนที่พระอาทิตย์ได้ส่องมาที่ห้องแล้ว ดูนาฬิกาก้อ 6 โมงกว่าๆ เช็คดูตัวเองก้อโอเคขึ้นแล้ว ดีนะที่ก่อนนอนดื่มน้ำไปเยอะ ไม่งั้นต้องแฮงค์แน่ๆว่าแล้วก้อหันไปดูดิวซะหน่อย ดูท่าว่าจะไม่ได้ดีขึ้นเลย ผมปลุกเท่าไหร่ก้อไม่ยอมตื่น นอนดิ้นไปมา บอกว่าจะนอนๆซะงั้น ผมเลยต้องไปเอาผ้าชุบน้ำ แล้วมาบีบใส่หน้าเค้า ไม่งั้นคงไม่ได้กลับแน่ๆ พอเค้าสะลึมสะลือแล้ว ผมก้อบอกแบบขู่ๆไปอีกว่า ถ้าไม่ตื่นมาดีๆ ผมจะหนีกลับไปก่อน แล้วให้เค้าตามกลับทีหลัง เค้าเลยต้องตื่นแบบไม่เต็มใจนัก บ่นนั่น บ่นนี้ แล้วผมก้อไล่เค้าไปอาบน้ำ จะได้กลับๆบ้านเสียที เค้าไม่ยอมอาบคนเดียวครับ เค้ายังมาลากผมไปอาบกับเค้าอีก ผมเลยต้องไปอาบด้วย พอถึงห้องน้ำว่าจะอาบน้ำสบายๆซะหน่อย ก้อไม่เลยเค้า เค้ายังบอกอีกว่า เมื่อคืนเค้าเมามาก ลืมทำการบ้าน ตอนนี้ขอหน่อยแล้วกัน ผมก้อนะ เฮ้ออออออออ คงต้องตามใจเค้าไป ไม่งั้นก้อไม่ได้กลับกันพอดี ไอ้หื่นเอ๊ยยยยยยย
กว่าจะออกจากห้องน้ำได้ ผมก้อแทบจะหมดแรงเลย ไม่รู้เค้าเอาเรี่ยวแรงมากจากไหน เมื่อกี้ยังงัวเงียๆอยู่เลย ผมเลยต้องรีบหนีออกมากจากห้องน้ำ แล้วหยิบเสื้อผ้าเข้าไปอยู่ในห้องและล็อคไว้ แล้วรีบใส่เสื้อ ไม่งั้นผมโดนให้ซ่อมการบ้านอีกแน่ๆ ไม่ไหวๆ พอแต่งตัวเสร็จแล้ว ผมก้อเปิดประตูออกไปดูที่รักของผมซะหน่อย เค้าก้อกำลังเก็บข้าวของอยู่พอดี แหม ดูท่าทีเป็นคนปกติเชีย เมื่อกี้นี้แทบจะทำให้ผมคลานออกมาอยู่แล้ว ผมก้อทำเป็นไม่สนใจก้อเข้าไปช่วยเค้าเก็บของบ้าง จะได้เสร็จไวๆ
“ นี่แนะ หนีเค้าออกมาทำไม กำลังสนุกๆเลย อีกสักรอบก้อไม่ได้เหรอ ใจร้ายนัก “ ผมล่ะตกใจหมดที่ดิวจู่ๆก้อพุ่งมารวบตัวผมไว้ ผมแล้วกอดซะแน่นเชีย นี่คงเป็นลูกไม้เค้าใช่ไหม
“ ไม่ต้องเลยดิว ทำอะไรนักหนา อี้ไม่มีแรงแล้วนะ ไหนจะต้องขับรถกลับกรุงเทพอีก เดี๋ยวไม่มีแรงขับกลับพอดี เอาไว้ถึงที่นู้นก่อนค่อยว่ากันแล้วกัน อย่าหื่นให้มันมากนักหนา เดี๋ยวอี้เบื่อซะนี่ “ ผมแกล้งดุไป ดูดิวหน้าเสียไปเลยครับ
“ โอ๊ยๆๆๆ ไม่นะครับที่รัก ไม่เบื่อเค้านะครับ เค้าแค่อยากมีความสุขกับคนที่เค้ารักไง ไม่อยากมีกับใครอีกแล้ว นะๆ ไม่เบื่อเค้านะ เค้าจะพยายามไม่หื่น นอกสถานที่อีก จะพยายาม นะครับๆ “
“ ไม่ต้องมาทำพูดดีเลย รีบๆเก็บของซะ จะได้กลับสักที “
พอพูดจบเค้าก้อรีบไปเก็บข้าวของทันที ทั้งยังบอกว่า ผมมไต้องทำอะไรแล้ว เดี๋ยวเค้าจัดการเอง เก็บแรงไว้ทำอย่างอื่นดีกว่า แหนะๆ ยังจะมาเจ้าเล่ห์อีก ผมก้อไม่อยากใส่ใจมาก เลยเดินออกมานอกห้อง แล้วกะว่าจะไปคุยกับทิตย์ข้างล่างซะหน่อย ไหนๆก้อจะกลับกันแล้ว ร่ำลากันบ้างคงดี ผมก้อบอกดิวไปตามนั้น เค้าก้อตกลง แล้วบอกให้ผมไปรอข้างล่าง แล้วเค้าจะตามมา
พอผมเดินมาข้างล่างก้อเดินไปที่ออฟฟิซที่ทิตย์ทำงาน ผมเดินเข้าไปไม่เห็นทิตย์อยู่ที่นั่น ก้อแปลกใจเหมือนกัน ที่ก้อ 7 โมงกว่าแล้ว ปกติทิตย์เค้าจะเข้างานไม่สายนะ แม้ว่าจะเมาแค่ไหนเค้าก้อจะมาทำงาน ผมเลยถามพนักงาน เค้าก้อบอกว่าทิตย์ไปรับลูกค้าข้างนอก เดี๋ยวคงเข้ามา ผมเลยนั่งรอสักพัก ทิตก้อเข้ามา ผมแอบเห็นที่มุมตาของเค้ามีร่องรอยเล็กน้อย เหมือนกับดิวที่มีรอยที่มุมปาก ผมว่าเมื่อคืนเค้าต้องฟาดกันแน่ๆ แต่ผมก้อทำเป็นไม่สนใจ ไม่อยากก่อประเด็นอีก
ผมทักทายเค้าเล็กน้อย แล้วก้อขอบคุณเค้าสำหรับเรื่องที่พัก และเรื่องอื่นๆที่เค้าดูแลเรา เค้าก้อบอกไม่เป็นไร แถมยังชวนผมอยู่ต่ออีก แต่ผมปฏิเสธไป เพราะต้องรีบกลับไปทำธุระให้เสร็จ และเค้ายังชวนผมทานข้าวเช้าด้วย จะได้มีแรงขับรถกลับ ผมก้อปฏิเสธไปอีก เพราะกลัวจะเสียเวลาไปมากกว่านี้ ผมไม่อยากถึงกรุงเทพดึกมาก และนี่ก้อเสร็จเรียบร้อยทุกอย่างแล้ว เลยกะว่าจะกลับเลย แต่ทิตย์ไม่ยอมครับ ทั้งยังสั่งให้พนักงานไปนำกับข้าวที่เร็วที่สุดมาให้ผมสัก 2-3 อย่าง ไว้ให้ผมไปทานระหว่างทาง จะได้ไม่หิวนัก ผมรู้ว่าคงแย้งเค้าไม่ได้แล้วเลยต้องรับๆไว้
ไม่นานนัก ดิวก้อตามลงมาหาผม เค้าก้อทักทายพูดคุยกับทิตย์เป็นอย่างดี เหมือนกับว่าเมื่อคืนนี้เค้าคุยกันรู้เรื่องแล้ว ยังมีการบอกอีกว่า จะพาเพื่อนๆ ญาติๆเค้ามาเที่ยวที่นี่อีก ดิวบอกว่าบรรยากาศดี ห้องก้อสวย แถมยังราคาไม่แพงมากด้วย ซึ่งทิตย์ก้อบอกให้พามาได้เลย มีส่วนลดให้พิเศษ ( ผมได้แต่ยืมดูเค้าคุยกัน แล้วแอบขำในใจ ) จากนั้นก้อร่ำลากันเป็นที่เรียบร้อย พอดีกับที่พนักงานนำข้าวกล่องมาพอดี ทิตย์เลยส่งให้ผม แล้วจากนั้นเราก้อเดินไปที่รถกัน
พนักงานก้อขำข้าวของของผมไปเก็บไว้ที่รถของผม ผมเลยให้ทิปพนักงานไปนิดหน่อย เป็นสินน้ำใจ ตอนแรกเค้ากะจะไม่รับ แต่ผมก้อจับยัดใส่มือให้เค้า เค้าจะได้มีกำลังใจทำงานต่อไป ส่วนดิวกับทิตย์ก้อคุยอะไรกันไม่รู้จากนั้นก้อเดินมาหาผม ทิตย์เดินตรงเข้ามากอดผมทันที จนผมเอง และดิวก้อตกใจไม่น้อย
“ เดินทางกลับดีๆนะครับ ไว้ว่างๆมาเที่ยวที่นี่ได้เสมอนะ มีอะไรยังไง ถ้าทิตย์ไปกรุงเทพแล้วจะโทรหาแล้วกัน “ ทิตย์กอดผมซะแน่นเลย จนผมเริ่มอึดอัดแล้ว
“ เฮ้ยๆ ไอ้ทิตย์ พอแล้วๆ เดี๋ยวแฟนชั้นสึกหรอหมด ไว้ยังไงเจอกันนะแก บายว่ะ โชคดีนะ “ ดิวดูท่าจะหึงเล็กน้อย แต่คงทำได้แค่นี้
ทิตย์ก้อผละตัวออกจากผม จากนั้นเค้าก้อยกมือบายๆให้ผมกับเราทั้งสอง พวกเราทั้งสองเลยขับรถกลับโดยที่ดิวจะขับกลับก่อน แล้วถ้าดิวเพลีย ผมค่อยเปลี่ยนขับอีกที จะว่าไปแล้ว การท่องเที่ยวครั้งนี้ก้อวิเศษสุดๆเลยนะครับ ผมได้เที่ยวในที่ๆไม่เคยไป และสนุกมากๆเลยทีเดียว แถมยังได้คนรักกลับคืนมาอีก แม้จะมีเรื่องบ้างเล็กน้อย แต่ก้อยังดี ที่ไม่มีใครเป็นอะไร หรือใครเจ็บปวดมากนัก ยังไงผมก้อขอให้การเดินทางที่จะไปถึงกรุงเทพครั้งนี้ เป็นที่สิ้นสุดของปัญหาทีเถิด
ดิวขับรถกลับค่อนข้างเร็วเหมือนกัน แต่เค้าก้อขับนิ่งใช้ได้ และไม่กระแทกรถมาก ดีที่ว่าวันนี้รถไม่เยอะนัก เลยขับไปได้เรื่อยๆ ถนนหนทางก้อดี รถไม่ติดมาก ดีเหมือนกัน จะได้ถึงกรุงเทพเร็วๆ ซึ่งในระหว่างทางนั้นผมก้อได้ทานอาหารที่ทิตย์นำมาให้ และได้ป้อนดิวระหว่างทางด้วย นับว่าเป็นความสุขเล็กๆน้อยๆเท่าที่เราจะหาได้ในตอนนี้ ดิวดูขี้อ้อน อยากนั่น อยากนี่ ดูแล้วน่ารักไม่หยอก ผมก้อแกล้งเค้าบ้างตามประสา เรียกเสียงหัวเราะระหว่างทางได้ไม่น้อย ช่างมีความสุขเสียจริงๆ
เราขับมาได้สักพักแล้ว ก้อถึงสุราษฎร์ฯ เลยแวะพักสักหน่อย ผมกลัวว่าดิวจะเมื่อเท้า แต่เค้าบอกไม่เป็นไร เราเลยนั่งทานขนมของว่างอยู๋ที่ปั๊มแถวๆนั้น จากนั้นผมก้อเปิดโทรศัพท์ ซึ่งผมปิดไปนานเหมือนกัน พอเปิดปุ๊บก้อพบว่ามีสายไม่ได้รับจำนวน 300 กว่าสาย ไหนจะข้อความที่ฝากไว้อีก และไม่นานนัก ก้อมีคนโทรเข้ามา เป็นแม่ของผมนั่นเอง เค้าซักผมใหญ่เลยว่า เป็นยังไงบ้าง ไปทำอะไรมา ทำไมติดต่อยากจัง อย่างนั้นอย่างนี้ ทั้งต้งและพี่กรณ์ก้อติดต่อหาผมตลอด แต่โทรไม่ติดสักที ผมก้อต้องเออออว่าไปนั่น ไปนี่บ้าง อ้างว่ามือถือเสียบ้าง ไม่อยากให้เค้าไม่สบายใจ แถมยังบอกอีกว่า กำลังจะกลับกรุงเทพในวันนี้ เดี๋ยวยังไงก้อได้เจอกัน แม่ผมเลยว่า มาก้อดีเลย คราวนี้จะตีผมเสียให้เข็ด โทษฐานที่ทำให้พวกเค้าเป็นห่วง ผมก้อได้แต่ขำไปกับคำพูดของแม่ผม ที่ยังคิดว่าผมเป็นเด็กๆอยู่ แต่ก้อนะ ความรู้สึกของแม่ ยังไงเราก้อไม่เคยโตอยู่แล้ว อิอิ
พอนั่งสักพัก เราก้อเดินทางต่อ ตอนแรกผมกะว่าจะขับเอง แต่ดิวบอกว่าไม่เป็นไร เค้าขับสะดวกกว่า เดี๋ยวแป๊บเดียวก้อถึง ระหว่างทางเราก้อฟังเพลงไปเรื่อยเปื่อย ร้องเพลงบ้าง เพื่อไม่ให้เกิดอาการง่วงมากนัก ถือว่าช่วยได้ดีทีเดียว แต่ในใจของผมลึกๆนั้น ผมยังหวั่นอยู่ว่าทางบ้านดิวจะรับเรื่องของเราได้ไหม ก้อไม่รู้ แต่ในเมื่อดิวจะสู้ ผมเองก้อพร้อมเหมือนกับ เอาว่ะ เป็นไง เป็นกัน มาซะขนาดนี้แล้ว ผมไม่ถอยอยู่แล้ว......
