-
***************************************************************************************
ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ
ติดตามกฏเพิ่มเติมที่กระทู้นี้บ่อยๆ เมื่อมีการแก้ไขกฏจะแก้ไขที่กระทู้นี้นะครับ
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0
ประกาศทั่วไปติดตามอัพเดทกันที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.0
ประกาศ กฎที่อื่นมีไว้แหก แต่ห้ามมาแหกที่นี่
1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
การสนใจและชื่นชอบนิยายและเรื่องเล่าของคนในเรื่องควรมีขอบเขตที่จะไม่สร้างความเดือดร้อนให้เจ้าของเรื่อง เช่นเดียวกับเป็ดที่ตอนนี้ถูกรังควานตามหาตัวจากคนด้านต่างๆ จนตัดสินใจไม่เล่าเรื่องต่อ.........เนื่องจากบางเรื่องเป็นเรื่องเล่า.....................บางคนไม่ได้เปิดเผยตัวตน เขาพอใจจะมีความสุขในที่เล็กๆแห่งนี้โดยไม่ได้ตั้งใจให้คนภายนอกได้รับรู้เรื่องราวแล้วนำไปพูดต่อ เพราะปฎิเสธไม่ได้ว่าสังคมไม่ได้ยอมรับพวกเราสักเท่าไหร่
2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท,
หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง
หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์
และสถาบันต่าง ๆ รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด
การกระทำเช่นนั้นอาจทำให้คุณแบนทันที และถาวร . หมายเลข IP ของทุกโพสต์จะถูกบันทึกเพื่อใช้เป็นหลักฐาน
ในความเป็นจริงเป็นไปได้ยากมากที่จะให้แต่ละคนมีความคิดเห็นตรงกันทั้งหมด คนเรามากมายต่างความคิดต่างความเห็น เติบโตมาภายใต้ภาวะแวดล้อมต่างกันการแสดงความคิดเห็นที่แตกต่าง จึงควรทำเพื่อให้เกิดความเข้าใจกัน แบ่งปันประสบการณ์และมิตรภาพเพื่ออาจเป็นประโยชน์ในการใช้ชีวิต และไม่ว่าจะอย่างไรก็ควรเคารพในความคิดเห็นที่แตกต่างของบุคคลอื่นช่วยกันสร้างให้บอร์ดนี้มีแต่ความรักนะครับ
เรื่องบางเรื่องอาจจะเป็นทั้งเรื่องแต่งหรือเรื่องเล่าใดๆก็ขอให้ระลึกเสมอว่า อ่านเพื่อความบันเทิงและเก็บประสบการณ์ชีวิตที่คุณไม่ต้องไปเจอความเจ็บปวดเล่านั้นเองเพื่อเป็นข้อเตือนใจ สอนใจในการตัดสินใจใช้ชีวิต จึงไม่ต้องพยายามสืบหาว่าเรื่องจริงหรือเรื่องแต่งส่วนการพูดคุยนั้น ก็ประมาณอย่าทำให้กระทุ้กลายพันธุ์ห้ามเอาเรื่องส่วนตัวมาปรึกษาพูดคุยกันโดยที่ไม่เกี่ยวพันกับเรื่องในกระทู้นิยาย ถ้าจะวิจารณ์หรือแสดงความคิดเห็นทุกคนมีสิทธิแต่ขอให้ไปตั้งกระทู้ที่บอร์ดอื่นที่ไม่ใช่ที่นี่นะครับ
3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อเจ้าของเรื่องเท่าที่จะทำได้หรือแจ้งมายังบอร์ดนี้ก่อนนะครับ เนื่องจากเจ้าของเรื่องบางครั้งไม่ต้องการให้คนที่ไม่ได้ชื่นชอบนิยายชายรักชายเข้ามารับรู้ ลิขสิทธิ์ทั้งหมดเป็นของเจ้าของคนที่ทำขึ้นและเวปแห่งนี้นะครับ
4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอมให้ส่งหรือติดต่อกันทางพีเอ็มจะปลอดภัยกว่าแล้วเมื่อมีการติดต่อสื่อสารกันให้พึงระวังถึงความปลอดภัย ความไม่น่าไว้ใจของผุ้คนทุกคนแม้จะมีชื่อเสียงในบอร์ดเป็นเรื่องส่วนตัวของแต่ละคนไป เพื่อลดความขัดแย้งภายในเล้า จึงไม่สนับสนุนให้มีการจีบกันในบอร์ดนะครับ
5.ห้ามจั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียวให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตาม
เพราะแม้จะเป็นเรื่องที่เขียนจากเรื่องจริง เมื่อนำมาพิมพ์เป็นเรื่องผ่านตัวอักษร ย่อมเลี่ยงไม่ได้ที่จะมีการเพิ่มเติมเพื่อให้เกิดสีสันในเนื้อเรื่อง ทางเล้าถือว่านั่นคือการเพิ่มเติมเนื้อเรื่อง จึงไม่อนุญาตให้จั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” แต่สามารถแจ้งว่าเป็น “นิยายที่อ้างอิงมาจากชีวิตจริง” ได้ มีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว
6.การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย ทำได้ แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว โดยสามารถใช้ปุ่ม Insearch qoute ได้ ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน
7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
7.1 นิยาย 1 ตอน จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
- 1 Reply ที่เกินมานั้น โมทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ
8.Administrator และ moderator ของ forum นี้ มีสิทธิ์อ่าน, ลบ หรือแก้ไขทุกข้อความ. และ administrator, moderator หรือ webmaster ไม่สามารถรับผิดชอบต่อข้อความที่คุณได้แสดงความคิดเห็น (ยกเว้นว่าพวกเขาจะเป็นผู้โพสต์เอง).
9.คุณยินยอมให้ข้อมูลทุกอย่างของคุณถูกเก็บไว้ในฐานข้อมูล. ซึ่งข้อมูลเหล่านี้จะไม่ถูกเปิดเผยต่อผู้อื่นโดยไม่ได้รับการยินยอมจากคุณ .Webmaster, administrator และ moderator ไม่สามารถรับผิดชอบต่อการถูกเจาะข้อมูล แล้วนำไปสร้างความเดือดร้อนต่างๆ
10.ห้ามลงประกาศลิงค์โปรโมทเวป โฆษณา หรือโปรโมทในเชิงธุรกิจใดๆ ทุกชนิด ลงได้เฉพาะในห้องซื้อขาย ในเมื่อแนะนำเวปอื่นที่บอร์ดเรา ก็ช่วยแนะนำบอร์ดเราโดยลงลิงค์บอร์ดเรา เวป http://www.thaiboyslove.com ในบอร์ดที่ท่านแนะนำมาให้เราด้วย เมื่อจำเป็นต้องแนะนำลิงค์ให้ส่งลิงค์กันทาง personal message หรือพีเอ็มแทนนะครับจะสะดวกกว่า ส่วนในกรณีอยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนๆได้อ่านจริงๆนั้นพยายามลงให้ห้องซื้อขายซะ หรือถ้าม๊อดเดอเรเตอร์จะพิจารณาเป็นกรณีๆไป ถ้ารู้สึกว่าไม่ได้โปรโมทเวป แต่อยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนด้วยใจจริงจะให้กระทู้นั้นคงอยู่ต่อไป
11.บอร์ดนิยายที่โพสจนจบแล้วมีไว้สำหรับนิยายที่โพสในบอร์ด boy's love จนจบแล้วเท่านั้น จึงจะถูกย้ายมาเก็บไว้ที่นี่ หาอ่านนิยายที่จบแล้ว หรือคนเขียนไม่ได้เขียนต่อ แต่โดยนัยแล้วถือว่าพล็อตเรื่องโดยรวมสมควรแก่การจบแล้ว หากนักเขียนท่านใดได้พิมพ์เล่มกับสำนักพิมพ์ ต้องการลบเรือ่งบางส่วนออก โดยเฉพาะไคลแม๊ก หรือตอนจบที่สำคัญ ให้แจ้ง moderator ย้ายนิยายของท่านสู่ห้องนิยายไม่จบ เพื่อที่หากระยะเวลาเกินหกเดือนแล้ว เราจะได้ทำการลบทิ้ง หรือท่านจะลบนิยายดังกล่าวทิ้งเสียก็ได้ เนื่องจากบอร์ดนี้เก็บเฉพาะนิยายที่จบแล้ว
บอร์ดนิยายที่ยังไม่มาต่อจนจบไว้สำหรับ
นิยายที่คนเขียนไม่ได้มาต่อนาน หายไปโดยไม่มีเหตุผลสมควร ไม่ได้แจ้งไว้หรือแจ้งแล้วก็ไม่มาต่อ 3 เดือน จะย้ายมาเก็บในนี้เมื่อครบหกเดือนจะทำการลบทิ้ง ส่วนเรื่องไหนที่จะต่อก็ต่อในนี้จนกว่าจะจบ แล้วถึงจะทำการย้ายไปสู่บอร์ดนิยายจบแล้วต่อไป
12.ห้ามนำเรื่องพิพาทต่างๆมาเคลียร์กันในบอร์ด
13.ผู้โพสนิยาย และเขียนนิยายกรุณาโพสให้จบ ตรวจสอบคำผิดก่อนนำมาลงด้วยครับ
14.ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ
15. การนำรูปภาพ บทความ ฯลฯ มาลงในเวปบอร์ด ควรจะให้เครดิตกับ...
(1) ผู้ที่เป็นต้นตอเจ้าของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ
(2) เวปไซต์ต้นตอที่อ้างอิงถึง
....ในกรณีที่เป็นบทความที่ถูกอ้างอิงต่อมาจากเวปไซต์อื่นๆ
- ถ้ามีแหล่งต้นตอของเจ้าของบทความ ให้โพสชื่อเจ้าของต้นตอของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ พร้อมทั้งเวปไซต์ที่อ้างอิง
(กรณีนี้จะโพสอ้างอิงชื่อผู้โพสหรือเวปไซต์ที่เรานำมาหรือไม่ก็ได้ แต่ควรมั่นใจว่าชื่อต้นตอของที่มาถูกต้อง)
- ถ้าไม่สามารถหาชื่อต้นตอของรูปภาพหรือเวปไซต์ที่นำมาได้ ควรอ้างอิงชื่อผู้โพสและเวปไซต์จากแหล่งที่เรานำมาเสมอ
- ควรขออนุญาติเจ้าของภาพหรือเจ้าของบทความก่อนนำมาโพสค่ะ(ถ้าเป็นไปได้) ยกเว้นพวกเวปไซต์สาธารณะ เช่น หนังสือพิมพ์ออนไลน์ ฯลฯ ที่เปิดให้คนทั่วไปได้อ่านเป็นสาธารณะ ก็นำมาโพสได้ แต่ให้อ้างอิงเจ้าของชื่อและแหล่งที่มาค่ะ
- ไม่ควรดัดแปลงหรือแก้ไขเครดิตที่ติดมากับรูปหรือบทความก่อนนำมาโพส
- ถ้าเป็น FW mail ก็บอกไปเลยว่าเอามาจาก FW mail
16.นิยายเรื่องไหนที่คิดว่าเมื่อมีการรวมเล่มขายแล้วจะลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออก กรุณาอย่าเอามาลงที่นี่ หรือสำหรับผู้ที่ขอนิยายจากนักเขียนอื่นมาลง ต้องมั่นใจว่าเรื่องนั้นจะไม่มีการลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออกเมื่อมีการรวมเล่มขาย อนึ่ง เล้าไม่ได้ห้ามให้มีการรวมเล่มแต่อย่างใด สามารถรวมเล่มขายกันได้ แต่อยากให้เคารพกฎของเล้าด้วย เล้าเปิดโอกาสให้ทุกคน จะทำมาหากิน หรืออะไรก็ตามแต่ขอความร่วมมือด้วย เผื่อที่ทุกคนจะได้อยู่อย่างมีความสุข
17.ห้ามแจ้งที่หัวกระทู้เกี่ยวกับการจองหรือจัดพิมพ์หนังสือ แต่อนุโลมให้ขึ้นหัวกระทู้ว่า “แจ้งข่าวหน้า...” และลงลิงค์ที่ได้ตั้งเอาไว้ในแล้วในห้องซื้อขายลงในกระทู้นิยายแทน ถ้านักเขียนต้องการประชาสัมพันธ์เกี่ยวกับการจอง หรือจัดพิมพ์หนังสือของตนเองผ่านกระทู้นิยายของตนเอง นิยายเรื่องดังกล่าวจะต้องลงเนื้อหาจนจบก่อน (ไม่รวมตอนพิเศษ) จึงจะทำการประชาสัมพันธ์ในกระทู้นิยายได้ (ศึกษากฏการซื้อขายของเล้่าก่อน ด้วยนะคะ)
เอาข้อสำคัญก่อนนะครับเด่วอื่นๆจะทำมาเพิ่มครับเอิ้กๆหุหุ
admin
thaiboyslove.com.......................................
วันที่ 3 ธ.ค. 2551วันที่ 16 ก.ย. 2554 ได้เพิ่มกฏ ข้อที่ 7
วันที่ 21 ต.ค.2556 ได้ปรับปรุงกฏทั้งหมดเพื่อให้แก้ไข และติดตามได้ง่าย
เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง
ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม
*****************************************************************************************
__________________________
สารบาญ
คุณ monetacaffeine ช่วยทำมาให้ค่ะ :กอด1: ขอบคุณมากนะคะ
1. คุณพ่อ คุณแม่ พี่เสือ กับน้องกระต่าย (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37498.msg2344557#msg2344557)
2. พี่เสือ น้องกระต่ายกับโรงเรียนประถมและเมียพี่เสือ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37498.msg2345388#msg2345388)
3. พี่เสือ น้องกระต่าย กับตุ๊กตา (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37498.msg2346433#msg2346433)
4. พี่เสือ น้องกระต่าย กับยา (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37498.msg2347324#msg2347324)
5. พี่เสือ น้องกระต่าย กับการเลื่อนชั้น (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37498.msg2349626#msg2349626)
6. พี่เสือ น้องกระต่าย กับสอบเข้า (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37498.msg2350704#msg2350704)
7. พี่เสือ น้องกระต่ายกับเรื่องโป๊ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37498.msg2351772#msg2351772)
8. พี่เสือ น้องกระต่ายกับของโปรด (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37498.msg2352951#msg2352951)
9. พี่เสือ น้องกระต่ายกับงานปาร์ตี้ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37498.msg2354299#msg2354299)
10. พี่เสือ น้องกระต่ายกับเจ็บป่วย (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37498.msg2355312#msg2355312)
11. พี่เสือ น้องกระต่าย กับของขวัญวันเกิด (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37498.msg2356433#msg2356433)
12. พี่เสือ น้องกระต่ายกับเรื่องเสื้อผ้า (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37498.msg2360228#msg2360228)
13.พี่เสือ น้องกระต่ายกับวันๆ ของพี่เสือ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37498.msg2361309#msg2361309)
14. พี่เสือ น้องกระต่ายกับการสอบ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37498.msg2362288#msg2362288)
15. พี่เสือ น้องกระต่ายกับเดท (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37498.msg2363682#msg2363682)
16. พี่เสือ กระต่ายน้อยกับวันปิดเทอม (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37498.msg2364636#msg2364636)
17. พี่เสือ น้องกระต่ายกับน้ำตา (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37498.msg2373576#msg2373576)
18. พี่เสือ น้องกระต่ายกับวันเปิดเทอม (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37498.msg2374693#msg2374693)
19. พี่เสือ น้องกระต่ายกับฟันผุ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37498.msg2375879#msg2375879)
20. พี่เสือ น้องกระต่าย กับสอบเข้า (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37498.msg2376651#msg2376651)
21. พี่เสือ น้องกระต่ายกับผลสอบ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37498.msg2377859#msg2377859)
22. พี่เสือ น้องกระต่ายกับนิทานคุณแม่ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37498.msg2380965#msg2380965)
ตอนพิเศษ Summer wine (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37498.msg2381941#msg2381941)
23. พี่เสือ น้องกระต่ายกับเพื่อนบ้าน (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37498.msg2385759#msg2385759)
24.พี่เสือ น้องกระต่ายกับหัวใจ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37498.msg2386707#msg2386707)
25. พี่เสือ น้องกระต่ายกับโรงเรียนมัธยม (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37498.msg2392345#msg2392345)
26. พี่เสือ น้องกระต่าย กับโรงเรียนมัธยม ๒ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37498.msg2398730#msg2398730)
27. พี่เสือ น้องกระต่ายกับคนที่มาจีบ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37498.msg2404776#msg2404776)
28. พี่เสือ น้องกระต่ายกับคนที่มาจีบ 2 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37498.msg2410722#msg2410722)
29. พี่เสือ น้องกระต่ายกับเศษขยะ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37498.msg2415809#msg2415809)
30. พี่เสือ น้องกระต่ายกับหนวด (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37498.msg2421377#msg2421377)
31. พี่เสือ น้องกระต่ายกับการเรียนรู้ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37498.msg2428268#msg2428268)
32. พี่เสือ น้องกระต่ายและปิดเทอม (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37498.msg2433742#msg2433742)
33. พี่เสือ น้องกระต่ายกับเปิดเทอม (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37498.msg2436824#msg2436824)
34. พี่เสือ น้องกระต่ายกับกีฬาสี (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37498.msg2450356#msg2450356)
35. พี่เสือ น้องกระต่ายกับกีฬาสี 2 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37498.msg2458073#msg2458073)
36. พี่เสือ กระต่ายน้อยกับกีฬาสี 3 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37498.msg2461398#msg2461398)
37. พี่เสือ น้องกระต่ายและกีฬาสี 4 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37498.msg2466720#msg2466720)
Special Episode: Strip (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37498.msg2472574#msg2472574)
38. พี่เสือ น้องกระต่ายกับเด็กคนนั้น (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37498.msg2484397#msg2484397)
39. พี่เสือ น้องกระต่ายกับอุ้งมือ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37498.msg2511540#msg2511540)
Wife House Down #1 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37498.msg2534881#msg2534881)
40. พี่เสือ น้องกระต่ายกับใจสลาย (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37498.msg2547195#msg2547195)
41. พี่เสือ น้องกระต่ายกับคำสารภาพ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37498.msg2570822#msg2570822)
- Special Warm Body: X'mas Ver. - (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37498.msg2576857#msg2576857)
42. พี่เสือ น้องกระต่ายกับการเปลี่ยนแปลง (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37498.msg2603468#msg2603468)
43. พี่เสือ น้องกระต่ายกับโพรงกระต่าย (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37498.msg2627155#msg2627155)
44. พี่เสือ น้องกระต่ายกับการจากลา (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37498.msg2649730#msg2649730)
45. พี่เสือ น้องกระต่ายกับข่าวใหญ่ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37498.msg2670540#msg2670540)
46. พี่เสือ กระต่ายน้อยกับสิงคโปร์ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37498.msg2696816#msg2696816)
47. พี่เสือ กระต่ายน้อยกับสิงคโปร์ 2 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37498.msg2705309#msg2705309)
48. พี่เสือ กระต่ายน้อยกับสิงคโปร์ 3 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37498.msg2711561#msg2711561)
49. พี่เสือ น้องกระต่ายกับเพื่อนใหม่ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37498.msg2719073#msg2719073)
50. พี่เสือ น้องกระต่ายกับความรักสีเทา (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37498.msg2736306#msg2736306)
51. พี่เสือ น้องกระต่ายกับความลำบากใจของพี่ชาย (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37498.msg2757620#msg2757620)
52. พี่เสือ น้องกระต่ายกับไอติมชานม (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37498.msg2777305#msg2777305)
53. พี่เสือ น้องกระต่ายและการตัดสินใจ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37498.msg2793856#msg2793856)
54. พี่เสือ น้องกระต่ายกับกีฬาสานสัมพันธ์ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37498.msg2803062#msg2803062)
55. พี่เสือ กับน้องกระต่ายและความจริง (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37498.msg2830374#msg2830374)
56. พี่เสือ กับน้องกระต่ายและทางเลือก (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37498.msg2853275#msg2853275)
57. พี่เสือ น้องกระต่ายและครึ่งทาง (Part 1:สงคราม) (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37498.msg2900960#msg2900960)
57. พี่เสือ น้องกระต่ายและครึ่งทาง (Part 2:การตัดสินใจ) (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37498.msg2947742#msg2947742)
Part 3 End: พี่เสือและกระต่ายน้อย (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37498.msg2994833#msg2994833)
เพิ่งลงนิยายที่นี่เป็นครั้งแรกค่ะ ไม่ทราบว่าถูกหรือเปล่า ผิดพลาดยังไงรบกวนคุณเจ้สองช่วยตักเตือนด้วยนะคะ :hao5: :hao5:
-
เจิมมมม
-
1. คุณพ่อ คุณแม่ พี่เสือ กับน้องกระต่าย
หากจะพูดถึงชนชั้นกลางล่ะก็ ครอบครัวแก้วกิจการเป็นครอบครัวที่สมควรยกตัวอย่างเป็นครอบครัวแรก
ครอบครัวนี้ประกอบไปด้วยทุกอย่างที่ครอบครัวชนชั้นกลางพึงมึ คุณแม่มักเรียกครอบครัวตัวเองว่า American Dream
เริ่มจาก คุณพ่อผู้ขยันขันแข็ง คุณฉัตรชัย คุณพ่อเป็นคนไทยเชื้อสายจีน รูปร่างกำยำแข็งแรง ผิวขาวสะอาด แต่หน้าตาไม่หล่อเหลา หน้าตาคุณพ่อเหมือนขนมปังกลมที่มีใส้ลูกเกดแปะอยู่ตรงกลาง คุณพ่อเป็นหัวเรี่ยวหัวแรงของครอบครัว เงียบขรึมและเอาจริงเอาจัง แต่คุณพ่อก็รักคุณแม่กับลูกๆ มาก คุณพ่อเป็นผู้จัดการธนาคารต่างชาติแห่งหนึ่ง และซื้อบ้านจัดสรรที่ราคาไม่แพงมากนักย่านชานเมือง บ้านจัดสรรก็เหมือนครอบครัวนี้ ธรรมดาๆ ไม่ดี ไม่เลว มีพื้นที่ใช้สอยพอสมควร มีสามห้องนอน สามห้องน้ำ หนึ่งห้องครัวและห้องรับแขก ที่ใช้เป็นห้องนั่งเล่นในคราวเดียว
คุณแม่ของบ้าน คือคุณจามจุรี คุณแม่เป็นสตรีร่างเล็ก ผิวสีเข้ม ลูกครึ่งเพชรบูรณ์และนครศรีธรรมราช หน้าตาคมขำ โดยเฉพาะดวงตาคมกริบ ทั้งดูหวานซึ้งและโฉบเฉี่ยวในเวลาเดียวกัน คุณแม่เป็นอดีตดาวมหาวิทยาลัย แล้วก็ยังเคยเป็นคุณครูสอนศิลปะชั้นประถมที่โรงเรียนแห่งหนึ่งด้วย คุณจามจุรีเป็นสตรีที่น่ารัก น่าคบหา มีนิสัยอ่อนโยน พูดจาไพเราะ อะลุ่มอะล่วยผิดจากสามี
คุณจามจุรีกับคุณฉัตรชัยคบหากันตั้งแต่เรียนมหาวิทยาลัย เป็นคู่รักธรรมดาๆ ไม่มีอะไรโดดเด่น พอจบมาก็ทำงานออฟฟิศ อายุย่างเข้ายี่สิบห้าทั้งคู่ก็แต่งงานกัน พออายุยี่สิบเจ็ด คุณแม่ก็ท้อง คุณพ่อก็ผ่อนบ้านได้ครึ่งทางพอดี คุณแม่เลยลาออกจากงานประจำ มาทำงานที่บ้านเป็นคนวาดรูปประกอบนิทานเด็ก
เหมือนกับครอบครัวชนชั้นกลางทั่วไป คุณแม่กับคุณพ่อไปอัลตร้าซาวด์ดูลูก คุณหมอบอกว่า เป็นเด็กผู้ชาย คุณแม่ผิดหวังนิดหน่อย เพราะเธออยากได้ลูกสาว
แต่ไม่ว่ายังไง ครอบครัวแก้วกิจการก็เตรียมพร้อมรับเทวดาน้อยประจำบ้านเต็มที่
การตั้งครรภ์ไม่มีปัญหา ผ่านพ้นได้เก้าเดือน ไม่เร็ว ไม่ช้ากว่าปกติ คุณแม่ก็คลอด
การผ่าตัดคลอดเรียบร้อยดี มีปัญหาแค่คุณแม่ตัวเล็กไม่สามารถคลอดธรรมชาติได้แค่นั้น คุณหมอเลยเลือกผ่าตัดแทน
แต่พอผ่าเท่านั้น คุณหมอก็ต้องตกใจ มองหน้าพยาบาลผู้ช่วย
"เด็กแฝด ?"
เรื่องกลายเป็นว่า พอคุณพ่อมาเยี่ยมคุณแม่ พร้อมญาติพี่น้อง (คุณลุงคุณป้าคุณตาคุณยายคุณปู่คุณย่า) คุณแม่ก็ยิ้มแป้นบอกทุกคนว่า
"เราได้แฝดค่ะ"
คุณหมออธิบายให้ครอบครัวฟังว่า เนื่องจากแฝดพี่มีรูปร่างใหญ่โต เลยทำให้บังแฝดน้องในภาพอุลตร้าซาวด์ แต่ถึงยังไง คุณพ่อและญาติๆ ก็ดีใจมากอยู่ดี
แฝดพี่ คุณปู่เกิดปีขาล เลยให้ชื่อว่า พี่เสือ เป็นทารกเพศชายสมบูรณ์ แข็งแรงทุกประการ
แฝดน้อง เนื่องจากโดนแฝดพี่บัง แถมยังโดนแย่งสารอาหารตอนท้องอีก เลยตัวเล็ก แล้วยังป่วยเป็นโรคสารพัด ต้องอยู่ในตู้อบ แต่บรรดาญาติๆ ทั้งหลายเห็นครั้งแรกแล้วถึงกับเพ้อไปเลย ทั้งๆ ที่ทารกเป็นเพศชาย แต่กลับตัวขาวจั๊วะเหมือนคุณพ่อ มีดวงตากลมโตแวววาวหวานซึ้งเหมือนคุณแม่ อย่างกับตุ๊กตานางฟ้าตัวน้อยๆ
คุณย่าผู้อาวุโสรองจากคุณปู่เลยตั้งชื่อว่า น้องกระต่าย เพราะคุณย่าเกิดปีเถาะนั่นเอง
วันเวลาผ่านไป น้องกระต่ายยิ่งโตยิ่งป่วยหนัก จนคุณยายเป็นห่วง นึกถึงคำโบราณว่า 'สามวันลูกผี' เพราะยิ่งทารกเกิดมาสวย ผียิ่งอยากได้ คุณยายเลยขอน้องกระต่ายไปเลี้ยงที่บ้านสวน มีคุณย่ากับคุณป้าตามไปด้วย
ส่วนพี่เสือยิ่งโตยิ่งตัวโตเหมือนคุณพ่อ ผิวคล้ำเหมือนคุณแม่ ตาคมดุ แถมยังทำท่าเกเรเสียอีก
คุณพ่อคุณแม่มักพาพี่เสือไปเยี่ยมน้องกระต่ายที่บ้านสวนทุกสัปดาห์ ทุกครั้งที่พี่เสือมาหา พี่เสือมักยึดน้องไว้ ขนาดคุณพ่อคุณแม่จะขออุ้มพี่เสือยังหวง
น้องกระต่ายโตมาในสภาพแวดล้อมที่เป็นผู้หญิงล้วน มีลูกพี่ลูกน้องอายุมากกว่าสองปี ชื่อพี่หน่อยคอยเป็นเพื่อนเล่น คุณยายคุณย่าคอยเลี้ยงดู น้องกระต่ายเลยมีนิสัยนุ่มนิ่มเหมือนผู้หญิง พูดจาเพราะ อ่อนโยนเหมือนคุณแม่เปี๊ยบ แถมเนื้อตัวยังผุดผ่อง ขาวสะอาดเหมือนแตงร่มใบ ใบหน้าเล็กเท่างบอ้อย ดวงตากลมโตใสสะอาด แขนขาเรียวเล็ก เรือนผมดำขลับเป็นเงางาม เอวคอดบอบบางเหมือนเด็กผู้หญิง คุณย่าเลยชอบให้น้องกระต่ายใส่ชุดกระโปรง เล่นแต่งตัวตุ๊กตากับคุณยายจนสนุกไป คุณพ่อคุณแม่เลยจนใจจะห้ามปราม
พออายุเริ่มเข้าอนุบาล คุณแม่เลยขอน้องกระต่ายคืนจากคุณย่า เพื่อเข้าโรงเรียนอนุบาลเล็กๆ ใกล้บ้าน
น้องกระต่ายเป็นเด็กน่ารัก ว่านอนสอนง่าย คุณพ่อคุณแม่มักจะย้ำกับพี่เสือเสมอว่าให้ดูแลน้องดีๆ
หากว่าคุณพ่อคุณแม่รักน้องกระต่ายแล้ว พี่เสือคงหลงน้องกระต่ายมาก พี่เสือนึกถึงตุ๊กตากระเบื้องทุกครั้งที่เห็นน้อง ไม่มีคืนไหนที่พี่เสือจะไม่นอนกอดน้อง แล้วยิ่งเข้าอนุบาล คุณแม่จับสองพี่น้องใส่ชุดปกกะลาสีน่ารักของโรงเรียนอนุบาล แต่ดูขัดกับพี่เสือชะมัด
พี่เสือชี้ที่กางเกงน้องแล้วถามคุณแม่ "ไมต่ายใส่เหมือนเสือ ?"
คุณพ่อหัวเราะ ตอบแทนคุณแม่ "น้องต่ายเป็นผู้ชายเหมือนพี่เสือครับ"
พี่เสือนิ่งคิดครู่หนึ่ง ก่อนถามต่อ "น้องมีช้างน้อยเหมือนเสือ ?"
คุณพ่อคุณแม่ปล่อยก๊าก "ครับ มีเหมือนเสือเลย แต่น้องตัวเล็กกว่า เสือต้องดูแลน้องดีๆ นะ"
เสือน้อยพยักหน้า กุมมือน้อยของน้องต่ายแน่น สีผิวสองพี่้น้องตัดกับเหมือนไอศกรีมวานิลลากับชอคโกแลต
"โอเค เรียบร้อยแล้ว ป่ะ ไปกันเถอะ" คุณแม่ปรบมือเรียกเด็กๆ ขึ้นรถ
เหมือนครอบครัวทั่วไปอีกครั้ง คุณพ่อขับรถมาส่งคุณแม่กับลูกๆ ที่โรงเรียนประจำหมู่บ้าน สี่คนพ่อแม่ลูกจูงมือกัน
"ผ้าเช็ดหน้า ?" คุณแม่เอ่ยซ้ำด้วยความเป็นห่วง น้องกระต่ายเปิดกระเป๋าเป้สีแดงแล้วพยักหน้า มีพี่เสือชะโงกตรวจซ้ำอีกที
คุณพ่อวานให้คุณครูถ่ายรูปให้
รูปถ่ายของเสือน้อยกับกระต่ายน้อย และคุณพ่อคุณแม่ในวันแรกของโรงเรียนอนุบาลก็ผ่านพ้นไป
ส่งลูกๆ เสร็จ คุณพ่อก็ขับรถไปส่งคุณแม่ที่บ้าน คุณแม่เตรียมสีสำหรับวาดรูป วาดไปได้เพลินๆ ใกล้เที่ยงถึงนึกขึ้นได้ว่าควรหยุดพัก
คุณแม่เลยเข้าครัว เตรียมทอดไข่ ทำอาหารกินง่ายๆ คนเดียว ยังไม่ทันจะตอกไข่ เสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้น
"สวัสดีค่ะ ?"
"คุณจามจุรีใช่ไหมคะ ? ดิฉันคุณครูนพพรจากโรงเรียนอนุบาลนะคะ"
คุณแม่ใจหายวาบ แต่ก็รับฟังคุณครูด้วยท่าทางเยือกเย็น จนสรุปได้ใจความว่า
น้องเสือต่อยน้องภู เพื่อนร่วมชั้น
น้องเสืออาละวาดตอนที่คุณครูให้จับกลุ่มกินข้าวกลางวัน
น้องเสือต่อคุณครูไก่ คุณครูพี่เลี้ยงจนสลบ
น้องกระต่ายเอาแต่ร้องไห้หลบหลังพี่เสือ ไม่ยอมกินข้าว ไม่ยอมพูดอะไรทั้งนั้น
คุณแม่รีบโทรแจ้งคุณพ่อ แล้วบอกว่าตนจะจัดการเอง ให้คุณพ่อทำงานตามปกติ แล้วคุณจามจุรีก็คว้ากระเป๋าสตางค์วิ่งออกจากบ้าน
ที่โรงเรียนอนุบาลสภาพวุ่นวาย เละเทะกว่าที่คุณจามจุรีคิดไว้ พี่เสือกอดน้องกระต่ายแน่นหนาจนกลมดิ๊กอยู่หน้าห้อง
"เสือ ต่าย" คุณแม่ร้อนใจรีบปราดเข้าหาลูก
"คุณจามจุรี" คุณครูนพพรเดินกระย่องกระแย่งเข้ามาหา
"ค่ะ คุณครู"
"เชิญคุณแม่ทางนี้ดีกว่าค่ะ" คุณครูเดินไปเปิดประตูอีกฝั่ง เป็นห้องทำงานเงียบสงบ
คุณแม่ดุนหลังลูกชายสองคนตามไป พร้อมใจเต้นตึกตัก
นี่แค่อนุบาลวันแรกก็มีเรื่องเสียแล้ว...
"น้องเสือต่อยน้องภูค่ะ" คุณครูเข้าประเด็นทันที แต่พี่เสือก็สวนทันควันเหมือนกัน
"ภูแก้งต่าย!"
น้องกระต่ายได้ยินชื่อตัวเองก็ตัวสั่น ปากเบะ ร้องไห้โฮ ยกชายเสื้อพี่ชายเช็ดตาป้อยๆ พี่เสือหยิบผ้าเช็ดหน้าออกมาซับน้ำตาให้น้อง
คุณครูยิ้มชืด "ค่ะ คือน้องภูล้อน้องกระต่ายว่าเหมือนเด็กผู้หญิง..."
"พี่เสือเลยต่อยเลย" เสือน้อยตอบ ยืดอกภูมิใจ คุณแม่มีท่าทางเหมือนจะเป็นลม
"แล้วที่ว่าพี่เสืออาละวาด ?" คุณแม่ถามเสียงเบาหวิว
คุณครูไม่ทันตอบ เจ้าตัวก็ตอบเสียงแจ๋ว
"คุงคูจะไม่ให้เสือกินต่าย"
คงมีแต่คุณแม่ที่เข้าใจ เลยรีบอธิบาย "คือปกติเสือต้องกินข้าวกับน้องน่ะค่ะ เสือเลี้ยงน้องมาตลอดค่ะ เค้าป้อนข้าวน้องด้วย" พยายามเสริมเมื่อเห็นสีหน้าคุณครู
น้องกระต่ายพยักหน้าแรงๆ พูดเสียงแผ่ว "พี่เสือต้องกินหนู"
"คือเราต้องแยกน้องเสือน้องกระต่ายค่ะ เพื่อให้เด็กมีปฏิสัมพันธ์กับเพื่อนร่วมห้องคนอื่นๆ ตอนพักเที่ยงดิฉันเลยให้เด็กๆ แยกกลุ่มกันกินข้าว พอแยกกลุ่มเท่านั้นเอง น้องเสืออาละวาดยกใหญ่ แล้วพอคุณครูไก่เข้าไปห้ามตอนน้องเสืออาละวาด น้องเสือเลยต่อยเข้าที่ปลายคางน่ะค่ะ นอนนับดาวเลย ดิฉันเห็นเข้าเลยรีบเข้าไปช่วย กลายเป็นว่าน้องเสือเตะดิฉันที่หน้าแข้งค่ะ" ครูนพพรอธิบาย น้ำตาจะร่วง
"บอกตามตรงนะคะ ดิฉันไม่เคยเจอเด็กที่แรงเยอะขนาดนี้มาก่อน เจ็บจนน้ำตาเล็ดค่ะ!" ว่าแล้วคุณครูก็ถลกกระโปรงขึ้นให้ดู คุณแม่หน้าเสีย เพราะขาคุณครูเขียวช้ำ
"คุงคูไม่ดี ไม่เรียกพี่เฉือ ไม่ให้เฉือกินต่าย เฉือเกียด!" คุณแม่หน้ามืดแล้ว รีบดุ
"เสือทำอย่างนั้นได้ยังไง! รีบขอโทษคุณครูเร็วเข้า!"
พี่เสือหน้าเสีย "ไม่! คุงคูไม่ดีก่อน!"
"โอเคๆ" คุณแม่ยอมแพ้ พี่เสือหัวรั้นเหมือนคุณพ่อ
"ดิฉันขอโทษด้วยนะคะคุณครู คือว่าพี่เสือแกชอบให้ทุกคนเรียกแกว่าพี่เสือน่ะค่ะ เพราะแกถือตัวเองว่าเป็นพี่ แล้วต้องดูแลน้อง... เวลาเข้ากลุ่มอะไรก็ขอให้แกอยู่กับน้องนะคะ แล้วแกก็จะทำอะไรของแกเงียบๆ ไป ไม่อาละวาดค่ะ" คุณแม่มีประสบการณ์ตรงเหมือนกัน พี่เสือต่อยคุณพ่อจนคุณพ่อเซ ตอนที่คุณพ่อจะขออุ้มน้องต่ายแล้วพี่เสือไม่อนุญาต
พี่เสือที่ตัวโตกว่าน้องต่ายเกือบเท่าตัวพยักหน้า ดูแก่แดดมากกว่าน่ารัก
"ต่ายกินนมป่วยด้วย คุงคูบังคับ"
"คือน้องต่ายแพ้นมค่ะ พี่เสือเลยกินแทนน้องมาตลอด" เลยตัวโตแทนด้วย คุณแม่เหมือนจะร้องไห้
คุณครูนพพรถอนหายใจ ก่อนจะขอให้คุณแม่อธิบายพฤติกรรมเด็กแฝดมากขึ้น
กว่าจะคุยกับคุณครูเสร็จ ก็ปาเข้าไปบ่ายสามแล้ว คุณแม่นึกขึ้นได้ว่าตัวเองและเด็กๆ ยังไม่ได้กินข้าวเลยขอตัวกลับก่อน
เหมือนที่คุณแม่บอกเปี๊ยบ คุณครูนพพรมองเด็กแฝดที่นั่งเงียบๆ ถึงจะหิวก็ไม่ร้องงอแง ขอแค่มีน้องกระต่ายอยู่ข้างๆ พี่เสือก็ไม่โวยวาย เด็กสองคนเล่นบล๊อกไม้ เล่นต่อสู้ ที่พี่เสือแกล้งแพ้ให้น้องง่ายดาย
คุณแม่จูงพี่เสือ พี่เสือจูงน้องกระต่ายออกจากโรงเรียนอนุบาล นึกดีใจที่คุณครูใจดี ยอมรับฟังพฤติกรรมเด็กทั้งคู่ เลยรีบจูงมือเด็กทั้งสองคนกลับบ้าน
พอคุณพ่อกลับบ้านมา เด็กสองคนก็กินข้าว อาบน้ำ ปะแป้งเอี้ยมเฟี้ยมแล้ว จริงๆ แล้วพี่เสือจะอาบน้ำให้น้อง คุณแม่เลยยอมตามใจ แต่พอลับตาพี่เสือ คุณแม่ก็จับร่างเล็กๆ เหมือนตุ๊กตาอาบน้ำอีกที
คุณพ่อพยายามตีหน้าเคร่ง ขณะมองลูกชายทั้งคู่
ก็มันน่ารักน้อยเสียเมื่อไหร่
พี่เสือจับน้องกระต่ายนั่งพิงอกเหมือนตุ๊กตา มือป้อนขนมพุดดิ้ง ปากเล็กๆ จิ้มลิ้มของน้องงับช้อนตาม พอน้องกินเปื้อน พี่เสือก็เอาเสื้อนอนตัวเองเช็ดให้ กลายเป็นน้องสะอาด แต่พี่เลอะแทน
"เสือ" คุณพ่อเรียกเสียงแข็ง "มาคุยกับพ่อหน่อย" เพราะคุณแม่ไม่ถนัดดุลูก เลยวานคุณพ่อให้ช่วยดุพี่เสือ
พี่เสือวางช้อน ถามน้องเสียงอ่อนโยน "ต่ายอิ่มยัง ?"
น้องต่ายยิ้มแป้น แก้มนวลเนียนเป็นสีชมพูเรื่อ "หนูอิ่มแย้วจ้ะ"
พี่เสือเลยจุ๊บแก้มน้องแรงๆ แล้วลามไปที่หน้าผาก กับปากเล็กๆ นั่นด้วย
คุณพ่อครางในใจ เหมือนลูกเสือตัวน้อยเล่นกับลูกกระต่ายไม่มีผิด
น่ารักที่สุด ลูกใครวะ! (คุณพ่อเห่อลูก)
คุณแม่ส่งสายตาเตือนมาให้คุณพ่อ ก่อนจะจับแยก
"ต่ายมากับแม่มา ไปแปรงฟันรอพี่นะครับ"
แค่นั้นแหละ! น้องกระต่ายที่ว่าง่ายมาตลอดก็แผลงฤทธิ์
"หนูจะไปกับพี่เฉือ!"
กลายเป็นพี่เสือต้องปลอบน้อง "ต่ายไปนอนนะคับ รอพี่เฉือนะ"
น้องต่ายเช็ดน้ำตาป้อย ตาแดงเหมือนกระต่ายจริงๆ "พี่เฉือต้องมานะ ?"
"คับ" พี่เสือชูนิ้วก้อยให้สัญญา
ไม่มีใครรู้หรอกว่า... สัญญาเด็กๆ ในวันนั้น พี่เสือจะทำได้... และทำให้น้องไปตลอดชีวิต....
พี่เสือโดนคุณพ่อดุไปตามระเบียบ แต่ยังไงพี่เสือก็เชื่อว่าตัวเองไม่ผิด พอเถียงมากเข้า เลยโดนตี พี่เสือไม่ร้องไห้ เพราะคุณพ่อบอกว่าลูกผู้ชายต้องไม่ร้องไห้ ที่คุณพ่อตีเพราะสอน แต่น้องต่ายร้องไห้ได้ เพราะน้องต่ายเป็นข้อยกเว้น
พี่เสือเปิดประตูเข้าไปหาน้อง มุดขึ้นเตียงนอนที่คุณแม่อุตส่าห์สั่งทำให้เป็นรูปรถสุดเท่ห์ สีแดงกับสีน้ำเงิน แต่สองพี่น้องกลับนอนเตียงเดียวกันมาตลอดเสียนี่
"พี่เฉือ ?" น้องต่ายกระซิบ จำเสียงฝีเท้าพี่ชายได้
"จู่ว์" พี่เสือกระซิบกลับ จุ๊บหน้าผากนวล "พี่มาแย้ว"
"หนูกัว" น้องต่ายขดตัวเข้าหาพี่ชาย เพราะโตมากับคุณย่า น้องต่ายเลยแทนตัวเองว่า 'หนู' มาตลอด
"ไม่กัวคับ โอ๋ๆ"
"พี่หน่อยบอกว่า ตอนกางคืนมีปี๋" น้องฟ้อง น้ำตาคลอเบ้า จำได้ว่าตอนอยู่บ้านสวน พี่สาวเคยแกล้งเล่าเรื่องผีให้ฟัง
"โอ๋ๆ ปี๋มา พี่เฉือจาเตะกาเด็น!" สองมือป้อมๆ โอบกอดน้องแน่น กอดศีรษะเล็กกับอก
ไม่ต้องสงสัยว่าน้องต่ายเชื่อพี่ชายหมดใจ เจ้าตัวเล็กขดตัวนอนในอ้อมกอดพี่เสืออย่างสบายใจ พี่เสือเองเมื่อเห็นลมหายใจน้องเป็นจังหวะดีแล้ว ค่อยเข้าสู่นิทราตามไป...
_____
คำ(ไม่)นำ
ยินดีที่ได้รู้จักนะคะ เราชื่อ aimer ค่ะ
ร้างลงจากการเขียนนิยายมานานค่ะ :katai1: ก่อนหน้านี้เราเคยแต่งฟิคเล็กๆ น้อยๆ ลงเด็กดีบ้าง (เอิ่มม ประมาณ... 10 ปีที่แล้ว ?) เรื่องนี้ได้แรงบันดาลใจมาจากการ์ตูนเรื่องหนึ่ง คิดว่าคงเดาได้ง่าย เนื้อหาพี่เสือน้องต่ายจะเป็นตอนสั้นๆ หลายๆ ตอนค่ะ ให้อารมณ์เหมือนอ่านการ์ตูนเป็นตอนๆ จะพยายามไม่มีดรามา (เพราะเราไม่ค่อยชอบ....แหะๆ) อารมณ์จะเหมือนเรื่องยุ่งๆ ภายในครอบครัวพี่เสือ น้องกระต่ายมากกว่าน่ะคะ จะอ้างถึงญาติๆ เพื่อนคุณพ่อ คุณแม่ เพื่อนๆ คนอื่นๆ ด้วย ไม่ได้เน้นเรื่องความรักแบบ Yaoi จริงจัง (แต่มันก็ยังวายนะ!) หรือจะเรียกว่า Yaoi แบบครอบครัว!? เอ๊ะ!?
พัฒนาการตัวละครอาจแปลกๆ ไปบ้าง เพราะเราเริ่มตั้งแต่ตัวละครเกิด.... (จนตาย เฮ้ย ไม่น่าใช่)
สำหรับท่านที่สงสัย + ขอแปะเตือนไว้ก่อนนะคะ นิยายเรื่องนี้เป็นแนว Incest ค่ะ แปลตรงตัวคือ "การร่วมเพศกันในหมู่เครือญาติ" (เออะ น่ากลัวเนาะ :a5:) เนื้อหาทางวิชาการคาดว่าคงได้ยินกันมาแล้วนะคะ คือในอดีตหมู่ชนชั้นสูงการแต่งงานกันในหมู่เครือญาติเป็นเรื่องสงวน เช่น ในสมัยอียิปต์โบราณ (ดูเพิ่มเติม http://forum.banrasdr.com/showthread.php?tid=5567) แต่ปัจจุบันเป็นเรื่องต้องห้าม (Taboo) แต่อย่างว่าเนาะ... จะเอามาตราฐานของอีกยุคนึงไปตัดสินอีกยุคนึงไม่ได้.... ขอให้อ่านนิยายเรื่องนี้ด้วยความรู้สึกเดียวกันนะคะ
// me... คลานออกจากกระทู้ :z3: :z3:
-
:hao7: :hao7: :hao7: :hao7: :hao7:
-
น่ารักเว่อร์ๆเลยค่ะ
-
ชอบ :katai2-1: รอตอนต่อไปจ้า
-
น่ารักกกก
-
ชอบบบบบบบบบบบบ น่ารักดี :L2:
-
โฮกกก พี่เสือน้องกระต่ายน่ารักมากกก
แล้วมาต่อไวๆน้า
-
ชอบอ่ะนิยายรักต้องห้ามไรแบบนี้อ่ะลุ้นๆดี
น้องต่ายน่าร๊ากกกกก
พี่เสือโหดดดดดมั่กๆ
-
เนื้อเรื่องน่ารัก ชอบบบบๆ :katai2-1:
-
อั๊ยๆๆๆ น่ารักมาก
ชอบที่สุด
น้องตายน่ารัก
พี่เสือก็โหดได้ใจ 555+
มารอติดตามค่ะ
-
เห็นชื่อเรื่องแล้วนึกถึง Kotetsu กับ Barnaby...
อิอิ
-
น่ารักง่ะ มากๆด้วย :-[
ชอบพี่เสือกับน้องต่าย รักกันๆ :กอด1:
รอตอนต่อไปค่ะ :L2:
-
น่ารักจุงเบยยยยยยยยย
:mew3:
-
พี่เสือสุดยอดเลยแหมะ ท่าทาคุณพ่อจะสนับสนุนนะนั่น ถึงจะเป็นอาการเห่อลูกก็เถอะ :ruready
-
เฮ้ย ชอบๆๆๆ น่ารักอะ อ่านแล้วติดหนึบ มาต่อเร็วๆ นะคะ :katai2-1:
-
น่ารักมากเลยค่ะ ><' รออ่านตอนต่อไปอยู่นะคะ
-
เนื้อเรื่องน่ารัก เช็คคำนิดหนึ่ง อ่านแล้วจะได้ไม่สะดุด
เป็นกำลังใจให้ค่ะ
-
เรื่องที่คนเขียนพูดถึงคือเรื่องนี้ใช่ไม๊คะ Usagi Otoko Tora Otoko
ส่วนตัวเราชอบเรื่องนี้มากๆ ยิ่งตอนเห็นชื่อเรื่องนี้รีบกดเข้ามาทันทีเลย
คนเขียนแต่งได้น่ารักมากๆ อ่านแล้วมโนภาพพี่เสือกับน้องต่ายได้เองเลย o13
-
พูดได้คำเดียว....เริ่ด!!!!!
-
บันนี่แบ๊วมว๊ากกกกกกกกก :mew1: :mew1:
-
:hao7:น่าฮักขนาด
-
น่ารักที่สุด อยากอ่านอีก
-
:-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ แอร๊ยยยย น่ารัก
-
มาลงชื่อเป็นแฟนคลับพี่เสือ XD
-
2. พี่เสือ น้องกระต่ายกับโรงเรียนประถมและเมียพี่เสือ
หลังจากนั้นมา พี่เสือกับน้องกระต่ายก็เข้ากับโรงเรียนอนุบาลได้ดีขึ้น พี่เสือกลายเป็นหัวโจกเด็กๆ ภาพที่คุณแม่ชินตาตอนไปรับคือ พี่เสือวิ่งนำเด็กอนุบาล มีน้องกระต่ายหัวเราะเอิ๊กอ๊ากขี่หลังพี่เสืออยู่
ส่วนน้องกระต่ายยิ่งโตยิ่งสวย จนคุณพ่อคุณแม่ชักหนักใจ
วันที่สิบสี่กุมพาพันธ์ โรงเรียนอนุบาลจัดกิจกรรมวาดรูป พับกระดาษเป็นรูปหัวใจ เพื่อมอบให้คุณพ่อคุณแม่
แต่เด็กๆ ที่ชอบเลียนแบบผู้ใหญ่แอบพับอีกอันหนึ่งเอาไว้ให้คนที่ชอบ
น้องกระต่ายได้หัวใจกระดาษสีแดงแปร๊ดมากที่สุดในชั้น ส่วนพี่เสือก็ได้จากสาวน้อยชั้นอนุบาลมาหลายชิ้น
พี่เสือชะโงกดูหัวใจกระดาษบนตักน้องกระต่ายแล้วเกิดอาการโมโหขึ้นมา คุณแม่และคุณครูเข้าใจว่าพี่เสืออิจฉาที่น้องได้มากกว่าเลยหัวเราะขำ แต่ถ้าทุกคนรู้ความจริงขึ้นมา คงไม่มีใครกล้าหัวเราะแน่
วันนั้นพี่เสือเลยอาละวาด เทกระดาษสีแดงของน้องน้อยลงถังขยะหมด ทำเอาหนุ่มๆ ที่ให้ร้องไห้จ้า โดยที่น้องกระต่ายได้แต่มองตาปริบๆ
พี่เสือรีบหอมแก้มเอาใจน้อง แล้วกำชับ
"ต่ายมีฉีแดงของพี่เท่านั้นนะ!"
น้องกระต่ายยิ้มแก้มปริ รับเอากระดาษยับยู่ยี่สีแดงที่ดูยังไงก็ไม่คล้ายหัวใจมา แล้วเขย่งตัวหอมแก้มพี่ชายคืน
"หนูยักพี่เฉือที่ฉุดเลย"
พี่เสือหน้าแดงไปถึงหู อายม้วนต้วน ฟัดแก้มขาวๆ ของน้องแก้เขินแทน
วันนั้นคุณครูเล่าให้คุณแม่ฟังว่า พี่เสืออารมณ์ดีทั้งวัน
ว่ากันว่าเด็กเหมือนผ้าขาว มักจะซึมซับ เลียนแบบเอาพฤติกรรมของผู้ใหญ่มา ปีถัดมาพี่เสือก็โมโหหัวฟัดหัวเหวี่ยงอีกแล้ว
วันวาเลนไทน์ของโรงเรียนอนุบาล เพิ่มชั้นทำขนมง่ายๆ เข้ามาด้วย พี่เสือคงจะแค่เทขนมที่บรรดาหนุ่มน้อยมอบให้น้องกระต่ายทิ้ง แต่นี่น้องภู คู่อริเก่าที่เคยล้อเลียนน้องกระต่ายถึงขั้นกล้าหอมแก้มน้องน้อย พี่เสือเลยฟาดหมับเข้าให้ น้องภูร้องไห้จ้า แต่ทั้งๆ ที่น้ำมูกน้ำตาไหลย้อยเขรอะใบหน้าก็ยังไม่วายจีบน้องกระต่าย
"พี่ภูยักน้องต่ายนะ"
เช่นเคย พี่เสือเลยฟาดเข้าอีกที น้องกระต่ายได้แต่มองตาปริบๆ
พอขึ้นชั้นประถม พี่เสือก็จูงน้องไปโรงเรียนเองได้แล้ว โดยมีคุณแม่แอบตามไปเงียบๆ
แต่แล้วตำนานหัวโจกหวงน้องของพี่เสือมีอันต้องสะเทือน เมื่อพี่เสือเจอกับพี่จัมโบ้
พี่จัมโบ้เป็นลูกชายเจ้าของค่ายเทควันโด ผู้บริจาครายใหญ่ของโรงเรียน เจ้าตัวอ้วนตุ๊ต๊ะ แถมยังมีนิสัยชอบรังแกคนอื่น พี่จัมโบ้มักจะอวดวิชาเทควันโดผิดๆ ถูกๆ ของตัวเองให้เด็กคนอื่นดูเสมอ
พี่จัมโบ้เลยมีลูกน้องเยอะแยะ
พี่เสือไม่ค่อยสนใจพี่จัมโบ้ พี่เสือสนใจแค่น้องกระต่ายกินข้าวหมดไหม น้องกระต่ายทำการบ้านหรือยัง น้องกระต่ายโดนใครรังแกหรือเปล่า
พี่จัมโบ้เลยหันมารังแกน้องกระต่ายแทน
ซึ่งก็ได้ผล
พี่จัมโบ้แค่ใช้ให้ลูกไล่มาล้อเลียนน้องกระต่ายว่าเป็นตุ๊ด ติดพี่ แล้วก็พยายามดึงกางเกงน้อง ซึ่งตัวเองคิดว่าเป็นการแกล้งที่สร้างสรรค์ที่สุดแล้ว
พี่เสือฉุนขาด ง้างหมัดชกพี่จัมโบ้ แต่ก็ไม่เป็นผล เพราะพี่จัมโบ้มีไขมันรอบตัวเหมือนห่วงยางป้องกันอยู่
พี่เสือเลยขยับให้น้องที่ร้องไห้จ้าไปอยู่ด้านหลัง ตัวเองบังน้องเสียมิด พี่จัมโบ้เห็นแล้วยิ่งอยากแกล้งเลยชกกลับ
พี่เสือที่ไม่มีใครกล้าชกมานานได้แต่ตกใจ รับเอาหมัดหนักๆ เข้าเต็มหน้า แล้วพี่เสือก็โมโหจริงๆ แล้ว พี่เสือคว้าเอาไม้กวาดของภารโรงแล้วฟาดสุดแรงเกิดเข้าให้ พี่จัมโบ้ร้องเสียงหลง
แล้วเด็กทั้งสองคนก็ตะลุมบอนกัน
น้องกระต่ายที่เห็นพี่ชายโดนพี่จัมโบ้อัดร้องไห้หนักกว่าเดิม รีบวิ่งไปฟ้องคุณครู
วันนั้นจบลงด้วยพี่จัมโบ้กับพี่เสือโดนคุณครูตี น้องกระต่ายร้องไห้กระซิกๆ ไม่หยุด พอกลับถึงบ้าน คุณพ่อก็ดุพี่เสือซ้ำ แถมยังจะตีอีก น้องกระต่ายรีบเอาตัวเข้าบัง
คุณฉัตรชัยตะลึง
ไม่คิดว่าลูกชายคนเล็กที่นุ่มนิ่ม ให้พี่ชายปกป้องมาตลอดจะปราดเข้ามาปกป้อง ใจนึงอยากยกยิ้ม แต่ก็ต้องพยายามปั้นหน้าขรึม
"ต่าย หลีก!"
"ไม่เอา!" ใบหน้าหวานเหมือนคุณแม่ยู่ยี่ พร้อมจะปล่อยโฮทุกเมื่อ แต่เจ้าตัวก็ยืดอกเล็กๆ ขึ้น สูดน้ำมูกเสียงดัง "พี่เฉือเจ็บ คุงพ่ออย่าตีนะ"
พี่เสือรีบดุนน้องน้อยไปด้านหลัง ลูบหัวปลอบใจน้องแล้วยื่นมือมารอรับโทษ พร้อมหลับตาปี๋
"โฮฮ ไม่อาวว พี่เฉือเจ็บบบ อย่าตีนะ ตีต่าย ตีต่าย" น้องน้อยปัดมือคุณพ่อพัลวัน เล่นเอาคุณพ่อชักมึน
"ต่าย! ถ้าไม่หลีก พ่อจะตีต่ายด้วยนะ" คุณพ่อยื่นคำขาด แต่น้องเล็กก็ไม่หลีก คุณพ่อเลยจำใจตีทั้งพี่ทั้งน้องเพื่อรักษาการปกครองในบ้าน
คุณพ่อตีพี่เสือ พี่เสือเจ็บจนน้ำตาเล็ด น้องกระต่ายก็ร้องไห้ด้วย แต่พอคุณพ่อตีน้องกระต่าย พี่เสือกลับร้องไห้โฮ
"คุณพ่อใจร้าย ตีต่ายไม ต่ายเจ็บนะ ตีเสือจิ ตีเสือ" พี่เสือไม่รอให้คุณพ่อว่าอะไร เจ้าตัวแสบอุ้มน้องวิ่งตื๋อเข้าห้อง ล็อกประตูหนาแน่น ไม่ยอมกระทั่งให้คุณแม่มาทำแผล
วันถัดมา พี่เสือก็ไม่ยอมคุยกับคุณพ่อ จำฝังใจว่าคุณพ่อรังแกน้อง เป็นน้องกระต่ายเสียอีกที่เข้าไปคลอเคลียคุณพ่อ ปีนตักบ้าง หอมแก้มบ้าง คอยออเซาะไป เป่าหูคุณพ่อไป
"พี่เฉือไม่ผิดน้า อย่าตีพี่เฉืออีกน้า"
ไม่รู้เพราะคุณพ่อแพ้ลูกอ้อนของลูกชายคนเล็กหรืออย่างไร แต่เย็นวันนั้นคุณพ่อก็ยอมง้อลูกชายคนโต โดยการซื้อไดโนเสาร์ที่เจ้าตัวอยากได้ให้ ตบท้ายด้วยไอศกรีมยี่ห้อดังอีกถ้วยโต
สัปดาห์ถัดๆ มา คุณพ่อคุณแม่มักจะพบว่า ลูกชายคนโตมีรอยเขียวช้ำตลอด ส่วนลูกชายคนเล็กแม้จะไม่เป็นอะไรแม้แต่ปลายก้อย แต่ก็ตาแดงๆ ทุกวัน คุณแม่ชักเอะใจ แต่คุณพ่อกลับนิ่งเฉยเป็นทองไม่รู้ร้อน
"เด็กผู้ชายมีต่อยตีเป็นเรื่องธรรมดา" คุณพ่อพูดเรียบๆ
จนกระทั่งวันหนึ่ง
หลังกลับจากโรงเรียน พี่เสือหงุดหงิดที่สุด รอยแผลทั้งถลอก ทั้งช้ำเต็มตัว คุณแม่อยากร้องไห้ แต่ก็ได้แต่เงียบ ไม่ถามอะไร ขณะทำแผลให้ลูก
น้องกระต่ายนั่งข้างๆ พี่เสือ คอยเป่าแผลไปด้วย ปลอบพี่เสือที่หน้านิ่งเฉยไปด้วยว่า
"ฟู่ พี่เฉือไม่เจ็บน้า"
พอคุณพ่อกลับมา พี่เสือรีบปราดเข้าไปหา
คุณฉัตรชัยชะงัก เพราะตอนนี้ร่างเล็กๆ ของลูกชายคนโตยืนจังก้า ดวงตาคู่ดุทอประกายมุ่งมั่น
"มีอะไรจะบอกพ่อรึเปล่าเสือ ?"
"เสือจาขอคุณพ่อ"
"ขออะไรครับ ?"
"เสืออยากเรียนมวยไทย"
สุดสัปดาห์นั้น คุณพ่อเลยอุ้มพี่เสือไปค่ายมวยที่รู้จักกัน ครูฝึกเห็นท่าทาง หน่วยก้านแข็งแรง กับดวงตาทอประกายกร้าวของลูกศิษย์ตัวน้อยแล้วถูกใจยิ่งนัก
หลังจากนั้นมา พี่เสือก็ซ้อมมวยทุกวัน และมีแผลตามตัวน้อยลงเรื่อยๆ น้องกระต่ายก็ตาไม่แดงกลับบ้านแล้ว
พอเห็นว่าได้ผล คุณพ่อก็รีบอุ้มน้องกระต่ายไปให้ฝึกมวยบ้าง
ครูเบิ้ม ครูฝึกได้แต่มองคุณพ่องงๆ "ไอ้ฉัตร แกจะให้ลูกสาวแกต่อยมวยทำไม ?"
คุณพ่อก้มหน้าลงมองลูกชายคนเล็กที่ยืนตาใส ตัวเล็กขาวบาง ใส่เสื้อเชิ้ตปกสีน้ำเงิน กางเกงสามส่วนเข้ากับเสื้อ คุณแม่ยังแถมหมวกเบเร่ต์สีน้ำเงินขลิบทองให้ด้วย
ถึงปากคุณแม่จะชอบบ่นว่าคุณย่าคุณยายชอบให้กระต่ายแต่งตัวเป็นตุ๊กตา แต่ตัวคุณแม่เองกลับหนักข้อยิ่งกว่า
อืม... จะโกรธครูเบิ้มก็ใช่ที่
เพราะคุณพ่อเองก็ยังมองว่าลูกชายตัวเองเหมือนเด็กผู้หญิงเลย
"เอ่อ เบิ้ม คือหนูต่ายเป็นผู้ชาย"
"หะ! น่ารักขนาดนี้เป็นผู้ชาย แล้วหนูจิ๊บของข้าไม่เป็นกะเทยรึไงวะ!" หนูจิ๊บเป็นลูกสาวครูเบิ้ม อายุมากกว่าฝาแฝดสามปี
"หนูต่ายเป็นผู้ชายฮะครูเบิ้ม" ลูกศิษย์คนโปรดยืนยัน พี่เสือกอดเอวน้องแน่น "ต่ายเป็นฝาแฝดเสือ"
ครูเบิ้มลมจะจับ พ่อมันทำอีท่าไหน ลูกถึงออกมาพิกลแบบนี้วะ!
"ข้าว่า ไม่ไหวว่ะฉัตร ให้หนูต่ายมานั่งดูพี่ต่อยมวยเล็กๆ น้อยๆ อ่ะได้ แต่ตัวบางขนาดนี้ไม่น่าจะไหวว่ะ" ครูเบิ้มกลัวแม่หนู ไม่ใช่ พ่อหนูที่น่ารักเหมือนตุ๊กตาคนนี้จะเป็นรอยแผลจริงๆ
เห็นครูเบิ้มยอมขนาดนี้แล้ว คุณพ่อเลยเอาน้องกระต่ายมาฝากไว้ทุกวัน
สิ่งที่คุณพ่อหวังไว้คือ น้องกระต่ายจะแข็งแรง มีท่าทางสมชายชาตรีขึ้นบ้าง แต่ยิ่งนานวัน ตัวน้องยิ่งบาง ผิวยิ่งขาว ตายิ่งโต ขนตายิ่งดกงอนหนา ผิดกับพี่ชายที่ดำปี๋ ตัวสูงพรวดพราด ทุกวันที่น้องกระต่ายไปเฝ้าพี่ชายต่อยมวย เจ้าตัวเล็กจะเล่นกับพี่จิ๊บ ลูกสาวครูเบิ้มรอ
กลายเป็นว่า คุณพ่อได้ลูกสาวมาแทนซะอย่างนั้น
คุณพ่อได้แต่ทำใจ ถ้าหากน้องกระต่ายจะเบี่ยงเบนจริงๆ เพราะอย่างน้อย น้องกระต่ายก็หน้าตาสะสวย โตมาคงเป็นกะเทยสวย
ส่วนคุณแม่นั้น ทำใจได้ตั้งนานแล้ว ก็น้องกระต่ายชอบเจ้าครัวกับคุณแม่ ชอบชงโกโก้เย็นๆ ให้พี่เสือ ชอบชงกาแฟร้อนๆ ไปเสิร์ฟคุณพ่อ พอคุณยายมา ก็ชอบไปนั่งพับเพียบเรียบร้อย ร้อยมาลัยกับคุณยาย
วันนี้ก็เช่นเคย น้องกระต่ายชงโกโก้ใส่กระติกไว้ให้พี่ชาย มีผ้าขนหนูเย็นๆ ไว้คอยท่า ถึงแม้น้องจะทำทุกวัน แต่ก็เรียกเสียงฮือฮาได้จากบรรดาหนุ่มน้อยนักมวยได้ทุกวันเช่นกัน
"น้องต่ายน่ารัก" รุ่นพี่คนหนึ่งในค่ายเอ่ยชม มองน้องกระต่ายเหมือนจะกลืนกิน "ดียิ่งกว่าเมียครูฝึกอีก"
พี่เสือตาขวาง ถึงตัวเล็กกว่าแต่ก็ไม่เคยกลัวใคร เสือน้อยพูดออกมาเสียงดัง
"หนูต่ายเป็นของเสือ พี่กายอย่ามาแย่งนะ"
พี่กาย นักชกรุ่นพี่อายุสิบห้าปีได้แต่โยกศีรษะของเสือน้อยอย่างเอ็นดู "เออ เอ็งดูแลหนูต่ายของเอ็งดีๆ ละกัน น่ารักยิ่งกว่าผู้หญิง นิสัยดีขนาดนี้ระวังจะมีคนฉกไป"
พี่เสือถึงจะยังเด็ก แต่ก็เข้าใจที่พี่กายพูดทุกคำ รีบวิ่งไปหาน้อง จูบแก้มนวลแล้วไล่มาถึงริมฝีปาก หันกลับไปยิ้มให้หนุ่มคนอื่นๆ
"หนูต่ายเป็นเมียเสือแล้ว!"
ครูเบิ้มที่ยืนดื่มสปอนเซอร์ตรงกรอบประตูข้างๆ สำลักทันใด
"เหี้ย ชิบหายแล้ว! หนูจี๊บบบ ไปหยิบโทรศัพท์มาให้พ่อด่วนจี๋เลยลูกกกกกกกกกก"
ครูเบิ้มจูงเด็กสองคนไปส่งที่บ้าน พร้อมเล่าเรื่องทั้งหมดให้ฟัง คุณแม่หัวเราะคิกคัก คุณพ่อปั้นหน้าไม่ถูก
"คุณจุ๋ม คือผมไม่เห็นว่ามันตลกนะ" ครูเบิ้มเดือดร้อน หนูจิ๊บ ลูกสาวสุดรักกระตุกชายเสื้อพ่อ
"พ่อเบิ้มๆ ไม่เห็นเป็นไรเลย หนูต่ายเหมาะกับน้องเสือออก หนูจิ๊บอยากให้แต่งงานกัน"
หนูจิ๊บเป็นแฟนตัวยงละครหลังข่าว
คุณแม่กลั้นหัวเราะไม่อยู่ เธอจับลูกชายคนโตนั่งตักพ่อ ลูกชายคนเล็กนั่งตักตัวเอง แล้วถามเสียงอ่อนโยน
"เสือ ทำไมลูกอยากให้หนูต่ายแต่งงานกับลูกครับ"
พี่เสือจ้องหน้าแม่แน่วแน่ คล้ายจะให้สัญญาบางอย่าง "พี่เสือจะอยู่กับต่ายตลอดไป จะปกป้อง ดูแลต่ายเอง" คำพูดเกินวัยของเสือน้อยทำเอาผู้ใหญ่นิ่ง หนูต่ายหน้าแดงไปถึงหู ซุกหน้าตัวเองกับอกแม่
พี่เสือส่งยิ้มให้น้องน้อย แล้วยื่นนิ้วก้อยกลมป้อมให้ "พี่เสือสัญญา"
น้องกระต่ายเงยหน้าขึ้นจากอกแม่ ยิ้มหวานตอบกลับ ใบหน้าหวานแดงเรื่อน่ารัก พยักหน้าตอบ แล้วส่งนิ้วก้อยให้พี่
"จ้ะ"
"พี่เสือรักหนูต่ายนะ"
กระต่ายน้อยเขินจนบิดตัวไปมา "หนูก็รักพี่เฉือที่สุดจ้ะ"
ผู้ใหญ่ในห้องเงียบกริบ คุณพ่อกระแอมเบาๆ แล้วอธิบายเรื่องแต่งงานช้าๆ ให้เข้าใจง่ายที่สุด
พี่เสือได้แต่พยักหน้า อุ้มน้องออกจากตักแม่มานั่งตักตัวเอง "งั้นพี่เสือก็แต่งงานกับน้องไม่ได้ ?"
"ไม่ได้จ้ะ"
"แต่พี่เสือดูแลน้องได้ ?"
ครูเบิ้มพยักหน้าให้ พี่เสือรีบจูบแก้มนวล "งั้นหนูต่ายให้พี่เสือดูแลไปตลอดนะ"
กระต่ายน้อยขี้อายพยักหน้าซื่อๆ "จ้ะ"
แล้วเรื่องกระต่ายน้อยเมียเสือในวันนั้นก็จบลง
___
คำ (ไม่) นำ : คำตาม
ขอบคุณค่ะ :monkeysad: น้ำตาจะไหล มีคนเมนต์ มีคนอ่านด้วย >< ขอบคุณมากๆ นะคะ ทั้งคนอ่าน คนเมนต์เลย ตอนเราเข้ามาเช็ค แทบยิ้ม.... แต่ยิ้มไม่ได้ เพราะมาร์กหน้าอยู่ (กรี๊ด คราวหน้าจะไม่เข้ามาดูตอนมาร์กหน้าแล้ว!)
ดีใจมากค่ะ เพราะขนาดตัวเราเอง หากระทู้ตัวเองยังไม่เจอเลย (อาย =//=) แสดงว่าทุกท่านที่คลิกเข้ามา คงจะมีวาสนากับเราสินะคะ!!
เมื่อวานมัวแต่ตื่นเต้นเอานิยายลงเล้าครั้งแรก เลยลืมแจ้งว่า นิยายเรื่องนี้ขอความอนุญาติอัพตามรายสะดวกนะคะ :sad4: ณ ปัจจุบันสถานะเป็นนักเรียนเตรียมสอบ (ปอโท) ค่ะ ทำงานพิเศษไปด้วย ช่วยงานที่บ้านไปด้วย เลยอาจมีบางทีหายๆ ไปบ้าง เราเป็นคนเขียนช้าด้วยค่ะ :z3:
แต่ไม่ว่ายังไง ก็จะพยายามอัพให้ไวที่สุดเท่าที่จะทำได้นะคะ
ตอนนี้ของพี่เสือน้องต่าย เราชอบครอบครัวนี้มากค่ะ คุณพ่อเหมือนจะเก๊กดุไปแค่นั้นเอง คุณแม่ก็ติสต์ๆ หลุดๆ ตัวละครรอบๆ ตัวสองพี่น้องก็เป็นคนดีๆ เราอยากให้เด็กสองคนนี้โตมาสภาพแวดล้อมดีๆ ค่ะ จริงๆ แล้วคุณพ่อคุณแม่เป็นนักศึกษาหัวสมัยใหม่ เราอยากยัดแนวคิดอะไรอีกหลายๆ อย่างอยู่ค่ะ
สำหรับภาษา จะพยายามมากขึ้นนะคะ เพราะช่วงหลายปีมานี้ เราร้างจากการขีดๆ เขียนๆ ภาษาไทยไปจริงๆ เรื่องคำเชื่อม คำสันธาน คำบุพบทเลยจะขาดๆ หายๆ บางทีอาจพบโครงสร้างเป็นภาษาอังกฤษแทน... = ='' แต่ภาษาอังกฤษเราก็ใช่ว่าจะดี 55ตอนเขียนวิจัยส่งก็ต้องเปิดพวกลิสต์ศัพท์คำเชื่อมเขียนไปด้วย กร๊ากก โชคดีที่ภาษาอังกฤษมีกฏชัดเจน คำเชื่อมก็ไม่เยอะด้วย
ตอบเมนต์ๆ
ตอบคุณ อยากกินไข่พะโล้ โปะ : ขอบคุณมากนะคะที่เข้ามาเจิม เกือบกรี๊ดแน่ะ
ตอบคุณ gcc : :katai4: :katai4: ตบคีย์บอร์ด พยายามปั่นต่อรัวๆๆ
ตอบคุณ PandP : ขอบคุณค่ะ จริงๆ แล้วนอกจากเรื่องน่ารักแล้ว ยังมีอีกฉากที่เราถนัดด้วย (....)
ตอบคุณ mom_mam : ขอบคุณมากค่ะ ตอนใหม่มาเสิร์ฟแล้วค่ะ
ตอบคุณ Zitraphat : :L1: :pig4: ใจให้ไปค่ะ ขอบคุณที่แวะมานะคะ
ตอบคุณ mach201 : จะพยายามที่สุดเลยค่ะ :mew1:
ตอบคุณ แมวเหมียว : เราเองก็ช๊อบ ชอบค่ะ ขนาดโชวโจวเรายังชอบอ่านพวกกรงรัก โลลิต้าอะไรแบบนี้เลย =///= เขิลลล
ตอบคุณ Moohwan : ขอบคุณมากค่า จะพยายามให้มันน่ารักต่อไปนะคะ ><
ตอบคุณ Chichi Yuki : ขอบคุณมากค่ะ ดีใจที่รักเด็กแฝดนะคะ (แต่ชีวิตจริงเราเกลียดเด็กนะ :mew5: ตอนเขียนต้องไปนั่งสังเกตุน้องค่ะ ซึ่งก็มึนไปหลายวัน)
ตอบคุณ Ra poo : ถูกต้องนะค้า!!! แต่เราขอหยิบมาแค่ชื่อเรื่องค่ะ 55 เนื้อหาจะไปกันคนละทิศเลย แต่ไอเดียเริ่มจริงๆ จากลุงเสือกับน้องต่ายจริงๆ แหละค่ะ
ตอบคุณ BeeRY : ขอกอดด้วยคน :L2: ต่อไปถ้าน้องดื้อก็อย่าโกรธน้องนะคะ TT
ตอบคุณ toye : ขอบคุณค่ะ >< จะแต่งต่อสุดฝีมือนะคะ
ตอบคุณ buathongfin : คุณพ่อหลงลูกมากค่ะ 55 จริงๆ เค้าก็ใจดีนะ แต่แอ๊บดุเท่านั้นเอง
ตอบคุณ dahlia : ขอบคุณมากค่ะ จะพยายามปั่นให้เร็วที่สุดนะคะ
ตอบคุณ honeystar : มาแล้วค่า :katai4: ปั่นรัวๆ
ตอบคุณ wan_sugi : ขอบคุณมากนะคะ จะพยายามเช็คค่ะ เพราะเราเขียนในโน้ตแพด (ไม่มีเช็คคำให้) แถมพจนานุกรมที่โตมาด้วยกันก็เป็นฉบับ พ.ศ. 2535 ค่ะ (เอิ่ม...) จะพยายามเช็คคำที่อัพเดทที่สุดนะคะ
ตอบคุณ beer : ส่วนหนึ่งค่ะ 55 ได้อารมณ์ฟีลกู๊ดแบบนั้นเลยค่ะ อยากได้นิยายที่อ่านแล้วไม่ต้องอ่านต่อก็เดาเรื่องได้ (เหะ ?) หรือถ้าไม่อ่านนานๆ มาอ่านใหม่ก็รู้เรื่องน่ะค่ะ
ตอบคุณ uknowvry : เอามือทาบอก หยิบผ้าเช็ดหน้ามัลเบอร์รีออกมาซับน้ำตา ขอบคุณค่าาา
ตอบคุณ e-ga-g : ขอบคุณค่า น้องต่ายน้อยเหมือนจะมีบทน้อย แต่อย่างว่า นางเอกเจ้าน้ำตา(?) ค่าตัวแพงค่ะ 55
ตอบคุณ atblueann : ขอบคุณค่ะ อย่าทิ้งกันไปนะตัวเอง :mew2:
ตอบคุณ eXcelencia : ตาเสือนี่มีแฟนคลับโด้ยยย 55 ขอบคุณมากนะคะ
-
ปาดมาบวกเป็ดบวกโหวต ชอบเรื่องนี้นะ อย่าหายไปล่ะ :katai5: :katai5: :katai5:
-
พี่เสือแน่วแน่ตั้งแต่เด็กเลย ดูแลน้องดีๆนะจ๊ะ
-
555+ ไอ้เจ้าพี่เฉือมันหัวไวจริงๆ... ไม่ได้มีแค่น้องจิ๊บแล้วมั้งที่เป็นคอละครหลังข่าว มีจงมีจุ๊บ แล้วประกาศตัวด้วย 5555+ เด็กแก่แดดเอ๊ย!!!!
-
น่าร้ากกก แอร๊ยยย อ่านเรื่องนี้แล้วมันก๊าวใจ :hao7:
จะติดตามต่อไปค่า
-
กอดฟัดๆอีกรอบ น่ารักจริงๆพี่เสือน้องต่าย :man1:
ตอนน้องชายยังเด็กๆก็เคยจับแต่งตัวเป็นผู้หญิงเหมือนกัน แต่ไม่รอด มันไม่ยอมท่าเดียว ไม่เหมือนน้องต่าย :laugh:
ยิ่งโตยิ่งสวย ได้หวงกันทั้งบ้านแน่เลย :z1:
-
เสือกินต่าย
ต่ายเมียเสือ
แต่ละคำ ชวนคนอ่านจิ้นทั้งน้านนนน
อยากบอกคนเขียนว่าเรารักเด็กตั้งแต่แรกเกิดถึงห้าขวบ
แต่น้องต่ายกับพี่เสือเป็นขอยกเว้นนน
กรี๊ดดดด ชอบภาษาที่ใช้เข้าใจง่ายชวนให้เห็นภาพเด็กๆ
ปล.เป็นกำลังใจให้ค่ะ สู้ๆ จะคอยติดตามนะคะ
-
พี่เสือ แมนมากเลยค่า น้องต่ายก็น่ารัก คุณพ่อคุณแม่อีก เป็นครอบครัวที่อบอุ่นมากเลย :o8: :o8:
No มาม่า(ดราม่า)ดีแล้วค่ะ กินมากผมร่วง 5555 :hao7:
-
โอ๊ย พี่เสือกับน้องต่ายนี่น่ารักจริงๆเล๊ย :mew1:
-
อ๊ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย :katai4:
น่ารักเว่อร์อ่ะเธออออออออ :-[
-
แอดมินแต่งได้น่ารักมากเลย....เป็นกำลังใจให้ค่ะ :mew1:
-
น่ารักมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
:o8: :o8: :o8: :o8: :o8: :o8: :o8: :o8: :o8: :o8: :o8:
-
โอ้ยน่ารักอ่ะ น่ารักมากๆๆ
-
ตอนเกี่ยวก้อยสัญญา พี่เสือเท่แมนได้ใจจริงๆ แก่แดดแก่ลมแต่น่าร้ากกมาก
พี่เสือหนูต่ายน้อย ชอบเรื่องนี้มากกอะ
-
มันค่อนข้างฝืนความรู้สึกแปลกๆค่ะเรื่อง incest เนี่ย มันฝืนสามัญสำนึกเรามาก แต่ด้วยภาษาที่น่าอ่านเนื้อเรื่องน่ารัก เลยอยากติดตามต่อค่ะ ก็เป็นกำลังใจให้นะคะ
-
อ่านไปยิ้มไป อ่านแล้วมีความสุข
ชอบพี่เสือปกป้องน้อง น้องกระต่ายก็อ้อนได้น่ารักมากกก
คนเขียนบรรยายได้ดีจนเห็นภาพความน่ารักของเด็กๆเลย
หลงเสน่ห์พี่เสือกับน้องกระต่ายแล้วสิ
บวกเป็ดเป็นกำลังใจให้ค่ะ :hao3:
-
:z1: อร๊าย อ่านไปเขินแทนน้องต่าย :impress2: :impress2: :impress2:
-
เรื่องเน้น่ารักมากเลยยยยย เค้าชอบพี่เสือน้องต่ายมากมายยย เอิ๊กกก
รักคนเขียน
-
ยกป้ายไฟเชียร์พี่เสือกับน้องต่ายน้อยเลยนะเนี่ย เรารักเด็กคู่นี้
เอาใจช่วยคนแต่ง สู้ๆ อย่าหนีหายไปนะ แต่งให้จบเรื่องเลยนะคะ
-
55 ถึงจะบอกว่าห่างจากการขีดเขียนไปนาน แต่เราก้ว่าเขียนได้ดีมากเลย
ชอบบบบ
แล้วจะรออ่านนะคะ :L2:
-
อือหื้อ!! โชตะมากมาย!! นี่มันอะไร โชตะค้ำคอร์งั้นหรือ? =//.,//=
ขนาดโอจิค่อนตัวแม่อย่างเรายังของบอกว่า น่าร๊ากกกกกก :impress2:
น่าลักกลับบ้านเสียเหลือเกิน :hao6: กลัวแต่ว่าโดนน้องเฉือต่อยกลับเท่านั้นแล :katai1:
คู่นี้มันน่ารักตั้งแต่เด็กเลยนะ แฮ่กๆๆๆๆ(<<???)
ปอลิง.ขอให้มีตอนยาวๆด้วยเถิด อย่ามาตอนเดียวหาย ฮิฮั้นปักธงไว้แล้ว ฮิฮิๆ :hao5:
-
น้องต่ายน่ารักมาก มิน่า,,พี่เสือถึงปกป้องดูแลน้องเป็นอย่างดี
-
น่ารักมากคะ อยากรู้โตมาจะเป็นยังไง
-
โคตรน่ารักอ่ะ :o8:
-
เรื่องนี้จะมีพลิกล็อคมั้ยน้า
น่ารัก :mew1:
-
น้องต่ายไมน่าร๊ากเยี่ยงนี้เล่าแล้วพี่เฉือจะอดใจไหวได้อย่างไรกัน
ขนาดคนอ่านเองยังอยากก(อ)ดน้องต่ายเบย
อุ๊ก!โดนพี่เฉือต่อย*,=ขอโต๊ดก๊าบ
-
น่าเอ็นดูทั้งน้องเสือและน้องต่าย โดยเฉพาะน้องต่ายน่ารักโฮกกกก :hao7:
-
พี่เสือกะน้องต่าย น่ารักอะ
-
น้องกระต่ายน่ารักมากเลย พี่เสือก็น่ารักหวงน้องแต่เล็กเลย
-
น่ารักดีอ่ะ---ชอบๆๆ
แต่ไม่อยากให้โตเลย---ชอบตอนเป็นเด็กแบบนี้เพราะมันน่ารักดี
เดี๋ยวโตขึ้นปัญหาคงมากขึ้นกว่านี้แน่ๆ---แล้วคุณพ่อคุณแม่รับได้เหรอที่พี่น้องรักกันเองน่ะ
+ เป็ดจ้า
-
เป็น incest ที่น่ารักมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก เค้าชอบ เค้าจะรออ่านทุกวัน
-
3. พี่เสือ น้องกระต่าย กับตุ๊กตา
พี่เสือชอบจูบน้องที่สุด น้องต่ายตัวเล็กนิดเดียว ตัวก็หอม
พี่เสือชอบจูบแก้มนุ่มๆ ริมฝีปากอิ่มๆ หวานๆ
พี่เสือชอบกอดน้องมากเหมือนกัน พอกอดน้องแล้ว เหมือนน้องจะกลืนหายไปในอก พี่เสือเลยต้องกดจูบบ่อยๆ เพื่อให้แน่ใจว่าน้องไม่หายไปไหน
พี่เสือชอบอุ้มน้องต่าย น้องต่ายตัวเล็ก น่ารัก ตัวเบาจะตาย อุ้มไปไหนก็เหมือนอุ้มตุ๊กตา ที่สำคัญน้องต่ายก็ชอบให้พี่เสืออุ้ม ดวงตากลมโตของน้องจะมองมาทางพี่เสือแล้วริมฝีปากอิ่มนุ่มนิ่มก็จะยักแย้มจนพี่เสือเคลิ้ม
น้องต่ายมีตุ๊กตาเสือน้อยตัวหนึ่ง น้องต่ายรักมาก แต่พี่เสือเกลียดตุ๊กตาตัวนั้นที่สุด เพราะน้องต่ายได้มาตอนวันเกิดแล้วน้องต่ายก็กอดตุ๊กตาเข้านอนแทนพี่เสือทุกวัน
วันนี้พี่เสือเลยกำจัดมารหัวใจไปซะ
เสือน้อยหัวเราะหึๆ กับตัวเอง เมื่อถึงเวลาเข้านอนแล้ว แต่น้องต่ายก็ไม่ยอมนอน เดินไปเดินมา เดี๋ยวก้มลงมองใต้เตียง เดี๋ยวรื้อกล่องของเล่น
"หนูต่าย มานอนกับพี่เสือเร้ว" พี่เสือตบที่ว่างข้างเตียงปุๆ ท่าทางเหมือนเสี่ยชวนอีหนูลงอ่าง
"พี่เฉือนอนเถอะจ้ะ หนูยังไม่ง่วง" น้องกระต่ายเงยหน้าขึ้นตอบ ตาแดงๆ เหมือนจะร้องไห้
"หนูต่ายหาอะไร ไมยังไม่นอน ?"
น้องกระต่ายนิ่วหน้า "เฉือน้อยของหนูหาย"
พี่เสือทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้ "หนูต่ายเก็บไม่ดีอ๊ะเปล่า ?"
หนูน้อยท่าทางคิดหนัก "หนูเก็บไว้ที่ข้างเตียงนะ พี่เฉือเห็นเฉือน้อยมั้ย ?"
ยิ่งเห็นท่าทางเป็นห่วงเป็นใยแล้วพี่เสือยิ่งโมโห พี่ชายลุกขึ้นปัดผ้าห่มตวาดน้องน้อย
"พี่เอาไปทิ้งเอง! ต่ายน้อยมัวแต่กอดเสือน้อยไม สมน้ำหน้า!"
ใบหน้าหวานตกใจที่พี่ชายตวาดใส่ ก่อนจะแปรเป็นน้ำตา "พี่เฉือเอาเฉือน้อยของหนูไปทิ้งไม โฮฮฮ"
เสียงร้องของกระต่ายเหมือนกริ่งเตือนภัยของพ่อแม่ คุณแม่รีบวิ่งเข้ามาดู ก็พบกับหนูน้อยทุบพี่ชายตัวเองตุ้บตั้บ กว่าจะแยกออกมาได้ก็เล่นเอาเหงื่อตก
คุณจามจุรีสงสัยนัก ทำไมจู่ๆ กระต่ายน้อยที่รักสงบถึงได้โมโหหนักขนาดนี้
"ใจเย็นๆ ก่อนลูก ทะเลาะกันเรื่องอะไร ?" คิดว่าชาตินี้จะไม่ได้ใช้ประโยคนี้เสียแล้ว คุณแม่โล่งอกครามครัน
"พี่เฉือ โฮฮ ทิ้งเฉือน้อยของหนู" น้องรีบฟ้อง พี่เสือกอดอก ทำปากเบะไม่ยอมรับผิด
"โอ๋ๆ แล้วพี่เสือทิ้งเสือน้อยของน้องทำไมครับ ?"
เป็นตาพี่เสือจะร้องไห้บ้าง หน้าคมงอง้ำ "ก็ ก็ ต่ายน้อยกอดแต่เสือน้อย ไม่ยอมกอดพี่เสือนี่"
คุณแม่เหมือนจะเป็นลม รีบไกล่เกลี่ย
"พี่เสือ! ทำยังงั้นได้ยังไง! ถ้าหากน้องทิ้งไดโนเสาร์ของพี่เสือบ้าง พี่เสือจะรู้สึกยังไง"
พี่เสือหน้าเชิด แม้ตาวาวๆ จะรื้นน้ำตา "ถ้าต่ายน้อยไม่ชอบไดโน่ พี่เสือก็จะทิ้ง!"
คำตอบเล่นเอาคุณจามจุรีตาเหลือก เจ้าตัวแสบสำทับเสียงเข้มเสียอีก
"เพราะพี่เสือรักต่ายน้อยที่สุด! รักกว่าไดโน่อีก!"
ยังไม่ทันจะได้สอนอะไร กระต่ายน้อยในวงแขนคุณแม่ก็ร้องไห้อีกโฮ เจ้าตัวกระเสือกกระสนออกจากอ้อมแขนคุณแม่ไปหาพี่ชาย
"พี่เฉือจ๋า หนูขอโทษ"
ไหงเป็นงี้ ? คุณจามจุรีมึนตึ้บ ยอมวางกระต่ายน้อยให้เสือน้อยแต่โดยดี
พี่เสืออ้าแขนรับน้องแนบอก ร้องไห้อีกยก "พี่เสือขอโทษ พี่เสือเกียดเสือน้อย ต่ายน้อยต้องกอดพี่เสือนะ"
"จ้ะ หนูจะกอดพี่เสือ" กระต่ายน้อยซุกหน้าแนบอกพี่ชาย พี่เสือเห็นแล้วรีบฉวยโอกาสจูบแก้มนวลต่อหน้าต่อตาคุณแม่
"เออ เอ้า เอ้า เอาเข้าไป" คุณแม่นวดขมับ แล้วถอนหายใจ "ดีกันแล้วไม่สนแม่เลยนะ"
เจ้าตัวเล็กโผล่หน้าหวานๆ ออกมาจากอ้อมกอดพี่ชายแล้วยิ้มหวานให้คุณแม่
"หนูรักคุณแม่ที่สุดในโลกเลย" เสียงใสเอ่ย คุณแม่เลยฟัดแก้มยุ้ย ก่อนจะจุ๊บแก้มลูกคนโต
"แล้วเราล่ะฮึ ?"
"พี่เสือก็รักคุณแม่" พี่เสือหอมแก้มคุณแม่กลับ แล้วหรี่ตาลง "น้อยกว่าต่ายน้อยนิดนึง"
ท่าทางเช่นนั้น ทำให้คุณแม่ตัดสินใจได้ทันทีว่า
พี่เสือเป็นคนหวงของ!
และในบรรดาของทั้งหมด พี่เสือหวงกระต่ายน้อยมากที่สุด!
__
คำตาม
อีกตอนเดียวเด็กๆ ก็โตแล้วค่ะ เสียดายจัง :ling1:
วันนี้มาสั้นๆ นะคะ ถ้าหากพูดถึงเด็ก ก็นึกถึงของเล่นสิเนาะ! ตอนเด็กๆ ของเล่นเราก็เยอะนะ หนังยางงี้ การ์ดยูกิงี้ อยากเล่นเฟอร์บี้ (ของยุคนั้น) เหมือนคนอื่นเหมือนกัน เห็นเพื่อนเล่นเลโก้แล้วน้ำลายหก บาร์บี้งี้ บางคนมีบ้านตุ๊กตาเป็นเรื่องราว aimer เมื่อยี่สิบปี (กว่า) ก่อนแทบจะดิ้นพราดๆ เลยค่า แต่พอดีที่บ้านมีฐานะ... ยากจน เลยอดทุกอย่าง 55 สมัยก่อนที่ฮิตมากคือบ้านกระดาษซานจา เราประกอบไม่ค่อยเป็น เป็นแต่เจาะ ตอนนี้เห็นกลับมาขายอีกครั้ง คิดถึงสมัยก่อนชะมัด
เด็กเดี๋ยวนี้โชคดีนะคะ หลายเดือนก่อนต้องจากบ้านนาไปเชียงใหม่ เดินแอร์พอร์ตเจอแต่เด็กๆ (เท่าๆ กับพี่เสือน้องต่ายตอนนี้แหละค่ะ) มือขวาถือไอแพด มือซ้ายถือเฟอร์บี้ เดินตามคุณแม่เข้าร้านสตาร์บั๊คส์ เราคิดถึงคุณป๊าเรานะ เพราะคุณป๊าเราเป็นพวกหัวเอียงซ้ายอ่ะ จะเลี้ยงเราให้เป็นเหมาน้อยให้ได้ คำว่า "ทุนนิยมสามานย์"นี่กรอกหูเราตั้งแต่เด็ก กร๊ากก แต่เราโตมาเป็นลิเบอรัลนะคะ แต่บางทีเนี่ย เห็นเด็กๆ สมัยนี้ก็อดคิดถึงคำพูดคุณป๊าไม่ได้ว่า "ทุนนิยมสามานย์" นะคะ
ประกาศเล็กน้อยนะคะ คือว่าวันนี้คุณนายแม่เรามาเซอร์ไพรซ์ค่ะ จู่ๆ ก็มาเก็บพาสปอร์ตเรา นางบอกว่า จะไปบาหลีค่ะ! คงราวๆ ต้นเดือนหน้า เราก็เหวอสิ เพราะเพิ่งกลับจากญี่ปุ่นกันมาได้ 2 สัปดาห์ค่ะ ไว้ยังไงถ้าใกล้ๆ แล้วเราจะแจ้งอีกครั้งนะคะ
เรื่องเล็กน้อยอีกครั้งค่ะ อยากคุยค่ะ ว่าเราเป็นคนเกลียดเทศกาลมากค่ะ เป็นพวกขวางโลกเหมือนกัน 55 ยกเว้นตรุษจีนนะ เพราะได้เงิน! แต่จบตรีแล้วคงเกลียด เพราะได้จ่ายแทน 55 เทศกาลทีไร คนเยอะมหาศาล เพราะใครๆ ก็ออกต่างจังหวัดหมด บ้านนาอย่างเราก็ชุลมุนค่ะ ร้อนก็ร้อน บางบ้านเปิดคาราโอเกะเสียงดังมาก เสียงก็ใช่ว่าจะดี... ไปไหนก็ไม่สะดวก ต้องกลัวโดนสาดน้ำอีก อย่าว่าแต่สงกรานต์เลยค่ะ ลอยกระทง ปีใหม่ ทุกเทศกาลเราก็เกลียด ยิ่งร้อน ยิ่งคนเยอะเรายิ่งไมเกรนขึ้นค่ะ
จบเรื่องขวางโลกแต่เพียงเท่านี้ ถึงเราจะไม่ชอบเทศกาล แต่ก็จะพยายามเขียนให้ในนิยายมีเทศกาลบ้างนะคะ และขออวยพรปีใหม่ล่วงหน้าด้วยนะคะ ขอให้ทุกๆ คนเดินทางปลอดภัย เทียวให้สนุก ส่วนใครที่อยู่บ้าน ดีแล้วค่ะ! เพราะเราก็ไม่ไปไหนเหมือนกัน! 55
:pig4: :pig4:
ตอบเมนต์ค่า
Zitraphat : ขอบคุณค่ะ จะพยายามจะไม่หายนะคะ ถ้าหายจะแจ้งก่อน (เอ๊ะ...)
PandP : นิสัยอีตาเสือนี่บางทีก็เขียนยากนะคะ บางครั้งเรายังคิดเลยว่า มันเกินเด็กไปหรือเปล่า (อืม แต่มันก็คือนิยายอ่ะเนาะ)
uknowvry : 555 พี่เฉือแก่แดดที่สุดในเรื่องแล้วค่า
kuronotsuki : อร๊ายย ขอบคุณค่า :heaven ปลาบปลื้ม
BeeRY : ว้าย จริงเหรอคะ เราเป็นลูกคนเล็กค่ะ (มีแต่ลูกพี่ลูกน้อง) เลยไม่รู้ว่ามีน้องจริงๆ จะรู้สึกยังไง แต่ตอนถัดๆ ไปจะมีครอสเดรสค่ะ!
Chichi Yuki : :hao7: ขอบคุณค่ะ เก่งจังเลยรักเด็กด้วย เราไม่ชอบเด็กเลยค่ะ ตอนเด็กๆ ต้องเลี้ยงน้อง (ลูกพี่ลูกน้อง) ซนมากค่ะ แรงเยอะกันด้วย
MiU : แหะๆ คอเดียวกัน เราก็ไม่ค่อยชอบมาม่าเหมือนกันค่ะ แต่มาม่าจริงๆ ก็กินนะคะ ยิ่งช่วงจนๆ มีอยู่ช่วงนึง ทำวิจัยจนไม่ได้ออกไปไหน กินแต่มาม่า(ของจริง) พอสระผมเท่านั้นเอง ผมร่วงเป็นกำเลย
beer : ขอบคุณมากค่ะ ตอนนี้ (น่าจะ) น่ารักมากขึ้นน๊าาา :mew1:
Jaratravee : ขอบคุณค่ะ เราจะพยายามอัพบ่อยๆ แทนคำขอบคุณนะคะ :mew3:
gcc : เห็นจำนวน ก. ไก่แล้วเชื่อแล้วค่ะ ขอบคุณมากๆๆ นะคะ จะพยายามอัพเรื่อยค่ะ ย๊ากกกซ์ :katai4:
mach201 : แฟนคลับพี่เสืออยู่นี่อีกคน ตอนพี่เสืออาจจะมีคนเกลียดก็ได้นะ... ถึงตอนนั้นอย่าเกลียดพี่เสือนะคะ :ling2:
silverspoon : ขอบคุณมากค่ะ :hao5: ดีใจจัง ยอมอ่านอะไรที่ฝืนความรู้สึกด้วย อยากให้ค่อยๆ อ่านค่ะ ยังไงก็เป็นเรื่องแต่งค่ะ ลองอะไรแปลกๆ ดูบ้างเนาะ ชีวิตจะได้มีรสชาติ (เนียนอวยนิยายตัวเอง :z6:)
Moohwan : ธีมหลักของเรื่องเลยค่ะ พี่เสือกับน้องต่ายขี้อ้อน ขอบคุณมากนะคะ :mew6:
eXcelencia : นี่ขนาดเด็กๆ นะคะเนี่ย :กอด1: โตขึ้นมาคงเจ้าชู้ประตูดินน่าดู
honeystar : ขอบคุณมากค่าาา รักคนอ่านทุกคนเหมือนกันนคะ :3123: :pig4:
dahlia : จบแน่นนอนค่ะ แต่อาจจะช้าบ้าง (ตามวัยคนเขียน) :o8:
nevergoodbye : ว้าววว ขอบคุณมากค่ะ :pig4: เหมือนเมื่อก่อนเราจะเขียนดีกว่านี้น่ะค่ะ เขียนเร็วกว่านี้ด้วย ตอนนี้สมองไม่ค่อยสั่งการ หลงๆ ลืมค่ะ ตอนแรกก็ไม่ได้แก่นะคะ พอแก่เท่านั้นแหละ ก็เลยแก่เลยค่ะ! 555
minerva00 : ตอนนี้สั้นนะคะ :hao5: ตอนยาวๆ ต้องรอสักหน่อยนะคะ คือเวลาเขียนเนี่ยเราจะเขียนหัวข้อก่อนค่ะ แล้วเขียนธีสิส สเตทเมนต์ ไม่ใช่! เขียนหัวข้อแล้วค่อยแตกไอเดียเป็นกิ่งออกมาค่ะ พอดีเรื่องนี้จบเป็นตอนๆ เลยสบายหน่อย ไม่ต้องมีแผนผังไทมไลน์ ดังนั้นบางตอนที่เราคิดไม่ค่อยออก กิ่งไอเดียน้อยเลยจะสั้นค่ะ :hao5: :hao5:
Nus@nT@R@ : :-[ เขินแทนน้องค่ะ อิอิ
rule : โตมาอาจเกลียดพี่เสือก็ได้นะคะ :z2: อุ๊ย เราไม่ได้สปอยนะ :z10: :z10:
Paracetamol : ขอบคุณมากค่ะ ติดตามกันนานๆ นะคะ :L1:
Ra poo : อ๊ายย พูดเหมือนรู้ใจเราเลย :hao3: จะไหมไม่แน่ใจค่ะ :mew5: แต่สัญญาว่าจะดรามาน้อยที่สุดนะคะ
แมวเหมียว : พี่เฉือเรียนมวยด้วยนะคะเดี๋ยวนี้ 55
yeyong : กระต่ายน้อยใครๆ ก็รักค่ะ :man1: เรารู้สึกว่าบทน้องน้อยไปหน่อยแฮะ :mew5:
takara : ขอบคุณค่า เราก็รักเด็กสองคนนี้เหมือนกันค่ะ
nongrak : พี่เสือนิสัยเหมือนเสือค่ะ เสือหวงก้าง (เอ๊ะ ?)
AGALIGO : อีกตอนนึงก็โตแล้วค่า :sad4:
pooinfinity : ขอบคุณค่า จะพยายามอัพทุกวันนะคะ :mew3:
-
รักมากมาย .... :katai5: :katai5: :katai5:
***
เกือบลืมลง เลขตอนด้วยเน้อ :katai5: :katai5: :katai5:
-
กระต่ายน่ารักอ่ะ พี่เสือก็โหดได้ใจ น่ารักที่สุดเลยทั้งคู่ มาต่อไวๆๆน้าาา อยากอ่านตอนทั้งคู่โตจัง
-
ตอนเด็กๆก็หวงของ ตอนโตก็คงหึงน้องแน่ๆ 5555
-
:-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[
อัพทุกวันเลย ดีใจจัง :hao5: :hao5: :hao5:
-
พี่เสือมีอิจฉาตุ๊กตาด้วย เป็นเอามากอ่ะ 555555 :m20:
ตอนหน้าจะโตแล้วเหรอ เค้ารอน้าาาา :กอด1:
พูดถึงเรื่องงานเทศกาล สงสัยจะเป็นคนขวางโลกไปด้วยแน่เลยค่าาา เด็ก ๆ ก็ชอบอยู่หรอกเทศกาล พอยิ่งโตละยิ่งติดบ้าน ไม่อยากออกไปไหนเลย คงเพราะเบื่อเรื่องรถติด แล้วก็คนเยอะเกินไปนี่ละ นอนตีพุงอยู่บ้านดีกว่า สบายแฮ อิอิ :hao3: :hao3:
-
อยากเห็นท่าเสี่ย (เสือ) ชวนหนู (ต่ายน้อย) ลงอ่าง 555+
อยากบอกเลยประโยคนี้โดนใจเรามาก
ดูไปดูมาพี่เฉือของน้องต่ายนี่หวงของจริงอะไรจริง
ชอบแบบเวอร์ๆ เด็กน่าร๊าก คิดถึงแก้มยุ้ยๆ แล้วอยากฟัดให้หายหมั่นเขี้ยว 555+
-
โห,,พี่เสือขี้อิจฉาอะ ขนาดตุ๊กตาก็ไม่เว้น แต่ก็อย่างว่าแหละนะ เขารัก เขาหวงของเขานี่นา อิอิ :mew4:
-
พี่เสือรักแม่น้อยกว่าน้องกระต่ายน้อยหน่อยนึง
แม่จะเป็นลม เห็นพี่เสือฟัดน้องแ้ล้ว เดี๋ยวแม่ต่อมวายแตกขึ้นมามีเฮ :mew4:
-
เชื่อว่าถ้าพี่เสือโต ต้องขี้หวงกว่าเดิมอีก 100 เท่า :hao3:
-
น่ารักจังเลย พี่เสือหวงน้องน่ารักจริ๊งๆ
:katai2-1: :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
-
มาสั้นจริงๆด้วย :ling1:
พี่เสือไม่อยากให้น้องต่ายรักใครมากกว่าตัวเอง แม้แต่ตุ๊กตา ขี้หวงจริงๆเลยน้า :z1:
ดีที่น้องต่ายก็รักพี่เฉือม้ากมาก เลยเชื่อฟังดิบดี o13
ของเล่นตอนเด็กๆก็มีเยอะอยู่ แต่พอขึ้นป.1 แม่เอาทิ้งหมดเลยอ่ะ โหดร้ายมากกก แต่ตอนป.3 ได้น้องมาแทน :o8:
แต่แทนที่จะได้เล่นอะไรหวานแหวว กลับเล่นต่อสู้กันซะงั้น (ตีกันนั่นเอง :z3:)
เฮ้อ อยากมีน้องน่ารักเหมือนน้องต่ายน้อยจังเลย จะบ่นมากก็ไม่กล้า ตอนนี้น้องมันสูงเปรตเลยเราไปหลายสิบเซนฯแล้ว เซ็ง :เฮ้อ:
-
5555+ น่ารักมากเลย พี่เสือกับน้องกระต่าย
ที่ถูกใจที่สุดก็ตรงที่บอกว่า no drama นี่แหละ
อยากอ่านนิยายใสๆ สบายๆ ไม่เครียดมากมานานแล้ว
และสองคนนี้ก็น่ารักสุดยอดด้วย o13
เชียร์จ้า :mc4:
-
พี่เสือขี้หวงมากกกก โตขึ้นจะขนาดไหนเนี่ย
แต่ยังอยากอ่านตอนเด็กอยู่เลย ติดใจความน่ารัก ยังไม่อยากให้น้องโต 555
-
:katai1: :katai1: :katai1: กรี๊ดดด อิตาเสือ มันฟินมากกก
ตอนนี้น้องต่ายมาให้พี่เสือกอดหน่อย
โตขึ้นน้องต่ายมาให้พี่เสือกดหน่อย o22 o22 o22
-
จะโตกันแล้วหรือคะ น่าเสียดายจัง :mew6:...แต่ก็นะ เนื้อเรื่องมันต้องเดินหน้ากันต่อไป.... :กอด1:
ปล.ไม่ชอบเทศกาลเหมือนกัน รำคาญผู้คน แย่งกันกิน แย่งกันใช้ :seng2ped:
-
โอยยยยยย น่ารักจริงๆเลยคู่นี้
-
เรื่องนี้น่ารัก ฉุดโค่ยยยย :ling1:
มาต่อเร็วๆน้าจ้าาาาา :katai1:
-
เอ๊ะ เหมือนตอนนี้จะสั้นๆ นะ //โดนคนเขียนตบ
งื้อจะโตกันเเล้วหรอคะ T^T ชอบตอนเด็ก ๆ อ่า เด็ก ๆ น่ารักมากเลย
รอตอนโตนะคะ +1 กับ +1เป็ดให้เเล้วน้าค่า รักคนเขียนมากมาย
-
เราจะโต~ เราจะโต~
-
พี่เสือ หวงน้องต่ายคนเดียว แต่กะน่ารักอะยิ่งตอนเอาเสือน้อยไปทิ้งกะยังน่ารัก
-
น้องต่ายจะโตเป็น(สาว)หนุ่มแล้วพี่เฉือต้องหวงมากแน่ๆเบยเพราะน้องต่ายยิ่งโตยิ่ง(สวย)หล่ออาหุ อาหุ
-
เห็นแววว่า ยิ่งโตน้องต่ายยิ่งสวย เพราะฉะนั้นคนก็จะมาจีบเยอะขึ้น และพี่เสือก็จะคลั่ง 555
รออ่านตอนต่อไปค่ะ
-
พี่เสือน่ารักอ่ะ :laugh3:
-
พี่เสือทั้งรักทั้งหลงน้องต่ายจนโงหัวไม่ขึ้น ไม่แลใครแล้ว
น้องต่ายยิ่งโตยิ่งสวยยิ่งน่ารักแน่
แล้วพี่เสือก็จะยิ่งโหดและหวงน้องเข้าขั้นหนักชัวร์เลยใช่ป่ะ
แต่ก็นะ น้องต่ายน่ารักมากๆเลยนี่เนอะ^^
-
โอ๊ยยย น่ารักทั้งพี่ทั้งน้อง
ดูท่าพี่คงขี้หึงขี้หวงไม่ใช่น้อย ตอนเด็กยังเป็นถึงขนาดนี้ โตมาคงรับมือกันไม่ไหว
น้องกระต่ายก็น่ารักมาก อยากเข้าไปฟัด
-
โฮ้ย น่ารัก!
ไม่ไหว อยากฟัด อยากฟัด
-
น่ารักกกกก ชอบค่ะ
-
เด็ก... แต่ไม่เด็ก ตรรกะทำเรามึน... เออนะ. อีกไม่นาน เสือต้องกินต่ายแน่ๆ หึหุ ชอบสำนวนคนเขียนนะคะ ไม่ค่อยเจอการเขียนแบบนี้ สนุกดีค่ ^^
-
4. พี่เสือ น้องกระต่าย กับยา
น้องกระต่ายต้องไปหาคุณหมอทุกเดือน น้องร้องไห้จ้าทุกครั้ง คุณพ่อคุณแม่ก็เอาไม่อยู่ ต้องลำบากพี่เสืออุ้มขึ้นตัก คอยปลอบน้องทุกครั้ง
คุณแม่บอกว่า น้องกระต่ายน้อยเป็นโรคหอบหืด พี่เสือต้องดูแลน้องดีๆ
คุณหมอยื่นยาให้ เป็นยาแปลกๆ ไม่เหมือนยาที่พี่เสือเคยกินสักนิด
คุณพ่อสอนวิธีพ่นยาให้กระต่ายน้อย น้องมีท่าทางทรมานทุกครั้ง เสือน้อยแอบจำในใจ ถ้าหากเป็นพี่เสือ พี่เสือจะไม่ให้กระต่ายน้อยทรมานแบบนั้นหรอก
คุณพ่อกำชับกับพี่เสือว่า ต้องดูน้องพ่นยาทุกครั้ง ถ้าหากน้องไม่ยอมพ่น พี่เสือต้องบังคับน้อง
เสือน้อยรับปาก
คืนหนึ่ง กระต่ายน้อยเล่นเพลินไปหน่อย เจ้าตัวเลยผล็อยหลับไปก่อน พี่เสือเดินเข้ามาเห็นน้องหลับปุ๋ยแล้วนึกขึ้นได้ว่าน้องยังไม่ได้พ่นยา
แต่กระต่ายของพี่เสือมีท่าทางทรมานทุกครั้งที่พ่น พี่เสือเลยยักไหล่แบบที่จำมาจากโทรทัศน์ คิดว่าคงไม่เป็นไร พี่เสือเลยปีนเก้าอี้ที่คุณแม่ต่อไว้ให้ ปิดสวิตช์ไฟตามที่คุณแม่สอน แล้วปีนขึ้นเตียง ห่มผ้าห่มให้น้องน้อยจนถึงคอ ส่วนตัวเองก็กอดน้องจนหลับไป
แฮ่ก... แฮ่ก...
เสียงหอบหายใจทรมานดังรดใบหู เสือน้อยสะดุ้งตื่น จึงพบกับน้องกระต่ายนอนดิ้นเร่า ใบหน้าซีดขาว พี่เสือตกใจ รีบเขย่าตัวน้อง แต่ดูเหมือนน้องจะไม่ได้สติ
พี่เสือสูดลมหายใจลึกๆ แบบที่คุณพ่อสอน แล้วรีบปีนลงจากเตียง วิ่งไปเคาะประตูห้องคุณพ่อคุณแม่อย่างไวว่อง
"พ่อ แม่ น้องจะตายแล้ว" พี่เสือระดมเคาะประตู
คุณพ่อเปิดผางออกมา "ไปเร็วเสือ"
พี่เสือวิ่งนำคุณพ่อไปยังห้องนอน คุณแม่วิ่งตามมาติดๆ
พอคุณพ่อเห็นเท่านั้น ก็กลั้นใจไม่ตีลูกชายคนโต รีบสั่งให้คุณแม่เอายาพ่นออกมา
เสือน้อยรู้ดีว่าน้องเก็บไว้ที่ไหน ร่างเล็กกลมป้อมรีบคว้ามาให้คุณพ่อ
คุณพ่อกดร่างน้อยของน้องไว้กับเตียง ใบหน้าของน้องทรมานที่สุดเท่าที่พี่เสือเคยเห็น เป็นใบหน้าที่ไม่ว่าผ่านไปสักกี่สิบปี พี่เสือก็ไม่มีวันลืม
คุณแม่ช่วยคุณพ่อจับกระต่ายน้อยที่ดิ้นแรง คุณพ่อครอบยาพ่นแล้วจัดการ
เมื่อกระต่ายน้อยได้รับยาพ่นค่อยสงบลง
คุณพ่อถึงหันกลับมาดูพี่เสือที่ยืนตาแดงอยู่ตรงปากประตู
"เสือ มาหาพ่อมา" คุณพ่อเรียกเสียงอ่อนโยน เพราะรู้ว่าลูกชายคนโตคงจะเสียขวัญไม่น้อย
"ต่ายน้อย... จะไม่ตายนะ ?"
"ไม่ตายครับ" คุณพ่อลูบหลังปลอบโยน คุณแม่ถอนหายใจ
จริงๆ แล้วจะโทษพี่เสือก็ไม่ถูก คุณพ่อคุณแม่ควรดูแลลูกคนเล็กใกล้ชิดกว่านี้ แต่เพราะคุณพ่อคุณแม่เองกลับติดสบายจากพี่เสือ พี่เสือคอยดูแลน้องให้ตลอด จนคุณพ่อคุณแม่เองคิดว่าแค่มีพี่เสือก็พอแล้ว
ทั้งคู่ลืมไปว่า พี่เสือก็เป็นแค่เด็กคนหนึ่ง แค่เกิดก่อนน้องกระต่ายแค่ไม่กี่นาทีเท่านั้น
คุณพ่อเงยหน้าสบสายตากับคุณแม่ ทั้งคู่คิดเหมือนกัน
คุณแม่คุกเข่าลง จูบแก้มพี่เสือเบาๆ
"แม่ผิดเองครับ แม่ปล่อยต่ายน้อยเกินไป แม่ขอโทษนะ" คุณจามจุรีมีกฏข้อหนึ่งคือ คนผิดต้องยอมรับผิด จะเอาความอาวุโสเป็นข้ออ้างไม่ได้ และคนผิดต้องขอโทษ
พี่เสือน้ำตาคลอ "เสือขอโทษ พี่เสือจะดูน้องพ่นยาแล้ว"
"พ่อก็ผิดเหมือนกัน แทนที่จะดูแลลูกๆ ดีกว่านี้ กลับโยนภาระทุกอย่างให้เสือ พ่อขอโทษนะลูก" คุณพ่อจูบกระหม่อมบาง พี่เสือหน้าเหยเก พยายามกลั้นน้ำตาสุดชีวิต
"ครับ"
"เอาละ ตื่นเต้นกันพอละคืนนี้" คุณแม่ลุกขึ้นยิ้ม อุ้มน้องกระต่ายไว้ในวงแขน "คืนนี้เสือกับกระต่ายไปนอนกับคุณพ่อคุณแม่นะครับ"
คุณพ่อทำท่าจะอุ้มพี่เสือ เจ้าตัวดิ้น ทำท่าเหมือนตัวเองโตแล้ว แต่แล้วก็ยอมให้วงแขนแข็งแรงของคุณพ่อยกตัวขึ้นอยู่ดี พี่เสือไม่อาจปกปิดรอยยิ้มของตัวเองได้เลย
พี่เสือชอบกอดน้องกระต่าย
แต่ก็ชอบให้คุณพ่ออุ้มเหมือนกัน
ชอบให้คุณแม่จุ๊บแก้มด้วย
คืนนั้น พี่เสือกับน้องกระต่ายซุกอยู่ในอ้อมกอดอบอุ่น แสนปลอดภัยของคุณพ่อคุณแม่จนถึงเช้า
___
คำตาม
สั้นขึ้นเรื่อยๆ :beat: ตอนนี้เรียกน้ำย่อยก่อนตอนหน้า สองฝาแฝดจะเป็นหนุ่มน้อยนะคะ :L2: วันนี้มาสายหน่อยเพราะมัวแต่ดู The Lord of the Ring รอบที่... จำไม่ได้ ยิ่งดูยิ่งอร๊างอ่ะ
ช่วงนี้ aimer บ้าคลั่งเธอคนนี้มากค่ะ Lana Del Rey ไม่รู้มีใครเป็นแฟนเธอบ้างไหม เพลงของนางจะให้อารมณ์แบบ... เมียน้อยไฮโซ โสเภณีชั้นสูงค่ะ แฟนคลับชาวไทยเรียกนางว่านางเทปยาน (กร๊ากก) เพลงของเธอไม่ได้เป็นแบบกลางๆ ป๊อบๆ คนฟังแล้วรักก็รักเลย เกลียดก็เกลียดเลยค่ะ เราชอบเสียงยานๆ หลอนๆ เนื้อเพลงที่วนอยู่กับยาเสพติด เซ็กส์ ชู้ ความรัก แรงปรารถนา ผู้ชายเลวๆ แก๊งสเตอร์ เงินค่ะ ถ้าหากใครอยากลองฟัง เราแนะนำเพลง Born to die, Summertime sadness เพลงหลังนี่เศร้า ทรมานมากๆ ค่ะ MV ที่น่าสนใจก็ Blue Jeans ค่ะ
มีอีกนางหนึ่งที่เราชอบมากคือ Ellie Goulding แต่นางไม่ดังในไทยเลย ขนาดเราไปหาซีดีนางที่มูมเบอแรงสาขาบ้านนอกของเรายังไม่มีขายเลย :hao5: แต่ละเพลงของนางมีชวนให้ตีความไม่น้อยเลย ขนาดแฟนๆ ต่างชาติยังเถียงกันไม่จบเรื่องความหมายของเพลง เราแนะนำเพลง Figure 8, My Blood ค่ะ สำเนียงอังกฤษขึ้นจมูกของนางมีสเน่ห์มาก <3
เวิ่นเว้อพอละ ขอแจ้งข่าวนะคะ เราต้องไปรดน้ำดำหัวคุณยายค่ะ จะกลับมาอัพวันที 16 นะคะ
ขอบคุณที่แวะเข้ามานะคะ :pig4:
ตอบเมนต์ค่ะ
Zitraphat : ขอบคุณค่ะที่แวะเข้ามาตลอดเลย ขอบคุณที่เตือนเลขหน้าด้วยนะคะ มือใหม่หัดโพสต์ค่า ><
atblueann : เด็กๆ จะเริ่มโตแล้วค่ะ ตอนหน้าก็จะเป็นหนุ่มน้อยกันแล้ววว
PandP : แม่นยิ่งกว่าใบ้หวยอีกค่า!
gcc : แหะๆ จะพยายามเข็นให้จบค่ะ จริงๆ แล้วเรื่องนี้เราแต่งคั่นเวลากับเรื่องหลัก :mew5: ไปๆ มาๆ เรื่องนี้เขียนได้เร็วกว่า เรื่องหลักยังไม่ไปถึงไหนเลย :katai4: วางแผนไว้จริงๆ แค่ 5-6 ตอนจบค่ะ แต่ไปๆ มาๆ เขียนเพลิน ลากยาวเลย
MiU : ว้าว เจอคนเหมือนเราเลย แต่พรุ่งนี้เราต้องไปฝ่าฟันมรสุมรถติดแล้ว :ling2: นิสัยขึ้หวงนี่เราเอามาจากพระเอกนิยายเรื่องนึงค่ะ อิจฉาเสื้อผ้าที่เธอสวมใส่ อิจฉาสบู่ที่เธอลูบไล้... เมื่อก่อนกรี๊ดอีตาพระเอกคนนี้กับเพื่อนมาก ตอนนี้รู้สึกว่า :mew5: เน่าแสรดดดดด (ถึงจะเน่า แต่ก็เห็นเงาจันทร์นะจ๊ะ... อ้ววกกกกก)
Chichi Yuki : 555 ตอนเราแต่งไปก็ขำไปค่ะ อีตาเสือมันแพรวพราวมาก เพราะเราเลี้ยงมันแต่อ้อนแต่ออก (?) เลยใส่ได้ไม่ยั้ง เรื่องนี้เป็นนิยายที่เราแต่งแล้วมีความสุขมากค่ะ :mew1:
Nus@nT@R@ : ปล่อยมันบ้าของมันไปเถอะค่า :hao7: หุหุ
yeyong : แม่จะเป็นสาววายมั้ย โปรดติดตามตอนต่อไปค่า! :mew3:
beer : แม่นยิ่งกว่าเทพธิดาพยากรณ์อีกค่ะ 55
nOsTrAdamUsz : 55 มันหวงจนเราอิจฉาเลยนะ ชักหวงน้องต่ายแล้ว!
BeeRY : ละอายใจที่ตอนนี้สั้นกว่าเดิม แถมจะหายหัวไปอีกหลายวัน :hao5: เรามีแต่พี่ชายค่า ไม่มีน้อง พี่เราก็นะ... เห็นแล้วทำหน้าแบบนี้ค่ะ :katai1:
minminmin : หลังๆ อาจไม่ใสน๊าาา :mew2: ดราม่าก็จะพยายามให้น้อยนะคะ ไม่งั้นนิยายจะไม่มีจุดพีค :katai4:
Moohwan : เราก็อยากสต๊าฟมันไว้เหมือนกันค่ะ อีตาเสือยิ่งโตยิ่งร้าย :serius2: แต่หลายๆ บทไม่โตเขียนไม่ได้ อิอิ :impress2:
eXcelencia : กระทืบไลค์ที่บอกว่ามาให้กดหน่อยค่ะ 555 โดนมาก
wan_sugi : เห็นด้วยอย่างแรงค่ะ ร้านอาหารก็ปิดด้วย เรื่องกินเรื่องใหญ่สำหรับเราเลยนะ :mew5:
Heisei : ขอบคุณมากค่ะ ติดตามกันต่อไปนะคะ อย่าทิ้งคู่แฝดน้า :mew2:
QueenPedGabGab : มาสั้นๆ แต่ก็จะพยายามมานะคะ :z10:
honeystar : ยอมโดนตบค่า :z3: สั้นขึ้นไปเรื่อยๆ ขอบคุณมากนะคะ :L1:
bulldog17 : อิอิ ค่อยๆ โตกันไป เต๊าะกันไปทีละนิดๆ ค่า :hao7:
takara : ว๊ายย เขินแทน :-[ ขอบคุณมากนะค้า :man1: กอดคนอ่าน เลิฟๆ
แมวเหมียว : ชอบในวงเล็บจังเลย... 55 จริงๆ อยากมีรูปคาแรกเตอร์เหมือนนิยายคนอื่นเค้าด้วยค่ะ แต่เราไม่ค่อยรู้จักดารา คนดัง เท่าที่เจอมาก็ไม่ถูกใจซักคน :ling1: วันนี้แอบไปดูสาวน่ารักๆ ทำควิโยมิมากค่ะ (เพิ่งรู้ว่ามันคืออะไร เราชอบฮาเลม เชค มากกว่า 55) ดูแล้วต้องร้อง แอร๊ยย น่ารักกันจริงๆ อ่ะ แต่แอบน่ากลัวนะ ดั้งงี้ซิลิโคนจะกระแทกหน้าป้าแล้ว อย่าให้ป้าเก็บเงินได้นะ... จะไปเสริมมั่ง 55
cocoaharry : รออ่านเสือโหย เสือหิว เสือคลั่งได้เลยค่ 55 เราชอบแกล้งอีตาเสือที่สุด :katai4:
PetitDragon : เขิลแทน เลยเต้นควิโยมิแก้เขินค่ะ :z2: :katai5: :ling2:
Lemon_Tea : ตายแล้ว ยิ่งแต่งคนอ่านยิ่งจับได้ :mew3: น้องน่ารักค่า อย่าทิ้งน้องไปนะคะ :hao5:
kslave : โตมาคงยิ่งน่าแกล้งกว่าเดิม 55 :katai5:
cherilnatcha : ฟัดคนเขียนไปก่อนได้ไหมตัว เค้ามีพุงนิ่มๆ ด้วยน๊า :-[
ï_Kiss_U♥ : ขอบคุณมากค่ะ อยู่ด้วยกันนานๆ นะคะ :L2:
sunshinesunrise : ขอบคุณมากค่ะ :กอด1: พี่เสือจะโตเร็วกว่าเด็กทั่วไปค่ะ สำนวนเราแปลกๆ ไปไหมคะ ?
-
Born To Die (Acoustic)
(http://www.youtube.com/watch?v=r08wfT8c8g4)
ชอบมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
มากจนคลั่งไคล้ เคยร้องให้อดีตแฟนฟัง คุณแฟนถามว่า ยูเป็นกระเทยแปลงเพศมาใช่ไหม ???
ต๊ายยยยยยยยยย !! ไม่มีอารมณ์สุนทรีย์ :ling1: :ling1: :ling1:
-
หลงรักครอบครัวนี้อ่ะ อบอุ่นและน่ารักมาก
ท่าทางตอนโตพี่เสือจะยิ่งหวงน้องกระต่ายมากถึงมากที่สุดเป็นแน่แท้
-
สั้นจริงๆ :katai1:
-
ยิ่งโตยิ่งสวย เสือคงต้องหวงน้องต่ายมากๆแล้วล่ะ
-
พ่อกับแม่เลี้ยงลูกแบบทันสมัยมากอ่ะ
พี่เสือจะทำตัวเข้มแข็งแค่ไหน แต่เด็กยังไงก็คือเด็กละนะ
น่ารักทั้งครอบครัวเลยค่ะ
-
อ่านกี่ที ๆ ก็ชอบคุณพ่อกับคุณแม่มาก ๆ เลย ให้ความรู้สึกเป็นครอบครัวที่อบอุ่นจริง ๆ o13
รอเด็ก ๆ โตเป็นหนุ่ม ลุ้นจนนอนไม่หลับแล้ว (อะไรจะขนาดนั้น ????) :z13:
:katai2-1: พระเอกเรื่องนั้นคงเสี่ยวน่าดู 555 :hao6:
พูดถึงเพลงของ Lana Del Rey เหมือนจะเคยฟังเพลงของเธอคนนี้เหมือนกัน แต่ตอนนั้นเพื่อนส่งมาให้ลองฟังตอนกลางคืน ... เสียงก็เพราะ แต่ว่าฟังตอนบรรยากาศอึมครึม เงียบ ๆ แล้วรู้สึกว่า ... หลอนง่ะ นอนคนเดียว หลอนไม่ไหว 555 :katai1:
-
ว้าย ชอบนักร้องคนเดียวกันเลยค่ะ 5555
ว่าแต่พี่เสือน้องต่ายแอบสั้นขึ้นเรื่อยๆนะคเนี่ย อิอิ
-
สั้นง่า ขออีก ชอบจัง >w<
พี่เสือ น้องกระต่าย
-
:hao5: สั้นไปนะ
พี่เสือดูแลน้องดีๆหน่อย เด๋วแม่ยกจับแยกนะค่ะ :angry2: :angry2: :angry2: :angry2:
-
มาเเล้ว พี่เสือรักน้องต่ายมากเลยอ่ะ
งื้อออ จะโตเเล้วหรออ ใจหาย //ย้ำว่าโตทำไมยะหล่อน
เป็นกำลังใจให้น้าค่า เรื่องนี้มาต่อทุกวันเลย คนเขียนน่ารักกก
-
อยากอ่านเยอะๆๆอ่ะ น้องเสือเท่ห์มากๆๆๆๆ น้อยต่ายน่ารักสุดๆๆๆ อยากอ่านต่ออีกสักนิด อยากสูบความน่ารักของทั้งคู่อีกสักหน่อย คราวหน้ามาเยอะๆๆน้าาาา
-
:katai1: :katai1:โอ้ยยยยย น่ารักมากๆๆๆ เลย อยากอ่านอีกๆ :hao3:
-
น่าสงสารน้องต่ายจัง การไม่มีโรคเป้นลาภอันประเสริฐ :mew2:
ปล. เคยฟังแต่ born to die ค่ะเพราะดี เสียงต่ำมากผู้หญิงคนนี้
-
บ๊ะ เด็กโตเร็วแท้... โตทันใช้เลยนะ หุหุ... สำนวนต่างจากปกติตรงทึ่จะเน้นเป็นการเล่าความเป็นไปของตัวละครมากก่าเน้นแสดงอารมณ์ของฝ่ายใดฝ่ายกนึ่งเด่นชัดค่ะ ให้อารมณ์อ่านนิทาน.. แต่เนื้อหาแอดวานส์ หึหุ
-
ความจริง น้องเสือ เอ๊ย พี่เสือก็น่ารักอยุ่เหมือนกันนะ^^
แต่พี่เสือไม่ยอมหรอกใช่มั้ย
น้องต่ายต้องน่ารักที่สุด ^o^
-
เด้กๆจะโตกนแล้ว :-[
-
เกือบไปแล้วนะพี่เสือ แต่ก้ออย่างว่าอะนะ ก้อยังเด็กอยู่นี่นา
-
เป็นครอบครัวที่น่ารักอบอุ่นมากๆ อ่านแล้วอดยิ้มตามไม่ได้ :mew1:
-
ไม่ทันไรน้องต่ายจะไม่รอดล่ะถ้าใช้'แรง'มากๆไม่ตายเลยหรอเนี่ยพี่เฉืออย่ารุนแรงมากนะค่ะอาหุ อาหุ
ควิโยมิเป็นอะไรที่แบ๊วมาก'6ท่าฆ่าชะนี'
-
ครอบครัวนี้อบอุ่นมากๆ คุณพ่อคุณแม่ก็น่ารัก
น้องต่ายป่วย พี่เสือต้องดูแลน้องดีๆนะ
รออ่านตอนโต :hao3:
-
มาตามอ่านด้วยคน :')
น้องต่ายน่ารักมาก จิอยากเอากลับบ้าน
-
โหย...น้องต่าย เกือบไม่ได้โตละนะลูก!!!!
-
เป็นบทเรียนของครอบครัวนะคะ น้องกระต่ายควรได้รับการดูแลจากผู้ใหญ่ พี่เสือก็ยังเป็นเด็กอยู่เลยด้วย
ถึงจะเข้มแข็งยังไง แต่พี่เสือเองก็อยากมีคนดูแลบ้างเหมือนกันใช่มะ :o8:
โตมาผลัดกันดูแลกับน้องกระต่ายเนอะ ว่าแต่เมื่อไหร่จะโตน้า :z1:
-
ถ้าพี่เสือกินน้องได้...เชื่อว่าคงกินไปแล้ว :katai5:
-
แอบสะเทือนใจเบาๆ
มาสั้นน่ะ!
:katai4:
-
น่าร้ากกกกกกกกกกกกอ่ะ
บ่งบอกเลยว่าถ้าโตขึ้นมีเฮแน่นอนนนนนนนน
สนุกมากเลยจ้ะคนแต่ง เป็นกำลังใจให้นะจ๊ะ
-
เกือบไปแล้วนะพี่เสือ
กดไลท์กระต่ายน้อย
ตอนนี้น้องต่ายของแม่ไม่มีบทเลยนะลูก
ตอบ...สั้นค่ะ 555+
-
อะหือ ตั้งแต่เด็กเลย เฟดเฟ่ อยากเห็นตอนโตอ้ะ :hao6:
-
ไปเที่ยวสงกรานต์เพลินไปหน่อย คิดถึงพี่เฉือและน้องต่ายน้อยมากกกกกกกกกกกกกก
สวัสดีปีใหม่ไทยค่าาาาาาา มีความสุขมากๆนะคนเขียนที่น่ารักของเรา
-
สรุปคือสองพี่น้องจะไม่โตกันใช่ป่ะ ไม่มีภาคตอนโต ??
-
โอ้ยย ย ยยย ยยยยยย ย
ทำไม นิยายเรื่องมันน่ารักแบบนี้ !!!
พี่เสือกะน้องต่าย โคตรน่ารักอ่ะ
ชอบ บบ บบ ชอบบ บ
อ่านแล้วเขินสุดดดดด จ๊วฟฟฟฟ
-
น้องต่ายกับพี่เสือน่ารักมากกกกกกก
ภาษาที่ใช้ก็สบายๆ เนื้อเรื่องน่ารัก อ่านแล้วรู้สึกทั้งรักทั้งเอ็นดูของตัวละครในเรื่องเลยค่ะ
ตอนหน้าจะเป็นหนุ่มกันแล้ว ตื่นเต้นเบาๆ พี่เสือจะยังมากอดมาจุ๊บน้องต่ายเหมือนเดิมมั๊ยเนี่ย 5555
สุขสันต์วันสงกรานต์ รอตอนต่อไปนะคะ :mew3:
-
เรื่องนี้น่ารักเฟ่ออออ รอติดตามจ้า :mew3:
-
หายยยยไปไหน :hao4:
-
5. พี่เสือ น้องกระต่าย กับการเลื่อนชั้น
ข่าวมาถึงสองพี่น้องที่กำลังนั่งเล่นอยู่หน้าบ้าน คุณพ่อเดินหน้าบานเข้ามานั่งบนเสื่อใกล้ๆ
พี่เสือ หรือด.ช.จิรวัฒน์สอบได้ที่ 1 อีกแล้ว พี่เสือนอกจากจะตัวโต ผิวเข้ม หน้าตาหล่อเหลา เก่งกีฬา เป็นตัวแทนนักกีฬาโรงเรียน แข็งแรงบึกบึน ชกต่อยเก่งแล้ว ยังสมองดีอีกด้วย เป็นลูกชายในฝันของคุณพ่อทุกคน
ผิดกับน้องกระต่าย หรือ ด.ช.จิรนันท์ ที่ตัวเล็กจ้อย ป่วยกระเสาะกระแส หัวไม่ค่อยดี ชอบใช้เวลากับต้นไม้ใบหญ้าและนอนร้องเพลงหงุงหงิงวาดรูป ขี้อ้อน
แต่ยังไง คุณพ่อก็รักทั้งคู่อยู่ดี
ถึงลูกคนเล็กจะไม่มีอะไรโดดเด่น คุณพ่อคุณแม่ก็ไม่เคยกดดันลูก เพราะคุณแม่เองมักบอกคุณพ่อเสมอว่า คุณแม่ก็หัวไม่ดี ดังนั้น คุณแม่ก็ไม่คาดหวังอะไรจากน้องกระต่ายนัก นอกจากให้น้องเติบโตแข็งแรง เป็นเด็กอารมณ์ดี ว่านอนสอนง่ายแบบนี้ไปจนโต
น้องกระต่ายเงยหน้าจากสีไม้ ดวงหน้าหวานแจ่มใส เหงื่อเม็ดน้อยผุดพรายบนหน้าผากนวล เส้นผมสีดำขลับเปียกชื้นแนบหน้าผาก เจ้าตัวยิ้มจนตาหยีให้คุณพ่อ
คุณฉัตรชัยอดไม่ได้ที่จะคว้าเจ้าตัวเล็กมากอด คุณพ่อพยายามไม่ให้พี่น้องแข่งกันอย่างที่สุด ดูเหมือนพี่เสือจะเข้าใจดี แม้คุณพ่อคุณแม่จะไม่เคยพูดถึง
"น้องต่ายครับ" คุณพ่อเอาแขนเสื้อเชิ้ตเช็ดแก้มนวล ผิวเด็กบอบบางขึ้นสีชมพูระเรื่อ น่ารักเหมือนตุ๊กตา "พี่เสือสอบได้ที่ 1 อีกแล้ว น้องต่ายจะทำยังไง ?"
พี่เสือที่นั่งเล่นเกมกดอยู่ข้างๆ หัวเราะชอบใจ น้องต่ายหันกลับไปมอง ยิ้มประหม่าน่าเอ็นดูที่สุด
"พี่เสือบอกว่า พี่เสือเรียนเก่งเพราะหนู" เจ้าตัวพูดเสียงเบา ก้มหน้างุดด้วยความอาย พี่เสือชะโงกตัวมายีหัวยุ่งๆ ของเจ้าตัวเล็กแล้วจุ๊บหน้าผากแรงๆ
"ถูกแล้ว ถ้าไม่มีน้องต่ายคอยชงโกโก้ให้ พี่เสือสอบไม่ได้ที่ 1 หรอก" พี่เสือจูบแก้มสีชมพูอีกทีเป็นรางวัล
"หนูไปเชียร์พี่เสือแข่งบาสด้วย" น้องกระต่ายเงยหน้าขึ้น เริ่มเห็นหน้าแดงๆ น่ารัก
"เพราะน้องต่ายไปเชียร์พี่เลยชนะไง" เจ้าตัวเออออห่อหมกอย่างว่าง่าย
น้องกระต่ายชี้ริมฝีปากอิ่มของตัวเองอย่างเขินๆ "พี่เสือยังไม่ได้จุ๊บปากหนูเลย"
พี่เสือหัวเราะ ทาบทับริมฝีปากลงบนริมฝีปากคู่อิ่มเบาๆ เหมือนเช่นเคย น้องกระต่ายแก้มแดงเหมือนแครอท ยิ้มใส
คุณพ่อเหมือนกลายเป็นส่วนเกิน เลยรีบคว้าเอวบางของลูกชายคนเล็กมานั่งตัก แม้น้องกระต่ายจะขึ้นป.หกแล้ว แต่น้องกระต่ายยังเบาโหวง คุณแม่เร่งทำกับข้าวที่มีสารอาหารเยอะๆ ให้กินเท่าไหร่ เจ้าตัวจ้อยก็ไม่โตขึ้นเสียที
คุณพ่อจุ๊บแก้มใสทับรอยพี่เสืออย่างรักใคร่
ถึงแม้พี่เสือจะเป็นความภาคภูมิใจของบ้าน แต่น้องกระต่ายก็เป็นความรักของทุกคน
น้องน้อยหัวเราะคิก ดิ้นจากตักพ่อลงมานั่งซบพี่เสือ แขนเรียวสองข้างโอบกอดพี่ชายจากด้านหลังอย่างสนิทสนม แผ่นอกบอบบางแนบสนิทกับแผ่นหลังพี่เสือจนพี่เสือใจเต้นตึกตัก
"หนูต่ายน้อยอยากกินอะไร ?" พี่เสือกลับหันไปถามคนตัวเล็กที่เกาะหนึบเหมือนลูกลิง
เจ้าตัวน้อยนิ่งคิดสักครู่หนึ่ง แล้วซุกหน้ากับแผ่นหลังแข็งแรงของพี่ชาย "หนูอยากกินที่พี่เสืออยากกิน"
พี่เสือหัวเราะ รู้ดีว่าฝาแฝดชอบกินอะไรที่สุด "พ่อพาไปฉลองที่ฟูจินะครับ"
คุณพ่อยิ้มๆ "สองพี่น้องรวมกันแกล้งพ่อแล้ว"
"ไหน ใครจะไปกินอะไร ?" คุณแม่เดินจากในบ้าน ถือถาดหนักอึ้งมา ส่งเสียงทัก สองฝาแฝดที่ได้รับการสั่งสอนมาอย่างดีรีบเข้าไปช่วยคุณแม่ยก
"พ่อจะพาต่ายน้อยกับเสือไปฉลองฮะ" พี่เสือตอบ ประคองถาดบนเสื่อ หยิบน้ำแตงโมหวานฉ่ำขึ้นมาป้อนน้องน้อยอย่างเป็นธรรมชาติ
คุณพ่อคุณแม่รู้ดี พี่เสือไม่ได้ชอบอาหารญี่ปุ่นเป็นพิเศษหรอก แต่พี่เสือมักเลือกสิ่งที่กระต่ายน้อยชอบเสมอ
เจ้าตัวน้อยยิ้มใส ดูดน้ำแตงโมจนแก้มป่อง เลอะเทอะยังมุมปาก พี่เสือไม่รอให้คุณแม่ทัก คนตัวโตรีบหยิบทิชชู่เช็ดมุมปาก ปิดท้ายด้วยริมฝีปากตัวเองเบาๆ
คุณพ่อคุณแม่ได้แต่ถอนหายใจ
เรื่องเกิดขึ้นเมื่อเปิดเทอมวันแรก ที่ผ่านมา คุณแม่ได้แจ้งทางโรงเรียนทุกครั้งว่าจำเป็นต้องให้พี่เสืออยู่ห้องเดียวกับน้องกระต่าย เนื่องด้วยปัญหาสุขภาพ ปีนี้คุณแม่ก็แจ้งเช่นเดิม แต่ครั้งนี้คุณครูใหญ่ที่ย้ายมาใหม่ไม่อนุมัติ ร่างตุ้ยนุ้ย ศีรษะล้านเลี่ยนของคุณครูใหญ่นามว่าปกรณ์บอกเหตุผลที่คุณแม่ไม่อาจปฏิเสธได้
"เท่าที่ผมทราบ เด็กชายจิรนันท์สุขภาพก็แข็งแรงขึ้นแล้วนี่ครับ ?"
"ใช่ค่ะ แต่น้องติดพี่มากค่ะ ถ้าพี่อยู่ด้วยจะช่วยน้องได้ค่ะ เผื่อเกิดเหตุอะไร..."
"ทำอย่างนั้นเหมือนกับคุณแม่ผลักภาระให้เด็กชายจิรวัฒน์เลยนะครับ" ครูใหญ่ตัดบท "ผมคิดว่ามันไม่แฟร์สำหรับแฝดพี่ที่ต้องมาดูน้องตลอด ส่วนตัวแฝดน้องเองก็ควรเรียนรู้ที่จะดูแลตัวเอง หาเพื่อนใหม่ด้วยตัวเองแล้วนะครับ"
คุณแม่เม้มริมฝีปาก สีหน้าแสดงชัดว่าไม่พอใจ แต่ไม่อาจหาเหตุผลมาโต้ได้ จึงตอบเสียงแข็งว่า
"ถ้าเป็นแบบนั้นก็ดีนะคะ"
ฝาแฝดที่ไม่รู้เรื่องรู้ราวว่าโดนจับแยกห้อง เมื่อเข้าแถว พี่เสือจูงมือน้องไปยังห้องป. 6/4 เหมือนปกติ คุณครูประจำชั้นเห็นแล้วก็ส่งเสียงเรียก
"จิรวัฒน์ น้องชายเธออยู่ห้องป.6/2 จ้ะ"
ใบหน้าคมของลูกศิษย์หันมามอง คิ้วหนาขมวด สีหน้าถมึงทึง "6/2?"
"จ้ะ ห้องของคุณครูเต้ไงล่ะ" คุณครูประจำชั้นรีบแยกลูกศิษย์ร่างบอบบางออกจากพี่ชาย
"ครูเต้หรือฮะ ?" พี่ชายทวนถาม
"จ้ะครูเต้ จิรนันท์ชอบครูเต้ไม่ใช่เหรอ ?"
ครูเต้เป็นครูสอนคณิตศาสตร์ ยังหนุ่มแน่นและชอบมาเล่นฟุตบอลกับเด็กๆ เสมอ ครูเต้เป็นครูใจดี พูดเก่ง เด็กทุกคนชอบครูเต้กันทั้งนั้น
ยกเว้นพี่เสือ
เพราะตอนป.3 ในงานกีฬาสี น้องกระต่ายโดนคนเบียดจนหกล้ม ครูเต้ที่อยู่แถวนั้นรีบอุ้มน้องไปทำแผลทันที โดยที่ไม่ฟังเสียงจากพี่เสือเลย
พี่เสือเลยเกลียดครูเต้ที่สุด
หนำซ้ำ หลังจากนั้นมา น้องกระต่ายก็พูดชมครูเต้บ่อยๆ พี่เสือเลยยิ่งเกลียด
"ครับ" เสียงรับของคนตัวเล็กแผ่วเบา แต่ใบหน้าขึ้นสีเรื่อ หนูต่ายชอบครูเต้ที่ตัวโต แข็งแรง ใจดีมาก
พี่เสือส่งเสียงร้องหึ แววตาคมกริบเกินวัยจนคุณครูประจำชั้นนึกกลัว
"มาเถอะ เดี๋ยวครูจะไปส่งที่แถวนะ" คุณครูรีบตัดบท จูงมือน้อยไปยังแถวห้องป.6/2 ทันที
แค่เรียนคาบแรกก็ได้เรื่อง...
หนูกระต่ายเป็นเป้าหมายการรังแกของเพื่อนๆ มานาน แต่ทุกครั้งที่ไม่เป็นอะไรเพราะพี่ชายตัวโตแถมต่อยมวยเก่งปกป้องตลอด
ว่ากันว่าเด็กประถมมักจะแกล้งคนที่ชอบ
เด็กผู้ชายส่วนใหญ่เป็นแบบนั้น
กระต่ายที่ตัวขาว บอบบาง ดวงตากลมโตแสนน่ารักนั้นบางทีก็มีดอกไม้ จดหมาย ชอกโกแลต ลูกอม ตุ๊กตา ของสารพัดมาวางไว้บนโต๊ะ ยิ่งไปกว่านั้น เด็กชายผู้กล้ายังมาสารภาพรักกับหนูน้อยบ่อยๆ
แต่กระต่ายก็ถูกแกล้งมากเช่นกัน
แค่เข้าชั้นเรียน กระต่ายน้อยประหม่านิดๆ กับชั้นเรียนใหม่ แล้วยังไม่มีพี่ชายอยู่ด้วย แต่คุณครูเต้ก็ใจดี จัดที่นั่งให้เจ้าตัวเล็กอยู่ตรงกลาง ติดกับเด็กหญิงท่าทางนิสัยดีชื่อว่าอ้อม
อ้อมทักกระต่ายอย่างเด็กอัธยาศัยดี "สวัสดีจ้ะ เราชื่ออ้อมนะ"
กระต่ายน้อยยิ้มเขิน "สวัสดี เราชื่อกระต่าย"
"อื้อ ต่ายจะนั่งฟากไหน ขวาหรือซ้าย ?" เด็กหญิงถาม เพราะโต๊ะของโรงเรียนจัดให้เด็กนั่งเป็นคู่ สลับหญิงชาย
"ซ้ายดีกว่า" เพราะด้านซ้ายใกล้หน้าต่างมากกว่า พอมองลงไปจากหน้าต่าง จะเห็นสนามเด็กเล่นกับต้นหูกวาง
หนูต่ายชอบดูต้นไม้ ใบไม้ ยิ่งยามมันพลิ้วเบาตามลม แลดูงดงาม แต่คุณครูมักหาว่ากระต่ายชอบเหม่อ ไม่ตั้งใจเรียน
หนูต่ายไม่รู้หรอกว่า ตัวเองโดนนินทาจากผู้ปกครองและคุณครูว่าหนูต่ายเป็นเอ๋อ ปัญญาอ่อน สติไม่สมประกอบ
แต่คุณพ่อคุณแม่รู้ พี่เสือก็รู้ และทุกคนพยายามปกป้องน้องน้อยมาตลอด
"ฮ่าๆ ไอ้ตุ๊ดเอ๋อไม่มากับพี่แล้วรึไง ?" เสียงหัวเราะเยาะดังจากมุมห้อง คนพูดเป็นหัวโจกที่ไม่กินเส้นกับพี่เสือมานานแล้ว จัมโบ้นั่นเอง
กระต่ายไม่รู้ตัวว่าโดยหัวเราะเยาะ เจ้าตัวไม่รู้ด้วยซ้ำว่าพูดถึงตัวเองอยู่
"นั่งเถอะนะ" อ้อมพูด ไม่อยากให้เพื่อนใหม่สนใจกับพวกอันธพาล
กระต่ายน้อยยิ้ม นั่งตามคำเชิญ จัมโบ้เห็นกระต่ายไม่สนใจเลยเร่งเสียง เป่าปากล้อเลียน
"ทำเป็นไม่สนใจกูเหรอไอ้ตุ๊ด! ทำไมวะ ไม่ให้พี่มึงอัดตูดแล้วเหรอ อีต่ายตุ๊ด อีตุ๊ดต่าย ฮ่าๆๆ"
คราวนี้มีชื่อตัวเองอยู่ในนั้น เสียงโห่ฮาจากลูกสมุนก็ดังคับห้อง ทุกคนหันมามองกระต่ายน้อย
ใบหน้าขาวใสแดงก่ำด้วยความอับอาย
"ตุ๊ดต่ายเอ๋อ อัดถั่วดำๆๆ" ลูกสมุนร้องเป็นเพลง
"ระ เราไม่ใช่ตุ๊ดนะ!" หนูกระต่ายร้อง เสียงนั้นหวานใส ด้วยยังไม่โตเต็มที่นัก รู้ดีว่าเป็นคำด่า ถึงจะไม่รู้ความหมายก็ตาม
"เราไม่ใช่ตุ๊ดน๊ะะะะ" ใครคนหนึ่งในห้องล้อ เสียงโห่ฮาเลยดังขึ้นไปอีก
หนูกระต่ายกำมือแน่น เพราะทุกครั้งมีพี่ชายอยู่ด้วยมาตลอด พอเผชิญกับปัญหาแล้ว เลยไม่รู้จะแก้ปัญหาอย่างไร
แต่โชคดีที่คุณครูเต้กลับเข้ามาทันพอดี เลยจัดการสถานการณ์ได้ พวกจัมโบ้จึงยอมสงบปาก
แล้วคาบเรียนแรกของหนูกระต่ายที่ไม่มีพี่ชายก็เริ่มขึ้น
ทางด้าน ป.6/4 ของพี่เสือ
ทุกคนกลัวพี่เสือกันทั้งนั้น เพราะพี่เสือไม่ค่อยพูด ไม่สนิทสนมกับใครทั้งสิ้น ตาดุขวางเหมือนโมโหตลอดเวลา ยิ่งแยกกับน้องใบหน้าคมยิ่งบูดบึ้งเข้าไปใหญ่ คุณครูสมัยผู้สอนภาษาไทยเป็นคาบแรกจัดการสั่งให้พี่เสือไปนั่งกับเด็กหญิงใส่แว่นคนนึงชื่อนุช
พี่เสือนั่งตามคำสั่ง แต่ท่าทางแข็งกระด้างเหมือนหุุ่นยนต์
คุณครูสมัยถอนหายใจ เริ่มสอนวิชาภาษาไทย
คาบแรกของพี่เสือที่ไม่มีน้องเริ่มขึ้นด้วยบรรยากาศกดดัน
เพิ่งสอนได้ห้านาทีเท่านั้น เสียงดังปึงปังก็เล่นเอาคุณครูสมัยสะดุ้ง
พี่เสือขมวดคิ้ว อาจเพราะสัญชาติญาณหรือลางสังหรณ์ของฝาแฝดก็ไม่ทราบ พี่เสือไม่สนใจเพื่อนร่วมชั้นหรือคุณครู เขาตรงดิ่งไปยังห้อง 6/2 ทันที
ภาพตรงหน้าเล่นเอาพี่เสือฉุนขาด
น้องกระต่ายน้อยนั่งอยู่บนพื้น ตาแดงก่ำ พวกจัมโบ้ทำหน้าล้อเลียนอยู่ใกล้ๆ ข้างตัวน้องเป็นเด็กหญิงหน้าซีด คุณครูเต้กำลังปรามสุดความสามารถ
"ไอ้สัตว์!" เสียงก้องของพี่เสือดังเหมือนสัตว์คำรามด้วยความโกรธ จัมโบ้ชะงักกึก รสหมัดครั้งล่าสุดยังจำได้ขึ้นใจ
"มึงทำอะไรน้องกู!" ว่าพลางก้าวสามขุมไปยังสถานที่เกิดเหตุ หน้าทุกคนซีดเผือก ไม่เว้นแม้แต่ครูเต้
ทุกคนในโรงเรียนรู้ดี ถ้าหากพี่เสือโกรธ ผลจะบรรลัยขนาดไหน!
กระต่ายน้อยน้ำตาไหลอาบแก้ม ครางเสียงเบา "พี่เสือจ๋า"
พี่เสือคว้าเก้าอี้ขาเหล็กที่อยู่ใกล้ๆ ด้วยมือข้างเดียว ขบกรามแน่น ใบหน้าถมึงทึงเหมือนเทพอสูร
ร่างสูงใหญ่เกินวัยนั้นก้าวไปประจันหน้ากับจัมโบ้ เล่นเอาจัมโบ้ตัวสั่นน้อยๆ
พี่เสือไม่พูดอะไรทั้งสิ้น ทั้งห้องเงียบกริบ แม้แต่ครูยังไม่สามารถควบคุมสถานการณ์ได้
มือสีคล้ำของพี่เสือง้างเก้าอี้ขาเหล็กขึ้นสูง โยนทุ่มใส่จัมโบ้สุดแรง ไม่มีแม้แต่เสียงหอบออกจากร่าง
จัมโบ้ร้องเสียงหลง ลงไปกองนอนกับพื้น เลือดอาบศีรษะ
ไม่มีเสียงใดๆ ออกจากปากพี่เสือ แต่ดวงตานั้นบอกให้รู้ว่าพี่เสือฆ่าจัมโบ้ได้ และจะทำจริงๆ
ครูเต้ได้สติ รีบดึงร่างลูกศิษย์ออกมา
"ใจเย็นๆ เสือ!"
เสือปัดมือครูออก เงยหน้ามองด้วยดวงตาคู่คม ถึงส่วนสูงจะน้อยกว่า แต่ครูเต้เหมือนถูกบีบจนตัวลีบแบน
"เล่ามา" ลูกศิษย์สั่งเสียงเย็น "เกิดอะไรขึ้น ไม่งั้นกู... ผม... จะกระทืบไอ้จัมโบ้จนตาย" น้ำเสียงราบเรียบ โหดเหี้ยม ขณะอุ้มตัวน้องเข้าเอว ไม่สนใจสายตาใครทั้งนั้น
ครูหนุ่มกลืนน้ำอึ้ก เงยหน้าขึ้นมองรอบๆ สายตาสี่สิบคู่ของลูกศิษย์จ้องมองตัวเองอยู่
"จะมากไปแล้วนะจิรวัฒน์!" ครูสมัยที่ตามเสือมาร้อง เธอทันเห็นเหตุการณ์พอดี
"หุบปาก!" เสียงแฝดพี่กร้าว ดวงตาทอประกายวาบจนครูสมัยชะงัก
"ธะ...เธอทำให้ต่ายกลัวนะ!" เด็กหญิงอ้อมรวบรวมความกล้าพูดขึ้นมา
ชื่อนั้นเปรียบเสมือนคำสั่งสัตว์ร้าย ดวงตาเด็กหนุ่มอ่อนลง ก้มลงมองน้องน้อยที่ตัวสั่นเทา เม้มริมฝีปากแน่น ดวงตาเอ่อล้นด้วยน้ำตา พี่เสือกอดร่างนั้นไว้แนบอก ลูบศีรษะเบาๆ
"ไม่เป็นไรแล้วนะ"
"พี่เสือเสียงดัง... น่ากลัว" หนูน้อยตอบเบาๆ พี่เสือยิ้มบาง
"พี่ขอโทษครับ"
ครูทั้งสองถอนหายใจอย่างโล่งอกเมื่อดวงตาบ้าคลั่งของลูกศิษย์สงบลง ครูเต้รีบพาร่างจัมโบ้ไปส่งโรงพยาบาล ส่วนครูสมัยโทรแจ้งครูใหญ่
ร่างเหี่ยวย่นของครูภาษาไทยเดินนำเด็กแฝดที่จับจูงมือกันไปยังห้องครูใหญ่
เมื่อเปิดประตูเข้าไป ก็พอกับร่างอ้วนกลมของครูปกรณ์กำลังเหงื่อตกอยู่ มีร่างเล็กของครูนพพร ครูสมัยอนุบาลของเด็กแฝดนั่งอยู่ตรงข้าม
"ดิฉันบอกแล้วว่าการแยกห้องเรียนของเด็กแฝดน่ะ เป็นการตัดสินใจที่ผิดพลาด" ครูนพพรเอ่ยเสียงเขียว
"เอ่อ แต่ถ้าไม่ทำแบบนั้น..." ครูใหญ่พูดขลาดๆ
"ครูใหญ่คะ เด็กแฝดมาแล้วค่ะ" ครูสมัยพูดแทรก ครูปกรณ์ถอนหายใจเฮือก
"มาๆ มีเรื่องกันจนได้สินะ..."
เด็กทั้งสองเงียบกริบ น้องชายดูหวาดกลัวคุณครู ส่วนพี่ชายกลับดูปกติ
"ต้องเรียกผู้ปกครองนะคะ" ครูสมัยเตือน
"อะ..." ครูปกรณ์ลูบศีรษะล้านอย่างขัดใจ นึกถึงที่มารดาฝาแฝดเอ่ยขึ้นแล้วหงุดหงิด แล้วยัง... บิดาของจัมโบ้เป็นผู้บริจาครายใหญ่เชียวนะ!
"ไม่ต้องหรอก แค่ทำโทษก็พอ"
"หา แต่อีกฝ่ายได้รับบาดเจ็บนะคะ!" ครูนพพรร้องเสียงหลง
"ไว้เราค่อยนัดให้ผู้ปกครองคุยกันอีกทีสิ ตอนนี้ต้องจัดการฝาแฝดก่อน" ครูปกรณ์พูด
"เล่ามาซิ" ครูสมัยสั่ง แต่ตัวเสือเองก็ไม่ได้รู้เรื่องมากไปกว่าครูสมัย ส่วนกระต่ายก็เอาแต่ร้องไห้จนพูดไม่รู้เรื่อง ครูสมัยเลยต้องไปตามเด็กหญิงอ้อมมาเล่าแทน
จากปากคำเด็กหญิงอ้อม จัมโบ้หยุดล้อเลียนกระต่ายเมื่อครูเต้ดุ ทั้งชั้นก็เริ่มเรียนกัน แต่เริ่มไปได้ไม่เท่าไหร่ จัมโบ้ก็เริ่มขว้างปายางลบบ้าง ไม้บรรทัดบ้างใส่กระต่ายแต่เจ้าตัวพยายามทำเป็นไม่สนใจ จัมโบ้เลยเริ่มหนักข้อขึ้น เขาขว้างพจนานุกรมเล่มหนาใส่ขณะที่คนตัวเล็กกำลังลุกไปแก้โจทย์บนกระดาน หากเป็นเด็กคนอื่นคงแค่จุกแล้วเซ แต่กระต่ายน้อยที่ไม่แข็งแรงแต่เดิมกลับล้มหน้าคว่ำ เป็นที่มาของเสียงตึงตังนั่นเอง ส่วนจัมโบ้เห็นกระต่ายล้มก็เงียบลงสักพัก ก่อนจะหัวเราะเป่าปากชอบใจ ไม่เห็นครูเต้อยู่ในสายตา เสียงล้มของกระต่ายทำให้พี่ชายที่อยู่สองห้องถัดไปรีบมาหาน้อง
ครูใหญ่กล่าวขอบใจเด็กหญิง แล้วหยิบไม้เรียวออกมาตัดสินโทษ
"ครูจะให้ความเป็นธรรม จิรนันท์โดนตี 10 ที ส่วนพี่ชายเธอเนื่องจากใช้ความรุนแรงจนทำให้ผู้อื่นได้รับบาดเจ็บ โดนตี 100 ที ทำความสะอาดห้องน้ำสองเดือน"
"แล้วจัมโบ้ล่ะคะ ?" เด็กหญิงอ้อมเอ่ยถาม
"ไว้ค่อยคุยกันทีหลัง"
ไม่ใช่แค่เด็กในห้อง แต่สองคุณครูก็ตะลึงไปด้วย
"ไว้กลับจากโรงพยาบาลใช่ไหมคะ ?" ครูสมัยรีบถาม
ครูใหญ่ส่ายหน้าเหมือนไม่สนใจ รับปากส่งๆ "เออๆ"
"เอ้า มา!" ครูใหญ่ขยับพุง ลูบไม้เรียวรอท่า
พี่เสือก้าวออกมา พูดแข็ง "ตีผม 200 ที หรือจะพันครั้งก็ได้ แต่ห้ามตีกระต่าย"
"พี่เสือ! ไม่เอานะ!" กระต่ายร้อง รีบปราดมายืนบังพี่ชาย
"ต่าย!" พี่เสือดุ "หลบไป!"
ครูนพพรผู้เห็นสองพี่น้องแต่อ้อนแต่ออกเข้าใจดี เอ่ยเสียงอ่อนโยน "ครูใหญ่คะ ถือว่าดิฉันขอ น้องกระต่ายแกร่างกายอ่อนแอ ถ้าตีแกไปจนแกป่วย แกอาจจะอาการหนักกว่าจัมโบ้ก็ได้นะคะ"
ครูใหญ่เลิ่กลั่ก "งั้นฉันคงต้องตีแฝดพี่ 150 ที!"
"พี่เสือ!" กระต่ายร้อง แต่ครูสมัยกับครูนพพรรีบรั้งตัวไว้ พากลับไปยังห้องเรียน
พี่เสือกลับเข้าชั้นเรียนเมื่อบ่าย คุณครูใหญ่ลงโทษให้พี่เสืออดข้าวกลางวัน ขนาดโดนตีไป 150 ทีจนคุณครูใหญ่ข้อมือพลิก พี่เสือยังไม่ร้องไห้สักแอะ
น้องต่ายกินอะไรไม่ลง พอหัวโจกอย่างจัมโบ้ไม่อยู่ ในห้องก็เงียบกริบ ไม่มีใครกล้ารังแกกระต่ายน้อยอีก
"กินอีกหน่อยสิ" อ้อมชวน พลางตักลูกชิ้นใส่จานข้าวเพื่อนใหม่
กระต่ายกลืนอะไรไม่ลง ในสมองมีแต่พี่เสือโดนตี
...พี่เสือเจ็บ...
แต่ด้วยนิสัยปฏิเสธใครไม่เป็นทำให้ต่ายน้อยยอมกลืนลูกชิ้น
พี่เสือจ๋า... หนูขอโทษ...
ออดเข้าเรียนแล้ว น้องต่ายไม่ทันเห็นพี่เสือเข้าห้องจึงได้แต่นั่งร้อนรน
คุณครูเริ่มสอนวิชาภาษาอังกฤษได้ไม่ทันถึงสิบนาที ก็ปรากฏร่างโตๆ ของพี่เสือยืนอยู่หน้าห้อง
"เอ่อ... จิรวัฒน์ ?" ชื่อเสียงของพี่เสือร้ายกาจไม่แพ้จัมโบ้ทีเดียว
พี่เสือไม่ตอบคำครู แต่ก้าวอาดๆ มากลางห้อง ฉุดข้อมือฝาแฝดลุกท่ามกลางสายตางุนงงของคุณครูและเพื่อนๆ
"เดี๋ยว! เธอจะทำอะไรจิรนันท์!" คุณครูรีบเข้ามาปราม พี่เสือแค่เงยหน้าตอบเรียบๆ
"ผมจะเอาน้องต่ายไปเรียนด้วย"
"อะ อะไรนะ..."
"ปล่อยน้องต่ายไว้ เดี๋ยวน้องโดนรังแก"
"หยุดนะ! เธอทำอย่างนั้นไม่ได้! จิรนันท์เรียนห้องป.6/2!"
พี่เสือขมวดคิ้ว ยอมปล่อยข้อมือน้องแต่โดยดี แล้วออกจากห้องไป
คุณครูถอนหายใจเฮือก นึกว่าจะมีคดีความกันเสียแล้ว
บรรยากาศภายในห้องกลับเข้าสู่การสอนไม่ถึงครึ่งชั่วโมง ก็มีเสียงโครมครามตามทางเดินมา
"เฮ้ย!" คุณครูอุทานจนชอล์กร่วง
พี่เสือเทินโต๊ะเรียนไว้บนศีรษะ อีกมือลากเก้าอี้มาด้วย
"จีราว๊าดดดดดดดด เธอทำอะไร้!!!!!" คุณครูประจำห้องป.6/4 กรีดร้องมาตามทางเดิน ท่าทางเหมือนคนประสาทเสีย
พี่เสือไม่สนใจใครทั้งนั้น ลากเก้าอี้เข้าห้องป.6/2 ท่ามกลางสายตาตื่นตะลึง
"เธอ หลีกหน่อย" เขาสะกิดอ้อมที่นั่งข้างๆ น้องชาย
เด็กหญิงลุกให้อย่างงงๆ
เด็กชายจิรวัฒน์ยกโต๊ะเก่าออกราวกับมันทำด้วยนุ่น วางโต๊ะตัวเองแทนที่ ตบท้ายด้วยเก้าอี้ ก่อนจะนั่งลงอย่างสงบ
คุณครูประจำห้องป.6/2 วิ่งหน้าเริ่ดเข้ามา มือทึ้งผมตัวเอง
"เธอคิดว่าตัวเองทำอะไรน่ะ จิรวัฒน์!!"
"ครูคนนี้" พี่เสือชี้ไปที่ครูประจำวิชาของห้องน้องต่าย "ไม่ให้น้องย้ายไปห้องผม"
สองคุณครูสาวเหมือนจะกรี๊ดลั่น ถามเสียงสั่นว่า
"ละ แล้วเธอทำอะไร ?"
"ผมเลยย้ายตัวเองมาห้องน้อง" ตอบสั้นๆ เรียบๆ ไม่มีร่องรอยการกวนโทสะ เล่นเอาผู้ใหญ่ถึงกับตาตั้ง
ต่อข้างล่างนะคะ >>
-
เรื่องจบลงที่ครูสมัย หัวหน้าสายชั้นรีบมาควบคุมสถานการณ์สองครูสาวที่กรี๊ดลั่นๆ กับเด็กๆ ที่มองคุณครูตาแป๋ว
ไม่ต้องบอกว่าครูสมัยทำอะไรเป็นอย่างแรก
มือเหี่ยวย่นของคุณครูผู้มากประสบการณ์กดเบอร์โทรออกของผู้ปกครองฝาแฝดทันใด!
เรื่องจบ (จริงๆ) เมื่อคุณพ่อคุณแม่รีบตรงดิ่งมาหาลูกชาย เมื่อฟังเรื่องทั้งหมดจบ ครูนพพรก็ถูกเรียกตัวอีกครั้ง ครูใหญ่เองก็ซับเหงื่อจบผ้าเช็ดหน้าเปียกล่อกแล่กแล้ว จนในที่สุดก็ต้องยอมย้ายฝาแฝดให้อยู่ห้องเดียวกัน
"แล้วเรื่องจัมโบ้ เย็นนี้เราจะไปเยี่ยมครับ" คุณพ่อพูด ท่าทางเคร่งขรึมของผู้จัดการทำให้สถานการณ์สงบ
"ครูใหญ่ไม่ต้องห่วงนะครับ ยังไงฝ่ายเราก็เป็นฝ่ายผิด..."
"แต่พ่อ..." พี่เสือขัด คุณพ่อฟาดผั๊วะเข้าที่ลูกชายเต็มแรง จนทุกคนสะดุ้ง
"เอ่อ... คุณพ่อไม่ต้องรุนแรงก็ได้ค่ะ" ครูสมัยเอ่ยห้าม
"ไม่ได้ครับ ผิดก็คือผิด" คุณพ่อตอบเสียงเด็ดขาด ก่อนจะโค้งตัวลง
"ยังไงวันนี้ต้องขอบคุณคุณครูมากเลยนะครับ ส่วนความประพฤติของเสือ ผมจะจัดการเอง"
เห็นคุณพ่อลงโทษลูกชายแล้วเลยไม่มีใครอยากเพิ่มโทษให้พี่เสือ ยอมปล่อยครอบครัวแก้วกิจการไป
คุณพ่อซื้อกระเช้าราคาแพงที่อยู่มินิมาร์ทแถวนั้นขึ้นมาบนรถ พี่เสือหูดีได้ยินคุณแม่กระซิบถามคุณพ่อว่า
"จำเป็นต้องขนาดนั้น ?"
คุณพ่อสตาร์ทรถ หัวเราะเบาๆ "พ่อจัมโบ้เป็นสปอนเซอร์สนับสนุนโรงเรียนน่ะ..."
คุณแม่ขมวดคิ้ว "แล้ว....?"
"ครูใหญ่เลยเข้าข้าง... เหอะ ถ้าไม่ทำตัวอ่อนๆ ให้ตั้งแต่แรกคงหาเรื่องไล่เสือออก"
"คุณนี่!" คุณแม่ยังกังวลไม่หาย
คุณพ่อยิ้ม ไม่ตอบอะไร
ที่โรงพยาบาล คุณพ่อของจัมโบ้นั่งหน้าเครียดอยู่ พอเห็นเด็กฝาแฝดก็ผุดลุกขึ้นตวาดเสียงดัง
"ใคร ใครทำลูกกู!" เล่นเอาน้องต่ายสะดุ้ง ซุกตัวอยู่หลังพี่ชาย
คุณพ่อมีสีหน้าสงบ ร่างสูงใหญ่ของโค้งลงแล้วพูดอย่างสุภาพ
"ผมเป็นพ่อของน้องเสือครับ นี่เป็นคำขอโทษจากครอบครัวเรา"
คุณแม่ส่งกระเช้าให้ แต่คุณพ่อจัมโบ้ปัดกระเช้าออกจนของข้างในแตกเกลื่อน
"นี่มึงทำลูกกูอย่าคิดว่าจะจบง่ายๆ!"
คุณพ่อเงยหน้า "เป็นเรื่องของเด็กๆ ก็ให้แล้วๆ ไปนะครับ คุณศักดิ์"
คุณพ่อจัมโบ้ชะงัก คุณแม่ขมวดคิ้วมุ่น
"มึง... อ่า..." ท่าทางเปลี่ยนไปลนลานอย่างเห็นได้ชัด "คะ คุณผู้จัดการ"
"ผมฉัตรชัยครับ" คุณพ่อยิ้มการค้า คุณแม่ยิ้มนิดๆ อย่างสะใจพิกล แล้วรีบจูงมือลูกชายสองคนมาด้านหน้า
"เร็ว! พี่เสือ น้องต่ายขอโทษคุณอาเค้าสิลูก"
พี่เสือกับน้องต่ายยกมือไหว้คุณพ่อจัมโบ้อย่างรวดเร็ว ก่อนคุณแม่จะรุนหลัง
"ให้พี่เสือไปขอโทษน้องจัมโบ้นะคะ"
ไม่รอให้ตอบ คุณพ่อช่วยคุณแม่เปิดประตูห้อง พี่เสือวิ่งปราดเข้าไปยืนจังก้าอยู่หน้าเตียง
"ขอโทษนะ" พี่เสือพูดแค่นั้นแล้วเดินออกจากห้องหน้าตาเฉยเมย
"เอาละ เรื่องให้มันแล้วไปแล้วไหมครับ คุณศักดิ์ ?" คุณพ่อเอ่ยยิ้มๆ
คุณพ่อจัมโบ้หมดท่า "คะ ครับ... แล้วคราวหน้าวงเงิน... เอ่อ..."
"ผมจะส่งให้ข้างบนพิจารณาตามกฏนะครับ" คุณพ่อยิ้มแย้มแล้วโค้ง ขอตัวกลับ
เย็นวันนั้นคุณพ่อคุณแม่ไม่ว่าอะไร เพียงแต่จำกัดบริเวณพี่เสือเป็นการลงโทษ ส่วนน้องกระต่ายต้องย้ายมานอนกับคุณพ่อคุณแม่เป็นเวลาสามสัปดาห์
พี่เสือจะร้องไห้กับการลงโทษข้อที่สอง!
___
คำตาม
ขอโทษที่มาช้านะคะ มาตามสัญญาแล้วค่ะ ดีใจจัง มีคนชอบเจ๊เทปยานเหมือนเราด้วย 55 ตอนนี้ยาวขึ้นอีกนิดแล้วค่ะ อาจงงๆ นะ ว่าทำไมพ่อจัมโบ้ยอมพ่อพี่เสือง่ายดาย อธิบายเพิ่มเติม คือในวงธุรกิจ จะมีทั้งคนทำธุรกิจด้วยเงินสดและเงินกู้ค่ะ (O.D.) ในกรณีพ่อจัมโบ้คือแบบหลัง คนทำธุรกิจแบบแรกเนี่ย คือพวกสายป่านยาว คือรวยอยู่แล้ว พวกหลังคือเพิ่งมาโตหรือพอมีกิจการอยู่แล้ว แต่มาเพิ่มเติมทีหลัง พอยิ่งทำยิ่งโต เอาเงินกู้มาผันค่ะ เลยกลายเป็นหนี้เน่า ทำอะไรไม่ได้นอกจากทำกิจการให้โตขึ้นๆ แต่เบื้องหน้าก็ยังเริ่ดหรูดูดีอยู่ ในบางธุรกิจ บางคนจะกู้เงินจากแบงค์ต่างชาติค่ะ (อย่างพ่อจัมโบ้) เรียกได้ว่าดอกทบต้นทุกวันๆ หลุดจากวงจรกรรมหนี้ยาก
ถ้าถามว่าทำไมเค้าถึงทำ
ถ้าใครมีบัตรเครดิตคงทราบดีว่ามันเพลินแค่ไหนกับการใช้จ่าย คือไม่ต้องควักเงินสด เลยไม่ต้องคิดมากใช่ไหมคะ ไม่ต้องมานั่งคำนวนหรือเสียดายเงินในกระเป๋า หนี้ O.D. ก็เหมือนกันค่ะ ไม่ใช้เงินตัวเอง เลยใช้จ่ายเพลิน
อันนี้ในมุมมองชาวบ้านร้านตลาดอย่างเรานะคะ เราไม่ได้ทำงานแบ้งค์หรือเรียนบริหารธุรกิจมา ใครมีความรู้ช่วยแก้ไขหรือเพิ่มเติมด้วยนะคะ
เพิ่มเติมอีกนิด คือจริงๆ ธนาคารจะเอาใจคนกู้เงินเยอะๆ นะ 55 ดูอย่างตอนปีใหม่ ตรุษจีนสิคะ กระเช้าเพียบบบ เพราะดอกเบี้ยเงินกู้กับเงินฝากมันห่างกันลิบลิ่ว เห็นแล้วอยากร้องไห้ อีกไม่นานเงินใส่ตุ่มฝังดินคงเหมือนกัน
ตอนนี้อาจห้วนไปนิดนะคะ สภาพอารมณ์เราเหมือนอยู่ในพายุฝนเลย คติประจำใจเราคือ 'Life is hard. Death is harder.' ไม่ต้องถามหา Reference นะคะ เพราะคิดเอง 55 หากมีชีวิตอยู่ อะไรก็เป็นไปได้ค่ะ ถ้าเหนื่อยมากๆ ฟังเพลง Hall of Fame ชอบท่อนหนึ่งที่ว่า You can be kingkong. เปรียบเทียบได้ดีมากเลยนะ แค่มีชีวิตอยู่และมีความพยายาม แต่ถ้าประสบกับความตาย มันคือการสิ้นสุดแล้ว ไม่มีอีกแล้ว บางครั้งการตายของตัวเอง ไม่หนักหนาเท่าคนที่รักนะคะ
คำถามปรัชญามักจะถามเสมอว่าอะไรคือความตาย อะไรคือชีวิตหลังความตาย อะไรคือนิพพาน แต่ละศาสนาจะมีคำตอบไปสู่หนทางของตัวเอง เราเป็นพวกไม่มีศาสนา ไม่เชื่ออะไร แต่ก็รับฟังและศึกษาทุกศาสนาค่ะ อะไรดีเราก็เก็บมาใช้ แต่ชีวิตจริงจะเน้นไปเต๋ามากกว่าพุทธค่ะ แต่ยังสามารถเข้าร่วมกิจกรรมของทุกศาสนา อินได้ทุกคำสอนค่ะ แต่พอทุกครั้งที่เราเหนื่อยจริงๆ แล้ว เรากลับคิดเสมอว่า จะดีแค่ไหน ถ้าพระเจ้ามีจริงๆ ไม่ต้องคิดอะไร ไม่ต้องหนักใจ พระเจ้าองค์ไหนก็ได้ ศาสนาอะไรก็ได้ พอคิดแบบนั้นแล้วขำตัวเอง จริงๆ แล้วมนุษย์เราก็ทำเป็นแข็งขืนได้ในตอนที่เข้มแข็ง พออ่อนแอก็ถามหาสิ่งเหนือธรรมชาติ
คำตามวันนี้เครียดๆ นะคะ อย่าถือสาอะไรมากค่ะ
ขอยกยอดตอบเมนต์ไปคราวหน้านะคะ
-
มาอย่างโหดทีเดียวสำหรับเด็กป.6
5555
แอบเห็นว่ามีโมเม้นเล็กๆที่พี่เสือแอบอารมณ์พลุ่งพล่านตอนน้องต่ายแนบชิด อิอิ
โตขึ้นมาจัมโบ้ต้องจีบน้องต่ายแหงมแซะ
รออ่านตอนต่อไปนะคะ ^^
-
ขอบคุณครับ
ชอบพี่เสือกับน้องต่ายมากๆ
เขาว่าฝาแฝดจะมีความผูกพันมากกว่าพี่น้องทั่วๆ ไป อยากให้ความผูกพันของแฝดคู่นี้อยู่ตลอดไป
ถ้าจบแบบ happy ending ได้ ก็เยี่ยมเลยครับ นะๆ ^^
-
จัมโบ้นี่นิสัยไม่ดีเลย แต่กระต่ายก็แสนจะอ่อนปวกเปียกไปนะ
ส่วนพี่เสือ นี่แค่ตอนเป็นเด็กประถมนะ รังสียังอำมหิตขนาดนี้ :laugh: ไม่อยากจะนึกถึงตอนโตเลย
-
สมน้ำหน้าไอ้เด็กโบ้บังอาจมาทำน้องต่ายที่น่ารักงี้ได้ไง
บทลงโทษโหดไปป่าวจับแฝดแยกกันเลยหรอเนี่ยรุนแรงจัง
-
คุณพ่อน่ารักมากค่ะ :katai2-1:
-
โดนไปซะขนาดนั้น จัมโบ้ยังมิมีหลาบจำใช่ม่ะ
ขนาดป.หกยังขนาดนี้ โตขึ้นมีตายแน่ๆ
แต่เค้าชอบบบบบบบบบพี่เฉือ
-
รู้สึกว่า พี่เสือจะออกแนวโหดร้ายมาก :katai1: สงสัยต่อไปพี่แกจะเป็นหัวหน้าแก๊งค์มาเฟียได้เลยนะเนี่ย 555
น้องต่ายน่ารัก ทำไมมาว่าน้องต่ายกันแบบนั้นนะ :ling1:
-
:katai5: :katai5: :katai5: :katai5: บ๊ะๆ โอ๊ะ บ๊ะๆๆ
-
พี่เสือโหดมากกกกกกก :laugh:
ส่วนน้องต่าย แบ๊วเว่ออออออออออออออออออออออออ :-[
-
พี่เสือรักน้องมากกกกกกก
-
เขาเป็นเนื้อคู่กันจริงๆ 555 ขนาดมาเกิดยังเกิดท้องเดียวกันอ่ะ.
พี่เสือโหดมาก. โครตหวงน้องอ่ะ
-
ใจเย็นนะพี่เสือ เลือดร้อนเกิ๊น
ถ้าน้องต่ายโตขึ้นแล้วต้องแยกกันจะทำไง ไม่มีใครอยู่ด้วยกันได้ตลอดหรอก
-
เห็นตอนนี้แล้วเสียว พี่เสือโหดมากก :ling3:
อยากรู้จังว่าตอนเรียนมหาลัยพี่เสือจะตามดูแลน้องต่ายยังไง
-
โอ๊ยยยยยยยยยยยยยยย เกลียดครูหน้าเงินนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน
แล้วสะใจพ่อจัมโบ้ด้วย ชิชะ เลี้ยงลูกไม่ดีเลยนะยะ!!
ให้มารังแกคนอื่นได้ไง :beat: :beat: :beat:
กอดพี่เสือ โอ๋ๆ ไม่เจ็บๆนะ
เริ่มมองหน้าต่าย ..เมื่อไหร่เอ็งจะช่วยเหลือตัวเองได้สักทีฟร่ะ! แบ๊วมากเดี๋ยวจับตบ!
เอ๊ะ..นี่กรูพิมพ์อะไรลงไป..
เอิ่มๆ ต่ายเราล้อเล่น อย่าโกรธเรานะ :mew3:
:katai5:
-
นี่คือเด็ก ป.6 จริงๆเหรอ -*-
น้องต่ายของเราบอบบางได้อีก ส่วนพี่เสือก็โหดและล่ำได้อีก
-
แอร๊ยยยยยยยยยยยยยโหดอ่า :hao7:
-
โหดจริงๆ :z6:
-
พี่เสือเป็นเด็กป.6ที่เท่ที่สุดเลย
-
แป๊บๆก็ป.หกแล้ว เด็กๆโตไวจัง
พี่เสือนี่ออกแววขี้หึงตั้งแต่เด็กเลย กับพ่อก็ไม่เว้น 5555
-
ชั้นรักครอบครัวนี้ที่ซู้ดดดดดดดดด
อีอาจารย์ใหญ่น่าจะโดนเข้าซะ
จัดหนักให้อาจารย์ใหญ่สักชุดนึงได้มั้ยคะคนแต่ง
รออ่านตอนหน้านะจ๊ะ
-
พี่เสืออย่างโหดอ้ะ อย่างงี้ต่ายน้อยรักหมดใจเลยย 5555
อ่านตอนแรกๆแล้วแอบขำ เด็กๆอยู่ป.6แล้วยังจุ๊บปากกันอยู่เลย คุณพ่อคุณแม่เป็นส่วนเกินชัดๆ 55555
ตอนถัดไปขอหวานๆอีกนะคะ :-[
-
ติดตามอยู่นะค่ะ... o13 o13 o13
-
อัพทุกวันเถอะนะ หลงรักน้องต่ายสุดหัวใจ :hao5:
แต่น้องต่ายเป็นเอ๋อจริงงะ :katai1: :katai1:
-
เด็กแฝดคู่นี้คงเป็นตำนานของโรงเรียน 555
-
พี่เสือฮาร์ดคอร์มาก! โตขึ้นต้องเป็นหัวหน้าแก๊งมาเฟียแหงๆ
-
พี่เสือเป็นเด็กปอหกที่เท่ห์เว่อร์ ส่วนน้องต่ายก็น่ารัก บอบบางน่าทะนุถนอม
เหมาะกันที่สุดแระคู่นี้
อยากให้หวานกันอย่างนี้ตลอดไป อย่าได้มีดราม่าอะไรเลยเนอะ สงสารน้องต่ายน้อย
-
น้องกระต่าย เป็นเหมือนสวิตช์เปิดปิดพี่เสือ พี่เสือรักน้อง หวงน้อง อยากปกป้องน้อง การที่พี่เสือเห็นน้องเจ็บ
ทำให้พี่เสือฟิวส์ขาด ทำร้ายคนที่ทำร้ายน้องกระต่าย แต่พอเห็นน้องกระต่ายกลัว พี่เสือก็จะอ่อนลง
จริงๆแล้วพี่เสือน่ารัก และก็อ่อนโยนมากๆเลยนะ 555
ตอนแรกพี่เสือก็ยอมให้แยกห้องแล้วนะ แต่พอมันเกิดเรื่องขึ้น ขนาดคุณครูยังช่วยอะไรไม่ได้ ก็ปล่อยให้พี่เสือเรียนห้องเดียวกับน้องเุถอะ พอจัมโบ้กลับมาจะได้ไม่กล้าแกล้งน้องอีก
รักพี่เสือน้องกระต่าย :กอด1:(กอดปลอบขวัญน้อง)
-
หุหุ ไม่อยากจะซ้ำเติมครูใหญ่เลยนะเนี้ย กะเตือนแล้ว พี่เสือทำเอาซะทุกคนกลัวไปหมด
-
พี่เสือ เท่มากกกกกกจ้า
:mew1: :mew1:
แอบหมั่นไส้ครูใหญ่เบา ๆ (ที่จริงก็ไม่เบาอ่ะนะ) :katai4:
-
เพิ่งเข้ามาอ่านค่าาา :mc4: มาขอสมัครเป็นแฟนคลับน้องเสือกับน้องกระต่ายด้วยคนนะคะ
อ่านไป ยิ้มไป ลุ้นไป แอบสะใจไปกับวีรกรรมอันสุดแสบของพ่อเสือน้อย
น้องกระต่ายก็น่าลักเอามากอดมากเลยค่ะ ขอยืมตัวน้องมากอดสักคืนสิคะ :hao6: :hao6:
-
โอ๊ยยยยยยยยยยย อยากเก็บน้องกระต่ายกลับบ้านจริงๆเล้ยยยย :hao5: :hao5:
แล้วก็เอาพี่เสือไปดูแลน้องอีกที 555++
-
ถึงผู้แต่งเพิ่งจะได้มาอ่านเป็นครั้งแรก สนุกและลื่นไหลมากค่ะทั้งภาษาและอื่นๆ แต่เรื่องครูกลัวนักเรียนชั้น ป.6 นี่เราว่ามันขาดความสมจริงไปนะคะ ถ้าเป็นครูแล้วปรามนักเรียนไม่ได้มันแปลกในความรู้สึกเรา และตอนนี้เค้าออกกฏห้ามตีนักเรียนแล้วไม่ใช่เหรอคะ ตี 150 ที นี่ถ้าเราเป็นผู้ปกครองจะฟ้องโรงเรียนเลยค่ะ
-
เสือโหดมากอ่ะ
-
ตอนนี้สมน้ำหน้า ผอ. ที่พึ่งมาใหม่ เป็นไงบ้างล่ะรู้ฤทธ์พี่เสือของเราหรือยัง!
สะใจที่พี่เสือทำกับจัมโบด้วย ที่กล้ามาทำกับน้องต่ายอย่างนี้
และสะใจข้อสุดท้ายคือสะใจพ่อจัมโบที่พ่ายแพ้ให้กับพ่อของน้องต่ายและพี่เสือ
ปล.ชอบบบบบ อยากเห็นอิมเมจตัวละครทุกตัวจังเลยค่ะ
-
ชอบมากกกกกกกกก มาต่อด่วนค่ะคนเขียน
อยากให้เด็กๆขึ้นมัธยมปลายไม่ก็มหาลัยแล้วสิ ไม่รู้เพราะอะไร อ่ะคึอ่ะคึ :hao6:
-
:hao3: แค่ ป.6 ฟาดหัวคนแทบตายแล้ว โหดจุง
น้องต่ายดูแลพี่ให้ดีๆนะอย่าปล่อยไปอาลวาดที่ไหนท่าจะบรรลัยกันหมด :katai1:
ผอ. ก็เนอะท่านแม่อุสาห์เตื่อนแล้วไม่ฟังเลย :z6: :z6: :z6: :z6:
-
พึ่งได้เข้ามาอ่านเรื่องนี้ ชอบมาก น่ารักมาก
ปล. อัพทุกวันนะค่ะ อ่านแล้วติด
-
จริงๆแล้วจัมโบ้อาจจะชอบพี่เสือ..
แกล้งน้องต่ายแล้วพี่เสือก็จะมา..
แผนสูงแสรด! #ไม่ใช่
น้องน่าฟัดมากอยากฟัดต่าย แง้ววววววว
พี่เสือโหดสัดอ่ะ!
-
อ่านตอนนี้แล้วขึ้นเลยอะ ถ้าพ่อแม่ไม่ฟ้องครูใหญ่ เราจะฟ้องแทนเอง มีอย่างที่ไหนลงโทษเด็กตี 150 ทีเลยนะ :fire:
ตอนเราเป็นเด็ก โดนครูตี ไม่ค่อยกลัวหรือรู้สึกผิดเลย มีแต่จะไม่ชอบครู (แอบดื้อเงียบ) แต่ก็เรียนไปตามปกติ พยายามไม่ทำผิดอีก เพราะไม่ชอบที่จะโดนตี :hao5:
ตอนนี้เป็นครู ถึงไม่ได้สอนประถม แต่ก็มีวิธีลงโทษอย่างอื่นตั้งเยอะแยะ ไม่ได้เกี่ยวกับกระทรวงออกกฏห้ามตีหรอกนะคะ :เฮ้อ:
พี่เสือไม่ใช่เด็กเกเร สอนกันไม่ได้ซักหน่อย น้องเรียนดี กีฬาก็เก่ง เป็นคนเข้มแข็งแล้วก็รักน้องต่าย น้องเติบโตมาด้วยความรัก ไม่มีทางเป็นเด็กไม่ดีหรอกค่ะครูใหญ่ :m16:
อ๊ากก อยากโวยวายอีก แต่นึกได้ นี่มันนิยายน่อ ใจเย็นๆ ครูใหญ่มันแค่ตัวประกอบ คงไม่โผล่มาทำให้เราโมโหอีกหรอกเนอะ :katai2-1:
-
พี่เสือโหดมากกกก ส่วนน้องกระต่ายก็น่ารักเฟ่อออ :mew1:
-
ใครแกล้งน้องต่าย พี่เสือจะจัดการมัน :m31:
พี่เสือลืมไปรึป่าว ว่าอยู่ป.6 :m26: โหดสะ :m29:
-
พี่เสือเท่อ่ะ โหดดี อิอิอิ :-[ :-[
อยากได้น้องต่าย เอ้ยๆๆ น้องต่ายน่ารักกกกก :impress2: :impress2:
-
พี่เสือเถื่อนแต่เด็กเลย 555555555555 ส่วนน้องต่ายนะระอะ !
แต่รับไม่ได้คือ2คนนี้ไม่ได้นอนด้วยกันนี่แหละ อิอิ
พ่อจัมโบ้เงิบไปเลยสินะ สะใจสุดๆ :laugh:
-
น่ารักดี
-
พี่เสือร้าย และน่ากลัว(กับคนอื่นที่รังแกน้องรัก)
นี่แค่ป.6 ก็เล่นเอาจัมโบ้ ชื่อใหญ่ แต่ตัวหดทันที(แถมเลือดอาบ) ที่เจอเสือ
แล้วถ้าโตกว่านี้ พี่เสือคงสร้างอาณาเขตปกป้องน้องต่ายสุดชีวิตเลยสินะ
ประมาณว่า น้องข้าใครอย่าแตะ!
ปล.สะใจพ่อน้องต่ายพี่เสือกับพ่อจัมโบ้
รุ้ซะบ้างใครใหญ่กว่า โฮะๆ :laugh:
-
พี่เสือเท่ห์ที่ซู๊ดดดดด :hao6:
-
ต้องให้พี่เสือกับน้องต่ายอยู่ห้องเดียวกันนะห้ามแยกนะครูใหญ่
จัมโบ้เกเรมาก โตขึ้นอย่ามาจีบน้องต่ายล่ะ
-
พี่เสือ น้องต่าย น่ารักกกกกกกที่สุด :mew1:
-
อย่าบอกนะว่าแกล้งเพราะชอบเค้าอ่ะ
แต่ความจริงที่จับแยกกันก็มีส่วนถูกนะ
เพราะจะได้หัดยืนอยู่บนลำแข้งของตัวเองได้
ถ้าเกาะกันไปตลอด---วันนึงเสือไม่อยู่แล้วจะยังไงล่ะ
+ เป็ดจ้า
-
ยากอ่านช่วงวัยรุ่นเร็วๆ จัง :katai2-1:
-
ใครอย่าทำร้ายน้องต่ายให้พี่เสือโมโหนะ ขอบอกพี่เสือน่ากลัวมากกกกกกกกกกกกกกก
-
คอมตายส่งซ่อมไม่กี่วันโตแล่ว พลาดง่ะไม่เม้นต์ได้มาให้ :call:
ตอนนี้น่าสงสารจัมโบ้นะ แต่ก็แอบสะใจ สมน้ำหน้า :hao7:
บังอาจทำต่ายผู้แสนบอบบาง มันต้องตายสถานเดียว o18
พี่เสือแมนสุดยอด อยากมีพี่ชายแบบนี้มั่ง บร๊ะ :hao5:
-
กลัวเสือ o22
-
พี่เสือน้องต่ายน่ารักกก อ่านเรื่องนี้กี่ที กี่ทีก็น่ารักอยู่ดีอะ ><
-
6. พี่เสือ น้องกระต่าย กับสอบเข้า
หลังจากเกิดเหตุวุ่นวายแล้ว ครูใหญ่ก็ยอมแพ้ ย้ายพี่เสือมาอยู่ห้องป.6/4 กับน้องกระต่าย
แล้วหลังจากนั้น พี่เสือก็ว่านอนสอนง่าย ไม่ก่อเรื่องอะไรอีก
ปีนี้เป็นปีพิเศษ เพราะสองพี่น้องจะต้องสอบเข้าชั้นม.1 คุณพ่อคุณแม่หนักใจ เพราะพี่เสือนั้นเข้าโรงเรียนดังๆ ได้ง่ายดาย แต่น้องกระต่ายที่เรียนอ่อนคงจะยาก แล้วไหนจะพอเข้าไปเรียนแล้ว เจอบรรยากาศกดดันกับแข่งขันสูงของโรงเรียนแถวหน้าอีก
หรือจะให้พี่เสือไปเรียนโรงเรียนระดับน้องกระต่าย คุณพ่อคุณแม่ก็กังวลว่าจะลิดรอนอนาคตและโอกาสของพี่ชาย
หลังจากปรึกษากันแล้ว คุณพ่อจึงตัดสินใจว่า ถึงเวลาจะแยกคู่แฝดเสียที
เย็นวันหนึ่ง หลังเกิดเรื่องได้แค่เดือนเดียว คุณพ่อก็เรียกสองพี่น้องไปคุยหลังอาหาร
"เสือ เราคิดยังไงเรื่องเรียนต่อ ?"
พี่เสือเห็นท่าทีเครียดๆ ของบุพการีมาเป็นเดือนแล้ว แต่ไม่ได้ทักอะไร เขารู้ดีว่าพ่อแม่จะพูดเรื่องอะไร
พี่เสือเลยตัดสินใจไว้เรียบร้อย
"เสือจะเข้าโรงเรียน..."
"หืม ?" คุณพ่อแปลกใจ เพราะโรงเรียนนั้นอยู่ในระดับกลางๆ พี่เสือคงสอบได้ง่ายดาย แต่ก็ไม่ถึงกับเป็นไปไม่ได้สำหรับน้องกระต่าย
"เสือ อย่าติดน้อง พ่ออยากให้เราคิดดีๆ กระต่ายด้วย อย่าเอาแต่แล้วแต่พี่เสือ"
กระต่ายน้อยยิ้มแหยๆ เพราะทุกอย่างในชีวิตนั้น ล้วนมาจากการคัดสรรของพี่เสือทั้งสิ้น
"คุณพ่อไม่ต้องห่วงอนาคตของเสือหรอกครับ เพราะอนาคตของเสือจะไร้ค่า ถ้าหากไม่มีกระต่าย" พี่เสือพูดเสียงเรียบ ไม่ใส่ใจสีหน้าบิดาสักนิด
"เสือ!" คุณพ่อดุ "พ่อไม่อยากให้เราคิดอย่างนั้น พอเราโตไป เราก็ต้องแยกจากน้อง ไปแต่งงาน มีครอบครัว จะมามัวโอ๋น้องไม่ได้"
"เสือจะไม่แต่งงาน" ตอบหน้าตาเฉย แล้วหันไปถามคนข้างๆ "ต่ายน้อยจะแต่งเหรอ ?"
คนน้องหน้าเป็นสีชมพูระเรื่อ ส่ายศีรษะหวือ เอื้อมมือไปจับชายเสื้อพี่ชายอย่างประหม่า "ไม่จ้ะ หนูจะอยู่กับพี่เสือ"
พี่เสือเลยหันมามองคุณพ่อ ส่งสายตาเป็นคำถามว่า
'แล้วไงต่อ ?'
คุณพ่อรู้สึกเหมือนกำลังจะพ่ายแพ้ "แต่ถ้าเสือเรียนที่โรงเรียนสาธิต... เสือจะมีโอกาสมากกว่านะ"
"เสือคิดมาดีแล้ว ที่โรงเรียน... เป็นโรงเรียนระดับกลาง ไม่ยากเกินไปสำหรับกระต่าย ดีพอสำหรับเสือ มีเพื่อนหลายคนไปต่อที่นั่น ค่าเทอมอยู่ในระดับปานกลาง ไม่ไกลจากบ้านมากด้วย" พี่เสือยกเหตุผลราวกับผู้ใหญ่ จนผู้เป็นพ่อไม่อาจโต้แย้งได้
"แล้วต่ายว่าไง ?" คุณพ่อถามลูกคนเล็ก
ใบหน้าหวานใสเงยขึ้นสบ ดวงตากลมโตราวลูกแก้ววาววับตอบเสียงหวาน "หนูอยากเรียนกับพี่เสือจ้ะ"
คุณพ่อถอนหายใจ "แล้วเสือไปรู้มาจากไหน ?"
"เสือใช้คอมคุณแม่เปิดดูข้อมูล ถามครูที่โรงเรียน ถามพี่หนูจิ๊บ เพื่อนๆ แล้วก็พ่อแม่เพื่อนครับ" พี่เสือตอบเรียบร้อย บ่งบอกถึงสติปัญญาเกินวัย
"ถ้าหากคุณพ่อรักเสือ ให้เสืออยู่กับน้องเถอะครับ" เสือน้อยเสริม มองตาคุณฉัตรชัยหนักแน่น เสียงที่เริ่มแตกหนุ่มทุ้มห้าวกังวาล ชัดเจนราวกับผู้ใหญ่
"คุณพ่อคงไม่รู้ว่า... ถ้าหากเสือไม่มีน้อง... ชีวิตเสือก็ไม่มีอะไร"
คุณพ่อถอนหายใจ พี่เสือความคิดอ่านโตเกินวัย ทั้งคำพูดคำจา กระบวนการคิด... จนคุณพ่อต้องยอมแพ้
คุณพ่อพยักหน้า และได้แต่กังวลกับประโยคสุดท้ายของลูกชายคนโต
เพื่อให้แน่ใจว่ากระต่ายน้อยจะสอบติด คุณพ่อจึงส่งกระต่ายไปเรียนพิเศษทุกวัน ส่วนพี่เสือนั้นเรียนสัปดาห์ละสามวัน คือเพิ่มเติมภาษาอังกฤษจากเจ้าของภาษาและคณิตศาสตร์ของชั้นม.ต้น
พี่เสือหัวไว สามารถเรียนคณิตศาสตร์ได้ล่วงหน้าถึงชั้นม.สองแล้ว และพี่เสือยังคงไปซ้อมมวย บาสเก็ตบอลสม่ำเสมอเกือบทุกวัน ทุกเช้า พี่เสือก็จะไปวิ่งออกกำลัง แต่กระนั้นพอน้องชายไม่ว่างเล่นด้วย พี่เสือก็รู้สึกตัวเองมีเวลาว่างมากเกินไปอยู่ดี
ทุกครั้งที่คุณพ่อคุณแม่พาพี่เสือและน้องไปห้าง พี่เสือจะเห็นน้องกระต่ายทำตาวาวๆ ใส่ตุ๊กตาหมีตัวโตนุ่มนิ่มเสมอ บางครั้งพี่เสือเองก็อยากได้หนังสือสารคดีภาษาอังกฤษเล่มใหม่ แต่พอพี่เสือดูราคาแล้วก็ต้องถอนใจ แพงจนไม่กล้าขอคุณพ่อคุณแม่
ถ้าหากพี่เสือทำงาน มีเงินจะดีแค่ไหนหนอ ?
พี่เสือจะซื้อตุ๊กตาหมีให้น้องกระต่ายเยอะๆ พาน้องไปกินฟูจิทุกวัน ซื้อทุกอย่างที่น้องชอบ แล้วก็ซื้อหนังสือของพี่เสือด้วย
คิดได้แล้ว หนุ่มน้อยก็ลุกจากโต๊ะเขียนหนังสือ ดูเวลาแล้วเพิ่งสองทุ่ม แต่กระต่ายน้อยยังเรียนพิเศษไม่เลิก เขาเลยเดินไปหาคุณพ่อด้านล่าง
คุณฉัตรชัยนั่งดูข่าว ส่วนภรรยานั่งฮัมเพลง วาดรูปในคอมพิวเตอร์เบาๆ
พี่เสือกระแอม เรียกความสนใจของพ่อแม่
"ว่าไงลูก ?" คุณแม่ทักก่อน เงยหน้าจากโปรแกรมวาดรูปชื่อดัง
"คุณพ่อคุณแม่ครับ เสืออยากทำงาน"
"หืม ? อยากได้อะไรล่ะ ?" คุณพ่อถาม สมกับเป็นผู้จัดการธนาคาร
"เสืออยากมีเงินเก็บ เอาไว้ซื้อของให้น้อง"
"อืม เสือก็เก็บเงินอยู่ไม่ใช่เหรอ ?" คุณแม่ถาม เพราะสองพี่น้องไม่ใช่เด็กฟุ่มเฟือย แถมยังมีคุณพ่อทำงานธนาคาร จึงสอนการออมให้ตั้งแต่เด็ก
"เงินเก็บก็อยู่ส่วนเงินเก็บ เสืออยากทำงาน อยากมีเงินเอาไว้ใช้"
"เงินไม่พอหรือลูก ?"
พี่เสือส่ายศีรษะ "พอครับ แต่อยากมีเงินเป็นของตัวเอง จะได้ไม่รบกวนคุณพ่อคุณแม่"
คุณพ่อยิ้ม ปิดโทรทัศน์ "งั้นมาทำงานพิเศษที่บริษัทพ่อไหม ?"
"ได้หรือครับ ?"
"อืม มีพวกจัดเอกสาร ทำลายเอกสารอะไรพวกนี้น่ะ เสือทำไหวไหม ?"
"ไหวฮะ"
"เสือจะทำถึงเมื่อไหร่ ?"
พี่เสือหยุดคิด "สิบห้าฮะ เพราะสิบห้าเสือจะไปสมัครงานที่อื่นบ้าง ตอนนี้เสือยังเด็กเกินไป"
คุณพ่อหัวเราะ นี่ลูกชายอายุแค่สิบสองของเขาวางแผนการขนาดนั้นเลยหรือ ?
"ได้ แต่เสือจะได้ชั่วโมงละแค่สิบบาทนะ ห้ามขี้เกียจ ห้ามลา ห้ามขาด ถ้าทำงานดี พ่อจะเพิ่มให้เป็นสิบห้าบาท ตกลงไหม ?"
พี่เสือนั่งคำนวนสักครู่ เขารู้อัตราค่าจ้างรายชั่วโมงมาคร่าวๆ จากพวกรุ่นพี่ที่ค่ายมวยแล้ว ถึงแม้ที่คุณพ่อจ้างจะเหมือนเด็กเล่น... เหมือนที่คุณพ่อเข้าใจ แต่พี่เสือไม่มีทางเลือก เขายังเด็กเกินไปที่จะทำงานพิเศษ
พี่เสือจึงพยักหน้า ยกมือไหว้คุณพ่อ "ขอบคุณครับ"
เป็นอันว่า หลังจากนั้นมา พี่เสือก็ทำงานให้คุณพ่ออย่างขยันขันแข็ง
น้องกระต่ายเรียนหนักมาก พอกลับบ้านก็ต้องทำการบ้านอีก ยังดีที่พี่เสือมักจะมาสอนเสมอ
เจ้าตัวน้อยรู้ตัวดีว่าเป็นคนหัวช้า กระต่ายน้อยจึงเอาความขยันเป็นที่ตั้ง เพราะคุณย่าอบรมมาอย่างดีว่าทุกอย่างลุล่วงได้ด้วยความเพียร เจ้าตัวเล็กจึงเรียนดึก กลับบ้านค่ำ เผชิญกับการบ้านจำนวนมหาศาลและบทเรียนใหม่ๆ ที่ไปค่อนข้างเร็วทุกวัน แต่กระนั้น กระต่ายก็ไม่ย่อท้อ ความเพียรของเจ้าตัวเล็กเล่นเอาทุกคนฉงน แม้กระทั่งพี่เสือก็ไม่เห็นน้ำตาหรือเสียงบ่นจากน้องสักคำ
"หนูอยากเรียนกับพี่เสือ" คำพูดย้ำ ถึงแม้จะเบา เสียงจะใส แต่ก็หนักแน่น และเจ้าตัวก็แสดงให้เห็นได้ดังที่พูด
แต่กระนั้นเลย ด้วยความหัวช้าคุณครูหลายคนจึงมักแสดงอาการหงุดหงิดเสมอที่สอนกระต่าย ครูหลายคนอดไม่ได้ที่จะเอาไปเปรียบกับพี่ชาย เพราะพี่เสือเป็นดาวเด่นของชั้นปี เรียนได้ที่หนึ่งตลอด สามารถเรียนล่วงหน้าได้จนถึงชั้นมัธยม ครูบางคนถึงกับออกปากกระแนะกระแหนต่ายน้อยด้วยซ้ำ แต่กระต่ายน้อยไม่ปริปากบอกใคร แม้กระทั่งพี่ชาย...
เจ้าตัวรู้ตัวดีว่าตัวเองผิดจากพี่ราวฟ้ากับเหว แต่ก็ไม่คิดอิจฉา เพราะรู้ดียิ่งกว่าว่า พี่เสือรักกระต่ายมากแค่ไหน ไม่ว่าอะไร พี่เสือก็ยกให้น้องได้ทั้งนั้น ดังนั้น ในบางครั้ง ที่กระต่ายน้อยหลงลืมบทเรียนพี่เสือก็ใจดี สอนย้ำทุกจุดจนกระต่ายเข้าใจจริงๆ พอกระต่ายลืม พี่เสือก็ทวนใหม่ให้อย่างอดทน
แต่พี่เสือไม่ได้สอนกระต่ายฟรีๆ กระต่ายต้องจ่ายค่าสอนด้วย
"พี่เสือจ๋า หนูไม่เข้าใจตรงนี้" น้องน้อยคลานขึ้นเตียงรูปรถที่คุณแม่เอามาต่อกันจนเป็นเตียงใหญ่ เพราะตัวพี่เสือโตเกินกว่าจะนอนเบียดน้องบนเตียงเดียวแล้ว
พี่เสือวางหนังสือภาษาอังกฤษที่ยืมมาจากคุณครูฝรั่งลง
"ไหน ให้พี่ดูซิ"
น้องยื่นสมุดให้ พี่เสือยิ้มมุมปากแล้วเลิกคิ้ว
"ไหน ค่าสอน"
เจ้าตัวน้อยบิดไปมา หน้าแดงก่ำ "ก็... ก็... เมื่อวานเก็บไปแล้วนี่"
"หือ เมื่อวานก็ส่วนเมื่อวาน วันนี้ยังไม่ได้จ่ายเลย"
"พี่เสือ..." คนตัวเล็กก้มหน้าต่ำ ซ่อนใบหน้าน่ารักของตัวเอง
พี่เสือหัวเราะ พูดเชิงยั่วเย้า อย่างที่ไม่เคยพูดกับใครมาก่อน "มาเร็วๆ ดึกแล้วนะ พี่จะนอน"
น้องเล็กเงยหน้าขึ้น แก้มใสแดงเหมือนขนมหวาน ใบหน้าหวานแอร่มทำให้ใจพี่เสือแทบหยุดเต้น
"ก็...ก็ได้" ว่าแล้วก็ยอมเดินเข่าเข้าไปหา นั่งลงบนตักพี่ชายโดยหันหน้าเข้าหาอกอุ่น
"พะ พี่เสือสอนได้แล้ว"
"ยังจ่ายไม่ครบเลย" เสียงพี่เสือเจ้าเล่ห์เหลือเกิน น้องกระต่ายไม่มีทางเลือก ยืดตัวขึ้นจุมพิตริมฝีปากพี่ชายเบาๆ หากคนเป็นพี่กลับไม่ยอมให้แค่สัมผัสผิวเผิน มือหนา แข็งกระด้างเกินวัยประคองศีรษะน้องเล็กพลางบดเบียดริมฝีปากให้แนบแน่น
พี่เสือยังจูบแบบผู้ใหญ่ไม่เป็น
แต่รู้ดีว่า ควรจะเอาเปรียบน้องอย่างไร
พี่ชายง้างงับริมฝีปากอิ่มของน้องอย่างเอร็ดอร่อย มืออีกข้างสัมผัสแก้มเนียนที่ร้อนผ่าวด้วยความอาย พี่เสือเห็นน้องเริ่มหายใจติดขัดจึงยอมค่อยๆ ผละริมฝีปากอีก แล้วเชยคางมนขึ้นให้เห็นใบหน้าหวานที่หลับตาพริ้มจนแลเห็นขนตางอนยาวที่ทอดเป็นแพ จมูกน้อยๆ โด่งรั้นและริมฝีปากรูปกระจับอวบอิ่มสีสด
พี่เสือบรรจงจุมพิตสองแก้มใสซ้ำแล้วซ้ำเล่า จนน้องเตือนเบาๆ
"พี่จ๋า แล้วการบ้านหนูล่ะ ?"
พี่เสือจึงยอมหยุดเก็บค่าสอนแต่โดยดี
_____
คำตาม
สั้นนะคะ สั้นมาก :hao5: แต่ตอนนี้คาดว่าแม่ยกหนูกระต่าย พี่เสือคงเฮลั่นแน่นอน
ขอประกาศอีกทีนะคะ ว่าเรื่องนี้เป็นนิยายแบบที่รวมตอนสั้นๆ ค่ะ :mew1: บางตอนไม่เกี่ยวข้อง บางตอนก็ต่อเนื่องจากตอนที่แล้วค่า
คำตามวันนี้ไม่มีอะไรค่ะ ชีวิตยังพุพังอยู่เหมือนเดิม เราเป็นคนเขียนช้าค่ะ ตอนนี้สปีดเร่งได้สูงสุดสองฉากต่อวันแล้วค่ะ เมื่อก่อนเคยเร็วกว่านี้นะ :katai1: ยังไงก็ขอบคุณที่ติดตามกันนะคะ :pig4:
ตอบเมนต์ด้านล่างนะคะ >>
-
เพิ่งเข้ามาอ่านครั้งแรกค่ะ !!
ชื่นชอบเนื้อเรื่องแนวๆ นี้มากค่ะ ยิ่ง Taboo เท่าไหร่ยิ่งเป็นอะไรที่น่าติดตามมาก
และยิ่งดราม่ามากเท่าไหร่ ก็ยิ่งชอบมากกกกกกกก เลยล่ะค่ะ 555555
พูดถึงชีวิตแล้ว เราเป็นคนนึงที่รู้สึกว่าทำไมการใช้ชีวิตมันไม่ง่ายเลย
ยิ่งคนระดับอย่างเรา ไม่ได้รวย เผลอๆ จนเสียด้วยซ้ำ
ต้องใช้ชีวิตลำบาก เรียนหนักๆ ฝึกงานโหดๆ จบออกมาไม่รู้ด้วยซ้ำว่าจะทนทำงานได้นานแค่ไหน
อาชีพพยาบาลเป็นงานที่ทุกคนอาจจะคิดว่าง่าย แต่จริงๆแล้วต้องเข้าใจกับวิชาชีพ ยากพอสมควรค่ะ
งานหนัก ภาระทางบ้านก็มี หนทางสบายคงเป็นเรื่องยากที่เราได้เจอจริงๆ
สงสัยทำงานเยอะสมองเบลอไปหน่อย เพ้อไปเรื่อยอย่าสนใจเลยนะคะ :z6:
ชอบทั้งพี่เสือและน้องต่าย
น่ารักน่าชัก
อยากให้โตถึงชั้นมัธยมเร็วๆ
สงสัยจะมีเรื่องรักๆ ใคร่ๆ มากขึ้น
แค่ชั้นประถมก็ดมกับแทบจะกลืนกินแล้ว
เค้าชอบบบ แอร๊ยยยยย (ปล. เราเป็นคนหื่นนะคะ o13)
-
เข้าม.1เก็บค่าสอนขนาดนี้ ตอนจะเข้ามหาวิทยาลัย พี่เสือจะเก็บค่าสอนขนาดไหนเนี่ย อิอิ
-
ตอบเมนต์ค่ะ
Zitraphat = แอบขำค่ะ แต่จริงๆ แล้วนางเป็นคนร้องสดไม่เพราะค่ะ (ยอมรับ) แต่ชอบเนื้อหาที่นางแต่งนะ :mew1:
HydrA = ถึงไม่โตก็หวงนะคะ พี่เสือขาโหดค่า
gcc = แหะๆ อย่างที่แจ้งไปนะคะ คือจะเป็นตอนสั้นๆ หลายๆ ตอนค่ะ บางตอนยาวนิด บางตอนสั้นค่ะ
nOsTrAdamUsz = ทุกวันนี้ก็หวงสุดยอดแล้วค่า! ={}=
Nus@nT@R@ = ขอบคุณค่ะ หลักการสอนของครอบครัวนี้ เราเอามาจากอาจารย์ท่านหนึ่งค่ะ ท่านเล่าให้ฟังขำๆ ว่า บางครั้งลูกๆ ก็เตือนสติท่าน ไม่ใช่ว่าอาวุโสกว่าแล้วจะทำถูกทุกเรื่อง เราว่ามันแฟร์ๆ ดีค่ะ
MiU = พระเอกเรื่องนั้น... ขอไม่เอ่ยชื่อค่ะ 555 แต่เราก็ชอบเค้านะ คือพระเอกนิยายสมัยก่อนจะออกคาแรกเตอร์เดียวกันหมดค่ะ แนวโกโบริ ท่านชายพจน์เนี่ยแหละค่ะ พูดน้อย แต่พูดทีเน่าผุดๆ รักเดียวใจเดียว อะไรแบบนี้ (ทำปากม้วนแบบเทย่าในเรื่องปริศนา "ทั่นชัยไม่รั๊กพริดสะหนาแล้วเหรอคะ ??")
PandP = ต้องขอโทษด้วยค่ะ คือจริงๆ ก็กะจะเป็นรวมตอนสั้นๆ ค่ะ 55 แต่บางตอนยาวๆ ก็มีน้า
bozang = พี่เสือกับน้องก็รักคนอ่านเหมือนกันนะค้า
eXcelencia = อ๊ายย อย่าแยกนะคะ T^T
honeystar = ขอบคุณค่า ถ้าปั่นทันหรือไม่ติดอะไร จะพยายามมาต่อทุกวันนะคะ
atblueann = คราวนี้จะจุใจไหมเอ่ย ? ยอมรับค่ะว่าสั้นกว่านิยายเรื่องอื่นๆ จริง แต่นี้คือจุดขาย (?) ตอนสั้นๆ เรื่องเล่าง่ายๆ ประจำวันทั่วไปค่ะ (โดนตบ แถสีข้างถลอก :beat:)
SAFERNSAZAAAAA = ขอบคุณมากค่ะ มาต่อแล้วน้า อย่าทิ้งกันไปนะคะ
silverspoon = เพิ่งสังเกตเห็นรูปดิส ว๊ายย พี่ซินพี่นัท >< :hao7:
sunshinesunrise = ตรงใจเราเลยค่ะ เราตั้งใจจะเป็นนิยายที่เหมือนเรื่องเล่าน่ะค่ะ เล่าไปเรื่อยๆ เรื่องรอบๆ ตัว เรื่องธรรมดาๆ ค่ะ :L2:
Lemon_Tea = พี่เสือตอนเด็กก็แอบแบ๊วนะค้าา :laugh:
dahlia = โตทันใช้เลยค่ะ
takara = ขอบคุณมากๆ นะคะที่เข้าใจพี่เสือ จริงๆ แล้วพี่เสือยังเด็กอยู่เหมือนกัน
beer = ขอบคุณมากค่ะ ถือว่าพักสมองจากนิยายเรื่องอื่นเนาะ คือเราเห็นครอบครัวเป็นปมใหญ่เลยนะ ทั้งจากนิยาย หนังหลายๆ เรื่อง เราเลยคิดว่า ลองแต่งสักเรื่องไหม ที่มันธรรมดาๆ ครอบครัวที่ไม่รวย ไม่มีทรัพย์สมบัติ ไม่มีหญิงแม่ บ้านไม่เป็นมาเฟีย เป็นครอบครัวชนชั้นกลางทั่วๆ ไป ไม่จน ไม่รวย พ่อแม่มีลูก เลี้ยงลูกตามอัตภาพ ไม่เลิศเลอ ไม่ร้ายกาจค่ะ :man1:
แมวเหมียว = เห็นด้วยมากๆ เลยค่ะ 55 เรากับพี่สาวแอบเล่นกันด้วย ผลออกมา รับตัวเองไม่ได้ ส่วนเรื่องออกกำลังของน้อง หุหุ กรุณาติดตามตอนต่อไปค่า
Moohwan = พี่เสือจะดูแลจนคนอ่านอยากกระทืบเลยค่ะ 55
aloney = ระวังพี่เสือนะคะ!
uknowvry = คนเขียนเกือบจะสต๊าฟไว้แล้วค่ะ น่ารักเกิ๊นนน
BeeRY = ฮี่ๆ ตอนโต รับรองมีอะไรอีกเยอะค่า หุหุุ
PetitDragon = อาจจะกิน... ในความหมายอื่นนะคะ
cherilnatcha = แหะๆ จะพยายามคละกันไปค่ะ TT
menano = ขอบคุณมากค่ะ ติดตามกันต่อไปนะคะ
Chichi Yuki = ละอายใจค่ะ 55 กระต่ายน้อยเป็นนางเอกเจ้าน้ำตาค่ะ ค่าตัวแพง เอานางมานอนเข้าฉากเฉยๆ นี่ก็หลายตังค์ละ
thepopper = ตอนโตจะกิ๊วก๊าวหรืออยากสกายคิกโปรดติดตามชมนะค้าาา :mew1:
pooinfinity = ขอบคุณมากค่ะ สวัสดีปีใหม่ด้วยนะคะ ชุ่มฉ่ำๆ ค่ะ :L1:
EARTHYSS :) = มีค่ะมี ต่อกันในเรื่องเดียวกันนี่เลยค่ะ ธีมหลักของเรื่อง (จริงๆ แล้วเป็นชื่อเดิมของเรื่องนี้) คือรักสบายใจของพี่เสือกับน้องกระต่ายค่ะ มีตั้งแต่ตอนน้องเกิด จนโตเลยค่ะ :pig2:
smmikie = ขอบคุณค่า ติดตามกันไปนานๆ นะคะ :mew2:
Anyann = สุขสันต์วันสงกรานต์ค่ะ พี่เสืออาจจะเปลี่ยนเยอะ ยกเว้นเรื่องเดียวคือหลงน้องค่ะ 55
Maytbb = ขอบคุณค่า อย่าทิ้งเราไปไหนน้าา
gcc = แหะๆ ลาไปรดน้ำดำหัวคุณยายค่ะ
silverphoenix = อ๊ายย ดีใจที่มีคนจับตรงนี้ได้ เราจะพยายามพัฒนาความสัมพันธ์ขึ้นทีละนิดๆ ค่ะ (อาจไม่นิด ?) การพัฒนาอาจแปลกๆ หน่อยนะคะ เพราะเราไม่เคยแต่งนิยายแบบเด็กจนโตจริงๆ :hao5:
ohm = ถ้าบอกออกไปจะสปอยไหมเอ่ย ? เอิ่ม ตามที่เรียนไว้ตอนต้นเรื่องแล้วค่ะ ยังไงๆ เรื่องนี้ก็จะพยายามลดดราม่าลงให้น้อยที่สุดค่ะ
silverspoon = พี่เสือเป็นคนดุเหมือนพ่อค่ะ 55 กระต่ายปวกเปียกเพราะที่บ้านเอาใจมาตลอดค่ะ แต่ก็จะพยายามให้มีพัฒนาการขึ้นเรื่อยๆ นะคะ
แมวเหมียว = จริงๆ คุณพ่อคุณแม่แอบสะใจจัมโบ้แหละค่ะ 55 จับแยกนี่ถือว่าน้อยแล้วนะ เราจำได้ว่าตอนที่เราตีกับเพื่อน (ประถม) นี่เราโดนตีซ้ำ ตัดเงินด้วย คิดแล้วยังสยองไม้เรียวคุณนายเลยค่ะ
patchylove = คุณพ่อเป็นคนแฟร์ค่ะ สังเกตได้ว่าถ้าลูกผิดก็จะตี แต่ถ้าผิดเพราะปกป้องน้องก็จะผ่อนให้ค่ะ
pooinfinity = โตขึ้น อาจเปลี่ยนวิธีเอาคืนนะคะ หุหุ
dahlia = 55 จัมโบ้ซึนค่ะ แอบชอบเค้าแต่ก็ชอบแกล้ง
Zitraphat = เย้! ขาประจำมาเยี่ยมแล้ว ขอบคุณมากค่ะ
indy?zaka = น้องต่ายมีการแบ๊วเป็นจุดขายค่ะ
Jillinv = มาคอยดูกันนะคะ ว่าพี่เสือจะพัฒนาความรู้สึกไปได้ขนาดไหน
sang som = ถูกต้องค่าา ฟ้าส่งมาเกิดจริงๆ
bozang = จริงๆ แล้วพี่เสือยอมให้แยกนะคะ สังเกตว่าตอนแรกพี่เสือยอมให้น้องเรียนอีกห้องหนึ่ง แต่พอมันไม่เวิร์กพี่เสือเลยโมโหค่ะ ส่วนอนาคตนั้น รอชมนะคะ (แต่เรายังไม่ได้แต่งเลย...)
beer = อาจจะไม่ถึงมหาลัย ? อ๊ายย ไม่ใช่ เราวางแผนไว้เยอะมากค่ะ ตอนนี้เพิ่งจะเลือกได้ 55 จะพยายามไม่มีดรามานะคะ
Ra poo = 55 จริงๆ ครูปกรณ์ไม่ใช่คนเลวร้ายอะไรนะคะ อย่างตอนที่พ่อพี่เสือมาขอโทษ ครูก็โอเคแล้ว ที่ต้องห่วงจัมโบ้เนี่ย เป็นเรื่องปกติของพวกบริหารค่ะ ยิ่งสูงยิ่งต้องเอาใจคนออกตังค์น่ะค่ะ ส่วนน้องเนี่ย ค่อยๆ ให้น้องโตนะคะ
Nus@nT@R@ = จริงๆ แล้วตอนนี้พี่เสือมีมุมเด็กเยอะมากนะคะ มุมเด็กนี่ไม่ใช่การแบ๊ว อ้อนแม่อย่างเดียวนะคะ การที่พี่เสือเข้าไปชกจัมโบ้ ลากน้องออกมาจากห้องเนี่ย เห็นได้ชัดเลยว่าเป็นเด็ก เพราะไม่มีวุฒิภาวะทางอารมณ์ ในขณะเดียวกัน เด็กหญิงอ้อมที่นั่งข้างต่ายกลับควบคุมสถานการณ์ได้มากกว่า เป็นผู้ใหญ่มากกว่าค่ะ
nOsTrAdamUsz = พี่เสือโหดเพราะรักค่ะ 55
PetitDragon = 55 ปกติพี่ไม่โหดนะ
kslave = ขอบคุณค่า! :mew1:
PandP = โตไวทันใช้ค่ะ มีหลายฉากที่ต้องรอให้โตก่อน เอ๊ะ... :z2:
menano = อาจารย์ใหญ่ไม่ใช่ตัวร้ายนะค้า พี่จัมโบ้ก็ไม่ใช่ค่ะ เรื่องนี้ไม่มีตัวร้ายค่ะ เดินเรื่องแบบสบายๆ ค่ะ
Anyann = น้องคงไม่รู้เรื่อง ส่วนพี่เสือตีเนียนค่า! :hao3:
rabbit-orange = ขอบคุณมากค่า อยู่ด้วยกันนานๆ นะคะ :3123:
gcc = น้องไม่ได้เป็นนะค้าาา :a5: แค่เป็นหัวช้า ทำอะไรช้าค่ะ ทั้งร่างกาย ทั้งการเลี้ยงดูด้วยค่ะ เลยทำให้น้องเป็นคนช้า ดูเอ๋อๆ เบลอๆ งงๆ ค่ะ
bulldog17 = อันนี้เห็นด้วยอย่างแรงเลยค่าาา
sunshinesunrise = มาเฟียเลยเหรอคะ ? 55 เราแต่งฉากบู๊ไม่เก่งอ่ะ 55
Goingunder = ขอบคุณมากค่ะ เราจะพยายามให้มีดรามาน้อยที่สุดนะคะ
Moohwan = ขอบคุณมากค่ะ อย่างที่พูดเลยค่ะ แต่พี่เสือแกโอเวอร์ขนาดนี้เพราะอะไร อยากให้ใจเย็นๆ ค่อยๆ รอเหตุผลของพี่เสือนะคะ :katai5:
takara = ครูใหญ่มาใหม่ค่ะ แกเลยยังไม่รู้ฤทธิ์
MiU = ครูใหญ่เป็นครูที่ดีนะคะ เพียงแต่การบริหารทำให้ความเป็นครูแกบิดเบี้ยวไปหน่อย
cher7343 = ยินดีต้อนรับค่า ระวังพี่เสือกัดนะคะ
kwangkoyha = ซื้อแพ๊คคู่แถมข้าวสารด้วยนะคะ :hao3:
minchy = ขอบคุณมากค่ะ ขออธิบายเป็นข้อๆ นะคะ
1. ครูกลัวนักเรียน อันนี้ยืนยันนะคะ ว่ามีจริง สมัยเราเรียน (รีเพลย์กลับไปเป็นภาพซีเปีย เสียงแอคโค่... ไม่ใช่!) มีนักเรียนร้ายสุดๆ คนนึง ครูคนไหนก็เอาไม่อยู่ค่ะ (ประถมเองค่ะ) ส่วนเรื่องกลัวในแบบที่ครูกลัว คือกลัวใจค่ะ พี่เสือเป็นคนดุ ใจร้อน มุทะลุ คือไม่รู้เลยว่าจะระเบิดออกมาเมื่อไหร่ ยังไงและที่ครูกลัวคือ กลัวอนาคตค่ะ อย่างที่เราบรรยายว่า พี่เสือมองตาครูจนครูนึกกลัว เราผิดเองที่อธิบายไม่ครบค่ะ ครูในตอนนั้นนึกกลัวอนาคตพี่เสือว่าจะเป็นอย่างไรต่อ เพราะขนาดเด็กยังดุขนาดนี้
2.ครูปรามไม่ได้ อันนี้อ้างอิงถึงตอนต้นๆ นะคะ ครูคนที่ปรามไม่ได้คือครูเต้ ซึ่งเป็นครูใหม่ค่ะ อันนี้สามารถเห็นได้ทั่วไป ครูใหม่ฤทธิ์ยังไม่เยอะ ชั่วโมงบินยังไม่พอ พอเจอนักเรียนแบบพี่เสือเข้าเลยอึ้ง ทำอะไรไม่ถูกค่ะ แต่พอครูสมัยมา (ในเรื่องเป็นครูแก่ๆ เจ้าระเบียบ) ก็ปรามพี่เสือได้ค่ะ
3.เรื่องตี อันนี้ขอเสริมนิดนึงนะคะ คือว่าไทม์ไลน์ของเรื่องนี้คือเริ่มจากเล่าอดีตมาปัจจุบัน ช่วงน้องป.6 นี่คือช่วงกลางเรื่องค่ะ คือประมาณ 7-10 ปีก่อน ซึ่งตอนนั้น เราจำได้ว่ายังไม่มีกฏห้ามตีค่ะ และปัจจุบันน้องๆ ก็ใช้ปัจจุบันเดียวกับพวกเราๆ ค่ะ (คือปี 2013) ปัจจุบันนี้น้องๆ อายุประมาณ 18 - 22 ค่ะ ต้องขอโทษด้วยนะคะ ที่ความอ่อนด้อยทางภาษาของเราทำให้เข้าใจผิดค่ะ
Paracetamol = พี่เสือโหดเพราะรักค่า
Chichi Yuki = อ๊ายย ดูด้านล่างได้เลยค่า :L2:
Luk-Pla-Yai = 55 เราเองก็อยากเขียนเหมือนกันค่า เขียนแบ๊วมากรู้สึกไม่เข้ากับหน้าตัวเอง
eXcelencia = ผอ. ก็คงหวังดีค่ะ จริงๆ แล้วพี่เสือโหดแบบมีเหตุผลน้า (?)
Noi = ขอบคุณมากค่ะ เราจะพยายามปั่นให้ทันนะคะ
cherilnatcha = ว๊ายย อาจจะใช่ก็ได้นะคะ! เราเปลี่ยนคู่เลยดีมั้ยคะ!? :really2:
BeeRY = ถูกต้องค่าาา เป็นแค่นิยายค่ะ ตอนเราเป็นเด็กก็โดนตีบ่อยเหมือนกันค่ะ 55 แต่เราสลดนะ เพราะเมื่อก่อนเป็นเจ๊คุมห้อง ต่อยตีกับนักเรียนชายค่ะ โดนตีทีก็สลดทีค่ะ แต่เดี๋ยวก็มีคดีใหม่ ตอนนี้ทำงานพิเศษเป็นครูเหมือนกันค่ะ ตีไม่ได้ 55 เนื่องด้วยที่เราเรียนเป็นรร.บ้านนอกมังคะ เด็กเลยร้ายมากกกกกกกก เพื่อนเราที่ร้ายๆ ตอนเด็กๆ โดนตีประจำ ตอนนี้ก็ได้ดีกันค่ะ เราเป็นคนหนึ่งที่ได้ดีเพราะไม้เรียวค่ะ แต่ว่านะ ครูเดี๋ยวนี้ไม่เหมือนเมื่อก่อนเนาะ ดีๆ ก็มี ร้ายๆ ก็เยอะ
Maytbb = ชอบก็มาขอน้องเลยค่าาา 55
SAFERNSAZAAAAA = พี่เสือโตเร็วค่ะ แต่วุฒิภาวะทางอารมณ์ยังไม่ค่อยโตนะ เราจะค่อยๆ เขียนให้น้องค่อยๆ เติบโตค่ะ
earng = น้องๆ ก็รักคนอ่านนะค้าา :L2:
thepopper = พี่เสือไม่กลัวตาย ไม่กลัวเจ็บ กลัวแค่ไม่ได้อยู่กับน้องเนอะ (เน่าผุดๆ)
mengsama = ขอบคุณมากค่า อย่าทิ้งสองพี่น้องนะคะ
Lemon_Tea = ตามชื่อเลยค่ะ พี่เสือร้าย สร้างอาณาเขตนี่เรานึกถึงสัตว์เลยอ้ะ
pare_140 = โตไปอาจไม่เท่น้าา อาจทำเรื่องทำร้ายจิตใจคนอ่าน (สปอย ? เปล่านะ! แค่อาจจจ) :z3:
HydrA = ครูใหญ่คงเข็ดไปอีกนานค่ะ
darling = ขอบคุณมากค่ะ ติดตามกันไปนานๆ นะคะ
AGALIGO = ขอบคุณมากค่ะที่เข้าใจครูใหญ่ แต่ไม่ว่ายังไงเด็กๆ ก็จะค่อยๆ โตขึ้นแน่นอนค่ะ :heaven
Zalzah_iP = จะค่อยๆ คลานมาด้วยความเร็ว 3 ซม./ชม. นะคะ TT :mew2:
nongrak = 55 พี่เสือหวงน้องโอเวอร์ค่ะ (แต่ถ้าไม่เวอร์ก็ไม่หนุกนะ คนเขียนชอบเวอร์ๆ ค่ะ)
honeystar = ขอบคุณมากนะคะ จะพยายามอัพเรื่อยๆ ค่ะ
buathongfin = โตทันใช้เลยค่า
nevergoodbye = เรื่องนี้เป็นนิยายที่พระเอกน่ากลัวค่ะ 55 :o8:
Riko = :pig2: นะคะ เรื่องฝึกงานสู้ๆ นะคะ เดี๋ยวมันก็ผ่านไปค่ะ :L2:
PandP = :-[ เขียนไปเขินไปค่า
อิมเมจตัวละครนะคะ
สืบเนื่องจากว่า เราไม่ค่อยรู้จักดาราหรือนักร้องทางเอเชียเท่าไหร่ o22 เลยขอเป็นรูปสัตว์แบ๊วๆ แทนนะคะ :mew2:
จิรวัฒน์ แก้วกิจการ
เสือ
สูง:ยังยืดได้อีก 160... กว่านิดๆ
หนัก:ยังโตได้อีก 55
ลูกชายคนโตของบ้าน ผิวคล้ำ หน้าคม ตาดุ หล่อเหมือนพระเอกหนังสมัยก่อน (?) เป็นคนเงียบๆ ไม่ค่อยพูด หน้านิ่งๆ ไม่มีรสนิยม ไม่ชอบไม่เกลียดอะไร เฉยชากับทุกสิ่ง มีแค่น้องชายเท่านั้นที่เป็นทุกอย่าง แต่ถ้าโมโหขึ้นมาก็พอๆ กับระเบิดลง ไว้ใจคนยาก ชอบประเมินคนในใจ ไม่ชอบผูกสัมพันธ์กับใคร ไม่เห็นมนุษย์คนไหนนอกจากน้องชายในสายตา โลกส่วนตัวสูง ไม่ชอบให้ใครมายุ่งกับชีวิต สนิทกับลูกโป่งมากที่สุด ชอบอ่านหนังสือ เล่นกีฬา ต่อยมวย เก่งคณิตศาสตร์กับภาษา
จิรนันท์ แก้วกิจการ
กระต่าย
สูง:น้องไม่ยอมวัด
หนัก:น้องไม่ยอมชั่ง
ลูกชายคนเล็ก ตัวเล็ก ผิวขาว ตาโต ขี้อาย หน้าหวานเหมือนเด็กผู้หญิง มักถูกเข้าใจผิดบ่อยๆ เจ้าน้ำตา ขี้แย ขี้อ้อน ป่วยง่าย แพ้ง่าย ขี้เกรงใจ มารยาทดี พูดน้อย เรียบร้อย แต่ถ้าตัดสินใจอะไรด้วยตัวเองแล้ว ก็จะดื้อทำไปสุดโต่งเหมือนกัน ชอบทำงานบ้าน ทำอาหารและขนมเก่ง ไม่ชอบใส่ชุดผู้หญิง รักพี่เสือม๊ากมากกกก ตัวกระต่าย เราได้คาแรกเตอร์มาจากอายะจัง เรื่องโนมันนี่ค่ะ จะเห็นได้ว่าแทบจะ Copy and Paste เลยทีเดียว :z6: ส่วนที่เพิ่มเติมขึ้นมาคือความดื้อค่ะ จากตอนนี้จะเริ่มเห็นความดื้อของน้องแล้ว เป็นพวกกัดไม่ปล่อยเหมือนพี่ชายเลยค่ะ ตอนนี้เราชอบที่สุดนะคะ เพราะจะเห็นการเติบโตของน้องต่ายมากขึ้นแล้วค่ะ :mew1:
[attachment deleted by admin]
-
ขอบคุณมาก ที่มาต่อครับ ^^
เห็นพัฒนาการของตัวละครชัดขึ้นเรื่อยๆ ชอบมากๆ
วันนี้เข้าบอร์ดมา ก็หาเรื่องนี้ก่อนเลยอะ ว่ามี update รึยัง
-
น้องต่ายน่าร้ากกกกกกกกกกกกกกกก :ling1: :ling1: :ling1: :ling1: :ling1: :ling1: :ling1: :ling1:
เข้ามารอทุกวันเลย พยายามอัพทุกวันให้ได้นะค่ะ :hao5: :hao5: :hao5: :hao5: :hao5:
-
น่ารักกกกกอ่ะะ มาต่อเร็วๆน่ะะะ อยากอ่านต่ออออแว้ววว :ling1: :ling1: :hao7:
-
พี่เสือร้ายนักนะ แต่เด็กเชียว 55555
แต่น้องต่ายน่ารักอ่ะ เค้าอยากฟัดน้องมั่ง อิจฉาพี่เสือ :katai1:
-
เสือแกช่างเจ้าเล่ห์นัก :katai1:
-
แอร๊ยยย น้องต่ายน่ารักมากกกก อยากฉกมาฟัดๆ :man1:
สู้ๆนะคะน้องต่ายน้อย จะได้เรียนกับพี่เสือด้วยกัน พี่เอาใจช่วยนะคะ :กอด1:
พี่เสือเจ้าเล่ห์ขึ้นทุกวันเลยนะเนี่ย น้องต่ายน้อยโดนเอาเปรียบเลยอ่า :o8:
-
พี่เสือเป็นคนที่มีการวางแผนใ้ห้กับชีวิตดีมาก ส่วนน้องต่ายของเราก็มีความมานะเป็นเลิศ
ไม่ไหวแล้ว เด็กสองคนนี้น่ารักเกินไปแล้ว กรี๊ดดดดดดดดดด
-
พี่เสือ พี่ป.6 จริงหรอเนี่ย... ชอบที่คนแต่งถ่ายทอดความรู้สึกนึกคิดของพี่น้องทั้งคู่ ถึงพี่เสือจะดูเป็นผู้ใหญ่เกินไวไปหน่อยก็เหอะ ส่วนกระต่ายก็เข้าใจในเรื่องบางเรื่องได้อย่างน่าชื่นชม คิดได้แบบนี้กันตั้งแต่เด็กโตไปต้องเป็นผู้ชายที่ดีมากๆ ทั้งคู่แน่ๆ ...ว่าแต่เมื่อไหร่จะโตอ่า เขาอยากอ่านแล้วอ่ะ :mew2:
-
น่ารักจัง เสือน้อย ต่ายน้อย หวานๆ ใสๆ แต่สร้างความหนักใจให้คนรอบตัวได้อย่างใสซื่อจริงๆ :impress2:
ชอบค่ะ เป็นกำลังให้ :กอด1:
-
:L2: เป้นกำลังใจให้คนเขียนค่ะ
อ่านแล้วเขิลล แค่ ม.1 แอบจะกินน้องแล้วหรออิตาเสืออ :hao6: :hao6: :hao6: (หน้าหื่นมาแต่ไกลล)
-
:mew1: น่ารักอ่ะ
-
โอ๊ย น่ารัก ไม่ไหวแล้วววว อ่านไปยิ้มไปจนปวดแก้มเลย :hao7:
ละลายคาจอคอม :ling1:
-
อยากเร่งให้ต่ายโตไวๆ มันจะหวานนุ่มนิ่มไปม้ายยยยย
ฮือ คิดถึงกล้าม /ไม่ใช่ล่ะ :beat:
..เอ๊ะ หรือเราเป็นสิ่งมีชีวิตหยาบกระด้าง ไม่นะ :z3:
-
:pig4: พี่น้องคู่นี้น่ารักสุดๆ พี่เสือโคตรจะผู้ใหญ่ ส่วนกระต่ายก็น่ารักสดใสตามวัยดี
-
อ๊ายๆๆๆ น้องกระต่ายน่ารักเกินไปแล้วววววววว :mew3: :mew3: :mew3: :mew3: :mew3:
อยากอ่านตอนโตจังเลย อิอิ น้องสวยอย่างนี้ มีหนุ่มๆ รุมจีบแน่ๆ หุหุ :hao6: :hao6:
แล้วพี่เสือจะทำยังไงน้อออออ :-[ :-[ :-[
-
ต่ายยน่ารัก :mew1: :mew1:
พี่เสือหื่นแต่เด็กเลย55555 :katai3:
-
กว่าจะโต น้องกระต่ายจะถูกเก็บค่าสอนเท่าไหร่เนี่ย ไม่อยากจะคำนวณ กรี๊ดดดดดดดดดดดดด
น่าร้าก แต่สั้นจุง รออยู่นะค้า อิอิ
-
น่ารักจริงๆน้องต่ายน้อย
พี่เสือเจ้าเล่ห์นะนี่ อิๆ
-
เขินพี่เสือแทนน้องต่ายยย โดยเฉพาะตรงประโยคทำนองว่า 'แต่พี่เสือรู้ว่าจะเอาเปรียบน้องยังไง' นี่มันอ่านแล้วก๊าวใจสุดๆ! :impress2:
เด็กๆจะเป็นหนุ่มกันแล้ว น้องต่ายขยันน่าดู แอบหัวดื้อจริงๆด้วยค่ะ 5555
ปล. รอตอนพี่เสือเรียนวิธีจูบแบบผู้ใหญ่แล้วมาจุ๊บน้องต่าย 5555555 :hao7:
-
ตอนโตจะขนาดไหนเนี่ย อิอิ
พี่เสือสุดยอดมากๆ ตอนพี่อายุ12ยังเ่ล่นการ์ดอยู่เลย 5555555555555555555555555
-
อ่านไปอ่านมา ชักรู้สึกว่าน้องต่ายน้อยน่าสงสารที่สุดเลย โดนเปรียบกับพี่ชายตัวเองอยู่ร่ำไป ดีนะที่น้องต่ายไม่คิดมาก แถมครอบครัวก็ไม่ได้เพิ่มความกดดันมากขึ้นไปอีก แต่ก็ยังคงสงสารต่ายน้อยจริงๆๆ :hao5:
-
คู่นี้น่ารักอ่ะ :impress2:
-
ตายแล้ววววววววว
ยิ่งอ่านตอนนี้แล้วใครก็ได้ช่วยบอกทีเถอะ
ว่าพี่เสืออยู่ ป.6 จริงๆ
โถถถถถถถถ พ่อคุณเตรียมตัวเป็นหัวหน้าครอบครัวที่ดีตั้งแต่ตัวแค่นี้
น่ารักมว๊ากกกกกกก
แถมน้องต่ายผู้นา่รักของเรา็สู้ตายน่าดู
ยิ่งอ่านยิ่งหลงรักพี่เสือกับน้องต่ายมากมาย
ยังไงให้กำลังใจคนแต่งนะคะ
รอตอนหน้าจ้าาาาา
-
อร๋าย พี่เสือเก็บค่าสอนน้องต่ายแบบนี้งั้นหราเนี้ย แล้วถ้าโตกว่านี้จะเก็บแบบไหนเนี้ย อิอิ อวยพรให้น้องต่ายสอบได้น๊า
-
น้องต่ายเปลืองตัวววว :hao7:
-
เป็นกำลังใจให้น้องต่าย สู้ๆ นะ ฮึบๆ :katai2-1:
-
พี่เสือคุ้มมาก ต่ายน้อยน่ารัก :hao6:
-
น้องต่ายมีความพยายามดีมากก ๆ สู้ๆ นะคะ :katai2-1:
-
พี่เสือมีความเป็นผู้นำมากๆ เลย เจ้าเล่ห์ด้วย
น้องกระต่ายสู้ๆน้าาา :hao3:
-
นี่ขนาดป.6 นะเนี่ย พี่เสือเริ่มออกแววหื่นแล้ว
ถ้าเข้ามาลัยมัหวังน้องต่ายหมดตัวแน่ๆเลย :hao7:
-
พี่เสือ ม.1 :katai2-1:
ทำงานได้ดีมาก
ทันใช้ 5555
พี่เสือจร้า :-[ เก็บค่าจ้างได้.....
เมื่อไรจะโตค่ะ.... :hao7:
หนูอยากเห็นเสือกินกระต่าย
มาต่อเร็วๆนะค่ะ :mew1:
-
น้องต่ายน้อยน่ารักอ่ะ เสือสุดยอดไปเลย
-
แฮ่ ขอมาเกาะกระทู้ด้วยคะ พี่เสือดูโตจังชอบๆ เพระามีน้องต่ายเป็นแปนของชีวิตรึเปล่าคะ ถึงได้พยายามทำอะไรๆ หลายๆยอ่าง อย่างแข็งขัน
-
เจ้าเล่ห์แต่เด็กเลยพี่เสือ :hao6:
-
เสือกระต่ายน่ารักมาก ๆ เลย เสือรัก ห่วง และหวงกระต่ายน่าดูนะนั่น
-
เพิ่งได้มาอ่านเรื่องนี้
พี่เสือกับน้องต่ายน่ารักมากกกกก
ชอบมากๆเลยค่า
ชอบตอนที่พี่เสือย้ายมาเรียนกับน้องอ่ะ อ่านไปขำไปเลย
แล้วค่าตอบแทนที่ช่วยสอนการบ้านน้องนี่นะ แก่แดดจริงๆเชียวพี่เสือ
แต่ยังไงก็น่ารักอยู่ดี ชอบบบบบ
-
น่ารักสุดๆไปเลย ชอบอ่ะ
รอตอนต่อไปนะคะ
-
พี่เสือตลอดอ่ะ :hao7:
-
น่ารักเวอร์. พี่เสือหาเศษหาเลยตลอด5555
-
อ่านแล้วเคลิ้ม เลือดโลลิพุ่ง ถถถถถ :hao7: :katai5: :katai4:
-
อ้ายยย เก็บค่าสอนอะไรกันอย่างนี้เค้าเขิลนะตะเองงง :-[
-
พึ่งเข้ามาอ่านครั้งแรกค่ะ
สนุกมากๆเลยค่ะ
น่ารักสุดๆไปเลย
อ่านไปยิ้มไป
อ่านเรื่องนี้รู้สึกเป็นสุขที่สุดเลยค่ะ
>////<
-
พี่เสือ..
ร้ายแต่เด็ก
อนาคตไกล!
ดูแลน้องต่าย
พ่อหนูจะต้องเป็นสามีที่ดีแน่นอน!
รอวันที่พี่เสือจะจูบแบบผู้ใหญ่ได้อยู่นะ!
:katai5:
-
สูง:น้องไม่ยอมวัด
หนัก:น้องไม่ยอมชั่ง
ทำไมล่ะ น้องต่าย หรือกลัวว่าน้ำหนักและส่วนสูงจะต่ำกว่าเกณฑ์
แต่ไม่เป็นไรนะ ถ้าต่ำกว่าเกณฑ์ยิ่งดี จะได้แอบอุ้มไปได้ โฮะๆ
(พี่เสือ :z6: ทันที)
คาแรกเตอร์น้องต่ายมาจากผู้ชายตาหว๊านนนหวาน วิ๊งๆๆๆ คนนี้นั่นเอง
ที่จริงอายะจังก็ดื้อบ้างเล็กน้อยเหมือนกันน่ะ แต่ก็โดนอิตาคาโน่กำราบให้แพ้ทุกที :m8:
และที่ว่าน้องต่าย เป็นพวกกัดไม่ปล่อยเหมือนพี่ชาย
จะกัดทั้งน้ำตาเลยหรือเปล่านะ
นึกภาพแล้ว โธ่ๆ น่าสงสาร อยากสู้แต่ก็ยังบอบบาง สู้เขาไม่ไหวอยุ่ดี
มามะมากอดปลอบสิ ^o^
พี่เสือ : จะทำอะไรน้องต่ายของพี่เสือฮะ!!! :o211:
^
^
น่าจะมีอีโมรูปเสือแฮะ พร้อมกับระเบิดเหมาะมือข้างละลูกแหนบไว้ที่เอว
เตรียมระเบิดได้ทุกที่
-
มาดันรอตอนต่อไปค่ะ แบบว่าอยากอ่านแล้วอ่ะ !! :z3:
-
ค่าสอนพี่เสือนี่ เก็บแพงจริง! แถมเอาเปรียบน้องด้วย
โห้ย! อย่างนี้น้องต่ายเราก็ขาดทุนแย่อ่ะดิ อิอิ
ปล.ค่าตัวน้องต่ายแพง แล้วของพี่เสือแพงไหมอ่ะคนเขียน อิอิ (หรือว่ามาฟรีเพราะรู้ว่าน้องต่ายมารับบทเป็นนายเอก)
-
น้องต่ายน้อยน่ารัก น่าเอ็นดูจริงๆ :L2:
ไม่ชอบเลยคะเวลาที่น้องต่ายน้อยถูกรังแก น่าสงสาร :mew2:
ยกเว้นยอมให้พี่เสือรังแกน้องต่ายได้แต่เพียงผู้เดียว 555
ติดตามคะ ขอบคุณผู้เขียนด้วยนะคะ :pig4:
-
ปูเสื่อรอน้องกระต่าย :katai3: :katai3:
-
:hao3: :hao3: :hao3: :hao3:
:katai5: :katai5: :katai5: :katai5: กระดึ๋บๆเข้ามารอตอนใหม่
-
7. พี่เสือ น้องกระต่ายกับเรื่องโป๊
พี่เสือเก็บค่าสอนจากน้องทุกวัน แต่ยิ่งนับวันเด็กชายยิ่งรู้สึกเหมือนไม่พอ
น้องตัวเล็กมาก เหมือนเด็กประถมต้น ผิวนุ่มเนียนละเอียด หากจับแรงสักหน่อยก็ขึ้นรอยสีแดง แล้วยังผิวกายหอมกรุ่น... ราวกับขนมหวานแสนอร่อยนั่นอีก
พี่เสือต้องการมากกว่ากอดร่างนุ่มนิ่มไว้แนบอก
ต้องการมากกว่าจูบหวานฉ่ำที่ริมฝีปาก
พี่เสือเพิ่มค่าสอนเป็นการลูบไล้ร่างนวลด้วย มือหนึ่งของพี่เสือจะจับดินสอสอนน้อง อีกมือจะซุกซนสัมผัสผิวละเอียดนุ่มไปทั่วร่างกาย บางครั้งก็แวะหยอกเย้าบนหน้าอกตึงของน้อง
แต่ยิ่งทำ แทนที่จะดับความรุ่มร้อนได้ กลับเป็นโหมเปลวเพลิงมากขึ้นทุกวัน
เป็นเรื่องปกติที่เด็กผู้ชายจะแอบเอาหนังสือโป๊มาโรงเรียน พี่เสือไม่ค่อยสุงสิงกับใครนักเลยไม่รู้เรื่อง แต่ทว่าวันหนึ่ง พี่เสือไปเข้าห้องน้ำหลังจากที่เอาน้องกระต่ายไปฝากไว้กับอ้อม เพื่อนคนหนึ่งในห้อง พี่เสือก็พบกับเพื่อนหลายคนมุงดูหนังสือพลางส่งเสียงฮือฮากัน
พี่เสืออาศัยร่างกายที่สูงใหญ่ชะโงกเข้าไป
ภาพผู้หญิงเปลือยท่าทางยั่วยวนปรากฏตรงหน้า
สำหรับพี่เสือแล้ว... ผิวของผู้หญิงคนนั้นดูหยาบกร้านสู้น้องกระต่ายไม่ได้สักนิด ใบหน้าที่ท่าปรือปรอยนั้นดูตลก หน้าอกขนาดยักษ์ เอวคอดกับสะโพกผายกลับดูเทอะทะ เหมือนมีแต่ก้อนไขมัน
เพื่อนคนหนึ่งสะดุ้งสุดตัวเมื่อรู้ตัวว่าพี่เสือชะโงกดูอยู่
"สะ...เสือ"
พี่เสือแค่พยักหน้าให้ แล้วทำท่าจะเดินจากไป แต่เพื่อนคนหนึ่งในกลุ่มกลับคว้าแขนไว้ พี่เสือเห็นเขาเหงื่อแตกพลั่ก
"นะ นายคงไม่บอกครูใช่มั้ย ?"
"ไม่หรอก" พี่เสือตอบเรียบๆ
ทุกคนในกลุ่มมีสีหน้าโล่งใจ ก่อนที่เด็กคนเดิมจะถามต่อว่า "มาดูด้วยกันมั้ย ?"
พี่เสือขมวดคิ้ว ท่าทางเงียบขรึมของพี่เสือทำให้ทุกคนกลัว ทุกคนในกลุ่มมองหน้ากันแล้วจ้องไปยังเด็กคนเดิมเหมือนให้รับผิดชอบ
"อะ เอ่อ... นายไม่เคยใช่มั้ย เอ่อ เอ่อ ชั..."
"ไม่เคย" ตอบนิ่งๆ เหมือนสีหน้า พี่เสือเคยได้ยินเรื่องนี้มาบ้างจากวิชาสุขศึกษา แต่ไม่ได้สนใจ
ทุกคนในกลุ่มมีสีหน้าสนใจ เด็กคนเดิมยิ้มกว้างแล้วแนะนำตัว
"เราชื่อลูกโป่งนะ นายไม่เคยใช่ป้ะ เดี๋ยวเราจะสอนให้"
พี่เสือเพิ่งรู้ถึงวิธีดับไฟร้อนแรงในร่างกายหลังจากวันนั้น พี่เสือเริ่มสนิทกับลูกโป่งมากขึ้น ลูกโป่งเล่าวิธีทำให้ฟัง พี่เสือฟังคร่าวๆ ก็พอรู้แล้ว เพียงแต่พี่เสือไม่เคยปริปากบอกใครว่า หนังสือโป๊ที่มีภาพชายหญิงร่วมรักกันโจ๋งครึ่มนั้น พี่เสือจินตนาการเป็นตนเองกำลังรุกรานน้องกระต่าย
ทุกครั้งที่คิด ร่างกายของพี่เสือก็ขมวดเกร็งและต้องปลดปล่อยทุกครั้ง ยิ่งลูบไล้ผิวเนียนของน้องทุกวัน พี่เสือยิ่งต้องปลดปล่อยด้วยเองถี่ขึ้นๆ
พี่เสือรู้ตัวดีว่ากำลังทำอะไร
พี่เสือตกหลุมรักผู้ชายด้วยกัน
และผู้ชายคนนั้น
เป็นน้องชายฝาแฝดของพี่เสือเอง
ถึงจะยังเด็ก พี่เสือก็รู้ดีถึงความไม่ถูกต้องที่ตามมา ถ้าหากสังคมรู้ ถ้าหากพ่อแม่รู้...
พี่เสือไม่หวังให้ความรู้สึกนั้นหายไปเอง หรืออาจไปตกหลุมรักสาวน้อยคนไหนแทน
พี่เสือรู้จักตัวเองดีมากพอๆ กับรู้จักกระต่ายน้อย
พี่เสือรักน้องมากเนิ่นนานแล้ว และไม่มีวันเปลี่ยนไปได้ ไม่ว่าจะอีกกี่สิบปีก็ตาม
รักมากกว่าพ่อแม่
รักมากกว่าชีวิตตัวเอง
พี่เสือถอนหายใจ เก็บหนังสือไว้ในลิ้นชักตัวเองมิดชิด
โชคดีที่พักหลังมานี้ น้องกระต่ายน้อยไปเรียนพิเศษตลอด ไม่ค่อยอยู่ห้อง พี่เสือจึงมีเวลาจัดการตัวเอง เพื่อกลายร่างเป็นพี่ชายที่แสนดีของน้อง
แทนที่จะเป็นเสือหิว... ที่อยากกลืนกินกระต่ายน้อยให้หมดทั้งตัว
____
คำตาม
:katai5: :katai5: :katai5: สั้นมาก :z3: อย่าโกรธเค้าเลยตัวๆ :mew6: ขอแปะตอบเมนต์ไว้เที่ยวหน้านะคะ วันนี้เพลียๆ เหมือนจะไม่สบายค่ะ :hao5:
-
ปาดดดดดดดดดดดดดดดดด..... ที่ 1 :a2:
-
หายไวๆนะครับ
ขอบคุณที่มาต่อ
-
รอน้งต่ายโตไม่ไหวแล้วว :hao7: :hao7: :hao7: :hao7:
:hao6: :hao6: :hao6: :hao6:
-
นั่นไงเล่าพี่เสือเริ่มรู้ว่าอะไรเป็นอะไรแล้ววววววว
เหอเหอ ไม่อยากจะคิดภาพกันเลยทีเดียว ครึครึ
-
ไม่อยากจะนึกตอนพี่เสือทนไม่ไหวเลย พี่เสือจะทนได้ถึงเมื่อไหร่เนี่ย
-
ยังไม่ทันไรก็... :z1:ซะแล้วพี่เสือ
-
สงสารพี่เสือ น้องต่ายต้องคิดอย่างเดียวกับพี่เสือแน่ๆ เลย
เเล้ว 2 คนนี้จะรักกันยังไงน้า T^T อย่าดราม่าจะตัว
-
ดีแล้วที่พี่เสือรู้จักคิด แต่อีกแง่หนึ่ง หนูเพิ่งอยู่ป.6 เองนะลูก เป็นหนุ่มไวจริง :z3:
เอาใจช่วยกระต่ายน้อยเรื่องสอบต่อไป :katai2-1:
-
พี่เสือจะกลายเป็นหมาป่าแว้ว
ปล.ทานยาแล้วนอนพักผ่อนเยอๆนะค่ะ
-
พี่เสือนี่ชักจะหื่นขึ้นทุกวัน น้องต่ายก็ไม่รู้อะไรเล้ย นี่แหละชอบ กร้ากกกกก :hao6:
-
:ling1:
-
ช่วงนี้สติไม่ค่อยมี เม้นท์อะไรค่อนข้างไร้สาระ ทำอิมเมจให้แล้วกัน อันนี้มาจากเรื่อง Rabbit Man, Tiger Man ยืมเครดิตหน่อยนะ
(http://upic.me/i/3r/x0et4.jpg)
-
^
^
อุ๊ย ภาพน่ารักนะคะ
พี่เสือฮอร์โมนหนุ่มพลุ้งพล่านเชียว ในขณะที่น้องกระต่ายยังแบ๊วอยู่เลย :hao5:
-
โอ๊ย พี่เสือ หื่น >\\\\<
น้องต่ายก็มิเคยจิรู้เรื่องใดๆ เง้ออออออออออออ
-
อดทนไว้พี่เสือ อย่าเพิ่งตบะแตกนะ
รอน้องต่ายโตพอใช้งานก่อน....หึ หึ ๆ o3
(คนเขียน = ยังอีกนาน)
-
พี่เสือ ตัวเองเป็นแล้วก็ช่วยน้องต่ายมั่งสิ 55555
แต่อย่าเพิ่งใจร้อนข้ามขั้นไปนะ
น้องยังเด็กอยู่ ใจเย็นๆ
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
น่ารักมากกกกกกกกกกกกกกกกกกก
พี่เสือน้องต่าย :hao6:
555+ ตอนนี้น้องต่ายไม่โผล่เลยอ่ะ
อยากอ่านตอนโตแล้วเร็วๆจริงเลย
-
:hao6: :hao6: ฉายแววหื่นแล้วอิตาเสืออ เก้บอาการมั้งนะลูก แม่เป็นห่วงง :katai3:
-
ว๊ากกกกกกกกก กระหายๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ :z3:
เค้าเนี่ยแหละคนนึงนะพี่เสือที่ทนไม่ไหว เค้าชอบเคะใสๆ ไร้เดียงสา เหมือนน้องต่ายเลย แอร๊ยยยยยยยยยยยยยย :haun4:
พี่เสือเอ๊ย (ตบบ่า) เรามันพวกเดียวกันนะ ฮ่าๆๆๆๆๆ
มันเป็นเรื่องปกติน่า แหม แต่ชอบลูบไล้ลูบคลำน้องต่ายแบบนี้
น้องเค้าจะไม่สงสัยเหรอ น้องต่ายก็ไร้เดียงสาน่ารักน่าฟัดซะจริง
พี่เสือยิ่งโตยิ่งดูแม๊นนนแมน แอร๊ยยย เค้าล่ะชอบแฝดคู่นี้จังเลยยยย
ดูแลสุขภาพด้วยนะจ๊ะ เราก็เหมือนจะมึนๆ เพลียๆ หนังสือยังไม่อ่านเลย กร๊ากก
-
คิดถึงน้องต่าย :mew3: :mew3: :mew3: :mew3:
เสืออย่าเพิ่ง....นะ ยังเด็กอยู่ รอให้โตหน่อยนะ อิอิ :-[ :-[ :-[
-
พี่เสือมันโตเกินตัวดีจริงๆ น้องกระต่ายมันใสซื่บ๊องแบ๊วมากอ่ะ โดนลูบโดนไล้ ไม่รู้สึกมั่งเลยหรอคะ
ปล. ตอนนี้มาไวจุงชอมมากๆเลย เป็นกำลังใจให้นะคะ
ปล.สอง แล้วแบบนี้ อีกไกลมั๊ยคะกว่าจะมีฉากเรียกเลือด :haun4: เลือดกระจาย :pighaun: พี่เสือมันเริ่มคิดได้แล้วอ่ะ :sad4:
-
ค่อยเป็นค่อยไปนะเสือ โตไวจริงเชียวพ่อคุณ
น้องต่ายยังเล็ก ขึ้นมัธยมค่อยว่ากันอีกทีนะลูก
-
พี่เสืรออีกนิด ต้องขุนให้อ้วนกว่านี้///อ้าวดูๆๆๆๆๆ ป้าแนะนำ
-
พี่เสือ คำเดียวเลยนะ ... หื่นอ่ะ :oo1:
-
อย่างน้อยพี่เสือก็ไม่ได้รักน้องจนตาบอด ยังรู้จักคิดว่าอะไรผิดอะไรถูก
ในเมื่อรู้อยู่แล้ว อนาคตจะตัดสินใจยังไงละพี่เสือ
-
แอร๊ยยยย พี่เสือโตแล้วววว เริ่มรู้อะไรและเริ่มทำอะไรๆเป็นแล้วสิ
ไม่นานต้องมาใช้กับน้องกระต่ายสุดน่ารักแน่ๆ
ตอนนี้ไม่มีน้องต่าย คิดถึงๆ :mew3:
-
พี่เสือหื่น แล้วเผื่อน้องมาเห็นล่ะพี่เสือจะทำงัยนิ คนเขียนหายเร็วเร็วน๊ารักษาสุขภาพด้วยจ้า
-
เสือรู้ความรู้สึกตัวเองแล้วสินะนั่น
-
สั้นนนนนนนนนนนนน แง่มๆๆๆ :hao7:
-
พี่เสือโตไวจัง
โตไวไวนะหนู
พี่เสือมีความคิดที่ดีมากๆอ่ะ
อย่าดราม่านาเออ
-
พี่เสือออออออออออออออ :hao6:
-
เราพึ่งเข้ามาอ่าน อ่านรวดเดียว เลยรู้ว่า....กรี้ดดด ถ้าคนเขียนจะเเต่งได้น่ารักขนาดเน้//นอนดิ้นไปมา
ชอบมากๆอ่ะ น่ารักฝุดๆ // ลงไปกองกับพื้น ฟินนน
ถึงพี่เสือ >>> อดทนหน่อยนะ ยิ่งเกบน้องไว้นานยิ่งหวานนะ ดังสุภาษิต ที่ว่า
อดเปรี้ยวไว้กินหวาน/// เอิ่มไม่ไช่ละ555555
ถึงน้องต่าย >>>ต่ายเอ๊ย หนูนับวันถอนหลังนะลูก รอขึ้นเตียง เอ้ย ขึ้นเขียง ไห้พี่เสือกินนะ
///ต่างกันตรงไหนว้า กะขึ้นเหมือนกัน5555
ถึงนักเขียน >>>รออ่านตอนต่อไปยุน้า สู้ๆค่ะ :bye2:
-
เริ่มแล้วสินะ... !!!!! ไอ้เสือร้าย หึหึ
-
นอนพักเยอะๆน้า
พี่เสือ :ruready หื่นนะแก 555555555555
-
พี่เสือเริ่มออกอาการหื่นใส่น้องต่ายแล้ว
-
:katai2-1:
-
ยังอ่านไม่จบเลยคะ เพิ่งมา แต่อยากเม้นท์ให้กำลังนักเขียนก่อน
แต่งได้น่ารักเว่ออ่ะ พี่เฉืออ กับน้องต่ายน้อย ต่ายน้อยเหมือน born to be เคะ จริงๆ
แต่เรากลัวดราม่าจังTT อ้ากก
-
เฝ้ารอวันที่ เสือจะกลืนกินกระต่ายยย :hao6:
-
พี่เสือเริ่มรู้เรื่องรู้ราว แต่หนูต่ายเนี่ยดิ
-
พี่เสือเริ่มแตกหนุ่มแล้ว
แล้วพี่เสือจะแก้ปัญหานี้ยังไง คงไม่...กับน้องต่ายน้อยนะ
ปล.ตอนนี้ไม่มีบทน้องต่าย ไม่เห็นน้องต่ายโผล่มาเลย
-
พี่เสือมีวิวัฒนาการด้านความหื่นเพิ่มขึ้นไปอีกนิดล่ะ
แล้วน้องต่ายน้อยจะรอดไปอีกนานสักเท่าไรล่ะเนี่ย
-
ดีมาก---รู้จักยับยั้งชั่งใจตั้งแต่เด็ก
ว่าแต่อย่าตบะแบกซะก่อนล่ะ
+ 1 + เป็ดจ้า
-
จะยับยั้งใจได้อีกนานเท่าไหร่กันนะพี่เสือ หึๆๆๆ :hao6:
-
มาแล้ว ดีใจจัง แต่ว่า สันจังเลย อยากอ่านยาวๆอ่ะจ้า
แต่อยากใ้ห้คนเขียนดูแลสุขภาพมากกว่านะ
จะได้มีแรงเขียนเรื่องสนุกๆให้อ่านกันต่อ เนอะ
-
พี่เสือ น้องต่ายน่ารักมาก :katai1: อย่ามีใครเเยกทั้งสองออกจากกันนะไม่งั้น o18
ชอบเเนวนี้มากเลยค่ะ ชอบสุดๆสุดหัวใจเลย :L1:
ขอให้จบhappyๆๆ
+1จ้า
-
ชอบเรื่องนี้จังเลยยยยยยย น้องต่ายของพี่เสือ น่าฟัดยิ่งนัก :mew3:
-
น่าร๊ากกกก พี่เสือดูแลน้องดีจุงเบย (แต่แอบหื่น 5555)
คนเขียนพักผ่อนเยอะๆนะค่ะ :hao5:
-
อ้ายเสือหิว...จะจัดการตัวเองอย่างไงน้อ... :hao3:
-
พัฒนาการการเรียนรู้ของพี่เสือเพิ่มขึ้น
ฝันแปรไปกับวันที่น้องต่ายเริ่มจะโดนพี่เสือกินลดลง
-
ชอบเรื่องนี้มากกกกกกกก
น่าร๊ากกกกกก
อ่านไปยิ้มไป ซ้ำไปซ้ำมาหลายรอบเลยค่ะ
เป็นกำลังใจให้นะคะ
พี่เฉือกะน้องต่าย กรีสส >w<
-
ปูเสื่อรอน้องกระต่าย :katai4: :katai4: :katai4: :katai4:
-
จะมาต่อยังพี่น้อง อยากอ่านต่อมากค่ะ o18 มาต่อด่วน หึหึหึ
-
น้องต่ายน้อยยังเป็นเด็กน้อย ส่วนพี่เสือเริ่มโตเป็นหนุ่มซะแล้ว โตเกินวัยตลอดคนนี้ ดูแลน้องได้ดีสุด ๆ
พี่เสือเท่ห์มาก ๆ ฝาแฝดยิ่งมีความผูกพันกันมากกว่าใคร ๆ มากกว่าพี่น้องปกติอีกนะ
เหมือนเค้าจะสื่อกันได้ตลอดเวลา
ชอบตอนน้องต่ายพยายามเรียนหนังสือเพื่อให้ได้เรียนที่เดียวกับพี่เสือนี่แหละ สู้ ๆ นะต่ายน้อย
ทำไมคนอื่นต้องมาเหน็บน้องต่ายด้วย นิสัยไม่ดี หัวช้าแต่พยายามก็ต้องเอาใจช่วยน้องนะ
ยิ่งโตขึ้นเส้นทางที่จะใกล้ชิดกันไปตลอดยิ่งยากขึ้น อยากให้น้องต่ายเข้มแข็งมากกว่านี้นะ
พี่เสือจะกลืนน้องลงท้องแล้วแว้กๆ รักและหวงเท่าชีวิตเค้าเลย น่ารักมากเลยค่ะเรื่องนี้ รอติดตามนะคะ
ขอบคุณค่ะ
-
ขอตอบเมนต์ก่อนนะคะ ดองไว้นานแล้ว :z3:
ohm = ว้าว ขอบคุณมากๆ ค่ะ :mew1:
gcc = จะพยายามนะคะ ถ้าช่วงไหนขาดจะแจ้งก่อนค่ะ :z10: จะได้ไม่เข้ามารอเก้อเนอะ
nunnan = แฮ่ๆ เป็นคนเขียนช้าน่ะค่ะ :hao5:
Goingunder = กอดคนเขียนก่อนน้า :man1:
nOsTrAdamUsz = พี่เสือแอบหื่นค่า :-[
BeeRY = แต่คนอ่านชอบใช่ไหมค้า :impress2: คนเขียนก็ชอบ หุหุ
Nus@nT@R@ = เสือเตรียมตัวจะเป็นผู้นำครอบครัวที่ดีค่ะ o13
dolphins = ขอบคุณมากค่ะ ถ้าไม่ติดอะไร จะพยายามอัพทุกวันนะคะ :L2:
wan_sugi= โดยเฉพาะพี่เสือ... ในเรื่องอื่นๆ ใช่ไหมคะ :hao3:
eXcelencia = เสือเป็นสัตว์กินเนื้อ(กระต่าย)ค่า :hao6:
KhunToOk = ขอบคุณมากค่ะ ติดตามกันต่อไปนะคะ :L1:
MiU = แหะๆ ตื่นขึ้นมาอ่านก่อนนะคะ :katai2-1:
Ra poo = หลายๆ อย่างต้องโตก่อนนะคะ ถึงจะใช้การได้ .... :haun4:
everlastingly = ขอบคุณมากค่ะ น้องต่ายแบ๊วๆ ค่ะ :pig4:
Violet Rose = อ๊าย จะมีมาจีบไหมต้องรอดูค่ะ :z10:
fonny1987 = ตอนเราเขียนเรายังเขินเลยอ่ะ! :-[
bozang = อาจจะไม่เหลือ ? เอ๊ะ.... :ruready
HydrA = แหะๆ พี่เสือชอบเนียนค่า :o8:
Anyann = ตอนนั้นน้องอาจจะไม่เหลือนะคะ หุหุ :hao7:
thepopper = แหะๆ เราอ้างอิงตามเพื่อนเราค่ะ (หรือมันหื่น ??) :mew5:
dahlia = เรากลัวจะเป็นมาม่าค่ะ เลยเอาครอบครัวเป็นตัวเสริม :mew3:
yuyie = ขอบคุณค่า อย่าทิ้งสองพี่น้องนะคะ :3123:
menano = จะเป็นสามีที่ดีของน้องกระต่ายค่า อ๊าย เขินแทน :o8:
takara = โตกว่านี้อาจจะ มี ตี๊ด... ตี๊ด.... :hao6:
pare_140 = ยิ่งนานยิ่งเปลืองค่ะ หุหุ :o8:
tumtok = ขอบคุณแทนน้องด้วยนะค้า :L2:
Maytbb = มิน่าพี่เสือขยันสอน :a5:
patchylove = น้องเป็นคนหัวดื้อค่ะ เห็นหงิมๆ แบบนี้ก็ตาม :bye2:
Moohwan = เราชอบพระเอกแบบเจ้าเล่ห์นิดๆ ค่ะ หุหุ
beer = อาจสปอยได้ไม่กี่เรื่อง แต่รับรองว่าน้องหมดตัวแน่ๆ ค่ะ :hao3:
Witchuda = ต้องใจเย็นๆ ค่อยๆ ละเลียดกินค่า
whipcream = สุดยอดเรื่องความหื่นใช่ไหมคะ :hao3:
Ali$a฿eth = แม่นแล้วค่ะ เพราะเอาน้องเป็นที่ตั้งไงเลยโตเร็ว
Zalzah_iP = หื่นด้วยค่ะ :hao7:
maru = เสือขี้หวง ขี้หึงค่า
bobie = ขอบคุณมากค่ะ อย่าทิ้งสองพี่น้องนะคะ :L1:
drasil = เอาตอนใหม่มาเสิร์ฟ (เกือบ) ทุกวันค่ะ :pig4:
PetitDragon = แหะๆ หื่นตลอด :o8:
sang som = ตอดเล็กตอดน้อยค่ะ :-[
yisren. = เด็กน้อยๆ น่ารัก :กอด1:
SAFERNSAZAAAAA = คนเขียนยังแอบเขินเลยค่า :hao7:
nicedog = ขอบคุณมากค่ะ :pig4: :L1:
cherilnatcha = อาจไม่ต้องรอนานค่า :mew3:
Lemon_Tea = 55 แอบอยากได้เหมือนกันค่ะ :ruready อีตาเสือขี้หวง
Riko = แหะๆ ค่อยๆ มาค่ะ ทีละนิดๆ :katai5:
Chichi Yuki = พี่เสือเป็นคนช่วยเขียนบทค่า :katai4: จะสั่งการคนเขียนอยู่ใกล้ๆ
vevi = ขอบคุณเหมือนกันค่า ตอนนี้สงสัยได้แกล้งจนสะใจ :3123:
gcc = ขอบคุณที่ติดตามกันมานะคะ :pig4: :L1:
eXcelencia = ค่อยๆ มาค่ะ :katai5: :katai4:
Zitraphat = ขอบคุณค่า :3123:
ohm = ขอบคุณค่ะ จะพยายามอัพทุกวันนะคะ :pig4:
gcc = บางทีอาจมีการกินเรียกน้ำย่อย :man1: :z2:
menano = อั๊ย ตอนนี้อาจมีคนสครีม :z2:
PandP = ให้ทนไปก่อนค่า คนเขียนชอบแกล้ง :katai3:
tumtok = ตบะเริ่มแตกแล้ว :hao6:
honeystar = จะพยายามให้น้อยที่สุดค่ะ :L2:
BeeRY = เราอ้างอิงตามเพื่อนค่ะ มันอาจจะหื่นไวก็ได้ o22
HydrA = ขอบคุณมากๆ ค่ะ ดีขึ้นแล้วค่ะ :L1:
buathongfin = ตอนนี้พี่เสือทำแม่ยกตายได้นะคะ :z2:
Nus@nT@R@ = อิอิ :pig4: :L1: :3123:
Zitraphat = รูปน่ารักมากค่ะ :L1: :pig4: ขอบคุณมากนะคะ สื่อถึงพี่เสือได้ตรงเผง :hao3:
silverspoon = น้องรอโดนเชือดได้เลยค่า :hao6:
bozang = ตอนนี้ อาจจะรู้แล้ว....? o22
Moohwan = แหะๆ อาจจะนานค่ะ :katai5:
bobie = อ๊ายย แม่นยิ่งกว่าใบ้หวยอีกค่ะ o22 น้องยังไม่พร้อมใช้งานเลย เขิลลล :o8:
minminmin = น้องใกล้จะเป็นตัวประกอบแล้วค่ะ :o12:
eXcelencia = บางเรื่องต้องโตก่อนนะคะ หุหุ :haun4:
Riko = น้องสวยแต่โง่ค่ะ :z6: แอร๊ยย โดนถีบ คือน้องเชื่อใจ ไว้ใจพี่ชายมากเกินค่ะ :z2:
Violet Rose = อีกหน่อยก็พอใช่ไหมคะ คริคริ :hao3:
naruxiah = มีตอดเล็กตอดน้อยพอให้จิ้นไปเรื่อยๆ ค่ะ :L1:
kslave = ตอนแรกนึกว่ามหาลัย 555 ฉากเรียกเลือดอาจมาเร็วกว่าที่คิดนะคะ
Ali$a฿eth = จะได้เต็มไม้เต็มมือ ??? แอ๊ยยย :hao7:
MiU = ยิ่งตอนนี้ยิ่ง.... หื่นค่ะ
beer = ติดตามตอนต่อไปค่ะ..... :z6:โดนถีบ แหะๆ
HappyMelon-2 = ตอนนี้คงทำแม่ยกสำลักแน่เลย :z2:
takara = ขอบคุณมากค่ะ อากาศทางเหนือแย่มากค่ะตอนนี้ :mew5:
maru = ความรู้คู่ความหื่น (เอ๊ะ) :katai2-1:
kwangkoyha = ง่า สั้นๆ ยาวๆ คละกันไปนะคะ :mew1:
cherilnatcha = จะพยายามจำกัดค่ะ นี่เปลี่ยนโครงเรื่องไปสามรอบแล้ว กว่ามันจะลงตัว (มาม่าน้อย) :heaven
PetitDragon = หื่นนนนนนนนค่า :ling1:
CheetahYG = ขอบคุณมากค่ะ มาลุ้นกันเมื่อไหร่กระต่ายจะเสียต่ายนะคะ :beat: :z2:
sunshinesunrise = เริ่มหื่นแล้วววว :mew1:
yisren. = ขอบคุณมากค่ะ พี่เสือร้ายด้วย หื่นด้วย :m25:
nongrak = อีกไม่นานจะหื่นแบบไม่ปิดบังแล้วค่า :z3:
pare_140 = ขอบคุณมากค่ะ :pig4: :pig2: :L1:
mro = มาม่าน้อยค่ะเรื่องนี้ อาจมีบ้าง แต่จะน้อยค่ะ :3123:
SAFERNSAZAAAAA = อาจจะยังไม่นาน... เอ๊ะ... :z10:
pooinfinity = น้องก็อีกไม่นานค่ะ เอ๊ะ... ตอนนี้คิดตอนจบแล้ว แต่กลางเรื่องยังตัดสินใจไม่ได้ค่ะ TT
Chichi Yuki = เป็นมุมมองจากพี่เสือค่ะ อีกไม่นานคงจะ... น้อง :ling1:
แมวเหมียว = ตราบใดที่น้องยังแบ๊ว พี่เสืออาจจะทำไม่ลง (มั้ง) :ruready
AGALIGO = อิอิ ต้องรอดูค่ะ :L2:
Zalzah_iP = คนเขียนก็อยากเขียนแล้วค่า :m25:
drasil = ขอบคุณมากค่ะ คือเรื่องนี้จะเป็นเรื่องสั้นๆ หลายๆ ตอนค่ะ :L1: :3123: :pig2: :pig4:
gumrai3 = ขอบคุณมากค่ะ เรื่องนี้ให้มีมาม่าน้อยนะคะ :L2: :pig4:
dukdikdukdik = ระวังเสือดุนะคะ o13
snooppy = ขอบคุณค่ะ :pig4: :L1:
wan_sugi = หิวก็ต้องกินค่า!! :hao6:
Lemon_Tea = น้องปลอดภัยอีกไม่นานแล้วค่ะ :z2:
iGiG = ขอบคุณมากค่ะ อยู่ด้วยกันนานๆ นะคะ :3123: :L1: :pig4:
gcc = แหะๆ ค่อยๆ มาค่ะ :katai5: :z10: :z13: :z3:
Luk-Pla-Yai = ค่อยๆ คลานนะคะ :katai5: :z2: :z10:
่patsaporn = รักต้องกิน :beat: เอ๊ย รักต้องสู่ค่า น้องจะค่อยๆ โตขึ้นเรื่อยๆ ค่ะ :3123: :pig4:
-
8. พี่เสือ น้องกระต่ายกับของโปรด
หลังจากนั้นมา พี่เสือไม่อาจห้ามตัวเองให้หยุดคิดถึงเรือนร่างเปลือยเปล่าของน้องได้ เพราะโตขึ้น พี่เสือจึงไม่ได้อาบน้ำกับน้องอีก แต่บางครั้งน้องกระต่ายก็จะชอบมาออดอ้อนให้อาบน้ำด้วย
พี่เสืออยากปฏิเสธ เพราะไม่อยากแสดงปฏิกิริยาใดๆ ให้น้องเห็น
แต่ทว่าดวงตากลมโตคู่นั้นทำให้พี่เสือไม่อาจปฏิเสธได้
น้องน้อยถอดเสื้อผ้าจนหมด กางเกงในตัวน้อยชิ้นสุดท้ายวางลง เจ้าตัวเล็กก็โน้มตัวลงพับผ้าให้เรียบร้อยตามนิสัย
แต่ท่าทางเช่นนั้นเอง พี่เสือที่นั่งอยู่ในอ่างน้ำเห็นบั้นท้ายกลมกลึง ขาวสะอาดชัดเจน เอวน้องคอดบางรับกับสะโพกกลม เนียนนุ่ม ยิ่งร่างเล็กหันหลังโน้มตัวลงเช่นนี้ เขายิ่งเห็นรอยแยกสีชมพูหวานราวกลีบดอกไม้
พี่เสือกลืนน้ำลาย
เจ้าตัวไม่รู้ตัวสักนิดว่าร่างกายพี่เสือร้อนรุ่มแค่ไหน
กระต่ายส่งเสียงอย่างขัดใจเมื่อพับผ้าออกมาไม่สวย จึงโน้มตัวลงต่ำอีก คราวนี้จึงปรากฏสิ่งที่อยู่กลางเนินเนื้อกลมๆ นั่น
ช่องทางของน้องเป็นสีชมพูใส เรียบเนียน รอยจับจีบแลดูนุ่มนวลนัก พี่เสือไม่อาจห้ามใจได้อีกต่อไป
พี่เสือรู้จากบรรดาเพื่อนๆ ที่คุยกันว่า ผู้ชายสามารถสุขสมกันได้อย่างไร
เด็กชายลุกพรวดจากอ่างอาบน้ำ คว้าเอวบอบบางของน้องแล้วจับนั่งตักอย่างหมิ่นเหม่ตรงขอบอ่าง
"ต่ายน้อยครับ ?"
"จ๋า ?"
"ต่ายน้อยเคยช่วยตัวเองหรือยัง ?" เสียงพี่เสือทุ้มพร่า อยากรังแก อยากรุกรานทำให้คนตัวเล็กร้องคราง
เจ้าตัวน้อยหน้าร้อนผ่าว เขาก็เคยได้ยินจากที่โรงเรียนมาเหมือนกัน "ยะ.. ยัง หนูทำไม่เป็น"
"พี่สอนให้นะ ?" พี่เสือไม่ว่าเปล่า มือหนึ่งเลื่อนจากเอวบางมาจากเจ้าหนอนน้อยของเจ้าตัวเล็ก
"เล็กจัง" พี่เสือกระซิบข้างหู เล่นเอาน้องเล็กอายม้วน
"อย่าจับนะ!"
พี่เสือลูบไล้ไปจรดโคน เรียบลื่น นุ่มนวลไม่มีแม้กระทั่งขนสักเส้น
"ทำแบบนี้นะ..." พี่ชายขยับมือ รูดรั้งท่อนหวานไปจนสุดปลาย ช้าๆ เนิบนาบ เล่นเอากระต่ายน้อยตัวสั่นระริก
"อะ..." ความรู้สึกแปลกประหลาดก่อขึ้นช้าๆ มือหยาบของพี่ชายค่อยๆ โลมไล้อย่างนุ่มนวล พร้อมกับอีกมือหนึ่งที่จับคางเขาแล้วประทับจูบบางเบา
"ปละ.... แปลก อา... พี่..." ร่างกายกระต่ายน้อยไม่เป็นของตัวเองอีกต่อไป พี่เสือเห็นเช่นนั้นจึงเร่งมือ จากจังหวะเชื่องช้า เนิบนาบเป็นเร็ว รุนแรงจนร่างเล็กสะเทือน
"โอ๊ยย หนูจั๊กจี้ อา อา..."
พี่เสือกัดใบหูนิ่ม กลิ่นกายหอมหวานชวนมัวเมา "เค้าเรียกว่ารู้สึกดี"
"อา อา.... อือ...." เสียงหวานครางลั่นห้องน้ำ โชคดีที่คุณพ่อสร้างห้องน้ำไว้ในห้องนอนเด็กแฝด
ความรู้สึกรุนแรงราวเกลียวคลื่นยักษ์ขมวดตึงอยู่ในอก เคลื่อนย้ายไปยังช่องท้อง ความเสียวแปลบปลาบทำให้กระต่ายที่ยังไม่เคยเรียนรู้ในเพศรสบิดตัวเร่าบนตักพี่ชาย
ร่างเล็กทั้งร่างสั่นไหว
"อะ... พี่จ๋า พี่เสือ หนูจะ... อา..." น้ำตาเม็ดน้อยผุดขึ้นจากหางตา ทั้งหวาดกลัว เสียวซ่านและรู้สึกดีปะปนกันไปหมด
พี่เสือไม่รีรอ มือขยับให้รุนแรงยิ่งขึ้น ส่งแรงจนร่างเล็กสั่นพั่บๆ ไปตามจังหวะ
"พี่จ๋า... อา... พอ พอ!"
แต่พี่เสือไม่ปราณีน้องเลย เสียงครางและเนื้อนวลทำให้พี่ชายแทบสิ้นสติเช่นกัน เขาบีบคางน้องให้เผยอปาก ก่อนประกบริมฝีปากตัวเองแนบแน่น
พี่เสือเรียนรู้จากหนังโป๊ของเพื่อนๆ
พี่เสือเป็นคนเรียนรู้เร็วแต่ไหนแต่ไรอยู่แล้ว
ลิ้นเรียวดูดกลืนอีกฝ่ายรุนแรง โดยอีกมือไม่ลดละความรุนแรงที่กลางลำตัวลงเลย
"อื๊อ อื๊อ" น้องน้อยน้ำตาคลอ หวาดกลัวจับใจ ร่างกายเสียววูบวาบ ความรู้สึกนั้นเหมือนขึ้นรถไฟเหาะ
พี่เสือยอมปล่อยริมฝีปากออก เพราะอยากได้ยินเสียงครางแสนหวาน
"พี่ อาาา ปวด....ฉี่ พอ!" เสียงหวานกรี๊ด สองขาเรียวแยกจากกันเกร็งเขม็ง
"ปล่อยออกมา" พี่เสือสั่ง
"ฉะ.. ฉี่... อะ อา อา" ริมฝีปากพี่เสือแทะเล็มริมฝีปากน้องไม่หยุด
น้องขมวดคิ้วมุ่น หัวสมองว่างเปล่า ร่างกายเกร็งกระตุก เสียงหวานกรีดร้อง
ของเหลวสีขุ่นพุ่งออกจากปลายหัวรุนแรง!
"อา..." ร่างน้อยค่อยๆ หายใจช้าลง เอนกายลงซบกับอกพี่ชาย
"พี่จ๋า" น้องกระต่ายกระซิบอย่างอับอาย "หนูฉี่แตก"
พี่เสือจูบหน้าผากนวล "ไม่ใช่ฉี่หรอกต่ายน้อย เป็นอสุจิ"
กระต่ายเงยหน้าขึ้นมองเหมือนถาม
พี่เสือจูบแก้มใส "ผู้ชายมีกันทุกคน เก็บไว้นานๆ ไม่ดีกับร่างกาย ถ้ามีอารมณ์ก็ต้องปลดปล่อย"
"พี่เสือก็ทำเหรอ ?" เสียงใสย้อนถาม พี่เสือจึงพยักหน้า เจ้าตัวเล็กค่อยโล่งใจ
พี่เสือค่อยๆ วางร่างน้อยให้นั่งมั่นคงตรงขอบอ่าง ก่อนจะไปหยิบฝักบัวมาทำความสะอาดให้น้อง
"ต่ายน้อยไม่ต้องกลัว ใครๆ ก็ทำกันทั้งนั้น แต่สำหรับต่ายน้อย" พี่เสือเว้นวรรค ถูสบู่เหลวชนิดสำหรับผิวแพ้ง่ายกลิ่นลูกกวาดหอมหวานกับฟองน้ำ
"ต่ายน้อยทำไม่เป็นอาจอันตรายได้ ทุกครั้งที่อยากทำ ต้องมาหาพี่เข้าใจไหม ?" พี่ชายโมเมเสียอย่างนั้น
"เอ๋ ?"
"ไม่มีเอ๋ พี่เป็นห่วงต่ายน้อย ต่ายต้องมาหาพี่ ให้พี่ทำให้ สัญญาก่อน!"
"อะ.. อ่า จ้ะ สัญญา" น้องตกลงอย่างงงๆ
เรื่องแบบนี้กระต่ายก็พอรู้บ้าง... ว่ามันเป็นเรื่อง.... ส่วนตัว....
แต่... พี่เสือจะโกหกกระต่ายไปทำไม แล้วยัง... เอ่อ... พี่เสือก็ทำเก่งออกจะตาย...
ดังนั้น... บางทีให้พี่เสือทำให้.... คงจะดีเหมือนกัน!
พักหลังมานี้คุณพ่อกับคุณแม่ปรึกษากันบ่อยๆ ด้วยหัวข้อเดิมๆ คือ "จะให้อะไรเป็นของขวัญวันเกิดเสือ ?"
ที่ต้องเน้นเสือเป็นพิเศษเพราะผู้ปกครองทั้งสองไม่แน่ใจนักว่าจริงๆ แล้วลูกชายคนโตโปรดปรานอะไรเป็นพิเศษ ไม่เหมือนลูกคนเล็ก ซึ่งออกจะประหลาด เพราะพี่เสือเองก็อายุสิบสอง เป็นวัยที่เริ่มมีความชอบ ความเกลียด ค้นหาตัวตนชัดเจนแล้ว
ที่ผ่านมาพี่เสือมักเอาความชอบตัวเองไปผูกติดกับน้องเล็กตลอด หากน้องชอบอะไร พี่เสือก็ชอบด้วย ทั้งของเล่น ของกิน ภาพยนตร์ เพลง ทุกอย่างพี่เสือให้น้องเป็นคนเลือก
คุณแม่รู้แค่พี่เสือชอบคำนวน ชอบอ่านหนังสือ ส่วนเกมนั้น คุณพ่อเคยซื้อให้ ทั้งเกมกดราคาแพง เกมคอมพิวเตอร์แต่พี่เสือก็เล่นๆ จับๆ ไม่กี่ครั้ง ส่วนใหญ่ให้น้องชายเล่นมากกว่า สองพี่น้องเลยไม่เคยทะเลาะกันเพราะแย่งของกันสักครั้ง
ของกินน่ะเหรอ น้องกระต่ายชอบกินอาหารญี่ปุ่น ชอบกินผัก พี่เสือก็ว่าง่าย กินตามน้องได้ทุกอย่าง อะไรที่น้องชอบ พี่เสือมักจะช้อนใส่จานน้องเสมอ
เสื้อผ้า น้องเล็กชอบใส่เสื้อผ้าที่คุณแม่ซื้อให้ แต่ไม่ชอบเสื้อสีหวานที่ดูก้ำกึ่งเป็นเด็กผู้หญิง ส่วนพี่เสือนั้นก็ไม่มีแนวทาง คุณแม่ซื้อให้ใส่ พี่เสือก็ใส่
"ผมว่าเราน่าจะถามเสือนะ" คุณพ่อถอนหายใจ
"คือช่วงก่อนฉันเห็นเสืออยากได้หนังสือสารคดีน่ะค่ะ"
"หืม ? ใช่ของเนชั่นแนลจีโอกราฟฟิกหรือเปล่า ? เล่มนั้นหลายพัน..."
"ค่ะ ตอนแรกฉันก็กะจะซื้อให้ลูก ถึงแพงก็คุ้ม เพราะเสือสอบได้ที่ดีๆ มาตลอด แล้วก็ไม่เคยรบเร้าขออะไรด้วย... แต่..." คุณแม่ชะงัก ก่อนจะต่อว่า
"วันก่อนฉันไปทำความสะอาดห้อง เห็นเสือซื้อแล้วน่ะค่ะ"
"หืม ? เสือคงใช้เงินที่ทำงานพิเศษซื้อสินะ"
"ค่ะ ฉันเลยไม่รู้จะซื้ออะไรให้ลูกดี" คุณแม่เอามือปิดหน้า น่าขายหน้าจริงๆ ปกติมีแต่ลูกรบเร้าขอของขวัญวันเกิด แต่นี่พ่อกับแม่ต้องคิดหาของขวัญวันเกิดให้ลูก
"หรือว่าเราจะซื้อโน้ตบุ๊กให้ลูก ?"
"ตอนแรกฉันก็คิดอย่างนั้นค่ะ แต่เสือเคยห้ามไม่ให้ฉันซื้อ เพราะแค่คอมธรรมดาของฉันนี่ กระต่ายก็แอบเล่นจนติดเกมมาแล้ว"
คุณพ่อเอนหลัง จิบกาแฟก่อนตอบเนือยๆ "ผมว่าเราถามลูกเถอะ"
หลังกลับมาจากโรงเรียน คุณพ่อไปส่งกระต่ายเรียนพิเศษแล้ว พี่เสืออยู่กับคุณแม่สองคน คุณแม่จึงได้ฤกษ์ถาม
"เสือ วันเกิดปีนี้ลูกอยากได้อะไร ?"
พี่เสือวางกระเป๋าลง ตอบทันใด "กระต่าย"
"เอ๋ ?" คุณแม่แปลกใจเล็กน้อย เพราะไม่คิดว่าลูกชายคนโตจะชอบสัตว์ตัวเล็กๆ "ลูกอยากเลี้ยงเหรอ ? เอาเป็นปลา หรือหนูไหม ?"
"เสืออยากได้กระต่ายฮะแม่" พี่เสือยืนกราน จ้องตาคุณแม่เขม็ง ถ้าหากเป็นคนอื่นคงหาว่าพี่เสือก้าวร้าว แต่คุณแม่ชินกับนิสัยเอาจริงเอาจังกับตาดุๆ แล้วเลยไม่สนใจ
"เอ้า กระต่ายก็กระต่าย อยากได้พันธุ์ไหนล่ะ ? ไว้เราไปเลือกกัน หนูต่ายคงตื่นเต้นน่าดู" คุณแม่ยอม ก่อนสำทับ "ลูกต้องเลี้ยงดีๆ นะ อย่าให้ตาย"
พี่เสือประสานมือไว้ตรงหน้า แลดูเรียบร้อย "เสือไม่ได้หมายถึงกระต่ายหูยาวฮะ เสือหมายถึงกระต่ายลูกชายคุณแม่"
"ฮะ ?" คุณแม่ร้อง เกือบทำตะหลิวหลุดมือ "อะไรนะลูก ?"
พี่เสือนิ่งคิด ใคร่ครวญราวกับผู้ใหญ่ "เสืออยากได้กระต่าย... มาเป็นของเสือคนเดียว"
คุณแม่หัวเราะ ไม่เข้าในความนัยของลูกชาย "ทุกวันนี้เห็นน้องเป็นของใครอีกล่ะ ตื่นมาก็พี่เสือ จะนอนก็พี่เสือ จะเอาอะไรอีก ?"
พี่เสือนิ่งเงียบ
คุณแม่ไม่มีวันเข้าใจ...
พี่เสือแค่ลองดู.... แต่ในอนาคต พี่เสือจะต้องขออีกแน่ๆ และจะไม่ใช่การขอสำหรับ "ของขวัญ" แต่เป็นการ "สู่ขอ"
น้องกระต่ายจะไม่มีวันเป็นสามีใครได้ อยู่เคียงข้างมนุษย์คนใดได้ รักใครอื่นได้ จะต้องรัก ยิ้ม หัวเราะ ร้องไห้ ครวญคราง และเป็นเมียพี่เสือคนเดียว!
___
คำตาม
อาการดีขึ้นแล้วค่ะ เมื่อวานกินยาดักไว้ วันนี้เหมือนง่วงยามากกว่า :mew5:
ตอนนี้ สั้นใช่ไหมคะ :beat: :z6: คือเรื่องนี้เหมือนซีรีย์อ่ะค่ะ ตอนสั้น ยาวไม่เท่ากัน จะค่อยๆ เดินเรื่องไปเรื่อยๆ ค่ะ บางตอนไม่เกี่ยวข้อง บางตอนก็เกี่ยวค่ะ
ฉากโป๊ะ :z10: ไม่ใช่ว่าไม่เคยเขียนนะคะ แต่เขียนหญิงชายอ่ะ :เฮ้อ: เรื่องนี้เป็นนิยายวายเรื่องแรกทีมีฉากโป๊ะค่ะ :hao5: ผิดถูกยังไงช่วยเตือนๆ กันหน่อยนะคะ :mew2:
-
คนแรก :hao3: :hao3: :hao3:
-
พี่เสือนี่เก่งจริง ติวให้น้องตั้งแต่วิชาการยันเพศศึกษา 5555
-
พี่เสือเจ้าเล่ห์อ้ะ
แต่ก็ดี คนอ่านชอบบบบบ 55555
-
ขอบคุณครับ
ตอนล่าสุด มีหวาน ปนหื่น ชอบอะ o13
ชอบเรื่องนี้มากเลย เรียกรอยยิ้มทุกครั้งที่ได้อ่าน ^^
-
ไปซะแล้ว...
-
อุ๊ย...คุณพี่เสือเอ็ง 12 ขวบแน่เหรอ
(น้องต่ายไปไหนไม่รอดแน่เลย อิอิ)
-
นั่นแอบโมเมเองเลยน้า พี่เสือ ชอบอ่ะ อ่านไปยิ้มไป :ling1:
พี่เสือประสานมือไว้ตรงหน้า แลดูเรียบร้อย "เสือไม่ได้เหมือนถึงกระต่ายหูยาวฮะ เสือหมายถึงกระต่ายลูกชายคุณแม่"
อันนี้ใช่คำว่า ''หมาย'' หรือป่าวคะ ? :ling3:
พักผ่อนเยอะ ๆ หายเร็ว ๆ นะค๊าาา :bye2:
-
คราวนี้พี่เสือเอาจริง !!!
ความคิดพี่เสือเป็นผู้ใหญ่เกินอายุจริงๆ แถมหื่นมากอีกต่างหาก
ความคิดพี่เสือแต่ละอย่าง เลือดกำเดาแทบพุ่ง 55
น้องต่ายตามไม่ทันพี่เสือแน่ๆ
-
น้องกระต่ายยั่วไม่รู้ตัว :o8:
ตอนนี้แค่ทาบทามน้องกระต่าย คราวหน้าสู่ขอเลยนะน้องเสือ :impress2:
-
พี่เสือหื่นอ่ะ12ยังขนาดนี้แล้วถ้าโตกว่านี้...ไม่น้องต่ายเลยหรอ(คิดเอาเองล่ะกันว่าที่เว้นไว้คืออะไรหึหึ)
-
กระต่ายน่ารัก :man1:
พี่เสือชัดเจนมาก "อยากได้กระต่าย" ชัดเจนจนบางทีก็น่ากลัว เหอะ ๆ อธิบายไม่ถูก แต่อ่านตอนนี้จบแล้วความรู้สึกแรกมันคือแบบนี้อ่ะนะ
รอตอนต่อไปค่ะ :pig4:
-
เสือนายนี่มันหวงของจริงๆเลยนะ
เมื่อไหร่จะมีคนมาแย่งน้องต่ายหว่าอยากให้ไอ่เสือหึงโหด :hao7:
-
ขอยังเดียว อย่ามาม่าโศกมาก นะ :ling1:
พี่เสือติวสุขน้องต่ายด้วย อุอุ
-
พี่เสือเอาเเล้ว = = เริ่มหื่นเเล้ว
งื้อ กลัวดราม่าเรื่องพ่อแม่จัง
-
น้องต่ายเสียท่าเสือเจ้าเล่ห์แล้วล่ะ
-
พี่เสือชวนน้องแก่แดดแว้ว อุอุ ย้ำด้วยว่าห้ามทำกับคนอื่น หวงมากที่สุดคนนี้
ขอของขวัญเป็นน้องชายอีก คุณแม่ยังดูไม่ออกเพราะลูกยังเด็ก
แต่ที่จริงพี่เสือแกชัดเจนมาตั้งแต่จำความได้แล้วว่าต้องเป็นน้องเท่านั้น
ความเป็นจริงเมื่อต่างคนโตขึ้นมันจะดราม่ามั้ยนะ
ขอบคุณค่ะ
-
แอร๊ยยย !!!!
เป็นครั้งแรกของน้อง พี่เสือก็ช่วยให้
แถมครั้งต่อๆ ไป พี่เสือก็จะเป็นคนช่วยอีก
อ๊ากกกกก ฟินมากกก ฟินที่สุดในสามโลกเลยยยย :z1: :z1: :z1:
คุณแม่ไม่เข้าใจเสือเลยยยย :katai1:
อยากได้ลูกชายมาเป็นเมียไงคุณแม๊ !!!!! :katai4:
พี่เสือก็นะ น้องอยู่ตรงหน้า ก็อยากได้เป็นธรรมดา เค้าก็อยากได้เหมือนกัน(เห้ย) //โดนพี่เสือถีบ :z6:
หวังว่าพี่เสือจะได้ของขวัญดีๆ สักชิ้นนะ //เอาน้องตายผูกโบว์โลด :hao3:
-
พี่เสือโตไว :katai2-1:
สอนน้องต่าย น้องต่ายว่าง่ายน่ารัก
ของพี่เสือคนเดียว!
ขี้หวงนะเนี่ย 555
พี่เสือ.. ขอฟัดแก้มต่ายหน่อยจิ :katai5:
-
เป็นเมียพี่เสือคนเดียวววววว >.<
-
ต๊ายยยเทออ น้องตายต้องเป็นเมียพี่เสือคนเดียวว... :hao6: :hao6: :hao6: :hao6:
:monkeysad: :monkeysad: :monkeysad: เป็นกำลังใจให้คนเขียนต่อไป ตอนต่อไปจะได้มาไวๆ
:katai4: :katai4:
-
แหม...เจ้าเล่ห์ตามจำนวนอายุที่เพิ่มขึ้นเลยนะพี่เสือ :hao3:
-
ไอ้เสือ...ลุย!
-
:hao4: น้องยังเด็กอยู่นะพี่เสือ
ว่าแต่พี่เสือของเรานี่แน่จริงๆ กะจะขอลูกชายเขามาทำเมียเลยเนอะ :laugh:
-
ละลายไปกองอยู่กับพื้น แอร๊ย :hao6: น่ารักที่สุด เสือไม่ต้องห่วงนะ เดี๋ยวเค้าสู่ขอกระต่ายน้อยไห้เสือเอง :katai2-1: ขอไห้นักเขียนหายไวๆนะคะ o13
-
พี่เสือออออ น่ารักที่สุดเลยยย
คิดไปถึงสู่ขอน้องต่ายมาเป็นเมียแหนะ ไม่ใช่เล่นๆนะเราเนี่ย :hao3:
-
พี่เสือเอาจริงขนาดนี้ เหลือแต่ทางพ่อแม่ล่ะจะเอายังไง
-
พี่เสือเจ้าเล่ห์ แต่ก็น่ารักอะะ > <
-
กรีดร้องและดิ้นเร่า ๆ เมื่ออ่านจบ
พี่เสือกะน้องต่ายน่าร้ากกกกกกกกกกกกก
รออ่านตอนต่อไปนะคะ
+เป็ดค้าบ
-
แน่วแน่จริงพี่เสือ น้องกระต่ายคงไม่ต้องห่วง
เป็นกระต่ายน้อยในอุ้งมือพี่เสืออยู่แล้ว
ในอนาคตหวังว่าคุณแม่คุณพ่อคงจะเข้าใจนะ แอบกลัวดราม่า
-
อีกไม่นานต่ายน้อยต้องโดนพี่เสือเขมือบแน่นอน :hao6:
-
เหยดดดดดด พี่เสือมุ่งมั่นมากๆ ยังไงคงไม่ปล่อยให้น้องต่ายไปเป็นของใครอยุ่แล้วนินา...
ถึงตอนนั้นขอให้คุณแม่กับคุณพ่อเข้าใจด้วยเถอะ...สาธุๆ
ตอนนี้น้องต่ายก็ดูเหมือนจะรู้ว่าพี่เสือโกหกแต่ก็ยอมนะ น่ารักจริงๆ :katai2-1:
-
ทำไมไม่รู้ อิชั้นนั่งขำท้องคัดท้องแข็ง พี่เสือเอ๊ย หลุดโลกไปแล้ว 5555555
(แก12แน่เหรอฮะ พ่อเสือตัวกะเปี๊ยก♥ ♥)
-
หุหุ พี่เสือหื่น อร๋ายน้องร่ายน่ารักอะ
-
ต่อให้เอาช้างมาฉุด พี่เสือก็ไม่หยุดหรอก จะทำทุกทางเพื่อครอบครองน้องต่ายแน่ๆ
-
พี่เสือเอาจริงอ่ะ? :hao6:
-
เรื่องนี้ อ่านไปก็แอบอมยิ้มขำในความตรงแสนตรงของพี่เสือ และความใสของน้องกระต่ายมากกกกก
-
ขอแล้วแม่จะให้เหรอ :mew2:
-
พี่เสือน้องต่ายน่ารัก :o8:
พี่เสือบุกเลยยย สู้ๆ :hao3:
-
กลัวคุณพ่อกับคุณแม่ีจะรับไม่ได้กับความต้องการของเสือ :เฮ้อ:
-
คุณพ่อคุณแม่คงเงิบไม่ใช่น้อบกับการขอ 5555555 :laugh:
มาต่อเร็วๆนะคะ ชอบมากๆเลยเรื่องนี้
-
น้องกระต่ายน่ารักอ่ะ
พี่เสือก็น่ารัก ดูโหดๆแต่ก็น่ารักดี
-
หึหึ...อิพี่เสือหื่น แน่ใจนะว่าสิบสองอ่ะ
:hao6:
-
พี่เสือ แน่วแน่มาก !!! :jul1:
-
ชอบน้องต่ายนี่น่ารักมากเลย พี่เสือจะกินน้องแล้ว
-
พี่เสือแน่วแน่มาก
งานนี้ไม่ได้ก็ให้มันรู้ไปสิ 555+
-
กรี๊ดดดดดมากๆเลยค่ะ เพิ่งมาติดตามแต่ก็สนุกจนตามอ่านรวดเดียว :-[
พี่เสือกับน้องต่ายน่ารักก ยิ่งมองน้องต่างเป็นอายะจังด้วยแล้ว แอร๊ สมควรที่พี่ชายจะหวงขนาดนี้ละน้อ
ชอบพ่อแม่ของทั้งคู่มาก เป็นพ่อแม่ที่เก๋ไก๋เหมาะกับยุคจริงๆ รอให้เด็กๆโตไวๆ น้อยต่ายจะได้เป็นของพี่เสือเร็ว :haun4:
แต่นี่ขนาดอยู่ป.หกเอง ไอ้พี่เสือเอ้ยยยยย น้องยังใสก็เพลาๆหน่อย รอไปจัดหนักตอนโตดีฝ่าาา :z1:
ขอให้นักเขียนสุขภาพแข็งแรงนะคะ ป่วยบ่อยเข้าใจดีเลยละค่ะ :sad4: รักษาสุขภาพไว้มาสานต่อความหื่่นให้ชาวเราอีกนะค้าา
-
เมียพี่เสือ ฮ่าๆ ป.6คิดได้ขนาดนี้เชียว ตอนอายุเท่านั้นยังเล่นปลาเป็นปลาตายอยู่เลย :hao7:
อย่าดราม่านะพ่แม่นะ :hao5:
-
พี่เสือ 12 เหรอเนี้ย นึกว่า 21 5555555555555+
-
รอเมื่อไหร่น้องต่ายจะได้ครวญครางเพราะพี่เสือ
แอร๊ยยยย
+ เป็ดจ้า
-
เอิ่ม เด็กเดี๋ยวนี่แก่แดดแก่ลมกันจริงๆ5555
พี่เสือสู้ๆนะ ใช้ความไร้เดียงสาของน้องเนี่ยแหละหาประโยชน์โลดดดดดด555555
(เอาให้คุ้ม) อิอิ
-
น้องต่ายออกน้อยอ่ะตอนนี้
แต่ถึงจะออกน้อย ก็ยังโมเอะได้ใจเค้าม๊ากกกกกกก :-[
-
พี่เสือ พร้อมขย้ำน้องต่ายน้อยตลอดเวลาเลยอะ สงสัยยิ่งโตระดับเลเวลความหึงหวงของพี่เสือต้องพุ่งกระฉูดแน่ๆๆ เลย :hao6:
-
เหอเหอ พี่เสือมีเป้าหมายชัดเจนแล้วจร้าาาา
งานนี้ก็ต้องขึ้นอยู่กับว่าตอนสู่ขอคุณพ่อกะคุณแม่จะว่ายังไงเท่านั้นเอง
-
หื้มมมมมมมมม น่ารักอ่ะ ชอบแล้ว ฉันชอบพวกเธอแล้วววว
:กอด1:
-
:pig4: พี่เสือตั้งใจแน่วแน่มาก
-
9. พี่เสือ น้องกระต่ายกับงานปาร์ตี้
วันเกิดของสองฝาแฝดเป็นวันพฤหัสบดี คุณแม่เลยเลื่อนไปเป็นวันเสาร์ กระต่ายน้อยตั้งอกตั้งใจช่วยคุณแม่ทำของว่างเป็นอย่างดี พอคืนวันศุกร์ คุณย่า คุณยายก็จูงมือกันมาจากบ้านสวน มีคุณป้าเพ็ญ - พี่สาวคุณพ่อขับรถมาส่ง
"โตเป็นหนุ่มหล่อ...." คุณป้าเพ็ญผู้อยู่บ้านสวนตั้งแต่ฝาแฝดเกิดทัก เมื่อเด็กสองคนยกมือไหว้เรียบร้อย
"กันนะ" คุณป้าชะงักไปเกือบนาทีตอนเห็นกระต่าย
เอ... จำได้ว่าตอนเด็กๆ ไม่สวยขนาดนี้นี่นา
นี่ถ้าไม่ใช่ว่าคุณป้าเพ็ญเลี้ยงกระต่ายน้อยมาแต่อ้อนแต่ออกคงจะจำเจ้าตัวน้อยไม่ได้เป็นแน่แท้
"น้องหน่อย ลงมาเล่นกับน้องสิลูก" คุณป้าเรียกพี่หน่อย ผู้เคยเล่าเรื่องผีหลอกแฝดน้องมาแล้ว
เด็กหญิงอายุสิบสี่กระโดดลงจากรถ ทรงผมติ่งหูตัดเรียบร้อย ยิ้้มเผล่ ตรงหัวเข่ามีรอยถลอก
"นี่ไปแข่งกับไอ้จุกแถวบ้านจนจักรยานล้มเป็นแผลน่ะ" คุณป้าบอกคุณจามจุรีพลางส่ายศีรษะ
"พี่ฝากคุณแม่กับคุณยายด้วยนะจุ๋ม" คุณป้าวางกระเป๋าของพี่หน่อยแล้วยกมือไหว้คุณย่า คุณยาย
"เพ็ญติดตรวจข้อสอบเด็ก ต้องไปก่อนนะคะ" ป้าเพ็ญยิ้มแล้วไปตบหลังน้องชายดังปั้ก เล่นเอาคุณฉัตรชัยยกมือไหว้ไม่ทัน
ป้าเพ็ญไปแล้ว คุณแม่จัดห้องนอนให้คุณย่า คุณยายนอนห้องนอนแขก พี่หน่อยนอนกับฝาแฝด
"จำพี่ได้ป่ะ ?" พี่หน่อยหน้าตาทะเล้นถาม
กระต่ายน้อยถอยหลังกรูด จำได้ว่าตอนอยู่บ้านสวน พี่สาวคนนี้เป็นหัวโจก ทะโมน ซุกซนที่สุดในหมู่บ้าน
"ได้จ้ะ"
เด็กหญิงยิ้มกริ่ม แล้วเอื้อมมือไปแอบหยิกแก้มนวลๆ ป่องๆ ของกระต่าย
"อั๊ยย่ะ! นิ่มชะมัด!"
"พี่หน่อย!" พี่เสือตวาด คว้าข้อมือพี่สาวออกทันใด ปราดเข้ามาแทรกตรงกลาง
"อะไรว้า จับก็ไม่ได้ เซ็งๆๆๆๆ" พี่สาวบ่น แต่เผยรอยยิ้มชั่วร้าย
คุณแม่จัดให้พี่หน่อยนอนเตียง สองพี่น้องปูผ้านอนด้านล่าง ยังไม่ทันจะอะไร เสียงเอะอะก็ดังขึ้น
"พี่เสือออออออ!!!" กระต่ายร้องเสียงดังจากห้องน้ำ เล่นเอาผู้ใหญ่สะดุ้ง
"มีอะไร ?" องครักษ์ประจำตัวถลาเข้ามา เปิดประตูเลื่อนดังปัง ก็พบกระต่ายน้อยเปลือยกายอยู่มุมหนึ่ง
"พี่จ๋า! กะ....กบ!"
พี่เสือคว้ารองเท้าสลิปเปอร์เตรียมตัวจะฟาดฟันกับเจ้าตัวเขียวลื่นๆ ที่อยู่ตรงชักโครก แต่เสียงดังขัดจากด้านนอก
"อย่าฆ่าบิลลี่นะ!"
"พี่หน่อย!"
"พี่เอาบิลลี่มาเลี้ยง"
"บิลลี่ ?" พี่เสือทวนถาม ขยับสลิปเปอร์ไปมา ดวงตาคมดุหรี่ลงอย่างเอาเรื่อง
"พี่หน่อยหาเรื่องแกล้งต่ายน้อย ?"
พี่หน่อยทำปากจู๋แล้วแลบลิ้น "แม่นแหล่ว ก็น่าแกล้งจะตาย" พี่หน่อยไม่สนใจพี่เสือที่ตั้งท่าจะขย้ำ เธอเดินไปช้อนเจ้าบิลลี่ผู้โชคร้ายแล้วโยนออกไปนอกหน้าต่าง
"อ่ะ ไม่เห็นต้องฆ่ากันเลยนี่นา" พี่หน่อยถอนหายใจ
"ตอนเด็กๆ ก็เห็นดีๆ หรอก ทำไมโตมาเป็นคนโหดร้ายแบบนี้นะ" พี่หน่อยดุ แล้วขยี้ศีรษะพี่เสือ
พี่เสือชะงัก เพราะไม่ค่อยมีใครเล่นศีรษะตนนัก ก่อนจะคำรามก้อง
"พี่หน่อย! มือข้างนั้นจับกบมา!"
สถานการณ์คืนนั้นจบลงด้วยเสียงหัวเราะลั่นของเด็กสาว
วันถัดมา คุณพ่อมักเรียกวันเกิดปีนั้นว่าวันวินาศสันตะโรและคุณแม่มักฮาแตกทุกครั้งที่พูดถึง
หลังใส่บาตรวันเกิดเรียบร้อย ครูเบิ้มก็ขับรถมาหาสองพี่น้องตั้งแต่เช้า หนูจิ๊บ หรือตอนนี้เป็นพี่หนูจิ๊บ เด็กสาวชั้นมอสามเดินตัวปลิวเข้าบ้านพร้อมกับคุณแม่ ปล่อยคุณพ่อร่างหมีปลุกปล้ำกับบรรดาอาหาร ของว่างที่นำมาเสริม
คุณฉัตรชัยเห็นระบบการปกครอง ภรรยาธิปไตย ของเพื่อนแล้วส่ายศีรษะ รีบเข้าไปช่วยเพื่อนหิ้วของเข้าบ้าน
แค่คุณป้านก แม่ของพี่หนูจิ๊บเห็นน้องกระต่ายเท่านั้นแหละ เธอก็กรี๊ดเสียงหลง
คุณป้านกเป็นแอร์โฮสเตส เลยไม่ค่อยอยู่บ้าน เวลาเจอกระต่ายเลยตื่นเต้นเป็นพิเศษ
ตัวกระต่ายเองก็เถอะ เจ้าตัวชอบป้านกเหมือนกัน เพราะป้านกเป็นคนสวย แต่งตัวสวย แล้วยังชอบมีของฝากแปลกๆ จากต่างประเทศมาฝากตลอด เจ้าเสือน้อยที่พี่เสือทิ้งไปก็มาจากป้านกนี่แหละ แต่ถึงอย่างนั้น... เจ้าตัวมักหลบหลังพี่เสือทุกครั้งที่ป้านกมา เพราะ...
"กรี๊ด!" ป้านกกรีดร้องคับห้องนั่งเล่น พี่หนูจิ๊บคุ้นเคยกับอาการวี๊ดว๊ายของแม่ดีเลยแค่เอามืออุดหู อีกมือจิ้มลูกชิ้นทอดของโปรดเข้าปาก
"น้องกระต่ายน่าร๊ากกกกกกกกกกก" คุณป้าจก... หยิบเอวบางออกจากหลังพี่เสือง่ายดาย
"มาดูซิลูก ไหนๆ หนูจิ๊บ เอาเสื้อผ้ามาซิลูก! อ๊ายยย" สั่งเสียงแหลม มือเรียวสวยหมุนร่างเล็กไปมาจนเจ้าตัวเล็กมึน
"หา ?" พี่หนูจิ๊บชะงัก "อะไรนะแม่ ? ชุดที่แม่เอามา ?"
"เออ!"
"หา ? หนูนึกว่าซื้อมาให้หนู!" พี่หนูจิ๊บร้อง พี่เสือชักเดาอะไรได้ลางๆ
"สวัสดีครับ ป้านก" พี่เสือไม่ยินดียินร้ายกับป้านกนัก แต่ก็ยกมือไหว้สวยงาม เพราะถ้าเดาไม่ผิดล่ะก็....
"ชุดกระโปรงน่ารักๆ ทั้งนั้น ป้าซื้อมาให้กระต่ายจ้า!"
นั่นไง! พี่เสือหัวเราะลั่นในใจ
พี่เสือรักหนูกระต่ายตอนเปลือย... ตอนใส่กางเกงขาสั้น... ตอนใส่ชุดนักเรียน...
และชอบหนูกระต่ายตอนใส่ชุดเด็กผู้หญิงมากด้วย!
คุณแม่ง่วนอยู่ในครัว กว่าจะออกมาดูผลงานของคุณป้านกก็สิบโมงกว่าแล้ว คุณพ่อกับครูเบิ้มทำหน้าพะอืดพะอม ส่วนคุณป้านก คุณยาย คุณย่า พี่หนูจิ๊บ พี่หน่อยสองคนหลังไม่รู้สนิทกันตั้งแต่เมื่อไหร่กำลังคึกสุดชีวิต
พี่เสือแค่หน้านิ่งๆ แต่ในมือมีกล้องแคนนอนราคาแพงของคุณพ่อ เจ้าตัวถ่ายทุกช็อตของน้องชายแบบถวายชีวิต
"หนูต่าย!" คุณแม่ร้อง พูดไม่ออกบอกไม่ถูกกับลูกชายคนเล็ก
กระต่ายน้อยในชุดเดรสหวานแหวว ใบหน้าเล็กเท่างบอ้อยถูกป้านกแต่งเสียจนดู... เป็นสาว ป้านกรอบคอบหยิบวิกสีน้ำตาลมาด้วย ตอนนี้เจ้าตัวเอวบาง อรชรเลยน่ารักน่าเอ็นดูที่สุด
"อร๊ายย หนูจะเอากลับบ้านอ่ะคุณย่า!" พี่หน่อยตะโกน พี่หนูจิ๊บไม่ยอมแพ้
"คุณแม๊! คลอดน้องแบบนี้ให้หนูซักคน!"
"เสือ ชัตเตอร์ลูก ชัตเตอร์รัวๆ" คุณยายบงการจากด้านหลัง พี่เสือไม่ตอบคำคุณยาย แต่แสงแฟลชวูบวาบไม่ขาดสายก็แทนคำตอบได้อย่างดี
"ยิ้มสิลูก ยิ้ม!" ป้านกสั่งราวกับโมเดลลิ่งล่อลวงเด็ก กระต่ายน้อยหน้าเหยเก เพราะจู่ๆ ก็โดนจับถอดเสื้อผ้า ยัดชุดกระโปรงที่เจ้าตัวไม่ชอบให้ใส่ หนำซ้ำป้านกยังไวว่องสมเป็นแอร์โฮสเตสมือฉมัง ปาดรองพื้นบนใบหน้าเนียนใส ตบแป้งชาแนลว่องไว คอนทัวร์ บรอนเซอร์ ไล้ดั้ง กรีดอายไลเนอร์ ดัดขนตา ปัดมาสคาร่า ปาดลิปสติกสีชมพูใสบนริมฝีปากจิ้มลิ้ม ตบท้ายด้วยลิปกลอสแวววาว ยิ่งดูหวานฉ่ำ ทุกอย่างป้านกทำรวดเร็วจนเจ้าตัวมองไม่ทัน สุดท้ายพี่หนูจิ๊บกับพี่หน่อย... ที่แค่มองหน้ากันแล้วยิ้มเจ้าเล่ห์ก็ไฮไฟว์กันเงียบๆ พี่หน่อยคว้าศีรษะน้อยที่หันไปมาอย่างมึนงงให้ตั้งตรง พี่หนูจิ๊บคว้าวิกผมสีน้ำตาลดัดลอนปลายอ่อนๆ ใส่ให้กระต่ายน้อยฉับไวไม่แพ้แม่
สุดท้าย...
กระต่ายน้อยหน้าตางงๆ ในชุดเดรสสีหวาน กับใบหน้าหวานเหมือนตุ๊กตาก็สำเร็จ
คุณแม่หันไปมองคุณพ่อกับครูเบิ้มด้วยสายตาคำถาม คุณพ่อเล่าให้ฟังคร่าวๆ แล้วยักไหล่ คุณแม่หัวเราะก๊ากตามมา
"เออ สวยดีแฮะพี่นก" คุณแม่ชม ป้านกยิ้มชอบใจ
"เห็นไหม! มีลูกสวยมีชัยไปกว่าครึ่ง" ป้านกตอบ แต่คุณแม่ยิ้มกริ่ม
"พี่นก หนูต่ายเป็นเด็กผู้ชายนะ"
ป้านกหุบยิ้มไปชั่วขณะ ก่อนจะหัวเราะร่า "ไว้อายุ 18 ป้านกจะพาหนูต่ายไปแปลงเพศเองลูก!"
คุณแม่ถึงกับมือไม้อ่อน คุณพ่อที่ได้ยินถึงกับกระดกเบียร์อึกใหญ่ ครูเบิ้มได้แต่ส่งสายตาขอโทษให้ทั้งคู่
งานปาร์ตี้ดำเนินไปคล้ายกับงานเดบูตองของกระต่ายน้อยชอบกล ป้านกสั่งให้สองสมุน พี่หน่อยกับพี่หนูจิ๊บข่มขืน เอ๊ย ข่มขู่หนูน้อยให้เปลี่ยนชุดแล้วชุดเล่า เจ้าตัวเล็กได้แต่มองพี่ชายฝาแฝดตาละห้อย แต่เที่ยวนี้องครักษ์ส่วนตัวกลับแปรพักตร์หน้าตาเฉย เจ้าตัวยืนอีกฝั่ง มือถือกล้องตัวโต ถ่ายกระต่ายน้อยไม่ว่างเว้น
คุณยายคุณย่าก็แสนจะพึ่งไม่ได้ ทั้งคู่นั่งจิบชา คุยเรื่องเครื่องสำอางกันสนุกสนาน บางทีจะมีชำเลืองมาหาหลานคนเล็กแล้วหัวเราะกันคิกคัก
คล้ายดั่งนรกสาป เมื่อตอนบ่ายสอง เสียงออดก็ดังขึ้น คุณแม่ไปเปิดรับ... เป็นบุรุษไปรษณีย์
"เอ๊ะ ?" คุณแม่อุทานเบาๆ พลางหอบกล่องโตมาด้วย
"อะไรเหรอ ?" คุณพ่อช่วยยกและวางกล่องบนโต๊ะกลางห้อง
"อ้าว! จากเมย์!" คุณแม่อ่านชื่อผู้ส่งแล้วอุทานอย่างดีใจ
ป้าเมย์เป็นเพื่อนรักคุณแม่ตอนนี้เจ้าตัวอยู่ที่สาธารณรัฐคองโกอันเป็นที่ตั้งของสำนักงาน WHO สาขาแอฟริกา (World Health Organization : องค์กรอนามัยโลก) เด็กๆ ไม่เคยเห็นป้าเมย์ เพราะป้าเมย์นั้นพอเรียนจบ ก็ทำงานกับ WHO เลย งานป้าเมย์ยุ่งมาก ไม่เคยมางานแต่งคุณพ่อคุณแม่ หรือพอคุณแม่เกิดฝาแฝด ป้าเมย์แค่ส่งรูปถ่ายมาทางอีเมล์มาหนึ่งรูป
เป็นรูปยอดเขาคีลิมันจาโรที่โผล่กระจึ๋งเดียว ป้าเมย์บอกว่า ถ่ายตอนอยู่บนเครื่องตอนบินไปไนโรบี ประเทศเคนยา
'ขอให้หลานรักส์เป็นดั่งยอดเขาคีลิมันจาโรที่เปรียบเสมือนดั่งบัวพ้นน้ำ'
คุณแม่ปลาบปลื้ม คุณพ่อบอกว่า ป้าเมย์แค่แถไปงั้น
ส่วนของคราวนี้... คงจะเป็นของขวัญวันเกิดเด็กแฝด
"เปิดสิลูก" คุณแม่อนุญาต พี่เสือกับน้องต่ายเลยเปิดกล่องใบใหญ่
ความเงียบปกคลุมบ้านแก้วกิจการทันใด... แม้กระทั่งป้านกยังไม่กล้าส่งเสียงดัง....
...น้องกระต่ายหน้าซีดเผือก
คุณพ่อมือสั่นระริก หยิบการ์ดอวยพรออกจากกล่อง อ่านออกเสียงเสียงดัง
"ถึงหลานๆ ส์ ที่รัก มีเอสทุกครั้งนะจ๊ะเมื่อเป็นพหูพจน์ ป้าส่งของขวัญวันเกิดมาให้ เป็นกิโมโนที่ใส่ในเทศกาล 357 จริงๆ แล้วป้าต้องให้ตอนหนูๆ อายุเจ็ดขวบ แต่ลืม! ป้าเลยส่งมาให้ใหม่ ขอให้มีความสุขมากๆ นะจ๊ะ" คุณพ่อยื่นการ์ดต่อให้คุณแม่
"ปล. ป้าทำงานอยู่คองโก ชุดกิโมโนนี้ป้าสั่งทางอินเตอร์เน็ต..."
ป้านกทำสีหน้าพิลึก ก่อนจะมองหน้าคุณแม่เชิงขออนุญาต
คุณแม่พยักหน้า
ป้านกหยิบกิโมโนในกล่องออกมา...
ผ้าสีชมพูพลิ้วสวย... ปักลายดอกไม้ นกและก้อนเมฆงดงาม
ริมฝีปากป้านกสั่นระริก ก่อนจะระเบิดเสียงหัวเราะก๊ากลั่น พร้อมๆ กับเสียงหัวเราะของคนอื่นๆ
"ก๊ากกก... นี่ของหนูกระต่ายจริงๆ!"
"ส่วนนี่... นี่" คุณแม่ยังหัวเราะไปด้วย หยิบอีกชุดออกมาจากกล่อง เป็นกิโมโนของเด็กผู้ชาย สีดำ "ของเสือ"
เจ้าของวันเกิดตัวเล็กหน้าแดงจัด ปากอิ่มเบะลงได้องศาอันคุ้นเคยแบบที่พี่เสือต้องรีบปราดเข้าไปกอดเอว
"มะ... ไม่ตลกนะ... หนู... หนูไม่ใช่เด็กผู้หญิง หนู... หนู... ไม่อยากใส่กระโปรง!" สิ้นคำ เสียงหัวเราะยังไม่ทันจางหายดี น้องกระต่ายน้อย นางแบบตลอดงานก็ปล่อยโฮใหญ่ น้ำตาเม็ดโตกลิ้งออกจากดวงตาคู่สวยไม่หยุด พี่เสือรีบวางกล้อง... อย่างทะนุถนอมไม่แพ้ตอนกอดน้อง
"โอ๋ๆ หนูต่ายน่ารักนะครับ" พี่เสือรีบปลอบ ป้านกก็ยิ้มค้าง งานชักกร่อย
เป็นครั้งแรกที่พี่ชายปลอบแล้วไม่ได้ผล น้องกระต่ายร้องไห้ลืมตาย มือเล็กผลักไสอกพี่แล้วนั่งเผละลงบนพื้นห้อง
"หนูม่ายน่าร้ากก" เสียงหวานยังเถียง แม้จะสะอึกสะอื้นก็ตาม
"โอ๋ๆ ไม่น่ารักครับๆ" พี่เสือว่าง่าย จูบแก้มเนียนปลอบประโลม น้องกระต่ายเบี่ยงหน้าหนีจนพี่เสือชักใจเสีย น้องน้อยไม่เคยหลบจุมพิตพี่ชายสักครั้ง
"ม่ายอาวพี่เสือแล้วววว" เจ้าตัวเป่าปี่ ป้านกเลยปรี่เข้ามารับผิดชอบ
"งั้นมาหาป้านกมะ! ป้าจะให้ตุ๊กตา" กระต่ายไม่ทันฟังป้านก เจ้าตัววิ่งขึ้นห้อง ล็อกประตูแล้วปล่อยโฮเสียงลั่นบ้านอีกรอบ
กว่าจะขอโทษขอโพยกันเสร็จ ป้านกกับพี่หนูจิ๊บก็หน้าเสียกลับบ้าน ป้านกฝากเค้กไอศกรีมก้อนใหญ่ไว้ให้ โมเดลกันดั้มหนึ่งตัว กับตัวต่อเลโก้กล่องใหญ่อีกหนึ่งชุด พี่หนูจิ๊บรีบถองแม่เมื่อคุณป้ากำลังจะวางตุ๊กตาบาร์บี้ราคาแพงให้อีกตัว
"เอ่อ! ไม่ใช่! อันนี้ให้หนูจิ๊บ เนาะ!?" คุณป้าหัวเราะแหยๆ แล้วหันไปหาลูกสาว
พี่หนูจิ๊บพยักหน้าอย่างแรง "ใช่ๆ"
คุณพ่อส่ายศีรษะอย่างปวดหัว "ขอบคุณมากนะพี่นก"
ป้านกหัวเราะเสียงแห้ง ก่อนขอตัวกลับ
คุณย่าคุณยายหัวเราะจนปวดท้อง ไม่มีทีท่าจะขอโทษหลานรักสักนิด
"ก็แต่งอยู่แล้วนี่" คุณย่าพูดหน้าตาเฉย
"ตอนอยู่บ้านสวน" คุณยายต่อ
"แล้วก็ร้องไห้ทุกที" พี่หน่อยเสริม
ป้าเพ็ญที่มารับสามสหายกลับถึงกับกุมขมับ รีบขอโทษน้องชายเป็นการใหญ่ คุณฉัตรชัยไม่โกรธ... เพียงแค่เหนื่อยใจกับบรรดาคนรอบข้าง
พี่เสือนั่งจุมป๊อกรับโทษแต่โดยดีอยู่หน้าห้อง คุณแม่แอบหัวเราะไม่ได้
ก็ท่าทางเหมือนสามีโดนภรรยาโกรธไม่ให้เข้าห้องอย่างไรอย่างนั้น!
ท่าทางเสือน้อยจอมกร่าง หัวโจกเด็กประถมกลับนั่งจ๋อง นั่งมองประตูห้องตาแป๋วทำให้คุณแม่เอ็นดูนัก ท่าทางแบบนี้แม้กระทั่งคุณแม่ยังไม่เคยเห็น
คุณแม่เลยช่วยเคาะประตูห้องให้
"กระต่าย เปิดหน่อยนะลูก"
พี่เสือเงยหน้ามองคุณแม่ด้วยสายตาอ้อนวอน คุณแม่อดไม่ได้จะลูบศีรษะลูกชายคนโต
"เปิดหน่อยคร้าบ... คนเก่ง ล้างเครื่องสำอางเร้ว... แม่จะล้างให้"
เจ้าตัวน้อยที่อยู่อีกฟากหน้าตาเลอะเทอะด้วยน้ำตา เครื่องสำอางของป้านกคุณภาพดีเกินไป ไม่เป็นคราบสักนิด เด็กๆ ไม่รู้ว่าป้านกบรรยายสรรพคุณว่า
'วอเธ่อะว์ พรู๊ฟฟ์!! กันน้ำ กันลม กันแดด กันฝน กันผี เอ๊ย! นี่ขนาดตกตึกเวิร์ดเทรดลงมา หน้ายังเป๊ะอ่ะ!'
กระต่ายน้อยลังเล รู้สึกเหนอะหนะจนอยากล้างออก เมื่อครู่แอบใช้น้ำล้างแล้วแต่ก็ยังไม่ออก
แล้วที่สำคัญที่สุด... เจ้าตัวน้อยชักคิดถึงพี่เสือเสียแล้ว
ห่างกันไม่ถึงสองชั่วโมง แต่สำหรับกระต่ายน้อยช่างนานแสนนาน สำหรับเด็กอ่อนไหวอย่างน้องเล็ก การที่โดนจับแต่งตัวยังพอทนได้ เพราะน้องชอบเห็นคนที่รักมีความสุข กระต่ายน้อยรักทุกๆ คน รักคุณพ่อคุณแม่ ครูเบิ้ม พี่หนูจิ๊บ พี่หน่อย คุณย่าคุณยาย ป้านกและที่สำคัญ... พี่เสือ ถึงพี่เสือจะไม่ยิ้ม แต่ใบหน้ามีความสุขของพี่ชายตัวเอง มีหรือที่คนตัวเล็กจะไม่รู้
แต่พอทุกคนหัวเราะ... หนูน้อยรู้สึกเหมือนโดนหักหลัง เหมือนตัวเองเป็นตัวตลก... คนสำคัญที่สุดอย่างพี่เสือยังยิ้มๆ เลย...
ขนาดพี่เสือยังไม่อยู่ข้างหนู....
คิดได้แล้วน้ำตาก็พาลจะไหลอีกรอบ รู้สึกร้อนผ่าวตรงกระบอกตา หัวก็ปวดตุบๆ ด้วย
ฮือ.... ตอนนี้อยากให้พี่เสือกอด อยากให้พี่เสือหอมแก้ม ถ้าหากเอาศีรษะแนบกับอกพี่เสือ ต่ายน้อยอาจจะปวดหัวน้อยลง...
เจ้าตัวขาวขี้งอนนอนฟุบอยู่หน้าประตู เอาใบหน้าแนบพื้นกระเบื้อง หูได้ยินบทสนทนาอีกฟาก แล้วตามมาด้วยเสียงกริ๊ก!
กระต่ายน้อยสะดุ้ง
คุณแม่ถือกุญแจเปิดประตูเข้ามา ตามด้วยพี่เสือ
"มาล้างหน้าก่อนลูก" คุณแม่ชูขวดคลีนซิ่งออยล์ให้ดูเหมือนขอสงบศึก ส่วนพี่เสือก็ไม่น้อยหน้า รีบวิ่งมากอดน้องชายแน่น
"ขอโทษนะต่ายน้อย อย่าร้องนะครับ ตาแดงๆ หมดแล้ว" พี่เสือทำไมจะไม่รู้... ว่าทำไมน้องถึงร้องไห้ เจ้าตัวเล็กอ่อนไหวกว่าใครๆ ทั้งนั้น
คนในอ้อมกอดขยุ้มเสื้อตัวใหม่ของพี่เสือแน่น แนบศีรษะกับอกพี่ชาย
เหมือนที่คิดไว้เลย...
ปวดหัวน้อยลงจริงๆ ด้วย
คุณแม่ได้แต่ยิ้มเพลียๆ พยายามแงะฝาแฝดออกจากกัน ก่อนจะเทคลีนซิ่งออยล์ลงบนสำลีแผ่นบาง แล้วค่อยๆ เช็ดใบหน้าเล็กเบาๆ พี่เสือเห็นดังนั้น จึงยื่นมือมา ขอทำหน้าที่แทน
คุณแม่ยิ้มรับ มองภาพลูกชายคนโตเช็ดเครื่องสำอางให้ลูกชายคนเล็กออกอย่างแผ่วเบา ทะนุถนอมราวกับเป็นกระเบื้องเคลือบชั้นดี กระต่ายน้อยก็หลับตาพริ้ม รอรับสัมผัสอ่อนโยนจากพี่ชาย ริมฝีปากสีหวานจิ้มลิ้มเผยอเล็กน้อย ราวกับตุ๊กตาเจ้าหญิงที่รอรับจุมพิตจากเจ้าชาย
เอ๊ะ... คุณแม่ขมวดคิ้ว
ตะหงิดๆ ยังไงชอบกลแฮะ ?
_____
คำตาม
แปะตอบเมนต์ไว้นะคะ ตอนนี้จะเห็นหลากหลายอารมณ์ของสองพี่น้องมากขึ้น ให้เห็นว่าพี่เสือมีอนาคตกลัวเมีย :katai3: กร๊ากกก
ตอนนี้กลับมายาวแล้วค่ะ (แต่ก็จะกลับไปสั้นเหมือนเดิม :z10:)
เทศกาล 357 : เป็นเทศกาลของญี่ปุ่นที่จะจัดเมื่อเด็กผู้ชาย/หญิงอายุ 3,5,7 ปีค่ะ โดยทั่วไปเด็กจะแต่งตัวกันสวยๆ แล้วไปไหว้พระขอพร
ความจริงป้าเมย์จะออกโรงด้วย แต่ด้วยที่เราหาข้อมูลไม่ทันเลยอวตารร่างเป็นป้านกแทน :z2: ส่วนตัวเราชอบป้านกที่สุดในเรื่องเลยค่ะ ถ้าถามเราว่าเรานิสัยเหมือนใครมากที่สุด คงเป็นป้านกค่ะ เราเอานิสัยนางมาจากตัวละครในใจดีทีวี "แมนี่" ตัวร้าย ขี้อิจฉา ขี้วีน ขี้เหวี่ยง เอาแต่ใจ เสียงดังกับ "คุณโพลย" ตัวละครสุดไฮโซ พูดไทยคำอังกฤษคำค่ะ
ออริจินัล "คุณโพลย" http://www.youtube.com/watch?v=VV2YHy-aJbs
ออริจินัล "คุณแมนี่" http://www.youtube.com/watch?v=QafPbFpCSoA
จริงๆ อยากลงลึกข้อมูลของประเทศคองโกมากกว่านี้ แต่ก่อนที่จะเป็นนิยายรักษ์เพื่อนมนุษย์ สันติภาพ + ไม่มีเวลาหาข้อมูลด้วยเลยตัดมาแค่นี้ แต่ใจจริงอยากแทรกบทป้าเมย์มากกว่านี้ค่ะ
ข้อมูลนิดหน่อยเรื่องประเทศคองโกค่ะ : http://www.bloggang.com/viewdiary.php?id=hotfeet&month=10-2010&date=03&group=3&gblog=11
ถ้าหากใครอ่านคำตามนี้อยู่นะคะ อยากถามเล็กน้อยว่า ถ้าเราเขียนเรื่องสั้น... ที่ไม่อบอุ่น ไม่หื่น ไม่ดราม่า เป็นเรื่องธรรมดาๆ ของผู้ชายสองคน แฝงปรัชญาทุกตอนนี่ จะมีคนตามไปอ่านไหมคะ :mew2: จริงๆ วางโครงเรื่องไว้แล้วค่ะ รอแต่เก็บข้อมูลให้สมบูรณ์ค่ะ จะเป็นนิยายรัก วาย เราว่าจะเป็นนิยายรักที่อ่านยากนิดค่ะ แต่คงไม่ถึงขั้นกามนิต วาสิฏฐีนะคะ ปรัชญาที่แฝงจะเป็นปรัชญาศาสนา และคำถามเกียวกับจิตวิญญาณค่ะ :ling3: แค่เขียนเองยังฟังดูยากเลยอ้ะ :mew5: คนอ่านอาจจะต้องมีพื้นฐานทางด้านปรัชญาฮินดูมานิดนึง :hao5:
-
:katai5: :katai5: :katai5: + ไปก่อน โหวต ไปก่อน เม้นท์ไม่ออก สมองตึบ... :katai5: :katai5: :katai5:
-
:mew2: น่าสงสารน้องเนอะ แต่น้องดันน่ารักเองนี่นา :m17:
ว่าแต่คุณแม่เริ่มแปร่งๆแล้วใช่ปะคะ :m26:
-
ยาดีเนอะ กอดปุ๊ปหายปวดหัวเลย ฮืออออออ น่าร้ากกกกกกกกกกก
ป.ล.เรื่องสั้นที่ว่า อยากลองอ่านนะ ถ้าเขียนจริง ทำลิงค์ไว้ให้ทีนะคะ
:กอด1:
-
ตอนแรกเลยนะเนี่ยที่เจอน้องกระต่ายงอนพี่เสือ น่ารักดีค่ะ
แอบเป็นกังวลเรื่องสอบเข้านิดนึง อันนี้คือยังอยู่ประถมปีสุดท้ายใช่ไหมคะ
คนเขียนอย่าใจร้ายน้า อย่าพรากต่ายน้อยกับพี่เสือนะ
ส่วนเรื่องนิยายแนวปรัชญา ถ้าุถามเรานะ
ถ้าอ่านแล้วสนุกก็อ่านค่ะ
แล้วดูจากเรื่องนี้ เราว่าคนเขียนเขียนสนุกนะ อัพบ่อยดีด้วย ชอบ
ลองเขียนดูเถอะค่ะ ไหนๆก็อุตส่าห์หาข้อมูลแล้ว
อย่างน้อยเราคนนึงล่ะที่จะตามไปอ่าน
แล้วอ่านแล้วโอไม่โอสำหรับเรายังไงค่อยว่ากันอีกที
แต่ปกติก็ไม่มีปัญหากับนิยายแนวปรัชญานะคะ
ยังมีความอาร์ตอยู่ในตัวอยู่บ้างมั้ง
ส่วนเรื่องไม่อบอุ่น ไม่หื่น ไม่ดราม่าเนี่ย อยากบอกว่า นิยายที่สนุกไม่จำเป็นต้องมีแบบแผนตายตัวนี่เนอะ
เพราะถ้าแต่ละเรื่องเหมือนกันหมด ก็คงน่าเบื่ออยู่นะ
เพราะงั้น ไม่ต้องกังวลกับเรื่องนี้หรอกค่ะ
แต่กลุ่มคนอ่านก็อาจจะไม่กว้างเท่าเรื่องน่ารักๆอ่านสบายแบบเรื่องนี้ ก็ต้องทำใจไว้บ้างเน้อ
-
พี่เสือนี่จริงๆแอบหื่นรึเปล่า เห็นชอบน้องแต่ละตอนนี่ ตอนเปลือย ใส่ขาสั้น ใส่ชุดน่ารัก 55555
ปล. นิยายเรื่องใหม่ฟังดูน่าสนใจนะคะ ถ้าลงแล้วจะแวะไปอ่านค่ะ
-
น้องต่ายร้องไห้โฮเลย น่าสงสารจัง แต่ในขณะเดียวกันก็น่าจับฟัดเป็นที่สุด :man1:
ป้านกตลกมากอะ ชอบด้วยคนค่ะ :laugh:
-
กำลังจินตนาการภาพ "เสือจ๋อง" น่ารักมาก >_<
อยากได้มาเลี้ยง 555
ขอบคุณที่มาต่อสม่ำเสมอครับ
ส่วนเรื่องสั้นที่ว่า น่าสนใจดีครับ แฝงปรัชญาด้วย
อยากอ่านอะไรที่หลากหลายแบบนี้อยู่แล้ว ^^
-
โอยยย พี่เสือน้องต่ายน่ารักไปแล้ว เรื่องนี้บรรยายได้เห็นภาพ เจ้าชายเจ้าหญิง มากเลยค่ะ
พี่เสืออารมณ์ผู้ชายในฝันของหลายๆคน อ่อนโยนเฉพาะกับคนๆเดียว เหมาะกับน้องต่ายมากค่ะ รักคู่นี้ อิอิ :กอด1:
-
น้องกระต่ายน่ารักง่า ชอบจัง น้องต่ายร้องไห้
>w< 55555555555
-
น้องต่ายน่าร้ากกกกกกกกกกกกกกกกกกก :hao7: :hao7: :hao7:
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
ป้านกสอง น่าร้ากกก มากกก เลยค่าาา สุดจะบรรยาย
พี่เสือดุร้ายกับน้องกระต่ายน่าร้ากก จิงๆ
รอตอนต่อไปค่าา
-
เกิดมาน่ารักก็งี้แหละต่ายน้อย ทำใจซะ ฮาาาาา :hao3:
-
คุณแม่คงต้องทำใจแล้วแล้วล่ะ
(ปล่อยไปตามธรรมชาติเนาะ....อุอุ) :katai2-1:
-
โอ๊ยยยย อยากเก็บนู๋กระต่ายกลับบ้านจริงๆเลยเนี่ยยยยยยยยยยยยยยยย :ling1:
ชอบๆๆ ช่างเป็นแรงผลักดันจริงๆ :hao7:
**โตขึ้นจะพาไปผ่าตัดแปลงเพศเรอะ!! ** :hao6:
-
น้องต่ายขาดพี่เสือไม่ได้เเล้ว :hao7:
ก็ต่ายน่ารักน่าเอ็ดดูนิคะ อย่างอเเงงเลยโอ๋ :กอด1:
พี่เสือเเอบหื่นน่ะคะ
-
กระต่ายร้องซะน่าสงสารเลยอ่ะ
แต่ทำไงได้ ต่ายเกิดมาน่ารักอ้ะ
ใครเห็นก็เอ็นดู
แต่ต่ายน้อยดันเข้าใจผิดเลยร้องไห้ซะงั้น
อ่ะพี่เสือปลอบน้องหน่อยยย
-
น้องงอนหนักเลย...
-
คุณแม่เริ่มจับรังสีวายที่เปล่งประกายจากคู่แฝดแล้ว
-
น้องกระต่ายน่ารักมากเลย :katai5:
แอบตกใจตอนน้องงอแง น่าสงสารมากกก
พี่เสือกลัวเมียแน่นอน
-
โถถถถถถถถถถถถถถ
รุมกันแกล้งจนน้องต่ายงอนเลยไง
เป็นไงเล่าพี่เสือด้วยความชื่นชอบส่วนตัวน้องเลยนึกว่าไม่เข้าข้างกันแล้ว
ดีแล้วจ้ะต่ายน้อยงอนซะบ้าง
ปีหน้าจะได้มีตัวช่วยเนอะ
-
พี่เสือนี่ไม่เบานะ มือรัวเชียว 55555
เรื่องพลอตแฝงปรัชญาน่าสนใจดีค่ะ เราว่าถ้าจะให้ดีน่าจะเอาชีวิตของคนปกติมาเขียนแล้วแฝงปรัชญาเป็นนัยๆ อาจจะอ่านง่ายกว่านะคะ เพราะน้อยคนจะเข้าใจในทีเดียว โดยเฉพาะเราเข้าใจยากมาก ยังไงก็จะลองอ่านดูนะคะ ;))
-
เหอๆๆๆ คุณแม่เริ่มสงสัยแล้วอ่ะ
ก็ดีนะจะได้ทำใจไว้ก่อน :z1:
-
555555555555 ฮาประโยคสุดท้าย -,,-
ตอนนี้น่าร้ากกกก ><
-
ต่ายน้อยงอนพี่เสือซะแล้วววว
น้องน่ารักอ่ะ อยากได้หนูต่ายไว้ซักคน :man1:
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดด เริ่มห่วงอนาคตพี่เสือน้องต่ายแล้ว อุปสรรคอย่ามากนักนะคะ
-
น้องกระต่ายน่ารัก
-
โอ๊ย ฮา หนูไม่สวยเลยลูก ต่ายน้อยเอ๋ยยย :laugh:
-
อ่านกี่ครั้งก็ฟินคะ ฟินที่สุด
///////////////////////
แต่งแบบไหนก็อ่าน แฝงปรัชญา+ขีวิตธรรมดานี่ชอบมาก +ชอบภาษาและสำนวนของผู้แต่งด้วย ปลื้มมากๆ :-[
-
:hao5: :hao5: สงสารน้องต่าย
ตอนนี้เม้นไม่ออก ....
ส่วนเรื่องใหม่เขียนมาเถอะค่ะ ไม่ลองไม่รู้ แต่คนอ่านมีแน่นอน :hao3: :hao3:
-
น้องต่ายน้อยผู้น่าสงสารมาว่าน้องต่ายน่ารักได้ไงสวยต่างหากล่ะ
น้องต่าย>>-*-
พี่เสือ>>^,^
ป้านกเธอคือผู้หญิงที่น่ากลัวจิงๆ
-
ฮากะตรงอนาคตพี่เสือกลัวเมียนี่ ส่วนเรื่องใหม่กะลองเขียนดู
-
น้องต่ายออกจะน่ารัก ขี้เกรงใจด้วย
รักพี่เสือมากที่สุดแบบนี้ ถ้าพี่เสืองอนน้องต่ายมาซบอกเค้านะ :hao6: (เห้ย)
รักน้องต่ายมานานแล้ว เค้ารักตัวนะ :hao7:
เดี๋ยวเค้าจะจับใส่ชุดกระโปรงระบายลูกไม้ อั๊ยๆๆๆๆ :-[ (โดนพี่เสือถีบ :z6:)
ถ้าเป็นแนวปรัชญาแฝงข้อคิดน่าติดตามนะคะ
เพราะไม่ค่อยได้อ่านแนวนี้เท่าไหร่ ถ้ามีก็เป็นประสบการณ์ให้ได้อ่านบ้าง เผื่อติดใจติดตามต่อค่ะ
ต้องมีพื้นฐานฮินดูนี่คือต้องอ่านศาสนาฮินดูและเข้าใจก่อนใช่มั้ยคะ จะได้ไม่สงสัยในเนื้อหา?
-
คุณแม่เริ่มจับรังสีวายที่เปล่งประกายจากคู่แฝดแล้ว
ตามนั้น :katai5:
น้องกระต่ายโดนรุม (รัก)
พี่เสือถ่้ายรูปเพลินเลยนะ :hao6:
-
น้องต่ายน่ารัก
ส่วนพี่เสือก็หงอกลัวเมีย คิดภาพอนาคตออกเลยนะเนี่ย 555+
คุณแม่ก็เริ่มจะเห็นลูกชายกลายเป็นลูกสาวแล้วล่ะสิตอนนี้
ปล.ชอบประโยคที่บอกว่าจะเอากลับบ้าน 555+ ความคิดเหมือนเราเลย
-
น้องน่ารักอีกแล้ว
ลองลงมาเลยจ๊าาา
-
คุณแม่ช่วยมองผ่านๆหน่อยนะ5555
-
กระต่ายน่ารัก
-
ทะแม่งๆ ยังไงชอบกล เออ คุณแม่ค๊า พึ่งจะสงสัยหรอเนี่ย แต่อ่านสองตอนติด นั่งยิ้มไม่หุบเลย เป็นตอนที่น่ารักมากๆเลยค่ะ ตัวละครก็ค่อยๆโตทีละยิดทีละหน่อยแล้ว เราชอบเรื่องนี้มว๊ากกกก :กอด1: :กอด1: :กอด1: ขอบคุณที่แต่งมาให้อ่านนะคะ
ปล.เรื่องนี้จะมีมาม่ามาให้ซดมั่งมั๊ยคะ :mew4:
-
คุณแม่ทำใจยอมรับไว้แต่เนิ่นๆนะคะ อิอิ
-
:o8: ทนไม่ไหวค่ะ ต้องมาบ่น (?)
อ่านตอนแรก แล้วบิดเลย เขินอ้า แล้วพูดว่า น่อ ร็อค อ่ะ !!! (วิบัติเพื่ออารมณ์)
แต่งเก่งมากค่ะ! ชอบเสือเป็นทุน อิอร๊างมากกก :hao6:
รอตอนน้องน้อยเสร็จเสือ 555
-
น้องต่ายทั้งน่ารักน่าสงสาร ส่วนพี่เสือ หื่นเงียบตลอด... 55555+
-
น่าร๊ากกกกกกกก ที่ซู๊ดดดดดดดดดดดดดดดดด :ling1: :ling1: :ling1:
:mew1: :mew1: :mew1:
-
ริมฝีปากสีหวานจิ้มลิ้มเผยอเล็กน้อย
^
รอจุมพิตจากพี่เสือใช่มั้ย ><
เออ คุณแม่ ควรจะตะหงิดตั้งแต่
เสือหวงน้องมาก ทั้งกอด ทั้งจุ๊บปากแล้วนะเออ ^^
-
น่ารักอ่ะะะ น้องต่ายน้อยน่าทะนุถนอมจริงๆ แต่ทำไมเราลอบตอนต่ายน้อยร้องไห้หว่า55
พี่เสือดูโตเกินไวดี เหมาะจะดูแลกระต่ายน้อยสุดๆ อยากรู้ตอนโตแล้วจะเป็นไง คนรุมจีบต่ายน้อยเยอะแน่ๆ
พวกคุณๆผู้ใหญ่นี่ฮาดีจัง เรื่องน่ารักมากค่ะ ส่วนเรื่องสั้นอันใหม่เราว่าน่าลองอ่านอยู่เหมือนกัน สู้ๆนะคะ
-
คุณเเม่เพิ่งเริ่มตะหงิดเองเหรอค้า ๕๕๕
ส่วนนิยายที่ว่า ลองเเต่งมาก็ได้นะคะ เราสนใจเเนวๆปรัชญาเเละศาสนาต่างๆอยู่เเล้วด้วย สำหรับเราคือน่าสนใจมากค่ะ
-
เพิ่งเข้ามาอ่านค่ะ เนื้อเรื่องน่ารักมากๆ
พี่เสือและน้องกระต่ายก็ทำให้เรายิ้มทุกตอน
ชอบวิธีการเลี้ยงลูกของครอบครัวนี้นะ
ไม่บังคับแต่ก็ไม่ปล่อยปละละเลยให้เอาแต่ใจ
ปลูกฝังให้พี่น้องรักกัน คนเป็นพี่ต้องดูแลน้อง
แม้ว่าพี่เสือจะรักน้องมากกว่าพี่น้องก็เถอะ :-[
น้องต่ายน่ารักน่าทะนุถนอม ยิ่งโตก็ยิ่งสวย
ต่อไปโตกว่านี้พี่เสือคงต้องปวดหัวกว่านี้แน่
รอติดตามต่อไป ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ :กอด1:
-
ฮานะตอนนี้ แต่ก็แอบสงสารน้องต่าย :mew1:
-
เพิ่งอ่านได้สองตอน น่าร๊ากกกกกกกก :-[
-
gcc = ขอบคุณค่า ขาประจำ
PandP = เป็นโปรค่ะ
bobie = แอ๊บเนียนเก่งด้วยค่ะ
ohm = ขอบคุณค่ะ จะพยายามรักษาระดับความน่ารักไว้นะคะ
Zitraphat = อิอิ อาจจะไปได้มากกว่านะคะ
snooppy = 12 แน่ค่า แต่อย่างอื่นโตไว อิอิ
MiU = ขอบคุณมากค่ะ แก้เรียบร้อยแล้วค่า
kslave = พี่เสือแน่วแน่สุดๆ ค่ะ เรื่องหื่นๆ เนี้ย
Moohwan = ตอนสู่ขอนี่ท่าทางจะได้ซดมาม่ากันนะคะเนี่ย
แมวเหมียว = หึๆ ไม่รอดแน่ค่ะ หนูต่าย
dolphins = ใช่แล้วค่ะ น่ากลัวจนเหมือนโรคจิตนิดๆ เลยนะเนี่ย
nOsTrAdamUsz = อาจจะมีนะคะ แต่โดนพี่เสือไล่ตะเพิดหมด
gumrai3 = มาม่ามีแน่นอนค่ะ แต่ไม่โศกค่ะ รับรอง!
honeystar = มันเป็นอะไรที่ห้ามไม่ได้จริงๆ นะคะ มาม่าในเรื่องเนี่ย
-west- = คนเขียนไม่อยากให้เสียท่าอย่างเดียวค่ะ อยากให้เสียอย่างอื่นด้วย แอร๊ยย โดนถีบ
่patsaporn = มีเล็กน้อยพอเป็นกระสัยค่ะ หุหุ
Riko = ขอบคุณค่ะ เอาน้องผูกโบว์กลัวว่าจะโดนข้อหาพรากผู้เยาว์ก่อนค่ะ
cherilnatcha = พี่เสือหวงน้องค่ะ
Jillinv = หุหุ บอกถึงความโรคจิตของพี่เสืออย่างชัดเจน
eXcelencia = จะพยายามมาทุกวันนะคะ
Maytbb = ยิ่งโตยิ่งหื่น หุหุ
uknowvry = ไอ้เสือลุย เพราะไอ้เสือหิวค่าา
Nus@nT@R@ = หุหุ เรือล่มในหนอง ทองจะไปไหนค่า
CheetahYG = ขอบคุณมากๆ เลยค่ะ
Anyann = พี่เสือมุ่งมั่นในความหื่นค่ะ
pooinfinity = พ่อแม่อาจมีมาม่าให้ซดค่ะ ต้มน้ำรอก่อนก็ได้นะคะ
karn49 = แอร๊ยย ขอบคุณค่า
Windyne = ขอบคุณมากค่ะ
mach201 = ประเด็นที่ทุกคนเป็นห่วงกัน ตอบตรงๆ ได้ว่า มีแน่นอนค่ะ ฮืออออ
beer = ตอนนี้ก็โดนกินไปครึ่งตัวแล้วค่า
HappyMelon-2 = สมยอมค่ะ หึๆๆ
Ali$a฿eth = ผมไม่เล็กนะครับ (เครดิตโดย ช่างแอร์)
takara = พี่เสือหื่นเป็นเอกลักษณ์ค่ะ หุหุ
sunshinesunrise = ถูกต้องค่า วิธีการแอบเนียนของพี่เสือยังมีอีกเป็นกระบุงค่า
PetitDragon = ระดับพี่เสือแล้ว มีแต่ลุยค่ะ
EunJin = ตรงไปตรงมาเรื่องความหื่นค่ะ
punthipha = ตามสเต็ปโรแมนติกคอมเมดี้ค่ะ มาม่าเล็กน้อยแล้วค่อยแฮปปี้เนอะ
kongxinya = น้องโดนกินแทบไม่เหลือแว้วววค่า
patee = แหะๆ ขอให้ติดตามนะคะ เอ่อ จริงๆ แล้วในคำตามของเรา จะพบว่าเราสปอยตอนจบไว้แล้วด้วย (เพิ่งรู้ตัว :a5:) เดาไม่ยากค่ะ
Luk-Pla-Yai = แม่อ้าปากค้างค่ะ ดีไม่เอาตะหลิวฟาดหัว ฮ่าๆ
drasil = น่ารักเฉพาะตอนอยู่กับน้องค่ะ
yuyie = สิบสองค่า เรื่องหื่นๆ นี่ไวค่ะ
GAZESL = ความแน่วแน่ของพี่เสือทำให้คนเขียนฟินค่ะ
nongrak = อีกนิดค่ะ อีกนิด 55
Chichi Yuki = อาจมีอุปสรรคนิดนึงค่ะ เพื่อรักแท้
inspyme.glamour = ขอบคุณมากค่ะ ยินดีต้อนรับนะคะ เรื่องพ่อแม่นี่มาจากพ่อแม่ในอุดมคติค่ะ หยิบคาแรกเตอร์คนนั้น คนนี้มาใส่อย่างละนิดค่ะ
buathongfin = แหะๆ มีนิดหน่อยค่ะ เพื่อพิสูจน์รักแท้ (อ้วกก)
dukdikdukdik = สิบสองค่ะ แต่ความหื่นล้ำหน้า
AGALIGO = อาจจะอีกไม่นานค่ะ หุหุ
sang som = พี่เสือยังได้แต๊ะอั๋งน้องอีกหลายยกค่ะ หึๆ
indy❣zaka = ออกเยอะอาจมีการเสียตัวได้ค่ะ 55
dahlia = แค่นี้ก็ทะลุเป้าแล้วค่า
menano = อาจจะมีมาม่ารออยู่ข้างหน้า อาาา
mur@s@ki = ขอบคุณมากค่ะ
everlastingly = เรื่องหื่นนี่พี่เสือเกินร้อยค่ะ
Zitraphat = แหะๆ ขอบคุณมากนะคะ
Nus@nT@R@ = แม่รู้สึกพิกลๆ ค่ะ
mur@s@ki = ขอบคุณมากค่ะ ตอนนี้เริ่มไปได้นิดหน่อยแล้วค่ะ แต่คิดว่าคงอีกนานกว่าจะจบ ข้อมูลเก็บแล้ว แต่นั่งสังเคราะห์ข้อมูลอีกค่ะ
drasil = ขอบคุณมากค่ะ จริงๆ เราก็คิดไว้ค่ะ แต่ความอยากเขียนมันมากกว่า จะพยายามเขียนให้เข้าใจง่าย(ขึ้น)ค่ะ
PandP = พี่เสือไม่แอบแล้วค่า หื่นออกหน้าออกตา ขอบคุณมากนะคะ อีกสักพักคงจะคลอดค่ะ
BeeRY = ป้านกปรากฏเพื่อเป็นสีสันของเรื่องนี้ค่ะ นางมาก็ล้งเล้งสุดๆ
ohm = ขอบคุณมากๆ ค่ะ เรื่องสั้นจะพยายามมากๆ เลยค่ะ
lalitalx = เพราะพี่เสือมาจากอารมณ์เพ้อเจ้อของคนเขียนค่ะ หุหุ
bozang = น้องต่ายน่ารักทุกมุม (By พี่เสือ)
gcc = แหะๆ ขอบคุณค่า มีแม่ยกเพิ่มอีกคนแล้ว
MayMaMee = ขอบคุณค่ะ จะค่อยๆ อัพ(เกือบ)ทุกวันค่ะ
Maytbb = น้องเลยร้องไห้เลย ถึงจะยืนกรานว่าตัวเองน่ารักก็ตาม
snooppy = เพราะคุณแม่ก็ชอบแกล้งลูกค่ะ
kwangkoyha = มีป้านกให้การสนับสนุนอยู่ใกล้ๆ ค่ะ
gumrai3 = น้องงอแง พี่หื่น คู่รักพันธุ์พิลึกค่ะ
bobie = หุหุ พี่เสือแอบปลอบ แอบปล้ำ เฮ้ย ไม่ใช่ละ...
-west- = เนื้อหาใจความการงอนไร้สาระมากค่ะ ต้องอาศัยยาดีปลอบ
yeyong = คุณแม่อาจจะจับอนาคตได้ลางๆ แล้วนะคะ
honeystar = เราแอบสมน้ำหน้าพี่เสือนะคะนี่
menano = ตอนนี้ทำให้พวกเรารู้ค่ะ ว่าพี่เสือชอบสาวดุ้น คุคุ
sunshinesunrise = ขอบคุณมากค่ะ แต่ยิ่งเขียนเรายิ่งว่ามันไม่นัยแล้วค่ะ จะพยายามปรับนะคะ
yuyie = อาจจะเริ่มเดาอนาคตได้ลางๆ ค่ะ
thepopper = ขอบคุณมากค่า
GAZESL = ระวังพี่เสือดุนะคะ
FRODO = แหะๆ จะพอมีบ้างนะคะ แต่ยังไงก็ไม่หลุดคอนเซปรักสบายใจแน่นอนค่ะ
taroni = ขอบคุณมากค่ะ
MiU = ไม่สวยสักนิดค่ะ 55
Ali$a฿eth = ขอบคุณมากนะคะที่จะติดตามกัน
eXcelencia = ขอบคุณค่ะ จะพยายามเขียนให้จบแล้วส่งไปให้เพื่อนเกลาก่อนนะคะ บางจุดคือเราว่าถ้าไม่ใช่คนที่เรียนปรัชญามาก็อาจจะงงๆ แต่ถ้าเรียนมาแล้วก็จะแบบ เออ เนี่ยแหละ นั่นไง อะไรแบบนี้อ่ะค่ะ
แมวเหมียว = ป้านกอาจซ่อนความเป็นสาววายไว้ก็ได้นะคะ ครึครึ
takara = ขอบคุณมากค่ะ
Riko = คือไม่จำเป็นต้องเข้าใจมากค่ะ เป็นความรู้ทั่วๆ ไปเหมือนตอนเราเรียนสมัยประถมค่ะ อย่างอาตมัน ปรมาตมัน อะไรแบบนี้ค่ะ (สปอยไปแล้ว TT)
Moohwan = รสนิยมพี่เสือส่อมากๆ ค่ะ
Chichi Yuki = 55 สองสาว พี่จิ๊บกับพี่หน่อยเหมือนเป็นตัวแทนคนอ่านน่ะค่ะ
cherilnatcha = ขอบคุณมากๆๆ เลยนะคะ
yisren. = คุณแม่ชักสงสัยค่ะ 55 อาจมีมาม่าในอนาคต
maru = ขอบคุณมากค่า
naruxiah = มีค่ะ เล็กน้อยเนอะๆ แต่ไม่หลุดจากเลิฟคอมเมดี้แน่นอนค่ะ
sang som = ถูกต้องค่ะ คุณแม่จะได้ชิน ฮ่าๆๆ
mozaey = ขอบคุณมากค่ะ วันที่รอคอยกำลังใกล้เข้ามาๆ ค่ะ 55
uknowvry = น้องอาจเสร็จพี่ไม่รู้ตัวค่ะ หุหุ
sukaz = ขอบคุณมากค่ะ
Lemon_Tea = คุณแม่อาจจะเห็นว่าจุ๊บๆ น่ารักๆ อ่ะค่ะ แต่อาจจะไม่น่ารักตอนโตแล้วก็ได้ หุหุ
blanchet = ขอบคุณมากนะคะ เรื่องสั้นจะพยายามค่ะ จะต้องคลอดก่อนจบฤดูร้อน เพราะเนื้อหาเกี่ยวกับหน้าร้อนค่ะ
whitefang = ขอบคุณมากๆ ค่ะ เราจะพยายามปรับให้เข้าใจง่ายขึ้นนะคะ
greensnake = ขอบคุณคนอ่านด้วยค่ะ กอดแรงๆ หน่อยนะคะ :กอด1:
patee = เป็นกรรมของน้องที่เกิดมาน่ารักค่ะ 55
Noipatt = ยินดีต้อนรับค่ะ ขอบคุณที่แวะมานะคะ :pig2: :pig4:
-
เรื่องนี้น่ารักมาก ๆ ๆ ชอบอ่ะ
-
10. พี่เสือ น้องกระต่ายกับเจ็บป่วย
หลังจากปาร์ตี้แล้ว คืนนั้นเจ้าตัวขาวของพี่เสือก็ไข้ขึ้น สาเหตุเพราะ... ร้องไห้มากไป
คุณแม่รีบกันพี่เสือจากน้อง เพราะยิ่งพี่เสือห่วงมาก น้องยิ่งงอแง แล้วพอน้องงอแง พี่เสือจะยิ่งหวง ใครจะแตะน้องไม่ได้
"คุณแม่ ให้เสือเช็ดตัวน้อง!" พี่เสือยืนอยู่ปากประตูห้อง พูดเสียงกร้าว ก้าวล้ำเข้าไปไม่ได้แม้แต่ก้าวเดียวเพราะคุณพ่อยึดบ่าไว้แน่น
คุณแม่ส่ายศีรษะอย่างระอา พลิกร่างเล็กบอบบาง ขาวสะอาดของลูกชายคนเล็กอย่างเบามือ ลูบไล้ผ้านุ่มไปยังรักแร้ ซอกคออย่างชำนาญ กระต่ายน้อยป่วยบ่อยจนคุณแม่ชินเสียแล้ว และท่าทางแบบนี้ของพี่ชาย...
ร่างแข็งแรงของพี่เสือดิ้นเร่าอยู่หน้าห้อง พยายามจะเข้าไปโอ๋น้อง คุณพ่อได้แต่ปลงว่าอีกไม่กี่ปีคงจะจับเสือไม่อยู่จริงๆ
...ก็มีให้เห็นทุกที
คุณแม่เก็บกวาดของ โยนผ้าใส่กะละมังแล้วลุกขึ้น เสือน้อยหยุดดิ้นทันควัน
"เอ้า เสร็จแล้ว เดี๋ยวเราลงไปเอาข้าวต้มขึ้นมาป้อนน้อง แล้วยาอยู่บนโต๊ะนะ ให้น้องกินสองช้อน ถ้าน้องอ้วกก็ไปตามแม่ ถ้าน้องคายออกมาก็..."
"เอาลูกอมล่อ" พี่เสือต่อให้ เด็กชายดูแลน้องจนชินแล้วเหมือนกัน
คุณแม่พยักหน้า "อย่าลืมเขย่าขวดยาด้วยนะลูก" ไม่จำเป็นต้องสั่งซ้ำ พี่เสือจำทุกกระบวนการ ทุกขั้นตอนได้อย่างดี จำได้ดีว่ายาทุกขวดต้องกินเมื่อไหร่ ขนาดเท่าใด ยาพ่นของน้องอยู่ที่ไหน ต้องพ่นบ่อยแค่ไหน ถ้าหากน้องดื้อไม่ยอมกินยา ต้องเอาอะไรเข้าล่อ
พี่เสือไม่ใช่แค่ดูแลเรื่องยาของน้องเท่านั้น มีคืนหนึ่่ง กระต่ายน้อยอาเจียนออกมา พี่เสือจัดการพาน้องไปอาบน้ำ ปะแป้ง เปลี่ยนเสื้อผ้าจนตัวหอมฉุยแล้วลากผ้าปูเตียงออกมาเปลี่ยนเองและปลอบน้องจนน้องหลับไป หลังจากนั้นค่อยไปเคาะประตูเรียกคุณแม่
คุณแม่งัวเงียตื่นขึ้นมาดูแล้วต้องตกใจ ถึงพี่เสือจะปูเตียงได้ยับย่นขนาดหนัก แต่ก็จัดการน้องได้อย่างเรียบร้อย น้องกระต่ายนอนคอพับคออ่อนอยู่บนเตียงอีกหลังอย่างสบายตัว แต่สำหรับคุณแม่แล้วเหมือนโดนลูกชายคนโตแย่งหน้าที่ หลังจากนั้นมา คุณแม่เลยสั่งให้พี่เสือไปเรียกคุณแม่ทุกครั้งที่น้องป่วย
แล้วยังเมื่อตอนเด็กๆ กระต่ายน้อยเพิ่งกลับมาจากบ้านสวนใหม่ๆ แปลกที่ทาง นอนไม่หลับ พี่ชายเลยจับน้องนอนหนุนอกทุกวัน คืนแรกๆ ก็ผ่านพ้นไปด้วยดี แต่พอคืนถัดๆ มากระต่ายน้อยชักหวาดกลัวไปเสียทุกอย่าง
กระต่ายน้อยปวดฉี่กลางดึก...
ด้วยนิสัยที่ถูกบ่มเพาะมาจากคุณยาย ที่สอนนักหนาเรื่องความเกรงใจคนอื่น กระต่ายน้อยยังเด็กเลยแยกแยะไม่ออกว่าคนใดสามารถขอความช่วยเหลือได้ คนใดควรเกรงใจ
น้องเล็กกลัวผี กลัวความมืด แต่ก็ปวดฉี่...
ห้องน้ำอยู่ในห้องนอนก็จริง ใกล้กว่าที่บ้านสวนตั้งเยอะ.... แต่ที่นอนข้างๆ ไม่ใช่พี่หน่อย พี่สาวจอมแก่นที่กระต่ายน้อยชอบปลุกให้ไปส่งเข้าห้องน้ำได้...
กระต่ายน้อยเลยอั้นฉี่ แล้วผล็อยหลับไป
ในคืนนั้นเอง เจ้าตัวน้อยฝันตัวเองได้เข้าห้องน้ำ ปลดทุกข์ ก่อนจะค่อยๆ รู้สึกแฉะๆ อุ่นๆ
พี่เสือสะดุ้งตื่นก่อนน้อง ไม่ต้องรอให้สมองประมวลผลมาก ถึงพี่เสือจะไม่เคยฉี่รดที่นอน แต่ก็สรุปได้ทันทีว่าน้องฉี่รดที่นอน เจ้าตัวลุกขึ้นปลุกน้องอย่างใจเย็น พอกระต่ายลุกขึ้นมา พี่เสือก็อุ้มน้องไปห้องน้ำ
กระต่ายน้อยงงๆ ก่อนจะเหลียวไปยังเตียงนอนรูปคุณรถเก๋ง
หน้านวลแดงฉ่า
"หนูฉี่รดที่นอน..." ใบหน้าหวานใสมีน้ำตาคลอ พี่เสือไม่ว่าอะไร รู้แต่ตัวน้องเปื้อนฉี่ พี่เสือต้องทำความสะอาด
ถึงจะเก้ๆ กังๆ แต่สองพี่น้องก็อาบน้ำจนเสร็จ แล้วพี่เสือก็ไปปลุกคุณแม่ พี่เสือกอดปลอบน้องแนบอก คุณแม่ได้แต่สงสัยในตัวพี่เสือครามครัน
ปกติแล้วเด็กอย่างพี่เสือต้องโวยวายไม่ใช่เหรอ ?
คุณพ่อเองเคยเล่าให้ฟังว่า ตอนคุณพ่อนอนกับคุณป้าเพ็ญแล้วคุณพ่อฉี่รดที่นอน พี่สาวคุณพ่อโวยวายจนบ้านแทบแตก แล้วยังดุคุณพ่ออีกหลายยก และหลังจากนั้นคุณป้าก็ไม่นอนกับคุณพ่ออีกเลย
แต่พี่เสือกลับตรงกันข้าม พี่เสือจูบแก้มนวลเอาใจน้อง ทะนุถนอมน้องเหมือนแก้วบาง ไม่รังเกียจฉี่น้องสักนิด
คืนนี้ก็เหมือนกัน พี่เสือตั้งอกตั้งใจดูแลน้องอย่างดี หลังจากคุณแม่เช็ดตัวให้น้องแล้ว พี่เสือก็ยกข้าวต้มอุ่นๆ มาป้อนน้องถึงเตียง กระต่ายน้อยโดนพี่เสือปลุกหน้าตางัวเงีย
"กินข้าวก่อนนะ" พี่เสือจับน้องนั่งตักพิงกับอก พี่เสือรู้ดีว่าน้องชอบนั่งท่าไหนที่สุด
เจ้าตัวเล็กคออ่อน เอนกายพิงพี่ชาย "ไม่เอา ไม่อยากกิน"
"กินหน่อยน้า ต่ายน้อยคนเก่ง" พี่เสือปลอบประโลม ทั้งๆ ที่พี่เสือเป็นคนดุ ใจร้อน มุทะลุกับคนอื่น แต่สำหรับคนตัวเล็กนี่แล้ว พี่เสือทั้งรัก ทั้งหวง ทั้งเอาใจที่สุด
แต่ไหนแต่ไรมาต่ายน้อยก็แพ้ทางพี่เสืออยู่แล้ว ร่างนุ่มนิ่มเลยยอมงับช้อนที่ป้อนถึงปาก ดวงตาปรือปรอย พี่เสือเห็นแล้วรู้สึกราวกับมีไฟลุกโชนในร่างกาย
"พี่เสือ ?" น้องเล็กเรียกพี่ชายที่ชะงักไป เอียงคอมองอย่างไม่เข้าใจ ท่าทางเช่นนั้นเอง เกือบเล่นเอาพี่เสือ 'ผงาด'!
พี่เสือสูดลมหายใจลึก ระงับอารมณ์แล้วก้มลงจูบแก้มนวล "คนดีของพี่เสือ กินอีกคำนะครับ"
น้องต่ายว่าง่าย งับช้อนตาม ไม่นานนักก็กินเกลี้ยง พี่เสือเทยาน้ำลงบนช้อนพลาสติกอย่างแม่นยำ กดจูบตรงหน้าผากเนียน อีกมือลูบไล้แก้มนวลจนกระต่ายน้อยเคลิ้มเหมือนสัตว์หูยาวถูกเอาใจ
พอน้องเผลอ พี่เสือก็พุ่งช้อนยาเข้าปากทันใด!
น้องชะงักกึก เพิ่งรู้สึกตัวว่าโดนหลอกอีกแล้ว ทำท่าจะคายออกมา พี่เสือก็รู้แกวเหมือนกัน โน้มตัวลงกระซิบข้างหูเสียงต่ำ
"กินยานะครับคนดี... แล้วต่ายน้อยจะทำอะไร พี่จะทำให้หมดเลย..."
ต่ายน้อยรู้ตัวที่ไหน... ว่าไม่ว่าจะ 'ทำอะไร' พี่ชายก็ทำให้หมดแล้ว! ขนาดเรื่องส่วนตัวที่สุด พี่ชายยังทำให้เลย!
เจ้าตัวเล็กเลยยอมกลืนยอมรสชาติแปร่งลงคอ พี่เสือเทอีกช้อนป้อนตามอย่างรวดเร็ว ยาช้อนที่สองลงคอเรียว พี่เสือมองตาลำคอขาวๆ เรียวระหงที่มองไม่เห็นลูกกระเดือกแล้วอดใจไม่ไหว โน้มกายลงจุมพิตข้างใบหูนิ่ม แลบลิ้นเลียยั่วเย้าจนน้องหัวเราะคิกแล้วค่อยๆ ลากไล้ไปยังซอกคอขาวเนียน
"พี่จ๋า... หนูจั๊กจี้..." ต่ายน้อยหัวเราะเบาๆ เสียงหวานครางกระเส่าแนบหูพี่เสือ พี่เสือหลับตาครางเสียงต่ำ กลิ่นกายหวานหอมของน้องทำให้พี่เสือหัวใจเต้นรัว
"ขอพี่จูบหน่อย..."
"...." ปกติพี่เสือจูบเคยขอก่อนที่ไหน อยากจูบก็จูบเลย ต่ายน้อยก็ชอบด้วย น้องน้อยซุกอ้อมกอดให้ร่างกายแนบสนิทมากยิ่งขึ้น หลับตาพริ้มเป็นเชิงอนุญาต พี่เสือจึงค่อยๆ แนบริมฝีปากลงบนริมฝีปากอวบอิ่ม รูปกระจับสีชมพูสด
หัวใจเต้นระรัว... วินาทีก่อนที่ริมฝีปากจะประทับลง... ภายในท้องปั่นป่วนเหลือเกิน เหมือนมีอะไรสักอย่างโบยบิน...
รัก
คงเป็นคำคำเดียวที่อธิบายทุกอย่างได้หมดจด
พี่เสือเพียงแต่แตะริมฝีปากน้องผิวเผิน แต่ความรู้สึกนั้นกลับลึกซึ้งกว่าครั้งไหน เหมือนพี่เสือเดินอยู่บนก้อนเมฆ... ล่องลอย โบยบินด้วยความสุข
"พี่รักต่ายน้อย" คำพูดสั้นๆ แต่มั่นคงดังข้างใบหู คนตัวเล็กหน้าแดงจัดไปถึงหู คำพูดที่พี่ชายพูดบ่อยๆ มาบัดนี้... กลับเหมือนมีอะไรมากกว่านั้น... พิเศษกว่าทุกครั้ง
แต่ต่ายน้อยไม่รู้ว่ามันคืออะไร
กระต่ายน้อยลืมตา ยิ้มจนตาหยีให้พี่ชาย "หนูก็รักพี่เสือจ้ะ"
อาจจะยังไม่ถึงเวลาของเจ้าตัวเล็ก.... แต่แค่นี้... พี่เสือก็พอใจแล้ว
พี่เสือรักต่ายน้อย
พี่เสือรักต่ายน้อย
พี่เสือรักต่ายน้อย
ไม่ว่าสิ่งใดก็ไม่สำคัญอีกต่อไป...
อนาคตพี่เสือ
ตัวพี่เสือ
คุณพ่อคุณแม่...
...ช่างปะไร
ขอเพียงอยู่ด้วยกัน ให้ต่ายน้อยเป็นของพี่เสือคนเดียว....
โลกทั้งใบ.... พี่เสือก็จะมอบให้
พี่เสือรักต่ายน้อย...
มีเพียงต่ายน้อยคนเดียวเท่านั้นที่พี่เสือจะดูแล... ไปตลอดชีวิต
...
คำตาม
อีตาพี่เสือแกนี่มันพระเอกหนังไทยสมัยก่อนจริงๆ :beat:
ขอบคุณมากนะคะสำหรับฟีดแบ๊คจากเรื่องสั้น :heaven ตอนนี้เขียนไปได้ส่วนหนึ่งแล้ว เราจะพยายามเร่งให้เสร็จก่อนหมดฤดูร้อนค่ะ ไม่งั้นไม่ได้อารมณ์ :hao3:
ปรัชญาที่ปรากฏในเรื่อง เกี่ยวกับความเป็นมนุษย์ ความรัก ชีวิตหลังความตาย ชีวิตและการดำรงอยู่ค่ะ เราจะเอาทั้งฮินดู พุทธเต๋า มารวมกัน อาจมีการตั้งคำถามเกี่ยวกับความแตกต่างระหว่างศาสนาและเพศ :katai1: เขียนแค่นี้ก็รู้สึกงงแล้ว เนื้อเรื่องจริงๆ เบาหวิวมากค่ะ :mew5: มีสัญลักษณ์อยู่ในเรื่องบ้าง อยากให้อ่านกันแล้วมาถกกันเรื่องตีความค่ะ :mew3: เนื้อหาคงไม่ได้ปรัชญาจัดเหมือน Life of Pi นะคะ เพราะเราไม่สามารถแต่งได้ถึงขนาดนั้นจริงๆ แต่เราตั้งใจจะให้อ่านจบแล้วเกิดคำถามเกี่ยวกับความเป็นมนุษย์และชีวิตขึ้นบ้างน่ะค่ะ (แต่ถ้าทำไม่ได้คงเพราะฝีมือเราไม่ถึงจริงๆ ค่ะ :hao5:)
กำหนดชื่อเรื่องเป็นภาษาอังกฤษแล้วค่ะ Mr.Summer Time
ไม่เกินต้นเดือนหน้า จะคลอดแน่นอนค่ะ :mew1: :fire:
-
พระเอกมากพี่เสือ *น้ำตาปริ่ม*
-
ชอบพี่เสือ พออ่านความรู้สึกของพี่เสือแล้วคิดถึงผู้ชายที่มั่นคงในความรักไม่ว่าจะมีอุปสรรใดๆ มาขวางกั้นก็ตาม (เอ่อ พูดซะเห็นภาพเลย)
-
:o8: เขินแทนต่ายน้อย มีเจ้าชายประจำตัวเกิดมาคู่กันแต่เด็ก อิอิ
รอจนโตกว่านี้ คงจะละลายกว่านี้ รอแบบพี่เสือหึง ฮิฮิ
เรื่องนี้จะมีดราม่ามั้ยคะเนี่ย 5555 น่าจะมีเล็กๆรึเปล่าเป็นน้ำจิ้ม :z6: โดนคนอ่านและคนเขียนตบข้อหาไปเชียร์ให้ร้าวฉานกัน 5555
สู้สู้ค่ะ ชอบมากๆ :L2:
-
ไม่ขออะไรแค่ขอให้อย่ามีมาม่า เรื่องอื่นช่างมัน เรื่องนี้ กอดขาคนแต่งเลย ไม่เอามาม่า !!!
-
หลงรักพี่เสือกะน้องกระต่ายน้อยเลย :L1:
-
พี่เสือเป็นผู้ใหญ่เกินตัวมากๆ มั่นคงตั้งแต่เด็กจริงๆ
ปล. รอนิยายเรื่องใหม่คลอดนะคะ
-
เหยย นี่ให้เราเป็นขาประจำเลยอ่า ดีใจจัง :hao7: :hao7: :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
ชอบน้องกระต่ายมากกกกกกกกก
มารอทุกคืนเลย เอิ้กๆๆ :katai5: :katai5:
-
อื้อหือออออออออ พี่เสือ
ชีวิตนี้อุทิศเพื่อน้องต่ายสุดๆ o13
-
เรื่องนี้เป็นเรื่องที่อ่านแล้วประทับใจ แถมมีความสุขมากๆ
ทั้งหวาน ทั้งอบอุ่น (บวกหื่นเล็กๆ) >_<
ขอบคุณ คุณ aimer มากครับ ที่เขียนเรื่องมาให้อ่าน
ว่าแต่ drama ขอเล็กๆ พอได้มั้ยครับ (ทำตาปริบๆ :hao4:)
-
:mew1: เค้าไม่อยากให้น้องต่ายกับพี่เสือเสียใจเลย บ่องตง
-
พี่เสือดูแลน้องต่ายดีม๊วกๆอยากได้พี่ชายแบบเสืออ่ะ
แต่เหมียวรู้สึกเห็นมาม่าลอยมาแต่ไกลลลลลลอีกไม่นานสงสัยจะต้มสุกพร้อมเสิร์ฟแน่ๆเบย
-
พี่น้องคู่นี้ช่างน่ารักน่าใคร่เสียจริงๆเลยเชียว
คงไม่มีใครหรืออะไรมาแยกคู่นี้ออกจากกันได้แน่
หลงรักพี่เสือหมดใจแม้ว่าพี่เสือยังเด็กก็เถอะ
ความมุ่งมั่นที่มี ผู้ใหญ่บางคนยังต้องอายเลยเหอะ
ปกติก็รักและตามใจน้องอยู่แล้ว นี่ป่วยอีกต่างหาก
เลยทำให้น้องต่ายกลายเป็นเจ้าหญิงตัวน้อยๆไปเลย
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ เขียนได้น่ารักมากๆ :mew1:
-
ในมุมพี่น้อง พี่เสือเป็นพี่ที่ดีมากๆเลยนะ ขนาดตัวเองยังเป็นพี่ที่ไม่ดีเท่าพี่เสือเลย :mew5:
ดีใจแทนน้องต่ายน้อย ที่มีคนรักเราได้มากขนาดนี้ :o8:
-
พี่เสือเริ่มน่ากลัวขึ้นทุกทีทุกที
รู้สึกเหมือนจะมีดราม่ารออยู่ที่ปลายทาง :mew4:
-
ต่ายน้อยโชคดี ที่มีคนที่รักตัวเองมากขนาดพี่เสือ
พี่เสือก็โชคดี ที่ได้รักใครสักคนมากขนาดนี้
แล้วก็ อยากบอกว่า อัพบ่อยดี ชอบค่ะ ช่วงนี้ว๊างว่างพอดี มานั่งรออ่านทุกวันเลย
-
ขอแปะไว้ก่อน ฮาๆ
////////////////////////
อ่านจบแล้วฟินเวอร์ ไม่รู้ทำไมนะ อ่านพามนี้แล้ว
เห็นพี่เสือยืนอยู่บนหน้าผาหิน ชูมีขึ้นอย่างมีเป้าหมาย มีน้ำทะเลสาดซัดมาอย่างแรงเป็นBG มีรุปน้องต่ายอยู่บนท้องฟ้า ด้วยรอยยิ้มพิมพ์ใจ ฮ่าๆ
นั่งขำต่อ หล่อจริงเลยพี่ชายคนนี้
-
คนอ่านแล้วมีความสุข คนแต่งมีความสุข ทั้งๆ ที่ชีวิตจริงอาจไม่สุขแบบนี้
ศาสนา ปรัชญา ชีวิตจริงขืนอิงมากในนิยาย บางทีเจอมืออาชีพเขียนก็ยังปวดหัวเวลาอ่าน
มีบ้างพอให้เนื้อหาดูน่าสนใจ บางทีก็คิดว่าพอแล้วในบางเรื่อง เป็นกำลังใจให้ละกัน :L2:
ค่อยๆ เขียน ค่อยๆ เป็น ค่อยๆ ไป เขียนไปในทิศทางที่ตนต้องการดีที่สุดแล้วค่ะ :mew1:
-
พี่เสือรักต่ายน้อย
พี่เสือรักต่ายน้อย
พี่เสือรักต่ายน้อย <<<<< เค้าก็รักพี่เสือกับน้องกระต่าย :-[ :-[
-
อั๊ยย๊ะ!!! กลับมาครั้งนี้ เค้าอิจฉาพี่เสือ แถมยังอิจฉาน้องต่ายอีก อยากเป็นทั้งสองคน :hao5:
สงสัยคุณพ่อคุณแม่ไม่ต้องดูแลน้องต่ายมากแล้ว
พี่เสือทำให้ทุกอย่าง ดูแลดียิ่งกว่าตัวเองอีก แอร๊ยยยยยย :กอด1:
รักน้องต่ายมากขนาดนี้ ระวังไว้นะเสือ ถ้ามีคนมาแย่งน้อง จะทำยังไงล่ะ :z3:
รอติดตามนะคะ สำหรับเรื่อง Mr. Summer Time o13
-
พี่เสือทุ่มเท่มากเลย พระเอกหนังไทยสมัยก่อน 55555 :laugh: :laugh:
ไม่ว่าจะแต่งเรื่องไหนก็จะตามไปสุดหล้าเลยค่า :L2:
-
ตามมาอ่านจนทันตอนที่10 อ่านง่าย จบเป็นตอนๆ อารมณ์ไม่ค้างคา
แต่อยากอ่านตอนต่อไป
พี่เสือมัน โหด กับคนอื่นแต่ถ้าเป็นน้องต่าย น่ารักจริงๆ ยิ่งโตยิ่งหื่นนะพี่เสือ
-
น่ารักมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ เลยเรื่องนี้
ติดตามครับ ชอบสุดๆเลย ต่ายน้อยน่ารักมาก :mew1:
-
หนูต่ายน่ารักน่าเอ็นดูอะไรยังงี้ เฮ้อเห็นใจพี่เสือเบาๆ 555
ไม่ดราม่าดีก่าเนอะ
-
น้องต่ายน่าร๊ากกกอะ หลับตาให้จูบด้วย
-
อ่านรวดเดียว เสือต่าย
ขอสารภาพว่าตอนแรกจากชื่อเรื่องนึกว่าจะได้เจอ...อีกรายเสียแล้ว 555
โอ๊ย น่ารักซะไม่มี พี่เสือขา
หนูช่างเป็นเด็กที่วางอนาคตไว้ดีมาก
มีการเก็บเงิน ซื้อของให้ ขอพ่อแม่ เตรียมแต่งงาน
วางไว้เป็นเสตปมากค่ะพ่อคุณ
-
:o8: :o8: อนาคตอีกยาวไกลลูก และดูท่าจะอุปสรรค์เยอะแท้ แต่แม่ยกเอาใจช่วยนะลูกกก
:katai2-1: :katai2-1:
-
เข้ามารอทุกๆสามเวลาเลย เช้า เที่ยง เย็น บวกรอบดึกไปด้วย 55555555
มาต่อเร็วๆนะคะ ชอบมากกกกกกกก อย่ามาม่านะ เอาก็ขอแค่เล็กๆพอกุบกิบ ไม่เอาอืดเต็มชาม :m15:
-
ขอโหวตให้พี่เสือเป็นพระเอกยอดเยี่ยมแห่งปีค้าาา (ถ้ายังไม่เปลี่ยนแปลงนะคะ)
-
หลงรักเรื่องนี้ไปซะแล้วสิ :katai2-1:
-
มาต่อสั้นจริงอะไรจริง :katai1: กร๊ากกกก เม้นก่อนค่ะยังไม่ได้อ่าน หลังจากที่ทำตัวเป็นนักอ่านเงามาเก้าตอน
อยากบอกว่าสนุกมากค่ะ น่ารักมากๆ ดูเป็นครอบครัวที่อบอุ่น แล้วก็คนแต่งอัพไวมว๊ากกกก :katai4:
หรือจะเป็นแค่ช่วงนี้ กร๊ากกกก :hao7:
ยังไงก็เป็นกำลังใจให้นะคะ อ่านแล้วชอบมากๆเลยค่ะ หลงรักน้องกระต่ายเลย :katai2-1:
-
พี่เสือเป็นผู้ชายที่นิสัยใครๆก็ต้องการ
พี่เสือดูเเลน้องได้ดีมาก เก้บอารมณ์เก่งมาก ถอมน้อมน้องสุดๆ
-
พี่เสือดูแลน้องต่ายดีสุดๆ :o8:
-
ชอบพี่เสือที่มั่นคงกับน้องต่าย ยกให้เป็นพระเอกในดวงใจเลย :o8:
-
แอร๊ยยยยยยยยยยยยยย
ไม่มีอะไรจะพูดคร่าาาาาาาา
รู้แค่ว่าชั้นรักพี่เสือออออออออออ
โอ่ยยย อ่านไปฟินไป
-
หลงรักพี่เสือกไปเต็มๆ อยากได้แบบพี่เสือบ้างจัง :-[
-
:hao5: หุหุหุ พี่เสือรักน้องต่ายมากมายเลยทีเดียว มันคือ มากกว่ารักอ่ะ!!
ยิ่งอ่านยิ่งน่ารักๆๆๆ โอยยย ใจจะวาย ทนความน่ารักของต่ายน้อยไม่ไหวๆๆ :man1:
-
:katai5:ออกจากเงามาสู่แสงสว่างในบทที่สิบ กิ กิ
พี่เสือทำให้รู้ว่า"กอดไว้กับอก"มันรักของมันแบบนี้
แทบจะอดใจรอตอน"กกไม่ปล่อย"ไม่ได้ โตไวๆน้า..ป้าคนอ่านรออยู่
ต่ายน้อยจ๋าน่าแย่งมั่กๆมาก ถูกพี่เสือ :z6:
-
ยิ่งอ่านยิ่งหลงรักพี่เสือ :impress:
-
โหหห พี่เสือออ พ่อเเสนดี พระเอกมากพ่อคุณ :katai2-1:
ตื่นเต้นอยากอ่านเรื่องใหม่นั้นเเล้วค่ะ ชอบๆเเนวนี้ จะรอนะคะ หุๆ
เห็นพูดถึง life of pi เป็นเรื่องหนึ่งที่เราชอบมากกกๆๆ ไม่ต้องไปเปรียบเทียบเรื่องของเรากับของใครก็ได้ค่ะ เราก็สร้างสรรเรื่องไปตามประเด็นที่เราอยากเสนอก็พอเเล้ว สู้ๆ
-
ว๊ายๆ น่ารักมากกกกก :hao7: :hao7: :hao7:
หนูเสือ พี่ขอแอดว๊านซ์กว่านี้จ่ะหนู :m12:
กอดคนเขียน :กอด1: :L2:
-
ถ้าเป็นเรื่องจริงคงซีน่าดู แต่นี่คือพี่เสือและต่ายน้อยที่รักของพวกเรา ในพื้นที่ของพวกเรา
เกริ่นมาหนึ่งบรรทัดยาวๆ(ยาวแล้วจริงๆ)เพื่อจะบอกว่า เด็กกำลังโต อย่าให้กินมาม่าเลยนะ
ถึงโตเมื่อไรก็อย่าให้กินมาม่า(มาก)เลย พี่เสือฉลาด เรียนดี งานเด่น เลี้ยงน้องหรูๆได้อยู่แล้ว ..เนอะ
:กอด1:
-
พี่เสือพระเอกมากอ่ะ
ชอบจัง
รักที่พี่เสือมอบให้ต่ายน้อยมันบรรยายไม่ได้อ่ะ
รักที่ให้ได้ทุกอย่าง
แต่บางทีพี่เสือก็แอบหื่นนะ 55555
-
น่ารักกกกกกกก อ่าาาาาาาาาาาา :impress3: :impress3: :impress3: :impress3:
-
เพิ่งเข้ามาอ่านเรื่องนี้
หลงรักพี่เสือกับน้องกระต่ายเลย
น่ารักมากกกกกกกกกกก
พี่เสือหวงน้องรักน้องเว่ออออออร์
ชอบๆ สนุกมากค่ะ ยังไงจะติดตามเรื่อยๆนะคะ
บวกกกกกกให้ค่า >.<
-
:mew1:
เรื่องนี้รักเลย อ่านแล้วใจเต้นตามพี่เสือเลยค่ะ
ปล. ดูเหมือนเราจะชอบอะไรคล้ายๆ กันเลยนะคะ อย่างภาพยนตร์ หนังสือ บทเพลง นักร้อง
-
แกเป็นร่างจำแลง แกไม่ได้อายุเท่าต่ายหรอก แพรวพราวขนาดนี้นังเสือ
-
+1 พี่เสือ น้องต่าย :heaven น่ารักน่าเอ็นดูมาก ๆ :heaven อย่ามาม่ามาก น่ะ :mew2: อิอิ กินตอนปลายเดือน อืดจะแย่ :ling2:
-
อ่านเรื่องนี้ทีไรอดยิ้มไม่ได้ทุกทีเลย น่ารักมากกกก :m3:
-
อ่านรวดเดียวตามทันเลย 555+
ต้องขอบอกว่าประทับใจมากๆ กับเรื่องนี้ พี่เสือ น้องต่าย น่ารักเกินบรรยายจริงๆ ค่ะ
อ่านเรื่องนี้แล้วให้ความรู้สึกเป็นสุขใจ เหมือนความสุขมันลอยอบอวลอยู่รอบกายเลยค่ะ ไม่ได้โม้ >///<
ชอบคาแรคเตอร์ของพี่เสือมากกก หลายครั้งที่ทั้งทึ่ง อึ้ง และประทับใจในตัวพี่เสือ
ช่างเป็นเด็กที่มีความเป็นผู้ใหญ่สูงมากจริงๆ สงสัยจะเป็นเพราะความที่เป็นพี่ประกอบกับความรักและความต้องการที่จะปกป้องน้องน้อย
ทำให้พี่เสือแกร่งเกินเด็กวัยเดียวกันมากโขทีเดียว
ส่วนน้องต่ายของพี่เสือ บรรยายออกมาได้ทั้งน่ารัก น่าทะนุถนอม สมกับที่พี่เสือหวงแหนเลยค่ะ
ถ้าเรามีน้องแบบนี้นะ หวงตายเลย 555+
อีกอย่างชอบการเดินเรื่องแบบตัดฉับมาเป็นตอนๆ เป็นบางเหตุการณ์นะคะ ทำให้เรื่องน่าสนใจ
และได้เห็นคาแรคเตอร์ของตัวละครชัดขึ้นเมื่อเวลาผ่านไป
ได้เห็นพัฒนาการของตัวละครชัดขึ้นด้วยค่ะ
อย่างนี้ยิ่งอยากอ่านตอนที่ทั้งคู่เข้าสู่วัยหนุ่ม อยากรู้ว่าพี่เสือจะขี้หึงได้ขนาดไหน 555+
จริงๆ โดยส่วนตัวชอบตัวละครที่ขี้หึงเป็นทุนเดิมอยู่แล้ว
แต่เอาแบบขี้หึงแบบสมเหตุสมผลนะคะ ดูน่ารักน่าชังดี อิๆๆ
เอาล่ะ แล้วจะรอติดตามตอนต่อไปนะคะ ทั้งเรื่องพี่เสือน้องต่าย และผลงานเรื่องต่อๆ ไปด้วยค่ะ
สู้ๆ นะคะ เป็นกำลังใจให้ ^ ^
-
บอกได้คำเดียวว่า ฟินนนนนนนนนนนนน :hao6: //เค้าอยากมีแบบนี้บ้างอ้ะ :ling1: :ling1:
-
พี่เสืออ่อนโยนกับน้องมาก เป็นพี่ชายที่โตเกินตัวตั้งแต่เด็กเลยดูแลน้องแทนพ่อแม่ได้ดีมาก
คุณแม่มีแอบคิดว่าพี่เสือแย่งหน้าที่ คนน้องก็อ้อนเหลือเกิน ความคิดพี่เสือแอบน่ากลัวเบา ๆ
อารมณ์ไม่สนใจใครแล้วสนน้องคนเดียว ถ้ามีอะไรมาขัด หรือน้องเปลี่ยนไปซักนิด
นี่แกคงโวยวายเสียใจสุดจิตอ่ะ หวังว่าจะไม่มาม่าเยอะเน้อ ถ้ามีก็เอาเบา ๆ พอ
ขอบคุณค่ะ
-
พี่เสือหล่อมากอะ บอกเลย 5555
ปล. เรื่องใหม่ฟังดูแล้วน่าสนใจมากเลยค่ะ แหวกแนวจากเรื่องอื่นๆในเล้าน่าดู กำลังอยากอ่านแนวเรื่องใหม่ๆอยู่พอดีเลยค่ะ (:
-
หลงเข้ามา
เลยหลงรักพี่เสือกับน้องต่ายสุดใจเลยย
น่ารักมากค่ะะะะะ
สนุกมากๆๆๆๆๆ
จะติดตามนะคะ หุหุ
-
ครอบครัวฝาแฝดน่ารักมาก~ :กอด1:
แอบเห็นอนาคตรางๆของน้องต่ายเลย
ยิ่งน้องโต พี่เสือยิ่งรัก ยิ่งน้องโตพี่เสือยิ่งหวง
มีคนมาแตะนิดแตะหน่อยพี่เสือยังหวงคาดว่าถ้าน้องต่ายมีแฟน แฟนคนนั้นต้องแย่แน่ๆ
แต่ถ้าไม่มี ต่ายน้องก็คงโดนเสือเขมือบด้วยความรักใคร่เสน่หาแหง่มๆ
ก็น้องน่ารักพี่เสือก็เลยรัก ก็น้องน่าถนุถนอมพี่เสือก็เลยถนุถนอม
ถ้าเรามีน้องแบบต่ายน้อยอาการคงคล้ายๆกับพี่เสือเพียงแต่น้อยกว่าเยอะ!!
ต่ายน้อยคือน้องน้อย หัวใจ วิญญาณ โลกทั้งใบ และชีวิตของพี่เสือ
เพียงแต่ตอนนี้สำหรับน้องพี่เสือเป็นแค่พี่ชาย ผู้ดูแล ผู้พิทักษ์ คนรับใช้ประจำตัว(ถึงแม้เจ้าตัวจะเต็มใจ) และผู้ปกครองที่มีหน้าที่มากกว่าพ่อแม่ :laugh:
ในอนาคต ถ้าเรื่องจบที่แฮปปี้คงไม่แคล้วที่พี่เสือจะกลายเป็นสามีของน้องต่ายน้อย
แต่ถ้าจบแบบในทางดราม่า ก็คงไม่แคล้วที่คนอ่านจะน้ำตาซึมแบบไหลพราก(?)กันไปตามๆกัน :hao5:
-
สนุกมากค่ะ
พี่เสือหวงน้องต่ายมากก
ชอบบบบบ ^^
-
พี่เสือหากินกับน้องตลอดนะ :hao6:
-
ขอติดตามด้วยคนจ้ะ :hao7: :hao7:
น่ารักสนุกมาก หลงรักทั้งคู่เลย
และนับถือในความรักของพี่เสือที่มีต่อน้องต่ายมาก ก็ได้แต่หวังว่าความรักของทั้งคู่จะมีความสุขตลอดไป และความรักที่มีจะไม่ทำร้ายซึ่งกันและกันนะ
รักพี่เสือจริงๆ (ไม่ใช่ไม่รักต่ายน้อยนะแต่กลัวพี่เสือ ถีบเอา :laugh: :laugh:)
-
พี่เสือละมุนกับน้องมาก
เป็นกำลังใจให้พี่เสือนะ
น้องต่ายน่าฟัดอีกแล้ว ฮิ้ว
-
น่ารักแฮะะะะ
แต่ไม่รู้คุณพ่อคุณแม่จะว่าไงเนอะะ :3
พี่เสือสู้ๆ
:pig4:
-
อยากมีพี่ชายแบบพี่เสือ ดูแลน้องดีมากเลย
นี่ถ้าเป็นเรา ฉี่รดที่นอนแบบนี้ รับรองได้ว่า แบนคาเตียง 555555555
-
น่ารักแบบเอาใจเจ๊ไปเลยค่าา :impress2:
-
อยากเห็นตอนพี่เสือหึง กิกิ :hao6:
-
พี่เสือทำหน้าที่พี่ชายได้ดีมาก แต่คุณแม่เริ่มสงสัยแล้วนะ
-
พี่เสือเหมือนพระเอกสมัยก่อน ผู้เทิดทูนความรัก :ling1:
-
เห็นแววมาแต่ไกล ถ้าพ่อแม่รู้โดนแยกแน่ๆ :katai1:
-
อื้อหือออ พ่อพระชัดชัด >_<
อยากเห็นพี่เสือหึงน้องงะ
จะเป็นไง 555555
-
ถ้าตัดเรื่องอายุและความเป้นเด็กของทั้งสองคน
พี่เสือ พระเอกมากๆ ประคบประหงมดูแลนายเอก(น้องต่าย)สุดๆ
ใครมารังแกสาวน้อย(?)แสนบอบบาง พระเอกต้องออกโรงปกป้องทันที
คุณพ่อคุณแม่ถ้ารู้การใกล้ชิดเกินเด็กของสองคนนี้คงจะเครียด
โดยเฉพาะพี่เสือที่หัวดี เรียนรู้ไว มีโอกาสก็ลวนลามน้อง ซึ่งน้องต่ายก็...สมยอม :katai2-1:
แต่จะแยกทั้งสองออกจากกันคงทำไม่ได้หรอก
ถึงสังคม(บางส่วน) จะไม่ยอมรับ รักฉันท์พี่น้อง แต่ก็คงมองไม่ออก หรือไม่คิดอะไร
เห็นเพียงว่าพี่น้องคู่นี้รักกันมากๆๆๆ เท่านั้นเอง :o9:
-
ใช่ๆ.... ช่างปะไร ... อิอิอิ ดูแลดีขนาดนี้ คุณพ่อคุณแม่ยอมเถอะค้าบ
-
รักพี่เสือกับต่ายน้อยจังเลยยย
-
แจ้งข่าวค่ะ
[/size][/color]
เนื่องด้วยผู้เขียนป่วยค่ะ สาเหตุมาจากอากาศอันบริสุทธิ์ของทางเหนือของประเทศไทย ได้นำพาโรคภูมิแพ้ ไซนัสและไมเกรนมาเยี่ยมเยือนอีกครั้ง หนำซ้ำวันก่อนยังโดนแมลง/แมง นิรนามต่อยเข้าให้ (บ้านชั้นเป็นป่าหรือเนี่ย) ตอนนี้บวมทั้งที่โดนต่อย บวมทั้งตัวค่ะ มีไข้รุมๆ ด้วยเหตุนี้ (เหตุไหน ?) เลยขอยื่นใบลากับผู้อ่านทุกอ่านเป็นเวลาไม่เกินหนึ่งสัปดาห์นะคะ แล้วจะมาอัพตามปกติค่ะ
ขออภัยในความไม่สะดวกนะคะ :mew2: :pig4:
-
11. พี่เสือ น้องกระต่าย กับของขวัญวันเกิด
กว่าจะแกะของขวัญวันเกิดก็ช้าไปหนึ่งวัน สำหรับพี่เสือนั้น คุณพ่อคุณแม่ร่วมหุ้นกับน้องกระต่าย ซื้อนิยายชุดเชอร์ล็อคโอมส์ ของเซอร์อาเธอร์ โคนัน ดอยล์ ฉบับภาษาอังกฤษให้พี่เสือ ส่วนของน้องเล็ก พี่เสือซื้อตุ๊กตาเสือน้อยตัวใหม่ให้ คุณพ่อคุณแม่มอบชุดเครื่องครัวสำหรับทำขนมให้... ถึงจะดูแปลกๆ ก็เถอะ น้องกระต่ายบ่นมานานแล้วว่าอยากลองทำขนมดู
เจ้าตัวน้อยยิ้มแป้นตอนมอบชุดหนังสือให้ พี่เสือแค่ยิ้มมุมปาก แต่พอน้องหยิบของขวัญพิเศษที่ทำไว้ให้พี่เสือโดยเฉพาะแล้ว พี่เสือก็ยิ้มกว้าง
"ต่ายน้อยให้พี่ ?" พี่เสือถามซ้ำ
กระต่ายน้อยยิ้มเขินๆ "จ้ะ หนูทำเอาไว้ให้พี่เสือ"
ของในมือพี่เสือเป็นสแครปบุ๊กทำมือ ติดกระดุม ริบบิ้น สติ๊กเกอร์อย่างสวยงาม ด้านในเป็นรูปของฝาแฝดตั้งแต่เกิดจนโต เพียงแค่ดูก็รู้ว่าคนทำตั้งใจแค่ไหน
"พี่เสือชอบไหมจ๊ะ ?" เสียงหวานถาม
พี่เสือไม่ตอบ เพียงแค่จูบน้องเล็กซ้ำไปมา
น้องกระต่ายสงสัยนัก เพราะปกติแล้ว พี่เสือไม่อนุญาตให้น้องเล็กกอดตุ๊กตานอน ดูจากเหตุการณ์เสือน้อยเมื่อหลายปีก่อนนั่นปะไร สำหรับพี่เสือแล้ว กระต่ายน้อยนอนกอดพี่เสือ นอนหนุนแขนพี่เสือนอนเท่านั้น
พอถาม ก็ได้ความว่า
"เสือน้อยเป็นตัวแทนพี่เสือ แต่ตอนนอน ต่ายน้อยมีพี่เสือแล้ว ก็วางเสือน้อยไว้หัวเตียงนะ"
ตุ๊กตาเสือน้อยที่พี่เสือมอบให้ เหมือนเดิมกับของเก่าทุกประการ น้องกระต่ายดีใจจนหน้าแดง พี่เสือเลยได้ที
"ชอบไหม ?"
"ชอบจ้ะ" เจ้าตัวเล็กกอดเสือน้อยจนตัวกลม แนบแก้มนุ่มๆ กับตุ๊กตา
"งั้นมาจุ๊บพี่เสือก่อนเร็ว!"
"จ้ะ" กระต่ายน้อยว่าง่าย เดินเตาะแตะไปหอมแก้มพี่ชาย แต่พี่เสือไวสมชื่อ คว้าเหยื่อ เอ๊ย กระต่ายน้อยทันใด แล้วกระซิบข้างหู
"จุ๊บที่ปากสิครับ"
กระต่ายน้อยหน้าแดง พยายามบิดตัวจากอ้อมกอดพี่ชาย แต่ไม่สำเร็จ เลยยอมเขย่งตัวสัมผัสริมฝีปากคนตัวโตเบาๆ
พี่เสือหัวเราะ ยอมปล่อยน้องแต่โดยดี แล้วหันไปหาคุณพ่อคุณแม่ที่เหมือนเป็นส่วนเกิน เสือหนุ่มยกมือไหว้เรียบร้อย
"ขอบคุณคุณพ่อคุณแม่ครับ"
คุณแม่พยักหน้า ลูบศีรษะลูกสองคน
"โตไวๆ กันนะ ต่ายน้อย พี่เสือ"
พี่เสือยิ้มรับ
พี่เสือ 'โต' กว่าที่คุณแม่คิดเยอะ...
หลังจากนั้น สองพี่น้องก็จูงมือกันขึ้นห้อง พี่เสือจัดการล็อคประตูเรียบร้อย มองน้องน้อยที่นั่งตาแป๋วเล่นกับเสือน้อยบนเตียง ทั้งๆ ที่ปกติแล้วเด็กผู้ชายอายุสิบสองคงไม่มีมาเล่นกับตุ๊กตายัดนุ่นแล้ว
พี่เสือคลานขึ้นเตียง สองมือรวบเอวบางให้นั่งตัก ริมฝีปากและลมหายใจร้อนๆ คลอเคลียใบหน้าหวาน
"ต่ายน้อยครับ...."
"จ๋า ?" น้องจุ๊บเสือน้อยแล้วยอมวางเสือน้อยลง
"'อยากทำ' ไหม ?" เสียงพี่เสือฟังดูลึกลับเหลือเกิน
คนตัวเล็กเอียงคออย่างฉงน "ทำอะไรจ๊ะ ?"
พี่เสืองับใบหูนิ่ม แทบทนไม่ไหวกับท่าทางน่าเอ็นดูของเจ้าตัวเล็ก
"แบบวันนั้น ในห้องน้ำไง"
หน้านวลร้อนฉ่า ขยับตัวอย่างเขินอาย ก่อนจะตอบเงอะงะ "อ่า มะ... ไม่เอานะ"
พี่เสือฉกแก้มเนียนนุ่ม มือไม่ยอมให้ปฏิเสธล้วงกางเกงขาสั้น สัมผัสเนื้อนุ่มแผ่วเบา
"นะครับ... ไม่ได้ทำตั้งหลายวันแล้ว"
กระต่ายน้อยแทบเป็นกระต่ายอบสุก ส่ายหน้ารัวเร็ว "ไม่เอาแล้ว พี่จ๋า"
"งั้นต่ายน้อยทำให้พี่นะ ?"
คนฟังกลืนน้ำลายเอื๊อก ยังไม่ทันได้ปฏิเสธ มือหนาก็พลิกมาจับมือบางให้ล้วงไปยังกางเกงยีนส์ตัวเอง
"พี่เสือ" เสียงหวานสั่นพร่า พี่ชายแลบลิ้นเลียซอกคอหอมกรุ่น
"ตรงนี้" มือยังจับมือบางให้ทาบทับอะไรบางอย่างที่... ทำให้หน้ากระต่ายน้อยแดงเหมือนแครอท
แข็ง... ใหญ่... แล้วยัง....
"ทะ... ทำไมไม่เหมือนของหนู ?"
พี่เสือหัวเราะ ไม่ตอบคำ เพียงแต่โน้มตัวมาจูบริมฝีปากอิ่ม แล้วฉกขอบกางเกงในตัวน้อยของคนตัวขาว ล้วงลึกไปยังแกนกลางขาวๆ
"ทำตามพี่นะ"
"พะ...พี่เสือ ยังไม่ได้อาบน้ำ อะ..." อุทานเสียงเบา จะห้ามก็ไม่ทันเสียแล้ว เสือหนุ่มใช้ปลายนิ้วหยอกเย้าจนแท่งเรียวเริ่มแข็งขืน
"อา... ขยับมือสิครับ" พี่เสือยังหลอกล่อน้องต่อไป กระต่ายน้อยตัวสั่นระริก ขณะเริ่มขยับมือตัวเองเบาๆ ให้เหมือนพี่เสือสอน
พี่เสือช่างใจร้าย มือหยาบกร้านเคล้นคลึง รูดรั้งตั้งแต่โคนไปจรดปลาย มีแวะหยอกกับลูกกลมๆ น่ารักของกระต่ายด้วย กระต่ายน้อยสุดกลั้น หยุดมือตัวเอง หนีบขาเรียวแน่น เพราะด้วยยังเด็ก จึงยังไม่รู้ว่ายิ่งทำให้มือพี่เสือแนบแน่นกับกลางลำตัวมากขึ้นแค่ไหน
"ทำตามพี่นะ" พี่เสือคราง แล้วยกเอวเล็กให้น้องหันมาทางตัวเอง เครื่องเพศขาวๆ เล็กๆ ของน้องปรากฏแก่สายตา กลางลำตัวของพี่เสือผงาดใหญ่ยักษ์ น้องเล็กอ้าปากค้าง... ตั้งแต่โตมา... กระต่ายน้อยก็ไม่เคยเห็นของพี่เสือชัดๆ แบบนี้เลย
"มา" เสียงพี่เสือสุดจะกลั้นแล้ว กระต่ายน้อยกลืนน้ำลายเอื๊อก ก็ของพี่เสือน่ะน่ากลัวสุดๆ พองโตขนาดนั้น แล้วพอน้องเอามือมาจับปลายหัวก็มีน้ำใสๆ ปริ่มออกมาด้วย
พี่เสือไม่ยั้งมือ สาวรูดของเจ้าตัวเล็กจนกระต่ายน้อยเริ่มไม่มีสติ มือบางจับสนองจับของพี่ชายอย่างเลื่อนลอย ลมหายใจวะหวิว ยิ่งแรงกระแทกจากมือนั้นหนัก กระต่ายยิ่งรู้สึกราวกับมีคลื่นยักษ์ในช่องท้อง มือนุ่มนิ่มสนองตอบพี่ชาย ถึงแม้จะไม่รุนแรงเท่าที่โดนทำ แต่สัมผัสนุ่มเนียนก็ทำให้พี่เสือเคลิบเคลิ้ม
"ซี๊ดดด... ต่ายน้อย"
กระต่ายน้อยขมวดคิ้วมุ่น คลื่นโจมตีจนลำตัวร้อนผ่าว ริมฝีปากแห้งผาก รู้สึกราวกับมีบางอย่างรุนแรงสั่นระริกไปตามไขสันหลัง เสียวซ่านรุนแรง วาบหวามไปทั่งร่าง
"อะ พี่ พี่ พี่จ๋า..!" เสียงหวานกรีดร้อง สองขาเรียวเกร็งเขม็ง
"ฮื่อ... ออกมา ปล่อยเร็ว" มือหนากระแทกจนตัวน้องแทบจุก แล้วเมื่อพี่เสือปาดปลายหัว เจ้าตัวเล็กก็ถึงที่สุด
"อ๊าาา....!" ของเหลวขุ่นข้นสีขาวพุ่งออกจากปลายหัวเล็ก กระฉอกโดนหน้าท้องแข็งแรงของพี่ชาย
กระต่ายน้อยดวงตาปรือปรอย ร่างเล็กโงนเงนจนพี่เสือต้องละมือไปประคองแผ่นหลังเล็ก
"เป็นไงครับ ?"
น้องน้อยหายใจเบา "นะ นะ...ในหัว มัน.... ว่าง.... ไปหมดเลย..."
พี่เสือหัวเราะเบาๆ จูบหน้าผาก "ทำให้พี่บ้าง"
กระต่ายน้อยเลื่อนมือไปแตะอย่างลังเล... พี่เสือเคยบอกว่าเขาทำแล้วอาจอันตรายไม่ใช่เหรอ ?
"เร็วครับ พี่ดูอยู่ ไม่เป็นไรหรอก" เหมือนจะล่วงรู้ความคิด พี่เสือรีบปลอบประโลม มือน้อยจึงค่อยๆ รูดรั้งเหมือนที่พี่ชายสอนช้าๆ เสือร้ายครางอย่างพึงพอใจ
"มือต่ายน้อย... อุ่นมาก" พี่เสือจับบนมือนิ่มให้เพิ่มแรงกระแทก มืออีกข้างจับตัวน้องให้มาแนบใกล้เพื่อบดเบียดริมฝีปากแนบแน่น แลบลิ้นเลียแล้วง้างงับริมฝีปากล่าง คนตัวโตซุกซน รุกรานไปยังภายใน เลาะเล็มข้างฟันขาวสะอาด ลิ้มโลมเลียภายในทุกซอกทุกมุม มอบจุมพิตอันร้อนแรง หื่นกระหาย
มือนิ่มรูดขึ้นลงไม่พัก ไม่นานนัก พี่เสือก็ละริมฝีปาก ตัวสั่นเกร็ง
กลิ่นหอมหวาน ร่างนุ่มนิ่มบอบบางกับหน้านวล หวานแดงจัดนั่น... ช่างยั่วเย้าอารมณ์เหลือเกิน....
"อา... ต่ายน้อย... ต่ายน้อยของพี่เสือ"
เจ้าตัวเล็กมองของพี่ชายอย่างงงัน แท่งขนาดใหญ่ของพี่เสือพ่นของเหลวขาวข้นจำนวนมาก น้องหลับตาปี๋เมื่อน้ำรักฉีดพ่นมาถึงใบหน้าหวาน
...ต้องใช้เวลาสักพักเลยทีเดียว กว่าพี่เสือจะหลั่งออกมาจนหมด เมื่อลืมตาขึ้นมองน้องชาย ก็พบว่าใบหน้าน่ารักของน้องมีหยาดพันธุ์ตัวเองเปรอะเปื้อน...
นั่นยิ่งเร้าอารมณ์...
พี่เสือหอมแก้มนุ่ม แล้วอุ้มน้องไปยังห้องน้ำ กระต่ายน้อยยังอยู่ในภวังค์งงงัน
"ต่ายน้อย ?"
น้องน้อยเงยหน้าขึ้นมองตามเสียงเรียก
"รังเกียจเหรอครับ ?" ใบหน้าหล่อเหลา คมเข้มสลดลง จนกระต่ายน้อยต้องส่ายศีรษะไปมา
"ไม่ ? แล้วเป็นอะไร ?"
น้องหน้าแดงจัด ก่อนตอบเสียงแผ่ว "ของพี่เสือใหญ่จังเลย..."
พี่เสือหัวเราะ วางน้องลงบนขอบอ่าง
"ให้พี่อาบน้ำให้นะ"
กระต่ายน้อยก็หมดแรงแล้ว ยินดีรับการบริการจากพี่เสือ
พี่เสือถอดเสื้อตนเองแล้วค่อยมาถอดของน้อง ใบหน้าเต็มเปี่ยมไปด้วยความสุขแต่ใบหน้าของน้องขวยเขิน แดงฉ่ำ
"ต่ายน้อยครับ" พี่เสือกดจูบแก้มเนียน ไม่ว่าเมื่อไหร่ แก้มน้องก็ทำให้อดใจไม่ไหวสิน่า
น้องเชยตาขึ้นมองเชิงรับรู้
"ขอบคุณนะ เป็นของขวัญวันเกิดที่ดีที่สุดเลย"
คำพูดขอบคุณของพี่เสือทำให้กระต่ายน้อยอายที่สุดในชีวิตเหมือนกัน!
____
-
:กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1:
หายเร็วๆนะตัวเอง
-
พี่เสืออย่างหื่นเลยฮ่ะแต่พี่ก็ชอบนะ :haun4:
คนเขียนหายไวๆนะคะ รักษาสุขภาพด้วยค่า :กอด1:
-
ขอให้หายไวๆนะคะ ช่วงนี้อากาศเปลี่ยนแปลงบ่อย รักษาสุขภาพด้วยจ้า
-
อ๊าาากก พี่เสือทำอะไรต่ายน้อยอ่า
ปล.คนแต่งหายไวๆนะคะ
-
อ้ายพี่เสือมันหื่นคนเดียวไม่พอ ชวนน้องหื่นตามไปด้วย
ปล.ขอให้คนแต่งหายป่วยเร็ววัน
-
อ๊างงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงค์ ......
โดนทานไปซะแล้ว ต่ายน้อย .....
(http://upic.me/i/tz/5sszy.jpg)
คนเขียน หายป่วยเร็วๆนะ สู้ๆ!
-
หายไวๆน้า
จะมาปูเสื่อรอน้องต่ายทุกวัน
:katai1:
:katai1:
-
อึก เลือดทะลัก :m25: :m25:
หายเร็ว ๆ นะคะ พักผ่อนเยอะ ๆ ร่างกายจะได้ฟื้นตัวเต็มที่ :L2:
-
น้องกระต่ายคงเป็นของขวัญวันเกิดที่ถูกใจพี่เสือที่สุด :z1:
-
รับทราบค่ะ! คนเขียนหายไวๆนะค่ะ :L2:
(อ่านตอนนี้เลือดหมดตัวเยย)
-
คนเขียนหายเร็วๆนะจ๊ะ :mew1:
ปักหลักรออยู่ อิอิอิ :katai5:
-
พี่เสือทำเอาน้องต่ายหมดแรงเลย คนเขียนหายเร็วเร็วน๊า
-
:o8: :o8: :o8: อุ้ย เขิลล
ปูเสือ หอบหมอนผ้าห่มมาเฝ้าไข้คนเขียน หายไวๆนะจ้า :mew3:
-
พี่น้องคู่นี้อยู่ในโลกส่วนตัวมาก
พ่อกับแม่เป็นส่วนเกินไปเลยอ้ะ 5555
พี่เสือหื่นกะน้องอีกแล้วนะเนี่ย
ต่ายน้อยก็น่ารักเกิ้นนน ชอบจังเลย
แล้วก็ขอให้หายป่วยเร็วๆนะคะคนเขียน ^^
-
:hao6: :hao6: :hao6:
อร๊างงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง :m25:
ขอให้คนเขียนหายป่วยไวๆนะคะ ระหว่างนี้เราจะเตรียมเลือดสำรองไว้ :mew1:
-
อุ๊ย
ก่อนเม้นท์นิยาย เจอบรรทัดแรก ขออนุญาตเม้นก่อนเลยค่ะว่า
นิยายชุดเชอร์ล็อกโฮลม์ นักเขียนคือ เซอร์ อาเธอร์ โคนัน ดอยล์นะคะ (การ์ตูนนักสืบจิ๋วโคนัน ก็เอาชื่อมาจากนักเขียนชื่อก้องท่านนี้) ส่วนอกาธาคริสตี้ ตัวเอกชื่อนักสืบปัวโรต์ค่ะ ถ้าจำไม่ผิด เดี๋ยวจะมาอีดิทเพื่อเม้นท์นิยายนะคะ
ปล. ซีรี่ย์ของ BBC เรื่อง Sherlock (ซึ่งก็ based จากนิยายเรื่องเดียวกันนี้แหละ สนุกดีค่ะ แถมโฮล์มกับวัตสันคู่หูก็สุดแสนจะเข้าขาจนเราเขว :hao6: ลองดูนะคะถ้าชอบซีรี่ย์ฝรั่งแนวสืบสวน)
คอมเม้นท์นิยาย
น้องต่ายน้อยเราจะเจนเกมมากขึ้นเพราะพี่เสือนี่ล่ะ :hao3: โอย นี่แค่ 12 นะเนี่ย ไม่อยากจะคิดถึงตอนจับเต็ม :mew3:
-
พี่เสือหาเรื่องหื่นได้ตลอดนะ 5555555
ขอให้คนแต่งหายไวๆนะคะ :L2: แอบอยากเห็นต่ายน้อยพี่เสือโตไวๆ อิอิ
-
ต่ายน้อยของพี่เสือน่ารักมากกกกกกกก
ใสซื่อสุดๆ เลยอ่ะ ชอบ
พี่เสือก็เจ้าเล่ห์เป็นที่สุดหลอกล่อน้องจนได้นะ
จะรอวันที่พี่เสือ กุ๊กกิ๊กอะดุ๊กอะดิ๊ก (?) กับน้อง ฮุฮุ
-
พักผ่อนเยอะๆ และหายเร็วๆนะครับ
^^
-
พี่เสือมีพัฒนาการอย่างมากเรื่องหื่น ๆ เนี่ยะ
-
ขอให้หายไวๆนะคะ
-
พี่เสือนี่อาการหนักขึ้นทุกวัน น้องต่ายคงไม่รอด เพราะดูหัวอ่อนและสมยอมขนาดนั้น 555
รอติดตามผลงานชิ้นต่อไปนะคะ ^^
-
ตาเสือ เวลาทำล็อคประตูดีๆด้วยนะ
เดี๋ยวคุณพ่อคุณแม่เปิดมาจ๊ะเอ๋ จะหัวใจวาย ตายคาที่แบบป้าๆในเล้าเอาซะป่าว :m25:
-
เอิบ ถ้าพี่เสือจะหื่นขึ้นๆๆ ได้ขนาดเน้ อีกหน่อยน้องต่ายน้อยไม่ช้ำก่อนหรือคะเนี่ย อ๊ายยย >///<
แต่เพราะเป็นพี่เสือหรอกนะ ต่ายน้อยถึงยอม คนอ่านก็ยอม เอาเป็นว่าวินวินกันทั้งสองฝ่ายนะคะ
มาอัพอีกไวไวนะคะ ติดเรื่องนี้ซะแล้วววว ^ ^
-
โอยยย เลือดหมดตัวเพราะฉากนี้ ฮ่าๆๆ ชอบๆ
คนแต่งหายป่วยไวๆนะคร้าบ ติดตามเรื่องนี้อยู่คร้าบบ :mew1:
-
พี่เสือ 'โต' กว่าที่คุณแม่คิดเยอะ... ---- ถ้าจะจริงหื่นซะ อิอิ :mew4:
หายป่วยเร็วๆๆน้า
-
ขอให้หายเร็วๆนะคะ :mew1:
-
ขอจิ้มก่อนอ่านนะคะ 555
-
แกว๊ก ๆ บอกตรงว่าเขินของขวัญวันเกิดเค้ามากค่า พี่เสือทำอะไรเนี่ยยยยย :hao6:
น้องต่ายน้องน่าทนุถนอมเนอะ น่ารักจริง ๆ เลย พี่เสือหื่น พูดได้คำเดียว 555
อ่ะ ไม่ใช่ เค้าแค่อยากแสดงความรักกับน้อง พ่อแม่เป็นส่วนเกินคู่นี้ตัลหลอด
ขอบคุณค่ะ
-
:heaven
พูดไม่ออกอะ ฟินมาก
พี่เสือ'โต' กว่าที่คุณแม่คิดเยอะมาก
สนุกมากคะ ชอบๆ
-
หายไวๆนะคะคนเขียน ^^
:bye2: :bye2: :bye2:
-
โตตามวัย แต่ต่ายน้อยดูจะหยุดอยู่ที่เดิม
เราพึ่งหายจากไซนัสอักเสบค่ะ
หาหมอ กินยาแก้แพ้ ล้างจมูกมากๆ ดื่มน้ำมากๆ ขยันออกกำลังกาย
หายค่ะ
-
ต่ายเอ๊ยยย หึหึหึหึหึ
แกไม่รอดแล้วแหละ พี่แกหื่นขนาดนี้
-
:m25: พี่เสืออออออออออออออออออออออออ
น้องต่ายอายุ 12 เองนะลูก เดี๋ยวน้องเสียเด็กลูก (อืม..ได้ข่าวว่าพี่เสือก็ 12 เท่ากัน -..-)
-
โอ๊ย พี่เสือ หื่นอ้ะ สิบสองแน่หรือ 555555
ถ้าน้องต่ายโตขึ้นจะเป็นไงนะ อยากอ่านพาร์ทโตของทั้งคู่จัง
-
ไอ้เสือหื่นนนนนน ท่าทางจะหิวจัด ฟัดต่ายน้อยซ้า :hao6: :hao6: คนแต่งหายไวๆน้า :katai1: :katai1:
-
ของขวัญสำหรับคนพิเศษช่างดีอะไรอย่างนี้
อย่าลืมให้กันทุกเทศกาลนะ ฮ่าๆๆ
:กอด1: ขอให้หายป่วยกลับมาแข็งแรงเหมือนพี่เสือเร็วๆนะคะ
-
กว่าต่ายน้อยจะโต เจอพี่เสือจะขย้ำหมดตัวแล้ว
-
พี่เสือทำไปได้ ต่อไปคงยิ่งกว่านี้
-
กว่าน้องต่ายจะโต ช้ำหมดพี่เสือ 5555+ :-[
ปล. คนแต่งขอให้หายไว ๆ นะจ๊ะ
-
ติดตามมมม เรื่องนี้น่ารักมากกกโฮกกกกกกกก
หายไวๆนะคะ ช่วงนี้อากาศเมืองไทยมันน่ากลัว55555555555555+ :laugh:
-
พี่เสือ"โต"กว่าที่คิดนะคุณเเม่ อิอิ :hao6:
หายไว้ๆนะคะ :3123:
-
หายไวไวนะค่ะ
-
พี่เสือพัฒนาได้เร็วจริงๆ คุณแม่ไม่ต้องบอกให้พี่เสือโตไวไวหรอกฮะ เพราะแค่นี้ก็ 'โต'มากแล้วจ้า :m25:
-
คนเขียนหายไว ๆ นะค่ะะ > <
อยากรู้ว่าถ้าพี่เสือกับน้องต่ายโตขึ้นมาจะเป็นยังไง ? 55555
-
ถ้าโตกว่านี้จะหื่นขนาดไหนเนี้ยะ พี่เสือ :z1:
:haun4: :haun4:
-
พึ่งเข้ามาอ่านเรื่องนี้ แต่ว่าชอบมากเลยอ่ะ
รอติดตามตอนต่อไปนะค่ะ อิอิ
-
หายไวไวนะคะ เสือไม่ค่อยเลยนะ
-
พี่เสือนี่อายุ 12 หรือ 22 นะ
เชี่ยวชาญช่ำชองซะ
ต่ายน้อยของเจ้ หนูจะเสียสาวก่อนม.2 ซะละม้างงง
:เฮ้อ:
แต่เจ้ก็ชอบนะ :laugh: :laugh: :laugh:
-
สองพี่น้องสร้างโลกของตัวเอง
พร้อมล้อมรั้วด้วยกำแพงสูงลิบลิ่ว
จนพ่อแม่เป็นส่วนเกินไปเลย
อยากรู้จังว่าตอนโตพี่เสือจะหวงน้องขนาดไหน
คนเขียนดูแลตัวเองดีๆ นะคะ
คนอ่านรอได้ค่ะ ^^
-
คุณเสือ อะไรเธอจะแก่แดดแก่ลมขนาดนี้คะ? อย่าว่าอย่างนั้นอย่างนี้เลยนะ ทะนุถนอมน้องต่ายบ้างเถอะ สงสาร เดี๋ยวก็ช้ำกันหมดพอดี หึหึ
ปล. ไปอ่านการ์ตูนที่คุณผู้เขียนบอกว่าเป็นแรงบันดาลใจของนิยายเรื่องนี้แล้วนะคะ สนุกมากๆ เหมือนกัน ^_^
ปปล. หายป่วยไวไวนะคะ
-
o18 น่ารักที่สุดเลยยยยยยยย
-
อุ๊ย
ก่อนเม้นท์นิยาย เจอบรรทัดแรก ขออนุญาตเม้นก่อนเลยค่ะว่า
นิยายชุดเชอร์ล็อกโฮลม์ นักเขียนคือ เซอร์ อาเธอร์ โคนัน ดอยล์นะคะ (การ์ตูนนักสืบจิ๋วโคนัน ก็เอาชื่อมาจากนักเขียนชื่อก้องท่านนี้) ส่วนอกาธาคริสตี้ ตัวเอกชื่อนักสืบปัวโรต์ค่ะ ถ้าจำไม่ผิด เดี๋ยวจะมาอีดิทเพื่อเม้นท์นิยายนะคะ
ปล. ซีรี่ย์ของ BBC เรื่อง Sherlock (ซึ่งก็ based จากนิยายเรื่องเดียวกันนี้แหละ สนุกดีค่ะ แถมโฮล์มกับวัตสันคู่หูก็สุดแสนจะเข้าขาจนเราเขว :hao6: ลองดูนะคะถ้าชอบซีรี่ย์ฝรั่งแนวสืบสวน)
คอมเม้นท์นิยาย
น้องต่ายน้อยเราจะเจนเกมมากขึ้นเพราะพี่เสือนี่ล่ะ :hao3: โอย นี่แค่ 12 นะเนี่ย ไม่อยากจะคิดถึงตอนจับเต็ม :mew3:
แนะนำเรื่องsherlockด้วยเหมือนกันค่ะ นอกจากความฉลาดล้ำและแปลกเหนือคนของพระเอกแล้ว ความสัมพันธ์ของโฮล์มกับวัตสันก็น่าสงสัยเหลือเกินค่ะ :o8: โดนแซวว่าเป็นคู่เดทกันมั่ง เป็นมากกว่าเพื่อนมั่ง แอร๊ยย ฟิน
สำหรับน้องต่าย..ถูกพี่เสือรุกใหญ่แล้ว นี่12ยังขนาดนี้ โตกว่านี้จะขนาดไหน(อะไร!!! :pighaun:) พี่เสือโตเร็วเพราะน้องต่ายแน่ๆเลย น้องก็ยังคงอายะจังอย่างเสมอต้นเสมอปลาย5555คือต่อให้ถูกทำอย่างนั้นอย่างนี้ยังใสได้อีกกกกกกก
รอติดตามให้เด็กๆโตอย่างแข็งแรงและหื่นค่าา นักเขียนดูแลสุขภาพดีๆค่ะ อากาศแปรปรวน ยังไงสู้ๆนะคะ เป็นอีกหนึ่งกำลังใจให้นะคะ :mew1:
-
โอ้ววว.... พิเศษของขวัญวันเกิดจากต่ายน้อย มีความสุขมากๆนะพี่เสือ
ปล. หายป่วยไวๆ นะคะ :man1:
-
คะ หายไวน๊า นี่ก็เพิ่งออกจากโรงบาลเหมือนกันตัวขึ้นผดอากาศร้อน
เดี๋ยวตุนเลือดไว้รอพี่เสือน้งต่าย
เรียกเลือดลม ได้ดีเกิ๊น
คุณแม่เสือ โตเกินวัยไปไกลแล่ววววววววววววววว
-
อ๊ายยยย พี่เสือ น้องต่าย
อ่านแล้วฟินเว่อร์
-
พี่เสือ กรี๊ดดดดดดดดดดดด!!!!!!! เขินอ่ะ ต๊ายยยย นี่12 จิงป่ะ? ><
-
พี่เสือ..
โตไวชิบเป้ง
เขิน ชอบแบบ นี้!
น้องต่ายน่ารัก ไม่รู้เรื่องอะไรเลย //ฟัด :man1:
-
อร๊ายยยยย :^) หายไวๆนะคะคนเขียน
-
หายไวๆ น๊าาาา :hao3:
แล้วก็มาส่งน้องกระต่ายน้อย กับพี่เสือด้วยยยย หุหุหุ :katai2-1:
-
ไม่ว่าพี่เสือจะล่อลวงทำอะไร
น้องน้อยก็ยังไร้เดียงสา
ส่วนพี่เสือเนี่ย ร้ายเดียงสา!
ยิ่งโตยิ่งน่ากลัวแน่เลย
-
ถ้าคุณพ่อกับคุณแม่รู้ว่า พี่เสือโตไวแบบนี้ คงอยากจะอวยพรว่า โตช้าๆ บ้างก็ได้นะลูก สงสารน้องบ้างไรบ้าง 55555555
ต่ายน้อยน่ารักอะ :-[
-
พี่เสือร้ายกาจมาก :hao6:
-
นิยายเรื่องนี้ ทำให้เรามาเม้นในเล้าเป็ดเป็นครั้งแรก หลังจากไม่ได้เม้นมานับปี
น่ารักสุดยอด!!!!
-
พี่เสือดูมั่นคง ไม่วอกแวกทำให้น้องต่ายเสียใจเลย เป็นคนดีมากๆค่ะ ถึงจะเกเรกับคนอื่นไปหน่อยละนะ 5555
หายป่วยไวๆนะคะ เป็นกำลังใจให้ค่ะ
-
พึ่งเจอเรื่องนี้ สนุกน่ารักมากกกกกกกกก กรี๊ดดดดดดดดด :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
-
พี่เสือนี่ร้ายสมชื่อเลยนะ ส่วนน้องต่ายก็น่ารักสมชื่อเหมือนกัน
นี่ขนาดอายุแค่นี้นะเนี่ย ต่อไปน้องต่ายจะโดนอะไรบ้างน้า~
ตอนนี้พี่เสือก็ได้แต่แทะเล็มน้องต่ายน้อยไปก่อนล่ะ :z1:
เห็นอย่างนี้แล้วโตไปจะรอดไหมเนี่ย เนื้อยิ่งหวานๆอยู่
แต่มันก็ให้อารมณ์ประมาณพี่หวงและห่วงน้องไปในตัวด้วยแหละ
ทำให้ต้องคอยดูแลปกป้องอย่างไกล้ชิดที่สุดอย่างที่เห็น น่ารักดี
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ :กอด1:
ป.ล. ขอให้หายป่วยเร็วๆ แล้วก็รักษาสุขภาพด้วยนะคะ
-
ขอเลือดกรุ๊ปYด่วนนน!!
คนเขียนหายเร็วๆนะจ๊ะ
-
อ่านรวดเดียวตามทันแล้ว เริ่มติดพี่เสือกะน้องต่ายงอมแงม อยากอ่านตอนขึ้นม.ปลายเร็วๆจัง พี่เสือจะเผด็จศึกน้องมั๊ยเนี่ย // (อินี่หื่น 555)
ปล.คนเขียนหายป่วยไวๆนะค่ะ
-
หายป่วยไวไวน่ะค่ะ รักษาตัวให้หายก่อนไม่ต้องฝืนน่ะค่ะ รอได้ค่ะ :กอด1: :กอด1: :กอด1: :L2:
ส่วนพี่เสือค่ะ พี่เสือ :hao6: :hao6: :hao6: สวดยอดไปเลย :heaven :heaven :heaven :heaven ทำน้องต่ายน้อยขึ้นสวรรค์
-
แอร๊ยยย ขอหื้อหายโวยๆเน้อเจ้า :mew1:
ลาทั้งทีน่าจะลงยาวๆกว่านี้ กร๊ากกกกกกกกกก :katai4:
เป๋นกำลังไจ๋หื้อเน้อ
ปล. จากคนเหนือเหมือนกัน แอร๊ยยย :hao7:
-
เพิ่งอ่านไปสองตอน เรื่องนี้โคตรรน่ารักอ้ะ >< ชอบๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
อื้อฮือ ..... พี่เสือ ลูกล่อลูกชนแพรวพราว
-
:katai1: :katai1: :katai1: หื่นนนนนน แฮ่ก ~ แฮ่ก ~~~ :hao6:
วันเกิดพี่เสือในปีต่อๆ ไปคงจะงาบน้องทีละเล็กทีละน้อย เพิ่มขึ้นทุกปีสินะ แอร๊ !!!! :hao7:
ตอนนี้ทำเอาขวยเขินกันไปหมดเลยยยยย :o8:
มันต้องแบบนี้แหละพี่เสือ แบบว่าน้องต่ายน่ากินอ่าาา :z3:
ผู้แต่งหายไวๆน๊าา ทำไมเจอหลายต่อแบบนี้น่าเห็นใจ :mew2:
เค้าก็เคยโดนแมลงต่อยนะ เป็นผึ้งเลยแหละ ขับมอไซด์แล้วบินมาโดนต่อยเลย
ดีนะผึ้งพอปล่อยเหล็กไนแล้วจะตายทันที ตายคาอกเค้าเลย o22
หลับมาถึงบ้านเช่าก็ต้องให้เพื่อนรีบเอาเหล็กไนออกให้ เง้อออ :z6:
อีกอย่างเวลาแพ้อะไรผื่นก็จะขึ้น ลำบากเหมือนกัน เข้าใจผู้แต่งเลย
ดูแลตัวเองด้วยนะจ๊ะ ช่วงนี้ฝนก็เริ่มตกแล้ว หนาวๆ ร้อนๆ แบบนี้ไม่สบายง่าย
แนะนำนมอุ่นๆ ก่อนนอนสักแก้วนะจ๊ะ จะได้หลับสบาย ไม่เพลีย o13
-
พี่เสือโคตรหื่นเลยจ้าา :katai2-1:
-
หอบผ้ามาเฝ้าไข้คนเขียน :katai2-1:
จงหายไวๆ :hao7: :hao7:
-
โอ้ยยยยย
คือปกติเป็นคนชอบอ่านนิยายแนวนี้อยู่แล้ว
แต่ที่เคยอ่านมามักจะเศร้าเคล้าดราม่าตลอด!
เจอเรื่องนี้บอกได้คำเดียวว่า 'ตกหลุมรัก'
มีคนแนะนำให้อ่านนานแล้ว
ไอ้เราก็มัวแต่ยุ่งๆนิยายตัวเอง เลยไม่ได้อ่านซักที
พอมาวันนี้อ่านรวดเดียว...
แล้วรู้สึกว่า 'สิบเอ็ดตอนมันไม่พอว่ะ!'
คุณพระ!
หลงความน่ารัก น่าฟัดของต่ายน้อย
ชอบความเข้ม เถื่อน เร้าใจของพี่เสือ
โอ้ยยยยยยยยย
คุณพ่อคุณแม่จับสองคนนี้แต่งงานกันเถ๊อะ!!!
-
:mew1:
กระต่ายแสนซื่อ เสียเปรียบอีกแล้ว
-
อร๊ายยยย พี่เสือ หื่นจังเลยลูก เขิลแทนต่ายน้อย :o8:
-
ปูเสื่อรอน้องต่าย :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
-
ร้ายแต่เด็กเลยนะ พี่เสือ
-
จะรอค่ะ
หายไวไวนะคะ
คิดถึงพี่เสือน้องต่ายจะแย่แล้ว :ling1:
-
12. พี่เสือ น้องกระต่ายกับเรื่องเสื้อผ้า
หลังจากวันที่น้องต่ายป่วยแล้ว เป็นคุณพ่อเองที่อดรนทนไม่ได้กับเสื้อผ้าก้ำกึ่งพิกลๆ ของน้องกระต่าย ถึงจะเข้ากับลูกชายได้ดีจนน่ากลัวก็เถอะ คุณพ่อเลยบัญชาให้สมาชิกทุกคนในบ้านเลิกแต่งตัวให้น้องเป็นตุ๊กตาเสียที
คุณแม่หน้างอๆ พี่เสือมีทีท่าต่อต้านชัดเจน ส่วนน้องกระต่ายกระดี๊กระด๊าเพราะเจ้าตัวอยากใส่เสื้อยืดสกรีนลายเท่ๆ อย่างหัวกะโหลก ตัวอักษรเก๋ๆ กางเกงยีนส์ หมวกแก๊ปเหมือนพี่ชายบ้าง
คุณพ่อเลยพาน้องกระต่ายน้อยมายังโซนเสื้อผ้าเด็กผู้ชาย คุณแม่เดินวนหลายรอบก็ยังตัดสินใจไม่ได้ ส่วนพี่เสือยืนกอดอกหน้าบึ้งรออยู่หน้าร้าน
น้องกระต่ายรีบวิ่งเข้าไปหาเสื้อยืดสีดำ สกรีนลายสุดแนวเป็นตัวอักษรเก๋ กับหัวกะโหลกไขว้ดูมาดแมนสมชายที่สุด
คุณแม่หน้าเหยเก หันไปมองคุณพ่อ
คุณฉัตรชัยรีบรุนหลังลูกไปลอง
แต่แล้ว...
น้องกระต่ายหายเข้าไปยังห้องลองเสื้อนานสองนาน จนคุณแม่ต้องเรียก
"หนูต่าย เสร็จยัง ?"
เจ้าตัวเล็กไขประตูออกมา โผล่มาแต่หน้าหวานๆ
"คะ... คุณแม่ เรียกพี่จ๋ามาหน่อย"
คุณแม่กลอกตา สะกิดคุณพ่อที่ยืนเล่นมือถืออยู่ข้างๆ ให้รับคำสั่งลูกชายสุดที่รัก
"พ่อ ไปสิ"
พี่เสือเดินตามคุณพ่อเข้าร้านมา ไม่ต้องรอให้ใครสั่ง พี่เสือกระชากประตูห้องลองเสื้อแล้วผลุบหายเข้าไปสักพัก
ไม่นานนัก พี่เสือก็ถือเสื้อผ้าออกมา ตามด้วยน้องเล็กก้มหน้างุดๆ ใส่เสื้อผ้าชุดเดิม
พี่เสือหันไปทางพนักงานขายที่ยืนรอข้างๆ "นี่ไซส์เล็กสุดแล้วเหรอครับ ?"
พนักงานสาวยิ้มตอบ "ค่ะ นี่เล็กสุดแล้ว"
คุณพ่อคุณแม่ถึงบางอ้อ
"มีรุ่นอื่นตัวเล็กกว่านี้ไหมคะ ?" คุณแม่พยายามกู้สถานการณ์ แต่พนักงานสาวส่ายศีรษะ
"คือ... แบรนด์เราผลิตไซส์ SS เป็นไซส์เล็กสุดแล้วค่ะ เอ่อ... ไม่ว่ายังไง ลองพาลูกสาวคุณแม่ไปร้าน < - 3 ที่อยู่โซนเด็กผู้หญิงไหมคะ เป็นเครือเดียวกับร้านเราค่ะ"
น้องกระต่ายทำหน้าเหมือนจะร้องไห้อีกแล้ว พี่สาวคนขายยังมองว่าเขาเป็นเด็กผู้หญิงเลย
"เอ่อ คือ... นี่เป็นเด็กผู้ชายครับ" คุณพ่อแก้ ไม่แน่ใจว่าต้องแก้ไขคำพูดคนอื่นอีกกี่รอบ
"อ้าว ?" พนักงานสาวอึ้งไปเล็กน้อย ก่อนหัวเราะแหะๆ "คือ... น้องตัวเล็ก เอ๊ย น่ารักมากค่ะ พี่เลยดูไม่ออก อ่า เอ่อ ที่ร้านเครือของเรามีเสื้อผ้ายูนิเซ็กส์ด้วยนะคะ น่าจะมีไซส์ของน้อง"
พนักงานขายรีบยัดคูปองส่วนลดพร้อมนามบัตรอีกร้านในเครือใส่มือคุณพ่อ ยิ้มปิดท้ายการขาย
ในร้านถัดไป น้องกระต่ายหน้ามุ่ยยืนอยู่หน้าร้านข้างคุณพ่อ ส่วนคุณแม่จูงมือพี่เสือเข้าร้านอย่างร่าเริง
"เป็นอะไรไปลูก ?" คุณพ่อถามเจ้าตัวน้อยที่ดูหงอยผิดปกติ
"คุณพ่อครับ หนูเหมือนเด็กผู้หญิงมากหรือฮะ ?" เจ้าตัวเล็กถามเสียงแผ่ว เงยหน้ามองบิดา ด้วยดวงตากลมโตใส แพขนตาหนาล้อมกรอบตาให้ดูหวาน จมูกเล็กๆ โด่งรั้นกับริมฝีปากรูปกระจับอวบอิ่ม ใบหวานเล็กเท่ากำปั้นเรียวมนรูปไข่ คุณแม่ยังจับซอยผมทรงคล้ายเด็กผู้หญิงอีกด้วย
ถึงคุณพ่อจะเป็นผู้ชายทื่อๆ แต่มองออกว่าลูกชายน้อยเนื้อต่ำใจมากแค่ไหน ก็คุณพ่อก็ตัวสูงใหญ่ พี่ชายก็ตัวโตล่ำสัน มีแค่ตัวเองที่ตัวเล็ก ขาวบาง
"ทำไมหนูคิดแบบนั้นล่ะลูก ?" หากคุณพ่ออ่อนโยนเหมือนคุณแม่คงจะปลอบใจแล้วว่าหนูต่ายแข็งแรงสมชาย
"ก็... ก็... ใครๆ ก็มองหนูว่าเป็นเด็กผู้หญิง ใครๆ ก็ให้หนูใส่กระโปรง"
"หนูต่ายใส่กระโปรงน่ารัก" ธนูดอกแรกจากคุณพ่อ ผู้เป็นผู้ชายหยาบกระด้างตรงเข้าเล่นงานหนูต่าย แต่แล้วมือใหญ่อบอุ่นของคุณพ่อก็วางบนศีรษะทุย
"หนูต่ายใส่กางเกงก็น่ารักเหมือนกัน ทุกคนรักหนูต่ายไม่ว่าหนูต่ายจะใส่อะไร" คุณพ่อเป็นพวกสัจนิยม เลยไม่นิยมชมเชยหรือปลอบใจ
"มันไม่สำคัญว่าภายนอกหนูต่ายจะดูเป็นผู้หญิงหรือผู้ชาย ถ้าหากภายในของหนูต่ายเข้มแข็ง อ่อนโยน ให้เกียรติผู้หญิง พ่อว่า หนูต่ายสมชายจริงๆ ยิ่งกว่าพวกที่มีกล้ามอีกนะลูก"
คำปลอบใจที่เข้าใจยากของพ่อทำให้เจ้าตัวน้อยมีกำลังใจมากขึ้น กระต่ายน้อยกอดเอวพ่อแน่น ซุกหน้าลงกับพุงป่องๆ นุ่มๆ พูดเสียงอู้อี้ว่า
"ขอบคุณครับ หนูจะเป็นคนเข้มแข็ง"
งั้นเริ่มจากเลิกขี้แยดีกว่าไหมลูก.... คุณพ่อได้แต่คิดในใจ ถอนหายใจเฮือก ลูบหลังลูกชายปลอบโยน
คุณแม่กับพี่เสือออกร้านมาหลังจากนั้น น้องเล็กก็เริ่มติดคุณพ่อมากขึ้น จากที่มักเดินจูงมือพี่เสือไปไหนต่อไหน แต่ตอนนี้กลับเกาะหนึบอยู่กับคุณพ่อจนจะให้คุณพ่ออุ้มเดินอยู่แล้ว คุณฉัตรชัยชักไม่แน่ใจว่าลูกชายเข้าใจที่ตัวเองพูดไปบ้างไหม
พี่เสือที่ถือถุงชอปปิ้งให้คุณแม่เดินตามสองพ่อลูกหน้าง้ำ แล้วรีบเดินแซงคุณพ่อ คว้ามืออีกข้างของน้องน้อยขึ้นกุมแน่น
กระต่ายน้อยชอบใจ หอมแก้มพี่ชายหนึ่งฟอด แค่นั้นเอง จากหน้างอๆ ดุๆ ของพี่เสือก็เป็นหน้ายิ้มแป้นทันตาเห็น
คุณแม่เดินหัวเราะตามหลัง ปิดท้ายขบวน
เรื่องเสื้อผ้ายังไม่จบสิ้น ช่วงหลังมานี้ นอกจากฝนตกแล้ว ยังร้อนอบอ้าวด้วย พี่เสือตัวโตขี้ร้อน ตอนน้องไปเรียนพิเศษ พี่เสืออยู่คนเดียว เขามักจะปรับแอร์ให้แรงที่สุด แต่พอน้องกลับมาก็แทบจะเปิดพัดลม กระต่ายน้อยป่วยง่าย ขี้หนาว ผิดกับพี่ชายลิบ
พี่เสือผู้ไม่เคยให้น้องต้องลำบาก เลยต้องถอดเสื้อกอดน้องนอน
วันหนึ่ง หลังอาบน้ำ กระต่ายน้อยเกิดนึกสนุก อยากตัวโตเหมือนพี่ชายบ้าง เจ้าตัวจ้อยขโมยเสื้อนอนของพี่ชายมาใส่แล้วหันไปทางกระจก
ดูน่าขันที่สุด เสื้อนอนพอดีตัวของพี่เสือพออยู่บนร่างตัวเองกลับเป็นชุดเดรสยาวเกือบถึงเข่า เจ้าตัวเล็กรีบวิ่งไปอวดพี่ชาย
"พี่เสือ ดูสิ ตลกมั้ย ?" รอยยิ้มหวานจนตาหยีทำให้พี่ชายแสบตาชั่วคราว
ต้นขาขาวเนียนโผล่วับแวมจากชายเสื้อตัวยาวเล่นเอาพี่เสือแอบเลียริมฝีปาก สมองอันชั่วร้ายสั่งการทันใด
"ต่ายน้อยไม่ร้อนเหรอ ?"
"เอ๋ ?"
"ช่วงหลังๆ มานี่ร้อนเนอะ พี่เลยถอดเสื้อนอน ต่ายน้อยใส่กางเกงนอนไม่ร้อนเหรอ ?"
พอถูกชักจูง น้องก็คล้อยตามโดยง่าย "ร้อนเหมือนกันจ้ะ"
"นั่นสิ เปิดแอร์ก็หนาวเกินไป ต่ายน้อยจะป่วยด้วย ทำไมหนูต่ายไม่ใส่เสื้อนอนพี่นอนล่ะ ?"
"เอ๋ ?" ร้อนแล้วเกี่ยวอะไรกับเสื้อนอนพี่เสือ ?
"อืม คืนนี้ต่ายน้อยไม่ต้องใส่กางเกงแล้ว มานอนเร้ว" พี่ชายจัดการตัดบท ลุกขึ้นมาอุ้มน้องไปยังเตียงด้วยดวงตาแวววาว
"พี่จ๋า! มันโล่งๆ อ่ะ"
"ไม่เป็นไรหรอก โล่งสิดี ช่วงนี้ร้อนจะตาย" โกหกหน้าตาเฉย จนน้องตามไม่ทัน
"มัน... มันโป๊"
"ไม่โป๊" พี่ชายยืนยัน แต่ตาเจ้าเล่ห์ไปอยู่ที่เรียวขาขาวผ่องแล้ว "เสื้อพี่คลุมมิดชิดแล้ว" สาบเสื้อแหวกจนเห็นกางเกงในตัวน้อยรำไร วิวดีจริงๆ
"จริงนะ ?" ขนาดคนหัวช้าอย่างกระต่ายน้อยยังไม่ค่อยเชื่อเท่าไหร่ "แต่หนูว่ามันโป๊อยู่ดี หนูถอดเสื้อนอนเหมือนพี่เสือดีไหม ?"
อืม... พี่เสือคำนวน แผ่นอกขาวเนียน บางใสกับยอดอกสีชมพูสวยก็น่าดูใช่หยอก แต่ว่า...
"ต่ายน้อยไม่ใส่เสื้อนอนจะป่วยเอานะ"
น้องจึงยอมจำนนโดยปริยาย ยอมใส่เสื้อตัวเดียวนอน ขดตัวอยู่ข้างพี่ชาย โดยคนเจ้าเล่ห์นอนยิ้มกริ่มอยู่ในความมืด
ได้เห็นต้นขาเนียนๆ กับขอบกางเกงในตัวน้อยเว้าสูงทุกคืน แถมเจ้าตัวบางยังใส่เสื้อเขานอน เขาเองก็ใส่แต่กางเกงตัวเดียว...
เหมือนเมียตัวน้อยนอนไม่เรียบร้อยหลังเสร็จกิจจริงๆ!
___
คำตาม
สั้น :z6: :beat: !! อนุญาตให้ตบ ตี ต่อย กระทืบคนเขียนได้ตามใจชอบค่ะ :z10: เพราะด้วยป่วยและไปเจอของดีของพ่อ หนังสืออ้างอิงเรื่องปรัชญาพราหมณ์ค่า เลยจะขอเลื่อนอัพนิยายเรื่องใหม่ไปก่อนนะคะ :heaven
อ้างอิงเรื่อง Realism ค่ะ
http://www.goodreads.com/quotes/tag/realism = ตัวอย่างของเรียลลิซึ่มนะคะ
-
แปะ
//////////////////////////////(อีดีด = edit)
ดีจ๊ายเกิ๊นนน ได้จิ้มหลังตัวเอง ♥
+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+
แอบสงสารน้องต่าย หลายอย่างจากแรงกดดันตัวเองแล้วคนรอบๆ ระหว่างตัวน้องเอง กับพี่ชาย
แหม๋น้องต่ายคิดมากซิลู๊กกกกกกกกก พี่เสือเค้าเป็นงั้นเพราะรักน้องต่ายหร๊อกกกกกกก
พี่เสือ เจ้าเลห์ (แอบยกนิ้วโป้งให้ เยี่ยมมาก!) ตอดเล็ก ตอดน้อย น้องได้ตลอดจริงๆ !
-
หนูต่ายโดนตาพี่เสือหลอกแล้วลูก (แต่ก็แอบหนับหนุนพี่เสือนิด ๆ) o13
-
น้องต่ายมาเเล้ววว น่ารักมากเลยยย กรี๊สสสส :hao7:
-
รักษาสุขภาพด้วยนะคะ
อ๊ากกก พี่เสือ มาเบาๆ แอบหื่นในใจอ่ะ คุณพ่อก็สอนลูกดีอ่ะ คุณแม่ก็นะ แม่คะ แม่เป็นสาววายใช่มั๊ย หุหุ
ขอบคุณที่มาต่อนะคะ :katai2-1: :katai2-1: o13
-
ก็ฟิน ก็จิ้นกันไป....
-
หนูต่าย ชวนฉันหื่นอยู่หน้าจอคอม..
-
รอคอยเธอมาแสนน้านนนนน อิอิ ได้อ่านแล้วดีใจอ่ะ :กอด1:
รักษาสุขภาพด้วยนะค่ะ :)
-
พี่เสือยังคงโตสมวัยหนุ่ม
-
อื้ัอหือ ...ความคิดพี่เสือตอนท้ายนี่ บรรเจิดที่สุด ๕๕๕
-
พี่เสือ แบบว่า ......... หื่่นอ่ะ
:hao6:
-
พี่เสือ.....หื่น!!!
:hao7:
-
พี่เสือยังหื่นคงเส้นคงวาเหมือนเดิม :haun4:
-
พี่เสือยิ่งโตยิ่งหื่น :hao6: :hao7:
-
เหมือนเมียตัวน้อยนอนไม่เรียบร้อยหลังเสร็จกิจจริงๆ!............ :a5:
พี่เสื๊ออออออออ....ตะไมหื่นได้ขนาดเน้ :hao6: :hao7:
แต่ชอบนะ ความเจ้าเล่ห์ของพี่เสือเนี่ย อิอิ :hao3:
-
ชอบวิธีการเลี้ยงดูของคุณพ่อคุณแม่น้องต่ายกับพี่เสือมากๆ เข้าใจสอนลูกนะคะ
แต่เอ เหมือนคุณแม่จะระแคะระคายอะไรบางอย่างแล้วหรือเปล่าหนอ อิๆๆ
หรือจะเรียกว่ารู้เห็นเป็นใจมันจะถูกไหมนิ ฮ่าๆๆ
ฮั่นแน่ พี่เสือ เอาอีกแล้วนะ ล่อลวงกระต่ายน้อยได้ทุกคืนๆๆๆ
อยากให้ต่ายน้อยลุกขึ้นมายั่วพี่เสือบ้างไรบ้างว่า
ถึงตอนนั้น อยากจิรู้ว่าพี่เสือกะจะทำไง ฮ่าๆๆ
-
พี่เสือชักเริ่มออกลาย(หื่น)แล้วน้องต่ายจะรอดไปซักกี่น้ำเหอๆ
-
พี่เสือชักเริ่มออกลาย(หื่น)แล้วน้องต่ายจะรอดไปซักกี่น้ำเหอๆ
หายไวไวนะค๊าาาา
-
ดองเมนต์ไว้หลายหน้าค่ะ
iforgive = ยินดีต้อนรับนะค้า :pig2:
yisren. = นิสัยพระเอกผันตรงกับอายุคนเขียนค่ะ :mew5:
Chichi Yuki = เอ ทำไมพอเราอ่านแล้วคิดถึงโกโบริเป็นคนแรก ?? :ruready
lalitalx = มีเล็กน้อยถึงปานกลางค่ะ ชาวนาควรงดออกจากฝั่ง (เหะ ?)
Zitraphat = มีเล็กน้อยค่ะ พออืดเบาๆ อิอิ
followme = ขอบคุณมากค่ะ คนเขียนก็รักคนอ่านน้า :L2:
PandP = ขอบคุณมากค่ะ นิยายเรื่องใหม่คงต้องถอยไปสักพักแล้วค่ะ :heaven เก็บข้อมูลเพลินไปหน่อย
gcc = ขาประจำมีสิทธิพิเศษนะคะ สะสมแต้มแลกถ้วยชามได้ 55
Nus@nT@R@ = พระเอกหนังไทยสมัยก่อนค่ะ
ohm = มีบ้างเบาๆ ค่ะ คนเขียนขอบคุณคนอ่าน นักอ่านทุกท่านด้วยนะค้า :L1:
patchylove = อาจมีมาม่าเล็กน้อยค่ะ แต่ยึดคอนเซปรอมคอมอยู่ค่ะ :3123:
แมวเหมียว = ตอนนี้อยู่ในกระบวนการผลิตค่ะ 55
greensnake = ว้าย เขิลล ถ้าบอกว่าปกติแล้วไม่ใช่คนเขียนแนวรอมคอมจะเชื่อไหมคะเนี่ย 55 4 ปีในมหาลัย ใช้เวลาในการแต่งนิยายแนวฆาตกรรม สืบสวน ดาร์กๆ โรคจิตๆ ค่ะ
BeeRY = เขียนไปเขินแทนน้องค่ะ จริงๆ พี่น้องเนี่ยจะรักกันแบบนี้หายากนะ แค่เรากับพี่ชายแค่คิดก็จะอ้วกแล้วค่ะ = =
ida_iii = มีแน่นอนค่ะ เล็กน้อยพอกรุบกริบ
drasil = ขอบคุณที่มารอนะคะ ดีใจมากๆ เลย คนเขียนจะขยันให้มากกว่านี้ค่ะ :katai4:
Ali$a฿eth = เห็นภาพเลยค่ะ 55 เหมือนการ์ตูนสมัยก่อน (ก้าวแรกสู่สังเวียน ? <= บอกอายุ)
wan_sugi = ขอบคุณมากๆ เลยค่ะ จะค่อยๆ ปรับไปนะคะ บางทีฝืนมากก็ไม่ดีเนาะ (แต่ปกติเราถนัดเขียนสืบสวน ฆาตกรรมนะคะเนี่ย ฝืนตัวเองมาเขียนรอมคอม ?? 55)
dolphins = แต่เค้ารักคนอ่านทุกคนเลยค่า :กอด1:
Riko = ขอบคุณมากนะคะ จะพยายามปั่นให้ทันก่อนหมดหน้าร้อนค่ะ จะได้เข้าถึงอารมณ์ :katai4:
MiU = อ๊าย ขอบคุณมากค่ะ ขอกอดทีนึงน้า :กอด1:
maemix = ขอบคุณมากค่ะที่แวะมา พี่เสือดีกรีความหื่นเพิ่มขึ้นทุกตอนค่ะ :hao6:
Monkey D = ขอบคุณมากค่ะ พี่เสือน้องต่ายยินดีต้อนรับนะคะ :pig2:
vevi = อาจมีเล็กน้อยค่ะ เบาๆ
takara = บ่งบอกว่า อนาคตอีน้องอาจสมยอม (เฮ้ย ?)
nut28phat = เอ่อ พอบอกได้ไหมคะว่าเจออะไรเหรอ TT อยากรู้จริงๆ นะ
eXcelencia = แม่ยกเตรียมเลือดสำรองได้เลยค่ะ ปลายทาง (ขนาดนั้น ?) มีฉากที่ทุกคนรอคอย
Luk-Pla-Yai = อ๊าย ขอบคุณมากค่ะ กระโดดจุ๊บๆ หน่อยนะคะ มาม่าเล็กน้อยค่ะ กินเยอะไม่ดี ผมร่วง 55
MayMaMee = โอ้โห ปลื้มปริ่มเลยค่ะ พี่เสืออาจไม่ใช่พระเอกที่ดีขนาดนั้นนะคะ (จะสปอยทำม๊ายยย)
ณ ที่เดิม™ = ส่วนเรา หลงรักคนอ่านตลอดเลยค่ะ ยินดีที่ได้รู้จักนะคะ :pig2: :pig4:
kara-lilly = ภาวนาอย่าให้เป็นเหมือนที่พูดเลยนะคะ จะพยายามอัพบ่อยๆ ค่ะ :katai4:
gumrai3 = พระเอกแนวท่านชายพจน์ พระเอกนิยาย/หนังไทยสมัยก่อนค่ะ (เพราะสมัยนี้พระเอกปากจัดจุงเบย TT)
taroni = เพราะพี่เสือเป็นพระเอกค่ะ 55 :z2:
dukdikdukdik = ดีใจแทนตาเสือค่ะ ฮึบๆ ขอแรงแม่ยกด้วยนะคะ
menano = ขอบคุณค่า เข้ามาฟินบ่อยๆ นะคะ
perrfungirl = น้องต่ายทำบุญมาดีค่ะ 55
kwangkoyha = มากกว่ารักคือผูกพันธ์ อั๊ยหย่ะ!
วัวพันปี = จะกกเมื่อไหร่โปรดตดตาม เอ๊ย ติดตามนะคะ!!!
Moohwan = ขอบคุณแทนตาเสือด้วยนะค้าาา
whitefang = ขอบคุณมากๆๆๆ เลยค่ะ แต่คงต้องอีกสักพักนึงค่ะ รอเก็บข้อมูลจากสถานที่จริง + หนังสือเพิ่มเติม
cher7343 = มาม่ามีเล็กน้อย ส่วนอนาคตพี่เสือนั้น หุหุ โหวตมาค่ะ ที่ TB 1 เว้นวรรค... ไม่ใช่....!
bobie = รักจริงหวังแต่งหวังปล้ำด้วยค่า
kumiga = ขอบคุณมากค่า :pig4:
Ball = ยินดีต้อนรับค่า ขอบคุณมากๆ นะคะ :L2:
Wordslinger = งั้นเราต้องเป็นคู่แท้กันแน่ๆ เลยค่ะ แอร๊ยย โดนถีบ จริงๆ เราฟังหลายแนวนะคะ ตอนนี้ชักอยากได้แผ่นของ Imagine Dragon แล้วค่ะ แบบว่า ฟังแล้วสะใจอย่างบอกไม่ถูก ปกติที่ฟังมีทั้งนังห่าน รีฮานน่า ชิลไบร้ทและไบก้อน,บียอนเซ่ แม่ผึ้งภุมราพาเพลิน, บริทนีย์ หอก หลังๆ มานี่นางสวยขึ้น, ติ๊นา ลดน้ำหนักแล้วสวยมาก แล้วก็เพลงเก่าๆ ที่อยู่ในช่วงสมัยเราสาวๆ ค่ะ เขิลล อย่างป๋ารอบบี้ วิลเลียมส์ เวสไลฟ์ บลู (ชอบมากกก วงนี้) บอกอายุเกินไปมั้ยเนี่ย
-west- = แอบเห็นด้วยอย่างแรงเลยค่ะ o13
~มือวางอันดับ1~ = งั้นต้นเดือนก็ได้ใช่ไหมคะ อิอิ ล้อเล่นน้า มีนิดหน่อยค่ะ
Maytbb = ขอบคุณมากค่ะ คนเขียนก็มีความสุขน้า :L1:
joycema24 = ว้าวๆ ขอบคุณมากค่ะ ยินดีต้อนรับนะคะ อยู่ดูแลเด็กๆ ไปอีกนานๆ นะคะ
CheetahYG = ซื้อคู่แฝดตอนนี้ แถมข้าวสารด้วยนะคะ ยกให้เลยค่า
QueenPedGabGab = 1 อีโมติคอนแทน 1 ล้านคำจริงๆ ค่ะ
่patsaporn = มีมาม่าเล็กน้อยนะคะ แต่ตัวตาเสือเองจะค่อยๆ โตขึ้นค่ะ
Anyann = ขอบคุณมากค่ะ แล้วต้องขอโทษด้วยที่ต้องเลื่อนอีกแล้ว แงงง
xyxear = ขอบคุณที่หลงเข้ามานะคะ แล้วมาทักทายกันอีกนะคะ :pig2: :pig4:
warnana001 = มีดราม่าเล็กๆ ค่ะ คิดว่าคงไม่เรียกน้ำตาคนอ่านนะคะ :mew5:
BitterSweet~ = ขอบคุณมากค่ะ แล้วแวะมาอีกนะคะ :L2:
PetitDragon = พี่เสือค้ากำไรเกินควรค่า :z2:
NOoTuNE = ขอบคุณมากๆ ค่ะ เราเองก็รักคนอ่านน้า
cherilnatcha = ไว้จะยื่นกระต่ายให้ฟัดค่ะ :mew1:
Mookkun = เรื่องของอนาคต ติดตามต่อไปนะคะ หุหุ
dahlia = เราก็คงไม่รอดเหมือนกันค่ะ พี่ชายเราดุมากอ่ะ
zelesz = ขอบคุณมากค่า :pig4:
Zalzah_iP = จะต้องมีแน่ๆ ค่ะ น้องสวยขนาดนี้
beer = คุณแม่ความรู้สึกช้าค่ะ ถ้าเป็นสาววายนี่จับได้ตั้งแต่เด็กล่ะ 55
darling = ประมาณนั้นเลยค่ะ บ่งบอกอายุคนเขียนเนอะ :mew5:
yuyie = อนาคตอย่าเพิ่งคิดถึงมันเลยค่า ฟินกับปัจจุบันก่อนดีกว่า :mew1:
thepopper = อ๊ายย มีแน่นอนค่ะ อดใจรอนะคะ
Lemon_Tea = คงจะประมาณนั้นเลยค่ะ แบบว่าดูไม่ออก ถ้าพ่อแม่ไม่รู้นะ TT
uknowvry = เห็นด้วยค่า ไม่มีมาม่าด้วย 55 :L1:
qq_oo = รักคนอ่านเหมือนกันค่า :กอด1:
Noo_Patchy = ขอบคุณมากค่ะ หายแล้วค่ะ เหลือแต่ไซนัสที่ต้องค่อยๆ รักษากันไป
BeeRY = ขอบคุณมากค่ะ ยิ่งนับวันพี่เสือยิ่งหื่น :z3:
PandP = ขอบคุณมากค่ะ คนอ่านก็เหมือนกันนะค้า กอดกันๆ :man1:
Nus@nT@R@ = พี่เสือแค่ "สอน" ค่า ขอบคุณมากนะคะ :กอด1:
maemix = ขอบคุณมากๆ ค่ะ หายดีแล้วค่ะ มีแรงแรดแล้ว 55
Zitraphat = ชอบรูปมากเลยค่ะ สื่อได้ตรงเผง 55 o13
gcc = ขอบคุณมากค่ะ จิบชารอก่อนนะคะ :กอด1:
MiU = ขอบคุณมากค่ะ :pig4:
taroni = ถูกต้องนะค้าาา o13
snooppy = เราหื่นน้อยๆ ค่อยๆ ไปนะคะ
kumiga = ขอบคุณมากค่ะ ปูเสื่อให้พร้อมแล้วค่ะ
takara = ขอบคุณมากๆ ค่ะ :L1:
eXcelencia = หายแล้วค่า เหลือไซนัสค่อยๆ รักษากันไปเนาะ
bobie = ขอบคุณค่ะ มาอัพแล้วน้า
NOoTuNE = ตอนนี้เบาๆ สร้างเม็ดเลือดกันไปก่อนนะคะ
silverspoon = ว๊ายย จริงด้วยค่ะ เราเองก็ชอบอ่านสืบสวนนะคะ ไม่รู้จำสลับได้ไง ขอบคุณมากๆ เลยค่ะ ส่วนหนังนี่กำลังสั่งมาดูค่ะ เคยได้ยินเพื่อนเล่าให้ฟังเรื่องสำเนียง (สก๊อต ไอริช เวลส์ ?) แล้วสยองเลยค่ะ พี่แกจะแรพไปหนายยยย เราชินกับสำเนียงไมอามีของผู้หมวดเคน แห่งซีเอสไอค่ะ (เขิลล ชอบคนแก่) :o8:
lalitalx = อีกไม่กี่ตอนก็โตแล้วค่ะ อาจมีมาม่ารออยู่นะคะ
Chichi Yuki = ต้องมีสักวัน ต้องมีสักวัน (สำเนียงก๊อต จักรพรรณ, REf http://www.youtube.com/watch?v=36EnrLIbdOI )
ohm = ขอบคุณมากค่ะ ตอนนี้ดีขึ้นแล้วค่ะ :กอด1:
iforgive = เพราะคนแต่งชอบค่า 555 :impress2:
drasil = ขอบคุณมากค่ะ กลับมาอัพตามปกติแล้วค่ะ
sunshinesunrise = ขอบคุณมากค่ะ แล้วจะพยายามปั่นให้ทันนะคะ
indy❣zaka = ถ้าคุณแม่เห็นนี่อาจมีมาม่าได้ค่ะ เสือคงต้องเพลาๆ แล้ว
joycema24 = อาจกลายเป็นต่ายเฉามือได้ค่ะ 55
Monkey D = ขอบคุณมากค่ะ ค่อยรักๆ ค่อยหื่น เบาๆ นะคะ (เพลงไม่ได้ร้องงี้นิ ?)
qq_oo = อย่างอื่นก็โตค่า (มือค่ะมือ!) :o8:
Maytbb = ขอบคุณมากค่ะ :pig4:
mild-dy = เชิญเลยค่า :pig2:
่patsaporn = ขอบคุณที่แวะมาด้วยนะคะ :pig4:
ลู่เคอOlive♥ = ขอบคุณมากค่ะ ยินดีต้อนรับนะคะ :pig4:
l2_in* = ขอบคุณมากค่ะ ตอนนี้หายดีแล้วค่ะ
MayMaMee = ต่ายน้อยโตไม่ได้ค่ะ คนเขียนไม่ยอมมมม :z3:
-west- = นับถอยหลังรอฉากนั้นได้เลยค่ะ
JingJing = พี่เสือเป็นข้อยกเว้นค่ะ
bozang = จะค่อยๆ ตามมาค่ะ ติดตามกันนะคะ
CheetahYG = ขอบคุณมากค่ะ ต่ายน้อยอาจมีเสียตัวได้ในอนาคต :ling1:
mur@s@ki = ขอบคุณมากค่ะ ตอนนี้รักษาไซนัสอยู่เลย ลำเค็ญจริงนะคะ ป่วยกระเสาะกระแสะเนี่ย
followme = กระต่ายเฉามือแน่ค่ะ 55
loveaaa_somsak = โตไปคงโดนกินแน่ค่า
dukdikdukdik = ตอนนี้เฉามือแล้วค่า
kikikiki = เห็นด้วยค่ะ อากาศแย่มากจริงๆ
gumrai3 = อะไรๆ ก็โตตามค่ะ หึๆๆๆๆ
แมวเหมียว = ขอบคุณมากค่ะ ตอนนี้ฟื้นคืนชีพแล้วค่า :katai2-1:
perrfungirl = คุณแม่อาจจะบอกให้น้องหยุดโตบ้าง อะไรบ้าง
karn49 = พี่เสือนี่หื่นขึ้นแน่ๆ ค่ะ เดาไม่ยาก 55
GoodNice = หื่นแบบ เลือดอาจหมดตัวได้ค่ะ
Monkey D lufy = ยินดีต้อนรับนะค้า :3123:
maru = พี่เสือนี่ความหื่นล้ำหน้าค่ะ
yaninjinna = 555 มีสิทธิค่ะ
BitterSweet~ = ขอบคุณมากๆ เลยค่ะ :pig4:
Wordslinger = เห็นภาพพี่เสือน้องต่ายเลยใช่ไหมคะ หุหุ
Marchyn = ขอบคุณมากค่ะ
inspyme.glamour = อายะจัง = Verb ที่เข้าใจง่ายที่สุดเลยค่า ขอบคุณมากนะคะ :L1:
Moohwan = ขอบคุณมากๆ ค่ะ ฟื้นพลังแล้วค่ะ
Ali$a฿eth = ตุนไว้ก่อนนะคะ เผื่อจะมีอีกเรื่อยๆ หุๆ :z2:
gupalz = ขอบคุณค่า แล้วติดตามกันนะคะ
sunshinesunrise = พี่เสือโตเกินวัยค่า
cherilnatcha = พี่เสือเลยหากินกับความไม่รู้ของน้องค่ะ :z10:
yisren. = ขอบคุณมากค่ะ :pig4:
kwangkoyha = หายดีแล้วค่า อ่านต่อได้เลยค่า :hao3:
Lemon_Tea = กว่าน้องจะโต ก็อาจเสียสาวไปแล้ว ??
dahlia = พี่เสือนี่ความหื่นไม่มียั้งค่า
PetitDragon = หึๆ พี่เสือโตตตตค่า :z2:
macaroni = ขอบคุณมากนะค้า แล้วมาทักทายกันอีกน้า :L1:
cattydoggy = พี่เสือดีกับน้องแค่คนเดียวค่ะ 55 :กอด1:
YAYANORITZ = ขอบคุณคนอ่านด้วยเช่นกันค่ะ :L1:
thepopper = หายไปเกือบอาทิตย์ ฟื้นพลังแล้วค่า
sinyou = ยินดีต้อนรับนะค้า :pig2:
sukaz = ขอบคุณมากๆ เลยค่ะ :pig4:
kara-lilly = คนเหนือเหมือนกั๋นเลย ตี้ลงน้อย เพราะจะได้ลาน้อยๆ ก่ะเจ้า
CHADMM = ยิ่งอ่านยิ่งน่ารักนะค้า (อวยนิยายตัวเอง) :z2:
uknowvry = พี่เสือหัวไวค่า
Riko = ขอบคุณมากๆ ค่ะ เห็นเมนต์นี้แล้วหิวเลย ถ้าไม่ติดกลัวอ้วนนี่ไปต้มมาม่ากินแบ้ววว
pare_140 = พี่เสือโตไวค่ะ หุหุ
eXcelencia = ว๊ายย ขอบคุณมากค่ะ มาแล้วค่ะมาแล้ว
iPongPaeng = อ๊ายย เขิน ขอบคุณมากนะค้า :กอด1:
zombi = เราชอบให้น้องเสียเปรียบค่ะ อิอิ
gcc = มาแล้วค่ะ มาตามนัด (กับญาณี! ไม่ใช่!)
minminmin = มาแล้วค่า (แบบสั้นๆ TT)
Ali$a฿eth = พี่เสือเอาทุกทางค่ะ 55 o13
MiU = โดนหลอกทั้งเรื่้่องก็ว่าได้ หุหุ
honeystar = ขอบคุณมากนะคะที่รอกัน :L1:
naruxiah = อาจมีเชื้อเบาๆ ค่ะ :mew3:
Zitraphat = บทนี้ฟินเบาๆ เนาะ :hao6:
cattydoggy = เบาๆ นะคะ ไม่มีใครเสียเลือดใช่ไหมเอ่ย ??
perrfungirl = ขอบคุณที่รอกันนะคะ :pig4:
MayMaMee = โตไวค่า!
Nus@nT@R@ = พี่เสือนี่หัวงูเหมือนกันนะคะเนี่ย
Dark-aholic = มีเสือหิว เสือโหย ต้องมีเสือหื่นค่า
bulldog17 = แต่คนอ่านฟิน! ใช่ไหมคะ
BeeRY = ตามคอนเซปค่ะ เสือร้าย
Sky = โตกว่านี้กระต่ายน้อยอาจไม่เหลือ หุๆ
WoonMyuk = พี่เสือทำให้คนเขียนฟินด้วยแหละค่า :hao7:
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดด
พี่เสือกับน้องต่ายคัมแบ็ค!!
ยินดีต้อนรับค่า~
ติดเรื่องนี้งอมแงมจนตอนนี้ไปกระจายต่อบอกชาวบ้านหมดแล้ว >.<
คำเตือน - มีกระทู้ตอบใหม่ 12 กระทู้ ขณะที่คุณพิมพ์ข้อความ อยากให้คุณแสดงตัวอย่างก่อนตั้งกระทู้
นี่คือหลักฐาน...ไม่รอเค้ากันเลยนะ!
-
อิพี่เสือ แกอายุ12แน่เรอะ แหม่จินตนาการบรรเจิดเกินหน้าเกินตาไปนะ อิป้าเลยมโนไม่ได้
ส่วนหนูต่าย ของป้า หน้านังหนูคนนี้แหละที่ลอยกระแทกจิต
[attachment deleted by admin]
-
เสือยิ่งโตยิ่งเจ้าเลห์
ส่วนกระต่ายถ้าหนูยังใสซื่อ ตามเกมส์พี่เสือไม่ทันแบบนี้
เจ้กลัวว่าหนูจะเฉาตายซะก่อนมั้ง
-
พี่เสือเจ้าเล่ห์จริง ตอดเล็กตอดน้อย หากำไรจากน้องตลอดเลย 5555
-
มั้นนนนนน ช่างคิดได้เนาะ ไอ้เสือน้อย :hao3:
-
เสือทำไมเจ้าเล่ห์แบบนี้
-
พี่เสือร้ายกาจจจจ :z1:
-
สงสารน้องต่ายน้อย :mew4: มีแต่คนคิดว่าหนูเป็นผู้หญิงหมดเลย
น้องคงอยากให้คนอื่นเห็นว่าตัวเองก้อแมนบ้างเนอะ
พี่เสือเจ้าเล่ห์จริงๆนะ จ้องล่วงเกินน้องตลอดเวลา
เชื่อเลยพอน้องต่ายใส่แบบนั่น ก้อจะอดใจไม่ไหวแน่ๆ :-[
-
พี่เสือนี่ต่อมจิ้นล้ำหน้าสาววายมากโข (ข้าน้อยขอคารวะ)o1 o1
-
:m25: :m25: :m25:
พี่เสืออ เก็บความหื่นหน่อยลูก... แต่แม่ชอบ :hao6: :hao6: :hao6:
-
กลับมาแล้ววววววววววววววววว :z1:
พี่เสือเก็บอาการนิดนุงงงง ลูกกก เดี๋ยวกระต่ายตื่น !! 555++ :katai3:
-
น้องกระต่ายอยากแมน :mew1: พี่เสือแอบหื่น :hao6:
-
กรี้ดดดดดด มาอัพดีใจ //ปาหัวใจใส่
พี่เสือนี่ ขยันตอดน้องเล็กๆน้อยๆเนอะ น่ารัก ชอบเว่อร์อ่ะ!
เหมือนเมียตัวน้อยนอนไม่เรียบร้อยหลังเสร็จกิจจริงๆ!
กรี้ดดดดดด ใส่ท่อนนี้ พอกันที!
พี่คิดได้ไง! เขินอ่ะ
-
อิพี่เสือคิดได้เนอะ เจ้าเลห์จริงจริง
-
พี่เสือหื่น&ลามก
ตัวแค่นี้คิดได้ขนาดนี้เลยนะเนี่ย
หากำไรจากน้องตลอด
น้องต่ายก็ซื่อเกิ๊น
กรี๊ดดดดดดด ไม่ไหว น่ารักกกกกก
-
เปรียบเทียบซะเห็นภาพ อร้ายยยย
-
โอย แฝดน้องนี่ยิ่งโตยิ่งน่ารัก! แฝดพี่ก็หื๊นหื่นอ่ะ. ... แต่คนอ่านชอบนะ 55
อยากอ่านตอนโตไวๆ แต่ก็ชอบตอนเด็กมากด้วย งั้นค่อยๆโตละกันเน๊าะ หึหึ
ขอบคุณสำหรับตอนใหม่ค่า ,, ระหว่างที่รอคนแต่งมาต่อ อ่านวนไปสองรอบแล้ว มันน่ารักจริงๆสิเรื่องนี้
-
พี่เลือ โค ตะ ระ เจ้าเล่ห์เลยให้ตายสิ :hao7:
-
เหมือนเมียตัวน้อยนอนไม่เรียบร้อยหลังเสร็จกิจจริงๆ
^
^
^
พี่เสือไปจำมาจากไหนนน :ling3:
-
น้องต่ายจะรอดไหม โดนพี่เสือตอดตลอด
เก็บเล็กผสมน้อย พัฒนาการความหื่นมันมาตามอายุ
จะรอดถึงเมื่อไร ขนาดประถมจะมัธยมต้นยังขนาดนี้
หื่นนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนมากพี่เสือ
-
พี่เสือชักจะ'เอา'ใหญ่แล้วนะ กี๊สสสส :hao7:
-
พี่เสือเจ้าเล่ห์ขึ้นทุกวันๆ :hao6:
-
น้องน่ารัก พี่ก็น่าหื่น :hao6: เหมาะกันจริงๆ :hao7:
-
น้องต่ายคงเซะซี่เกินห้ามใจ อิพี่เสือถึงได้หื่นใส่ตลอดเวลา
-
พี่เสือ...เทะน้องตลอดดดดดดดด อ่านแล้วเขิลแทนน้องหนูกระต่ายจริงๆๆค่ะ XD
-
ชอบบรรยากาศชอปปิ้ง
คุณพ่อกับคุณแม่น่ารักมาก
แต่พี่เสือหื่นขึ้นทุกวัน
ร้ายงี้คนอ่านชอบ 555 :hao7:
เมียตัวน้อย โอยยยยย น้ำตาลกับเลือดดำเดากระฉูด
ดีใจที่คนแต่งหายดีแล้ว
กดบวกและเป็ด :mew1:
-
พี่เสือ ตลอดๆ :hao6:
-
ร้ายนะ พี่เสือ :katai2-1:
-
พี่เสือเจ้าเล่ห์แบบนี้ อยากรู้จังว่า ตอนไหนนะที่หนูต่ายจะโดนพี่เสื่อกิน ฮิๆๆ
-
วิวดีๆ :katai2-1: พี่เสือหื่นจัง~ ขอบคุณที่มาต่อนะค้าาา :3123:
-
อายุขนาดนี้ หื่นขนาดนี้ ถ้าอายุมากขึ้น จะหื่นขนาดไหนหนอพี่เสือ
-
เหมือนเมียตัวน้อยนอนไม่เรียบร้อยหลังเสร็จกิจจริงๆ..........หื้อพี่เสือใช่เด็กอายุ 12 ไม๊เนี่ย
ทำไมมันแก่แดดขนาดนี้ เจ้าเล่ห์ไม่มีใครเกิน :hao3:
-
พี่เสือนอกจากจะหื่นแล้วยังเจ้าเล่ห์อีกด้วย
เลาะเล็มวันละนิด น้องจะได้ชินเนาะพี่เสือ
น้องต่ายน่ารัก แล้วก็น่ารักมากขึ้นตอนอยากแมน
พี่เสือเลยจับใส่เสื้อเด็กแนวซะเลย :man1:
แต่ข้างล่างนี่สิ ก็คงจะชินอีกเหมือนกัน
อ่านพี่น้องคู่นี้ทีไรอยากมีน้องน่ารักอย่างนี้ทุกที
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ :กอด1:
-
น่าร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกก :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
-
พี่เสือเจ้าเล่ห์อ่ะ ต่ายน้อยตามไม่ทันหรอก
-
น้องต่ายซื่อมากอะเจง ชอบบบบ แอร๊ยยย
อิพี่เสือก็หื่นตลอดเวลา -.-
-
ฟินแล้ว ฟินอีก
-
จินตนาการของพี่เสือล้ำลึกมากกกก
น้องต่ายลงกลพี่เสือจอมหื่นซะแล้ว 555
-
พี่เสือเจ้าเล่ห์มากอยากจะบอกกกกกก :laugh:
-
ไม่น่าหลงมาอ่านเลย ติดงอมแงม ฮือ ชั้นน่าจะอ่านตอนเค้าแต่งจบเเล้ว ค้าง อยาก............อ่านตอนต่อ
-
พี่เสือความคิดพี่เสือดีมากๆ ฮ่าๆ o13
ล่อลวงน่าต่ายน้อยตลอด :hao7:
-
แอร๊ยย แค่นี้ก็จะเอาเนอะพี่เสืออออออ :katai1:
มาหลอกให้น้องถอดกางเกง โอ๊ยยย เค้าอยากนอนกอดต่ายมั่ง :katai5:/อ้าว o22
ก็น้องต่ายตัวเล็ก มองยังไงก็เหมือนเด็กผู้หญิง
แต่ก็ใช่ว่าถ้าแต่งเป็นเด็กผู้ชายแล้วจะไม่น่ารักน๊าา
รอโตขึ้นอีกหน่อยนะลูกก มีเสื้อผ้าชายน่ารักๆ เยอะแยะเลยน๊า :hao6:
โอ้โนววว เปิดเว็บอ้างอิง Eng พรึ๊บ :a5:
-
โหหห.. ฉลาดคิดอย่างสร้างสรรค์นะเสือนะ
:กอด1:
-
พี่เสือมันหื่นขึ้นทุกวันทุกวันเลยนะ
มาหลอกล่อให้ต่ายน้อยไม่ใส่กางเกงนอน
อาหารตาพี่เสือเลยสิ 55555
-
:pig4: อ่านไปหัวเราะไป ขอบคุณคนแต่งมากๆ นะ อ่านนิยายเครียดๆ แล้วมาเจอเรื่องนี้คลายเครียดได้ดีเลย ไม่ต้องคิดอะไรมาก
-
เค้าก็เคยอ่านมาแล้วเหมือนกันนะเรื่องเนี้ย เสือร้ายพ่ายกระต่ายน้อย อิอิ
ชอบมากเลยอ่ะ ตอนนี้ยังมีแค่เล่มหนึ่งอยู่เลย 5555 ไว้สั่งเล่มสองมาอ่าน
ชอบที่คุณแต่งจังเลย มันน่ารักดีนะ ไม่แพ้การ์ตูนต้นฉบับเลยอ่ะ
ถึงอันโน้นจะเป็นญี่ปุ่นที่ว่าสนุกแล้ว อันนี้เป็นไทยยิ่งมันส์กว่า อิอิ
-
งื้ออออออออออออ สนุกจังง :hao6:
-
เมื่อไรจะโต คนอ่านรอไม่ไหวแล้ว :hao6:
-
น่ารักจริงๆนะ พี่เสือกับน้องต่ายเนี่ย
-
joycema24 = ถ้าต่ายน้อยขึ้นมายั่ว พี่เสือคงเลือดกำเดาไหลหมดตัวแน่ค่า
แมวเหมียว = ขอบคุณมากค่ะ <3 :pig4:
iPongPaeng = อ๊ายย ขอบคุณมากค่ะ เชิญรับของรางวัลเป็นฝาอิชิตันได้เลยนะคะ (//โดนถีบ :z6:)
benben = เห็นด้วยอย่างแรงค่ะ น่ารักมากอ๊าาา เด็กเดี๋ยวนี้หน้าดีกันจุงงง :m25:
followme = มาลุ้นกันค่ะ ว่าจะเสียสาวที่ไหน เมื่อไหร่!?
PandP = พี่เสือนี่น้อยก็เอา เยอะก็เอาค่า
FRODO = ชาติที่แล้วพี่เสืออาจเป็นปลาดูดค่ะ ตอดตลอด หุๆ :hao7:
maru = เสือนี่หื่นเบาๆ เกรงใจชาวเล้าแล้วค่ะ
saruttaya = สมฉายาเสือร้ายไหมคะ
HappyMelon-2 = ระวังพี่เสือหื่นแตกค่า
Moohwan = เรื่องหื่นนี่พี่เสือเก่งนักล่ะค่ะ
eXcelencia = กลัวต่ายน้อยเสียตัว ฮุฮิๆ
kwangkoyha = น้องสวยแต่โง่ค่ะ (โดนตบ :beat:) อิอิ ต่ายซื่อค่า ตามพี่มันไม่ทัน
punthipha = ไม่ว่าจะอะไร ก็เข้าทางพี่เสือหมดแล้ววว
cherilnatcha = คิดได้จากต่อมหื่นค่า
takara = สมฉายาพี่เสือร้ายมั้ยค้า :z2:
Chichi Yuki = จับเสือใส่ถัง พลังสูงค่า
sunshinesunrise = มาจากจิ้นหื่นๆ ของพี่เสือค่า
CHADMM = มอบโล่ให้เลยค่า ซึ้งใจมากอ่ะ คนเขียนจะพยายามอัพนะคะ :man1:
mild-dy = เรื่องหื่นนี่ไวสุดๆ ค่ะ
pare_140 = สมองพี่เสือมีส่วนหนึ่งที่เรียกว่าโซนหื่นค่ะ :z2:
maemix = สะสมประสบการณ์ค่ะ
buathongfin = เอาเยอะๆ ก็ได้นะคะ อิอิ
Minnie~Moo = คู่สร้างคู่สมค่ะ มีคุณดำรงเป็นบก. (ไม่เกี่ยว)
Windyne = น้องออกจะโมเอ้ค้าา แบบยั่วนิดๆ แบบไม่รู้ตัว :mew3:
EunJin = คนเขียนก็เขินค่า
puppyluv = ขอบคุณมากๆ เลยนะคะที่มารอ แอ๊ยย กอดทีนึง :man1:
snooppy = หื่นใช่ไหมคะ o22
PetitDragon = สมชื่อ เสือร้ายค่า
dahlia = ในอนาคตแน่นอนค่ะ
yisren. = ขอบคุณที่มาอ่านด้วยนะค้า o13
iforgive = น้องคงโดนกินไม่เหลือซากแน่ค่า
beer = พี่เสือเกินคำว่าแก่แดดนานแล้วค่ะ ต้องเป็นหื่น หื่น โอ๊นลี่ค่า :hao7:
greensnake = ขอบคุณคนอ่านที่ติดตามกันมาตลอดด้วยนะคะ
Inamning = ขอบคุณค่า :pig4: :3123:
krit24 = เพราะพี่เสือหื่น จึงเกิดนิยายเรื่องนี้ขึ้นมา :z2: :z13:
Monkey D lufy = พี่เสือร้ายตามชื่อเลยค่ะ
kikikiki = เตรียมจะกินน้องตลอดค่ะ
yearrayoeng = โอ๋เอ๋ๆ อ่านวันนี้ ฟรีถั่วสองถุงนะคะ :กอด1:
gumrai3 = เพราะพี่เสือออ หื่นนนค่า
Riko = แอบเขินแทนน้อง เสื้อผ้าเดี๋ยวนี้ยูนิเซ็กส์มากค่ะ จะนับว่าผู้ชายแต่งตัวแต๋วขึ้น หรือผู้หญิงแต่งห้าวขึ้นดี ? อย่างเราก็ชอบแนวนี้มากค่ะ อั๊ยย่ะ
mur@s@ki = ฉลาดในเรื่องหื่นๆ ค่ะ
bobie = พี่เสือจอมล่อลวงค่า
everlastingly = ถึงกับไม่คิดเลยเหรอคะ ขอบคุณค่า แหะๆ จริงๆ ตั้งใจไว้ว่าเป็นรอมคอมค่ะ ถ้าคนอ่านแล้วสนุก ก็ถือว่าเราประสบความสำเร็จเนาะ :L2:
Huasia = อ๋อออ เสือร้ายพ่ายกระต่ายน้อย ที่พระเอกเป็นยากูซา นายเอกเป็นหมอใช่ไหมคะ ? เราได้แรงบันดาลใจมาจากเรื่องนั้นเลยค่ะ แหะๆ แต่เนื้อเรื่องจะออกไปกันคนละทิศเลย ตอนนี้ออกมา 3 เล่มแล้วค่า (จบ) เราอ่านสแกนนะคะ (ฟินมากกก)
YAYANORITZ = ขอบคุณค่า
wikawee = ค่อยๆ โตทีละนิดๆ นะคะ แหะๆ
drasil = ขอบคุณมากค่า :pig4:
thepopper = ในสมองคงคิดไม่กี่เรื่องค่ะ 55 :ruready
loveaaa_somsak = ขอบคุณมากค่า :pig4:
-
ว้ากก อยากไปนอนแทนไอ้เสือหื่นจิงวุ้ย วิวท่าจะดีจัด :hao6:
แต่คงโดนไอ้เสือหื่นตื้บก่อน :katai1:
-
13.พี่เสือ น้องกระต่ายกับวันๆ ของพี่เสือ
ภาพที่คุณแม่เห็นตรงหน้านั้น คุณแม่ตัดสินใจไม่ถูกว่าควรมีปฏิกิริยาอย่างไร
๑.กรี๊ด
๒.หยิบกล้องมาถ่ายรูป
๓.ทำเป็นไม่เห็น
เช้านี้คุณแม่ตื่นแต่เช้ามาปลุกเด็กแฝด พี่เสือกับน้องต่ายตื่นเช้ามาก เพราะพี่เสือจะออกไปวิ่ง ส่วนน้องต่ายจะช่วยคุณแม่เข้าครัว
ปกติลูกๆ จะตื่นเอง แต่วันนี้สายเป็นพิเศษคุณแม่เลยขึ้นมาดู
สภาพที่เห็นคือ...
เจ้าตัวน้อยนอนเอาศีรษะหนุนแผ่นอกพี่ชาย เอาขาเรียวสวยก่ายขาแข็งแรงของพี่ขาหนึ่ง ส่วนพี่เสือตัวดำนอนเรียบร้อยเชียว แขนโอบเอวน้องอย่างถือสิทธิ
คุณแม่ไม่ได้ตกใจกับท่านอนของลูกชายทั้งสอง แต่ตกใจว่า
สภาพทำไมเป็นอย่างนี้!
พี่เสือนอนถอดเสื้อเป็นปกติอยู่แล้ว แต่ทำไมต่ายน้อยถึง... ใส่แค่เสื้อนอนพี่เสือตัวเดียว สาบเสื้อตัวหลวมโคร่งเลิกขึ้นจนถึงสะดือ
ชวนให้คิดลึก!
พี่เสือลืมตา ไม่มีวี่แววง่วงงุนราวกับว่าตื่นรอคุณแม่มานานแล้ว คุณแม่ขยับปากจะพูด แต่ลูกชายยกมือข้างหนึ่งแตะริมฝีปากเชิงบอกให้เงียบ
"ให้น้องนอนอีกหน่อยนะฮะ"
คุณแม่พยักหน้า แล้วถามเบาๆ "แล้ววันนี้เสือไม่ไปวิ่ง ?"
พี่เสือลุกขึ้น พยุงร่างของคนตัวเล็กให้นอนต่ออย่างทะนุถนอม จัดท่าให้นอนสบาย แต่กระนั้นคิ้วเรียวสวยก็ขมวดเข้าหากันเล็กน้อย คล้ายจะรู้ว่าไออุ่นข้างกายนั้นหายไป
"ไม่ครับ"
"โอเคๆ งั้นเสือรีบอาบน้ำแล้วปลุกน้องให้ไปกินข้าวนะ เดี๋ยวจะไปโรงเรียนสาย"
พี่เสือพยักหน้ารับ กำลังจะลุกจากเตียงไปห้องน้ำ คุณแม่ที่ออกไปแล้วจู่ๆ ก็โผล่พรวดเข้ามา
"เอ้อ! เสือ! แม่สงสัยมานานแล้ว"
"?"
"ให้น้องนอนหนุนแขนทุกวันเสือไม่ปวดแขนเหรอ ?"
พี่เสือยิ้มด้วยรอยยิ้มมหาสเน่ห์ ดูหล่อเหลาเกินวัย "เสือรักของเสือ ไม่ปวดหรอกครับ"
คุณแม่ทำท่าอาเจียนแทนคำตอบ
พี่เสือจัดการปลดความคลุ้มคลั่งในอกอย่างเอาเป็นเอาตาย ในหัวมีแต่ภาพเรือนร่างงดงามของน้องชาย... ใบหน้าหวานใสนั้น ยามเมื่อถูกเขารุกรานจะเป็นอย่างไร ? ดวงตากลมโตคู่นั้นคงจะเอ่อล้นด้วยหยาดน้ำตา เพียงแค่คิดพี่เสือก็ต้องรูดรั้งตนเองแก้ขัด
อยากบุกเบิก สำรวจร่างกายบอบบาง... เข้าไปยังภายในที่อ่อนนุ่มและปลดปล่อยความรัก ความบ้าคลั่ง ถาโถมร่างกายตนเองเพื่อเชื่อมต่อแนบสนิทกับน้อง.... ให้เป็นหนึ่งเดียว
พี่เสือหลับตา เสียงทุ้มต่ำครางเบาราวสัตว์ได้รับบาดเจ็บ
ในหนังสือนิยายอมตะที่เคยอ่าน... พูดถึงความรักร่วมสายเลือด
ผิดบาป...
คือคำที่หนังสือเล่มนั้นเลือกใช้...
พี่เสือเดินลงจากบ้านมาช่วยคุณแม่จัดโต๊ะ แล้วขึ้นไปปลุกน้องอีกรอบ เจ้าตัวเล็กงัวเงียตื่น หน้าเล็กแทบฟุบกับหัวเตียง
"ตื่นครับ" พี่เสือพยุงน้องนั่ง
"อุ้ม" กระต่ายน้อยสั่งสั้นๆ เหมือนตัวเองเป็นเด็กน้อย พี่เสือเพียงยิ้มมุมปาก โอบเอวบางขึ้นจนตัวลอย
"ให้พี่อาบน้ำให้ไหม ?"
"ไม่เอา... เดี๋ยวพี่เสือเปียก" เสียงหวานยังเบลอๆ แอบเช็ดตากับเสื้อนักเรียนพี่ชาย
พี่เสือไม่สามารถหุบยิ้มได้แล้ว เด็กชายรักเวลาแบบนี้ที่สุด... เวลาที่เขาได้โอบอุ้มร่างเล็กไว้แนบอก ดวงตาคู่กลมมองแต่เขาเพียงคนเดียวเท่านั้น...
พี่เสืออุ้มน้องไปส่งถึงห้องน้ำแล้วออกมาเตรียมเสื้อผ้าคอย
เจ้าตัวเล็กออกจากห้องน้ำไวทันใจ เดินไปรับบริการจากพี่เสืออย่างคุ้นเคย
ขาเรียวก้าวเข้าใส่กางเกงใน แขนกลมกลึงใส่เสื้อนักเรียนสีขาว พี่เสือตระเตรียมทุกอย่างให้เรียบร้อย เขาบีบโลชั่นกันแดดชนิดสำหรับผิวแพ้ง่าย แล้วทาทุกส่วนของร่างนิ่มที่โผล่พ้นบริเวณร่มผ้าอย่างคุ้นเคย
"มาเร็ว ทาหน้าก่อน" กระต่ายน้อยผิวบางมาก... โดนแดดไม่เท่าไหร่ก็แดงแล้ว พี่เสือเลยต้องใส่ใจกับครีมกันแดดเป็นพิเศษ ทั้งโลชั่นและครีมนี้ พี่เสือบงการคุณแม่อีกทีให้ฝากป้านกซื้อจากต่างประเทศ
น้องหลับตา พี่ชายหยิบอีกหลอดมาบีบ แล้วทาใบหน้านุ่มเบาๆ ตบท้ายด้วยแป้งเด็ก ก็เป็นอันเรียบร้อย
"ป้ะ ไปกินข้าวกันได้แล้ว"
เมื่อสองพี่น้องลงมา คุณพ่อก็นั่งทานอาหารเช้าแล้ว มือหนึ่งจิบกาแฟ มือหนึ่งถือหนังสือพิมพ์ธุรกิจรอเด็กๆ
"วันนี้ต่ายไม่ช่วยคุณแม่ทำกับข้าวเหรอ ?" คุณพ่อทัก น้องต่ายหัวเราะเขินๆ
"ขอโทษจ้ะ วันนี้หนูตื่นสาย"
"เอาเถอะ ไม่เป็นไร นี่ยังพอมีเวลากินข้าว" คุณแม่ยิ้ม หนูต่ายรีบคดข้าวจากหม้อ เสิร์ฟพี่ชายและตัวเอง
"คุณแม่ทานหรือยัง ?" พี่เสือถาม
คุณแม่พยักหน้า "เรียบร้อยก่อนพวกเราแล้ว รีบๆ กินเร็ว เดี๋ยวคุณพ่อจะสาย"
ช่วงแรกๆ พี่เสือจะเป็นคนจูงน้องไปโรงเรียน เนื่องด้วยโรงเรียนประถมของเด็กๆ นั้นอยู่ไม่ไกลบ้าน เพียงเดินสิบนาทีเท่านั้น แต่เพียงสัปดาห์เดียวพี่เสือก็กลับมารายงานว่าน้องกระต่ายตัวแดงเป็นกระต่ายอบทุกวันเพราะโดนแดดเผา คุณแม่เลยบัญชาให้คุณพ่อขับรถไปส่งทุกวัน เพราะยังไงก็เป็นทางผ่านไปที่ทำงานคุณพ่ออยู่แล้ว
น้องกระต่ายเป็นคนกินข้าวช้า ทำอะไรช้า พี่เสือกินหมดก่อน เลยจัดการเก็บจานชามที่ว่างล้างรอ พอพี่เสือล้างเสร็จ น้องก็อิ่มพอดี
พี่เสือยังเป็นคนเช็คกระเป๋ารอบสุดท้าย ในกระเป๋าของพี่เสือนั้นมีหนังสือทั้งของน้องและของตัวเอง เพราะพี่เสือเคยเห็นน้องแบกหนังสือเรียนแล้วปวดใจเหลือเกิน ในกระเป๋ากระต่ายจึงมีแค่สมุดบางๆ เท่านั้น พี่เสือยังเช็คการบ้านและยาพ่นให้ด้วย เมื่อพอใจแล้ว พี่เสือจึงปิดกระเป๋าแล้วถือกระเป๋าให้น้องตรงไปยังรถ
น้องกระต่ายเดินตัวปลิวขึ้นรถรอท่า พี่เสือยังลูบช่องหน้าซิปของเป้ตัวเองเพื่อความมั่นใจ พี่เสือยังเก็บยาพ่นอีกหลอดไว้กับตัว เผื่อน้องจะทำหายอีกด้วย!
หลังจากเข้าโรงเรียนแล้ว พี่เสือจะเดินไปส่งกระต่ายน้อยไปเข้ากลุ่มเล็กๆ ของอ้อม เพื่อนใหม่นิสัยดี อ้อมมีเพื่อนอีกสองคนชื่อหวานและก้อย ก้อยเป็นเด็กผู้ชายผิวคล้ำ ตัวสูงโย่ง ผอมแห้งเหมือนตะเกียบ เจ้าตัวอารมณ์ดีและใจเย็นมาก พี่เสือประเมินเด็กกลุ่มนี้ในใจ ก่อนจะคัดสรรให้น้องร่วมกลุ่มด้วย
ส่วนตัวพี่เสือเอง ก็มีเพื่อนกลุ่มเล็ก... กลุ่มที่แอบดูหนังสือโป๊นั่นแหละ มีลูกโป่งเป็นหัวโจก ทั้งที่เจ้าตัวก็ตัวขาวๆ บางๆ สูงกว่าน้องกระต่ายแค่เกือบช่วงศีรษะ ในกลุ่มยังมีวิทย์ หัวหน้าห้องกับโจ๊ะ คนใต้ คอทองแดงผู้ชอบมุกตลกใต้สะดือที่สุด ทั้งกลุ่มนั้น พี่เสือสนิทกับลูกโป่งมากที่สุด
"เอาเมียไปส่งมา ?" นี่แหละสาเหตุที่พี่เสือสนิทกับลูกโป่งที่สุด ลูกโป่งเรียกน้องกระต่ายว่าเมียพี่เสือเสมอ ซึ่งถูกใจคนหน้าตายอย่างพี่เสือที่สุด
"เออ" พี่เสือไม่ปฏิเสธ นั่งตรงม้าหินอ่อนตรงกันข้ามกับโจ๊ะ
"มึงนี่น้า หน้าหยั่งกะปลาตาย ตัวดำหยั่งกะถ่าน ตาดุชิบหาย ทำไมป๊อบนักวะ ?" โจ๊ะรำพัน อย่างที่โจ๊ะว่า แค่ป.หกแต่สเน่ห์พี่เสือเหลือร้าย สาวน้อยแอบชำเลืองมองไม่น้อยทีเดียว
ลูกโป่งหัวเราะร่วน ตบศีรษะโจ๊ะอย่างแรง "มึงนิ มันอยู่ที่หนังหน้าโว้ย"
"เหี้ย ทำไงได้ หนังหน้ากูเป็นอย่างนี้มาแต่ไหนแต่ไรแล้ว"
"มึงก็เก็บตังค์ไปยันฮีดิ" วิทย์เสริมกวนๆ ยักคิ้วข้างหนึ่ง
พี่เสือฟังเพื่อนคุยกันเฮฮาด้วยท่าทีนิ่งเฉย มีบ้างที่จะหันกลับไปมองกลุ่มของน้องกระต่าย แต่ไม่ว่าเพื่อนๆ จะวกหัวเข้าสนทนาเข้าหาพี่เสือขนาดไหน ก็ไม่มีใครสามารถง้างปากพี่เสือได้ ทั้งกลุ่มรู้ดีว่า ถ้าตอแยมากๆ เข้า จากหน้าเฉยๆ ของพี่เสือ จะกลายเป็นหน้ายักษ์ แล้วพี่เสืออาจจะถวายกำปั้นให้ไปกินเล่นๆ เหมือนที่จัมโบ้โดนก็ได้
ยามเรียน พี่เสือแยกโต๊ะให้น้องกระต่ายนั่งกับอ้อม เพื่อนที่พี่เสือคัดสรรให้น้องกระต่าย ส่วนพี่เสือนั่งกับหวาน ที่ทำท่าไม่อยากใกล้พี่เสือทุกขณะจิต จนนานไป หวานชักชิน เพราะมีเพื่อนนั่งคู่ก็เหมือนไม่มี พี่เสือไม่เคยยืมยางลบ ทำของตก หรือชวนคุยเหมือนคู่กระต่ายกับอ้อม แถมยังทำหน้าเฉยเมยไม่ยินดียินร้ายตลอดอีก หวานเลยนั่งเรียนอย่างสบายใจ เหมือนเรียนกับอากาศธาตุ
พอพักกินอาหารเที่ยง พี่เสือก็จะจูงมือน้องไปโรงอาหาร โดยมีกลุ่มของอ้อมและลูกโป่งไปด้วย เด็กทั้งสองกลุ่มเลยสนิทกันไปโดยปริยาย
กลายเป็นเรื่องชินตา ที่พี่เสือจะออกไปซื้อกับข้าว ส่วนน้องกระต่ายมีหน้าที่นั่งเฝ้ากระเป๋า แค่บอกพี่ชายว่าอยากกินอะไร ไม่นานนักก็จะได้มากิน ตอนแรกๆ เพื่อนในกลุ่มก็แปลกใจ แต่พอนานไปก็เหมือนหวานนั่นแหละ.... เฉยๆ
ช่วงพัก แรกๆ พี่เสือจะชวนแกมบังคับน้องไปที่โรงยิม เพราะพี่เสือต้องซ้อมบาสเกตบอลทุกเที่ยง โดยมีโจ๊ะกับวิทย์อยู่ในทีม นานๆ เข้าพี่เสือเริ่มสังเกตว่า น้องมีความสุขดีตอนอยู่กับเพื่อน บวกกับที่อ้อมเป็นเด็กนิสัยดี พี่เสือเลยยอมปล่อยน้อง น้องกระต่ายจึงแยกกับพี่เสือตอนนี้เอง โดยมีลูกโป่งผู้ซึ่งถูกพี่เสือกำชับนักหนาว่าให้ดูน้องต่ายด้วย ไม่เช่นนั้นสิทธิขาดในการลอกการบ้านจะถูกโอนไปยังเพื่อนคนอื่นทันที
ถึงจะว่างั้นก็เถอะ ลูกโป่งก็ปฏิบัติหน้าที่อย่างดี ถึงเขาจะขำทุกครั้งก็ตาม บางครั้งน้องกระต่ายก็มีคนมาจีบ แอบเนียนแต๊ะอั๋งบ้าง ลูกโป่งไม่ใช่เด็กไร้เดียงสาเหมือนกระต่าย เขาหัวไว ทันคน เฉลียวฉลาด เลยสามารถกันกระต่ายได้ตลอด.... แน่นอน... โดยที่ต่ายน้อยยังไม่รู้ตัวนั่นแหละ
สำหรับเพื่อนๆ นั้น.... ทุกคนรักกระต่าย กระต่ายมีตำแหน่งเป็นมาสคอต เป็นน้องน้อยของกลุ่ม ที่ทุกคนต้องคอยดูแล ลูกโป่งเป็นคนกันกระต่ายจากพวกผู้ชาย อ้อมเป็นคนพกยาพ่นแทนพี่เสือ ด้วยนิสัยละเอียดรอบคอบของเด็กหญิง ทำให้พี่เสือวางใจอ้อมได้ว่า ถ้าหากหน้าน้องเปลี่ยนสีสักนิด อ้อมก็จะรีบพากระต่ายไปห้องพยาบาลทันที อาจดูแปลกประหลาดในสายตาคนอื่น ทั้งครูและเพื่อนๆ แต่เด็กทั้งกลุ่มก็สนิทกันดีและไม่เคยคิดสักครั้งว่าน้องน้อยเป็นภาระ
เมื่อเลิกเรียน เด็กไฮเปอร์ตัวเตี้ยอย่างลูกโป่งจะรีบวิ่งลงสนามฟุตบอล ส่วนวิทย์กับโจ๊ะจะแยกไปเรียนพิเศษ อ้อมต้องรีบกลับบ้านเพราะบ้านไกล หวานนั้นที่บ้านค่อนข้างดุและหวงมาก จึงมารับแต่เช้า จึงเหลือแต่ก้อยและฝาแฝด
ก้อยชอบอำกระต่ายน้อยแสนซื่อ แต่พอพี่เสือหันหน้ามามอง ก็ต้องรีบแก้ตัวว่าเป็นการสร้างภูมิคุ้มกันให้น้อง คุณฉัตรชัยจะมารับเด็กแฝดสายหน่อย แต่ถือว่าเร็วกว่าผู้ปกครองของลูกโป่งและก้อย
หลังจากนั้น คุณพ่อจะเอาลูกๆ ไปหย่อนไว้ตามวัน บางวันพี่เสือจะไปซ้อมมวย คุณพ่อต้องรีบเอากระต่ายไปส่งที่เรียนพิเศษก่อน บางวันพี่เสือเรียนพิเศษ คุณพ่อก็พาเด็กทั้งคู่ลงที่เดียวกัน แต่เรียนคนละห้อง
วันที่มีเรียนนั้น พี่เสือมักเสร็จก่อนน้องและมานั่งรอหน้าห้องเสมอ คุณพ่อให้เงินไว้ซื้ออะไรเล็กน้อยไว้รองท้อง วันไหนที่พี่เสือไปซ้อมมวย คุณแม่จะฝากปิ่นโตของกินเล่นให้กระต่ายน้อยไว้กินบนรถ และพอเลิกเรียน คุณพ่อก็มารับ
สำหรับมือเย็น ก่อนหน้านี้ที่ยังเรียนไม่หนัก น้องต่ายมีหน้าที่เป็นลูกมือคุณแม่ บางวันที่คุณแม่ต้องปั่นงานส่ง น้องต่ายก็ต้องทำแทน แต่พอน้องไม่มีเวลา คุณแม่เลยทำทั้งหมด แม้กระทั่งคุณแม่ก็อดบ่นไม่ได้ว่า
"แม่ชักเอาแต่ใจแล้ว เมื่อก่อนต่ายหั่นผัก หุงข้าว สับเนื้อให้แม่เรียบร้อย แม่แค่ลงกระทะ พอต่ายไม่อยู่แม่เลยชักขี้เกียจ"
พี่เสือเหมือนคุณพ่อ คือเป็นคนหยาบกระด้าง ไม่ละเอียดอ่อนเหมือนน้องหรือคุณแม่ แต่ก็น่าแปลกที่เขากลับบอกได้แม่นยำว่าจานไหนฝีมือคุณแม่ จานไหนฝีมือน้องต่าย
แล้วเด็กทั้งสองจะกินข้าวเย็น ทำการบ้านและเข้านอน โดยที่น้องไม่ใส่กางเกง พี่เสือไม่ใส่เสื้อ และบางครั้ง พี่เสือก็จับน้องมานอนหนุนอกเหมือนตัวนากกับแม่
ลมหายใจอุ่นร้อนของพี่เสือจะคลอเคลียแก้มนวลเนียน บางครั้งฉกลงมาขโมยจูบที่ริมฝีปากอิ่มด้วย และมีอีกหลายๆ ครั้งที่พี่เสือจะโน้มกายลง มอบจุมพิตล้ำลึก โลมเลียทั่วทั้งโพรงปากนุ่มจนร่างเล็กสั่นระริกด้วยความวาบหวาม
พี่เสือหัวเราะเบาๆ ในความมืด ก่อนจะวางคางเกยบนศีรษะน้อย
เป็นอันจบหนึ่งวันของพี่เสือ
____
คำตาม
ห้วน สั้น แถมมาดึก ตบสิคะ ตบอิฉันให้ตายไปข้าง อิฉันมันผิด มันมิงามเหมือนแม่หญิงนางนั้น
// :beat: :z6: โดนคนอ่านตบจริงๆ
มีเรื่องขำๆ มาเล่าให้ฟังค่ะ คือวันนี้เราไป รพ. มา กะจะไปทำตา 2 ชั้นค่ะ คืออธิบายก่อนนะ เราเป็นหมวยธรรมดาเนี่ยแหละค่ะ ตาออกส่อนนิดๆ ด้วย ตาเท่าเม็ดก๋วยจี้ค่ะ ข้างนึงมีสองชั้น ข้างนึงมีตาชั้นเดียว และไม่มีหัวตาค่ะ คืออธิบายก่อน ส่องกระจกกันนะคะสาวๆ หนุ่มๆ ตรงหัวตาจะมีส่วนที่ยื่นๆ จิกออกมาคล้ายจงอยปากนกใช่ไหมคะ นั่นแหละค่ะ สีแดงๆ ดีมากค่ะ คือเราไม่มีส่วนนั้นทั้งสองข้างเลยค่า! คุณนายแม่เลยพาไปทำตา ทีนี้เราก็เข้าปรึกษาหมอก่อนตามปกติ
รู้ไหมคะ หมอเห็นหน้าเราแล้วพูดว่าไง!!
"หมอคงช่วยอะไรกับหน้าหนูไม่ได้แล้ว หน้าหนูมีทรัพยากรให้หมอทำน้อยเหลือเกิน"
:hao5: o22 :ling2: :z3: :mew5: :sad4:
นาทีนั้นแบบ... กรี๊ดดด หมอคะ ฆ่าหนูเถอะค่ะ!!
ขอชวนคุยนอกเรื่องจะผิดกฏไหมคะ ? ใครมีหมอทำตาเก่งๆ ช่วยแนะนำหน่อยค่ะ เราไม่เอาแล้วหมอใกล้บ้าน จะเข้า กทม. ไปทำยันฮีดีกว่า แต่ได้ยินมาว่ายันฮีทำสวยเฉพาะพวกดารา o22 กับอีกที่ทีเค้าว่าดีคือ รพ.พญาไทยศรีราชาค่ะ ใครก็ได้ฟันธงให้เราทีค่า!
ปล. ถ้าผิดกฏเตือนได้นะตัว เค้าจะลบออกจ้า :mew1: :L2:
-
มาดึกมาสั้นมาห้วนก็ไม่เป็นไรค่าาา ขอแค่มาก็พอ อิอิ
กิจวัตรพี่เสือนี่โคจรรอบตัวน้องต่ายเลยนะคะ
ปล. เราก็ตาชั้นเดียวข้างนึง สองชั้นข้างนึงค่ะ 55555
-
ชีวิตแต่ละวันของพี่เืสือ ก็อยู่กับน้องต่ายน้อยเกือบตลอด 24 ชม.เลยนะนั่น อิอิ
-
หนึ่งวันที่น่ารักจริงๆ ของพี่เสือและน้องต่าย :mew1:
-
หนังสือหลายเล่มบอก ผิดบาป(บาป 7 ประการ )
.
.
.
แต่ในอีกหลายความเชื่อ ....
.
.
.
ในดินแดนอุษาอาคเนย์ เรามีความเชื่อว่า ฝาแฝดคือคู่รักที่ตายพร้อมกัน และสาบานว่า จะอยู่ด้วยกันทุกชาติไป....
-
เป็นหนึ่งวันที่แสนสุขจริงๆสำหรับพี่เสือและน้องต่ายน้อย :katai2-1:
เด็กๆเริ่มมีเพื่อนแล้ว จากนี้ไปก็คงมีแต่เรื่องสนุกๆเนอะ :impress2:
-
ถ้าจะไปทำจริงๆๆล่ะก็....ขอแนะนำว่าศึกษานานๆค่ะ เพราะบ้างคนทำหมอเดียวกัน
ใช่ว่าจะออกมาสวยเหมือนกัน คิดจะทำก็ต้องเผื่อใจไว้ด้วยนะ
(มีเพื่อนไปทำยันฮีมา...แต่เห็นลอยแผลอ่ะ)....เพื่อนไปตัดปีกจมูกนะ
...ไม่รู้นะอาจแล้วแต่ละคนก็ได้ที่คิดว่าดี
-
มาสั้นก็เอา มาดึกก็รอค่า
-
พี่เสือรักน้องต่ายมากๆ น่ารักจังเลยค่ะ ต่ายน้อยก็แสนซื่อดีจริงๆ :impress2:
-
อ้างอิง :
ขอชวนคุยนอกเรื่องจะผิดกฏไหมคะ ? ใครมีหมอทำตาเก่งๆ ช่วยแนะนำหน่อยค่ะ เราไม่เอาแล้วหมอใกล้บ้าน จะเข้า กทม. ไปทำยันฮีดีกว่า แต่ได้ยินมาว่ายันฮีทำสวยเฉพาะพวกดารา o22 กับอีกที่ทีเค้าว่าดีคือ รพ.พญาไทยศรีราชาค่ะ ใครก็ได้ฟันธงให้เราทีค่า!
ปล. ถ้าผิดกฏเตือนได้นะตัว เค้าจะลบออกจ้า :mew1: :L2:
หมอไตรรงค์....
โรงพยาบาลสมเด็จ ณ ศรีราชา ทำเนียน แนะนำดี แต่หมอเขาจะไม่ทำแบบโอเว่อร์ให้นะ เขาจะดูแบบธรรมชาติอะ
-
หนูต่าย หนูต่ายมาแว้ววว
คิดถึงหนูต่ายที่สุด :hao7: :hao7: :hao7:
-
:เฮ้อ:พี่เสือก็ศึกษาจากตำราไปก่อนนะ อายุยังน้อย ค่อย ๆ เรียนรู้ไป เนาะ
แต่แหม เมื่อไหร่จะโตเป็นหนุ่มกันซักทีฟระ :hao6:
-
พี่เสือค่อย ช่วยเหลือหนูต่ายทุกๆด้านเลย
เเม้เเต่เรื่อง...เพศศึกษา ฮ่าๆ
-
แปะก่อน
//////////////////////(อีดีด)
โฮรกกก ฮรากกกทุกครั้งที่อ่านจบ พี่เสือ เมื่อไรพี่เสือจะกินน้องต่ายยย
-
อะหืออออออ
แอบฮาตอนท้ายๆ 55
-
ชอบน้องต่ายมากๆ ใสซื่อ น่าทนุทนอมจัง นางก้อยไปเหน็บแนมน้องต่ายได้ไงยะ เดี๋ยวจะโดนพี่เสือเล่น หึหึๆๆ
ปล.อยากแนะนำร้านที่เพื่อนไปทำนะคะ แค่กลัวผิดกฎ แหะๆ ลองดูพวกรีวิวในเว็ปก็ได้ค่ะ
-
เอาใจช่วยคนแต่งนะครับ. ต้องมีซักมุมที่สวยน่ะ :hao3:
-
แอร๊ยยยยยยย ต่ายน่ารักมากจ้า :hao3: :hao3:
-
กิจวัตรประจำวันของพี่เสือมีแต่น้องต่าย น้องต่าย และน้องต่าย 55555.
#เค้าก็หมวยเหมือนกันนะคนเขียน แต่ชั้นเดียวทั้ง 2 ข้างค่ะ เมื่อก่อนก็อยากนะไอ้ตาสองชั้นเนี่ย
แต่เดี๋ยวนี้ไม่ละ อยากจมูกโด่งแทน 5555 คนเราก็นะ ไม่ค่อยพอใจในสิ่งที่ตัวเองมี :mew5:
-
น่ารักกกกกอ้าาาา :-[
-
แอบคิดในใจ
พี่เสือดูแลตลอดเหมือนเป็นพ่อเลยแฮะ ^^
แต่อาจได้เรียกถ้ามีตัวน้อยเรียกพ่อเสือ แม่ต่าย
เท่ากับว่าคนเขียนต้องดันเรื่องใหม่(ลูก)ออกมา
คนเขียนบอก 'แค่คลอดฝาแฝดออกมาก็ลำบากแล้ว' :z3:
-
ขอบคุณทีมา มาสั้นมายาวขอให้มา
ตอนนี้มาแบบเรื่อยๆชีวิตประจำวันของพี่เสือ แต่ก็ยังหื่นเหมือนเดิม
มีองครักษ์พิทักษ์นางงามด้วย พี่เสือจัดให้อีกแล้ว ดูแลดีจริงๆ
รักพี่เสือรักน้องต่าย กดบวกให้แล้วจ้า
-
ชอบจังตอนนี้ แต่ละวันของพี่เสือกะน้องต่าย อยากอ่านตอนมัธยมแล้ว ต้องแยกกันแน่ๆ เลย Y_Y แต่ก็ดี น้องต่ายอาจจะได้รู้อะไรมากขึ้น 555555
-
กิจวัตรประจำพี่เสือนี่น้องต่ายสำคัญที่สุด น่ารักอ่ะ :ling1:
555 คุณหมอแอบแรง แบ่งให้ไหมคะ ยิ่งตอนตื่นใหม่ ๆ นี่ ตาสามชั้นเลย (สงสัยเนื้อเยอะไป 555) :o8:
-
เป็นชีวิตประจำวันที่เรียบง่ายของสองแฝด แต่พี่เสือคลั่งน้องต่ายขนาดนี้ จะอดทนได้นานแค่ไหนเน้อ :hao4:
.
.
.
ส่วนเรื่องหมอทำตาเราว่าศึกษานานๆแบบที่คุณ rabbit-orange บอกจะดีกว่านะคะ
เพราะกับหมอคนเดียวกัน แต่ทำออกมาดีไม่เหมือนกันก็มี เพราะว่ามันขึ้นอยู่กับสภาพพื้นที่ของตาเราด้วย
ลองดูรีวิวต่างๆและปรึกษาหลายๆหมอดูค่ะ แล้วดูว่าที่ไหนน่าจะโอเคกับเรามากที่สุด
เรื่องแบบนี้อย่ารีบร้อน ต้องเอาให้ชัวเพราะถ้าพลาดแล้วมันแก้ลำบากค่ะ
-
แหม ในแต่ละวันของพี่เสือมีแต่น้องต่ายจริงๆ!!!!
แต่เค้าอยากรู้ !!! ลูกโป่งนี่เคะใช่ป่าว เป็นเด็กเคะที่น่าไว้ใจ จนพี่เสือฝากฝังน้องต่ายได้เลยเหรอเนี่ยย :z3:
เอามาฝากเค้ามั่งก็ได้นะพี่เสือ แบบว่าชอบน้องต่าย อร๊ายยย เค้าจะดูแลให้อย่างดีเลยแหละ คึคึคึ :z1: //โดนพี่เสือถีบ :z6:
เค้าไม่ตบผู้แต่งหรอน๊าาาาาาา เดี๋ยวเค้าไม่ได้อ่านอ่า :a5:
55555 :laugh:
สำหรับเรื่องตา ไม่สามารถบอกได้จริงๆจ้า ถ้าทำตาในประเทศไทยทำไม่โดนใจเค้าเท่าที่เกาหลีนะ
-
มาดึกไม่ว่า มาสั้นไม่ว่า มาห้วนไม่ว่า
แต่ถ้าไม่มาเลยมีเคืองงงงงงง
คึ~ จะสั้นจะยาวขอให้มาไวๆก็พอค่ะ >///<
พี่เสือแม้จะดูทื่อๆหยาบๆ
แต่ขอบอกว่าเร้าใจไทยแลนด์มาก
ชอบอ่ะ ชอบแบบเน้ๆ
นั่งคิดๆไปว่าถ้ามีดราม่าอะไรซักอย่างเกิดขึ้น
พี่เสือจะแปลงร่างยังไงหนอ...ชักอยากอ่าน อิอิ
/อ่านแต่พี่เสือน้องต่ายจนลืมนิยายตัวเอง ป๊าด!
มีกระทู้ตอบใหม่ 17 กระทู้ ขณะที่คุณพิมพ์ข้อความ อยากให้คุณแสดงตัวอย่างก่อนตั้งกระทู้
ตลอดเลยยยยยย ไม่เคยเมนท์ได้ในครั้งเดียว สุดยอดจริงๆ!
-
หนึ่งวันของพี่เสือมีแต่ กระต่ายน้อย กระต่ายน้อยเต็มไปหมดเย้ย น่ารักจริงๆ โตไวไวนะจ้า พี่เสือจะได้ไม่ต้องรอนาน อิอิ
:-[
-
ชีวิตประจำวันพี่เสือตอนเช้าก็เอ่อละไว้ตอนนอนก็เอ่อละไว้
ปล.สวยธรรมชาติก็ดีละค่ะ
-
เป็นวิถีชีวิตที่ผูกติดกันตลอดเวลา แอบเขินเบาๆ
-
หลงรักเรื่องนี้เลย พี่เสื้อน้องต่ายไม่อยากให้โตเลยยย เสียดายย
อย่าโตนะลูกกกก +1กับเป็ดให้ค่ะ
-
ตอนนี้ขึ้นม.ปลายรึยังเอ่ย หรือยังม.ต้นโรงเรียนเดิมอยู่
อยากให้ขึ้นม.ปลายเร็วๆ จะได้คืบหน้า อิอิ :o8:
-
ไดอารี่ของพี่เสือ
และ น้องต่ายมีบุญมาก มีแต่คนรอบข้างดีๆ
-
วันชื่นคืนสุขของพี่เสือกับน้องต่าย ^^
-
เป็นหนึ่งวันที่อยากเข้าไปมีส่วนร่วมด้วยจิงๆ :hao6: :hao6:
-
กรี๊ดอิพี่เสือนี่พระเอกชัดๆ555555
-
เป็นหนึ่งวันที่น่าประทับใจกับพี่เสือจริงจริง
-
มาช้า มาสั้นยังดีกว่าไม่มานะจ๊ะ
-
แต่ละวันของพี่เสือมีแต่ต่าย
หายใจเข้าก็ต่ายออกก็ต่ายเลยป้ะเนี่ยยยย อิอิ
-
ยิ่งอ่านยิ่งรักพี่เสือ สามีผู้แสนดี 555+
พี่เสือเตรียมตัวไว
น้องต่ายก็น่ารัก อยากมีน้องแบบนี้บ้าง
จะนั่งฟัดแก้มเช้าฟัดแก้มเย็นเลย
-
น้องกระต่ายๆ น้องกระต่ายๆ น้องกระต่ายๆ น้องกระต่ายๆ น้องกระต่ายๆ น้องกระต่ายๆ น้องกระต่ายๆ น้องกระต่ายๆ น้องกระต่ายๆ น้องกระต่ายๆ น้องกระต่ายๆ น้องกระต่ายๆ น้องกระต่ายๆ น้องกระต่ายๆ น้องกระต่ายๆ น้องกระต่ายๆ น้องกระต่ายๆ น้องกระต่ายๆ น้องกระต่ายๆ น้องกระต่ายๆ น้องกระต่ายๆ น้องกระต่ายๆ น้องกระต่ายๆ น้องกระต่ายๆ น้องกระต่ายๆ น้องกระต่ายๆ น้องกระต่ายๆ น้องกระต่ายๆ น้องกระต่ายๆ น้องกระต่ายๆ น้องกระต่ายๆ น้องกระต่ายๆ น้องกระต่ายๆ น้องกระต่ายๆ น้องกระต่ายๆ น้องกระต่ายๆ น้องกระต่ายๆ น้องกระต่ายๆ น้องกระต่ายๆ น้องกระต่ายๆ น้องกระต่ายๆ น้องกระต่ายๆ น้องกระต่ายๆ น้องกระต่ายๆ น้องกระต่ายๆ น้องกระต่ายๆ น้องกระต่ายๆ น้องกระต่ายๆ น้องกระต่ายๆ น้องกระต่ายๆ น้องกระต่ายๆ น้องกระต่ายๆ น้องกระต่ายๆ น้องกระต่ายๆ น้องกระต่ายๆ น้องกระต่ายๆ
น้องกระต่ายเต็มไปหมดเลยยยยยยยยยยยยยยยยยยย 555555++ ตามติดชีวิตของพี่เสือ เหมือนตามติดชีวิตของกระต่ายน้อยยยย
น่ารัก น่าฟัด น่าลากไปปล้ำ!!!! :hao6:
-
พี่เสือเจ้าเล่ห์ เมื่อไหร่จะเห็นฉากเสือกินกระต่าย =w=
น้องกระต่ายน่าฮักขนาด!!!
เรารอยตรงเปลือกตาไม่เท่ากัน
ทำตามองตรงแล้วเหมือนตาข้างหนึ่งเล็กข้างหนึ่งใหญ่งั้นแล
พอจ้องหน้าเพื่อนแล้วทำหน้านิ่งมันหัวเราะกันหมดเลย อะไรฟร่ะ!
ปอลิงได้ยินคำนั้นของหมอแล้วอยากตบหมอแทนคุณจริงๆ =w=*
-
ชอบจังการเล่าเรื่องแบบนี้ เป็นการเล่าเรื่องชีวิตประจำวัน
อันนี้คงเป็นการตามติดชีวิตเสือสินะ แต่เป็นเสือส่องกระต่าย
ซึ่งในหนึ่งวันพี่เสือจะอยู่กับกระต่ายน้อยประมาณ 24 ชั่วโมง
การที่มีเพื่อนเพิ่มเข้ามา เท่ากับพี่เสือมีหูมีตาเพิ่มขึ้นอีกด้วย
ที่ใช้การได้ดีที่สุดเห็นจะเป็นลูกโป่งนี่ล่ะ ไม้กันหมาชั้นยอด
นับว่าเป็นภารกิจที่ถูกใจพี่เสือที่สุดก็ว่าได้มั้งนั่น :katai2-1:
น้องต่ายเองก็ดูมีความสุขกับชีวิตในโรงเรียนมากขึ้นด้วย
ว่าแต่ ลูกโป่งนี่สายเดียวกับน้องกระต่ายหรือเปล่านะ
ตัวเล็กน่ารักแล้วก็ทันคนอย่างนี้เราชอบ~
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ ทำไมเขียนได้น่ารักอย่างนี้น้า :กอด1:
-
:hao6: ชักอยากอ่านตอนเสือโตเป็นหนุ่มแล้วสิ
-
ตามมาอ่านทีหลัง แต่กริ๊ดบ้านแตกทุกตอนค่ะ
อ๊ายยยยยย เขินอายมากค่ะเรื่องนี้ ถึงจะผิดศีลธรรมไปนิด แต่น่ารักมากจึงให้อภัย
ถ้าพี่เสือจะรักน้องขนาดนี้ ยิ่งโตต้องยิ่งมันส์แน่ๆ ภาวนาอย่าให้เรื่องนี้มาม่าเยอะนะคะ
เพราะมันไม่ดีต้องสุขภาพคนเขียนและคนอ่าน กร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกก
ปล.ตามตอนต่อไป + ขอให้คนเขียนหาหมอดีๆได้เร็วๆนะจ้ะ หุหุ + หมอคนแรกปากร้ายจุง
-
เริ่มจะเป็นวัยรุ่นแล้ว น้องต่ายหัวกระไดบ้านไม่แห้งแหงๆ งานหนักแน่พี่เสือเอ๊ย
-
น้องต่ายนี่เหมือนไข่ในหิน ลูกเสือในถ้ำเสือ กบในกะลา
เป็นได้หมดอ่ะ จากที่ดูพี่เสือดูแลน้องมา รักน้องหวงน้องแต่ต้องหัดให้น้องดูแลตัวเองด้วยนะเสือ เกิดฉุกเฉินจริงๆทำไง
:กอด1:
-
พี่เสือเลิศมากกกก น้องต่ายก็น่าแกล้งจริงๆอ่ะแหละ ในที่สุดก็มักลุ่มเพื่อนแล้วนะ อิอิ
อยากให้โตแล้วอ่ะ หึหึ
-
รออ่านตอนโต :impress2:
ปล. ความสวยกับผู้หญิงไม่ใช่เรื่องล้อเล่นนะคุณหมอ!
ไม่ช่วยก็อย่าซ้ำเติม (ทำลายความหวังสิ) มันน่า....นัก :m16:
ค่อยๆศึกษา ค่อยตััดสินใจนะคะ อย่ารีบ เป็นกำลังใจให้ค่ะ :กอด1:
-
รู้สึกดีใจกับต่ายน้องจัง
น้องได้พบเจอเพื่อนดีๆ เพิ่มขึ้นแถมทุกคนยังรักต่ายน้อยอย่างแท้จริง น่ารักทุกคน
บางที เราก็ไม่สามารถตัดสินและเข้าใจถึง "ความรัก ความผูกพันธ์ ของฝาแฝดหรอก"
-
:pig4: พี่เสือเนี้ยะปกป้อง ห่วงใยน้องตลอด ปล่อยๆ น้องกระต่ายให้ได้ทำอะไรเองบ้างเถอะ
ขนาดเด็กยังแค่นี้ โตขึ้นกระต่ายคงไม่เหลือแน่นอนเลย โดนแน่ๆๆ :laugh:
-
น่ารักจีจีเล้ยยยยยยยยยยยยยย สองคนเนี่ย
ชักอยากอ่านตอนโตเร็วๆจัง (เค๊า้มะได้เร่งน้า อิอิ)
ตอนเล็กว่าหื่นแล้ว ตอนโตมันจะมันส์ขนาดไหน?
คนเขียนหื่น คนอ่านมันก็ต้องหื่นยิ่งกว่าดิ อิอิ
ชอบพ่อกับแม่ที่ไม่พรากให้เด็กสองคนต้องจากกัน
เป็นพ่อแม่สมัยใหม่เข้าใจลูกจริงๆนะ
หนูต่ายถึงจะบอบบาง อ่อนแอก็ยังมีพี่เสือผู้แข็งแรงคอยปกป้อง
โฮ้ยยยยยย เค้าอยากมีพี่ชายอย่างงี้บ้างจัง TTTT
คนเขียนมีเฟส มีทวิต อะไรรึปล่าว เวลาอัพแฟนๆจะได้รู้นะ
-
:pig4:
-
เพิ่งอ่านทันอ่ะ :z3:
อิจฉาพี่เสือที่มีน้องน่ารัก อิจฉากระต่ายที่มีคนดูแล
เรื่องนี้จะไม่ดราม่าใช่?
ขอบคุณนักเขียนนะคะ :pig4:
-
ขำคนเขียนตอนบอกตบอิฉันให้ตายไปข้างตอนท้ายนี่ล่ะ
ชอบพี่เสือมากกกกกกกก น้องกระต่ายก็น่ารักมุ้งมิ้งสุดๆ
ลงสั้นหรือมาดึกแค่ไหนก็รอจ้า ชอบมากๆ ^^
-
14. พี่เสือ น้องกระต่ายกับการสอบ
เริ่มเข้าเดือนกันยายนแล้ว พี่เสือเริ่มติวน้องหนักขึ้น เพราะปลายเดือนก็ต้องสอบปลายภาคแล้ว น้องกระต่ายถึงจะตาแดงเป็นกระต่ายก็ยังไม่มีเสียงบ่นสักคำ
การบ้านในช่วงปลายเทอมเริ่มลดลง พี่เสือเลิกซ้อมบาสช่วงพักเที่ยง แต่ใช้เวลามาสอนการบ้านน้องแทน เพื่อนๆ คนอื่นๆ เลยพลอยได้อานิสงค์ไปด้วย
"ทำไมเรียนหนักกันจังแฮะ" ป้านกผู้แวะเข้ามารับฝาแฝดแทนคุณพ่อคุณแม่ทัก พี่เสือแค่ยิ้มสุภาพตอบ น้องกระต่ายถอนหายใจเบาก่อนตอบเสียงเบาหวิว
"หนูหัวไม่ดีจ้ะ พี่เสือเลยต้องสอนนานกว่าคนอื่นๆ" ถึงแม้จะตามในห้องไม่ค่อยทัน แต่พอพี่เสือสอนย้ำตอนพักเที่ยง กระต่ายน้อยก็เรียนเร็วขึ้นแล้ว ทว่าเด็กละเอียดอ่อนอย่างกระต่ายย่อมรับรู้ถึงอาการชะลอของคนในกลุ่ม เจ้าตัวน้อยถึงกับเคยออกปากอย่างเกรงใจด้วยซ้ำว่า
"พี่เสือสอนเพื่อนๆ เถอะจ้ะ อย่าเสียเวลากับหนูเลย เราไปบ้านค่อยสอนก็ได้"
แต่พี่เสือขัดเสียงห้วน "จริงๆ พี่จะสอนแค่ต่ายน้อย คนอื่นแค่ตัวแถม ถ้าเรื่องมากนักก็ไม่ต้องมากันก็ได้"
ตัวแถมหลายๆ คนกลอกตา ไม่มีใครรำคาญน้องหรอก ตอนแรกๆ คนในกลุ่มอาจไม่ชินกับจังหวะชีวิตเชื่องช้าของกระต่ายบ้าง แต่พอนานๆ ไปก็ชิน พอๆ กับที่ชินกับนิสัยโมโหร้ายของพี่เสือนั่นแหละ
"ใจเย็นๆ น่า" วิทย์ปลอบ ลูบหัวกระต่าย
"จริงๆ หวานก็ยังไม่ค่อยเข้าใจนะต่าย" หวานรีบเสริม ส่วนลูกโป่ง พระพี่เลี้ยงอันดับสองรีบพยักหน้า อ้อม เด็กหญิงหน้านิ่ง พระพี่เลี้ยงอันดับหนึ่งรีบแกะชอกโกแลตยัดปากน้อง
"กินชอกโกแลตหน่อยนะต่าย หัวสมองจะได้ปลอดโปร่ง" อ้อมรู้ดีว่าเพื่อนตัวเล็กชอบอะไรที่สุด
กระต่ายน้อยอู้อี้ มีชอกโกแลตเต็มปาก อยากพูดว่าไม่ต้องรอตนก็ได้ แต่ด้วยที่คุณย่าสอนมาว่าอย่าพูดตอนกำลังกินเลยได้แต่เคี้ยวหนุบหนับ
โจ๊ะเห็นจังหวะนั้นเลยรีบบอก "เสือ กูว่าเราพักสักหน่อยดีกว่า"
ก้อยดึงหวานเย็นออกจากปาก แล้วโยนเศษพลาสติกทิ้งถังขยะที่อยู่ด้านข้างอย่างแม่นยำ "เห็นด้วย ไปหาไรกิน ล้างหน้าล้างตาก่อน"
"ใช่ๆ ยังเหลืออีกตั้งครึ่งชั่วโมง ใจเย็นๆ กันดีกว่า" ลูกโป่งรีบเสริมทัพ เพื่อนทั้งกลุ่มพยักหน้าพร้อมเพรียง พี่เสือเข้าใจสถานการณ์ดีเลยยอมหยุดพักสิบนาที
แต่ในสิบนาทีนั้น เพื่อนๆ จงใจลุกออกจากม้าหินอ่อนหลังต้นหูกวาง แลดูเป็นมุมสงบอย่างรวดเร็ว
เพราะได้เวลาพี่โอ๋น้องแล้ว
กรรมวิธีเสือโอ๋สัตว์เล็กนั้นง่ายดาย แต่ชวนให้คนมองคิดไปไหนต่อไหนไม่น้อย
ไม่มีเพื่อนคนไหนอยากเห็น!
พี่เสือช้อนเอวบางเข้านั่งตัก จุ๊บแก้มนิ่ม ข้างใบหูแผ่วเบา ส่วนน้องน้อยจะถามพี่เสือเหมือนที่ถามซ้ำกันทุกๆ วันว่า
"พี่เสือจ๋า พี่เสือเหนื่อยกับหนูมั้ย หนูขอโทษ..." มือเล็กรีบหยิบผ้าเช็ดหน้าซับเหงื่อให้พี่ชาย ส่วนพี่ชายจะตอบเหมือนที่ตอบซ้ำกันทุกวัน ทุกคืนว่า
"ไม่เหนื่อยเลย" ริมฝีปากแตะหน้าผากมนอีกครั้งก่อนกระซิบ "ให้พี่ชื่นใจหน่อยก็หาย"
กระต่ายน้อยไม่กล้าอิดออด ยืดตัวขึ้น หลับตาพริ้ม เสิร์ฟริมฝีปากตัวเองให้พี่ชายอย่างว่าง่าย
พี่เสือโน้มกายจุมพิต... อ่อนโยน แผ่วเบา ทว่าลึกซึ้ง... จนกระต่ายหน้าแดงไปถึงใบหู แล้วพี่เสือจะหัวเราะหึๆ ยืดแก้มนุ่มเหมือนมาร์ชแมลโลว์เล่น
"กำลังใจดี เห็นไหม ?" นัยน์ตาพี่เสือวะวาววับจนกระต่ายน้อยทนมองไม่ได้ รีบซุกใบหน้าร้อนฉ่ากับอกแข็งๆ ของพี่ชาย
ตอนนั้นก็จะครบสิบนาทีพอดี เพื่อนๆ เดินมาจากทางร้านขายขนม มีขนมครบมือ ก่อนลุกไป พี่เสือมือไวเอาเงินใส่มืออ้อมไว้
กระต่ายน้อยเลยได้กินหวานเย็นสีแดงระหว่างการติวช่วงหลัง
"ไหน ? ใครมันว่า ?" ป้านกถามเสียงเอาเรื่อง ท่าทางทนไม่ได้ ใบหน้าที่แต่งงดงามแลดูคล้ายนางยักษ์ กระทั่งพี่เสือยังสนใจ คิ้วเข้มของพี่ชายขมวดมุ่น
"ใคร ?"
น้องอึกอัก ก่อนจะรีบส่ายศีรษะ "ไม่มีใครว่าหรอกจ้ะ"
ป้านกขมวดคิ้ว ยื่นกระเป๋าแอร์เมสราคาหลายแสนให้พี่เสือถือ ก่อนจะคว้ากระต่ายมากอดแน่น
"มีคนว่าใช่ไหมต่ายน้อย แต่หนูไม่อยากบอกป้ากับพี่เสือ ? เอาเถอะ ใครอยากพูดก็ช่างเขา พวกนั้นมันทำอะไรเราไม่ได้ นอกจากพ่นสิ่งปฏิกูลออกมา เดี๋ยวไม่นานคำพูดของมันก็ทำร้ายตัวเอง"
น้องน้ำตาคลอ ซุกใบหน้ากับอกป้านกเพื่อซ่อนน้ำตา พี่เสือที่ยืนอยู่ข้างถอนหายใจแรงก่อนตวัดสายตาไปมองรอบข้าง
น้องคงคิดว่าพี่เสือไม่รู้
คุณครูหน้าตาสะสวย ทาลิปสติกสีแดงยืนไม่ไกล เป็นคนหนึ่งที่กระซิบกระซาบนินทาว่าร้ายกระต่ายในหมู่ครู
ผู้ปกครองที่ดูท่าทางใจดีนั่น ภายใต้หน้ากากสวยหรูคือพวกชอบนินทา แม้กระทั่งเด็กประถมยังไม่เว้น
ป้านกมองตามพี่เสือแล้วแยกเขี้ยว ก็จะค่อยๆ คลายอ้อมกอดออก หยิบผ้าเช็ดหน้ามาเช็ดน้ำตาเจ้าตัวเล็ก
"อย่าร้องนะลูก หนูพิสูจน์ตัวเองนะ เอาให้พวกนั้นหน้าหงายเลย!" ป้านกพูดเสียงดัง คงจงใจให้คนพวกนั้นได้ยิน ก่อนจะยื่นมือมาทางพี่เสือ พี่ชายยื่นแอร์เมสคืนให้อย่างรู้งาน
ป้านกกระชับแอร์เมสในมือ ร้องพี่เสือเสียงดัง "ไปกันเถอะ เสือ"
พี่เสือยิ้มน้อยๆ ตามไป
ป้านกเป็นคนโอเวอร์แต่ไหนแต่ไร แค่มารับหลานๆ ถึงกับถอยปอร์เช่เอสยูวีมาเลย ป้านกติดเครื่องทิ้งไว้ให้พี่หนูจิ๊บนั่งอ่านนิยายสยองขวัญอยู่ข้างใน
"เด็กๆ ไปลงที่เรียนพิเศษใช่ไหม ?" ป้านกถาม ปรับกระจก เติมลิปสติก
"ครับ สวัสดีครับพี่หนูจิ๊บ" น้องกระต่ายยกมือไหว้พี่สาว เด็กสาวยิ้มให้แล้วเอื้อมมือข้ามเบาะมาดึงแก้มนุ่มเล่น
"อั๊ยย่ะ! น่ารักไม่เปลี่ยน!"
พี่เสือมองตามมือพี่หนูจิ๊บอย่างกดดัน พี่สาวเลยยอมปล่อยมือแต่โดยดีก่อนจะชวนคุย
"เออ จะว่าไปเสือ เราจะมาเข้าโรงเรียนพี่เหรอ ?"
"ครับ"
"ดีๆ ตอนกีฬาสีพี่จะได้เอาต่ายเป็นหลีด" พี่หนูจิ๊บเป็นเด็กกิจกรรม ชอบเทศกาลที่สุด
พี่เสือแค่มองหน้าพี่หนูจิ๊บ.... เงียบไปชั่วครู่ ก่อนตอบเนิบๆ "ถ้าพวกเราสอบติดแล้วกระต่ายอยากทำนะฮะ"
สองแม่ลูกชะงักกึก ก่อนป้านกจะร้องกรี๊ด
"ว๊าย ไม่เจอกันไม่กี่เดือน เสือน้อยโตขึ้นตั้งเยอะ!"
"นั่นสิ" พี่หนูจิ๊บพยักหน้า แล้วยิ้มยั่ว "ถ้าเป็นเมื่อก่อนนี่ต้องห้ามแหงๆ!"
พี่เสือถอนหายใจ "ผมแค่ถือความสุขของน้องเป็นหลัก"
"อุ๊ย กรี๊ด"
"อั๊ยหย่ะ!"
สองแม่ลูกอุทานไม่ขาดสาย พี่เสือชักปวดหัวกับสองสาวเลยหันไปทางน้อง กะจะถามถึงของรองท้องก่อนเรียนพิเศษ แต่แล้วก็ต้องขมวดคิ้ว
กระต่ายน้อยไม่พูดไม่จา หน้าเนียนใสมีตุ่มแดงขึ้นเต็มไปหมด เหงื่อออกจนชุ่มร่างทั้งๆ ที่ในรถเปิดแอร์เย็นสบาย
"กระต่าย!" พี่เสือร้อง รีบประคองร่างเล็กให้นั่งตัก "ป้านกครับ กระต่ายไม่สบาย!"
"เอ๊ะ ?" ป้านกแทบจะหันมาดู แต่ติดที่ลูกสาวตีมือแรง
"แม่ เหมือนลมพิษเลย"
"หา ? หวายๆ ป้าว่ารีบไปหาหมอก่อนดีไหม จิ๊บเอามือถือแม่ให้เสือโทรหาน้าจุ๋ม"
พี่หนูจิ๊บยื่นมือถือให้พี่เสือ ไม่นานนักก็ได้ความว่า คุณแม่บอกให้ไปหาหมอประจำเลย ไม่ต้องไปเรียนพิเศษ ป้านกจึงตีรถเข้าอีกเลนส์ รีบเหยียบคันเร่งพาหลานรักไปหาหมอ
คลินิกประจำของต่ายน้อยเป็นคลินิกเล็กๆ รักษาเด็กโดยเฉพาะ หลังจากรอเกือบครึ่งชั่วโมงก็ได้คิว ป้านกดูแตกตื่นกว่าพี่เสือเสียอีก
"จะเป็นไรไหมคะหมอ ?" ป้านกถามคำแรกที่เปิดประตูเข้าไป
"คือหมอยังไม่เห็นคนไข้ครับ" คุณหมอเงยหน้ามาแล้วตอบครบถ้วน ป้านกเลยหัวเราะแหะๆ รุนหลังพี่เสือที่อุ้มน้องให้เข้าห้อง
"อ้าว เสือ"
"สวัสดีครับหมอ" พี่เสือทักทาย คุ้นเคยกับคุณหมอดี
"เจ้าต่ายเป็นไรอีกล่ะเนี่ย ?" คุณหมอหยิบหูฟังแล้วช่วยพี่เสือพยุงน้องลงบนเตียงตรวจ
"จู่ๆ ก็เป็นตุ่มครับ"
"หืม ?" คุณหมอฟังจังหวะหัวใจ ตรวจม่านตาและอีกหลายอย่าง ก่อนจะขมวดคิ้วแล้วหัวเราะ
"ไม่เป็นไรหรอก เหมือนเดิมน่ะ"
"แพ้ ?"
คุณหมอพยักหน้า "คาลามายด์ยังมีอยู่ใช่ไหม ?"
"ฮะ"
"งั้นให้น้องทานะ เอายาแก้แพ้ของหมอไปกินละกัน พรุ่งนี้ก็หาย"
พี่เสือรับคำแล้วนิ่งคิด "วันนี้้น้องก็ไม่โดนอะไรที่น่าจะทำให้แพ้นะฮะ...." พักไปสักครู่หนึ่งแล้วถอนหายใจ
"รู้แล้วเหรอ ?" คุณป้าถามแทรก
พี่เสือพยักหน้าเชื่องช้า "คุณป้านกใส่น้ำหอมใช่ไหมฮะ ?"
"เยส นี่น่ะนีน่า ริชชี่นะจ๊ะ"
"ป้าพรมใส่ผ้าเช็ดหน้าด้วย ? ตอนที่ป้าเช็ดหน้าให้น้องน่ะฮะ คือน้องแพ้น้ำหอม"
ป้านกอึ้งไปนาน ก่อนจะแลบลิ้นเป็นเด็กๆ "โอ๊ย ตาย ต่ายน้อยของป้า!"
พี่หนูจิ๊บเลียไอศกรีมอยู่ข้างๆ พูดขึ้น "แม่ทำเรื่องอีกละ"
ป้านกกลับหัวเราะ "ต่ายน้อยมันแพ้ทุกอย่างบนโลกนี่หว่า ใครจะไปรู้มันแพ้อะไรบ้าง ไว้ป้าจะพาไปเลี้ยงซีฟู๊ดชดเชยละกัน"
พี่เสือหน้าไร้อารมณ์ พี่หนูจิ๊บถอนหายใจ
"แม่ น้องแพ้อาหารทะเล"
"เอ้า ? มิน่ามันไม่โต! งั้นเลี้ยงบุฟเฟ่ต์ของหวานดีกว่าเนาะ ต่าย" หันไปคุยกับเจ้าตัวที่นอนไร้เรี่ยวแรงในอ้อมกอดพี่เสือ
กระต่ายน้อยไม่เคยเสียมารยาทกับใคร เลยจำใจตอบว่า "ไม่อยากรบกวนครับ"
"ไปโรงแรมหรูๆ ดีกว่าเนาะจิ๊บ เออๆ ไว้กลับไทยเที่ยวหน้า ชวนพ่อเบิ้มด้วย" ป้านกไม่สนใจต่ายน้อย ตัดสินใจเสร็จสรรพ
พี่เสือหมดทางจะต่อกร ส่งสายตาขอความช่วยเหลือไปที่พี่หนูจิ๊บ
"เอาเหอะ เค้ก ขนม ไม่น่าจะแพ้นะ" พี่หนูจิ๊บปลอบพี่เสือเบาๆ
ส่วนกระต่ายน้อยหลับไปแล้ว...
คุณพ่อยืนรอสองพี่น้องอยู่หน้าบ้าน หลังจากทักทายสั้นๆ กันเสร็จแล้ว ก็บุ้ยปากให้พี่เสืออุ้มน้องที่หลับปุ๋ยขึ้นห้อง มีป้านกเดิมตามต้อยๆ
"คุณป้าจะตามมาทำไมฮะ ?" พี่เสือหันกลับไปถาม
ป้านกทำหน้าเหรอหรา "ก็อยากเห็น" ตอบแบบไร้ความรับผิดชอบเช่นเคย ทำให้พี่เสือถอนหายใจแรง
แต่ถึงอย่างนั้น ป้านกก็ช่วยเปิดดประตูห้องนอนให้ ภายในห้องทำให้ป้านกต้องอุทานเสียงดัง
"เฮ้ย! ทำไมเรียบร้อยงี้อะ"
เตียงเดี่ยวสองเตียงถูกผลักให้ชิดกันกลายเป็นเตียงคู่ ตู้เสื้อผ้าถึงแม้จะเก่าแต่ก็สภาพเรียบร้อยชิดมุมห้อง อีกด้านเป็นตู้หนังสือของพี่เสือ ติดๆ กันเป็นโต๊ะเขียนหนังสือสองตัว ทุกอย่างถูกจัดวางไว้อย่างเป็นระเบียบจนป้านกนึกทึ่งไม่ได้
"กระต่ายชอบทำความสะอาดห้องฮะ" พี่เสือตอบ
"เป็นเมียที่ดีของเสือสินะ" ป้านกยิ้มกริ่ม ท่าทางเจ้าเล่ห์ราวกับจะล่วงรู้อะไรบางอย่าง
พี่เสือไม่หลงกล เดินไปหยิบผ้าขนหนูผืนเล็ก เติมน้ำในกะละมังแล้วเช็ดตัวน้อง ไม่นานนักคุณแม่ก็ตามขึ้นมา
"พี่นก รบกวนแย่"
ป้านกยิ้มพลางส่ายหน้า "ไม่เป็นไรๆ พี่จะกลับละนะจุ๋ม"
"อ้าว ไม่อยู่กินข้าวก่อนเหรอ ?"
"นี่เย็นมากแล้ว พ่อเบิ้มทำกับข้าวรอแล้วล่ะ ไปก่อนนะจ๊ะ" ป้าทำท่าจะเดินออกห้อง พี่เสือเลยรีบยกมือไหว้
"เออ ใช่ๆ จุ๋ม ไว้วันหลังพี่จะพาเด็กๆ ไปกินบุฟเฟ่ต์เค้กนะ"
"เกรงใจพี่นกแย่"
ป้านกไม่รอคำตอบอื่น แค่ยิ้มแล้วรีบออกห้องไป
คุณแม่เลยปิดประตู หยิบยากับน้ำดื่มมาวางข้างเตียง แล้วนั่งใกล้ๆ พี่เสือ
"เสือจะทาคาลามายให้น้องหรือจะให้แม่ทา ?"
ไม่ต้องสงสัยเลยว่าพี่เสือจะตอบอะไร "เสือทำเอง"
คุณแม่กลอกตาแล้วยื่นให้ พี่เสือจัดการน้องจนเสร็จเรียบร้อยแล้วจึงจุ๊บแก้มเนียนที่บัดนี้เป็นตุ่มแดงเบาๆ
"ไม่รังเกียจเหรอ ? เป็นตุ่มๆ น่ะ" คุณแม่สงสัยนัก ตั้งแต่พี่เสือเช็ดฉี่น้องแล้ว
พี่เสือแค่ยิ้มมุมปาก "เสือรักของเสือ ต่อให้น้องเสียโฉม น่าเกลียดขนาดไหน เสือก็รัก"
คุณแม่แทบอ้วก หากพี่เสือพูดกับแฟนสาว เธอคนนั้นคงรักตาย แต่นี่กลับเป็นน้องชาย คุณแม่เลยอดรู้สึกทะแม่งๆ ไม่ได้
"เอาเหอะ เสือก็อย่าลืมอาบน้ำละกัน แล้วลงไปกินข้าวด้วย"
"ครับ"
วันถัดมาน้องก็หายดีตามที่หมอบอกทุกประการ พี่เสือจึงเปลี่ยนโหมดติวเข้มเหมือนเดิม จนกระทั่งสามสัปดาห์ผ่านไป พอสอบวิชาสุดท้ายเสร็จ น้องกระต่ายก็เดินมึนๆ ออกจากห้องเป็นคนสุดท้าย เพื่อนๆ คนอื่นขอตัวกลับบ้านไปกันก่อนหมดแล้ว
ร่างสูงใหญ่ของพี่เสือนั่งรอน้องอยู่หน้าห้อง คุณครูเลยใช้ให้พี่เสือเก็บข้อสอบด้วยเลย
ถึงพี่เสือจะเป็นจอมอาละวาด แต่ถ้ามีกระต่ายอยู่ใกล้ๆ ก็จะกลายเป็นเด็กนักเรียนตัวอย่างทันที
"เป็นยังไงบ้าง ?" พี่เสือถาม
ใบหน้าหวานแม้จะดูเหน็ดเหนื่อยแต่ก็มีรอยยิ้มหวานแต่งแต้ม ดูน่ารักราวกับตุ๊กตา "ดีจ้ะ เหมือนที่พี่เสือติวให้เลย!"
พี่เสือหัวเราะกับอาการนั้น ก่อนจะเซเล็กน้อยเมื่อร่างเล็กพุ่งเข้าใส่ กระโดดกอดคอพี่เสือทั้งตัว
"ดีใจจังเลย คราวนี้ต้องทำได้คะแนนดีแน่ๆ"
พี่เสือเคลิ้มไปกับร่างนุ่มนิ่ม เกยคางลงบนศีรษะเล็ก กลิ่นหอมหวานของเด็กน้อยช่างเย้ายวนใจเหลือเกิน "งั้นให้รางวัลพี่เร็ว!"
น้องเงยหน้าขึ้นมองอย่างเขินอาย ใบหน้าหวานมีปื้นสีชมพูน่ารักที่สุด "คุณครูก็อยู่"
"งั้นจุ๊บเร็วๆ" พี่เสือเร่ง น้องบิดตัวไปมาก่อนจะเขย่งเท้า และพี่เสือก็ต้องโน้มตัวลง มีอุปสรรคด้านความสูงเล็กน้อย ก่อนที่ทั้งสองจะจูบกัน
คนตัวเล็กสัมผัสริมฝีปากของพี่ชายแผ่วเบา ผิวเผินราวกับสายลมแตะต้อง แล้วซุกหน้ากับหน้าอกพี่ ซ่อนใบหน้าร้อนฉ่า
พี่เสือหัวเราะเสียงดัง ไม่สนใจคุณครู
"ขอบคุณที่ใช้บริการครับ"
___
คำตาม
ขอแปะตอบเมนต์ไว้ก่อนนะคะ ไปเก็บเสื้อผ้ายัดใส่กระเป๋า ลาไปติดเกาะที่อินโดสักพักค่ะ เดินทางประมาณต้นเดือนหน้า :hao5: ไว้ใกล้ๆ จะแปะประกาศอีกทีนะคะ
เรื่องทำตา ขอบคุณทุกๆ คนมากเลยค่ะ ไว้คงต้องรออีกหลายๆ เดือเช็กข้อมูลอีกค่ะ ใจร้อนไปก็ไม่ดีเนาะ :katai1:
เรามีคำถามค่า!!
1. +1 กับบวกเป็ดคืออะไรเหรอคะ ? ทำเพื่ออะไรเอ่ย ?
2. มีคนเสนอให้มีเพจด้วย :o8: เขิลค่า จะให้แอดเฟสเราเลยก็กระไรนะคะ เดี๋ยวทุกคนจะรู้ว่าจริงๆ แล้วคนเขียนเถื่อนสัส โหดสัสแค่ไหน o22 จะทำแฟนเพจก็นะ.. o22 อุ่ย มันออกจะเขินไงไม่รู้ ปกติเห็นแต่ดารา นักร้อง เซเลบ นักเขียนดังๆ มีอ่ะค่ะ ขอรอดูฟีดแบ๊กจากเพื่อนๆ ก่อนนะคะ :3123:
-
ว้าย เปิดแฟนเพจเลยค่าาา จะตามไปไลค์
-
จิ้มตรูดน้องต่าย อิอิ :hao6: :hao6: :hao6:
-
ตอดนิดตอดหน่อยตลอด คนอ่านชอบบบ
-
ป้านกก็น่ารักดี ชอบตรงที่นางลุย ฮ่าๆๆ
ป.ล. จะหนีเที่ยวเหรอออออ ไปด้วยยยยยยยสิ!!!
:กอด1:
-
เข้ามาอ่านครั้งแรกจ๊ะ อ่านรวดเดียวเลย ชอบมากกกกกกกกก
น้องต่ายน่ารัก :o8:
พี่เสือ o13
:mew1: :mew1:
-
อุ้ย,,,ป้านกแรงเนอะ แต่เค้าชอบ 55555555555
-
จะเข้ามัธยมแล้วใช่ไหม
ดีจัง พี่เสือดูโตขึ้นจริงๆ ถือความสุขน้องเป็นหลัก
จะมีพาร์ทดราม่าไหมคะ หุหุหุ
-
ขอตอบคำถามคนเขียนก่อนนะคะ
1. +1 กับบวกเป็ดคืออะไรเหรอคะ ? ทำเพื่ออะไรเอ่ย ?
- +1 คือคะแนนชื่นชมค่ะ ประมาณว่าเราชื่อชอบคนนี้ เราเลยกด +1 ให้เค้าค่ะ มันจะอยู่ใต้ล็อคอินเราในกระทู้ ส่องไปก็เจอะค่ะ เราจะกด +1 ได้ก็ต่อเมื่อมีคอมเม้นครบ 250 ค่ะ
- บวกเป็ดคือ ถูกใจให้เป็ด จะอยู่ถุกๆ รีพลายค่ะ จะมีเป็ดสีดำ = - เป็ด เเล้วก็จะมีเป็ดสีเหลือง = + เป็ดค่ะ อันนี้จะเป็นการ +1 ไม่มีผลอะไรกับเราแต่เหมือนกับการเห็นด้วยกับคอมเม้น หรือให้คะแนนกับนิยายตอนนั้นค่ะ ตามความเข้าใจของเรานะคะ ถ้าผิดพลาดอย่างไร ต้องขอโทษด้วยนะคะ
ตอนนี้พี่เสือน่ารัก ต่ายน้อยก็น่ารักมาก ๆ ด้วย
คุณครูที่นินทาเด็กแบบนี้มีอยู่ทุกโรงเรียนค่ะ เราก็ไม่เข้าใจทำไมเด็กๆ ยังต้องเอาไปนินทาด้วย
เป็นกำลังใจให้นะคะ +1 กับเป็ดให้ค่ะ :L2:
-
พี่เสือนี่ชอบจูบน้องซะจริง น้องก็ยอมซะด้วย น่าร๊ากกกก :impress2:
-
ขอให้การสอบคราวนี้ผลออกมาดีเริดอย่างที่หนูตั้งใจทำนะจ๊ะน้องต่าย :man1:
เดินทางปลอดภัยนะคะ o15
-
อะหือออออ ต่อหน้าครูบาอาจารย์ กร้ากก
-
"เสือรักของเสือ"
พี่เสือหวานมากเลย ^^ ขอบคุณที่มาต่อครับ
ปล. ถ้ามีแฟนเพจก็ดีนะ เห็นด้วยๆ
-
พี่เสือน้องต่ายน่าร๊ากกก
อยากอ่านตอนโตไวๆจะได้อ่าน nc แรงๆ555555555+(โดนตรบ)
เดินทางปลอดภัยนะจ๊ะ :katai2-1: :katai2-1:
-
โอยยย พี่เสือน้องต่าย :hao6: น่ารักกันเหลือเกินนนนน ชอบตอนที่น้องต่ายใส่เสื้อพี่เสือออ่ะ จินตนาการได้ซีนนั้นเลย :haun4:
เขินเขิน น้องต่ายหัวช้าแต่พี่เสือก็รัก เมื่อไหร่จะโตเป็นเด็กมัธยมกันซักทีค้า :o8:
-
อยากให้น้องต่ายโตไวๆ :hao7: :hao7: :hao7: :hao7:
-
น้องต่ายน่ารัก พี่เสือชอบจุ๊บน้องซะจริงๆ
-
กอดด้วยรัก ถักด้วยใยเสน่หา
พี่เสือกับน้องต่ายทำเอาเราไปไหนไม่รอด
ปล.
โชคดีจังที่เราเจอคนเขียนนิยายภาคไม่ดาร์คหรือโหดสัส
ชอบแบบใสซื่อง่ะ
-
พี่เสือหวานกะน้องต่ายสุดๆ
อ่านแล้วละลายนะเด็กน้อย
ใครนินทาเราช่างเขา
เรารู้ตัวของเราเอง
คนแต่งจะหนีเที่ยว เกาะหลังไปด้วยยยยยยยยย
-
กรี๊ดดดดดดดด! ถูกใจป้านกที่สุด!
ป้านกเกิดมาเพื่อคนอ่านโดยเฉพาะ ชอบประโยคที่พูดกับพี่เสือที่สุดดดด
อยากกรี๊ดล้านรอบ ชอบป้านกกกกกกกก
ปล.จะทำเพจเหรอคะ? ดีเลยค่ะ สนับสนุนสุดความสามารถ จะรอไปกดไลด์นะคะ
-
โอ๊ยหัวใจจะวายน้ำตาลทะลัก 555555 ขออย่าดราม่าเล้ยยย
-
พี่เสือน่าร้าาากกกก ตรงรักน้องโดยไม่มีเงื่อนไขใดๆนี่แหละ
หวานกันอย่างนี้ไปตลอดชีวิตเลยนะลูก
แต่ขอติงเรื่องการจุ๊บกันในที่สาธารณะอย่างเช่นโรงเรียนหน่อยนะคะ
คือ ในโลกแห่งความเป็นจริงนี่ น้องคงโดนล้อไม่มีชิ้นดีถึงขั้นอยู่ในสังคมเด็กไม่ได้เลยมั้ง (เด็กเกินเจ็ดขวบ เริ่มแยกเพศออกและรู้ข้อเท็จจริงทั่วไปเกี่ยวกับเพศแล้วค่ะ เช่น ชาย มักจะคู่กับหญิง) ยังไม่รวมถ้าผู้ใหญ่เช่นครูเห็นนะ :mew5: คงมีเรียกผู้ปกครองคุยอ่า คือไม่ได้ตั้งใจจะขัดฟินใครนะ เพราะถ้าในที่ลับตานี่ เต็มที่เลย เราเชียร์ :mew1: แต่ถ้าในที่สาธารณะ มันดูขัดกะ common sense นิดนุงนะ (ถ้าเป็นกอด หรือจับมือ อันนี้ไม่แปลก)
-
แอร๊ยยยยยยย เขิน บิดตัวไปมา
น้องต่ายน่ารัก พี่เสือก็เสมอต้นเสมอปลายดี ชอบบบบบบ
-
น่าร๊ากกกก ^^
-
ป้านก :m20: ชอบๆๆๆ
-
อ่านทีไร ยิ้มทุกที ยิ่งเวลาต่ายน้อยแทนตัวเองว่าหนู น่ารักมว๊ากกก :heaven
-
ดูเหมือนคุณครูจะมีปัญหานะคะ ชิ
พี่เสือดูเเลน้องอย่างดีเลยอิอิ มีของรางวัลด้วย :hao7:
-
เจอตอนที่พี่เสือตอบคุณแม่เข้าไป ตายเลย กรี๊ดดดดดดดดดดด รักเสือจริงๆๆๆ
-
หวานกันไม่เกรงใจชาวบ้านชาวช่องอีกแล้วนะพีน้องคู่นี้
แต่ไม่เป็นไร คนอ่านชอบบบบบบ ><
-
หาเศษหาเลยกับน้องตลอดนะเจ้าเสือ ระวังเถอะน้องจะช้ำไปทั้งตัว
-
หนูต่ายน่าร๊ากกกกกก :o8:
-
ป้านกรู้สินะคะ ว่าพี่เสือคิดอะไรอยู่
แอบเชียร์เบาๆ
ตอนโตไปอยู่ม.ไกลๆนะคะพี่เสือน้องต่าย ไปก็ต่อนอกโลด จะได้มีเวลาส่วนตัวแยะๆ ฮิ้ว
-
ฮากะตรงแม่จะอ้วกนี่แระ อิอิ น้องต่ายน่ารัก
-
พี่น้องคู่นี้น่ารักจัง :กอด1:
ว่าแต่เพื่อนที่ไม่อยากเห็นตอนพี่เสือโอ๋น้องต่ายเนี่ย อิจฉาใม่มะ
-
ไปนั่งตักและจุ๊บกันแุถวโรงเรียนเนี่ย กลัวคนอื่นจะเห็นแล้วพูดไม่ดีเอานา
พี่เสือและน้องต่ายน้อยไ้ด้เพื่อนดี ๆ ทั้งนั้นเลย ดีจัง
พี่เสือดูแลน้องดีได้อีก พระเอกในดวงใจ
ขอบคุณค่ะ
-
อยากกด(ไลค์)น้องต่ายกะพี่เสือแล้วก็นักเขียนด้วย
เปิดแฟนเพจเลยไม่เป็นไรเราเถื่อนเหมือนกัน^/////^ล้อเล่น
-
:mew3:อิพี่เสือนิเนียนตลอด น้องต่ายก็น่ารักน่าหลงซะ สู้ๆจ้า ติดตามต่อไป
ปล.ป้านกชื่อเหมือนเรานิสัยยังเหมือนเราอีกนะ โธ่ววว 5555
-
อ้าว ตกลงยังอยู่ป.6กันอยู่หรอ
งั้นอิพี่เสือ มันแก่แดดเกินอายุมากกกกกกกกกกกกกๆๆๆๆๆๆ เลยสินี่ :laugh:
-
"เสือรักของเสือ" :ruready
อย่าว่าแต่คุณแม่จะอ้วกเลยค่าาาาาา เจ้อ่านเจ้ก็เลี่ยน 55555
ต่ายน้อยยังน่ารักน่าฟัดเหมือนเดิม
รอตอนต่อไปจ้าาา
-
กรี๊ดดดดดดดด พี่ชายยยยย!!!!! ฟินจุง อยากได้แบบนี้มั่งอ่ะ :mew2:
-
ป้านกเป็นสาววายใช่ป่าวเนี่ย :laugh: ชอบอ่ะ
-
หนูต่ายจ๋า อย่าไปสนใจชะนีที่ขี้นินทาเลยน๊าลูก :z6:
เดี๋ยวให้ป้านกกับพี่เสือจัดการไป ส่วนหนูมาเป็นเด็กน้อยใจดวงใจยัยป้าหน้าหื่นคนนี้เถอะนะลูก :hao6:
น้องน้อยแพ้ทุกอย่างจริงๆ เง้อออ เค้าก็แพ้นะ แพ้ความน่ารักของหนูไงน้องต่าย :กอด1: //โดนพี่เสือถีบ :z6:
รีบๆเรียนจบ รีบๆโตนะ ป้าอยากเห็นตอนหนูขึ้นมอต้นแล้วว :hao7:
รอติดตามอยู่นะคะ !! สร้างเพจเถอะค่ะ ติดตามแน่แน่ แฮ่ :mew3:
-
แปะไว้ก่อน
-
อร๊าย เขิลลล ฉบับเดิม :o8: :-[
คุณแม่เจอคำตอบพี่เสือเข้าไป อึ้ง :katai2-1:
-
:-[ :-[ :-[ :heaven :heaven :heaven
-
คู่จิ้นแห่งปี
-
เสือดูแลกระต่ายดีมาก ๆ เลยนะเนี่ย
-
:-[ .กรี้ดดดดดด พี่เสือ ชอบอ่ะ
น้องต่ายก็ยังน่าฟัดอยู่ อรั๊ย
ป้านกเหมือนจะรู้อะไรนะ 5555
พี่เสือแม่งหล่อ ละลายอ่ะ
กรี้ดดดดดด เปิดเพจจิตามไปกดน้า
-
I don't care จริง ๆ พี่เสือของชัานนนนนนนนนนนนนน
-
คุณครูคงอึ้งไปแล้วล่ะ 555
พี่เสือเปิดเผยตล๊อดตลอด
ป้านกนี่เป็นสาววายหรือเปล่า อิอิ
-
กอดพี่เสือ :กอด1: จุ๊บน้องต่าย :mew1: มาต่อไวๆนะค้า
-
เปิดเพจเถอะค๊าาาาา
จะได้ไปแชร์ลิ้งค์แจกจ่ายชาวบ้านจากเพจเลย ๕๕๕
ชอบตอนนี้มาก
พี่เสือพระเอกกกกกกกก >///<
ดีใจที่คนรอบข้างของต่ายน้อยรักและเข้าใจต่ายน้อย
แต่ใครล่ะจะกล้า...พี่เสือดุขนาดนั้น!
-
:-[ :-[
น่าร๊อคคค อยากหอมแก้มต่ายน้อย *อรั่ก โดนพี่เสือถีบ :z6:
-
อยากไปนั่งติวไห้น้องต่ายจิงจิ๊ง อยากได้รางวัลมั่ง :hao6:
ทำเพจเลยเดี๋ยวตามไปกดไลค์ :katai4:
-
ชอบป้านก ทั้งเว่อร์ทั้งฮา
ชอบพี่เสือเวลาล่อลวงน้องต่ายน้อย
ชอบน้องต่ายเวลาพูด น่ารักมาก
ชอบคุณแม่ ที่ทำตัวไม่ถูกเวลาถูกพี่เสือแย่งหน้าที่
-
ชอบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบ ชอบมาก บ ยาวไปโลกพระจันทร์เลย +++ อั๊ยยะ พี่เสือ ผู้ชายในฝันจริง ๆ :o8:
ขอบคุณคนแต่งที่ทำให้เราได้อ่านเรื่องราวของพี่เสือกับต่ายน้อย มีความสุขมากกกกก เรารักคุณที่สู๊ดดดดเลย :mew1: :mew1:
-
ทำไมจึงขำคุณแม่ทุกตอน มีพี่เสือนี่ เหมือนมีกระเป๋าดดราเอม่อน อิอิ
-
เรื่องนี้น่ารักสุดๆ
ดำเนินเรื่องได้น่าสนใจมากเรย
^^
-
คำเดียวครับ น่ารักที่สุดเลย
-
มานั่งรอพี่เสือกับต่ายน้อยย ..
-
ชอบมากๆๆๆๆ เปิดแฟนเพจเหอะนะ :mew1:
-
อยากมีลูกชายอย่างนี้ซักคน
-
น้องต่ายเป็นเด็กดีมากๆ เลยอ่ะ ขนาดรู้ตัวว่าหัวไม่ดีแต่ก็ไม่ท้อถอย แถมได้กำลังใจกำลังติวจากพี่เสือ เชื่อว่ารับรองผ่านฉลุย
สนับสนุนให้ทำแฟนเพจพี่เสือน้องกระต่ายโดยเร็วเลยค่าาา แฟนๆ จะได้เมาท์มอยกันด้วยเน้อ อิๆๆ
เดินทางปลอดภัยนะคะ วันนี้เราก็เพิ่งจัดกระเป๋าเดินทางเหมือนกัน แต่ไม่ได้ไปเที่ยวที่ไหนหรอกค่ะ ไปทำงานล้วนๆ ><"
-
อ่านแล้ว รู้สึกจิตใจอ่อนโยนขึ้น?
-
ให้รางวัลพี่เสือเยอะๆนะคะน้องต่าย :hao6:
น่าร๊ากกกกกอ่า กรี๊ด เป็นหนุ่มกันแล้วจะขนาดไหนหนอ
-
เปิดเพจเบยค่าาาา จุ้บๆ :mew3:
-
เปิดเพจ ๆ เปิดเพจ เปิดเพจ เปิดเพจ เปิดเพจ เปิดเพจ เปิดเพจ ๆ ๆ ๆ ครึๆ ๆ ๆ
โอ๊ยยยย น่ารักน้ออออ น้องกระต่ายแพ้เยอะแยะเลยอ่ะ น่าสงสารรร เหมือนเค้าเลยยยยยยย :hao5:
-
อนาคตยังอีกยาวไกลนักนะพี่เสือน้องต่าย
เข้ามัธยม เข้ามหาลัยอีก ยังไงเข้ามหาลัยก็ต้องแยกกัน ดรามาแน่ๆ
ปล.นี่มันเด็กป.6 ใช่ม๊ายยยย ทำไมมันน่ารักขนาดนี้ :impress2: :impress2: :impress2:
-
ฮาป้านก แกเว่อร์ตลอด
-
อยากอ่านจุงเบย
-
ATTENTION!!! อั๊ตตองสิยง!!!! เปิดเพจแล้วนะคะ ตามไปจิ้ม ตบ กระชากหัว สกายคิกคนเขียนได้เลยค่ะ :heaven https://www.facebook.com/AimersIsland
CheetahYG = หุๆ เพราะพี่เสือ รักของเค้าค่า
PandP = เย้! พวกเดียวกันเลยยย :heaven
Nus@nT@R@ = บันทึกรักของพี่เสือค่า
wan_sugi = หนึ่งวันของสองพี่น้อง
Zitraphat = โอ้ววว เป็นความเชื่อที่แหล่มจริงๆ ค่ะ :pig4:
BeeRY = เด็กๆ จะเริ่มโตขึ้นค่ะ มีอีกหลายๆ เรื่องรออยู่ ฮิ้ววว
rabbit-orange = ขอบคุณมากค่ะ ตอนแรกเรากะจะทำมิถุนา แต่คงต้องเลื่อนแล้วเพราะติดสอบ ไปเป็นพฤษภาค่ะ :z3:
drasil= ขอบคุณมากๆๆๆ เลยค่า
MangoBlue = กระต่ายน้อยซื่อจนบื้อค่ะ (แอร๊ยย :z6: โดนถีบ)
Zitraphat = ขอบคุณค่ะ จะลองหาข้อมูลในเว็บ ดด. ดูนะคะ
gcc = แหะๆ ค่อยๆ มาค่ะ :katai5:
iforgive = ค่อยๆ โตนะคะ 55
gumrai3 = เอาให้ครบค่ะ
Ali$a฿eth = อ๊ายยย ใจเย็นๆ ค่ะ ค่อยๆ ถนอมน้อง
thepopper = ฮาทั้งเรื่องยิ่งดีนะคะ
cattydoggy = ขอบคุณมากค่ะ จะพยายามศึกษาเยอะๆ ก่อนทำค่ะ
PetitDragon = มุมที่เราปิดหน้าค่ะ 555 :z2:
patchylove = ขอบคุณมากค่า
Zalzah_iP = เห็นด้วยค่ะ เรื่องอยากสวยเป็นเรื่องปกติของผู้หญิงเน้อะ
saruttaya = ขอบคุณค่า ติดตามพี่น้องคู่นี้ด้วยนะคะ
Lemon_Tea = 55 เรื่องใหม่นี่คงจะค่อยๆ เข็นออกมาค่ะ
maemix = ขอบคุณมากค่ะ แล้วแวะมาอีกนะคะ :pig4:
bozang = ยังค่ะ ยังไม่แยก น้องๆ จะค่อยๆ โตค่ะ
MiU = อ๊ายย ช่วยส่งมาให้หน่อยนะคะ เราขาดแคลนมากเลย
beer = ขอบคุณมากค่ะ จะศึกษามากๆ ก่อนทำค่ะ
Riko = อาจไม่น่าเชื่อ แต่ลูกโป่งเมะค่ะ จริงๆ แล้วลูกโป่งเป็นเนื้อเรื่องหลัก 55 พี่เสือน้องต่ายนี่มาทีหลังแต่ดันแต่งได้ไวกว่า
iPongPaeng = อาจเป็นอุลตร้าแมนก็ได้นะคะ 55
perrfungirl = บางทีให้รอสักหน่อยก็ดีนะคะ ทรมานมันเข้าปายยยยย
แมวเหมียว = ฮืออ ซาบซึ้งค่ะ แต่ถ้าเห็นรูปเราแล้วอาจเปลี่ยนใจนะคะ :mew5:
sunshinesunrise = คนแต่งยังแอบเขินเลยค่า
honeystar = โตค่ะโต แต่โตช้าๆ
indy❣zaka = อยู่ประถมอยู่เลยค่ะ แหะๆ
MayMaMee = เพราะเป็นนิยายรอมคอมสบายๆ ค่ะ แหะๆ
BitterSweet~ = และมาม่าไกลๆ ด้วยใช่ไหมคะ
CheetahYG = พวกเราก็แอบส่องไงคะ
yisren. = พระเอกหนังไทยสมัยก่อนด้วยนะคะ
takara = หนึ่งวันที่ฉันมีที อั๊ยย่ะ
FRODO = ขอบคุณมากค่ะ ค่อยๆ มาทีละน้อยๆ รักกันเบาๆ เนาะ
bobie = เฮ้อเธออย่างเดียวค่ะ
Chichi Yuki = น้องต่ายสเน่ห์แรงจุงเบยยย
kwangkoyha = ถึงบทจะน้อยแต่ฟีโรโมนเพียบเลยนะคะเนี่ย
minerva00 = 55 เราได้แต่อึ้งอ่ะค่ะ ตกใจมาก
greensnake = จริงๆ เป็นเมะนะคะเนี่ย 55 น่าสงสารโป่ง
Maytbb = อิอิ มีแน่นอนค่ะ แต่ค่อยๆ มานะคะ
pizza2011 = มาม่ามีเล็กน้อยค่ะ พอกรุบกริบ เคี้ยวเพลินๆ 55
JingJing = พี่เสืออาจกลายเป็นเสือเผ่นได้ค่า
mur@s@ki = เห็นด้วยค่ะ ยังไงเด็กๆ ก็จะค่อยๆ โตค่ะ :L1:
Monkey D lufy = คิดเหมือนเราใช่ไหมคะว่าอยากให้โตทำไม 55
Moohwan = เห็นด้วยค่า ถ้าสวยแล้วจะศัลย์ทำไม จริงมั้ยคะ โฮฮฮ
NOoTuNE = ตามคอนเซปเรื่องนี้ค่ะ รักสบายใจของพี่เสือกับน้องต่าย
everlastingly = โดนเขมือบแน่ๆ ค่ะ
Huasia = มาแล้วค่า เฟส(เกาะ)ส่วนตัวของคนเขียนค่ะ จิ้มไลค์คนละจึกนะคะ https://www.facebook.com/AimersIsland
yuyie = ขอบคุณเช่นกันค่ะ :pig4:
MK = มีเล็กน้อยค่ะ เบาๆ เนาะ
zelesz = ขอบคุณมากค่า คนเขียนไม่ค่อยเต็มค่ะ 55
PandP = เอามาเสิร์ฟแล้วค่ะ https://www.facebook.com/AimersIsland
patchylove = ฝากจิ้มไลค์ให้เด็กๆ ด้วยนะคะ https://www.facebook.com/AimersIsland
iforgive = ตอดไปเรื่อยๆ ค่า
mur@s@ki = เกาะแน่นๆ นะค้าา
ujen = ขอบคุณมากค่ะ
Nus@nT@R@ = ป้านกนางเป็นตัวแทนคนอ่านค่ะ 55
bozang = มีค่ะ เบาๆ เนาะ :man1:
honeystar = ขอบคุณมากค่ะ เราไม่ค่อยเข้าใจระบบสมาชิกเท่าไหร่ค่ะ แหะๆ ขนาดเฟสยังใช้ไม่ค่อยเป็นเลย TT :katai1:
zelesz = พี่เสือขยันตอดค่ะ
BeeRY = ขอบคุณค่ะ ไว้จะไปแล้วจะรีบแปะลาไว้นะคะ
thepopper = พี่เสือแอบฉกตอนที่ครูไม่เห็นค่า
ohm = ขอบคุณมากค่ะ เอามาเสิร์ฟแล้วค่ะ https://www.facebook.com/AimersIsland
papikochan = NC แรงมั้ย ไม่แน่ใจเลยค่ะ TT จะพยายามนะคะ
lalitalx = ค่อยๆ เป็นค่อยๆ ไปค่ะ
gcc = เพราะอะไรเราก็รู้ๆ ดีนะคะ ฮิๆ
gcc = เสือขยันตอดค่ะ
moredee = จริงๆ แล้วเราเขียนนิยายแนวฆาตกรรมค่ะ แต่เพิ่งเริ่มมาเปลี่ยนแนว แหะๆ
maemix = ได้เลยค่า เกาะแน่นๆ นะคะ o13
Chichi Yuki = ขอบคุณค่ะ เสร็จแล้วค่ะ ยังว่างๆ ดูเบลอๆ นะคะ แหะๆ https://www.facebook.com/AimersIsland
yisren. = ดราม่ามีแน่ค่ะ แต่ในอนาคต พอกรุบกริบค่ะ 55
silverspoon = ขอบคุณค่ะ คือโลเกชั่นตอนติวนี่เพื่อนๆ คัดสรรมาอยู่ดีค่ะ อยู่ไกลคนหน่อย (หลังต้นหูกวาง) คือถ้าไม่จ๊ะมาเจอมุมเห็นชัดๆ นี่ก็ไม่เห็นค่ะ :pig4: o13
CHADMM = พี่เสือเป็นพระเอกนิยายไทยสมัยก่อนค่ะ
BitterSweet~ = ขอบคุณค่า
dolphins = นางแรงดีเนาะ
yeyong = ขอบคุณค่า :pig4:
gumrai3 = ผู้ใหญ่มีหลายประเภทค่ะ ดีๆ ก็มีรอบๆ ตัวน้องๆ ค่ะ
dahlia = แบ่งมารักต่ายบ้างนะคะ :mew1:
bobie = ขอบคุณค่า
Wordslinger = แค่นี้ก็เฉาแล้วค่า
saruttaya = แล้วแวะมาอีกนะค้า
nut28phat = หุๆ ถ้าไกลสายตาแล้วจะยิ่งขนาดไหนน้าาา
takara = ขอบคุณค่ะ แล้วแวะมาอีกน้าา
lluvia = คงจะรู้สึกเหมือนคุณแม่มั้งคะ 55
่patsaporn = เพื่อนๆ อาจจะชินแล้วค่ะ 55 ขอบคุณมากๆ ค่ะ ต่อไปเขียนจะให้ระวังกว่านี้นะคะ :pig4: :L1:
แมวเหมียว = ขอบคุณมากค่ะ ตามไปจิ้มตูดเลยค่า https://www.facebook.com/AimersIsland
hyuk_knok = 55 คนชื่อนกมักจะสวยด้วยนะคะ
indy❣zaka = แก่แดดมากค่ะ 55
yaninjinna = ขอบคุณค่ะ เอามาเสิร์ฟแล้วค่า
sunshinesunrise = เราก็อยากได้ค่าาา
Moohwan = ป้านกนี่ชนะเลิศ ออกทีไรกันซีนคนอื่นตลอด
Riko = ขอบคุณค่า มาแล้วนะคะ https://www.facebook.com/AimersIsland
♥lvl♀‘O’Deal2♥ = แล้วมาต่อไวๆ นะคะ
eXcelencia = คุณแม่ถึงกับไปไม่เป็นเลยค่า
sukaz = ขอเขินด้วยนะคะ
loveaaa_somsak = อีกเดี๋ยวก็ไม่ต้องจิ้นแล้วค่ะ
maru = แหะๆ อาจจะหวังผลก็ได้เน้อ
cherilnatcha = ขอบคุณค่า ตามมาจิ้มเลยนะคะ https://www.facebook.com/AimersIsland
FRODO = พี่เสือหน้าไม่อายค่า :mew5:
Monkey D lufy = อาจมีเชื้อเบาๆ ค่ะ
punthipha = กอดคนอ่านด้วยนะคะ
iPongPaeng = ขอบคุณมากๆ เลยค่ะ ตามไปตบไลค์ ตบคนเขียนได้เลยนะคะ https://www.facebook.com/AimersIsland
NOoTuNE = พี่เสือขี้หวงค่า
CheetahYG = ขอบคุณมากค่ะ ตามจิ้มตูดเลยค่ะ https://www.facebook.com/AimersIsland
malula = ป้านกเป็นตัวปาดหน้าเค้ก กันซีนคนอื่นค่ะ 55
duaen12 = ขอบคุณคนอ่านเหมือนกันนะคะ ที่ทำให้เรามีความสุข :3123:
Ali$a฿eth = พี่เสือสารพัดประโยชน์ค่า :z2:
poppycake = ขอบคุณมากค่ะ แล้วแวะมาอีกนะคะ
som = ขอบคุณมากค่ะ <3
CHADMM = มาแล้วค่ะๆ
Maytbb = เปิดแล้วค่ะ ตามไปจิ้มเลยค่ะ https://www.facebook.com/AimersIsland
sang som = เอาแพ็คคู่ดีกว่านะคะ เดี๋ยวจะเหงากัน
joycema24 = มาแล้วค่ะ https://www.facebook.com/AimersIsland เรื่องงานพยายามเข้านะคะ >< สู้ๆ
zombi = ถ้าเป็นไปได้ก็ดีเลยค่ะ :hao7:
Silhouette = พี่เสือหื่นกว่านี้แน่ค่ะ 55
Motion_Lover = ขอบคุณค่ะ เปิดเพจแล้วนะคะ ตามไปได้เรยยย https://www.facebook.com/AimersIsland
kwangkoyha = มาแล้วค่า https://www.facebook.com/AimersIsland
devotionNightmare = มาแน่ๆ ค่า แต่มากรุบกริบอ่ะค่ะ แหะๆ
MayMaMee = ตัวละครสีสันค่า o13
loveaaa_somsak = มาแล้วค่า
-
15. พี่เสือ น้องกระต่ายกับเดท
หลังจากสอบเสร็จแล้ว พี่เสือก็จัดแจงขอคุณพ่อพาน้องไปดูภาพยนต์ในวันถัดมา พี่เสือไม่ชอบหรือไม่เกลียดหนังแนวอะไรเป็นพิเศษ หลังจากนั่งหน้าคอมคุณแม่สักพัก น้องน้อยก็ยืนยิ้มแป้นอยู่ข้างๆ
"คุณพ่อบอกว่าพรุ่งนี้พี่เสือจะพาหนูไปเที่ยว ?"
พี่เสือเงยหน้าจากโปรแกรมหนัง "อืม หนูต่ายอยากดูเรื่องไร ?"
น้องชะโงกลงมาดูอย่างสนใจ "หนังผี... ไม่เอานะ หนูกลัว"
"การ์ตูนมั้ย ?" พี่เสือลากเมาส์ไปชี้ที่ภาพยนตร์แอนิเมชันชื่อดัง
กระต่ายทำท่าคิด พี่เสือได้จังหวะจึงคว้าเอวบางมานั่งตัก
"หวา..." เสียงหวานอุทานแล้วหัวเราะคิก "พี่เสือเล่นอะไรไม่รู้"
พี่ชายจูบแก้มเนียนแทนคำตอบ "ดูตัวอย่างไหม ?"
เจ้าตัวเล็กมองจอคอม "เอาสิจ้ะ"
น้องจดจ่อกับภาพยนต์ตัวอย่างสั้นๆ ทั้งสีสัน เนื้อเรื่อง การพากษ์ดูน่าสนใจ หากแต่พี่เสือกลับไม่ได้มองจอแม้แต่น้อย ดวงตาคู่ดุไม่อาจละไปจากใบหน้าหวาน แก้มเนียนใสได้เลย
"พี่จ๋า แล้วพี่เสืออยากดูอะไร ?" น้องเงยหน้าหวานแอร่มขึ้นมอง พี่เสือแค่ยิ้มบาง ฟัดแก้มนวล
"ดูที่ต่ายอยากดูแหละ"
น้องเลยหันหลังให้จอคอมพิวเตอร์ นั่งคร่อมตักพี่ชาย สองมือคล้องคอพี่ทำท่าคิด
"งั้นดูการ์ตูนกัน!"
พี่เสือครางเบาๆ ไม่ใช่เพราะคำตอบของต่ายน้อย แต่เป็นเพราะ... น้องน้อยนั่งบนลูกชายเขา! ยิ่งขยับตัว บั้นท้ายกลมๆ นั่นยิ่งบดเบียดให้ลุกโชน
"พี่เสือ ?" น้องเรียกพี่ชายที่เหมือนสติหลุดไปแล้ว
พี่เสือสูดลมหายใจลึก เรียกสติกลับคืนมา ไม่ให้จับร่างบางกดลงกับพื้นแล้วรังแก
"โอเค งั้นดูเรื่องนี้กันนะ"
"อื้อ!" น้องพยักหน้าแรงๆ ฮัมเพลงอย่างอารมณ์ดี "น่าสนุกจังเลย หนูเพิ่งเคยไปเที่ยวกับพี่เสือสองคนครั้งแรก! ตื่นเต้นจัง!"
ท่าทางน่ารักของกระต่ายน้อยเล่นเอาพี่เสืออยากเปลี่ยนแผนการกะทันหัน!
กระต่ายน้อยน่ะน่ารักอยู่แล้ว ยิ่งตอนนี้ยิ่งน่ารักสิบเท่า
ร่างเล็กบางในชุดเสื้อเชิร์ตสีขาวฉลุลายตรงขอบ กับกางเกงขาสั้นสีกรมท่ากำลังก้มๆ เงยๆ ดูความเรียบร้อยหน้ากระจก ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าตื่นเช้าขนาดไหนเพื่อมาแต่งตัว พี่เสือที่เพิ่งตื่นเจอภาพนี้เป็นภาพแรกของวันเลยอดหัวเราะไม่ได้
"ไม่ตื่นเต้นเลย ?" พี่เสือเย้า เล่นเอาหนูน้อยหันกลับมามอง ใบหน้าแดงระเรื่อ
"ตื่นแล้วเหรอ ? หนู... แค่ลองชุดเอง"
พี่เสือเดินโทงเทงจากเตียง คว้าหมับเข้าให้ตรงเอวบาง กระต่ายน้อยนึกสงสัย
"ทำไมมีแต่คนชอบจับเอวหนู ?"
พี่เสือที่กำลังฟัดผมนิ่มๆ ของคนตัวเล็กชะงักทันที
"ใคร ?"
คงมีแต่น้องชายตัวน้อยที่ฟังออก มือน้อยพยายามปลดมือใหญ่ออกจากเอว "ก็พี่เสือ ป้านกด้วย"
พี่เสือขมวดคิ้ว คำรามเสียงต่ำจับใจความไม่ได้ น้องต่ายจึงเลิกสนใจ หันไปมองในกระจกแล้วยิ้มจืดชืด
ทำไมต่างกันปานนี้...
พี่เสือตัวโต แข็งแรงเปลือยกายท่อนบน ถึงยังจะไม่มีกล้ามหน้าท้องเป็นลูกๆ เหมือนคนอื่นในค่ายมวย แต่หน้าท้อง หน้าอกพี่เสือก็แข็งโป้ก กล้ามแขนก็แน่น ผิวเข้มจัดก็ดูมีสุขภาพดี ต่างกับน้องชายเหลือเกิน
ภาพที่กระต่ายเห็นคือเด็กผอมกะหร่อง ผมหนา ตาโต ใบหน้าเหมือนผู้หญิง ผิวซีด ไม่เหมือนพี่ชายสักนิด
"เป็นไรไป ?" พี่เสือถาม เจ้าตัวเล็กในอ้อมกอดนิ่งไปนานทีเดียว
"หนูดูแย่จัง"
พี่เสือหัวเราะ "น่ารัก"
คิ้วเรียวขมวดแน่น น้องน้อยทำปากคว่ำอย่างไม่พอใจ "หนูไม่น่ารักซักหน่อย"
"น่ารัก" พี่เสือยังยิ้มเหมือนคนบ้า
"ฮื้อ!" สู้คนตัวโตไม่ได้เลยได้แต่ดิ้นขลุกในวงแขนแข็งแรง "ไม่เอาแล้ว ชุดยับหมดเลย"
"ยับก็ยังน่ารัก"
"ฮื้อ!" หน้านวลแดงฉ่า ผลักอกแข็งแรงออกเบาๆ
"ไปอาบน้ำเลย!"
พี่เสือได้แต่หัวเราะ
การผจญภัยของน้องกระต่ายเริ่มขึ้นตั้งแต่ขึ้นรถเมล์ ส่วนพี่เสือนั้นออกจะชิน เพราะบางครั้งคุณพ่อจะส่งน้องที่เรียนพิเศษแล้วพี่เสือจะลงด้วย แล้วค่อยต่อรถเมล์ไปค่ายมวย
น้องดูตื่นเต้นเป็นพิเศษ เพราะยังไม่เคยขึ้นรถเมล์มาก่อน มือน้อยๆ กำมือใหญ่ของพี่เสือแน่น
เพื่อไปห้างที่อยู่ใกล้บ้าน ต้องต่อรถสองต่อ พี่เสือจูงน้องขึ้นรถ น้องรีบพับตั๋วรถใส่กระเป๋าแล้วยิ้มเผล่
"หนูจะเก็บไว้ดีๆ เลย"
พี่เสือฟังแล้วได้แต่หัวเราะ โชคดีที่ออกจากบ้านค่อนข้างเช้า จึงยังไม่ค่อยมีคน สองพี่น้องเลยได้นั่ง
พอต่อรถที่สอง เริ่มสายแล้ว คนเยอะขึ้น น้องกระต่ายชักจะตาลาย
"พี่จ๋า ทำไมคนเยอะจัง ?"
พี่เสือโอบเอวน้องอย่างระมัดระวัง ผู้คนไม่สนใจเด็กสองคน รีบเบียดเสียดขึ้นรถให้เร็วที่สุด น้องโดนพี่เสือจูงมือขึ้นรถ ขึ้นไปเบียดกับคนอื่นจนแทบหายใจไม่ออก
"พี่จ๋า อึดอัดจัง"
"เดี๋ยวก็ชิน" พี่เสือปลอบ ลูบผมนิ่มแล้วจุ๊บหน้าผากเบาๆ
กระต่ายไม่รู้ตัวหรอกว่าเกือบโดนเด็กวัยรุ่นใกล้ๆ แต๊ะอั๋งไปหลายที หากมาคนเดียว น้องกระต่ายได้เป็นกระต่ายเฉามือแน่แท้
พี่เสือส่งสายตาดุๆ ให้เจ้าของมือข้างๆ ด้วยร่างกายสูงใหญ่เกินวัย กับผิวเข้ม ตาดุเป็นทุนเดิม ทำให้เด็กหนุ่มข้างๆ รีบหดมือทันที
กว่าจะถึงที่หมายก็เกือบสิบห้านาที เป็นสิบห้านาทีที่อึดอัดที่สุด กระต่ายน้อยสำนึกแล้วว่าตัวเองโชคดีขนาดไหนที่มีคุณพ่อไปรับไปส่ง พอลงจากรถได้ เจ้าตัวเล็กต้องสูดลมหายใจลึกๆ เรียกเอาออกซิเจนเข้าปอด พี่เสือรีบไปซื้อน้ำให้น้องดื่ม แล้วจูงมือไปยังเก้าอี้ริมทาง
"พักก่อนนะต่ายน้อย"
น้องยอมนั่งแต่โดยดี พึมพำออกมาเบาๆ "พี่จ๋า ถ้าหนูโตหนูก็ต้องนั่งรถแบบนี้ใช่ไหม ?"
พี่เสือหยิบผ้าเช็ดหน้ามาชุบน้ำเย็นแล้วค่อยๆ เช็ดใบหน้านวล "ไม่หรอก เพราะพอต่ายโต พี่ก็จะขับรถไปส่งทุกที่"
น้องยิ้มน้อยๆ กุมมือพี่ชายแน่น "หนูรักพี่เสือ"
พี่เสือซึมซับเอาเสียงหวาน คำบอกรักแผ่วเบาเข้าสู่หัวใจ มันชุ่มชื้น เย็นสบายเหลือเกิน
"พี่ก็รักต่ายน้อย"
พี่เสือพาน้องไปกินเค้กร้านดัง พี่เสือไม่มีทางบอกเจ้าตัวเล็กหรอกว่าเมื่อคืนก่อนพี่เสือทุบกระปุกทั้งเงินเก็บ เงินจากทำงานพิเศษเพื่อพาน้องไปเที่ยว
"หือ? ไม่เอาเงินเหรอ ?" คุณพ่อทวนคำอย่างสงสัย
พี่เสือแค่พยักหน้า "ครับ เสือจะออกเอง"
"เสือมีพอเหรอ ?"
"ก็พอมีอยู่บ้างครับ"
คุณพ่อนิ่งคิดชั่วครู่ มิน่าช่วงหลังมานี่พี่เสือขยันกว่าปกติหลายเท่าตัว คุณพ่อเลยอมยิ้ม หยิบธนบัตรห้าร้อยบาทออกจากกระเป๋าแล้วยื่นให้
แต่พี่เสือไม่รับ คุณพ่อเลยพูดเนิบๆ
"อันนี้พ่อให้เป็นรางวัล เสือขยันทำงานทุกวันไม่มีขาด ไม่มีสาย เรียกว่าเป็นโบนัสละกัน"
พี่เสือเลยรีบยกมือไหว้
เพื่อแลกกับรอยยิ้มน่ารัก ดวงตาเป็นประกายแวววาวยามเมื่อมองเมนูเค้กแล้ว พี่เสือคิดว่า ต่อให้ต้องทำงานหนักกว่านี้อีกสิบเท่าก็คุ้ม
"ได้ยัง ?"
น้องเงยหน้าจากเมนู แก้มเป็นสีชมพู น่ารักเหมือนตุ๊กตา เล่นเอาคนทั้งร้านหันมามองอย่างสนใจ
"จ้ะ"
น้องสั่งเค้กน่ากินก้อนหนึ่ง กับไอศกรีมหนึ่งถ้วย ส่วนพี่เสือสั่งไชยทีที่ตัวเองกะดูแล้วน่าจะหวานน้อยที่สุด
เค้กกับไอศกรีมราคาแพงมาเสิร์ฟ รสชาติหอมหวานอร่อยจนกระต่ายน้อยต้องหลับตาปี๋ มีความสุขสุดๆ
พี่เสือลอบบันทึกท่าทางของน้องชายแล้วบันทึกไว้ในความทรงจำ
หลังจากนั้น พี่เสือก็จ่ายเงินและจูงน้องไปโรงภาพยนตร์
นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่น้องกระต่ายมาดูหนัง แต่เป็นครั้งแรกที่มาสองคนกับพี่เสือ
เด็กทั้งสองคนเลือกดูการ์ตูนแอนิเมชันที่ได้เลือกไว้เมื่อวาน ภายในโรงภาพยนตร์คนเยอะ พี่เสือเลือกที่นั่งค่อนข้างสูงและไกลจากแอร์
น้องน้อยถือป๊อบคอร์นกับโค้กเต็มสองมือ รีบวิ่งเข้าโรงอย่างตื่นเต้น มีพี่ชายเดินตามอย่างใจเย็น
"พี่จ๋า เร็วๆ!"
ภาพยนตร์ที่ดูก็สนุกดี แต่พี่เสือไม่ได้ตั้งใจดูเท่าไหร่นัก มัวแต่ห่วงคนตัวเล็กข้างๆ ที่วันนี้ดูจะคึกเกินเหตุ ว่าจะหนาวไปหรือเปล่า คนข้างหน้าบังหรือเปล่า
"หนาวไหม ?" พี่เสือกระซิบถาม
น้องสั่นศีรษะ ตายังจับจ้องอยู่ที่จอยักษ์เบื้องหน้า
พี่เสือเลยถอนหายใจ
เมื่อดูได้เกือบครึ่งเรื่อง มือน้อยๆ ก็เลื่อนมากุมมือหนาของพี่ชาย เจ้าตัวเล็กเบือนหน้ามาสบเล็กน้อย แม้ในความมืดนั้น พี่เสือก็เห็นได้ชัดว่าแก้มเนียนทั้งสองข้างเป็นสีชมพู
พี่เสือหัวเราะ แล้วกระซิบข้างหูนิ่ม
"ทำหน้าแบบนี้เดี๋ยวจูบนะ"
น้องสะบัดศีรษะไปด้านอื่นอย่างเขินอาย
"ฮื้อ พี่เสือ!"
พี่เสือประคองมืออุ่นนิ่มขึ้นมาจรดริมฝีปาก เล่นเอาเลือดทั้งหมดในร่างน้อยไปรวมกันอยู่ที่แก้ม
"พี่เสือรักต่ายน้อยนะ"
"ฮื้อ! ไม่เอาแล้ว" น้องเบือนหน้าหนี แล้วขยับหนีพี่ชาย แต่ทว่าไม่ยอมชักมือนุ่มกลับ
กระต่ายน้อยค่อยๆ แปะตั๋วหนังและตั๋วรถเมล์ลงบนสมุดเล่มโต หยิบปากกาเมจิกสีแดงวาดเป็นหัวใจ แปะสติ๊กเกอร์วิบวับข้างๆ ก่อนเขียนบรรยายด้วยตัวหนังสือยุกยิกด้านล่างว่า
'วันที่ XX เดือน XX ไปเที่ยวกับพี่เสือครั้งแรก
หนูรักพี่เสือที่สุดเลย'
___
ประกาศอีกครั้งค่ะ เปิดเพจแล้วน้า ตามไปตบ จิก กระชากผม ลงอาคมคนเขียนได้เลยค่ะ > https://www.facebook.com/AimersIsland
มีอะไรในเพจ ? : รีเควสได้เลยค่ะ :katai1: เพราะเราก็ไม่เคยมีเพจของตัวเองมาก่อน :mew2: พื้นฐานก็ข่าวการอัพของพี่เสือน้องต่าย Talk เล็กๆ น้อยๆ ค่ะ
ไปจิ้มกันเยอะๆ นะคะ :mew3:
ปล. ใส่ลายเซนต์ยังไงเหรอคะ TT
-
น้องต่ายน่ารัก พอขึ้นมัธยมแล้วจะเป็นยังไงนะ ลุ้นๆๆๆ :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
-
เดทแรกพี่เสือทุ่มสุดตัวจริงๆ 5555
-
:o8: เขิลแทนน้องต่ายอะ ไม่ไหวแระ พี่เสืออะบ้า บ้า บ้า :-[
-
น่ารักจังเลย มีไปเดทกันด้วย
พี่เสือนี่ดูจะเป็นสามีที่ดีนะเนี่ย 55 :z1:
-
คิดถึงน้องต่ายของพี่เสือ ไม่ได้อ่านตั้งหลายวัน ฮือออออ
น้องต่ายน่ารักน่าฟัดยิ่งนัก อยากจะสิงร่างพี่เสือใจจะขาด :katai1:
-
ตอนนี้เป็นตอน ต่ายน้อยผจญภัยในเมืองใหญ่เหรอเนี่ย :o8:
-
ยิ่งอ่านยิ่งหลงรักสองพี่น้องคู่นี้
พี่เสือก็ใจดี เป็นสุภาพบุรุษและเสียสละ
ส่วนน้องต่ายก็น่ารัก ขี้อาย แก้มยุ้ยหน้าฟัด
สองพี่น้องคู่นี้มีเสน่ห์ดีจริงๆ ไม่รู้แม่ไปกินอะไรลูกถึงได้น่ารักน่าเอ็นดูทั้งคู่เลยยยย
-
ต่ายน้อยน่ารักมากกกกกกก
พี่เสือนี่ก็ขยันหยอดมากเลย
เขินแทนต่ายน้อยอ่ะ 555555
ว่าแต่ตอนนี้ยังหื่นขนาดนี้โตไปพี่เสือจะขนาดไหนน้อ
-
อะไรก็เกิดขึ้นได้ไม่แน่พี่เสืออาจโดนน้องต่ายน้อยกดก็เป็นได้คึคึแต่ตอนนี้น่าร๊ากกกกก
-
พี่ชายที่แสนดี ซึ้งมากอ่ะเสือ.. ถ้าไม่ติดตรงที่แกหวังเคลมน้องด้วยอ่ะนะ ฮ่าๆๆ
:กอด1:
-
อั้ยย่ะ ไปดูกันโรงไหน จะตามติดไปเฝ้าแบบกระชั้นชิดเลยทีเดียววววว 5555++ :katai4:
-
เข้ามาบอกรักพี่เสื้อกับน้องต่ายด้วยคน :mew1:
-
โอก พี่ๆก็รักหนูจ๊ะน้องต่าย :L2:
//////////////////////////////////
มาแบบนิดแบบนี้ ชื่นใจมากๆๆๆๆ รักคนแต่งเวอร์ๆ
-
ต่ายน้อยน่ารักที่สุดเลยยยยยย :-[
-
หนูรักพี่เสือที่สุดเลย ฮืออออออออ คือน่ารักอ้ะ
แบบน่ารักจริงๆ ชอบตอนที่น้องต่ายเก็บตั๋วรถเมล์มากๆ
พี่เสือก็แบบ โอ๊ย ถ้าจะทำขนาดนี้ รักตายเลยจริงๆ
-
น้องต่ายยยยยยยยยยที่รักกกกน่ารักจังเลยลูก
-
ทำไมเรื่องนี้น่ารักแบบนี้ โอ๊ย เอ็นดู พี่เสือนี่หวงน้องเท่าโลกนะ คนอื่นมาจับเอวนี่โมโหสุด ขนาดป้านะ ถ้าคนอื่นไอ้คนนั้นตาย
น้องต่ายน้อยแต่งตัวน่าเอ็นดู สั่งอาหารก็ยังน่าเอ็นดู พี่เสือเท่ห์มากหาเงินมาเลี้ยงน้องเอง
ตอนน้องต่ายเอาตั๋วมาแปะในไดอารี่แบบน่ารักมากกกกกกก เดทแรกของสองคน
ขอบคุณค่ะ
-
พี่เสือเท่สุดๆ
-
:z13: จิ้ม
เพิ่งมาเม้น แฮะๆ ขอโทษค่าาา
พี่เสือน้องต่ายน่ารักมากกกกกกกกกกก
น้องต่ายน่าฟัดที่สุดเลยงื้อ ;///////;
พี่เสือก็หื่นน 555555 แต่เค้าชอบนะคะ ฮ่าๆ
สู้ๆนะคะ รอตอนต่อไปเสมอ ~ อิ_____อิ *กอด* :กอด1:
:hao6: :hao6: :hao6:
-
ในที่สุดก็ตามทันจนได้ ฮูเร่!!!
อยากบอกว่าหลงรักพี่เสือกับน้องกระต่ายสุดหัวใจเชียวค่ะ เนื้อเรื่องน่ารักมากๆ อ่านแล้วอมยิ้มตามแทบทุกตอนเลยค่ะ ชอบเรื่องนี้จังทั้งที่ส่วนตัวค่อนข้างแอนตี้นิยายแนวนี้ (เคยคิดว่าได้กันเองในบ้านนี่ไม่ไหวนะ) แต่พอมาอ่านเรื่องนี้กลับชอบซะงั้น 555
ว่าแต่ "งบอ้อย" เป็นยังไงคะอ่านเจอแต่ไม่รู้จักอ่ะ ^^
-
น่ารักจริงๆ
-
เขินแทนน้องต่าย :-[ :-[
อยากเป็นน้องต่ายเลยเสือเทคแคร์อย่างนี้อร๊ายยย :impress2: :impress2:(เพ้อเจ้อ55555)
-
นั่งรถเมล์ครั้งแรกก็อายุเท่าๆต่ายน้อยกับพี่เสือนี่แหละ กลัวแต่จะตกรถอย่างเดียว ระวังกันหน่อยนะจ๊ะเด็กๆ :กอด1:
เดทแรกกับพี่เสือสนุกไหมจ๊ะต่ายน้อย พี่เสือก็แม้นแมน ดูแลน้องดีมาก o13
-
เฮ้อ! แล้วพี่เสือจะอดใจได้อีกนานแค่ไหนเนี่ย น้องต้ายน่ารักซะ :mew4:
-
หนูต่ายกับเดทครั้งแรก ของพี่เสือ อิอิ :hao5:
พี่เสือน่าเอ็นดู มากยอมทุบกระปุกพี่น้องมาเที่ยว เเต่คุ้มใช่ไมละ ฮ่าๆ :L2:
-
น่ารักที่ซู๊ดดดดดดดดดดดดด
:ling1: :ling1: :ling1:
:heaven :heaven :heaven
-
หวานสวดๆ อิจฉาเล็กๆ -,,-
-
อิพี่เฉืออออออออ
อย่าทำไรน้องต่ายในโรงฯนะ!
เดี๊ยะได้มีคลิปหลุด! >///<
ต่ายน้อยน่ารักอ่ะ
โอย...อยากให้โต
อยากเห็นต่ายน้อยออนท็อป เอ้ย อยากเห็นต่ายน้อยโต คิคิ
มีเพจแล้วจงระวังตัว
เจ้าจะโดนตามจิก ตามทวงทุกชาติไป!
หึหึ
-
พี่เสือเท่ห์มากเลย เป็นเดทที่น่าภูมิใจมากกก (ใช้เงินเก็บเอง) :man1:
ต่ายน้อยน่ารักเหมือนเดิม
ปล. ลิงค์วิธีลงลายเซ็นค่ะ
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=63.60
-
แหม แค่ขึ้นรถเมล์ก็มีคนจะแต๊ะอั๋งแล้ว น้องต่ายของเค้า :katai5:
เดี๋ยวป้าตบหัวแตกเลยคนไหนลวนลามน้องต่าย :z6:
แต่ถ้าพี่เสือเค้าไม่ว่าน๊า :mew1:
ในที่สุด !! เพจ !!! :hao6: :hao6: :hao6:
เตรียมตัวพบกับความหื่น เห้ย ความอบอุ่นกันตลอดเลยน๊าาาาา :hao7: :hao7:
-
อ่อยยย~~~ น่ารักอะ ติดงอมแงม
-
เพิ่งเข้ามาอ่าน :katai5:
แต่อยากบอกว่าสนุกมากๆจ้า :mew1: จะรอติดตามน๊า
ว่าแต่ตาเสือนี่หื่นเสมอๆ ทุกๆตอนเลยน่ะ แต่ก้อชอบน่ะ
น้องต่ายน้อยนี่ไม่รู้เล่ห์พี่เสือเอาซะเลย555
-
พี่เสือทุ่มหมดกระปุกเลย
ทั้งรักทั้งหวงขนาดนี้ ตอนต่ายน้อยโตจะเป็นยังไงกันน๊อ :mew4:
-
พี่เสือน่ารักจังชอบแบบนี้มากเลย
แต่พออ่านแล้วชอบแอบหวั่นๆว่าจะมีตอนเศร้าทุกที
ฮือๆ ถ้าเรื่องนี้เศร้าเค้ารับไม่ได้จริงๆ T^T
พี่เสือรักน้องเกินกว่าคนอ่านจะทำใจอ่าน
ดราม่าได้ เค้ารักพี่เสือมากเลยเป็นผู้ชาย
ที่ดูมั่นคงในความรัก ซึ่งอาจจะไม่มีในโลกนี้แล้ว
รู้สึกรักคนเขียนด้วยขยันอัพจนเค้าปลื้ม
อยากให้นักเขียนแต่งนิยายไวยังงี้ทุกคน
สู้สู้นะค่พคนเขียน!!!
-
กรี๊ดดดดดด น่ารัก น้องต่ายโมเอ้มากอ่ะ อิอิ
ปล. เด็กสองคนอายุเท่าไหร่แล้ว? เริ่มงง
-
:katai2-1: :katai2-1: แล้วแล้วพี่เสือกับน้องต่ายก็มีบ้าน เอ้ยมีเพจเป็นของตัวเอง :katai3:
อ่านตอนนี้แอบรักอิตาเสือมาก ดูแลน้องดีมากคะ :mew1: :mew1:
-
เมื่อไหร่จะขึ้นมัธยม จะได้ก้าวหน้าขึ้นสักที อิอิ
-
เขินนนนนน
เขินมาก!
น้องต่ายน่ารักจัง
พี่เสื้อเทหมดเป๋าอ่ะ
-
ยิ่งอ่านยิ่งหลงรักพี่เสือกับน้องต่าย :o8:
แอบไปจิ้มไลค์แฟนเพจมาแล้วนะคะ^^
-
โอ้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย ต่ายน้อยทำไมน่ารักขนาดนี้คะลูก :hao7:
พี่เสือก็โรแมนติกมาก ตอนนี้หวานจนงบอ้อยยังจืดไปเล้ย :katai3:
แต่ตอนต้นตอนแอบฮานะคะ ต่ายน้อยไม่ระวังตัวแบบนี้
ระวังไปปลุกลูกชายพี่เสือเข้าจริงๆแล้วจะไม่รอดปลอดภัยยันพ้นนิติภาวะเอานะลูก :mew4: :hao6:
ปล. ตรงนี้เขียนผิดรึป่าวคะคนเขียน "น้องเงยหน้าหวานแอร่มขึ้นมอง พี่เสือแค่ยิ้มบาง ฟัดแก้มนวล / ส่วนพี่เสือสั่งไชยทีที่ตัวเองกะดูแล้วน่าจะหวานน้อยที่สุด" แต่ถ้าเราเข้าใจผิดเองก็ขอโทษด้วยจ้า :hao5:
ส่วนเรื่องลายเซ็น เราเข้าตรงที่เขียนว่าข้อมูลส่วนตัวอ่ะค่ะ อยู่บนสุดใต้ชื่อ username ของเรา แล้วก็เข้า forum profile ค่ะ เลื่อนลงมาจะมีส่วนที่เขียนว่า
ไตเติ้ลส่วนตัว
ลายเซ็น:
ลายเซ็นจะแสดงที่ด้านล่าง ของแต่ละข้อความ รวมถึงข้อความส่วนตัว คุณสามารถใช้ BBC โค๊ดและสัญลักษณ์แสดงอารมณ์ได้
ช่องนี้ให้ใส่ลายเซ็นได้ตามใจชอบเลยค่ะ :mew1:
-
ไม่ใช่แค่เสือที่รักต่ายมากอย่างเดียวสินะ ต่ายก็รักเสือมากไม่ต่างกันเลยนะนั่น
-
สวัสดีคร่าาาา ต้องแนะนำตัวก่อนว่า เรานั้นรู้จัก พี่เสือกะน้องต่ายมาตั้งแต่ตอนที่ 11 แล้วค่ะ
เรากะไม่รุ้เหมือนกันว่าอ่านจบแล้วเราทำไมไม่เม้น ทั้งที่น่ารักน่าฟัดขนาดเน้!!!!!
ตอนแรก ด้วยความที่มันมาแบบสั้นๆทำให้เราคิดว่าจะเก็บสะสมแล้วค่อยอ่านทีเดียว เพราะถ้าอ่านทีละนิดจิตตกแล้วค้างแน่
แต่!!!!มันไม่ง่ายเลยที่จะอดใจไม่อ่านพี่เสือกะน้องต่าย T^T
น่ารัก น่าฟัด น่าโอก ขนาเน้ >////<
คลั่งๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
ตอนนี้สติแตกบ้าไปแย้ววววววววววววววววววววววววววววววววววว
รอ ๆ ชอบบบบบบบบบบบบบบบบบ มว๊ากกกกก
:pig4:
-
พี่เสือเท่อ่ะ o13
-
เราว่าไม่ได้มีแต่พี่เสือหรอกมั้งที่เข้าใจคำว่า "รัก" หน่ะ :กอด1:
-
อื้อหืออ น่ารักสุดพลัง
-
เดทครั้งแรก ประทับใจน้องต่ายเลยนะเสือ อิอิ
-
ขอบคุณที่มาต่อครับ
พี่เสือใจป้ำจริงๆ ตอนนี้ เก็บเงินพาน้องต่ายเที่ยว น่ารักมาก ^^
ปล. เข้าไปเยี่ยม facebook แล้วครับ
-
โอ้ว เดทแรกของหนูต่ายกะพี่เสือ :mc4:
น่ารักจริง!! จะเป็นพี่ห่วง(หวง?=.,=)น้องอะไรขนาดนั้น!!
ไม่แน่ใจว่าจะในฐานะพี่ชายหรือเปล่า //ฮี่ๆๆ :hao6:
พี่เสือแอบหื่นะเนี่ย แต่พี่หื่นเพราะน้องต่ายคนเดียว!! (โอ้ว! หวานโรแมนติก! :mew1:)
น้องต่ายก็น่ารักเชียว จะซื่อไปถึงใหน น่ารักน่าฟัดมาก!! (>//w//<)
-
ก็พี่เสือตามใจและใจดีกับต่ายน้อยแบบนี้เสมอ
แล้วจะไม่ให้ต่ายน้อยติดพี่เสือได้ไง
แผนการพี่เสือป่าวนี่ อิๆ
-
พี่เสือโคตรป๋าโตมาเป็นเสี่ยอู้ววว
-
:o8: เค้าอยากมีพี่ชายแบบนี้มั่งจัง
ไม่ใช่ว่าโตขึ้นกลายเป็นว่าน้องต่ายจับพี่เสือกดแทนนะ :hao6: คริคริ
-
ไม่ได้เข้าวันเดียวเจออัพสองตอนเลยเหรอเนี่ย :hao3:
น้องต่ายน่ารัก~ที่สุดจริงๆ อยากได้อย่างนี้สักคนจัง
ยิ่งเวลาอยู่กับพี่เสือนะยิ่งน่ารักใหญ่เลย แล้วพี่เสือจะทนไหวได้ยังไง
บางครั้งน้องเขินอายเหมือนจะเข้าใจสิ่งที่พี่เสือต้องการจะสื่อ
เหมือนเข้าใจความรู้สึกของพี่เสือยามที่เอ่ยคำว่ารักให้น้องกระต่ายฟัง
แล้วคำว่ารักของน้องต่ายล่ะ ความหมายเดียวกันกับพี่เสือหรือเปล่าหนอ
ครั้งนี้เราจะถือว่านี่เป็นเดทแรกของพี่เสือกับน้องกระต่ายแล้วกันนะ :-[
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ :กอด1:
-
:-[ ต่ายน้อยน่ารักขึ้นทุกวันเลยนะ :mew1:
-
เท่ห์จังเลยพี่เสือ ทุบกระปุกพาน้องต่ายเที่ยวด้วยเงินตัวเอง
รอขึ้นมัธยมก่อนคงแซ่บกว่านี้
-
เดทแรกหวานอ่ะ พี่เสือทุ่มไม่อั้น :impress2:
อยากให้โตไวไวจัง
-
อั๊ยยะ หวานเวอร์สสสส :hao7: :hao7:
-
เดทแรก... ทำไมน่ารักงี๊ โอ้ยยยยยยยยยยยย มดกัดเลยจ้า XD
-
พี่เสือ แมนมาก
-
เดทแรกของพี่เสือ กะ น้องต่าย >O<
น่ารักมาก แต่พี่เสือก้อแอบหื่นตลอดนะเนี่ย
^/////////^
-
น้องต่ายน่ารักอ่ะ :o8:
:mew1: :mew1:
-
อื้อออ พี่เสือ ร้ายกาจอะ
มีพาไปดงไปเดท งี้ต่ายน้อยจะไปไหนไหว
-
ทำไมน่ารักแบบนี้-//-
-
เป็นเรื่องที่สนุกมากกกกกกก อ่านแล้วอมยิ้มตลอดๆเลยค่ะ
-
มารออ่านทุกวันเลย
-
ตอนนี้ request พี่เสือ น้องต่าย version วัยสะรุ่นค่ะ กริ้วววววววว
-
เกรงว่าต่อไป ถ้าพี่เสือน้องต่ายเข้าเรียนมัธยมแล้ว น้องต่ายจะเนื้อหอมเสียจนพี่เสือไม่ได้เรียนอย่างเป็นสุขแน่ๆ. แต่ตอนนี้น่ารักมาก ดีนะที่พี่เสือควบคุมตัวเองไม่ "จัดการ" น้องในโรงหนัง.
:mew1:
-
พี่เสือนี่ท่าจะเป็นสามีที่ดีในอนาคต น่าจะขยันทำมาหาเงินเลี้ยงเมียน่าดู
แอบคิดไกล ถ้าขึ้นมัธยมแล้วน้องต่ายฮอร์โมนพุ่งพรวด สูงแมนแอนด์แฮนซั่มเกินหน้าพี่เสือ...มันจะเป็นยังไง
:laugh: :laugh: :laugh:
-
น้องต่ายยั่วโดยไม่รู้ตัว :hao3:
-
กดบวกและเป็ดเดตแรก
น้องต่ายน่ารักมากมาย
แวะส่องเพจแล้ว รูปพี่เสือกะน้องกระต่ายได้ใจ
แต่กดไลค์มิได้ เป็นอะหยังมิทราบ
-
น่าสงสารพี่เสือ พี่เสือต้องใช้ความอดทนอย่างมากในการไม่ตะครุบกระต่ายน้อยน่ารัก :z3:
ขอบคุณนักเขียนค่ะ :pig4:
-
พี่เสือนี่น่ารักจริงมีทุบกระปุกเพื่อเดทแรกกับน้องต่ายน้อย
-
เดทแรกของสองพี่น้องผ่านพ้นไปด้วยดี
ดีนะพี่เสือไม่ตะบะแตกขย้ำน้องในที่มืด (ไม่มีใครเห็นดี^^)
แต่พี่เสือแตะอั๋ง แอบลวนลามน้องวันละนิดจิตแจ่มใสจริงๆ
ทั้งพี่เสือทั้งคนอ่าน ^0^
-
อยากรู้จริง พออยู่มัธยมนี่พี่เสือจะเป็นยังไง
แค่นี้ก็โตละ 555
-
ต่ายน้อย น่ารัก พี่เสือดูแลต่าย น้อยดี ๆ น่ะ :heaven
-
อยากไปเป็นส่วนเกินสองพี่น้องของเรื่องนี้สะจิงจิ้ง :hao7:
-
***อ่านประกาศเมนต์ล่างด้วยนะคะ***
[/size][/color]
16. พี่เสือ กระต่ายน้อยกับวันปิดเทอม
สองพี่น้องใช้เวลาปิดเทอมอย่างสบายอารมณ์ ถึงน้องต่ายจะเรียนหนักเหมือนเดิม แต่ก็มีเวลาว่างเข้าครัวบ้าง ส่วนพี่เสือ ทั้งต่อยมวย ซ้อมบาสเกตบอล สอนหนังสือน้องและทำงานพิเศษก็กินเวลาไปเกือบหมดแล้ว
คุณพ่อคุณแม่มองลูกชายอย่างทึ่งทุกครั้งที่พี่เสือกลับมาจากโรงเรียน หลังจากซ้อมบาสเกสบอลแล้วในช่วงเช้า สามารถไปเปลี่ยนเสื้อผ้า กินข้าวเที่ยวแล้วไปค่ายมวยได้ต่อในตอนบ่าย หลังจากนั้นพอกลับมาประมาณบ่ายสามโมง พี่เสือจะมานอนแผ่กลางบ้าน น้องกระต่ายที่เพิ่งกลับมาจากเรียนพิเศษจะแอบเอาผ้าขนหนูเย็นๆ ชุบน้ำเช็ดตัวให้พี่ชาย
น้องเล็กแอบเหลียวซ้ายแลขวา เมื่อเห็นว่าคุณแม่ยังอยู่หลังบ้านเลยรีบจุ๊บแก้มพี่ชายเร็วๆ แล้ววิ่งตื๋๋อขึ้นห้องด้วยพวงแก้มแดง
พี่เสือแอบอมยิ้มน้อยๆ
น้องเล็กเปลี่ยนเสื้อผ้า แล้วผูกผ้ากันเปื้อนสีชมพูหวานแหวว ติดระบายที่ชายเข้าครัว ช่วงนั้นเองคุณแม่จะส่งเสียงเรียกจากหลังบ้าน
"ต่าย มาแล้วเหรอลูก ?"
"จ้ะ"
"มาช่วยแม่ตากผ้าหน่อย" กระต่ายน้อยชอบทำงานบ้านที่สุด เจ้าตัวเล็กรีบวิ่งไปกอดเอวคุณแม่
"อ้อนอีกแล้วนะเรา"
"แหะๆ" น้องยิ้มแล้วซุกหน้ากับแผ่นหลังคุณแม่
"มา ตากผ้าก่อน แม่จะไปเตรียมมื้อเย็น พี่เราตื่นแล้วยัง ?"
คุณแม่ชินเสียแล้วที่จะมีศพ เอ๊ย ร่างของลูกชายคนโตนอนแผ่อย่างหมดแรงที่ห้องนั่งเล่น
"ยังจ้ะ ให้นอนต่ออีกนะ"
คุณแม่คุ้นๆ กับรูปประโยค เหมือนพี่ชายก็เคยพูดแบบนี้มาก่อน
"รู้แล้ว ไป้ ตากผ้าๆ"
สองแม่ลูกช่วยกันตากผ้า หนีบคลิบหนีบตัวโตรูปกระต่ายน้อยกับเสือน้อยจนเสร็จ ผ้าซักแล้วส่งกลิ่นหอมฟุ้ง กระต่ายน้อยชอบเล่นผ้าขนหนูที่สุด ผ้าขนหนูซักแล้วนิ่มๆ อุ่นๆ กลิ่นหอมๆ ทำให้เจ้าตัวเล็กเล่นเพลินตลอด
"หนูต่าย"
"จ๋า ?"
"จะทำเค้กไหมลูก ?" คุณแม่เดินกลับมาถามหลังจากเข้าครัวได้สักครู่
"ทำจ้ะทำ" กระต่ายน้อยรีบผละผ้าขนหนูนิ่มๆ แล้ววิ่งปรู๊ดไปหาคุณแม่ที่ห้องครัว
"ไปปลุกพี่เสือไปนอนบนบ้านดีๆ ก่อนป้ะ เดี๋ยวไม่สบาย"
"จ้ะ" หนูต่ายเป็นเด็กดี หัวอ่อน ว่าง่าย ใช้ง่าย คุณพ่อคุณแม่ใช้ทำอะไรก็ทำ ไม่มีอิดออน เกี่ยงงอน
น้องน้อยเดินกลับเข้ามายังเห็นพี่ชายนอนแผ่อยู่เลยได้ที จิ้มแก้มพี่ชายเบาๆ
"พี่เสือ" เสียงหวานส่งเสียงเรียก แต่พี่ชายก็ยังนอนนิ่ง
"พี่จ๋า ตื่นสิจ๊ะ" มือน้อยค่อยๆ เขย่า แต่ร่างหนาก็ยังไม่ตื่นเสียที คิ้วเรียวขมวดเข้าหากันก่อนจะยิ้มอย่างได้ใจ
"ไม่ตื่นเหรอ..." พี่เสือที่แกล้งทำเป็นหลับแอบหัวเราะในใจ อยากรู้ว่าเจ้าตัวเล็กจะทำอย่างไรต่อไป
แต่ใครจะคาดคิด... คนตัวเล็กปีนขึ้นมาคร่อมบนตัวเขา แถมบั้นท้ายกลมๆ นั่นยังทับตรงเสือน้อยพอดิบพอดี
"คิก..." เสียงใสหัวเราะเบาๆ แล้วขย่มเล่นเอาสติพี่เสือเตลิดเปิดเปิง
"จะตื่นมั้ยๆ" น้องขย่มแรง บดเบียดบั้นท้ายกับเจ้าเสือจนมันเริ่มชูคอขึ้นมาแล้ว
พี่เสือรีบลืมตา "ตื่นแล้วๆ"
น้องถึงได้หยุดเขย่า "คุณแม่ให้ขึ้นไปนอนบนบ้านจ้ะ"
"อืม" พี่เสือรับคำเสียงขรึม ไม่สามารถตอบอะไรมากไปกว่านี้ได้ นอกจากรีบเดินขึ้นบ้านไปใช้จินตนาการปลดปล่อยสิ่งที่น้องน้อยปลุกขึ้นมา!
พี่เสืองีบได้สักพักก็ต้องรีบออกจากบ้าน นั่งรถเมล์ไปทำงานพิเศษที่บริษัทคุณพ่อ บางวันพี่เสือจะงดซ้อมมวยแล้วไปทำงานพิเศษลูกเดียว
พี่เสือขยันจนทุกคนจำหน้าได้และกระเซ้าคุณฉัตรชัยเสมอ
"แน่ะ มาอีกแล้ว คุณฉัตรชัยหมดตัวแน่ๆ"
พี่เสือกับคุณพ่อทำงานเสร็จก็กลับบ้าน คุณพ่อจะพาร่างเพลียๆ ของตัวเองนั่งหลังพวงมาลัย พี่เสือยื่นหน้ามาถามอย่างสนใจ
"คุณพ่อ เมื่อไหร่จะให้เสือหัดขับรถ ?"
คุณพ่อหัวเราะ "อายุเท่าไหร่เองเรา ? เท้าถึงแล้วเหรอ ?"
"เสือสูง 164 น่าจะถึงแล้ว"
"ไว้รอโตกว่านี้ก่อน" คุณพ่อสรุป "จะรีบหัดขับไปอวดสาวรึไง ?"
"เปล่า คราวที่แล้วพาน้องไปดูหนัง น้องเวียนหัวเพราะคนเยอะ เสือเลยอยากขับรถเป็น น้องจะได้สบาย" คำตอบแสนซื่อเล่นเอาคุณพ่อกุมขมับ
จะสอนอย่างไรดีหนอ ให้พี่เสือเลิกติดน้อง ?
"เสือ พ่อดีใจที่เรารักน้อง แต่เวลาคิดอะไร คิดเผื่อตัวเองบ้าง" คุณพ่อเริ่มพลางสตาร์ทรถ
"หนูต่ายมีความสุข เสือก็มีความสุข" คำตอบพี่เสือเล่นเอาคุณพ่อแทบหน้าทิ่มพวงมาลัย
"บางทีให้จุ๋มสอนอาจจะดีกว่า" คุณพ่องึมงำกับตัวเอง
เมื่อรถจอดเทียบที่จอดรถ คุณพ่อแทบดับเครื่องไม่ทันเพราะเจ้าลูกชายคนเล็กมาดักรออยู่แล้ว
"พี่จ๋า พ่อจ๋า" เสียงหวานดังขึ้นตั้งแต่ประตูรถยังไม่ทันเปิด
"ทำงานเหนื่อยมั้ย ?"
"ถามพ่อหรือถามพี่ ?" คุณพ่อเย้า เจ้าตัวเล็กยิ้มเขิน อมยิ้มจนแก้มตุ่ย
"ทั้งคู่แหละจ้ะ"
"มาให้พ่อหอมที" น้องเล็กยื่นแก้มให้คุณพ่อหอม ส่วนพี่ชายนั้น เจ้าตัวทำเหมือนที่ทำประจำคือ ไปเหยียบบนสองเท้าของพี่ชาย แล้วเขย่งตัวจุ๊บแก้มพี่ชายเบาๆ
"ชื่นใจที่สุด" พี่เสือว่า หิ้วเอาบางขึ้นอุ้ม คุณพ่อส่ายศีรษะพลางถาม
"เย็นมีอะไรกิน ?"
"หนูทอดไก่ไว้ให้จ้ะ กินกับน้ำแกง"
"สูตรหาดใหญ่เหรอ ?"
น้องเล็กยิ้ม "จ้ะ วันก่อนป้านกเอาสูตรมาให้ หนูเลยลองทำดู มีหอมทอดด้วย"
"แล้วของหวานล่ะ ?"
"วันนี้หนูลองทำชิฟฟ่อนจ้า คุณแม่บอกทานกับไอติมวานิลลาอร่อยมาก"
"นี่คุณแม่ชิมมาแล้วว่างั้นเหอะ" คุณพ่อพูดและยิ้มแป้น
ลูกชายคนเล็กเหมือนช่วงนี้จะหมกมุ่นกับการทำขนมเป็นพิเศษ เพราะเซ็ททำขนมที่ให้ตอนวันเกิดนั่นแหละ คุณป้านกก็ชอบแวะเอาสูตรมาให้บ่อยๆ และคนที่ได้ชิมคนแรกก็ไม่พ้นป้านก
"วันหลังหนูจะลองทำมาการอง" กระต่ายบอก รีบดุนหลังของพ่อและพี่ชายนั่งบนเก้าอี้ทานอาหาร แต่พี่เสือไวกว่า อาศัยจังหวะที่คุณพ่อเผลอ รีบหอมแก้มนิ่ม
"พี่ชอบกินต่ายมากกว่า"
กระต่ายน้อยทุบไหล่พี่ชายเบาๆ หนึ่งที ทำปากจู๋
"พี่เสือบ้า!"
______
อ่านเบาๆ นะคะ จบไปอีกตอน เฮ้อ......
ขอตอบบางคอมเมนต์ก่อนนะคะ (จากที่ตอบไปแล้วในเฟสนะคะ)
คุณ love2you สงสัยเรื่องงบอ้อย
ขอบอกตามตรงว่า เราอายมากกกกกกกกกก เพราะจริงๆ แล้วเป็นการเปรียบเทียบของคนสมัยก่อนค่ะ (สมัยนี้อ้อยที่เห็นก็มีแค่น้ำอ้อยใส่ขวดพลาสติก) ว่าหน้าเล็ก หน้าหวานอะไรแบบนี้ (แต่ติดความหมายว่าออกกลมนะคะ แต่ขอไว้ว่า น้องต่ายหน้าไม่กลมน้า) สมัยนี้จะไม่เจอแล้วค่ะ เว้นแต่ไปเปิดนิยายเก่าๆ ของนักเขียนอาวุโสค่ะ
เราเคยเห็นคนเกาหลีใช้เปรียบว่าเล็กเท่ากำปั้นหรือฝ่ามือค่ะ ส่วนเรื่องจริงคงเกินไปเนาะ แต่เราเคยเห็นดาราเกาหลีหน้าเล็กกว่าซีดีนะคะ ช็อกมาก!!!!
ลักษณะของงบอ้อย หรืองบน้ำอ้อยเป็นแผ่นกลมๆ อันประมาณฝ่ามือ ทำมาจากน้ำอ้อย หวานๆ ค่ะ
รูปจากบล๊อก http://mblog.manager.co.th/pijika/th-44251/ ค่ะ
คุณปราย พันแสงก็พูดถึงอยู่ทีนึง https://www.facebook.com/permalink.php?story_fbid=341099665938058&id=109554005755256
ข้อมูลเพิ่มเติมเรื่องงบอ้อยหรืองบน้ำอ้อยนะคะ http://www.gotoknow.org/posts/531403
อ่านนิยายเราต้องทำใจนิดนะคะ เพราะสำนวนอาจโบราณๆ เชยๆ ค่ะ ขนาดพระเอกยังนิสัยแบบพระเอกนิยายหนังสมัยก่อนเลย T__T
ตอบคุณ WoonMyuk ค่ะ (ก๊อปมาจากเฟสนะคะ)
แอร่มเป็นคำโบราณ(อีกแล้ว) ค่า ไม่ค่อยมีใครใช้แล้ว นอกจากว่าจะอ่านนิยายโบราณ(หรือนิยายเรา) นะคะ
คนเขียนโบราณเองค่า บางทีอาจมีคำโบราณๆ เชยๆ อีกหลายคำหลุดออกมาอีกนะคะ ติติงกันได้เรื่อยๆ เลยค่ะ ถ้าหากคำไหนไม่รู้ความหมายก็สามารถถามได้เลยนะคะ คนเขียนอายุเยอะแล้วค่ะ
ความหมายนะคะจากพจนานุกรม ไทย-ไทย ราชบัณฑิตยสถาน คำว่า แอร่ม คือ ..
แอร่ม ความหมาย คือ [อะแหฺร่ม] ว. แพรวพราว, ผ่องใส, สดใส, เช่น งามแอร่ม หน้าตาแอร่ม.
ถูกใช้ในบทกลอนของเรื่องมทนะพาธาค่ะ
อ้าอรุณแอร่มระเรื่อรุจี
ประดุจมโนภิรมย์ระตี.........ณ แรกรัก
แสงอะรุณวิโรจน์นะภาประจักษ์
แฉล้มเฉลาและโสภินัก นะฉันใด
หญิงและชาย..................ณ ยามระตีอุทัย
สว่าง ณ กลางกมลละไม....ก็ฉันนั้น
แสงอุษาสะกาวพะพราว ณ สรรค์
ก็เหมือนระตีวิสุทธิอัน........ว่างจิต
อ้าอนงคะเชิญดำเนิรสนิธ
ณ ข้าตะนูประดุจสุมิตร.......มโนมาน
ไปกระทั่ง ณ ฝั่งอุทกจีระธาร
และเปล่งพจี ณ สัจจะการ...ประกาศหมั้น
ต่อพระพักตร์สุราภิรักษะอัน
เสด็จสถิต ณ เขตอะรัณ - ยะนี่ไซร้
ว่าตะนูและน้องจะเคียงคระไล
และครองตลอด ณ อายุขัย..บ่คลาดคลา
(จาก http://www.bloggang.com/mainblog.php?id=ailurophile&month=19-01-2010&group=3&gblog=1)
ส่วนไชยที จริงแล้วต้องเขียนว่า ไชที แต่เราตกเองค่า เพิ่ม "ย" เข้าไป ตามกฏของการแปลจากภาษาฮินดูเป็นไทย (ซึ่งเข้าใจผิด)
ไชทีเป็นชาอินเดียค่ะ ใส่เครื่องเทศ เราไม่แน่ใจรสชาติที่อื่น แต่ที่เราไปกินเนี่ย ไม่ค่อยหวานค่ะ
ข้อมูลเพิ่มเติมเรื่องไชที http://www.chai-tea.org/whatisit.html
อีกครั้งเรื่องโบราณๆ เชยๆ ของเรานะคะ คือคำว่า "รสชาติ" และ "รสชาด" ค่ะ ถ้าถามเราตอนนี้ว่าคำไหนถูก "รสชาติ" ค่ะ แต่บางครั้งเราก็จะพิมพ์เป็น "รสชาด" เพราะได้รับการสอนตั้งแต่มาแบบนี้ค่ะ ครั้งไหนเราพิมพ์ว่า "รสชาด" ไม่ต้องตกใจนะคะ คือลืมปรับตัวเองตามยุค เลยหลุดออกมาค่ะ
สาเหตุที่ใช้รสชาด เพราะครั้งแรกคำนี้ใช้ในวงการช่างเขียนค่ะ "ถึงรสถึงชาด" แปลว่า มีสีสัน จัดจ้าน ต่อมาเอามาใช้กับอาหาร เลยแปลงเป็น "รสชาติ"
คำว่า "รสชาด" ที่เราใช้/คุ้นเนี่ย จะพบในบรรดาคนอายุ 40+ ค่ะ วัยรุ่นใหม่ๆ ต่ำกว่านั้นจะไม่เขียนกันแล้ว (และบอกว่ามันผิด มันไม่ผิดนะลูก! แค่ไม่นิยมใช้!) คนที่กล่าวเรื่องนี้คือ คุณประยูร อุลุชาฏะ (น. ณ ปากน้ำ) (ศิลปินแห่งชาติ)
"ความคิดเห็นที่ 33
ถ้าเป็นคนที่เรียนชั้นมัธยมปลาย ปี 2516 อาจารย์ สอนว่า รสชาด จริงๆ ค่ะ
ไม่รู้ว่ามาเปลี่ยนเป็น รสชาติ ตอนไหน
เราเป็นคนโบราณ ก็เลยยอมรับทั้งสองคำ เลย ถือว่าความสำเร็จของภาษา คือสามารถสื่อสารให้เข้าใจได้"
จากกระทู้ http://www.atriumtech.com/cgi-bin/hilightcgi?Home=%2Fhome%2FInterWeb2000&File=%2Fhome2%2Fsearchdata%2FForums2%2Fhttp%2Fwww.pantip.com%2Fcafe%2Ffood%2Ftopic%2FD5359651%2FD5359651.html ค่ะ
Ref เพิ่มเติมท่าน น.ณ ปากน้ำค่ะ
https://sites.google.com/site/nornapaknam/Home/prawati
ไม่ต้องนับอายุคนแต่งนะคะ...
-
ประกาศค่ะ
[/size][/color]
เรางดอัพเนื่องด้วยว่าต้องไปอินโดนีเซียประมาณ 10 วันค่ะ จะกลับมาอัพตามปกติวันที่ 10 พฤษภานะคะ ขออภัยในความไม่สะดวกด้วยนะคะ
AIMER
ป.ล. มีอะไรฝากไว้ได้ที่เฟส https://www.facebook.com/AimersIsland หรือเมนต์ไว้ที่นี่ก็ได้ค่ะ และก็ขอบคุณหลายๆ คห. ที่ช่วยสอนเราใส่ลายเซนต์ด้วยนะคะ :L2:
-
อุ้ย คนแรกเปล่าเนี่ย คริๆ :katai3:
ขอให้เดินทางปลอดภัยนะคะ ขอของฝากด้วย // เผ่น.. :katai5:
-
อยากจะกรี้สสส ดังๆพึ่งมาเจอเรื่องนี้ได้อย่างไรหนิ :hao7:
พี่เสือ กับ น้องกระต่ายน่ารักมากกกๆ :hao6:
-
อร๊ายยย ท่าทางพี่เสือจะชอบเมนูกระต่ายมากกว่าไก่ทอดนะคะเนี่ย
-
เ่อิ่ม,,,,พี่เสือทำตัวเหมือนพ่อบ้านที่ีทำงานนอกบ้านดูแลครอบครัว ส่วนน้องต่ายก้เหมือนแม่บ้านเนอะ ดูแลจัดการเรื่องภายในบ้าน รอพ่อบ้านกลับมาจากที่ทำงาน อิิอิ
-
:o8: :-[ :impress2:
:mew1: :mew1:
-
ว้ากกกกกกกกกกกกกก พี่เสือน้องต่ายอยากอ่านตอนมันโตจริงๆเล้ยยยยยยยยย
เดินทางปลอดภัยนะคะ จะมานอนยันนั่งยันรอทุกวันเลยกร้ากกกก :z3:
-
คุณพ่ออย่าคาดคั้นพี่เสือเลย เดี๋ยวพี่เสือจะร้อง"บอกได้แค่รักมากมาย รักเธอมากมาย ไม่มีหน่วยวัดได้หรอกความรักนี้"
กลัวน้องต่ายมาทันเห็น จะเขินโบกป้ายไฟจนหอบขึ้น
see you then :กอด1: เดินทางปลอดภัยนะคะ
-
น้องต่ายนับวันยิ่งน่ารักกกก ><' เรื่องนี้อ่านได้สบายๆ ทั้งวันเลยยย
เป็นกำลังใจให้ค่ะ :L2:
-
:hao7: :hao7: :hao7: :hao7:
-
อยากกินขนฝีมือน้องต่าย :katai5: :katai5: :katai5: :katai5: :katai5: :katai5: :katai5:
-
กลับจากทำงานเหนื่อยๆ ได้เห็นกระต่ายน้อยน่ารักก็หายเหนื่อยแล้ว ทั้งคุณพ่อทั้งพี่เสือเลย :o8:
แต่ต่ายน้อยทำกับข้าวก็เก่ง ทำขนมก็เก่ง ชนิดที่พี่ยังอาย ขนาดไข่เจียวยังแบบนานๆจะกินได้ที :mew5: แต่พี่ล้างจานเก่งน้าต่ายน้อย
เดินทางปลอดภัยนะคะ :L2:
-
เหมือนภรรยารอสามีกลับบ้าน น่ารักทั้งคู่
รอตั้ง 10 วันกว่าจะได้อ่านต่อ กลับมาขอตอนละยาวๆ ทุกวัน นะครับ อิ อิ อิ
-
"พี่ชอบกินต่ายมากกว่า"...........อ่านคำนี้แล้วตาลายไปช่วงขณะ :really2:
อยากกินก็รีบกินเร็วๆสิคะพี่เสือ นี่ก็ลุ้นกันตัวโก่งอยู่ทุกตอนแย้ววววว :hao7: :hao6: :hao6:
ต่ายน้อยก็ขยันปลุกเสือน้อยบ่อยจริงๆ สู้เค้าลูก อิอิ :katai2-1:
ป.ล ขอบคุณอีกครั้งค้าสำหรับคำชี้แจง ขอให้เดินทางอย่างปลอดภัยแล้วก็เที่ยวให้สนุกนะคะ :กอด1:
-
โอ้ยยยย น้องต่ายน่ารักมกกกกกกก
พี่เสือ โงหัวมะขึ้นแล้วเนี่ยยยย
:-[ :-[
-
มารอจ้ะ
-
นับวันน้องต่ายจะเป็นแม่ศรีเรือน น่ารักมาก
แค่นี้พี่เสือก็หลงจนหาทางออกไม่เจอแล้ว
พี่เสือพักนี้ของขึ้นบ่อยนะ หื่นจริงๆ
-
น้องกระต่ายนี่แม่บ้านแม่เรือนสุดๆเลย น่ารักจริงๆ
ส่วนเรื่องที่คนเขียนชี้แจงไว้ตอนท้ายนี่ อยากบอกว่า เราไม่สะดุดเลยค่ะ งบอ้อย กับ แอร่ม เนี่ย เราก็ยังใช้อยู่นะคะ ที่บ้านใช้น่ะค่ะ
ส่วนเรื่อง รสชาด อันนี้มีสะดุดบ้าง เพราะปกติ เราใช้ชาดกับสีแดงชาดน่ะค่ะ ก็ดีค่ะ ได้ความรู้ใหม่
สุดท้ายก็ เดินทางโดยสวัสดิภาพนะคะ จะนับวันรอคอยพี่เสือกับน้องกระต่ายเลย ช่วงนี้ว่างค่า
-
น้องต่ายเป็นแม่ศรีเรือนจัง :katai2-1:
-
ภาษาที่ใช้ ลื่นไหลอ่านง่าย เข้าใจหมด ทั้งสรรพนาม คำขยาย คำวิเศษ...ทุกอย่างลงตัวนะ ในความรู้สึก
และไม่ใช่ภาษาที่ตาย แต่เด็กวัยรุ่น หรือเรียนนานาชาติอาจไม่เข้าใจ ไม่น่าอายที่จะใช้อย่างแน่นอน
-
จะรอนะคะ เดินทางปลอดภัยค่ะ
-
ลุ้น ๆ กับความน่ารักเสือต่าย
เดินทางปลอดภัยค่าาา
:bye2:
-
งดอัพT^T คุณพ่ออย่าให้พี่เสือเลิกติดน้องเลย
ถ้าเกิดโดนแยกกัน
ส่วนตัวสงสารพี่เสือมากกว่านะ เพราะว่า
พี่เสือความคิดความอ่านดูเป็นผู้ใหญ่กว่าน้อง
เลยทำให้ถ้าเสียใจคงจะน่าสงสารมากกก
น้องน่ารักจังทำขนมเก่งอ่ะ พี่ทำไรไม่เป็นเลย
เหอๆ คนเขียนรีบๆกลับมาแต่งต่อไวไวน๊า
หนูจะรอ :กอด1:
-
เค้าจะรอนะะะะะะ :mew2:
-
ชอบที่สุด อ่านง่าย สบายใจ น้องต่ายน่าร้าก พี่เสือค่อดเท่
-
เหมือนคู่สามีภรรยาเลย :m3: น่าร๊ากกกกกก
-
น้องต่ายเเม่ครีเรือนมากจ๊ะ อิอิ อยากทานมั้งเอาเล่นซะหิว เลยฮ่าๆ :hao6:
พี่เสือของขึ้นบ่อยจังเลยช่วงนี้ ก็หนูต่ายบ่อยนิ ฮ่าๆ
เดินทางให้ปลอดภัยนะคะ :bye2:
-
เที่ยวให้สนุกนะ เดินทางปลอดภัยค่ะ
-
พี่เสือน่ารักมากๆ หายใจเข้าหายใจออกเป็นน้องต่ายตลอดเวลาเชียวค่ะ อ่านแล้วปลื้มพี่เสือสุดใจจนแทบจะทำป้ายไฟเชียร์ให้ได้กินน้องต่ายเร็วๆ >///<
ขอบคุณสำหรับความรู้เรื่อง ‘งบอ้อย’ นะคะ เพราะปัจจุบันคงหาไม่เจอแล้วแน่ๆ ทำให้ได้รับความรู้รอบตัวด้วยเลย ^^
ปล. ขอให้เดินทางปลอดภัยนะคะ จุ๊ฟๆ
-
กระต่ายน้อยน่ารัก ซื่อไร้เดียงสาไปไหน 555
เที่ยวให้สนุกนะคะ :กอด1:
-
คุณพระ!
ต่ายน้อยยังไม่ขึ้นมัธยม...จะทำมาการองแล้วหรอลูก!
อิป้านี่แก่จะคลอดลูกได้แล้ว...
...มาการองยังไม่สำเร็จเล้ย >///<
หายไปตั้ง 10 วัน
ขาดใจตายพอดีอ๊าาาาาาา TwT
แต่ยังไงก็เดินทางโดยสวัสดิภาพนะคะ
แล้วพาพี่เสือกับน้องต่ายกลับมาไวๆน๊า~
-
น้องต่ายเตรียมตัวเป็นแม่บ้านเต็มที่!!
พี่เสือก็ขยันหยอดน้องจริงๆ
คนเขียนเดินทางปลอดภัยนะคะ ^^
-
:mew4:แหม น้องต่ายแม่ศรีเรือนจริงจริ๊ง หนูเตรียมตัวดีมากค่ะ :mew4:
-
โอ้ น่ารักอะ หัดทำขนมหลายอย่างเลย ขอให้คนเขียนเดินทางปลอดภัยน๊า และอย่าลืมเอาพี่เสือกะน้องต่ายมาเป็นของฝากน๊า
-
น้องต่ายแม่ศรีเรือนนน อ๊ายยยย
พี่เสือตลอดอ่ะแต่เค้าชอบนะ
:hao6: :hao7: :hao7:
-
ขอให้เดินทางโดยสวัสดิภาพค่ะ และรอค่ะ
-
โอ๊ยยยย แม่บ้านแม่เรือนจริงๆ เชียวววว :hao6:
กลับมาแล้วมาต่อไวๆ น๊าาาาาา :hao7:
-
o11 o11 แอบทวงของฝากเบาๆ :hao7: :hao7:
o9 o9 o9 อีกตั้งหลายวันคิดถึงพี่เสือน้องต่ายมากแน่เลย
-
น้องต่ายปลุกงี้พี่เสือถึงกับตื่น 55555
ท่าล่อแหลมมากลูก
แล้วก็ขอให้เดินทางปลอดภัยนะคะ
จะนับถอยหลังรอเลยอีก10วัน ^^
-
เดินทางปลอดภัยค่ะ :mew1: :mew3:
-
เสือน่ารักอ่ะ เอาใจใส่ด้วย ^^ ทุกอย่างลย
-
แค่นี้พี่เสือก็ไปไหนไม่รอดแล้ว :hao6:
-
เที่ยวให้สนุก
เดินทางปลอดภัยนะค่ะ
-
รอ รอ รอ เที่ยวให้สนุก กลับมาขอยาวๆเยอะๆ :mew1: :mew1: :mew1:
-
พี่เสือน้องต่ายน่ารักอีกแล้วอ่ะ อิอิ
เดินทางปลอดภัยนะค่ะ
-
ต่างคน ก็ฝึกงานกันไป
เสือฝึกเป็นสามีที่ดี ส่วนน้องต่ายก็ฝึกเป็นภรรยาที่ดี
หุหุหุ -.,-
-
ช่ายจริงด้วย
เหมือนคู่แต่งงานใหม่ รักกันหวานจ๋อย
คุณภรรยาจุ๊บรับคุณสามีกลับบ้าน
น้องต่ายน้อยเริ่มกล้ามากขึ้นทุกวัน
ขึ้นออนท็อปขย่มพี่ซะจนเดินเซกันเลยทีเดียว
ขอบคุณที่มาอัพให้อ่าน
เดินทางปลอดภัย
กดบวกและเป็ด :mew1:
-
ยิ่งอ่านยิ่งฟิน :hao7: :hao7: :hao7:
-
อยากได้น้องต่ายมาเก็บไว้ที่บ้านอะเป็นแม่บ้านสุดๆ
แต่ประโยคตอนท้ายของพี่เสือนี่ชวนคิดลึกนะเนี่ยมันก็จิงอะนะอะไรจะอร่อยเท่าน้องต่ายของพี่เสือได้เล่าคึคึ
-
ต่ายน้อยน่ารักที่สุดเลย :mew1:
-
อา...10วัน..........นานเกินไป จะลงแดงมั๊ยนะ?
-
เราชอบภาษานะ หาในงานเขียนของคนสมัยนี้ไม่ค่อยได้แหล่ว มาเห็นที่เรื่องนี้ชื่นใจ^^
-
เดินทางไปกลับโดยสวัสดิภาพค่า เที่ยวให้สนุกนะคะ :mew1:
แล้วกลับมาเขียนพี่เสือกับน้องต่ายให้หวานหยดไปเลยนะคะ :-[
-
เพิ่งเข้ามาอ่านเรื่องนี้ รวดเดียวเลย
สนุกมาก ชอบกระต่าย ชอบพี่เสือด้วยคอดหื่นเลย 555 :katai2-1:
เป็นกำลังใจให้นะคะ มาต่อเรวๆน้าา :mew1:
-
น้องต่ายช่างเป็นแม่ศรีเรือนจริง ๆ อย่างนี้พี่เสือก็สบายล่วงหน้า อิอิ
-
อย่าพึ่งรีบโตกันะเด็กๆ วัยแบบนี้กำลังน่ารักเลย
ยิ่งอ่านยิ่งรักยิ่งหลงพี่น้องคู่นี้
-
ตอนนี้น้องต่ายจู่โจมพี่เสือหรือนี่ แล้วก็เขินเองด้วยนะ :o8:
ขยันทำตัวน่ารักแถมยังเป็นแม่บ้านแม่เรือนอีกต่างหาก
อย่างนี้พี่เสือจะไปไหนเสีย ว่าแล้วก็อยากฟัดน้องต่าย :man1:
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ :กอด1:
ป.ล.เดินทางปลอดภัยนะคะ รักษาสุขภาพด้วยเน้อ
-
เวลาเหนื่อยๆมาเปิดคอมอ่านเรื่องนี้แล้วเหมือนเติมพลัง หัวใจมันฟูฟ่องเพราะความน่ารักของเสือกับต่ายน้อย
-
เอาจริงนะ ชอบภาษาและสำนวนแบบนี้มาก
ชอบคำโบราณๆ มันแแสดงออกแบบหวานๆดี ตรงดีด้วย อ่านแล้วดูชะมด ชม้อย5555)
น้องต่ายลุกไปแกล้งพี่เสือแบบนั้นเดี๋ยวก็โดดนกินหรอก ♥
-
น้องต่ายเริ่มแอบจุ๊บพี่เสือบ้างล่ะ (แต่พี่เสือก็รุ้ทัน^^)
คนเขียนจะไปอินโดเหรอ
หวา อย่างนี้ก็คิดถึงคนเขียน พี่เสือและน้องต่ายแย่เลย
ยังไงก็ขอให้เดินทางปลอดภัยนะ
-
พี่เสือนี่ร้ายจริงๆ
อย่าลืมของฝากเค้าน๊าคนเขียนนนนน :hao7: :hao7: :hao7:
-
รับทราบค่าา วันที่10เจอกัน
-
โอ้ยยยยย น่ารักมากค่ะ :m3: :m3: :m3: :m3: :m3: :m3:
ยิ่งอ่าน ยิ่งฟิน ยิ่งฟิน ก็จะยิ่งมีความสุข
ติดตามๆๆๆ เนื้อเรื่องลื่นไหล ภาษาเข้าใจอ่าน อ่านเพลิน
สู้ๆๆค่ะ :mew1: :mew1:
-
น้องต่ายน่ารักขึ้นทุกตอนๆเลย
อยากกอดน้องต่ายมั่งอะ
ชอบๆน้องต่ายจุ๊บพี่เสือ :mew1:
พี่เสือฝึกงานกับคุณพ่อ น้องต่ายฝึกทำอาหารกับคุณแม่
ทั้งสองคนเตรียมตัวกันน่ารัก อิอิ
ผู้เขียนคะ ขอเสนอตอนพิเศษพี่เสือกับน้องต่าย in อินโดนีเซียซักตอนนะคะ
-
เพิ่งเข้ามาอ่าน
กระต่ายน่าร้ากกกกกกกกกกกกกก :o8:
อยากได้ลูกแบบนี้อ่ะ จะเสี้ยมให้เป็นเคะน้อยๆเลย อิอิ :impress2:
:กอด1:
-
:hao7:อยากเป็นกระต่ายน้อย ของพี่เสือ :mew3:
-
จะหายไปหลายวัน กลับมาต้องมาเซ่นยาวๆเลยนะ :mew1:
เดินทางปลอดภัยนะคะ
-
เพิ่งได้เข้ามาอ่าน พี่เสือกับต่ายน้อยน่ารักมากค่ะ แต่แอบหวั่นมาม่าจริงๆ
-
น้องต่ายน่ารัก น่าฟัดฟัดฟัด!
พี่เสืออายุเท่าไหร่หว่า สูงตั้ง164 //ชั้นเตี้ยกว่าเรอะเนี่ย ไม่ยยย
-
โถ คุณพ่อขา อย่าพยายามกลุ้มใจเรื่องแยกพี่เสือจากน้องต่ายเลยค่ะ
ก็เขารักของเขามาตั้งแต่เกิด ดูแลกันมาแต่เล้กแต่น้อย?