เราขับมาเรื่อยๆจนถึงเวลาเย็นๆแล้ว และอีกไม่กี่กิโลก้อจะถึงกรุงเทพ ผมบอกตรงๆว่าใจผมนี่เต้นระล่ำไม่หยุด ผมค่อนข้างกลัวจริงๆ ไม่อยากให้เกิดเรื่องไม่ดีขึ้นอีกเลย เหมือนดิวจะเห็นอาการของผม เค้าเลยเอื้อมมือมาจับมือผมไว้ แต่ไม่พูดอะไร เหมือนเป็นการให้กำลังใจ หรือปลอบใจตัวเองก้อไม่รู้ แต่เอาน่า ยังไงผมก้อสู้ไม่ถอย ถ้าคนที่เรารักจะสู้ด้วย แต่ก่อนอื่นผมบอกให้ดิวไปที่ร้านอาหารผมก่อน ยังไงผมก้อต้องไปคุยกับแม่และทางบ้าน ไปบอกว่าผมจะพาดิวไปที่บ้านของเค้า ไปบอกกับทุกคนเรื่องของเรา ซึ่งดิวก้อไม่มีปัญหาอะไร เค้ายินดีอยู่แล้ว ดีเสียอีก จะได้ไหว้พ่อแม่ผมสักที
เราถึงร้านของเราประมาณ6 โมงนิดๆ นับว่าดิวขับรถเร็วมากเหมือนกัน เหยียบมาเกือบ 160 แหนะ ดีที่ว่ารถไม่เยอะ ไม่งั้นผมคงหัวใจวายแน่ๆ พอถึงร้านปุ๊บผมก้อเดินไปหยิบกระเป๋า แล้วเดินเข้าไปในร้านทันที ดิวเค้าบอกว่า เดี๋ยวเค้าเดินตามไป ขอเก็บของแป๊บนึง พอผมเดินเข้าถึงที่ร้าน รู้สึกเหมือนว่ามีคนมากมายมานั่งรออยู่ เอ๊ะ หรือว่าเป็นลูกค้า แต่ก้อไม่น่าจะนั่งรวมกันขนาดนี้ พอเข้าไปก้อพบเลยว่า ทุกคนที่ผมรู้จัก แทบจะเรียกว่าในกรุงเทพเลยก้อว่าได้ มานั่งรอที่ร้านผมแล้ว ผมก้อไม่อยากจะเข้าข้างตัวเองว่าพวกเค้ามารอผมหรอก แต่ว่า แล้วเค้าจะรอใครล่ะ ???
พอแม่ผมเห็นผมปุ๊บ แม่ก้อวิ่งตรงมาหาผมทันที จากนั้นก้อกอดผมสุดแรงเลย หนำซ้ำไม่พอยังร้องไห้อีก ปากก้อพร่ำบ่นว่าผมทำไมใจร้ายจัง ติดต่อก้อลำบาก หายไปเป็นอาทิตย์ๆ จากนั้นผมก้อเห็นพ่อของผม พี่กรณ์และต้งเดินตรงมาหาผม หน้าตาท่าทางพวกเค้าคงจะเอาเรื่องเหมือนกัน โดยเฉพาะต้ง ที่หน้านี่อย่างกะยักษ์เลย ผมตอ้งค่อยๆดันตัวแม่ออก จากนั้นก้อไหว้ที่หน้าอกเค้างามๆ รวมทั้งเดินไปไหว้พ่อด้วย ผมเลยบอกไปว่า ที่ติดต่อยากเพราะว่าผมอยู่ต่างประเทศ การสื่อสารค่อนข้างลำบาก และผมเองก้อไม่ได้เป็นอะไรด้วย ต้องขอโทษทุกคนจริงๆที่ทำให้เป็นห่วง
“ ถ้าเป็นอย่างนี้นะครับแม่ คราวหน้าคงจะไม่ให้ไปไหนคนเดียวอีกแล้ว รู้ไหมคนเค้าเป็นห่วงกันหมดเลย “ ต้งพูดเสียงเข้ม
“ ใช่ กระจิตกระใจจะติดต่อมาบ้างก้อไม่มี อย่างนี้มันน่านัก “ พี่กรณ์เสริมเชีย
“ เอาน่าต้ง อี้โดตแล้วนะ อี้ดูแลตัวเองได้ อย่าทำเหมือนอี้เป็นเด็กๆสิ “ ผมตอบไปแบบขำๆ แต่รู้ว่าต้งไม่ขำ
“ ใช่ครับ แล้วอีกอย่าง อี้ก้อมีคนที่รักเค้าดูแลอยู่ด้วย แกจะห่วงอะไรนัก “
เอ๊ะ นี่มันเสียงของดิวนี่ เค้ามาตั้งแต่เมื่อไหร่ ผมมองไปที่หน้าต้งรู้สึกว่า ต้งเองตกใจ พี่กรณ์ก้อด้วย ไม่แม้กระทั่งแม่ผม พ่อผม หรือว่าทุกคนในร้านก้อดูอึ้งๆไปหมด เมื่อได้เห็นหน้าดิว
“ ไอ้ ดะ ดะ ดะ ดิว “ เสียงของต้งพูดแบบช็อคๆ
“ อ้าว ไหนว่าแก ไปเมืองนอก ไปรักษาสมองไง แล้ว ทะ ทะ ทำไม... “ พี่กรณ์ยังอึ้งเช่นกัน
“ ก้อชั้นไปรักษาแล้ว แล้วก้ออาการดีขึ้นมากแล้ว แล้วนี่แกจะยืนคุยอยู่อย่างนี้นะเหรอ ไม่เรียกอี้เค้าไปนั่งก่อนล่ะ เค้านั่งรถมานานเค้าเมื่อยนะ ชั้นเองก้อเมื่อยด้วย ขับรถให้ภรรยาตลอดทางเลย ไปๆ เข้าไปนั่งคุยกันข้างใน “ ดิวทำท่าเหมือนกับรู้จักที่นี่ดี แล้วก้อเหมือนเคยมาที่นี่ด้วย ไหนเค้าว่าเค้าความจำเสื่อมไง แล้วกับต้งและพี่กรณ์อีก ทำไมดูเหมือนเค้ารู้จักกันดีนักนะ
:pig2: :pig2: :pig2: :pig2: :pig2: :pig2: :pig2: :pig2: :pig2: :pig2: :pig2: :pig2: :pig2: :pig2:
-
ผมลงให้อ่านแล้วนะครับ
ขอโทษที่ต้องหายไปนาน เนื่องด้วยอะไรหลายๆอย่าง
เลยทำให้ช้าไปนิด แต่ยังไงก้อมาแล้วเนอะ
ขอบคุณสำหรับทุกกำลังใจ และการรอคอยนะครับ
ผมซาบซึ้งมาจริงๆ
ยังไงตอนหน้าก้อเป็นตอนจบแล้ว ยังไงก้อ
อย่าเพิ่งหนีไปไปไหนนะครับ คิดว่าคงไม่นานนัก
จะรีบเคลียร์งานแล้วมาต่อทันทีครับ
รักทุกคนเสมอ จุ๊บๆ
-
ตอนหน้าจบแล้ว มาดูกันว่าจริงๆแล้วดิวความเสื่อมอยู่หรือเปล่า o18
ตอนหน้าจบ....นั่งรออยู่ตรงนี้แหละ o19
-
ยังไงจะพยายามปลีกตัวมาต่อให้จบนะคับ
คิดว่าคงไม่นานมากนัก
รอหน่อยนะคับทุกๆคน
รักเสมอแม้งานจะยุ่งแค่ไหน
จุ๊บๆๆ
-
ตอนหน้าจะจบแล้วหรอ
รอติดตามจร้า
-
:กอด1:
-
เอาละสิ ดิวแกล้งความจำเสื่อมแน่ๆ
ติดตามตอนต่อไปคับ
เป็นกำลังใจให้คับ ^_^
-
ขอบคุณสำหรับทุกกำลังใจนะครับ
ถ้าไม่ช้าเกินไป ผมขออวยพรเนื่องในวันแม่ได้ไหมครับ
ขอให้ทุกคนมีความสุขมากๆนะครับ กับคุณแม่
หรือถ้าใครคุณแม่ไม่อยู่แล้ว ก็ไม่เป็นไร ยังไงท่านก้ออยู่ข้างๆคุณเสมอ
แค่คุณอาจจะไม่เห็นเอง.....
รักทู๊กกกกกกกกกกกกกคนฉะเหมอ
จุ๊บๆๆๆๆๆ
-
จะมาต่ออีกตอนไหนน้อ อยากอ่านมากแล้ว สัญญารักสัญญาสวาท
-
แวะมา :กอด1:
-
ใกล้..จบแล้ว
-
รอตอนจบจ้ะ
หวังว่าบ้านดิวคงจะไม่ดราม่าอีกนะ เพราะน่าจะเข็ดกับที่ผ่านมาบ้างอะไรบ้างแล้ว ก็คงจะทำใจยอมรับกันได้เนอะ
-
:sad11:
-
สวัสดีครับทู๊กกกกกกกกกคน
ขอคุณนะครัีบที่รอผู้แต่ง
ช่วงนี้หวังว่าทุกคนคงสบายดีนะครับ
ดูแลสุขภาพด้วยนะครับ
ส่วนตอนจบ ขอติดไว้แป๊บบบบบบบบ
มาต่อแน่นอนๆๆๆ
จุ๊บๆๆๆๆ
-
นั่งรอๆๆๆ
-
:call:
-
วันนี้ผมเพิ่งจะว่างมาเขียนเรียบเรียงต่อ
ไม่แน่ใจว่าจะเสร็จไหม
ยังไงรอหน่อยนะครับทุกคน
แป๊บบบบบบบบบบบบเดียวๆๆๆ
-
กลับมาต่อแล้วเหรอครับบบบบบบบบ หวังว่าดิวจะได้ลงเอ่ยกับอี้สักทีนะ
-
:oni3:
-
หุหุ
หิหิ
ยังมะเสร็จเลยยยยยยยยย
ช่วงนี้วึ้นวือกะหลายอย่างเล็กน้อยยยยยย
รอโหน่ยๆๆๆๆๆ
รักทุกคนฉะเหมอ จุ๊บๆ
-
:เฮ้อ:
-
:ped149: :ped149:
-
มาแสดงตนว่ายังอยู่นะ
แต่เรื่องยังไม่เรียบร้อยเช่นเคยครับ
อย่าว่ากันนะ
รอแป๊บบบบบบบบบบ
เด๋วคงเสร็จเร็วๆนี้ครับ
รักเสมอ จุ๊บๆ
-
ยังรออยู่เหมือนเดิม :z10:
-
รออยู่ทู๊กวัน :z1:
-
ผมยังไม่หายไปไหนนะคับ พอดีหน้าจอคอมพัง เพิ่งเอาไปซ่อม
พอซ่อมแล้ว พิมได้สักพัก ก็เข้าเวปลงเรืองไม่ได้ เปนไรไม่รู้
นี่ซ่อมมานานมากแล้ว.เด๋วจะงัดเครื่องอีกที
อดใจหน่อยนะทุกคน
เท่าที่ทำอยูคือออนจากมือถือ
แล้วจะรีบมานะคับ
รักทุกคนเสมอ จุ๊บๆ
-
เฮ้อออออออออออออออ
กระผมได้ซ่อมคอมเป็นที่เรียบร้อยแล้ว
ได้ข่าวว่าไวรัสเยอะมาก เครื่องเกือบพังแหนะ ดีที่ได้หน่วยกู้มาช่วยไว้
ไม่งั้นเรื่องหายแน่ๆ
อดใจรออีกนิดสสสสสสสสสสนะครับ
รักเสมอ จุ๊บๆ
-
แบบนี้ ท่านผู้แต่งน่าจะมีการบันทึกข้อมูล ย้ายไปเก็บไว้ที่อื่นบ้างนะครับ เกิดปัญหาไวรัสกลับมาเยือนอีกจะได้ยังมีข้อมูลเก็บเอาไว้ ไม่สูญหายไปกับไวรัสอะครับ
-
เมื่อไหร่จะมา :z3:
-
รอ :impress:
-
ขอพักนิดนะคับ
ช่วงนี้งานเยอะมากๆ
และป่วยหนักด้วย
ขอบคุนทุกคนที่รอนะคับผม
-
อาการป่วยดีขึ้นมากแล้วนะครับ
งานก็น้อยลงแล้ว
คิดว่าไม่เกินอาทิตย์นี้คงจะจบเสียที
อย่าเพิ่งเบื่อผมน๊าาาาาาาาาาาา
จุ๊บๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
เยี่ยมไปเลยครับ แล้วรีบมาอัพเลยนะครับ อยากอ่านบทสรุปของเรื่องนี้มานานแล้วครับผม
-
เรื่องนี้น่าสนใจมากๆ เดี๋ยวเราเวลาสามวันนั่งอ่านตั้งแต่ตอนแรกเลยนะ :กอด1:
-
สวัสดีปีใหม่ 2013 ย้อนหลังทุกคนนะคร๊าบบบบบบบบบบบบ
ขอให้ทุกๆคนมีความสุขมากๆนะครับ การงานรุ่งเรือง
การเรียนรุ่งโรจน์ คิดอะไรดีๆก็ขอให้สมหวังนะครับ
หายไปนานเบยยยยยยยยยย อิอิ
ตอนนี้ข้อมูลกู้คืนมาได้หมดแล้ว
เหลือแต่พิมเพิ่มในส่วนที่หายไป
ขอบคุณทุกคนนะครับที่ติดตาม
ยังรักทุกคนเสมอ จุ๊บๆๆๆๆ
-
เยี่ยมมากท่านผู้แต่ง จะรออ่านตอนใหม่ได้ในเร็ววันนี้นะครับ
-
ปัญหาตอนนี้คือ เครื่องผมที่เอาไปทำใหม่
ดันเปิด word ไม่ได้ แล้วผมก็เก่งเรื่องคอมมากกกกกก
ใจเย็นๆนะครับ กำลังหาคนแก้อยู่ ที่ไว้ใจได้อ่ะครับ
รักเสมอนะครับ จุ๊บๆ
-
ณ ตอนนี้ก็ยังซ่อมคอมไม่ได้
ไม่รู้จะลงโปรแกรม Word ยังไง
อีคนทำให้ตอนแรกก็กวนประสาท
เซ็งค๊อตๆๆๆ
จะหาซ่อมเร็วๆนะคร๊าบบบบบบบบบบบ
รักเสมอ จุ๊บๆ
-
รับทราบครับ ท่านผู้แต่ง
-
รอกันต่อไป ดิวอี้
-
รอ รอ และรอต่อไป :t3:
คนเขียน คนอ่านรออยู่นะคับ
:L2: :L2: :L2: :L2:
-
รออยู่ ตล๊อด ตลอด
-
รอๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
คอมซ่อมเสร็จแว้วววววววววววววววว
ยังไงจะรีบมาต่อเด้อผู้อ่านที่ร๊ากกกกกกกกกกกก
ขอบคุณที่ติดตามไม่เสื่อมคลายจ้ะ จุ๊บๆ
-
ขอบคุณมากครับที่กลับมาต่อ ชอบเรื่องนี้มากมาย
-
รอคับ :katai2-1:
-
สองวัน กว่าจะ ตามทันอ่านแทบไม่ได้หยุดเลยทีเดียว. อ่านไปลุ้นไป. แอบมาน้ำตาไหลบ้าง. รอติดตามตอนต่อไปจ้า :3123:
-
รอ!!!
-
ขอบคุณทุกท่านที่รอนะครับ
น่ารักมาๆ ที่ยอมทนรอผม อิอิอิ
บัดนี้ได้เขียนเสร็จแล้ว ดึกๆนี้รอ่านได้เลยครับ
รออ่านๆน๊าาาาาาาาาาาา
-
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
พอแม่ผมเห็นผมปุ๊บ แม่ก้อวิ่งตรงมาหาผมทันที จากนั้นก้อกอดผมสุดแรงเลย หนำซ้ำไม่พอยังร้องไห้อีก ปากก้อพร่ำบ่นว่าผมทำไมใจร้ายจัง ติดต่อก้อลำบาก หายไปเป็นอาทิตย์ๆ จากนั้นผมก้อเห็นพ่อของผม พี่กรณ์และต้งเดินตรงมาหาผม หน้าตาท่าทางพวกเค้าคงจะเอาเรื่องเหมือนกัน โดยเฉพาะต้ง ที่หน้านี่อย่างกะยักษ์เลย ผมต้องค่อยๆดันตัวแม่ออก จากนั้นก้อไหว้ที่หน้าอกเค้างามๆ รวมทั้งเดินไปไหว้พ่อด้วย ผมเลยบอกไปว่า ที่ติดต่อยากเพราะว่าผมอยู่ต่างประเทศ การสื่อสารค่อนข้างลำบาก และผมเองก้อไม่ได้เป็นอะไรด้วย ต้องขอโทษทุกคนจริงๆที่ทำให้เป็นห่วง
“ ถ้าเป็นอย่างนี้นะครับแม่ คราวหน้าคงจะไม่ให้ไปไหนคนเดียวอีกแล้ว รู้ไหมคนเค้าเป็นห่วงกันหมดเลย “ ต้งพูดเสียงเข้ม
“ ใช่ กระจิตกระใจจะติดต่อมาบ้างก้อไม่มี อย่างนี้มันน่านัก “ พี่กรณ์เสริมเชีย
“ เอาน่าต้ง อี้โตแล้วนะ อี้ดูแลตัวเองได้ อย่าทำเหมือนอี้เป็นเด็กๆสิ “ ผมตอบไปแบบขำๆ แต่รู้ว่าต้งไม่ขำ
“ ใช่ครับ แล้วอีกอย่าง อี้ก้อมีคนที่รักเค้าดูแลอยู่ด้วย แกจะห่วงอะไรนัก “
เอ๊ะ นี่มันเสียงของดิวนี่ เค้ามาตั้งแต่เมื่อไหร่ ผมมองไปที่หน้าต้งรู้สึกว่า ต้งเองตกใจ พี่กรณ์ก้อด้วย ไม่แม้กระทั่งแม่ผม พ่อผม หรือว่าทุกคนในร้านก้อดูอึ้งๆไปหมด เมื่อได้เห็นหน้าดิว
“ ไอ้ ดะ ดะ ดะ ดิว “ เสียงของต้งพูดแบบช็อคๆ
“ อ้าว ไหนว่าแก ไปเมืองนอก ไปรักษาสมองไง แล้ว ทะ ทะ ทำไม... “ พี่กรณ์ยังอึ้งเช่นกัน
“ ก้อชั้นไปรักษาแล้ว แล้วก้ออาการดีขึ้นมากแล้ว แล้วนี่แกจะยืนคุยอยู่อย่างนี้นะเหรอ ไม่เรียกอี้เค้าไปนั่งก่อนล่ะ เค้านั่งรถมานานเค้าเมื่อยนะ ชั้นเองก้อเมื่อยด้วย ขับรถให้ภรรยาตลอดทางเลย ไปๆ เข้าไปนั่งคุยกันข้างใน “ ดิวทำท่าเหมือนกับรู้จักที่นี่ดี แล้วก้อเหมือนเคยมาที่นี่ด้วย ไหนเค้าว่าเค้าความจำเสื่อมไง แล้วกับต้งและพี่กรณ์อีก ทำไมดูเหมือนเค้ารู้จักกันดีนักนะ
พอเข้ามานั่งปุ๊บ ทุกคนก้อนั่งมองดิวเป็นดาเดียวเลย แบบประมาณว่า เค้ามาได้ยังไง แล้วยังมองผมอีกด้วย เหมือนกับว่า ผมไปเจอเค้าได้ยังไง ไม่เห็นผมจะโทรบอกเลยสักคำ โดยเฉพาะต้ง ที่แบบทำหน้าเหมือนไม่เชื่อในสิ่งที่เห็น
“ อี้นี่ยังไงนะ มือถือก้อไม่เคยจะเปิดเลย โทรหาก้อลำบาก นึกว่าเป็นอะไรไปแล้ว รู้ไหมว่าคนอื่นเค้าเป็นห่วง แล้วอีกอย่างนะ ไปเจอไอ้ดิวได้ยังไง ทำไมไม่โทรหาต้งเลย เดี๋ยวนี้มีอะไรลึกลับนะอี้ “ ต้งท่าทางว่าความโกรธจะไม่ลดน้อยลงเลยจากเมื่อกี้นี้
“ ต้ง เรื่องนี้มันอธิบายลำบาก ไม่ใช่ว่าอี้จะอยากหายไปนะ เรื่องมันซับซ้อนนิดนึง “ ผมตอบแบบไม่เต็มเสียงนัก
“ ใช่ แทนที่จะโทรมาสักนิดนึงก้อยังดี “ พี่กรณ์ยังเสริมอีก
“ เอาล่ะๆ ยังไงอี้ก้อกลับมาแล้ว ไว้ค่อยว่าเรื่องนี้กันเถอะ แต่ตอนนี้ที่แม่อยากรู้คือ อี้ไปเจอดิวเค้าได้ยังไง แล้วทำไมกลับมาพร้อมกันได้ เรื่องนี้ที่แม่อยากจะรู้นัก อี้รู้ใช่ไหมว่ามันไม่ใช่เรื่องเล็กๆนะ “ แม่ดูท่าทางจริงๆจังมากๆ
ผมนั่งคิดสักแป๊บนึง ค่อยๆเรียบเรียงคำพูดในสมอง แล้วหันไปดูดิวนิดนึง ดิวมองหน้าผม แล้วยักหน้านิดๆ เพื่อเป็นการให้กำลังใจผม ที่จะพูดเรื่องนี้ให้ทุกคนฟัง
“ คืออย่างนี้นะ พอดีว่าอี้ทำไปทำงานช่วยเพื่อนที่ภูเก็ต จากนั้นอี้ก้อรู้สึกเบื่อหน่ายอะไรนิดหน่อย เลยตัดสินใจไปเที่ยวที่เกาะเลยออกไปทางใต้หน่อยอ่ะ มันชื่อ... อยู่นอกประเทศนิดนึง สัญญาณมือถือก้อไม่ค่อยมี อี้เลยปิด จากนั้นอี้ก้อไปเจอเค้าที่นั่นโดยบังเอิญ บังเอิญจริงๆนะ เพราะอี้ก้อไม่คิดว่าเค้าจะไปที่นั่น จากนั้นเราก้อ....เอิ่มมมมม คือ เราก้อ ก้อ “ ผมไม่รู้จักอธิบายเรื่องนั้นยังไง ดูทุกคนจะตั้งใจฟังมากเกินไปไหม มันพูดไม่ได้อ่ะ โอ๊ยยยยยยยยยยย
“ ก้อเราก้อ แค่ทบทวนความหลังไง ตามประสาคนเคยรักกัน ตอนแรกชั้นก้อจำเค้าไม่ได้หรอกนะ แต่พอได้มองหน้าเค้านานๆแล้ว เค้าเหมือนใครคนนึงที่อยู่ในฝันของชั้นมานานแล้ว ชั้นไม่เองก้อไม่เข้าใจว่า ทำไมชั้นถึงต้องฝันถึงคนๆนี้คนเดียวตลอดมา แต่ก้อไม่รู้จะถามใคร เพราะคิดว่าตัวเองความจำก้อเพิ่งจะฟื้นขึ้นมาบ้าง คิดว่าตัวเองคงจะประสาท แต่เมื่อได้คุยกับเค้ามากขึ้น มากขึ้น ชั้นก้อเข้าใจเลยว่า คนๆนี้คือคนที่ชั้นรัก เคยรัก และรักมากแน่ๆ แล้วมันก้อมีอีกหลายๆเหตุการณ์ตามมานะ ที่ทำให้ชั้นแน่ใจมากขึ้นๆ แล้วความจำในส่วนนั้นของชั้น มันก้อค่อยๆเผยออกมาเรื่อยๆ ทีละนิดๆ “ จากนั้นดิวก้อเดินมานั่งจับมือผมใกล้ๆอีกครั้ง เหมือนเป็นการแสดงความรักต่อหน้าทุกคนมั้ง ซึ่งผมเองก้อบอกความรู้สึกตัวเองไม่ถูกเหมือนกัน มันคงเขินๆมั้ง ก้อเล่นมาแสดงต่อหน้าครอบครัวผมและคนสนิทผมอย่างนี้
“ และที่เรามาด้วยกันวันนี้คือ ชั้นจะพาอี้ไปที่บ้านชั้น ไปเจอกับทุกคน และไปบอกกับเค้าว่า คนๆนี้ เค้าคือคนที่ชั้นรัก และชั้นจะไม่ยอมที่จะแต่งงานกับใครทั้งนั้น ชั้นมั่นใจแล้ว ถึงได้ทำอย่างนี้ไป “ ดิวพูดด้วยความมั่นใจ
“ มันจะเป็นไปได้ยังไง ในเมื่อแต่ก่อนแกทำแย่กับอี้ไว้ซะขนาดนั้น และมันก้อไม่เกี่ยวหรอกนะว่าแกจะความจำดี ความจำเสื่อมหรือยังไง เพราะมันทดแทนไม่ได้หรอก “ ต้งโพร่งออกมาด้วยความโมโห ไม่รู้ว่าเค้าจะอะไรนักหนา เรื่องมันผ่านไปแล้วนี่
“ ชั้นพอจะรู้บ้างนะว่า แต่ก่อนชั้นเคยเลวยังไงกับอี้ แต่ชั้นก้อค่อนข้างแน่ใจอีกว่า มันต้องมีเรื่องเข้าใจผิดแน่ๆเลย เพราะชั้นไม่ได้รู้สึกเกลียดอี้เลยแม้แต่น้อย แล้วอีกอย่างนะ ตัวเค้าเองก้อบอกด้วยว่า ที่ผ่านมา เค้าไม่ได้คิดอะไรแล้ว ไม่ถือสากับการกระทำเลวๆของชั้น เพราะเค้ารักชั้น และรักมาตลอด แค่นี้มันก้อน่าจะพอแล้วมั้ง ที่คนรักกันจะมาเริ่มต้นกันใหม่ มานึงหนึ่งกันใหม่ ในความทรงจำใหม่ๆ กับหัวใจดวงเดิม จริงไหมครับอี้ “ ดิวหันมาถามผม ซึ่งผมเองก้อไม่รู้จะตอบยังไง แต่ยังแอบหันไปมองหน้าต้งเล็กน้อย ก้อรู้เลยความต้งเครียดแค้นแค่ไหน แต่ผมควรทำยังไงดีล่ะครับ ???????