วางแผนตั้งใจสร้างอนาคต ลงหลักปักฐาน พร้อมทั้งหาเศษหาเลยเพื่อเป็นขวัญและกำลังใจเพื่อวันข้างหน้าไปเรียบร้อยแล้ว
ส่วนน้องต่ายก็ออกจะเป็นแม่ศรีเรือน อยู่กะเหย้าเฝ้ากะเรือน คำน้อยคำมากไม่เคยเถียงไม่เคยว่า
เสน่ห์ปลายจวักมีเท่าไหร่ เพียรหมั่นศึกษามาให้หมด แบบนี้พี่เสือจะไปไหนรอด
คิคิคิ
รออ่านอย่างสุขใจและเดินทางโดยสวัสดิภาพนะคะ
-
อร๊างงงงงงงค์ เพิ่งอ่านไปได้แค่สองตอน
แต่ไม่ไหวแว้ น่ารักโฮก พี่เสือแอนด์น้องกระต่าย
โดยเฉพาะน้องกระต่าย นี่น่ารักจะไม่ทนนะคะ
อุ๊ย!! ขอตัวไปอ่านก่อนค่ะ เดี๋ยวจะตามคนอื่นไม่ทัน โฮ๊ะๆๆ
-
อ๊ากกกก กก กก กก
น้องต่ายน่ารักก ก ก ก ก กก
-
รับทราบจ้า วันที่ 10 เจอกัน!
คราวนี้ถึงตาคุณพ่อกลุ้มบ้าง....คุณพ่ออย่ากลุ้มเลย พี่น้องรักกันอ่ะดีแล้วววว อุอุ :hao7:
-
แอร๊ยยยยย อ่านถึงตอนที่ 10 แว้วววววว
กระต่ายน่ารักเกินคาด น่ารักทุกๆตอน อ่านไปยิ้มไปอ่ะ
แล้วยิ่งตอนพี่เสือช่วยน้องในห้องน้ำ แบบว่า.....โอยย
ซีนนี้มันฟินว่ะ ฟินแบบ แอร๊ยย...อร๊ายยย. อ๊างงงค์ (บรรยายไม่ถูก //////)
กว่าคนเขียนจะมาอัพอีกที ก็วันที่ 10 โน่น ฮ่าๆๆ อ่านทันเป็นปัจจุบันแน่ๆ
-
ตามมาอ่านจนถึงตอนปัจจุบันได้ซักที ฟินแล้วฟินอีก :heaven พี่เสือน้องต่ายนี่ทำหัวใจกระชุ่มกระชวยได้ดีจริงๆ :o8: ปกติเวลาอ่านนิยายจะชอบเก๊กหน้านิ่งเพราะกลัวคนในบ้านรู้ว่าทำอะไรอยู่ :katai1:(คอมตั้งอยู๋กลางบ้านเลยค้าบ) แต่เจอเรื่องนี้แล้วต้องหลุดยิ้มตลอดเลย สองพี่น้อง "รัก" กันดีจริงๆ :m3:
ขอบคุณคนแต่งมากคับ รอตอนต่อไปด้วยคนนะ :pig4: :call:
-
กลับมาขอวันละ 1 ตอน ทุกวัน นะครับ
-
:กอด1: นู๋ต่ายน่ารักอะ
หลงเด็กน้อยพอๆกะพี่เสือเลย
-
ตอนแรกมองข้ามเรื่องนี้ไป...แต่พอมาอ่าน...ตูชอบอ่ะ!!! >~<
-
ตอนนี้ก็น่ารักอีกแล้ว กิ้ว กิ้วว
คุณคนเขียนไปเที่ยวพักผ่อนให้สนุกนะคะ กลับมาจะได้มีไฟมาแต่งน้องต่ายกับพี่เสือต่อ :กอด1:
-
อ่านจบเป็นปัจจุบันแล้ว
ให้สามคำ " น่า รัก มาก "
อยากอ่านพาร์ทโตของพี่เสื้อน้องกระต่ายแล้วล่ะสิ
อิอิ รอวันกระต่ายน้อยถูกเสือจับกินอย่างจริงจัง อร๊ายย~
-
:mew1: น่าััรักอ่ะ
-
อ่านแล้วแบบว่า อิพี่เสือ หื่น หน้าตาย และโรแมนติก + น้ำเน่ามากอะ ฮาาาาาา
น้องต่ายนิน่ารักก ใสซื่อออออออ น่ารัก
ถ้าสองคนนี้รักกัน คงไม่มีใครแปลกใจอะ เชื่อเถอะ
-
ตอนแรกว่ากะรอให้จบก่อนแล้วค่อยอ่าน
แต่สุดท้ายก็ทนไม่ไหว สามชม. รวดเดียวจบเลย
คุณแม่เคยเป็นสาววายมาก่อนหรือเปล่านั่น (แซวๆ)
หนูต่ายมันน่ารัก น่าฟัด ไม่แปลกใจทำไมไอ้พี่เสือมันถึงจะหื่นใส่ตลอดเวลา
สักม.ปลายนี่คงจะก๊าวใจน่าดู
-
ฟินค่ะ น่ารักมากกก.
อ่านไปยิ้มไปจนหน้าบานเป็นจานกระด้งแล้ว
ชอบอ่ะ. สุโค่ยยยยยย
-
เดทแรกของพี่เสือกับต่ายน้อยไม่ได้มากมายแต่ก็อบอุ่นหัวใจเนอะ
ชอบมากที่พี่เสือลงทุนทุบกระปุกเพื่อพาน้องไปเที่ยว โห ป๋ามากกก 555+
คราวหน้าให้น้องต่ายเลี้ยงบ้างนะ แต่เป็นอะไรพี่เสือคงรู้คำตอบอยู่แล้ว อุคริๆๆๆ >///<
-
รอน้องต่าย :hao5: :hao5: :hao5: :hao5: :hao5: :hao5:
-
คิดถึงพี่เสือกับน้องต่ายแล้วน้า :ling1:
-
โอยจะละลายกับพี่เสือน้องต่ายค่ะ
น่ารักมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
ยิ่งอ่านก็......ยิ่งรัก (อันนี้ไม่เกี่ยวกับพรรคเพื่อไทย)
ยิ่งหลง แบบหัวปักหัวปำ ชอบมากๆ ค่ะ
-
กลับมาเเล้ว ขอ 5 ตอนรวดนะ เหะๆๆ
-
กระต่ายน่ารักงื้มๆๆๆ อยากได้ๆๆๆๆ /me ลงไปแดดิ้น
นายเอกเรื่องนี้แบ๊วได้ใจสุดๆ ชอบง่าๆๆๆๆๆ
ขอแบบนี้สักคนได้ไหม อยากฟัดแก้มๆๆๆ
-
เรื่องนี้น่ารักมาก ๆๆๆ ตามปกติ จะไม่ชอบเรื่องพี่รักน้องแบบนี้ มันมองผิดธรรมชาติ แต่เรื่องนี้เขียนมาได้แบบน่ารักที่สุด พี่เสือเตรียมพร้อมทุกอย่างสำหรับน้องต่ายมาก จริง ๆๆ ดูแลทุกสิ่งชีวิตประจำวันของพี่เสือทุ่มเทดูแลน้องต่ายอย่างดี เตรียมเสื้อผ้า หาอาหาร ดูแล หายารักษา เตรียมกระเป๋าหนังสือ สอนหนังสือ หาเงินให้น้องต่ายไปเที่ยวน่ารักมาก คือเห็นเลยว่าใส่ใจและรักต้องต่ายมาก
ประโยคเด็ด เสือรักของเสือ ไม่รังเกียจ ไม่เมื่อย เพื่อน้องต่ายเสือทนได้ 555
รอตอนต่อไปค่ะ รอตอนน้อง โต คงจะหวานกว่านี้ หวังว่าพ่อคงไม่จับแยกไปเรียนคนละที่เสียก่อนนะค่ะ แอบหวั่นในใจ
-
คิดถึงพี่เฉือ... (อารมณ์เด็กน้อยพูดไม่ชัด ^^)
แวะมาดันให้ รอของฝากจากคุณคนแต่งอยู่นะคะ กอดๆ
-
รอพี่เสือน้องกระต่ายคัมแบ็ค :z2:
-
กดบวกเบาๆ รอด้วย :mew1:
-
รีบพาพี่เสือ น้องกระต่าย กลับจากอินโดได้แล้ว คิดถึงมากมาย
-
ได้ข่าววันนี้ พี่เสือจะพาน้องต่ายกลับมาหล่ะ ปูเสื่อรอๆๆๆๆ
-
ปูด้วยคน :katai5:
-
17. พี่เสือ น้องกระต่ายกับน้ำตา
พี่เสือเป็นคนตื่นเช้า
หกโมงพี่เสือก็ตื่นไปวิ่งแล้ว แต่น้องกระต่ายยังหลับฝันหวานอยู่เลย บางครั้งน้องก็ไม่ชอบให้พี่ชายตื่นเช้าๆ เพราะแทนที่จะใช้เวลากอดน้องนานๆ กลับไปวิ่งจ๊อกกิ้งเสียนี่
พอเจ็ดโมง น้องกระต่ายก็ยังนอนอยู่ พี่เสือก็จะเข้ามาปลุก ตัวพี่เสือชื้นเหงื่อไปหมด แต่น้องกระต่ายก็ชอบให้พี่เสืออุ้มไปอาบน้ำ
ถ้าหากเป็นช่วงเปิดเทอม น้องจะผลักให้ไปทานข้าวก่อน แต่ช่วงนี้ปิดเทอม ถึงจะแค่เดือนเดียวก็เถอะ น้องกระต่ายเลยได้ทีอ้อนให้เต็มที่
"อุ้ม" กระต่ายน้อยชอบให้พี่เสืออุ้มที่สุด ทุกครั้งที่น้อยเนื้อต่ำใจว่าเกิดมาผิดพ่อผิดพี่ชาย กระต่ายจะคิดในแง่ดีทุกครั้งว่า อย่างน้อยตัวเองตัวเล็ก พี่เสือก็จะได้อุ้มบ่อยๆ
วงแขนพี่เสือแข็งแรงมาก ครูเบิ้มบอกว่าอีกไม่กี่ปีก็จะเป็นมัดๆ หิ้วน้องกระต่ายได้ด้วยมือข้างเดียว
กระต่ายชอบตาพี่เสือ มันเป็นสีดำเข้ม เรียวดุสวยงาม ไม่เหมือนของน้องที่กลมโตบ๊องแบ๊ว หลังจากนั้น พี่เสือจะบริการถอดเสื้อผ้าให้น้อง แล้วพี่เสือกับกระต่ายจะอาบน้ำด้วยกัน
"ทำไมของพี่ไม่เหมือนของหนู ?" น้องมักถามแบบนี้เสมอ พลางจ้องเสือน้อยของพี่ชายเขินๆ
"กระต่ายยังเด็กอยู่ไง" พี่ชายตอบ จับรูดแท่นลำแข็งขืน มันผงาด ชูคอน่ากลัว
"น่ากลัวจัง" น้องกระซิบเบาๆ พี่เสือเลยอุ้มน้องให้นั่งขอบอ่าง
"ทำเหมือนทุกทีนะครับ ?" พี่เสืองับหูน้องเล่น เล่นเอาคนตัวเล็กขนลุกเกรียว
"ฮื้อ... ต้องทำทุกวันเลยเหรอ ?" น้องมองของพี่เสืออย่างหวาดๆ แต่พี่เสือตะปบมือนิ่มให้กอบกุมท่อนลำรวดเร็ว
"ผู้ชายสุขภาพดีทำทุกวัน" โกหกหน้าตาเฉย แถมยังสำทับอีกว่า "ต่ายน้อยมาให้พี่ทำด้วยสิ"
เจ้าตัวเล็กขยับตัวเข้าหาอย่างไม่ค่อยสบายตัวนัก พี่เสือแตะท่อนเล็กๆ นุ่มนิ่มเบาๆ
"ทำให้พี่ก่อน"
คล้ายเป็นคำสั่งที่ทำให้กระต่ายน้อยเคลิบเคลิ้ม มือเล็กชักรูดของพี่ชายตามที่เคยเรียน น้องกระต่ายทำไม่เก่งหรอก เข้าขั้นแย่ด้วยซ้ำ เพราะเจ้าตัวทั้งเขิน ทั้งกลัวของพี่ชาย
แต่ที่ทำให้พี่เสือถึงทุกครั้งคือแก้มเนียนใสที่แดงจัด ดวงตากลมโตที่มีทั้งแววเขินอายระคนหวาดกลัวนั่น
เมื่อถึงฝั่ง พี่เสือจะจับมือน้องออก ขนหยาบเสียดสีทำให้มือน้องแดงกร้าน พี่เสือรีบล้างมือให้น้อง หากเป็นปกติพี่เสือคงจะเอื้อมมือมาปลดปล่อยให้น้อยกระต่ายแล้ว ถ้าไม่ติดที่ว่าเมื่อวาน ในค่ายมวย รุ่นพี่เอาคลิปโป๊มาแอบดูกัน
พี่เสือเลยดันตัวน้องให้นั่งบนเคาเตอร์ เครื่องเพศขาวสะอาด กระจุ๋มกระจิ๋มน่ารักลอยอยู่ตรงหน้า
"พี่เสือ ?" น้องพยายามหุบขาแน่น ให้พ้นสายตาลามกของพี่ชายให้มากที่สุด
"ให้พี่ดูหน่อย" พี่เสือค่อยๆ แหวกเข่ามนทั้งสองออก แท่งเล็กๆ ของน้องช่าง...
...น่ากินเป็นบ้า
"ฮื้อ!" กระต่ายน้อยคราง สะบัดศีรษะ เมื่อพี่ชายจู่ๆ ก็งับเอาท่อนเล็กๆ ของน้องเข้าปาก
"พี่จ๋า สกปรก..." มือนิ่มพยายามดันศีรษะพี่ชายออกไป แต่ทว่าไม่สำเร็จ
"ไม่หรอก ของต่ายน้อยอร่อย" พี่ชายดูดไล้เลียตรงหัวหยัก ตวัดลิ้นไปจรดโคน ดูดกลืนกินเต็มช่องปาก เจ้าตัวเล็กเกร็งเขม็งด้วยความไร้เดียงสาในเรื่องเพศ
"พะ....พี่" เสียงหวานกระเซ่า พี่เสืออมรูดรุนแรง ค่อยปล่อยแท่งเรียว แล้วไปโลมเลียเน้นย้ำตรงลูกกลมๆ นุ่มๆ ฟันเรียวขบกันเบาๆ ให้น้องชายสะดุ้งเฮือก
"อา... อา..." สะโพกมนบิดไปมาด้วยความวาบหวาม สองขาหนีบแน่นให้ศีรษะพี่ชายถลำลึกเข้าไปในตัวมากขึ้น มือเรียวจิกเรือนผมดำแน่นหนาเพื่อระบายความอึดอัดภายใน
"พี่จ๋า พี่เสือ หนู อา อา..." เจ้าตัวเล็กครางอย่างหมดเรี่ยวแรง ภายในร่างกายบิดเกลียวแน่น หายใจถอบถี่
นี่มันยิ่งกว่าที่พี่เสือใช้มือทำให้...
ภายในโพรงปากพี่เสืออุ่นร้อนวูบวาบไปหมด กระต่ายน้อยไม่อาจทานทนได้อีกต่อไป
"อ๊าาา!!" เสียงหวานกรีดร้องดังคับห้อง น้ำรักสีขาวขุ่นเปรอะเต็มปากพี่ชาย
"พี่จ๋า โฮ... หนูขอโทษ...." กระต่ายน้อยรีบเช็ดน้ำรักตัวเองออกจากปากพี่ชาย
"ปล่อยออกมาก็ดีแล้วครับ" พี่เสือปลอบ จุมพิตแก้มเนียนแผ่วเบา
"ต่ายน้อยทำให้พี่บ้างดีไหม ?"
กระต่ายน้อยสะดุ้งสุดตัว "เอ๋ ?"
"ถ้ารังเกียจไม่ต้องก็ได้นะ" พี่เสือยิ้มๆ ทำให้คนเป็นน้องใจอ่อนยวบ
"ได้จ้ะ" กระต่ายน้อยผู้แสนซื่อโดนพี่ชายหลอกอีกครา
พี่เสือจัดให้น้องนั่งพิงผนัง ส่วนตัวพี่ชายยืนชิด ยื่นแท่งลำอวบหนาให้น้องเข้าปาก
"อุ..." ต่างกันเหลือหลาย ของพี่ชายใหญ่และแข็งมาก จนปากน้อยๆ ไม่สามารถกลืนกินได้หมด
"เลียตรงปลาย เหมือนที่พี่ทำให้ไง" พี่เสือค่อยๆ สอนทั้งๆ ที่ใจอยากกดกระชากเข้าปากนุ่มๆ เหลือเกินแล้ว เจ้าตัวขาวช้อนตาขึ้นมองอย่างลังเลก่อนจะค่อยๆ วาดลิ้นเลียตรงหัวหยัก ดูดเบาๆ จนไปถึงโคน ต้นขาของพี่เสือแข็งเกร็งอย่างเสียวซ่าน
"ดีมาก" พี่เสือเอ่ยชม ทำให้คนด้านล่างมีกำลังใจ ปากน่ารักดูดเลียไปตามลำท่อน ก่อนจะค่อยๆ ละริมฝีปากออก พี่เสือแทบทนไม่ไหวแล้ว เมื่อความอุ่นร้อนของโพรงนิ่มละออก มือหนาของพี่ชายก็พ่ายแพ้ให้แก่ตัณหา
พี่เสือกดศีรษะเล็กให้ดูดอมลึกล้ำ สะโพกหนากระแทกเข้าริมฝีปากนุ่มรุนแรงจนน้องตัวโยน
"อุ อุ.." เสียงร้องปานจะขาดใจของกระต่ายน้อยดังขึ้น ไม่สามารถบอกพี่ชายได้ว่าพอ เพราะท่อนลำอันเขื่องนั้นปิดปากแน่น แล้วยังกระแทกลึกจนถึงโคนลิ้น
ทั้งอึดอัดและเจ็บปากเหลือเกิน กระต่ายรู้สึกเหมือนปากฉีกไปแล้ว
"อุ อุ" พยายามส่งเสียงร้องบอกให้พี่ชายเบาแรงลง แต่นั่นไม่ช่วยเลย ราวกับเสียงร้องด้วยความเจ็บปวดได้เพิ่มแรงราคะให้พี่ชาย สะโพกสอบกระแทกอย่างเมามัน ไม่สนใจคนเบื้องล่างแม้แต่น้อย
"อา ต่ายน้อย" ความรู้สึกอบอุ่น รัดรึงนั้นช่างวิเศษ ริมฝีปากน้องชายช่างหอมหวาน
พี่เสือลืมตัว...
...ลืมไปแล้วว่าคนตรงหน้า พี่เสือเคยสัญญาไว้ว่าอย่างไร
น้ำใสกลิ้งจากดวงตาคู่โต เมื่อพี่เสือกระแทกตัวครั้งสุดท้าย ปลดปล่อยน้ำรักเต็มปาก
"ต่าย!" พี่เสือลืมตัว ก็พบคนน่ารักตรงหน้านิ่งงัน ดวงตาวาวรื้นด้วยน้ำตา ร่างกายเปลือยเปล่าเปรอะด้วยคราบคาว ภายในโพรงและมุมปากมีน้ำรักเปรอะเปื้อน
"ไม่เป็นไรนะครับ" พี่เสือใจหายวาบ ตั้งแต่เกิดมา ไม่มีครั้งใดที่หัวใจสั่นไหวเช่นนี้มาก่อน
"เจ็บ..." เสียงหวานนั้นเบา ไม่ต่างจากเสียงกระซิบแต่ทำให้หัวใจพี่เสือบีบรัดแน่น
ร่างสูงใหญ่รีบช้อนร่างน้อยขึ้นกับอก
"พี่ขอโทษ พี่ขอโทษครับ" พี่เสือพึมพำ เขาเกือบจะ... ขืนใจกระต่ายน้อยไปแล้ว
กระต่ายน้อย... คนที่เขารักที่สุดในโลก
เจ้าตัวเล็กซุกใบหน้ากับอกแน่น ไหล่บางสั่นเทิ้มเพราะแรงสะอื้น"ไม่เอาแล้วนะ ไม่ทำแล้ว"
"ครับๆ ไม่มีอีกแล้ว" พี่เสือรีบตกลง น้องจึงเงยหน้าขึ้น ดวงตากลมโตแวววาวนั้นบอกว่าเชื่อพี่เสือหมดใจ
แต่หัวใจพี่เสือกลับบิดเกลียวสั่นไหว
"พี่ขอโทษนะครับ"
"หนูรักพี่เสือ" น้องสะอื้น "อย่าทำแบบนั้นกับหนูอีกนะ"
"ไม่มีแล้วครับ ไม่มี"
พี่เสือจำไม่ได้ว่าสัญญากับน้องไปกี่ครั้ง กว่ากระต่ายน้อยจะยอมให้เขาอาบน้ำให้ แต่สิ่งหนึ่งที่พี่เสือจำจนตายคือ
อย่าทำให้น้องร้องไห้.... ไม่ว่าจะเพราะอะไรก็ตาม
หลังจากนั้น น้องกระต่ายจะลงมาช่วยคุณแม่ทำกับข้าว พี่เสือจะไปแต่งตัว เตรียมไปซ้อมบาสเกตบอลที่โรงเรียน แต่วันนี้กระต่ายน้อยดูซึมๆ จนคุณแม่สงสัย
"ไม่สบายรึเปล่าลูก ?" คำถามคุณแม่ทำให้พี่เสือร้อนตัว คนที่ทำให้กระต่ายไม่สบายก็นั่งอยู่ไม่ไกลนี่แหละ
"เปล่าจ้ะ" น้องตอบเสียงเบา พี่เสือได้แต่ถอนหายใจ
วันนี้ไม่อยากออกบ้านเลย... ไม่อยากทิ้งกระต่ายน้อยไว้กับความอึดอัด
"เหรอ งั้นรีบๆ กินนะลูก จะได้ไปเรียนพิเศษ" คุณแม่ไม่ได้ใส่ใจอีก เพราะขนาดพี่เสือยังเฉยๆ แสดงว่าไม่เป็นอะไรมาก
กระต่ายกลับจากเรียนพิเศษประมาณเกือบเที่ยง เจ้าตัวจะเข้าครัว ทำของหวานๆ เย็นๆ เตรียมให้พี่ชายกิน แต่วันนี้กระต่ายน้อยดูเนือยผิดปกติ
"เป็นอะไรรึเปล่า ?" คุณแม่ชักไม่แน่ใจแล้ว ปกติเจ้าตัวเล็กจะกระตือรือร้นกับสูตรขนมใหม่ๆ ตลอด แต่วันนี้ดูใจลอยเหลือเกิน
"คุณแม่" ดวงตากลมโตหันมาสบ คุณแม่ถึงกับตกใจ เพราะในดวงนั้นบรรจุด้วยความสับสนและเสียใจ
"ต่ายน้อย" คุณแม่รีบโอบลูกชายคนเล็ก จูบกระหม่อมบางก่อนค่อยๆ ถาม "เป็นอะไรครับ ? บอกแม่ได้ไหม ?"
ไหล่บางไหวกระเพื่อม ฟันขาวขบริมฝีปากจนช้ำก่อนค่อยๆ พูดเสียงเบา "ถ้า... ถ้า... คนที่คุณแม่รัก บังคับให้คุณแม่ทำอะไรที่คุณแม่ไม่ชอบ คุณแม่จะโกรธไหม ?"
คุณแม่เดาเรื่องได้ทันที
พี่เสือแน่ๆ
แต่ไม่เข้าใจว่าพี่เสือบังคับน้องเรื่องอะไร ก็ทั้งทนุถนอม ทั้งหวง ทั้งห่วงขนาดนี้
"โกรธสิลูก"
"แต่คุณแม่รักเค้ามากนะ" เจ้าตัวเล็กทำท่าคิด
"ถ้าอย่างนั้นก็ให้อภัยเค้า"
"ให้อภัย ?"
"ใช่จ้ะ ถ้าเค้าขอโทษอย่างจริงใจ ก็ให้อภัยเค้าจ้ะ" คุณแม่ลูบศีรษะเล็กอย่างรักใคร่
นานทีปีหนที่ลูกชายจะทะเลาะกัน ดวงตาหวานเงยขึ้นสบ ก่อนจะพยักหน้า
พี่เสือเอาใจน้องเป็นพิเศษ ทั้งสอนหนังสือ ทั้งแต่งตัวให้ ส่วนกระต่ายน้อยกลับเงียบๆ ไม่ได้มึนตึง แต่ก็ไม่ได้ยิ้มหวานให้พี่เสือ เมื่อเข้านอน พี่เสือจึงเอนกายนอนข้างๆ น้องน้อย กอบกุมสองมือนิ่มมาจรดริมฝีปาก
"ยังโกรธพี่อยู่เหรอ ?" พี่เสือถาม น้อยครั้งนักที่น้องเล็กจะโกรธพี่ชาย
"หนูก็ไม่รู้" กระต่ายน้อยตอบตามความรู้สึก
"ถ้าอย่างนั้นยิ้มให้พี่หน่อย" พี่เสือพยายามส่งยิ้มให้ในความมืด "พี่เสือรักต่ายน้อยนะ"
คำบอกรักของพี่เสือ... มีบางอย่างมากกว่าเพื่องอนง้อ มันชุ่มฉ่ำ ราวกับไหลรินเข้าไปในใจของต่ายน้อย รอยยิ้มหวานถูกแต่งแต้มอย่างบังคับไม่อยู่ พี่เสือโล่งอก
"หนูก็รักพี่เสือจ้ะ อย่าทำอย่างนั้นอีกนะ"
พี่เสือจูบแก้มเนียน ฝังใบหน้ากับซอกคอนิ่ม "ไม่มีแล้วครับ พี่เสือสาบาน"
น้องเล็กลูบหลังปลอบใจพี่เสือเบาๆ พึมพำคำเดิมว่า "หนูรักพี่เสือที่สุดเลยนะ"
___
คำตาม
เสพดรามาส่วนตัวของคนเขียนจากเพจแล้ว เสพมาม่าเบาๆ ต่อ :z6: :a5: จริงๆ ตอนนี้แต่งก่อนตัวเองจะเข้าโหมดเศร้าค่ะ แล้วคิดว่าไว้หลังกลับมาจากอินโดอาจจะมาเปลี่ยนเลยยังไม่ได้อัพก่อนไป (เลยมีแต่สปอย)
จริงๆ แล้วคำตามจะจบลงตรงนี้ค่ะ เพราะเราไปเวิ่นเว้อในเพจเกาะส่วนตัวไปแล้ว ชาวเกาะคงจะสำลักมาม่ากันแย่ แต่ถ้าใครยังมีเวลาว่างก็เลื่อนอ่านอนาคตและสปอย (เหรอ ??) ของสองพี่น้องข้างล่างได้เลยค่ะ
ให้เวลาพักสายตาสักครู่ด้วยเพลงอาเซียนร่วมใจ 1 เพลง 5555 http://www.youtube.com/watch?v=sZ_RZR5rZYg ร้องพร้อมกันนะคะ อาเซียนร่วมใจๆๆๆๆๆ
ได้บรรยากาศตปท. กันยัง ??
>>
สารภาพตามตรงว่าไม่ได้มีเค้าโครงนิยายอยู่ในหัวเลยระหว่างอยู่ ตปท. ค่ะ ถ้าเป็นชาวเกาะก็จะเห็นว่าวันแรกๆ เราแสนจะลัลล้าเฮฮาบาหลีมาก อัพรูปจนเมื่อย แต่พอวันท้ายๆ จะเงียบ.... แล้วดราม่า :z3: เครียดค่ะ ยิ่งอยู่ไกลบ้านยิ่งเครียด :katai1: เอกสาร ติดต่อเรื่องอะไรก็ต้องรอวันทำการ บินกลับไทยก็ไม่ทัน นอนเอาส้นเท้าที่ทาครีม 91E ได้สองคืนก็คิดตกค่ะ บินกลับด้วยสมองที่โล่งกว่าเดิม (ปกติบรรจุขี้เลื่อย 90%) แต่พอกลับมาไทย เปลี่ยนซิมเท่านั้น ไลน์ก็เรียกใหญ่...เปิดดู อ้าว คำขอส่งเกมนี่หว่า... นี่อัพเดทโว้กไทยแลนด์.... และข่าวดีกับข้อความจากญาติมิตรค่ะ.... เมื่อเช้านี้เพื่อความชัวร์เลยเช็กด้วยตัวเองอีกครั้งนึง เว้ยเฮ้ย สวรรค์มีตา พระเจ้ามีจริงค่ะ
ก่อนอัพเพจเลยมีอารมณ์ดี (จะเข้าเรื่องสปอยน้องๆ แล้วค่ะ มารวมตัวกันก่อน) นั่งวาดโครงร่างไทม์ไลน์ของเรื่องนี้ให้เป็นเรื่องเป็นราว และได้ออกมาว่า... น้องกระต่ายจะมีหนุ่มมาจีบ.... พี่ชายแทบจะกลายเป็นเสือหัวเน่า.... ป้านกชีจะกลับมา......จะมีตัวละครเพิ่มเติมอีกเรื่อยๆ.... จะได้อ่านในมุมมองคุณแม่..... เราจะสอดแทรกบทเรียนมนุษยธรรม.... สองศรีพี่น้องจะไปฝึกงานเตรียมแต่งงาน (ไม่ใช่!).... และจะมีภาคฮันนีมูนของสองศรีพี่น้องค่ะ อันนั้นนั่งคิดตั้งนานว่าจะไปประเทศไหน ไทยเราก็ไม่ค่อยเชี่ยว เป็นสตรีฮิกกี้ ตปท. ที่ไปมาพอขุดคุ้ยก็ย้อนอดีตนานเกินไป.... อียิปต์ อาา ไกลไปมั้ย มันประท้วงกันรึเปล่า เด็กๆ จะโดนลักพาตัวมั้ย หรือน้องต่ายจะโดดลงแม่น้ำไนล์แล้วได้กับเมมฟิสแทนนังแครอล แต่หนุ่มที่อเล็กซานเดรียหล่อมากนะ.... นิโกรที่นั่นก็แหม่ะ... พรีเมี่ยมสุดๆ เวียดนาม อาาา อดีตอันทรหด ประเทศที่ไปมาสองที กลับมานอนเป็นศพทุกที ฮ่องกง จีน อาาา กลิ่นส้วมลอยมาาา ญี่ปุ่น เพิ่งกลับมา แต่ไปเที่ยวไม่กี่ที่เพราะเวลาไม่อำนวย ยุโรป อาาาาาา เรื่องมันก็นานมาแล้วจริงๆ จำได้ว่าปารีสขี้หมาเยอะมาก สวิสสวยมาก อิตาลีหนุ่มหล่อมาก..... อินโด สดๆ ร้อนๆ แม่เจ้า ไม่ต่างจากไทยเลยค่า! เขมร ลาว น่าสนใจสุดๆ แต่สุดท้ายเลยคิดตก เอาประเทศที่ตู(จำเป็น)ต้องไปบ่อยที่สุดก็ได้วะ! บอกใบ้ว่าอยู่ในอาเซียนค่ะ และตอนฮันนีมูนนี้ จะเป็นตอนที่แต่งขึ้นเพื่อเชื่อมสัมพันธ์อันดีในหมู่ประเทศอาเซียน!?
-
เย้ย ! พี่เสือ :katai1:
แอบมาม่าเล็กๆ :katai4:
-
คู่นี้พัฒนาไปอีกขั้นแล้ว แม่ยกอย่างเราปลาบปลื้มเหลือเกินค่ะ
ดูไทม์ไลน์เรื่องแล้ว น่าติดตามมากๆเลยค่ะ
ปล. กำลังจะไปเวียดนามเพื่อสานสัมพันธ์อาเซียนพอดี อ่านคำตามแล้วแอบหวั่นใจ ถึงกับเป็นศพเลยเหรอคะ แล้วเราจะไปเดือนนึง จะกลับมาเป็นเถ้าเลยรึเปล่าเนี่ย 55555
-
ต่ายน้อยเคืองพี่เสือออ :hao7:
-
:mew2: :mew2:
น้องต่ายแอบกลัวเลย แต่ก็นะ มันเป็นวัยที่ อารมณ์เพศมันพลุ่งพล่าน
ไม่เป็นไร นะ
ส่วนในเรื่องอนาคตไม่อยากจะคิด ตอนที่พี่เสือเป็นหมาหัวเน่า เสือหงอยก็งานนี้
-
อย่าเผลอตัวอีกนะ เจ้าเสือ! :hao4:
-
พี่เสือจะกลายเป็นหมาหัวเน่า หม้ายนะะะะะะะะะะะ :ling1: :ling1: :ling1: :ling1: :ling1: :ling1:
-
:mew1: ยินดีต้อนรับคนเขียนกลับมาจร้า
:katai2-1:
-
ตอนแรกกะนึกว่าพี่เสือได้ฮึดจ้ำบึดกับน้องแล้วซะอีก!
แต่เล่นรุนแรงกันทางปากแบบนี้ก็ไม่ไหวนา...พี่เสือนา
ครั้งแรกของน้องก็เล่นเอาน้องไม่ประทับใจแล้ว...
...ปากยังเจ็บขนาดนี้ แล้ว 'ตรงนั้น' จะเจ็บขนาดไหน!
#นี่ฉันเมนท์อะไร #เป็นห่วงจริงๆกะเรื่องนั้น #อะไรของฉันฟร๊ะ!
:katai1:
-
อิพี่เสือ อิหื่น น้องต่ายน้อยร้องไห้เลย ฮือออออ :mew4:
-
มันอีกนานใช่มั้ยคะกว่าเรื่องจะจบ
คือ อยากอ่านต่อไปเรื่อยๆ นานๆ ไม่อยากให้จบเร็วๆ นี้เลย
แค่น้ำจิ้มกรุบกริบๆ น้องต่ายยังขยาดพี่เสือแทบแย่
แล้วพอโตไปอีกหน่อยน้องจะยอมเข้าใกล้พี่เสือเหรอ
เพราะถึงตอนนั้นมันก็คงจะขยายขึ้นอีกเป็นแน่แท้
ทีนี้น้องต่ายแค่เห็นก็คงลมจับอ่ะ กร๊ากกกก คิดไปไกล :laugh:
อ่านสปอยแล้วแอบสงสารพี่เสือ
ได้แต่หวังว่าไอ้หนุ่มที่มาจีบน้องต่ายคงไม่ได้แตะน้องแม้แต่ปลายเล็บ
ไม่งั้นพี่เสือคงไม่ปล่อยให้มีชีวิตรอดแน่
-
พี่เสือเอาซะน้องกลัว
แล้วจะยังไงต่อละเนี้ยพี่เสื้อ กล่อมใหม่ 555 :hao3:
-
อีพี่เสือพลาด 555
ไม่เอามาม่านะคะคนแต่ง อิอิ
-
นักเขียนกลับมาพร้อมกับมาม่าชามเล็กๆพอประทังชีวิต(เกี่ยว!?)
น่าสงสารอนาคตพี่เสือจังกลายเป็นหมาหัวเน่า555+
-
ต่ายน้อยร้องไห้เพราะพี่เสือซะแล้ว
นี่หรือเปล่ากรรมเก่า ในสปอยอนาคตพี่เสือเลยกลายเป็นเสือหัวเน่า
ขอนอยด์ล่วงหน้าเลยได้มั้ย แค่คิดก็เสียใจแล้ว
:กอด1:
-
อุ๊ย พี่เสือทำน้องกระต่ายร้องไห้ ง้อเลยๆ
-
โด่แนะนำที่ฮันนีมูนช้าไป(เพิ่งเข้ามาอ่าน) :ling1:
อยากให้ไปที่พระอาทิตย์เที่ยงคืนอ้ะ พี่เฉือมันจะได้ทั้งวัน
เด๋วคนอ่านแถมแมงวันสเปนแช่เหล้าขาวให้โหลนึง
-
เกือบไปแล้วนะพี่เสือ
ชอบคุณแม่มากกก
-
มาแล้ววว คิดถึงพี่เสือกับน้องต่ายจะแย่แล้วค่า :กอด1: :กอด1:
งวดนี้พี่เสือหื่นไม่บันยะบันยัง โดนงอนเลยไหมละ :laugh:
ฮาตรง คำตาม
....พูดเรื่องพล็อตเรื่องอยู่ดี ๆ ทำไมหลัง ๆ เข้าเรื่องหนุ่ม ๆ ต่างแดนได้ละเนี่ย 555+ (โหวตหนุ่มลูกครึ่งมาจีบน้องต่ายหน่อยค่า) :hao7:
-
เข้าใจอารมณ์กำลังขึ้นเต็มที่ เลยลืมตัว :laugh: สงสารต่ายน้อยจริงๆ รอบหน้าพี่เสือใจเย็นๆกว่านี้หน่อย ค่อยๆเป็นค่อยๆไป
อยากเห็นน้องต่าย on top :hao6:
-
ได้แต่แทะโลมไปวันๆ กินไม่ได้สักที
ฮ่าๆๆๆ น่าฉงฉานพี่เสือ
-
สาบานไปแล้วอย่างงี้ทีหลังก็อดดิเสือ
-
แง้ววว พี่เสือค่อย ๆ นะคะ เด็กน้อยยังไม่ชิน พี่เสือก็เป็นเด็กหนุ่มอ่ะเนอะ อยากรู้อยากลองตามประสา
รุนแรงกับน้องไปนิด เวลากระต่ายซึมนี่แบบน่าอึดอัดมาก ๆ เพราะปกติน้องจะร่าเริงยิ้มแย้มตลอด
ค่อยปรับกันไปเนอะ
ขอบคุณค่ะ
-
พี่เสือเอ้ย!
ถ้าน้องต่ายเราเกิดโกรธขึ้นมานี่เรื่องยุ่งเลยนัเนี่ย
ฮู่ แต่ก็ค่อยยังชั่วที่น้องต่ายไม่ได้ปั้นปึ่งกับพี่เสือไม่อย่างนั้นงานนี้มีโฮ
-
พี่เฉือ!!! ทำไมไปสัญญิงสัญญาอะไรแบบน้านนน~
เห็นน้ำตาน้องก็เลยใจอ่อนซะงั้น ก็พอเข้าใจนะว่าอารมณ์มันพีคแล้วควบคุมยากมันก็เลยรุนแรงไปนิด แต่ไปสัญญาสาบานแบบนั้นแล้วต่อไปจะกินน้องต่ายยังไงล่ะเคอะ
เฮ้อ... มองไม่เห็นทางน่อ
-
พี่เสือเอ๊ย ความหื่นเป็นเหตุ
ต่อไปจะยังไงล่ะทีนี้ ต่ายน้อยไม่ชอบกินเสือน้อยซะแล้ว
-
พี่เสือก็พลาดได้ อร๊ายยย แต่จะไม่มีอีกแล้วจริงหรอพี่เสือออ
ขอมาม่าเล็กน้อยพอกรุบกริบนะคะ ประเภทต้มยำน้ำข้นซดทั้งปีนี่ไม่ไหวนา เดี๋ยวอิฉันน้ำตาหมดตัวก่อน 5555
อ่านสปอยแล้วตื่นเต้น เรื่องมันดูเข้มข้นขึ้นมาก รอติดตามชมนะคะ
-
ตอนแรกอ่านชื่อตอนเริ่มจะใจไม่ดี
ต่ายน้องจะร้องทำไม พี่เสือไปทำอะไรผิดรึป่าว
พออ่านมาเรื่อยๆค่อยโล่งหน่อย
แถมต่ายน้อยก็ให้อภัยพี่เสือยิ่งโล่งเลย
ชอบให้คู่นี้สวีทหวานแหววมากกว่ามีน้ำตา
-
ไอ้เสือ เอ็งทำอาร้ายยยยยยยยยย เกือบแย่แล้วมั้นล่ะ :katai4: :katai4:
-
อย่างนี้พี่เสือก็อดเลยยยยย
น้องต่ายน่าสงสารอ่ะ
:mew2: :mew2:
-
อร๊ากกก พี่เสือลืมตัว ทำต่ายน้อยร้องเลย ดีนะที่น้องยอมยกโทษให้
แต่ทำทุกวันนี่ จะหื่นไปมั้ยพี่เสือ :o8:
-
ถ้าพี่เสือต้องกลายเป็นเสือหัวเน่าจริง ๆ FC จะช้ำมาก!! :ling1:
พี่เสือที่ยอมต่ายน้อยทุกอย่าง ทุ่มเท ทุ่มทุน ทุ่มใจ (และหวังผล :hao6:)
มันช่างไม่ยุติธรรมมมมมมมม FC จะขาดใจ :katai1:
อยากเห็นพี่เสือโกรธน้องต่ายบ้าง
เอาแบบให้ง้องอนกันไปข้างนึงเชียววววว
แต่พระเอกของเราช่างโบราณ -w-' เป็นพระเอกที่แสนดีสุด ๆ
จะโกรธน้องต่ายน้อยได้ลงคอเชียวหรือ Y_Y
แต่ตอนนี้พี่เสือก้าวขีดขั้นความเป็นโคตรเสือไปแระ
สามารถโกหกเนียนเป็นเรื่องจริงให้น้องต่ายน้อยยอมได้
พัฒนาก้าวขั้นกระโดดเลยเชียว เทพจริง :ruready
-
ไม่อยากได้ดราม่าเลย แค่คิดว่า
พี่เสือจะกลายเป็นเสือหัวเน่า น้ำตาจิเล็ด
แต่กลิ่นมาม่าโชยมาแต่ไกล ฮือๆถ้ามาม่า
มาเค้าจะรอให้คยเขียนอัพหลายๆตอนแล้ว
ค่อยอ่าน เป็นคนแพ้มาม่าขั้นรุนแรง
แค่ได้กลิ่นก็หมดแรง :hao5:
-
o22 มีกระทู้ตอบใหม่ 28 กระทู้ขณะที่คุณกำลังอ่านหัวข้อนี้ อยากให้คุณแสดงตัวอย่างก่อนตั้งกระทู้ โอ้วววว เยอะเนอะ :laugh:
:m4: อยากให้มีหนุ่มๆมาจีบต่ายน้อยไวๆ พี่เสือจะได้ลิ้มรส หมาหัวเน่าบ้าง :m14:
-
ป๊าดสปอยล์
มีเมมฟงเมมฟิสด้วยอ่ะ ย้อนเวลาหาฟาโรห์กันเลยทีเดียว 555+ :m20: :m20: :m20:
-
ทำไมอ่านฉากนี้แล้วมีความสุข////
-
อัยย๊ะ พี่เสือสาบานกะน้องต่ายแล้วนะ อิอิ
-
พี่เสือควบคุมตัวเองดีๆนะ
น้องต่ายยิ่งใสซื่อบริสุทธิ์อยู่
-
ต๊าย! ไอ้พีเสือ มันจะมากไปแล้วนะ ทำน้องต่ายของชั้นผวาไปซะแล้ว อนาคตอดแน่ หุหุหุ :mew4:
-
เสือออออออ พลาดแว้ววววววววววววววววววววว :hao7:
-
พี่เสือทำน้องกลัว
-
พี่เสือทำน้องต่ายกลัวอ่ะ
-
พี่เสือทำน้งต่ายกลัวอ่ะ
ไม่อยากจะนึกถ้าน้องต่ายมีหนุ่มมาจีบ พี่เสือคงคลั่ง
แอบสงสารพี่เสือล่วงหน้า
แต่ในทางกลับกัน พี่เสือมีสาวมาชอบ มาจีบ
น้องต่ายจะทำยังไง จะรู้สึกอะไรไหม
-
เข้ามาอ่านรวดเดียวยิ้มแก้มปริเลยค่า
ชอบพี่เสือกับน้องต่ายสุดใจ
อะไรจะน่ารักน่าหยิกได้ขนาดนี้สองศรีพี่น้อง :o8:
แอบคิดว่าพี่เสือนี่ทั้งรักทั้งหวงแหนน้องประหนึ่งไข่ในหินเลยนะคะ
ดูแลกันชนิดยุงไม่ให้ไต่ไรไม่ให้ตอมแบบนี้แล้วอิจฉา
เหมือนเห็นอนาคตแต่รำไรเลยว่าจะเป็นอย่างไรต่อไป
(พี่เสือคงไม่ยอมปล่อยมือจากน้องต่ายแหงๆ)
น้องต่ายเองก็น่ารักใสซื่อได้อีกค่า
ไม่รู้เลยว่าตัวเองกำลังถูกพี่เสือแทะโลมแบบเนียนๆไปหลายรอบ
บรรยายว่าน้องต่ายดูน่ารักน่ากอด นุ่มนิ่ม ตัวเล็กแล้วเราจินตนาการตามเลย
นึกแล้วก็เอ้อ... สมควรแล้วล่ะที่พี่เสือจะหวงน้อง (ฮา)
รอติดตามนะคะ แอร๊ย ชอบค่ะ อ่านแล้วชุ่มชื่นหัวใจ :impress2:
-
ชอบอะ ชอบเห็นน้องต่ายงอนพี่เสือ 55555
พี่เสือก็นะ กำลังวัยรุ่น แต่เบาๆ หน่อยนะพี่ขา น้องไม่ชิน
-
กระต่ายน่ารักจริงๆ
-
พี่เสือทำไรน้องงงงงงงงงงงงงงงง :ling2:
ดูสิน้องเฉามือเลยเห็นมั้ย เดี๋ยวปั้ดตีตายเลย :ling1: :katai1:
-
เสือก็ไม่ค่อยเจ้าแผนการเลยนะ แต่เสือน่าจะใจเย็นกว่านี้หน่อยนะ
-
พี่เสือหื่นเกินไปเกือบทำให้น้องโกรธแล้วเห็นไหม
-
อ่านยาววรวดเดียวถึงตอนล่าสุด หนุกมากกกค่าา :really2:
เริ่มอ่านๆไป ก็รุสึกว่าแนวIncestแน่ละ ปกติไม่เลือกอ่านแนวนี้
แต่หยุดอ่านไม่ได้เลย น่ารักอ่ะ พี่เสือน้องต่ายน้อย ดูแลกันดีเว่อร์ :impress2:
-
อิหื่นนนนน เล่นเอาน้องร้องเลย ใจเย็นๆเด่ลูกพี่
-
จากเนื้อเรื่องคร่าวๆแล้วน่าติดตามมากๆ (จากที่น่าติดตามอยู่แล้ว)
แต่อันนั้นมันเรื่องของอนาคต เดี๋ยวเราค่อยว่ากัน มาว่าปัจจุบันดีกว่า
แอบเคืองพี่เสือนะเนี่ย ทำกับน้องต่ายน้อยอย่างนี้ได้ยังไงกัน
จะทำให้น้องฝังใจและทำให้น้องกลัวเรื่องอย่างนี้ไปด้วยเลย
แต่เพราะน้องรักพี่เสือหมดใจครั้งนี้ก็เลยอภัยให้พี่เสือ
อย่าทำให้น้องร้องไห้อีกนะ เพราะเห็นแล้วสงสารมากเลย :hao5:
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ :กอด1:
-
:z2: :z2: :z2: :z2: :z2:กรี้ดดดดดดดดดดอ่านตามทันแล้ว :z2: :z2: :z2: :z2: :z2: :z2:
-
พี่เสือเผลอตัวทำน้องร้องไห้ได้ไงอ่ะ กอดๆๆน้องต่าย :กอด1:
-
พี่เสือจะหื่นไปไหนนี้
สงสารน้องบ้างเถอะ
:mew1: :mew1:
-
เมามันมากไปหน่อยนะเสือ
ทำน้องร้องไห้ งอลไปเรย
5555+
-
ก็น้องต่ายไม่เคยหนิ เลยตกใจกลัวพี่เสือ
-
คาปากเลย :pighaun:
น้องต่ายน่ารักอีกแล้ววววววว
ไว้ค่อยๆสอนๆกันไปนะเสือ :laugh:
อย่าเพิ่งใจร้อน
--------------------------------------
ขอบคุณนักเขียนค่ะ :pig4:
-
พี่เสือเอ๊ย พลาดล่ะ
ดีนะ น้องรักพี่เสือม๊ากมาย เลยให้อภัยได้
-
พี่เสือหื่นเกิ๊นนน (แต่ชอบ อิอิ)
สงสารน้องต่ายเล็กน้อย
อ้าว...แล้วถ้าน้องต่ายสั่งห้ามไม่ให้พี่เสือทำอย่างว่า(?) อีก
แล้วอีตาพี่บ้ากาม เอ้ย! พี่หื่น จะยับยั้งชั่งใจได้หรา? 55555
ย้ำอีกครั้ง ว่าอยากอ่านพาร์ทโตแล้วอ่ะค่ะ จัดให้เร็วๆนะค้า
-
พี่เสือมัวแต่เสียว---คราวนี้เลยอดเลย
แต่ก็เข้าใจน่ะนะโมเม้นท์นั้นเป็นใครก็คงจะเสียวน่าดู---ครั้งแรกด้วยนี่นา
แต่พี่เสือเก่งอยู่แล้วล่ะเดี๋ยวก็หาทางหลอกล่อน้องให้ทำได้อีกอยู่ดี---โฮะๆๆ
+ เป็ดจ้า
-
เอาละเว้ยยยยย
อยากอ่านตอนต่ายน้อยมีคนมาจีบและ
คงสะใจพี่เสือน่าดู 5555555555
-
อ๊ากกกกก :katai1:
น้องต่ายอย่าโกรธพี่เสือเลยนะ พี่เสือลืมตัว เป็นเค้าก็ลืมตัวเหมือนกันอ่ะแหละ น่ารักซะขนาดนั้น :hao5:
พี่เสือก็คงไม่กล้าทำอะไรน้องอีกแล้ว :z3:
มีการสอดแทรกคุณธรรม ดีมากเลยค่ะ :hao6:
เพราะไม่ใช่ว่าจะอ่านเพราะตัณหาอย่างเดียว แบบว่าเค้าเป็นบ่อยอ่ะ :กอด1:
ไปฮันนีมูนที่ญี่ปุ่นดีมั้ยคะ!!! ไม่มีอะไรเป็นพิเศษค่ะ แต่แบบว่ามันมีอะไรให้ฟินเยอะ เค้าชอบญี่ปุ่นด้วย กร๊ากกกกก :laugh:
บ่อน้ำพุร้อนเอย บ้านผีสิงเอย อาหารเอย แอร๊ยย เยอะแยะ :hao6:
-
:mew2: :mew2: :mew2:
-
น้องต่ายไปยอมมันทำไมลูก ตบมันเลย!!5555555
อ่านสปอยคนเขียนแล้วฮามาก ตอนเปิดเทอมเราจะได้ยินเพลงนี้ทุกเช้าอ่ะ
ยังไงก็รอตอนต่อไปค่ะ....
ขอให้พี่เสือไฟติ้งจ้ะ กรี๊ดดดดดดดดด55555555 :m20:
-
เสือใจร้ายแหมะ :katai1:
-
18. พี่เสือ น้องกระต่ายกับวันเปิดเทอม
วันนี้เปิดเทอมแล้ว ถึงจะเป็นเด็กดีขนาดไหนก็ตามเถอะ พี่เสือก็ยังขี้เกียจอยู่ดี
เปิดเทอมไม่เห็นมีอะไรดี
ทำงานพิเศษน้อยลง ซ้อมมวยน้อยลง น้องต้องเรียนหนักขึ้น พี่เสือก็มีเวลาอยู่กับกระต่ายน้อยลง ถึงจะคิดอย่างนั้นก็เถอะ พี่เสือก็ยังต้องทำหน้าที่พี่ที่ดีปลุกน้องแต่เช้า
"ตื่นครับตื่น" ร่างเล็กปรือตาข้างหนึ่งแล้วซุกใบหน้าหวานๆ กับอกแน่นของพี่ชาย
"ไม่เอาอ่ะ หนูง่วง"
"ไม่เอานะต่าย วันนี้เปิดเทอมวันแรก" หายากที่พี่เสือจะไม่เอาใจน้อง แต่ค่อยๆ ประคองใบหน้านวลให้เงยขึ้นรับแสงอรุณ หายากเช่นกันที่น้องจะดื้อ คงจะง่วงจริงๆ เพราะเมื่อคืนมีไข้อ่อนๆ พี่เสือเลยบังคับให้กินยา เลยส่งผลให้ง่วงถึงเช้า
"อุ้มหนูหน่อย" เสียงหวานงึมงำ พี่เสือหัวเราะและฉกแก้มใสแทนค่าจ้าง
"เอ้า อุ้มก็อุ้ม" ร่างสูงของพี่ชายช้อนร่างเล็กของกระต่ายอย่างง่ายดาย แล้วอุ้มน้องตรงไปห้องน้ำ
"อาบน้ำให้ไหม ?" พี่เสือถาม เปิดฝักบัว เอามือลองแตะดูว่าอุ่นดีหรือยัง กับเจ้าตัวเล็กต้องอาบน้ำอุ่นตลอด ไม่อย่างนั้นจะไม่สบายได้
"อาบสิๆ" น้องถอดเสื้อผ้าหมดจด ร่างขาวๆ เปลือยเปล่ารีบวิ่งเข้ามากอดพี่ชาย
พี่เสือสะกดกลั้นอาการอยากเคารพธงชาติตั้งแต่เช้าสุดชีวิต ร่างขาวนวลเนียนยามมีหยดน้ำเกาะพรายยิ่งเร้าอารมณ์ พี่เสือตีฟองกับครีมอาบน้ำเนื้อนุ่มถูเนื้อขาวๆ อย่างนุ่มนวล น้องน้อยหัวเราะคิกอย่างจั๊กจี้เมื่อมือใหญ่จงใจหยุดที่แผ่นอกเรียบ
....หยอกล้อกับยอดอกสีชมพูสวยอย่างเชื่องช้า
"อื้อ!" เสียงหวานครางเบา เมื่อพี่ชายคีบยอดอกแล้วปล่อยแรงๆ
"มา มาถูขาเร็ว" พี่เสือค่อยๆ ละมือออก และค่อยๆ สัมผัสเนื้อนุ่มบริเวณต้นขาด้านใน น้องหัวเราะอย่างกลั้นไม่อยู่เพราะสัมผัสจากพี่ชายช่างแผ่วเบาและชวนเคลิบเคลิ้มนัก
พี่เสือทำความสะอาดร่างนุ่มนิ่มไปจรดก้นกลมๆ มือหนาลูบไล้ร่องสีชมพูแผ่วเบา
"อ๊ะ! พี่เสือจับอะไร" น้องอุทานเมื่อมือซุกซนเกลี่ยบริเวณปากทางเบาๆ
"ทำความสะอาดไง" ตอบหน้าตาเฉย เล่นเอาน้องหน้าแดงจัด
"ตะ... ตรงนั้นเดี๋ยวหนูทำเอง" แต่พี่เสือไม่ฟัง รีบตีฟองทำความสะอาดหนอนน้อยจนสะอาดหมดจด
"เอ้า เสร็จแล้ว" จูบแก้มนวลอีกทีเป็นการปิดท้าย ก่อนจะตวัดผ้าขนหนูผืนโต เช็ดตัวให้แห้ง
พี่เสือทำเหมือนที่เคยทำ สองมือหนาๆ ทาครีมกันแดดให้น้องทุกส่วนและช่วยน้องสวมชุดนักเรียน ก่อนที่เจ้าตัวเล็กจะลงไปช่วยคุณแม่ทำอาหารเช้า พี่เสือจึงได้ปลดปล่อยตัวเองและอาบน้ำ
พอกินข้าวเสร็จ คุณพ่อจะพาสองพี่น้องไปส่งที่โรงเรียน พอลงจากรถเท่านั้นแหละ สายตาคมดุของพี่เสือก็ตวัดไปเห็นคนบางคน
เด็กชายร่างสูง ตัวใหญ่ไม่แพ้พี่เสือยืนถือกุหลาบแดงแจ๊ดรออยู่หน้าโรงเรียน
พอน้องกระต่ายเดินมายังหน้าประตูเท่านั้น เด็กชายถือกุหลาบแดงก็ตรงรี่เข้ามาหา
"อ่ะ ให้" เขายื่นกุหลาบแดงให้น้องกระต่ายท่ามกลางสายตางงงันของพี่เสือ
พี่เสือคว้ากุหลาบมาแทน ถามเสียงห้าว "มึงเป็นใคร ?"
น้องกระต่ายเอียงคอมองเด็กแปลกหน้าอย่างสงสัย
คุ้นๆ ยังไงไม่รู้...
"อ๊ะ... จัมโบ้!" น้องอุทาน จัมโบ้กลายเป็นเด็กชายหุ่นดี ไขมันห่วงยางรอบๆ ตัวก็หายไปหมด กระต่ายมัวแต่ตะลึงจนลืมกลัวที่จัมโบ้เคยทำกับตัวไว้
"หุ่นดีจังเลย"
จัมโบ้ยืดอกภูมิใจ "โบ้ลดความอ้วนน่ะกระต่าย ปิดเทอมโบ้วิ่งทุกวันเลย ซ้อมเทควันโดหนักด้วย"
"ดีจังเลย" น้องกระต่ายไม่รู้จะพูดอะไรมากไปกว่านี้ "แล้วกุหลาบนี่ ?"
"โบ้ให้กระต่าย" เด็กชายร่างโตมีท่าทางเขินจนตัวบิด "โบ้ขอโทษนะที่แกล้งต่ายมาตลอด ป๊าโบ้บอกว่าแกล้งคนที่ชอบไม่เท่เลย"
กระต่ายน้อยกระพริบตาปริบๆ ส่วนพี่เสือทะลุขีดความโกรธไปแล้ว
"ชอบ ?" น้องทวนคำ
"ช่าย โบ้ชอบกระต่าย" จัมโบ้ยอมรับหน้าชื่นตาบาน "โบ้ชอบกระต่ายมาตั้งนานแล้ว แล้วอ่ะนี่ ดอกกุหลาบ" คล้ายจะรู้นิสัยพี่เสือดี ดอกแรกโดนพี่เสือยึดไปแล้ว จัมโบ้หยิบดอกกุหลาบอีกดอกจากกระเป๋ามอบให้
ใบหน้าหวานขึ้นสีชมพูระเรื่อ "ขอบคุณนะ"
พี่เสือขมวดคิ้ว ตาดุอยู่แล้วยิ่งดุขึ้นไปอีก "ต่าย!"
"กะ... ก็โบ้ให้นี่" น้องเถียงเบาๆ ดอกกุหลาบสีแดงน่ารักออก แต่สำหรับพี่เสือแล้ว... คิ้วหนากระตุกเป็นพักๆ นี่แค่กุหลาบดอกเดียวก็เรียกชื่อเล่นกันได้แล้ว ?
จัมโบ้ยักคิ้วแผล่บอย่างกวนๆ "ต่ายน้อยเป็นแฟนโบ้ได้ไหม ?"
"หา ?" คำอุทานดังมาจากทั้งพี่เสือและกระต่ายน้อย
"ต่ายเป็นผู้ชายนะโบ้" น้องเตือนเบาๆ
"ไม่เห็นเป็นไรเลย ป๊าบอกว่า ถ้าเป็นต่ายล่ะก็สบายมาก" จัมโบ้ไม่ยีหระ กลับกุมมือน้อยแนบแน่น "โบ้ชอบต่าย"
พี่เสือย่างสามขุมมาระหว่างกลางทั้งคู่ กระชากมือน้อยออกก่อนกล่าวเสียงห้วน "อย่ามายุ่งกับน้องกู!"
"มึงก็เป็นแค่พี่ ไอ้เสือ! กูจะจีบน้องมึงไม่ใช่เรื่องของมึง!" จัมโบ้ด่ากราด
"กระต่ายเป็นของกู!"
"ถุย! มึงก็เป็นแค่พี่"
ยิ่งนาน ทั้งคู่ยิ่งทะเลาะกันเสียงดัง น้องกระต่ายรีบยื้อเสื้อพี่ชาย "พี่เสือ พอเถอะจ้ะ เราขึ้นห้องกันเถอะ" น้องรีบพูด "จัมโบ้ ขอบใจมากนะจ๊ะ"
"ต่ายไม่โกรธโบ้แล้วนะ ?" จัมโบ้ถาม เก๊กเสียงหล่อสุดชีวิต
กระต่ายน้อยลืมไปแล้วด้วยซ้ำว่าอีกฝ่ายแกล้งตัวเองไว้อย่างไร พอจัมโบ้พูดขึ้นถึงนึกขึ้นได้ ใบหน้าหวานยิ้มน้อยๆ
"ไม่โกรธแล้วจ้ะ"
จัมโบ้ยิ้มหวาน พี่เสือคำรามฮึ่มฮั่ม รีบคว้าเอวบางขึ้นห้อง
ตลอดทั้งวันพี่เสือไม่สามารถสลัดเห็บ(เคย)อ้วนที่ชื่อว่าจัมโบ้ได้เลย จัมโบ้แทบจะทำหน้าที่แทนพี่เสือทั้งหมด ร่างสูงใหญ่คว้ากระเป๋าของคนตัวบางไปถือให้
"โบ้ถือให้นะครับ"
"เหี้ย อย่างแมน" โจ๊ะกระซิบเสียงไม่เบาตั้งใจจะให้ได้ยินกันทั้งชั้น
"น้องกระต่ายจะเสร็จจัมโบ้หรือไม่ โปรดตดตามตอนต่อไป โอ๊ย!" ลูกโป่งพูดไม่ทันจบก็โดนสันมือของพี่เสือเสียก่อน
พี่เสือมองจัมโบ้ตาขวาง คว้ากระเป๋าของน้องมาถือเอง "น้องกู อย่าเสือก!"
น้องกระต่ายได้แต่มองตามตาละห้อย ไม่รู้จะเข้าข้างใครดี อ้อมที่เดินตามมาเลยพูดปลงๆ
"ช่างเค้าเหอะ ต่าย"
หวานหัวเราะคิกคัก กระซิบกับก้อยว่า "คนสวยก็เงี้ยแหละเนาะ!"
พี่เสือไม่สนใจเสียงหัวเราะรอบข้าง พอพักกินข้าวกลางวัน จัมโบ้ก็สวมบทพระเอก รีบไปชวนน้องน้อยไปกินข้าว
"ต่ายอยากกินอะไร ? โบ้เลี้ยงเอง" จัมโบ้สวมบทพ่อบุญทุ่ม พี่เสือขัดตานัก
"เหอะ ต่าย กินข้าวผัดนะ"
"เอ่อ..."
"กระต่ายกินไข่พะโล้ดีกว่านะ" จัมโบ้ไม่ยอมแพ้
"เอ่อ...."
"กระต่ายกินเส้นใหญ่ป้ะ ?" วิทย์ถามผ่ากลางวง กระต่ายน้อยรีบยึดเหมือนได้ที่พึ่ง
"จ้ะวิทย์ เราขอแห้งนะ"
"ได้ๆ วิทย์จัดให้" วิทย์วางกระเป๋าแล้วเดินผิวปากไปสั่งอาหาร ปล่อยให้สองยักษ์คำรามฮึ่มฮั่ม
หายากอีกเหมือนกันที่พี่เสือจะโดดซ้อมบาสเกตบอลตอนเที่ยง ด้วยตำแหน่งกัปตันทำให้ปกติแล้วพี่เสือเข้มงวดมาก แต่เที่ยวนี้พี่เสือกลับตะโกนลั่นยิม
"พวกมึงซ้อมกันไปก่อน พรุ่งนี้ค่อยว่ากัน!"
"หะ ?" โจ๊ะอุทาน ส่วนวิทย์กุมท้องหัวเราะก๊าก
พี่เสือรีบเผ่นไปที่โต๊ะหินอ่อน ที่ที่น้องกระต่ายตัวน้อยนั่งฟังจัมโบ้คุยเพลิน
"แล้วนี่นะ ขนมจากญี่ปุ่น" จัมโบ้ล้วงกล่องสี่เหลี่ยมออกจากกระเป๋า หวานอดชะโงกตัวไปดูไม่ได้ กระเป๋าก็แบนๆ เหมือนหวาน ทำไมจัมโบ้ถึงเอาอะไรยัดใส่ได้เยอะแยะนะ
"โตเกียว บานานา!" ก้อยอุทาน สำหรับเด็กๆ แล้วเป็นของกินที่หาได้ยาก
จัมโบ้ยืดอกภูมิใจ "ช่าย โบ้เลยเอามาแบ่งต่าย"
กระต่ายน้อยนั่งทำตาปริบๆ ขณะที่ผองเพื่อนตื่นเต้นกับขนมจากต่างประเทศ
"กระต่ายไม่ชอบ!" พี่เสือแหวขึ้้นกลางวง ลูกโป่งหันกลับไปมองด้วยสายตาอาฆาต
"ต่ายไม่ชอบแต่กูชอบ! แกะเหอะโบ้!"
พี่เสือกัดฟันกรอดๆ มองน้องที่นั่งจ้องเพื่อนๆ กินขนมอย่างเอร็ดอร่อย
"ต่ายไม่ชอบจริงๆ เหรอ อ่ะ โบ้ให้" จัมโบ้ใจกว้างพูดเผื่อด้วย "ถ้าเสืออยากกินก็พูดดีๆ ก็ได้"
พี่เสืออยากชกจัมโบ้ใจจะขาด หากไม่ติดที่น้องน้อยนั่งจ้องขนมตาวาววับ
กระต่ายชอบขนมหวานที่สุด
ในที่สุดพี่เสือก็ต้องยอมแพ้ แกะซองพลาสติกป้อนขนมกล้วยให้น้องจนได้ "อืมม อร่อยจัง" รอยยิ้มหวานเล่นเอาทั้งพี่ชายและจัมโบ้เคลิ้ม คิดไม่ผิดจริงๆ ที่เอาขนมเข้าล่อ
"นี่ ยังมีชอกโกแลตรสเมล่อนด้วยนะ พรุ่งนี้โบ้จะเอามาฝาก" จัมโบ้ยังคงอวดต่อไป ดวงตาคู่หวานเป็นประกายทีเดียว กระต่ายน้อยเคยกินชอกโกแลตหลายรสมาแล้ว แต่รสเมล่อนยังไม่เคยกินเลย
พี่เสือได้แต่มองน้องน้อยเศร้าๆ
บางทีรักแท้ของพี่ชาย อาจจะแพ้..... ขนม!
___
แถม
ตกเย็น พี่เสือเดินเข้าค่ายมวยตรงไปหาป้านกที่กำลังทาสีเล็บอยู่มุมบ้าน "สวัสดีครับ"
"อ่ะ จ้ะๆ" ป้านกเงยหน้าขึ้นมาตามเสียงเรียก กิ๊บโลหะติดแผงหน้าม้า ใบหน้าสะสวยเป็นสีเขียวปี๋
"เฮ้ย!" พี่เสืออุทานเบาๆ ถอยไปสองก้าวทีเดียว ป้านกเลยมองพี่เสือก่อนจะค่อยๆ ลอกมาร์กออก
"มีอะไรไอ้เสือ ?"
"เสือมีเรื่องอยากขอร้องป้านกครับ"
"หือ ?"
"เสือฝากป้านกซื้อขนมหวานจากญี่ปุ่นได้ไหมครับ ?" พี่เสือแอบเข่นเขี้ยวเคี่ยวฟันในใจ จัมโบ้มีให้น้องกระต่ายกินได้ เขาก็มีให้ได้เหมือนกัน!
"หา ? ไม่ได้หรอก" ป้านกโบกมือไหวๆ วันนี้ดูเพลียๆ กว่าปกติ คงเพราะเพิ่งออกไฟลท์มา
"ป้าทำรูทยุโรปจ้ะ ชอกโกแลตเบลเยี่ยมที่ให้ไปหมดแล้วเหรอ ?"
"ยังครับ แต่ต่ายอยากกิน..."
"ว่าแล้ว" ป้านกถอนใจเฮือก ขยับตัวดังกร็อบแกร็บ "เอ้า ไว้ป้าฝากรุ่นน้องที่บินรูทญี่ปุ่นซื้อมาให้ จะเอาอะไรมั่ง ?"
"โตเกียวบานานา ชอกโกแลตเมล่อนครับ" พี่เสือทวนเมนู
"เอารอยซ์ด้วยมั้ย ?"
"ครับ"
"อือๆ ไว้ป้าจัดการให้" ป้านกพยักหน้าหงึกๆ พลางกวักมือเรียกพี่เสือให้นั่งใกล้ๆ "ไม่ต้องเอาตังค์อ่ะ ถือว่าป้าเลี้ยงละกัน ไม่ว่างพาพวกเราไปเลี้ยงบุฟเฟ่ต์เค้กเลย"
พี่เสือยกมือไหว้ขอบคุณ แต่นิ้วเรียวสวยของป้านกฉุดแขนแกร่งไว้
"เดี๋ยวๆ ป้าไม่ให้ฟรีนะ" ป้านกฉีกยิ้มเจ้าเล่ห์ "มาทาสีเล็บให้ป้าก่อน"
หน้าตาของพี่เสือตลกที่สุดจนป้านกอยากจะถ่ายรูปเก็บไว้ ป้านกรีบวางสีเล็บไว้ตรงหน้าพลางสั่งเสียงหวาน
"ทาดีๆ นะจ๊ะ"
สัปดาห์ถัดมา ป้านกก็หิ้วของฝากมาให้ถุงใหญ่จนน้องกระต่ายอ้าปากหวอ
"โห ป้านกเอามาฝากเหรอครับ ?" กระต่ายน้อยยิ้มแป้นมองขนมหวานเขม็ง
"พี่เสือขอมาน่ะ" ป้านกตอบ ยิ้มน้อยๆ พลางขยี้ศีรษะเล็ก "พี่เสือแลกกับนั่งทรมานตั้งสองชั่วโมงเชียวนะ"
พี่เสือถอนหายใจเฮือก เย็นวันนั้นพี่เสือต้องนั่งทาสีเล็บเล็กๆ ให้ป้านก พี่เสือสามารถพูดได้เลยว่า ตั้งแต่เกิดมาไม่เคยทำอะไรที่เหนื่อยกายขนาดนี้มาก่อน
พี่เสือทาได้นิดเดียวก็เลอะ ป้านกแหวหนึ่งที
พี่เสือทาอีกนิดก็จางจนไม่ออกสี ป้านกเลยหยิกเข้าให้ที่ต้นแขน
.....นั่นเป็นสองชั่วโมงที่ทรมานที่สุดในชีวิตพี่เสือเลยทีเดียว
___
คำตาม
อีตาพี่เสือไม่ได้แพ้จัมโบ้ แพ้หนุ่มๆ ค่ะ แต่แพ้ขนม! กร๊าก ตอนนี้เขียนสนุกมากค่ะ น้องกระต่ายมีชีวิตชีวาดี ชอบจัมโบ้ น่ารักมาก เป็นรักแบบปั๊บปี้เลิฟดี แบบอีตาพี่เสือนี่อดสยองไม่ได้ o22
ดองเมนต์ไว้เยอะมาก 555 ต้องขอโทษด้วยนะคะ แต่เราตามอ่านตลอดนะ ขอบคุณที่ไม่ทิ้งกันนะคะ วันนี้จะเมาท์มอยตอบเมนต์ทุกคนค่า <3 :L1: :3123: :L2: :pig4:
-
น่ารักอ่ะคู่นี้ (อ่านถึงตอน 13)
แต่บางอารมณ์ ก้อแอบคิด ถ้า ไม่มีพี่เสือ น้องกระต่ายจะอยู่ยังไง
น้องต่ายท่าทางจะไม่มีชีวิตรอดในสังคมทุกวันนี้เลน 55
พี่เสือหื่นจริงๆ
อ่านแล้วกระชุ่มหัวใจเรื่องนี้ :)
-
:เฮ้อ: ไม่รู้จะสงสารใครดีวะ
-
5555+
พี่เสือน่ารักมากๆ แบบมากๆ จริงๆ นะ แหมพ่อภะหนุ่มน้อย อุตส่าห์ยอมทรมานกับการทาเล็บให้ป้านกเพื่อแลกกับขนมเชียวนะ ^^
-
อิ้ววววว พี่เสือมีคู่แข่งแล้ว
-
พี่เสือน่าสงสาร แพ้ขนมหวาน
ไอ้เราก็นึกว่าจะแพ้หนุ่มโดยตรง มาตกม้าตายกับขนมหวาน 555
-
หึหึ พี่เสือสู้
เดี๋ยวน้องต่ายก็รู้เองว่า......อะไร..
ก็สู้พี่เสือไม่ได้หรอก
:katai2-1: :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
-
รอน้องต่ายโตไม่ไหวแล้ว :hao7: :hao7: :hao7: :hao7: :hao7:
-
:mew2: :mew2: :mew2: :mew2:เอาซิพี่เสือมีคู่แข่งแล้ว :mew2: :mew2: :mew2:
-
มาต่อได้ทันใจมากค่ะ ตอนเห็นอัพขึ้นนี่มองวันที่ก่อนเลย
แล้วก็มองในคอม เอ๊ะ! วันนี้มันวันที่เท่าไหร่กันนะ
หลังจากนั้นก็สครีมแรง ๆ พุ่งเข้ามาอ่านในทันที :hao7:
ต่ายน้อยรักขนมหวานที่สุด
ทำพี่เสือหน้าเสียเลย~~~~~~~~
ต่ายน้อยรักขนมหวานมากกว่าพี่เสือสินะ
โตเกียวบานาน่า FC ก็อยากกิน T_T
พูดแล้วช้ำน้องชายไปเที่ยว ไม่ยอมซื้อมาฝากพี่สาวบ้าง
ตอนแรกนึกว่าหนุ่มน้อยที่มาจีบต่ายน้อยเป็นใคร
สรุปเป็นจัมโบ้นั่นเอง ถึงจะสุภาพบุรุษ ผอมมาแต่ไกล
แต่ FC โบกป้ายไฟพี่เสือกับต่ายน้อยเท่านั้นนะ
พี่เสือน่ารักมากอ่ะ ไปขอให้ป้านกซื้อขนมให้
ทำไมพระเอกของเราช่างแสนดีจริง แลกกับเวลา 2 ชม.
แห่งความทรมานทายาทาเล็บให้ป้านก :hao6:
ป้านกก็ขี้แกล้งเนอะ o13
-
พี่เสือหลอกเด็กตลอด ตลอดดดดดดด
-
ฉันว่าแล้ว มันต้องมีวันนี้
พี่เสือสู้ๆ
-
เป็นคู่แข่งที่น่ากลัวจิงๆ>>ขนมหวานเนี่ยนะ-*-
-
ถ้าน้องๆ ขึ้นมัธยมกันสงสัยพี่เสือได้คลั่งแน่ :katai1: :katai1: :katai1:
-
เป็นการพ่ายแพ้ที่รู้ทั้งรู้ว่าไม่มีทางชนะเลยเนาะพี่เสือ
น้องต่ายเราตอนนี้ร่าเริงแจ่มใสดีจัง แต่แจ่มใสเพราะได้กินของหวาน แต่พี่เสือดันหงอยนี่มันก็ใช่ที่
เป็นกำลังใจให้พี่เสือเอาชนะอุปสรรทุกอย่างที่มาขัดขวางเส้นทางรัก แม้แต่ขนมหวานก็ชนะให้ได้เน้อ ฮุฮุ
-
แอบปันใจให้จัมโบ้ น่ารักดี
-
รักแท้แพ้ขนม 555555555555
-
แอบขำ พี่เสือ
เชื่อเถอะพี่เสือ ไม่มีใครสู้ความรักของพี่เสือได้หรอก
-
โอ๊ย อย่างฮา แพ้ขนม :laugh:
-
5555
พี่เสือ นายแพ้ขนมหว่ะ :katai3:
-
น่ารักนะคะ
(http://i.imgur.com/RDq2aPR.jpg)
-
พี่เสืออย่ายอมนะ
ชู้ตจัมโบ้ให้เหมือนชู้ตบาสเลย
-
อืมม โบ้ก็มีวันหล่อสินะ
พี่เสือก็..คำว่าพี่ชายค้ำคอซะด้วย
-
จัมโบ้กลายเป็นม้ามืดเลย มาคราวนี้กะพิชิตใจต่ายน้อยเต็มที่เลยอ่ะดิ :m12:
พี่เสือสู้ๆ บู้ววววว :a1:
-
สมน้ำหน้าพี่เสือ แพ้อะไรก็ไม่เจ็บใจเท่าแพ้ขนม 5555555555
-
ฮ่ะๆ
แอบโรคจิต...อยากให้ดราม่ามากกว่านี้
ประมาณกระต่ายได้ใหม่แล้วลืมเก่า(?)
พี่เสือเศร้าเลยไปผูกคอตายใต้ต้นถั่วงอก!!
#ผิดล่ะ ทำพล็อตเค้าพังหมด
#กราบขออภัย TwT
คำเตือน - มีกระทู้ตอบใหม่ 21 กระทู้ ขณะที่คุณพิมพ์ข้อความ อยากให้คุณแสดงตัวอย่างก่อนตั้งกระทู้
นี่ก็รีบเมนท์กันจังเลย!!
:katai4:
-
พี่เสือสู้ๆ อย่ายอมแพ้ง่ายน่ะ
:mew1: :mew1:
-
คิดแล้วว่าจัมโบ้ต้องชอบหนูต่ายแหงๆ ชอบแกล้งกันจัง แต่พี่เสือไม่มีทางนอกใจและทำให้น้องต่ายเสียใจแน่ๆ เพราะดูจากนิสัยแล้วไม่น่าจะเป็นไปได้5555
ชอบมากค่ะ พี่เสือหึง
-
นั่นสินะ รักแท้ แพ้ขนมหวาน 5555555555555
สงสารและขำพี่เสือโคตรๆ
-
น่าสงสารพี่เสือ 5555555555555
-
เสือหึงน่ารักอ่ะ 555
พี่เสือมีคู่แข่งซะแล้ว
-
:hao3: ยอมแพ้ซะเถอะพี่เสือ :hao3: ขนมหวานชนะใส :hao3:
-
ฮา..กับคุณป๊าของจัมโบ้จริงๆ ถ้าเป็นน้องต่ายก้อไม่รังเกียจ 555 :mew1:
-
โอ๊ะโอ โบ้เริ่มรุกแล้วว :z1:
-
ฮา พี่เสือแพ้ขนมซะงั้น
-
น้องโดนเอาขนมล่อซะแล้ว
พี่เสือถึงกับต้องกุมขมับกันเลยทีเดียว (ฮา)
แอบเชียร์จัมโบ้นิดๆนะคะ
แบบอยากให้มาเป็นคู่ปรับพี่เสืองี้ค่ะ
นึกภาพแล้วคงจะฮาน่าดู
สู้ๆนะจ้ะ จุ้บ :mew1:
-
ฮ่าๆน่าสงสารพี่เสือ
แพ้ใครไม่แพ้ดันไปแพ้ขนม
เสียศักดิ์ศรีกว่าแพ้โบ้อีกนะพี่ 5555
-
:hao3: น่าสงสารอิพี่เสือ แพ้ขนมญี่ปุ่น อย่าไปบอกใครเค้านะลูกอายเค้าตาย :laugh: :laugh:
-
เคยมีแต่คนใช้ว่า รักแท้ แพ้ระยะทาง แต่คราวนี้ของพี่เสือคงเป็น รักแท้ แพ้ขนม *0*
-
เดี๊ยนดองเมนต์ไว้เยอะมาก อ่านเพลินมากกก เลยคิดตลอดว่าจะตอบรวดเดียว ไปๆ มาๆ เลยหลายหน้าซะงั้น
patchylove = ขาสั้นกระโปรงบานค่า (ใครใส่กระโปรง ??)
PandP = เดทแรกประทับใจไหมคะ 55
Nus@nT@R@ = //เอามือทุบอกตุ้บๆ เป็นเอฟเฟค
saruttaya = คนเขียนยังอยากมีแบบนี้ซักคนเลยค่ะ
dukdikdukdik = งั้นเรามาช่วยกันสิงร่างพี่เสือกันดีกว่า 555
MiU = แอบเหงื่อตกตอนเขียนค่ะ เพราะเราเป็นเด็กบ้านนอกมาตลอด เอาปสก.ที่อยู่ตปท.มายำมั่วๆ คิดว่ามันคงครือๆ กัน Y.Y
Chichi Yuki = คุณแม่ดื่มแอนมัมและแอนลีนและอานท์ตี้ แอนท์ค่า (?)
bobie = เราก็ชักห่วงลูกชายแล้วล่ะค่ะ (หือ ?)
แมวเหมียว = อ๊ายย น่าเขียนมากค่ะ
mur@s@ki = ไม่หวังไม่ทำค่า 5555
kwangkoyha = จริงๆ แล้วแอบตีตั๋วไปนั่งข้างหลังเด็กๆ กันก็ได้นะคะ
tumtok = แต่เรารักคนอ่านนะค้า ซารางแฮโย้ววว
Ali$a฿eth = เราก็รักคนอ่านค่า
Zalzah_iP = ต่ายน้อยน่าฟัด อ๊ายย
bozang = ให้อารมณ์แบบสาวน้อยเนาะ ขนาดเรายังไม่เขียนไดอารีเลยค่ะ 555
cattydoggy = เขินแทนน้องค่า
่patsaporn = ขอบคุณคนอ่านด้วยนะคะ เลิฟๆ
JingJing = พระเอกหนังไทยสมัยก่อนค่ะ 555
yaoiiz = กอดด้วยคนค่า
love2you = ชี้แจงแล้วน้า ขอบคุณมากค่าที่ท้วงขึ้นมา แนะนำมาได้เรื่อยๆ เลยนะคะ
drasil = ขอบคุณค่า
fonny1987 = เราก็อยากได้แบบนี้เหมือนกันค่ะ ฮือออ
BeeRY = เด็กเมืองกรุงน่าอิจฉากันจัง TT เราขึ้นรถเมล์ครั้งแรกตอนอายุ... 21! ตอนนั้นคิดได้อย่างเดียวเลยค่ะว่า ถ้าจะเบียดกรูขนาดนี้... ให้แม่มาขอเลยเหอะ... OTL
FRODO = คึๆ จะเพิ่มดีกรีความหื่นเรื่อยๆ ค่ะ
gumrai3 = พี่เสือแค่ได้แต๊ะอั๋งก็คุ้มแล้วค่า
sukaz = ขอบคุณค่า
thepopper = อิจฉาใครเอ่ย ?? 55 พี่หรือน้องดีคะ?
iPongPaeng = ปิดเพจทันมั้ย 555 ล้อเล่นค่า
Moohwan = ขอบคุณค่า
Riko = ชักกลัวแหล่ว 555
maykiz = ขอบคุณมากค่า
Running = ต่ายน้อยต้องโง่นิดๆ ถึงจะดีค่ะ 555
BitterSweet~ = ตอนโตอาจจะ ปี๊ดดด ปี๊ดดด ค่า
krouy = เอ้า ฮึบ!!!
sunshinesunrise = 12 ย่าง 13 ค่า
eXcelencia = รักน้อยๆ แต่รักนานๆ นะคะ (ลิเกมว๊ากก)
indy?zaka = ไม่ต้องมัธยมก็ก้าวหน้าได้ค่า
cherilnatcha = ป๋ามากค่ะ 55
grimace = ขอบคุณมากค่า
WoonMyuk = ขอบคุณมากค่ะ ทักท้วงได้เรื่อยๆ เลยนะคะ
maru = สองพี่น้องเค้าเลิฟๆ กันค่า
sasaijk = ยินดีที่ได้รู้จักเช่นกันค่า
PetitDragon = พระเอกมาแบ้ววว
NOoTuNE = สำหรับน้องต้องค่อยๆ เรียนรู้ไปค่ะ 55
zelesz = ขอบคุณมากค่า
takara = แต่งไปแอบเขินไป
ohm = ขอบคุณมากค่า
minerva00 = หลายฐานะค่า หุหุ
HydrA = แล้วจะตามกินทีหลัง 555
yisren. = เปย์ไม่อั้นค่า 55
Silhouette = เป็นตัวเลือกที่น่าสนใจมากค่ะ หุหุ
greensnake = ขอบคุณคนอ่านด้วยนะค้า
Maytbb = เค้าโตเป็นสาวขึ้นทุกวันค่า
maemix = มัธยมอาจจะ ปี๊ดดด ปี๊ดดด
perrfungirl = ค่อยๆ เลี้ยงต้อยกันไปเรื่อยๆ นะค้า
Minnie~Moo = หวานเบาๆ รักกันเบาๆ เนาะ
EunJin = รอมคอมเบาๆ น่ารักๆ นะคะ
yearrayoeng = พระเอกชัดๆ เลยยย 555
poppycake = ได้น้อยได้มากก็เอาหมดค่ะ 55
ujen = ขอบคุณค่า
yoyo = เป็นของพี่เสือเถอะนะๆ อยากเขียนแบ้ววว
oumpatta = ค่อยๆ รักกันเบาๆ ค่ะ
punchnaja = ขอบคุณมากค่า
loveaaa_somsak = เราก็จะพยายามอัพทุกวันนะคะ TT
iforgive = อ๊ายย ค่อยๆ โตกันไปนะคะ
Wordslinger = กลัวคลิปหลุดค่า 55
yaninjinna = แค่คิดก็ฮาแล้วค่า 555
YAYANORITZ = ความสุขประจำวันพี่เฉือออ
puppyluv = อ๊ายย มากดใหม่นะค้า จะได้มาเป็นชาวเกาะกัน 555
MK = ขอบคุณคนอ่านมากๆ เลยค่ะ
nongrak = พี่เสือป๋าผุดๆ ค่า
Lemon_Tea = วันละนิดๆ ก็ฟินแล้ว
l2_in* = จะหื่นมากกว่านี้แน่นอนค่ะ หึๆๆๆๆ
~มือวางอันดับ1~ = เค้าหวังเคลมกันอยู่ค่ะ 55 บริการดีแบบช่วงโปร
CheetahYG = บริจาคเงินซื้อกล้องได้เลยค่า กร๊ากก
eXcelencia = ของฝากเป็นตอนใหม่ๆ มาม่าร้อนๆ ค่า
Xipnoz = ขอบคุณมากค่า
PandP = จะให้ดีต้องกระต่ายแล่พิเศษด้วยนะคะ หุๆ
Nus@nT@R@ = ว๊ายย คู่นี้แหววเน้อ อิจฉาา
ujen = แอบเขิลลด้วยคนน
kikikiki = ขอบคุณมากค่า
mur@s@ki = ขำตรงชูป้ายไฟ 5555
honeystar = รอมคอมเบาๆ นะค้า
gcc = แอบเขิลล
patchylove = เราไปแอบชิมกันเถอะค่า!
BeeRY = ขอบคุณค่า เหมือนเราเลย 55 เป็นแผนกล้าง
loveaaa_somsak = อ๊ายย จะพยายามค่า
WoonMyuk = ขอบคุณค่า
Yunatsu = ไปไหนไม่รอดแน่ๆ หุๆๆ
thepopper = ขอบคุณค่ะ เตรียมน้ำและขนมพร้อมแล้วค่ะ
maemix = มันเป็นวัยค่า คึๆๆ
drasil = ว้าว ขอบคุณค่า
saruttaya = แบบที่ตรงข้ามกับคนเขียนค่ะ 55
wan_sugi = ขอบคุณค่า จริงๆ เราติดสำนวนเก่าๆ มาเยอะค่ะ หัวโบราณว่างั้น 55 ใจจริงคืออยากให้อ่านเพลินๆ กันทุกช่วงวัยค่ะ จะเด็ก '80,'90 หรือปีถัดๆ มาหรือก่อนหน้าค่ะเลยพยายามมีฟุ๊ตโน๊ตตลอด แต่ถ้ามีอะไรบกพร่องตรงไหนยินดีชี้แจงและแก้ไขค่า รักคนอ่านน้า ม๊วฟๆ
yisren. = ขอบคุณค่า
sasaijk = เอาของฝากกลับมาด้วยค่ะ
krouy = เราก็ทำไรไม่เป็นเหมือนกันค่ะ 55 กลัวฝ้าขึ้น กลัวน้ำมันกระเด็น กลัวร้อน กร๊ากก
rabbit-orange = มาแล้วค่า
uknowvry = ขอบคุณค่าาา
Maytbb = ครอบครัวเล็กๆ อ๊ายย
gumrai3 = ช่วยไม่ได้นี่เนอะ ทำตัวน่ารักเอง 55
Moohwan = ขอบคุณมากค่ะ
love2you = ยินดีค่า ถ้ามีโอกาสไป ตจว. ลองหาทานข้างทางนะคะ หวานๆ ดี
Zalzah_iP = ขอบคุณค่า
iPongPaeng = เราก็แตะไม่ได้เลยค่ะ ครัวจะระเบิด แม่ถอดใจนานแล้ว 55 ชอบคนทำครัวเป็นค่ะ มีสเน่ห์ดี
BitterSweet~ = พี่เสือเก็บทุกเม็ดค่า
FRODO = เตรียมออกเรือนสินะคะ ฮาา
takara = หิ้วลูกชายมาฝากแล้วค่า
yaoiiz = พี่เสือเอาทุกงานค่า
maru = ขอบคุณมากค่ะ เอามาเสิร์ฟแล้วน้า
kwangkoyha = มาแล้วค่า
mamajie = ของฝากเป็นสัตว์สองตัวค่า
bobie = ว๊าย ก่อนกำหนด 9 วัน 555
NOoTuNE = ขอบคุณค่า
sunshinesunrise = พี่เสือพระเอกโบราณมาก 55
PetitDragon = ในอุ้งเท้ากระต่ายสินะคะ กร๊ากก
HydrA = ขอบคุณค่า
punthipha = อ๊ายย จะพยายามนะคะ
Monkey D lufy = ขอบคุณค่า
poppycake = อ่านคอมเมนต์แล้วก๊าวใจอ๊าาา
puppyluv = ขอบคุณค่า เลิฟๆ กันดีกว่าเนาะ
Minnie~Moo = มาฟินด้วยกันอีกบ่อยๆ นะค้าา
แมวเหมียว = พี่เสือกะจะกินจริงด้วยค่ะ
duaen12 = พี่เสือถึงรัก ถึงหวง อร๊ายยย
yearrayoeng = กลับมาแล้วค่า เราผิดไปแล้ววว
punchnaja = ว้าว ขอบคุณค่า
dukdikdukdik = หวานทุกตอน จนต้องปัดมดที่คอม ><
mikimj = ขอบคุณค่า
nongrak = พี่เสือเตรียมออกเรือนได้ 55
Chichi Yuki = แต่บางฉากต้องโตก่อนนะคะ 555
greensnake = ขอบคุณคนอ่านด้วยค่าที่แวะเข้ามาทักกันบ่อยๆ เลิฟๆ
beer = อ๊ายย ถึงขนาดนี้ก็ดีใจมากๆ เลยค่า
Lemon_Tea = ขอบคุณค่ะ คนเขียนรีบไปรีบกลับค่ะ
cher7343 = ของฝากเป็นสองพี่น้องนะคะ <3
MayMaMee = แหะๆ แอบมาก่อนสองวัน
Nuclear = ขอบคุณมากค่า
vevi = ตอนแรกก็กะจะอินบาหลีค่ะ แต่เท่าที่เราไปไม่ประทับใจเท่าไหร่ แต่ศิลปะเค้าเยอะจริงๆ ค่ะ ขอเอากลับไปผูกเรื่องดูก่อนนะคะ <3
ammlovey = เราเจอคุณแม่แล้วววว
Namthip1999 = แอบอิจฉาน้องเบาๆ เนอะ
yuyie = ตอนสั้นๆ ก่อนได้ไหมคะ แต่จะพยายามนะคะ
Whatever it is = มาม่ามีแน่ค่ะ 55555 แต่เป็นกรุบกริบเบาๆ แบบยี่ห้อช้างน้อยค่ะ (สมัยนี้ยังมีอยู่ไหมหนอ ?)
cherilnatcha = 12 ค่า เด็กๆ เดี๋ยวนี้โตเร็ว
nut28phat = ขอบคุณค่า น้องกำลังจะออกเรือนแล้ววว
pulovely = ขอบคุณมากค่ะ เข้ามาอิ๊อ๊างกันบ่อยๆ นะค้า
Cwlevel = เราเองยังอยากฟัดเลยค่า
snooppy = เห็นด้วยอย่างแรงค่า
BuI = ว๊ายย ระวังเค้ารู้นะคะ 555
loveaaa_somsak = จะพยายามไม่ขาด ไม่หายค่ะ 555
FFS_Yaoi = ระวังพี่เสือหึงน้า
Finland = ขอบคุณค่าที่ยังวกกลับมาน้า
Anyann = ขอบคุณมากนะคะ
shoky_9 = ขอบคุณค่ะ
inspirer_bear = 55 ทุกวันนี้ก็รักกันจะแย่แล้วค่า
anchoviiz = คิดเหมือนกันเลยค่ะ ว่ามันจะขนาดไหน 555
sang som = คนอ่านมีความสุข คนแต่งก็มีความสุขค่า
joycema24 = น้องจะเอาอะไรเข้าแลกน้อ 5555
gcc = โอ๋ๆ มาแล้วน้า
MiU = ค่อยๆ มานะค้า
Tassanee = อ๊ายย อย่าโกหกเค้านะตัว ดีใจมากค่ะ
yearrayoeng = ง่า คงไม่ไหวนะคะ ขอทีละตอนๆ น้า
PUAUNZ = ระวังเสือโหดนะค้า
nutjisub = ตอบสปอยได้เลยค่า ว่าพ่อแม่ไม่จับแยกแน่นอนค่ะ
love2you = มารายงานตัวแล้วค่า
saruttaya = มาก่อนกำหนดสองวันด้วยยย
puppyluv = ขอบคุณค่า
loveaaa_somsak = หิ้วลูกชายกลับมาแล้วค่ะ
duaen12 = เตรียมขนมกับน้ำชาไว้รับรองแล้วค่า
snooppy = มาาแล้วๆ ค่าา
Dark-aholic = มีเบาๆ เล็กๆ ค่า
PandP = คงไม่น้า เพราะเราไปแทรกกิ้งที่ซาปาค่ะ คุณนายนางชอบธรรมชาติ จริงๆ แล้วทางเดินง่ายมากค่ะ แต่ภูเขาหลายลูกหน่อย แถมเราเป็นพวกเนิร์ดด้วย ไม่ค่อยออกกำลังเลยเป็นศพกลับมา แถมไปได้ทางเดียวคือรถไฟนอนค่ะ นอนห้องละ 4 คน เตียงแคบๆ 2 ชั้น ไม่ได้อาบน้ำกัน ทั้งๆ ที่อากาศค่อนข้างเย็นแต่เหงื่อนโทรมกันทุกคน เพราะวิ่งหาขบวนรถไฟไม่เจอ 555 ตัวรถไฟค่อนข้างสะอาดนะคะ เทียบกับบ้านเรา ถ้าไปทางภาคกลางที่เว้ ดานัง ฮอยอันนี่สนุกดีค่ะ แต่รถเยอะมาก ข้ามถนนไม่ได้เลย บีบแตรกันสนั่น แต่ก็สนุกไปอีกแบบค่ะ รู้สึกจะไม่มีสนามบินนะ ต้องเข้าทางภาคอีสานค่ะ แต่ถ้าไปเมืองหลวงก็นั่งเครื่องได้ค่ะ แต่ที่เที่ยวน้อยหน่อย ของถูกมาก แลกเงินไปเยอะๆ หน่อย เพราะไปที่โน่นเราจะเป็นเศรษฐีเงินล้านกัน นับเงินกันมึนเลยค่ะ ชอปสนุกมาก แต่คุณภาพก็สมราคานะคะ 555 ส่วนใหญ่มาจากจีน เราได้พวกตุ๊กตา ของแต่งบ้าน เครื่องเงิน กระจกอะไรแบบนี้มา ภาพปักสวยๆ ก็ถูกค่ะ ต่อเยอะๆ 70 - 80% ไปเลยค่ะ บางร้านรับเงินไทย แต่บางทีเป็นเงินดองจะถูกกว่า เตรียมเครื่องคิดเลขไปคำนวนด้วยนะคะ
saruttaya = แอบมาม่าเบาๆ
NOoTuNE = ตอนพี่เสือหงอยมาแล้วค่า
เทมปุระกุ้ง = ไม่มีแล้วค่า
gcc = เอาเสือหัวเน่ามาเสิร์ฟแล้วค่า
eXcelencia = ขอบคุณมากค่ะ
iPongPaeng = เราเลยคิดไปด้วยเลย 555
BeeRY = ตอนถัดมาเลยเป็นเสือหัวเน่าเบยยย
Aoya = ค่ะ จะค่อยๆ เห็นพัฒนาการของเด็กๆ ไปเรื่อยๆ ค่า
ChiOln = ของแบบนี้ต้องใจเย็นๆ เนาะ 555
Whatever it is = มีเบาๆ กรุบกริบนะคะ
แมวเหมียว = 55 แอบสมน้ำหน้าด้วยนะคะ
mur@s@ki = ขำๆ เบาๆ ค่ะ แฮ่ๆ
drasil = สมน้ำหน้าเลยย 555
moredee = 555 น่าเขียนมากค่ะ เป็นประเทศที่เราอยากไปมากด้วย แต่ไม่มีเงินซักที ขอวนยุ่นปี่อีกหลายๆ รอบก่อน
zelesz = คุณแม่น่ารักมากเลยค่ะ
MiU = เราก็ไม่รู้ตัวเหมือนกันค่ะ 555
Poes = ในอนาคตไม่แน่ค่ะ 555
Tassanee = ค่อยๆ กินค่า
-west- = ไม่แน่นะคะ เพราะพี่เสือมันเจ้าเล่ห์ หุๆ
่patsaporn = ถูกต้องค่ะ ค่อยๆ โตไปด้วยกันเน้อ
Chichi Yuki = เราอยากลองเขียนน้องโกรธเหมือนกันนะคะเนี่ย 555
love2you = อ๊ายย ไม่แน่น้า อาจหลอกน้องได้อีก
JingJing = พี่เสือต้องพยายาม(หลอก)น้องให้มาก ๆ เลยค่า
Anyann = มีแบบเบาๆ ค่า 555
bobie = เราก็ชอบเขียนแบบหวานๆ เหมือนกันค่ะ สบายใจดีน้ออ
CheetahYG = นั่นสิคะ 555
smmikie = พี่เสือต้องรอแล้วล่ะ
Moohwan = 555 พี่เสือสุขภาพดีค่า
PoofuGirl = ตามคอนเซปคนเขียนค่า
krouy = มาม่าเล็กๆ เบาค่ะ
Maytbb = 555 ตอนใหม่นี่เลยค่ะ
dy❣zaka = แอ๊ยย เขิน แอบดักแก่กันเบาๆ 55
Ali$a฿eth = แอบฟินเบาๆ เหมือนกันค่ะ
takara = อนาคตไม่แน่ไม่นอน อิ๊วว
Monkey D lufy = พี่เสือคงไม่บังคับน้องแล้ว(มั้ง)คะ
FRODO = คึๆๆๆ แอบอยากเขียนแบบนั้นนะ
kwangkoyha = 555 สมน้ำหน้าเบาๆ
loveaaa_somsak = เลยอดเลย 55
Nus@nT@R@ = ต่ายเลยเฉามือเลย
maemix = อั๊ย มีแน่นอนค่ะ ค่อยๆ รออ่านกันนะคะ
Emerald = ขอบคุณมากค่า อย่าทิ้งสองพี่น้องน๊า
bozang = พี่เสืออารมณ์หนุ่มค่า
Monkey D = ขอบคุณมากค่ะ
WoonMyuk = เสือลืมตัวไปเลย หื่นบังตา
maru = น้องยังเด็กอยู่ค่า เลยหื่นลืมตัว 555
Ouizzz = สมน้ำหน้าพี่เสือเลย 55
tomoe = ขอบคุณมากค่า
monsters = 55 น้องเลยงอนเลย
greensnake = ขอบคุณคนอ่านเช่นกันค่า
ormn = ยินดีด้วยค่าา
perrfungirl = โอ๋ๆ เรามาปลอบน้องกันดีกว่านะคะ
ujen = เพราะหื่นน้องเลยกลัวเลย
poppycake = เราก็แอบสมน้ำหน้า 55
nongrak = ของแบบนี้ต้องฝึกบ่อยๆ 55
MK = ขอบคุณคนอ่านเช่นกันค่า
Lemon_Tea = ไม่งั้นพี่เสืองานเข้าแน่ๆ ค่ะ
pulovely = 55 เด็กๆ จะค่อยๆ โตค่ะ
AGALIGO = เห็นด้วยน้า 55
anchoviiz = กลายเป็นเสือหัวเน่าเลย
Riko = อยู่ในตัวเลือกเหมือนกันค่ะ แต่ข้อมูลที่เรามีน้อยมากจริงๆ ช่วงที่ไปไม่กี่วันเอง ไปไม่กี่ที่ค่ะ เลยยังไม่กล้าเขียนเท่าไหร่ แหะๆ
punthipha = มีมาม่าเบย
kikikiki = อ๊ายย คนเขียนแก่แล้วค่า เพลงนี้ได้มาตอนดูรายการทีวี 55 รู้สึกห่างไกลจากโรงเรียนจัง
buathongfin = แค่หื่นแตก 55
IIMisssoMII = ใจจริงพี่เสืออาจจะอยากให้น้องขาดพี่เสือไม่ได้ก็ได้นะคะ 555
FFS_Yaoi = 555
love2you = นั่นสิคะ 555
snooppy = เป็นพ่อบุญทุ่มซะด้วย
maemix = เราเขียนตอนนี้ด้วยโมเมนต์ฮาๆ น่ารักๆ ค่ะ พี่เสือเลยแพ้อะไรฮาๆ
Tassanee = ว๊ายย ก๊าวใจมากอ้ะ
gcc = ข้ามไปเขียนตอนโตเลยดีไหมคะ 555555
ormn = แอบสมน้ำหน้าพี่เสือเบาๆ
PoofuGirl = โตเกี่ยวบานานาแอบแพงจริงจังค่ะ TT แบ่งกับแม่ไม่กี่ชิ้นเอง
punchnaja = การหลอกเด็กคืองานหลักพี่เสือค่า
bozang = เอ้า ฮึบ สู้ๆ
แมวเหมียว = รักแท้แพ้ขนมนะคะ
patchylove = กำลังจะตามมาติดๆ ค่ะ
Chichi Yuki = พี่เสือต้องสู้ๆๆๆ
malula = เราก็ชอบจัมโบ้นะคะ น่ารักกกก
Nus@nT@R@ = พี่เสือสู้ของกินไม่ได้ค่ะ น้องยังเด็กน้อออ
NOoTuNE = นั่นสิคะ ใครจะดูแลต่ายน้อยได้ดีเท่าพี่เสือ
MiU = เลยกลายเป็นเสือหัวเน่าเลย
CheetahYG = คู่แข่งน่ากลัวมาก
MayMaMee = ขอบคุณค่า
HydrA = ว๊ายย จัมโบ้ก็น่ารักนะคะ
silverspoon = จัมโบ้อาจเป็นพระเอกแทน 555
Maytbb = ไฟต์!!!
Zalzah_iP = หาทางชนะยากด้วยนะคะ 555
iPongPaeng = รีบเมนต์ดีแล้วนะค้า TT
ujen = อาจมีไฟต์กันอีก
cattydoggy = นี่แค่หึงเบาๆ นะคะเนี่ย 555
Ali$a฿eth = น้องยังเด็กน้อออ เลยชอบกินมากกว่า
thepopper = เป็นหมาหัวเน่าเลย 555
kslave = คู่แข่งน่ารักมากด้วย อั๊ยยย
~มือวางอันดับ1~ = เพราะขนมกินได้ 555
minmin96 = เห็นด้วยค่า
saruttaya = โบ้เป็นตัวละครที่น่ารักนะคะ ฝากทุกคนไว้ด้วยค่า
takara = น้องยังเด็กเลยรักขนมมากกว่าพี่ กร๊ากก
Emerald = จัมโบ้น่ารักดีค่า แต่อาจจะอ่อนไปสำหรับพี่เสือ 555 อนาคตไม่แน่
bobie = เพราะแอบสมน้ำหน้าพี่เสือเบาๆ ค่า ฮ่าๆๆ
-
เอาแล้วพี่เสือเอ้ยยยยยยยยยยยย :hao7: :hao7:
เจอด่านสุดหินซะแล้ว :katai5: :katai5:
เอาชนะขนมหวานให้ได้แล้วกันนะ กร้ากกกกกกกกกกกกกกก :laugh:
-
พึ่งได้เข้ามาอ่านค่ะ น่ารักมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
พี่เสือหื่นนนนนนนนนน !! น้องต่ายน้อยน่ารักกกกกกกกกกก :katai1: :katai1:
-
เอาละวุ้ย
มวยกับเทควันโด
ศึกชิงคู่นี้ใครจะได้น้องต่ายไป
สรุปกกรรมการวิทย์ได้ไป เย้ ^^//
ไม่ใช่ล่ะๆ
แต่จัมโบ้โผล่มา เล่นเอาพี่เสือเตรียมสร้างปล่องภูเขาไฟรอวันระเบิดตูม
พร้อมกับระหว่างนี้คงกำลังฝนเล็บอยู่ชัวร์
น้องต่ายก็สนใจพี่ชายหน่อยจ้า เดี๋ยวพี่เสืองอนเอาน้า (นึกภาพตอนงอน อืม... -o-)
-
พี่เสือน่ารักขี้หึงสุด ๆ น้องต่ายไม่รู้เรื่องหรอกว่าเค้ามาจีบใครคุยด้วยดีด้วยก็คุยหมดแหละน้องน่ารัก
จัมโบ้รู้ทางเอาขนมเข้าล่อ ตอนน้องต่ายมองขนมตาวาวแต่ไม่กล้ากินนี่แบบน่ารักน่าสงสารมาก
ที่สุดพี่เสือก็ต้องยอม และหาขนมมาล่อน้องอีกเยอะ ๆ ได้ไม่ไปไหน 555
แลกกับการทาเล็บสองชั่วโมงสำหรับเด็กผู้ชายถือว่ายิ่งใหญ่มากนะ ทรมานสุดๆ
ขอบคุณค่า
-
5555+ แพ้โตเกียว บานาน่า!!!
-
คึ คึ คึ พี่เสือ แพ้ ขนมอ่ะ น่ารักจริงๆเชียววววว :hao3:
แล้วต่ายน้อยนี่ จะแอบปันใจหาจัมโบ้มั้ยน้ออออ หุหุหุ :hao7:
-
แอบสงสารพี่เสือนิดนึง วันนี้ไม่เข้าท็อปฟอร์มแต่ถึงกับตกกระป๋องไปเลย 5555
แต่ก็นะพี่เสือ มีคู่แข่งแบบนี้แหละ จะได้กระชุ่มกระชวย :hao7:
-
รักแท้แพ้ขนม ฮ่าๆ
:laugh: :laugh:
-
ต่ายยังไม่เคยขาดพี่เสือ น้องเลยเป็นแบบนี้ไง
แกสปอลย์มากกกกกกกกเองนะ สงสารนะเสือ แต่ก็ขำอ่ะ
:กอด1:
-
พี่เสือพ่ายแพ้แด่ขนมอ่ะ ฮ่าๆ
เหนือพี่เสือยังมีขนมสินะ
-
เสืออย่าคิดมาก ยังไงสำหรับกระต่ายเสือก็สำคัญที่สุดนะ
-
พี่เสืออุตส่าห์โดดซ้อมบาสมาเฝ้าต่ายน้อย แต่ก็ยังแพ้โตเกียวบานาน่าของจัมโบ้อยู่ดี :hao7:
-
กินดูๆมั่งนะลูก เดี๋ยวหุ่นหมดสวยหรอกต่ายน้อย :กอด1:
-
ดป็นพี่เสือเนี่ยยย น่าจะได้กำไรทุกเช้าเลนน้าาา
จัมโบ้ไดแต่ตอดๆ เท่านั้นแหละ :katai3:
-
5555555
เสียเชิงชายหมดแพ้ขนมเนี้ย
-
กระต่ายน้อยนารักมากกกกกกแอร๊ยยยยยอิจัมโบ้มาจีบน้องด้วยของกินเข้าทางสุด ฮ่าๆๆ สงสารพี่เสือนะเนี่ยอยากต่อยจัมโบ้ก็ทำไม่ได้ อ่ะ
-
ฆ่ามันเลยพี่เสือ :laugh3:
-
พี่เสือเป็นเอามาก 55555555
-
รักแท้ แพ้ขนมและอาหาร(อร่อย)
ทำใจลูก เสือน่าจะต้องแพ้อะไร ๆ อีกเยอะ
-
พี่เสือเจอคู่แข่งซะแล้ว :hao7:
-
:m20:พี่เสือ แพ้ขนม
-
จัมโบ้น่าหมั่นไส้แฮะ :katai1:
-
ต่ายน้อยสอนให้พี่เสือรู้ว่า รักแท้แพ้ขนม :hao7:
-
ฮ่าๆๆๆ ขำพี่เสืออะ น่ารักดีจัง นั่งทาเล็บให้ผู้หญิงซะด้วย
-
พี่เสือป้อนอย่างอื่นด้วยปากแทนขนม ก็หวานกว่าขนมของจัมโบ้แล้วแหละ
-
เห้ยยยยย!!!! จัมโบ้แน่วะ กล้ามากจีบน้องต่าย
มึงไม่กลัวพี่เสือเรอะ นี่ขนาดเป็นเด็กเป็นเล็ก
พี่เสือยังหึงขนาดนี้ ถ้าโตกว่านี้ ไม่รู้จะหึง(โหด) ขนาดไหน
ทำไงได้ละน้า ก็น้องต่ายน่ารักมากกกกกกกก
ใครๆก็อยากจีบ (อิช้านก็ยังอยากได้เอง//วิ่งหลบตรีนพี่เสื้อ)
-
น่ารักมาก อ่านไปยิ้มไป
น้องกระต่ายจ๋า ล่อด้วยขนมหวาน หนูติดกับทุกที
พี่เสือลำบากเลยนะ
แต่พี่เสือเวลาจ๋องน่ารักเป็นบ้า 555
ป้านกน่าจะแกล้งอีกเยอะๆ 2 ชั่วโมงน้อยไป
ชอบจัมโบ้ 'แกล้งคนที่ชอบไม่เท่' นายหยั่งแมน
ที่บ้านสอนมาดีนะนี่ แถมยังเชียร์อีกว่าถ้าเป็นกระต่ายล่ะไม่เป็นไร โอ้ววววว พี่เสือท่าจะมีก้างชิ้นโต
งานเข้าตั้งแต่เปิดเทอมกันล่ะ
กระหน่ำบวกและเป็ด
ปล. เห็นตอบเม้นต์แล้ว
ขอบคุณคนแต่ง ใส่ใจคนอ่านดีจริงๆ (กอดๆๆๆๆๆๆ)
-
พี่เสือน่ารักมากกกกกกค่ะ
-
พี่เสือสู้ ๆ นะจ๊ะ อย่ายอมแพ้ โบก็แค่เพื่อนเอ๊ง ยังไงพี่เสือก็เบอร์1 อยู่แล้วเนาะต่ายเนาะ
-
เรื่องนี้น่ารักมากอ่านไปยิ้มไป เชียร์เสือที่สุดเลยอ่ะ ไม่อยากให้สองคนนี้เจอดราม่าอะไรเลย เมื่อไรจะโตเสียทีนะอยากอ่านตอนโตแล้วค่ะ
-
หน้าตาน้องต่ายเวลาเห็นขนมคงจะน่ารักน่าดู
น้องต่ายชอบอะไรที่เข้ากับตัวเองมากๆเลยจ้ะ
จัมโบ้ช่างเป็นคู่แข่งที่น่ากลัวจริงๆ เข้าถูกทาง
ถึงน้องจะไม่ได้ชอบจัมโบ้แบบนั้น แต่ก็ขัดใจพี่เสืออยู่ดี
ถึงขั้นอยู่เฉยๆไม่ได้ ต้องหาเรื่องทรมานตัวเอง
แล้วได้ขนมมาให้น้องต่ายได้เชยชม :laugh:
อ่านกี่ตอนก็น่ารักทุกตอน :man1:
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ :กอด1:
-
:katai2-1: :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
:mew1: :mew1: :mew1: :mew1: :mew1: :mew1: :mew1:
-
ชอบบบบพี่เสือลงทุนย้อมทรมานตั้ง2ชั่วโมงเพื่อน้องต่าย น่ารักอ่ะ :impress2:
-
คู่แข่งโผล่มาแล้วพี่เสือสู้ๆ
กระต่ายโคตรไร้เดียงสาอ่ะ แต่หลงขนมขนาดนี้ระวังพี่เสืองอนนะจ๊ะ
-
น่ารักอ่ะะะ :-[
-
พึ่งจะได้เข้ามาอ่าน จนจบตอนล่าสุด บอกเลยว่า...โคตรคลั่งไคล้อ่ะ คุณเอ้ย! อ่านสนุกมีความสุข เขียนโดนใจไปหมดทุกสิ่งอย่าง บรรยงบรรยาย บทพ่งบทพูด ดี๊ดี / ชอบภาษามาก จริตและมุขตลกของคุณ aimer ถูกใจอย่างแรง / โปรดปราน "พี่เสือ" ที่สุด ตะล่อมน้องน่าเชื่อถือซะเหลือเกิน ภาวะลักลอบ แอบกระทำการ ภาวะ้ต้องห้ามแบบนี้ ยิ่งอ่านยิ่งมันส์ เขียนดีจริงๆ (ขอชมบ่อยๆเหอะ กำลังปลื้มจัด อินจัด) / ชอบความเป็นพ่อเป็นแม่เชิงนี้มาก พยักหน้าเห็นด้วยกับวิธีจัดการต่างๆของพ่อ ขำฮาเวลาแม่เือือมเหม็นเบื่อวาจารักเลี่ยนของพี่เสือจนทำหน้าอยากอาเจียน เวลาแม่เริ่มตะหงิดๆนี่ สนุกมาก / บทพูดก็มันส์ ชอบเป็นพิเศษก็ของตัวป้าๆ เปรี้ยวสะใจ ของเพื่อนๆพวกแฝดก็ชอบ ดูมันเก็ทกันเองดี...รักเด็กจังเลย / ยิ่งเรื่องนี้เดินหน้าเข้าใกล้วัยเจริญพันธุ์มากขึ้นเท่าไหร่ คนอ่านก็ยิ่งลุ้นตัวโก่งมากขึ้นเท่านั้น...เริ่มเพ้อๆรอแล้วเนี่ย คริคริ
//ชอบงานเขียนของคุณ aimer มากเลย จริงๆนะ :กอด1:
ป.ล. หน้าเล็กเท่างบน้ำอ้อย เข้าใจการเปรียบเทียบนี้อยู่ล่ะ...แต่แว้บแรกดันไม่ได้นึกถึงเรื่องน้ำตาลอ้อย แต่ไพล่ไปถึงเหรียญงบน้ำอ้อยแทน ออกแนวพระเครื่องไปโน่น อิิอิ
-
พี่เสือคนดีที่หนึ่ง# พี่เสือสุู้ สู้
-
โคตรน่ารักอ่ะือ่านไปยิ้มไป
ชอบอ่ะืผช แบบพี่เสือ
-
19. พี่เสือ น้องกระต่ายกับฟันผุ
เรื่องนี้นับเป็นความผิดใหญ่หลวงของพี่เสือ
อาจเป็นเพราะพี่เสือมัวแต่คิดหาวิธีรับมือจัมโบ้มากไป หรือเอาใจน้องมากไป แต่ตอนนี้ทั้งพี่เสือ น้องกระต่ายและคุณแม่ก็นั่งอยู่ในคลินิกทำฟันเพื่อนคุณแม่แล้ว
ย้อนกลับไปเมื่อประมาณสองเดือนก่อนก่อน
น้องกระต่ายนั่งกินขนมอย่างมีความสุข ทั้งชอกโกแลต โตเกียวบานานา ลูกกวาดและเค้กจำนวนมากที่ทั้งมาจากป้านกและจัมโบ้ พี่เสือเองก็ดีใจ เพราะน้องกินได้เยอะย่อมหมายความว่าน้องจะได้อ้วนๆ เสียที
ปกติพี่เสือจะเป็นคนใส่ใจทั้งเรื่องพ่นยาและสุขอนามัย แต่พี่เสือไม่รู้ว่าน้องเล็กแอบกินขนมตอนดึก!
ตอนที่พี่เสือหลับปุ๋ยอยู่ น้องกระต่ายมักจะย่องลงมาเปิดตู้เย็นแอบกินชอกโกแลตประจำ พอเช้ามาจึงเป็นที่สงสัยของพี่ชายว่าเมื่อคืนพี่เสือก็แปรงฟันให้น้องสะอาดแล้ว แต่ทำไมเช้ามาถึงมีคราบชอกโกแลต
พี่เสือคิดว่าเมื่อวานอาจแปรงฟันไม่สะอาดก็ได้
หนำซ้ำ ช่วงพักกลางวัน พี่เสือโดดซ้อมบ่อยไม่ค่อยได้ เลยได้แต่ฝากน้องกระต่ายไว้กับพระพี่เลี้ยงทั้งสอง ทั้งลูกโป่งและอ้อมก็ดูแลกระต่ายดีอยู่หรอก แต่ทั้งคู่ไม่ได้ละเอียดเท่าพี่เสือ กระต่ายน้อยเลยแปลงร่างเป็นปิศาจสวาปาม กินของหวานทุกอย่างที่จัมโบ้เอามาปรนเปรอ
ผ่านไปเดือนกว่า พี่เสือสังเกตว่าน้องกระต่ายกินอาหารน้อยลง หน้าหวานๆ มุ่ยตลอด ถามคำตอบคำ จะว่าโกรธพี่เสือก็ไม่ใช่ พอเอาของหวานเข้าล่อก็ส่ายหน้าหนี ซึ่งผิดปกติมาก คุณพ่อคุณแม่เริ่มร้อนใจ ถึงกับแอบจับพี่เสือมาปรึกษาตอนที่น้องน้อยไปเรียนพิเศษเลยทีเดียว
"น้องโดนรังแกรึเปล่าเสือ ?" คุณพ่อถาม
พี่เสือขมวดคิ้ว นิ่งคิด "เสือไม่ได้อยู่กับน้องแค่ช่วงพักกลางวัน... แต่ก็ไม่มีนี่ครับ" มีจัมโบ้อยู่ด้วยก็ดีไปอย่าง จัมโบ้เป็นนักเลงโตไม่มีใครกล้ารังแกน้องแน่ๆ
"หรือว่าทะเลาะกับเสือ ?"
"ไม่นี่ครับ" ถ้าทะเลาะคงไม่อ้อนให้อุ้มไปอาบน้ำทุกเช้าหรอก
คุณแม่เริ่มกระสับกระส่าย "เอ หรือว่าลูกเริ่มโตเป็นหนุ่มแล้ว ? เราพาไปหาจิตแพทย์เด็กดีไหมคะ ?"
"ลองโทรหาเมย์ไหม จำได้ว่ารุ่นเรามีจิตแพทย์เด็กเก่งมากๆ คนนึง เมย์น่าจะรู้จัก" คุณพ่อหมายถึงป้าเมย์ที่อยู่คองโก
"เสือว่าอย่าเพิ่งเลยฮะ ขอเสือดูน้องซักสองสามวัน" พี่เสือชักจะเห็นว่าเลยเถิดไปกันใหญ่แล้ว
แต่ไม่ต้องรอถึงสองสามวัน วันถัดมา น้องกระต่ายก็ดื้อ ไม่ยอมให้พี่ชายแปรงฟันให้
"หนูโตแล้ว แปรงเองได้" น้องหน้างอเถียงพี่ชาย พี่เสือได้แต่ทำตาโตไม่อยากเชื่อ
"งั้นต่ายน้อยแปรงสะอาดๆ นะ" พี่เสือไม่ค่อยไว้ใจเท่าไหร่
วันถัดมาอีก แก้มนุ่มๆ ของเจ้าตัวเล็กก็บวมตุ่ยจนพี่ชายชักเอะใจ
"กระต่าย แก้มเป็นอะไร" พี่เสืออดไม่ได้ที่จะหยิกแก้มแดง นึกไม่ถึงน้องจะร้องกรี๊ด
"เจ็บๆๆ"
"ต่ายน้อย แก้มเป็นไรครับ ?" พี่เสือเองก็ตกใจไปด้วย เพราะน้องไม่เคยกรี๊ดใส่พี่เสือมาก่อน
น้ำตาเม็ดน้อยไหลอาบแก้ม สารภาพเสียงอ่อย "หนูเจ็บฟัน"
พี่เสือแทบล้มทั้งยืน สรุปที่ทั้งครอบครัวเป็นกังวลมาตลอดเป็นเพราะน้องน้อยฟันผุ พี่เสืออดไม่ได้ที่จะตีหน้าเคร่ง จับน้องนั่งตรงหน้า เว้นระยะไว้ไม่ให้เข้ามาคลอเคลียได้
"ต่ายน้อย พี่เสือบอกว่ากินของหวานๆ มากจะทำให้ฟันผุใช่ไหม ?"
น้องเล็กจำยอมพยักหน้าเศร้าๆ
"นี่แอบกินชอกโกแลตแล้วเข้านอนใช่ไหม ?" พี่เสือบรรลุแล้ว คราบสีดำๆ นั่นไม่ใช่เพราะพี่เสือแปรงฟันให้น้องไม่สะอาดหรอก แต่เป็นเพราะน้องแอบกินชอกโกแลตตอนพี่เสือหลับต่างหาก
น้องพยักหน้าเบาๆ ร้องไห้หนักกว่าเดิม
พี่เสือถอนหายใจเฮือก "แล้วทำไมไม่แปรงฟัน ?"
น้องกระต่ายทำปากจู๋ แต่แล้วก็ต้องร้องโอ๊ย "ฮืออ... ก็มันง่วงนี่นา"
"เลยฟันผุเลย" พี่เสือจนปัญญา น้องเล็กเริ่มคลานเข่าเข้ามาหา หน้าใสๆ มองพี่ชายอย่างอ้อนวอน
"พี่จ๋า หนูเจ็บมากเลย ทำไงดี ?"
พี่เสือถอนหายใจหนักๆ อีกรอบ อันที่จริงพี่เสือก็มีส่วนผิด เพราะมัวแต่แข่งกับจัมโบ้เลยลืมดูว่าน้องกินมากเกินไปหรือเปล่า
"ก็ต้องไปหาหมอ" พี่เสือตอบ
น้องเล็กรีบส่ายหน้าดิก กระต่ายน้อยกลัวหมอมากที่สุด "ไม่เอานะ"
"ไม่ได้ ไม่งั้นจะยิ่งเจ็บ แล้วฟันจะเน่าหมดทั้งปาก" พี่เสือขู่ น้องน้อยจึงได้ยอมไปหาหมอฟัน
พอคุณพ่อคุณแม่ทราบเรื่องก็ได้แต่ถอนหายใจอย่างโล่งอก คุณพ่อเอากอเอี๊ยะแปะแก้มให้เจ้าตัวเล็กบรรเทาความเจ็บ ส่วนคุณแม่ก็โทรไปจองคิวหมอฟัน
วันรุ่งขึ้นพี่เสือก็อุ้มน้องที่ร้องโอดโอยเข้าคลินิก
น้องกระต่ายตัวชื้นเหงื่อ สั่นน้อยๆ ด้วยความกลัว พี่เสือเอามือกอบกุมมือเล็กไว้
"ไม่กลัวนะคนดี" พี่เสือปลอบ แต่คนตัวเล็กก็ไม่หยุดสั่น คิวคนก่อนหน้าทำอะไรหนอ ทำไมเสียงน่ากลัวจังเลย... เสียงเหมือนเลื่อย...
"พี่จ๋า เลื่อย คุณหมอเอาเลื่อยเลาะปากเหรอ ?" น้องหน้าซีด พี่เสือได้แต่ลูบศีรษะปลอบโยน
"ไม่หรอก แค่อุดฟันนิดหน่อยเท่านั้นเอง" คุณแม่ตอบ แต่ไม่ได้ช่วยให้ลูกชายใจชื้นขึ้นมาสักนิด
ไม่นานนัก คิวก่อนหน้าก็เสร็จเรียบร้อย คุณหมอเรียกเจ้าตัวเล็กเข้าห้อง กระต่ายน้อยปีนตักพี่เสือ สองมือกอดคอพี่ชายแน่นหนา ไม่ยอมผละออกสักนิด
"ไม่เอานะ หนูกลัว"
คุณแม่รีบจับแยก เพราะชักจะอายสายตาคนในคลินิกแล้ว ทั้งๆ ที่ปกติแล้วกระต่ายเป็นเด็กขี้อาย แต่ลองอ้อนพี่ชายได้ต่อหน้าคนเยอะๆ แล้วคงจะกลัวจริงๆ
"ไม่เอาน่ะลูก คุณหมอก็ลุงดิวไง ใจดี๊ ใจดี"
"ไม่เอา ไม่เอา" เจ้าตัวส่ายหน้าดิก เกาะแน่นเป็นลูกลิง คุณแม่ได้แต่ส่งสายตาขอความช่วยเหลือให้พี่เสือ
พี่เสือเลยเอามือช้อนใต้สะโพกกลม อุ้มไปทั้งอย่างนั้น กระต่ายน้อยเลยแอบกัดต้นคอพี่เสือคืน ข้อหาแปรพักตร์ไปหาคุณแม่ พอถึงเก้าอี้คนไข้ พี่เสือค่อยๆ วางเจ้าตัวเล็กลง กระต่ายน้อยได้แต่มองพี่ชายตาปริบๆ แต่สองมือรีบจับชายเสื้อพี่ไว้
"ไม่เอานะ พี่เสืออยู่กับหนูก่อน"
พี่เสือหันไปยกมือไหว้คุณหมอแล้วถาม "ผมอยู่ได้ไหมฮะ ?"
ลุงดิวอมยิ้ม "ได้อยู่แล้ว แล้วเราไปทำไรมาเจ้าต่าย แก้มบวมเชียว" คุณลุงเป็นเพื่อนคุณแม่สมัยเรียน เลยสนิทกับฝาแฝด
"หนูกินหนมเยอะไป" เจ้าตัวยกมือไหว้แล้วอ้อมแอ้มตอบ
"งั้นอ้าปากให้หมอดูก่อนนะ" ลุงหมอใจดี เอาเสียงอบอุ่นเข้าล่อ น้องถึงยอมอ้าปากแต่โดยดี แต่มือยังจับมือพี่เสือแน่น
"ถ้าเจ็บก็จับมือพี่เสือไว้นะครับ" พี่เสือบอก น้องน้อยน้ำตาคลอ พูดไม่ได้เลยได้แต่พยักหน้า
ส่วนพี่เสือถอนหายใจพลางนวดต้นคอที่กระต่ายน้อยกัด ในหัวเริ่มวางแผนการ
กลับบ้านไปต้องเก็บของหวานให้พ้นมือกระต่าย แล้วต้องบอกจัมโบ้ด้วยว่าต้องงดขนมน้อง....
กระจกเงาบานตรงข้ามสะท้อนภาพพี่เสือขมวดคิ้วมุ่น ต้นคอมีรอยฟันเล็กๆ เป็นวงสีแดงก่ำ
___
คำตาม
น้อย :z6: :beat: สั้น :z3: :z13: !!!!
คืองิค่า รีบมาอัพก่อนดูเทยเที่ยวไทย อุอิ :z2: แต่ยังไงก่อนไป มีข่าวแจ้งสามเรื่องนะคะ
1. เน้นอีกครั้งน้า มีเพจแล้วนะคะ https://www.facebook.com/AimersIsland เกาะของ aimer ค่ะ มีอะไรในเพจบ้าง ? : เพลง,สปอย,ข่าวสาร,เวิ่นเว้อ,รูป ค่ะ ตามใจฉันสุดๆ 555 ตอนนี้กำลังคิดเรื่องรีวิวหนังสืออยู่ (หะ ?) เพจนี้อยากให้ไม่ใช่แค่เพจข่าวสารคนเขียนอย่างเดียว อยากให้มาจอยกันเยอะๆ ทั้งงานอดิเรก แชร์รูป อยากโชว์ ข่าวสารกิจกรรมที่อยากบอกต่อ เขียนรีวิวไว้แล้วแต่ไม่รู้เอาลงที่ไหน รีวิวอะไรก็ได้ค่ะ หนัง เพลง หนังสือ คอนเสิร์ต นิยาย มีประสบการณ์ดีๆ แต่งกลอนไว้แต่ไม่มีที่ลง ที่ท่องเที่ยว เรื่องเศร้า เรื่องสนุก ปัญหา มาปรึกษา มาคุยกันได้ค่ะ หรือต้องการคอมเมนต์ ติชม พูดคุย ทวง กระชาก จิกหัวคนเขียนก็ได้เลยค่ะ :mew1: ไม่ต้องห่วงเรื่องภาษาค่ะ จะวิบัติก็ได้นะ เราเองก็ชอบติดตามการเคลื่อนไหวของภาษา เพราะจะได้รู้ว่ามันยังมีชีวิตอยู่ เพียงแค่ขอให้ "คนทั่วไป" อ่านออกก็พอค่ะ
2. ตอนนี้ในเพจกำลังมีกิจกรรม "Special ผุดๆ ภาคพิเศษ (พิศดาร ?) ของพี่เสือน้องต่ายค่า เปิดโหวตว่าอยากอ่านพี่เสือน้องต่ายภาคไหนมากที่สุด ??" ไปตามโหวต เพิ่มตัวเลือกได้เลยค่ะ
3. หากไม่สะดวกจะทิ้งคอมเมนต์ไว้ในบอร์ด (ค่อนข้างสาธารณะ) หรือในเพจ สามารถส่งข้อความได้ทางข้อความอินบ๊อกซ์ในเพจค่ะ เพราะตัวเราเองก็ชอบสื่อสารแบบ 2 คนมากกว่าค่ะ
ขอยกยอดตอบเมนต์ไว้เที่ยวหน้านะคะ แอร๊ยย พี่ป๋อมแป๋มจะมาแระ เลิฟๆ ทุกๆ คนน้า
ป.ล. สปอยนะคะ เตรียมต้มน้ำได้เลยค่ะ ตอนหน้ามีมาม่าแน่ๆๆๆๆๆ :katai4: :katai4: :katai3:
-
แค่พี่เสือรู้สึกว่ามีคู่แข่ง ก็เริ่มรู้สึกดราม่าแล้ว
-
โหดร้าย!!! กินมาม่ามากๆแล้วจะท้องอืดนะ ฮือออออออออออออออออ
:กอด1:
-
มาเร็วมากกรักคนเขียนจัง
ต่ายน้อยกินหนมเยอะอย่างนี้ อ้วนขึ้นมั้ยน้า :mew2:
-
เวงกำแล้วน้องต่าย
คิดว่าหมอเอาเลื่อยเลาะฟัน
:เฮ้อ: :เฮ้อ:
-
555 น้องต่ายน่าสงสารจริงๆ
-
ดราม่าเอยจงซับซ้อนยิ่งขึ้น~
ฟันผุเป็นเรื่องธรรมดานะน้องต่าย
ใครไม่เคยฟันผุไม่เจ๋งนะเฮ้ย!
แต่เหมือนพี่เสือจะสาย M ชอบให้น้องกัดป่ะเนี่ย ๕๕๕
รอมาม่าตอนหน้าจ๊ะ ต้มน้ำเดือดปุดๆล่ะเนี่ย หึหึ หึหึ
-
ถามว่าสงสารน้องต่ายไหม ก็สงสารนะ แต่ทำตัวเอง :P ทีนี้แหละไปยุ่งกับจัมโบ้ไม่ได้เเล้ว
-
ต่ายน้อยแอบกินช็อกโกแลตจนฟันผุ งานนี้พี่เสือเจ็บแทนไม่ได้ด้วย ทั้งสงสารทั้งขำ :laugh:
แต่ตอนหน้ากินข้าวอิ่มแล้ว ไม่อยากกินมาม่าอ๊า :hao5:
-
น้องต่ายฟันผุ ไม่น้าาาาาาาาาาา (แอบขำในใจ) :hao7:
-
:mew2: :mew2: :mew2: :mew2:อย่าม่าม่ามากนะไม่ค่อยอยากอ่านเท่าไรอะ :mew2: :mew2: :mew2:
-
ต้มน้ำไม่ได้ ไฟ้ฟ้าโดนตัด ถ่านหมด ฟืนหายาก :laugh: เพราะงั้น อดกินมาม่า
มากินของหวานดีกว่านะ โดนหมอฟันเลาะฟันทั้งปาก เบาหวานถามหาก็ยอมอะ :m13:
อยากให้น้องต่ายกับพี่เสือหวานกันๆ :hao6:
-
ไม่เอาดราม่า!!!!แงแงแงงงงง
ถ้ามีก็ขอพอกรุบกริบพอนะคะ อ่านดราม่าไม่ไหว5555
น้องต่ายน่ารักจังค่ะ
-
:เฮ้อ:
:mew1: :mew1:
-
ต่ายน้อยน่าเอ็นดูมากเลย
อ่านแล้วให้ความรู้สึกนี้จริงๆ
ว่าแต่ตอนหน้ามาม่ามาแล้วหรอ
ไม่อยากให้มีเลย TT
-
โฮ่ะ ๆๆๆ หวานเกินไปก็ไม่ดีจริง ๆ อิอิ
แต่อยากให้น้องต่ายหวานกับพี่เสือนะจ๊ะ
-
มีลางบอกเหตุว่าจะมีดราม่า ดูจากรูปการณ์ที่บอกว่าต้มน้ำไว้ (พูดแลดูมีสาระมาก)
เอาตามจริงเป็นคนชอบกินเค็ม แต่ถ้าหากเค็มเพราะดราม่า งั้นช่วงนี้ถือศีลกินหวาน ถ้าหากดราม่าขอเค็มน้อยๆน้ำกับเส้นเยอะๆ ใส่ผักด้วย ขอเนื้อๆ นะคะ (เอ่อ..สาบานได้...นั่นสั่งนิยาย)
เอาตรงๆ คือชอบพี่เสือกับน้องต่ายหวานนนนนนนน เอาแบบมดขึ้นเลย ถ้าหากดราม่าก็ขอเล็กน้อยพอประมาณ เค้ากลัวเป็นโรคไต
-
ท่าทางจะกินเยแะมากจริงๆ เยอะจนฟันผุ :mew5:
-
:hao3:
-
น้องต่ายสู้ ๆ :sad4:
-
:hao7: หะ ต่ายน้อยฟันผุ :pigha2: ขนมหวานคู่แข่งพี่เสือ แพ้ไป อิอิ :heaven พี่เสือปลอบน้องน่ะ อิอิ
-
ว้าย~ น้องต่ายน่ารักอ่ะ
กินขนมมากจนฟันผุเลย
้ไม่รู้ว่าจะโทษน้องหรือโทษพี่เสือกับจัมโบ้ดีที่เอาขนมมาถวายน้องเยอะขนาดนั้น
น้องก็ยังเด็กอยู่ด้วยแหละเนอะถึงได้อดใจไม่ไหว
มาแอบย่องกินช็อกโกแล็ตตอนที่เสือหลับ
น่ารักอ่ะ นึกภาพแล้วแล้วแอบเคลิ้ม :o8:
น้องฟันผุแบบนี้พี่เสือยิ่งต้องดูแลน้องไม่ห่างเสียแล้ว :hao7:
-
จะเป็นหนุ่มแล้วนา ฟันฝุด้วย 555555
-
อร๊ายยยย เค้าไม่ชอบกินมาม่าาาาา :ling1:
-
อยากอ่านตอนหน้าไวๆๆๆ
-
น้องต่ายทำรอย O[...]O หุหุ พี่เสือทำคืนเลย จะได้เท่าเทียม หุหุ
-
เห็นไหมน้องต่ายกินแต่ขนมหวาน ฟันผุเลยยยย//แต่ตอนหน้าไม่ต้มน้ำได้ไหมอ่ะไม่ชอบกินมาม่า
-
สงสารน้องต่าย ปวดฟัน
ตอนหน้ากินบะหมี่เหรอ ท้องอืดแน่เบย
-
มาม่าโซเดียมมันเยอะเด๋วไตถามหาไม่ดีๆ
-
กินมาม่าไม่ได้ เดี๋ยวเส้นมาม่าอุดฟัน แล้วจะปวดฟันอีกหรอกนะน้องต่าย :laugh:
-
น้องต่ายยยยยย
กินขนมจนได้เรื่องน้าาาา
พี่เสือจัดการเลยยย
-
ต่ายทำไมทำแบบนั้น
-
ว๊ากกกกมาม่าามันจามาแล้วรึ!!! อย่านานนะ!ต้มเสร็จหม่ำปั๊บหมดปุ๊ปเลยยย555555 :katai4: :katai5:
-
เรื่องน่ารักๆอย่างนี้อย่าดราม่าหนักมากเลย เอานิดหน่อยพอมีรสชาติ :hao3:
น้องต่ายฟันผุซะแล้ว กินหนมเยอะเกิน :m20:
-
เข้าใจความรู้สึกของคนที่ต้องอุดฟัน ฮ่าๆๆๆๆ เจ็บจัดๆ แต่ก้มันส์ดี
ต่ายน้อยสู้ๆ
-
มาม่่าไรคะคนอ่านเป็นกังวลนะเนี่ย มาเร็ว ๆ น้า
น้องต่ายน่ารักอีกแล้ว แต่้ตอนนี้แอบน่าตีนิดหน่อย กินขนมไม่ยอมแปรงฟัน
ปวดฟันก็ไม่ยอมบอกเล่นเอากลุ้มกันทั้งบ้าน เย้ย น้องกัดคอพี่
กลับไประวังโดนเอาคืนนะลูก
:pig4:
-
น้องต่ายทำไมดื้อยังงี้ แอบกระดึ๊บๆ ไปหม่ำอาหารว่างยามดึก ฝันผุเลย ยังงี้ต้องให้พี่เสือจุ๊บ สั่งสอน ♥
-
รอตอนต่อไป :katai2-1:
-
ใครทำอ่ะ
-
อ๊างงง น้องน้อยเป็นกระ่ต่าย...แต่ได้กัดคอเสือเชียวนะ อิอิ น้องน่ารักมากเลยตอนนี้, อ๊ะๆ แล้วมาม่าตอนหน้าที่ว่าเนี่ย รสอะไรอ่ะคุณ ถ้ารสหมูสับเบาๆ ก็โออยู่นะ คริคริ
//...แต่ถ้าออกทางต้มโคล้ง ผัดฉ่า หรือต้มยำนี่ มีเคลียร์ :ruready
-
ช่วงวัยเด็ก วัยรุ่นสิ่งหนึ่งที่ขาดไม่ได้คือฟันผุ :laugh: :laugh: :laugh:
ส่วนตัวเรา ชอบอมลูกอมแล้วนอน วันไหนไม่ได้อมจะร้อง จนต้องไปถอนฟันทิ้งซะ 2 ซี่ เข็ดยันวันนี้ :hao5: :hao5:
:katai2-1: และแล้วพี่เสือก็กลับมาครองแชมป์เช่นเคยหลังจากที่ขนมหวานมาแย่งตำแหน่งที่ 1 ไปชั่วคราว o18 o18
-
:hao6: รอยกัด หรือ อีกแง่ รอยรัก
o18 (กุมาโนอะไรอยู๋)
-
ขอมาม่าแกงเขียวหวาน เน้อ
-
น้องต่ายนิ ชอบกินของหวานมากไปน้าาา
ฟันผุเจ็บมากเลยใช่ไหมล่ะ ที่หลังอย่ากินเยอะอีกเน้อ
ปิศาจขนมหวาน 55555 ยกให้น้องต่ายเลย
-
เวลาปวดฟันแล้ว มีคนอ้อนนี่ดีจังเลยนะ
พี่เสือเป็นผู้ใหญ่มาก ทดแทน สิ่งที่ ต่ายน้อยขาด
คาดว่า โตขึ้นพี่เสือคงเป็นหมอแน่ คอยดูแลน้องน้อย
-
เพิ่งเข้ามาอ่านค่ะ น่ารักมากกกกกกกกกก แต่พี่เสือจะหื่นไปไหม เหอๆ :-[
แล้วมาต่อไวๆนะคะ :mew1:
-
น้องต่ายฟันผุ! เป็นเพราะพี่เสือกับจัมโบ้เลยงานนี้
พี่จ๋าก็ช่วยไม่ได้แล้วต่ายเอ๋ย อดกินขนมยาวแน่
สงสารก็สงสาร แต่เพื่อน้องก็ต้องใจแข็งนะพี่เสือ
บรรยากาศกำลังดี มาสะดุดอีตรง ปล. สุดท้ายนี่แหละ
มาม่าเหรอ แง๊วววว ไม่อยากกินอ่ะทำยังไงดี :serius2:
น้องยังเล็กเอาถ้วยเล็กๆก็พอเนาะ :mew2:
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ :กอด1:
-
ติดตามๆ
-
น้องต่ายดื้อเงียบ แอบกินขนม จนฟันผุ
คราวหน้าจัมโบ้ก็ไม่มีข้ออ้างมาจีบน้องแล้วสิ ถือโอกาสกำจัดคู่แข่งมั้ยพี่เสือ o18
-
:mew3:
-
กระต่ายน้อบฝากรอยฟันไว้ที่คอพี่เสือซะแล้ว :hao7: :hao6:
ฝากตัวด้วยนะคะเพิ่งเข้ามาอ่านใหม่ :katai5:
-
มาม่าจะมาแล้วหรอ งั้นเอาแบบไม่อืดนะ สงสารน้องต่ายกับพี่เสือ
ตอนนี้น้องขี้อ้อนและเอาแต่ใจนะเนี่ย น่ารักอ่ะ
-
อ่า น่าสงสารต่ายน้อยจัง
-
20. พี่เสือ น้องกระต่าย กับสอบเข้า
ในปีถัดมา เดือนมีนาคมก็ถึงวันที่จะวัดผลกระต่ายน้อยเสียทีว่าจะหมู่หรือจะจ่า
ในคืนก่อนสอบ พี่เสือกับกระต่ายน้อยนั่งเหลาดินสอสองบีด้วยกันเงียบๆ สำหรับกระต่ายน้อยนั้นมีแต่ความกังวล ตื่นเต้น แต่สำหรับพี่เสือมีแต่ความห่วงใย
"ต่ายน้อย" พี่เสือตัดสินใจทำลายความเงียบ กระต่ายน้อยที่นั่งเหม่ออยู่ถึงกับสะดุ้ง
"จ๋า ?"
"อย่าตื่นเต้นเกินไปนะ"
"จ้ะ"
"อย่าลน ค่อยๆ ทำ"
"จ้ะ"
พี่เสือมองหน้าคนว่าง่ายที่ลุกลี้ลุกลนแล้วทนไม่ไหว เลยอุ้มเจ้าตัวเล็กเข้าเอว "นอน!"
"ฮื้อ พี่เสือ หนูยังอยากอ่าน..."
"พอ! นอน!" พี่ชายใช้มาตราการสุดท้าย คำสั่งปราบกระต่าย น้องเล็กเลยหน้าหงอยยอมมุดผ้าห่มตามคำสั่งพี่ชาย
"ต่ายน้อย" พี่เสือจับเจ้าตัวเล็กพลิกให้แหงนหงาย ส่วนตัวพี่เสือเท้าแขนสองข้างคร่อมคนตัวบางไว้
"ใจเย็นๆ นะครับ ต่ายน้อยต้องทำได้แน่ๆ" เสียงของพี่เสืออ่อนโยน ปลอบประโลมน้องน้อย มือข้างหนึ่งเกลี่ยไรผมนุ่มให้ระแก้ม
"อื้อ" เจ้าตัวเล็กตอบรับเสียงเบา พี่เสือยิ้มให้ก่อนจะมอบจุมพิตแผ่วเบา
"นอนได้แล้ว สุดที่รักของพี่"
การสอบแล้วเสร็จภายในวันเดียว ตั้งแต่แปดโมงเช้าจนถึงเที่ยง เพื่อพักทานข้าวเที่ยงหนึ่งชั่วโมง ก่อนจะเริ่มสอบภาคบ่ายอีกครั้งตอนบ่ายโมงถึงสามโมง
ภาคเช้าเป็นวิชาคณิตศาสตร์ วิทยาศาสตร์ ภาษาอังกฤษและภาษาไทย เป็นวิชาที่พี่เสือห่วงน้องที่สุด
คุณแม่หอบหิ้วลูกสองคนมาตั้งแต่ไก่โห่ ตัวคุณแม่ก็ใส่ชุดกระโปรงสวยเป็นพิเศษ มีคุณป้านกมาเป็นเพื่อน ป้านกเคยบอกคุณแม่ก่อนวันสอบไม่กี่วันว่า
"จุ๋ม พี่ว่าเราทำปอมปอมดีมั้ย ?"
"หา ?" คุณแม่ร้องเสียงหลง
"เนี่ย ได้ผลดี เชื่อพี่ ตอนปีหนูจิ๊บพี่ก็ทำ"
คุณแม่เลยหันไปหาพี่หนูจิ๊บ เจ้าตัวทำท่าพะอืดพะอม "ทำจริงค่ะน้าจุ๋ม หนูโคตรรรรรรรรรอายยยย"
"อย่าเลยฮะแม่" พี่เสือรีบเบรก
"เอ่อ จุ๋มว่าอย่าดีกว่าค่ะ" คุณแม่รีบปฏิเสธอย่างสุภาพ ทำให้ดวงตาภายใต้ขนตาที่ปัดมาสคารางอนหนาเป็นทรงพาราโบลาขนานกับพื้นโลกค้อนใส่พี่เสือนิดๆ
"กินข้าวอิ่มๆ นะต่ายน้อย เอ่อ เดี๋ยว แต่อย่าให้จุกล่ะ" ป้านกสั่ง เจ้าตัวเล็กตักข้าวกล่องใส่ปากอย่างว่าง่าย
"เสือ อย่ากินอะไรที่ทำให้ง่วงนะ ขนมปังไรงี้ แต่อย่ากินกาแฟ เดี๋ยวจะใจสั่น"
"แล้วป้านกจะให้เสือกินอะไร ?" พี่เสือถาม ดวงตามีแต่คำถาม ป้านกเลยยกของในตะกร้าขึ้นมา
"นี่นะ อุ้งตีนหมี สมองลิง..."
"ต่ายน้อยอิ่มแล้ว เสือก็เหมือนกัน" ไม่ทันฟังคุณป้านกพูดจบ พี่เสือรีบยกมือไหว้สองสาวแล้วคว้าน้องเล็กวิ่งหนีไปหาพี่หนูจิ๊บ
พักเที่ยง
โรงอาหารคลาคล่ำไปด้วยผู้คน ทั้งนักเรียนที่มาสอบ ที่เรียนอยู่และผู้ปกครอง
"เป็นยังไงบ้างลูก ?" คุณแม่ถามอย่างเป็นห่วง รีบส่งของกินให้สองพี่น้อง
พี่เสือยักไหล่ ส่วนกระต่ายหน้าม่อย "ไม่รู้สิจ๊ะ"
"ทำได้ไหม ?"
"หนูว่า... หนูทำได้นะ..." น้องเล็กตอบเสียงแผ่วและลงมือกินข้าวเที่ยงเศร้าๆ จนพี่เสืออ่อนใจ
"ทำได้ก็ได้สิ จริงไหม ?" พี่หนูจิ๊บให้กำลังใจ ป้านกรีบพยักหน้า
"ได้อยู่แล้วล่ะ ต่ายน้อย"
"เอ้อ จริงสิ ลูกโป่งก็สอบโรงเรียนนี้นี่ ?" พี่เสือรีบยกประเด็นอื่นมาคุย ทำให้หน้าเศร้าๆ ของน้องชื้นขึ้นมานิดหนึ่ง
"นั่นสิ เดี๋ยวเรารีบกินแล้วเดินหานะ"
เด็กฝาแฝดเดินรอบโรงอาหารสักครู่ ก็พบลูกโป่งนั่งกินข้าวกับเด็กผู้หญิงใส่ชุดโรงเรียนสตรี และหญิงสาวสไลด์ผมสั้นโฉบเฉี่ยวคนหนึ่ง คงจะเป็นผู้ปกครอง
"สวัสดีครับ" สองพี่น้องยกมือไหว้หญิงสาว เธอแค่พยักหน้ารับนิดๆ
"เฮ้ย! เสือ ต่าย! เป็นไงวะ ?" ลูกโป่งรีบปรี่มาหาเพื่อน
พี่เสือแค่ยักไหล่แทนคำตอบอีกครั้ง ส่วนน้องกระต่ายยิ้มเจื่อนๆ ตอบ "ก็พอได้ ลูกโป่งล่ะ ?"
"มั่วมาก" ตอบอย่างมั่นใจแล้วหัวเราะร่วน ไม่มีอาการเครียดซักนิด
"เออๆ นี่เพื่อนสนิทกู อยู่ข้างบ้านกันเลย ชื่อสอางค์" ลูกโป่งแนะนำเด็กหญิงสวมแว่น ถักเปียเรียบร้อย ชื่อโบราณๆ
"ส่วนนี่น้ากู ชื่อป้าเจ๊.... โอ๊ย!" เด็กชายร้องเสียงหลงเพราะคำสุดท้ายโดนหญิงสาวซอยผมสั้นฟาดสันมือกับหน้าผากอย่างไม่กลัวหลานโง่สักนิด
"กูเพื่อนมึงเรอะ!"
"โทษคร้าบ" ลูกโป่งยกมือไหว้ปะหลกๆ ท่าทางเหมือนลิง "ชื่อน้าที"
เด็กทั้งสองคนเลยยกมือไหว้อีกครั้ง
"ส่วนนี่เพื่อนซี้ผม กระต่ายกับเสือ"
"ให้เดานะ คนตัวขาวนี่กระต่าย ?" สอางค์ขยับแว่นพิจารณา
"ถูกเผง!" ลูกโป่งยิ้มจนตาหยี ทำเอาคุณน้าส่ายศีรษะ
"เด็กๆ กินข้าวมารึยัง ?" คุณน้าถามอย่างมีไมตรี พี่เสือเลยตอบว่า
"เรียบร้อยแล้วครับ"
น้าทียิ้มรับก่อนจะมีเสียงโทรศัพท์ดังขึ้น ขมวดคิ้วแล้วถอนหายใจ "เจ้ากรรมนายเวรกูอีกละ"
ลูกโป่งชะโงกหน้ามองจอ "ฮ้า! ป้าปรีย์!"
"เออ อีอัปปรีย์โทรมาใช้งานกูอีกแล้ว" น้าทีทำหน้าหน่ายๆ แล้วลุกขึ้นไปรับโทรศัพท์
"เสือ ต่าย อางค์" ลูกโป่งเรียกเพื่อนๆ พลางกวักมือ "มาเช็คคำตอบกันไหม ?"
"เอาสิๆ" น้องกระต่ายหูตั้ง ตาโตก่อนโดนพี่เสือและเด็กผมเปียขัด
"จะเช็คหา!?"
"จะเช็คเพื่อ!?"
ลูกโป่งเกาหัวแกรกๆ "อ้าว อางค์ กูรู้มึงฉลาด กูเลยจะตรวจคำตอบกับมึงนี่ไง"
"นั่นสิพี่เสือ ตรวจกันนะ" น้องกระต่ายเงยหน้ามองพี่ชายด้วยสายตาสยบเสือร้าย
"ไม่ใช่ว่าพี่ขี้เกียจหรืองกนะต่ายน้อย" พี่เสือรีบลดเสียงลง เป็นโทนเสียงนุ่มนวล "แต่ว่าอะไรที่ทำไปแล้ว เราไปแก้ไขอะไรอีกไม่ได้ รู้ไปมีแต่บั่นทอนกำลังใจนะ"
สอางค์เริ่มเทศน์ลูกโป่ง "นังโป่ง หล่อนจะเช็คทำผงซักฟอกอะไรยะ ? แน่ใจเหรอของชั้นถูก ? หล่อนอย่ามาโง่ในเรื่องโง่ๆ หน่อยเลย!"
อะหือ... เจ็บดีแท้ พี่เสือได้แต่ชมในใจ ส่วนกระต่ายได้แต่มองตาปริบๆ
"สอางค์ดุจัง" น้องพูดเสียงเบา เด็กหญิงในผมเปียท่าทางเคร่งขรึมหันขวับมาหา
"ไม่ดุจ้ะ ไม่ดุกับคนน่ารัก" เสียงละมุนต่างกับตอนด่าเพื่อนรักราวฟ้ากับเหว
"ใกล้ได้เวลาแล้ว ไปกันยัง ?" พี่เสือรีบแทรก เมื่อลูกโป่งทำท่าจะเถียง
ต้องขอบคุณลูกโป่งและสอางค์ ช่วงบ่ายกระต่ายเลยทำข้อสอบได้ดี ท่าทางตอนออกจากห้องสอบก็มีชีวิตชีวากว่าตอนเช้าเยอะ
เมื่อสอบเสร็จลูกโป่งและสอางค์รีบมาหาสองพี่น้องจุดนัดหมาย ลูกโป่งแทบกระโดดกอดคอกระต่าย
"จบแล้วโว้ยยย ฮ่าๆ"
"แต่ถ้าหล่อนไม่ติด หล่อนก็ต้องสอบที่อื่นอีกนะยะ" สอางค์ดับฝัน เล่นเอาลูกโป่งจ๋อยสนิท
พี่เสือจูงมือน้อง รีบกระซิบให้กำลังใจ "ต่ายน้อยติดอยู่แล้วเนอะ ?"
"พี่จ๋ารู้ได้ไง ?" น้องถาม ชักวิตกแล้ว
"เพราะเราเป็นฝาแฝดกันไงครับ" พี่เสือคว้ามือเล็กมาจุมพิต "พี่ย่อมรู้ทุกเรื่องของต่ายน้อย"
ใบหน้าหวานใสแดงก่ำน่ารัก ท่าทางพะเน้าพะนอของพี่ชายและใบหน้าเขินอายของน้องเล่นเอาสอางค์บิดตัวเขินแทน
"มึงจะเขินทำเหี้ยไร ?" ลูกโป่งควักมาม่าดิบออกมากิน ใช้นิ้วปาดผงชูรสก้นถุงแล้วดูดนิ้วจ๊วบจ๊าบ สอางค์ง้างหน้าแข้ง ดีดใส่สะโพกเพื่อนอย่างแรง
"เขินแทนความน่ารักเฟ้ย! อีโป่ง อย่ากวนตีน!"
"โอ๊ยย อีแว่น มึงจะเลิกเรียกกูแต๋วขนาดนั้นได้มะ ?"
"อีโป่ง มึงตุ๊ดๆๆๆๆ กูจะด่ามึงเงี้ยแหละ"
"เอ่อ..." น้องกระต่ายน้อยผู้ไม่เคยเห็นเพื่อนทะเลาะกันมาก่อนได้แต่ลำบากใจ รีบเข้าไปห้าม
"อย่าทะเลาะกันเลยนะ"
สอางค์หยุดด่าลูกโป่ง หันมายิ้มหวานให้น้องเล็ก "ไม่ได้ทะเลาะ คุยกันเฉยๆ"
"เป็นงี้ประจำแหละ" ลูกโป่งหัวเราะร่า
"เอ่อ..." น้องเล็กได้แต่งง เพราะความสัมพันธ์แบบนี้ไม่เคยเห็นมาก่อน
"ต่ายน้อย บางคนเค้ายิ่งทะเลาะกันยิ่งสนิทกัน" พี่เสือรับหน้าที่อธิบาย พลางรีบจูงมือเล็กออกจากสังเวียน
คืนนั้น น้องเล็กดูปลอดโปร่ง นั่งทำวุ้นมะพร้าวพลาง ฮัมเพลงพลาง ไม่นานนักเมื่อวุ้นจับตัวเจ้าตัวเล็กก็เคาะพิมพ์รูปเป็ด ดอกกุหลาบและดาวเบาๆ
วุ้นมะพร้าวเนื้อนุ่ม เด้งดึ๋งก็ค่อยๆ หลุดออกจากพิมพ์ คุณแม่ได้แต่แวะเวียนโฉบชิมของลูกชาย
"อร่อยแฮะ อันนี้หวานดี" คุณแม่ชม
"อันนั้นของคุณแม่ หนูเลยทำแบบหวานๆ" กระต่ายน้อยช้อนวุ้นมะพร้าวเย็นชื่นใจรูปดอกกุหลาบเรียงใส่จานอย่างสวยงามแล้วยิ้มจนตาหยี
"ดอกกุหลาบ คุณแม่สวยเหมือนดอกกุหลาบไงจ๊ะ"
คุณแม่อดหอมแก้มลูกไม่ได้ ใครหนอช่างคลอดเด็กน่ารัก น่าฟัดขนาดนี้ออกมา (คุณแม่หลงตัวเอง)
"อันนี้ของคุณพ่อกับหนู ไม่หวานไม่จืดเกิน" น้องเคาะพิมพ์รูปเป็ดออกมา มีทั้งเป็ดตัวใหญ่และเป็ดตัวเล็ก
"เป็ดตัวเล็กของหนู ของคุณพ่อเป็ดตัวใหญ่"
"ดาวล่ะ ? ของพี่เสือ ?" คุณแม่ถาม เกือบหยิบมาชิมแล้ว แต่มือเล็กรีบรั้งไว้
ลูกชายคนเล็กหน้าแดงก่ำ "อย่ากินนะ ของพี่เสือต้องเป็นรูปดาวเท่านั้น"
"หืม ? ทำไมล่ะ ?" กระต่ายน้อยไม่ใช่คนหวงของ แต่พอเป็นเรื่องพี่เสือปุ๊บ เรื่องมากทันที
"ก็..." แฝดน้องอ้อมแอ้มตอบ "พี่เสือเป็นดาวเด่น เป็นดาวในใจหนู"
"โถ... ลูกแม่" คุณแม่จูบแก้มอีกข้างเป็นรางวัล
"แล้ว... แล้ว... รูปดาวจะหวานน้อยจ้ะ พี่เสือไม่ชอบกินหวานๆ"
คุณแม่ฟังแล้วเลยจูบกระหม่อมบางแถมให้
หลังมื้อเย็น และของหวานเป็นวุ้นเย็นแล้ว คุณพ่อคุณแม่ก็ต้องทำเป็นไม่เห็นพี่เสือฟัดแก้มยุ้ยๆ น่ารักของตุ๊กตามีชีวิตประจำบ้าน
แล้วครอบครัวแก้วกิจการก็นั่งดูภาพยนตร์ที่เช่ามา
ตัวหนังค่อนข้างซับซ้อน ผูกปมหลายชั้น มีการย้อนไปย้อนมา พี่เสือและคุณพ่อดูแทบไม่ติดเก้าอี้ คุณแม่ดูบ้าง ร่างภาพการ์ตูนน่ารักๆ บ้าง ส่วนกระต่ายน้อยสมาธิหายไปตั้งแต่สิบห้านาทีแรกแล้ว
เจ้าตัวเล็กเริ่มเบื่อ เลยช่วยคุณแม่วาดรูป วาดได้สักพัก กระต่ายก็ยุกยิกปีนตักคุณพ่อ
"คุณพ่อ กินโค้กหน่อย"
คุณพ่อหยิบแก้วโค้กให้โดยไม่หันมามอง "เอาสิลูก"
กระต่ายน้อยจิบอึกเดียวก็วาง น้ำแข็งละลายจนโค้กจางหมดแล้ว ร่างเล็กเลยปีนตักคนถัดไป น้องนั่งตักก็แล้ว หยิกแก้มก็แล้ว แต่พี่เสือยังไม่มีปฏิกิริยาโต้ตอบ
"พี่เสือ" น้องขมวดคิ้วมุ่น "งั้นเรามาทะเลาะกันบ้างดีไหม ?"
"หือ ?" พี่เสือแทบตาหลุดออกจากเบ้า คราวนี้หันกลับมามองชัดเจนเต็มสองตา
"จะได้สนิทกันเหมือนสอางค์กับลูกโป่งไง"
พี่เสือรีบอธิบาย "แต่ละคนไม่เหมือนกันนะต่าย บางคนต้องทะเลาะกันถึงจะสนิทกัน แต่สำหรับพี่กับต่าย..."
"ต้องทำอะไรเหรอ ?" ใบหน้าหวานแอร่มแช่มช้อยมองพี่ชายอย่างตั้งใจ
พี่เสือยิ้มกริ่ม "ต้องจูบกันเยอะๆ"
คุณพ่อที่ดื่มโค้กจางๆ แทบสำลัก "ตาเสือ! สอนอะไรให้น้อง!"
พี่เสือยิ้มเผล่ อุ้มน้องแนบอก จูบริมฝีปากนิ่มอวดคุณพ่อ "จูบกันแบบนี้ เยอะๆ ไงล่ะ!"
___
คำตาม
:beat: :z6: มาม่าไงคะ! มาม่าดิบด้วย :z2: :z10: กร๊ากกก
โอ๋ๆ อย่างอนเลยน้า เค้าแกล้งคนอ่านเล่นๆ ค่า :mew1: :กอด1: สัญญาว่าตอนหน้าต่ายน้อยจะน่ารักน่าฟัดน่าปล้ำยิ่งกว่านี้ค่า :L1: :3123: :L2: :กอด1:
-
กรี๊ดดด แปะ
ความรู้สึกเวลาแย่งเม้นท์แรกมันเป็นงี้นี่เอง (ฮา)
---------------------------------
มีตัวละครใหม่โผล่มาเพิ่มความฮาอีกแล้วค่า
ลูกโป่งกับสอางค์ดุเดือดมากเลยค่ะ
อ่านทีแทบหงายตกเก้าอี้เลยทีเดียว :laugh:
พี่เสือก็ยังเสมอต้นเสมอปลายดีจริงๆ
แทะโลมน้องอย่างต่อเนื่อง
ไม่อยากนึกถึงตอนโตเล้ย
คุณพ่อคุณแม่จะว่ายังไงเนี่ย (ฮา)
รอติดตามต่อนะจ้ะ จุ้บๆ :กอด1:
-
ดีใจจังเลยยยยย
บวกหนึ่งค่า
:laugh:
มาม่าดิบแบบนี้อร่อยนะเออ ยิ่งก้นถุงยิ่งเริ่ดนักแล
พี่น้องจุ๊บปากกัน สยองอ่ะ แต่เป็น พี่เสือกะน้องต่าย น่ารักโพดๆๆๆ
กลัวพ่อแม่รับไม่ได้จิรง ๆ T T
ยืดเวลาแห่งความสุขไปนานๆ นะคะ
ใสๆ น่ารัก ๆแบบนี้แหละ
-
น่ารักกกกกกกกกกก อ่านแล้วมันหวานๆในหัวใจไงไม่รู้ชอบจังเลยยยยยย
:mew3: :mew3: :L2: :L2:
-
เล่นเอาคุณพ่อสำลัก พี่เสือร้ายมาก 5555 o13
-
อ๊าย.. คุณพ่อไม่ต้องตกใจ ตาเสือทำเยอะกว่านี้อีกค่ะ
-
พ่อน่าจะทำใจได้แล้วนะ คู่นี้เค้าเป็นแบบนี้มานานแล้วนิ :laugh:
ตอนหน้าต่ายน้อยน่าฟัดจริงหรอ :z1:
-
กรี๊ดดดดดดด!
นึกว่ามาม่าอะไรที่แท้ก็มาม่าดิบของลูกโป่ง
คนเขียนอ่ะหลอกกันได้
แต่มีมาม่าแล้วก็มีของหวานตบท้าย นั่นก็คือปากของน้องต่าย เอ้ยไม่ใช่! วุ้นมะพร้าวของน้องต่ายนั่นเอง
น่ารักมากมายเลยพี่น้องคู่นี้
-
คุณพ่อ คุณแม่จะได้ค่อยๆเริ่มชินใช่ไหม พี่เสือ 5555
-
กร๊ากกกกกกกกก อยากไปเป็นคนในครอบครัวนี้จังเล้ยยยยยยยย :ling1:
ปล.ถ้ามีตอนพิเศษ อยากอ่านตอนทั้งสองคนซักสามสิบห้าอัพจัง5555
-
เสือ........................ นายกล้ามาก
-
น้องต่ายน่ารักขึ้นทุกวันเลยนะ แบบนี้พี่เสือจะรักษาคำสัญญาได้อีกนานแค่ไหนกันนะ
หุหุหุ ^^
-
555 ฮาป้านก.......อุ้งตีนหมี สมองลิง......
-
พี่เสือนี่มันร้ายจริงๆ
-
คุณพ่อไม่ต้องตกใจนะค่ะ อีกหน่อยก็ชินแล้ว น่ารักอ่ะ อิอิ
-
เฮ้อ โล่ง โดนคนเขียนแกล้ง :angry2:
น่ารักมากเลย น้องเห็นพี่เสือเป็นดาวสินะ :-[
-
:m20: จูบมันแค่เบสิกค่ะคุณพ่อ
ขั้นเทพคือพี่เสือจะจับน้องทำเมียแล้ว :laugh: :laugh: :laugh:
-
พี่เสืออาจทำให้คุณพ่อช็อคได้ 555 :hao7:
-
โหยย หลอกให้เตรียมใจนะนี่นักเขียน5555
แต่ดีมากเลยค่ะที่ไม่มี จะได้ไม่หยุดเสียใจกลางคัน น้องต่ายน่ารักมากกกกกกกค่ะ
-
น่ารักมากอ่านแล้วมีความสุขมากๆๆ
-
พี่เสือหื่นนนนนนนนนนนนนนน สงสารคุณพ่อหน่อยเถ๊อะ :laugh:
แล้วมาต่อไวๆนะค้า :L2:
-
้เห็นบอกมาม่า แล้วช่วงแรกเป็นเรื่องสอบ ลุ้นแทบแย่ว่าต่ายน้อยจะสอบติดมั้ย อยากให้ติดจัง
ไม่งั้นล่ะงานเข้าแน่
วุ้นน้องต่ายน่ารัก แต่ละคนก็แบบต่างกันไป ความหมายพี่เสือดีมาก ฟัดแก้มให้ช้ำไปเลย
โอ๊ย พี่เสือหามีเกรงใจคุณพ่อคุณแม่ไม่ สงสัยจะทำจนกว่าจะชิน อิอิ
:pig4:
-
อ่านไปก็ลุ้นระทึกไป กลัวว่ามาม่าจะโผล่มาเสิร์ฟแบบไม่รู้ตัว ที่แท้มาม่าดิบจากคนเขียน โดนหลอกเต็มๆ :z3:
แต่ต่ายน้อยตอนนี้น่ารักน่าฟัดมากกก อยากกินวุ้นด้วยอ่า ทำให้พี่บ้างสิคะ :impress2:
รอกอดฟัดต่ายน้อยตอนหน้าด้วยน้า :man1:
-
แหม,,,,พี่เสือ ประเจิดประเจ้อจนน้ำโค้กพ่อพุ่งเชียวนะ ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
ไม่ใช่มาม่า แค่ ไวไวดิบ
จะเอาน้ำร้อนตามไปหาคนแต่งที่บ้านเลย
แต่ให้อภัย เพราะน้องต่ายน่ารัก คริ คริ
-
อุตส่าเตรียมกระดาษทิชชู่กะละมังชามมาม่าไม่ได้ใช่ซักอย่างแต่ก็ดีแล้ว
ถ้ามาม่าแบบนี้กินได้ไม่เบื่อเลยละแต่ถ้าดราม่าละก็กระซิกๆๆT^T
-
เหอะๆ พี่เสือ คุณพ่อหัวใจวายพอดี 555
-
:m20: พี่เสือ o13
:mew1: :mew1:
-
คุณพ่อจะทำหน้ายังไง คึคึ :hao6:
-
พี่เสือนี่ จริงๆเลย
คุณพ่ออิจฉาอ่ะดิ ^^
พี่เสือจุ๊บน้องย้อยเยอะๆ จะได้รักกันมาก
แต่...
"พี่เสือเป็นดาวเด่น เป็นดาวในใจหนู"
แหม่ๆ คนอ่านก็เขินแทนพี่เสือนะเนี่ย ><
-
ไม่กลัวเบาหวาน...แต่กลัวกระดูกพรุนจากมาม่า :laugh:
:กอด1:
-
หลอกนี่นาา เราก็กลัวแย่ อิอิ
แต่ดีแล้ว ต่ายน้อยไม่เหมาะกับมาม่าหรอก :mew1:
-
//ฟัดน้องต่าย
พี่เสือร้ายกาจ!
คุณพ่อสำลักโค้กทำไงยยยย
น่ารักจัง
-
ไอ้เราก็ทำใจตั้งแต่เมื่อหัวค่ำกว่าจะยอมเข้ามาอ่านได้ :ling2:
ปรากฏว่า ได้มาม่าจริงๆด้วย.........ถึงรสผงชูรสมาก แหม่ะ :ling1: :ling1:
ตอนสุดท้ายแอบฮาคุณพ่อ เงิบเลยจิเน้อ 55555555555 :hao7: :katai3:
-
ต๊ายยยย คุณพ่อหัวใจวายแน่ๆเลย :laugh:
-
555 ไม่เป็นไรๆ ถ้าเป็นมาม่าแบบนี้เค้าให้อภัยจ้ะ ฮ่าๆ
//ดาวในใจต่ายน้อย โอ้ยยยย. หวานสุดๆ น่ารักจริงจัง
มาต่อบ่อยๆนะคะ. อ่านเรื่องนี้ทีไรทำเอายิ้มแก้มแตกทุกที มีความสุขสุดๆ
-
กรี๊ดดด พี่เสือเปิดเผยขนาดนี้ ถ้าเป็นคุณพ่อคนอื่นอาจจะอกแตกหรือหัวใจวายแน่ๆ
ดีนะพี่เสือปูทางหวานๆแบบนี้มาตั้งแต่อ้อนแต่ออก 55555
-
อยากสิงคุณพ่อคุณแม่น้องต่ายพี่เสือจริง ๆ
จะได้ส่องช็อตหวาน ๆ ทุกวันเลย :hao6:
-
บ้าจริง!! ทำเอาเราตกใจหมด ระวังผมร่วงนะลูกโป่งจะสมน้ำหน้าให้
ต่ายน้อยน่ารักมากกก พี่เขาเป็นดาวเด่นในดวงใจหนูเลยเหรอคะ แหม เขินจัง
เราชอบ สอางค์ นางก๋ากั่นดี
:กอด1:
-
:-[
คุงพ่อถึงกะโค้กพุง
-
"ต้องจูบกันเยอะๆ" :mew1: เห็นด้วยจ้าาาาาาา
-
กรี้ดดดนึกว่าจะได้ใช้ผ้าเช็ดหน้าซะแล้วเรา :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:
:mew3: :mew3: :mew3:พี่เสือเจ้าเล่ห์อะจูบกันทุกวันจะได้สนิดกันมากๆ :mew3: :mew3: :mew3:
-
หลังจากจูบเยอะๆ ต้องมีมากกว่านั้นด้วยใช่ม๊าาา :hao6:
พี่เสือนะพี่เสือ สอนอะไรน้องก็ไม่รู้ น่าอายจริงๆ :-[
ถ้าน้องโตขึ้นแล้วยังจูบน้องแบบนี้อีกนะ แอร๊ยยย เค้าฟินอ่าาาาาาาาาาา :hao7:
-
ฮ่าๆ คุณพ่อจะไปต่อถูกมั้ยเนี่ยพี่เสือ
พูดไม่พอจูบโชว์ไปอีก
จินตนาการถึงหน้าคุณพ่อแล้วขำ
-
แหม พี่เสือก็... :-[
-
พี่เสือ :m20: ทำไปได้
กระต่ายน่ารักมากๆๆ ในชีวิตจริงไม่เคยเจอเด็กน่ารักแบบนี้ เจอแต่น่าลักไปทิ้งอ่ะ เหอะๆ
ไม่แปลกเลยที่คุณแม่จะหลง เพราะเค้าก็หลงกระต่ายน้อยเหมือนกัน :man1:
-
อยากอ่านแบนี้ไปเรื่อยๆ มาม่าเล็กน้อย นะคนแต่ง
-
มาม่าดิบนี่แซบเวอร์จริงๆ ยิ่งกินกับเพื่อนถึงก้นถุงยิ่งเด็ดสะเด็ดใจ(ปานนั้นเชียว ??)
ตอนนี้แอบลุ้นกับน้องต่าย แอบเขินกับตาเสือ เพราะเราเป็นฝาแฝดกัน :-[ :-[ เขินจริงๆให้ดื้นสิ
โอ๊ยอ่านเจอหน้าแอร่มแช่มช้อย(พิมพ์ถูกม๊ะ) แบบว่ามัน ชอบอ่ะ ประโยคแนวๆเทือกๆนี้ มันดูเห็นภาพขึ้นมาจริงๆ
คุณแม่กับคุณพ่อนี่ต้องเริ่มสงสัยแล้วสิ แต่ยอดชายนายพี่เสือจะจัดการยังไง ติดตามๆ
-
คุณหลอกดาว!!!
มาม่าดิบซะด้วยนะ
มันเจ๊บบบบบบบบบบบใจ๋~
หึหึ
แต่สารภาพตามตรงว่ารอมาม่าจริงๆนะ
คึคึ เป็นคนชอบเสพมาม่า ไวไว ยำยำ
ตอนหน้าน้องต่ายน่ารักชิมิ
อ่ะเคร...เราจะรอไม่อดใจท้อ คึคึ
:katai2-1:
-
5555+ พี่เสือนี่กล้าตลอด!!!
-
มาแบบมาม่าดิบ o22
คุณพ่อยังไม่เข้าอีกหรอคะว่าจูบนี้มันเป็นเรื่องธรรมดาของพี่เสือกับน้องต่ายนะ :จุ๊บๆ: : 222222: :laugh3:
-
เพิ่งเข้ามาอ่านคะคือแบบว่ามองข้ามเรื่องนี้ไปเพราะว่าดูชื่อเรื่องไม่ค่อยน่าสนใจแต่ว่าแต่งได้สนุกมากคะ
ภาษาที่ใช้ก็ลื่นไหลมากๆ
ชอบมากคะ :L2: :pig4:
-
มาม่า
อิน้องโป่ง(เรียกจิกตามน้องสอางค์) มันนั่งเจี๊ยะมาม่าดิบ สับขาหลอกคนอ่านนี่เอง :katai1: :katai1: :katai1:
-
:katai5: :katai5: เมื่อไหร่ผู้เยาว์จะพรากผู้เยาว์ด้วยกัน :hao7: :hao7:
-
คุณพ่อ จะทำอย่างไงต่อไปล่ะเนีย 55555
-
อัยย๊ะ พี่เสือจูบน้องต่ายอวดพ่อซะแระ
-
>3< >3< >3< >3<
:mew1:
:mew3:
-
ไม่กลัวคุณพ่อคุณแม่ว่าเลยเหรอพี่เสือ ใจกล้าจัง 55+
-
"พี่เสือเป็นดาวเด่น เป็นดาวในใจหนู"น้องต่ายน่ารักจังพี่เสือก็อบอุ่นกับน้องมากเลยแต่ไอ้ตอนต้องจูบกันเยอะๆนิกำไรพี่เสือทั้งนั้น ฮ่าๆๆ
-
หนูต่ายต้องทำได้อยู่แล้วล่ะจ้ะ เรียนหนักขนาดนี้ต้องสำเร็จแน่
แถมกำลังใจจากทุกคนรอบข้างล้นหลาม โดยเฉพาะพี่เสือ(ร้าย)
เดี๋ยวนี้จุ๊บต่อหน้าพ่อแม่เลย พี่เสืออัพเลเวลแล้วนะเนี่ย
คุณพ่อคุณแม่เห็นอย่างนี้แล้วคงต้องเตรียมใจเสียตั้งแต่เนิ่นๆแล้วล่ะ
เพราะคู่นี้เค้าคู่กันและคงไม่มีทางแยกจากกันได้ :o8:
ว่าแต่ตอนหน้าน้องต่ายจะน่ารักน่าฟัดมากกว่านี้อีกเหรอ
แค่นี้พี่เสือก็ไม่ไหวจะทนแล้วนะ จะสงสารพี่เสือดีไหม :z1:
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ :กอด1:
-
มาม่า (ดิบ) จริง ๆ เลย พี่เสือไม่เกรงใจคนอ่าน เอ้ย พ่อแม่เลยนะ หวีดวิีวได้ตลอด
-
โห~~~~~~~~!!! O.o
พ่อได้ยินเสือสอนแบบนี้ (แถมมีภาคปฏิบัติให้ดู >///<)
คุณพ่อ ชอค ตายไปแร้ววว 555+
-
คุณพ่อทำใจเถอะ เหอะๆ
น้องต่ายน่ารักอ่ะ แต่พี่เสือเจ้าเล่ห์แถมเปิดเผยอีกต่างหากไม่กลัวคุณพ่อคุณแม่ใจวายกันบ้าง 555 ถูกใจอ่ะ อิอิ
-
น้องต่ายน่ารักตลอด :hao6: :hao6: :hao6: :hao6: :hao6:
ป
-
21. พี่เสือ น้องกระต่ายกับผลสอบ
กระต่ายน้อยวันนี้ตื่นตั้งแต่เช้า
พี่เสือตื่นเช้ากว่า เพราะเป็นคนปลุกน้อง สองพี่น้องล้างหน้าแปรงฟันแล้วน้องเล็กวิ่งโครมครามลงมาชั้นล่าง
"พี่เสือจ๋า เร็วๆ" เจ้าตัวเล็กเร่ง พี่เสือเสียบปลั๊กคอมพิวเตอร์ตามบัญชาสุดที่รัก
"ที่รักครับ มาให้พี่จุ๊บก่อน" พี่เสือเจ้าเล่ห์ กวักมือเรียกน้องน้อย กระต่ายที่ร้อนรนอยู่แล้วไม่ทันคิด รีบเหยียบสองเท้าของพี่ชาย เขย่งตัว สองแขนคล้องคอแล้วจูบริมฝีปากพี่เสือทันที
"ชื่นใจ" พี่เสือยิ้ม แล้วเปิดเครื่องคอมพิวเตอร์
คุณแม่เริ่มเดินลงมาจากชั้นบน หาวหวอดๆ "ประกาศยัง ?"
"กำลังเปิดคอมจ้า" น้องเล็กรายงาน
พี่เสือเข้าเว็บไซต์ของโรงเรียนมัธยม รีเฟรชหลายครั้งจนเมื่อยแล้ว รายชื่อนักเรียนที่สอบติดก็ไม่มาเสียที คุณแม่เลยไปชงกาแฟรอ
ไม่นานนัก คุณพ่อก็ตามลงมา ถามไม่ต่างจากคุณแม่ "ได้มั้ย ?"
"ยังไม่มาเลยจ้ะ" น้องเล็กยังรายงานเสียงแจ๋ว คุณพ่อเลยเดินเข้าครัว คุ้ยของในตู้เย็นกิน
"จุ๋ม ทอดไข่กับไส้กรอกกินไหม ?" คุณพ่อตะโกนถาม เนื่องในวันนี้เป็นวันอาทิตย์ คุณพ่อเลยขี้เกียจได้เต็มที่
คุณแม่คาบหวานเย็นออกมาจากหลังบ้าน "เอาสิคะ" แล้วก็โฉบไปหาลูกชายทั้งสองที่จ้องหน้าคอม
"กินอะไรดี ? ไส้กรอก ไข่ดาว ขนมปัง ?"
พี่เสือหาวหวอด "เสือจะไปซื้อโจ๊กดีกว่า คุณแม่เอาอะไรไหม ?"
"ฮื้อ! พี่เสืออยู่เป็นเพื่อนหนูหน่อยสิ" น้องเล็กเริ่มหน้างอแล้ว พี่เสือเลยรีบเข้ามาโอ๋
"ครับๆ ที่รัก อย่างอนนะ"
คุณแม่กลอกตาให้ พักหลังมานี้พี่เสือไม่เกรงใจคุณพ่อคุณแม่แล้ว เรียกน้องว่าที่รักตลอด จะจูบ จะหอม จะจับก็ทำตามใจชอบ แต่เพราะทำมาตั้งแต่เด็กคุณพ่อคุณแม่เลยไม่อนาทรร้อนใจนัก
"งั้นกินนมกันก่อนนะ เดี๋ยวต่ายน้อยปวดกระเพาะ" คุณแม่สรุป ก่อนจะแอบย่องมายังด้านหลังลูกชายคนเล็ก สองมือคุณแม่รวบผมที่เริ่มยาวประบ่าของกระต่ายเป็นจุกน้ำพุ ติดกิ๊บรูปทอฟฟี่อันโตสีเหลืองสด
"คุณแม่!" กระต่ายร้อง พยายามดึงกิ๊บออก แต่คุณแม่ห้ามไว้
"ติดไว้นะลูก เดี๋ยวผมแทงตา หนูจะปวดตาอีก"
กระต่ายน้อยเลยได้แต่จำยอม โดยหารู้ไม่ว่าพี่ชายกับคุณแม่ไฮไฟว์กันเบาๆ ด้านหลัง
สักพัก คุณพ่อก็หิ้วแกลลอนนมสดมา ส่วนคุณแม่ถือนมกล่องรสสตอบอร์รีสีชมพู คุณพ่อเทนมสดให้ตัวเอง ก่อนจะยื่นแกลลอนให้พี่เสือ ส่วนกระต่ายน้อยดื่มแค่นมกล่องเล็กน่ารัก
พี่เสือดื่มนมแล้วนั่งเก้าอี้หน้าคอม จับน้องนั่งตักอีกที รีเฟรชอีกหลายครั้ง จนในที่สุด...
"มาแล้วๆ" น้องร้อง ปรบมือใหญ่
"ไหนๆ ดูซิ" พี่เสือยังใจเย็น หยิบเลขที่สอบมาเทียบ
"จิรวัฒน์..." กระต่ายยิ้มแป้น ขย่มตักพี่ชายอย่างตื่นเต้น "พี่เสือติดแล้ว!"
พี่เสือเลื่อนเมาส์ "นี่ไง จิรนันท์" น้องกระต่ายตาโตด้วยความยินดี กอดคอพี่ชายแนบแน่น
"ติดแล้วจ้า หนูได้เรียนกับพี่เสือแล้ว!"
พี่เสือเองก็พลอยหัวเราะไปด้วย "เห็นไหม พี่บอกแล้ว!"
คุณพ่อคุณแม่พลอยยินดีไปด้วย "ติดแล้ว!"
"เดี๋ยวๆ แม่โทรหาป้านกก่อน"
"พี่นกแกมีไฟลต์" คุณพ่อขัด "โทรหาเบิ้มสิ"
"โอเคๆ บัดนาว" คุณแม่หยิบโทรศัพท์แล้วรีบวิ่งไปคุยหลังบ้าน
คุณพ่อยิ้มแป้น ขยี้ศีรษะของลูกชายทั้งสองคน "ดีมาก! งั้นวันนี้เราฉลองกัน!"
"ฉลองอะไรฮะ ?"
"พ่อกับแม่คิดมานานแล้วว่า... น่าจะซื้ออะไรที่จำเป็นให้ลูกสองคนจริงๆ เสียที"
สองพี่น้องมีปฏิกิริยาต่างกันไป คนพี่ขมวดคิ้ว คนน้องตื่นเต้น
"เตียงไง! เด็กๆ ขึ้นมอหนึ่งหมดแล้วนะ น่าจะแยกห้องกันได้แล้ว"
เพียงเท่านั้น พี่เสือก็ขมวดคิ้วแน่นขึ้น ส่วนน้องเล็กก็หน้าซีด
"เสือตัวโตกว่าเตียงคุณรถแล้วนะ พ่อจะซื้อเตียงใหม่ให้ อยากแต่งห้องแบบไหนก็เอาเลย ต่ายด้วยนะ"
กระต่ายน้อยรีบหลบหลังพี่ชาย พี่เสือรีบกุมมือน้อยไว้แน่น "ขอเสือคุยกับน้องก่อนได้ไหมฮะ ?" พี่เสือรีบขัดคุณพ่อที่กำลังคุยถึงข้อดีของการมีห้องส่วนตัว
"เอาสิลูก"
พี่เสือเลยจูงมือน้องขึ้นห้อง ล็อกกลอนหนาแน่น น้องกระต่ายเบะปากตั้งแต่พี่เสือปิดประตูแล้ว นัยน์ตากลมโตมีน้ำตารื้น
"พี่จ๋า พี่เสืออยากแยกห้องนอนกับหนูเหรอ ?" เสียงหวานแผ่วเบานัก พี่เสือเลยต้องกอดน้องไว้แนบอก
"ไม่อยากครับ" พี่เสือปลอบน้อง ค่อยๆ ลูบหลังให้หายสะอื้น
"ถ้า... ถ้าพี่เสืออยากนอนคนเดียว หนู... หนูไปก็ได้" คำพูดตะกุกตะกัก เพราะกระต่ายน้อยก็รู้... ว่าไม่ควรฝืนบังคับพี่ชาย
"พี่ไม่ชอบนอนคนเดียว... ไม่มีต่ายน้อยให้กอดแล้วพี่จะกอดใคร ?" พี่เสือจูบแก้มเนียนแผ่วเบา
"คุณแม่บอกว่า... เดี๋ยวพี่เสือก็มีสาวๆ ให้กอด" เสียงหวานนั้นสั่นพร่าจนพี่เสือใจเสีย อุ้มน้องไว้ในวงแขน
"พี่เสือสาบาน จะไม่นอนกับใคร นอกจากต่ายน้อยคนเดียว"
น้องสูดจมูกเสียงดัง นิ้วมือหนาของพี่ชายค่อยๆ เช็ดน้ำตาแผ่วเบา "สัญญานะ ?" กระต่ายน้อยตาแดง ยื่นนิ้วก้อยเล็กๆ ออกมาตรงหน้า ร่างสูงใหญ่ค่อยๆ เกี่ยวก้อย
"สาบานครับ สาบาน พี่เสือรักกระต่ายที่สุด สุดที่รัก"
หน้าหวานๆ ตาแดงๆ จึงค่อยมีรอยยิ้ม "หนูก็รักพี่เสือจ้ะ"
"หา ? ไม่เอา ?" คุณพ่อร้อง ขณะนั่งดูกราฟหุ้น
"ทำไมล่ะลูก ? ใครๆ ก็อยากมีห้องของตัวเองทั้งนั้น" คุณแม่ใจเย็นกว่าค่อยๆ ถาม
พี่เสือจ้องหน้าคุณพ่อคุณแม่แน่วแน่ "เสือชอบนอนกอดน้อง"
กระต่ายน้อยเกาะแขนพี่ชายแน่น "หนูอยากนอนกับพี่เสือจ้ะ"
คุณแม่ได้แต่ซดกาแฟแก้กลุ้ม จะบังคับตอนนี้ก็ใช่ที่ ได้แต่หวังพอโตเป็นหนุ่ม เด็กๆ คงจะแยกกันเอง
"งั้นวันนี้เราไปเลือกเตียงคู่กัน เสือกับต่ายจะได้นอนสบายๆ" คุณพ่อถอนหายใจเฮือก
บ่ายวันนั้น สองพี่น้องแต่งตัว แล้วไปซื้อเตียงหลังใหม่กับคุณพ่อคุณแม่ คุณแม่เลือกเตียงคิงไซส์ เผื่อเด็กสองคนนอนกลิ้ง โต๊ะตัวใหม่ เพราะตัวเก่าเริ่มจะเล็กไปสำหรับพี่เสือ
"ต่ายน้อยอยากได้อะไรไหม ?" คุณแม่ถาม ขณะที่พี่เสือกำลังง่วนกับลองสปริงของฟูกใหม่
กระต่ายน้อยนิ่งคิดชั่วครู่ "หนูอยากได้... หนังสือทำเค้กเล่มใหม่จ้ะ"
คุณแม่หัวเราะ "ไม่ใช่ลูก พวกเฟอร์นิเจอร์เนี่ย แม่ว่าจะซื้อตู้หนังสือให้พี่เสืออีกหลัง ต่ายอยากได้อะไร ?"
กระต่ายน้อยยิ้มเขินๆ ใบหน้านวลขึ้นสีชมพูระเรื่อเล่นเอาลูกค้าคนอื่นที่อยู่ใกล้ๆ และพนักงานขายอดยิ้มตามไม่ได้
"คุณแม่อย่าหัวเราะนะ" เสียงหวานเบา พลางเขย่งตัวกระซิบข้างหูคุณแม่
"หนูอยากได้เก้าอี้นั่งตัวนั้นจ้ะ" น้องชี้ไปยังเก้าอี้โยกตัวใหญ่ที่อยู่มุมร้าน มีหยากไย่เกาะเกรอะกรัง ฝุ่นจับหนา
"หืม ? ไม่ใหญ่ไปสำหรับหนูเหรอลูก ?" คุณแม่ฉงนนัก อยากจะเรียกพี่เสือมาเป็นล่ามแปลภาษากระต่ายเหลือเกิน
ร่างเล็กเท่าเด็กน้อยนั้นบิดตัวเขินๆ รีบพูดเร็วปรื๋อ "ก็มันถูกทิ้งไว้น่าสงสารนี่นา แล้วก็...แล้วก็...หนูอยากเอาไว้หน้าทีวีจ้ะ เวลาคุณพ่อดูหุ้นจะได้ไม่ปวดหลัง เวลาพี่เสือดูหนังจะได้โยกเพลินๆ เวลาคุณแม่ถักนิตจะได้ไม่เหงาไง"
พนักงานขายแทบวิ่งมากอดเด็กน้อย แต่ไม่ทันองครักษ์ส่วนตัวที่ขวางไว้ทัน "แล้วต่ายน้อยล่ะครับ ?"
"หนูก็... จะนั่งตักพี่เสือเวลาดูหนังไง" เสียงใสแผ่วเบา ซุกใบหน้ากับอกพี่ชายเพื่อนซ่อนใบหน้าแดงๆ น่ารักเหมือนตุ๊กตาตัวน้อยไว้ กระต่ายน้อยขี้อาย ไม่ถนัดคุยต่อหน้าคนแปลกหน้าเอาเสียเลย ยิ่งเป็นผู้ใหญ่ยิ่งไปกันใหญ่ ต้องหาที่บังเสียทุกที
พนักงานสาวและชายไม่แท้ที่กำลังเชียร์ขายตู้หนังสือร้องพร้อมกัน "อั๊ยย่ะ!"
"คุณนายคะ เลี้ยงลูกสาวยังไงเหรอคะ ?" พี่พนักงานแอบถามคุณแม่เบาๆ
คุณแม่สั่นศีรษะ "ลูกชายค่ะ เป็นแฝดกัน"
พนักงานขายคนนั้นอึ้งไปทีเดียวก่อนจะรีบเข้าเรื่อง "เอ่อ เก้าอี้โยกตัวนั้นเนื้อดีนะคะ ทนมาก แต่เสียดายที่แบบมันโบราณไปหน่อยค่ะ เลยขายไม่ออก"
"อ๋อ งั้นก็ลดได้สิคะ ?" คุณแม่สวมบทบาทแม่บ้านแล้ว
"ค่ะๆ เดี๋ยวจะเช็คกับผู้จัดการให้นะคะ" พนักงานขายตั้งท่าจะเดินออกไป แต่แล้วก็วกกลับมาอีกที ท่าทางเหมือนข่มใจอะไรบางอย่าง
"เอ่อ ขอพี่จับแก้มนิดนึงได้ไหม ?" แก้มเด็กน้อยนวลเนียน ขาวสะอาดท่าทางนุ่มนิ่มเหมือนมาร์ชแมลโลว์
"อย่าดีกว่าครับ" พี่เสือตอบพลางเหยียดยิ้ม นัยน์ตาดุดัน
"ได้จ้ะ" กระต่ายน้อยรับคำเสียงหวาน ผิดกับพี่ชายที่ยืนตัวดำ หน้าถมึงทึงข้างๆ ลิบ พี่พนักงานเลยสบโอกาส คว้าหมับที่แก้มนิ่ม
"อ๊าย นุ๊มนุ่ม"
กระต่ายหัวเราะแหะๆ ก่อนจะรีบแวบหลบหลังพี่ชาย ส่วนพี่พนักงานขายก็แทบจะกระโดดไปหาผู้จัดการอยู่แล้ว
ตกเย็น หลังจากนัดส่งสินค้าเรียบร้อยแล้ว คุณพ่อก็พาเด็กๆ ไปกินเลี้ยง "กินอะไรดี ?" คุณพ่อถาม แต่คุณแม่สะกิดเบาๆ ด้วยใบหน้าอมยิ้ม
"ดูสิคะ"
คุณพ่อหันกลับไปดู ที่เบาะหลัง กระต่ายน้อยนอนพิงไหล่พี่เสืออย่างสบายอารมณ์ ดวงตาหวานหลับพริ้ม ริมฝีปากจิ้มลิ้มเผยอน้อยๆ ส่วนพี่เสือหันมาสบตาคุณพ่อแล้วเอานิ้วชี้แตะที่ริมฝีปาก
คุณพ่อหัวเราะเบาๆ ไม่มีเสียง
____
คำตาม
อาจทำให้สับสนตอนประกาศในเพจเล็กน้อยที่เราไม่ได้ระบุไว้ให้ชัดเจนนะคะ เราของดอัพตั้งแต่วันพรุ่งนี้ค่ะจนถึงวันที่ 15 นะคะ :z10: เนื่องด้วยติดภารกิจกิจการครอบครัวค่า :katai4: :hao5:
-
เก๊าคิดน้าเก้าอี้โยก แอร๊ยยยย
-
น้องต่ายน่ารักที่สุด :ling1: :ling1: :ling1:
:-[ :-[ :-[ :mew3: :mew3: :mew3:
-
รับทราบค่ะ :katai4:
-
น้องต่ายน่ารักจังเลยยย *หยิกแก้ม* /โดนพี่เสือตบดั้งหัก
เป็นกำลังใจให้นะคะ รอตอนต่อไปค้า + กับเป็ดให้นะคะ :L2:
-
:mew1: น้องต่ายนี่น่ารักจริงๆ แบบนี้พี่เสือจะไปไหนได้เนี่ย
ส่วนพ่อกับแม่ สงสัยต้องทำใจแล้วล่ะค่ะ เพราะพี่น้องคู่นี้ เขาแยกกันไม่ได้จริงๆค่ะ :hao3:
-
ต่ายน้อยน่ารักตลอดๆ :hao7:
รับทราบค่ะคนเขียน
-
อั๊ยยะ.....อ่าตอนนี้แล้วติดใจนิ๊ดนึง
ทำไมคุณแม่ถึงคาบหวานเย็นตั้งแต่เช้า อ่านตอนแรกนึกว่าบ้านนี้เลี้ยงแมวด้วย...แต่ไม่มีนี่หว่า :ruready
-
ต่ายน้อยน่ารักงื้อ อยากจับมาฟัดแก้ม
:hao6: :hao6: :hao6:
-
มีทั้งเตียงคิงไซส์กะเก้าอี้โยก
ฟินเลย
-
อ๊ายยย น่ารักเหมือนเคย อยากจับน้องต่าบมาฟัดแก้มสักหลายๆที
ปล. ขำก๊ากตรงคำว่า พี่เสือยืนตัวดำอยู่ข้างๆ 55555
-
อิจฉาพนักงานขาย ได้จับแก้มน้องต่ายด้วย :katai1:
-
น้องต่ายน่ารักมากกกก
ขอบคุณที่มาต่อคร้าบ
-
แปะ
นับวันยิ่งหลง ยิ่งรักน้องต่าย >/////////////////////<
-
5555555555
-
น้องต่ายลูกน่ารักมากกกก
มาให้แม่หอมกระหม่อมบางสักทีสองทีซิ น่ารักน่าเอ็นดู
-
ขอป้าหอมสักทีได้มั้ย "ต่ายน้อย" *** โดยพี่เสือโดดถีบ :z6:
-
น่ารักไปไหนนนนนคะลูกคู่นี้
อ่านกี่ทีก็กระชุ่มกระชวย ไม่ดราม่าชวนให้จิตใจขมขื่น55555
รอนะคะ 15เจอกันค่าาา
-
โอ้ย ฟินค่ะ
สองพี่น้องโมเอ้เกินไปแล้ว
อ่านไปยิ้มเลยกันเลยทีเดียว :o8:
อ่านสังเกตมานานแล้วว่าคำบรรยายคนแต่งอ่านแล้วลื่นมากๆ
กระชัดรวบรัดแต่ชัดเจนดีจัง
อ่านแล้วยิ้มแก้มปริกับคำบรรยาย
ไม่ใช่แค่เพราะคำพูดหรือบทบาทของตัวละครเท่านั้น
สรุปว่าเยี่ยมจอร์จไปเลยจ้า
น่ารักอ้ะ จุ้บ :กอด1:
-
น่ารักเว่อร์ค้าา
เดี๋ยวยิ่งโตกว่านี้ คุณพ่อคุณแม่คงแบบได้ลมใส่ ยังไงก็ไม่แยกแน่ๆ :mew1:
-
เตียงคิงไซส์ :z1:
-
แอร๊ยยยยยย ต่ายน้อย นางฟ้าจุติชัด ๆ อ่ะ :hao5:
-
เหมาะที่ลักพาตัวกลับบ้านที่สุดอ่ะ :mew1: :mew1:
จะน่ารักเกินไปแล้วน๊าาาาาาาา
-
ด้วยความหวานอันล้นเหลือเหล่านี้ หวังจะเชือดนิ่มๆ ทีหลังใช่ไหมคะ? :o12:
ปล. พี่เสือหาเศษหาเลยกับน้องตลอด แต่น่าเจ็บใจก็ตรงที่น้องต่ายก็เล่นด้วยนี่สิ! :katai1:
-
:mew3: :mew3: :mew3: :mew3: :mew3:ต่ายน้อยจะน่ารักไปถึงไหนอะ :-[ :-[ :-[ :-[
รับทราบจ้าจะรอวันที่16นะ :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :bye2: :bye2: :bye2: :bye2:
-
ไม่แคร์สื่อแล้วจ้า
-
โอยยยยย ไม่ไหวแล้ว!!
ต่ายน้อยน่ารักเกินไปแล้ววววว
-
ยินดีกับพี่เสือกับต่ายน้อยด้วยจ้า :กอด1:
-
อยากมีลูกแบบน้องต่ายน้อย ... น่ารักน่ากอด ...
-
เราจะรอ :mew1:
-
น่ารักตลอดเลยคู่นี้ ส่วนมาม่านี่ ขอแค่พอกรุบกริบนะค้า
-
ต่ายน้อยสอบติดแล้วดีใจจัง แต่จะได้อยู่ห้องเดียวกันมั้ยนะ
พี่เสือไม่เกรงใจใครอีกต่อไป 555 ชัดเจนตัลหลอดดดดดดดด
เกือบต้องแยกห้องกันแล้วแต่ใครจะยอมล่ะ เนอะๆ
พี่พนักงานขายมีเสือดำขู่อยู่ข้างยังไม่หวั่น ขอบีบแก้มน้องจนได้นะ
น่ารักเกินห้ามใจจริง ๆ
ขอบคุณค่ะ
-
เก้าอี้โยกโยกไปโยกมาไปพี่เสือน้องต่ายโฮะๆ
-
เก้าอี้โยก อั๊ยย่ะ น่านั่งจริงๆ
-
น่ารักเสมอต้นเสมอปลายยยยจริงๆคู่นี้ :impress2:
-
พี่เสือใส่ใจเรื่องสปริงของเตียงใหม่จังนะ มีนัยยะซ่อนเร้นอะไรรึเปล่า นี่ถามใสๆนะ
55555 :กอด1:
-
หมั่นเขี้ยวต่ายน้อย น่าฟัดมากกกก :m3: :m3: :m3:
ถ้าต่ายน้อยมาอยู่ใกล้ๆ ต่อให้มีอีกสิบเสือ ก็ไม่กลัว จะรีบวิ่งไปแย่งมาฟัดให้หายอยากเลยยยยยยยย :man1:
-
:katai5: :katai5: รอร๊อรอถึงวันที่สิบห้า แหม๋อยากข้ามเวลาได้จิงๆ
-
เสือลองสปริงเตียง5555555555555 :hao6:
เราก็มีเจ๊เป็นฝาแฝด เค้า2คนเป็นแฝดคล้าย แต่หลายคนก็บอกเหมือน
พึ่งรุว่า มีฝาแฝดที่ต่างกันขนาดนี้ด้วย! ถ้ามีจริงก็ความรู้ใหม่มากค่ะ :ruready
-
ฟินไปเลย >///////////<
-
ต่ายน้อย เด็กดีจริงๆ น่ารักกกกกกกก
-
พี่น้องคู่นี้อ่านกี่ทีก็น่ารัก >w<
ติวกันจนสอบเข้าได้ทั้งคู่ พี่เสือทุ่มทุน
ทุ่มแรง ทุ่มใจไปเยอะนะเนี่ย~~~~~~~
เดี๋ยวนี้พัฒนาแล้วเรียกกันว่าที่รักด้วย :heaven
FC ปลาบปลื้ม คุณแม่ก็ไม่ขัด o13
ดีใจที่ต่ายน้อยเป็นฝ่ายงอแงก่อน
ไม่อยากแย่งห้องกับพี่เสือ แอบมีงอนด้วย
เดี๋ยวอีกหน่อยพี่เสือก็มีสาวมานอนด้วยแล้ว :katai1:
คู่นี้จะน่ารักไปไหน
หนูจะนั่งตักพี่เสือ :กอด1:
ฟินอ่ะค่ะน้องต่ายน้อย >w<
-
ที่รัก อิอิ เค้าเขินอ่า :-[
-
โอ้ยยยยยยยยยย อิจฉาคุณพนักงาน :ling1:
ได้จับแก้มน้องต่ายโต้ยยยยยยยยยยยย :z13: :z3:
เสร็จพี่เสือเลยงานนี้ เตียงคิงไซต์ อะไรๆก็ทำถนัดขึ้น(ห๊ะ?!) :hao7: :katai5:
-
ต่ายน้อยน่ารักอ้ะ
ดูเป็นเด็กขี้อ้อนมาก ชอบบบบบ
แล้วก็ดีใจกับสองพี่น้องที่สอบติดด้วยน้า เย้เย้
-
ต่ายน้อยกับพี่เสือน่ารักจังยิ่งอ่านยิ่งรัก
-
ถ้ามีลูกก็ขอแบบน้องต่ายน้อยได้ไหมเนี่ย น่ารักมากกกกกกก :man1:
-
เสือต่ายน่ารัก
-
เสร็จพี่เสือแน่นอน :hao7:
-
อ่านแล้วเบาหวานจะขึ้น อั้ยย่ะ!!! มันก๊าวใจจริงๆ นะเออ
แอบเสียวพี่เสือเปลี่ยนไป
-
นับวันต่ายน้อยของพี่เสือก็ยิ่งน่ารัก พี่เสือมีเรียกน้องที่รักด้วย
-
ต่ายน้อยเข้ามัธยมพี่เสือหัวปั่นแน่เลยยยย 555+ :hao7:
-
ดีใจกับสองพี่น้องด้วยนะที่จะได้เรียนที่เดียวกัน หนูต่ายเก่งมากจ้า o13
ในที่สุดความพยายามและทุ่มเทของหนูต่ายก็เป็นผลสำเร็จ
ดูเหมือนว่ารางวัลของคุณพ่อกับคุณแม่จะไม่ถูกใจสองพี่น้องเลยนะ
แต่สุดท้ายก็ได้นอนด้วยกันเหมือนเดิม เล่นเอาสองแฝดใจหายหมด
ตอนนี้น้องต่ายน่ารักที่สุดในสามโลก :mew1: เข้าใจพนักงานขายเลย
แต่ดูท่าพี่เสือจะไม่เข้าใจ ถึงได้ยืนหน้าดำตัวดำไม่สบอารมณ์อย่างนี้ :laugh:
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ :กอด1:
-
สมกับเป็นขวัญใจของคนในบ้านจริงๆ หนูต่ายน้อยยยยยย > <"
-
จับแก้มต่ายน้อยบ้าง :mew1: :mew1: :mew1:
-
ยิ่งโต คิดว่ายิ่งแยกออกจากกันไม่ได้ล่ะคะ
ทั้งเตียงทั้งเก้าอี้โยก เบยเบย เบยยยยย
กรี้ดดดดดด
ฟังก์ชั่นพิเศษ กร๊ากกก
คุณพ่อคุณแม่ควรทำใจไว้แต่เนิ้นๆ ที่รักจ๊ะ
พนักงานขายฟินเบย
รอจ๊าาา
//ฟัดแก้มหนูต่าย
-
ต่ายน้อย น่าร๊ากกกอ่า ><
ปล.ทราบแร้วจร้าาาาา
-
เอ๊ะ??? ทำไมพี่เสือต้องลองสปริงอะ???? o18
-
แอบแว่บมาส่อง ว่าตอนใหม่มาต่อยัง (ติดละ555) :laugh:
พึ่งเหนว่างดถึง15 งั้นมาต่อ16วันเกิดเราพอดี โฮะๆๆ :katai5:
-
ต่ายน้อยน่ารักมากเลย
ถ้ามีลูกก็อยากได้แบบนี้!! อิอิ
-
หนูต่ายน่ารักอะ
-
เข้าม. 1 แล้ว พี่เสือจะอาละวาดอะไรอีกหรือเปล่านะ ยิ่งโตน้องต่ายน้อยยิ่ง HOT แน่ๆๆ ฮะๆๆๆๆๆๆ
-
ต่ายน้อยน่ารักกกกกก :katai1: :katai5:
จับฟัดแก้ม :จุ๊บๆ:
โดนพี่เสือ :z6:
:o12: :o12: :o12:
รอคนแต่งนะค้า :a11:
-
ยะฮู้ววว......อ่านทันแล้วเว๊ยยย!! :m18: :m18:
หลงรักต่ายน้อยมากที่หนึ่งเลย :give2: และพี่เสือมาดแมน กับคุณพ่อคุณแม่
รองลงมาจากครอบครัวสุขสันต์ ก็ป้านกอ่ะชอบจริงๆป้านกจ๊าบได้ใจมาก o13
เป็นอะไรที่ทั้งฮา :m20: ทั้งน่ารัก อบอุ่นดีค่ะเรื่องนี้ :m1:
จะรอคนเขียนนะค๊าา~ :mew1:
-
เพราะตอนนี้ถึงต้องรีบเข้ามากระหน่ำบวกและเป็ดอย่างด่วน
น้องกระต่ายจ๋า หนูจะกระชากใจพี่ไปขยี้ถึงไหนกัน
อยากจับแก้มมาร์ชเมลโล่ด้วยจัง งือออออออ...
ท่าทางพี่คนขายจะสวอนเลคมีความสุขไปทั้งวัน
กดบวกและเป็ด
จะรอนะ เรานัดกัน 15 ชิมิ
-
โอ้ย อ่านทันแว้ ไม่ได้เข้าเล้าสองวัน เลยพลาดการเม้นท์ไปสองตอน ฮือๆๆๆ
ต่ายน้อยเก่งมาก ในที่สุดก็ได้เรียนที่เดียวกัน
น่ารักตรงที่ไม่ยอมแยกห้องนอน อิอิ แล้วเมื่อไรพี่เสือจะหื่นใส่น้องอีกอ่ะ
-
:-[
อิจฉาพนักงานอะ
เราก็อยากจับบ้างนะ แก้มน้องตายอะ :m1:
-
:o8: :-[ :impress2:
:mew1: :mew1:
-
หยิบผ้ามาหนึ่งผืน
เช็ดเก้าอีกโยกรอเสือกับน้องต่าย
-
รอนะจ๊ะ
-
น้องต่ายน่ารักๆๆๆ ใครๆก็อยากจับแก้ม
ส่วนพี่เสือดูหวงและห่วงน้องเกิ๊นนนนน
-
+เป็ดให้แล้วนะคะ
ขอบอกว่าตอนนี้สนุกมากๆๆๆเลยอ่า :z1:
-
อยากจับ อยากกอดต่านน้อยบ้างอ๊ะ :ling1: :ling1: :ling1:
พี่เสือจะยอมมั้ยเนี้ย? :ling3:
-
ชอบตรง ทั้งสองพร้อมใจกันไม่อยากแยกจากนี่แหละ
นี่แึค่แยกห้องนะ อนาคตยังมีอีกเยอะ
สู้ๆ :mew3:
-
กรี๊ดดดดดด อ่านทันเเล้ว ยังอยากอ่านต่ออยู่เลย เเงๆๆๆ
เฮ้ยๆ คือเราอ่านรวดเดียวจบเลยนะ พี่เสือ น้องต่ายน่ารักมาก!
ดีใจกับน้องต่ายด้วยที่สอบติด! คราวนี้ก็จะไปเจอเรื่องวุ่นๆในมัธยมเเล้วนะ 555
20 กว่าตอนเเล้วเพิ่งม.ต้น กว่าจะมหาลัยนี่คง 100 ตอน เเต่ดีค่ะ!
เตรียมตัวอ่านเลย มีซัก 100 ตอนไปเลยก็ดีนะค่ะ 555
บวกเป็ดเหลืองให้ตลอดนะค่ะ ชดเชยๆที่เพิ่งได้มากอ่าน
อร๊ายยยย อยากอ่านต่อเเล้ว! จะติดตามตั้งเเต่นี้ค่ะ! เชียร์รวมเล่มเลย (คือเรารีบ)
:กอด1: :กอด1: :กอด1: :L2: :L2:
รักคนเเต่งเรื่องนี้ที่สุด!!!เเต่เหนืออื่นใดรักพี่เสือน้องต่ายมากกว่า 555
-
แอร๊ย ยยยอะไรจะฟินได้โล่แบบนี้ !!! :hao6:
ยอมรับเลยว่าโตขึ้นมา ถ้ายังอยู่ห้องด้วยกัน มีหวัง............................. :hao7: อร๊ายยยยยยยยยยย
คิดเอาเองนะ :z1:
-
ต่ายน้อยน่ารักจริงๆ :ling1:
:pig4:
-
อ่านรวดเดียวเลยยยยย
พี่เสือ น้องต่าย น่ารักมากกกกกกกก
-
คาดว่าคงโยกกันมันส์ ไม่เปลืองแรง อิอิ อร้ายยยยยยยยยยยยยยยยย >/////<
-
22. พี่เสือ น้องกระต่ายกับนิทานคุณแม่
หลังสอบไล่ที่โรงเรียนแล้ว คุณพ่อคุณแม่ก็จัดการเก็บเอกสารเตรียมไปรายงานตัวที่โรงเรียนมัธยมใหม่กันวุ่นวาย น้องเล็กของบ้านซึมไปหลายวัน เพราะอ้อม ก้อยและหวานเข้ากันคนละโรงเรียน อ้อมและหวานเข้าโรงเรียนสตรีประจำ ส่วนก้อยย้ายไปต่างจังหวัด
กลุ่มพี่เสือก็แยกย้ายกันไป วิทย์ไปเรียนโรงเรียนเอกชนชื่อดัง โจ๊ะเรียนโรงเรียนใกล้บ้าน มีแต่ลูกโป่งที่สอบติดแบบคาบเส้นเข้าเรียนโรงเรียนเดียวกับสองฝาแฝด
คุณแม่ชักปวดหัวกับการตื่นเช้าของพี่เสือ ลูกชายคนโตออกไปวิ่งทุกๆ วัน ตีห้าบ้าง หกโมงบ้าง กระต่ายน้อยถึงจะตื่นสายกว่าพี่ชาย แต่ก็ชอบมาคลอเคลียคุณแม่จนคุณแม่แทบไม่ได้ทำงาน
ที่สำคัญพอปิดเทอมแล้ว... บ้านแทบไม่เคยเงียบ เดี๋ยวเสียงทีวี เดี๋ยวเสียงเตาอบ เดี๋ยวเสียงพี่เสือ เดี๋ยวเสียงน้องร้องไห้
จนคุณแม่ชักอ่อนใจ
วันหนึ่ง เด็กสองคนกำลังเล่นน้ำอยู่หลังบ้าน คุณแม่แทบอยากเป็นลม เสื้อผ้าที่ซักไว้เรียบร้อยกำลังตากได้ที่ พี่เสือกับน้องกระต่ายเล่นน้ำกันจนเสื้อผ้าซักใหม่ๆ เปียกโชก
"เสือ! ต่าย! หยุดเดี๋ยวนี้นะ!" คุณแม่ร้อง รีบเก็บผ้าใส่ตะกร้าทันใด
สองพี่น้องหยุดเล่นน้ำ พี่เสือวิ่งไปปิดก๊อก มองดูคุณแม่ลุกลี้ลุกลนเก็บผ้า
"โอ๊ย! ทำไมทำเสื้อผ้าเปียก!" คุณแม่แหว เหน็บตะกร้าไว้ข้างเอว
พี่เสือปากกล้ายืนจังก้าต่อหน้าคุณแม่ ตอนนี้พี่เสือสูงกว่าคุณแม่แล้ว ยังไม่ทันจะตอบ กระต่ายก็จาม "ชิ้ว!"
คุณแม่เอามือก่ายหน้าผาก สั่งเสียงเพลียๆ "เสือ เอาน้องไปอาบน้ำป่ะ เดี๋ยวน้องเป็นหวัด แล้วลงมากินข้าวเที่ยงด้วย"
รอจนพี่เสืออุ้มน้องขึ้นห้องแล้ว คุณแม่ถึงได้โยนเสื้อผ้าลงเครื่องซักผ้า ถอนหายใจเหนื่อยอีกรอบก่อนจะเข้าครัวทำอาหารเที่ยง
อาหารเที่ยงกลายเป็นภาระคุณแม่อีกอย่างหนึ่ง เพราะตอนสองพี่น้องไปโรงเรียน คุณแม่แค่ผัดข้าวหรือออกไปซื้อกับข้าวถุงง่ายๆ มากินคนเดียว แต่นี่เพิ่มมาอีกสองหน่อ จะออกไปซื้อกินก็เสียดายเงิน คุณแม่เลยต้องจำใจเข้าครัวเอง
สองพี่น้องเดินตุ้บตั้บลงมาจากบนบ้าน คุณแม่วางจานข้าวพอดี
"ข้าวห่อไข่" น้องกระต่ายพูดด้วยเสียงแปลกใจ
"อีกแล้ว ?" พี่เสือบ่นอุบ กินติดต่อกันมาเกือบสัปดาห์แล้ว คุณแม่เท้าสะเอวอย่างเหลืออด
"กินๆ เข้าไปน่า อย่าเรื่องมาก"
สองพี่น้องไม่กล้าหือคุณแม่ ขนาดคุณพ่อที่ว่าดุๆ ยังกลัวคุณแม่เลยนะ!
พี่เสือกินเร็วจนคุณแม่ต้องเตือน แถมยังกินเก่งจนคุณแม่ต้องมาผัดให้อีกกระทะ ตรงกันข้ามกับน้องชาย "น้องต่าย กินให้หมดลูก!"
ลูกชายคนเล็กหน้าจ๋อย เขี่ยข้าวในจานเล็ก พอคุณแม่หันหลังให้ เจ้าตัวเล็กก็แอบตักข้าวใส่จานพี่ชาย
"ต่าย! อย่าแอบให้พี่เสือกิน!" คุณแม่ร้องอย่างรู้ดี หันขวับมาพร้อมกระทะในมือ มือเทข้าวใส่จานให้พี่เสือ ปากดุน้องต่าย
"ต่ายไม่สงสารชาวนาทำนาเหนื่อยๆ ตากแดดร้อนๆ เหรอลูก! กินให้หมดนะ!"
น้องกระต่ายหน้าสลด ยอมกินอีกสองสามคำ
"เสือดูสารคดี เดี๋ยวนี้ชาวนาใช้คูโบต้ากันหมดแล้ว" พี่เสือพูดเรียบๆ ตักข้าวใส่ปากคำใหญ่
คุณแม่รีบตีแขนพี่ชาย "หยุดเลยนะเสือ! เห็นไหมว่าแม่กำลังสอนน้อง!"
"คุณแม่ก็น่าจะพูดถึงราคาข้าวตกต่ำ นโยบายรัฐบาล หนี้สินชาวนามากกว่านะ" พี่เสือยังไม่หยุด คุณแม่ท่าทางเหมือนเป็นลม
น้องกระต่ายนั่งเล็มข้าวมองดูคุณแม่ดุพี่ชายเงียบๆ
คุณแม่นั่งเกาศีรษะแกรกๆ มือเอื้อมไปดูดโค้กไดเอ็ตที่อยู่ใกล้ตัว ใบหน้ายังพอกด้วยผงหอมศรีจันทร์ คาดผมหน้าด้วยแถบผ้านุ่มอยู่หน้าคอมพิวเตอร์กำลังลงสีให้เข้ากับนิทาน แต่แล้วด้วยสัญชาติญาณของแม่ทำให้ชะงัก
คุณจามจุรีวางกระป๋องโค้กลง รู้สึกตะหงิดๆ ชอบกล
ฝาแฝดไปไหน... ?
ปกติต้องมีเสียงโครมคราม ไม่ก็พี่เสือโอ๋น้องบ้าง
แต่นี่... เงียบชอบกล
คุณจามจุรีพยายามไม่ขมวดคิ้ว ลุกไปขึ้นห้องฝาแฝด
เอ... ก็ไม่มี
เธอชักร้อนใจแล้ว วิ่งไปทางห้องตนเองกับสามี
ว่างเปล่า...
คุณแม่ยังสาวซอยเท้าวิ่งโครมครามลงบันได พุ่งไปทางห้องน้ำด้านล่าง
ก็ยังไม่มีคน
เธอปิดประตูห้องน้ำ สาวเท้าไปยังครัว รีบแหวกมู่ลี่ออก ทันใดนั้น
"แม่! ต่ายน้อยเป็นไรไม่รู้!" พี่เสือร้องพอดี คุณจามจุรีกรี๊ดอย่างเหลืออด
เด็กสองคนนั่งหน้าตู้เย็นที่เปิดประตูกว้าง เบียร์กระป๋องของคุณพ่อตกเกลื่อน หมดไปแล้วสี่ห้ากระป๋อง พี่เสือหน้าแดงกว่าปกติอุ้มกระต่ายน้อยแนบอก
ต่ายน้อย....
เจ้าตัวเล็กของคุณแม่หายใจหอบถี่ ใบหน้ามีเหงื่อเกาะพราว คุณแม่รีบโผมาหาลูกชาย
"ต่าย!" คุณแม่พลิกดูลำคอ ผื่นขึ้นจนบวมแดง คุณแม่หน้ามืดแล้ว "เสือ! เอาอะไรให้น้องกิน!"
"น้องแอบกินเบียร์กระป๋อง!" พี่เสือรีบรายงาน "ทำไงดีแม่"
"อุ้มน้องไปหน้าบ้าน แม่จะเรียกแท๊กซี่" คุณจามจุรีลืมไปเลยว่าตอนนี้กำลังพอกหน้าเสียขาววอก เธอหยิบโทรศัพท์มือถือ กระเป๋าเงินและโทรเรียกแท๊กซี่ พี่เสือรออยู่แล้ว คุณแม่รีบล็อคประตู ไม่นานนักแท๊กซี่ก็มาถึง พี่เสือไม่รอช้า เปิดประตูอุ้มน้องขึ้นรถ ส่วนคุณแม่ก็รีบดิ่งตามไป
"ไปโรงพยาบาลที่ใกล้ที่สุดค่ะ" คุณแม่บอก คนขับแท๊กซี่มองสามคนแม่ลูกงงๆ ก่อนจะโดนคุณแม่แหว "เร็วสิ!"
คนขับแท๊กซี่จึงได้ออกรถอย่างเงอะงะ
พอถึงโรงพยาบาล คุณแม่วิ่งไปหานางพยาบาลที่อยู่ใกล้ๆ ทันที "ลูกชายดิชั้นแพ้แอลกลอฮอล์น่ะค่ะ"
นางพยาบาลสาวสะดุ้งสุดตัวก่อนจะกุลีกุจอรับคำ ไม่นานนักบุรุษพยาบาลสองคนก็เข็นเตียงคนไข้ตามมา คุณแม่ถึงกับถอนหายใจอย่างโล่งอก
พี่เสือค่อยๆ วางน้องลงบนเตียงคนไข้แล้วสามแม่ลูกก็วิ่งเข้าห้องฉุกเฉิน
ภายในโรงพยาบาลเหม็นกลิ่นยาฉุน ไม่ใช่แค่ต่ายน้อยหรอกที่เกลียด คุณแม่เองก็เกลียด คุณหมอสะดุ้งนิดๆ เมื่อเห็นคุณแม่ก่อนจะซักถาม "เป็นอะไรครับ ?"
พี่เสือรีบตอบแทน "น้องแอบกินเบียร์ไปฮะ"
"นี่คงเป็นผื่นแพ้ ปกติน้องแพ้ไหม ?"
พยาบาลสาวสะกิดคุณแม่กล้าๆ กลัวๆ "คุณแม่คะ เชิญกรอกประวัติคนไข้ทางนี้ค่ะ"
คุณแม่พยักหน้า ก่อนจะสั่งพี่เสือ "เสือ อยู่ดูน้องนะลูก"
พี่เสือพยักหน้า คุณแม่ถึงมั่นใจว่าไว้ใจได้
พอเดินมาถึงส่วนทะเบียน พยาบาลหลายคนพยายามหลบตาคุณแม่ แต่ด้วยความร้อนใจและเป็นห่วงลูกชาย คุณแม่เลยไม่สนใจ รีบกรอกประวัติแล้วพุ่งไปหากระต่าย
"อ้าว คุณหมอ ลูกดิชั้นเป็นอะไรคะ ?" คุณแม่รีบถาม
คุณหมอสะดุ้ง "เอ่อ คือ แพ้น่ะครับ เดี๋ยวรอยาออกฤทธิ์สักพักก็กลับบ้านได้"
คุณแม่ถอนหายใจยาว "ขอบคุณมากค่ะ"
พี่เสือนั่งรอคุณแม่อยู่ใกล้ๆ เตียงผู้ป่วย หน้าคมดุนั้นมีร่องรอยความห่วงใย คุณแม่เลยนั่งใกล้ๆ อย่างหมดแรง "โอ๊ย เหนื่อยจริง... เรื่องเป็นไงมาไงเนี่ยเสือ ?"
พี่เสือละสายตาจากร่างบางมาตอบคุณแม่ เสียงอ้อมแอ้มชอบกล "คือ... เสือกำลังกินเบียร์..."
คุณแม่อึ้ง "อะไรนะ ?"
พี่เสือกระแอมเบาๆ "คือ น้องเห็นตอนเสือกำลังกินเบียร์"
"เบียร์คุณพ่อ ?"
พี่เสือพยักหน้าอย่างจำยอม "คุณพ่อบอกให้เสือกินได้... ถ้าเมาค่อยหยุด แต่เสือกินเท่าไหร่ก็ไม่เมา แต่ห้ามบอกคุณแม่"
คุณจามจุรีกัดฟันกรอดๆ แอบคาดโทษสามีตัวดีไว้ในใจ "แล้วยังไงต่อ ?"
"น้องรบจะกิน เสือก็ห้าม น้องก็ดูเชื่อฟังดี ตอนบ่ายๆ พอคุณแม่ทำงาน เสืออ่านหนังสืออยู่หลังบ้าน ต่ายจะทำขนม เสือเลยไม่ได้ตามเข้าไปดู..." พี่เสือหายใจยาว "แต่ผ่านไปสักพักเสือนึกเอะใจ เลยตามเข้าไปดู... ก็เจอน้องแอบกินเบียร์แล้ว"
"แล้วเสือทำยังไง ?"
"เสือก็ห้าม ดึงกระป๋องเบียร์กลับ น้องทำท่าจะร้องไห้แล้วก็เป็นลมไป คุณแม่ก็เข้ามาพอดี"
คุณแม่ถึงกับหมดแรงเลยทีเดียว
ต่ายน้อยนะต่ายน้อย!
เธอค่อยๆ หยิบโทรศัพท์ขึ้นมา กะจะโทรบอกสามี แต่หน้าจอกระพริบสองทีแล้วดับไป มาแบตหมดอะไรตอนนี้
คุณแม่เลยเรียกพยาบาลที่ผ่านมา "คุณคะ"
พยาบาลคนนั้นสะดุ้งแล้วถอยไปสองก้าว "เอ่อ คะ ?"
"แถวนี้มีตู้โทรศัพท์ไหมคะ ?"
"อะ... เอ่อ ตรงไปทางป้ายห้องน้ำค่ะ อยู่ทางขวามือ"
"ขอบคุณค่ะ"
พยาบาลรีบผงกหัวแล้วเดินหนีไป คุณแม่ถึงนึกสงสัยว่าทำไมวันนี้ทุกคนเห็นตัวเองแล้วผงะหนี "เสือ"
"ฮะ ?"
"ทำไมวันนี้ทุกคนดูแปลกๆ ?" คุณแม่ถาม พี่เสือเงยหน้าขึ้นตอบเสียงเนือย
"คุณแม่พอกหน้าทิ้งไว้"
"!!!"
ใบหน้าของคุณแม่ตอนนั้น พี่เสือบรรยายไม่ถูกระหว่างอับอายสุดชีวิตหรือโกรธเกรี้ยวเป็นพญามาร
พอกลับบ้าน ตกค่ำน้องกระต่ายก็อาการดีขึ้น น้องเล็กใช้พี่ชายอุ้มลงมาทานข้าวแล้วก็พบกับคุณพ่อนั่งหน้าเจื่อนอยู่ตรงโซฟา
"อ้อ มาพอดี" คุณแม่ทัก กวักมือเรียกสองพี่น้องให้นั่งติดกับคุณพ่อ
"รู้ตัวไหมว่าทำอะไรลงไป ต่าย ?"
กระต่ายน้อยก้มหน้านิ่ง หลบตาคุณแม่
"ทำทำไม ?"
เจ้าตัวเล็กบิดมืออย่างหวาดกลัว คุณแม่ไม่เคยขึ้นเสียงแข็งขนาดนี้มาก่อน "หนู หนูอยากโต...."
คุณแม่จ้องหน้าเขม็ง บอกให้รู้ว่ายังฟังอยู่
"หนู... เลยกินเบียร์" กระต่ายตอบแผ่วเบา คุณแม่ตาเหลือก
"ทำไมถึงคิดว่ากินเบียร์แล้วโต ?"
"ก็คุณพ่อ ครูเบิ้มแล้วก็พี่เสือกินเบียร์กันนี่นา หนูเลยคิดว่ากินเบียร์แล้วจะตัวโต"
คุณแม่หันขวับมาทางคุณพ่อ "ว่าไงคุณ ?"
"เอ่อ หนูต่าย กินเบียร์ไม่ได้ทำให้โตนะลูก"
"แล้วทำไมคุณสอนลูกกินเบียร์ ?" คุณแม่ถามเสียงเขียว
"แหม.... ก็เสือโตไปก็ต้องเจออยู่ดี ให้ฝึกแต่เนิ่นๆ ไม่ดีกว่าเรอะ ?"
"ไม่ดี!" คุณแม่ตอบ ชี้นิ้วสั่งทีละคนๆ
"ต่อไป คุณห้ามกินเบียร์ให้ลูกเห็น เสือด้วย ห้ามกินเบียร์จนกว่าจะอายุสิบแปด ส่วนกระต่าย ห้ามเด็ดขาด!"
"จ้ะ" น้องรับคำหน้าเจื่อน
"ครับ" พี่เสือไม่มีทางเลือก
"จ้า" คุณพ่อรับคำหงอยๆ
คืนนั้นคุณแม่นอนไม่หลับ ไม่อยากจะคิดว่าลูกชายจะไปได้รับอิทธิพลอะไรมาอีก แล้วยังชอบมากวนเธอตอนทำงานเรื่อย หลังพลิกตัวไปมาจนเมื่อยแล้ว คุณจามจุรีเลยตัดสินใจย่องลงมาโทรศัพท์ทางไกลหาเพื่อนรัก
เวลาที่คองโกช้ากว่าไทยประมาณห้าชั่วโมง ตอนคุณแม่โทรไป ที่นั่นจึงยังเพิ่งจะค่ำแต่ป้าเมย์คนรับสายกลับมีเสียงงัวเงีย
"ชั้นยังไม่ได้นอนเลย" ป้าเมย์บอก ได้ยินกดอะไรครืดๆ ตามสายมา
"ทำไรยังไม่นอน ?"
"เด็กทั้งหมู่บ้านติดอหิวาห์" เสียงเนือยเฉื่อย "ของที่ส่งมาก็ช้ามาก นั่งเร่ง บอสก็เรียกประชุม ฆ่าชั้นเถอะจุ๋ม"
คุณจามจุรีได้ยินเสียงคนปลายสายซดอะไรสักอย่าง "นี่ ชั้นมีเรื่องปรึกษา"
"ว่ามา กาแฟแก้วนี้แด่เธออยู่แล้ว"
คุณแม่เล่าเรื่องลูกๆ ทั้งหมดให้ฟัง ป้าเมย์ตอบกลับง่ายดาย สมเป็นหัวกะทิของมหาวิทยาลัย "ง่ายจะตาย ลูกไม่กินข้าวก็ปล่อยมันอดไปดิ"
คุณแม่อดอุทานไม่ได้ "ได้ไง เดี๋ยวเป็นโรคกระเพาะ"
"เหอะๆ ทางนี้ต้องห่วงว่าพรุ่งจะมีอะไรกินมากกว่าทำไงให้ลูกกิน เออ งั้นเอางี้ ชั้นจะส่งรูปทางนี้ไป ให้เด็กมันเห็นว่าอีกโลกนึง อายุเท่ามัน คนเค้าลำบากกันแค่ไหน"
"จะดีเหรอ หนูต่ายเพิ่งสิบสองเองนะ"
"นั่นแหละดี ปลูกฝังให้รักเพื่อนมนุษย์ตั้งแต่เด็กๆ โตไปจะได้เป็นเด็กที่มีมนุษยธรรม"
คุณแม่ลังเลสักครู่ "ชั้นทำอาหารที่ลูกชอบให้ไม่ดีกว่าเหรอ ?"
"มันแก้ที่ต้นเหตุไหมล่ะ ?" ป้าเมย์ย้อนถามเสียงเรียบ ทำเอาคุณแม่ถอนหายใจ
"ถ้ามันโตไป มันจะติดนิสัยว่าทุกคนต้องตามใจมันน่ะสิ ส่วนเสือวุ่นวายกับเธอ ง่ายอีกแหละ ให้ไปทำงานอะไรซักอย่างก็จบ"
"ที่ทำงานของฉัตรตอนนี้ยุ่งมาก เอาเสือไปด้วยไม่ได้"
"เธอเคยเล่าให้ชั้นฟังว่าแถวบ้านมีร้านแปะ ?"
"อ๋อ เถ้าแก่เส็งน่ะเหรอ ?"
"เออ นั่นแหละ ทำตามนี้นะ....."
เย็นวันถัดมา หลังมื้ออาหาร คุณแม่เรียกเด็กสองคนไว้ "เดี๋ยว เสือ ต่าย"
"ฮะ ?"
"หลังล้างจาน ไปหาแม่ที่ห้องนั่งเล่นนะลูก" เสียงคุณแม่เข้มงวดจนสองพี่น้องต้องมองหน้ากันอย่างฉงน
คุณพ่อที่กำลังเก็บเศษอาหารบนโต๊ะก็อดสงสัยไม่ได้ "มีอะไรรึเปล่า ?"
เด็กทั้งสองคนส่ายศีรษะ จำได้ว่าวันนี้ยังไม่ได้เล่นซนอะไรสักนิด
คุณแม่นั่งรออยู่หน้าคอมพิวเตอร์อยู่แล้ว เรียกเด็กทั้งสองให้มาดูภาพในคอมพิวเตอร์
ภาพแผ่นดินแห้งแล้ง...
เด็กผู้ชายผิวดำยับย่นจนเหมือนเศษผ้าเก่าๆ ไม่สวมเสื้อผ้า ศีรษะล้านเตียน ดวงตาโปดโปน ผอมกะหร่องจนเห็นซี่โครงชัดทุกซี่ ดวงตาสีเหลืองเถลือกแทบหลุดจากเบ้า นั่งยองๆ คุ้ยเขี่ยเศษอาหารที่มีแมลงวันตอม... ช่างแลดูคล้ายผีดิบ โครงกระดูก ตามตัวเต็มไปด้วยแมลงวัน
น้องกระต่ายเอามือปิดปาก พี่เสือร้องอุทานเบาๆ
เด็กทั้งสองคนแม้จะไม่ได้อยู่ในครอบครัวที่ร่ำรวยแต่ก็นับว่าสะดวกสบาย ไม่ต้องดิ้นรนอะไร ย่อมไม่เคยเห็นภาพทารุณจิตใจเช่นนี้แน่นอน
"เด็กคนนี้มีชีวิตจริงๆ ไม่ใช่ภาพวาด อยู่ที่แอฟริกา ป้าเมย์ส่งรูปนี้มาให้แม่"
"นี่คนจริงๆ หรือฮะ ?" พี่เสือเคยได้ยินเรื่องความอดอยากในแอฟริกามาบ้าง แต่ไม่เคยเห็นภาพจริงเช่นนี้
"คนจริงๆ ตอนที่ลูกสองคนกำลังหัวเราะ เล่น ดูทีวี เด็กๆ พวกนี้กำลังหิวโหย... ป้าเมย์กำลังทำทุกวิถีทางเพื่อช่วยพวกเค้า"
"ต่อไปนี้หนูจะกินข้าวให้หมด" หนูกระต่ายสูดจมูก กอดแขนพี่เสือแน่น
นับว่าบรรลุเป้าหมายของคุณแม่ "ดีแล้วลูก สงสารเค้าที่ไม่มีกิน"
พี่เสือถึงกับนิ่งงันไปเลยทีเดียว "แล้วเค้าเป็นแบบนี้ทั้งประเทศ ?"
"คนดีๆ ก็มีลูก คนรวยๆ แต่ส่วนใหญ่จะอดอยาก ติดโรคเช่น เอดส์ มาเลเรีย ไข้เหลือง อีโบลา" คุณแม่เล่าจากความทรงจำที่เพื่อนเคยเล่าให้ฟัง "ลูกรู้ว่าเอดส์เป็นยังไงใช่ไหม ? พวกเค้าถ่ายโรคให้ลูกๆ ลูกๆ ก็ถ่ายเชื้อให้หลานๆ ไปเรื่อยๆ ส่วนอีโบลาร้ายกว่านั้นเยอะ" คุณแม่หยุดหายใจ "คนเป็นอีโบลาต้องตายทุกคน ไม่มีใครรักษาได้ ตายกันพันกว่าคน แม่จำได้.... สมัยแม่ หมู่บ้านนึงเป็นอีโบลา วิธีที่ช่วยเหลือคนพวกนั้นได้รู้อะไรรู้ไหม ?" คุณแม่รวบเด็กสองคนมากอดแน่น นึกดีใจที่เธออยู่บนแผ่นดินอันปลอดภัย และชื่นชมเมย์ เพื่อนรัก ที่เสี่ยงอันตรายทั้งจากผู้ก่อการร้ายและโรคระบาด
"เค้ารักษาหายเหรอ ?" กระต่ายน้อยถาม เสียงสั่นเทา
"เปล่าจ้ะ" คุณแม่จูบหน้าผากนวล "เค้าระเบิด... ฆ่าทิ้งทุกคนเลย... เพื่อไม่ให้เชื้อแพร่กระจาย"
"เพราะมันรักษาไม่หายเหรอครับ ?" พี่เสือถาม
"ใช่จ้ะ เพื่อรักษาหมู่บ้านใกล้เคียงไม่ให้ติดเชื้อไปด้วย" คุณแม่ยิ้มเศร้าๆ "แม่กับพ่อบริจาคเงินทุกเดือนให้ยูนิเซฟจ้ะ เค้าเป็นหน่วยงานนึงที่จะไปช่วยเด็กๆ"
"เสือจะเอาเงินเสือช่วยได้ไหม ?" พี่เสือถามจริงจัง คุณแม่ถึงกับยิ้มกว้าง
เหนือความคาดหมาย จริงๆ แล้วคุณแม่แค่ต้องการให้กระต่ายกินข้าวให้หมดจานเท่านั้นเอง ส่วนพี่เสือนับว่าเป็นผลพลอยได้
"ได้จ้ะ ประมาณ 500 บาทต่อเดือน ของเสือเอาแค่นี้พอนะ ส่วนของคุณพ่อคุณแม่บริจาคทั้งของยูนิเซฟ มูลนิธิช้างกับพวกสุนัขจรจัดด้วยจ้ะ"
"ตกวันละ 16 บาทกว่าๆ เองนี่ฮะ" พี่เสือคำนวน
"หนูได้เงินกินหนมเยอะกว่านั้นอีก" น้องกระต่ายพูดเบาๆ "งั้นหนูเอาด้วยนะพี่จ๋า"
พี่เสือพยักหน้ารับ
"แต่ต้องบริจาคระยะยาวนะลูก ประมาณ 6 เดือน"
"ครับ" พี่เสือตอบรับมั่น "ผมกับกระต่ายแค่คนละ 8 บาท"
"ดีมากจ้ะ" คุณแม่ยิ้มแป้น "พวกลูกได้ช่วยเด็กๆ ไว้แล้วนะ"
พี่เสือกับน้องพยักหน้า คุณแม่เลยพูดต่อ "เรื่องต่อไป คือตอนนี้ที่ทำงานคุณพ่อยุ่งมาก เสือเลยไปทำงานพิเศษไม่ได้ เสือยังอยากทำงานไหม ?"
"คุณพ่อก็บอกเสือแบบนั้น" พี่เสือขมวดคิ้ว "เสือทำงานที่อื่นได้เหรอฮะ ?"
"ได้จ้ะ ลูกจำร้านเถ้าแก่เส็งได้ใช่ไหม ?" คุณแม่ถามยิ้มๆ
เถ้าแก่เส็งเป็นชายแก่ชาวจีนอารมณ์ดีขายของชำในซอย แกอยู่กับภรรยาและลูกชายที่เป็นเจ้าของอู่รถยนต์ ในตอนกลางวันลูกชายไปทำงาน แกว่างๆ เลยเปิดร้านขายของชำ ส่วนภรรยาเปิดแผงขาดอาหารหน้าร้าน คุณแม่เป็นลูกค้าประจำ
"ครับ"
"แกบอกว่าแกอยากได้คนงานช่วยยกของ จัดของอะไรแบบนี้ ลูกสนใจไหม ?" คุณแม่ทำตามที่เพื่อนแนะนำ ไปสอบถามเถ้าแก่เส็งเรียบร้อย ผู้เฒ่าใจดียินดีจะจ้างพี่เสือในราคาชั่วโมงละ 25 บาท นับว่าไม่เลวทีเดียว
"เอาครับ"
"ดีๆ ส่วนกระต่าย สนใจทำงานพิเศษไหม ?" คุณแม่พลอยได้งานพิเศษลูกชายคนเล็กด้วยตอนไปติดต่อเถ้าแก่
น้องกระต่ายมีสีหน้ายินดี "สนใจจ้ะ ทำยังไงเหรอ ?"
"เป็นลูกมือช่วยซ้อเง็กทำอาหาร แกจะสอนลูกทำอาหารด้วย ได้ชั่วโมงละ 20 บาท น้อยกว่าพี่เสือ จะทำไหม ?"
น้องเล็กหยุดคิด ซ้อเง็กเป็นภรรยาเถ้าแก่เส็ง แกขายอาหารเล็กๆ น้อยๆ หน้าร้าน ปกติแผงอาหารของแกจะมีแค่ 5 - 6 อย่าง ทำจากของดี สะอาด ราคาไม่แพงและทำไม่เยอะ เพราะแกถือว่าทำเล่นๆ แก้เหงา
ได้ทำอาหารด้วย ได้เงินด้วย ได้อยู่กับพี่เสือด้วย.... ขนาดกระต่ายน้อยหัวช้ายังรีบตอบ
"ทำจ้ะทำ"
คุณแม่หัวเราะ เพราะเดาคำตอบไม่ผิด "ดีมากจ้ะ เถ้าแก่กับซ้อบอกเริ่มงานพรุ่งนี้ตอนหกโมง โอเคนะ ?"
"ครับ" สองพี่น้องรับคำพร้อมเพรียง
คุณแม่ไม่ได้เล่าให้ฟังว่า ตอนไปติดต่อเถ้าแก่เส็ง แกมีสีหน้ายินดีปนประหลาดใจขนาดไหน
"อาจุ๋มอ่า ลื้อจะให้ลูกชายมาทำงานจิงๆ นะ ?"
คุณแม่ยืนยันคำเดิม "จ้ะ เถ้าแก่ ถ้าเถ้าแก่กรุณารับไว้นะ"
"ลีๆ ลับซิ่ อาเสืออีชอบมาช่วยอั๊วยกลังมาม่ากะโค้กบ่อยๆ แลงอีเยอะจิงๆ"
"อาเสือจะทำงานเหลอ ?" ซ้อเง็กยื่นหน้ามาถาม เช็ดมือกับผ้ากันเปื้อนพลาง "พี่ชายอาหมวยต่าย ?"
คนในซอยมักเรียกกระต่ายว่าเด็กหมวยประจำ จนคุณแม่คร้านจะแก้ "จ้ะ"
"วังก่อนเห็นอาต่ายมาถามสูตรทำอาหารอั๊วะ"
"ตายจริง ขอโทษค่ะ ไว้จุ๋มจะอบรมลูกเอง" คุณแม่เข้าใจดีว่าสูตรอาหารไม่ใช่อะไรจะให้กันง่ายๆ นอกเสียจากคนในครอบครัว
"ฮ่อๆ" ซ้อเง็กส่ายหัว "มาเถอะๆ มาเลียนทำอาหานกับอั๊วะนี่ ต้นตำหลับเชียวนา"
"จะดีเหรอจ้ะ ?"
"ลีซี่ อั๊วม่ายมีลูกสาว อาเอกอีก็ม่ายแต่งงางซักที อั๊วกัวสูตรจาซี้ไปกับอั๊ว"
"งั้นให้หนูต่ายมาทำงานกับซ้อแทนค่าสอนดีไหม ? จุ๋มอยากให้ลูกทำงานจ้ะ"
"ไฮ้... ทำงง ทำงานอาไล อั๊วจาสอนฟีๆ"
"เถอะนะจ้ะ อย่าหาว่าจุ๋มดูถูกซ้อนะ ไม่อย่างนั้นจุ๋มต้องจ่ายเงินซ้อ"
อาซ้อทำท่าคิดชั่วครู่ก่อนปรบมือผาง "ลีๆ งั้นเอางี้ ลื้ออยากให้ลูกทำงาน อั๊วอยากสอน งั้นอั๊วจาจ้างอาหมวยมาทำงานเปงลูกมือ ให้ชั่วโมงละเท่าไหร่ดี ?"
"เอ่อ... ถ้าซ้อว่าอย่างนั้น..." คุณจุ๋มยอมแพ้
"ตาแก่ เค้าจ้างกังชั่วโมงละเท่าหร่าย ?" ซ้อหันไปถามเถ้าแก่
"60 บาท ?" เถ้าแก่กะเอาเองจนคุณแม่สะดุ้ง
"เยอะไป๊...." คุณแม่รีบเบรก "ของต่ายก็ไม่ต้องมากก็ได้"
"25 ละกาน อาหมวยก็ 20 ?"
"ไฮ้... ถูกไป" ซ้อเง็กไม่ยอม "อาหมวยอั๊วก้อรักเหมือนลูกเหมือนหลานนา"
"ดีแล้วจ้ะ อย่าให้แกได้เยอะเลยนะจ๊ะ จุ๋มขอร้อง เดี๋ยวแกจะเคยตัว"
สองผู้เฒ่าถึงยอมรับปากแกนๆ
....
คำตาม
ยาวอ่ะ ยาวแล้วน้า :hao5: ในที่สุดสองพี่น้องก็เข้าฤดูร้อนแล้วค่า :z2: :z2: หาข้อมูลประกอบไปด้วย ฮาคุณแม่ไปด้วย จริงๆ นะ ประสบการณ์จริง เอาเอาโคลนมาร์กหน้าอยู่ เพื่อนมันโทรมาเรียกเอาของ เราก็รอไง ทีนี้มันช้า เราก็เล่นเน็ต เฮฮาปาจิงโกะไป พอมันมาถึงเราก็เอาของลงไปให้ ลืมไปเลยว่ายังพอกหน้าอยู่! ฮามากค่ะตอนนั้น
ตอนนี้เอาเรื่องจริงผ่านสองพี่น้องได้ค่อยยังชั่ว อยากให้มนุษย์โลกตระหนักเรื่องเภทภัยของพี่น้องเรามากกว่านี้ค่ะ ไม่ใช่แค่มาร้องเพลง We are the world. แล้วก็จบ ช่วยกันได้ก็ช่วยกันนะคะ คนละนิดคนละหน่อย อ่านแล้วคิดถึงข่าววันนี้นะคะ เจ๊แองเจเลนา โจลี เพิ่งผ่าตัดเต้านมมา เพื่อลดความเสื่องโรคมะเร็ง เธอบอกว่าอยากมีชีวิตอยู่นานๆ เพื่อลูกๆ แล้วตัวเธอเองก็ทำหน้าที่เป็นทูต UNHCR ด้วยค่ะ ถึงตัวเราจะไม่ค่อยปลื้มเธอในตอนแรกๆ (กรี๊ด เธอบังอาญแย่งแบรตต์ พิตต์!) แต่บางทีคิดๆ ดู ใจแกร่งๆ ของเธออาจทำให้ผู้ชายที่คนทั้งโลกหลงรักปลื้มเธอก็ได้ค่ะ
รักคนอ่านทุกคนนะคะ :L2:
ข้อมูลเพิ่มเติมเกี่ยวกับโรคต่างๆ ในคองโก
http://www.netglobers.com/africa/congo-main-health-risks-for-congo.html
http://en.wikipedia.org/wiki/Health_problems_limiting_development_in_Democratic_Republic_of_Congo
ข้อมูลเชื้ออีโบลา http://www.boe.moph.go.th/fact/Ebola.htm
ข้อมูลบริจาคยูนิเซฟ http://www.unicef.org/thailand/tha/support_12029.html
ภาพ http://bearsharkaxe.com/wp-content/uploads/2012/05/starving-child.jpg
-
วิธีแก้ปัญหาของแม่จุ๋มลงตัวมากๆ
ชอบเรื่องนี้มาก น่ารักกันทุกคน โดยเฉพาะพี่เสือกะต่ายน้อย
อยากให้เดินเรื่องแบบอบอุ่นอย่างนี้ไปเรื่อยๆ นะครับๆๆ ^^
-
+เป็ดจร้า
:katai4: :katai4: :katai4:
-
อายุแค่นี้รู้จักทำงานแล้ว ดีๆ โตมาจะได้รู้จักใช้เงิน :katai2-1:
-
พี่น้องคู่นี้ไม่เคยห่างกันจริงๆ
-
เเม่จุ๋มสอนลูกได้ดีมากๆค่ะ :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
-
เมื่อพี่เสือกะน้องต่ายไปทำงานที่เดียวกัน
พี่เสือจะหวงน้องขนาดไหนน๊า
มันจะเกิดเรื่องวุ่นไหม
-
ครอบครัวนี้น่ารักจริงๆ
-
วิธีแก้ปัญหาของคุณแม่ o13
:mew1: :mew1:
-
พี่เสือน้องต่ายมาเเล้ว :katai2-1:
เป็นกำลังใจให้ค่ะ +1 กับเป็ดน้าค่า
-
ได้เวลาทำงานพิเศษของพี่น้องแล้วววว ฮุฮุ
-
เด็กๆ ขยันกันแบบนี้ ดีจังเลย แถมจิตใจดีด้วยนะเนี่ย น่ารัก
-
คิคิคิ อาเสือกะหมวยต่าย
งานนี้เก็บเงินเก็บทองเข้าทำนองเรือล่มในหนองทองจะไปไหน ได้รสอาหารสูตรต้นตำรับด้วย
-
พี่เสือกับน้องต่ายโชคดีมากๆ ที่มีคุณแม่แบบนี้ ^^
-
ตอนหน้าขอเสือกับต่าย ขึ้นมหาลัยเลยได้ป่ะ :hao6:
-
เกิดเป็นแม่จุ๋มนี่ก็เหนื่อยนะ เหมือนสองแฝดสามัคคีกันดื้อเลยตอนนี้ 5555
อยากอ่านหวานๆของพี่เสือกับน้องต่ายอีกจังเลยยย :D
-
ค่อยๆสอนกันไป ให้เรียนรู้และรับผิดชอบ
โตขึ้นมาเป็นคนดีกันนะเด็กๆ
:กอด1:
-
เป็นวิธีแก้ปัญหาที่ดีมากเลยอะ
-
ฮาคุณจามจุรี
คนเป็นแม่ลำบากจริงๆ
ฮาอีกทีตรงหมวยต่าย 55
ยกความดีให้คนแต่งจริงๆเลย
สนุก อิน มากคะ
-
กำลังจะได้เป็นอาเฮียเสือกับอาหมวยต่ายเลียวนาาาา
โดนกดราคาไปเยอะเลยจาก 60 เหลือ 20 บาท :ling1:
-
อาหมวยต่าย :mew3:
-
อ่านตอนนี้แล้วไม่กล้ากินทิ้งกินข้าวงอีกเลยอะ :mew5: :mew5: :mew5: :mew5: :mew5:
-
ชอบวิธีสอนแบบนี้จัง เป็นการแก้ปัญหาที่ตรงจุดมากๆ
เด็กเองคงได้ทั้งประสบการณ์ ความรู้ และคำสอนใหม่ๆเพียบเลย
-
ขอบคุณคนเขียนมาก
ได้ทั้งความเพลิดเพลินและความรู้ไปในตัว
-
ทำงานกันตั้งแต่เด็ก คือแบบตอนอายุเท่านั้นยังเล่นยางอยู่เลย :mew4:
-
ไม่รู้จะพูดไงถึงครอบครัวนี้แล้วครับ แบบว่าทุกคนแผ่ออร่าแห่งความน่ารักออกมาทุกคนเลยครับ น่ารักมากๆ
-
ไม่ได้เข้ามาอ่านหลายวัน ตามอ่านทันเเล้วววว :hao7:
คิดถึง ต่ายน้อย นักเขียนด้วย แต่ไอ่เสือช่างหัวมัน55555
ช่วงนี้เรียนเยอะ ถ้าเค้ามาอ่านไม่ทันหรือไม่เม้นก็ขอโทดด้วยน้า ยุ่งมากจีจี :ling3:
-
อ่านแล้วหดหู่อะคงไม่กล้ากินข้าวเหลืออีกเลยอะ
-
กระต่ายนี่แอบดื้อเงียบนะ เห็นน่ารักๆแบบนี้แต่ดื้อได้โล่ และดื้อมากๆโดยเฉพาะเกี่ยวกับเรื่องของกิน :laugh:
คราวก่อน แอบย่องมากินหนมจนฟันผุ คราวนี้แอบย่องกินเบียร์จนต้องหามส่งหมอ
ต่ายน้อยเอ๊ย อย่างงี้เขาเรียก ปากพาซวย ของจริงเลยลูก :m20:
-
ฮาคุณแม่พอกหน้า สะดุ้งกันทั้งโรงฯบาล :m20:
-
แม่จุ๋มเจ๋งมากๆ
สอนลูกได้ดีจริงๆเลย
ชอบบบบบ
-
อ๊ายย ดองมาจนถึงป่านนี้ วันนี้มีเวลาค่ะ จะตอบให้หมดเลย!!! ไม่ว่าจะเมนต์ยาว เมนต์กี่ที ถ้าคนอ่านไม่เบื่อเมนต์ เราก็ไม่เบื่อตอบ ไม่เบื่ออัพค่า!!!!
eXcelencia = ก็ขนมญี่ปุ่นอร่อยนี่นา เนอะๆ 55
honeystar = น้องยังเด็กค่า เลยห่วงกิน หุๆ
WoonMyuk = ด่านนี้ท่าจะชนะยากค่ะ 5555 :z2:
มะมะมะหมิว = ยินดีต้อนรับค่า
Lemon_Tea = อ๊ายย ฝนเล็บเลยเหรอคะ คิดถึงแมวเหมียวเลย
่patsaporn = ขนาดเราเป็นผู้หญิงยังทรมานเลยค่ะ ขนาดเล็บตัวเองยังเลอะๆ เลย
uknowvry = ขนมมันอร่อยค่ะ หุๆ
kwangkoyha = สมการของน้องคงจะเป็น จัมโบ้ = ขนมค่ะ
Anyann = แม่ยกก็กิ๊วก๊าวกันด้วยเนอะๆ :mew1: :hao7:
yaoiiz = พี่เสือกินไม่ได้นี่นา 555
mur@s@ki = แอบสงสารพี่เสือเลยนะคะเนี่ย
drasil = เพราะพี่ไม่อร่อยไงคะ
maru = เนอะๆ ^^
Moohwan = เพราะขนมอร่อย หุๆ
indy❣zaka = ต่ายน้อยอ้วนกว่านี้ก็ดีนะคะ คนเขียนเองค่ะ กะปุ๊กลุ๊ก TT :mew5:
mamajie = ยังไงพระเอกเรื่องนี้ก็คือพี่เสือน้า
anchoviiz = //คนเขียนกำลังเอาขนมล่อน้อง
Ouizzz = ติดที่ขนมของจัมโบ้ค่ะ
PetitDragon = น้องก็อดกินหนมสิคะ 55
sunshinesunrise = พี่เสือเสียเชิงชายค่า
ChiOln = คู่แข่งที่น่ากลัว... ขนมหวานค่า!
FFS_Yaoi = face palm กันเถอะค่า
buathongfin = พี่เสือไป โบ้รอเสียบ 555
zelesz = อะไรจะสู้อิ่มท้องจริงไหมคะ
dahlia = เพื่อน้อง เสือทำด้ายยยย
-west- = ว๊าย อะไรยังไงกันคะนี่ เราคิดจริงๆ นะคะ!! :z2:
pulovely = ไว้จะเอาต่ายน้อยก๊อปปี้แจกนะคะ ^^
puppyluv = อ๊ายย กอดคนอ่านด้วยค่ะ ขอบคุณที่แคร์กันนะคะ รักกันๆ
EunJin = พี่เสือขนพลังโชตะมาสู้กระต่ายค่ะ 555
FRODO = ถูกต้องค่า ^^
nutjisub = ใจเย็นๆ น้า น้องๆ ค่อยๆ โตค่า :กอด1:
greensnake = ขอบคุณคนอ่านด้วยนะคะ
punthipha = กอดซะเลย
perrfungirl = พี่เสือคนดีที่ 1 อรั๊ยยย
monsters = นั่นสิคะๆ อ๊ายย
✪PATTY✪ = ขอบคุณค่า
wargroup = ยินดีต้อนรับค่ะ ขอบคุณมากนะคะ :pig4: :pig2:
IIMisssoMII = คนเขียนก็ชอบค่า อ๊าย อาย
yeyong = ดราม่าเบาๆ ไวๆ ต้มโคล้งค่า
mur@s@ki = กินเบาๆ อิ่มๆ ค่า
silverspoon = น้องยังเด็กกระโดดโลดเต้นก็ยุบแล้วค่า คนเขียนสิคะ กาซิกๆ
sukaz = จริงๆ ตอนเด็กๆ เราก็คิดแบบนั้นนะคะ 55 เสียงน่ากลัวมาก ตอนนี้เครื่องมือทันสมัยไม่น่ากลัวเหมือนเมื่อก่อนแล้วค่ะ
Whatever it is = แอบสมน้ำหน้าน้องเบาๆ ฮ่าๆๆๆ :ruready
iPongPaeng = เห็นด้วยค่ะ แต่ผุมากๆ ไม่สวยน้า ><
honeystar = 555 เห็นด้วยค่า
BeeRY = มาม่าเบาๆ สบายท้องค่ะ
WoonMyuk = เราก็เขียนด้วยความขำค่า
ormn = มาม่าขำๆ ค่า
Poes = ยอมเลยเหรอคะ 55 มาม่าเบาๆ ก็พอค่ะ คนเขียนก็ไม่ชอบค่า
cattydoggy = กรุบกริบเป็นมาม่ากรอบเลย ฮิๆๆ :mew3:
ujen = จุ๊บๆ ด้วยคนค่า
bobie = มาม่าเบาๆ ค่า
Tassanee = คนเขียนก็ชอบค่า แต่กลัวคนอ่านจะฉีดอินซูลีนไปอ่านไป
Chichi Yuki = เอ้าา หมวยย ลื้อเอาปัยเสิ่บ!
Pumpkin_23 = น้องหมักหมมด้วยค่า
pare_140 = มีเล็กๆ ขำๆ นะคะ หุๆ :mew3:
tumtok = ไปหาหมอต้องใช้แรงใจมากจริงๆ นะคะ TT
~มือวางอันดับ1~ = น้องจะเข็ดรึเปล่าน้าาา
Emerald = พี่เสือคงจะแนบไว้กับอกไม่ยอมปล่อย อร๊าาา
sunshinesunrise = ฝันผุแสดงว่าเริ่มโตเนอะๆ
Aoya = มาม่าอร่อยนะคะ เส้นหนุบๆ
Zalzah_iP = ค่อยๆ มาเสิร์ฟ เนอะๆ
Zliezen = 555 นั่นสิคะ
Ouizzz = มาม่าเบาๆ ค่า :mew1:
maemix = มาม่านิดหน่อย ขลุกขลิกค่า
แมวเหมียว = นานๆ ทีค่า
indy❣zaka = มาม่านิดหน่อยค่า
Yunatsu = จัดการ จับกดเลยเน้อออ >< o13
maru = น้องยังเล็กค่า
tomoe = ไม่นานค่า เบาๆ
Xipnoz = เห็นด้วยค่ะ คนเขียนก็ไม่ชอบเขียน เนอะๆ
Monkey D = เราเคยโดนตอนเด็กๆ ค่ะ เข็ดเลย 55
่patsaporn = เอาหนักกว่าเดิม 10 เท่า XD
Ali$a฿eth = ไอเดียดีนะคะ กินคำนึงจุ๊บทีนึง น่ารักๆ
MK = ค่อยๆ มานะคะ
My_yunho = น้องทำตัวเองค่ะ 555
wargroup = รสต้มยำกุ้งน้ำข้นค่ะ อิอิ
eXcelencia = ตำแหน่งนี้ จะอยู่หรือจะไปป อัยๆๆๆ
FFS_Yaoi = ว๊ายย กว้างไกลค่ะ 555 o22 :mew1: :hao3:
duaen12 = รสนี้อร่อยนะคะ ต้มกินใส่ลูกชิ้นบัวลอย กรุบกริบๆ
inspirer_bear = ได้มาจากรุ่นพี่ฮันนี่เรื่องโอรังค่ะ 555
IIMisssoMII = เห็นด้วยค่ะ ทีเราตอนผุนี่แม่หัวเราะเยาะด้วย เฉ้าจุงเบยยย
pockypocky = ยินดีต้อนรับค่า
greensnake = มาม่าพออร่อยค่า
thyme812 = ขอบคุณค่ะ
Moohwan = 555 นั่นสิคะ ศัตรูตามธรรมชาติของพี่เสือ ??
poppycake = กอดๆๆๆ :กอด1:
minenat = ทางนี้เช่นกันค่า
Monkey D lufy = น่าอิจฉาด้วย ฮึๆๆๆ
sang som = ใครเจ็บแทนก็ไม่ได้ด้วย 555
Emerald = สอางค์เป็นตัวละครออริจินัลของเราเลยค่ะ นางน่ารักเนอะ
IIMisssoMII = เห็นด้วยค่ะ เมื่อก่อนต้องแย่งกันกินตูดห่อเงี้ยแหละ 555
Red_sister = ขอบคุณค่า
MiU = 555 ไม่กลัวพ่อเลยเนอะ
sundaysundae = ต้องรอในที่ลับค่ะ 555
Poes = จริงน้า น้องน่ารักทั้งกายและใจ (เสมือนว่าประกวดนางงาม) :hao7:
Chichi Yuki = ของหวานก็มีนะค้า เห็นมะๆ
kisskiss = ชินจนเอียนแล้วมั้งคะ 5555
punchnaja = น่าเขียนมากค่ะ ขอจดไว้นะคะ แต่ตอนนี้เรายังติดตอนพิเศษที่ให้โหวตไว้อยู่เลยย
Tassanee = เห็นด้วยค่า
love2you = กร๊ากก กล้าบอกได้เลยว่า อีกไม่นานแน่ค่ะ 555 :mew3: :mew1:
thisispom = ไม่มีจริงๆ นะคะ ป้านกแกล้งเด็กๆ ค่ะ 555
phenomintna = สมชื่อไหมคะ ฮิๆๆ
perrfungirl = เห็นด้วยค่า
Xipnoz = แกล้งเบาๆ ค่า 555
eXcelencia = อ๊ายย คุณพ่อช็อคแน่เลย
ChiOln = ตอนนี้ก็ตะลึงตึงๆๆ แล้วค่า o22
cattydoggy = 555 แกล้งคนอ่านเบาๆ ค่ะ
nutjisub = ขอบคุณค่า
pockypocky = ค่อยๆ คลานมาค่ะ อึ๊บๆ :katai5:
่patsaporn = สักวันก็ชินเนอะๆ
BeeRY = มาม่าดิบอร่อยไหมคะ 555
Nus@nT@R@ = เดี๋ยวคุณพ่อก็ชินค่ะ
maemix = 555
แมวเหมียว = มาม่านังโป่งค่ะ :z2:
Whatever it is = พี่เสือพยายามทำให้พ่อชิน 55
ujen = สุดยอดเลยใช่ไหมคะ คึๆๆๆๆ
wikawee = หน้าช็อคคค 5555
Lemon_Tea = >////<
wan_sugi = ตอนหน้าอาจจะมีอีกนะคะ เบาๆ 5555
qq_oo = แกล้งคนอ่านเบาๆ ค่า
cherilnatcha = ทำให้คุณพ่อชินค่ะ :hao3:
WoonMyuk = เอาฮามาขัดตาทัพค่า
beer = โค้กพุ่งไปแล้ววว
CHADMM = ขอบคุณค่ะ จะพยายามนะค้า
Anyann = พี่เสือหวังผลสุดๆ ค่ะ
dukdikdukdik = 555 น่าสนุกจังค่ะ
mur@s@ki = เราก็ชอบนางค่ะ นางออกขำหน้าตายค่ะ
FFS_Yaoi = เพราะช็อคค่า
duaen12 = เขินนนแทนนนน ><
ormn = พี่เสือชอบจุ๊น้อง :hao7: :mew1: :hao6:
Riko = จุ๊ๆ เบาๆ นะคะ 555
bobie = คุณพ่อโค้กพุ่งแบ้ว
PetitDragon = เขินแทนๆ >////<
dolphins = เราเองก็ไม่รักเด็กค่ะ แต่ต้องทำงานเกี่ยวกับเด็ก เฮ้ออออ
loveaaa_somsak = ยังเล็กๆ เบาๆ หวานๆ กันอยู่ค่า
Ali$a฿eth = เห็นด้วยค่ะ ผงชูรสนี่มันอร่อยจริงๆ นะคะ 555
iPongPaeng = มาม่าเบาๆ คริๆ ค่า
uknowvry = พี่เสือขยันตอดเล็กตอดน้อย
minenat = ขำคห. นี้มากค่ะ ก๊ากกก
didi = ว้าว ขอบคุณค่า แล้วแวะมาอีกบ่อยๆ น้า :L2:
indy❣zaka = 555 คนอ่านเลยต้มน้ำรอเก้อเลย
mamajie = เราก็ยังรอ ร๊อ รอค่ะ
dahlia = ทำใจ 5555 คอยดูกันต่อไปค่ะ
takara = พี่เสือหนังหน้าหนาค่ะ 555
My_yunho = จุ๊บๆ ด้วยน้า
yoyo = พี่เสือหน้าหนาาาามากกกค่า
Ouizzz = พี่เสือเค้าดีดลูกคิดมาแล้วค่ะ 555 :ling1:
greensnake = เห็นด้วยค่ะ 555 มาม่าดิบอร่อยเนอะ
iforgive = พี่เสือเอาทุกหยดค่า
poppycake = โค้กพุ่งแล้วค่า 555
Monkey D lufy = "เอา" จริงค่า
gcc = เนอะๆ น้องน่ารัก <3 :hao7:
วัวพันปี = อ๊ายย เฟอร์ฯ ทุกชิ้น เป็นไปได้ค่า
sukaz = น้องน่ารักก็รักน้องนานๆ นะค้า
eXcelencia = ขอบคุณค่า
honeystar = เราก็อยากหยิบด้วยน้า
Nus@nT@R@ = อย่าให้แยกจากกันเลยน้าาา
Whatever it is = ขอบคุณค่า
kissme = ตอบไปก่อนแล้วในเพจนะคะ เลยขอคัดลอกมาน้า บ้านนี้ไม่มีแมวค่า จำผิดกับเรื่องอื่นป่าวเอ่ย ต่อไปเรื่องคุณแม่กินหวานเย็น เนื่องด้วยไทม์ไลน์ปัจจุบัน(ในเรื่อง) + สภาพอากาศบ้านเราร้อนมากค่ะ เรื่องกินหวานเย็นตอนเช้าเป็นเรื่องปกตินะ (เราเองก็เคยขโมยไอติมพี่มากินตอน 7 โมงค่ะ) แล้วบ้านนี้ไม่ได้เคร่งครัดเรื่องอาหารการกินมากด้วยค่ะ เห็นได้ว่ากินทั้งไก่ทอด ทั้งน้ำอัดลมค่ะ
yaoiiz = น้องน่ารัก น่าฟัดๆๆๆ :กอด1:
maemix = คิดไปไหนแล้วเนี่ยยย 555
Anyann = ขอบคุณที่แวะมานะค้า
dukdikdukdik = แอบอยากหยิกแก้มน้องเหมือนกัน นุ่มนิ่มๆๆ
ohm = ขอบคุณที่แวะมาค่า
Ali$a฿eth = น้องน่าร๊ากกก อ๊ายยย
thepopper = หัวเราะอาราย มาให้กอดเลยๆๆ
Chichi Yuki = ระวังพี่เสือน้า
duaen12 = หอมคนเขียนแทนได้ไหมค้า 555
cattydoggy = ขอบคุณค่า
Emerald = ว้าวว ขอบคุณมากค่า เขินจังเลย ><
silverspoon = นั่นสิคะ รอดูตอนโต 555 o13
saruttaya = คิดไปไหนแล้วววว 5555
tumtok = งามพร้อมทั้งกายใจ (สโลแกนนางงาม ??)
kwangkoyha = ระวังพี่เสือนะคะ
Wordslinger = 555 ไม่กล้ารับปากค่ะ
ormn = ขอบคุณค่า
sunshinesunrise = พี่เสือหน้าหนาาา
BitterSweet~ = รักนานๆ นะค้า :man1:
Moohwan = ขอบคุณแทนสองพี่น้องด้วยค่า
malula = ลูกน่ารักแบบนี้กอดด้วยคนน้า
JingJing = ขอบคุณค่า
drasil = เบาๆ อร่อยๆ ค่า
่patsaporn = ขอบคุณคนอ่านด้วยนะคะ
แมวเหมียว = อ๊ายย คิดอะไรกันนน
yeyong = ไม่มีอะไรน้าาา อ๊ายย :mew1:
zelesz = ขอบคุณค่า
mur@s@ki = ไม่มีอะไรจริงๆ น้า เชื่อป่าวๆ
indy❣zaka = ระวังเสือดุนะค้า
mamajie = ค่อยๆ มาค่า
tomoe = ตอบไปแล้วรอบนึงที่เพจเหมือนกัน ขออนุญาตก๊อปมานะคะ เป็นไปได้ค่า เพราะสองศรีพี่น้องเป็นแฝดไข่คนละใบ คนละยีนส์ค่ะ เติบโตมาเหมือนพี่น้องคู่ปกติ การเลี้ยงดู ดำเนินชีวิตมีผลด้วยค่ะ จะเห็นได้ว่าพี่ชายดื่มนม กินเยอะ ชอบออกกำลัง ส่วนน้องร่างกายไม่แข็งแรง ไม่ค่อยออกไปไหน กินน้อย กินแต่ขนมค่ะ
ส่วนที่ว่าพี่สาวฝาแฝดผู้่อ่านเหมือนกันนั่นคาดว่าคงเป็นไข่ใบเดียวกันค่ะ เพื่อนเราก็มี นอกจากเรากับเืพื่อนสนิท 2-3 คนแล้วแยกกันไม่ออกเลยค่ะ
ไม่มี Ref. นะคะ อาศัยจากการถามเพื่อนที่เรียนสายวิทย์มาค่ะ เราจบสายภาษาจนจบป.ตรีเลยค่ะ ใครมีข้อมูลเพิ่มเติมก็แชร์กันได้นะคะ
My_yunho = ขอบคุณค่ะ
sang som = นางเอกของเราเป็นเด็กดีค่ะ :L2:
PoofuGirl = อนาคตอาจก้าวไกลกว่านี้ 555
perrfungirl = คนเขียนแอบเขินด้วยยย
WoonMyuk = ทามอารายค้าาา ทามอะรายยย 55
bobie = ขอบคุณค่า
Ouizzz = ขอบคุณค่ะ
BeeRY = เด็กๆ น่ารักน้าา เลี้ยงดีๆ เค้าก็น่ารักค่ะ (เด็ก ??)
maru = ขอบคุณค่า
PetitDragon = อีกไม่นาน 5555 :katai4: :katai5:
mozaey = เปลี่ยนเป็นเสือหื่นนน
nongrak = เราชอบเรียกแบบนี้นะคะ อีกอันชอบที่่ฝ่ายชายเรียกฝ่ายหญิงว่าตัวเล็ก มันก๊าวใจอ่ะ
ChiOln = เห็นด้วยค่า
greensnake = 5555 ขอบคุณที่แวะมานะคะ
EunJin = น่ารักน้อออ
punthipha = แก้มน้องนิ๊มนิ่มนะคะ
cherilnatcha = แอบอิจฉาเบาๆ นะคะ
poppycake = ขอบคุณมากค่า
BF-e = คิดอะไรกันค้าาา 555
tomoe = ค่อยๆ มากันค่า
Monkey D lufy = เอ้า ฮึบ เบ่งๆ 555 :กอด1:
takara = อ๊ายย เขินค่ะ
dahlia = รอดูค่า
minenat = 555 พี่เสือดุน้า
Zinub = ขอบคณค่า
puppyluv = สวอนเลคเลยเหรอ 555
pulovely = ต้องรอค่า 555
FFS_Yaoi = ระวังเสือดุนะคะ
ujen = แอบเขิน กอดด้วยย :hao7:
Lemon_Tea = 555 พร้อมใช้งานสินะคะ
yearrayoeng = ขอบคุณค่า
PUAUNZ = เพราะพี่เสือหวังเคลมน้องค่า
natcha.kiik = ขอบคุณค่า
IIMisssoMII = นั่นสิคะ ค่อยๆ เรียนรู้ไปเนอะ
GUNPLAPLASTIC = ว๊ายย ขอบคุณค่า รวมเล่มเลยเหรอคะ เราไม่มีปัญญาจัดการจริงๆ ค่ะ วาดรูป ทำเล่มไม่เป็น อยู่ ตจว. ติดต่อใครไม่สะดวกด้วยค่ะ สนพ. ไหนผ่านมาก็รบกวนด้วยนะคะ หรือใครติดต่อสนพ. ได้ก็ฝากสะกิดหน่อยนะตะเอง TT :hao3:
Riko = คิดอะไรค้า ไม่คิดน้าๆ แอบเขินนนน
didi = ขอบคุณคนอ่านด้วยนะค้า :man1:
momoku = ยินดีต้อนรับค่า
Huasia = ว้ายย คิดอะไรรรร
ohm = ขอบคุณค่า
sukaz = ขอบคุณมากนะคะ
Poes = เห็นด้วยค่า
มยอนฮวา = รักกันๆ ค่า
GUNPLAPLASTIC = ขอรับแทนแม่จุ๋มค่า :3123:
maemix = รักเบาๆ ค่า
Nus@nT@R@ = ขอบคุณค่ะ
ujen = ขอบคุณมากนะคะ
honeystar = ขอบคุณค่า
Chichi Yuki = เวลาหาเงินค่ะ 555
dahlia = ปลูกฝังตั้งแต่เด็กๆ เนอะ
nut28phat = ช่วยกันเก็บเงินๆ
love2you = นั่นสิคะ
wikawee = อ๊ายย ทีละนิดๆ นะคะ ค่อยๆ โตกันไป
Anyann = จะมีมาเรื่อยๆ ค่า
mur@s@ki = คนอ่านก็เหมือนคุณแม่กันเลยค่ะ 555 :pig4:
takara = ขอบคุณมากค่ะ
IIMisssoMII = ขอบคุณค่า
tumtok = 20 บาทเยอะแล้วนะคะ 55
ลู่เคอOlive♥ = น้องน่ารักแบบหมวยๆ ค่า
ormn = ดีจังเลยค่า สงสารเด็กๆ เนอะ :L2:
beer = ขอบคุณมากค่ะ
malula = ขอบคุณมากค่า
maykiz = เราก็ยังเล่นหมากเก็บอยู่ค่ะ 555 พ่อแม่เป็นนักศึกษารุ่นใหม่ค่ะ เราเลยอยากให้เด็กๆ โตมาแบบสมัยใหม่
som = ขอบคุณค่า :3123:
CheetahYG = เราถึงว่าหายไปไหน 555 ขอบคุณมากนะคะ เรื่องเรียนพยายามเข้าน้า
แมวเหมียว = ดีแล้วน้า สงสารเค้านะคะ มีเหลือเราจะได้จุนเจือเค้าบ้างนะคะ ^^ :mew1:
indy❣zaka = กินจนเป็นเรื่องค่ะ 555
Moohwan = ประสบการณ์ตรงค่ะ 555
bobie = ขอบคุณค่า
-
o13
-
คุณแม่สุดยอดมากกกก
-
คุณแม่น่ารักมาก หวังว่าความรักของพี่เสือกับน้องต่ายคุณแม่จะเข้าใจนะ
-
น่าร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกอ่ะ
-
รู้จักทำงานแต่เด็ก ขยันมากมายเลยสองพี่น้อง o13
แม่จุ๋มนี่น่ากลัวกว่าที่คิดนะคะ :laugh:
-
ต่ายน้อยน่าร้ากกก ลูกอีช่างลองจริงจิ๊ง :o8:
-
อาหมวยต่ายอา อีน่ารักจริงๆน๊า
มีแอบกินเบียร์ของอาป๊าด้วย
คิกได้ยังไงว่าจะทำให้ตัวโต
อาหมวยอีน่ารัก้กินไปแล้ง(กรุณาอ่านออกสำเนียงจีนเพื่อเพิ่มอรรถรถฮ่าๆ)
-
สอนลูกได้ดีจริงๆค่ะ. สองพี่น้องก็ว่าง่ายมากกกก
-
คุณแม่เก่งจริงๆ
-
เสือกับต่ายเป็นคนจิตใจดีนะ แม่เสือสอนลูกดีจัง
-
555555 หนึ่งวันที่วุ่นวายของคุณแม่สินะ
น่ารักจังค่ะ^^
-
เย้ๆ มาต่อแล้ววว คุณแม่น่ารักจัง :katai2-1:
-
คุณแม่น่ารัก มาก
-
แอบเหนื่อยแทนคุณแม่ หุหุหุ แต่คุณแม่แก้ปัญหาได้แจ่มมากเลยอ่ะ :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
ส่วนต่ายน้อยกับพี่เสือ ก็ไม่ได้มาป่วนคุณแม่อีกแว้ววว 555++
-
คุณแม่นี่ สุดยอดที่1ในบ้านเลย ไม่แปลกใจทำไม2พี่น้องถึงโตมาอบอุ่นและเป็นเด็กดี
-
น้องต่ายยยยยยยยยแอบกินเบียร์คุณพ่ออออออออออ
-
บ้านนี้ เข้าใจสอบลูกจิงๆ เรยอ่า
><
-
คุณพ่อไหวมั้ย? ลูก 12 สอนให้ลูกกินเบียร์เนี่ย 555
คุณแม่น่ารัก พี่เสือกะน้องต่ายก็น่ารัก ^^
-
ปรบมือให้กับความเก่งฉกาจของคุณแม่ค่ะ แปะ แปะ แปะ
มีคุณแม่แบบนี้นับว่าเป็นความโชคดีของพี่เสือน้องต่าย
ปล.แต่แอบกินเบียร์เพื่ออยากโต? มันไม่ดีนะคะหนูต่าย~
ทีหลังอย่าทำอีกน้า
-
คุณแม่เก่งจังค่ะ
น้องต่ายกะพี่เสือ เริ่มโตขึ้นอีกนิดแล้ว ^^
-
สงสัยคุณแม่ต้องใส่ข้อมูลที่ถูกต้องให้หนูต่ายอีกหลายอย่างเลย
แต่เชื่อว่าคุณแม่สามารถ ดูแค่อย่างแรกก็สำเร็จเกินความคาดหมาย
หนู่ต่ายและพี่เสือยังต้องเติบโตและพบเจออะไรอีกมากมาย
สิ่งที่คุณพ่อและคุณแม่ป้อนให้จะเป็นภูมิคุ้มกันอย่างดีให้กับเด็กแฝด
แต่เหนือสิ่งอื่นใดคือสองพี่น้องเป็นเด็กดี แม้จะซุกซนไปบ้างก็ตาม
พี่เสือขยันทำงานเก็บเงินตั้งแต่เด็กอย่างนี้อนาคตหนูต่ายสบายแน่ๆ :-[
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ :กอด1:
-
แม่จุ๋มสู้ๆๆ :ped149: :ped149: :ped149:
-
ประเด็น เอกลูกซ้อร้านชำ ไม่แต่งงานซักที มีแววว่าจะมาแอ๊วน้องต่าย ไม่ก็พี่เสือรึป่าว เหอ เหอ
ติดตามกันต่อไป :hao3:
-
สอนให้ลูกทำงาน เห็นความแตกต่างของคนอื่น แม่จุ๋มสอนลูกได้ดีจริงๆ
-
ฮาต่ายน้อยโดนดุไม่ให้กินเบียร์ :laugh:
ปล ตอนล่าสุดเขียนได้เยี่ยมมากครับ (คือทุกตอนก็ดีนะ แต่ตอนนี้ outstanding จริงๆ )
o13
-
ร้ายไม่เบานะหนูต่าย o18 แอบกินเบียร์ด้วยเหอเนี่ย
ทีแรกนึกว่าพี่เสือจะมอมเหล้าน้องต่าย แล้วก็.... :z1:
โหย แต่ที่ไหนได้ น้องตายอยากโตนี่เอง เหตุผลของหนูช่าง :o8:
คุณแม่น่ารักที่สุดอะ ตอนนี้คุณแม่วินนะคะ :laugh: :laugh:
-
ชอบคุณแม่แก้ปัญหาให้พี่เสือกับน้องต่าย
แต่แพ้แอลกอฮอล์อย่างนี้ พี่เสืออดถึง 18 แนะ
กดบวกให้คุณพ่อสอนให้ลูกกินเบียร์
แต่ที่ขโมยซีนกว่า คุณแม่พอกหน้า 555 :hao7:
-
ไปอ่าน summer wine ในเฟสมา มันกิ๊วก๊าวใจมากๆเลย :hao6:
ตอนนี้ทำเอาน้ำตาซึมตอนพูดถึงเด็กๆที่อดอยาก :hao5:
-
ครอบครัวนี้เป็นเหมือนสะท้อนชีวิตครอบครัวในปัจจุบันเลย
น้องต่ายจะโตมาเป็นเด็กงอแงเอาแต่ใจเพราะมีแต่คนโอ๋มาตลอด
ชอบเขี่ย ชอบคุ้ยข้าวเล่น
ส่วนพี่เสือ เป็นเด็กฉลาดเกินวัย จะชอบใช้คำพูดตรงๆ ตอบโต้แรงๆกับผู้ใหญ่
บางทีอ่านแล้วคิดตามได้จริงๆนะคะ
สังคมเราตอนนี้ เด็กจะโตเป็นผู้ใหญ่ที่ดีได้ มันต้องมีสิ่งแวดล้อม สังคม และคำสอนที่ดี
คนในครอบครัวต้องเป็นแบบอย่างให้
กำลังนึกถึงคนยากไร้ที่มิสฟลอเรนซ์ไนติงเกลไปช่วยเหลือ
ในบางวันเราจะคิดว่าเราไม่มีอะไรจะกิน ไม่มีเงินนะ
แต่กลับมีทุกอย่าง ไม่ว่าจะน้ำดื่ม อาหารสำเร็จรูป
แต่การไม่มีอะไรจะกินจริงๆของคนยากไร้เหล่านั้น คือไม่มีอะไรเลย แม้แต่น้ำสักหยด
บางทีก็คิดว่าโลกไม่ยุติธรรมนะคะ
ทำไมไม่ให้ทุกคนเกิดมาเท่าเทียมกัน มีอยู่มีกินเท่ากัน
ไม่ต้องแก่งแย่งกัน ไม่ต้องชิงดีชิงเด่นกัน
-
:hao5: :mew3: :mew1:
-
คุณแม่มีวิธีอบรมสั่งสอนลูกๆได้ดีแฮะ ^^P
คุณลูกก็ได้ตังค์ด้วย
แต่ถ้ามองความคิดน้องต่ายคงจะเป็น
'ขอมีพี่เสืออยู่ข้างๆหนูก็พอแล้ว' ใช่ม่ะ^^
-
คุงแม่ถึงกะกลุ้ม :เฮ้อ: เลี้ยงลูกคนไม่ใช่ง่ายเลยนะเนี้ย
-
สุดยอด... ได้อะไร เกินกว่า นิยายเรื่องหนึ่งไปโขเลยครับตอนนี้...
-
ฮาคุณแม่กับสองพี่น้องจริงๆ
-
ฮาคุณแม่อ่ะ :hao3:
-
ประกาศข่าวก่อนนะคะ
ขอโทษผู้อ่านทุกคนด้วยนะค้า
คำนวนผิดค่ะ! เมื่อวานแทนที่จะเอาเวลาไปปั่นของวันนี้ กลับไปปั่นภาคพิเศษแทน (= = ) เมื่อคืนคิดว่าเช้าๆ ค่อยทำเพราะงานพิเศษหมดแล้วค่ะ (เด็กเปิดเทอม) แต่ดัน... ก็ไม่ได้ทำ
ขอเลื่อนอัพนะคะ ช่วงนี้ยุ่งจริงๆ ค่ะ คุณยายไปผ่าตัด คงต้องเป็นวันจันทร์เจอกันค่ะ
อีกเรื่อง ขอถามความเห็นทุกคนนคะว่าจะให้อัพยังไงดี เพราะตารางเวลาเราไม่ค่อยแน่นอน หลังๆ มานี้คงไม่ได้อัพทุกวันค่ะ เลยจะถามว่า เอาแบบไหนดี ? 2-3 วันอัพติดกัน แล้วเว้นไปอีก 4-5 วัน หรือว่าจะเอาแบบสม่ำเสมอประมาณทุกๆ สัปดาห์คะ ?
ปล. ในเล้าวันนี้จะอัพตอนพิเศษ Summer wine ขัดตาทัพไปก่อนนะคะ TT
อีกเรื่องคือ.. รวมเล่มค่ะ มีคนถามเข้ามา (ตั้งหนึ่งคน!) ค่ะ ตอบตรงนี้อีกทีนะคะ ว่าอยากรวมค่ะ แต่ไม่มีปัญญาค่า เพราะทำอาร์ตไม่เป็น วาดรูปไม่เป็น เวิร์ดใช้ไม่คล่อง ปัจจุบันนี้ก็ยังใช้โน้ตแพดอยู่ค่ะ เพราะสะดวกที่สุด :hao5: อยู่ ตจว. ไม่สามารถประสานงา เอ๊ย งานกับใครได้ ถ้าหากมี สนพ. ไหนผ่านมา หรือใครรู้จัก สนพ. ก็ฝากสะกิดด้วยนะคะ เพราะความฝันเล็กๆ ของคนเขียนทุกคนย่อมอยากมีงานรวมเล่มแหละค่า :hao5:
ขอบคุณค่า
คำเตือน [18+ Erotic short side story] ค่ะ อย่าลืมฟังเพลงไปด้วยนะคะ จะได้อารมณ์ http://www.youtube.com/watch?v=1OEron4rXfk
ตอนนี้ยกเครดิตให้ไอเดียจากคุณ punchnaja ค่ะ ที่รีเควสเข้ามาขอตอนอายุ 35+ ดังนั้นตอนนี้อายุพี่เสือน้องต่ายจะประมาณ 35 - 38 นะคะ <3
ตอนพิเศษ Summer wine
'Strawberries cherries and an angel's kiss in spring
My summer wine is really made from all these things'
เสียงหวานยานคางดังมาจากลำโพงคอมพิวเตอร์ตัวเพรียว ดนตรีเก่าๆ จังหวะหวานซ้ำซากช่างไม่ต่างจากพวกเขาตอนนี้เลย
ร่างสูงใหญ่พิงกรอบประตูห้องนอน ใบหน้าคมคายเฉยชาราวรูปปั้นสลัก ริมฝีปากหนาได้รูปพ่นควันเจือจางออกมาเชื่องช้า กล้ามเนื้อแน่นหนั่นได้รูปสีเข้มมีเหงื่อเกาะพราวทั้งต้นคอและไหลลามเลื้อยไปถึงช่วงหน้าท้องเป็นลอน ตรงต้นแขนสีน้ำตาลมีรอยสักภาษากรีก ทั้งร่างเขาเป็นสีมะกอก เส้นผมสีดำขลับสนิทขัดกับริ้วรอยจางๆ ที่หางตาและหว่างคิ้ว บ่งบอกว่าเป็นคนเคร่งเครียดมากเพียงใด เขาค่อยๆ ขยี้บุหรี่กับโต๊ะที่อยู่ใกล้ สะโพกหนาในกางเกงยีนส์ไม่รูดซิปนั้นพาร่างหนา บึกบึนไปยังเตียงกว้างสีดำสนิท
เรือนร่างเล็กแทบไม่ต่างจากยี่สิบปีก่อนหลับสนิทเหมือนเจ้าสาวบนบรรจถรณ์ของอสูรกาย ไม่น่าเชื่อว่าพวกเขามาถึงจุดนี้ได้...
"I walked in town on silver spurs that jingled to" เสียงทุ้มร้องเพลงพร้อมๆ กับท่อนถัดไป คนบนเตียงค่อยๆ กระพริบเปลือกตาบางไหว ริมฝีปากอิ่มกระซิบเสียงหวานตอบกลับมา
"A song that I had only sang to just a few
She saw my silver spurs and said lets pass some time
And I will give to you summer wine"
คนตัวโตหัวเราะเบาๆ ซัมเมอร์ ไวน์... รสชาดไวน์แห่งคิมหันต์ฤดู ช่างเฉื่อยแฉะ อืดเนือยและหวานฉ่ำ
"ตื่นแล้วเหรอ ?"
"อืม..." เสียงหวานตอบ โคลงศีรษะ ขยับร่างกายทีละส่วน ค่อยเผยให้เห็นผิวขาวนวลเนียนแม้ในร่มผ้า รอบลำคอเรียวระหงมีจุดสีแดงกุหลาบแต่งแต้ม ละเรื่อยยาวจนมาถึงแผ่นอกบาง ร่างเปลือยเปล่าพลิกกลับมามองคนตัวโตนั่งใกล้ๆ ดวงตากลมโตปรือปรอย ริมฝีปากอิ่มเผยอน้อยๆ...
"Strawberries cherries and an angel's kiss in spring
My summer wine is really made from all these things
Take off your silver spurs and help me pass the time
And I will give to you summer wine...."
"ยั่วเหรอ ต่ายน้อย ?" นิ้วหนา หยาบกร้านไล้กรอบโครงหน้าหวานละมุนแผ่วเบา พี่ชายโน้มกายจุมพิตแล้วกระซิบข้างหู
"ให้พี่ชิมอีกซิ... ซัมเมอร์ ไวน์..."
"ฮื้อ... ลามก" ใบหน้าหวานเนียนแดงก่ำ สะบัดน้อยๆ แต่เผยรอยยิ้มลึกลับ ร่างสูงใหญ่จึงไล้ฝ่ามือไปตามร่างกายเนียนละเอียดที่เขาคุ้นเคย...
...ไม่ว่าซอกไหน หลืบใด เขาจำได้ทุกที่ ตีตราจองทุกแห่งหน จำได้ดีว่าจุดใดที่กระต่ายชอบ จุดใดที่กระต่ายร้องคราง
"ชอบจัง พักร้อนแบบนี้..." ดวงตมคมจดจ้องรอยจุมพิตสีหวานบนต้นขาด้านใน หากแม้นในที่ลึกลับ ซ่อนเร้นเพียงใด... ก็ไม่มีทางที่เขาจะมองไม่เห็นหรือไม่ได้ลิ้มรส
"ไม่เห็นพาหนูไปไหนเลย" กระต่ายน้อยที่ยังคงตัวเล็ก และแทนสรรพนามเหมือนเมื่อเด็กบ่นหงุงหงิงดังเบาๆ คลอเคลียกับเสียงหวานจากลำโพง...
'Strawberries cherries and an angel's kiss in spring'
"ไม่ดีเหรอ ?" เสือหนุ่มสอดนิ้วไปยังร่องนุ่มนิ่ม ที่ที่ถูกใช้งานอย่างหนักหน่วงเมื่อคืน จุมพิตแนบแน่นกับริมฝีปากนิ่ม สอดนิ้วชี้เข้าไปยังเส้นทางที่คุ้นเคย
...คับแน่น...
"อืม..." เสียงหวานครางเบาๆ สะโพกกลมมนส่ายไปมาอย่างยั่วยวน
เสือล้วงเอาน้ำรักจากเมื่อคืน... เมื่อเช้านี้ออกมาแช่มช้า กดจูบใบหน้าน้อยอย่างกระหายอยาก
"แบบนี้แหละดี... ที่รักของพี่... มีเซ็กส์กันทั้งวัน... เหนื่อยก็พัก ตื่นขึ้นมาก็มีเซ็กส์ใหม่"
"อะ...อาา" เสียงหวานครางดังขึ้น เมื่อนิ้วหนาเพิ่มเป็นสอง ชอนไช สอดแทรกเข้าไปในร่างกาย บดขยี้ส่วนวาบหวามจนร่างน้อยสั่นระริก
"My summer wine is really made from all these things" ร่างสูงร้องเพลงกล่อมเสียงหวานที่ครางรัญจวน กระต่ายในอ้อมกอดเสือร้ายเผยอริมฝีปากงดงามที่บวมช้ำด้วยแรงจุมพิต ร้องต่อด้วยเสียงหวานใส สั่นเครือ
"Take off your silver spurs and help me pass the time
And I will give to you summer wine"
"เอาให้ชิมอีกสิ... ซัมเมอร์ ไวน์" ร่างสูงถอดกางเกงออก สอดแทรกร่างกายเข้าไปยังส่วนเร้นลับที่ยังฉ่ำแฉะ ดวงตากลมโตปรือหวาน ยั่วเย้าให้ส่งมอบความรักมากขึ้น... มากขึ้น
"รักหนูนะ พี่เสือ..."
'....summer wine'
ต่อให้ผ่านไปอีกกี่ฤดู ไวน์ขวดนี้ของเสือร้ายก็ยังหอมกรุ่น ดื่มด่ำ เมื่อชิมรสแล้วยากจะหยุดได้ ร่างสูงใหญ่ตักตวงความหอมหวานจากร่างแน่งน้อยไม่ได้หยุดยั้ง ริมฝีปากอวบหยุ่นครางเสียงสั่นเครือ สะโพกงาม ตึงแน่นสั่นระริกยามถูกสอดใส่และถอดถอนครั้งแล้วครั้งเล่า แผ่นอกเนียนเรียบตึงพองขึ้นเป็นจังหวะถี่ๆ ตามแรงหายใจ สองขาเรียวสั่นเทาแทบยกไม่ขึ้นแล้ว ชายหนุ่มก็ยังโหมสอดใส่ ดื่มกินอย่างบ้าคลั่ง
"ตื่นขึ้นมาก็มีเซ็กส์" เขากระแทกจุดวาบหวามภายใน ฟังเสียงร้องหวานหูคลอกับเสียงเพลงยานคาง
"ก่อนนอนก็มีเซ็กส์กันแบบนี้..." โน้มกายกระซิบ เน้นย้ำถามคำเดิมซ้ำๆ
"ไม่ดีเหรอต่ายน้อย ?"
"อะ.. อาา..."
"หืม ?"
'When I woke up the sun was shining in my eyes'
"อาาาห์... อาาา พอ... อย่าาา"
"ให้พี่ชิมนะครับที่รัก" สองขาเรียวฝืนยกขึ้น ตวัดแนบเอวหนาแนบแน่น ตอดรัดรุนแรงภายใน ผนังร้อนนุ่มเปียกชื้นดุนดันเอ็นอุ่นทุกทิศทุกทาง หยาดน้ำจากริมฝีปากนุ่มไหลเยิ้มคล้ายไร้สติ
ถูกมัวเมา... หวานหอม...
'My silver spurs were gone my head felt twice its size
She took my silver spurs a dollar and a dime
And left me cravin' for more summer wine'
"อะ... อาา" เสียงกระแทกจากเนื้อกระแทกเนื้อดังเฉอะแฉะน่าละอาย เอ็นใหญ่กระตุกถี่ ความคับแน่น ตึงจนแทบดึงรั้งเขาแทบขาดนั้นทำให้เขาถึงจุดสุดยอด ขาเพรียวเรียวขาวสะอาดรั้งเอวเขา เอวบอบบางถูกยกขึ้นด้วยแรงพิศวาสจนโค้ง ร่างสูงสอดใส่แนบสนิท บดเบียดก้นนุ่มนิ่มด้วยขนหยาบรุงรัง ภายในตอดรัดเขาถี่กระชั้นแล้วน้ำหวานก็รินรดจากเอ็นน้อยๆ ของอีกฝ่าย
"ใสไปหมด ไม่มีให้หลั่งแล้ว" เขายังมีแก่ใจเล่นก่อนครางลั่น เนื้อนุ่มภายในโต้ตอบด้วยการตอดรัดแทบขาดใจ ยิ่งกว่าสาวบริสุทธิ์คนใด
"อาาาห์" เสียงทุ้มครวญคราง ท่อนร้อนฉีดพุ่งน้ำกามราดรดผนังภายใน ร่างเล็กสะบัดไปมาอย่างลืมตัว ไม่รอให้เขาหลั่งจนเสร็จ กระต่ายในอ้อมแขนก็หายใจหอบ กระซิบเสียงหวาน
"Ohh-oh-oh summer wine"
___
คำตาม
เขิลล์ค่า // แอร๊ยย เขียนเองเขินเอง :haun4: เรื่องนี้ทำให้เราร้างลาจากการเขียนฉากอีโรติคไปมากโข :katai1: ขอซักหน่อยเหอะนะๆๆ
-
กรี๊ดค่ะะะะะะะะ
กำเดาไหลพรากกกกกกกกก :haun4: :haun4: :haun4:
-
:hao6:เอิ๊ก.....เมาไวน์
-
สุดยอดครับ 555 :z1:
เปลี่ยนบรรยากาศแบบนี้ก็ดีนะ :katai2-1:
ขอบคุณมากก
-
:pighaun:
อ่านตอนพิเศษแล้วคิดว่าเมื่อไหร่พี่เสือจะได้กินน้องต่ายจริงๆ
ปล. อยากได้รวมเล่มด้วยค่า
-
แปะ :katai2-1:
//////////////////////////////////////////
ขณะอ่าน กริ๊ดดดดดดดดดดดดดดดดด
เมื่ออ่านจบ กริ๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
น้องต่าย พี่เสือโตแล้ว แล้วยังรักกันมากๆเหมือนเดิม (?)
น่ารักอ่ะ :hao5: :hao5: :hao5: ฟังเพลงไปด้วย แบบเขิล~
-
รอวันที่พี่เสือกะน้องต่ายโตอย่างใจจดใจจ่อO.O
-
:katai2-1:เอิ๊ก เลือกหมดตัว
:haun4: :haun4: :jul1:
-
กรี๊ดดด ร้อนแรงอ่ะ !!!! :m25:
-
เมาไวน์ด้วยคน.... :-[
-
:m25: :m25: :m25: :m25:
กระอักกองเลือดตายคาที
ขอเลือด Group O ด่วนก่อนคนอ่านจะช็อค :katai5:
อิพี่เสือหื่นมว๊ากกก
-
ต่ายน้อยเร่าร้อนมากๆ เหอ เหอ
-
สุโข่ยยยยย แหล่มเลย จัดมาอีกเยอะๆๆ อิอิ (ไม่ค่อยหื่นเลยตู)
:z1: :z1: :z1: :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
:L1: :pig4: :L1:
-
:hao6:
-
:m25: :pighaun: :haun4:
:mew1: :mew1:
-
:mew3: เมาไวน์ :o8:
-
เเนะนำสนพ.Hermit นะค่ะ! งานดีราคาย่อมเยาว์ ลองติดต่อไปดูนะค่ะ
http://www.facebook.com/HermitBooks?ref=ts&fref=ts
สนับสนุนเลยๆๆๆ ฮิ้วววววว
-
:haun4: :haun4: :3123: :m10: :m10: :m4:
-
เข้ามาเมาเลือดแล้วย่องออกไปเงียบๆ :katai5:
-
o13 :katai2-1:
ชอบมากเลยคะ ชอบสำนวนและภาษาตอนนี้มาก
-
อ๊ากกก~
พี่เสือกับน้องต่ายขั้น Advanced ไม่ไหวแล้วว มาววไวน์
เอิ๊ก!!!
-
ไม่มีอะไรจะเอ่ยนอกจาก :pighaun: :jul1:
-
ค่อยๆโตเถอะนะคะ อย่าเร่งจบเลยนะ พลีสสสสสสสสส
สนุกมากๆๆๆ สองหนุ่มน้อยน่ารักน่ากินอ่า
:mew1:
-
:m25: :m25:
-
ตั้งแต่วันนั้น มาจนถึงวันนี้
ถึงฉันต้องพูด คำเดิมสักกี่ที
ยังไงก็รักเธอ Baby ฉันรักเธอ
ไม่มีทาง ที่จะไม่มีเธอ
อยู่ตรงไหน แต่ในใจ ต้องมีเธอเสมอ
พูดว่าชอบ พูดไม่ได้ พูดไม่ได้
พูดไม่ได้ พูดได้แต่คำว่ารัก
:กอด1:
-
กรี้ดดดดดด
กรี้ดดดดดด
กรี้ดดดดดด
:jul1:
-
:jul1: :jul1: เหนือคำบรรยาย........
-
อ่านแล้วสงสารต่ายน้อย สงสัยทุกวันหยุดคงไม่ได้ไปเที่ยวแน่ๆแบบนี้
แอบกรี๊ดตอนพี่เสือสูบบุหรี่ นึกภาพออกมาแล้วแอบเท่มากๆ แต่สไตล์จะคนละอารมณ์กับแบ๊วๆใสๆ ณ ตอนปัจจุบันแฮะ
ขอบคุณสำหรับที่แต่งตามรีเควสค่ะ อิอิ
ปล.ว่าแล้วก็รอมาม่าครอบครัวต่อ ม๊ายยย :ling1:
-
:m25: :n1: :n1: ตายสนิท เซ็กซี่เกินห้ามใจ
-
เลือดพุ่งงงงงงงง :hao7:.... :hao6:
-
กรี๊ดดด พี่เสือดูเป็นป๋ามากค่ะตอนนี้ ต่ายน้อยก็ดูเด็กเสี่ย ยั่วกันไปยั่วกันมา อ๊ายยย
-
มาแบบเลือดกระฉูดเลย
พี่เสือเมา(รัก)ไวน์ยี่ห้อต่ายน้อย
-
:heaven :heaven
-
ไวน์ตรากระต่ายมีขายที่ไหนหนอ จะมอมตัวเอง เอิ๊ก...
-
เหอะๆ ต่ายน้อยเปลี่ยนไป๊
-
:jul1: :jul1: :jul1: :jul1: :jul1: :jul1: :jul1: :jul1: แบบนี้รับด้ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย :haun4: :haun4: :haun4: :haun4: :haun4: :haun4:
-
:jul1: :jul1:
-
หยิบทิชชูแบบไม่ทัน
แอ็กกกกกก ช่างเขียนอนาคตมาไกลจริงๆ ก๊ากกกก
:hao7: :hao7:
รักใสๆ กลายเป็นอีโรติกแอ็กชั่นไปแล้ว ชอบบวะฮ่าๆๆ จะมีมาม่ามั้ยเนี่ย :katai1:
-
เมาไวน์ไปด้วยเลย
-
เอ่อ...
คือ...
โอ้ยตายคุณพระ!
พี่เสือหนุ่มกับน้องต่าย(ยัง)น้อย
เวอร์ชั่นอายุ 35+ และฉากรัก 30+!!!
เอาอีก เอาอีก เอาอีก เอาอีก!
-
เมาไปด้วย เง้อ ไวน์พิศวาส :z3:
-
ตายอย่างสงบ :heaven
เซ็กซี่อะไรขนาดนี้ โฮกกก :jul1:
-
ต่อมหื่นแตก :pighaun: และก็นอนตายจมกองเลือดอย่างสงบ :jul1:
ทำไมมันน่ารัก น่าแทะเล่น (?) อย่างนี้อ่ะ :hao5:
-
โอยยยจะเป็นลม!!
เขินหน้าแดงอยู่หน้าคอม :m25:
-
ตายค่ะ ตายยยยยยยยยยยย :hao6: :hao7:
เลือดกำเดาไหลหมดตัว :jul1:
-
:m25: คร่อก เลือดออกตาย
-
คุณหลอกดาว!555 หวานแบ๊วทุกตอน! นึกว่าอาจไม่ถนัดแนวเน้
ที่ไหนได้ ฮึๆๆ รอช่วงม.ปลาย สุดๆเลยค่ะ :hao6:
ปล: ยังเรียกต่ายน้อย และแทนตัวว่าหนูเหมือนเดิม! อ่านแล้วอึ้ง :a5:
-
:pighaun: :pighaun:
-
เสือไม่ค่อยเลยนะนั่น
-
OMG
จัดมาหนักๆค่ะแบบนี้ ชอบบบบ
-
แล้วก็ต่อด้วย Burning Desire นะ...หุหุ....
:jul1:
-
ขอแหวกกระแสความหวานแกมหื่นหน่อย
เนื้อนุ่มภายในโต้ตอบด้วยการตอดรัดแทบขาดใจ ยิ่งกว่าสาวบริสุทธิ์คนใด
แปลว่า อิพี่เสือ เคยนอกใจน้องต่ายน้อยชิมิเนี่ย :katai1: :katai1: :katai1:
-
:hao6: ลงแต่ตอนพิเศษได้มะ แบบนี้เลย ชอบบบบบบบบบบบบบ :pighaun:
ลงแบบนี้ 2-3 วันอัพติดกัน แล้วเว้นไปอีก 4-5 วัน รับได้ อิอิ
-
:pighaun: :haun4: :jul1:
สลบเลยค่า ต่ายน้อยจ๋า ร้อนแรงสุดๆอะ
-
:haun4: :haun4: :haun4: o13 o13 o13 :3123: :3123: :3123:
-
หาย......ใจ.........ไม่.........ออก............ช่วยด้วยยยยยยยยยยยยยยย
-
อยากได้เป็น อีบุคคะ
มีปัญหา ไม่สามารถ เก็บเป็นเล่มมีหลักฐานได้ :(
นอกจากพี่เสือน้องต่าย เขียนเรื่องอื่นที่ไหน อีกไหมคะ
ชอบสำนวนคะ
อีกอย่างคือ คนเขียนมาสม่ำเสมอ :)
-
กรี๊ดดดดดดดด!
รวมเล่มเลยค่ะ
จะรอนะคะ ชอบมากกกก
อย่าลืมใส่ตอนพิเศษนะคะ (ถ้าหากรวมเล่มจริงๆ)
อ่านไปเขินไป น่ารัก+หื่น ฮุฮุ
-
โอววววว ร้อนแรงเกินห้ามใจ
เลือดพุ่งแทบหมดตัว อ๊ากก
ปล.สนับสนุนให้รวมเล่มนะคะ เพราะอยากได้ค่ะ
-
ละ ละ เลือดทะลักออกตะหมูกกันเลยทีเดียว
-
ร้อนแรงจริงๆพี่เสือเนี่ย แค่บรรยายภาพพี่เสือก็แทบเป็นลมแล้ว
มาเจอเจ้ากระต่ายน้อยตัวขาวเข้าไป ร้อนแรงและอบอุ่น :o8:
อ่านแล้วก็อยากให้กระต่ายกับพี่เสือโตเร็วๆจังเลย :-[
ขอบคุณสำหรับตอนพิเศษค่ะ มันวิเศษจริงๆ :กอด1:
-
>/////////////<
สุดยอดจิงๆอ่า
-
เลือดพุ่งค่าาาา
พี่เสือแม่งโคตรหื่น
คนเขียนแต่งฉากนี้ได้สุดยอดมากกก
-
อุ้ยย!! มาใหม่2ตอนแล้วหรออ...... :try2:
จากตอนที่แล้วหนูต่ายแอบกินเบียร์ จนแพ้แอลกอฮอร์
ไม่ไหวจะฮาคุณแม่ :m20: ลืมล้างหน้าที่พอกไว้พาลูกไปรพ.
ทำเอาทั้งหมอ และพยาบาลแตกตื่น :hao3: คนเขียนเล่นมุกใกล้ตัวนี่เอง
มาตอนนี้ Summer Wine :hao6: พี่เสือชิมวายหนูต่าย วรั๊ยย.....เขินนอ๊าาา :-[
-
ต่ายน้อยนี่ยังแบ๊วๆ งุ้งงิ้ง โน่นนี่นั่นเหมือนเดิม
แต่ แก....อิพี่เสือแกไปทำไรมา มันช่างแตกต่างจากเด็กน้อยวัยใสที่ชั้นอ่านมาเกือบ 40 หน้าเป็นยิ่งนัก ฟีโรโมนแกนี่พุ่งพล่าน เซ็กซี่ แอนด์ So Hot แบบนี้ กรี๊ดดด ฆ่ากันให้ตายซะดีกว่า :pighaun: :pighaun: :jul1:
-
:pighaun: :pighaun: โอ้ววว พี่เสือ ตื่นมาก็ทำ ก่อนนอนก็ทำ แข็งแรงจริงๆๆๆ
-
กรีดร้องงงงงงงงงงงงงงงง :pighaun:
ไม่ได้เข้ามาอัพเดทแป๊ปเดียว ต่ายน้อยกับพี่เสือก็ไปไกลละลิ่ว ชอบครอบครัวของเด็กๆมากกกกค่ะ เป็นครอบครัวที่ให้ความรู้สึกแบบ..เออ ครอบครัวสมัยนี้ต้องอย่างนี้แหละ ไม่เข้มงวดแต่ก็ไม่ได้สปอยล์จนเด็กเสียคน คุณแม่ตอนที่พอกหน้าไปส่งน้องต่ายที่รพ. ก็ซึ้งมากก ความรักของแม่ก็งี้แหละเนอะ ไม่ห่วงใครมากกว่าลูก ส่วนพี่เสือ แอร๊ยยย ร้ายนะ แอบกินเบียร์แต่เด็ก(ถึงแม้ความคิดพี่แกจะล้ำไปแล้วก็ตามมม)
ส่วนตอนพิเศษนี่...ร้องโฮกหนึ่งทีและสลบไปอย่างเมามาย :haun4: :z1:
แต่งได้อีโรติกจริงๆค่ะ รู้สึกว่าการแต่งฉากแบบนี้ถ้าแต่งให้อีโรติกและคนอ่านบิดม้วนตามไปด้วยเนี่ยไม่ค่อยเจอมากนัก ส่วนใหญ่จะอืมม นึกภาพตามออก แต่ไม่มีความรู้สึกอินตามไปด้วย เป็นตอนพิเศษที่เซอร์วิสให้เราผู้รอเชียร์ต่ายน้อยถูกกินได้สุดยอดมากกกก กรี๊สสสสสส
ก็พอจะรู้นะคะว่าอีพี่เสือนี่คงจะหื่นมิใช่น้อยเลย ไม่คิดว่าพออ่านตอนพิเศษแล้วจะ...อื้อหืออออ :jul1: (อะไร55555555)
ยังติดตามเหนียวแน่นเสมอนะคะ :impress2:
-
อุกรี๊ดดดดดดดดดด กรีดร้อง
อะไรยังไงเมื่อไหร่ แอร๊ยยยยยยยยยยยยยย
พระเจ้ายอดช่วยทอดกล้วย!!! มันหื่นมาก :pighaun:
อีพี่เสือ แกนี่ตั้งกะเด็กยันโต ลามกจกเปรต หื่นที่สุด.... แต่เจ้ชอบบบบบบ
ต่ายน้อยก็ยั่วซะ ไม่ไหวขอกรี๊ดอีกที
อุกรี๊ดดดดดดดดดด กรีดร้อง
-
อร๋ายย ใช้เวลาได้คุ้มจริงจริงนะพี่เสือ
-
:pighaun: :pighaun: :pighaun: :pighaun: :pighaun: :haun4: :haun4:
:jul1: :jul1: :jul1: :jul1:
เลือดดดดดดดท่วมจอออออออออ
-
พี่เสือร้ายมาก :hao6:
-
เลือดหมดตัว...เขิลพี่เสือมากกก อ่านไปใจหวิวๆคล้ายจะเป็นลม...แอร่กกกก :jul1:
-
โอ้!!! ฉันต้องรออีก 20 ปีหรอ พี่เสือถึงจะได้ชิม summer wine น่ะ
>//<
-
น่ารักสุดๆเรย ต่ายน้อยยยยยยย
-
ฟังไปอ่านไป
อิโรติกเพิ่มไปอีก3เท่า
:jul1:
-
:jul1:
-
:hao6: บอกแล้วว่าของเขาดีจริงๆ เลือดสูบฉีด :pighaun:
-
น้องกระต่ายยังแอบคงความน่ารักอ่ะ กรี๊ดดด :impress2:
-
พ่อเสือตัวนี้ร้ายจริงๆ อิๆ
-
:pighaun: :pighaun: ขอเลือดด่วนนนนนนน
-
พี่เสือ ใจคอจะไม่ทำอย่างอื่นเลยเหรอ??!!!
-
เขินนนนนนนนนนนนนนนนต่ายน้อยร้อนแรงพี่เสือหื่นนนนนนนนนนนนทั้งก่อนนอนและตื่นนอน
-
พี่เสืองานการไม่ทำเรอะ
เล่นจะเอ็กซ์กันทั้งวันทั้งคืนเลย
น้องต่ายเหนื่อยมั้ยไม่รู้
แต่คนอ่านฟินแบบเขินๆ >O<
คนเขียนมอบไวท์ชั้นเลิศที่ทั้งนุ่มทั้งหวานอีกนะ ^^
-
จอง..............(เค้าจะขายอะไรก็จะจอง) ไว้ก่อน เผื่อเค้าทำเล่ม อิอิ
-
Oh oh summer wine :m25: :m25:
-
อื้มมมม ฟินนาเล่
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
มีมาพักร้อนฮันนี่มูนกันด้วย
-
อ่านตั้งแต่ต้นจนจบ ชอบมาก เรื่องแนวรักต้องห้ามแบบนี้มีให้อ่านกันไม่บ่อย มันเลยยั่วยวนใจให้อ่าน ชอบจริงๆกับความรักต้องห้ามระหว่างพี่น้อง ยิ่งฝาแฝดยิ่งชอบ หุหุ
อ่านตอนพิเศษแล้วก็รอตอนที่เสือจะได้เขมือบกระต่ายครั้งแรก เพราะที่ผ่านๆมา สัญชาตญาณสัตว์ป่าก็เริ่มออกลาย ปรากฏมาให้เห็นกันแล้ว
ปล.พี่เสือหื่นแต่เด็ก แก่แดดจริงๆ สมัยนั้นเรายังไม่รู้เรื่องพรรค์นี้เลย 555
-
เหมือนตัวเองเป็นคนบ้าน อ่านไปยิ้มไป หัวเราะไป :mew5:
-
อ่าาาาา. Summer wine จงเจริญ!!!อิอิ
-
บอกคำเดียวตกหลุมรักเรื่องนี้ :haun4: ชอบน้องต่ายมากเลยอ่ะ :impress2: อยากเอากลับบ้านมากแต่กลัวพี่เสืออ่ะ :o12:
:hao6:
อยากจะบอกว่าเขียน nc ดีมากเลยค่ะ +1ให้ และเป็นกำลังใจให้ค่่าาา :oni2:
-
พี่เสือกับน้องต่ายน่ารักจัง
-
ฮ๊าซซซซซซซ
เมาไวน์ ขึ้นสวรรค์ไปแหละ :heaven
จะคลั่งตาย
กดบวกและเป็ดส่งต่ายน้อยมาไวไว :hao7:
-
23. พี่เสือ น้องกระต่ายกับเพื่อนบ้าน
ตอนเช้าๆ อากาศยังเย็นอยู่ นกบินออกจากรัง พระอาทิตย์เพิ่งจะลอยโผล่จากขอบฟ้าสีสวย เด็กชายสองคนจากกลับแต่งตัวเรียบร้อย ออกจากบ้านแล้ว เด็กชายคนแรกตัวโต แข็งแรง ผิวสีเข้ม หน้าตาหล่อเหลานั่งยองๆ ผูกเชือกรองเท้าให้เด็กตัวน้อย หน้าตาจิ้มลิ้มเหมือนตุ๊กตา แก้มนุ่มเนียนละเอียดเป็นสีชมพูน่าเอ็นดู เด็กชายตัวโตปาดเหงื่อเม็ดโตบนหน้าผากออก ก่อนจะถอยออกมาจากข้อเท้าขาว
"เสร็จแล้ว" พี่เสือยิ้มอย่างพอใจ รองเท้าคู่นี้เป็นรองเท้าผ้าใบมียี่ห้อ สีเทาคาดชมพูน่ารัก เหมาะกับผิวขาวๆ ของสุดที่รักเป็นที่สุด
คนตัวเล็กยิ้มหวาน กระโดดกอดคอพี่ชาย ให้รางวัลด้วยริมฝีปากอิ่มนุ่มนิ่มสัมผัสข้างแก้ม
"ชื่นใจจัง" พี่เสือชม ฟัดแก้มนวลอย่างมันเขี้ยว รองเท้าคู่นี้น่ะ พี่เสือเก็บเงินซื้อให้น้องเอง เพราะรองเท้าคู่เก่าของน้องเริ่มเยินแล้ว บวกกับคู่นี้สีสวย มีไซส์เล็กของกระต่ายน้อยพอดี พี่เสือเลยยอมควักกระเป๋าซื้อให้น้อง
เด็กทั้งคู่ทำงานกับเถ้าแก่และซ้อได้หลายสัปดาห์แล้ว ถึงแม้ว่างานค่อนข้างหนัก แต่ก็สนุก พี่เสือได้วิชาการค้าจากเถ้าแก่ ซึ่งปกติแล้วจะไม่ถ่ายทอดให้คนนอก นอกจากนั้นเถ้าแก่ยังเคยเป็นไต้ก๋งมาก่อน ออกทะเลมาแล้วครึ่งชีวิตจึงมีประสบการณ์สนุกๆ เร้าใจมากมาย พอช่วงร้านว่างๆ พี่เสือเลยมักจะนั่งจิบชาคุยกับแกเสียเพลิน
พี่เสือยังคงเป็นพี่เสือ เอาจริงเอาจังเสมอ จนเถ้าแก่ชมทุกครั้งที่เจอคุณพ่อคุณแม่ ร่างสูงแข็งแรงของเด็กวัยสิบสามอย่างพี่เสือยกลังบะหมี่ น้ำอัดลมสบายๆ ทั้งๆ ที่แรกๆ เถ้าแก่ตั้งใจจะจ้างพี่เสือให้ช่วยดูหน้าร้านและเรียงของเล็กๆ น้อยๆ เท่านั้น
"เถ้าแก่แก่ปูนนี้แล้ว ไม่ปวดหลังหรือครับ ?" พี่เสือถามเมื่อวันแรกของการทำงาน เพราะเถ้าแก่ทำเองทั้งหมด งานร้านขายของชำดูเหมือนสบาย แต่จริงๆ แล้วยุ่งยากและต้องยกของขึ้นลงตลอด ไหนจะราคาสินค้าที่ปรับเปลี่ยนตลอดเวลาและราคาที่แตกต่างกันไปแต่ละยี่ห้อ
หลังจากนั้นมา คนแถวนั้นก็จะเจอตี๋ใหญ่ของคุณพ่อยกลังน้ำอัดลมโครมๆ และเถ้าแก่นั่งจิบชาจีน แกว่งพัดอยู่ใกล้ๆ
สำหรับน้องกระต่าย ซ้อรักจนแทบจะยกสมบัติให้ เจ้าตัวเล็กขี้อาย ประหม่าตอนแรกๆ ที่อยู่กับหญิงชรา แต่พอมือเล็กจับมีด ซ้อคิดว่าต้องสอนเด็กน้อยหั่นผัก หั่นหมูเสียแล้ว กลับเป็นว่ามือเล็กหั่นผักคล่องแคล่วว่องไวเกินความคาดหมาย จะต้ม ผัด แกง ทอด ปิ้ง ย่าง น้องเล็กก็คล่อง ประหยัดแรงซ้อเง็กที่ปวดเอวประจำได้มากโข
ดังนั้น เถ้าแก่และซ้อเง็กจึงขึ้นค่าแรงให้สองพี่น้องอย่างไม่ฟังเสียงประท้วงของพ่อแม่เจ้าตัว
และนอกเหนือไปจากนั้น สองพี่น้องที่ได้รับการอบรมมาอย่างดีก็ขันอาสาไปซื้อของสดให้ซ้อเง็กที่ตลาดหน้าปากซอยทุกเช้าอีกด้วย เนื่องด้วยฝาแฝดสงสารหญิงชราที่งกๆ เงิ่นๆ หิ้วของเต็มสองมือ
ดังเช่นทุกวัน เหมือนวันนี้ พี่เสือเลยจูงมือน้องในรองเท้าคู่ใหม่ไปหน้าตลาด สองข้างทางมีร้านรวงเล็กๆ น้อยๆ บ้าง แทบทั้งซอยรู้จักสองฝาแฝด ส่วนใหญ่ก็เพราะมาจากติดตากับแก้มยุ้ยๆ ตาโตๆ หวานๆ ของน้องเล็กที่มักจะขี้อาย หลบหลังพี่ชายเสมอ
"ต่าย กินน้ำเต้าหู้มั้ย ?" ป้าบัวขายน้ำเต้าหู้ส่งเสียงร้องอย่างอารมณ์ดี ก็สองพี่น้องน่ารักไม่หยอก คนพี่ทั้งดุทั้งหวงน้องอย่างกับเสือ... เหมือนชื่อ คนน้องขี้อาย น่ารักเหมือนกระต่ายนั่นแหละ
"สวัสดีจ้ะ" สองพี่น้องรีบยกมือไหว้ ก่อนที่พี่เสือจะรับหน้าที่ตอบ
"ขากลับนะฮะ ป้าบัว วันนี้จะไปซื้อซี่โครงไก่"
"จ้ะ พ่อจำเริญ" ป้าบัวตอบยิ้มๆ พอพี่เสือเผลอก็แอบยื่นมือมาหยิกแก้มนิ่มๆ ของเด็กน้อย
"อ๊ะ!" เจ้าตัวเล็กสะดุ้ง มือเหี่ยวย่นของป้าหยิกเบาๆ ก็จริง แต่พอไม่ตั้งตัวก็เจ็บเหมือนกัน
"น่ารักจริงจริ๊งหมวยเอ๊ย ไอ้เปี๊ยกลูกชายป้ามันเพิ่งจบปวส. นะ สนใจไหมลูก ?" ป้าบัวถามเหมือนทุกๆ วันที่สองพี่น้องเดินผ่านแผงน้ำเต้าหู้ของแก
น้องเล็กยิ้มแหยๆ พี่เสือกางแขนขู่ฟ่อเหมือนทุกที "กระต่ายเป็นของผมฮะ"
ป้าบัวหัวเราะลั่นอย่างถูกใจ ปฏิกิริยาของสองพี่น้องสร้างสีสันให้คนทั้งซอย
กระต่ายน้อยไม่ใช่แค่สเน่ห์แรงในหมู่คนชรา แต่สาวๆ แถวนั้นก็ชอบมาแกล้งเจ้าตัวเล็กเหมือนกัน แต่ที่พี่เสือหงุดหงิดที่สุดเห็นจะเป็นหนุ่มๆ ในซอย ที่ขยันตื่นเช้ากันเหลือเกิน ตอนพี่เสือออกมาวิ่งคนเดียว ซอยเงียบอย่างกับป่าช้า มีแต่คนเฒ่าคนแก่ตื่นเช้ามาเดินเล่น แม่ค้ามาตั้งแผงกับพระมาบิณฑบาตเท่านั้น
พอเลยแผงป้าบัว ก็เข้าสู่ด่านที่สอง ลุงอานนท์ขายโจ๊ก แกไม่เท่าไหร่หรอก แค่ชอบแถมหมูสับให้เจ้าตัวเล็กตลอด ลูกสาวแกชื่อเจ๊เป้า เป็นสาวโสดที่ชอบแกล้งกระต่ายที่สุด เจ๊เป้าก็ดีกับสองพี่น้องเสมอ แต่ที่พี่เสือหงุดหงิดเห็นจะเป็นบรรดาหนุ่มๆ ที่แวะเวียนมากินโจ๊กของลุงอานนท์นั่นแหละ บางคนแซวเพราะเห็นเป็นเด็กผู้หญิง บางคนมาเป็นขาประจำเพราะอยากเห็นหน้าใสๆ ของกระต่ายแค่นั้นเอง จนเจ๊เป้าอดกระแทกไม่ได้
"อะไรวะ ชั้นก็สาวก็โสด ทำไมไม่มองวะ ?"
หนุ่มน้อยวัยมัธยมต้นและปลายรีบหันหน้าไปอีกทาง บางคนมองชามโจ๊ก บางคนมองนกมองไม้
"เฮอะ! มาจีบกันอยู่นั่น! รู้แล้วไม่ใช่เรอะว่าหมวยมันเป็นผู้ชาย! พี่ชายมันก็ดุอย่างกับเสือ เออ..." เจ๊เป้าหยุดนิดหนึ่งเพราะตรงกับชื่อพอดี "ไอ้พี่มันหวงชิบหาย!"
พอถึงตรงนี้ พี่เสือจะรีบจูงข้อมือเล็กให้พ้นจากรัศมีร้าน เพราะเสียงเจ๊เป้าดังน้อยเสียเมื่อไหร่
ถัดมาเป็นพี่พี ลูกชายเขียงหมูที่สองพี่น้องไปรับประจำ ที่ปกติขี้เกียจตัวเป็นขน วันหนึ่งพี่พีโดนแม่บังคับมาส่งหมูเลยบังเอิญเจอกับหน้าใสๆ ของน้องพอดี ก็ตาโตๆ กับเม็ดเหงื่อเล็กๆ ข้างขมับและเส้นผมดำขลับชื้นเหงื่อนั่นน่ะ น่ารักน่ามองจะตาย ผิดกับสาวๆ ที่โรงเรียนลิบที่เอาแต่ทาหน้าขาว ปากแดงน่าเกลียด
หลังจากนั้นพี่พีก็คล้ายบรรลุ ไม่สนใจหรอกว่านั่นน่ะเด็กผู้ชายอายุสิบสาม! ก็ความน่ารักไม่เกี่ยวกับเพศและวัยนี่!
หลังจากนั้นพี่พีมักจะแต่งตัวหล่อ ตื่นเช้า ทำตัวเป็นชวนป๋วยปีแป่ก่อของเนียมฉื่ออำช่วยแม่ยกหมูทุกวัน ยกเว้นวันอาทิตย์ที่ร้านเถ้าแก่ปิด กระต่ายคนสวยจะไม่มาที่เขียงหมู
วันนี้พี่พีใส่เสื้อยืดสุดเก๋กับยีนส์ตัวใหม่ที่สอยมาจากตลาดนัดคลองถม เด็กหนุ่มวัยสิบเจ็ดมองตัวเองในกระจกเป็นร้อยๆ รอบ ควักแว๊กซ์แต่งผมหลายทีจนได้ลุคหล่อกระชากใจ
นั่นไงเล่า น้องกระต่ายตัวน้อยเดินจูงมือพี่เสือ... ที่พี่พีเขม่นสุดๆ มาแล้ว พี่พีรีบวิ่งปรูดไปหาแม่ คว้าขาหมูในมือมายกเอง ได้จังหวะพอดีกับที่สองพี่น้องมายืนที่หน้าแผง
"ป้าสาย ขอโครงไก่สี่กิโลฮะ" พี่เสือร้องบอกแม่พี่พี จงใจละเลยเด็กหนุ่มตรงหน้า
แต่พี่พีจะแคร์ทำไม ในเมื่อเขาสนใจเจ้าตัวเล็กที่ยืนมองผักสดแผงข้างๆ มากกว่า
"กระต่าย อรุณสวัสดิ์ครับ" พี่พีมั่นใจว่าตัวเองเสียงเพราะยิ่งกว่านักร้องค่ายอาร์เอส
คนตัวเล็กเงยหน้าจากแผงผักสด ยิ้มหวานให้ "อรุณสวัสดิ์ครับ พี่พี"
ชื่นใจที่สุด... ในที่่สุดคนสวยก็จำชื่อเขาได้เสียที ยังไม่ทันจะได้คุยต่อ พี่ชายจอมสอดก็สั่งเสียงห้วน
"ต่าย ไปซื้อผักกัน"
พี่พีเลยได้โอกาสถือความอาวุโสกว่าต่อว่า "เสือ ทำไมดุน้องอย่างนั้น"
ใบหน้าเยาว์วัยของตัวต้นเหตุมองหน้าเด็กหนุ่มและพี่ชายสลับกัน รู้สึกเหตุการณ์คุ้นๆ ยังไงชอบกล
"กูไม่ได้พูดกับมึง" พี่เสือตอบ ดวงตาดุวาวโรจน์ น้องเล็กตกใจ เพราะถึงแม้พี่เสือจะพูดกูมึงกับเพื่อนๆ แต่ไม่เคยขึ้นคำหยาบกับคนอาวุโสกว่า กระต่ายน้อยเลยท้วงเบาๆ
"พี่เสือ พูดไม่เพราะเลย"
พี่พีเลยได้ทีขี่กระต่ายไล่ "นั่นสิครับเสือ เป็นเด็กต้องพูดเพราะๆ นะครับ" เน้นพิเศษตรงคำว่าเด็ก
พี่เสือหันขวับ ใบหน้าถมึงทึงจนน้องกระต่ายได้กลิ่นทะเลาะวิวาทลางๆ แล้ว
แต่แล้ว
"เอ้า ตี๋ โครงก่าย!" คนงานชาวพม่าหิ้วโครงไก่มาให้พี่เสือเป็นระฆังขอนอกเวลา เล่นเอากระต่ายถอนหายใจเบาๆ
พี่เสือคำรามแล้วจ่ายเงิน หิ้วโครงไก่มาถือด้วยมือข้างเดียว คว้ามือน้อยให้ไปทางอื่นก่อนจะเปิดศึก
"พี่จ๋า หนูช่วยถือ" กระต่ายทำท่าจะถือหูหิ้วอีกข้างหนึ่ง แต่มือหนายั้งไว้
"มันหนักนะต่าย เดี๋ยวหูหิ้วบาดมือด้วย"
พี่พีหูผึ่งรอฟังบทสนทนาสองพี่น้องต่อไป
เสียงหวานๆ เงียบไปสักพักก่อนจะดังขึ้นอย่างชื่นชมว่า "พี่เสือแข็งแรงจังเลยจ้ะ"
ประโยคนี้เล่นเอาพี่พีเกือบสะดุดกะละมังใส่หนังหมูข้างๆ ใบหน้าหวานแอร่มของน้องเล็กสดใสยิ่งกว่าแสงแดดยามเช้า ริมฝีปากอิ่มจิ้มลิ้มยักแย้มน่ารักแบบที่ไม่มีให้ใครนอกจากพี่เสือ ดวงตากลมโตสีดำขลับส่องประกายแวววาว เล่นเอาคนมองตั้งแต่พี่เสือ พี่พี พี่สาวคนงานชาวพม่า ป้าขายผักสดแผงข้างๆ หัวใจเกือบหยุดเต้น
"น่ารักที่สุดเลย" พี่เสือพึมพำ ก่อนจะขมวดคิ้ว สำนึกได้ว่านี่ตลาดสดไม่ใช่ที่บ้าน อารมณ์หึงหวงพลุ้งพล่าน
รอยยิ้มน่ารักของน้องเล็กเป็นของพี่เสือ ยิ้มให้พี่เสือ คนอื่นห้ามมอง!
ร่างใหญ่ของพี่ชายรีบเลื่อนมาบังร่างกระจิดริดแล้วคว้าข้อมือบางให้ไปอีกแผงหนึ่งรวดเร็ว ถ้าหากไม่ติดว่าอยู่ในตลาด ทุกคนที่เห็นเชื่อว่าพี่เสือคงรีบอุ้มน้องไปแล้วเป็นแน่แท้
หลังจากนั้น สองศรีพี่น้องก็จัดการซื้อหมูสามชั้น เนื้อหมู ผักสด ของทะเลอีกจำนวนมาก พี่ซื้อรับหน้าที่ถือของหนักๆ โดยไม่บ่นสักคำ แถมยังไม่มีท่าทางเหนื่อยอีกด้วย น้องกระต่ายแค่หิ้วถุงผักสดสองสามใบ อีกมือหนึ่งถือใบรายการ ท่าทางเช่นนั้นเองทำให้คนทั้งตลาดหัวเราะครื้นเครง แผงไหนที่ปากไวหน่อยก็จะแซวเสียงดัง
"แหม พ่อคู๊ณณ ตัวแค่นี้ช่วยเมียจ่ายตลาดแล้ว"
พี่เสือยิ้มแป้นเสมือนว่าได้รับคำชม ส่วนน้องกระต่ายกลับก้มหน้างุดๆ ไม่ยอมพูดจา
____
คำตาม
มาแล้วค่า มาแบบเบาๆ หวานๆ หลังเสียเลือดเสียเนื้อไปกับภาคพิเศษกัน 5555 >///<
แจ้งข่าวค่า Mr. Summer time ON AIR แล้วนะค้า นิยายสั้นๆ ว่าด้วยปรัชญาการยึดติด ชีวิต ความตายค่ะ ไปงง ไปมึน ไปเมนต์ ไปตีความกันได้นะคะ <3 http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=38010.0
-
น่ารักจริง ๆ เลย "ช่วยเมียจ่ายตลาด" :laugh: :laugh:
-
พี่เสือออกอาการมากมาย นี่ขนาดยังไม่โตเท่าไร
ยังฮอตขนาดนี้ พี่เสือจะตามคุมไหวไหม
-
น้องต่ายน่ารัก :-[
พี่เสือ o13
:mew1: :mew1:
-
ประโยคสุดท้ายเป็นปลื้มเลยสิพี่เสือ^^
-
ฝึกไว้ เพื่อได้เปิดร้านด้วยกัน ฮ่าๆๆ
-
น้องต่ายน่าร้ากกก
พี่เสือช่วยเมียจ่ายตลาดฮ่า
ร้ากกน้องต่ายกะพี่เสือที่สุดเลย
ตามไปอ่านเรื่องสั้น เย้!!!
-
น้องต่าย hot มากเลยยย พี่เสือต้องมาตามหึงน่าสงสาร :katai2-1:
อยากดูตอนที่พี่เสือมีคนมาตามจีบ เเล้วน้องต่ายหึงบ้างคะ :hao7:
เป็นกำลังใจให้ค่ะ +1 กับเป็ด
-
พี่เสือน่ารักจัง >///<
-
เป็นที่รู้กันไปทั้งซอย
-
น่ารักงื้อ ;w;
น้องต่ายน่าลักที่สุด จะเอาแบบนี้อ่ะ จะอาววว ดิ้นน
:ling1: :ling1: :ling1:
-
ต่ายน้อยน่ารักเสมอเลยอ่ะะะะ :mew1:
-
คำแซวช่วยเมียจ่ายตลาด พี่เสือช๊อบ ชอบ :mew4:
-
โคตรแห่งความขี้หึงเลย
-
โอ๊ยๆๆๆๆ ฉันจะละลาย หนูต่ายๆๆๆๆ ไม่ไหวแล้วน่ารักเกิ๊นนนนนนน ขอแพ๊กใส่ถุงกลับบ้านนะพี่เสือ (พี่เสือบอกเอานี่ไปก่อน :z6:)
-
ช่วยเมียจ่ายตลาด 55555
-
555 พ่อค้าแม่ค้าคนไหนพูดเนี่ย โดนใจทั้งพี่เสือและคนอ่าน
-
ตัวแสบแบบพีนี่มีเกลื่อนเมืองจริงๆ ฉันฮาเธอ
:กอด1:
-
แอร๊ยยยยยยยย
พี่เสือของน้องต่ายยยยยยยยย
/อยากจะพิมพ์ว่าของพี่แต่ทำไม่ได้ เดี๋ยวโดนพี่เสือตรบ Orz
น่ารักอ่ะ!
น่ารักทั้งคู่ ทั้งเจ้าเสือทั้งนุ้งต่าย
แอบชอบเถ้าแก่กับซ้อเง็กเบาๆ
แอบชอบแม่ค้าในตลาดที่ตะโกนแซวพี่เสือด้วย ฮ่าๆ
เฝ้ารอตอนต่อไปอย่างใจจดใจจ่อจ๊ะ!