“ ต้ง เรื่องร้ายๆที่มันผ่านไปแล้ว ก้อให้มันผ่านไปเถอะ จะไปรื้อฟื้นกันทำไม ณ ตอนนี้ เค้าเองก้อน่าจะรู้สึกผิดและสำนึกแล้ว และอีกอย่างอี้ไม่เก็บเอามาใส่ใจหรอก “ ผมพูดทั้งยังก้มหน้าด้วย
“ ตอนนี้ สิ่งที่อี้อยากทำที่สุดคือ ได้อยู่กับคนที่อี้รัก และเค้าก้อรักอี้ และอี้ก้อมั่นใจว่าเค้าจะรักอี้ตลอดไป เหมือนที่อี้รักเค้า แล้วถ้าเราไปเจอครอบครัวของเค้า แล้วบอกเรื่องนี้ไป และถ้าพวกเค้ารับไม่ได้ พวกเราก้อจะไม่ว่าอะไร แต่จะแยกตัวออกมาเอง มาอยู่กันเอง อี้เชื่อว่า ความรักที่เรามีให้กัน จะนำทางให้ชีวิตเราดีขึ้นได้ “
จากนั้นแม่ก้อจัดอาหารมาให้ทุกคนทานกัน แล้วกก้อพูดคุยกัยเรื่องสัปเพเหระ เรื่องที่ผมไปเที่ยวมาบ้าง เรื่องที่ไปเจอดิวมาว่าเป็นมายังไง ผมก้อเล่าไปเรื่อยๆ จะมีดิวที่คอยแทรกเล่าอยู่เป็นระยะๆ ผมรู้สึกว่าความทรงจำของเค้าคงจะค่อยๆกลับมาเป็นเหมือนเดิมแล้วมั้ง จากที่สังเกตมา มันก้อดีไปอย่างนะครับ ที่ผมจะได้ทั้งคนที่ผมรักจริงๆคืนมา แล้วก้อไม่ต้องไปรื้อฟื้นอะไรมากมาย แค่เราดำเนินชีวิตไปตามปกติของเราโดยมีเค้าอยู่เคียงข้างก้อน่าจะดี ขออย่าให้มีเรื่องไม่ดีเกิดขึ้นอีกเถอะ ไม่งั้นผมก้อคงไม่รู้ว่าจะทำยังไงแล้ว แต่เอาว่ะ ไหนๆก้อไหนๆแล้ว สู้สุดๆครับ งานนี้
พอทานข้าวกันเสร็จแล้ว มันก้อได้เวลาที่ดิวจะต้องกลับบ้านไปพร้อมกับผม เพื่อไปเคลียร์เรื่องต่างๆที่มันค้างคาใจให้จบเสียที บอกตรงๆเลยนะว่าผมเองก้อกลัวๆอยู่ไม่น้อย กลัวว่าทางบ้านดิวเค้าจะไม่เห็นด้วย ไหนจะมีหลิง หลิงอีก ซึ่งถึงแม้ว่าหลิงหลิงเหมือนจะหลีกทางให้ แต่ก้อใช่ว่าทางผู้ใหญ่เค้าจะเห็นด้วยกับเรา และเหมือนดิวจะรู้ว่าผมคงจะกังวลไม่น้อย เค้าก้อจะคอยมาจับมือผมอยู่กลายๆ เหมือนเป็นการให้กำลังใจ มันก้ออาจจะช่วยให้รู้สึกดีขึ้น...มั้ง
พอตอนที่เรากำลังจะออกเดินทางไปนั้น ทางบ้านผม พี่กรณ์ ต้งก้อเดินมาส่งพวกเราที่รถด้วย โยที่แม่ของผมนั้นเดินข้างๆผมตลอด พร้อมทั้งโอบผมไว้ด้วย เหมือนแม่จะแอบรู้เลยว่าผมรู้สึกยังไง
“ อี้จ้ะ ถึงแม้อะไรจะเกิดขึ้น แม่ก้อยังเชื่อมั่นในการตัดสินใจของอี้นะ อี้รู้ใช่มั้ยว่าแม่รักอี้มากแค่ไหน และถ้าอี้รักใครแม่ก้อจะรักคนนั้นด้วย ต่อให้ใครไม่ยอมรับอะไรยังไง แม่ก้อไม่สนนะลูก “ โห....แม่เล่นมามุขนี้แล้ว ทั้งพูดทั้งน้ำตาซึม ผมรึจะกลั้นน้ำตาได้ โผเข้ากอดแม่อีกที น้ำตาไหลพรากๆ เฮ้อออออออออ นี่ผมจะไปรบกันรึไง ถึงได้ตื่นเต้นกันขนาดนี้
แม่ค่อยๆดันตัวผมออก ปาดน้ำตา แล้วหันไปคุยกับดิว
“ ดิว ฟังแม่นะ ไม่ว่าจะยังไง ใครรับได้ ไม่ได้ แต่ทางบ้านของอี้ รับได้เสมอนะ กลับมาทางนี้ก้อได้นะลูก และแม่ก้อเชื่อมั่นในตัวดิวมากๆว่าดิวจะไม่ทำให้อี้ต้องเสียใจอีก แม่ฝากอี้ด้วยละกันนะลูก “ แม่พูดซะผมต้องร้องไห้อีกโหใหญ่ๆอีก คราวนี้ผมเลยต้องกอดพ่อไว้เลย พ่อเองก้อเอามือลูบหลังผมเบาๆ เหมือนให้ผมรู้สึกอย่างนั้น
“ ครับแม่ แม่ไม่ต้องห่วง ยังไงดิวก้อจะไม่ทิ้งอี้ไปไหนอีกแล้ว ถึงแม้ว่าทางบ้านดิวจะรับไม่ได้ ดิวก้อจะขอออกมาอยู่กับอี้เอง ดิวอาจจะไม่มีสมบัติติดตัวมาเลยนะครับ แต่ทุกคนไม่ต้องห่วง ดิวจะทำทุกอย่างให้อี้มีความสุข ดิวยอมเป็นเด็กเสริฟที่ร้านนี้ หรือเป็นคนสวนเลยก้อได้ เพื่อที่จะเลี้ยงให้อี้สุขสบาย ดิวสัญญาครับ “ ดิวพูดเป็นมั่นเป็นเหมาะ แต่ผมก้อแอบขำไอ้ตรงที่บอกว่าเป็นคนสวนนี่แหละ ใครจะให้เค้าเป็นนะ หน้าที่อื่นมีเยอะแยะ ช่างพูดไป๊...
จากนั้นผมกับดิวก้อขับรถออกมาจากร้านของผม แล้วมุ่งหน้าไปยังบ้านของดิว ซึ่งระยะทางมันไม่ได้ไกลเลย ในใจของผมมันเต้น ตุ๊บๆ ตลอดเวลา เหมือนกับตื่นเต้นอะไรก้อไม่รู้ ไม่ใช่ว่าผมไม่แน่ใจในตัวดิวนะ แต่ที่จริงผมเองก้อไม่อยากจะให้เค้าต้องผิดใจกับทางบ้านอีก ถ้าพวกค้ำไม่ยอมรับ แต่ก้อนะ อย่างที่เคยได้ยินหลายคนบอกผมไว้ ให้ผมทำตามหัวใจของตัวเองบ้างเถอะ เรื่องราวมันคงจะง่ายลงกว่านี้เยอะ...ส่วนดิวตอนที่ขับรถก้อจับมือผมตลอดเหมือนอยากให้ผมมั่นใจในตัวเค้า ผมก้อจะมั่นใจครับ
พอถึงบ้านดิวแล้ว ก้อมีคนมาเปิดประตูให้ จากนั้นดิวก้อขับรถเข้าไปในบ้านแล้วจอดรถไว้ที่โรงจอดรถ ผมเองนะก้อกลัวๆ กล้า ไม่ร็ว่าจะลงไปดีมั้ย หรือว่าจะนั่งรอที่รถดี ผมยังสับสนกับตังเองไม่น้อยเลย
“ ดิว อี้ไม่ลงไปได้มั้ย อี้นั่งรอที่รถนี่แหละ ถ้าอะไรยังไงมาบอกอี้แล้วกันนะ อี้ อี้ไม่กล้าอ่ะ “ ผมบอกไปตามนั้น
ดิวเข้ามาจับมือผมทั้งสองข้าง แล้วมองตาผม
“ ลงมาเถอะอี้ อี้ไม่ต้องห่วงนะ อี้ไม่ต้องพูดอะไร เดี๋ยวดิวพูดเอง ดิวแค่อยากให้อี้ไปเป็นกำลังใจให้ดิว ยืนข้างๆดิว ดิวสัญญษว่าดิวจะไม่ทำให้อี้เสียใจอีก อย่างที่เคยบอกว่า แม้ว่าดิวจะเคยสัญญามากี่ครั้ง แต่ดิวก้อแทบจะไม่เคยทำตามสัญญาเลยก้อตาม ครั้งนี้แหละ ที่ดิวจะทำ แม้ว่าอะไรจะเกิดขึ้น ดิวจะอยู่ข้างอี้ตลอดไป อี้เชื่อดิวนะ “
ผมเองก้อไม่ได้พูดอะไรครับ ก้อเดินออกมาจากรถ แล้วเดินตามดิวไปที่บ้านเค้า ในใจเฝ้าคิดภาวนาว่า ขอให้ทุกอย่างราบรื่นด้วยเถอะ เพราะผมเองก้อเหนื่อยกับเรื่องนี้มามากพอแล้ว...พอเดินเข้าไปในบ้าน ดิวก้อจูงมือพาผมเดินไปยังห้องนั่งเล่นที่ๆคนในบ้านจะมานั่งพูดคุยกัน หรือดูทีวีกัน หลังจากที่ทานข้าวเย็นกันแล้ว และในห้องนั้นผมเห็นน้าเนตร(แม่ของดิว)นั่งอ่านหนังสืออยู่ที่โซฟากับพี่ฝ้ายพี่สาวของดิว แต่ผมไม่เห็นพ่อของดิวอยู่ในห้องนี้นะ สงสัยเค้าจะอยู่ในห้องทำงานมั้งครับ
“ แม่ครับ ดิวกลับมาแล้วครับ “
พอพูดจบแม่และพี่ฝ้ายก้อหันหน้ามาเหมือนกำลังจะพูดอะไร แต่พอเจอผมก้อเงียบไปเล็กน้อย ท่าทางเค้าจะดูประหลาดใจมากๆ
“ อ้าว แล้ว แล้ว แล้วดิวมา มากับอี้ได้ยังไงล่ะลูก แล้ว หลิง หลิงล่ะ เห็นไปด้วยกัน แล้ว แล้ว “ น้าเนตรพูดติดๆขัดๆเหมือนกับว่า หลิง หลิงไม่ได้บอกกับทางบ้านนี้ว่า ดิวได้เจอกับผมแล้วที่เกาะนั้น
“ แม่ครับ นี่อี้ไงครับ ดิวคิดว่าแม่คงจะรู้จักดี และแม่ก้อรู้ใช่มั้ยครับว่า ก่อนที่ดิวจะความจำเสื่อมนั้น เราเคยรักกันมาก่อน ใช่ไหมครับ เหมือนพรหมลิขิตเลยนะครับ ที่ทำให้ดิวได้เจอเค้าที่นั่น แล้วนี่พ่อไปไหนครับ พอดีดิวมีเรื่องจะคุยกับทุกคน “
“ อ้อ พ่ออยู่ห้องทำงานอ่ะจ้ะ ดิวมีอะไรเหรอ เรื่องด่วนมั้ยลูก “
“ ด่วนครับ ด่วนมากๆด้วย ก่อนที่ทุกอย่างมันจะสายไป เราต้องคุยกัน ยังไงดิวรบกวนพี่ฝ้ายไปตามพ่อมาให้ทีนะครับ เดี๋ยวดิวจะนั่งรอที่นี่กับแม่และอี้ “ ว่าแล้วดิวก้อพอผมไปนั่งที่โซฟา ส่วนพี่ฝ้ายก้อเดินไปตามพ่อของดิวแบบงงๆ ท่าทางของดิวดูจริงจังมาก จนผมเองก้อเริ่มกลัวๆแล้วเหมือนกันครับ
“ มีเรื่องอะไรเหรอดิว บอกแม่ได้มั้ย “ น้าเนตรถามขึ้น ตอนที่เรานั่งแล้ว
“ ทำไมแม่ไม่บอกว่าก่อนที่ดิวจะความจำเสื่อม ดิวรักอี้มาก่อน รักมากขนาดไหน ทำไมแม่ไม่บอกครับ “ ดิวตอบไม่ตรงคำถามครับ แต่กลับถามแย้งขึ้นมา จนน้าเนตรสะดุ้งไปเลย
“ แต่ดิว คือมันไม่ใช่อย่างนั้นนะ เรื่องอย่างนี้มันซับซ้อน แล้วดิว ดิวก้อ...”