ปล.แว๊บไปอ้อร้อกับเรื่องสั้นกันหน่อยยยยยย >.<
-
ตลาดไหนเนี้ยจะแวะไปส่อง :z2:
-
แหมๆๆๆ คนในตลาดกับในซอย รู้เห็นเป็นใจกันหมดเลย สงสัย วาย กันทั้งตลาด 55555555555555 :hao6:
-
" ช่วยเมียจ่ายตลาดดดดดดดดดดดด "
:ling1: :ling1: :ling1: :ling1: :ling1: :ling1:
:-[ :-[ :-[ :-[
-
ยิ่งอ่าน ยิ่งฟิน :-[
-
สั้นเกิ๊นน กระต่ายน่าร้ากกกกกกกกกกกกกกก (เสียงหาย) :ling3:
-
:-[ :-[ :-[ :-[แหมๆพี่เสือพอเค้าแซวว่ามาช่วยเมียจ่ายตลาดนี้ยิ้มไม่หุบเลยนะ :hao6: :hao6: :hao6:
-
น่าร๊าากกก~~
:mew3: :mew1:
-
ถ้าได้เห็นต่ายน้อย เรายอมไปเดินตลาดเลยเอ้า :impress2:
-
พี่เสือน้องต่ายน่ารักน่าหยิก
-
น้องต่ายฮอตมาก
ผู้ชายชอบเยอะงี้พี่เสือมันได้มีเรื่องเข้าสักวันแน่ๆ
-
อิพี่เสือเนียนอะ แต่น้องต่ายน่ารักจริงจรง
-
น่ารักผุดๆ :hao6:
-
คู่นี้ชักจะน่ารักขึ้นทุกวัน ขวัญใจชาวตลาดเค้า แต่พี่เสือคงไม่ชอบใจเท่าไรที่ใคร ๆ ก็เอ็นดูต่ายน้อยกันหมด
ขี้หวงขี้หึงชัดเจนมากกกกกกกก คนอ่านช้อบชอบ ต่ายน้อยก็น่ารักเกิน พี่เสือเจอทุกวันยังอดจะครางไม่ได้
ว่าน้องน่ารัก น่ารักไม่ทนจริง ๆ ลูก
ขอบคุณค่ะ
-
:impress3:น่าร้ากกกกกกกกกก น่าลักกลับไปเก็บไว้ที่บ้าน เอาแ่ต่ต่ายนะ ไม่เอาเสือ มันดุ หุหุหุ แต่ยาวกว่านี้ก็จะดีนะจ๊ะ ยังไม่จุใจเท่าืีที่คิดถึงเลย :impress3:
-
อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกก
ละลาย
-
พี่เสือยิ้มรับด้วยนะนั่น :laugh:
-
ใคร? ใครพูดว่า มาช่วยเมียจ่ายตลาด อยากจะเข้าไปขอบคุณงามๆ ทำพี่เสือยิ้มหน้าบานเลย ชอบจริงประโยคนี้
-
:mew3:
-
อย่างฟินนนนนนน เสือกับต่ายน้อยไปจ่ายตลาดที่ไหน จะตามไปเฝ้า 5555++ :hao7:
-
น่าหนักใจแทนพี่เสือ :hao7:
-
เสน่ห์แรงเหลือหลาย
แต่ว่าพี่เสียก็หน้าตาดีนี่นา ไม่มีสาวๆขยันตื่นเช้ามาขายขนมจีบบ้างหรือ
-
ฟิน...
อย่าเพิ่งรีบโตเลยนะทั้งคู่ เด็กอย่างนี้แล ฟินดีนักแล...
-
เสือหึงน่ารักอะ แร้งแรง เราชอบ555555
น้องต่านเป็นทีารักของทุกคน รวมทั้งคนอ่านคนนี้ด้วยยยย อิอิ
-
สละเวลาเขียนได้ไง งานยุ่งอีรุงตุงนัง เรียนอย่างเดียวก็หมดเวลาแล้ว
ช่วยงานที่บ้าน เขียนนิยายอีก เฮ้อ เวลาทุกนาทีมีค่าจังเลย ขอบใจจร้าาา
-
อ่านแล้วก็ยิ้ม ๆ มาเรื่อย ๆ มาเจอ
"แหม พ่อคู๊ณณ ตัวแค่นี้ช่วยเมียจ่ายตลาดแล้ว"
อินี่ขำก๊ากกกกกกกกกก!! 555
-
พี่เสือยังคงคอนเซ็ปขี้หวงเหมือนเดิมน้องต่ายจ๋าน่ารักอ่า
หลงทั้งคู่บอกเลย
-
น่ารักจังงงง :-[
-
พี่เสือโดนแซวหน่อยเดียว ฟินเลยนะแก :hao7:
-
น่ารักสุดๆๆ
-
น้องต่ายน่ารักกกกกกกกกก อีกแล้ว
น้องต่ายกับพี่เสือไปจ่ายตลาดแถวไหน
จะไปดักฉุดน้องต่าย งื้ออออออออ น่ารักอ่ะ
จะไม่ทน :katai1:
รอติดตามๆ
ขอบคุณนักเขียนค่ะ :pig4:
-
ยิ่งอ่านก็ยิ่งฟิน พี่เสือกับน้องกระต่ายน่ารักที่สุดเลย
อยากฟัดกระต่ายแบบพี่เสือบ้าง 555555 ชอบอะไรที่นุ่มนิ่มๆ
ตอนพิเศษแบบว่า อรั๊งงงงงง
ชอบมาก 5555 รอให้แฝดๆโต
รีบๆโตนะจ๊ะ อิอิ
ชอบที่พ่อแม่สอนแบบนี้อ่ะ
เด็กจะได้รู้จักประหยัด รู้จักออม ดีมากเลยค่ะ
เป็นกำลังใจให้นักเขียนนะคะ :-)
-
น่าจะปล่อยให้พี่เสือไฟท์กับนายพีซักยก
เห็นแล้วหมั่นไส้ตั้งแต่แว๊กผมล่ะ o18
จีบคนมีเจ้าของ(แถมดุมาก)ต้องทำใจหน่อยนะจ้ะหนุ่มๆ อิอิ :katai3:
-
แม่ค้านี่ชอบเอาเรื่องจริงมาแซวเล่นอยู่เรื่อยเลย อิอิ
-
นึกสภาพตลาดตอนเช้าๆออกเลย ผู้คนคงจะจ้อกแจ้กน่าดู
หนูต่ายน่ารักอย่างนี้ก็เลยตกเป็นเป้าหมายไปตามระเบียบ
พี่เสือก็เลยต้องกางปีกปกป้องน้องไปตามระเบียบเช่นกัน
แต่ไม่ใช่กลัวน้องโดนรังแกหรอก เพราะหึงต่างหากเล่า :laugh:
ในเมื่อเก็บไว้ดูคนเดียวไม่ได้ก็ต้องทำใจล่ะนะพี่เสือ
ไม่ว่ายังไงหนูต่ายก็รักพี่เสือจ๋าคนเดียวอยู่แล้ว :-[
เป็นอีกตอนที่ปลื้มใจแทนคุณพ่อกับคุณแม่ ทุกคนต่างชื่นชมสองพี่น้อง
แสดงให้เห็นว่าทุกคนต่างเอ็นดูสองพี่น้องมากแค่ไหน
ทั้งขยัน ทั้งเป็นเด็กดี แล้วก็น่ารักอย่างนี้ อยากมีแบบนี้บ้างอ่า~ :ling1:
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ ตอนนี้ก็ทำให้เรายิ้มแก้มปริอีกแล้ว :กอด1:
-
แหม~ คนรักกระต่ายยกตลาด ฮิ้วววววว
-
ชอบประโยคแม่ค้าแซวอ่ะ.... 5555+
-
ตลาดอยู่แถวไหนอ่ะ จะตื่นเช้าไปรอเจอสองพี่น้องคู่นี้บ้าง :impress2:
-
ยิ่งแซวกันอย่างนี้ พี่เสือยิ่งชอบล่ะสิ น้องต่ายเป็นเมียพี่เสือ
-
555555+
ช่วยเมียจ่ายตลาด ชอบประโยคนี้อ้ะ~~~~!!!!
-
" ช่วยเมียจ่ายตลาด" พูดได้ถูกใจมากป้า !! o13
-
น้องต่ายน่ารักที่สุด :ling1:
-
น่ารักค่อดดดด
ตลาดแถวไหน
จะไปช่วยดักตีหัวพี่พีให้
คู่ผัวเมียน่ารักๆ จะได้ลั้้ลลาชมตลาดสบายจาย
กดบวกและเป็ด :mew1:
-
โฮ อินเซ็สมันค้านใจ แต่ก็สนุกนะ ถ้ามองด้วยความรักล้วนๆเราจะเห็นเองว่าไม่มีอะไรที่ผิด ต่ายน้อยน่ารักดี
-
เมียไรป้า เราคิดไปไกลแล้วนะ :z1:
-
แหม่ๆ ป้า พูดแบบนี้พี่เสือดีใจตายเลย
น้องต่าย หนูก็ไม่เถียงด้วยนะ
เป็นเมียพี่เสือน่ะ^^
-
13!!! ชั้นยังฟินขนาดนี้ ไม่อยากจะนึก ตอน 18 :haun4:
-
โอ้ยยยยยยย หนูต่ายเสน่ห์เเรงเว่อร์!!! ถ้าเข้าเรียนมัธยมนี่ คนคงจีบบึมอ้ะ 5555
ชอบๆๆๆ ชอบประโยคนี้ เเซวได้โดนใจจริง "แหม พ่อคู๊ณณ ตัวแค่นี้ช่วยเมียจ่ายตลาดแล้ว"
ปาใจรัวๆๆๆๆๆ 55555 :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
-
:katai1:อยากอ่านต่อ :ling1:
-
ชอบประโยชน์สุดท้ายที่สุด ฮุฮุ
พี่เสือระวังน้องต่ายให้ดีๆ ล่ะ ตัวแค่นี้ยังเสน่ห์แรงขนาดนี้ ถ้าโตขึ้น (หลังจากที่อ่านตอนพี่เศษนี่ อั๊ย! >////<) จะขนาดไหน
-
คิคิคิ ช่วยเมียจ่ายตลาด พี่เสือฟิน
-
น้องกระต่ายเสน่ห์แรงจริ๊งจริง จะให้พี่เสือไม่ดุได้ไง
-
24.พี่เสือ น้องกระต่ายกับหัวใจ
วันนั้นพี่เสือหน้าบูดแทบทั้งวัน พอตกบ่าย คนเริ่มซา กระต่ายน้อยจึงได้ถอดผ้ากันเปื้อนมานั่งเล่นกับพี่ชาย
"พี่เสือ กินน้ำเก๊กฮวยเย็นๆ ไหม ?" เป็นพี่น้องกันมาตลอดชีวิต กระต่ายรู้ดีว่าควรจัดการกับพี่ชายเจ้าอารมณ์อย่างไร ถึงจะไม่รู้สาเหตุของหน้าบึ้งๆ ก็เถอะ
"วันนี้หนูทำห่อหมกด้วยนะ หนูเก็บไว้ชิ้นนึงให้พี่เสือ กินไหมจ๊ะ ?" กระต่ายน้อยยังคงพยายามต่อไป มือน้อยเกาะแขนแข็งแรงออดอ้อน "หนูจะไปอุ่นให้นะ มีผัดเผ็ดหมูสามชั้น พะแนงหมู จับฉ่ายโครงไก่ด้วย พี่เสือชอบไหมจ๊ะ ?"
พี่เสือยกผ้าขนหนูขึ้นซับเหงื่อ ทำหูทวนลมกับเมนูโปรด รู้ดีว่าน้องน้อยกำลังเอาใจ แต่อารมณ์หึงยังคับแน่นในอก เมื่อก้มลงมองคนน่ารักทำตาแป๋ว ริมฝีปากอิ่มขยับไปมาแล้วยิ่งโมโห
หึ! น่ารัก เอาใจเก่งขนาดนี้ทำไมใครๆ จะไม่อยากได้
ยิ่งคิดยิ่งแค้น ปกติไอ้พีมันกล้าแค่ทักกระต่าย พี่เสือเลยปล่อยไป แต่วันนี้บังอาจมาสั่งสอนเขาต่อหน้าสุดที่รัก คิดแล้วก็กัดฟันกรอด ทำไมกระต่ายต้องน่ารักขนาดนี้ด้วยนะ! ทำไมตอนยิ้มไม่เก็บไปยิ้มที่บ้าน ให้พี่เสือเห็นคนเดียว! ทีนี้คนทั้งตลาดเห็นหมดแล้ว ไอ้ทั้งหลายที่ตามกอร้อกอติกก็จะเยอะขึ้นอีก!
แล้วไหนจะช่วงกลางวัน ไม่ใช่แค่ไอ้พีที่มาป้วนเปี้ยนแผงขายอาหารของซ้อเง็กทั้งๆ ที่บ้านก็ทำกับข้าวหรอก แต่เป็นหนุ่มรุ่นๆ แทบทั้งซอยเดินสวนสนามหน้าร้านแปะ! บางคนมาซื้อจับฉ่ายแล้วเดินไปนั่งที่ม้าหินอ่อนหน้าร้าน สั่งโค้กจากพี่เสือแล้วนั่งมองคนสวยขายกับข้าวเพลิน เสร็จแล้วก็ลุกขึ้นไปซื้อข้าวสวยอีกสิบบาท! คนพวกนี้มาเยอะจนซ้อเง็กชักรำคาญ แต่จะไล่ก็กระไรอยู่ ม้านั่งของแปะกลายเป็นเก้าอี้ดนตรีที่มีแต่หนุ่มๆ มาจับจอง อาหารที่ขายดีอยู่แล้วยิ่งขายดีเป็นเทน้ำเทท่า ซ้อเง็กแทบทอดไก่ไม่ทัน เลยเจียวไข่ใส่เห็ดสับ เนื้อปู แครอท หอมแบบง่ายๆ ขายเป็นกับอีกอย่าง
พวกหนุ่มๆ มีทั้งที่กล้ามาจีบหมวยเล็กอย่างเปิดเผย ยิ่งกระต่ายใส่เสื้อยืดตัวเล็กกับกางเกงขาสั้นสีเข้มเผยเรียวขาขาวๆ เพรียวๆ แล้วไอ้หนุ่มกลัดมันยิ่งน้ำลายหก ขนาดซ้อเง็กประกาศแล้วประกาศอีกจนปากเปียกปากแฉะว่าอาหมวยมันเป็นผู้ชาย แม้จะมีบางคนล่าถอยไป แต่ก็ยังมีจำนวนไม่น้อยที่ขอมาดูหน้าตาน่ารักๆ ก็ยังดี
"หมวยต่ายอีเปงผู้ชาย ลื้อจะมาจีบทำไมกัง!" ซ็อเง็กขึ้นเสียงกับไอ้หนุ่มร้านขายน้ำแข็งที่ทำตาเยิ้ม กุมมือน้อยแน่นไม่ยอมรับเงินทอนไปเสียที
"ซ้อ เรื่องนั้นเรื่องเล็กแล้ว... หมวยเล็ก พี่ขอเบอร์ได้ไหม ?"
"เอาเบอร์ตีนกูไหม ?" พี่เสือแทรก ใบหน้าถมึงทึงเหมือนยักษ์ ไอ้หนุ่มเลยรีบชักมือออก หัวเราะแหะๆ ยังไม่วายหยอด
"แหมๆ ผัวน้องมาแล้ว ไว้ผัวเผลอเจอกันนะจ๊ะ" ว่าแล้วก็เผ่นแผล็บไป ถึงจะรู้ดีกันว่าพี่เสือเป็นพี่ชายก็เถอะ ก็ท่าทางทะนุถนอม หึงหวงขนาดนั้นดูยังไงก็เหมือนผัวแก่หวงเมียสาว
กรณีนี้ยังดี มีอีกหลายครั้ง หลายคนที่ไม่กลัวพี่เสือเพราะเห็นว่าเป็นเด็ก เล่นเอาพี่เสือฟาดงวงฟาดงาไปหลายคน
คิดแล้วยิ่งปะทุ อากาศร้อนๆ บวกกับอารมณ์รุนแรงของพี่เสือแทบจะระเบิด สุดจะทานทนกับไอ้พวกหนุ่มไม่เจียมกะลาหัว อาจหาญมาแทะโลมสุดที่รัก วินาทีถัดมาพี่เสือก็ยั้งตัวเองไม่ได้เสียงห้าวของพี่ชายก็ตวาดใส่น้องเล็ก
"หนวกหู!"
ดวงตากลมเบิกกว้าง เสียงพี่เสือดัง รุนแรงอย่างที่กระต่ายไม่เคยได้ยินมาก่อน.... อย่างน้อยก็ไม่ใช่กับกระต่าย
ที่ผ่านมาพี่เสือทั้งรัก ทั้งทนุถนอมน้องมาตลอด ขึ้นเสียงสักครั้งก็ไม่เคย แล้วจู่ๆ....
ดวงตากลมวาวน้ำ ไหล่บางลู่ลง ก่อนที่น้ำอุ่นๆ เม็ดเล็กๆ จะหยดพราวจากดวงตา ร่างเล็กทั้งร่างสั่นสะท้าน
"หนะ... หนูขอโทษ" เสียงหวานสั่นเครือ ความรู้สึกเจ็บแปลบเสียดแทงขึ้นมาในอก กระทันหันจนร่างเล็กต้องคู้กายลงนั่งกับพื้น
พี่เสือตะครุบปากตัวเองไม่ทันเสียแล้ว อารมณ์ชั่ววูบที่ตะคอกน้องที่ไม่มีความผิดเอากลับมาไม่ทัน ร่างสูงรีบคว้าร่างเล็กที่จู่ๆ ก็ล้มลงไปกอง
"ต่าย ต่ายพี่ขอโทษครับ"
หากหยาดน้ำใสกลับไหลออกจากดวงตาไม่หยุด พี่เสือเจ็บปวดเหลือเกิน
ครั้งที่สองในชีวิตแล้วนะ....
"พี่เสือแย่เอง อารมณ์เสียใส่ต่ายเอง ขอโทษนะครับคนดี"
ริมฝีปากอิ่มสั่นระริก ความเจ็บปวดในอกยังไม่จางหายเลย ป่วยเป็นอะไรกันนะ ?
ความกลัวอันไร้สาเหตุเบียดแทรกเข้ามาในร่างน้อย เสียงดุ รุนแรงของพี่ชายยังสะท้านอยู่ในสมอง พี่เสือไม่ค่อยพูดรุนแรงแบบนั้นเท่าไหร่นัก นอกเสียจากว่าโกรธจัดหรือเกลียดใครจริงๆ
...เกลียด...
แค่คิดก็ตัวก็ชาวาบแล้ว สมองน้อยๆ ของกระต่ายแทบระเบิด ร่างกายก็ทานทนไม่ไหว น้ำตายิ่งทะลักออกมามากขึ้น ริมฝีปากน่ารักเผยอขึ้น ส่งเสียงหวานลอดออกมาสั่นเครือ... และทำให้พี่เสือใจสลาย
"อย่าเกลียดหนูนะ... หนูรักพี่เสือ... อย่าเกลียดหนู..."
พี่เสือคว้าเอวบางแนบอก ไม่สนใจแล้วว่านี่อยู่กลางร้านของเถ้าแก่ พี่เสืองกเงินก็จริง แต่กระต่ายสำคัญกว่านั้น
"พี่เสือไม่เกลียดนะครับ ไม่เกลียดกระต่าย อย่าร้องนะคนดี"
แต่ราวกับว่าเสียงนั้นไปไม่ถึงสุดที่รัก ร่างบางสั่นเทิ้ม น้ำตาไหลไม่หยุด
เจ็บปวดเหลือเกิน....
หัวใจกระต่ายเพิ่งจะได้สัมผัสคำๆ นี้เป็นคำแรก เจ็บปวดที่ไม่ใช่ร่างกาย ทรมานที่ไม่ใช่จากโรคภัย
เจ้าตัวเล็กหลับตา ให้นิ้วหยาบไกล่น้ำตาออกจากขอบตาแผ่วเบา
"พี่เสือขอโทษ พี่เสือรักกระต่ายนะครับ รักที่สุดในโลกเลย" น่าแปลกเหลือเกินที่ปากเดียวกัน จากคนเดียวกัน สามารถทำร้ายและให้ความรักกับกระต่ายได้อย่างเหลือเชื่อ
"รักหนู...." เสียงหวานมีวี่แววเหมือนคำถาม พี่เสือปวดหัวใจหนึบ
"รักกระต่ายนะ ที่รักของพี่เสือ" พี่เสือปลอบประโลม จะให้บอกน้องน้อยได้อย่างไรว่า
...พี่เสือหึงหวงน้อง ไม่ใช่แบบพี่น้อง...
เย็นวันนั้น สองพี่น้องเลิกงานด้วยสภาพเหนื่อยล้ากว่าปกติ แม้ผู้เฒ่าทั้งสองจะบอกให้กลับบ้านไปพักผ่อนเท่าไหร่ก็ตาม แต่กระต่ายตัวเล็กกลับยืนกรานจะทำงานให้เสร็จ พี่เสือเพียงแต่บอกสั้นๆ ว่า หากกระต่ายอยู่ทำงาน พี่เสือก็จะอยู่
กระต่ายไม่ต้องการจะกลับบ้าน... เพื่อไปอยู่กับพี่เสือสองต่อสอง ตอนนี้เขาสับสนและอ่อนล้าเหลือเกิน...
เสียงดุ เสียงตวาดไม่ใช่กระต่ายจะไม่เคยได้ยิน อาจตกใจหรือเศร้าบ้าง แต่ไม่ใช่เจ็บปวดเช่นนี้...
...พี่เสือคนเดียว... ที่บอกรักกระต่ายแล้วหัวใจฟูฟ่อง เป็นกระต่ายบินได้ ต่างจากคำบอกรักของพ่อแม่หรือป้านก
...พี่เสือคนเดียว... ที่ตวาดแล้วกระต่ายเจ็บปวดที่สุด เหมือนใจจะขาด ยิ่งคิดว่าจะโดนเกลียด ยิ่งเจ็บปวดยิ่งกว่าตอนเจ็บป่วย...
...พี่เสือคนเดียว ที่พิเศษกว่าใครทั้งหมด...
...และส่งผลกระทบ... ต่อกระต่ายได้มากที่สุด...
น้องเล็กเดินตามพี่ชายกลับบ้าน ในหัวมีแต่คำถาม
ทำไม... ?
วันถัดๆ มา น้องกระต่ายยังคงพูดจาน้อยคำ กับคนอื่นยังร่าเริงดี แต่กับพี่เสือกลับเงียบสนิท แต่กระนั้นดวงตาคู่สวยก็ไม่มีวี่แววโทสะ มิใยที่พี่เสือเว้าวอน ขอโทษและบอกรักเท่าไหร่ ใบหน้าหวานเล็กก็เฉยเมยและจงใจมองเลยผ่านพี่เสือไป
ตราบใดที่ยังไม่รู้เหตุผลว่าทำไม... พี่เสือจึงแตกต่าง กระต่ายน้อยไม่อยากรับรู้คำหวานของพี่เสือแม้แต่น้อย
กลัว... กลัวบางสิ่งภายในหัวใจ
มันลึกล้ำจนกระต่ายไม่อยากไปแตะต้อง
แต่ถ้าหาก... ยังปล่อยไปเป็นแบบนี้ หัวใจกระต่ายกลับยิ่งปวดร้าวมากขึ้นเรื่อยๆ
อยากไปเป็นเหมือนเมื่อก่อน ใจเต้นตึกตัก ดีใจ ตื่นเต้นกับทุกคำหวานของพี่เสือ ซุกตัวในอ้อมกอดอุ่นๆ และสามารถมอบจุมพิตให้พี่เสือได้เมื่อต้องการ
กระต่ายน้อยหลับตา กี่วันแล้วหนอที่นอนคนละฝั่งเตียงกับพี่เสือ กี่วันแล้วหนอที่ไม่ยอมจับมือพี่เสือ...
เสียงน้ำแกงในหม้อเดือดปุดๆ เรียกสติกลับคืนมาพร้อมๆ กับเสียงคุณแม่
"กระต่าย มาคุยกับแม่หน่อยลูก" คุณแม่ปิดเตาแก๊ส ให้น้ำแกงเย็นลง
ทำไมคุณพ่อคุณแม่จะไม่รู้ว่าสองพี่น้องทะเลาะกันอีกแล้ว ดูเหมือนคราวนี้จะหนักหนากว่าครั้งที่แล้ว เพราะกระต่ายไม่พูดกับพี่เสือเกือบสิบวันแล้ว
ท่าทางพี่เสือไม่ต่างจากคนอกหัก ซึมเศร้าและเงียบขรึมจนคุณแม่ทนไม่ไหว
ลูกชายคนเล็กเดินไปหาคุณแม่ที่ยืนข้างเตา ถามเบาๆ "เรื่องพี่เสือใช่ไหมจ๊ะ ?"
คุณแม่ยกมือขึ้นประคองใบหน้าเล็ก "ใช่จ้ะ หนูโกรธอะไรพี่เสือ ?"
คนตัวเล็กหลุบตาลง ท่าทางเหนื่อยอ่อน "เปล่าจ้ะ หนูหายโกรธแล้ว..."
"ถ้าอย่างนั้นก็คืนดีกับพี่เขาเสีย พี่เสียใจมากนะ"
กระต่ายกัดริมฝีปาก ลังเลและสับสน "คุณแม่ หนูถามคุณแม่ได้ไหม ?"
"ได้อยู่แล้ว บอกแม่สิลูก"
"ถ้าหาก... คนๆ นึง ทำให้คุณแม่ดีใจได้ตลอดเวลา... แต่พอเค้าทำเรื่องแย่ๆ คุณแม่กลับเสียใจเหลือเกิน... มาก... ยิ่งกว่าใครๆ กลัวเค้าเกลียด... พอแค่คิด... ก็..." น้ำตาค่อยๆ กลิ้งออกจากดวงตา
คุณแม่ไม่แน่ใจว่าทำไมลูกชายคนเล็กเป็นหนุ่มเร็วกว่าพี่ชาย หรือบางทีลูกชายคนโตอาจจัดการกับตัวเองได้ดีกว่าเลยไม่มาปรึกษากับพ่อแม่
แต่อย่างไรก็ตาม คุณแม่ย่อมอยากทำให้แน่ใจเสียก่อน
"มากยิ่งกว่าคนในครอบครัว เพื่อนๆ เหรอลูก ?"
เจ้าตัวเล็กลังเลครู่หนึ่ง ก่อนพยักหน้าช้าๆ
คุณแม่ถอนหายใจ ไม่อยากเชื่อ... ลูกคนเล็กที่ไร้เดียงสาจะเริ่มเติบโต เรียนรู้ความรู้สึกเสียแล้ว...
"แปลว่า หนูรู้สึกดีกับเขา... อาจพัฒนาเป็นความรักครับ" คุณแม่เกลี่ยน้ำตาออกจากข้างแก้ม "เป็นหนุ่มแล้วนะเรา อย่าร้องไห้ หนูแค่รู้สึกพิเศษ หวั่นไหวกับเค้า อาจแค่เพราะหนูยังเด็ก อีกไม่นาน พอหนูโตขึ้น หนูก็จะเจอคนเยอะแยะ แล้วความรู้สึกนี้จะค่อยๆ หายไป"
คำตอบของคุณแม่ช่วยชีวิตกระต่ายน้อยไว้ รอยยิ้มหวานค่อยๆ แต่งแต้มบนใบหน้า
ที่เศร้าใจ ดีใจเป็นพิเศษเพราะรู้สึกพิเศษ... กับพี่เสือ เพราะพี่เสือ... สำคัญ
...รักพี่เสือ
ถึงแม้ความรู้สึกนี้อาจจะจางหายในอนาคต แต่กระต่ายน้อยเชื่อมั่นว่า
พี่เสือจะเป็นคนสำคัญที่สุดของกระต่ายน้อย
ตลอดไป...
เสียงประตูหน้าบ้านเปิดเข้ามา คงเป็นพี่เสือที่กลับจากซื้อของให้คุณแม่ กระต่ายน้อยปาดน้ำตาออกจากใบหน้า แล้วรีบวิ่งไปรับ
"พี่เสือ!"
เด็กชายร่างสูงหน้าประตูเสียหลักเล็กน้อย เมื่อร่างเล็กของน้องชายกระโจนเข้าหา
"ดีใจจัง"
หัวใจพี่เสือเต้นไม่เป็นจังหวะ เจ้าตัวเล็กของเขาให้อภัยเขาแล้ว... "กระต่าย"
ใบหน้าหวานเงยขึ้นสบ ดวงตากลมโตแวววาว แก้มเนียนอมชมพู ริมฝีปากจิ้มลิ้มขยับไปมา
"ดีใจจัง หนูรักพี่เสือ พี่เสือพิเศษที่สุด"
พี่เสือไม่เข้าใจความหมาย เพียงแต่รู้ว่าสุดที่รักของเขาให้อภัยแล้ว แค่นั้นก็มีค่ายิ่งกว่าสิ่งไหน
"ครับ พี่ก็รักต่ายน้อย"
เจ้าตัวเล็กหัวเราะคิก แม้จะมีรอยน้ำตาแต่หัวใจก็เต้นแรงเพียงเพราะคำบอกรัก... อ้อมกอดที่อบอุ่นยิ่งกว่าใครๆ
เพราะพี่เสือพิเศษ...
"จุ๊บหนูหน่อย"
พี่เสือเลิกคิ้ว โน้มใบหน้าลง หน้าผากชนกับกระหม่อมบาง
"หายโกรธพี่แล้วเหรอ ?" จมูกโด่งคลอเคลียกับจมูกเล็ก เจ้าตัวในอ้อมแขนคว่ำปาก
"ไม่บอก"
"งั้นจูบ"
น้องหัวเราะคิก "เอาสิจ๊ะ"
มีหรือที่พี่เสือจะยอมปล่อยไป ริมฝีปากหนาเข้าประกบริมฝีปากอิ่มนิ่ม ยวบหยุ่นน่ารัก พี่เสือประคองท้ายทอย ค่อยๆ สอดลิ้นเข้าไปละเลียดภายในอย่างดื่มด่ำ
เจ้าตัวเล็กสะดุ้งเล็กน้อย แต่ก็ยอมเผยอริมฝีปากให้พี่ชายอย่างลังเล เรียวลิ้นพี่เสือบุกรุกอุกอาจหยอกล้อกับลิ้นของต่ายน้อย เกี่ยวกระหวัดไปทั่วโพรงปาก ดูดเลียไรฟัน เหงือกนิ่มอุ่น ดูดดื่มจนน้องเล็กสั่นสะท้าน
ร่างบางหอบน้อยๆ พี่เสือดูดเอาลมหายใจ จังหวะหัวใจไปหมดสิ้น... ร่างกายอ่อนปวกเปียกในอ้อมแขนแข็งแรง พี่เสือจึงค่อยๆ ละริมฝีปากออก และมอบจุมพิตเอาใจ อ่อนหวานให้ที่แก้มนุ่ม
"พี่เสือรักต่ายน้อย ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น โปรดเชื่อพี่เสือนะครับ"
กระต่ายน้อยไม่มีแม้แต่ความลังเล เสียงหวานตอบคำที่ไม่ต่างจากสายฝนหวานฉ่ำพรมลงหัวใจพี่ชาย "หนูก็รักพี่เสือ ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น"
ดวงตาคู่ดุของพี่เสือส่องประกายวิบวับกับคำตอบ ส่งผลให้แก้มเนียนแดงก่ำ เจ้าตัวดิ้นขลุกขลักอย่างเขินอาย
"พะ... พอแล้ว"
เสียงฝีเท้าจากหลังบ้านดังขึ้นพอดี คุณแม่เดินเข้ามา "อ้าว เสือ ทำไมน้องไปอ้อนเราอย่างนั้น ?"
พี่เสือหัวเราะ "ไม่มีอะไรครับคุณแม่ น้องต่ายแค่รักเสือมาก... แค่นั้น"
จบคำ... น้องเล็กเลยมอบกำปั้นเล็กๆ ทุบรัวๆ ที่อกแกร่งดังตุ้บตั้บ
___
คำตาม
ซดกันเบาๆ ขอแจ้งนิดนึงนะคะ แจ้งไปแล้วทางเพจ แต่ลืมบอกทางนี้ไป เรื่องขอเพิ่มเติมภาค Summer wine เรื่อง appearance ของพี่เสือหน่อยนะคะ
'ร่างสูงใหญ่พิงกรอบประตูห้องนอน ใบหน้าคมคายเฉยชาราวรูปปั้นสลัก ไรหนวดเคราเข้มหนาเหนือริมฝีปากและคางเรียว ริมฝีปากหนาได้รูปพ่นควันเจือจางออกมาเชื่องช้า กล้ามเนื้อแน่นหนั่นได้รูปสีเข้มมีเหงื่อเกาะพราวทั้งต้นคอและไหลลามเลื้อยไปถึงช่วงหน้าท้องเป็นลอน ตรงต้นแขนสีน้ำตาลมีรอยสักภาษากรีกไว้ว่า ????????? ทั้งร่างเขาเป็นสีมะกอก เส้นผมสีดำขลับสนิทขัดกับริ้วรอยจางๆ ที่หางตาและหว่างคิ้ว บ่งบอกว่าเป็นคนเคร่งเครียดมากเพียงใด เขาค่อยๆ ขยี้บุหรี่กับโต๊ะที่อยู่ใกล้ สะโพกหนาในกางเกงยีนส์ไม่รูดซิปนั้นพาร่างหนา บึกบึนไปยังเตียงกว้างสีดำสนิท'
**เพิ่มรอยสักที่ต้นแขนซ้ายค่ะ ที่ขึ้น "???" เพราะตั้งใจจะไม่บอกว่าสักอะไรค่ะ ฮุฮิๆๆๆๆ พี่เสือจะสักอะไร ที่ไหน เมื่อไหร่มีในเนื้อเรื่องปกติแน่นอนค้า
อีกเรื่องคือตอนนี้เปิดโหวต 2 เรื่องค่ะ
เรื่องแรก เรื่องตอนพิเศษค่ะ ไปโหวตได้ในเพจนะคะ Special ผุดๆ ภาคพิเศษ (พิศดาร ?) ของพี่เสือน้องต่ายค่า เปิดโหวตว่าอยากอ่านพี่เสือน้องต่ายภาคไหนมากที่สุด ?? : https://www.facebook.com/questions/454592447960935/
อีกเรื่องคือเรื่องรอยสักของน้องกระต่ายค่ะ ไม่อยากให้สักไลค์ อยากให้สักคอมเมนต์ค่ะ เลือกเอาอย่างเดียวนะคะ ถ้าทั้งไลค์ทั้งเมนต์ขออนุญาตไม่คิดคะแนนค่ะ : https://www.facebook.com/photo.php?fbid=458631834223663&set=a.449890541764459.1073741828.449883245098522&type=1&theater
ขอบคุณค่า <3
-
:mew1: :mew1:
น้องต่ายอ้อนเก่งขึ้นน่ะเนี่ยยย
-
ตอนนี้น้องต่ายเริ่มมีพัฒนาการด้านความรู้สึกมากขึ้นเริ่มรู้ใจตัวเองแล้ว แต่ก็ยังไม่รู้ชัดเท่าพี่เสือเพราะน้องต่ายความรู้สึกช้าก็ต้องลุ้นต่อไป :katai2-1:
-
ดีนะคุณแม่ไม่มาเห็นฉากจูบของสองพี่น้อง
ไม่งั้นมีช็อกกันมั่งล่ะ 55555
-
ต่ายน้อยเริ่มโตแล้วนะ :hao6:
-
หงุดหงิดทั้งเช้าอารมณ์ตรงช่วยเมียจ่ายตลาดใช่ไหมจ๊ะ พ่อเสือดุ
////////////////////////////////////////////////
เจ๊มั่นนะหนูต่าย อนาคตหนูก็ยังรักพี่เสืออยู่ดีจ๊ะ อิอิ♥
ปล. คุณแม่น่ารักที่สุดเลย
-
หรือว่าคุณแม่แอบดูพี่เสือจูบต่าย
เลยเดินออกมาถูกจังหวะพอดี :laugh:
จริงๆ ไม่อยากให้น้องต่ายสักเลย
ไม่อยากเห็นผิวนิ่มๆ ขาวๆ ของน้องต่ายมีริ้วรอยอ่ะ
ข้อนี้ขอไม่โหวตแล้วกันนะคะ
-
จูบกันหน้าประตูเลยเรอะ! นี่ถ้าพ่อเปิดเข้านี่มีครั้งค้างอ้ะ 5555
โอ้ย ตอนนี้มันมาม่านิดๆนะเออ เเต่เเค่นี้พี่เสือก็ห่อเหี่ยวมากมาย เเง
เเต่สุดท้ายต่ายก็รู้นะ ว่าพี่เสือสำคัญกับต่ายมว๊าก เย้
-
น่าร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
-
อยากลักพาตัวต่ายน้อยจังเลย พี่เสือจะว่าไงน้อ
น้องน้อยน่ารักเหลือเกิน โตไวๆน้าต่ายน้อย
จะได้ทันให้พี่เสือกิน? หือออออ??
-
พี่เสือดุน้อง :katai1:
:mew1: :mew1:
-
ตอนนี้คนอ่านถึงกับน้ำตาซึมเลย สงสารน้องต่ายตอนโดนพี่เสือดุความรู้สึกเธอปวดร้าวมาก
เริ่มรู้จักคำว่ารักแล้ว พี่เสือเองยิ่งน่าสงสารหนัก ทำให้คนที่รักที่สุดต้องเสียใจ น้องไม่พูดด้วยหลายวันแบบนี้
พี่เสือเฉาไปเลย แต่สุดท้ายก็เข้าใจกัน ดีจัง
ขอบคุณค่ะ
-
ที่คุณแม่อธิบายให้ฟัง เหมือนหนูจะเข้าใจแล้วแต่ยังจับทิศไม่ถูกนะต่ายน้อย
:กอด1:
-
พี่เสือได้กำไรจากน้องเต็มๆ เลยงานนี้
-
นั่งปาดน้ำตาปืด!
น้องต่ายโตแล้วสินะลูก...
มาม่าเล็กน้อยพออร่อย
ที่สำคัญทำให้รสชาติของเรื่องเข้มข้นขึ้นด้วยนะ
เพราะต่อไปนี้น้องต่ายก็จะเริ่มรู้แล้วว่า
พี่เสือสำคัญกับตัวเองมากขนาดไหน...
รอร๊อรอ...รอมุมน้องต่ายหึงพี่เสือ คึคึ
-
น่ารัก...มากๆอ่ะ :impress2:
-
วิ่งไปกรี๊ดหลังบ้าน น้องต่ายโตเป็นสาวเเล้ว #โดนตบ#
ตอนนี้น้องต่ายโตขึ้นอีกหน่อยนึงเเล้ว ชอบคู่นี้จังเลย
เป็นกำลังใจให้นะคะ +1 กับเป็ดค้า :L2:
-
น้องต่ายรู้ตัวแล้วอิอิน่ารัก
-
โห ไม่กลัวแม่มาเจอเลยเรอะ
-
ดีใจที่น้องต่ายเริ่มรู้สึกตัวถึงความพิเศษที่พี่เสือมีกับตัวเอง
ดีใจกับพี่เสือที่คราวนี้น้องอ้อนได้น่ารักน่าหยิกมาก >< งานนี้พี่เสือกำไรเห็นๆเชียว
สวีทซีนเด็กวัยกำลังโตนี่มันกรุบกริบเกรียวกราวได้ใจจริงๆ๕๕๕+
ถ้าคุณพ่อคุณแม่รู้นี่จะทำไง ไม่เอามาม่าแบบเผ็ดๆนะคะ ขอแบบหมูสับกลมกล่อมก็พอ
-
โตแล้ว หึหึ
-
แหม,,,ต่ายน้อยของป้าในที่สุดก็รู้จักรักซะแระ
ปล.จูบกันในบ้าน ระวังพ่อกับแม่มาเห็นนะจ๊ะเด็กๆ
-
แหม่ ถ้าคุณแม่เข้ามาเร็วกว่านี้นะ 55555
ต่ายน้อยเป็นหนุ่มแล้ว พี่เสือนี่ก็ชั้นเชิงดีขึ้นทุกตอนนะ อ๊ายยย
-
ต่ายน้อยเรื่มเรียนรู้ความรู้สึกของตัวเองแล้ว
ต่อไปต่ายน้อยก็คงจะเข้าใจหัวใจตัวเอง
-
รอยสักที่ต้นแขนซ้าย รึจะสักรูป...กระต่าย!! :laugh:
-
โอยยยยยยย รอบนี้ได้ซดมาม่าแบบจิงๆจังๆอย่างไม่ทันตั้งตัว
รอบที่แล้วแค่เค็มผงชูรส รอบนี้เลยเค็มน้ำตาไปทั้งตอนเบย :hao5:
แอบหยิบทิชชู่ขึ้นมาซับน้ำตาเป่าน้ำมูกแทบไม่ทัน :z10:
ความรักคือการเรียนรู้เนอะต่ายน้อย พี่เสือ คราวนี้ก็คงได้เรียนรู้อะไรกันหลายๆอย่าง :katai2-1:
โดยเฉพาะเรื่องการจัดการอารมณ์ความหึงหวงในตัวของพี่เสือเองนะ (รึป่าว?) 55555 :katai3:
-
เริ่มพัฒนาไปทีละนิดแล้ว
หนูต่ายเริ่มรู้ตัวว่ารักแล้ว
คนพิเศษ หุหึ :z13:
-
:mew6: เศร้าแทนต่ายน้อย
เห็นทีสามีในอนาคตจะหึงแรง :katai2-1:
-
คู่นี้มันต้องหึงงอนไปมา ง้อไปมา อ้อนไปมาแบบเมามันแน่
หนทางอีกยาวไกล
ไม่มีสาวมาเฝ้าพี่เสือมั่งเหรอ !!!!!
-
แบบว่า ไปจูบฟอดใหญ่อยู่หน้าบ้าน นี่มันจะดีหร๊อ~~~!!!
แต่ก้อดีแล้วที่น้องต่าย หายงอน เนอะเสือเนอะ
^________________^
-
ประเจิดประเจ้อมากเลยลูก
ดีนะที่คุณแม่ไม่เห็น ไม่งั้นไม่แค่นอนคนละเตียง มีหวังแยกคนละห้องแน่ ฮุฮุ
ปล.น้องต่ายทำให้แม่ใจหายมากเลยลูก
-
:กอด1:
-
คุณแม่ไม่ทันลูก ๆ จริง ๆ 5555+ :m20:
-
หึงรุนแรงอ่ะพี่เสือ อิอิ ได้ใจแม่ยกจัง เมื่อไหร่สองพี่น้องจะโตน้า นี่แค่ ม.1 ก็ขนาดนี้และ >////////////<
-
อยากรู้มุมกระต่ายชัดๆ
เหมือนกำลังเริ่มก้าวเข้าวัยรุ่นจังๆ
อะไรๆ ก็รุมเร้า ดีที่แม่เข้ามาดูหน่อยนึง
พี่เสือก็หื่นได้ใจจิ๊ง
กระหน่ำไลค์ด้วยเป็ดและบวก
-
น่ารักกันคนละแบบเลย :m1:
พี่เสือมาดแมน :give2: น้องต่ายแม่ศรีเรือน
-
ในขณะที่พี่เสือกำลังหัวหมุนกับความรู้สึกหึงน้องจนแทบจะขาดสติ
แต่น้องน้อยกลับพยายามทำความเข้าใจกับความรู้สึกของตัวเอง
พยายามเข้าใจหัวใจตัวเอง แสดงให้เห็นว่าน้องโตขึ้นมาอีกปีแล้วสิ
ตอนนี้ก็พอจะรู้ว่าอะไรเป็นอะไรก็เลยแสดงออกไปอย่างที่ใจต้องการ
เสือเองก็ต้องหัดควบคุมตัวเองมากขึ้นนะ ไม่งั้นจะเผลอทำน้องเสียใจอีก
แล้วก็ต้องทำใจให้เข้มแข็งด้วย น้องน่ารักอย่างนี้เหตุการณ์อย่างนี้ต้องมีอีก
ไปโรงเรียนก็ต้องเจอ หรือแม้แต่ทำงานก็ต้องเจออีก ท่องไว้อดทนๆ
ตราบใดที่คนอื่นไม่ได้ทำอะไรมากกว่ามอง มากกว่าแซว ก็ปล่อยไปเถอะ
ถ้ามากกว่านั้นเสือค่อยจัดการ เชื่อว่าเสือปกป้องน้องได้แน่นอน
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ :กอด1:
-
พี่เสือล้วงละเมิดน้องกระต่ายอีกแล้ว
-
น้องต่ายไม่กลัวแม่มาเห็นเรอะ อ้อนขอจูบจากพี่เสือพี่สุดที่รัก
-
น้องต่ายน้อยจะน่ารักไปถึงไหนเนี่ยแล้วพี่เสือจะไปไหนรอดคึคึ :-[ :-[
-
ต่ายก็ยังมึนต่อไป............อยากให้เด็กๆ โตเร็วๆจังน๊า :katai2-1:
-
ต่ายน้อย~ นี่หนูแยกความรู้สึกระหว่างพี่ชายกับคนรักได้จริงๆน่ะเหรอ
งั้นหนูก็โตแล้วสิ อิอิ ต่ายน้อยยังน่ารักสม่ำเสมอ เลิฟจ้า
-
>///////////////<
-
เสือไม่ค่อยหวงกระต่ายเลยนะนั่น
-
:hao5: น่ารักอะไรเช่นนี้ หุหุหุ :katai2-1:
-
พี่เสือควบคุมอารมณ์หน่อย
-
เริ่มโตเป็นสาวเอ้ย! หนุ่มแล้วต่ายน้อย
พี่เสืออย่าดุน้องเสียงดัง น้องกลัว
-
:katai1: ลุ้น พี่เสือ น้องต่าย ดีกัน :katai2-1: โล่ง มาก ๆ
-
พี่เสือกะน้องกระต่ายยังน่ารักน่าใคร่น่าหลงใหลเหมือนเดิม...ไม่สิ! ยิ่งกว่าเดิมต่างหาก
-
ไม่เข้ามาอ่านตั้ง4วัน คิดถึงเรื่องนี้จัง :sad4:
2 คนนี้พัฒนาแล้ว อร้ายย
ยิ่งตอนพิเศษนี่ ตอนเเรก&ตอนจบนี่ อยากกรี้ดก้องฟ้าจิงๆ
แต่กรี้ดไม่ได้แม่อยู่5555 มันคับอกยกไม่ออก :hao7:
รออ่านตอนต่อไปนะนักเขียน
ปล คิดถึงคนเขียนจุง น้องต่าย พี่เสือด้วย :mew1:
-
น่ารัก เราเหมือนคนบ้าอ่ะอ่านไปยิ้มไป. จนเพื่อนมันถามว่าเมิงเป็นบ้าอะไร อ่านไปก็เพ้อเจ้ออยู่คนเดียว
ให้สามคำ
น่า รัก เวอร์
-
"เหมือนผัวแก่หวงเมียสาว"
กร๊ากกกก เปรียบซะพี่เสือเสียเลย
อยากอ่านมุมต่ายน้อยหึงมั่งจัง o18
-
ต่ายน้อยหนูรู้จักความรักแล้ว!
(ติดตามพัฒนาการพี่เสือกับน้อยอย่างต่อเนื่อง^^)
-
แค่ป.6 ยังสวยจนหนุ่มมาตอม ขึ้นมัธยมนี่ ระวังเจอใครมาแอบขโมยคนสวยไปนะเสือ
ปล.เมื่อไหร่จะโตสักทีหว่า นานแว้ว อยากให้รีบโตจัง
-
หายไปหลายตอนเลย เพิ่งจะมีเวลาตามมาอ่าน พี่เสือกะน้องต่ายยังน่ารัก อบอุ่น สร้างรอยยิ้มได้เสมอนะคะ
ชอบเรื่องนี้มากจริงๆ จะติดตามไปอีกเรื่อยๆ นะคะ
ปอลิง ชอบตอนพิเศษมากกกก พี่เสือหื่นได้ใจสุดๆๆ >///<
-
น่ารักอีกแล้วต่ายน้อย :heaven :heaven
-
น้องต่ายน่ารักจริงๆ
-
อยากได้กระต่ายน้อยตัวนี้จริงๆ
แต่มีหวังโดนเสือโหดฆ่าตายซะก่อน
-
ใจจะขาดกับความน่ารัก
น้องกระต่ายซื่อจริงๆเลย
-
:katai4: กดรัวๆ มาต่อรึยังน้อ
-
:o8: :o8: :o8: :o8: :-[ :-[ :-[ :impress2: :impress2: :impress2: :impress2: :impress2: :impress2:
-
กระต่ายน่ารักอีกแล้วววว :-[
พี่เสือนี่ก็ขี้หวงจัง ขี้หวงจนไปพาลลงกับน้องเลย ดูซิ บังอาจทำต่ายน้อยร้องไห้ ถ้าไม่ใช่เพราะเป็นพี่เสือสุดที่รักของกระต่าย คนอ่านไม่ยกโทษให้หรอกนะ เชอะะ
มาต่ออีกเยอะๆนะค้า กอดคนเขียนหลายๆที :กอด1:
-
ชอบมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
น่ารักที่สุดดดดด
เอาใจเจ๊ไปเลยค่าาา :impress2:
-
น้องต่ายเสน่แรงจริงจริ๊งงงงงงงงงพี่เสือก็หวงน้องตลอด ฮ่าๆๆ อย่างนี้ต้องรีบเป็นเจ้าของน้องต่ายนะคะพี่เสือ คิคิ
-
สนุกมากๆ น้องกระต่ายน่ารัก :-[
-
เวลาพี่เสือกับน้องต่ายไม่คุยกัน ทุกคนก็พากันอึดอัดไปด้วย เพราะงั้นรักกันๆตลอดเวลาดีกว่าเนอะๆ :-[
-
ป้ามาแล้วจ้าาาาาา :a11: มาปูเสื่อปัดกวาดเช็ดถูจับจองที่นั่ง รอน้องต่ายกะพี่เสือ o11
-
25. พี่เสือ น้องกระต่ายกับโรงเรียนมัธยม
สองพี่น้องทำงานบ้าง ไปเที่ยวบ้าง พี่เสือขยันเจียดเงินพาน้องไปดูหนัง โยนโบว์ลิ่ง เดินห้างตลอด แต่คนเก็บเงินเก่งอย่างพี่เสือก็ยังมีเงินเหลือเก็บอีก จนคนพ่อทึ่ง
เด็กทั้งสองใช้เวลาอย่างสนุกสนาน มีโทรศัพท์หาเพื่อนเป็นระยะๆ วันแรกๆ ลูกโป่งโทรมาด้วยเสียงลั่นๆ
"เสือออออ กูติดแล้วววว"
"เออ" พี่เสือตอบแค่นั้น เพื่อนเลยโอดครวญมาตามสาย
"ทำเสียงดีใจหน่อยสิว้า นี่ๆ กูมัวไปเที่ยวเลยลืมโทรบอก นี่สอางค์ก็ติดนะ"
"เออ"
ปลายสายชักหงุดหงิดเลยตัดบท "เออๆ งั้นเรียกต่ายมาคุยหน่อย"
พี่เสือกวักมือเรียกเจ้าตัวเล็กที่นั่งโยกเก้าอี้หน้าทีวี ดูการ์ตูนอย่างเพลิดเพลิน เจ้าตัวเล็กกระโดดตุ๊บวิ่งมาหา
"หนูเหรอ ?"
"ลูกโป่งจะคุยด้วย" พี่เสือยื่นหูโทรศัพท์ให้ กระต่ายน้อยเลยทักเสียงใส
"ดีจ้า"
พี่เสือส่ายหน้า นั่งบนเก้าอี้โยกตัวโตที่ยังอุ่นๆ อยู่ กระต่ายน้อยคุยโทรศัพท์เพลินจนต้องลากเก้าอี้มานั่งข้างโทรศัพท์
พี่เสือชักหมั่นไส้ลูกโป่งชอบกล
หลังจากนั้น คุณพ่อชักสังเกตเห็นของจำเป็นอีกอย่างของสองพี่น้อง เย็นวันนั้นคุณพ่อเลยประกาศ
"พ่อจะซื้อมือถือให้เสือกับต่าย"
พี่เสือเคี้ยวโรตีกรุบๆ ตอบอย่างไม่สนใจ "อย่าเลยฮะ เปลืองเปล่าๆ"
"หนูก็ไม่รู้จะโทรหาใครจ้ะ" น้องตอบ อ้าปากคำโตรับโรตีที่พี่ชายป้อน
"ทุกวันต่ายน้อยก็อยู่กับเสืออยู่แล้ว" พี่เสือเสริม หอมแก้มเนียนโชว์ คุณพ่อเลยกลอกตา
"ยังไงก็จำเป็น มีอะไรจะได้ติดต่อพ่อทัน" ถ้าหากเป็นลูกบ้านอื่นคงดีใจจนร้องลั่นไปแล้ว แต่ลูกบ้านนี้แปลกพิเศษ
คุณพ่อเลยลากสองพี่น้องที่อิดออดออกจากบ้าน ส่วนคุณแม่โบกมือให้
"ผ่านแม่ไปเลย แม่จะแก้งานให้เสร็จก่อน"
บนห้างทันสมัย ที่ร้านขายมือถือที่ไว้ใจได้ คุณพ่อเห็นพี่เสือกำลังพิจารณา สอบถามรายละเอียดถี่ยิบ
"รอสายได้กี่ชั่วโมง ?"
"หน้าจอละเอียดเท่าไหร่ ?"
"ความทนขนาดไหน ?"
คุณพ่อเริ่มมึนๆ กับคำถามของพี่เสือ ก็เข้าใจอยู่หรอกว่าพี่เสือเป็นคนรอบคอบ ใช้เงินประหยัด คุ้มค่าแต่บางทีก็มากเกินไป
"เสือ เลือกๆ เอาสักเครื่องเถอะ" คุณพ่อบอก "ยังไงพ่อก็ออกค่าโทร ค่าเครื่องให้อยู่แล้ว"
พี่เสือขมวดคิ้ว "แต่ยังไงเสือว่าเราควรกลับไปเอาข้อมูลพิจารณาหลายๆ ที่ก่อน"
"หนูชอบสีฟ้า" น้องกระต่ายขัด ชี้ไปยังมือถือเครื่องเล็ก ฝาพับ สีฟ้าอ่อน
"งั้นเอารุ่นนี้สีฟ้า เสือเอาเหมือนกันสีดำก็ได้" พี่เสือตอบทันที ไม่ซักถามอะไรอีก ตัดสินใจรวดเร็ว เลิกเรื่องมากทันใด
คุณพ่อโล่งใจ จะได้รีบๆ ซื้อให้เสร็จแล้วกลับบ้านเสียที!
กระต่ายน้อยเปิดคู่มือมือถือหรา จับๆ เล่นๆ อยู่หลายชั่วโมงจนพี่เสือต้องหิ้วขึ้นเตียงนอน เจ้าตัวเล็กยังไม่วายจ้อไม่หยุดกระทั่งตอนที่เขาปิดไฟ
"พี่เสือ เมื่อกี้หนูส่งข้อความหาลูกโป่งด้วยล่ะ"
"อืม ว่าไงล่ะ ?" พี่เสือถามอย่างไม่ใส่ใจนัก คว้าเอวบางมากอดหมับ เจ้าตัวเล็กขยับตัวอย่างอึดอัดก่อนจะค่อยๆ ผ่อนคลาย วางศีรษะเล็กบนหน้าอกแข็งแรง
"ก็บอกว่านี่กระต่ายนะ ได้มือถือแล้ว แล้วก็บอกเบอร์หนูกับพี่เสือไปด้วย"
"อืม ก็ดีแล้ว"
"แล้วลูกโป่งก็ตอบมาว่า ต่อไปพี่เสือต้องระวังตัวให้ดีๆ ด้วย ระวังอะไรเหรอจ๊ะ ?"
พี่เสือยกมือขึ้นก่ายหน้าผาก...
...อีกหนึ่งเหตุผลที่เขาไม่อยากให้น้องมีมือถือ... เพราะทีนี้หนุ่มๆ ก็จะดาหน้ามาขอเบอร์สุดที่รักของเขาเหมือนฝูงแมลงสาบ!
"มันพูดไปเรื่อยเปื่อยน่ะ" พี่เสือตอบ "ต่ายน้อย สัญญากับพี่ก่อน"
"มีอะไรเหรอ ?"
"ต่ายน้อยต้องให้พี่เช็คมือถือตลอด เข้าใจไหม ?"
น้องเอียงคอในความมืด "ทำไมล่ะจ๊ะ ?"
"บางทีก็มีพวกโรคจิตชอบโทรมา ต่ายน้อยชอบเหรอ ?" พี่เสืออ้างเหตุผลข้างๆ คูๆ น้องกระพริบตาอย่างฉงน
"โรคจิตคืออะไรเหรอ ?"
"พวกไม่ปกติไง สุ่มเบอร์แล้วพูดจาหยาบคายใส่ต่ายน้อย...."
พี่เสือรู้ได้ว่าคนในอ้อมกอดตัวสั่นน้อยๆ กระต่ายเกลียดพวกคำหยาบคาบและเรื่องลามกที่สุด
"ไม่เอานะ หนูกลัว"
"ใช่ไหมล่ะครับที่รัก บางทีพวกนี้มันก็หน้าตาดีๆ มาขอเบอร์ด้วยนะ" พี่เสือรอบคอบ ป้องกันไว้เผื่อวันหน้าเลย
"แล้วหนูจะทำไงดีจ๊ะ ?" เสียงหวานวิตก พี่เสือยิ้มแก้มปริในความมืด
"ถ้ามีใครมาขอเบอร์ที่รักอย่าให้ไปนะ หรือถ้ามีเบอร์แปลกๆ โทรมาก็ไม่ต้องรับ มาให้พี่"
กระต่ายน้อยตัวบางในอ้อมแขนกอดลำตัวแข็งแรงของพี่ชายแน่น พูดเสียงอู้อี้ "แต่หนูไม่อยากให้พี่เสือเจอกับพวกโรคจิตเหมือนกันนี่นา"
คำตอบเล่นเอาหัวใจพี่เสือบีบเกร็ง...
...พี่เสือน่ะ เอาแต่หึงหวง คิดสกปรกกับน้อง... แต่กระต่ายน้อยมีแต่ความรัก ความห่วงใยอันบริสุทธิ์ให้
บางครั้ง... พี่เสือก็คิดว่า... พี่เสือน่ะ ไม่คู่ควรกับเจ้าตัวเล็กที่ไร้เดียงสาคนนี้เลย แต่ว่า... พี่เสือไม่ใช่คนดีและนั่นทำให้พี่เสือไม่เลิกยึดติด หวงน้องได้
"โอ๋... ที่รัก ไม่ต้องกลัวนะครับ" พี่เสือปลอบ หากเสียงทุ้มกลับสั่นไหวในใจ "พี่เสือแข็งแรง ต่อยมวยด้วย จะต่อยไอ้พวกนั้นเอง"
ดวงตากลมโตเงยขึ้นสบ ยิ้มหวานรับกับดวงตาเปล่งประกาย "จริงนะจ๊ะ ?"
"จริงครับ ที่รัก นอนเถอะนะ"
"อื้ม" น้องรับคำ กอดพี่ชายแน่น ระบายลมหายใจแผ่วเบา "หนูรักพี่เสือนะ"
"พี่ก็รักต่ายน้อยที่สุดครับ" พี่เสือตอบ จูบเรือนผมนุ่มนิ่ม หลับตาลงแม้ในสมองจะหยุดคิดเรื่องหนุ่มๆ ในอนาคตของที่รักไม่ได้
เผลอแผล็บเดียวก็ใกล้เปิดเทอมแล้ว ช่างไวเหมือนโกหก กระต่ายน้อยคึกสุดๆ ตื่นเต้นตลอด ตั้งแต่คุณแม่พาไปตัดผม โชคดีที่โรงเรียนใหม่แม้จะเป็นโรงเรียนรัฐแต่ก็ไม่ได้เคร่งครัดอะไรนัก คุณแม่เลยออกแบบทรงผมให้เจ้าตัวเล็กดูสุภาพ สั้นพอใช้แต่ก็น่ารัก ผมซอยสไลด์เข้ากับหน้าเล็กทำให้ยิ่งดูอ่อนเยาว์ขึ้น เหมือนเด็กน้อยเข้าไปอีก
ขาไปกระต่ายกระดี๊กระด๊า ขากลับต้องให้พี่เสือตัวโต ที่เหมือนจะสูงขึ้นอีกอุ้มกลับมา
"ลานบินเลย" คุณพ่อหัวเราะพี่เสือ ผิวคล้ำๆ หน้าดุๆ กับทรงสกินเฮดของพี่เสือเข้ากับอย่างน่าแปลก ส่วนเจ้าตัวเล็กหน้าง้ำ งอแงตั้งแต่อยู่ร้านตัดผมแล้ว
"แล้วต่ายเป็นอะไรฮึ ใช่ว่าจะตัดสั้นเหมือนพี่เขาเสียหน่อย"
น้องเล็กกัดริมฝีปาก "คุณพ่อก็ทรงนี้น่ะ..."
"น่ารักดีออก เหมือนเด็กป.4 เลย" คุณพ่อผู้ขาดความละเอียดอ่อนชม แต่จี้ใจดำลูกชายคนเล็กอย่างแรง ตาโตๆ เลยมีน้ำใสๆ หยด ริมฝีปากสั่นระริก
"หนู... โตแล้วน้า ไม่ใช่เด็กแล้ว ฮืออออ" คำพูดกับการกระทำสวนทางที่สุด คุณพ่อสะดุ้ง รีบปลอบ
"โตแล้วครับ เด็กโตของพ่อไม่ร้องนะ"
"ฮึก..." กระต่ายพยายามกลั้นสะอื้น แต่ไม่ได้ผล "ฮึก... หนูไม่ได้อยากร้อง แต่... ฮึก" ผลจากการพยายามกลั้นร้องไห้ ทำให้ร่างเล็ก...
"อึก! มันหยุดไม่ได้ อึก!"
"พ่อ! ทำอะไรลูกอีก!" คุณแม่เดินมาจากห้องซักรีดหลังบ้านแหวมา มือถือไม้แขวนเสื้อสองตัว
"แม่ก็... พ่อก็พยายามปลอบแล้ว" คุณพ่อส่งสายตาขอความช่วยเหลือไปให้พี่เสือ พี่ชายเลยอุ้มน้องนั่งตัก ลูบหลังปลอบเบาๆ
"กระต่ายครับ หายใจช้าๆ นะคนดี"
คนตัวเล็กสูดลมหายใจอย่างว่าง่าย แต่แล้ว...
"อึ้ก!"
"อ้าว สะอึกเลย" คุณแม่ว่า พาดเสื้อนักเรียนกับโซฟา "พ่อทำลูกร้องไห้ ไปเอาน้ำมาเลย"
"อึ้ก! คุณแม่หนูไม่ดีเอง อึก! หนูขี้แย อึ้ก! หนูจะพยายามไม่... อึ้ก!"
"อย่าพูดเลยครับที่รัก" พี่เสือปลอบน้อง "เดี๋ยวไปกินน้ำกับพี่เสือนะ จะได้หาย"
"อึ้ก!" เจ้าตัวน้อยพยักหน้าเศร้าๆ เดินตามพี่ชายเข้าครัวไป
ส่วนคุณแม่มองคุณพ่อตาเขียวปั๊ด กระซิบดุ "พ่อ! ทำอะไรลูกอีกล่ะ!"
"แค่บอกว่าเหมือนเด็กป.4 เอง" คุณพ่อตอบแหยๆ
"ตกลงกันแล้วนี่ว่าจะไม่จี้ใจดำลูก!"
คุณพ่อหัวหด ยอมแพ้แต่โดยดี "พ่อแค่ลืมตัว"
คุณแม่พ่นลมหายใจแรง "อีกเรื่อง อย่าลืมนะ ถึงลูกจะเบี่ยงเบน ก็อย่าต่อว่า ต่อไปลูกโตไปอาจพาผู้ชายมา..."
"พ่อทำใจไม่ได้จริงๆ" คุณพ่อตอบ เสียงขื่นขม ถึงกระต่ายน้อยจะน่ารักน่าชังขนาดไหน ก็ยังเป็นผู้ชายอยู่ดี
คุณแม่แค่ส่งสายตาเห็นใจมาให้ "เราห้ามลูกในสิ่งที่ลูกเป็นไม่ได้หรอก ถ้ามันไม่ทำร้ายใคร เราควรชื่นชมนะ"
คุณพ่อคราง "คุณนี่เก่งชะมัด"
"ฉันไม่เก่งหรอกค่ะ ความรักต่างหากที่ทำให้เก่ง" คุณแม่ยิ้มสดใส แอบหอมแก้มสามีเบาๆ
"พยายามเข้านะคะ ฉันรู้ว่าคุณรักลูกมากแค่ไหน"
ในที่สุดก็ถึงวันเปิดเทอมแล้ว กระต่ายน้อยถือกระเป๋าสีดำ พี่เสือสะพายเป้เรียบร้อย เดินหายเข้ารั้วโรงเรียนไป คุณพ่อที่มาส่งได้แต่มองอย่างซาบซึ้ง
ไม่อยากเชื่อว่าสองฝาแฝดตัวเล็กๆ วันก่อน วันนี้จะเป็นเด็กมัธยมแล้ว
ส่วนสองพี่น้องพอเดินเข้ารั้วโรงเรียนปุ๊บ น้องเล็กก็ล่อกแล่ก ท่าทางตื่นเต้น "พี่เสือ ทำไมกว้างจังเลย"
พี่เสือดูแผนที่โรงเรียนหลังปกสมุดแล้วหิ้วคอกระต่ายน้อยไม่ให้แตกแถวไปดูแปลงดอกไม้หน้าตึก "ไปหาลูกโป่งกันก่อนเถอะ"
"โอเคจ้ะ"
พี่เสือเดินนำน้องไปตามถนนใหญ่ในโรงเรียน เด็กนักเรียนจำนวนมากหน้าตาแจ่มใสเดินสวนกันเต็มไปหมด กระต่ายน้อยตื่นเต้น แต่ละคนตัวโตๆ กันทั้งนั้น รุ่นพี่ผู้ชายตัวสูงกว่าพี่เสือเต็มไปหมด รุ่นพี่ผู้หญิงก็ตัวโตกว่ากระต่ายน้อยอีก กระโปรงจับจีบสีกรม กางเกงขาสั้นสีกากี สีน้ำเงินเข้มปลิวว่อนไปหมด
"นั่นไง โรงอาหาร 2" พี่เสือชี้ "ลูกโป่งน่าจะมาแล้ว"
"เดี๋ยวหนูโทรหานะ" กระต่ายน้อยพูด แต่พี่ชายยั้งไว้
"ไม่ต้องหรอก ไปเดินหากันก่อนดีกว่า" ไม่ใช่อะไร... กระต่ายอาจไม่รู้ตัว แต่ที่เดินมาน่ะ นักเรียนรุ่นพี่หนุ่มๆ หันกลับมามองหน้าน้องเล็กหลายครั้ง ก่อนจะเลื่อนสายตาลงไปที่กางเกงนักเรียนแล้วอุทานกันใหญ่
พี่เสือรู้ว่าถ้าน้องยกมือถือขึ้นมา อาจมีคนพุ่งมาขอเบอร์ได้ สมองพี่เสือเต้นตุบๆ ด้วยความเครียด คิ้วเข้มขมวดเข้าหากันแทบเป็นเส้นเดียว
สองพี่น้องเดินเข้าไปในโรงอาหาร เดินเตร่ไม่นานนักก็พบลูกโป่งนั่งกินข้าวเช้าอยู่กับสอางค์
"อ้าว มานี่สิจ๊ะ ต่ายน้อย" สอางค์ร้องเรียก ตบเก้าอี้ข้างๆ ปุๆ
กระต่ายยิ้มหวาน นั่นแทบทำให้เขากลายเป็นจุดสนใจทันที เด็กนักเรียนหลายโต๊ะหันกลับมามอง กระต่ายเองก็ชักเอะใจ เงยหน้าขึ้นพบกับสายตาหลายคู่แล้วหน้าแดงก่ำรีบก้มหัวเดินงุดๆ ไปหาเพื่อน
ลูกโป่งตักข้าวเข้าปาก เคี้ยวตุ้ยๆ "มาวันแรกก็เด่นเลย"
"เค้า... เค้า... มองเราทำไมเหรอ ?" กระต่ายถามกล้าๆ กลัวๆ สอางค์เลยปลอบใจ
"กระต่ายน่ารักไง เค้าเลยมอง ต้องมีคนอยากได้ต่ายเป็นแฟนเยอะแน่ๆ"
พี่เสือคำรามเสียงก้อง เล่นเอาเพื่อนสาวสะดุ้ง
"ไม่มีอะไรหรอกต่ายน้อย เค้าแค่มองว่าเป็นเด็กใหม่หรือเปล่าเท่านั้นเอง" พี่เสือขัด
"นี่มึงมานานยัง ?" พี่ใหญ่หันไปถามเพื่อน เปลี่ยนเรื่องรวดเร็ว
"สักพักแล้ว หิวข้าวชิบหาย ป้าเจ๊ไม่อยู่"
"บ้านกูก็ไม่ได้ทำข้าวเช้าไว้" สอางค์ตอบ ขึ้นมึงกูกับพี่เสืออย่างรวดเร็ว
"ปกติสอางค์ไม่กินข้าวเช้าเหรอ ?" กระต่ายถามกระพริบตาปริบๆ เล่นเอาสอางค์ปวดใจแท้ เพราะขนตาหนางอนยาวเหมือนแบมบี้กระพือพึ่มพั่บเหมือนขนนกยูง
"ที่บ้านรีบไปทำงานกันอ่ะต่าย ปกติก็ไปกินที่บ้านโป่งมัน"
"แต่ช่วงนี้ป้าเจ๊ไปสิงคโปร์อ่ะ ทิ้งแต่เงินไว้" ลูกโป่งต่อ กระต่ายน้อยฉงนนัก เพราะที่บ้านตัวเองมีอาหารคอยท่าเสมอ นึกภาพไม่ออกว่าบ้านที่ไม่มีคุณพ่อคุณแม่เป็นอย่างไร
"แล้วพ่อแม่ลูกโป่งล่ะ ?"
"เสียนานแล้ว" ลูกโป่งตอบสบายๆ กวาดข้าวเกลี้ยงแล้วรวบช้อน "เลยมาอยู่กับน้าที ป้าเจ๊แหละ ที่เห็นวันสอบไง"
"ส่วนบ้านฉันมีก็เหมือนไม่มีไง แกไปทำงานกันหมด" สอางค์ยักไหล่
กระต่ายน้อยรู้สึกหัวใจหนักอึ้ง เขาคิดมาตลอดว่าตัวเองโตมาครอบครัวที่สมบูรณ์... คนอื่นก็คงจะเป็นเช่นเดียวกัน
พี่เสือเหมือนรู้ทันความคิด โอบเอวบางหลวมๆ "ไม่เป็นไรกระต่าย คนเราเลือกเกิดไม่ได้ สิ่งที่ทำได้คือต้องมีชีวิตต่อไปให้ดีที่สุด"
"พูดเข้าท่า" ลูกโป่งหัวเราะแล้วเช็ดปาก "อิ่มยังวะอางค์"
สอางค์ตักข้าวมันไก่คำสุดท้ายเข้าปาก ท่าทางชิวๆ เหมือนเพื่อน "เสร็จละๆ"
"เออ เสือ ไม่รู้กูตาฝาดรึเปล่านะ เหมือนกูเห็นจัมโบ้ว่ะ" ลูกโป่งบอก
พี่เสือขมวดคิ้วทันที "กูไม่เห็นชื่อมันตอนประกาศ"
"กูก็ไม่เห็น ไม่แน่ใจว่ะ ช่างเถอะ ไปดูห้องดีกว่า"
"เออๆ เห็นว่าติดไว้ที่ตึก 5" สอางค์ขยับแว่น หยิบแผ่นประกาศในกระเป๋าขึ้นมาดู
"ถ้าอยู่ห้องเดียวกันก็ดีสินะ" น้องกระต่ายบอก ส่วนพี่เสือยิ้มน้อยๆ
พี่เสือแอบได้ยินคุณแม่คุยกับผู้อำนวยการโรงเรียนแล้ว... ตั้งแต่นี้จนจบม.3 สองพี่น้องจะอยู่ห้องเดียวกันตลอด พี่เสือเลยไม่กังวลอะไร
ส่วนลูกโป่งกับสอางค์น่ะเหรอ... ช่างมันปะไร
พี่เสือมองภาพตรงหน้าอย่างละเหี่ยใจ เด็กนักเรียนม.หนึ่งจำนวนมากรุมอยู่ตรงหน้าป้ายกระกาศ เด็กไฮเปอร์อย่างลูกโป่งคว้าแขนกระต่ายกับสอางค์วิ่งเข้าไปดู ก่อนจะกระเด็นออกมาภายในเวลาไม่ถึงสองนาที
"ฝากไว้ก่อนเถอะมึ้ง!" ลูกโป่งด่าอย่างเจ็บใจ สอางค์แก้ผมเปียออกมาเปียใหม่เงียบๆ กระต่ายน้อยลูบๆ คลำๆ ตัวที่ถูกกระแทก
"เป็นอะไรไหม ?" พี่เสือถาม สายตาจับจ้องไปที่เจ้าตัวเล็กอย่างเป็นห่วง
"ห่วงกูมั่งเห๊อะะะ" ลูกโป่งร้องกระฟัดกระเฟียด จัดเสื้อผ้าใหม่ "ต่ายบอกเสือดิ๊ ว่าไปดูให้หน่อย"
น้องมองหน้าลูกโป่ง พี่ชายเลยเข้ามาช่วยลูบผมนิ่มๆ ให้เข้าที่
"อ้าว ลูกโป่งก็บอกไปแล้วนี่" น้องบอกซื่อๆ ขณะที่พี่เสือสาละวนกับการปัดฝุ่นออกจากกางเกง
"แหม่ะ! เราบอกมันไปที่ไหน ถ้ากระต่ายบอกก็ว่าไปอย่าง" ลูกโป่งนวดไหล่ที่ถูกผลัก
"อ๋อ" กระต่ายถึงบางอ้อ หันหน้ามาหาพี่ชายด้วยแววตาแสนซื่อ "พี่จ๋า เข้าไปดูให้หน่อย"
พี่เสืองานเข้าแล้วจริงๆ เลยได้แต่ยิ้มรับคำขอ "ได้ครับ"
สอางค์ที่นั่งเปียผมอยู่นั้นหัวเราะหึๆ เงียบๆ คนเดียว
สามสหายนั่งรอพี่เสือที่เดินอาดๆ เข้าไปกลางฝูงชนอย่างลุ้นระทึก ร่างโตๆ ของพี่เสือแตะเพดาน 170 เซนติเมตรเข้าไปแล้ว เล่นเอาเด็กรุ่นเดียวกันแตกฮือ
"พี่เสือตัวโตจังเลย" น้องพึมพำ อยู่ด้วยกันทุกวันก็รู้ว่าพี่เสือตัวสูงใหญ่ แต่นั่นเพราะคิดว่าเพราะตัวเองตัวเล็กเกินไปต่างหาก แต่พอมาอยู่รวมกับเด็กวัยเดียวกัน ทำให้รู้ว่าพี่เสือตัวโตจริงๆ
ลูกโป่งยีหัวตัวเองเล่น "ดี มีอะไรใช้มันเนี่ยแหละ โรงเรียนนี้ไม่เหมือนประถมนะต่าย คนเยอะ ทำอะไรต้องแย่งกันตลอด ถ้าใช้มันก็สบาย"
"ทำไมอ่ะ ?" น้องเอียงหน้าหันมาถาม ไม่เห็นเข้าใจเลย
สอางค์จัดการผูกเปียกด้วยริบบิ้นสีดำตามกฏแล้วตอบ "ก็เพราะมันตัวใหญ่ ใครๆ ก็กลัว ดูป้ายมันก็เห็นก่อนไง"
"เขาจะกลัวพี่เสือทำไมนะ พี่เสือใจดีออก" กระต่ายบ่น ทำให้เพื่อนทั้งสองคนตาเหลือก
"ใจดีกับต่ายคนเดียวน่ะสิ" สอางค์งึมงำ
"อ้ะ มาแล้วๆ" กระต่ายไม่ทันได้ยิน พี่เสือฝ่าฝูงชนออกมาได้อย่างง่ายดายเหมือนโมเสสเสกทะเลแหวก
"อยู่ห้องเดียวกันหมด" พี่เสือแจ้งข่าวหน้าตาย
"เฮ้อ ค่อยยังชั่ว นึกว่าจะไม่มีเพื่อนซะแล้ว" ลูกโป่งถอนหายใจ
"ดีใจจังเลย!" กระต่ายร้อง แต่พี่เสือหน้าบูด
"รวมทั้งจัมโบ้ด้วย"
"หา!?" ลูกโป่งร้อง ไม่ขาดคำร่างสูงใหญ่พอฟัดพอเหวี่ยงกับพี่เสือก็ปรากฏข้างๆ
"สวัสดีครับ ต่ายน้อย"
"เฮ้ย!" ทุกคนตะลึง ยกเว้นกระต่ายที่ถอยกรูดไปหลบหลังพี่ชายแล้ว
กระต่ายน้อยมีนิสัยอยู่อย่างคือ... ไม่ว่าจะกลัว ตกใจ อายก็มักจะไปหลบหลังพี่เสือเสมอ เจ้าตัวคิดว่า เพราะพี่เสือตัวโต แข็งแรงขนาดนี้ คงไม่มีใครเห็นกระต่ายหรอก
จัมโบ้ยิ้มกว้างขวาง "ต่ายน้อย โบ้เอง"
น้องเล็กถึงยอมโผล่หน้าออกมา ยิ้มแหยๆ ให้ "ขอโทษนะ เราตกใจไปหน่อย"
"ไม่เป็นไรๆ" จัมโบ้ปลอบ ท่าทางใจกว้าง "มึงด้วย เสือ" จัมโบ้ตบไหล่พี่เสือปุบๆ อย่างสนิทสนม
"กูไม่จีบกระต่ายละ ขอโทษด้วยนะต่ายน้อย คือพี่โบ้คิดว่ารุ่นพี่สาวๆ ม.ปลายนี่แจ่มสุดๆ"
ไม่ใช่แค่ไม่ว่าอะไรที่ถูกทำท่าสนิทสนมใส่ พี่เสือถึงกับตบไหล่คืน "เออ!"
มิตรภาพของจัมโบ้และพี่เสือเลยเกิดขึ้นง่ายๆ ตรงนั้นเอง ท่ามกลางสายตางงงันของน้องเล็กกับเพื่อนๆ
"อะไรวะ ?" ลูกโป่งอุทาน แต่จัมโบ้ไม่สนใจ รีบหันมาทักทายสอางค์
"หวัดดี เธอชื่อไร ?"
"สอางค์ เป็นเพื่อนกับโป่ง" สอางค์ตอบนิ่งๆ
"ชื่อเชยจังเลย" จัมโบ้เกเรไม่แพ้สมัยก่อน สอางค์แค่ขยับแว่นแล้วตอบเรียบๆ
"นี่ชื่อยายทวดฉันที่ตายไปตอนสงครามโลกครั้งที่สอง ถ้าหากนายไม่ได้รับการอบรมที่ดีจากครอบครัว ก็สามารถล้อเลียนได้ตามสบาย ฉันเองได้รับการสั่งสอนมาอย่างเคร่งครัดว่าให้มีความภาคภูมิใจกับชื่อตัวเองเลยเฉยๆ"
จัมโบ้อ้าปากค้าง หน้าตาเรียบๆ ของสอางค์ไม่เปลี่ยนสักนิดตอนตอบ
ลูกโป่งรีบแปล "มันหมายความว่า ถ้าหากพ่อแม่มึงไม่สั่งสอน..."
"ไม่ต้องแปล! กูเข้าใจ!" จัมโบ้ตอบ กระต่ายเลยรีบหย่าศึก
"โบ้ เราชอบชื่อสอางค์นะ เพราะดีออก ไม่เหมือนใครด้วย"
จัมโบ้ถึงแม้จะไม่จีบกระต่ายแล้ว แต่จัมโบ้ยังคงว่านอนสอนง่ายกับคนน่ารักเสมอ "ครับ โบ้ผิดไปแล้ว"
"ขอโทษสอางค์สิ" กระต่ายสอน "โบ้ผิดนะ ไปว่าเค้าแบบนั้นเป็นใครๆ ก็โกรธ"
"ไม่ต้องหรอกต่าย" สอางค์ขัด "การไตร่ตรองของแต่ละบุคคลน่ะแตกต่างกันไป แสดงชัดให้เห็นถึงการเจริญเติบโตของสมองและอารมณ์ ซึ่งก็ได้มาจากครอบ..."
"มันด่ามึงว่า โง่ ไม่มีสมอง พ่อแม่ไม่สั่ง..." ลูกโป่งรีบแปลตาม
"เออ! กูขอโทษ!" จัมโบ้ตะโกนลั่น สอางค์ยิ้มเย็นๆ
"ก็แค่นั้นเอง"
____
คำตาม
ไชโยโห่ฮิ้ว! ในที่สุดก็เข็นเด็กสองคนขึ้นมัธยมได้ซักที :heaven ป้าตายอย่างเป็นสุขแล้วลูกเอ๊ย... :hao5:
-
อยากจะกรี๊ดขอเป็นม.ปลายเลยได้มั้ยจ้ะ5555555555555
อ่านมหาลัยแล้วคง อรึ่กกกกกกกก :jul1:
-
ฮาสอางค์ กับลูกโป่งอ่ะ ;w; สุดยอดเลยคู่นึ้ ทุกคำพูดเหมือนด่าจั๊มโบเลย
เป็นกำลังใจให้ค่ะ +1 กับเป็ด ก๊าบๆ
-
เป็นเด็ก ม ต้นแล้ว ต่ายกะเสือยังน่ารักเหมือนเดิม 55
ขอบคุณที่มาต่อครับ
-
แม่งฮาอ่ะ ด่าได้โดนใจมาก555555
-
กลุ่มนี้ครบทุกรส....55555
-
555555 ขำที่ลูกโป่งเป็นลูกคู่สอางค์อ่ะ
สอางค์ว่าที่แฟน จัมโบ้ป่าวเนี่ย
เพราะไม่ถูกกัน 555
-
สอางค์นางแน่มาก
โดนอ่ะ ตอกซ่ะหงายเงิบเลย
:laugh: :laugh: :laugh: :laugh:
-
o13
-
สองพี่น้องไม่อยากได้โทรศัพท์ ผิดกะสองแสบบ้านเราเลย 3 กะ4. ขวบ ร้องจะเอา แพดดด จะเอาโทรสาบบบ เอามาเล่นทั้งวะน
เราว่านะ ตอนนี้ พี่เสือ มัวแต่หวงหึงต่ายจนมี รุ่นพี่สาวๆมาชอบ ไม่รุ้ตัว จน ต่ายงอนต่ายหึงแน่เลย
คุณแม่อ่ะ ต้อง เผื่อใจ รุ้ เรื่อง ของ ลูกๆ แล้วแน่เลย
ปลฺ ต่ายน้อย เหมือนหลานเราเลย ตอนนี้เพิ่งเข้าอรุบาล อ่อนมาก ชอบเล่นกะ ผญ ไม่เล่น กะ ผช
หน้าตาหวานๆ เหมือน ผญ ด้วย เฮ่อๆ
-
แค่วันแรก พี่เสือน้องต่ายก็เด่นมาแต่ไกล
พี่เสือม.1สูง170 แล้ว น้องชายเราม.5 สูงแค่174 เอง
-
ตอนนี้หนูสอางค์ทำเจ๊ เสียววาบเข้่ากระดุกแต่ก็นั่งขำ
จัมโบ้น่ารักึ้นเยอะ มาให้เจ๊หอมทีสิ ♥
-
ป้ารักสอางค์มากๆๆๆๆ
-
สอางค์กับจัมโบ้หรือเปล่าหว่า ฮุฮุ
ขึ้นมัธยมต้นแล้วงานนี้พี่เสือคงมึนกับบรรดาหนุ่มๆ ที่ตั้งหน้าจะมาจีบน้องต่ายแน่ๆ
พี่เสือสู้ๆ เป็นไม้กันหมาให้ถึงตอนโตเลยน้าาาา อิอิ
-
พี่เสือกะน้องต่ายก็ยังน่ารักไม่เปลี่ยนแปลง
สอางค์สุดยอดดดดถึงกับเงิบไปเลยคึคึสะใจเล็กๆ
-
ชอบสอางค์อ่ะ อิอิ สุดยอดไปเลย
น้องต่ายน่ารักจัง พี่เสือท่าทางจะเจอศึกใหญ่ทีเดียวต้องคอยกันน้องออกจากพวกเสือสิงกระทิงแรดทั้งหลาย
-
น้องสอางค์ o13
:mew1: :mew1:
-
:hao3::ต่ายน่ารักที่สุดดดด
-
พี่เสือน้องต่ายน้อยน่ารักเสมอ
ส่วนสอางค์กับลูกโป่งฮามาก
ยิ่งตอนด่าจัมโบ้นี่ชอบมากอ่ะ 5555
-
ป้า อย่างเพิ่งตายนะ แต่งเสือกับกระต่ายให้จบก่อนนนนนนนน :z13:
-
ชอบสอางค์เหลือเกิน 555 แล้วก็ชอบเครื่องแปลสารประจำตัวเธอด้วย 5555555 ลูกโป่ง ฮามาก :m20:
-
กว่าจะจบมหาลัยอีก :ling2: คนอ่านคงตะบันน้ำกินแล้วตอนนั้น
-
โตกันแล้วหนูๆทั้งคู่
สอางหนูเด็ดดวงจริงๆ
-
กร๊ากกก ตอนนี้ฮา ลูกโป่งกะสอางค์มาก
จัมโบ้ก็มาด้วยแฮะ แต่คิดในแง่ดีมีไม้กันหมาเพิ่มมาอีกหนึ่งพี่เสือจะได้ไม่เหนื่อยมาก
แต่อิไม้กันหมานี่ก็น่ากลัวจะเป็นหอกข้างแคร่อยู่เหมือนกันนะ
ดีใจกับเด็กๆด้วยขึ้นมอต้นแล้ว ต่ายน้อยกะพี่เสือต้องฮอตแน่ๆ
โดยเฉพาะน้องต่าย ยิ่งแบ๊วๆอยู่ :mew3:
สังคมมัธยมมันก็อันตรายกว่าประถมเยอะ เป็นห่วงน้องจังเลย
-
รอมาหลายวัน อ่านตอนนี้ยาวซะใจเลย อยากอ่านเรื่องนี้ไปเรื่อยๆ แบบไม่มีมาม่าชามโต
-
:katai2-1:555 ในที่สุดน้องต่ายก็ได้องค์รักษ์มาีอีกหนึ่ง แบบนี้พี่เสือเบาใจได้ซะทีนะ จะมีคนเป็นหูเป็นตาอีกแรง หุหุุหุ
-
ลูกโป่งน่ารัก 555 จัมโบ้ เเกจีบลูกโป่งเลยซิ!
โอ้ย ขึ้นม.ต้น ปัญหาตามมาอีกพรวน พี่เสือดูน้องดีๆนะ!!
-
โอ๊ะโอ เป็นหนุ่มน้อยกันหมดแล้ว ต่อไปคงได้มีเรื่องวุ่นๆเต็ํมไปหมดเลยเนอะ
-
น่ารักอ่ะ อ่านกี่มี่ก็น่ารัก ชอบจนอธิบายเปนคำพูดไม่ถูกกกกกกกกกกกกกก รักเรื่องนี้อะ
เขินทุกตอน เป็นบ้าอยู่หน้าคอมเพราะเรื่องนี้เลยยยยยยยยยยยยย -///- :hao7: :hao7: :hao7: :hao7: :hao7: :hao7: :hao7: :hao7: :hao7: :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
-
เชียร์จัมโบ้ให้เจอหนุ่มม.ปลายน่ารักๆ คึคึ :hao6:
-
พี่เสือหมดคู่แข่งไปแล้วหนึ่งคน
-
เฮ้ยยยย เราชอบน้องสอางค์ ฮ่าๆๆๆ
-
ว๊ากกก ดีใจที่ต่ายแบ๊วขึ้นมัธยมแล้วววววว :mc4:
แต่ เพิ่งม.ต้นเอง กว่าจะโต กว่าจะเข้ามหาลัย
กลัวป้าๆจะรอ จนแก่เหนียงยานกันก่อนนะนี่ลูกต่าย
:katai1:
-
คุณแม่คะ ผู้ชายคนนั้นก็อยู่ในบ้านนั้นแหละค่ะ ไม่จำเป็นต้องพาใครเข้ามาอีกหรอก
-
เอาซะ ขำสะดุดเลยทีเดียว 555++ :hao7:
ดีจังที่จัมโบ้คิดได้ ครึ ครึ ครึ
-
เพิ่งเริ่มอ่านวันนี้จากตอนแรกถึงตอนล่าสุดค่ะ อยากจะบอกว่าเรื่องนี้น่ารักเท่าโลกกว้าง ที่สุดของพี่แจ้อ๊ะ :impress2:
ปกติไม่ค่อยอ่านแนว incest กลัวไม่อิน มาเจอพี่เสือน้องต่ายเข้าไป หัวใจละลายยวบยาบ รักเด็กขึ้นมาเลยทีเดียว ฮือออออ
คุณคนแต่งบรรยายน้องต่ายออกมาน่ารักม๊ากก เห็นแค่ตัวหนังสือยังอยากฟัดเลย ยิ่งน้องพูดจ้า พูดจ๊ะจ๋า ทำเอาแพ้สุดๆอ่ะค่ะ (ถึงหลายๆครั้งน้องพูด ดีจ้า แล้วจะทำให้เรานึกถึงอาราเล่ก็ตาม 555)
พี่เสือก็เป็นพ่อพระเอกโบราณของแท้ เหมือนชายวัย 35 ในร่างเด็กประถม เห็นแล้วก็เอ็นดู :katai2-1:
ที่สำคัญครอบครัวของน้องน่ารักมากค่ะ อ่านถึงตอนปัจจุบันที่คุณแม่ทำใจยอมรับล่วงหน้าได้แล้วซึ้งมาก ครอบครัวเราก็ผ่านเรื่องนี้มาเหมือนกัน (จากพี่ชาย) มันไม่ใช่เรื่องที่จะลงเอยได้ดีทุกบ้านหรอกนะ... แต่ชีวิตก็ดำเนินต่อไป :ling2:
ปล.อ่านตอนคุณแม่มาสก์หน้าไปรพ.นี่ไม่ไหวจริงๆ เขียนได้จังหวะมาก พีคมาก หัวเราะไม่หยุดเลยค่ะ 5555
ขอบคุณมากนะคะ :กอด1:
-
ชอบสอางค์อ่ะ ด่าแบบผู้ดีได้ใจม๊วกกกกกกกกกกกกกกกกก :hao7:
-
พี่เสือระวังนะจ้ะ น้องต่ายน้อยยิ่งน่ารักอยู่เดี๋ยวก็มีใครมาดักฉุดไปหรอก กอดๆต่ายน้อย :กอด1:
-
เห้ยยยยยย!! แฟนคลับสอางค์เลยอะ ชอบมากกกกกก :impress2: :impress2: :impress2: ได้ใจสุดๆเลย
-
:m20: :m20: :m20: :m20:โบ้โดนอางค์ว่าแบบนิ่มๆ :laugh: :laugh: :laugh:
:-[ :-[ :-[ :-[ :-[ต่ายน้อยของพี่เสือก็ยังน่ารักเหมือนเดิมอิอิ :mew3: :mew3: :mew3: :mew3:
-
สอางค์มาวิน ตรงเข้ามายังใจเรา อร๊าย ชอบๆๆ ลูกโป่งด้วย อิอิ o13
-
น้องต่ายของพี่เสือยังน่ารักไม่บันยะบันยังเหมือนเดิม
แต่มีฮามากขึ้นก็สอางค์กับลูกโป่ง สอางค์ด่าจัมโบ้แล้วลูกโป่งแปลให้อีกที ขำมากกกกกกกกกกกกกกกก
:hao7: :hao7:
-
โอยยยยยยยยยย
น่ารักโฮกกกกกกกกกกกกกกกกกกอ่ะ
ชอบสอางค์อ่ะ ปากจัดดี อิอิ โบ้จอดไปเลย
-
ชอบสอางค์ 55555555
-
สอางค์เชือดนิ่มๆ
-
คนแต่งยังตายไม่ได้คร่า มัธยมตั้งหกปี มหาลัยอีกสี่ปี
อยู่กันนานๆค่ะ
-
อ๊ากกกก เพิ่งเข้ามาอ่าน พี่เสือกับน้องต่ายน่ารักมากเลยยยยย :hao5:
-
:hao7: :hao7: :hao7:
-
ฮาอะ คราวนี้พี่เสือจะกันน้องต่ายงัยเนี้ย
-
เมื่อไหร่ต่ายน้อยจะเลิกซื่อสักที :hao3:
-
คำเตือน - มีกระทู้ตอบใหม่ 44 กระทู้ ขณะที่คุณกำลังอ่านหัวข้อนี้ อยากให้คุณแสดงตัวอย่างก่อนตั้งกระทู้
^
^
^
คนพวกนี้มาจากไหน...
...เล่นเอาเราโพสไม่ติดไปสองรอบ ฮาาาาาาา
อ่านพี่เสือตอนนี้แล้วนึกถึงหลาน
หลานเราก็เป็นคนตัวโตมากค่ะ คือโตมากมายมหาศาลเลย
ตอนนี้อยู่ม.สี่แต่ความสูงเหมือนเด็กมหา'ลัยปีท้ายๆอ่ะ Orz
ไปกับมันคือเค้านึกว่าแฟนนะ หล่อล่ำเสียด้วย
ได้เชื้อพ่อมันมาเต็มๆ พ่อมันเป็นตำรวจตัวสูงใหญ่น่าเกรงขามสุด!
นอกเรื่องไปไกล...
เหมือนเราจะได้กลิ่นว่าจำโบ้จะมาเป็นฝาชีของน้องโป่ง
ฮี่ๆ บอกแล้วว่าโป่งน้อยไม่เหมาะที่จะไปกดใครร๊อก!
อีกอย่างคือเคยคิดไว้เล่นๆเมื่อนานแล้ว
ว่าพี่เสือไม่น่าจะมีเพื่อนหล่อล่ำ...ควรจะมีเพื่อนชายน่ารักๆไว้มากกว่า
เอาไว้เป็นเพื่อนสาวกับต่ายน้อยไง เคี๊ยกๆ
:hao7:
เด็กๆโตกันแล้ว
คราวนี้ก็รอเอนซีละนะ! #ผิดประเด็นตลอด
จัมโบ้ตลกดี
อยากจะบอกว่าถึงแม้จะเลิกจีบน้องต่ายแล้ว
ล่ะยืนยันว่าตัวเองชอบรุ่นพี่สาวๆแจ่มๆ
แต่อิป้าขอแนะนำ...ว่าหนีไม่พ้นชายหนุ่มหรอกลูกเอ๋ย ๕๕๕
-
น้องต่ายกับพี่เสือขึ้นมัธยมแล้ว พี่เสือ&เหล่าเดอะแก็งคงจะวุ่นวายมากกว่าเดิมแน่เพราะมีคนมาจีบน้องเยอะแน่ๆ :katai2-1:
-
แก๊งค์กระต่ายฮาดี จัมโบ้โดนซะอ่วมเลยวันนี้ โดนน้องสั่งสอนให้ขอโทษด้วย เป็นใครก็ต้องยอมทำตามเนอะ
สอางค์ด่าแบบผู้ดีมาก เจ๊ปลื้มหนูอ่ะค่ะ
พี่เสือกลัวน้องโดนขอเบอร์ คนอ่านว่าแล้ววววว ขี้หวงเหมือนเคย แต่ก็จริง น้องเด่นซะขนาดนั้น
คงมีเรื่องรำคาญใจให้พี่เสืออีกเยอะ ชอบตอนเลือกโทรศัพท์ตอนแรกคนพี่ก็เวิ่นเว้อ แต่พอน้องชอบเท่านั้นแหละ
ตัดสินใจได้ทันที น่ารักจัง
ขอบคุณค่ะ
-
เริ่มเข้มข้นขึ้นแล้วววว.......
เกือบครบแก๊งค์ รอต่อไป :m5:
-
กรี๊ดดดดดดด เค้ากลับมาแล้ววว
กลับมาอ่านน้องต่ายน้อย
ขึ้นมอต้นแล้วเหรอ แอร๊ยๆๆๆ น่ารักน่าชังเสมอ
สงสัยจะต้องมีคู่แข่งชายหญิงเต็มไปหมดแหงๆ เลย แอร๊ยยๆๆๆๆ :hao6:
-
เย้ๆ ขึ้นมัธยมแล้ว :hao5: (ปลาบปลื้มเหลือเกินเอ๊ย! อีเย็น)
-
รอวันที่หนุ่มๆ โต และ เอ็นซีหลังจากนั้น กร๊ากกก
-
เพื่อนๆกลุ่มนี้แหละที่จะช่วยพี่เสือปกป้องน้องต่าย :mew3:
-
ฮาอิน้องสอางค์มาก 555
-
พี่เฉืออออออออออออออออออออออออออ
หวงน้องมากกว่าเดิมพันเท่า
บอดีการ์ดน้องเยอะเว้ย
-
สอางค์ เจ๋งอ่ะ o13
ส่วนลูกโป่ง ก้อแปลได้ดี 555+ :laugh:
-
เปิดเทอมวันแรกก็สุโค่ยกันเลยทีเดียว
โบ้นายแน่มาก
ท่าทางจะกลายร่างเป็นองครักษ์พิทักษ์เธอตั้งแต่นาทีนี้
พี่เสือได้มือขวาแสนดีไปฉิบ
ชอบสอางค์ แต่ตัวขโมยซีนสุด...คนแปล 555
ชูป้ายไฟเชียร์แก๊งนี้
กระหน่ำบวกและเป็ดให้ไม่ยั้ง^^
ปล.ชื่นชมคุณแม่และคุณแม่ที่รักลูก เข้าใจลูกเหลือเกิน
เข้ามารอต่ายน้อยทุกวัน
ขอบคุณและเป็นกำลังใจให้คนเขียน
-
เด็กน้อยทั้งสองโตขึ้นอีกปีแล้วน้า~ พอๆกับความน่ารักของน้องต่ายเลย :man1:
พี่เสือคงต้องเครียดไปอีกหลายปีทีเดียว แค่วันแรกก็มีหนุ่มๆมองจนเหลียวหลัง
แต่ก็เบาใจไม่น้อยตรงที่มีลูกโป่งกับสอางค์อยู่ห้องเดียวกับสองแฝดนี่แหละ
ท่าทางจะเป็นไม้กันหมาได้ดีทีเดียว ถือว่าช่วยพี่เสืออีกแรง แมลงหวี่แมลงวันคงเยอะ
จากที่เห็นแอบคิดไปว่าสอางค์เป็นผู้หญิงที่น่ากลัวอยู่ไม่น้อย นิ่งและเยือกเย็นสุดๆ
อยู่กับพี่เสือได้เลย ส่วนลูกโป่งก็ให้เป็นคู่หูของน้องกระต่ายไป น่ารักทั้งคู่ :hao3:
รอติดตามเรื่องราววุ่นๆในรั้วมัธยมของสองแฝดต่อไป :z2:
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ ตอนนี้ก็น่ารักอีกแล้ว :กอด1:
-
เปิดเทอมวันแรกยังสนุกขนาดนี้
เพื่อน ๆ อย่างฮา
"ปกติสอางค์ไม่กินข้าวเช้าเหรอ ?" ลูกโป่งถาม กระพริบตาปริบๆ เล่นเอาสอางค์ปวดใจแท้ เพราะขนตาหนางอนยาวเหมือนแบมบี้กระพือพึ่บพั่บเหมือนขนนกยูง>>>>>>>>>>>>>ต่ายน้อย
-
อยากให้ถึงตอนม.ปลาย และมอเร็วๆ
พี่เสือโตเกินไวดีแท้ ตัวก็โต๊โต ยักษ์ป่าวเนี่ย
-
สอาง แม่นางช่างเด็ดจิงๆๆ o13
-
ขนาดเพิ่งเริ่มมัธยมยังอย่างนี้ ความน่ารักของน้องต่ายคงเข้าตาหลายคนแล้ว
-
"อีกเรื่อง อย่าลืมนะ ถึงลูกจะเบี่ยงเบน ก็อย่าต่อว่า ต่อไปลูกโตไปอาจพาผู้ชายมา..."
คุณพ่อคุณแม่ไม่ต้องห่วงนะ ว่าต่ายจะพาใครเข้าบ้าน
เพราะในบ้านมีผู้ชายของหนูต่ายอย่างพี่เสืออยุ่ทั้งคน
แต่ฮาลูกโป่งที่แปลความหมายด่าอ้อมๆของสอางค์
คำสั้นๆ แต่เจ็บยิ่งกว่าคำพูดของสอางค์
เอะ หรือพอกัน
-
55555555555555+ ฮาโบ้กะสอางค์อ่ะ ชอบบบ
พี่ดสือขี้หึงอ่ะ จะไปไม่รอดกะน้องเพราะขี้หึงแน่ๆ
-
ชอบสอางค์...ผู้หญิงในดวงใจ!!!
-
อ่านตอนนี้แล้วบ่องตงว่า ชอบสอางค์จัง
-
ถ้านิยายน่ารักและสนุกแบบนี้ไปเรื่อยๆนะคะ เราจะซื้อเก็บแน่นอนถ้ารวมเล่มขาย
ช่วงนี้เป็นอะไรไม่รู้ อะไที่เป็นแฝดนี่จะชอบม๊ากมาก ยิ่งเจอเรื่องนี้แล้วก็ยิ่งช๊อบชอบ
อ่านแล้วติดงอมแงมเลยค่ะ :-[ จะติดตามต่อไปนะคะะะ
-
ตอนนี้สอางค์เริ่ดมากเลยค่ะ เอาใจเจ๊ไปเลยอีหนู 55555
จากนี้ไปคงมีหนุ่มๆเข้ามาหากระต่ายอีกเยอะแน่ๆ พี่เสือเตรียมรับมือดีๆนะจ๊ะ อิอิ
-
อยากอ่านชีวิตมัธยมของคู่นี้แล้วว
-
สอางค์ เรารู้สึกว่าเธอคลิ๊กมากเลย มันใช่เลยอ่ะ
:กอด1:
-
พี่เสือหวงยิ่งกว่าพ่ออีกนะ :laugh:
-
สอางค์กับลูกโป่งเข้ากันเป็นปี่เป็นขลุ่ยเลยนะนั่น
-
ต่ายน้อยกับพี่เสือยังน่ารักเหมือนเดิม//สอางค์จะโหดไปหนายยยยยยยยย555
-
ชอบมากคะ อยากอ่านไวๆ
-
หวังว่า.........
พี่เสือจะไม่หึงโหดเกินนะ
เด๋วต่ายร้องไห้
-
555 ฮาจัมโบ้อะ แกเคยเปนตัวโกงน้าาา โดนแกล้งซะงั้น
-
โอ๊ยยย หนูสอางค์ ป้าว่าหนูด่าจัมโบ้ไปเลยตรงๆ เถอะ :laugh:
ขึ้นมัธยม ศัตรูหัวใจของพี่เสือคงเพิ่มขึ้นมากมายก่ายกอง นี่ขนาดวันแรกนะ หนักใจแทนจริงๆ
-
ชอบเรื่องนี้จังเลยค่ะ น่ารัก แต่มีความหื่นของพี่เสือหลบอยู่ในมุมมืด
คนเขียนมีสำนวนเขียนที่น่ารัก น่าอ่าน น่าติดตาม
ไม่อยากให้พี่เสือกับน้องต่ายเป็นพี่น้องกันเลย เดี๋ยวตอนโตจะมีปัญหากับสังคม อิน!!
อยากให้มาเฉลยตอนหลังจังว่าสองคนนี้ไม่ใช่พี่น้องกัน :hao4:
-
อ๊ายยดีใจตอนใหม่มาแล้วว :katai2-1:
ขึ้นม.ต้นแล้ว ต่ายเนื้อหอม แล้วเสือจะทำไงต่อน๊ออ
เดินเรื่องช้าๆก็สนุกดีนะคะ แต่ก็อยากอ่านตอนม.ปลายมากเลย55555
ปล: สอางค์เลิศนะ! คู่จัมโบ้น่าจะเหมาะ :laugh:
-
สอางค์กับลูกโป่ง o13
-
เพื่อนกลุ่มนี้ น่ารักกันทุกคนเลย ดูท่าทาง โบ้ กับ สอางค์ นี่ถ้าคู่กัน คงมันส์พิลึก 555
-
เอาแล้วไงล่ะ........ สะอางค์โคตรเท่เลย ชอบๆๆๆ
คราวนี้ค่อยสบายใจหน่อย ที่ได้อยู่ด้วยกันหมด...... รอคอยตอนต่อไปอย่างลุ้่นระทึก กว่าจะผ่านมาได้แต่ละปี โคตรลุ้นเลยอ่ะ
-
ตอบเมนต์ก่อนนะค้า เดี๋ยวจะมีเรื่องสั้นค่ะ รอปรับแก้อะไรนิดหน่อย TT
ตอบเมนต์ก่อนน้า
pare_140 = ขอบคุณค่า
Monkey D lufy = ปรบมือให้แม่จุ๋มรัวๆ กันค่า
dukdikdukdik = นั่นสิคะ T^T
Tassanee = ขอบคุณค่า
BeeRY = คนเป็นแม่ต้องมียุทธนิดนึงค่ะ 55
silverspoon = มักมีปัญหากับของกินค่ะ 55
krouy = 55 ขอบคุณค่า
sang som = ยกเครดิตให้ป้าเมย์นิดนึงน้า ^^
BitterSweet~ = แม่ต้องมีลูกล่อลูกชนหน่อยค่ะ
maru = ว๊ายย เขินแทนนนน
punchnaja = ขอบคุณมากค่า :-)
tomoe = ตอนนี้คุณแม่แย่งบท 55
gupalz = คุณแม่ลูกเล่นเยอะค่า
kwangkoyha = ขอบคุณค่า
Ali$a฿eth = ว๊ายย เค้าเขินอ่ะ เสมือนว่าเป็นแม่เองเลย
Ouizzz = น้องยังเด็กค่า อยากรู้อยากลอง 555
poppycake = ขอบคุณค่า
Windyne = 55 จริงๆ วิธีการสอนของพ่อ เราได้มาจากเพื่อนผู้หญิงค่ะ บ้านเค้าก็สอนแบบนี้ คือกินเรื่อยๆ ให้เมาที่บ้าน จะได้รู้ว่าตัวเองกินได้เท่าไหร่น่ะค่ะ เป็นการป้องกันตัวอีกแบบ
pulovely = น้องอยากลองค่ะ 555
snooppy = ขอบคุณค่า เด็กๆ ค่อยๆ โตเน้อ
greensnake = เก็บเงินสู่ขอ!? 555
punthipha = เฮ...
ReiiHarem = คึๆ รอดูต่อปายยย
nongrak = ขอบคุณค่า
PetitDragon = ว้าวว ขอบคุณค่า
PUAUNZ = แม่กันซีนลูกๆ ค่ะ
puppyluv = 555 ประสบการณ์ตรงจากเราค่ะ
tuckky = ตั้งใจจะให้เกิดความตระหนักเล็กน้อยน่ะค่ะ
Riko = ขอบคุณมากๆ เลยค่ะ
darling = ขอบคุณที่แวะมานะค้า
Lemon_Tea = ว๊ายย รู้ใจกระต่าย 55
FFS_Yaoi = ถูกต้องค่า 555
uknowvry = อ๊ายย ขอบคุณค่า
Whatever it is = ขอบคุณค่ะ
zelesz = ประสบการณ์ตรงค่ะ 555
kikikiki = เลือดไหมคะ ? 555
kissme = ต้องกินอีกเยอะๆ ค่ะ จะได้หายเมา
ohm = ขอบคุณค่า
Aoya = ขอบคุณค่ะ ถ้ามีอะไรคืบหน้าจะแจ้งให้ทราบนะคะ
Ali$a฿eth = คนแต่งก็เขินน้า
แมวเหมียว = รอวันที่เสือกินต่ายใช่ไหมคะ 555
saruttaya = เลือดสำรองด่วนนนน
MiU = 555
wan_sugi = ขอบคุณค่า
eXcelencia = พี่เสืออาจเก็บกดมานาน!?
ReiiHarem = ยั่วซะ.... 555
arisa_sa = 555 คนเขียนจะพยายามค่า
thepopper = เอิ๊กๆ
ujen = เอาอีกไหมคะ 555
Nus@nT@R@ = ไว้วันหลังจะเสิร์ฟเหล้าขาวดีกว่าเนอะ
GUNPLAPLASTIC = ขอบคุณค่า
ยัยหมูตัวกลม = ชอบไหมคะ 55
ชะรอยน้อย = ระวังเลือดหมดตัว 555
ลู่เคอOlive = ขอบคุณค่า เขียนให้ต่างจากปกติค่ะ 555
love2you = ต้องเอาให้หมดขวดค่ะ
dukdikdukdik = เมาเลยใช่ไหมคะ
whipcream = ค่ะ จะให้ค่อยๆ โตเน้อ
Maytbb = เลือดสาด!! 5555
mur@s@ki = ว๊ายย มาเป็นเพลง ขอบคุณค่ะ
cherilnatcha = เลือดเพียบเลย 555
hyuk_knok = เมากันใหญ่ 555
punchnaja = ป๋าไหมคะ 555
่patsaporn = เลือดหมดตัว 555
rabbit-orange = เลือดสำรองไหมค้าาา
Anyann = แข่งกันยั่วค่า
maemix = ต้องเรียกเลือดสำรองกันใหญ่
~มือวางอันดับ1~ = สบายตัวเลย....
malula = ขวดนี้มีเฉพาะที่พี่เสือค่ะ
Whatever it is = โตขึ้น สวยขึ้น ยั่วเก่งขึ้น 55
FRODO = โอเลยใช่ไหมคะ
JingJing = เลือดเพียบ!
BExBOY = มาม่าเบาๆ ค่ะ
gupalz = ไวน์มีฤทธิ์ยิ่งกว่าเหล้าขาวค่า
iPongPaeng = 555 คนเขียนต้องสำรองเลือดก่อนค่ะ
วัวพันปี = เมาแบบเต็มใจใช่ไหมคะ
mach201 = ผลัดกันยั่วเนอะๆ
kwangkoyha = เลือดท่วมมมม
BitterSweet~ = ใจเย็นๆ ก่อนค่า
WoonMyuk = เรียกเลือดกันใหญ่
maykiz = ว้ายๆ ฟื้นขึ้นมาก่อนค่า
tomoe = นิสัยเดิมๆ มันแก้ยากค่า
KhunToOk = ใจเย็นๆ ค่า
maru = พี่เสือร้ายไหมคะ 555
kslave = 555 เตรียมเลือดด้วยนะคะ
Tuna Omega = เล่นท่ายากบนรถเลย... (เห!?)
indy?zaka = ว๊ายย แค่เปรียบเปรยค่า 555
Poes = 555 เราไม่ไหวแบ้วค่า ตอนเดียวก็เค้นพลังสุดๆ เลย ปกติไม่ค่อยได้เขียนค่า
BeeRY = ดูยั่วยวนดีไหมคะ 555
punthipha = ขอบคุณค่า
josephine = ใจเย็นๆ ก่อนน๊า
IIMisssoMII = ขอโทษด้วยค่า ทำบ่เป็น TT ที่เขียนมีเป็นภาษาอังกฤษ(กากๆ)ค่ะ ฟิคบารามอส 3 เรื่อง (แต่อย่าอ่านเลยนะตัว เก๊าอายยย มันนานมามากแล้ว) กับพวกนิยายสั้นๆ ฉากเดียวแนวฆาตกรรม,ฆาตกรโรคจิตอะไรแบบนี้ค่ะ เราจะเขียนแนวฆาตกรรมเยอะมากช่วงก่อน 555 ประมาณความรู้สึกของเหยื่อบ้าง ความรู้สึกของฆาตกรบ้าง รักวิปริตระหว่างฆาตกรกับเหยื่อบ้าง เขียนเป็น Eng ส่งวิชา Literature ค่ะ ซึ่งอาจารย์บ่นใหญ่ว่า Scary มาก 555 เคยเขียน Myth ของตัวเองด้วย เอานั่นนี่โน่น ไบเบิลมั่ง กรีกมั่ง ทุกเรื่องเป็นคู่ชายหญิงค่ะ ที่ชอบที่สุดตั้งแต่เขียนมาเป็นบทหนังของช่วงที่เรียนอยู่ค่ะ โปรดักชั่นส์กากมาก แต่บทดีมาก (อ.หลายๆ คนชมนะ เขินมาก) เราดัดแปลงมาจากนิยายของเพื่อนอีกทีค่ะ อยากลงเหมือนกัน แต่เดี๋ยวมันเฉ่งเอา + ลบบททิ้งไปแล้ว เป็นเรื่อง Sci-fi ปรัชญาค่ะ ว่าด้วยความเป็นมนุษย์และความหวัง กึ่งๆ หนังสัญลักษณ์ด้วย แทบทุกฉาก ของทุกชิ้น ตัวละครเกือบทุกตัวเป็นสัญลักษณ์แทนหมด เป็นหนังเงียบ ไม่มีบทสนทนาค่ะ
Chichi Yuki = ขอบคุณค่า ถ้ามีอะไรเพิ่มเติมจะแจ้งให้ทราบเรื่อยๆ นะคะ
pulovely = ขอบคุณค่า
drasil = หวะ... ไหวไหมค้าา
greensnake = รอ... เวลาค่า 55
poppycake = ขอบคุณค่ะ
krouy = ขอบคุณค่ะ
Zinub = คนเขียนก็เขินค่าาา
dahlia = เป็นหนุ่มค่ะ เลยนิ่งขึ้นเยอะ 55
himenana = แรงหนุ่มค่ะ 555
inspyme.glamour = ขอบคุณค่า
yaninjinna = ผลัดกันยั่ว
takara = เอาให้คุ้ม 555
sukaz = เลือดท่วมมม
PetitDragon = เพราะเป็นเสือร้ายค่ะ 555
EunJin = ว๊ายย ใจเย็นๆ ค่า
Monkey D lufy = ใจเย็นๆ รอค่ะ
Monkey D = อิอิ ที่รักพี่เสือเชียวนะ
FFS_Yaoi = ว๊ายย เปิดเพลงแล้วใช่เลยใช่ไหมคะ
?PATTY? = เลือดหมดตัวเบยย
tuckky = เลือดสำรองด่วนนน
zelesz = ต่ายน้อยน่ารักเนอะๆ
HydrA = 555 เสือร้ายจริงๆ ค่ะ
duaen12 = เลือดไหมคะ 55
Windyne = ไม่ทำแล้วค่า 5555555
Ouizzz = หื่้นทุกเวลา
Lemon_Tea = ทั้งคู่พักร้อนอยู่ค่า
yearrayoeng = ขอบคุณค่ะ
super hero = ไม่ไหวแล้วววว
doll@love = เอาอีกไหมคะ ?
nut28phat = หวานๆ ฉ่ำๆ ค่า
Altasia = 555 ขอบคุณค่า
AnimajuS = 55 ขอบคุณที่แวะมานะคะ
sang som = ขอบคุณค่า
LoLiBamBi_say = 55 พี่เสือดุค่ะ
koikoi = ขอบคุณค่า
puppyluv = ขอค่อยๆ มาๆ นะคะ
MiU = Quote of the day!
maemix = 55 รอดูค่ะ
ujen = ขอบคุณค่า
แมวเหมียว = พี่เสือฟินเลยค่า
sunshinesunrise = รักทรหด! 55
krouy = ขอบคุณค่า
honeystar = คึๆ รอนะคะ
love2you = ว๊ายย เขินแทนพี่เสือ 555
river = โด่งดังค่า
yaoiiz = เอากลับบ้านใช่ไหมคะ 555
rabbit-orange = ขอบคุณที่แวะมานะค้า
yeyong = พี่เสือฟินค่า
IIMisssoMII = เสือร้ายไงคะ แหะๆ
duaen12 = 555 ระวังเสือดุน้า
cherilnatcha = เง้อ... น่ารักเน้อะะะ
sang som = เลยฟินกันเบยยย
mur@s@ki = พี่พีออกจะน่ารัก กะจะให้ออกอีกนะเนี่ย 555
iPongPaeng = ขอบคุณค่า
dukdikdukdik = 55 ระวังพี่เสือนะคะ
dahlia = แซวกันขำๆ ค่ะ เพราะแหย่แล้วสนุกดี 555
sukaz = ฟินกันเบยย
yuyie = ขอบคุณค่า
honeystar = ขอบคุณค่า
takara = ค่อยๆ โตเนอะ
Whatever it is = พี่เสือตีมึนค่า 555
lovelyfever = เบาๆ อร่อยๆ ค่ะ
sunshinesunrise = เป็นสาวขึ้นมาอีกหน่อย 555
Nus@nT@R@ = คราวหลังต้องแอบบบ
Anyann = อาจเกิดคดีเด็ดในบ้านได้
HydrA = ค่อยๆ เป็น ค่อยๆ ไปค่ะ
tomoe = ว๊ายย สักเป็นภาษากรีกค่ะ 555
WoonMyuk = เด็กๆ จะได้บทเรียนค่า
saruttaya = ค่อยๆ โตๆ
eXcelencia = พัฒนาการของทั้งคู่ต้องติดตามกันต่อปายยยย
IIMisssoMII = รอดูนะคะ 555
poppycake = แบบว่า อดใจไม่ไหว คึๆๆ
Chichi Yuki = 555 น้องค่อยๆ คิด ค่อยๆ โตค่ะ
PetitDragon = ขอบคุณค่ะ
ChiOln = มีคนร้ายอยู่ในครัวเรือนค่า
Huasia = ค่อยๆ โตน้า 555
puppyluv = ขอบคุณค่า
Zinub = คุณสามีกับภรรยา อ๊ายยย
greensnake = เด็กๆ ค่อยๆ โตค่า
loveaaa_somsak = ล่วงเยอะๆ 555 คนเขียนชอบบบ
nongrak = น้องบริสุทธิ์ใจ พี่ชายหวังเคลมค่า
แมวเหมียว = อยู่ในอุ้งเท้าต่ายแน่ค่า
yearrayoeng = ยังงงๆ อยู่ค่ะ ต้องรอพัฒนาการอีกหน่อย (เหมือนมีลูกเลย)
pulovely = ตอนนี้ยังค่ะ ยังรู้สึกก้ำกึ่งๆ ค่ะ น้องยังเด็กอยู่เลย ><
My_yunho = ขอบคุณค่า
maru = ไม่ค่อยหวง... แต่หวงมาก... 555
kwangkoyha = ขอบคุณค่า
koikoi = พี่เสือก็ยังเด็กค่ะ
maemix = ค่อยๆ โตค่า
~มือวางอันดับ1~ = รักกันเบาๆ น้า
tulakom5644 = ยิ่งโตยิ่งสวยค่า
CheetahYG = 555 อ่านอีกทีก็ได้นะคะ
sang som = ขอบคุณค่า
Moohwan = อยากเขียนเหมือนกันค่า ขอซุ่มสักหน่อย
snooppy = ค่อยๆ พัฒนาไปค่า
indy❣zaka = ค่อยๆ ใจเย็นๆ นะค้าาา
joycema24 = 555 ขอบคุณค่า
minenat = คนเขียนก็ปลื้มค่า
gupalz = เขิลแทนนน
PUAUNZ = เพราะเสือดุค่า
cheyp = แบ๊วๆ อิๆ
yearrayoeng = จะอัพทุกวันจันทร์ค่า ส่วนเรื่องสั้น(อื่นๆ) ไม่แน่นอนค่ะ แต่จะอัพในเพจก่อนค่ะ
sukaz = ขอบคุณค่า
inspyme.glamour = ขอบคุณคนอ่านด้วยนะคะ
zelesz = ขอบคุณมากค่า
Ouizzz = กระต่ายรอเสียตัวได้เลย 555
littleberberry = ขอบคุณค่า
BeeRY = รักกันเบาๆ เนอะ
kikikiki = ค่อยๆ ทยอยมานะคะ
honeystar = เพราะตั้งใจจะด่าเลยค่า
ohm = ขอบคุณคนอ่านด้วยนะค้า
sang som = ขอบคุณค่า
rabbit-orange = รสอูมามิค่า
silverspoon = มีสิทธิเนอะ 555
sukaz = ปากนางนี่สุดยอดค่ะ
Gemm = ขอบคุณค่า
IIMisssoMII = บางทีอาจจะเป็นผู้ชายเรียบร้อยก็ได้นะคะ =///=
maemix = พี่เสือโตเร็วค่า น้องสาวเราม.1 สูง 163 แล้วค่ะ
Ali$a฿eth = 555 อาจจะมีตาจัมโบ้มั่งค่ะ
pooinfinity = ปากนาง... ใช่ไหมคะ
Chichi Yuki = 555 รอดูค่ะ
แมวเหมียว = นางปากกรรไกรมากค่ะ
Monkey D lufy = ถูกต้องค่า แต่มีสอางค์อยู่ หุๆ
ujen = ปากนาง... สุดยอดดด
minmin96 = นางเอกของเรื่องเชียวนะคะ 555
bobie = 555 เครื่องแปลสารค่ะ
duaen12 = ป้าไม่ไหวแล้วค่าาา
MiU = ปากนางนี่.... เลยค่ะ
Poes = ใจเย็นๆ ค่า 555
full69 = เปรี้ยว เด็ดดีใช่ไหมคะ 555
1wariya1 = ค่อยๆ โต ค่อยๆ เรียนรู้ค่ะ
loveaaa_somsak = มาม่ามาทีละนิดๆ ค่า
FRODO = ประหนึ่งบุคคลสำคัญทีเดียว
GUNPLAPLASTIC = นั่นสิคะ 555
Nus@nT@R@ = มาเรื่อยๆ ค่า
Red_sister = เขิลลล ขอบคุณค่า
wikawee = ว๊ายย เหลือไว้ซักคนเถอะค่า
koikoi = กลายเป็นซี้ซะเลยยย
love2y = นางมาแรงสุดๆ
indy❣zaka = คนเขียนแก่ที่สุดค่าาา อ๊ากกก
Altasia = คนร้ายอยู่ในหมู่พวกเรานี่แหละ กร๊ากก
kwangkoyha = ด่าบางทีก็คิดไม่ทัน 555
nn~~NN = ขอบคุณค่า ยินดีต้อนรับนะค้าาา
e-ga-g = หลังๆ จะเริ่มด่าแบบสถุลละค่ะ 555
perrfungirl = หุๆ ต้องรอดูค่า
Heisei = หุๆ ตัวละครใหม่ มาแรงงงง
ormn = น่ารักทุกตอนเลยยย อั๊ยย่ะ!
ReiiHarem = ตัวละครแต่ละตัว... เปรี้ยวเยี่ยวราดค่ะ 5555
dukdikdukdik = ขอบคุณค่า
Tassanee = เหนือฟ้ายังมีฟ้าค่า
Goingunder = ปากกรรไกรค่า
gupalz = นางเปรี้ยวค่ะ
yeyong = คางเหลืองแล้วค่ะ ไม่อยากคำนวนเลยยย
JunePastra = ยินดีต้อนรับค่า
pui = ขอบคุณค่า
takara = คอยดูนะค้า 555
Zalzah_iP = เมื่อเสียสาว เอ๊ยยยย จะค่อยๆ โตค่า
iPongPaeng = ตอนมัธยมโป่งก็ซ่าเหมือนกันนะคะ หุๆ
CheetahYG = นั่นสิคะ 555
่patsaporn = ขอบคุณคนอ่านด้วยนะคะ
Zinub = ยังเหลืออีกนางค่ะ รับรอง เปรี้ยวปรี๊ดดดด
Riko = ดราม่าจะมากขึ้นด้วยยย ><
snooppy = ในที่สุดก็มีวันเน้!!! กรี๊ดดดด
cherilnatcha = นับถอยหลังกันใหญ่ 555
tuckky = ถูกต้องนะค้าา
Windyne = นางเปรี้ยวดีใช่ไหมค้า
วัวพันปี = องครักษ์พิทักษ์นางฟ้าค่ะ กร๊ากก
poppycake = โป่ง หล่อนสาบานว่าไม่ได้ตั้งใจ จริ๊งงงจริง
puppyluv = อ๊ายย ขอบคุณมากค่า
greensnake = จริงๆ นางก็รั่วและฮานะคะ 55
malula = ผิดจริงด้วยค่ะ ขอบคุณมากนะคะ จะรีบแก้ค่า
pulovely = เด็กๆ โตไวค่ะ หุๆ
FFS_Yaoi = เด็ดดวงควงสมร
nongrak = คนหน้าตา ปฏิเสธไม่ได้ค่ะ กร๊ากกก
Lemon_Tea = คนร้ายอยู่ในหมู่พวกเราค่า 555
punchnaja = เด็กๆ ต้องค่อยๆ เติบโตค่ะ
uknowvry = เธอเป็นตัวแทนสาวไทยทั้งประเทศ 55
drasil = เปรี้ยวเยี่ยวราดจริงๆ ค่ะ 555
JK = อ๊ายย ซื้อเถอะค่ะ เอาไปถมที่ นอนทับก็ได้ค่า
Anyann = เดี๋ยวสอางค์จะมีคู่หูนะคะ 555
zelesz = ค่อยๆ ทยอยมาค่า
mur@s@ki = ขอบคุณแทนน้องด้วยค่ะ
PetitDragon = เพราะพี่เสือหวังเคลม...
maru = เค้าเป็นเพื่อนสนิทกันค่า ^O^
Ouizzz = นิ่งโหดค่ะ
★MaNiMoo★ = ขอบคุณมากค่ะ จะพยายามทยอยอัพนะคะ
Yunatsu = รอดูได้เลยค่ะ 555
Whatever it is = เรื่องนี้ไม่มีตัวร้ายถาวรค่า
Aoya = พี่เสือมีวิธีค่า หุๆ
ละล้าละลัง = ขอบคุณค่า
tomoe = แบบคู่ละครหลังข่าว 555
CarToonMiZa = นิยายแจ่มใสชัดๆๆๆ!
dahlia = ตอนนี้เป็นคู่กัดไปก่อนนะคะ 555
ka[ze]na = แหะๆ ใจเย็นๆ ค่า มีดราม่าเบาๆ เอง
-
โห สอางค์นางแรงมากอะไรมากจริงๆ 555+ พี่โบ้ถึงกับหงายเงิบอ่ะงานนี้
-
555 พี่เสือ ตีเนียนจับมือเป็นพันธมิตรกับจัมโบ้ซะงั้น
ชอบลูกโป่งกับสอางค์จังเลย คู่นี้เหมือนบีหนึ่งบีสอง :laugh:
-
:hao6: ขอภาคมหาลัยเลยได้ไหมจ๊ะ
-
:o8: :o8: :-[ :-[ :m20: :m20: :hao6:
อ่านเรื่องนี้แล้วตลกที่สุด อ่านไปยิ้มไป ความจริงถ้าอิมเมจน้องต่ายมาจากอายะจัง พี่เสือก็ไม่ต่างอะไรจากพระเอกของเรื่อง
No money เจ้าของเงินกู้มาดมาเฟียโหดๆตาดุ ร่างกายสูงใหญ่ ดุดัน แข็งแรง อ่อนโยน ยังกะลอกมาจากมังงะ เรื่องนี้ทั้งดุ้นเลยที่เดียว อ่านแล้วก็เคลิ้มดี แต่ยังไม่แน่ใจว่าพี่เสือกะน้องต่ายจะทำยังไงให้ครอบครัวยอมรับได้ เพราะพ่อกับแม่เหมือนจะยอมรับได้แต่บางครั้งก็ยังแสดงอาการต่อต้านออกมาอย่างไม่รู้ตัว เป็นกำลังใจให้น้องต่ายกับพี่เสือ
:katai2-1: :katai2-1: ปอลิง.ชอบที่สุดตอนsummer wine อยากได้สามีอย่างนี้บ้างมีเซ็กส์กันทั้งวัน :haun4: :haun4:
-
ชอบลูกโป่งจัง55555555ตัวชงชัดๆเลย
พี่เสือเพิ่งขึ้นม 1 ก็สูง170แล้วเหรอคะ ต่อไปต้องสูงขึ้นอีกสินะ โฮ้ยยย อิจฉาเด็กโตไว
แต่รีบโตก็ดีนะคะ จะได้กันไม่ให้ใครมาจีบต่ายน้อยง่ายๆ แอร๊ยยย><
-
พึ่งเหนว่า ผู้แต่งตอบที่เราเม้นเรื่องฝาแฝดด้วยอ่ะ ขอบคุณค่ะ
พี่เราเค้าแฝดคล้าย ไข่ต่างใบค่ะ แต่ค่อนข้างคล้ายกันมาก^^
มาต่อเถอะน้าา คิดถึงต่ายน้อยย~ :ling1:
-
คิดถึงทั้งสองคนแล้วอ่าาาา
คนเขียนสู้ๆนะคะ
-
แค่เข้ามาตอบเม้นก็ดีใจละค่า :o8:
อ่ะแปะ
(http://upic.me/i/fl/5k1-7.jpg)
-
หายไปหลายวัน คิดถึง
-
เย้ๆ มัธยมแล้วววว
-
เข้ามารอน้องต่ายกับพี่เสือจ๊ะ
-
26. พี่เสือ น้องกระต่าย กับโรงเรียนมัธยม ๒
หลังจากเข้าแถวแล้ว สี่สหายก็กลับเข้าชั้นเรียน สอางค์เปิดพัดลมมือถือจ่อหน้า บางทีก็ส่ายไปให้เด็กผู้ชายตัวเล็กกว่าเธอด้วย
"กระต่ายมานั่งนี่" พี่เสือชี้ที่เก้าอี้ข้างตัวเอง
ส่วนลูกโป่งนั่งกับจัมโบ้ สอางค์วิ่งปรูดไปนั่งกับเพื่อนใหม่ชื่อฝนแล้ว
"นี่ฝน เพิ่งเจอกันเมื่อกี้" สอางค์แนะนำเด็กหญิงสวมแว่นอีกคน ท่าทางเรียบร้อย เจ้าตัวเลยยิ้ม
"ดีจ้า"
"ส่วนนี่จัมโบ้ เจอกันเมื่อกี้เหมือนกัน ตัวขาวๆ เล็กๆ นั่นกระต่าย ตัวเล็กๆ ขาวๆ ที่นั่งโง่ๆ นั่นลูกโป่ง ตัวดำๆ สูงๆ นั่นฝาแฝดกระต่าย ชื่อเสือ"
"เฮ้ย กูโง่ตรงไหน!" ลูกโป่งตบโต๊ะ ลุกขึ้นพรวด
"อ๋อ ตอนแรกฝนก็ไม่แน่ใจคนไหนลูกโป่ง คนไหนกระต่าย ตอนนี้รู้ละ" ฝนร้องอ๋อ ยิ้มจนตาหยี จัมโบ้กับสอางค์หัวเราะก๊าก
"โง่ใช่ไหมละ"
ฝนยิ้มรับ "จ้ะ โง่จริงๆ ด้วย"
ท่าทางจะปากร้ายไม่แพ้สอางค์ทีเดียว พี่เสือได้แต่หัวเราะในใจ มองกระต่ายน้อยที่ทำหน้าเหลอหลาไม่เข้าใจว่าเพื่อนๆ หัวเราะอะไรกัน
ส่วนคนนี้... จะซื่อไปไหนหนอ...
การเรียนวันแรกไม่มีอะไรนัก คุณครูแจกชีทและอธิบายสิ่งที่ต้องเรียนทั้งเทอมและงานต่างๆ ลูกโป่งได้รับชีทแล้วบ่นกระปอดกระแปด ส่วนจัมโบ้ก็มัวแต่หลิ่วตาให้สาวๆ จนไม่ได้ฟัง มีการสะกิดพี่เสือเป็นระยะๆ
"คนนั้นสนใจกูแน่เลยว่ะเสือ"
"เออ"
"เห้ย น่ารักอ้ะ"
"เออ"
พี่เสือตอบอย่างไม่สนใจ พิจารณาบทเรียนแล้วโล่งอก ดูท่าจะไม่ยากสำหรับต่ายน้อย เพราะที่เรียนพิเศษมาทำให้พื้นฐานน้องน้อยแข็งขึ้นมาก ส่วนที่เรียนก็เพิ่มขึ้นจากป.6 เท่านั้นเอง
พอออดดัง เด็กนักเรียนก็กรูกันไปกินข้าว ด้วยขนาดของโรงเรียนที่ใหญ่มาก ทำให้มีโรงอาหาร 3 แห่ง ฝนทำหน้าที่ถือแผนที่แล้วพลิกดู
"จะไปกินที่ไหนดีเอ่ย ?" ฝนเหมือนสอางค์มาก ทั้งเรื่องคบง่ายและปากร้าย ฝนแค่พูดจาสุภาพกว่าสอางค์เท่านั้นเอง
"โรง 3" จัมโบ้ตอบ
"นั่นโรงอาหารม.ปลาย นะ" กระต่ายน้อยว่า อ่านรายละเอียดในมือ
"กระต่ายน้อย" จัมโบ้หัวเราะหึๆ กอดคอคนตัวเล็กที่สุดในกลุ่ม "ทำไมหนุ่มหล่ออย่างพวกเราต้องไปดูเตี้ยๆ แบนๆ ของม.ต้นด้วยล่ะ จริงไหม ?"
คนฟังกลับขมวดคิ้วมุ่น หน้าตางงๆ "อะไรเหรอเตี้ยๆ แบนๆ ?"
เด็กม.ต้นแบนๆ สองคนที่เหลือเลยขยับแว่น "ถ้ามึงไม่กลัวโดนม.ปลายรุมก็ไปดิ"
"กูไม่ไป" พี่เสือตอบเด็ดขาด ขืนไปรับมือกับพวกรุ่นพี่ที่มาจีบกระต่ายอีกพี่เสือคงอกแตกตาย ทุกวันนี้แค่กันน้องไม่ให้รุ่นพี่ที่ค่ายมวยมาจีบก็เหนื่อยจะแย่แล้ว
"กูไป!" ลูกโป่งร้อง ตาเป็นประกาย "หึๆ มึงไม่รู้เหรอโบ้ ว่ากูยังสูงได้อีก"
"ดีมาก! เป้าหมายของเราคือรุ่นพี่สาวสวย หมวย อึ๋ม!" ว่าแล้วสองสหายก็แท๊กทีมมุ่งหน้าไปยังโรงอาหาร 3 เหลือแค่สองสาวกับสองหนุ่ม พี่เสือเลยหันไปบอกสอางค์
"ปล่อยพวกมันเถอะ"
ที่เหลือเลยไปกินข้าวที่โรงอาหารม.ต้น
ร้านอาหารเยอะแยะเลย... น้องกระต่ายตาวาว พี่เสือจูงมือน้องวนดูอาหารรอบหนึ่งก่อน แล้วไปจองโต๊ะ นั่นเรียกความสนใจได้เป็นอย่างดี
แค่พี่เสือก็เด่นจะแย่แล้ว ร่างสูงใหญ่หล่อเหลาเล่นเอาสาวๆ มาตามจนคอเคล็ด ส่วนกระต่ายน้อยก็ทำให้นักเรียนชายทุกคนใจสลายเมื่อเห็นป้ายที่หน้าอกนำหน้าว่า ด.ช.
"ต่ายน้อยนั่งรอนี่นะ" พี่เสือมองอย่างไม่ไว้ใจ เหมือนนั่งในสนามรบ คนรอบข้างจะสนใจอะไรนักหนา
"งั้นฝนนั่งเป็นเพื่อน จะได้สลับกันเนอะ" ฝนโดดลงมาช่วยอีกแรง เพราะได้ยินเรื่องราวสองพี่้น้องคร่าวๆ จากสอางค์แล้ว พี่เสือได้แต่มองอย่างขอบคุณ
"ต่ายจะกินไร ?" สอางค์ถามอย่างใจดี กระต่ายเลยตอบ
"เอาผัดผักกับแกงจืดจ้ะ" น้องกินเผ็ดไม่ค่อยได้ แต่ชื่อเมนูเล่นเอาพี่ชายขมวดคิ้ว
"กระต่าย กินเนื้อบ้าง ถ้าอยากโตต้องกินเนื้อเยอะๆ"
น้องหน้าม่อย "เดี๋ยวหนูกินนมก็ได้นี่นา"
"เอาเถอะเสือ วันแรกน่า" สอางค์ปราม หัวใจเจ็บจี๊ด ถ้าไม่ติดว่ายังไม่สนิทกันล่ะก็ ป่านนี้สาวแว่นปากร้ายเท้าสะเอวด่าพี่เสือไปแล้ว
ไอ้ห่าเสือ มึงไม่รู้รึไงว่าการทำให้คนสวยหงุดหงิดน่ะเป็นบาป!
พี่เสือเลยยอมแพ้แรงกดดัน ออกไปซื้อให้โดยดี
ส่วนน้องกระต่ายที่นั่งรอก็ง่วนอยู่กับการแลกเบอร์กับฝน อย่างที่พี่เสือไว้ไม่ผิด แค่น้องหยิบโทรศัพท์เครื่องเล็กขึ้นมาก็เล่นเอาเด็กหนุ่มรุ่นพี่โต๊ะข้างๆ พุ่งเข้ามาแล้ว
"โทรศัพท์สวยจังนะครับ" คนทักเป็นรุ่นพี่ม.3 หน้าตาหล่อเหลาทีเดียว เล่นเอาฝนแอบเอามือทาบอก
หญิงแท้ๆ นั่งติดกันดันไม่ทัก ทักเด็กผู้ชาย แหม่ะ!
"ขอบคุณครับ" กระต่ายน้อยขี้อาย แทบมุดหลังเพื่อนใหม่ ไม่ชอบเลยผู้ชายที่มาทักทายแล้วทำเสียงกรุ้มกริ่มๆ แบบนี้
"มาแลกเบอร์กับพี่ไหม พี่ชื่อเรย์" รุ่นพี่ยังพยายามต่อไป คนตัวเล็กหน้าแดงจัด ก้มหน้างุดๆ ช่างน่ารักสุดๆ
"...."
"น้องชื่ออะไรครับ ?" พี่เรย์พยายามต่อ "พี่ใจดีนะ อยู่ม.3/6 ครับ ถามใครก็รู้จัก"
แต่กูไม่รู้จัก... ฝนตอบในใจ รีบช่วยเหลือกระต่ายน้อย "เอาเบอร์หนูแทนไหมล่ะพี่ เพื่อนหนูขี้อายอ่ะ" ฝนเงยหน้าขึ้นมอง พี่เรย์หุบยิ้มแทบไม่ทัน ถึงฝนจะผิวพรรณดี แต่ก็ห่างไกลจากคำว่าสวยนัก
"เอ่อ... ไม่เป็นครับ ไว้พี่มาทักทายใหม่นะ" พี่เรย์รีบเผ่น เล่นเอาฝนพ่นลมหายใจพรืด
"เค้าไปแล้วล่ะต่าย"
"ฮือ... อย่างที่พี่เสือบอกจริงๆ ด้วย"
"หือ ?"
"พี่เสือบอกว่า... พวกโรคจิตบางทีก็ชอบมาขอเบอร์ หน้าตาดีๆ ก็มี" ใบหน้าหวานแทบจะร้องไห้อยู่แล้ว ฝนเลยหัวเราะก๊าก ลูบหน้าลูบหลังกระต่ายน้อย
"ฮ่าๆๆๆ เออๆ ใช่ๆ บางทีก็มีเหมือนกัน"
ไม่นานนักพี่เสือก็ฝ่าฝูงชนมาถึง ฝนรีบเล่าเรื่องทั้งหมดให้ฟังทันที พี่เสือได้แต่พยักหน้า กัดฟันกรอดๆ
เมื่อกินมื้อเที่ยงเสร็จแล้ว น้องจะเข้าห้องน้ำ พี่เสือเลยเดินไปส่ง จับน้องเข้าห้องแยกต่างหากเรียบร้อย พี่เสือเลยได้โอกาสเรียกสองสาวมาคุย
"ตะกี้ขอบใจมาก"
"เออๆ ไม่เป็นไร" ฝนตอบขำๆ
"เป็นงี้บ่อยเหรอ ?" สอางค์ถาม แต่แล้วก็โบกมืออย่างไม่ต้องการคำตอบเมื่อเห็นใบหน้าเหมือนยักษ์ขมูขีของพี่เสือ
"ไว้กูเป็นไม้กันหมาให้ละกัน" ฝนสนิทกับพี่เสือรวดเร็ว ตบไหล่เพื่อน "ไม่ต้องห่วง แนว Incest นี่สาววายแบบกูชอบบบบบ"
"หือ ?" พี่เสือขมวดคิ้วกับศัพท์ใหม่ สอางค์ยิ้มกริ่ม
"เหมือนกันเหรอฝน!? อ๊ายย" สองสาวเอามือไฮไฟว์กันแล้วหัวเราะคิกๆ น่าสยอง ก่อนจะบอกพี่ชาย
"มึงไม่ต้องห่วง มีพวกกูอยู่ ไม่มีใครกล้าเข้ามาแน่" สอางค์ตบอกปุๆ ฝนรีบพูดเสริม
"ช่ายๆ เชื่อพวกกูเถอะ ของชอบแบบนี้"
พี่เสือละเหี่ยใจ เลยตัดบทสนทนาที่ไม่เข้าใจอะไรเลย
"งั้น ขอบใจมาก กูไปดูน้องก่อน"
พี่เสือเข้าไปในห้องน้ำสักครู่แล้ว ฝนจึงหันมาสบตากับสอางค์
"สาววาย..." สอางค์เริ่ม
"มีไว้ให้ชายสะพรึง*" ฝนต่อ แล้วสองสาวก็กรี๊ดกร๊าดกันอยู่สองคน
พี่เสือผลุบเข้าห้องน้ำชายก็เจอกระต่ายน้อยโดนพราน เอ๊ย... นักเรียนชายล้อมอยู่ตรงอ่างล้างมือ
"น่ารักจังครับ เป็นผู้ชายจริงๆ เหรอ ?" ไอ้คนแรกตัวดำ หน้าตาแย่พูดเสียงหื่น ไอ้พี่เสือตัวดำอีกคนเลยคำรามก้อง ยังไม่ทันจะก้าวเข้าไป ร่างสูงๆ ของใครอีกคนก็เข้ามาช่วยกระต่ายน้อย
"ทำอะไรน่ะ!" รุ่นพี่เมื่อครู่นั่นเอง ร่างนั้นสูงกว่าพี่เสือ แต่บางกว่า
"ไอ้ห่าเรย์!" พวกพรานหนุ่มอุทาน พี่เรย์ขมวดคิ้ว ดวงตาดุ
"กระต่าย มานี่!" พี่เสือเรียกน้องเสียงดัง เล่นเอาน้องสะดุ้ง เจ้าตัวเล็กมองหน้าพี่ชายกับคนมาช่วยคนใหม่เลิ่กลั่ก
"กระต่าย!" พี่ชายเรียกซ้ำ ทำให้ร่างบางต้องรีบวิ่งไปหา หาไม่แล้วพี่เสือจะโกรธ...
...แต่แล้ว...
มือบางอีกข้างโดนเกาะกุมอยู่ ร่างสูงโปร่งของพี่เรย์กุมไว้มั่น
"ชื่อกระต่ายเหรอ ? แล้วไอ้นั่นเป็นอะไรกับเราครับ ?"
กระต่ายน้อยอยู่ในสถานการณ์น่ากลัวสุดชีวิต เบื้องหน้าเป็นหมาป่าสีขาว ด้านหลังหมาป่าเป็นนายพราน ข้างหลังเป็นเสือใหญ่
สัตว์ตัวเล็กโดนหนีบไว้ตรงกลางตัวสั่นระริก ปากอิ่มเบะออกน้อยๆ ดวงตาร้อนผ่าว
ฮือ... ทำไมมองหนูกันอย่างนั้น หนูกลัว....
"ร้องไห้ทำไม ? กลัวไอ้นั่นใช่ไหม ?" พี่เรย์พยักเพยิดไปทางพี่ชายฝาแฝด "ไม่ต้องกลัวนะ มาหาพี่เรย์มา" พี่คนใหม่โมเมคว้าเอวบางเข้าหาตัว พี่เสือหยุดไม่อยู่แล้ว พุ่งเข้าหาแล้วกระชากร่างเล็กออก
"กระต่าย! ทำไมไม่มาหาพี่!" พี่เสือตะคอกเสียงก้อง น้องน้อยยิ่งตัวสั่นด้วยความกลัว
"ตะคอกทำไมวะ! เห็นๆ อยู่ไม่ใช่เหรอว่าน้องกลัว!" พี่เรย์ขึ้นเสียง ยื้อน้องกลับ
"กระต่าย!" พี่เสือฉุดแขนน้องเล็ก บีบข้อมือบางแน่นเหมือนคีมเหล็ก
"อึ้ก! เจ็บ!"
"น้องกระต่ายใช่ไหม ? มานี่ดีกว่า เดี๋ยวพี่ไปส่งที่ห้องเรียน" พี่เรย์พยายามปลอบ แต่คิดไม่ถึงคนตัวเล็กขาวบางที่สั่นเป็นเจ้าเข้าจะสะบัดมือตัวเองออก แล้ววิ่งไปหาคนตัวดำ หน้าตาอันธพาลตรงปากประตู
"ฮืออ พี่เสือ หนูกลัว" กระต่ายน้อยโถมตัวเข้าหาพี่ชาย ซุกใบหน้าหวานๆ กับอกแน่น พี่เสืออดเงยหน้าขึ้นมองไอ้หน้าขาวนั่นอย่างท้าทายไม่ได้
"ไม่กลัวนะครับต่ายน้อย เดี๋ยวพี่เสือเลี้ยงน้ำหวานนะ ป่ะ ไปกันเถอะ" เสียงพี่เสืออ่อนโยน ไม่มีท่าทางดุร้ายสักนิด น้องน้อยเลยพยักหน้าหงึกๆ ยอมให้พี่ชายจูงมือไป
ทิ้งไว้แต่พี่เรย์ยืนอึ้งกับพวกอันธพาลด้านหลัง
"ไอ้เรย์... เด็กนั่นผู้หญิงผู้ชายวะ ?" คนหนึ่งถามขึ้น
"ไอ้ห่า! เข้าห้องน้ำชายก็ผู้ชายสิวะ!" พี่เรย์ตอบ ขมวดคิ้วมุ่นก่อนคาดโทษ "พวกมึงก็บังอาญมายุ่งกับเด็กที่กูหมายตา อยากโดนรึไงวะ!" เสียงของรุ่นพี่เข้ม ดุจัด เล่นเอาพวกนักเลงหัวหด
"แหะๆ กูจะรู้เหรอนั่นของมึง"
"ไม่รู้ก็รู้ซะ! แล้วอย่าเสือกเข้ามายุ่งอีก!"
กระต่ายน้อยพอเข้าโรงเรียนวันแรก ก็กลายเป็น 'เด็กไอ้เรย์' ตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา
น้องเล็กงอแงอยากกินน้ำแข็งไสแทนน้ำหวาน พี่เสือเลยยอมตามใจควักเงินซื้อให้แต่โดยดี สองสาวเลยมองตาปริบๆ
"กูไม่เลี้ยงพวกมึงหรอกนะ"
"แหม หยั่งกะกูอยากให้เลี้ยงตายห่า" สอางค์ปากไวตอบทันใด ฝนยิ้มๆ พูดว่า
"นี่ขอถ่ายรูปหน่อย"
"หือ ?" พี่เสือเงยหน้าขึ้นมองด้วยคำถาม สองมือยังสาละวันกับคราบน้ำหวานบนหน้านวล
"เดี๋ยว ไปที่ลับตาคนหน่อย เออๆ แถวนั้นๆ" สอางค์เสริม รีบคว้าแขนคนตัวเล็กให้ไปนั่งตรงม้าหินอ่อนหลังต้นชมพู่ บังสายตาคนภายนอกได้ดีทีเดียว
พี่เสือเลยได้แต่ลุกตามไป ไม่รู้พวกสาวๆ จะเล่นอะไรกันอีก
ฝนจัดแจงหยิบโทรศัพท์มือถือราคาแพงขึ้นมา ชี้ไม้ชี้มือ "เสือ มึงนั่งข้างน้อง"
พี่เสือขมวดคิ้ว ไม่เข้าใจว่าทำไมต้องทำตาม
"นั่งเหอะน่า รับรองมึงชอบ"
พี่เสือเลยยอมนั่ง
"ทีนี้ก็หอมแก้ม!" สอางค์สั่งต่อ หันมายืนข้างๆ ฝนอย่างตื่นเต้น กระต่ายที่ง่วนกับน้ำแข็งไสเลยเงยหน้าขึ้นมา หน้าตาตื่น
"เอ๋ ?" ช้าไปแล้ว.... พี่เสือฉกหมับเข้าที่ข้างแก้มนุ่ม ฝนสาดแฟลชอย่างบ้าคลั่ง
"กรี๊ด สุดยอดๆ ทีนี้เอาน้องนั่งตักดิ๊" พี่เสือไม่รอให้สั่งซ้ำ จับเอวบางยกขึ้นนั่งตัก มีฝนรัวชัตเตอร์ตาม
"อั๊ยหย่ะ ทีนี้จุ๊บปาก"
"อ๊ะ!" น้องอุทานอีกระลอก แต่ก็ไม่ทันพี่เสือที่จุ๊บริมฝีปากอิ่มทันใด
"อ๊ายย ต่ายน้อยน่ารัก"
"เอาอีกมะ ?" พี่เสือยักคิ้วแผล่บ อุ้มเจ้าตัวเล็กขึ้นแล้วแลบลิ้นเลียน้ำหวานที่เลอะริมปากนุ่มเบาๆ
"กรี๊ด กูยังไม่ทันได้ตั้งกล้องเลย" ฝนร้อง พี่เสือหัวเราะหึๆ อย่างอารมณ์ดี ส่วนเจ้าตัวเล็กแม้จะยังงงๆ แต่ก็พอเดาได้ว่าโดนแกล้งเลยงอแงใหญ่
"ฮื้อ... พี่เสือ! ปล่อยหนูลงนะ!" แรงเท่ากระต่ายน้อยดิ้นเร่าไม่อาจทำร้ายควาย... ไม่ใช่... เสือได้หรอก แต่พี่เสือเห็นว่าใกล้โรงเรียนเข้าเลยยอมวางน้องลงแล้วดึงเจ้าตัวบางไปสอน
"กระต่ายครับ ทีนี้ต้องระวังตัวรู้ไหม เดี๋ยวก็เจอแบบในห้องน้ำอีกหรอก"
"ฮื้อ... ก็หนูเข้าห้องน้ำตามที่พี่เสือสั่งแล้วไง" ก็จริง... พี่เสือสั่งหนักแน่นไม่ให้น้องใช้โถปัสสาวะชายแบบคนทั่วไป ให้น้องเข้าห้องน้ำให้เรียบร้อย... ก็หนอนน้อยขาวๆ น่ารักๆ แบบนั้น... มีเหรอพี่เสือจะยอมให้ใครเห็น!
"ครับ ทีนี้ไปไหนให้พาพี่ ไม่ก็ลูกโป่ง..."
"ไม่งั้นก็เราสองคน" สองสาวพร้อมเพรียงเสริม
"นั่นแหละ... ไปด้วยนะ" พี่เสือจบจนได้ กระต่ายน้อยเลยพยักหน้าขึงขัง
"จ้ะ หนูก็ไม่ชอบเหมือนกันที่ใครๆ ก็ชอบทำท่าแปลกๆ กับหนู"
พี่เสือได้ยินแบบนั้นก็วางใจ
บ่ายวันนั้นพี่เสือจูงมือน้องเข้าเรียนโดยไม่มีเหตุน่าตื่นเต้นอีก พอเข้าห้องเรียนลูกโป่งก็ปราดเข้าพร้อมกับเสียงตื่นเต้น
"นี่ๆ มึ๊งงง สาวๆ เพียบ"
"โอ๊ย พรุ่งนี้แข่งกันจีบมั๊ยเสือ" จัมโบ้ร้องลั่น แทบจะเต้นระบำกับลูกโป่งอยู่แล้ว
"เออ ดีใจด้วย ถ้าไม่ติดว่าเพื่อนมึงจะมีเรื่องแล้วนะ" สอางค์หมั่นไส้ เบรกไว้
"หา มีอะไร ?"
พี่เสือขมวดคิ้วไม่ตอบอะไร จูงมือกระต่ายน้อยไปนั่งที่ สอางค์เลยรับหน้าที่เล่าเรื่องทั้งหมดที่ได้ยินมาจากต่ายน้อยอีกที
จัมโบ้ฟังแล้วตบอกปุๆ "นี่ถ้ามีใครมาจีบต่ายน้อยอีก มาหาพี่โบ้นะ"
"จ้ะ" กระต่ายยิ้มแห้งๆ รับ
พี่เสือถอนหายใจแรง
________
Note
*Chel Chellin Cygnel FC วลี สาววายมีไว้ให้ชายสะพึงมาจากที่นี่ค่ะ https://www.facebook.com/Chellin.FC ^^'' เราทำการขอยืมมาเรียบร้อยแล้ว (จะได้ไม่เป็นนิยายเถื่อน :hao5:)
งาน งาน งาน งาน งาน เค้าส่งงานแล้ว งาน งาน งาน.....
-
อุ๊บ!
...
...
...
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด!
น้องต่ายลูกแม่ช่างน่ารักเสียเหลือเกิ๊น
หนุ่มน้อยหนุ่มใหญ่ต่างก็รุมจีบกันจนพี่เสือหัวหมุนแล้วนะเนี่ย
ฮุฮุ แต่ฝนกับสอางค์นี่สิ อร้างงงงงงงงงงงงง! สาววายหัวใจนักจิ้น อยากไปอยู่รวมกลุ่มกับสองสาวนี่ซะจริง แม่จะกดชัตเตอร์รัวๆ ไม่ให้พลาดสักชอตเลย แล้วยิ่งชอตสุดท้าย....
...
...
...
...มันหมาปากคาบลูแกะชัด! ๆ (เอ๊ะ!ไม่ใช่สิ เสือคาบกระต่ายต่างหาก อิอิ)
ปล.คนเขียนสู้ๆ เป็นกำลังใจให้ทั้งเรื่องงานทั้งเรื่องนิยายเลยค่ะ
-
หายไปนาน คิดถึงพี่เสือน้องต่าย คนแต่งด้วย อิอิ :mew4: :mew3:
-
น่ารักจริมๆ
-
ต่ายน้อยเสน่ห์แรงสุดๆ กลัวพี่เสือมีเรื่องอ่ะ :mew5:
-
:เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:ความน่ารักของต่ายน้อยทำเอาพี่เสือหนักใจ :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:
-
น่ารัก ^_______________________^ :mew1:
-
ต่ายน้อยใสซื่อมากกก น่ารักกพี่เสือก็รักน้องมากกกกก :mew1:
มาต่ออีกบ่อยๆนะคะ :katai4:
-
เหนื่อยตั้งแต่วันแรกเลยอ่ะพี่เสือ :เฮ้อ:
-
อ๊ายมาเเล้วววววว แอบสั้นไปหน่อย //โดนตบบบ บ
เป็นกำลังใจให้นะคะ
-
น่ารักมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
ขอ ก.ไก่ยาว สามร้อยตัว
-
จัมโบ้! ลากพี่เรย์ไปเก็บเลย เย้ เชียร์สองสาววาย
กรี๊ดดดดดด อยากเป็นเธอจัง อร๊ายยยยย
-
มีความสุขทุกครั้งที่อ่านเรื่องนี้ ขอบคณค่า :hao7: :hao7:
-
น้องต่ายน่ารัก พี่เสือจะสกัดไหวไหม
องค์รักษ์พิทักษ์ต่ายน้อยสู้ๆ งานหนักแน่นอน
ปล. นังโป่งอย่าแรดมากลูก แทนที่จะได้สาวจะได้ผัวซะก่อน
-
สาววายมีให้ชายสะพรึง 5555
สอางค์กะฝนได้ฟินข้ามปีแน่
พี่เรย์นี่ไม่น่าไว้ใจเลย ให้ตายเหอะจอร์จ :ling1:
-
น้องเรียนวันแรกก็มีหนุ่มมาจีบซะละ แล้วท่าทางพี่เรย์นี่จะเป็นปัญหาให้พี่เสือซะแล้ว พี่เสือจะจัดการยังไง ชอบ2สาววายสอางค์กับฝนฝีปากพอกันทั้งคู่ เป็นกำลังใจให้นะคะสู้ๆกับงานและการแต่งนิยายคะ :katai4: :katai4:
-
แค่วันแรกน้องต่ายก็ฮอทซะเหลือเกิน พี่เสือได้เป็นไมเกรนกันละทีนี้ :katai2-1:
ปล. อยากเข้ารวมกลุ่มสอางค์กับฝนจังเลย 555+
-
กรี๊ดดดดดดดดดดด น้องต่ายน่ารักอ่ะ
เรย์ไปไกลๆเลย ถ้าไม่อยากเจอเสือกัดตายนะจ๊ะ เตือนด้วยความหวังดี หึหึ
สองสาวได้ใจไปเลย อิอิ
-
น้องต่ายน้อยจะไปเป็นเด็กใครอื่นไม่ได้นอกจากพี่เสือออออออออออ
พี่เรย์หลบไปเคป่ะ คู่นี้ไม่นานคงมีต่อยปากอ่ะ เชียร์พี่เสือ
น้องต่ายน้อยดูระแวงโลกน่าสงสารมากอ่ะคะ
ขอบคุณค่ะ
-
หนอนน้อยๆ สีขาวๆ :ling1: :ling1: :ling1: :ling1:
:hao7: :hao7: :hao7: :hao6: :hao6: :hao6:
-
พี่เสือช่างเลือกเพื่อนได้ดีจริงๆ
ได้อัศวินพิทักองค์หญิงเพิ่มขึ้นอีกสองแรง o13
-
สาววายมีไว้ให้ชายสะพรึง
:laugh: :laugh: :laugh:
-
กระต่ายเป็นของพี่เสือนะ ไม่ใช้เด็กของใคร
แม่งขีตู่มาก ตอนนี้ต่ายน้อยก็น่ารักอีกแล้ว
พี่เสือปกป้องน้องดีๆหล่ะ
-
มาเจอเพื่อนสาววายตัวแม่ กรี๊ดสลบ
-
จิ้ม+แปะก่อน
//////////////////////////////////////
เมื่อ่อานจบ ความรู้สึกแรก โดนดาเมจสาววายกระแทกหน้าอย่าแงรง
สอางค์กับฝนเธอเกิดมาเผื่อสิ่งนี้
ต่ายเสือ คุณค่าค่าที่สาววายคู่ควร (กรรม)
อาหมวยต่าย นับวันชักจะมีแรงดึงดูดขึ้นมามากขึ้น พี่เสือจะไหวมั๊ยเนี่ย(ได้ยินเสียงคำรามเบาๆ)
ตอนนี้ จัมโบ้นี่น่าร๊ากกกก สนใจพี่สาวมั๊ยจ๊ะ :impress2:
รอตอนต่อไปค่า จิ้ม+ กดเป็ดให้แล้วค่า :mew1:
ปล.ปัญหาหนักหนามากเท่าไร เป็นเครื่องพิสูจน์ได้ ถ้าเราผ่านมันไปได้ แสดงว่าเราทนกว่าสิ่งใดๆค่า :hao7:
-
เค้าละอยากเป็นตัวละครหนึ่งในเรื่องนี้จริงๆ คอยอัดไอ่พวกหม้อน้องต่ายไห้เละเป็นจุนช่วยเสือชะมัด ฮึ่ยยยยยยย :katai1: :katai1: :katai1:
-
รอตั้งหลายวัน ได้อ่านยาวสมใจอยากเลย ขอบคุณมากครับ
-
อิพี่เรย์แม่มมึนได้ใจจิงๆน้องต่ายเป็นของคุณตั้งแต่เมื่อไรของพี่เสือตะหาก
-
คิดถึงต่ายน้อยกับพี่เสืออออ
ถ้าม.ต้นเราเป็นแบบสอางค์หรือฝนนะ มันคงฟินาเล่เกินจะบรรยาย 55555
ปล. ชอบเวลามีมุขแอบด่าพี่เสือน่ะค่ะ ฮามาก พี่เสือตัวดำหรือแรงควายไรแบบนี้ 5555 ช่างเป็นพี่ชายที่น่าหมั่นไว้อะไรแบบนี้ :laugh:
-
น้องต่ายน่ารักมากๆ :mew1:
-
อร๋าย น้องต่ายน่ารัก หุหุ
-
เรื่องนี้มีคู้รองไหมอ่ะ :katai2-1:
-
กรี๊ดดดด ขอแตะมือสอางค์และฝน :hao7:
สาววายจงเจริญจ้ะ พี่เสือก็หมั่นโชว์ซีนหวานให้พอได้กระชุ่มกระชวยหัวใจเยอะๆเน้อ ฮิฮะ><
พี่เรย์...หล่อก็ไม่ได้หมายความว่าจะแย่งน้องต่ายไปจากพี่เสือได้หรอกนะ ฮึ!!!!
-
หวานตลอดดด :-[
-
:เฮ้อ: น้องต่าย เป็นแบบนี้แล้วจะรอดป่ะเนี้ย กลัวแทน
-
ชอบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบ
ต่ายน้อยน่ารักไม่เปลี่ยนแปลงเลย
มาต่ออีกไวๆนะคร้าบ อยากให้มาต่อทุกวันเหมือนเดิมเลย
-
กระต่ายน้อยน่ารักจัง :-[
เห็นพี่เสือหวงกระต่ายไม่รู้ประสาแบบนี้แล้วอยากลองอ่านแบบตอนที่กระต่ายตีตัวออกห่างจากพี่เสือจัง
ชอบเห็นเสือคลั่งอ่ะ 5555555
-
คุณพระ!
สอางค์กับสาวฝนเธอเป็นสาววายในตำนานป่ะเนี่ยยยยย
ฮาาาาาา ชอบเพื่อนซี้คู่นี้อ่ะ!
อินุ้งเรย์นี่ยังไง
หล่อๆแบบนี้ให้จับโบ้จับทำเมียเลยดีมะ?
บังอาจมายุ่งกับเมียพี่เสือ
เดี๊ยะ...
ชอบตอนนี้ฝุดๆเลยอ่ะ
ต่ายน้อยดูโอชะไปเลย กร๊ากกกกกก
/ลูบปากอยากชิมเนื้อกระต่าย
-
:hao7: เสือเอ๊ยยย ดูต่ายน้อยแบบ ตามติดกระชั้นชิดเลยนะ 555++ คลาดสายตาไม่ได้ :hao6:
-
หนักใจแทนพี่เสือ น้องใสเกินไปจนดูเหมือนช่วยเหลือตัวเองไม่ค่อยได้
งานเข้าหนักแต่สู้ๆนะเสือนะ
เป็นกำลังใจให้คู่แฝด :กอด1:
-
:haun4: :m25: :jul1:ฟินไว้ก่อน รักต่ายอะ น่าร๊ากกกกกกกกก มว๊ากๆ เมื่อไหร่จะโตซักที กำลังรอให้พี่เสือกินอยู่ อยากเห็นพี่เสือร้อนแรงอะ :hao6: :hao6:
-
ชอบสาววายสองคนนี้จริง ๆ เข้าคู่เป็นปี่เป็นขลุ่ย
พี่เรย์แน่ใจนะว่าจะผ่านด่านองครักษ์พิทักษ์ต่ายน้อยได้
-
ชอบสองสาวนี่จังเลยยยย
พี่เสือกับน้องต่ายน่ารักมากเลยตอนนี้ :hao3:
-
:mc1: ขโมยต่ายน้อยกลับบ้าน
-
ต่ายน้อยน่ารักตลอดดดดดด
o13 o13
-
555 สาววายมีไว้ให้ชายสะพรึง
พี่เสือได้โอกาส จัดเต็มให้สองสาวจิ้นกระจาย :impress2:
-
แฟนคลับสาววายเพิ่มอีกคนหนึ่งแล้วสิ 5555 :laugh:
ตาพี่เรย์นี่สงสัยจะโดนแม่ไม้มวยไทยพี่เสือแน่ ๆ เลย :m16:
-
:hao7: พี่เสือท่าจะเหนื่อยนะงานนี้
ต่ายน่ารัก
-
สอางค์ ฝน ลูกโป่ง เลือกเพื่อนได้เหมาะมากๆ o13 o13 :mew1: :mew1: :mew1: ให้ต่ายน้อยนะ
-
ยังไมาทันรน้องต่ายก้อโดนหมายตาซะแร้ว
งานนี้พี่เวือได้ยุ่งอีกแน่ เร้วๆนี้ม
5555555+ ^______________
-
ตอนแรกก็ไม่ค่อยแน่ใจสอางค์เท่าไรว่าใช่หรือเปล่า
คราวนี้ชัดเจนแล้ว พลังของสาววายเหลือล้นจริงๆ
ยิ่งได้ผนึกกำลังกับฝนด้วยแล้ว พี่เสือสบายใจได้เลย
แต่ฝูงหมาป่าก็น่ากลัวพอกัน โดยเฉพาะพี่เรย์สุดหล่อ
เห็นอย่างนี้แล้วก็นึกเป็นห่วงน้องต่ายน้อยแล้วสิ :เฮ้อ:
อย่างนี้บรรดาองครักษ์ต้องไม่ให้คลาดสายตาได้เลย
ส่วนพี่เสือก็ต้องควบคุมอารมณ์ให้มากกว่านี้นะ
เดี๋ยวเผลอทำน้องเจ็บและร้องไห้อีกล่ะยุ่งเลย
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ :กอด1:
-
ฝน กะ สอางค์
ผีย่อมเห็นผีใช่ม่ะ 55
สะใจฉากในห้องน้ำ ไอ้พี่เรย์อึ้งเลย เข้าใจผิดนึกว่าต่ายน้อยกลัวเลย ที่ไหนได้ กลัวเมิงอ่ะแหละ 55++
กระต่ายจะโตไปแบบไหนนะ แบบนี้ก็ไม่ไหว อ่อนไปซื่อไป ไม่ทันคน
-
เรย์เข้ามาวุ่นวายทำไมเนี่ย
-
สงสัยพี่เสือต้องจัดการไอ้พี่เรย์ที่ตามจีบต่ายน้อยแล้ว
-
อิพี่เรย์ ชะตาแกใกล้ขาดเต็มทีแล้วนะ 5555555555
ชักจะเริ่มเปลี่ยนใจ มาจับคู่ จัมโบ้ กับ ลูกโป่ง แล้วอ่ะ มันน่าจะฟินทีสุด ฮิๆๆๆๆ :katai2-1:
-
ต่ายน่ารักอ่ะ อ่านไปกรี๊ดๆไป เหอะๆๆๆ
-
พี่เสือ คิด พูด ทำ วางแผนการเรียน ทำทุกอย่างเพื่อต่ายน้อย จริง คือเสือรักต่ายน้อยมาก ๆๆ อะ อยากให้สองพี่น้องโตเร็ว ๆ จะได้เห็น
ด้านอื่น ๆๆ บ้าง คือต่ายน้อยน่ารักมากๆ ๆ พี่เสือก็หล่อในและเลิศในสายตาน้องเสมอ สรุปเรื่องนี้น่ารัก Perfect 555 :katai2-1:
-
อร๊าย หายไปหลายวันอ่า
วันนี้ได้อ่านแล้ว มันฟินสาววายจริงๆ
ยังไงก็ชอบสอางค์ เหอ เหอ
-
ต่ายน้อย ไม่โตขึ้นเลยลูก
-
ต่ายน้อยที่น่ารัก :mew1:
-
ข่าวลือมั่วนั้น 'ต่ายเด็กเรย์' ผิดล่ะๆ
น้องต่ายเป็นของพี่เสือต่างหาก
จี๊จ๊ะ นี่แค่เรย์คนเดียวก็ทำเอาน้องหวาดกลัวล่ะ
ผู้ชายในโรงเรียนมีอีกกี่คนก็ไม่รู้จะมารุมหิ้วกลับบ้าน
เสือ ตั้งกององค์รักษ์พิทักษ์ต่ายน้อยเถอะ
เพาะสองสาววายจะตามไปปกป้องที่ห้องน้ำชายก็คงไม่ได้ใช่มั้ยล่ะ
-
:katai1: :katai1:
:mew1: :mew1:
-
อยากเป็นน้องต่าย แต่แบ๊วไม่พอ ฮ่าๆๆ :z1:
-
สาววาย เท่านั้นที่จะครองโลก 5555
น้องโตขึ้นพี่เสือก็เหนื่อยขึ้น
อยากตบเรย์ เหอะๆ เดี๋ยวเหอะๆ
พี่เสือจะมีสาวๆ เข้ามา มั้งมั้ยเนี่ย
-
เวรกรรมพี่เรย์...หารู้ไม่ มาแหยมกับพี่เสือ..
(ว่าแต่พี่เสือจะสู้ได้ไหมเนี่ยยยยยยยยยย)
-
แจ้งขอความร่วมมือ + ถ้อยแถลง
วลี "สาววายมีไว้ให้ชายสะพรึง" พบต้นฉบับแล้วค่า ต้องขอขอบคุณ คุณ tremor ด้วยนะคะที่แจ้งเข้ามา ^^ เราได้ทำการขออนุญาตเจ้าของวลีไว้เรียบร้อยแล้วค่ะ มาจากเพจนี้นะคะ https://www.facebook.com/Chellin.FC
^^
-
สงสารพี่เสือ :katai2-1:
-
รับทราบค่ะ
ถ้ารู้จักจะบอกให้นะคะ
-
น้องต่ายต่อไปแฟนคลับเพียบแน่เลย
แต่ก็คงจะมีคนไม่ชอบตามมาอีกด้วยเปล่า
เสน่ห์แรงสุดๆ ดีนะมีเพื่อนๆ ช่วยเพียบ
-
สาววายมีไว้ผู้ชายสะพรึงค่า~~~~~
กลุ่มนี้เข้าถึงสาววายสุดๆ เชียร์กันอย่างออกนอกหน้าด้วย
แถมทำให้เขาสวีทกันยิ่งขึ้นอีก เชียร์ๆ~~
-
อะไรจะน่ารักขนาดนี้ลูก ต่ายน้อย อั๊ยๆๆๆๆๆ
-
อยากเห็นอิมเมจน้องต่ายจังค่ะ :m28:
บรรยายภาพน้องต่ายกับพี่เสือได้น่ารักมากกกก :m1:
-
สาววายมีไว้ให้ผู้ชายสะพรึง
โอ้ยยยย ชอบๆๆ นี่เป็นสาววายตั้งแต่ยังเด็ก น่ากลัวละเกิน~
พี่เสือต้องเตรียมรับมือกับหนุ่มๆที่เข้ามาจีบน้องต่ายให้ดีๆละ
นี่แค่ขนาดม.ต้น อั๊ยยะ ถ้าขึ้นม.ปลาย แล้วจะขนาดไหน
หนักใจแทนคนน่ารักอย่างกระต่าย ใครเห็นใครก็ชอบ
-
วันนี้ไปเดินเล่นกระทู้เรื่องทั่วไป มีคนถามหาเรื่องราวของฝาแฝดที่รักกันเอง
เลยได้มาอ่าน แล้วก็ไม่ผิดหวัง เรื่องน่ารักมากมาย แม้ไอ้แฝดพี่จะหื่นเกินอายุ
ไปหน่อย แต่ก็นะ วัยกำลังอยากรู้อยากลองแบบนี้ แค่ประถมก็ไปไกลแล้ว
น้องต่ายน้อยจะรอดถึงมหาวิทยาลัยไหมเนี้ย (เอาให้รอดมัธยมต้นก่อนดีกว่านะ)
ยิ่งได้อ่านตอนพิเศษ หือ.......... พี่ยิ่งรักยิ่งห่วงยิ่งหลงไหลน้องแบบนั้น
การใช้ภาษาอ่านง่าย ไม่ค่อยมีคำผิด สอดแทรกการสอนเล็กๆ โดยเฉพาะ
สรุปสั้น ชอบมากเลยค่ะ
-
เมื่อไหร่จะโตเนี่ยยยยย
-
เราไม่รูนะ ใช่อันนี้รึเปล่า
https://twitter.com/momapmu/status/322389544865521664
-
กระต่ายน้อยน่ารกเกินไป ไม่ไหวทน เอร้ยยย อยากได้ :-[ :-[ :-[ :man1:
-
น่าร๊อกอ่ะ :-[
เดี๋ยวขโมยมาฟัดเองซะเลยต่ายน้อยเนี่ย :man1: :man1: :man1:
-
สงสารพี่เสือจังท่าทางจะงานเข้าเยอะเพราะน้องต่ายน่ารัก//
-
:call: :call: เมื่อไหร่จะมาน้อออออออออ :mew2: :mew2:
คิดถึงเสือกับต่ายน้อยยยยยยยยยยย :mew6:
-
รอพี่เสือ น้องต่าย รักสุดติ่ง
-
น้องกระต่ายของพี่เสืออออออ
ฟินอ่ะ
น่ารักที่สุดดดดดดด
:mew1: :mew1: :mew1: :mew1:
-
เข้ามารอน้องต่ายกับพี่เสือ
-
27. พี่เสือ น้องกระต่ายกับคนที่มาจีบ
[/b]
วันแรกๆ กระต่ายน้อยโดนจีบแทบทุกที่ ทั้งที่เนียนๆ เข้ามาบ้าง เข้ามาตรงๆ ขอเบอร์บ้าง แต่เพราะการ์ดแข็งแรงอย่างลูกโป่ง จัมโบ้ สอางค์และฝนอยู่ด้วยตลอด กระต่ายน้อยเลยรอดตัวมาได้
เผลอแป๊บๆ สองพี่น้องก็อยู่โรงเรียนมัธยมได้เดือนที่สองแล้ว พี่เสือยังคงป้องกันน้องอย่างแข็งขัน แถมยังมีเรื่องชกต่อยกับเรย์... ไอ้หน้าขาวที่มาบังอาญจีบน้องน้อยตั้งแต่สัปดาห์แรก โชคดีที่ไม่ถึงหูครู
พี่เสือเลยยิ่งดังใหญ่ เพราะเรย์เป็นถึงประธานนักเรียนและขาใหญ่คุมชั้นม.ต้น คนที่กล้าต่อยกับเขาแล้วชนะมีไม่กี่คน
พี่เสือเป็นหนึ่งในนั้น วันนั้นพี่เสือกับจัมโบ้ตะลุมบอนกับรุ่นพี่ม.สามอย่างไม่กลัวฟ้ากลัวฝน มีลูกโป่งเป็นกองเชียร์ใกล้ๆ
พี่เสือคว้าหมับเข้าที่คอเสื้อของเรย์ ถึงตัวจะสูงกว่า แต่เรย์ที่เป็นแต่ชกต่อยกับรุ่นเดียวกันมาตลอดไม่สามารถสู้พี่เสือที่ซ้อมมวยมาตั้งแต่เด็กได้แน่ๆ
พี่เสือฟันศอกใส่ ร่างสูงของเรย์ก็ลงไปนอนคู้งอก่องอขิงแล้ว
"กูไม่เอาเรื่องมึง แต่ห้ามมายุ่งกับน้องกูอีก!" พี่เสือสบถซ้ำ จัมโบ้จัดการลูกกระจ๊อกของเรย์เสร็จแล้วปัดมือ
"เออ กระต่ายถือเป็นน้องกูด้วย ถ้ามีเรื่องกับกระต่าย ก็ถือว่ามีเรื่องกับกู" เห็นแบบนี้จัมโบ้เองก็เป็นเทควันโดสายดำแล้ว รูปร่างหนา สูงใหญ่นั้นชวนผวาไม่น้อย
"ไปเหอะ เสือ โบ้" ลูกโป่งร้องเสียงแจ้ว ไม่มีส่วนร่วมสักนิด กระโดดหยองแหย็งตามเพื่อนต่างไซส์
หลังจากนั้นชื่อเสียงพี่เสือก็โด่งดัง น้องกระต่ายที่ไม่รู้เรื่องอะไรด้วยก็พลอยปลอดภัยไปด้วย เพราะขนาดเรย์ เจ้าพ่อคุมม.ต้นยังพ่ายให้เด็กม.หนึ่งแฝดพี่แล้ว ใครจะไปอยากยุ่งกับพี่เสือเล่า
หนำซ้ำกระต่ายน้อยยังมีจัมโบ้ขนาบข้างอีก ส่วนสองสาวนั่นก็ปากกรรไกรเสียจนไม่มีใครกล้าเข้าใกล้ พี่เสือเลยไว้วางใจขึ้นมากจนกล้าปล่อยให้น้องไปซื้อขนมกับสาวๆ ได้แล้ว
"นี่ๆ เธอน่ะ" รุ่นพี่ม.ปลายมัดหางม้าคนหนึ่งสะกิดพี่เสือ
"?"
"เสือใช่ไหม ?" ใบหน้าน่ารักของเด็กม.ปลายทำให้จัมโบ้รีบสอดปาก
"ใช่ครับ มีอะไรฮะพี่ ? ผมจัมโบ้นะ"
"คือเพื่อนพี่น่ะ" รุ่นพี่คนนั้นยิ้มกวนๆ พยักเพยิดไปทางรุ่นพี่อีกคนที่ยืนหน้าแดงอยู่ไม่ใกล้ไม่ไหล "ชอบน้องอ่ะ มันชื่อแจงนะ เบอร์ 06XXXXXXX"
รุ่นพี่ที่มาคุยกับพี่เสือหลิ่วตา "คุยกันได้ มันเป็นดาว รร. อยู่ห้องม.4/2"
พี่เสือแค่พยักหน้าแล้วไม่สนใจอีก จนกระทั่งจัมโบ้ช่วยสานความสัมพันธ์ให้
"นี่ มึงพี่แจงๆ" ลูกโป่งช่วยสะกิดอีกแรง ชี้ชวนให้ดูรุ่นพี่สาวหน้าตาน่ารักที่อยู่อีกฝั่ง
"ใครเหรอ ?" น้องกระต่ายถาม มองบ้าง
"เค้ามาจีบพี่เสือของต่ายน้อยไง" ลูกโป่งตอบ หัวเราะหึๆ ส่วนสองสาวแทบเขกกบาลเพื่อนโง่
น้องเล็กชะงักกึก "เค้าชอบ...พี่เสือเหรอ ?"
ลูกโป่งยังไม่สำเหนียกถึงเงาทะมึน "ช่ายๆ เดี๋ยวพี่เสือก็มีแฟนแล้วน้าาา" ยังไม่วายล้อเลียนน้องเล็กอีก พี่เสือเลยฟาดกะโหลกเข้าให้
"หุบตูดไปเลย! ไม่มีอะไรครับต่ายน้อย ไม่ต้องไปสนใจนะ"
แต่คำปลอบใจของพี่ชายไม่อาจเรียกรอยยิ้มกลับมาสู่หน้าหวานได้
พี่คนนั้นชอบพี่เสือ... กระต่ายน้อยกอดตุ๊กตาเสือน้อยแน่น พี่เสือไปซ้อมมวย ปล่อยน้องอยู่บ้านคนเดียว... กับคุณแม่
ดวงตากลมหวานร้อนผ่าว...
...พี่คนนั้นน่ารัก มีหน้าอกด้วย พี่เสือต้องชอบแน่ๆ ขนาดจัมโบ้กับลูกโป่งยังชอบเลย
หัวใจดวงเล็กบีบแน่น เจ็บปวดไปหมด
ทำไมกัน... ?
ทำไมถึงเจ็บปวดขนาดนี้ ?
พี่เสือเคยส่งยิ้มให้พี่คนนั้นด้วย...
พี่เสือชอบพี่คนนั้น... พี่เสือกำลังจะมีแฟน...
...แล้วต่ายน้อยล่ะ ?
"พี่จ๋า" เสียงหวานคราง หยาดน้ำอุ่นๆ อาบแก้มนวล
เสียงเคาะห้องเบาๆ ขัดจังหวะ ทำให้น้องเงยหน้าจากเสือน้อย ไปเปิดประตู
"คุณแม่ ?"
"ต่ายน้อย กินไอติมไหม อย่าบอกพ่อนะ... อ้าว ร้องไห้ทำไม ?"
ลูกชายคนเล็กรีบเช็ดหน้า "ไม่มีอะไรจ้ะ"
แต่คุณแม่ไม่ยอม "มีอะไรรึเปล่า ? ที่โรงเรียนเป็นยังไงบ้าง ? ทะเลาะกับเพื่อน ?"
น้องส่ายหน้า คุณแม่เลยปิดประตู จับคนตัวเล็กนั่งบนเตียง
"มีอะไรบอกแม่ได้นะลูก ร้องไห้ทำไมครับ ?"
กระต่ายน้อยกัดริมฝีปาก กอดคุณแม่แน่น ร้องไห้โฮ ความอดทนที่มีพังทลายไปหมด เจ็บปวดเหลือเกิน
"ฮือ คุณแม่ พี่เสือจะมีแฟน คนนั้นเค้าน่ารัก เค้าชอบพี่เสือ ฮือออ"
คุณแม่พอฟังภาษากระต่ายรู้เรื่อง เลยลูบหลังลูกชายเบาๆ "ดีแล้วนี่ครับ พี่เสือมีแฟนน่ารัก"
"แต่..." น้องสูดจมูกแรง "ทำไมหนูปวดใจไปหมดเลย ?"
"โอ๋ๆ" คุณแม่กอดลูกชายตอบ "หนูเหงาไงลูก ต่ายน้อยอย่าร้องไห้เพราะเรื่องนี้ให้พี่เห็นนะลูก พี่เสือเป็นหนุ่มแล้ว มีแฟน ต่อไปก็แต่งงาน กระต่ายน้อยจะยึดพี่เสือไว้คนเดียวตลอดไปไม่ได้"
พี่เสือมีแฟน... แต่งงาน... แค่คิดหัวใจก็ร้าวรานแล้ว
"ไม่เอานะ... ไม่เอา หนูไม่ให้มี!"
"อย่างอแงนะลูก พี่เสือจะลำบากใจรู้ไหม"
กระต่ายน้อยรักพี่เสือ... มือเล็กปาดน้ำตา
ถ้าหากพี่เสือรักคนอื่นที่ไม่ใช่ต่ายน้อย.... มันเจ็บปวดไปหมด... น้ำตามันก็ไหลออกมาเอง... อยากให้พี่เสือกอด ปลอบโยน จูบแค่น้องคนเดียวเท่านั้น
...แต่พี่เสือกำลังเป็นหนุ่ม... อีกหน่อยจูบของพี่เสือก็ต้องเป็นของคนอื่น ผู้หญิงพวกนั้นก็จะได้อยู่ในอ้อมแขนแข็งแรงของพี่เสือ เสียงทุ้มๆ อ่อนโยนพวกนั้นพี่เสือก็จะพูดเพื่อคนอื่น
กระต่ายน้อยนั่งตัวงอ
เจ็บปวดจากหัวใจแล่นไปทั่วทั้งร่างกาย...
...ไม่ใช่ของกระต่ายอีกต่อไป
น้ำตาเม็ดแล้วเม็ดเล่าไหลรินอาบแก้ม
"พี่เสือลำบากใจ ?"
"จ้ะ ถ้าหนูร้องไห้พี่เสือจะลำบากใจนะ"
พี่เสือลำบากใจ....
พี่เสือไม่ใช่ของกระต่ายน้อย...
ร่างเล็กกัดริมฝีปากแน่น
กระต่ายน้อยรักพี่เสือ... รักมากกว่าชีวิตตัวเองอีก... ถ้าหากพี่เสือลำบากใจ... กระต่ายน้อยคงไม่มีความสุข
ใบหน้าหวานแหงนเงยขึ้นสบ มองคุณแม่ด้วยน้ำตา "งั้นหนูจะไม่ร้องจ้ะ หนูรักพี่เสือ... จะไม่ให้พี่เสือลำบากใจ" เสียงหวานสั่นเครือ ร่างเล็กสั่นเทา คุณแม่ปวดใจไปด้วย แต่ถึงอย่างไร... กระต่ายน้อยจะต้องเติบโต
"ดีมากจ้ะ เก่งมากนะคนดี"
คืนนั้นเอง กระต่ายน้อยพยายามไม่ซุกเข้าหาอ้อมกอดพี่ชายเหมือนทุกคืน
ร่างเล็กเตือนตัวเองตลอดเวลาว่า พี่เสือไม่ใช่ของกระต่ายแล้ว...
พี่เสือขมวดคิ้วอย่างฉงน
"โกรธอะไรพี่เหรอที่รัก ?" เสียงทุ้มลงท้ายนั้นช่างอ่อนโยนจนน้องใจสั่น กัดริมฝีปากนั่นกลั้นเสียงสะอื้น
ต่อไปนี้... พี่เสือจะเรียกที่รักกับคนอื่นๆ ต่ายน้อยก็ห้ามร้องไห้
"เปล่าจ้ะ" เสียงหวานเบาหวิว พี่ชายจับร่างเล็กพลิก แล้วเท้าแขนคร่อม
"เปล่าแล้วทำไมร้องไห้ หือ ?"
"นะ... หนูไม่ได้ร้อง" กระต่ายน้อยเอามือปิดหน้า เนื้อตัวสั่นเทา พี่เสือค่อยๆ เอามือน้องออก
"งั้นมองหน้าพี่นะคนดี"
ถ้าหนูร้องไห้... พี่เสือจะลำบากใจ...
...ถ้าให้พี่เสือลำบากใจ กระต่ายสู้ยอมทนรับความเจ็บปวดนี้ไว้คนเดียวดีกว่า
มือน้อยๆ ค่อยปล่อยออก ใบหน้าหวานเนียนใสช่างดูเปราะบาง ดวงตากลมโตมีน้ำตาเอ่อ พี่เสือจุมพิตเปลือกตาบางอย่างระมัดระวัง
"มีอะไรบอกพี่นะ"
"หนูจะไม่ร้องไห้" เสียงหวานสั่นพร่า ใครฟังก็รู้ว่ากำลังกลั้นเสียงสะอื้น พี่เสือปวดใจนัก
"ทำไมครับ มีอะไรบอกพี่เสือนะที่รัก"
"เพราะพี่เสือจะมีแฟน... แล้วพี่เสือจะลำบากใจ"
พี่เสือนิ่งอึ้ง นึกโกรธลูกโป่งไม่ได้ เอาเรื่องโง่ๆ มารบกวนสุดที่รักเขาได้อย่างไร!
"ไม่นะ พี่เสือจะไม่มีแฟน"
"แต่... แต่... คุณแม่บอกว่า..." เสียงหวานขาดห้วง เอาสองมือปิดปากแน่น
พี่เสือค่อยๆ ดึงมือออก กลัวว่าน้องจะหายใจไม่ออก "คุณแม่ไม่ใช่พี่เสือ พี่เสือสาบานนะคนดี ว่าพี่เสือจะไม่มีแฟน ต่ายน้อยจะเป็นคนสำคัญสำหรับพี่ตลอดไป"
ร่างเล็กถอนสะอื้น "ฮึก... คนเดียวนะ ?"
"ครับ คนเดียว" ดวงตาสีดำสนิทของพี่เสือหนักแน่น ซื่อตรง น้องเล็กเลยร้องไห้โฮ สองแขนเรียวกอดคอพี่ชายแน่น
"รักหนูคนเดียวนะ อย่ามีแฟนนะ"
พี่เสือช้อนบั้นท้ายนุ่ม ค่อยๆ ลุกขึ้นให้น้องนั่งตัก "พี่เสือสาบาน"
"รักหนูนะ รักหนู"
"ครับ พี่รักกระต่าย รักที่สุดเลย" พี่เสือมัวเมากับกลิ่นกายหอมหวาน ท่าทางออดอ้อนน่าเอ็นดู ผิวเนื้อนุ่มนิ่มแนบชิดร่างหนุ่มจนตรงกลางตัวปวดไปหมด
น้องค่อยๆ ปล่อยมือออก หน้าแดงก่ำ ดวงตามีหยดน้ำตาเกาะพราว "นะ... หนู"
พี่เสือยิ้ม ปวดหนึบไปหมด อยากรังแก... อยากร่วมรัก... อยากข่มขืน...
มือใหญ่ค่อยๆ สอดไปยังใต้เสื้อนอนหลวมโคร่งตัวเดียวของน้องเชื่องช้าราวกับงูพิษ
"ให้พี่นะ ?" เสียงทุ้มนุ่มชวนหลงใหล น้องเล็กไม่เข้าใจนักเลยถามเบาๆ
"ให้อะไรจ๊ะ ?"
"ทั้งตัวต่ายน้อย... ให้พี่นะ ?"
มือสากของพี่ชายค่อยๆ ดึงออกจากภายใต้เสื้อนอนตัวหลวมที่กลายเป็นกระโปรง แล้วค่อยๆ ปลดกระดุมน้องออกช้าๆ
"จ้ะ" เสียงหวานพึมพำแผ่วเบา ก้มหน้างุดๆ อย่างอับอาย แม้ไม่เข้าใจอะไรนัก แต่ถ้าพี่เสือต้องการ... แล้วกระต่ายให้ได้ กระต่ายก็จะให้...
พี่เสือมองภาพนั้นอย่างเอ็นดู
"พี่จะไม่ทำให้เจ็บเหมือนตอนป.หกนะครับ"
"อื้ม" เสื้อตัวหลวมหลุดออกไปอย่างง่ายดาย พี่เสือวางน้องลงกับเตียง ซอกซอนจุมพิตไปทั่วซอกคอขาวเนียน ฝากร่องรอยสีแดงสดไปทั่ว ปาดลิ้นเลียชิมรสหอมหวาน
"หวาน" เสียงทุ้มพึมพำ แลบลิ้นเลียต่ำลงมายังยอดอกสีชมพู ขบกัดรีดเค้นจนร่างเล็กสั่นระริก
"อึก... พี่เสือ ทำไมต้อง อา..." ริมฝีปากพี่ชายดูดยอดอกนิ่มจนแข็งจัด ปาดลิ้นละเลงน้ำลายไปทั่วรอบฐาน อีกมือหนึ่งไม่ปล่อยให้ว่างเว้น บีบคีบหนีบแนบแน่น จนแผ่วหลังบางสะท้าน แอ่นโค้งเข้าปากพี่ชาย
"อา... พี่จ๋า" เสียงหวานเบาหวิว พี่เสือยังคงโลมไล้หยอกล้อกับยอดอกตึงแน่น แต่ทำไมมันหวิวๆ ไปหมด ? แถมกลางลำตัวยังอึดอัดอีก...
พี่เสือเห็นน้องมีอารมณ์ร่วม จึงกระหยิ่มยิ้มย่อง เลื่อนมือไปกอบกุมหนอนน้อยน่ารัก นวดเคล้นเบาๆ เย้าหยอกด้วยเสียงทุ้มหวาน
"หืม แน่นไปหมดเลย ? ให้พี่ช่วยนะครับ ?"
"อะ... อย่าจับ พี่จ๋า อย่าจับ... มัน อา..." มือใหญ่เคล้นหนักผ่านผ้าบางๆ ของกางเกงในสีขาวตัวจิ๋ว
"จะดีเหรอ ? ต่ายน้อยทำเป็น ?"
ใบหน้างดงามส่ายไปมา ดวงตาแวววาวด้วยน้ำตา "ไม่เอานะ พี่... อ๊ะ!" อุทานเสียงหลงเมื่อพี่เสือล้วงเข้าไปในกางเกงใน หนอนน้อยน่ารักค่อยๆ ผงกหัวทักทายพี่เสืออย่างเริงร่า หากเจ้าตัวกลับอับอาย พยายามหนีบสองขาสั่นระริกเพื่อปกปิด
"ไม่ต้องอายนะทีรัก" พี่หลอกล่อ ค่อยๆ แหวกเข่าเนียน "ให้พี่เสือมองนะครับ"
"อ๊ะ อาา อย่ามองนะ..." สายไปเสียแล้ว พี่ชายจอมลามกแหวกขาเนียนจนแบะออกกว้าง กลิ่นกายเด็กน้อยหอมหวานฟุ้ง พี่เสือสูดดมแล้วเล็มเลียบริเวณต้นขาขาว
"ต่ายน้อยน่ารักจะตาย... น่ารักไปหมดทุกส่วน อืมม" ปากจูบ ขบกัดตรงใกล้ๆ ท่อนลำเล็กของกระต่ายน้อย
"พี่เสือ อาา อย่า... ตรงนั้น มัน.... จั๊กจี้..." น้องหลับตาแน่น พี่เสือค่อยๆ ไล้เล็มขึ้นบน ตวัดปลายลิ้นคล้องกับสองถุงนุ่มนิ่ม ดูดกินอย่างเอร็ดอร่อย มือก็หยอกเย้ากับช่องทางหอมหวานไปด้วย
"ตรงนี้ ?" เสียงพี่เสือลามกเหลือเกิน นิ้วมือหยาบหนาค่อยๆ ดันเข้าไปตรงก้นเด็กน้อย ปลายลิ้นสูด ดูดสองถุงน้องแรงจนร่างบางแอ่นหยัด
"อาาาา"
ถุงเล็กๆ หดเกร็ง ร่างน้อยสั่นระริกเกร็งแน่น ปากทางด้านหลังตอดรัดแน่น หยาดน้ำสีขาวขุ่นพุ่งออกจากปลายหัว
"อ๊ะ!" น้องน้อยเกร็งไปหมด ตัวชายิบ หายใจหอบถี่จนพี่เสือต้องจูบปลอบโยน
"ถึงแล้วเหรอ ?"
ดวงตากลมโตมองพี่เสืออย่างเลื่อนลอย เห็นได้ชัดยังอยู่ในภวังค์แสนหวาน
"อา..."
"ให้พี่ทำต่อนะ ?"
"อา... อื้ม..." ริมฝีปากนุ่มถูกบดเบียดช่วงชิงคำตอบไป พี่เสือโหมจูบ สอดปลายลิ้นเกี่ยวกันอย่างเอร็ดอร่อย อีกมือนวดคลึงช่วงล่างของน้องเล็กที่เรียบเนียนไร้แม้ขนสักเส้นอย่างรุนแรง จนร่างเล็กที่เพิ่งสุขสมมาสั่นระริก บดเบียดขาเนียนไปมา แนบร่างกายอันหอมหวานกับพี่ชายด้วยสัญชาติญาณ
"อื๊อ..."
บริเวณต้นขาเนียนเกร็งแน่น ร่างกายโยกไหวอย่างรุนแรง พี่เสือนวดเคล้นแรงขึ้นเพราะรู้ดีว่าเจ้าตัวขาวกำลังจะถึงอีกแล้ว
พี่เสือละริมฝีปากออก น้องกระดกตัวอย่างหวามไหว ปล่อยน้ำรักพวยพุ่งออกมาอีกครั้ง
"สองครั้งเลย" พี่เสือหัวเราะอย่างเอ็นดู จูบแก้มเนียนปลอบใจ
"เอาอีกทีนะ" พี่เสือค่อยๆ เลื่อนกายไปยังท่อนล่าง เครื่องเพศของน้องชายยังชูคอ อวดท่อนลำเล็กขาวสะอาด ปลายหัวแดงจัด พี่เสืออ้าปากง้างงับเข้าไปทั้งท่อน ห่อแก้มดูดดุนเร้าอารมณ์
"อา... อา... อย่า พี่จ๋า..."
เข่าทั้งสองข้างหนีบแน่น มือน้อยจิกศีรษะพี่ชายจนขึ้นข้อขาว พี่เสือดูดเลียปลายหัวหยักสีแดงน่ารัก รูดขึ้นลงแล้วดูดแรงจนแก้มตอบ น้องน้อยรู้สึกเหมือนโลกตีลังกา แกนกลางท่อนเล็กสั่นระริก เนื้อตัวสั่นเทา ร่างไร้เรี่ยวแรง เอวบางแอ่นโค้งกับแรงดูดกลืน
"อ๊ะ อา อา หนูจะ... อ๊าาาา" น้องกรีดร้องเสียงหวาน หลับตาแน่น ร่างกายเกร็งเขม็ง ปลดปล่อยของเหลวที่เหลือเพียงแค่น้ำใสๆ จนสุดทุกหยาดหยด พี่เสือแลบลิ้นเลียกลืนกินจนหมดสิ้น
"อร่อย" พี่เสือยิ้ม หยิกแก้มเนียน คนตัวเล็กจึงได้ลืมตาขึ้นแช่มช้า ใบหน้าหน้าแอร่มสีชมพูช่างน่ารัก ดวงตากลมโตแวววาวหวานฉ่ำ
"ละ... แล้วพี่เสือล่ะ ?" เสียงหวานถามค่อยๆ จำได้ว่าครั้งสุดท้ายที่ทำนั้นจบลงด้วยน้ำตา
"หืม ? เดี๋ยวพี่ไปจัดการเอง ต่ายน้อยรอก่อนนะ" พี่เสือคลุมผ้าห่มให้คนน่ารัก "เดี๋ยวพี่มาเช็ดตัวให้ จะได้นอนสบายๆ"
กระต่ายน้อยกลืนน้ำลายเอื๊อก รวบรวมความกล้าผงกหน้าน้อยขึ้นดูท่อนล่างพี่ชาย
ท่อนลำแข็งแรงโป่งนูน ดูดดันออกมานอกกางเกง ท่าทางอึดอัดเหลือเกิน แต่กระนั้นพี่เสือยังคงอ่อนโยนกับเจ้าตัวน้อย
"ที่รักครับ นอนพักก่อนนะ"
น้องชายกัดริมฝีปากอย่างชั่งใจ ก่อนถามกล้าๆ กลัวๆ "ขะ... ของพี่เสือ... ให้หนูทำไหม ?"
พี่เสือสูดลมหายใจลึก เมื่อครู่ก็เกือบหน้ามืดข่มขืนสุดที่รักไปแล้ว ตอนนี้ยิ่งเสี่ยงใหญ่ เพราะเจ้าตัวเล็กยังอยู่ในห้วงอารมณ์หวามไหว
"ไม่ต้องนะคนดี เดี๋ยวพี่จัดการเอง"
น้องเล็กเลยหน้าม่อย กำมือแน่น "อะ... ปะ..ปาก" เสียงหวานสั่นเทา ไม่มั่นใจเลยแม้แต่น้อย แต่พี่ชายยังรอฟังจนจบ แม้ร่างกายจะอึดอัดเข้าขั้นใกล้ระเบิดก็ตาม
"ปาก... หนูทำให้... นะ"
"อา... สุดที่รักของพี่" พี่เสือกอดเจ้าตัวเล็กแนบแน่น ให้เอวบางถูไถกับเจ้าเสือน้อยที่ชูคอผงาดเป็นการเตือน "พี่สาบานแล้วไง ว่าจะไม่ทำให้ต่ายน้อยไม่ชอบอีก"
กระต่ายน้อยผงะกับความใหญ่โตแล้วตอบเสียงสั่น "กะ.. ก็ตอนนั้นหนูไม่ยอม..."
"ตอนนี้ยอม ?" พี่เสืออดใจไม่ไหว ลูบไล้เรือนกายขาวเนียนไปทั่ว
ใบหน้าเล็กร้อนฉ่า แดงจัดน่ารังแกเป็นที่สุดค่อยๆ พยักเบาๆ พี่เสือเลยปลดกางเกงออก
"ค่อยๆ นะที่รัก"
เจ้าตัวเล็กร่างกายเปลือยเปล่าคุกเข่าลงตรงหน้าพี่ชาย ท่อนลำใหญ่โต ถมึงทึงชูคออย่างน่ากลัว กระต่ายน้อยกลืนน้ำลายอย่างหวาดผวา ก่อนเสียงของพี่ชายจะดังขึ้นเหนือศีรษะ
"ที่รักครับ ไม่ต้องทำก็ได้ ลุกขึ้นมา"
สองมือแข็งแรงของพี่เสือคล้องเข้าที่รักแร้ จะดึงคนตัวเล็กขึ้นมา แต่กระต่ายน้อยหลับตาปี๋ ง้างงับท่อนลำเข้าไปทั้งท่อน!
"อุ๊ก!" พี่ชายถึงกับจุก เพราะน้องเล็กที่ทำไม่เป็นครูดโดนเอาฟันเน้นๆ
กระต่ายน้อยสะดุ้งเลยรีบคายออก เงยหน้ามองด้วยดวงตาแป๋วแหววจนพี่เสือต้องยิ้มปลอบ สอนเสียงหอบ "อย่าให้โดนฟันนะครับ"
น้องว่าง่าย แลบลิ้นเลียปลายหัวหยักอย่างลังเล ก่อนจะอมเข้าไปทั้งแท่ง... แต่จนสุดไม่ได้เพราะขนาดใหญ่โต... พี่เสือร้องซี๊ด... ไม่นานนัก แท่งร้อนผ่าวภายในโพรงปากนุ่มๆ อุ่นๆ ก็ขยายตัวขึ้นอีก ใหญ่คับปากเล็กจนน้องครอบไว้ไม่ไหวจึงค่อยๆ คายออก
พี่เสือหายใจหอบ ทั้งภาพน้ำตาและเสียงครางแสนหวาน สัมผัสนุ่มอุ่นภายในโพรงปากปะปนกันมั่วไปหมด พี่เสือหลับตาแน่น ปากพร่ำบอกเสียงขาดห้วง
"ไม่ต้องแล้วครับ... เลียเฉยๆ นะ"
น้องเล็กมองพี่ชายกล้าๆ กลัวๆ ก่อนจะแลบลิ้นแตะเบาๆ ท่อนลำขนาดมหึมานั้นก็ชักกระตุกแล้วพ่นน้ำขุ่นขาวร้อนจัดออกมา! กระต่ายน้อยหลบไม่ทัน จึงได้แต่หลับตาปี๋ ปล่อยให้น้ำรักของพี่ชายฉีดพ่นใบหน้านวลเนียน พี่ชายจึงค่อยๆ ลืมตา หายใจหอบ
ภาพตรงหน้านี่มันน่า...
...ข่มขืน...
ใบหน้าหวาน เล็กเท่างบอ้อยหลับตาปี๋ น้ำรักขาวข้นเลอะเปรอะเต็มใบหน้าทั้ง จมูกโด่งเล็ก ริมฝีปากอิ่ม และแพขนตาหนายาวงอน
พี่เสือครางเสียงทุ้ม ใช้มือตัวเองรูดชักไม่กี่ที ก่อนจะฉีดพ่นอีกรอบ น้องเล็กไม่ทันลืมตาหนี พี่ชายก็จ่อให้พ่นโดนใบหน้าหวานหยด
"อา..."
"อะ..." เสียงหวานอุทานเบาๆ เช็ดน้ำกามพี่ชายออกจากใบหน้าอย่างงงๆ พี่เสือจึงได้สติ รีบอุ้มสุดที่รักตรงดิ่งไปยังห้องน้ำ
"อย่ากิน!" พี่เสือสั่งห้ามคนตัวเล็กที่เอานิ้วแตะน้ำกามพี่ชายแล้วจะเอาเข้าปาก
กระต่ายมองหน้าพี่ชายอย่างไม่เข้าใจ "ก็พี่ยังเสือกินได้..."
"พี่เสือแข็งแรงเลยกินได้ น้องต่ายไม่แข็งแรงกินไม่ได้" พี่เสือตอบแบบกำปั้นทุบดิน รีบเปิดน้ำฝักบัว อาบน้ำให้น้อง
ไม่ต้องบอกว่ากระต่ายน้อยมีปฏิกิริยาอย่างไร น้องพยักหน้าหงึกๆ อย่างเชื่อสนิทใจ แล้วอ้าแขนออกเพื่อให้พี่ชายอุ้มขึ้นนั่งบนเคาเตอร์อ่างล้างหน้า
พี่เสือถอนหายใจเบา พอน้ำอุ่นดีแล้วจึงค่อยๆ ชำระคราบคาวออกจากหน้านิ่ม
"ขอบคุณครับ"
น้องเงยหน้าตามเสียงทุ้มนั้น ไม่เข้าใจนัก "?"
"ขอบคุณสำหรับทุกอย่างครับ พี่มีความสุขมากจริงๆ" เสียงทุ้มนั้นอ่อนโยน กระต่ายน้อยสัมผัสได้ถึงบางอย่างที่แผ่วเบา... อ่อนหวาน แต่กระนั้นเขาก็ยังเด็กเกินกว่าจะรู้ว่าคืออะไร
พี่เสือล้างคราบกามออกจนใบหน้าหวานใสหมดจด ค่อยๆ จุมพิตข้างแก้ม ริมฝีปาก ปลายจมูกและเปลือกตาทีละจุดอย่างแผ่วเบา เชื่องช้า...
"ขอบคุณพระเจ้า ขอบคุณพ่อแม่... ขอบคุณทุกคนที่ทำให้กระต่ายน้อยเกิดมาบนโลกใบนี้... ให้พี่เสือมีความสุข"
น้องเล็กโอบกอดร่างสูงใหญ่แนบแน่น "หนูดีใจ... ที่พี่เสือมีความสุข..." พี่เสือโน้มตัวลงให้ใบหน้าอยู่ระดับเดียวกับคนตัวเล็ก
"จริงเหรอ ?" พี่เสือถามยั่วเย้า ใช้ปลายจมูกโด่งของตัวเองเขี่ยกับปลายจมูกเล็ก โด่งรั้น
"อื้ม" น้องยืดตัวเล็กน้อย จุ๊บริมฝีปากพี่ชายบางเบา "หนูเกิดมาเพื่อให้พี่เสือมีความสุขนะ"
"ขอบคุณครับ" พี่เสือกอดร่างน้อยแน่น แทบกลืนหายไปกับอก
"หนูรักพี่เสือ... ไม่ว่าพี่เสือจะเป็นของใครหนูก็รัก ไม่ว่าพี่เสือจะรักใคร..." เสียงหวานแผ่วเบา... และเสียงนั้นคงมีเพียงตัวเองที่ได้ยิน
___
คำตาม
:really2: :really2: งีบไปตอนห้าโมงค่ะ กะว่าสองทุ่มกว่าๆ จะตื่นขึ้นมาอัพ มาทำงาน ที่ไหนได้หลับยาว.... :katai1: ขอโทษด้วยนะคะ มาดึกเลย.... :z10:
ระยะพอมีมาม่าให้กินบ้างค่ะ :z13: เพื่อให้ได้อารมณ์ ฟังเพลงนี้ไปด้วยนะคะ http://www.youtube.com/watch?v=Yy5cKX4jBkQ
ปล. ขายของค่ะ
เรื่องสั้น Mr. Summer Time = นิยายปรัชญา ว่าด้วยความตาย ตัวตน การยึดติดค่ะ พื้นฐานจากคติฮินดู พุทธ และเต๋าค่ะ http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=38010.0
เรื่องสั้น The moon and the woodcutter นิทานพระจันทร์และคนตัดฟืน = เรื่องสั้นตอนเดียวจบ เรื่องโรแมนติกของมนุษย์โลกและดวงจันทร์ผู้สูงส่ง
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=38114.0
-
ตายอย่างสงบ...
-
จัดไป
ขอบคุณคนเขียนที่แต่งเรื่องราวน่ารักแบบนี้ให้อ่าน
-
:m25: :m25: :m25:นานๆมาทีเล่นเอาพูดไม่ถูกเลยอะ :z1: :z1: :z1:รู้แต่ว่าโคตรชอบเลย :o8: :o8: :o8:
-
ก้าวหน้าไปอีกขั้น :mew3: :mew3:
-
อุบะ ยังไม่เคลียร์เรื่องที่ต่ายเข้าใจผิดเลยยย T^T ดราม่าน่ากลัววว
-
เฮือกกก ตายสนิท :-[ :hao7:
หนูเกิดมาให้พี่เสือมีความสุข....ประโยคนี้โคตรจะฟินเลยค่ะ
-
โฮ้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
ตายค่ะตาย งานนี้เลือดหมดตัวแย้วววววววว :jul1: :jul1: :jul1: :jul1:
ช่วงแรกๆแบบเฟลทั้งจัมโบ้ ลูกโป่ง แล้วก็คุณแม่เลย
ไม่เข้าใจหัวอกพี่เสือกับน้องต่ายเอาซะเล้ยยยยยยยยยยย :katai1: :katai1: :katai1:
แต่พอช่วงหลังนี่ ทำเอาความโกรธละลายหายไปกับเลือดหมดเลยค้าาา อิอิ :katai3: :katai3: :hao7:
-
อืม มาม่าจริง ๆ คนอ่านก็พลอยน้ำตาซึมตามต่ายน้อยไปด้วย ความรู้สึกที่เหมือนเค้าจะไม่รักเราแล้วนี่มันทรมาน
คุณแม่ก็หวังดีอ่ะนะ แต่ต่ายน้อยก็เด็กเกินกว่าจะจัดการอารมณ์ความรู้สึกตัวเองได้นี่ สุดท้ายร้องให้พี่เสือเห็นอยู่ดี
ก็ยังดี กลัวต่ายน้อยกลั้นไว้แล้วน้องจะทรมานมากกว่า เป็นอันปลอบใจแช่มชื่นกันไป :hao6:
ดูเหมือนสองคนจะรักกันลึกซึ้งขึ้นทุกวัน พี่เสือน่ะรักเป็นนานแล้ว ส่วนน้องกำลังเรียนรู้และตามไปติด ๆ
แต่ต่ายน้อยก็รักพี่ชายไม่แพ้กัน ซึ้งๆ
ขอบคุณค่ะ
-
น่าร๊ากกกกกกก
-
อุตะ!
ทั้งหอบ ทั้งหื่น ทั้งแอบขำ
โอย...ปวดหนึบแทบต่ายน้อย(?)
ปวดทำไม...ไม่ได้มีเหมือนสองคนนั้นซะหน่อย!
ชอบค่าาาาา
ชอบความรู้สึกของต่ายน้อย ที่รักพี่เสือในทางแบบนั้นแต่ยังไม่รู้ตัว
สงสารน้องที่ยังไม่รู้ความรู้สึกที่แท้จริงของตัวเอง
เอาจริงๆตอนแรกที่อ่านแอบโกรธคุณแม่นิดหน่อยนะ
แต่นึกขึ้นได้ว่าคุณแม่ยังไม่รู้ความจริง...เลยสอนต่ายน้อยไปแบบนั้น...
มาม่ามีได้ แต่พอเห็นเค้าลางว่าจะมีมาม่าแนวนี้
แอบสงสารต่ายน้อยอ่ะ ไม่อยากให้น้องต้องเจ็บปวดเพราะความรู้สึกตัวเอง
เฮ้อ...
-
หนูต๋ายน่ารักอะ อิพี่เสือยังคงหื่นเหมือนเดิม อิอิ
-
พี่เสือทำไมหื่นจังเลย :haun4: แต่เค้าชอบนะเนี่ย น้องต่ายทำไมซื่อจังลุก เดี๋ยวนี้มัธยมเค้าเริ่มสอนวิชาเพศศึกษาตอนชั้นไหนนิ เมื่อไหร่น้องต่ายจะได้รู้กับเค้าบ้าง :hao6:
-
เลือดพุ่ง
-
มาแล้วๆๆๆๆ
พี่เสือ-น้องต่าย :mew3:
-
ตายน้อยโตไวๆน๊า แบบนี้เหมือนน้องเจ็บปวดหัวใจตลอดเวลาเลย TT สงสารน้องต่าย เข้าใจความรักไวๆน๊า
ชอบมากเลยที่น้องบอกว่าเกิดมาเพื่อทำให้พี่เสือมีความสุข ชอบ ชอบ ชอบ -////-
-
เป็นมาม่าเสียเลือดพุ่งกระฉูด :z3:
ต่ายน้อยรักพี่เสือ เจ็บปวดใจ
แต่ยังเด็กเกินไปเลยไม่รู้ว่ารักแบบไหน
รักแบบอยากครอบครอง
พี่เสือต้องรักหนูคนเดียวสินะ
เสียใจกับต่ายน้อยที่ยังไม่เข้าใจความรู้สึกตัวเอง
เลยต้องเจ็บปวดเงียบ ๆ ยิ่งคุณแม่บอกว่า
พี่เสือต้องมีแฟน แต่งงานออกไป
แค่นี้ต่ายน้อยก็เจ็บปวดแล้ววววววว~~~~~
พี่เสือจ๋า พี่เสือ...
พออ่านพาร์ทหลังแล้วพี่เสือหื่นเนอะ !! :a5:
จะไม่ทำให้เจ็บเหมือนตอน ป. 6
โอ้แม่เจ้า !! พี่เสือออออออออ เสือหื่นจริง :hao6:
อยากให้ ม. ปลายไว ๆ อิอิ
-
ต่ายอย่าคิดมาก เสือไม่รักใครนอกจากต่ายหรอก
-
พี่เสือออออออออน้องต่ายยยยยยมันช่างน่ารักอ่ะ//อร๊ายยยยยเลื่อนไปอีกขั้นพี่เสือไม่มีแฟนหรอกต่ายน้อยถึงต่ายน้อยไม่มีหน้าอกพี่เสือก็ชอบบบบบ หึหึ
-
:hao7: มีความสุข แต่เช้าเลยฉัน :hao7:
-
เอร๊ยยยยย ต่ายน้อย เสียสาวซะแล้ว >///<
-
:hao7: :hao7:
:hao6: :hao6:
:m25: :katai2-1:
:z1: :z1:
:pighaun: :pighaun:
:haun4: :haun4:
:jul1: :jul1:
:jul1: :jul1:
:jul1: :jul1:
-
น้องยังไม่รู้ความรู้สึกตัวเอง
น้องต่ายรู้ว่ารักพี่เสือแต่ไม่รู้ว่ารักแบบไหน
พี่เสือมันหื่นจริงๆ ถ้าน้องโตกว่านี้อีกนิด
เสร็จพี่เสือแน่ ขนาดตอนนี้ก็เกือบหมดตัวแล้ว
:hao7: :ling1:
-
หายาก ปกติมีแต่รักหวาน ใสๆ พอกุ๊กกิ๊ก แต่ตอนนี้มัน....=//w//= ..ถึงจะไม่ขึ้นนั้นก็เถอะ
หนูกระต่ายน่ารักที่สุด~~~~~
-
อย่าน่ารักมากสิพี่เสือจะอดใจไม่ไหวแล้วนะ>,<
-
:z1: :z1: :z1: จะว่าอะไรได้
-
มาม่านี้่แค่ทิชชู่คงไม่พอ คงต้องเอามานวมมาอุดจมูกด้วย :pighaun:
-
น้องต่ายน่ารักกกก
แต่น่าสงสารตอนคิดว่าพี่เสือจะมีแฟน
โธ่ลูกพี่เสือรักหนูจะตายจะมีคนอื่นได้ไง
ดีใจมาอัพแล้ว คิดถึงคนเขียนๆๆ
-
ต่ายน้อยน่ารักเกินไปแล้ว อย่าว่าแต่อดใจแทบไม่ไหว แต่เรานี่อดทนใจไม่ไหวเหมือนกัน อยากเห็นเสือกับต่ายรักกันสักที (รักแบบลึกซึ้งงงงงง)นะ 555
-
เจอตอนนี้เข้าไปตายสนิทเลย ไม่เจอกันพักเดียวน้องน้อยน่าฟัดขึ้นเป็นกอง
ขยันทำตัวน่ารักอย่างนี้จะให้พี่เสือทนอยู่เฉยๆได้ยังไงกันล่ะเนาะ :hao6:
ใจหนึ่งก็อยากให้น้องเป็นเด็กน้อยอย่างนี้ตลอดไป อีกใจก็อยากให้โตไวๆ
จะได้รับรู้สิ่งที่พี่เสือพยายามแสดงออกจะบอกน้องน้อยอยู่ทุกวัน
ว่าสิ่งที่พี่เสือทำและพูดมันมากกว่าพี่ชายรักน้องชายแล้วนะหนูน้อย :man1:
รอน้องเติบโตไปพร้อมๆกับความรักของพี่เสือนะจ๊ะ
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ :กอด1:
-
:impress2:
-
โอ้วววววว
น้องต่ายหึงอ้ะ เจ๊ชอบมากกก~~~~~~!!!!!
ก้อเรยทำให้พี่เสือได้อานิสงค์ หื่นใส่น้องอย่าเต็มที่
:haun4:
-
พระเจ้าาาาาาาาาา
จู่ๆ ก้อมีฉากเรียกสีเลือดบนใบหน้าแบบนี้ขึ้นมาาาาาาา
ต่ายน้อยเอ้ยยยย หึงหวง ทำไรไม่ถูกจนน่าสงสาร T T
บวกหนึ่งค่าา ชอบจริงๆ เรื่องนี้ รอทุกวันเลย :katai3:
-
:m25: :m25: :m25:
:mew1: :mew1:
-
แค่นี้น้องยังคิดไปไกล
วันไหนพี่เสือต้องทำกิจกรรมโรงเรียนร่วมกับผู้หญิง
น้องจะคิดไปถึงไหน แต่ทำไมดูเหมือนเสือได้ประโยชน์ยังไงไม่รู้แฮะ
-
อาเมน......
ขึ้นสวรรค์กันเลยทีเดียว~~~~
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดด! น้องต่ายลูกแม่!
น่ารักน่าฟัดซะเหลือเกิน
ขยันทำให้พี่เสือรักพี่เสือหลง แถมยังขยันให้คนอ่านรักคนอ่านหลง
ลูกใครเนี่ย อยากจับใส่ตะกร้ากลับบ้าน
-
น่ารักอ่ะ :heaven :heaven
-
:jul1: :ling1:ขอนอนตายอย่างสงบกับช่วงเวล.....ของสองพี่น้อง ชอบที่น้องเริ่มมีพัฒนาการรู้จักหึงพี่เสือ แต่น้องก็ยังไม่เข้าใจความรู้สึกที่มีต่อพี่เสือว่ามากกว่าพี่น้อง น้องต่ายต้องค่อยๆเรียนรู้ไป อีกไม่นานเสือคงจะได้กินต่ายหมดทั้งตัวแล้ว :katai2-1:
-
อ๊า.............เเหะๆ หึหึ วู๊ว~~~~ ฟินจ้า :heaven
-
ต่ายน้อย :haun4:
-
เลือดหมดตัว :m25:
ตายอย่างหวานๆ ลอยละล่องไปในปุยฝ้ายนุ๊ม นุ่ม
บวกและเป็ดขอบคุณน้องต่ายและพี่เสือเท่าไหร่ก็ไม่พอ
ขออีกและบ่อยๆ
ชอบบบบบบบบบ
:mew1:
-
:o8: เขินแบบเก็บอาการ แต่จริงๆในใจเป็นแบบนี้ :hao6: :hao7:
ต้องขอบคุณเจ๊ดาวม.4/2นะ ที่ทำให้น้องต่ายโตเป็นหนุ่มและพี่เสือได้แอ้มน้องแบบนี้ 5555
-
และแล้วก็มาถึงจุดนี้จนได้ แต่ลูกจ๋าทั้ง 2 คนยังแค่ม.1 ต่อไปจะมีปัญหาไรอีกมั้ยน้อออ
แต่ที่แน่ๆโบ้โดนพี่เสือเขกหัวแน่
-
ชอบเรื่องนี้จริงๆนะเนี่ย มันกิ๊วก๊าวใจ555+ :-[
-
ชวนน้องเล่นจ้ำจี้อีกแล้ว
อ๊ายยยยยย เขินแทน >/////<
-
มีความสุขกับการอ่านเรื่องนี้ เนื้อเรื่องน่ารัก ถึงเป็นแนวที่ไม่เคยอ่านแต่ก็เขียนได้สนุกมาก ๆๆ พี่เสืออย่างทุ่มเทเพื่อน้องต่าย เมื่อไหร่สองพี่
น้องจะโตเสียที รออ่านตอนโต ๆๆ ขนาดยังไม่โต พี่เสือก็จะกินต่ายวันไม่รู้กี่รอบ 55
-
:jul1: เลือดพุ่ง
นึกว่าจะมีแต่พี่เสือเสียอีกที่หวงน้อง
ดีใจแทนพี่เสือ :m18:
-
น้องต่ายพาเจ้ดราม่าาาาาาาาาาาาาาาแงงง้ๆๆ :z3:
แต่ดูยังไง้ยังไงพี่เสือก็โหดเสมอต้นเสมอปลายนะอืม...
จัมโบ้ ท่านพี่เล่นมาเป็นแพคคู่กับพี่เสือหมาตัวไหนจะเข้าใกล้ต่ายหรอ5555555555
รอตอนต่อไปค่ะ เอื้อกกกก :haun4:
-
พี่เสือนี่ต้องขยันสังเกตุต่ายน้อยบ่อยๆนะ เด๋วน้องคิดมาก....
-
พี่เสืออ่อนโยนจุงเบย :-[
-
เข้ามารายงานตัวว่าตามอ่านเรื่องนี้และรอให้คนเขียนมาอัพอยู่ทุกเมื่อเชื่อวัน
อ่านเรื่องนี้แล้วมันซ่าบซ่านหัวใจดีแท้ พี่เสือมีแรงดึงดูดทางเพศสูงมากนะ :katai1:
คนแต่งคิดเนื้อหาได้แหวกดี ชอบนะเนี่ย
ปล. อยากบอกว่าตอนนี้ซี้ดดดดมากกกกก :haun4: นี่ท่าพี่เสือได้เสียกับน้องกระต่ายจริงคงเลือดพุ่งกว่านี้อ่า
ชอบๆ อัพบ่อยๆน้า เป็นกำลังใจให้เสมอ ขอบคุณค้าบบบบบ :กอด1:
-
ทั้งสุขทั้งซึ้ง
-
ลูกโป่งกับคุณแม่เกือบทำเสียเรื่องแล้วไหมหละ
ถึงจะชี้ให้เห็นถึงความเป็นจริงที่อาจเป็นไปได้ก็เถอะ
ดีนะที่พี่เสือเซ้นส์ดีพลิกสถานการณ์ได้ทัน ไม่ง้้นต่ายน้อยจะเจ็บปวดสักแค่ไหน
พี่เสือช่างเป็นหนุ่มน้อยที่มีความสุขุมนุ่มลึกทั้งคำพูดและลีลาจริง ๆ
ส่วนต่ายน้อยก็ช่างเย้ายวนได้อย่างไร้เดียงสา
อิป้าคนอ่านเหมือนได้กลับไปอายุสิบสี่อีกครั้ง ...
-
55555 ต่ายน้อยนี้น่ารักจริงๆอ่ะ ใสมากๆเลย :mew1:
ชอบบบ รอตอนต่อไป
-
ตอนนี้อ่านไปหน้าแดงไป เขินนนนนนนน :-[
-
ตายคะ ตายเลย :jul1:
มาแบบจัดหนักเสียเลย
-
ตอนนี้หวานเว่ออ่ะ เขินนน
-
พี่เสือค่อยๆ สอนบทเรียนน้องน้อยให้ขยับไปทีละขั้น
น้องต่ายน้อยน่ารักเว่อร์! อย่างงี้พี่เสือจะไปรักใครได้ไง
-
:m25: :m25: ตายอย่างสงบ ต่ายน้อยอย่ากังวลไปเลยยยยยย พี่เสือมีต่ายน้อยคนเดียวน๊าาาาาาาาาาาาาาาาาาาา :katai3:
-
:m10: หมดตัวเลยยย
สรุปต่าย3พี่เสือ 2ใช้ปะ
-
พี่เสือสุดๆอ่ะ :hao6:
-
:heaven :heaven อย่างสงบ :heaven :heaven
-
คำเดียวสั้นๆ
ฟินนนนนนนนนนน
:m25: :m25: :m25:
-
อ๊ากกกกกก. ฟิน ชอบมาก คึคึ
-
ต่ายเริ่มรุ้สึกแปลกๆ ในใจล่ะ
แต่ว่านะ เสือรักใครก็รักด้วย
เสือเขารักต่าย ต่ายก็ต้องรักตัวเองด้วยนะ
อย่าทำร้ายหัวใจตัวเองให้เจ็บเพราะความเข้าใจพี่เสือผิดเลยนะ
-
ชีวิตยังอีกยาวไกล ฉะนั้นสะสมแต้มไว้ให้มากๆนะพี่เสือ
ครบยอดเมื่อไร ได้แลกรางวัลเป็นตัวและหัวใจของกระต่ายน้อย
:กอด1:
-
หนูต่ายอย่าเศร้าน้า
-
ถ้าเข้ามหาลัย คงวุ่นวายหัวใจกันยิ่งกว่านี้หรือเปล่านะ
-
อ่านแล้วฟิน!!! :hao7:
-
เอ่อ..ลูกๆคะ สาบานได้ว่าพวกหนูอยู่ ม.1 นะคะลูกกกกกก
แล้วนี่ไม่ต้องรอขึ้น ม.ปลายหรอกมั้งเนี่ยยย
มีหวังพี่เสือจะกินต่ายน้อยก่อน ม.ปลาย แหงมๆ -**-
-
เข้ามาบอกอีกทีว่าชอบตอนนี้
:hao7:
บวกเพิ่มอีกเบาๆ คลิก!!!
-
อร๊ายยย พี่เสือเด็กไม่ดี พ่นพิษใส่หน้าน้อง ตัวเองเป็นเสือนะ ไม่ใช่งู ท่าทางจะงูอนาคอนด้าด้วย :z1:
-
เรื่องนี้ขอดราม่าเล็กๆพอค่ะ ดราม่าเยอะไปเด๋ยวน้องต่ายเป็นลม (แม่ยกก็ปวดใจตาม)
ปอลอลอ เพิ่งอ่านวันนี้รวดเดียวต้นยันล่าสุด
น่ารักมากๆๆๆๆๆๆค่ะ xD ชอบคุ่นี้มาก อ่านแล้วฟินเลย
(ฟินกว่าๆตรงที่อ่านฉบับข้ามไปอายุ 35 กับ ตอนที่ฝนเป็นสาววาย 5555+ ทำงานไปยิ้มเป็นบ้าไปคนเดียว)
-
:haun4: :haun4: :oo1: :oo1:
อ๊ากกกกกกก เลือดหมดตัวแย้ววว ขอเลือดสำรองด่วน
นี่ขนาดยังไม่ได้ใส่เข้าไปนะ (ใส่ไรเข้าไป 555)
อ้อ เพราะน้องยังเด็กชิมิพี่เสือ รอให้น้องโตกว่านี้ก่อน ถูกงาบไม่เหลือชิ้นดีแน่ๆ หุๆ
-
อ๊ากกกก ฟินค่ะ :m25:
-
:haun4: :haun4: น๊อคเลยย
-
แอบลุ้นอยู่ว่า เมื่อไหร่พี่เสียจะทำตามใจ"คิด"เสียที
-
:katai5:
-
แทบรอให้เด็กๆโตไม่ไหวแน่ะ รู้นะว่าพี่เสือก็คิดแบบนี้ตลอดๆ แอร๊ยยยย :-[
ต่ายน้อยจ๋า ไม่ต้องกังวลไปหรอกน้า ยังไงพี่เสือก็รักแต่ต่ายน้อยคนเดียว คนเดียวเท่านั้นนนนน เกิดพี่เสือไปรักคนอื่นจริง คนตามอ่านนี่แหละจะไปตื้บพี่เสือเองงงงง(หลอกนะคะ ฟุตเวิร์กไม่ไวพอ แหะๆ)
โตไวๆ อยากอ่านน้องต่ายถูกกินแบบจริงจังแล้วววววววว :z1:
ขอบคุณนักเขียนมากๆค่ะ :pig4:
-
ตอนล่าสุดหวานจนน้ำตาคลอเลย
แบบทำไมสองคนนี้ถึงรักกันได้มากขนาดนี้
แม้ตอนอ่านฉากที่ติดเรทจะคิดว่า ทำไมพี่เสือหื่นชะมัดดด ยังเด็กอยู่เลยนะ 555555
แต่พอมาถึงตอนที่พาน้องไปอาบน้ำ บอกรักกันนิ่มๆ แล้วก็อ่อนยวบทุกที
น่ารักที่สุดในโลกเลยล่ะค่ะ :-[ :-[ :-[
ดีใจที่ได้มาอ่านเรื่องนี้ ชอบมากจริงๆ มีรอยยิ้มและมีความสุขกลับไปทุกทีเลย
เป็นกำลังใจให้คนแต่งนะคะ
-
ย่องมา+1 :m7:
-
คิดถึงหนูต่ายแล้วค่า :ling1:
-
พึ่งได้มาตามอ่านเรื่องนี้ อ่านรวดเดียวจบเลยค่ะ
น้องกระต่ายน้อยน่ารักน่าทะนุถนอมมากกก ไม่แปลกใจเลยที่พี่เสือจะหวงได้ขนาดนี้ :-[
ส่วนพี่เสือนี่ขนาดอายุยังแค่นี้ยังหื่นได้ขนาดนี้ โตไปนี่ไม่อยากจะคิด น้องกระต่ายน้อยของป้า(?)จะต้องเจออะไรบ้างง o18
ปล. +1 เป็นกำลังใจให้คนเขียนค่า ชอบเรื่องนี้มากเลยย สนับสนุนให้รวมเล่นด้วยคน :กอด1:
-
สนุกๆ กลับมาตามอ่านอีกครั้งหลังจากที่เครียดแต่กับงานๆๆๆๆ 5555
น้องต่ายน่ารัก พี่เสือน่า... อิอิ :mew1:
-
28. พี่เสือ น้องกระต่ายกับคนที่มาจีบ 2
พี่แจงหรือพี่จุ๊บแจงชั้นม.4/2 ฝากเพื่อนที่ชื่อกานต์มาจีบพี่เสือนั้นหน้าตาน่ารัก มีข่าวลือหนาหูว่าเป็นแฟนเก่ากับพี่เรย์ จัมโบ้ออกแรงเชียร์เพื่อนสุดตัวเนื่องจากเจ้าตัวก็เล็งพี่กานต์เอาไว้เหมือนกัน
ส่วนลูกโป่งนั้นพอเจอสอางค์ตบบ้องหูซ้าย ฝนซ้ำด้วยบ้องหูขวา พี่เสือเสยคางเข้าอีกทีเลยนิ่งๆ เงียบๆ แต่โดยดี แต่พอสอางค์เจออีกทีก็เห็นหนุงหนิงอยู่กับรุ่นพี่ม.2 ชื่อนิ้งแล้ว
พี่จุ๊บแจงรุกพี่เสือหนัก แต่พี่เสือก็ยังคงความเฉยเมยได้คงเส้นคงวา ช่วงตอนกลางวันพี่เสือมักจะไปเล่นบาสเกตบอลที่โรงยิม ส่วนกระต่ายน้อยจะถูกสอางค์ลากตามไปเชียร์ เพราะที่นั่นมีรุ่นพี่สาวสวยผูกผมม้าคอยเชียร์ ส่งเครื่องดื่มหวานๆ เย็นๆ ให้ตลอด
"ต่าย! ซื้อสิ!" สอางค์เร่ง น้องเล็กยืนอยู่หน้าตู้ขายเครื่องดื่มเป็นนาน
"นี่ พี่ชายเราเสียเหงื่อ ต้องกินสปอนเซอร์" ฝนช่วยอีกแรง ยัดขวดใส่มือน้อย แต่กระต่ายน้อยกลับเขย่งเท้าไปเก็บไว้ที่เดิม
"พี่เสือไม่ชอบกินเกลือแร่" น้องบอกเบาๆ ก่อนหยิบโค้กหนึ่งกระป๋อง ใบหน้างามแดงเล็กน้อยเมื่อนึกถึงความหลัง...
"เออ ตามใจๆ เร็วๆ อ๊ายยย อางค์ อีแรดนั่นไปแล้ววว" อีแรดนั่นฝนหมายถึงพี่จุ๊บแจง ซึ่งกระต่ายไม่เห็นแรดตรงไหนเลย พี่จุ๊บแจงหน้าตาน่ารัก ทำอะไรก็น่ารัก หนุ่มๆ ทั้งโรงยิมชอบกันทั้งนั้น
...ถึงแม้หัวใจกระต่ายจะเจ็บจนชาก็ตาม
กระต่ายไม่มีสิทธิ.... เพราะพี่เสือ... ไม่ใช่ของกระต่าย
กระต่ายน้อยโดนสองสาวลากมาโรงยิม ฝนและสอางค์จงใจพากระต่ายมานั่งอีกฝั่งกับพี่จุ๊บแจง พอพี่เสือลงสนามพี่จุ๊บแจงก็ส่งยิ้มอายๆ ให้ ขนาดน้องกระต่ายเห็นยังคิดว่าน่าเอ็นดูเลย
"หึยๆๆๆ" ฝนคำรามอย่างขัดใจ มองพี่เสือเหมือนจะเข้าไปขบหัว
พี่เสือร่างสูงใหญ่ คล้องผ้าขนหนูที่คอ ต่อให้หลับตาลง กระต่ายก็จำได้ว่าคนไหนคือพี่เสือของกระต่าย ใบหน้าคมคายของพี่เสือส่ายไปมา ก่อนจะแหงนดูบนอัฒจรรย์และพบกับรุ่นพี่สาวสวยนั่งหน้าแดง คิ้วเข้มแค่เลิกขึ้น แต่เมื่อแหงนมาอีกฝั่ง ก็พบกับน้องกระต่ายตัวน้อยนั่งอยู่กับสองสาว
จะตั้งใจหรือไม่ทราบก็ตาม... พี่เสือส่งยิ้มให้กระต่าย น้องอดไม่ได้ที่จะยิ้มตอบ แต่แล้วเมื่อสายตาอันว่องไวของพี่ชายสังเกตได้ถึงบางอย่างก็ขมวดคิ้ว จู่ๆ ก็วิ่งออกจากสนามขึ้นอัฒจรรย์รวดเร็ว
"อ๊ายย วิ่งมาทางต่ายแล้ว" สอางค์เชียร์ใหญ่ พริบตาเดียวก็มายืนจังก้าหน้ากระต่ายน้อย
"อย่างที่คิดเลย" เสียงพี่เสือไม่หอบแม้แต่นิด ยื่นหลังมือมาแตะใบหน้าเนียน "เหงื่อออกแล้ว ร้อนใช่ไหม ?"
น้องส่ายหน้าเบาๆ ใบหน้าแดงก่ำเหมือนตุ๊กตากระเบื้อง ก็ตอนนี้ใครๆ ก็หันมามองน้องหมดแล้ว... ไหนจะพี่จุ๊บแจงที่นั่งขมวดคิ้วตรงกันข้ามอีก
"เหงื่อโชกเลย... อางค์! มึงปล่อยน้องมาได้ไง!" พี่เสือหันไปไล่บี้กับเพื่อนสาว
"ไม่ใช่จ้ะพี่เสือ..."
"ไม่ได้นะ โรงยิมร้อนมาก เดี๋ยวต่ายน้อยจะเป็นลม" พี่เสือร้อนรน รีบเช็ดเหงื่อเม็ดน้อยออกจากใบหน้านวล "เด็กดี ไปรอพี่ที่ห้องนะ เปิดพัดลมเย็นๆ นะครับ"
กระต่ายหน้าจ๋อย สัมผัสเย็นเฉียบของกระป๋องโค้กเย็นไปถึงหัวใจ
"อ๊ะ" อุทานเบาๆ ก่อนเงยหน้าขึ้นสบ "พี่เสือ หนูซื้อมาให้จ้ะ"
"ขอบคุณมากครับ" พี่เสือทำท่าอยากจะจูบแต่แล้วก็ต้องตัดใจ เนื่องด้วยในโรงยิมมีคนพลุกพล่าน เขาไม่ได้อายสักนิด กลัวก็แต่จะมีเสียงนินทาในแง่ร้ายเกิดกับน้องน้อย แล้วไหนจะพวกนักกีฬากลัดมันอีก แทนที่จะไปมองหญิงแท้ๆ อย่างพี่จุ๊บแจงกลับหันมามองน้องเล็กด้วยตาหวานเยิ้ม พี่เสือรู้ดีว่าในสมองพวกมันคิดอะไรอยู่...
...ในสมองเน่าๆ พวกนั้นคงไม่ต่างจากพี่เสือหรอก กระต่ายน้อยในจินตนาการผู้ชายถูกกระชากเสื้อผ้าออกจนเปลือยเปล่าซ้ำแล้วซ้ำเล่าแน่นอน
พี่เสือกัดฟันแน่นอย่างข่มอารมณ์
"เป็นเด็กดีนะครับ"
กระต่ายเลยได้แต่พยักหน้าเศร้าๆ หลังจากนั้นพี่เสือก็ไม่อนุญาตให้กระต่ายไปโรงยิมอีก สอางค์เบ้ปากอย่างหมั่นไส้ที่พี่จุ๊บแจงมีท่าทางกระดี๊กระด๊าผิดปกติ
"หึ! เค้ารักเค้าหวงต่างหากเลยไม่ให้ไป ใครวะสำคัญตัวผิด!"
"สอางค์" กระต่ายเตือนเบาๆ
ฝนนั่งวาดรูปยุกยิกฆ่าเวลาตรงกันข้ามเงยหน้าขึ้นมามอง "ต่าย ชอบพี่เสือไหม ?"
น้องเล็กหน้าแดงจัด พึมพำแผ่วเบา "ชอบจ้ะ"
ฝนพยักหน้าก่อนจัดการเก็บข้าวของ "งั้นไปกันเถอะ!"
"ไปไหน ?" สอางค์ร้องถาม
"นี่มึงโง่หรือมึงโง่วะ ?" ฝนย้อนด้วยคำตอบเดิมที่เคยด่าลูกโป่ง "ไปโรงยิม!"
"แต่เสือห้าม..."
"อีแสร๊ดดดด" ฝนตอบด้วยเสียงสูง "มึงเป็นเมียรึไง๊ เมียมันนั่งอยู่นี่" ฝนชี้ไปทางกระต่าย เล่นเอาน้องสะดุ้ง "กลัวมันทำไม!"
"แต่ถ้าพี่เสือโกรธเรา..." กระต่ายน้อยค้านเสียงอ่อย แต่ฝนหัวเราะหึๆ ตอบ
"มันจะชอบล่ะสิไม่ว่า"
ฝนลากแขนเพื่อนผู้ชายตัวเล็กไปยังโรงยิม โดยมีสอางค์เดินตามอย่างสนใจ แต่พอถึงปากประตู ฝนกลับเลี้ยวไปอีกทาง
"หือ ?"
"คืองิ" ฝนเริ่มแผนการพลางหัวเราะชั่วร้าย "กูวางแผนกับโบ้กับโป่งมาละ"
"หะ ?"
"โบ้มันเพิ่งเข้าทีมบาส มันบอกว่าผัวต่าย..." เบรกหน้าทิ่มเมื่อเห็นสีหน้าเหรอหราของเจ้าตัวเล็ก "เสือ... ไม่ชอบอาบน้ำรวมกับคนในทีม มันจะไปอาบที่ห้องเดี่ยว"
"อ้อ..." สอางค์เกิดรู้แจ้ง แต่ฝนยังทำปากจู๋เล่าต่อไป
"ล็อกเกอร์ฝั่งโน้นมีห้องอาบน้ำห้องเดี่ยว เสือมันไปอาบน้ำ เปลี่ยนเสื้อทุกวัน... ให้ต่ายไปรอซิ ฮุฮิๆๆ" หัวเราะเสียงประหลาดแล้วดุนหลังน้องเล็กไปอีกทาง
"นี่ซ้อมใกล้เสร็จละ แป๊บนะ เดี๋ยวลูกโป่งมันอยู่ที่สแตนโทรมาบอก" ฝนหยิบมือถือขึ้นมารอ ชั่วอึดใจเดียวก็สั่น
"เฮ้ย ว่า ?"
"กระจอกเรียกกระจิบ มุบมิบๆ กำลังลงไปห้องล็อกเกอร์แล้ว"
"เหี้ย มุบมิบห่าอะไรวะ" ฝนสบถแล้วหันมายิ้มเจ้าเล่ห์กับสอางค์
"เอ้า เข้าไปนะต่ายน้อย ถามเสียงหวานๆ ว่าเหนื่อยมั้ย..."
"จะอาบน้ำก่อน..."
"อ๊ายย มึงอย่าเริ่มอีอางค์!"
กระต่ายน้อยไม่เข้าใจแม้แต่น้อย รู้แต่เพื่อนสาวเปิดประตูห้องล็อกเกอร์แล้วผลักตัวเองเข้าไป...
..."อ๊ะ!"
"อ๊ะ!" กระต่ายร้องออกมาพร้อมกับอีกเสียงด้านใน สองสาวรีบวิ่งกลับมาดู
"เฮ้ย!"
"อ๊ะ!"
"มาได้ไง!" สอางค์แทบพ่นไฟ คำรามเสียงดังก้องห้องล็อกเกอร์ ไม่สนใจแล้วว่ามันห้องผู้ชาย
พี่จุ๊บแจงหน้าแดงจัด ลุกขึ้นพรวด "เธอนั่นแหละ มาได้ไง!"
"หน้าไม่อาย!" ฝนด่า ชี้หน้าไม่รุ่นพี่ไม่กลัวเกรง พี่จุ๊บแจงร้อนแทบเป็นจุล
"นี่มันห้องล็อกเกอร์ชาย!" พี่จุ๊บแจงยืนกราน "เธอนั่นแหละ มาได้ไง!"
"กระต่ายก็เป็นผู้ชาย!" สอางค์ตะคอก จนทุกคนอึ้งไปอึดใจ ไม่ใช่เพราะสอางค์ตะคอกหรอก... แต่เพราะทุกคนลืมไปแล้วต่างหากว่ากระต่ายเป็นผู้ชาย
"หืม ? ทำอะไรกัน ?" เสียงทุ้มดังมาจากด้านหลัง เจ้าของเรื่องยืนตัวดำ กระต่ายน้อยพลันขาอ่อน... เหมือนตัวเองทำผิด... ทั้งๆ ที่ไม่ใช่ความผิดของตัวเอง
"ต่ายน้อย มาได้ไง ? พี่บอกว่าอย่ามาไม่ใช่เหรอ ?" พี่เสือรีบปราดเข้าไปอุ้มเจ้าตัวเล็กที่จู่ๆ ก็นั่งกองลงไปกับพื้น
ใบหน้าเล็กซึมลง บีบมือตัวเองแน่น
พี่เสือบอกว่าอย่ามา... พี่จุ๊บแจงก็อยู่... จะมีกระต่ายไปทำไม...
"หนูขอโทษ" เสียงนั้นแผ่วเบา ขาดห้วง หยาดน้ำใสไหลรินออกจากดวงตาคู่สวยเงียบงัน พี่เสือแทบอยากชกตัวเอง
"อย่าร้องนะครับคนดี ไม่เป็นไรนะ มาแล้วก็แล้วไป"
...พี่เสือกำลังลำบากใจ...
...คุณแม่บอกแล้ว... อย่าร้องไห้....
พี่เสือถอนหายใจ ออดเข้าเรียนใกล้ดังแล้ว เขาหันไปทางรุ่นพี่ที่ยืนเก้ๆ กังๆ
"ออกไป" เสียงทุ้มเรียบ เน้นชัดถึงคำสั่ง
"แต่เสือพี่... พี่..."
"ออกไป!" พี่เสือเน้นอีกครั้ง แม้ไม่ได้ขึ้นเสียงแต่ก็นิ่งจนน่ากลัว รุ่นพี่ตัวสั่นน้อยๆ แล้วรีบวิ่งออกจากห้อง พี่เสือกวาดสายตาไปมองสองสาว ทั้งคู่จึงรีบเดินออกไปแล้วปิดประตูตาม
"ต่ายน้อย ที่รักของพี่" พี่เสือใช้ส่วนที่สะอาดที่สุดของร่างกาย... หลังมือเช็ดหน้าเนียนเมื่อทั้งห้องเหลืออยู่เพียงสองคนแล้ว "อย่าร้องนะครับ พี่ขอโทษ..."
"หนูขอโทษ... หนูมาขวางใช่ไหม... หนูมาเป็นส่วนเกิน..." เสียงหวานสะอื้น สูดจมูกเสียงดัง เนื้อตัวสั่นระริก "พี่เสือกับพี่จุ๊บแจง..."
"ไม่ครับ พี่เสือไม่มีอะไรกับคนๆ นั้น" พี่เสือรีบตัดบท กลัวคนตัวเล็กจะจินตนาการไปถึงไหนอีก "กระต่ายจะมาเมื่อไหร่ก็ได้ มาหาพี่นะครับ พี่จะสั่งลูกโป่งไว้ให้ดูกระต่ายนะ"
"ไม่นะ...." กระต่ายไม่อยากให้มีคนดูแล... หรือเดือดร้อนเพราะตัวเองอีก "หนูเป็นก้างใช่ไหม หนูไม่ควรเข้ามายุ่ง..."
"ต่ายน้อย!" พี่เสือขึ้นเสียง เชยคางมนขึ้นแล้วเน้นเสียงหนัก "ฟังพี่นะ ผู้หญิงคนนั้นหรือคนไหนๆ ไม่มีทางมาแทรกระหว่างเราได้ ดังนั้นกระต่ายจะไม่มีวันเป็นส่วนเกิน เพราะกระต่ายเป็นส่วนหนึ่งของพี่" พี่เสือบดเบียดริมฝีปากกับริมฝีปากอิ่ม ง้างงับเรียวลิ้นอุ่นแน่นสนิท จูบนั้นรุนแรง... ร้อนแรงจนหัวหมุน จนน้องหายใจหอบ พี่เสือจึงได้ค่อยๆ ละริมฝีปากออก
"พี่เสือรักต่ายน้อย จะรักแค่คนเดียว พี่จะไม่มีแฟน ไม่มีใครทั้งนั้น เข้าใจไหม ?"
น้องเล็กพยักหน้าเชื่องช้า รสจุมพิตร้อนแรงยังทำให้สมองเบลอ
ภาพกระต่ายน้อยเลื่อนลอยนั้นทำให้พี่ชายปวดหนึบ จุมพิตร้อนแรง แสนหวานนั้นช่างทำร้ายพี่เสือ... ส่วนกลางลำตัวอึดอัด กลิ่นหอมหวานจากร่างกายบอบบางมีกลิ่นเหงื่อปนจางๆ พี่เสือคล้ายเมามัว
มือใหญ่ค่อยๆ แตะลำคอเรียว ใบหน้างามของน้องเล็กแหงนเงยขึ้นสบ ดวงตากลมโตฉ่ำเยิ้มราวกับจะเชิญชวน...
...อยากให้เป็นของพี่เสือคนเดียว...
ร่างสูงใหญ่โน้มกายลงปลดกระดุมของคนตัวเล็กราวกับต้องมนต์
แต่แล้ว...
"เฮ้ย! ไล่ไปเลย ?" เสียงแจ๋วๆ ของลูกโป่งหลังบานประตูเรียกสติพี่เสือให้กลับคืนมา เด็กหนุ่มสะบัดศีรษะ เก็บไม้เก็บมือตัวเองมิดชิด โมงยามอันหวานหอมพลันมลายไป
"ดีมากครับ ที่รัก ตอนนี้กลับไปก่อนนะ" พี่เสือจับร่างเล็กพลิกหันแล้วไปเปิดประตู พบสอางค์ ฝน ลูกโป่งและจัมโบ้รออยู่แล้ว "ต่ายน้อย กลับไปกับเพื่อนๆ นะคนดี เดี๋ยวพี่ตามไป"
จัมโบ้และลูกโป่งเงียบขรึมลง พวกเขาได้ฟังเรื่องราวทั้งหมดจากสองสาวแล้ว ลูกโป่งเอาแขนคล้องคอน้องเล็กประจำกลุ่ม ก่อนหันมาสบตากับพี่เสือ
เพื่อนรักทั้งสองมองหน้ากันเข้าใจ...
ลูกโป่งพยักหน้าให้จัมโบ้นิดๆ ก่อนจะฉีกยิ้ม
"ต่ายกลับกับโป่งนะ" ลูกโป่งพยายามชวนด้วยเสียงร่าเริง แล้วน้องเล็กกับสาวๆ และลูกโป่งก็จากไป เหลือเพียงจัมโบ้ที่ยืนพิงกำแพงใกล้ๆ
"ไปจัดการให้เรียบร้อยซะ" จัมโบ้พูดเรียบๆ พี่เสือจึงหันกลับเข้าห้องล็อกเกอร์
ออดดังแล้ว แต่สองหนุ่มยังไม่ถึงห้อง จัมโบ้กับพี่เสือเดินเงียบๆ ไปตลอดทาง ในที่สุดจัมโบ้ค่อยเปิดปาก
"กูว่าแล้วไง..."
พี่เสือหัวเราะหึ "แต่มึงก็ไม่ถาม"
"กูไม่แน่ใจ แต่ดูลูกโป่งมันมั่นใจอยู่" จัมโบ้นิ่งไปชั่วอึดใจก่อนถามอย่างอึดอัด "มึงแน่ใจนะว่าไม่ใช่แค่เรื่องปกติ ?"
"ไม่ใช่แค่เรื่องปกติแน่"
ไหล่หนาของเพื่อนลู่ลง "ถ้าตะกี้พวกกูไม่คุยกันเสียงดัง..."
พี่เสือกัดฟัน คำรามเสียงเบาราวกับสัตว์ได้รับบาดเจ็บ "กูคงข่มขืนน้องไปแล้ว"
"ไอ้ห่าเอ๊ย..." จัมโบ้ถอนหายใจ "เรื่องใหญ่นะนั่น"
"เออ"
"แล้วมึงจะทำไง ?"
"กูรักของกู ไม่ยอมยกให้ใครแน่" น้ำเสียงแน่วแน่ มาดมั่นสมกับฉายาเสือร้าย เพื่อนเลยไหวไหล่
"ตามใจมึง แต่ถ้ายังเป็นยังงี้ต่อไป... มึงได้เสียใจแน่ๆ"
พี่เสือพ่นลมหายใจแรง "กูรู้..." ว่าแรงหนุ่มมีล้นหลามจนน่ารำคาญ เล่นกีฬาหนักหน่วงก็แล้ว... แต่พออยู่สองต่อสองกับกระต่ายน้อยทีไร อารมณ์ร้อนแรงแทบนำพาเขาให้ปลดเปลื้อง กระชาก... ร่างเล็กให้มาอยู่ในอ้อมกอด และข่มขืนรุนแรงให้เสียงหวานครวญคราง...
ไม่ว่าจะระบายออกอย่างไร... ก็ไม่เคยพอ...
"อีนั่น" พี่เสือเริ่ม
"หมายถึงพี่จุ๊บแจง ?"
"เออ" เขาเหยียดยิ้มราวกับมารร้ายที่ชาตินี้กระต่ายสุดที่รักจะไม่มีวันได้พบเจอ
"มึงจะ...." จัมโบ้อ้าปากค้างก่อนจะพ่นลมหายใจ "ตามใจ...."
____
คำตาม :
เกือบไม่มาแล้วค่ะ เห็นใจเค้าเถอะ เรียนงานก็เยอะ ปัญหาชีวิตอีก.... :heaven ใค่ต๋ายเป๋นแมงด้วงแต๊ๆ
ช่วงนี้จะดราม่านิดหน่อยค่ะ พอกระชุ่มกระชวย ใกล้จะปิดวิชาแรกแล้ว โปรเจคต์ยังคลานอยู่ที่เดิม แต่หน้าดิฉันนี่มีตีนกาใต้ตา 2 รอยถ้วนแล้วค่ะ ยังเลข 2 อยู่แท้ๆ จำไม่ได้แล้วว่าตัวเองกินข้าวดีๆ กับได้นอนอิ่มๆ ครั้งสุดเมื่อไหร่ :katai1: :sad4:
-
พี่เสือคิดจะทำอะไรจุ๊บแจง รึจะเอาจุ๊บแจงเป็นของแก้ขัด ถ้าทำอย่างนั้นน้องต่ายรู้เรื่องเข้าคงเสียใจแย่เลย :katai1:
-
โถถถ สงสารพี่เสือ 555 ก็เข้าใจว่าน้องมันน่ารัก แต่จะทำอะไรก็อย่าให้รุนแรงจนน้องต้องร้องไห้อีกนะ รอน้องโตก่อนค่อยว่ากันอีกที :impress2:
ว่าแต่พี่เสือจะจัดการกับยัยจุ๊บแจงยังไงล่ะเนี่ย
-
อย่าเลยน้าาาา อย่าใช่แบบที่เค้าคิดเลย !!!!
ไม่หรอก ไม่มีทางแน่ๆๆ ผลที่ตามมามันจะยิ่งแย่ใหญ่ !!!
เล่นกีฬาเพิ่มเถิดพี่เสือ อ่านหนังสือธรรมะก้อได้ !!!
ปล. ด้วยนิสัยพี่เสือแล้ว พี่เสือ ไม่ทำหรอก!!!!
(นีีแกคิดว่าพี่เสือจะทำอะไร!!!!! อร๊ากกกกก) :katai1:
-
ค้างอย่างรุนแรงงงงง
:katai1: :katai1: :katai1: :katai1:
-
ยังไงจุ๊บแจงก็เป็นผญนะจัดหนักไปเลยบังอาจ!!มาทำต่ายน้อยน่ารักร้องไห้ได้ไงชิส์ๆๆๆๆ
แหมๆๆเผลอไม่ได้เลยนะพี่เสือจะขย้ำต่ายน้อยตลอดคึคึ
-
น้องโตเร็วนิ แค่ ม.1 ก็ไปไกลขนาดนี้
จะไหวรึนี่
-
กระจอกเรียกกระจิบ มุบมิบๆ ว้ากกกกกกกกก ค้างที่สู้ดดดดดดดด
นังหนูลูกโป่งนี่ตัวขัดลาภพี่เสือตลอดเลย เดี๋ยวก็แช่งแบบฟินๆให้หาสามีเจอเร็วๆซะเลย :katai4:
ส่วนนังชะนีน้อยจุ้บแจงนี่จัดให้หนักๆเลยนะพี่เสือ :katai2-1: บังอาจเปนต้นเหตุทำน้องปวดใจ
โทษครั้งนี้คือประหารสถานเดียว จั่นเจา! เอาเครื่องประหารหัวหมามา!!!!!!! o18
-
พี่เสือคิดจะทำอะไร?
-
พี่เสืออารมณ์พลุ่งพล่านหาที่ระบาย จะใช้พี่จุ๊บแจงเป็นทางออกหรือนี่
ไม่ดี ๆ น้องต่ายได้เสียใจตายเลย
-
ใจเย็นพี่เสือ จะทำไรคิดดีๆนะ อย่าไปสนองความอยากให้นังหอยจุ๊บ
ถ้าน้องรู้ทีหลังหรือนังหอยจุ๊บเอามาบอกน้อง มีหวังน้องช้ำใจแน่ๆ
ให้คนอื่นจัดการไปเถอะ เป็นกำลังใจให้น้องต่าย สู้ๆ
-
พี่เสือก็ยังคงเสน่แรงเหมือนเดิมความรักของพี่เสือที่มีลห้กับต่ายน้อยช่างยิ่งใหญ่และงดงามจริงๆ
-
รอๆๆๆๆๆจ้า ดีใจที่คนแต่งมาแล้วเย้ๆๆๆ
-
แอบทำใจไม่ได้ พี่เสืออย่านอกใจต่ายน้อยนะ พี่เสืออยู่แค่ ม1ถ้าพลาดไม่ป้องกันอาจทำสาวท้องได้ ทีนี้dramaยาวเลยนะ
-
:mew2: :mew2: :mew2:ทำไรไม่ว่าแต่อย่าให้ต่ายน้อยเสียใจเป็นพอ :hao3: :hao3: :hao3: :hao3:
-
:serius2: พี่เสือจะทำอะไร
:mew1: :mew1:
-
พี่เสืออย่าไประบายอารมณ์หื่นกับยัยจุ๊บแจงนะ นอกนั้นจัดไปตามสบาย
เลิฟฝนกับอางค์จัง :กอด1:
-
พี่เสือจะทำอะไรอ่ะ อย่าทำให้น้องต่ายเสียใจก็พอ โอเค๊ :angry2:
-
พี่เสือออออออ
ห้ามไประบายความใคร่แบบนั้นเด็ดขาด!
แต่...คงไม่เป็นอย่างที่คิดหรอก
ก็พี่เสือรักน้องขนาดนั้น...
แต่ถ้าทำจริงนะ
จะเลิกกับพี่เสือเลย!
/มึงไปเป็นอะไรกับเค๊าาาาาาา >///<
-
ขอร้องงงงงงงงงงง
เอาอีนังจุ๊บแจงออกจากเรื่องด่วนค่าาาา
แม่ยกแทบจะเข้าไปตบหน้าอยู่แล้วเนี่ยๆๆๆๆๆ
โกรธๆๆๆๆ
ปอลอ นั่งรอดูพี่เสือแผลงฤทธิ์ (โกรธมากๆเลย ฤทธิ์เดชจะยิ่งเข้มข้น กร๊ากกกกกกก)
-
เราขำเรื่องลูกโป่งโดนสองสาวตบบ้องหูตลอดตอนเลยอ่ะ
ลูกโป่งก็น่ารักนะ หาคู่ในลูกโป่งด้วย
ปล. ความร้ายของชะนีขอแบบมีชั้นเชิงหน่อยเพื่อความมันของเรื่องค่า :ling2: :ling2:
-
อิพี่เสือเอ้งคิดจะทำอะไร
ค้างงงงงงงงงงงงงง
-
พี่เสือสู้ๆๆ
-
:katai1: :katai1: โอยย ไม่อยากคิด ถ้าพี่เสือเอายัยจุ๊บมาแก้ขัด
น้องต่ายต้องเสียใจมากแน่ๆ อย่าเลยน้า please
-
น้องต่ายยังไม่เข้าใจหัวใจตัวเองเนอะ แต่อิพี่เสือแกรคิดอะไร๊ :angry2:
-
เย้ย!! พี่เสือใจเย็นๆน่ะ พุทโธๆ
-
เราจะโกรธนักเขียนจริงๆนะ ถ้าให้พี่เสือเอ่าชะนีมาแก้ขัดแก้ระบายความใคร่น่ะ!!!! ไม่เอานะคะฮืออออ
-
พี่เสือจะทำอะไรกับยัยจุ๊บแจง ถ้ามีอะไรกับนังนั้นละก็ แม่ยกน้องต่ายบอยคอตทันที
ห้ามมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมม โกรธจริง ๆ ด้วย
:m31: :fire: :z6: :angry2: :m16:
-
พี่เสือพุทโธ พุทโธ ท่องไว้ อย่ารินอกกายต่ายน้อยนะ :o12: :sad4:
-
จุ๊บแจงนางแรงนางแฮดมาก อยากบอกว่าแม้หางตาพี่เสือแกก็ไม่ได้เหลียวมองเล้ย โง่ป่ะถึงมองไม่ออก
น้องต่ายก็คิดมากขึ้นหลังจากรักพี่เสือแล้วเนี่ย โอ๋ ๆ ไม่คิดมากนะคะ พี่เสือรักหนูคนเดียว
รักจนจะกลืนลงท้องอยู่แล้ว
ขอบคุณค่ะ
-
พี่เสือจะทำอะไรอะ ลุ้นจังเลย เอาให้จุ๊บแจงไม่กล้ามาวอแวอีกเลยนะ
ตอนนี้ต่ายน้อยก็น่ารักอีกแล้ว เกิดเป็นพี่เสือนี่ก็มีกรรมนะ น้องน้อยน่ารักแต่ก็ใสซื่อเหลือเกิน คงต้องอดทนระงับอารมณ์วันละหลายๆรอบ นึกภาพวันที่ต่ายน้อยพร้อมและโตพอแล้วอยากให้มาถึงไวๆจัง :hao7:
-
อร๋าย พี่เสือจะทำรัยอะ
-
เห้ยยยๆๆๆๆๆ พี่เสือคิดจะทำอะไรอ่ะะะ
หวังว่าจะไม่ใช่อย่างที่คิดนะะะ
โอย ใจหวิวมากกกกกก
:katai1: :katai1: :katai1:
-
ไม่นะ พี่เสือจะจัดการกับจุ๊บแจงยังไง หวังว่าคงไม่เป็นอย่างที่คิดไว้นะ พี่เสือเก็บซิงไว้ชิงโชคกับหนูต่ายดีกว่าเนอะ อ่า แต่ความจริงนอกจากน้องต่ายก็ไม่น่ามีใครทำให้พี่เสือมีอารมณ์ได้หรอก
-
o22 พี่เสือน่ากลัวไปนะ แน่ใจว่ามอ ต้นอ่ะ :heaven
-
กำลังคิดในใจว่า คิดถึงน้องต่ายจัง แล้วน้องต่ายก็มา
มาน้อยมานิดดีกว่าไม่มาค่าา คนเขียนสู้ๆ
รอน้องต่ายกะพี่เสือเสมอ รัก รัก รัก
-
พี่เสือโหดแท้ เรียก อินั่น 555
พี่เสือผู้อบอุ่นแด่น้องต่ายผู้เดียว
-
เสือคิดจะทำอะไรกันนะ
-
เสือร้ายสมชื่อจริงป่าวจ๊ะ :hao6:
-
น้องต่ายไม่ร้องน๊าา มาหาเค้ามา แอร๊! >///<
ชอบเพื่อๆที่คอยช่วยเหลือนต่ายน้อยมาก น่ารักที่สุด
พี่เสือร้าย อดทนนะ! สู้ๆ
-
พี่เสือจะทำอะไรคิดถึงใจต่ายน้อยนิดนึง ถ้าน้องมารู้ที่หลังจะรู้สึกอย่างไร
-
พี่เสือจะทำอารายยยยยยย?????
-
น้องต่ายน้อยของพี่ :dont2: อย่าร้องไห้น้า พี่เสือรักหนูคนเดียว
ถ้าพี่เสือไม่สามารถสลัดจุ๊บแจงออกไปได้น้องก็ไม่เหมือนเดิมหรอก
พี่เสืออย่าไปยุ่งกับเค้านะ ไม่อย่างนั้นได้เสียน้องไปจริงๆแน่
เพื่อนๆรู้หมดแล้วว่าพี่เสือคิดยังไงกับน้อง ก็ดีนะจะได้ช่วยกันดู
อย่างน้อยมีสองสาวก็ทำให้เบาใจได้ว่าจะไม่มีใครทำอะไรน้องได้
จะมีก็แต่พี่เสืออ่ะแหละที่ทำให้น้องร้องไห้ได้ :เฮ้อ:
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ :กอด1:
-
ไม่นะพี่เสือ อย่าคิดทำอะไรบ้าๆ
ถ้าน้องต่ายรู้ น้องต่ายเสียใจแน่ๆ
-
โอ๊ะโอ๋ จิงๆจะทำก้อทำดีๆนะเสือ
อย่าให้น้องต่ายรู้เป็นเด็ดขาดนา
ไม่งั้นน้องร้องไห้ 3 วัน 3 คืนแน่ = =
(จิงๆน่าจะเอาคนอื่นแก้ขัดนะ -*-)
-
หือ.... เสือ.... จิต....ดีว่ะ 5555+
-
:ling1:เกลียดนังจุ๊บแจงงงงงงงงง
-
เสือคิดจะทำอะไรกับจุบแจงอ่ะ
แต่ยังไงก้ห้ามทำให้ต่ายน้อยเสียใจนะ :hao5:
-
เหนื่อยก็พักก่อนก็ได้น้า
หายเหนื่อยแล้วค่อยมาต่อก็ได้ :mew1:
-
ไปตายซะอีนังจุ๊บแจงหอยเน่า!! :m31: :fire: :angry2:
มาทำให้ต่ายน้อยคิดมากจนเสียน้ำตาได้ยังไง? :serius2: :katai1:
แบบนี้ต้อง..ตบ!!
-
พี่เสือร้าย :katai1:
-
ถ้าเสือไประบาย น้องต่ายต้องเสียใจแน่ๆ
-
พี่เสือเริ่มร้ายเหมือนชื่อแล้ว
แต่ต่ายน้อยนี่สิยังใสซื่อไม่เปลี่ยนเลยนะลูก
-
พี่เสือคิดจะทำอะไรอย่าเชียวนะ
-
จัดการอีนังจุ๊บแจงนั่นเลย เอาให้มันอายจะได้เลิกหน้าด้านมาไล่จับผู้ชายสักที ชิๆๆมันแค้นโว้ย! :m31:
-
กลัวใจพี่เสือจริงเล้ย :hao5:
เด็กมันแรงงงงงงง
วัยรุ่นมันร้อนนนนน
ห้ามทำน้องต่ายเค้าปวดกระดองใจด้วย
ห้ามๆๆๆๆๆ
กระหน่ำบวกและเป็ด :katai4:
-
ทำยังไงก็ได้ที่ไม่ต้องให้ต่ายน้อยเสียใจ ไม้งั้นฉันจะฆ่าแก ไอ้เสือ หึๆๆๆ
-
พี่เสือคงไม่ได้ทำแบบที่เราคิดใช่ไหม
-
คิดว่าพี่เสือคงหาทางกำจัดยัยหอยจุ๊บนั้นมากกว่า เพราะว่าวุ่นวายจนน้องเสียใจคิดมาก ส่วนน้องต่ายจ๋า ช่วยโตเร็วอีกนิดได้มั๊ยสงสารพี่เสือ :hao7:
-
สงสารพี่เสือนะ ที่ต้องเก็บกดและอดทนมาก
-
อ่านรวดเดี๋ยวจนถึงตอนปัจจุบัน น้องโมเอะมากก น่ารัดสุดๆ
พี่เสือก็เท่ ติดตามต่อค่ะ เชื่อว่าพี่เสือคงไม่ทำอะไรให้น้องเสียใจแน่
-
เสือแกจะทามอารายยยย :katai4:
อร๊ายยยยอย่าเปงอย่างที่คิดเล้ย เด๋วจะยิ่งยุ่งแน่อ้าาา :ling2:
ปล. ชื่อจุ๊บแจง เหมือนเจ๊จุ๊บแจง ในละคร MyMelody360องศารัก เลยค่าา55
-
"อีนั่น" พี่เสือเริ่ม
^
อุ๊ก เรียกได้สะใจมากพี่เสือ :katai2-1:
-
ดราม่าจะมาล่ะหรือ
-
:ling1:
-
เพิ่งเข้ามาอ่านจ้า
ตามอ่านทันแล้วว สนุกมากเบยยย
ชอบบบบ
:o8: :-[ :impress2:
-
:katai1: พี่เสือจาทามอาราย ป้ากลัวใจหนูจังเลย
-
น้องต่ายคิดมากมากไป ลองบอกพี่เสือดิ หนูโดนกดแน่ 555555
พี่เสือจะทำไร แจงหรออออ เขาอยากรู้
-
จะทำไร "อินั่น" อ่ะพี่เสือ จะตบจะต่อยไม่ว่า อย่าเอามาระบายอารมณ์แทนนุ้งต่ายละกัน เจ็บกันถ้วนหน้าแน่แบบนั้น
-
เป็นกำลังใจให้คนแต่งจ้า :mew1:
-
อ๊ายยยยยยยย มาต่อแล้วดีใจ
ขอให้ปัญหาผ่านพ้นไปได้เร็วๆนะคะ เปนกำลังใจให้ค่า
-
อั้ยย่ะ พี่เสือโหมดนี่น่ากลัวเวอร์อะไรเวอร์ *วิ่งหนี* 555+
-
เพิ่งมาอ่านรวดเดียวเลย น่ารักมากๆๆๆๆ ค่ะ โอ๊ยนี่ขนาดแค่ ม.1 ปร้าจะเป็นลมไม่อยากคิดถึงตอน มหาลัย
-
โหย พี่เสือ เห็นแววชั่วร้ายมาแต่ไกล :mew5:
งี้แหละ รักหลงต่ายน้อยไม่ลืมหูลืมตา ใครมันบังอาจมาทำให้น้องน้อยต้องเสียน้ำตา พี่เสือมีหรือจะปล่อยไว้
สงสารพี่จุ๊บแจงเถอะค่ะ เป็นแค่สาวใสที่มาตกหลุมรักพี่เสือโดยไม่รู้อิโหน่อิเหน่เท่านั้นนนน
หนูต่ายโชคดีไปนะที่โบ้กับโป่งมาทัน ถ้าช้ากว่านี้มีหวังโดนพี่เสือจัดหนัก(แต่ทำไมเราเสียดายหว่า :z1:)
คนเขียนสู้ๆค่ะ มารอ+เป็นกำลังใจให้นะคะ :กอด1:
-
คิดถึงน้องต่าย
-
พี่เสือจัดการผู้หญิงคนนั้นซะ
พูดให้น้องเข้าใจด้วยอะ
-
ชอบพี่เสือฝุดๆ 【><。】
ยัยจุ๊บแจง เธอสู้ต่ายน้อยไม่ได้หรอกย่ะ
-
29. พี่เสือ น้องกระต่ายกับเศษขยะ
หลังโรงเรียนเลิก พี่เสือจูงน้องไปรอที่รอผู้ปกครองตามปกติ พี่เสือหวงน้องถึงขั้นลงทุนขอร้องคุณพ่อให้มารับน้อง
สองพี่น้องเดินหงุงหงิงคลอเคลียกันมา มีเพื่อนๆ เดินตามอย่างหมั่นไส้ จนลูกโป่งโพล่งเรียกร้องความสนใจออกมา
"เดี๋ยวกูไปเรียนพิเศษ"
"เรียนห่าอะไรล่ะ ?" ฝนนับเป็นเพื่อนที่ดี ยอมสนใจอยู่คนเดียว ที่เหลือเดินกินขนมอย่างไม่ใส่ใจ
"น้ามันสั่งให้มันไปเรียนคณิตเพิ่ม" สอางค์เฉลย จัมโบ้เลยอุทาน
"โง่ๆ อย่างมึงอ่ะนะ ?" ได้ทีเผลอ สอางค์จกขนมในถุงของเพื่อนไปกินหน้าตาเฉย
"เหี้ยย อีอางค์ แอบแดกของกูอีกละ"
"หุบตูดเลยอีโบ้! กูออกจะฉลาดเฉลียว หน้าตาดี ทำงานตัวเป็นเกลียว..." ลูกโป่งยืดอกอวดสรรพคุณ พี่เสือที่ยินเลยพูดขึ้นอย่างพิจารณา
"ต่ายน้อยเรียนทันที่ห้องไหม ?"
ฝนรีบเก็บขนมในมือให้พ้นมือสอางค์แล้วตอบ "กูเห็นไม่ค่อยทันนะ ต่ายว่าไง ?"
น้องกระต่ายตอบเสียงอ่อย "แหะๆ ตอนกลับไปก็ให้พี่เสือสอนล่ะจ้ะ"
พี่เสือกลับไปก็ต้องสอนน้องทุกวัน บทเรียนไม่ยากก็จริง แต่โจทย์ที่พลิกแพลงนั้นทำให้น้องหัวหมุน พี่เสือสังเกตมาเดือนกว่าแล้ว
วิชาอื่นๆ กระต่ายน้อยดีกว่าเมื่อประถมมาก มีเพียงคณิตศาสตร์ที่อ่อนกว่าใคร ผิดกับลูกโป่ง ที่วิชาอื่นตกระนาว มีเพียงคณิตศาสตร์ที่ได้คะแนนเต็มแข่งกับพี่เสือตลอด
"คณิตมึงก็ดีนี่ ไปเรียนทำไม ?" ฝนถาม
"บ้านกูแปลกๆ น่ะ อะไรที่ดีจะให้เรียนสุดกู่ อะไรที่ไม่ดีจะให้เรียนพอไปรอด" ลูกโป่งว่า โคลงศีรษะ "นี่อางค์ก็จะไปเรียนด้วยนะ"
"เออ แปลกจริง"
"นั่นแหละ เห็นกระต่ายไม่ค่อยได้ จะไปมั๊ย ?" สอางค์ชวน เธอไม่ใช่เด็กเรียนไม่ดีหรือขี้เกียจเหมือนลูกโป่ง การเรียนนับว่าอยู่ลำดับต้นๆ ถัดจากพี่เสือทีเดียว
"เฮ้ยๆ กูไปมั่งดีกว่า" จัมโบ้คนเดียวที่รั้งท้าย สมองดีอยู่หรอกแต่ขี้เกียจพอๆ กับลูกโป่ง
"งั้นไปเรียนกันเหอะ กวดวิชาอยู่ไม่ไกลด้วย ฝั่งตรงข้ามโรงเรียน" ลูกโป่งชวน ดีใจที่ได้เพื่อนเรียน
"อ๋อ กูเคยเห็น ไว้ไปถามพ่อก่อน" จัมโบ้รับ
"นั่นแหละๆ ฝนว่าไง ?"
ฝนส่ายหน้า ที่บ้านฝนเป็นครูทั้งหมด แค่เรียนที่โรงเรียนก็จะอ้วกแล้ว กลับไปแม่กับพี่ๆ ก็สอนเพิ่มอีก จะเรียนเพิ่มอีกทำไม "อย่าทรมานกูเลยโป่ง"
"แล้วต่ายกับเสืออ่ะ ?"
"ต่ายจะเรียนไหม ?" พี่เสือถาม สำหรับพี่เสือแล้วยังไงก็ได้ เพียงแต่ถ้าเรียนช้าพี่เสือก็ไม่อยากเปลืองเงินไปเรียนเท่านั้นเอง
"แล้วแต่พี่เสือจ้ะ" น้องตอบซื่อๆ
"งั้นพี่ว่าน่าจะเรียน"
"พี่เสือจะเรียนกับหนูไหม ?" กระต่ายถามบ้าง ดวงตากลมแป๋วแหววมีฤทธิ์ทำลายล้างแม้กระทั่งเพื่อนๆ ยังไม่ชิน แล้วพี่เสือจะเหลือหรือ
"ไปครับไป" พี่เสือตอบรับไวว่อง ในที่เรียนพิเศษคงมีหนุ่มๆ เยอะแยะ แต่ลูกโป่ง สอางค์ก็อยู่ คงจะไม่อันตรายอะไรมาก พี่เสือคิดว่าจะขอลองไปนั่งเรียนดูสักหน่อย ถ้าสอนช้าเกินจะไปลงคอร์สอื่นแทน
"แล้วเรียนวันไหนล่ะ ?" จัมโบ้จกขนมสอางค์คืน
"วันจันทร์ พุธ ศุกร์ ห้าโมงครึ่งถึงทุ่ม" สอางค์เอาขนมซ่อนข้างหลังทัน ยิ้มแผล่ให้เพื่อนตัวโต
"วันนี้ดิ ?"
"เออ"
"ไว้ไปคุยกับพ่อก่อน" พี่เสือสรุป แล้วเพื่อนๆ ก็แยกกันไป พี่เสือจูงน้องไปนั่งใต้ต้นมะขามต้นใหญ่รอคุณพ่อ ไม่นานนักก็มีร่างเล็กๆ ของรุ่นพี่สาวคนเดิมก็ก้าวเข้ามาหา
"ดีจ้ะ เสือ" พี่จุ๊บแจงทักทาย ยิ้มหวาน น้องเล็กขยับตัวอย่างอึดอัด
"ไปกินไก่ทอดกันไหม ?" เสียงหวานชวน พี่เสือขมวดคิ้ว ดึงคนตัวเล็กไม่ให้ถอยร่น
"ใช้เงินสุรุ่ยสุร่ายไม่ได้หรอก" คำตอบจากรุ่นน้องที่หมายตาเล่นเอารุ่นพี่สาวอึ้งทีเดียว แต่เธอยังคงพยายามปั้นหน้าสะสวย
"งั้นเดี๋ยวพี่เลี้ยงเอง!"
"กระต่ายด้วยนะ ?" พี่เสือตกลงง่ายดาย
รุ่นพี่ข่มอารมณ์ ทำไมต้องได้แฝดน้องที่สวยเกินผู้หญิงเป็นตัวแถมด้วยนะ! "ดะ... ได้"
พี่เสือจึงพยักหน้าอย่างพอใจ ก่อนโทรบอกให้คุณพ่อว่าจะกลับเอง
ที่ร้านไก่ทอดผู้พันชื่อดัง ตกแต่งด้วยโทนขาว-แดง พี่จุ๊บแจงรีบจองโต๊ะนั่งฝั่งเดียวกับพี่เสือทันที ปล่อยน้องน้อยนั่งคนเดียวอีกฝั่ง
"กระต่ายกินชุดไก่ไม่มีกระดูกนะครับ ?" พี่เสือถามย้ำ น้องเล็กพยักหน้ารับ รู้สึกตัวเองเกะกะเหลือเกิน จะหนีกลับบ้านก็ทำไม่ได้เพราะน้องเล็กนั่งรถเมล์ไม่เป็น จะนั่งรถแท๊กซี่ก็กลัว เป็นครั้งแรกที่รู้สึกว่าตัวเองไร้ค่า...
"ของพี่ขอเบอร์เกอร์นะคะ" พี่จุ๊บแจงบอกเสียงร่าเริง นึกสะใจใบหน้าหงอยๆ ของแฝดน้อง
พี่เสือพยักหน้ารับแล้วรับเงินจากพี่จุ๊บแจงไปต่อคิวซื้อ ปล่อยให้น้องเฝ้าโต๊ะกับรุ่นพี่สาวสองคน
"น้องกระต่ายเป็นฝาแฝดของเสือเหรอ ?" เด็กสาวเริ่มคำถาม พยายามทำเสียงปลอบประโลม
น้องเล็กพยักหน้าก่อนจะนึกได้ว่าเป็นมารยาทที่ไม่ดี จึงตอบเสียงเบา "ครับ"
"เป็นแฝดน้องหรือแฝดพี่ ?"
"เป็นน้องครับ"
"เหรอ..." รุ่นพี่เบะปาก ใบหน้าหวานใสนั้นอยู่ผิดที่ผิดทางเหลือเกิน ถ้าเด็กคนนี้เกิดเป็นผู้หญิงคงจะเนื้อหอมยิ่งกว่านี้ "ทำไมตามพี่ชายแบบนี้ เค้าไม่รำคาญเอาเหรอ ?" เธอนึกชังขึ้นมา
คนตัวเล็กเงียบกริบ... คำพูดพล่อยๆ ของรุ่นพี่ทำร้ายจิตใจบอบบางเหลือเกิน
...นั่นสินะ... รำคาญ... กระต่ายน้อยน่ารำคาญ เกาะติดพี่เสือเหมือนเด็กปัญญาอ่อน...
"มีอะไรกัน ?" พี่เสือกลับมาพร้อมถาดสีแดง วางเบอร์เกอร์ไว้ตรงหน้ารุ่นพี่ จานเล็กพร้อมไก่ทอดกรุบกรอบและของเล่นที่แถมมาให้น้องเล็ก
พี่เสือจำได้ว่ากระต่ายชอบของเล่นที่แถมมากับชุดเล็ก
"ไม่มีอะไรจ้ะ" รุ่นพี่ยิ้มตอบ แต่กระต่ายน้อยตาแดง มีหยาดน้ำใสแวววาว เจ้าตัวเล็กขบริมฝีปากแน่น
"กระต่าย ?" พี่เสือขมวดคิ้ว ปกติน้องจะต้องตื่นเต้นกับของเล่นชิ้นใหม่แล้ว แต่ท่าทางนิ่งเงียบเช่นนี้ทำเอาใจไม่ดี
"ไม่มีอะไรหรอก ใช่ไหมต่าย ?" รุ่นพี่ยังคงอารมณ์ดี "เสือก็นั่งสิ"
"ใช่จ้ะ" น้องแอบกลั้นสะอื้น แต่เสียงที่ตอบมาสั่นเครือและเบาหวิว "ไม่มีอะไร"
ถ้าหากร้องไห้ไป... พี่เสือต้องลำบากใจ....
...กระต่ายจะทำตัวน่ารำคาญไม่ได้....
พี่เสือไม่จบแค่ขมวดคิ้วและนั่งกิน ร่างสูงเปิดกระเป๋าเงิน วางธนบัตรห้าร้อยบาทบนโต๊ะแล้วดึงน้องชายลุกขึ้น
"เดี๋ยว! จะทำอะไร ?" พี่จุ๊บแจงร้องเสียงหลง พี่เสือคว้าข้าวของของน้องเล็กรวบในมือหนึ่ง อีกมือคว้าเอวบาง
"กูไม่ใช่แมงดา ไม่ต้องเลี้ยง!" พี่เสือพูดเสียงห้วน ข่มโทสะเต็มที่ จูงมือน้อยก้าวจ้ำออกจากร้านทันที ปล่อยให้รุ่นพี่สาวยืนมองอย่างตื่นตะลึง
พี่เสือเรียกแท๊กซี่ ยัดต่ายน้อยและตัวเองเข้าไป ปิดประตูตามโดยไม่ปล่อยโอกาสให้น้องเล็กได้อธิบาย
"มันทำอะไรต่ายน้อยครับ ?" พี่เสือถามเสียงเครียด โอบร่างเล็กไว้แนบกายหลังจากบอกจุดหมายให้ลุงขับแท๊กซี่แล้ว
"มะ... ไม่ได้ทำอะไร..." เสียงหวานแผ่วเบา แน่นอนว่าพี่ชายย่อมไม่เชื่อ ภาพคนตัวเล็กดวงตาวาวรื้นด้วยน้ำตา กัดริมฝีปากแน่นอย่างอดทนทำให้พี่เสือปวดใจ
"บอกพี่นะคนดี... ไม่เชื่อพี่แล้วเหรอ ?" พี่เสือไม่สนใจสายตาแท๊กซี่ที่มองเด็กสองคนอย่างงงๆ ผ่านกระจกหลัง
กระต่ายน้อยเบือนหน้าหนี ซ่อนหยาดน้ำตามิดชิด ถามเสียงสั่นเครือ "หนูทำให้พี่เสือรำคาญหรือเปล่า ?"
พี่ชายพอเดาออก กัดฟันกรอด กุมมือน้อยแนบแน่น "ไม่เลยครับ ไม่เคยเลย... มันบอกว่าพี่รำคาญต่ายน้อยเหรอ ?"
น้องไม่ตอบ พี่ชายจึงเชยคางมน พูดเสียงแผ่วเบาให้คนใจน้อยมั่นใจ ดวงตาคู่คมดุส่องประกายกล้า หนักแน่น "มองตาพี่นะ... พี่เสือเคยโกหกต่ายน้อยไหมครับ ?"
น้อยส่ายหน้าเบาๆ
"ใช่ไหม ? ดังนั้นถ้าพี่บอกว่าไม่ได้รำคาญ ก็หมายความตามนั้นจริงๆ... คนที่น่ารำคาญคือมันต่างหาก กระต่ายน้อยคือที่รักของพี่ คนอื่นๆ ไม่มีค่าอะไรเลย"
ริมฝีปากอิ่มเผยอขึ้นเล็กน้อย รอยยิ้มหวานค่อยคลี่ออกบางเบา "ตะ... แต่เรียกมันแบบนั้น... ไม่ดีเลยนะ"
พี่เสือหัวเราะ ถ้าหากไม่ติดว่าอยู่ในแท๊กซี่คงฟัดแก้มนิ่ม ริมฝีปากนุ่มไปแล้ว "ช่างมันปะไร ต่ายน้อยคนเดียวที่สำคัญ จำไว้นะครับ ใครจะว่ายังไงอย่าไปเชื่อ" มือหนากุมมือน้อยให้เลื่อนมาแตะตรงอกด้านซ้าย
"เชื่อใจพี่คนเดียวนะ ว่าพี่รักกระต่ายที่สุด"
น้องบิดตัวอย่างขวยเขิน ไม่กล้าสบตาพี่ชาย ดีที่ลุงคนขับเบรกเอี๊ยด บอกเสียงดังว่า
"ถึงแล้ว"
พี่เสือจึงยอมปล่อยน้อง และจ่ายเงินคนขับแท๊กซี่
คืนนั้น พี่เสือเข้าไปคุยกับคุณพ่อที่ห้องทำงาน ไม่นานนักก็กลับมาหาน้องชาย
"พี่เสือ ว่าไงบ้าง ?" กระต่ายนั่งเล่นเกมกดอันเก่าของพี่ชายเงยหน้าถาม
พี่เสือไม่ตอบทันที เพียงจูบกระหม่อมบางแล้วทิ้งตัวลงข้างๆ "พ่อโอเค แต่ต่ายน้อยต้องไปเรียนภาษาอังกฤษด้วย"
หน้าหวานงอง้ำอย่างเอาแต่ใจ "พี่เสือไม่ไปเรียนกับหนู หนูก็ไม่เรียน"
พี่ชายหัวเราะ ฉวยเกมกดไปจากมือเล็ก "สงสารพ่อน่ะ เสียเงินเปล่าๆ"
"แต่ภาษาอังกฤษเรียนวันพุธ - ศุกร์นี่ ไม่ซ้อนกับเวลาเรียนคณิตเหรอ ?"
"พี่โทรถามศูนย์ฯแล้ว เค้าบอกมีคอร์สเสาร์ - อาทิตย์ด้วย"
"แล้วลูกโป่ง..." ตอนป.6 กระต่ายต้องเรียนพิเศษคนเดียว น่าเบื่อจะตาย
"พี่โทรคุยให้แล้ว ลูกโป่งกับสอางค์จะย้ายมาคอร์สเดียวกัน"
"ดีจัง!" เสียงหวานร้องก่อนจะยันตัวขึ้นนั่ง "นี่ๆ พี่เสือ หนูทำการบ้านเสร็จแล้วน้า เก่งไหมๆ" เจ้าตัวจ้อยยืดตัวไปหยิบสมุดการบ้านสามเล่มจากหัวเตียงมาให้พี่ชายตรวจ
"เก่งครับ" วันนี้สุดที่รักทำการบ้านเสร็จโดยไม่ต้องพึ่งพี่ชาย นับว่าก้าวหน้าทีเดียว "เอาปากกามาให้พี่หน่อยครับที่รัก"
คนตัวเล็กหยิบปากกาให้ แล้วจัดตัวเองให้อยู่ในท่าที่สบายที่สุด... ร่างบางหยิบหมอนกลมๆ เป็นรูปแฮมเบอร์เกอร์ของฝากจากป้านกขึ้นกอด แล้วนั่งบนตักแข็งๆ ของพี่ชาย เอนกายพิงอกแข็งแรง ให้วงแขนของพี่เสือโอบกอดและถือสมุดให้ในตัว
ในเวลานี้... ที่พี่เสือจะเป็นของกระต่ายน้อยคนเดียว...
เสียงทุ้มต่ำของพี่เสือฟังสบายหู มือหนาลากปากกาวงกลมจุดที่ผิด สอนเน้นบางข้อ กระต่ายฟังเพลินจนเริ่มง่วงแล้ว
"นอนไหม ?" พี่เสือทักเมื่อร่างเล็กเริ่มตาปรือ "ตาหวานเชียว"
"อื้ม..." ดึกแล้วนี่นา อ้อมกอดพี่เสือก็อุ่นสบายขนาดนี้ ตัวพี่เสือก็ใหญ่ แข็งแรง กระต่ายรู้สึกปลอดภัยที่สุด
"งั้นนอนเถอะ ที่เหลือไว้ต่อพรุ่งนี้บนรถนะ" พี่เสือปิดสมุด จัดการเก็บให้เรียบร้อย ตรวจยาพ่นของน้องอีกครั้งก่อนก้าวมาดูคนตัวเล็กที่นอนไม่เรียบร้อยบนเตียง
กระต่ายตัวขาวนอนคุดคู้ เสื้อนอนของพี่ชายหลวมโคร่งเลิกขึ้นจนถึงสะดือ พี่เสือจึงเห็นสะดือกลมๆ หน้าท้องแบนราบ เอวบางคอด สะโพกกลมกลึงและต้นขาขาวเนียนโดยมีเพียงกางเกงในตัวเล็กบดบัง
ความปรารถนา อารมณ์หนุ่มคุกกรุ่นในร่าง ท่านอนไร้เดียงสาน่าเอ็นดูปลุกเร้าอารมณ์ได้อย่างประหลาด พี่เสือคำรามเสียงเบา ควบคุมตนเองไม่ให้กระโจนไปฉีกทึ้งเสื้อผ้าเป็นชิ้นๆ ร่างเล็กบอบบางของกระต่ายนั้นบริสุทธิ์ สมควรได้รับการปกป้อง ทนุถนอมมากกว่าความใคร่
ร่างสูงใหญ่จึงถอนหายใจ อดทนอดกลั้นต่อแรงพิศวาสภายในแล้วปิดไฟ จัดท่าให้น้องน้อยนอนสบายตัวและล้มตัวลงนอนข้างๆ คนตัวเล็กขยับกายเข้าหา ซุกตัวในอ้อมกอดอย่างคุ้นเคย ทำให้พี่ชายระบายลมหายใจยาว
...ใช่ว่าไม่เคยคิดเรื่องแยกห้องนอนกับน้อง การอดทนอดกลั้นพามาซึ่งความทรมาน หากแต่ว่า... แค่คิดถึงเตียงที่ว่างเปล่า ไร้ร่องรอยของสุดที่รักในอ้อมแขนแล้ว พี่เสือก็เลือกความทรมาน... เพราะอย่างน้อย... เขาก็เพียงแค่ทรมานกาย
แต่ถ้าหากไม่มีกระต่ายน้อยข้างกาย.... เขาทรมานใจ
วันถัดๆ มาของการเรียนพิเศษพี่เสือลงคนละคอร์สกับน้องชาย หากก็ไปเรียนด้วยกัน เลิกพร้อมกัน ยกเว้นวันเสาร์ - อาทิตย์ที่พี่เสือจะไปส่งน้องเล็กเรียนพิเศษกับเพื่อนๆ แล้วตัวเองจะไปเตร็ดเตร่รอแถวๆ ที่เรียนพิเศษ
การเรียนของกระต่ายดีขึ้นมาก พี่เสือเองก็ดีใจ วันเดือนผ่านไปอย่างรวดเร็ว โดยที่โรงเรียนไม่มีหนุ่มคนไหนกล้าแตะกระต่าย กระทั่งแซวยังน้อยมาก ส่วนพี่เสือกลับตรงกันข้าม ฉายา 'เสือร้าย' ดังทั่วโรงเรียน สาวๆ ชม้อยชม้ายตามองก็เยอะ ฝากเบอร์ ฝากขนมและของจุกจิกตั้งแต่รุ่นเดียวกันจนถึงรุ่นพี่ม.6 แต่ยังไม่มีสาวน้อยคนไหนที่พี่เสือมีท่าทีสนใจเป็นพิเศษเลย
"เสือ บุหรี่ไหม ?" เสียงหวานใสของพี่จุ๊บแจงดังขึ้นด้านหลัง ร่างสูงใหญ่ของรุ่นน้องเอื้อมมือไปรับบุหรี่มา คนส่งให้หัวเราะคิกคัก
"นี่ ตอนแรกทำไมทำตัวเย็นชาอย่างนั้นล่ะ ?" เด็กสาวถาม พลิกกายเปลือยเปล่าให้นอนหนุนตักพี่เสือ
เด็กหนุ่มขมวดคิ้ว ผลักร่างหญิงสาวออกไป ดวงตาฉายถึงแววรังเกียจ เขาลุกขึ้นจากเตียงด้วยร่างกายเปลือยเปล่า ดึงถุงยางอนามัยทิ้งถังขยะส่งๆ แล้วหยิบเสื้อผ้ามาสวมใส่อย่างรวดเร็ว
"จะไปแล้วเหรอ ?" หญิงสาวผงกศีรษะถามอย่างเสียดาย "เป็นแฟนกันทั้งทีทำไมไปไวขนาดนี้ ?" ทำปากจู๋อย่างน่ารัก ก่อนบ่น "เบอร์ก็ไม่ให้ ไม่เอาใจ ไม่ให้บอกใคร ไม่..."
"กูไม่ใช่แฟนมึง" เสียงพี่เสือห้วน เด็ดขาด คิ้วเข้มไม่คลายลงสักน้อย เบือนหน้าหนีอย่างรังเกียจ
"ไม่ใช่แฟน... แต่นอนด้วยกันนี่นะ!" เธอกรีดร้อง หยิบหมอนขว้างใส่ แต่เด็กหนุ่มหลบอย่างง่ายดาย
เขาสวมเสื้อผ้าเรียบร้อยแล้วหันกลับมามองเด็กสาวรุ่นพี่เต็มตัว น้ำเสียง แววตา ท่าทางแสดงถึงความรังเกียจ ขยะแขยงราวกับว่าหล่อนเป็นเพียงเศษปฏิกูล ไร้ค่า "ไม่ได้เรียกว่านอน กับมึง... กูแค่เอาไว้ระบายอารมณ์!"
ร่างบางสั่นน้อยๆ ทั้งหวาดกลัวสายตา คำบริภาษและโกรธเกรี้ยว "แก.... แก.... ออกไปนะ! ออกไปเดี๋ยวนี้!"
เด็กหนุ่มไม่หันกลับมามองเสียด้วยซ้ำ เขาจุดบุหรี่แล้วเดินออกจากห้องไปโดยไม่มีคำตอบ... ราวกับว่าคำพูดเขามีค่าเกินกว่าเด็กสาว
มาถึงหน้าศูนย์กวดวิชา คลาสของกระต่ายก็เลิกพอดี พี่เสือขยี้ก้นบุหรี่กับฟุตบาธ นึกเสียใจที่สูบ... ถ้าไม่ใช่เพราะจัมโบ้และลูกโป่งท้าก็คงไม่ติดแบบนี้ ถึงกระต่ายจะยังไม่รู้ แต่ก็เหมือนจะสงสัยแล้ว เพราะเมื่อน้องมาคลอเคลียชิดใกล้ ก็คงจะได้กลิ่นบ้าง
"พี่เสือ!" ใบหน้าวัยเยาว์ของน้องเล็กแจ่มใส แก้มเนียนเป็นสีชมพูด้วยอารมณ์ตื่นเต้น ดวงตาวาววับเป็นประกายดุจกระต่ายน้อย ไร้เดียงสาและงดงาม ในสายตาพี่เสือแล้ว ต่อให้เด็กสาวสวยงามเพียงใด เปลือยกายต่อหน้า ก็ไม่มีใครงดงามเท่ากระต่ายน้อยอีกแล้ว
พี่ชายอ้าแขนรับร่างเล็กที่ผลุบเข้าหาอ้อมอก ศีรษะเล็กคลอเคลียกับแผ่นอกกว้าง ตอนนี้พี่เสือสูงเกือบสองช่วงศีรษะของน้องแล้ว ผู้คนจากศูนย์กวดวิชาเริ่มชินกับภาพน่ารักของพี่น้องกอดกันกลมเลยเพียงแค่เดินผ่านไป ไม่ได้หยุดมองเช่นตอนแรกๆ
"ว่าไงครับ ?"
"วันนี้หนูตอบถูกด้วยล่ะ! ดีแล้วที่ยกมือ!" กระต่ายน้อยตอบเสียงร่าเริง มีสอางค์ จัมโบ้และลูกโป่งมาสมทบ
"วิ่งออกมาก่อนเลยนะต่าย" สอางค์ร้องพลางหายใจหอบ "พอเห็นมึงมาน้องมึงก็รีบเก็บของออกมาก่อนใครเลยเนี่ย"
พวงแก้มนิ่มร้อนผ่าว นึกอายกับอาการตื่นเต้นเกินเหตุของตัวเอง แต่พี่ชายกลับนึกเอ็นดู ลูบผมนิ่มอย่างยินดี
"จริงเหรอ ?"
"อะ... อื้ม..."
จัมโบ้เคี้ยวหมากฝรั่งดังแจ้บๆ ถาม "หิวแล้วว่ะ หาไรกินมะ ?"
"เอาดิ" ลูกโป่งพยักหน้าหงึกๆ ก่อนจะก้มลงผูกเชือกรองเท้า "กินไหนดี ?"
"เอาง่ายๆ" พี่เสือตอบ ก่อนจะเอ่ยปากต่อไป เพื่อนๆ ก็ดักคออย่างรู้ทัน
"ถูกๆ"
"กระต่ายกินได้"
"ไม่เผ็ด"
พี่เสือแค่อมยิ้ม ซึ่งก็ถือว่ามากแล้วสำหรับเสือยิ้มยาก "กระต่ายจะกินอะไร ?"
"..." เจ้าตัวเล็กทำท่าจะตอบ แต่แล้วก็เงียบลง พี่เสือเลยรู้ว่าน้องจะว่าอย่างไร
...คงจะแพงพอควรเลย กระต่ายเลยไม่กล้าออกปาก
อันที่จริงน้องกระต่ายอยากกินอาหารญี่ปุ่น... แต่ก็แพงใช่ย่อย นานๆ ทีถึงจะได้กิน จริงอยู่ว่าคุณพ่อคุณแม่ไม่ได้งกถึงขนาดให้ลูกชะเง้อมองอยากกิน แต่เป็นพี่เสือเองที่สอนกระต่ายบ่อยๆ ว่าของแพงกินได้... แต่อย่าบ่อยนัก ถึงจะโดนสอนเรื่องประหยัดมาดี แต่กระต่ายก็มีเงินเก็บน้อยกว่าพี่เสือกว่าครึ่ง เพราะพี่เสือไม่ชอบกินจุบจิบและซื้อของกระจุ๊กกระจิ๊กเหมือนกระต่าย เงินพี่เสือเลยเหลือเยอะ ตัวพี่เสือไม่ค่อยใช้จ่ายอะไรนัก ยกเว้นหนังสือที่ซื้อบ่อยกว่าใครเพื่อนและหลังๆ มาก็เป็นค่าบุหรี่... กับถุงยางอนามัย แต่ถึงอย่างไรเงินส่วนใหญ่ก็หมดไปกับซื้อของให้น้อง
"อาหารญี่ปุ่นมั้ย ?" ลูกโป่งพยายามช่วย เพราะเมื่อครู่เห็นน้องกระต่ายแอบวาดรูปซูชิในสมุดเรียน
กระต่ายเป็นเด็กเดาง่ายแต่ไหนแต่ไร หน้าซื่อๆ เปลี่ยนเป็นตกใจก่อนจะส่ายหน้าหวือ
เทียบกับสาวๆ ที่พี่เสือนอนด้วยแล้ว... พวกนั้นเรียกร้องนั่น นี่ ขอสิทธิ ขอเวลา ขอ... ขอ...
แต่กับกระต่าย... กลับเกรงใจ ไม่กล้ารบกวนและพยายามทุกอย่างให้พี่ชายมีความสุขที่สุด
พี่เสือหัวเราะเบาๆ กับท่าทางอ่านง่ายของน้อง "เอาสิ"
น้องเล็กสั่นศีรษะ "ไม่นะ หนูไม่อยากกินจ้ะ"
"พี่ชักอยากกินน่ะ กระต่ายไม่อยากกินเหรอ ?" พี่เสือยินยอม จับจูงมือเล็กให้ออกเดิน
ใบหน้าหวานแดงก่ำ พี่เสือรู้ใจตลอดเลย "ก็... ก็... ถ้าพี่เสือว่าอย่างนั้น..."
"อางค์ว่าไง ?"
"กูยังไงก็ได้ ญี่ปุ่นก็ดี ไม่ค่อยอ้วน"
"กูโอเคอะ อยากกินข้าวหน้าเนื้อ" จัมโบ้อนุมัติ ทั้งแก๊งค์เลยมุ่งหน้าไปยังร้านอาหารญี่ปุ่นราคาไม่แพงนัก ที่ห้างใกล้ๆ
เรื่องของพี่เสือและสาวๆ ยังคงดำเนินต่อไป เพื่อนทั้งกลุ่มรู้ดี แต่ไม่มีใครอยากชีวิตสั้นบอกกระต่ายน้อย
พี่เสือไม่ได้มีแค่พี่จุ๊บแจง บรรดาสาวๆ ที่มากอร่อกอติกพี่เสือ... ถ้าคนไหนขึ้นเตียงได้ง่าย พี่เสือก็ไม่รีรอ แต่พี่เสือไม่ลงมือจีบใครหน้าไหนทั้งนั้น และพวกหล่อนก็ไม่มีสิทธิใดๆ ในตัวพี่เสือ ไม่มีใครมีเบอร์หรือหาญกล้าเรียกตัวเองว่าแฟน เพราะพี่เสือไม่ได้มีอะไรแค่กับผู้หญิงคนเดียว ไม่มีใครเคยไปเดทกับพี่เสือ ไม่มีกินข้าวด้วยกัน มอบของให้ บอกรัก ไม่มีอะไรทั้งนั้น เจอหน้า ขึ้นเตียงเป็นอันจบ ยิ่งกว่านั้น ทุกอย่างต้องเงียบสนิท... อย่าให้กระต่ายรู้เป็นอันขาด ไม่เช่นนั้น... ทุกคนรู้จุดจบดี... พี่เสือไม่ใช่สุภาพบุรุษ ห่างไกลจากการเป็นคนดี พี่เสือไม่สนใจว่าเป็นผู้หญิงหรือไม่ หากเรื่องมากหรือปล่อยให้ถึงหูสุดที่รัก พี่เสือก็ไม่ลังเลที่จะใช้กำลังหยุด
แต่ถึงอย่างนั้น ด้วยบุคลิกเงียบขรึม ร่างสูงใหญ่และใบหน้าหล่อเหลา คมดุนั้นก็ทำให้สาวๆ ยินยอมและเต็มใจ
ว่ากันว่าผู้หญิงชอบผู้ชายเลวคงไม่ผิดนัก
อย่างไรก็ตาม... คนทั้งโรงเรียนก็เล่าลือกันหนาหู เป็นที่โจษจัน แต่กระต่ายน้อยกลับไม่รู้เรื่องรู้ราว ทั้งด้วยนิสัยที่ไม่ชอบการซุบซิบนินทาและด้วยบารมีของพี่ชายที่ทำให้ทุกคนเกรงกลัวไม่กล้าแง้มบอก
เรื่องของพี่เสือและสาวๆ จบลงที่คนแล้วคนเล่า พี่เสือบอกเลิกได้ง่ายดายเช่นตอนขึ้นเตียง ไม่มีความสัมพันธ์ ไม่มีความสงสาร ไม่เห็นแก่น้ำตา พี่จุ๊บแจงเป็นคนหนึ่งที่มีความอดทนสูงกว่าใครเพื่อน เพราะหลังจากโดนพี่เสือเหยียดหยามแล้ว เธอก็ยังอดทนแอบมีอะไรกับพี่เสือลับหลังกระต่ายเรื่อยมาและเธอก็เชื่อว่า พี่เสือไม่มีหัวใจ... รักใครไม่เป็น
ทุกครั้งที่พี่เสือจากไป เธอมักลงท้ายด้วยน้ำตา... พร้อมก่นด่าในความโง่เง่าของตัวเอง... ไม่ใช่ไม่เคยเล่นตัว ทำตัวเหินห่าง... ทำแล้ว... แต่พี่เสือกลับเฉยเมย ไม่ได้มีทีท่าอะไรเลย
...เธอได้พยายามพิสูจน์ทุกวิถีทางแล้ว...
...จนกระทั่งไปได้ยินบทสนทนาของเพื่อนพี่เสือ
"มันเอางี้เลยเหรอ ?" เพื่อนตัวเล็ก ผิวขาว เธอจำได้ว่าชื่อลูกโป่งพ่นควันออกจากปาก อย่างไม่เข้ากับใบหน้าน่ารัก
"เออ" เพื่อนตัวโตอีกคนตอบ คว้าบุหรี่จากลูกโป่งมาสูบเอง "กูสงสารสาวๆ ชิบหายเลยว่ะ มันมองหน้า ขึ้นเตียง ขนาดชื่ออะไรมันยังจำไม่ได้เลย"
"กูจำคนนั้นได้ ที่มาจีบมันคนแรก ชื่อจุ๊บแจง" คนตัวเล็กไหวไหล่ "เห็นก็ยังคบกันอยู่"
แต่เพื่อนกลับหัวเราะลั่น แล้วถ่มน้ำลาย "ถุ้ย! มันน่ะเหรอจะคบใคร!? จุ๊บแจงอะไรนั่นก็แค่คนขึ้นเตียงด้วย ขาดไปก็ไม่เดือดร้อน"
"แต่กูก็เห็นมันไปนอนกับเค้าอยู่นา..."
"เออ มันจำหน้าได้รึเปล่าเหอะ" เพื่อนเหยียดยิ้ม "น่าสงสารผู้หญิง... วันก่อนกูแซวมันว่าจะเอาพี่จุ๊บแจงแล้วเรอะ มันมองหน้ากูเป็นหมางงว่ะ พอกูอธิบายหน้าตา มันดันเสือกตอบมาว่า คนขึ้นเตียงกับมันไม่ได้มีคนเดียวนี่หว่า ธุระอะไรของมันจะต้องไปจำหน้า"
ลูกโป่งบิดขี้เกียจ "ชื่อก็จำไม่ได้ หน้าก็จำไม่ได้ แต่ดันเสือกทิ่มเข้าไปได้"
"ฮ่าๆ ไอ้ท่อนล่างมันไม่มีตานี่หว่า" เพื่อนตัวโตหัวเราะ ทิ้งก้นบุหรี่ลงกับท่อระบายน้ำ "ไปเหอะ คาบคณิตใกล้จบละ"
แล้วเพื่อนรักของพี่เสือทั้งสองคนก็เดินออกจากที่ซ่อนตัว ทิ้งไว้แต่คนแอบฟังที่แข้งขาอ่อนแรง
วันนั้นเด็กสาวจำไม่ได้ว่าตัวเองร้องไห้ไปมากแค่ไหน...
-
เย้ มาแล้ววว :mew1: :mew1:
-
สงสารผู้หญิงน่ะ แต่ พี่เสือเป็นของต่ายยยย เท่านั้น อิอิ :hao3: :hao3:
-
สงสารผู้หญิง สงสารต่ายน้อยด้วยเรื่องแดงขึ้นมาจะเป็นยังไง
-
เงิบ พี่เสือร้าย
น้องต่ายรู้ ได้ :ling3:
แต่ก็นะไม่อยากให้ติดบุหรี่เลย
บวกและเป็ดให้รักปานแก้วตาดวงใจ จนอยากจะกลืนกินเจ้า (ไปทั้งตัวและหัวใจ) ให้พี่เสือ
-
โอววว เสือร้ายสมชื่อจริงๆ :try2:
กล้วสาวๆพวกนั้นจะเอาความแค้นมาลงที่ต่ายน้อยน่ะสิ
-
ผิดหวังกับเสือมากที่ทำอย่างนี้...ผิดหวังจริงๆอ่ะ
ขอเวลาทำใจหน่อยแล้วกัน...แล้วอาจจะกลับมาอ่านอีกนะครับ
-
ไหงพี่เสือทำงี้ละ นิสัยไม่ดีเลยนะ และดูโตเกินวัยมากๆด้วย
นอนกับผู้หญิงเป็นว่าเล่น ถ้าเกิดรู้ถึงหูต่ายน้อย น้องคงจะต้องเสียใจมากๆ
-
สงสารผู้หญิง แต่ผู้หญิงเราก็จำไว้ว่าอย่าเล่นกับไฟ อย่าง่าย ผู้ชายมีอะไรกะใครได้ง่ายๆโดยไม่จำเป็นต้องรักนะจ๊ะ ธรรมชาติเค้ากำหนดไว้ อย่าเพ้อมาก (นี่ไงเริ่มสอนบทเรียนหญิง)
แต่การที่พี่เสือเป็นพระเอกไม่ได้แปลว่า เวรกรรมจะยกเว้นนะ ขอให้กระต่ายรู้และทำโทษพี่เสือให้หนักไปเลย
-
พี่เสือนี่ร้ายจริงๆๆๆ สมกับฉายาเลยย
-
ทำไมพี่เสือเป็นคนใจร้ายยังงี้ ไม่อยากทำน้องเลยไปลงกับสาวๆ ว่างั้นเถอะ
-
ง่ะ ทำไมพี่เสือทำแบบนี้
ขึ้นเตียงกับผู้หญิงพรึบ :m15:
เค้าจะพาน้องต่ายหนี งือๆๆๆ :o12:
-
:katai2-1:อู๊ย พี่เสือ โดนฮ่ะหล่อเลว ดี ครบสูตร
-
ไม่ชอบแบบนี้เลย :hao5:
นอกกาย แต่ไม่นอกใจ ยังไงก็เจ็บอยู่ดี :ling1:
-
พี่เสือทำเค้าเสียใจ :hao5: โกธรพี่เสือแล้วแต่ก็คิดแล้วว่าพี่เสือต้องเอาผู้หญิงทนแทนน้องแน่ๆ แต่ถ้าน้องต่ายรู้จะเสียใจขนาดไหนกัน อยากให้สาวๆพี่เสือไปบอกน้องจังเลยดูซิพี่เสือจะทำยังไงถ้าโดนน้องต่ายเกลียด เราอยากให้พี่เสือโดนกระต่ายเกลียด คนอย่าพี่เสือต้องโดนซะบ้างครั้งแรกทำไมไม่เก็บไว้ให้คนที่รักที่สุดอย่างกระต่าย ถึงจะคิดว่าไม่ได้นอกใจแต่การนอกกายก็คือการนอกใจนั่นแหละ โคตรจะเกลียดผู้ชายอย่างพี่เสือเลยปาก่บอกว่ารักแต่การกระทำช่างสวนทาง :z6:
-
เอ่อ สงสารกระต่าย สงสารพ่อ สงสารแม่
ทำตัวไม่คิด พอเรื่องแดง พ่อแม่เสียใจ กระต่ายเสียใจ ถึงจะค่อยคิด
สรุป พี่เสือ สันดานก็ไม่ต่างจากผู้ชายคนอื่นเลยแหละ
ไหนๆก็เลวพอๆกันหรืออาจจะมากกว่าคนอื่นแล้ว ต่อไปก็ ไม่ต้องกันคนอื่นแล้วนะ เชียร์กระต่ายกับคนอื่นดีกว่า
พ่อแม่ของทั้งสองจะได้ไม่ต้องมาทุกข์ใจด้วย
ปล.สูบบุหรี่ ตั้งแต่ ม.1 มองเห็นอนาคตเลย มะเร็งรับประทานแน่ๆ
-
เอาจริงๆเราโกรธพี่เสือ...
ไม่รู้ว่ามันเป็นความคิดแบบคนหัวโบราณหรือเปล่า
ที่ว่าความบริสุทธิ์ต้องเก็บให้กับคนที่รัก
ถึงพี่เสือจะเป็นผู้ชายและฝ่ายรุกก็เถอะ
แต่ครั้งแรกที่ได้ทำเรื่องแบบนี้ควรจะเป็นกับต่ายน้อยไม่ใช่เรอะ!!
หลังจากนั้นจะมั่ว จะชั่วยังไงก็เอาเถอะ!
แง๊~~~~~~~~~~
ไอ้ลูกเสือเอ้ยยยยย ถ้าน้องมันรู้ขึ้นมานะมึ๊งงงงงงงงง
หึหึ
:katai1:
แต่ถึงอย่างนั้นก็ยังชอบที่พี่เสือไม่แคร์ใครทั้งนั้น
ขนาดกับผู้หญิงยังขึ้นมึงขึ้นกูได้เลย
เจ๋งสลัด!
ยกเว้นเรื่องขึ้นเตียงนะ หึ๊ย!!
เออลืมบอก
ถึงเราจะไม่ชอบใจพี่เสือ แต่เราก็ไม่สงสารสาวๆนะ
ช่วยไม่ได้ ง่ายเอง...โง่เอง
จุ๊บแจบน่ะไม่น่าสงสารเลยซักนิด น่าสมน้ำหน้าเสียด้วยซ้ำ
นี่ไม่ได้อินนิยายนะ แต่อินเรื่องจริง...เกลียดผู้หญิงที่ทำตัวไร้ค่าแบบนี้จริงๆ ๕๕๕
ไปดีกว่า...
-
กระต่ายรู้ เสืองานเข้าแน่
กระต่ายมีคนอื่นเป็นคนรู้ใจ เสืออย่าเสียใจแล้วกัน
-
อ่านตอนนี้แล้วบอกได้เลยว่าเป็นตอนที่เกลียดที่สุด
อ่านแล้วเจ็บปวดใจมาก เหมือนพี่เสือทรยศน้องต่าย
ขอหนุ่มๆมาจีบน้องต่ายถึงขั้นทำให้น้องต่ายเขินได้ซักคนแก้ขัดได้มั้ยคะ
อ่านตอนนี้แล้วติดสมองมาก ลบไม่ออก :ling2:
อย่างงี้ถ้าจะให้พูดกันตรงๆ พี่จุ้บแจงอะไรนี่ก็คนแรกที่ได้มีอะไรกับพี่เสือแบบลึกซึ้งรึป่าวคะ?
ป.ล เหมือนจะเริ่มเข้าเคล้ากลับไปพล๊อตเดิมที่คนเขียนเคยวางโครงเรื่องไว้เลยรึป่าวคะเนี่ย งั้นอย่างงี้สู้ให้น้องต่ายเป็นของคนอื่นก่อนพี่เสือไปเลยก็น่าจะดีนะคะ แบบอารมณ์เต็มใจแต่จะด้วยความสงสารหรืออะไรก็ช่าง แฟร์ดี น้องต่ายเจ็บ พี่เสือก็ต้องเจ็บเท่ากัน มันดี o18
-
ผิดหวังกับพี่เสือมากกกกกกกกกกก
ถ้าเกิดต่ายน้อยและพ่อแม่รู้นะ โอ้ ดรา่ม่าบังเกิด ตรึ่งๆๆๆๆๆๆ yeah (?)
สงสารต่ายน้อยงะ ;w;
แล้วยังจะสูบบุหรี่ตั้งแต่มอหนึ่งอีก - - ลูกโป่งกับจัมโบ้ !!!
โฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮ ทำไมพี่เสือเป็นแบบนี้ ~
:z3: :z3: :z3:
-
ถ้าต่ายรู้จะเป็นงัยเนี่ย :m16: :m16:
-
รับม่ายด้ายกับพฤติกรรมของพี่เสือ
น้องต่ายเสียใจล้านเปอร์เซ็น ถ้ารู้เรื่องขึ้นมา
-
เสื้อร้ายจริงๆๆ :katai5:
-
:ling3: กลัวต่ายน้องจะได้รับกรรมที่ตัวเองไม่ได้ก่อ
-
ถึงพี่เสือไม่รักไม่แคร์ แต่การทำอย่างนี้กับคนอื่นก็ไม่ถูกนะ จุ๊บแจงได้ยินไปขนาดนี้ แถมยังหวังไว้มาก ต้องหาทางแก้แค้นแน่ กลัวว่าจะย้อนกลับมาทำร้ายต่ายน้องแทน คราวนี้เวรกรรมที่พี่เสือก่อไว้ตกกับต่ายน้องผู้ไร้เดียงสาแน่
-
:m31: ทำไมพี่เสือเป็นคนอย่างนี้
:mew1: :mew1:
-
:ling2:
คือเข้าใจอะนะ ว่าเสืออึดอัดอยากระบาย แต่แบบนี้กับผู้หญิงไม่เลือกหน้า ออกจะสุดโต่งไปนิด
ยิ่งย้อนมาดู น้องเสือเพิ่งจะ ม ต้นเองนี่ อร๊ายยยยยยยย
แต่โอเค เพราะวัยวุฒิยังน้อย เสือเลยยังคิดได้ไม่รอบด้าน มองแลยึกับสิ่งสำคัญตรงหน้า มากกว่าจะมองผลลัพธ์จากการกระทำของตนในอนาคต ว่าจะมีรีแอคชั่นย้อนกลับมาในรูปแบบไหน
สรุปคือ ในแง่ความฉลาดทางอารมณ์ของทั้งพี่เสือและต่ายน้อยยังไม่ค่อยพัฒนาไปสักเท่าไร
ตอนนี้พี่เสือได้แต่ลองผิดลองถูกไปตามประสาวัยรุ่นและความคะนองโดยไม่สนความรู้สึกของอีกฝ่าย ส่วนน้องก็อยู่ในโลกสวยที่พี่และเพื่อนบรรจงสร้างขึ้น ซึ่งผลคงมันก็น่าจะคาดเดาได้ง่ายว่า เมื่อต่ายน้อยรู้ความจริงจะยับเยินขนาดไหน ไม่รวมถึงเรื่องที่ถูกปิดหูปิดตาด้วย ถ้าเป็นเรา คงเหมือนโลกที่เคยอยู่มันพังครืน รู้สึกเหมือนโง่ที่ไม่เคยรับรู้ความเป็นไปที่แท้จริงของคนที่รัก แถมยังถูกหลอกตลอกเวลาอีก ยิ่งเป็นพี่เสือที่อยู่ติดกันเกือบทุกเวลา เจอหน้ากันทุกเช้าเย็นด้วย ///แต่จุดผกผันที่ว่านี่ต่อไปน่าจะเป็นจุดเปลี่ยนในพฤติกรรมของน้องต่ายน้อยก็ได้ // ว่าที่เคะราชินีในอนาคตอาจจะบังเกิดก็ด้ายยยยยยย อร๊ายยยยยยยยยย
ประเด็นต่อมาก็คือ พ่อแม่ ถ้ารู้ว่าพี่เสือฟันสาวไปทั่ว แล้วก็ติดบุหรี่จะรู้สึกอย่างไร ไม่รวมเรื่อง incest นะ แอบเหนื่อยใจแทนพ่อแม่ยังไงก็ไม่รู้สิ
คุณAimer คะขอความกรุณาอย่าดาร์คเกินนะคะ อิชั้นภูมิต้านทานต่ำมมากในช่วงนี้ ยังไม่อยากซดมาม่าค่ะ เดีี๋ยวมันอืดมันเฟ้อ. ที่สำคัญ
มันอ้วน!!!!!!
-
แว้กๆๆๆๆๆ
ทำไมพี่เสือทำงี้หาาาาาาาา TT
รักกระต่ายแต่ไปมีอะไรกับคนอื่น ถึงจะไม่ได้สนใจอะไรเป็นแค่ที่ระบายอารมณ์ แต่ถ้าต่ายน้อยรู้เข้าก็คงไม่เข้าใจข้ออ้างงี้เง่าพรรค์นั้นหรอก! สงสารต่าย :katai1: :katai1:
-
พี่เสือเลวว่ะ สงสารผู้หญิงก็สงสารหรอกนะแต่เพราะความโง่เอง
ถ้าน้องต่ายรู้ พี่เสือแย่แน่ๆ
-
:katai1: หงุดหงิด พี่เสือ
:z6:
-
พี่เสือแม่งเลวว่ะ...สงสารแต่เวรกรรมจะตกไปที่น้องต่าย
แต่งานนี้จะแอบสะใจ ถ้าพวกผู้หญิงที่โดนฟันแล้วทิ้ง..
จะเอาเรื่องนี้ไปบอกน้องต่าย !!!
เปลี่ยนชื่อเรื่องทันมั้ย??? เป็น "น้องกระต่าย ทิ้งพี่เสือ"
หรือให้ดีอยากเปลี่ยนพระเอกไปเลย :laugh:
อยากให้ผลกรรมในครั้งนี้ ทำให้พี่เสือมันต้องพลักพรากจากน้องกระต่าย!!!
-
พี่เสือนี่ร้ายได้ใจจริงๆ จากร้ายจะเริ่มกลายไปเป็นเลวเลยนะ
อยากให้น้องต่ายรู้จัง
ถ้าหากน้องรู้พี่เสือจะทำยังไง
เพราะถึงยังไง 'ความลับไม่มีในโลก' อยู่แล้ว
มันขึ้นอยู่ที่ว่าจะรักษาความลับให้มันเป็นความลับไว้ให้ได้นานเท่าไหร่
-
ผิดหวังในตัวเสือมาก สำส่อน เลวผู้หญิงเขามีพ่อแม่สักวันเสือจะเสียใจน ะ ไม่อยากให้ต่ายเสียใจต่ายน้อยน่าจะมีคนดีๆมารักบ้าง
-
โอยยยยย
พี่เสือค่ะ ถ้าจะเปนพ่อเสือฟันแล้วทิ้งขนาดนี้ มันจะดีรื้อ
แม้จะไม่เสียหาย (กับพี่เสือ = =)
แต่ถ้าน้องรู้ขึ้นมา น้ำตาท่วมโลกแน่ๆ -*-
-
พี่เสือ ม.1 เองนะ :katai1:
-
ตอนเริ่มอ่านรู้สึกชอบเรื่องนี้เพราะถึงพี่เสือจะร้าย ก็ร้ายเฉพาะกับคนที่ทำไม่ดีกับน้องต่ายเท่านั้น แล้วน้องต่ายก็น่ารักมาก
แต่พออ่านถึงตอนนี้รู้สึกผิดหวังอย่างแรง พี่เสือไม่ได้เหมาะสมกับน้องเลย เหมือนอย่างที่ทุกคนเม้นท์ไปแล้ว :z3:
-
เปลี่ยนพระเอกด่วน เสือไม่คู่ควรกับกระต่าย
-
ให้โดนน้องต่ายทำโทษซะดีมั้ย ไปทำตัวซุกซนแบบนี้อ่ะ แย่มาก
-
กร๊าดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด (พ่นไฟ) :fire: :fire:
ถ้าหนูต่ายรู้เรื่องขึ้นมา โดนแน่ๆ น้องมันคงไม่เชื่อใจแกอีกแล้วอิเสือเอ้ยยยยยย :katai1:
-
เอิ่มมม พี่เสือเพิ่งจะม.1 เองน้า :ling1:
ทำไมโตเร็วเกิ้น (เสียงสูงมากกกก) :katai1:
-
ไม่ว่าเสือเลยเหอะ ก็ผู้หญิงนอนอ้าให้เอาเองนี่นา
ดีที่ป้องกันสวมถุงด้วยเหอะๆ
เค้าทำแบบนี้ก็น่าจะรู้แล้วว่าเค้าหวังฟันอย่างเดียวยังยอมอ่ะ ร้องไห้เพื่อ....
แต่อยากให้เสือหาวิธีระบายออกที่ดีกว่านี้นะ สงสารต่ายน้อย
-
ไม่อยากจะคิดถ้าน้องต่ายรู้ความจริงจะเป็นไงพี่เสือนี่ Bad boy แต่เด็กเลยนะ
-
อยากให้ต่ายรู้เรื่องไวๆ อยากให้พี่เสือมันทรมาณณณณณณ
-
หาที่ระบายเยอะไปป่ะ :laugh: :laugh: :laugh:
น้องต่ายรู้จะไม่เสียใจแย่เลยหรอ :hao4: :hao4: :hao4:
-
ถ้าต่ายรู้นะพี่เสือเเย่แน่่อ่ะ :ling1:
-
พี่เสือทำแบบนี้ ระวังตัวด้วยเน้อ
จุ๊บแจงอาจจะไปรังแกกระต่ายแทนก็ได้เน้อ
เหอะๆ
-
ถ้าเป็นผู้หญิงทั่วไปก็สงสารอยู่หรอกนะ แต่นี่เป็นยัยจุ๊บแจงที่มีจิตใจอิจฉาริษยาเขาทั้งๆที่เขาไม่ได้ทำไรให้สักหน่อย ทำเป็นแอ๊บพูดเตือนน้องต่ายหาว่าเสือรำคาญชอบพี่เขาแต่ทำตัวร้ายกับน้องเขา แต่ก็ไม่ชอบเลยที่เสือไปมีไรกับคนอื่นปากบอกรักต่ายแต่ดันนอกกาย ทุเรศที่สุด เราเกลียดมากพระเอกที่รู้ตัวว่ารักนายเอกแต่ยังไปติ๊ดชึ้งกะคนอื่น ถ้าต่ายไปทำเหมือนเสือบ้างจะยอมไหม
-
แอบหมั่นใส้เสือ แอบมีกิ้กงั้นเรอะ!! ถ้าน้องต่ายเปิดไปเจอล่ะจะรู้สึก!!
ถ้าน้องต่ายไปมีพี่ชาย(ที่แสนดี)อีกคนล่ะก็จะทำหน้ายังไงนะ :hao3:
นับวันอีกรู้สึกน้องต่ายน่ารักขึ้นทุกวัน :hao7:
-
ขอโทษนะคะ แต่พออ่านคอมเม้นแล้วนับไม่ได้อย่างแรง อยากอ่านเรื่องน่ารักๆแบบนี้มากๆ แต่ทำใจไม่ได้ถ้าพี่เสือจะนอกกายนอกใจคนรัก อ่านไม่ไหวจริงๆค่ะ เสียใจจจจจจจ
-
เสือฝึกยุทธกับสาวๆก่อนแบบนี้เลยเรอะ
ใช้แล้วทิ้งพอๆกับถุงยางเลย แอบไม่พอใจ
สูบบุหรี่ มั่วผู้หญิง ดีนะที่มีถุง
สาวๆพวกนั้นก็นะ รู้ทั้งรู้แต่ก็ยังเล่นด้วย
ถึงเสือจะรักแค่ต่ายเท่านั้นไม่สนใจใครเลยก็เถอะ แต่เสือไม่คิดเลยว่าถ้าน้องต่ายรู้จะช็อคแค่ไหน
แอบโกรธ(มาก) แต่ติดตามต่อเจ้าค่า
ปอลิง ตอนนี้สะท้อนสังคมอย่างแรง ผู้ชายเห็นผู้หญิงเป็นของเล่นเนี้ย!! :m16:
-
สงสารอะ แต่พี่เสือกะร้ายเหลือเกิน
-
นึกแล้วว่าพี่เสือต้องหาที่ลง แต่ไม่คิดว่าจะ เลว แบบนี้
ยิ่งพี่เสือเลวกับ ผญ คนอื่นเท่า่ไหร่นะ
เราว่ามันจะย้อนมาที่พี่เลยเป็นเท่าๆๆ เลย
สงสารจุ๊บแจง เฮ้อออออออ
เกลียดอีพี่เสือตอนนี้
ไม่มีใครขาวสะอาดไปเสียหมดหรอก เนอะ เฮ้ออออ ส :katai2-1:
-
เสือลูกหนูโหดร้ายเกินไปแล้วนะลูกแม่เข้าใจว่าหนูรักหนูต่ายไม่อยากจะคิดเลยถ้าหนูต่ายรู้จะเป็นยังไง
:hao7: :hao7: :hao7:
-
จริงๆแอบขัดใจที่พระเอกแท้ๆดันนอนไปเรื่อย :ling1:
แต่เอาจริงๆโลกที่เราอยู่ก็ไม่ได้สวยงามนักหรอกน้อ
สงสารแต่กระต่าย เค้าว่ากันว่าผญแค้นนี่น่ากลัว ถ้าเอาคืนมาน้องต่ายต้องใจสลายไม่ทางใดก็ทางนึงแน่ๆ
-
ถ้าต่ายน้อยรู้นะ หึหึ ไม่อยากจะคิด
อิพี่เสือตายแน่
-
ไม่ได้เข้ามาอ่านนาน ยุ่ง ๆ กับการบ้าน เข้ามาที พี่เสือจัดเต็มเลย :hao7:
พี่เสือ ชั่วและด้านได้ใจมากเลย แต่ทำไมเราแอบสะใจกับยัย .. อะไรนะ ?? จุ๋มจิ๋ม ? จุ๊บแจง 555 นั่น จำชื่อไม่ได้เหมือนกัน
:hao3: :hao3:
ต่ายน้อยน่าสงสารจัง ถ้ารู้ว่าพี่เสือเป็นแบบนี้ สงสัยจะช็อกน่าดู :ling2:
แบบว่าเค้าไม่อยากกินมาม่าน้า อย่าดราม่ามากเลย ปวดจิต :m15: :m15:
-
ชอบชิบหายยยย
ชะอุ้ย ชอบคับชอบ แบบว่าชอบมาก
-
พี่เริ่มสงสารน้องต่าย แล้วพูดเลย
ฝากน้องจุ๊บแจง บอกน้องต่ายเร็วๆนะ
พี่อยากเห็นพี่เสือ มันทรมานบ้าง
-
ไม่ชอบพี่เสือแบบนี้เลย อยากให้ต่ายน้อยรู้เรื่องไวๆจัง
-
ไม่ไหวนะเสือ ทำแบบนี้พี่ไม่ปลื้ม
เห็นผู้หญิงเป็นอะไรคะลูก เธอก็มีแม่เป็นผู้หญิงนะคะ
แล้วน้องเธอน่ะ ก็เป็นเด็กใสสื่อบริสุทธิ์ เธอไม่คิดบ้างหรอกว่ากรรมจะตามทัน
ไปที่น้องของเธอเอง อย่ามาอ้างว่าผู้หญิงง่าย ก็เธอทั้งหล่อทั้งเก่ง
ใครก็อยากได้ ถ้าเธอใจแข็งไม่หลงมัวเมาในกิเลสตัณหา
เธอจะจัดการกิเลสตัณหาของเธอเองได้ชนิดบัวไม่ช้ำน้ำไม่ขุ่น
หากวันใดผู้หญิงที่เธอเคยนอนด้วยหันกลับมาทำร้ายคนที่เธอรัก
คนที่เจ็บแสนสาหัสคือเธอเอง แล้วเด็กน้อยที่แสนบริสุทธิ์ทำอะไรผิดเหรอ
ต้องมารับกรรมเพราะความมั่วของพี่ชายเค้าเอง
และคนที่รักแบบคนรักทรยศหักหลัง
หึ คงมีแต่คนสมน้ำหน้างานนี้ o18
-
สงสารผู้หญิงอยู่หรอกนะ แต่เรื่องแบบนี้มันเป็นความพอใจทั้งสองฝ่ายหรือเปล่า ผู้หญิงก็ยินยอมเองด้วย
แต่สิ่งที่พี่เสือทำมันก็ไม่ถูกนะ ถ้าน้องต่ายรู้ขึ้นมากน้องจะเสียใจแค่ไหนเนี่ย เฮ้อ!!!
-
ถ้าต่ายรู้จะเป็นไงนะ? หึหึ
-
ถ้าต่ายรู้แล้วรับไม่ได้ ก็ถือว่าเป็นกรรมที่ทำไม่ดีแบบนี้ละกันนะเสือ
เพราะฉะนั้นรีบๆหยุดซะเหอะ นะเสือนะ น้าาาาาาาาา
:กอด1:
-
ไอ่เสือ ภาพพจน์พี่ชายแสนดีหายไปในพริบตาเลย น้องรู้น้องเสียใจแน่ๆ :katai1:
-
ไหนๆพี่เสือก็จะเลว!แล้ว ปล่อยต่ายน้อยให้เป็นของเล่นเหมือนพวกผู้หญิงพวกนั้นเถอะค่ะ ต่อให้รักต่ายน้อยมากแค่ไหน แต่ถ้ามีนิสัยแบบนี้ถ้าต่ายรู้คงเสียใจมากๆ
-
พี่เสือร้ายมากมาก จะโทษผู้ชายอย่างเดียวก็ไม่ได้ ผู้หญิงรู้ทั้งรู้ว่าไฟมันร้อน
ก็อยากเล่นกับไฟ สุดท้ายก็โดนไฟลวก เฮอ!
สงสารก็แต่ต่ายน้อย ถ้าวันใดรู้เรื่องขึ้นมา น้องจะรับได้แค่ไหน
เอาใจช่วยน้องต่ายให้เข็มแข็ง
รอตอนต่อไป
-
เสือร้ายจิงๆด้วยหวะ
ถ้าต่ายรู้ ต่ายจะยอมพี่เสือแทนไหมน้า
-
o13 o13 o13
-
อ่านแล้วก็แบบว่า
...เออ ก็เรื่องธรรมชาติของผู้ชายอ่ะเนอะ....
สงสารก็แต่น้องต่าย ถ้ารุ้เข้า ดราม่าแน่ๆ...
-
อ่านตอนนี้จบปุ๊บ นึกถึงตอนพิเศษปั๊บ ที่นี้ก็รู้แล้วว่า ทำไมพี่เสือ ถึงได้ so hot & sexy ขยี้ใจได้ขนาดนั้น พี่แกเล่นฝึกฝีไม้ลายมือมาแต่เล็กแต่น้อย 555 :pighaun:
จะว่าไป บุคลิกของพี่เสือ ก็ออกแนวแบดบอย ร้ายกาจกับคนรอบข้างมาตลอดเวลาแล้ว ส่วนเรื่องฟันสาวไม่ซ้ำหน้าเนี่ย ปรบมือข้างเดียวคงไม่ดังแน่ สาวเจ้าก็พาเหรดเข้ามาเสนอกันเต็มที่ คงไม่รู้ว่า พี่เสือร้ายกาจมากกกกแค่ไหน
แต่ปัญหาที่พี่เสือต้องเตรียมตัวรับมือให้ดีๆ ก็เพราะความลับมันไม่มีในโลก หนูต่ายรู้เรื่องเมื่อไร พี่เสือตายแน่ 5555555 :katai1:
ปล. ปลื้มอิพี่เสือนะเนี่ย อย่างว่า แบดบอย เสน่ห์มันเหลือหลาย :pighaun: :pighaun:
-
เห็นใจพี่เสือ :katai5: แต่ไม่แน่ถ้ามีใครไปบอกน้องต่าย น้องอาจจะยอมพี่เสือเร็วขึ้น เพราะที่พี่เสือไปปลดปล่อยกับคนอื่นเพราะไม่อยากให้ต่ายน้อยตกใจ :hao3:
-
พี่เสือทำแบบนี้ไม่ดีเลยนะ แต่ก็เร้าใจฟร่ะ คงจะจริงที่บอกว่าผู้หญิงชอบผู้ชายหล่อเลว คนอ่านก็ด้วย 555
แต่จริง ๆ มันไม่ดีเลย แค่หาที่ระบาย ถ้าแบบนี้นะคุยกับน้องดี ๆ แล้วระบายกับน้องดีกว่า
กลัวพวกเธอคนหนึ่งคิดแค้นพาคนมาทำร้ายน้องหรืออะไรแบบนั้นมันไม่คุ้มนะพี่เสือ
วันหนึ่งพี่เสืออาจต้องเสียใจกับการกระทำของตัวเอง...
น้องต่ายน้องสติวน่ารักเสมอ คนอะไรจะน่ารักไปทุกตรงแบบนี้น้า
ขอบคุณค่ะ
-
น้องต่ายก็ยังคงเป็นน้องต่าย น่ารักเสมอต้นเสมอปลาย :กอด1:
พี่เสือโหดมว๊ากตอนนี้ สะใจชะนีฮะ.__.
รอตอนต่อไปฮ่าาาา
-
พี่เสือ เอ็งแน่มาก ข้าขอคารวะ
-
เสือร้ายสมชื่อ
-
มาม่ามากๆจะรอให้ผ่านไปก่อนค่อยอ่าน
-
:z3: เสืออออ ร้ายกาจจจจจจจจจจจจจจจจจจจจจจจจจจ แต่ก็ชอบบบบบบบ :hao6:
นึกสภาพไม่ออกถ้าต่ายน้อยรู้ขึ้นมานี่ มาม่าชามโต๊โตตตตตต แถมด้วยแม่สาวจุ๊บแจง อาจจะมีความคิดชั่วร้ายก็ได้ หึ หึ :hao3:
และก็ถูกพี่เสือจัดการราบเรียบบบบบบ :laugh:
-
อารมณ์ประมาณป้าข้างบ้านแอบไปเห็นผัวหลานมีกิ๊ก
สงสารต่ายน้อยอ้ะพี่มันโชกโชนเชี่ยวชาญมากไปแล้ว ถึงเวลาน้องอานแน่
-
โหด เถื่อน เลว แต่ทะนุถนอมคนที่รักไม่ให้ระคายแม้แต่ปลายก้อย
ก้ำกึ่งระหว่างตัวร้ายกับพระเอก แต่ผู้หญิงส่วนใหญ่ชอบผู้ชายแบบนี้แหละ
ไม่อยากจะคิดว่าถ้าน้องรู้จะใจสลายแค่ไหน :เฮ้อ:
-
Very love little rabbit :mew1:
-
สงสารต่ายน้อย..
แต่ต่ายน้อยคงต้องยอมเป็นของพี่เสือเองแล้วล่ะ ถ้าไม่อยากให้พี่เสือมั่วมากไปกว่านี้อ่ะนะ
-
:katai1: :katai1: :katai1: :katai1:ตายๆๆแน่ๆๆน้องต่ายได้ยินแล้วงานนี้จะเป็นงัยต่อไป :ling3: :ling3: :ling3: :ling3:
-
โอ๊ยยย อ่านตอนนี้แล้วอยากจะกรี๊ด มึนไปเลย :sad4: :sad4:
เสืออยากทะนุถนอมกระต่ายแต่ทำตัวแบบนี้นี่ไม่ไหวนะะะะะ ไปทั่วกับผู้หญิงแบบนี้ได้ยังไง
โอยทำตัวแย่มากกกกกก เพื่อนก็ไม่เตือนเลยยย
ทำแบบนี้คิดว่ากระต่ายจะดีใจเหรอ ถ้ากระต่ายรู้คงเสียใจมากๆๆๆเลยต่างหาก
พี่ชายที่กอดนอนทุกวัน ไปนอนทำอย่างว่ากับผู้หญิงคนอื่น (เยอะด้วย)
ถ้ากระต่ายรู้ กระต่ายคงเสียใจมากและคิดว่า ถ้าเป็นแบบนี้ยอมพี่เสือเองดีกว่า แน่ๆๆ
ขนาดตอนจุ๊บแจงมาจีบ กระต่ายยังร้องไห้ ไม่อยากให้อ้อมกอดพี่เสือเป็นของคนอื่น
แต่นี่ยิ่งกว่ากอดอีกค่ะกระต่าย!!!!
โอยยย สงสารกระต่าย แงงงงง :ling3: :ling3:
-
บอกได้3พยางค์ ทำ-ตัว-เอง เพราะผู้หญิงดีๆเค้าคงไม่ทำกัน
:katai2-1: :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
-
ผิดหวังกับพี่เสือนะ ที่ทำตัวแบบนี้ แต่ทำใจอ่านต่อได้
แต่ถ้าน้องต่ายไปมีอะไรกับคนอื่นที่ไม่ใช่พี่เสือ อันนี้ทำใจอ่านต่อไม่ได้แน่ ๆ
-
:m16: :m16:
หุหุ งานนี้มีแต่เมนท์ว่าพี่เสือกับบรรดาสาวๆในสต็อกอะเนอะ
ประเด็นสำคัญคือ ต้องอย่าลืมว่าพี่เสือและผองเพื่อนเพิ่งจะอยู่ ม.1 นะคร๊าาา
(ทำไมมันไปไวกันจังแวร๊..... :ling1:)
วัยรุ่น เป็นวัยที่กำลังค้นพบตัวเอง ศึกษาและลองอะไรแปลกๆใหม่ๆ ยิ่งไม่ต้องพูดถึงสมัยนี้สื่อไปไว เด็กก็โตไว (ดูจิอวยเด็กน้อยมาก) ดังนั้นพฤติกรรมที่พวกเขาทำส่วนใหญ่ ก็เน้นเพื่อความพึงพอใจของตัวเองเสียเป็นส่วนใหญ่
นึกถึงความสุขของตัวเองและพวกพ้องเป็นสำคัญ
ดังนั้นที่พี่เสือทำ ก็เพื่อความสุขของตัวเองนั่นแหละ ต้องการปลดปล่อยทั้งอารมณ์ทางกาย และได้มีน้องต่ายอยู่ในอ้อมกอดทุกค่ำคืน (ความปลอดภัยทางจิตใจ) ปิดบังตัวตนของตัวเองกับคนที่ตัวเองรัก มันก็เท่ากับหลอกลวง แต่พี่เสืออาจจะยังไม่ระลึกถึงได้ว่าที่การทำคือการหลอกลวง แต่เป็นการปกป้อง
สรุปก็คือ การปกป้องของพี่เสือนั่นแหละที่ทำร้ายน้องต่ายน้อย :mew6:
สงสารต่ายน้อยที่สุด แลดูจุดเปลี่ยนถัดไปคือการกระทำของยัยจุ๊บแจง และรีแอคชั่นของน้องต่ายยามรู้ความจริงว่า โลกที่ตนรับรู้มาตลอดเป็นเพียงการแต่งแต้มของพี่เสือและผองเพื่อนเท่านั้น น้องต่ายจะเป็นอย่างไร (แอบเป็นห่วงเพราะภูมิคุ้มกันของเจ้าชายโลกสวยต่ายน้อยยิ่งต่ำๆอยู่)
ว่าแต่คุณเอมเมอร์คะ อิฉันต้องเตรียมมาม่าสักกี่ลังดีคะ จะเตรียมกาต้มน้ำให้พร้อม หมี่โกเรงอีกหน่อยพร้อมซอสพริก งานนี้เตรียมอืดและน้ำตาท่วมเต็มที่ค่ะ
-
ไม่รู้จะอธิบายยังไง มันก็ชอบตรงที่พี่เสือไม่แคร์ใครยอกจากต่ายน้อย
แต่กับคนอื่น พี่เสือก็เข้าขั้นเลวอ่ะ
อีกอย่างแก่แดดเกิน สูบบุหรี่ตั้งแต่เด็กเนี้ย
ได้ตายไวแง่มๆ แล้วใครจะดูแลต่ายน้อยยยยยยยย (ยกมือดูแลแทนกันพรึ่บ)ฮ๋าๆๆๆๆ :hao7: :hao7: :hao7:
-
แบบนี้ต้องไอ้นั่นเลย จุ๊บแจงแอบมาพบกับต่าย แล้วก็คาบต่ายไปกิน 555
นางคงดูเริ่ดอะ ได้ทั้งพี่ทั้งน้อง ได้แก้เผ็ดพี่เสือด้วย 55555 :katai3:
-
ผิดหวังกับพี่เสือมั้ย...??
เข้าใจว่าฮอโมนส์มันต้องระบายออก ไม่งั้นพี่เสือเครียดแน่
คนเดือดร้อนโดยไม่รู้เนื้อรู้ตัวคือน้องต่าย ยิ่งใกล้ชิดกันขนาดนั้น
สิ่งที่พี่เสือทำก็คือแบบที่ผู้ชายหน้าตาดีทั่วๆไปทำ....
มันอาจจะดูเป็นการเอาเปรียบผู้หญิง แต่พี่เสือเขาบอกแล้วว่า
คนไหนง่ายสมัครใจ พี่เสือก็ทำไง พี่เสือทำแต่กับคนที่ต้องการสิ่งนี้เท่านั้น
แต่ที่น่ากลัวคือ ถ้าน้องต่ายรู้ จิตใจน้องจะรับไหวมั้ย จะเสียใจขนาดไหน
อันนี้อันตรายกว่ามาก อีกอย่างพี่เสือและหนุ่มๆ เลิกบุหรี่ส่ะเถอะ มันไม่ดี
แล้วน้องใกล้ชิดขนาดนั้นมันได้กลิ่นอยู่ล่ะ เดี๋ยวได้พ่นยากันอีกหรอก
เสร็จธุระแล้วอาบน้ำขจัดกลิ่นบ้างก็ดีน่ะพี่เสือ.....อิอิ
-
พี่เสืออออออออ เป็นการเปลี่ยนแปลงที่ก้าวกระโดดมาก ไม่แปลกใจเลยที่ตอนนี้จะมีคนคอมเมนท์เยอะขนาดนี้
พี่เสือตอนนี้เริ่มจะให้อารมณ์เหมือนกับพี่เสือโฉดโหดในตอนพิเศษแล้ว 555 แต่ยังไงความลับก็ไม่มีในโลก อีกเดี๋ยวต้องมีมาม่าทานกันถ้วนหน้าแน่เลย :hao5:
-
ผิดหวังในตัวพี่เสืออ่ะ
เรานึกว่าพี่เสือจะดีกว่าคนอื่นๆ
ไม่อยากจะคิดว่า
ถ้าต่ายน้อยรู้เรื่องจะเกิดอะไรขึ้น :เฮ้อ:
-
เสือทำแบบนี้เพราะไม่อยากทำร้ายกระต่ายสินะ
-
พี่เสือเลวนะ อยูู่ ม.ไรแล้วเนี่ย
-
ขนาดเรายังรับไม่ได้ แล้วน้องต่ายที่สุดแสนจะเปราะบางจะรับได้เหรอ :z3:
พี่เสืออย่าทำอย่างนี้เลยนะ ความลับไม่มีในโลกหรอก แล้วถ้าผู้หญิงพวกนั้นมารุมทำร้ายน้องต่าย ใครจะเสียใจที่สุดล่ะ
พวกผู้หญิงยิ่งน่ากลัวอยู่ด้วย o22
-
ไม่อยากจะคิดว่าถ้าน้องรู้ขึ้นมาจะทำยังไง
พี่เสือเหมือนทำร้ายน้องทางอ้อม ToT
-
โอ๊ยพี่เสือผีห่าซาตานตัวไหนเข้าสิงถึงทำอย่างนี้สงสารน้องกระต่ายไม่รู้เรื่องรู้ราวอะไรกับเขาเลย :mew4: :hao5:
คนเขียนค่ะจัดผู้ชายดีๆมาให้กระต่ายให้พี่เสือสำนึกสิค้ะ ขอน่ะ :impress:
-
พี่เสือออออออ....... ทำไมทำแบบนี้อ่า แย่อ่ะๆๆๆ เห้อออ
-
ความลับไม่มีในโลกนะพี่เสือ ถ้าน้องต่ายรู้จะเป็นไงเนี่ยยยย :ling1:
-
นอกกาย ไม่นอกใจ ไม่ยึดติด....
รอคอยน้องต่ายให้โตพอที่จะรับไหวใช่ไหมเนี่ย หึๆๆๆ
-
ไหนบอกว่ารัก ต่ายน้อยคนเดียว ทำไมยังไปมีอะไรกับคนอื่น ถ้าต่ายน้อยรู้จะเสียใจแค่ไหนนะ
-
กะแล้วว่าตอนนี้พี่เสือโดนเละ แต่เราไม่แปลกใจกับพฤติกรรมพี่แกเท่าไรนัก
เพราะชัดเจนแต่แรก ว่าพี่เสือไม่ใช่คนดี เพอร์เฟค เจนเทิลแมน
แต่เป็นคนที่รักน้องมาก เข้าขั้นเสพติด มีเป้าหมายชัด และไม่สนอะไรใดๆในโลก
คนอื่นที่ไม่ใช่สมาชิกครอบครัว หรือเพื่อนที่สนิทกัน เป็นอะไรที่ไม่แคร์แม้แต่น้อย
การมีเซ็กส์กับคนอื่นในมุมมองพี่เสือ ก็เป็นแค่การระบายความใคร่
ตอบสนองความต้องการทางธรรมชาติล้วนๆ และไม่สนด้วยว่าอีกฝ่ายจะเจ็บช้ำแค่ไหน
ถ้าเอาความถูกผิด ศีลธรรม มาตัดสิน พี่เสือก็ผิด ก็เลวแต่แรกที่รักน้องในทางชู้สาว และล่วงเกินน้องแล้ว
แต่ตอนนั้นไม่โดนด่า เพราะน้องต่ายน่ารักมาก (และเป็นนายเอก) เลยมีแต่คนยุให้จับกดเพื่อความฟิน
แล้วถ้าข่มขืนน้องตัวเองแต่เด็ก มันไม่เลวยิ่งกว่าไปเอาผู้หญิงที่ยอมนอนกับมันเหรอ สงสัยนะ
ถ้าหวังว่ามันจะแค่สำเร็จความใคร่ไปเรื่อยๆด้วยตัวเอง เก็บความบริสุทธิ์ไว้ให้น้องต่ายผู้เดียว
ก็จะดูโลกสวยเกินความเป็นพี่เสือ (ผู้มีเซ็กส์ไดรฟ์สูงปรี๊ด)ไปนิด
เพียงแต่วิธีการที่เสือเลือก มันโคตรจะโหดร้าย ถึงแม้อีกฝ่ายจะสมยอมทั้งที่รู้ว่าเค้าเอาเล่นๆก็ตาม
และเราก็เชื่อว่าการกระทำทุกอย่าง ไม่ว่าดีหรือร้าย ย่อมได้รับผลตอบสนอง..คอยดูสิอิพี่เสือ o18
-
อ่านแล้ว...เห็นใจพี่เสืออยู่นา
พี่เสืออายุก็แค่นี้ มันไม่ใช่วัยที่จะมีความยับยั้งชั่งใจอยู่แล้วอ่ะ
แถมโตเร็ว ชิงเป็นหนุ่มไปซะและ (ต่ายน้องยังเป็นเบบี๋อยู่เลย)
แล้วยังต้องมาเก็บกดอารมย์(หื่น)ที่มีให้ต่ายน้อยอีก
มันมีปัญหาเพราะพี่แก(เสือก)หล่อเลือกได้ หญิงวิ่งเข้าหาให้พรึ่บ (ถ้าไม่มีให้เลือก--ตนเป็นที่พึ่งแห่งตน-จบ-แฮ่--ปลอดภัย ไร้ปัญหาสุดๆ)
แล้วคนมันกำลังหิว มีอาหารมาให้ฟรีๆ..ใครจะไม่กินล่ะ
ส่วนคุณผู้หญิงทั้งหลาย จะไปแค้นพี่เสือก็ใช่ที่นะจ๊ะ เขาบังคับขมขู่รึก็ป่าว (ได้ข่าวว่าวิ่งไปหาเขาเอง)
แล้วจะไปคาดหวังว่าต้องมารักตอบ ต้องมานั้น นู้นนี่ มันก็ไม่ใช่อ่า
-
ทำไมพี่เสือทำตัวแบบนี้ :m16:
:a5: น้องต่ายรู้เรื่องพี่เสือตายแน่ :z6:
-
พี่เสือโตเป็นหนุ่มแล้วววววววววสงสารจุ๊บแจงนะบางทีแต่ทำไงได้พี่เสือเป็นของกระต่ายน้อยคนเดียวววว
-
ผู้หญิงในชีวิตจริง ชอบคนเลวกันหรอ
ทำไมเราชอบคนดี มีคนชอบคนเลวๆกันด้วยรึ เรานี่โคตรรังเกียจ
ใครเขาจะอยากได้ของเลวๆให้ตัวเอง
มีแต่ในนิยายเท่านั้นแหละค่ะ ที่ผู้หญิงชอบคนเลว
-
ในความคิดของเรานะ เราว่าผิดทั้งคู่ ผิดทั้งพี่เสือ ผิดทั้งผู้หญิงที่ยอมใจง่าย
พี่เสือผิดอะไร? ผิดที่เลว แบดบอย ไม่สนใจจิตใจคนอื่นว่าเขาจะรู้สึกยังไง สนแต่ความใคร่ของตัวเอง ผิดที่ ไปหลงรักน้องชายแท้ๆ ของตัวเอง
ผู้หญิงพวกนั้นผิดอะไร? ผิดที่ใจง่าย ยอมพี่เสือง่าย แค่เห็นหน้าตาดีตรงสเป๊กหน่อยก็ยอมเสียตัวให้ ทั้งๆที่อยู่แค่มัธยม
ไม่ใช่พี่เสือที่ผิดฝ่ายเดียว คนที่ผิดคือผู้หญิงพวกนั้นด้วย ยอมเขาง่าย แล้วจะให้เขามารับผิดชอบอะไรอีก มาร้องไห้ฟูมฟายอะไร เธอเป็นคนยอมเขาเอง เธอใจง่ายเอง อนาคตเธอยังมีคนดีๆ ที่รออยู่ตั้งเยอะแยะ เป็นคนหน้าตาสวย ก็มีใครอีกหลายคนที่ต้องการ จะมายอมเสียแค่ผู้ชายคนเดียวได้ยังไง สู้ตั้งใจเรียนทำตัวให้มีคุณค่ากว่านี้จะดีกว่ามั้ย? ผิดที่พี่เสือที่ยอมมีอะไรด้วยอีก
สรุป ผิดทั้งคู่
ชอบมากจ้า รอเน้อ :katai3:
-
เปิดมาอ่านเพราะชื่อเรื่อง Tiger&Bunny คิดว่าจะเป็นฟิก ของอนิเมเรื่องนี้
ผิดคาด
แฝด
incest
อ๊าก
ดาร์ก
ชอบ
นึกภาพ เด็กผู้ชาย ม.1 สูบบุหรี่ ฟันหญิง
..ขอยาดม สองฟืด
ตอนม.ต้น ยังเล่นหมากเก็บอยู่เลย 555
ปล. มีข้อสงสัยนิดนึง คือว่าอ่านตั้งแต่เริ่มต้น ที่ว่าคุณแม่คลอดแฝด โดยที่หมออัลตร้าซาวน์ไม่เห็นเด็กอีกคน เพราะโดนบัง จนถึงตอนผ่าคลอดจึงรู้นั้น คิดว่าไม่น่าเป็นไปได้ ที่หมอจะเออเร่อขนาดนั้น เพราะตอนที่ฝากท้อง ต้องไปพบหมอทุกเดือน หมอจะตรวจ ทั้งปัสสาวะ ฟังหัวใจ และอัลตราซาวน์ทุกเดือน นับตั้งแต่ ราวๆ 4 เดือนขึ้นไป เพื่อหาความผิดปกติ(ไม่ใช่เพื่อดูเพศอย่างเดียว) แค่ฟังเสียงหัวใจ หมอก็จะรู้แล้วค่ะ ว่ามีเสียงเต้น เกิน 2 เสียง มีแฝดแน่นอน ไม่จำเป็นต้องพึ่งอัลตร้าซาวน์เลยค่ะ
--อันนี้จากประสบการณ์จริงค่ะ ออกความเห็นเพื่อความสมจริง อิอิ--
-
โกรธพี่เสือว่ะ ถ้าเกิดต่ายน้อยรู้ขึ้นมาจะทำยังไงห้ะ แต่ก็ผิดที่ยัยชะนีพวกนั้นด้วยแหละ
สมน้ำหน้า ถ่างขาให้เขา....(ละไว้ในฐานที่เข้าใจ)
-
ความลับมันไม่มีในโลกหรอกนะพี่เสือ ถึงวันนี้จะคิดว่าพฤติกรรมแย่ๆถูกอำนาจของตนปิดหูปิดตาน้องไว้ได้ แต่สักวันน้องน้อยก็ต้องโตขึ้น จนถึงวันที่น้องไม่อยากอยู่ใต้ปีกของพี่เสืออีกต่อไป แล้วอยากยืนได้ด้วยขาตัวเอง ยิ่งน้องมักคิดเสมอว่าตัวเองเป็นภาระให้พี่เสืออยู่ตลอด น้องคงยิ่งรีบปีนออกจากกรงที่พี่เสือสร้างไว้แน่ ทีนี้เรื่องเลวร้ายทั้งหลายของพี่เสือที่เหล่าเพื่อนๆช่วยกันปิดก็คงได้ถึงหูน้อง และยิ่งถ้าน้องได้เห็นพี่เสืออยู่กับหญิงอื่นด้วยตาตัวเอง น้องต้องเสียใจมากแน่ เพราะตัวเองไม่ได้เป็นคนที่สำคัญที่สุดเพียงคนเดียวของพี่เสืออีกต่อไปแล้ว ยังมีหญิงอื่นมากมายได้ใกล้ชิดพี่เสือในแบบที่ตัวเองไม่เคยสัมผัส กลัวว่าน้องจะเลือกแก้ปัญหาเองโดยการตัดใจเพื่อความสุขของพี่เสือ แล้วค่อยๆถอยห่าง ปล่อยให้คนอื่นได้มีโอกาสเข้ามาแทนที่ในใจน้อง ถึงแม้ตอนอยู่โรงเรียนพี่เสือกับเพื่อนจะคอยดูไม่ห่าง แต่ตอนเรียนพิเศษพี่เสือไม่ได้ไปกับน้องด้วย เพื่อนๆก็คงไม่มีทางดูแลได้ตลอด คงมีลอดหูลอดตาเข้าถึงตัวน้องได้บ้างล่ะ จนน้องยอมปล่อยตัวปล่อยใจให้ เมื่อพี่เสือมารู้ทีหลังก็คงสาย น้องน้อยที่เฝ้าดูแลอย่างทะนุถนอมกลายเป็นของคนอื่นไปต่อหน้าต่อตา ต่อให้แก้ตัวขอโอกาสน้องใหม่ก็คงเป็นเรื่องยาก เพราะน้องคงฝังใจเรื่องพี่เสือไม่ใช่ของตัวเองเพียงคนเดียวไปแล้ว ทีนี้คนที่ต้องเจ็บเจียนตายก็คงเป็นพี่เสือที่ทำตัวเอง คงต้องโทษความเด็กของตัวเองที่ทำอะไรไปโดยไม่คิดให้รอบคอบ ผลลัพธ์นั้นจึงย้อนกลับมาทำร้ายตัวเอง
-
พี่เสือคนดี กลายเป็นเสือร้ายไปจริงๆซะแล้ว
-
พี่เสือเริ่มเปลี่ยนไปเรื่อยๆในขณะที่ต่ายน้อยยังยืนอยู่ที่จุดเดิม สงสารต่ายน้อย :sad2:
-
แกติชอบนะ ชอบที่พี่เสือร้ายเพื่อน้อง ร้ายเพื่อปกป้องน้อง
แต่ไม่ใช่ร้ายจนเลวแบบนี้อ่ะ
...
ติดลบไปเลยกับทั้งหมดที่เคยทำมา
ขอให้เรื่อยปูดไวๆ
รู้ว่าต่ายก็คงรักพี่เสือเหมือนเดิม
แต่ก็คงชํ้าและร้องไห้เพื่อให้พี่เสือชํ้ากว่า
ดีไม่ดี ตอนที่รู้เรื่อง อาจจะเป็นจุดแตกหักให้ต่ายตัดใจเป็นของเสือเลยก็ได้
-
ตอนที่ได้เห็นเรื่องนี้ครั้งแรกแล้วรู้ว่าเป็นแนว ความรักระหว่างพี่น้องที่มีสายเลือดเดียวกัน ก็ไม่คิดจะเข้ามาอ่านเลยเพราะคิดว่ามันคงจะดราม่ามากๆทำให้รู้สึกนอยไปทั้งวันแน่ๆ เพราะโดยส่วนตัวไม่ชอบอะไรที่เป็นแนวนี้
แต่ด้วความที่เปิดเข้ามาทีไรก็จะเห็นเรื่องนี้ตลอด จำนวนหน้าก็มากขึ้นเรื่อยๆอยู่ลำดับต้นซะด้วย ก็เอาว่ะเข้าไปอ่านดูสักหน่อยสิ จะม่าม่าหนักขาดไหนกันเชียว พอได้แค่ตอนเดียว โอ้แม่เจ้า :a5: ตูมัวแต่คิดอะไรอยู่ตั้งนาน เรื่องสนุกน่่ารักเวอร์ขนาดนี้ฉันปล่อยผ่านไปได้อย่างไร
ชอบรูปแบบการเล่าเรื่องของคุณมากๆเลยลักษณะเหมือนกับการเล่านิทานเรื่องหนึ่ง ที่มีความธรรมดาของตัวละครแต่ก็มีความพิเศษอย่างมากมาย(ไม่รู้ว่าคุณจะเข้าใจไหมนะ) เอาเถอะ ไม่ว่าจะอะไรก็ช่างมันเถอะ สรุปแล้วก็คือ ฉันชอบเรื่องของคุณมากๆเลยล่ะ จดชื่อคุณไว้ใน List นักเขียนที่่แต่งนิยายดี(สำหรับฉัน)เอาไว้แล้ว :mew1:
พี่เสือ น้องกระต่าย น่ารักมาก :-[ :man1:
-
พี่เสือ กลายเป็นแบดบอย ไปแล้ว
-
อยากอ่านต่อเร็วๆ เนื้อเริ่องกำลังเข้มข้น กลายเป็น Talk of the เล้าเป็ด ไปแล้ว
-
ไม่เคยชอบเรื่อไหนเท่าเรื่องนี้มาก่อน ขอซบอกพี่เสือตลอดไปเลย >//////////////<
-
เลิกเหอะเสือ ต่ายรู้ขึ้นมาเสียใจมากแน่ๆ สงสารน้อง
-
มาตามล่าพี่เสือ..ไม่รู้ตอนนี้ไปหลงป่าที่ไหน???
เหรอว่ามัวหลงชะนี..กร๊ากกก :katai5:
-
พี่เสือเลว :(
-
นี่ยังม.ต้นอยู่ใช่ม้าย.. โตเกินวัยไปนะเสือออ!! ถ้าต่ายน้อยรู้เข้าจะเปงไงเนี๊ยยย :mew5:
-
30. พี่เสือ น้องกระต่ายกับหนวด
วันเวลาผ่านไปไวเหมือนติดจรวด หลังสอบกลางภาคผ่านไปแล้ว กระต่ายและเพื่อนๆ ต้องเผชิญวิบากกรรมของงานมหาศาล เกือบทุกวิชาต้องมีรายงาน ตัวผลงาน งานกลุ่มและการบ้าน กระต่ายหัวปั่นกับการทำงานส่งให้ทัน แต่ถึงอย่างไรทุกงานก็เสร็จเรียบร้อย ส่งตามกำหนดได้ตลอดโดยมีพี่เสือช่วยนิดๆ หน่อยๆ
พี่ชายจูบแก้มเนียนหลังจากที่น้องวางปากกา เช็ดเหงื่อ "บอกแล้วให้พี่ช่วยก็ไม่เชื่อ"
น้องเล็กส่ายหน้าหวือ "ไม่ได้จ้ะ งานของหนู หนูต้องทำเอง"
"อย่าโหมเกินไปนะ เสร็จแล้วก็นอนได้แล้ว" พี่เสือเตือน อุ้มคนตัวเล็กขึ้นเตียง ปิดไฟ ฟัดแก้มยุ้ยๆ เป็นการแถมอีกที
"อืมม" น้องคราง พี่เสือจูบเอาๆ ไม่ยั้งเลย แก้มจะช้ำไหมหนอ...
"เจ็บเหรอ ?" พี่เสือถาม... แค่จูบเองนะ
คิ้วเรียวสวยขมวดเข้าหากันน้อยๆ ในความมืด หลังๆ มานี่พอพี่เสือจูบทีไร รู้สึกสากๆ ระคายๆ ทุกที น้องเล็กลืมตัวเอามือลูบไล้ใบหน้าคมสันของพี่ชาย
"อือ..." เสียงหวานครางอย่างใช้ความคิด
"มีอะไรครับที่รัก ?" พี่เสือหัวเราะเบาๆ จับมือเล็กที่ลูบคลำใบหน้ามาจูบ
"มันยังไงไม่รู้... มันสากๆ อ้ะ" น้องบอก
พี่เสือเลยลูบคางตัวเองบ้าง แล้วหัวเราะ "สงสัยหนวดขึ้นน่ะ"
"อ๊ะ!" น้องพลอยตื่นเต้นไปด้วย "พี่เสือมีหนวดแล้วๆ"
"อืมม... มีนานแล้วนะ แต่ไม่ค่อยเยอะ เลยโกนไปทีนึงแล้ว"
ดวงตากลมโตเป็นประกายดุจดวงดาว เสียงหวานตัดพ้ออย่างอิจฉา "ฮื้อ! อิจฉาจัง! มีหนวดแล้ว!"
"กระต่ายน้อยจะมีหนวดทำไมครับ แบบนี้น่ารักอยู่แล้ว" พี่เสือจูบอีกทีที่แก้มเนียน เล่นเอาน้องขยับตัวยุกยิก
"มันจั๊กจี้แปลกๆ"
"งั้นพรุ่งนี้พี่จะไปซื้อมีดโกนละกัน" พี่เสือถอนใจ แต่เสียงเล็กๆ รั้งไว้
"เดี๋ยวๆ เปิดไฟหน่อยสิ หนูอยากเห็นหนวดพี่เสือ"
พี่ชายหัวเราะอีกทีในความไร้เดียงสา เลยยอมไปเปิดไฟแล้วมานั่งใกล้ๆ ให้เจ้าตัวเล็กพิจารณา
คนตัวขาวนั่งขัดสมาธิ จ้องพี่เสือตาไม่กระพริบ พี่ชายจ้องกลับสังเกตน้องเช่นกัน...
...แก้มนวลเนียนขาวใสนั้นมีรอยปื้นสีแดงปรากฏอย่างชัดเจน.... คงเป็นฝีมือหนวดสากระคายแน่ๆ พี่ชายแตะอย่างแผ่วเบา
"เจ็บไหม ?"
"เอ๋ ?" เจ้าตัวน้อยเอียงคออย่างฉงน
"ที่แก้ม... ที่พี่จูบ... เจ็บไหม ?"
น้องเล็กยิ้มหวานตอบ "ไม่เจ็บจ้ะ แต่คันๆ นะ"
พี่เสือถอนหายใจอย่างโล่งอก ถ้าทำเจ้าตัวเล็กเจ็บตัว... เขาคงไม่ให้อภัยตัวเองแน่ๆ "งั้นก็ดีไป... นอนได้แล้ว"
"จ้า เห็นหนวดพี่เสือแล้ว... เขียวๆ เนอะ" น้องว่าเสียงซื่อ ลูบคางตัวเองบ้าง
พี่ชายหัวเราะอย่างถูกใจ ปิดไฟแล้วขึ้นเตียง "มันเริ่มขึ้นน่ะสิที่รัก"
น้องเล็กจ้องคางพี่ชายเขม็ง เหมือนเด็กได้ของเล่นใหม่ "หนูจับได้ไหม ?"
คนตัวโตยิ้มเจ้าเล่ห์ "ได้... แต่ต้องเปลี่ยนกันจับนะ"
"พี่เสือจะจับอะไรหนู ?" น้องยังไม่หนวดเสียหน่อย ขน... เอ่อ... ตรงนั้นก็ยังไม่ขึ้นเลย
คนเจ้าเล่ห์กระซิบเล่นข้างหูนิ่ม "หนอนน้อย"
"อ๊ะ!" กระต่ายน้อยอุทาน ทุบอกแกร่งอย่างเขินอาย "พี่เสือบ้า! ลามกที่สุด!"
พี่ชายหัวเราะหึๆ เหมือนตัวร้าย คว้าเอวบางแนบกาย จุมพิตแผ่วเบาบนหน้าผาก "ลามกกับต่ายน้อยคนเดียวแหละครับ คืนนี้นอนได้แล้วนะคนดี"
น้องทำปากจู๋ ก่อนจะหลับตาลง วางศีรษะบนแผ่นอกแข็งแรงอย่างสบายใจ พึมพำเสียงหวานว่า "ราตรีสวัสดิ์"
"ราตรีสวัสดิ์ครับที่รัก"
ลมหนาวของเดือนกันยายนมาเร็วกว่าปกติ ต้นเดือนก็เริ่มสอบปลายภาคกันแล้ว กระต่ายน้อยยิ่งแข็งขันกว่าปกติ ทั้งเรียน ทั้งทำงานส่งมือเป็นระวิง ทุกครั้งที่มีคนชมหรือทัก เจ้าตัวเล็กจะยิ้มหวานให้แล้วตอบว่า
"ก็หนูไม่อยากแพ้พี่เสือนี่จ๊ะ"
เพราะอาการกระตือรือร้นของกระต่าย เด็กขี้เกียจอย่างจัมโบ้และลูกโป่งเลยพลอยได้คึกคักไปด้วย ผิดกับสองสาวที่เนือยผิดปกติ
"น่าเบื่อ" ฝนบ่นหงุงหงิง เล่นผมนิ่มๆ ของน้องแทน มีสอางค์ถือแปรงผมคอยถักเปียให้กระต่ายอยู่อีกด้าน
"นั่นดิ"
"กูก็เห็นมึงเล่นผมกระต่ายตลอด จะบ่นเบื่อทำไมวะ" จัมโบ้ตอบ บ่ายๆ ในคาบที่ไม่มีสอนเช่นนี้ชวนอุดอู้เหลือเกิน
ลูกโป่งหยิบขนมในถุงมากินดังกรุบๆ "พอพี่จุ๊บแจงไม่มาเซ้าซี้เลยเบื่อสินะ" เด็กชายพูดตรงใจเพื่อนสาว แต่ไม่ใช่แค่สองสาวที่จะตอบ กลับเป็นกระต่ายน้อยมากกว่า
"เอ๋ ?" กระต่ายเพิ่งจะนึกขึ้นได้ หลังๆ มานี้พี่จุ๊บแจงหายไปจากสารบบชีวิตเลย ไม่ไปเชียร์ที่โรงยิม ไม่เห็นหน้าเลย ไหนจะสาวๆ ที่เคยมาก้อร่อก้อติกพี่ชายพี่ชายอีก ทั้งในโรงเรียนเดียวกันทั้งโรงเรียนใกล้ๆ "เค้าไปไหนเหรอ ?"
"อะ..." สอางค์ติดอ่างขึ้นมาทันที จะบอกให้ได้ยังไงว่าพี่เสือฟันแล้วทิ้งเรียบร้อยแล้วน่ะ
"เมื่อก่อนมาเจอพี่เสือบ่อยๆ นี่นา" คิ้วเรียวขมวด ท่าทางครุ่นคิด "พี่เสือจ๋า พี่เสือเจอบ้างไหม ?"
พี่ชายเงยหน้าจากหนังสือภาษาอังกฤษ ขมวดคิ้ว "จุ๊บแจงไหน ?"
"อ้าว... ?"
"ห่ะ จำไม่ได้หรือแกล้งโง่วะ ?" ลูกโป่งสบถ "จุ๊บแจงที่ฝากพี่กานต์มาจีบมึงไง อยู่ม.4 ที่ตัวผอมๆ ตาโตๆ นมตู้มๆ กูเคยเล่าให้ฟังไปแล้วรอบนึง"
พี่เสือยิ่งขมวดคิ้วหนัก ท่าทางจำไม่ได้จริงๆ "กูเห็นผู้หญิงแบบนั้นก็มีเหมือนกันหมด"
น้องเล็กเลยช่วยเตือนความทรงจำ "ที่ชวนเราไปกินไก่... แล้วพี่เสือก็ลากหนูกลับก่อน..."
แต่ถ้าหากเกี่ยวข้องกับสุดที่รักแล้วละก็... คนละเรื่อง... คนนั้น... ชื่อจุ๊บแจง ? หน้าตาแบบนั้นเองละหรือ ?
...เขาขึ้นเตียงด้วย...
พี่ชายกัดฟันกรอด จำได้ดีว่าใครบ้างมารังแกน้องน้อย "กูจำได้แล้ว!"
"เออ! ดีแล้ว!" จัมโบ้ถอนหายใจ แล้วรีบเบี่ยงหัวข้อสนทนาอันตรายทันที
"เย็นนี้กินไรดี!?"
"อีห่าโบ้ แดกตลอด!" ลูกโป่งสำเหนียกถึงอันตรายเช่นกัน เลยรับเป็นลูกคู่
"นี่ๆ ไปกินเครปกันนะ กระต่ายชอบของหวานๆ นี่" สอางค์รับลูกต่อทันที
"ใช่ๆ ฝนเคยไปกินสองคนกับอางค์ แต่กินไม่หมด ต่ายไปด้วยกันคงจะพอดี"
"อ๊ะ" น้องถูกชักจูงอย่างงายดาย "แต่เย็นนี้เราจะไปซื้อของกับพี่เสือ..."
"อ้าว เหรอ แย่จัง ร้านนี้ไม่ค่อยเปิดด้วยนะ"
"นั่นสิ... เครปญี่ปุ่นชิ้นโตๆ ใส่ไอติมวานิลลา ชีสเค้กชิ้นเล็กๆ..."
ดวงตากลมโตเป็นประกายวาววับกับของกินที่เพื่อนสาธยาย พี่เสือเลยยอมวางหนังสือลงแล้วเปิดปาก
"เราไปกินก่อนแล้วค่อยไปซื้อของก็ได้"
รอยยิ้มหวานแบบที่พี่เสือใจเต้นคลี่บนใบหน้าน่ารัก เจ้าตัวเล็กรีบวิ่งปรูดไปเกาะแขนพี่ชาย "ขอบคุณจ้า พี่เสือ"
แต่เพื่อนสาวสองคนหน้าบูด ทวนคำ "เรา ?"
พี่เสือที่กำลังลูบหัวน้องเล็กแสยะยิ้ม "มึงคงไม่หวังให้กูปล่อยน้องไปคนเดียวใช่ไหม ?"
เพื่อนผองทั้งหมดขนลุกเกรียวโดยพลัน! พร้อมเพรียงกันส่ายหน้า ในใจแผ่เมตตาให้กับกระต่ายเงียบๆ
กระต่ายเอ๊ย... ถ้าโตทันใช้คงไม่เหลือแน่ๆ ลูกเอ๊ย...
ทั้งๆ ที่แท๊กทีมกับสองสาวตั้งใจจะไปกินแค่เครปแท้ๆ แต่ร้านเบเกอรีเปิดใหม่หน้าโรงเรียนตกแต่งได้หวานแหวว น่ารัก น่านั่ง สำหรับเด็กน้อยน่ารักอย่างกระต่ายไม่มีใครรู้สึกอะไร แต่คนไปส่งตัวเบ้อเร่ออย่างจัมโบ้และพี่เสือนี่สิ พอเข้าร้านก็เด่นเลย ส่วนลูกโป่งไหวตัวทัน เอาตัวรอดไปก่อน รีบเผ่นไปแล้ว อ้างว่าเดี๋ยวจะโดนน้าดุ
"เสือ กูชัก... เขิน" จัมโบ้กระซิบกระซาบกับพี่เสือ ทำตัวลีบๆ ชอบกล
สองสาวลากแขนเพื่อนชายตัวน้อยไปยังมุมหวานแหววเป็นพิเศษ โต๊ะไม้สีขาวคลุมด้วยผ้าปูโต๊ะสีโอลด์โรสมีจีบระบาย โถน้ำเชื่อม น้ำตาล ครีม และนมสดเป็นกระเบื้องสีขาวมีลวดลายดอกกุหลาบดอกเล็ก ที่นั่งก็เป็นเก้าอี้นวมสี่ตัวสีขาวเข้าชุด ติดระบายลูกไม้ฟูฟ่อง
สองสาวกรี๊ดกร๊าดกับบรรยากาศเจ้าหญิงสุดกู่ รีบปราดไปนั่งแล้วสั่งขนมกันสนุกสนาน
กระต่ายโดนจับนั่งอย่างงงๆ พี่เสือถอนหายใจนั่งข้างๆ ส่วนจัมโบ้ต้องลากเก้าอี้มาเสริม
"กินอะไรดี ?"
"ไหนว่าจะกินเครปกัน ?" จัมโบ้ถามเสียงหลง เห็นคุยกันเป็นดิบดีว่าจะกินเครป ทำไมพอมาถึงแล้วทำท่าจะเปลี่ยนใจง่ายๆ
กระต่ายทำปากคว่ำ มองเมนูแล้วก็มีอย่างอื่นน่ากินจริงๆ ด้วย พี่เสือถอนหายใจอีกครา สั่งของที่ดูน่าจะเลี่ยนน้อยที่สุด หวานน้อยที่สุด
"ชาร้อน"
จัมโบ้ไม่ใช่ไม่ชอบกินของหวาน แต่บางเมนูก็ดูชวนเลี่ยนจริงๆ เลยตัดใจสั่งเค้กชอกโกแลตที่ดูเรียบที่สุดหนึ่งชิ้น
แต่กระต่ายกับสองสาวยังไม่เลือกง่ายๆ สามสหายสุมหัวกันดูเมนูแผ่นเดียวกัน ทั้งๆ ที่มีตั้งหลายแผ่น
"ชิบุยะ ฮันนี่โทสต์" สอางค์พูดอย่างหมายมั่น
"ไม่เอาอ่ะ สโคนก็ดีน้า"
"เราอยากกินแครม บูเล่"
พี่เสืออดรนทนไม่ได้เลยต้องเตือน "ต่ายน้อย ไหนบอกว่าอยากกินเครป ?"
เจ้าตัวเล็กทำปากยื่นให้อย่างเอาแต่ใจ แต่กลับดูน่ารักน่าเอ็นดูเสียมากกว่า "ก็หนูอยากกินอย่างอื่นด้วยนี่"
พี่เสือกุมขมับ ราคาขนมในร้านไม่ได้แพงมากมาย ถือว่าอยู่ในเกณฑ์ที่ซื้อกินได้ไม่เดือดร้อน แต่บางทีกระต่ายก็มีปัญหากับของกินจริงๆ
"สั่งอย่างเดียว เอาชิ้นเล็กๆ เดี๋ยวจะกินไม่หมด พี่ไม่ช่วยกินนะ" ใช่ว่าไม่เคยเกิดขึ้น ประวัติศาสตร์ซ้ำรอยประจำ เพราะพี่่เสือเองนั่นแหละทีตามใจน้องจนเคย กระต่ายกินน้อย กระเพาะเล็ก กินนิดเดียวก็อิ่ม แต่เจ้าตัวตะกละ... เอ๊ย... ชอบชิม เลยชอบสั่งมากเยอะๆ แล้วชิมโน่นนิด นี่หน่อยก็อิ่มแล้ว เดือดร้อนพี่เสือต้องกวาดให้เกลี้ยง ถึงจะโดนคุณแม่อบรมและส่งเงินช่วยเหลือเด็กๆ ที่แอฟริกาแล้ว นิสัยชอบชิมก็ลดไปเยอะ แต่ยังไงก็ติดขอลองสักนิดอยู่ดี
น้องเลยยอม ถ้าเป็นอย่างอื่นพี่เสือช่วยกินได้ แต่ถ้าเป็นของหวานพี่เสือก็พ่ายแพ้เหมือนกัน
"งั้นหนูกินเครปก็ได้"
"ชิ้นใหญ่นะ" สอางค์เตือน "จะกินหมดเหรอ ?"
"อ้าว ไม่ได้กินกันสามคนเหรอ ?"
สอางค์กับฝนมองหน้ากันแล้วหัวเราะแหะๆ "คือ... อางค์ว่า อางค์จะสั่งแบล๊ค ฟอร์เรสต์จ้ะ"
"ฝนก็ชักอยากกินพุดดิ้งอ่ะ"
เมนูไปคนละทิศกับที่คุยตอนแรกไม่พอ ยังเปลี่ยนได้อีก จัมโบ้กินเค้กของตัวเองพลางดูสาวๆ อย่างทึ่งจัด
กระต่ายมองเครปชิ้นโต ฉ่ำเยิ้มด้วยครีม แยมและไอศกรีมอย่างเสียดาย เงยหน้ามองพี่ชายด้วยความหวัง
แต่เป็นครั้งแรกจริงๆ ที่พี่เสือดับฝันน้อง "สั่งแครม บูเล่ต์เถอะต่าย"
ริมฝีปากอิ่มเบะออกนิดๆ ดวงตากลมโตระยิบระยับ แวววาวจนพี่ชายไม่อาจต้านทานได้ "..."
"พี่จ๋า..." เสียงหวานออดอ้อน อย่าว่าแต่พี่เสือเลย แต่ทุกคนอดใจอ่อนตามไม่ได้ กระต่ายน่ะ เห็นหงิมๆ แบบนี้ แต่ถ้าเรื่องกินเมื่อไหร่เป็นสู้ตาย
"..." ใจพี่เสืออ่อนยวบกว่าครึ่งแล้ว
"สั่งเถอะนะ เดี๋ยวพวกเราช่วยกิน" จัมโบ้ถอนหายใจ พ่ายแพ้กับหน้าตาน่ารัก ตาใสๆ แก้มป่องๆ เสียงหวานๆ ราบคาบ
"นั่นสิ" สอางค์พยักหน้ารับ พี่เสือเลยยอมแพ้
"สั่งเลยครับ"
รอยยิ้มสะสวยคลี่บนใบหน้า ดวงตาแวววาวจนบริกรอดยิ้มตามไม่ได้ "งั้นเอาเครป!"
เจ้าตัวเล็กละเลียดชิมได้นิดหน่อยพี่ชายก็ปราม "เดี๋ยวจะกินข้าวไม่ไหวนะ"
"ฮื้อ" โดนขัดใจเลยเริ่มดื้อแล้ว พี่เสือต้องเอาไม้นวมเข้ากล่อม
"เห็นว่าจะทำหลนเต้าเจี้ยวให้พี่กินไม่ใช่เหรอ ?"
กระต่ายผู้รับผิดชอบมื้อเย็นเลยชะงัก ตัวเองเป็นคนทำกับข้าวก็จริง แต่นั่งดูเฉยๆ มันไม่สนุกเลย ไปกินด้วย ไปนั่งคุยด้วยสิ ถึงจะสนุก
น้องหันกลับมามองเฉาๆ "แต่มันเหลือตั้งเยอะอ่ะ"
"เดี๋ยวจัมโบ้ช่วยกิน" พี่ชายโยนให้เพื่อนเฉย
เห็นปริมาณที่น้องกินเหลือแล้วจัมโบ้กลืนน้ำลายเบาๆ พี่เสือเลยต้องช่วยกิน ทั้งๆ ที่ตัวเองเกลียดของหวาน โดยเจ้าตัวต้นเหตุยิ้มระรื่นคุยกับสาวๆ เพลิน
"หมดซักที" จัมโบ้ถอนหายใจ ปาดเอาครีมก้อนสุดท้ายเข้าปาก
พี่เสือรีบจิบชาถ้วยที่สามแก้เลี่ยน ส่วนน้องเล็กก็หันมาบอกว่า
"พี่เสือ เราไปซื้อของกันเถอะ"
พี่เสือน่ะไม่อิ่มหรอก แต่เลี่ยนชะมัดเลยลุกช้า จ่ายเงินให้น้องเรียบร้อยแล้วบอกลาเพื่อนๆ สองพี่น้องค่อยเดินเข้าห้าง จุดมุ่งหมายอยู่ที่ร้านขายยาและเครื่องสำอางชื่อดัง
แค่เข้าห้างก็เด่นจะแย่ เด็กนักเรียนชายสองคน คนหนึ่งหล่อเหลาตัวสูงใหญ่ อีกคนน่ารักเหมือนตุ๊กตา ตัวเล็กกระจิดริด ยิ่งเข้าร้านเครื่องสำอางแล้ว สาวๆ ในร้านหันกลับมามองแล้วมองอีก
"มีอะไรให้ช่วยไหมคะ ?" พี่สาวพนักงานคนสวยพุ่งตรงมาคุยกับพี่เสือ ถึงจะดูเด็กไปหน่อย แต่การได้คุยกับหนุ่มๆ มันก็ชวนให้กระชุ่มกระชวยนี่นา
พี่เสือแค่เลิกคิ้วกับอาการเกินเหตุ กระต่ายน้อยไม่รู้สึกรู้สา กลับยินดีเสียอีก "พี่สาวใจดีจังเลย พี่ชายผมหามีดโกนหนวดครับ"
เจอเสียงหวานๆ ตาโตๆ หน้าใสๆ เข้าไป พี่พนักงานเกือบเคลิ้มเลย น่ารักน่าหยิกที่สุด คำพูดของกระต่ายน่ะหวานทั้งเสียง หวานทั้งหู มีใครบ้างจะไม่ติดใจ
"มาทางนี้เลยจ้ะ" พี่พนักงานพาเดินไปยังมุมผู้ชายของร้าน แค่เดินฝ่าฝูงสาวๆ ทั้งหลายเข้าไปก็เด่นพออยู่แล้ว นี่ยังเป็นพี่เสือที่หน้าตาเฉยเมยกับน้องกระต่ายที่หวานไปทั้งตัวแล้ว ยิ่งมีแต่คนมอง
"ให้พี่แนะนำ...."
"ขอบคุณครับ" พี่เสือตัดบท ท่าทางรำคาญ จูงมือเล็กให้มายืนใกล้ๆ ปิดการสนทนาแต่เพียงเท่านั้น พี่พนักงานเลยได้แต่มองอย่างเสียดาย
"พี่เค้าใจดีจัง" น้องกระต่ายชม หยิบอาฟเตอร์เชฟมาเล่น
"อืม" พี่เสือรับคำสั้นๆ หยิบมีดโกนสองยี่ห้อมาเปรียบเทียบกัน "ต่ายน้อยว่าอันไหน ?"
"อันนั้นดีกว่า" น้องเล็กชี้ยี่ห้อสีน้ำเงิน
"หืม ?" พี่เสือไม่คิดว่าน้องจะมีความรู้กับเขาด้วย
"พรีเซนเตอร์หล่อมากเลยอ่ะ" น้องให้เหตุผล พี่เสือยิ่งขมวดคิ้วอย่างไม่ชอบใจ
"ใคร ?"
น้องตอบชื่อดาราชายที่กำลังโด่งดัง เล่นเอาพี่เสือคำรามฮึดฮัด หยิบอีกยี่ห้อลงตะกร้า
"อ้าว พี่เสือ ทำไมไม่เอาอันนั้นล่ะ ?" กระต่ายร้อง
พี่เสือหยิบครีมโกนหนวด อาฟเตอร์เชฟของอีกยี่ห้ออย่างจงใจ ตอบดื้อๆ "ไม่ชอบ"
"ทำไมล่ะ ?" ราคาก็พอๆ กันนี่นา หรืออันนั้นจะดีกว่า ? ถ้ารู้อยู่แล้วมาถามกระต่ายทำไมเล่า
พี่เสือผ่อนลมหายใจ รู้ตัวดีว่าออกอาการเกินไป กับอีแค่ดาราชายก็ยังหึง... จะขี้หึงไปไหน เด็กหนุ่มเลยหันกลับมาตอบน้องชายเสียงนุ่ม ดวงตาพราวระยับ "เดี๋ยวใช้ยี่ห้อนั้นแล้วกระต่ายไม่รักพี่"
"เอ๋ ?"
"ก็พอเห็นของยี่ห้อนั้น กระต่ายก็จะคิดถึงแต่ดาราคนนั้น" พี่เสือให้เหตุผลข้างๆ คูๆ น้องเล็กอึ้งไปชั่วอึดใจ ก่อนพวงแก้มจะขึ้นเป็นสีระเรื่อ น่าเอ็นดู
"ฮื้อ บ้า! ไม่ได้ชอบดาราขนาดนั้นซักหน่อย!"
พี่เสือเห็นปฏิกิริยาแล้วใจชื้นขึ้นเยอะ ยิ้มเจ้าเล่ห์ "งั้นต่ายน้อยว่า พี่กับดาราคนนั้นใครหล่อกว่ากัน ?" ถามไม่พอ จงใจยืนอยู่ใต้ป้ายโฆษณาอีกต่างหาก
น้องเม้มริมฝีปากอย่างเขินอาย ไม่รู้จะตอบอะไรดี... คนนึงก็ดาวในใจ อีกคนก็ดาราที่ชื่นชม... แต่สำหรับกระต่ายน่ะ ไม่ว่ายังก็ต้องตอบว่า
"พี่เสืออยู่แล้ว"
พี่ชายฉีกยิ้มกว้างแทบถึงหู อยากฟัดเจ้าตัวเล็กที่ยืนเอามือปิดหน้าร้อนฉ่าอย่างเขินอายกลางห้างจริงๆ
วันนั้นหลังทานข้าวเย็นแล้ว พี่เสือก็ไปอาบน้ำ มีน้องเล็กเดินตามต้อยๆ เหมือนลูกเจี๊ยบ
"พี่เสือ นี่มีดโกนเหรอ ?" กระต่ายตื่นเต้นกับมีดโกนสีเทา "หนูอยากใช้มั่งจัง"
พี่เสือหัวเราะเบาๆ "กระต่ายไม่ต้องใช้หรอก วันนี้จะอาบน้ำกับพี่ไหม ?"
"อาบจ้ะ อาบ" ว่าแล้วก็ถอดเสื้อนักเรียนโดยที่ไม่รู้ว่าสายตาพี่ชายมองมาอย่างกระหาย
คนตัวเล็กปลดกระดุม เผยผิวเนียน ขาวสะอาดเหมือนเรืองแสงได้ แผ่นอกตึงเรียบ ยอดอกสีชมพูน่ากิน พี่เสือแทบบังคับตัวเองไม่อยู่
ร่างสูงถอนหายใจระบายอารมณ์เร่าร้อน หยิบผ้าเช็ดตัวให้น้อง ช่วยเจ้าตัวเล็กรูดซิป ปลดตะขอและกางเกงในตัวน้อย พี่ชายแอบลูบไล้ต้นขาเนียนด้านในและหยอกล้อกับยอดอกน้อยน่ารัก
"ฮื้อ... พี่เสือไม่ถอดบ้างเหรอ ?" กระต่ายเอียงคอถาม พี่เสือลูบวนไปทั่วร่างแต่ไม่ถอดเสื้อผ้าเสียที
"กระต่ายถอดให้พี่หน่อย" พี่เสือยิ้มเจ้าเล่ห์ เจ้าตัวเล็กหรือจะตามคนลามกทัน มือเล็กๆ ปลดกระดุมทีละเม็ดๆ ให้ นึกสงสัยว่าทำไมวันนี้พี่เสืออารมณ์ดีจัง ส่วนกางเกง กระต่ายน้อยแสนซื่อก็ปลดตะขอ รูดซิปให้ จนกระทั่งพี่เสือแตะมือให้หยุดนั่นแหละ
"พอแล้วครับ ขอบคุณมาก" จูบแก้มเนียนหนึ่งทีเป็นกำลังใจ กระต่ายน้อยเลยไปยืนตรงฝักบัวรอ ไม่นานนักพี่ชายก็กลับเข้ามา เปิดน้ำอุ่นให้คนตัวเล็ก บีบโฟมอาบน้ำกลิ่นหอมๆ ของเด็กน้อยใส่มือ จับคนตัวเล็กนั่งขอบอ่างอย่างคุ้นเคย
"จะสระผมมั้ย ?" พี่ชายถาม กระต่ายน้อยพยักหน้า พี่เสือเลยล้างตัวให้ แล้วหยิบแชมพูเด็กบีบใส่ศีรษะเล็ก นวดวนอย่างอ่อนโยน กลิ่นหอมๆ ของแชมพู กับร่างกายเล็กๆ ขาวสะอาดทำให้พี่เสือแทบยั้งตัวเองไม่อยู่ แผ่นหลังเนียนขาวไร้ตำหนิชวนขบกัด พี่ชายโน้มกายไปจุมพิตทำให้เจ้าตัวสะดุ้งน้อยๆ
"พี่เสือ! ทำอะไรอ่ะ ?" น้องหันกลับมาดู พี่ชายหัวเราะหึๆ ตอบเบาๆ ข้างหูว่า
"กระต่ายครับ พี่มีอารมณ์แล้ว"
"อารมณ์ ?" เสียงหวานทวนถามอย่างงุนงง พี่ชายรีบเปิดน้ำ ล้างผมให้น้องน้อย
"หลับตาก่อน ล้างผม แล้วจะบอก"
"อื้อ" ดวงตากลมบ๊องแบ๊วปิดลง พี่ชายล้างผมให้จนสะอาดดีแล้ว จึงค่อยๆ กระซิบบอกข้างหู
"แบบนี้ไง" มือหนาจับมือเล็กให้แตะตรงท่อนลำขนาดใหญ่เกินวัยที่แข็งขืน กระต่ายน้อยแทบหดมือกลับไม่ทัน
"ละ... แล้วจะทำยังไงดี ?" น้องถามเสียงสั่น พี่เสือปกปิดรอยยิ้มลามกไม่ทันแล้ว
"ใช้มือทำให้พี่หน่อยนะครับ" มือใหญ่จับมือเล็กให้มาจับรูดท่อนลำอีกครั้ง กระต่ายน้อยหน้าแดงจัด ไม่คุ้นชินนัก
"อะ... อื้อ" ไม่รู้ว่าทำถึงตอบรับไป ของพี่เสือน่ากลัวมาก อันใหญ่กว่ากระต่ายน้อยไม่รู้กี่เท่า ชูคอบาน มีน้ำใสๆ ปริ่มตรงหัวอีกต่างหาก กระต่ายจับของพี่เสืออย่างเก้ๆ กังๆ แต่แค่นั้นก็ทำให้พี่ชายร้องซี๊ดได้แล้ว
แก้มใสแดงจัด มือเล็กนุ่มเนียนรูดรั้งตามที่เคยถูกสอน กระต่ายทำได้แย่ทีเดียว เพราะความอายและไม่คุ้น พี่เสือเคยเจอสาวๆ ทำได้เก่งกาจเยอะแยะ แต่ไม่มีใครเหมือนกระต่าย...
...ไม่มีใครที่ทำให้พี่เสือหึงหวง ตกหลุมรักซ้ำแล้วซ้ำเล่าได้เหมือนกระต่ายน้อยตัวขาวสักคน
ท่อนลำแข็งแกร็งสั่นระริก น้องน้อยกลืนน้ำลายอย่างหวาดผวา ไม่นานนัก พี่ชายก็จับน้องให้ไปนั่งบนขอบอ่าง ตัวเองปลดปล่อยจนหมดสิ้น
"เยอะจังเลย" กระต่ายรำพัน น้ำกามขุ่นขาวของพี่ชายเปรอะเปื้อนต้นขากระต่ายและผนังห้องน้ำ พี่เสือเลยทำความสะอาดกระต่ายและฝาผนัง ก่อนถือโอกาสล้างเนื้อล้างตัวเสียเลย
"ขอบคุณครับที่รัก" พี่เสือสุภาพ อ่อนโยนกับน้องเสมอ มือแข็งแรงหยิบผ้าเช็ดตัวเนื้อนุ่มเช็ดตัวให้น้อง ผ้าผืนเล็กซับน้ำอย่างแผ่วเบา
สำหรับตัวเอง พี่เสือเดินไปทางหน้ากระจก เตรียมตัวโกนหนวด ก่อนสั่งน้องเล็ก "กระต่ายไปใส่เสื้อผ้าก่อน เช็ดผมด้วยนะ เดี๋ยวพี่ตามไป"
"พี่เสือจะโกนหนวดเหรอ ?" น้องถาม เกาะขอบอ่างอย่างสนใจ
"ครับ คนดี ไปใส่เสื้อผ้าก่อนนะ เดี๋ยวไม่สบาย"
"อ๊ะ แต่หนูอยากดูนี่นา"
"ดูพี่โกนหนวด ?"
"อื้อ!" ดวงตากลมไร้เดียงสาทำให้พี่ชายยอมแพ้ เพียงแต่เอาผ้าขนหูอีกผืนมาพันรอบตัวน้อง ไม่ให้ไม่สบาย
"โอเคครับ" มือหนาบีบโฟม หยิบมีดโกน ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าทำไมน้องชอบหนวดเป็นพิเศษ พี่เสือจำได้ว่าเมื่อก่อนคุณพ่อเคยไว้หนวด น้องชอบนั่งดูคุณพ่อโกนหนวดประจำ
"อ๊ะ หนูลองทำมั่งได้ไหม ?" กระต่ายถามตาแป๋ว พี่เสือโกนหนวดได้ข้างหนึ่งแล้ว อยากตอบสุดที่รักว่า ที่รักครับ ไม่ใช่ของเล่นนะครับ.... แต่พอเห็นท่าทางใสซื่อ กระตือรือร้นแล้วได้แต่จำยอม
"ครับ นี่นะมีดโกน" พี่เสือจับมือน้องจับมีดโกน กระต่ายท่าทางตื่นเต้น จับใบหน้าของพี่ชายให้อยู่นิ่งๆ ยืดตัวนิดหน่อยแล้วลากมีดโกนผ่านแก้ม
กระต่ายน้อยมือเบา พี่เสือน่าจะรู้ตั้งแต่ตอนกระต่ายทำพายแล้วแบ่งตารางออกมาสวยแล้ว ไม่นานนัก กระต่ายก็โกนหนวดเคราพี่ชายได้จดหมด
"เก่งจัง มือเบามากเลย" พี่เสืออยากหอมแก้มนุ่มๆ ใจจะขาด ถ้าไม่ติดที่หน้าตัวเองยังฟองฟ่อด กระต่ายหัวเราะคิก
"งั้นพี่เสือให้หนูโกนให้ทุกวันนะ"
ข้อเสนอสุดพิเศษเช่นนี้ทำให้พี่ชายตกลงแทบทันใด รีบล้างหน้าแล้วตอบกลับ "ตกลงครับที่รัก"
กระต่ายน้อยยิ้มแก้มปริ อ้าแขนกว้าง "งั้นพี่เสือต้องอุ้มหนูไปใส่เสื้อผ้าด้วย"
"ตกลงครับ"
"เช็ดผมให้หนูด้วย"
"ได้ครับ"
"ใส่เสื้อผ้าให้หนูด้วย"
"แน่นอนครับ"
กระต่ายน้อยอมยิ้มกับคำตอบได้ตลอดของพี่ชาย ไม่เข้าใจเลยทำไมทุกคนบอกว่าพี่เสือใจดำ ดุ ขนาดกระต่ายอ้อนขนาดนี้ยังทำให้เลย
"พี่เสือใจดีจัง"
พี่ชายใส่อาฟเตอร์เชฟหอมกรุ่น โน้มกายมาคลอเคลียกับใบหน้าหวาน เสียงทุ้มถามเบาๆ "จริงเหรอ ?"
ลมหายใจอุ่นๆ ที่มาแตะต้องแก้มเนียนทำให้รู้สึกจั๊กจี้จนเจ้าตัวเล็กหัวเราะคิก "อื้ม ใจดีที่สุดเลย"
"ใจดีก็รักพี่เสือมากๆ นะ"
"จ้ะ" น้องรับคำซื่อๆ พี่ชายเลยกดจมูกเกลี่ยกับปลายจมูกเล็ก ใกล้เสียจนริมฝีปากจะแนบสนิท
"แล้วก็รักพี่เสือคนเดียวด้วย"
"จ้ะ"
"ห้ามมองคนอื่น ไม่ว่าจะผู้หญิงหรือพี่ชาย" กระต่ายน้อยชักงงกับคำสั่งแล้ว กำลังจะอ้าปากถามแต่พี่เสือมอบจุมพิตแสนหวานให้เสียก่อน
ริมฝีปากของพี่ชายอุ่นจัด บดเบียดกับริมฝีปากอิ่มนิ่ม พี่ชายจับคางมนแล้วบีบเบาๆ ให้เปิดปากแล้วสอดลิ้นเข้าไปชิมรสภายใน
ลิ้นร้อนกวาดภายในโพรงปากน้องเล็ก ดูดดื่มเกี่ยวกันกับเรียวลิ้นอีกฝ่าย หยอกล้อสักพักก่อนค่อยๆ ปล่อยให้ริมฝีปากนิ่มเป็นอิสระ
"จูบมัดจำไว้ก่อน เด็กดี" พี่เสือหอมแก้มเนียน ไอร้อนผะผ่าวจากคนขี้อายติดริมฝีปากมาด้วย "โตมาเป็นของพี่เสือคนเดียวนะครับ"
ริมฝีปากจิ้มลิ้มขยับขึ้นลง ราวกับลืมการหายใจ ดวงตากลมกระพริบปริบๆ เอียงคออย่างไม่เข้าใจอะไรนัก หากแต่เมื่อพี่เสือต้องการ.... กระต่ายไม่เคยปฏิเสธ เสียงหวานแผ่วเบา เขินอาย "จ้ะ"
___
คำตาม
เพศชาย... เป็นเพศที่เห็นแก่ตัวค่ะ 555 ตอนนี้ในเพจยังจัดโพลและติดคำชี้แจงเรื่องพฤติกรรมพี่เสือไว้อยู่ค่ะ สามารถเข้าไปโหวต พูดคุยได้ค่ะ ส่วนตอนพิเศษที่โหวตกันมา ผลคือ "หนูน้อยหมวกแดง" ค่ะ เราเขียนไว้ในเพจแล้ว เหลือแก้ไขอีกหน่อยก็จะเอามาลงที่นี่ (หรือไม่ควรลง มันเรตนะตัว = =)
อีกเรื่องคือ ต้องขอโทษทุกคนด้วยนะคะ ที่เราไม่สามารถมาตอบเมนต์ได้เหมือนเดิมแล้ว เรียนเริ่มหนักมากขึ้นเรื่อยๆ ค่ะ :a5: ต้องขอโทษด้วยนะคะ แต่อ่านทุกเมนต์ค่ะ ถ้ามีปัญหาหรือข้อสงสัยตรงไหน ถามได้ตลอดเหมือนเดิมค่ะ เราจะตอบทุกเรื่องค่ะ แต่ถ้าให้ไว ที่เพจจะเร็วกว่าค่ะ :)
:L2: :3123: :L1: :pig4: ขอบคุณนะค้า
-
ปาดดดดดดดดดดก่อนอ่านนิดนะคะ คิดถึงคุณนักเขียนหลายๆ ><
ปอลอ แอบเห็นข้างบน โหๆๆๆ ตั้งสมาธิกะจารย์ก่อนนะคะ ขยันเรียน สู้ๆ :L2: :L2: :L2: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1:
ปอลอลอ ถ้า หนูน้อยหมวกแดง มันเรท ก็แปะไว้ในห้องลับแล้วแปะทางเข้าแทนก็ได้ค่ะ 555+ (อยากอ่านจริงๆนะ :D)
ปอลอลอลอ อ่านจบแล้ว ตอนที่ 30 น้องต่ายน่ารักม้ากกกกกกก อยากให้โตไวๆจัง ถ้าม.ปลายน่าจะสวยเลยนะนี่ (หนุ่มมาจีบก็เยอะขึ้นด้วย)
-
พี่เสือเราขี้หึงมากกกก :katai3: :katai3:
-
อ่านแล้วชื้นหัวใจ จริงๆเลยยย น่ารักอ้ะ ตามอ่านต่อปายยยยยยย
-
สู้ๆๆๆๆๆเรื่องเรียนนะ ชนะมันให้ได้ :mew3:
พี่เสือใจดีกะน้องคนเดียวจริงๆ
-
อ่านแล้วหน่วงๆ ไงไม่รู้ ตั้งแต่รู้ว่าพี่เสือนอกกายจากกระต่าย แต่อย่านอกใจนะ สงสารกระต่าย
-
ก่อนอื่นเลย คย๊า จิ้ม !!
:z13:
ต่ายน้อยน่ารักที่สุดดดดดดดดดดดด ♥
พี่เสือนี่เป็นคนละคนกับตอนที่แล้วเลยจริงๆค่ะ
ยังไงก็ไม่อยากให้มีดรา่ม่าเลย อยากให้น่ารักอย่างนี้ตลอด
T__T แต่ก็คงเป็นไปไม่ได้ ~ ฮือ ได้แต่หวังว่าอย่าเพิ่งใกล้เข้ามาเลยนะคะ
:hao5: :hao5:
-
ดีใจ ได้อ่านืก่อนนอน
ตอนแรกกะจะยังไม่อ่านืกลัวมาม่า 555
แต่สุดท้าย อดใจไม่ไหว !!!
คู่นี้ น่ารักที่สุดดด
ปล. เรากลัวจุ๊บแจงจะปล่อยให้ตัวเองท้องอ้ะ แบบ แอบเจาะถุงยาง !!! เราคิดมากไปใช่ไหม !!?!?
-
อิพี่เสือ หื่นกาม เจ้าเล่ห์ แผนสูง ตลอดเวลา... บางทีจัมโบ้ก็ดูน่าสงสาร รับเคราะห์กรรมตลอด ฮ๋าๆๆๆๆ
-
อิพี่เสือ ร้ายจริงจริง ห้ามต่ายน้อยสนใจคนอื่นอิอิ
-
น้องต่ายยังน่ารักเหมือนเคย อาบน้ำโกนหนวดให้กันด้วย พี่เสือกำไรจริงๆ
-
:hao6: :hao6: :hao6:พี่เสือโคตรลามกเลยยยยยยยยยยยยยยย :hao6: :hao6: :hao6:
-
น้องต่าย น่ารักเสมอต้นเสมอปลาย มีงอแงบ้างเรื่องของกิน ฮ่าๆ
พี่เสืออย่าฟันผู้หญิงไปทั่วได้มั้ยอ่า สงสารน้องต่ายน้อย
เมื่อไหร่น้องต่ายจะพร้อมอ่า พี่เสือจะได้สมหวังซะที กิกิ :hao3:
-
พี่เสืออออ
ว๊ากกกกก
ตลอดอ่าาา :katai5:
-
พี่เสือเนียนตลอด แต่เนียนๆแบบนี้เค้าชอบ
อีกอย่างจุ๊บแจงไปแล้วไปลับอย่ากลับมาอีกเลยนะ
-
โอยยย น่ารักจนเกินจะกล่าว
โตมานี่โดนกินไม่เหลือซากแน่ๆน้องต่ายจ๋าาาาา :hao7:
ส่วนประเด็นพฤติกรรมพี่เสือ เราก็มีจุดยืนว่าตกใจแต่รับได้นะคะ
ชอบให้คนแต่งใส่มาตามจินตนาการได้เต็มที่ พร้อมจะไปต่อด้วยกันจ๊ะ !
-
ภาพพี่เสือมันดิ่งลงเหวไปแล้ว
พออ่านเลยไม่รู้สึกว่าหวานอะไรเลย
อ่านตอนนี้แล้วเห็นแค่ว่า กระต่ายน่ารัก
ส่วนความรักที่พี่เสือบอก มันดูจอมปลอมชอบกล
รักแต่ไปเอากับคนอื่น เฮ้อ :เฮ้อ:
ปล.จินตนาการไม่ค่อยออกเลยค่ะ เด็กม.1ที่มีครอบครัวอบอุ่น บ้านเลี้ยงดูสั่งสอนดี
คือ ม.1มันยังเด็กน้อยอยู่เลย แต่ทำไม เสือมันถึงได้...ขนาดนี้ :เฮ้อ:
-
เหมือนกำลังนั่งดูพัฒาการของเด็กๆ :hao5: :hao5:
เข้าใจพี่เสือนะการที่ได้อยู่ใกล้น้องต้องอดทนมากขนาดไหน
เลยต้องไปมีอะไรกับสาวๆแทน แต่สงสารน้องต่าย
ถ้าน้องต่ายรู้จะทำไงTT ยังไงความลับมันก็ไม่มีในโลกเนาะ ถึงพี่เสือจะปิดไว้ก็เถ๊อะ
กลัวน้องต่ายเสียใจ
ตอนนี้น่ารักอ่ะน้องต่ายตื่นเต้นกะหนวด๕๕๕+ อยากจะมีบ้างหรือคะลูก
น้องต่ายหน้าเนียนๆดีแล้ว๕๕๕+ คิดหน้าน้องต่ายมีหนวดไม่ออกจริงๆ๕๕๕
น้องไร้เดียงสาเกิน โมเอ้จริงๆ พี่เสือกบอกให้ทำอะไรน้องก็ทำ :hao7: :hao7:
-
กรั่กๆๆๆ โตขึ้นเสร็จแน่ล่ะอิหนูเอ้ยยยยย แต่เฮ้ย!!! พี่เสือบทบาทแบดบอยยังไม่เคลียร์
รีบทำตัวให้ดีเดี๋ยวนี้นะอิพี่เสือ ฮึ่มๆๆๆ :angry2:
-
:กอด1:
ป๊าดดดดดดด พี่เสือเจ้าเล่ห์จริงๆไอ้เด็กแก่แดด
ส่วนน้องต่ายน้อยนี่ไร้เดียงสาน่ารักมากๆ ซื่อเกินไปละ
:L2: :L2:
-
น้องต่ายเป็นอะไรกับหนวดหรือเปล่าลูก
หรือว่าลูกชายตัวขาวของแม่อยากมีหนวดเหมือนกับคุณพ่อแล้วก็พี่เสือ
แต่แม่ว่าไร้หนวดอย่างนี้แหละดีแล้ว น่ารักที่สุดดดด (เกี่ยว)
แต่ตอนนี้พี่เสือเรานี่ทั้งขี้หึงทั้งหื่นเลยนะเนี่ย
ถ้าระงับอารมณ์ไม่ทันนี่น้องต่ายของแม่ถูกเสือกินแน่ๆ
-
น้องต่ายซื่อเกินไปแล้วว ว วว ว ว
:ling3: :ling3: :ling3:
-
ว๊ากกกกกกกกกกกก กั๊กๆๆๆๆๆ
-
รู้สึกเบาขึ้นเมื่ออ่านตอนนี้
คือ...ยังไม่ลืมนะว่าพี่เสือเคยทำอะไรลงไป
แต่ตอนนี้พี่เสือดูแบน้องดี...โอเค จะลดความโกรธลง ฮึ!
-
+1 น้องต่าย น่ารักที่สุดในโลกก้วาง :heaven :heaven
-
เลือกเพราะพรีเซ้นเตอร์หล่อดี
น๊ะ..น้องต่ายยยยย เป็นเหมือนกันเลยค่ะ!!! (อ่าว!!!)
อ่านตอนพี่เสือพายแพ้ของหวานแล้วชอบ นึกว่าชีวิตเด็กแก่แดดคนนี้จะไม่พ่ายกับอะไรซัดอย่าง XD
อยากขอให้น้องต่ายแมนขึ้นหน่อย อ่านแล้วเป็นสาวน้อยขึ้นทุกวัน
แบบผ่านไปสามปีกดพี่เสือหรือจับโบ้ (ห๊ะ!!!) กลายเป็นเมะofเมะ (ไม่ใช่ละ)
ชอบตัวละครผู้หญิงในเรื่องนะคะ XD ภาษาก็สวย
-
พี่เสือ....ตลอดๆ แต่คิดจริงๆนะ ถ้าโตพร้อมใช้งานเมื่อไหร่ละก็....เหอๆ ต่ายน้อยเอ้ย!!!
-
ชอบตอนน้องต่ายอ้อนขอกินเครป น่ารักเกิ้น พี่เสือแพ้ราบจ้า
พี่เสือแกหึงกระทั่งดารานะ ฝุดๆอ่ะแก รักมากหวงมาก
พี่เสือเป็นหนุ่มขึ้นทุกวัน น้องต่ายก็น่ารักขุ้นทุกวัน
ขอบคุณค่ะ
-
น้องต่ายโดนพี่เสือเอาเปรียบตลอดดดด น่ารักกกที่สุด
-
ในเมนูของหวานทั้งหมดที่ว่ามา กระต่ายอร่อยสุด พี่เสือยืนยันได้
:กอด1:
-
กระต่ายน่ารักมากกกกก พี่เสือหื่น มว๊ากก :hao6:
-
น้องต่าย :o8: :-[ :impress2:
:mew1: :mew1:
-
พี่เสือเหมือนมาเฟียไงไม่รุ้อะ
แอบสงสารกระต่ายที่ไปรักคนแบบเสือ
-
พี่เสือออออออ
หลอกจากินน้องต่ายตลอดอะ
555555
-
ต่ายน้อยน่าร้ากกกกกกก o18 //กรีดร้องครั้งที่พัน
ตอนก่อนหน้านี้อ่านแล้วไม่รักพี่เสือเลย ทำตัวไม่น่ารักจริงๆ ทั้งผู้หญิงทั้งบุหรี่ ถึงจะรู้จักยั้งตัวเองก็เถอะ แต่ทำแบบนี้น่าสงสารทั้งคุณพ่อคุณแม่และต่ายน้อยเลยน้า ต่ายน้อยรักพี่เสือขนาดนั้น คงจะไม่โกรธหรอก มีแต่จะเสียใจ ทำน้องเสียมันจะดีเร้อพี่เสืออออ ยังโบ้กับโป่งอีก โฮ่ยย(อินจัด :katai1:)
ตอนนี้ค่อยชุ่มชื่นหัวใจหน่อย โกนหนวดให้พี่เสือออออ ต่ายน้อยจ๋า โตไวๆนะลูกก ถ้าใส่ปุ๋ยเร่งโตได้อย่างต้นไม้คนอ่านจะรีบใส่เยอะๆเลยเชียว กรี๊สสสสส :o8:
อยากอ่านหนูน้อยหมวกแดงจังเล้ย สงสัยจะโดนเสือร้ายจับกินไม่เหลือ :haun4: คนเขียนสู้ๆนะค้า อย่าหักโหมมาก รักษาสุขภาพแบ่งเวลามาลงต่ายน้อยกับพี่เสือดีๆนะคะ กอดเป็นกำลังใจค่ะ :กอด1:
-
:-[ :-[ :-[
:-[ :-[ :-[
:o8: :o8: :o8:
-
พี่เสือขี้โกง! ทำสัญญาผูกขาดต่ายน้อยไว้คนเดียวนี่นา!
ตายน้อยน่ารักจังเลย มาเล่นกับเค้ามา :กอด1:
-
พี่เสือเจ้าเล่ห์ฝุดๆเบ้ย o18
-
เสือไม่ค่อยเลยนะ
-
น้องต่าย จะใสไปถึงเมื่อไหร่ลูก สงสารพี่เสือ
-
ต่ายน้อยน่ารักกกกก :-[ :-[
-
พี่เสือหื่นแบบเนียนๆนะ :hao6:
-
เฮ้ย เฮ้ย เฮ้ยย พี่เสือเนี้ย เจ้าเล่ห์ ตอนนี้หวานมาก แต่ยังไม่ลืมตอนที่แล้วนะพี่เสือ
-
โอยยยยย ละลาย :impress2:
ตกหลุมรักเรื่องนี้ครั้งแล้วครั้งเล่า
บวกและเป็ด
-
โธ่อีพี่เสือ กัดท่าคนอื่นเค้าแบบนี้น้องต่ายจะไปไหนได้
-
พี่เสือโครตเจ้าเล่ห์ ทะลึ่ง ลามก หื่นกาม
น้องต่ายไม่มีวันทันเล่ห์เหลี่ยมนี้หรอก โดนเอาเปรียบตลอด
แต่คนอ่านชอบมว๊ากกกกกกก กรั่กๆ
สำหรับตอนพิเศษ แวะมาแปะให้อ่านด้วยนะคะ (ชอบอะไรที่มันเรทๆ ฮ่า)
-
เรทก็เรท อยากอ่าน และไม่ต้องกลัว อิๆๆๆ
พี่เสือเห็นแก่ตัวทุกอย่างแหละ เพราะรัก..คนเราทำได้ทุกอย่างจริงๆ
-
:hao6: พี่เสือร้ายกาจจริงๆๆ น้องมึนๆ ตอบไปพี่เสือก๊อ หุหุหุหุ :hao3:
-
อีกไม่นานต่ายน้อย
ได้ถูกเสือจับกินแน่ๆ :z2:
-
น้องต่ายน่ารักอ่ะ :o8: อย่างนี้ไม่ให้พี่เสือหลงได้งัยอ่ะ
-
เมื่อไหร่ต่ายน้อยจะโตพี่เสือคงทรมานน่าดู
-
พี่เสือจะรอจนน้องโตไหวไหว ก็น้องต่ายน่ารัก ขี้อ้อนขึ้นทุกวัน
:ling1: :ling1: :ling1:
-
หวานนนนน อ่านแล้วอารมณ์ดีจริงๆเลย
-
เขินนนนนนนนนน
-
อุ..อุมามิ..อิอิ (กรี๊ด) หว๊าน หวานอ่ะ
ต่ายน้อยจอมอ้อนกะพี่เสือตามใจเธอทุกอย่าง...อะฮึๆ
-
นึกภาพน้องต่ายมีหนวดไม่ออก 555+
-
หนูต่ายน่ารักสุดๆ :-[
-
แหม้ คะแนนนิยมพี่เสือเริ่มกลับมาแล้ว หลังจากที่ร่วงไปเมื่อตอนที่แล้ว
ก็คงจะเป็นแค่ช่วงนั้นล่ะนะ เพราะดูพี่เสือก็ยอมอดทนโดยไม่มีอะไรกับใครได้นี่
แล้วตอนนี้ก็น่ารักมากๆด้วย ทำไมน้องต่ายน่ารักอย่างนี้เนี่ย :man1:
เข้าใจอารมณ์พี่เสือเลยนะ เราเองยังอยากจะฟัดน้องให้หนำใจเลย
อย่านอกกายและใจน้องต่ายอีกนะพี่เสือ ถ้าน้องรู้ต้องเสียใจมากแน่เลย
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ :กอด1:
-
น่ารักที่สุดดดดด :impress2:
-
พี่เสือชอบล่อลวงน้องต่าย ย ย
:z1:
-
ได้อ่านหนูน้อยหมวกแดงแล้วสนุกมากกกกกก เอามาลงไว่้ที่นี่ด้วยก็ดีนะ อยากให้ทุกคนได้อ่าน :hao6:
-
ต่ายน้อยหนูจะซื่อไปถึงไหนนนนน
ปล เมื่อไหรหนูจะโตทันพี่เสือใช้ซักที 5555 :hao7:
-
หนูต่ายของเจ้ :hao6: :hao6:
โอย อยากชิมมั่งอะ คงหวานไปทั้งตัว :z1: ว้ากก
-
กระต่ายน้อยน่ารักสุดๆ
พี่เสือระวังกรรมตามสนองน้องนะ หึหึ
-
อ๊ายยยยยย ฟิน!!!!
-
น่าร๊ากกกกกก^^
อยากให้ต่ายน้อยโตไวไวจัง
-
กระต่ายน้อยก็ยังน่ารักเหมือนเดิมแต่อิพี่เสือนี่นับวันยิ่งลามกนะฮ่าๆๆๆ
-
ไม่ไหวเเล้วค่าาาาาาาาาา :-[ รีบมาลงนะคะ
เเล้ว เมื่อไหร่พี่เสือ จะได้สิ่งที่อยากได้ซักทีล่ะคะ จะได้ไม่ต้องไประบายกับคนอื่นนนนนนนน :katai1:
อยากฟินมากๆเลยค่ะ รีบลงๆๆๆๆๆๆๆๆ :ling1:
เวลาน้องต่ายร้องเเล้ว หัวใจกระตุกทุกทีเลยอะค่ะ อย่าอินน :o12:
-
บ้องแบ๊วจริง ๆ ต่ายน้อยเอ๊ย :man1: :man1:
-
โอ้วววววว กระต่ายน้อยลูก
ตกปากรับคำไอ้เสือร้ายไปซะแร้ววว
จะหนีตอนนี้ก้อไม่ทันเเร้วน้าา
:ling3: :ling3: :ling3:
-
หวานมากอ่ะ
ขออย่าให้น้องต่ายมารับรู้เรื่องที่พี่เสือทำเลย
-
หาา จำ จุ๊บแจง ไม่ได้! คนที่มีเรื่องกะต่ายน้อยในห้องเปลี่ยนเสื้ออะนะ
ถ้าจำสาวคนอื่นไม่ได้ก็ไม่แปลกมาก แต่ก็เกินปายย แกยังเด็กนะเสืออ
ประสบการณ์โชกโชนละ! เราจาฟ้องต่ายน้อยยย :m31: :katai5:
-
น่ารักที่่สุด
ดีใจที่ได้หลงเจ้ามาอ่าน
แต่อ่านถึงหน้า 12 เด๋วตามๆมาอ่านต่อ
ชอบมากๆ อ๊ายยยยยยยย
ไม่ไหวๆเขิน
-
ครั้งนี้ถึงหน้า 31
แค่นี้ก้ฝินไปสามโลก
อ่านไปเขินไปตัวบิดไปตัวจะเป็นปาท่องโก๊ละ
ไม่ไหวๆ เขินๆๆๆๆๆ
-
:-[ น้องต่ายน่ารักมากกกกกกกกก เลยค่ะ
น้ำอยากเป็นผู้ชาย จะได้มีหนวด ไปหลอกให้น้องต่ายโกนให้ :hao3: :hao3:
//วิ่งหนีพี่เสือให้ไว :hao7: :hao7:
รออ่าต่อนะคะ :z13:
-
ฝากตัวเป็นแฟนคลับอีกคน
อยากบอกว่าแนวนี้เป็นแนวที่เราชอบมากกกกกก แนวพี่ๆ น้องๆ เนี่ย (เหมือนตัวเองโรคจิตแต่ชอบนะ)
แต่ไม่ได้อ่านทุกเรื่องนะขอบอก ต้องเป็นเรื่องที่มีที่มาที่ไป เรียงร้อยจากความผูกพัน อ่านแล้วมันจะคันหัวใจ อิอิ
ตัวละครในเรื่องมีมิติมาก ทั้งคุณพ่อคุณแม่ ตอนแรกที่เราอ่านแล้วคนแต่งเกริ่นนำว่าจะเล่าเรื่องแบบนิทานหรือการ์ตูนอะไรทำนองนั้น
เราก็ตัดสินไปก่อนว่าเนื่อคงอ่อน บทคงไม่น่าประทับใจ
แต่ว่า
มันเป็นอะไรที่โดนมากค่ะ ทั้งตัวบท ตัวละคร อ่านแล้วอยากบอกมันมีมิติ อ่านแล้วเรามีอารมณ์ร่วมตลอด
ทุกการเติบโตของทั้งพี่เสือและน้องต่าย มันไม่เชิงเรียล แต่ถ้าวัดจากพื้นฐานชขีวิตน้องแล้วมันก็อาจจะเป็นไปได้นะ
คนที่นิสัยซื่อบริสุทธิ์แบบนี้มันมีได้ ซื่อแบบไม่ได้แบ๊วไร้สาระ แต่แบ๊วเดียงสาเพราะการเลี้ยงดู
เช่นเดียวกับพี่เสือที่ถูกตราหน้าว่าเป็นตัวละครเห็นแก่ตัว หรือเลว หรืออะไรก็ตามแต่ แต่มันก็มีอยู่จริงในโลกนี้
ที่เราสนใจในตัวพี่เสือกลับเป็นความรู้สึกจากก้นบึ้งของพี่เสือมากกว่า
ตอนที่พี่เสือขึ้นเตียงกับทุกคนเรากลับชื่นชมนะ อย่างน้องพี่เสือเลือกที่จะระบายกับคนอื่นดีกว่ากับน้อง กับสายเลือด กับคนที่ตัวเองบอกว่ารัก แม้จะพยายามอดกลั้นแต่เชื่อว่าถ้ามันยังไม่ถึงเวลาและถลำลงไป คนที่เจ็บปวดคือพี่เสือและน้องตาย หรืออาจจะลามไปถึงพ่อกับแม่จู่ม
เราคิดว่าพี่เสือเป็นเด็กที่โตมากที่คิดได้ว่าไม่ควรจะแตะต้องเส้นบางๆ นั้น จริงอยู่ว่าอาจมีการเละเล็ม ถึงเนื้อถึงตัวน้องไปบ้าง แต่พี่เสือยังมีสติเท่าที่เด็กดีๆ คนหนึ่งพอจะมีได้ เพราะถ้าพี่ไม่มี นิยายเรื่องนี้จะกลายเป็นอาชญากรรมเหมือนที่เราเห็นตามหน้าหนังสือพิมพ์ ข่มขืน ขืนใจ คนที่มีสายเลือดเดียวกัน แบบนั้นเราว่าเราคงรู้สึกแย่กับนิยายเรื่องนี้มาก
อย่างที่บอกถึงจะชอบแนวสายเลือด แต่เราอยากให้มันออกมาบริสุทธ์ ไอ้ความต้องการมีได้ แต่เราอยากให้มันเป็นความรักมากกว่าความไคร่
เพราะงั้นเราถึงติดใจนิยายเรื่องนี้มากในความรักของพี่เสือที่มีต้องน้องต่าย
อยากให้น้องโตไวๆ พอจะเข้าใจความรักของพี่ชายว่ามันเกินไปถึงไหนแล้ว จะได้มาร่วมกันเผชิญกับดราม่าที่จะเกิดขึ้น หึหึ
เอาใจช่วยทั้งพี่เสือ น้องต่าย พ่อฉัตร และแม่จุ๋ม รวมทั้งคนแต่งด้วยค่ะ
ป.ล. โดยส่วนตัวเราว่าเรื่องการนอนกับคนอื่นพี่เสือไม่ผิดนะ เด็กในวัยนี้เป็นวันที่ค้นหาและสนใจเรื่องของเพศรส เพราะยังใหม่ ยังรุ่มหลง แล้วการที่พี่เสือนอนกับหลายคนอาจจะดูใจง่าย แต่ทุกอย่างมันก็เกิดจากความต้องการของคนสองคน เป็นแค่ความต้องการในส่วนนั้นจริงๆ ดูจากการที่พี่เสือมีความรับผิดชอบเรื่องถุงยางดีนี่เราว่ามันดีพอแล้วสำหรับเด็กผู้ชายอายุเท่านี้นะ ที่ยังรู้จักป้องกันตัวเองและคนอื่น เพื่อปัญหาที่อาจจะเกิดขึ้นในอนาคตหากว่าพี่เสือจะไร้ความรับผิดชอบกว่านี้
โดยส่วนตัว ไม่เห็นใจจุ๊บแจง เพราะตบมือข้างเดียวมันคงไม่ดัง เราในฐานะผู้หญิง ตามใดเขาไม่ขืนใจเราคือเรายอมให้เขา ทุกอย่างอยู่ที่เราเลือกให้เกียรติตัวเองไหม ในเมื่อจุ๊บแจงไม่ (นางเรียนมอสามอะนะคิดเอาเองจะด่าผู้ชายว่าเลวอย่างเดียวคงไม่ได้) นางก็ต้องทนรับสภาพนี่้ไปเพราะนางทำตัวเอง ผู้ชายไม่ได้หลอก แต่เราหลอกตัวเองกันทั้งนั้นแหละ รักเขาไม่จำเป็นต้องถวายตัวให้เขานี่นา มันเป็นค่านิยมผิดๆ ที่ทำให้ศักดิ์ศรีผู้หญิงเราตกต่ำไปเองเพราะเราทำตัวเอง งงไหม เอาเหอะ คือนางเลือกเองก็ต้องเจ็บเอง จะไปโทษใครไม่ได้นะ
ส่วนเรื่องที่หลายคนเสียใจแทนน้องต่าย เราว่าจุดนี้โทษพี่เสือไม่ได้ เพราะน้องตายกับพี่เสือยังอยู่ในจุดของความเป็นพี่น้อง แม้พี่เสือจะรักน้องต่ายมากที่สุดแต่สถานะของทั้งคู่ยังเป็นแค่พี่น้อง เอาไว้น้องต่ายโตขึ้นเมื่อไหร่ รู้ใจตัวเองเมื่อไหร่ว่าความรู้สึกของตัวเองกับพี่เสือไม่ใช่แบบพี่น้อง เมื่อนั้นพี่เสือยังไม่หยุด เราจะโกรธนางงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง
-
พี่เสือเอ๊ย ไม่ต้องรอต่ายโต
พี่เสือก็จ้องจะงาบน้องอยู่ทุกวันแล้ว
-
ดันไว้ๆ ฮึบๆ :katai5:
-
อีพี่เสือ เหี้ยมมาก เหอะๆ
-
รอๆ มื้อไรจะมาลงอีกชอบๆ
-
31. พี่เสือ น้องกระต่ายกับการเรียนรู้
เด็กๆ หมดเวลาไปกับเรียนหนังสือ เรียนพิเศษ บางคาบพี่เสือจะโดดเรียนไปสูบบุหรี่กับจัมโบ้และลูกโป่ง เพราะไว้ใจเด็กหญิงทั้งสองคนว่าคงกันไม่ให้ใครมาแตะต้องน้องได้แน่นอน
บางครั้งพระพี่เลี้ยงทั้งสองก็ต้องอ่อนใจเหมือนกัน เมื่อกระต่ายน้อยทำหน้าเหรอหราเมื่อหมดคาบแล้วไม่เจอพี่ชาย
"สอางค์ๆ ฝนๆ" กระต่ายสะกิดเพื่อนทั้งสองคนเมื่อหมดคาบวิทยาศาสตร์
"ว่าไงเอ่ย ?" สอางค์ใจดีกับกระต่ายน้อยเสมอ อาจเพราะเธอไม่มีพี่น้อง ส่วนเพื่อนข้างบ้านที่โตมาด้วยกันอย่างลูกโป่งก็ทั้งโง่ทั้งเกรียน
"พี่เสือหายไปไหน ?"กระต่ายน้อยถามเสียงสั่น เหงื่อกาฬแตกพลั่ก ดวงตากลมกระวนกระวาย ทำให้สองสาวใจเสีย ต้องรีบปลอบน้องเล็ก
"โอ๋ๆ ไปเข้าห้องน้ำมั้ง ?"
"ใจเย็นๆ ก่อนนะต่ายน้อย"
"แต่... แต่... พี่เสือหายไปทั้งคาบเลย..." ใบหน้างามซีดเผือก ริมฝีปากอิ่มสั่นระริก "หรือ... ว่าจะไม่สบาย ?"
จะให้สองสาวตอบอย่างไรดี... พี่เสือไปจิ้มสาวๆ อยู่จ้ะ เดี๋ยวกลับมา หรือ พี่เสือไปอัดมะเร็งเข้าปอดจ้ะ กระต่ายไม่ต้องห่วง
ฝนชั่งน้ำหนักชีวิตตัวเองกับกระต่ายแล้วต้องถอนหายใจ เธอยังไม่อยากอายุสั้นโดนเสือฆาตกรรมตอนอายุสิบสามเลยได้แต่ปลอบ
"ไม่มั้งต่าย... เห็นไปกับโบ้กับโป่ง ไม่มีอะไรหรอก"
"นั่นสิ นี่ช่วงพักเราไปตามหากันเถอะ" สอางค์ช่วยอีกแรง ลูบหัวเพื่อนชายที่ตัวเล็กกว่าเธอ ขาวกว่าเธอ สวยกว่าเธอเบาๆ
กระต่ายน้อยพยักหน้า ยอมให้สอางค์จูงมือเหมือนเด็กน้อยไปหาพี่ชาย
ในช่วงที่กระต่ายไม่ทันสังเกต สอางค์ยกมือขึ้นทำท่าเป็นหูโทรศัพท์ให้ฝนเงียบๆ
ฝนพยักหน้า ต่อสายด่วนหาไอ้ต้นเรื่อง
"ไอ้ห่าเสือ!" คำแรกทักทาย มีเสียงซ่า.... ก่อนจะเป็นพี่เสือรับ
"มีไร ?"
"น้องมึงตามหา"
"...." ปลายสายเงียบไป "เดี๋ยวกูไปหา"
"พวกกูจะพาน้องไปกินไอติม ไปเจอกันที่นั่น"
"เออ"
ฝนนิ่งไปชั่วอึดใจ ก่อนตัดใจสั่งสอน "มึงรู้มั้ยว่าหน้าตาน้องมึงเป็นยังไง เป็นห่วงสารพัด ไหนว่ามึงรักมึงหวง ทำไมแค่นี้ยังทำร้ายน้องวะ ?" ได้ด่าแล้วติดเบรกไม่อยู่ สองสาวหงุดหงิดพฤติกรรมเลวร้ายของพี่เสือหลังๆ มานี่สุดๆ แล้ว
จะนอนกับใครก็ไม่ว่า ขอแค่กระต่ายอย่ารู้เรื่อง
แต่อีที่ชอบหายตัวไป... จ้ำจี้กับผู้หญิงบ้าง สูบบุหรี่บ้างแล้วทิ้งให้พวกเธอดูแลกระต่ายน้อยนี่มันจี๊ดสุดๆ
"แม่ง มึงตุ๊ดมาก ทิ้งไว้กับพวกกู มึงอย่าลืมว่ายังไงกูกับอีอางค์ก็เป็นผู้หญิง เกิดอะไรขึ้นมาใช่ว่าจะช่วยอะไรได้มาก" ฝนหยุดหายใจ เมื่อได้ยินปลายสายยังไม่วาง "มึงได้ยินใช่ไหม ? หยุดเห็นแก่ตัวได้แล้ว น้องมึงอยู่นี่ จะรอให้เกิดเรื่องก่อนใช่ไหม ?"
ปลายสายเงียบไปสักพัก ก่อนตัดบทสั้นๆ "เดี๋ยวกูไปหา"
"เออ" ฝนถอนหายใจ แต่ชั่วแวบหนึ่งพี่เสือตอบกลับมาสั้นๆ
"เออ ฝน"
"มีไร"
"ขอบใจมึงมาก"
ฝนวางสาย อยากจะกรี๊ด ชาตินี้เพิ่งเคยได้ยินไอ้เสือขอบคุณ เธอเก็บมือถือใส่กระเป๋าแล้ววิ่งไปหาสอางค์กับกระต่ายที่ร้านขายขนม
ไวทันใจ ไม่ถึงห้านาที ร่างสูงใหญ่ของพี่เสือก็ปรากฏตรงหน้าน้องเล็ก กระต่ายน้อยที่กำลังแกะซองไอศกรีมที่สอางค์ซื้อเลี้ยงเบิกตาโต
พี่เสือไม่เคยเป็นแบบนี้...
...ไม่เคยร้อนรน... จนเปียกเหงื่อจนชุ่มโชกแบบนี้...
"กระต่าย" พี่เสือเรียกเสียงทุ้ม สลับกับหายใจหอบ ร่างสูงเอามือยันตู้ไอศกรีมข้างหนึ่ง อีกข้างหนึ่งอ้าแขนกว้าง เป็นสัญลักษณ์ที่เข้าใจกันดีระหว่างพี่น้อง
กระต่ายน้อยน้ำตาคลอ โยนไอศกรีมของชอบในมือทิ้ง กระโดดเข้าหาพี่ชาย ซุกไซ้ใบหน้านวลกับแผ่นอกกว้าง เสียงหวานสั่นระริก
"พี่เสือหายไปไหนมา... ฮือ.... หนูเป็นห่วง...."
"ไม่ได้ไปไหนครับ" พี่ชายลูบศีรษะน้อยอย่างทนุถนอม ไม่สนใจป้าเจ้าของร้านขนม จูบเรือนผมนุ่มซ้ำไปซ้ำมา "พี่ขอโทษนะครับที่รัก พี่ขอโทษ"
กระต่ายน้อยส่ายศีรษะ ปิดหู ท่าทางไม่อยากฟังต่อ "ไม่เอาแล้วนะ"
"ไม่มีแล้วครับ ไม่มีอีก" พี่เสือให้สัญญา น้องเล็กจึงได้หยุดร้อง เงยหน้านวลขึ้นสบ ดวงตาใสซื่อปกปิดความรักไม่มิด พี่เสือถึงกับหยุดหายใจ...
...กระต่ายน้อยที่แสนน่ารัก ใสบริสุทธิ์.... พี่เสือไม่คู่ควรกับความรักไร้เดียงสานี้เลย
คนตัวใหญ่รู้สึกราวกับหัวใจจะหลุดออกจากอก ทั้งเจ็บปวด... ทรมาน หากวันไหนกระต่ายเป็นของคนอื่น... ดวงตาคู่นั้นไม่มีความรักให้.... พี่เสือคงตายทั้งเป็น
มือใหญ่กดศีรษะเล็กแนบกับอก ให้ร่างบอบบางกลืนหายไปในอ้อมกอด บรรยากาศคงดีกว่านี้ ถ้าสอางค์ไม่กระแอมเบาๆ
"แฮ่ม! ใกล้เข้าคาบต่อไปละ เอาไง ?"
พี่เสือยิ้มบางให้สุดที่รัก ก่อนตอบ "เดี๋ยวซื้อไอติมให้กระต่ายก่อน" ว่าแล้วก็จูงมือน้องน้อยไปเลือกไอศกรีมแท่งใหม่ พี่เสือจ่ายเงินแท่งที่แล้วที่กระต่ายทิ้งให้สอางค์ด้วย
"ถ้าเงินกระต่ายกูไม่รับ ถ้าเงินมึงกูรับ!" สอางค์ประกาศจุดยืนชัดเจน
หลังเลิกเรียน สองพี่น้องยังทำเวรอยู่ เพื่อนๆ เลยมานั่งรอหน้าระเบียง ฝนสะกิดจัมโบ้
"โบ้ ทำไมมึงพาเสือไปจากต่าย"
"ห่า" จัมโบ้เบะปาก เมื่อโดนสายตาคาดโทษจากสาวๆ "เป็นความคิดของกูกับโป่งเอง"
สอางค์อดไม่ได้ที่จะหยิกเพื่อนรัก ลูกโป่งกระโดดหนีก่อนตอบจริงจัง
"พวกกูหวังดีนะเนี่ย"
"แล้วเสือมันก็เห็นด้วย"
สองสาวไม่อยากเชื่อ เสือมันดูเป็นผู้ใหญ่เกินอายุมาตลอด แล้วทำไมถึงบ้าจี้ตามสองคนนี้ได้
"หรือมึงกระจายเชื้อโง่ใส่เสือมัน ?" สอางค์วิเคราะห์ ลูกโป่งเลยทำปากยื่นให้
"ไม่ใช่หรอก พวกกูเห็นว่าน่าจะแยกเสือกับกระต่ายได้แล้ว ไม่งั้นน้องมันจะไม่โตซักที"
เป็นทีที่สองสาวปากกรรไกรจะอึ้งบ้าง ไม่อยากเชื่อว่าสองคู่หูคู่โง่นี่จะมีความคิดเป็นผู้ใหญ่
จัมโบ้ยักไหล่ "ก็ต่อไปมันจะลำบากใช่ไหมล่ะ ? เสือมันก็กลัวอนาคต มันเลยคิดว่าน่าจะค่อยๆ แยกออกมาบ้าง"
คำพูดของป้าเจ๊... น้าทีของลูกโป่งแว่บเข้ามาในหัวทันที ใบหน้าเก๋ไก๋ตบแต่งด้วยเครื่องสำอางอย่างดีของผู้ปกครองนิ่งๆ ขณะเอ่ย
'อีปรีย์... เจ้านายน้า เพื่อนสาวน้า ถึงมันจะเป็นเกย์ถึก แต่ความคิดมันก็เป็นผู้ชายอยู่ดี... ซึ่งบางครั้ง มันก็มองอีกมุมต่างจากเราๆ ที่เป็นผู้หญิง'
นี่คงจะเป็นความต่างที่ป้าเจ๊ว่า ทำให้สอางค์เกาหัวแกรกๆ แล้วถาม
"แล้วตัวเสือมันว่าไงวะ"
"กูก็ไม่รู้ ยังไม่ได้คุยกับมันเลย" จัมโบ้ตอบ
"กูว่ามันเลือกแล้วว่ะ" ฝนขมวดคิ้ว "เห็นตอนที่คุยโทรศัพท์กับกู มันบอกขอบคุณกู"
"อืม กูดูท่าทางแล้ว มันคงเลือกอยู่ข้างๆ กระต่าย" ลูกโป่งมองภาพน่ารักกุ๊กกิ๊กของสองพี่น้องในห้องแล้วถอนหายใจ "มันคงไม่คิดถึงอนาคตแล้วว่ะ ปัจจุบันน่าจะสำคัญสำหรับมันที่สุด"
สอางค์ฟังเงียบๆ
เธอรู้ดีว่า... ครั้งนี้ลูกโป่งพูดถูก
อยู่ชั้นมัธยมมาเทอมกว่าแล้ว พี่เสือไปหาผู้หญิงน้อยลง ทำงานหนักขึ้น ทั้งเก็บเงินทำงานจากร้านเถ้าแก่ ทำงานกับคุณพ่อ ทุกเช้า พี่เสือยังตื่นเช้า รับจ้างซื้อของ แบกของให้ซ้อเง็กอีกด้วย
ส่วนกระต่ายน้อยถูกพี่เสือบังคับให้นอนตื่นสาย เสียงทุ้มๆ บอกชัดเจน
"พี่จะเก็บเงินของพี่เอง ต่ายน้อยมาช่วยก็จะเป็นเงินของต่ายเอง"
"หนูไม่เอาเงินก็ได้" กระต่ายน้อยร่ำๆ จะร้องไห้แล้ว ตาแดงๆ กระพริบปริบๆ ไล่น้ำตา ไม่ชอบเลยที่พี่เสือต้องทำงานหนักแล้วต่ายน้อยช่วยอะไรไม่ได้
"ไม่ได้ครับ" พี่เสือปฏิเสธเสียงแข็ง เงินส่วนนี้ ไม่มีใครรู้ว่าพี่ชายจะเก็บไปทำไม ทุกคนต่างบอกเสียงเดียวกันว่าพี่เสือขยันหาเงินตัวเป็นเกลียว ทั้งๆ ที่บ้านก็ฐานะค่อนข้างดี
...พี่เสือรู้... ชัดเจน...
...เงินนี้... พี่เสือจะเก็บไว้... สู่ขอน้องน้อย
ไม่รู้อนาคตว่าจะเป็นอย่างไร แต่อย่างไรเงินก็สำคัญ ถึงเวลาแล้วพี่เสือจะไม่มีวันปล่อยให้น้องน้อยลำบาก
นั่นเป็นความตั้งใจหนึ่งเดียวของชีวิตพี่เสือ
นัยน์ตาคู่ดุอ่อนแสงลง ปลอบโยนน้องชายด้วยเสียงอ่อนโยน "ต่ายน้อย ไม่ต้องมาลำบากนะคนดี... พี่ทำงานก็ออกกำลังไปด้วย เห็นไหม ตอนนี้แข็งแรงกว่าพี่ๆ ที่ค่ายอีก"
กระต่ายน้อยกัดริมฝีปากกับคำโกหกที่แสนนุ่มนวล มือเล็กกอดแขนแข็งแรง ล่ำหนาแน่น มอบจุมพิตแผ่วเบา เอ่ยเสียงสั่นพร่า
"หนูไม่รู้พี่เสือจะเอาเงินไปทำอะไร... แต่เมื่อไหร่ที่พี่เสือกลับมา... หนูจะเตรียมของโปรดพี่เสือไว้ให้นะจ๊ะ"
พี่ชายได้แต่ลูบศีรษะเล็ก หลับตา ไม่อยากวาดฝันถึงอนาคตเลย "ที่รักของพี่...."
กระต่ายน้อยดื้อดึงขนาดไหนคุณพ่อคุณแม่รู้ฤทธิ์ดี เจ้าตัวเล็กตื่นนอนพร้อมพี่ชาย จากที่ต้องให้พี่เสือปรนนิบัตรเอาใจ น้องเล็กตระเตรียมทุกอย่างไว้ให้ พอพี่เสือทำงานรอบเช้าเสร็จ จะพบกำลังใจแสนน่ารักรออยู่หน้าบ้าน ทั้งโกโก้ ของกินอร่อยๆ แทบจะป้อนถึงปาก พี่ชายแค่กินอาหารเช้าให้เรียบร้อย ขึ้นไปอาบน้ำและพบกับเสื้อผ้าที่กระต่ายเตรียมไว้ให้ ในอกอุ่นวาบทุกครั้ง กระต่ายทำเพื่อเขา...
...เขาอาจจะห้ามกระต่ายไม่ให้ทำงานหนักตามเขาได้ แต่ห้ามไม่ให้กระต่ายเอาใจเขาไม่ได้...
สองพี่น้องขะมักขะเขม้นเป็นเช่นนี้จนคุณพ่อชักเอือม ถึงจะถือคติไม่ยุ่งเกี่ยวกับเรื่องส่วนตัวของลูกแต่ก็อดใจไม่ไหวที่จะถามพี่เสือระหว่างมื้อเย็น
"เสือ ทำงานหนักไปแล้วมั้ง ?"
คุณแม่เองก็พยักหน้าเห็นด้วย "มันก็ดีหรอกลูก... ใครๆ ก็บอกลูกบ้านกตัญญู แต่มากไปก็ไม่ดีนะ"
"เสือไม่ทำให้เสียการเรียนหรอกครับ" พี่เสือลาออกจากทีมบาสเกตบอลแล้ว แต่ยังไปซ้อมมวยอยู่
"แม่รู้..." คุณแม่จนใจจะสอน เพราะคะแนนพี่เสือยังอยู่อันดับหนึ่งไม่มีเปลี่ยนแปลง เธอจึงหันไปขอกองหนุนจากลูกชายคุณเล็ก "กระต่ายห้ามพี่เค้าสิลูก"
"หนูห้ามแล้วจ้ะ" กระต่ายตอบ
ขนาดน้องสุดที่รักยังเอาไม่อยู่... เห็นทีจะห้ามไม่ได้แล้วจริงๆ คุณพ่อเลยถาม
"เสือจะเอาเงินไปทำอะไร ?"
วันนี้พี่เสือเหนื่อยเป็นพิเศษ เพราะทั้งซ้อมมวยและยกลังของที่ร้านเถ้าแก่ แต่พอกลับบ้านพบกับน้องเล็กทำของโปรดไว้ให้ น้ำหวานเย็นๆ รอท่าก็ทำให้ปฏิเสธไม่ลง ถึงจะล้า เหนื่อยหนัก แต่ใบหน้าดุๆ ของพี่ชายก็มีรอยยิ้มบาง
"เดี๋ยวคุณพ่อก็รู้"
คุณพ่อขมวดคิ้ว "เสือไม่ไว้ใจพ่อเหรอ ?"
"คุณพ่อไว้ใจเสือเถอะครับ เสือไม่ได้เอาไปทำอะไรไม่ดี แต่ตอนนี้... ยังไม่ถึงเวลา"
บุพการีถอนหายใจเฮือกใหญ่ ทำอย่างไรได้ ไม่ว่าอะไรก็ง้างปากลูกชายไม่ได้ พี่เสือกินข้าวคำสุดท้ายแล้วรวบช้อนเป็นอันจบบทสนทนา
สอบปลายภาคเร่งเข้ามา เด็กๆ ต่างวาดฝันถึงปิดเทอมฤดูร้อน สอางค์และลูกโป่งกระดี๊กระด๊าเป็นปลากระดี่ได้น้ำ เพราะคุณน้าของลูกโป่งต้องไปเรียนต่อแคนาดาด้วยทุนบริษัท ลูกโป่งจะถูกส่งตัวไปอยู่กับคุณตาน้อย พ่อของคุณน้า ดังนั้น น้าที สาวโสดปากคอเราะร้ายจึงยอมควักเงินออกค่าตั๋ว ค่ากินค่าอยู่ให้เด็กสองคนตามไปเที่ยวช่วงปิดเทอมด้วย
พี่เสือนั่งเงียบๆ มือหนึ่งถือดิกชันนารี มือนึงถือมือถือ คอยโทรเร่งน้องเล็กให้ขึ้นมาเรียน คนนั่งอยู่ตรงหน้าเกาหัวยิกๆ
ลูกโป่งคาบดินสอ ทำปากจู๋ ดูน่าหมั่นไส้ในสายตาพี่เสือสุดๆ "มึงจะโทรอะไรนักหนาวะ"
"ไปตั้งนานแล้ว" ตอบสั้นๆ ได้ใจความเหมือนเดิม
"โว๊ะ ต่ายมันไปซื้อน้ำแข็งไสกับสาวๆ พวกนี้เลือกนานจะตายห่า มึงไม่ต้องห่วงหรอก"
"ถ้ามึงพูดอีกคำก็ทำเองละกัน" พี่เสือยื่นคำขาด โยนดิกชันนารีลงบนโต๊ะ ลูกโป่งเลยเลิกขัดคอ
"โถ... พี่เสือครับ รับกูเป็นน้องเถอะครับ กูกรอกวีซาไม่เป็น" ถูกแล้ว... ลูกโป่งดีใจอยู่หรอกที่น้าจะพาไปเที่ยวเมืองนอก แต่น้าทีแค่ไปสถานทูตแคนาดา สอบถามข้อมูลแล้วจดๆ มา ตามด้วยขอเอกสารขอวีซาแล้วโยนให้เด็กสองคน
'กรอกเอง เตรียมเอง ไม่เข้าใจโทรไปถามสถานทูต ถ้าทำไม่เป็น โดนตีกลับก็ไม่ต้องไป'
สอางค์กับลูกโป่งได้แต่ทำหน้าเหรอหรา เด็กสองคนยุ่งตัวเป็นเกลียว ตัวติดกับโทรศัพท์ โทรเข้าโทรออกเบอร์สถานทูต เด็กทั้งสองชินแล้วกับการเลี้ยงดูแบบบุฟเฟ่ต์ของน้าที ถ้าไม่คอขาดบาดตายร้ายแรงเป็นอันว่าคุณน้าจะไม่เกี่ยวข้อง ตาน้อยเคยเล่าให้ลูกโป่งฟังด้วยซ้ำว่าตอนสาวๆ น้าทีล่อทุกอย่างที่มีบนโลก... เพราะน้าทีก็ถูกเลี้ยงมาแบบบุฟเฟ่ต์เหมือนกัน... แต่จะเอาอะไรกับหญิงสาวที่เลี้ยงหลานที่อายุห่างกับตัวเองแค่สิบปี ตอนนั้นน้าทีอายุแค่สิบห้า แต่ทำงานเลี้ยงตัวเองแล้ว ยังไม่พอ กระเตงลูกโป่งที่อายุแค่ห้าขวบอีกต่างหาก
ดังนั้นลูกโป่งกับสอางค์จึงไม่เดือดเนื้อร้อนใจ เข้าใจวิธีเลี้ยงเป็นอย่างดี จัดการทุกอย่างเรียบร้อย เหลือแต่เอกสารขอวีซานี่แหละ สอางค์หยิบมาสองใบกับดิกชันนารี เดินเข้าห้อง ล็อกประตูแล้ววันต่อมาก็เอามาส่งน้าทีเรียบร้อย เหลือแต่ลูกโป่งที่อ่านอะไรไม่ออก เดือดร้อนพี่เสือต้องมานั่งช่วยกรอก
พี่เสือทำหน้าหน่ายๆ แต่ก็ช่วยลูกโป่งกรอกไปได้อีกหลายช่อง ไม่นานนักกระต่ายกับสาวๆ ก็ขึ้นห้องมาพร้อมขนมนมเนย
"อ้าว ยังไม่เสร็จอีก" สอางค์ถามด้วยน้ำเสียงเยาะเย้ย "อาจจะไม่ได้ไปแล้วมั้ง ?"
"โถ... น่าสงสาร" ฝนช่วยซ้ำเติม คงมีแต่กระต่ายที่ห่วงจากใจจริง
"เอามาให้เราช่วยก็ได้นะ"
"ต่ายน้อยมานั่งกับพี่ดีกว่า" พี่เสือเปลี่ยนเรื่องฉับ เรื่องอะไรจะให้สุดที่รักไปยุ่งกับเรื่องชาวบ้าน
"พี่เสือยังไม่เสร็จเหรอจ๊ะ ?" น้องนั่งข้างๆ พี่ชาย ดูดิกชันนารีเล่มหนาแล้วกลืนน้ำลายอึ้ก
"ต่ายน้อยปิดเทอมไปไหน ?" สอางค์มารวมกลุ่มด้วย ไม่สนใจเพื่อนสนิท
กระต่ายเอียงคอ "ไม่รู้สิจ๊ะ ปกติก็อยู่บ้าน"
"ไอ้โบ้ไปไหนวะ ?" จู่ๆ ฝนก็ถามขึ้นมา
"ไปล่ำลาสาว" ลูกโป่งตอบอย่างสุดเซ็ง "มันจะไปฮ่องกงตอนปิดเทอม เลยไปอวดให้ทั่วก่อน"
"ชิบโหง เหลือเป็นอาทิตย์จะปิดเทอม แม่งอะไรจะขนาดนั้น!"
"ทุกคนไปเมืองนอกกันหมดเลยเหรอ ?" กระต่ายถามซื่อๆ
"ฝนไปบ้านนอกอ่ะ" ฝนตอบ ส่ายหน้า บี้จมูกกระต่ายเล่นและโดนไอ้พี่ขี้หวงปัดมือออก
"หวงชิบ... กระต่ายไปไหมล่ะ ? บ้านฝนอยู่เชียงใหม่"
"ถ้าพี่เสือไป เราก็ไปจ้ะ" น้องตอบง่ายๆ พี่ชายเลยโอบไหล่บางแทนคำตอบแสนน่ารัก
"ชิ..." ไอ้พี่ขี้หวงคงจะยอมปล่อยไปหรอก แค่ไปซื้อขนมแป๊บเดียวก็โทรตามยิกๆ กระต่ายน้อยก็ช่างแสนซื่อ พี่โทรมาก็รับทุกสาย พอถามว่าไม่รำคาญบ้างหรือ น้องแค่ตอบหน้าแฉล้มว่า
'ดีใจออกน้า พี่เสือเป็นห่วงนี่นา'
"เสียใจ ฝน กูจะไปทำงานพิเศษ" พี่เสือดับฝัน แต่น้องชายเงยหน้ามองอย่างแปลกใจ
"พี่เสือ ?"
"ครับ ทำงานพิเศษ" พี่เสือตอบอีกครั้ง "ต่ายน้อยจะทำไหม ?"
กระต่ายชอบทำงาน ชอบหาเงิน... ตอนมีเงินรู้สึกดีออก... แต่กระต่ายก็ยังเด็ก ชอบเที่ยวมากกว่าอยู่ดี "หนูอยากไปเที่ยว..."
"ที่รักครับ... ไว้พี่จะพาไปดูหนัง โยนโบล์ว ซื้อหนังสือ กินของอร่อยๆ นะ"
สอางค์ ฝนและลูกโป่งทำท่าอาเจียนเงียบๆ ทีกับน้องล่ะแสนดี กับคนอื่นนี่คำว่าเลวยังน้อยไป
น้องกระต่ายก็ดีจนใจหาย ยิ้มตาหยีเจิดจ้า "ถ้ามีพี่เสืออยู่ด้วย หนูก็ทำจ้ะ"
ทีนี้สามสหายกลอกตาแทน
กระต่ายน้อยผ่านพ้นสอบปลายภาคไปด้วยดี ด้วยความมุมานะอ่านหนังสือ ทำรายงาน ทำการบ้าน ในที่สุดก็เห็นผล เจ้าตัวเล็กวิ่งตื๋อออกจากห้องสอบเป็นคนสุดท้ายตามเคย แต่คราวนี้ไม่ได้มีแค่พี่เสือที่นั่งรอ กลับเป็นผองเพื่อนที่คุยกันเสียงดังจนโดนคุณครูดุไปหลายที
สำหรับกระต่ายแล้ว นัยน์ตากลมโตคู่นั้นมองไม่เห็นใครอีก เพื่อนๆ ข้างๆ เหมือนกลายเป็นฉากหลัง ที่โดดเด่นเหนือใครอื่นเพื่อนคือร่างสูงใหญ่ของพี่ชาย
"พี่เสือ!"
รอยยิ้มอ่อนโยนบนใบหน้าคมเข้มคือรางวัลที่ดีที่สุด เจ้าตัวเล็กอยากเข้าไปซุกกับอกกว้าง อวดว่าตัวเองทำได้มากแค่ไหน แต่ติดตรงที่สายตาหลายคู่จ้องอยู่
"จิรนันท์ พอเจอพี่ชายแล้วไม่เอาอะไรเลยนะ" คุณครูเก็บข้อสอบพลาง แซวพลาง
ใบหน้าหวานขึ้นสีระเรื่อ หัวเราะแหะๆ รีบยกมือไหว้คุณครู
"ต่ายเก็บของแล้วไปกันเถอะ" สอางค์ชวน เสียงเบิกบาน งดด่าลูกโป่งไปหนึ่งวัน
"ไปร้องคาราโอเกะกันไหม ?" จัมโบ้ที่นั่งเสียจนเบื่อเลียไอศกรีมเป็นคำสุดท้ายแล้วโยนไม้ทิ้งลงถัง
ฝนเป็นคนเดียวที่หันมามองคนตัวเล็ก "ต่ายว่าไง ?"
"ไปจ้ะไป" ตอนนี้จะชวนไปไหนก็ไปทั้งนั้น ปลอดโปร่งที่สุด
"เอาสิ" พี่ชายเสริม หิ้วกระเป๋าให้น้องเสร็จสรรพ เหลือแต่ลูกโป่งที่นั่งหน้ามุ่ยอยู่
"เป็นไรของมึง ?" สอางค์สงสารที่ไม่มีใครสนใจเลยถามให้
ลูกโป่งส่ายหน้าแล้วกระดิกนิ้วเรียกเพื่อนรัก ก่อนกระซิบกระซาบข้างหู สอางค์เลิกคิ้ว เอานิ้วดันแว่นแล้วหัวเราะหึๆ
"ก็ได้ๆ เอางั้นก็ได้" สอางค์ทำหน้าตายตามถนัด หันกลับมาประกาศกับเพื่อนๆ "อีโป่งมันบอกว่า ให้พวกมึงไปก่อนเลย"
"ทำไมวะ ?"
สอางค์ยืดอก สูดลมหายใจลึก ขยับแว่นเป็นพิธีก่อนเฉลย "มันปวดขี้!"
หน้าน้อยของคนตัวเล็กที่สุดในกลุ่มแดงฉ่า แทบเอาหน้าซุกหลังพี่ชายไม่ทัน ฝนและจัมโบ้หัวเราะก๊าก ลูกโป่งทำหน้าจะกินเลือดกินเนื้อเพื่อนรัก
"อีเหี้ยยยยย ใครบอกให้มึงพูดดดดดดดดด"
"อ้าว เค้าถาม กูก็ตอบ" สอางค์ตอบหน้าเฉยเมย "ป่ะ ไปขี้เถอะเพื่อนรัก เดี๋ยวกูไปส่ง"
หายากยิ่งที่ใบหน้าขาวๆ ของลูกโป่งจะแดงจัด ก้มหัวงุดๆ รีบยกมือไหว้คุณครูแล้วลากสอางค์ไปห้องน้ำ สอางค์ไม่วายหันกลับมานัดแนะกับกลุ่มเพื่อน
"กูไปส่งมันขี้ก่อน พวกมึงไปห้างก่อนเลย เดี๋ยวกูโทรหา"
จัมโบ้พยักหน้าหงึกๆ หัวเราะจนน้ำตาเล็ด พี่เสือแค่หัวเราะหึๆ แล้วดึงตัวน้องเล็กที่อายแทนเพื่อนออกจากแผ่นหลัง
"เราก็ไปกันเถอะ ต่ายน้อย"
ใบหน้าหวานยังแดงไม่หาย ปากจิ้มลิ้มพึมพำ "สอางค์แกล้งเพื่อน"
ฝนหัวเราะลั่น ตบไหล่บาง "มันยิ่งทะเลาะ ยิ่งสนิทกันนะต่าย แกล้งไปแกล้งมา แต่อางค์ก็ไม่เคยทิ้งโป่ง"
"จริง" จัมโบ้เสริม ก่อนหลุดหัวเราะตาม "ขนาดขี้ยังไปส่งเลย กร๊าก!"
กระต่ายเอามือปิดหน้าแทน อายแทนลูกโป่งจริงๆ
____
คำตาม
:z10: :z10: มาช้ามาก.... กินยาแก้ปวดไปตอนค่ำค่ะ จำศีลยาวเลย... :mew5:
-
อิ๊ลูกโป่งนี้มันจิงๆเลยน่ะ
:z2: :z2:
ฮาตลอดๆ
:m20: :m20: :m20:
-
พี่เสือคะแนนบวกมานิดหน่อย
-
:m20:
ช่วงนี้จะอ่านอะไรต้องเช็คในเฟสก่อน กลัวนอยด์ :ling1:
-
อย่าแยกพี่แยกน้องเลยค่ะ สงสารน้องอ่าาา :katai5:
-
:mew3: :mew3: :mew3: :mew3:น่า่รักที่สุดอะ :-[ :-[ :-[ :-[ :mew1: :mew1: :mew1: :mew1: :mew1:
ปล.ขอให้หายไวๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆจ้า :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
พี่เสือคิดได้แล้วหรานิ รอตอนพี่เสือขอน้องต่ายจากพ่อกะแม่ อิอิ
-
พี่เสื้อน่ารัก ที่ทำงานจะเอาเงินไปขอน้องต่ายนี่เอง
-
พี่เสือยุ่งกับสาวๆ น้อยลงแน่แล้วใช่มั้ย
แต่ทำงานเยอะๆดีล่ะ
ต่ายน้อยชอบของกินอร่อยๆ และชอบเข้าครัว
-
ฮ่าๆๆๆๆ
-
:katai2-1: ในที่สุดพี่เสือก็มาสนใจนู๋ต่ายเหมือนเดิมแล้วสินะๆๆ
อยากเห็นหน้าพ่อกับแม่ ตอนที่พี่เสือเอาเงินมาสู่ขอต่ายน้อยจริงๆเบยยยย :hao3:
-
เริ่มโตกันแล้วเมื่อไหร่จะจบมัธยมเนี่ย สงสารพี่เสือ จิลงแดง :laugh:
-
ในที่สุดก็ได้อ่านหลังจากรอมานานพี่เสือกลับมาดีเลิกมั่วแล้ว
น้องต่ายก็แสนดีสุด น่ารัก น่ากอด (โดนพี่เสือถีบออกนอกกระทู้)
-
ถ้าไม่ติดไร อยากเชียร์โป่งกับสอางค์มากๆ เข้ากันดีจริงๆนะคู่นี้
ตอนนี้หนูทำไมหือ ยิ่งโตยิ่งน่ารักน่าฟัดมาๆ หายไปนาน ให้เจ๊หอมกระหม่อมทีสิ :katai3:
-
ชอบทุกตัวละครเลย :)
หายไปนานนน ในความรุ้สึกคืออยากอ่านทุกๆๆๆๆ วัน 555
น้องๆ ค่อยๆ โตขึ้น การที่กระต่ายจะโตขึ้น อยุ่้ได้ด้วยตัวเอง ก้อต้องมาจากเพราะพี่เสือนี่แหละ
เฮ้อออ อยากให้มีคนมาจีบน้องต่ายอีกจัง
-
o13ดีจังพี่เสือเลิกพฤติกรรมไม่ดีแล้้ว ทำงานๆๆๆ ดีกว่าเนอะพี่เสือ
-
ฟินกับพี่เสือน้องต่ายก่อนเรียนหายไปนานแต่น่ารักเหมือนเดิม
-
พ่อเสือรู้จะว่ายังไงนะ
-
ต่ายน้องของเจ้ยังน่ารักเหมือนเดิม โดนพี่เสือ :z6: แน่ๆ
-
ไม่ค่อยชอบพี่เสือตรงที่สูบบุหรี่
ต่ายน้อยก็ยังน่ารักไม่เปลี่ยน
-
ต่ายน้อยน่ารักอ่ะ
ดีละทีเสือไม่ยุ่งกับผู้หญิงแล้ว :)
-
อ๊ายยยยยยยยยย เสือรีบเก็บเงินกะพาน้องหนีไปอยู่ด้วยถ้าพ่อแม่ไม่อนุญาติให้คบกันใช่ม๊ายยยยย สารภาพมาซะ อิอิ
-
ดีใจพี่เสือกลับตัวกลับใจแล้ว อย่าทำให้น้องเสียใจนะ!!!
-
น้องต่ายน่ารักมากๆ :-[.
พี่เสืออย่าแยกจากน้องเลย
-
พี่เสือมองการณ์ไกลมาก
ดีแล้วล่ะ จะได้มีเวลาเตรียมพร้อมแต่เนิ่นๆ
-
น่ารักๆๆๆๆ มากที่สุด หลงรักพี่น้องคู่นี้จนถอยตัวไม่ขึ้น :impress2: :impress2: :impress2:
คนแต่งสู้ๆๆ จ้าเป็นกำลังใจให้ :กอด1: :กอด1: :กอด1:
:L1: :pig4: :L1:
-
สำหรับพี่เสืออะไรก็ไม่สำคัญเท่าน้องต่ายน้อยอีกแล้วล่ะ
ทั้งปัจจุบันและอนาคตของพี่เสือก็คือน้องต่ายอย่างเดียว
มีบ้างที่พี่เสือนอกลู่นอกทาง แต่ก็กลับมาอยู่ในลู่ในทางได้
โชคดีที่มีเพื่อนดีๆด้วยแหละ ที่ช่วยกันดึงไม่ให้ไปไกล
แล้วก็เอ็นดูน้องน้อย ช่วยกันดูแลอย่างดี :L1:
แต่คนที่จะดูแลน้องได้ดีที่สุดก็คือพี่เสือนี่แหละนะ
ต่อไปน้องน้อยคงจะสบายอย่างที่เสือตั้งใจไว้
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ :กอด1:
-
+1 :katai2-1: ต่ายน้อย น่ารัก เสมอต้นเสมอปลายเลยอ่ะ :hao3:
-
พี่เสือเก็บตังค์แต่งเมีย :oo1:วางแผนอนาคตตั้งแต่เนิ่นๆ เก่งมากๆ
:hao6: :hao6: :hao6: ต่ายน้อยน่ารักน่าฟัด :laugh:
-
กระต่ายกุลสตรียิ่งกว่าพี่อีก แม้แต่บอกไปขี้ยังอายเล๊ย ปั๊ดโทะ! :katai5:
-
:mew1: ชอบเรื่องนี้มากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก :impress3:
-
หวานกับคู่นี้ตลอด
พี่เสือกับน้องต่ายเข้มแข็งขึ้น
ปัจจุบันสำคัญที่สุด
บวกและเป็ดพร้อมดอกไม้เป็นกำลังใจ ขอให้หายไวๆ :L1:
-
ต่ายน้อยน่ารักสุดๆ
-
กระต่ายน้อยน่ารักที่สุด. โป่งก็ฮาสุดๆอ่ะ
-
อรั๊ย!!!! น้องต่ายน่ารักอ่ะ :hao5:
-
พี่เสือ มุ่งมั่นม๊าก ทำงานเก็บเงินไว้สู่ขอน้อง
... ทำไมมันโหวงเหวง เหมือนจะมีดราม่า แปลกๆหว่า
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดด!
พี่เสือหาเงินตัวเป็นเกลียวไว้สู่ขอน้องต่ายยยยยยย
น่าร๊ากอ่ะ รักพี่เสือมากขึ้นกว่าเดิมแล้วนะเนี่ย
ว่าลูกโป่งเขินงั้นเหรอ (พ่อเคะฝึกหัด) อยากเจอคู่ลูกโป่งจัง จะเป็นแบบโหดๆ ดิบๆ เถื่อนๆ ยิ่งกว่าพี่เสือหรือเปล่าน้าาาาา
-
สอบเสร็จต้องฉลองงงงง :mc4:
เพื่อนๆรักกันดีจริงๆ เป็นอย่างนี้ตลอดไปเลยนะจ๊ะเด็กๆ :man1:
-
ต่ายน้อยก็ยังน่ารัก
น่าหยิกเหมือนเดิม :mew1:
-
:m20: :m20: :m20:
-
อื้อหือ พี่เสือ.... เอาใจช่วยให้เก็บเงินแต่งเมียให้ได้ไวๆ เยอะๆ นะลูกนะ
-
น่ารักมากค่ะ การดำเนินเรื่องให้บรรยากาศนั้นจริง เราชอบความสัมพันธ์ของเพื่อนกลุ่มนี้มาก จริงใจ ตรงๆ มีอะไรก็ช่วยเหลือกัน ดีจังเลยน้าา
-
กระต่ายยังน่ารักเหมือนเดิม
เอาใจช่วยพี่่เสือนะ
-
ถึงวันนั้นคุณพ่อคงเงิบ
-
ขอบคุณฝนที่ทำให้พี่เสือคิดได้
ป.ล. เกิดเป็นแม่ค้าขายไอติมก็ฟินได้ปะล่ะ พี่เสือน้องต่ายสวีทโชว์ประชาชนทุกอาชีพ
:กอด1:
-
กรี๊ดดด..
พี่เสือคิดการไกลไปไหมจ๊ะหนุ่ม
แต่ก็ทำต่อไป :bye2:
คนเขียนสู้ๆจ้าา :mew1:
-
อ่านเมื่อคืนแล้วรีบไปนอน
จำไม่ได้ว่าเมนท์ไปหรือยัง...
ช่างมันเมนท์ใหม่ ๕๕๕
ดีใจที่พี่เสือคิดได้ ลด ละ เลิกสาวๆเสียที
แต่เวรกรรมที่เคยทำมา...ยังไงก็ต้เองชดใช้นะพี่เสือ ๕๕๕
รอวันกระต่ายน้อยเอาคืน!
-
:katai1: :katai1: ไร้เดียงสาไปแล้วสูกสาว
-
:o8: ยิ่งอ่านยิ่งชอบน้องต่าย
-
พี่เสือพยายามเข้าน้าาา สู้ๆๆ
ดูแลน้องต่ายด้วยนะ
-
น่ารักกกก :hao7:
-
ลูกโป่งโดนแกล้งอ่ะ :laugh:
-
ดันๆ
-
น่าร้าก :hao7:
:กอด1:
-
ฮาตอนสุดท้ายจริงๆ ลูกโป่ง ระดับนี้เค้าไม่ต้องอายกันแล้ววว 555555
ชอบตอนเพื่อนๆนินทาพี่เสือ "ทีกับน้องล่ะแสนดี กับคนอื่นนี่คำว่าเลวยังน้อยไป" อ่านแล้วก็ฮามากเหมือนกัน พี่เสือจุดยืนชัดเจนสุดๆ
-
เห็นพี่เสือขยันขันแข็งตั้งใจทำงานพิเศษเก็บเงินไปสู่ขอน้องต่ายอย่างนี้ก็ค่อยเบาใจไป
อยากเห็นพัฒนาการของต่ายน้อยมั่งอ่ะ ถ้าโตเป็นผู้ใหญ่ขึ้นจะมีอะไรเปลี่ยนแปลงไปไหมหนอ
จริงๆ อยากให้มีคนมาจีบน้องต่ายเอาแบบสูสีคู่คี่มาวินกะพี่เสือนี่ท่าจะมันส์นะ อยากเห็นพี่เสือหึงไม่ใช่ไร 555+
-
:mew4: :mew4: :mew4: :mew4:หารยไปนานแล้วเน้อออออออออออ :call: :call: :call: :call:
-
พี่เสือกะน้องกระต่ายน้อยเมื่อไหร่จะมาน้อ :ling1: :ling1:
-
32. พี่เสือ น้องกระต่ายและปิดเทอม
เผลอแป๊บเดียวก็ปิดเทอมแล้ว กระต่ายน้อยและพี่เสือก็เก็บเงินได้มาก ถึงจะไม่ได้ไปไหน แต่กระต่ายก็ดูมีความสุขดี พี่เสือซื้อเตาอบ เครื่องตีไข่และอุปกรณ์ทำขนมจำนวนมากให้ ป้านกยังขยันซื้อหนังสือทำเค้ก ขนมอบภาษาอังกฤษมาให้กระต่ายฝึกภาษาไปด้วย
กระต่ายง่วนอยู่กับการทำอาหาร ตื่นเช้าไปช่วยพี่เสือซื้อของ ฤดูร้อนนี้ น้องเล็กไม่มัวแต่เขินอายแล้ว เจ้าตัวจ้อยสามารถเดินดูของ ต่อรองราคา และเลือกสินค้าอย่างไม่เคอะเขิน แต่เฉพาะกับเจ้าของร้านที่สนิทกันเท่านั้น พี่เสือดูพอใจกับการเติบโตของน้องมาก กระนั้นเลย กระต่ายจะอายุสิบสี่แล้ว ยิ่งโตก็ยิ่งสวย ผิวขาวๆ เหมือนแตงร่มใบ สวมสื้อยืดแขนยาวตัวหลวมโคร่งบางครั้งก็อวดเนินไหล่ขาวเนียน ชายเสื้อเจ้าตัวยัดใส่กางเกงยีนส์ขาสั้นเผยเรียวขาเพรียว ขาวสะอาด ไม่มีขนสักเส้นจนสาวๆ มองตามอย่างอิจฉา หนุ่มๆ แทบน้ำลายหก ยิ่งเสียงหวานๆ ใบหน้าเล็กเท่ากำปั้นน่ารักเหมือนตุ๊กตายิ่งทำให้กระต่ายโด่งดังทั้งในตลาดและในซอย
พี่พีลูกชายเจ้าของเขียงหมูเจ้าประจำคอยชะเง้อชะแง้ไม่คลาย เด็กน้อยเริ่มคุยกับเขามากขึ้นแล้ว แต่ส่วนใหญ่ก็เกี่ยวกับเนื้อหมู เนื้อไก่อยู่ดี ไม่โรแมนติกเอาเสียเลย พอจะเข้าเรื่องอื่นๆ ก็โดนไอ้เสือตัวยักษ์คำรามขู่เอา ตอนนี้พี่พีและหนุ่มๆ กลัวพี่เสือกันแล้ว เพราะแค่ปีเดียว เด็กชายร่างสูงใหญ่ตัวโตขึ้น สูงกว่ารุ่นพี่หลายคน แขน อกและหน้าท้องขึ้นกล้ามแล้ว ถึงจะไม่ค่อยมีเรื่องต่อยตีเท่าไหร่นัก แต่พี่เสือก็เป็นที่รู้จักกันดีในหมู่เด็กผู้ชายในละแวกบ้านและโรงเรียนใกล้เคียง ว่าถ้าพี่เสือลงมือแต่ละครั้ง ไม่เคยมีแพ้
"เอาอกไก่สี่ชิ้นจ้ะ" เสียงหวานๆ ชี้เนื้อที่ต้องการ พี่พีรีบกระวีกระวาดตักให้ ยิ้มตาหวานเยิ้ม
"ทำไมเอาสี่ล่ะครับคนสวย ?"
ใบหน้าน่ารักขึ้นสีระเรื่อนิดหน่อย กระต่ายเขินอยู่ดีที่โดนเรียกว่าสวยไม่ก็น่ารัก ถ้าสนิทกันน้องจะทำหน้ายู่ให้แล้วยืนยันว่าตัวเองผู้ชาย
พี่เสือกัดฟันกรอด ดูสายตาที่มันมองกระต่ายสิ เหมือนจะกลืนเข้าไปทั้งตัว! ทั้งแทะโลม เคลิบเคลิ้มจนพี่เสืออายุกระชากเสื้อคอมาต่อย
"เสือก!"
"พี่เสือ" กระต่ายเตือนเสียงเบา ดึงชายเสื้อพี่ชายก่อนตอบ
"วันนี้จะเอาไปทำสเต๊กให้ที่บ้านทานดูจ้ะ"
พี่เสือฮึดฮัด จ่ายเงิน หยิบถุงใส่อกไก่แล้วคว้าข้อมือน้อยออกจากพื้นที่เสี่ยงภัย
ในช่วงเย็น ทุกคนในตลาดจะเห็นคนร่างบึกบึนของบ้านแก้วกิจการแบกถุงแป้ง ไข่ไก่ เนยและส่วนผสมขนมอื่นๆ กลับบ้าน ใบหน้าดุดันที่ไม่เคยยิ้มให้ใคร ไม่เคยพูดเล่นกับใครจะสดใส แต่งแต้มด้วยรอยยิ้ม ข้างกายมีคนตัวเล็กที่สูงไม่ถึงอกพี่ชาย คุยจ้อตลอดทาง บางครั้งจะหยิบผ้าเช็ดหน้ามาซับเหงื่อให้พี่ชาย
กระต่ายชอบทำขนม ไม่ว่าจะเป็นขนมอบหรือเค้ก คุณแม่คุณพ่อเลยอ้วนขึ้นเยอะ
คุณแม่ชอบกินของหวาน วันนี้กระต่ายน้อยทำเค้กส้มหน้านิ่ม คนตัวเล็กบรรจงช้อนเค้กก้อนสามเหลี่ยมใส่กล่องพลาสติกใส มีคุณแม่นั่งชิมอยู่ใกล้ๆ
"อร่อยอ่ะ"
แก้มเนียนแดงจัดเพราะความร้อนจากครัว กระต่ายน้อยยิ้มเขิน "ขอบคุณจ้ะ"
"อันนี้ให้ซ้อ อันนี้ให้เถ้าแก่ ของคุณพ่อ ป้านก ลุงเบิ้มแล้วก็พี่จิ๊บ" กระต่ายผูกโบว์แล้วจับลงถาด ใส่ตู้เย็นให้เรียบร้อย คุณแม่อดขมวดคิ้วไม่ได้
"แล้วของพี่เสือล่ะลูก ?" ปกติลูกชายคนเล็กเคยละเลยพี่ชายที่รักเสียที่ไหน แต่นึกไม่ถึงว่าเจ้าตัวเล็กจะเบือนหน้าหนี ให้คุณแม่เห็นแค่แก้มใสๆ ที่แดงกว่าเดิม
"เดี๋ยว... หนูจะทำบราวนี่แยกจ้ะ" เสียงหวานตอบเบาด้วยความเขินอายอย่างไม่ต้องสงสัย คุณแม่ตักเค้กส้มชิ้นสุดท้ายเข้าปากอย่างเสียดาย ก่อนจะนึกขึ้นได้
"อ้าว ทำแยกอีก ก็เหนื่อยเพิ่มขึ้นนะลูก ทำไมไม่ทำเผื่อพี่เค้าแต่แรก ?"
กระต่ายปิดประตูตู้เย็น เดินเลี่ยงไปทำความสะอาดเตาอบ เตรียมทำเค้กอีกรอบ ขณะตอบช้าๆ "หนูไม่อยากให้พี่เสือกินของที่ไม่ชอบ.... พี่เสือไม่ชอบกินหวาน..."
คุณแม่หัวเราะ ไม่ลืมสั่ง "ทำเผื่อแม่กับป้านกด้วยนะลูก แม่ชอบ!"
ปิดเทอมนี้นอกจากเด็กๆ จะไม่วุ่นวายแล้ว คุณแม่ยังอ้วนท้วมสมบูรณ์ เพราะกระต่ายเดินเข้าเดินออกครัว วันไหนไปทำงานพิเศษก็จะทำกับข้าวเตรียมไว้ตั้งแต่เช้า มีทำแยกเป็นถุงๆ ไว้ต่างหาก คุณแม่รู้ทีหลังว่าเจ้าตัวเล็กกับพี่ชายเอาไว้ใส่ตะกร้าไปใส่บาตร กระต่ายทำของกินได้สารพัด ล่าสุดซ้อเง็กสอนทำเป็ดย่าง สูตรหนังกรอบ อร่อยและเยอะจนเล่นเอาคุณพ่อต้องใส่ปิ่นโตไปแจกลูกน้องที่ทำงาน
คุณแม่เลยฮึดบ้าง จากที่ต้องนั่งหลังขดหลังแข็งลงสีรูปนิทาน เปลี่ยนมาตื่นเช้าพร้อมลูกๆ
"เสือ ต่าย แม่จะตื่นไปวิ่งกับลูกๆ นะ"
กระต่ายที่นั่งเงียบๆ กับพี่เสืออ่านหนังสือกันสองคน เงยหน้าขึ้นมามอง
"ฮะ ?"
"หนูตื่นเมื่อไหร่มาปลุกแม่ด้วย แม่จะไปวิ่ง" คุณแม่ย้ำ "เจ้าต่ายทำแม่อ้วนแล้วนะ"
สองฝาแฝดพยักหน้ารับ
ยังไม่ตีห้าเลย คุณแม่ก็จำใจลากสังขารลุกจากเตียง ใส่รองเท้ากีฬามาวิ่ง ดูเด็กสองคนที่พลังล้นเหลือแล้วอดเหนื่อยใจในความชราของตัวเองไม่ได้
กระต่ายเอากับข้าวที่ทำเมื่อวานมาอุ่น แล้วหยิบถุงกับข้าวใส่ตะกร้าให้พี่เสือถือ คุณแม่นั่งรอพี่ชายผูกเชือกรองเท้าให้กระต่าย รองเท้าคู่ใหม่อีกนั่นแหละ พี่เสือหมดเงินไปกับกระต่ายเยอะมาก แต่ไม่รู้บริหารจัดการเงินยังไงจนยังมีเงินเก็บเหลือ
คุณแม่วิ่งเหยาะๆ ตามลูกชายทั้งสองคนไปตลาด พอถึงหน้าป้ายรถเมล์ สองพี่น้องก็ถอดรองเท้า รอพระมาบิณฑบาตเรียบร้อย มีเสียงทักตลอดทาง
"คุณจุ๋มมาวิ่งเหรอ?"
"คุณจุ๋มเก่งจัง สอนลูกยังไงคะนี่ ?"
"พี่เสือน้องต่ายน่ารักมาก"
คุณแม่หน้าบาน
หลังจากตักบาตรกับเด็กๆ แล้ว คุณแม่ก็เตรียมตัวจะวิ่งกลับบ้าน หากไม่ติดใจกับรอยยิ้มประหลาดของลูกชายคนโตเสียก่อน
"เสือ ?"
"ฮะ ?"
คุณจุ๋มลังเลใจ ก่อนจะตัดสินใจถาม "ท่าทางตอนตักบาตรลูกแปลกๆ นะ ขออะไรรึเปล่า ?"
พี่เสือยิ้มบาง "ขอให้.... ชาติหน้า... อย่าเกิดมาเป็นพี่้น้องกับกระต่ายอีก"
คุณแม่ใจหายวาบ "ทำไมล่ะลูก ?"
พี่เสือจ้องตาคุณแม่เขม็ง "เพราะ... มีบางอย่าง... ที่เป็นพี่น้องกันแล้วไม่ดีที่สุด" พี่เสือไม่รอให้คุณแม่ถามต่อ เขาจัดการปิดประเด็นสนทนารวดเร็ว "เสือรักน้องมาก... คุณแม่วางใจได้เลย... เสือต้องไปทำงานแล้ว คุณแม่กลับดีๆ นะครับ"
คุณแม่อึ้งงัน รู้ดีว่าไม่สามารถง้างปากลูกชายได้มากกว่านี้แล้ว
หญิงชรานั่งจิบชากับสามียามบ่าย มีขนมเค้กส้มเป็นของว่าง กระต่ายกับพี่เสือกำลังช่วยกันล้างกระทะและถาดสแตนเลส
"วันนี้ไม่มีของพี่เหรอ ?" พี่เสือแกล้งถาม ทำเป็นมองไม่เห็นกล่องใส่เค้กบราวนีของตัวเอง
"มีสิจ๊ะ" กระต่ายรับหน้าที่ล้างน้ำเปล่ารับเอากระทะเหล็กฟองฟ่อดมา ตอบพาซื่อ "หนูทำบราวนีแยกให้พี่เสือ"
พี่เสือกลั้นยิ้ม แสร้งตีเสียงขรึม "พี่ไม่ชอบกินบราวนี"
"เอ๊ะ" ครั้งที่แล้วก็ทำให้ พี่เสือก็กินจนหมดนี่นา ใบหน้าหวานสะสวยซีดลง
พี่ชายเลยอดหัวเราะไม่ได้ ล้างมือให้สะอาดแล้วฉวยโอกาสตอนน้องเผลอจุ๊บแก้มใส
"ชอบกินกระต่าย"
"อ๊ะ!" กระต่ายไม่ทันพี่ชายหรอก แก้มเนียนขึ้นสีสด จะผลักคนตัวโตออกไปก็ไม่ได้ เพราะมือยังเปื้อนฟองจากน้ำยาล้างจาน
"โดยเฉพาะแก้มกระต่าย" พี่เสือเมินแก้มแดงๆ เหมือนแอปเปิ้ลของน้อง ก้มลงจูบหน้าตาเฉย "กับปากกระต่าย" ริมฝีปากหนาสัมผัสริมฝีปากนุ่มนิ่ม อวบหยุ่นอย่างได้ใจ แล้วถอยออกมาดูผลงานตัวเอง "อร่อยที่สุด!"
"ฮื้อ!" น้องร้องอย่างขัดใจ รีบหยิบถาดใบสุดท้ายล้างน้ำเปล่าจนสะอาดดีแล้วจึงยกกำปั้นน้อยๆ ทุบแขนพี่ชายเบาๆ
"เฮ้ย! ตาเสือ ลื้ออย่าลวนลามลูกสาวอั๊ว!" ซ้อเง็กตะโกนมจากหน้าบ้าน หมั่นไส้อีตาฝาแฝดสุดๆ ทีอยู่กับผู้หลักผู้ใหญ่หรือใครๆ ก็ปั้นหน้าขรึม ทีกับน้องชายคนเดียวยิ้มแป้นเป็นจานดาวเทียม แล้วไหนจะกะล่อน ชอบหากำไรกับหมวยเล็กอีกต่างหาก
พี่เสือส่ายศีรษะ ไม่ตอบคำแต่โอบเอวบางให้แนบตัว เล่นเอาซ้อเง็กควันออกหูประหนึ่งลูกสาวโดนทำมิดีมิร้าย
"ถอยอ่อกมา! ทำอาไลหมวยเล็กของอั๊ว!" บางทีซ้อก็ลืมไปว่ากระต่ายไม่ใช่เลือดเนื้อเชื้อไขของตัวเอง เพราะซ้อทั้งรักทั้งเอ็นดูทั้งหวง
กระต่ายน้อยหน้าแดงจัด อยู่ตรงกลางระหว่างพี่ชายและซ้อเง็ก มือน้อยพยายามแกะหนวดปลาหมึกออกอย่างเงอะงะ เถ้าแก่ที่กินขนมหมดพอดีเลยมาช่วยห้ามทัพ
"หมวยเล็ก"
"ครับ ?" โดนเรียกจนชินเสียแล้ว กระต่ายไม่กล้าแย้งผู้ใหญ่หรอกว่าเป็นผู้ชาย
"ขนมลื้ออาหล่อยลีนะ ไม่ทำมาขายบ้าง"
"เอ๋ ?" คำแนะนำจากเถ้าแก่เหมือนจุดประกายบางอย่างในตัวกระต่าย ซ้อเง็กเลิกขู่พี่เสือฟ่อๆ แล้วพยักหน้า
"เออ ลีๆ มาขายอย่างสองอย่างก็พอ วางที่แผงก็ล่าย"
กระต่ายน้อยฟังแล้วคิดตาม "แต่... หนูไม่รู้จะตั้งราคายังไงนี่จ๊ะ"
"เสือมังลู้น่า เลียนจากอั๊วไปเยอะ" เถ้าแก่เห็นเป็นเรื่องธรรมดา
กระต่ายเงยหน้ามองพี่ชายอย่างขอความเห็น พี่เสือยิ้มรับ "ถ้ากระต่ายอยากทำก็ทำเถอะ พี่จะช่วยทุกอย่างเอง"
"อะ... แต่ทำขนมมันหนักนะ.... ไหนจะซื้อของ... ทำความสะอาด เรื่องเตา... แป้ง...."
"วางใจเถอะที่รัก" พี่เสือกุมมือน้อยแน่น ตาไวเห็นซ้อเง็กเดินไปเข้าห้องน้ำ เถ้าแก่คิดบัญชีแล้วค่อยกอบกุมมือเล็กมาจุมพิต "พี่เสือคนนี้จะทำให้ทุกอย่างเองนะครับ ขอให้สั่งมาคำเดียว"
ก็จริงของพี่เสือ.... พี่เสือเป็นคนช่วยหิ้วส่วนประกอบต่างๆ มาตลอด เรื่องเช็ดล้างครัวก็มีพี่เสือคอยช่วย ต่อจากนี้ไปถ้าจะทำขาย ก็มีพี่เสือคอยคิดบัญชีให้อีก
"ขอให้กระต่ายอยากทำ อยากลอง พี่เสือจะทำให้ทุกอย่าง"
กระต่ายน้อยกัดริมฝีปากอย่างชั่งใจ เขาไม่เก่งเรื่องค้าขาย ยังเด็กเกินกว่าจะคำนวนกำไรขาดทุนได้ ตัวเล็กเกินกว่าจะไปขนอุปกรณ์ ส่วนประกอบได้ไหว
แต่หากมีพี่เสือข้างๆ...
...กระต่ายรู้ว่าทุกๆ อย่างย่อมเป็นไปได้
เจ้าตัวเล็กพยักหน้าเบาๆ แววตา สีหน้าเชื่อมั่นในพี่ชายนั้นทำให้พี่เสือโอบร่างเล็กแนบอก พรมจูบบนเรือนผมนุ่มหอมกรุ่น
"ไว้ใจพี่เสือนะคนดี พี่เสือจะให้ทำให้กระต่ายทุกๆ อย่างเลย"
กระต่ายน้อยยิ้มยิงฟัน น่ารักน่าฟัดเหมือนตุ๊กตาตัวน้อย พี่เสือหมั่นเขี้ยว แอบคาดโทษไว้ในใจกลับไปจะจูบให้แก้มช้ำเลย...
วันถัดมา ซ้อเง็กก็ออกงิ้วอีกหน เพราะอาหมวยเล็ก หลานสาวสุดที่รักมาพร้อมกับปากอิ่มบวมๆ แก้มกลมๆ แดงเป็นแตงโม
"อาเสือ ลื้อลังแกหลานอั๊วอีกแล้วช่ายไม๊!"
เสือยกไหว้เรียบร้อย ยิ้มอย่างอารมณ์ดี ยอมให้หญิงชราเท้าสะเอวด่าฉอดๆ ส่วนกระต่ายก็ได้แต่ก้มหน้าก้มตา เดินเลี่ยงๆ ไปจัดขนมที่ทำมาเมื่อวานบนแผงหน้าร้าน
"โอ๊ย โหย่ว!" เถ้าแก่อุทานกับขนมในกล่องพลาสติกใสเล็กๆ สามสิบกล่อง "น่ากิงๆ นี่อั๊วจะเรียกค่าสินสอดเท่าหล่ายกัง ?"
ซ้อเง็กได้ยินดังนั้นก็ค้อนขวับ "ตาแก่ ลื้ออย่ามายุ่งกะหลานอั๊ว! คนนี้ใคมาขอก็ไม่ยกหั๊ย!"
กระต่ายหน้าซีด คันปากยิกๆ อยากบอกสองผู้เฒ่าว่าตัวเองเป็นผู้ชาย แต่ด้วยนิสัยที่บ่มเพาะมาให้เคารพผู้หลักผู้ใหญ่เลยได้แต่นิ่งเงียบ ผิดกับพี่เสือที่ยืนหน้าตาย ตอบกลับเสียงเรียบ
"เฒ่าแก่คิดเท่าไหร่ล่ะ ไว้ผมจะมาขอ"
เถ้าแก่ระเบิดเสียงหัวเราะ ซ้อเง็กออกงิ้วอีกรอบ
กระต่ายเบือนหน้าหนีเหตุการณ์อันครื้นเครงเกือบทุกเช้า ไม่อยากเข้าไปต่อล้อต่อเถียงด้วยแล้ว.... ผู้ใหญ่รังแกกระต่าย... พี่เสือก็ชอบแกล้ง...
ปากอิ่มเชิดรั้นอย่างแง่งอน พี่เสืออมยิ้มแล้วแอบหอมแก้มเนียน กระซิบข้างหูอย่างหมายมาด
"นี่นอกจากพี่ต้องสู่ขอจากแม่จุ๋ม พ่อฉัตรแล้ว ต้องผ่านด่านซ้อกับเถ้าแก่ด้วยเหรอ ?" กระต่ายหน้าร้อนฉ่า หัวใจเต้นไม่เป็นจังหวะ เสียงพี่เสือทุ้มกังวาล แล้วยังอยู่ใกล้จนรู้สึกได้ถึงลมหายใจอุ่นร้อน
เจ้าตัวน้อยเอามือปิดหน้า เขินอายเกินกว่าจะตอบได้ พี่ชายเลยยิ่งได้ใจ
"บ้านเถ้าแก่รวยขนาดนี้คงไม่ยอมยกให้ง่ายๆ... งั้นหนีตาม... วิวาห์เหาะเลยดีไหมครับที่รัก ?"
ใบหน้าเนียนแดงก่ำจวนระเบิด พี่เสือขี้แกล้ง! รู้ทั้งรู้ว่ากระต่ายไม่ชอบถูกทำเหมือนเด็กผู้หญิง ก็ยังจะแกล้งอยู่นั่นแหละ! แต่ทำไมใจมันเต้นแรงได้ขนาดนี้นะ!
"มะ... ไม่รู้ด้วยแล้ว!" กระต่ายขี้ขลาดเกือบร้องไห้โฮ ร่างเล็กสะบัดออกจากการเกาะกุมของพี่ชายแล้ววิ่งหนีไปทางหลังบ้าน
พี่เสือหัวเราะในลำคอชวนสยอง สองผู้เฒ่าหยุดทะเลาะแล้วมองหน้ากัน
"เสือ ลื้อไม่ไปง้ออีเลอะ ?" ซ้อถาม ปกติพี่เสือต้องวิ่งตามไปง้อคนขี้งอนตัวขาวแล้ว
คำตอบที่ได้ชวนให้ผู้เฒ่าขนลุกและสะกิดใจแปลกๆ "ไปครับ... รอแป๊บ... กระต่ายตอนอายน่ะ น่ารักจะตาย"
ขนมของกระต่ายขายดีจนหมดตั้งแต่ช่วงเช้า เถ้าแก่อยากให้ทำเพิ่ม แต่จนใจเพราะทำมาแค่นี้เด็กน้อยก็คงเหนื่อยพอตัวแล้ว
ดูเหมือนแม่บ้านที่ผ่านไปมาจะหยุดที่แผงอย่างสนใจ เพราะกระต่ายโด่งดังในเรื่องของความน่ารัก เป็นเด็กดีอยู่แล้วจึงชวนให้แวะหา
"ทำเองเหรอลูก ?" แม่บ้านอีกซอยปั่นจักรยานมาหยุดถามทีเดียว
เจ้าตัวเล็กยิ้มเขิน น่ารักจนบรรดาแม่ๆ อยากลักพาตัวกลับบ้าน ถ้าไม่ติดที่พี่ชายฝาแฝดยืนทำหน้าถมึงทึงกับซ้อเง็กที่หวงประหนึ่งลูกในใส้
"น่ากินจังเลย ขายกล่องละเท่าไหร่จ๊ะ ?"
กระต่ายน้อยบอกราคา คุณแม่บ้านหยิบเงินให้โดยกำชับไม่ต้องทอน พร้อมซื้อกับข้าวอีกสองสามอย่างใส่ตะกร้าหน้ารถจักรยาน
รายถัดๆ มา นอกจากแม่บ้านละแวกนั้นแล้ว ยังมีไอ้หนุ่มที่ไม่กล้าก้อร่อกอติกกระต่ายเหมือนปีก่อน เพราะบารมีของเสือร้ายที่ถึงแม้ตัวจะช่วยเถ้าแก่นับสต๊อกในร้าน แต่สายตาดุร้ายก็สามารถตวัดมามองพร้อมแผดเสียงได้ลั่นๆ
"ไอ้ห่า! เลิกจับมือน้องกูได้แล้ว!"
"ไอ้สัด! แม่งได้ของแล้วก็ไสหัวไปซะ!"
"มึงจะพูดเหี้ยไร!? อยากกินตีนกูใช่มั้ย ?"
กระต่ายย่นคอกับเสียงตวาด แต่ก็ได้ผลดี ไอ้พวกหนุ่มๆ เลยไม่กล้าออกอาการมากนัก นอกจากลอบมองคนขายยิ้มหวานตาเยิ้ม
ส่วนซ้อเง็กกับเถ้าแก่หัวเราะก๊ากทุกครั้งที่พี่เสือฟึดฟัดกับบรรดาหนุ่มๆ ที่มาจีบ แต่สามารถหันกลับมาปลอบสุดที่รักด้วยท่าทางอ่อนโยนได้เหมือนพลิกฝ่ามือ
"นี่น้องลื้อนะ ไม่ใช่เมีย"
"ถ้าเป็นเมียอั๊วะก้อพอเข้าจาย" ซ้อเง็กวางตะหลิว หัวเราะกึกๆ "แม่งทำหยั่งกะผัวขี้หึงกับอีเมียเหล็กๆ"
พี่เสือตาลุกวาว ยิ้มสุภาพ ริมฝีปากพึมพำบางอย่างที่ผู้ใหญ่ไม่ได้ยิน
'ไม่แน่...หรอกนะซ้อ'
....
// คือ... นิยายจะอัพทุกวันจันทร์ค่า :D แจ้งข่าวนะคะ ในเพจมีการเปิดโหวตอยู่ค่ะ อย่าลืมแวะไปนะคะ XD
ส่วนเรื่องตอนพิเศษ หนูน้อยหมวกแดง ยังไม่ได้รีไรต์เลยค่ะ :katai1: :katai1: เลยยังไม่ได้มาลงเล้า... บอกทางเข้านะคะ
หนูน้อยหมวกแดง = https://www.facebook.com/photo.php?fbid=467887679964745&set=a.449890541764459.1073741828.449883245098522&type=1&theater
ตอนกระต่ายหึง = หาไม่เจอค่ะ T^T ใครเจอช่วยโพสต์หน่อยนะคะ :pig4:
ส่วนนิยายเรื่องอื่นๆ มีแต่เรื่องสั้นนะคะ
Short Story: The moon and the wood cutter = http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=38114.0
Short Story: Mr. Summer Time = http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=38010.0
เฉลยสัญลักษณ์และความหมายในเรื่อง ในมุมมองของคนเขียน = https://www.facebook.com/photo.php?fbid=466288970124616&set=a.449890541764459.1073741828.449883245098522&type=1&theater
Mini Series: Until death do us part: Part 1, Figure 8 = https://www.facebook.com/photo.php?fbid=473425069411006&set=a.449890541764459.1073741828.449883245098522&type=1&theater
-
อีกไม่นานใช่ไหมพี่เสือ
แต่ว่าเมื่อไหร่หนอ :hao6:
:กอด1:
-
กรี๊ดดดดด ๆๆๆ น้องยิ่งโต ยิ่งน่ารัก น่าฟัดจิงเชียว
ส่วนพี่เสือ ยิ่งโตยิ่งโฉด เอ๊ย โหด
:katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
-
:-[ น้องต่ายน่ารักกกกกกกกกกกกกกกก :-[
พี่เสือคนอะไรขี้หวงมาก คิคิน้องต่ายสินสอดเท่าไหร่ค่ะซ้อหนูจะสู้ราคา
แข่งกับพี่เสือหนูจะเอาๆๆ :ling1: :ling1: รักต่าย รักพี่เสือ รักคนเขียน
-
:-[ :o8: :-[ :o8: :-[ :o12:
อุเหม่ พี่เสือนี่ ชัดเจนจริงๆ
ส่วนน้องต่ายน้อยก็....น่ารักเสมอต้นเสมอปลาย
-
อ่านแล้ว...นึกถึงภาพพี่เสื่อหื่นๆโหดๆ ฮ่าๆ
เอาล่ะนะ เด็กๆกำลังจะ 15 เต็มที
อีกไม่นานได้มี NC-15 สินะ!
กร๊ากกกกกกกกกกกกก
หวั่นใจแทนพี่เสือกับเรื่องในอนาคต
เฮ้อ...
รอติดตามทุกวันเลยนะคะ
-
หวงสุดหัวใจเลยนะพี่เสือ 5555
-
แกล้งน้องมาก เดี๋ยวน้องน้อยใจหนีไปเถอะ หุหุ
-
เพราะพี่เสือรุ้ รักนี้มันผิด ? พี่เสือเลยต้องพยายามหลายเท่า
ดูท่า ทั้งสองคน จะสร้างเนื้อ สร้างตัวได้เเต่เล็กเลย
กระต่ายน่ารัก อยากเห็นกระต่ายดื้อกัพี่เสือมั่ง
-
หึงโหดเนอะ พี่เสือ555
-
หุหุ น้องต่ายน่าร้าาาาาก พี่เสือเท่ห์ระเบิดเลย ^^
-
:-[ ยังน่ารักเหมือนเดิมเลยพี่เสือน้องต่าย 14 แล้วโตเร็วๆก็ดีนะอยากรู้จะเป็นยังไง ดีใจแป๊บเดียวหมดตอนแล้ว :katai1:อยากอ่านต่ออะ
-
อ๊ายยยย อยากให้โตไวไว จังเลยค่ะ
-
ต่ายน้อยกำลังเรียนการบ้านการเรือน ฝึกเป็นภรรยาที่ดี ฮ่าๆ
ส่วนพี่เสือสงสัยจะรวยตั้งแต่ยังหนุ่มๆ ขยันทำมาหากินขนาดนี้ เอานะเพื่ออนาคตของสองเรา
พี่เฉือสู้ๆ! ไม่ว่ายังไงต่ายน้อยก็รักแต่พี่เสือคนเดียวอยู่แล้ว อุปสรรคสำคัญคือสถานะความเป็นพี่น้องนี่แหละ
เอาใจช่วยและลุ้นกันต่อไป เพราะไม่ว่าจะพี่เสือจะร้ายแค่ไหนก็แพ้ความน่ารักของต่ายน้อยเนาะ ^ ^ :ped149:
-
โอ้ย...... อิจฉาหนูต่าย นับวันก็ยิ่งน่ารัก พี่เสือวันๆต้องคอยทำหน้าบึ้งคอนกันท่าตลอด :o8:
-
เหอะๆๆๆ อีก2ปี.... พี่เสือได้หม่ำกระต่ายแน่ๆ 5555+++
-
ไม่ได้เมนท์ซะนานหลังจากที่จัดหนัก เสือ ไป
เหตุผลเนื่องจากปัญหาการใช้เน็ต :hao5:
ไม่มีอะไรจะเมนท์ (แล้วมาทำไม๊)
แต่อยากจะบอกว่า วันที่บนหัวเรื่องผิดหรือเปล่า
เพราะตอนแรกก็งง ว่าลงตอนใหม่หรือยังหว่าเพราะวันที่มันย้อนไปหลายวันเหลือเกิน
-
คู่นี้ยังน่ารักเหมือนเดิม
-
ถ้ายังเป็นอย่างนี้ต่อไปคาดว่าคงจะไม่รอดอย่างที่พี่เสือว่าแน่ๆ
น้องต่ายนับวันยิ่งสวย เป็นแม่บ้านแม่เรือนอีกต่างหาก ครบอ่ะ
แล้วดูท่าว่าพี่เสือจะต้องฝ่าด่านอีกหลายด่านเลยทีเดียว
คงไม่ได้กินง่ายๆ แต่เจ้าเล่ห์อย่างพี่เสือก็คงไม่แน่เหมือนกัน
พี่เสือ(ร้าย)และน้องต่ายกลายเป็นขวัญใจของคนระแวกนั้นไปแล้ว
ต้องบอกอีกครั้งว่า ปลื้มใจแทนพ่อกับแม่จริงๆ ใครๆต่างก็ชื่นชม
ต่างจากพี่เสือที่ไม่ชอบเวลามีใครมาชื่นชมน้องน้อยของตัว
ไหนจะหนุ่มๆแถวบ้าน ไหนจะที่โรงเรียน คิดแล้วก็เหนื่อยแทนพี่เสือ
พี่เสือคงต้องหามาตรการใหม่เพื่อปกป้องน้องซะแล้วมั้ง :laugh:
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ :กอด1:
-
น้องต่ายน่ารักเว่อร์ๆๆ
อีกไม่นานใช่มะพี่เสือน้องต่ายก็จะเป็นของพี่เสือทั้งตัวและหัวใจแล้ว....
-
พี่เสือกับน้องต่าย น่ารัก เห็นแบบนี้คะแนนติดลบของพี่เสือเริ่มกลับมาเหมือนเดิมแล้ว อยากให้ต่ายน้อยโตเร็ว ๆๆ แต่แอบสงสารคุณพ่อ
คุณแม่เบา ๆๆ ถ้าได้รู้ความจริงว่าเสือคิดอย่างไรกับต่าย แต่ถามว่าอธิฐานอะไร เสือตอบคุณแม่หงายหลังเงิบเลย
-
แหมะ ผัวหึงเมียเด็ก จะว่าไปพี่เสือมันก็รักน้องต่ายงี้มาตั้งนาน
อ่านแล้วยังแอบกรี๊ดนใจเบาๆไป เลวกับคนอื่นตั้งมากมาย
แต่ทะนุถนอมน้องต่ายเสมอมา ก็น้องต่ายน่ารักหนิเนาะ :hao3:
-
ซ้อ ร้านอยู่แถวไหน
จะแวะไปซื้อเค้กส้มกับชมโฉมน้องคนสวย
กับพี่ชายสุดหวง
บวกและเป็ดคิดถึง
ปล.เค้าชอบ RED ตอน 2 อ่ะ
แต่พี่เสือตอน 1 เหี้ยมได้ใจเจรงๆ
เล่นเอาเลือดหมดตัว :m25:
-
พี่เสือไม่ค่อยเลยนะ
-
เขินพี่เสืออ่า!!
-
น้องต่ายน่ารักอ่า สิบสี่แล้ว พี่เสือรออีกนิดนะ :hao3:
-
:mew1: :mew1: :mew1:
-
เขินอ่ะ อยากได้แบบนี้บ้าง ><
-
แอบสงสารพี่เสือจริงจริ๊ง ฉุดน้องไปเรียนต่างประเทศเลยพี่เสืออออ
-
ตอนนี้น่ารักมาก น้องต่ายนับวันยิ่งน่ากิน 5555
-
หวานกันแบบนี้แหละชอบ น้องต่ายเริ่ทมีภูมิต้านทานขึ้นมาบ้างแล้ว แต่แพ้ทางพี่เสือตลอด :impress2:
-
555+... รอเสือโต... เต็ม ตัว กระต่ายโต...เต็ม ไม้เต็มมือ
-
'ไม่แน่...หรอกนะซ้อ'
^ไม่แน่ได้ไง
แน่นอนต่างหากล่ะใช่มั้ยพี่เสือ
พี่เสือต่ายน้อย
ก็คล้ายกับคู่สามีภรรยาที่รักกั๊นรักกันทุกวัน^^
-
ไม่มีตอนไหนเลย ที่จะไม่พิมพ์ว่า "ต่ายน้อยน่ารัก" :o8:
อยากได้อ่า น่ารักจริงๆ เข้าใจซ้อเง็กอยู่นะ :laugh:
พี่เสือก็เจ้าเล่ห์คงเส้นคงวา :z1:
-
พี่เสือเอาจริงแฮะ :hao6: :hao6:
-
:katai2-1: น่ารักที่สุด น้องกระต่าย ทำขนมเ่ก่งและน่ารัก มาก ๆ :katai1: อิจฉาพี่เสือ ว่ะ
-
ไม่ว่าจะตอนไหนน้องต่ายของแม่ก็น่ารักน่าฟัด (แก้ม) ไม่เปลี่ยนเลย
แต่ตอนนี้ถือว่าพี่เสือได้คะแนนอยู่พอตัวนะเนี่ย
ว่าแต่...เดี๋ยวนี้นี่น้องต่ายเราขยันเขินจริงๆ นะ (เพราะพี่เสือใช่ไหมหว่า อิอิ)
-
ไม่แน่อ่ะ เมื่อไหร่ล่ะพี่เสือ หึหึ
-
เป็นสาวแล้วต่ายน้อย ใกล้โดนพี่เสือจับกินเข้าไปทุกที
พี่เสือหวงต่ายน้อยหนักกว่าเดิม
การแสดงออกของพี่เสือคนรอบข้างสังเกตุเห็นชัดขึ้นทุกวัน
-
โอยยย ทำไมกระต่ายน่ารักแบบนี้ :hao7:
-
น้องตายน่ารักกกกกกกกกกกก :-[
พี่เสือโหดขึ้นทุกวัน :z2:
-
อาเสืออีหวงของอีน่าดู
:กอด1:
-
หึหึหึ
-
ต่ายน้อยน่ารักน่าฟัดขอกลับบ้านเถอะ(โดนพี่เสือกับ ซ้อเง็กถีบออกนอกกระทู้)
-
พี่เสืออีกหน่อยคงต้องไว้หนวดให้ดูน่าเกรงขาม
พวกแมลงจะได้ไม่กล้าเข้ามาหาต่ายน้อย
-
อยากขโมยอาหมวยมาฟัดให้หายหมั่นเขี้ยว :กอด1:
ส่วนตอนพิเศษ แงๆ ทำไมอัพในเฟซบุ๊คง่ะ เค้าเกลียดเฟซมาก :impress3:
คุกกี้ ขยะ สริปต์เยอะเว่อร์ ถ้าเปิดนาน ทำเอาเบราเซอร์อืดเลย ขนาดบล็อกแล้วบล็อกอีกนะนี่ :katai1:
-
กระต่ายน้อยน่ารักตลอดเลยยยย
-
:z1: :z1: :z1: :z1:พี่แสือจะกินเด็กน้อยแล้วเหรออออออออ :z1: :z1: :z1: :z1:
-
โอ้โหหหห
ถ้าจะเปิดเผยชัดเจนขนาดนี้
ยกขันหมากมาขอเรยดีกว่าเสือ~~~~~~!!!
-
ไม่ได้กลับมาอ่านนาน น้องต่ายพี่เสือยังน่ารักเหมือนเดิม ><''
-
ต่ายน้อยยิ่งโตยิ่งน่ารักนะเหนื่อยแทนเสือ ว่าแต่..เมื่อไหร่ละจ๊ะเสือ
-
อ่านรวดเดียวจบวันนี้เลย อ่านไปยิ้มไปจนคนข้างๆ จะหาว่าเป็นบ้าแล้วนั่น ยิ้มอะไรอยู่ได้หน้าจอคอม :-[ :-[
พี่เสือแสบมาก ลวนลามน้องต่ายได้ตลอดเวอ้ะ :m20:
น้องต่ายก็น่ารักสุดๆ มีน้องแบบนี้หลงตายชักเลย เข้าใจความรู้สึกเสือเลยนะนี่ว่าหวงแค่ไหน ฮาาา :laugh:
ไม่คิดรวมเล่มเรื่องนี้เหรอคะ?? แบบว่าอยากได้เอาไว้เก็บอ่ะ ชอบอ่านหนังสือที่อยู่ในรูปเล่มแล้วด้วยค่ะ รวมเถอะนะๆๆ :mew2:
-
หุหุ พี่เสือจาผ่านด่านบรรดาพ่อแม่ได้ป่ะล่ะนิ
-
33. พี่เสือ น้องกระต่ายกับเปิดเทอม
ในที่สุดฤดูร้อนก็หมดลง พร้อมๆ กับการมาเยือนของฤดูฝนอันเฉอะแฉะและเปิดเทอม
แต่กระต่ายนอนป่วยตั้งแต่วันก่อนเปิดเทอมแล้ว
"แพ้อากาศ" คุณหมอสรุป "ปีนี้ชื้นเป็นพิเศษ สงสัยหนูต่ายจะแพ้อากาศชื้น"
กระต่ายรับคำแล้วจาม ก่อนจะเกาโน่นเกานี่เป็นลิง
พี่เสือตัวติดน้องแทบตลอด มือหนึ่งถือคาลามายด์ อีกมือหนึ่งถือยาพ่น
พอน้องเริ่มยุกยิกสักนิด พี่ชายมือไวจะรีบป้ายคาลามายด์แก้คันให้ทันที ผิวขาวๆ เนียนนุ่มที่เป็นตะปุ่มตะป่ำ ตุ่มคันเม็ดโตหนาเป็นแพ ใหญ่เท่ากับฝ่ามือพี่ชายจึงค่อยๆ ยุบลงบ้าง
กระต่ายเองก็อยากหันกลับไปขอบคุณ แต่ด้วยฤทธิ์แก้แพ้ทำให้สมองเบลอๆ เจ้าตัวน้อยรับเอาจดหมายแจ้งจากโรงเรียนและตารางเรียนอย่างงงๆ เริ่มตาลาย ร่างเล็กโงนเงนไปมา ไม่ต้องรอให้น้องล้มก่อนพี่เสือไวว่องสมกับชื่อ ยื่นมือมาคว้าเอวบางไว้ได้ทัน
"ต่าย!"
"อ่า..." แข้งขาอ่อนไปหมด สมองมึนงง ร่างกายอ่อนปวกเปียก กระต่ายได้แต่กระพริบตาอยู่ในอ้อมแขนแข็งแรง
"ไปพักนะครับคนดี" พี่เสือไม่เคยป่วย แต่ก็รู้ดีว่าฤทธิ์ยาแก้แพ้ทำให้ง่วงได้ขนาดไหน
"ฮื้อ... จัด... ก่อน...." น้องเล็กอ้าปากหาวหวอดจนตาหยี มือเล็กป่ายไปมา เกาขาอย่างรำคาญ
"มาครับ คันตรงไหนเดี๋ยวใส่ยา" สุดที่รักของพี่เสือตัวเลอะไปด้วยคาลามายด์จนทั้งตัวเป็นสีชมพูหมดแล้ว
กระต่ายส่ายหน้าอย่างดื้อรั้น "จัดหนัง... สือ... เกา... คัน...."
"ไม่เอานะที่รัก เดี๋ยวผื่นจะลาม"
"พี่เสือพูดถูกนะลูก ไปนอนนะครับ" คุณแม่ตามมาดูลูกได้แต่เกาหัว พี่เสือเร็วกว่าคุณแม่อีกแล้ว
"คัน..." เสียงหวานอ้อแอ้ ดวงตากลมร่อแร่จะปิดแล้ว
"เสือ อุ้มน้องขึ้นบ้านป่ะ แล้วช่วยจัดหนังสือให้น้องหน่อย แม่จะทำข้าวต้มไปให้" คุณแม่ชี้นิ้วสั่งการ สบายไปโข เพราะไม่ต้องอุ้มลูกชายคนเล็กเอง ถึงกระต่ายจะผอมบาง ตัวเล็กกะจิดริด แต่คุณแม่เองก็ใช่ว่าจะตัวโต อุ้มลูกชายไม่ไหวแน่ๆ
พี่เสือพยักหน้ารับ มือเดียวก็คว้าเอาทั้งร่างเล็กของน้องชายได้ครบถ้วน แล้วก็เดินตุ๊บตั๊บขึ้นห้องนอน
พี่เสือวางกระต่ายน้อยลงบนเตียงอย่างเบามือ ลูบไล้ใบหน้าสะสวยอย่างเจ็บปวด
กระต่าย... คงทรมานมากสินะ
มือเล็กยุกยิก ถูจมูกแรงๆ แล้วทำหน้ายู่ แต่ก็ยังไม่ยอมลืมตา
"ตะหมูก...."
"คัดจมูกหรือครับ ? พ่นยานะ" พี่เสือพยุงน้องนั่งให้หลังพิงอกตัวเอง มือหนึ่งประคองขวดยาพ่น มือหนึ่งจับเจ้าตัวเล็กที่โงนเงน
"ก้มหน้าหน่อยคนดี พี่เสือพ่นยาให้นะ" พี่เสือกล่อมเหมือนเด็กน้อย กระต่ายน้อยในอกงอแงจนพี่เสือปวดหนึบ อยากเจ็บปวด อยากรับความทรมานทั้งหมดแทนสุดที่รัก
รัก... รักจนไม่อยากให้สิ่งใดๆ มาทำร้าย
ถ้าป่วยแทนได้ พี่เสือยอมแลกกับทุกอย่าง
ใบหน้าเล็กก้มลงตามคำสั่ง ปากอิ่มบ่นพึมพำ "อืมม... พี่จ๋า... คัน... คัน...เกา"
"ครับๆ พ่นยานะ ถ้าพี่เสือบอกให้หายใจ ก็หายใจเข้าแรงๆ นะครับ"
"อื้อ...."
สองมือแข็งแรงจับเจ้าตัวเล็กไว้มั่นคง พลางพ่นยาให้น้อง "หายใจ!"
เพราะถูกปฏิบัติจนเคยชิน กระต่ายเลยสูดยาเข้าไปเฮือกใหญ่ตามสัญชาติญาณ
"ฮึก..." รสยาแปลกประหลาด กลิ่นพิลึกเต็มโพรงจมูก ถึงจะโดนพ่นมาทั้งชีวิตแล้ว แต่ก็ยังไม่ชอบอยู่ดี กระต่ายน้อยน้ำตาซึมแต่ก็ถูกฤทธิ์ยากดประสาทจนร้องไห้ไม่ไหว
พี่เสือรีบจูบตรงหางตาเอาใจน้องน้อย แล้วค่อยๆ พยุงร่างบอบบางให้นอนลง
"เก่งมากเลยที่รัก โอ๋ อย่าร้องนะครับ" พี่ชายจุมพิตริมฝีปากนิ่ม เคล้าคลออย่างอ่อนโยน มือสากหนาลูบไล้มือเล็กเบาๆ
"ที่รักของพี่ นอนนะครับ เดี๋ยวเช้ามาก็หาย..."
"ฉี่..." เสียงหวานงึมงำตอนกลับมา พี่เสือเลยอุ้มร่างเล็กอีกครั้ง
"ครับ พี่เสืออุ้มไปฉี่นะ"
"อื้อ..." เจ้าตัวน้อยพยักหน้าอย่างว่าง่าย พี่ชายรีบพาน้องวิ่งไปยังห้องน้ำ วางร่างเล็กบนโถชักโครก จัดการปลดกางเกงให้เรียบร้อย
"อือ..." น้องเล็กม่อยหลับบนโถชักโครก พี่ชายหยิบทิชชู่มาซับ ทำความสะอาดให้อย่างไม่รังเกียจ ร่างสูงหนาใส่กางเกงแล้วพาไปนอนบนเตียง
คุณแม่เข้ามารออยู่พอดี เห็นพี่เสืออุ้มน้องมานอนแล้วก็เบาใจ
"นอนแล้วเหรอเจ้าตัวยุ่ง อ้อนพี่ซะเต็มเหนี่ยวเลยสินะ" คุณแม่ยิ้มพลางหยิกแก้มเนียนอย่างหมั่นเขี้ยว
"คุณแม่ครับ" พี่เสือเตือนเสียงเครียด กว่าจะกล่อมให้นอนได้ไม่ใช่ง่ายๆ
"รู้แล้วๆ" คุณแม่หดมือ ดุจริงแฮะลูกคนนี้ "แม่ทำข้าวต้มมา ไม่นึกว่าต่ายจะนอนก่อน ไว้น้องตื่นเสือก็เรียกแม่นะ"
"ครับ"
"เออ เสืออย่าลืมจัดหนังสือให้น้องไปเรียนด้วย แล้วก็พักบ้างนะเรา"
"ครับ"
คุณแม่ลุกขึ้น หมดเรื่องสั่งแต่เพียงเท่านี้ เพราะรายละเอียดปลีกย่อย พี่เสือจัดการได้ทั้งหมด
ทันทีที่ประตูห้องปิดลง คุณแม่ออกไปแล้ว ลูกชายคนโตของคุณแม่ก็ปลดชุดนอนน้องน้อย หยิบขวดยามาทาตรงผื่นซ้ำให้อย่างเบามือ
"ที่รักของพี่... เดี๋ยวก็หายนะครับ..."
วันถัดมาเป็นวันเปิดเรียน แต่กระต่ายน้อยไข้ยังไม่ลด คุณแม่ได้แต่ถอนหายใจ แงะเสือออกจากข้างกายน้องเล็ก เหมือนเห็นภาพเดจาวูจากอดีต หลายปีก่อนพี่เสือก็ยืนตระหง่าน ไม่ยอมผละออกจากข้างกายน้องเล็กแบบนี้
"เสือ ไปโรงเรียน!"
"น้องยังไม่หาย" พี่เสือตอบเสียงเข้ม ยืนจังก้าขวางคุณแม่อยู่หน้าห้อง
"เอ๊ เดี๋ยวแม่ดูเอง!" คุณแม่ชักไม่พอใจ พี่เสือนานๆ ทีจะดื้อเหมือนกัน
"คุณแม่อุ้มน้องไหวเหรอ ? ถ้าน้องไข้ขึ้นสูงอีกคุณแม่พาน้องไปหาหมอไหวเหรอ ?" พี่เสือถามกลับ ต้อนคุณแม่จนมุม
คุณจามจุรีหันไปขอความช่วยเหลือจากสามีชั้นล่าง คุณฉัตรชัยเลยเดินขึ้นมาช่วยคุยกับลูกชายหน้าตาถมึงทึงเหมือนยักษ์เฝ้าประตู
"เสือ ไปโรงเรียน เดี๋ยวแม่ดูน้องเอง" คุณพ่อพยายามใจเย็น
ลูกชายคนโตส่ายศีรษะ ไม่ใช่ว่าพี่เสือขี้เกียจ แต่เป็นตายร้ายดีอย่างไร ให้ทิ้งสุดที่รักป่วยไข้อยู่บ้านน่ะ ไม่มีทาง!
"คุณพ่อ ช่วยฟังเสือด้วยครับ มีเสืออยู่ คุณแม่ไม่ต้องยุ่งมาก ตอนนี้น้องโตแล้ว คุณแม่อุ้มไม่ไหว ถ้าเสือหยุดเรียนวันนี้ จะช่วยคุณแม่ได้มากกว่า"
"ไม่ได้ลูก คุณแม่ปลุกน้องก็ได้นี่นา"
"แต่คุณพ่อก็รู้ กระต่ายพอป่วยแล้วจะขี้อ้อน เอาแต่ใจมากนะครับ คุณแม่รับมือไหวเหรอ ?"
คุณแม่จนใจ เพราะพอเจ้าตัวเล็กโยเยขึ้นมา ใครก็ไม่เอาทั้งนั้นนอกจากพี่เสือคนเดียว ยิ่งป่วยแบบนี้ ยิ่งงอแงเป็นหลายเท่า
สตรีหมายเลขหนึ่งของบ้านเลยจำใจสะกิดสามี คุณพ่อถอนหายใจ
"งั้นวันเดียวนะ พรุ่งนี้ไม่ว่ายังไงเสือก็ต้องไปโรงเรียน"
"ครับ" พี่เสือรับคำนอบน้อม คุณแม่หมั่นไส้ชอบกล
"อ้อ ใช่ อย่าลืมไปลางานกับซ้อด้วย" คุณพ่อรอบคอบเตือน ลูกชายตอบรับ
"ผมโทรไปลาแล้วครับ"
บุพการีกลอกตา นี่เตรียมลาเรียบร้อยแล้ว คงมั่นใจสินะว่าพ่อแม่ต้องยอม!
ไม่ต้องรอให้คุณพ่อคุณแม่สั่ง พี่เสือก็จัดการโทรสั่งให้เพื่อนๆ เก็บชีทเรียนไว้เรียบร้อย เสียงลูกโป่งดังลั่นๆ มาตามสาย
"อ้าว ไมวะ ?"
"น้องกูไม่สบาย"
"เมียมึง ? เออๆ ได้"
"เสือเรอะ ?" เสียงสอางค์แทรก ก่อนตะโกนกรอกหูโทรศัพท์ พี่เสือเลยต้องยื่นมือถือออกห่างตัว
"เฮ้ย ดูน้องดีๆ นะโว้ย! ไม่ต้องห่วง วันแรกไม่มีเรียนหรอก!"
"เออๆ เก็บชีทให้กูด้วยละกัน" พี่สั่ง ได้รับคำยืนยันจากหลายๆ เสียง ลูกโป่งคงเปิดสปีกเกอร์
"ได้"
"ดูน้องด้วย"
"สงสารต่ายจัง นี่อุตส่าห์เตรียมของฝากไว้"
กว่าจะล่ำลาและยืนยันว่ากระต่ายน้อยสุดที่รักของพี่เสือไม่ได้เป็นอะไรมากนอกจากแพ้และมีไข้เท่านั้น พร้อมคำสัญญา สาบานที่เพื่อนๆ เค้นคอให้พี่เสือพูดก็หลายนาที ถ้าเป็นพี่เสือคนเดิม คงจะรำคาญแล้วตัดสายทิ้งไป แต่เพราะกระต่ายน้อย... เปลี่ยนแปลงพี่เสือ เพื่อนๆ พวกนั้นสำคัญสำหรับกระต่าย ย่อมสำคัญสำหรับพี่เสือด้วย
ถ้าหากคนพวกนั้นทำให้กระต่ายวางใจและยิ้มได้ พี่เสือก็พร้อมจะญาติดีด้วย
พี่เสือวางสาย ร่างสูงใหญ่ปลีกตัวตอนที่น้องกำลังหลับปุ๋ยเพราะฤทธิ์ยามาโทรศัพท์ที่ระเบียง เสียงเครื่องปรับอากาศทำงานหึ่งๆ ข้างตัว เด็กหนุ่มหยิบเอาซองบุหรี่ที่ซ่อนไว้หลังคอมเพรซเซอร์กับไฟแช๊กออกมา มือใหญ่จุดบุหรี่อย่างเคยชิน
หากแต่ก่อนจะเอาเข้าปาก...
พี่ใหญ่มองบุหรี่ในมือแล้วส่ายศีรษะ ขยี้บุหรี่ที่จุดทิ้งไว้บนราวระเบียงก่อนดีดลงไปบนสนามหญ้า
กระต่ายเกลียดกลิ่นบุหรี่...
พี่เสือนึกโกรธตัวเองที่ลองอบายมุข ทำในสิ่งที่คนรักเกลียดทุกอย่าง ทั้งผู้หญิง ทั้งบุหรี่
เขาถอนหายใจ หันหลังกลับไปเลื่อนประตูกระจก กลับเข้าไปดูแลสุดที่รัก
เปลือกตาบางกระพริบไหว การเปลี่ยนแปลงแม้ชั่วขณะก็ทำให้คนข้างตัววางหนังสือลงมานั่งเฝ้าได้แล้ว
พี่เสือแทบไม่ปล่อยให้น้องคลาดสายตา สายตาคมดุอ่านหนังสือบ้าง หันกลับมาดูน้องบ้าง
เจ้าตัวขาวขมวดคิ้วมุ่น รู้สึกหนักหน่วงไปทั่วร่าง ศีรษะปวดร้าวไปหมด
"กระต่ายครับ"
น้องเล็กพยายามลืมตา เสียงคุ้นเคยหวานหูนั่นทำให้เจ้าตัวคิดถึงเหลือเกิน หากร่างกายไม่เชื่อฟัง แค่ลืมตายังยากเย็น
"พี่..." เสียงที่โผล่พ้นลำคอแผ่วเบา แหบระโหย พี่ชายพยุ่งร่างเล็กให้นั่งบนตัก
"ฤทธิ์ยายังไม่หมดมั้ง... ง่วงไหมครับ ?"
"อือ..."
"นอนต่อเถอะนะ อย่าฝืนเลย"
"คัน...."
"ตรงไหนครับ ?" เสียงทุ้มคลอเคลียใกล้ใบหูเล็ก กระต่ายรู้สึกได้ถึงลมหายใจอุ่นๆ รินรด ช่างชวนวาบหวามเหลือเกิน หัวใจดวงน้อยเต้นผิดปกติ เลือดสูบฉีดไปเลี้ยงใบหน้าเกินเหตุ เล่นเอาใบหน้าหวานแดงขึ้นอีกจากพิษไข้
"ข.." ไม่รอให้น้องพูดจบ พี่เสือป้ายยาตรงอวัยวะทุกส่วนที่ขึ้นต้นด้วยเสียง 'ข'
กระต่ายพยายามลืมตา แสงไฟในห้องปรับให้สลัวจึงไม่ปวดหัวนัก เจ้าตัวเล็กจึงพบว่าตัวเองนั่งบนตักพิงอกพี่ชาย มือหนาของพี่เสือทาคาลามายด์ให้อย่างอ่อนโยน "อื๊ม... ขา"
พี่เสือรับคำง่ายดายแล้วทายาสีชมพูให้บนขาทั้งสองข้าง กระต่ายงอแงเล็กน้อยก่อนค่อยๆ เอนกายพิงร่าง ผ่อนแรงทั้งหมดในอ้อมกอดแข็งแรงอย่างอ่อนเพลีย
"หิว... หนูหิว..."
"ทานข้าวต้มนะ คล่องๆ คอ"
น้องพยักหน้า พี่เสือจึงค่อยๆ คลายอ้อมแขน แต่แล้วคนป่วยก็งอแง
"ไม่เอานะ..."
"ไม่กินข้าวต้มแล้วที่รักจะกินอะไรครับ ?"
"ฮื้อ... กินข้าวต้ม..."
"หืม ?"
"แต่อยู่กับหนู...." ดวงตากลมกระพริบปริบๆ ไล่น้ำตา ทั้งน่ารักน่าสงสาร พี่เสือไม่มีทางเลือก ไม่มีใครในบ้านดุกระต่ายลงหรอก
"แต่ต่ายน้อยครับ..."
ใบหน้าหวานขมวดลง พี่เสือใจร้าย... รู้ไหมว่าตอนได้ยินเสียงพี่เสือเป็นเสียงแรกเมื่อตื่นมาน่ะ ทำให้กระต่ายคิดถึงขนาดไหน
"ไม่เอา... อยู่กับหนูนะ..."
"อย่างอแงนะคนดี พี่ลงไปแป๊บเดียว" พี่ชายพยายามปลอบ แต่คนในอ้อมแขนกลับยิ่งโยเย
"ฮือออ ไม่เอาา ไม่เอา..."
พี่เสือแทบเอามือกุมศีรษะ ถึงจะรักมาก หวงมากแต่พอกระต่ายได้งอแงแล้ว พี่เสือก็รับมือไม่ค่อยไหวเหมือนกัน
"เอางี้ พี่อุ้มต่ายน้อยลงไปก็แล้วกัน" ในที่สุดก็หาทางออกได้ คนขี้แยนิ่งคิดสักครู่แล้วก็พยักหน้า พี่เสือจึงพาน้องไปล้างหน้า แปรงฟันแล้วอุ้มลงจากชั้นสอง
คุณแม่ได้ยินเสียงฝืเท้าหนักๆ ของพี่เสือแล้วก็มั่นใจได้ว่าพี่เสืออุ้มน้องลงมาแน่ๆ จึงเข้าครัวไปอุ่นข้าวต้ม
คิดไว้ไม่ผิด พี่เสือพาน้องเลิกมู่ลี่ห้องครัวเข้ามา วางเจ้าตัวเล็กบนเก้าอี้ หาเบาะนุ่มๆ ให้รองนั่ง
"เจ้าหญิงตื่นแล้วเหรอ ?" คุณแม่ล้อ ก็ท่าอุ้มน่ะ อุ้มเจ้าสาวชัดๆ น้องต่ายก็แสนให้ความร่วมมือ กอดคอพี่ชายแน่เชียว
คนตัวเล็กเบะปาก งอแงอีกรอบ "หนูเป็นผู้ชาย...."
"ครับๆ ผู้ชาย แม๊น แมน กินข้าวต้มก่อนนะลูก" คุณแม่รับคำเจื้อยแจ้ว นึกดีใจที่ให้พี่เสือหยุดเรียน
พี่เสือช่วยคุณแม่ตักข้าวต้ม แล้วนั่งป้อนน้องอย่างใจเย็น คุณแม่เห็นแล้วก็สบายใจ หายห่วงไปได้เยอะ
คุณจามจุรีเช็ดมือแล้วสั่งลูกชายคนโต "เสือ แม่จัดยาให้น้องไว้บนหลังตู้เย็นนะลูก อย่าลืมพ่นยาให้น้องด้วย อ้อ แม่ซื้อส้มมาให้เจ้าต่าย มีน้ำส้มด้วย ขนมก็มี เสือกับต่ายเอาออกมากินกันนะ" สั่งยืดยาวอย่างที่ลูกๆ รู้กันดีว่าคุณแม่จะปั่นงานอีกแล้ว
"จะพาน้องไปดูทีวีก็ได้ วันนี้แม่จะทำงานสีน้ำมันหลังบ้าน ใช้คอมได้นะ แล้วก็อย่าพาน้องออกไปข้างนอก โดนลมแล้วจะหนักกว่าเก่า ส่วนข้าวเที่ยง เสือค่อยมาผลัดกับแม่ออกไปซื้อ"
พี่เสือจำได้ทั้งหมดครบถ้วนกระบวนความ พยักหน้าเรียบร้อย "ครับ"
"ดีมากจ้ะ แต๊งส์ยูมากเสือ" คุณแม่เขย่งตัวขยี้ศีรษะลูกชายคนโต เธอยอมรับ ถ้าหากไม่มีพี่เสือ เธอต้องหัวปั่นเพราะต่ายน้อยแน่ๆ
"เจ้าต่ายด้วย อย่างอแงมาก หายไวๆ นะ เดี๋ยวพี่เสือไม่รัก" คุณแม่แหย่แล้วผลุบหายออกจากครัว ไปนั่งทำงานอยู่ที่สวนหลังบ้าน
วันนั้นพี่เสือพาน้องไปนั่งดูทีวีสักครู่ เจ้าตัวเล็กก็งอแงอยากดื่มน้ำ พอพี่เสือนำน้ำอุ่นมาให้ กระต่ายก็เบะปากร้องอยากได้น้ำส้ม
"ฮึก... หนูอยากกินน้ำส้มอ่ะ"
ถ้าเป็นคนอื่นทำแบบนี้ใส่พี่เสือ ไม่ต้องบอกเลยว่าจะมีจุดจบอย่างไร แต่นี่นอกจากจะไม่โกรธ ไม่หงุดหงิดแล้วกลับยิ้มเหมือนคนบ้าให้น้องเล็ก
"อยากกินต้องทำไงก่อน ?"
ใบหน้าหวานร้อนฉ่า พี่เสือเคยสอนว่าถ้าเอาแต่ใจมากๆ แล้วพี่เสือจะเก็บค่าตามใจ
"พี่เสือไม่ตามใจหนูแล้ว...."
พี่ชายวางแก้วน้ำอุ่นลง ช้อนสะโพกกลมให้นั่งตัก ง้างงับริมฝีปากอิ่มเล่น
"ใครว่า พี่เสือทั้งรัก ทั้งหลง ทั้งตามใจกระต่ายที่สุดแล้วไง จะแปรงฟัน อาบน้ำ สระผม ไปไหนมาไหนพี่เสือก็อุ้ม ก็ทำให้หมดแล้วครับ... แค่กระต่ายต้องทำยังไงน้า..." เสียงทุ้มพูดคลอกับริมฝีปากอิ่ม จูบซับเอาเสียงสะอื้นของคนขี้แยไปจนหมด
"มะ... ไม่กินแล้วก็ได้..." กระต่ายรีบผละใบหน้าออก เบือนไปอีกทางอย่างประหม่า
"ว้า... ได้ยังไง" ดวงตาคมดุเป็นประกายอย่างเจ้าเล่ห์ น้ำเสียงฟังดูอย่างไรก็เป็นตัวร้ายชัดๆ "จำได้ไหม... ตอนเด็กๆ พี่อ่านนิทานให้กระต่ายฟังว่าไง... ถ้าเสือจับกระต่ายได้... เสือจะทำยังไงน้า..."
น้องน้อยกัดริมฝีปากแน่น ใบหน้าหวานแดงฉานไปจนถึงหูเหมือนตุ๊กตากระเบื้อง ไข้ทำให้เหงื่อกาฬแตกพลั่ก เส้นผมนุ่มติดแนบกับหน้าผากมนและข้างแก้ม พี่ชายซับเหงื่อให้อย่างอ่อนโยน
"ที่รักของพี่..."
กระต่ายน้อยเขินอาย อยากดิ้นขลุกออกจากอ้อมแขนของพี่ชายแต่ไม่มีเรี่ยวแรง คนตัวขาวเลยได้แต่ซุกหน้ากับอกแข็งแรง ยอมแพ้ให้กับคนขี้แกล้ง
"ฮื้อ.... รักพี่จ้ะ"
"อะไรนะ ?"
"พี่เสืออ่ะ... รักนะ..." เสียงหวานแผ่วเบา เขินจนตัวจะระเบิด ช่างน่ารักน่าใคร่เหลือเกิน ถ้าหากไม่ใช่ว่าน้องกำลังป่วย พี่เสือคงเอาเปรียบยิ่งกว่านี้แน่ๆ
"ชื่นใจจัง" พี่ชายหอมแก้มเนียนเป็นรางวัล ก่อนจะอุ้มเจ้าตัวเล็กเข้าครัว หาน้ำส้มให้ดื่ม ป้อนยา พาไปแปรงฟัน พอจะอุ้มน้องไปดูทีวีต่อ ดวงตากลมโตก็ปรือปรอยแล้ว
"ง่วงแล้วสิที่รัก" พี่เสือหัวเราะ กระชับอ้อมแขนขึ้น "งั้นเราขึ้นบ้านไปนอนพักกันก่อนนะ"
คนในอ้อมแขนพยักหน้าเพลียๆ เกยคางบนไหล่หนาอย่างออดอ้อน
"เสือ...." คุณแม่เดินมาจากหลังบ้านพอดี ลูกชายคนโตที่มีน้องชายอยู่ในอ้อมแขน ใบหน้าหวานเล็กหลับตาพริ้มซบไหล่อย่างสบายตัวทำให้คุณแม่หัวเราะ
"ข้าวเที่ยงแม่ว่าแม่จะทำดีกว่า เที่ยงๆ เสือลงมาเอานะลูก"
"ครับ" พี่เสือรับคำอย่างว่าง่ายก่อนจะอุ้มน้องขึ้นบันไดราวกับกระต่ายเป็นแค่ตุ๊กตาเบาหวิว
คุณแม่มองภาพนั้นอย่างเอะใจ มือรีบหยิบโทรศัพท์ที่คุยกับป้าเมย์ค้างไว้ขึ้นมา
พอคิดทบทวนภาพพี่เสือประคองกอด อุ้มน้องอย่างทะนุถนอม อ่อนโยนแล้วรู้สึกสะกิดใจไม่ถูก
"สั่งลูกละเหรอ ?" เสียงจากปลายของอีกซีกโลกหนึ่งกระเซ้ามา
คุณแม่นิ่งคิดชั่วครู่ ก่อนกระซิบตอบเพื่อนรัก "เมย์ ชั้นว่าลูกชายชั้นแปลกๆ"
"คนไหน ?"
"ทั้งสองคน"
"ทำไม ?"
"น้องต่ายอ้อนพี่เหลือเกิน พี่เสือก็ทะนุถนอมน้องมาก"
ปลายสายเงียบสักครู่ก่อนตอบกลับ "ก็เห็นบอกว่าเป็นแบบนี้มาตั้งนานแล้วนี่ ?"
"อืมมม ชั้นสะกิดใจยังไงไม่รู้" คิ้วเรียวของอดีตดาวมหาลัยขมวดมุ่น ก่อนจะกลั้นหายใจตอบ
"รู้แล้ว!"
"อะไร ? คิดอะไรได้ยะ ?" ป้าเมย์พลอยตื่นเต้นไปด้วย
"ชั้นรู้แล้วว่าลูกชายสองคนชั้นเหมือนอะไร!"
คนปลายสายถึงกับอึ้ง สูดลมหายใจลึก รอฟังประโยคถัดไปอย่างลุ้นระทึก
คุณจามจุรีสูดหายใจเข้าเต็มอกจนล้นปรี่ ประกาศเสียงกร้าวให้เพื่อนรักรับรู้ "ซามูไรพ่อลูกอ่อน!"
พี่เสือเช็ดตัวให้น้องเรียบร้อย กำลังจะนั่งข้างเตียง ก็ได้ยินเสียงหัวเราะระเบิดมาจากชั้นล่าง...
...คุ้นๆ ว่าเป็นเสียงมารดาตัวเองชอบกล
....
// อาทิตย์อัพเร็วหน่อยค่ะ ที่บ้านไม่สบายกัน :o12:
ป้าเมย์... ตัวละครลับมาอีกแล้ว 555
-
ซามูไรพ่อลูกอ่อน !!!!!
ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
ปล. จะมีใครเกตมุกนี้บ้างคะเนี่ย
:hao7: :hao7: :hao7: :hao7: :hao7:
-
ต่ายน่าร๊ากกกกกที่ซู้ดดดดดดดดซามูไรพ่อลูกอ้อนฮาอะ
-
โอ้ยยยย นึกว่าจะได้กินมาม่า โล่งอก :katai1: :katai1:
-
แอร๊ยยยยยยยย ตอนใหม่มาแย้วววววววว :mew1: :mew1:
ต่ายน้อยอ้อนพี่เสือสุดๆ น่าร้ากกกกกกกกกกกกกกกกกก :impress2: :impress2:
พี่เสือขยันเอาใจต่ายน้อยดีๆน้าาาาาาาาา
คนเขียนหายป่วยไวๆนะคะ รักษาสุขภาพด้วยยย :L2: :L2:
-
ต่ายน้อยน่าสงสารๆ น้องไม่ค่อยแข็งแรงอยู่แล้วต้องทรมาณแน่ๆ
สงสารน้องอ่ะๆๆพี่เสือดูแลน้องดีมากๆๆ
ต่ายน้อยหายไวไวนะค่ะ พี่เป็นห่วงหนูมากเลย
ปล.แม่น้องต่ายทำเอาตกใจหมดตอนท้ายเฮ้อๆๆ
-
"ซามูไรพ่อลูกอ่อน" กร๊ากกกกกกก
-
วันนี้มาเร็ว จุ๊บคนเขียน ม๊วบ :กอด1:
-
เวลาที่น้องต่ายป่วยอ้อนพี่เสือสุดๆ แต่พี่เสือยังเจ้าเล่ห์หากำไรจากน้อง
ลุ้นคุณแม่ คิดว่าคุณแม่รู้แบ้วสุดท้ายเป็นซามูไรพ่อลูกอ่อนไป
-
ต่ายน้อยน่ารักอ่ะ เอาใจไปเลย อิอิ... :hao3: :hao3: :mew1: :mew1:
-
:ling1: ต่ายน่ารักแท้ อ้อนเก่งนะเรา
พี่เสือกลายเป็น ซามูไรพ่อลูกอ่อนไปแล้ว :m20: :pigha2:
-
ซามูไรพ่อลูกอ่อน โธ่คุณแม่ก็ยังอุตส่าคิดไปได้ :o8: :o8:
-
คุณแม่ไม่ไหวละค่า 555555555 :laugh:
-
คุณนายแม่คิดได้งัยเนี่ย :laugh:
-
ซามูไรพ่อลูกอ่อน 555+
พี่เสือนี่จัดการได้ทุกอย่างจริงๆ
-
น่าจะฮาหรอก....ลุ้นตามป้าเมย์ไปด้วย
พี่เสือดีแล้วที่ทิ้งบุหรี่เพราะน้องเป็นภูมิแพ้
รับได้ไวน่ะจ๊ะ....ยาก็ต้องพ่นด้วย
-
ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
พี่เสือพกดาบด้วยหรอ กลายเป็นซามูไรแมนไปซะละ :katai5:
-
อย่างฮาอะคุณแม่คิดได้งัยเนี้ย
-
"ซามูไรพ่อลูกอ่อน!"
:pandalaugh: :pandalaugh: :laugh5: :laugh5: :laugh5:
:ped149: :ped149: :ped149:
-
ถ้านายแม่จับได้ตั้งแต่ก่อนที่ยังเด็กกว่านี้
คงจะหยุดความรักของสองได้หรือเปล่า
-
55"ซามูไรพ่อลูกอ่อน"
:hao3:
-
คุณแม่นี่ก็ช่างจินตนาการ
ตอนแรกก็นึกว่าจะเอะใจกับความสัมพันธ์ของลูกชายทั้งสอง แต่ดันมาเอะใจกับท่าอุ้มที่พี่เสือกระเตงๆ น้องไว้เหมือนอุ้มลูก
แล้วยังตอบอย่างมั่นอกมั่นใจว่าเป็น 'ซามูไรพ่อลูกอ่อน 'อีก
ว่าแต่น้องต่ายของแม่ตอนนี้น่าสงสาร ถ้าวันนี้พี่เสือไปเรียนนี่เชื่อเลยว่าคุณแม่คงได้ตามพี่เสือกลับบ้านแน่ๆ เพราะดูท่าทางเจ้าตัวน้อยจะอยากให้พี่ชายอยู่ด้วย
-
พี่เสืออ่อนโยนสุดๆ ต่ายน้อยช่างอ้อนจริงๆ
น่ารักมากเลยตอนนี้อ่ะ ชอบๆ
-
โถ่ .คุณแม่สามารถคิดได้อีกนะคะ 55555 :m20: :m20: .m20:
-
น้องต่าย อ้อนพี่เสือ ชนะเลิศ เลย อิอิ :heaven +1
-
55555 คิดได้ไงซามูไรพ่อลูกอ่อน 555 :m20:
คุณแม่ขา สองคนนั้นเป็นมากกว่านั้นคะ อิอิ
-
:กอด1: ต่ายน้อยช่างอ้อนพี่เสือช่างเอาใจ
-
ซามูไรพ่อลูกอ่อน <<<<คิดได้ไง
คุณแม่ขา ถ้าวันหนึ่ง คุณแม่ทราบว่า พี่เสือกับน้องต่าย
ไม่ได้รักแบบพี่น้อง คุณแม่จะทำยังไงอ่ะคะ
เพราะถ้าจะรักกันได้ ทางแรก พ่อแม่ต้องจาก เสือกับต่ายไปแล้ว
อีกทางก้ไม่สนใจพ่อแม่ ไม่ว่าทางไหนที่เสือจะเลือก(นั้นหมายถึงว่าต่ายเลือกด้วย)
มีแววว่าจะดราม่าหนักแน่ ๆ เลย
-
พี่เสือดูแลน้องต่ายดีจัง :o8:
คุณแม่คิดได้นะ ซามูไรพ่อลูกอ่อน :m20:
-
ซามูไรพ่อลูกอ่อน!! :laugh:
-
ปกติก็อ้อนอยู่แล้ว ยิ่งไม่สบายยิ่งไปใหญ่เลย
แต่เชื่อเถอะว่าพี่เสือชอบ อยากให้น้องอ้อนจะตาย
น้องต่ายอ่อนแออย่างนี้สมควรที่พี่เสือต้องดูแล
เพราะไม่มีใครรู้ใจน้องเท่าพี่ชายคนนี้อีกแล้ว
ขนาดคุณแม่ยังต้องยอมให้กับซามูไรพ่อลูกอ่อนคนนี้ :m20:
ที่พี่เสืออุ้มท่าเจ้าสาวก็เพราะน้องต่ายเป็นเจ้าสาวของพี่เสือน่ะสิ :-[
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ :กอด1:
-
ขอบคุณคุณ Aimer นะค้า
ปอลอ ซามูไรพ่อลูกอ่อนนี่ ไม่ได้ล้อหนัง/การ์ตูนเรื่องไหนใช่ไม๊คะ?
ปอลอลอ ยังรอ untill death do us part ภาคจบอยู่นะคะ
(อ่านแล้วช็อคมาก แต่อยากรุ้ตอนจบ T T)
-
:ling1: โอ๊ยไอ้เราก็ลุ้นนึกว่าคุณแม่จะเอะใจพี่เสือเห็นกระต่ายเป็นเมียมากกว่น้อง กลายเป็นซามูไรพ่อลูกอ่อนซะงั้น :mew5:
-
โถ่ว์ คุณแม่ !!!!!!!!!!!!!!!!!
-
ซามูไรพ่อลูกอ่อน
ขำด้วยคน อิอิ
-
ต่ายน้อยหายเร็วๆน่ะ
:mew1: :mew1:
-
น้องต่ายขี้อ้อนมากกกกกกกกกกกกกก แต่น่ารักนะ
-
:o8: :o8:
นู้ต่ายน่ารักน่าฟัดเหมือนเดิม
-
ต๊ายคุณแม่ขา...ทำเอาเราใจหายวาบ นึกว่าจะรู้...
เอ้อ แอบโล่งอก
-
555555555555ธ่อ คุณแม่!
-
นี่ก็ลุ้นตามคุณแม่นะคะนะ
กลัวคุณแม่จะเอะใจ
กลัวดราม่าตอนที่เด็กๆยังเยาว์วัย
ไม่เอาๆ รอโตก่อนเน้อ...
ปล.สะกิดใจแปลกๆกับคำว่า 'แต๊งส์ยู'
ตั้งใจให้อ่านตามภาษาเขียนหรือยังไงคะ ๕๕๕
-
คุณแม่คะ ซามูไรพ่อลูกอ่อนหรือสามีกลัวภรรเมียกันแน่ค่ะ เอิ๊กๆๆๆ
-
คุณแม่คิดได้ไงค่ะเนี่ยยยยย!!!
-
"ซามูไรพ่อลูกอ่อน!"
:laugh:
คิดได้ไงเนี่ยเนี่ย
เราหรือก็อุตสาลุ้น คุณแม่จะจับได้มั้ยว่า
พี่เสือกับน้องต่ายทำตัวเกินกว่าพี่น้องกัน
-
พี่เสือนี่เหมาะที่จะดูแลต่ายน้อยที่สุดแล้ว
-
มันจะกลายเป็นซามูไรพ่อลูกอ่อนไปได้อย่างไร o22 คุณแม่มองผิดแล้ว มันต้องเป็นซามูไรโครตไอ้เหี้ยม เมียข้าใครอย่าแตะ :a5: ต่างหากหล่ะ ไม่รู้เรื่องเล้ยยย น้องต่ายน่ารักจุงเบยยย
-
พี่เสือออออออออออน่ารักดูแลต่ายน้อยดีทุกอย่างอ่ะ ต่ายน้อยก็นะอ้อนดีจริงๆ
-
คุณแม่เข้าใจคิดนะค๊า :laugh:
-
ตอนนี้ผู้เขียนได้พิสูจน์แล้วว่า สองคนนี้เค้าเกิดมาเพื่อเติมเต็มกันและกันจริงๆนะ :hao5:
ถึงแม้จะมีสายเลือดเดียวกันและขอบศีลธรรมขวางกั้น แต่คนอ่านก็ต้องเอาใจช่วยแล้วล่ะ ไม่ใช่เพราะน่ารักอย่างเดียว :z3:
แต่ทั้งคู่เหมาะสมกัน เพราะพี่เสือคงไม่ชายตาแลใครอีกแล้ว และกระต่ายคงไม่สามารถไปดูแลใครต่อได้ในฐานะผู้ชายคนนึง :laugh:
เพราะโดนพี่เสือสปอยล์ให้ขาดพี่เสือไม่ได้ซะแล้ว :ling3:
-
โด่ นึกว่าแม่จะรู้ รอดไปนะพี่เสือ 55555 :hao6:
-
ขอออออ สัญญาว่าจะรักเพียงคุณ
ว่าจะรักแค่คุณ ว่าจะรักแคคคคค่คุณ เท่านั้น
นานแสนนาน ก็จะรักเพียงคุณ
ก็จะรักแค่คุณ อยากจะมีแค่คุณคนเดียววววววววววว
#ให้ทั้งคู่นะจ้ะ
:กอด1:
-
โถ! คุณแม่ เปรียบเทียบได้เห็นภาพเลย :a5:
-
ซามูไรพ่อลูกอ่อน 5555555555555555555 :jul3:
-
:pigha2: :pigha2: :pigha2: :pigha2: :pigha2:คิดได้งัยอะซ่ามูไรพ่อลูกอ่อน :pigha2: :pigha2: :pigha2: :pigha2:
-
คุณแม่ขาาา เห็นสองพี่น้องดูแลกันดีจนนึกว่าเป็นพ่อลูกกัน
สงสัยตอนพี่เสือมาขอน้องต่่าย มีหวังได้เห็นคุณแม่ลมจับแน่เลย 555
-
ซามูไรพ่อลูกอ่อน กรั่กๆ
-
มันน่ารัก ๆๆๆๆๆๆๆ
โอ๊ยๆๆ ชอบจริง ชอบจัง อ่านไปยิ้มไป เขินด้วย
เอาจนแฟนมองเราละแบบ เอิ่ม ม เมียกุบ้าอะป่าวฟระไรแบบนั้น
สนุกมากๆค่ะ เนื้อเรื่องมันอบอุ่น จนติดเลยตอนนี้
ยังไงขอเป็นแฟนอีกคนละกันนะคะ เป็นกำลังใจให้คนเขียนเน้อเจ้า ม่วนแต้ๆนะ อิอิ
จะคอยติดตาม ถามทวง และสนับสนุนน้องต่ายน้อยกับอ้ายเสือคนหล่อ แอ่นแล๊ะ ^_^
สู้ๆจ้า
-
คุณพ่อ คุณแม่บ้านนี้ก้อซึนเจงๆๆ :laugh:
-
555 :m20: :m20: :hao3:
-
น้องน้อยป่วยอีกแล้ว!!
-
แหม่ คุณแม่เล่นเอาซะตกใจ กลัวจะโดนจับแยก ที่ไหนได้มาฮา
ฮรื้อออ น้องต่ายน้อยน่ารักขี้อ้อนเกินไปแล้วนะ พี่เสือดูแลน้องดีมาก น่ารักโคตรอ่ะ
ยิ่งตอนจะกินข้าวต้มแต่ไม่ให้พี่ไปไหน น่ารักมาก
ขอบคุณค่ะ
-
แม้ยามป่วย หนูก็ยังน่ารักนะคะลูก
พี่เสือดูแลน้องดีเวอร์ๆๆ
คุณแม่ฮาเนอะ 555555
-
คุณแม่คิดผิดแล้ว
-
ตอนแรกก็เครียดนะเรื่องคุณแม่เนี่ย :katai1:
แต่พอบอกว่าพี่เสือกับต่ายน้อยเหมือนซามูไรพ่อลูกอ่อนแล้วฮาแตก :m20:
จะว่าไปก็เหมือนจริงๆแหละ แค่บางช่วงนะ :z1:
-
:sad4:คิดถึงพี่เสือกับน้องต่าย :z3:
-
คุณแม่จินตนาการล้ำเลิศ :katai2-1: +1ให้คนแต่งจ้าา
-
:z1: :z1: :z1: :กอด1: :กอด1: :katai1: :katai1:
-
....สัปนี้งดจ้า
(อ่านข่าวจาก fb เมื่อวันเสาร์)
-
:mew2: :mew2: :mew2: :mew2:เข้ามารออออออออออออคอยยยยยยยย :mew4: :mew4: :mew4: :mew4:
-
แจ้งข่าวค่า
ขอโทษนะคะมาซะดึกเลย สัปดาห์นี้ของดนะคะ เนื่องด้วยสอบค่ะ คอร์สนี้เก็บคะแนนเยอะอ่ะ :'( ส่วนของสัปดาห์หน้าอัพตามปกติค่า
ขอบคุณมากนะคะ
-
เรื่องเรียนเป้นหลักจ๊ะ ถูกต้องแล้ว สู้ๆๆนะคะ Get A จ้า
เป็นกำลังใจให้ขยันๆเนอะ แล้วสอบเสร็จมาต่อก็ได้จ๊ะ
-
เป็นกำลังใจให้ค่ะ และรอค่ะ
-
สู้ๆ ค่ะ
เจอกัน next week เด้อ
-
:pig4:
-
สู้ๆๆๆๆ555
-
รอได้ค่า
เก็ทเอนะคะ
สู้ๆค่ะ ^^
-
รออ่านตอนต่อไปจ้า ต่ายน้อยน่ารักมากๆ คนเขียนสู้ๆนะคะ ขอให้ทำข้อสอบได้คะแนนงามๆค่ะ
-
คิดถึงซามูไรพ่อลูกอ่อนค่า
-
โอเคค่าาาา
จะรอนะคะสู้ๆ
-
โอเครไม่มีปัญหา
ตั้งใจสอบเน้ออออ
:L2: :L2: :3123: :3123:
-
ขอให้สอบผ่านหมดเลยนะค่ะ
-
เป็นกำลังใจให้ในการเรียนนะคะ สู้ๆ
รอน้องต่ายได้เสมอค้าบ
-
เป็นกำลังใจให้นะค่ะ สู้ๆ
-
จะรอนะคะถึงแม้จะคิดถึงพี่เสือกะน้องต่ายแค่ไหนก็ตาม :ling3:
-
อ่านไปอ่านมา น้องต่ายป่วย รึเป็นง่อยเนี่ย 555
-
รอได้ ตั้งใจ เต็มที่นะคะ :ped149: :ped149: :ped149:
-
จะรอออออออจ้าขอให้สอบผ่านจ้า :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2:
-
เป็นกำลังใจให้สอบลุล่วง AAA
รอน้องต่ายน้อยน่ารักเสมอ
กดบวกเบาๆ :mew1:
-
สู้สู้จ้าขอให้ได้ขอให้โดน :mew1:
+1
-
อ่านแล้วติดน้องต่าย แต่แอบปลื้มพี่เสือของต่ายนะ
พี่เสือเท่ห์มาก เหมาะสมกับน้องต่ายที่สุดเลยยย
-
คิดถึงๆๆๆ
-
พี่เสือน่ารัก
-
ช่วงนี้ สอบกันหมดเลยเราก็สอบ เป็นกำลังใจให้เสมอจ้า o13
-
สู้ๆ ค่ะ รอได้ไม่เป็นไรค่ะ ขอให้ได้เกรดสวยๆ สมความตั้งใจนะคะ :L2:
-
34. พี่เสือ น้องกระต่ายกับกีฬาสี
เด็กๆ ขึ้นม. สองกันแล้ว หลังจากโดดเรียนวันแรกไป กระต่ายก็หายดี แต่เหมือนพี่เสือจะยังไม่ไว้วางใจ ร่างสูงใหญ่ของพี่ชายถือร่มคอยกางกันแดดให้น้องเล็กตลอด ทำให้เด่นเข้าไปใหญ่
กระต่ายน้อยที่ไม่รู้สึกรู้สาอะไรในตอนแรก พอเข้าประตูโรงเรียนชักจะเอะใจแล้ว ใครๆ ก็หันกลับมามองตัวเองกับพี่เสือทั้งนั้น ตอนแรกน้องเล็กคิดว่า ทุกคนคงมองพี่ชายมากกว่า แต่พอเจอสายตาจับจ้องมากๆ เข้าถึงเริ่มเข้าใจ
"พี่เสือ หยุดเถอะ" กระต่ายกระซิบเสียงเบา หากพี่ชายที่ยืนกางร่มบังแดดให้น้อยกลับทำหน้าตาย ตอบกลับหน้าตาเฉย
"หยุดอะไร ?"
"ฮื้อ! หยุดกางร่มเถอะ! หนูอายเค้า!"
"อายใคร!?" พี่ชายขึ้นเสียง กวาดไปมองรอบๆ บรรดาสายตาอยากรู้อยากเห็นเบือนไปทางอื่นกันหมด กระต่ายน้อยได้แต่หน้าแดงก่ำ พี่เสือนะพี่เสือ... ทำไปได้
"ฮื้อ! ไม่เอาแล้ว!" เจ้าตัวเล็กเบือนหน้าหนี รีบเผ่นดีกว่า อยู่ไปก็มีแต่เป็นจุดสนใจ
"ไม่ได้นะ เดี๋ยวโดนแดดแล้วต่ายน้อยไข้กลับ" พี่ชายไม่อนุมัติ คว้ามือบางแน่นหนาทำให้น้องได้แต่ครางอย่างอับอาย
"กูว่าละ เด่นชิบหาย" ลูกโป่งเคี้ยวหมากฝรั่งหยับๆ เดินควงมากับฝน สอางค์และจัมโบ้
"มึงนี่ก็ เดี๋ยวน้องก็ร้องหรอก" สอางค์โบกศีรษะคนปากไม่ดีไปทีนึง ก่อนรีบดึงตัวกระต่ายน้อยมากอดเล่น
"นุ๊มนุ่มมมมมมม"
"โอ๊ยยย ฟินมั๊ยมึง ?" ฝนเข้ามาร่วมวง ระริกระรี้จนคิ้วพี่เสือกระตุก
แขนพี่ชายรีบคว้าร่างเล็กกลับมาก่อนกระต่ายน้อยจะกลายเป็นตุ๊กตาให้เพื่อนเล่น
"มีอะไร ?"
"เออๆ หัวหน้าห้องมันเรียกห้องเรารวมน่ะ" โรงเรียนของเด็กๆ เป็นโรงเรียนรัฐ มีนโยบายให้เด็กๆ อยู่ห้องเดียวกันไปตลอดสามปี ฝน สอางค์ ลูกโป่ง จัมโบ้ และสองพี่น้องจึงอยู่ครบแก๊งค์ ส่วนหัวหน้าห้องม.2/7 ของเด็กๆ ก็เป็นคนเดิม
"อีกระเจี๊ยว!" ทันทีที่เด็กๆ มาถึงโรงอาหารตามเวลานัด จัมโบ้ก็แยกเขี้ยวใส่หัวหน้าห้อง
"อ้อ กูก็นึกว่าใคร ไอ้โบ้โง่สุดๆ นี่เอง" หัวหน้าห้อง หรือฉายาที่จัมโบ้ตั้งให้ว่ากระเจี๊ยวเป็นเด็กหนุ่มร่างผอม ตัวบาง สูงโปร่ง สวมแว่นดูคงแก่เรียนสุดๆ ผิวเหลืองซีดเซียว มีข่าวลืมหนาหูว่าหัวหน้าห้องเป็นโรคลูคิเมียใกล้เสียชีวิต จนเด็กหนุ่มทนไม่ไหว แค่นหัวเราะแล้วตอบตรงๆ ว่า
'กูเป็นมังสวิรัติ เลยขาดโปรตีนสัตว์โว๊ยไอ้โง่!'
เพราะเป็นอันดับต้นๆ ของชั้น หัวหน้าห้องผู้มีคางชี้ฟ้า สายตาดูถูกทุกคนตลอดเวลาจึงชอบเอาคืนจัมโบ้ด้วยคำว่า 'โง่' ประจำ
สอางค์ส่ายหน้า แทบอุ้มตุ๊กตามีชีวิตของห้องนั่งข้างๆ ถ้าไม่ติดเจ้าของตัวดำยืนคำรามฮึ่มๆ ใกล้ๆ
ลูกโป่งหัวเราะชอบใจ นั่งข้างๆ หัวหน้าห้อง ปลอบไปหัวเราะไป "กระเจี๊ยบ ใจเย็นๆ น่า"
"กูชื่อการันต์! เรียกกูว่ารัน! ไอ้ห่าโป่ง!"
"อย่าซุงแหล!" เพื่อนร่วมห้องคนอื่นด่าขรม เพราะร่วมชั้นกันมาหนึ่งปีเต็มทำให้ทุกคนสนิทสนม รู้ใส้รู้พุงกันดี "แม่มึงตั้งชื่อมึงว่ากระเจี๊ยบ!"
หน้าซีดๆ ของหัวหน้าห้องแดงก่ำ ไม่รู้เพราะโทสะหรืออับอายกันแน่ เพราะเมื่อปีที่แล้ว หลังแนะนำตัวกับทุกคนว่าเป็นหัวหน้าห้องและชื่อรัน เขาดันลืมมือถือทิ้งไว้ในห้อง พอย้อนกลับไปเอา กลายเป็นจัมโบ้เก็บได้ และไอ้ห่าโบ้เสือกเปิดกล่องข้อความเขาอ่าน จึงได้เห็นข้อความที่แม่เขาส่งมาให้ เรียกเขาว่ากระเจี๊ยบทุกคำ!
"ทุกคนก็! รัน มีอะไรหรือเปล่า ?" น้องเล็กของห้องรีบช่วยเหลือหัวหน้าห้อง กระต่ายเป็นเพียงคนเดียวในชั้นที่เรียกหัวหน้าห้องอย่างมาดแมนสมชายอย่างที่เจ้าของชื่อต้องการ
กระเจี๊ยบถอนหายใจเฮือก เสียงใสๆ หวานๆ ของกระต่ายเป็นยาชั้นดี ไม่แปลกใจเลยที่ทั้งกลุ่มจะหวงได้ขนาดนี้ "ขอบใจมากต่าย คือวันนี้กูไปประชุมมา เรื่องกีฬาสี"
ทีนี้ทั้งห้องยอมเงียบฟังแต่โดยดี ถึงกระเจี๊ยบจะมีหน้าตาเย่อหยิ่ง สายตาดูถูก คางชี้หน้าคนอื่น แต่เพราะได้อยู่ด้วยกัน เรียนด้วยกัน ทุกคนจึงรู้ว่าสีหน้าพวกนั้นเขาไม่ได้ตั้งใจทำ ทุกครั้งที่มีคนหาว่าหยิ่ง กระเจี๊ยบจะพูดอย่างละเหี่ยใจว่า
'หน้าของกูเป็นแบบนี้ตั้งแต่เกิดนี่หว่า จะให้กูทำง๊ายยย'
ทุกคนเข้าใจเขาดี ดังนั้นไม่แปลกเลยที่ทั้งห้องจะยกให้กระเจี๊ยบเป็นหัวหน้าห้อง เพราะนอกจากหน้าตาหยิ่งๆ แล้ว กระเจี๊ยบก็ไม่มีข้อบกพร่องใดๆ ทั้งเรียนเก่ง มีความรับผิดชอบสูง เอาจริงเอาจัง หน้าตาก็พอจัดได้ว่าน่ารัก ตัวสูงถึงจะซีดไปนิด ที่สำคัญคือ เวลาจริงจังขึ้นมากระเจี๊ยบจะมีไออัมหิตแผ่ซ่านออกมาทำให้ทุกคนต้องตั้งใจฟัง
จริงๆ แล้วเพื่อนๆ เลิกล้อกระเจี๊ยบเรื่องชื่อไปตั้งนานแล้ว มีแต่จัมโบ้คนเดียวที่กัดไม่ปล่อย
"เราอยู่สีไร ?" หมิวกะเทยประจำห้องร้องถาม
"สีแหบ!" เพื่อนตะโกนเป็นลูกคู่ ทั้งห้องฮาครืน มีแค่กระต่ายน้อยที่โดนพี่เสือกับฝนเอานิ้วอุดหู พี่เสือตวัดสายตาโหดเหี้ยมไปมองรองหัวหน้าห้อง
"อีห่าหมิว! มึงอย่าลืมว่าห้องเรามีเด็กอยู่ด้วย!" แดน รองหัวหน้าห้องด่าก่อนจะรีบอธิบายต่อ
"สีแดง! ร่วมกับห้อง 7 ทุกชั้น"
"แล้วไงต่อ ?"
"พวกพี่ม.5 เค้าขอแรงมา เย็นๆ เค้าจะมาคัดตัวนักกีฬากับลีด" ทุกคนพยักหน้าหงึกหงัก
เย็นวันนั้น รุ่นพี่ม.5/7 ทั้งหญิงและชายมาที่ชั้นเรียนของเด็กๆ เพื่อมาชี้แจง กระเจี๊ยบรีบควบคุมสถานการณ์ก่อนที่เพื่อนๆ ในห้องจะเผ่นกลับบ้าน
"พวกมึงงง! อยู่ก่อน!"
"อีเจี๊ยว! กูจะไปให้นมลูก!" พวกสาวๆ ประเภทสองของห้องทำหน้าทะเล้นตอบ กระเจี๊ยบได้แต่ถอนหายใจและไปนั่งที่เดิม ก่อนตอบปลงๆ
"กูเหนื่อยละ พวกมึงจะไปไหนก็ไปเถอะ"
"ว๊ายย พี่เจี๊ยวววว น้องขอโทษค่ะ มเหสีซ้ายไปปรนนิบัติซิ!" หมิว หัวหน้ากะเทยหัวเราะ พลางสั่งเพื่อนให้ไปกระแซะหัวหน้าห้อง
กระต่ายน้อยหัวเราะในความทะเล้นของเพื่อน หมิวเลยหันมาเล่นบ้าง
"กระต่าย! คิดมีชู้มั๊ยลูก ?"
หน้าตาสวยๆ ของน้องเล็กสุดรักสุดหวงของห้องมีแต่ความงุนงง พี่เสือไม่ปล่อยให้เพื่อนเฉลยรีบมองหน้ากะเทยทะเล้นให้เงียบลง หมิวเลยเบ้ปากใส่เพื่อน
ไม่นานนัก รุ่นพี่ก็ทยอยกันเข้ามา กระต่ายร้องอย่างดีใจ
"พี่หนูจิ๊บ!"
พี่สาวยิ้มให้อย่างใจดีตอบรับ ก่อนปรี่มาคว้าแขนคนตัวเล็ก "นี่แหละ ลีด!"
กระต่ายน้อยมองอย่างตกใจ ดวงตากลมโตตื่นๆ เหมือนกระต่ายขี้ตกใจ
"พี่หนูจิ๊บ ถามกระต่ายก่อนสิครับ" พี่เสือเตือนเหนื่อยๆ รู้ตั้งแต่แรกแล้วว่าพี่สาวอยู่ม.5/7 ถ้าเป็นคนอื่นพี่เสือคงโหดใส่ แต่นี่เป็นพี่หนูจิ๊บ พี่ชายจำวีรกรรมเมื่อตอนเด็กๆ ได้ดี
พี่สาวไม่สนใจ รีบตะโกนบอกเพื่อนผู้หญิงที่กำลังกล่อมหลินหลิน เด็กที่สวยที่สุดในห้องให้ไปเป็นเชียร์ลีดเดอร์อยู่ "ได้คนนึงละ! จิรนันท์!"
"เว๊ยย น่ารักอ๊ะมึงงงง" เพื่อนๆ เงยหน้าขึ้นมามอง รุ่นพี่ผู้ชายที่กำลังสนใจหลินหลินอยู่ก็หันมาด้วย สอางค์สาบานด้วยนักเรียนเกียรตินิยมเลยว่าทุกคนมีประกายตื่นเต้นเหมือนเจอขุมทรัพย์
"ชื่ออะไรคร้าบบบ"
"น่ารักมากกกกก"
"มีแฟนยัง ?"
พี่เสือคำรามฮึ่มฮั่ม พี่หนูจิ๊บโบกมือยิ้มร่า ดับฝันหนุ่มน้อยทั้งหลาย "เสียใจ! นี่เป็นผู้ชาย!" ว่าพลางอุ้มเอวบางให้ลุกขึ้น กระต่ายตัวจ้อยถูกบังคับยืนอย่างงงๆ
"เหวอออออ"
"เฮ้ย!"
"นี่กระต่ายใช่ไหม ??"
"กูไม่เชื่อ!"
พี่หนูจิ๊บยิ้มอย่างสะใจ หัวเราะเหมือนตัวร้ายในละครทีวี "เป็นไง ? ชายทั้งแท่งโว้ย!"
"ชายกูก็เอา!" เพื่อนสาวไม่เกรงกลัวกับสายดุร้ายของฝาแฝด ทันทีที่ทุกคนรู้ว่าเป็นกระต่ายที่โด่งดัง หนุ่มๆ หลายคนก็เงียบกริบ ไม่อยากมีเรื่องกับรุ่นน้องตัวยักษ์ หน้าโหดขี้หวงที่นั่งใกล้ๆ หรอก
"แต่งหญิงแล้วแม่งงง น่ารักแน่ๆ"
"เชื่อกู สวยหยาดเยิ้มเลย" พี่หนูจิ๊บรับประกันเหมือนแม่เล้าขายเด็กในสังกัด
ใบหน้าหวานของรุ่นน้องซีดเผือก "ตะ... ต้องแต่งหญิงด้วยเหรอครับ ?"
"หนูจะแต่งชายเหรอ ?" เพื่อนพี่หนูจิ๊บพากันร้องเสียงหลง "อย่าเลยลูก! เสียของ!"
กระต่ายกลืนน้ำลายเอื๊อก หันไปมองพี่ชายอย่างขอความช่วยเหลือ
"พี่หนูจิ๊บถามกระต่ายก่อน" พี่เสือยื่นมาขวางสุดที่รักออกจากอุ้งมือมาร
พี่สาวเลิกคิ้ว จ้องตากระต่ายเขม็ง เล่นเอาน้องเล็กผวาสายตาจิกกัดที่เหมือนป้านกอย่างกับแกะ
"ก็...ได้ครับ" เสียงหวานเผลอตอบรับด้วยบรรยากาศกดดัน
"เยส!" พี่หนูจิ๊บหัวเราะอย่างมีชัย จดชื่อลงกระดาษยิกๆ ส่วนกระต่ายที่รู้ตัวว่าหลุดออกปากได้แต่ตะครุุบปากตัวเอง ทำหน้าเหมือนจะร้องไห้ เดือดร้อนพี่ชายต้องเข้าโอ๋
เสร็จจากกระต่ายแล้ว พี่หนูจิ๊บก็วนรอบห้องหาเหยื่อต่อไป
"น้อง!" เพื่อนพี่หนูจิ๊บคว้าหมับให้ที่ลูกโป่ง "มาเป็นของพี่... เอ๊ย... เป็นหลีดมะ ?"
ลูกโป่งเบิกตากว้าง ยกมือขึ้นไหว้ปะหลกๆ "อย่าเลยพี่ ผมมาดแมนแฮนซั่ม แต่งหญิงไปก็ไม่ขึ้นนน"
"ใส่กางเกงก็ได้มะ!" พี่หนูจิ๊บผสมโรง
ลูกโป่งรีบมองหาตัวช่วย เพื่อนรักตัวดีอย่างสอางค์ก็ทำหน้าเหรอหรา ฝนรีบลงชื่อทำสแตนด์ จัมโบ้ได้แต่หัวเราะเยาะ
"ฮือออ อย่าเลยฮะ"
"มาเถอะนะน้องนะ" เสียงล่อลวงมาก ลูกโป่งครางในใจ พี่ๆ ก็สวยใสกันดีหรอก แต่ทำไมตอนนี้น่ากลัวกันจังวะ
"อย่าเล้ยยยยยย"
"มาเถ๊อะะะะะะะ เพื่อนชื่ออะไรครับ ?" หันไปถามเพื่อนข้างๆ
"รณ..." จัมโบ้ตีหน้าซื่อตอบ
"อีเหี้ยโบ้!" ลูกโป่งจะร้องไห้ ในที่สุดก็ต้องยอมแพ้ จัมโบ้เลยได้แต่ตบไหล่เพื่อนเบาๆ อย่างปลอบใจ
"เออ ไม่เป็นไรหรอกมึง... คิดในแง่ดี มีแต่สาวๆ นะมึง"
ได้ยินแค่นี้ลูกโป่งก็ตาตั้ง ยิ้มแป้น สอางค์เหมือนเห็นหูกับหางกระดิก
"หลินหลินก็เป็นลีดนะ" จัมโบ้รีบเสริม ช่วยเหลือเพื่อนสุดฤทธิ์ ลูกโป่งท่าทางตื่นเต้น พอดีกับรุ่นพี่ชายที่กำลังจีบหลินหลินส่งเสียงร้องมา
"อะไรนะครับ!?"
"หลินหลินมีแฟนแล้วค่ะ" หลินหลินปฏิเสธรุ่นพี่เสียงหวาน ยิ้มตาหยี
"ใครครับ!? ห้องไหน!" ทั้งห้องหันไปสนใจดาวประจำห้องทันที เสียงจอแจเงียบลงเหมือนโดนสาป
หลินหลินอมยิ้ม ตอบฉะฉาน "อยู่โรงเรียนสตรีค่ะ"
"ฮะ!.... โรงเรียนสตรี" ลูกโป่งทวนคำ
กระต่ายฟังตื่นๆ รีบหันไปให้พี่ชายแปล แต่เสียงหวานๆ ดังคับห้องเสียก่อน
"หลินหลินชอบผู้หญิงค่ะ!"
กระต่ายกระจ่างแล้ว พอหันกลับมาหาเพื่อน ก็พบกับลูกโป่งนั่งซึมอยู่ริมห้อง
"สมน้ำหน้า" ถึงปากจะว่าอย่างนั้นแต่สอางค์ก็ถอนหายใจ ก่อนลุกไปปลอบเพื่อนรัก
ฝนกับจัมโบ้ระเบิดเสียงหัวเราะไม่อายใคร ขนาดพี่เสือยังยิ้มมุมปากอย่างขำขัน
สรุปว่าวันนั้น พี่เสือลงชื่อเป็นนักกีฬาบาสเกตบอลและฟุตบอล ส่วนจัมโบ้คำนวนเรื่องสาวๆ เลยลงหลายชนิด ทั้งตะกร้อ เปตอง บาสเกตบอล ฟุตบอล จนฝนอดค่อนไม่ได้
"นี่ถ้ามีรีรีข้าวสารมึงคงด้วยใช่มะ ?"
"กูเป็นแชมป์นะ มึงไม่รู้เหรอ" จัมโบ้ตอบพลางยืดอกอย่างภูมิใจ
สอางค์ถูกดึงตัวไปแข่งวิชาการประจำภาคการศึกษาเลยรอดตัว ฝนก็รีบลงชื่อเป็นฝ่ายเสิร์ฟน้ำและทำสแตนด์ เหลือแต่กระต่ายกับลูกโป่งที่โดนบังคับลงเป็นเชียร์ลีดเดอร์
แต่ถึงอย่างไรก็มีกีฬาชนิดเดียวที่จัมโบ้ลงไม่ได้ เพราะหมิวจิกตารออยู่แล้ว
"วอลเลย์เป็นกีฬาประจำชาติกะเทย! หุบตูดไปเลยอีโบ้! ถ้ามึงไม่อยากมีผัว!" เล่นพูดอย่างนี้จัมโบ้หรือจะกล้า...
...แต่ที่ทุกคนตกใจที่สุดคือ พี่แตน รุ่นพี่สุดสวยเพื่อนซี้พี่หนูจิ๊บคว้าแขนหัวหน้าห้องหมับ ยิ้มสังหาร
"น้องชื่ออะไรจ๊ะ ?"
"การันต์ฮะ" กระเจี๊ยบตอบ งงยิ่งกว่าหมางง
พี่แตนหัวเราะเสียงใส คล้ายเสียงนางมาร "ได้ลีดอีกคนแล้วหนูจิ๊บ"
พี่หนูจิ๊บหัวเราะเป็นลูกคู่ จดชื่อยิกๆ
เพื่อนๆ ได้แต่มอง อ้าปากค้าง หัวหน้าห้องหน้าตี๋ๆ จืดๆ ใส่แว่น ตัวผอมเก้งก้าง ผิวเหลืองๆ ซีดๆ เนี่ยนะ ?
"คะ.... คือ... ผม ผม.... เป็นหัวหน้..." กำลังจะตอบว่าเป็นหัวหน้าห้องด้วย หัวหน้าชั้นปีด้วย ทำให้ไม่มีเวลาซ้อม แต่ข้อความเหล่านี้กลับไปไม่ถึงรุ่นพี่ เพราะเสียงตะคอกจากด้านหลังห้องดังขึ้นมาเสียก่อน
"มันเป็นลูคิเมียนะพี่!" จัมโบ้ยืนขึ้น หน้าตาถมึงทึง "แถมผอมแห้งแรงน้อยแบบนี้ เต้นไปก็เสียลูกกะตา!"
กระเจี๊ยบหัวเราะแหะๆ ไม่ด่ากลับเหมือนทุกที รีบคว้าโอกาสนี้ตอบ "ผมหน้าตาทุเรศทุรังแบบนี้ อย่าเลยฮะ"
พี่แตนคนงามเลิกคิ้วน้อยๆ ก่อนหัวเราะเสียงแหลม "แล้วน้องเป็นอะไรกับน้องการันต์คะ ?"
จัมโบ้อึกอัก ส่ายหน้าตอบละล่ำละลัก "ปะ... เปล่าฮะ ผม ผม... แค่สงสารรุ่นพี่ เอ่อ... เอ่อ... เอามันไปก็เสียเวลา..."
"งั้นเหรอคะ ?" พี่แตนยิ้ม เดินเข้าไปตบบ่าจัมโบ้เบาๆ ก่อนกระซิบข้างหูบางอย่าง ทั้งห้องเงียบกริบ จัมโบ้อ้าปากค้าง ก่อนใบหน้าเป็นสีแดงซ่าน... แล้วเปลี่ยนเป็นซีด....
"โอเคนะคะ ?"
จัมโบ้หายใจไม่ทั่วท้อง ส่ายหน้าหวือ
พี่แตนไม่สนใจ คว้ารายชื่อแล้วออกจากห้องไป ไม่วายหันกลับมาสั่งสามหนุ่มเชียร์ลีดเดอร์ประจำห้อง "น้องกระเจี๊ยบ ลูกโป่ง กระต่ายคะ พรุ่งนี้อย่าลืมไปซ้อมนะคะ"
จัมโบ้อ้าปากค้างพะงาบๆ ใบหน้าเป็นสีขาวซีดสลับกับแดง
กระต่ายถูกพี่ชายอุ้มไปส่งที่โรงอาหาร 3 ทุกเย็น ยกเว้นวันที่มีเรียนพิเศษ รุ่นพี่สาวๆ ใจดีกับกระต่ายมาก ชอบเลี้ยงขนม บางคนก็เอารูปผู้ชายในโทรศัพท์มาให้ดู
พี่เสือยิ่งหวงกระต่ายหนักกว่าเดิม เพราะไอ้หนุ่มๆ ชั้นอื่นๆ ชอบมาทำทีเดินผ่านโรงอาหารแล้วมาส่องกระต่ายประจำ ทั้งๆ ที่สาวๆ เชียร์ลีดเดอร์มีแต่น่ารักๆ ทั้งนั้น!
พี่ชายเองนอกจากจะแสดงความเป็นเจ้าของโดยการอุ้มน้องไปส่งแล้ว ยังมีโอบเอว กอดเจ้าตัวเล็กโชว์รุ่นพี่ด้วย หนำซ้ำยังกำชับหน้าโหดกับพี่หนูจิ๊บและพี่แตนไว้
"ดูแลต่ายดีๆ นะฮะ"
พี่แตนหัวเราะขลุกในลำคอ "จากอะไร ?"
พี่เสือเข่นเขี้ยว "จากผู้ชาย..."
พี่หนูจิ๊บส่งเสียงร้องเฮอะเบาๆ "จากเมียเก่าแกละมั้งเสือ ?"
พี่ชายเลิกคิ้ว "พวกนั้นน่ะเหรอ ?"
"แกไม่รับเป็นเมีย ฟันดะแล้วทิ้ง.... แกไม่สนใจ ใช่ว่าพวกนั้นมันจะไม่สนใจนะ"
ไม่ใช่แค่คิ้วคมที่ขมวดแล้ว เสียงลอดไรฟันยังเหมือนเสียงคำราม "ใคร...? กล้า...."
"ถ้ามันรวมหัวกัน คงมาลงที่กระต่าย" ชื่อเสียพี่เสือดังกระฉ่อน ขนาดพี่แตนยังรู้เลย รุ่นพี่สาวส่ายหน้าเอือมๆ
"พี่กับหนูจิ๊บจะกันไว้ให้เท่าที่ทำได้ ที่เหลือ..."
"ผมจัดการเอง" พี่เสือตอบเสียงขรึม นิ่ง หากดวงตาวับวาวโหดเหี้ยม
____
ขอบคุณที่รอกันนะคะ :katai5: มาแล้ววว ดิชั้นของกราบงามๆ ทีหนึ่ง
-
แปะ :hao6:
------------------------------------------------------------------------------------
:z13: ขอจิ้มทีนะคะ คิดถึงมาก กอดที (กอดกระต่าย)
พี่เสือจะจัดการกับผมที่ตัวผูกทิ้งไว้ยังไงเน้อ
อยากเห้นน้องต่ายตอนใมส่ชุดเชียร์จัง
ฟังธง เบาๆ จังโบ้ชอบกระเจี๊ยบใช่ไมหคะ :z2: :z2: :z2: อ่ะเชียร์ๆ
พี่หนูจิ๊บ น่ารัก ><
รอตอนต่อไปค่า เย่เย่ :mew1:
-
กรี๊ดน้องต่ายน้อยน่ารัก พี่เสือ แกต้องทำใจหน่อยน้อยน่ารัก
-
สั้นเกิ๊นไม่หายคิดถึงเลย
-
ในที่สุดก็มาแล้ววว :oni1: :oni1: :oni1:
-
คิดเรื่องนี้ที่ซู้ดดดดดดดดดดดดด :katai5: :katai5:
-
พี่เสือเครียด่วน ๆ นะ อย่าให้ใครมาทำไรต่ายน้อย
เดียวเสียชื่อ ซามูไรพ่อลูกอ่อนหมด
-
:z2: :z2: :z2: :z2:เย้ๆๆๆๆๆพี่เลือกับน้องต่ายมาแล้ว :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
-
ความหวงของพี่เสือไม่ลดลงเลย
ม่แต่เพิ่มขึ้นทุกที เอิ๊กๆ :laugh:
-
กีฬาสีคงสนุกน่าดู 5555
ว่าแต่อิพี่เสือ... แกไปจัดการบรรดาเมียเก่าแกด้วยนะ เดี๋ยวความซวยมันจะตกที่น้องต่าย
-
จัมโบ้ชอบกระเจี๊ยบ จัมโบ้ชอบกระเจี๊ยบ จัมโบ้ชอบกระเจี๊ยบ จัมโบ้ชอบกระเจี๊ยบ จัมโบ้ชอบกระเจี๊ยบ
จัมโบ้ชอบกระเจี๊ยบ จัมโบ้ชอบกระเจี๊ยบ จัมโบ้ชอบกระเจี๊ยบ จัมโบ้ชอบกระเจี๊ยบ //ล้อแบบเด็กมอต้น
:กอด1:
-
ต่ายน้อยคงเป็นลีดที่น่ารักสุดๆ สาธุขอให้กรรมตามพี่เสือทันทีเถอะให้บรรดาผญ.ของพี่เสือมาวีนกับกระต่าย กระต่ายจะได้รู้เรื่องกับเค้าซักที อยากจะเห็นอิพี่เสือดราม่าเสียใจเจียนตายเต็มทนแล้ว :katai2-1: :katai2-1:
-
พี่เสือน้องต่ายมาแล้ว :mc4:
:mew1: :mew1:
-
กระเจี๊ยบเป็นลูคีเมีย ใกล้เสียชีวิต 5555 โทษนะคะ อันนี้ฮาสุดๆ
ว่าแต่จะมาคู่โบ้ป่ะเนี่ย แหม่งๆอยู่ อิอิ
กลัวว่านางร้ายจะรวมหัวกันเร็วๆนี้ กลัวจุง :ling1:
-
เย้ ในที่สุดก็มาต่อซักที ขออีกซักตอนสองตอนจิ +_+
-
หุหุหุ
-
:hao3: o13
-
เย้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ :o8:
น้องต่ายน่ารักทุกตอนอ่ะ :impress2:
กอดๆ :กอด1: :L2:
-
เค้ารู้สึกกลัวพี่เสือขึ้นมานิดนึงแล้วล่ะ พี่เสือน่ากลัว :sad4:
ส่วนจัมโบ้เอ็ะยังไง 555จะแอบซึน รึพ่อหนุ่มน้อย :hao3:
-
บรรยายอารมณ์ตัวไม่ถูกเลยคร้า!!!!!!
สวดยอดไปเลยลูกเพ่
o13 o13 o13
[attachment deleted by admin]
-
กีฬาสีครั้งนี้น่าสนุกจริง ๆ
-
อีพี่เสือโฉด กรรมจะมาตกกับต่ายน้อยมั่ยยยย
-
พี่เสือองค์พร้อมลงแล้ว
-
เอาแล้วเว้ยยยยย
เนื้อคู่จัมโบ้กำเนิดแล้ว!
นี่เพิ่งรู้ว่าพี่หนูจิ๊บอยู่ร่วมโรงเรียนกันด้วย
อยู่มาปีหนึ่งแล้วไม่เคยได้ออกโรง
ค่าตัวไม่จ่ายพี่หนูจิ๊บไม่แสดงสินะ! ๕๕๕
แอบหวั่นๆดราม่าจะคัมแบ็ค...
-
กระต่ายเป็หลีด ต้องน่ารักมากแน่ๆเลย
แต่พี่เสือคงปวดหัวมากขึ้นกว่าเดิมอีกสามเท่าเพราะเป็นการเปิดตัวน้องต่อหน้าสาธารณะ
-
:sad4: :sad4: มาแล้วโว๊ยยยยยยยยยยยย
-
กระต่าย กระต่าย กระต่าย :hao6: :mew1: :hao6: :mew1:
-
อุกี๊ซซซซซซซ ตอนใหม่ๆๆๆๆๆๆๆๆ :katai4:
อ่านแล้วกรีดร้อง ต่ายน้อยต้องน่ารักฝุดๆ เวลาแต่งหญิงแน่ๆ 5555+ :hao6:
-
อยากเห็นน้องกระต่ายในชุดลีด วี้ดวิ้ว~~
คงน่ารัก จิ้มลิ้ม สวยกว่าผู้หญิงทุกนาง
และทำเอาพวกผู้ชายน้ำลายสอแน่ๆ
งานหนักแน่พี่เสือคราวนี้ หุหุ~
กรี๊ดดดดดด อยากอ่านต่อแล้วง่า
-
กรี๊ดดดด มโนภาพล่วงหน้าต่ายกับโป่ง
แถมเปิดตัวน้องหลินหลินแร๊งแรง นางมาจากเรื่องฮอร์โมนหรือเปล่า อิอิ
/ล่อลวง aimer ไปทานซิสเลอร์หลังสอบและลงตอนใหม่เสร็จ
-
5555+.... รอลุ้นคู่หัวหน้า นิสัยเด็กนะเอ็ง.....กร๊าก!!!!!
-
น้องกระต่ายของพี่(เสือ) คิดถึงจัง มาให้กอดสักที :กอด1:
อยู่นิ่งๆก็เป็นข่าวแล้วนะ นี่โดนจับมาเป็นลีดฯอีก สนุกแน่
แต่ก็ยังดีที่มีลูกโป่งติดสอยห้อยตามมาด้วย แถมพี่หนูจิ๊บด้วย
แต่นาทีนี้ผู้หญิงน่ากลัวกว่าผู้ชายอีกนะพี่เสือ ระวังเถอะ
ยังไงก็ได้อย่าให้น้องสะเทือนใจก็พอ :hao3:
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ :L2:
-
พี่เค้ากระซิบอะไรกับจัมโบ้อ่ะ ถึงได้มีอาการแบบนั้น :mew4:
-
อุ๊ตะ นึกว่าตาฝาดในที่สุดน้องต่ายก็มา :mc4:
เหอะ เหอะ อิพี่เสือทำเรื่องให้น้องอีกแล้ว :serius2:
-
กระต่ายโโนจัดหนักแน่
เพราะ บรรดาเมียๆ พี่เสือ
แบบนี้กระต่ายก็เป็น เมียน้อยป่ะ มาทีหลัง 555
-
คิดถึงงงงงงงงงงง
ได้อ่านตอนถึงกะ :heaven
-
พี่เสือหวงออกนอกหน้ามากขึ้นทุกที
น้องต่ายน้อยน่ารักขึ้นทุกวัน
ม.2 นี่ขบดังเผ๊าะอร่อยจัง
:mew1:
บวกและเป็ด
แอบสั้นยังไม่หายคิดถึงเลยง่ะ
เปเปอร์ยังแดงอยู่มั้ย เป็นกำลังใจนะ
-
พี่เสือเคลียร์กิ๊กเก่าให้หมด อย่าให้ใครมาทำร้ายได้
สงสารน้องต่ายที่ไม่รู้เรื่องด้วยเลย
น้องต่ายเป็นลีด พร้อมทั้ง ลูกโป่ง และกระเจี๊ยบ
ทั้งสามคนออร่าความงามออกแน่
-
ลีดชายสามคนในห้อง คือเคะสามคนในห้อง คึคึ
น้องต่าย-พี่เสือ
กระเจี๊ยบ-จัมโบ้
ลูกโป่ง-???
ว่าแต่พี่เสือรีบๆ ไปเครียดกับบรรดาเมียน้อยทั้งหลายนะ
ถ้าทำน้องต่ายที่น่ารักของแม่เสียใจนี่ น่าดู!!!
-
o13 น้องต่ายเป็นลีด หนุ่มตรึมแน่ๆ5555
-
พี่เสือต้องปกป้องน้องให้ได้นะ
-
เห็นมะ พี่เสือ ทำเรื่องไว้ ก็เลยมาตกที่น้องกระต่ายแทน
คราวนี้เห็นรึยังจ๊ะ อย่าทำอีกนะ
-
อ่านเรื่องนี้เพราะน้องต่ายเลยจริงๆ นะเนี้ย
ช่างเป็นเด็กน่ารักบริสุทธิ์ไร้เดียงสาจริงๆ
เอ เรื่องเมียเก่า(เสือคงไม่คิดว่าเป็นเมีย)
เหมือนส่งสัญญาณอะไรบางอย่าง
-
น้องต่ายน้อย :mew1:
+1และเป็ด
-
พี่เสือจะจัดการบรรดาเมียเก่าได้มั้ยเนี่ย
แต่ว่านะ
จัมโบ้ กับกระ เอ๊ยการันต์คุ่กันป่ะเนี่ย^^
-
น้องต่ายเป็นเชียร์ลีดเดอร์ด้วยอ๊ะ คงน่ารักมากมาย อยากไปงานกีฬาสีด้วยจังเลย :impress2:
ตอนมัธยมก็เคยเป็นครั้งหนึ่ง มันเหนื่อยมากเลยนะคะ ปวดแขนไปหมดเลย น้องต่ายสู้ๆนะ :ped149:
-
คิดถึงจังหายไปนานเลย ดีใจที่มาต่อ :katai1: แต่น้อยจังเลยอะ เขาอยากอ่านอีก
-
อยากเห็นลีดไวจังเลยย
ใครแกล้งกระต่าย เสือกระทืบแม่งเลย ฮ๋าๆๆ
โบ้ชอบกระเจี๊ยบแง่มๆ
-
อย่าให้ใครมาทำร้ายกระต่ายนะะะะะ
อยากรู้พี่แตนคุยอะไรกับจัมโบ้
-
อัพแร้ว เย้ๆ
น้องต่ายเปนฟกลีดด้วยอ่า อยากเหน >\\\\\<
ส่าวนเสือยังโหดเหมือนเดิม ไม่รู้ตอยหน้า เสือจะขย้ำใคร =_=
-
น้องต่ายน่ารัก
-
น้องต่ายมาแว้ว :katai2-1: :katai2-1: กลับมาถึงก้ได้รับรังสีอำมหิตจากพี่เสือทันทีเลย น่ากลัวมั๊กๆๆ :fire: :fire:
-
กรี๊ด!!!!! น้องต่ายได้เป็นลีดอยากเห็นอ่ะ
เอ๊ะ จัมโบ้กับกระเจี๊ยบมีอะไรในก่อไผ่ไหมนะ อิอิ
-
ห้ามใครมาทำอะไรน้องต่ายนะถ้าทำละก็พี่เสือจัดเลย
-
โอ้ออออ ใช้เวลา2วันถึงตามทัน แต่ว่ากำลังเพลินๆอยู่ พอดูอีกที ป่ะ!
หมดสะล่ะ ผมชอบมากเลยครับ อ่านแล้วสบายๆ เพลินๆ บวกน่ารัก
แต่เมื่อคืน พออ่านถึงตอนพี่เสือฟันดะแล้ว... อึ้งอ่ะ แถมรู้สึกทรมานไงก็ไม่รู้
พออ่านจบตอนนั้นปุบ ก็ปิดเครื่องนอนเลย ก็เข้าใจนะว่าพระเอกหลายๆเรื่อง
เคยผ่านเรื่องพวกนี้ แต่พอมาเจอพี่เสือที่ฉากกะผู้หญิงแล้วช็อกซีนีม่า เฮ้อ~~ สงสารทั้งผู้หญิงทั้งหลายแล้วก็น้องต่าย
ตอนหน้าคงประมาณว่า นี่ๆเธอ น้องของเสือใช่มั๊ย พี่เป็นเมียเขานะ
ถ้าประมาณนี้ ขอสามคำ ' ชัก ดิ้น ตาย '
-
ว่าแล้วเชียว..เรื่องเลวๆที่ไอ้พี่เสือมันทำไว้
สุดท้ายมีแววว่าคนที่รับเคราะห์คือ..น้องต่าย
เซ็งจริงๆ :beat:
-
จัมโบ้กระเจี๊ยบ คู่ซึน 5555555555 :o8:
น้องๆเริ่มโต เนื้อเรื่องเริ่มเข้มข้น อิอิ
-
พี่เสือก็น้อ ไปทำเรื่องไว้ไมแต่แรก
-
น้องต่ายน่ารัก น่ารักอ่าา อยากได้มาอยู่บ้านจัง พี่เสือจะยอมไหมเนี้ย :hao6:
-
น้องต่ายจะรอดมั้ยเนี่ย??
-
เข้ามารอจ้า :hao7:
-
เข้าโหมดดาร์กแล้วพี่เสือ
-
คิดถึงนะ
ใจเย็นๆ
เป็นกำลังใจให้
กดบวดรอ :mew1:
-
ว่าแล้วเชียว โฮะๆๆๆ ถ้าอดีตสาวของเสือเอามาลงที่กระต่าย เสือเต้นแน่
-
ฮันแน่!! โบ้ชอบกระเจี๊ยว เอ้ยย กระเจี๊ยบใช่ไหมล่าาาา คึคึคึ :hao3:
ปากก็ว่างั้นงี้ ที่จริงในใจก็แอบหวงอยู่ กิ้วๆๆ
พี่เสือก็น้า.. :เฮ้อ: ว่าแล้วว่านิสัยเสียมันต้องมีเรื่องตามมาจริงๆ ต่อให้ฝึกปรือฝีมือ(?)ไว้กินกระต่ายก็เหอะ แต่ทำแบบนี้น้องต้องเสียใจมากแน่ๆ เลิกเจ้าชู้ให้ได้เหมือนเลิกบุหรี่เถ๊อะ
อยู่ในช่วงสอบแต่ขอแว้บมาเติมกำลังใจกับนิยายน่ารักๆหน่อยนะคะ :กอด1:
-
เดี๋ยวหัวหน้าห้องสวยขึ้นมาจะหาว่าเจ๊ไม่เตือนนะโบ้ อิอิ (ส่อแววว่าแกคือทายาทต่อจากพี่เสือ 5555)
รวมเล่มๆๆๆ ฮู๊เร้!!!
-
35. พี่เสือ น้องกระต่ายกับกีฬาสี 2
พี่เสืออยากไปเกาะขอบสนามดูกระต่ายน้อยเริงระบำ... ไม่ใช่สิ... ซ้อมเชียร์ต่างหาก แต่รุ่นพี่ม.5 ตัวยักษ์ที่ชื่อฟงมาลากคอไปซ้อมทุกเย็น
"ไอ้ฟง! ไอ้ห่าเสือหายอีกละ!" แถวโรงยิมมักจะได้ยินเสียงนี้ประจำ
"ไอ้โบ้! เพื่อนมึงไปไหน!" พี่ฟง กัปตันทีมสีแดง ควบตำแหน่งกัปตันทีมนักกีฬาบาสเกตบอลโรงเรียนด้วยตะโกนถามจัมโบ้ รุ่นน้องร่างใหญ่ที่กำลังยืนหน้าบูดหน้ามือถือเลยตะโกนกลับตามประสาหนุ่มชมรมกีฬาว่า
"ไปหาเมีย!"
"เมียไหน!" ทั้งโรงยิมหันมาขวับ เรื่องพี่เสือน้องกระต่ายเป็นที่เลื่องลือก็จริง แต่คนจะกล้าเข้าไปตอแยพี่เสือมีแค่ไม่กี่คน หนึ่งในนั้นก็เป็นกัปตันทีมร่างยักษ์ สูงทะมึนกว่า 180 เซนติเมตรเนี่ยแหละ พี่ฟงสะดุดตาพี่เสือตั้งแต่พี่เสือเข้าชมรมใหม่ๆ แล้ว แต่เข้าได้ไม่กี่เดือนก็ลาออก โดยที่กัปตันทีมยังไม่ทันจะสั่งอะไรสักนิด
"ฟง" เสียงหวานพร้อมรอยยิ้มหวานเชือดใจจากกัปตันทีมเรียกพลางกระดิกนิ้ว คนพูดเป็นเด็ก...หนุ่มร่างเพรียว สูงโปร่ง ไว้ผมค่อนข้างยาวปรกใบหน้า จนสามารถมัดเป็นจุกเล็กๆ ตรงท้ายทอยได้ ใบหน้าคม ดวงตาเรียว ผิวนวลเนียนสีน้ำผึ้ง หากเหนือฟ้ายังมีฟ้า เหนือพี่เสือยังมีพี่ฟง และเหนือพี่ฟงก็ยังมีผู้ชายคนนี้.... ผู้อยู่สูงสุดของพีระมิด ผู้เป็นผู้จัดการทีมและผู้จัดการชีวิตของกัปตันทีม
"บอกแล้วใช่ไหมว่าอย่าตะโกน ?"
ร่างสูงทะมึนของพี่ฟงหงอ จ๋อยสนิท จากที่เดินกร่างรอบโรงยิมเป็นลู่ไหล่เหมือนหมาหงอย "แกง.... ฟงทำตามหน้าที่"
บรรดาลูกทีมเบ้ปาก ทีกับคนอื่นล่ะตะโกนปาวๆ กับคนตัวบางนี่ว่านrอนสอนง่ายเป็นเด็กอนุบาลเชี๊ยะ!
นิ้วเรียวสีน้ำผึ้งของคนตัวเล็กแค่บ่ากระดกขึ้นลง รุ่นพี่ตัวยักษ์ยอมเอียงคอลงให้อยู่ในระยะเอื้อมมือ
และแล้วมือสวยของคนสวยตั้งแต่หัวจรดเท้าก็บิดเข้าที่ใบหูของยักษ์ใหญ่อย่างแรง!
"ฟังน้ำแกงไหมครับ ? ฟงยังเชื่อน้ำแกงอยู่ไหม ?" ปากยิ้ม ตาสีน้ำตาลอ่อนหวานเยิ้ม แต่มือนี่สิบิดขึ้นบิดลง เจ้าตัวยักษ์ร้องโอดโอยไม่สนใจชื่อเสียงกัปตันทีมแล้ว
"ฟังครับฟัง"
"น้ำแกงว่าไงนะครับ ?"
"โอ๊ยยย เบาครับ... ตอนนี้พักครับ"
"ครับ น้ำแกงให้น้องๆ ไปพัก ฟงมีปัญหาเหรอครับ ?" ริมฝีปากอิ่มจิ้มลิ้มเปล่งเสียงหวานออกเป็นจังหวะตามมือบิด
คนตัวยักษ์ยอมพ่ายแพ้เต็มประตู ครางฮือๆ "ครับ ฟงผิดไปแล้ว"
เห็นภาพผัวเมียละเหี่ยใจแล้ว ลูกทีมได้แต่แอบหัวเราะ เพราะหลังจากพักแล้ว กัปตันทีมจะกลับมา
กร่างเหมือนเดิม พลางส่งยิ้มให้ลูกทีมขรึมๆ และสั่งสอนไปด้วย
"ผัวที่ดี... ต้องเชื่อฟังเมีย จำคำกูไว้!"
และจะมีกระติกน้ำแข็งลอยมาจากฝั่งอัฒจรรย์ ปาลงศีรษะกัปตันทีมได้อย่างแม่นยำ พร้อมเสียงหวานปานน้ำผึ้งเดือนห้าเชือดเฉือนมาว่า
"ปากดีนะครับ..."
พี่เสือไม่สนในเหตการณ์ใดๆ ในโรงยิม เขารีบใช้เวลาพักที่ผู้จัดการทีมมักเจียดให้ไปหาน้องเล็ก สองมือพี่ชายรีบโกยขนมที่ฝากสอางค์กับฝนซื้อไว้ สองสาวสนุกสนานบันเทิงใจกับเรื่องวุ่นๆ ของเขามาก
"หยั่งกะเล่นวิ่งผลัด" ฝนบอก สอางค์รีบโยนถุงขนมให้พี่เสือ แล้วร่างสูงใหญ่เต็มไปด้วยเหงื่อก็วิ่งไปทางโรงอาหารที่ซ้อมเชียร์ลีดเดอร์
ร่างขาวๆ น่ารักๆ ของกระต่ายเต้นดุ๊กดิ๊กอยู่ข้างลูกโป่ง นี่คงโดนทำโทษเหมือนเดิม กระต่ายน้อยไม่เก่งเรื่องจับจังหวะเอาเสียเลย น่าแปลกที่ผู้ชายเก้งก้างอย่างกระเจี๊ยบกลับมีเซนส์เกินคาด
"นี่ ต่าย เต้นงี้นะ" ลูกโป่งสอน พลางเขย่าปอมปอมให้ดูเป็นตัวอย่าง พี่เสือมองเลยผ่านเหมือนอากาศธาตุ บรรดาสาวๆ ทั้งรุ่นพี่และรุ่นน้องพากับแอบชม้อยตามองร่างสูงใหญ่ที่มาบุกดินแดนศักดิ์สิทธิ์ของสาวๆ ทุกวี่ทุกวัน
กระต่ายน้อยถอยออกมา มีสีหน้าหนักใจ "ต้องส่ายก้นด้วยเหรอ..."
"ไม่ต้อง!" พี่ชายตอบแทบให้ พี่หนูจิ๊บแทบลากร่างสูงออกไปไม่ทัน
"พี่จิ๊บ! ตกลงกันแล้วไงว่าไม่มีท่าแบบนี้!" พี่เสือหันไปขู่ฟ่อกับรุ่นพี่ พี่เดียร์ กะเทยสาวรีบปราดเข้ามาสงบศึก
"คือ... ท่านี่เพิ่งเพิ่มมาค่ะน้อง"
"แล้วไง!? นี่ให้คนของผมไปเต้นอะไรแบบนั้น ผมไม่ยอม!" เสียงห้าว ดุจัด มองปราดทั่วทั้งทีมอย่างเอาเรื่อง
"ไม่ได้! ท่านี้เพิ่งสอนไป"
"เสือ! อย่าเรื่องมาก!"
"ผมไม่สน!" พี่ชายด่ากราด คว้าเอวบางมาแอบอก ประหนึ่งแม่ไก่หวงลูกเจี๊ยบ "เอาลูกโป่งไป! อย่ามายุ่งกับกระต่าย!"
เพื่อนสะดุ้งเฮือก นี่อุตส่าห์หนีจากกระโปรงมหาภัยได้แล้วนะ
ทั้งโรงอาหารเงียบสนิท ไม่มีใครทำอะไรถูก พี่หนูจิ๊บได้แต่ถอนหายใจ กระเจี๊ยบที่นั่งหน้าเคร่งอยู่หน้ามือถือชักเห็นท่าไม่ดี กระซิบถามพี่เดียร์
"พี่เดียร์ฮะ ถ้าไม่มีกระต่าย...."
"กระต่ายไม่เต้นก็ได้ แต่ต้องร่วมขบวน ไม่งั้นสีเราแพ้สีอื่นแน่ๆ... ตอนแรกพี่จะเอาไปเป็นดรัมเมเยอร์ แต่พ่อเจ้าประคุณเสือไม่ยอม หาว่าชุดโป๊ พอเป็นลีด ก็โดนด่าอีก กะเทยอยากตาย!" พี่เดียร์ท่าทางจะร้องไห้ กระเจี๊ยบมองดูรุ่นพี่คนอื่นๆ ที่มีสีหน้าไม่ต่างกันแล้วหันกลับมามองเพื่อนร่วมชั้น
จะหวงอะไรขนาดนั้นวะ....
กระเจี๊ยบถอนหายใจอีกทีหนึ่ง ก่อนจะจัดการเคลียร์ปัญหาได้ไวสมกับเป็นหัวหน้าห้อง เขากดโทรศัพท์มือถือ โทรเรียกใครบางคนที่ไม่ค่อยถูกชะตา "เออ กูเอง ห่าโบ้.... เรียกพี่น้ำแกงมาคุยหน่อย"
พี่เสืออาละวาดได้ไม่ถึงสิบนาที เกือบทั้งทีมบาสเกตบอลก็ยกขโยงมาโรงอาหาร จัมโบ้ มาในฐานะเจ้าของโทรศัพท์
พี่น้ำแกงคนสวยประจำทีมมาฐานะผู้เกี่ยวข้องโดยตรง ส่วนพี่ฟง มาในฐานะกัปตันทีมมาเก็บลูกทีมกลับ....และในฐานะสามีพี่น้ำแกง
ส่วนลูกทีมคนอื่นๆ ถือว่ามาพักสายตาดูอะไรสวยๆ งามๆ
ร่างสูงโปร่งของรุ่นพี่ชาย แต่หน้าสวยหวานเดินยิ้มๆ เปล่งประกายเข้ามา จนพี่เดียร์ต้องหยีตามอง
"อีน้ำแกง จะสวยไปไหนวะ"
ร่างในกางเกงวอร์ม เสื้อยืดพอดีตัวนั้นส่งยิ้มให้พี่เดียร์ "พี่เดียร์ฮะ เห็นน้องบอกว่ามีเรื่อง ?"
กะเทยกลอกตา ก่อนเล่าคร่าวๆ ให้ฟัง พี่น้ำแกงปราดมองทีเดียวก็เห็นพี่ชายโอ๋น้องอยู่บนเก้าอี้
คนสวยร่างสูงฟังเรื่องทั้งหมดแล้วพยักหน้า ก่อนจะบอกว่า
"ให้แกงจัดการนะครับ ?"
"เอาสิลูก" พี่เดียร์กุมขมับ
กระต่ายเม้มปากสนิท ไม่อยากทำให้พี่เสือลำบากใจ แต่ก็ไม่อยากทำให้ทุกคนลำบากใจด้วย
เจ้าตัวเล็กเงยหน้ามองรุ่นพี่ผิวสีน้ำผึ้งสวยอย่างรอคอยความหวัง
"กระต่าย ?"
เจ้าตัวน้อยพยักหน้ารับ
"พี่ชื่อน้ำแกงนะครับ" ถ้าไม่มีลงท้าย กระต่ายคงคิดว่าเป็นผู้หญิงแน่ๆ
"สวยจังเลย...." เจ้าตัวเล็กมองตามจนเคลิ้ม ตาคม จมูกโด่งของรุ่นพี่ทำให้กระต่ายน้อยเผลอหลุดออกมา
พี่น้ำแกงหัวเราะ "พี่เป็นผู้จัดการทีม เสือรู้จักพี่แล้วนะ ?"
พี่เสือพยักหน้า ไม่สนใจคนมาใหม่ คำรามกรอดๆ "ถึงเป็นพี่น้ำแกงผมก็ไม่ยอม" เสียงห้วน กร้าวไม่ลดราวาศอกเล่นเอาพี่ฟงแทบกระโจนมาอัด
"งั้นมาตกลงกันดีกว่า.... ลีดกับดรัมเมเยอร์ ต่ายน้อยอยากเป็นอะไร ?"
คนตัวขาวส่ายศีรษะขลาดๆ ไม่อยากเป็นทั้งคู่นี่นา... แต่พอเผชิญกับสายตาคาดหวังของเพื่อนๆ และรุ่นพี่แล้วได้แต่กลืนน้ำลายลงคอ
"ต่ายอย่าไปฟัง...." พี่ชายพยายามดึงร่างเล็กให้ออกจากรัศมี
"เสือ! เรากำลังทำให้น้องลำบากใจนะ!" พี่น้ำแกงดุ แต่ดูไม่ดุร้ายเหมือนพี่ฟง เจ้าตัวถอนหายใจก่อนค่อยๆ สอนอย่างใจเย็น
"กระต่ายน้อย.... ทุกๆ คนต้องการความช่วยเหลือจากหนูนะ ถ้าหนูไม่ถนัดเต้น.... ไปเดินขบวนไหม ?"
"ต่าย!" พี่เสือค้าน แต่พี่น้ำแกงสวนทันทีเหมือนกัน
"เสือ! ถ้ารักน้องจริงต้องปล่อยให้น้องทำในสิ่งที่อยากทำสิ" เสียงหวานขรึมลง ก่อนจะยิ้มอ่อนโยนให้น้องน้อย "เอาล่ะ กระต่าย เลือกเลยครับ เอาที่กระต่ายอยากทำ..... ไม่ต้องกลัวนะ" มือเรียวสวยของพี่น้ำแกงกุมมือขาวบางของน้อง กระต่ายรู้สึกเหมือนมีพลังอะไรบางอย่างที่ทำให้กล้าหาญขึ้นจากมือคู่นั้น
กระต่ายหันไปสบตาพี่เสือ พี่ชายถอนหายใจก่อนยิ้มบางให้....
...รู้ดีว่าพี่น้ำแกงพูดถูก
...แต่มันหึง... หวงคับอก ยามกระต่ายน้อยเต้นดุ๊กดิ๊กน่ารักน่าชังจนอยากเก็บเอาไว้แนบอก กอดจูบแสดงความเป็นเจ้าของจนหนำใจ
ทั้งโรงอาหารเงียบกริบ กระต่ายน้อยประหม่าจนกับความเงียบและทุกสายตาคาดหวังจนต้องวิ่งไปหลบหลังพี่ชาย มือน้อยกำชาย
เสื้อกีฬาของพี่เสือนแน่นจนยับยู่ยี่ กริยาน่ารักน่าเอ็นดูทำให้ทั้งทีมเกือบถอดใจ
แต่แล้วเสียงหวานของเด็กน้อยก็ดังขึ้นเบาๆ
"นะ... หนูเต้นไม่เป็นจ้ะ ถ้า...ถ้า... เดินขบวนจะทำให้พวกพี่ลำบากไหม...."
พี่น้ำแกงยิ้มหน้าบาน "ไม่ลำบากหรอก พี่ฝัน เพื่อนพี่ดูแลขบวนอยู่ มาด้วยกันนะต่ายน้อย"
พี่ชายกัดฟันกรอด เสียงขู่คำรามต่ำๆ ดังขึ้นเหนือศีรษะ ทำให้กระต่ายนึกขึ้นได้ว่าพี่เสือไม่ชอบใจชุด
...พี่เสือบอกว่ามันโป๊... กระต่ายงง เพราะกระต่ายไม่ใช่ผู้หญิงเสียหน่อย จะโป๊ได้ยังไง ?
"เอ่อ... แต่... แต่... ชุด"
"เอางี้ดีไหม ? พี่น้ำแกงจะจัดชุดให้กระต่ายเอง ไม่โป๊มาก" พี่น้ำแกงตะล่อมเด็กน้อยอย่างมืออาชีพ
"แล้ว... พี่เสือ..."
"เสือว่าไง ? ถ้าน้องซ้อมขบวน พี่จะไปเฝ้าให้ ?" รุ่นพี่คนงามเงยหน้าขึ้นมองรุ่นน้องที่คิ้วแทบจะมาชนกันอยู่แล้ว
พี่เสือคิดสะระตะในใจ.... พี่น้ำแกงเป็นคนนำพาทีมไปถูกที่ถูกทางเสมอ ยังไม่เคยเห็นรุ่นพี่คนนี้ทำอะไรทะเล้นเหมือนพี่หนูจิ๊บมาก่อน...
"ก็ได้" น่าจะพอไว้ใจได้
"เฮ้ยยยยยยยยยยยย! แกงของกู!" คนที่เดือดร้อนทนไม่ได้เห็นจะเป็นกัปตันทีมที่ไร้ประโยชน์ พี่ฟงดิ้นเร่าๆ เหมือนเด็ก "ไอ้ห่าเสือ! กล้าดียังไงเอาเมียกูไป!"
ไม่ต้องรอให้น้องตอบอะไร พี่น้ำแกงอายจนหน้าแดง เดินลิ่วๆ ตรงๆ ไปที่กัปตันทีม ยิ้มสังหาร "ว่าไงนะครับ ?"
"ไม่ว่ายังไงก็ไม่ยอม!" กัปตันทีมย้ำ แต่เสียงแผ่วลง ลูกทีมคนอื่นๆ ชักไม่ไว้ใจ เพราะที่ผ่านมาน้ำแกงทำหน้าที่แทนกัปตันบ้าพลังหลายๆ เรื่อง แถมหน้าตายังสะสวย ผิวสีน้ำผึ้งนวลเนียน ตัวบอบบาง ดูยังไงก็ชื่นใจกว่าไอ้กัปตันหน้าตี๋ ตาไม่มีเหล่าเต้งตั้งเยอะ
"น้ำแกง! ไม่ดีมั้ง เป็นผู้จัดการทีมเรานี่!"
"เฮ้ยยย อย่าไปนะแกงงง"
"พี่น้ำแกงฮะ ผมเข้าทีมเพราะพี่น๊าาาา"
สารพัดเสียงคร่ำครวญทำให้กัปตันแทบไปโบกศีรษะลูกทีมเจ้าชู้ นี่ขนาดผัวยืนตรงหน้ายังไม่เกรงใจ!
น้ำแกงส่ายหน้า ยิ้มหวานให้ทุกคนประหนึ่งนางงามมิตรภาพ "แกงไปแค่วันซ้อม วันไหนที่แกงไม่อยู่ ฟงทำหน้าที่แทนนะ"
กัปตันอ้าปากค้าง "อะไรนะ!?"
คนบอบบางแงะเจ้าตัวเล็กจากแผ่นหลังพี่ชาย พลางตอบเสียงหวาน "ก็ตอนที่น้ำแกงไม่อยู่ ฟงก็เก็บลูกบาส ซักผ้า เก็บกวาดล็อกเกอร์ ยกถังน้ำเองนะ"
กระต่ายน้อยไม่เคยรู้สึกชะตากับใครขนาดนี้มาก่อนเลย กับนิสัยของเจ้าตัวที่ชอบคนอ่อนหวาน เอาใจอยู่แล้ว เลยยินยอมให้พี่น้ำแกงคนสวย เสียงหวานโอบร่างเล็กๆ ไว้แนบกาย ลืมเสียสนิทไปเลยว่าพี่ชายขี้หวงยืนข้างๆ
"อ๊ะ ตัวนุ่มจัง ข๊าวว ขาว" พี่น้ำแกงไม่สนใจคนที่อ้าปากค้าง และพี่ชายที่พยายามยื้อกระต่ายกลับ "กระต่ายน้อย มากับพี่นะ พี่จะพาไปหาพี่ฝนคนทำขบวน"
"อ๊ะ.... จ้ะ" น้องรับคำซื่อๆ ยอมให้คนสวยจูงมือไปอย่างง่ายดาย
หนุ่มๆ และสาวน้อยทั้งโรงอาหารได้ยินเสียงคร่ำครวญลั่นๆ สองเสียงไม่ต่างจากควายถูกเชือด
"แกงจ๋าาา วันนี้เลยเหรออออ แล้วซักผ้ายังไง ?"
"ต่ายน้อยยย ไปไหนคร้าบบบ"
"น้ำแก๊งงงงง กลับมาหาฟงก่อนนน"
"ต่ายน้อยยย เชื่อมันทำไม มาหาพี่เสือก่อนนนนน"
__________
// ขอโทษค่ะที่มาช้า ขอบคุณมากนะคะที่รอกัน
เปเปอร์ยังแดงได้แดงดีเหมือนเดิมค่ะ :katai1: ส่วนเรื่องรวมเล่ม :really2: ตอนนี้คุยกับสนพ.เฮอร์มิตแล้วค่ะ แต่เรายังไม่ได้อ่านสัญญาเลย :z10: :z10:
-
5555 น้ำแกงนี่สุดยอดไปเลย คราวนี้น้องต่ายก็มีพี่สาวเพิ่มมาอีกคนแระเนอะ
-
สงสารพี่เสือโดนแย่งน้องไปแล้ววว :mew6: :mew6:
-
ฮ่าๆๆๆๆ ชอบตอนนี้จัง :hao7:
-
เคะราชินีถือกำเนิดแล้ว :katai5:
น้ำแกงคนสวย มาเป็นพี่สาวสุดสวยให้ต่ายน้อย แล้วอย่าลืมสอนวิธีกำราบสามีให้อยู่ใต้อานัติบ้างนะคะ ฮ่าาาา
-
ชาบูน้ำแกง สวยสังหาร :katai2-1:
ใจแอบอยากเห็นน้องต่ายเต้นหลีด แต่ชุดวาบหวิวก็น่าสนใจ :hao6: เอาให้พี่เสือหึงจนลืมโลกไปเบย 5555555555
-
บางที นิสัย ไม่เด็ดขาดแบบต่ายน้อยก้อน่ารำคาญนะ
พี่น้ำแกง ตัวละครใหม่ เราว่าคงเป็นอีกคนที่ต่ายน้อยปลื้ม จนพี่เสืองหึงแน่ๆ
-
:hao7:ในที่สุดก็เปิดตัวผู้กล้าสยบพี่เสือ ไอ้พี่เสือแพ้ทางสุดๆ ซะใจมาก 555 :m20: :jul3:
-
:fire: :fire: พี่เสือ แพ้ทางน้ำแกงแล้วนั้น
-
:laugh: พี่น้ำแกงสุดยอด
:mew1: :mew1:
-
555 คู่ใหม่น่ารักอะ ฮาดี
-
ตอนนี้ต้องเรียกว่าน้ำแกงสวยสังหาร
-
คู่ใหม่มาอีกแล้วจ้าาา :hao6:
ชอบพี่ฟงพี่น้ำแกงมากกกกก คู่นี้โผล่มาตอนเดียวแต่ดูจะได้ใจไปเต็มๆแฮะ พี่ฟงที่กลัวเมียกับพี่น้ำแกงสวยสังหาร อุแหม่ เคะราบินีแบบนี้ ปลื้มมมมมมมฮ่ะ
ต่ายน้อยก็ยังใสๆตามประสาน้องน้อยของทุกคนเนอะ พี่เสือก็เหลือเกิน อะไรจะหวงขนาดนั้นนน ทีตัวเองยังไปมีสาวเยอะแยะ ถ้าต่ายน้อยจะหว่านเสน่ห์บ้างจะเป็นไร ชิ(เคืองค้าง) อยากให้เขียนเรื่องของคู่อื่นเยอะๆด้วย ทั้งพี่ฟงพี่น้ำแกง จัมโบ้กับกระเจี๊ย..บ-..- แล้วก็อยากเห็นลูกโป่งกับสามีในอนาคตด้วยย
ว่าแล้วก็อยากเป็นฝนไม่ก็สอางค์จัง คงฟินนนนทุกวัน :ruready
-
:pig2:กระต่ายน้อยกับพีีแกงน่าร๊อกอ่ะ!!!! :impress2:
-
พี่น้ำแกงเอาอยู่!!
-
สงสัยน้องต่ายจะได้แกงเป็นไอดอล :hao3:
-
นายพรานหาญกล้าในที่สุดก็มาปราบเสือแล้ววววว
-
:mew3: :mew3: :mew3: :mew3:กรี้ดดดดดดดดดดดมีคู่ใหม่ด้วยอะพี่น้ำแกงแค่ชื่อก็น่ากินแล้ว :hao6: :hao6: :hao6:
-
สุดยอดจริงๆ เหนือฝ่ายยังมีฟ้า
เหนือเมะร่างหนาๆ ยังมีเคะ "" ราชินี "" 555 :hao6:
-
พี่น้ำแกงนี่ราชินีตัวจริง :laugh:
ฝั่งคนตัวใหญ่ไม่ต้องห่วง คนตัวเล็กๆเค้าดูแลกันได้ :m20:
อยากให้ถึงวันกีฬาสีเร็วๆจังเลย :impress2:
-
เราว่างานนี้พี่เสือกับพี่ฟงคงต้องแทคทีมกันแล้วนะ หัวอกเดียวกันนี่ :mew4:
-
ฮ่าๆๆ เหนือฟ้ายังมีฟ้า จริงๆ พี่แกงเก่งจังจ้า
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
โอ้โหสามารถพรากกระต่ายจากอกเสือได้ด้วย o13
-
น้ำแกงดูเป็นพี่สาวที่ดีนะ หึหึ
:กอด1:
-
หลงรักพี่น้ำแกงอย่างจัง!
พี่สาวนุ้งต่ายน้อยยย แอร๊ยยยยยยย
ตายยยยย สองพลังรวมกันแบบนี้อิผัวๆตายค่ะ!
เวลาอ่านน้องต่ายเต้นส่ายตูดดุ๊กดิ๊กแล้วมัน...ฟหกด้สวืนำสหก
*เลือดพุ่ง*
-
น้ำแกงแจ๋วจริงๆ :laugh3: เจ้าเสือถูกปราบ
-
ยกป่้ายไฟใส่นาง
-
5555 สวยประหารชัดๆ
-
ดูท่าทางพี่เสือจะแพ้ทางพี่น้ำแกงนะเนี่ย
ตอนนี้ฮาสุดๆ ^^
-
ตอนนี้ฮาอ่ะ บอกตรงๆ
-
อยากอยู่ รร. นี้จังเบย....55555
เหนือหนุ่มตัวใหญ่ๆ คือ พี่คนสวยคนนี้เอง....
เยี่ยมที่ฉกน้องต่ายออกจากอกพี่เสือได้
-
น่ารักอะ อ่านแล้วยิ้มตลอด
-
พี่น้ำแกงผู้อยู่เหนือสุดของยอดพีระมิด 555+
-
พี่เฉือน่าฉงฉาร คร่ำครวญเป็นควายถูกเชือดไปได้
ว่าแต่พี่ฟงเราก็น่าสงสาร เอาจริง เฮียแกซักเสื้อผ้าไม่เป็นจริงอ่ะ
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดด! พี่แกงกับหนูต่ายคนสวย&คนน่ารัก ใจร้ายยยย
ทิ้งสองหน่อนี่ให้เดียวดายได้ยังงาย กร๊ากกกกกก
-
อยู่ดะพี่น้ำแกงก็ดีนะ ต่ายน้อยจะได้มีคนช่วยเผื่ออีเมียเก่าพี่เสือมารังควาน
เเล้วต่ายน้อยอาจจะเก่งขึ้น
-
เคะราชินี มันต้องอย่างนี้ แค่ยิ้มก็สยบผู้ชาย(ตัวควายๆ)ได้อย่างราบคาบ
ขนาดพี่เสือยังยอม หนูต่ายได้พี่สาวที่จะมาเป็นแบบอย่างแล้วล่ะ :laugh:
ถ้าขนาดพี่ฟงยังยอมี่แกง พี่เสือก็ต้องยอมน้องต่ายได้เหมือนกันล่ะน่า
ตอนนี้อ่านแล้วฮาดีนึกถึงผู้ชายตัวโตๆมาร้องคร่ำครวญ :m20:
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ :กอด1:
-
พี่เสือหวงน้องขนาด
-
:laugh: :laugh: :laugh: :laugh: :laugh: :laugh: :laugh:
-
น้ำแกงชนะเลิศ!!!!!!!!!! 5555555555+++++++++++++
-
น้ำแกงทำให้เราชอบอีกคน 555
บวกและเป็ดให้กับความหวงขั้นเทพของพี่เสือ
รวมเล่มจะรอข่าวดีนะ
:mew1:
-
ฮาพี่ฟงว่ะ ต่ายน้อยต้องเรียนรู้อะไร ๆ ๆ ๆและอะไรจากพี่น้ำแกงมาบ้างนะ
-
555555555555คนที่น่ากลัวที่สุดคือน้ำแกงคนสวยสินะ
-
ต่ายน้อยจะเล่นเบี้ยนกะน้ำแกงหรอไม่นะไม่
ต่ายน้อยกล้าตัดสินใจเองบ้างเถอะอย่าไปเชื่ออะไรพี่เสือมากเลย
-
โหย พี่น้ำแกง ปรบมือให้เลยค่ะ เริ่ดที่สุด
เล่นเอาพี่เสือถึงกับพูดไม่ออก ปฏิเสธไม่ได้
อยากเห็นน้องต่ายเต้นดุ๊กดิ๊กอ่ะ คงจะน่ารัก น่าฟัด แอร๊ย
-
น้องโดนแย่งไปแล้ว
55555555555555555555555
:m20: :m20: :m20: :m20: :m20: :laugh: :laugh: :laugh: :laugh:
-
โว้ว มีคู่รักเพิ่มมาไห้จิ้นอีกคู่ละ คึคึ :hao6: :hao6:
มีรวมเล่มเหรอออออ :impress2: :impress2:
-
:hao3:นู๋ต่ายน่ารัก อิอิ เสือสู้ๆ
-
โธ่ๆๆๆ
น่าสงสารจริงๆ สองหนุ่ม ฟง เสือ เนี่ย
จะยื้อก็ไม่ได้ จะปล่อยไปก็หวงสุดๆ
-
พี่น้ำแกงงงสวยสังสาร
ต่ายน้อยยังน่ารักคงเส้นคงวาน่ะ :hao7:
-
:laugh:
ยังนี้เค้าเรียกแพ้ทางกันชัดๆ
-
ราชินีมาเอง
ไม่มีใครกล้าขัดเลย 555555
-
พี่น้ำแกงมาเหนือเมฆ :laugh:
-
:hao3:
อยากอ่านตอนวันงานเร็วๆ จัง
:hao4:
-
น้ำแกงเริ่ดมาก พี่เสือถึงกับพูดไม่ออก
ทำไรไม่ได้เมื่อต่ายก็เต็มใจ น่าสงสารคนขี้หวง
-
ตายแล้ว เสืออย่าปล่อยต่ายน้อยไปอยู่กับแกงนานนักล่ะ เดี้ยวได้เกิดต่ายน้อยแบบดาร์คๆ แล้วจะหนาว อิอิ :-[
-
พาร์ทนี้น่ารักจังค่ะ ใจพี่เสือคงอยากให้น้องไม่ทำอะไรเลยจะได้ไม่มีคนสนใจ แต่ปล่อยให้น้องมีกิจกรรมบ้างก็ดีนะ
น้องจะได้กล้าแสดงออกมากขึ้น รู้จักอยู่ร่วมกับคนอื่น ๆ สุดท้ายก็ไม่ได้เป็นลีดเพราะต้องเต้นส่ายก้น 555
พี่เสือโคตรขี้หวง แต่พี่น้ำแกงนี่แกเอาอยู่นะ น่ารักจัง มีเสน่ห์มาก คนที่พี่เสือยอมมีไม่กี่คน
น้องต่ายต้องเป็นดรัมเมเยอร์ที่น่ารักมากแน่ ๆ สู้นะลูก
ขอบคุณค่ะ
-
36. พี่เสือ กระต่ายน้อยกับกีฬาสี 3
น้ำแกงรวบผมตัวเองขึ้นสูง ผมชักยาวจนเกะกะ แต่พอคิดจะตัด คนตัวใหญ่ที่นอนข้างๆ ทุกวันก็โวยวายทุกที น้ำแกงรำคาญผมอยู่หรอก แต่รำคาญไอ้คุณฟงอวิ๋นมากกว่า
"พี่น้ำแกงสวยจังเลย" เสียงหวานๆ ชมมาจากเด็กน้อยที่นั่งตาแป๋ว ถึงจะถูกปลุกมาตั้งแต่ตีสามก็ตาม เหล่าสาวๆ และกะเทยแต่งหน้าเหมือนตุ๊กตาอย่างขะมักเขม้น
ถ้าหากเป็นคนอื่นคงโดนบ้องหูสลบไปแล้วแน่ๆ นี่เป็นเด็กน้อยตาโต ใบหน้าหวานจิ้มลิ้มเหมือนตุ๊กตา หน้าตาใสซื่อทำให้น้ำแกงโมโหไม่ลง
"ขอบคุณครับ" อยากตอบว่า กระต่ายน้อยน่ารักกว่าตั้งเยอะ...
"แกง กูว่ามึงเป็นพวกกูเหอะ" หนึ่งในแก๊งค์กะเทยจีบปากจีบคอพูด พลางป้ายอายแชว์โดว์ให้คนตัวเล็กอย่างแม่นยำ
"กูไม่ใช่กะเทย" น้ำแกงตอบอย่างเหนื่อยใจ คว้าน้ำเย็นๆ มาดื่ม
เด็กน้อยตาแป๋วกระพริบตาปริบๆ พลางเอียงคอถาม "อ้าว..."
"อ้าว อะไรลูก ?"
แก้มเนียนขึ้นสีระเรื่อ พึมพำเสียงเบา "ต่ายนึกว่า... พี่น้ำแกงเป็น..."
"เฮ้ย!?" น้ำแกงสะดุ้งเฮือก นี่ขนาดเด็กน้อยยังไม่เว้นเรอะ!
"ก็...ก็... ทุกคนบอกว่าพี่น้ำแกงเป็นแฟนพี่ฟง"
ใบหน้าคมสวยของรุ่นพี่แดงฉ่าบ้างแล้ว เอ่ยตอบตะกุกตะกัก "ใคร... ไม่.... ใช่...."
ทุกคนทำหน้าระอา เพื่อนสาวคนอื่นๆ หันกลับไปติดตะขอชุดอย่างเบื่อหน่าย คนหนึ่งก็ประกาศปาวๆ กลัวเค้าจะไม่รู้ คนหนึ่งก็ปฏิเสธแต่ตัวติดกัน
"เออๆ อย่างที่มึงบอกกู มึงเป็นเมียไอ้ห่าฟง แต่ไม่ใช่เป็นกะเทยหรือเกย์" รุ่นพี่กะเทยจีบปากจีบคอแขวะ กระต่ายน้อยยิ่งงงไปใหญ่
น้ำแกงเบือนหน้าหนี รู้ตัวดีว่าทุกคนมองตัวเองอย่างไร... ก็เพราะไอ้ห่าฟง!
"กระต่าย... เสร็จแล้วไปกันเถอะ... จะไปหาพี่ชายนี่" รุ่นพี่ผิวน้ำผึ้งรีบเปลี่ยนเรื่อง คว้าข้อมือเล็กวิ่งหนีออกจากห้อง พร้อมสายตาจ้องจับผิดจากเพื่อนๆ
ทางฝั่งนักกีฬา... จริงๆ แล้วมีแข่งช่วงสาย แต่เพราะน้ำแกงที่มาเป็นพี่เลี้ยงให้กระต่าย และพี่เสือที่ต้องรับหน้าที่ปลุกน้องเล็กเลยพลอยตื่นเช้าไปด้วย สองหนุ่มนอนหลับเอาแรงในรถ
น้ำแกงเคาะกระจกเบาๆ แอบสมน้ำหน้าคนรักไม่ได้ ระริกระรี้จะมาส่ง เจ้ากี้เจ้าการวนไปรับสองฝาแฝดอีกต่างหาก เป็นไงล่ะ
"พี่เสือจ๋า" น้องเล็กแอบเปิดประตู เอานิ้วจิ้มแก้มพี่ชาย ใบหน้าน่ารักยื่นเข้าไปใกล้จนเกือบชิด น้องจะคิดอะไรอยู่น้ำแกงไม่รู้ รู้แต่ว่าเจ้าตัวเล็กแอบแกล้งพี่ชายโดยการเป่าลมใส่หูบ้าง จิ้มหน้าผากบ้างแล้วหัวเราะคิกคัก แลดูน่ารักน่ากอดที่สุด
"ฟง ตื่นครับ" น้ำแกงไม่ได้ปลุกนุ่มนวลเหมือนกระต่ายหรอก เขาหยิบผ้าขนหนูมาฟาดหน้าฟงอวิ๋นแรงๆ
"ตื่นมั้ย...?"
"อ๊ะ... พี่ฟงยิ้ม!" กระต่ายร้อง ฟงอวิ๋นเป็นนักโกหกที่แย่มาก ขนาดเด็กความรู้สึกช้าอย่างกระต่ายยังจับพิรุธได้เลย
พี่เสือลืมตาขึ้นมา ดวงตากลมโตสุกใสเป็นสิ่งแรกที่เห็น พี่ชายไม่สนใจรอบข้าง คว้าศีรษะเล็กมาบดเบียด มอบจุมพิตร้อนแรงให้กับริมฝีปากอิ่ม โลมลิ้นเลียคว้านไปยังโพรงปากนุ่มดุเดือด กระต่ายรู้สึกเหมือนตัวเองลอยอยู่ในอากาศ พี่ชายขโมยหัวใจและลมหายใจไปจนหมดสิ้น
"ฮื๊อ..." กระต่ายครางเบาๆ พี่น้ำแกงที่เห็นแล้วทนไม่ไหว กลัวรุ่นน้องจะขาดอากาศหายในเสียก่อนเลยรีบกระชากไหล่ฝาแฝดจอมลามกออก ก่อนหันไปจัดการคนที่แกล้งนอนได้มีพิรุธที่สุดในโลก
"ฟงครับ! ไม่ตื่น... แดกตีนน้ำแกงนะครับ..."
ร่างยักษ์ของรุ่นพี่ม.5 ผวาลุกขึ้น หายง่วงเป็นปลิดทิ้ง ครางหงิงๆ น่าสงสาร "แกงใจร้ายยย"
น้ำแกงไม่สนใจ สำรวจร่างเล็กบอบบางว่ามีส่วนไหนตกหล่อนหรือโดนเสือคาบไปกินบ้าง ร่างเพรียวก้มๆ เงยๆ ให้คนมองใจหายเล่น แล้วอุทานเสียงหลง
"เฮ้ยย เสือ! เอ็งทำอะไรน้อง!?"
"แค่จูบ" ต้นเหตุตอบพร้อมรอยยิ้มเจ้าเล่ห์
รุ่นพี่หน้าบูดสนิท "จูบหรือแดกน้อง!? ลิปหายไปไหน ทำไมเลอะขนาดนี้!" ว่าพลางคว้าเอวบางขึ้นอุ้มช้อนสะโพกอย่างรีบร้อนเหมือนแม่แมวหวงลูกน้อย
คนทำหัวเราะหึๆ แอบฉกแก้มนวลไปหลายที แล้วแลบลิ้นเลียริมฝีปากอย่างย่ามใจ
...สเน่ห์เหลือร้าย
ผลลัพธ์ที่ทำให้แม่แมวปวดหัวก็อยู่ในวงแขนนั่นไง ใบหน้าของลูกแมว... เอ๊ย กระต่ายน้อยแดงฉ่าเหมือนตำลึงสุกแซงลิปสิกสีแดงที่เลอะเปรอะแก้ม ส่วนหนึ่งก็อยู่บนริมฝีปากของเจ้าตัวร้าย
"ไปเติมลิป!" น้ำแกงไม่รู้เรื่องแต่งหน้ามากนัก แต่รู้ว่าพี่เสือทำเลอะขนาดนี้ กะเทยสาวๆ ที่หงุดหงิดเพราะตื่นเช้าอยู่แล้ว ต้องกรี๊ดจนห้องแตกแน่
หลังจากโดนจับใส่ชุดที่วาบหวิวน้อยกว่าเพื่อนแล้ว กระต่ายน้อยก็ดึงชายเสื้อพี่น้ำแกง ทำเอาพี่เสือตาคว่ำ หลังๆ มานี่น้องน้อยติดพี่น้ำแกงแจ ทั้งๆ ที่ปกติกลัวคนแปลกหน้าแท้ๆ ถ้าไม่ใช่เพราะรู้ว่าพี่น้ำแกงเป็นแฟนพี่ฟงอยู่แล้วล่ะก็ ผู้จัดการทีมคนสวยนี่คงมีจุดจบเหมือนเรย์แน่
"มีอะไรครับ ?"
"พี่น้ำแกง กางเกงมันสั้นไปอ่ะ" กระต่ายกระมิดกระเมี้ยนบอก รีบเอาผ้าพันขาเพรียวอย่างประหม่า พี่ชายรีบปราดเข้ามาช่วยอย่างไม่ต้องจุดธูปเชิญ
"ใส่ตัวอื่นไม่ได้เหรอ ?"
"มีแต่กระโปรง" พี่น้ำแกงตอบ พลางชี้ไปยังกระโปรงสั้นแถมยังบานเป็นชั้นๆ รู้สึกสนุกที่ได้เห็นใบหน้าคมๆ ของรุ่นน้องขมวดเข้าหากัน ริมฝีปากหนาขบแน่น เหมือนเขาจะได้ยินเสียงกรอดๆ อย่างกลั้นโทสะด้วย
กระต่ายน้อยรีบกุมมือพี่ชาย เอาตัวเข้าแลก... เอ๊ย เอาน้ำแข็งเข้าลูบ เจ้าตัวน้อยบดเบียดร่างเล็กกับหลังพี่เสือ จนหน้านิ่วๆ ของเสือร้ายคลายลงบ้าง
"จะเป็นไรไป ผู้ชายจะเขินอะไร ?" น้ำเสียงรุ่นพี่สบายๆ แต่กลับยักคิ้วแกล้ง
น้องน้อยไม่ทันเห็น เลยพยักหน้าเสริม "นั่นสิจ๊ะ หนูเป็นผู้ชายนะ ไม่เป็นไรหรอก..."
พี่เสือไม่ตอบ นอกจากจูบกระหม่อมบางอย่างปลอบโยน แต่ตาดุยังจ้องเสื้อผ้าน้อยชิ้นไม่วางตา
...ชอบไหม... ชอบสิ... เจ้าตัวขาวของพี่เสือขาวผ่องเหมือนแตงร่มใบ ผิวเนื้อนวลเนียนในเสื้อกั๊กสีแดงเพลิงตัดกับสีผิว ภายในมีเสื้อกล้ามสีดำตัวบางสั้น แลเห็นหน้าท้องแบนขาวๆ กับสะดือกลมๆ รำไร ที่สำคัญคือกางเกงสีแดงหนังแก้วสีแดงสดเอวต่ำสั้นกุด อวดเรียวขาเพรียว สวยจนคนมองต้องหยุดหายใจ พี่เสือไม่สนใจธีมของสีตัวแม้แต่น้อย แต่รู้ว่าแต่งตัวแบบนี้ล่อเสือล่อตะเข้ น่าฟัดที่สุด!
ถ้าน้องแต่งแบบนี้... ในห้องส่วนตัวล่ะก็... พี่เสือรู้ดี...ความอดทนทั้งหมดคงพังทลาย!
พี่เสือพยายามคิดเรื่องอื่นเพื่อบรรเทาอาการร้อนรุ่มภายใน แต่เจ้าตัวเล็กยังไม่รู้เรื่องรู้ว่าจะโดนทำมิดีมิร้ายเลยได้แต่เบียดตัวเข้าหาเพื่อเอาใจ
"พี่เสือจ๋า... พี่เสือว่าโป๊ไปไหม ?" นั่นปะไร เสียงหวานๆ ออดอ้อนข้างๆ หูอีก พี่น้ำแกงเบือนหน้าหนีไปแอบหัวเราะเพราะหน้าตาเสือตอนนี้ทั้งโหดหื่นโฉดเหมือนผู้ร้ายข่มขืน
"หนูว่ามันหลวมไปนะ..." เอวบางคอดกิ่วควงเป็นวงกลมอย่างหนักใจ "เหมือนจะหลุดเลย"
กระต่ายน้อยหวังจะได้คำตอบที่เป็นกำลังใจจากพี่ชายบ้าง เลยเงยหน้ามองอย่างมีความหวัง ดวงตากลมโตถูกจับใส่คอนแทกเลนส์สีแดงเหมือนปิศาจน้อย แพขนตาหนาที่ดกยาวอยู่แล้วถูกปาดมาสคาราและดัดจนโค้งงอนเหมือนตุ๊กตากระเบื้องเคลือบ สัมผัสนุ่มเนียนของมือน้อยที่เกาะแขนอยู่ทำให้พี่เสือเตลิดเปิดเปิง
"ต่ายน้อย..." เสียงเรียกทุ้มต่ำอย่างอดกลั้น
"จ๋า..."
พี่ชายแลบลิ้นเลียริมฝีปากอย่างกระหาย... ไม่สนใจแล้วว่าอยู่ต่อหน้ารุ่นพี่...
...อยากร่วมรักรุนแรง... อยากฟังเสียงครางครวญจากปากอิ่มจิ้มลิ้ม
"อ๊ะ!" จู่ๆ พี่น้ำแกงก็อุทานขึ้นมา คว้าข้อมือบางไปอีกทางอย่างไม่สนใจคนอารมณ์ค้าง "ต่ายน้อย ไปซ้อมขบวนก่อนดีกว่า"
"เอ๊ะ... แต่พี่เสือ..."
"เสือทำไม ?" รุ่นพี่ถามกลับอย่างยียวน อวดลักยิ้มสวยกับไรฟันขาวสะอาด
พี่เสือคำรามฮึ่ม! อารมณ์ค้างสุด! ก่อนจะถอนหายใจยาว อย่างน้อยพี่น้ำแกงก็ช่วยขัดจังหวะจินตนาการดำมืด
"พี่จะบอกต่ายน้อยว่า พี่จะเดินตามนะครับ..."
เจ้าตัวเล็กยิ้มแป้น เลิกอาย ไม่กระมิดกระเมี้ยนแล้ว ถ้าหากมีพี่เสืออยู่ด้วย อะไรก็เป็นไปได้ทั้งนั้น!
"อ๊ะ... ดีใจจัง!" กระต่ายกระโดดเข้าโอบกอดพี่ชาย ร่างสูงจึงคว้าปอยผมนุ่มที่จัดทรงไว้อย่างดีมาทัดหูเล็ก ก่อนกระซิบเสียงเบา
"อย่านอกใจพี่นะครับ... ที่รัก"
ร่างบางรีบผละออก ส่ายหน้าหวือ ใบหน้าแดงเป็นตำลึงสุก "พี่เสือ ล้อหนูอีกแล้ว!"
พี่ชายยิ้มตอบ จูงมือน้อยไปหารุ่นพี่ และไม่ได้พูดอะไรมากกว่านั้น...
...พี่เสือไม่อยากบอกจากปากตัวเองว่า... ไม่ได้ล้อเล่น ทุกอย่างที่พี่เสือพูดกับกระต่ายน้อย พี่เสือจริงจังและตั้งใจจริงทุกคำพูด
หึง... หวง... และรักมากมายจนกลัวว่ากระต่ายตัวน้อยจะทานทนไม่ไหว...
...ไม่อยากให้ใครเห็น อยากปิดฟ้า ปิดตาคนทั้งโลก... ให้กระต่ายน้อยมองแต่พี่เสือคนเดียว รักพี่เสือคนเดียว เก็บไว้มิดชิด ไม่ให้ใครรู้ว่าสุดที่รักของพี่เสือน่ารักขนาดไหน...
...หากแต่... ก็เหมือนที่พี่น้ำแกงบอก... พี่เสือเรียนรู้แล้วว่า ความรักของพี่เสือที่มีกระต่ายน้อย ไม่ได้มีแค่พวกเขาสองคนแต่รวมถึงทุกคนที่กระต่ายน้อยรักและไว้ใจด้วย...
เขาถอนหายใจบางเบา มองคนตัวเล็กที่เดินเข้าขบวนเก้ๆ กังๆ มีรุ่นพี่คอยกำกับ
แค่เดินมาซ้อมขบวน... คนก็ชะโงกมองตามแล้ว...
แต่หนุ่มๆ ทั้งหลายไม่มีโอกาส เพราะพี่น้ำแกงคนสวยคอยยิ้มอบอุ่นเสมือนแม่พระขวางไว้อยู่
รุ่นพี่คนงามอาจไม่ได้พูดออกมาก็จริง แต่การกระทำบอกได้ว่า เขาช่วย... พี่เสืออยู่
กระต่ายน้อยเป็นจุดเด่นของขบวนอย่างที่พี่เดียร์ กะเทยชั้นม.6 คาดไว้ไม่ผิด ผิวขาวๆ ตัดกับสีแดงเพลิงของชุดได้อย่างดี เจ้าตัวน้อยได้รับเกียรติถือป้ายสัญลักษณ์ประจำสี... คทาสีแดงที่คล้ายกับตรีศูล ดวงตากลมโตออกจะประหม่าตอนแรกๆ พี่เสือเห็นคนตัวเล็กชะเง้อคอเลยรีบโบกมือให้ รอยยิ้มหวานประดับบนใบหน้าสะสวยเล่นเอาหนุ่มๆ เคลิ้ม แล้วเจ้าตัวจึงหันมองตรงไปข้างหน้าอย่างมั่นใจมากขึ้น
คุณพ่อเองก็ใช่ย่อย ถึงกับยอมหยุดงานมาดูลูกชายทีเดียว ส่วนคุณแม่รีบมาจับจองที่ตั้งแต่เช้า ดูลูกชายคนเล็กที่โดนรุ่นพี่มาฉกไปตั้งแต่เมื่อคืน
พี่เสือจัดที่ให้ผู้ปกครองแล้วจึงคว้ากล้องตัวใหญ่พร้อมเลนส์ซูมที่ยอมตัดใจซื้อเพื่องานนี้โดยเฉพาะเดินตามขบวน มีพี่น้ำแกงส่งเสียงจิ๊จ๊ะข้างๆ
"อะไรวะ เลนส์หรือบ้องกัญชา ?"
"นี่มึงจะส่องอะไรน้อง ?"
"หยุดถ่ายโว้ย! ขอกูเอาน้ำให้น้องก่อน!"
แต่พี่เสือไม่สนใจเสียงแหลมๆ ข้างๆ ยกกล้องถ่ายรูปสุดที่รักทุกมุม ทุกจังหวะ ทุกท่วงท่า ปล่อยให้หน้าที่เช็ดเหงื่อ เติมแป้งเป็นของพี่น้ำแกง
สายๆ เด็กๆ ก็เดินขบวนรอบๆ โรงเรียนเสร็จ เสียงดนตรีกึกก้องเงียบลง แต่พี่เสือยังไม่ลดกล้อง สอางค์กับฝนค่อยปลีกตัวมาได้รีบมาสมทบ
"วันนี้แข่งกี่โมง ?" ฝนถาม
"บ่ายครึ่ง" พี่เสือตอบโดยไม่เงยหน้าจากกล้อง สอางค์มองพี่น้ำแกงด้วยสายตามีคำถาม
"อย่ามาถามพี่ มันเป็นงี้แต่เช้าละ" รุ่นพี่หอบฮั่ก แค่หิ้วของไม่กี่อย่างก็เหนื่อยแล้ว ไอ้เสือมันไม่เมื่อยบ้างหรือไง ? คนสวยไม่สนใจรุ่นน้องแล้ว เขานั่งลงบนพื้นสนาม ฟังผู้อำนวยการโรงเรียนเปิดพิธีอย่างเหนื่อยๆ
"แล้วพี่ฟงล่ะ ?" สอางค์สะกิดถาม ดวงตาวาววับทีเดียว
"เดี๋ยวมันโทรมา" พี่น้ำแกงทำเป็นไม่เห็นสายตาเป็นประกาย พูดไม่ทันขาดคำเสียงโทรศัพท์ก็ดัง เด็กๆ ได้ยินเสียงรุ่นพี่หวานจ๋อย... แต่จิกเสียดปลายสายทุกคำ
"หะ... หาน้ำแกงไม่เจอ ? ตาตี่จนมองไม่เห็นเหรอครับ ?" รุ่นพี่คนงามถอนหายใจเฮือก สะบัดเสื้อไล่อากาศร้อน
พี่เสือเห็นคนตัวเล็กในขบวนหน้าแดงจัดด้วยความร้อน เหงื่อเม็ดเล็กผุดพรายเต็มใบหน้าแล้วอยากวิ่งเข้าไปแทรกเอาผ้าขนหนูเย็นซับๆ เหลือเกิน
"อยู่กับเสือ... น้องอางค์ ฝน อือ... ตรงที่นั่งหินอ่อน หน้าตึกศิลป์"
กระต่ายน้อยแอบวางป้ายสี เลิกชายเสื้อตัวเองมาเช็ดเหงื่อ พี่เสือตาถลน พุงขาวๆ น่ารักๆ ปรากฏเต็มตา
พี่เสือครางอย่างเจ็บปวด ขอให้ไม่มีใครเห็นวินาทีแสนน่ารักของกระต่ายด้วยเถอะ!
"ต่ายน่ารักว่ะ อย่างกับเด็กอนุบาล" สอางค์วิจารณ์ ทำลายความฝันพี่ชายยับ
ฝนหัวเราะคิกคัก "สวยโคตรๆ อ่ะ"
พี่น้ำแกงวางสายแล้ว รุ่นน้องรู้ดีว่าอีกไม่ถึงห้านาทีพี่ฟงอวิ๋น สุนัขรับใช้ราชินีน้ำแกงตัวโตเท่าตึกจะพุ่งเข้ามาแน่ๆ
สาวๆ นั่งพัดกันลิ้นห้อย วิจารณ์คนอื่นๆ ในขบวนไปด้วยให้สองหนุ่มฟัง
"ต๊ายย นั่นคน!?"
"เทียบต่ายไม่ติดเลยว่ะ นั่นใครวะ ?"
"อีจิ๊กห้อง 8"
"รองพื้นเบอร์ไรวะ หนาชิบ"
สองหนุ่มตาเหลือกกับบทสนทนาถึงพริกถึงขิงของสาวๆ ไม่นานนัก สอางค์ก็แอบสะกิดพี่เสือ
"โทรหาโบ้ยัง ?"
"ยัง"
"แป๊บ ฝนโทรที"
ฝนยักไหล่ ยอมกดโทรศัพท์เรียกเพื่อนแต่โดยดี สอางค์เลยสะกิดพี่เสืออีกครั้ง
"เห็นไหม ?"
"อะไร ?"
"จุ๊บแจง" เธอต่อ "กูนึกว่าจะมีศึกชิงนายให้ดู ไปทำไง ?"
พี่เสือยิ้มเหี้ยมเกรียม เขาไม่ได้ลงไม้ลงมือกับสาวๆ พวกนั้นหรอก... แค่ไปเตือน... เล็กๆ น้อยๆ ว่าอย่าริอาจยุ่งกับกระต่ายน้อยเท่านั้นเอง
เห็นรอยยิ้มพี่เสือแล้วสอางค์ขนลุกซู่ ข่าวลับหลังในห้องน้ำหญิงเป็นความจริงสินะ พี่เสือตามตัวผู้หญิงที่เคยนอนด้วย คำเตือนมากมายถูกถ่ายทอด นักเรียนหญิงทุกคนที่เคยมีความสัมพันธ์ต่างลี้หนี เจ็บใจอาจไม่เท่าเจ็บตัว เพราะพี่เสือไม่เคยบอกว่าตัวเอง
เป็นคนดี เขาไม่รีรอใช้กำลังกับพวกหล่อนเพื่อให้เรื่องเงียบแน่นอน
เธอไม่ต่อความยาวสาวความยืด เพียงเตือนสั้นๆ "ระวังนะมึง เค้าจะมาลงที่คนของมึง"
พี่เสือยักไหล่ตอบ
ไม่ถึงห้านาทีจริงๆ พี่ฟงก็พาร่างยักษ์ใหญ่มาพร้อมกับของพะรุงพะรังและคุณพ่อคุณแม่
"แม่ ?" พี่เสือร้อง ลุกขึ้นไปช่วยพี่ฟงขนของ
คุณแม่ยิ้มแป้น "เห็นกระต่ายไหม ? น่ารักชะมัด!"
"นั่งก่อนครับคุณแม่" พี่น้ำแกงมารยาทดีเสมอ ลุกให้คุณแม่คุณพ่อนั่ง
"นี่รุ่นพี่ฮะ ชื่อน้ำแกง" พี่เสือแนะนำ "ที่แม่พามานั่นพี่ฟง แล้วนี่ฝนกับสอางค์" เด็กๆ ยกมือไหว้อย่างมารยาทดี
"มีแต่สาวๆ นะเสือ" คุณพ่อล้อ คงเข้าใจผิดว่าพี่น้ำแกงเป็นผู้หญิง เล่นเอาพี่ฟงฮึ่มฮั่ม สุนัขรับใช้ราชินีไม่ดูตาม้าตาเรือเช่นเคย โพล่งออกมา
"น้ำแกงเป็นแฟนผมฮะ!"
คุณพ่อคุณแม่ยังเข้าใจผิดอยู่ว่าเด็กหนุ่มผมยาวตรงหน้าเป็นผู้หญิงเลยได้แต่หัวเราะให้เบาๆ
"ฟง!" พี่น้ำแกงดุเสียงเบา หน้าแดง ไม่นึกว่าแฟนตัวเองจะหน้าด้านขนาดนี้... ขนาดอยู่ต่อหน้าผู้หลักผู้ใหญ่
"เอาเถอะลูก แม่ไม่ถือ" คุณแม่ตอบ นึกสนุกกับรักวัยเรียนของเด็กๆ
"เห็นมะ... เออ... ใช่ แกงเหนื่อยมั๊ย ? กินน้ำนะ" พี่ฟงคว้าขวดน้ำดื่มเย็นๆ เสิร์ฟคนรักอย่างเอาใจ พี่น้ำแกงยอมดูดนึดหนึ่งเพื่อไม่ให้เสียมารยาท ก่อนที่คนตัวไซส์ตึกจะกระดี๊กระด๊าหยิบกล่องทัปเปอร์แวร์ออกมา
"หิวไหม ? ฟงทำข้าวผัดมาให้นะ" ชายหนุ่มเปิดฝา วางช้อนพร้อมเสิร์ฟให้แฟน บริการดียิ่งกว่าการบินไทย คุณพ่อคุณแม่อดชะโงกดูไม่ได้
ข้าวผัดเรียงเป็นเม็ดสวยผัดกับซอสมะเขือหนักเครื่อง ทั้งใส้กรอกชีสทะลัก ถั่วลันเตา กุ้ง ปลาหมึกหั่นพอดีคำ และน่องไก่ราดซอสวางไว้ข้างๆ ประดับด้วยผักสลัดและแตงกวาหั่นเป็นแว่นน่ากิน เล่นเอาผู้ใหญ่สองคนอ้าปากค้าง
"พอดีไปเจอคุณพ่อคุณแม่ที่ใต้ตึกน่ะ เลยมาช้าหน่อย น้ำแกงไม่โกรธฟงนะครับ ?"
รุ่นพี่คนสวยแทบระเบิด ทั้งอายสายตาคุณพ่อคุณแม่ ทั้งอายรุ่นน้อง แต่จะโกรธคนรักก็ใช่ที่... เพราะเขาเองที่บ่นว่าหิวและบังคับให้ฟงอวิ๋นทำกับข้าวตั้งแต่เช้า
"อะ...อือ"
สอางค์กับฝนยิ้มอย่างอารมณ์ดี ตาเยิ้มแปลกๆ ชอบกล
กว่าพิธีจะจบ กระต่ายเกือบเป็นลมแดด ทันทีที่แปรขบวนเสร็จ พี่เสือวิ่งปราดไปอุ้มเจ้าตัวเล็กเข้าร่มอย่างรวดเร็ว กระต่ายน้อยหน้าแดงก่ำไม่รู้ด้วยเพราะความร้อนหรืออับอายกันแน่
คุณแม่ถามอย่างเป็นห่วง "กระต่าย เหนื่อยไหมลูก ?"
เจ้าตัวเล็กพยักหน้าตอบ มีพระพี่เลี้ยงสองคนพัดให้สองข้าง ปากคาบหลอดน้ำดื่มเย็นๆ ที่ส่งที่ส่งมาจากพี่ชาย
"เสร็จแล้วไปเปลี่ยนชุดนะ โบ้มันจะลงแข่งแล้ว" สอางค์บอก มือคว้าผ้าเย็นพลางสะกิดฝน
"มึง ไปกับกู อีโป่งจะลงสนามแล้ว"
"อ๋าาา โบ้จะแข่งกี่โมงอ่ะ ?" น้องผุดลุกพรวด
"อีกชั่วโมงนึงที่สนามบอล ต่ายน้อยหายเหนื่อยยัง ?"
"หายแล้วจ้ะ"
คุณแม่กับพี่น้ำแกงเลยพาน้องไปเปลี่ยนเสื้อผ้าและล้างเครื่องสำอาง สอางค์และฝนไปจองที่นั่ง ส่วนคุณพ่อออกไปโทรศัพท์จึงเหลือแค่พี่ฟงอวิ๋นและพี่เสือ
รุ่นพี่มองตามหลังบางๆ ตัวโปร่งๆ ด้วยสายตาหยาดเยิ้ม รำพันกับพี่เสือ "สวยชิบหาย.... เมียใครวะ"
"เมียกู" พี่เสือตอบเสียงแข็ง เห็นจ้องต่ายน้อยเขม็งเลยของขึ้น
"ไม่ใช่ต่าย...." กล่าวอย่างเบื่อๆ ถึงคนรอบข้างจะชอบล้อสองพี่น้อง แต่เขากลับสะกิดใจแปลกๆ "เมียกู"
เมื่อไม่เกี่ยวกับสุดที่รัก พี่เสือได้ยินแล้วเลยผ่าน ไม่ได้สนใจอีก แต่พี่ฟงอวิ๋นไม่หยุดพร่ำถึงคนรัก
"สวย เก่ง ใจดี... อู๊ยยย ทำไมกูโชคดีงี้วะ"
"ทำไมมึงไม่ให้เมียมึงมาเต้นลีด ?" พี่เสือไม่ได้เคารพรุ่นพี่มากนัก ยิ่งกับพี่ฟงอวิ๋นที่โหดแค่ในสนามบาส พอออกจากสนามก็กลายเป็นเด็กหนุ่มบ้าๆ บอๆ คนนึง
"คนของกู... กูหวง.... เก็บเอาไว้ดูคนเดียว" น้ำเสียงเคร่งขรึม ราวกับพูดเรื่องสำคัญระดับชาติ
"หะ ?"
"พวกกูอยู่ด้วยกัน" ตาขีดเดียวของรุ่นพี่ล่องลอย ฝันกลางวัน "กูต้องไปคุกเข่าขอเค้ากับแม่ ไหนจะทางบ้านกูอีก"
"หะ!" ถึงจะไม่สนใจเรื่องชาวบ้าน แต่พอได้ยินกับหูพี่เสือถึงกับอึ้งเหมือนกัน ไม่นึกว่าสองคนนี้จะจริงจัง
"เออ... บ้านกูเค้าโอเค เพราะกูลูกคนเล็กไง แต่บ้านแกงนี่.... กูแทบกราบตีน" รุ่นพี่ส่ายหน้า "กูจริงจัง กูรักของกู... จดทะเบียนได้เมื่อไหร่กูไม่รอแน่" หันกลับมายิ้มเหมือนหมารับใช้อีกครั้ง ตบไหล่รุ่นน้องแทบกระเด็น "พวกกูสองคนผ่านมามากเว้ย... อุปสรรคอะไรก็ผ่านด้วยกันมาได้ กูกับแกงจะเข้ามหาลัย เรียนจบแล้วมาขอขมาพ่อแม่ สร้างครอบครัวเล็กๆ กับแกงสองคน"
คำพูดของรุ่นพี่ทำให้พี่เสือหยุดคิด...
____
// น้ำแกงน่ารักเนอะ ><
ช่วงขายของค่ะ
นิยายเรื่องใหม่ของเรา Until Death Do Us Part: จนกว่าความตายจะพรากจาก ค่ะ เป็นมินิซีรีย์ จบแล้วจ้า
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=38885.0
ขอบคุณค่า
-
:z13:
จิ้มๆๆ เห็นลิงค์ปุ๊ปหยุดทุกอย่างปั๊ป
-
เฮ้ยยย..ทำไมกระต่ายน่ารักอย่างนี้
:z3: (แดดิ้นนนน)
พี่เสืออออไม่ไหวแล้วอะ :jul3:
-
คู่ฟงกับแกงน่ารักไม่แพ้คู่หลักเลยยย :mew3:
-
มินิ ซีรีย์ จบได้แบบว่า............
เศร้ามากๆเลยค่ะ ฮือออออออ T T
-
พี่ฟง นี่ช่างงง แสนดี :)
ชั้นอยากได้ ผช ที่แสนดีกับเราแบบนี้บ้างจัง !!!!
-
เสื้อมีต้นแบบแล้ว เดินให้ถูกทางสาว Y นะจ๊ะ
-
พี่ฟงกับพี่เสือใครอาการหนักกว่ากัน
-
ชอบน้ำแกง อิอิ
-
เค้าลางดราม่า กลิ่นมาม่าโชยมาแต่ไกล
-
ออกอาการมากขึ้นทุกวันนะพี่เสือ ก็ต่ายน้อยน่ารักขึ้นทุกวัน
พี่เสือจะทำยังไงกับเรื่องของตัวเอง
คู่น้ำแกงกับฟงน่ารักมาก ดูแลกันดีจริงๆ
-
น้องน่ารักอ่ะ จะทำตบะพี่เสือพังซ่ะแล้ว
:-[ :-[ :-[
-
น่ารักจริงๆ
-
รักน้องต่ายฝุดฝุด :-[
-
พี่เสือควบคุมอารมณ์ตัวเองหน่อยสิอิอิก็รู้นะว่าต่ายน้อยน่ารักอะแต่ช่วยใจเย็นๆบ้างนะค่ะ
-
น้องต่ายน่ารัก :-[
-
พี่ฟงกลายเป็นไอดอลไปซะแล้ว :L1:
คิดว่าแค่บ้าบอซะอีก
ผิดคาดจริงๆ :mew4:
-
น้องต่ายของแม่น่าร๊ากกกกกกกก!
ไม่เคยหลงใครเท่านี้มาก่อนเลยสักที อยากเอากลับมากอดบ้านสักวันสองวันให้ชื่นใจ~
คู่พี่ฟงกับพี่แกงเริ่มเป็นตัวอย่างให้พี่เสือแล้วสิ
แล้วอย่างนี้พี่เสือจะทำยังไงต่อไปล่ะทีนี้
ปล.อ่านเรื่อง'จนกว่าความตายจะพรากจาก'แล้วลองหันกลับมาดูพี่เสือกับน้องต่าย แล้วก็อดใจหายไม่ได้ เพราะเคยได้ยินคนเขียนเคยบอกว่าจะให้น้องต่ายโดนข่มขืน ถ้าโดนจริงนี่จะต่างจากสายฝนไหมนี่ แง! เอาใสๆ แบบนี้แหละดีที่สุด เว้นเรื่องนี้ไว้สักเรื่องนะคะคนเขียนนนน
-
พี่เสือคิดจะออกมาสร้างครอบครัวเองกับน้องต่าย???? :m28:
ขอร้อง อย่านะ อย่าาาาาาาาาา อย่าช้า
ยกสองมือสนุนสนุนเต็มที่เร้ยยยย :-[
-
แล้วพี่เสือจะขอกับใครล่ะเนี่ย ดันพ่อแม่เดียวกัน55555
-
น้องต่ายน่ารัก พี่เสือหื่นขึ้นหน้าเลย "เมียกู" 555555
แกงโหดกับเฮียฟง แต่เฮียยอมทุกอย่าง กร๊ากกกกกก
ก็คนมันรักอ่่ะ
-
อารมณ์น้ำแกงประหนึ่งราชินีนางฟ้าเชียว ชอบอ่ะ ^___^
-
:ling1: :ling1: :ling1: :ling1: :ling1:อยากได้ต่ายน้อยมานอนกอดซักคืนอะ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[
:katai1: :katai1: :katai1:แต่คงโดนพี่เสือ :z6: :z6: :z6: :z6: :z6:แน่ๆ :katai1: :katai1: :katai1: :katai1:
-
น้องต่ายของแม่น่าร๊ากกกกกกกก!