“ ดิวเคยถามแม่ใช่ไหมครับ ตอนที่รักษาหายใหม่ๆว่าคนๆนี้เป็นใคร ดิวพยายามอธิบายลักษณะท่าทางของเค้า ว่าเค้าเป็นยังไง แต่แม่ก้อว่าดิวคงเพ้อฝันไป มันไม่ใช่เรื่องจริง แล้วนี่ไงครับ เรื่องเพ้อฝันของแม่ ดิวพามาให้เห็นตัวเป็นๆเลย “ ดิวใส่เป็นชุดเลยครับ จนน้าเนตรอึ้งไปอีก ผมเงอก้ออดสงสารน้าเนตรไม่ได้ แต่ก้อจะให้ทำไงล่ะครับ
“ อย่าไปว่าแม่เค้าเลย พ่อเองล่ะที่บอกให้แม่พูดอย่างนั้น “ ไม่รู้ว่าพ่อของดิวมาตอนไหน พูดแทรกขึ้นมาทันที
“ ดิวอยากทราบเหตุผลครับพ่อ ว่าทำไมพ่อถึงต้องยัดเยียดหลิง หลิงให้ดิว ทั้งๆที่รู้อยู่แล้วว่า ในใจของดิวนั้นไม่เคยรักเค้าแต่ “ ไม่ใช่น้าเนตรคนเดียวที่โดนกระหน่ำ แต่เป็นพ่อของดิวด้วยอีกคนที่โดน
“ ก้อแกความจำเสื่อม จนเราคิดว่าถ้ารักษาหายแล้ว แกจะจำเรื่องเก่าๆไม่ได้ไง แล้ว แล้ว อีกอย่างนะ แต่ก่อนแกกับหลิง หลิงก้อเหมือนจะชอบพอกัน พ่อก้อคิดว่าน่าจะต่อกันติดได้ นี่พ่อหวังดีนะดิว “
“ ผมขอบคุณในความหวังดีของพ่อนะครับ แต่ดิวบอกเสมอนี่ว่า ดิวรู้สึกว่าดิวไม่ได้ชอบหลิง หลิงเลย ดิว ดิวกับชอบผู้ชายคนที่ดิวฝันถึงมากกว่า นี่ถ้าดิวไม่บังเอิญเจอเค้าที่เกาะนั้น ป่านนี้ดิวคง คงได้หมั้นกับหลิง หลิงไปแล้วมั้ง หมั้นแล้วก้อแต่งงาน แต่งงานไปทั้งๆที่ยังค้างคาใจอยู่ว่าคนในฝันคนนี้เป็นใคร “ ดิวพูดไป น้ำตาก้อซึมไป เหมือนเค้าคับแค้นใจอะไรซักอย่าง
“ ดิว ฟังพ่อนะ พ่ออยากให้ดิวมีความสุข ได้แต่งงานกับคนที่เหมาะสม แล้วหลิง หลิงเค้าก้อดูเหมาะสมดี พ่อไม่ได้คิดจะทำร้ายความรู้สึกของดิวเลย แล้วเรื่องอะไรๆที่ผ่านมา พ่อก้ออยากให้มันผ่านไป พ่ออยากให้ดิวเริ่มต้นใหม่กับใครสักคน แล้วจะมีใครล่ะ ที่จะยอมรับสภาพของคนความจำเสื่อมได้ ถ้าไม่ใช่หลิง หลิง นี่พ่อหวังดีนะลูก “
“ พ่อครับ ดิวขอบคุณอีกทีนะครับสำหรับความหวังดี แต่วันนี้ทุกอย่างมันได้เปลี่ยนไปแล้ว ตอนนี้ ดิวได้พบกับอี้ ได้เจอกับอี้ คนที่ดิวเคยรักมาก มากจนสุดหัวใจ และดิวก้อได้สัญญาว่าจะอยู่กับเค้าตลอดไป “ ดิวปาดน้ำตาแล้วหันไปหาน้าเนตร
“ พ่อครับ แม่ครับ ดิวรักอี้ครับ ดิวไม่สนใจว่าในอาทิตย์หน้านั้นดิวจะต้องหมั้นกับหลิง หลิง หรืออะไรยังไง ตอนนี้ดิวได้ค้นพบหัวใจของดิวแล้ว และดิวก้อมีความสุขมากๆที่ดิวได้พบกับอี้ ยอดรักของดิว ได้โปรดนะครับ อย่าทำให้เราต้องแยกจากกันอีกเลย นึกเสียว่าสงสารดิวเถอะ นะครับ ให้ดิวทำอะไรก้อยอม ขอแค่อย่าแยกเราจากกันนะครับ “ ดิวพูดไปน้ำตาก้อไหลพรากๆ ผมเองก้ออดกลั้นน้ำตาไม่อยู่ร้องไห้ออกไปเช่นกัน ผมรับรู้ถึงความรู้สึกของดิวได้ว่าเค้ารู้สึกยังไง ผมเองก้อไม่ต่าง เมื่อเราได้เจอคนที่เรารักสุดหัวใจแล้ว ไหนเลยจะอยากแยกออกจากกัน
“ แต่ แต่ งานหมั้นจะจัดอาทิตย์หน้าแล้วนะลูก แล้วทุกอย่างก้อเตรียมพร้อมแล้ว แล้ว แล้ว... “จู่ๆดิวก้อผละมือออกจากผมไป แล้วเดินไปที่หน้าพ่อเค้าแล้วค่อยๆก้มลง กราบที่แทบเท้าของพ่อเค้า พ่อเค้าก้อตกใจก้าวถอยหลังไปนิดนึง พ่อเค้าเองก้ออึ้งๆที่เห็นอย่างนั้น ผมเองก้ออึ้งๆเช่นกัน ที่เห็นดิวกล้าทำขนาดนั้น
“ พ่อครับ ผมขอโทษ ที่ผมไม่สามารถสืบทอดสกุลได้เหมือนคนอื่นๆอย่างที่พ่อหวังไว้ แต่พ่อจะมีความสุขเหรอครับ ถ้าได้รู้ว่าลูกของพ่อไม่มีความสุขในชีวิตแต่งงานเลย พ่ออยากเห็นดิวตายทั้งเป็นเหรอครับพ่อ ฮือๆๆๆ “ ดิวทั้งกราบทั้งพนมมือไว้ที่อก ช่างเป็นภาพที่น่าสะเทือนใจนัก แล้วน้าเนตรก้อพุ่งลงไปกอดดิวทันที แล้วร้องไห้โหเช่นกัน ผมเห็นแล้วสงสารพวกเค้ายิ่งนัก พี่ฝ้ายด้วยอีกคนที่ยืนร้องไห้อยู่ไม่ห่างจากพวกเรานัก
“ คุณ ชั้นขอล่ะ ฮือๆ อย่าทำร้ายจิตใจลูกอีกเลย อย่าบังคับลูกเลยนะ งานหมั้นนั้น ถ้ามันจะเสียหาย เสียหน้าอะไรก้อช่างมันเถอะ ชั้นไม่สนใจแล้ว ชั้นอยากเห็นลูกชั้นมีความสุข ถ้าจะให้ชั้นกราบอีกคน ชั้นก้อยอมนะ “ น้าเนตรทำท่าจะกราบเท้าอีกคนแต่พ่อของดิวก้อก้มลงรั้งไว้ ตอนนี้ผมรู้สึกว่าพ่อของดิวก้อร้องไห้เช่นกัน
“ พอๆๆคุณ อย่าเลยๆ คุณคิดว่าผมจะเป็นพ่อใจร้ายขนาดนั้นเหรอ ฮือๆๆ มันก้อจริงที่ทุกอย่างมันได้เตรียมไว้หมดแล้ว แต่ถ้าเรื่องมันมาถึงขนาดนี้แล้ว ผมก้อจะยกเลิกมันให้หมดเลย ช่างมันประลัยใครจะว่ายังไง ขอเพียงแค่ให้ลูกชายของผมมีความสุขอีกครั้ง มันคงไม่ลำบากไปหรอก ผมก้อไม่สนเช่นกันนะ ฮือๆๆ “
“ นี่ นี่ตกลงพอจะยกเลิกงานหมั้นผมกับหลิง หลิงแล้วใช่ไหมครับ “ ดิวถามอึ้งๆ
“ ใช่สิลูก ยกเลิกให้หมด เรื่องทุกอย่างเดี๋ยวพ่อจะจัดการเอง ขอเพียงให้ดิวมีความสุข ต่อให้ต้องเสียอะไรไป พ่อก้อยอม พ่อขอโทษนะที่พยายามแยกดิวจากอี้อีกครั้ง แต่พ่อไม่รู้จะทำไงจริงๆ ดิวเข้าใจพ่อนะ “
“ พ่อครับ ฮือๆๆๆ ผมรักพ่อครับ ฮือๆ ผมขอโทษครับ ฮือๆๆๆๆๆ “
“ ดิว ไม่ต้องขอโทษหรอกลูก ความรัก มันไม่มีใครผิดใครถูกหรอก นี่มันชีวิตของลูก ถ้าลูกคิดว่ามันดีแล้ว คนที่เป็นพ่อ เป็นแม่ก้อต้องเห็นดีด้วยสิ ยังไงเราก้อเป็นครอบครัวเดียวกันนะลูก ฮือๆๆๆๆ “
ผมอยากให้ทุกคนมาเห็นภาพนี้จัง ภาพที่สามคนพ่อ แม่ ลูกมาร้องไห้กอดกันอย่างนี้ ช่างเป็นภาพที่น่าประทับใจยิ่งนัก พกวเค้ากอดกันเหมือนกับไม่เคยกอดกันมากก่อน และไม่นานนักพี่ฝ้ายก้อเดินเข้าไปกอดด้วยคน อืมมมมมมม จะว่าไปแล้ว เรื่องของเรามันก้อเคลียร์ตรงนี้ไปได้แล้วนะ แม้ว่าทุกคนจะเสียน้ำตาไปแล้วก้อตามเถอะ แต่ถ้าน้ำตามันแลกกับการที่ทุกคนได้เข้าใจกันมากขึ้นเห็นใจกันมากขึ้นนะ ผมว่ามันคุ้มนะครับ...
ผมปลีกตัวเดินออกมาที่หลังบ้านของดิว เพื่อให้พวกเค้าได้คุยอะไรกันต่ออีกเล็กน้อย ตามประสาครอบครัว ผมนั่งลงที่ม้านั่งข้างๆสระว่ายน้ำ ในใจมันคิดขอบคุณอะไรต่อมิอะไรที่ทำให้เรื่องมันง่ายขึ้น และนี่คงถึงเวลาแล้วสินะ ที่ผมจะพบกับความสุขที่ผมใฝ่ฝันหาจริงๆสักที วันที่ผมจะได้อยู่กับคนที่ผมรัก และเค้าก้อรักผม ขอบคุณสวรรค์นะครับ ที่เห็นในความรักของพวกเรา ขอบคุณจริงๆ
ผมนั่งคิดอะไรไปเรื่อยเปื่อยสักพัก พี่ฝ้ายก้อเดินจูงดิวมาทางผม ผมหันไปมองหน้าดิวแล้วอดขำไม่ได้ หน้าตาเค้าดูแย่มากๆ ตาบวมเป่งเชียว คงจะร้องไห้หนักไม่น้อย แล้วพี่ฝ้ายก้อเดินมานั่งข้างๆผม
“ อี้จ้ะ พี่ไม่รู้นะว่าทำไมเรื่องราวมันถึงได้เป็นอย่างนี้ แต่จริงๆพี่ก้อแอบดีใจที่พี่เห็นน้องชายของพี่มันได้มีความสุขอีกครั้ง พี่มั่นใจมากๆ ว่าน้องพี่รักอี้มากๆนะ และหวังว่า อี้คงจะรักเค้ามากๆเช่นกันนะจ้ะ “ พี่ฝ้ายกุมมือผมเบาๆ ผมเองก้อยิ้มให้พี่ฝ้าย
“ พี่ฝ้ายครับ ผมยืนยันเลยครับว่า ผมรักดิว รักมาก และจะรักตลอดไป ดิวยอมทำขนาดนี้แล้ว ถ้าผมรักน้อยกว่านั้น มันคงเป็นเรื่องที่แย่มากใช่มั้ยครับพี่ “
“ แต่อี้ไม่ชนะหรอกนะ ยังไงดิวก้อรักมากกว่าอี้รักดิวด้วย “ จู่ๆดิวก้อพูดแทรกขึ้น ทำหน้าทำตาน่าตีชะมัดเลย
“ ไม่จริง อี้รักมากกว่า รู้มั้ยตอนที่ไม่อยู่กับดิวนะ อี้ไม่มีใครในหัวใจเลย มีแต่ดิวคนเดียว ฉะนั้น อี้ชนะเห็นๆ “ ผมเองบ้างสิ อย่ามาเล่นไม้นี้กับผม เพราะผมก้อมั่นใจในความรักของผมเช่นหัน หึหึ...
“ ไม่จริงอ่ะ คิดดูสิ ขนาดดิวความจำเสื่อมนะ ในสมองดิวยังมีแต่รูปอี้เลย พอรักษาหายก้อยังคิดถึงอี้ตลอดเลย แม้จะจำไม่ได้ก้อตาม ดิวไม่รู้ล่ะ ยังไงดิวก้อรักมากกว่า รักมากๆๆๆๆๆๆด้วยอ่ะ “ นั้นไง เอาเลยๆ น่าตีมั้ยล่ะคุณ ???
“ แต่อี้รักดิวก่อนนะ รักตอนไหนไม่รู้ แต่พอมารู้ตัวนะ ก้อรักเลย แล้วถอนตัวไม่ขึ้นด้วย หึหึ อี้ชนะ “ ผมยังไม่ยอมครับ
“ ใครบอกล่ะ ดิวรักอี้ตั้งแต่แรกเห็นเลย เคยได้ยินป่าว รักแรกพบอ่ะ ยังจำได้มั้ยตอนที่รถมอเตอร์ไซค์ของอี้มาชนรถดิวอ่ะ ดิวยังจำได้เลยนะ จำได้ละเอียดด้วย 55555+ ความจำดิวกลับมาแล้ว ดิวไม่ยอมแพ้หรอกนะ “ โอ๊ยยยยยยย ครับๆ ผมควรต้องยอม ชิมิ เนี่ยะ
“ เอาล่ๆ จะแข่งรกักันก้อแข่งไปนะ พี่ไม่อยู่เป็นก้างขวางคอแล้ว ไปดีกว่า “ ว่าแล้วพี่ฝ้ายก้อเดินออกไป แต่ดันผลักดิวให้มานั่งข้างๆผมแทน เล่นเอาซะผมตกใจเล็กน้อยเลย แม้คุณพี่ฝ้ายดันเล่นไม้นี้...
พอพี่ฝ้ายเดินไปแล้ว ดิวก้อมองหน้าผม ส่งยิ้มหวานในแบบที่ผมไม่เคยเห็นเค้ายิ้มให้ผมมาก่อน ผมเองก้อยิ้มกลับไปหาเค้าเช่นกัน ผมไม่รู้นะว่าผมยิ้มยังไง ผมแค่รู้สึกว่าผมดีใจและปลื้มใจมากๆเท่านั้นเอง
“ อี้ครับ ดิวมีเรื่องจะบอกอ่ะว่า พ่อดิวคงไม่ยกเลิกงานหมั้นแล้วล่ะ “ เค้าพูดแล้วก้อหุบยิ้มลง อ้าววววววว
“ อ่ะ อ่ะ อ้าววววว แล้ว แล้ว ยังไงล่ะ “ ผมเองก้อตกใจสิ ก้อคิดว่าเคลียร์ไปแล้วนี่นา
“ อย่าตกใจนะที่รัก แค่เปลี่ยนจากงานหมั้นของดิว กลับหลิง หลิง เป็นงานหมั้นของเราไง เดี๋ยวรายละเอียดปลีกย่อยทุกอย่างพ่อกับแม่ดิวเค้าจะจัดการเองนะ อี้ไม่ต้องห่วงนะ อี้แค่อยู่ข้างๆดิวก้อพอแล้ว อี้ไม่ต้องทำอะไรแล้ว “ ดิวพูดยิ้มๆ จนผมต้องยิ้มตาม
“ ขอบคุณนะดิว ขอบคุณจริงๆที่ทำตามสัญญา แม้ว่ามันจะยังไม่เกิดขึ้นเลยก้อตาม แต่ดิวก้อยังรักษาสัญญาไว้ด้วยคำพูด และการกระทำในวันนี้ อี้ซึ้งใจจริงๆครับ ที่ดิวยอมแลกขนาดนี้ ซึ้งใจจริงๆ “
“ ดิวเองต่างหาก ที่ต้องขอบคุณอี้ ที่ยังรัก และรอดิวเสมอ นี่ถ้าอี้คบกับคนอื่นไปแล้วนะ ตอนที่ดิวหายไปรักษาตัว ป่านนี้ ดิวคงช้ำใจตายไปแล้วมั้ง ยังไงก้อ ขอบคุณนะครับที่รัก ขอบคุณจริงๆ “ ดิวจับมือของผมขึ้นมาจูบเบาๆ ผมเองก้ออายเขินหันหน้าไปทางอื่น แล้วจากนั้น ผมเห็นดิวเค้าล้วงเอาอะไรในกระเป๋าของเค้าออกมา มัน มัน....มันคือแหวนเพรชครับ แหวนวงนั้นที่ดิวเคยให้ผม นี่ดิวยังเก็บมันไว้เหรอ ??? จากนั้นดิวก้อนำมันมาสวมใส่นิ้วนางของผม ผมเองก้อทั้งดีใจ ทั้งตื่นเต้น ทั้งตื้นตันอย่างบอกไม่ถูก จนน้ำตาไหลออกมาอีกครั้ง ผมอธิบายความรู้สึกไม่ได้จริงๆครับ
“ แหวนวงนี้ ถือเป็นการตอบแทนความรักที่อี้มีให้ต่อดิวมาช้านาน และดิวก้อได้รับรู้มาเสมอ แปลกเหมือนกันเนอะ คนที่ไม่มีอะไรเหมือนกันเลย คนที่เหมือนจะเกลียดกัน แต่กลับมารักกันได้ไงไม่รู้ 555555+ “ ดิวพูดทั้งหัวเราะไป จนผมต้องหัวเราะตาม
“ ไอ้บ้า “ นั่นคือคำตอบรับของผมกับคำพูดของดิวมั้ง อิอิอิอิอิ
---------- จบบริบูรณ์ ---------
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
จบแล้วนคร๊าบบบบบบบบบบ
จบได้เสียที หลังจากที่หายไปนานมาก อิอิ
ขอบคุณทุกท่านที่ติดตามนะครับ
ผมซึ้งใจมากๆ
ไว้มาคุยกันต่อนะครับ
ขอทำงานแป๊บบบบบบบบบบบ
-
จบแล้วววว ดิวอี้ น่ารักกกที่สุดดดด :mew1: :mew1: :L2: :L2:
-
อ่านไป 30 กว่าหน้า แต่มาขอบคุณครับที่แต่งจนจบ
เรื่องนี้ยาวมาก
-
หายไปนานมากกกกกกกกก คิดถึงนะจ๊ะ :mew3: :mew3: :mew3:
ขอให้ดิวอี้มีแต่ความสุขๆๆๆๆๆ โชคดีๆๆๆๆๆ ขอบคุณมากๆ เลยที่นำเรื่องดีๆ มาลงในเล้า
อย่าลืมต่อตอนพิเศษนะ 55555
:กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
ตอนพิเศษเหรอครับ ?????
ที่จริงก็มีคิดๆไว้อยู่นะครับ แต่ยังไม่ได้เริ่มเขียนเลย
ไม่แน้ใจว่าจะมีคนรออ่านหรือเปล่า
-
ซึ้งใจเหลือเกิน ติดตามนิยายเรื่องนี้มาตั้งแต่ปี2009 จน มา ณ ปัจจุบัน
ทุกอย่างดูลงตัว มิตรภาพ ความรัก ความผูกพันธ์ ที่ทำให้อี้และดิวได้
กลับมารักกันอีกครั้ง กี่ครั้งที่เจ็บปวด กี่ครั้งที่ทำร้ายกัน กี่ครั้งที่ถูกกีดกัน
ระยะเวลาที่ยาวนาน ไม่เคยทำให้ความรักของสองคนนี้เปลี่ยนไปเลย
ขอบคุณน้อง อเล็กซ์ ที่มาต่อนิยายเรื่องนี้ให้จบลงได้ด้วยดีครับ
ขอบคุณอีกครั้ง
-
กำลังเริ่มอ่าน เกลียดดิว ป่วนมาก ชอบต้ง
-
ขอบคุณทุกกำลังใจนะครับ
ขอบคุณทุกความอดทนที่ตามมาตลอด
เด๋วมาตอบอีกนะครับ ทำงานก่อนนนนนนนน
-
แวะมาดูอีกทีจบแล้ว :katai1:
แสดงว่าไม่ได้เข้ามานานมาก :z3:
รอตอนพิเศษต่อไป :hao6:
-
:L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
ก่อนอื่นจะบอกว่า ผมขอกล่าวอะไรเป็นทางการหน่อยนะครับ
คืออย่างแรกต้องขอขอบคุณทุกท่านที่ติดตามอ่านนิยายของผมมาเป็นอย่างดี
แม้ว่าบางครั้งผมจะหายไปนานมากกกกกกกกกกกกกก ก็ตาม
ความพยายามของทุกคนก็ยังตามและรออย่างสม่ำเสมอ
ผมซึ้งใจจริงๆครับ :hao5: :hao5: :hao5: :hao5: :hao5:
ส่วนที่มีคนถามหาตอนพิเศษนั้น ที่จริงผมคิดไว้คร่าวๆแล้วนะครับ
แต่ยังไม่ลงมือเขียนเลย เพราะว่าติดด้วยอะไรหลายๆอย่าง
เลยจะมาขอความเห็นจากทุกท่านนะครับว่ายังไงดี
รอคำตอบจากผู้อ่านที่น่ารักนะครับ
จุ๊บๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
:heaven :heaven :heaven :heaven :heaven :heaven :heaven :heaven :heaven :heaven :heaven :heaven :heaven
-
แต่งเล้ยยย :katai2-1:
-
เพิ่งอ่าน กำลังตามอ่าน ขอให้กำลังใจนะครับ แล้วจะโพสมาอีก
-
:mew2: :mew2: :mew2: :mew2: :mew2: :mew2:
คือแบบว่า อยากจะย้ายนิยายเรื่องนี้
ไปที่ห้องนิยายที่แต่งจบแล้วอ่ะครับ
แต่ย้ายยังไงเอ่ย ?????
ใครรู้ช่วยบอกผมทีเน้อออออออออออออ
ขอบคุณครับ จุ๊บๆๆๆ
:mew2: :mew2: :mew2: :mew2: :mew2: :mew2:
-
ตามอ่าน ชอบตังนะครับ
-
แจ้งพี่โมทั้งสาม ได้เลยจ้า ^^
-
จบแล้งครับบบ สนุกมากเลยครับ ย้ายเถอะครับ ขอร้องง
-
:pig4:
-
จบแล้งครับบบ สนุกมากเลยครับ ย้ายเถอะครับ ขอร้องง
ย้ายม่ะเป็นอ่ะ ส่วนเรื่องแจ้ง เราแจ้งไปแล้ว
แต่ยังเงียบมากๆ งือๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
เพิ่งเช็คเมื่อกี้นี้
สรุปว่าย้ายห้องแล้ว
เย้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
มีกำลังใจเขียนตอนพิเศษแล้ว
เอาใจช่วยเราด้วยน๊าาาาาาาาาา
-
ในที่สุดก็ได้อยู่ด้วยกันสักที :katai1:
เรื่องราวมหากาพย์มากมาย เศร้าเค้าน้ำตาไปหมด :hao5:
แล้วจะรอตอนพิเศษนะคะ :กอด1:
-
:katai5:
-
รวมเล่มไหมคับ ?
อยากได้ๆ
-
อยากทำอยู่เหมือนกันนะครับ แต่ขอทำตอนพิเศษก่อนได้มิครับ พอดีช่วงนี้อาการป่วยเริ่มมาอีกแล้ว
คือไม่ค่อยอยากนอนดึกเท่าไหร่ แต่ยังไงจะรีบนะครับ
รักเสมอ ทุกคน จุ๊บๆๆๆ
รวมเล่มไหมคับ ?
อยากได้ๆ
-
จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2:
-
จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2: จากนั้น :serius2:
555555555555555555555555+++++++++++++++++ ขำคุณคนนี้จัง จากนั้นๆๆๆ อิอิ
-
สุดท้ายก็ดิว >< แฮปปี้ ชอบมากๆค่ะ เรื่องนี้ :mew3: อี้ดิว รักที่สุด <3
(= = ความจริงเราแอบ เลิกอ่านไปตอนที่แฟนอี้มีชู้นั่นแหละ เจ็บแทนอี้ T^T :: แต่ทำใจมาอ่านอีก เพราะคิดถึงอี้)
-
สุดท้ายก็ดิว >< แฮปปี้ ชอบมากๆค่ะ เรื่องนี้ :mew3: อี้ดิว รักที่สุด <3
(= = ความจริงเราแอบ เลิกอ่านไปตอนที่แฟนอี้มีชู้นั่นแหละ เจ็บแทนอี้ T^T :: แต่ทำใจมาอ่านอีก เพราะคิดถึงอี้)
ขอบคุณนะครับที่ตามอ่านจนจบ นับว่าเป็นกำลังใจที่ดีทีเดียว
ช่วงนี้ขอพักก่อนนะ อาจจะตอนพิเศษเพิ่มมาอีก เอาไว้ให้ว่างๆกว่านี้ก่อนนะครับ
รักเสมอ จุ๊บๆๆๆๆ
-
เข้ามาดันเจ๋ยๆๆๆ มะมีไรครับ
ส่วนตอนพิเศษเค้ายังจำได้น๊าาาาาาาาาาา
ขอเวลาแป๊บบบบบบบบ แต่ไม่นานเมหือนเมื่อก่อนหรอก
จุ๊บๆๆๆๆ
-
ยาวมากๆๆๆ เรื่องเล่าหรือนิยายคะเนี่ยะ ดราม่าเยอะมากๆ เรียกว่ากินจนอิ่ม มาม่าเต็มพุง 55 อ่านไปน้ำตาซึมไป แต่จบแฮปปี้ ดิวอี้ อี้ดิว รักกันตลอดไปน้าาา
ขอบคคุณ Alexie333 ด้วยนะคะ
-
ขอบคุณสำหรับการติดตามนะครับ เรื่องนี้เป็นเรื่องที่เอาบางส่วนเล็กๆของชีวิตจริงมาผสมแต่งเพื่อความสนุกสนาน
ยังไงอย่าลืมติดตามตอนพิเศษนะครับ ซึ่งตอนนี้กำลังคิดๆอยู่ว่าจะออกมาแนวไหน
และกำลังจะแต่งเรื่องใหม่ด้วย กำลังร่างคร่าวๆแล้ว
ขอบคุณมากๆคร๊าบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบ
ยาวมากๆๆๆ เรื่องเล่าหรือนิยายคะเนี่ยะ ดราม่าเยอะมากๆ เรียกว่ากินจนอิ่ม มาม่าเต็มพุง 55 อ่านไปน้ำตาซึมไป แต่จบแฮปปี้ ดิวอี้ อี้ดิว รักกันตลอดไปน้าาา
ขอบคคุณ Alexie333 ด้วยนะคะ
-
:mew1: :mew1: :mew1: :mew1: :mew1: :mew1:
ขอเสียงโหวตหน่อยนะครับ
มีใครอยากอ่านตอนพิเศษ จิ้น เว่อรรรรรรร์ ป่าว ?????
คือผมร่างๆไว้แล้ว แต่ยังไม่ลง
ถ้าไม่ลำบากยังไง ขอเสียงคนอยากอ่านหน่อยนะคร๊าบบบบบบ
จักเป็นพระคุณอย่างยิ่ง
จุ๊บๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
:katai2-1: :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
-
อยากอ่านค่ะะะะะ :)
-
เอ่อ.... แบบว่าชอบอ่านตอนที่จบแล้วไรงี๊!!
แต่ขอบอกตอนนี้เหนื่อยเหลือเกินเพราะคนเขียนขยันเวอร์
อ่านถึงแค่หน้า 28 เอง แต่ความรุ้สึกคือเหมือนนั่งอ่านมา10 วัน ฮ่าๆๆๆๆๆ
เหนื่อยนะเนี่ยคนเขียน รู้ม้ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
ดูสิทำเสียงานหมด งานก็จะทำ นิยายก็จะอ่าน โถถถถถถ ตัวเอง TT
ขอกำลังใจไปอ่านต่อก่อนนะค่ะ
ม้วบๆคนเขียน จ้วบๆกอดแนบแน่น :กอด1:
-
ขอบคุณนะครับที่ติดตามมาเป็นอย่างดี
อย่าล้มเลิกนะครับ ค่อยๆอ่านก้อได้
ไม่ต้องรีบ หน้า 28 นั้นอ่ะ แค่ ไม่ถึง 10 % มั้ง อิอิ
ว่างแล้วค่อยอ่านนะครับ อย่าเสียงานเสียการล่ะ
เป็นห่วงครับ
จุ๊บๆ
เอ่อ.... แบบว่าชอบอ่านตอนที่จบแล้วไรงี๊!!