ไม่เคยหลงใครเท่านี้มาก่อนเลยสักที อยากเอากลับมากอดบ้านสักวันสองวันให้ชื่นใจ~
คู่พี่ฟงกับพี่แกงเริ่มเป็นตัวอย่างให้พี่เสือแล้วสิ
แล้วอย่างนี้พี่เสือจะทำยังไงต่อไปล่ะทีนี้
ปล.อ่านเรื่อง'จนกว่าความตายจะพรากจาก'แล้วลองหันกลับมาดูพี่เสือกับน้องต่าย แล้วก็อดใจหายไม่ได้ เพราะเคยได้ยินคนเขียนเคยบอกว่าจะให้น้องต่ายโดนข่มขืน ถ้าโดนจริงนี่จะต่างจากสายฝนไหมนี่ แง! เอาใสๆ แบบนี้แหละดีที่สุด เว้นเรื่องนี้ไว้สักเรื่องนะคะคนเขียนนนน
น่านจิ เห็นด้วยๆ ไม่ขอดราม่าแบบน้องต่ายโดนข่มขืนจากคนอื่นนะ เอาดราม่าแค่พ่อแม่กะให้น้องต่ายยอมรับอย่างเดียวก็พอแล้ว T__T
-
"อะไรวะ เลนส์หรือบ้องกัญชา ?" ชอบประโยคนี้มาก
เป็นสิ่งที่คิดทุกครั้งเวลาไปดูคอนเสริตแล้วเห็นกล้องของสื่อ
แหม มโหฬารกันดีจังเลย แค่จิตนาการน้องต่ายเราก็ :pighaun:
พี่เสือจะทนไปได้สักกี่น้ำ น้องน่ารักๆๆๆๆขึ้นทุกวัน :katai1:
ขอบคุณคนเขียนสำหรับนิยายดีๆนะค่ะ :katai2-1:
-
คนรู้เรื่องเยอะแล้วนะพี่เสืออออ พร้อมแล้วรึไง!!!
:กอด1:
-
ฟงกับน้ำแกง คู่นี้มาแรงแซงโค้งสุดๆ ปลื้มมมมม :o8:
-
อร๊กกกกกชอบทุกคู่เลยอ่ะ
-
กระต่ายคงจะทำให้หนุ่มๆน้ำลายหกกันเป็นแถว ^^
เราชอบมินิซีรี่ส์ของคุณมากเลยค่ะ >\\\<
-
ต่ายน้อยน่ารักน่าฟัดอ่ะ
พี่น้ำแกงอีกคน
ขอทั้งสองคนเลยได้มั้ยคะ :katai1:
-
ปล.อ่านเรื่อง'จนกว่าความตายจะพรากจาก'แล้วลองหันกลับมาดูพี่เสือกับน้องต่าย แล้วก็อดใจหายไม่ได้ เพราะเคยได้ยินคนเขียนเคยบอกว่าจะให้น้องต่ายโดนข่มขืน ถ้าโดนจริงนี่จะต่างจากสายฝนไหมนี่ แง! เอาใสๆ แบบนี้แหละดีที่สุด เว้นเรื่องนี้ไว้สักเรื่องนะคะคนเขียนนนน
อ๊ายยย กรี๊ดดดด อ่านๆไปเจอคอมเมนต์นี้ สติแตกกระจัดกระจาย อย่าให้น้องต่ายโดนใครปู้ยี่ปู้ยำเลยนะคะ อย่าให้น้องโดนใครข่มขืนเลยแม้แต่พี่เสือ ได้โปรดเถอะค่ะ :call: :call: :call:
-
ฟงกับแกงสุดยอด คิดการไกลมากก
ตอนนี้พี่เสือคงมีเรื่องต้องคิดเต็มหัวแน่ๆ
กรี๊ดๆๆๆ กระต่ายน่ารักมาก อยากเห็นเดวิลน้อยยยยย
-
ฮาพี่ฟงอะ 5555
-
ฟงอยากกินน้ำแกง :hao6: :hao6:
-
พี่เสือมีไอดอลแล้ว
-
พี่เสือนะพี่เสือ เกือบไปแล้วไหมล่ะ ดีนะที่พี่น้ำแกงแกเป็นงาน
ความอดทนของพี่เสือดูจะลดน้อยลงทุกทีที่อยู่กับน้องต่ายคนงาม
จะมาหยุดได้ก็เพราะเรื่องพี่ฟงกับพี่น้ำแกงนี่แหละนะ
ฟังแล้วก็ทึ่งไม่คิดว่าพี่ฟงจะจริงจังขนาดนี้ ดีใจกับพี่น้ำแกงด้วย
อยากรู้ว่าพี่เสือได้ข้อคิดอะไรจากเรื่องพี่ฟงกันนะ
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ :กอด1:
+1และเป็ดจ้ะ
-
ในที่สุดน้องต่ายก็เจอไอด้อลอย่างพี่น้ำแกง :hao5: :กอด1:
-
ย่องมาบวกเพราะอยากเจอราชินีเช่นน้ำแกงอีก
หนูกรุยทางเป็นเจ้าหญิงได้แล้วนะต่ายน้อย
เอาให้พี่เสือบ้าไปเลย 555
-
เห็นทางสว่างแล้วป่ะ พี่เสือ..... พี่ฟงนี่แม่งหลงเมียเข้าขั้น 55555
-
พี่เสือใจเย็น ๆ กว่าเพิ่งกินน้องต่าย
รอน้องโตอีกนิด
-
หนูต่ายของเจ้น่ารักมากค่ะลูก
อยากจิฟัดรัวๆ เอาให้แก้มช้ำไปเลย
ไม่เห็นด้วยเช่นกัน ที่จะให้น้องต่ายโดนคนอื่นข่มขืน
แต่ถ้าคนที่ข่มขืนนี่เป็นพี่เสือ ก็ยอมอ่ะนะ อิอิ
น้ำแกงราชินีเคะมาก ชอบจัง
-
เสือร้าย อดทนไว้ลูก
รอน้องโตอีกนิด หุหุ
โหย เห็นพี่ฟงเกลียมัวขนาดนี้ แต่ก็แมนมากๆอ่า
-
ต่ายน่ารักสุดๆ อิๆๆๆ พี่เสือตั้งโปรซื้อคอนโดแล้วล่ะซิเนี่ย อิๆๆๆ
-
คิดหนักเลยดิพี่เสือ ลึกๆคงอยากทำอยู่แล้วหล่ะมั๊ง
แต่พอพี่ฟงมาแนะงี้ แนวทางชัดเจนมากอ่ะ
-
น้องต่ายโคตรยั่วอะ :)
-
ย๊ะ~~~~~~~~~+!!!!!
เฮียฟงจิงจังสุดๆอ่ะ
อย่างนี้ต้องเอาอย่างนะ เสือออออ :m3:
-
น้องต่ายหนูน่ารักเกินไปแล้ว :mew1:
-
ตามมาอ่านด้วยคน
ว่าแต่...
นี่เด็กม.ห้าเขาคิดกันไปถึงขนาดนี้แล้วเหรอเนี่ย โอ้ววว
-
เพิ่มมาอ่าน รักฝาแฝด แต่ แอบเชียร์ โบ้-กระเจี๊ยบ
-
พี่เสือคิดดีๆล่ะ
ยกให้พี่ฟงกับพี่น้ำแกงเป็นไอดอลเลย 555
-
:hao6: น้องต่ายน่ารักน่ากินอ่ะ >_<
-
รออีกนิดนะลูก อิอิ เจ๊จะรอเหมือนกัน เหอะๆ *เย้ ^ ^ จุดพรุ แน่นอนว่าจะรวมเล่มใช่มั้ยเอ่ย????
-
พี่เสือเดี๋ยวนี้ไม่เกรงสายตาประชาชีเลยเหรอ
แต่น้องต่ายนี่นับวันยิ่งน่ารักนะ
-
โอ๊ยย กระต่ายน่ารักสุดๆเลยค่ะ นับวันพี่เสือยิ่งฮาขึ้นทุกที ชอบจริงๆเวลาพี่เสือฮึดฮัดทำอะไรไม่ได้เนี่ย 555
คุยกับพี่ฟงคราวนี้พี่เสือคงมีแรงบัลดาลใจหรือไอดอลตัวอย่างแล้วสินะ ฮ่าๆ
อยากให้ถึงวันที่พี่เสือจับน้องกินจังเลยค่ะ แต่เอ..ดูพี่เสืออดทนเล่นๆแบบนี้ก็สนุกเหมือนกันนะคะ 55555
-
37. พี่เสือ น้องกระต่ายและกีฬาสี 4
สอางค์ใช้วิธยายุทธจิกกัดสายตาที่ฝึกมาจากผู้ปกครองของลูกโป่ง ส่วนฝนใช้วิธีติดสินบนจนได้ที่นั่งเหมาะเหม็ง เห็นทั้งสนามฟุตบอลและกลุ่มเชียร์ลีดเดอร์ชัดเจน กระต่ายน้อยที่ใส่กางเกงผ้าแค่เข่ากับเสื้อคอโปโลลายข้าวหลามตัดสีฟ้ามาสมทบทีหลัง สองสาวอุทานลั่น
"ขุ่นแม่คะ น่ารักมาก!"
"อ๊ายย ให้อารมณ์คุณชายน้อยเลยอ่ะ"
กระต่ายกระพริบตาปริบๆ ดีใจน้อยๆ ที่มีแต่คนทักว่าเป็น 'คุณชาย' ถึงจะมี 'น้อย' ตามหลัง แต่อย่างน้อย.... ก็เป็นผู้ชาย!
พี่น้ำแกงและพี่ฟงอวิ๋นขอตัวไปช่วยงานทีมฟุตบอลก่อนหน้านี้แล้ว กระต่ายได้แต่นึกชื่นชมรุ่นพี่ที่ขยันขันแข็ง
"อ๊ะ! น้าที!" จู่ๆ สอางค์ก็ร้องขึ้นมา ไม่รอช้า รีบปีนป่ายลงสแตน ไปหาหญิงสาวคนหนึ่งท่ามกลางฝูงชน ไม่นานนัก ผู้ปกครองของลูกโป่งก็เดินฝ่าผู้คนและแดดร้อนจัดขึ้นมาได้
น้าทีดูดีเช่นเคย แม้จะแปลกตาไปบ้างในชุดกางเกงยีนส์สบายๆ
เด็กๆ พากันยกมือไหว้ ส่วนคุณน้าเองก็ยกมือไหว้พ่อแม่กระต่าย
"ทีค่ะ ทิฆัมพร เป็นน้าของลูกโป่ง" เธอแนะนำตัว พลางหยิบกล้องถ่ายรูปรุ่นใหม่ออกจากกระเป๋าสะพายข้างเป็นลายตัวซีเกี่ยวกัน
"พวกเราเป็นพ่อแม่เสือต่ายค่ะ" คุณแม่ยิ้มให้ น้าทีเลยตอบด้วยรอยยิ้มการค้าเจือจางให้ใบหน้าคมเก๋นั้นดูอ่อนเยาว์ลงบ้าง
"น้าคะ ไหนว่าอยู่แคนาดา ?" สอางค์ถาม
"กลับมาหาหัวข้อวิจัยที่บ้านเราน่ะ"
"อ๋อ..." คงมีแต่สอางค์ที่รู้ว่าจริงๆ แล้วแค่ข้ออ้าง น้าทีถึงจะดูแข็งกระด้าง แต่ก็รักลูกโป่งมาก
"ยังเรียนอยู่เหรอคะ ?" คุณแม่ถาม
"ค่ะ เรียนโท ไปทุนบริษัทค่ะ"
"เก่งจังเลยนะครับ อายุยังน้อยด้วย ทำงานที่ไหนครับ ?"
"ไม่หรอกค่ะ... พอได้จังหวะค่ะ บริษัท XX ค่ะ"
ปล่อยผู้ใหญ่คุยกันไป ตอนนี้ทั้งสองทีมลงสนามแล้ว น้าทีขยับแว่นแล้วหัวเราะ
"ลูกโป่ง... แต่งตัวอะไรน่ะอางค์ ?"
กระต่ายน้อยหยีตามองตาม ลูกโป่งและกระเจี๊ยบในชุดเชียร์ลีดเดอร์สีแดงยืนอยู่หัวแถวในท่าเตรียม
"นั่นกระเจี๊ยบ!" น้องอุทานเบาๆ สะกิดพี่ชาย "พี่เสือดูสิๆ กระเจี๊ยบสวยมากเลย"
ก็สวยอยู่หรอก... แต่นั่นเป็นเด็กผู้ชาย.... ร่างสูงเก้งก้างของเด็กชายกระเจี๊ยบยิ่งดูซีดในชุดสีแดง แต่ใบหน้าถูกแต่งเสียจนเหมือนเด็กสาวรุ่นๆ
"นั่นเพศอะไรเหรอคะ คุณที ?" คุณแม่ฉงน มองตามลูกชาย
"เอ่อ... คนตัวเล็กขาวๆ ที่ใส่หมวกนั่นหลานชายดิฉันค่ะ ลูกโป่ง"
"...หลานชายคุณทีก็แนวเดียวกับกระต่ายน้อยเลยนะคะ" คุณแม่หัวเราะแปร่งๆ ลูกโป่งผิวขาวสะอาด ตัวเล็กนิดเดียวถูกแต่งหน้าเสียจนน่ารัก น้าทีไม่รอช้า รีบคว้ากล้องถ่ายรูปแคนนอนพร้อมเลนส์ซูมมารัวชัตเตอร์
"แล้วนั่น....?"
"ผู้ชายค่ะคุณพ่อ หัวหน้าห้องของเราชื่อกระเจี๊ยบ" ฝนตอบ
ผู้เป็นพ่อได้แต่หัวเราะแห้งๆ นึกสงสัยว่าทำไมเด็กผู้ชายสมัยนี้จึงหน้าตาหวานหยดกันเหลือเกิน ทั้งกระต่ายน้อย ทั้งสองหนุ่มที่ดูคลุมเครือ ใบหน้าสะสวย เอวบาง หุ่นเพรียวอ้อนแอ้นจนน่าหนักใจ
เมื่อเกมเริ่ม นักเตะรุ่นเยาว์ทั้งสองทีมวิ่งประจำตำแหน่ง ส่วนเชียร์ลีดเดอร์ทั้งสองคนก็เต้นอย่างได้จังหวะ
น้าทีหัวเราะไป กดชัตเตอร์ไป คุณพ่อคุณแม่คุยกันเบาๆ กระต่ายน้อยและสองสาวส่งเสียงเฮลั่น ส่วนพี่ชายแกล้งหลับ ซบบ่ากระต่ายเล็ก...
...ถ้าหากมีใครเอะใจหันมาดู... คงพบกับภาพน่าหมั่นไส้ที่คนตัวโตอิงแอบคนตัวเล็ก หลับตาพริ้มเหมือนหลับสนิท แต่ริมฝีปากแสยะยิ้มเจ้าเล่ห์
ผลของฟุตบอลรอบตัดสินคือ.... แพ้ขาดลอย ทีมสีแดงไม่ค่อยตื่นเต้นกับผลเท่าไหร่นัก เพราะถือว่ามาได้ถึงรอบสุดท้ายก็ถือว่าโชคช่วยสุดๆ แล้ว
ส่วนเชียร์ลีดเดอร์จำเป็นทั้งสองคนพอกรรมการเป่าหมดเวลา กระเจี๊ยบและลูกโป่งก็แทบกระโจนไปเปลี่ยนเสื้อผ้าทันที โดยมีสอางค์ กระต่าย พี่เสือและน้าทีคอยรอช่วย
"คับบบบบบบบบบ" ลูกโป่งตะโกนมาจากในห้องน้ำ น้าทีที่บอกว่าจะมาช่วยหลานกลับหัวเราะไม่หยุด
"ไอ้เหี้ย มึงไปไกลๆ กู!" กระเจี๊ยบสถบ มีเสียงโครมครามตามมา
กระต่ายได้แต่มองบานประตูห้องน้ำอย่างหนักใจ ตะโกนถาม "รัน โป่ง ให้เราช่วยมั๊ย ?"
เสียงในห้องน้ำหยุดลง แต่ก่อนที่จะได้ตอบ พี่เสือคว้าเอวบางมาเสียก่อน "ช่วยตัวเองไปก่อนเหอะ!"
"อางงงคค์" ลูกโป่งโอดครวญตามมา สอางค์ส่ายหน้าอย่างเหลืออด
"ห้องน้ำผู้ชาย"
"เข้ามาเห๊อะะะ ไม่มีใครอ่ะตอนนี้" สอางค์เลยจำใจผลักบานประตูเข้าไปช่วยเพื่อนรักเปลี่ยนชุด
"ฝนล่ะ ?" เสียงดังขึ้นเหนือศีรษะ กระต่ายเงยหน้าขึ้นมองผู้มาใหม่ จัมโบ้นั่นเอง เขาอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าเรียบร้อยแล้ว
"ไปเสิร์ฟน้ำ" พี่เสือตอบ
"เอ่อ นี่น้าทีจ้ะโบ้ น้าของลูกโป่ง" กระต่ายแนะนำเบาๆ จัมโบ้ยกมือไหว้ก่อนจะถามต่อ
"อีกระเจี๊ยว ?"
"อยู่ในห้องน้ำจ้ะ"
กระต่ายน้อยทันเห็นใบหน้าของเพื่อนเปลี่ยนเป็นบูดบึ้ง เหมือนหน้าพี่เสือเลย.... ทั้งๆ ที่ปกติจัมโบ้เป็นคนอารมณ์ดีแท้ๆ แต่พี่เสือตัวดีกลับหัวเราะหึๆ ตอบยาวๆ อย่างผิดปกติ
"มันไปเปลี่ยนชุดกับสอางค์ ลูกโป่ง... อยู่ข้างในน่ะ"
จัมโบ้ถลึงตามองพี่เสือ รีบเปิดประตูเข้าไปทันที
พี่ชายหัวเราะหึๆ
หลังเสียงอึกทึกครึกโครมจบลง สอางค์กับลูกโป่งแทบถูกยันออกจากห้องน้ำ เด็กสองคนกุมแขนป้อยน้ำตาเล็ด ก่นด่าเพื่อนในใจ
"เสร็จแล้วเหรอ ?" น้าทีถาม หลานชายผงกศีรษะหงึกๆ
"ไปไหนต่อ ?"
"ไปกินข้าวเหอะ ผมหิวจะตายอยู่แล้ว" ลูกโป่งงึมงำ เกาะไหล่สอางค์เหมือนลูกลิง
"อางค์ล่ะ ?"
สอางค์ยันโครมเพื่อนรักทีหนึ่งแล้วตอบ "ไปด้วยค่ะ"
"เด็กๆ ล่ะ ?"
พี่เสือตอบแทน "เดี๋ยวจะไปสมทบกับคุณพ่อคุณแม่ครับ"
"โอเค งั้นน้าเอาอีโป่งไปหาไรกินก่อน ไปแล้วนะ" น้าทีกระชับกระเป๋าในวงแขนแล้วลากเด็กสองคนที่เลี้ยงมาเหมือนลูกแท้ๆ ไปทานข้าว
เมื่อน้าทีและคณะไปแล้ว เสียงอึกทึกในห้องน้ำยังไม่หยุด กระต่ายลังเลว่าควรเข้าไปช่วยหรือไม่ เหมือนรู้ทันความคิด พี่เสือดักคอไว้ก่อน
"ไม่ต้องห่วงหรอกต่ายน้อย โบ้มันจะจัดการเอง"
กระต่ายน้อยถอนหายใจ ถ้าพี่เสือพูดแบบนั้น....
ช่วงบ่ายเป็นการแข่งขันบาสเกตบอลระหว่างทีมสีแดงและสีเขียว กระต่ายและเพื่อนๆ นั่งบนอัฒจรรย์อย่างตื่นเต้น นัดนี้มีลุ้นสุดๆ เพราะสีแดงมีแต่นักกีฬาบาสเกตบอลทั้งนั้น ส่วนทีมสีเขียวก็เล่นเก่ง
กระต่ายไม่เข้าใจกติกานัก รู้แต่พอเห็นพี่เสือแล้วต้องยิ้มตาหยี พี่เสือสูงใหญ่ หล่อเหลา คมคาย โดดเด่นกว่าใครทั้งนั้น ขนาดพี่ฟงอวิ๋นที่ตัวใหญ่ที่สุดในโรงเรียนยังไม่เด่นเท่าพี่เสือเลย
พี่น้ำแกงลากถังน้ำเข้าสนาม
พอกรรมการเป่านกหวีด นักกีฬาทั้งสองทีมก็วิ่งเข้าสู่สนามหลังจากวอร์มร่างกายเสร็จ กระต่ายน้อยส่งเสียงเชียร์ตามเพื่อนๆ
ทันทีนกหวีดถูกเป่า เกมการแข่งจบลง พี่เสือและเพื่อนร่วมทีมตัวเปียกเหงื่อเหมือนไปอาบน้ำมาส่งเสียงเฮลั่น กระต่ายน้อยก็พลอยกระโดดโลดเต้นไปกับเค้าด้วย
"ทีมชนะ.... สีแดงค่ะ!" พี่หนูจิ๊บที่รับหน้าที่บรรยายส่งเสียงแหลมผ่านไมค์มา เด็กหนุ่มทั้งหลายถอนหายใจโล่งอก ก่อนจะเฮลั่น
"เจ๋ง" กัปตันทีมร้อง แหกปากตะโกนลั่นๆ "ที่รักจ๋า ฟงชนะแล้วนะ!"
คนในทีมหุบปากฉับ ทุกคนรับรู้ได้ถึงรังสีอำมหิตเย็นยะเยือกจากผู้จัดการทีม ยกเว้นแต่รุ่นพี่พันธุ์โกลเด้นเท่านั้น ไม่ต้องรอให้มีคำตอบจากผู้จัดการทีมคนงาม กระติกน้ำขนาดกลางสีเขียวปี๋ก็ลอยมาจากที่นั่งพักนักกีฬาอย่างตรงเผง!
"อยากโดนอีกไหมครับ ?"
จัมโบ้หัวเราะก๊าก แต่เมื่อสายตาหันไปเห็นขอบสนามก็หยุดหัวเราะ หน้าคมๆ เปลี่ยนเป็นบานเป็นกะละมัง พี่เสือมองตามแล้วหัวเราะหึๆ
"ไปสิวะ!" แฝดพี่ตบไหล่เพื่อนแรงๆ พยักเพยิดไปทางขอบสนาม
"เหี้ย...!" ถึงปากจะสบถแต่หน้ายิ้มแป้นแล้น หน้าแดงจัดจนพี่เสือต้องตบศีรษะไปอีกทีด้วยความหมั่นไส้ เจ้าตัวจึงรีบปรู๊ดไปหาหัวหน้าห้องที่นั่งข้างสนามผุดลุกผุดนั่งงกๆ เงิ่นๆ หน้าแดงเป็นตูดลิง
ดูท่าทุกคู่จะมีความสุขดี เด็กหนุ่มถอนหายใจพลางสาวเท้าเร็วๆ ไปยังห้องล็อคเกอร์พร้อมๆ กับเสียงเฮฮาของเพื่อนร่วมทีมคนอื่นๆ
"แล้วนะ... พี่เสือก็ชู๊ตตตตตต" กระต่ายร้อง กระโดดโลดเต้นบนโซฟาโหยงเหยงไปด้วย เจ้าตัวเล็กตั้งแต่กลับมาก็ตื่นเต้นกว่าพี่ชายที่ชนะเสียอีก หลังจากฉลองชัยชนะด้วยอาหารมื้อใหญ่แล้ว คุณฉัตรชัยก็พาลูกชายฝาแฝดกลับบ้าน คุณแม่อารมณ์เป็นพิเศษถึงกับยอมให้คุณพ่อดื่มเบียร์ดูทีวีเลยทีเดียว
"จ้ะ จ้ะ" คุณแม่บอกเป็นรอบที่สาม กระต่ายเล่าการแข่งขันของพี่ชายไม่หยุดปากตั้งแต่ร้านอาหารแล้ว ทั้งๆ ที่สมาชิกในครอบครัวทุกคนก็ไปดูพร้อมกันหมด
"ไปอาบน้ำเถอะ" คุณพ่อโบกมือไล่ เจ้ากระต่ายตัวน้อยคึกจัดจนคุณพ่อปวดหัว "ต่ายน้อย เดี๋ยวโซฟาพัง"
"เอ๋...." กระต่ายหยุดกระโดด เสียงเจื้อยแจ้วหยุดลง พอกลับบ้านแล้ว พี่ชายก็วิ่งไปหาตู้เย็น ดื่มเกลือแร่อึ้กๆ กระต่ายคิดได้แล้วจึงกระโดดจากโซฟาดังตุ๊บ คุณพ่อย่นคิ้วอย่างเจ็บปวด คุณแม่พึมพำข้างหูคุณพ่อ
"ซื้อโซฟาใหม่นะคะคุณ...."
เสือหนุ่มถอนหายใจเฮือก โยนขวดเกลือแร่เปล่าลงถังขยะ ร่างกายอ่อนเพลียจากการแข่งขัน อะดรีนาลีนถูกใช้จนเกือบหมดแล้ว เขายืดตัวขึ้นบริหารกล้ามเนื้อง่ายๆ ตั้งใจจะพาน้องชายไปอาบน้ำ เข้านอนเสียที กระต่ายน้อยคึกมาตั้งแต่เช้าแล้วน่าจะเพลียไม่แพ้กัน หากยังไม่ทันจะก้าวเดิน สิ่งมีชีวิตตัวขาวก็พุ่งเข้าหา โอบรัดจากด้านหลัง
"พี่เสือ!"
พี่เสือเอนไปเล็กน้อย เพราะร่างกายที่แข็งแรงทำให้ไม่ซวนเซ เขาแงะน้องชายออกจากแผ่นหลังแล้วจับเจ้าตัวเล็กหันหน้ามาคุยกันดีๆ
"มีอะไรครับ ?"
"พี่เสือเท่ที่สุดเลย!" แก้มนวลเนียนเป็นสีชมพูปลั่งด้วยความตื่นเต้น พี่เสือห้ามรอยยิ้มบนหน้าไม่อยู่ ได้แต่ยิ้มตอบน้องชายพลางตอบ
"งั้นเหรอ ?"
"อื้ม! ตอนชู๊ตนะ ตัวสู๊งงง สูง" เสียงหวานบรรยายเสียจนฟุ้ง พี่เสือหัวเราะ เกี่ยวเอวบางเข้ามาหาตัว โน้มกายลงจุมพิตริมฝีปากเจื้อยแจ้วอย่างไม่มีปี่ไม่มีขลุ่ย
"แล้ว... อุ่ก!" กระต่ายสะดุ้ง ริมฝีปากร้อนของพี่ชายแนบสนิทกับริมฝีปากตัวเอง ลมหายใจอุ่นร้อนทำเอากระต่ายน้อยรู้สึกร้อนไปหมด
พี่ชายใช้ปลายจมูกเขี่ยจมูกเล็ก ก่อนจะค่อยๆ ผละออก รอยยิ้มสดใสยังแต่งแต้มบนใบหน้า กระต่ายหัวใจพองโต ลมหายใจขาดห้วง เสียงจังหวะหัวใจเต้นระรัว พี่เสือดูหล่อเหลา... ยิ่งกว่าดาราคนโปรด
รอยยิ้มบนใบหน้าคมสันมีสเน่ห์เหลือร้าย ทำให้สองขาของน้องเล็กถึงกับไร้เรี่ยวแรง เลือดสูบฉีดไปอยู่บนใบหน้าหมด
พี่เสือรีบคว้าร่างเล็กหมับ ก่อนเจ้าตัวน้อยจะล้มไปกองกับพื้น
กระต่ายซุกใบหน้ากับอกแกร่ง ใบหน้าร้อนฉ่า ลามไปถึงใบหู ตัดพ้อพี่ชาย "ฮื้อ! พี่เสือขี้โกง..."
"ขี้โกงอะไรครับ ?" เห็นใบหูแดงๆ ร่างเล็กๆ ที่ซุกไซ้กับตนเองแล้ว อยากบอกน้องกระต่ายเหลือเกินว่า
ขี้โกงจากอะไร... ไม่สำคัญ ตอนนี้พี่เสืออยากเป็นอาชญากรแล้ว...
น้องเล็กเงยหน้าขึ้นมอง ส่งเสียงหวานตอบระงับอาการฟุ้งซ่านของพี่ชาย "ฮื้อ... ก็เล่นยิ้มแบบนี้... หนูก็เลย... ฮื้อ!" ใบหน้านวลแทบระเบิด ก่อนเม้มริมฝีปากแน่น สะบัดหน้าไม่ยอมตอบ
พี่เสือหัวเราะหึๆ พอเดาอาการสุดที่รักได้
เจ้าตัวเล็กของพี่... จะขี้อาย ขยันทำหน้าแดงไปถึงไหนหนอ...
เขาประคองใบหน้านุ่มด้วยสองมือ กระซิบถามอย่างอ่อนโยน "กระต่ายทำไมครับ ?"
ภาพใบหน้าน้อยน่ารักเล็กเท่าฝ่ามือเขาเป็นสีเหมือนเชอร์รีสดช่างน่ารักน่าเอ็นดูเหลือเกิน พี่เสือมองริมฝีปากอิ่มที่ขยับไปมาแต่ไร้เสียงอย่างหลงใหล แล้วตัดสินใจช่วยน้องชายหยุดอาการเขินอายอย่างหวังดีประสงค์ร้าย
ใบหน้าคมโน้มลงจุมพิตอย่างแผ่วเบา ค่อยกดริมฝีปากลิ้มรสกลีบนุ่ม แล้วค่อยๆ รุกรานภายใน
ลิ้นร้อนสอดเข้าไปในโพรงปากเพื่อเกี่ยวกระหวัดลิ้นนุ่ม ดูดกินเสียงหวานไปจนหมดสิ้น กระต่ายน้อยเหมือนถูกดูดวิญญาณไปจนหมดสิ้น สมองว่างเปล่า ร่างกายไร้เรี่ยวแรง ปล่อยให้พี่เสือประคองร่างกาย สติสัมปชัญญะว่างเปล่า...
...แสนหวานและลึกล้ำ...
ลมหายใจหอบกระชั้น พี่ชายจึงยอมปล่อยริมฝีปากนุ่มให้เป็นอิสระ แต่ยังไม่วายจุ๊บหน้าผากมนเบาๆ
กระต่ายอ่อนระทวย ดวงตากลมโตหลับพริ้ม พี่เสือที่เจนสนามกว่าย่อมรู้ดีว่ากระต่ายน้อยยังตกอยู่ในภวังค์แสนหวาน ทอดร่างให้พี่ชายลูบไล้ โอบกอดตามใจชอบ พี่เสือฉวยโอกาสตอนที่น้องเล็กยังงุนงงกับรสจูบ ทวงถามสัญญา
"กระต่าย สัญญาสิครับ... เป็นเมียพี่เสือคนเดียวนะ"
ลูกตาวาวใสราวสัตว์เล็กเบิกโตขึ้น กระพริบปริบๆ เหมือนเพิ่งตื่นนอน แต่พวงแก้มยังเป็นสีแดงน่ารัก ริมฝีปากอิ่มเผยออย่างสับสน
"อะ..."
"สัญญาเร็ว!" พี่ชายเร่งเร้า จูบไล้ยังซอกคอหอมกรุ่น เนื้อนวลขาวสะอาดร้อนฉ่า เหมือนเจ้าตัวเล็กจะระเบิดได้ทุกวินาทีเพราะความอาย พี่ได้ทีจึงมอบสัมผัสแสนหวาน ริมฝีปากร้อนจูบเม้มรอบคอคนตัวบางอย่างเอาแต่ใจ กระต่ายสะดุ้งโหยง ทั้งจั๊กจี้... เหมือนมีอะไรมาสะกิดในช่องท้อง ทั้งวูบวาบ... และร้อนไปหมด....
"ตอบสิครับ คนดี"
"อื้ม..." เสียงหวานนั้นแผ่วเบา ล่องลอย พี่ชายจึงช้อนสะโพกกลม อุ้มสุดที่รักขึ้นชั้นบน
อาจจะยังไม่ถึงเวลาสำหรับความสัมพันธ์ทางกาย... แต่พี่เสือก็ถือโอกาสหากำไรงามๆ ระหว่างน้องโตก็แล้วกัน!
...
// มาฉายยยย :katai4: :katai1: ขอโทษด้วยค้าา มาช้าดีกว่าไม่มาน้า :L2:
-
กรี๊ดดดดด ฟินกับพี่เสือและน้องต่ายน้อย
ชอบอะ แบบว่าเสืออ้อนขอความรัก อายและเขินแทนต่ายน้อย
แว่วๆว่ามีอีกคู่ที่ร้อนแรงไม่ต่างกันนะเนี่ย จั้มโบ้กับกระเจี๊ยบ อิอิ
-
ห๊ะ!!!! อะไร o22 o22 o22
กำไรยังไง :o8: :o8: :-[ :-[ :impress2: :impress2:
อย่างไปสิงห้องน้องดูการหากำไรของพี่เสือจัง
:z3: :z3: :z3: :z3: :mew2: :mew2: :mew2:
-
อีพี่เสือใจกล้าหน้าด้านตลอด เหอะๆ
-
รีบๆโตนะคะเด็กๆ :hao7: :hao7:
รอตอนต่อไปค่ะ!
-
รักพี่น้องฝาแฝดคู่นี้จริงๆ
+1 :กอด1:
-
เย้ยยยยย ฟินเลยจ้า
พี่เสือ ชอบหากำไรจากน้องต่ายอยู่เรื่อยเลย 55555
-
จิ้ม
อีดีด////////edit
หากำไรหรือ พ่อเสือ
ไม่ม๊าง ได้ตลอดอ่ะ น้องไม่เค๊ย ไม่เคยจะตามทัน
น้องต่ายน่ารัก อยากจู๊บเหม่งเบา แต่เสียวสันหลังวาบ :hao3:
-
เขินอ่า
-
อ่านแล้วจะละลาย แอร๊ยยยยยยย :hao6: :hao6:
-
:-[ กว่าต่ายน้อยจะโต ไม่รู้ว่าจะโดนพี่เสือลวนลามไปแค่ไหนแล้ว
-
กว่าแกจะได้กินน้องจนหมดตัว น้องก็โดนแทะเล็มไปเยอะแล้วนะเสือ
กำไรเกินล้านเปอร์เซ็นต์แล้วมั้งนั่น :haun4:
แต่ชอบอะ ต่ายน้อยน่ารักน่าฟัดที่สุด :man1:
-
:o8: :o8: พี่เสืออ่ะน้องต่ายเค้าอายนะ
-
เสือยังไงก็เป็นเสือ
กระต่ายน้อยยอมถูกกินซะโดยดี
-
พี่เสือขยันเล็มตลอดๆ กว่าน้องจะโต คงโดนสูดพลังไปอีกเยอะ :hao7:
น้องต่ายน่ารักจัง ปลื้มพี่คุยไม่หยุดเลย
-
:-[ :-[ :-[
:mew1: :mew1:
-
แกได้กำไรมากไปแร้ววว เสือ~~~~~!!!
แค่นี้น้องต่ายก้อสึก จนไม่รู้จะสึกยังไง
=____________=
-
กระต่ายตัวจ้อยดูท่าจะปลื้มพี่ชายเอามากๆเลยนะนั่น
เล่นพูดไม่หยุด ทั้งที่เป็นเด็กพูดน้อยและขี้อายแท้ๆ
บรรยากาศที่สองพี่น้องเค้าอยู่ด้วยกันมันช่างชวนคิดไปไกล
พี่เสือค่อยๆตะล่อมน้องนะ อย่าได้ผลีผลามทำอะไรเกินเลย
แต่น้องตกปากรับคำพี่ชายเจ้าเล่ห์ไปแล้วนี่สิ
รับปากไปทั้งที่รู้ความหมายหรือเปล่าก็ไม่รู้ :hao3:
ยังไงก็เอาใจช่วยสองพี่น้องต่อไปจ้ะ
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ :กอด1:
-
พี่เสือเจ้าเล่มากกกกกก :-[ :-[ :-[
-
กรี๊ดอ่ะ น่ารักเกิ๊น!!!!!
-
ดูจากรูปการแล้วน้องต่ายน้อยคงไปไหนไม่รอดแน่ โดนเสือจับจองไว้ "กิน"ขนาดนี้
-
บวกและเป็ดก่อนเลย
คิดถึงน้องกระต่ายจนเพ้อ
พี่เสือแทะโลม
งับจริงงับหลอกจน...
:heaven
หมดแหละ
ชอบบบบบบบบบ
-
อร๊ายย -/////- อยากให้น้องต่ายโตไวๆ พี่เสือจะได้กินจริงจังซักกะที
-
โบ้เข้าไปทำอะไรกระเจี๊ยบ!!!!
-
พี่เสือ ท่าจะได้กำไรเยอะนะ 555
โบ้กะกระเจี๊ยว ?
-
พี่เสือกว่าน้องต่ายจะใช้งานได้
ก็เกือบหมดตัวอยู่แล้วนะ
ใจน้องไปหมดแล้วโดนเสือป้อทุกวัน
ให้น้องทำสัญญาไว้อีกต่างหาก เจ้าเล่ห์จริงๆ
อีกคู่โบ้กับกระเจี๊ยบท่าจะร้อนแรงไม่เบา
-
อุแหม่...... น้องต่ายเอาตัวเองมาป้อนถึงที่อ่ะ!!! อยากอ่านคู่โบ้ กระเจี๊ยว... ฮา อยากรู้มากว่าพี่หนูจิ๊บ กระซิบอาราย
-
อิพี่เสือหากำไรจากต่ายน้อยตลอด :z1:
อีกคู่ท่าจะแรงไม่เบาจัมโบ้กะกระเจี๊ยบหุหุ
-
เอ๊ะ กระเจี๊ยบกะจัมโบ้ นี่ยังไง ไปสปาร์กกันตอนไหน เหอ เหอ :hao3:
-
:-[
-
น่ารัก อ่าาาา :L2:
-
น้องต่ายตกหลุมพลางพี่เสือซะละน่าร๊ากกกกก
-
:-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[น้องต่ายน่ารักที่สุดดดดดดดดดดอะ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[
ว่าแต่จัมโบกับกระเจี๊ยบนี่มันยังงัยอะ :hao6: :hao6: :hao6: :hao6: :hao6: :hao6:
:hao3: :hao3: :hao3: :hao3:ก็ยังมีแต่ลูกโป่งอะดิที่ยังไม่มีคู่นะ :hao3: :hao3: :hao3: :hao3: :hao3:
-
พี่เสือขี้โกงหนิ เล่นล่อลวงน้องต่ายให้งงงวยแล้วก็ให้คำสัญญา
เป็นเมียพี่เสือคนเดียว ร้ายมากกกกกกกกกกก
-
อืมนะ ขนาดเหนื่อยจนร่างจะแหลกยังไงก็ขอให้ได้ แทะเล็มกระต่ายน้อย
-
พี่เสือ!!! ล็อคประตูยังอ้ะ
-
อยากเห็นพี่เสือเป็นฝ่านเขินอายบ้างจัง จะมีวันนั้นไม๊น๊า555555
-
:-[ :-[
พี่เสือ ไม่ค่อยเลยอะ เจ้าเล่ห์มาก
-
กรี๊ดดด เหอะ..
ต่ายน้อยโคตรมุ้งมิ้งงงง
พี่เสือก็ตอดน้องตลอดดดด
ปล.โบ้เจี้ยวว แอบมีซัมติงงง นะเราเห็น :z2:
-
ชอบพี่คู่พี่น้ำแกงกะพี่ฟงอ่ะ ฮาดี ฮ่าๆๆๆๆๆ
พี่เสือก็นะ ความขี้หึงขี้หวงนี่คงเส้นคงวาดีน้อออ อิอิ
-
กรี๊ดดด
น้องต่ายย จับฟัดดดด
-
'ตอนนี้พี่เสืออยากเป็นอาชญากรแล้ว... '
แหม่ เสือ นายเป็นอาชญากรตั้งแต่น้องยังไม่เข้าโรงเรียนแล้วมั้ง
-
ฟินสามคู่รวดเลยแหมะ!
จัมโบ้กับน้องเจี๊ยบท่าจะน่ารักอยู่นะ อิอิ
พี่เสือหาลู่ทางตลอดดดดดดดดด
น้องมันจะช้ำเข้าทุกวันแล้วมั้ยนั่น!
-
เขิลลลลลลลลลลลลลลลล :o8: เมื่อคืนไม่ทันเฝ้า มาอ่านเอาตอนนี้ละกัน อิอิ :hao3:
พี่เสือเริ่มจะยับยั้งชั่งใจได้แล้วล่ะสิ (รึปล่าวหว่า?)
ไฟอยู่ใกล้เชื้อ ยากจะดับง่ายดาย ... อั๊ยย่ะ :hao7:
-
มาอ่าน 3 ตอนติดๆ กันเลย กว่าจะหลุดจากกีฬาเสีย
เสือก็เสียพลังงานในการปกป้องน้องกระต่ายจากสายตา
ชาวโลกไปมากโข แล้วเข้ามหาวิทยาลัย มิยิ่งเหนื่อยกว่าหรือ
ฝาก ดูประโยคและคำผิดนิดหน่อย
35. พี่เสือ น้องกระต่ายกับกีฬาสี 2
ห็นภาพผัวเมียละเหี่ยใจแล้ว ลูกทีมได้แต่แอบหัวเราะ เพราะหลังจากพักแล้ว กัปตันทีมจะกลับมาก
ร่างเหมือนเดิม พลางส่งยิ้มให้ลูกทีมขรึมๆ และสั่งสอนไปด้วย
ไม่รู้เพราะบรรทัดไม่พอหรือไง เลยทำให้ตอนแรกอ่าน แล้วงงๆ เป็น "กลับมาก-ร่าง" ทั้งๆ ที่จริงๆ แล้วคือ "กลับมา-กร่าง"
36. พี่เสือ กระต่ายน้อยกับกีฬาสี 3
"ก็...ก็... ทุกคนบอกว่าพี่น้ำแกงเป็นแฟนพี่พง"
ใครอ่ะ "พี่พง" เนี้ย
รุ่นพี่หอบฮั่ก แค่หิ้วของไม่กี่อย่างก็เหนื่อยแล้ว ไอ้เสือมันไม่เมื่อบ้างหรือไง ?
"เหมื่อย" หรือ "เบื่อ"
-
เมื่อสองคนนี้จะโตเป็นหนุ่มเป็นสาวเต็มสักที
อยากอ่านเอ็นซีแว้ววววว
-
พี่เสือดูเจ้าเล่ห์ขึ้นทุกวันๆ
ดีนะเนี่ยที่ยังจะรอน้องโตอยู่
-
เอิ่ม พี่เสือใจเย็น มาจู่โจมแบบนี้น้องตกใจแย่
ค่อยๆ ตะล่อมน้องทีละนิดจะดีกว่าไหม
ส่วนอีโบ้ ไม่ค่อยจะออกนอกหน้าเลยนะ
ทีตอนนั้นล่ะทำเป็นว่ากระเจี๊ยบ ที่แท้ก็ไปไหนไม่รอด :laugh:
-
:-[ :-[ :-[
-
:man1:
-
ฟินนน~ยิ่งโตยิ่งสวย ยิ่งยั่วยวนนะจ้ะ ต่ายน้อยย. น่ารักจัง
-
พี่เสือขี้โกงสุดๆอะ
-
พี่เสืออดทนไว้
อดเปรี้ยวไว้กินหวาน อิอิ
แต่ตามจริงน้องต่ายก็หวานตลอดเวลาอยู่แล้วนี่นา ฮุฮุ :mew3:
-
รวดเดียว4ชม.เลย
ทันจนได้
น่ารักมาก
พี่เสือแม่งได้ใจ :hao7: ชอบอ่ะแบบนี้ ไม่ต้องดีกับทุกคน สนแค่คนๆเดียวก้อพอ
กังวลเรื่องพอแม่อยู่เรื่องเดียวนี่แหละ
จะรับได้มั้ย ถ้าถึงวันนั้น :mew2:
-
กรี๊ดค่ะกรี๊ดงานนี้กรี๊ดเท่านั้น :z3:
ชอบพี่น้ำแกงฝุดๆ เท่ห์มากอ้ะ คุมสามีอยู่หมัดเลย น่าจะสอนวิทยายุทธให้ต่ายน้อยมั่งนะพี่น้ำแกง :hao7:
ว่าแต่อีกคู่ที่แจะเมามันไม่แพ้กันก็โบ้กะเจี๊ยบสินะ คู่นี้รอดูความก้าวหน้า อุๆๆ :z1:
ว่าแต่พี่เสือทำไรเกรงใจสายคนอื่นบ้างไรบ้างงงงงงง ต่ายน้อยอายตายเลย :jul3:
-
อยากดูการหากำไรของพี่เสือจังเลยยยยยยยยยยยยยย
แอร้ยยยยยยยยยยยยยยยย =....=
-
อิพี่เสือนี่เจ้าเลห์จริงจริง
-
ต่ายน้อยยยยยยยยน่ารักกกกพี่เสือก็นะแอบลวนลามน้องตลอด//อิโบ้แอบชอบหัวหน้าห้องหรอออออ????? ฮ่าๆๆๆ
-
ต่ายน้อยเอ้ย!!! คงจะช้ำก่อนโตซะล่ะมั้ง 555
-
ตอนนี้มันหวานนนน เห็นเด็กๆรักกันเราก็ดีใจ
อ่านเรื่องนี้แล้วได้อาีมณ์เป็นป้าแก่ชะมัดเลยค่ะ เอ็นดูเด็กๆไปซะทู้กคน
-
Special Episode: Strip
Warning 18+
แรงกระแทกหนักหน่วงจากคนด้านบนทำให้คนสวยใต้ร่างร้องครวญคราง ปากทางนุ่มนิ่มถูกขยายใหญ่จนกว้างพอที่จะรับความใหญ่โตได้หมดจด
ไม่ว่าของใครคนใดก็ไม่รัดรึง ตราตรึงเท่านี้...
"อะ... อาา พอ...." เสียงหวานทั้งคราง ทั้งวิงวอน เอวบางแอ่นโค้งตามแรงกระแทก ท่อนลำหนายาวดึงจนหลุดออกเกือบสุด ก่อนจะสาวกลับเข้ามาใหม่จนสุด
"แกง... แกง...."
"อา.... พอ" มือสีน้ำผึ้งเรียวจิกแผ่นหลังกว้างจนเลือดซึม คนตัวยักษ์ด้านบนโน้มใบหน้ามาคลอเคลีย มอบจุมพิตแสนหวานให้เพราะรู้ดีว่าคนในอ้อมแขนชอบฝืนตัวเอง ไม่ชอบร้องคราง แต่จะกัดริมฝีปากจนเลือดซึมแทน... เขาจึงต้องคอยสอดริมฝีปากเข้าจูบ
ฟงอวิ๋นเร่งจังหวะรุนแรง ร่างบางสั่นสะท้าน เตียงนุ่มดังขโยกขเยกสั่นสะเทือนไปหมด
ภายในรัดแนบแน่น หยาดหยดอารมณ์ของคนตัวบางกระเด็นจนถึงหน้าอก ริมฝีปากอิ่มหอบฮั่ก สองขาเรียวถูกบังคับฝืนยกพาดบ่าทั้งๆ ที่ไร้เรี่ยวแรง
"แน่นจัง" กระซิบข้างหู พลางกระทุ้งตนเองเข้าจุดวาบหวาม ร่างน้อยในอกสะดุ้งสุดตัว ริมฝีปากหวานสุดจะทานทนความร้อนแรงภายใน เปล่งเสียงครวญครางอย่างไม่อาย
"อาาา อาาา"
หยาดหยดเหงื่อจากคนข้างบนไหลรินรดใบหน้า ภายในร่างกายตอนเองบีบรัดท่อนลำใหญ่โตถี่ยะยับราวกับโสเภณีร่านตัณหา น้ำแกงเบือนใบหน้าสะสวยไปทางอื่น ปล่อยให้น้ำตาหลั่งรินรดอาบสองแก้ม
ฟงอวิ๋นครางริมฝีปากดังซี๊ด ก่อนจะปลดปล่อยน้ำคาวจนทะลักทลาย ไหลท่วมช่องทางคับแคบจนเปรอะเปื้อนต้นขา
"อะ... เอาออกไป" คนตัวบางกระซิบสั่ง เมื่อภายในตัวยังมีเจ้าวายร้ายนอนสั่นระริกอยู่ ไม่ยอมถอดถอน
"ไม่เอาน่า เดี๋ยวก็ได้ใส่ใหม่" คนว่าไม่มียางอาย น้ำแกงอับอายจนด่าไม่ออก ได้แต่พยายามดิ้นรนหนี ฟงอวิ๋นรู้ทัน เขาตะปบท่อนแขนสวยไว้แน่น ก่อนจับร่างบางพลิกกายอย่างง่ายดาย
"น้ำแกงชอบท่านี้นี่ ? เสร็จเร็วทุกที" คนสวยถูกบังคับให้คลานเข่า เปลี่ยนท่าทั้งๆ ที่บางอย่างยังปักคาแน่น ดวงตาเรียวรีหันกลับมามองอย่างชอกช้ำ
"ไม่เอา... ไม่..."
ฟงอวิ๋นเลียริมฝีปาก ก่อนค่อยๆ ขยับตัว น้ำกามเหนียวข้นภายในช่วยหล่อลื่นได้ดี เอวหนาค่อยๆ เริ่มจากจังหวะอ่อนโยน เชื่องช้า ประคองสะโพกกลมไม่ให้ลู่ลง
"ฟง... พอ... อา..."
"แกงชอบใช่ไหม ? ชอบให้ฟงเป็นผัวแกงใช่ไหม!?"
"อา พอ" เขาเริ่มเร่งจังหวะ ช่องทางภายในบวมเป่ง สองมือบอบบางขยำผ้าปูที่นอนแน่น เมื่อคนข้างบนยังเสือกไสตนเองเข้ามาจนสุดลึก คว้านควักภายในจนยากจะทานทน
"แกงเป็นของฟง.... แกงเป็นเมียฟง....คนเดียว!"
"แกงจ๋า.... กินนมมั๊ย ? กินนมแข็งแรงๆ น้า"
"....."
"งั้นจิบซุปมิโสะก่อนนะครับนะ.... ใส่เต้าหู้เยอะๆ แบบที่แกงชอบเลย"
"...."
"โอ๋ๆ ไม่อยากกินไม่เป็นครับ" ฟงอวิ๋นสติแตก เพราะหลังร่วมรักแล้วภรรยาที่เคารพก็นอนขดตัว เอาผ้าห่มคลุมโปง ไม่พูดไม่จา
ชายหนุ่มยอมรับ... ว่ารุนแรงไปหน่อย...
...เพราะหลังๆ มา แทบไม่ได้จู๋จี๋กับเมียรักเลย ต้องทำงานกีฬาสีวุ่นตัวเป็นเกลียว น้ำแกงก็ผัดผ่อนมาตลอด จนกระทั่งงานเลิก
จึงได้ทวงถาม
ใช่ว่าเขาจะไม่ตกใจ เมื่อถอดถอนออกมาแล้ว พบคราบเลือดไหลปะปนมากับน้ำกาม เงยหน้าขึ้นมองคนรักก็พบกับใบหน้าสะสวย
ซีดขาว ริมฝีปากอิ่มและดวงตาแดงก่ำ บวมช้ำ
"แกงจ๋า..." ไอ้คนตัวโตสิ้นท่า ยอมวางถ้วยซุปมิโสะลง เอนกายลงกอดดักแด้ในผ้าห่ม "ฟงขอโทษ... ฟงกะแรงไม่ถูก... คนดีอย่าโกรธฟงนะ"
"...."
"แกง...." ฟงอวิ๋นใจไม่ดี ไม่อยากคิดว่าจะทำให้คนรักเจ็บปวดขนาดไหน... สองมือแข็งแรงช้อนร่างในโปงผ้าห่มขึ้นมาประคองกอดอย่างทนุถนอม
แต่ไหนแต่ไรมา น้ำแกงไม่เคยนิ่งงันเช่นนี้มาก่อน
"ฟงขอโทษ ฟงมันเลว... อย่าร้องไห้นะครับ" ชายหนุ่มซบหน้ากับโปงผ้าห่ม ความเงียบงันเย็นชาที่ได้รับเหมือนมีดผ่าหัวใจให้เป็นสองซีก
"แกง..."
"ทำไร ?" เสียงทักจากปากประตูห้องนอนทำให้ฟงอวิ๋นเงยหน้าขึ้น จมูกแดงๆ เหมือนยักษ์ขี้แย
"แกง..." ชายหนุ่มอ้าปากพะงาบๆ มองโปงผ้าห่มกับคนตรงหน้าสลับกัน
ศรีภรรยาขมวดคิ้ว เช็ดศีรษะไปด้วย มองคนรักไปด้วยอย่างไม่ไว้ใจนัก "ฤดูติดสัดเรอะ ? ผ้าห่มยังไม่เว้น ?"
ฟงอวิ๋นปาผ้าห่มทิ้ง กระโจนเข้าหาร่างบางเหมือนสุนัขตัวโตเจอเจ้าของ เนื้อนวลนุ่มนิ่มยังกรุ่นอุ่นไอร้อน เส้นผมนุ่มยังชื้นๆ เนื้อตัวน้ำแกงยังหอมหวานด้วยกลิ่นสบู่
ชายหนุ่มกอดเอวบางแน่น ซุกใบหน้ากับหน้าท้องแบนราบ เขาได้ยินเสียงถอนหายใจดังขึ้นเหนือศีรษะ
"เป็นอะไรอีกครับ ?"
"แกงอ้ะ" เสียงอู้อี้ คนตัวโตพรมจูบหน้าท้องไม่เว้น "ฟงออกไปทำกับข้าวแป๊บเดียวก็เห็นแต่ผ้าห่ม เลยนึกว่าแกงโกรธ"
"โกรธสิครับ" น้ำแกงถอนหายใจอีกเฮือก เดินลากเอาเจ้าโกลเดนรีทรีฟเวอร์ตัวเท่าหมีไปด้วย "รู้ตัวนี่ว่าน่าโกรธ"
ฟงอวิ๋นเงยหน้าขึ้นมอง แล้วลุกขึ้นเต็มความสูง ก่อนจะคว้าเอาเอวบางมาอุ้มท่าเจ้าหญิง "ฟงผิดไปแล้วครับที่รัก"
น้ำแกงหัวเราะ ส่ายศีรษะ ดึงผมเกรียนๆ ไอ้หมีควายเล่น "พอก่อนๆ"
ชายหนุ่มอุ้มคนตัวบางแนบอก และวางลงบนเตียงอย่างทนุถนอม "คราวนี้ไม่ผิดตัวแล้ว... แกงครับ ฟงรักแกงนะ" มือไม้ซุกซนคว้าเอามือบางมาจุมพิตทีละนิ้วๆอย่างโหยหา
"รู้แล้วครับ"
"ฟงขอโทษนะที่ทำแรงไป... มีเลือดด้วย..." น้ำเสียงอ่อนลงอย่างรู้สึกผิด น้ำแกงอมยิ้มบางเบา
"แกงไม่เถียงนะว่าเจ็บ... แต่แกงไม่ได้บอบบางขนาดนั้น... ฟงลืมแล้วเหรอว่าแกงเป็นผู้ชาย ? ฟงไม่ต้องทนุถนอมมากมายก็ได้"
ฟงอวิ๋นหยุดแทะมือเรียวสวย ก่อนเชยคางเรียวให้สบตาตรงๆ เสียงทุ้มเอ่ยย้ำหนักแน่น เหมือนวันแรกที่พบกัน "ฟงทนุถนอมแกงเพราะ... แกงเป็นคนรัก... ไม่ได้เกี่ยวกับเป็นผู้หญิงหรือผู้ชาย เพราะฟงรัก... รักมาก... ถึงเป็นห่วง"
ได้ยินคำบอกรักแสนซื่อและอ่อนโยนขนาดนั้นมีใครบ้างที่จะเฉยชา น้ำแกงส่งยิ้มหวานให้ฟงอวิ๋น ยกสองมือเรียวขึ้นคล้องคอ
"ขอบคุณครับ ที่รักแกง..."
"ขอบคุณแกง... ที่รักฟง"
รอยยิ้มหวานบนใบหน้าเหมือนกับเทพยดาทำให้ฟงอวิ๋นเคลิบเคลิ้ม กลิ่นกายนวลหอมกรุ่นยิ่มเร่งเร้า มือเรียวบางยก ขึ้นลูบไล้ใบหน้าตี๋จืดอย่างอ่อนโยน ก่อนจะเลยไปจนถึงกกหู
แล้วออกแรงบิด!
บรรยากาศแสนหวานหายวับไปกับตา นางฟ้าคนงามตรงหน้าไม่ต่างจากราชินีมารที่มีดวงตาคมหวานวาววับเอาเรื่อง
"บอกแล้วใช่ไหมครับ ?" น้ำแกงยังคงยิ้มสะสวย น้ำเสียงหวานระรื่น แต่มือเรียวเพิ่มแรงจนคนตัวโตร้องจ๊ากอย่างหมดท่า
"อ๊ากก เจ๊บบบ เจ็บบบ!"
"เจ็บก็ดี บอกแล้ว ทำไมไม่จำ ?"
"เจ๊บบคร้าบบบบ!"
น้ำแกงยิ้มหวาน ยอมปล่อยมือจากติ่งหูบวมฉึ่งของคนรัก ก่อนเลื่อนมือไปแตะหูอีกข้าง ฟงอวิ๋นขนลุกซู่ รอยยิ้มของน้ำแกงเหมือนบรรจุคำด่าหยาบคายที่สุดไว้รวมกัน
"จำได้ไหมครับ น้ำแกงบอกว่ายังไง ?" มือเพชฆาตเล่นติ่งหูอีกข้างแล้ว ฟงอวิ๋นครางหงิง ตอบเมียรักเสียงแผ่ว
"อย่าทำแรง... อย่าพูดหยาบคาย"
สัมผัสอบอุ่นของคนงามเลื่อนไปประคองใบหู ชายหนุ่มตัวสั่นระริก ชาวาบไปทั้งตัว
"แล้วทำไมถึงทำ!" น้ำแกงถามเสียงหวาน บิดสุดแรง ไอ้ตัวยักษ์ร้องปานโดนเชือด
"ขอโต๊ดก๊าบบบบบบบบบบบบบ"
http://www.youtube.com/watch?v=5SUC8vTEYYg > อย่าลืมฟังเพลงนี้ไปด้วยนะคะ Strip-Chris Brown
...
แก้ค่ะ TT ข้อความมันซ้ำ (คิดว่าปัญหาจากเน็ต ><)
นานๆ ทีจะเขียนฉากหื่น... เลยเอามาลงกับสองคนนี้เลย... ดูยังไงก็ฮามากกว่านะ 555
ขอบคุณมากค่ะ วันนี้มาดึกเลย...
-
กรี๊ดดดด
ฟงแกงงง
แอร๊ยยยย น่ารักอ่าาา
ขอบคุณคนเขียนนะคะ
-
กรี้ดดด ไม่คิดว่าวันนี้คุณเอมจะมา ขอบคุณมากๆค่ะ (รีบตอบแล้วรีบกลับไปอ่าน)
ฟงแกง!!!!
o13 o13 o13
สลบเหมือด คนอ่านตายคาที่ เหตุเพราะเกาะติดขอบเตียง!!!
-
:hao6: :hao6: :hao6:
-
ทำไมเนื้อหามัน repeat อ่ะตัวเอง
-
5555
-
ไหงมันเบิ้ลละค๊า โถ ฟง น๊าฟง
-
:hao7: อ่านไปจิกหมอนไปละเหวย
-
ชอบคู่ ฟงอวิ๋นกับน้ำแกง.....ฮาดี
โดยเฉพาะฟงนายกสมาคมคนกลัวเมียที่เคารพ
-
น่ารักดีคู่นี้ ราชินี กะ หมาป่าจอมหื่ร
-
รักรุนแรงจริง คู่นี้
-
:m10: :m10:.............จิกหมอนขาดด
-
เอ่อ บรรยายความรู้สึกไม่ถูก
ตั้งแต่ง้อผ้าห่มแล้ว
-
ฟงแกง
น่ารักมากอ่ะ 55555
พี่ฟงกลัวเมีย อิอิ
-
คู่นี้เหมาะกันดีนะคะ :m20:
-
อ่านจากเฟสแล้วก็ตามมาอ่านในเล้าอีกที ชอบๆ :z1:
-
แกงน่ารักมั่กๆ
ฟงนี่กลัวจิงไรจิงเลยอะ
-
อ่านไปรอบหนึ่งแล้ว
รอบนี้เป็นรอบเยี่ยมชม
:mew1: :mew1: :mew1:
-
ฮาอ่ะ...คู่นี้ เหอะๆๆๆๆๆๆๆ
-
:haun4:
กรี๊ดดดด เลือดทะลัก
เอามาแก้ขัดแทนพี่เสือน้องต่ายบ่อยๆนะ
เพราะคู่นั้นคงอีกนาน :mew5:
-
น้ำแกง สอนวิทยายุทธ์ ให้ต่ายน้อย ไว้ปราบพี่เสือมั่ง
:katai2-1:
-
อ่านทีแรกนึกว่าคู่เสือกับน้องต่าย พออ่านไปเป็นแกงแล้วโล่งอก
ยังไม่อยากให้น้องต่ายโดนกิน
-
"ขอบคุณครับ ที่รักแกง..."
"ขอบคุณแกง... ที่รักฟง"
ขอบคุณที่รักกัน :m1: :m1: :m1:
-
:a5: นึกว่าแกงโดนฟงข่มขืน :pighaun: บังคับให้เป็นแฟน :katai1:
แต่ที่แท้ อิฟงมัน :m20: :jul3:
-
คนหื่นกลัวเมียนินา...
ชอบตอนที่รำพันกับผ้าห่ม จ๋อยซะ
-
น่าร๊ากกกก
-
55555555555555555สมน้ำหน้านายฟง
-
:m25: :m25:
-
555 น่ารักนะเนี่ยคู่นี้ อารมณ์บนเตียงกับตอนท้ายต่างกันลิบ
บนเตียงน้ำแกงยอมให้เพราะทำอะไรเจ้ายักษ์ไม่ได้
แต่หลังจากนั้นไม่ต้องบอกว่าใครใหญ่ของจริง :laugh:
ถ้ารุ่นน้องมาเห็นตอนนี้คงสิ้นศรัทธาแน่ๆ พี่ใหญ่มีใหญ่กว่า
ตอนง้อผ้าห่มนี่อย่างฮา หลับหูหลับตาทำไปได้นะคนเรา :m20:
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ :กอด1:
-
อ๊ากกกกกกกกก ชอบน้ำแกงอ่ะ
ต่ายน้อยต้องเอาพี่น้ำแกงเป็นตัวอย่างนะลูก
-
สู่สวรรค์
:heaven
บวกและเป็ดขอบคุณ
ขอเปลี่ยนเป็น fc ฟงอวิ๋นเต็มตัว
พี่เสือไปไหนก็ไป ชิ้วๆ
-
ตอนแรกหื่นตอนจบฮา
-
:hao5: กัดผ้าบิดหมอน 555สรุป พูดกะผ้าหมซะงั่น
o18
-
น่ารักกกก เรียกเลือด โฮกกกก!!
-
น่าสงสารฟงเสียจริงๆ
-
ชอบคู่นี้จางงงงง น่ารักจริงอะไรจริง :-[
แต่........................เราอยากอ่านของคู่หลักด้วยนะ :impress2:
-
ตอนอย่างว่าทำเป็นเข้มนะฟง เสร็จแล้วกลายเป็นลูกแมว :m20:
-
:z1: :z1: :z1: :z1: :jul1: :jul1: :jul1: แกงโคตรราชินีอ่ะ น่ารักมากกก
-
ฮา...... เหมาะๆ
-
:z1: :z1: :z1: :z1: :z1:ชอบอะ :heaven :heaven :heaven :heaven :heaven
-
โอ้ย!!! ชอบน้ำแกงอะ โหดดี :p
-
ฮาและหื่น 555
-
อย่างที่คิดไว้เลย พี่น้ำแกงนี่เจ๋งสุดๆ พี่ฟงก็ฮาเกิ้น ฮ่าๆๆๆๆ
แทนที่ได้หวานกันเบาๆ นี่อะไร ต้องเจ็บเนื้อเจ็บตัวกันแทนซะงั้น ฮ่าๆๆๆๆ
-
ยกให้เลยนายฟงสุดยอดสามีแห่งปี o13
-
ห่างไปหลายวัน ฟงก็เลยลืมตัวหื่นรุนแรงไปนิด
น้ำแกงก็สั่งสอนสามีน่ารักอ่ะ ฮา โหด หื่น จริงๆคู่นี้
แล้วคิดว่าถ้าเป็นพี่เสือกับน้งกระต่ายหล่ะ จะเป็นยังไง
พี่เสือมันหื่นกว่าฟงอีกนะ กระต่ายสภาพจะเป็นยังไง
-
อิอิ เราจะรอคู่ต่ายน้อยนะ
แกงกับฟงก็ร้อนแรงดีจัง
:katai2-1:
-
หื่นได้แป๊ปนึง ฟงอวิ๋นก็กลับมากลัวเมียอีกละ มันต้องโมเมนท์นี้จริงๆนายคนนี้ 5555
ปล. อยากอ่านเรื่องของจัมโบ้กับกระเจี๊ยบจังค่ะ ดูท่าว่าจะน่ารักกก
-
อื้อหือ O_O โอ้โห!!!
แรงนะคู่เนี๊ย
เมื่อไรฉากมหัศจรรย์จะเกิดขึ้นกับพี่เสือและน้องต่ายน้อง (รอจนแก่ละ)
-
ชอบสองคนนี้มาก เราชอบอินคู่รองตลอด อิอิ
-
โอ๊ยยย ฮาาาา อ่านแล้วขำก๊ากเลย :jul3: :jul3:
แกงนี่เจ๋งสุดยอด คุมนายฟงซะอยู่หมัดเลย ชอบๆๆๆ :-[ :-[
-
รีบมาต่อนะคะนะคะ ชอบมากๆเลยยยยยยย จะพิมพ์เป็นนิยายมั้ยคะ ติดตามมมมมมม :katai1: :sad4: :katai5:
-
น้ำแกงน่ากลัวอ๊า :mew5:
-
ต้องนั่งอ่านใหม่ 5555 แกงโหดดด
พี่ฟงกลัวเมีย 555
-
:hao7:
-
:call:
-
ฟงแกงน่ารักดี
-
สนุกมาก ชอบมากเลยอะ :L2:
อ่านไปเลื่อนหน้าไปก็ยังไม่อยากให้ถึงอันล่าสุด :z10:
และแล้วก็ถึง :z3:
:pig4:
-
:mew2: :mew2: :mew2: :mew2:
-
แจ้งข่าวงดอัพค่ะ....
ขอโทษค่า //กราบงามๆ สามที คืองานเสร็จไม่ทันตามแพลนค่ะ เลยไม่มีเวลาเขียนเลย ช่วงนี้สัมนาบ่อยด้วย :katai1: :katai1: ยังไม่แน่ใจเลยว่าจะกลับมาอัพได้เมื่อไหร่.... รบกวนช่วยรออัพเดทข่าวจันทร์หน้านะคะ :hao5: :hao5: :hao5: :hao5:
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
รอเสมอ อย่าหายไปเลยนะคะ
-
งดอัพน่ะได้ ยังพออดทนรอได้ แต่ขอแค่อย่าหายไปเลยก็พอ ว่างๆก็มาอัพเดทความเคลื่อนไหวให้ทราบบ้างก็ยังดี คนรอจะได้ไม่ต้องรอเก้อ
-
รอได้นะค๊าาา แต่อย่านานมากกก อิอิ
-
รับทราบฮะ
ร อ . ร อ . ร อ
รอวันจันทร์ฮะ :L2:
-
:a5: จะรอนะฮ่ะ :mew2: :ling3: รอ รอ
-
:z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3:
-
รับทราบ...จะรอนะ...อย่าหายไปนานนักละ ...รักน้องต่ายมาก :กอด1:
-
:mew6: :mew6: :mew6:เค้าจะรอออออออออออออออออเน้อ :mew4: :mew4: :mew4:
-
อย่าหายไปเลยนะ :mew2: :mew2: :mew2:
-
งดชั่วคราวไม่เป็นไรคะ
แต่ห้ามหายไปเลยนะ
:เฮ้อ:
-
รอได้จ้าาา แต่อย่าหายไปนะค่ะ
คิดถึงน้องต่ายพี่เสือ
:katai5: :katai5: :katai5:
-
รอได้ค่ะ แต่อย่าหายจ้อยไปน้าาาา :mew2:
เค้าจะรออ่านค่ะ :mew1:
-
รอค่ะรอ แต่อย่านานมากนะคะ
เพราะคิดถึงต่ายน้อยอ่า
-
รอได้จ้า :mew1:
-
ได้เลย
จะรอนะ
เมื่อไหร่ก็เมื่อนั้น
เป็นกำลังใจแบบ+++
:mew1:
-
โอเค
:hao5: :hao5: :hao5:
-
รับทราบค่ะ จะรอนะค่ะ
-
:mew1: :mew1: :mew1: :katai4: :katai4: :katai4:
-
เค้าจะรอน้องต่ายกะพี่เสือ ที่หน้าเว็บนี้นะ
5 555 5 555 55 55
-
แอบชอบคู่ ฟง-แกง ><
-
เขินจนหมดลม :-[
โฮ๊ยยยยยย พี่เสือน้องต่ายยยยยย :m3: :m3:
-
เขินกับคู่ฟงแกง น่ารักดีแฮะ
ยังไงก็เป็นกำลังใจให้นะคะ มาต่อไวๆนะ
-
:heaven จะรอนะฮ่ะ
-
พี่รู้มั้ย ชั้นมารอพี่ที่เล้าทุกวันเลย :mew6:
-
รีบมาน้า
-
38. พี่เสือ น้องกระต่ายกับเด็กคนนั้น
คุณจามจุรียืนหอบกระเป๋าพะรุงพะรังอยู่หน้าบ้าน มีสามียืนส่งสายตาเป็นห่วงอยู่ข้างๆ
"เสือ ล็อกหน้าต่างดีๆ นะ อย่าลืมปิดประตู ปิดไฟล่ะ"
"ครับ"
"ถ้ามีอะไร อย่ารีบตัดสินใจ รีบโทรหาแม่ เข้าใจไหม ?"
"ครับ"
คุณแม่มองสองพี่น้องต่างไซส์ ผิวขาวกับดำปื๋อแล้วได้แต่ถอนหายใจ จะให้ห่วงขนาดไหนก็ต้องไปอยู่ดี เธอจึงสั่งกระต่าย
"กระต่ายอย่าดื้อพี่เสือนะ ห้ามออกไปไหน กับข้าวแม่ทำไว้ให้แล้ว มีอะไรแปลกๆ ให้รีบโทรบอกแม่"
กระต่ายน้อยเกาะแขนพี่เสือแน่น พยักหน้ารัวเร็ว
"คุณจุ๋ม" คุณฉัตรชัยเรียกเบาๆ คุณแม่สั่งและกำชับเรื่องโน้นเรื่องนี้มาได้เกือบครึ่งชั่วโมงแล้ว ถ้ายังไม่รีบออกล่ะก็จะเจอกับรถติดแน่ๆ
คุณแม่กัดริมฝีปาก เลยได้แต่พยักหน้าก่อนจะออกจากบ้านอย่างเป็นห่วง
คืนนี้คุณแม่กับคุณพ่อต้องไปบ้านสวน เพราะคุณป้าเพ็ญไม่สบาย คุณพ่อคุณแม่เลยต้องไปเยี่ยม
แต่เพราะเด็กๆ ใกล้สอบปลายภาค คุณแม่เลยจำใจทิ้งบ้าน ให้เด็กๆ อยู่ตามลำพัง ถึงแม้ป้าเพ็ญจะหัวเราะร่า บอกมาว่า
'ไม่เป็นไรจุ๋ม พี่แค่ตกบันได ดูเด็กๆ เถอะ'
แต่คุณแม่กลับไม่เห็นแบบนั้น เพราะป้าเพ็ญช่วยเด็กนักเรียนที่กำลังจะตกบันไดที่โรงเรียน แต่ป้าเพ็ญก็แก่พอสมควรแล้วจึงไม่มีแรงจะยื้อเด็กไว้ทัน เลยกลายเป็นกลิ้งตกบันไดแทน
ผลก็คือ ป้าเพ็ญขาหัก ต้องเข้าเฝือกและหยุดงานยาว ถึงจะมีพี่หน่อยคอยดูแล แต่พี่หน่อยก็ยังเป็นเด็ก ส่วนคุณย่าคุณยายก็แก่มากแล้วระหว่างที่คนดูแลที่คุณยายจ้างมาดูแลยังไม่มา คุณแม่เลยต้องไปช่วยดูแลไปก่อน
สองพี่น้องโบกมือลาคุณแม่จนลับตา พี่เสือจูงมือน้องเข้าบ้าน ล็อกประตูแน่นหนา เปิดหนังให้น้องดู ส่วนตัวพี่เสือนั่งอ่านหนังสืออยู่ใกล้ๆ
กระต่ายนั่งดูได้ไม่นานก็เริ่มยุกยิก กระโดดนั่งตักพี่ชายหน้าตาเฉย ไม่พอ ก้นกลมๆ นั่นยังเด้งไปเด้งมาบนตัวพี่ชายอีกด้วย
พี่เสือปิดหนังสือฉับ คิ้วขมวดอย่างข่มอารมณ์ เจ้าตัวนุ่มช่างขยันเร้าอารมณ์เหลือเกิน! "มีอะไรครับ ?"
"หนูอยากกินสเลิปปี้" น้องตอบตาแป๋ว
พี่ชายกุมขมับ "กินน้ำส้มแทนได้ไหมคนดี ?" ไม่ใช่แค่เพราะคุณแม่สั่งไว้หรอก แต่ตอนนี้เริ่มค่ำแล้ว พี่เสือไม่อยากให้น้องออกจากบ้าน
กระต่ายที่ทุกครั้งจะว่านอนสอนง่าย วันนี้กลับเอาแต่ใจ เจ้าตัวเล็กเลยทำแก้มป่อง ตาพองเหมือนกระต่ายตะกละตอบ อีท่าแบบนี้พี่เสือไม่เคยสอน คงจะติดจากเพื่อนที่โรงเรียนมา พี่เสือใจแป้ว
ก็น่ารักร้ายกาจแบบนี้ไงเล่า ให้ใจแข็งยังไงไหว
เหลือบดูนาฬิกาแล้วถอนหายใจ ยังไม่หกโมงดี แต่ช่วงนี้มืดเร็ว หันกลับมาดูน้องน้อยที่ตอนนี้ทำปากยื่น กอดอกแล้วก็พ่ายแพ้
"ก็ได้ครับ ไปเปลี่ยนชุดแล้วไปกัน อย่าเถลไถลนะ" จะทิ้งน้องไว้คนเดียวก็เป็นห่วง คนทั้งซอยรู้ถึงความน่ารักของน้องเล็กดีแล้วไหนจะพวกจิ๊กโก๋ประจำซอยอีกล่ะ พี่เสือเลยรีบคว้าเงินที่คุณแม่ทิ้งไว้ให้ จูงมือน้องออกจากบ้าน
กระต่ายเกาะแขนพี่เสือแจ เพราะไม่บ่อยนักจะได้ออกมานอกบ้านเวลาค่ำๆ โดยไม่มีผู้ใหญ่ พอถึงหน้าปากซอย เจ้าตัวเล็กรีบวิ่งถลาเข้าหาเซเว่น ตรงดิ่งไปยังมุมน้ำหวานเกล็ดหิมะ พี่เสือเดินวนรอบๆ เขาไม่ใช่คนช่างกินจุบจิบเหมือนกระต่าย เลยไม่ได้อะไรติดมือมานอกจากหนังสือพิมพ์ ส่วนกระต่ายน้อยหลังจากกดสเลิปปี้จนเต็มแก้วแล้ว ยังไม่ทันที่พี่ชายจะเตือนว่าจะกินไม่หมด ร่างเล็กๆ ก็ยัดแก้วน้ำหวานใส่มือพี่ชายและวิ่งปรูดคว้าตะกร้า ตรงไปยังโซนขนมหวาน
พี่เสือถอนหายใจ แต่ก็ยิ้มอย่างเอ็นดู
เงินที่คุณแม่ทิ้งไว้ให้เกือบจะไม่พอ พี่เสือเลยจำใจควักเงินตัวเองออก นี่ถ้าไม่ใช่กระต่ายที่เขารัก ก็ไม่มีทางทำให้คนงกเงินอย่างพี่เสือออกเงินได้หรอก
ยังไม่พอ น้องเล็กยิ้มแฉ่ง ถือแต่แก้วพลาสติกใบโต บรรจุน้ำหวานเกล็ดหิมะจนพูน แลบลิ้นสีชมพููน่ารักเลียไปด้วย ส่วนขนมถุงใหญ่ปล่อยให้พี่ชายถือ
ตามทางกลับ บรรดาร้านรวงเริ่มเก็บของกันแล้ว สองพี่น้องเดินจนถึงครึ่งซอยก็ต้องหยุด เพราะระหว่างร้านซ่อมจักรยานและบ้านนายตำรวจผู้ใหญ่นั้นมีซอกเล็กๆ ที่ไม่ได้ใช้ประโยชน์อะไรและถังขยะใบใหญ่ตั้งอยู่
เสียงนั้นดังตุ๊บตั๊บ และมีเสียงสะอื้นออกมาเป็นระยะๆ ด้วย
กระต่ายขมวดคิ้ว กระตุกชายเสื้อพี่ชาย
"พี่จ๋า เสียงอะไรน่ะ ?"
คนตีกันน่ะสิ... เหมือนจะมีเด็กโดนรุมด้วย หากพูดแบบนี้กระต่ายต้องกังวลแน่ๆ พี่เสือเลยตอบเรียบๆ
"ไม่มีอะไรหรอก ไปกันเถอะ"
พี่ชายรีบรุนหลังน้องเล็กให้ออกจากที่เสียงภัย แต่กระต่ายกลับยืนนิ่ง ทำหน้ายุ่ง
"เสียงคนนี่นา... เราเข้าไปดูหน่อยไหม ?"
"อย่าไปเลย มันอันตราย รีบกลับบ้านไปดูการ์ตูนดีกว่า" พี่เสือปราม คว้าแขนน้องออกเดิน แต่กระต่ายก็ไวทายาท กระโดดตุ๊บเดียวก็ไปถึงซอกเล็กๆ นั้นแล้ว
ร่างเล็กอุทานเบาๆ พี่เสือต้องรีบวิ่งตามมา "พี่เสือ...! คนโดนรุมทำร้าย!"
พี่ชายถอนหายใจเฮือก มองดูเด็กหนุ่มในซอยรุมทำร้ายร่างเล็กๆ ขาวๆ กลางวง มีหยดเลือดเปรอะเปื้อน
"พี่เสือ ทะ ทำไงดี ?" กระต่ายละล่ำละลักบอก "เค้าจะตายมั๊ย ? พี่จ๋า"
"เรากลับบ้านแล้วเรียกตำรวจดีกว่า" พี่เสือตัดบท ไม่อยากเข้าไปยุ่งกับจิ๊กโก๋ มีแต่เสียกับเสีย แต่น้องเล็กช่างไม่รู้ถึงภัยอันตรายเลย
"ไม่ได้นะ! ถ้าทิ้งไว้..." กระต่ายตกใจ เสียงดังไปหน่อย เด็กกลุ่มนั้นหันกลับมามองที่ปากตรอก ชี้มือชี้ไม้มายังทั้งคู่
พี่เสือดึงตัวน้องไปด้านหลัง เตรียมรับมือกับเด็กกลุ่มใหญ่ กระต่ายตัวสั่นอย่างหวาดผวา ตั้งแต่เกิดมายังไม่เคยเห็นคนตีกันจะๆ แบบนี้เลย ทำไมคนพวกนั้นน่ากลัวนักนะ กระต่ายกับพี่เสือไปทำอะไรให้กัน
นักเลงกลุ่มนั้นรามือจากร่างเล็ก แล้วตรงมายังสองพี่น้อง พี่เสือขมวดคิ้วมุ่น ดวงตาดุวาววาบ
ถ้าหากแค่พี่เสือคนเดียว... พี่เสือมั่นใจว่าชนะแน่ๆ แต่ตอนนี้มีกระต่ายน้อยอยู่ด้วย พี่เสือต้องพะว้าพะวงแน่
ระหว่างที่พี่เสือคิดหากทางรับมือนั้น อันธพาลก็ก้าวเข้ามาใกล้เรื่อยๆ เสียงเฮโลดังลั่น มีแต่คำหยาบคายทั้งนั้น
กระต่ายหลับตาปี๋
แต่แล้ว.... เด็กกลุ่มนั้นกลับเบรกกึ้ก แล้ววิ่งไปคนละทาง สองพี่น้องจึงหันกลับไปดูด้านหลัง ก็พบกับ
"ซ้อ เถ้าแก่ คุณลุงขรรค์!" พี่เสืออุทานพลางยกมือไหว้
ชายวัยกลางคน ร่างสูงใหญ่ ท่าทางมีอำนาจ ไว้หนวดเคราเป็นระเบียบยิ้มน้อยๆ ในชุดเครื่องแบบสีกากี
ตอบเสียงสบายๆ "ไม่เจอกันนาน เสือเป็นไงบ้าง ?"
ชายคนนี้คือคุณลุงขรรค์ นายตำรวจวัยใกล้เกษียณเจ้าของบ้านหลังงามติดตรอกนี่เอง
"สบายดีครับ" พี่เสือพบคุณลุงนานๆ ครั้งตอนออกมาจ๊อกกิ้ง กระต่ายน้อยเลยพลอยยกมือไหว้ตาม
"อ้าว นี่มีแฟนแล้วเหรอ ? ร้ายนะเรา" ลุงขรรค์แซวเมื่อเห็นเจ้าตัวขาวยกมือไหว้ แต่แอบอยู่หลังร่างสูง
ซ้อเง็กและเถ้าแก่หัวเราะ "ม่ายใช่ อาขรรค์ นี่กาต่าย เป็นน้องอาเสือ ฝาแฝด"
ลุงขรรค์ทำหน้าพิลึก "ฝาแฝด ?"
สองพี่น้องพยักหน้ารับ
"เด็กพวกนี้ ร้ายจิงๆ" เถ้าแก่บ่น พลางเดินเข้าไปในตรอก พยุงร่างเล็กที่โดนซ้อม ลุงขรรค์จึงถอนหายใจ
"ออกไปเดินเล่นกับพวกเถ้าแก่แป๊บเดียว บ้านผมกลายเป็นซ่องโจรไปแล้ว"
ซ้อเง็กส่ายหน้า "อาขรรค์ต้องดูแลลีๆ แล้ว ตงนี้มันเปลี่ยวอยู่"
ลุงขรรค์เดินตามเถ้าแก่ กระต่ายเลยตามไปบ้าง มีลุงตำรวจใจดีอยู่ด้วยคงไม่น่ากลัวเท่าไหร่
"อ๊ะ!" กระต่ายอุทาน
เพราะร่างนั้นคลุกฝุ่นมอมแมม มีรอยช้ำทั่วตัว ใบหน้าบูดเบี้ยว ปากแตก คิ้วแตก เลือดยังไหลไม่หยุดจากแผล
พี่เสือช่วยลุงขรรค์และเถ้าแก่พยุงเด็กคนนั้นขึ้นมา ซ้อเง็กรีบหยิบผ้าเช็ดหน้ามาซับเลือดให้หนูน้อย
"โถ... ยังเด็กอยู่เลย อายุพอๆ กับอาหมวยละมั้ง ?"
ลุงขรรค์พยักหน้า "ไปทำแผลก่อนดีกว่า ไปโรงพยาบาลใกล้ๆ นี่นะครับ"
คณะผู้ใหญ่สาม เด็กสามจึงค่อยๆ เดินออกจากที่เกิดเหตุ กระต่ายสังเกตว่า ในมือของเด็กคนนั้น กุมบางอย่างไว้แน่น แม้เล็บจะฉีดขาดหมดแล้วก็ตาม
หลังส่งเด็กคนนั้นขึ้้นรถไปแล้ว ซ้อเง็กกับเถ้าแก่จึงเดินมาส่งสองพี่น้องกลับบ้าน ก่อนจะเข้าบ้าน ซ้อดึงตัวพี่เสือไปกระซิบ
"อาขรรค์ให้อั๊วะมาถาม ตอนที่ลื้อเห็นเด็กโดนซ้อม เด็กมันโดนข่มขืนไหม ?"
พี่เสือขมวดคิ้ว มองไปยังเถ้าแก่ที่ชวนกระต่ายน้อยคุยง่วนแล้วค่อยตอบ "ไม่ครับ แต่ก่อนหน้านั้นผมไม่ทราบ"
"ลีแล้ว... ขอให้ไม่โดนเถอะ" ซ้อถอนหายใจอีกคำรบหนึ่ง
เหตุการณ์เย็นวันนั้นพี่เสือโทรแจ้งคุณแม่ครบถ้วนกระบวนความ คุณแม่ตอบกลับมาว่าให้ระวังตัว พรุ่งนี้คุณแม่จะไปหาลุงขรรค์เอง
เช้าถัดมา พี่เสือจึงจูงมือน้องไปโรงเรียนตามปกติ เด็กน้อยอย่างกระต่ายคงจะลืมเรื่องเมื่อวานหมดแล้ว เมื่อวันนี้จัมโบ้เอาเกมกดรุ่นใหม่มาอวด เล่นเอาน้องเล็กตาตั้ง ตื่นเต้นจนตัวลอยขอยืมเล่นเสียงแจ๋ว
"โบ้ๆ ขอต่ายเล่นหน่อยๆ"
ทุกทีจัมโบ้จะยิ้มกริ่ม วางท่าเหมือนป๋าใส่กระต่ายน้อย แต่วันนี้กลับพะว้าพะวงชอบกล คนทั้งกลุ่มมองหน้ากันแล้วยิ้้มเจ้าเล่ห์ ก็หางตาของเพื่อนขี้อวดมันแลไปทางใครบางคนที่นั่งอ่านหนังสือเรียนอย่างขยันขันแข็ง!
"กระเจี๊ยบขยันชิบ" ลูกโป่งเอ่ยลอยๆ ทำหน้าเหรอหรา สอางค์ยิ้มกริ่มเสริม
"นั่นสิ..."
"เกี่ยวไรกะกู" จัมโบ้ตอบเสียงดัง เหงื่อแตกพลั่ก "เกมนี่กูจะให้ต่ายน้อยเล่น!"
กระต่ายน้อยเงยหน้าขึ้นสบ ดวงตาใสแจ๋ว ไม่ทันเพื่อนๆ แล้วด้วยความที่ยังเด็กกว่าใคร
เลยกระโดดรับเกมมาแล้วยิ้มซื่อๆ
พี่เสือกลับคว้าเกมกดออกจากมือน้องอย่างง่ายดาย "กระต่ายครับ"
น้องร้องดังลั่น กระโดดหยองแหยงตามมือพี่ชาย "พี่เสือ หนูจะเล่น!"
พี่เสือแค่ยกมือขึ้นหน่อย น้องเล็กก็จนปัญญาจะเอื้อมแล้ว ทันใดนั้น ฝนก็เอ่ยออกมาอย่างเจ้าเล่ห์
"ต่ายน้อย พี่เสือจะให้กระต่ายเอาเกมกดไปให้กระเจี๊ยบจ้ะ"
กระต่ายน้อยอ้าปากหวอ ดวงตาเริ่มมีน้ำตาคลอหน่วยแล้ว มองเกมกดในฝันอย่างระทม โถ กระต่ายน้อยยังไม่ทันจะได้เล่นเลยก็โดนชิงไปเสียแล้ว
"ทำไมอ้ะ ?"
"เพราะว่า เมื่อเช้านี้ จัมโบ้สัญญาว่าจะให้กระเจี๊ยบเล่นคนแรก" สอางค์ตอบ กอดไหล่ปลอบใจน้องน้อย กระต่ายน้อยครางฮือ ไม่ต้องสงสัยว่าเชื่อที่เพื่อนบอก
"จริงเหรอ พี่เสือ ?" น้องถามเสียงเบาหวิว
พี่ชายก็รับมุขสอางค์ด้วย พยักหน้ารับแล้ววางเกมกดลงบนมือน้องชาย "จริงครับ พี่เสือได้ยินเหมือนกัน จริงมั๊ยวะโบ้ ?"
จัมโบ้อ้าปากค้าง หน้าแดงก่ำ มือไม้ยกอย่างเงอะงะ "อะ... เออ"
"เพราะฉะนั้น กระต่ายน้อยเอาไปให้กระเจี๊ยบนะครับ" พี่เสือกำชับ จริงๆ ไม่อยากยุ่งเรื่องของเพื่อนนักหรอก แต่พอแหย่แล้วก็สนุกดีเหมือนกัน
"ได้จ้ะ" น้องเล็กว่าง่าย ลืมสงสัยว่าทำไมต้องให้ตนเองเอาไปให้
ร่างเล็กๆ เดินไปยังหน้าห้อง ยืนคุยกับหัวหน้าห้องสักพัก ก่อนเจ้าตัวจะหันมาทางจัมโบ้ ใบหน้าซีดเหลืองนั้นแดงเป็นตำลึงสุก สองสาวหัวเราะคิกคัก
"กูว่าละ ถ้าคนอื่นเอาไปให้ กระเจี๊ยบมันต้องไม่รับแน่ๆ"
"ไม่มีใครกล้าปฏิเสธต่ายน้อยหรอก"
จัมโบ้หน้าแดงไม่แพ้กัน สะบัดหน้าหนี ตอบเสียงลั่นๆ "กูก็ไม่ได้อยากให้มันเล่นหรอก! ของกูออกจะแพง แค่สงสารคนที่เอาแต่เรียนหนังสือแค่นั้นเอง!"
"โถ.... โถ.... กูสงสารมึงมากกว่าจัมโบ้!" ลูกโป่งบอกเสียงยาน
พี่เสือนึกว่าน้องเล็กจะลืมเรื่องเมื่อวานไปหมดแล้ว แต่พอเดินเข้าซอยเท่านั้น มือน้อยที่กอบกุมพี่ชายอยู่ก็ดึงสะกิดยิกๆ
"พี่เสือๆ ไปบ้านลุงขรรค์กันนะ"
"หืม ?"
น้องเล็กกัดริมฝีปาก ท่าทางเคร่งเครียด "หนูเป็นห่วงคนเมื่อวานจัง"
พี่ชายวางอุ้งมือน้อยไว้ในมืออย่างอ่อนโยน ถึงกระต่ายน้อยจะยังเด็กมาก แต่ก็อ่อนโยนและห่วงใยคนอื่นมากเช่นกัน ร่างสูงจึงกอดเอวบางให้ประชิดตัว กระซิบตอบ
"กลับบ้านก่อนนะที่รัก เดี๋ยวคุณแม่จะไปด้วยครับ"
น้องพยักหน้าตอบ
สิบนาทีต่อมา หลังจากเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้ว คุณแม่ก็พาลูกชายสองคนมายืนหน้าบ้านหลังใหญ่ กดออดได้ไม่นาน แม่บ้านของลุงขรรค์ก็มาเปิดประตูพร้อมรอยยิ้ม
เด็กๆ เพิ่งเคยมาบ้านคุณลุง แค่ประตูทางเข้าก็ใหญ่โตแล้ว ไหนจะห้องนั่งเล่นอีก
ร่างเล็กๆ ของป้าแขไข ภรรยาลุงขรรค์เดินเข้ามาต้อนรับ รอยยิ้มอ่อนโยนประดับบนใบหน้า คุณแม่รีบยกมือไหว้พร้อมๆ กับลูกชาย
"ดิฉัน จามจุรีค่ะ คุณแขไข เมื่อวานคุณขรรค์ช่วยเด็กๆ จากอันธพาลไว้ วันนี้เลยมาขอบพระคุณค่ะ"
คุณแขไข ในชุดเสื้อแขนกระบอกสีขาว ฉลุลายกับผ้าถุงสีน้ำเงิน แม้จะดูมีอายุมากแล้ว แต่ก็ดูสง่างาม นุ่มนวลยิ่งนัก เธอตอบพร้อมรอยยิ้ม
"คุณจุ๋มนี่ ไม่ใช่ใครที่ไหน คนกันเองทั้งนั้น มาเถอะจ้ะ ไปนั่งคุยกันสบายๆ ดีกว่า"
พอนั่งบนโซฟาสีทองปุ๊บ น้ำใบเตยสดหอมกรุ่นก็มาเสิร์ฟทันที ป้าแขไขยิ้มจนตาหยีมองสองฝาแฝด
"นี่น้องกระต่ายกับเสือสินะคะ? เมื่อวานคุณขรรค์เล่าให้พี่ฟังแล้ว"
สองพี่น้องเลยยกมือไหว้อีกรอบ
"จำป้าได้ไหมลูกน้องกระต่าย ? ป้าชอบไปซื้อขนมหนูที่ร้านซ้อเง็ก"
น้องกระต่ายเอียงคอคิดสักครู่ ก่อนจะร้องเสียงดัง "อ๋อ!" สตรีท่าทางนุ่มนวลที่ชอบมาคุยกับซ้อเง็กนี่เอง วันไหนถ้าเธอมาทันก็จะเหมาขนมของกระต่ายไปด้วย
คุณแม่ส่งสายตาดุๆ ให้ลูกชายคนเล็ก ข้อหาส่งเสียงดังเสียงมารยาท แต่คุณป้ากับหัวเราะร่วน
"ไม่เป็นไรหรอกคุณจุ๋ม เด็กๆ มีชีวิตชีวาดี..."
คุณแม่เลยได้แต่หัวเราะแหะๆ ขอโทษแทนลูกชายก่อนจะส่งกระเช้าผลไม้จากบ้านสวนให้ พี่เสือที่รับหน้าที่หิ้วมาตั้งแต่บ้านเลยวางบนโต๊ะ คุณป้าเลยเรียกแม่บ้านให้มารับไปปอก
"สดดีจัง ขอบคุณมากนะคะ ไม่ต้องก็ได้นะคะ เพราะยังไงก็เป็นหน้าที่ของคุณขรรค์อยู่แล้ว"
กระต่ายน้อยเห็นท่าทางจะหมดบทสนทนาแล้ว เลยรีบดึงเสื้อพี่ชายให้ถามอาการของเด็กเมื่อวาน พี่เสือยังไม่ทันจะอ้าปากแต่คุณป้าสังเกตเห็นก่อน
"มีอะไรหรือเปล่า กระต่าย ?"
น้องเล็กย่นคอ รีบหลบหลังพี่ชาย เอ่ยเสียงตะกุกตะกัก "เอ่อ... หนู... เอ่อ... ผม เรื่อง... เด็ก..."
"พูดดีๆ สิลูก" คุณแม่อายจังเลย กระต่ายน้อยหนอ ยังกลัวคนแปลกหน้าไม่เปลี่ยน แต่คุณแขไขเข้าใจดี เธอเป็นคนรักเด็กอยู่แล้ว จึงบอกกระต่ายเสียงปราณี
"มานี่สิลูก มาหาป้า"
กระต่ายก้าวออกจากหลังพี่ชายกล้าๆ กลัวๆ แต่พี่เสือพยักหน้าให้จึงยอมไปนั่งข้างๆ คุณป้า
"ตัวเกร็งเชียว กลัวป้าเหรอลูก ?" ป้าแขไขหัวเราะ กระต่ายน้อยคนซื่อพยักหน้ารับ
"ป้าไม่น่ากลัวนะ ป้ามีขนมให้ด้วย" เธอยกมือเรียกสาวใช้ให้เสิร์ฟของว่าง ไม่นานนัก ขนมจ่ามงกุฏสีทองอร่ามก็เสิร์ฟบนจานแก้วใบเล็ก
"ขนมหวานครับผม ลองทานดูนะ"
กระต่ายน้อยหยิบเข้าปากตามคำสั่ง แล้วพบว่า ขนมอร่อยมาก พอเงยหน้ามองคุณป้าใจดี ก็พบแต่รอยยิ้มอบอุ่น
"อร่อยไหม ?"
"อร่อยครับ" กระต่ายตอบเรียบร้อย
"ทีนี้บอกป้าได้หรือยัง มีอะไรอยากคุยกับป้า ?"
เสียงอ่อนโยน มือที่ลูบหัวอย่างอ่อนโยนทำให้สัตว์เล็กอย่างกระต่ายผ่อนคลาย พอวางใจแล้วก็ค่อยๆ ถามป้าแขไขเสียงเบา
"หนู... ผมอยากทราบเรื่องของเด็กเมื่อวานครับ"
"ที่กระต่ายกับพี่เสือช่วยไว้เหรอจ๊ะ ?"
ใบหน้านวลแดงขึ้นเล็กน้อย กระต่ายเขินที่มีคนบอกว่ากระต่ายช่วยคนไว้ "ฮะ"
คุณป้าผ่อนลมหายใจ "ปลอดภัยแล้วจ้ะ คุณลุงพาเค้าไปส่งแล้ว เค้าบอกมาด้วยว่าขอบคุณมาก"
รอยยิ้มสบายใจค่อยปรากฏบนใบหน้าขาวผ่อง "ดีจังเลย..."
"กระต่ายกับพี่เสือเป็นเด็กดีนะ ห่วงใยคนอื่นด้วย"
คราวนี้คุณแม่หน้าบาน
สามคนแม่ลูกลากลับ คุณป้าคุยกับคุณแม่สักครู่หนึ่ง สีหน้าคุณแม่ก็เปลี่ยนไป
"จริงเหรอคะ ?" คุณแม่อุทาน
"พี่ตั้งใจจะรับน้องยู เด็กคนนั้นน่ะค่ะมาเลี้ยงเป็นลูก คุณจุ๋มก็ทราบ ลูกพี่โตๆ กันหมดแล้ว ไปอยู่เมืองนอกกันหมด ทิ้งคนแก่สองคนอยู่ด้วยกัน มันก็เหงา"
"คุณนายใจดีมากเลยค่ะ"
ป้าแขไขหัวเราะ ลดเสียงเบาลง "เรียกพี่เถอะค่ะ คนกันเองทั้งนั้น คือมันมีเรื่องว่า.... น้องยูแกไม่ยอมน่ะสิคะ"
"เอ๊ะ ?"
"แกมีแม่... แม่แกเป็นผู้หญิงหากินน่ะค่ะ พี่กับคุณขรรค์เป็นห่วง ทั้งโน้มน้ามทั้งขู่ให้มาอยู่ด้วยกัน แกก็ไม่ยอม แกบอกว่าทิ้งแม่แกไม่ได้" คุณป้าถอนหายใจเฮือก
"โถ...." คุณแม่ร้องได้คำเดียว เพราะได้ยินจากคุณลุงว่าเด็กคนนั้นอายุเท่าๆ พี่เสือน้องกระต่าย ความเป็นแม่ทำให้รู้สึกสงสารเด็กน้อยเหลือเกิน
"แม่แกสติไม่ค่อยดีด้วย แต่เป็นคนสวยทีเดียว... บางวันก็ตีลูก น้องยูแกก็อดๆ อยากๆ ไม่ค่อยได้เรียนหนังสือ... เมื่อวานที่เกิดเรื่อง น้องยูแกโดนแม่ล็อกไว้ในห้องเกือบสามวัน ไม่ให้ข้าวไม่ให้น้ำ แกเลยทุบหน้าต่างออกมา ไม่มีเงินติดตัวซักบาทเดินเร่ร่อนขอทานมาเรื่อย จนมาถึงหน้าปากซอยเรานี่แหละค่ะ พวกเด็กอันธพาลไปซื้อของแล้วทำเศษเหรียญตก... น้องจุ๋มคะ เด็กมันหิวโหย ไม่คิดอะไรทั้งนั้น แค่เห็นเศษเหรียญ น้องยูเลยรีบเก็บมา แกบอกแกแค่อยากกินข้าว แต่โดนอัธพาลรุมไปซ้อม"
คุณแม่กัดริมฝีปากแน่น ไม่อาจตอบอะไรได้ คุณป้าส่ายหน้า
"ดีที่ไม่โดนข่มขืนค่ะ น้องยูแกน่ารักเอาเรื่องนะคะ เห็นว่าพ่อเป็นญี่ปุ่น แม่แกเคยไปหากินแถวพัทยาแล้วพลาด... ท้อง พ่อแกก็ไม่คิดจะรับผิดชอบอะไร เลยปล่อยเอาไว้ตามยถากรรม"
"จุ๋มก็อยากช่วยนะคะ" คุณแม่บอก
คุณป้ายิ้มเศร้า "พี่ให้เงินกับเสื้อผ้าแกไป เมื่อวานพอเอาไปส่ง แม่แกตีลูกต่อหน้าพวกพี่เลยค่ะ ลูกน้องคุณขรรค์ต้องมาช่วยห้าม แม่แกคว้าเงินที่พี่ให้ไปหมด พี่พูดอะไรไม่ออก คุณขรรค์โมโหจัดเลยอบรมไปทีหนึ่ง ท่าทางแกหงอไปเหมือนกันแต่พี่ยังไม่ค่อยวางใจ วันนี้เลยวานคุณขรรค์ไปดูอีกรอบ แต่แกหอบน้องยูหนีไปแล้วค่ะ"
คุณแม่นิ่งงัน ส่งเสียงร้องอย่างตกใจ "เอ๋!?"
หลังจากนั้นคุณแม่ก็จูงมือลูกชายสองคนกลับบ้านด้วยสีหน้าว่างเปล่า ทั้งพี่เสือและน้องกระต่ายต่างแปลกใจ เพราะคุณแม่ไม่เคยมีสีหน้าแบบนี้มาก่อน พอถึงบ้าน คุณแม่คว้าตัวลูกชายสองคนมากอดแน่น พี่เสือแน่ใจว่ารู้สึกได้ถึงน้ำตาอุ่นๆ หยดลงบนไหล่
"แม่ฮะ ?" กระต่ายน้อยเรียกเสียงเบา
"ต่ายน้อย... พี่เสือ...." คุณแม่กัดริมฝีปากแน่น "รับปากแม่ซิลูก"
"ครับ ?"
คุณแม่ผละตัวออก จ้องมองลูกชายทั้งสองคนที่เริ่มเติบโตเป็นหนุ่มน้อย คนหนึ่งใบหน้าหวาน น่ารัก ผิวขาวสะอาด ตัวเล็กน่าทนุถนอม อีกคนกลับตัวโต ผิวสีเข้ม ตาดุคมเรืองรอง
...อาจเพราะอยู่ด้วยกันทุกวัน คุณแม่เลยลืมสังเกตลูกๆ ว่าโตมาขนาดนี้แล้ว...
"รับปากแม่นะ ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น อย่าทิ้งกันนะ พี่เสือต้องรักน้องมากๆ อย่าทิ้งน้อง ต่ายน้อยก็อย่าดื้อพี่เสือนะลูก" คุณแม่กระชับสองมือจากลูกชายทั้งสองแน่น
พี่เสือจ้องตาคุณแม่แน่วแน่ เสียงตอบรับหนักแน่น เคร่งขรึม "ครับ"
กระต่ายน้อยแม้จะไม่รู้สาเหตุ แต่เสียงหวานที่ตอบรับก็มั่นคง "ฮะ"
คุณแม่ได้แต่หลุบตาลง ลูกทั้งสองไม่อาจคาดเดาได้เลยว่ามารดาคิดอะไรอยู่ หากแต่ความรัก ความผูกพันธ์ที่มี ทำให้สองพี่น้องยื่นมือไปโอบกอดไหล่ผอมของคุณแม่ หวังเพียงจะถ่ายทอดความมั่นคง อบอุ่นให้
คุณแม่ไม่ตอบรับคำใด
....
// :katai5: :katai4: :katai4: :ling3:
-
สวัสดีค่า เข้ามาทักทายพี่เสือกับน้องต่ายตอนใหม่ค่ะ
เริ่มโตกันแล้วสินะเนี่ย
จะมีอะไรเปลี่ยนแปลงไปหนอ รอคุณเอมเมอร์มาต่อนะคะ สู้ๆค่ะ
-
ยูน่าสงสารจังงงงงงง :mew4: :mew4:
-
เริ่มโตเริ่มดื้อเบาๆนะต่าย
มีอยากได้นู่นได้นี่
พี่เสือหาเงินตัวเปนเกลียวแน่
-
โถ สงสารน้องยูมากอ่ะค่ะ
มีต่อมั้ยคะ :ling3: เอาแบบลงท้ายแฮ้ปปี้นะคะ ไม่อยากเศร้าอ่า
-
:katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
-
สงสารน้องยู
จะได้กลับมาอีกไม๊น้อ :ling1:
-
ชีวิตน้อง ยู รันทด โคตรรรรรรรร
:hao5: :hao5: :hao5: :hao5:
-
:mew1: :mew1: :mew1:
-
สงสารน้องยูอ่ะ :mew2: :mew2:
-
น้ำตาไหลเลยอะ ขอให้เด็กที่น่าสงสารอย่างน้องยูไม่มีอยู่จิงๆ บนโลกนี้เถอะ
-
:sad4: น้องยูน่าสงสาร
ขอให้ตามน้องเจอ แล้วช่วยน้องไว้ให้ได้
ให้น้องได้มีชีวิตดีๆ แล้วก็เป็นดีต่อไป :call:
-
น้องยูน่าสงสาร :hao7:
-
คุณแม่อะไรหว่า นอกจากสงสารแล้วมีอย่างอื่นอีกมั๊ย
-
:hao4: :m15: :hao4: :m15: :hao4: :m15: :hao4: จะมีอะไรอีกไหม
-
ปัญหาสังคมปัจจุบันเลย ผญ ท้องไม่มีพ่อเด็ก เด็ก ก้อ ต้องโตไปตามยถากรรม ตามสังคมที่อยู่มา
กรรมใครกรรมมัน
-
สงสารน้องยูจัง :hao5: :hao5: :hao5: :hao5: :hao5: :hao5: :hao5:
-
ขอให้เจอน้องยูแล้วมาเป็นเพื่อนกับน้องต่าย
พี่เสือดูแลน้องต่ายดีๆนะ เดี๋ยวนี้อันตรายรอบด้าน
-
น้องยูน่าสงสาร :monkeysad:
-
:sad4: น้องยูน่าสงสาร :hao5: ของPart น้องยูต่อได้มั๊ย
อยากรู้ว่าจะเป็นไงบ้างขอให้เจอแต่สิ่งดีๆทีเถอะ :call: :call: :call:
-
ยูน่าสงสารมาก การที่โชคร้ายเกิดมาในสังคมแบบนั้นมันหาทางรอดได้ยากจริงๆ
พี่เสือน้องต่าย โชคดีนะ อยู่ในครอบครัวและรอบข้างที่ดี เด็กๆมีน้ำใจดีจัง
-
บางที.... ชีวิตคนอื่น เราก็ช่วยได้เท่าที่เค้าอนุญาตให้ช่วยจริงๆ
-
สงสาน้องยู เดี๋ยวต้องได้เกี่ยวข้องกันอีกแน่ๆ :กอด1:
-
รอคอยตอนต่อไป อิๆๆๆๆ
-
แบบน้องยู มีอีกเยอะแยะในสังคมนี้
พี่เสือกับน้องต่าย โชคดีมาก ที่เกิดมาในครอบครัวที่แสนอบอุ่น
รักกันๆ นะ
-
อยากอ่านโบ้ รัน อ่ะครับ อิอิ
เชียร์คู่นี้ รันน่ารักดี
-
:monkeysad: สงสารน้องยูจัง
:mew1: :mew1:
-
สงสารน้องยู :m15:
-
สงสาร้องยูมากกกกกๆ
ฮืออออ หวังว่าหนูจะกลับมามีบทอีกครั้งนะลูกก :m15:
-
สงสารน้องยู หาคนมาดูแลน้องทีนะคะ ขอให้น้องพ้นทุกข์ :hao5:
-
มาแล้ววววววว
หลังจากหายไปนาน
น้องต่ายกับพี่เสือยังน่ารักกันเหมือนเดิมมม
-
จริงๆน่าจะรับทั้งยู ทั้งแม่มาดูแลเลย เพราะไงน้องยูก็ไม่ทิ้ง เอามาอยู่ที่บ้านลุงขรรค์ทั้งน่าจะดูแลได้ทั่วถึงที่สุด
-
เฮ้อ น้องยู ยังมีเด็กที่โดนทำร้ายแบบนี้อีกมากแ่ไหนกันนนะ
สงสารมาก อยากให้ใครมาดูแลบ้างงง
กระต๋ายของพี่เสือก็น่ารักที่สุด :-[
-
สงสารยูอ่ะ T^T
และก็ตรงนี้ 'เจ้าตัวเล็กเลยทำแก้มป่อง ตาพองเหมือนกระต่ายตะกละตอบ'
^ ตาพอง เรามันทะแม่งๆ อ่ะ หรือมันปกติแล้ว
ตาพองอย่างกับโดนต่อยเลย --!
ต่าย คุณแม่บอกว่าห้ามดื้อนะ
แต่เท่าที่ดูแล้ว ยิ่งโต หนูยิ่งดีนะ
พี่เสือก็แพ้ราบคาบให้แก่น้องน้อยด้วย เลยดื้อใหญ่
แต่ความน่ารัก ซื่อๆ ก็ยังมีอยู่ให้คนอ่านหลงรักเสมอ^^
-
คุณแม่เป็นอัลไลลลลลลล (รู้สึกตัวเองเกรียนจัง ฮ่าๆๆๆ)
คิดถึงพี่เสือกับน้องน้อยจังเลยค่ะ รู้สึกเหมือนไม่ได้เจอกันมานานมากกก ตัวละครใหม่โผล่มา จะมาเป็นตัวสำคัญต่อไปรึเปล่านะ
-
น้องยูน่าสงสารอ่ะ ตอนนี้จะเป็นยังไงบ้างนะ
กระต่ายหนูใสซื่อเกินไปนะลูก มันสามารถจะนำอันตรายมาให้ตัวเองได้นะจ๊ะ พี่เสือต้องปล่อยให้น้องเรียนรู้ชีวิตบ้างนะ
-
:monkeysad: สงสารน้องยู
น้องต่ายเกิดมาโชคดีมากมีคุณพ่อคุณแม่ มีพี่เสือรักและดูแล
-
ขอให้ยูได้สามีเป็นลูกชายคุณลุงขรรค์นะคะ โฮ :ling1: :katai5:
-
ฮอออออออออ ... หรือเรื่องนี้จะมีกานเปลี่ยนแปลง ทำไมเราถึงคิดว่ามันจะพลิ๊กล๊อกเกี่ยวกับเรื่องคุณพ่อคุณแม่นะ
คาดว่าจะเศร้า TT TT
-
ยังไงก็เชื่อว่าพี่เสือจะดูแลกระต่ายน้อยที่รักได้อย่างดีแน่นอน ชอบน้องต่ายทุกตรง เอ็นดูเธอสุดๆๆ
เด็กคนนั้นน่าสงสารจัง
-
พี่เสือยังดูแลน้องดีเหมือนเดิม
น้องกระต่ายก็ยังน่ารักเหมือนเดิมเลย
-
น้องยูน่าสงสารจัง
ครอบครัวนี้ยังอบอุ่นเหมือนเดิม
-
เศร้า
-
:hao5: :hao5: :hao5: :hao5:เอาเรื่องเศร้าของน้องยูมาให้อ่านแล้วก็เอาเรื่องความสุขของน้องยูมาให้อ่านบ้างนะเค้าสงสารน้องยูจังเลยอะ :hao5: :hao5: :hao5: :hao5: :hao5: :hao5:
-
สงสารน้องยูอ่ะ ชีวิตรันทดมากอ่ะ
-
สงสารน้องยูอ่ะ
จะมีใครช่วยเด็กน้อยได้หรือเปล่านะ
นี่ดีนะที่น้องต่ายเห็น ถ้าพี่เสือเห็นคงปล่อยไปไม่สนแน่ๆ
แล้วที่น้องยูกำไว้ไม่ปล่อยนั่นใช่เศษเหรียญของไอ้พวกอันธพาลนั่หรือเปล่านะ
-
ขอบคุณ :)
-
สงสารยู :mew6:
-
ขอให้ยูเร่ร่อนกลับมา หรือมีคนเจอตัวก็ยังดี
สงสารมากเลยอ่ะ ได้โปรด..... เราน้องยูเข้ากลุ่มพี่เสือน้องต่ายด้วยคร้าบบบบบบง!!
555 มาต่อเร็วๆนะครับ มีคนรอตอนต่ออยู่มากมายหลายร้อย ถึงบางคนจะไม่ได้คอมเม้นก็ตาม
-
สงสารน้องยูอะ
-
เพิ่งได้เข้ามาอ่านเรื่องนี้ อ่านรวดเดียวเลย น้องต่ายน่าร๊ากกกกกก เวลาอ่านอยากจะกระโดดเข้าไปกอดน้องต่าย น่ารักน่าหยิกมาก :o8:
เม้นตอนล่าสุดดีกว่า
น้องยูนี่ไปไงมาไงเนี่ย แต่ชีวิตน้องน่าสงสารมาก ขอให้น้องยอมมมาเป็นลูกบุณธรรมของคุณหญิงจามจุรีด้วยเถ้อออออ :hao5:
-
ปุกาศค่ะ
มีเรื่องชี้แจงดังนี้ค่า
1. เรื่องที่ชนะการโหวต (ในเพจ) คือ "Warm Body" นะคะ ซึ่งเราไม่แน่ใจว่าจะได้เขียนเมื่อไหร่ ตอนนี้กำลังหาแผ่นมาดูอีกรอบค่ะ ซึ่งถ้าลงแล้ว จะแจ้งในที่เพจนะคะ
2. นิยายเรื่อง Drag me to Hell ยังไม่คืบหน้าค่ะ คงจะต้องดองต่อไป จะเป็นเรื่องสั้นที่ออกหลังตอนพิเศษพี่เสือต่ายน้อย (Warm Body)
3. นิยาย(ฉาก ?)เรื่องสั้นเกี่ยวกับจีนโบราณ ยังไม่มีโครงการจะเขียนต่อค่ะ เพราะไม่มีเวลาหาข้อมูลจริงๆ และสำนวนการเขียนจะแตกต่างจากนิยายปกติด้วย ซึ่งอาจส่งผลต่อสำนวนเรื่องอื่นๆ
4. เรื่องสำมะคัญ ณ บัดนาวคือ... ขอหยุดอัพสักพักค่ะ ขอเวลาเคลียร์ธุระล้านแปด สุขภาพตัวเองและรอบข้าง 15 วันค่ะ ไม่น่าเกินจากนี้ แล้วจะกลับมาอัพพี่เสือต่ายน้อยตามปกติ (ทุกวันจันทร์)
วันนี้แจ้งดึกมาก ขอโทษนะตัวเค้าเพิ่งกลับมาจากเชียงใหม่ :ling2: :ling3:
-
รับทราบจ้ะ
-
ok. รับทราบและจะรอต่อไป
-
รับทราบแล้วค่ะ รอได้จ้า
-
โอเคค่ะ รักษาสุขภาพด้วยนะ
-
รับทราบค่ะ
ทำธุระเสร็จ ชาร์ทพลังเรียบร้อยแล้วค่อยมาต่อ เนอะๆ
จะรอนะคะ
-
รับทราบค่ะ
-
รับแซ่บ เจ้าม่ะ ค่ะ
:hao5: :hao5: :hao5:
-
จะรอนะคะ :กอด1:
-
รับทราบครับ จะรอเสมอ :L2:
-
ตั้ง 15 วัน แน่ะ
ยังไงก็รอค่ะ ดูแลสุขภาพด้วยน้า
-
ยังรักและห่วงใย :กอด1:
-
เอ๊ะ~~~~~~~~!!!!
อยากเจอน้องยูซะแล้ว แต่ไม่รู้ว่าจะมาทำให้เรื่องพลิกผันหรือเปล่าน้อออ
-
รับทราบจ้าสู้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ :bye2: :bye2: :bye2: :bye2: :bye2:แล้วจะนะ :mew1: :mew1: :mew1: :mew1:
-
รับทราบค๊าา
ทำธุระเสร็จเร็วๆน่าา
แล้วก็รักษาสุขภาพด้วยจ๊าา
-
รักษาสุขภาพด้วยค่ะ
-
ตามอ่านหนึ่งวันเต็มๆ สนุกมากๆ เลยอ่ะ ชอบทุกคู่เลย แต่ถ้าแอบเอนเอียงไปหาน้ำแกงกะพี่ฟงจะโกรธกันไหมเนี้ย :hao7:
คนเขียนมาต่อเร็วๆ นะคร่า กะลังอยากรู้เร่องร้องยูอีก น่าสงสารมากเลย อยากให้มีบทเยอะๆ
รอๆๆๆ
-
ร้องเพลงรออออออออออออออออ
-
รับทราบค่ะ อิอิ
-
เรื่องตกไปหลายหน้า
ได้ไง
มาเมนต์รอนะ
-
เราไปโหวตนิยายประจำปีมาแล้วนะคะ อิย๊ะ ให้เรื่อง Tiger&Bunny พี่เสือร้ายกับน้องกระต่ายน้อย ทุกข้อเลย ^ ^
-
รอ และรับทราบค่าไรท์ ♡
-
มารอพี่เสือ น้องต่าย
-
คิดถึงน้องต่าย ย ย ย
-
คิดถึงน้องต่ายยยยย รอนะคะ
-
น่ารัก น่ารักสุดๆ น่ารักโคตรๆ น่ารักจนอยากเอาห่อกลับบ้าน :o8: :-[ :impress2: :hao7: :hao7: :hao7: :hao7: :hao7: :hao7: :hao7: :hao7: :hao7: :hao7: :hao7: :hao7:
-
39. พี่เสือ น้องกระต่ายกับอุ้งมือ
เวลาผ่านไปราวกับติดปีก ปล่อยให้เด็กๆ เติบโตล่วงเข้าอีกปี แต่กระต่ายน้อยยังคงไม่เติบโตขึ้นเลย ส่วนสูงของน้องเล็กดูราวกับหยุดลง ครั้งสุดท้ายที่วัดส่วนสูงคือเมื่อวานซืนที่น้องไปรับพี่เสือที่ค่ายมวยพร้อมกับคุณพ่อ แล้วครูเบิ้มจับเด็กชายวัดส่วนสูงด้วยแผ่นวัดส่วนสูงประจำค่ายนั่นแหละ พี่หนูจิ๊บและป้านกก็วิ่งมามุงด้วยความอยากรู้อยากเห็น
ครูเบิ้มลากเอวเจ้าตัวบางไปยืนเทียบแผ่นวัดส่วนสูง คุณพ่อตามมาด้วยใจระทึก
"เอาละนะ" ครูเบิ้มประกาศ คว้าหนังสือคู่สร้างคู่สมของป้านกมาเป็นไม้บรรทัด คุณพ่อลุ้นจนกลั้นหายใจ
"เอาเลยๆ" สองสาวส่งเสียงเชียร์ กระต่ายน้อยหลับตาแน่นปี๋ รอรับผล
ครูเบิ้มโน้มตัวลง บรรจงวางนิตยสารอย่างบรรจงบนหัวทุยนุ่มนิ่ม
เงียบสงัด....
"เอิ่มมม..." เสียงห้าวของครูเบิ้มดังขึ้นอย่างกระอักกระอ่วน ก่อนกวักมือเรียกภรรยา "นก มาดูหน่อย"
ป้านกไม่รอช้า กระโดดเข้าไปหาหลานชายทันที ทันทีที่ชะโงกหน้าไปดูผลก็ชะงักเช่นกัน ก่อนหันกลับมาหาทุกคนด้วยรอยยิ้มปลอบใจ
"หนึ่งร้อย...."
กระต่ายน้อยกัดริมฝีปากแน่น
"หนึ่งร้อย... สี่สิบ....!" ป้านกกลั้นใจตอบ ไม่กล้าหันกลับไปมองหน้าแสนน่ารักของหลานชาย
"ฮึก...." เอาแล้วไง... ป้านกเตรียมกระโดดออกจากที่เกิดเหตุ พี่หนูจิ๊บรีบวิ่งมากู้สถานการณ์
"เอ่อ...กับอีก.... สี่มิลฯ!"
"ฮึกกก สี่มิลลลลล" กระต่ายน้อยทวนคำ น้ำตาเริ่มจะหยด พี่เสือปาดเหงื่อแรงๆ ก่อนจะรีบบอก
"ปีที่แล้วแค่หนึ่งร้อยสี่สิบเองนะครับ" ว่าพลางรีบกอดน้องเล็กแนบอก หันเหความสนใจไปที่อื่นโดยไว ยิ่งโตกระต่ายน้อยยิ่งอ่อนไหวเรื่องส่วนสูง เด็กน้อยยังคงคาดหวังว่าจะสูงขึ้น หนึ่งปีที่ผ่านมา น้องน้อยพยายามดื่มนม... ถึงแม้จะแพ้ทุกครั้ง พยายามจะเล่นกีฬา... ถึงจะแม้จะลงท้ายด้วยแพ้เหงื่อตัวเอง... จนสุดท้ายลงเอยที่ว่ายน้ำ แต่พอลงสระเท่านั้น แสงแดดเมืองไทยที่แสนร้อนแรงก็ทำให้เจ้าตัวเล็กหนังลอกเป็นแผ่นๆ คุณแม่เลยต้องพาลูกชายไปว่ายน้ำได้แค่ตอนเย็นๆ ที่ไม่มีแดดเท่านั้น
แต่ถึงยังไง เด็กน้อยก็ไม่โตขึ้น....
"ฮึกกก แต่แค่สี่มิลเอง" น้องย้ำ น้ำใสกลบดวงตากลม มือเล็กกำเสื้อพี่เสือแน่น ก็พี่เสือแตะที่หนึ่งเจ็ดสิบเจ็ดแล้ว แต่กระต่ายยังสูงได้แค่อกพี่เสือ!
หลังวันนั้นมา กระต่ายก็อารมณ์เสียตลอด ขนาดกลับบ้านมาแล้ว พี่เสือจะปิดไฟนอน แก้มกลมๆ กลมดิกนั่นป่องเหมือนสัตว์เล็กที่อมของกินไว้เต็มปาก ดูน่ารักมากกว่าน่ากลัวนั้นยังไม่หายป่องเลย พี่เสือเลยอดไม่ได้ที่จะเย้าแหย่
"คนดีของพี่เสือ สูงแค่นี้ก็ดีแล้วครับ"
กระต่ายน้อยแยกเขี้ยวเหมือนจะขู่ แต่ดูยังไงก็เหมือนกระต่ายน้อยที่พยายามพองขนมากกว่า
พี่เสือหัวเราะลั่นอย่างถูกใจ จับเจ้าตัวเล็กมาฟัดจนแก้มยุ้ย กระต่ายน้อยทำปากยื่น หน้าแดงก่ำ สองมือพยายามยันอกพี่ชาย
"ไม่เอาแล้ว!"
"ไม่เอาอะไร ?" พี่ชายยังแหย่ไม่เลิก มือคีบเส้นผมนุ่มละเอียดไปด้วย
กระต่ายน้อยสะบัดหน้าพรืด แก้มนวลยิ่งขึ้นสีจัด ไม่รู้เพราะอาย เขินหรือเพราะโดนฟัดจนแดงกันแน่ "ไม่ให้พี่เสือหอมแล้ว!"
คนตัวโตยอมคลายอ้อมกอด มือละจากผมนุ่มนิ่มเป็นผลักคนตัวขาวให้ล้มไปนอนกับฟู และคร่อมตัวทับ "ไม่หอมก็ได้..." เสียงพี่เสือทุ้มต่ำ เจ้าเล่ห์จนกระต่ายชักไม่ไว้ใจ
"....จูบเลย!" สิ้นคำ กระต่ายน้อยหมดสิทธิ์ได้อุธรณ์ต่อศาล ฝ่ายจำเลยโน้มกายมาประทับริมฝีปากลงที่ปาก หมดทางหนี ได้แต่ยอมนอนนิ่งๆ ให้พี่เสือจูบแต่โดยดี
อาจเพราะโดนจูบบ่อย... กระต่ายน้อยเลยรู้ดีว่าขัดขืนไปก็ไร้ประโยชน์ กระต่ายตัวนิดเดียวเอง จะเอาแรงที่ไหนไปสู้พี่เสือได้ กระต่ายเลยจำยอม พอพี่เสือเอาลิ้นมาเล็มเลียที่ริมฝีปาก กระต่ายรู้ตัวดีว่าต้องเผยอปากออก ให้พี่เสือควานคว้าน ดูดกลืนลิ้นของกระต่าย
และพี่เสือก็จะดูดกลืนวิญญาณของกระต่ายไป....
...บางที พี่เสือก็ใจร้ายแบบนี้แหละ
กระต่ายหลับเป็นตาย เมื่อคืนหลังจากโดนจูบแล้ว พี่เสือก็ไม่ยอมปล่อย ยังแหย่น้องไม่เลิก จนกระต่ายเริ่มโวย พี่เสือก็ใช้วิชามาร จั๊กจี้จนกระต่ายดิ้นตัวงอ ไม่ใช่แค่เด็กชายที่โดนจั๊กจี้แล้วหัวเราะจนปวดท้อง แต่พี่ชายนี่สิ เป็นคนแกล้งแท้ๆ กลับหัวเราะไม่แพ้กระต่าย
ทั้งอ้อนวอน ทั้งออดอ้อน กระต่ายต้องลงทุนไปปีนอกพี่เสือ นอนบนตัวพี่เสือเชียวนะ พี่เสือถึงยอมปล่อยให้น้องนอน
...ไม่อย่างนั้นพี่เสือคงแกล้งน้องจนถึงเช้า แถมยังปล้ำจูบกระต่ายจนปากเจ่อแน่ๆ
บนเตียงนุ่มๆ หลังโต กระต่ายขยับตัวอย่างไม่สบายตัว พี่เสือรีบบรรจงห่มผ้าห่มให้ ปรับเครื่องปรับอากาศแล้วจูบหน้าผากมน เพียงเบาบาง เหมือนแมลงปอแตะผิวน้ำ กระต่ายยังหลับอุตุจึงไม่เห็นแววตาเจ็บปวด... และรักอย่างมากมายที่ถ่ายทอดมา
พี่เสือไปอาบน้ำแล้ว กระต่ายก็ไม่รู้เหมือนกันว่าเสียงครางแผ่วเบา ที่เจ้าตัวตั้งใจจะเก็บเงียบนั้นเป็นชื่อกระต่าย... วนเวียนซ้ำไปซ้ำมา
พี่เสือออกไปทำงาน... น้องน้อยถึงได้ตื่นบ้าง ทุกครั้งที่ตื่นขึ้นมาก็ใจหายทุกที เมื่อไม่เห็นร่างใหญ่โตของพี่ชายนอนข้างกาย
หากกระต่ายโต.... กระต่ายจะทำงานเยอะๆ มีเงินเยอะๆ พี่เสือจะได้ไม่ต้องออกไปทำงานและกอดกระต่ายได้จนถึงเช้า
แต่ตอนนี้กระต่ายยังเด็ก... แถมตัวเล็กกะจิดริด วันก่อนตอนไปค่ายมวย เจอเด็กๆ อายุน้อยกว่าตั้งเยอะแต่ตัวสูงกว่ากระต่ายอีก!
เด็กน้อยทำแก้มพองลม แล้วลุกขึ้นไปอาบน้ำบ้าง... ถึงตัวเล็ก เขาก็จะทำในสิ่งที่เขาทำได้ดีที่สุด
ร่างเล็กขาวสะอาดกระโดดหยองแหยง พลางฮัมเพลงอย่างอารมณ์ดี ในหัวมีแต่เมนูโปรดของพี่ชาย
ถึงจะเข้าเทอมใหม่ เลื่อนชั้นใหม่ แต่ไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลงนัก กระต่ายยังคงสูงเท่าเดิม เพื่อนๆ ก็กลุ่มเดิม คงจะมีแต่วิชาเรียนที่เปลี่ยน พี่เสือรับหน้าที่ตรวจดูตารางเรียนของน้องแล้ว กระต่ายตอนนี้ไม่จำเป็นต้องเรียนพิเศษหนักๆ เหมือนเมื่อก่อน เพราะตอนนี้พื้นฐานของกระต่ายดีขึ้นมาก
ลูกโป่งเป็นคนแรกที่สองพี่น้องเจอ ร่างขาวๆ นั้นคล้ำลงไปหน่อย สูงขึ้นนิดหน่อยแต่ยังร่าเริงเช่นเคย "โว้ววว ต่ายน้อย!"
กระต่ายน้อยยิ้มแป้น กระโดดเข้าหาเพื่อน "เป็นไงบ้าง ?"
"สนุกมากกกก ป้าเจ๊พาไปเที่ยวล่ะ"
ตอนปิดเทอม กระต่ายได้ยินลูกโป่งโทรมาโม้ทุกวัน จึงไม่ตื่นเต้นอะไรนัก
"สอางค์ล่ะ ?"
"อยู่ห้องพักครู เห็นว่าจะเอาไปประกวดมารยาททราม.... งาม!" เปลี่ยนคำทันควันเมื่อฝาแฝดพี่มองตาดุๆ
"เออ ใช่ๆ มีของฝากล่ะ" ลูกโป่งกุลีกุจอหยิบขนมออกจากกระเป๋า
"ไปไหนมาเนี่ย ?" พี่เสืออดไม่ได้ ยื่นมือไปช่วยน้องถือของ ดูของแต่ละอย่างสิ เข้ากันที่ไหน กาละแม ชอกโกแลตสวิส มันฝรั่งทอดถุงโตจากต่างประเทศ แมกเน็ตรูปเทพีเสรีภาพ ของเล่นจากดิสนีย์แลนด์ฮ่องกง
"นับแป๊บ... ตอนแรกไปโตรอนโต แล้วน้าธี ป้าเจ๊อ่ะก็พาไปเที่ยวนิวยอร์ก ทีนี้เพื่อนแกกลับมาจากยุโรป เลยเอาชอกโกแลตมาฝาก ไปเปลี่ยนเครื่องที่ฮ่องกง ป้าเจ๊เลยพาไปเที่ยวดิสนีย์แลนด์ แล้วก็กลับไทย... สี่ห้าวัน ตาก็บ่นอยากไปทะเล... ป้าเจ๊เลยพาไปชะอำกับหัวหิน"
"น้ามึงนี่ว่างชิบ"
"เห็นว่าได้วันหยุดอ่ะ" ลูกโป่งไม่สะเทือนกับคำด่า จัดการแจกของเสร็จแล้วก็ถามหาเพื่อน "โบ้กับฝนอะ ?"
"ยังไม่เห็นเลย" กระต่ายน้อยตอบ จ้องถุงชอกโกแลตในมือพี่เสือตาเป็นมัน
พี่ชายรับรู้ได้ถึงสายตาคมกริบของกระต่ายจอมตะกละจึงรีบยัดขนมใส่กระเป๋า "มึงโทรดิ๊"
"โทรไม โบ้มันแดกข้าวที่โรงอาหารแน่ๆ ฝนสายๆ ค่อยมามั้ง"
เด็กๆ จึงได้เคลื่อนย้ายไปโรงอาหาร
เช้าขนาดนี้ โรงอาหารยังแน่นขนัด พี่เสือมองปราดเดียวก็หาจัมโบ้กับฝนเจอ แต่ที่ประหลาดคือ...
"ตรงนั้น" พี่เสือชี้ กระต่ายกับลูกโป่งมองตาม คิ้วสวยขมวดมุ่นอย่างไม่เชื่อนัก แล้วร้องออกมาพร้อมเพื่อน
"กระเจี๊ยบ!"
"การันต์!"
นักเรียนดีเด่นอย่างกระเจี๊ยบมานั่งทำอะไรเช้าๆ ที่โรงอาหารกับ... จัมโบ้!?
ที่ผ่านมาหัวหน้าห้องมักจะไปขลุกอยู่ห้องพักครูเสมอ เพราะกระเจี๊ยบเป็นเด็กดี เรียนเก่ง เป็นลูกรักคุณครู ดังนั้นคุณครูมักใช้กระเจี๊ยบกรอกคะแนนบ้าง จัดของบ้าง โดยให้ขนมเล็กๆ น้อยตอบแทน จึงหาได้ยากยิ่งที่กระเจี๊ยบจะออกมาเดินท่อมๆ ตอนก่อนเคารพธงเช้าแบบนี้
ส่วนจัมโบ้น่ะหรือ... แค่มาก่อนเข้าเรียนได้ก็เก่งแล้ว สอางค์ต้องเดินไป 'ประกันตัว' จัมโบ้จากฝ่ายปกครองแทบทุกวัน จัมโบ้เองก็โดนตีแทบทุกวันเหมือนกัน ถึงแม้เพื่อนสาวหน้าตายอย่างสอางค์จะยิ้มเย็น แดกดันขนาดไหน จัมโบ้ก็ไม่สะทกสะท้าน ยังคงความสายไว้คงเส้นคงวา
แต่นี่อะไรกัน.... จัมโบ้เด็กเกเร กับกระเจี๊ยบลูกรักคุณครูนั่งใกล้ชิดสนิทสนมกันขนาดนี้ ? กระต่ายน้อยต้องขยี้ตาเพื่อความแน่ใจ พี่เสือมองคนตัวเล็กสองคนที่ยืนอึ้งอยู่แล้วถอนหายใจ เพราะไม่ใช่เรื่องของตัวเองพี่ชายเลยไม่สนใจอะไรทั้งนั้น ได้แต่จูงมือน้องเล็กให้เดินไปสมทบกับเพื่อน
โต๊ะท้ายสุดของโรงอาหารมีร่างสูงใหญ่ของจัมโบ้ ร่างผอมแห้งเกร็นของกระเจี๊ยบและเด็กหญิงที่วันนี้ผูกเปียเดี่ยวตึงเปรี๊ยะ มัดริบบิ้นสีดำตามกฏโรงเรียนสีหน้าบอกบุญไม่รับอยู่
เบื้องหน้าเพื่อนทั้งสามมีจานอาหารคนละอย่าง จัมโบ้กำลังกินข้าวผัดหมู กระเจี๊ยบนั่งเขี่ยข้าวราดแกงอย่างระทมทุกข์ ส่วนฝนซดต้มยำมาม่าโฮกๆ
"ดีจ้าโบ้ ฝน รัน" กระต่ายน้อยทักทายแจ่มใส แม้จะไม่ค่อยเข้าใจภาพตรงหน้านัก
ประหลาดพิกล... จัมโบ้กับฝนน่ะธรรมดา เพราะสองคนนี้ออกมาหาอะไรกินบ่อยๆ แต่กระเจี๊ยบนี่สิ.... ได้ยินว่าเป็นมังสวิรัติมาตลอด ทำให้ผอมแห้ง ผิวเหลืองซีด แต่ตอนนี้นั่งเขี่ยหมูกระเทียมในจานซึมๆ เหมือนลังเลว่าจะกินหรือไม่กินดี
ฝนวางมาม่าลง คว้าขวดน้ำของกระเจี๊ยบขึ้นซดอึกๆ ก่อนจะตอบ "ดีๆ ต่ายน้อย"
กระเจี๊ยบพยักหน้า จัมโบ้ดูนิ่งกว่าที่เคย ลูกโป่งแอบเบ้ปาก พี่เสือได้ยินแว่วๆ ว่า "เก๊กชิบหาย..."
"ไปไหนมามั่ง ?" ลูกโป่งถาม นั่งลงข้างฝนโดยไม่ต้องรับเชิญ
"ไม่ได้ไป" จัมโบ้ตอบเสียงขรึม
ฝนส่ายหน้า "กูกลับบ้านนอก เหมือนทุกปี"
"กูไปลงนรกมา" กระเจี๊ยบตอบอย่างหมดอาลัยตายอยาก วางช้อนส้อมลงเชิงยอมแพ้
"อีเจี๊ยบ! มึงอยากตายเรอะ! หมายความว่าไงที่ลงนรก" จู่ๆ จัมโบ้ก็แว๊ดลั่น ท่าทางโมโหจัดจนกระต่ายกลัว
"นรกสิสัด! มีเหี้ยอะไรนักหนาถึงตามกูมาบ้าน!" เสียงกระเจี๊ยบไม่ลดราวาศอก แต่เหมือนจะร้องไห้ชอบกล กระต่ายเห็นหัวหน้าห้องแอบเขยิบตัวถอยด้วยซ้ำ ปากพึมพำเสียงเบา
"กูบอกแล้วว่ากูเป็นมังฯ บังคับกูแดกเนื้ออยู่ได้..."
กระต่ายอ้าปากค้าง พี่เสือจึงสะกิดฝน แล้วก็ได้คำตอบเป็นหน้าเมื่อยๆ กลับมา
"กูเบื่อพวกมึงชิบหายแล้ว! โป่ง ต่าย เสือไปกัน แม่งอย่าสนใจไอ้ห่าพวกนี้เลย!"
ลูกโป่งเงียบสนิท ใบหน้ากรุ้มกริ่มแต่เพื่อนรู้ดีว่าหูขาวๆ นั่นกางเป็นจานเรดาห์รับสัญญาณเรื่องชาวบ้านแน่ๆ
"มีอะไรเหรอ ?" กระต่ายถูกต้อนออกจากที่เกิดเหตุอย่างงงๆ ฝนทำหน้าเหม็นเบื่อก่อนจุ๊ปากแล้วรีบโบ้ยให้พี่ชาย
"ถามพี่เสือแน่ะ"
ลูกโป่งทำตาโต มองตามนิ้วชี้ของฝนไปยังเพื่อนตัวโต และได้รับคำตอบเป็นฝ่ามืออรหันต์ตบศีรษะ
"เสือกเรื่องชาวบ้าน!"
กระต่ายกระพริบตาปริบๆ พึมพำเสียงเบา "เสือก ?" คำนี้ใช่ว่าจะไม่เคยได้ยิน... แต่ที่พูดนั่นหมายถึงกระต่ายหรือ... ? กระต่ายรู้ว่าเป็นคำด่า คำหยาบ เป็นคำไม่ดีที่คุณแม่ไม่ให้พูด แต่กระต่ายไม่รู้ความหมาย
"ไม่ครับ ไม่ใช่ มามะ เดี๋ยวพี่เสือเล่าให้ฟัง" พี่เสือทั้งปฏิเสธ ทั้งกล่อมเด็กน้อยเป็นพัลวัน ฝนจะห้ามเนื้อนุ่มหวานของกระต่ายเข้าปากเสือก็ไม่ทันแล้วเมื่อกระต่ายน้อยจับมือพี่เสือ ยอมให้พี่ชายจับจูงไปอีกทางอย่างว่าง่าย
เด็กหญิงถอนหายใจ หันกลับมามองไอ้เพื่อนตัวขาวที่ทำตาโตอย่างหมั่นไส้ อดไม่ได้เลยโบกศีรษะไปอีกที
"เสือก!"
ปกติพี่เสือก็เป็นอย่างที่ทุกคนเข้าใจนั่นแหละ คือไม่สนใจอะไรทั้งนั้น ทั้งเพื่อน สิ่งแวดล้อม เรื่องของตัวเอง โลกของพี่เสือหมุนตามน้องน้อยตลอดเวลา ถึงจะพอรู้เรื่องของจัมโบ้บ้าง แต่ก็ไม่ได้สนใจอะไรนัก นอกจากให้กำลังใจบ้างตามโอกาส เรื่องจะนินทาหรือเล่าเรื่องของคนอื่นไม่เคยอยู่ในหัว จนกระทั่งสุดที่รักทำตาบ๊องแบ๊ว เอียงคอรอฟังนั่นแหละ พี่เสือก็ถือโอกาสก่อนเข้าแถวเคารพธงชาติ คว้ามือน้อยเข้ามุมอับหลังสแตนด์ แล้วแอบลวนลามน้องนิดๆ หน่อยๆ
"พี่เสือ ?" กระต่ายเรียก พี่ชายชักจะยังไงๆ แล้ว ตั้งแต่โดนดึงตัวมา พี่ชายก็อ้างให้จุ๊บแก้มบ้าง ซบไหล่บ้าง แต่กระต่ายจะรู้เหรอว่าโดนฉวยโอกาส เลยได้แต่ทวงถาม
"ครับ ?" พี่เสือยิ้มหวานเหมือนคนบ้า กระต่ายน้อยทำตาโต รอฟังแบบนี้น่ารักชะมัด! "เอ่อ...อ่อ... เรื่องจัมโบ้"
น้องเล็กพยักหน้า ไม่ได้สนใจฟังเพราะอยากรู้อยากเห็นเหมือนลูกโป่งหรอก แต่กระต่ายเป็นห่วงเพื่อนมากกว่า เพราะจัมโบ้ดูแปลกๆ ไป เหมือนจะหงุดหงิดง่าย หน้าตาดุดัน ทั้งๆ ที่เมื่อก่อนเป็นคนร่าเริงแท้ๆ
พี่เสือยังไม่หยุดยิ้ม แสร้งโอบไหล่บางกระชับเข้าหาตัวแล้ว โน้มกายกระซิบ....
...เผาเพื่อนหมดจด เหลือแต่ขี้เถ้า
พี่เสือไม่ชอบยุ่งเรื่องคนอื่นก็จริง ยิ่งเรื่องบอกต่อยิ่งน่ารำคาญ... แต่กับน้องเล็ก... ถ้ากระต่ายอยากฟัง ต่อให้กลายร่างเป็นคุณป้าขาเมาท์ตามร้านเสริมสวยก็ยอม!
สอางค์กลับมาทันเคารพธงชาติพอดี รู้สึกทะแม่งๆ ตั้งแต่เห็นหน้าตากลั้นยิ้ม แก้มแดงแจ๋ของกระต่ายน้อยแล้ว ยิ่งลูกโป่งเพื่อนรักทำท่ากระดี๊กระด๊าผิดปกติยิ่งทำให้คิ้วกระตุก
"มีไรวะ ?"
ฝนทำหน้าที่ตอบเพลียๆ "อีโบ้"
แค่นั้นเอง สอางค์ก็ยิ้มบาง แต่ดูไม่น่าไว้ใจนัก "กูว่าละ เป็นไง ? ลุ้นจนเยี่ยวเหนียวเลยสิมึง"
"กูว่ามีสิทธิชวด มันคิดว่ามันเป็นใครวะ ? นายหัวหฤษฎิ์รึไง ?"
"ตบจูบๆ"
"กูกลัวอีเจี๊ยบจะตายก่อนถึงจูบ"
"ตัวมันผอมชิบหาย! กูกลัวกระดูกแม่งหัก!"
"ลมพัดก็ปลิวละ.... อีโบ้ก็นะ..."
"มันมาแล้ว.... กับอีโบ้"
"...ดอก... หน้าตาเฮฮาลัลล้าบาหลีมาก!"
"อีโบ้อ่ะนะ หน้าอีเจี๊ยบแม่งเหมือนคนโดนของ!"
บทสนทนาที่รัวเป็นปืนกลทำให้กระต่ายน้อยชักมึนแล้ว เจ้าตัวน้อยเลยได้แต่กระพริบตาปริบๆ เกาะแขนพี่ชาย พี่เสือส่ายหน้า พึมพำ
"ไอ้พวกยุ่งเรื่องชาวบ้าน!"
ถึงกระต่ายจะรู้ว่าจัมโบ้ชอบกระเจี๊ยบ แต่ถ้าพี่เสือไม่บอก เขาไม่มีทางเชื่อแน่ๆ เพราะจัมโบ้ชอบทำหน้าโหด เสียงดุ บางทีตวาดใส่กระเจี๊ยบก็มี
กระต่ายไม่เข้าใจการแสดงออกแบบนี้เลย ถ้าชอบ ต้องกอด ต้องทนุถนอมสิ ขนาดพี่เสือรักกระต่าย พี่เสือยังตามใจกระต่ายเลย หรือกระต่ายที่รักตุ๊กตาเสือน้อยมากๆ กระต่ายยังระวังเวลากอดเลย
วันนั้นทั้งวันกระต่ายเลยเฝ้าสังเกตการณ์อยู่เงียบๆ....
...อาจจะไม่เงียบก็ได้
เพราะอยากรู้นัก เจ้าตัวเล็กเลยจับชายเสื้อพี่ชายตลอด บางทีก็ทำตาโต ห่อไหล่ ปากร้องถามอย่างงุนงง "พี่เสือ ทำไมโบ้ทำแบบนั้นอ่ะ.... โบ้ชอบรันต์จริงๆ เหรอ ?"
พี่ชายเหนื่อยใจ สุดจะอธิบายให้น้องเล็กเข้าใจได้ว่า คนบางคนก็รัก แต่แสดงออกไม่เป็น พี่เสือเลยได้แต่พยักหน้า อือออตอบไปตามเรื่อง
ส่วนสอางค์ ฝน และลูกโป่งนั้นเห็นได้ชัดว่าสนุกบนความทุกข์ของจัมโบ้ จนกระต่ายแปลกใจ เพราะไม่แน่ใจว่าเพื่อนๆ ช่วยสนับสนุนความรักของเพื่อนหรือขัดคอกันแน่
กระต่ายได้แต่กระพริบตาปริบๆ
แม้โรงเรียนจะเลิกแล้ว กระต่ายก็ยังหยุดคิดเรื่องเพื่อนสองคนไม่ได้ กระต่ายก็เป็นเช่นนี้ เพราะรู้ตัวดีว่าหัวไม่ดี เด็กน้อยจึงต้องคิดทีละเรื่อง บางทีก็คิดจนเหม่อลอย... พยายามไขปริศนาของเพื่อนสองคนที่ตัวเองไม่เข้าใจ แม้พี่เสือจะเรียกหลายครั้ง บางทีก็ไม่ตอบพี่ชายก็มี พี่เสือจึงดูหงุดหงิดเป็นพิเศษ เมื่อแยกย้ายกับเพื่อนแล้ว พี่เสือก็พาน้องที่เดินล่องลอยมารอคุณพ่อที่หน้าโรงเรียนพลางบอก
"ที่รัก ฟังพี่เสือนะ" พี่เสือกุมมือน้อยแน่น พยายามเรียกความสนใจคนตัวเล็กคืนมา "หยุดคิดเรื่องจัมโบ้ กระเจี๊ยบได้แล้ว"
เจ้าตัวน้อยเงยหน้ามองตามเสียงเรียก แต่พี่เสือรู้ดีว่ากระต่ายยังสับสน เขาทั้งหงุดหงิด ทั้งน้อยใจ ทั้งหึงหวงเป็นเด็กๆ จนชักจะเกลียดตัวเองบ้างแล้ว
ไม่ชอบ... ไม่ยอม... ให้กระต่ายคิดถึงเรื่องคนอื่น เอาใจใส่คนอื่นแบบนี้... ต่อให้เป็นเพื่อนก็ไม่เว้น
กระต่ายต้องรัก ต้องมีแต่พี่เสือเท่านั้น!
"กระต่าย...." เสียงพี่เสือทอดต่ำ "กระต่ายมีสิทธิคิดได้แต่เรื่องพี่เสือคนเดียว เข้าใจไหมครับ ?"
ยิ่งได้ฟังพี่เสือพูด กระต่ายยิ่งงงหนักเข้าไปอีก "อ้าว...."
หมายความว่ายังไงหนอ ? คุณแม่บอกว่าการคิดถึงคนอื่นเป็นเรื่องดี และคุณพ่อก็บอกว่าพอมีปัญหาหรืออะไรที่ไม่เข้าใจ ให้ค่อยๆ คิดทีละเรื่องๆ พอกระต่ายทำตาม ทำไมหน้าตาพี่เสือถึงบูดบึ้งขนาดนั้น...
...วันนี้อากาศก็ไม่ร้อนนี่นา กระต่ายไปเข้าห้องน้ำกับพี่เสือ กินข้าวหมดจานด้วย ไม่ได้ทำอะไรให้พี่เสือโกรธเลยนะ...
หรือใครจะทำให้พี่เสือหงุดหงิด ?
ยังไม่ทันเอ่ยปากถาม เสียงดุของพี่ชายก็ตวัดห้วนแทบเป็นเสียงเอ็ดใส่ "คิดถึงแต่พี่ สนใจแต่พี่! เข้าใจไหมครับ!"
กระต่ายเบิกตาโต ริมฝีปากอิ่มเบิกค้าง ไม่เข้าใจเลยว่าทำไมพี่เสือถึงพูดแบบนั้น.... แล้วมันเกี่ยวกับเรื่องของจัมโบ้อย่างไร กระต่ายเป็นห่วงเพื่อนนะ พี่เสือไม่ห่วงบ้างเลยหรือไง
ความเงียบเข้าปกคลุมสองพี่น้องเงียบๆ บรรยากาศยิ่งน่ากระอั่กกระอ่วน ถึงกระต่ายจะหัวไม่ดี แต่ก็สัมผัสได้ถึงอารมณ์ขุ่นมัวของฝาแฝด กระต่ายเลิ่กลั่ก ไม่กล้าอ้าปากถามมากไปกว่านี้ เพราะหน้าคมๆ ของพี่ชายขมวดเข้าหากันมากยิ่งขึ้น เหมือนกับว่ากระต่ายทำอะไรบางอย่างผิดพลาดไป... มากๆ
น้องเล็กกลืนน้ำลาย ไม่ชอบพี่เสือแบบนี้เลย... พี่เสือไม่ค่อยโกรธน้องเท่าไหร่ แต่ถ้าโกรธมาก็น่ากลัวมาก... มือที่พี่เสือกุมแน่นนั้นเริ่มชื้นเหงื่อจนเหนอะหนะ กระต่ายอยากดึงมือออก แต่สีหน้าดุดันของพี่ชายทำให้กระต่ายจำใจให้พี่กุมต่อไป
กระต่ายเครียดจนคิ้วเรียวขมวดมุ่น ภาวนาในใจให้คุณพ่อมารับไวๆ ตอนนี้กระต่ายอึดอัดเหลือเกิน หากพี่เสือเอ็ดหรือดุด่าคงดีกว่านี้ แต่นี่พี่เสือเล่นนิ่งเงียบ... เงียบจนกระต่ายกลัว
กระต่ายไม่รู้เลยว่า... พี่ชายกำลังเครียดขึ้ง... โมโหตัวเองขนาดไหน คำพูดที่ตวาดออกไปยังวนเวียนอยู่ในหัว ไม่อยากเลย... ไม่อยากทำตัวโง่ๆ พูดจาดุดันใส่น้อง... ยิ่งสีหน้ากระต่ายซีดเซียว ทั้งเศร้าและตกใจยิ่งทำให้รู้สึกผิด
...พี่เสือได้แต่กระชับมือบางให้แน่นเข้า ตัวน้องเกร็งไปหมด คงจะกลัวพี่เสือมาก...
...ถ้าหากไม่ใช่ที่หน้าโรงเรียนแบบนี้ เรื่องคงจะง่ายกว่านี้ พี่เสือจะดึงตัวน้องน้อยเข้าอก ปลอบขวัญเอ่ยทั้งคำรักและขอโทษ จูบแก้มนวลจนกว่าน้องจะหายตกใจ
...แต่ตอนนี้อยู่ท่ามกลางฝูงชน ถึงอยากจะทำมากแค่ไหน ก็ได้แต่กลั้นเอาไว้ พี่เสือรู้ว่าต้องพูดอะไรสักอย่าง ให้น้องหายกลัว...
แต่ยังไม่ทันจะอ้าปาก ทันใดนั้น...
"อ๊ะ! สองพี่น้อง!" เสียงทักใสๆ ทำลายความเงียบ พร้อมๆ กับคนทักหน้าตาสดใสพอๆ กันจากด้านหลัง
"พี่น้ำแกง!" กระต่ายทัก รู้สึกโล่งใจขึ้นมาโข เผลอตัวปล่อยมือที่กุมแน่นกับพี่เสือออกไป พี่เสือได้แต่มองตามแผ่นหลังเล็กที่โผเข้าหารุ่นพี่คนสวย
"มาทำไร กลับบ้าน ?" พี่น้ำแกงในชุดนักเรียนชาย ผิวสีน้ำผึ้งสวยผ่องจนหลายๆ คนแอบหยุดมอง ดวงตาโตหากเรียวกว้างนั้นสุกใส สะสวยจนกระต่ายนึกชอบใจ เรือนผมสีดำสนิทเหมือนนกกาน้ำถูกมัดไว้ต่ำๆ ตรงท้ายทาย หากปอยผมบางส่วนที่หลุดลงมากลับทำให้ยิ่งดูสวยยิ่งขึ้น น้ำแกงยิ้มใส เข้ามากอดเจ้าตัวเล็กที่นึกเอ็นดูมานาน
กระต่ายน้อยพยักหน้า ยินดีให้พี่น้ำฟัดแต่โดยดี โดยลืมไปเลยว่าพี่ชายยืนหน้าบูดข้างๆ "ฮะ พี่น้ำแกงอ่ะ ?"
พี่น้ำแกงจับมือน้อยแล้วแกว่งเล่น ทำเป็นมองไม่เห็นบรรยากาศอึดอัดก่อนหน้านี้ "เหมือนกัน..."
"แล้วพี่ฟง..."
"มันไปวนรถ เดี๋ยวมา เออ! เอางี้ ต่ายน้อยกลับกับพี่ไหม ?"
พี่เสือเฉยไม่ได้แล้ว ร่างสูงใหญ้รีบฉกเอวสุดที่รักมาก่อนจะโดนคนสวยขโมยไป "ต่ายน้อย อย่าเถลไถล!"
"อ๊ะ!"
"นี่ แค่ไปส่งเอง อย่าดุหน่อยเลย" พี่น้ำแกงยิ้มหวาน แต่มือบางดึงมือหนาออกอย่างแนบเนียน "ไปนะ ต่ายน้อย"
กระต่ายน้อยชอบพี่น้ำแกงอยู่แล้ว แล้วยังเมื่อครู่มีบรรยากาศกระอั่กกระอ่วนกับพี่เสืออีก... คนตัวเล็กมองตามมือใหญ่ ดวงตาพี่เสือหรี่ลงอย่างไม่ชอบใจ กระต่ายไม่ชอบแบบนี้เลย...
ถ้าไปกับพี่น้ำแกง... ก็จะขึ้นรถพี่ฟง รถเก๋งคันเก่าแต่ก็ติดแอร์เย็นสบาย ไม่ต้องรอคุณพ่อด้วย... แถมยังมีพี่น้ำแกงที่กระต่ายชอบมาก พี่น้ำแกงทั้งสวย ทั้งใจดี ไหนจะพูดเพราะอีก รถพี่ฟงยังมีขนมซุกไว้เยอะแยะ กระต่ายจำได้ งานกีฬาสีครั้งที่แล้ว พี่น้ำแกงแกะขนมให้กระต่ายกินตั้งเยอะ ไม่ดุกระต่ายด้วย พี่ฟงถึงจะแปลกๆ ชอบพูดอะไรแปลกๆ กับพี่น้ำแกงตอนที่คิดว่ากระต่ายไม่เห็นว่า
'เหมือนมีลูกเลยเนอะแกง'
กระต่ายไม่เข้าใจ แต่ยังไงพี่ฟงก็ใจดีเหมือนกัน แล้วไหนตอนปิดเทอมจะไม่ได้เจอรุ่นพี่ทั้งสองอีก...
หัวเล็กคิดจนแทบระเบิด ไปกับพี่น้ำแกงดีกว่าเห็นๆ กระต่ายจะได้หนีพี่เสือด้วย...
...คนตัวเล็กหันกลับไปมองพี่ชายที่ลดมือลง ไม่ได้เอื้อมมาจับมือกระต่ายเหมือนก่อนหน้า
หน้าตาพี่เสือบอกยาก... เพราะพี่เสือหน้าดุอยู่แล้ว ยิ่งทำหน้าเฉยเมยยิ่งเดาใจลำบาก... ไม่เหมือนพี่น้ำแกงที่ร่าเริงตลอดเวลา
...ให้ใครเลือก ก็ต้องอยู่กับคนหน้าตาสะสวย ยิ้มแย้มแจ่มใสอยู่แล้ว
กระต่ายยิ้มกับตัวเอง
เรื่องง่ายๆ ทั่วไปแบบนี้กระต่ายรู้ดี...
กระต่ายพยักหน้าแน่วแน่ ดวงตาเป็นประกาย "ไม่เป็นครับ เดี๋ยวหนูกลับกับพี่เสือเอง..."
พี่น้ำแกงผงะเล็กน้อย ก่อนจะกลั้นยิ้มจนแก้มบุ๋ม "โอเค งั้นก็ได้... ความรักมีหลายแบบสินะ... งั้นกลับบ้านดีๆ นะเด็กๆ"
กระต่ายคิดว่าตัวเองเข้าใจคำตอบของรุ่นพี่ ร่างเล็กพยักหน้ารับ พี่น้ำแกงขยับปากจะพูดอะไรบางอย่าง แต่รถยนต์คันเก่าก็มาจอดข้างๆ พี่น้ำแกงเสียก่อน พี่ฟงในรถลดกระจกลง ร้องทักฝาแฝด ส่วนพี่น้ำแกงโบกมือให้ ก่อนจะขึ้นรถลับสายตาไป
น้องเล็กมองส่งรุ่นพี่ รอยยิ้มหวานยังประดับบนใบหน้า ก่อนจะสอดมือกุมมือใหญ่ของคนข้างตัว "เราก็กลับบ้านกันเถอะนะ พี่จ๋า"
พี่เสือไม่ตอบคำ มีเพียงแต่แรงบีบกระชับแน่นตอบกลับมา
กระต่าย 'เลือก' แล้ว...
กระต่ายรักพี่เสือที่สุด.... ไม่ว่าจะเปรียบเทียบกับใครบนโลก... กระต่ายก็จะรัก จะเลือกพี่เสือคนเดียวเท่านั้น
.....
-
คำตาม ขอแยกนะคะ ตัวอักษรมันเกิน :sad4:
:z2: :z2: :z2: :katai5: :katai5: ระบำสวอนเลคเข้าเล้าค่ะ กลับมาแล้วค่ะ... ปั่นงานเสร็จจนส่งแล้ว ตอนนี้เราก็ยังได้แต่โครง นั่งมึน นั่งง่าวอยู่สองวัน เลยใส่ตัวช่วยให้เรื่องลื่นขึ้นอย่างน้ำแกงและฟงอวิ๋นเข้ามา เพราะสองคนนี้แต่งง่าย บุคลิกชัดเจน ไม่ต้องค่อยๆ ประคับประหงมให้โตขึ้นทีละน้อยๆ เหมือนสองพี่น้อง เป็นอะไรที่พร้อมใช้มาก :pigha2: แต่สองพี่น้องนี่ใกล้จะถึงจุดหักเหแล้วค่ะ (แล้วหร่อนทำอัลไลย์มาตั้งสี่สิบตอน!?) นิยายเรื่องนี้เฉื่อยมากค่ะ ค่อยๆ เป็นค่อยๆ ไป เฉื่อยๆ เมื่อย เหนื่อย(คนเขียน) ก็พัก...
ตอนหน้าขึ้นโครงไว้แล้วค่ะ แต่ภาษายังไม่เป็นที่พอใจเท่าไหร่... เลยขอแก้ก่อนนะคะ เรื่องรวมเล่ม ขอบคุณมากๆ เลยค่ะที่ถามมา แต่ขอโทษจริงๆ ที่ไม่ได้ตอบให้ชัดเจนเท่าไหร่ คือตอนนี้มีสนพ.(s) มาเสนอแล้วค่ะ ต้องขอบคุณทุกๆ สนพ. ที่ติดต่อมาด้วยนะคะ
ซึ่งเรายังไม่ได้ตอบรับสนพ. ไหนชัดเจนค่ะ เพราะ... กลัวเขียนไม่จบค่า! อย่างน้อยก็ขอให้ผ่านช่วงที่เขียนยากตอนกลางไปก่อน แล้วค่อยตอบกลับน่ะค่ะ ส่วนเรื่องที่ว่า ทำไมไม่รวมเอง คือเราไม่มีคนทำอาร์ต เราใช้โปรแกรมสำหรับทำหนังสือไม่เป็น ไม่รู้จักโรงพิมพ์ ไม่สะดวกจะไปติดต่อเอง ถ้าใครติดตามเราตั้งแต่แรกๆ จะทราบว่าเรายังเขียนพี่เสือน้องต่ายลงโน้ตแพดอยู่ค่ะ เพราะใช้เวิร์ดไม่คล่อง (อายจริงๆ นะเนี่ย อายุตั้งเท่าไหร่แล้ววว) และรำคาญไอ้เส้นยึกๆ สีแดงๆ ค่ะ
เหมือนจะไม่ได้มาคุยที่เล้านาน 555 ส่วนใหญ่จะไปที่เพจมากกว่า ข่าวสารเร็วกว่า แต่รู้สึกเราเอาเปรียบคนอ่านมาก :katai1: เหมือนกับว่าเราบังคับทุกคนให้ไปอ่านที่เพจเลย :ling3: :ling2: :ling1:
เรื่องสุดท้าย คือเรื่องโหวตของเล้า ตกใจจจ เมื่อวานเข้าไปดู มีคนเสนอชื่อนิยายเราด้วย :-[ ปลื้มปริ่มทรวงในมากค่ะ ขอแค่มีชื่อก็พอแล้ววว :heaven
ขอบคุณคนอ่านทุกคนนะคะ ที่จิ้มเข้ามาหรือติดตามหรือไปโหวตหรือบวกเป็ด(เอาตรงๆ เราก็ยังไม่ค่อยเข้าใจระบบนัก)หรือมาแวะคุยกันหรือแวะมาอ่านบ้างหรือแวะทวงหรือ... ฯลฯ ขอบคุณมากจริงๆ ค่ะ :pig4: :heaven
-
โบ้ก็อย่ารุนแรงกับกระเจี๊ยบนักเลยสงสารอ่ะ
ไม่ว่าพี่เสือจะเป็นยังไงต่ายน้อยก็คงไม่เปลี่ยนไปง่ายๆหรอก..มั้ง
ส่วนสูงไม่ไปเลยเพิ่มตั้ง4.....มิลเหอะๆไปอยู่กะสโนไวท์ได้เลยนะเนี่ยเป็นคนแคระอะนะ
-
:กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1:
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
:katai2-1: :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
-
:sad4:มาซะที :heaven :heaven :heaven :heaven
คิดถึงแทบขาดจายยยยยย :hao5: ดีใจที่กลับมานะคะ :pig4: :pig4: :pig4:
-
140?!? ต่ายน้อยเป็นคนแคระ??? เตี้ยมาก!!! เตี้ยจนตกใจ o22
มาต่อแล้ว ดีจายยยยย :-[
แล้วก็รอต่อปายยยยย อุฮิ อุฮิ :katai5:
-
น้องต่ายน่าร้ากกกอีกแล้ว
ยังไงก็จะรักจะเลือกพี่เสือคนเดียวเท่านั้น ฮิ้วๆๆ
กระต่ายน้อยๆของป้า มาจุฟทีนึง
แต่งให้จบนะค่ะคนเขียนT^T
ข่าวเรื่องรวมเล่มมาแจ้งเรื่อยน๊าา
เก็บตังรอซื้ออยู่ ฮิฮิ
-
กระต่ายเลือกแล้ว กรี๊ดกับคำนี้
พี่เสือแค่ขี้หึงไปนิด หื่นไปหน่อย แต่ต่ายน้อยก็รักของหนู อิอิ
น่ารักมากอะ ต่ายน้อบไม่สูงไม่เป็นไร ขอแค่น่ารักอย่างงี้ก็พอ พี่เสือยินดีดูแลเนอะๆๆ
ปล.โบ้จะตีกระเจี๊ยบตายก่อนมั้ยเนี่ย รักกันต้องอย่าบังคับใจกันมากเกินไปนะ :hao5:
-
กรี๊ด....อัพแล้วววววววว
ยังไม่อ่านละ ขอแชร์ความปลื้มปริ่มก่อนนนนนน
-
ดิฉันชอบน้ำแกงนะคะ เวลาอยู่กับน้องต่ายทีไร เหมือนพี่สาวน้องสาวทุกที :hao7: ส่วนที่คุณผู้เขียนบอกว่าจะมีจุดหักเหของเรื่องเร็วๆ นี้ ทำไมพูดไว้น่ากลัวอย่างนั้นล่ะคะ? อย่าบอกนะว่าสองพี่น้องต้องห่างกัน หรือว่ามีใครมาพรากพี่เสือไปจากอกน้องต่าย หรือพรากน้องต่ายไปจากอกพี่เสือ?!! มันเป็นเย็นตาโฟมาม่าหรือคะ?!!!!!
ปล. ถ้ารวมเล่มก็คงต้องเก็บเงินใส่กระเป๋าเตรียมรอไว้ อิอิ
-
หูยยยยยย ในที่สุดก็กลับมา
น้องต่ายยังน่ารักเหมือนเดิม
คู่โบ้กับเจี๊ยบออกแนวจำเลยรักนะ 555
-
ตอนนี้เบาๆ ชอบเวลาน้องต่ายอยุ่กะพี่แกง น่าร้ากกกก
ว่าแต่โบ้ไปทำไรกระเจี๊ยบอ่ะะะะ ฮั่นแน่ :hao7:
-
อย่าหักเยอะนะคะ เพราะไม่งั้นอาจจะมีเผาพริกกับเกลือได้เลยล่ะ
-
:o8: :o8: มาแล้วววววววววววว
-
ตามอ่านมาตั้งนาน ขออภัยไม่ได้เม้นเลย :mew2:
แต่ชอบพี่เสือกับน้องกระต่ายมากๆ เลยนะคะ o13
รอติตามต่อนไปค่าาา :mew1:
-
ในที่สุดก็มาสักที :katai2-1:
-
นึกว่าจะได้เห็นเสืออาละวาดซะแล้ว :mew4:
-
:mew1: :mew1:
-
ต่ายน้อยเลือกพี่เสือวันยันค่ำ อิอิ
พี่เสืองี่เง่านิดหน่อยนะ หึหึ
-
โอ้วววววว ต่ายน้อยมาแล้ว
ปลื้มปริ่ม กดบวกและเป็ดก่อน
ฮัดช้า ไอ้พี่เสือความรักมันบังตาจนบื้อไปเลยหรือนั่น
แต่ต่ายน้อยน่ารักสามารถบันดาลได้ล่ะ
ปล. ชอบน้ำแกง ราชินี
:hao7:
-
ใจจะขาดดดดด :ling1:
:katai5:
-
น้องต่ายน่าร้ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก >3< :mew1: :mew1:
-
ก็กระต่ายน่ารัก พี่เสือก็เลยหวงเว่อ :mew1: :mew1: :mew1: มาเสียทีคิดถึงมาหลายวัน
-
น้องต่ายน่ารักอิอิ
-
พี่เสือก็ยังคงเป็นพี่เสือ
ชอบที่พี่เสือรักน้องต่ายมากขนาดนี้
แต่อย่าทำหน้าดุบ่อยๆสิ เดี๋ยวน้องต่ายกลัวพอดี
โบ้นี่ก็ดุซะเหลือเกิน กระเจี๊ยบกลัวหมดแล้ว
-
อยากให้โตเร็วๆจัง
พี่เสือหิวโซแล้วนั่น จะได้กินต่ายสักที เอิ๊กๆๆ :hao6:
ถึงพี่เสือจะน่ากัวแต่ต่ายก้อรักของของเค้านะ พี่แกงมายุไม่ขึ้นหรอก :katai3:
-
หนูต่ายยังน่ารักเหมือนเดิม :mew1:
-
น้องต่ายอะไรจะตัวเล็กขนาดนี้!!
-
กระต่ายน่ะดูโตขึ้นทางด้านอารมณ์ แต่พี่เสือกลับติดลบซะนี่
ต่อให้พี่เสือบึ้งตึงอีกสามวัน น้องกระต่ายก็ไม่มีวันรู้หรอกน่า
อย่าให้น้องค้างคาใจ มีอะไรก็ค่อยๆอธิบายให้น้องรู้สิ
เดี๋ยวเราก็เอาน้องไปฝากพี่น้ำแกงเลี้ยงซะเลยนี่
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ :กอด1:
-
น้องต่าย หนูน่ารักจังเลยลูก ชอบการบรรยายเรื่องแบบนี้จังเลยค่ะ
เข้าถึงอารมณ์ได้อย่างดีเยี่ยมเลย o13 o13 o13
-
เด็กๆเริ่มโตขึ้นกันแล้วสินะ
ขอบคุณคนเขียนที่มาต่อค่า
-
กลับมาแล้ว :mew1: เย้ๆ :mc4: อย่าหายไปอีกนะ
พี่เสือดุขึ้นป่าวเนี่ยะ :katai1: ส่วนต่ายน้อยยังน่ารักเหมือนเดิม :hao7: :hao7:
-
ยังงัยน้องต่ายก็รักพี่เสือที่สุด :o8:
ขำเจี๊ยบกับโบ้ จะรอดมั้ยคู่นี้ 55555
-
น่าสงสารความสูงน้องต่าย
น่าจะให้อีกซักนิด 555
-
หุๆๆ นายหัวโบ้ กับนายหัวเสือ พอกัน แต่ทำกันคนละแบบ อิๆๆๆๆ
-
น่าจะเขียนให้กระเจี๊ยบมาโหมดแบบพี่น้ำแกงบ้าง อยากเห็นโบ้หงอมั่ง :hao6:
-
ที่จริงน้องต่ายก็ 'เลือก' พี่เสือมาตั้งนานแล้วนะ
คงจะตั้งแต่เกิดเลยก็ว่าได้
-
พี่เสือ ต่ายน้อย
ไม่ว่าจะผ่านมาเอื่อยๆยังไง ก็สนุกครับ
มันหวานนุ่ม อ่านง่าย แบบสบายๆ
เราหลงรักนิยายเรื่องนี้เลย
มอบดอกไม้ฮะ :L2:
-
อยากอ่านเวอร์ชั่นอนาคตอีก... กระต่ายน้อยแซ่บ
-
:a5: เห็นแล้วอารมณ์ประมาณนี้เลย ได้อ่านแล้วพี่เสือน้องต่ายกลับมาแล้ว ดีใจ
-
อ่า...น้องกระต่ายต้องรีบโตนะลูก ตัวแค่นี้ พี่เสือตัวโตกินไม่อิ่มแน่ คิคิ
ชอบผู้หญิงในเรื่องนี้ ทั้งแสบ ซ่า ห้าว เก่ง แมนพอ ๆ กับผู้ชาย
และชอบคำพูดมัน ๆ ของกระเจี๊ยบด้วย
-
รักแบบตบจูบก้อดีนะเออ 555
น่าสน คู่นั้น
บาปนะ บังคับคนกินมัง มากินชอเนี่ย
-
อยากรู้เรื่องจัมโบ้กับกระเจี๊ยบเพิ่มด้วยอ่ะ
คู่นี้ท่าทางจะเอสแอนด์เอ็ม
น่าร้ากกกก :-[
-
หักมุมเป็นน้องต่ายกดพี่เสือเหรอคะ :hao6:
-
น้ำตาซึมเลยตอนน้องต่ายเลือกพี่เสือ ก็น้องต่ายเป็นหัวใจของพี่เสือเลยนี่ ถ้าหมางเมินไปพี่เสือต้องเสียใจมากแน่ ๆ
ขนาดแค่คิดถึงคนอื่นพี่แกยังไม่ยอมเลย รักแบบจะกลืนลงท้องจริงๆ นะคนนี้ น้องต่ายก็แบบคิดเรื่องเพื่อนเยอะ
คงไม่เข้าใจอะไรหลาย ๆ อย่าง น่ารักดี พี่เสือขราต้องไปจิ้นในห้องน้ำทุกวัน สงสารเบา ๆ แต่ก็ดีแล้ว น้องยังเด็ก
จุดหักเหคืออะไร สองคนต้องห่างกันรึป่าว ลุ้นนะเออ เรื่องนี้ลึกซึ้งมากอ่านแล้วแบบกินใจนะ คือความรักมันมากขึ้นทุกวัน
ขอบคุณค่ะ
-
เย่ มาแล้ววว พี่เสือดุจิง
-
ต่ายน้อยหูนไม่เตี้ยหลอกลูกเพราะเจ้ยังสูง155เองอะ :mew4: :mew4:
-
แอ๊กกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก อยากอ่านอีกๆๆๆๆๆๆ :ling1: :ling1:
-
ต่ายน้อยยังน่ารักเหมือนเดิม :กอด1:
-
กลัวใจพี่เสือตอนนี้ชะมัด กลัวว่าจะคำรามโกรธลั่น
ฟู่วววว ดีที่พี่เสือระงับอารมณ์ลงได้
แต่พี่น้ำแกง แม่พระแอนด์นางฟ้าของน้องต่ายน้อยจริงๆ
โผล่มา บรรยากาศก็พลันเปลี่ยนไปเลย
และสุดท้าย อร๊ายยยย
กระโดดเข้าไปกอดต่าย หนูน่ารักมาก
จำไว้น้า ถึงทะเลาะกันยังไง แต่พี่น้องก็ต้องรักกันมากๆนะ
ส่วนพี่เสือ สงบจิตสงบใจระงับอารมณ์บ้างนะ เดี๋ยวน้องเตลิด
-
อ่านทันละค่าา หลังจากอ่านรวดเดียวมาสามวันติด วรั้ยยย :katai1:
ชอบพี่ต่ายน้องเสือมากค่า ปกติเราไม่ชอบincest แต่สำหรับคู่นี้แล้วม์แต่จิ้นให้ได้กันนะคะนะ
สำหรับคู่ที่ชอบที่สุดเห็นจะเป็น น้ำแกงxฟงอวิ๋น ค่า อิมเมจก็เป็นคู่ เฟย์xคุโรงาเนะ จาก tsubasa reservior chronicles เลยค่า
แต่แม่ยกที่ชอบมากๆคือ พี่หนูจิ๊บ ค่ะ นางจิ้นของนางมาแต่อ้อนแต่ออก :hao3:
เจ้าของเกาะก็มาต่อไวๆนะคะ คิดถึงแล้ว :กอด1:
ปล.อิฉันไปค้นตอนน้องต่ายหึงมาได้เจ้าค่ะ ดูท่าแล้วอิฉันจะชอบมากจริงๆ :heaven
https://m.facebook.com/photo.php?fbid=466837346736445&id=449883245098522&set=a.449890541764459.1073741828.449883245098522&refid=13
-
โบ้กระเจี๊ยบยังไงนะนั่น
-
พี่เสือชักจะน่ากลัวขึ้นทุกที น้องต่ายน่ารักมากเหมือนเดิม
-
ได้มาอีกคู่แล้วสินะ โบ้กับกระเจี้ยว :hao6:
-
บังคับให้กินเนื้อ อันนี้ใจร้ายมากกกกกกกกกกกอ่ะ เข้าใจคนกินมังสวิรัตน์บ้างเห๊อะ(คือเรากินมังเป็นบางวัน ถ้าใครมาบังคับให้กินเนื้อนะ ฆ่าเราเต๊อะ) ไม่เข้าใจท่าจะอยู่กันยาก ขนาดเรื่องกินยังไม่ยอมรับเลย สงสารกระเจี๊ยบ
-
:mew2: สารภาพตามตรงนะค่ะ ยังไม่ได้อ่านเรื่องนี้เลยค่ะ
แต่รับรองว่าจะตามอ่านให้ทันแน่นอนค่ะ!!
:pig4: :pig4:
-
เขินแทนพี่เสือเลย ต่ายน้อยน่ารักจังง
-
น้องต่ายน่ารักขนาดนี้ เป็นใครใครก็หวงเน๊อะพี่เสือเน๊อะ :mew1:
#พี่เสือ:อย่ามายุ่ง!!! ดึงน้องต่ายมากอดแน่น#
-
น้องต่ายยังน่ารักน่ากินเหมือนเดิม :กอด1:
-
พี่เสือ จะขี้หวงไปป๊ะ??? = =
น้องต่ายจะเก็ทไหมเนี่ย ว่าพี่เสือทั้งหวง ทั้งห่วงเนี่ยยย
ส่วนโบ้ ก้อเบาๆหน่อย เด๋วกระเจี๊ยบก้อแหลกคามือหรอก
เพื่อนกับพี่เสือจริงๆ ><
-
น่ารักมากซื่อ บริสุทธิ์ รอเธอออ กระต่ายน้อยกลอยใจพี่เสือ
-
กระต่าย
แม๋ม
ทำงี้ทำไม
ทำไมไม่ขึ้นรถไป
แบบนี้ไอ้เสือจะโงหัวขึ้นไหม
:mew1:
-
วุ้ย เด็กคู่นี้มันน่ารักจริงๆเลย ขอให้รักกันนานๆนะจ๊ะ :กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
J
-
รอเธอมานานแสนนาน~
นับวันต่ายน้อยก็ยิ่งน่ารัก
พี่เสือก็ทั้งรักทั้งหวง~
-
แจ้งข่าวค่ะ
เนื่องด้วยตอนนี้รับงานพาร์ทไทม์อยู่ ทำให้ไม่มีเวลาเขียนนิยายเลยค่ะ :ling3: ไอเดียสำหรับตอนใหม่ขึ้นโครงไว้แล้ว แต่ยังไม่ได้ขยายอะไรเลย :mew2: บอกตรงเลยคือ... เค้าเหนื่อย เค้าหมดแรง เค้าง่วง ฮือออออออออออออออ :sad4:
อัพครั้งหน้ายังไม่มีกำหนดค่ะ รบกวนติดตามเรื่อยๆ นะคะ
รัก
aimer ชะนีมีหนวด
-
ไม่เป็นไร
เค้าเค้ารอได้ :กอด1:
ว่าแต่ชะนีมีหนวดนี่หมายความว่าไงอ่ะเธอ 555
:laugh:
-
ไม่เป็นไรจ้าจะรอออออออออออออออออออออออ :mew1: :mew1: :mew1: :mew1: :mew1: :mew1: :mew1: :mew1:
-
จะรอวันที่คุณกลับมา 55+
สู้ๆ ค่าาาา จะรอนะคะ
-
:เหอะ1:ยังไงเขาก็รอได้เสมอ
-
รอเสมอฮะ :L2:
-
รับทราบจ้า
-
รับทราบจ้า เหนื่อยก็พักบ้าง รอได้เสมอจ้า :กอด1:
-
น่าสงสารจัง เดี๋ยวเค้าไปนวดให้ :monkeysad:
-
:ling2: รับทราบค่ะ..ว่าแต่ชะนีมีหนวดนี่คือ...... :ruready :ruready
-
รอได้อยู่แล้วจ้า
-
ไม่เปนไรค่า รอได้
-
:3129:
-
:monkeysad: รอได้เสมอ กอบโกยเงินทองไว้ก่อนนะจ้ะ
สมองจะได้โลดแล่น สู้ๆนะจ้ะ
-
รอได้ค่ะ
-
รอ ร๊อออ รอออออ
-
ใช้้เวลาสองวันตามอ่านค่ะ
ชอบพี่เสือกับน้องกระต่ายมาก
ฮากลุ่มนี้ สาววายแบบอางค์กับฝนนี่น่าอิจฉา
ได้อยู่กับพี่เสือ น้องต่าย ไหนจะโบ้กับกระเจี๊ยบอีก
ฟินไปตามๆ กัน
-
พึ่งเข้ามาอ่านอยากจะบอกบอกว่าคนเขียนแต่งเก่งมากอ่ะ เล่าได้เห็นภาพและน่าติดตามสุดๆ
แถมยังมีเรื่องดีๆสาระรอบตัวที่ผมไม่รู้มาแทรกสอดได้ลงตัวอีกด้วยคือแบบเป็นนิยายที่ยอดเยี่ยมเลย
คือรอที่จะติดตามตอนต่อไปนะครับ
-
:hao5: :hao5: :hao5: :hao5: :hao5: :hao5:
-
Wife House Down #1
หลายคนบอกว่าเขาโชคดี...
...โชคดีจะแย่!
มีแฟนคนแรก คนเดียวในชีวิตก็เป็นผู้ชาย! ถึงหลายๆ คนจะว่า โชคดีแค่ไหนที่แฟนไม่เจ้าชู้ กะล่อน ชอบเที่ยว ติดเพื่อน ติดเหล้า.... แถมยังทำงานบ้านได้สารพัดอีก!
น้ำแกงยืนมองหัวผักกาดขาวสวย อวบอูม มีรอยแมลงแทะนิดหน่อย แถมคาดด้วยสายรัดกระดาษบอกว่าเป็นผักออร์แกนิกในซุปเปอร์มาร์เก็ตพลางสะกิดคนข้างตัวยิกๆ
"ไรอ่ะ ? ผักกาด ?"
น้ำแกงพยักหน้า ฟงอวิ๋นเลยเลือกมาสองหัวพลางยิ้มแต้ "โอเคจ้ะ"
น้ำแกงยืนหัวฟัดหัวเหวี่ยงอยู่หน้าปากประตูครัว ปากนุ่มเผยอถามเสียงดุ "นี่อะไร ?"
"ผักกาดผัดน้ำมันหอย" ฟงอวิ๋นตอบพลางคดข้างใส่จาน เตรียมรับใช้ราชินีสุดที่รัก
"แกงไม่ได้อยากกินอันนี้! แกงอยากกินน้ำแกงผักกาดทรงเครื่อง!"
ฟงอวิ๋นชะงักกึก สีหน้าซีดลงราวกับประกอบคดีอุกฉกรรจ์ "เอ่อ... ฟงขอโทษ... แกงกินไปก่อนนะ พรุ่งนี้เอาใหม่"
คนสวยเม้มปากแน่น สะบัดหน้าหนี "จะให้แกงกินผักกาดสองวันเลยรึไง!"
"อุ่ย! ไม่ใช่ครับๆ คนดี อยากกินอะไรพรุ่งนี้ฟงจัดให้ นะ นะ" ทั้งเสียงทั้งสีหน้าเอาใจแค่ไหน น้ำแกงรู้ดี เขารู้ดีอีกด้วยว่านี่มันเรื่องงี่เง่าชัดๆ และคนที่กำลังทำตัวงี่เง่าก็คือเขาเอง... ทั้งๆ ที่อยู่บ้านไม่เคยเอาแต่ใจเลยนะ
แต่ฟงอวิ๋นก็ผิดไม่ใช่เหรอ คบกันมาตั้งนาน ยังไม่รู้อีกว่าเขาอยากกินอะไร!
"ก็ได้..." น้ำแกงยอมอ่อนลง เพิ่งสำนึกได้ว่าตัวเองเอาแต่ใจขนาดไหน แต่ยังไม่วายบ่นอุบอิบ ฟงอวิ๋นเลยรีบประคองภรรยาที่เคารพให้นั่งเก้าอี้ เสิร์ฟน้ำ สอนเสียงอ่อย
"แกงครับ... ทีนี้แกงบอกฟงนะ อยากกินอะไร อยากทำอะไร ฟงทำให้ทุกอย่าง แต่นี่ฟงไม่รู้จริงๆ"
น้ำแกงอดไม่ได้จะค้อนใส่ "ฮึ! แล้วใครจะไปรู้ล่ะว่าผักกาดขาวมันทำอย่างอื่นนอกจากน้ำแกงได้น่ะ!"
จะว่าไปก็จริง... เพราะฟงอวิ๋นและคุณนายแม่น้ำแกงไม่เคยให้มือสวยๆ ต้องเปื้อน น้ำแกงเลยทำกับข้าวไม่เป็นสักอย่าง
...สามีครางในใจ
สุดท้าย... เมียเรา... เขาถูกเสมอ!
Wife House Down#2
น้ำแกงกำลังมองตัวเลขในบัญชีพลางขมวดคิ้ว อีกมือหนึ่งจิ้มเครื่องคิดเลขยิกๆ ใกล้ๆ กันยังมีสารพัดใบเสร็จ โน๊ตสั้น สมุดรายรับรายจ่ายที่กางหรา กระเป๋าเงินของฟงอวิ๋นและตัวเขาเอง เศษเหรียญและธนบัตรอีกหลายใบ
ยอดสามีเกิดหวังดี... เห็นหน้าสวยๆ ขมวดมุ่น เคร่งเครียดจึงชงโกโก้เย็นมาเสิร์ฟหวังเอาใจ แต่ใครจะไปรู้ว่าพอแตะพื้นที่หวงห้ามปุ๊บ น้ำแกงก็ถามเสียงเรียบลอยมา
"ฟง ยอดนี้มันมาได้ไง ตั้งสามพันกว่า"
ฟงอวิ๋นกลืนน้ำลายเอื๊อก "ไหนครับ ?"
"มานั่งนี่" มีหรือยอดกัปตันจะกล้าขัด นั่งแปะใกล้เมียรัก เหลือแต่พัดวี บีบนวดเท่านั้นเอง
"สิบสองวันก่อน ไปซื้ออะไร ? แกงไม่เห็นใบเสร็จ" น้ำเสียงเรียบนุ่มก็จริง แต่ฟงอวิ๋นเท่านั้นที่รู้ดีว่าสถานการณ์เสียงตายแค่ไหน
"เอ่อ...."
"ซื้ออะไร ?"
"เอ่อ...." เหงื่อกาฬแตกพลั่ก ฟงอวิ๋นจะตอบได้ไงว่าเขาก็จำไม่ได้! เขาไม่ได้ละเอียดเหมือนน้ำแกงที่จดทุกอย่าง ทุกการจับจ่าย เงินติดตัว เงินเก็บ เงินพันธบัตร เงินหุ้นทุกอย่างเก็บละเอียดยิบแบบที่ม๊าเขาต้องซูฮก!
"แกงกินโกโก้ก่อน...." เสียงอ่อยๆ แทบจะวิงวอน แต่สิ่งที่ได้รับกลับมาคือสายตาเรียบเย็นของภรรยา
"อะไรนะ ?"
"อ่ะ... อ่อ... เอ่อ.... ใช่! เมลอนไง!" ฟงอวิ๋นน้ำตาแทบไหลพราก ดีใจยิ่งกว่าทีมตัวเองชนะโอลิมปิค
"เมลอนอะไรตั้งสามพันกว่า ?" น้ำแกงไม่หยุดซักไซ้
ร่างสูงปาดเหงื่อตอบ "เมลอนญี่ปุ่นไง... ซื้อมาสองลูก ให้บ้านแกงลูกนึง เรากินครึ่งนึง จำได้ไหม ?"
น้ำแกงถึงบางอ้อ ก่อนจะพยักหน้าจดยิกๆ ไม่วายบ่นงึมงำ "บอกแล้วใช่ไหมว่าให้เก็บใบเสร็จ!"
"วันนั้นฝนตก... ฟงหิ้วของพะรุงพะรัง... แกงโทรมาว่าอยากกินหมูกรอบ ฟงเลยรีบไปซื้อ คงหล่นตอนจ่ายตังค์"
คนสวยเงยหน้าขึ้น สบสายตาตี่ๆ อย่างเอาเรื่อง ริมฝีปากเอ่ยถาม "แน่ใจนะ ?"
ถึงจะมั่นใจ แต่เจอสายดุดันของคนสวยแล้ว ฟงอวิ๋นเลยอดไม่ได้ที่จะกลืนน้ำลาย "แน่ใจครับ"
อีกฝ่ายจึงได้พยักหน้ารับ พึมพำ "แล้วอย่าให้รู้ว่าแอบเลี้ยงสาว...."
ถึงตาฟงอวิ๋นจะตี่ แต่หูน่ะดีขั้นเทพ ได้ยินดังนั้น เหมือนความกลัวมันมลายหายไปสิ้น เลือดลมกลับเดินดี สูบฉีดรุนแรง เขารีบคว้าตัวคนสวยดุขึ้นอุ้ม ก่อนจะวิ่งหูตั้งไปยังห้องนอน ไม่ปล่อยให้คนในอ้อมแขนอุธรณ์ใดๆ ทั้งสิ้น
กว่าน้ำแกงจะรู้ตัวก็โดนโยนลงบนเตียงแล้ว.... ไอ้หมาหื่นยืนจ้องถอดเสื้อผ้าอยู่ตรงหน้า น้ำแกงเหลียวหน้าเหลียวหลังเลิ่กลั่ก ไม่เข้าใจสถานการณ์ดีนัก แต่รู้แน่ๆ ว่าจะโดนกินแล้ว!
"เฮ้ย! เดี๋ยว!" ไม่ทันจะมีคำถัดไป คนกลัวเมียก็ลอกคราบเขาอย่างง่ายดาย เสียงหอบหายใจฟืดฟาดยิ่งทำเอาน้ำแกงขนลุกเกรียว
"ไม่นะ เฮ้ย! อย่าเข้าม๊าาา!"
-
Wife House Down#3
"ปิดเพลงเดี๋ยวนี้นะ!" เสียงหวานตวาดเสียงดังจากอีกฝากของห้อง คนเพิ่งอาบน้ำเสร็จหน้าแดงก่ำ มือที่กำผ้าขนหนูอยู่สั่นระริก
ฟงอวิ๋นสะดุ้ง กด Pause บนเครื่องเสียงทันตาเห็น หันกลับมามองแหยๆ ด้วยสายตาคำถาม
"เพลงนี้ไม่ดี" น้ำแกงเดินอาดๆ ข้ามห้อง ไม่สนใจจะแต่งตัวก่อนแล้ว
"เอ้ยยย กะลังมันนะแกง!" ร้องเสียงดัง รีบเปิดหยิบแผ่นซีดีที่อยู่ในเครื่องออกมาใส่กล่องอย่างทะนุถนอม เล่นเอาน้ำแกงยิ่งปรี๊ดแตก
"เอามานี่นะ! บอกแล้วใช่ไหมว่าอย่าฟัง!" มือเรียวรีบคว้ากล่องซีดี แต่แทนที่คนตัวโตจะยอมให้เหมือนเคย ฟงอวิ๋นรีบเอาแผ่นซีดีไปซ่อนด้านหลังไวว่อง
"แกง! มีเหตุผลหน่อย นี่เพลงใคร ? เอ็มมิเน็ม... แรปเปอร์ระดับโลกเชียวนะ!"
น้ำแกงอ้าปาก.... แล้วหุบ รู้แต่หน้าตัวเองร้อนฉ่า อยากด่าคนตรงหน้าให้จั๋งหนับเสียที แต่ติดที่ไม่เคยมีใครสอนคำด่า คำหยาบคายให้ ส่วนเรื่องจะพูดน่ะเหรอ แค่อ้าปากก็โดนคุณนายแม่ตีตายแน่!
"ฮึ๊ย! รู้ใช่ไหมว่าแกงไม่ชอบคำหยาบ!"
ฟงอวิ๋นครางอย่างอ่อนใจ ยิ่งเห็นคนตรงหน้าลุกเป็นไฟแล้วยิ่งสงสาร น้ำแกงดูทันโลก แต่บางเรื่องกลับกลายเป็นเด็กน้อยไร้เดียงสา
"แต่นี่... ภาษาอังกฤษนะแกง..." คุณนายแม่น้ำแกงเป็นอาจารย์สอนภาษาไทยที่เฮี้ยบที่สุด... ที่เคยสอนฟงอวิ๋นสมัยมัธยมต้น เป็นเหตุว่าทำไมน้ำแกงจึงโตมาเหมือนผ้าพับไว้ จะเดิน จะกิน จะนั่ง จะพูด จะนอนคุณนายแม่ก็อบรมมาอย่างดี ดูเรียบร้อย สวยงาม มีมารยาทผู้ดี ต่างกับคุณสามีลิบลับ แถมคุณพ่อน้ำแกงยังเป็นผู้พิพากษาเสียอีก... ครอบครัวราชการที่แสนอบอุ่นนี้ทำเอาฟงอวิ๋นขนหัวลุกทุกครั้งที่นึกถึง
"ภาษาอังกฤษก็ไม่ได้! คิดว่าแกงฟังไม่รู้เรื่องเหรอ! ถึงแกงจะห่วยเคมี แต่แกงเก่งภาษาอังกฤษนะ!"
คุณสามีอ้าปากค้าง... ลูกคุณนายแม่สอนภาษาไทย... ที่เกลียดคำหยาบคาย เกลียดภาษาวิบัติ... สุดขาดใจนี่เอาแต่ใจสุดๆ เหมือนกัน
กับคนอื่นน้ำแกงทั้งอ่อนหวาน ใจดี... แต่กับเขานี่....!
"เอา - มา - ให้ - แกง" คนงามกัดฟันกรอด จ้องเขาอย่างกับกินเลือดกินเนื้อ
ยอดชายไม่มีทางเลือก ได้แต่มองแผ่นซีดีรุ่นลิมิเต็ดที่ฝากพี่ชายคนโต - จั่นเจา หิ้วมาจากอเมริกาเชียว.... หลุดลอยไปอยู่ที่มือสวยๆ แล้วซีดีของนักร้องคนโปรดก็ถูกปลิวลงถังขยะ....
"อ๊ากกก เอ็มมิเน๊มมมมมมมมม" คนตัวโตครางระทวยเสมือนว่าเสียเมีย รีบโผเข้ากอดถังขยะเหมือนลูกคนแรก "โฮฮฮ กว่าจะได้มา ต้องไปทำงานกับเฮียจั่นเจาต้องหลายเดือนนน โฮฮฮ"
น้ำแกงเม้มปากแน่น ในหัวยังเต้นตุบๆ กับเนื้อเพลงหยาบคายไม่หาย
คนบ้าอะไร! ชอบฟังเพลงที่มีแต่คำด่า!
ยิ่งคิดยิ่งลุกเป็นไฟ น้ำแกงก้าวฉับๆ ไปเก็บหมอนและผ้าห่ม ฟงอวิ๋นจึงเงยหน้าจากซีดีสุดหวง
"แกง จะไปไหนอ้ะ ?"
น้ำแกงค้อนใส่ หยิบเครื่องนอนไปโยนโครมหน้าโซฟา ฟงอวิ๋นรีบถลาข้ามห้องมากอดเอวแน่น
"แก๊งงง วันนี้ทำไมนอนข้างนอกอ่ะ!? ฟงขอโทษ ฟงผิดไปแล้วววว"
ร่างเพรียวบางเหมือนจะระเบิดได้ทุกเมื่อ ใบหน้าสีน้ำผึ้งเนียนแดงก่ำ มือเรียวทั้งกระชาก ทั้งแกะไอ้ตัวโตออกจากตัว ก่อนเอ่ยเสียงเรียบ... หวาน
"ไม่ใช่... แกงไม่ได้นอนข้างนอก...."
ฟงอวิ๋นเงยหน้ามองด้วยดวงตาสั่นระริก ริมฝีปากจะยกขึ้นยิ้ม แต่คำพูดถัดมาจากยอดรักทำให้ฟงอวิ๋นใจสลาย
"ฟงต่างหาก... ที่ต้องนอนข้างนอก....!"
น้ำแกงนอนอุดหู ขดตัวอยู่ในผ้าห่ม... หึ! นอนสบายไปตั้งเยอะ! ฟงอวิ๋นน่ะทั้งขี้ร้อน ทั้งนอนดิ้น ทั้งกอด ทั้งก่ายไม่เลือก พอนอนคนเดียวเลยยิ่งสบาย!
คืนนั้นน้ำแกงหลับปุ๋ย สบายอารมณ์....
...ปล่อยใครบางคนนอนครางฮือๆ อยู่นอกห้อง!
วันถัดมา ไอ้เจตน์ เพื่อนของฟงอวิ๋นคนหนึ่งนั่งคุยเรื่องศิลปินโปรด น้ำแกงที่อยู่ในวงสนทนาด้วยถึงได้รู้จักบ้าง
"นี่ไง" เจตน์ชูโทรศัพท์มือถือรุ่นใหม่ให้น้ำแกงเห็นภาพเอ็นมิเน็มบ้าง
"หืม ?" น้ำแกงมองอย่างสนใจ มองภาพฝรั่งหัวทอง ตัดสั้นเกรียนแล้วหัวเราะเบาๆ "ดูอัธพาลจัง"
"...นั่นแหละ บุคลิกแก ฮาๆ ป่วนๆ กวนๆ ไปทั่วอ่ะ แต่แกเก่งอะ แต่งเพลงให้ลูกสาวด้วย... บางเพลงก็นะ... เจ็บดี แกงลองฟังป่ะ ?"
"เฮ้ย... ไม่เอา เราไม่ชอ...." สายไปเสียแล้ว เพื่อนๆ ในกลุ่มเกิดนึกสนุก อยากแกล้งคุณชายประจำห้องเล่นดูบ้าง เลยรีบหยิบเฮดโฟนขึ้นครอบศีรษะ เสียงร้องหวานๆ ของนักร้องสาวเกริ่นนำขึ้นก่อน แล้วจึงตามด้วยท่อนแรพ....
น้ำแกงอึ้งไปเลย แล้วรีบดึงหูฟังออก หยิบเนื้อร้องในมือนายเก่ง เพื่อนอีกคนมาดู
"เอ๊ะ ?"
"เพลงนี้ป๋าแต่งให้กับแฟนเพลงคนนึงที่คลั่งแกมากน่ะ... จนฆ่าตัวตาย"
น้ำแกงยัดเนื้อเพลงใส่มือเพื่อน ก่อนยื้อโทรศัพท์มือถือของเพื่อนอีกคนมาดู
"คนนี้เหรอ ?"
เจตน์พยักหน้าหงึกๆ เลื่อนหน้าจอให้เพื่อนดูรูปถัดไป "หุ่นแม่งโคตรฟิตวะ กูจะเลี้ยงกล้ามมั่ง!"
หลายวันผ่านไป....
"เฮ้ยยย เหี้ยฟง ยืมซีดีป๋าหน่อยดิ๊" เก่งตบไหล่เพื่อนดังป๊าบ แต่ที่ได้กลับมากลับเป็นสายตาดุดันเอาเรื่อง จนเพื่อนกลืนน้ำลายดังเอื๊อก
"ฮะ.. ถ้ามึงไม่สะดวก..."
"เหี้ย! อย่าพูดชื่อมันให้กูได้ยินอีก!"
"หะ! ใครวะ! ป๋าเอ็มเรอะ ?"
ฟงอวิ๋นคำรามโฮกเป็นคำตอบ
อีกด้านหนึ่ง น้ำแกงนั่งอยู่บนโต๊ะม้าหินอ่อน มีดิกชันนารีเล่มโตและทอล์กกิ้งดิคอยู่ข้างๆ ถัดมาเป็นมิสเตอร์โจนส์ ครูฝรั่งหนุ่มแน่นที่โน้มตัวมาคุยอย่างสนิทสนม
และด้านหน้าของน้ำแกงคือแผ่นเนื้อเพลงของเอ็มมิเน็ม... และภาษาไทยที่น้ำแกงบรรจงแปล....
ไม่ต้องบอกเลยว่า ในผนังห้องที่ฟงอวิ๋นนับเป็นรังรักของเขาและคนงามนั้นเต็มไปด้วยโปสเตอร์รูปฝรั่งหนุ่ม มีกล้าม สักลาย หัวเกรียน.... ลามไปถึงเดสท๊อปในคอมพิวเตอร์....
...และถึงน้ำแกงจะยอมให้เขากลับเข้าไปนอนด้วยแล้วก็ตาม แต่น้ำแกงก็สั่ง 'งด' ทุกชนิด! จะปาก จะมือ จะสอดใส่อะไรก็ตาม ห้ามสนิท! เหตุเพราะ... ภรรยาคนงามต้องรีบตื่นมาให้มิสเตอร์โจนส์สอนศัพท์แสลงจากเพลงของเอ็นมิเน็ม
หางคิ้วของฟงอวิ๋นกระตุกไม่หยุด... ฮึ! เขาปาซีดีป๋าเขาทิ้ง
...ไม่เกิดเป็นฝรั่งมังค่าให้มันรู้ไปโว้ย! เมียถึงได้ไม่รัก!
Wife House Down#4
ทั้งชีวิตน่ะ น้ำแกงไม่คิดจะรักใครได้เท่านี้... เป็นความรักที่ต่างจากคุณพ่อคุณแม่ เป็นความรักที่แลกมาด้วย 'ความอดทน'
แต่จะให้พูดน่ะ... ลืมไปได้เลย! ไม่ว่ายังไงเขาก็เป็นผู้ชายนะ จะให้มาบอกรักผู้ชายด้วยกันเองมันตะหงิดๆ พิกล
รัก... รัก... ฟงอวิ๋น ไอ้ตี๋มาก... เพราะฉะนั้น... น้ำแกงถึงต้องใช้ความอดทนมากที่สุดเหมือนกัน!
อย่าคิดว่าน้ำแกงเป็นลูกคุณหนูผู้ดีที่ใจเย็น เรียบร้อย คือส่วนใหญ่น่ะใช่ น้ำแกงใจเย็นที่สุดในชั้น ใจดีที่สุดในบ้าน แต่ทุกอย่างย่อมมีขีดจำกัด
ข้อแรกน้ำแกงรักสะอาด สะอาดนี่หมายถึงทุกเรื่องนะ ใจสะอาด วาจาสะอาดและทำตัวสะอาด... แต่ดันมารักกับคนที่ไม่ค่อยสะอาดอย่างฟงอวิ๋นนี่สิ!
"ฟง!" น้ำแกงนับหนึ่งถึงร้อยในใจ ไม่อาจตวาดแว้ดได้ เพราะไม่อยากทำตัวเป็นผู้หญิงให้คนรักดูถูก และอีกอย่าง ทำไม่เป็นด้วย... ใบหน้าสวยๆ เลยได้แต่ปั้นยิ้ม... เย็นยะเยือก
ชายหนุ่มคนรักหันกายกลับมา ตาที่มองไม่ค่อยจะเห็นอยู่แล้วปรือแทบจะเป็นขีดเดียว กลางดึกของคืนวันอังคารแบบนี้ จู่ๆ ก็ถูกเรียกตอนกำลังหลับฝันหวานแบบนี้ เป็นใครก็ลืมตาไม่ขึ้นทั้งนั้น
ดวงตาคมหวานของภรรยาเรืองรอง มือปัดผ้าห่มผืนโตที่ใช้คลุมสองร่างทิ้ง ก่อนจะกระโดดลงจากเตียง เท้าสะเอว เอ่ยเสียงห้าว "บอกแล้วใช่ไหม ว่าอย่าตดในผ้าห่ม!"
ฟงอวิ๋นมองท่าทางพิโรธของคนสวย ร่างหนากระพริบตาปริบๆ แล้วเลิกผ้าห่มดู...
...โอ๊กกก!
หัวสมองที่ยังเรียงลำดับไม่เต็มที่ตื่นทันตา ส่งยิ้มเจื่อนๆ ให้คนรัก...
น้ำแกงไม่ยิ้มตอบ หันหลังให้แล้วเดินไปยังตู้เสื้อผ้า กระชากผ้านวมออกมาแล้วลากไปนอนนอกห้อง ทิ้งไว้แต่ฟงอวิ๋นตะกายลงจากเตียงมากอดเอวง้องอน
เรื่องนอนยังไม่จบสิ้น... ในวัยเดียวกัน น้ำแกงจัดว่าค่อนข้างสูง แต่ตัวโปร่งบาง ไม่ว่าจะกินเท่าไหร่ก็ไม่อ้วนเสียที ดังนั้น บนเตียงคิงไซส์ น้ำแกงจึงนอนสบายๆ กินที่แค่หนึ่งส่วนสี่ แถมยังนอนเรียบร้อย ไม่ค่อยดิ้นเท่าไหร่ แต่ฟงอวิ๋นน่ะสิ...
...นอกจากไซส์หมีควายแล้ว ยังนอนดิ้นจนน้ำแกงแทบจะขอเลิกอยู่หลายรอบ
คืนหนึ่ง ฟงอวิ๋นเริ่มต้นนอนด้วยฝั่งหนึ่งของเตียง แต่เช้าถัดมา กลับพบว่าภรรยาที่รักย้ายลงไปนอนข้างล่าง... แถมด้วยอาการเย็นชาทั้งวัน
...หรือกระทั่งเสียงกรน! น้ำแกงไม่รู้ว่าตัวเองกรนไหม แต่คุณแม่การันตีมาแล้วว่ากรนเสียงเบาเท่ามนุษย์พึงมี แต่ฟงอวิ๋นน่ะ... โรงสีข้าว! ไม่รู้จะสะเทือนลั่นไปไหน น้ำแกงน้ำตาแทบไหลด้วยความเสียใจที่มารักกับไอ้มนุษย์คนนี้
...ดังนั้น ไอ้ฉากหวานๆ ของน้ำแกงกับโกลเด้น ไซส์หมีควายนั้น แทบจะหาได้น้อยมาก! น้ำแกงไม่ไว้ใจพอจะนอน 'ซบอกแล้วหลับไป' เหมือนในนิยายแสนหวาน กลัวว่าคุณสามีจะกอดรัดฟัดเหวี่ยงตัวเองจนคอหักน่ะสิ!
แต่อย่าเห็นเป็นเรื่องตลกนะ! น้ำแกงอดทนกับไอ้คุณฟงอวิ๋นเกือบครึ่งปี ในที่สุดก็พบว่ามันบั่นทอนทำลายสุขภาพของตัวเองมากเหลือเกิน ถึงน้ำแกงจะรักฟงอวิ๋นมาก แต่ก็รักพ่อแม่ด้วยเหมือนกัน คนสวยกลัวเหลือเกินว่าฟงอวิ๋นจะเผลอทำตัวเองคอหักตายเสียก่อนจะได้ทดแทนบุญคุณพ่อแม่
ผลจึงปรากฏว่า น้ำแกงนั่งเก็บข้าวของ วางกระเป๋าไว้ข้างตัว พอสามีที่รักกลับจากจ่ายตลาดมา ก็พบคุณภรรยาเตรียมบอกเลิก น้ำตาของคนงามนองหน้า บอกเสียงสั่นเครือเหมือนว่าฟงอวิ๋นเพิ่งนอกใจเมียแล้วทุบตี ทำร้ายร่างกายจนสาหัสว่า
"เลิกกันเถอะ"
"ม่ายยยยยย" เหมือนในมิวสิควิดีโอเปี๊ยบ ยอดชายปล่อยถุงกระชาย ผักตำลึง น้ำมันพืช หมูสามชั้นลงพื้น วิ่งโผเข้าหาร่างบอบบาง กอดแนบแน่น น้ำหูน้ำตาเริ่มไหลพอกัน
น้ำแกงเบี่ยงตัวออก ไม่ใช่เพราะใจร้าย แต่เพราะน้ำมูกคนตัวโตเริ่มย้อยแล้วต่างหาก "แกงไม่ไหวแล้วล่ะฟง เราเข้ากันไม่ได้จริงๆ"
"ไม่นะ ไม่! ฟงทำไรผิด แกงบอกฟงสิครับ! ฟงรักแกงนะ!" เสียงคนรักละล่ำละลัก วิ่งโผเข้าหา น้ำแกงอยากร้องไห้ด้วยคน น้ำมูกมันติดเสื้อ!
"ฟงไม่ผิด แต่เราเข้ากันไม่ได้" น้ำแกงฝืนตัวออก แต่คนตัวโตติดหนึบแต่กว่าติดกาวตราช้าง
"ทำมายยย แกงบอกฟงนะ ฟงจะได้ปรับปรุง" ฟงอวิ๋นฟูมฟาย เป็นภาพที่ดูไม่ได้... เอ่อ... อุบาทว์เลยด้วยซ้ำ ภาพผู้ชายตัวโต ใส่เสื้อกล้ามเก่าๆ กางเกงบอลสีซีดกอดเอวคนตัวบาง หน้าตาสะสวย
ทำไมน้ำแกงจะไม่รู้ว่าฟงอวิ๋นรักตัวเองขนาดไหน แต่ความรักที่บั่นทอนอายุขัยของตัวเองนี่... น้ำแกงก็ไม่ไหวนะ คิดได้แล้วคนสวยก็ออกแรงหนึ่งเฮือก ผลักคนรักออกไป แล้วรีบฉวยกระเป๋า ฟงอวิ๋นอ้าปากค้าง
ร่างบางวิ่งหนีไปถึงประตู หันกลับมามอง...
ก็พบคนตัวโตนั่งไร้เรี่ยวแรงอยู่...
หัวใจน้ำแกงอ่อนยวบ...
...ไม่ใช่ไม่รักนะ...
...แต่แกงกลัวตาย!
น้ำแกงกลับไปอยู่บ้านได้สัปดาห์หนึ่งแล้ว ยาวนานพอๆ กับการหยุดเรียนของคนตัวโต มิใยที่คนรอบข้างจะถามไถ่เท่าไหร่ เขาก็ยังปิดปากเงียบ เพราะสาเหตุการบอกเลิกนี่มันทุเรศทุรังจริงๆ
แต่ไม่ใช่แค่ฟงอวิ๋นหรอกที่ทรมาน เขาเองกลับทรมานกว่า...
...ฟงอวิ๋นรัก... และปักใจมั่นกับเขาคนเดียว ทุกสิ่งที่อย่างที่ฟงอวิ๋นทำ... น้ำแกงรู้ว่าฟงอวิ๋นรักน้ำแกงมากแค่ไหน
'แกง... ฟงมีสองอย่างที่กลัวที่สุดในชีวิต...'
'ฟงกลัวน้ำแกงบอกเลิก... กับน้ำแกงหายไปจากชีวิตฟง'
พอเริ่มห่างกัน น้ำแกงก็เห็นแต่ข้อดีของอีกฝ่ายเรื่อยๆ
ฟงอวิ๋นไม่เคยนอกใจ ไม่ว่าจะตั้งใจหรือไม่ ฟงอวิ๋นเจนสนามมากพอจะรู้ได้ว่าใครกำลังอยากสานสัมพันธ์ ฟงอวิ๋นไม่เคยต้องให้น้ำแกงต้องเดือดเนื้อร้อนใจกับเรื่องนี้เลย ฟงอวิ๋นไม่ดื่มเหล้า สูบบุหรี่ ติดเกม ติดเพื่อน... จะติดอย่างเดียวก็บาสเกตบอล ฟงอวิ๋นดูแลน้ำแกงดีที่สุดเท่าที่จะทำได้ งานบ้านทุกอย่าง... ยกเว้นซักผ้า ฟงทำให้น้ำแกงหมด
ฟงอวิ๋นไม่เคยหงุดหงิดใส่น้ำแกง ไม่เคยโกรธ ไม่ว่าน้ำแกงจะงี่เง่า ขี้งอน เอาแต่ใจแค่ไหน
ฟงอวิ๋นทำอาหารอร่อย...
ฟงอวิ๋นตัวใหญ่ แข็งแรง สามารถอุ้มน้ำแกงได้...
ฟงอวิ๋นมีกล้ามแขนที่สวยมาก น้ำแกงชอบมอง...
ฟงอวิ๋นชอบบอกรัก... ให้น้ำแกงละลาย
ฟงอวิ๋นขับรถเก่ง... ไม่ว่าน้ำแกงอยากไปไหน ฟงอวิ๋นก็จะพาไป ไม่ว่าที่นั้นจะแดดร้อน คนเยอะ รถติดขนาดไหน... ฟงอวิ๋นก็ไม่เคยบ่นสักคำ
ฟงอวิ๋นจูบเก่งมาก...
...น้ำแกงแนบใบหน้ากับหมอน น้ำอุ่นร้อนค่อยๆ ไหลจากดวงตา
ที่สำคัญที่สุด... ฟงอวิ๋นรักน้ำแกง
หัวใจดวงน้อยค่อยๆ อุ่นวาบ ฟงอวิ๋นรักน้ำแกง...
แค่นั้นก็เพียงพอแล้ว
มือบางยกขึ้นเช็ดน้ำตา หลับตาพริ้มด้วยความยินดี...
...น้ำแกงคิดถึงฟงอวิ๋นนะ
และ... ต่อให้ถูกถีบตกเตียงอีก... ก็ยังคุ้มกว่าการนอนคนเดียวแบบนี้!
วันถัดมา ไม่ต้องให้น้ำแกงไปถึงที่ ฟ้ายังไม่ทันสาง พระยังไม่ออกมาบิณฑบาตเลย ออดหน้าบ้านก็ดังสนั่น น้ำแกง ท่านผู้พิพากษาไกรสร และคุณครูนาถลดาก็สะดุ้งตื่น
คุณครูนาถลดาควานแว่นข้างเตียง พลางสะกิดสามี "คุณคะ ใครมา ?"
"นั่นสิ" เสียงคุณพ่อยังเบลอๆ เปิดเก๊ะหาแว่นเช่นกัน "ผมไม่ได้นัดใครนะ ลูกศิษย์คุณหรือเปล่า ?"
"ไม่นี่คะ" คุณครูและคุณแม่เริ่มกระตือรือร้นบ้าง คุณแม่ของน้ำแกงเป็นคุณครูหัวโบราณ สอนวิชาภาษาไทยที่โรงเรียนมัธยมชายล้วน ทั้งดุทั้งเฮี้ยบ แต่ก็เป็นที่พึ่ง ที่ปรึกษา ที่เคารพของนักเรียน พอช่วงวันสำคัญๆ เช่นวันปีใหม่หรือวันสงกรานต์ ก็จะมีลูกศิษย์ลูกหามาอวยพร บางคนก็มาแวะเยี่ยมหรือแม้กระทั่งบางคนก็ยังส่งจดหมายคุยกับคุณครูอยู่ เคยมีหลายกรณีตั้งแต่น้ำแกงเป็นเด็กแล้ว ที่เด็กๆ มีปัญหาจะมากดออดหาคุณครูกลางดึก บางคนก็โทรมา ซึ่งคุณครูก็ไม่เคยละเลยใครสักคน ลูกศิษย์ทุกคนที่คุณครูนาถลดาสอนไป คุณครูจำได้หมดทุกคน เช่นนี้แล้ว คุณครูจึงต้องลุกจากเตียง จัดเผ้าผม เปลี่ยนเสื้อผ้าให้เรียบร้อย
ส่วนท่านผู้พิพากษาไกรสรก็เป็นที่นับหน้าถือตา ท่านเป็นคนตรง แต่ใจดี มีเมตตา ประจำอยู่ศาลเด็ก จึงมีผู้ปกครองบ้าง เด็กบ้าง อัยการหรือกระทั่งลูกศิษย์ลูกหามาแวะเยี่ยมบ่อยๆ ซึ่งท่านก็เปิดประตูรับทุกคน แต่ถึงจะมีคนมาแวะเยี่ยมเยียนบ่อยแค่ไหน ก็ไม่เคยมีใครแวะมาตอนเช้าตรู่แบบนี้
สองสามีภรรยาจึงตัดสินใจไม่ปลุกลูกชาย เผื่อว่าจะเป็นเรื่องร้ายแรงของเด็กๆ
พอลงจากบ้านทรงไทยชั้นเดียว หมาเกือบสิบตัวของท่านผู้พิพากษายืนประจันบาญอยู่หน้าประตูรั้ว ส่งเสียงเห่าขรม หมาพวกนี้น่ะ... ท่านผู้พิพากษาและคุณครูนาถลดาช่วยกันเก็บมาเลี้ยง ทุกๆ ตัวเป็นหมาจร หลายตัวพิการต้องพึ่งล้อ หลายตัวตาบอด มีรอยแผล ล้วนเกิดจากคนรังแกทั้งสิ้น แต่สามคนพ่อแม่ลูกก็ช่วยกันเลี้ยง ประคบประหงมมาจนรอด และยังมีแมวจรอีกหลายตัวที่ครอบครัวเลี้ยงไว้ ตอนนี้เจ้าฝุ่น เจ้าแต้ม แมวสีดำเพศและแมวสีกระดำกระด่างกำลังคลอเคลียขาคุณครูนาถลดาที่กำลังเดินไปเปิดไฟ
พอไฟสว่าง และท่านผู้พิพากษาเดินมายังประตูรั้ว ผู้บุกรุกก็ยกมือไหว้งกๆ ชูของในมือเหมือนผู้ต้องหา
"อ้าว นั่น? นายฟงอวิ๋น ?"
ฟงอวิ๋นยิ้มแห้งๆ ใบหน้าซีดเซียว เจ้าของบ้านมองหน้าคนหลังประตูแล้วเกือบผงะ
ฟงอวิ๋นดูเปลี่ยนไปจากคราวก่อนมาก... เที่ยวที่แล้วที่มาแวะหา ยังดูร่าเริงดี แต่เที่ยวนี้กลับห่อเหี่ยว ผอมโซ เสื้อผ้าเขรอะ ใบหน้าซูบผอม รอยใต้ตาคล้ำเป็นวง ผมยุ่งเหยิงมันเยิ้ม
"สวัสดีครับ ท่านไกรสร"
"ไหว้พระเถอะลูก เข้ามาก่อนๆ" รั้วประตูเคลื่อนดังเกร่งกร่าง ฟงอวิ๋นช่วยพ่อตาปิดประตูแล้วเดินตามต้อยๆ
"อ้าว นั่น ?" คุณนาถลดาหยีตามอง "นายยุทธภพ แซ่เอ็ง ?" ถึงตอนนี้ฟงอวิ๋นจะเปลี่ยนสถานะมาเป็นลูกเขยแล้ว แต่แม่ยายก็ยังเรียกชื่อเต็มพร้อมนามสกุลเหมือนสมัยเรียนอยู่ดี
ฟงอวิ๋นยกไหว้ ยิ้มซีดให้ มือยกตะกร้า พูดตะกุกตะกัก "เอ่อ... อาจารย์... คุณนาถ ผะ... ผมมาหาน้ำแกงครับ"
"มาทำไมเช้าขนาดนี้ล่ะ ?" คุณนาถลดาพาลูกศิษย์ที่ริมาเป็นลูกเขยไปนั่ง ยังไม่ทันจะได้คำตอบ ลูกชายหัวแก้วหัวแหวนก็เดินงัวเงียออกมาจากห้อง "คุณแม่ ใครมาอะ ?"
"น้ำแกงงงงงงงงงงง!" ลูกเขยตัวดีทิ้งตะกร้าผลไม้ วิ่งสี่คูณร้อยเข้าหาภรรยาสุดที่รัก ไม่สนใจผู้ใหญ่สองคนที่นั่งหัวโด่สักนิด
"เฮ้ย! ฟง!"
หลังจากโดนเสียงตวาดของคุณครูก็ทำให้ทั้งฟงอวิ๋นและน้ำแกงนั่งพับเพียบบนพื้นกระดานเรียนร้อย น้ำแกงอดบ่นอุบอิบไม่ได้
"นายยุทธภพ แซ่เอ็ง เธอมาหาน้ำแกงทำไมเช้าๆ ?" คุณนาถลดาลงดาบแรก ฟงอวิ๋นขนลุกซู่ ตาของคุณครูดุดันเหมือนลูกชายไม่ผิดเพี้ยน
"มาหาน้ำแกงครับ" ตอบซื่อๆ หน้าซื่อๆ เล่นเอาศรีภรรยาอยากมุดกระดานตาย
มือเรียวหยิกเอวพ่อตัวดี แต่นอกจากจะไม่รับมุขแล้ว ยังยกมือไหว้แม่ยายท่วมหัวเหมือนไว้ศาลพระภูมิ "ผม... ผม... ผมมาง้อเมียกลับบ้านครับ!"
ท่านผู้พิพากษาไกรสรที่เลี่ยงไปจิบกาแฟในครัวถึงกับสำลัก สาวเท้าเร็วๆ มาเตือน "ฟงอวิ๋น ฉันบอกแล้วว่าอย่าเรียกลูกชายฉันแบบนั้น!"
ลูกเขยยกมือไหว้อีกปะหลก ดูไปคล้ายนักมวยไหว้ครู
"เออ ที่ลูกชายฉันกลับบ้านเพราะทะเลาะกับเธอเหรอ ? ฉันเห็นน้ำแกงบอกว่าเลิกกับเธอแล้วนะ ?" ดาบที่สองลงตามมาติดๆ แทบฟันลูกเขยหัวแบะ
น้ำแกงแทบร้องไห้ คุณแม่นะคุณแม่! เลิกแล้ว แต่ถ้าง้อก็ยอมอ่ะ!
"ครับ" ตัวลูกเขยหด ห่อไหล่ "แกงบอกเลิกผมแล้ว..." น้ำเสียงสั่นเครือ ก่อนน้ำตาจะเริ่มไหลแหมะ พร้อมกับน้ำมูกหยดย้อย "ฮือออ แต่ผมไม่รู้ว่าแกงบอกเลิกทำไมมมม โผมมทำอะไรผิดดด"
น้ำแกงก้มหน้างุด ไม่กล้าตอบจริงๆ
"อ้าว ? ไม่ใช่เพราะเธอรังแกหรอกเหรอ ?" ดาบที่สามฟาดฟันไม่เหลือเยื่อใย แม่ยาย ลูกเขยสักนิด
ฟงอวิ๋นละล่ำละลักตอบ "ผมไม่ได้รังแกแกงจริงๆ ครับ ผมสาบาน! ผมดูแลแกงอย่างดี ไม่เคยนอกใจ ไม่เคยกินเหล้าเมายา กวาดบ้านถูบ้าน..." น้ำแกงรีบเอามืออุดปากไอ้คนตัวโต
คุณนาถลดาหรี่ตาลง "แน่ใจนะว่าไม่เคยรังแก ?"
น่ากลัวจับใจ.... ขนท้ายทอยร่างสูงใหญ่ลุกชัน ถึงตอนนี้แม่ยายจะไม่ได้ถือไม้เรียว แต่รสชาติของไม้มะยมก็ลืมไม่ลงจริงๆ "มะ... ไม่... อะ...." ตาตี่ๆ เบิกกว้างเท่าที่จะทำได้ ก่อนหน้าจะซีดลง
"เธอทำอะไร ?" คุณนาถลดาขยับแว่น ถามเสียงเย็น เด็กหนุ่มจึงยอมจำใจดึงมือสุดที่รักออกจากปาก ก่อนตอบเสียงแผ่ว อับอาย ก้มหน้าก้มตางุดๆ อย่างลุแก่โทษ
"ผม.... ผม..."
"ทำอะไร ?" คราวนี้ไม่ใช่แค่แม่ยาย แต่ท่านผู้พิพากษาก็ผสมโรงด้วย ฟงอวิ๋นกลืนน้ำลายดังเอื๊อก เงยหน้าตอบ
"ผมบังคับให้น้ำแกงอมของผม! แล้วผมยังแทงสวนจนจุกคอ แล้ว...แล้วอุ้มน้ำแกงเล่นท่าลิงอุ้มแตง แกงสู้แรงผมไม่ได้เลย...."
คุณนาถลดาส่งเสียงกรี๊ดลั่นบ้าน ท่านผู้พิพากษาทำถ้วยกาแฟตกพื้น น้ำแกงเอาหน้าซุกไม้กระดานอย่างอับอาย
กว่าน้ำแกงจะยอมเปิดปาก พระก็บิณฑบาตแล้ว ผลไม้ที่ฟงอวิ๋นเอามาฝากก็ถูกคุณนาถลดาปาใส่หน้าลูกเขยเกือบหมดสิ้น จนตอนนี้สภาพฟงอวิ๋นย่ำแย่ยิ่งกว่าคำว่าเลวร้าย กลิ่นผลไม้ไทยนานาชนิดส่งกลิ่นอบอวลไปหมด
"ฟงนอนดิ้น..." ตอนนี้น้ำแกงยอมพูดแล้ว เพราะกลัวไอ้ผัวเฮงซวยจะเอาเรื่องบนเตียงมาประจานอีก แต่เจ้าตัวไม่ยอมนั่งข้างสามี นั่งซุกตัวอยู่ในอ้อมแขนแม่ ตาแดงๆ แก้มแดงๆ เล่นเอาฟงอวิ๋นมองเคลิ้ม
"แล้วทำไมลูก ?" คุณนาถลดารักลูกเสียจนไม่สนใจว่าลูกชายจะโตจนมีผัว... โตจนขนาดนี้แล้ว คนเป็นแม่กระชับอ้อมแขนกอดลูกแน่น
"ถีบแกงตกเตียง..." อันนี้กลั้นใจตอบ ซุกหน้ากับอ้อมกอดแม่ อับอายเหลือเกิน
"โถ... ลูกแม่..." คุณนาถลดาก็ลำเอียงเสียจนกระเท่เร่ ฟงอวิ๋นเลยออกปากบ้าง
"แกง... จริงเหรอ ?" ไม่พูดเปล่า หน้ายังซีดเป็นไก่ต้ม ประหนึ่งทำร้ายร่างกาย ฆาตกรรมใครมา
น้ำแกงน้ำตานองหน้า พยักหน้าตอบ ฟงอวิ๋นพึมพำเหมือนเสียสติ "ที่... ที่... ที่...ผ่านมา ฟงทำร้ายแกงมาตลอด..." เอาอีกคน น้ำหูน้ำตาเริ่มนอง "ฟงขอโทษษษ ฟงมันเลววววว สมแล้วที่แกงจะเลิก"
"ไม่นะ ไม่ใช่ความผิดฟง แกงต่างหากที่เอาแต่ใจ" น้ำแกงผวาออกจากอ้อมแขนแม่ ไปโอบกอดคนรักแน่นหนึบ
ท่านผู้พิพากษาเดินออกจากห้องน้ำมา พร้อมชุดสูทเรียบร้อยสำหรับทำงานก็พบกับละครน้ำเน่าไม่อิงนิยายที่ห้องนั่งเล่น ท่านผงะเล็กน้อย ก่อนจะรอฟังลูกชายต่อ
"ฮึก... ไม่นะ ฟงขอโทษ แกงเจ็บมั๊ย ? ฟงมันเลวววว"
น้ำแกงเช็ดน้ำตา ส่ายหน้า อ้าปากจะปลอบแฟนขี้แย แต่บิดาสาวเท้าเข้ามาปิดฉากเสียก่อน
"แกง!"
"ครับ ?" น้ำแกงยกชายเสื้อขึ้นเช็ดน้ำตาสามี
"นี่หนีมาเพราะพี่เค้านอนดิ้น ?"
น้ำแกงหน้าแกงก่ำ ไม่ยอมตอบพ่อ แต่คุณพ่อรู้นิสัยลูกชายดีจึงถอนหายใจแรง "ไป ไปเก็บเสื้อผ้า กลับไปกับพี่เค้าซะ ล้างหน้าล้างตากันด้วย ทั้งสองคนแหละ"
เรื่องวันนั้นจึงจบลงแต่โดยดี
แต่หลังจากที่ลูกชายและลูกเขยขับรถออกจากบ้านไปแล้ว คุณนาถลดาก็งึมงำ "ฮืออ คุณคะ ฉันรักของฉัน เลี้ยงลูกมาป่านนี้ ทำไมลูกชายฉันถึงไปมีผัววววววววววววววว!"
// ตอนที่สี่นี่คาแรกเตอร์ไม่นิ่งค่ะ เขียนเอามันส์ไปหน่อย :ling2: ไว้จะรีใหม่ แล้วมาเมาท์กันกับพี่เสือน้องต่ายภาคปกตินะคะ
-
55555555555555 โอ๊ยขำ 5555 นี่ถ้าไม่ติดว่าเกรงใจห้องข้างๆเขาจะลุกมาด่า จะขำให้ดังกว่านี้อีก โอ๊ย ย ไม่ไหว 55555555 ฟงนายแน่มาก 555555 โอ๊ยไปขำต่อก่อน
-
ฟงจะบรรยายทำไมนั่น
-
ตอนมาง้อนี่ทำเอาหัวเราะลั่นเลยค่ะ
ฟงอวิ๋นเอ๊ย ไม่ต้องอธิบายใหิแม่ยายฟังขนาดนั้นก็ได้
-
กรำ... ไม่รู้จะสงสารใครดี... :try2:
-
:haun4: บรรยายเพื่ออารายฟงงงงงงงงงงงงง
-
:heaven ดีใจมากๆๆๆได้อ่านซะทีถึงไม่ใช่พี่เสือน้องต่ายก็เถอะ ยอม
อยากจะบอกว่าคู่สามีภรรยาคู่แต่ละเรื่องมันช่าง :a5: ยังไงดีไร้สาระได้หรือเปล่า อีกคนก็ช่างเอาแต่ใจอีกคนก็ตามใจแหลกหลาน
แต่เราก็ชอบคู่นี้มากเหมือนกันนะ เหมือนไปแอบส่องดูเรื่องภายในของชาวบ้านเขายังไงไม่รู้ :katai2-1: :katai2-1:
-
:laugh: :laugh: :laugh: ตายๆๆๆๆ ฟงหวิ๋นกลัวเมีย
-
คู่นี้จะเครียดหรือจะฮาเนี่ย :laugh:
ขำมาก ฟงก็ซื่อซะ แม่ยายกรี๊ด :m20:
คราวนี้เวลานอนคงต้องมัดฟงไม่ให้กระดิกตัวไปไหนได้ล่ะมั้ง :katai3:
-
คุณแม่คงอกแตกตาย พูดเรื่องอะไรไม่พูดดันมาพูดเรื่องนี้
แต่ชอบฟงนะ ผู้ชายดีๆ แบบดีจะหาได้ที่ไหนอีก ถึงจะมีข้อเสียอยู่บ้าง แต่นั่นมันเป็นนิสัยของฟงตั้งแต่เกิดเลยนี่ ไม่มีใครรู้หรอกว่าตัวเองนอนดิ้น กรน ((ถ้าไม่มีใครบอก))
ทั้งฮาทั้งน้ำตาซึม สงสารฟง
-
ฟงจะฮาไปไหน :m20:
แกงอยู่กับฟงอ่ะดีที่สุดแล้ว หาไม่ได้แล้วแบบเนี้ย 5555555
-
ฮ่าๆๆๆ ดีนะที่ไม่เลิกกันจริงๆอ่ะ! :)
-
ก๊ากกกกกก
ชีวิตรักเธอช่างรันทดนักตาฟง
:hao7:
นี่เรื่องบนเตียงเธอดุเดือดมากเลยนะ แฉไม่ยั้งงงง
ชั้นอยากได้ผช.คนนี้ :ling1:
-
สองสามีภรรยาคู่นี้นี่ 55555
ฮามาก
o13
-
อ่านคู่นี้แล้วฮา จะน่ารักไปไหน อีกคนก็สารพัดเอาแต่ใจ อีกคนก็ตามใจไปซะหมด
แต่ก็รู้ว่ารักกันมาก สิ่งที่เคยเห็นว่าเป็นข้อเสียยังเล็กน้อยมากๆเมื่อเทียบกับข้อดี
สรุปได้ว่า จะหาสามีที่ดีอย่างนี้ไม่ได้อีกแล้วล่ะน้ำแกง :laugh:
แต่ไอ้นิสัยพูดตรง พูดความจริง บางครั้งไม่ต้องขนาดนั้นก็ได้นะฟง :m20:
รอติดตามน้องต่ายน้อยกับพี่เสือต่อนะคะ
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ :กอด1:
-
เอาน่า ทน ทน พี่เค้าหน่อย
ไม่มีใครสมบูรณ์พร้อมหรอก
แต่พี่แกก็ซื่อเกิน บอกพ่อตา แม่ยายแบบนั้นได้ไง
สมควรโดนดีด...
-
จะสงสารใครดีล่ะ
-
เอิ่มมมมม
คู่นี้ มันอยู่กันรอดได้ไงเนี่ยยยยยยยยย ><
5555555+
-
555555555555555+ สงสารฟงจริงๆ555555555555555+
-
โอ๊ยย ฮากะฟง
ถีบเมียตกเตียงจนโดนบอกเลิก กร๊ากกก
-
ข้อหาหนักนะฟง
ถึงน้ำแกงจะดูเยอะ แต่ก็รักอะเนอะ สู้ ๆ
-
:katai1: :katai1: :katai1:ฟงพูดซะเห็นภาพเลย :hao3: :hao3: :hao3: :hao3:
-
อั๊๊ยย่ะ ทุกอย่างออกมาจากปากฟงหมดเลย
-
ฮาดีนะคู่นี้ :m20:
-
คุณแม่ต้องทำใจหน่อนะ
เพราะลูกชายคุณแม่สวยน่ะ
เลยมีหนุ่มตัวโต(แต่ใจน้อย)มาตกหลุมรักอย่างจัง
แต่การสารภาพของฟงนี่
เล่าซะเห็นภาพเลย
ดีที่แม่ยาย(?)ไม่สั่งบอกให้ลูกชายเลิกคบกับฟงด้วยอีกคน
-
น่าร้ากกกกกกกกกก :-[ :impress2: :o8:
-
คือร้องไห้ไปหัวเราะไป ฮาาาาาาา
อิฟงงงงงงง อิหมาซื่อ!!
ตลกตอนสารภาพเรื่องบนเตียง
โอ้ยสงสารขุ่นแม่กับขุ่นพ่อน้ำแกงงงงงงง TT
แต่เรื่องนอนกรนนี่ในชีวิตจริงเลิกกันไปหลายคู่แล้วค่ะ
โชคดีนะที่เราเป็นนอนหลับสนิท
และทั้งบ้านก็นอนกรนกัน เลยมีภูมิต้านทาน ๕๕๕
-
555 ขำตอนสารภาพอะ ฟงน้อฟง
-
อิตาพี่ฟง พูดออกไปได้!!!!!
-
คุณแม่ทำใจน่ะค่ะ ก็ลูกคุณแม่สวยขนาดนี้จะให้มีเมียก็กระไรอยู่ :katai5:
-
ฟงนี่ซื่อจนเซ่อนะเนี่ย
-
555555555555 บรรยายขนาดนั้น
แม่อึ้งอ่ะ 5555555
-
:mew1: :mew1: :mew1:
-
อย่างฮาเลยอะ 5555555
-
ฟงเอ้ยฮาไม่หวาดไม่ไหว ดันเปิดโปงเรื่องบนเตียงหมดเลย :laugh:
-
ฟงนายบรรยายซ่ะเห็ภาพเลยน่ะ
:hao6: :hao6: :hao6: :hao6: :hao6: :hao6:
ส่วนคุณแม่ค่ะ ทำใจอย่างเดียวค่ะ
:katai5: :katai5: :katai5: :katai5: :katai5:
-
เฮี้ย!!!!ฮาไกลไปสามโลก!!!!! อยากได้ที่มาที่ไปคู่นี้เลยอ่ะ 55555+
-
โถ่พี่ฟงของน้อง :z6:
-
โอ๊ยยยยย
ฮาน้ำตาเล็ด
-
ฟงอวิ๋น..
อ๊ากกก เชื่อเขาเลยบรรยายซะหมด
แม้กระทั่งบนเตียง..
น้ำแกงก็นะ น่ารักชะมัด
รอเสือต่ายครับ :L2:
-
555 เป็นเหตุผลของการเลิกกันที่ฮามากกกกก
น้ำแกงน่ารักอ่ะ ส่วนฟงอวิ๋นก่อนรักเมียเวอร์ๆๆๆๆ
-
ฟงโคตรเยอะอ่ะ ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
จะสงสารใครดีเนี้ย ฟง แกง แม่ยาย หรือพ่อตา :laugh:
-
ฟงนายสุดยอด o13
+1และเป็ด
-
ตามอ่านทันแล้วค่ะ เฮๆๆๆๆ เรื่องน่ารักและสนุกมากกก
ป.ล.รู้ว่าฟงทั้งรักทั้งหลงทั้งเอาใจ
ก็เอาแต่ใจตัวน่าดูเลยน๊าา น้ำแกงคนสวย อิอิ >.<
ขำกลิ้งกับเหตุผลที่ฟงคิดว่านั่นเป็นการรังแกน้ำแกง 5555
(ให้แกงอม, ลิงอุ้มแตง) :katai2-1:
-
ขำแป๊บ55555 ขุ่นแมร่ขราาาา..แม้ลูกชายจะมีผัว
แต่ผัวเค้าก็รักมากนะคะวางใจได้ :laugh:
-
ขำมาก 5555555555555555 คิดถึงพี่เสือน้องต่ายแล้ววว กลับมาเร้วๆน้าาา
-
ไม่รู้จะพูดอะไร ขำจนน้ำตาเล็ด กร๊ากกกกกกก
-
ฟงงงงงงงงงงงงงง เเกฮามาก
-
คิดถึงพี่เสือน้องต่าย รีบมานะ
-
ฟงซื่อมาก ฮ่าๆ
-
ฮาทุกตอนจริงๆพี่ฟงพี่แกง ฮ่าๆๆๆๆๆ :ling1:
-
40. พี่เสือ น้องกระต่ายกับใจสลาย
วันเวลาผ่านไปรวดเร็ว ราวกับจะย้ำเตือนวันเวลา คุณครูก็แจกใบศึกษาต่อแล้ว ถึงแม้คุณครูจะย้ำแล้วย้ำอีกว่า อย่าเลือกสายตามเพื่อน ให้เลือกที่ตัวเองชอบ กระต่ายก็ได้แต่เก็บเอกสารลงแฟ้ม หันหน้าไปปรึกษากับเพื่อนๆ
"ศิลป์คำนวน" สอางค์ตอบหน้าตาเฉยเมย คุณครูเองกลับไปที่นั่งแล้ว ปล่อยให้เด็กๆ คุยกันเสียงดัง ทั้งตื่นเต้นบ้าง ดูหดหู่บ้าง
"จัมโบ้อ่ะ ?" ฝนหันไปถามเพื่อน
"ไม่รู้ว่ะ" จัมโบ้ตอบเพื่อน แต่ตาแลไปทางโต๊ะหน้าห้อง... ที่ที่หัวหน้าห้องกำลังนั่งขมีขมันตอบแบบฟอร์ม ลูกโป่งกระแอมเบาๆ
"อีเจี๊ยบมันจะเป็นสัตวแพทย์"
เพื่อนร่างยักษ์หันมาถลึงตาใส่ "ใครถามมึง ?"
ลูกโป่งเกาหัวแกรกๆ แล้วแคะขี้มูกอย่างเบื่อหน่าย "กูพูดลอยๆ ไอ้โง่ว์"
เด็กทั้งห้องถือคติ โดนใครไม่เจ็บเท่าลูกโป่งด่าคนเดียว ดูสีหน้าท่าทางแล้ว ลูกโป่งไม่ค่อยจะอารมณ์ดีเท่าไหร่ ก่อนหน้านี้ก็ขาดเรียนติดต่อกันหลายวัน ถึงเมื่อก่อนจะมาๆ หยุดๆ ก็เถอะ สอางค์เพียงแค่ถอนหายใจ แต่ไม่ได้บอกอะไรมากกว่านั้น
จัมโบ้เลยอุบอิบตอบ "กูว่ากูจะเรียนวิทย์-คณิต"
"กูตามอางค์ไป" ลูกโป่งตอบอย่างไม่สนใจนัก ขยำแบบฟอร์มลงกระเป๋า กระต่ายจึงได้แต่หันมาหาพี่ชาย
พี่เสือกรอกครบหมดแล้ว ไม่มีลังเลสักน้อย จนกระต่ายแอบน้อยใจไม่ได้ ถึงคุณครูจะบอกให้คิดดีๆ คุยกับพ่อแม่ก่อนก็ตาม
"เสือ มึงจะไปไหน ?" ฝนเงยหน้าถาม หลังจากนั่งห่อไหล่มานาน ร่างสูงลุกขึ้นเต็มความสูง ในมือมีใบสอบถาม
"ส่ง" ตอบสั้นๆ ง่ายๆ กระต่ายน้อยกระพริบตาปริบๆ
"เฮ้ย! แล้วต่ายน้อยล่ะ!?" ลูกโป่งลุกพรวดเหมือนกัน พี่เสือแค่ยักไหล่ ชูกระดาษในมือขึ้นมา
"เด็กชายจิรนันท์ เรียนสายวิทย์-คณิตเหมือนนายจิรวัฒน์"
ดูเอาเถอะ! แค่นี้ก็ยังจะเอาเปรียบให้ได้ กระต่ายน้อยก็เป็น 'นาย' เหมือนพี่เสือแล้วนะ!
"ให้น้องคิดหน่อยเถอะมึง" สอางค์ปราม หันไปหาน้องเล็ก "กระต่าย อยากเรียนวิชาอะไร ?"
กระต่ายนิ่งไปชั่วครู่ ไม่อาจตอบได้ทันที หัวเล็กๆ กำลังทำงานหนัก กระต่ายน้อยพยายามคิดถึงวิชาที่ชอบ วิชาที่ถนัด แต่คิดเท่าไหร่ก็ไม่เจอเสียที
กระต่ายเกลียดคณิตศาสตร์... แน่ล่ะ แต่ก็เกลียดภาษาอังกฤษด้วย สังคมหรือภาษาไทยก็ยิ่งร้ายใหญ่ กระต่ายเห็นหลินหลินแนะนำสายศิลป์ฝรั่งเศส เพื่อนอีกหลายคนก็คุยจ้อเรื่องภาษาจีน...
...แต่กระต่ายก็ไม่ชอบเหมือนกัน คุณครูอดัมที่กระต่ายเรียนพิเศษอยู่ก็ใจดี พูดไทยชัด สอนเก่งอยู่หรอก แต่กระต่ายก็ไม่ชอบวิธีการออกเสียงเลย
จะสายพละหรือ กระต่ายยิ่งแย่ ตัวก็เล็ก แรงก็น้อย ไม่เหมือนเพื่อนๆ กระต่ายได้แต่มองคนอื่นอย่างอิจฉาตอนเล่นพละ กระต่ายน้อยแพ้เหงื่อ จึงต้องนั่งในร่ม ออกกำลังได้เล็กน้อย ที่เหลือทำรายงานส่ง
กระต่ายชอบทำอะไรนะ ?
คิ้วมนขมวดแน่น ริมฝีปากอิ่มขบหากัน ข้างขมับมีเหงื่อน้อยๆ ซึม สอางค์เลยจนใจ หยิบผ้าเช็ดหน้ามาเช็ดให้น้องน้อย
"เป็นอะไรหืม ? ใจเย็นๆ ค่อยๆ คิดนะ ต่ายน้อยชอบทำอะไรที่สุด ?"
ข้อนี้ไม่ต้องคิดเลย "อยู่กับพี่เสือ"
ถ้าตอนนั้นเป็นรายการตลก คงจะมีเสียงตึ่ง โป๊ะ! แน่นอน เพื่อนๆ ได้แต่มองหน้ากัน สอางค์กลั้นยิ้มแล้วถามต่อ "นอกจากนั้นล่ะ ?"
น้องเล็กขมวดคิ้วอีกรอบ ก่อนจะตอบอย่างไม่แน่ใจว่า "ทำขนม"
"ถ้าอย่างนั้น ลองคุยกับคุณพ่อคุณแม่ ไปเรียน..."
"กับพี่เสือ!" พี่ชายตัดบทฉับ สอางค์อ้าปากค้าง พี่ชายหันมามองเพื่อนใส่แว่นอย่างคาดโทษ "ต่ายน้อยชอบอยู่กับพี่เสือที่สุด งั้นเรียนกับพี่เสือนะครับ!" ไม่ต้องรอให้น้องตอบ พี่เสือก็เดินออกไปยื่นใบให้คุณครูแล้ว
ทิ้งไว้แต่สอางค์กัดฟันกรอดๆ จะอ้าปากเถียงต่อ แต่เมื่อหันไปหาเพื่อนรักที่นั่งจับเจ่าข้างกาย... ลูกโป่งเงียบขรึม ซึมเศร้าขนาดนี้... ทั้งหยุดเรียนต่อเนื่องกันอีก... ใช่ว่าสอางค์จะไม่รู้เหตุผล... แต่ทำอะไรไม่ได้ต่างหาก
เรื่องของเพื่อนคนนี้ยังไม่ทันจบ... เรื่องของคนอื่นก็แทรก สอางค์ไม่ใช่ผู้วิเศษ จึงจนใจจะช่วยเหลือทั้งสองฝ่ายพร้อมๆ กัน
ในขณะที่ทุกคนกำลังจมอยู่ห้วงความคิด ฝนที่เดินออกไปนอกห้องเรียนก็เพิ่งกลับมาด้วยใบหน้าซีดขาว... และไม่นานนัก... เด็กหญิงก็ซ่อนสีหน้าไว้อย่างแนบเนียน
วันนี้อากาศขมุกขมัวตั้งแต่เช้า ท้องฟ้าไม่โปร่งเช่นเคย กระต่ายตื่นขึ้นมาเห็นขอบฟ้าขอบสีเทาโค้งสุดลูกหูลูกตา กระต่ายตื่นสาย ไม่ทันทำกับข้าวเลยได้แต่วิ่งลงจากชั้นบน ใจนึกกว่าว่าพี่เสือจะบ่นอะไรไหม คนทำงานมาเหนื่อยๆ ย่อมต้องอยากกินอะไรหนักท้องบ้าง แต่ดูเหมือนทุกอย่างจะผิดพลาดไปหมด เจ้าตัวเล็กร้องหวือ สะดุดเท้าตัวเองกลิ้งตกจากบันได คุณพ่อที่จิบกาแฟหน้าทีวีต้องวิ่งเข้ามาช่วยประคอง
แต่ดูเหมือนคุณแม่จะอารมณ์ไม่ค่อยดีนัก คงเพราะอากาศเป็นแบบนี้ได้หลายวันแล้ว คุณแม่เลยยังไม่ได้ซักผ้าเสียที
"กระต่าย ลงมาเสียที วันนี้หนูกับพี่เสือกินคอร์นเฟลกก็แล้วกัน"
กระต่ายพยักหน้าตอบป้อยๆ คุณพ่อเลยดุ
"อย่าพยักหน้าตอบคุณแม่ มันไม่สุภาพ"
"ครับ" กระต่ายรับคำเสียงอ่อย เดินตามคุณแม่เข้าครัว
ร่างโปร่งของคุณแม่หยิบกล่องคอร์นเฟลกลงมาให้ลูกชายเลือก ปากบ่นไม่เว้น "จะตกก็ตกสิ.... น่ารำคาญ จะได้ซักผ้าเสียที! คุณคะ! อย่าวางแก้วกาแฟเรี่ยราดนะ!"
กระต่ายรีบกินของตัวเองให้เสร็จจะได้ไปหุงข้าว แต่คุณแม่คว้าแขนไว้ทัน "วันนี้ตื่นสายนี่ ปล่อยเสือเถอะ หุงข้าวก็ไม่ทันแล้ว"
"แต่..." กระต่ายเอ่ยปากเท่านั้น คุณแม่ก็คิ้วกระตุก
"อย่าเถียงแม่สิลูก เดี๋ยวไปโรงเรียนสายกันทั้งพี่ทั้งน้องหรอก น่ะ! พ่อวางแก้วกาแฟไว้หน้าทีวีอีกละ!"
กระต่ายรีบวิ่งไปเก็บมาล้างให้ คุณพ่อจะได้ไม่โดนระเบิดลง....
ใครๆ ก็อารมณ์เสียกันวันนี้ พี่เสือก็ด้วย เพราะกระต่ายไม่รู้น่ะสิว่าไอ้เด็กปากซอยเข้ามาแซวพี่เสือตั้งแต่เช้า ถึงพี่เสือจะวางเฉย แต่ไอ้เสียงแซวที่ลามปามไปถึงน้องน้อยนี่หวิดเอาพี่เสือเกือบวางมวย!
ซ้อกับเถ้าแก่วิ่งมาห้ามเกือบไม่ทัน พี่ตั๊นเสือหน้าไอ้หัวโจกไม่ยั้ง "มึงทำไมน้องกูนะ!"
แต่กระต่ายเข้าใจไปเองว่าพี่เสือคงโมโหหิว เจ้าตัวน้อยสำนึกผิดโดยการนั่งหงอริมฝั่งประตูในรถ ไม่เข้าไปคลอเคลียพี่ชายให้อารมณ์เสียเหมือนเคย
เพื่อนๆ รับรู้ถึงอาการอำมหิตได้ดี ทุกเคยเลยเงียบผิดปกติ จัมโบ้เองก็ไม่ร่อนไปร่อนมา หากระเจี๊ยบบ้าง อวดสาวบ้าง เพื่อนๆ นั่งจุ้มปุ้กเงียบสงบ ไม่มีใครกล้าแหย่หนวดเสือ
พอออดดัง จัมโบ้ถึงถอนหายใจ พยายามส่งเสียงให้มีชีวิตชีวาบ้าง "เอ่อ ป้ะ กินข้าวกัน!" ว่าพลางเดินดุ่ยๆ ไปหาหัวหน้าห้องที่นั่งหน้ามุ่ย ภาพที่จัมโบ้เดินอาดๆ ไปหาหัวหน้าห้องกลายเป็นชินตาสำหรับเพื่อนๆ ไปเสียแล้ว คนตัวโตต้องลากกระเจี๊ยบไปกินข้าวให้ครบทุกมื้อ ทั้งบังคับ ทั้งคะยั้นคะยอให้กระเจี๊ยบกินเนื้อ ทุกครั้งก็ดูตลกดี แต่ตอนนี้ทุกคนไม่มีใครกล้าแซวอะไร
"ป้ะๆ!" ลูกโป่งรับมุข เป็นหน่วยหน้ากล้าตาย "ต่ายอยากกินอะไรวันนี้ ?"
"เอ่อ... แล้วแต่พี่เสือละกัน" กระต่ายตอบขลาดๆ
ลูกโป่งไม่กล้าลงความเห็น เมื่อเห็นดวงตาวาวๆ ของพี่ชาย รีบหันไปทางสอางค์และฝน "กูจะกินผัดไทย มึงอะ ?"
"ด้วย"
"กูจะกินหอยทอด" ฝนตอบ "ไปทางเดียวกันเลย มึงอะ เจี๊ยบ ?"
จัมโบ้ไม่รอให้สมาชิกชิกใหม่ตอบ ร่างสูงใหญ่ปราดเข้ามาตอบแทน "ผัดผัก ไข่พะโล้ หมูกระเทียม!"
"ไอ้เหี้ยโบ้! ตอบแทนกูตลอด! กูไม่กินเนื้อสัตว์!" กระเจี๊ยบแทนตะโกน
"หนวกหู!" เสียงตวาดเล่นเอาทุกคนชะงัก อ้าปากค้าง เพราะคนปรามไม่ใช่จัมโบ้ตัวต้นเหตุ กลับเป็นพี่เสือตัวดำที่ยืนหน้าถมึงทึงอยู่ข้างๆ น้องเล็ก "กระต่ายกำลังจะตอบแล้ว พวกมึงจะเสียงดังหาอะไร!?"
กระต่ายเบิกตากว้าง กระต่ายกำลังจะตอบก็จริง แต่พี่เสือก็ไม่จำเป็นต้องตวาดใส่เพื่อนเลยนี่นา ถ้าพี่เสือได้ยินไม่ชัด กระต่ายตอบอีกครั้งก็ได้
"ต่ายน้อย กินไรครับ ?" พี่เสือถามเสียงหวาน ขาดแต่คว้าเอวบางมาแนบชิดเท่านั้นเอง
เห็นสายตาทุกคู่ของเพื่อนหันกลับมามองที่ตัวเองเช่นนี้แล้วกระต่ายยิ่งประหม่า ตอบอุบอิบว่า "....เกาเหลาจ้ะ"
"มองทำเหี้ยไร!" พี่เสือตวาดอีกคำรบ เพื่อนฝูงรีบหันไปทางอื่น พี่เสือเลยควงน้องเล็กเดินไปอีกทาง ไม่พูดไม่จาไม่บอกอะไรเพื่อนๆ สักคำ
เพื่อนๆ นิ่งสนิท.... ยังงุนงง ตกใจ สงสัยกับอาการพี่เสืออยู่ กระเจี๊ยบได้สติก่อนใครจึงถามเสียงแผ่ว
"มันเป็นเหี้ยไรวะ ?"
"จะรู้มันเหรอ! มึงกล้าก็ถามมันดิ" ลูกโป่งตอบ ส่ายหน้า "แล้วมันไปไหนวะ ?"
"พาน้องไปกินข้าวมั้ง" สอางค์ถอนหายใจเฮือก "พวกเราอ่ะ เอาไง ?"
"กูจะกินหอยทอด" ฝนตั้งมั่นในมื้อกลางวันอย่างมาก
ลูกโป่งไหวไหล่ "โอเค งั้นพวกกูไปโรงอาหารสอง"
"กูไปด้วย" กระเจี๊ยบยึดลูกโป่งที่เตี้ยกว่าตัวเองเกือบช่วงศีรษะไว้แน่นหนา เหมือนเกาะฟางเส้นสุดท้าย
"ไอ้ห่าเจี๊ยบ! มึงมานี่ ผอมหยั่งกับไม้เสียบผี ยังดัดจริตแดกไม่ครบ!"
"แล้วมึงจะยุ่งอะไรกับกู๊!" เสียงกระเจี๊ยบเหมือนจะร้องไห้แล้ว มองหาตัวช่วยเลิ่กลั่ก เพื่อนที่เหลือไม่ช่วยอะไรเล้ย... ได้แต่มองกลับไปยังจัมโบ้ด้วยสายตากรุ้มกริ่ม
"มองห่า! กูแค่สังเวชมึง!" กระเจี๊ยบก้มหน้าก้มตาอยู่ เลยไม่ทันเห็นหน้าแดงก่ำของไอ้จอมเผด็จการ เพื่อนๆ แอบหลุดขำออกมาก่อนจะกระแอมบอก
"โอเค ตกลงกันได้แล้วนะ กูไปหาหอยทอดกินล่ะ"
"เดี๋ยวววว ฝนนนนนนน!"
บ่ายคล้อยแล้ว อากาศยังไม่ดีขึ้น น้องเล็กเริ่มคันยุบยิบแล้ว พี่เสือได้แต่มองอย่างเป็นห่วง เพราะจะให้กินยาแก้แพ้ น้องก็ดื้อ ไม่ยอมอีก เพราะกลัวง่วงนอนแล้วจะเรียนไม่รู้เรื่อง
ส่วนพี่เสือนั้น ดูเหมือนจะอารมณ์ดีขึ้นหลังจากได้กินอาหารกลางวัน กระต่ายคาดเดาเอาเอง แต่หารู้ไม่แล้ว ที่เพราะพี่เสืออารมณ์ดีขึ้นนั้นเป็นเพราะได้นั่งกินข้าวกับสุดที่รักสองต่อสองต่างหาก ในที่สุดเขาก็สามารถปั้นหน้าโหดใส่เพื่อนๆ จนกำจัดพวกก้างขวางคอไปจนหมดได้เสียที
กระต่ายปีนขอบระเบียบหน้าห้อง ยื่นหน้าไปมองเมฆดำทะมึนแล้วจามฟิ้ว ฝนผ่านมาเห็นแล้วตกใจใหญ่ โวยวายจนพี่เสือต้องรีบวิ่งมาดูบ้าง แล้วอุ้มน้องลงจากขอบระเบียง
กระต่ายทำหน้ามุ่ยให้พระพี่เลี้ยงและพี่ชาย "ก็หนูอยากดูเมฆฝนเฉยๆ นี่..."
สอางค์และฝนตีหน้ายักษ์ให้ ดุซ้ำเหมือนแม่เสียอีก "ถ้าตกลงไปจะทำไง!"
หน้าหวานๆ ยิ่งงอง้ำเหมือนเด็กน้อยเอาแต่ใจ สอางค์เลยยิ่งใจอ่อน ถอนหายใจพลางบ่น "ทีหลังอย่าทำอีกนะต่ายน้อย"
ฝนเลยลูบหัวลูบหลังคนตัวเล็กปลอบ
แต่มีสองหนุ่มที่ไม่ได้ร่วมวงตื่นเต้นด้วย ลูกโป่งกับจัมโบ้โดดเรียนไปแอบสูบบุหรี่หลังห้องน้ำชาย ร่างเล็กขาวสะอาดของลูกโป่งนั่งยองๆ อยู่ตรงขอบปูนซีเมนต์ ข้างๆ เป็นเพื่อนตัวโต
"เฮ้ย มึงว่าไงวะ ?"
"ว่าห่าอะไร ?" จัมโบ้ถามกลับ พ่นควันปุ๋ยๆ
"เมื่อไหร่มึงจะจีบติด ?"
ใบหน้าของตี๋ผิวคล้ำแดงก่ำ สำลักควัน "จีบใคร๊ ?"
"หอก กูรำคาญมึงละ อีกระเจี๊ยบไง"
จัมโบ้ปาบุหรี่ทิ้ง ลุกขึ้นยืนแล้วเอามือล้วงกระเป๋าอย่างเก้ๆ กังๆ "ใคร้ ใครจีบมัน กูเป็นผู้ชายทั้งแท่ง..."
"ค*ย!" ลูกโป่งเลยตัดรำคาญด้วยของลับเสียเลย ตอนแรกๆ ก็สนุกดีอยู่หรอกได้แหย่เพื่อนเล่น แต่ยิ่งนาน ยิ่งเห็นเพื่อนเทียวไล้เทียวขื่ออย่างไร้ศิลปะการจีบยิ่งทำให้พ่อเพลย์บอยอย่างลูกโป่งหงุดหงิด
"พ่องมึงดิ๊ ไปตามจีบทั้งซัมเมอร์แต่ยังเสือกจีบไม่ติด! ถุ้ย!"
เพื่อนตัวโตเกาหน้าแกรกๆ อย่างกระดาก เสพูดเรื่องอื่น "ทีมึงอ่ะ จีบตุ๊ดเด็กมอสองใช่ป้ะ เลิกกับพี่เฟิร์นแล้วเรอะ ?"
"สัด อย่ามาเปลี่ยนเรื่อง ตุ๊ดเด็กนั่นชื่อน้องเกมส์ กูฟันแล้ว ตอนนี้กูกำลังจีบพี่เจน"
"มึงฟันเค้า ? รึเค้าเอามึง ?" จัมโบ้ยื่นหน้ามาถาม ดูแปลกใจมากกว่ารังเกียจ
"กูตุ๋ยตูดมัน! พอใจยัง!? ไอ้สัตว์!" คนตัวเล็กแต่ฤทธิ์มากสบถเสียงดัง สูบบุหรี่อีกเฮือกก่อนพูดต่อ "กูฟันไปสามตูด สี่หอยแล้ว มึงอะ ไปถึงไหน ?"
ใบหน้าของจัมโบ้ดูอิหลักอิเหลื่อ จะแดงก็ไม่เชิง จะเขียวก็ไม่ใช่ พักนี้ลูกโป่งอารมณ์ขึ้นๆ ลงๆ เหมือนหญิงวัยทอง แต่กระนั้นเลย จัมโบ้ก็ไม่ใช่คนละเอียดจนมานั่งสังเกตขนาดถามไถ่ มือเกาหัวแกรกๆ อย่างหมดท่า "ก็... ก็ชอบมันอ่ะ... แต่... มันไม่... เอ่อ...."
"....." เห็นหน้าตาเขินอายเหมือนสาวน้อยของเพื่อนแล้วลูกโป่งจะอ้วก เขารีบโยนก้นบุหรี่ทิ้งแล้วลุกขึ้นยืนเต็มความสูง... ที่เตี้ยกว่าเพื่อนโข "ไอ้ควาย! จีบพ่อมึงแบบนั้น! ไม่ต่างจากตอนจีบต่ายน้อยซักนิด แม่งเอาแต่แกล้ง กากชิบหาย!"
"กูเปล่าแกล้ง!" ตอบเสียงแข็งทีเดียว แต่เพื่อนกลับยิ่งเบ้ปาก
"ถุ้ย! อย่าให้กูต้องสอน จะหญิง ตุ๊ด ชาย กะเทย ดี้ ทอม แม่ง... พวกนี้ชอบให้เอาใจทั้งนั้น แล้วดูมึงทำ!"
"กูไม่ได้แกล้ง!"
"ไม่ได้แกล้งแต่มึงบังคับ ตะโกน ตะคอก ไอ้สัตว์!" ลูกโป่งด่าอย่างรำคาญใจ "เอาใจน่ะ เป็นมั๊ย!? เคยบอกชอบมันรึยัง ?" หันกลับไปมองหน้าบ๊องแบ๊วโง่เกินพิกัดของเพื่อนแล้วลูกโป่งยิ่งของขึ้น "ยังใช่ไหม! ควาย! ชาติหน้าเหอะจะจีบติด!"
จัมโบ้มองกลับด้วยสีหน้าเหรอหรา ลูกโป่งเลยตะคอกใส่
"มึงต้องบอกรักมัน เอาใจมัน เข้าใจไหม ?" บอกรัก... เพราะความรู้สึกของจัมโบ้บริสุทธิ์กว่าของลูกโป่งมาก... และพฤติกรรมเลวร้ายของตัวเองก่อนหน้า ก็ได้ส่งผลมาถึงปัจจุบันแล้ว
หน้าคล้ำๆ ตี๋ๆ ของเพื่อนจึงมีสีหน้าคล้ายบรรลุ พยักหน้ารัวเร็ว ลูกโป่งจึงยอมถอย ถอนหายใจเฮือกอย่างหงุดหงิด "...เพื่อนกูหนอ... เดี๋ยวสาววาย เดี๋ยวบราค่อน เดี๋ยวเอ๋อ เดี๋ยวเกย์....แม่ง....!"
แต่ที่ลูกโป่งเครียด... กลับไม่ใช่ที่เขารำพัน... เด็กหนุ่มมองปลายเท้าตัวเองอย่างเลื่อนลอย...
สรุปวันนั้นทั้งวัน ทุกคนอารมณ์เสียกันหมด กระต่ายได้แต่นั่งกระอั่กกระอั่นอยู่ตรงกลางระหว่างสอางค์และฝนในคาบวิทยาศาสตร์ จัมโบ้หน้าตึงๆ ส่วนลูกโป่งก็ไม่ดีขึ้น หน้าขาวๆ ดูเหม่อลอยราวกับว่าใช้ความคิดอยู่
สอางค์มองดูเพื่อน แล้วหันกลับมามองกระต่าย "อย่าสนใจพวกมันเลย"
กระต่ายน้อยพยักหน้า ไม่ได้ตอบอะไรจนกระทั่งพี่เสือถือหลอดทดลองเข้ามาวางไว้กลางโต๊ะ เปิดสมุดฉับๆ
"ลูกโป่งเป็นเหี้ยอะไร ?" ฝนเอ่ยปากขึ้นก่อน ลูกโป่งที่นั่งฟังเพลงถอดหูฟังแล้วถอนหายใจ ส่ายหน้าให้ ไม่มีคำตอบใดๆ
สอางค์ได้แต่ถอนหายใจ เอื้อมมือไปหยิบสมุดทดลองจากพี่เสือ กระตุ้นสมาชิกกลุ่ม "ทำงานๆ คาบสุดท้ายละ!"
พอคุณครูประกาศว่าหมดคาบ เด็กทุกคนถอนหายใจอย่างโล่งใจ และตามมาด้วยเสียงตึงตังจากการเก็บเก้าอี้ สมุดหนังสือและเสียงพูดคุยกันดังลั่นๆ ลูกโป่งหน้าเมื่อยได้ตั้งแต่ต้นคาบจึงคว้าแขนสอางค์ ตะโกนบอกเพื่อนๆ
"อางค์ ไปกับกู กูไปก่อนนะเว้ย!"
เพื่อนสองคน คนนึงโดนลาก คนนึงลากรีบวิ่งตุบตับออกจากห้อง ได้ยินเสียงดังไปตลอดแนวระเบียง ฝน จัมโบ้ และกระเจี๊ยบจึงได้แต่ชวนกระต่ายกลับบ้าน
เด็กๆ ทั้งกลุ่ม จึงเตรียมออกจากห้อง กระต่ายเก็บกระเป๋าแล้วจะยกเก้าอี้ไปเก็บ แต่พี่เสือโบกมือเสียก่อน "ต่ายน้อยไปรอข้างนอกนะครับ"
"เอ๊ะ แต่เก้าอี้..."
"มันหนัก เดี๋ยวพี่เสือเก็บให้"
กระต่ายอ้าปากจะค้าน แต่ฝนส่งสายตามาให้หยุด น้องเล็กจึงยอมหุบปากฉับ เดินถือกระเป๋าออกมารอด้านนอกแทน
เพื่อนๆ ทยอยกันกลับ พี่เสือกับเพื่อนๆ โดนคุณครูใช้ยกสมุดไปส่ง จึงแวะมาบอกกระต่ายทีนึง ให้รออยู่หน้าตึกแล้วจะมาสมทบภายหลัง กระต่ายน้อยพยักหน้ารับ
เย็นย่ำแบบนี้ ตึกเริ่มไม่มีคนแล้ว กระต่ายลาเพื่อนคนแล้วคนเล่า แต่พี่เสือกับเพื่อนยังไม่ลงมาเสียที คนตัวเล็กได้แต่มองสนามฟุตบอลตรงหน้า นั่งบนแปลงดอกไม้ จากตรงนี้ น้องเล็กเห็นพี่น้ำแกงลากถังน้ำอยู่ไกลๆ ส่วนพี่ฟงกำลังช่วยพี่น้ำแกงลากตะกร้าลูกบาสเกตบอลเข้าโรงยิม ส่วนพี่ๆ ชมรมฟุตบอลก็เริ่มลากโกลด์ บางคนกำลังโยนข้าวของบนโต๊ะหินอ่อนใกล้ๆ นักเรียนที่กลับบ้านเริ่มบางตา กระต่ายมองจนเพลิน ไม่รู้ว่ามีคนเรียก
"กระต่าย!"
เสียงนั้นไม่คุ้นเลย กระต่ายได้แต่เงยหน้ามองหา
"กระต่ายใช่ไหม ?" เสียงนั้นดังขึ้นอีก กระต่ายจึงได้เห็นกลุ่มนักเรียนหญิงม.ปลายราวสี่ห้าคน ในกลุ่มนั้นมี.... พี่จุ๊บแจง
ร่างบางเบิกตากว้าง จำได้ดี... รุ่นพี่ผิวขาว หน้าตาสะสวย... คนนี้เคยจีบพี่เสือ
"คะ ครับ"
พี่จุ๊บแจงหันไปมองเพื่อนแล้วคุยกันเบาๆ ก่อนที่รุ่นพี่คนหนึ่งจะก้าวมาใกล้ "ตะกี้เพิ่งคุยกันไป ไม่นึกว่าจะเจอเร็วขนาดนี้"
"เสือไม่อยู่ด้วย" อีกคนหนึ่งยิ้มแสยะ กระต่ายถอยหลังกรูดจนจมเข้าไปในแปลงดอกไม้
"กูเกลียดมึงนะแจง แต่เกลียดไอ้ห่านี่มากกว่า!" รุ่นพี่อีกคนหนึ่งที่ดัดผมหยิกอดรนทนไม่ได้ กระชากไหล่บางจนกระต่ายมึนงง
"พี่จุ๊บแจง..." กระต่ายได้แต่เรียกคนที่รู้จัก
ไม่เข้าใจ... คนพวกนี้เป็นใคร... กระต่ายรู้ดีว่าโดนเกลียด มันชัดเจนในแววตา ริมฝีปาก... แต่ทำไม... ทำไมเขาต้องเกลียดกระต่ายน้อยด้วย ?
พี่จุ๊บแจงกัดริมฝีปากราวอดกลั้น เสียงที่เล็ดลอดออกมาสั่นพร่า "สะใจแล้วรึยัง! พี่มึงเอากู เ*ดกู เอาอีพวกนี้ กับอีโรงเรียนข้างๆ แล้วทั้งทิ้ง ทั้งขู่พวกกู!"
กระต่ายเบิกตาโต ไม่เคยมีใครพูดหยาบคายกับกระต่ายมาก่อนเลย แล้ว...
คนผมหยิกกระชากเสื้อนักเรียนกระต่าย แม้แต่กับเด็กผู้หญิงกระต่ายก็ยังตัวเล็กกว่า "พอเถอะ! กูรำคาญไอ้เหี้ยนี่แม่งชิบหาย ติดพี่นักใช่ไหมมึง!" ฝ่ามือเงื้อจนสุด กระต่ายหลบไม่ทัน หลับตาปี๋
เผี๊ยะ!
ฝ่ามือนั้นกระแทกแก้มใสสุดแรง แรง...จนร่างเล็กเซล้มใส่แปลงดอกไม้ ดินนุ่มๆ รองรับร่างกาย แต่ในหัวยังอื้ออึงไปด้วยคำพูดของพี่จุ๊บแจงและเสียงวิ๊งในหู แสบร้อนจนน้ำตาไหลออกมา
อีกคนหนึ่งผลักกระต่ายล้มลง รองเท้านักเรียนหญิงเตะบั้นเอวตามมา กระต่ายไม่ทันได้ร้อง มือใครบางคนก็ฟาดลงที่แก้มอีกข้าง กระต่ายมึนงง เสียงก่นด่า ตะโกนหยาบคายดังจนปวดหู
"เพราะมึง! เพราะมึง! กูต้องเสียผัว!"
"ดี! มาให้กูตบ!"
"กะว่าจะดักตบแล้ว ดี!"
"อีแจง กูจะฆ่ามัน!"
"วิปริต! อุบาทว์! ขยะแขยง! ร่าน!" เสียงด่าไม่ได้ศัพท์ พร้อมสารพัดมือและเท้ากระแทกใส่ร่าง หากสมองกระต่ายยังจมจ่อมอยู่กับที่ว่า
...พี่เสือมีอะไรกับผู้หญิงพวกนี้...
...เมื่อไหร่ ?
หัวใจดวงน้อยดิ้นรนจนปวดอก ร่างเล็กงอตัวงุ้ม น้ำตารินไหล ทันใดนั้น เสียงตะโกนราวฟ้าคำรามก็ดังขึ้น
"หยุด! พวกมึงจะทำอะไร!"
นักเรียนหญิงกลุ่มนั้นหยุดลง กระต่ายเบิกตาขึ้นมอง พี่เสือยืนตระหง่านอยู่ตรงหน้า... ม่านน้ำตาฝ้ามัวทำให้ภาพตรงหน้าพร่าเลือน...
พี่เสือไม่เคยดูโกรธเกรี้ยวเท่านี้มาก่อนเลย
ดวงตาคู่ดุฉายแววอำมหิต ก้าวร้าว ขบกรามแน่นอย่างเกรี้ยวกราด กล้ามเนื้อทุกมัดบนร่างกายตึงเขม็ง กระต่ายเห็นพี่เสือก้าวเข้ามา จัมโบ้และฝนตะโกนร้องห้าม แต่ไม่ทันแล้ว...
...หมัดหนักของนักมวยรุ่นเยาว์กระแทกใส่หน้ารุ่นพี่ที่อยู่ใกล้กระต่ายที่สุด
พี่เสือไม่พูดอะไรทั้งนั้น กลุ่มเด็กหญิงแตกฮือ พี่เสือไม่สนใจด้วยซ้ำว่าตัวเองกำลังทำร้ายผู้หญิง กระต่ายน้อยยันตัวลุกขึ้น กระเจี๊ยบรีบวิ่งมาช่วยประคอง แต่คนตัวเล็กสะบัดเพื่อนออกโดยแรง
หัวใจของกระต่ายเจ็บ... เจ็บยิ่งกว่าร่างกายที่ถูกซ้อม...
...มันวูบโหวง ปวดแสบปวดร้อน... หากหัวใจหยุดเต้นลง... อาจจะดีขึ้น
กระต่ายได้ยินเสียงอะไรบางอย่างแหลกสลาย...
ทุกคนนิ่งงัน มองดูร่างเล็กที่ก้าวช้าๆ มาหาพี่ชาย
ในสมองกระต่ายมีเพียงคำพูดซ้ำๆ ว่า
'พี่เสือมีอะไรกับผู้หญิงพวกนี้...'
กระต่ายก้าวเข้ามาใกล้พี่ชาย ร่างเล็กนั้นโงนเงน ก้าวช้าๆ ด้วยน้ำตานองหน้า ใจพี่เสือปวดร้าวแทบสลาย เจ้าตัวเล็กที่พี่ชายเฝ้าทะถนอมดูแลมาตลอด บัดนี้มีเพียงน้ำตาและร่างกายชอกช้ำ ดวงตาคู่โตที่มองกลับมานั้น... แปรเปลี่ยนไป
ไม่ใช่ความพิสุทธิ์ใสเหมือนเคย... แต่เป็นทั้งความรานร้าว ทรมาน...
พี่เสือเหวี่ยงร่างผู้หญิงในมือทิ้ง ตั้งใจจะเข้ามาปลอบโยน น้องเล็กเข้ามาใกล้เพียงเอื้อมมือ ก่อนเสียงสั่นๆ นั้นจะออกปากถามเสียงเบาว่า
"พี่เสือ... มีอะไรกับทุกคนที่นี่... ?"
พี่ชายนิ่งไปชั่วครู่... ไม่มีความลับใดๆ ในโลก... ดวงตาคมแสงจึงปิดลงก่อนตอบเสียงแผ่ว "ใช่"
หัวใจดวงน้อยของคนฟังหยุดชะงัก... เศษซากบางอย่างภายในแหลกสลายไม่เหลือกระทั่งฝุ่นผง หากเป็นเพียงคำโกหก กระต่ายยังพอจะเก็บเศษหัวใจแตกหักขึ้นมาประกอบใหม่ได้บ้าง
ผู้หญิงพวกนั้นพูดถูก...
มือเรียวขาวสะอาดที่บัดนี้เปื้อนด้วยดินทรายยกขึ้น กระต่ายลืมตากว้าง มองผ่านหยาดน้ำตาตัวเอง
แหลกสลาย... สิ้นหวังและมืดบอด
ภาพเบื้องหน้ามีเพียงแต่สีดำ... มืดมน ชายตรงหน้าที่เคยเป็นพี่ชายที่รัก... กลายเป็นคนแปลกหน้า
ทรมาน... ทรมานเหลือเกิน...
กระต่ายไร้เรี่ยวแรง หัวใจเต้นเชื่องช้าราวกับจะหยุดลง คนเบื้องหน้าเอื้อมมือหมายจะปลอบประโลม แต่บัดนี้เด็กน้อยกลับนึกหวาดผวา... ขยะแขยง... และชิงชังเกินทน
และนั่นทำให้เขาเงื้อมือขึ้นสุดแขน
...ไม่มีใครคิด ไม่มีใครฝัน... ว่ากระต่ายตัวน้อยผู้รักสงบจะทำเช่นนั้น...
กระต่ายหูอื้ออึง เสียงหวีดร้องของคนรอบกายไม่ดังเท่าเสียงแหลกสลายของหัวใจดวงน้อย
ฝ่ามือเรียวเล็ก ไร้กำลังนั้นกระทบบนแก้มพี่ชายที่รักสุดแรง!
แรงเท่าใด... ก็เท่ากับที่พี่ชายตัวโตถูกแรงตบจนสะบัดหน้าไปอีกทาง
แรงเท่ากับกับขาสองข้างของน้องเล็กที่ไร้เรี่ยวแรง อ่อนพับลงพื้นก่อนทั้งร่างจะทิ้งตัวลงโครม วินาทีนั้น คล้ายว่าทุกคนเพิ่งได้สติ เพื่อนๆ วิ่งเข้ามาช่วยพยุงน้องน้อย จัมโบ้รวบเอวบางเข้าหาตัว ฝนตะโกนสั่งกระเจี๊ยบให้โทรหาครูเวร พวกรุ่นพี่รีบวิ่งหนีกันคนละทิศละทาง พวกชมรมฟุตบอลที่เห็นเหตุการณ์รีบวิ่งเข้ามาช่วย... เสียงฝีเท้า เสียงคนตะโกนสั่ง เสียงอุทานนั้นไม่ได้ดังถึงโสตประสาทแม้แต่น้อย...
ดวงตากลมโตปิดลงอย่างอ่อนแรง ประโยคสุดท้ายที่ทุกคนได้ยินแผ่วเบาราวกระซิบ... จวนเจียนจะขาดใจ
"พี่เสือ... ทำกับทุกคน... ได้ยังไง... พี่เสือ... ทำกับหนู... ได้ยังไง"
.....
หึๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ฉากที่ทุกคนรอคอย ฉากที่เสือสิ้นลาายยยย ฉากที่พี่เสือได้รับผลกรรม
ตอนนี้ใช้เวลาปั้นพอสมควร เพราะเห็นว่าเนื้อเรื่องชักจะยืดไปแล้ว เด็กๆ สมควรแก่เวลาโตกันได้เสียทีค่ะ เลยแก้แล้วแก้อีก โดยเฉพาะกระต่ายในตอนนี้ เหมือนตัวละครใหม่เลย เรายังไม่สนิทกับกระต่ายในตอนนี้เท่าไหร่ค่ะ เลยใช้เวลาหน่อย กระต่าย พี่เสือ ฝน สอางค์ ลูกโป่ง กระเจี๊ยบ โบ้ เด็กๆ ทุกคนจะค่อยๆ โตขึ้นค่ะ ช่วงนี้เป็นช่วงที่มีจุดเปลี่ยนเยอะ ส่วนหนึ่งเพราะมันถึงเวลาอันสมควรแล้วค่ะ
เพิ่งกลับมาอัพ หายหัวไปนานมากค่ะ ยุ่งเรื่องชาวบ้านเสียส่วนใหญ่ ตอนนี้โอเคแล้วค่ะ มีแต่ธีซิสยังไม่ผ่าน สู้ต่อไปค่า! :katai4: :katai4:
ขอบคุณที่ติดตามกันนะคะ :pig4: :3123:
-
กรี๊ดกร๊าดด
มาแล้วๆ
........................
ม้ายน้าาาาาาาาาา
คนเขียนเก็บกดอะไรหรือเปล่าคะ มาลงทีเหมือนลูกเห็บหล่นโครมจากท้องฟ้าเลยอ่ะ
น้องต่ายของแม่โดนทำร้ายร่างกาย โดนพี่เสือหักหลัง
น้องต่ายกำลังถึงจุดเปลี่ยนในชีวิต
ตอนนี้ไม่มีฮา มีแต่คนอารมณ์ไม่ดี แงๆ
น้องต่ายอย่างเป็นอะไรนะลูก อย่าเปลี่ยนไปนะลูก อย่าถอยห่างจากพี่เสือนะลูก
แม่รับม้ายด้ายยยยยยยย
-
omg ตระหนกตกใจ... ตายแล้วๆๆๆๆ จะเป็นยังไงต่อไปนี่
-
ขอบอกว่าสะใจที่พี่เสือได้รับผลกรรมที่ทำสักที และผลกรรมที่พี่เสือทำก็มาตกกับกระต่ายน้อยที่ไม่รู้อิโหน่อิเหน่เข้าเต็มๆ พี่เสือจะรู้สึกยังไงจาการที่เป็นทุกสิ่งทุกอย่างของกระต่ายน้อย แต่ต่อไปนี้คงไม่ใช่อีกต่อไปแล้ว หึหึหึสะใจมากกกกกก
-
อ๊ากก เจ็บบ สงสารทั้งสองคนเลยยย :mew4: :mew4:
-
ทำไมทำร้ายจิตใจพี่เสือขนาดนี้ ที่พี่เสือทำไปเพราะรักกระต่ายนะ :ling2:
-
ถึงกับช๊อค..
พวกนางสมควรโดนตบนะ ทำกระต่ายได้ไงอ่ะ?
สงสาารน้อง สงสารพี่เสือ
พี่เสือน้องต่าย สู้ๆนะครับ :L2:
-
:katai1: :katai1: :katai1: :katai1:จะเป็นยังงัยต่อไปรอออออออออออออออ :katai1: :katai1: :katai1: :katai1:
-
:sad4: :sad4:
หัวใจร้าวรานตามต่ายน้อย
นังผญทุเรศพวกนั้น นังบ้า น่ารังเกียจมาตบมาตีต่ายน้อยได้ไง
ต่ำมากกก มาด่าต่ายน้อยอีกกกก
โกรธมากมากก นังชั่วว
พี่เสืออีก โอย ทำไงดี ต่ายน้อยหัวใจแตกสลายแล้ว
แงแงแงแง TT
สงสารต่ายน้อยค่ะ
-
ดีๆ สมน้ำหน้าพี่เสือ โดนซะมั่ง จะได้รู้รสชาติความเจ็บปวด :laugh:
สงสารแต่ต่ายน้อยนี่แหละ กว่าจะทำใจได้คงอีกนาน เฮ้ออออ
อยากให้เด็กๆ โตกันซะที :katai5:
-
สะใจเบาๆ กระต่ายสู้ๆ เป็นกำลังใจให้ :katai2-1:
-
...เรื่องราวใสๆของสองพี่น้อง พี่เสือร้าย กะน้องต่ายน้อย... ซะเมื่อไหร่!!! o22
จัมโบ้ตัวร้าย แท้แล้วไก่อ่อน?!? :a5:
น้องลูกโป่ง ขี้โวยวาย กวนทรีนแต่น่ารัก เป็นเสือตัวพ่อ ฟันๆๆ แล้วทิ้ง?!? แล้วกรรมที่ตามสนองแล้วคือ?!? :a5:
ที่ฝนหน้าซีดกลับห้องมาคืออัลไล?!? :a5:
แต่คงจะไม่มีอะไรปวดตับ หน่วงใจได้เท่ากะการโดนรุมตบ และใจสลายของต่ายน้อยอีกแล้ว :sad3:
รู้ว่าถึงช่วงเปลี่ยนแปลงและหักเหของชีวิตเด็กๆ.... ตอนนี้จัดเต็มมาก.... เหมือนโดนสาดมาม่าชามใหญ่ใส่หน้า... คนอ่านตายสนิท... :sad2:
สงสารต่ายน้อยมากกก เหมือนโดนคนที่รักที่สุด นอกใจ หักหลัง ทรยศ ทั้งที่ทั้งรักทั้งหวง แต่ก็ยังทำ :sad4:
ขอตัวไปบำรุงตับ รอตอนต่อไป... :o12:
-
หัวใจจะวายตั้งแต่เห็นชื่อตอน อ่านไปเรื่อยๆยิ่งแย่พออ่านจบ. โถต่ายน้อยของเจ้เจ็บหนักเลย :hao5:
-
:a5:
สมน้ำหน้าพี่เสือ หมั่นไส้พี่เสือชอบเอาตัวเองเป็นศูนย์กลางดีนัก
จริงๆต่ายก็ไม่เก่งวิชาการอยู่แล้วน่าจะไปเรียนสายอาชีพด้านเกี่ยวกับอาหาร
แยกกับพี่เสือและเป็นตัวของตัวเองมั่ง ต่ายน้อยจะอ่อนปวกเปียกเกินไปแล้วนะ
-
น้องต่ายใจสลาย
ผู้หญิงของพี่เสือควรไปจัดการอิพี่เสือมากกว่านะ
คาดว่าหลังจากนี้อิพี่เสือคงกระอักเลือดจนตาย เพราะน้องรังเกียจ 5555
-
:katai1: อิพี่เสือออ ถ้าเกิดจบไม่สวยคนเขียนโดนระเบิดปาแน่ ! #ร้องไห้
-
อึมครึมหลายเรื่องเหลือเกิน แต่ฟ้าดั๊นมาผ่าหัวพี่เสือซะนี่ เล่นเอาซ็อค
-
ไม่มีน้ำตาให้ร้องแล้วค่ะ TT
ทำอะไรไม่ได้ นอกจากก้มหน้าก้มตารับผลกรรมไปนะพี่เสือ
ยิ่งเกลียดจุ๊บแจงและคนพวกนั้น
ไปทำกับพี่เสือสิ มาทำน้องต่ายทำไม!
ดราม่าสาดมาเลยค่ะ!
พร้อมรับแล้วจริงๆ โฮววววววววว TT
-
:o12: :o12:เจ็บหัวใจแทนน้องต่ายจังเลย ไอ้พี่เสื่อต้องเคลียร์ให้จบ
-
กร๊ีดดดดดดดดด ช็อคคค ต่ายน้อยของป้า ทำไมโดนแบบนี้ รีบมาต่อไวๆนะค๊าา จะเปนยังไงต่อเนี่ยย :katai1:
-
ไม่สงสารพี่เสือเลย พูดตรงๆ
กลับสงสารน้องต่ายมากกว่าใคร
น้องต่ายจะเป็นยังไงต่อไป จะยอมรับเรื่องที่เกิดขึ้นได้หรอ
ขอให้น้องต่ายเข้มแข็งขึ้นเร็วๆนะ
เป็นกำลังใจให้คนเขียน
รอตอนหน้าใจจะขาดแล้ว วว ว วว
-
:katai1 :katai1:
-
ใจเต้นตึกๆ อยากรู้อยากเห็นสุดๆ :hao3:
รออย่างจดจ่อ :hao5:
-
โถน้องต่าย :sad4:
SHOCKใช่มั้ยคะลูก
แต่อย่าได้แคร์
:beat: เสร็จแล้วเราต้องเชิดนะคะน้องต่าย :a14:
-
สงสารต่ายน้อย สงสารพี่เสือ TT
-
พี่เสือเอ๋ยเป็นไงล่ะ ก่อเรืีองไว้ก็ต้องตามแก้ตามง้อน้องแล้ววว
-
สงสารน้องต่ายยอ่าาา
ห ึ แต่แอบสะใจพี่เสือ โดนน้องตบซะ ช็อคเลยอ่ะดิ
-
อาจจะเพราะห่างหายไปนานหรือเปล่าไม่รู้นะ มันเลยอาจจะขาดตอนไรประมาณนี้ พอมาอ่านตอนนี้ เราเลยรู้สึกว่าเรายังไม่พีคอ่ะค่ะ เสียดายยยยย รอตอนต่อไปเน้ออออออออออออ
-
:katai1: :katai1: :katai1: :katai1: :katai1: :katai1:
-
สวัสดีตัวละครที่กำลังเติบโต เหมือนมีบางอย่างกำลังเปลี่ยนไปเพราะพวกเค้าโตขึ้น ยินดีต้อนรับสู่โลกกว้างนะจ๊ะ
-
อยู่ในอารมณ์บีบคั้น :katai4:
-
เฮ้อ ในที่สุดก็มีวันนี้
สงสารต่ายน้อยที่สุดอ่ะ T^T
เสือจะทำยังไงต่อไปล่ะ
-
ทำกับกระต่ายแบบนี้ได้ยังไง :m15:
-
กระต่ายน้อยจะโตเป็นผู้ใหญ่แล้ว เย่ๆ
-
เข้าใจว่ากระต่ายรักพี่เสือมาก ก็ต้องเสียใจมากเป็นธรรมดา
แต่กระต่ายก็ลองคิดดูด้วยนะ ว่าใครที่รักกระต่ายมากเหมือนกัน
เวลาต่ายไม่สบาย ใครที่คอยดูแลและเป็นห่วงไม่ห่างอ่ะ
เสือทำร้ายผู้หญิง ไม่ผิดนะตอนนี้ เพราะผู้หญิงที่รุมทำร้ายคนไม่มีทางสู้ได้ ก็ถือว่าหล่อนไม่อ่อนแอแล้วหล่ะ
หน่วง :katai1:
-
เออ โตสักที
รอนานและ
คือตอนเด็กๆมันก้อน่ารักนะแต่แบบ ชั้นอยากรุว่ามันจะมาลงเอยเปนตอนพิเศษได้ไงมากกว่าอ่า
-
:sad4: :ling1: :o12:
-
สงสารน้องต่าย เพี้ยงๆนะคะ :กอด1:
สมน้ำหน้าพี่เสือ :hao7:
-
รอฉากแบบนี้มานานมาก รอตอนที่พี่เสือจะโดน
แต่พอเอาเข้าจริงๆ สงสารกระต่ายมากกกก
ปวดใจหนึบๆๆๆ
พี่เสือไปตายซะ :angry2:
-
แง คนเขียนกลับมาทั้งทีจัดมามาามาชามใหญ่เลยอ่ะ ฮือๆๆๆ สงสารน้องต่ายมากๆ เลย แต่ถ้าป่านมันไปได้ ต่ายก็จะโตขึ้นไปอีกหนึ่งขั้นแล้ว และพี่เสือ ทำอะไรไว้ก็จงรับกรรมซะ ความลับไม่มีในโลกหรอกนะ
-
เกินไปป่าวไอ้พวกรุ่นพี่(ชะนี) หมาหมู่นี่หว่า
กล้าดียังไงมาทำร้ายน้องต่าย(ของเจ้)
ไปทำไอ้พี่เสือโน่นไป เพราะเป็นตัวต้นเหตุ
แล้วเป็นไงล่ะพี่เสือ น้องต่ายทั้งเจ็บตัวทั้งปวดใจ
เจ็บตัวน่ะไม่เท่าไหร่ เดี๋ยวก็หาย แต่หัวใจนี่สิแหลกสลายไปหมดแล้ว
เชิญหาวิธีดีๆมาง้อต่ายน้อยล่ะกัน ชิส์ๆ
ปล.โตกันได้สักที รอจนแก่ล่ะ 55555
-
ว่าล่ะมันต้องความแตกในสักวัน
แต่ผู้หญิงพวกนั้น จิ๊ ที่เสือทำร้ายผู้หญิงเราไม่สนถือไม่ผิด
เหอะ ก็คนที่รุมทำร้ายคนที่อ่อนแอกว่าน่ะมันทุเรศมาก
อยากให้ใครไปจัดการสั่งสอนผู้หญิงพวกนั้นซะบ้างจะได้ไม่มาทำร้ายน้องน้อยอีก
เฮ้อ สงสารทั้งต่ายทั้งเสือ
งือออออออออออออ
ตอนนี้ก็ปวดท้องอยู่แล้ว เจอตอนนี้เข้าไปท้องบิกเพิ่มเขาไปอีก
เพาะผู้หญิงพวกนั้นจริงเชียว :fire:
-
อึ้ง อึ้ง :a5:
-
น้องต่ายเหมือนเป็นคนใหม่ บรรยากาศตอนนี้มันอึมครึมความรู้สึกของแต่ละคนก็สับสน
พี่เสือได้รับผลการกระทำของตัวเองแล้ว รอดูว่าจะเป็นไงต่อ น้องต่ายจะเข้าใจหรือเปล่า
-
ถึงฉากนี้แล้วสินะ อยากรู้เรื่องราวต่อ รอคอยตอนต่อไป
อย่าให้รอคอยนานนะครับ
-
เฮ้อออออ :เฮ้อ:
-
สงสารกระต่าย เสือทำอะไรไม่คิด
-
:m15: สงสารน้องต่ายจัง แล้วงี้จะเป็นไงต่อไปล่ะเนี่ย รีบมาต่อน๊า
-
รู้ว่าสักวันกระต่ายจะรู้เรื่องร้ายๆที่พี่เสือทำไว้
แต่อยากให้ได้ยินจากปากพีเสือ
สงสารกระต่าย บอบช้ำทั้งกายและใจ :sad2:
และสมน้ำหน้าพี่เสือที่ทำเรื่องแย่ๆลบหลังต่ายน้อยได้ขนาดนี้
รอดูกการเติบโตของเด็กๆ และขอให้กระต่ายโตขึ้น เข้าใจโลกมากขึ้น
-
เอาเลย หนูต่าย! //ลุกขึ้นเชียร์
-
เป็นอีกหนึ่งเหตุการณ์ที่ยืนยันได้ว่า ความลับไม่มีในโลก
บางเรื่องยิ่งปกปิดมันก็ยิ่งอยากจะเปิดเผยออกมา
หวยมาออกที่พี่เสือคนแรก แต่คนที่รับผลนั้นกลับเป็นต่ายน้อย
แต่เจ็บตัวยังไม่เท่าเจ็บใจ เป็นความจริงที่แสนเจ็บปวด
บางทีมันอาจจะดีก็ได้นะ ต่ายน้อยอาจจะโตขึ้นมาบ้าง
และพี่เสือคงจะไม่กล้าเผด็จการกับน้องอีกก็ได้
มันถึงเวลาแล้วล่ะที่ต่ายน้อยต้องก้าวเดินด้วยตัวเอง
แต่กว่าจะถึงเวลานั้น น้องต้องเจ็บปวดอีกนานไหม :m15:
ตอนนี้มันบีบคั้นอารมณ์มากๆ สงสารต่ายน้อย
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ :กอด1:
-
:o12:
-
โอ้โหวววววววว
น้องต่ายภาคสู้คน 555+
หน้าเสือเหลือ 2 นิ้วแหงๆๆ แต่ก้อดีสมน้ำหน้า
แต่ยังไงก้อโกรธอีกพวกที่มารุมตบน้องต่ายอยู่ดี
กระทืบมันเรยเสือ -_-^^^^^^
-
ง่า สงสารต่ายน้อยอ่า พี่เสือไม่น่าเลย.. โดนต่ายน้อยตบเจ็บปะวะ?
-
:hao5:
งืดดดดดด น้องต่ายเจ็บมือ แต่เจ็บใจกว่าอีก
พี่เสือรู้แล้วชิมิ ความลับไม่มีในโลก
บวกและเป็ด
-
ไม่เอามาม่า
-
ดูทุกคนมีปัญหาของตัวเองนะ....
กล้าทำร้ายต่ายน้อยได้ไงนังชะนีพวกนั้นนี่มันน่า.... :fire: :katai1:
-
จะผิดไหมถ้าอยากจะให้เสือตามกระทืบทุกคนที่ทำร้ายต่ายน้อย
:beat: :z6: :m31: :m16: :3125:
มันบังอาจมากมาทำกับต่ายน้อยแบบนี้ ไม่มีปัญญาไปทำกับไอ้ตัวต้นเหตุนะสิ :angry2: :angry2: :angry2:
หึ่ยๆๆๆๆ โมโห :m16: :m16: :m16:
-
ไม่ได้อ่านและเมนท์ซะนาน มาเจอตอนสำคัญเลย
เวรกรรมทั้งหมดมันไปตกที่น้องน้อยแล้วเสือเอ้ย
ไม่อยากจะพูดไรมาก เดี๋ยวได้ด่าอีก เอาเป็นว่า
แม่ๆ น้องกระต่ายคงใจสลายกันยกใหญ่
-
สงสารกระต่าย...
แต่จริงๆ แล้วสงสารพี่เสือมากกว่า
เหมือนพี่เสือกำลังจะโดนคนที่รักที่สุดบนโลกใบนี้ปฏิเสธ
-
อร๋ายยยยยย น้องต่ายรู้เรื่องแล้วอะ จะเป็นงัยต่อเนี้ย
-
น้ำตาคลอเลยค่ะ #ช็อค
และแล้ววันที่ต่ายน้อยรู้ความจริงก็มาถึง
โดนผู้หญิงพวกนั้นรุมตบอีกต่างหาก
เจ็บทั้งตัวเจ็บทั้งใจ
จะได้เห็นต่ายน้อยออกห่างจากพี่เสือก็คราวนี้
++++++++++++
ขอบคุณมาก ๆ นะคะ+1
เป็นกำลังใจค่าา^^
-
พี่เสือจ๋า ทำอะไรไว้ก็ต้องรับน่ะนะ เพราะที่ทำก็ไม่ใช่เรื่องดี แต่ผู้หญิงพวกนั้นก็ยอมเองไม่ใช่หรือที่จริงน่ะ
ถือเป็นอุปสรรคหนึ่งที่เสือต้องข้ามไปแล้วกัน ต่ายน้อยก็ได้แข็งแรงขึ้นด้วย โลกที่แท้จริงยังมีอะไรที่โหดร้ายอีกเยอะค่ะลูก
ที่ห่วงก็คือหัวใจของพี่เสือกับต่ายน้อยนี่แหละ แตกสลายพอกัน พี่เสือใจแทบขาดแล้วน้องไม่รัก
ส่วนน้องก็คิดว่าพี่ไม่รักตัวเองเหมือนกันถึงทำแบบนี้
รออ่านนะคะ ขอบคุณค่ะ
-
OMG!!!!
ถึงเวลาโตสักทีนะกระต่ายน้อย หนูจะต้องเรียนรู้ชีวิตแบบผู้ใหญ่ได้แล้ว
แต่นะ...ขอกระทืบผู้หญิงพวกนั้นก่อนได้ไหม ห๊ะ!! ถึงจะเป็นขู้หญิงเหมือนกันแต่ไม่ได้ชอบการกระทำของพวกเธอเลยสักนิด ไปตายซะ!!!!
-
:ling1: :ling3: :ling2:
กลัวแค่น้องต่ายจะเปลี่ยนเป็นคนแรง แล้วก็ร้ายสุดๆอะสิคะ
แบบ พลิกคาแรคเตอร์น้องต่ายน้อยไปเลย
:hao4:
(ก็อาจให้อีกรสชาตินึงนะ ฮ่า สมน้ำหน้าพี่เสือ)
แล้วจะคอยอ่านยามคุณเอมเมอร์ว่างแต่งต่อนะคะ
-
:katai2-1: :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13
-
:katai1: เด็กๆทำไมเปลี่ยนไปคนละทางจังเลยย
-
เยี่ยมไปเลย.... แทบจะรอเวลาโตจนใช้การได้ไม่ไหวแว้ว!!!
-
เยี่ยมไปเลย.... แทบจะรอเวลาโตจนใช้การได้ไม่ไหวแว้ว!!!
-
พูดได้สามคำ กู อึ้ง ค่า
:z3: :z3: :z3:
:sad4: :sad4: :sad4:
:a5: :a5: :a5: :a5:
-
:mew1: :mew1: :mew1:
-
ทำไงล่ะทีนี้พ่อเสือ
ทำต่ายน้อยเสียใจซะแล้ว :mew5:
-
นี่มันมาม่าหมูสับต้มยำกุ้งน้ำข้มชัดๆ!!!!!!!!!
-
ไหนๆก็มาม่าแล้วว ตอนต่อไปให้น้องกระต่ายขึ้นขย่มให้พี่เสือเลยแล้วกันน อันนี้พูดด้วยความเป็นห่วงอย่างแรงเบยยย
:angry2: :angry2: :angry2: :angry2: :angry2: :angry2: :angry2: :angry2: :angry2: :angry2: :angry2: :angry2: :angry2: :angry2: :angry2: :angry2: :angry2: :angry2: :angry2: :angry2:
-
คนเขียนจะต้มมาม่า o_O
รอติดตามคะ
-
ตอนนี้นี่มันจุดเปลี่ยนชัดๆ ทุกคนดูมีประเด็นกันไปหมดเลย
คงจะอึมครึมแบบนี้ไปอีกสักพักสินะ ดีแล้วล่ะค่ะ กระต่ายจะได้โตขึ้นบ้าง พี่เสือจะได้สิ้นลายบ้าง(ฮา)
-
อยากถีบยอดหน้าอีพวกนั้นจริงๆ
อดีตก็แค่เรื่องที่ผ่านไปแล้วนะกระต่ายน้อย ที่สำคัญคืิอปัจจุบันต่างหาก
-
อย่ามาม่านาน ขอร้องล่ะคะ แค่นี้แม่ยกน้องกระต่ายก็จะตายอยู่แล้ว :ling1:
-
หนอย!อีพวกผู้หญิงร่าน o12 บังอาจมารุมต่ายน้อย ไม่ต้องสนว่าเป็นผู้หญิงหรอกต่อยมันให้หน้าแหกหายแรดไปเลยก็อยากเสนอตัวเองนิพอเขาสนองให้หายคันเสือกกระแดะมาเรียกร้อง ทั้งๆที่รู้ว่าเสือไม่จริงจังด้วยยังจะมาเสนอตัวเองพอเห็นเขามีคนที่รักจริงก็อิจฉา อีพวกเสนียดต้องกระทืบให้ไส้แตกทุกตัว ไอ้เสือก็มั่วไม่เลือกน่าให้ต่ายน้อยมีคนอื่นมันจะได้รู้สึกมั่ง หญิงก็แรดชายก็ชั่ว
-
โฮ่ กลับมาก็มาม่าเลย
-
ขอดราม่าหนัก ๆ นะคะ
ต่ายน้อยอย่ายอมง่าย ๆ เอาให้พี่เสือมันรู้ซะบ้าง
-
ต่ายน้อยอย่าลืมนะ ว่าพี่เสือรักต่ายน้อยมากอะ
อยากเชียร์ต่ายโกรธพี่เสือเหมือนกันแต่พี่เสือก็ไม่เคยทำร้ายต่ายน้อยนะ
:mew2: :mew2: :mew2: :mew2: :mew2:
-
ต่ายน้อยน่าสงสารจังเลยยย
แล้วพี่เสื้อจะเอาไงต่อล่ะเนี่ยยยย
-
:hao5: :hao5: สงสารต่ายน้อยยย :serius2:
-
ต่ายน้อย... น่าสงสาร
-
เครียดมาทั้งวันแล้ว อยากอ่านเรื่องนี้ต่อให้ปวดตับยิ่งขึ้น
-
เข้าใจความรู้สึกต่ายน้อยเลยว่าเหมือนคนที่ตัวเองรักไว้ใจแต่กลับนอกใจตัวเอง
ส่วนเสือสมน้ำหน้าอย่างหนัก ตอนทำไม่คิดถึงน้อง แต่ตอนนี้จะมาขอคืนดี มึงไปเอามันทำไมล่ะ
รู้สึกเฟลตั้งแต่ตอนที่เสือไปมีอะไรกับชะนีพวกนั้นแล้ว
ขอแค่ต่ายน้อยไม่ต้องยกโทษ ไม่คุย ไม่สนใจ แต่ไม่ไปมีใคร ทำให้พี่เสืออกแตกตายไปเลย
ส่วนนังชะนีพวกนั้นขอให้ตายตกไปตามๆกันไป อิดอก ร่านค*ยเหลือเกิน อิสัตว์นรก พาลได้กะเด็ไม่มีทางสู้่ อิสันดานหมา(ขออภัยที่หยาบคาย)
-
เข้ามารอน้องกระต่ายทุกวันเลย ><
ฮืออออ สาสารน้องต่ายน้อยยยย
-
ตอนที่อิพี่เสือทำตัวอย่างนั้น เค้าก็แอบโกรธเยอะเหมือนกัน
แช่งให้กระต่ายน้อยจับได้สักวัน แต่พอน้องได้รู้จริง ก็สงสารน้องอ่ะ ช็อคเลยลูก :hao5: :hao5:
แต่พี่เสือก็รักน้องจริงจังนะ เฮ้อๆๆๆๆ เรียนผูกก็ต้องเรียนแก้แหล่ะเนอะ อิพี่เสือเอ๊ย
-
พี่เสืออออออออ สมน้ำหน้าาา :hao6:
-
ผ่านมา 18 ฝนแล้วนะ
-
โถ่ :z6:
-
ีรอๆ
-
:serius2: :serius2: :serius2: :serius2: :serius2: :serius2: :serius2: :serius2: :serius2: :serius2: :serius2: :serius2:
:angry2: :angry2: :angry2: :angry2: :angry2: :angry2: :angry2: :angry2: :angry2: :angry2: :angry2: :angry2:
-
เรื่องนี้น่ารักดีจาง (น่ารักอีกแร้ว) แอบวิจารณ์นีสนึงนะคะ
คิดว่าตัวละครเรื่องนี้มีนิสัยโตเกินวัยไปเย้อ แทบทุกคนเลย แบบตอน
ป.6 เหมือน ม.3 แต่ในความโตนั้น พื้นฐานอารมณ์แต่ละคนก้อ
ไม่ค่อยมั่นคงเท่าไหร่
โดยรวมเนื้อเรื่องน่าติดตามมากๆเลยคร่า เอาใจช่วนคนเขียนนะคร้า (>^ω^<)
-
หายนานมากค้าบ
-
อีนังชะนีดอกจิก ร่านให้เขาเ*ดแล้วยังมาทวงสิทธ์ ในการเป็นเมียเขาอีกนะ อีกระ*รี่โคมเขียว แลเมิงคันเนอะ จิตใจทำด้วยส้นตีนหมาอะไรเนี่ย
พี่เสืออีกคนทำอะไรไม่รู้จักคิด สงสารต่ายน้อย
ปล.ขออภัยในความไม่สุภาพ
-
รอคอยตอนนี้มานานแสนนาน
-
แวะมารอ
คิดถึงน้องต่าย
-
จะเดือนนึงละ อัพเถอะครับ จะได้ไม่เป็นภาระของคนอ่าน
-
41. พี่เสือ น้องกระต่ายกับคำสารภาพ
พายุฝนบุกโจมตีกระหน่ำ เสียงต้นไม้กระทบกับหลังคาบ้านเป็นเสียงน่ากลัว กระต่ายเบิกตาโพลงบนเตียงที่คุ้นเคย ดวงตากลมกวาดมองเพดานห้องที่เขาขี่คอพี่ชายติดดาวเรืองแสง
...เหตุใดหนอ... จึงรู้สึกเหมือนว่ามันผ่านมานานแล้วเหลือเกิน
ด้านล่าง... เขาได้ยินเสียงคุณพ่อตะโกนด่า เสียงคุณแม่สะอื้นเบาๆ ตามมาด้วยเสียงฟาดเนื้อดังลั่น กระต่ายหลุดสะอื้นออกมา
...ไม่มีเสียงพี่ชายที่รักตอบกลับแม้แต่น้อย
เด็กน้อยควานมือไปยังข้างเตียง หวังสุดใจว่าเป็นเพียงความฝัน เขาพยายามตั้งสติ สูดกลิ่นของใครบางคนที่หลงเหลืออยู่
ความเจ็บร้าวระทมจากข้างแก้มฟ้องว่าเป็นเรื่องจริง
และข้างกายเขาว่างเปล่า
บางอย่างที่แตกแหลกละเอียด ไม่อาจกลับมาได้อีก
เสียงคุณพ่อหายใจหอบ ตามด้วยเสียงร้องของคุณแม่ และเสียงตะโกนของพี่ชาย กระต่ายพลิกตัว เอาหมอนปิดหูทั้งสองข้าง ไม่ชอบเลย เสียงดัง เสียงตะโกนพวกนั้น...
...ไม่นานนัก เสียงฝีเท้าหนักแน่นก็ขึ้นบันไดมา กระต่ายฟังเสียงฝีเท้าก็รู้ว่าเป็นของคุณพ่อ เด็กชายห่อตัวเมื่อเสียงเหล่านั้นหยุดที่ตรงประตู คุณพ่อเปิดประตูดังพลั๊วะ เอื้อมมือมาเปิดไฟ สาวเท้าตรงๆ มาหาลูกชายคนเล็ก คุณแม่น้ำตาคลอหน้าตาเดินตามหลังมา ปิดท้ายด้วยตัวต้นเหตุ
"ต่ายน้อย..." เสียงคุณพ่อแม้จะมีโทสะ แต่ก็พยายามอดกลั้นไว้ "ไปกับพ่อลูก"
ร่างสูงใหญ่ช้อนลูกชายคนเล็กแนบอก พี่ชายร้องลั่น "ไม่นะ! อย่าเอาต่ายน้อยไป!"
ดวงตาคู่เล็กของคุณพ่อจ้องลูกชายคนโต "เสือมีสิทธิอะไรจะให้น้องอยู่กับเสือ ?"
"ไม่!" พี่ชายสติแตก พุ่งตรงเข้าหาบิดา มิใยที่คุณแม่จะห้ามเท่าใดก็ไม่ฟัง "พ่อตีเสือ ชกเสือ ลงโทษเสือได้ แต่อย่าเอาน้องไป!"
กระต่ายในอ้อมอกคุณพ่อนิ่งเฉยราวกับตุ๊กตา ราวกับว่าไม่ใช่เรื่องของตัวเอง คุณพ่อมองแก้มเนียนที่บวมช้ำแล้วปวดใจเหลือเกิน น้องน้อยของบ้านที่ทุกคนช่วยกันทะนุถนอมกลับมาได้รับกรรมที่ตัวเองไม่ได้ก่อ
"เสือปล่อยให้คนมาทำร้ายน้อง... จากเรื่องที่เสือเป็นต้นเหตุ ?" คุณพ่อถามกลับเสียงเย็น "น้องผิดอะไร!? น้องไม่รู้เรื่องอะไรกับเสือด้วยซ้ำ! ทำไมน้องต้องโดนทำร้าย!"
ร่างสูงใหญ่ตรงหน้าห่อไหล่ ร่างกายสั่นเทิ้ม พี่ชายคุกเข่าลง ร่างกายที่เคยแข็งแรง องอาจกลับพ่ายแพ้ เด็กหนุ่มก้มลงกราบเท้าพ่อ เอ่ยเสียงสั่น "เสือขอโทษ... ขอโทษคุณพ่อคุณแม่... เสือผิดเอง... แต่ได้โปรด.... ได้โปรด... อย่าเอาต่ายไปจากเสือเลย"
ริมฝีปากอิ่มของน้องน้อยขบแน่น ก่อนจะสลบไป เขารู้สึกได้เพียงโทสะ ความอึดอัดจนแทบอยากระเบิด แต่บัดนี้.. กลับหลงเหลือเพียงความชอกช้ำ... ความเจ็บปวดภายในหน้าอก
"ใจเย็นๆ" คุณแม่พยายามดึงตัวแฝดพี่ไว้ "คุยกันนะ เสือ...พ่อ... ให้ต่ายน้อยตัดสินสิ ว่าจะเอายังไง ?"
ตัดสิน... ? ตัดสินอะไร ? กระต่ายน้อยไม่เคยชินกับการตัดสินใจอะไรได้แต่มองหน้าคุณแม่
"คุณพ่อจะให้ลูกย้ายโรงเรียน ย้ายห้องไปนอนกับแม่... ลูกว่ายังไง ?" คุณแม่ตอบ โดยตัดทอนส่วนที่บอกว่า ให้ห่างจากพี่เสือก่อนที่จะเสียคน
"หนูเลือก ?" ใบหน้าจิ้มลิ้มซีดขาว ดวงตากลมโตเริ่มวาวด้วยหยาดน้ำตา ยิ่งมองพี่ชายที่เคยเป็นฮีโรที่ก้มตัวลงกราบกับพื้นแล้ว ยิ่งต้องเบือนหน้าหนี
"ได้โปรด...ได้โปรด... ต่ายน้อยมาอยู่กับพี่นะ... พี่รับรอง... จะไม่มีอะไรแบบนี้อีก!"
"ตัดสินใจดีๆ นะลูก" คุณพ่อย้ำเสียงเข้ม ลูกคนเล็กกอดคอบิดาแน่น ซบหน้าลงกับบ่า แม้ไหล่นี้จะกว้างขวางกว่า แข็งแรงกว่า... แต่เขาก็ไม่เคยคุ้นเคย...
หัวทุยบนไหล่คุณพ่อส่ายดิก เหมือนว่าต้องการพัก เรื่องราวในวันนั้นจึงจบลงเพียงแค่นั้น
โดยที่กระต่ายยังไม่ได้เลือกอะไรทั้งสิ้น...
ไม่มีใครเข้าใจว่าทำไมพี่เสือจึงหวงน้องเพียงนั้น คนแข็งกระด้างเช่นพี่เสือกลับยอมก้มลงกราบบิดาเพื่อขอตัวน้องคืน ความสัมพันธ์นั้นแน่นหนาเกินกว่าคุณพ่อคุณแม่คาดคิด
คุณแม่ถอนหายใจ ลูบศีรษะเล็กเบาๆ ลูกชายคนเล็กที่แสนบอบบาง ยิ่งโดนตบและผจญความเครียดยิ่งทำให้เจ็บป่วย... ส่วนลูกชายคนโตที่เคยเข้มแข็ง กลับร้องไห้ออกมาให้เห็น
ดวงตาคู่คมของแฝดพี่ ทั้งลุแก่โทษและเจ็บปวด...
ส่วนของแฝดน้อง... กลับมีเพียงความเสียใจ...
วันถัดมา เสือตื่นแต่เช้า อันที่จริงไม่ได้นอนเลยเสียมากกว่า เขาโทรลางานกับซ้อและเถ้าแก่แล้วสะโหลสะเหลลงมาชั้นล่าง ก็พบกับคุณแม่ยืนบงการคนงานยกเฟอร์นิเจอร์เสียงโครมคราม
"คุณแม่ ?" เสือครางเบาๆ ไม่แน่ใจนักว่าคุณแม่จะให้อภัยแล้ว
เสือเจ็บปวด.... เจ็บปวดกับความผิดพลาดของตนเอง... และยิ่งเจ็บปวดมากกว่าเมื่อคนที่รักเบือนหน้าหนี...
เมื่อวานนี้เขาถูกสอบสวน คุณพ่อต้องลางาน โชคดีที่เรื่องไม่ไปถึงตำรวจ เขาเห็นคุณพ่อหน้าแดงจัดอย่างมีโทสะ แต่ไม่อาจตอบโต้ได้ และได้เห็นกับแก้มกลมๆ ที่ตนเองสู้ทะนุถนอมมาตั้งแต่น้อยบวมช้ำ ร่างเล็กบอบบางที่เขารักสุดหัวใจนั้นล้มลงพร้อมสายตาเกลียดชัง โลกทั้งใบของเสือก็พังทลาย...
คุณพ่อต้องจ่ายค่าทำขวัญให้กับผู้หญิงพวกนั้น พร้อมกับให้เสือสาบานว่าจะไม่เข้าใกล้พวกหล่อนอีก ซึ่งเสือก็ไม่ปรารถนาอยู่แล้ว แต่เจ้าตัวน้อยล่ะ ?
'พวกมึง... พวกนั้นต้องห้ามเข้าใกล้ต่ายน้อยด้วย' เสือคาดคั้น คุณพ่อส่งเสียงห้ามปราม แต่ไม่ทันเสียแล้ว ในที่สุดคุณครูผู้ใกล่เกลี่ยจึงบังคับให้อีกฝ่ายยอมสาบานด้วย
เสือถูกพักการเรียนหนึ่งสัปดาห์ คุณพ่อเลยขอลาป่วยให้กระต่ายหนึ่งสัปดาห์ด้วย
พอกลับมา เสือก็ถูกสอบสวนอีกรอบ เขานั่งอดทน ทวนเรื่องราวทั้งหมดให้คุณพ่อคุณแม่ฟัง เว้นแต่เรื่องความรู้สึกของเขากับน้อง คุณพ่อไม่พูดอะไร แต่หยิบไม้เรียวที่ไม่ได้ใช้มานานออกมา เสือเข้าใจดี ยอมให้คุณพ่อเฆี่ยนนิ่งๆ
แต่อย่างไรก็ดี เลือดย่อมข้นกว่าน้ำ ไม่ว่าเสือจะเลวร้ายเพียงใด เสือก็ยังเป็นลูกชายคนโตที่คุณพ่อคุณแม่รักอยู่วันยังค่ำ คุณแม่ไม่ได้ติดใจเอาความอะไรแล้ว จึงส่งเสียงทักกลับไป
"เสือ มาช่วยยกหน่อยสิลูก"
"อะไรเหรอครับ ?"
"น้องจะไปนอนอีกห้องน่ะ" คุณแม่ตอบ ถึงใบหน้าจะซีดเซียวไปบ้าง แต่ก็ยังยิ้มให้ลูก
"อะไรนะครับ!" เสือร้อง ตัวแข็งทื่อ
ไม่จริง.... คุณพ่อคุณแม่จะเอาหัวใจของเขาไป...
"เมื่อคืนพ่อกับแม่คุยกันแล้ว มันคงถึงเวลาแล้วจริงๆ ลูกก็ไม่ใช่เด็กแล้ว จะมานอนเบียดน้องต่อไปไม่ได้ ทั้งน้องทั้งลูกต้องโตขึ้น ต้องการความเป็นส่วนตัว ต่อไปทั้งเสือทั้งต่ายก็คงมีแฟนแล้วแยกย้ายกันไป จะมาแชร์ห้องอยู่ก็คงไม่สะดวกทั้งคู่"
เสือกำหมัดแน่น พยายามเค้นเสียงอย่างยากเย็น "แล้ว... แล้ว... น้อง..."
"กระต่ายเองก็เข้าใจแล้ว เลยยอมย้าย" คุณแม่ชี้ให้คนงานขนของขึ้นข้างบน "เอาล่ะ ชิ้นสุดท้ายแล้ว ขอบคุณมากนะคะ" คุณแม่จ่ายเงินแล้วเดินไปส่งคนงานหน้าบ้าน
เสือทิ้งตัวลงนั่งบนโซฟา จำได้กระทั่งร่างนวลแนบกาย ดวงตากลมหวานส่องประกาย ทุกสิ่งทุกอย่างของเขา ความทรงจำทุกชิ้นของเขา... เกี่ยวพันกับคนตัวเล็กทิ้งสิ้น...
...เสือเพิ่งรู้ตัว... รู้ตัว... ว่ารักกระต่ายน้อยมากกว่าที่คิดไว้
...รักจนกระทั่งไม่อาจทนสูญเสียได้ รักกระทั่งไม่อาจอนุญาตให้น้องเกลียดตนเองได้...
"เสือ มาคุยกับแม่หน่อยลูก" คุณแม่เรียก ร่างสูงใหญ่จึงเดินตามคุณแม่เข้าครัว
คุณแม่หยิบฝาชีออก มีอาหารง่ายๆ สองสามอย่าง "กินข้าวก่อนนะลูก"
คนอื่นอาจจะเห็นเสือเป็นจอมวายร้าย ตัวโต เกเร อันธพาล แต่สำหรับคุณแม่แล้ว คนตรงหน้าเป็นเพียงแค่เด็กตัวโต ดวงตาคู่คมนั้นยังอ่อนต่อโลก ร่างสูงใหญ่นั้นยังต้องการการสั่งสอน ปกป้องจากเธออยู่ดี
คุณแม่ลูบศีรษะของลูกชาย หัวเราะเบาๆ เมื่อใบหน้าคมคร้ามนั้นมีร่องรอยเหนื่อยอ่อน หนวดเคราเริ่มขึ้นหรอมแหรม "เสือเอ๊ย... แก่แดดจริงๆ นะลูก"
เหมือนนานมาแล้วที่เสือห่างเหินจากความอบอุ่นจากคุณแม่ ร่างสูงใหญ่นั้นวางจานข้างบนโต๊ะแล้วซบลงที่ไหล่บอบบาง แม้จะคิดว่าตัวเองใหญ่โต แข็งแรงเพียงใด แต่กับแม่แล้ว เขากลับกลายเป็นเด็กน้อยเสมอ
"คุณแม่... เสือขอโทษ...."
คุณแม่เชื่อในความรัก อาจเป็นโชคดีของสองพี่น้องที่คุณแม่มีความรักมากมายเช่นนี้ คุณจามจุรีจึงจูงมือลูกชายคนโตให้นั่งบนเก้าอี้ ดวงตาของคนเป็นแม่มีเพียงความรัก ความห่วงใย ไม่ได้มีโทสะแม้แต่น้อย เธอเชื่อเสมอว่าลูกชายทั้งสองคนของเธอเป็นเด็กดี อาจเกเรไปบ้าง แต่เธอก็เชื่อว่า ด้วยความรักที่มีให้ ลูกๆ จะต้องสามารถกลับเข้าที่เข้าทางได้อย่างแน่นอน
"เสือ... แม่คุยกับน้องให้แล้วนะ"
เสือก้มลงกราบคุณแม่ที่ตัก หยาดน้ำอุ่นๆ เริ่มคลอดวงตา คุณแม่ลูบศีรษะอย่างอ่อนโยน
"เสืออย่าโกรธคุณพ่อเลยนะลูก... คุณพ่อรักเสือมากนะ เสือเป็นความภูมิใจของคุณพ่อ รายนั้นชอบคุยโวว่ามีลูกชายที่เก่งขนาดไหน ตัวสูงใหญ่ขนาดไหน... คุณพ่ออาจผิดหวังบ้าง..."
"เสือขอโทษ..."
เด็กย่อมเป็นเด็ก คนตรงหน้าเป็นเพียงเด็กแก่แดดแก่ลมเท่านั้นเอง "แต่คุณพ่อไม่เกลียดเสือเลยนะ ยังรักเสือเท่าเดิม ยังขี้โม้เหมือนเดิม"
เสือนั่งนิ่งรอฟัง คุณแม่จึงตักกับข้าวใส่จาน "กินข้าวก่อนลูก เสือคิดได้แล้วใช่ไหม ? รู้ใช่ไหมว่าตัวเองทำอะไรผิด ?"
เด็กหนุ่มพยักหน้า ในอกตื้นตัน น้ำตาค่อยไหลอาบแก้ม คุณแม่เลยหัวเราะใหญ่
"กินข้าวคลุกน้ำตาเชียว เสือผิดที่ชิงสุกก่อนห่าม... จริงๆ แม่เข้าใจนะว่าเป็นเรื่องปกติของผู้ชาย คุณพ่อเองก็สารภาพว่าตัวเองก็ไม่ต่างจากเสือหรอก เพียงแต่จำนวนไม่เยอะเท่า... น่าตีนักเชียวพวกผู้ชาย" คุณแม่ปั้นสีหน้า ตักกับใส่จานให้ลูกอีก "กินเยอะๆ อืม ถึงไหนแล้วนะ... ออ... เรื่องนี้เสือผิดอีกข้อ ที่ปล่อยให้เรื่องส่วนตัวของตัวเองมายุ่งเกี่ยวกับน้อง.... เราก็รู้ๆ กันอยู่ว่าน้องนิสัยยังไง น้องไม่ไว ไม่เชี่ยวเท่าเสือ ไม่ค่อยเข้าใจเรื่องแบบนี้ ส่วนเรื่องสุดท้าย..."
คุณแม่เบือนสายตาไปยังหน้าประตู เสือมองตาม ใจตกไปอยู่ตาตุ่ม เจ้าตัวน้อยของเขายืนนิ่งที่หน้าหน้าปากประตูครัว แก้มเนียนนุ่มบวมตุ่ย เริ่มปรากฏสีม่วงช้ำ "ให้น้องบอกดีกว่าเนอะ"
กระต่ายหน้าซีด แต่ก็ยอมเดินเข้ามาใกล้ คุณแม่จึงจูงมือลูกชายคนเล็กให้มานั่งใกล้ๆ "กระต่ายบอกพี่สิลูก ว่าหนูโกรธพี่เสืออะไรที่สุด"
ริมฝีปากอิ่มขบแน่น ดวงตาแวววาวด้วยน้ำตา "พี่เสือ... ทำร้าย..."
"เสียงดังๆ หน่อย บอกพี่เค้าเหมือนที่บอกพ่อเมื่อวานลูก" คุณแม่กระตุ้น กระต่ายสบสายตาพี่ชายเขม็ง
"พี่เสือ... ทำร้ายผู้หญิง ไม่... ให้เกียรติ"
"นั่นล่ะ กระต่ายของแม่ เก่งมากลูก" คุณแม่ชม "เสือ กินอิ่มแล้วรึยัง ?"
เด็กหนุ่มอ้าปากค้าง ไม่นึกไม่ฝันว่าเหตุที่น้องโกรธที่สุดจะเป็นเรื่องนี้ เขาพยักหน้าช้าๆ อย่างเลื่อนลอย คุณแม่จึงลุกขึ้นเก็บจานอย่างขมีขมัน
"เอาล่ะ กินแล้วก็ดีแล้ว กระต่ายพาพี่ไปดูห้องใหม่ของหนูซิ แล้วคุยกันให้เรียบร้อยนะลูก ไม่ว่ายังไง เราก็เป็นพี่น้องกัน ไม่มีอะไรสำคัญเท่าครอบครัวเราหรอกนะลูก" คุณจุ๋มวางจานทั้งหมดลงในอ่างล้างจาน ยกมือห้ามกระต่ายไม่ให้ลงมือล้าง
"แม่ยังสอนไม่เสร็จ แล้วก็อย่าลืมว่า ต่อไปในอนาคต ถ้าพ่อแม่ไม่อยู่แล้ว เรายังต้องเจอปัญหากันอีกมาก ต้องทะเลาะกันอีก เรามีกันแค่สองพี่น้อง ต้องรักกัน มีอะไรก็ค่อยๆ คุยกันไป เข้าใจไหม ?" คุณแม่ย้ำเมื่อเด็กสองคนนิ่งเงียบ ไม่รู้เพราะเชื่อฟังหรืออะไรกันแน่
"เลือดย่อมข้นกว่าน้ำ มีอะไร โกรธอะไรมากมายจนกระทั่งยกโทษให้กันไม่ได้ด้วยเหรอ ? ลูกสองคนเกิดมาพร้อมกัน สายเลือดเดียวกัน รักกันให้มากๆ นะลูก" นี่คือความตั้งใจของคุณแม่ ถึงแม้คุณแม่จะไม่อยากบังคับความรู้สึกกระต่ายน้อยให้ยกโทษให้พี่ชาย แต่อย่างน้อยก็อยากให้ปรับความเข้าใจกัน
...และนี่อาจเป็นความผิดพลาดของเธอเอง ที่ปล่อยให้เด็กสองคนจัดการกันเองมาตั้งแต่เริ่ม
ถึงจะบอกเช่นนั้น แต่ห้องใหม่ของกระต่ายก็ไม่ได้ตกแต่งอะไรนัก มีเพียงตู้เสื้อผ้าและเตียงเดี่ยวมาเพิ่ม กระต่ายน้อยนั่งลงบนฟูกที่ยังไม่ได้ปูผ้า ได้แต่มองเด็กหนุ่มตรงหน้าเงียบๆ
ไม่ว่าอย่างไร... นั่นก็คือพี่ชาย
พี่ชายของกระต่าย....
ขอบเขตระหว่างพี่น้องอยู่ตรงไหน... ที่ผ่านมาแม้จะพร่ามัว แต่ตอนนี้กระต่ายชัดแจ้งแล้ว
พี่เสือไม่ได้เป็นของกระต่ายเพียงคนเดียว... สักวัน พี่เสือต้องไป และเหลือกระต่ายเพียงคนเดียว
กระต่ายรู้ดีว่าพี่เสือไม่ได้โกหก พี่เสือพยายามแล้ว... พยายามถึงที่สุดแล้ว กระต่ายไม่ใช่ภาระของพี่เสือ เพียงแต่เป็น 'คนละคน' กับพี่เสือ ขอบเขตมันอยู่ตรงนั้นเอง ถึงจะเป็นพี่น้อง แต่ก็ไม่ใช่คนคนเดียวกัน ถึงจะรักกันมาก แต่ไม่มีทางที่จะอยู่ด้วยกันได้ตลอดชีวิต เมื่อขอบเขตนั้นมีคนล้ำเส้นมากไป... พี่เสือพยายามมากเกินไป พยายามจะเก็บกระต่ายไว้ จนล้ำเส้น... จนกระต่ายเฝ้าฝัน ถูกทะนุถนอมจนไม่รับรู้ถึงเส้นแบ่ง ทุกสิ่งทุกอย่างที่พี่เสือพยายามทำมา จึงพังทลาย
พี่เสือมีอะไรกับผู้หญิง... ไม่ใช่เรื่องแปลกสักน้อย พี่เสือหล่อเหลา มีสเน่ห์ ตัวสูงใหญ่ สมแล้วที่ใครๆ จะชอบ กระต่ายเป็นน้อง... เป็นเพียงแค่น้อง... ถึงพี่เสือจะรักกระต่ายมาก... แต่ก็ 'เป็นน้อง' และเป็น 'คนละคน' กัน
เด็กน้อยเรียนรู้ทุกอย่างด้วยน้ำตา แม้จะเข้าใจ แต่หัวใจก็สลายไปเสียแล้ว... ยากเกินกว่าที่จะกลับไปเป็นคนที่ไม่รู้จักเส้นแบ่งนั้นอีก
กระต่ายต้องจากมา...
"กระต่ายน้อย" ภายในความเงียบนั้น พี่ชายตัวสูงใหญ่ตรงหน้าเรียกเสียงเบา กระต่ายน้อยเงยหน้าขึ้นมองพี่ชาย พยายามยกยิ้ม คุณแม่บอกว่า... ถ้าหากกระต่ายไม่โกรธพี่เสือแล้ว กระต่ายควรจะบอกพี่เสือดีๆ เพราะพี่เสือรักกระต่ายมาก
พี่ชายก้าวตรงมาอย่างลังเล เมื่อไม่เห็นท่าทางผลักไสจึงนั่งลงข้างๆ มือใหญ่พยายามโอบกอดน้องเล็ก
เด็กน้อยซบอกแข็งแรงเงียบงัน ปรับลมหายใจให้นิ่งสงบ แม้ใจจะเต้นรัวเป็นกลอง หรือใบหน้าจะร้อนฉ่า แต่กระต่ายก็ไม่อาจมุดวงแขนคนตัวโตเพื่อซุกซ่อนใบหน้านั้นได้อีกแล้ว เมื่อพี่เสือข้ามเส้นมา ก็ต้องเป็นกระต่ายที่ถอยกลับ
"พี่ขอโทษ... พี่ขอโทษ..." เสียงทุ้มคลอข้างใบหู ทั้งโอบกอดกระชับแน่น ริมฝีปากร้อนแตะข้างแก้มเนียน หากแต่คนในอ้อมแขนกลับนิ่งเฉย ไม่ออดอ้อน คลอเคลียเช่นเคย "กระต่าย... พี่ขอโทษนะครับ..."
น้องเล็กส่ายศีรษะ ยันกายขึ้นสบตากับพี่ชายตรงไปตรงมา "หนูไม่โกรธแล้วล่ะ"
อ้อมแขนรัดแน่นเข้า รอยยิ้มกว้างวาดบนใบหน้าคมคร้าม เด็กหนุ่มจุมพิตพรมใบหน้าน้อย "ดีเหลือเกิน... ขอบคุณครับ... พี่จะไม่ทำแบบนั้นอีกแล้ว... กระต่ายหายโกรธพี่แล้ว..."
"หนูเข้าใจแล้ว" กระต่ายพูดจากใจจริง ไม่โกรธ ไม่เกลียดสักน้อย เขาได้เก็บชำระซากหัวใจจนสะอาดสะอ้าน บัดนี้ แต่นี้ต่อไป กระต่ายจะไม่ข้ามเส้นอีก
"ทุกอย่างเป็นความผิดของพี่ ต่ายน้อยตีพี่นะ ต่อยพี่ก็ได้ แต่อย่าโกรธพี่ก็พอ..." เสียงทุ้มชวนใจหวิว กระต่ายแค่ยิ้มน้อยๆ
"ไม่หรอก เป็นความผิดหนูด้วย... หนูเองที่ข้ามเส้นไป... พี่เสือคิดดูสิ พี่เสือรู้ทุกอย่างของหนูใช่ไหม แต่หนูไม่รู้อะไรเลย เหมือนกับว่าพี่เสือกลายเป็นอีกคนนึงลับหลังหนู" เด็กน้อยปลดแขนพี่ชายออกเชื่องช้า
"จริงๆ แล้วไม่ใช่ความผิดพี่เสือนะ ทุกคนย่อมมีความลับ แต่หนูเองที่ข้ามเส้นตรงนั้นไป... ลืมไปว่าเป็นคนละคนกัน เราเป็นฝาแฝดกัน แต่ก็เป็นแค่พี่น้องกัน บางเรื่อง ก็ไม่มีสิทธิก้าวก่าย... หนูห้ามไม่ให้พี่เสือไม่มีแฟนไม่ได้... นี่คือเรื่องของพี่เสือคนเดียว ไม่ใช่เรื่องของ 'เรา'"
แขนแข็งแรงทั้งสองข้างตกลงข้างตัว พี่เสือจ้องมองน้องน้อยที่ยิ้มทั้งปากและนัยน์ตา ไม่ได้มีความโกรธเคืองแม้นเพียงเสี้ยว ดวงตาสะอาดใส แวววาว หากแต่ไม่ได้มองกลับมาด้วยประกายงดงามนั้นอีกแล้ว
...อภิสิทธิ์ที่เขาเคยมี เคยเป็นเจ้าของ ครอบครองแต่เพียงผู้เดียวได้หายไป
ความรักงดงามที่เขาเพียรก่อมาตลอดชีวิตคล้ายกับแหลกสลายในพริบตา... หัวใจดวงน้อยดั่งแก้วใสนั้นไม่ได้สะท้อนเขาที่เป็นดั่งทุกสิ่งทุกอย่างอีกต่อไป
"หนูต้องขอโทษ แล้วก็ขอบคุณพี่เสือด้วยที่ดูแลหนูมาตลอด... แต่ตอนนี้หนูจะพยายามให้มากขึ้น จะทำอะไรเองให้มากขึ้นแล้ว"
เสียงใสยังดำเนินต่อไป เด็กน้อยแก้มกลม เขาตกหลุมรักตั้งแต่แรกพบ ผิวกายขาวเนียนสะอาดที่สัมผัสทุกคืนก่อนนอน ร่างเล็ก หัวทุยๆ ที่ซุกกับอกเขา กลิ่นหอมหวานของเด็กยวนใจ เสียงใสที่อยู่ข้างกายไม่ห่าง ทั้งหมด... คือของเขาคนเดียว...
แม้ตอนนี้... เสียงใสนั้นจะยังไม่หยุด แต่เขากลับมึนงง คนเบื้องหน้าค่อยๆ ดูห่างไกลออกทุกขณะ ทุกคำพูดแม้จะมาจากคนที่รักยิ่ง เสียงหวานนั้นกลับกรีดชำแรก ทำร้ายเขาซ้ำๆ
หัวใจเสือเองก็มีแผลเหวอะหวะ เหลือบตาขึ้นมองน้องน้อย ไม่อาจยินยอมมองคนรักลอยห่างไกลได้ ร่างแกร่งเกร็งเขม็ง ดวงตาวาววาบคมกล้า เขาตวาดเสียงก้อง
"ไม่!"
กระต่ายสะดุ้งสุดตัว เผลอถอยหลังไปสองก้าว จนติดตู้เสื้อผ้า ดวงตาพี่ชายดุดันยิ่งกว่าเสือ ไฟโทสะแรงกล้า กล้ามเนื้อเกร็งแน่นปูดโปน ราวกับจะฆ่ากระต่ายให้ตาย เด็กน้อยเผลอกลั้นหายใจ เมื่อพี่ชายย่างสามขุมเข้ามาใกล้
หัวใจดวงน้อยแทบระเบิด
พอๆ กับหัวใจอีกดวงที่ไม่อาจกักเก็บความลับได้อีกต่อไป
หากมันจะยับเยิน ก็ขอให้ยับเยินในคราเดียว!
"ต่ายน้อยฟังพี่! ต่ายน้อยรู้ไหมว่าทำไมพี่ถึงนอนกับผู้หญิงพวกนั้น ?" เสียงยังกระโชกโฮกฮาก กระต่ายตัวสั่น ส่ายหน้าช้าๆ
เด็กหนุ่มกัดฟันกรอด คิ้วเข้ม ดวงตาดุวาว "พี่รักต่ายน้อย ได้ยินไหม! พี่รักต่ายน้อย!"