แต่ขอบอกตอนนี้เหนื่อยเหลือเกินเพราะคนเขียนขยันเวอร์
อ่านถึงแค่หน้า 28 เอง แต่ความรุ้สึกคือเหมือนนั่งอ่านมา10 วัน ฮ่าๆๆๆๆๆ
เหนื่อยนะเนี่ยคนเขียน รู้ม้ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
ดูสิทำเสียงานหมด งานก็จะทำ นิยายก็จะอ่าน โถถถถถถ ตัวเอง TT
ขอกำลังใจไปอ่านต่อก่อนนะค่ะ
ม้วบๆคนเขียน จ้วบๆกอดแนบแน่น :กอด1:
-
มาจิ้มไว้ก่อนนะคะดูท่าแล้วคงต้องอ่านกันตาแฉะขอเวลาเคลียร์นั่นนี่โน่นให้ว่างก่อนแล้วจะจัดเต็มรวดเดียวเลย :mew1: :mew1: :mew1:
-
สนุกมากกกกกกกก
ขอบคุณครับ
-
:heaven :heaven :heaven น้องพึ่งเข้ามาอ่าน เห็นมี199หน้า น้องคิดว่ามีหน้าละตอน ตอนนี้น้องกราบลาตายมันเยอะมาก คือประเด็นน้องพึ่งอ่านได้2หน้า น้องรู้รู้สึกว่าทางข้างหน้าช่างยาวไกล :z3: :z3:
-
ใครก็ได้ช่วยสรุปให้หนูที่ หนูอ่านมาเยอะพอสมควรแต่เหมือนเรื่องยังอยู่ที่เดิมอยู่เลย งืออออออออ
-
ใครก็ได้ช่วยสรุปให้หนูที่ หนูอ่านมาเยอะพอสมควรแต่เหมือนเรื่องยังอยู่ที่เดิมอยู่เลย งืออออออออ
อ่านถึงไหนไหนล่ะครับ
จะได้สปอยท์
อิอิอิอิอิ
-
:heaven :heaven :heaven น้องพึ่งเข้ามาอ่าน เห็นมี199หน้า น้องคิดว่ามีหน้าละตอน ตอนนี้น้องกราบลาตายมันเยอะมาก คือประเด็นน้องพึ่งอ่านได้2หน้า น้องรู้รู้สึกว่าทางข้างหน้าช่างยาวไกล :z3: :z3:
ใจเย็นนะน้อง
ค่อยๆอ่านวันละหน้าพอนะ
ว่างๆค่อยมาอ่าน
คือคนเขียนตอนนั้นแอบบ้าพลังเล็กน้อย งุงิ
-
ขอบคุณนะคะพี่Alexie333เรื่องน่ารักลุ้นสนุกมากค่ะ
ตอนจบมันสั้นไปนะคะ ขอตอนพิเศษเพิ่มด่วนค่ะอิอิ
เป็นกำลังใจให้นะคะ รอ รอ รอ :pig4:
-
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
ขอตอนพิเศษด้วยคนคร๊าฟฟฟ ฮือๆๆ กว่าจะอ่านจบยอมนอนวันละ 4 ชั่วโมง แอบเจ้านายอ่านที่ทำงานอีก สนุกที่สุดเลย เอาอีกๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
กรี๊ซซซปักไว้ก่อน เดี๋ยวมาตามอ่าน
-
ไม่ได้เข้ามาดูโพสต์นิยายของตัวเองนานมากกกกกกกกกกกกก ขอบคุณสำหรับทุกการติดตามนะครับ
-
:jul3: :mew1: ติดตามอ่านมาตังแต่ปี 2009 หายไปนานเพิ่งคิดได้ว่ายังอ่านไม่จบ (เรื่องแว๊บๆขึ้นมาในหัว) เลยเชิร์ทหาตามอ่าน จนจบในวันที่ 4 ธ.ค 2016 ใช้เวลา 8ปี เนื้อเรื่องดีมากๆเลยครับ 555+ เป็นเรื่องที่อ่านยาวนานที่สุด รักดิวอี้ ;) :mew2:
-
เอ่อ อันนี้นำมาจากเรื่องจิงใช่ไหมครับ
-
:L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2:
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
เอ่อ อันนี้นำมาจากเรื่องจิงใช่ไหมครับ
ผสมเรื่องจริงกับจินตนาการเพื่อความสนุกครับ
-
อิอิ ดีใจคนตามอ่านเยอะ ปลื้มๆ
-
o18 o18 o18 o18 o18 :pig2: :pig2: :pig2: :pig2: :pig2: :mew1: :mew1: :mew1: :mew1: :mew1:
สวัสดีนะครับผู้อ่านทุกคน คือเราเป็นเจ้าของเรื่องนี้เองนะ แต่หลายวันมานี้พยายามอย่างมากที่จะเข้าเครื่องโดยผ่าน PC แต่ไม่สามารถเนื่องจากลืมรหัสผ่าน(ไม่ได้เข้าเพจนี้นานมากกกกกกกกกกกก) แต่สามารถออนผ่านมือถือได้ ซึ่งเรากำลังมีความคิดว่าจะนำตอนพิเศษมาลงเพิ่ม ยังไงฝากติดตามด้วยนะครับ ส่วนคนที่ไม่ได้เริ่มอ่านขอแจ้งก่อนล่วงหน้าเลยว่าเรื่องนี้ยาวมากกกกกกกกกกกก ขนาดอ่านย้อนหลังเองยังใช้เวลาหลายวันเลย ถ้าคนที่มาอ่านใหม่แล่้วยังไงคอมเม้นต์ให้กำลังใจกันได้นะ รักเสมอออออออ จุ๊บๆ
-
สวัสดีครับทุกๆคน ขอบคุณแฟนๆรุ่นแรกๆเมื่อสิบกว่าปีที่ได้ตามอ่านเรื่องของผมรวมถึงแฟนใหม่ๆนะครับ ตอนนี้ผมก็ได้ฤกษ์แต่งตอนต่อเพิ่มเพื่อให้ทุกคนได้ฟินได้อินกันเพิ่มโดยจะมีรายละเอียดของตัวละครแต่ละตัวเพิ่มเพื่อความสนุกสนานนะครับ ติชมกันได้เหมือนเดิมนะฮะ ผมน้อมรับทุกอย่างด้วยใจเช่นเคย ลัฟฟฟฟฟฟฟยูวววววววววววววว์
-
เพิ่งมีโอกาศได้มากดอ่าน หนักหน่วงจริงๆ
รออ่านตอนพิเศษน๊าาาา ยังไงก็ยังอยากอ่านชีวิตหลังจากนี้ของดิว+อี้ยุน๊าาาา :mew1: :mew1:
-
เพิ่งมีโอกาศได้มากดอ่าน หนักหน่วงจริงๆ
รออ่านตอนพิเศษน๊าาาา ยังไงก็ยังอยากอ่านชีวิตหลังจากนี้ของดิว+อี้ยุน๊าาาา :mew1: :mew1:
ขอบคุณนะครับที่ติดตาม เรื่องก็จะมีหนักๆหน่วงๆบ้างตามสไตล์เมโลดราม่า อิอิ คือตอนนี้งานผมค่อนข้างยุ่งชีวิตจากปกติก็ต้องมาระวังโรคระบาดอีก เป็นกำลังใจให้ทุกคนนะครับ ไว้เขียนได้ประมาณนึงจะเอามาลงนะครับ ขอบคุณน๊าาาาาาาาาาาาา
-
จากการอ่านมาตั้งแต่เริ่มจนถึงหน้า31(ถึงตอนที่ต้งพยายามจะมีอะไรกับอี้แต่ไม่สำเร็จเพราะดิวมาบอกเรื่องแมนก่อน) เราสรุปนิสัยอี้ไว้ในใจว่านางเป็นคนโลเลประมาณนึง ตอนคบกับอ้วนถึงนางบอกว่ารักอ้วนแต่นางก็ยังไปสนใจคนอื่น ทะเลาะกับอ้วนแต่พยายามไม่พอที่จะง้ออ้วน คืออ้วนก็ไม่ได้ดีเท่าไหร่เพราะมีคนอื่นอะนะ ถือว่าจุดนี้เอามาดึงความเห็นใจไปให้นายเอกได้อยู่
พอมาคบต้ง ทั้งๆที่ไม่ได้รักก็ไม่ปฏิเสธให้ชัดเจนงะ คือถึงบทปัจจุบันมันชัดมากที่นางชอบดิวแต่นางก็ยังดันทุรังจะคบต้งต่อ หลอกต้งว่าไม่ได้คิดอะไรกับดิว คือเรามาติ๊ต๊างว่าตัวเองเป็นต้ง เราเจ็บนะ ไม่รักก็บอกไม่รัก ไม่ใช่คบเราแต่รักคนอื่น ถึงตัวของอี้จะคบกับดิวไม่ได้นั่นมันก็เรื่องของอี้เถอะ แต่ช่วยเลิกกับต้งที
สุดท้ายต้องขอบคุณคนเขียน เขียนเก่งมาก5555 คือแบบเราเหมือนอ่านมานานมากอะแค่หน้า31 ปรกติเราท้อกะเรื่องยาวๆ แต่นี่จะอ่านต่อค่ะ ชอบปณิธานคนเขียนที่บอกถึงไม่มีคนอ่านก็จะลง จะเขียนแบบที่ตัวเองชอบ เนี่ยแหละจุดยืน เราชอบค่ะ
Edit/////อ่านถึงตอนที่อี้บอกว่าไม่รักดิวละ และพอดิวไปอี้ก็พร่ำพรรณาว่าต้องเกิดมาเป็นคนไม่สมหวังหรือไง ทั้งที่ไม่เคยทำร้ายใครก่อน ช่าย... ไอ้ท่อนที่ไม่เคยทำร้ายใครนี่แหละ55555 อี้ทำร้ายต้งเต็มๆเลยนะคะ ใครอ่านใครก็รู้ว่าอี้ไม่มีทางรักต้งได้หรอก อี้อาจจะสงสารแต่อี้ไม่ได้รัก และการไม่พูดความจริงมันคือการทำร้ายนะ ส่วนอี้จะเป็นไงกะดิวนั่นมันเรื่องจองอี้ค่ะ กรุณาเคลียร์กับต้งเถอะ ปล.อิชั้นไม่ใช่แม่ยกใครทั้งสิ้น แต่เอียงทางนังดิวเล็กน้อย รู้สึกว่านางแซ่บซ่าก๋ากั่นและวิ่งชนทุกอุปสรรคดี คนอื่น(ต้ง/กรณ์)ไม่ค่อยเท่าไหร่
Edit////อ่านถึง107ละ ไอ้ห่านดิว คือเราไม่สนับสนุนการทำร้ายร่างกายเลย เห้อ พระเอกหลอเนี่ย อุตส่าห์ชื่นชมตั้งนาน
Edit/::หน้า113ละ ตอนน้องอี้คลั่งที่เห็นหน้าดิว คือเข้าใจความรู้สึกอี้เลยนะคะเพราะเคยเจอเหตุการณ์คล้ายๆกัน เราผวาแม้กระทั่งในฝัน ไม่แปลกเลยที่อี้จะมีอาการรุนแรงขนาดนี้ แล้วพออ่านคอมเม้นผ่านๆมีคนเข้าข้างดิวด้วย5555 คืออิดิวมันน่าสงสารตรงไหนอ่ะคะ มันไม่เคยถามเลยว่าเรื่องนี้เกิดขึ้นได้ยังไง มันทำร้ายและคอนโทรล คุกคามไปอีก ลงโทษมันค่ะ อย่าให้มันฟื้นมาเร็ว ลงหวายอิดิวเสีย555
-
คือถ้าตามอ่านเรื่องมาตลอดจะได้รู้จักนิสัยของนายเอกดีว่าเป็นยังไง เป็นคนขี้เกรงใจไม่ชอบทำให้ใครเสียใจ นี่คือจุดที่ทำให้เรื่องแย่ๆมันเกิดขึ้นตามมา แต่ตอนที่ผมกำลังจะลงคือมันคลี่คลายทุกอย่างและอาจจะมีอะไรๆสนุกในนั้นอีก อยากให้ตามอ่านกันต่อนะฮะ และขอบคุณมากๆที่เสียเวลาเข้ามาอ่านขอบคุณที่เป็นกำลังใจให้ผมนะครับ รอติดตามกันนะครับ
จากการอ่านมาตั้งแต่เริ่มจนถึงหน้า31(ถึงตอนที่ต้งพยายามจะมีอะไรกับอี้แต่ไม่สำเร็จเพราะดิวมาบอกเรื่องแมนก่อน) เราสรุปนิสัยอี้ไว้ในใจว่านางเป็นคนโลเลประมาณนึง ตอนคบกับอ้วนถึงนางบอกว่ารักอ้วนแต่นางก็ยังไปสนใจคนอื่น ทะเลาะกับอ้วนแต่พยายามไม่พอที่จะง้ออ้วน คืออ้วนก็ไม่ได้ดีเท่าไหร่เพราะมีคนอื่นอะนะ ถือว่าจุดนี้เอามาดึงความเห็นใจไปให้นายเอกได้อยู่
พอมาคบต้ง ทั้งๆที่ไม่ได้รักก็ไม่ปฏิเสธให้ชัดเจนงะ คือถึงบทปัจจุบันมันชัดมากที่นางชอบดิวแต่นางก็ยังดันทุรังจะคบต้งต่อ หลอกต้งว่าไม่ได้คิดอะไรกับดิว คือเรามาติ๊ต๊างว่าตัวเองเป็นต้ง เราเจ็บนะ ไม่รักก็บอกไม่รัก ไม่ใช่คบเราแต่รักคนอื่น ถึงตัวของอี้จะคบกับดิวไม่ได้นั่นมันก็เรื่องของอี้เถอะ แต่ช่วยเลิกกับต้งที
สุดท้ายต้องขอบคุณคนเขียน เขียนเก่งมาก5555 คือแบบเราเหมือนอ่านมานานมากอะแค่หน้า31 ปรกติเราท้อกะเรื่องยาวๆ แต่นี่จะอ่านต่อค่ะ ชอบปณิธานคนเขียนที่บอกถึงไม่มีคนอ่านก็จะลง จะเขียนแบบที่ตัวเองชอบ เนี่ยแหละจุดยืน เราชอบค่ะ
Edit/////อ่านถึงตอนที่อี้บอกว่าไม่รักดิวละ และพอดิวไปอี้ก็พร่ำพรรณาว่าต้องเกิดมาเป็นคนไม่สมหวังหรือไง ทั้งที่ไม่เคยทำร้ายใครก่อน ช่าย... ไอ้ท่อนที่ไม่เคยทำร้ายใครนี่แหละ55555 อี้ทำร้ายต้งเต็มๆเลยนะคะ ใครอ่านใครก็รู้ว่าอี้ไม่มีทางรักต้งได้หรอก อี้อาจจะสงสารแต่อี้ไม่ได้รัก และการไม่พูดความจริงมันคือการทำร้ายนะ ส่วนอี้จะเป็นไงกะดิวนั่นมันเรื่องจองอี้ค่ะ กรุณาเคลียร์กับต้งเถอะ ปล.อิชั้นไม่ใช่แม่ยกใครทั้งสิ้น แต่เอียงทางนังดิวเล็กน้อย รู้สึกว่านางแซ่บซ่าก๋ากั่นและวิ่งชนทุกอุปสรรคดี คนอื่น(ต้ง/กรณ์)ไม่ค่อยเท่าไหร่
Edit////อ่านถึง107ละ ไอ้ห่านดิว คือเราไม่สนับสนุนการทำร้ายร่างกายเลย เห้อ พระเอกหลอเนี่ย อุตส่าห์ชื่นชมตั้งนาน
Edit/::หน้า113ละ ตอนน้องอี้คลั่งที่เห็นหน้าดิว คือเข้าใจความรู้สึกอี้เลยนะคะเพราะเคยเจอเหตุการณ์คล้ายๆกัน เราผวาแม้กระทั่งในฝัน ไม่แปลกเลยที่อี้จะมีอาการรุนแรงขนาดนี้ แล้วพออ่านคอมเม้นผ่านๆมีคนเข้าข้างดิวด้วย5555 คืออิดิวมันน่าสงสารตรงไหนอ่ะคะ มันไม่เคยถามเลยว่าเรื่องนี้เกิดขึ้นได้ยังไง มันทำร้ายและคอนโทรล คุกคามไปอีก ลงโทษมันค่ะ อย่าให้มันฟื้นมาเร็ว ลงหวายอิดิวเสีย555
-
ตอนพิเศษบทที่ 1 หลังมรสุม (After the Storm)
หลังจากที่ผมและดิวได้ไปเคลียร์ทุกอย่างที่บ้านของเค้าแล้ว คืนนั้นเค้าก็ชวนให้ผมพักที่บ้านเค้าแต่ผมปฏิเสธไป ใจผมคือ ณ เวลานี้คืออยากให้เค้าได้อยู่กับครอบครัวเค้าให้มากๆ อยากให้มีอะไรก็พูดๆเคลียร์ๆกันไปเลย แต่พอตัวดีสิไม่ยอมเอาท่าเดียว ดึงดันดื้อรั้นจะให้ผมค้างให้ได้ ทั้งยังอ้างอีกว่าอีกไม่นานก็จะได้มาเป็นครอบครัวเดียวกันแล้ว ก็น่าจะใช้เวลาตรงนี้ด้วยกันเลย ผมก็ไม่รู้จะหาเหตุผลอะไรมาอ้างเลยต้องจำยอมนอนพักที่บ้านเค้า ซึ่งทำให้เค้าดีใจมากกกกกกจนหน้าหมั่นไส้ และคืนนั้นผมก็ต้องนอนที่นั่นอย่างจำใจ และแน่นอนพ่อตัวดีเค้าไม่ลืมที่จะทำการบ้าน คือเหมือนตายอดตายอยากมาจากไหนก็ไม่รู้ ทั้งๆที่เวลาที่อยู่กับเค้านี่ผมไม่ได้หยุดเรื่องนี้เลยสักวัน เฮ้ออออออออ แต่ก็อ่ะเนอะต้องตามใจคนที่เรารักนิดนึงก็มันรักไปแล้วนี่ หึหึ
ตื่นเช้ามาผมก็ต้องรีบตื่นก่อนเค้าเพราะเดี๋ยวผมจะโดนล้างหน้าไก่อีกรอบ 555 พอตื่นผมก็รีบอาบน้ำแต่งตัวแล้วลงมาที่ครัวเพื่อดูว่าจะทำอาหารเช้าอะไรให้ครอบครัวดิวทานดี พอถึงครัวผมก็เห็นน้าเนตรกำลังง่วนอยู่ที่นั่นกับแม่บ้านอีกคน ผมเลยเดินเข้าไปทัก
“ สวัสดีครับน้าเนตร มีอะไรให้อี้ช่วยไหมครับ “
“ แหนะๆยังจะมาเรียกน้าอีก อีกไม่นานก็จะได้เป็นครอบครัวเดียวกันแล้วนะ ไม่เอาๆต้องเรียกใหม่ “ น้าเนตรแซวผมขำๆ แต่ใครจะกล้าเรียกน้าเค้าว่า.....แม่ละครับ ผมก็อายเป็นนะ
“ งั้นก็ มีอะไรให้อี้ช่วยไหมครับแม่ หึหึ อี้เขินอ่ะครับ “ ผมพูดไปเขินๆ
“ 555 ดีมากๆ จำไว้นะต้องเรียกแม่ว่าแม่ตลอด “ น้าเนตรยิ้มพรางกวักมือเรียกผมไปหา
“ แม่ว่าแม่จะทำซุปเห็ดแบบยุโรปและทำ egg benedict ให้ทุกคนทาน คือพอดีว่าเมื่อวานแม่ปั่นเห็ดเตรียมไว้แล้วเลยกะว่าจะทำเมนูนี้ “ ว่าไป egg benedict นี่ผมไม่ได้ทานนานแล้วเหมือนกัน รสชาติจากที่จำได้คือดีมากๆ และยังซุปเห็ดอีกอันนี้ก็ไม่ได้ทานมานานโข ว่าแล้วผมก็ช่วยน้าเนตรจัดนั่น ทำนี่ จนอาหารเสร็จเรียบร้อยแล้ว ผมกำลังจะยกอาหารไป จู่ๆก็มีคนพุ่งเข้ามากอดผมจากด้านหลัง
“ ที่รักกกกกกหนีเค้ามาทำไมเนี่ยะ ไหนบอกว่าจะลงมาพร้อมกันไง “ จะใครซะอีกครับถ้าไม่ใช่พ่อเจ้าพระคุณทูลหัวของผม พูดแล้วยังมาทำหน้าง้ำใส่อีกซึ่งผมก็รู้ว่าเพราะอะไร 555
“ อ้าวก็ไหนๆจะลงมาอยู่แล้วและอี้อยากมาช่วยแม่ทำอาหารให้ทุกคนทานด้วยไง ดิวจะมางอนอะไรเล่า ฮึ “ ผมพูดไปแบบขำๆในท่าทางของเค้า จากนั้นเค้าก็ยังไม่หยุดทำหน้างอน
“ นี่เจ้าดิวเพลาๆซะบ้างนะลูก ให้น้องให้ทำอย่างอื่นไม่ใช่ทำแต่เรื่องเดียวเรื่องนั้น “ น้าเนตรคือรู้ทันไงจนดิวเค้าคงทั้งอายทั้งงอนมั้งเลยเดินออกไปจากครัวเห็นแล้วขำชะมัดเลย จากนั้นเราก็ทำอาหารต่อไปจนเสร็จหมดแล้วยกมาวางไว้ที่โต๊ะอาหารจากนั้นทุกคนก็มาร่วมทานอาหารเช้ากัน
ในโต๊ะก็มีลุงประวิทย์ น้าเนตร พี่ฝ้าย ดิว ผม และน้องแบม เราก็ทานอาหารกันเสร็จ จากนั้นเราก็พูดคุยกันไปเรื่อยเปื่อยส่วนมากทางบ้านดิวจะหารือเรื่องการเปลี่ยนแปลงงานหมั้นของดิวกับหลิง หลิง ให้เป็นงานหมั้นของดิวกับผม แต่เรื่องนี้มันค่อนข้างกะทันหันมากและผมยังไม่ได้ปรึกษากับที่บ้านผมเลย ซึ่งผมเองก็ไม่รู้ว่าทางบ้านผมจะว่ายังไงบ้างผมเลยเสนอว่าถ้าทุกคนไม่ว่าอะไรเรามาเปลี่ยนงานหมั้นให้เป็นงานเลี้ยงต้อนรับดิวดีมั้ย เพราะจากที่คุยๆกันมาคือดิวเพิ่งจะกลับจากรักษาตัวที่เมืองนอกได้ยังไม่ถึงเดือน ทุกคนเลยตกลงจะทำตามนี้โดยที่จะมีการแจ้งแขกเหรื่อว่ามีการเปลี่ยนแปลงนิดหน่อยเนื่องจากความไม่สะดวกในหลายๆอย่าง
“ อี้ต้องขอโทษด้วยนะครับที่เป็นต้นเหตุให้ต้องมีการเปลี่ยนแปลงครั้งนี้และยังทำให้พวกน้าต้องกลายเป็นคนผิดคำพูด ถ้ามีอะไรให้อี้ทำชดเชยบอกอี้ได้เลยนะครับ “ คือผมรู้สึกผิดจริงๆ ผมรู้เลยว่าพ่อกับแม่ของดิวต้องลำบากแค่ไหน จากนั้นดิวก็มากุมมือแล้วส่งยิ้มจางๆให้ผม
“ อี้อย่าคิดมากนะเพราะทางนี้คือดีที่สุดสำหรับทุกคนแล้ว พ่อกับแม่เค้าไม่ได้เดือดร้อนอะไรหรอก ไม่ต้องคิดมากนะที่รัก “ ดิวพูดปลอบใจผม
“ ใช่แล้วอี้อย่าคิดอะไรเยอะนะ นี่คือทางที่ดีที่สุดและมันคือการชดเชยให้กับลูกชายพวกเราด้วย “ ลุงประวิทย์พูดเสริมแต่มันก็ไม่ได้ทำให้ผมรู้สึกดีขึ้นมากอะไร จากนั้นผมก็ขอตัวพวกท่านไปล้างชามช่วยแม่บ้านเพื่อที่จะหลบออกมาจากตรงนั้น ความรู้สึกของผมมันยังกลัวๆเกรงๆยังไงไม่รู้เหมือนกัน พอผมช่วยล้างชามเสร็จแล้วผมก็ออกมานั่งเล่นริมสระ นั่งคิดอะไรไปเรื่อยเปื่อยจนสักพักผมก็รู้สึกว่ามีคนมายืนข้างๆผม พอผมหันไปก็เจอลุงประวิทย์มายืนมองหน้าผม ท่านมองยิ้มๆแล้วพูดขึ้น
“ ลุงเอ๊ยพ่อขอนั่งคุยด้วยคนได้มั้ย “
ผมมองหน้าท่านแล้วยิ้มกลับ
“ ได้สิครับ “ จากนั้นลุงประวิทย์ก็นั่งลงข้างๆผม
“ นี่คงเป็นพรหมลิขิตละเนอะที่ทำให้พวกเธอกลับมาเจอกันอีกครั้ง รู้อะไรมั้ย ตอนแรกที่พ่อพาดิวไปรักษาตัวแล้วหมอที่นั่นบอกว่าดิวอาจจะความจำกลับมาไม่เหมือนเดิม ใจนึงพ่อก็เสียใจมากนะที่ต้องเป็นแบบนี้แต่อีกในใจลึกๆพ่อก็ดีใจนะที่ลูกของพ่อจะกลับมาและไม่มีความทรงจำในครั้งก่อน ความทรงจำที่ได้รู้ว่าพ่อของตัวเองคือคนที่ทำร้ายลูกชายให้เป็นแบบนี้ พ่อไม่เคยเลยที่จะไม่โทษตัวเองกับสิ่งที่ได้ทำไปแต่เมื่อเรื่องมันมาขนาดนี้แล้วสิ่งที่พ่อจะทำคือพ่ออยากให้เค้ามีครอบครัวได้เหมือนคนปกติทั่วไปมีลูกมีเต้ามาให้เราได้ชื่นใจ และในตอนนั้นมันไม่มีใครที่จะรับสภาพของดิวได้หรอก คนป่วยที่อารมณ์ไม่คงที่คนที่เกรี้ยวกราดก็มีแต่หลิง หลิงและที่ไม่ได้คิดอะไรตรงนั้น พ่อเลยคิดว่ามันจะดีกว่ามั้ยถ้าจะให้เค้าคบกันต่ออย่างน้อยๆครั้งนึงเค้าก็เคยคบๆกันมันน่าจะต่อกันไม่ยาก ซึ่งแรกๆดิวเค้าก็ไม่ได้อยากจะอะไรกับหลิงหรอกนะ แต่ช่วงนั้นหลิงเค้าก็ขยันมาดูแลมาเทคแคร์ดิว เจ้าดิวมันคงคิดว่ามันอาจจะเป็นการดีมั้งถ้ามันกับหลิงจะมีความสัมพันธ์ที่แนบแน่นขึ้น พ่อเลยเสนอว่าลองหมั้นกันก่อนดูมั้ยค่อยๆคบค่อยๆคุยกันไปแล้วถ้ามั่นใจค่อยแต่งงานกัน “ ลุงประวิทย์หยุดพูดแล้วเหมือนกับเอามือไปปาดที่แก้มของเค้า อืมมมมม เค้าน้ำตาไหลแต่ไม่ได้ฟูมฟายอะไร
-
บทพูดเยอะลงรายละเอียดมาก ขอเนื้อหน่อยไม่เอาน้ำ