"หนูก็รักพี่เสือ... หนูไม่ได้ย้ายโรงเรี...." เสียงแผ่วเบานั้นไม่ได้ส่งไปถึงพี่ชายสักน้อย มือหนากระชากไหล่บาง บีบเค้นไปถึงกระดูก น้องร้องลั่น
"ไม่ใช่! ไม่ใช่แบบพี่น้อง... ไม่ใช่แบบนั้น..." ยิ่งห้วน ยิ่งกระชาก ยิ่งรุนแรง กระต่ายถูกเขย่าจนตัวโยน น้ำตาไหลอาบสองแก้มอิ่ม
"อย่า! พี่เสือ หนูเจ็บ!"
"ไม่ใช่! พี่รู้ ว่าต่ายน้อยไม่พร้อมที่จะสนองพี่ เพราะพี่รักต่ายน้อยแบบ....แบบ... ที่อยากมีอะไรด้วย!" กำปั้นนั้นทุบลงข้างร่างบาง เจ้าตัวน้อยตัวแข็งทื่อ
"พี่อยากข่มขืน อยากให้ต่ายน้อยเป็นเมีย อยากมีเซ็กส์ อยากกอด อยากจูบ เข้าใจไหม!"
ริมฝีปากอิ่มของคนฟังเบิกกว้าง มีเพียงเสียงพึมพำตอบ "อะ...อะ..."
"ใช่!" เสือสูดลมหายใจลึก "พี่อยากทำกับต่ายน้อยแบบที่ทำกับผู้หญิงพวกนั้น... แต่เพราะรู้... รู้ว่าต่ายน้อยไม่พร้อม ไม่ชอบเรื่องแบบนี้ ถึงต้องไปลงกับพวกมัน!"
"ทำ... ทำ...." กระต่ายยังคงตะกุกตะกัก สมองน้อยๆ แล่นเร็วจี๋ ไม่อาจตามคำพี่ชายทัน จู่ๆ พี่ชายที่รักก็กลับกลายเป็นคนแปลกหน้า พูดต่างภาษาที่เขาไม่อาจเข้าใจได้
เสือลุแก่โทสะ ไม่รู้ว่าโกรธตัวเอง หรือโกรธที่ความลับแตกกันแน่ หากแต่ถ้าไม่พูดไป... คงจะทรมานกว่านี้แน่ เด็กหนุ่มคว้าคนตัวเล็กเข้ามาในอ้อมกอด ประกบริมฝีปากอย่างบ้าคลั่ง ขบปากอิ่มดูดดื่ม สอดลิ้นกวาดวาดภายในปากน้อย มือหนึ่งคล้องเอวบาง มือหนึ่งล้วงเข้าไปในกางเกงในตัวน้อย ลูบไล้บั้นท้ายกลม บีบแยก ก่อนจะสอดนิ้วเข้าไปในร่องแห้งผาก เด็กน้อยในอ้อมกอดสะดุ้งสุดตัว พยายามดิ้นรนหนี หากเขาไม่หยุด นิ้วชี้ค่อยกดลงบนช่องทางนุ่ม กระต่ายน้อยดิ้นสุดตัว ทั้งเจ็บปวดทั้งกายและใจ ไม่เข้าใจแม้แต่น้อย
ร่างยักษ์ละริมฝีปาก หากแต่กดร่างนุ่มให้แนบกาย "พี่อยากเอาอันใหญ่ๆ ของพี่เข้าไปตรงนี้" นิ้วกดตรงปากทางหนักขึ้น "ให้ต่ายน้อยเป็นเมียพี่คนเดียว แล้วพี่จะรัก จะดูแลไปตลอดชีวิต"
"เจ็บ! เอาออกไปนะ!" กระต่ายร้องไห้โฮ จิกเล็บบนบ่ากว้าง ฟันคมขบบนไหล่หนา สัญชาติญาณดิ้นรนให้ต่อสู้ สมองไม่อาจสั่งการใดๆ ได้อีกต่อไปแล้ว
เสือข่มความรุ่มร้อนในร่างกาย ค่อยๆ คลายอ้อมแขนออก "เข้าใจแล้วใช่ไหม ?"
กระต่ายอ้าปากค้าง แล้วหุบ สองขาน้อยพลันไร้เรี่ยวแรง เจ้าตัวเล็กล้มกองลงไปกับพื้น ภาพเบื้องหน้าพร่ามัว หยาดน้ำตาอุ่นจัดอาบเต็มสองแก้มใส เขาได้รับรู้ถึงอ้อมแขนแข็งแรงที่คุ้นเคยโอบกอดไว้ ได้ยินเสียงทุ้มคุ้นหูกระซิบไม่ห่าง
"พี่รักต่ายน้อย... ขอโทษที่พี่รักต่ายน้อยแบบนี้... ขอโทษ... ต่ายน้อย... ได้โปรดอย่าเกลียดพี่เลย พี่รักต่ายน้อย...."
กระต่ายลำคอแห้งผาก กระพริบตาไล่น้ำตาออก ใบหน้าคมคร้ามยังลอยอยู่เบื้องหน้า ดวงตาคู่นั้นทั้งรักและห่วงใยเช่นเคย... แต่กระต่ายค้นพบความหวาดกลัวในดวงตาคู่นั้น
ไม่เอา....
ไม่เข้าใจหรอก... ว่าพี่เสือรักกระต่ายยังไงกันแน่ หรือกระต่ายรู้สึกกับพี่เสืออย่างไร... หรือกระทั่งควรจะทำอย่างไรต่อไป
แต่กระต่ายไม่ต้องการให้นัยน์ตาคู่ดุราวกับเสือที่เคยองอาจ หยิ่งผยองนั้นมีความกลัวอยู่เลย มือน้อยไร้เรี่ยวแรงยกขึ้นลูบไล้ใบหน้าคม เสียงที่ออกจากริมฝีปากสั่นสะท้าน "แล้ว... พี่เสือ.... จะทำแบบนั้น.... กับหนู ?"
พี่ชายยกมือบางมาจุมพิต "พี่อยากทำ... แต่พี่จะไม่บังคับต่ายน้อย ไม่มีวัน"
"แต่เราเป็นพี่น้องกันนะ" ไม่รู้เพราะเหตุใด เมื่อย้ำถึงเรื่องนี้ น้ำตาก็ทะลักออกมาอีก กระต่ายไม่อาจกลั้นไหว เจ้าตัวน้อยร้องไห้จนตัวโยน พี่ชายยิ้มอย่างขมขื่น
"พี่รู้.... พี่รู้... พี่รู้ว่ามันผิด... แต่สำหรับพี่ ขอแค่ต่ายน้อยรักพี่ ยอมให้พี่ดูแลไปตลอด พี่ก็จะหันหลังให้ทั้งโลก จะไม่สนใจใครทั้งนั้น"
"ทำไม... ทำไมถึงเป็นหนูล่ะ..."
"พี่ก็ไม่รู้" เด็กหนุ่มเปิดคอเสื้อน้องออกกว้าง ดวงตามีวี่แววเจ็บปวดเมื่อเห็นรอยช้ำบริเวณไหล่บาง เขาจุมพิตบางบนผิวเนียน "เจ็บไหมคนดี พี่ขอโทษ..."
"ทำไมพี่เสือถึงรักหนูได้ล่ะ พี่เสือไม่ควรรักหนูสิ" กระต่ายกัดฟันแน่น เนื้อตัวสั่นเทา
"พี่รักไปแล้ว พี่หวังเหลือเกินว่าเราจะไม่ใช่พี่น้องกัน หวังว่าพี่คงจะรักคนอื่นได้ จะได้ไม่ทำร้ายต่ายน้อย... แต่พี่ทำไม่ได้..." เสียงทุ้มสั่นเครือ กระต่ายไม่เคยเห็นพี่ชายเป็นเช่นนี้มาก่อนเลย "พี่รักต่ายน้อยคนเดียว รักที่สุด"
-
กระต่ายลำคอตีบตันไปหมด มือน้อยกุมมือหยาบแน่น ไม่อาจมีคำพูดใดได้ นอกจากคำถามที่ตนเองไร้ทางตอบ "แล้ว... หนูควรจะทำยังไง..."
"พี่ไม่หวัง... ให้กระต่ายรักพี่ตอบ... พี่ขอให้แค่กระต่ายทำตัวเหมือนที่ผ่านๆ มาก็พอ ให้พี่ได้ดูแล ได้ปกป้องก็พอแล้ว"
"แต่พี่เสือ..." เสียงหวานลังเล "อยากทำแบบนั้น...."
"พี่อยากทำ... ก็ต่อเมื่อต่ายน้อยอยากทำ... ตอนนี้ พี่ขออย่างเดียว"
เจ้าตัวน้อยขยับตัวอย่างระแวง พี่ชายเกี่ยวกระหวัดมือนุ่มให้แนบชิด
"ขอแค่จากนี้ไป... ต่ายน้อยจะให้พี่จีบต่ายน้อยเป็นแฟน" เขาเน้นย้ำทุกคำ ทุกสถานะ "ไม่ใช่แค่พี่ชายน้องชายอย่างที่ผ่านมา... ถ้าหากเราใจตรงกัน... เราเป็นแฟนกันนะ"
กระต่ายเบิกตากว้าง ไม่อาจตอบคำ "อะ..."
"นะครับนะ ให้พี่จีบต่ายน้อยนะ"
"แต่... เราเป็นพี่น้อง..."
"พี่ไม่สน ไม่แคร์อะไรทั้งนั้น ขอแค่ต่ายน้อยรักพี่ พี่ก็จะทำให้ต่ายน้อยทุกอย่าง พี่จะเลี้ยงต่ายน้อย ปกป้องต่ายน้อยจากทุกคนเอง... หรือต่อให้ต่ายน้อยไม่รักพี่ พี่ก็จะดูแล จะปกป้องเป็นพี่ชายอย่างที่ต่ายน้อยต้องการ" คำพูดแสนอ่อนโยน ช่างต่างจากเมื่อครู่ราวฟ้ากับเหว เสียงทุ้มนุ่มหวาน ดวงตาวาววับนั่นทำให้หัวใจกระต่ายน้อยเต้นโครมคราม น้องเล็กหลุบตาลง
"นะครับนะ..." เสียงนั้นยังออดอ้อน กระต่ายเคยรักมาก เคยเกลียดชัง เคยกระทั่งขยะแขยง หรือกระทั่งหวาดกลัว... แต่บัดนี้ความรู้สึกเหล่านั้นหายไปหมด มีเพียงความเขินอาย... อายจนไม่กล้ามองหน้าแล้ว
เขามองเห็นเส้นเขตของพี่น้องค่อยๆ เลือนลางลง
เศษซากหัวใจที่พังทลาย มีผลึกแก้วใสแทงยอดอ่อนจากพื้นดิน ราวกับจะชดเชยหัวใจดวงเดิม
หัวใจดวงนี้... แบบนี้... กระต่ายไม่เคยคุ้น...
มันส่งกลิ่นหอมหวาน แต่รสสัมผัสกลับขมปร่า
กระต่ายไม่ได้โง่ขนาดที่ไม่รู้ว่า ปลายทางมีเพียงความเจ็บปวดรออยู่เพียงใด แต่ในขณะเดียวกัน เขาก็ยังไม่อาจชัดแจ้งในความรู้สึกตัวเองได้...
...ให้อภัย...และถอยกลับไปเป็น 'น้อง' อยู่หลังเขตแดนคัดเคร่ง
หรือ...
...ให้อภัย...และก้าวต่อไป
ความจริงอยู่ที่ใด ? สิ่งใดที่กระต่ายควรยึดมั่น ?
เพียงลืมตาขึ้น ดวงตาคู่ดุดันก็อ่อนแสงลง กระต่ายไม่อยากเลย... ไม่อยากให้คนคนนี้ต้องจากไป เขาอาจเก็บตัวปลอดภัยหลังเขตแดนนั้นได้ แต่ไม่ว่าอย่างไร เมื่อมองหันข้างกาย ต้องมี 'พี่เสือ'
นี่เป็นสิ่งเดียวที่ชัดเจนที่สุด
เด็กน้อยส่ายศีรษะ "หนูไม่รู้..."
หัวใจกระตุกวูบ นี่อีกเช่นกันที่กระต่ายไม่รู้ ดวงตาคู่คมของพี่ชายไหววูบ ร่างสูงกัดฟันกรอด หากอ้อมแขนยังยื่นออกไปประคองเจ้าตัวน้อยเข้าสู่อ้อมกอด "ไม่เป็นไร... ไม่เป็นไรครับ... พี่เสือจะรอ จะรักต่ายน้อยแบบนี้ต่อไปเรื่อยๆ"
"หนูกลัว..."
"ไม่มีอะไรต้องกลัวทั้งนั้น นับจากนี้ต่อไป ไม่ว่ากระต่ายจะเลือกทางไหน พี่เสือก็จะอยู่ข้างๆ รักกระต่ายเหมือนเดิม" แม้เสียงทุ่มสั่นพร่า แต่อ้อมแขนกระชับแน่น หนักแน่น มั่นคง เสือรู้สึกได้ถึงหัวใจรวดร้าว
"ไม่ว่าต่ายน้อยจะต้องการพี่หรือไม่... แต่พี่ก็จะไม่จากไปไหน..."
ใบหน้าเล็ก ซบลงบนไหล่กว้าง ความอบอุ่น คุ้นเคยห้อมล้อมร่างกาย กลิ่นกายของพี่ชายมีกลิ่นเหงื่อ... และบางอย่างที่ชวนปลอดภัย
แม้จะไม่รู้หนทางข้างหน้า
แม้จะขลาดกลัว
แม้จะไม่เข้าใจอะไรทั้งนั้น
แต่กระต่ายมั่นใจ... คำสัญญาของพี่ชายจะคงอยู่ชั่วนิรันด์
มือใหญ่ลูบหลังเล็กปลอบประโลม...
..........
// วิ่งหลบรองเท้าคนอ่านนนนน ไม่อัพนานไม่พอ (เค้าแก้หลายรอบนะตัว) ยังมาแนวนี้อี๊กกกกกกกก! :ling3: :ling3: หลายคนคงไม่สะใจกับที่พี่เสือทำเอาไว้ หลายคนอยากจับตัวคนเขียนมาทรมาน แต่อย่าเล้ยยยย พรีสสสสสสสสสสสสสสสส์ ที่ต้องหาทางลงแบบนี้ เพราะเดี๋ยวมันจะมีมาม่าชามโตอีก แล้วจะหลุดความเป็นรอมคอม
ตอนนี้แก้บ่อย เขียนยาก ยังรู้สึกเลยว่าลงไม่สวยเท่าไหร่ เพราะตั้งใจจะให้เห็นหลายๆ มุุม มุมของแม่ที่ไม่รู้ตื้นลึกหนาบาง มุมของพี่เสือที่เจ็บปวด มุมของกระต่ายที่เริ่มมีการพัฒนา พอเอาทุกอย่างจับมายัดหนึ่งตอนแล้วมันก็เลยออกมาห้วน ส่วนเนื้อหาตอนนี้ "เป็นไปด้วยความตั้งใจ" ค่ะ ตั้งใจจะให้ลงแบบนี้จริงๆ ถ้าพิจารณาเหตุการณ์ก่อนหน้าแล้ว กระต่ายไม่ได้ "รู้สึก" เหมือนเสือตั้งแต่ต้น อาจจะแค่ "สัมผัส" แต่ไม่ "รู้" เลยเหมือนเสือ ดังนั้นความรู้สึกเลยแค่ เหมือนทรยศ เสียใจ แต่ไม่ถึงขั้นเหมือนเมียจับได้ว่าผัวมีชู้... จนแค้นอะไรประมาณนั้น ประกอบกับนิสัย + คุณแม่ช่วยกล่อมแล้ว เลยไม่ได้ลงทัณฑ์พี่เสือยาวนาน
ส่วนตัวพี่เสือเอง ก็เรียนรู้แล้ว ในตอนนี้พี่เสือเองก็พร้อมจะเสียต่ายน้อยไปทุกเมื่อ เสี่ยงแต่ก็ก้าวต่อไปได้ จากพี่น้อง ไปสู่ความสัมพันธ์คลุมเครือกว่าเดิม กึ่งๆ จะใช่หรือไม่ใช่ (แต่คนอ่านรู้ตั้งนานละ)
บทนี้จะเห็นว่ากระต่ายยังสับสนและกลัวอยู่มาก แต่พี่เสือเทหมดหน้าตักแล้ว ไม่กั๊ก ไม่ยั้งไว้เหมือนที่ผ่านมา ดังนั้นอย่าเพิ่งโกรธพี่เสือเลยนะคะ พี่เสือก็พร้อมจะเสี่ยงอยู่เหมือนกัน :call:
-
เข้ามาจองก่อนเลยจ้า
:katai5: ไปอ่านก่อนนะ
อ่านจบแล้วปวดตับจังเลย :ling2: รีบมาต่อนะค่ะรออยู่
-
:hao5: :hao5:
สงสารทั่งสอนคนเลยยย
-
สงสารอะ :mew4: :mew4:
-
ฮึกๆๆ ลงตอนต่อไปเลยไม่ได้เหรอคะ หนูค้างอ่าาาาาาาาาา
หนูสอบวันที่ 25 พอดี ช่วยลงเปนกำลังใจให้หนูหน่อยยยยยยยยยยยยยย
นะคะๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ :katai1: :sad4:
-
โอยยยยยยยยยยย แทบจะต้องกลั้นหายใจอ่าน หลังมาม่าต้มยำน้ำข้นตอนที่แล้ว :sad2:
งาบน้องไปแล้วแทบจะทั้งตัว เพิ่งจะมาขอจีบเป็นแฟนเรอะ :o เจ้าเสือเอ๊ยยยยยย
แต่เรื่องนี้คงดังเป็น talk of the town แล้วต่ายน้อยจะไหวเร้ออออ กลับไปโรงเรียนคงมีมาม่าต้มยำน้ำข้นใส่ไข่รออยู่ สงสารต่ายน้อยอ่ะ :o7:
รออ่านต่อฮะ :katai5:
-
สารภาพว่ารอมาม่ามานานมาก แต่พอมาม่ามาจริงๆ ขอบอกว่า อิ่มแล้ว พอแล้ว ไม่ไหวแล้ว เศร้ามาก ถ้ามีมาม่ามาอีก ดิฉันคงขาดใจตาย :sad4: :a5:
-
:really2: :really2: :really2: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:
:katai1: :katai1: :katai1: :katai1: :katai1: :katai1:
-
โอ้ยยยยยย บีบหัวใจกว่าตอนที่แล้ว
คือกลัวมาก กลัวเสือข่มขืนน้อง
กลัวที่สุดคือกลัวพ่อแม่จะรู้
ถ้าพ่อแม่รู้นะ...เสือเอ้ยยยยยยยย TT
มีความรู้สึกว่าคุณจุ๋มเลี้ยงลูกดี สอนลูกดี
เลยไม่อยากให้ต้องมาเสียใจกับเรื่องที่ลูกรัก/ได้กันเอง
นี่เริ่มเครียด มันจะยังไงต่อไป
ดีใจจังเลยค่ะที่มาอัพ ร๊อรออออออ >.<
-
จริงคะยังไม่รู้สึกสะใจกับสิ่งที่พี่เสือได้รับเลย พี่เสือน่าจะโดนต่ายน้อยเกลียดมากกว่านี้อีกพี่เสือมัน่า :beat: :z6: :beat: :z6: :beat: :z6:.ให้หนักๆแต่ยังดีที่บอกว่ามีมาม่าชามโตรออยุ่หวังใจอย่างยิ่งว่าจะเป็นมาม่าชามโตๆของพี่เสือให้กินให้อิ่มไปเลย
-
:a5: นึกว่าฝันไปซะแล้วเมื่อเห็นตัวเลขมีการขยับ :heavenโอ้ฉันได้อ่านแล้วพี่เสือกับต่ายน้อยมาแล้วจริงๆ แอบกลัวตอนนี้มากๆส่ามาม่าชามโตจะโผล่มาแล้วต้องจิตตกไปกับตอนนี้
แต่ได้อ่านตอนนี้แล้วก็ โอเค เรื่องราวมันเป็นไปในทิศทางนี้แล้ว พี่เสือเริ่มรุกคืบจีบต่ายน้อยอย่างเต็มสูบแล้วน่ะแล้วน้องก็รู้ตัวแล้วด้วย แต่อย่างอื่นใดหลังจากนี้อย่าหายไปนานอีกน่ะคะเขาคิดถึงจริงๆ
-
ถ้าไม่มีเรื่องที่ผ่านมา ความรู้สึกของเสือกับต่ายก็จะยังไม่ถูกกระตุ้นให้ชัดเจน
สู้ๆนะเสือ ต้องไม่ยอมเสียน้องให้ใคร ก็ดูแลและรักมากขนาดนี้
ไม่มีใครจะรักต่ายเท่าเสือแล้ว ยกเว้นพ่อแม่นะ เพราะต่าย born to be เคะ สอบตรงเข้ามาเลย หุ หุ
-
มันจะมาม่าหนักตรงพ่อกับแม่นี่แหละน๊า
-
เราว่าเขียนดีนะคะ รับรู้ได้ถึงความทรมานใจของทั้งสองคน
ตอนนี้สงสารพี่เสือนะ รักมาก แต่มองไม่เห็นแสงที่ปลายอุโมงค์
พี่เสือแค่โตนำหน้าต่ายน้อยไปไกล จนต่ายน้อยไล่ไม่ทันเท่านั้นเอง
ดีแล้วที่พี่เสือวิ่งกลับมาจูงมือน้องไปด้วยกัน ค่อยๆเดินไปข้างๆกัน :mew2:
-
ลุ้นง่าาาาา กระต่ายน้อยบอบบาง อีพี่เสือร้ายยยย สู้ๆนะนักเขียนที่รัก จะเป็นกำลังใจให้ ไปกินมาม่ารอก๊อง :z2:
-
ก็ยังเป็นเด็กกันอยู่ ค่อยๆเรียนรู้ไปด้วยกันนะพี่เสือน้องต่าย :กอด1:
สงสารพี่เสืออ่ะ เหมือนโลกจะถล่มลงตรงหน้าเลยสิ จำเป็นบทเรียนนะคะ ยังไงต่ายน้อยก็ยังเป็นนางฟ้าตัวน้อยอยู่ดีเนอะ :man1:
-
สมกับที่รอคอย
การที่จะเขียนให้เข้าใจอารมณ์ของทุกคนมันยาก
แต่คนเขียนก็ทำได้ ^^
มาม่าชามโตสุด อยู่ที่พ่อแม่ต่างหาก
เป็นกำลังใจให้นะคะ :L2:
-
มาเดือนละตอน.. ลืมแล้วว่าถึงไหน
ต้องกลับไปอ่านตอนเก่าๆใหม่อีกครั้งก่อน
-
คนอ่านว่าพาร์ทนี้สวยงามมากนะคะ เต็มไปด้วยอารมณ์ รู้เลยว่าเขียนยากมาก จัดว่าดราม่าหนัก
ลุ้นกันทุกคำของต่ายน้อยเลยค่ะ เธอคือผู้พิพากษาทุกสิ่งค่ะ
เรื่องราวไปกันใหญ่จนได้ แต่ก็ดีที่พี่เสือได้บทเรียนว่าทำอะไรอย่ามักแต่ได้ ผลของมันอาจไม่สวยงาม
ยิ่งคนที่เรารักต้องเจ็บแบบนี้พี่เสือคงเข็ดจนตาย ตอนน้องต่ายถอดใจจะเป็นพี่น้องแน่ ๆ นี่แบบ
คิดว่าพี่เสือคงหมดแรงกินข้าวกินปลาไม่ลงแน่ ที่ไหนได้ ไม่ยอมแฮะ ดีๆๆๆ เปิดหมดใจกันเลย
น้องต่ายก็ได้เรียนรู้ในมุมมองใหม่ ตอนแรกตกใจกลัวพี่เสือปล้ำน้อง แต่เค้ารักของเค้าทำไม่ลงหรอก
ดีใจที่ออกมาแบบนี้ค่ะ
ขอบคุณค่ะ .....สติลอยากตบนางพวกนั้นที่ตบหน้าน้อง ฮึ่ย
-
อารมณ์วูบไหว มากครับ
อ่อนโยนและดุดัน
สนุกมากๆเหมือนทุกตอนที่ผ่านมา
สมกับที่รอคอยเป็นเวลานานหน่อยครับ 555
ปล.เอาอีกครับ เอาอีก 55 :a2:
ปล2. พี่เสือฮาร์ดคอร์มาก :hao7:
-
:hao5:สู้ๆนะคะ
-
สงสารพี่เสือออก :mew4:
ต่ายน้อยใจดีกับพี่เสือมากๆนะ
ร้ายกะใครก้อได้ที่ไม่ใช่เราแค่นี้ก้อพอแล้วเถอะ
-
:impress3: ก็ดีแล้วละที่เป็นแบบนี้ อิพี่เสือก็จะได้ใช้เวลามุ้งมิ้งกับน้องเยอะขึ้นดีกว่ามาดราม่าใส่กัน แต่อยากให้น้องต่ายเสียตัวให้พี่เสืออย่างเต็มแม็กเลยอ่า เพื่อคุณพ่อคุณแม่จะยอมยกน้องต่ายให้พี่เสือ >< ! :heaven
-
เราโอเคนะที่ออกมาแบบนี้ ไม่ดราม่ามากไป พี่เสือไม่สามารถ โดนต่ายน้่อยทำร้ายมากว่านี้ไ้ด้ เพราะไม่ใ่ช่ะรรมชาติของต่ายน้อย
แต่งยากน่าดูเลยนะคะ
ขอบคุณที่มาต่อใหนะคะ
บวกหนึ่ง
-
สนุกมากกกกกกกกกกกก.
พี่เสือบทเรียนใหญ่พอตัวเลย
ส่วนน้องต่าย คิดเร็วๆ นะลูก ป้าไม่ชอบมาม่า :เฮ้อ:
-
เอาแล้ว ... แล้วจะไปไงต่อละทีนี้.. ความจริงกระต่ายเองก็ดูมีแนวโน้มกับการข้ามเส้นพี่น้องนั้นอยู่นะ แต่เหมือนก็ไม่รู้ตัวเองว่าการที่ข้ามเส้นนั้นมันมีปัจจัยอะไรบ้าง... แอบน่าสับสนแหะ ต้องติดตามต่อไป อิอิ
-
กรี๊ดดดดด พึ่เสืออ
อย่าหน้ามืดจนทำผิดกับน้องนะ
เดี๋ยวจะไปกันใหญ่
ฮือ ๆ ๆ ๆ ๆ
จริง ๆจ่ายก็รักพี่เสือ
แต่กลัวด้วยใช่ไหม
-
กระต่ายน้อยสู้ๆนะลูก :sad4:
ถึงยังไม่เข้าใจอะไร แต่ขอให้เข้มแข็งไว้
อย่างน้อยตอนนี้พี่เสือก็ไม่มีอะไรที่ปิดบังต่ายน้อยอีกแล้ว
ตอนไปก็คงไม่คิดที่จะทำอีก
ชอบคุณแม่ ขอบความรักและความเข้าใจที่คุณแม่มีให้ลูกทั้งสองคน
ทำผิดยอมรับก็ต้องได้รับการยกโทษ
ถึงแม้เรื่องจะใหญ่แค่ไหน แต่ยังไงลูกก็ยังคงเป็นคนในครอบครัว
ดูแลประคบประคองกันไปนะ พี่เสือต่ายน้อย
ไม่นานทุกอย่างจะดีขึ้น :monkeysad:
-
ให้กำลังใจพี่เสือ สู้ๆนะ
-
สงสารอ่ะ :hao5: พี่เสือ น้องต่าย สู้ต่อไปนะเป็นกำลังใจให้
-
ถึงเวลาที่น้องต่ายต้องเลือกแล้วนะ
การเลือกครั้งนี้หมายถึงทั้งอนาคตแล้วก็ความรู้สึกของทั้งสองฝ่าย
อย่าเอาแค่คำว่าพี่น้องมาขวางกั้น ไม่มีใครสามารถบังคับใจตัวเองให้รักใครได้หรอก ใจมันเลือกที่จะรักของมันเอง แล้วตัวตนความคิดของเราล่ะพร้อมที่จะสนองไปกับใจหรือเปล่า
ความรู้สึกของพี่ต่ายกับน้องเสือที่มีให้กัน มันอาจเป็นความรักหรือจะเป็นเพียงแค่ความผูกพันธ์อันเป็นสายใยของพี่น้อง มันก็มีเพียงแค่เส้นบางๆ กั้นเอาไว้
ได้เวลาที่คนไม่ค่อยจะชอบตัดสินใจอย่างน้องต่ายต้องเลือกและตัดสินใจ แม่เอาใจช่วยนะลูก
ฝ่าฝันทุกๆ อุปสรรคให้ได้ เพื่อพิสูจน์ถึงความรักที่แท้จริงที่พี่เสือมีให้น้องต่าย สู้ๆ นะลูก
ปล.คนเขียนใจร้ายย เค้าร้องไห้เลย
ปล2.ยังมีมาม่าชามโตอีกเหรอ แง TT^TT
-
มันต้องอย่างนี้สิพี่เสือ
ทำได้ดีมาก o13
ตอนแรกๆ นี่แอบร้องไห้ตามเลยนะ สงสารพี่เสือ สงสารต่ายน้อยด้วย :hao5:
รอพี่เสือรุกเต็มกำลังจ้า
-
มันหน่วงงงงงงงงงมาก
สงสารต่ายน้อยกับพี่เสือ
เพราะเป็นพี่น้องเป็นแฝด
ถ้าเป็นคนอื่นมันคงง่ายกว่านี้
เอาใจช่วยทั้งสองคน
-
ลุ้นนนนน
รอออออ
เลิฟฟฟ
-
นึกว่าจะมองหน้ากันไม่ติดแล้ว
-
งืมๆ อึมครึมแท้
-
:เฮ้อ:ค่อยยังชั่ว...เอาน่าแล้วมันจะค่อย ๆ ดีขึ้นเอง หวังว่านะ
:mew2:แต่ขอตอนพิเศษ ฟงหวินกับน้ำแกงแสนอร่อยมาเปลี่ยนอารมณ์ให้ชื้นหัวใจ
จะได้ไหมจ๊ะ ขอมากไปป่าวเอ๊ย :katai2-1:
-
แอบน้ำตาซึม
-
:mew1: :mew1: :mew1:
-
ไม่สะใจกับสิ่งที่พวกชะนีมันรุมตบต่ายน้อยเลย
เข้าใจว่าเสือเป็นผู้ชาย แล้วทำไมพวกมันไม่โดนลงโทษ
ที่รุมทำร้ายต่ายน้อยเลยล่ะ หรือว่าเพราะเป็นผู้หญิงงั้นเหรอ :katai1:
ไม่ยุติธรรมอ่ะ แต่ทำไมเสือถึงต้องโดนพักการเรียนคนเดียวอ่ะ งงมว๊ากกกกก
-
:a5: ยังจะมีชามโตๆอีกเหรอแค่นี้มาม่าก็อืดเต็มท้องแล้วนาาาา
แต่ไม่เป็นไรเราก็ชอบกินมาม่าอยู่(เอ๊ะ!!ยังไง)
เรอสมอ...รอเสมอนะคะ
-
น้ำตาแตกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก สงสารต่ายน้อยยย :mew6:
-
:hao5: :hao5: :hao5:
-
หลายอารมณ์ในตอนเดียว
หน่วงในอก :hao5: สะใจพี่เสือ :hao7: แถมลุ้นกับความรู้สึกของน้องต่ายที่เปลี่ยนไป :katai1:
จะเป็นยังไงต่อนะ เอิง เอย...
อย่าหายไปนานนะ เค้าคิดถึงงงง :กอด1: :กอด1:
-
ยังมีอุปสรรคอีกมากที่ต้องเจอ มันคงจะดีที่ทั้งคู่รักและเข้าใจกันเร็วๆเพื่อที่จะได้ช่วยกันฟันฝ่าอุปสรรคในอนาคต
-
มาม่าเหรอ ต้องรสจัด อร่อยดี ชามโตเลยนะ :hao5: :hao5: :hao5:
-
ในเมื่อพี่เสือเทหมดหน้าตักขนาดนี้
คนอ่านก็ขอเชียร์สุดใจขาดดิ้นเลย
พี่เสือ อย่าจับน้องปล้ำก่อนหละ ใจเย็นๆ
-
เชียร์พี่เเสือ
เอาให้รอดนะพี่
แล้วห้ามทำน้องต่ายร้องไห้อีก
ไม่งั้นจะเก็บกลับบ้านเลยด้วย
บวกและเป็ดขอบคุณ (ที่มาต่อ)
:hao5:
-
เอาจริงๆนะ เเล้วผู้หญิงพวกนั้นโดนอะไรบ้างเนี่ย ไม่สะใจเลย
-
ขนาดสารภาพรัก พี่เสือยังเถื่อน โหดซ้าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา
-
ขาที่ก้าวถอยกลับของน้อง
ดูเหมือนพี่เสือค่อยๆ ตะล่อมทำลายกำแพงใสลดลงจนน้องจะค่อยๆก้าวมันไป
ดีนะ ที่ต่ายพอจะเข้าใจพี่เสือบ้าง ก็เลยไม่ดราม่่าปวดตับ ม้าม ไต
แต่ขอเถอะเสือ อย่าสติอตกทำร้ายน้องล่ะ
แค่บีบแขนเลกๆ น้องก็ช้ำทั้งกายและใจแล้ว
-
โอยยยยย ไม่อยากอ่านตอนนี้จิงๆ มันมาม่าอ่ะ
กลั้นใจอ่านสุดๆ กลัวว่าเรื่องมันเลวร้ายลงอีก
แระจิงๆก้อ แย่เอาการอยู่นะ คุณพ่อโกรธแบบทะลุเป้าเรยอ่า
ไม่รู้ว่าต่อไปจะเปนไง ต่ายน้อย ของเราจะเลือกเป็น 'แฟน' หรือ 'น้อง' กันน้า
รอต่อปายยยยยย
-
ฮืออออออ มันอึมครึมอ่ะ..
-
โอย ตอนนี้มันบีบคั้นจริงๆ :ling1:
-
ขอบคุณ :)
-
น้ำตาไหล :monkeysad: ให้กับทุกคน ทั้งพ่อ แม่ พี่เสือและต่ายน้อย
ถ้าแม่รู้ว่าพี่เสือทำไปเพราะอะไร คำว่าแก่แดดคงไม่พอหรอกค่ะ
เรื่องที่เกิดขึ้นคงต้องให้เวลาเยียวยา ทั้งคุณพ่อและพี่เสือเองด้วย
ต่ายน้อยโดนซะแก้มตุ่ย พี่เสือโดนพักการเรียน แล้วผู้หญิงพวกนั้นล่ะ :katai1:
ก็รู้ว่าไม่ควรรังแกผู้หญิง แต่แบบนี้ต่ายน้อยก็เป็นคนไม่มีทางสู้เหมือนกันนี่นา
พูดไปก็เท่านั้น เรื่องมันผ่านไปแล้ว :เฮ้อ: ต่อจากนี้ต่างหากที่หนักใจ
สงสารทั้งคู่ เอาใจช่วยนะ แม้ว่ามันจะเศร้าก็ตาม :m15:
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ :กอด1:
+1กับเป็ดให้พี่เสือและต่ายน้อย
-
เอาคืนชะนีที่มารุมสาสมกับที่มันทำกับน้องหรือยังนะ แค้นนนนนนน
-
เอิ่ม... แด_จุด ล้วง ควัก กระต่ายซะพรุน แล้วจบแบบ... เอิ่มๆๆๆ พูดไม่ถูก
สับสนกับเธอจัง ไม่กั๊กไม่เก๊กมันแล้ววววววววววววววว : อิพี่เสือบอกมา -_-
-
เสี่ยงเป็นเสี่ยงเลยพี่เสือ ถ้าเรื่องจะเป็นดั้งที่ตั้งใจไว้ก็แค่ได้รู้ว่าเราสู้เต็มที่แล้ว
น้องต่ายเริ่มมีพัฒนาการแล้วนะ สู้ๆ
-
สะเทือนใจ เสือนี่คลั่งหนักเลยนะถ้าเป็นเรื่องของน้องต่าย
ต่อไปความรู้สึกสองคนนี้จะเป็นไงต่อ สงสารเด็กน้อยสองคนนี้จัง
-
โห อิเสือ
ถ้าแกจะขนาดนี้ -0-
-
หวานอมขมกลืนจริงๆ สงสัยชาติที่แล้วสาบานว่าขอเกิดมาคู่กันทุกชาติ ชาตินี้เลยกลายเป็นแฝด(แถมยังมารักกันอีก) อิอิ
-
น่าสงสารอ่ะ แงงๆ โอยจะทำไงดี
พาร์ทนี้สงสารพี่เสือมากกว่าน้องต่ายอ่ะ ไม่รู้ทำไม
ขอให้อุปสรรค(เพราะความเป็นพี่น้อง) ผ่านพ้นไปเร็วๆนะ เอาใจช่วย
-
พี่เสือบอกความในใจให้ต่ายน้อยรับรู้อย่างนี้ก็ดีค่ะ
ต่ายน้อยจะได้รู้ว่า ทำไมพี่เสือถึงมีอะไรกับผู้หญิงพวกนั้น
>.<
ขอบคุณมากค่ะ +1 ^^
-
หน่วงจริงๆ :mew5:
-
สงสารต่ายยน้อยจัง
-
ตามอ่านรวดเดียวจนทัน อิอิ ตกหลุมรักน้องต่ายเข้าเต็มเปา(โดนอีพี่เสือโดดขาคู่) ชอบมาก ขอติดตามเรื่องนี้ด้วยคนค่ะ
-
:angry2: :angry2: :angry2: :angry2: :angry2: :angry2: :angry2: :angry2: :angry2: :angry2: :angry2: :angry2: :katai1: :katai1: :katai1: :katai1: :katai1: :katai1: :katai1: :katai1: :katai1: :katai1: :katai1: :katai1: :katai1: :m31: :m31: :m31: :m31: :m31: :m31: :m31: :m31: :m31: :m31: :m31: :m31: :m31: :m31: :m31: :m31: :m31: :fire: :fire: :fire: :fire: :fire: :fire: :fire: :fire: :fire: :fire: :fire: :fire: :fire: :fire: :fire: :fire: :fire: :fire: :fire: :fire: :z6: :z6: :z6: :z6: :z6: :z6: :z6: :z6: :z6: :z6: :z6: :z6: :z6: :z6: :z6: :z6: :z6: :z6: :z6: :z6: :z6: :z6: :z6: :z6: :z6: :z6: o18 o18 o18 o18 o18 o18 o18 o18 o18 o18 o18 o18 o18
-
ร้องไห้
แถมมาอ่านท้ายตอน ยังบอกว่ามีมาม่ารอชามโต
หัวใจน้อยของเราและน้องต่ายใครจะรับผิดชอบ
เศร้า แต่ก็อยากอ่าน
#ชั้นจะเป็นพวกซาดิทไหม TT
-
ไม่รู้ว่าเรื่องนี้จะออกไปในแนวทางไหน
เครียดแทนพี่เสือ เครียดแทนต่ายน้อย
เชื่อว่าก่อนบทสรุปเรื่องราวอาจจะต้องมีเสียน้ำตาแน่ รักต้องห้ามแบบนี้ :z3:
-
น้ำตาหยดพรากๆ
โฮร โกรธพี่เสือนะคะที่จัดการไม่ได้จนน้องเดือดร้อน แต่พี่เสือก็แค่เด็กม.ต้น..ก็เข้าใจว่าต้องผิดพลาดกันได้
ส่วนต่าายน้อยพยายามเข้านะลูก ค่อยๆคิด โอ๊ยน่าสงสาร มาให้ป้ากอดซักที :man1:
-
บอกรักไปแล้วววว อยากรู้ว่าจะเป็นยังไงต่อ
รอติดตามตอนต่อไปนะค้าาาาาาา อิอิ
-
fight! tiger
-
สู้ๆๆๆ
-
อ่านแล้วอินมากกกกก สงสารทุกคนเลย คนเขียนแต่งดีมากๆแบบ เข้าถึงซีนอารมณ์สุดๆ โอยยย ฟินนนน
สงสารเสือมาก ฮือ ลุ้นนว่าต่ายน้อยจะเลือกแบบไหน
-
ชอบแบบนี้
เริ่มต้นใหม่ ด้วยความชัดเจน
ไม่ว่าจะจบแบบไหน เมื่อได้บอกความรู้สึกในใจไปแล้ว ก็พร้อมยอมรับผลที่ตามมา
-
จะเป็นไงต่อไปนะ เข้มแข็งไว้นะทั้งสองคน
:เฮ้อ: เครียดแทน
-
โอ้โห อ่านแล้วคือแบบ..บาดใจ
ไม่ได้เข้ามานานมากกกกกกกกเพราะติดอ่านหนังสือเตรียมสอบ แต่พอแวะเข้ามาก็อ่านยาวจนกลับไปอ่านหนังสือต่อไม่ติดทีเดียวค่าาา ร้าวราน ร้าวรานสุดๆ :impress3:
สงสารทั้งคุณพ่อคุณแม่ พี่เสือ แล้วก็ต่ายน้อยนะคะ(จริงๆคือใจลำเอียง ไม่ได้สงสารพี่เสือจริงซักนี้ดดดดดดเดียว) บอบช้ำกันไปหมด แต่เรื่องนี้ก็เป็นปัญหาที่พี่เสือนั่นละทำมองไม่เห็นตลอด คิดว่าจะปิดตาน้องได้ตลอดไป พอความมาแตกดังโพล๊ะ เอาละสิ เป็นเรื่องเป็นราว เกิดจุดเปลี่ยนที่ทำให้กระทั่งต่ายน้อยต้องกลับมาคิดเลยนะ จุดนี้ต้องขอชมคุณคนเขียนจริงๆ เพราะอ่านแล้วรู้สึกได้ถึงพัฒนาการชัดเจน ทั้งในแง่ความรู้สึกของตัวละคร การเติบโตทางความคิด และการถ่ายทอดของคนเขียน อินมากก ไม่ผิดหวังที่ติดตามแน่นเหนียวมาตั้งแต่ตอนแรก ตอนนี้ก็กลับไปร้าวรานใจอ่านหนังสือเพราะยังไม่มาต่อเสียที :sad11:
ยังเป็นกำลังใจให้นะคะ ปล่อยใจเขียนให้ลื่นๆออกมาสักสามสี่ตอนรวดแค่นี้อ่านอ่านก็ฟินแล้วค่าาา
-
:hao6: อยากให้พี่เสือจับน้องต่ายปล้ำแล้วไปสารภาพกับพ่อแม่ พร้อมขอน้องต่ายมาเป็นเมียเลย o13 โอ้ยยยยยยยยย ฟินนนนนนนนนน
-
เรื่องราวจะเป็นอย่างไร
ติดตาม และรอคอยตอนใหม่อยู่นะ
-
:z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3:
-
- Special Warm Body: X'mas Ver. -
ร่างเล็ก แบบบาง ผิวขาวราวกับศพ ดวงตาสีเทาขุ่นมองตรงไปข้างหน้าอย่างไร้จุดหมาย... ร่างนั้นยังเป็นเพียงเด็กน้อย แต่ทว่าท่าทางการเดินกลับงองุ้ม ราวกับซากศพ...
เด็กน้อยไม่รู้ทิศทาง ไม่รู้ชื่อแซ่ รู้เพียงตนเองเดินไปเดินมาเช่นนี้ซ้ำแล้วซ้ำเล่า แต่ก็จำไม่ได้ว่านานเพียงใดแล้ว เขาเดินผ่านเหล่าซากศพเดินได้ทั้งหลาย บ้างก็ยึดติดกับกิจวัตรเดิมเช่นเขา เดินไปมา ล่องลอย บางพวกก็กำลังกัดกินสมองมนุษย์ที่บุกเข้ามารวบรวมของใช้
เขาไม่ชอบเนื้อมนุษย์ รู้เพียงแต่ว่า ต่อให้ไม่กินอะไร เขาก็ไม่ตาย... ไม่มีทางตาย... เพราะเขาตายไปแล้ว
พื้นสนามบินฝุ่นเกาะเขรอะ ซากศพจำนวนมากเดินผ่านเขาไป บางคนเขาก็จำหน้าได้ แต่ไร้คำทักทาย มีเพียงดวงตาสีเทาที่จ้องกลับมาเท่านั้น
เขาพูดไม่ได้ มีเพียงเสียงคำรามต่ำในลำคอ
เด็กน้อยคิดว่าตัวเองต่างจากคนอื่นๆ ที่บางคนรอกัดกินชิ้นเนื้อจากพวกโบนนี... พวกอสูรกายที่ครั้งหนึ่งเคยเป็นพวกเขามาก่อน ตัวของมันสูงเพียงเอวของมนุษย์ผู้ใหญ่ แต่ดวงตามันโปดโปนเกือบครึ่งศีรษะ ร่างกายผอมผ่าย แห้งเกร็งเหลือเพียงกระดูกเป็นซี่ๆ เนื้อหนังคล้ายยางสีดำส่งกลิ่นเหม็น พวกโบนนีดุร้ายที่สุด... มันอยู่ร่วมกับพวกเขาได้เพราะมันกินเพียงสิ่งมีชีวิต ซึ่งก็คือมนุษย์ที่หลงเข้ามาหรือมารวบรวมยา เสบียง ของใช้นั่นแหละ แต่บางครั้งมันก็กินสัตว์ตัวเล็กๆ ด้วย เช่นเดียวกับพวกเขา แต่เด็กน้อยกลับไม่กินอะไรทั้งสิ้น เพราะไม่หิว ไม่เจ็บปวด ไม่มีความรู้สึกใดๆ เขาจึงปฏิเสธที่จะกินเนื้อนั้น บางครั้งบางคราว ความรู้สึกเบื้องต่ำก็กระตุ้นความกระหายบ้าง.... แต่ก็จางหายไปอย่างรวดเร็ว เขาคิดว่าคนอื่นคงเป็นเช่นกัน แต่บางพวกที่มีความกระหายมากเกิน จึงกัดกินเนื้อมนุษย์ และเมื่อมากเข้า ก็กลายเป็นโบนนี
อีกสิ่งหนึ่งที่ทำให้เขาคิดว่าตัวเองแตกต่างคือ พวกซากศพนั้นอยู่ไม่มีที่อยู่อาศัย เพราะไม่เหนื่อย ไม่หิว จึงไม่ต้องการที่พัก พวกมันเพียงเดินย้อนไปย้อนมา ไร้จุดจบอยู่เช่นนั้น แต่เด็กน้อยมีที่อยู่ เขาจัด 'บ้าน' ของตัวเองจากเศษซากเครื่องบินลำโต มีที่นอนไพรเวท ข้าวของหรูหราถูกนำมาตั้งวาง
วันนี้ก็เช่นเคย เด็กชายลุกจากเตียงที่เขาไม่ได้นอนเลยแล้วเดินไปตามงวงช้าง ผ่านซากศพและโบนนีมากมาย บางพวกเริ่มกระหาย จึงเริ่มรวมกลุ่มกันและออกล่าหาเหยื่อ
ร่างเล็กถูกกระแทก ไม่เจ็บไม่ปวด แต่ก็กระเด็นกระดอน วันนี้กลุ่มล่าเหยื่อใหญ่กว่าทุกวัน พวกมันเคลื่อนตัวขวางทางเดินประจำของเขา เด็กน้อยไม่มีทางผ่านซากศพผู้ใหญ่ได้ จึงได้แต่เดินตาม คิดเพียงแต่ว่า ก็คงดีไม่น้อยที่วันนี้จะเปลี่ยนเส้นทางการเดินทางบ้าง
แสงแดดร้อนแรง เจิดจ้า แผดเผาอาคารบ้านเรือนที่ทรุดโทรม หนูสีดำวิ่งเร็วรี่ตามข้างทาง พวกเขาบางคนกระโจนตะครุบกัดกิน กลุ่มใหญ่เคลื่อนตัวอืดอาด เชื่องช้า เพียงแค่เดินไปเรื่อยๆ หากพบเหยื่อจึงกิน หากไม่พบก็กลับไปที่เดิม พวกซากศพไม่ได้ว่องไวเช่นโบนนี จึงไม่ค่อยจะประสบความสำเร็จในการล่าเหยื่อนัก
ไม่รู้ผ่านไปนานเท่าใด แดดแรงจึงถอยหลับเข้าหลังเมฆบ้าง พวกเขาบางตนขยับจมูก ก่อนจะหันหน้าเข้าอาคารร้างแห่งหนึ่ง เด็กน้อยเดินตาม ไม่รู้หรอกว่านั่นคือกลิ่นเนื้อมนุษย์ พวกซากศพเดินเชื่องช้า ตามกลิ่นเนื้อสดใหม่เข้าไปเรื่อยๆ อาคารนั้นเคยเป็นสถานที่สำคัญมาก่อน ทางเดินจึงกว้างขวาง บางตนเริ่มวิ่งเข้าไปห้องหนึ่ง และเปิดประตูพลั๊วะ ไม่นานนัก เสียงปืนก็ดังสนั่น เด็กน้อยเดินตามพวกอย่างไม่รู้เรื่องราวนัก เพียงแค่เหยียบธรณีเท่านั้น เขาก็เห็นลูกกระสุนลอยเต็มห้อง ซากศพต่างกระโจนเข้าขย้ำมนุษย์ บางคนก็กลายเป็นเศษซากเละๆ มีซากศพหลายตัวรุมทึ้ง กลางห้อง มีเพียงมนุษย์คนเดียวที่ถือปืนกระบอกโต เนื้อตัวพาดด้วยลูกซอง ร่างสูงใหญ่ปักหลักเข่นฆ่าพวกซากศพทิ้งเหมือนใบไม้ร่วง
พระอาทิตย์ราวกับจะรับรู้ ค่อยลอยออกจากเมฆ ส่องแสงสาดทั่วบริเวณห้องมืดทึม ภายในเสี้ยววินาทีนั้น มนุษย์กลางห้องเบิกตากว้าง มองมาที่ซากศพตัวน้อยก่อนตะโกนลั่น
"กระต่ายน้อย!"
เสียงนั้นนำพาบางอย่างเข้ามา ปืนกระบอกโตที่ประทับบ่าเล็งยิงศีรษะพวกซากศพลดลง เด็กน้อยเบิกตากว้าง หัวใจที่หยุดทำงานไปแล้วกลับอุ่นวาบ เป็นวินาทีเดียวที่เปลี่ยนทุกสิ่งทุกอย่าง ร่างเล็กเดินเร็วๆ เข้าหามนุษย์ กระชากข้อมือใหญ่ให้หลบหลังเคาเตอร์ เด็กน้อยไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น แต่เขารู้ว่า ใกล้ๆ กันนี้ มีพวกซากศพออกมาล่าเหยื่อ พวกมันได้ยินเสียงปืนแน่นอน อีกไม่นานก็จะแห่กันมา... มนุษย์เพียงคนเดียว ต่อให้มีอาวุธอีกมากมายก็ต้านทานไม่อยู่
...แต่ไม่รู้ทำไม เมื่อเห็นมนุษย์คนอื่นถูกกัดกินกลับเพียงแต่เดินผ่าน แต่เป็นมนุษย์คนนี้กลับไม่ต้องการเห็นจุดจบเช่นนั้น
ร่างสูงใหญ่ถูกร่างเล็กกระแทกติดใต้เคาเตอร์ เสียงต่ำๆ ในลำคอครางว่า "เงียบ..."
ซากศพไม่พูด.... ไม่เคยพูด พูดไม่ได้.... ร่างใหญ่ฉงน แต่ก็พยักหน้า ทันใดนั้นมีเสียงดังขึ้นเหนือศีรษะ เหล่าซากศพจำนวนมากเดินตามกลิ่นและเสียงเข้ามา มันตรงเข้ากัดกินซากมนุษย์ที่เหลือ บางพวกที่ได้กลิ่นมนุษย์ตัวสูงใหญ่จึงออกเดินตามหา เด็กน้อยหันกลับมาหามนุษย์ตรงหน้า แม้จะไม่เข้าใจนัก... เขาก็ถอดเสื้อคลุมตัวเองคลุมร่างสูงไว้ หากมีกลิ่นเขา ที่เป็นซากศพปกคลุม ซากศพอื่นๆ อาจจะไม่ได้กลิ่นมนุษย์
ร่างน้อยจูงมือเขาลุกขึ้น พาเดินออกไปอย่างง่ายดาย
เดินกันมาจวนค่ำ ยังไม่มีบทสนทนาใดๆ ระหว่างทั้งคู่ เด็กชายพามนุษย์ไปยัง 'บ้าน' โดยไม่รู้เหตุผล... รู้เพียงแค่ชอบความรู้สึกอบอุ่นที่หน้าอกทุกครั้งที่อยู่ใกล้
ชายหนุ่มเดินตามซากศพตัวน้อยขึ้นเครื่องบิน ร่างตรงหน้าหันหน้ามาช้าๆ บอกเสียงแผ่วว่า "บ้าน... ปลอดภัย"
ภายในเครื่องบินถูกตกแต่งไว้เหมือนบ้านอยู่อาศัย เพียงแต่มีเศษฝุ่นเกรอะกรัง ชายหนุ่มถอนหายใจ นั่งลงที่นั่งหนึ่ง โดยดึงร่างเล็กมาด้วย
ซากศพที่หน้าตาจิ้มลิ้มนี้ไม่ทำร้ายเขา... เขาแน่ใจ ชายหนุ่มปลดปืนออกจากไหล่ ก่อนส่งยิ้ม
ร่างเล็กพยายามยิ้มตอบ แต่ได้เพียงแค่มุมปาก
"คิดถึงที่สุด" ชายตรงหน้าบอก กอบกุมมือน้อยขึ้นจุมพิต เพียงริมฝีปากแตะมือเล็ก กระไอร้อนก็แผ่นซ่านจากจุดจุมพิต มายังหน้าอก
ร่างสูงใหญ่นั้นยังเห็นเจ้าตัวน้อยเงียบงัน เขาจึงถือวิสาสะอุ้มซากศพผอมบางนั่งตัก มือเกลี่ยผมออกจากใบหน้า "จำพี่ได้ไหม ? ไม่อยากเชื่อเลยว่าพี่จะเจอต่ายน้อยจนได้" เสียงเขาสั่นระริก ดวงตาคู่คมนั้นมีหยาดน้ำคลอ ร่างเล็กยกมือขึ้นอย่างเงอะงะ สัมผัสความเปียกชื้นบนใบหน้าคมคร้าม
"ต่ายน้อย... ต่ายน้อย... รู้ไหมว่าตั้งแต่เราจากกันตอนนั้น พี่ก็ออกตามหาต่ายน้อยทุกวัน..."
หยดน้ำนั้นอุ่นและเปียก มือเล็กจ้องมองอย่างอัศจรรย์ ก่อนเงยหน้าขึ้นมองมนุษย์ที่พร่ำพูดไม่หยุด และยังกอดเขาแน่น...
...มนุษย์ควรจะยิงเขาที่หัวไม่ใช่หรือ ?
เสียงจากลำคอเค้นอย่างยากลำบาก "ชื่อ..."
ชายหนุ่มชะงัก หัวเราะเบาๆ แต่กลับฟังดูเศร้าสร้อย "พี่ชื่อเสือ... ส่วนคุณ...คือต่ายน้อย กระต่ายตัวน้อย เคยเป็นน้อ.... ไม่สิ เป็นเมียพี่มาก่อน"
ดวงตากลมโตเบิกกว้าง ริมฝีปากอ้าค้าง ไม่นึกไม่ฝันมาก่อนว่าเขาจะมีสามี! แล้วไหนจะยังมีชีวิตอยู่ตรงหน้า ในขณะที่เขาเป็นซากศพ!
"เรียกชื่อพี่หน่อยคนดี" มนุษย์ก้มตัวลงจุมพิตที่หน้าผาก เจ้าตัวน้อยไม่เพียงแต่รู้สึกอุ่นวาบแล้ว แต่ร้อนผ่าวไปทั้งใบหน้า
"...." ยังไม่มีคำตอบใดจากซากศพ มนุษย์จึงล้วงเข้าไปในกระเป๋า หยิบภาพหนึ่งออกมา
ร่างน้อยเบิกตามอง... นั่นตัวเขาเอง... สวมเสว๊ตเตอร์สีเข้มตัวหลวม ไม่สวมกางเกงนั่งอยู่บนตักผู้ชายคนนี้... ในรูปนั้น เขาทั้งสองยิ้มแย้มแจ่มใส เมื่อเงยหน้าขึ้นจากรูป ก็พบคนเดียวกัน ที่ยังสูงใหญ่ มั่นคง มีเพียงรอยยับย่นของกาลเวลาบนใบหน้าและดวงตาแสนเศร้าเท่านั้นที่เปลี่ยน
"พี่ได้งานที่แอลเอ" ชายหนุ่มเล่าต่อไป ลูบศีรษะน้อยไปด้วย หากน้ำตายังไม่หยุดไหล "พี่พาต่ายน้อยไปด้วย... ต่ายน้อยเรียนศิลปะ พี่พยายามส่งเสียมาตลอด... เราเช่าคอนโดอยู่กันสองคน... แล้วเมื่อตอนจะกลับไทย..." เสียงนั้นแผ่วเบาลง สั่นระริก "ช่วงปีใหม่... ผู้โดยสารคนหนึ่งกลายเป็นซอมบี้ มันกระจายเชื้อเร็วมาก... พี่พยายามพาต่ายน้อยหนี แต่คนของรัฐเข้ามาจัดการ มันผลักต่ายน้อยออก.... ให้ติดเชื้อ แล้วกันพวกที่เหลือออกไป.... พี่ทำอะไรไม่ได้เลย ได้แต่มองต่ายน้อยถูก...." เสียงขาดห้วงไป น้ำตาเม็ดแล้วเม็ดเล่าหยดลงบนหลังมือเล็ก
"หลังจากนั้น... พี่ก็ถูกกักกัน รัฐบาลเร่งสร้างกำแพงใหญ่คั่น หวังแต่ว่าจะล้างซอมบี้ให้หมดไป พี่เลยเข้ากองทัพ.... พยายามตามหาต่ายน้อยมาตลอด"
เด็กน้อยไม่มีความทรงจำใดๆ มันอาจเจ็บปวดจนเขาไม่อยากจำก็ได้ เขาจึงยื่นแขนออกไปโอบกอดร่างยักษ์ "นาน.... เท่า...."
"สิบเอ็ดปี..." อ้อมกอดแน่นขึ้นอีก "พี่ตามหาต่ายน้อยมาตลอดสิบเอ็ดปี... เราสองคนใช้ชีวิตผัวเมียได้ปีเดียวเท่านั้น... ต่ายน้อยก็จากพี่ไป"
ซากศพตัวน้อยนึกภาพไม่ออกว่าสิบเอ็ดปีมันยาวนานเพียงใด... แต่ดวงตาของคนตรงหน้าบ่งบอกทุกสิ่ง... ถึงความทรมาน โหยหา เจ็บปวดเพียงไหน
เพียงแค่สบตา ภายในอกผอมผ่ายก็กระตุกวูบ ทั้งๆ ที่หัวใจหยุดทำงานไปตั้งนานแล้ว...
มนุษย์โน้มใบหน้ามาคลอเคลีย ลมหายใจที่บ่งบอกถึงการมีชีวิตรินรด เขาจับมือเล็กให้แนบหน้าอก ฟังเสียงหัวใจเต้นเป็นจังหวะ "ดีเหลือเกิน... ฟ้าส่งกระต่ายกลับมาให้พี่แล้ว..."
ลมหายใจของเขามีกลิ่นบุหรี่เข้มข้น... อกด้านซ้ายเต้นตุบๆ
เจ้าตัวน้อยผู้ไม่ได้รับอภิสิทธิ์เหล่านั้นจึงทันคิดว่า คนตรงหน้า เป็นมนุษย์... เป็นอาหารของซากศพ... เป็นศัตรูคู่อาฆาต...
ร่างเล็กๆ พยายามดันคนตรงหน้าออก "กลับ...ไป...."
"ไม่!" คำตอบก้าวร้าว มนุษย์ตัวยักษ์คว้าเอวบางมาแนบกาย ซุกใบหน้ากับซอกคอขาว "พี่เพิ่งเจอต่ายน้อย พี่จะไม่มีวันทิ้งต่ายน้อยเด็ดขาด!"
"อัน...ตราย..." คำตอบแสนแผ่วเบาทำให้มนุษย์น้ำตาคลอ ริมฝีปากดำคล้ำมีรอยยิ้ม
"ไม่เป็นไร... ไม่เป็นไร... พี่ยอมเป็นซอมบี้... ขอแค่ได้อยู่ข้างๆ ต่ายน้อย"
ซากศพได้แต่จ้องมนุษย์ที่ไม่กลัวตาย ไม่กลัวถูกกินสมอง กลับต้องการกลายเป็นเหมือนเขา... แต่เพียงแค่คิดว่า คนตรงหน้าต้องกลายเป็นซากศพ... หรืออาจถูกเปลี่ยนเป็นโบนนี ก็รู้สึกหนาวเหน็บขึ้นมา ริมฝีปากอิ่มที่แห้งผากจึงเอ่ย "สอง...สาม...วัน..."
สีหน้ามนุษย์ดูดื้อรั้น ร่างเล็กพยายามพูดต่อไป "ต้อง... กลับ..."
เห็นคนรักที่ไม่ยินยอม เสือจึงยอมอ่อนข้อลง ยอมรับปากแต่โดยดี "สามวันนะครับ แล้วพี่จะกลับไป..."
ภายในสามวันนั้นเสือควรทำอะไร? เขากระตือรือร้นที่จะอยู่ใกล้ซากศพน้อยตลอดเวลา แม้ในยามหิว เขาก็ปีนลงเครื่องบิน มีปืนอาก้าสะพายไหล่ไปรื้อค้นน้ำดื่มและอาหารกระป๋องที่ใต้ท้องเครื่องมากิน ในวันแรก เขาแทบไม่ยอมปล่อยให้ร่างเล็กลุกจากตัก ซึ่งนั่นก็ไม่ได้เป็นปัญหากับซากศพนัก เพราะร่างกายที่เย็นชืดพอเมื่อได้ชิดใกล้กับมนุษย์ กลับรู้สึกอบอุ่นในใจ ราวกับว่าภายในอกมีหัวใจเต้นอยู่
...ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น แต่รู้ว่าชอบความรู้สึกนั้น... ในความไม่เข้าใจ มีความคุ้นเคยที่แสนสบายอยู่
อ้อมกอดนี้... วงแขนนี้... เมื่อวางเขาไว้บนตัก ทุกอย่างก็เข้าที่ เมื่อริมฝีปากร้อนๆ ประทับบนหน้าผาก ลำคอ แก้มเขากลับรู้สึกว่าทุกอย่างช่างถูกต้อง ถูกที่ถูกทาง ราวกับเด็กน้อยพบที่ที่เป็นของตัวเองแล้ว
ส่วนใหญ่เสือจะเป็นคนพูด แปลกดีทั้งๆ ที่เขาดูเหมือนไม่ใช่คนช่างพูด แต่เพราะซากศพนั้นไม่มีความทรงจำ ถึงจะเริ่มมีความรู้สึกบ้าง แต่ก็ไม่รู้จัก ยากที่จะถ่ายทอด เด็กน้อยจึงนั่งเงียบตลอด
เสือบอกว่า เขาชื่อ 'กระต่าย' และให้เขาแทนตัวเองว่า 'หนู'
เขาและเสือเป็นคนรักกัน ทั้งคู่เคยใช้ชีวิตร่วมกันที่อพาร์ตเมนต์แห่งหนึ่งในแอลเอ พวกเขาชอบไปดูหนังตอนวันศุกร์ ไปเดินเล่นด้วยกันตอนวันเสาร์และซักเสื้อผ้า ทำความสะอาดห้องในวันอาทิตย์
กระต่ายได้แต่รับฟัง ทุกสิ่งที่เสือถ่ายทอดมา เขารู้สึกคุ้นชิน เหมือนกับว่าบางสิ่งบางอย่างที่หล่นหายเริ่มค่อยๆ กลับเข้าที่
เสือเล่าเรื่องจนถึงเย็น พอดาวเริ่มปรากฏ เสือจึงอุ้มกระต่ายไปนอนแนบอกข้างหน้าต่าง เขาลูบหลังพลาง ถามพลาง "เราน่าจะออกไปดูดาวกันนะ"
ที่ที่กระต่ายอาศัยอยู่คือเครื่องบินเจ็ทส่วนตัว เป็นที่ที่ปลอดภัยที่สุดสำหรับมนุษย์แล้ว หากออกไปข้างนอก เสือคงไม่แคล้วโดนซากศพอื่นๆ กินแน่ กระต่ายจึงส่ายหน้า "อัน...ตราย..."
เสือหัวเราะ "ครับๆ อันตราย"
ในวันที่สอง เสือยังคงตัวติดกับกระต่าย วันนี้เสือบอกรักทั้งวัน บางครั้งจะแนบริมฝีปากตัวเองกับริมฝีปากน้อย บางครั้งก็สอดลิ้นเข้ามาด้วย
หัวใจกระต่ายราวกับว่ากลับมามีชีวิต... ราวกับว่ามันสูบฉีดเลือดให้ไปหล่อเลี้ยงร่างกาย... ให้ใบหน้าร้อนผ่าว...
และคืนนั้นเอง... ที่เสือนอนเบียดร่างเล็ก มือใหญ่ควานสะเปะสะปะทั่วร่าง ริมฝีปากจูบคลอเคลียใบหน้าหวานไม่เว้น กระต่ายมองเห็นความรัก ความคิดถึงเต็มเปี่ยมภายในดวงตา... แต่ก็มีบางอย่างแสนเศร้า
กระต่ายไม่ชอบเช่นนั้นเลย... มือเล็กที่เคยตกอยู่ข้างกายมาตลอดทั้งสองวัน กลับค่อยๆ ยกขึ้นโอบกอดร่างสูง เสือหลับตาลง เกยคางกับไหล่บาง "พี่รักกระต่ายเหลือเกิน... ได้โปรด... ได้โปรด... อย่าจากพี่ไปเลยนะ..."
นิ้วมือแข็งกระด้างอย่างศพจิกลงที่ไหล่หนา ในอกแน่นจุก เจ็บปวดจนเสียดแทงบาดลึก
ริมฝีปากร้อนจูบข้างแก้มเบาบาง "ถ้าหากนี่เป็นความปรารถนา... ก็ไม่ใช่เรื่องตัณหา... นี่คือความรัก... รักทั้งหมดจากพี่" มือใหญ่ค่อยๆ ปลดเสื้อผ้าเจ้าตัวน้อยออก ผิวกายขางซีดของซากศพไม่ได้อยู่สายตาเขา... ร่างกายแข็งทื่อไม่อาจทำให้เปลี่ยนใจ
มันไม่ใช่ 'เซ็กส์' กับ 'ศพ'
แต่เป็น 'ร่วมรัก' กับ 'ภรรยา'
ไม่ว่ากระต่ายจะกลายเป็นซากศพหรือโบนนี เขาก็พร้อมที่จะให้คนรักกัดกินเลือดเนื้อ ดูดกลืนสมอง... เพื่อจะได้อยู่ด้วยกันไปตลอดกาล
อ้อมกอดแข็งแรงค่อยคลายตัว ชายหนุ่มละเลงริมฝีปากบนแผ่นอกขาวไปทั่ว ดูดดุนยอดอก แม้ร่างข้างใต้จะนิ่งเฉย ดวงตาไร้แววนั้นจ้องมองกลับอย่างว่างเปล่าก็ตาม เขาก็เต็มใจจะปรนเปรอให้ไม่ต่างกับตอนที่ยังมีชีวิต
กางเกงตัวน้อยหลุดออก เสือค่อยๆ สอดนิ้วเข้าไปเตรียมพร้อมยังช่องทางแคบ ร่างกายเย็นชืดนั้นจึงมีปฏิกิริยาบ้าง ชายหนุ่มนวดเฟ้น.... ไม่หวังให้มันคลายตัวนัก ภายในคับแน่น เขาจึงเพิ่มนิ้วให้เป็นสอง ก่อนค่อยๆ ถอดถอนออก และสอดใส่บางอย่างที่ร้อนรุ่ม ใหญ่โตเข้าไปแทน
ความอ่อนโยน ดวงตาที่เปี่ยมรักไม่ปิดบังนั้นทำให้ร่างของซากศพค่อยคลายตัว เมื่อแท่งร้อนสอดใส่เข้ามา ร่างเล็กค่อยขยับตัว
...อึดอัด.... เขาอึดอัด...
เหนือสิ่งอื่นใด.... เจ็บ!
"เจ็บ!" เสียงนั้นร้องแผ่วเบา แต่ก็พอที่จะให้เสือหยุดการเคลื่อนไหว ดวงตาดุนั้นเบิกกว้างอย่างไม่เชื่อหู
"อะไรนะครับ ?"
"เจ็บ..." กระต่ายตอบ เป่าลมหายใจออก
เสือแทบถอดถอนออก ตะลึงพรึงเพริดกับร่างตรงหน้า "ต่ายน้อยเจ็บ... ?"
ร่างเล็กพยักหน้า
ซากศพไม่รู้สึกเจ็บ... ขนาดเสือเคยยิงหน้าอกพวกมัน มันยังเดินต่อได้ สำหรับพวกนี้ ต้องระเบิดสมองเท่านั้น
...ต่ายน้อย ?
ริมฝีปากร้อนประกบที่ปากอิ่มอย่างยินดี พลางเสือกไสตนเองเข้าให้ลึกขึ้น เจ้าตัวน้อยถึงกับเกร็งสะโพก เสือค่อยๆ ละริมฝีปากออก ก่อนจะขยับตัวให้เข้าจนสุด ใบหน้าเฉยเมยของซากศพตรงหน้าค่อยๆ ขมวดเข้าหากัน
เจ็บ... อึดอัด... แต่ความร้อนระอุนี่มันคืออะไรกัน...
แท่งร้อนนั้นกระแทกภายในจนสุด ร่างเล็กทั้งร่างสั่นสะท้าน ดวงตาเบิกกว้าง บางอย่างทะลักทะลายเข้ามาในหัว...
...ริมฝีปากร้อนที่กดจูบทั่วใบหน้า
...ความรื่นเริงของร่างกาย มันปลื้มปริ่มยินดีเมื่อชิ้นส่วนนั้นเข้ามา ร่างกายบิดตัว ขยับไปด้วยตัวเอง ภายในช่องท้องที่ถูกกระแทก... ความรู้สึกหวามไหว... จนเหมือนมีผีเสื้อนับล้านกระพือปีก
...สัมผัสร้อนผ่าวที่ปากทาง กดทับแนบแน่นจนรู้สึกถึงขนหยาบถูไถ
...แก้มตนเองที่ร้อนผ่าว ความรู้สึกอับอายที่ไม่อาจอธิบายได้ให้หลบตามนุษย์ตรงหน้า
และอีกนับล้านความรู้สึกที่ประดังประเดเข้ามา พร้อมๆ กับชายตรงหน้าที่ช้อนใต้เข่าให้พาดบ่าหนา ดึงแท่นลำหนาของตัวเองออก แล้วกระแทกเข้าใส่ใหม่
...จังหวะจึงเริ่มเร็วขึ้น... รุนแรงขึ้น จนช่องท้องที่ถูกรุกรานตันตื้อ เหงื่อเม็ดเล็กเริ่มผุดพรายบนใบหน้าสวย ทั้งรู้สึก ได้กลิ่น สัมผัสชัดเจน รู้สึกกระทั่งสองขาที่พาดบ่าคนตัวโต ผิวกายที่เสียดสี ความรู้สึกเฉอะแฉะเบื้องล่าง และท้องน้อยที่เสียววาบจนเหมือนตกจากที่สูง กระต่ายเผลอกรีดร้อง ภายในบีบรัดท่อนลำหนา
เขาได้ยินเสียงหัวใจเต้นระรัว ความเปียกชื้นของเม็ดเหงื่อที่ไหลโทรมกาย เนินเนื้อภายในของตนเองที่เต้นตุบๆ ตอดรัดแท่งร้อน
ร่างบอบบางบิดงออย่างสุขสม ภายในศีรษะว่างเปล่า ขาวโพลน บางอย่างในร่างกายระเบิดออก
ชิ้นส่วนชิ้นสุดท้ายได้กลับเข้าที่...
...บางอย่างถูกปลดปล่อยจากข้างล่าง เจ้าตัวน้อยนอนหอบฮักหลังผ่านความรักรุนแรงมาแล้ว ริมฝีปากนุ่มเผยอขึ้นกอบโกยเอาอากาศเข้าสู่ปอด ได้ยินเสียงคนรักกัดฟันกรอดๆ และความรู้สึกถูกกระแทกกระทั้นจนร่างสะเทือน ไม่นานนัก ความร้อนรุ่มก็ถึงขีดสุด ท่อนร้อนกระตุกภายในและเจ้าตัวก็สอดใส่ลึกจนสุด ก่อนจะฉีดพ่นน้ำกามแรงเสียจนร่างเล็กรู้สึกได้ถึงความรุนแรงและร้อนรุ่ม หากภายในใจกลับเต็มตื้น... เปี่ยมล้นด้วยความรัก ความหวัง ความคุ้นเคย.... ภาพมืดมัวในใจกลับสว่างไสว เต็มรูปร่างครบถ้วน วาดสีสันสดใส...
มือใหญ่ค่อยๆ ลูบศีรษะน้อย แม้ตนเองจะยังหายใจหอบ ความรักมากมายเอ่อล้นจากร่างกาย ดวงตาคู่นั้นบอกถึงความในใจ ใบหน้าหล่อเหลาซบลงที่แผ่นอกบาง
กระต่ายไม่แน่ใจนักว่าอะไรเป็นอะไร บทรักที่ผ่านพ้นทำให้ร่างกายอ่อนเพลีย ลืมกระทั่งว่าซากศพไม่มีวันอ่อนเพลีย...
...ลืมกระทั่งว่า เสียงหัวใจเต้นนั้นมาจากสองแห่ง......
ดวงตาคู่กลมค่อยๆ ปิดลง
เสียงเพลง Last Christmas ของนักร้องสาวดังก้องกังวาล กระต่ายรู้สึกตัวในอ้อมแขนแสนอบอุ่น เขาลืมตาขึ้นมองรอบข้าง
อพาร์ตเมนต์เล็กแบบสตูดิโอ มีเพียงห้องนอนและห้องน้ำที่แยกตัวออกไปถูกตกแต่งด้วยโทนสีอบอุ่น เหมาะกับวันคืนอันหนาวเหน็บ สเว็ตเตอร์ไหมพรมสีน้ำตาลเข้มตัวโตที่เขานอนทับอยู่ถูไถใบหน้าจนรู้สึกจั๊กจี้
"ตื่นแล้วเหรอ ต่ายน้อย ?" เสียงทุ้มๆ ดังขึ้นเหนือหัว พร้อมเสียงกลั้วหัวเราะเบาๆ กระต่ายเลิกคิ้วฉงน เมื่อหันไปมองนอกหน้าต่าง ก็พบกับปุยน้ำแข็งสีขาวสะอาดล่องลอยเต็มไปหมด
"หิมะตกแล้ว... หิมะแรกของเราไงคนดี" เขากระชับอ้อมกอดให้แน่นเข้า ดันกายคนที่นอนทับตลอดทั้งบ่ายให้มาสบตา "ตื่นแล้วเราก็ออกไปชอปปิ้งหน่อยไหม... ฝรั่งเค้าทำอะไรกันวันคริสมาสต์นะ... Turkey? เค้กกับไวน์ด้วย"
"หนูอยากกินไวน์" ได้ยินเสียงตัวเองตอบกลับไป รู้สึกถึงกล้ามเนื้อริมฝีปากที่ขยับเขยื้อน มันช่างมหัศจรรย์เหลือเกิน...
เด็กน้อยเห็นหัวคิ้วของคนตัวโตที่ดูอ่อนเยาว์ขมวดมุ่น ก่อนเผยรอยยิ้มอบอุ่น "ไม่ได้ ยังไม่ถึงเวลาเลย" นิ้วมือใหญ่โตแตะริมฝีปากอิ่ม ก่อนทาบทับริมฝีปากตัวเองลงไป
"ทีตอนนี้ทำเหมือนหนูเป็นเด็ก..."
"แล้วทีตอนไหนทำแบบเป็นผู้ใหญ่ ?" เสียงทุ้มหยอกล้อ พร้อมกับริมฝีปากร้อนที่แวะเวียนจุมพิตรอบลำคอขาว กระต่ายหน้าร้อนจัด พยายามผลักคนตัวโตออก
"ฮื้อ... ก็แบบ... ตอนที่.... ฮื้อ! ไม่เอาแล้ว!"
ชายหนุ่มตรงหน้าผงกศีรษะขึ้น ใบหน้าคมคร้ามพร้อมหนวดเคราที่เริ่มขึ้นช่างดูมีสเน่ห์ กระไอแห่งความเป็นชายชาตรีเข้มข้น กระต่ายน้อยก้มหน้างุดๆ หลบสายตาร้อนแรงจากดวงตาคู่คม
"อย่าเพิ่งเลยนะ... ต่ายน้อยยังเด็กอยู่.... ให้พี่ค่อยๆ ดูแลเราค่อยๆ เติบโตเถอะนะ" มือร้อนใหญ่โตลูบไล้ใบหน้าเล็กของเด็กน้อย รอยยิ้มยิ่งเพิ่มขึ้นเมื่อเจ้าตัวเล็กเบือนหน้าหนี อวดแต่แก้มกลมๆ แดงปลั่งอย่างเด็กขี้อาย
"โถ... ไม่เอาครับ... อย่างอนพี่สิ..."
ริมฝีปากจิ้มลิ้มแบะคว่ำอย่างเอาแต่ใจเป็นคำตอบ ชายหนุ่มจึงถือโอกาสรวบตัวเจ้าเด็กน้อยเอาแต่ใจไว้ในอ้อมกอด เด็กคนนี้นี่... จะผอมไปไหนนะ แค่รวบมือข้างเดียวก็คว้าเอาเอวมาได้แล้ว
"เอาอย่างนี้... งั้นเราไปชอปปิ้งกัน ซื้อต้นคริสมาสต์เล็กๆ กับไฟสวยๆ มาประดับนะ"
เด็กก็คือเด็กวันยังค่ำ หน้างอง้ำค่อยมีรอยยิ้ม "เค้กด้วย!"
"ครับๆ เค้กก็เค้ก"
เสียงหวานของนักร้องสาวค่อยๆ ดังขึ้น...
Last Christmas... I gave you my heart...
ดวงตากลมเบิกโพลง ร่างน้อยลุกพรวดขึ้นมานั่ง
ฝัน....?
ผีดิบไม่ฝัน... ไม่ควรจะฝัน...
-
คนในฝันเบื้องหน้า ใช้ผ้าสะอาดชุบน้ำดื่มเช็ดตัวให้เขาจนสะอาดเอี่ยม ร่างเล็กที่เปลือยเปล่าขาวโพลนนั้นสั่นน้อยๆ ด้วยความหนาว ทำให้เด็กน้อยหลุดปากออกไป
"หนาว..."
ชายตัวโตไม่เปลี่ยนจากในฝันเลย รอยยิ้มอบอุ่น ดวงตาที่ส่องประกายด้วยรัก... ดูราวกับว่าเขาคุ้นชินกับการปรนนิบัติ มือใหญ่หยิบจับเสื้อผ้าตัวใหม่คล่องแคล่ว ไม่นานนักร่างน้อยก็สวมชุดอุ่นสบาย
"วันนี้... สุดท้า..."
วันนี้เป็นวันที่สามที่เขาจะอยู่กับกระต่ายน้อยแล้ว พรุ่งนี้เขาต้องจากไป แม้ในอกจะรู้สึกวูบโหวงเพียงใด แต่ต้องไม่ลืมว่าคนคนนี้เป็นมนุษย์ เขาเป็นผีดิบ ไม่มีทางอยู่ร่วมกันได้... ไม่มีทางที่จะกลับไปเป็นดั่งในความฝัน...
มือหนาแตะริมฝีปากอิ่มแผ่วเบา ส่งเสียงร้องเบาๆ ให้เขาเงียบ ก่อนจะรวบตัวขึ้นอุ้มเดินไปทางหน้าต่างเครื่องบิน คลอเคลียทั้งริมฝีปากและเสียงอยู่ข้างใบหู
"วันนี้... เป็นวันสุดท้ายแล้วล่ะ..."
กระต่ายลืมตาโพลง ภายนอกเครื่องบินมีแต่โบนนีและพวกผีดิบอีกนับพันห้อมล้อม ดูท่าอีกไม่นานพวกมันจะขึ้นมาได้แล้ว เขาแปลกใจเหลือเกินที่ก่อนหน้านี้ไม่ได้ยินเสียงอาฆาตเหล่านี้
ชายหนุ่มยิ้ม รอยยิ้มนั้นไม่มีความเศร้าแม้แต่น้อย "พี่ดีใจเหลือเกิน... อีกไม่นานพี่จะได้อยู่กับต่ายน้อยแล้ว..."
แต่กระต่ายน้อยไม่ดีใจสักนิด หน้าอกสั่นระรัวด้วยความหวาดกลัว มือน้อยจิกไหล่เขาแน่น กระซิบตอบ "แต่หนู... เริ่มเป็นคนแล้วนะ...."
คนตรงหน้าเพียงยิ้มละไมตอบ "พี่รู้..." เขาจุมพิตมือน้อยอย่างรักใคร่ "กระต่ายหลับสนิทเลยเมื่อคืน... ทั้งๆ ที่ซอมบี้ไม่เคยนอนหลับแท้ๆ แต่ไม่เป็นไร... กลิ่นอาจจะยังไม่ชัดเท่า..."
"หนูฝัน" กระต่ายน้อยขัด
ครานี้เสือยิ้มไม่ออก ดวงตาเบิกโพลง อ้อมกอดรัดแน่นเข้า ไม่มีคำตอบใดๆ จากคนตัวโต กระต่ายน้อยจึงโอบกอดรอบคอไว้ เอนกายอย่างมีความสุขแม้ความตายจะอยู่ตรงหน้า
"หนูฝัน... เราอยู่ด้วยกันวันคริสมาสต์... หิมะตก... เราเปิดเพลง Last Christmas..." เสียงหวานหยุดลงเมื่อก้มลงจูบใบหน้าคร้าม "หนูไม่กลัวความตาย... เพราะหนูตายมาแล้ว.... หนูกลัวเพียงแค่... วิญญาณของมนุษย์กับผีดิบจะไปกันคนละทาง"
ชายหนุ่มคราง
"ขอบคุณนะ... ที่ตามหาหนู... หนูรักพี่เสือ..." สิ้นเสียงหวาน ประตูเครื่องบินที่ทำจากเหล็กกล้าก็ยันไว้ไม่อยู่ เสียงอึกทึกนั้นดังมาถึงข้างใน พวกผีดิบใบหน้าซีดขาวเดินตรงมาหาทั้งสอง ดวงตามุ่งร้าย มีเพียงความตายที่ส่งเสียงชัดเจน
ชายหนุ่มวางเจ้าตัวน้อยลง โน้มกายลงจุมพิตที่ริมฝีปากอิ่ม ไร้ซึ่งความหวาดกลัว "ต่อให้กระต่ายไปอยู่ที่ไหน พี่ก็จะหาให้เจอ..."
กระต่ายเขย่งตัว หลับตาพริ้ม จุมพิตหวานฉ่ำช่างชวนเคลิบเคลิ้ม ทั้งคู่ไม่สังเกตสักนิดว่าเสียงคำรามเหล่านั้นหยุดลง
เมื่อเสือถอนริมฝีปาก กลับพบว่ากองทัพผีดิบเบื้องหน้าหยุดชะงัก ชะโงกกายไปดูนอกหน้าต่าง พวกโบนนีกลับวิ่งเตลิดไปทางอื่น
ผีดิบเบื้องหน้าเป็นชายวัยกลางคน ศีรษะล้านเลี่ยน เสือไม่หยิบอาวุธ เพราะรู้ดีว่าเพียงปืนกระบอกเดียวไม่อาจคุ้มกันตนและคนรักได้ แต่ที่แปลกประหลาดนักคือพวกมันพยายามจะยิ้ม... ซึ่งทำได้เพียงยกมุมปากขึ้นแสยะ และยิ่งประหลาดนักที่มันส่งเสียงครางแผ่วๆ เป็นคำพูด
"หนี...ไป"
เสือไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น แต่เขาถูกฝึกมาอย่างทหาร เขาจึงไม่พลาดโอกาสนี้ ชายหนุ่มคว้าเจ้าตัวบางขึ้นอุ้มแล้วรีบวิ่งผ่านกองทัพผีดิบที่ยืนนิ่ง ไม่เข้ามารุมทึ้งพวกเขา
"พวกเขารู้สึก!" เสียงหวานกระซิบข้างหูอย่างตื่นเต้น "พี่เสือ... พวกเขากำลังจะเป็นคน!"
ทั้งคู่ไม่รู้เลยว่าเพียงความรัก ดวงตาที่สบกับหวานซึ้งนั้นจุดประกายบางสิ่งที่เล็กน้อยต่อผีดิบที่พบเห็น หัวใจที่หยุดทำงาน มีฝุ่นเกาะเกรอะกรังเริ่มเต้นช้าๆ แม้จะอ่อนแรงแต่ก็มั่นคง
ความหวังเริ่มเปล่งแสงริบหรี่
แม้จะน่ายินดี แต่พวกโบนนีที่เหลืออยู่วิ่งตรงเข้ามา ร่างกายผอมเกร็งสีดำเคลื่อนไหวอย่างน่าสยดสยอง พวกมันมุ่งทำร้ายผีดิบที่เริ่มมีชีวิต และพุ่งเป้ามาที่เสือและกระต่าย
ชายหนุ่มวางคนรักลง คว้าปืนขึ้นยิง พวกมันถอยไปเล็กน้อย ก่อนจะกระโจนเข้าหา เสือคำรามกรอด สายตาเหลือบแลไปยังกระต่ายน้อย ชายหนุ่มเตะโบนนีสุดแรงเกิดเมื่อเห็นภาพเด็กน้อยของเขาโดนผีดิบตัวหนึ่งอุ้มขึ้นเอว ชายหนุ่มหันหลังไม่สนใจโบนนีที่กระโดดเกาะ เขาจ่อปืนไปด้านหลัง ยิงส่งๆ ให้โบนนีหลุดออก แต่ภาพตรงหน้ายิ่งทำให้เขาฉงน
ผีดิบที่เป็นเคยเป็นคนสตรีผิวสีนั้นเอาหัวโหม่งโบนนีสุดแรง พยายามปกป้องกระต่ายน้อยอยู่ ทันใดนั้น เสียงรถก็วิ่งใกล้เข้ามา ผีดิบวัยกลางคนที่เขาเห็นบนเครื่องบินนั้นขับรถสปอร์ตสีแดงมาเทียบ ตะโกนเรียกทั้งสอง
"ขึ้นมา!"
เสือวิ่งสุดแรงเกิดไปหาผีดิบตนนั้น เขาคว้าร่างเล็กมาและตะโกนร้องบอก "ขอบคุณมาก!"
ผีดิบสตรีนั้นยิ้มตอบกลับ ชายหนุ่มจึงกระโจนขึ้นที่นั่งข้างคนขับของรถสปอร์ต
"ผม... ชื่อ... กะ... กิลเบิร์ต" ชายที่ขับรถให้เขาบอก เสียงแหบแม้จะยังฟังยาก แต่ก็สามารถสื่อสารได้
"ขอบคุณมากครับ มิสเตอร์กิลเบิร์ต" เสือผงกศีรษะตอบ
"มันเกิดอะไรขึ้นเหรอ ?" กระต่ายถามแผ่วๆ ซุกกายอยู่ในแผ่นอกกว้าง ใบหน้าเริ่มเป็นสีชมพูจากการโต้ลมหนาว
"พวก... พวก... เรา... รู้สึก... พวกโบนนี.... ไม่ชอบ" กิลเบิร์ตกำพวงมาลัยแน่น "ต้อง... สู้"
"พวกมนุษย์จะร่วมสู้แน่นอน" เสือบอก กระชับอ้อมแขนและกระบอกปืน "พวกคุณไม่ต้องกลัว"
"ดี... มาก... พวกเรา... กำลัง... เป็นมนุษย์...."
พวกเขามุ่งหน้าไปยังประตูของกำแพงมนุษย์ ขบวนรถของผีดิบเริ่มเยอะขึ้นเรื่อยๆ เช่นเดียวกับความหวังของมนุษยชาติ...
พวกโบนนีไม่อาจไล่ตามรถทัน พวกเขาจึงปลอดภัยสักระยะ
จวนค่ำ เสือจึงร้องบอกกิลเบิร์ตให้หยุดที่เมืองหนึ่งเพื่อเติมน้ำมัน เสือพากระต่ายไปบุกร้านมินิมาร์ที่ล็อกกุญแจไว้ เขาทุบกระจกแล้วหยิบน้ำดื่มและของกินออกมาหน้าตาเฉย ก่อนส่งให้กระต่ายและกิลเบิร์ต
ผีดิบไม่เคยหิว... แต่กระต่ายไม่แน่ใจนักว่าความรู้สึกแสบท้องนี่คืออะไร แล้วยังลำคอแห้งผากนี่อีก
ด้วยสัญชาติญาณ สองมือใหม่ในการเป็นมนุษย์กินถั่วกระป๋องจนเกลี้ยง พร้อมดื่มน้ำไปหลายขวด พวกเขารู้สึกดีขึ้นมาก ไม่นานนัก ความง่วงงุนก็เริ่มเข้าครอบงำ
"เราหยุดพักหน่อยดีกว่า" เสือบอก ถือวิสาสะเดินนำหน้าไปยังบ้านที่ล็อกกุญแจไว้ "นี่เป็นเมืองสุดท้ายที่สั่งอพยพ คงยังพอมีที่พักอยู่"
เมื่อขบวนของพวกเขาหยุดพัก ทั้งขบวนผีดิบก็หยุดพักด้วย พวกเขาเห็นเสือและพวกกินอาหาร จึงเริ่มค่อยๆ หยิบมากินบ้าง... ไม่นานนัก ด้วยการเลียนแบบ ผีดิบทั้งขบวนจึงเดินเข้าเดินออกหลายมินิมาร์ทเพื่อหาอาหารและน้ำดื่ม น่าแปลกนัก ที่พวกผีดิบไม่ได้พังร้านค้าและบ้านเรือนเพื่อหาอาหารเหมือนที่เสือทำ พวกเขาค่อยๆ ปลดล็อกและขนของภายในออกมาแจกจ่ายอย่างเป็นระเบียบ
เสือจุดตะเกียง พากระต่ายขึ้นไปนอนชั้นบนของบ้าน กิลเบิร์ตรับอาสาเฝ้ายามให้
ในคืนที่สาม กระต่ายไม่ฝันอะไรทั้งนั้น เขาเพียงหลับตาลงอย่างเหนื่อยอ่อนภายในอ้อมแขนแสนอบอุ่น
เช้าถัดมา เสือแบ่งปันเสบียงที่เหลือให้ทั้งสอง กินเสร็จเรียบร้อยแล้วจึงออกเดินทางต่อ กิลเบิร์ตเล่าให้เขาฟังระหว่างขับรถว่า
"เมื่อคืน... ผมนอน.... นิดหน่อย... แปลก.... การนอนเหมือน... การพัก... หยุด... สบาย..."
เสือหัวเราะ ตบไหล่เขา "คุณเป็นมนุษย์แล้ว เพื่อน"
ทั้งขบวนเดินทางจนเกือบเที่ยง เสือหยีตามองถนนตรงหน้าแล้วบอกกิลเบิร์ตให้หยุดรถ
"นั่น..." เขาร้องลั่น ชี้ไปยังกองคาราวานรถฮัมวี่ "พวกมนุษย์! พวกเค้าออกมาตามหาผม!"
ในวันที่โดนผีดิบโจมตีและพบกับกระต่ายครั้งแรกนั้น เสือปกป้องลูกโป่งไว้ได้ เขาเดาเอาว่าลูกโป่งคงจะหนีไปได้และขอร้องให้มารดา - มิสธีออกมาค้นหาเขา
เหล่ามนุษย์ที่เห็นขบวนรถก็ชะงัก พวกเขาเริ่มติดตั้งอาวุธ ทหารในชุดลายพรางหลายร้อยนายประทับปืนบนบ่าเตรียมพร้อม
"เสือ!" เสียงร้องนั้นเป็นของลูกโป่งตะโกนมา เด็กหนุ่มในชุดลายพรางปีนขึ้นรถฮัมวี่ เขาหยีตามองขบวนผีดิบอย่างตระหนกแล้วจึงปีนลงไปรายงาน
เสือเลือกที่จะเดินออกไป พร้อมกับเจ้าตัวนุ่ม ชายหนุ่มเห็นเหล่าทหารมองอย่างประหลาดใจ
"มิสธี! ผมเอง! เสือ!"
มิสธีในชุดเกราะกันกระสุนเต็มรูปแบบเดินออกมาเบื้องหน้า เธอมองมนุษย์ที่เป็นลูกน้องอย่างไม่ไว้วางใจ
"นั่น ?"
"พวกเขากลายเป็นคนแล้ว พวกผีดิบกลายเป็นคน!"
"เป็นไปไม่ได้!" มิสธีตอบ ดวงตาเหี้ยมโหด ด้วยความเร็วสูงสุด เธอชักปืนออกมา เสือตาไวทันเห็นและรู้ถึงความแม่นยำของหล่อนดี เขารีบผลักเจ้าตัวน้อยออกจากวิถีกระสุน
ปัง!
เสียงปืนดังลั่น คนตัวเล็กหายใจหอบ ความเจ็บปวดรวดร้าวจากไหล่แผ่ร้าวไปทั่วร่าง
ในหูกระต่ายอื้ออึง ภาพตรงหน้าลอยละล่อง ได้ยินเพียงเสียงเสือตะโกนลั่นๆ "เลือด! เขามีเลือด! หยุดยิง!"
และเสียงถัดๆ มา "พวกโบนนีโจมตี! ขอคำสั่งด้วยครับ!"
"มาดาม! ซอมบี้ช่วยเราสู้พวกโบนนี!"
"อัลฟ่าขอคำสั่ง! ซอมบี้ช่วยพวกเราไว้!"
"โบนนีโจมตี! โบนนีโจมตี! มาดาม!"
ร่างทั้งร่างถูกใครบางคนอุ้มขึ้น เสียงอึกทึกเหล่านั้นยังไม่หยุด
"ยิงแต่โบนนี พวกซอมบี้กลับมา!"
"โจมตีโบนนี!"
"ไอ้เสือ! นี่มันเลือด... ซอมบี้มีเลือด!"
"เขาเป็นมนุษย์!"
"ลูกโป่งพาซอมบี้เข้ากำแพงไป"
"แต่แม่!"
"มาดาม... ขอคำสั่ง"
"ไป!"
ร่างเล็กเตะเท้าอย่างหงอยๆ คนตรงหน้าพยายามเล่นกลให้ดูก็แล้ว อ่านหนังสือให้ฟังก็แล้ว แต่หน้าสะสวยที่บูดบึ้งนั้นไม่ดีขึ้นเลย
เด็กหนุ่มที่เป็นเพื่อนพี่เสือคนนี้ชื่อลูกโป่ง ได้รับภารกิจให้มาอยู่เป็นเพื่อนยอดรักยอดดวงใจของพี่เสือ แต่ไม่นานนักเขาก็เลิกพยายาม และกระโดดขึ้นเตียงนุ่ม นั่งขัดสมาธิเป็นเพื่อนกระต่ายน้อย
"ต่าย เดี๋ยวพี่เสือก็มาน่า"
กระต่ายน้อยเบือนหน้าอย่างแง่งอน "ฮึ! ทำไมต้องประชุมวันนี้ด้วยล่ะ! แล้วทำไมลูกโป่งไม่ไปประชุมด้วย!"
ลูกโป่งเกาศีรษะแกรกๆ "ก็เสือมันยศใหญ่กว่าโป่งนะ... โป่งเป็นแค่หมอทหารเอง อีกอย่างยังไงเรื่องวันนี้ก็สำคัญมากด้วย"
"ฮึ!" ร่างน้อยเชิดริมฝีปาก ก่อนล้มตัวลงนอน พึมพำ "ไม่เห็นเข้าใจเลย... พี่เสือบ้าที่สุด..."
หลังจากที่กลับเข้ากำแพงมาแล้ว พี่เสือก็ดูแลจนกระต่ายน้อยหายดี แต่หลังจากนั้นพี่เสือก็ยุ่งจนตัวเป็นเกลียว กระต่ายเพิ่งรู้ว่าคนรักมียศใหญ่โต ไม่ว่าไปที่ใด ทุกคนก็จะเรียกพี่เสือว่าผู้พัน แต่อย่างไรก็ดี มาดามธีก็ใหญ่ที่สุดอยู่ดี เธอควบคุมอำนาจทุกอย่างในกำแพง หลังจากสงครามกับพวกโบนนีแล้ว มาดามก็จัดอพยพให้เหล่าผีดิบที่เริ่มเป็นมนุษย์เข้ากำแพง บางคนพบเจอกับคนรัก เพื่อน ครอบครัว บางคนก็พยายามปรับตัวให้เข้ากับมนุษย์ให้ได้ ซึ่งมนุษย์เองก็ยินดี เป็นมิตร และช่วยสอนสิ่งต่างๆ ให้
บางคนพบรัก...
บางคนพบความฝัน...
บางคนพบมิตรภาพ...
ความหวังของยุคใหม่เรืองรอง มีสิ่งต่างๆ ต้องให้จัดการมากมาย พี่เสือเลยยิ่งยุ่งหนัก กระต่ายก็เข้าใจดี แต่ก็อดน้อยใจไม่ได้อยู่ดี
กระต่ายน้อยเผลอหลับไปเมื่อใดไม่ทราบ ไออุ่นจากเตาผิงอุ่นสบาย เขาตื่นขึ้นมาในอ้อมแขนอบอุ่น แข็งแรง
เด็กน้อยงัวเงีย ขยี้ตาถาม "พี่เสือ... โป่งล่ะ ?"
"กลับไปแล้วครับ" ชายหนุ่มจุมพิตแก้มนุ่มตอบ วงแขนนั้นอุ้มร่างเล็กขึ้น ตรงไปยังหน้าต่าง "หิมะตกแล้ว"
"อื้อ" กระต่ายจ้องปุยหิมะขาวอย่างสนใจ... มันช่างดีกว่าในฝันเสียอีก เกล็ดเล็กสีขาวสะอาดใสทั้งบอบบางและงดงาม
"วันนี้ที่ประชุม... มิสธีพูดถึงเรื่องของขวัญคริสมาสต์ให้ทุกคน" กระต่ายเอียงคอฟังอย่างสนใจ เสือไม่ใคร่เล่าเรื่องงานให้คนรักฟังเท่าใดนัก จนผ่านมาถึงปลายปีแล้ว กระต่ายรู้เพียงแค่เสือยุ่งมากๆ กับการจัดการโลกใหม่ให้ทุกคน และรู้ว่า กระต่ายได้พบปะคนมากมาย เสือให้ลูกโป่งพากระต่ายออกไปข้างนอก ได้เจอกับมิสเตอร์กิลเบิร์ตที่แต่งงานกับมนุษย์ ได้เจอกับมิสซาช่า สตรีผิวสีที่ช่วยปกป้องกระต่ายไว้ เธอกลายเป็นคุณครูชั้นประถม และได้เจอกับลูกชาย กระต่ายไปเยี่ยมและได้รับเชิญทานอาหารอยู่เนืองๆ
"ไปกันเถอะ"
"ไปไหน ?" เจ้าตัวน้อยเอ่ยอย่างฉงน เมื่อคนรักประโคมเสื้อกันหนาว หมวก ผ้าพันคอให้ตนจนปุกปุย เสือเพียงยิ้มบางตอบ
เสือเดินจูงมือน้อยมาจึงสะพานที่สูงที่สุดในเมือง ผู้คนมากมายยืนเบียดเสียดราวกับรออะไรบางอย่าง บางคนถึงกับหอบของกินมาด้วย ราวกับจะปิคนิคท่ามกลางหิมะ
หลายคนที่รู้จักทั้งคู่ส่งเสียงทักอย่างยินดี เสือเพียงผงกศีรษะตอบ ไม่นานนัก เขาก็ฝ่าฝูงชนมาถึงจุดชมวิวที่เห็นทัศนียภาพชัดเจน
"จะเริ่มแล้วล่ะ ต่ายน้อยเห็นไหม ? เมื่อยไหม ?"
เจ้าตัวน้อยส่ายศีรษะตอบ ไม่นานนัก เสียงอื้ออึงก็ดังขึ้น "เริ่มแล้วๆ!"
เสือยิ้มกว้าง กระต่ายน้อยเบิกตากลม "อ๊ะ... กำแพง..."
กำแพงยักษ์ที่เคยปกป้องมนุษย์จากซอมบี้และโบนนีได้ค่อยๆ พังทลายลง หลายคนโห่ร้องอย่างยินดี การพังทลายนั้นค่อยเป็นค่อยไป เศษอิฐปูนกระจายฟุ้ง
"จบแล้ว... ยุคของซอมบี้และความหวาดกลัว" คนยืนข้างๆ พวกเขาตะโกน "ที่รัก! จบแล้ว!"
บรรยากาศรอบข้างมีแต่ความยินดี และการเฉลิมฉลอง พวกเขากระโดดกอดคนที่ไม่รู้จัก อวยพรให้คนแปลกหน้า ส่งยิ้มให้รอบข้าง กระต่ายเองยังโดนอุ้มไปหอมแก้มเลย
"จบแล้ว! ยุคใหม่มาแล้วเจ้าตัวเล็ก!" คนฟัดแก้มนวลจนแดงจัดเป็นสตรีท้องโต เธอมากับสามีที่ดูคล้ายซอมบี้
เจ้าตัวน้อยตะกุกตะกักตอบ "ยะ... ยินดีด้วยครับ"
"อ้าว... เด็กผู้ชายเหรอ..." เธอหัวเราะ
ผู้คนเริ่มบางเบาลงแล้ว หลายคนเริ่มกลับบ้าน หลายครอบครัวแจกจ่ายของกินเล่นบ้าง ไวน์อุ่นๆ บ้าง มีเพียงความรัก ความร่าเริงยินดีเต็มไปทั่ว แม้หิมะจะโปรยปราย แต่กลับอบอุ่นเหลือเกิน พวกเขาช่วยกันจุดกองไฟในถังเหล็กให้ความอบอุ่น บางคนแจกมาร์ชแมโลว์ เบคอน ใส้กรอก ขนมปังให้ปิ้งกิน เสือลุกไปรับไวน์อุ่นๆ มาสองแก้ว แล้วยื่นให้เจ้าตัวน้อย
"เอ๊ะ" กระต่ายอุทาน
"อยากกินไวน์ไม่ใช่เหรอเจ้าตัวเล็ก" เสือยิ้มทั้งปากและนัยน์ตา "ค่อยๆ จิบนะ เดี๋ยวเมา"
กระต่ายจิบไวน์ตามที่เสือบอก ความขมและหวานหอมไหลลงลำคอ นำมาความร้อนผ่าวและความรู้สึกเป็นผู้ใหญ่ เสือหัวเราะเมื่อแก้มกลมแดงจัด อีกไม่นานคงเมาแน่แท้ นี่ขนาดเป็นไวน์อ่อนที่เด็กๆ ดื่มแท้ๆ
ชายหนุ่มโอบเอวคอดบาง จูบริมฝีปากอิ่ม กระซิบเสียงหวาน "พี่เสือรักต่ายน้อย..."
ริมฝีปากนุ่มขยับเชื่องช้า ดวงตาปรือปรอยแวววาว "หนูก็รักพี่เสือ..."
ราวกับมีแรงดึงดูด ริมฝีปากทั้งคู่เข้าประกบหากันอีกครั้ง เกี่ยวพันหาความหวานนุ่มละไมและไออุ่นจากอีกฝ่าย...
ฟ้าเริ่มมืด ไฟประดับจึงส่องแสงสว่าง วงดนตรีที่มาร่วมเฉลิมฉลองเริ่มบรรเลงดนตรีรับคริสมาสต์แสนอบอุ่น
Last... Christmas...
I gave you my heart...
But the very next day, you gave it away
พวกเขาไม่รู้เลยว่า... ในปีต่อๆ มา... การมารวมตัวกันตรงสะพานแห่งนี้ พร้อมขนมของแจก กองไฟ ไวน์อุ่นๆ และวงดนตรีจะกลายเป็นธรรมเนียมของเมือง... และผู้คนจะมาร่วมกันเฉลิมฉลอง แจกรอยยิ้ม คำอวยพร ความรักให้คนที่ไม่รู้จัก แบ่งปันอาหาร ของหวานให้คนแปลกหน้า...
...สุขสันต์วันคริสมาสต์!
-
จิ้ม จึกๆก่อน แล้วค่อยอ่าน
สุขสันต์วันคริสมาสต์ครับคนแต่ง :L2:
-
บวกเป็ดต๊ะไว้ก่อนนะค้า ยังไมไ่ด้อ่าน
><
มวฟฟฟฟฟคุณ aimer ค้า :L2:
-
เมอร์รี่คริสต์มาสครับ เป็นตอนพิเศษที่น่ารักมว๊ากเลย คิดถึงน้องต่ายกะพี่เสือที่สุดอ่าาา
-
happy Chris&NY
ในหนังเค้ายังกินสมองนะ แหม่ต่ายน้อยแม้จะเปนซอมบี้
ก้อยังไม่ยอมกินเลยแหะ
-
ถ้าต่ายน้อยเป็นซอมบี้คงเป็นซอมบี้ที่น่าเอ็นดูที่สุด :m13:
-
อารมณ์ Warm bodies น่ารักกรุบกริบอีกแบบนะ โดยเฉพาะฉากอัศจรรย์ กริบกริ้วมาก ฮ๋าๆๆ :mew3: :hao3:
-
o13 Merry Christmas ค่ะ
-
:heaven 1+
-
อะโห....มาแนวนี้เลยเหรอ ต่ายน้อยเป็นซอมบี้ แต่ก็ยังน่ารักน่าฟัดเหมือนเดิม :hao6:
-
:mew2: เคลียดแล้วก็เกร็งซะตั้งนานเลย
:L2: ขอให้มีความสุขเช่นกันค่ะ
-
นึกว่าจะเศร้า
แต่ในที่สุดก็ได้คู่กัน
รักพี่เสือกับน้องต่ายที่ซู๊ดดดดด
รอตอนต่อไปค่าาา
-
5555 ชอบอะ ต่ายน้อยน่ารัก
-
warm bodies ซอมบี้ที่รัก :-[
เว่อร์ชั่น Y น่าร๊ากอ่าาา
Merry Christmas~~~~~~~~~!!!!!!!
-
หายคิดถึงงงงงง นิดนึง :mew1:
-
หึหึ ต่ายน้อยน่ารักสุดๆ
-
ความรักชนะได้ทุกสิ่งแม้นความตายก็ไม่อาจพรากความรักที่พี่เสือมีให้กับน้องต่าย พี่เสือในตอนพิเศษนี่ได้ใจสุดๆ
-
ว้าย ต่ายน้อยเป็นซอมบี้น่ารักไปซะแล้ว
เอามาเบรกแก้เครียดใช่มั้ย :laugh:
//เปิด ost. warm bodies ฟัง เพราะๆทั้งนั้น
-
:hao5: มันสุขแบบเศร้าๆนะ
-
พล็อต special จริง ๆ ค่ะ
ซอมบี้เวอร์พี่เสือกับต่ายน้อย
ชอบมากกก ^^ +1
-
น้องต่ายเป็นซอมบี้ที่น่ารักที่สุดในโลกกกกกกกกกกกกกกก :ling1:
-
เมอรี่คริสมาสต์จ้าาาาาาา :L2:
-
สนุกมากกก
ซอมบี้ต่ายน้อย อิอิ
-
แอบเห็นอนาคต ..คุณเอมแอบสปอยล์ก่อนป่าวคะนี่ หรือว่าแปลงมาจากเนื้อหาหลัก
-..ทั้งคู่ไปเรียนต่ออเมริกา
-..น้องต่ายเรียนศิลปะ
-..น้องโป่งเป็นหมอ
-..กว่าทั้งคู่จะตกลงปลงใจกัน ก็ไปเรียนต่อแล้วสิ
:hao7: :hao7: :hao7: :hao7:
(ในตอนหลัก อิพี่เสือคงต้องทนหง่าวต่อไปสิเนี่ย :katai3: 555555)
-
น่ารักมาก น้องเป็นซอมบี้พี่ออกตามหาเพราะโชคชะตาเลยทำให้กลับมาพบกันอีก
ถึงจะดูหนังเรื่องนีแล้วแต่อันนี้มันฟินกว่า >< น้องต่ายน่ารักเสมอถึงจะเป็นซอมอบี้แต่ก็น่าฟัดเหมือนเดิม
ถึงจะเป็นพิเศษแต่น่ารักมากค่ะ มี nc เรียกเลือดได้ด้วย
พี่เสือแมน แล้วก็เท่ห์มากๆ เหมือนเดิม ขอบคุณมากนะคะสำหรับตอนพิเศษในวันพิเศษ
เมอร์รี่คริสต์มาสนะคะ
-
:a5:มันเกิดอะไรขึ้น อนาคตจะเป็นแบบนี้ใช่ไหมเนี้ย :ling3:
-
...ผ่านไป 11 ปี... พี่เสือกินเด็ก!!! :o
กร้ากกกกกกกกก :pandalaugh:
❆ ❅ Merry Christmas ❅ ❆
-
:heaven
-
ชอบมากกกกกกกกกกกกกกกกกกก
ให้ตายเถอะ!!
เขียนได้สุดยอดดีจริงๆค่ะ
กราบงามๆสามทีเลย!!
-
ดีใจจัง มีตอนนี้มาเบรค
แต่ตอนนี้ก็ทำน้ำตาซึม แต่ซึมด้วยความยินดีที่กระต่ายกลับมาได้
ทุอย่างอบอุ่น สมกับที่เป็นวันคริสมาสจริงๆ :กอด1:
มีความสุขมากๆทั้งพี่เสือน้องต่าย และคนเขียนค๊าา o13
-
วอร์มบอดี้ บวก วอร์กกิ้งเดธ เบาๆ อ่านแล้วก็แบบลุ้นๆ
ฮา ฮษ
แฮปปี้คริสมาสต์ค๊า :mew1:
-
เป็น warm zombies ฉบับย่อ
5555
ชอบพระเอกเรื่องนี้มากเลย อิอิ
จินตนาการว่าพี่เสือไปเป็นซอมบี้บ้างจะเป็นไงน้อ 55555
ชอบมากค่ะ
-------------------edit--------------------
ตรงลายเซ็นเม้นข้างบน เราชอบฉากนี้ม๊ากกกกกก อิอิ
-
Merry Christmas ka :pig4: :pig4:
-
มอร์รี่คริสต์มาสจ๊ะ
ความรักคือปาฏิหาริ์ยเนาะต่อยน้อย&เสือ
-
:mew1:
-
Merry Christmas ka.
:pig4: สนุกๆ
-
ฟินส์สุดๆๆ ตอนนี้ โรแมนติก มากกกกก :o8: :o8:
-
เป็นตอนพิเศษที่สนุกมากกก ถือเปงของขวัญคริสต์มาสเลยค่ะ :-[
ไม่ได้ดู warm bodies แต่ชอบ the walking dead มากกแนวซอมบี้เหมือนกัน555
-
:heaven :heaven :heaven
:heaven :heaven :heaven
-
โห เป็นแนว fantasy เลย
-
:o8: :o8: กร๊าซซซซซ เราชอบเรื่องนี้สุดๆ อ่านแต่ละตอนหุบยิ้มไม่ลงเลย
น้องต่ายก็น่ารัก :mew3: พี่เสือก็ :katai2-1:
ทำไมตรูมาเจอนิยายเรื่องนี้ :L2: :L2: :L2:
-
ชอบบบบบ
-
ขอบคุณ :)
-
อร๋ายน่ารักอะ ต่ายน้อยเป็นซอมบี้
-
ต่ายน้อบเวอร์ชั่นซอมบี้ยังน่ารักมากครับ
-
^____________________________________^
มีความสุขอ่ะ
-
น่ารักมากเลย
-
ตอนพิเศษเนี่ย เหมือนหนังฝรั่งเลยแต่สนุกและหวานดีน่ะ
-
หวานจริงๆ :z2:
-
รักพี่เสือจัง
อยากให้มีตอนพิเศษปีใหม่ด้วยย
-
พี่เสือกับน้องต่ายไปเที่ยวไหนกันอยู่
:ling1: :ling1:
-
น่าร๊อคคอ่ะ นึกไม่ถึงว่าจะเป็นแฟนตาซี^^
-
น้องต่ายยยยย จะเป็นอะไรเค้าก็รัก
เป็น ซอมบี้เค้าก็ร๊ากกกก :heaven
-
หายไปไหนหนอนานแท้
-
รอๆๆ
-
หายไปจะครบเดือนแล้ว คนอ่านรอได้ แต่มาเร็วได้ยิ่งดี
เป็นกำลังใจให้ครับ
-
42. พี่เสือ น้องกระต่ายกับการเปลี่ยนแปลง
กระต่ายตื่นขึ้นมาเพียงคนเดียว ได้ยินเสียงห้องข้างๆ เปิดประตูแล้วปิด
ดวงตากลมมองออกไปนอกหน้าต่าง นกตัวน้อยทำรังอยู่ที่ต้นมะม่วงข้างบ้าน ทุกอย่างช่างดูสงบเงียบ แต่เหตุใดหนอในใจเขากลับว้าวุ่น ? เด็กน้อยถอนหายใจเบาๆ ก่อนยันกายลุกขึ้น
แม้จะ 'จากมา' แต่คนที่รวดร้าวที่สุดกลับเป็นกระต่าย ข้างกายที่ว่างเปล่า เย็นเฉียบ ไร้วี่แววของสิ่งมีชีวิต ไร้ไออุ่นจากคนตัวโต
พยายามแล้ว... พยายามที่สุดแล้ว ที่จะเข้มแข็ง ที่จะยืนหยัดเพื่อยืนยันความคิดที่ว่า 'เป็นคนละคนกัน' และผลักไสตนเองไปยืนหลังเส้น
แต่มันทรมานเหลือเกิน... ทั้งความเปลี่ยวเหงา หวาดกลัว กระต่ายจำไม่ได้แล้วครั้งสุดท้ายที่กลัวความมืดนั้นเมื่อใดกัน เมื่ออกอุ่นนั้นปกป้อง คุ้มภัยตลอดมา ให้กระต่ายหลับสบายเสียจน... ไม่รู้ตัวว่าการมีพี่เสืออยู่ข้างๆ เป็นความสุขที่สุดแล้ว
วันนี้กระต่ายและพี่เสือต้องไปโรงเรียนแล้ว ระหว่างที่หยุดเรียนไป เพื่อนๆ ไม่ปล่อยให้เขาต้องเหงา พยายามโทรมาถามไถ่ตลอด ทั้งการบ้านและบทเรียนเพื่อนๆ ก็ช่วยเก็บไว้ให้ แต่มิใยที่เพื่อนๆ จะเป็นห่วงเป็นใยเพียงใด กระต่ายรู้ดีว่าสิ่งที่อัดอั้นอยู่ในใจนั้นไม่อาจเผยออกมาได้
...จะให้ใครรู้ไม่ได้... ว่าพี่เสือคิดยังไงกับกระต่าย
เพียงแค่คิดว่าพี่เสือต้องโดนประนาม เหยียดหยันหรือกระทั่งถูกลงโทษ หรือไหล่กว้างตั้งตรง ดวงตาคมมีรอยอวดดีนั้นต้องจางหายไปแล้ว กระต่ายก็เสียใจเหลือเกิน
...เป็นความผิดใคร ?
พี่เสือหรือ... ?
ไม่ใช่สักนิด... หากกระต่ายตัดสินว่าความรักที่สาวๆ เหล่านั้นมีให้พี่เสือไม่ใช่ความผิด ดังนั้น รักที่พี่เสือมีให้กระต่ายย่อมต้องไม่ผิดเช่นกัน
เด็กน้อยวางมือบนเข่าสองข้าง ฟังเสียงเปิดประตูบ้าน เสียงออดแอดของจักรยานคันเก่าที่ลูกชายซ้อเง็กให้มาดังขึ้น
พี่เสือคงไปทำงานแล้ว...
สัปดาห์ที่ผ่านมา กระต่ายหมดเวลาไปกับการเจ็บป่วย มีพี่เสือคอยดูแลไม่ห่างกาย ราวกับจะย้อนเวลากลับไปถึงอดีต ที่กระต่ายยังไม่รับรู้ถึงเขตแดน แต่ทุกอย่างบอกกระต่ายว่า มันเปลี่ยนไปแล้ว... พี่เสือไม่ได้ปรนนิบัติน้องชายเช่นพี่ชายอีกแล้ว หากปฏิบัติราวกับกระต่ายเป็นราชินียอดรัก เป็นคนที่รักยิ่ง
ทุกครั้งที่พี่เสือจ้องมองตา ดวงตาคู่นั้นบอกทุกสิ่ง ความรักเปี่ยมล้น... เหมือนที่กระต่ายเห็นในดวงตาพี่ฟงกับคุณพ่อ ความห่วงใย... แม้จะไม่เอื้อนเอ่ย ไม่เร่งรัดคำตอบ แต่สายตานั้นก็ทำให้กระต่ายใจเต้นแรง ต้องมุดผ้าห่มหนี
พี่เสือบอกกระต่ายว่า กระต่ายไม่จำเป็นต้องรีบตอบ หรือจำเป็นต้องตอบ... เพราะพี่เสือจะรอเสมอ รอคอยอยู่ที่เดิม ไม่ว่าคำตอบจะเป็นอย่างไร ขอให้กระต่ายทำตัวตามสบาย เหมือนเดิมที่เคยเป็นมา
แต่กระต่ายทำไม่ได้!
เมื่อรู้แล้วว่าเส้นนั้นมีอยู่จริง ความรักพี่เสือมันล้ำขอบเขตที่ควรจะเป็นแล้ว กระต่ายก็ไม่อาจทำตัวไม่รู้เรื่องรู้ราวได้อีก
เขาจึงพยายามห่างออกมา... เพื่อรักษาสมดุลของหัวใจและให้อุ่นใจได้ว่า เขาจะเห็นเส้นแบ่งเขตอยู่บ้าง แม้มันจะหมิ่นเหม่เหลือเกินก็ตาม
กระต่ายพูดน้อยกว่าปกติ คุณพ่อเองก็อึดอัด ผู้ใหญ่เข้าใจว่าเด็กๆ ถึงเวลาเปลี่ยนแปลงตัวเองไปเป็นวัยรุ่น จึงไม่ได้กังวลนัก คุณพ่อยังล้อกระต่ายบ่อยๆ เลยว่า
"ต่ายน้อย ยังโกรธพี่เค้าอยู่เหรอ ? งอนทำไมล่ะลูก ?"
กระต่ายส่ายหน้าหวือ คุณแม่เดินเข้ามาบีบไหล่คุณพ่อเบาๆ
"ให้เวลาลูกหน่อยเถอะค่ะ"
ตลอดทางเดินเข้าโรงเรียนมีเพียงความเงียบ พี่เสือพยายามชวนคุย แต่พี่เสือไม่ใช่คนช่างพูดอยู่แล้ว ยิ่งพยายามยิ่งดูแปลกประหลาด พี่เสือจึงถอนหายใจ ไม่อาจกอบกู้สถานการณ์ได้ จึงยื่นมือออกไปกุมมือน้อย แต่ผลที่ได้รับกลับไม่ใช่อย่างที่คิด มือเล็กนิ่มสะบัดมือตัวเองออก กระต่ายสะดุ้งสุดตัว เผลอถอยหลัง
"หนู... หนู..."
พี่เสือพยายามฝืนยิ้ม แม้ในใจจะแหลกสลายไปแล้วก็ตาม "ไม่เป็นไรครับ... ใจเย็นๆ นะ ป่ะ เราไปหาเพื่อนๆ ดีกว่า"
แต่พอเจอเพื่อนๆ แล้วกลับยิ่งเลวร้าย ทุกคนนิ่งเงียบ เมื่อเห็นสองพี่น้อง สอางค์จึงลุกขึ้นกวักมือเรียก
สมาชิกในกลุ่มมากันครบ กระทั่งกระเจี๊ยบก็มาด้วย สอางค์ที่มีวุฒิภาวะสูงที่สุดถอนหายใจ ขยับแว่น ผลักชามก๋วยเตี๋ยวออกจากตัว
"เป็นไงบ้าง ? บรรยากาศมาคุซะกูแดกอะไรไม่ลง"
"เกิดอะไรขึ้นเหรอ" กระต่ายเห็นเพื่อนเป็นที่พึ่ง ฝนจึงดึงแขนน้องน้อยให้นั่งแทรกระหว่างตนกับสอางค์
"ต่ายน้อยล่ะ เป็นยังไงบ้าง ดีกับพี่เสือหรือยัง ?" ฝนถามกลับ เขี่ยหลอดในแก้วน้ำหวานเล่น
"อะ.. อืม..." กระต่ายโกหกไม่เก่ง ท่าทางดูก็รู้ว่ายังกระอั่กกระอ่วน
"ไม่มีอะไรหรอก ให้เวลาน้องหน่อย เพราะกูทำผิดจริง" พี่เสือตอบแทน จัมโบ้พยักหน้าเสริม สอางค์จึงหมดเรื่องถาม มองดูเพื่อนรอบตัวแล้วเหนื่อยใจ ทุกคนจ้องมาที่เธอเป็นสายตาเดียว เหมือนสมาชิกรอประธานเปิดประชุม
เด็กสาวขยับแว่นตามเคย หักนิ้วกร๊อบๆ กระแอมสองทีแล้วค่อยเริ่ม "คือ... ระหว่างที่ต่ายน้อยกับเสือหยุดเรียนไปอาทิตย์นึง... มีเรื่องเกิดขึ้น... เยอะเลย... แล้วมันเกี่ยวข้องกับทุกคนที่นี่ด้วย..."
เห็นสอางค์เกริ่นแล้ว กระต่ายชักใจไม่ดี ดวงตากลมเหลือบไปยังพี่ชายที่นั่งตรงข้ามตามนิสัย แต่พี่เสือกลับส่งสายตากรุ้มกริ่มไม่เข้ากับสถานการณ์ตอบกลับ
"คือ... เอาไงดี..."
"กูไม่ได้สนใจหรอกนะ" พี่เสือโพล่ง ท่าทางตะกุกตะกักชวนรำคาญมากกว่าอยากรู้อยากเห็น สิ่งที่พี่เสือสนใจมีเพียงคนที่นั่งตรงข้ามคนเดียวเท่านั้น แต่เมื่อเห็นสีหน้ากระต่ายแล้วจึงกระแอม พูดต่อ "เออ... มึงก็รีบๆ พูด"
สอางค์เป่าลมออกจากปากพรืด ตัดสินใจเด็ดขาด "เริ่มจากข่าวดี... ของไอ้ห่าโบ้ แต่ข่าวนรกสำหรับไอ้เจี๊ยบละกัน..."
จัมโบ้ลุกยืนขึ้น ยิ้มแต้ โค้งตัวเลียนแบบสุภาพบุรุษในหนัง "เราคบกันได้พักนึงแล้วครับ"
กระต่ายแทบตกเก้าอี้... เห็นหูแดงๆ ของหัวหน้าห้องแล้วจึงค่อยเชื่อ กระเจี๊ยบขบริมฝีปากแน่น ไม่ยอมพูดอะไรทั้งนั้น
"...เอ่อ... ยินดี..." กระต่ายชักไม่แน่ใจเสียแล้ว เมื่อจัมโบ้นั่งลง กระเจี๊ยบจึงมองคนประกาศข่าวอย่างกินเลือดกินเนื้อ สอางค์จึงต้องรีบเปลี่ยนหัวข้อ
"ข่าวที่สอง... เลวร้ายมากขึ้นรองลงมา... อีโป่งโดนไล่ออกจากบ้าน"
ข่าวนี้ทำให้กระต่ายหน้าซีด แต่ลูกโป่งแค่ถอนหายใจ
"กูไม่ค่อยเข้าเรียน เกรดตก... อืม... มึงกูรู้ เนาะโบ้ ? ข่าวเหี้ยๆ ไปถึงหูน้าธีตั้งแต่สองอาทิตย์ก่อนแล้ว... น้าเลยไล่กูออกจากบ้าน" เด็กหนุ่มยักไหล่ "มันก็สาสมนั่นแหละ แต่น้าให้กูไปอยู่คนเดียวที่คอนโด ตัดงบกู เรื่องก็แค่นั้น"
"อืม... แล้วไหนเรื่องที่น้ามึงมีลูก ?" ฝนกระทุ้ง ลูกโป่งทำหน้าราวกับไม่อยากตอบ แต่ทนสายตาของกระต่ายน้อยไม่ไหวจึงยอมเปิดปาก
"น้ากูไปเจอเด็กขายตอนวันที่พายุเข้า... วันที่เสือมีเรื่องอ่ะ แล้ว... พวกมึงคงไม่รู้ น้ากูเป็นคนแปลกๆ จะทำอะไรไม่ปรึกษาใคร ไอ้เด็กมันกำลังจะตายเพราะเหมือนจะยุ่งกับพวกมาเฟียอะไรแบบนั้น น้ากูเลยช่วยมา แล้วจะรับเป็นลูก"
กระต่ายตาโต "โอ้โห! อย่างกับในหนังแน่ะ!"
ลูกโป่งหัวเราะ ขยี้ผมเด็กน้อยอย่างเอ็นดู "โป่งก็ว่างั้นแหละ แต่เด็กมันปัญหาเยอะ... ไหนจะแม่เด็กอีก เห็นว่าเป็นบ้าไปแล้ว น้ากูเลยต้องออกเงินรักษาอีก... ไหนจะตัวเด็กที่แม่งโดนทรมานจนเพี้ยนไปแล้ว..."
"เด็กคนนั้นอายุพอๆ กับพวกเราน่ะ" สอางค์ที่เคยเห็นเด็กที่พูดถึงแล้วเอ่ย "เห็นน้าธีบอกว่าถ้าว่างๆ ก็ไปเยี่ยมมันได้"
"จริงเหรอ..." กระต่ายเห็นภาพเด็กรูปร่างใกล้เคียงกับตัวเอง แต่ผอมโซ เสื้อผ้าเก่าขาด เนื้อตัวสกปรกในอดีตขึ้นมา "อืม... คุ้นๆ เนอะพี่เสือ ?"
พี่ชายยิ้มกว้าง กระต่ายเผลอเรียกเขาด้วยความเคยชิน ทำให้เขามีความหวังบ้าง "ครับ"
"พล็อตน้ำเน่ามาก..." ฝนวิจารณ์ กลอกตา "วันนี้พวกเราว่างนี่ ไปหาหน่อยก็ดี"
สอางค์พยักหน้า "ดีๆ ไปดูหน้าคนที่แย่งความรักจากลูกโป่งดีกว่า! ไอ้เด็กติดน้า!"
หน้าใสๆ แดงจัด ขบฟันกรอด "กูไม่ได้ติด!"
"แล้วใครเครียดมาหลายอาทิตย์วะ ?"
"เหอะ มาด่ากูฟรีหลายทีด้วย"
"ไปยุไอ้เหี้ยโบ้ด้วย" เสียงสุดท้ายค่อนข้างระทม
เพื่อนๆ พากันวิจารณ์ลูกโป่งกันสนุกปาก บรรยากาศเก่าๆ จึงค่อยๆ กลับคืนมา จนสอางค์ต้องเริ่มปรามเมื่อชักเลยเถิด
"เฮ้ยๆ พอๆ เรื่องสุดท้าย... เครียดที่สุดแล้ว เชิญอภิปราย"
สอางค์นั่งลง คว้าแขนฝนให้ลุกขึ้น
เด็กสาวกัดริมฝีปากแน่น ดวงตาภายใต้แว่นกรอบกลมคล้ายจะมีน้ำตาคลอ "คือ... กูจะย้าย"
"ย้าย ?" กระต่ายทวนคำ บรรยากาศสนุกสนานมลายหายไปสิ้น
ฝนพยักหน้าเบาๆ "อืม พอจบมอสามเมื่อไหร่ ฝนจะย้ายโรงเรียนน่ะ"
"ย้ายไปไหน ?" น้องเล็กถามเสียงหลง
"ไปนิวซีแลนด์... ป้าฝนแต่งงานกับฝรั่งที่นิวซีแลนด์ แต่วันก่อน... วันที่เสือเกิดเรื่องน่ะ... ลูกชายป้า... แม็ก... แกเพิ่งเสียเพราะอุบัติเหตุ ป้าฝนทำใจไม่ได้ ลุงเลยชวนให้ฝนไปอยู่ด้วย เพราะป้ารักฝนมาก เลยคิดว่าน่าจะทำให้ป้าดีขึ้น... ป้าเองก็อยากให้ฝนไป..."
"ฝนไปตอนปิดเทอมก็ได้นี่นา" กระต่ายค้าน เกาะเพื่อนแน่นเป็นลูกลิง
"ตอนแรกฝนก็ว่าแบบนั้น... แต่ป้าฝนเป็นคนฝังใจมาก ตอนนี้ป่วยเป็นโรคซึมเศร้า ลุงเองก็ไม่มีเวลาดูแล ถ้าฝนไปอยู่ด้วย ฝนจะได้ช่วยดูแล แล้วลุงจะส่งเสียให้เรียนจนถึงมหาลัยเลย"
"ไปแบบเป็นลูกเลยสินะ ?" พี่เสือเพิ่งออกปาก ฝนยิ้มตอบ มือปาดน้ำตาออก
"ใช่... ต่ายน้อยอย่าร้องนะ ป้าฝนใจดีมาก เคยเลี้ยงฝนมาก่อน ตอนที่ยังไม่มีแม็ก ป้าชอบขอฝนไปเลี้ยงนานแล้ว ตอนเล็กๆ ฝนก็ติดป้ามาก... ไว้อีกซักพักต่ายน้อยไปเที่ยวหาฝนนะ"
กระต่ายก้มหน้างุด ซุกหน้ากับเอวบางของเพื่อน ไม่ยอมผละออกไป ฝนลูบศีรษะน้อยพลางนั่งลง ความเปียกชื้นซึมผ่านผ้ามายังผิวหนัง
น้องร้องไห้... เล่นเอาฝนอยากร้องไห้ไปด้วย
ฝนไม่อยากไป แต่ป้ามีบุญคุณกับฝนมาก ตอนที่ป้าเดือดร้อน ฝนจะนิ่งดูดายได้อย่างไร แล้วไหนจะอนาคตของฝนอีกเล่า
ทุกคนเงียบลง ได้ยินเพียงเสียงสะอื้นเบาๆ ของเจ้าตัวน้อยเท่านั้น...
บรรยากาศวันนั้นค่อนข้างอึมครึม เพื่อนๆ คนอื่นๆ ดูจะไม่กล้าเข้าใกล้พี่เสือยิ่งกว่าเดิม ซึ่งไม่ได้ทำให้เจ้าตัวเสียใจแต่อย่างใด แต่คนที่สังเกตและเดือดร้อนแทนไม่ใช่ใครอื่นนอกจากน้องชายฝาแฝด
คาบแรกของวัน หลินหลิน สาวน้อยที่สวยที่สุดของห้องหอบสมุดกองโตจากห้องพักครูมาพร้อมกระเจี๊ยบ ก่อนจะช่วยแจกสมุดคืนตามประสาเด็กดี แต่พอเห็นปกสมุดที่เขียนด้วยลายมือหวัดๆ แล้วสีหน้าเด็กสาวก็เปลี่ยนไป เธอกลืนน้ำลายอึ๊ก ก่อนจะเดินเลี่ยงๆ ไปยังโต๊ะพี่ชายฝาแฝด
"สะ... เสือ"
พี่เสือเงยหน้าจากหนังสือ ขมวดคิ้วน้อยๆ ท่าทางนั้นไม่ควรจะคุกคามเลย แต่หลินหลินก็หน้าซีดเผือกแทบจะเป็นลม ไม่ใช่เพราะข่าวลือของเพื่อนร่วมชั้นหรอก แต่ใครๆ ก็กลัวแฝดพี่คนนี้เป็นทุนเดิมอยู่แล้ว เด็กสาววางสมุดคืนให้บนโต๊ะ เพราะเป็นเด็กดี ได้รับการอบรมมาอย่างดีตลอดเลยยิ้มแหยๆ
"สมุดจ้ะ"
เด็กหนุ่มพยักหน้า ไม่มีคำว่าขอบใจ หลินหลินถอนหายใจเฮือก รีบหันหลังหนี แต่เสียงทุ้มๆ ของแฝดพี่ดังขึ้นจากทางด้านหลัง
"ฉันไม่ชอบเลสเบี้ยน"
หลินหลินกลืนน้ำลายอีกรอบ เสือต้องพูดกับเธอแน่ๆ โฮ... ทำไมนะ ทำไมต้องเป็นหลินหลินด้วย "จ้ะ ?"
"แต่ต่ายน้อยชอบเธอ เธอจะเกลียดฉันก็ได้ แต่อย่าตีตัวออกห่างต่ายน้อย เด็กคนนั้นไม่รู้เรื่องอะไรด้วย"
เป็นครั้งแรกที่เสือคุยกับเธอ เสียงเสือฟังไม่คุ้นหูเพราะไม่ค่อยพูด ถึงหลินหลินจะอัธยาศัยดี แต่ก็เว้นเสือไว้คน กับเพื่อนๆ กลุ่มกระต่ายน้อยหลินหลินกับเพื่อนคนอื่นๆ ก็สนิทกันดี หลินหลินเลยพยักหน้าหงึกๆ
"จ้ะ"
"ก็ดีแล้ว ฝากบอกเพื่อนเธอด้วย" แค่นั้นจริงๆ เสือยกหนังสือขึ้นปิดหน้า เป็นอันจบบทสนทนา หลินหลินแทบไม่อยากเชื่อว่าเพิ่งคุยกับไอ้เสือดุหมาดๆ
"คือ... ไม่มีใครเกลียดต่ายน้อยหรอก"
แฝดพี่ไม่เงยหน้าจากหนังสือ ไม่ตอบอะไร
"...เธอคงรักน้องมากนะ" หลินหลินต้องขยายความ แต่เท้าเตรียมโกยแล้ว
รอยยิ้มบางๆ ปรากฏที่มุมปาก "เธอไม่รู้หรอก"
หลินหลินกลืนน้ำลายดังเอื๊อก "จ้ะ แล้วฉันจะบอกคนอื่นๆ ให้!" ไม่ต้องรอให้เพื่อนร่วมชั้นลดหนังสือลง เด็กสาวก็โกยอ้าวออกจากห้องไปแล้ว...
...พลอย เพื่อนอีกคนในห้องเจอหลินหลินอีกทีตอนกลับมาจากไปซื้อขนมกับกระต่ายน้อยพบกับเด็กสาวหน้าซีด มือถือโทรศัพท์คุยอยู่ในมุมมืด พลอยได้ยินแว่วๆ
"ฮือออ ตะเอง ผู้ชายน่ากลัวที่สุดเลยยย หลินหลินไม่เอาแล้ววว คราวหลังจะให้กระเจี๊ยบแจกสมุดคนเดียว!"
จริงอย่างที่หลินหลินว่า ไม่มีใครเกลียดกระต่ายน้อยลง เพื่อนๆ แวะเวียนมาถามไถ่ แต่กับพี่เสือกลับรีบเดินอ้อม เพื่อนบางคนที่เคยคุยเล่นกับพี่เสืออยู่กลับยิ้มแหยๆ ให้แล้วเบือนหน้าหนี
...กระต่ายไม่ชอบเลย
คิ้วสวยขมวดมุ่น ริมฝีปากเชิดรั้นขึ้น หลินหลินนั่งกินขนมอยู่ด้วยต้องเอานิ้วแตะอย่างเอ็นดู "ต่ายน้อย ขมวดคิ้วทำไม ? เจ็บตรงไหน ?"
"ไปห้องพยาบาลดีกว่ามั้ง ?" ลูกโป่งที่เป็นเพื่อนกันมานานชักเห็นท่าไม่ค่อยดี แต่ยังไม่ยอมวางป๊อกกี้ในมือลง
"ป๊อกกี้กู อีโป่ง" พลอยกระชากขนมกลับ
"ไม่เป็นไร" น้องน้อยส่ายหน้า "เราแค่สงสัย..."
"หืม ?" เพื่อนคนอื่นชะโงกหน้ามาด้วย
"ทำไมทุกคน... ห่างพี่เสือจัง ?" จริงอย่างที่กระต่ายว่า... นี่ขนาดมากินขนมกันตอนช่วงพัก ยังต้องมานั่งอีกมุมห้องเลย ทุกทีเพื่อนๆ ที่ไม่ใช่แค่ในกลุ่มจะมานั่งคุยกัน กินขนมกันที่โต๊ะกระต่ายนั่นแหละ ถึงกระต่ายจะรู้ว่าเมื่อก่อนเพื่อนๆ ก็กลัวพี่เสืออยู่บ้าง แต่ก็ไม่ได้กลัวขนาดนี้
พลอยทำท่าสยดสยอง "มันไม่ดีกับต่ายน้อยนะที่พูดงี้ แต่พลอยกลัวว่ะ"
กระเจี๊ยบเห็นช่องว่าง มือรีบตะปบขนมในถุงเพื่อนพลางบ่น "ผู้หญิงก็เงี้ยแหละน้า..."
"ถุย! มึงว่าเค้าได้เหรออีเจี๊ยบ!" ฝนซ้ำเติมทันที "เค้ารู้กันทั่วโลกแล้วว่ามึงเป็นเมียไอ้โบ้!"
หูซีดๆ ของหัวหน้าห้องแดงจัด ฝืนทำเสียงแข็งใส่ "มึงรู้ได้ไงว่าเป็นเมีย!"
"ใช่แต่ผู้หญิงจะกลัวนะ" กระต่ายน้อยเอ่ยอย่างหนักใจ ตอนนี้ทั้งห้องเพื่อนผู้ชายที่ไม่กลัวพี่ชายมีแต่ลูกโป่ง จัมโบ้กับกระเจี๊ยบ
"มันทำตัวมันเอง" สอางค์ตอบอย่างใจร้าย
"เอ่อ... แต่ยังไงก็เป็นพี่กระต่ายล่ะนะ" หลินหลินนิสัยดีที่สุดยิ้มแหยๆ ให้
"มึงเป็นผัวรึไง โฮ่!" ลูกโป่งแหย่กระเจี๊ยบต่อ "กูล่ะนึกภาพไม่ออกเล้ยยย"
เย้าแหย่กันได้สักพัก กระเจี๊ยบแทบจะเส้นเลือดแตกตายไปหลายรอบ ดีที่ได้หลินหลินคนงามทั้งใจและใบหน้าช่วยไว้ แต่เพื่อนเฮงซวยทั้งหลายแลบลิ้นปลิ้นตาไม่สนใจเอาเสียเลย
กระต่ายเมินเพื่อนในกลุ่มไป พี่เสือนั่งเหยียดขาริมหน้าต่าง คุยกับจัมโบ้อยู่ แต่แล้วก็หยิบหูฟังขึ้นมาอุดหู ท่าทางไม่สนใจสิ่งรอบข้าง ส่วนจัมโบ้ก็ถอนหายใจ ก่อนจะเดินมาทางกลุ่มเพื่อนๆ
"ว่าไงจ๊าาา ที่ร๊ากกก" ส่งเสียงทักไปก่อน หลังจากโดนลูกโป่งยุส่งจนจีบกระเจี๊ยบสำเร็จ หนังหน้าก็เลยหน้าตามเพื่อนไปด้วย กระเจี๊ยบแทบมุดโต๊ะหนีทีเดียว ฝนเป็นคนแรกที่นำเสียงเป่าปาก พลอยก็ปรบมือเป็นลูกคู่
กระต่ายไม่รู้... ไม่รู้อะไรดลใจ...
พี่เสือดูอ้างว้าง... โดดเดี่ยว... แม้จะเป็นคนรักสันโดษอยู่แล้ว แต่ครั้งนี้กลับต่างออกไป...
ทุกๆ ครั้งที่เพื่อนๆ นั่งคุยกันสนุกสนาน พี่เสือก็ไม่เคยร่วมวงด้วย... แต่ไม่ดูอ้างว้างขนาดนี้
...ทำไมนะ...
หลินหลินเป็นคนแรกที่ผิดสังเกตกระต่ายน้อยได้ เพราะปกติหน้าที่ห้ามทัพจะไม่ใช่หน้าที่เธอ แต่เป็นของกระต่ายน้อย เธอจึงเห็นทุกการเคลื่อนไหวของน้องน้อยชัดเจน
เด็กสาวปลีกตัวออกมาจากกลุ่ม สะกิดน้องเล็กเบาๆ
"มีอะไรหรือเปล่า ?"
กระต่ายน้อยขบริมฝีปาก ใบหน้าน่ารักดูเศร้า "หลินหลิน... ทำไม... พี่เสือดูโดดเดี่ยว... ทั้งๆ ที่เมื่อก่อน... ก็...."
หลินหลินยิ้มอ่อนโยน ถ้าหากเมื่อเช้าแฝดพี่ไม่คุยกับเธอ เธอคงไม่เริ่มเข้าใจอะไรบางๆ แบบนี้ "เพราะเมื่อก่อนมีต่ายน้อยไง"
ดวงตากลมแวววาวมองกลับมา มีทั้งความสงสัย ไม่เข้าใจ หลินหลินหัวเราะ
"หลินหลินไม่รู้นะว่าเกิดอะไรขึ้นระหว่างต่ายน้อยกับพี่ แต่ว่าคนที่ทำให้เสือเป็นแบบนี้ได้มีต่ายน้อยคนเดียว... เพื่อนๆ จะคิดยังไงกับเขา... สำหรับเขาแล้ว ไม่สำคัญเท่ากับต่ายน้อยเลย" เธอเว้นจังหวะ มองใบหน้าอ่อนหวานค่อยๆ ขมวดมุ่น
"ต่ายน้อยล่ะ ?"
กระต่ายไม่ตอบ สะบัดศีรษะพรืด ไม่เข้าใจตนเอง... ทำไม... ไม่เข้าใจอะไรเลย ที่กระต่ายน้อยเหินห่างจากพี่ชายมา ไม่ใช่เพราะเกลียดกลัวหรือรังเกียจนะ แต่...
...เส้นบางๆ อยู่ตรงนั้น กระต่ายมองเห็นตัวเองอยู่หลังเส้นนั้น
"ต่ายน้อย ? ต่ายน้อยคิดยังไงล่ะ ?" เสียงหลินหลินถามมาอีกครั้ง
กระต่ายควรทำยังไง... กับพี่ชายที่ล้ำเส้นมาแล้ว เขาถอยแล้ว แต่ฝ่ายนั้นยังเพียรพยายามเข้ามาใกล้
เจ้าตัวน้อยหลับตาแน่น ก่อนจะลืมขึ้นแล้วกระพริบตาปริบๆ
เส้นนั้นมีอยู่จริง...และสำคัญมาก
...แต่พี่เสือ ณ ตอนนี้ เวลานี้
สำคัญที่สุด
กระต่ายน้อยไม่ตอบเพื่อน ขาเล็กๆ วิ่งโผเข้าไปหามุมเงียบๆ ที่มีคนนั่งอยู่เพียงคนเดียว
พี่เสือลืมตาขึ้น เบิกตากว้าง มือดึงหูฟังออก แล้วอีกมือหนึ่งก็ยื่นไปรับร่างเล็กที่กระโจนเข้าหา "ต่ายน้อย!?"
กระต่ายไม่ตอบ ซุกใบหน้ากับอกอุ่น
เพื่อนๆ ในห้องที่คุ้นชินกับภาพแบบนี้แล้วพากันถอนหายใจเบาๆ
"พี่น้องดีกันละ"
"ว่าแต่ทะเลาะกันเรื่องนี้น่ะเหรอ ?"
"นี่คงกลับมาจี๋จ๋าเหมือนเดิมสินะ"
"หลินหลิน หล่อนจะร้องไห้ทำไม!?"
"ฮึก! มันซึ้งนี่นา! เหมือนลูกสาวจะออกเรือนเลย"
"ต่ายน้อยยย ทนใจแข็งได้อาทิตย์นึงสินะ"
"หึๆ นรกสำหรับไอ้ห่าเสือเลย"
"สมน้ำหน้า"
"ไอ้วัช เอามาให้กูสองร้อย ยังไงกูบอกแล้วว่าพี่น้องต้องดีกัน!"
"เชี่ยยย!"
"เก็บตังค์โว้ย! พนันอะไรไม่พนัน ฮ่าๆๆๆๆๆ"
กระต่ายหน้าแดงจัด เงยหน้าขึ้นสบ...
อายเพื่อนๆ ที่สุดเลย!
แต่แล้วเมื่อเห็นรอยยิ้มบนใบหน้าคมกระจ่างก็ทำให้หูอื้อไปหมด...
พี่เสือ...
หัวใจดวงน้อยเต้นโครมคราม พี่เสือกระชับอ้อมแขนเข้า หัวเราะเสียงดัง "งั้นประกาศตรงนี้เลยละกัน พี่เสือรักต่ายน้อยนะ!" พี่เสือพูดไม่เบา เพื่อนทั้งห้องเงียบกริบชั่วครู่ก่อนจะอึกทึกเหมือนเดิม ใครบางคนที่อยู่หลังห้องตะโกนอย่างปากไวออกมาว่า
"จะประกาศห่าอะไรล่ะ! คนแม่งรู้กันหมดละ!"
"ไอ้พี่ติดน้อง!"
ยิ่งแซวพี่เสือ แต่ทำไมกระต่ายน้อยกลับรู้สึกเหมือนโดนพาดพิงไปด้วยเลยล่ะ ? แก้มนวลร้อนผ่าว แม้พี่เสือจะไม่ได้จูบต่อหน้าเพื่อนๆ แต่ท่าทางกอดแน่นอย่างหวงแหนกลับทำให้กระต่ายอับอายไม่ต่างกัน
สอางค์สบสายตากับเพื่อนในกลุ่มแล้วกลอกตา
หากดูภายนอก... จะเป็นพี่ชายที่หวงน้องน้อย...
ซึ่งก็ดีไป... ถ้าหากพวกนั้นรู้ความจริง... มันจะยังแซวเล่นเป็นเรื่องสนุกแบบนี้ได้อีกหรือ ?
บรรยากาศหลังจากนั้นผ่อนคลายขึ้น เพื่อนๆ กลับมาพูดคุยกับพี่เสือได้ตามปกติ กระต่ายน้อยเบาใจไปเยอะ จนกระทั่งเลิกเรียน ลูกโป่งดึงชายเสื้อเพื่อนตัวเล็กไว้
"ไปเยี่ยมลูกชายน้าธีไหม ?"
สอางค์ขยับแว่น หันกลับไปมองเพื่อนสาวอีกคน "ฝนล่ะ ?"
เด็กสาวถอนหายใจ ส่ายศีรษะ "กูไม่ไปได้ไหม ? เดี๋ยวกูก็ไม่อยู่แล้ว คงช่วยอะไรไม่ได้มาก"
"...กูจะไปเรียนพิเศษ" กระเจี๊ยบตอบเบาๆ แต่ไอ้ตี๋ยักษ์เสนอหน้าตอบด้วย
"กูจะไปเรียนพิเศษก๊ะอีเจี๊ยบ"
"ถุ๊ย!" ลูกโป่งอดรนทนไม่ได้ "ไอ้สันหลังยาวอย่างมึงไปเรียนตั้งแต่เมื่อไหร่ ?"
"อ้าว ไอ้ห่านี่ กูจะเข้าสายวิทย์ กูก็ต้องขยันๆ หน่อยสิวะ"
ฝนเหยียดริมฝีปากอย่างดูถูก "น้ำหน้าอย่างมึงคงไปเฝ้าเมียมากกว่า"
หูซีดๆ ของหัวหน้าห้องแดงแปร๊ด "มะ... ไม่ใช่..."
"ยังดีที่กระเจี๊ยบมันรักดี" สอางค์พูดอย่างปลงๆ "พวกมึงไปเหอะ กระเจี๊ยบ กูฝากไอ้เหี้ยนี่ด้วยละกัน ถ้ามันเรียนต่อมอปลายได้เพราะมึง มึงจะได้บุญยิ่งกว่ายกช่อฟ้าเชียวนะ"
กระเจี๊ยบไม่ตอบอะไร แต่เดินดุ่มๆ ออกจากกลุ่ม จัมโบ้ยืนเกาศีรษะแกรกๆ จนกระทั่งหัวหน้าห้องเดินไปได้ครึ่งทาง ไม่เห็นคนตามมาเลยหันกลับไปตวาด
"อีโบ้! มึงจะมาไม่มา!"
จัมโบ้หัวเราะกึกๆ วิ่งเข้าหาคนตัวผอมเหมือนหมาเจอเจ้าของ ตะโกนลั่นๆ "ไปจ้า ไป!"
"เออ งั้นกูไปมั่งละ" ฝนยักไหล่แล้วโบกมือลาเพื่อนๆ
ลูกโป่งจึงหันกลับมามองคนที่เหลือ "เอ่อ... แล้วพวกมึงว่าไง ?"
สอางค์โคลงศีรษะ ลูบหัวเพื่อนรักพลางเอ่ย "กูไป มึงกลัวเข้าหน้าน้ามึงไม่ติดไม่ใช่เหรอ ?"
ลูกโป่งมองเพื่อนอย่างซาบซึ้ง ก่อนหันไปหาฝาแฝด "แล้วพวกมึงอ่ะ ?"
น้องเล็กนิ่วหน้าอย่างใช้ความคิด ก่อนจะตอบ "เราไม่รู้เราจะช่วยอะไรได้นะ... แต่ว่า... ถ้าโป่งอยากให้ไป เราก็จะไป"
เพื่อนตัวเล็กยิ้มให้ ส่วนพี่เสือนั้นแค่ไหวไหล่ "ต่ายน้อยไป กูไป"
หลังจากโทรรายงานที่บ้านแล้ว ฝาแฝดก็ไปยังคอนโดแห่งหนึ่ง กระต่ายแหงนหน้าคอตั้งบ่า กระซิบถามสอางค์ว่า
"นี่น้าธีอยู่ในนี้เหรอ ?"
สอางค์พยักหน้า "เมื่อก่อนโป่งก็เคยอยู่ บ้านอางค์ก็อยู่ติดกัน"
พี่เสือคำนวนในใจคร่าวๆ หันไปหาเพื่อน "น้ามึงนี่เงินเดือนเท่าไหร่ ?"
"ไม่เคยถาม" ลูกโป่งตอบทันใจ "น่าจะหลายอยู่อ่ะ.. รู้แค่นั้น"
สอางค์รูดคีย์การ์ดเข้าไป ยกมือไหว้ยามและพี่สาวที่หน้าเคาเตอร์ ก่อนจะพาไปขึ้นลิฟต์ที่ต้องรูดการ์ดอีกรอบ
"อธิบายก่อนนะ คือเด็กที่น้าธีเก็บมาเนี่ย โดนทำร้ายมาหนักมาก เลยหวาดระแวงไปหมด แกเลยคิดว่า ถ้าให้เด็กรุ่นเดียวกันลองไปอยู่ใกล้ๆ เด็กนั่นอาจจะคลายเครียดลง"
ลูกโป่งเบือนหน้าหนี สอางค์เลยอธิบายต่อ "อีโป่งมันอิจฉาเด็กนั่น เพราะมาแย่งความรักน้ามันไป... เด็กเหี้ยๆ แต่ก็นะ... ทั้งๆ ที่โดนไล่ออกจากบ้านแล้ว แต่พอรับเด็กคนนี้มา น้าธีก็ให้ลูกโป่งมาค้างได้ แต่ต้องมาช่วยดูแลเด็กคนนั้นด้วย"
"แล้วเด็กคนนั้นชื่ออะไรเหรอ ?" กระต่ายชูมือถาม
"อ๋อ..." สอางค์ยังไม่ทันตอบ ประตูลิฟต์ก็เปิด เด็กสาวจึงพาเพื่อนๆ ออกมา ทันทีที่สัมผัสกับพรมนุ่มบนพื้น กระต่ายก็อุทานดัง "อ๊ะ"
-
"ทั้งฟลอร์นี่อยู่กันสองห้อง ?" พี่เสือถาม
"อือ" ลูกโป่งตอบ สอางค์เป็นคนกดออด
ทั้งๆ ที่เห็นหน้าลิฟต์ เป็นแค่ประตูบานเดียว แต่ภายในกลับกว้างขวางมาก กระต่ายแหงนคอขึ้นก็เห็นชั้นสองและประตูสามบาน มีโคมไฟดวงใหญ่ทำจากแก้วราคาแพงห้อยลงมาอย่างมีศิลป์
"กูให้เด็กไปนอนห้องพักแขก" น้าธีพูดลอยๆ "แต่ถ้ามึงจะมาค้าง ห้องมึงก็ยังอยู่เหมือนเดิม"
ลูกโป่งเอามือปิดหน้าตัวเอง เหมือนมีอะไรบางอย่างมาจุกอยู่ที่คอ สอางค์ตบไหล่เบาๆ "น้าเค้ารักมึงมากนะ"
เด็กหนุ่มตัวเล็กแค่ยิ้มบาง "แล้วอาการมันเป็นไงบ้างอ่ะ ?"
"ดีขึ้น เข้าเฝือกสามที่ หัวโนนิดหน่อย ดีที่กะโหลกไม่ร้าว" น้าธีมาหยุดที่ประตูบานหนึ่ง จากตรงนี้ กระต่ายเห็นประตูกรุกระจกใสด้านข้าง ด้านนอกเป็นสระว่ายน้ำติดระเบียง มีพื้นที่ใช้สอยเป็นสวนหย่อมเล็กๆ ปูหญ้าสีเขียวขจีและชุดโต๊ะเก้าอีสีขาวเข้าชุด เด็กน้อยหดหัวเข้ามา
ห้องหลังบานประตูกว้างขวางไม่แพ้กัน มีอุปกรณ์ครบครัน กระต่ายหยีตามองคนบนเตียง ท่าทางคุ้นๆ เหลือเกิน
"เอ้า เด็กๆ มานี่หน่อย" น้าธีกวาดต้อนเด็กๆ ให้ไปริมเตียง คนบนเตียงตัวเล็กนิดเดียว เล็กกว่าลูกโป่ง อาจเท่ากระต่ายเลยก็ได้ ผิวขาวซีดเซียว มีรอยช้ำอยู่ทุกหนแห่งจนชวนปวดใจ เมื่อเด็กคนนั้นเงยหน้าขึ้นมา กระต่ายกับพี่เสือก็อุทานออกมาพร้อมกัน
"ยู!"
เด็กคนนั้นสะดุ้งโหยง ใบหน้าซีดผอม มีรอยช้ำสีม่วงคล้ำน่ากลัว ริมฝีปากแตก เหนือคิ้วมีรอยแผลสองรอย ดวงตากลมโตไร้แววนั้นมองทุกคนอย่างหวาดผวา
"อ้าว รู้จักกันเหรอ ?" น้าธีถาม นั่งลงบนเตียงข้างๆ ยู
เด็กที่ชื่อยูเผยอริมฝีปาก กรีดร้องอย่างบ้าคลั่ง พยายามตะกายลงจากเตียงทั้งๆ ที่ยังเข้าเฝือกที่ขาซ้าย มือขวาและข้อมือซ้าย น้าธีรีบกระโดดขึ้นไปรั้งตัวเขาไว้ ตะโกนเสียงดัง
"เสือ! มาจับยูไว้!" พี่เสือจึงปราดเข้าไปกดไหล่บางให้นิ่ง ลูกโป่งรวบเอวบางอีกฝ่ายไว้ น้าธีลูบศีรษะน้อยพลาง ปลอบพลาง
"ไม่เป็นไรแล้วนะลูก ใจเย็นๆ ไม่มีใครทำอะไรเราได้แล้ว"
คล้ายดังว่าเสียงนั้นดังเข้าไปในใจยู ร่างบางหอบหายใจอย่างเหนื่อยอ่อน พี่เสือและลูกโป่งจึงค่อยๆ ปล่อยตัวออก ยูหลับตาลงก่อนค่อนๆ หายใจช้า มีน้าธีปลอบประโลมไม่ห่าง
"มานี่ลูกมา ยูรู้จักกับเค้าเหรอลูก ?" ร่างสูงโปร่งของน้าสาวค่อยๆ โอบกอดร่างเล็กที่สั่นระริกเหมือนสัตว์ ลูบศีรษะอย่างอ่อนโยน
"ขอ..." เสียงจากยูแหบระโหย มองมาทางฝาแฝด เขายกมือขึ้นไหว้ท่วมหัว "ขอโทษ... ผมขอโทษ... อย่าทำผม...."
คนที่เหลือเบือนหน้าไปหาฝาแฝด กระต่ายเงอะงะส่ายหน้าตอบ แต่พี่เสือถอนหายใจ เล่าเรื่องที่พวกเขาและยูพบกันครั้งแรก น้าธีได้แต่กอดคนในอ้อมแขนให้แน่นขึ้น กระต่ายจึงค่อยๆ สาวเท้าเข้าไปใกล้ โดยมีพี่เสือเดินตามไม่ห่าง คงเพราะไม่แน่ใจว่ายูจะคลุ้มคลั่งอีกเมื่อใด
"ไม่เป็นไรนะ... ไม่เป็นไร" เป็นครั้งแรก... ที่กระต่ายรู้สึกสงสารจับหัวใจ เด็กตรงหน้าอายุก็พอๆ กันกับกระต่าย แต่กลับโดนทำร้ายขนาดนี้ กระต่ายสงสัยเหลือเกินว่า เด็กตัวเท่ากระต่าย อายุพอๆ กันจะเป็นภัยต่อใครได้ขนาดไหนกัน
...ทำไมหนอ... ทำไมต้องทำร้ายกันขนาดนี้ด้วย ?
ริมฝีปากอิ่มขบแน่น เมื่อเห็นยูไม่ได้มีปฏิกิริยาเลวร้าย เขาก็ขยับตัวเข้าไปอีก
...ไม่เหมือนตอนเห็นรูปเด็กอดยากในแอฟริกา... เพราะตอนนั้นกระต่ายรู้... ว่ากระต่ายมีพลังเพียงน้อยนิดที่จะช่วยเหลือ แต่กับเด็กตรงหน้า กระต่ายกลับรู้สึกว่ากระต่ายช่วยได้ มีเรี่ยวแรงมากพอ
มือบางจึงค่อยๆ แตะลงบนมือยู ข้างที่ไม่ได้เข้าเฝือก "ไม่เป็นไรนะ... ไม่เป็นไร ไม่ต้องขอโทษอะไรเลย... เธอชื่อยูเหรอ ?" เสียงกระต่ายหวาน อ่อนโยน ชวนผ่อนคลาย และอาจเพราะกระต่ายเป็นเด็ก ตัวเล็กพอๆ กับยู แล้วยังมีท่าทางอ่อนโยน ไม่คุกคาม ยูจึงกล้าเงยหน้าขึ้นสบแล้วพยักหน้าอย่างขลาดๆ
"เราชื่อกระต่ายนะ" กระต่ายคลี่ยิ้มจริงใจให้ "ส่วนนี่พี่เสือ เป็นพี่ชายฝาแฝดเรา"
ยูมองพี่เสืออย่างไม่ไว้ใจ กระต่ายจึงเคลื่อนตัวบังให้ "เราอายุสิบห้านะ ยูล่ะ ?"
ยูไม่ตอบ แค่พยักหน้า แต่กระต่ายก็เดาความหมายได้ "จริงเหรอ ? ดีจังเลย อายุเท่ากันด้วย!"
น้าธีลูบศีรษะยู รับรู้อาการผ่อนคลายได้ จึงกระตุ้นให้ยูคุยต่อ "นั่นสิ อายุเท่ายูเลย อีกไม่นานก็จะไปเรียนกับกระต่ายดีไหม ?"
ร่างเล็กในอ้อมแขนมีปฏิกิริยาเล็กน้อย สอางค์ยิ้มให้ "จำเราได้ไหม ? อางค์ไง กับลูกโป่ง"
ยูพยักหน้ารับ
"วันนี้เรามาอยู่เป็นเพื่อนยูนะ ไม่ต้องกลัว อยู่กันเยอะๆ จะได้ไม่มีใครทำอะไรยูได้" ลูกโป่งสำทับ ยูหันกลับไปมองน้าธีเล็กน้อย
"ไม่ต้องกลัวนะลูก พวกเราอยู่ข้างหนู" น้าธีอ่อนโยนเหลือเกิน ลูกโป่งกลืนน้ำลายฝืดเฝือ จำได้ดีถึงมือเดียวกันที่เคยอุ้มชูตัวเอง...
...ยามนั้นลูกโป่งเล็กเหลือเกิน ทั้งหวาดกลัว โศกเศร้า มือน้าธีอีกเช่นกันที่คอยประคับประคอง ปกป้องมาตลอด
เด็กๆ ช่วยกันชวนยูคุย แม้จะได้คำตอบช้า หรือบางครั้งยูก็ไม่ตอบเลยก็ตาม แต่เห็นได้ชัดว่ายูลดความหวาดระแวงลง ร่างเล็กยอมนอนในอ้อมแขนน้าธีนิ่งๆ เหมือนสัตว์เล็กในอ้อมแขนแม่ จวบจนกระทั่งเย็นมาก ยูเริ่มเหม่อลอย ดวงตาคู่กลมงดงามแต่แสนเศร้านั้นมองนอกหน้าต่าง มีความเจ็บปวดพาดผ่าน น้าธีจึงยุติบทสนทนา
"เย็นมากแล้วล่ะ" น้าธีพูด "โป่ง โทรหาอานัทหน่อย ว่าถึงไหนแล้ว"
"อานัทจะมาเหรอ ?"
"อืม เห็นว่าจะแวะมาเยี่ยมยู ช่วยบอกอานัทว่าให้ไปส่งเสือกับกระต่ายด้วย"
ลูกโป่งรับคำ แล้วยกโทรศัพท์ขึ้นกด น้าธีจึงค่อยๆ วางยูลง พี่เสือตาไวเห็นท่าทางอ่อนล้าภายในเสี้ยวนาทีของน้าสาว ก่อนจะแปรเปลี่ยนท่าทางกระฉับกระเฉงเช่นเคย
ยูผวาตามร่างโปร่งของน้าธี สอางค์จึงเข้าไปนั่งใกล้ๆ คอยกุมมือไว้
"น้า อานัทบอกว่ากำลังขึ้นมา"
"ดี เอาล่ะ ยูครับ น้าไปส่งเสือต่ายนะลูก หนูอยู่กับสอางค์นะ"
ยูพยักหน้า ท่าทางคุ้นเคยกับสอางค์แล้ว
น้าธีใช้ให้ลูกโป่งไปรับอานัทขึ้นมา แล้วเรียกฝาแฝดไปคุยที่ห้องโถง เธอเชิญเด็กๆ นั่งที่โซฟารับแขก ตัวเธอเองพอหย่อนตัวลงบนปุ๊บ ท่าทางเมื่อยล้าก็ปรากฏ
"ขอบใจมากนะเด็กๆ ที่มาเยี่ยมยู"
"ไม่เป็นไรครับ" กระต่ายรีบตอบ ไม่เคยชินกับที่ผู้ใหญ่มาขอบคุณ
"จริงๆ ขอบใจมาก พวกเธอช่วยได้เยอะเลย ยูท่าทางผ่อนคลายขึ้นเยอะ"
พี่เสือไม่เหมือนกระต่ายที่ทางเคอะเขิน ถึงจะเป็นเด็ก แต่พี่เสือก็มองอะไรๆ ได้เยอะกว่ากระต่าย "น้าคิดจะเอาเด็กคนนี้มาอยู่จริงๆ เหรอ ?"
น้าธีขมวดคิ้วกับคำถาม ไม่ได้ดูไม่พอใจ เพียงแต่สงสัย "เธอว่าอะไรนะ ?"
"ผมเห็นแล้ว... โดนซ้อมแบบนี้ ถึงขนาดนี้ จนเป็นโรคระแวงเนี่ย แสดงว่าไปยุ่งกับพวกที่ไม่ควรยุ่งมาแน่"
ผู้ใหญ่คนเดียวในห้องถอนหายใจ เอนตัวลงอย่างเหน็ดเหนื่อย "ฉลาดแฮะ ถูกแล้ว เรื่องที่เหนื่อยที่สุดคือเรื่องนั้นแหละ พวกที่ทำร้ายยูมันไม่ยอมหยุด... เธอรู้ไหมว่า ทำไมฉันถึงช่วยเด็กคนนั้น ?"
พี่เสือหน้าตาเฉยเมย ไม่สนใจผู้ใหญ่เลย เพียงแค่โอบเอวบางของเด็กน้อยข้างกายอย่างปลอบโยน ตอบด้วยเสียงเรียบ "แสดงว่าอีกฝ่ายต้องร้ายมาก... ถ้ารับเด็กบุญธรรมซักคน ไปเลือกที่สถานสงเคราะห์ก็ได้ ที่เจาะจงเด็กคนนี้... เพราะถูกชะตา ?" ประเมินสีหน้าของน้าธีแล้วก็แค่นหัวเราะ "ไม่ใช่แน่ใช่ไหมครับ ? แต่เป็นเพราะ... ถึงระดับที่ว่า ไม่ใช่น้าธีช่วย เด็กคนนั้นจะตาย ?"
"เด็กคนอื่นฉันช่วย... ด้วยเม็ดเงิน ไปเลี้ยงอาหารกลางวันบ้าง ไปส่งเสียบ้าง แต่ไม่เคยเอาตัวเข้าไปเกี่ยว แต่ไม่ใช่กับยู... เด็กนี่ตอนฉันเจอครั้งแรก... กำลังจะตาย ตอนนั้นแค่เวทนา เอาส่งโรงพยาบาลแล้วก็จบ... ไม่คิดจะเข้าไปยุ่งหรอก แต่พอเจอพวกที่มันมาล่ายู กับผลตรวจ... ฉันเลยคิดได้ว่า ถ้าไม่ใช่คนระดับฉัน อย่างฉันล่ะก็ ยูต้องตายแน่ๆ" น้าธีตอบ ยันกายลุกขึ้นเมื่อเสียงประตูหน้าดังขึ้น
"นัทมาแล้ว ไปรู้จักกันหน่อยนะ"
กระต่ายน้อยเดินตามพี่ชายอย่างงงๆ กระซิบถาม "หมายความว่าไงเหรอ ?"
"หมายความว่า... ยูไปยุ่งกับเรื่องอันตรายมาก จนต้องใช้คนที่มีอำนาจมากๆ เข้าช่วย อย่างน้าธีไง แต่กับเด็กคนอื่น ที่น้าธีไม่ช่วย เพราะพวกเขาไม่เดือดร้อนเท่ายู"
น้องเล็กอ้าปากหวอ รีบประมวลผลเรื่องที่เข้าใจยากในสมอง น้าธีก็พาผู้ชายตัวโตเข้ามาแนะนำ
"เด็กๆ นี่อานัท เป็นเพื่อนน้า"
ผู้ชายคนนั้นตัวใหญ่มาก ใหญ่กว่าฟงอวิ๋นเสียอีก เขามีผมสีน้ำตาลอ่อน ดวงตาสีเขียว จมูกโด่ง หน้าตาหล่อเหลาเหมือนพระเอกลูกครึ่ง ท่าทางอารมณ์ดี เขารับไหว้เด็กๆ แล้วทัก
"เพื่อนของยูเหรอ ?"
กระต่ายรีบไปหลบหลังพี่เสือ กับน้าธีกระต่ายคุ้นเคยแล้ว เลยไม่กลัว แต่อานัทเพิ่งเคยเจอเป็นครั้งแรก โรคกลัวคนแปลกหน้าเลยกำเริบ
"ครับ" พี่เสือตอบแทน
"คุณนัท ไปส่งเด็กๆ หน่อยได้ไหม ?" น้าธีบอก "เอารถฉันไปก็ได้"
"ผมไปด้วยได้ไหม ?" ลูกโป่งแทรกขึ้นมา เขย่งตัวจนเกือบสุด "นะๆ อานัทๆๆๆ"
อานัทหัวเราะร่วน "เอ้าๆ ไปก็ไป แต่นี่จะค่ำแล้วนะ เด็กๆ ไม่หิวกันเหรอ ?"
น้าธีขึงตาให้ลูกโป่ง "ฉันก็อยากให้ฝาแฝดอยู่กินข้าวก่อนนะ แต่กลัวพ่อแม่เด็กจะว่าเอา"
"นั่นสินะ" ชายหนุ่มพยักหน้า กระต่ายโผล่หน้าออกมามอง ชายหนุ่มตัวโต ร่างกายกำยำท่าทางใจดี ทำให้กระต่ายนึกถึงซานตาครอสขึ้นมา ถึงแม้วัยและหุ่นจะไม่ใกล้กับซานต้า แต่ก็มีบางอย่างให้รู้สึกเหมือนๆ กัน
"โป่งจะไปเรอะ ?" น้าธีถาม
"ผมจะไปที่หออ่ะ ไปเอาเสื้อผ้าแล้วมาค้างนี่ ได้ไหมฮะ ?" ถามน้าสาวด้วยดวงตาแป๋วแหวว น้าธีพ่ายแพ้ราบคาบจึงต้องพยักหน้าอย่างอ่อนใจ ก่อนกำชับ
"อย่าเถลไถลนะ คุณนัทก็อย่าตามใจโป่งมาก ห้ามพาแวะห้าง แวะร้านฟาสต์ฟู๊ด รีบกลับมากินข้าวเย็น"
ลูกโป่งและอานัทตะเบ๊ะรับคำ น้าธีจึงหันกลับมาทางฝาแฝดบ้าง
"เสือ น้าขอโทรคุยกับแม่เสือหน่อย เดี๋ยวทางนั้นจะเป็นห่วง"
พี่เสือยื่นโทรศัพท์ให้ น้าธีรับไปคุยสักครู่ก็กลับมา "เรียบร้อยแล้ว ตอนขึ้นรถก็โทรบอกแม่อีกรอบนะ"
"ครับ"
เด็กๆ ออกจากห้องสุดหรู เดินตามอานัทที่ชวนคุยไม่หยุดปาก "อยู่ชั้นเดียวกับโป่งเหรอ ?"
"ครับ" พี่เสือประหยัดถ้อยคำเช่นเคย ลูกโป่งเลยต้องขยายความ
"ฝาแฝดไง้ อานัท ที่โป่งเล่าให้ฟังอ้ะ"
"เฮ้ย! เอาจริงดิ๊ ?"
ลูกโป่งแลบลิ้นปลิ้นตา "จริงเซ่ะ"
"ไหงไม่เหมือนกันเลยหว่า" ชายหนุ่มเกาศีรษะแกรกๆ "เออ บอกไว้ก่อนดีกว่าท่าจะดี เด็กๆ รู้ไหมว่าอาเป็นใคร ?"
"...." ไม่มีเสียงตอบ เพราะสำหรับพี่เสือ ไม่จำเป็นต้องตอบ ส่วนน้องกระต่าย เป็นเพราะยังกลัวอานัทอยู่
"เอ้า ไม่ตอบ" แทนที่จะโกรธ กลับหัวเราะหึๆ ลิฟต์เปิดพอดี จึงหยุดบทสนทนาแค่นั้น
รถของอานัทคันโตมาก พี่เสืออดทึ่งไม่ได้ เห็นท่าทางหยิบหย่งแต่คิดไม่ถึงว่าจะรวยขนาดนี้ อานัทถูมือแล้วชี้ไปยังรถมินิคูเปอร์ราคาแพงข้างๆ "อันนั้นรถธี จริงๆ อาบอกให้เอาของอาไปใช้... ก็ไม่ยอม เอาเถอะ ขึ้นมาดีกว่าเด็กๆ"
"ถ้าอานัทแต่งกับน้าธี โป่งขอมินิน้าได้ป่ะ ?" ลูกโป่งถามอย่างกระตือรือร้น อานัทหัวเราะก๊าก หันหน้าไปทางเบาะหลัง
"เด็กๆ รู้รึยังว่าอาเป็นใคร ? อาเป็นแฟนน้าธีเชียวนะ"
พี่เสือมองกลับด้วยสายที่บอกว่า... แล้วไง ?
อานัทไม่ถือสา เขาหันไปฝอยกับลูกโป่งต่อ ทั้งๆ ที่ยังขับรถอยู่ "น้าเรายังไม่ยอมแต่งง่ายๆ แน่ โป่งช่วยอาหน่อยดิ้"
"เข้าทางหลาน หึๆ โป่งตกกระป๋องแล้ว ต้องไปเข้าทางยูแล้วล่ะ" ลูกโป่งยักไหล่
"ยู... เฮ้อ... ยังกลัวอาอยู่เลย"
ลูกโป่งนิ่งเงียบ ก่อนตอบเสียงแผ่ว "ยูบอกว่า... อาตัวโตเหมือนพวกที่ทำร้ายยู"
"เหมือนยูจะกลัวคนตัวโตนะ" กระต่ายกระซิบบอกลูกโป่ง ท่าทางของยูที่มีต่อพี่เสือ ตรงข้ามกับกระต่ายสิ้นเชิง
"เสียงกระต่ายใช่ไหม ? แฝดน้อง ?" อานัทหูไว รีบผูกมิตร
"ครับ" กระต่ายตอบเสียงแผ่ว รีบซุกเข้าหาพี่เสือขลาดๆ ลืมไปเลยว่าก่อนหน้านี้เคยมึนตึงอะไรกันไว้
"อาก็ว่างั้นนะ กระต่ายเป็นเพื่อนโป่ง เป็นเพื่อนยู ก็ช่วยบอกยูให้ช่วยบอกน้าธีให้แต่งกับอาที" อานัทเรียงลำดับความสัมพันธ์เสร็จสรรพ "มันช่วยไม่ได้นี่ที่อาจะตัวโต พี่ชายกระต่ายก็ตัวโตนะ"
กระต่ายอดไม่ได้ที่จะพยักหน้ารับ อานัทชวนคุยต่ออย่างอารมณ์ดี ส่วนพี่เสือได้แต่จ้องออกไปนอกหน้าต่าง... ถึงแม้กระต่ายจะค่อยๆ กลับมาเป็นเหมือนเดิมแล้ว แต่มีบางสิ่งที่ยังขวางกั้น อย่างสิ่งบางอย่างที่เกินกว่าพี่เสือจะควบคุม...
...ปฏิกิริยาของยู ไม่ต่างจากกระต่ายในวันนั้นเลย....
...หากได้ครอบครอง พี่เสือไม่ปรารถนาความหวาดกลัว
...หากได้รัก พี่เสือเพียงปรารถนาความรักตอบกลับ
ดวงตาดุมองเห็นภาพน้องเล็กยื่นคอไปคุยกับคนข้างหน้าอย่างออกรส...
...แม้ตอนนี้ยังมองไม่เห็นอนาคต... แต่ขอเพียงกระต่ายกล้ายื่นมือออกมาให้เขากอบกุมไว้...
...ต่อให้ข้างหน้าเป็นเหวสูงชัน มีเพียงขวากหนามกั้น พี่เสือก็พร้อมจะกระโดดลงไป รองรับร่างที่รักสุดใจไว้... ไม่ว่าเศษฝุ่น เศษหินใดๆ จะไม่ยอมให้กล้ำกราย...
กระต่ายน้อยไม่ทันมองเห็นสายตาจริงใจ ไม่ทันได้ยินเสียงบอกจากใจพี่เสือ... ที่มันดังซ้ำ ดังย้ำแล้วย้ำเล่าว่า
"พี่เสือรักต่ายน้อย"
....
// เมื่อไหร่จะหมดมาม่าค๊ะ :katai4: :katai4: ป้าเหนื่อยแล้วววว!!! บทนี้เอาเอวรี่ติงจิงเกอเบลมารวมไว้หมดเลย :เฮ้อ: เรื่องของยูก็ได้รับการคลี่คลายมานิดนึงแล้ว เรื่องลูกโป่งกับฝนก็เฉลยแล้ว เรื่องของกระต่ายคงต้องติดตามตอนต่อไป :sad4: ตัวละครใหม่อย่างอานัทแค่โผล่มาแว้บๆ เท่านั้นเอง ไม่มีทางลงเอยกับลูกโป่งเด็ดขาดเลยค่ะ ฮ่าๆ (ดักคอไว้ก่อน) ส่วนยูคงจะได้รับการพูดถึงบ้าง นิดหน่อยผ่านลูกโป่ง แต่คง(ไม่น่า)ปรากฏตัวแล้วนะ :z3: จริงๆ วางไว้ให้ต่อมายูกลายเป็นลูกสะใภ้เศรษฐีค่ะ มีความเกี่ยวข้องกับเจ้านายที่เป็นเกย์และเพื่อนสนิทของน้าธีด้วย(เจ้าของบริษัทที่ออกเงิน+ตามไปเรียนโทกับน้าธีที่แคนาดา) :a5: เคยเขียนไว้นิดหน่อยค่ะ แต่พล๊อตแมร่งงอย่างแป๊กอ่ะ ละครหลังข่าวว่าเน่าแล้ว เรื่องของยูนี่เน่าแบบไร้เหตุผล นอนเซนส์ ไร้สาระ ไม่มีจุดมุ่งหมายเลยค่ะ :z6: ดั๊นเลยพับเก็บไว้ ไม่เขียนต่อ อาจจะเอายูมาโผล่วอบๆ แวบๆ บ้าง เพิ่มความเน่าให้เนื้อเรื่อง แต่แค่นี้ก็วุ่นวายแล้วนะ :z10:
กลับมาโฟกัสต่อที่พี่เสือน้องต่ายค่ะ คู่นี้จริงๆ Spin-off จากคู่ลูกโป่งค่ะ :ling3: แต่คู่นี้เขียนง่ายกว่าเลยเอามาเขียนก่อน :mew5: กลายเป็นยาววววเลย 555 คู่ลูกโป่งถ้าเขียนจะสั้นกว่านี้ค่ะ (หวังว่านะ)
คู่ที่ชอบมากคือคู่ฟงแกงค่ะ ยังไม่มีโครงการค่ะ แต่ถ้าจบพี่เสือน้องต่ายแล้วอาจจะเอาเรื่องของฟงแกงจ่อต่อ (แต่คนอ่านก็อ่านตอนพิเศษไปเยอะแล้วนะ 555)
งวดนี้หายไปนานนนนนนนนนนนนนนน ต้องขอโทษด้วยค่ะ :pig4:
-
แอบสงสารเสือเบาๆ :sad4: :sad4:
แต่สงสารน้องต่ายมากกว่า :o12: :o12: หนูคงสับสนมากสินะ
เพราะรักมากพออะไรๆไม่เป็นอย่างที่ตัวเองคิดเลยไม่รู้จะทำไง :hao5: :hao5:
-
ยูน่าสงสารอ่ะ ชีวิตดราม่าฝุดๆ
-
สงสัยจะอิ่มอืดกันอีกหลายตอน
ระหว่างพี่เสือกับต่ายน้อย :mew5:
+1และเป็ดจ้า
รอต่อไป
-
ยาวสมใจเลยค่ะ :mew1: :mew1:
ไม่เอามาม่าแล้วนะ เหมือนใจจะขาด สงสารต่ายน้อย :o12:
-
ยังอยากอ่านโครงการของยูนะ คุณเขียนนิยายสนุกออก ไม่ต้องหวั่นเรื่องพลอตน้ำเน่าหรอกค่ะ ความเมโลดราม่ามีอยู่ทุกที่แม้ในชีวิตจริง
ปล. ใครมันทำร้ายยู ตอบแทนมันหน่อยสิ เลวจริงๆ :angry2:
-
กร๊ากกกกกกกก~ คนเขียนดักคออานัทกับลูกโป่ง ไอ้เราก็คิดไปไกลแบบเตลิดเปิดเปิง สุดท้ายก็ได้เงิบกันเลยที
หนูต่ายเริ่มหายโกรธพี่เสือแล้ว แต่เส้นบางๆ ที่คั่นกลางก็ยังไม่จางหายไป
ยังไงก็เป็นกำลังใจให้พี่เสือสู้ๆ นะ!
ท่องเอาไว้...ความพยายามอยู่ที่ไหน ความพยายามอยู่ที่นั่น (สรุปแล้วความสำเร็จอยู่ไหนวะ?)
-
ฮู่เรรรรรรรรร่ อัพแล้ววววววววววววววว :mc4: :mc4: :mc4: :mc4: :mc4:
อยากเป็นต่ายน้อย งื้อ อยากได้พี่เสือ จะเอาาาาาาาาาาาาาา
-
ตอนที่น้องต่ายวิ่งเข้าไปกอดพี่เสือน้ำตาไหลเลยยยยยย TT
-
เวลคัมค่าาาาาา 55555555555555
แลดูสับสนวุ่นวายมากจริงๆ
แอบชอบต่ายน้อยตอนคุยกับยู
คือต่ายน้อยมีพี่ชายคอยปกป้องมาตลอด
แต่พอน้องต้องมาเป็นฝ่ายออกโรงปกป้องดูแลคนอื่นบ้าง
มันมุ้งมิ้งน่ารักและดูมีพลังมาก
ชอบค่ะ ชอบจริงๆ >.<
ยังรออยู่เสมอนะคะ!
-
เย่ มาอัพแล้วว
ใครทำร้ายยู?
-
o13 o13
-
คือว่า ถ้ามันจิเปนแอบนี้นะเสือ
เสือคงต้องเลี้ยงต้อย(ห้ามทำไรน้อง) ต่ายไปอีกนานอ่าาาาา
เพราะน้องยังไม่เข้าใจอะไรทั้งนั้นแหล่ะ ว่ารักเสือรึเปล่า
ทนๆเอาหน่อยนะเสือนะ =_________=
-
แอบสนใจใครจะมาคู่ลูกโป่ง
แต่น้องน้อยของพี่เสือก็เริ่มจะกล้าแล้วนะ
ทนอีกนิดนึงนะพี่เสือ :hao3:
-
พี่เสือยืมต่ายน้อยกอดหน่อย :mew1: :mew1: :mew1:
-
คิดถึงกระต่าย กระต่ายก็มา~ :katai2-1: :katai2-1:
-
ชอบตอนที่ต่ายน้อยวิ่งไปกอดพี่เสืออ่ะ
น้ำตาซึมเลย
-
อย่าว่าแต่ต่ายน้อยคุ้นเลยๆ เราก้อคุ้นๆ 55
โอ้ยยย พี่เสือน่าจะโดนอีกสักอาทิตย์
ฮาที่เพื่อนๆ พนันกัน ว่าแต่กลับไปคืนนี้จะนอนแยกห้องกันไหม ?
-
ให้เวลาต่ายน้อบอีกน้อย น้องยังไม่ชินกับความรักเกินพี่ชายน้องชาย :monkeysad:
-
กระต่ายใหญ่เอาใจช่วย :hao5:
-
ตั้งแต่แรกๆแล้วว่าเป็นเด็กถูกทำร้ายมา ฯลฯ ก็แอบมีลางสังหาร ?!? แล้วว่าเป็นเด็กคนนั้นที่เจ้าแฝดเคยเจอป่าวนะ พอต่ายน้อยบอกว่าคุ้นนี่โป๊ะเชะเรยยย แล้วตรูก็โหมดดราม่ามาตั้งแต่บรรทัดนั้นเรยยย :o12:
คือตอนอ่านตอนยูคราวที่แล้วก็แอบคิดไว้ล่ะว่าอย่าให้เกิดไรขึ้นกะเด็กคนนี้อีกเลย น่าสงสารมาก อยากให้มีคนมาช่วยอย่างแรงอ่ะ แต่บอกตรงนะ หลังจากได้อ่าน till death do us part (น่าจิใช่ชื่อนี้นะ) ก็... จิตตกเลย ว่ายูเอ๊ยยย โดนแน่โดนหนักชัวร์ :sad4: คือไม่มีไรเกี่ยวกันหรอก แต่มันรู้สึกได้อ่ะ ว่าคุณaimer คงไม่ปราณีนาง o22 555+
รอพี่เสือกะต่ายน้อยตล๊อดดดดๆๆ น้า :กอด1:
-
ยูน่าสงสาร
-
มาจิ้มก่อนอ่าน.
-
น้องต่ายคือที่สุด แค่น้องเปิดใจให้พี่เสือ ทุกอย่างก็ผ่อนคลาย เฮ้ออออ โล่งใจแทนทุกคนในห้อง 555
แต่ก็น่าชื่นใจ เพราะถึงแม้น้องจะอยากห่าง แต่คนที่สนใจที่สุดก็เป็นพี่เสือเหมือนเดิม
พี่เสือประกาศก้องมาก เขารู้กันหมดห้องแล้วเหอะ
ขอบคุณค่ะ
-
สงสารยูอะ
-
:mew1: :mew1: :mew1:
-
ยูมาจากไหนคะพี่เสือไปรู้จักได้ไง อยากอ่าน
-
หายไปนานเลย ดีใจที่ได้อ่านต่อ
-
:pig4: :L1: :pig4: :L1:
-
เย้ยยยยย
ไอ้เราก็แอบจิ้นอานัทกับลูกโป่ง ดันมาตัดฉับหักโค้งซะได้ o12 ชิ
คิดไว้แล้วว่ายูต้องมีบทอีก มิใช่ว่ากะปั้นให้เป็นเด็กลูกโป่งในอนาคตชิมิคะ :o9:
เมื่อไหร่มาม่าจะต้มเสร็จซะทีล่ะคะ อยากกินหนมหวานแล้วอ่ะ
จะรอตอนต่อไปนะจ๊ะ
:pig4: :pig4:
-
อร๊ากกกกกกกกกกก
มาม่าไม่หมดหม้อซักที
เครียดดดดดดดดดดดดดดดด :katai1:
-
โตๆโดนพี่เสือกดซะทีสิ! :hao7:
ไม่หื่นนะแค่แตกตื่นเรื่องทางเพศ
สงสารพี่เสือเก็บกด สัญญากะน้องไว้กว่าจะได้ใช้เสื่อมหมด
โป่งคู่ใคร ไม่เหนตัวไหนเพิ่มมานอกจากยู
เอาน้ำแกงมาาาาาาา
-
ยูไปโดนใครทำร้ายมาอ่ะ
สงสารแฝดดด
-
ดีใจที่มาต่อสักที
-
ต่ายน้อยโผเข้ากอดพี่เสือ #ซึ้งใจ
:mew1:
-
ยังคงอึดอัดแลัะอึมครึมต้อปายยยย
-
ดราม่ายาวนานมากกกกก พี่เสือนี่ก็ช่างคิดมากนะเนี่ย ไม่อยากจะคิดตอนทุกคนรู้ความจริงเลยค่ะ อาจจะมีน้ำตาไหลเป็นสายเลือด
-
เย้ๆๆๆ อ่านทันแย้วๆๆ :hao7: สารภาพมาซะดีๆน๊คุณผู้เขียน ตอนSpecial Warm Body: X'mas Ver ไปแอบดูหนังเรื่องซอมบี้ที่รักมาใช้ม๊ 555+ เอาซะฟินเบยยยย :m25: :katai5: ส่วนตอนนี้ก็จะเป็นกำลังใจให้พี่เสือกะต่ายน้อยสู่ๆน๊ :hao5: รอคนเขียนต่อไปอย่างกดดัน ฮู่เล่ๆ :z2: :z2: :z2: :z2: :z2:
-
มาม่ายังอืดไม่พอหรอ ตอนนี้้จากมาม่าจะกลายเป็นโจ๊กแล้วนะ
กระต่ายแค่ทำตามที่ใจต้องการก็พอแล้ว เรื่องอื่นพี่เสือเตรียมจัดการไว้หมดแล้วล่ะ
-
:m15: :m15: :m15:
-
มาต่อแล้ววว รอนานมากกกกก เมื่อไหร่จะได้กัน เอ้ย รักกันน ลุ้นน :hao5:
-
ถึงว่ารอน้องต่ายนานเลยงวดนี้. อยากให้ลงเอยกันเร็วๆน๊าแต่ดูหนทางยังอีกยาวไกล
-
บรรยากาศที่อึมครึมก็ค่อยคลี่คลายเรื่องราวออกมา
แต่ละคนต่างเดินทางมาพบกับการเปลี่ยนแปลงกันทุกคน
เด็กๆบางครั้งก็มีหลงทางหรือแวะข้างทางก่อนถึงจุดหมายบ้าง
พื้นฐานเป็นคนดีทุกคนอยู่แล้ว ถือซะว่าได้เรียนรู้ไปกับมัน
ส่วนเรื่องของยู อันนี้ค่อนข้างซับซ้อนและอันตรายน่าดู
และสะเทือนอารมณ์อยู่พอสมควร ก็โดนมาไม่น้อยนี่นา
แต่คิดว่าน้าธีเอาอยู่ ไม่อย่างนั้นคงไม่ยื่นมือเข้าไปยุ่งด้วยแน่
เอาเป็นว่าเอาใจช่วยทุกคนนะ ขอให้ผ่านไปได้ด้วยดี
รวมถึงพี่เสือกับต่ายน้อยด้วย คู่นี้เอาใจช่วยเป็นพิเศษ :กอด1:
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ :L2:
-
เรื่องของยูที่เล่าให้ฟังคล้ายคดีของจุนโกะที่โดนพวกมาเฟียกระทำชำเราสี่สิบสี่วันจนตายเลย เฮ้อ คิดแล้วเศร้า
-
พี่เสือแบบ
ใจจะขาดแล้วเอยยย..
น้องครับ กลับมาเป็นแบบเดิมเถอะนะ
-
ยูคือใครกันนะนั่น
-
ยูคือใคร นี้ต้องกลับไปรือฟื้น ใช้มั๊ยเนี๊ยะ!!!~
:ling2: :ling2: :ling2: :ling1: :ling1: :ling1:
-
อ่านแล้วก้อใจอ่อน :katai2-1: ไม่รู้ว่าจะทำยังไงกับอนาคตดีเพราะว่ามันยังมาไม่ถึง :เฮ้อ: จึงไม่รู้จะรับมือกับพวกมันยังไง :sad4: อุปสรรคขัดขวางเยอะแยะไปหมด :z6: มองไปทางไหมก็มีแต่ทางตันและดูเหมือนมันเริ่มจะบีบบังหนทางให้ใกล้เข้ามาเรื่อยๆ ไม่รู้ว่าพี่เสือจะมีวิธีรับมือกับปัญหาต่างๆรึยัง เครียดแทน :hao7: :hao7:
รักต่ายน้อย รักพี่เสือด้วย :mew1: :mew1: :mew1:
-
นี่เจ๊จะต่อยอดทุกตัวละครเลยใช่ไหม
พ.ศ.ไหนจะจบ
แต่ก็อยากอ่านนะ
คู่ต่อไปเอาหัวหน้าห้องดีไหม
แต่มันก็รักแบบเด็กๆ วัยเรียนไปหน่อย
งั้นแอบเชียร์พล็อตน้ำเน่าของยู
อยากอ่านเหมือนกัน
น้ำเน่า แต่ถ้าเจ๊เขียน มันอาจโปรฯขึ้นมา
ท้าทาย จะตาย ว่าม่ะ
นี่สวดภาวนาทุกวันให้อิพี่เสือหมดดราม่า
แต่นาทีที่กระต่ายโผกอดพี่เสือ
พลุสว่างไสวในใจไอ้พี่เสือแน่เลย
รอยยิ้มเริ่มปรากฎบนตัวหนังสือ
ดีใจแทน #cry
-
บวกเป็ดให้นะคะ รอนานได้ แต่ก็ต้องกลับมา อิอิ
ตอนนี้ท้องอืดจัง หน่วงๆนิดๆนะ
-
สนุกมากกก
-
เอิ้อววววว ดราม่าสุดๆเลยยยยย
นี่จะต้องมีเสียน้ำตากันอีกมั้ยเนี่ยยยยย
-
:mew2: :mew2: :mew2:เข้ามารอต่ายน้อย :mew4: :mew4: :mew4: :mew4:
-
ดัน ดัน ดัน ดัน :katai5:
-
อ่านมาได้สองวัน..ทันพอดีสนุกค่ะมาต่อเร็วๆนะคะ :impress2:
-
43. พี่เสือ น้องกระต่ายกับโพรงกระต่าย
กี่คืนแล้วหนอ....
ความเงียบงันส่งเสียงตอบยานคางจากด้านนอก ดวงตากลมโตพิสุทธิ์ใสมองเห็นเพียงแสงจันทร์ริบหรี่ราวกระซิบย้ำเตือนถึงความว่างเปล่า
กระต่ายตัวเล็กกะจิดริด นอนคนเดียวไม่มีทางเต็มเตียงเดี่ยวสามฟุตแน่นอน เมื่อเจ้าตัวน้อยนอนขดตัวงอ ยิ่งเว้นที่ว่างกว้างขวาง ราวกับเน้นบอกให้ว่าที่ตรงนั้น ควรมีใครสักคนเคียงข้าง
ใครสักคน... ที่มอบไออุ่นให้
ใครสักคน... ที่แข็งแกร่ง
กระต่ายสะอื้นเบา ทำไมหนอ.... ทำไม...
'ใครสักคน' ต้องเป็นพี่ชายร่วมสายเลือด
ทำไม... พี่ชายฝาแฝดคนนั้น ถึงอยากเป็น 'ใครสักคน' ไม่ใช่เพียงแค่ 'พี่ชาย'
กระต่ายไม่รู้เหตุผลว่าทำไมมันถึงผิด... กระต่ายเกิดจากความรักของคุณพ่อคุณแม่ ถูกเลี้ยงมาด้วยรัก... แล้วเหตุใดหนอ ความรักของพี่เสือจึงได้ผิด ?
เงียบเชียบ... เด็กหนุ่มปลดหูฟังลง ยิ่งใกล้สอบปลายภาคเรียนสุดท้ายของม.ต้นยิ่งเงียบ เขานอนนิ่ง มองอ้อมกอดที่ว่างเปล่า อีกไม่กี่นาทีก็จะถึงเวลาที่ควรลุกขึ้น แต่งตัวไปทำงานแล้ว
อ้อมแขนว่างเปล่า...
...ไม่ต่างจากชีวิต
เงียบสนิท... ไร้ทิศทาง ไร้ความหมาย
หากไม่เกิดเรื่องขึ้น เขาคงไม่รู้ตัวว่าตัวเองเป็นคนคิดมาก พี่เสือคิดแม้กระทั่งว่า เมื่อใดที่น้องกระต่ายแต่งงาน เงินทุกบาท ทุกสตางค์ที่พี่เสือเก็บออมไว้ จะเพียงพอต่อค่าสินสอด ค่างานแต่งไหม และถึงวันนั้นจริงๆ พี่เสือจะหน้าชื่นตาบาน ยิ้มรับความสุขของน้องได้หรือไม่
นับตั้งแต่วันนั้น พี่เสือจึงได้ตระหนักว่า กระต่ายน้อยกำลังจะเติบโต... มีวิถีชีวิตของตัวเอง แม้เขาจะรักหรือถูกรักมากเพียงใด แต่ตราบใดที่สายใยนั้นยังเป็นเพียงพี่น้อง... พี่เสือย่อมไม่อาจฉุดดึงให้กระต่ายอยู่ข้างกายได้
แม้ความเป็นพี่น้องจะเหนียวแน่นกว่าคนรัก แต่ก็ห่างเหินเหลือเกิน
หากน้องกระต่ายที่เขารักเหลือเกินจะเรียกร้องที่จะมีความสุข... โดยปราศจากเขา... เขาทนได้หรือ ?
ประตูเปิด... แล้วปิด
กระต่ายเดินเข้ามายังห้องนอนที่คุ้นเคย แม้จะทำตัวปกติกับพี่เสือได้แล้ว แต่เมื่ออยู่เพียงลำพังกันเช่นนี้ ก็อดรู้สึกขัดเขินไม่ได้
ประตูเปิด... แล้วปิด
พี่เสือเดินตามเข้ามา และไปนั่งรอที่โต๊ะเขียนหนังสือ ท่าทางพี่เสือผ่อนคลาย "ตรงไหนที่จะให้พี่สอน ?"
กระต่ายจึงได้สติ เดินเข้าไปหา ชี้ให้ดูตรงที่ขีดเส้นใต้ไว้อย่างเป็นระเบียบ
"ไม่ต้องกลัว" เสียงพี่เสืออ่อนโยน แต่ก็อดทนมาก "พี่ยังเป็นพี่เสือเหมือนเดิม พี่ไม่มีทางทำร้ายกระต่ายแน่นอน"
กระต่ายน้อยพยักหน้ารับ แต่ก็ทิ้งตัวลงนั่งบนเตียงที่ห่างพอสมควร
พี่เสือได้แต่ยิ้มอย่างอ่อนใจ ทุกสิ่งที่หวาดกลัวไว้กลับกลายเป็นจริง
ไม่มีทาง... ไม่มีทางอีกแล้ว
"ถ้าต่ายน้อยกลัว ไปที่ครัวก็ได้"
ใบหน้าน้อยขมวดมุ่น ไม่มีเสียงใด พี่เสือถอนหายใจ ตัดสินใจแทนอย่างที่แล้วมา "ไปกันเถอะ คุณแม่น่าจะอยู่ในครัว" แล้วเก็บเครื่องเขียน สมุดหนังสือเดินนำน้องเล็กไป
ทิ้งไว้เพียงคนตัวเล็กที่หลับตาลง ริมฝีปากสั่นไหว
สอางค์เท้าคางมองเพื่อนสองคนแล้วกลอกตา พี่น้องคู่นี้ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น แต่หลังจากนั้นมา ก็รู้ว่าไม่เหมือนเดิม กระต่ายน้อยที่เคยเก็บความลับไม่เก่ง ก็ปิดปากแน่นไม่ยอมพูดอะไร
จะว่ายังโกรธเรื่องถูกทำร้ายอยู่หรือ... ก็ไม่น่าใช่
ท่าทางก็เหมือนเดิม... แต่กระต่ายน้อยก็ไม่ได้เข้าไปคลอเคลียพี่ชายเหมือนเดิม พอเป็นแบบนั้น พี่เสือก็ไม่ได้เข้ามาพะเน้าพะนอน้องเล็ก แล้วกระต่ายยังเหมือนพยายามเลี่ยงที่จะอยู่ตามลำพังกับพี่ชายอีกต่างหาก
ฝนแคะขี้หู เอียงคอมองตาม ก่อนถอนลมหายใจดังพรืด ตัดสินใจพุ่งเข้าชนตรงๆ "ต่ายน้อยยังโกรธพี่เสือป่าว ?"
น้องเล็กส่ายหน้าหวือ ดวงตากลมใสซื่อเหมือนน้ำใส ฝนเลยเดาต่อไป "งอนป้ะ ?"
กระต่ายส่ายหน้าอีก ริมฝีปากอิ่มเผยอขึ้นราวกับจะพูดอะไร แต่แล้วก็ปิดแน่นเป็นหอยกาบ
แล้วระยะห่างนี่มันอะไร! สองสาวตะโกนในใจ ถึงแม้จะเคยคิดว่าพี่เสือไม่ได้ดีพอสำหรับกระต่ายน้อยที่แสนน่ารัก แต่เพราะอยู่ด้วยกันมานาน เห็นทั้งความทุ่มเท ใส่ใจ เสมอต้นเสมอปลายของพี่เสือแล้วจึงอดเสียใจแทนไม่ได้
"แล้วเป็นไร ?"
ลูกโป่งถอนหายใจตาม "อืม... กะลังเป็นสาวป้ะ ?"
กระเจี๊ยบลุกขึ้นตบศีรษะเพื่อนตัวเล็กดังเพี๊ยะ "ปากเรอะ!"
"อ้าววว ไอ้เหี้ยนี่ ไม่รู้อะไร น้ากูบอกว่า พออายุประมาณนิ๊ จะค่อยๆ ออกห่างจากคนที่เป็นต้นแบบ โรลๆ อะไรซักอย่าง"
"โรล โมเดล (Role model)" สอางค์แก้ให้ ขยับแว่นเล็กน้อยก่อนพูดต่อ "เป็นไปได้นะ คือแบบ กระต่ายติดเสือ ถือเสือเป็นฮีโร เป็นต้นแบบใช่ไหม" ทั้งๆ ที่เป็นเรื่องเดียวกัน แต่พอสอางค์พูดกลับฟังดูน่าเชื่อถือขึ้นอักโข "พออายุประมาณนี้ ก็จะออกห่างจากโรล โมเดล แล้วเข้าสู่ช่วงค้นหาตัวเองไง วัยต่อต้านล่ะมั้ง ?"
พี่เสือขมวดคิ้วอย่างรำคาญ เพื่อนๆ เดาผิดไปคนละเรื่องทีเดียว
"ถือว่าเป็นไปได้" กระเจี๊ยบนิ่งคิดแล้วพยักหน้า วิเคราะห์อย่างเป็นเหตุเป็นผล "คือช่วงนี้ฮอร์โมนยังไม่สมดุลด้วย กระต่ายต้องระวังมากๆ นะ"
"ระวังอะไร ?" จัมโบ้ว่าจะไม่ถามแล้วนะ แต่เห็นท่าทางพยักเพยิดรู้เรื่องกันสองคนแล้วหมั่นไส้ชอบกล
แฟนหนุ่มเลยยืดอก คางชี้หน้าตอบ "ไอ้ง่อก! ช่วงวัยว้าวุ่นงิ มันก็เป็นช่วงอารมณ์ไม่คงที่ ตัดสินใจพลาดได้"
ลูกโป่งพยักหน้าสำทับ "ใช่มะๆ กระต่ายอย่ากังวลไปเลย เป็นเรื่องธรรมชาติ คนเราก็ต้องเคยเป็นวัยรุ่นมาก่อน" พูดอย่างกับตัวเองมีประสบการณ์นักหนา
"ไม่ใช่หรอก" กระต่ายตอบเบาๆ ส่ายศีรษะ "ไม่ใช่หรอก ไม่ใช่จริงๆ"
สอางค์ตาเหลือก ฝนเลยถาม "งั้นเป็นอะไร ? พี่เสือแกล้ง ?"
กระต่ายส่ายหน้าอีกครา ผองเพื่อนเลยถอนหายใจเฮือก... บางครั้งกระต่ายก็ดื้อจริงๆ
ใกล้วันสอบแล้ว อีกไม่กี่เดือนพวกกระต่ายจะขึ้นมัธยมปลาย ส่วนฝนจะต้องไปนิวซีแลนด์ ยิ่งใกล้วันจากลา เด็กๆ ยิ่งพยายามใช้เวลาอยู่ด้วยกันมากขึ้น แต่นั้นก็ยิ่งทำให้ระยะห่างระหว่างพี่น้องชัดเจนขึ้น
ไม่ใช่แค่กระต่ายน้อยหรอก...
พี่เสือและน้องกระต่ายนั่งโต๊ะติดกัน แต่ทุกอย่างไม่เหมือนเดิม... กระต่ายน้อยหลบสายตาพี่เสืออย่างเห็นได้ชัด...
...แม้เขาจะก่นด่าในความขลาดเขลาของตัวเองทีหลังก็ตาม
ที่ผ่านสองพี่น้องมักส่งสายตาที่คนภายนอกไม่เข้าใจ แม้ในระหว่างคาบเรียน เมื่อน้องน้อยไม่เข้าใจเรื่องที่คุณครูกำลังสอน เพียงแค่หันไปทางคนข้างๆ กระต่ายน้อยก็จะได้คำอธิบายละเอียดยิบเขียนใส่ริมสมุดให้
หรือกระทั่งช่วงที่คุณครูเผลอ พี่เสือจะลอบยิ้ม แอบมองให้กระต่ายใบหน้าร้อนผ่าว... หรืออุ้มน้องให้มานั่งชิดริมหน้าต่าง เพื่อให้เห็นดอกไม้ดอกน้อยในแปลงที่กำลังผลิบาน
ทุกอย่างที่พี่เสือทำ... เพื่อกระต่ายน้อยผู้เป็นที่รัก... และกระต่ายน้อยก็รักทุกอย่างที่พี่เสือทำ
...มันเหมือนเป็นความลับเล็กๆ ที่แสนพิเศษระหว่างพวกเขา
แต่บัดนี้ แม้กระทั่งจะละสายตาจากกระดานยังไม่กล้าเลย เมื่อยิ่งรู้ว่ามีสายตาเป็นห่วงเป็นใยจากพี่ชายข้างๆ ทำให้ยิ่งไม่กล้าเงยขึ้นสบ
เพราะกระต่ายรู้ดีว่า ในสายตานั้น ไม่ใช่แค่ความห่วงหาระหว่างพี่น้องอีกต่อไป
แต่เป็นความรักระหว่าง 'คนสองคน'
เสือเข้าใจดี เข้าใจดีเกินไปเสียอีก วันเวลาล่วงเลย นำพามาเพียงความห่างเหินของสุดที่รัก
ณ ตอนนี้ พี่เสือไม่กล้าแม้แต่จะเรียกกระต่ายน้อยว่า 'ที่รัก' อีกต่อไปแล้ว
"เสือไปไหน ?" ฝนตะโกนถามกระต่ายน้อยและสอางค์ข้ามห้อง
กระต่ายหน้าเหรอหรา ถามกระเจี๊ยบอีกที "พี่เสือไปไหน ?"
"มีอะไร ?" กระเจี๊ยบตะโกนกลับ
ฝนเลยโยนงานทิ้งให้บนโต๊ะ "มันทำเวรห้องวิทย์วันก่อน แต่ลืมเอาสมุดเช็กชื่อไปคืน"
"แม่ง.... โทรหาดิ๊"
"ไม่รับ"
"โป่งไปไหนวะ ? อาจจะไปด้วยกัน" สอางค์ว่าพลางหยิบโทรศัพท์ขึ้น แต่ฝนส่ายหน้า
"เหี้ยนี่มันไปหาเมีย"
"อ้าว..."
กระเจี๊ยบนิ่งคิดครู่หนึ่ง "เออ อาจจะไปกับอีโบ้ เห็นว่าจะไปเตะบอล"
"เออ ใช่ๆ ตะกี้เห็นมันว่าอยู่"
"อ้าว เหรอ? งั้นรอกลับมาละกัน" ฝนสรุป
"เสือไปไหนวะ ?" พลอย เพื่อนร่วมชั้นอีกคนหนึ่งเดินมาถามกระต่ายน้อยถึงโต๊ะ
ครั้งที่สองแล้วที่มีคนถาม และกระต่ายน้อยไม่มีคำตอบ "ไม่รู้จ้ะ"
"อ้าว ปกติเห็นอยู่ด้วยกัน" เกาหัวแกรกๆ แล้วร้องถามจัมโบ้ "เหี้ยโบ้ เหี้ยเสือไปไหน ?"
"เห็นออกไปกับพวกพี่ฟง"
"ดอก ดอดไปเล่นบาสก็ไม่บอก" พลอยบ่นอุบอิบ น้องน้อยเลยถามแทน
"แล้วมีอะไรเหรอ ?"
"อ้อ ครูจงเรียกน่ะ เห็นว่าลืมส่งงาน โดนด่าชัวร์"
กระต่ายท่าทางจะลุกไปหยิบงานให้ แต่พลอยเบรกเสียก่อน "ไม่ต้องอ่ะต่าย เดี๋ยวมันกลับมาให้มันเคลียร์เองละกัน"
หลังจากนั้นแล้ว... ยังมีครั้งที่สาม สี่ ห้า... ตามมาเรื่อยๆ กระต่ายได้แต่เหลียวมองข้างกายที่ว่างเปล่า ไม่ต่างจากเตียงน้อยของตัวเองเลย มีเพียงอากาศธาตุลอยเอื่อยเฉื่อยและความวังเวงจับขั้วหัวใจ
เรื่องแบบนี้จะดำเนินไปถึงที่ใดกัน ?
คำว่ารักที่พี่เสือมอบให้ เป็นเพียงคำโกหก ?
หากไม่ แล้วใยต้องเหินห่าง ?
วันเวลาผันผ่าน เนิ่นนานจนใจหาย อีกหนึ่งสัปดาห์ฝนต้องไปนิวซีแลนด์แล้ว เพื่อนๆ ชวนกันไปเที่ยวหลังสอบ ตั้งใจจะใช้เวลาอยู่ร่วมกันเต็มที่ กระต่ายน้อยรู้สึกเพียงหน่วงในใจ เหมือนมีเมฆฝนอึมครึมอยู่ภายใน...
จนกระทั่งวันสอบวันสุดท้าย
กระต่ายซุกใบหน้ากับอุ้งมือ พี่เสือไม่ได้มารออยู่เหมือนเคย แต่ให้ฝน สอางค์ ลูกโป่งรอแทน ส่วนตัวเองนั้นหายไปกับพี่ฟง
"กระต่ายเป็นอะไรไหม ?" ฝนถามอย่างเป็นห่วง
น้องเล็กส่ายศีรษะ ไม่ใช่โกหก แต่กระต่ายไม่รู้จริงๆ ว่าเป็นอะไรไป ความวูบโหวงว่างเปล่ามันกัดกินใจดวงน้อยเชื่องช้า แผลเล็กๆ ค่อยๆ ขยายตัวใหญ่ขึ้นตามวันเวลาที่พี่เสือเหินห่าง
สอางค์ส่งเสียงจิ๊จ๊ะ "เสือมันไม่ดูน้องเล้ย"
"ไม่เชิงนะ กูเห็นมันเป็นห่วงอยู่" ลูกโป่งตอบ
"กระต่าย มีอะไรก็พูดออกมาเถอะ"
"เกิดอะไรขึ้นกันแน่ ?"
กระต่ายวางกระเป๋าลง ริมฝีปากสั่นระริก รู้สึกแสบร้อนที่ดวงตา เด็กน้อยกระพริบตาปริบเพื่อไล่น้ำตา ก่อนกระซิบตอบแผ่วเบา "เราบอกไม่ได้จริงๆ"
แม้แผลนั้นจะเจ็บปวด... แต่กระต่ายทนไม่ได้ที่จะบอกความจริงแล้วพี่เสืออาจถูกประณาม
สอางค์ถอนหายใจ "ต่าย มีอะไรไปคุยกับพี่เสือเถอะนะ"
"นั่นสิ" ฝนกอดอก พยักหน้า "ช่วยทำให้ฝนสบายใจก่อนไปได้ไหม ?"
กระต่ายน้อยเบือนหน้าหนีทั้งคู่ ลูกโป่งจึงเดินเข้าไปหา ดึงมือนุ่มไว้ "ฟังโป่งก่อนนะ ทำแบบนี้ไม่สบายใจใช่ไหม ? ทั้งเสือทั้งต่ายก็เจ็บทั้งคู่ ทำไปแล้วได้อะไร ?"
เจ้าตัวน้อยกัดริมฝีปาก น้ำตาเม็ดโตไหลจากตากลมๆ ฝนและสอางค์กรูเข้ามาปลอบ แต่ลูกโป่งยกมือห้าม "ถ้าไม่มีใครเข้าไปเริ่มก่อน ก็ไม่มีวันหาย มันจะเป็นแบบนี้ต่อไปเรื่อยๆ กระต่ายยอมเหรอ ?"
ศีรษะเล็กสะบัดเบาๆ ลูกโป่งจึงลูบเรือนผมนุ่ม "ตอนนี้เสืออยู่โรงยิมแน่ะ น่าจะซ้อมกันเสร็จแล้ว"
กระต่ายเงยหน้าขึ้นมองเพื่อน ยกมือขึ้นเช็ดน้ำตาลวกๆ ก่อนบอกเสียงเบา "เราไปหาพี่เสือแป๊บนะ"
"งั้นไปส่ง..." สอางค์รีบคว้ากระเป๋า แต่น้องน้อยยิ้มหวานตอบ
"ไม่ต้องหรอก... ไปแป๊บเดียว ฝากกระเป๋าด้วยนะ"
โรงยิมอยู่ค่อนข้างไกล แต่เจ้าตัวน้อยไม่ได้คิดถึงอะไรทั้งสิ้น ลืมไปว่าตัวเองแพ้เหงื่อ ลืมความเจ็บป่วยของร่างกายเสียสิ้น เขาวิ่งไปเท่าที่จะวิ่งไหว แก้มกลมเนียนเป็นสีแดงจัดจากเลือดสูบฉีด เนื้อตัวเหนียวเหนอะด้วยเหงื่อ ในหัวมีเพียงภาพพี่ชายล่องลอยอยู่
พี่เสือบอกรัก...
...กระต่ายไม่อาจก้าวต่อไปอย่างเต็มที่ ด้านหนึ่งเปิดรับ หากอีกด้านกลับปิดแน่น
ไม่อาจปล่อยให้พี่เสือเดียวดาย ไม่อาจปล่อยให้พี่เสือถูกก่นด่า ไม่อาจปล่อยให้พี่เสือเศร้าเสียใจ
แต่ก็ไม่อาจยอมรับความรักพี่เสือได้
ทุกอย่างช่างขัดแย้ง
กระต่ายหายใจหอบ เนื้อตัวร้อนเป็นไฟ เจ้าตัวน้อยเอามือยันผนังโรงยิมไว้ หลับตาลง เม้มปากแน่น
ขัดแย้ง... จะไปต่อข้างหน้า ที่ไม่มีพี่เสืออยู่... ได้หรือ ?
ฟันขาวขบริมฝีปากล่างแน่น ได้คำตอบชัดเจน แน่นอน
ปลายทางมีเพียงเมฆหมอกมัว มึนทึบ ไม่เห็นทาง จุดที่ก้าวต่อไปอาจเป็นหุบเหวลึก...
กระต่ายไม่รู้...
รอบข้างอาจประณาม ก่นด่า ชิงชัง รังเกียจ มีดดาบ คมหอก ขวางหนามรอคอยอยู่เบื้องหน้า
กระต่ายสูดลมหายใจลึก ก้าวเข้าไปภายในโรงยิม เดินผ่านสนามฟุตซอลที่มีรุ่นพี่ซ้อมกันขมีขมัน จนไปถึงปีกด้านซ้าย เสียงลูกบาสกระทบพื้นดังตึงตัง พร้อมกับเสียงเอี๊ยดอ๊าดของรองเท้าผ้าใบ
กระต่ายหยุดยืนดูข้างสนาม พี่น้ำแกงถือแผนผังอะไรสักอย่างที่ไม่เข้าใจตะโกนดังลั่นๆ พี่ฟงและรุ่นพี่คนอื่นๆ วิ่งตามลูกบาสวุ่นวายอยู่ในสนาม ลูกตาใสราวกวางแรกเกิดหยุดลงที่เก้าอี้เหล็กข้างตัวพี่น้ำแกง
พี่เสือ... ร่างสูงใหญ่นั่งหอบหายใจบนเก้าอี้ พี่น้ำแกงหันมาใช้เท้าเขี่ยผ้าขนหนูให้โดยไม่มอง
เด็กน้อยเห็นพี่ชายซับเหงื่อด้วยผ้าเปื้อนฝุ่น ก่อนลุกเดินมาหยิบขวดน้ำใกล้ๆ กัน
จู่ๆ กระต่ายก็ก้าวขาไม่ออก
พี่น้ำแกงหันมาพูดอะไรสักอย่างกับพี่เสือ ก่อนจะสังเกตเห็นกระต่ายตัวน้อย รุ่นพี่คนงามโยนแผนผังให้พี่ชายแล้ววิ่งมารับ
"ต่ายน้อย! มาทำไมเหรอ มีอะไรหรือเปล่า ?"
กระต่ายเงอะงะ ดวงตาจับจ้องอยู่ที่คนด้านหลังพี่น้ำแกง พี่เสือเบิกตากว้าง ทำท่าจะก้าวเข้ามาหา แต่แล้วก็ถอยออกไป
"มะ... มาหาพี่เสือจ้ะ" เสียงหวานตอบเบาหวิว พี่น้ำแกงพยักหน้ารับ ดึงแขนบางให้ไปหาพี่ชาย
"ซ้อมเสร็จแล้วล่ะ เสือพาน้องไปห้องล็อกเกอร์สิ"
พี่เสือพยักหน้าตอบ เบือนหน้ามาสบน้องชายฝาแฝด กระต่ายก็เนื้อตัวร้อนผ่าว นัยน์ตาคู่ดุมีร่องรอยวาววับเต้นระริกอยู่ ไม่อาจปกปิด กระต่ายยืนก้มหน้าก้มตาอีกนาน ร่างสูงใหญ่ก็ไม่ยอมขยับตัว จนพี่น้ำแกงเป่านกหวีดแล้ว รุ่นพี่ที่อยู่ในสนามวิ่งกรูออกมาพักกัน พี่น้ำแกงจึงหันมาดุนหลังพี่เสือ
"ไป้ ไปคุยกันเงียบๆ พวกพี่จะได้ปรึกษากลยุทธกัน"
ห้องล็อกเกอร์ของโรงเรียนมีกลิ่นอับเล็กน้อย พี่เสือเดินนำน้องเล็กไปเปิดหน้าต่ายถ่ายเทอากาศ แล้วค่อยเปิดพัดลมระบายอากาศอีกทีหนึ่ง เขาหันกลับมาจับจูงมือน้อยให้นั่งบนเก้าอี้ยาวใกล้ๆ ไม่มีรอยยิ้มบนใบหน้า มีเพียงดวงตาที่หลบอยู่ในเงามืดเท่านั้น
กระต่ายน้อยเหงื่อแตกพลั่ก มือเล็กที่อยู่ในอุ้งมือใหญ่ชื้นเหงื่อ พี่เสือไม่ได้ดึงตัวเขาให้เข้าใกล้ หากก็ไม่ได้ผลักไส
ไม่มีใครพูดอะไร
เด็กน้อยกัดริมฝีปากแน่น ไม่อาจเริ่มบทสนทนาได้
"มีอะไรหรือเปล่า ?" เสียงทุ้มถาม กระต่ายน้อยหลับตาแน่น ก่อนจะลืมตาขึ้นอีกครั้ง
ใบหน้าคมคายของพี่ชายเสี้ยวหนึ่งอยู่ในเงา จนไม่อาจเห็นสีหน้าได้ กระต่ายไม่อาจทนความเงียบอันหนักอึ้งได้ไหว เจ้าตัวน้อยตัวสั่นระริก ระเบิดเสียงออกมาดังก้อง
"พี่เสือทำไมทิ้งหนูไป!"
พี่ชายไม่มีคำตอบใดๆ กระต่ายรู้สึกร้อนผ่าวที่ดวงตา ไม่ชอบ... ไม่ชอบเลย "พี่เสือ... ไม่รักกันแล้ว ?"
เสียงถอนหายใจเบาดังขึ้น พี่ชายปล่อยมือจากมือน้อยออก กระต่ายผวาตาม พี่เสือใช้เวลาเนิ่นนานกว่าจะตอบคำ
"ไม่ใช่... พี่แค่เว้นระยะ... ให้กระต่ายได้คิด บางที... การใกล้กันเกินไป ก็ทำให้กระต่ายอึดอัด"
น้ำตาหยดน้อยกลิ้งออกจากดวงตา อาบแก้มนวลเนียน มือแข็งแรงยกขึ้นจะปาดมันออก แต่แล้วก็ชะงัก เสียงทุ้มมีวี่แววลังเล
"พี่ไม่อยากฝืนกระต่าย... หากกระต่ายบอกว่าไม่... พี่ก็จะทำตามนั้น"
"ไม่งั้นเหรอ... จะเป็นแบบนั้นตลอดไปเหรอ ?" กระต่ายเอ่ยเสียงสั่นพร่า ปวดร้าวตรงกระบอกตา น้ำตาก็ไม่หยุดเสียที
"พี่ไม่รู้... ทุกอย่างแล้วแต่กระต่ายจะบัญชา" เสียงนั้นเบา กระต่ายเอื้อมมือไปด้านหน้า แตะใบหน้าคมคร้ามด้วยปลายนิ้ว
"หนูไม่รู้.... ไม่รู้ แต่พี่เสือห้ามหายไปไหนอีก!"
พี่ชายไม่ได้แตะต้องน้องแม้แต่น้อย เขาก้มหน้าลง ท่าทางไร้เรี่ยวแรง กระต่ายไม่เคยเห็นไหล่ที่หยัดตรงงองุ้มเช่นนี้มาก่อนเลย "พี่กลัวใจตัวเองที่สุด... เพราะพี่รักต่ายน้อย พี่ไม่อาจห้ามตัวเองได้แล้ว..."
คำพูดนั้นเรียกเอาแก้มนวลขึ้นสี กระต่ายเบือนหน้าหนี เสียงที่เปล่งออกมาเบาแสนเบา "พี่เสือก็ลองดูสิ..."
ดวงตาคมมีประกายประหลาด ศีรษะที่ตกลู่กลับตั้งตรง เขาถามกลับ "กระต่ายน้อยหมายความว่า..."
"ถ้าพี่เสือทำได้... ก็ลองดู" กระต่ายก้มหน้าจนแทบติดอก เนื้อตัวร้อนผ่าว มือไม้สั่นไปหมด พี่ชายเลยรวบอุ้งมือน้อยไว้ในกำมือ จรดจุมพิตลงแผ่วเบา ตอบเสียงหวานนุ่มด้วยจุมพิตอีกครั้ง... บนปลายนิ้วนางข้างซ้าย
"จะทุ่มเท... หมดตัว หมดหัวใจเลย" คำตอบนั้นไม่ดังกว่าเสียงกระซิบ แต่กระต่ายได้ยินทุกคำ ได้ยินกระทั่งเสียงเต้นหัวใจที่รัวเร็ว...
ข้างกายเงียบเชียบ หากในใจกลับเต็มตื้น ผ้าปูที่นอนลายการ์ตูนสีฟ้าดูซีดจางในความมืด กระต่ายเหม่อมองไปยังนอกหน้าต่าง
รอยยิ้มของพี่เสือชวนให้ในสั่นไหว คำพูดที่เน้นย้ำ ซ้ำไปมามั่นคงดั่งหินผาดังซ้ำในหู กระต่ายกอดตนเองไว้ ขดตัวราวสัตว์เล็ก แพขนตาหนาหลับพริ้ม มีเพียงภาพร่างสูงใหญ่โอบกอดแนบแน่น ให้กระต่ายซุกอกอุ่น ซบใบหน้าเล็กบนไหล่ แขนกำยำจะโอบรอบเอวดั่งปกป้อง คุ้มภัย
ที่นี่... ไม่มีพี่เสือ
หากพี่เสือจะเดินหน้า... กระต่ายก็สมควรทำเช่นนั้นด้วย
ขีดเส้นจางๆ ที่เคยเห็นและหวาดผวากลับจางหายไป กระต่ายพลันรู้สึกโล่งอก หายใจได้เต็มปอด ความหนักหน่วง กดดันหายไปสิ้น
เส้นนั้นอาจขีดทางไปสู่อนาคตสว่างไสวและถูกต้องดีงาม
แต่มันจะมีประโยชน์อะไรเล่า ถ้าเส้นนั้นแบ่งกั้นระหว่างเขาและพี่ชาย หากจะต้องดำเนินชีวิตเช่นนั้นไปจนตาย กระทั่งหายใจยังเจ็บปวด หรือหลับตาลงก็ปวดร้าว
ไร้เส้นนั้น... มีเพียงขอบฟ้าโล่งกว้างให้กระต่ายได้ยืดแขนไปจนสุด เพื่อไขว้คว้าหาคนที่รัก แม้ทางเดินข้างหน้าจะยังมืดมน แต่กระต่ายก็พร้อมยินดี... ที่จะยึดพี่เสือไว้เป็นหลัก
หากพี่เสือตั้งใจ แน่วแน่ดั่งปากว่า....
...รอยยิ้มหวานปรากฏบนใบหน้า โทรศัพท์เครื่องน้อยสั่นเบาๆ กระต่ายยกขึ้นมารับ
"ต่ายน้อย ให้พี่ไปนอนด้วยไหม ?" เสียงทุ้มลังเล แต่ก็ดังก้องไปทั้งหัวใจ
กระต่ายหัวเราะเบาๆ คนข้างห้องเลือกที่จะโทรถาม ไม่ใช่เคาะประตู เด็กน้อยไม่ตอบคำใด ค่อยๆ วางโทรศัพท์ลง แก้มนวลเป็นสีแดงราวมะเขือเทศ
แล้วเสียงเคาะประตูห้องก็เคาะเบาๆ
บานประตูถูกเปิดออก ไม่ใช่เพื่อนำพาใครออกไปจากชีวิต แต่เพื่อนำหัวใจของกระต่ายน้อยกลับมา
ร่างสูงใหญ่ในชุดนอนยืนอยู่หน้าประตู
กระต่ายน้อยอมยิ้ม ยกสองมือขึ้นหา... ไร้เส้นแบ่งแล้ว... สองมือนี้จะโอบกอด จะคว้าเอาความรักที่มอบให้กลับคืน
พี่เสือปิดประตู ก้าวตรงมาหา รอยยิ้มประดับบนใบหน้าคมคร้าม สองมือหนาโอบกอดเจ้าตัวน้อยจนแทบกลืนหายไปกับอก แนบแน่น... ทะนุถนอมยิ่งกว่าแก้วเลอค่า
"กระต่ายน้อย... กระต่ายน้อยคิดถึงพี่ไหม..."
เพียงไม่กี่สัปดาห์ เพียงไม่กี่เมตรที่ห่างกัน... แต่กลับแยกหัวใจสองดวงได้ห่างไกลเหลือเกิน...
กระต่ายตัวเล็กกระชับอ้อมกอดแน่นเข้า "พี่เสือ อย่าหายไปไหนอีกนะ"
ริมฝีปากร้อนกดลงบนหน้าผากเนียน คนตัวโตตอบเสียงสั่นพร่า "พี่คว้าได้แล้ว จะไม่มีวันปล่อยไปอีกแน่นอนครับ"
"ใครว่าคว้าได้" กระต่ายย่นจมูกใส่ "ต้องรอดูก่อน"
"งั้นก็คอยดู... พี่จะทำให้กระต่ายรักพี่... เหมือนพี่รักต่ายน้อย!" คำตอบมั่นใจ หนักแน่น กระต่ายหัวเราะเบาๆ เงยหน้าขึ้นมองใบหน้าคม
"หนูสั่งอะไรก็ต้องทำนะ"
"ครับ"
"นอนกับหนูทุกคืนด้วยนะ"
"ครับ" รอยยิ้มของพี่เสือเหมือนคนบ้า ทั้งหวานหยด ทั้งแพรวพราว
กระต่ายนิ่งคิดอีกครู่หนึ่ง "อาบน้ำให้หนูด้วย"
"ครับ"
"ให้หนูซ้อนจักรยานด้วย"
"ครับ"
"พาหนูไปกินเค้ก"
"ครับ"
น้องเล็กกลั้นรอยยิ้มไม่อยู่แล้ว ร่างน้อยทั้งร่างกระโดดขึ้นกอดคอพี่ชายแน่น "ตอนนี้หนูง่วง... พาหนูไปนอนได้แล้ว!"
"รับบัญชา" พี่เสือจัดแจงอุ้มเจ้าตัวน้อยกระเตงขึ้นกับเอว ก่อนวางลงบนเตียงนุ่ม แล้วทิ้งกายลงนอนข้างๆ
"อืม... แคบไปหน่อย..."
กระต่ายหัวเราะคิก "อย่าเบียดหนูนะ"
"งั้นก็ง่ายจะตาย" เขาพลิกกาย จับร่างน้อยขึ้นนอนบนอก กระต่ายร้องหวือ ตัวปลิวไปอยู่บนตัวพี่ชายอย่างงงๆ
"นอนแบบนี้ไม่มีโดนเบียดแน่"
"ฮื๊อ! ขี้แกล้ง!" กระต่ายปีนลงจากคนตัวหนาอย่างลำบาก
"งั้นมานี่" พี่เสือจัดแจงท่านอนอย่างชำนาญ จับแก้วตาดวงใจให้อยู่ในวงแขน ใบหน้าน้อยซุกตรงแผ่นอก วางศีรษะบนท่อนแขน
"สบายหรือยังฮึ ?"
กระต่ายไม่ตอบ แต่ดึงผ้ามาคลุมทั้งตัวเองและพี่ชาย ริมฝีปากแสนหวานพึมพำ "ราตรีสวัสดิ์จ้ะ"
....
// เจ็บแค้นเคืองโกรธโทษฉันใยยยยยยยยย..... หายไปนานไหมคะ :z10: :z3: ไม่ได้ตั้งใจดอง แต่งานเข้าค่ะ :katai1:
ตอนนี้พี่เสือน้องต่ายคืนดีกันแล้ว ป้าดีใจสวดๆ เลยค่า :ling1: เหนื่อยมากกับบทมาม่า เอาล่ะ หลังจากนี้ พี่เสือจะได้จีบน้องถนัดๆ หน่อย 5555 ไม่รู้คนอ่านกินมาม่าไปกี่ชามแล้ว อร่อยไหม 555
น้ำแกงฟงยังมีให้เห็นระยะๆ ค่ะ ส่วนฝนต้องลาโรง เราว่าฝนเป็นตัวแทนของความเยาว์วัยของกระต่ายค่ะ หลังจากนี้พอต่ายโตขึ้น ก้าวไปข้างหน้า เธอเลยต้องออกไป
บอกที่มาของฝนนิดหนึ่ง จริงๆ แล้วฝนจะไม่มีตัวตนเลย ถ้าหากเราไม่ฉุกคิดว่า สอางค์เป็นสาวเปลี่ยวคนเดียวในผู้ชาย มันไม่น่าเกลียดไปหรอกเรอะ ดังนั้น ควรมีสาวอีกคนเป็นคู่หูค่ะ ฝนเลยมีตัวตนขึ้นมา
เรากำหนดให้ฝนคร่าวๆ ให้เป็นน้องเล็กสุดของครอบครัวครู มีพี่ชายสองคนก็เป็นครูเหมือนกัน ฝนเลยโดนเคี่ยวเข็ญหนักกว่าเพื่อน ส่วนคุณป้าที่อยู่นิวซีแลนด์เป็นญาติทางแม่ ที่แต่งงานไปตั้งรกรากที่โน่นค่ะ :z2:
เราจะพยายามอัพให้ไวขึ้นนะคะ ตอนนี้เหมือนมันเดินทางมาถึง 70% แล้ว ใกล้จบแล้ว :heaven ดีใจผุดๆ เลยค่าาา
ขอบคุณที่แวะเข้ามานะคะ o13 :mew1:
-
^
^
^
:z13: :z13: :z13: แล้วไปอ่านโลดดดดดดดดดดดดดด
ไปอ่านมาล่ะ อุฮิ อุฮิ
ตื่นเต้นดีใจมาก พี่เสือน้องต่าย พี่เสือน้องต่ายมาอัพแบ้วววววววววววว
ตอนแรกลุ้นสุดฤทธิ์ หน่วงจนแทบกลั้นหายใจ ในที่สุดสองพี่น้องก็กลับมาดีกันซะที เหมือนกลับมาที่จุดเริ่มต้นใหม่ ย้อนกลับมาที่เดิมแต่ต่างความสัมพันธ์ :-[
ดีใจแทน... ขอบคุณที่มาต่อนะ แล้วก็รอต่อปายยยยยยยย :กอด1:
-
น้ำตาร่วงเล็ด
มาม่าอืดเต็มพุงค่ะคุณ~~~ TT
ต่อไปนี้พี่เสือก็แค่พิสูจน์รักให้น้องน้อยเห็นเนอะ
จะรอวันนั้น...
-
เย้ๆๆๆ ดัีใจที่สองพี่น้องดีกันแล้ว
-
ดีใจที่เห็นมาต่อ !!!
คืนดีกันแล้ว :) ต่อไป ขอดูลีลาเสือจีบน้องหน่อยเถอะ !!!
-
:mew1:กระต่ายน้อนน่ารัก
ในที่สุดก็ตัดสินใจได้แล้ว
ดีใจกับพี่เสีอด้วยนะ
ปล.ไม่อยากให้เรื่องนี้จบเลย อยากอ่านต่อไปเรื่อยๆ
-
ในที่สุดก้อกับมาอยู่ในอ้อมแขนของกันและกันสักที ฮ่าาาา ดีใจกับพี่เสือแล้วก้อต่ายน้อยด้วยยย อ๊าคคคคค :m11:
-
ต่ายคิดได้แล้ว
-
เย่ อัพแล้ว หายไปนานเลย ดีกันซะทีก็ดีค่ะ อึดอัดแย่แระ
-
ผ่านช่วงอึมครึมมาได้สักที แฮกกกกกกกกกกกกกก :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
-
ในที่สุด ก็หย่าขาดกับ มาม่า ได้แล้ว เต็มกลืนมากๆๆ ดีใจๆๆๆๆ กลับมาคืนดีกันซะที โย่ๆๆๆๆๆ o7 o7
-
:z2: :z2: :z2: :z2:กรี้ดดดดดดดดดดดดดดมาต่อแล้ววววววววววววว :mew1: :mew1: :mew1: :mew1:
-
:mew1: :mew1: :mew1:
-
นี่จะมีมาม่าของพ่อแม่อีกป่ะเนี่ย
ข้ามๆไปก้อได้นะ ไม่ถือ
-
มาม่าผ่านไปแล้ว
จากนี้จะเป็นช่วงของหวานแล้วใช่มั้ย หุหุ
หายไปนานมากอ่ะ แต่ก็ยังตามอ่านอยู่ดี
:pig4: :pig4:
-
พอพี่เฉือ กะน้องต่ายดีกัน ป้าก็หุบยิ้มไม่ได้ โฮะๆๆๆ :hao7:
-
ในที่สุดทั้งสองคนก็เลือกที่ก้าวต่อไปโดยมีอีกฝ่ายเคียงข้าง ฮูเร่
-
ดีใจที่ได้อ่านซะที รอนานมากๆๆๆๆๆ มาม่าคงหมดและเตอแต่ความหวานน่ะ
-
พี่เสือกับน้องต่ายสู้ๆนะ มีสองมือกุมกันไว้ ไม่ต้องกลัวอะไร :monkeysad:
-
ต่ายน้อยยยยย :hao5: :hao5:
ในที่สุดก็เข้าใจกันซะที :hao7:
-
ห๊ะ!!
70% แล้วเหรอนี่
อ่า........ รีเควสท์ภาค 2 ก่อนเลยนะคะ อิอิ
-
หายไปนานมากกกแต่ก็ดีใจนะที่กลับมา พี่น้องดีกันแล้วคงได้เห็นฉากหวานๆบ้างแล้วดิ
-
:heaven กลับมาอยู่ด้วยกันแล้ว1+
-
:เฮ้อ: :เฮ้อ: ดีจังคืนดีกันแล้วว
-
อ๊ากกก พี่น้องคู่นี้น่ารักน่าฟัดมาก :-[
-
เย้ๆ มาต่อแล้วสนุกมากเลย 555 เรารอได้เสมอน๊ :hao7: ไม่ต้องรีบหรอกแค่พิมพ์เร็วๆก็พอ :katai4: กร๊ากกกกกก
-
:katai2-1: :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
:katai2-1: :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
-
มดเต็มหน้าเพจเลย พี่เสือหวานมากกกก น้องต่ายก็น่ารักซ้า
ในที่สุดน้องต่ายก็แพ้ใจตัวเอง ยอมรับรักพี่เสือจนได้
พี่เสือทนหน่อยนะจ๊ะอีกนิดเดียวต่ายน้อยก็จะโตเป็นสาว? แล้ว
อดเปรี้ยวไว้กินหวาน แต่พอได้กินก็จัดหนักๆ เลยนะคะ
ป.ล. ช้ายังไงก็รอค่ะ
-
:เฮ้อ: ดีกันแล้ว มาม่าอืดเต็มพุง :hao5: :hao5:
-
พี่เสือกับต่ายน้อยดีกันแล้วววว >.<
-
โหหหหหห กว่าจะมา. :z3:
แต่ดีใจที่มา. 55555. รักพี่เสือ น้องต่าย :mew1:
-
ดีใจที่กระต่ายเข้มแข็งขึ้น ตัดสินใจลงมือทำ
ชอบการเติบโตของต่ายน้อย
เชื่อว่าจะต้องมีแต่เรื่องดีๆ เพราะพี่เสือก็ได้บทเรียนล้ำค่าไปแล้วเหมือนกัน
มาม่าหมดแล้วใช่มั้ย เพราะเค้าไม่แค่อิ่มอะ อืดด้วยยย 555 :hao5:
-
น้องต่ายยยยยยยย!!!
น้องต่ายใจอ่อนรับรักพี่เสือตลอดไปจริงๆ นะ
:hao5:
สำลักน้ำตาล
แต่เค้าอยากเสพอีกเยอะๆ
บวกและเป็ดขอบคุณ
รอนานแต่ก็คุ้มล่ะ
-
ต่ายน้องค่ะ แน่ใจหรอว่ายังไม่ได้รักเฮียเสืออ่ะ
ขาดเค้าไม่ได้ขนาดนี้อ่ะนะ =____=
รีบๆรู้ใจตัวเองนะตัวเล็ก
เรื่องมันจะได้ Happy ไม่มีมาม่าเน้ออออ *0*
-
ดีใจๆๆ สุดท้ายน้องต่ายก็ยอมให้พี่เสือกลับมาเหมือนเดิม
-
หม่ำมาม่าจนท้องจะทะลุแล้ว :katai1:
แต่นี้คงได้กินขนมหวานจนเบาหวานขึ้นมั่งน้า :katai2-1:
-
อ่านตอนนี้แล้วรู้สึกว่าหนูต่ายโตขึ้นแล้วนะ 55
ดีใจในที่สุดก็คืนดีกันสักที เย้ๆ
:กอด1:
-
กระซิกๆๆ ดีใจ ในที่สุดมาม่าก็ย่อยหมดแล้ว
ต่อไปจะได้กินน้ำหวานมาแก้เลี่ยนมาม่าแทน
โฮะๆๆๆ แค่คิดก็สุขใจ รักต่ายน้อย&พี่เสือ
-
หลังจากซดมาม่ากันไป
น้ำตาจิไหล :monkeysad:
ดีใจ ในที่สุดน้องน้อยก็กลับมาซุกจุกแร้ เอ๊ย อ้อมอกพี่เสือแล้ว :heaven
-
เฮ้ออออ...ถอนหายใจแรงด้วยความโล่งอก
ดีกันสักที บรรยากาศหายกดดันไปเยอะ
จับมือแล้วฝ่าฟันไปด้วยกันนะพี่เสือน้องต่าย
-
อ่านแล้วอิน ไม่รู้เรื่องนี้จะจบลงแบบไหนเลย
ถ้าไม่ใช่พี่น้องแท้ๆคงจะดีกว่านี้ จะได้ตัดสินใจอะไรง่ายๆ
:ling1: :ling1: :ling1:
-
หายไปนานคิดถึงพี่เสือกับน้องต่ายมากกกกกกกกกกกกค่ะ
อย่าทิ้งช่วงไปนานอีกนะ > <" :กอด1:
-
ยินดีต้อนรับกลับค่ะ :laugh: เข้าใจคนงานยุ่งนะ บางทีเราก็เป็น
ดีใจเช่นกันค่ะ ก่อนหน้าเหมือนอึดอัดหายใจไม่ค่อยจะออก :เฮ้อ:
น้องคืนดีกันแล้ว และคงหมดมาม่าแล้ว(มั้ง) ชื่นใจๆ
ครั้งนี้นับว่าต่ายน้อยเติบโตไปอีกก้าว ตัดสินใจด้วยตัวเองเป็นครั้งแรก
และยอมรับผลที่จะตามมาได้อย่างน่าชื่นชม พี่เสืออย่าทำให้ผิดหวังนะ
รอคอยน้องน้อยเป็นสุดที่รักของพี่เสือเหมือนเดิม :L2:
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ :กอด1:
-
:mc4: ในที่สุดก็ดีกันแล้ว
อยากอ่านคุณพี่เสือจีบคุณน้องต่ายที่สุด
-
o13 o13 o13
-
ร้ากกกกกกก
-
ในที่สุด :heavenในที่สุดก็คุยกันแล้ว :heaven
-
อ่านทีไรรู้สึกหน่วงๆทุกที :katai1:
-
ในที่สุดก็หมด(มาม่า)ซะที :really2:
แหมะ เล่นเอาเหนื่อยไปนานสองนานเลย
สงสารเด็กๆจนเหนื่อยไง ฮ่าๆๆๆ
-
กรี้ดดดดดดดดดดดดดด
จบมาม่า เราร้อนเหลือเกิน มาม่าถ้วยนี้
ดีใจๆๆๆๆๆๆ
เขินรอตอนต่อๆไปเลยอ่ะ
ต้องมากมายๆแน่ๆเลย
#เราจะรอ
มาไวไวนะ
:katai4:
-
เย้ในที่สุดก็ดีกันจนได้ :z2:
แล้วรอความหวานต่อไป
-
แอร๊ยยส์ ไม่ต้องกินมาม่าแว้ว ดีจายยยย
-
กว่าจะอ่านจบตอน ปวดใจเหลือเกินนนนนนนนน ไม่มาม่าแล้ว เย้
-
น้ำตาเนี่ยต้มมาม่าได้หลายหม้อเลยล่ะ เฮ้อ จบเรื่องบีบหัวใจแล้ว
-
ดีใจ
รักเรามากกว่าเดิม
โฮ่ ปริ่ม :hao5:
-
เราก็ชอบคู่ฟงแกงนะ
เราว่าฟงหวินมันบ้าดี 555555
ยังประทับใจไม่หายจากตอนล่าสุด ช่างเป็นลูกเขยที่ซื้อซื่อ..... แต่ก็นะต้องยอมเพราะรักจริง
-
บ๊ายบายจ๊ะฝนโชคดีนะ 5555
ขอให้รักเป็นรักนิรันดร์ ใช้ชีวิตให้มีความสุขเถอะ
เพราะทุกๆคนมักจะต้องเกิดมาเพื่อรับความทุกข์เป็นเสมือนเพื่อนร่วมชีวิต
ถ้าจะพบความสุขบ้าง ดั่งสายน้ำหล่อลื่นชื่นหัวใจก็รับมันไว้เถอะ
ต่ายน้อยสู้สู้นะ
-
ฟู่วววว โล่งอก ในที่สุดต่ายน้อยก็ยอมเปิดใจ พี่เสือดีใจมากสุดๆไปเลย
คนอ่านก็ฟิ๊นฟิน ชอบตอนน้องพูดหนูๆ กับจ๊ะๆ กับพี่เสือมากกกกก น่ารักมุดๆ
ขอบคุณค่ะ
-
ตอนแรกบีบหัวใจมากเลย แต่ตอนหลังก็หวานและน่ารักมากเลยเหมือนกัน
-
ดีจัยจัง คืนดีก้นแล้วอะ
-
โอยยยยย กว่าต่ายน้อยจะยอมเปิดใจ เล่นเอาน้ำตาหมดไปหลายถัง
รอดูพี่เสือจีบต่ายน้อย ฮึ้บ ๆ :katai5:
-
เย้. ในที่สุดทั้งสองคนก็กลับมาคืนดีกันแล้ว. อิอิ
-
กลับมาอ่านตอนเลิกซดมาม่าแล้ว
เดี๋ยวว่างๆ ไปอ่านย้อนใหม่ พอดีไม่ค่อยถูกโรคกลับดราม่า
-
สวัสดีค่าาา เพิ่งเข้ามาติดตาม จริงๆเล็งเรื่องนี้ไว้นานข้ามปีกว่าจะมาอ่าน555 ตอนแรกนึกว่าเป็นแนวมาเฟีย(เพราะชื่อมันไปคล้ายๆมังงะเรื่องนึง) อต่มาอ่านแล้วไม่ผิดหวังเลยยยย ต่านน้อยน่ารักที่สุด ที่สุดอะ เป็นเสือก้อยากจับขังลืมเลยคร่าา หวงสุดกู่ รักมากมายขนาดเน้ เสือร้ายก้ร้ายใช่ย่อยวีรกรรมของเทอ รออัพเดทนะค้าาา กิ้วก้าวๆ :katai2-1:
-
รีบมาต่อนะค่ะ อยากอ่านต่อแล้ว ถ้าให้ดีอยากให้ทำหนังสือขายจังเลยค่าาา :mew1:
-
แอบอ่านอยู่พักนึง จนตอนนี้ติดเรื่องนี้งอมแงมละ :z1:
จริงๆแล้วผมไม่ได้เป็นคนชอบอ่านเรื่องที่เป็นแนวประมาณนี้เลย แต่สำหรับเรื่องนี้ผมขอยกเว้น เพราะชอบเทคนิคการเขียนของผู้เขียนจริงๆครับ
ตอนนี้เลยอยากขอฝากตัวเป็นศิษย์นะ เพราะอยากจะเขียนให้ได้แบบนี้บ้างจัง น้ำหนักและอารมณ์ตัวละครมันพอดิบพอดีไปหมดทุกตอน อ่านแล้วมันอินมากๆ
ขอติดตามไปเรื่อยๆนะกันนะครับ :impress2:
-
44. พี่เสือ น้องกระต่ายกับการจากลา
ไม่ว่าจะใช้เวลาด้วยกันสักเท่าไหร่ แต่ในที่สุด การจากลาก็มาถึง วันก่อนขึ้นเครื่อง กระต่าย สอางค์ช่วยฝนเก็บของเป็นครั้งสุดท้าย เจ้าตัวน้อยทำจมูกฟุดฟิด ดวงตาแดงเหมือนกระต่ายหูยาว สอางค์ได้แต่ตบหลังปลอบใจเหมือนเด็กเล็ก
"ที่โน่นมีหมดแล้ว" ฝนยิ้มบอก "ร้านอาหารไทยก็เยอะ ไม่ต้องเป็นห่วงนะ"
กระต่ายปล่อยโฮ โผเข้ากอดเพื่อน "อย่าลืมนะ... อย่าลืมเรานะ"
ฝนหัวเราะ "ไม่ลืมหรอก... ไม่ลืมทุกคนนั่นแหละ"
ฝนขึ้นเครื่องกลางดึก ดังนั้นจึงไม่มีใครไปส่งได้ ข้อความสุดท้ายที่ฝนส่งให้เพื่อนๆ คือคำสั้นๆ ชวนอมยิ้มและบอกถึงความเป็นตัวเธอได้ดีที่สุด
'ไปละเว้ย!'
กระต่ายนอนคลุมโปง จ้องข้อความบนหน้าจอโทรศัพท์ พี่เสือรู้ดี ไม่ว่าจะปลอบใจเช่นไร กระต่ายก็ไม่มีทางรู้สึกดีขึ้นได้
...เรื่องนี้คือเรื่องแรก ที่พี่เสือไม่อาจควบคุม ไม่อาจปกป้องกระต่ายน้อยได้
น้ำตาเม็ดน้อยคลอหน่วย จมูกน้อยๆ บวมแดง กระต่ายหลับตาลงเพื่อพักสายตา แต่แล้วน้ำตาก็ไหลพรูลงมา พี่ชายลูบหลังอ่อนโยน ราวกับจะบอกว่ากระต่ายไม่ได้อยู่คนเดียว
พี่เสือไม่ได้ปริปากพูดคำใด
เขารู้ดีเช่นเดียวกับกระต่าย สอางค์ และเพื่อนๆ ทุกคนว่า
...คงจะไม่ได้เจอฝนอีกแล้ว
แต่เหตุผลนั้น คงมีเพียงสอางค์ที่รู้... เด็กสาวปิดโทรศัพท์ มุดตัวลงนอนใต้ผ้าห่ม ฟังเสียงแอร์คำรามในความเงียบ
...พวกเขาเด็กเกินไป รู้น้อยเกินไป มีชีวิตที่เหลืออยู่ยาวเกินไป... ยาว... พอที่จะทำให้ลางเลือนเพื่อนร่วมกลุ่มคนหนึ่งได้ และต่อไป ชีวิตจะหนักหนามากขึ้น จนกระทั่งอาจลืมแม้แต่ตัวเอง
พี่เสือเริ่มทำงานเหมือนทุกๆ ปี กระต่ายน้อยตื่นสายเป็นพิเศษ เมื่อลืมตาขึ้นมาก็พบกับพี่ชายที่แต่งตัวเรียบร้อยเดินเข้ามาพอดี
"พี่ไปทำงานก่อนนะ"
กระต่ายเอียงคอ "ทำไมวันนี้พี่เสือไปสายจัง ?" ว่าพลางหันไปมองนาฬิกา
"พี่จะไปทำอีกที่น่ะ"
"อีกที่ ? ไม่ใช่กับเถ้าแก่เหรอ ?" เด็กน้อยตาโต ทำไมกระต่ายไม่รู้เรื่องเลยล่ะ!
พี่ชายเลยช้อนคนตัวเล็กมาอุ้มไว้ "ไปทำร้านหนังสือใกล้ๆ น่ะ"
"เอ๋ ? แล้วเถ้าแก่ ?"
"เถ้าแก่เป็นคนหางานให้เอง ที่นี่เงินเดือนเยอะกว่า งานน้อยกว่า ส่วนเถ้าแก่แกจะเกษียณแล้ว คงเปิดร้านอีกไม่นานก็จะย้ายไปอยู่ต่างจังหวัด" พี่เสืออธิบายหน้าตาจริงจัง น้องเล็กอ้าปากกว้างอย่างที่คิด
"แต่... แต่...." ในอกวูบโหวง ฝนจากไป... เถ้าแก่อารมณ์ดี กับซ้อเง็กขี้โวยวาย สองผู้เฒ่าที่คอยช่วยเหลือ สอนสั่งเขาไม่ต่างจากลูกหลานก็กำลังจะจากไป...
เด็กหนุ่มไม่ได้ฉวยโอกาสจุ๊บหน้างงๆ ของน้อง เขารอจนกระต่ายสงบสติอารมณ์ได้ แล้วจึงค่อยๆ โน้มใบหน้าไปคลอเคลียกับใบหน้าเล็กเท่ากำปั้น
"ต่ายน้อยคนดี... เฒ่าแก่ปวดหลังมาหลายปีแล้ว ซ้อเง็กก็ทำงานหนักมาทั้งชีวิต ตอนนี้ลูกชายแกไปเปิดอู่รถใหญ่โตที่ทางใต้ แกจะได้สบายเสียที ต่ายน้อยว่ามันไม่ดีเหรอ ?"
กระต่ายน้อยนิ่งคิดชั่วครู่ มือลูบอกราวกับจะปลอบตัวเอง "ดี... แต่ว่า... แต่ว่า... ทำไมทุกคนถึงจากหนูไป ?"
"พี่เสือนี่ไง พี่เสือไม่จากไปไหนแน่นอน"
หน้าเล็กขึ้นสีระเรื่อ เสียงทุ้มนุ่มของพี่ชายแปลกๆ ฟังดูหวาน... ผิดปกติ
"มีพี่เสืออยู่ กระต่ายไม่ต้องกลัวอะไรอีกแล้ว" พี่ชายหอมแก้มนุ่ม กระซิบข้างหูอย่างเจ้าเล่ห์ "เป็นแฟนพี่นะ"
กระต่ายแทบดีดตัวจากอ้อมแขนกว้าง เบือนหน้าไปทางอื่น ปากอิ่มขมุบขมิบใส่พี่ชาย
"ว่าไงนะ ?" เสือร้ายไม่ปล่อยน้อง ยื่นหน้าไปจุ๊บตรงกกหูแดงๆ
คนฟังจึงหันหน้ากลับมา เผยอริมฝีปากอิ่มขึ้นน้อยๆ แก้มกลมแดงน่ารัก "....พะ พี่เสือ"
"ครับ ?"
น้องเล็กหลับตาปี๋ ผลักใบหน้าพี่ชายออก "ป... ไปทำงานได้แล้ว! ฮึก เดี๋ยวสายนะ!" ว่าแล้วก็รวบรวมกำลังที่มี กระโดดแผลวออกจากอ้อมแขนเสือหนุ่ม วิ่งหนีออกจากห้องเหมือนกระต่ายมุดลงรู
ร่างสูงหัวเราะลั่น เหมือนเขาจะเห็นหูกระต่ายยาวๆ กับหางฟูๆ ป้อมๆ ไวๆ ด้วยซ้ำ
คุณแม่บอกว่า พี่เสือทำงานที่ร้านหนังสือทั้งวัน กระต่ายตัวน้อยเลยเคี้ยวข้าวเช้าอย่างหงอยๆ พี่ชายไม่ได้มาเล่นด้วยเหมือนอย่างเคย ร้านนั้นอยู่ไม่ไกลก็จริง เลยร้านสะดวกซื้อหน้าปากซอยไปนิดเดียว แต่กระต่ายยังคงเป็นกระต่ายที่กลัวคนแปลกหน้า ขี้ขลาด เลยไม่ค่อยกล้าไปไหนคนเดียวนัก ยิ่งหน้าปากซอยยิ่งแล้วใหญ่ กระต่ายไม่สนิทสนมกับใครเลย
"อิ่มแล้วเหรอลูก ?" คุณแม่ถาม เงยหน้าจากภาพร่างขึ้นมา กระต่ายน้อยพยักหน้ารับ คุณแม่เลยจัดการเก็บกับข้าวที่เหลือใส่ตู้เย็น ปากบ่นลูกชายคนเล็กไปด้วย
"กินน้อยแบบนี้เดี๋ยวไม่โตนะ"
"ก็หนูอิ่มแล้วนี่..."
"ก็ไหนว่าอยากโตไวๆ ?" คุณแม่ถอนลมหายใจพรืด หยิบกล่องนมมาให้ลูก "งั้นดื่มนมป้ะ อย่ากินแต่ขนมนะลูก"
กระต่ายหน้างอ ยอมรับกล่องนมมาแต่โดยดี
"คุณแม่ วันนี้คุณแม่จะทำอะไร ?"
"แม่จะทำงานน่ะลูก"
"เที่ยวนี้นิทานอะไรฮะ ?" กล่องนมขนาดจิ๋วในมือกระต่ายน้อยดูสมส่วนกับขนาดตัวกระต่ายไปเลย คุณแม่หมดหวังที่จะมีลูกชายตัวโตๆ สองคนเสียแล้ว
"เงือกน้อยจ้ะ ต่ายน้อยไปเล่นที่อื่นนะลูก อย่ามากวนแม่"
เจ้าตัวเล็กของคุณแม่ยิ่งหน้างอ ปากอิ่มเบะอย่างเอาแต่ใจ แสดงฤทธิ์เดชลูกคนเล็ก "แล้วหนูจะเล่นกับใครล่ะ ?"
"หนูเคยเล่นกับแม่ที่ไหน ? พอพี่ไม่อยู่ถึงมาอ้อนแม่นะเรา" คุณจุ๋มขยี้ศีรษะลูกชาย "เอ... จะไปเล่นกับพี่เสือเหมือนตอนทำงานกับเถ้าแก่ก็ไม่ได้แล้ว หนูไปคุยกับซ้อสิลูก"
"ซ้อยังอยู่เหรอครับ ?" คำถามแสนซื่อเล่นเอาคุณแม่เกือบหัวเราะก๊าก
"ยังมีชีวิตอยู๊! ยังไม่ตายลูก!"
"อ้าว..." หน้าตากระจุ๋มกระจิ๋มป๋อหลอ "พี่เสือบอกว่าจะย้าย..."
"ซ้อจะย้ายอาทิตย์หน้า ตอนนี้น่าจะเปิดร้านอยู่ แต่ของคงน้อยแล้วล่ะ แต่เจ้าต่าย!" คุณแม่คว้าชายเสื้อกระต่ายน้อยที่ตัวเล็ก แต่ว่องไวเรื่องเล่น เรื่องกินได้ทัน "ใช้คำให้ถูกๆ นะลูก หนูต้องถามแม่ว่า 'ซ้อยังเปิดร้านอยู่ไหม' ไม่ใช่ 'ยังอยู่' นะลูก!"
กระต่ายเอียงคอ หน้ายุ่ง "แต่มันเหมือนกัน..."
"ไม่เหมือน! ถ้ายังใช้ผิดอีกคราวหน้าแม่จะตี"
กระต่ายรับคำ แล้ววิ่งตื๋อออกจากบ้าน คุณแม่ถอนลมหายใจอีกพรืดหนึ่ง
กระต่ายเอ๊ย... ตัวนิดเดียว จะคิดจะพูดอะไรก็ยังเป็นเด็กน้อยเหลือเกิน ท่าทางวิ่งปร๋อไปปากซอยเหมือนเด็กเล็กๆ ไม่มีผิด ยิ่งหน้าหงอยๆ ตอนพี่เสือไม่อยู่เล่นด้วยยิ่งเหมือนเด็กถูกทิ้ง
ตอนนี้คุณแม่ได้แต่หวังว่า เจ้าตัวน้อยจะได้พบเจอแต่คนดีๆ ช่วยสั่งสอนและสร้างภูมิคุ้มกันให้จนเติบใหญ่พอที่จะเอาตัวรอดได้...
กระต่ายเดินผ่านหน้าร้านซ้อ วันนี้ร้านปิด เงียบสงบ เจ้ามะลิ หมาจรประจำร้านนอนเกาหูอยู่หน้าร้าน ที่กะละมังใกล้ๆ มีอาหารและน้ำบรรจุเต็ม วันนี้ซ้ออาจจะผ่านมาให้ข้าวให้น้ำก็ได้ กระต่ายคิดแล้วก็คอตก นั่งเล่นกับเจ้ามะลิ หมาพันธุ์ทางตัวสีกระดำกระด่างสักพัก มะลิแก่มากแล้ว มันเคยมีลูกอยู่สองครอก เถ้าแก่ก็ใจดี หาคนเลี้ยงให้จนหมด เหลือแต่มะลิที่เถ้าแก่เอาไว้เลี้ยงไว้เฝ้าร้าน ถ้าวันไหนไม่ได้มา แกก็จะฝากคนแถวนี้ให้ข้าวให้น้ำ แต่เถ้าแก่กำลังจะย้าย ไม่รู้ว่าจะเอามะลิไปด้วยหรือเปล่า
กระต่ายกับหมาแก่เอียงคอมองหน้ากัน
แล้วมะลิจะไปอยู่ไหนหนอ ?
ถ้าเถ้าแก่ไม่เอาไปเลี้ยง ใครจะดูแลมะลิล่ะ ? มะลิอาจจะไม่สวย แต่มะลิฉลาดและเชื่องมาก มะลิไม่เคยกัดใครเลยยกเว้นขโมยเมื่อสองสามปีก่อน
"มะลิ เถ้าแก่จะย้ายแล้วนะ" กระต่ายตัวน้อยเอ่ยเศร้าๆ ในอกวูบโหวง เถ้าแก่และซ้อก็เปรียบเสมือนเป็นญาติผู้ใหญ่ของเขาเอง "ทิ้งทั้งมะลิทั้งกระต่ายเลย"
เจ้าหมาแสนรู้เลียมือกระต่ายราวกับจะปลอบใจ กระต่ายกอดมะลิแน่นๆ รู้สึกเหมือนเห็นตัวเองในแววตาอีกคู่ของหมาจร ไม่นานนัก เด็กน้อยก็ค่อยๆ ปล่อยมือออก แล้วลุกขึ้นยืนเต็มความสูง หันกลับไปตบศีรษะเจ้าหมาแปะๆ สองที ก่อนจะวิ่งปรู๊ดกลับบ้าน
กระต่ายถอดรองเท้าแล้วกระโดดหยองแหยงเข้าบ้าน คุณแม่เบือนหน้าออกจากผืนผ้าใบอย่างหงุดหงิด "เจ้าต่าย อย่าทำเสียงดัง!"
"คุณแม่ คุณแม่ เถ้าแก่จะย้ายแล้วล่ะ!"
"ก็ใช่น่ะสิ เถ้าแก่ไม่อยู่เหรอวันนี้ ?"
"ไม่อยู่จ้ะ แม่จ๋า ถ้าเถ้าแก่ย้ายไปแล้ว เราเอามะลิมาเลี้ยงได้ไหม ?"
คุณแม่เลิกคิ้ว เอาพู่กันเหน็บไว้ที่ข้างหูแล้วลุกออกมาหาลูกชาย "หนูจะเลี้ยงเหรอ ?"
เจ้าตัวเล็กของคุณแม่พยักหน้า
"หืมม... มันก็ได้อยู่หรอก แต่เห็นเถ้าแก่บอกว่าจะเอามะลิไปด้วยนี่"
ใบหน้าเล็กน่ารักเจื่อนลง "จริงเหรอ..."
"อืม ลูกชายแกก็ชอบหมา บ้านทางนั้นก็เป็นบ้านสวน มะลิจะได้มีที่วิ่งเล่นกว้างๆ ไงล่ะลูก" คุณแม่ลูบศีรษะเล็ก เหลือบมองนาฬิกา "เอ้า เดินไปเดินมาแค่นี้จะเที่ยงละ กระต่ายไปทำกับข้าวป้ะลูก"
"จ้ะ" กระต่ายรับคำหงอยๆ
"รีบๆ ทำใส่กล่องไปละกัน เอาไปส่งให้พี่เสือด้วย" คุณแม่มุดหายไปอยู่หลังผ้าใบอีกครั้ง เลยไม่ได้เห็นกระต่ายน้อยหูตั้ง ตาโต
"หนูไปหาพี่เสือได้ด้วย!?"
คุณแม่หัวเราะ "ไปได้สิ แต่อย่าไปเกะกะพี่เค้าทำงาน แล้วตอนพักคงมีเวลาไม่มาก หนูเอาข้าวกล่องไปส่งพี่เค้าจะได้ประหยัดตังค์ ประหยัดเวลา"
กระต่ายยิ้มแต้ กระโดดไปกอดคุณแม่แล้วหอมหนึ่งฟอด คุณแม่ได้แต่ส่ายหัวอย่างระอา ไม่แน่ใจว่าเข้ามาอ้อนเพราะดีใจที่ยอมให้ไปหาพี่ชายหรือเพราะอยากอ้อนจริงๆ กันแน่
ข้าวกล่องเสร็จก่อนเที่ยงนิดหน่อย กระต่ายถอดผ้ากันเปื้อน คุณแม่ชะโงกเข้ามาในครัว ทำจมูกฟุดฟิด
"มีไรกิน ?"
เจ้าตัวเล็กยิ้มตาหยี "หนูทำบะหมี่แห้ง ใส่ซอสหมูแดงที่เหลือคราวที่แล้ว หมูกรอบ หมูแดง ไข่ยางมะตูม..."
"หืม ? มีของเหลือด้วยเหรอ ?" คุณแม่ใช้ตะเกียบคีบเส้นบะหมี่แบ่งใส่ถ้วย "น่ากินดีแฮะ"
"งั้นเดี๋ยวหนูไปส่งให้พี่เสือก่อนนะ" กระต่ายขมีขมันเอากล่องข้าวใส่ถุงผ้า พร้อมกระบอกน้ำดื่มบรรจุน้ำเย็นจัด เหมาะกับวันที่อากาศร้อนๆ แบบนี้ที่สุด
"เอ๊ะ เดี๋ยวลูก ใส่หมวก เอาร่มไปด้วยนะ" คุณแม่ตะโกนบอกจากด้านในบ้าน ลูกชายคนเล็กวิ่งปร๋อไปหยิบของมาครบถ้วน
ไม่นึกเลยว่าอากาศข้างนอกจะร้อนแบบนี้ กระต่ายลิ้นห้อย มือข้างหนึ่งกางร่ม ข้างหนึ่งหิ้วถุงข้าว แต่ก็ดีอย่าง... พวกหนุ่มๆ ที่ปิดเทอมมักจะมาโต๋เต๋ในซอยเลยหลบเข้าร้านเกมกันหมด กระต่ายจะได้ไม่ต้องโดนแซว ยิ่งพี่เสือไม่อยู่ด้วย...
น้องเล็กใช้เวลาเกือบครึ่งชั่วโมงกว่าจะถึงที่ทำงานพี่ชาย
กระต่ายยืนพักอยู่หน้าร้านสักครู่ แล้วค่อยเปิดประตูไม้กรุกระจกเข้าไป เสียงกริ่งดังกรุ๊งกริ๊งชวนฟัง ด้านในติดแอร์เย็นฉ่ำ กระต่ายรู้สึกดีขึ้นไม่น้อย
ร้านหนังสือที่พี่เสือทำงานเป็นร้านขนาดใหญ่ของครอบครัว ทั่วทั้งร้านใช้โทนสีสว่าง สบายตา มีโซฟานุ่มๆ น่านั่งหลายตัว มีครอบครัวและวัยรุ่นนั่งผ่อนคลาย บางคนขนหนังสือใส่ตะกร้าเตรียมจ่ายเงิน แต่ละมุมตกแต่งด้วยดอกไม้กระถางเล็กๆ แต่ละชั้นวางแน่นขนัดไปด้วยหนังสือที่ส่วนใหญ่จะเป็นภาษาอังกฤษ มีบางส่วนเป็นภาษาไทย ญี่ปุ่นและฝรั่งเศส
กระต่ายเงยหน้ามองเพดานไม้ มีโคมไฟสีน้ำนมขุ่น ส่องสว่างให้ความรู้สึกอบอุ่น
กระต่ายชอบร้านนี้
เด็กตัวน้อยที่เหมือนเด็กประถมหลงทางยืนจดๆ จ้องๆ มองรอบตัวอย่างตื่นเต้นทำให้พนักงานในร้านให้ความสนใจ ไม่นานนัก ลุงฝรั่งสวมแว่น ผมสีดอกเลา โกนหนวดเคราเรียบร้อย ท่าทางใจดีก็เดินเข้ามา
"How can I help you, my dear?"
เด็กน้อยตกใจจนแทบกระโดดหนี ปกติก็ไม่ค่อยคุ้นกับคนแปลกหน้าอยู่แล้ว แล้วนี่ยังเป็นฝรั่งอีก ปากอิ่มอ้ากว้าง ดวงตากลมโตกระพริบปริบ
"พูดไทยได้ครับ" คุณลุงยิ้ม พยายามเดินเข้ามาหา "หนูจะซื้ออะไร" สำเนียงของคุณลุงแปร่งๆ แต่ก็พอฟังออก กระต่ายตัวน้อยส่ายหน้าหวือ
"เปล่าจ้ะ... มา... มาหาพี่"
"อ๋อ... พี่หนูชื่ออาไร ? เก่งจังเลย มาคนเดียว อยู่ป.อะไร"
ริมฝีปากอิ่มเบะลงเล็กน้อย กระต่ายไม่ได้อยู่ประถมแล้วนะ! "อยู่ม.3 แล้ว จะขึ้น ม.4 ด้วย"
"Oh grade 9!Really!? You look like a small girl!"
ได้ยินไม่ชัดหรอก แต่ได้ยินว่าเกิร์ลๆ ทำไมลุงต้องทำท่าแปลกใจด้วยล่ะ ? เกิร์ลๆ อะไรกัน กระต่ายเป็นผู้ชายนะ!
"บอย ไอ แอม อะ บอย" กระต่ายทวนคำตะกุกตะกัก ท่าทางสิ้นหวัง พี่เสือไปไหนนะ! "บราเธอร์... เสือ"
"อ้อ! มาหา Tiger" ลุงฝรั่งร้อง พลางกวักมือ "Come on, boy"
กระต่ายเลยเดินตามคุณลุงไป
"He started working here today. He said he has a brother... a twin, same age. So you're the youngest?"
กระต่ายฟังไม่รู้เรื่องหรอก แต่เสียงทุ้มๆ ตอบแทนจากด้านหลัง
"No, sir, he's my twin."
"พี่เสือ!" กระต่ายแทบกระโดดกอดพี่ชาย พี่เสือดูแปลกตาไปหน่อยนึง กระต่ายไม่ทันสังเกตตอนเช้า ร่างสูงใหญ่สวมเสื้อเชิร์ตสีอ่อนกับกางเกงยีนส์ ทำให้ดูเป็นผู้ใหญ่ขึ้นมาก
"Wow! You two are so different." คุณลุงหัวเราะแล้วตบไหล่พี่เสือ "Anyway, it's your lunch time. See you at 1."
พี่เสือตอบกลับ แล้วหันมาทางกระต่ายน้อย
"มีอะไรเหรอ ?" เอะใจตั้งแต่ลุงเจ้าของร้านไม่ได้ประจำอยู่ที่โต๊ะทำงานแล้ว คงรี่ไปหากระต่ายน้อยสินะ
"เปล่าจ้ะ" แก้มนวลแดงปลั่ง น่ารักน่าฟัดเป็นที่สุด "หนูเอาข้าวกล่องมาส่งจ้ะ พี่เสือจะได้ไม่ต้องออกไปไกล"
พี่ชายยิ้มกว้าง ฉุดมือน้อยไปนั่งหลังร้าน ไม่ได้พูดอะไรสักคำ แต่กระต่ายรู้ว่าพี่เสือดีใจจนเนื้อเต้นแล้วล่ะ
ที่หลังร้านมีพี่สาวนั่งกินข้าวอยู่คนเดียว เธอส่งยิ้มเนือยๆ มาให้สองพี่น้อง
"พี่แหววฮะ ขอนั่งด้วยได้ไหม ?"
"เอาสิ" พี่แหววเป็นสาวเจ้าเนื้อ ดูท่าทางไม่เป็นมิตรเท่าไหร่
พี่เสือเลยพาน้องเล็กมานั่งใกล้ๆ วางถุงกับข้าวลงบนโต๊ะ แล้วแนะนำตัว
"พี่แหวว นี่น้องเสือเอง ชื่อกระต่าย"
"มีน้องสาวด้วยเหรอ ?" เธอตักกับไข่เจียวเย็นชืดและข้าวเปล่าใส่ปากอย่างไร้อารมณ์
"น้องชายครับ ฝาแฝด"
"โกหก" พี่แหววดูเฉื่อยชา มองดูกระต่ายน้อยที่ประหม่าตั้งแต่หัวจรดเท้า "ถ้านี่เป็นผู้ชาย แล้วพี่จะเป็นอะไร"
"ผมเป็นผู้ชายครับ" กระต่ายจะร้องไห้อยู่แล้ว เกาะชายเสื้อพี่ชายแน่น
พี่แหววเบะปาก แต่ไม่ได้ตอบอะไร เพียงแค่เก็บกล่องข้าวเข้าที่ ก่อนจะลุกขึ้นก็มองน้องกระต่ายตั้งแต่หัวจรดเท้าอีกครั้ง "แบบนี้ตาแก่นั่นชอบล่ะสิ"
"เจ้านายน่ะเหรอ ?" พี่เสือถาม วางตะเกียบลง
"เออ... ตาแก่นั่นชอบเด็กตัวเท่านี้แหละ ลูกชายแกมีแต่ตัวควายๆ"
"อ้อ..." ทำงานวันแรกก็พอเห็นว่าลุงเจ้าของร้านชอบเด็กผู้หญิงตัวเล็กๆ ประมาณกระต่าย พี่เอก พนักงานอีกคนบอกว่า แกเคยมีลูกสาวคนหนึ่ง น่ารักเหมือนตุ๊กตา แต่เสียไปตั้งแต่ห้าหกขวบ หลังจากนั้นมาแกก็ชอบไปเล่นกับเด็กๆ ประจำ เหมือนแกจะคิดถึงลูกสาวเสมอ
แต่กระต่ายไม่ทราบ ใจพาลนึกไปถึง 'พวกโรคจิต' ที่พี่เสือเคยเล่าให้ฟังตอนเข้ามัธยมใหม่ๆ เจ้าตัวจ้อยหัวหด แทบเกยตักพี่ชายอยู่แล้ว
คนตัวโตยิ้มขัน แต่ไม่ได้เอ่ยเตือนอะไร เพียงแต่หันไปหาน้องเล็ก "ต่ายน้อย ขอบคุณมากครับ"
"อื้อ จ้ะ"
"ไว้พี่เสือกลับไปเอา ไม่ก็หยิบมาด้วยตอนเช้าดีไหม ? ต่ายน้อยจะได้ไม่ต้องเดินมาร้อนๆ" เห็นเนื้อตัวนวลเนียนแดงเหมือนโดนแดดเผาแล้วพี่เสือใจคอไม่ค่อยดี อยากถอดเสื้อผ้าน้องเล็กดู... ภายในร่มผ้าว่าโดนเผาไปถึงไหน
คนตัวเล็กส่ายหน้าดิก แก้มกลมแดงแจ๋เหมือนเด็กๆ ดวงตากลมโตใสสุกสว่าง ผิวกายขาวผ่องนวลเหมือนเด็กแรกเกิด "ไม่เอานะ ทำไว้ตั้งแต่เช้าก็ไม่อร่อยน่ะสิ"
"โถ... คนดี" พี่เสือไม่กล้าเรียกออกนอกหน้านัก เพราะพี่แหววยืนดื่มน้ำอยู่ใกล้ๆ
"แต่ข้างนอกมันร้อนนะ"
"ไม่เป็นไร หนูแข็งแรง หนูเอาร่มมาด้วย" เจ้าตัวน้อยของพี่ชายทำท่าเบ่งกล้ามให้ดู พี่แหววถึงกับสำลักน้ำ
"ขี้ก้าง! เป็นผู้หญิงก็ผอมไป เป็นผู้ชายยิ่งแย่ใหญ่!"
กระต่ายน้อยหดคอ ไม่เข้าใจพี่สาวคนนี้เอาเสียเลย
พี่เสือกัดฟันกรอด พยายามไม่สนใจรุ่นพี่ปากเสีย "ไม่เป็นไร ต่ายน้อยไม่ต้องมาแล้ว ไว้พี่จะกลับไปเอา นะครับ นะ"
หญิงสาวคนเดียวในห้องทำหน้าพะอืดพะอม แล้วโยนขวดน้ำทิ้งลงถัง
"จะมาก็มา ไม่ต้องพิรี้พี้ไร เด็กมันตัวแค่นี้ กะจะไม่ให้มันโตเลยรึไง ?"
เด็กหนุ่มเลิกคิ้ว ไม่สบอารมณ์นัก
"พี่ไปล่ะ กินข้าวซะ จะหมดเวลาพักแล้ว" แล้วเธอก็เดินออกจากห้องไป
พี่ชายหันกลับมามองน้องเล็ก ดวงตากลมโตวาวใส เขากลืนน้ำลาย ไม่กล้าปฏิเสธสักคำ
..........
:katai4: :katai5: :ling3:
ร้อนๆ เลยค่ะ กรอบเกรียมกันทีเดียว เพิ่งปั่นเสร็จตะกี้ แล้วลงเลย หลังจากช้ำรักจากการโดนสลากกินไม่แบ่งของรัฐบาล งวดนี้กะรวยค่ะ เลขไฟลต์เครื่องบิน เป็นไงล่ะ ออกทะเบียนนายกจังๆ :heaven
อัพแก้เคล็ด(ขัดยอก)ที่โดนหวกแดร๊กละกันเนอะ :hao5:
มาประมาณตัวเองแล้ว พี่เสือน้องต่ายหลังจากอัพสะเปะสะปะ ไร้ทิศทางมาได้หลายเดือน คงจะต้องบอกว่า เราคงจะอัพได้เดือนละครั้งจริงๆ แล้วล่ะตัวเอง :z3: นี่ยังมีโปรเจคค้างไว้อยู่ แต่ดองไว้ก่อน 555 แต่ยังไงจะพยายมอัพก่อนทุกวันที่ 20 ของทุกเดือนนะคะ คือจริงๆ ตั้งใจจะอัพเดือนละสองครั้งไง เหมือนหวยค่ะ ไปๆ มาๆ ไม่ไหวจริงๆ งานเข้าตลอด :mew5:
เรื่องรวมเล่มค่ะ คือตอนนี้ได้ติดต่อไว้แล้วเด้อค่ะ ไว้ขอเคลียร์งานเสร็จ อัพครั้งหน้าอาจมีมาแจ้ง (แต่ฉันจะแต่งจบไหมเนี่ย :katai1: :katai1:)
-
ต่ายน้อย ต้องเจอการจากลาอีกเยอะ แอบหน่วงๆ ตามต่ายน้อยเลยอะ
-
โลกแห่งความเป็นจริงมันโหดร้ายนะ
กระต่ายต้องเจอคำคนพล่อยๆแบบพี่แหววนี่แหละ แล้วต้องทำใจ
ส่วนพี่แหววก็อาจจะเจอหมัดผู้ชายที่ทนผู้หญซิงปากพล่อยไม่ได้สักวันและพี่แหววก็ต้องทำใจนะ ก็โลกมันเป็นงี้ :laugh:
-
โอ้วก็อดดดดดดดดดดดดดดดดดดด เดือนละครั้ง !!!!!!!!
แม่เจ้า รายเดือนกันเลยทีเดียว คิดถึงพี่เสือ ฮืออออออออออออ :ling1: :ling1: :ling1:
-
มันถึงขั้นจะไม่ได้เจออีกแล้วเลยหรอ ฝนง่ะ เดี๋ยวนี้อยู่เมืองนอกเหมือนอยู่นอกเมือง แต่ก็นะ ยังเด็กกันอยู่อ่ะ เฮ้อ :เฮ้อ:
น้องต่ายหงอยเบยยย เฮ้อ (อีกรอบ) :เฮ้อ:
เดือนละครั้งเลยรืออออออออออออออออออ เฮ้ออออออ (ยาว ยาววววววววววววว) :เฮ้อ:
แต่ก็มะเป็นไร จะเฝ้ารอต่ายน้อยกะพี่เสือทุกเดือนนะ :impress:
-
อ๊ากกกกก พี่เสือน้องต่ายมาแล้ววว
:mc4: :mc4: :mc4:
-
:sad4: :sad4: :sad4: :sad4: :sad4:เดือนละครั้ง :z13: :z13: :z13: :z13: :z13: :z13: :z13:
-
พี่แหวว....น่าสนใจจริงๆ ท่าทางคงจะสอนอะไรๆให้ต่ายน้อยได้โตขึ้นหรือป่าว
อ่านแล้วอดใจหายไปกับต่ายน้อยไม่ได้
-
ต้องให้ต่ายน้อยมีภูมิคุ้มกันเยอะๆ
แต่ต้องมีพี่เสือดูแลอยู่ใกล้นะ น้องต่ายต้องเติบโตได้แน่ๆ
-
:hao7: :hao7:
-
กระต่ายเหงาเลย ทำขนมขายจิกระต่ายฝากขายที่ร้านหนังสือนั่นแหละ ลุงเจ้าของเต็มใจแน่ๆ
-
:hao7:
แหวว :katai4:
กระต่ายน้อย :mew1:
-
สงสัยพี่แหววแอบอิจชี่ เด็กมันน่ารัก ส่วนเธอก็ทึนทึกเกิน :laugh:
กระต่ายน่ารักสุดๆ พี่เสือคงไม่อยากให้ออกมาเจอพวกเด็กๆข้างนอกหรอก
เดือนละครั้งก็จะรอนะคะ :กอด1: นักเขียน
-
มาช้าดีกว่าไม่มา :katai2-1: :katai4: :katai2-1: :katai4: :katai2-1:
-
ที่พี่แหววพูดก็มีส่วนถูกนะพี่เสือ
ต้องหัดให้น้องมารู้จักโลกภายนอกบ้าง ถ้ามัวแต่ให้น้องอยู่ในกรอบที่พี่เสือวาดไว้ น้องต่ายโตขึ้นมาจะดูแลตัวเองได้เหรอ
ก็เข้าใจนะว่าพี่เสือจะเลี้ยงน้องเอง แต่ว่าหากวันใดที่พี่เสือต้องไกลห่างไม่ว่าจะเป็นวันหรือเป็นเดือนน้องจะอยู่ยังไง ในเมื่อน้องก็มีแต่พี่เสือ
-
คือยัยพี่แหววนี่มันมีปมอะไรมั้ยเนี่ยจ้องจะกัดตลอด
-
อิคุณพี่แหววปากร้ายจริงๆ :z10:
-
กลายเป็นนิยายรายเดือนซะแล้วพี่เสือน้องต่ายของเรา
-
เหมือนจะเป็นการบอกว่าน้องน้อยเรากำลังจะโต
แม้เจ๊แกจะปาก... ไปมากๆ
แต่ก็พยายามทำใจว่าคงทำให้ต่ายน้อยเราคงโตขึ้น 555
ขอบคุณมากค่ะ ><
-
อืม กะไม่ให้มันโตเลยรึไง 555
ถูกของพี่แกนะ ความจริวช่างโหดร้าย
-
ยัยแหววนี้ เทอเป็นชะนีประเภทไหนกัน
-
:mew1: :mew1: :mew1:
-
น้องต่ายเหมือนโดนทิ้ง ใครๆก็ทิ้งน้องต่ายไปหมดเลย :hao5:
อารมณ์น้องคงหงอยๆไปอีกสักพักล่ะนะ แต่เดี๋ยวก็ชินไปเอง
นี่แหละชีวิตจริง ต้องจากกันทั้งนั้นไม่ว่าเป็นหรือตายก็ตาม
แต่น้องยังเด็กเคยมีแต่คนล้อมรอบอยู่ๆวันหนึ่งคนเหล่านั้นก็หายไป
หาอะไรทำแก้เหงานะน้องต่าย หรือจะคอยคิดเมนูไปส่งพี่เสือก็ได้
นี่ต่ายน้อยพัฒนาแล้วนะเดินไปหาพี่เสือคนเดียวได้ด้วย o17
ว่าแต่พี่แหววนี่ยังไง ได้ข่าวว่าเพิ่งเคยเจอกันไม่ใช่เหรอ :m16:
แม้จะไม่ชอบใจก็ไม่เห็นว่าจะต้องพูดกันขนาดนี้เลยนี่นา
ว่าพี่เสือจะไม่เป็นอะไรเลย นี่มาแตะต้องของสำคัญเข้าให้
ก็หวังว่าจะไม่มีอะไรมากกว่านี้นะ กลัวพี่เสือฟิวส์ขาดซะก่อน
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ :L2:
-
อย่างน้อยก็น่าจะทำให้ต่ายน้อยโตขึ้น
ที่แหววพูดก็ถูก....แต่กลัวน้องมีอันตรายเหมือนกันแหะ
-
แหววจะอะไรนักหนา
-
เพื่อนรักไปเมืองนอกซะแล้ว แต่ไม่เป็นไร พี่เสือยังอยู่นะ
-
อ่าา~ พี่เสือมาทำงานร้านหนังสือแล้ววว
ต่ายน้อยน่ารักจัง เอาข้าวกลางวันมาให้พี่ด้วย >.<
-
อิเจจจจจจ๊ กล้าดิยังไงมาดุกระต่ายน้อยย๊ะะะะ
อรือออ ดีใจที่มาอัพค่ะ ตอนแรกนึกว่าจะไม่มีวันได้อ่านตอนต่อไปอีกแล้ววว อัพช้าดีกว่าไม่อัพเลยค่ะ สู้ๆ
-
พี่แหวนไม่มีท่าทีจะประคบประหงมต่ายน้อย
คนๆนี้รึเปล่าที่จะทำให้ต่ายน้อยโตขึ้น?
-
เข้าใจต่ายน้อยเลยการจากลามันช่างทรมานยิ่งนัก
-
คิดถึงเรื่องนี้มากกกก น้องต่ายน่าร้ากกเหมือนเดิม ถึงจะอัฟช้าลงก้จะรอเสมอนะคะ T^T
-
ไม่เป็นไรนะน้องต่าย
เราจะต้องโตขึ้น
มีพี่เสือเป็นกำลังใจให้นะ
รักน้องต่าย
:mew1:
บวกและเป็ดขอบคุณ
-
:hao7: :hao7: :hao7: :hao7:
-
อีพี่แหววมันเแปนอาราย
-
ชีวิตเรายังต้องเจอการจากลาอีกเยอะนะต่ายน้อย
-
มีแต่คนคิดว่าต่ายน้อยเป็นผู้หญิง น่ารักไป๊หนูน่ะ
พี่เสือปลื้มเลย น้องเอาหนมมาให้
-
ในที่สุดก็ตามทันนน พี่เสื่อน้องต่ายน่ารักมากก
-
คิดถึงๆ
-
น้องต่ายน่าร๊ากกกกก :L1:
อยากรู้จังว่าพี่เสือจะทำให้น้องต่ายรักได้ยังไง รอลุ้นๆ
เราเข้ามาอ่านรวดเดียวเลย
สนุกมากเลยค่ะ :pig4:
รอตอนต่อไปอยู่นะคะ
-
จะเมษา 20 แล้ว มาไวๆๆๆๆๆๆๆ น้าาาา
มาก่อนไม่ได้เหรอออ แบบว่าฉลองสงกรานต์
-
45. พี่เสือ น้องกระต่ายกับข่าวใหญ่
ถึงพี่แหววจะปากร้าย แต่หลังจากนั้นก็ไม่ได้เข้ามาวุ่นวายกับสองพี่น้องอีก หรืออาจจะเป็นเพราะขนมคุ้กกี้ในกล่องกระดาษที่กระต่ายน้อยถือไปให้เมื่อวันก่อนก็ได้
คุณลุงทอม เจ้าของร้าน Uncle Tom's cabin หรือร้านหนังสือกระท่อมของลุงทอมไม่ค่อยได้อยู่ร้านแล้ว บางครั้งภรรยาของคุณลุง คุณป้าเจนก็จะเข้ามาคุมร้านแทน
กระต่ายได้รับอนุญาตจากอังเคิลให้นั่งเล่นในห้องพักพนักงานหลังร้านได้ แต่ส่วนใหญ่กระต่ายจะอยู่สักครู่ พอพี่เสือกินข้าวเสร็จ ป้าเจนจะเข้ามานั่งคุยนิดหน่อย แล้วก็กลับไปทำงานต่อ กระต่ายก็จะไปหาซ้อเง็ก
พี่เสือบอกว่า อังเคิลรวยมาก อังเคิลเป็นวิศวกรแท่นขุดเจาะน้ำมัน ปัจจุบันทำงานอยู่ที่ประเทศเล็กๆ แห่งหนึ่งในอเมริกาใต้ อังเคิลทำงานแบบหกเดือนพัก อีกหกเดือนทำงาน ส่วนป้าเจนเป็นเจ้าของร้านเสริมสวยแห่งหนึ่งบนห้างหรู ป้าเจนเป็นคนเงียบๆ บางครั้งมาชวนกระต่ายคุย แต่จู่ๆ ก็เงียบไปก็มี ป้าเจนกับอังเคิลไม่ใช่ผู้ใหญ่ใจดีเท่าซ้อเง็กกับเถ้าแก่ ป้าเจนกับอังเคิลเข้มงวดมาก ทั้งเรื่องเวลาทำงาน เวลาพัก การแต่งกาย การทำงาน แต่ถ้าหากทำงานได้ดี พนักงานก็จะได้เงินเพิ่ม กระต่ายจำได้ว่าพี่เสือเรียกว่าโบนัส
ส่วนพนักงานอีกคนชื่อพี่แชมป์ พี่แชมป์เป็นคนไม่ค่อยพูดเหมือนกัน ปีนี้เขาอายุยี่สิบสามแล้ว เรียนอยู่ชั้นปีที่สาม คณะจิตรกรรม เนื้อตัวพี่แชมป์มีแต่รอยสัก ที่สะดุดตาที่สุดคงจะเป็นรอยสักรูปใยแมงมุงที่แขนซ้าย มีแมงมุมสีดำเหมือนจริงจนน่ากลัวอยู่รอบๆ ใย กระต่ายมองตามมันหายเข้าไปในแขนเสื้อเชิร์ต ส่วนหลังมือขวา พี่แชมป์สักรูปดวงตากลมโต มีน้ำตาเอ่อคลอ ครั้งหนึ่งที่พี่แชมป์มาผลัดกับพี่เสือไปพัก พี่แชมป์นั่งข้างๆ กระต่ายน้อย ไม่พูดไม่จา ในตอนนั้นกระต่ายยังไม่คุ้นเคยกับพี่แชมป์เลย เจ้าตัวน้อยเลยกลัวหัวหด ถึงไม่มีใครเคยบอกว่าคนมีรอยสักเป็นคนไม่ดี แต่กระต่ายก็เคยเห็นคุณแม่พยายามปกปิดรอยสักของตัวเองแทบแย่เหมือนกัน
แล้วจู่ๆ พี่แชมป์ก็ส่งเสียง "มึง... มัดผมให้หน่อย"
กระต่ายสะดุ้งโหยง "หมายถึง... หนูเหรอ ?"
พี่แชมป์พยักหน้า หยิบที่มัดผมสีชมพูขึ้นมายื่นให้ กระต่ายน้อยเลยไปยืนงงๆ อยู่ด้านหลังพี่แชมป์
ผมของพี่แชมป์หนาหยิกงอ หนำซ้ำยังฟูฟ่อง กระต่ายกลั้นหายใจรวบเส้นผมที่แข็งเหมือนเส้นลวด ฟูเหมือนโรตีสายไหมขึ้นมัดด้วยยางรัดสีชมพู
"เออ ขอบใจ" พี่แชมป์พูดแค่นั้น แต่กระต่ายตาโตกับที่หลังคอรุ่นพี่เสียแล้ว
หลังคอพี่แชมป์มีรอยสักรูปงูกินหางตัวเองเป็นเลขแปดแนวนอนสีดำขนาดใหญ่ กระต่ายไม่เข้าใจเลยถ้าหากว่าคนเราจะสักอะไรสักอย่างบนร่างกาย ก็ควรจะสักอะไรที่มันสวยงามไม่ใช่หรือ ไม่ใช่อะไรน่าขยะแขยง
กระต่ายกลับมานั่งเงียบๆ ที่ของตัวเอง มองดูพี่แชมป์ที่ผอมแห้งจนเห็นซี่โครง มือหยาบกร้านกระดูกปูดโปน ใบหน้าออกเหลี่ยม ดวงตาทรงสามเหลี่ยมนั้นมองผ่านเลยกระต่ายน้อยไป ราวกับว่าไม่มีอีกคนหนึ่งอยู่ในห้อง
"มองเห็น สิ้นหวัง ความจริง" พี่แชมป์พูดขึ้น เสียงเบาเหมือนพึมพำ กระต่ายน้อยไม่เข้าใจว่าพี่แชมป์กำลังคุยกับตัวเองหรือเปล่า แล้วร่างผอมแห้งนั้นก็ถลกแขนเสื้อด้านซ้ายขึ้นจนสุด กระต่ายเห็นรอยสักรูปแมงมุมแม่หม้ายตัวสีดำ ขนาดใหญ่ห้อยตัวกลับหัวจากไหล่ผอมเกร็ง พี่แชมป์ชี้ที่แขนซ้าย "โลก"
แล้วเขาก็ชูมือขวาขึ้น พลิกหลังมือ "กู"
ศีรษะฟูฟ่องก้มลง ชี้ที่หลังคอตัวเอง "อนันต์"
กระต่ายไม่เข้าใจสักคำ เหมือนพี่แชมป์ไม่ได้ต้องการให้เข้าใจจึงดึงแขนเสื้อลง แล้วนั่งเงียบๆ เหมือนเดิม
กระต่ายกระพริบตาปริบๆ พี่แชมป์ไม่ได้ดูเป็นคนไม่ดี แต่ก็ไม่ใช่คนที่เข้าใจง่าย บางครั้งบางคราว กระต่ายรู้สึกสงบเมื่ออยู่กับพี่แชมป์
พี่แหววเคยบอกว่า พี่แชมป์สติไม่ค่อยเต็ม...
...กระต่ายไม่รู้ แต่ดวงตารูปสามเหลี่ยมนั้น ไม่เคยมองไปที่ใคร ที่ไหนอย่างมีจุดหมายเลย...
ร้านหนังสือของอังเคิลมีพนักงานทั้งหมดห้าคน อีกสองคนแยกทำคนละกะ กะเช้ากับกะบ่าย ส่วนคนที่ควบทั้งสองกะคือพี่แหวว พี่เสือและพี่แชมป์ พี่แหววแก่ที่สุดเลยรับหน้าที่แจกงานให้แต่ละคน ร้านหนังสือของอังเคิลมีสองชั้น ชั้นบนเป็นหนังสืออ้างอิงหายาก จึงต้องมีพนักงานอีกคนที่กระต่ายไม่ค่อยเห็นหน้านักชื่อพี่เกดประจำกะเช้า กับพี่ป้องประจำกะบ่าย ทุกเย็น อังเคิลหรือป้าเจนจะมาตรวจบัญชีแล้วเก็บเงินไปหมด เหลือติดเก๊ะไว้นิดหน่อย คนที่เป็นเวรเปิดร้านวันพรุ่งนี้ต้องเอาเงินส่วนนี้ไปแลกเป็นเหรียญ ทุกคนได้วันหยุดสัปดาห์ละหนึ่งวันแต่รับเงินเดือนเต็ม
พี่เสือทำงานได้เกือบสัปดาห์ ซ้อเง็กก็ย้ายบ้าน พี่เสือได้วันหยุดพอดีจึงมาช่วยซ้อเง็กขนของ
"อาต่ายอาเสือ มานี่เล็วๆ" ซ้อเง็กกวักมือเรียกสองพี่น้อง ยัดของใส่มือ "ของขายม่ายหมด ยังลีๆ อยู่ เอาไปกินนะ"
กระต่ายยกมือพนม พี่เสือโยนบะหมี่กึ่งสำเร็จรูปหลายแพ๊คใส่กระสอบ แล้วไปช่วยเถ้าแก่ยกชั้นวางของเก่าแก่ไปทิ้ง ปล่อยให้กระต่ายน้อยเดินลากกระสอบใส่ของฟรีตามซ้อเง็กต้อยๆ
"อา น้ำคก ยังซ่าไหม ?"
กระต่ายรับขวดโค้กลิตรมาเขย่า ฟองผุดพราดริมขอบ "ยังซ่าอยู่จ้ะ"
"เออ ลีๆ ลื้อเอาไปกิน"
"แล้วซ้อเง็กไม่เอาไปเหรอ ?"
"ม่ายอ่า บ้านโน้นมีคบหมดเลี้ยว อ้าว ทำไมทำตาแลงๆ ?"
ใบหน้าเล็กมีน้ำตาผุดขึ้น กระต่ายรีบใช้แขนเสื้อปาดออก ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไม... คงเพราะเห็นร้านที่โล่ง ว่างเปล่าแล้วรู้สึกเหงาขึ้นมา
"โอ๋ๆ เลกลีๆ ร้องทำมาย ?" ซ้อเง็กรักกระต่ายเหมือนลูกสาว... ลูกชายตัวน้อย ร่างอ้วนท้วนของผู้ชราโอบกอดเจ้าตัวน้อยไว้ "ล้องเพราะเหงาใช่ไหม ?"
กระต่ายพยักหน้าหงึก ซุกใบหน้ากับเสื้อซ้อเง็ก เขาเพิ่งระลึกได้ว่า ซ้อเง็กมักมีกลิ่นเครื่องยาจีนติดตัวเสมอ แรกๆ กระต่ายไม่คุ้น จนกระทั่งบัดนี้ กลิ่นเครื่องยาจีนทำให้กระต่ายรู้สึกคุ้นเคย
ซ้อเง็กหัวเราะ "อั๊วะว่าแล้วงาย... อาต่ายน๊อ ลื้อยังเลกจีงๆ อย่าร้องๆ" มือเหี่ยวย่นหยิบผ้าเช็ดหน้ามาซับน้ำตา แล้วจูงเด็กน้อยไปนั่งบนเก้าอี้ตัวเก่า
"มีพบ มีจาก ดีแค่ไหนแล้วที่เลาได้พบกัน หือ ?" เสียงผู้เฒ่าอ่อนโยน "อาต่ายอายุแค่นี้ ยังต้องมีจากอีกเยอะน่อ ไม่ใช่ตายจากกันด้วยนา ไว้ลื้อโตแล้วไปเยี่ยมหาอั๊วะซี่"
เจ้าตัวเล็กพยักหน้าแรงๆ
"ใช่ไหม ? เอาอาเสือไปล่วย อีคล่อง นี่ยังลีนา ไม่มีใครตาย พอลื้อโตขึ้น คนที่ลื้อรักจะหายไปทีละคนๆ บางคนก็ย้าย บางคนก็ตาย สุดท้าย" ซ้อเง็กยกมือขึ้นนับ "เจ็ก หนอ ซา... อุ๊ยโหยว เพื่อนอั๊วะซี่หมดเลี้ยว เหลือแต่เถ้าแก่กับลูก แต่อีกไม่นาน ไม่อั๊วะก็เถ้าแก่ก็ต้องซี่"
ได้ยินคำว่าตาย เจ้าตัวน้อยสะอื้นจนตัวโยน เขายังเด็กนัก เด็กเกินกว่าจะรู้ว่าความตายเป็นอย่างไร กระต่ายส่ายหน้าแรงๆ กัดริมฝีปากแน่น ดวงตาเอ่อล้นไปด้วยน้ำตา สองมือกอบกุมมือเหี่ยวย่นของซ้อเง็กไว้
ดวงตาผู้ชรามีแววปราณี "มันไม่สำคังหรอกนะอาต่ายว่าใครจะตาย จะหายไปมั่ง มังสำคังตงที่ว่า ลื้อใช้เวลาอยู่กับคนที่ลื้อรักได้คุ้มไหม"
"แต่หนูไม่อยากให้ซ้อเง็กไป"
"อั๊วะก็ไม่อยากให้เพื่อนอั๊วะซี่เหมือนกัน แต่เพราะเพื่อนอั๊วะซี่ อั๊วะเลยต้องย้ายมาเปิดร้านที่ซอยนี่ แล้วเจออาต่าย ถ้าหากเพื่อนอั๊วะไม่ซี่ อั๊วะคงไม่ได้เจอลื้อ"
"แต่ว่า..."
"มีเจอ มีจาก จากหนึ่งที จะพาคนใหม่เข้ามาอีกหนึ่งที แล้วก็จาเป็นแบบนี้ไปเรื่อยๆ ลื้อไม่สามารถแบกทุกคนไปจนวันตายได้ เข้าใจไหม ?"
กระต่ายสงบลง ผ้าเช็ดหน้าปักลายของซ้อเง็กยังอยู่ในอุ้งมือ
"เด็กลีๆ อย่าร้อง มานี่ อั๊วะจะเล่าให้ฟัง สมัยอั๊วะสาวๆ"
ใบหน้าแสนหวานค่อยมีรอยยิ้ม ซ้อเง็กยิ้มตอบ ยื่นมือไปหยิกแก้มกลม "ยิ้มเข้าไว้เด็กลี ลื้อยิ้มแล้วน่ารักมาก ทุกครั้งที่ลื้อยิ้ม คิดถึงอั๊วะแล้วกัน สมัยก่อนอั๊วะก็ยิ้มสวยนา ระดับนางเอกงิ้วเชียว" หญิงชราหัวเราะดังๆ อย่างคนอารมณ์ดี
พี่เสือช่วยเถ้าแก่ขนของจนหมด อะไรที่ควรทิ้งก็ทิ้ง อะไรที่ควรเก็บก็เก็บ เถ้าแก่และซ้อเง็กส่งยิ้มให้ฝาแฝด
"ปิดร้านแล้ว เฮ้อ สนุกลีนะ"
ริมฝีปากอิ่มฝืนยกขึ้น ซ้อเง็กหัวเราะ "เอ้านี่ เบอร์โทรอั๊วะ มีอะไรก็โทรมา อ้อ ขอบใจมากนะที่มาช่วย"
"ไม่เป็นไรครับ"
"เออ อั๊วะเจอนี่หลังร้าน" เถ้าแก่เดินไปหยิบของในลังกระดาษออกมา "คงเป็นของลูกชายอั๊วะ อีเคยเล่นอยู่"
กีตาร์... ตัวเก่า แต่สภาพยังดีอยู่
"อาเสือ อาต่ายเอาไว้ไปเล่นละกัน"
สองพี่น้องยกมือไหว้ เถ้าแก่หัวเราะโฮ่ๆ อีกทีแล้วตบไหล่พี่เสือแรงๆ "อาเสือเอ๊ย อดเห็นลื้อโตเลย ไว้ไปเยี่ยมอั๊วะบ้างนะ"
พี่เสือยิ้มกว้างขวาง หาได้ยากยิ่งที่จะยิ้มให้ใครที่ไม่ใช่น้องชายสุดที่รัก "ได้ครับ"
หลังจากนั้นมา ทุกครั้งที่กระต่ายเดินผ่านร้านขายของชำของซ้อเง็กที่ปิดสนิทจะรู้สึกเหงาขึ้นมา ไม่มีหมาสีน้ำตาลนอนบนกระสอบป่าน หาวหวอดๆ เฝ้าร้านอีกแล้ว ไม่มีสองผู้เฒ่าผู้ใจดีที่คอยกวักมือเรียกกระต่ายน้อยไปกินน้ำกินท่า หาขนมให้กินอีกแล้ว กระต่ายน้อยเบือนหน้าหนีแล้วรีบสาวเท้าจ้ำๆ ตรงไปข้างหน้า ไม่เอ้อระเหยข้างทางอีก
ทุกๆ เย็น กระต่ายน้อยจะไปตลาดซื้ออาหารสดมาทำข้าวเย็น เลยถือโอกาสแวะร้านหนังสือนั่งพัก วางถุงพลาสติกหนักอึ้งบนโต๊ะม้าหินอ่อนหลังร้าน ส่วนพี่เสือจะเตรียมเก็บร้าน แล้วมานั่งหลังร้านพร้อมกับกีตาร์ตัวเก่า โดยมีพี่แชมป์นั่งสอนอยู่ข้างๆ
"พี่เสือ" กระต่ายน้อยร้อง พี่ชายรีบวางกีตาร์ในมือลง วิ่งไปช่วยเจ้าตัวน้อยถือข้าวของ
"วันนี้มีอะไรกิน ?" รอยยิ้มของพี่เสือยังคงเดิม เหมือนก่อนบอกรักไม่มีผิด แต่กระต่ายอดหน้าแดงไม่ได้ หน้าผากนวลชื้นเหงื่อ
"หมูทอดกระเทียม... ไก่ผัดขิง กะหล่ำทอดน้ำปลา..."
"พอก่อนๆ" พี่แหววยกมือห้าม "ชักหิวแล้ว พี่ไปล่ะนะ"
กระต่ายยิ้มตอบ ยกมือไหว้พี่แหววเรียบร้อย "สวัสดีครับ"
"พี่แหวว ปิดบัญชีแล้วเหรอ ?"
รุ่นพี่ร่างอ้วนพยักหน้า "ป้าเจนอยู่ข้างในน่ะ"
กระต่ายเลยหันมาสนใจพี่ชาย "พี่เสือเล่นเพลงอะไรอยู่น่ะ ?"
พี่ชายยิ้มมุมปาก "ไม่บอก"
"ฮื้อ.... บอกหน่อยสิ พี่แชมป์ พี่เสือเล่นเพลงอะไร ?"
พี่แชมป์ลดบุหรี่ในมือลง "ไม่ให้บอก"
น้องเล็กทำหน้ายู่ ริมฝีปากอิ่มเชิดรั้นอย่างแง่งอน "ไม่บอกก็ไม่บอก"
พี่ชายหัวเราะ จูงมือน้องน้อยกลับบ้าน
อาหารร้อนๆ ควันฉุยส่งกลิ่นหอม คุณพ่อเดินเข้ามาอย่างครึ้มอกครึ้มใจทันเห็นกระต่ายยื่นมือมารับจานจากพี่เสืออย่างเคยชิน ท่าทางสองพี่น้องกระหนุงกระหนิงกันดีเหมือนคู่แต่งงานใหม่
คุณพ่อกอดอกจ้องเขม็ง คู่รักยังไม่รู้สึกตัว หันกลับมาหาคุณพ่อเสียอีก
"คุณพ่อนั่งก่อนสิครับ เดี๋ยวเสือคดข้าวให้"
คุณฉัตรชัยจะพูดอะไรได้อีก นอกจากนั่งโต๊ะแต่โดยดีแล้วกวักมือเรียกภรรยาสุดที่รักมานั่งข้างๆ คุณพ่อคุณแม่ยิ้มกริ่มมีเลศนัยชอบกล พี่เสือคิ้วกระตุก
"พ่อกับแม่มีอะไรฮะ ?"
กระต่ายน้อยไม่ทันหันกลับมา เหยาะน้ำปลาใส่ต้มโคล้งพลางถามพลาง "หิวแล้วเหรอ ? รอแป๊บนะจ๊ะ"
คุณแม่รีบไปลากแขนลูกชายคนเล็กให้ออกจากหน้าเตา แล้วมานั่งแปะข้างๆ กระต่ายเป็นเด็กดีว่าง่ายยอมโดนลากมาแต่โดยดี แต่เจ้าตัวก็ผุดลุกผุดนั่งชะเง้อคอมองต้มโคล้งในเตา
"เสือ ต่าย พ่อกับแม่มีเรื่องสำคัญจะบอก"
พี่เสือเลิกคิ้วน้อยๆ
"ลูกๆ จะได้ไปสิงคโปร์"
ทีนี้คิ้วเข้มของพี่ชายคนโตเลิกสูง "เรา ?"
"เปล่าจ้ะ พ่อกับแม่คุยกันแล้ว ลูกๆ ก็โตแล้ว สมควรได้ออกไปเปิดหูเปิดตาบ้าง แล้วที่ผ่านๆ มาลูกๆ ก็เป็นเด็กดีกัน สมควรได้รับรางวัล"
"แล้ว... แล้ว คุณพ่อกับคุณแม่ล่ะ ?" กระต่ายน้อยตาโต ชื่อประเทศเล็กๆ นั้นคุ้นหู แต่ไม่คิดไม่ฝันว่าจะได้ไป
อันที่จริง กระต่ายไม่เคยฝันว่าจะได้ไปเที่ยวต่างประเทศด้วยซ้ำ สมองน้อยๆ ของน้องเล็กเต็มไปด้วยเรื่องพี่เสือเสียครึ่งหนึ่งแล้ว ที่เหลือคือการเรียนและทำอาหาร แล้วจะเอาส่วนไหนไปฝันถึงต่างประเทศเล่า
"ไม่ไปจ้ะ" คุณแม่หัวเราะ "แม่จะให้ลูกๆ ออกผจญภัยบ้าง ท่าทางจะสนุกนะ!"
พี่เสือขมวดคิ้ว "จะให้ไปเมื่อไหร่ฮะ ?"
"อีกสองอาทิตย์" คุณพ่อมองตาคุณแม่แล้วตอบ "พ่อกับแม่จะไปกระบี่ ลูกๆ ก็ไปเที่ยวสิงคโปร์ให้หนำใจเลย!"
"สิงคโปร์... สิงคโปร์" กระต่ายทวนคำ พยายามเรียกหาข้อมูลเท่าที่จำได้ในสมอง
"นั่งเครื่องแค่สามชั่วโมงเอง พ่อจองตั๋ว จองโรงแรมไว้ให้แล้ว มีสวนสนุกด้วยนะ ประเทศเล็กนิดเดียวไม่ต้องกลัวหลง"
"หนูไป... กับพ่อไม่ได้เหรอ ?" กระต่ายช้อนตามองคุณพ่อ แต่คุณพ่อรู้ทันรีบโบกมือไล่
"ไปหาประสบการณ์เถอะลูก ไปเจอผู้คน ไปเจออะไรใหม่ๆ โลกหนูจะได้กว้างขึ้น"
"อ้อ แล้วไม่ต้องกลัว เสือหาซื้อหนังสือนำเที่ยวดีๆ ซักเล่ม แล้วพาน้องเที่ยวก็ใช้ได้แล้ว" คุณแม่ยิ้มหวานตบท้าย
.............
// สั้นไหม.... สั้น!! ต้องทำงานไปด้วย ทำธีซิสไปด้วยอ่ะตะเอง T^T
-
อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกซ์ พี่เสือกกับน้องต่ายจะไปฮันนีมูน >////<
-
น้ำตาไหลตามต่ายน้อย ตอนลาซ้อกับเถ้าแก่ :hao5:
แต่ตอนหน้า งืดๆๆๆ อยากอ่านแล้ว ทริปสิงค์โปร์ของคู่แฝด
แค่คิดก็รู้สึกหวานไปทั้งใจแล้วววววววว
-
ไปเดททททททททททท!!!!!
ไปฮันนีมูน(??)
กรี๊ดๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ขอบคุณมากๆค่าสำหรับตอนนี้ :mew1:
**********
มีภาคของแชมป์ไหมคะ? (แอบรีเควสท์ 555)
คุณแม่สักด้วยเหรอคะ รูปอะไรน้อออ?
-
:mew1: :mew1: :mew1:
-
พี่เสือกับต่ายน้อยยังน่ารักมุ้งมิ้งเหมือนเดิม
เป็นกำลังใจให้นักเขียนนะจ๊ะ สู้ๆ
:mew1:
ปล. ชักอยากรู้จักแชมป์ ^^
-
รอฉากสวีทที่สิงคโปร์
-
:hao4: มาไว ไปไว 5555
-
อายจัง...ไม่อยากจะบอกเลยว่าแอบร้องไห้กระซิกกระซิกตามต่ายน้อย
5555 :o8:
พี่เสือกับน้องต่ายอินสิงคโปร์
ว้าวๆ
o13
-
ไปฮันนีมูลสิงคโปร์~~~~ :katai2-1:
-
:o8: :-[ :impress2:
-
หอบกระเป๋าตามพี่เสือ น้องต่ายไปสิงคโปรรร
-
รอพี่เสือน้องต่าย เที่ยวต่างแดนด้วยกัน
:pig4: นักเขียน
-
ตอนหน้าสนุกแน่เลยครับกับการเดชนอกสถานที่
-
:mew1: :mew1: :mew1:
-
เอาอีกกกกกกก
ปล.เรื่องธีซิสสู้ๆจ่ะ
-
ธีซิส พระเจ้า!! :hao5:
คุณนักเขียน สู้ๆนะครับ!!! :L2:
เขาจะไปฮันนีมูนกัน :m3:
เขินจังเลย :m18:
(ดีใจอย่างกับได้ไปเอง 55 :m4:)
-
ตอนหน้าฮันนีมูน
-
ดีใจดีใจดีใจ...ได้อ่านแล้วแต่แอบสั้นน่ะ
-
1+ คิดถึงน้องต่าย กะ พี่เสือมากๆๆๆ :heaven
-
:o12: สั้นอ่ออออ ยังคิดถึงอยู่เลยย
-
อวยพรผู้เขียนให้ทำธีสิสออกมาได้ A+++ ไปเลยนะครับ
ขอบคุณที่กลับมาอัพให้อ่านกัน ดีใจทุกครั้งจริงๆที่ได้กลับมาอ่าน
ยังคงต้องบอกเหมือนเคยว่าชอบการเขียนสไตล์นี้มากจริงๆ มีความเป็นนิยายแบบร่วมสมัย
แต่ก็อ่านง่ายๆเพราะเล่าเรื่องได้เคลียร์ ไม่ซับซ้อน ขอจดจำการเขียนแบบนี้ไปปรับใช้บ้างนะครับ ขอบคุณมาก o1
-
ฮันนีมูน >/////< ฮันนีมูน >//////< ฮันนีมูน >////< :hao6: :hao6:
-
เพื่อการเติบโตของต่ายสินะ
แต่ว่านี่มันออกเดทชัดๆ
-
ฮันนิมูนทริปที่ต่างประเทศซินะ แอร๊ยยยยยย > <"
-
น้องต่ายยย :man1: น่ารักไม่เสื่อมคลาย
เศร้าตามน้องเลย คงจะเหงาน่าดู ซ้อก็เหมือนเพื่อนคนหนึ่ง
พอจากกันก็ต้องเศร้าเป็นธรรมดา แต่ไม่นานก็คงดีขึ้น
นี่พ่อกับแม่ก็หาทางทำให้น้องได้เจออะไรใหม่ๆอยู่นี่นา
ถึงเวลาที่ต้องออกไปเผชิญโลกกว้างแล้ว :a2:
งานนี้จะเป็นยังไงน้า~ ติดตามๆ
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ :L2:
+1และเป็ดให้น้องต่าย
-
สั้นไปจริงจริง รอรอรอ รอไปสิงค์โปร :katai4: :katai4: :katai4:
-
สั้นแค่ไหนก็เอา :impress2:
-
สิงคโปร์สองคนนนนนนนนน !!!
:katai1:
:katai3:
-
เห้ยยย :a5:
ลูกเธอยังไม่บรรลุนิติภาวะนะเฟ้ย
-
พรีฮันนีมูนกันสองคน :hao7:
-
ฟินค่าาาาาา :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
-
ใจจะขาดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด สั้นกำลังดี
อีก2 อาทิตย์ ถ้าเราไปสิงคโปร์ เราจะเจอ พี่เสือ น้องต่ายใช่ป่ะ 5555
-
สนุกมากกกกกกกก
-
พี่เสือ !! พาน้องต่าย เข้ายูนิเวอแซล ลุยทรานฟรอมเมอเลย !!!
-
เค้าจะไปเดทกันที่สิงคโปร์จ้าา แอร๊ยยยๆๆ
-
ไปเที่ยวววววว รออ่านต่อน้าา คิดถึงพี่เสือน้องต่ายยย
-
เรื่องมันหวานนะ แต่เค้าเศร้าอะ กรี๊สสสส ความรักแบบพี่น้อง มันเศร้ามากอะ อิน อะอิน :katai1:
-
ชอบบ้านนี้มากค่ะ เลี้ยงลูกแบบฝรั่งมาก
แต่เอาเข้าจริง ด้วยวัยขนาดนี้ จะมีพ่อแม่คนไหนกล้าปล่อยไหม ยกเว้นลูกตัวเองพูดภาษาได้ และโตเกินวัยอย่างพี่เสือนะ ถึงจะพอวางใจได้บ้าง สองหนุ่มจะได้อยู่กันตามลำพังแล้ว
-
ง่าาาาาา คุณพ่อคุณแม่
ส่งเนื้อกระต่าย เข้า ปากเสื้อแท้ๆๆๆ
ดูน้องก้อเหมือนจะรู้ตัวด้วยสิ 555555+
-
ห๊ะ! สิงค์โปร นี่พ่อกับแม่แน่ใจเหรอ
พี่เสือกับน้องต่ายรู้ภาษาของทางสิงค์โปรด้วยเหรอ หรือจะใช้ภาษาอังกฤษในการเอาตัวรอด
โห! งานนี้เป็นออกไปท่องโลกกว้าครั้งยิ่งใหญ่และเป็นก้าวแรกที่จะเริ่มพัฒนาของเด็กทั้งสองเลยนะเนี่ย
-
อยู่กัน 2 คนต้องมีฉาก :oo1: :oo1: :oo1:
-
พี่เสือน้องต่ายจะไปสิงคโปร์ เฮ้ยย นี่มันฮันนีมูนใช่มั้ยย 5555
-
:mew2: :mew2: :mew2: :mew2:จะได้ไปเที่ยวกันสองคน :hao3: :hao3: :hao3: :hao3: :hao3: :hao3:
-
เย่ ต่ายน้อยได้ออกไปผจญภัยแล้ว
555555555 ทริปฮันนีมูน
-
2พี่น้องจะโกอิน้ตอร์แล้ว
หนูต่ายจะได้ไปต่างประเทศด้วย
-
อ่านสามวัน ตามทันเลยจร้า ๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕
ชอบๆ น่ารักดีอ่ะ
-
อ่านถึงหน้า70ละ จิ้มไว้ก่อน= = หวังว่าคงจะไม่มีมาม่านะจ๊ะ ช่างนี้กินเยอะผมร่วง
-
สวัสดีค่าไรเตอร์ ^^
เราเป็นติ่งที่เคยไปกรี๊ดกร๊าดในแชทบ็อกซ์เฟสบุ๊คไม่รู้ไรเตอร์จำได้ไหมนะ 55555555
ตอนนั้นเรายังสมัครเล้าไม่ได้เลยค่ะ ตอนนี้สมัครได้แล้ว เย่ ~~
เห็นไรเตอร์เหนื่อยกับธีซิสอยู่เลยหาทำของมาบรรณาการ(?) ไม่รู้พอจะแก้เหนื่อยได้ไหม
สารบัญค่า ^________ ^ #พอดีนั่งอ่านTipsการเล่นเล้าแล้วเจอวิธีทำสารบัญ #รู้ตัวอีกทีก็นั่งทำจนเสร็จแล้ว 5555
สู้ๆนะคะไรเตอร์ ทั้งเรื่องงานทั้งเรื่องนิยายเลย เป็นกำลังใจให้เสมอนะคะ <3
1. คุณพ่อ คุณแม่ พี่เสือ กับน้องกระต่าย (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37498.msg2344557#msg2344557)
2. พี่เสือ น้องกระต่ายกับโรงเรียนประถมและเมียพี่เสือ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37498.msg2345388#msg2345388)
3. พี่เสือ น้องกระต่าย กับตุ๊กตา (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37498.msg2346433#msg2346433)
4. พี่เสือ น้องกระต่าย กับยา (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37498.msg2347324#msg2347324)
5. พี่เสือ น้องกระต่าย กับการเลื่อนชั้น (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37498.msg2349626#msg2349626)
6. พี่เสือ น้องกระต่าย กับสอบเข้า (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37498.msg2350704#msg2350704)
7. พี่เสือ น้องกระต่ายกับเรื่องโป๊ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37498.msg2351772#msg2351772)
8. พี่เสือ น้องกระต่ายกับของโปรด (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37498.msg2352951#msg2352951)
9. พี่เสือ น้องกระต่ายกับงานปาร์ตี้ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37498.msg2354299#msg2354299)
10. พี่เสือ น้องกระต่ายกับเจ็บป่วย (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37498.msg2355312#msg2355312)
11. พี่เสือ น้องกระต่าย กับของขวัญวันเกิด (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37498.msg2356433#msg2356433)
12. พี่เสือ น้องกระต่ายกับเรื่องเสื้อผ้า (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37498.msg2360228#msg2360228)
13.พี่เสือ น้องกระต่ายกับวันๆ ของพี่เสือ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37498.msg2361309#msg2361309)
14. พี่เสือ น้องกระต่ายกับการสอบ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37498.msg2362288#msg2362288)
15. พี่เสือ น้องกระต่ายกับเดท (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37498.msg2363682#msg2363682)
16. พี่เสือ กระต่ายน้อยกับวันปิดเทอม (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37498.msg2364636#msg2364636)
17. พี่เสือ น้องกระต่ายกับน้ำตา (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37498.msg2373576#msg2373576)
18. พี่เสือ น้องกระต่ายกับวันเปิดเทอม (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37498.msg2374693#msg2374693)
19. พี่เสือ น้องกระต่ายกับฟันผุ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37498.msg2375879#msg2375879)
20. พี่เสือ น้องกระต่าย กับสอบเข้า (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37498.msg2376651#msg2376651)
21. พี่เสือ น้องกระต่ายกับผลสอบ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37498.msg2377859#msg2377859)
22. พี่เสือ น้องกระต่ายกับนิทานคุณแม่ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37498.msg2380965#msg2380965)
ตอนพิเศษ Summer wine (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37498.msg2381941#msg2381941)
23. พี่เสือ น้องกระต่ายกับเพื่อนบ้าน (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37498.msg2385759#msg2385759)
24.พี่เสือ น้องกระต่ายกับหัวใจ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37498.msg2386707#msg2386707)
25. พี่เสือ น้องกระต่ายกับโรงเรียนมัธยม (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37498.msg2392345#msg2392345)
26. พี่เสือ น้องกระต่าย กับโรงเรียนมัธยม ๒ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37498.msg2398730#msg2398730)
27. พี่เสือ น้องกระต่ายกับคนที่มาจีบ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37498.msg2404776#msg2404776)
28. พี่เสือ น้องกระต่ายกับคนที่มาจีบ 2 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37498.msg2410722#msg2410722)
29. พี่เสือ น้องกระต่ายกับเศษขยะ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37498.msg2415809#msg2415809)
30. พี่เสือ น้องกระต่ายกับหนวด (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37498.msg2421377#msg2421377)
31. พี่เสือ น้องกระต่ายกับการเรียนรู้ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37498.msg2428268#msg2428268)
32. พี่เสือ น้องกระต่ายและปิดเทอม (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37498.msg2433742#msg2433742)
33. พี่เสือ น้องกระต่ายกับเปิดเทอม (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37498.msg2436824#msg2436824)
34. พี่เสือ น้องกระต่ายกับกีฬาสี (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37498.msg2450356#msg2450356)
35. พี่เสือ น้องกระต่ายกับกีฬาสี 2 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37498.msg2458073#msg2458073)
36. พี่เสือ กระต่ายน้อยกับกีฬาสี 3 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37498.msg2461398#msg2461398)
37. พี่เสือ น้องกระต่ายและกีฬาสี 4 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37498.msg2466720#msg2466720)
Special Episode: Strip (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37498.msg2472574#msg2472574)
38. พี่เสือ น้องกระต่ายกับเด็กคนนั้น (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37498.msg2484397#msg2484397)
39. พี่เสือ น้องกระต่ายกับอุ้งมือ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37498.msg2511540#msg2511540)
Wife House Down #1 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37498.msg2534881#msg2534881)
40. พี่เสือ น้องกระต่ายกับใจสลาย (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37498.msg2547195#msg2547195)
41. พี่เสือ น้องกระต่ายกับคำสารภาพ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37498.msg2570822#msg2570822)
- Special Warm Body: X'mas Ver. - (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37498.msg2576857#msg2576857)
42. พี่เสือ น้องกระต่ายกับการเปลี่ยนแปลง (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37498.msg2603468#msg2603468)
43. พี่เสือ น้องกระต่ายกับโพรงกระต่าย (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37498.msg2627155#msg2627155)
44. พี่เสือ น้องกระต่ายกับการจากลา (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37498.msg2649730#msg2649730)
45. พี่เสือ น้องกระต่ายกับข่าวใหญ่ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37498.msg2670540#msg2670540)
-
ฮันนีมูนินะ อิอิ
การไปเที่ยวครั้งนี้จะมีอะไรเปลี่ยนแปลงไหมนะ
-
46. พี่เสือ กระต่ายน้อยกับสิงคโปร์
กระต่ายน้อยต่อคิวยืนรอพี่ชายอย่างงงๆ ท่ามกลางผู้คนที่พูดภาษาที่แตกต่าง เชื่อในสิ่งที่แตกต่าง คุณลุงข้างหน้าหน้าตาออกแขก ตัวดำ ผมหยิก ไว้หนวด พี่สาวด้านหลังตัวอวบอ้วน ผิวขาวจัด ใส่แว่นตาโฉบเฉี่ยวกับสัมภาระกองโต
เด็กน้อยกระสับกระส่าย พี่เสือบอกว่าไปแลกเงินมาแป๊บเดียว ตอนนี้อยู่ไหนแล้ว ?
รถเข็นด้านหน้ามีกระเป๋าขนาดกลางสองใบ เป้หนึ่งใบ พี่เสือบอกกระต่ายว่าตรงนี้เป็นคิวรถแท๊กซี่
ที่นี่... สนามบินชางฮี ประเทศสิงคโปร์
ก่อนมา สองพี่น้องช่วยกันอ่านข้อมูลมาว่า ประเทศสิงคโปร์เป็นประเทศเล็กๆ ที่ไม่มีทรัพยากรอะไรนัก ขนาดน้ำยังต้องนำเข้าจากมาเลเซีย แต่ประเทศนี้กลับร่ำรวยจากการค้าขาย
นอกจากนั้น ที่โดดเด่นมากคือกฏหมายที่เข้มงวด จนได้ฉายาว่าเป็นประเทศแห่งการปรับ
ทุกๆ คนเข้าแถวอย่างเป็นระเบียบ มีเจ้าหน้าที่สนามบินคอยเรียกผู้โดยสารตลอด แม้ข้างนอกจะมืดมากแล้วก็ตาม
กระต่ายผลักรถเข็นไปด้านหน้า คุณลุงรับโทรศัพท์แล้วยกกระเป๋านำหน้าไป กระต่ายได้ยินภาษาอะไรสักอย่างที่รัวเร็วเกินกว่าจะฟังทัน ส่วนด้านหลัง พี่สาวคนนั้นก็พูดภาษาจีนเสียงดังขโมงโฉงเฉงกับญาติที่อยู่ด้านหลัง
เด็กน้อยมึนงงกับสถานที่ใหม่ ความรู้สึกแปลกใหม่ ที่นี่แตกต่างจากประเทศไทยสุดกู่ ที่นี่ผู้คนมากมายหลากหลายภาษา เชื้อชาติ เผ่าพันธุ์รวมตัวกันและใช้ชีวิตอย่างเป็นระเบียบ
ดวงตากลมมองรอบข้างอย่างมีความหวังว่าพี่ชายจะโผล่มาเสียที...
...รอจนเกือบจะได้คิวแล้วนั่นแหละ พี่ชายจึงวิ่งตามมา เป้ที่คล้องไว้หลวมๆ แกว่งไกว พี่เสือมายืนข้างๆ กระต่ายน้อย รีบถามรัวเร็วตามประสาพี่ชายขี้ห่วง
"ต่ายน้อย พาสปอร์ตล่ะ ?"
เด็กชายตัวขาว ตาโตล้วงพาสปอร์ตออกจากเป้แล้วยื่นให้ดู พี่ชายพยักหน้าอย่างพอใจ "เก็บไว้ดีๆ นะครับ จำที่พี่บอกได้ไหม ว่าถ้าพาสปอร์ตหายต้องไปไหน ?"
"ไทย เอมบาสซี ออร์ชาร์ด โร้ด" กระต่ายตอบอย่างคล่องแคล่ว
"ดีมากครับ ถึงคิวเราแล้ว"
รถแท๊กซี่ของสิงคโปร์มีความปลอดภัยสูง ไม่ว่าจะดึกดื่นแค่ไหนก็มั่นใจได้ว่าสามารถไปถึงที่หมายอย่างปลอดภัยแน่นอน และด้วยราคาตามมิเตอร์ด้วย
คุณพ่อจองโรงแรมให้สองพี่น้องอยู่แถวๆ Tanjong Pagar ใกล้กับสถานี MRT พี่เสือเป็นคนเข้าไปเช็คอิน ไม่นานนัก พนักงานของโรงแรมก็มาช่วยเด็กๆ ยกของขึ้นห้อง
กระต่ายเคยไปเที่ยวกับคุณพ่อคุณแม่บ้าง แต่ไม่เคยมาไกลขนาดนี้ จึงทั้งตื่นเต้นและกลัว หลังจากเช็คอินเรียบร้อย พี่เสือก็ชวนน้องไปเดินเล่นที่ China Town
พี่เสือตัวโต ใส่กางเกงยีนส์ขายาวกับเสื้อเชิร์ตปล่อยชายตามสบาย ผิวคมเข้ม ดวงตาดุดันจูงมือน้องน้อยที่สูงแค่ใต้อก ผิวขาวสะอาด หน้าตาจิ้มลิ้มหน้าตาเฉย กระต่ายไม่รู้ว่าคนสิงคโปร์มีนิสัยไม่สนใจใครอยู่แล้วเลยได้แต่พยายามดึงมือออกด้วยใบหน้าร้อนฉ่า แต่พี่เสือกลับไม่ยอมปล่อย ยังคงทำตัวเป็นปลาหมึกจับมือเล็กแน่นหนึบ จนกระต่ายน้อยต้องกระซิบบอก
"พี่เสือ หนูอายนะ"
พี่ชายหัวเราะ "อายทำไม ดูนั่นสิ" กระต่ายมองตาม คู่รักวัยรุ่นสองคนกำลังพลอดรักกันอย่างโจ่งแจ้งตรงกำแพงสถานี MRT กระต่ายหน้าแดงจัดยิ่งกว่าเดิม พึมพำ
"ฮื้อออ ทำไมประเจิดประเจ้อจัง แต่เค้าเป็นแฟนกันนี่นา"
สัมผัสร้อนผ่าวจากฝ่ามือเล็กยิ่งทำให้คนตัวโตได้ใจ กระชับฝ่ามือให้แน่นเข้า "เราไม่ใช่เหรอ ?"
กระต่ายน้อยตาโต อ้าปากค้าง "ฮื้อ! ไม่ใช่นะ!"
"ยังไม่ใช่ต่างหาก" พี่ชายยิ้มด้วยรอยยิ้มดูดีเหลือร้าย "พี่จะทำให้ใช่เอง"
กระต่ายไม่ตอบ เบือนหน้าหนี เพราะรู้ดีว่ายิ่งตอบยิ่งเข้าตัว...
พี่เสือบ้า กระต่ายเขินจนจะมุดโพรงหนีแล้วนะ!
ไชน่าทาวน์ของสิงคโปร์กว้างกำลังดี พี่เสือเปิดแผนที่พากระต่ายไปนั่งกินผัดบะหมี่จานเบอเริ่มกับน้ำแข็งไสหนึ่งถ้วย ถึงจะยังไม่ดึกมาก แต่ร้านค้าก็เริ่มเก็บข้าวของกันแล้ว
"นี่เท่าไหร่เหรอ ?" กระต่ายขมวดคิ้ว ชี้ผัดบะหมี่ในจาน เส้นสีน้ำตาล ผัดกับซีอิ๊วรสชาติประหลาดๆ ออกจืดๆ พิกลๆ
"เอ น่าจะ 8 เหรียญ"
กระต่ายขมุบขมิบ คำนวนในใจแล้วอุทาน "โอ้โห แพงจังเลย แค่นี้น่ะเหรอ ?"
"อืม ที่นี่ของกินแพง" พี่เสือลิ้นจระเข้ กินได้ทุกอย่างอยู่แล้ว กระต่ายตักชิมแค่สองสามคำแล้วก็วาง เดือดร้อนพี่ชายต้องปะเหลาะน้อง
"กระต่าย กินซักหน่อยสิ"
ปากอิ่มเบะลงอย่างเอาแต่ใจ "ก็ไม่อร่อยนี่นา..."
"อย่าดื้อสิครับ ไม่อิ่มก็ต้องกิน"
"ฮื้อ ไม่เอาอ่ะ กลับบ้านไปหนูผัดให้พี่เสือกินก็ได้ อร่อยกว่านี้อีก ใส่เครื่องหนักๆ เลย"
พี่ชายถอนหายใจ เลยคว้าตะเกียบของน้องมาคีบเส้น วางบนช้อนแล้วป้อน เล่นเอากระต่ายรีบตีแขนแข็งแรง
"ทำอะไรน่ะ!"
"ก็ป้อนเราไง"
"พี่เสือ! อายเค้า!"
"ไม่มีใครสนใจหรอก อายก็รีบกินสิครับ" ช้อนถูกยื่นมาให้ถึงปาก กระต่ายอยากร้องไห้ ถึงตอนนี้จะมืดแล้ว หลายๆ โต๊ะที่รายล้อมก็ไม่มีใครสนใจเด็กผู้ชายสองคนหรอก แต่กระต่ายก็อายอยู่ดี
"ฮื้อ..." ในที่สุดความอายก็ชนะ ปากอิ่มจิ้มลิ้มงับช้อนจนได้ กระต่ายได้แต่เคี้ยวอย่างจำยอม น้องเล็กคิดว่าพี่ชายคงยอมถอยแล้ว แต่ที่ไหนได้ คำถัดมาก็ถูกป้อนถึงปาก!
กระต่ายอยากร้องไห้!
ฮือ! ทั้งอายทั้งไม่อร่อย!
อากาศตอนกลางคืนที่สิงคโปร์ไม่ได้ร้อนจัด กระต่ายจึงชวนพี่ชายเดินกลับ จริงๆ พี่เสืออยากให้น้องกลับไปพักไวๆ มากกว่า แต่เมื่อกระต่ายต้องการพี่เสือก็จัดให้ เพราะที่นี่ถนนหนทางเป็นระเบียบ ทางเดินสว่างปลอดภัย กฏหมายเข้มงวดรุนแรง พี่เสือเลยวางใจ
ระหว่างทางกลับอากาศกำลังสบาย สองพี่น้องชี้ชวนกันดูร้านรวงริมข้างทาง เดินผ่านคลับเล็กๆ ที่มีคนยืนรอต่อคิวเข้า ดูไม่มืดสลัว น่ากลัวเหมือนเมืองไทย หากมีใครผ่านไปแถวๆ นั้น ตอนช่วงนั้น คงจะเห็นภาพแสนน่ารักที่พี่ชายตัวโตจูงมือน้องน้อยเดินแน่นอน
พี่เสือความจำดี กระต่ายเลยเดินตามพี่ชายอย่างสบายใจ ไม่กังวลว่าจะหลง คุยกันกระหนิงกระหนิงได้ไม่นานนักก็ถึงโรงแรม พนักงานเช็คอินยิ้มให้แล้วทักเป็นภาษาอังกฤษสำเนียงสิงคโปร์ว่า
"How about Singapore today?"
คนตัวโตนึกไปถึงมือน้อยที่อยู่ในอุ้งมือ ที่นี่ที่ไม่มีใครรู้จัก เขาสามารถจับจูงมือน้อยได้ทุกที่ ทุกเวลาที่ต้องการแล้วจึงตอบไป
"Great!"
เท้าของกระต่ายน้อยอุ่นสบาย พี่เสืออาบน้ำให้น้องจนสะอาดสะอ้าน แล้วจับเจ้าตัวเล็กที่เดินมาทั้งวันนั่งขอบอ่าง แช่เท้าในน้ำอุ่นข้างๆ กัน กระต่ายมองไปยังตรงกันข้าม กระจกที่ติดอ่างสะท้อนภาพตัวเองนั่งแนบชิดกับต้นขาแกร่งแล้วเผลอใจเต้นแรง
พี่เสือสวมผ้าขนหนูตัวเดียว กระต่ายใส่ชุดนอนตัวหลวมยาวนั่งติดกันแทบเป็นเนื้อเดียว ร่างกายแข็งแกร่งดูผ่อนคลายขึ้น กระต่ายน้อยเงยหน้าถาม
"พี่เสือสนุกมั๊ย ?"
มือใหญ่โอบเอวบางอย่างระมัดระวังไม่ให้ตกขอบอ่าง "สนุกสิครับ"
น้องน้อยถอนลมหายใจพรู หลับตาพริ้ม "ดีจังเลย"
สองพี่น้องไม่มีบทสนทนาใดๆ อีก...
แต่เสียงหัวใจสองดวงดังตึ้กตักดังก้องห้องน้ำ ใบหน้าเล็กน่ารักก้มงุดๆ พวงแก้มขึ้นสีแดงจัด...
...พี่เสือเรียนรู้แล้วว่า ความรักนั้นไม่ใช่เพื่อบำบัดความใคร่...
...แม้เจ้าตัวน้อยจะน่ารักสักเพียงใด แต่เวลานี้ เขาอยากมีคนคนนี้อิงแอบแนบชิด ฟังเสียงหัวใจเงียบๆ ด้วยกันแบบนี้ไปตลอดชีวิต...
เช้าตรูวันใหม่ พี่เสือจูงมือน้องไปทานอาหารเช้าที่ห้องอาหารของโรงแรม กระต่ายเพิ่งเคยเห็นไลน์บุฟเฟ่ต์ยาวเหยียดขนาดนี้ พี่เสือเอาใจใส่ตักออมเล็ตกับครัวซองชิ้นเล็กๆ อย่างละนิดอย่างละหน่อยให้กระต่ายชิม
"อย่ากินอิ่มมากนะครับ ตอนบ่ายๆ พี่จะพาไปกินบุฟเฟ่ต์ติ่มซำ"
กระต่ายน้อยกระโดดหยองแหยงถือจานเซรามิกใบใหญ่ ชิมบราวนี่ชิ้นเล็กแล้วเดินป้วนเปี้ยนแถวๆ ไลน์โจ๊กแบบจีน กระต่ายชี้นิ้วที่ป้ายพลางเงยหน้าถาม
"พี่เสือ นี่ข้าวต้มอะไรเหรอ ?"
"Frog" เสียงทุ้มที่ตอบกลับไม่ใช่พี่ชายที่คุ้นเคย เจ้าตัวน้อยสะดุ้งโหยง เงยหน้ามองคนที่ตอบแทนพี่ชายแล้วหัวเราะแหะๆ อย่างไม่รู้ควรจะทำอย่างไรดี
"So Yummy, should try it" คนตรงหน้าร่างสูงใหญ่กว่าพี่เสืออีก เขาสวมสูทเต็มยศดูดีตั้งแต่หัวจรดเท้า ไว้เคราจางๆ เส้นผมสีน้ำตาลเข้ม ตาสีเขียว กระต่ายน้อยหน้าร้อนฉ่าอย่างไม่มีเหตุผล
ไม่รู้ทำไม กระต่ายน้อยชอบผู้ชายตัวโตๆ มีหนวดจัง...
ผู้ใหญ่ตัวสูงตรงหน้าตักโจ๊กขากบใส่ถ้วยเซรามิกใบเล็กให้หนูน้อย เขาสำทับอีกด้วยภาษาอังกฤษสำเนียงบริติชแท้ "This is for you, little girl."
กระต่ายได้แต่ยิ้มเขิน ผงกศีรษะรับ ตะกุกตะกักตอบ "แต้ง... กิ้ว"
"My pleasure" เขายิ้มตอบอย่างเป็นสุภาพบุรุษ แล้วเดินเลี่ยงไป พอดีกับพี่เสือที่เดินมาสมทบ ร่างสูงมองดูในถ้วยใบเล็ก แล้วมองป้าย
"กระต่าย นั่นใคร ?"
น้องเล็กหน้าแดงตอบ "หนูก็ไม่รู้ พี่เสือนั่นแหละไปไหนมา!"
"พี่ไปต่อคิวปิ้งขนมปังให้ไง" พี่ชายชูจานใส่ขนมปังปิ้งให้ดู ดวงตาคมวาววับ อาการลุกลี้ลุกลน หน้าแดงแบบนี้ช่างน่าสงสัยเหลือเกิน! "แล้วนั่นอะไร ?"
"ไม่รู้เหมือนกัน เค้าตักให้"
"โจ๊กขากบ"
น้องเล็กร้องจ๊าก รีบวางถ้วยคืนให้พี่ชาย
วันนี้อากาศร้อนจัด พี่เสือให้กระต่ายใส่เสื้อกล้ามสีหวานกับสเว๊ตเตอร์ผ้าเนื้อบาง กันผิวบางๆ โดนแดด หลังจากดูแลน้องจนทาครีมกันแดดเสร็จเรียบร้อย พี่เสือก็กางแผนที่ พาน้องนั่ง MRT ไป China Town เป็นที่แรก
หลังจากจัดการเติมเงินในการ์ด MRT เรียบร้อยแล้ว พี่เสือก็เปิดคู่มือ จูงน้องนั่งไปยังสถานี Outram Park เพื่อเปลี่ยนสาย กระต่ายถึงกับหอบหายใจแฮ่กๆ เดินตามพี่ชาย เพราะช่วงเวลาเช้าๆ แบบนี้ ชาวสิงคโปร์จะไปทำงานกัน ส่วนเด็กๆ ก็ต้องไปโรงเรียน คนจึงหนาแน่นเป็นพิเศษ ทางออกก็มีหลายทางเหลือเกิน ดีที่มีป้ายติดเป็นระยะๆ พี่เสือจึงนำหน้าน้องไปโดยไม่กลัวหลง หลังจากนั้นก็เปลี่ยนสายเป็นสีม่วง นั่งอีกอึดใจเดียวก็ถึง China Town แล้ว
กระต่ายน้อยตาละห้อยมองดูรอบๆ ตัว เงยหน้าขึ้นก็พบกันโคมไฟสีแดงห้อยระโยงระยาง ที่นี่คงเป็นที่เดียวกับเมื่อคืนที่กระต่ายมาทานข้าว ตอนกลางวันแบบนี้คึกคักดีเหลือเกิน ทั้งนักท่องเที่ยว ทั้งคนค้าขายส่งเสียงเจี๊ยวจ๊าวน่าสนุก
แต่กระต่ายน่ะ...
"พี่เสือ หนูเหนื่อยแล้ว" ยังไม่ทันเริ่มต้นทริปกระต่ายน้อยของพี่เสือก็ลิ้นห้อยแล้ว พี่เสือหัวเราะ จึงพาน้องเข้าเซเว่น ซื้อน้ำดื่ม แล้วยืนพักพิงกับเสา
กระต่ายรู้สึกดีขึ้นบ้าง พี่เสือจึงพาน้องเดินเที่ยวตลาด มีน้ำปั่นแปลกๆ มากมาย รสชาติประหลาดๆ ไม่อร่อยเหมือนที่ประเทศไทยเลย ทั้งคู่ลองเดินบนสะพานลอยที่ประดับประดาด้วยมังกรจีนสีแดงเพลิง เนื่องด้วยเพิ่งผ่านช่วงตรุษจีนไป จึงยังมีไฟประดับอยู่ หลังจากนั้นสองพี่น้องก็เดินอ้อมไปตรงช่วงบาร์ซาร์ หรือตลาดขายของ ที่นี่มีของฝากมากมาย แต่ละร้านก็คล้ายๆ กัน
ตลอดทางนั้น... พี่เสือกุมมือน้องตลอดเวลา
และไม่มีใครหันกลับมาดูอย่างแปลกประหลาดเลย...
กระต่ายน้อยจึงไม่เกร็งหรือเขินอายอีกต่อไป เขาควงแขนพี่ชายเดินชอปปิ้งอย่างมีความสุข ซื้อของฝากเล็กๆ น้อยๆ ให้คนที่ไทยจนสองมือพะรุงพะรัง
ราคาของที่นี่เท่าๆ กันหมดทุกร้าน คือสามชิ้นสิบเหรียญ ไม่มีการต่อราคาให้ยุ่งยาก คนซื่ออย่างกระต่ายน้อยเลยไม่ต้องกลัวโดนเอาเปรียบ เดินวนไปวนมาจนชักหิว กระต่ายน้อยถึงจะเหนื่อยแต่ก็ยังคึก พี่ชายมองภาพเหงื่ออาบแก้มนวลอย่างพึงพอใจ
"กระต่ายน้อย มานี่ก่อน" พี่ชายจูงน้องเข้าพิพิธภัณฑ์ความเป็นมาของไชน่า ทาวน์เพื่อหลบแดด เขามองหาที่นั่งแล้วพากระต่ายน้อยนั่งพัก ซับเหงื่อให้เบาๆ
"ที่นี่ที่ไหนเหรอ ?"
พี่เสืออ่านป้ายแล้วตอบ กระต่ายน้อยก็กระโดดขึ้นมาอย่างกระตือรือร้น "เข้าไปดูกันไหม ?"
พี่เสือดูราคาบัตรแล้วยิ้มน้อยๆ เอาเถอะ... "ไปกันเถอะครับ"
ในพิพิธภัณฑ์ไม่มีอะไรน่าสนใจนัก มีเพียงประวัติของชาวจีนรุ่นบุกเบิกที่มาอาศัยที่สิงคโปร์คร่าวๆ พร้อมข้าวของเครื่องใช้ยุคเก่าเท่านั้นเอง แต่สำหรับกระต่ายก็ตื่นเต้นมากแล้ว
พี่เสือเลยพาน้องเข้าวัดพระเขี้ยวแก้ว ทำบุญด้วยกันก่อนจะชมพุทธศิลปะแบบพุทธมหายาน กระต่ายติดอกติดใจสวนที่ชั้นบนมากเป็นพิเศษ สองพี่น้องได้พักดื่มน้ำ เช็ดเหงื่อและเข้าห้องน้ำ
พอบ่ายได้ที่ กระต่ายก็ชวนพี่เสือไปกินข้าว
"พี่เสือ ไหนว่าจะพาหนูไปกินติ่มซำ ?"
"ครับ" พี่เสือว่านอนสอนง่าย เปิดคู่มือพร้อมแผนที่ จูงมือน้องเดินผ่านสี่แยกมาสองรอบแล้ว
แต่... ในหนังสือบอกว่าอยู่ตรงนี้นี่
กระต่ายกระตุกชายเสื้อ "หลงเหรอ ?"
พี่เสือถอนหายใจ "ครับ"
"ลองถามเค้าดูไหม ?" กระต่ายชี้ไปยังคุณยายนั่งเฝ้าแผงขายของ พี่เสือเดินเข้าไปถามสองสามคำแล้วก็ได้คำตอบเป็นภาษาจีนสำเนียงแปร่งๆ
กระต่ายน้อยหัวเราะคิก ท่าทางงุนงงของพี่ชายใช่ว่าจะหาได้ง่ายๆ หน้าตาพี่เสือดูตลก ทั้งเหนื่อย ร้อนและสับสน แต่ใช่ว่าจะโดนอาม่าล้งเล้งใส่อย่างเดียว อาม่าจูงมือพี่เสือไปหน้าร้าน และทำไม้ทำมืออยู่นานสองนาน จนกระทั่งพี่เสือร้องอ๋อ
"พี่เสือ ?" กระต่ายน้อยยื่นน้ำดื่มให้อย่างมีน้ำใจ พร้อมใช้ผ้าเช็ดหน้าช่วยเช็ดเหงื่อ
ได้เห็นหน้าตาหวานๆ กับน้ำดื่มเย็นๆ แล้วค่อยยังชั่ว พี่เสือจึงบอกว่า "เราเดินเลยมาแล้ว ร้าน Yumcha อยู่ชั้นสองของร้านขายของฝาก มีป้ายเล็กๆ น่ะ"
"พี่เสือคุยกับอาม่ารู้เรื่องเหรอ ?" ไม่เห็นรู้มาก่อนเลยว่าพี่เสือพูดภาษาจีนได้ด้วย
หน้าคมๆ เหยเก "เดาเอาน่ะ"
โธ่! ก็เห็นคุยกันตั้งนาน กระต่ายเลยหัวเราะอีกรอบ
ในที่สุด 'เสือทัวร์' ก็พาลูกทัวร์เพียงคนเดียวมาถึงร้านโดยปลอดภัย พี่เสือพาน้องกินจนอิ่มหนำแล้ว จึงพานั่ง MRT กลับไปที่โรงแรมเพื่อเก็บข้าวของ หลังจากนั้นตั้งต้นใหม่อีกครั้ง คราวนี้ไปยัง Orchard Road
กระต่ายคอยสังเกตท่าทางพี่เสือขึ้นรถไฟแล้ว คงจะง่ายมากจริงๆ แค่บัตรใบเดียว แตะๆ บนเครื่อง แล้วนั่งรถไฟไปจนถึงสถานีที่ต้องการ คราวนี้มีเปลี่ยนสายอีกครั้งที่ Outram Park เพื่อเปลี่ยนเป็นสายสีม่วง แล้วนั่งอีกครู่จนไปถึง Dhobu Gauth เพื่อเปลี่ยนเป็นสายสีแดง ทีนี้ก็นั่งอีกแค่อึดใจเดียวไปถึง Orchard แล้ว
สถานี Orchard อยู่ในห้าง Ion หนึ่งในห้างใหญ่ของสิงคโปร์ พี่เสือชวนกระต่ายน้อยเดินดูของเสียส่วนใหญ่ เพราะของในนั้นแพงจนซื้อไม่ลง และส่วนใหญ่เป็นร้านขายของผู้หญิง แต่แล้วพี่เสือก็มาหยุดอยู่ที่ร้านขายรองเท้า กระเป๋าสตรี
"อะไรเหรอ ?"
พี่เสือไม่ตอบว่าอะไร เพียงแค่เดินเข้าไปซื้อรองเท้าแตะคู่ละ 20 เหรียญคู่เล็กออกมา แล้วลากน้องเล็กไปห้องน้ำ
"กระต่ายรองเท้ากัดใช่ไหม ?" รองเท้าผ้าใบสีฟ้าของกระต่ายสีหม่นแล้ว
น้องเล็กยิ้มเบาๆ "ไม่เป็นไรจ้ะ" จริงนั่นแหละที่รองเท้ากัด... แต่เพียงเล็กน้อยเท่านั้น พี่เสือยังอุตส่าห์สังเกตเห็นได้...
พี่ชายไม่ฟังคำ ก้มลงคุกเข่าแก้ปมเชือกให้ ดึงเท้าเล็กๆ ออก ให้กระต่ายเกาะบ่าตัวเองแทน
"ไม่ได้หรอก ดูสิ แดงหมด" ถุงเท้าของกระต่ายเสียดสีเนื้อนุ่มจนเป็นปื้น กระต่ายหน้าแดงจัด
"ไม่เป็นไร... พี่เสือ หนูทำเองได้"
"กระต่ายเกาะไว้ก่อน แป๊บนึงนะครับ" พี่เสือเปลี่ยนมาให้เท้าเล็กๆ ขาวบางใส่รองเท้าแตะสีม่วงเข้มอย่างคล่องแคล่ว กระต่ายได้แต่กัดริมฝีปาก ยอมรับการปรนนิบัตรแต่โดยดี
พี่เสือทำราวกับว่ามันเป็นเรื่องปกติ...
ทุกครั้งที่มือใหญ่โดนข้อเท้าตัวเอง กระต่ายจะสัมผัสได้ถึงทุกความรัก ความเอาใจใส่ผ่านมา จนกระทั่งเสร็จเรียบร้อย พี่ชายจึงหัวเราะ
"แก้มแดงเชียว ? เหนื่อยหรือ ? กลับกันไหม ?"
แก้มกระต่ายแดงยิ่งกว่าตอนที่คุณอาตักโจ๊กขากบให้เมื่อเช้าอีก เรื่องความหล่อคุณอาคนนั้นชนะขาดลอย แต่เรื่องหัวใจ... กระต่ายให้พี่เสือหมดหน้าตัก!
พี่เสือพาน้องไปกินไอศกรีมฝั่งตรงข้ามกับห้าง Ion ตามด้วยขนมเค้กแสนอร่อยจากร้านใกล้ๆ กระต่ายค่อยอารมณ์กลับมาเป็นปกติ
"พี่เสืออร่อยจังเลย" น้องเล็กจิ้มขนมเข้าปาก พี่เสือแค่จิบกาแฟเบาๆ ตาเหลือบไปยังบิลแล้วถอนหายใจ
ร้านอาหารที่นี่นอกจากจะแพงมากแล้ว ค่าภาษี ค่าเซอร์วิสชาร์จกับอีกมากมายจิปาถะยังแพงกว่าอาหารอีก!
กระต่ายคึกทั้งวัน แม้กระทั่งถึงโรงแรมแล้ว กระต่ายยังเจื้อยแจ้วถึงของอร่อยที่ไปกินมาทั้งวันไม่หยุด
"เสี่ยวหลงเปาอร่อยจังเล้ยยย อยากไปกินอีกจัง" กระต่ายเดินตามพี่ชายเข้าโรงแรม พี่เสือหัวเราะ
"ไหนว่าพรุ่งนี้จะไปกินอาหารอินเดีย?"
"จริงด้วยๆ!" น้องเล็กคิดสักครู่แล้วกระโดดกอดพี่ชายจากด้านหลัง
"ฮ่าๆ พี่เสือให้หนูขี่หลังไปจนถึงห้องเลยนะ!" กระต่ายตอบเองเออเองแล้วหัวเราะชอบใจ เกาะเอวพี่ชายแน่นเหมือนลูกลิง เสือร้ายแอบยิ้มกริ่มแล้วช้อนตัวคนด้านหลังขึ้น
"ยอมแล้วครับๆ ป่ะ กระต่ายเป็นเจ้านายละกันวันนี้"
"ช่าย" กระต่ายน้อยเตะขาอย่างอารมณ์ดี พี่เสือถอดรองเท้าแตะให้ กระต่ายเด็กดีก็รับมาถือเอง "พรุ่งนี้กินอาหารอินเดีย แล้วไปไหนต่อ ?"
"ไหว้พระไง ดีไหม ? แล้วไปยูนิเวอร์แซล"
"ไปยูนิเวอร์แซล!" กระต่ายร้อง "หนูอยากไปเล่น"
"งั้นก็ได้" พี่เสือตอบง่ายๆ พลางกดลิฟต์ "ไหนบอกพี่ซิ วันนี้อาหารเย็นอร่อยไหม ?"
กระต่ายขมวดคิ้วคิด "อื้มม ที่ Food Republic เหรอ ?" เมื่อเย็น สองพี่น้องไปฝากท้องไว้ที่ฟู๊ด คอร์ทชั้นล่างสุดของห้าง Ion "ก๋วยเตี๋ยวอร่อยนะ แปลกๆ ดี"
"อ้อ Laksa"
"ใช่ๆ ใส่กุ้งด้วย!"
"ขนมล่ะ ?"
ชั้นใต้ดินของห้างยังขายขนม น้ำชาอีกมากมาย กระต่ายกินนั่นนิดนี่หน่อยจนจำไม่ได้แล้ว "อื้ม อร่อย"
"ดีแล้วครับ ต่ายน้อยของพี่จะได้อ้วนๆ"
กระต่ายหัวเราะ แล้วซบลงกับบ่ากว้าง หัวสมองเริ่มงุนงง สัมผัสอบอุ่นจากร่างสูงใหญ่บวกกับความเหนื่อยล้าทั้งวันทำให้เจ้าตัวน้อยหยุดจ้อชั่วครู่
"กระต่ายน้อย ?"
ยิ้มหวานปรากฏแนบไหล่แข็งแรง ริมฝีปากอิ่มกระซิบอย่างง่วงๆ ข้างหูพี่ชาย "หนูรักพี่เสือจัง"
แล้วดวงตากลมโตก็ค่อยๆ ปิดลง เข้าสู่ห้วงนิทราอย่างง่ายดาย
....
มาแล้วฮว๊าฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟ ทำงานจนดองสักระยะ ในที่สุดก็ออกจากไหแล้ววว 555
ตอนนี้ไม่มีอะไรมากค่ะ ฮันนีมูนหวานๆ ของสองพี่น้อง ไปเที่ยวแบบไม่มีอะไรนัก สิงคโปร์เป็นเกาะเล็กๆ ค่ะ เที่ยวสองวันก็หมดแล้ว
ส่วนใหญ่ข้อมูลในนี้เป็นข้อมูลที่เราพบเจอด้วยตัวเอง อาหารอะไรที่ว่าอร่อยก็ลิ้นตัวเองค่ะ ไม่ได้เกาะไกด์บุ๊ก 555 เจ็บจริงอะไรจริง ไม่ใช่สแตนอิน
ข้อมูลทั้งหมดเลยอาจจะเก่านิดนึงนะคะ เราไม่ได้ไปสิงคโปร์นานแล้วค่ะ คิดถึงเหมือนกันนะ :L1:
ขอบคุณที่แวะเข้ามานะค้าา
-
ฮันนีมูนภาคย่อย
:katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
-
คิดถึงสองแฝดจังงงงงงงง งื้อออ :o8:
-
พี่เสือดูอบอุ่นเป็นที่พึ่งให้ต่ายน้อยเสมอ เลิศอ่ะ -/////- :-[ :impress2: :impress2:
-
พรีฮันนีมูน
-
หวานเบาๆ :-[
-
ฮันนีมูนนนนนนนน
พี่เสือน่ารักจังดูแลน้องต่ายนีอยอย่างดีเลย :mew1:
-
เสือรู้แล้ว ค่อยๆรักกันเบาๆกับต่ายน้อยสุขใจที่สุด :o8:
-
มุ้งมิ้งฟรุ้งฟริ้งนะตอนนี้ :-[
-
น่ารักๆ แอร๊ ><
-
ซาบซึ้งใจมากๆ พี่เสือดูอบอุ่น ไม่หื่นใส่ต่ายน้อยเท่าไร หรือมันเป็นช่วงทำคะแนนนะ :laugh:
-
:mew3: :mew3: :mew3: :mew3: :mew3: :mew3:น่ารักที่สุดอะเพี่น้องคู่นี้ :mew3: :mew3: :mew3: :mew3: :mew3:
-
พี่เสือล้งเล้งกะอาม่า555
-
มุ้งมิ้งกันไป อ่ะน้าาาาา
:m18:
-
น่ารักมากต่ายน้อยบอกรักพี่เสือด้วยแต่แหมพี่เสือแกทุ่มทุนมาก ค่าอาหารค่าเซอร์วิส พี่เสือทุ่มสุด ๆ แต่แหมคุ้มนะพี่เสือ ก็ต่ายชอบนี่เนอะ :mew1:
-
ลองมากับลิ้นตัวเอง>>>โจ๊กขากบอร่อยไหม???
กระต่ายยังคงน่ารัก พี่เสือก็แสนเอาใจใส่
อาทิตย์หน้าจะไปเที่ยวกระบี่ จะได้เจอคุณพ่อคุณแม่ไหม ^^
-
เสือทัวร์....มุ้งมิ้ง้ดี อิอิ
-
:z3: :z3: กระต่ายจ๋า~~ จะน่ารักไปไหน พี่เสือดูเเลน้องได้ดีมาก
อยากมีเเบบพี่เสือบ้างจัง (พร้ำเพร้อ :katai2-1: )
-
น่ารักเชียวสองหนุ่มน้อย
-
มุ้งมิ้งมากคู่นี้
-
อยากมีแฟนแบบพี่เสือจังเลย ดูแลต่ายน้อยดีสุดยอด
-
แก้คำผิดก่อนนะคะ
กฏหมายที่เข้มงวด -> กฎ (ใช้ ฎ ชฎานะคะ)
คำนวน -> คำนวณ
คุยกันกระหนิงกระหนิง -> กระหนุงกระหนิง
ดังตึ้กตัก -> คิดว่าตึกตัก มั้งคะ ?
เช้าตรูวันใหม่ -> เช้าตรู่
พี่เสือบ้า กระต่ายเขินจนจะมุดโพรงหนีแล้วนะ!
นั่นสิ เราก็เขินจนจะมุดคอมหนีแล้วเหมือนกันนะ อ๊ายยยยยยยย :-[ :-[ :-[
พี่เสือของน้องจะเท่ไปไหนคะ :impress2:
ส่วนประโยคบอกรักสุดท้ายของน้องกระต่าย
ไม่ว่าจะในความหมายไหนก็ทำให้เรา(และคิดว่าพี่เสือก็ด้วย)ยิ้มไม่หุบเลยจริงๆ
น้องกระต่ายนี่จะน่ารักไปไหนนะ >______<
ไม่ได้ไปสิงคโปร์นานแล้วเหมือนกันค่ะ อดทำให้อมยิ้มคิดถึงไม่ได้จริงๆค่ะ
อยากให้สองพี่น้องแวะไปเกาะเซนโตซ่าบ้างจัง มีเครื่องเล่นเพียบเลย ยังอยากกลับไปทุกที
แต่ตอนหน้าก็ไป Universal แล้ว จะรอดูน้องน้อยมึนเครื่องเล่น กับพี่ตัวโตคอยดูแลนะคะ คึคึ ~ > ////// <
เป็นกำลังใจให้พี่เสมอนะคะ สู้ๆทั้งกับธีซิสทั้งกับนิยายเลยน้า ไฟท์ติ้งๆ <3 .
จะรอเสมอค่ะไม่ต้องรีบนะ 5555555555 สู้สู้ :a2:
ปล. ตอนพี่เสือหลงแบบ จะว่าฮาก็ฮา จะว่าสงสารก็สงสาร
ยังไงๆก็เป็นแค่เด็กมัธยมอ่ะเนอะ 55555 จะเทพได้ขนาดไหนกันเชียว
แต่ก็หลงอยู่ดี ~ พี่เสือของน้องงงงงงง(ต่าย) :o8:
-
คิดถึงมากเลย :hao6: :hao7: o13
-
ฮันนีมูนหวานได้ใจแม่ยก อิอิ
-
5555+ เขินนนนนนนนน คริๆ :hao7: อิอานั้นมันเป็นใครอ่ะไม่ไดน๊เขาห่วงน้องต่ายน้องของเขา
เสือ:หรออออออ 55555+ :z1:
-
นี้มันพรีฮันนี่มูนสุดๆ
-
จะรอวันที่พี่เสือพาน้องไปฮันนีมูนจริงๆนะ
-
นึกถึงสมัยตอนไป 555
อย่าลืมทรานฟอมเมอร์โฟดีเน้อออ ให้น้องต่ายกลัวจนกอดพี่เสือเลย
-
ตอนนี้มุ้งมิ้งนะ อิอิ
-
น่ารักจัง พรีฮันนีมูลกันหวานสุดๆเลย
เวลาพี่เสืออยู่กับต่ายน้อยแล้วอบอุ๊นอบอุ่น ชอบๆ
ดูแลกันดีขนาดนี้ กระต่ายจะไม่รักพี่เสือได้ไงเนอะ
อย่าลืมบอกพี่เสือว่าชอบหนุ่มหนวดละ เชื่อว่าพี่เสือจะรีบปลูกหนวดเลย อิอิ :hao3:
-
เรื่องหัวใจ... กระต่ายให้พี่เสือหมดหน้าตัก! โอ๊ยยยยยยยยยยละลายไปแล้วหวานนนนนนนนนนนมากมายยยยยยยยยยยยยยย
:o8: :o8: :o8: :o8: :o8: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :mew1: :mew1: :mew1: :mew1: :mew1:
-
น่ารักจัง :impress2:
-
:mew1: :mew1:
-
:mew1:
-
ซ้อมฮันนีมูนชิมิ มุ้งทิ้งที่สุด :-[
-
พี่เสืออบอุ่นจุงเบยยยยยยย อิจฉาต่ายน้อยยย 555555
-
เราเคยไปเที่ยวสิงค์โปร์ ไปแบบแบ็คแพ็คตามที่คนเขียน เขียนไว้เลย นึกภาพตามออก :eiei1:
สนุกไปกับพี่เสือน้องต่าย เลย :m4:
มาต่ออีกเร็วๆ นะ อยากดูว่าน้องต่ายจะเล่นอะไรใน Universal ^^
-
ย่องตามสองพี่น้องไปฮันนีมูนด้วยคนค่ะ
:mew1:
-
น่ารักจังเลยต่ายน้อย
พี่เสือก็น่ารัก ดูแลเอาใจใส่น้องเสมอต้นเสมอปลายมากเลย
-
น่ารักสม่ำเสมอจริงๆคู่นี้
-
o13 ตามมาจ้า
-
นี่มันฮันนีมูบชัดๆ
หวานม่าก งุ้งงิ้งๆน่ารักที่สุด
-
อุ๊แหม่ มดไต่
-
อึ๊ยยยยยยย อิจฉาอ่ะ
:ling1: :ling1: :ling1:
-
ซ้อมฮันนีมูน
-
o13
-
เป็นพรีฮันนีมูน(?)ที่น่ารักดี
แต่มาสะดุดโจ้กขากบนี่แหละ
-
อยากให้หวานไปอีกหลายๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆตอน
-
ชอบที่เกาะมือกันเดินไปทุกที่ พี่เสือดูแลน้องดีสุดๆ เอาใจน้องที่สุดด้วย
น้องต่ายก็น่าร๊าก น่าเอ็นดู พี่เสือเลยสู้ตาย ตอนเด็กน้อยอร่อยกับขนมแล้วเจื้อยแจ้วนี่น่ารักมาก
ขอบคุณค่ะ
-
:3123: :L2: :L1: :3123: :L2: :L1: :3123: :L2: :L1:
:กอด1: :กอด1:
-
สองพี่น้องฮันนีมูน
ต่ายน้อยของเจ้น่ารัก แค่นี้พี่เสือก็หลงจะตายอยู่แล้ว~ อิอิ
-
เป็นฮันนีมูนที่น่ารักมุ้งมิ้งดีแท้
อ่านไปอมยิ้มไปค่ะ
รู้สึกเหมือนหัวใจได้รับการเยียวยา 5555
:L1:
-
47. พี่เสือ กระต่ายน้อยกับสิงคโปร์ 2
วันนี้อากาศเย็นลงนิดหน่อย พี่เสือพากระต่ายไปห้าง Vivo City เพื่อนั่ง MRT สายพิเศษข้ามไปยังเกาะ Sentosa
ห้าง Vivo City มีร้านขายขนมสีสันสดใสจนกระต่ายน้อยล่องลอยไปยืนเกาะกระจก เอาหน้าแนบ ลำบากพี่เสือต้องลากคอเสื้อเจ้าตัวน้อยให้ขึ้นลิฟต์ไปยังชั้นบนสุด
ป้านกบอกว่า ยูนิเวอร์แซลสิงคโปร์เล็กนิดเดียว แค่ครึ่งวันก็พอ พี่เสือก็เห็นด้วย ถ้าเวลาเหลือค่อยพากระต่ายน้อยไปเดินเล่นแถวๆ Little India แถวๆ นั้นมีห้างใหญ่ชื่อมุสตาฟา เปิดตลอดยี่สิบสี่ชั่วโมง ขายของสารพัดอย่าง ที่คุณแม่ชอบใจคือราคาของน้ำหอมที่นี่จะถูกกว่าที่อื่น
สถานี Sentosa Express นั้นอยู่ชั้นบนสุด ตอนนี้กระต่ายใช้บัตร MRT เป็นแล้ว มือน้อยแปะบัตรดังป๊าบกับเครื่อง เดินเข้าไปอย่างอารมณ์ดี มีพี่เสือสะพายขวดน้ำเดินตาม
พี่เสือใช้เวลารอรถตรวจดูสัมภาระ พาสปอร์ตเก็บไว้ในเซฟของโรงแรม สบายใจไปแล้ว ที่เหลือคือน้ำดื่ม กระเป๋าเงินและบัตร MRT ส่วนของน้องพี่เสือรีบลากคนตัวน้อยที่ตื่นเต้นจัดเข้าห้องน้ำ จัดยาพ่นให้หนึ่งครั้งแล้วเดินจูงมือกันขึ้นรถ
คนบนรถแน่นขนัด เป็นนักท่องเที่ยวเสียส่วนใหญ่ พี่เสือเลยยิ่งวิตก จับไหล่เจ้าตัวบางให้ชิดผนัง เอาตัวเองบังอีกชั้น ท่าทางหวงก้างยิ่งกว่าแม่งู
"กระต่าย อย่ามัวแต่เหม่อนะ"
เด็กน้อยตัวขาวแก้มแดงเงยหน้าขึ้นแล้วพยักหน้าแรงๆ แต่อีท่าแบบนี้พี่เสือไม่ค่อยเชื่อถือเท่าไหร่ เลยสำทับอีกครั้ง "จับมือพี่ไว้ คนเยอะ หลงมาจะลำบาก"
"อื้อ"
"ระวังหมวกด้วย ใส่หมวกตลอด แดดแรง รู้ไหม ?"
"อื้อ"
พี่ชายยังไม่ทันสั่งอะไรเลย รถไฟก็หยุดที่สถานี Waterfront แล้ว พี่เสือเลยรีบกระชับเป้ จูงเด็กน้อยลง
เดินตามป้ายมาไม่นาน ก็ถึงลูกโลกสีฟ้าสดใส มีนักท่องเที่ยวยืนถ่ายรูปบางตา พี่เสือถอนหายใจเบาๆ แล้วชวนน้องถ่ายรูปจนพอใจ กระต่ายก็กระโดดโลดเต้นไปยังร้าน Candylicious ร้านขายขนมหวานที่ตกแต่งสดใส มีต้นไม้ออกผลเป็นขนมหวานอยู่หน้าร้าน
"ว้าวว พี่เสือๆ ขนมๆ" น้องเล็กรีบกระโดดเกาะพี่ชาย แบมือขอตังค์ทันทีที่เห็นลูกกวาดและขนมหวานมากมายในร้าน พี่เสือเลยต้องรีบจูงน้องออกจากร้านดูดทรัพย์
"ไว้ขากลับค่อยซื้อ ตอนนี้เข้าไปก่อน"
กระต่ายมองชอกโกแลตห่อโตแล้วกลืนน้ำลายเอื๊อก พยักหน้ารับเศร้าๆ
"เอาล่ะ ไปทางไหนดี ?" พี่เสือกางแผนที่ ใส่แว่นกันแดดตัวตลกที่กระต่ายร้องจะเอาเมื่อสักครู่ ซึ่งพี่ชายก็บ่นอุบอิบก่อนจะย่อมควักเงิน แล้วยอมเป็นคนใส่แต่โดยดี
"ซ้ายไปเมืองเชร็ค ขวาไปทรานฟอร์มเมอร์"
กระต่ายดูดน้ำในกระติกดังพรืด พยักหน้ารัวๆ แล้วชี้ไปยังด้านซ้าย "ยักษ์ตัวเขียวๆ อ่ะเหรอ ?"
"อืมม มีไลฟ์ มีของเล่น... เด็ก"
ยิ่งได้ยินว่าเด็กยิ่งคึก กระต่ายกระโดดโลดเต้นลืมร้านขายขนมเสียสนิท "มีเจ้าลาด้วย ?"
"อืม ด็องกี้ของกระต่ายไง"
"งั้นไปกันเถอะ! หนูอยากเห็นด็องกี้ ด็องกี้!"
พี่ชายเลยจูงมือน้องชายฝาแฝดไปยัง Far Far Away Land แค่เห็นสะพานเข้าปราสาทใหญ่โต กระต่ายก็สะบัดมือ วิ่งเข้าหาแล้ว กวักมือเรียกพี่ชายใหญ่
"พี่จ๋าๆ ถ่ายรูปๆ"
พี่เสือวิ่งตามแทบไม่ทัน กระต่ายถ่ายรูปจนพอใจแล้วเลยคว้ามือพี่ชายเข้าปราสาท "ข้างในมีอะไรเหรอ ?"
พี่เสือเปิดแผนที่ตอบ "หืมม โรงหนังสี่มิติ"
"ว้าวๆ หนูอยากดูหนัง" ผู้ปกครองเลยเช็กรอบแล้วเดินเข้าแถวพลาง สอนพลาง
"กระต่าย อย่าคึกนักสิ เดี๋ยวหลงกันนะ"
"ก็พี่เสือช้านี่นา" กระต่ายทำปากจู๋ คางยื่นให้ พี่เสือหัวเราะขำ เจ้าตัวเล็กเลยทำแก้มป่องให้อีก พี่ชายเอานิ้วจิ้มปากอิ่มจิ้มลิ้ม แล้วตบแก้มป่องๆ เบาๆ
กระต่ายแลบลิ้นล้อเลียน "พี่เสือแก่แล้วล่ะสิ"
"หืม ? ใครบอกว่าแก่ ? ไปขึ้นรถไฟเหาะพิสูจน์กันไหม ?" ว่าพลางจะอุ้มคนตัวเล็กออกจากแถวจริงๆ กระต่ายเลยกระโดดหนี หัวเราะร่า
"พี่เสือแก่ ไม่ยอมดูด็องกี้ ด็องกี้กับหนูแล้วนี่"
"กระต่ายต่างหากที่เด็ก เด็กน้อยๆ"
กระต่ายทำปากเชิด ค้อนวงโตให้ "หนูโตแล้วต่างหาก!"
พี่เสือส่ายหน้า โอบเอวเจ้าตัวเล็กหลวมๆ "โตก็โต เหนื่อยไหม คึกจัง ?"
แถวเริ่มเคลื่อน กระต่ายเริ่มคุ้นชินกับสัมผัสในที่สาธารณะแล้วจึงไม่เขินอายอีกต่อไป เลยซบไหล่พี่ชายออดอ้อน "ฮื่อ ยังเลย ถ้าหนูเหนื่อยพี่เสือต้องอุ้มนะ"
พี่ชายยิ้มทั้งปากทั้งนัยน์ตา "แน่นอนอยู่แล้วครับ"
ออกจากโรงหนัง อากาศเริ่มร้อนขึ้น กระต่ายดื่มน้ำจนหมดกระติกแล้ว เลยวิ่งปรื๋อไปหลบที่ร่ม ใช้พี่ชายไปซื้อน้ำมาใส่ เช่นเคย พี่เสือเดินกลับมาพร้อมเสียงบ่นราคาน้ำ กระต่ายทำหูทวนลมแล้วดื่มอีกปรื๊ด จึงมีแรงไปเล่นรถไฟมังกรเหาะต่อ
กระต่ายไม่กลัวรถไฟเหาะ เลยมาเกาะแขนพี่ชายชี้ไปยังโซนมาร์ดากัสการ์ที่เดินผ่านมาตั้งแต่ตอนแรก "ตะกี้พี่เสือบอกว่ามีล่องแก่ง"
"หืม ? ล่องแก่งเด็กน้อย" พี่ชายยังเย้าไม่เลิก น้องเล็กทำปากยื่นให้ แล้วฉุดมือพี่ชายไปเล่น
โซนนี้ตื่นตาน้อยกว่าปราสาทของกระต่าย น้องเล็กร้องจะขึ้นม้าหมุน พี่ชายทำหน้าปุเลี่ยนแต่ก็ยอมขึ้นเป็นเพื่อน เจ้าตัวดีหัวเราะเอิ๊กอ๊ากชอบใจ กลมกลืนไปกับเด็กประถมคนอื่นๆ
พี่เสือแอบเหงื่อตก จะมีใครหาว่าเขาลักพาตัวเด็กมาไหมนะ ? พาสปอร์ตก็อยู่ที่โรงแรมเสียด้วยสิ
ถัดจากนั้นมา ทั้งคู่ก็ขึ้นล่องแก่งเด็กน้อย ไม่ค่อยน่าตื่นเต้นนัก มีหุ่นตัวละครกับเสียงสัตว์ปลอมๆ แต่กระต่ายก็สนุก
ทั้งคู่เดินไปจนถึงโซน The lost world กระต่ายวิ่งเข้าหาหุ่นไดโนเสาร์ ร้องบอก "พี่ไดโน่ๆ"
"นั่นสิ เหมือนจังเลย" พี่ชายเออออ ตอนเด็กๆ พี่เสือมีตุ๊กตาไดโนเสาร์ตัวหนึ่งชื่อพี่ไดโน่ กระต่ายชอบขโมยไปฟัดบ่อยๆ จนทะเลาะกันก็มี
ทั้งคู่เดินตรงไปยังเครื่องเล่นล่องแก่งยอดฮิต Rapids Adventure ซึ่งคนต่อคิวยาวมาก พี่เสือเลยพาน้องไปซื้อเสื้อกันฝนก่อน อีกครึ่งชั่วโมงถัดมาจึงจะใกล้ถึงคิว
"เมื่อยจังเลย" น้องเริ่มงอแง พี่เสือเลยให้น้องยืนอิง แล้วเอามือควานเข้าไปในเป้ เจอชอกโกแลตแท่งหนึ่งแล้วยื่นให้น้องน้อย กระต่ายเงียบลงไปพักหนึ่งก็งอแงอีก
"หิวน้ำแล้ว พี่จ๋า" พี่เสือเปิดกระติกน้ำให้ดื่ม กระต่ายดูดเบาๆ แล้วยื่นให้ "พี่เสือกินหน่อยสิ"
พี่ชายงับหลอดแล้วถอนหายใจ เจ้าตัวเล็กเหงื่อออกจนผมชื้นหมด เขาถอดหมวกของคนตัวเล็กออกแล้วพัดให้เบาๆ
"เช็ดหัวล้านหน่อยเร็ว"
กระต่ายหัวเราะ หยิบผ้าเช็ดหน้าในเอี๊ยมมาเช็ดหน้าผากตัวเอง มีพี่เสือช่วยพัดให้ทำให้ค่อยรู้สึกดีขึ้นหน่อย พี่ชายแอบฉวยโอกาสจุ๊บหน้าผากเบาๆ
คนตัวเล็กอมยิ้ม เขย่งตัวขึ้นเช็ดหน้าผาก รอบคอให้พี่ชายแล้วดุเสียงหวาน "พี่เสือก็เหมือนกัน ดูสิเปียกไปหมด"
ท่าทางน่ารักของทั้งคู่เรียกรอยยิ้มจากสาวสิงคโปร์ข้างๆ เธอยื่นหน้ามาถามด้วยสำเนียงซิงลิช "How long have you guys been married?"
พี่เสือหัวเราะในลำคอ "Not really long!"
เจ้าเครื่องเล่นนี่ทำเอาตัวเปียกตามความคาดหมาย ตามด้วยอาการมึนศีรษะเล็กน้อย พี่เสือพาน้องไปเป่าแห้งที่ห้องเป่าแห้ง กระต่ายเล่นลมร้อนจนสนุกไป
ต่อมาที่ Canopy Flyer ซึ่งเป็นกระเช้าชมวิว พี่เสือเสนอให้นั่งเพราะจะได้ตากเสื้อผ้าให้แห้งด้วย กระต่ายเห็นด้วย ทั้งคู่เลยนั่งหันหลังชมวิวกันเพลิน
ลงมาจากกระเช้าชมวิวก็บ่ายแล้ว กระต่ายบ่นหิว พี่เสือเปิดแผนที่ตามเคย เดินตามป้ายสักพักก็ถึง Discovery Food Court กระต่ายน้อยกินบะหมี่เกี๊ยวน้ำ พี่เสือกินข้าวมันไก่ ซึ่งก็รสชาติแย่พอกันทั้งคู่ แต่ด้วยความหิว กระต่ายเลยแอบจิ๊กไก่พี่ชายไปสองสามชิ้น กินเสร็จยังไม่พอใจ เจ้าตัวเล็กหันรีหันขวางเห็นพนักงานเข็นรถขายนาโช่ เลยกระตุกเสื้อพี่ชายยิกๆ
"พี่เสือๆ อะไรอ่ะ ?"
พี่เสือคว้าทิชชู่เช็ดปากให้น้อง "นาโช่ครับ"
ดวงตากลมโตเป็นประกาย "น่ากินจัง"
"กินไหม ? เดี๋ยวไปซื้อให้" พี่เสือรู้แกว กระต่ายส่ายหน้ายิก
"หนูไปเองๆ ตรงนี้เอง"
"หืม ? แน่ใจนะ"
"อื้อ ง่ายนิดเดียว ฮาวมัช วันพลีส" กระต่ายออกเสียงโชว์ด้วย ใครบอกลูกแม่จุ๋มเก่งอยู่คนเดียว พี่เสือหัวเราะแล้วยอมแพ้ ยื่นเงินให้
"ตังค์เราก็มีนี่"
"ใช้เงินพี่เสือดีกว่าาาา อร่อยกว่า" หัวเราะชอบใจแล้วกระโดดลงจากที่นั่งดังตุ๊บ พี่ชายตะโกนไล่ๆ มา
"อย่าไปไหนไกลนะ ซื้อเสร็จแล้วรีบเข้ามา"
ไม่นานนัก กระต่ายก็ตีหน้าเศร้ากลับมาพร้อมนาโชหนึ่งถาด พี่เสือขมวดคิ้ว "เป็นอะไรไป ?"
กระต่ายเงยหน้ามองพี่ชาย ตอบเสียงสั่น "มัน... ไม่อร่อยเลยอ่ะ..."
พี่เสือถอนหายใจแรง คว้าถาดนาโชมานั่งกินคนเดียว ปล่อยให้เจ้าตัวเล็กเดินสำรวจในศูนย์อาหารตามใจชอบ
อิ่มแล้วจึงจูงมือน้องเข้าร้านขายของที่ระลึก ราคาของเล่นข้างในแพงจนพี่เสือขนหัวลุก ดีที่กระต่ายไม่ได้คลั่งไคล้ไดโนเสาร์เลยไม่ได้ร้องงอแงจะเอาอะไร มือใหญ่เลยจูงมือน้องไปยังโซนถัดไปด้วยความโล่งอก
พี่เสือกางแผนที่พร้อมคู่มือ เงยหน้าขึ้นมาบอก "กระต่าย เราต้องเอาสัมภาระไปฝากก่อน"
กระต่ายเคี้ยวตังเมที่เอามาจากเมืองไทยหยับๆ พยักหน้า พอไปถึงโซน Ancient Egypt กระต่ายก็ยิ่งตื่นเต้น
"โห ใหญ่จังเลย"
"อืม" รูปปั้นต่างๆ เลียนแบบมาจากอียิปต์ มีขนาดใหญ่โตจนน้องเล็กแหงนคอมองยอด กระต่ายรีบหันมาหาตากล้องส่วนตัว "ถ่ายรูปกันๆ"
พี่เสือฝากคุณป้าชาวอินเดียคนหนึ่งถ่ายรูปคู่ให้หลายช็อต คุณป้าใจดี โอบมือพี่เสือและกระต่ายไว้ เหมือนอวยพรอะไรสักอย่าง พี่เสือหัวเราะร่า บอกแธ๊งกิ้วไม่ขาดปาก กระต่ายได้แต่ทำหน้าเหรอเหรา พอสะกิดให้แปล พี่ชายก็อมยิ้ม ไม่ยอมท่าเดียว
กระต่ายเลยงอนตุ๊บป่องไปเครื่องเล่น Revenge of the Mummy คนเดียว พี่เสือรีบวิ่งตามมาคว้าแขนแทบไม่ทัน
"กระต่าย!"
"ฮึ!"
"นี่จะเล่นเหรอ ?"
กระต่ายทำหน้าเหรอหรา "อ้าวว ?"
"เป็นรถไฟเหาะ ลุยด่านผีสิงน่ะ"
กระต่ายแทบออกจากแถวไม่ทัน "แง้! หนูกลัวผี!"
"ไม่เป็นไรหรอก ผีปลอมน่ะ พวกมัมมี่อะไรแบบนี้ไง"
น้องเล็กเงยหน้ามองพี่ชายอย่างไม่ไว้ใจนัก "ไม่น่ากลัวนะ ?"
"อื้ม" พยักหน้าสำทับ ดวงตาแพรวพราว หึ... กระต่ายรู้หรอกว่าพี่เสืออยากเล่นน่ะ!
รถไฟเหาะไม่น่ากลัว แต่สเปเชียลเอฟเฟคนี่สิน่ากลัว! ขนาดนั่งติดพี่เสือแล้ว ยังเห็นมัมมี่สามมิติวิ่งไล่อยู่เลย ฉากที่ต้องเจอกับไฟก็รู้สึกร้อนๆ ด้วย พอกระต่ายลงมาจากรถไฟเหาะถึงกับเกาะแขนพี่ชายไว้เลย
พี่เสือลูบศีรษะเบาๆ จุ๊บกระหม่อมแล้วถาม "แล้วนี่จะไปเล่นรถไฟเหาะไหวเหรอ ?"
กระต่ายทำหน้าแหย "รถไฟเหาะ ?"
"อืม โซนไซไฟ"
กระต่ายพยักหน้ารับ "เอาก็เอา"
พอออกมาบ่ายคล้อย มีตัวละครแต่งคอสตูมให้นักท่องเที่ยวถ่ายรูป กระต่ายลืมความกลัวรีบวิ่งเข้าไปหาคลีโอพัตราสาวสวย พี่เสือวิ่งตามเจ้ากระต่ายน้อยแทบไม่ทัน
โซนไซไฟมี Battlestar Galactica CYLON เป็นตัวเด็ด รถไฟเหาะตีลังกาสุดมันที่พี่เสือตาวาวๆ ตั้งแต่อยู่เมืองไทย โดยขาทั้งสองข้างจะหย่อนลงให้ยิ่งเสียว กระต่ายได้แต่หน้าซีดเกาะชายเสื้อพี่ชายต่อแถว
"ฮืออ ไม่น่ากลัวนะ" ฟังเสียงกรี๊ดสิ...
พี่เสือส่ายหน้า "ไม่มีอะไรหรอก"
"ไม่หล่นนะ ?" กระต่ายกลัวนี่นา
พี่เสือหัวเราะ "ไม่หรอกๆ เร้ว ตาเราแล้ว"
พี่เสือช่วยดูน้องคาดเข็มขัดเรียบร้อย ตัวล็อกล็อกร่างแบบบางสนิทดีจึงวางใจ....
กระต่ายนั่งดมยาดมอยู่ข้างๆ พี่ชาย พิงศีรษะอิงไหล่กว้าง "ฮือออ"
"ไม่ตกหรอก เห็นไหม ?" ดีที่ไม่อ้วก เสือถอนหายใจ ปรายตาไปยังรถไฟเหาะอีกลำที่เสียวน้อยกว่า
"ไม่เอาแล้วนะ!" กระต่ายขู่ฟ่อ
"ทรานฟอร์เมอร์ล่ะ ?" พี่ชายถามเสียงอ่อย
"ไม่เล่นแล้ว! ไหนบอกจะพาหนูไปดูพาเหรด ?" พี่เสือยกนาฬิกา อืมม ก็ใกล้เวลาแล้วล่ะนะ
กระต่ายครางฮือๆ พี่ชายเลยจำใจเดินเลยเครื่องเล่นอีกอัน พาน้องไปยังโซน New York
พอเห็นร้านรวงที่จำลองมาจากเมืองนิวยอร์คสมัยก่อนกระต่ายค่อยมีชีวิตชีวาขึ้น รถสวยๆ สีสันสดใส กับโชว์ต่างๆ เรียกความสนใจจนกระต่ายแวะดูทุกที่ เจ้าตัวเล็กชอบใจตุ๊กตารางวัลออสการ์จำลองที่มีตำแหน่งประหลาดๆ ที่ตรงร้าน Mel ’s Drive-In ก็มีโชว์พี่สาวคนสวยสามคนใส่ชุดเมดฟูฟ่อง ร้องเพลงอยู่ กระต่ายไม่พลาดรีบวิ่งไปเกาะขอบเวทีดู พี่เสือชวนถ่ายรูปได้รูปสวยๆ หลายรูป
"มา คนเก่ง เช็ดเหงื่อก่อน" พี่เสือนั่งยองๆ หยิบผ้าเช็ดหน้ามาเช็ดเหงื่อให้น้อง "ร้อนไหม ?"
กระต่ายพยักหน้า แล้วลูบท้อง "อื้อ หิวแล้วด้วย"
พี่เสือพยักหน้า พาน้องไปกินเซ็ทเบอร์เกอร์ด้านใน กระต่ายชอบการตกแต่งของร้านที่เหมือนในหนังยุคโบราณมาก ชี้ชวนพี่เสือดูนั่นดูนี่ไม่ขาดปาก
"เหมือนในหนังของคุณพ่อเลยเนอะ"
"ครับ กินอีกคำนะตัวเล็ก" พี่เสือหยิบเฟรนช์ฟรายจิ้มซอสมะเขือให้น้องเข้าปาก
"น่ารักจังเลยยย พี่สาวก็สวยด้วย"
"กินเบอร์เกอร์นะ" กระต่ายงับเบอร์เกอร์ตามเสียงหลอกล่อ พี่เสือแอบถอนหายใจ เพราะเล่นมาก เดินมาก กระต่ายเลยไม่งอแงเรื่องของกิน ยอมกินแต่โดยดี
อิ่มแล้วทั้งคู่จึงปักหลักลงแถวๆ หน้าร้าน รอดูพาเหรด กระต่ายเมื่อยพอดีกับพี่เสือที่นั่งลงกับพื้น ฉุดน้องเล็กให้นั่งตัก ก้นกลมๆ จะได้ไม่เปื้อน
กระต่ายชอบพาเหรดจนสะกิดให้พี่ชายถ่ายรูปเยอะๆ แต่พอออกจากสวนสนุกก็หมดแรง เดินลากขา เกาะไหล่พี่ชายหน้าตาเฉยจนกระทั่งถึงร้านขายขนมที่หมายตาไว้
คนตัวเล็กกระตุกแขนพี่เสือให้ไปถ่ายรูปคู่กับต้นลูกกวาดยักษ์หน้าร้านแล้วเจ้าตัวก็รีบวิ่งปร๋อเข้าร้าน ขากลับออกมากระต่ายก็หอบขนมกองโตออกจากร้านสมใจนึก และยังมีพี่ชายหอบหิ้วขนมหลายถุงเดินตาม พี่เสือเห็นว่ายังพอมีเวลา จึงพาน้องไปดูเมอร์ไลอ้อนที่สถานี Imbiah Station
เมอร์ไลอ้อนที่นี่ตัวใหญ่ แต่กระต่ายตื่นเต้นแป๊บเดียวก็ถ่ายรูปจนหมดท่าแล้ว พี่เสือหัวเราะเจ้าตัวดีที่เล่นจนหมดแรงแล้วพาน้องกลับมายังห้าง Vivo City
"กินอะไรดี ?"
กระต่ายขมวดคิ้ว เริ่มงอแงอีกแล้ว "ฮื้ออ หนูเหนื่อยแล้ว จะกลับแล้ว"
"ครับๆ กลับก็กลับ แล้วข้าวเย็นล่ะ ?"
กระต่ายส่ายหน้า หาวหวอด "ง่วงแล้ว ไม่กินแล้ว"
"งั้นสั่งรูมเซอร์วิสไหม ?" แพงไหม... แพง! แต่ทำยังไงได้ น้องเล็กสำคัญที่สุดนี่นา "หรือนั่งกินแถวนี้ แล้วไปพักที่โรงแรม คืนนี้ไปชอปปิ้งที่มุสตาฟา ?"
"มุสตาฟา ? มีขนมไหม ?" กระต่ายตาโตทันใด พี่เสือรีบพยักหน้า กระต่ายยิ้มยิงฟันตอบ "งั้นกินแถวนี้ก็ได้"
มื้อเย็นสองพี่น้องฝากท้องไว้ที่ฟู๊ดคอร์ทอีกครั้ง คราวนี้กระต่ายลองลักซาอีกทีกับชาไข่มุก พี่เสือกิน Nasi Padang หรือข้าวราดแกงมาเลย์ที่ข้าวหมักกับกะทิ ส่วนกับก็คล้ายๆ กับเมืองไทย
ลักซาหรือก๋วยเตี๋ยวเปอรานากันนั้นมีเส้นคล้ายขนมจีน แต่น้ำซุปเป็นแกงเผ็ดกะทิ ใส่เต้าหู้ทอด บางที่ใส่อาหารทะเล กระต่ายถูกใจจนกินเกลี้ยงชาม
ข้าวราดแกงของพี่เสือก็อร่อยดี ถึงสีจะเข้มแต่ไม่เผ็ดมาก กระต่ายถูกใจอีกแล้วเลยยิ่งอารมณ์ดี
สองพี่น้องขึ้นรถ MRT กลับโรงแรมเพื่อไปอาบน้ำ พักผ่อนแล้วคืนนี้พี่เสือจะได้พาน้องลุยห้างมุสตาฟาที่ขึ้นชื่อ
จาก Habour Front พี่เสือขึ้นสายสีม่วง 1 สถานี เพื่อไปเปลี่ยนสายที่ Outram Park เป็นสีเขียว หลังจากนั้นก็พากระต่ายน้อยที่หัวเริ่มซุกกับไหล่ตัวเองนั่งอีก 1 สถานี จนกระทั่งไปลงที่ Tanjong Pagar พอไม่ค่อยมีคน พี่เสืออุ้มน้องให้หัวพาดบนบ่า รวบบั้นท้ายกลมๆ ด้วยแขนข้างเดียว กระต่ายก็ว่าง่าย ซุกไหล่พี่ชายจนหลับไป
กระต่ายตื่นขึ้นมาอีกทีตอนสองทุ่มกว่า พี่เสืออาบน้ำเรียบร้อยแล้ว กำลังพับเสื้อผ้ากับข้าวของแพ๊คใส่กระเป๋า กระต่ายสะบัดศีรษะอย่างงงๆ
"พี่เสือ ?"
"ตื่นแล้วเหรอคนดี ?" พี่เสือไม่สวมเสื้อ นุ่งแต่กางเกงสามส่วนตัวเดียวโฉบมาจุ๊บหน้าผากน้อย กระต่ายเอนตัวเข้าหาอย่างคนขี้อ้อน
"จะไปไหนดี ?"
พี่เสือหัวเราะ โอบเอวบางให้ลุกขึ้นจากเตียง "ดูสิ ไม่ทันตื่นก็จะเที่ยวอีก ไม่เรียกว่าเด็กจะเรียกว่าอะไร"
"ฮื้ออ ก็ไหนว่าจะไปห้างไง ?" กระต่ายแก้มป่อง ซุกใบหน้ากับกล้ามอกแน่นๆ อย่างสบายใจ
"ครับๆ ไปเดินห้างดีกว่า กระต่ายไปอาบน้ำป้ะ"
"กลับมาต้องอาบอีกไหม ?"
พี่เสือเลิกคิ้ว "อาบสิ ร้อนจะแย่ ต่ายน้อยทนไหวเหรอ ?"
กระต่ายย่นจมูก "ถึงว่า เหม็นพี่เสือ ฮ่าๆ!"
ห้างส่วนใหญ่ในสิงคโปร์ปิดเร็ว มีเพียงห้างมุสตาฟาที่ Little India เท่านั้นที่เปิดตลอดยี่สิบสี่ชั่วโมง พี่เสือเลยพาน้องเดินทอดน่อง ดูแสงสีของเกาะสิงคโปร์อย่างสบายใจ
นั่ง MRT จาก Tanjong Pagar ไป Little India ค่อนข้างไกล โชคดีที่ทั้งสองคนไม่รีบเร่งอะไรนัก พอเปลี่ยนสายที่ Outram Park เป็นสีม่วงก็นั่งยาวจนไปถึงสถานี Farrer Park กระต่ายจึงได้เห็นคนงานแขกหลายสัญชาติขึ้นๆ ลงๆ ตลอดสาย บางคนก็อุ้มลูกจูงหลาน บางคนก็มากับเพื่อนฝูง พวกเขาต่างคุยกันด้วยภาษาอังกฤษบ้าง ภาษาตัวเองบ้าง กระต่ายก็ลุกๆ นั่งๆ จากต้นสายกระต่ายได้นั่งพักขา พอกลางๆ เขากับพี่ชายก็ลุกให้เด็ก ผู้หญิง คนแก่นั่ง พอยืนสักครู่ ก็มีคุณพี่แขกใจดีสะกิดให้กระต่ายนั่ง กระต่ายดีใจเลยแธ๊งกิ้วไปเสียหลายคำ
กว่าจะถึงสถานี Farrer Park กระต่ายก็เมาคน จนต้องยืนนิ่งๆ ซบอกพี่ชาย
ขึ้นมาจากสถานี ก็พบกับถนนโล่งกับตึกรามบ้านช่องที่เปิดไฟสว่างไสว พี่เสือเดินเข้าซอยเล็กๆ ที่มีป้ายชี้ไปยังห้าง ทั้งคู่เดินสวนกับผู้คนมากมาย กระต่ายแปลกตากับผู้หญิงที่นุ่งส่าหรี่ ผมเปียยาวจนถึงสะโพก ทัดดอกไม้เป็นพวง พี่เสืออธิบายให้ฟังว่า คนที่นี่พูดภาษาอูรดูไม่ก็ภาษาทมิฬกัน ส่วนใหญ่อพยพมาทำงานบ้าง ตั้งหลักปักฐานบ้าง มีตั้งแต่ชาวศรีลังกา ปากีสถาน บังกลาเทศ ฯลฯ
กลิ่นเครื่องเทศ นมเนย กำยานแปลกใหม่สำหรับกระต่ายจนต้องจามฟิ้วๆ พี่เสือเอี้ยวมาดูแล้วรีบพาเข้าห้าง
สองพี่น้องแลกบัตรกับกระเป๋าแล้วเดินหาน้ำหอมให้คุณแม่ หลังจากจ่ายเงินเรียบร้อยก็พาน้องกระต่ายที่จามฟุดฟิดขึ้นชั้นบนหาซื้อขนมกิน
กระต่ายมองรอบข้างอย่างตื่นตา กระซิบถามพี่ชาย "นี่ห้างจริงๆ เหรอ ?"
พี่เสือไม่แน่ใจเหมือนกัน เพราะข้าวของระเกะระกะ วางเรียงไม่เป็นระเบียบเลย ของเยอะก็จริง แต่ดูไม่ค่อยน่าซื้อเท่าไหร่ สองพี่น้องเดินเล่นดูเกือบทุกชั้น กระต่ายได้ชอกโกแลตกับขนมวงๆ ของอินเดียมาหนึ่งปี๊บ มืออีกข้างอุ้มตุ๊กตาเมอร์ไลอ้อนสีขาว
"จะอร่อยไหม ?" กระต่ายหันไปขอความเห็น พี่เสือถอนหายใจตอบ
"พี่ก็ไม่รู้เหมือนกัน"
หลังจากชอปปิ้งเสร็จ พี่เสือดูนาฬิกาแล้วไม่แน่ใจนักว่ายังมีรถ MRT อยู่หรือไม่ เลยลงไปที่ฟรอนต์ แลกตั๋วเอากระเป๋าคืนแล้วถามหา Taxi Stand
สองพี่น้องเดินหลงอยู่หนึ่งรอบ เดินอ้อมห้างเข้าสู่ตรอกเปลี่ยว กระต่ายอุ้มตุ๊กตาเมอร์ไลอ้อนที่ตั้งชื่อให้เสร็จสรรพว่าน้องไลอ้อนแน่น เกาะชายเสื้อพี่เสือไม่ยอมห่าง "มืดจังเลย"
มีเพียงเสาไฟด้านหน้าเท่านั้น พี่เสือขมวดคิ้ว แม้ป้านกจะการันตีว่าไม่มีอาชญากรรมในสิงคโปร์ แต่ก็กระซิบบอกว่าเคยมีข่าวคนไทยฆ่าแท๊กซี่ที่นี่เหมือนกัน ดังนั้นก็ไม่ใช่ว่าจะปลอดภัยเสียทีเดียว
มีเสียงล้งเล้งตามมา สองพี่น้องหันกลับไปดู คนงานชายเดินด้วยกันเป็นกลุ่ม พวกเขาหันมาหาสองพี่น้องแล้วส่งยิ้ม
พี่เสือคะเนด้วยสายตา เตรียมหาทางหนีให้น้อง คนทั้งกลุ่มแค่หกเจ็ดคน พี่เสือน่าจะสู้ไหว
พวกเขาก้าวเข้ามาใกล้ๆ ยิ้มยิงฟันขาวสะอาดตัดกับสีผิว กระต่ายตัวสั่น กลืนน้ำลายเอื๊อก
ผู้ชายคนหนึ่งก้าวข้าวมาตรงหน้า "ยู หล๊อสสต์ ?"
พี่เสือตะแคงหูฟัง ทำหน้ายุ่ง ยังไงก็ฟังสำเนียงแขกไม่ออก ผู้ชายคนนั้นจึงถามช้าๆ ขึ้นอีก "อิ๊งหลิ๊ดช์ ? สปี๊กก ?"
พี่เสือพยักหน้า ผู้ชายคนนั้นมองอย่างเอ็นดู ถามช้าๆ "หดู่ ยูว์ ลอสต์ ?"
คราวนี้ชัดเจน พี่เสือจูงมือน้องแล้วยิ้มเป็นมิตรให้ "เยส"
ทั้งกลุ่มนั้นพยักหน้าอย่างใจดี แล้วชี้ชวนให้เดินตาม "ฟอล์โหล่ะ มี"
ทั้งกลุ่มพาสองพี่น้องโผล่ยังถนนใหญ่ พี่เสือขอบคุณใหญ่ แล้วหยิบยาดมขวดใหม่ในกระเป๋าส่งให้แทนคำขอบคุณ ผู้ชายทั้งกลุ่มดูชอบใจกับขวดยาดมที่ทำจากโลหะ สลักลายไทยละเอียด
คนหนึ่งในกลุ่มอวยพรให้ส่งท้าย "ลั๊กกี้ เซฟทริป"
กระต่ายน้อยฟังออก ขอบคุณด้วยรอยยิ้มกว้าง
พี่เสือจึงเรียกแท๊กซี่ให้ไปส่งที่โรงแรมโดยปลอดภัย กระต่ายอมยิ้มไปตลอดทาง
"มีอะไร หืม ?"
กระต่ายยิ้มละไมตอบ "พวกเค้าใจดีจังเลย... ตอนแรกหนูกลัวแทบแย่แน่ะ แต่กลายเป็นว่าใจดีกว่าป้าที่ห้างหรูๆ อีก"
"นั่นสินะ..." พี่เสือกอดน้องให้กระชับขึ้น หอมแก้มเนียน
นี่คงเป็นอีกสิ่งหนึ่งที่คุณพ่ออยากให้พวกเขามาเรียนรู้ด้วยตัวเอง...
...ที่ Little India คนงานต่างชาติมาขายแรงงาน กลับมีน้ำใจและยิ้มแย้มแจ่มใส แม้รูปร่างภายนอกจะน่ากลัว แต่สองพี่น้องสัมผัสได้ถึงความเป็นมิตร
อาจจะมากกว่าคนสิงคโปร์บางคนเสียอีก
....
// มีคนถามถึงโจ๊กกบ ไม่ได้กินค่ะ เกือบเหมือนกระต่ายเลย 555
ส่วนตัวเราชอบแขกมากกว่าคนสิงคโปร์แท้ๆ นะคะ นิสัยดีกว่าเยอะ แต่แขกนิสัยแย่ๆ ก็มีเนอะ แต่จากประสบการณ์ เราเจอแขกนิสัยดีตลอดเลยค่ะ :L2:
ช่วงนี้อัพเร็ว ไม่รู้จะขยันได้อีกกี่น้ำ
ขอบคุณที่แวะเขา้มานะคะ :z2:
-
จิ้มๆๆๆๆ :hao7: :hao7:
-
ึคิดถึงงงงง มาฟัดให้หายหมันเขี้ยวซิ กระต่ายน้อยยยยยย :man1:
-
แต่งเมื่อไรพาย้อนไปดูที
:katai5: :katai5: :katai5:
-
พี่เสือ ตอดน้องตลอดเลย :-[
ปล.เหมือนคู่แต่งงานใหม่ 55
-
แก้คำผิดนะคะ
ส่วนของน้องพี่เสือรีบคนตัวน้อยที่ตื่นเต้นจัดเข้าห้องน้ำ -> อันนี้ไม่รู้ผิดตรงไหนคือเราอ่านไม่เข้าใจอ่า T T
ตัวล็อกล็อกร่างแบบบางสนิทดี -> บอบบาง
รู้สึกเหมือนอยู่สิงคโปร์เลย 5555555 ถ้าได้ไปจริงๆนี่เปิดนิยายเรื่องนี้เป็นไกด์บุ๊คได้เลยนะเนี่ย
ไรเตอร์ศึกษามาดีจริงๆค่ะ เทพมากกกกกก ' ' .. หลายที่ที่เรายังไม่ได้ไป อ่านแล้วก็น่าไปลองเหมือนกันนะ
น่ารักจริงๆเลยสองคนนี้ คิดว่าได้อยู่ด้วยกันแบบส่วนตัวแถมยังแสดงออกเปิดเผยได้เพราะไม่มีคนรู้จักเลย น่าจะทำให้ความรู้สึกของน้องต่ายบวกขึ้นน่าดู
ชอบพี่เสืออีกแล้ว รักน้องตามใจน้องทุกอย่างจริงๆ แบบ คนดีของพี่ - / - .. ชอบอ่า ~
ยังไงก็รออยู่นะคะ สู้ๆค่ะ เป็นกำลังใจให้เสมอ <3 .
-
พี่เสือดูแลกระต่ายน้อยดีมากๆเลย
อ่านเพลินเหมือนได้ไปเที่ยวด้วยเลย :L2:
-
น่ารักมากทั้งต่ายน้อย และพี่เสือ ต่ายน้อยนี่เหมือนเด็กน้อยเลย
-
พี่เสือดูแลดีเวอร์ อิจฉาอะ
อ่านตอนนี้เหมือนได้เที่ยวรอบเกาะสิงคโปเลย
-
:mew1: :mew1: :mew1:
-
หนูต่ายเด็กน้อยมากกกกกกกก :-[
พี่เสือเหมือนแก่เป็นตาลุง... :undecided:
-
ขยันๆ ต่อไปนะ 555
อยากไปอีกจัง คิดถึงสิงคโปร์
แต่ตอนนี้คิดถึง พี่เสือ กะ น้องต่ายมากกว่า
-
:katai2-1:
-
พี่เสือยังกับมีลูก 555
-
Revenge of the Mummy
เราโดนไกด์หลอกว่ามันเป็นเครื่องเล่นที่นั่งชิวๆ หลบมัมมี่
แบบชอบหนัง the mummy มากก็เลยไปเล่นเครื่องแรกเลยไง
ตอนเข้าแถวรอ ไม่ได้ยินเสียงกรี๊ดเลยนะ
พอนั่งลงรถ ล็อกตัวปั๊บ ก็ยังชิวๆ
รถแล่นช้าๆ เตรียมหลบมัมมี่
แปปเดียวเท่านั้นแหละ
รถกระชากถอยหลัง
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
ยาวๆ
ไกด์ คุณหลอกดาวววววววว
-
อัพอีกแล้ววววว..ดีใจจัง
-
ช่วงนี้พาชาวบอร์ดเที่ยวสิงคโปร์นะคะ อิอิ
กระต่ายน่ารักเหมือนเดิม เด็กน้อยมากๆ เหมือนเด็กประถม
-
:impress2: กระต่ายยังเด็กจิงๆ มุ้งมิ้งที่สุด ชอบๆเอาอีกๆ
-
:L1: :L1: :L1:
-
อ่านพี่เสือน้องต่ายแล้วเที่ยวสิงคโปร์ไม่หลงแน่ อิอิ ขอบคุณค่ะ
-
ยังคงอยู่ที่สิงคโปร์ สถานที่พรีฮันนี่มูน :-[
การกระทำของทั้งคู่ชวนให้หลายคนเข้าใจอย่างนั้น
เจ้าตัวน้อยมัวแต่ตื่นเต้น แต่พี่เสือหน้าบานไปแล้ว
จบทริปนี้มั่นใจได้เลยว่าพี่เสือดูแลน้องได้แน่นอน
แม้จะมั่นใจมานานแล้วก็เถอะ แต่นี่มันต่างบ้านต่างเมืองนะ!!
พี่เสือและน้องต่ายช่างโชคดีจริงๆที่มีพ่อแม่อย่างนี้
น้อยนักที่พ่อแม่จะปล่อยให้มากันตามลำพังไกลขนาดนี้
ทำให้เราปลื้มพี่เสือมากขึ้นอีกโข เอ็นดูน้องต่ายมากขึ้นด้วย
ถ้าอยู่เมืองไทยคงไม่ได้เห็นท่าทางออดอ้อนอย่างนี้แน่
พี่เสือคงต้องทำงานเก็บเงินแล้วพาน้องเที่ยวบ่อยๆซะแล้ว :o8:
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ :กอด1:
ป.ล.เดี๋ยวไปสิงคโปร์คราวนี้ไปตามรอยพี่เสือกับน้องต่ายดีกว่า
-
ขยัน ขยัน ขยัน ชอบ ชอบ ชอบ o13 o13 o13
-
ดีนะที่เจอคนงานดีๆ โล่งอกไป
อ่านไปอิจฉาต่ายน้อยไป ชั้นอยากได้แบบนี้
พี่เสือดูแลดีม่ากอ่ะ
-
:katai5: :katai5: :katai5: :katai5: :katai5:
-
อยากจะละลายกับความรักของสองพี่น้องจริงๆเลย
-
ไม่มาต่อนาน สารภาพว่าเกือบลืมเรื่องนี้ไปแล้ว มาต่อไวๆ นะคะ คิดถึงน้องต่าย รออ่านเสมอค่ะ
-
:-[ :-[ :-[ :-[น้องต่ายยังน่ารักเหมือนเดิม :-[ :-[ :-[ :-[ :-[
-
กระต่ายน่ารักจัง
พี่เสือก็น่ารัก
-
กลับมาตัวเบาแน่พี่เสือ
-
มาฮันนีมูนไกลน่าดูเหมือนกัน
-
คนเราดูแค่หน้าตาไม่ได้สินะ
-
48. พี่เสือ น้องกระต่ายกับสิงคโปร์ 3
วันนี้เป็นวันสุดท้ายในต่างแดนแล้ว โปรแกรมวันนี้ไม่มีอะไรนอกจากเก็บตกสถานที่ต่างๆ พี่เสือและกระต่ายน้อยเลยตื่นสายโด่ง กว่าจะลงมากินข้าวที่ห้องอาหารก็แปดโมงกว่าแล้ว
"อ๊ะ" กระต่ายอุทาน ดวงตากลมเบิกโตเมื่อเห็นคุณอาในชุดสูทสากล ยืนคุยกับสาวสวยอีกคน คุณอาคนนั้นหันกลับมามองราวกับมีตาหลัง เขาส่งยิ้มให้พร้อมโบกมือน้อยๆ กระต่ายยิ้มตอบด้วยรอยยิ้มกว้าง
พี่เสือเดินตามมาด้วยใบหน้าบูดบึ้ง หันไปถามเสียงขุ่น "นั่นใคร ?"
"หนูก็ไม่รู้" น้องตอบพลางส่ายหน้าจนหน้าม้าปลิว ลำบากพี่ชายต้องหยิบกิ๊บอันเล็กมาติดให้ "เค้ามาทักหนูวันก่อน"
"อ้อ" แล้วไป...
สองพี่น้องกินอาหารเช้าไป คุยโปรแกรมไปด้วย กระต่ายน้อยกินอย่างมีความสุข เพราะโปรแกรมวันนี้ไม่มีอะไรมาก เลยสามารถค่อยๆ กิน ชิมทุกอย่างอย่างละนิดแบบที่กระต่ายถนัดได้
คิดพลางเอาเอแคลร์ชิ้นน้อยเข้าปาก กลิ่นหอมครีมนมนุ่มนวลอบอวล กระต่ายเคี้ยวหยับๆ จนแก้มตุ่ยน่าเอ็นดู
โปรแกรมวันนี้เริ่มต้นจากไปถ่ายรูปคู่กับเมอร์ไลอ้อนอีกตัวหนึ่ง จากสถานี Tanjong Pagar ไปดูเมอร์ไลอ้อนใกล้นิดเดียว เพียงแค่สถานีเดียวก็ถึง Raffles Place พี่เสือพากระต่ายเดินโต๋เต๋จนมาถึงตึกมารีนา เบย์ จัดการถ่ายรูปเรียบร้อยจึงพากันหลบร้อนเข้าสถานี MRT อีกครั้ง
จุดมุ่งหมายของพี่เสืออยู่ที่สถานี Esplanade ซึ่งค่อนข้างยุ่ง พี่เสือพาน้องนั่งรถไฟย้อนไปยังสถานี City Hall เพื่อเปลี่ยนสายเป็นสายสีแดง จากนั้นนั่งตรงไปยังสถานี Dhoby Ghaut เพื่อขึ้นสายสีส้ม เที่ยวนี้นั่งอีกสองสถานีก็ถึง Esplanade สมใจ เพื่อพาน้องขึ้นห้าง Suntec City เดินตามป้ายไปเรื่อยๆ จนถึงน้ำพุขนาดใหญ่ Fountain of wealth แต่กระต่ายดันสนใจชาไข่มุกที่อยู่ข้างๆ มากกว่า พี่เสือเลยพาน้องไปกินเกี๊ยวกรอบใน Food Republic ที่ตกแต่งในสไตล์ห้องสมุดดูแปลกตาสักครู่ กระต่ายเลยถือโอกาสพักขาเสียหน่อย แต่นั่งได้ครู่เดียว พี่เสือก็จูงน้องไปไปลงสถานี Dhoby Ghaut ขึ้นสายสีม่วงตรงไปยังย่าน Little India กระต่ายเริ่มจะมึนๆ เสียแล้วสิ
ออกจากประตูสถานีมา กระต่ายก็พบกับอากาศร้อนจัดกับผู้คนคลาคล่ำ แต่ก็ชวนตื่นเต้น รู้สึกเหมือนไม่ได้อยู่ในสิงคโปร์ แต่อยู่ในแดนภารตะมากกว่า เสียงพูดคุยจ้อกแจ้กจอแจด้วยภาษาแปลกๆ ผู้คนผิวดำแต่งกายด้วยสาหรี่กับเสื้อคลุมตัวยาว กลิ่นของผลไม้ ดอกไม้และกำยานคละคลุ้งแปลกประหลาด เสียงเพลงแขกดังจากทุกมุมถนน เสียงกำไลของใครบางใครดังกรุ๋งกริ๋ง กระต่ายตื่นตาตื่นใจมาก
"นี่ที่เมื่อวานเรามาเหรอ ?"
พี่เสือเปิดแผนที่ พยายามหาทิศทางพลางตอบ "ใช่ครับ เมื่อคืนร้านค้าปิดหมดแล้ว"
"พี่เสือ เราจะไปไหนกัน ?"
"อืม ไปไหว้พระไหม ?" พี่เสือมีแค่โปรแกรมหลวมๆ แต่กระต่ายตาโตวิ่งไปเกาะขอบรั้วถนน ยื่นหน้าไปฝั่งตรงข้ามแล้ว
"พี่เสือ ไปที่นั่นกัน!" ปลายนิ้วของน้องชี้ไปยังหมู่ตึกสีสันสดใส กระต่ายหัวเราะชอบใจลากแขนพี่ชายให้มาดูด้วย
"ถ่ายรูปกัน แล้วเข้าไปกันนะ"
"เอ่อ ตรงนี้ ?" พี่เสือพลิกแผนที่วุ่นวาย เงยหน้าหาชื่อถนน "ซารางกูน...."
น้องเล็กไม่สนใจแผนที่ ตรงเข้ามาพับแผนที่ฉับๆ พับใส่หนังสือนำเที่ยว โยนใส่เป้พี่ชายแล้วคว้าข้อมือ "ไปดูกันเถอะน่า!"
พี่เสือได้แต่ถอนหายใจ ก่อนจะหัวเราะตาม
ข้ามถนนมาเด็กๆ ก็เจอกับ Shop House หรือร้านรวงต่างๆ แนวอินเดีย สองพี่น้องเดินเล่นดูข้าวของจนตาลาย อากาศข้างในถึงจะปรับอากาศแต่ก็ยังร้อนอบอ้าว กระต่ายแวะกินขนมเกือบทุกร้านเชียว กลิ่นเครื่องเทศที่เคยทำร้ายจมูกก็ชักจะคุ้นชินขึ้นมาบ้าง
ออกจากร้านรวงโดยที่ไม่ซื้ออะไรเลย กระต่ายก็ตาไวเห็นวัดสีสันสดใสอยู่ไกลๆ ไม่รอช้าลากพี่ชายให้ไปดูด้วย
"วัด ศรีศรี... อืมม" พี่เสือพยายามอ่านป้าย กระต่ายชะโงกหน้าเข้ามาดูด้วยคน
'Sri Vadapathira Kaliamman Temple'
น้องเล็กเกาหัวยุ่ง "อ่านยากจัง เราเข้าไปไหว้ดีไหม ?"
พี่เสือมองรอบๆ มีสตรีร่างท้วมข้างๆ ยืนมองเมียงเด็กทั้งสองอยู่ พี่เสือเลยส่งยิ้มทักทายไปก่อน สตรีคนนั้นก็ใจดี กวักมือเรียกทั้งสองถอดรองเท้า เข้าไปสักการะรูปปั้นภายใน
หลังจากขอบคุณสตรีคนนั้นแล้ว กระต่ายก็มุดออกมาจากวัดพร้อมกลิ่นกำยานคลุ้ง พร้อมกับอาการเริ่มงอแง "พี่เสือ หนูหิวแล้ว"
พี่ชายรีบพลิกหาที่กินโดยด่วน แล้วจูงมือน้องเข้าไปยัง Shop House อีกครั้ง เดินหลงสักสิบห้านาที พี่เสือก็พาน้องมายังร้านอาหารอินเดียชื่อดัง
'Banana Leaf Apolo'
พี่เสือไม่แน่ใจในรสชาตินัก เลยพยายามจิ้มเมนูที่คล้ายกับอาหารไทยที่สุด ไม่นาน แป้งทอดกรอบเหมือนข้าวเกรียบก็เสิร์ฟมาในตะกร้า พร้อมกับข้าวสวยสองที่ที่เสิร์ฟมาในใบตอง และแกงสีแดงจัดในถาดทรงกลมทำจากสแตนเลสขนาดเล็ก
"เอ่อ..." กระต่ายมองอาหารตรงหน้าสลับกับมองหน้าพี่ชาย "พี่เสือ... แล้วช้อนอ่ะ ?"
"เหมือนเค้าจะให้เปิบมือนะ" พี่เสือพลิกตำราไม่ทันเหมือนกัน
กระต่ายเลยเหลียวมองรอบๆ โต๊ะอื่นๆ ใช้มือเปิบข้าวกันอย่างช่ำชอง ไม่มีหกเลอะเทอะ กระต่ายเห็นแล้วทำหน้าแหย พี่เสือเองก็จนใจ จนเมื่อพนักงานเสิร์ฟเดินผ่านโต๊ะมา เด็กหนุ่มผิวเข้ม ผมหยิก ตาลึกจึงส่งช้อนให้
"แธ้งกิ้ว" กระต่ายตอบ เรียกรอยยิ้มน้อยๆ ได้
อาหารมื้อนั้นอร่อยกว่าที่คิด เห็นแกงสีแดงจัดก็จริง แต่กลับไม่เผ็ดนัก รสชาติคล้ายแกงเผ็ดที่เมืองไทย กระต่ายกินจนเกลี้ยงแล้วจึงชวนพี่เสือเดินเที่ยว พี่เสือเห็นว่าเริ่มบ่ายแล้ว เลยเรียกแท๊กซี่ไปลงย่าน Bugis
ย่านชอปปิ้ง Bugis Street ต้อนรับกระต่ายด้วยน้ำผลไม้ปั่นดับร้อน เดินกันจนเมื่อย ข้าวของก็ไม่ต่างจากประเทศไทยนัก ที่กระต่ายแตกตื่นที่สุดเห็นจะเป็นเซ็กส์ชอปที่เปิดไฟนีออนสว่างไสว
"พี่เสือ" กระต่ายร้องเสียงหลง พี่ชายชะโงกหน้ามาดูแล้วหัวเราะ
"เซ็กส์ชอปไง เข้าไปดูไหม ?"
น้องเล็กหน้าแดงเป็นมะเขือเทศ ส่ายหน้าแรงๆ แล้วรีบลากพี่ชายออกมาทันใด
เด็กๆ ฝากท้องมื้อบ่ายไว้ที่ร้านของปิ้งย่างสัญชาติญี่ปุ่น Tori-Q พร้อมกับข้าวสวยร้อนๆ สองพี่น้องประคองถุงสีขาวลายลูกเจี๊ยบสีแดงไปนั่งในฟู๊ดคอร์ท ในห้าง Bugis Junction กระต่ายกินไปบ่นอุบอิบไป
"อร่อยนะ แต่แพงจังเลย" ไม้ละยี่สิบห้าบาทก็มี ห้าสิบบาทก็มี ให้นิดเดียวเอง
พี่เสือกินเงียบๆ ก่อนจะลุกขึ้นไปซื้อขนมปังปิ้งทาสังขยามาให้น้อง กระต่ายหูตั้ง คว้าเข้าปากแล้วทำปากเบะ "ไม่อร่อยอ่ะ"
"ไหน ?" พี่เสือชิมบ้าง ก็ปกติ ขนมปังแข็งไปหน่อย เหนียวไปนิด สังขยาจืดๆ มีกลิ่นหน่อยๆ
"จืดจัง แต่ก็หอมสังขยาอยู่" กระต่ายบ่นไปกินไป สองพี่น้องพักขาสักครู่ แล้วจึงชวนกันกลับโรงแรม
บ่ายคล้อยแล้ว พี่เสือเช็คเอาท์ไว้ตั้งแต่เช้า กระต่ายช่วยพี่ชายยัดข้าวของในกระเป๋าจนเสร็จเรียบร้อย ทั้งคู่เลยตกลงกันว่าจะไปนั่งรอเช็คอินที่สนามบินก่อน พนักงานโรงแรมใจดีแนะนำให้ออกเดินทางตั้งแต่บ่ายเพราะช่วงเย็นรถจะติดมาก เด็กๆ อาจตกเครื่องได้ ทั้งคู่ขอบคุณพนักงานใจดีแล้วขึ้นแท๊กซี่ตรงไปยังสนามบิน
รถติดสมกับที่พนักงานโรงแรมเตือน พี่เสือถอนหายใจ เอนกายพิงพนัก ขณะที่กระต่ายมองนอกหน้าต่างอย่างอาวรณ์
สนุกไหม... สนุกอยู่หรอก แต่ก็คิดถึงคุณพ่อคุณแม่จัง
กระต่ายเห็นรถยนต์คันแล้วคันเล่าแล่นสวน พร้อมๆ กับความหนักที่ไหล่ เจ้าตัวเล็กหันกลับไปมอง...
...พี่ชายหลับสนิท อิงศีรษะกับไหล่บาง
กระต่ายอมยิ้ม ทุกครั้งจะเป็นกระต่ายที่พึ่งพาพี่เสือตลอด แต่อย่างน้อยๆ แค่ในประเทศเล็กๆ นี้ ให้คนตัวเล็กๆ อย่างกระต่ายเป็นที่พักให้พี่เสือหลับสบายอย่างน้อยจนกว่าจะไปถึงสนามบินเถอะนะ...
แค่สนามบินเท่านั้นแหละ...
...แหม ก็กระต่ายเช็คอินเป็นเสียที่ไหน!
เช็คอินแล้ว พี่เสือพาน้องเข้าไปในเกท กระต่ายยังซื้อขนมจุกจิกในเกทอีกเล็กน้อย ก่อนที่ทั้งสองคนจะหาอาหารเย็นกินกันเลย
"ลักซา!" กระต่ายวิ่งเข้าหาร้านขายอาหารสุดโปรด พี่เสือเดินตามไปจ่ายเงินให้ แล้วค่อยไปซื้ออาหารของตัวเอง
กินกันจนอิ่ม นั่งเล่นสักครู่ก็ได้เวลาไฟลต์ตัวเอง กระต่ายถูกพี่เสือจูงมือขึ้นเครื่อง
คนตัวเล็กนั่งติดกับพี่ชาย มือเล็กขาวนวลกรอกใบเข้าประเทศ แต่เจ้าตัวน่ะใจลอย พี่เสือเลยสะกิดเบาๆ
"คิดถึงเหรอ ?"
ฝาแฝด... มีบางอย่างที่เชื่อมถึงกัน สิ่งที่กระต่ายคิด พี่เสือย่อมรู้ดี กระต่ายไม่เคยรู้สึกดีใจขนาดนี้มาก่อนเลยที่มีฝาแฝด และเป็นครั้งแรกที่คนด้านข้างจะไม่ใช่ 'พี่ชาย' คนโต แต่เป็น 'ฝาแฝด' ที่มีความสัมพันธ์มากกว่าพี่น้องธรรมดา
"พี่เสือ พี่เสือจะจีบหนูเหรอ ?" กระต่ายเปลี่ยนเรื่อง ในเมื่อคนด้านข้างเป็น 'พี่ชาย' เป็น 'ฝาแฝด' เหตุใดเล่าจะเป็นมากกว่านั้นไม่ได้ ? กระต่ายกลั้นยิ้ม
พี่ชายเองดูประหลาดใจที่น้องพูดเรื่องนี้ขึ้นมาก่อน แต่กระนั้นเลย ด้วยนิสัยมั่นคงดุจหินผาทำให้เขาพยักหน้าตอบ "ครับ พี่จะให้กระต่ายเป็นแฟน"
"หนูไม่รู้ว่าแฟนคืออะไร ไม่รู้ว่าต้องมีความรู้สึกแบบไหน..." กระต่ายทอดสายตามองนอกหน้าต่าง ท้องฟ้ามืดสนิท เครื่องบินเหมือนอยู่นิ่งๆ บนท้องทะเลอันเงียบสงบ มือน้อยละจากใบเข้าประเทศมาเกี่ยวมือใหญ่แน่น "แต่พี่เสือสอนหนูนะ... ค่อยๆ สอนหนู รักหนู..."
ดวงตาคมเบิกกว้าง กระชับอุ้งมือ "หมายความว่า..."
กระต่ายยิ้มกว้าง การผจญภัยครั้งนี้มอบประสบการณ์ให้อย่างที่คุณพ่อคุณแม่ว่า... กระต่ายพบกับผู้คนมากมาย พบกับโลกอีกใบหนึ่ง มันกว้างใหญ่... กว้างพอที่จะรองรับความสัมพันธ์แปลกประหลาดในอนาคตของกระต่ายและพี่เสือได้...
...กระต่ายมั่นใจ
น้องเล็กหัวเราะเบาๆ ตอบเสียงเบา "พี่เสือ... หนูอยากให้พี่เสือจีบ... จีบหนูให้ติดนะ"
ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นข้างหน้า... หากพี่เสืออยู่ใกล้ โลกกว้างก็พลันอบอุ่น
ไม่ว่าจะความสัมพันธ์รูปแบบใด ไม่มีวันเปลี่ยนแปลงตัวตนและความรักของพี่เสือได้
กระต่ายสูดลมหายใจ
...กระต่ายจะซื่อตรง... กับความรู้สึกของตัวเอง และกับความรักของพี่เสือ
..............
// ขยันได้อีกกี่น้ำว้า...
3 ตอนตะลุยสิงคโปร์นี้ เขียนเพื่อเป็นรางวัลให้กับคุณ PaZz Napas Bureetes ที่ชนะในการเสนอชื่อเพลงประกวดในเฟสด้วยค่า :mew1:
ดีใจมากค่ะ ในที่สุดก็เข็นเด็กๆ จบมอต้นแล้ว พาร์ทต่อไปมอปลายสินะ... นะ...นะ (ได้ยินเสียงวิญญาณล่องลอยจากที่ไหนซักที่)
เรืื่องถัดมา เรื่องสั้นส่วนใหญ่ที่เคยเขียนไปถูกลบแล้วนะคะ น่าจะมาจากระบบของเล้าเมื่อพักก่อน (ขอบคุณคนแจ้งข่าวด้วยนะคะ)
รวมเรื่องทั้งหมดที่เคยเขียนค่ะ
Tiger and Bunny - เรื่องยาวหนึ่งเดียว
นอกนั้นเป็นเรื่องสั้นนะคะ
Eternity : นิรันดร์ (ถูกลบ)
The moon and the wood cutter (ยังอยู่)
Mr. Summer Time (ถูกลบ)
Until death do us part (ถูกลบ แต่ในเฟสยังมีอยู่ค่ะ)
เรื่องสุดท้าย ขอบคุณคุณ Mintti'e Nichakarn ที่ช่วยทำสารบัญ ช่วยเช็คคำผิดมากเลยนะคะ :heaven ทั้งๆ ที่เราไม่ค่อยเข้ามาเช็ค :mew6: จะพยายามแก้ให้ถูกต้องนะคะ บางทีเผลอพิมพ์ผิดจริงๆ แฮ่
ชี้แจงนิดนึงนะคะ คำว่า "แบบบาง" มีค่ะ แปลว่า
ADJ. delicate
def:[ที่มีรูปร่างเล็ก ไม่แข็งแรงบึกบึน]
syn:{อ้อนแอ้น}{เอวบางร่างน้อย}{บอบบาง}
ant:{อ้วน}{ท้วม}{บึกบึน}
sample:[ผู้หญิงมีลักษณะผิดกับผู้ชาย โดยมีรูปร่างแบบบาง กิริยาท่าทางก็ละไม น่ารักน่าเอ็นดู]
ADJ. delicate
def:[ที่ไม่หนาแน่นหรือไม่คงทนแข็งแรง]
syn:{บอบบาง}
sample:[ฉันไม่ชอบกรอบรูปที่แบบบางอย่างนี้เลย ดูมันไม่น่าจะทนสักเท่าไหร่]
http://th.w3dictionary.org/index.php?q=%E0%B9%81%E0%B8%9A%E0%B8%9A%E0%B8%9A%E0%B8%B2%E0%B8%87
แจ้งข่าวนะคะ ตอนนี้เปิด ask.fm ให้เล่นแล้วค่ะ เข้าไปเล่นกันได้นะคะที่ http://ask.fm/AimerIsland
ขอบคุณค่า
-
:z13: :z13: :z13:
จิ้มมมมมมมมมมมก่อนอ่าน
จีบหนูให้ติดละกันนนนนนนนนนนนนนนนนนน :-[ ในที่สุด :z3: :z3: :z3: นี่แน่ะๆ (ไม่จิกหมอนแต่ทุบกำแพงแทน 555)
-
บร๊ะเจ้าาาาา
หนูต่ายให้พี่เสือจีบแล้วววว งวดหน้าตามติดเลยนะคะว่าพี่เสือจะจีบยังไง ม.ปลายแล้วด้วยยยยย เนื้อหอมชัวร์ๆ :mew1:
-
ตอนน้องต่ายบอกจะให้พี่เสือจีบนี่ใจสั่นตามเลยจริงๆ มันรู้สึกวูบๆแบบ ..
กรี๊ดดดดดดดดด >_________< อ่า .. ~ ในที่สุดน้องก็เริ่มจะยอมรับมากขึ้นแล้ว
เป็นอะไรที่ดีจริงๆนะคะ ปริ่มเลยอ่ะ T T รักน้อง รักพี่เสือ รักในความรักของพี่เสือที่มีให้น้องจริงๆ
ไม่ว่าอนาคตจะเป็นยังไงหรือความสัมพันธ์จะเดินไปในทางไหน ที่แน่ใจได้อย่างนึงคือความรักของพี่เสือจะไม่มีวันหายไป
ยังไงพี่เสือก็ยังรักน้องเหมือนเดิมแน่ๆล่ะ ซึ้ง ; _ ; ..
ขอบคุณไรเตอร์เช่นกันนะคะสำหรับนิยายดีๆ แฮ่ .. เขินอ่ะ . ////// .
ขอโทษด้วยนะคะที่แก้คำผิดผิด คือเรื่องนี้ภาษาสวยจริงๆค่ะ จนเราไม่รู้จักเลยคิดว่าผิดซะงั้น
ขอโทษจริงๆค่า T /\ T .. แต่ไรเตอร์ไม่ต้องเกรงใจนะ เค้ายินดีทำทั้งหมดอยู่แล้ว ทั้งสารบัญทั้งแก้คำผิดแหละๆ
ไม่ต้องเกรงใจนะคะ สู้ๆกับธีซิสก็พอ ฮึบบบบบบบ :a2: :a2:
เป็นกำลังใจให้เสมอนะคะ <3
-
ตอนหน้าจะขึ้นม.ปลายแล้วววว :mc4:
-
ในที่สุดกระต่ายก็ยอมให้เสือจีบแล้ว
-
:-[ยินดีกับพี่เสือด้วยน้า
-
:hao7: :hao7: :hao7:
-
กรี๊ดดด มีบอกจีบให้ติดด้วยล่ะค่ะ
จีบให้ติดนะพี่เสือ วิ้วววว
:hao7: :hao7: :hao7:
-
ม.ปลายแล้ววว.
พี่เสือต้องปวดหัวแน่ๆ เลย ฮิฮิ
-
อ่านจนรุ้สึกว่าต่อไปพาร์ทมหาลัยละ 555555 :hao7:
-
จะได้โตไปอีกขั้นนึงแล้ว
-
เห็นสองคนนี้ไปก็อยากไปมั่ง 555555
ตอนหน้าขึ้นม.ปลายแล้ววว
-
จะเป็นไงต่อนะแล้วต้องแยกโรงเรียนกันมั้ย
-
:mew1: :mew1: :mew1:
-
:mew1: :mew1:
-
:-[ น้องต่าย
-
เด็กๆจะเลื่อนชั้นเรียนแล้ว
-
:mew1: :mew1:
-
เด็กๆจะขึ้น ม.ปลายกันแล้ว จะโตกันแล้วสินะ
แล้วกระต่ายก็ยอมรับความรู้สึกที่มากกว่าพี่น้องของพี่เสือแล้ว
:mc3: :mc3: :mc3:
-
หนูต่ายน่าร๊าก คนเขียนก็น่าร๊าก
ยอมให้พี่เสือจียด้วยอ่า อิอิ
-
กรี๊ดดด น้องน้อยยอมให้จีบแล้ววววว
ต่อปม.ปลาย สงสัยพี่เสือได้หึงหนักกว่านี้แน่ๆ
ดีที่ทริปสิงคปร์ทำให้ต่ายน้แยได้เห็นโลกกว้างและเปิดความคิด :กอด1:
-
ฮิ้วววววววว จีบให้ติดนะ5555555555 พี่ว่าติดนานละนะหนู
-
ต่ายน้อยยอมให้พี่เสือจีบแล้ว น่าร๊ากอ่ะ
แต่จะขึ้นม.ปลายแล้ว พี่เสือคงต้องทำงานหนักหน่อย
-
o13 o13 o13
-
กลับมาชั่งน้ำหนักด้วยนะต่าย
แลดูจะกินล้ำพี่เสือไปมากอยู่ :mew5:
-
มันต้องอย่างน้านนนนน ลูกเอ๋ย!!!
-
:L1: :pig4:
-
พี่เสือ น้องต่าย เหมือนไปฮันนีมูน กันเลย น่ารักมากกก :mew1:
-
ติดตามจ้า
-
ิอ่านรวดเดียวจบ หุ กระต่ายน่ารักกก ยอมให้พีเสือจีบแล้ว
พี่เสือก็ดูแลน้องดีๆนะ รีบๆจีบให้ติดด้วย จะทำอะไรคิดถึงน้องเยอะๆ
คงไม่มีใครมาทำร้ายกระต่ายแล้วใช่ไหม ฮู้ววววว
-
กระต่ายน่ารักจัง>__<
:-[
-
กรี๊ดดดดดดดดด
ดีมากลูก ต่ายน้อย :กอด1:
พี่เสือก็จีบน้องให้ติดนะจ๊ะ หุหุ
-
จีบติดอยู่แล้วล่ะ ใช่มั้ย ^^
-
น่ารัก
-
แง๊ ทำไม พี่เสือ น้องต่าย ไม่ขึ้น ทรานฟอมเมอ
งื้ออออ
-
มารอ กระต่ายน้อย
-
พี่เสือจีบน้องให้ติดนะ จะได้แฟนกันเร็วๆ
เด็กๆ จะขึ้นมหา'ลัยล่ะ
รอคนเขียนค่าาาา
-
น้องต่ายน้อยน่ารักมากๆๆๆๆค่ะ จริงๆแล้วโดยส่วนตัวชอบคนแบบพี่เสืออยู่นะ ฮิฮิ สนใจแต่น้องคนเดียว
คนอื่นเป็นแค่ธาตุอากาศเท่านั้นล่ะ แต่แค่แอบรับไม่ได้ตรงที่แอบไปมีไรกะหญิงสาวไปทั่วเพราะอดกลั้นความอยากของตัวเองไม่ไหว :katai1:
ขอให้พัฒนาความสัมพันธ์กันโดยเร็วน้า อยากเห็นน้องกระต่ายโตไวๆจะแย่อยู่แล้ว พี่เสือจะฟินแค่ไหนน้าาาาา :heaven
ปล. หน้าใหม่เพิ่งมาอ่านเจอพี่เสือกับน้องกระต่าย ฮี่ๆๆ แต่ชอบมากๆเลยค่า
-
พี่เสือกับต่ายน้อย ไปซ้อมฮันนีมูน อิอิ
ต่ายน้อยยังน่ารักเหมือนเดิม หมั่นเขี้ยวแทนพี่เสือ
เด็ก ๆ ขึ้น ม.ปลาย ต่ายน้อยเนื้อหอมมีแต่คนรุมจีบแน่ ๆ :กอด1:
-
จีบน้องกระต่ายให้ติดน๊าา พี่เสือ^^
-
49. พี่เสือ น้องกระต่ายกับเพื่อนใหม่
วันเปิดเทอมมาถึงไวกว่าที่กระต่ายคิด เด็กน้อยมัวแต่โอ้เอ้ทำขนมบ้าง ไปนั่งคุยกับคุณป้าที่ร้านหนังสือบ้าง ใช้เวลาเอ้อระเหยนั่งเหม่อมองพี่แชมป์อ่านหนังสือบ้าง
พี่แชมป์ดูแปลกประหลาดมากกว่าที่เคย เขายังคงไม่ค่อยพูด ดวงตาไม่ปรากฏสิ่งใด แต่กระนั้น กระไอบางอย่างที่ลึกล้ำจนกระต่ายรู้สึกได้ก็แผ่กำจายออกมา
'ลึกลับ' กระต่ายคิด
คุณป้าบอกว่า พี่แชมป์อยู่กับน้าชายที่ร้านแกลลอรีแห่งหนึ่ง
กระต่ายชักอยากรู้ว่าน้าชายของพี่แชมป์ประหลาดเหมือนพี่แชมป์หรือเปล่า แล้วเขาไม่ว่าอะไรหรือที่หลานชายสักเต็มตัว พี่เสือบอกว่า พี่แชมป์มีรอยสักคล้ายลายผ้าซิ่นตั้งแต่บั้นเอวลงมาจนถึงต้นขา และทุกครั้งที่พี่แชมป์เปลี่ยนเสื้อผ้าในห้องล็อกเกอร์เขาจะมองรอยสักของตัวเองแล้วตัวสั่นน้อยๆ เมื่อมีคนถาม เขาไม่เคยตอบที่มาเลย
พี่เสือยังคงทำงานที่ร้านหนังสืออยู่ แต่เปลี่ยนเวลาเป็นพาร์ทไทม์
วันแรกกับเครื่องแบบใหม่ กระต่ายแอบหัวเราะคิกคักคนเดียว รู้สึกตัวเองตัวโตขึ้นตั้งเยอะ เครื่องแบบม.ปลายแบบที่เห็นพี่น้ำแกงใส่ เหมือนเป็นผู้ใหญ่เลย
พี่เสือเสือรีบลากเอาเจ้าตัวเล็กที่มัวแต่วางท่าเป็น 'รุ่นพี่' หน้ากระจกไปโรงเรียน
สองพี่น้องหาเพื่อนรักจนเจอ เทอมนี้ สอางค์และลูกโป่งที่เลือกสายศิลป์คณิตแยกออกไปอยู่อีกห้อง กระเจี๊ยบเลือกสายวิทย์-คณิตเหมือนสองพี่น้องแยกไปอยู่ห้องคิง ส่วนจัมโบ้พยายามตามแฟนหนุ่มตัวเองไป แต่เหมือนจะกู้เกรดตัวเองไม่ทัน จึงได้อยู่ห้องควีนเหมือนสองพี่น้อง กระต่ายแจกจ่ายของฝากจากสิงคโปร์เรียบร้อย นั่งคุยกับเพื่อนๆ เรื่องฝนและปิดเทอมกันนานทีเดียว
ปิดเทอมนี้ สอางค์ไปเรียนภาษาที่นิวซีแลนด์ ได้เที่ยวเล่นกับฝนเต็มคราบ ส่วนลูกโป่งไปอยู่บ้านคุณตา สลับกับน้าธี ช่วงใกล้เปิดเทอมน้าธีถึงจะว่างพาไปเที่ยวฮ่องกงดิสนีย์แลนด์พร้อมกับยู ทุกคนแทบกลั้นหายใจเมื่อได้ยินเรื่องยู
"ก็สบายดี ตอนนี้ดีขึ้นเยอะ แต่น้ายังไม่ให้ไปโรงเรียน" ลูกโป่งเสริมด้วยว่า ยูยังมีอาการ PTSD (ความผิดปกติทางจิตใจภายหลังภยันตราย[ต้องการอ้างอิง] (อังกฤษ: Posttraumatic stress disorder)) อยู่บ้าง โดยไม่ยอมให้ผู้ชายที่มีรูปร่างสูงใหญ่เข้าใกล้ น้าธีเลยให้ยูเรียนแบบโฮมสคูลและเข้ารับการรักษาอย่างต่อเนื่องจนกว่าจะดีขึ้น
"จับตัวคนร้ายได้รึยัง ?" กระเจี๊ยบถามเสียงเครียด สีหน้าลูกโป่งดูเครียดขึ้ง สอางค์จึงตอบแทน
"จะว่าได้ก็ได้..."
"หา ?"
"หึ..." ริมฝีปากคนอารมณ์ดีอย่างลูกโป่งบิดอย่างเหยียดหยัน สอางค์ถอนหายใจ
"จริงๆ มันก็พูดยากน่ะ... คือยูก็ไปยุ่งกับพวกนี้ก่อนด้วย คือพวกคนรวยๆ แล้วเลวๆ น่ะ แต่เหมือนยูจะทำให้คนพวกนั้นขัดใจเลย... นะ"
"คนเลว ? ทำไมล่ะ ?" กระต่ายหน้าซีด พี่เสือรีบโอบไหล่บางให้แนบตัว
"พอคนไม่มีจริงๆ ก็คงไม่ได้คิดถึงเรื่องดีเรื่องเลวหรอก" สอางค์ที่เป็นผู้ใหญ่ที่สุดปลอบ "ขนาดข้าวยังไม่มีจะกิน ยูเองก็ไม่มีทางเลือกเหมือนกัน เอาเถอะ ยังไงก็ผ่านไปแล้ว"
"ผ่านไปจริงๆ ก็ดีน่ะสิ" ลูกโป่งพึมพำเสียงเบาจนแทบไม่ได้ยิน จัมโบ้เห็นวงสนทนาเงียบลงจึงถามต่อ
"แล้วยังไงที่ว่าได้ก็ได้น่ะ ?"
"น้าธีก็พยายามนะ... แต่ยิ่งสืบก็ยิ่งเจอตอ... ตอใหญ่ด้วย คนพวกนั้นเองก็อยู่ในทำงานกับน้าธีอยู่บ้าง เลยเห็นแก่หน้า เอาเงินฟาดหัวให้มันเงียบน่ะสิ"
หน้าตาคนฟังซีดลงตามๆ กัน แล้วแปรเปลี่ยนเป็นโกรธแค้น "ทำกับคนขนาดนั้นน่ะนะ!"
ลูกโป่งกัดฟันตอบ "จะให้ทำยังไงได้ คนพวกนั้นหน้าฉากก็ทำธุรกิจขาวสะอาด เบื้องหลังมันเลวจัญไรขนาดไหน พวกมึงนึกภาพไม่ออกหรอก!"
ทุกคนเงียบกริบ... ไม่มีความเห็นใดๆ จะพูดออกมา กระต่ายกัดริมฝีปากแน่น ความรู้สึกพลุ้งพล่านแน่นเต็มร่าง ภาพของเด็กชายผอมแห้ง ท่าทางหวาดกลัวยังอยู่ในความทรงจำ
เป็นครั้งแรกที่กระต่าย 'เกลียด' และ 'โกรธ' คนที่ไม่รู้จักหน้าตา โกรธแค้นจนน้ำตาไหลคลอหน่วย
ยูน่ะอายุเท่ากับกระต่ายเลยนะ! ตัวยังผอมเล็กกว่ากระต่ายเสียอีก! ทำไมคนเลวๆ จึงเลวได้ถึงเพียงนี้!?
กระต่ายอึดอัดใจเหลือเกิน เหตุใดหนอกระต่ายจึงไม่มีอำนาจมากกว่านี้ ไม่แข็งแรงกว่านี้ กระต่ายจะได้ปกป้องคนอื่นบ้าง ?
หลังเคารพธงชาติอารมณ์กระต่ายจึงสงบลงบ้าง จนแทบไม่เหลือแล้ว เขามองเพื่อนๆ ทยอยเข้าชั้นเรียนอย่างตื่นๆ พอเผลอก็รีบเกาะพี่เสือกับจัมโบ้แจ เพื่อนๆ หลายคนคุ้นหน้าคุ้นตาดี โชคดีที่เจอกับพลอย เพื่อนจากห้องเดิมอีกคนหนึ่ง พลอยบอกว่า หลินหลินเพื่อนสาวคนงามเลือกสายศิลป์ภาษาจีน แยกไปอยู่อีกห้องแล้ว
กระต่ายใจหวิวๆ ชอบกล เหมือนคนรู้จักจะกระจัดกระจายไปหมด
ช่วงเดินกลับเข้าห้อง กระต่ายเจอกับพี่น้ำแกงที่ยืนถือหวานเย็นอยู่หน้าสหกรณ์โรงเรียน น้องเล็กไม่รอช้า รีบวิ่งเข้าไปทัก
"พี่น้ำแกง!"
"อ้าว กระต่าย" พี่น้ำแกงหันกลับมามองด้วยรอยยิ้ม "โห ขึ้นม.ปลายแล้วเหรอ เท่เชียว"
กระต่ายยิ้มแต้ กอดเอวรุ่นพี่อย่างออดอ้อด พี่น้ำแกงเลยหยิบลูกอมจากกระเป๋าให้หนึ่งเม็ด "ได้อยู่กับพี่เสือหรือเปล่า ?"
น้องพยักหน้า "แล้วพี่น้ำแกงอ้ะ ? ไปไหนมา ?"
"ไปฟิลิปปินส์มา จริงด้วย มีของฝากมาให้กระต่ายด้วย เย็นๆ ไปเอาที่ห้องพี่นะ"
กระต่ายพยักหน้า "ไว้หนูโทรหานะ"
"ครับผม" พี่คนงามดึงแก้มนุ่มจนยืด แล้วหัวเราะ "คล้ำขึ้นนะ ไปเที่ยวไหนมา ?"
"สิงคโปร์" กระต่ายอู้อี้ตอบ
"จริงเหรอ ? เห็นฟงว่าอยู่ อยากไปมั่งจัง แต่ช่วงนี้พี่ต้องเตรียมสอบ"
"พี่น้ำแกงจะเข้าที่ไหนเหรอ ?" กระต่ายลูบแก้มป้อยๆ ลืมไปว่าพี่น้ำแกงอยู่ม.หกแล้ว
รุ่นพี่บอกชื่อมหาลัยชื่อดังแห่งหนึ่ง "พี่จะเรียน'ถาปัตย์น่ะ ส่วนฟงจะเข้าวิดวะ"
"ว้าว เท่จังเลย!"
"นั่นสิ จะเป็นรุ่นพี่มหาลัยแล้ว อยากเที่ยวมั่งจัง"
"พี่น้ำแกงก็ไปฟิลิปปินส์มาแล้วนี่" กระต่ายยังอ้อนคลอเคลียไม่หาย พี่น้ำแกงยิ้มอย่างเอ็นดู
คนงามถอนหายใจเบาๆ "ไปธุระน่ะ ไม่ได้เที่ยวอะไรหรอก นั่น เสือมาแล้ว กระต่ายไปเรียนได้แล้ว"
พี่เสือออกจากร้านสหกรณ์พอดี มีขนมติดมือมาเช่นเคย เขาทักพี่น้ำแกงนิดหน่อยแล้วรีบลากเจ้าตัวเล็กที่อาวรณ์กับรุ่นพี่คนงามเข้าชั้นเรียน
ชั้นเรียนใหม่ ม.4/7 กระต่ายรู้สึกตัวเองเท่ขึ้นตั้งเยอะ คุณครูเข้ามาโฮมรูมพร้อมด้วยแนะนำตัว คุณครูบอกว่า ให้ทุกๆ คนรักกันไว้ เพราะว่าต้องอยู่ด้วยกันจนไปถึงม.หก กระต่ายรับคำเสียงดัง ตั้งใจว่าจะต้องสนิทกับทุกคนให้ได้
เพื่อนๆ ส่วนใหญ่กระต่ายคุ้นหน้าดี มาจากห้องเดียวกันบ้าง ห้องอื่นบ้าง มีประมาณสิบกว่าคนเท่านั้นที่มาจากโรงเรียนอื่น
มีเด็กนักเรียนหญิงคนหนึ่งย้ายมาจากต่างประเทศด้วย เธอไว้ผมซอยสั้นกุด สั้นกว่ากระต่ายน้อยอีก ผมของเธอเป็นสีออกแดงน้ำตาล ดวงตาคมสีน้ำตาลทองลึก จมูกโด่ง เจาะหูหลายรูและติดต่างหูเป็นแนวยาว รูปร่างสูงโปร่ง ท่าทางเหมือนผู้ชาย เธอแนะนำตัวและบอกตัวเองว่าชื่อ 'ลักซอร์' ชื่อเล่นชื่อ 'ซอ'
"ชื่อคุ้นๆ นะ" คุณครูบอก มองดูเด็กนักเรียนที่ไม่คล้ายกับคนไทย เหมือนมีเชื้อชาติคอเคซอยด์ ถ้าจะระบุลงไปอีกคือเหมือนชาวอังกฤษหัวแดง
"เป็นชื่อเมืองหนึ่งในอียิปต์ค่ะ" นักเรียนตอบมาด้วยภาษาไทยฉะฉาน "หนูมีน้องชายชื่อไคโร"
คุณครูถึงบางอ้อ "แล้วย้ายมาจากไหนนะ ?"
"เจนีวาค่ะ สวิส" เธอตอบ "แต่น้องชายเพิ่งกลับมาจากโจฮันฯ"
"โจฮันฯ ?" เพื่อนคนหนึ่งถาม
"Johannesburg, South Africa" เสียงตอบคล่องแคล่ว มั่นใจในตัวเอง เธอมองรอบๆ ห้องแล้วมองตรงมายังกระต่ายน้อย แล้วพุ่งคำถาม "ครูคะ หนูไม่ค่อยอยู่เมืองไทย แต่ที่นี่ยอมให้นักเรียนหญิงใส่ชุดนักเรียนชายแล้วเหรอ ?"
เพื่อนๆ ทั้งห้องมองตามลักซอร์แล้วหัวเราะกันลั่น กระต่ายน้อยก้มหน้างุด หน้าแดงเป็นมะเขือเทศ คุณครูจึงรีบห้าม "นั่นเด็กผู้ชาย ชื่ออะไรนะ ?"
"จิรนันท์ครับ" กระต่ายตอบเสียงแผ่ว คุณครูจึงดูใบรายชื่อแล้วบอกชื่อเล่น
"ชื่อกระต่าย"
ลักซอร์พยักหน้าให้ตัวเอง แล้วเกาหัวแกรกๆ บ่นงึมงำแล้วนั่งลง เสียงหัวเราะจึงหยุดลง
ช่วงพักเที่ยง กระต่ายเก็บข้าวของแล้วเตรียมจะไปกินข้าวเที่ยงกับพี่เสือและจัมโบ้ เพื่อนใหม่ที่ชื่อลักซอร์ก็กระโดดปราดเข้ามา
"เป็นผู้ชายจริงๆ เหรอ ?"
กระต่ายเอ๋อไปเลยเมื่อเจอคำถามนี้ เจ้าตัวเล็กตั้งสติสักครู่แล้วพยักหน้าแรงๆ แต่เหมือนคนตรงหน้าจะยังไม่เชื่อนัก พี่เสือจึงตัดบท
"ครูก็บอกแล้วไม่ใช่เหรอ ? หลีกไป จะไปกินข้าว"
"ไปด้วยสิ" ตอบง่ายๆ เช่นนั้นเอง ลักซอร์เดินคู่กับกระต่าย มองด้วยสายตาคำถามไปตลอดทางจนจัมโบ้หัวเราะ
"ทำไม ไม่เชื่อเหรอ ?"
"ไม่รู้ดิ" ลักซอร์ส่ายหน้า เอียงคอดูลำคอเพรียวระหวง ไม่เห็นลูกกระเดือก "ไม่ได้อยู่เมืองไทยนาน ไม่นึกว่าผู้ชายไทยจะเหมือนผู้หญิง" พูดเองเธอก็งงเองจนต้องเกาหัวแกรกๆ
"เราเป็นผู้ชาย" กระต่ายหลบจากสายตาเพื่อน เอาพี่เสือมาบัง "มองอะไรน่ะ!?"
สายตาหญิงหนึ่งเดียวในกลุ่มจ้องเป้ากางเกงกระต่ายน้อยเขม็ง!
พี่เสือถอนหายใจ ไม่ได้รำคาญลักซอร์ แต่เหนื่อยใจมากกว่า "เป็นผู้ชาย เป็นฝาแฝดกับกู"
"งั้นจับที!" ลักซอร์หยุดอยู่หน้าโรงอาหาร หน้าตาจริงจัง กระต่ายสะดุ้งโหยง
"จับอะไร!?"
"จับนม" เธอตอบ ถูอย่างหมายมาด "ถ้าเป็นผู้หญิง ถึงจะแบนขนาดไหนก็ต้องมีมั่งล่ะ!"
พี่เสือกวาดตามองด้วยสายตาเย็นชา ดันไหล่เพื่อนออกไป "อยากมีเรื่องใช่มั๊ย!?"
ลักซอร์ไม่สนใจ เอียงคอมองเด็กผู้ชายที่ตัวเล็กกว่าเธอ หน้าตาจิ้มลิ้มตรงหน้าแล้วพึมพำเบาๆ "เชี่ย... สเปกไอ้ไคเลยเว้ย" ว่าแล้วก็อาศัยทีพี่เสือเผลอตะปบตรงแผ่นอกบางๆ ตรงหน้าเต็มมือ
พี่เสือเบิกตากว้าง กระชากมือเธอออกอย่างแรง จัมโบ้รีบดึงตัวเพื่อนผู้หญิงออก กลัวใจเสือจะกระทืบคนช่างสงสัย
"ผู้ชาย..." ลักซอร์พูดเบาๆ ขมวดคิ้วแน่น "เป็นผู้ชายอ่ะมึง"
"เออ ผู้ชายน่ะสิ" จัมโบ้ตอบเอือมๆ
"แบนไปหมด... เอาจริงดิ ? ผู้ชายจริงดิ ? เปลี่ยนใจยังทันนะ ?" เธอพูดรัวเร็ว ทีนี้ปราดมาเขย่าตัวกระต่าย "น่าเสียดายอ่ะ"
พี่เสือกุมขมับ ดึงไหล่น้องชายให้พ้นจากมือมาร "ผู้ชายสิวะ! พวกกูจะไปแดก มึงจะแดกไม่แดก!?"
ลักซอร์พยักหน้าอย่างล่องลอย ก่อนจะเดินตามไป ยังมิวายหันมาบอก "เสือ"
"เออ"
"น้องมึงอ่ะ..."
"อะไร ?"
"สเปกกูเลย! สเปกน้องชายกูด้วย!"
เด็กทั้งสี่ไปสมทบกับสอางค์ กระเจี๊ยบและลูกโป่งที่โรงอาหาร กระต่ายช่วยเป็นคนกลางแนะนำลักซอร์ให้เพื่อนๆ รู้จัก ซึ่งเธอก็เข้ากับเพื่อนคนอื่นๆ ได้ดี มีก็แต่ขมวดคิ้วกับกระเจี๊ยบและจัมโบ้
"ทีนี้อะไรอีก ?" จัมโบ้ถามหน่ายๆ
ลักซอร์ชี้นิ้วไปยังจัมโบ้ตัวโตกับกระเจี๊ยบตัวผอมแห้ง "เป็นอะไรกันอ่ะ ?"
กระเจี๊ยบหน้าแดงจัด ลุกขึ้นทันใด "กะ... กูไปซื้อข้าวก่อน ต่ายน้อย ป้ะ"
"กูไปด้วย!" สอางค์ร้อง ลูกโป่งจึงลุกตาม แต่ไม่วายตอบคำถามเพื่อนใหม่ด้วยใบหน้ากลั้นยิ้ม
"เป็นแฟนกันไง!"
ลักซอร์ขมวดคิ้ว เกาศีรษะอีกรอบดังแกรกๆ ในใจคิดว่าคงต้องไปเล่าให้น้องชายฟังแล้วล่ะว่าเพื่อนใหม่ที่ไทยมีแต่พวกโฮโมเต็มไปหมด!
-
กว่าจะรู้ตัว กระต่ายก็สนิทสนมกับลักซอร์อย่างรวดเร็ว พี่เสือดูจะพยายามหลีกเลี่ยงเพื่อนคนนี้นัก ด้วยเหตุผลเดียว 'ไม่ไว้ใจ'
หนึ่งเดือนผ่านไป กระต่ายก็ต้องวิ่งแจ้นไปเรียนพิเศษกับจัมโบ้ ฟิสิกส์เอย เคมี ชีวะอีก ล้วนแล้วแต่เป็นเรื่องที่กระต่ายไม่เข้าใจ ไหนจะคณิตศาสตร์อีกสองตัวที่โหดหิน ลักซอร์เองก็ร่ำๆ จะไปเรียนเหมือนกัน เด็กๆ จึงตกลงกันมาดูคอร์สของสถาบันกวดวิชาที่สอางค์และพี่น้ำแกงแนะนำมา
ดูลักซอร์จะประทับใจกับสถาบันกวดวิชาของประเทศไทยมาก เธออุทานไม่ขาดปากว่ามันช่างใหญ่ เป็นเรื่องเป็นราว แพงและหรูหรามาก
หลังจากสอบถามเรียบร้อย พนักงานเอาแผ่นพับมาให้เด็กๆ เลือก ลักซอร์ถึงกับตาลายกับจำนวนคอร์ส กระต่ายหัวเราะคิกคัก รู้สึกเหมือนตัวเองเป็นผู้ใหญ่เลย
"ที่โน่นไม่ยากขนาดนี้นะ" เธอบอกเพื่อนๆ พลางกอดอกมองตารางเวลาเรียนพิเศษ "ไม่ค่อยมีใครเรียนพิเศษด้วย"
"ที่สวิสเหรอ ?" กระต่ายถาม
"อื้อ แต่เราก็เรียนไม่ต่อเนื่องนะ เรียนประถมจากสิงคโปร์... อินเดีย ว่าแต่มีคอร์สไหนสอนภาษาไทยมั่งไหม ?" มือขาวพลิกแผ่นพับอย่างเอาเป็นเอาตาย
"มึงจะเรียนไทยทำไม ?" จัมโบ้วงปากกา มือหนึ่งกดโทรศัพท์ยิกๆ หากระเจี๊ยบเพื่อจะได้ลงเวลาเดียวกัน
"ภาษาไทยยากอ้ะ คำเป็นคำตาย... บาลีด้วย เขียนก็ยาก" ลักซอร์ถอนหายใจ หันไปมองเสือ
"มึงจะลงไหม ?"
"ภาษาไทย ? เพื่อ ?" พี่เสือตอบ กรอกแบบฟอร์มให้ตัวเองและน้อง
"มึงพูดไทยเก่งเหรอ ? กูเห็นมึงไม่ค่อยพูด"
จัมโบ้หัวเราะลั่น กระต่ายได้แต่ลูบหลังพี่เสือปลอบโยน "พี่เสือพูดเก่งจะตาย เนอะ ?"
ลักซอร์เลือกลงคอร์สเดียวกับทุกคน ก่อนจะลุกขึ้นไปถามหาคอร์สภาษาไทยเบื้องต้น เด็กๆ เลยออกมารอข้างนอก นานโขทีเดียวกว่าเธอจะเดินกลับออกมาด้วยหน้าตางงงัน
"มีอะไรเหรอ ?"
"ภาษาไทยเพื่อสอบเข้า ? เรียนทำไม ? เพื่อสอบเข้าเนี่ยนะ ? ไม่ใช่ภาษาประจำชาติเหรอ ?"
"อ้าว ปกติใครเค้าจะเรียนกันล่ะมึ๊ง" จัมโบ้ตอบ "ไม่สอบทีกูก็ไม่เรียนหรอก"
"ฉิบโหง... นี่กูต้องเรียน ฟิสิกส์ เคมี ชีวะ คณิตฯ ภาษาไทยเพื่อสอบเข้ามหาลัยงั้นเหรอ ?"
"ปกติก็เป็นงั้นนี่"
"ไม่นะ... เอ... กูไม่แน่ใจด้วยจะต่อมหาลัยที่ไทย งี้กูต้องเรียนไหม ?"
"เราว่าเรียนก็ดีนะ ซอจะได้ตามเพื่อนๆ ทัน" กระต่ายยิ้ม ตอบอย่างจริงจังจนเพื่อนสาวต้องเข้ามากอดหมับ
"น่ารักที่ซู๊ดดด ขอบใจมากนะต่ายน้อย แต่ซอไปที่อื่นดีกว่า ซออยากเรียนแบบพื้นฐานน่ะ น้องชายซอก็จะเรียนด้วย"
จัมโบ้วางโทรศัพท์ "เดี๋ยวกระเจี๊ยบมา เออ ว่าไปกูยังไม่เคยเห็นน้องมึงเลย"
ลักซอร์ยักไหล่ "เดี๋ยวก็เจอ มันจะมารับกู"
"งั้นไปกินข้าวกันก่อน" พี่เสือบัญชา โอบไหล่น้องเล็กออกมาจากอ้อมแขนลักซอร์อย่างแนบเนียน
ที่ร้านอาหารจานด่วนแห่งหนึ่ง พี่เสือสะกิดน้องให้สั่งของมา 'กินเล่น' ไม่ใช่กินเสียจนไม่มีท้องใส่อาหารเย็นแล้วโดนคุณแม่ดุอีก
เด็กๆ ช่วยกันถือถาดมานั่งได้สักพักน้องชายของลักซอร์จึงโผล่มา
"ไค!" เธอยืนขึ้นโบกไม้โบกมือ ทุกคนในโต๊ะจึงหันมองตามแล้วอ้าปากค้าง
....นี่มัน....
ตัวสูงใหญ่ ผมสั้นเกรียน ผิวสีแทนเข้ม เบ้าตาลึก ดวงตาดุดันสีเทาเหมือนเหยี่ยวตวัดปลายดูอย่างไรก็ไม่ใช่คนไทย คิ้วเข้มพาดเฉียงได้รูป ริมฝีปากบาง จมูกโด่งยาวงุ้ม ใบหน้ารูปไข่เห็นกรามแข็งแรงชัด
หล่อเหลือรับ!
กระต่ายรู้สึกคลับคล้ายคลับคลาชอบกล พอหันไปมองคนข้างตัวแล้วต้องสะดุ้ง
ถึงว่า!
"เหมือนเสือเลยเนอะ ?" ลักซอร์พูดยิ้มๆ หน้าตาไม่เหมือนก็จริง แต่ท่าทางแข็งกร้าว ตาดุดันไม่ยอมใครนี่เหมือนพี่เสือจริงๆ
"หน้าไม่เหมือนมึงเลย บอกว่าเป็นฝาแฝดเสือก็ยังจะน่าเชื่อมากกว่า" กระเจี๊ยบนั่งห่อไหล่ ขโมยเฟรนช์ฟรายของจัมโบ้
"ใครบอกเป็นน้องจริงๆ กูล่ะ" ยังไม่ทันอธิบายเพิ่ม พอดีกับไคโรเดินมาถึงโต๊ะ คิ้วดกดำยังคงพาดเฉียงขมวดมุ่นเหมือนโกรธคนทั้งโลก
"ซอ ทำไมไม่ไปรับเม ?" คำพูดคำแรกสำหรับพี่สาวไม่ใช่คำทักทาย ไคโรเปิดฉากด้วยหน้าตาถมึงทึง เสียงเอาเรื่อง
"ก็อันท์ตี้บอกจะไปแล้วนี่" ลักซอร์ขมวดคิ้วตอบ ทำหน้าตาไม่พอใจ "บอกแล้วไงให้เรียกพี่ เออ ทุกๆ คน นี่ไคโรน้องชายกู ไคโรนี่เพื่อนพี่" หลังจากนั้นลักซอร์ก็แนะนำให้ทีละคน
ไคโรแค่พยักหน้าทักทาย ท่าทางแข็งๆ ไม่เป็นมิตรแม้แต่น้อยเล่นเอากระต่ายหัวหด
"ไคโรอยู่ม.3 เพิ่งย้ายมาจากโจฮันฯ แอฟริกาใต้"
คนถูกแนะนำไม่ได้สนใจพี่สาวสักนิด นั่งลงตรงที่ว่างใกล้กระต่าย คว้าไก่ทอดในถาดพี่สาวมากินหน้าตาเฉย ลักซอร์เองก็เหมือนจะคุ้นเคยดีเลยไม่ได้ว่าอะไรนอกจากดุเบาๆ
"ไคก็รู้จักยิ้มให้เพื่อนพี่หน่อยสิ"
"นี่น้ำใคร ?" ไคโรหันมาถามกระต่ายน้อย ยกแก้วโค้กขึ้นให้ดู กระต่ายมองหน้ารุ่นน้องอย่างขลาดๆ ก่อนตอบ
"ขะ... ของเราเอง"
ไคโรพยักหน้า พี่เสือขมวดคิ้วมุ่นแต่ก็ไม่ทันเด็กรุ่นน้องที่คว้าแก้วโค้กกระต่ายน้อยขึ้นซดหน้าตาเฉย
กระเจี๊ยบตาโต จัมโบ้อ้าปากค้าง
หล่อมาก แต่ไร้มารยาทมากๆ!
ลักซอร์ทำหน้าเอือม รีบยื่นมือไปตีมือน้องชาย "ทำอะไรน่ะ! นั่นน้ำพี่เค้านะ ทำแบบนี้พี่อายนะเว้ย!"
ไคโรหันมาอมยิ้มให้กระต่ายน้อย "ถือว่าจูบทางอ้อม... อ้อ ชื่ออะไรนะ ? กระต่าย ? น่ารักจังครับ"
พี่เสือลุกขึ้นพรวด ก่อนใครจะห้ามทันก็คว้าคอเสื้อรุ่นน้องขึ้นมาเสียแล้ว "มึงกล้าดี....!"
เด็กรุ่นน้องกลับเหยียดยิ้ม "ทำไม ? หวงก้าง ?"
"โว๊ยย พอ!" ลักซอร์ปราดเข้ามาแยก "พี่อายเค้า! ไค พอ!"
ไคโรเลิกคิ้วยียวนเสือ ก่อนจะหันไปหาพี่สาว "เด็กเก็บมาเลี้ยงอย่างมึงเงียบไปเลย!"
กระต่ายรีบไปดึงเสื้อพี่ชาย "พี่เสือ! พอเถอะ! พี่ทำให้หนูกลัวนะ!"
"ไค!" ลักซอร์กัดฟันกรอดๆ "ถอยออกมา ไม่งั้นอย่าหาว่าพี่ไม่เตือน"
ไคโรหันไปมองเสือ ก่อนจะสะบัดตัวออก ลักซอร์รีบพูด "เสือ ขอโทษแทนน้องโง่ด้วยจริงๆ มันโง่น่ะ"
"พี่เสือ พอเถอะนะ..." เสือจึงได้ยอมปล่อย แต่รังสีฆ่าฟันยังหนาแน่นเหมือนเดิม เด็กสาวคนเดียวในกลุ่มถอนหายใจแล้วสั่งน้องเสียงแข็ง
"ไค ขอโทษพี่เค้าเดี๋ยวนี้!"
"นี่ไคจะจีบใครต้องขออนุญาตซอด้วยเหรอ!?" นั่นยิ่งทำให้เสือตาขวาง กระต่ายรีบกระโดดไปกอดพี่ชายไม่ให้วางมวยกลางร้าน พอหันไปขอความช่วยเหลือจากเพื่อน เพื่อนจัมโบ้ที่แสนดีก็ถอยไปนั่งมุมร้านโดยลากแฟนตัวเองไปด้วยแล้ว
"ขอโทษพี่เค้าเดี๋ยวนี้!"
"ไม่!"
" ไค!" ลักซอร์เตือน หน้าถมึงทึง แต่ไคโรเหยียดยิ้มแล้วสะบัดหน้าหนี พี่สาวได้แต่คำรามต่ำในลำคออย่างเหลืออด
"พี่เตือนแล้วนะ!"
กระต่ายอ้าปากค้าง... ภาพตรงหน้าเหมือนช้าลง ลักซอร์ตัวสูงโปร่งเดินอาดๆ เข้าไปหาน้องชายที่สูงกว่าตัวเองมาก แล้วหมัดจากพี่สาวก็กระแทกเข้าใบหน้าหล่อเหลาเต็มแรง
คนทั้งร้านหวีดร้อง จัมโบ้หน้าซีด
กระต่ายเองช่วยหวีดร้องไปด้วย
เขาอุตส่าห์ห้ามพี่เสือไม่ให้วางมวย แต่ลักซอร์กลับอัดน้องเสียเอง!
ไคโรกระเด็นไปโดนโต๊ะข้างๆ พยายามตะเกียกตะกายขึ้นมา พี่เสือไม่สนใจแล้ว อุ้มน้องหนีจากรัศมีอันตรายอย่างเดียว พี่น้องจะฆ่ากันก็ช่างมันปะไร!
"ขอโทษเดี๋ยวนี้!" ลักซอร์คำราม
ไคโรเงยหน้าขึ้น ตาดุดันวาววาบ เงื้อหมัดสูงเป้าหมายอยู่ที่พี่สาว แต่ลักซอร์หลบทันก่อนจะชกอีกครั้งตรงลิ้นปี่ ตามด้วยเข่าอัดเต็มแรงเข้าที่ท้อง ไคโรล้มพับจุกจนพูดไม่ออก
คนทั้งร้านพากันมารุมล้อมดูคนตีกัน บางคนวิ่งออกไปเรียกยาม บางคนรีบกดโทรศัพท์ที่พี่เสือแน่ใจว่าเป็นเบอร์ 191 แต่ลักซอร์ไม่สนใจแม้แต่น้อย เธอยืนจังก้าทำหน้าดุอยู่หน้าน้องชาย
"ลุกขึ้นมา! พี่บอกให้ขอโทษพี่เค้า!"
ไคโรครางโอยเบาๆ ก่อนบอกเสียงห้วน "ขอ... โทษ"
"เออ แค่นั้น" ลักซอร์ถอนหายใจ ก่อนหันไปมองรอบๆ โค้งตัวสุภาพให้ทุกคนในร้าน"ไม่ต้องสนใจค่ะ แค่พี่น้องคุยกัน"
กระต่ายเงยหน้ามองพี่เสือ มองคนรอบตัวที่ลังเลจะเข้ามาห้าม แต่ดูเหมือนไม่ทันศึกสายเลือด ไคโรพยุงตัวขึ้นแล้วสูดลมหายใจลึกแต่พี่สาวไม่ได้เข้าไปช่วยพยุง เธอแค่หันมามองเพื่อนๆ
"ขอโทษนะทุกคน วันนี้ไคโรมันหงุดหงิดน่ะ กูกลับก่อนละกัน" เด็กสาวเก็บกระเป๋าของตัวเองและน้องชายเรียบร้อยแล้วเดินดุ่มๆ ออกไป ก่อนจะหันมาเรียกน้อง "ไค จะกลับไหม ?"
ไคโรไม่มีทางเลือก นอกจากเดินตาขวางตามพี่สาวไป
กระต่ายอ้าปากค้างแล้วหุบ อ้า... แล้วหุบ เหมือนมีเรื่องจะพูดแต่พูดไม่ออก แต่เมื่อเงยหน้ามองพี่ชายและเพื่อนๆ แล้วก็เห็นอาการเดียวกัน
อืม... ลักซอร์นี่แปลกจริงๆ ด้วย
เช้าวันถัดมา ลักซอร์ลากน้องชายมาหาเพื่อนๆ ด้วย ไคโรยังคงหน้าบูดบึ้งเหมือนที่เคยเห็น แต่ใบหน้าช้ำไปข้างหนึ่ง ตาก็ปูดเป็นลูกมะนาว กระต่ายได้แต่มองอย่างอึ้งๆ เขาเดินลากขามาหากระต่ายและพี่เสือ หันกลับไปมองพี่สาวด้วยดวงตาวาวโรจน์แล้วจึงพูดฝืนๆ
"เรื่องเมื่อวานขอโทษด้วย"
พี่เสือทำหน้าพิลึก มองรุ่นน้องที่น่วมแล้วพยักหน้าให้ ไคโรจึงหันไปหากระต่าย "พี่... ก็ได้ เฮ้ย!" เด็กหนุ่มหล่อเหลาทำคอหดเมื่อพี่สาวถลึงตามอง "เออ นั่นแหละ พี่กระต่าย ขอโทษที่แหย่ ไม่ได้จีบหรอก.... ว่าแต่เป็นผู้ชายจริ.... แฮ่มมม ผมไม่ได้ชอบไม้ป่าเดียวกัน"
กระต่ายกระพริบตาปริบๆ แล้วพยักหน้าให้เหมือนพี่เสือ
"ดีมากน้องรัก" ลักซอร์ชมพลางเขย่งตัวลูบศีรษะน้องชาย ทุกๆ คนทั้งสอางค์ ลูกโป่ง(ที่กระเจี๊ยบเล่าให้ฟังเรียบร้อย) จัมโบ้ พี่เสือ กระต่ายน้อยและกระเจี๊ยบเป็นพยานได้ว่าหน้าตาหล่อเหลาเหมือนนายแบบแขกอาหรับมีสีหน้าเคลิบเคลิ้มเหมือนสุนัขตัวโตสักครู่แล้วรีบเปลี่ยนเป็นใบหน้าถมึงทึง
ไคโรดึงมือพี่สาวออก แต่เห็นได้ชัดว่าหน้าแดง "พอทีน่า! ไปล่ะ!" ว่าแล้วก็รีบแจ้นออกไป
ลักซอร์หัวเราะหึๆ "เสือ กูเข้าใจมึงนะ น้องชายนี่มันน่ารักว่ะ ถึงจะกวนตีนไปหน่อยก็เถอะ"
"พี่เสือ หนูไม่กวนนะ!" กระต่ายร้อง ออกตัวแทนสมาคมน้องชาย รีบเกาะแขนพี่ชายหนึบ พี่เสือได้แต่แอบจุ๊บหัวเหม่งน้อยปลอบใจเหมือนจะบอกว่าอย่าสนใจที่เพื่อนพูด
"แล้วเกิดอะไรขึ้นต้องลงไม้ลงมือ ?" สอางค์ถาม
"เออ... เป็นวิธีสอนน้องของบ้านกูน่ะ นี่ยังไม่เคยเล่าใช่ไหม ? กูกับไคไม่ใช่พี่น้องกันจริงๆ" ลักซอร์พูดอย่างสบายใจเหมือนบอกอะไรที่ปกติธรรมดา เพื่อนๆ ได้แต่เบิกตากว้าง อ้าปากค้าง
"เอ่อ.... เล่าให้พวกเราฟังจะดีเหรอ ?" กระต่ายน้อยถามเกรงๆ มองพี่เสืออย่างไม่แน่ใจนัก แต่เพื่อนสาวกลับส่ายหน้าตอบ
"ทำไมล่ะ ? ไม่ได้เป็นเรื่องคอขาดบาดตายนี่ ทั้งกูทั้งไค อ้อ แล้วก็น้องสาวอีกคนชื่อเมมฟิส ทุกคนโดนเก็บมาเลี้ยงหมดเลย"
เด็กสาวดูดน้ำดังฟื้ดแล้วยกนิ้วขึ้นนับ "พ่อกับแม่เก็บกูมาตั้งแต่แรกเกิด ไคก็เหมือนกัน ส่วนเม... เมมฟิสนี่รับมาตอนอายุสองขวบกว่า อืมม พ่อกับแม่น่ะประหลาดจะตาย พ่อเป็นนักโบราณคดี แม่เป็นนักมนุษยศาสตร์.... แม่รับกูมาตอนเพิ่งแต่งงานกับพ่อใหม่ๆ ที่อังกฤษ ส่วนไคพ่อเก็บมาจากปากีฯ เมแม่รับมาจากซูดาน.... พวกเราไม่มีใครอยู่เป็นหลักแหล่งหรอก ตอนประถมพวกกูเรียนที่อังกฤษ ตอนนั้นแม่ยังสอนอยู่มหาลัย แต่เกิดอยากออกภาคสนามกับพ่อ ไปขุดๆ อะไรซักอย่างในอียิปต์ เลยเอากูไปเรียนโรงเรียนประจำที่สิงคโปร์ แล้วก็ย้ายไปอินเดียจนเข้าม.ต้น น่าจะเกรดเจ็ดมั้ง ก็ย้ายไปเจนีวา ส่วนไคตอนแรกๆ ก็ไปเรียนสิงคโปร์กับกู พอย้ายไปอินเดียก็ร้องจะไปกับแม่ เลยเรียนที่อียิปต์จนซักพัก เหตุการณ์ไม่ค่อยสงบ แม่เลยย้ายไปโจฮันฯ พอกูจะมาไทย แม่ก็บังคับให้ย้ายตามมาด้วย"
"วุ่นวายตายห่า" สอางค์บอก ลักซอร์หัวเราะชอบใจแล้วพยักหน้า "ใช่ๆ แล้วนะ เมโชคดีที่สุด อยู่กับย่าที่อังกฤษตลอด นี่เพิ่งย้ายมาไทยพร้อมกัน เพราะยายบ่นอยากเจอหลาน"
"ยังไม่เคยเห็นน้องมึงเลย"
"อือ น้องกูสวยนะ อยู่ปอหก ฉลาดมากด้วย สุภาพมากๆ แต่พวกมึงอย่าเรียกว่านิโกรเด็ดขาด ไม่งั้นเมสอยร่วงแน่"
"กระเจี๊ยบก็พี่น้องเยอะนะ" จัมโบ้สอดปากบอก "เนอะ ?"
กระเจี๊ยบได้ทีถองแฟนตัวเองทีนึง "มีพี่สามคน น้องอีกคนเอง"
ลูกโป่งนับนิ้ว "ห้าคนเลยเหรอ!?"
"เพราะลูกมานั่นแหละเลยยากจน" กระเจี๊ยบตอบเอือมๆ "แม่กูทำกับข้าวขาย พ่อเป็นบุรุษพยาบาล กูเลยต้องขอทุนเรียนนี่ไง"
พี่เสือกับกระต่ายมองหน้ากันโดยไม่ได้นัดหมาย รอยยิ้มมุมปากของพี่เสือเบาบางจนแทบไม่เห็น กระต่ายน้อยยิ้มเขินตอบแล้วเอนตัวกับอกกว้างนั่งฟังเพื่อนเล่าถึงครอบครัวใหญ่อย่างมีความสุข
"พี่สาวคนโตชื่อกระชาย พี่สาวคนถัดมาชื่อกระวาน พี่ชายคนที่สามกระเพรา แล้วก็กูกระเจี๊ยบ" ท่าทางจะทำใจกับชื่อตัวเองได้แล้วเลยพูดต่อไป "น้องสุดท้องเป็นผู้ชายชื่อกระจับ"
"ตระกูลกระหมดเลย" ลูกโป่งพูดอย่างทึ่งๆ "ดีนะเนี่ยที่กูลูกคนเดียว"
"กูก็ลูกคนเดียว" จัมโบ้ตอบ ท่าทางพออกพอใจ "มีแต่ลูกพี่ลูกน้อง ครอบครัวต่ายน้อยก็มีสองคนสินะ ?"
กระต่ายพยักหน้าหงึกๆ นึกภาพตัวเองมีพี่คนอื่นหรือน้องอีกคนไม่ออกเลย "สองคนก็พอแล้วล่ะ"
พี่เสือเลยยิ้มหวานให้ กุมมือน้อยแน่น "มีกันสองคน รักกันแค่นี้พอเนอะ" ไม่ได้ตั้งใจจะอวดเพื่อนหรอก แต่ก็ไม่เคยคิดปกปิดอยู่แล้ว "พี่เสือรักต่ายน้อยมากๆ เลย"
โดนจีบซึ่งๆ หน้าแบบนี้กระต่ายไม่รู้จะเอาหน้าไปไว้ที่ไหนดีเลยได้แต่มุดๆ อยู่กับอกพี่ชายนั่นแหละ
เพื่อนๆ ทำหน้าเอือมระอา บางคนทำท่าอาเจียนแบบไม่มีเสียง พี่เสือแค่ยักคิ้วให้เพื่อนๆ เชิงจะถามว่า 'มีปัญหา ?'
'แหวะ!' สอางค์เขียนใส่กระดาษแล้วชูให้เห็นก่อนจะรีบเผ่นไปเข้าแถวก่อนจะโดนเสือตะปบ!
.............
//แต๊นนน เปิดตัวตัวละครใหม่ทีเดียวสองตัวเลย ใครติดตามเพจเรามาคงจะคุ้นๆ กันมาบ้าง XD
ลักซอร์ ไคโรเป็นพี่น้องที่น่ารักค่ะ ไคโรจะออกแนวซึนๆ ขี้เก๊ก
ช่วงนี้ขยันอัพผิดปกติมาก :mew1: แต่ที่น่ากลัวคือมันดูจะค่อยๆ ออกทะเลไปแล้ว นี่พยายามดึงกลับอยู่ :hao5:
ขอบคุณมากนะค้า
-
:z13: :z13: :z13:
แล้วไปอ่านโลดดดดด :oni1:
ซอกะไคเหมือนหลุดมาจากหนังสือการ์ตูนเลย น่ารักอ่ะ ชอบๆ
พี่เสือกะต่ายน้อยเป็นแฟนกันแล้วหนิ หลังจากนี้จะมีอะไร อะไร อะไร คืบหน้ารึป่าวน้อออ แต่อย่าให้มีมาม่ารุนแรงเหมือนตอนพายุชะนีก่อนหน้านี้เลย สงสารต่ายน้อยนะ
รอต่อออออออออออ :กอด1:
-
น่ารัก มุ้งมิ้งที่สุดเลยยย
อ่านนิยายเรื่องนี้แบบ เห้ยยมันใสๆน่าร๊ากกกก :L2:
-
หุหุ เพื่อนใหม่นี่น่าสนใจดีนะ
-
ลักซอเท่มากมาย 5555
-
ไม่ค่อยชอบ พี่น้องที่ย้ายมาใหม่เลย ตอนแรกดูจุ้นๆ ยังไงไม่รู้
แต่ก็ยังดีที่ ไค ไม่ชอบ ต่าย :katai1:
-
ไคโรเหมือนถูกเลี้ยงด้วยลำแข้งเลย 55
-
ลักซอร์นี่ดูแมนดีแท้ ๆ โคโรถึงกับหงอยเลย แต่อย่างไงก็ยังรักพี่เสือกับต่ายน้อยเหมือนเดิม :mew1: :mew3:
-
ออกตัวแรงน้าพี่เสือออออ. :hao3: :hao3:
// ลุ้นกะตัวละครใหม่ อย่ามาแย่งต่ายน้อยนะ :serius2: :serius2:
-
เพื่อนใหม่เจ๋งเนอะ 5555
-
ครอบครัวลักซอร์ นึกถึงครอบครัวแองเจลิน่ากับพี่แบรดเลย นานาชาติมากกก
กระต่ายกับพี่เสือน่ารัก สงสารน้องเจี๊ยบ ชื่อกระจับ :m20:
-
ชอบให้มาบ่อยๆนะอยากอ่านต่อละ
-
ชุลมุนดีแท้
-
:m20: ฮาสอางค์นี้แหละ
ชูป้ายแล้วรีบเผ่นไปเข้าแถวก่อนจะโดนเสือตะปบ!
-
:mew1: :mew1: :mew1:
-
มาแล้วๆๆๆๆ น่ารักเหมือนเดิม :L2: :กอด1:
-
:hao3: :hao3: :hao3: :hao3: :hao3:มาบ่อยๆชอบอยู่แล้ว :mew1: :mew1: :mew1: :mew1: :mew1:
-
อ่านแล้วอมยิ้มไปกับรุ่นพี่ที่ชื่อกระต่ายน้อย ท่าทางปลาบปลื้มน่าดู :man1:
แต่เรียนก็ดูท่าจะหนักนะน้องต่าย จะได้มีเวลาทำขนมให้พี่เสือไหมเนี่ย
ไหนจะสองพี่น้องมาใหม่ ถ้าไม่มีเรื่องอะไรตามมาด้วยก็ดีหรอก
ขอให้ชีวิตม.ปลาย ของสองพี่น้องราบรื่นควบคู่ไปกับชีวิตรักนะ
เด็กน้อยกำลังจะเติบโต แต่พี่เสือน่ะโตนำหน้าคนอื่นไปนานแล้ว :laugh:
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ :L2:
-
มอปลายแล้ว ตัวละครเพิ่มด้วย
-
ซอนี่โหดชะมัด 555
-
เอาล่ะ กระต่ายเตรียมเป็นของพี่เสือแบบเต็มใจได้แล้ว
-
พี่เสือ กับ ต่ายน้อย
ก็น่ารักกันตลอด :-[
ปล.ลักซอร์กับไคโร พี่น้องคู่โหดสินะ :hao7:
-
ไคโรเหมือนลูกหมาตัวโตๆ เลย
ส่วนพี่เสือก็จีบวันละนิด
ต่ายเขินวันละหน่อย ^^
-
o13 o13 o13
-
อ่านทันแล้ววววว กระต่ายน้อยน่ารักที่สู๊ดดดดดดดดดดดดดดดดด
-
ต่ายน้อยน่ารักตลอด :mew1:
-
พี่เสือกับน้องต่ายน่ารักมากกกกกก :pig4: :pig4:
-
ชีกสนตัวละตรใหม่
ไคโร กะ ลักซอ !
คู่นี้มีลุ้นม่ะ
-
ซอกะไค ตัวละครใหม่
ต่ายน้อยอ้อนพี่เสือเหมือนเดิมเลย
-
มีตัวละครใหม่ด้วยย ดูจะเปรี้ยวซ่าส์ไม่น้อยเลยทีเดียว
ฮี่ๆ นึกว่าจะมีวางมวยระหว่างไคโรกะพี่เสือซะแล้ว
สรุปว่าความสัมพันธ์ของพี่เสือกะน้องต่ายก้ยังเปนแค่คนจีบกันอยู่สินะ แต่ดูเหมือนเป็นแฟนกันแล้วอะไรยังไงอย่างนั้นเลย :hao3:
รอพี่เสือตีเนียนแล้วก้หม่ำกระต่ายทีเดียวเลยยย ฮิฮิ
-
โฮร่ววววววววววววววววววววววววววววว
จะตายเลี้ยวอ่า อั้วจะซี่เลี้ยวอ่า~
น้องต่ายต่ายของพี่เสือเสือน่าย้าก น่ายักมากกกก!
น่าฟัดสุดๆ ไม่แปลกใจที่พี่เสือหลงน้องขนาดนี้ คนพี่ก็หวงไม่อยากให้ใครมาจับแก้มน้อง
แต่คนน้องนี่ก็เด็กน่ารัก ให้เค้าจับได้ สบายๆ 555555 ทำไมน่ารักขนาดนี้ ฮื้ออออออ :hao7:
จะว่าไป อ่านมา20ตอนแล้วเพิ่งมาเม้น... ขอโทษพี่คนแต่งด้วยนะคะ T_T
นี่แบบสิงเล้ามานาน สิงแบบคนต่างด้าว ไม่มีวีซ่า
ทำตัวเป็นนักอ่านเงาอ่านมา5-6เรื่องไม่เคยเม้นเลย.. #ขอโทษนะคะ
เพิ่งมาเข้าเล้าประมาณเดือน2เดือนเองง่ะ เพื่อนแนะนำนิยายมา
ก็เลยไม่มีแอค ด้วยความที่โง่วด้วยเลยเล่นไม่ค่อยเป็น
ตอนนี้ก็ยังงงๆอยู่ แต่ที่ตัดสินใจสมัครแอค เพราะอยากเม้นเรื่องนี้มาก
พี่เสือน้องต่ายน่ารักอ่ะ อ่านแล้วตัวบิดอิ้ดอิ้ด ทนไม่ไหว สมัครแอคซะเบยย~ คึ
คือทำตัวไม่ดีแบบนั้นจริงๆจนมาเจอเรื่องนี้ แล้วรู้สึกว่าไม่ได้การละ! ฉัน ต้อง เม้น!!
แล้วแบบ ชอบนิยายแบบนี้ มีเกร็ดความรู้เล็กๆน้อยๆไม่เยอะเกินไปแฝงอยู่ในเรื่องด้วย
อย่างเรื่องโรคนี่อีโบลาเราไม่เคยได้ยินมาก่อนเลยค่ะ เป็นโรคร้ายแต่กลับไม่รู้จักซะงั้น -..-
นอกจากน่ารัก อ่านแล้วยิ้มยังมีเรื่องดีๆแฝงไว้แบบนี้ ควรค่าแก่การรวมเล่มค่ะ 55555555555
-
ชอบตอนจุ๊บเหม่งน้อย น่าร๊ากกกกกกกกก
ตอนแรกนึกว่าไคโรจะโดนพี่เสือยำตีนใส่ซะล่ะ นี่ดีนะที่พี่สาวลงมือก่อน ไม่งั้นหนักกว่านี้แน่ๆ
-
ฮื้ออออออ ดีใจที่สุด! ดีใจที่ต่ายน้อยเลือกแบบนี้!
ต่ายน้อยรู้มั้ย นอกจากพี่เสือแล้ว ก็มีพี่นี่แหละที่ใจจะขาดรอนๆให้ได้
แม่เจ้า ตอนที่ต่ายน้อยสับสน ต่ายน้อยมีปฏิกิริยาแบบนั้นกับพี่เสือ
หัวใจพี่นี่แหละที่เจ็บปวดเหลือเกิลลลลลล T.T
ดีกันแล้วนะ ฮือออออ :mew6:
-
ตามอ่านอยู่ค่าาาาาา :z3:
เมื่อไรจะทัน แบบมันบีบคั้นหัวใจมากกกกก
ขอบคุณที่เขียนเรื่องดีๆให้อ่านนะค่ะ
พี่เสือกับน้องต่ายน้อยน่ารักมว๊ากกกก :-[ :-[
-
มารอพี่เสือกับต่ายน้อย จ้าาาาาาาาาาาาาาา
-
50. พี่เสือ น้องกระต่ายกับความรักสีเทา
ช่วงนี้พี่เสือค่อนข้างสนิทกับไคโรเป็นพิเศษ ช่วงวันเสาร์อาทิตย์พี่เสือที่ไม่ต้องเรียนพิเศษ พอเลิกงานแล้วก็จะไปหาไคโร
กระต่ายเองก็ชอบไปบ้านลักซอร์ เพราะบ้านลักซอร์กว้างขวาง อยู่ใกล้ห้าง โรงเรียนกวดวิชาและโรงเรียนพอดี หน้าบ้านยังเปิดร้านหนังสือมือสองและซีดีเพลง รวมไปถึงแผ่นเสียง ใบปิดหนัง เทปคาสเซทที่หายาก มีคุณป้านวลช่วยดูแลหน้าร้าน แต่คุณป้ามักจะบ่นว่าของไม่ค่อยได้ขายเท่าไหร่หรอก แต่เม - เมมฟิสน้องสาวคนเล็กที่เป็นคนผิวสี มีดวงตากลมโต ผมหยิก ท่าทางเฉลียวฉลาด เรียบร้อยมักจะปลอบใจว่าร้านตัวเองเป็นร้านขายของหายาก
เด็กๆ ชอบครอบครัวนี้มาก นอกจากป้านวลแล้ว ยังมีคุณยายบัว คุณตาบุญคอยดูแลบ้าน หลังบ้านยังมีลานคอนกรีตอเนกประสงค์ ที่พอเลื่อนเสาแป้นบาสมา ก็จะเป็นสนามบาส ยกเน็ตมาก็จะกลายเป็นสนามเทนนิส วันไหนพวกเด็กผู้ชายเบื่อๆ กันก็จะช่วยกันเก็บเน็ต หาอะไรมาติ๊ต่างว่าเป็นโกล เล่นฟุตบอลกันแทน แต่ที่เด็ดที่สุดที่ทั้งสอางค์ ลูกโป่ง กระเจี๊ยบ จัมโบ้และพี่เสือติดใจก็คือหน้าผาเทียมที่สูงชันและมีตัวเซฟตี้แข็งแรงแน่นหนา
พอทุกคนตกลงกันว่าจะเล่นหน้าผาเทียมทีไร กระต่ายได้แต่กระเง้ากระงอดทุกทีเพราะเจ้าตัวน้อยกลัวจะแย่ ไม่ได้ชอบเล่นโลดโผนเหมือนเพื่อนๆ เมมฟิสน้องนุชสุดท้องก็จะรีบเข้ามาปลอบรุ่นพี่ที่อายุมากกว่าถึงห้าหกปีว่า
"พี่ต่ายน้อย ไปทำกับข้าวกับป้านวลนะคะ เมก็จะไปด้วย"
กระต่ายได้แต่ทำแก้มป่องกับน้อง "แต่ทำไมเค้าไปเล่นกันหมดล่ะ ?"
"เอ... กับซอนี่ชอบเล่นประจำอยู่แล้ว แต่พี่สอางค์นี่... ดูท่าไม่น่าเป็นคนชอบเล่นอะไรแบบนี้เลยนะคะ"
"นั่นสิ" กระต่ายพยักหน้ารับแล้วตะโกนบอกพี่ชายอย่างคนขี้งอน "ฮึ! พี่เสือทิ้งหนู!"
พี่ชายที่ปีนไปได้กลางทางได้ยินเสียงแล้วสะดุ้งโหยง มองลงมาเห็นสัตว์เล็กทำแก้มป่อง ตาพองอยู่ก็อดหัวเราะไม่ได้ รีบโรยตัวลงมาแล้วปลดอุปกรณ์เซฟตี้อย่างคล่องแคล่ว
"มาแล้วครับๆ กระต่ายน้อยมีอะไรเอ่ย ?"
"หนูจะกลับแล้ว!"
"เอ๋!?"
เมมฟิสเห็นท่าไม่ดีเลยเข้ามาช่วยพี่เสือ "พี่ต่ายน้อย ไปกับน้องเมนะ ป้านวลจะทำขนมจีบค่ะ ไปด้วยกันนะคะ"
"นั่นสิ พี่เสือก็อยากกินขนมจีบฝีมือต่ายน้อยนะ.... ไว้เผื่อวันหลังจะได้ทำให้พี่กินไง" พี่เสือรีบป้อนคำหวาน กระต่ายน้อยเลยยืนลังเลบ้าง
"เอ... แต่..."
"น่านะ ไปเถอะค่ะ ขนมจีบกุ้ง ขนมจีบปูฝีมือป้านวลเชียวนะคะ" ป้านวลเคยเป็นแม่ครัวให้ร้านอาหารมาก่อน ปัจจุบันเป็นทั้งแม่บ้านและแม่ครัวให้ครอบครัวลักซอร์ รวมถึงดูแลร้านหนังสือมือสองที่ไม่เคยได้กำไรด้วย
กระต่ายพยักหน้าในที่สุด "ก็ได้"
เมื่อร่างเล็กขาวสะอาดถูกเด็กน้อยผิวสีจูงมือไปแล้วพี่เสือจึงถอนหายใจเบาๆ กวักมือเรียกไคโรลงมา
"มันสลับกันป่าววะ ?" ไคโรโรยตัวลงมา เกาหัวแกรกๆ
"กระต่ายน่ะเหมือนเด็กแหละ เมยังจะเป็นผู้ใหญ่กว่า"
ไคโรพยักหน้า "เมเป็นผู้ใหญ่กว่าซออีก"
"กว่าแกด้วยแหละย่ะ!" ลักซอร์ค้อนปะหลับปะเหลือกให้น้องชาย
"เอาล่ะ เสือ มึงจะไปต่อมั้ย ?"
"เอาสิ" พี่เสือเดินไปหยิบของที่มุมห้องออกมา มีไคโรตามไปติดๆ ใบหน้าบูดบึ้งเหมือนเคย
"เสือจะสำเร็จมั้ยวะ ?"
"สำเร็จดิอางค์ ขอให้เป็นเรื่องต่ายน้อยเสือมันทำได้หมดแหละ" จัมโบ้ตอบ
"...แต่มันเกี่ยวกับความรู้สึกนะ"
"...กูว่าให้มันรีบๆ จีบให้ติดเหอะ กูเบื่อต้องมาห้อยโหนโจนทะยานกับพวกมึงแล้ว!" กระเจี๊ยบหน้าบูดที่สุดบ่น มีลูกโป่งพยักหน้าเสริม
"ใช่ นี่เพราะต้องกันต่ายน้อยออกไปนะนี่ กูถึงช่วย เฮ้อ มึงกูรู้กูเกลียดการออกกำลังจะตายห่า บ้านมึงนี่นะซอ ทำไมไม่ทำเหี้ยอะไรนอกจากออกกำลังเลยวะ ?"
ลักซอร์ทำหน้าปั้นยาก "กูก็ไม่รู้ว่ะ พ่อกับแม่กูชอบนี่หว่า สงสัยเพราะต้องขุดสุสานตลอดล่ะมั้ง"
กระต่ายกลับบ้านโดยมีพี่เสือหิ้วกล่องทัปเปอร์แวร์ใส่ขนมจีบตามมาติดๆ
เมื่อไม่กี่ชั่วโมงก่อนเจ้าตัวน้อยยังทำตาพอง งอนพี่ชายอยู่เลย ตอนนี้กลายเป็นเด็กน้อยที่ยิ้มแต้ อารมณ์ดีคนเดิมแล้ว
"พี่เสือๆ ป้านวลทำอาหารอร่อยมากเลยล่ะ!"
"ครับ" พี่เสือตอบรับ กระต่ายชินกับคำตอบสั้นๆ ของพี่ชายแล้ว ถึงพี่เสือจะไม่ค่อยตอบอะไรแต่กระต่ายน้อยรู้ดีว่าพี่กำลังฟังอยู่จึงพูดจ้อต่อไป
เล่าถึงวิธีทำขนมจีบ เล่าถึงคำชมของคุณยาย คุณตาว่ากระต่ายหัวไว ทำอาหารเก่ง เล่นเอากระต่ายตัวลอยเลย เพราะปกติแล้วไม่ค่อยมีคนชมกระต่ายว่าหัวไวเท่าใดนัก ผู้ใหญ่ชอบชมว่ากระต่าย 'น่ารัก' หรือ 'เป็นเด็กดี' เสียส่วนใหญ่ คำว่าหัวไว ฉลาดนั่นปกติจะชมพี่เสือเสียมากกว่า
จนถึงบ้าน พี่เสือหยิบไม้จิ้มพลาสติกออกมาจากครัว จิ้มขนมจีบปูมาหนึ่งลูก เดินดุ่มๆ ไปหากระต่ายน้อยที่นั่งตักคุณพ่อเล่าเรื่องวันนี้ไม่หยุดปาก
"แล้วก็นะ หนูก็เอาไปนึ่งล่ะ ระหว่างรอป้านวลสอนทำน้ำจิ้มด้วย..."
"กระต่าย" พี่เสือเรียกเบาๆ คนตัวเล็กหูผึ่งขานรับทันใด
"จ๋า ?" แล้วก็กระโดดลงจากตักคุณพ่อ เล่นเอาคุณพ่อท้วง
"หืม ? ไม่มาจ้อให้พ่อฟังแล้วเหรอ ?"
น้องน้อยหน้าแดงจัดตอบ "เดี๋ยวหนูมาเล่าต่อ จะไปอุ่นขนมจีบมาให้คุณพ่อชิมด้วยไง"
คุณพ่อได้แต่หัวเราะอย่างเหนื่อยใจ พอเป็นเรื่องพี่เสือ กระต่ายน้อยทิ้งทุกสิ่งทุกอย่างเพื่อไปหาพี่ชายทันใด
พี่เสือจูงน้องเข้าครัว โชคดีที่วันนี้คุณแม่ไปนั่งคุยโทรศัพท์กับป้าเมย์อยู่หน้าบ้าน ไม่ได้อยู่ในครัว พี่เสือจึงยื่นขนมจีบบนไม้จิ้มให้น้อง
"หนูกินแล้ว" กระต่ายตอบอย่างฉงน แต่พี่เสือยิ้มพราว
"แปลกๆ ไปหน่อย กระต่ายเป็นคนทำนี่นะ อืมมม พี่จะบอกว่า.... จีบนะ"
"เอ๋ ?" หัวเล็กๆ หมุนติ้วอยู่ชั่วครู่ ก่อนจะมองขนมจีบตรงหน้า สลับกับพี่ชายแล้วหน้าแดงจัด "อ๋า.... ขนมจีบ จีบหนู...."
พี่เสือป้อนขนมจีบให้ถึงปาก กระต่ายไม่มีทางเลือกนอกจากอ้าปากรับมาเคี้ยวตุ้ยๆ พี่เสือก้าวเข้ามาประชิด ใกล้จนรู้สึกได้ถึงลมหายใจร้อนๆ เล่นเอากระต่ายหน้าร้อนฉ่า
"จีบนะครับ ทีนี้เตรียมตัวได้เลย"
กระต่ายโดนขนมจีบอุดปากอยู่ ตอบไม่ได้และยังไม่ทันตอบก็โดนพี่เสือขโมยจูบที่แก้มไปแล้ว
"อี๊เอื๋ออ๊า!" คนถูกจีบอู้อี้พูด สีแดงบนแก้มนวลเนียนงดงามยิ่งกว่าผลไม้สุกใดๆ พี่เสืออดนึกอยากจะคั้นน้ำหวานออกมาไม่ได้
"หืม ? จะกินหรือจะเขินหรือจะว่าพี่เอาสักอย่างสิครับ" เสียงทุ้มล้อเลียน กระต่ายปากเล็กจะกินแล้วกลืนไปเลยเหมือนคนอื่นไม่ได้จึงได้แต่จ้องพี่ชายเขินๆ พี่เสือหัวเราะเสียงดังพอดีกับคุณพ่อตะโกนมา
"ต่ายน้อย ไหนบอกจะเอาขนมจีบมาให้พ่อชิม ?"
พี่เสือจึงกระซิบเบาข้างหูนิ่มว่า "ไปเร็วครับ เดี๋ยวคุณพ่อสงสัยนะ!"
วันเวลาผ่านไป เหมือนพี่เสือจะคลุกคลีกับไคโรจนสนิทสนมกันดี กระต่ายเองก็เบาใจ เพราะวันแรกที่เจอกันพี่เสือกับรุ่นน้องฮึ่มๆ ใส่กันเสียแล้ว
ทุกเย็นที่กระต่ายไปเรียนพิเศษกับกระเจี๊ยบ จัมโบ้ ลักซอร์ พี่เสือที่ไม่มีเรียนจะไปขลุกอยู่บ้านของไคโร กระต่ายเข้าใจเอาเองว่า พี่เสือคงไปเล่นกีฬา ที่บ้านนั้นมีกระสอบทรายเก่าๆ ด้วย
แต่อันที่จริงแล้ว...
"กูจะไปหาแนน" ไคโรสั่งเสียงห้วน นั่งจิบเบียร์ตั้งแต่เย็น จ้องหน้าพี่เสือเขม็ง
"เมียใหม่ ?" พี่เสือเลิกคิ้ว
"เออ"
"แล้วจะเอาไงต่อ ?" หนุ่มรุ่นพี่ตัวโตกุมศีรษะ มีอุปกรณ์อยู่ข้างกาย ไอ้รุ่นน้องหน้าบูดก็ถอนหายใจเฮือก
"เสี่ยว! คิดได้ไงวะ เกิดมาไม่เคยจีบสาวรึไง!"
"ก็ไม่เคยน่ะสิวะ ถ้าเคยกูจะลำบากใจแบบนี้รึไง!" เสือหนุ่มตวาดกลับ มือคว้ากระดาษกองหนึ่งโบกให้ไคโรดู "พี่สาวมึงเลือกมาให้เนี่ย"
ไคโรมองตามแล้วทำหน้าสยอง "นี่มึงเชื่อซอจริงๆ เหรอวะ ?"
"...."
ไคโรลุกขึ้นยืน มองรุ่นพี่อย่างอนาถใจ ภาพพจน์ตอนแรกที่ดูสุขุม ร้ายกาจพังทลายไม่มีเหลือ ตอนนี้ดูเป็นหนุ่มน้อยแรกรัก หูแดงไปหมด ไม่คิดไม่ฝันว่าชาตินี้จะได้เจอะเจอภาพอุบาทว์แบบนี้
"เออ.... ก็ได้!"
สัปดาห์ถัดมา กระต่ายนั่งทำการบ้านคณิตศาสตร์อยู่กับลักซอร์ในช่วงคาบว่างตอนบ่ายตามปกติ อากาศช่วงนี้ร้อนอบอ้าว ลักซอร์เลยหิ้วกระต่ายน้อยมานั่งที่ม้าหินอ่อนใต้ต้นมะขาม ลมพัดเย็นสบายดี ลักซอร์คนชวนน่ะม่อยหลับไปแล้ว ทิ้งไว้แต่กระต่ายน้อยเด็กดีนั่งทำการบ้านอยู่คนเดียว
พี่เสือกับจัมโบ้ไปไหนไม่รู้แล้ว กระต่ายหน้ามุ่ย เอามือขยี้ตา ใกล้จะหลับตามเพื่อนไป แต่แล้วเงาร่างดำๆ คุ้นๆ เดินตรงมาหา มือถือกีตาร์ตัวเก่าที่ได้จากเถ้าแก่เมื่อฤดูร้อน มีจัมโบ้ที่หัวเราะลั่นตามมาด้วย
"พี่เสือ ?" กระต่ายผงกศีรษะขึ้นดู ลักซอร์กระพริบตาปริบๆ มอง ริมฝีปากสั่นระริกอย่างกลั้นหัวเราะ
"เอาจริงรึนั่น ?"
"อะไรน่ะ ?" น้องเล็กลุกขึ้นยืนดูพี่ชายท่าทางเก้กังไม่สมกับเป็นพี่เสือมาดเท่เอาเสียเลย พี่เสือเดินเข้ามาใกล้กระต่ายจนเหลือแค่โต๊ะคั่น เขากระแอมเบาๆ ลักซอร์กับจัมโบ้ระเบิดเสียงหัวเราะแล้วพากันเก็บข้าวของหนี ทิ้งไว้แต่กระต่ายน้อย
"เอ๋ ? จะไปไหน ?"
"แฮ่ม" หูพี่เสือแดงจัด วางกีตาร์ไว้บนตัก "ต่ายน้อย"
"พี่เสือ เอากีตาร์มาทำไม ?"
"นั่งลงก่อนคนดี" รอจนเพื่อนตัวดีออกไปจนหมดแล้วพี่เสือค่อยพูดต่อ "คือ..."
"?" น้องเล็กหน้าเหรอหรา
เด็กหนุ่มเกาศีรษะอย่างเก้อเขิน เสือร้ายที่เจนจัดหายไปไหนเสียแล้ว ทิ้งแต่เด็กหนุ่มธรรมดาๆ คนหนึ่ง มือหนึ่งประคองกีตาร์ ลูบสายเบาๆ ก่อนจะรวบรวมลมหายใจ มือหยาบค่อยๆ แตะโน้ตตัวแรก เสียงทุ้มๆ ไม่ค่อยเข้ากับดนตรีนักลอยมา
"คนน่ารัก ใครๆก็คงอยากรัก*..."
กระต่ายอ้าปากหวอ... พูดไม่ออกบอกไม่ถูก เคยเห็นอยู่หรอกเล่นกีตาร์จีบสาวน่ะ เมื่อก่อนกระต่ายก็โดนแซวแบบนี้เหมือนกัน แต่นึกไม่ถึง...
...พี่ชายมาดหล่อ เงียบขรึมจะเป็นไปกับเค้าด้วย!
"ถ้ามันไม่ผิดมากนัก ฉันขอรักเธอได้ไหม" หูพี่เสือไม่แดงแล้ว แต่ย้ายความร้อนผ่าวมาที่ใบหน้ากระต่ายแทน
"เธอไม่รู้ ไม่รักไม่เป็นไร แค่มีเธอในใจก็พอ"
มือใหญ่เล่นโน้ตตัวสุดท้ายที่เล่นได้ อมยิ้มนิดๆ "ต่ายน้อย ?"
กระต่ายก้มหน้างุด เข้าใจแล้วทำไมสาวๆ ถึงเขินกันจังเลย "...."
เห็นน้องไม่พูดอะไร คนตัวโตได้ใจ เกากีตาร์ต่อ
"Boy you're so one in a million
You are"
ร้องเสียงหลงไปนิด เอาเถอะ แค่จำคอร์ดได้ก็เก่งละ เสือมีพรสวรรค์ด้านดนตรีเสียที่ไหน เนื้อเพลงจำไม่ยาก แต่คอร์ดนี่สิ
"**Baby you're the best I ever had
Best I ever had
And I'm certain that
There ain't nothing better
No there ain't nothing better than this"
กระต่ายอ้าปากค้างแล้วหุบ... ดวงตาเบิกโต หน้ายังแดงจัด
พี่เสือวางกีตาร์ลง เสียงทุ้มฮัมท่อนสุดท้ายอย่างจงใจ
"Baby... You're the best I ever had..." ไม่ร้องเปล่าแปลให้ด้วย "ที่รัก... เป็นสิ่งที่ดีที่สุดที่พี่เคยมี..."
ฟันขาวขบริมฝีปากล่างแน่น กลั้นยิ้มจนแก้มบุ๋ม ยิ่งเมื่อพี่ชายขยับเข้ามาใกล้ ลมหายใจร้อนๆ ยิ่งระอุ
"Boy you're so one in a million..."
"ฮื้อ!" กระต่ายช้อนตาขึ้นมอง หน้าคมอยู่ไม่ไกล เด็กน้อยไม่รู้จะทำยังไงดีกับหน้าร้อนฉ่าของตัวเองแล้ว ปากก็คอยจะยิ้มเรื่อยไป...
...นี่น่ะเหรอ...
ถูกจีบ!
หัวใจเต้นตึกตักเหมือนเพิ่งวิ่งระยะไกลมาหมาดๆ น่าอายที่สุด พี่เสือจะรู้ไหมนะ ?
"เป็นแฟนกันนะ ?" เสียงทุ้มหยอดคำหวานประโยคสุดท้าย
ปุ๊ง! เหมือนน้องเล็กระเบิดตัวเองด้วยความอาย หน้าร้อนยิ่งกว่าร้อน รีบร้อนลนลุกขึ้นยืน พูดไม่เป็นภาษา "อะ... อะไร..."
มือใหญ่คว้าหมับที่มือเล็ก "นะครับ... นะ"
กระต่ายกัดริมฝีปากแน่น มือหนึ่งกุมหน้าอกตัวเองไว้ กลัวเหลือเกินว่าหัวใจจะเต้นจนทะลุออกมา แก้มเนียนแดงจัดเหมือนคนมีไข้ ดวงตากลมโตไม่ยอมสบตาคนมาจีบที่หาญกล้าข้ามขั้นตอนจับมือถือแขนแม้แต่น้อย
จะทำไงดี....
จะทำไงดี...
มือใหญ่ยังเกาะแน่น ลูบไล้นิ้วทีละนิ้วๆ อย่างแผ่วเบา กระต่ายแทบเคลิ้มไปกับสัมผัสเอาอกเอาใจ...
...พี่เสือขี้โกง...
...จะให้กระต่ายทำยังไงได้...
"พะ... พี่เสือ"
"ครับ" เด็กหนุ่มเงยหน้าด้วยความหวัง เกือบยกมือขาวบางมาจุ๊บแล้ว น้องเล็กตัวขาวสะอาดตอนนี้แดงระเรื่อน่ากินเหลือเกิน ริมฝีปากอิ่มขมุบขมิบไม่ได้ศัพท์
...หัวใจเสือก็เต้นรัว ใช่ว่ากระต่ายจะเป็นคนเดียว
อยู่ใกล้ชิดกันมาตั้งแต่เกิด มีวันนี้วันแรกที่เขาแน่ใจได้ว่า 'ตกลงหลุมรัก' อย่างถอนตัวไม่ขึ้นจริงๆ
"พะ... พี่เสือ... ปะ... ไป..."
"ไป ?" เสือกลั้นลมหายใจ ลุ้นตาม
"ไป..." กระต่ายก้มหน้างุด ก่อนจะตอบเสียงหวาน "ไป... ฝึกเล่นทั้งเพลงก่อนนะ!"
ฟ้าผ่าเปรี้ยง! กลางวันแสกๆ กระต่ายน้อยตัวขาวจ้อยเงยหน้ายิ้มหวาน แล้วรีบกระโดดหนีจนเห็นหลังไวๆ
-
สองหนุ่มไซส์ตึกนั่งกุมขมับอยู่หน้าร้านขายหนังสือเก่า ไคโรใช้นิ้วชี้จิ้มเนื้อเพลงและคอร์ดบนแป้นคีย์บอร์ดหน้าแลปทอปอย่างเบื่อๆ มืออีกข้างเท้าคาง
เด็กหนุ่มข้างๆ ดีดกีตาร์เล่นเรื่อยเปื่อยแทบไม่เป็นเพลง ไม่นานนัก ไคโรก็หันกลับมาถาม
"ทำไมมึงไม่บอกน้องมึงตรงๆ ว่าเพลงที่มึงเล่นได้จนจบมีแค่เพลงสาวเชียงใหม่ ?"
เสือหนุ่มหน้าเสีย แทบโยนกีตาร์ลงพื้น "เลือกเพลงใหม่ๆ"
"ตามใจ" หนุ่มรุ่นน้องยักไหล่ เอาเฮดโฟนครอบหัว ไม่สนใจรอบข้างโดยสิ้นเชิง
ร่างใหญ่โตของเด็กหนุ่มปลดกีตาร์ออกวางท่ามกลางสายตารอบข้าง เด็กหนุ่มหน้าตาคมเข้มกับกีตาร์ในชุดนักเรียนม.ปลายดูดึงดูดสายตาน่าประหลาด
เสือไม่ได้สนใจรอบข้างแม้แต่น้อย เขานั่งลงตรงม้าหินอ่อนหน้าร้านหนังสือที่ปกติไม่ค่อยได้สนใจมันมากนัก มีแต่ขาประจำอย่างพี่แชมป์ที่มักจะนั่งเหม่อเสมอตอนหลังเลิกงาน
วันนี้หลังเลิกงานขาประจำก็นั่งอยู่ที่เดิม พี่แชมป์ยังคงดูงงงวยและหลุดโลกเช่นเคย ร่างสันทัดผอมเกร็งนั่งหลังค่อม เหมือนซากศพแห้งกรัง ดวงรูปสามเหลี่ยมว่างเปล่า แม้กระทั่งเสือเอง ในฐานะเพื่อนร่วมงานแล้ว เขายอมรับว่ารุ่นพี่ยากจะรับมือ
ตอนนี้ผมของพี่แชมป์ไม่ฟูฟ่องแล้ว แต่ยังคงหยิกงอ ได้รูปและเข้าทรงมากขึ้น
เสือเลิกงานแล้ว แต่กลับรู้สึกไม่อยากกลับบ้าน... ไม่ใช่ว่าไม่อยากเจอเจ้าตัวน้อยแสนน่ารัก แต่เป็นเพราะรู้สึกเหมือนหมามองปลากระป๋อง อยากกิน แต่ไม่มีปัญญา
ในชีวิตเสือหนุ่ม ไม่มีอะไรที่ไม่เป็นอย่างใจ เขาหน้าตาดี ร่างกายสูงใหญ่ มันสมองดีเยี่ยม มีสเน่ห์จนไม่เคยเห็นใครอยู่ในสายตา มีเพียงแค่ข้อแม้เดียว...
...ข้อแม้ตัวขาวๆ ตาโตๆ
คิดแล้วก็ถอนหายใจ นานๆ ทีคนเช่นเสือจะหนักใจบ้าง กระต่ายนำพาความรู้สึกใหม่ๆ มาให้เขาเสมอ นับตั้งแต่ความเขินอาย จนไปถึงความกลัดกลุ้ม
ดวงตาล่องลอยของพี่แชมป์หันมองตามเสียงถอนหายใจ ทันใดนั้นดูมีบางสิ่งพาดผ่านนัยน์ตาเมื่อเห็นกีตาร์ที่วางบนโต๊ะ
"นั่น..."
"กีตาร์ผมเอง" เสือตอบ
ความเงียบเข้าปกคลุมอีกครั้ง พี่แชมป์ไม่พูดอะไรอีก เสือเองก็ไม่เห็นความจำเป็นใดๆ ที่ต้องสานสัมพันธ์กับเพื่อนร่วมงาน
ทั้งคู่นั่งเงียบอยู่นาน พี่แชมป์ไม่ใช่คนที่เงียบแล้วทำให้อึดอัด แต่กลับรู้สึกราวกับว่าอยู่คนเดียวเสียมากกว่า
จวบจนกระทั่งพระอาทิตย์ลับขอบฟ้า ไฟข้างทางส่องสว่าง เสือหนุ่มจึงลุกขึ้น
"เพลง... ไม่ออกจากใจ ก็ไม่มีประโยชน์" ประโยคยาวๆ หลุดออกจากรุ่นพี่ ร่างผอมแห้งลุกขึ้นยืน เป็นครั้งแรกที่เสือเห็นดวงตาคู่นั้นมีชีวิต มีประกายเช่นคนปกติ "...เหมือนศิลปะ..." เหมือนกับว่าการพูดคุยได้เอาพลังชีวิตของพี่แชมป์ไปจนหมด เขาจึงได้ถอนหายใจอย่างเหน็ดเหนื่อย ก่อนจะนั่งลงที่เดิม ดวงตากลับไปเหม่อลอยเหมือนวิญญาณหลงทางเช่นเดิม
เสือพยักหน้ารับ
น้อยครั้งนักที่พี่แชมป์จะมีปฏิสัมพันธ์กับคนอื่น ทุกครั้งที่พูดอะไรออกมา มักจะเป็นคำสั้นๆ ที่ไม่มีใครเข้าใจ แต่ครั้งนี้ เสือเข้าใจแจ่มแจ้ง เขาสะพายกีตาร์แล้วเอ่ยเบาๆ "ขอบคุณ"
ร่างผอมแห้งไม่ตอบกลับ ไม่มีปฏิกิริยาใดๆ ทั้งสิ้นเชิง ราวกับเมื่อครู่เสือได้พูดคุยกับวิญญาณหลงทางดวงหนึ่ง
มือใหญ่มองจอคอมพิวเตอร์เล่นเพลงต่างๆ ดังต่อเนื่อง สมุดหนังสือเปิดกระจัดกระจาย เสือใช้เวลาไม่มากนักในการจัดการการบ้าน อ่านหนังสือล่วงหน้า จริงๆ แล้วเขาไม่ได้ชอบเรียนหนังสือเลยสักนิด แต่เป็นเพราะกระต่ายน้อยมักมองมาด้วยสายตาเทิดทูนเมื่อเขาได้เกรดดีๆ เสือจึงไม่มีทางเลือกนอกจากตั้งใจเรียน
ดวงตาคมเหลือบมองนาฬิกาอีกครั้ง เหมือนกับว่าตาของเขาถูกผูกติดกับนาฬิกาไปเสียแล้ว
เสือเฝ้ารอ... รอ... มาตลอด
และทุกๆ คืนเขาจะเฝ้ารอ... รอจนกว่าคนตัวเล็กในห้องถัดไปจะทำการบ้านเสร็จ... รอจนไฟข้างห้องดับลง เขาจึงจะแง้มประตู สะเดาะกลอนข้างห้อง แอบเข้าไปหาเจ้าตัวขาวตัวน้อยที่นอนขดตัวอยู่บนเตียง
เพลงหนึ่งขึ้นแนะนำตรงแถบด้านข้าง เสือเฝ้ารอจนไม่มีอะไรทำ จึงคลิกเข้าไปดูฆ่าเวลา
ทันทีที่โน้ตตัวแรกเล่น เสือต้องดูชื่อเพลงอีกครั้ง และทันทีที่ประโยคแรกดังขึ้น...
'I could drag you from the ocean'
และท่อนฮุค...
'Cause I don't need this life
I just need…
Somebody to die for
Somebody to cry for'
เพลงนั้นมีโทนหม่นเศร้า และลึกล้ำ อาจไม่เหมาะนักสำหรับ 'จีบ' ใครบางคน แต่กระนั้นเลย... รักของเสือไม่ใช่สีชมพูน่ารัก แต่เป็นสีเทาหม่น อาจมืดมนในบางครั้ง แต่เสือไม่มีละทิ้ง ไม่มีวันยอมแพ้...
...เขาไม่ใช่เพียงรัก
แต่เขาอุทิศตนและวิญญาณให้แล้ว... ไม่ว่าจะถูกปัดทิ้งหรือทำลาย ก็ไม่ได้สำคัญเพียงสักนิด
ดังชื่อเพลง...
'Somebody to die for'
ตายเพื่อใครสักคน...
วันเวลาล่วงเลยไปหนึ่งเดือน กระต่ายใช้เวลาหมดไปกับการเรียน เล่นและกินกับเพื่อนๆ ชั้นเรียนใหม่สนุกสนานดี ถึงจะยังคิดถึงสอางค์ ฝนและลูกโป่งบ้าง แต่การเรียนที่หนักขึ้นทำให้ความสนใจของกระต่ายถูกเบี่ยงเบนไป เด็กน้อยต้องเผชิญการบ้านจำนวนมหาศาล งานกลุ่มและรายงานอีกไม่ถ้วน และยังเรียนพิเศษที่ขาดไม่ได้เสียอีก แต่ละชั่วโมงผ่านไปอย่างเข้มข้น กระต่ายรู้ตัวว่าเรียนอ่อนกว่าเพื่อน จึงพยายามอย่างหนักที่จะเรียนให้ทัน
อย่าว่าแต่คุณพ่อคุณแม่เลย ขนาดพี่เสือเองที่ตัวติดกันตลอดก็โดนกันออกไป คู่หูของพี่เสือถูกเปลี่ยนจากจัมโบ้มาเป็นไคโร ส่วนรุ่นพี่ที่ชอบไปเล่นบาสด้วยกันบ่อยๆ อย่างฟงอวิ๋นก็ต้องติวหนังสือหนักเพื่อมหาวิทยาลัย
พี่ฟงอวิ๋นบอกว่า เขาต้องการเข้ามหาวิทยาลัยเดียวกับพี่น้ำแกง ซึ่งคะแนนสูงมาก สำหรับพี่น้ำแกงที่เรียนเก่งมาตลอดอาจจะไม่
โหดเท่าไหร่ แต่สำหรับคนที่เรียนๆ เล่นๆ อย่างฟงอวิ๋นต้องขยันอย่างมากทีเดียว
กระต่ายเองก็ไม่ได้มาออดอ้อนพี่ชายเหมือนอย่างเคย ที่โรงเรียนว่าเรียนเร็วแล้ว ที่กวดวิชาเร็วกว่า ทุกวันหลังจากเลิกเรียน กระต่ายจะพุ่งตรงไปที่กวดวิชาพร้อมกับจัมโบ้ ส่วนลักซอร์นั้นเรียนบ้าง โดดบ้าง ไม่ค่อยได้เรื่องได้ราวเท่าใดนัก ส่วนพี่เสือจะไปทำงาน นานๆ ทีมีเวลาจึงจะไปซ้อมมวยหรือไปเล่นบาสบ้านไคโร
เหมือนกับว่าทุกคนมีชีวิตของตัวเอง ยามดึกเท่านั้น เมื่อพี่เสือชะโงกหน้าออกจากระเบียงไป และพบว่าไฟห้องข้างๆ ดับลงแล้ว เขาจึงจะวางกีตาร์ลง ล้างมือที่ปลายนิ้วเริ่มด้านเพราะซ้อมกีตาร์หนัก และเดินย่องเข้าไปหาเจ้าชายน้อย
กระต่ายนอนดึกทุกๆ วัน พี่เสือจะช่วยเก็บหนังเสือเรียน รายงาน แอบตรวจการบ้านให้ ก่อนจะย่องขึ้นเตียงน้องชาย
คืนนี้ก็เช่นกัน...
เสียงเครื่องปรับอากาศทำงานหึ่งๆ ในความมืด พระจันทร์เร้นกายอยู่ในหมู่เมฆ กระต่ายเปิดม่านทิ้งไว้ให้แสงจันทร์อ่อนละมุนลอดผ่านมา
กระต่ายน้อยเพิ่งล้มตัวลงนอน รู้สึกถึงน้ำหนักและฟูกที่ยวบลงข้างตัว เด็กน้อยอยากลืมตาขึ้นดู แต่ความเหน็ดเหนื่อยทำให้เขาทนฝืนไม่ไหว อีกทั้งยังรู้ดีว่า มีเพียงคนเดียวเท่านั้นที่มีฝีเท้าเบาและย่องมาหาตอนดึกๆ แบบนี้
คืนแล้ว... คืนเล่า
แขนเรียวค่อยๆ ยกขึ้น กระต่ายงัวเงียบอกทั้งๆ ที่ยังไม่ลืมตา "อุ้มหน่อย"
"จะไปไหน หืม ?" เสียงทุ้มคุ้นเคย กระต่ายเป่าลมหายใจบางๆ ออกมาอย่างมีความสุข เมื่อวงแขนแข็งแรงประคองเขาไว้ทั้งตัวแล้ว ใบหน้าน้อยจึงซบลงกับอกกว้างแสนปลอดภัย
คืนนี้ก็เช่นกัน... เหมือนเมื่อวาน... เหมือนเมื่อวานซืน... เหมือนก่อนหน้า... เหมือนทุกๆ วัน
ร่างกายบอบบางถูกกระชับเข้าสู่วงแขนกว้าง ถูกวางบนเตียงอย่างนุ่มนวล รู้สึกได้ถึงลมหายใจร้อนๆ บริเวณต้นคอและแก้ม บางอย่างอ่อนนุ่มและสากระคายแนบกับริมฝีปากและแก้ม...
...แผ่วเบา ลึกซึ้ง
พี่เสือพึมพำอะไรบางอย่างข้างหู กระต่ายเผลอหลับไปแล้ว...
...อะไรบางอย่างที่ลึกล้ำ... แต่ทว่าก็คุ้นเคย...
เทศกาลสอบกลางภาคผ่านพ้นไปด้วยดี กระต่ายผ่านทุกวิชา เล่นเอาเจ้าตัวเล็กตกอกปุๆ อย่างโล่งใจ จัมโบ้เองก็ทำได้ดีเสียจนกระเจี๊ยบต้องให้รางวัล... เป็นอะไรนั้นไม่มีใครรู้ แต่หลังจากสุดสัปดาห์ถัดมา กระเจี๊ยบก็เดินกระย่องกระแย่ง ท่าทางสะลึมสะลือมาโรงเรียน สอางค์กับลูกโป่งหลิ่วตาอย่างรู้ทัน ลักซอร์ยังคงเป็นเพื่อนที่ดี ยื่นยาแก้ปวดให้ พร้อมกระซิบเสียงไม่เบานักว่า
"นี่ ลองยาสอดดูนะ แม่กูเคยเป็นอาสาสมัครที่บาร์เกย์ พวกเด็กขายใช้...." พูดไม่ทันจบ จัมโบ้รีบตะปบปากไม่มีหูรูดของเพื่อนทันใด พี่เสือรีบเอามืออุดหูน้องน้อยไม่ให้ฟังอะไรไม่ถูกไม่ควร
ลักซอร์คายมือเค็มๆ ของเพื่อนออกแล้วทำท่าพะอืดพะอม "แหวะ นี่กูอุตส่าห์หวังดี..."
กระเจี๊ยบหน้าแดงก่ำ กัดฟันกรอดๆ รีบลากเพื่อนสาวตัวดีไปหลบหลังพุ่มไม้ มีจัมโบ้วิ่งตามไปติดๆ กระต่ายได้แต่มองตาค้าง ไม่เข้าใจว่าเพื่อนๆ เล่นอะไรกัน
หลังสอบกลางภาค อาจารย์ก็มีประชุมใหญ่กัน เด็กๆ เลยถือโอกาสมานั่งแกร่วรอโรงเรียนเลิกด้วยกัน กระต่ายดีอกดีใจเป็นพิเศษ เพราะหลังจากขึ้นม.ปลายแล้ว เด็กน้อยแทบไม่เจอเพื่อนๆ เลย ขนาดเวลากินข้าวกลางวันยังต้องเร่งรีบกินกัน ไม่มีเวลามาหยอกล้อ นั่งคุยเหมือนเดิม พี่เสือเห็นว่างๆ ประจวบโอกาสเหมาะ เมื่อกระต่ายนั่งคุยกับสอางค์ เขาก็รีบลากจัมโบ้ออกจากวงทันที
"ตอนนี้แหละ"
"ตอนนี้อะไร ?" จัมโบ้ถามเสียงห้วน ถูกลากมาทั้งๆ ที่ยังกระหนุงกระหนิงกับแฟนเลยติดจะหงุดหงิดไม่ได้
โหนกแก้มขึ้นสีอ่อนๆ เล็กน้อย ไม่ตอบ แต่จัมโบ้ก็ร้องอ๋อก่อนจะถอนหายใจเฮือก เด็กหนุ่มวัยว้าวุ่นอย่างเขาอยากเห็นหน้าแดงๆ จากแฟนหนุ่มไม่ก็สาวน้อยน่ารักมากกว่าเพื่อนไซส์ตึก หนวดเคราเขียวครึ้ม ตัวเหม็นเหงื่อแบบนี้
"มึงชัวร์นะ"
"เออ"
"...เชี่ย กูไม่เข้าใจมึงเล้ย... จะจีบทีทำไมต้องทำอะไรให้วุ่นวายด้วยวะ เชยชิบหาย" บ่นหงุงหงิงแต่ก็ยอมช่วยเหลือแต่โดยดี พี่เสือไม่สนใจจะต่อปากต่อคำด้วย เขาวิ่งขึ้นตึกไปเอากีตาร์ลงมา...
จัมโบ้เองก็ใช่จะอยากเข้าไปยุ่ง แต่เพราะนานๆ ทีจะเห็นเพื่อนขอร้องบ้าง จึงต้องตกลงในที่สุด เขาสะกิดสอางค์ ลูกโป่งและลักซอร์ให้ถอยฉาก เพื่อนๆ หลิ่วตากันอย่างรู้ทัน เห็นจะมีแต่กระต่ายน้อยที่ไม่รู้เรื่อง นั่งจ้อไปเรื่อยอยู่คนเดียว
เพื่อนๆ เกือบจะถอยออกมาสำเร็จแล้ว สอางค์ลุกขึ้นพลางบ่น "อืมม ร้อน ซอ โป่ง ไปหาไรกินเย็นๆ กัน"
"อ๊ะ จริงด้วย ไปด้วยสิ" กระต่ายตอบอย่างร่าเริง กระเจี๊ยบกระพริบตาปริบๆ มองไปยังจัมโบ้แล้วก็รีบพูด
"ต่ายน้อยนั่งเป็นเพื่อนเราก่อนสิ จะไปหมดเลยเหรอ ?"
กระต่ายทำหน้ายุ่ง เจ้าตัวเล็กไม่ใจร้ายพอให้เพื่อนนั่งอยู่คนเดียวเลยได้แต่มองเพื่อนๆ ในวงแล้วยิ้มแป้น "อ้อ จัมโบ้ก็อยู่นี่นา รันต์อยู่กับจัมโบ้แป๊บนึงนะ"
จัมโบ้แอบถอนหายใจ "โบ้ปวดท้องจัง ต่ายน้อย..."
"ต่ายน้อย!" เสียงหวานเข้าแทรก พร้อมกับเจ้าของเสียงที่เดินปราดเข้ามาหาอย่างอารมณ์ดีเช่นเคย รอยยิ้มหวานปรากฏบนใบหน้านวลเนียนสีน้ำผึ้ง พี่น้ำแกงเข้ามาทักรุ่นน้องพร้อมกับพี่ฟงอวิ๋นตัวโตที่เดินตามต้อยๆ เหมือนหมาตัวโต
"อ้าว ลุกขึ้นแบบนี้จะไปไหนกัน ?" รุ่นพี่คนสวยที่ทะเล่อทะล่าเข้ามาไม่รู้เรื่องอะไรได้แต่เลิกคิ้วฉงน "ไม่เจอกันนานเลย จะรีบไปไหน ?"
สอางค์เห็นพี่เสือกระหืดกระหืบแบกกีตาร์ลงมาแล้วได้แต่ปลงแทน เธอนั่งลงเป็นคนแรก มีลูกโป่งที่เหลือบตามองตามนั่งเป็นคนที่สอง
ลักซอร์เกาศีรษะ เข้าใจความรู้สึกเพื่อนๆ ดีจึงได้แต่ยิ้มแหยๆ ให้รุ่นพี่
"ไหนว่าจะไปซื้อน้ำไง ?" กระต่ายถาม ดึงไม้ดึงมือรุ่นพี่ให้นั่งด้วยกัน ลักซอร์จึงเอ่ยแทนเพื่อนๆ ว่า
"ไม่ต้องละ..."
"อ้าว ?"
"เด็กๆ นี่แปลกจริงเชียว" พี่น้ำแกงเลิกคิ้วพลางส่ายศีรษะ ไม่เข้าใจสถานการณ์นัก แต่ก็นั่งลงข้างๆ กระต่ายน้อย พร้อมหยิบลูกกวาดสีสันสดใสออกจากเป้ ยื่นให้กระต่ายและเพื่อนๆ อย่างใจดี
ถึงพี่น้ำแกงจะมาขัด... แต่ก็ไม่มีใครโกรธพี่น้ำแกงลง ก็พี่น้ำแกงน่ะทั้งสวย ทั้งใจดีแบบนี้ พอรุ่นพี่คนงามนั่งด้วยสักพัก ก็ดูเหมือนทุกคนจะลืมเลือนไปเลยว่าต้อง 'ถอย' ให้ไอ้เสือเพื่อนเกลอ
เหมือนบรรยากาศร้อนๆ ยามบ่ายคล้อยนั้นจะมีอุณหภูมิเย็นลงด้วยซ้ำ สอางค์คิดในใจ หรืออาจเป็นเพราะรอยยิ้มสบายอารมณ์ เสียงหวานหูและท่าทางผ่อนคลายของพี่น้ำแกงก็ได้
...ถ้าหากเป็นคนๆ นี้แล้วล่ะก็ ไม่แปลกใจเลยว่าพี่ฟงถึงได้หลงรักหัวปักหัวปำ หนุ่มๆ อีกครึ่งโรงเรียนต้องอกหักเป็นทิวแถว มีอีกทั้งพวกที่ไม่กลัวพี่ฟงมาริจีบคนงาม...
...คนสวยผิวเนียนที่นั่งยิ้มหวานไม่รู้ตัวหรอกว่า ลับหลังตัวเอง คนรักต้องจัดการกับพวกที่ริสอยดอกฟ้าไปมากขนาดไหน
สอางค์เอียงคอครุ่นคิด... บางครั้งกระต่ายน้อยกับพี่น้ำแกงก็อาจจะคล้ายกันมากกว่าที่พวกเขารู้ตัวเสียอีก
พี่เสือที่แอบอยู่ในมุมมืดได้แต่กัดฟันกรอดๆ พอบรรยากาศดี ก็มีตัวขวางตลอด ผ่านไปสองสัปดาห์ก็ยังไม่มีจังหวะเหมาะๆ แต่กระนั้น 'การจีบ' ของพี่เสือยังไม่ได้ชะงักลงเสียทีเดียว พี่เสือที่เค็มเป็นเกลือยอมทุบกระปุกซื้อขนม เครื่องเขียนเล็กๆ น้อยๆ แอบห่อติดริบบิ้นสวยๆ แล้ววางไว้บนโต๊ะทำงาน...
...ทุกคืนที่เขาแอบเข้าไป 'ลักหลับ' น้องชาย ถึงแม้จะไม่เห็นของที่มอบให้วางไว้สะดุดตา แต่ก็มีการ์ดใบเล็กๆ เขียนไว้ว่า 'ขอบคุณ' ทุกวัน
พี่ชายยังคงไปรับไปส่งน้องน้อยทุกวัน ที่ดูแลดีแล้วยิ่งดูแลดีขึ้นอีก
จวบจนกระทั่งคืนหนึ่ง...
คุณพ่อคุณแม่เข้านอนหมดแล้ว เสือนั่งซ้อมกีตาร์ตามปกติ เห็นไฟข้างห้องยังไม่ปิด เสือหนุ่มจึงลุกยืนขึ้น เรียกกำลังใจก่อนจะคว้ากีตาร์ไปเคาะประตูห้องคนตัวเล็ก
กระต่ายในชุดนอนลายกระต่ายหูยาวเปิดประตู ส่งยิ้มตามปกติ "อ้าว พี่เสือ"
"พี่มีเรื่องจะพูดด้วย" พี่ชายทำหน้าขรึมจนกระต่ายขมวดคิ้ว ยอมให้พี่เข้ามาในห้องแต่โดยดี แต่นึกไม่ถึงว่าพี่ชายจะวางกีตาร์แล้วอุ้มตัวเองขึ้นเตียง กระต่ายร้องหวือ
มันจะข้ามขั้นตอนไปไหม! หน้านวลแดงจัด อ้าปากจะต่อว่าคนบุกรุก แต่พี่เสือผละออกไปหยิบกีตาร์แล้วนั่งลงข้างๆ
เสือหนุ่มสูดลมหายใจลึก ก่อนค่อยๆ พูดเสียงเบา หนักแน่น "พี่พยายามหาจังหวะมาตลอด... แต่ก็ไม่ได้บอกเสียที"
"บอก ?" กระต่ายหัวหมุน กระพริบตาปริบๆ ไม่เข้าใจว่าพี่เสือจะเอากีตาร์มาทำไม
พี่ชายพยักหน้า ผิวคล้ำๆ เริ่มแดงขึ้นบ้าง "...พี่รักต่ายน้อยนะ... โว๊ยย เมื่อก่อนบอกรักไม่ได้เขินขนาดนี้หรอก!"
กระต่ายพลอยหน้าแดงไปด้วย เผลอๆ จะแดงยิ่งกว่าคนมาจีบเสียอีก น้องน้อยกัดริมฝีปากแน่น กลั้นยิ้มจนแก้มบุ๋ม แต่แล้วพี่ชายก็กระแอมเบาๆ
"พี่พูดไม่เก่ง... ไม่รู้จะหาอะไรมาพูดให้ต่ายน้อยเชื่อ แต่ว่า... พี่...." แรกรักเป็นอย่างไร เสือเข้าใจกระจ่างแล้ว มันมีทั้งอารมณ์สุขแบบนัวๆ เหมือนมีผีเสื้อบินในท้องและเก้อเขิน มือไม้เกะกะไปหมด ยิ่งเห็นคนน่ารักก้มหน้างุด แอบยิ้มเขินยิ่งเขินตาม เขาได้แต่หวังสุดใจว่าตอนนี้น้องเล็กจะรู้สึกเหมือนกัน
มือใหญ่จับมือเล็กมาจุมพิต แนบใบหน้าคมคร้ามกับฝ่ามือขาวเนียนก่อนจะค่อยๆ วางลง
"ต่ายน้อย... ช่วยฟังพี่หน่อยนะ" เสียงที่พูดทุ้ม เบา กระต่ายแทบซุกที่นอนแล้ว แต่ก็ยังพยักหน้าให้ พี่เสือจึงจัดท่าให้ดี วางนิ้วลงบนกีตาร์
โน้ตตัวแรกของเสียงกีตาร์อะคูสติกใสๆ ดังขึ้น...
...และเนื้อเพลงที่ถูกทอดจังหวะให้ช้าลงเพื่อสื่อความหมายให้ชัดเจนก็ค่อยๆ ถูกมอบให้กับคนที่รักมากที่สุด
'***I could drag you from the ocean,
I could pull you from the fire
And when you're standing in the shadows
I could open up the sky
And I could give you my devotion
Until the end of time
And you will never be forgotten
With me by your side
And I don't need this life
I just need…
I've got nothing left to live for
Got no reason yet to die
But when I'm standing in the gallows
I'll be staring at the sky
Because no matter where they take me
Death I will survive
And I will never be forgotten
With you by my side
Cause I don't need this life
I just need…
Somebody to die for
Somebody to cry for
When I'm lonely
When I'm standing in the fire
I will look him in the eye
And I will let the devil know that
I was brave enough to die
And there's no hell that he can show me
That's deeper than my pride
Cause I will never be forgotten
Forever I'll fight
And I don't need this life
I just need…
Somebody to die for
Somebody to cry for
When I'm lonely
And I don't need this life
I just need…
Somebody to die for
Somebody to cry for
When I'm lonely
Don't go gentle into that good night
Rage on against the dying light'
เสือร้องรวดเดียวจบ ไม่มียักคิ้วหลิ่วตาประกอบ กระต่ายค่อยๆ เงยหน้าขึ้นมอง ดวงตาคู่โตจับจ้องที่ปลายนิ้วใหญ่ แขนแข็งแรงสีแทน เจ้าตัวน้อยยื่นมือออกไปกุมไว้
"อย่า..."
"ต่าย..."
เสียงหวานแผ่วเบา สั่นเครือ เมื่อกระต่ายหลับตาลง หยาดน้ำใสก็กลิ้งลงมาด้วย พี่ชายรีบดึงเจ้าตัวเล็กมานั่งตัก ประคองใบหน้าเล็กกับมือ ใช้ปลายนิ้วโป้งแตะลงบนแก้มใสเพื่อปาดเอาน้ำตาออก
"อย่า..."
"กระต่าย... พี่จริงจังนะ... พี่หมายความอย่างที่พูดจริงๆ... พี่ตายได้..."
ฟันขาวขบริมฝีปากอิ่ม ส่ายหน้า "ไม่นะ... หนูไม่ได้ต้องการแบบนั้น..."
"พี่รักต่ายน้อย"
"ถ้าหากรักหนู... ต้องรักตัวเองด้วย... สัญญาได้ไหม ?" กระต่ายโน้มกายเข้าใกล้ กลิ่นอ่อนหวานและบริสุทธิ์หอมกรุ่นต้องจมูกพี่ชาย เสือกุมมือน้อยแนบแน่น...
"พี่สัญญา แต่มันจะไม่มีวันเปลี่ยนความจริงได้ว่าพี่รักกระต่าย... มากกว่าชีวิตพี่"
ไม่มีถ้อยคำใดควรออกจากปากคนตัวเล็กได้อีก หัวใจที่เต้นระรัวค่อยๆ สงบลง อะไรบางอย่างเจิดจรัสอยู่ภายใน มันส่องสว่างและหวานหอม กระต่ายเลือกแล้ว...
...ไม่ใช่สิ เลือกนานแล้ว
เลือกที่จะเชื่อหัวใจตัวเอง
ริมฝีปากอิ่มค่อยๆ เคลื่อนไปยังแก้มสากของคนตรงหน้า เสียงหวานใสแผ่ว เจือด้วยความเขินอาย "สัญญาแล้วนะ... รักหนูตลอดไปด้วยนะ..."
เสือหนุ่มไม่อาจตอบคำใด วงแขนแข็งแรงกอดรัดคนตัวน้อยแน่นราวกับกักขังไว้ในอ้อมแขน เขาจูบพรมเส้นผมนุ่มหอมกรุ่น สูดดมกลิ่นอายบริสุทธิ์ซื่อเต็มปอด
กระต่ายน้อยที่เคยอยู่บนดวงจันทร์... ส่องสว่างงดงาม ทั้งสวยกระจ่าง สูงส่ง บริสุทธิ์และห่างไกล
...บัดนี้ สัตว์พื้นโลกอย่างเสือได้โอบกอด ครอบครองไว้แต่เพียงผู้เดียว
....
// ลืมค่ะ! ลืมไปก่อน ลืมไทม์ไลน์ในโลกแห่งความเป็นจริงไปก่อนนะคะ เรื่องนี้ เหตุการณ์นี้ควรจะเกิดเมื่อราวๆ 4-6 ปีที่แล้ว แต่ดิฉันเขียนให้เป็นเวลาปัจจุบันไปหมดเลยค่ะ เอาเป็นว่าอย่าคิดมากนะคะ 55
ตอนนี้คิดหนักมากนะ ไม่รู้จะให้จีบกันยังไง ปกติก็เหมือนจีบกันอยู่แล้ว ในที่สุดเลยเลือกแนวร้องเพลงจีบละกัน ดูเป็นเด็กวัยรุ่นดี คือนี่ถ้าแก่มาแล้วใช้วิธีนี้จะไม่น่ารักแล้วนะ // จริงจัง
*เพลง คนน่ารัก โดย i-zax เสนอโดย PaZz Napas Bureetes ชนะการประกวดเสนอชื่อเพลงในเพจค่ะ http://www.youtube.com/watch?v=fpq462aEt-o จีบแบบเด็กๆ ค่ะ น่ารักดี 555
**เพลง one in a million by Ne-Yo http://www.youtube.com/watch?v=6tpl9LtkRRw เอ็มวีน่ารักดีค่ะ นึกภาพพี่เสือแท๊กทีมมาเต้นแบบในเอ็มวีท่าจะฮา
***เพลง Somebody to die for by Hurts http://www.youtube.com/watch?v=Pt1kc_FniKM สาวกป้าเทปยาน ลานาน่าจะชอบค่ะ ออกแนว BritPop เนื้อหามืดมน ลึกค่ะ เพลงนี้ร้องยากนะ (according น้องสาวที่เป็นนักร้อง) มีเสียงหลบอะไรเยอะ พี่เสือเลยใช้เวลาซ้อมนาน 555 เอ็มวีสวยมากค่ะ ลึกซึ้ง
Ps. คำแปลของสองเพลงขอติดไว้ก่อนนะคะ :heaven เป็นคนแปลออกมาได้ห่วยมากค่ะ ไว้จะแปลลงเพจนะคะตะเอง
สุดท้าย เป็นคำถามสำหรับคนอ่านและคนเขียนนะคะ ทำไมรักของพี่เสือถึงเป็นสีเทา ?
สำหรรับเรา รักของสองพี่น้องมันใกล้เคียงกับคำว่า "วิปริต" แต่ในความวิปริต มันก็สดใส บริสุทธิ์ไม่ต่างจากรักแบบอื่น ความรักของทั้งคู่ ทั้งเสือและต่ายต่างรู้ดีว่ามันไม่ได้สดใส มันต้องมีเจ็บปวด ต่อสู้แน่นอน แต่ทั้งสองคนก็เลือกที่จะสู้ไปด้วยกัน กระต่ายก็ไม่ได้วิ่งหนีอีกแล้ว เลยเป็นที่มาของเพลงสุดท้ายค่ะ
นี่ในมุมมองคนเขียนคนเดียวนะคะ อยากทราบความคิดเห็นคนอื่นๆ ค่ะ
ขอบคุณมากนะคะที่แวะมา :mew3:
-
:กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1:
-
อ้าย น่ารักมากกกกกกกกกกก
-
:katai2-1: :hao7:
-
พี่เสือน่ารักกกก ดีดกีตาร์เกี้ยวน้องต่ายด้วย :-[
-
ความรักสีเทาของพี่เสือ
ความรักที่จะไม่ได้มีความสุขหรือความทุกข์ด้านใดด้านหนึ่งเพียงด้านเดียว
ทางข้างหน้าอาจไม่ใช่สีรุ้ง เป็นทางที่ค่อนข้างขมุกขมัว ขุรขระ
แต่ได้เห็นพี่เสือกับต่ายน้อยจับมือกันมั่นคงพร้อมเดินไปด้วยกันอย่างนี้แล้ว
แม่ยกปลื้มมมมมมม น้ำตาปริ่มอ่่ะ
จับมือกันแน่นๆนะ เด็กๆ :กอด1:
-
:กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
ในที่สุด... น้ำตาจิไหล... :o12:
ดีใจกะพี่เสือ o13
-
:กอด1: :o8:
-
:mew1: :mew1: :mew1:
-
ดีใจกะพี่เสือด้วยน๊าาา
น่ารักอะ
-
ดีใจกะพี่เสือด้วย แต่ก็ต้องพยายามต่อไปนะ
พี่เสือสู้ๆ
-
ชอบเพลงคนน่ารักมากกกกก เขินนน รักน้องน้อยอ่ะ คิดถึงงงง
-
ในที่สุดพี่เสือก็จีบต่ายน้อยได้สำเร็จ หวังว่าพี่เสือจะไม่ทำอะไรให้ต่ายน้อยเสียใจอีกนะเรื่องเก่าก็ควรจะเอามาเป็นบทเรียน เมื่อก่อนต่ายน้อยไม่รู้เรื่องไม่เข้าใจแต่ต่อไปเป็นแฟนกับต่ายน้อยแล้วถ้านอกใจโดนต่ายน้อย :z6: :beat: :z6: :beat:แน่ เสือต่ายเค้าจีบกันเค้าคบกันแล้วต่อไปก็จะได้กันแล้วซิ :o8:
-
ฮือ อินนนน :ling1: คนไร้รักอย่างเราก้ต้องอิจฉาต่อไป
-
ชอบจีบแบบนี้จริงๆ มันเห็นถึงความตั้งใจและพยายาม
รักเทาๆของพี่น้องคู่นี้ แต่มันสดใส และบริสุทธิ์สำหรับเรานะ
:a2: พี่เสือน้องต่าย
-
ฮืออออ ตามมาตั้งนาน ในที่สุดต่ายน้อยก็เป็นฝั่งเป็นฝาแล้ว ดีใจที่สุดดดด
-
จัมโบ้ทำอะไร5555
-
ความรักเป็นสีเทานี่เราว่าความสัมพันธ์ของพี่น้องคู่นี้มันเป็นสีดำอ่ะ
ถ้ามองจากมุมมองของคนในสังคม พี่น้องร่วมสายเลือดมารักชอบกันออกจะเป็นเรื่องพิกลอยู่นะคะ
สีดำคงจะเป็นตัวแทนของอุปสรรคต่างๆที่ผ่านมาแล้วและที่จะเกิดขึ้นอีกในอนาคตของพี่เสือน้องต่าย
มันไม่ใช่เรื่องง่ายๆนี่เนอะที่จะทำให้คนรอบข้างยอมรับความรักของเค้า ยิ่งพ่อแม่ญาติพี่น้องด้วยนี่ อห...
ส่วนสีขาวที่มาลดทอนสีดำก็เหมือนความบริสุทธิ์ของความรักที่เค้ามีให้กัน พี่เสือกับต่ายน้อยรักกันด้วยใจจริง
พอดำกับขาวมารวมกัน ท๊าดาาา ออกมาเป็นสีเทาค่ะ 55555555555555
ดีใจที่ต่ายน้อยไม่กลัวแล้ว ยอมรับพี่เสือแล้ว
โดนพี่เสือดีดกีตาร์ร้องเพลงจีบแบบนี้อายม้วนต้วนเป็นกระต่ายสีชมปูวววววว
ฮ่อยยยยยยยยย ต่ายน้อยน่าย้ากกกกกกก~ >////////<
-
อ่านจบแล้วก็คงต้องบอกว่า สู้ๆนะทั้งสองคน เป็นกำลังใจให้อีกคน
สู้เพื่อความรักน่ะไม่มีอะไรผิดหรอก แล้วมันก็เกิดขึ้นได้กับทุกคน :กอด1:
เห็นเด็กๆเขาจีบกันแล้วก็เขิน ยิ่งเห็นพี่เสือนี่ยิ่งแล้วใหญ่เลย :o8:
อุปสรรคมีแน่ แต่ขอให้ผ่านไปได้อย่างเข้มแข็งนะ
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ :L2:
-
จากนี้คงมีเรื่องให้ฟันฝ่ากันอีกเยอะ
ต้องผ่านมันไปให้ได้นะทั้ง2คน
-
ถงจะรู้ว่ามันผิดจารีตทางสังคม ปัจจุบันไม่มีการยอมรับ แต่เราก็ยังอยากให้ทั้งคู่สมหวังและผ่านพ้นทุกอุปสรรคไปได้ด้วยดี
-
กว่าจะได้รองเพลงจีบได้ เล่นเอาคนอ่านลุ้นแทบแย่
-
ยิ่งอ่านยิ่งมีความสุข
แก๊งเด็กๆก็ฮาตลอดเลยค่ะ สนุกจะตาย o13
-
อ๊าก !!!!!!! รักกันสักที
ต่อไปคงจะได้เจออุปสรรคที่หนักหนามากกว่านี้แน่ๆ. สู้ๆนะเด็กๆ
-
:mew3: :mew3: :mew3: :mew3: :mew3: :mew1: :mew1: :mew1: :mew1: :mew1: :mew1: :mew1:
-
เป็นรักทรหดและอดทนสุด ๆ เป็นกำลังใจให้พี่เสือและน้องต่ายน้อยนะจ๊ะ สู้โว้ยยย!!!!! :ped149:
รอตอนต่อไปค่ะ
:katai3:
-
โอ๊ยยย อมยิ้มกับการจีบของพี่เสือ :m3:
สังคมอาจจะมองความรักแบบนี้ว่ามันผิด มันผิดจารีตและวิปริตอย่างมาก(ซึ่งในโลกความจริงเราก็ยังไม่เคยพบเจอเรื่องแบบนี้ แต่ในนิยายต้องขอบอกว่า ฟินค่ะ) ถ้าจะต้องมีสีใดมาเป็นสิ่งแสดงก็คงไม่พ้นสีดำนั่นแหละ เพราะหลากหลายผู้คนก็หลากหลายสีสันปนเปกันจนมืดคล้ำ
แต่สำหรับคนสองคนอย่างน้องต่ายกับพี่เสือ เราว่าทั้งคู่รู้อยู่แล้วว่าอนาคตมันจะต้องเจอกับอะไรบ้าง และความรักระหว่างพี่น้องมันไม่ใช่เรื่องที่รับกันได้อย่างง่ายดาย(แม้ในเรื่องเพื่อนพ้องน้องพี่ดูจะยอมรับกันอย่างไม่ตะขิดตะขวงใจก็เถอะ) แต่ความมุ่งมั่นและความรักที่มีมันคงไม่ต่างอะไรกับสีขาว สีแห่งความบริสุทธิ์ แต่สีขาวมันก็ยังแปดเปือนได้ง่ายจึงไม่แปลกอะไรถ้าสีดำจะร่วมทับถมเข้ามา
ความรักแบบนี้ก็คงปค่ต้องอดทนฝ่าฟันกันต่อไป
/// แต่แบบว่า...จีบกันติดแล้วใช่ป่ะ ก็อยากจะเห็นกระต่ายเดินโขยกเขยกอย่างกระเจี๊ยบบ้างไรบ้างอ๊าาาา :oni2:
ปล. ความฟินของเราสีม่วงนะจ๊ะ :haun5: :haun5:
-
อ่า .. เริ่มเม้นไม่ถูกเลย
ขอเริ่มจากแก้คำผิดก่อนแล้วกัน เจ้าตัวเล็กตกอกปุๆ ตบ รึเปล่าคะ ? เริ่มไม่ค่อยมีความมั่นใจ 555555555
ก็ .. จะว่ายังไงดีล่ะ สารภาพตามตรงคือตอนที่แล้วไม่ได้เม้นอ่ะค่ะ อ่านแล้วรู้สึกว่ามันเริ่มหลุดไปจริงๆนั่นแหละ
คือปกติเราจะชอบเนื้อเรื่องที่วางพล็อตละเอียด มีเหตุผลประมาณว่า ตัวละครนี้ถูกใส่เข้ามาเพื่ออะไร ต่อไปจะทำให้เกิดอะไรขึ้น
รวมทั้งการดำเนินเรื่อง สถานการณ์ที่เป็นตัวขับเคลื่อนความรู้สึกของตัวละคร .. อะไรพวกนี้อ่ะค่ะ แล้วว . เห็นตอนหลังๆมา
เราเริ่มหาเหตุผลไม่ค่อยได้ เลยแอบอึนๆในการอ่านนิดหน่อย อย่างพี่ที่ร้านหนังสือของพี่เสือ ก็แอบงงๆว่าทำไมคาแรคเตอร์ต้องบูมขนาดนั้น มีทั้งปากร้ายจัด ทั้งอินดี้โคตร หรือเพื่อนใหม่นิสัยหลุดขั้ว คือยังไม่ค่อยเห็นแนวทางของตัวละครเหล่านี้อ่ะค่ะ T T ..
ขอคอมเม้นท์ตรงๆคิดว่าไรเตอร์คงไม่ว่ากันนะคะ เราไม่ได้จะติหรือว่าอะไร ยังไงเรื่องนี้ก็เป็นเรื่องที่เรารักมากอยู่แล้ว
เป็นหนึ่งในเรื่องที่รักที่สุดเลยค่ะ ขึ้นแท่นๆ 55555555 ที่เม้นก็แค่อยากเสนอมุมมอง ถือเป็นการแชร์เผื่อเรื่องหน้าอะไรแบบนี้นะคะ TT'
ถัดมา .. ตอนนี้เรียกน้ำตาไปแบบรัวๆ ไม่ใช่เพราะอะไรค่ะ เพราะเพลงเลย 5555555555555555 #ไรเตอร์ตบปลิว
ไรเตอร์คะ ถูกใจมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก (*ก อีกล้านตัว)
คือเพลงไทยเพลงแรกเราไม่รู้จัก ถัดมา one in a million คิดว่าน่ารักดี 555555 แต่พอแค่ตอนเกริ่นสองสามบรรทัดของเพลงสุดท้าย
ก็เข้ายูทูปไปเปิดฟังแล้วก็อ่านเนื้อเพลงไปด้วยอัตโนมัติเลยค่ะ มันจับใจจริงๆ .. น้ำตาร่วงเลย
ทั้งชื่อตอนและเพลง มันใช่สำหรับพี่เสือน้องต่ายจริงๆ .. เพราะว่ามันไม่ได้หวานแหววหรือสวยงามเหมือนในนิยายสาวน้อย
เพราะว่าถ้าเป็นความจริงมันไม่สนุก ไม่ตลก ไม่ฟินเลยซักนิดถ้าจะมารักพี่น้องแท้ๆของตัวเอง สีเทาทึมๆออกไปทางดำ แต่ก็มีสีแดงของรักที่บริสุทธิ์จากใจจริงเข้ามาเจือปน มันแบบนั้นเลยจริงๆค่ะ อินมากกกกกกกกกกกกก T _______ T
พออ่านมาถึงทอล์กนี่หลุดก๊ากเลยค่ะ 555555555555555555 สาวกป้าลาน่าอย่างเรานี่หลงไปเลยเต็มๆจริงๆ
เพราะว่าเพลงที่เราชอบที่สุดของป้าลาน่าก็ dark paradise ค่ะ ความหมายแทบจะทับเลย แค่ dark paradise ตายไปแล้ว (ฮา)
แต่ก็อยากจะบอกขอบคุณไรเตอร์จริงๆนะคะ พอได้ฟังเพลง ได้อ่านตอนนี้ ก็รู้สึกขึ้นมาอย่างนึง มันคือคำว่า 'ไม่ผิดหวัง' ค่ะ
แบบไม่ผิดหวังเลยที่ตามเรื่องนี้ ไม่ผิดหวังเลยจริงๆ ขอบคุณค่ะ ^^
สุดท้าย (#ซะที #เม้นยาวมาก #จะมีใครอ่านไหม)
อยากเชียร์อัพไรเตอร์ สู้ๆนะคะ ทั้งเรื่องนิยายทั้งเรื่องเรียนเลย
อยากให้รู้ว่ามีแฟนนิยายคนนึงรอติ่งรอซื้ออยู่ค่า 5555555 เป็นกำลังใจให้เสมอนะคะ <3 .
ปล. ไม่รู้ว่าไรเตอร์ดูอนิเมะเรื่อง Attack on Titan ไหมนะคะ
แต่จะบอกว่าเพลง Somebody to die for ฟังแล้วอินกับคู่รีไว*เอเลนมากกกกกค่ะ
ด้วยทำนองที่ออกร็อกนิดๆ บู๊ๆเหมือนในเนื้อเรื่อง แถมเนื้อเพลงยังโดนแบบสุดๆ เพราะทั้งเอเลนทั้งรีไวก็ไม่เหลือพ่อแม่ทั้งคู่
ฟังแล้วมันใช่คู่นี้แบบอินมากกกก ไว้ถ้ามีโอกาสอยากให้ไรเตอร์ลองหาดูนะคะ รับรองว่าสนุกโฮกกกกก > ______ <
-
เหมือนจิเป็น เสือสิ้นลายเลย
-
น้องพี่เสือ น้องกระต่าย น้องพี่เสือ น้องกระต่าย อ๊ากกกกกก!!
ฟินมว๊ากลูก!!
:hao7: :hao7: :hao7: :hao7: :hao7:
-
ถือเป็นตอนที่อบอุ่น~
ขอบคุณนะคะ^^
-
:mew1: :mew1: :mew1:
-
พี่เสือจีบได้น่ารักมากค่ะ อ่านแล้วเขินแทนต่ายน้อย
แทบจะมุดโต๊ะคอมอยู่แล้วเนี่ย เขินนนนนนนนน :-[
ว่าแต่อยากอ่านตอนของจัมโบ้xกระเจี๊ยบมั่งอ่ะค่ะ พลีสสส :กอด1:
-
:กอด1:
-
น่าร้ากกกกกกก
-
คิดถึง :L1:
-
51. พี่เสือ น้องกระต่ายกับความลำบากใจของพี่ชาย
"...." สอางค์ไม่มีคำพูดใดๆ ให้กับสองพี่น้องที่นั่งอิงแอบกันอยู่ หลังจากเสือประกาศข่าวแล้วก็นั่งกระหนุงกระหนิงกับกระต่ายราวกับว่าทั้งโลกมีอยู่กันแค่สองคน
ลักซอร์เบิกตาโต ถามเสียงดัง "เฮ้ยยย นี่ตกลงใช้เพลงที่กูเลือกใช่ป้ะๆ ?"
"ห่าสิ" พี่เสือตอบแยกเขี้ยว
"เพลง ? ซอเลือกให้ ?" กระต่ายน้อยขมวดคิ้ว เพื่อนๆ จึงกอดอกแล้วพยักหน้าตอบ
"ก็ใช่น่ะสิ"
คนตัวเล็กถึงเพิ่งคิดได้ "อ๋าา ถึงว่าสิ! ทำไมพี่เสือจู่ๆ เล่นกีตาร์เป็น แล้วเอาเพลงมาจากไหนกัน"
กระเจี๊ยบเข้ามาร่วมวงด้วย "กีตาร์น่ะไคโรสอนให้ แล้วซอช่วยเลือกเพลง"
"โหห" กระต่ายตาโต ก่อนจะทำปากคว่ำให้เพื่อนๆ "แอบทำอะไรไม่บอกกันเลย!"
"บอกก็รู้สิ" ลูกโป่งตอบ เกาหัวแกรกๆ ชักไม่เข้าใจตรรกะของคนตัวเล็กแล้ว แต่กระต่ายทำปากคว่ำใส่พี่ชายหรือ 'แฟน' หมาดๆ แล้วทำแก้มป่องอย่างน่ารักให้ ส่วนพี่ชายก็ไม่มีเวลามาสนใจเพื่อนๆ ทั้งเนื้อทั้งตัวถลาเข้าหาเจ้าตัวเล็กประหนึ่งติดแม่เหล็ก
มีคนว่าไว้ คนมีความรักมักจะมีโลกสดใส คงจะจริงตามนั้น เพราะพี่เสือตาเยิ้มเหมือนเมายา อารมณ์ดีผิดปกติได้หลายสัปดาห์ ทั้งๆ ที่โดนเพื่อนๆ แซวประจำ ขนาดลูกโป่งเข้าไปกวนยังไม่โดนตบบ้องหูกลับมาเหมือนอย่างเคยเลย
จัมโบ้กอดอกยืนดูอยู่ใกล้ๆ กระเจี๊ยบและสอางค์ สูดปากพลางรำพัน "มึง... ตอนกูเป็นแฟนอีเจี๊ยบใหม่ๆ กู... คงไม่ขนาดนี้ใช่ไหม ?"
"คนมีฟามรว๊ากกมักไม่ทำหน้าตาบึ้งตึง" ลูกโป่งตะเบ็งเสียงร้องเพลงแปดหลอด ไม่ถูกคีย์ ถูกโน้ตสักตัว แต่พี่เสือที่โดนแซวกลับหน้าตาเฉยเมย อี๋อ๋อกับ 'แฟน' หมาดๆ ไม่สนใจเพื่อนสักน้อย
"...จะให้กูบอกเหรอ ?" สอางค์ขยับแว่นตอบ ปรายตามองไปยังคนถามและเพื่อนตัวผอม ผิวซีด ใส่แว่นอีกคนหนึ่ง
กระเจี๊ยบส่ายหน้ารัว แก้มซีดขึ้นสีแดงๆ ขึ้นมาทันตาเห็น ก่อนจะรีบเปลี่ยนเรื่อง "แฮ่ม... แล้วซอมันไปไหน ?"
เพื่อนและแฟนส่ายหัวพร้อมกัน "ใครรู้ก็แปลกล่ะวะ"
"มันเคยอยู่ที่ไหนเป็นที่เป็นทางด้วยเหรอ ?" สอางค์ถอนหายใจ "กูอุตส่าห์คิดว่าจะให้มันช่วยดูแลต่ายน้อย ที่ไหนได้อยู่ที่ไหนได้แป๊บๆ ก็เผ่น"
"ตอนนี้มีเสือแล้วนี่..."
นั่นสินะ มีพี่เสือแล้ว ใครในโลกจะดูแลกระต่ายได้ดีเท่าพี่ชายอีกล่ะ ? สองสามสัปดาห์ที่ผ่านมาเพื่อนๆ ก็ประจักษ์แก่สายตาว่า 'การดูแล' ของพี่เสือน่ะแอดวานซ์ขนาดไหน
'ต่ายน้อย กินอีกนิดนะครับ'
'ตรงนี้มีกระดูก เดี๋ยวพี่เสือเลาะให้นะ'
'ต่ายน้อย เปื้อนตรงมุมปากน่ะ' อืมม... สอางค์ครางในใจ ไอ้ท่าโน้มตัวออกไปแล้วใช้นิ้วปาดชิ้นส่วนไข่พะโล้บนแก้มนวลๆ นั่นช่าง... พระเอกเสียเหลือเกิน ถ้าไม่มีลักซอร์และลูกโป่งที่ทะเลาะกันแย่งลูกชิ้นทอดใกล้ๆ สอางค์อาจจะคิดว่าตัวเองอยู่ในภัตตาคารอาหารฝรั่งเศสสุดหรูใจกลางปารีสระดับมิชลินห้าดาว ล้อมรอบด้วยแสงไฟระยิบระยับจากหอไอเฟลเป็นแน่
ตอนนี้ก็เช่นกัน ช่วงเช้าก่อนเข้าแถวแบบนี้ เด็กๆ จะมารวมกลุ่มกัน ปกติแล้วลักซอร์จะมาสายที่สุด ทันบ้างไม่ทันบ้าง หรือบางวันที่มาทันก็จะมาหาเรื่องทะเลาะกับเพื่อนคนอื่นๆ เป็นที่ครื้นเครง ส่วนสองฝาแฝดน่ะเหรอ...
"พี่เสือจ๋า หนูอยากกินไอติม" กระต่ายก็อ้อน... ตามปกติในสายตาเพื่อนๆ แต่คนตาดีจะสังเกตเห็นดวงตาแวววาวและแก้มกลมๆ ขึ้นสีจางๆ น่ารัก
"ไว้ก่อนนะ" พี่เสือยิ้ม... หวาน แต่เพื่อนๆ สยอง "กินเช้าๆ เดี๋ยวปวดท้อง" มือใหญ่จะแตะแก้มนวลเบาๆ แต่พื้นผิวที่สัมผัสนั้นกลายเป็นสีแดงระเรื่อ และกระต่ายขาวก็จะกลายเป็นกระต่ายชุบแยมสตอบอร์รี
เพื่อนๆ ที่เหลือกลอกตา ดูพี่เสือที่เกี้ยวเอง เขินเอง กระต่ายที่อ้อนเอง เขินเอง
อืม เล่นเอง ชงเอง เสิร์ฟเอง ไม่ต้องรอเพื่อนร่วมทีมกันทีเดียว!
สองเดือนกว่า ล่วงไปเป็น.... สามเดือน ฤดูกาลสอบปลายภาคครั้งแรกของเด็กม.4 ก็เข้ามาเยือน พี่ๆ ม.6 อย่างพี่น้ำแกงที่รู้ผลสอบตรงไปแล้ว ส่วนใหญ่จะหายจ้อย ไม่ก็มาเดินเล่นที่โรงเรียนสักพักแล้วก็กลับ
เพื่อนๆ พากันนับนิ้วว่าระยะโปรโมชั่นของพี่เสือจะยาวนานแค่ไหน ดูอย่างกระเจี๊ยบและจัมโบ้สิ โปรโมชั่นสุดคุ้มมีอยู่สามเดือนเต็ม หลังจากนั้นก็ไม่ได้กระหนุงกระหนิงอย่างกวนเบื้องล่างของเพื่อนๆ เท่าไหร่แล้ว
เช้าวันนี้ก็เช่นกัน จัมโบ้ที่ปกติต้องกระแซะอยู่กับแฟน ตอนนี้กลับนั่งครองเก้าอี้อยู่คนเดียว ด้วยเหตุผลว่าร้อนจึงไล่แฟนตัวเองไปนั่งกับสอางค์หน้าตาเฉย พี่เสือกับน้องกระต่ายคลอเคลียหงุงหงิงน่ารักกันอยู่สองคน ไคโรกับลักซอร์สองพี่น้องนั้นกำลังทำ 'ศึกสายเลือด' อย่างขะมักเขม้นอยู่กลางสนามฟุตบอล มีเพื่อนร่วมทีมอีกสิบกว่าคนคอยวิ่งหนีลูกเตะอัดหน้าของพี่สาวและน้องชาย ส่วนลูกโป่งที่ไปก้อร่อกอติกสาวๆ ก็วิ่งปราดกลับมาหาพรรคพวกแล้วประกาศข่าว
"พี่น้ำแกงติดถาปัตย์แล้ว"
"อ้า..." สอางค์เบิกตามองเพื่อนแล้วพยักหน้า ไม่มีใครแปลกใจ ลูกโป่งยุกยิกสักครู่เมื่อเห็นเพื่อนๆ ไม่หือไม่อือก็ประกาศข่าวต่อ ตามประสาคนสอดรู้สอดเห็น
"พี่ฟงก็ติดนะ... วิดวะด้วย"
"หืม ?" คราวนี้เรียกร้องความสนใจได้บ้าง พี่เสือจริงๆ ไม่อยากมีส่วนร่วมหรอก ใครจะติดอะไรก็ช่างปะไร ตอนนี้ 'เสือติดต่าย' ก็พอแล้ว
แน่นอนแค่บ่นออกไปแบบนั้น เพื่อนๆ พากันโห่ให้เป็นขบวนกลองยาว แต่คนหน้าหนาไม่สะท้านสะเทือน มีแต่กระต่ายน้อยที่หยิกเอว 'แฟน' ตัวเองเต็มรัก
"แฮ่ม... มึงคิดได้ไงวะ เสือติดต่าย" กระเจี๊ยบทำตาโต ท่าทางพะอืดพะอม
"คนมีฟามรว๊ากกก" ลูกโป่งโก่งคอจะตอบให้ เพื่อนๆ ทั้งกลุ่มแม้กระทั่งกระต่ายน้อยยังตะโกนใส่หน้า
"พอ!"
ความรักของเสือดำเนินไปอย่างเรียบร้อย แม้เพื่อนๆ จะแซวโห่ฮาเพียงใด ก็ไม่อาจทำให้ความมุ่งมั่น มั่นคงดุจหินผาของเด็กหนุ่มสั่นคลอนได้ อีกทั้งนอกจากเจ้าตัวน้อยตัวกระจิดริดแล้ว ก็ไม่มีใครทำให้เสือหนุ่มถูกลบลาย หน้าแดงแจ๋ได้อีก
แต่กระนั้นเลย... ยิ่งนับวันเสือยังดูเหมือนแปลกตา ไม่ใช่เพราะเอาอกเอาใจกระต่ายหรอก แต่กลับดูโทรมอย่างไม่น่าเชื่อ ถึงแม้หน้าตาจะยิ้มย่องอยู่ตลอด แต่ดวงตากลับลึกโหล เหมือนคนนอนไม่หลับมานาน
ทั้งๆ ที่ความรักก็ราบรื่นดี แต่ทำไมเจ้าตัวยังมีสภาพเหมือนคนโดนของได้ ? สอางค์สั่นศีรษะเชิงบอกว่าไม่รู้ให้กับคนอื่นๆ มีแต่จัมโบ้ที่หัวเราะหึๆ เอามือพาดไหล่เพื่อนพลาง ยักคิ้วพลาง
"นี่... บอกต่ายน้อยเพลาๆ มือหน่อยสิ"
"หะ ?" เสือหนุ่มเลิกคิ้วสูง
"ไม่อยากเชื่อเลยนะ... ว่าอย่างมึงจะยอมเป็นรับ กูละนับถือในความรักของมึงจริงๆ เสียสละตัวเองไม่ให้ต่ายเจ็บ"
ทีนี้คิ้วของคนถูกนับถือขมวดเขม็ง เหลือบไปมองกระต่ายตัวขาวเล่นกับลูกโป่งแล้วตอบเสียงเข่นเขี้ยว "*วย"
"น้องมึงก็ท่าทางเป็นห่วงมึงเหมือนกันนะ เอางี้... กูให้อีเจี๊ยบไปเอายาสอ..."
โป๊ก! เสียงโบกศีรษะดังสนั่น กระต่ายเงยหน้าขึ้นมองตามเสียง ขมวดคิ้วน้อยๆ ให้คนรัก "พี่เสือ ?"
"ไม่มีอะไรครับ" พี่เสือยิ้มแต้ให้ แล้วรีบลากเพื่อนตัวดีออกจากรัศมีคนรัก
"ห่า! คิดได้ไง..." เสียงดุดันแม้จะเบาแต่ก็แฝงความเคียดแค้นได้เต็มเปี่ยม เพื่อนชูมือเชิงป้องกันตัว ยังไม่วายยียวน
"*วย ก็ทำท่าเหมือนโดนจัดหนัก! ฮ่าๆ" ร่างยักษ์ปล่อยเสียงฮาอย่างไม่สนใจสายตาเกรี้ยวกราดเลย คงเพราะรู้จักกันดีเลยรู้จังหวะ รีบหลบก่อนจะโดนอีกโป๊ก
"ไอ้ห่า! เพราะกูกลุ้มใจโว้ยย" เสือร้องพลางถอนหายใจ เลิกเอาเรื่องกับไอ้เพื่อนตัวถึก ซ้อมมันก็เท่านั้น รังแต่จะหาเรื่องให้มันไปฟ้องกระต่ายน้อยอีก
"เหยดดดดด อย่างมึงเนี่ยนะกลุ้มใจ ?" จัมโบ้ตอบ "กูเห็นมึงชื่นมื่นกับต่ายดีนี่หว่า รักลับๆ ของมึงสำเร็จแล้วไม่ใช่เรอะ"
ร่างยักษ์พอฟัดพอเหวี่ยงกันปรายตามองเชิงดูถูกแล้วจึงตอบเสียงเย็น "กูไม่ใช่พวกจับได้เป็นเสียบเหมือนมึง"
เพื่อนได้ฟังก็ถกแขนเสื้อขึ้นบ้าง "อ้าว ไอ้ห่า ด่ากูได้ อย่าด่าเมียกูเชียว..."
"พวกมึงน่ะมันง่าย" เสือหนุ่มไม่ได้ถือสากับท่าทางหาเรื่องของเพื่อนนัก "...มึงเข้าใจมั้ย ของอร่อยอยู่ข้างหน้า แต่แดกไม่ได้น่ะ ?"
"เออ..." จัมโบ้เกาหัวแกรกๆ เข้าใจเรื่องราวเข้ามาทันที เลยเดินไปตบไหล่ปุๆ อย่างเห็นใจ "เมื่อก่อนมึงก็ไม่ได้แดกนี่หว่า..."
"...แต่เมื่อก่อนเหมือนถูกเก็บไว้ในเซฟนี่หว่า อย่างน้อยๆ ก็ยังไม่เห็น ไม่ได้กลิ่น แต่นี่กูรู้ว่าเป็นของกู อยากแดกชิบหายแต่ไม่กล้านี่สิวะ"
เพื่อนเลยกลืนน้ำลายลงคอ จินตนาการตามไปด้วย...
...มันก็จริง ระหว่างเขากับกระเจี๊ยบที่ทนได้เพราะไม่ได้เห็นหน้าค่าตากันทุกวัน ไม่ได้อยู่บ้านเดียวกันหรือใช้ห้องน้ำร่วมกัน ถ้าเขาเป็นเสือ ก็ไม่แน่ใจว่าจะไม่เผลอกลืนอาหารอร่อยตรงหน้าให้หมดในคำเดียวหรือเปล่า
"กูนับถือมึงละ..."
ความสัมพันธ์พิเศษ ทั้งยังต้องเก็บซ่อนไว้ให้เป็นความลับ เมื่อดำเนินมาถึงจุดนี้แล้ว คล้ายกับถึงเส้นชัย แต่กลับเหลือระยะทางอีกยาวไกลจนต้องถอนหายใจ
"มึงก็สอนน้องสิ..."
"เคยเกริ่นๆ แล้ว..."
"แล้ว ?"
"มึงเห็นตาแดงๆ แล้วยังจะทำลงเหรอวะ ?"
ความเป็นชายมันอึดอัด ที่ผ่านมาเสือเคยใช้ผู้หญิงระบาย แต่บัดนี้มีคนรักสุดหัวใจเพียงคนเดียว เลยต้องไปทุ่มกีฬาและการเรียน จนครูเอ่ยปากชมเลยว่าปีนี้คนที่ได้คะแนนสูงสุดคงไม่พ้นแฝดผู้พี่
เพราะไม่อยากเร่งเร้า... อีกทั้ง... เพื่อนๆ ไม่เคยรู้ว่า เบื้องหลังพี่เสือที่เก่งกล้า ดุดันเฉียบขาดนั้นจะหน้าชื่นอกตรมขนาดไหน
เมื่อก่อนเป็น 'พี่ชาย' ยังได้ถือโอกาสจับต้อง แอบจูบบ้าง แต่นี่เป็น 'คนรัก' กระต่ายผู้ขี้อายกลับไม่ยอมให้แตะต้อง แล้วไหนเวลาอยู่สองต่อสองที่กระต่ายไม่ค่อยเจียดให้คนรักอีก...
จัมโบ้ปิดปากสนิท เพราะเป็นคนนอก เลยไม่อาจเข้าใจความรู้สึกของเพื่อนได้ แต่อาการคัดแน่นเต็มปรี่น่ะ เข้าใจหัวอกเลย!
เด็กหนุ่มร่างยักษ์สองคนทอดสายตามองไปยังร่าง 'แฟนหนุ่ม' ที่ตัวบางกันทั้งคู่พร้อมกันโดยไม่ตั้งใจ
"กระเจี๊ยบมันบอกใกล้สอบ..." พูดลอยๆ แค่นั้นก็เป็นอันเข้าใจ พี่เสือจึงตบไหล่เพื่อนเบาๆ เชิงให้กำลังใจ
หลังอาหารเย็น กระต่ายและเสือก็ขอตัวขึ้นชั้นบน คุณพ่อคุณแม่ได้แต่ทอดสายตามองอย่างเป็นห่วง
"เสือ ช่วงนี้โทรมขึ้นเยอะนะ"
ลูกชายคนโตยิ้มน้อยๆ แต่ดูแสนฝืดเฝือ "ไม่มีอะไรหรอกครับ"
"เด็กๆ อ่านหนังสือหนักไปไหม ? แค่มอสี่กันเอง ไม่ต้องรีบร้อนนะ อยากเรียนอะไรก็เรียน"
กระต่ายนิ่งไปสักครู่ ก่อนยิ้มตอบ "หนูหัวไม่ดี... ต้องขยัน"
คุณแม่ถอนหายใจ ลุกขึ้นมาขยี้หัวเด็กน้อยแรงๆ "นิสัยแบบนี้ได้พ่อมาแหง... เอาเถอะนะ ขยันเรียนก็ดี แต่อย่าลืมนะว่า ชีวิตวัยรุ่นน่ะ มันสั้น ต้องใช้ให้คุ้ม" ว่าแบบนั้น แต่คุณพ่อเหล่มองเชิงปราม ลูกๆ พยักหน้าเชิงรับรู้และพากันเดินออกจากห้อง
เด็กแฝดแปลกไปช่วงนี้... นี่คือสิ่งที่คนเป็นพ่อแม่รู้ ความสัมพันธ์ที่เคยสนิทสนมกันเคยร้าวไปครั้งหนึ่ง ครั้งนี้กลับดูแปลก เหมือนจะกลับมาดีกันแล้ว แต่ก็มีระยะบางอย่างกั้นอยู่ อย่างไรก็ตาม ทุกคนเห็นได้ชัดว่ากระต่ายไม่ยอมให้พี่ชายกอดหอมอีกแล้ว แม้พี่เสือจะยังปรนนิบัตรรับใช้น้องชายอย่างดีเหมือนเดิม แต่กระต่ายมักจะหลบตาหรือหลีกเลี่ยงพี่ชายเหลือเกิน
คุณพ่อคุณแม่คิดว่า... คงเป็นเพราะเรื่องของพี่เสือเลยทำให้กระต่ายกำลังพยายามรักษาระยะห่างและเติบโตมากขึ้น
แต่ที่จริงแล้ว...
พอปิดประตูแล้ว ร่างเล็กจ้อยที่สูงไม่ถึงอกพี่ชายนั่งแปะบนพรมอย่างหมดแรง "พี่จ๋า... พ่อกับแม่จะจับได้ไหม ?"
"ไม่นะ" พี่ชายดึงแขนบางขึ้นมา จัดท่าให้คนรักนั่งตัก โน้มตัวลงกอดและคลอเคลียแฟนตัวน้อยหน้าตาเฉย "อืมม หอมจัง จุ๊บที"
"อื้อ...!" จะห้ามก็ใช่ที่ กระต่ายเลยได้แต่เอนตัวลงอิงกับอกกว้าง ปล่อยให้คนตัวโตพรมจูบบนต้นคอและลาดไหล่ "พี่เสือ... เป็นแฟนคือแบบนี้เหรอ ? เราเป็นแฟนกันตั้งหลายเดือนแล้ว แต่ทำไมมันคล้ายๆ กับตอนไม่เป็นเลยล่ะ" เสียงใสๆ เอ่ยถามไม่หยุด มือก็พยายามดึงเอาหนวดปลาหมึกที่ยุ่มย่ามต้นขาและหน้าอกออก "แล้วพี่เสือเป็นอะไรไป ? หนูถามตั้งหลายรอบแล้วทำไมไม่บอกซักทีว่าทำไมดูโทรมๆ ?"
คราวนี้พี่ชายชะงักกึก จะบอกได้อย่างไร... ว่าอยากจับน้องน้อยลงบนเตียง ฉีกทึ้งเสื้อผ้า ซุกหน้าโลมเลียทั่วทั้งร่างจนเปียกชื้น... สอดใส่รุนแรงจนได้ยินเสียงครางหวานๆ
เพ้อฝัน... ตอนนี้ได้กอดจูบลูบคลำก็ดีเท่าไหร่แล้ว กระต่ายตัวเท่านี้ ถ้าหากเขาทำจริงๆ แล้วล่ะก็ กลัวเหลือเกินว่าจะกลายเป็นการทำร้ายมากกว่าร่วมรัก
ถึงจะใกล้แค่เอื้อม แต่ความฝันของพี่เสือกลับดูไกลลิบตา ได้แต่ภาวนาให้กระต่ายน้อยโตไวๆ จะได้ไม่เฉามือตอนอยู่บนเตียง
คิดได้แล้ว เสือหนุ่มจึงตัดสินใจตอบคลุมเครือ "เพราะพี่ดูแลต่ายน้อยเหมือนคนรักมาตลอดไงล่ะ... เลยเหมือนไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลง"
กระต่ายฟังแล้วนิ่งไป เอียงคอถาม "แล้วทำไมต้องเป็นแฟนกันด้วยล่ะ ?"
นั่นสินะ... มือใหญ่ลูบเรือนผมนิ่มอย่างใจลอย ถึงเคยบอกไปครั้งหนึ่งแล้ว แต่อย่างไรก็ตาม ถ้าหากไม่บอกให้ชัดเจน กระต่ายน้อยคงไม่มีทางเข้าใจ
"มันต่างกัน... ที่ตรงนี้ไง" พี่ชายอุ้มน้องเล็กขึ้นพาดบ่า กระต่ายร้องเหวอ ดิ้นพราดๆ อย่างต่อต้าน จวบจนกระทั่งถูกร่างใหญ่โตวางลงบนเตียง
"แบบนี้..." ริมฝีปากอุ่นค่อยๆ โน้มเข้ามาใกล้ พร้อมกับสัมผัสแสนนุ่มนวลแทบละลาย.... แต่เพียงชั่วครู่เท่านั้น พี่เสือก็ค่อยๆ ถอนจูบออก ส่งยิ้มให้คนแก้มแดงด้านล่าง
"แบบพี่น้อง... แต่ถ้าแบบคนรัก..." กลางร่างกายเริ่มร้อนผ่าว พี่เสือสูดลมหายใจลึก มองน้องเล็กที่นอนตาแป๋ว แก้มแดง แล้วแนบริมฝีปากลงไปอีกครั้ง
ปากอิ่มจิ้มลิ้มหวานฉ่ำ ริมฝีปากของเสือดุดัน ง้างงับปากนุ่ม พร้อมมือใหญ่กร้านบีบที่ตรงปลายคางให้เด็กน้อยอ้าปากรับเอาลิ้นร้อนเข้าไป
ลิ้นพี่เสือเคลื่อนไหวดุนดันจนกระต่ายกลัว แต่หากว่ากลับไร้เรี่ยวแรงจะต่อต้าน สองมือได้แต่จับบ่าแข็งแรงตรงหน้าขณะอ้าปากให้กว้างขึ้นเพื่อให้ลิ้นหนาเข้ามาโลมไล้ภายใน ลิ้นร้อนดุนดัน เกี่ยวกระหวัด ดูดกลืนน้ำลายอย่างไร้จังหวะพัก กระต่ายใจเต้นรัวแทบทะลุออกจากอก ลมหายใจหอบกระชั้น แต่พี่ชายกลับไม่ยอมปล่อย เขาดูดไรฟันขาว ขบเม้มริมฝีปากนุ่ม กระต่ายรู้สึกเหมือนถูกดูดวิญญาณไป
กระทั่งพี่ชายถอนริมฝีปากออก แต่ความร้อนผ่าวยังอยู่บนปากอิ่มและหยาดน้ำใสเยิ้มออกจากมุมปากน้อยๆ คนตัวโตโน้มตัวลงมาโลมเลียทุกหยาดหยด กระต่ายหายใจหอบ ดวงตาปรือปรอยแสนหวาน แก้มแดงจัด เสือจึงค่อยๆ ช้อนตัวคนตัวเล็กขึ้นมา พรมจูบบนต้นคอ ขบเม้มเนื้ออ่อนให้ขึ้นสีระเรื่อๆ แม้ตัวเองจะอึดอัด คับแน่น แต่เขาก็ไม่ต้องการระบายความรุนแรงลงบนร่างบอบบางนี้เลย
"แล้ว... พี่จะจูบแบบนี้..." นิ้วอุ่นแตะบนปากนุ่ม "แต่จะจูบทั่วทั้งตัว..."
กระต่ายเบิกตาโพลง ผิวขาวจัดกลายเป็นสีแดง พูดอะไรไม่ออกนอกจากมองมือใหญ่ค่อยๆ สอดเข้าที่กางเกง ลูบไล้ต้นขานวลจนสูงขึ้นเรื่อยๆ...
"อ๊ะ อย่า!" เสียงหวานอุทาน หนีบขาแน่นเมื่อมือร้อนจัดค่อยๆ ดึงกางเกงในลง
แต่พี่ชายไม่ฟังคำ ริมฝีปากพรมจูบลาดไหล่หอมกรุ่น มือใหญ่สอดเข้าไปตรงระหว่างขาสองข้าง กระต่ายสะดุ้งเฮือก รับเอาสัมผัสจากมือหยาบที่โอบอุ้มท่อนลำเล็กและสองถุงนุ่มพร้อมกันและเค้นคลึงช้าๆ
กระต่ายพยายามดิ้นรนให้พ้น แต่ริมฝีปากร้อนเข้าทาบทับเสียก่อน เล่นเอาหัวใจแทบระเบิด ร่างกายอ่อนแรงเหมือนไม่มีกระดูก ด้านล่างลำตัวยังถูกนวดเบาๆ ด้วยมือสาก...
"นี่คือคนรัก... พี่จะจับ จูบตรงไหนก็ได้" พี่เสือกระซิบข้างหู เสียงต่ำ แผ่วและเหมือนอดทนอดกลั้นมามากมาย "ต่ายน้อย... จับดู"
มือบางถูกจับให้แนบกับระหว่างขาพี่ชาย กระต่ายอ้าปากค้าง หน้าแดงยิ่งกว่าเดิม
"พี่เสือ!"
ความเป็นชายของเสือหนุ่มเร่าร้อนนัก แข็งกร้าวและใหญ่โต กระต่ายลมหายใจสะดุ้งห้วงจนแทบเป็นลม
"พี่จะใส่ตรงนี้... เข้าไปในตัวต่ายน้อย"
"ใส่...!?" กระต่ายอุทาน รีบสั่นหัวเอ่ยเสียงสั่น "มะ... ไม่ได้นะ!"
"เข้าไป..." มือในกางเกงในเริ่มขยับอีกครั้ง กระต่ายตัวแข็งแกร็งเมื่อมือนั้นค่อยๆ เลื่อนไปยังส่วนทางด้านหลัง... บั้นท้ายนุ่มนิ่ม รัดรึงได้รูป นิ้วยาวๆ ค่อยๆ สอดเข้าเกี่ยวกับปากทางแสนหวาน พี่ชายจุมพิตข้างขมับ กระซิบเจือลมหายใจหนักๆ ว่า "ตรงนี้..."
"อ๊า..." เสียงอุทานเบาแสนเบา คล้ายแมวคราง "อย่า...จับ"
"นุ่มจัง" นิ้วยังคงถูวนตรงปากทาง ขณะที่อุ้งมือและส่วนที่เหลือลูบไล้ท่อนลำเล็ก "แตกต่างจากเป็นพี่น้องไหม ?"
กระต่ายตัวสั่นระริก ผิวกายนวลร้อน โดยไม่รู้ตัว ขาทั้งสองข้างค่อยๆ ถูกแยกออกจากกัน พี่ชายยิ่งตะปบลงเคล้นคลึงทั้งส่วนกลางเล็กจ้อยและช่องทางด้านหลังทั้งไม้ทั้งมือ
"อืมม ต่ายน้อยน่ารัก"
"อ๊ะ... อ๊าา..." แค่ถูกจับ... กระต่ายก็น่ารักขนาดนี้ เขายิ่งเลียริมหูอย่างบ้าคลั่ง ช่องทางนุ่ม รอยจีบสีชมพูขยับราวกับต้องการดูดกลืนนิ้วเขาไปจนหมด
...ถ้าหากสอดใส่เข้าไป ความหวานหอมคงจะโอบล้อม รัดรึง ตอดกระตุกถี่ยะยับ
อา... ชายหนุ่มไม่อาจฝืนทนต่อไป ภาพจินตนาการเตลิดไปไกล เขารีบประกบปากกับยอดอกน่ารักผ่านเสื้อยืด ใช้ลิ้นช้อนเม็ดทับทิมน้อยขึ้นก่อนจะดูดเม้ม อยากเห็นภาพอกบอบบางเปียกแฉะ ยอดอกทั้งสองบวมช้ำ แดงก่ำหลังจากถูกเขาครอบครองรุนแรง
มือใหญ่เลิกเสื้อขึ้น กระต่ายสะดุ้งเฮือก ร้องเบาๆ แต่ก็ไม่ทันพี่ชายที่เข้าจู่โจมยอดอกสีชมพู ฟันคมขบกัดอย่างเอร็ดอร่อย ในขณะที่มือใหญ่ยังกลั่นแกล้งกลางหว่างขาไม่หยุดยั้ง
กระต่ายถูกจู่โจมพร้อมกันจนไม่อาจรับรู้อะไรได้อีก สมองว่างเปล่า เอวน้อยค่อยๆ ขยับตามมือใหญ่ชักนำ ท่อนลำขนาดเล็กถูกนวดเคล้นจนค่อยๆ ตั้งยอด ความร้อนผ่าวแผ่มายังท้องน้อย กระต่ายอับอายจนไม่กล้าทำอะไรอีกแล้ว ยิ่งลิ้นสากเปียกชื้นดูดกลืนยอดอกรุนแรงจนเหมือนจะดูดให้หลุดออก กระต่ายยิ่งตัวสั่น ไม่รู้ว่าความรู้สึกเหมือนตกจากที่สูงแบบนี้เรียกว่าอะไร แต่มันช่าง...
...วาบหวาม
แต่ทว่า...
"ต่ายน้อย! ดูหนังสือเสร็จมากินพุดดิ้งนะลูก!" เสียงเรียกจากชั้นล่างกระชากเอาสติกลับมาสู่ร่างเล็ก
คุณแม่!
ดวงตากลมเบิกโพลง ลมหายใจหอบถี่มองดูคนตรงหน้าและสภาพตัวเองที่ไร้เรี่ยวแรง กระต่ายรวบรวมเรี่ยวแรงที่เหลือผลักพี่ชายออก กระโดดลงจากเตียงเหมือนสัตว์เล็กหนีจากคมเขี้ยวเสือร้าย
พี่ชายรีบตะครุบเอาปลายเท้านุ่ม แต่กระต่ายรีบสะบัดหนี ทั้งที่จริงจะกระชากกลับแล้วระบายความอัดอั้นก็ได้ แต่พี่เสือกลับยอมให้น้องเบือนหน้าหนี ไปยืนตัวสั่นอยู่หน้าประตูแต่โดยดี
ไม่อยากใช้กำลัง... ไม่อยากบังคับ ไม่อยากให้ต้องร้องไห้เพราะความหื่นกระหายของตัวเอง
กระต่าย... คือคนที่รักยิ่ง ไม่ใช่ที่รองรับอารมณ์
น้องเล็กแก้มแดง กัดริมฝีปาก ช้อนตามองคนรักที่อยู่บนเตียง เสียงหวานกระซิบแผ่ว "....หนูรักพี่เสือ... แต่ช่วยรอหน่อยได้ไหม ?"
ร่างใหญ่โตจึงลุกจากเตียง เดินตรงมากอดคนรักที่ตัวสั่นระริกไว้ ลมหายใจหนักๆ ถูกระบายช้าๆ ก่อนริมฝีปากจะค่อยๆ เลื่อนลงมาประทับบนหน้าผากมน พร้อมรอยยิ้มที่ดูออกว่ากำลังอดกลั้น
"พี่รักต่ายน้อยยิ่งกว่าตัวพี่เอง.... พี่จะรอนะ"
ร่างนุ่มซุกใบหน้าอกกว้าง ออดอ้อนอย่างไร้เดียงสา คงไม่อาจจิตนาการได้ว่า ภายในและช่วงล่างของพี่ชายนั้นแข็งขืน อึดอัดเพียงใด...
...และเพราะเป็นเช่นนี้เอง... เกือบทุกวัน ได้แต่จูบ จับ... แต่ไม่เคยได้เสร็จสม พี่เสือจึงมีหน้าตาซีดเซียวราวกับโดนของให้เพื่อนๆ ล้อทุกวัน!
....
// ขอบคุณสำหรับความเห็นความรักสีเทานะคะ <3 หลายคนเปิดมุมมองให้เรานะ จริงๆ แล้วความรักไม่มีกำหนดตายตัวเนอะ เพราะเป็นแบบนั้น เลยทำให้มีพี่เสือต่ายน้อยขึ้นมา
แจ้งข่าวว่า เรื่องนี้ใกล้จะจบแล้วค่ะ :katai5: ใกล้จะถึงตอนที่อยากเขียนมานานแล้วเสียที พี่เสือต่ายน้อยจะเป็นยังไงต่อไป แล้วเราจะได้ปัดฝุ่น เอาคู่ฟงxแกงมาเขียนใหม่เสียที คู่นี้เรากะคร่าวๆ ให้เป็นตอนสั้นๆ จบในตอนเหมือนกันค่ะ เท่าที่วางไว้ น่าจะมีอดีตของฟงแกงก่อน แล้วค่อยเอาเรื่องราวหลังจากนั้นที่เป็นตอนสั้นๆ ทั้งที่ลงในเฟซและตอนใหม่มาคละๆ กันน่ะค่ะ คอนเซปก็อยู่ที่ประมาณรอมคอมเหมือนเดิม ไว้เขียนลงที่ไหน ยังไง เมื่อไหร่จะแจ้งให้ทราบอีกครั้งค่ะ (แน่นอนว่าต้องเข็นต่ายน้อยให้จบก่อน)
ขอบคุณที่ตามอ่านกันนะคะ :mew1:
-
:hao6: :hao6: :hao6: :hao7: :hao7: :hao7: << ก่อนอ่าน
:m25: :m25: :m25: << อ่านจบแล้ว
:z3: :z3: :z3: :z3: << พี่เสือ
55555555555555+
-
โถพ่อเสือช่างน่าสงสาร
-
:mew1: :mew1: :mew1:
-
พี่เสือเอ้ย 5555555
-
อนาคตยังอีกยาวไกลเลยนะ
-
เอาใจช่วยพี่เสือ และคนเขียนด้วยนะคะ :z1:
-
เอาใจช่วยพี่เสือนะะะะ :z1:
-
ถถถถถถถถถถถถถถถถ
พี่เฉือของนุ้งต่ายน้อยยยยยยย :z3: :z3: :z3: ขำหัวกระแทกกำแพง...
-
:o8: พี่เสือ อดทนไว้ลูก ย่าชิงสุกก่อนห่าม :z1:
-
มันจะเป็นแบบไหนต่อน่ะ
-
กรี๊ดดดดดด มันน่าร๊ากกกกกกกกกก
ปล. พี่เฉือน่าฉงฉาน :hao7: :hao7:
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดด น่ารักมากกกกกกกกกก
อยากเห็นเสือกินกระต่ายจังเลยยยย :-[
รวมเล่มเถอะค่ะ :mew1:
-
:z1: :hao6: พี่เสือออออออ .หวิวตล้อดดดดดดดดดด
-
ตายๆพี่เสือ
กว่าจะได้กิน ลงแดงตายก่อน
-
เฮ้ออออ...ฉงฉานพี่เสือ
:mew5:
-
พี่เสือกลัวกระต่ายจะช้ำ ระหว่างรอ พี่เสือก็เอาออกเองสิ
จะได้หน้าไม่คล้ำเหมือนโดนของ :hao7:
-
อ่านไปก็ลุ้นไปชอบกล แอร๊ยยยยย
-
รอจ้าา พี่เสือน่าสงสาร น้องต่ายน่าฟัดทุกวัน
-
เข้าใจพี่เสือเลยนะ เห็นอยู่ตรงหน้าแต่กินไม่ได้ o17
นี่ขนาดกินไม่ได้นะ เล่นเอาคนอ่านแทบกระอัก
อีกไม่กี่ตอนสองพี่น้องก็จะจบแล้วเหรอเนี่ย :mew2:
รอคอยฉากที่คนเขียนอยากจะเขียนนะคะ
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ :L2:
-
พี่เสือสู้ๆ
-
อยากอ่านตอนต่อไปเร็วๆจัง
-
ขึ่บ... :katai3:
5555555555555555555555555555555
โอ้ย สงสารพี่เฉือนะ แต่มันฮาด้วย
อีพี่มันดูเป็นหนุ่มหื่นมานานแล้ว
อารมณ์นั้นพี่เสือมีให้น้องต่ายแบบสุดๆมาตลอด
อยู่ใกล้แค่ปลายนิ้ว แต่กินไม่ได้ คึคึ
ยังหนุ่มยังแน่นก็ทนไปก่อนนะพี่เสือนะ
อดเปรี้ยวไว้กินหวานนะคะ ฮี่ >0<
ใกล้จบแล้วเหรอออออ
จะมีรวมเล่มมั้ยอ่ะคะ ชอบเรื่องนี้มากๆเลย
อยากมีไว้ในครอบครอง -///-
รู้สึกว่ามีสนพ.นึงเปิดรับพิจารณาต้นฉบับนะคะ
ลองส่งไปมั้ย ฮิฮิ
รอคู่ฟงแกงล่วงหน้าเลย ชอบคู่นั้นนนนน
น้ำแกงเหมือนราชินีสูงศักดิ์
ฟงนี่ก็ให้อารมณ์แบบทหารเอกของราชินี
ดูแลราชินีไม่ให้ใครมาแตะต้อง... แล้วจับกินซะเอง
งืออออออออออออออ >///////<
-
:z3: :z3: :z3:
สงสารน้องพี่เสืออะ โถ่ๆๆๆพ่อคุณทูลหัวของเจจจจจจ๊ !
น้องต่ายทำใจเร็วๆยอมพี่เสือไว้ๆนะจ๊ะ
รอตอนต่อไปค่ะ :katai5:
-
โธ่ๆๆๆ
พี่เสือช่างน่าสงสารเสียจริง
รอน้องหน่อยนะ
ตอนนี้ก็จับมือ แตะนิดๆแตะหน่อยๆไปก่อน
-
พี่เสือน่ารักจัง - . -'
อยากได้หนังสือแล้วววววววววว (ได้ข่าวไรเตอร์ยังไม่เปิดสั่งจอง #ฮา)
อยากอ่านตั้งแต่แรกรวดเดียวแบบหนังสือจริงๆนะคะ มันให้ฟีลต่างกับในคอมเหมือนเป็นคนละเรื่องอย่างบอกไม่ถูก = ... =
ฉาก(เกือบ)เอ็นซีอ่านแล้ว รู้สึกแบบว่า นี่แหละไรเตอร์ จริงๆค่ะ ' '
ิคิดถึงน้องน้อยไม่ประสา จนวันนึงกลายเป็นเคะแบบราชินีที่เชี่ยวชาญแล้วมัน อื้มมมมมม บรรยายไม่ถูกเลย 555555
ชอบนะคะ อ่านกี่ทีก็ชอบ ไม่มากไปไม่น้อยไปด้วยแหละ ไม่รู้สิ เราอาจจะไม่ค่อยเหมือนคนอ่านคนอื่นๆมั้งตรงที่เฉยๆกับเอ็นซี
คือก็ไม่ได้รอคอยอะไรขนาดนั้นอ่ะค่ะ -O- .. แต่มันก็คงเป็นหนึ่งในประเด็นใหญ่ของพี่เสือน้องต่ายที่จะก้าวผ่านความเป็นพี่น้อง(ไปสู่ค้ำคอร์อย่างแท้จริง 555555555)ใช่ไหมล่า ~ เฮ้อ ไคลแม็กซ์ไม่เอาดราม่ามากนะฮือ ; - ;
ถ้าพ่อแม่ทั้งสองคนเปิดมาเจอฉากแบบนี้นี่ .. :o12: :o12:
เฮ้อ .. (ถอนหายใจรอบสอง) สู้ๆนะพี่เสือน้องต่าย เราเป็นกำลังใจให้ <3
-
รอต่อปายนะพี่เสือ 5555
-
นึกว่าไม่สบายใจเรื่องอะไร 555
อิพี่เสือหื่น
-
ก้แอบสงสารพี่เสืออ่านะ ต่ายน้อยถึงจะรักแต่ก้กลัวเหมือนกันนี่หน่า :z3:
ของอย่างนี้ ค่อยๆเป็น ค่อยๆไป ตะล่อมๆ พอได้จัดทีเดียว อดมานาน เดี๋ยวต่ายน้อยจะเป็นลมล้มพับไปได้ :hao3:
-
โถ~พี่เสือ เอาใจช่วยนะจ๊ะ คริคริ >.<
-
จะเห็นใจหรือจะขำอิพี่เสือของเราดี 5555
-
:katai2-1: :katai2-1: :katai2-1: พี่เสือช่างอดทนจริง ๆ :katai2-1: :katai2-1:
รอตอนต่อไปค่ะ
:katai3:
-
สงสารพี่เสือจัง
ต่ายน้อยรีบพร้อมไวไวนะคะ 55555
-
โอ้ยกรี้ดดด พี่เสืออ อดทนไวววว้ 555555555555
-
ข้ามเรื่องจารีตและศีลธรรมไปนะ
เรื่องนี้ น่ารักสุดพลัง :-[
ฮาสุดติ่ง :m20:
คนเขียนใช้รอยหยักในสมองส่วนไหนเขียนเนี่ย เก่งจัง o13
ชอบมาก และ สนุกมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
-
52. พี่เสือ น้องกระต่ายกับไอติมชานม
ริมฝีปากอิ่มเม้มแน่น ขยำข้อสอบกลางภาคแน่น แต่ไม่อาจรอดพ้นสายตาพี่ชายที่ค่อยๆ สอดมือเข้ามากุมมือนุ่มไว้
"ขอพี่ดูหน่อยคนดี"
มือนิ่มค่อยๆ คลายออก แต่แล้วก็กลับกำแน่น ส่ายหน้าจนหน้าม้าปลิว "ไม่เอา"
"จิรนันท์ มีอะไรหรือเปล่า ?" คุณครูที่แจกข้อสอบคืนถามจากหน้าห้อง พี่เสือเลยจำเป็นต้องปล่อยมือออก
"ซึมจัง" กระเจี๊ยบออกปากทัก น้องเล็กของกลุ่มนั่งนิ่ง เขี่ยไข่พะโล้ในจานไปมา มิใยที่พี่ชายจะซื้อขนมนมเนยปรนเปรออย่างไร แต่ริมฝีปากอิ่มยังไม่ยอมขยับ
"วันนี้แจกข้อสอบคืนนี่ ต่ายน้อยเป็นยังไง ?" สอางค์ถามด้วยเสียงนุ่มนิ่มเกินปกติ ลูกโป่งแอบทำท่าโก่งคออ้วกข้างๆ
หน้าหวานส่ายน้อยๆ ไม่ตอบคำ กลับเป็นลักซอร์ที่ไวที่สุด "อ๊า ท่าทางแบบนี้ เหมือนน้องสาวกูตอนคะแนนไม่ดีเลย!"
เพื่อนๆ พากันตวัดตามองคนปากไม่มีหูรูด แต่เพื่อนร่างสูงโย่งกลับยังไม่รู้สึกรู้สา "ทำไมวะ ? ชีวิตมันต้องมีผิดหวัง มีสมหวังสิ"
เรื่องนั้นกระต่ายรู้... มือบางสั่นน้อยๆ เล่นเอาเพื่อนๆ ใจไม่ดี พี่เสือปราดเข้ามาเสริม "ต่ายน้อย นี่แค่กลางภาคเองนะ ปลายภาคมีอีกรอบ เอาข้อสอบมาให้พี่ดูเถอะ จะได้ช่วยกันติว"
ทุกคนที่โต๊ะอาหารช่วยกันปลุกปลอบ แต่ความหม่นแน่นในอกยังไม่จางหายไป กระต่ายรู้ดี... ในความขุ่นมัว ไม่ใช่คะแนนสอบที่กังวลและวิตก แต่เป็นความโอนเอนในอีกเรื่อง
คะแนนสอบเหมือนเป็นเพียงสิ่งย้ำเตือนเท่านั้น...
กระดาษข้อสอบถูกรีดจนเรียบ พี่เสือช่วยวิเคราะห์ให้ทีละจุดๆ กระต่ายมองหน้าพี่ชายที่นั่งตรงหน้าอย่างใจลอย คิ้วคมเข้ม จมูกคมสันและใบหน้าหล่อเหลาที่ก้มลงจดรายละเอียดจากข้อสอบอย่างเอาใจใส่ พี่เสือก็เป็นเช่นนี้ รัก ห่วงใยและหวังดีกับกระต่ายเสมอ หากพี่เสือมีหนึ่งร้อย พี่ชายจะไม่ลังเลเลยที่จะหยิบยื่นให้กระต่ายหนึ่งร้อยห้าสิบ
ตากลมเหลือบไปมองข้อสอบของพี่ชาย แทบไม่มีจุดผิด เหมือนจะโดนหักคะแนนนิดๆ หน่อยๆ จากจุดเล็กๆ เสียมากกว่า
จู่ๆ ก็รู้สึกจุก...
"ต่ายน้อย ?" หน้าคมเงยขึ้นจากกระดาษ มือหนาเอื้อมมาแตะแก้มนิ่มแผ่วเบา "อย่าคิดมากสิคนดี... ไม่ตกซักวิชาเสียหน่อย ดูซอสิ ตกแล้วตกอีก"
สัมผัสนิ่มนวล อ่อนโยน... ยิ่งทำให้ภายในอกแน่นขนัด
กระต่ายก้มหน้านิ่ง แล้วฝืนยิ้มให้ "ขอบคุณมากนะ..."
เสือหนุ่มยิ้มกลับ "เราเป็นแฟนกันแล้วนะ อย่าคิดมากเลย ที่รักของพี่"
และราวกับครานี้ คำว่าที่รักกลับยอกให้ปวดแน่นในอก... กระต่ายไม่อาจพูดคำใดต่อไปได้ ใบหน้าที่ก้มลงตรงหน้ามีทุกสิ่งทุกอย่างที่ต้องการ ทั้งความรัก ความห่วงใย ความจริงใจ...
กระต่ายติวหนังสือกับพี่เสือได้สองสัปดาห์แล้ว ท่าทางน้องเล็กร่าเริงขึ้น จนเพื่อนๆ พากันโล่งอกว่าพี่เสือคงจะจูงมือน้องผ่านความผิดหวังมาได้
การเรียนกระต่ายกระเตื้องขึ้น คุณพ่อคุณแม่ที่ไม่เคยเคี่ยวเข็ญลูกยิ่งได้แต่ประคบประหงมกับท่าทางเศร้าซึมของลูกคนเล็ก
ความตันตื้อในอกรุนแรง... ชัดเจนขึ้นทุกวัน
ไม่มีใคร ไม่มีใครสักคนดุด่าว่ากล่าว ไม่มีใครยืนขึ้นแล้วบอกว่ามันผิด
ผิด... ผิดอะไร ? ผิดที่กระต่ายเกิดมาหัวไม่ดี ไม่ว่าจะพยายามเท่าไรก็ไม่เห็นผลหรือ ?
หรือผิด... ผิดที่ใด ? กระต่ายไม่อาจให้คำตอบตัวเองได้ รู้แต่ว่า ในอกจุกแน่น ความทดท้อก่อตัวชัดเจนขึ้นทุกวัน ยิ่งดวงตาคมมองมา หัวใจเต้นระรัว แต่ทว่า มันไม่อาจปกปิดความผิดหวังของตัวเองได้
ความรัก ความต้องการอยู่ในดวงตาคู่นั้น แต่ความหนักแน่นที่มีมากกว่า ทำให้พี่เสือไม่เคยเอื้อมมือมายังร่างบอบบาง กดกอดอย่างที่ใจต้องการเลยสักครั้ง แม้พี่เสือแสนดี... ไม่เคยฝืนบังคับ ยิ่งทำให้กระต่ายเห็นความใจเสาะและความน่าผิดหวังของตัวเองในฐานะคนรักมากยิ่งขึ้น
"อยู่บ้านดีๆ นะลูก ค่ำๆ แม่ก็กลับ" คุณแม่ยืนสั่งอยู่ปากประตู มีคุณพ่อติดเครื่องรถยนต์รอใกล้ๆ ลูกชายฝาแฝดพยักหน้ารับ แต่คนเป็นแม่ยังไม่ไว้วางใจเท่าใดนัก
"เสือ ดูน้องนะ อย่าแกล้งน้องด้วย"
หน้าตาพี่เสือขมวดขึง ราวกับจะถามกลับว่าคนอย่างพี่เสือเคยแกล้งน้องด้วยหรือ คุณแม่เลยถอนหายใจตอบ "แค่อยากลองพูดดูน่ะ... ต่ายน้อยอย่าดื้อพี่นะ"
จวบจนกระทั่งรถของครอบครัวขับไปไกลแล้ว พี่เสือจึงโอบเอวน้องเข้าบ้าน บ่ายวันอาทิตย์แบบนี้ช่างดูง่วงเหงานัก ยิ่งคุณพ่อคุณแม่ไม่อยู่บ้านยิ่งทำให้บ้านดูเงียบสงัด
"คุณแม่จะกลับมากี่โมงไม่รู้สิ" กระต่ายถูกพี่ชายจูงมือขึ้นชั้นบน เปิดแอร์เย็นฉ่ำ นั่งติวหนังสือกันต่อ
"เห็นบอกว่าเพื่อนคุณแม่คลอด ไปเยี่ยมเด็กคงจะเย็นๆ ล่ะมั้ง" พี่เสือตอบ เปิดหนังสือยื่นให้น้องเล็กอ่าน "พี่ทำไฮไลต์ไว้ให้หมดแล้ว ต่ายน้อยอ่านที่พี่สรุปนะ แล้วเรามาทำข้อสอบกัน"
กระต่ายพยักหน้า
เสียงเข็มนาฬิกาดังขึ้นอย่างสม่ำเสมอ มีเสียงแกรกกรากจากหน้ากระดาษที่พี่ชายพลิกไปมา เสียงขูดขีดของดินสอบนสมุด
กระต่ายได้ยินเสียงลมหายใจบางเบาของคนตรงหน้า
ใบหน้าจิ้มลิ้มค่อยๆ เงยขึ้นสบ นานๆ ครั้งจะมีรอยยิ้มจากใบหน้าคมคร้ามตรงหน้าตอบกลับมา
ใจดวงน้อยเต้นระรัว...
"เข้าใจไหม ตรงไหนไม่เข้าใจรีบบอกพี่นะ" กระดาษโพสต์อิตสีเหลืองถูกแปะไว้เกือบทุกหน้า ทุกที่จะมีคำอธิบายอย่างง่ายไว้เสมอ ความทุ่มเททั้งหมดนั้นยิ่งทำให้กระต่ายหายใจไม่ออก แต่ในขณะเดียวกันยิ่งทำให้หัวใจแทบระเบิด
ทรมาน...
"พี่เสือ" เสียงหวานดังขึ้นเบาๆ ท่ามกลางความเงียบ เหงื่อเม็ดเล็กค่อยๆ ผุดพรายบนขมับนวล ริมฝีปากอิ่มเผยอค้างน้อยๆ พี่ชายเงยหน้าขึ้นมองสบแล้วยิ้มอบอุ่น
"ตรงไหนไม่เข้าใจเอ่ย ?" เสียงทุ้ม นุ่มแสนดี กระต่ายลำคอแห้งผาก ยิ่งรู้ตัวเองดีว่าไม่เอาไหน...
...ในฐานะน้องชายหรือว่าคนรัก
ที่ผ่านมา... พี่เสือทำอย่างไรกับสาวๆ เหล่านั้นนะ
จะนั่งเงียบๆ ด้วยกันแบบนี้หรือ ?
เด็กน้อยกัดริมฝีปากแน่น ผู้หญิงพวกนั้น... เขาจำได้ขึ้นใจ พวกเธอตะโกนบอกเขาว่า... พวกเธอ 'มีอะไร' กับพี่เสือแล้ว
ความไม่พอใจเจือผิดหวังปะทุขึ้นช้าๆ คนใจเย็นอย่างกระต่ายหลับตาลง ก่อนค่อยๆ ลุกขึ้น เอื้อมมือข้ามโต๊ะไปแตะโหนกแก้มคมสันเบาๆ หัวใจเต้นระรัว อาจดังทาบทับเสียงก่นด่าในความไม่เอาไหนของตัวเอง
ใบหน้าคร้ามผ่อนคลายลง ก่อนริมฝีปากอุ่นจะแตะปลายนิ้ว "ต่ายน้อยมีอะไร ?"
ได้ยินเสียงตัวเองตอบ... เชื่องช้า ระโหย แผ่วเบาจนเสียงร่างกายและหัวใจที่สั่นเทาดังกลบ "พี่เสือ... ไม่อยากมีอะไรกับหนูเหรอ ?"
ลิ้นร้อนนุ่มลากโลมไปทั่ว ลำคอขาวเงยขึ้นให้ริมฝีปากร้อนฝังแนบสนิทกับผิวเนื้อ ลมหายใจร้อนระอุ รุนแรงของคนด้านบน ทำให้เจ้าตัวนุ่มสั่นน้อยๆ มือสากระคายลูบไล้ไปถึงแผ่นอกบาง หยุดลงที่อัญมณีเม็ดเล็ก ปลายนิ้วสะกิดหยอกเย้าเบาๆ กระต่ายรับรู้ถึงตัวตนเปียกชื้นเหงื่อของพี่ชาย
"อา..." เสียงครางหวานแทบหายไปกับลำคอ เมื่อริมฝีปากร้อนประกบจูบดูดดื่ม ลิ้นเกี่ยวกระหวัดภายในให้หลอมละลาย
ตัวสั่นระริก ยิ่งมือสากลากไล้ไปยังสะโพก อีกมือยิ่งเขี่ยดึงกับยอดอกจนเอวบางแอ่นโค้ง สะท้านไปถึงลมหายใจ
"อื๊มม อาา..." ขายาวๆ ของคนรักเลื่อนมาแนบชิด ใช้ปลายเข่าแยกสองขาเรียวออกแล้วจึงสอดทั้งร่างเข้ามาจนความร้อนรุ่มใหญ่โตในร่มผ้าจ่อประชิดกับรอยแยกของบั้นท้ายกลม
จุมพิตซ้ำแล้วซ้ำเล่า ราวกับไม่มีวันพรุ่งนี้...
ร่างที่ยังใหม่กับเพศรสแทบถอนสะอื้น ยิ่งเมื่อถูกปลดกางเกงออก มือหนาตะปบเข้าที่หว่างขา จูบร้อนไล่ไปถึงลำคอที่ถูกแหงนเงย มือใหญ่โตผลักให้สองขาแหวกออก แล้วจึงสอดเข้ากอบกุมทั้งพวงนุ่ม
ผิวกายร้อนเหมือนถูกไฟลน หากในใจกลับทั้งเย็นเยือกและแน่นจุก
นี่คือสิ่งที่คนรักทำ...
...นี่คือหนึ่งในสิ่งที่แฟนดีๆ ทำ
กระต่ายรักพี่เสือ... ทั้งหมดนี้ คือสิ่งที่กระต่ายจะต้องทำ...
ร้อน... อับอาย มือหนาลูบไล้ท่อนลำเล็กให้แข็งขืน กระต่ายตัวสั่น หายใจติดขัด ข้างหูได้ยินถึงเสียงลมหายใจรุนแรง บั้นท้ายชิดกับความใหญ่โตคับแน่น
อา... ไม่จริง...
เสียงดังลั่นกระซิบภายใน มองดูตัวเองถูกกอบกุมไว้ พี่เสือใช้นิ้วคล่องแคล่วปรนเปรออย่างใจเย็น ราวกับจะพยายามปลอบประโลมร่างกายสั่นเทา
เอวบางแอ่นโค้ง หน้าท้องถูกระรัวทำร้าย มือไล้รูดรั้งจนเจ็บ แต่ความสุขสมกลับทบเท่าทวี ลมหายใจกระต่ายขาดหายเป็นห้วงๆ สะโพกแอ่นร่าให้มือหนาเล้าโลม ตัวยิ่งสั่นระริก ไม่รับรู้ว่าตัวเองบิดงออย่างเร่าร้อนเพียงใด ไม่ว่าขาขาวเนียนถูกแหวกอ้า หน้าอกสีขาวสะอาดแดงฉาน หรือส่วนกลางลำตัวเล็กจ้อยที่สั่นระริกเหมือนน้ำค้างต้องลม
ถูกเบียดนวด เคล้นคลึงอยู่พักใหญ่ ตราบหยาดน้ำใสชุ่มฉ่ำเอ่อท้น มือใหญ่จึงเพิ่มความรุนแรงจนสมองว่างเปล่า ประสาทโสตทุกส่วนปิดสนิท จดจ่ออยู่เพียงที่ท้องน้อยเท่านั้น แล้วความร้อนระอุก็เร่งเร้า กระต่ายเหมือนถูกโยนลงจากที่สูง เสียววาบแปลบปลาบไปทั้งร่าง ท่อนลำเล็กเหมือนของเด็กคายน้ำหวานสีขาวออกมา เลอะเทอะจนถึงสะดือกลม
เสียงลมหายใจเชื่องช้าปนกระเส่า ไม่รู้เป็นของใครกันแน่ดังเงียบเชียบ เด็กน้อยซุกหน้ากับอกแน่น ปล่อยให้มือใหญ่ปรนนิบัตรตัวเอง
"ต่ายน้อย..." เสียงสั่นพร่า ความร้อนเร่าแข็งจัดจดจ่อกับร่างกาย หากมือใหญ่กับลูบไล้นวลแก้มอย่างอ่อนโยน
"...พี่ไม่รู้ว่าทำไมจู่ๆ กระต่ายถึงบอกให้พี่กอด... พี่ไม่รู้ว่ากระต่ายคิดอะไรอยู่..." เสือค่อยๆ วางร่างบางลงบนฟูกนุ่ม สบตากลมที่เชยมาอย่างนุ่มนวล "แต่พี่รู้ว่าต่ายน้อยสับสน และพี่กอดต่ายน้อยไม่ได้... ด้วยความรู้สึกครึ่งๆ กลางๆ แบบนั้น... ที่รัก ได้โปรดเถอะ อย่าทรมานพี่เลย..."
เสือแค่นยิ้ม ดวงตาแสนบริสุทธิ์นั้นวาวน้ำรื้นฉ่ำ เขาบรรจงจูบครั้งแล้วครั้งเล่าบนฝ่ามือขาว "พี่รักต่ายน้อย... รักทั้งหมด ไม่ว่าจะกังวลใจอะไร... พี่ก็จะรับฟัง จะช่วยเหลือ"
ลมหายใจขาดห้วงของคนตัวน้อย ของคนที่รักเหลือเกิน รักจนแทบจะขาดใจดังขึ้นแผ่วเบา ร่างกายเบาหวิวยื่นมือมาข้างหน้าอย่างหลงทาง...
"ต่ายน้อย รอพี่ก่อนนะ" หลังเลิกเรียนวันหนึ่ง พี่เสือถูกคุณครูเรียกไปช่วยงาน จึงจูงมือเล็กมารอที่โรงอาหาร นักเรียนและแม่ค้าเหลืออยู่บางตา เพื่อนๆ ก็กลับไปกันหมดแล้ว เสือหนุ่มไม่มีทางเลือกนอกจากกำชับหลายครั้ง
"อย่าแอบไปไหนคนเดียว เป็นเด็กดีรอพี่อยู่ตรงนี้ เข้าใจไหม ?"
กระต่ายน้อยยิ้มกว้างขวาง พยักหน้ารับ พี่เสือจึงควักเงินให้พร้อมเตือนอีกรอบเหมือนแม่ลูกอ่อน "พี่ไปช่วยครูขนของแป๊บเดียว จะรีบกลับมา ต่ายน้อยกินไอติมรอพี่ก่อนนะ"
กระต่ายพยักหน้ารับอีกครั้ง พี่ชายจึงผ่อนลมหายใจออกจากปาก ก่อนรีบสาวเท้ายาวๆ จากไป
น้องเล็กเป็นเด็กดี เชื่อฟังที่พี่ชายพูดทุกคำ กระต่ายตัวน้อยกำธนบัตรในมือแล้วเดินไปยังตู้ขายไอศกรีม คุณป้าที่คุ้นหน้ากันดีส่งยิ้มทักทาย
"อ้าว พี่ไปไหนซะล่ะ ?"
แก้มขาวเป็นสีชมพูเนื่องจากความร้อน เส้นผมนุ่มเปียกชื้นติดหน้าผาก มือน้อยค่อยๆ หยิบผ้าเช็ดหน้ามาเช็ดให้ตัวเองก่อนตอบเรียบร้อย "ไปช่วยคุณครูครับ คุณป้า"
"อ้อๆ วันนี้กินอะไรดีล่ะ ?"
กระต่ายชะโงกหน้ามองในตู้ นึกถึงตอนเด็กๆ ที่ร้องไห้โยเยให้พี่เสือขี่หลังจะได้ยื่นหน้าเข้าไปในตู้ไอศกรีมได้ ตอนนี้กระต่ายโตพอที่จะเห็นไอศกรีมทั้งตู้ได้เองแล้ว จากตู้ทำความเย็นที่เคยสูงมิดศีรษะ ตอนนี้สูงเท่าเอว เด็กน้อยคิดอย่างใจลอย พร้อมๆ กับเสียงดังมาจากด้านหลัง
"ป้า เอาชานมไม้นึง"
"อ๊ะ" แม้ตอนนี้จะสูงเลยตู้มาแล้ว แต่กระต่ายยังคงเป็นกระต่าย ยังคงเชื่องช้า คิดมากและไม่เอาไหน พอมีคนเรียกหาไอศกรีมที่อยากกินถึงเพิ่งรู้ตัว
...คำปลอบประโลมของพี่เสือดังอยู่ข้างหู
พี่เสือกอดเขาไว้ ส่งผ่านอุณหภูมิร้อนจัดมายังร่างกายเขา จัดการกับส่วนแข็งขันด้วยตัวเองโดยมีกระต่ายอยู่แนบอก มิใยที่กระต่ายจะบอกว่าจะช่วยอย่างไร พี่เสือก็ไม่ยินยอมให้เขาแตะต้อง แม้จะโตมาด้วยกัน แต่นี่เป็นครั้งแรกที่น้องชายเพิ่งเห็นของพี่ชายเต็มตา ขนาด สีสัน รูปร่างใหญ่โตโอฬารจนกระต่ายนึกกลัว มือใหญ่รูดรั้งของตัวเอง กระต่ายได้แต่แก้มร้อนจัด มองขนาดมหึมาตาแป๋ว หากใช้อุ้งมือเขา... คงจะรวบไว้ไม่หมดแน่ๆ ต่อให้ใช้ทั้งสองมือก็ตาม
จากนั้น... พี่เสือบอกว่า...
กระต่ายเป็นคนรักที่ดีที่สุด เป็นคนที่พี่เสือรักมากที่สุดในโลก... และไม่จำเป็นต้องเป็น 'คนรัก' ตลอดเวลาก็ได้ บางครั้ง ก็เป็นน้องชาย เป็นฝาแฝด เป็นคนรู้ใจ เป็นทุกสิ่งทุกอย่างให้พี่เสือ
แก้มนวลของกระต่ายขึ้นสีอ่อนๆ ตอบ
ถึงแม้จะถามกลับว่าจะดีหรือ...
แต่พี่เสือตอบหนักแน่นว่า สิ่งที่พี่เสือต้องการ ไม่ใช่แค่ 'คนรัก' แต่เป็น 'ทั้งหมด'
'ทั้งหมด'.... ของกระต่าย
เป็นน้องชาย คนไม่เอาไหน เชื่องช้า ฝาแฝด คนรัก... ทั้งหมด ทั้งความรู้สึกกังวลใจ อิจฉา ริษยา ความสุข ความเศร้า โกรธเคือง... ต่อให้เลวร้ายแค่ไหน พี่เสือก็รัก 'ทั้งหมด'
"อ๊ะ จะเอาเหรอ ? ไม้สุดท้ายด้วย" เสียงนั้นดังขึ้นอีกครั้ง กระต่ายสะดุ้งน้อยๆ กระพริบตาปริบๆ กลับเข้าสู่ปัจจุบัน
"อ้าว ต่ายน้อย!"
ร่างเล็กเบิกตาโต อุทานเบาๆ "พี่หนูจิ๊บ!"
"เหอๆ ไม่เจอกันนานนะ เห็นเตี้ยๆ ขาวๆ ก็นึกว่าใคร" ลูกสาวป้านกที่ไม่ได้พบกันนานยืนเท้าสะเอว ไหล่คล้องเป้สีสันสดใส ผมถูกย้อมเป็นสีน้ำตาลแดงและถักด้วยเปียเส้นเล็กๆ ก่อนจะถูกรวบไว้เป็นหางม้า ดูอย่างไรก็เหมือนป้านกย่อส่วน
"พี่หนูจิ๊บย้อมผมเหรอ ?"
"อ๋อ ใช่ๆ เดี๋ยวนะ ป้า ขอชานมให้น้องที หนูเอาเผือกก็ได้" พี่หนูจิ๊บยื่นเงินให้คุณป้า หยิบไอศกรีมแท่งสีส้มให้รุ่นน้อง ตัวเธอเดินไปแกะไอศกรีมสีม่วงอยู่ข้างๆ ถังขยะ กระต่ายรีบเดินตามไป
"ไม่เจอกันตั้งนาน พี่หนูจิ๊บสบายดีไหม ?" กระต่ายเอียงคอมอง พี่หนูจิ๊บท้วมขึ้นนิดหน่อย ผิวคล้ำลงด้วย
"ดีมากเลยล่ะ กิน อ่าน นอน... เตรียมสอบน่ะ เซ็งชะมัด สอบตรงไม่ติด" ปากบ่น แต่มือยื่นมาช่วยน้องเล็กแกะพลาสติกใสที่หุ้มไอศกรีมอย่างเป็นธรรมชาติ
พี่หนูจิ๊บเคยดูแลและเป็นเพื่อนเล่นกระต่ายน้อยตั้งแต่เด็กๆ แล้ว พอโตมาจึงจะห่างหายไปบ้าง มีเพียงป้านกที่ยังมาแวะหาคุณแม่
"พี่หนูจิ๊บจะเรียนอะไรเหรอ ?"
"พยาบาล" ตอบสั้นๆ ยัดไอศกรีมแท่งสี่เหลี่ยมเข้าปาก กระต่ายฟังแล้วชะงัก
"หา ?"
"จริง ไม่เข้าใช่ป้ะ ? คืองี้ แม่นกจบพยาบาลนะ เคยทำงานอยู่ช่วงสั้นๆ แต่ก็ลาออกมาเป็นแอร์ พี่เลยเหมือน... ไงดีวะ" พี่สาวที่สูงกว่ากระต่ายไม่มากยักไหล่ "เหมือนอยากทำในสิ่งที่แม่ทำไม่ได้น่ะ"
เด็กน้อยตรงหน้าเอียงคอ ท่าทางเซื่องๆ เหมือนเดิม จนไอศกรีมละลายติดนิ้ว พี่สาวหัวเราะหึๆ หยิบทิชชู่มาเช็ดมือน้อยให้ว่องไว "งงอะไร ?"
"แล้ว... แล้ว พี่หนูจิ๊บจะสอบอีกครั้งเหรอ ?"
"อืม เหลือสอบอีกที"
กระต่ายฟังแล้วอดเปรียบเทียบกับตัวเองไม่ได้... พี่หนูจิ๊บพลาดจากการสอบครั้งแรกแล้ว แต่กลับไม่ท้อแท้ ยังมีแรงใจสู้อีกครั้ง ทั้งๆ ที่นั่นเป็นการสอบใหญ่ เป็นความปรารถนาของเธอ แต่กระต่ายเล่า... เจอแค่ครั้งแรกก็ท้อถอยเสียแล้ว
"ถ้าไม่ติดยังไง... ก็จะสอบต่อไป... จนกว่าจะติดหรือว่าเบื่อแล้ว ไม่เอาแล้ว" เธอยกไอศกรีมเข้าปาก มือหนึ่งกุมมือเล็กไว้ "ถ้าไม่จนถึงที่สุด ก็คงไม่ยอมแพ้หรอก"
คำพูดนั้นกระแทกลงในใจคนตัวเล็ก พี่สาวกัดไอศกรีมแท่งเล็กไปด้วย หันมาถามน้องเล็กเอื่อยๆ "แล้วต่ายน้อยล่ะ ? คิดอะไรไว้ ?"
ใบหน้านวลขึ้นสีน้อยๆ รู้สึกอับอายที่ตัวเองเลื่อนลอยเหลือเกิน "หนู... ยังไม่รู้เลย"
"ค่อยๆ คิดละกัน ให้เรียนที่อยากเรียนเถอะ ถ้าเป็นสิ่งที่อยากทำจริงๆ ก็อย่ายอมแพ้ง่ายๆ" พี่สาวทิ้งท้าย ยักไหล่เบาๆ ด้วยท่วงท่าที่กระต่ายคิดว่าดูเท่เสียยิ่งกว่าพี่เสืออีก ดวงตาของรุ่นพี่เปี่ยมไปด้วยความหวังและหนักแน่น
ความซื่อตรงในความต้องการของตัวเองนั้น ไม่มีใครเคยบอกกระต่ายมาก่อน ทุกสิ่งทุกอย่างที่เขาทำ เหมือนถูกวางไว้แล้ว ทั้งอบอุ่น ปลอดภัย ไม่ต่างจากอยู่ในอ้อมแขนพี่เสือ
กินจนหมดแท่งแล้ว พี่หนูจิ๊บบอกลาสั้นๆ และเดินจากไป กระต่ายนั่งลงบนม้านั่งเหล็กของโรงอาหาร กลิ่นเหงื่อ อาหารและเสียงร้านรวงที่เริ่มทยอยเก็บปะปนกันไป ในใจคนตัวน้อยหนักอึ้ง... ความเย็นเยือกแผ่ไปตามสันหลังเหมือนโรคร้าย
กระต่ายพยายามเรียน... เรียน... เป็นน้องชายที่ดี เป็นลูกที่ดี เป็นเด็กดี เป็นแฟนที่ดี... พยายาม พยายาม... ไม่ถึงจุดมุ่งหมายเสียที ในขณะที่พี่ชายเป็นทุกอย่างเหมือนเขาเป็น โดยไม่ต้องใช้ความพยายามมากนัก...
...ไม่ได้รู้สึกเปรียบเทียบในส่วนต่างนั้น แต่....
กระต่ายก้มหน้าลงมองมองตัวเองที่เหนียวเหนอะและกระดาษทิชชู่เปื้อนน้ำหวานสีส้มเป็นหย่อมๆ
ที่ต้องพยายามอย่างหนักจนเหน็ดเหนื่อยและทดท้อเช่นนี้... ใช่ความปรารถนาจริงๆ หรือไม่ ?
คำถามนั้นก้องอยู่ในใจ
คำตอบเดียวที่ฉายชัด ชัดเจนทันทีคือ... ใช่ เป็นความปรารถนาจริงๆ ของกระต่าย
ปรารถนาในการเป็นที่รัก เป็นหนึ่งเดียว ไม่ใช่เพียงคนรักหรือครอบครัว... แต่เป็นทั้งวิญญาณและชีวิต...
...ของคนๆ เดียว
...พี่เสือ...
...แต่ที่เหลือนั่นเล่า ?
กระต่ายเผลอกอดตัวเอง กัดริมฝีปากแน่น ไม่กล้าคิดว่าคำตอบจะเป็นอย่างไร...
...ปล่อยมันไว้ ปล่อยมันค้างคาแบบนั้น...
สัญชาติญาณส่งเสียงเตือนระงม กระต่ายสูดลมหายใจลึก
ใช่... ไม่มีใครสมหวังได้ทุกปรารถนา ตอนนี้เขาสมปรารถนาหนึ่งแล้ว พี่เสือเป็นคนของเขาคนเดียว เป็นคนรัก เป็นอ้อมแขนแล้ว... ปรารถนาอื่นใด....
...ไม่สำคัญ
......
// :katai4: :katai5: เสือเอ๊ย อดกินเพราะทำตัวเป็นพระเอกชัดๆ 555 ตอนนี้งงไหมคะ? งงเนอะ คือความรู้สึกกระต่ายเลย งง สับสัน ไม่แน่ใจ ไม่มีความมั่นใจ โทษตัวเอง ถึงจะย้ำหลายรอบว่าไม่เปรียบเทียบๆ แต่ในใจก็ต้องมีบ้าง ตอนนี้กระต่ายติดอยู่กับความรู้สึกแบบนี้ค่ะ พอเจอพี่หนูจิ๊บ ทำให้ยิ่งรู้ตัว แต่ไม่กล้ายอมรับ เพราะกลัวเกินไป :hao4: เป็นเด็กน่าสงสารนะ จะบอกว่า ส่วนหนึ่งที่กระต่ายเป็นแบบนี้ก็เพราะพี่เสือ เพื่อนๆ พ่อแม่ด้วย ประมาณว่าพ่อแม่รังแกฉัน ดูแลดีเกินไปจนไม่กล้าคิด ไม่กล้าทำอะไรเพื่อตัวเอง :ling2:
ตอนนี้สั้น 555 มัวแต่ป่วยอยู่ มาดูจริงๆ เราป่วยบ่อยมากเลยนะ เล็กๆ น้อยๆ ตลอด หนึ่งปีที่เขียนเรื่องนี้เข้าโรงบาลไปสามครั้ง ที่เหลือก็ป่วยนั่น ป่วยนี่จนเพลียตัวเอง ตอนนี้หันมาดูแลตัวเองมากขึ้นแล้วค่ะ งานก็เยอะขึ้น เดดไลน์ธีซิสก็ใกล้เข้ามา 555 จะพยายามอัพให้ได้อย่างน้อยเดือนละครั้งนะคะ บางเดือนอาจจะสองหรือสาม (ถ้าไหว 555)
เรื่องนี้จริงๆ ไม่ยาวค่ะ น่าจะประมาณสองสามร้อยหน้าเท่านั้นเอง แต่ที่มันนานนนนนนนนนนนเพราะคนเขียนดองนั่นเอง :z13: แต่คนอ่านที่น่ารักก็ยังติดตามกันอยู่ ขอบคุณมากๆ เลยนะคะ
ปล เรื่องรวมเล่ม ติดต่อกับ สนพ นึงไว้แล้วค่ะ เอางี้ก็แล้วกันเนอะ ถ้ามีข่าวคืบหน้ายังไง จะรีบมาขายของทันทีเลย 555
ขอบคุณทุกคนมากนะคะที่ติดตามกัน ไม่ทิ้งสองพี่น้องไปไหน ขอบคุณค่า :L2: :กอด1:
-
สวัสดีค้าาา น้องต่ายน้อยมาต่อแล้วว คิดถึงมากๆเลย
คุณเอมรักษาสุขภาพดีๆนะค้า แฟนๆเป็นห่วง :กอด1:
(เราไม่ค่อยเข้าใจน้องต่ายเท่าไหร่เลยแฮะ สงสัยตอนเอนท์ไม่กดดันตัวเองเท่านี้)
อยากให้น้องต่ายระบายให้พี่เสือฟังนะ ไม่อยากให้กดดันตัวเอง
(แอบสงสารพี่เสือนิดนึง ชวดอีกแล้ว 555555555)
-
อ่านแล้วสับสนไปกับต่ายน้อย :z3:
ปล. :กอด1: กอดคนแต่ง ขอให้ทุเลาจากอาการภูมิแพ้ไวไวนะคะ
-
เค้าจะรอรวมเล่มน้าาา <3
เป็นกำลังใจให้เสมอแหละค่ะ หายป่วยไวๆ รักษาสุขภาพด้วยนะคะ ^^
อันนี้คำผิดนิดหน่อย
ต่ายน้อยอย่าดื้อพี่นะ - ตกคำว่า กับ ค่ะ
ตอนนี้อ่านแล้วร้องไห้ T T .. คิดอยู่เหมือนกันว่าทำไม
มันเหมือนกับ ซึ้งในความรักของพี่เสือล่ะมั้งคะ ? หรือไม่ก็อดสะท้อนชีวิตตัวเองไม่ได้เหมือนกัน 555555555555
ก็มีจริงๆนะคะ คนที่ซัพพอร์ตเราทุกอย่าง รับทุกอย่างของเรา ด้านดีๆที่ทำตัวน่ารักน่ะเป็นเรื่องธรรมดา ใครๆก็ชอบ
แต่ด้านที่ไม่ดี .. เวลาที่ทำงานแล้วเราชอบสั่ง ชอบ bossy จนเพื่อนหลายๆคนก็อาจจะเอือม อาจจะเอาไปนินทา
มันก็จะมีเค้านี่แหละค่ะ คอยมาเตือนไว้ว่าเบาๆหน่อย กลัวคนอื่นจะไม่ชอบแก แต่ไม่ได้หมายความว่าเค้าไม่ชอบนะ
เค้าเตือนเพราะกลัวคนอื่นจะไม่ชอบ เค้าชอบแกอยู่แล้ว แบบนี้มั้งคะ ..
ทำไมมาเวิ่นเรื่องตัวเองเนี่ย =_____= .. คือจะบอกว่ามันก็มีจริงๆนะคนแบบพี่เสือน่ะ T T
อา น้องต่ายไม่ต้องทำอะไรเพียงแค่เป็นตัวของตัวเองแค่นี้ก็พอแล้วจริงๆ ~ น่ารักมากเลยค่ะ <3
ชอบเรื่องนี้เสมอ อย่าคิดมากนะคะ ไม่ทิ้งไปไหนอยู่แล้ว ♡
-
ดีใจจัง มาต่อละ 555
ปล.เดือน 8 นะงับ มิใช่ 78
-
ดีใจที่มาต่อแล้ว เหมือนจะสั้นแบบงงกับความไมามั่นใจของกระต่าย พี่เสือของเราก็อดอีกตามเคยตามประสาพระเอก
-
คิดถึงพี่เสือกับน้องต่ายย ในที่สุดก็มาต่อแล้ววว อ่านตอนนี้แล้วก็สับสนไปกับต่ายน้อยด้วยเลย อนาคตยังอีกยาว เป็นกำลังใจให้ต่ายน้อยน้าา
-
พี่เสือแมน
น้องต่ายสู้ๆนะครับ :กอด1:
-
กระต่ายน้อยที่สับสนงงงวย
เล่นเอาพี่ สับสนไปด้วยเรยย =_=
ทำอย่างที่ใจรักนะลูก ขัดใจใครบ้างคงไม่เปนไร ^^
-
มาแว๊วววววว!!!
โอ๊ยยยสงสารน้องพี่เสือ สงสารน้องต่าย :z3:
รอตอนที่สองคนจะกลับมากุ๊กกิ๊กดุ๊กดิ๊กงุงิค่าาาาาาา :hao7:
ยังรอคนเขียนเสมอนะค่ะ รักษาสุขภาพมากๆด้วยน๊าาาาาาา :katai2-1:
-
กระต่ายสับสน คนอ่านก็สับสน
เอาเถอะเอาใจช่วยพี่เสือและน้องต่ายให้ผ่านช่วงเวลาแบบนี้ไปให้ได้้
-
กระต่ายต้องคิดให้ตกว่าจะทำอย่างไง
-
น้องต่ายสู้ๆนะลูก เป็นแบบไหนไม่สำคัญ แค่เป็นน้องต่ายทุกคนก็รักแล้ว :กอด1:
-
สู้สู้นะต่ายน้อย
-
เอาใจช่วยนะทั้งคู่เลย
รักพี่เสือและน้องต่ายมากๆ
-
ต่ายน้อย...สับสนหลายเรื่องเกินไปมั้ยลูก :try2: ป้าแก่แล้วคิดตามไม่ทัน...
แต่ก็พอเข้าใจอ่ะนะ มีพี่เสืออยู่ทั้งคน คนที่ดูจะเพอร์เฟคไปซะหมด
อ่านตอนนี้แล้วให้อารมณ์แบบว่า ฉันดีไม่พอ... ฉันไม่คู่ควร ... ฉันสับสนกับเส้นทางชีวิต เยอะอ่ะต่าย
สู้ๆต่อไปนะต่ายน้อย :a2: สู้ต่อไปนะคะคนเขียน :a2:
ปล. พี่เสือแมนมากอ่ะ ยอมอดทนทั้งๆที่ของหวานมาจ่ออยู่ตรงหน้า ทั้งๆที่ป้าอยากให้เสือกินๆซะที
:pig4: :pig4:
-
ต่ายน้อยกำลังสับสน ต่ายน้อยค่อยๆเรียนรู้ไปนะ ยังไงซะพี่เสือไม่มีทางปล่อยให้ตายน้อยอยู่คนเดียวหรอก
-
ถึงเวลากระต่ายเติบโต
-
สุภาพบุรุษจริง ๆ :ling1: พี่เสือ แต่ก็ขอชื่นชม เพราะทำให้ต่ายน้อยเริ่มคิดอะไรเองได้ (แม้จะเป็นความคิดที่ล่อแหลมก็เถอะ) และกล้าทำอะไรด้วยตัวเองเหมือนเริ่มมีแรงกระตุ้นให้อยากทำอะไร และช่วยตัวเองมากขึ้น ถือเป็นเรื่องที่ดีของการก้าวไปเป็นผู้ใหญ่อีกขั้น อาจจะเป็นการเตรียมตัวก่อนแต่งงานนั่นเอง :laugh:
ปีนี้อากาศเปลี่ยนแปลงเร็วในหนึ่งวัน อาจจะเพราะภาวะโลกร้อนยังไงคนเขียนก็รักษาสุขภาพด้วยนะคะ :L2:
รอตอนต่อไปค่ะ
:katai3:
-
ต่ายน้อยสู้สู้ :ped149:
-
:mew1: :mew1: :mew1:
-
คนเขียนสู้ๆนะคะ
-
รักเสมออออ พี่เสือคนดีของคนน่ารัก เป็นกันและกันตลอดไป
-
สู้ๆนะหนูต่าย
ต้องผ่านมันไปให้ได้นะ
-
ต่ายน้อยค้นหาตัวเอง >.<
-
น่าสงสารต่ายน้อยจัง :hao5:
ขนาดเราปกติ ยังสับสนไม่กล้าทำอะไรตั้งหลายอย่าง :mew2:
แต่ต่ายน้อยขี้โรค คิดช้า ถ้าปล่อยให้อยู่คนเดียวก็ไม่รู้จะเป็นยังไง
ถึงจะเป็นแบบนี้ แต่ต่ายน้อยก็มีทางของเค้านะ
ต้องมาฝืนเรียนเหมือนพี่เสือ อึดอัดแย่เลยอ่ะ
ขอบคุณที่มาต่อนะคะ ขนาดป่วยก็ยังมาอัพ น่ารักที่สุดดดดดด :กอด1:
-
อ่านแล้วรุ้สึกหน่วงกับความสับสนของกระต่ายน้อย...
แบบว่าพี่เสือก้เก่ง ถึงใครไม่เคยว่า แต่กระต่ายน้อยก้ยังต้องเปรียบเทียบอยู่ดี ความรู้สึกคงแบบ ทำหน้าที่อะไรก้ไม่ดีซักอย่าง
เป็นคนรักพี่เสือ ก้ให้พี่เสือไม่ได้ เป็นลูกที่ดีของพ่อแม่ก็เรียนไม่ค่อยเก่ง แต่ทุกอย่างกระต่ายน้อยก้พยายามแล้วนิหน่า
ไม่ใช่ว่ากระต่ายน้อยยังไม่ทำ แต่กระต่ายน้อยขยัน และพยายามทำทุกๆอย่างแล้ว ทุกคนถึงไม่มีใครว่าไง
ในส่วนของเรื่องคนรักล่ะก้... พี่เสือนี่ก้สุภาพบุรุษละเกิ๊นนนนน น้องอุตส่าห์ยอมแล้วนะ ถึงจะยอมแบบเพราะรู้สึกว่าตัวเองทำหน้าที่คนรักไม่ได้ดีก้เหอะ :เฮ้อ: ไม่เป็นไรนะ เอาใหม่ ลองใหม่ สู้เค้าาาาา
-
อย่างต่ายสมควรเรียนคหกรรมอย่างแรงงงง
-
เป็นตอนที่น้องต่ายสับสน
-
สงสารต่ายน้อย ถูกประคบประหงกเกินไปก็ไม่ดี
ทำให้พึ่งตัวเองไม่ได้ อ่านตอนนี้แล้วต่ายน้อยยึดพี่เสือเป็นศูนย์กลาง
เรื่องเรียนต่อก็ตามพี่เสือ ไม่ได้เลือกตามที่ตัวเองชอบ
จะรอดไหมเนี่ยต่ายน้อย แอบสงสารพี่เสื่อเล็กๆคงเก็บกดน่าดู :m20:
อยากเป็นพระเอกก็ทนเอาหน่อยนะ
-
คิดถึงนะเนี่ยะ มาให้จุ๊บหน่อยคนดี
-
มาเเย้วขอบคุณค่ะ คึดถึงต่ายน้อยที่สุด :mew2:
-
กอดปลอบเด็กน้อย :man1: ทางข้างหน้ายังอีกไกลจ้ะ
เริ่มซะตั้งแต่ตอนนี้เลยก็ได้ อย่างน้อยก็จะได้ไม่สายเกินไป
ทุกคนรอให้ต่ายน้อยพูดอยู่นะ ความต้องการของต่ายน้อยน่ะ
ไม่ว่าจะเป็นยังไง ทุกคนรอให้กำลังใจเสมอ :กอด1:
เชื่อว่าทางที่ต่ายน้อยเลือกจะทำให้ทุกคนยิ้มได้
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ :L2:
-
53. พี่เสือ น้องกระต่ายและการตัดสินใจ
ผลสอบครั้งแล้วครั้งเล่าผ่านไป คุณแม่แทบไม่เห็นลูกชายทั้งสองอยู่ติดบ้าน คนนึงอยู่โรงเรียนกวดวิชาแทนบ้าน คนนึงเรียนบ้าง ทำงานบ้าง ว่างๆ ก็ไปชกมวย เล่นบาสเก็ตบอลกับรุ่นพี่บ้าง เห็นความแตกต่างชัดเจน
คุณพ่อวางแผนให้กระต่ายน้อยเรียนคหกรรมหรือสายอาชีพหลังจบม.6 แต่หลังจากปรึกษากับทุกคนแล้ว น้องเล็กส่ายหน้าหวือ เจ้าตัวต้องการไปให้ถึงที่สุด คุณแม่ได้แต่ปลอบประโลมให้เจ้าตัวพยายามมากขึ้น... ทั้งๆ ที่รู้ดีว่า พรสวรรค์ของลูกคนเล็ก ไม่ได้มาทางสายวิชาการเลย
ผิดกับลูกชายคนโต ทั้งๆ ที่ดูไม่ค่อยตั้งใจเรียน แต่กลับทำคะแนนสอบออกมาได้สูงสุด หลังจากจบชั้นม.4 คุณครูก็เริ่มหาทุนให้เรียนแล้ว
คนเป็นพ่อแม่ได้แต่ดูริมฝีปากอิ่มของแฝดน้องที่ขบหากันแน่น เมื่อตอนเอ่ยปากบอกพี่ชายให้สอบรับทุนของมหาวิทยาลัยแห่งหนึ่งเสีย
กระต่ายเป็นเด็กดี... เกินไป หากเป็นเด็กเกเรกว่านี้ ขี้อิจฉากว่านี้ พ่อแม่คงสบายใจกว่านี้เยอะ
หลังสอบกลางภาคของชั้นม.5 เทอมสอง กระต่ายคะแนนคงที่อยู่ในระดับกลาง ทั้งๆ ที่เรียนหนักกว่าปีที่แล้วเป็นสองเท่า แต่ทุกคนรู้ดี แค่รักษาระดับให้เกาะกลุ่มอยู่ในระดับกลางก็ยากมากแล้ว กระต่ายต้องฝืนเรียนมากกว่าคนอื่นๆ หลายเท่าตัว
กระเจี๊ยบกับสอางค์มีหน้าที่คอยช่วยติว ตรวจคำตอบและแนะนำสถาบันกวดวิชาดีๆ ให้ มีพี่น้ำแกงที่จบไปแล้วช่วยอีกแรง แต่ถึงกระนั้น ทุกคนรู้ดีว่า ต่อให้พยายามแค่ไหน กระต่ายมาถึงจุดสูงสุดแล้ว...
"ชีวิตมันไม่ได้จบแค่มหาลัยนี่" ลักซอร์พูดประโยคนี้เป็นครั้งที่ร้อย วันนี้เพื่อนสาวมาเช้ากว่าปกติ เธอนั่งยองๆ บนเก้าอี้ ปากคาบหลอดดูด "เรียน เรียน เรียน เฮ้ย แล้วมีอะไรรับประกันความสำเร็จมั่งวะ ว่าเรียนจบแล้วต้องรวยทันที มีงานทำ ?"
"แล้วมึงจะเอาไง ?" ลูกโป่งถาม
"กูจะไปออสเตรเลีย ไปเรียนถ่ายรูป" แม้กระทั่งคนที่ดูล่องลอยที่สุดก็มีจุดมุ่งหมายเหมือนกัน "กูอยากเห็นโลก อยากถ่ายรูปเยอะๆ อยากเสี่ยงตาย"
สอางค์ส่ายหน้า ความฝันของลักซอร์ดูโลดโผนสมกับเจ้าตัว "ของกูยังไม่แน่นอน แต่น่าจะต่อการจัดการ ทำงานที่บริษัทพ่อ"
ลูกโป่งยิ้มยิงฟัง "อางค์ไปไหน กูไปด้วย"
"พวกมึงคุยอะไรก๊านน หยาบคายมาก" จัมโบ้นั่งหน้าบูด เอามือปิดหู กระเจี๊ยบเบ้ปากอย่างหมั่นไส้แฟนหนุ่ม
"มึงมันคนไม่มีอนาคต!"
"อย่ามาด่าผัว! เดี๊ยะ จัดหนัก!"
"จัมโบ้ยังจะเรียนสัตวแพทย์ตามรันต์อยู่ไหม ?" กระต่ายถามเสียงแผ่ว หัวใจหวิวโหวงเหมือนคนไร้ที่พึ่ง พี่ชายเหมือนจะสังเกตได้ จึงขยับเข้ามาใกล้ ให้เจ้าตัวเล็กเอนหลังพิงเป็นที่พัก
"ไม่น่าไหว..." เสียงตอบล่องลอยเช่นกัน "ยังไม่รู้เลยว่าจะไปทางไหนดี" ได้ยินแล้วกระต่ายกลับใจชื้นขึ้น จัมโบ้เองก็เรียนอยู่ในระดับเดียวกับกระต่าย เขามีแรงบันดาลใจคือแฟนหนุ่ม แต่ดูท่าทางแล้วคงจะเรียนไม่ไหวอีกคนหนึ่ง
"ต่ายน้อย" พี่เสือยิ้มปลอบใจ "อย่าคิดมากเลย เรามีเวลาอีกตั้งปี... ลองไปหาพี่น้ำแกงดูไหม เผื่อพี่น้ำแกงจะแนะนำอะไรได้"
ใบหน้าหวานที่ดูซูบซีดหันกลับมามอง ส่งรอยยิ้มบางให้ "นั่นสิเนอะ..."
เด็กๆ อยู่มอห้าแล้ว ตามธรรมเนียมของโรงเรียน เด็กชั้นมอห้าจะรับหน้าที่เป็นแรงหลักในกีฬาสี แต่ปีนี้มีข่าวลือมากมายเกี่ยวกับกีฬาสีว่าคงจะไม่จัด เด็กกิจกรรมพากันบ่นอุบ แต่กระต่ายไม่ได้สนใจนัก นึกเสียดายก็แต่ไม่เห็นพี่เสือแข่งบาสเหมือนตอนมอต้นแล้วก็เท่านั้นเอง
เช้าวันนี้ผู้อำนวยการได้ประกาศยืนยันว่าโรงเรียนไม่จัดกีฬาสี แต่จะจัดงานใหญ่... งานกีฬาสานสัมพันธ์พี่น้องแทน หลังสอบกลางภาคเรียนที่ 2 แบบนี้ ก็ได้เวลารับสมัครนักเรียนตัวแทนนักกีฬาชนิดต่างๆ เพื่อไปแข่งกับโรงเรียนในเครือ พี่เสือฟังแล้วรู้สึกเสียวสันหลังชอบกล พอหันไปมองเด็กน้อยข้างๆ ก็พบกับดวงตาเป็นประกายจ้องกลับมา
"พี่เสือ..."
"เอ่อ..."
"กีฬาที่รับสมัครมีดังนี้ ฟุตบอล วอลเลย์บอล บาสเกตบอล เปตอง..." เสียงผู้อำนวยการดังไปเรื่อยๆ กระต่ายยิ้มแต้ ดึงชายเสื้อพี่ชาย
"พี่เสือ ลงเถอะนะ!"
เสียเวลา... พี่ชายขี้ยั๊วะแทบตอบแบบนั้น แต่พอเห็นหน้าใสๆ แก้มอิ่มๆ กลมๆ ก็ถอนหายใจ ลูบศีรษะเล็กของคนที่สูงเลยเอวมานิดหน่อย ตอบเสียงทุ้มหวาน "นั่นสินะครับ..."
กระต่ายเอียงคอแล้วยิ้มให้อย่างน่ารัก เล่นเอาใจพี่ชายละลาย เกือบหอมแก้มกลมไปแล้ว เพราะเอาแต่รัก เอาแต่หลงแบบนี้ จึงไม่ทันสังเกตดวงตากลมๆ ที่เป็นประกายวาบก่อนจะหายไปอย่างรวดเร็ว
หลังเลิกเรียนพิเศษประมาณหกโมงกว่า พี่เสือมาส่งน้องที่ร้านกาแฟแห่งหนึ่ง ใกล้กับมหาวิทยาลัยของพี่น้ำแกงและพี่ฟง เสือหนุ่มกระหืดกระหอบจูงน้องลงจากแท๊กซี่แล้วกระโดดขึ้นรถเมล์เพื่อไปทำงานต่อ ยังไม่ทันได้ทักทายรุ่นพี่ดี ก็รีบตะโกนสั่ง
"พี่น้ำแกง ไปส่งต่ายน้อยที่บ้านด้วยนะ!"
รุ่นพี่ที่เดินมาหาหน้าร้านยังไม่ทันตอบ รุ่นน้องก็วิ่งตามรถเมล์ไปแล้ว ทิ้งแต่น้องชายตัวเล็กยืนเก้กังหน้าร้าน น้ำแกงเห็นแล้วได้แต่จูงมือเล็กเข้าร้าน
รุ่นพี่ตาคม ผิวสีแทนนวลเนียนดูเอิบอิ่ม ท่าทางแข็งแรงสุขภาพดีพากระต่ายก้าวฉับๆ เข้าไปในมุมหนึ่งในร้านที่มีคอมพิวเตอร์และกองหนังสือวางอยู่ ร่างโปร่งบางเขี่ยบรรดากองหนังสือออกแล้วจัดที่ให้รุ่นน้องตัวเล็กผิวขาวนั่ง
กระต่ายรู้สึกสบายตัวขึ้นมาก แอร์ในร้านปรับเย็นสบาย มีขนมเค้กน่ากินวางเรียงรายในตู้ ร่างโปร่งตรงหน้ายื่นเมนูให้ด้วยรอยยิ้ม
"เหนื่อยล่ะสิ หาอะไรดื่มก่อน ที่นี่ขนมอร่อยด้วยนะ"
ราคาในเมนูกำลังพอดี เหมาะสำหรับนักศึกษา บรรยากาศในร้านดูสบายๆ ตกแต่งด้วยโทนสีเข้ม แต่ประดับด้วยต้นไม้ในร่มสีเขียวชอุ่มดูตัดกันดีกับโซฟาและโต๊ะสีขรึม ลูกค้าส่วนใหญ่ก็เป็นนักศึกษา ไม่ก็คนทำงานแถวๆ นี้ ในร้านมีลูกค้าค่อนข้างแน่น แต่ไม่รู้สึกอึดอัด
กระต่ายสั่งโกโก้ปั่น ระหว่างที่รอพี่น้ำแกงก็ชวนไปดูเค้กในตู้โชว์ เครื่องดื่มยังไม่ทันมาเลย เสียงหวานๆ ก็ทักขึ้นมาเสียก่อน "เฮ้ย แกง นี่ใครวะ ?" คนพูดเป็นสาวสวยในชุดนักศึกษา สวมกระโปรงพลีทยาวเลยเข่า ผูกผ้ากันเปื้อนสกรีนโลโก้ร้าน
"อ้อ เดียร์ นี่ต่ายน้อย รุ่นน้องที่โรงเรียน"
"อั๊ยย๊ะ น่ารักเชี๊ยะ" สาวสวยยิ้มขันๆ ให้เด็กชายตัวเล็กตรงหน้า "พี่ชื่อเดียร์ เป็นน้องเจ้าของร้าน น้องต่ายน้อยอยู่มออะไรแล้ว ?" เสียงเจื้อยแจ้วจากรุ่นพี่ใส่บิ๊กอายสีส้ม ผมลอนสีทองทำให้กระต่ายหายประหม่าบ้าง ถึงจะรู้สึกแปลกๆ กับขนตาหนาๆ เป็นแผงและใบหน้าที่สะสวยแต่มีแต่สีจัดๆ ก็ตาม
"มอห้าครับ"
"อ้อ ใกล้สอบแล้วสินะ นี่มาติวเหรอ ?" เดียร์ถามต่อ มือเท้าสะเอวมองเด็กตรงหน้า แต่ไม่รอคำตอบ เธอเดินไปยังหลังเคาเตอร์ "ไอ้แกงมันหัวดี ใช้มันได้ละกัน อ้อ ต่ายน้อยอยากกินอะไร ? บราวนีเพิ่งทำมาเลย เครปก็อร่อยนะ"
น้ำแกงส่ายหน้าให้กับเพื่อนพูดเก่ง เล่นไม่เว้นวรรคให้เด็กตอบเลย กระต่ายอ้าปากค้าง เพิ่งเคยเห็นคนพูดได้มากขนาดนี้
"แกก็พักบ้าง น้องตอบไม่ทัน"
"เอ่อ..." กระต่ายจ้องเค้กในตู้ พี่เดียร์ส่งเสียงหัวเราะสดใสตอบ เล็บสวยเคาะกระจกเบาๆ
"เอ้า งั้นก็ได้ เดี๋ยวไปเอากาแฟแป๊บ เลือกได้แล้วเรียกพี่นะ" ไม่รอคำตอบเช่นเคย กระต่ายยังไม่ทันจะพยักหน้า สาวสวยก็หมุนตัวเข้าหลังร้านไป เห็นแต่ปลายกระโปรงพลีทแว๊บๆ
"พี่น้ำแกง..." กระต่ายเรียกเสียงอ่อย รุ่นพี่ลูบศีรษะอย่างเอ็นดู
"ค่อยๆ เลือกไปนะ เดี๋ยวพี่ไปเอาโกโก้ให้" ว่าแล้วก็เดินเข้าหลังร้านตามพี่เดียร์ไป ดูท่าทางพี่น้ำแกงคุ้นเคยกับที่นี่มาก กระต่ายเอียงคอมอง ถ้าหากไม่รู้มาก่อนว่าพี่น้ำแกงกับพี่ฟงเป็นแฟนกัน เขาคงจะคิดว่าพี่น้ำแกงเป็นแฟนกับพี่เดียร์แน่ๆ ท่าทางสนิทสนมกันออกปานนั้น
หลังจากนั้น กระต่ายก็ชี้ที่วานิลลาเค้กสีขาวสะอาด ตกแต่งด้วยน้ำตาลรูปหัวใจ พี่น้ำแกงถือโกโก้ปั่นออกมาเสิร์ฟพอดี
"มา มานั่งก่อน เดี๋ยวพี่ฟงตามมาสมทบ เห็นเสือบอกต่ายน้อยเครียดมาก เป็นอะไรไป ?" สมกับเป็นพี่น้ำแกง รอยยิ้มอบอุ่นเหมือนเทพบุตรมาโปรดทำให้กระต่ายรู้สึกอยากกอดแน่นๆ เรียกกำลังใจ
"ฮืออ พี่แกง..."
"ผอมลงตั้งเยอะ เครียดอะไร หืม ?" มือนุ่มๆ ยกแก้วโกโก้ปั่นมาจ่อริมฝีปากอิ่มอย่างเอาใจ "ดื่มโกโก้ก่อน อร่อยไหม ?"
กระต่ายพยักหน้ารับ โกโก้หวานหอมชื่นใจ จึงมีแรงพูดต่อ "ผลสอบมัน..."
เมื่อได้เริ่มแล้ว ราวกับน้ำในทำนบที่พังแล้ว ทุกอย่างทะลักทลายออกมา กระต่ายพูดติดกันรัวเร็วจนเหมือนฟังไม่ได้ศัพท์ แต่ละเรื่องไม่ได้จัดลำดับเรียงกันให้ดี กระต่ายเล่าทุกอย่าง ทุกความรู้สึกต่ำต้อยทุกครั้งที่อยู่กับพี่ชาย ความรักมากมายที่มีให้ ความรู้สึกผิดที่อัดแน่น ความผิดหวัง ทุกสิ่งทุกอย่างที่ประดังประเดมาตลอดหนึ่งปี กระต่ายเล่าไป น้ำตาไหลจากขอบตากลมโตไปด้วย พี่น้ำแกงรีบหยิบผ้าเช็ดหน้ามาซับให้
สมกับเป็นสุดที่รักของพี่ฟง และสมกับที่ได้รับฉายาลับๆ ว่านางฟ้า รุ่นพี่ไม่ได้ขัดจังหวะแม้แต่น้อย เพียงแต่ลูบหัว ลูบไหล่อย่างอ่อนโยน ปล่อยให้กระต่ายปลดปล่อยทุกอย่างออกมาจนหมด
กระต่ายไม่รู้ตัวว่าพูดคนเดียวนานเท่าไหร่ ร้องไห้จนผ้าเช็ดหน้าสีขาวของรุ่นพี่คนงามเปียกชุ่มแค่ไหน แต่รู้ตัวอีกครั้ง แก้วโกโก้ปั่นก็ละลายจนเป็นตะกอนนอนก้นแล้ว
ริมฝีปากอิ่มสวยของคนอายุมากกว่าตรงหน้าค่อยๆ ยักยิ้มปลอบใจ กระต่ายอดใจไม่ไหวโผเข้าหาทันที ร่างเพรียวไม่ได้ผลักไส แต่กลับกอดไว้หลวมๆ มือลูบศีรษะอย่างอ่อนโยน
"โอ๋ โอ๋... ต่ายน้อยน่าสงสาร"
"ฮืออ" จมูกโด่งเล็กๆ แดงจัด ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าทีกับพี่เสือ กระต่ายยังไม่กล้าพูดทุกเรื่องขนาดนี้ แต่กับพี่น้ำแกง กระต่ายกลับเปิดเผยทุกเรื่องได้...
...ทุกเรื่อง!?
ไม่ใช่ว่าพลั้งปากบอกความสัมพันธ์เขากับฝาแฝดไปแล้วหรอกหรือ!?
ถึงกระต่ายจะเชื่องช้า แต่ก็ตื่นตัวกับเรื่องพี่ชายดี ร่างเล็กพรวดพราดลุกขึ้น ตัวแข็งแกร็ง
ถ้า... ถ้าพี่น้ำแกงรังเกียจล่ะ...
แล้วพี่เสือ...
หัวน้อยๆ ว้าวุ่นไปหมด ดวงตากลมได้แต่กระพริบปริบๆ มองคนตรงหน้า แต่แล้วรอยยิ้มอบอุ่นของพี่น้ำแกงก็ค่อยๆ ประดับบางเบา พร้อมเสียงนุ่ม หวาน
"พวกพี่รู้เรื่องต่ายกับเสือตั้งนานแล้วล่ะ..."
"อ๊ะ..."
"ดูไม่ยากหรอก... อย่ากังวลไปเลยนะ"
"แต่... แต่" กระต่ายอ้าปากพะงาบๆ พี่น้ำแกงจับมือน้อยอย่างให้กำลังใจ เอ่ยปลอบประโลม
"เรื่องนั้นยังไม่เกิด... ตอนนี้คนที่รู้อยู่ก็รับได้ทุกคน... กระต่ายอย่าเพิ่งคิดมาก เราค่อยๆ มาแก้ปัญหาทีละอย่างๆ ดีไหม ?"
น้องพยักหน้ารับ พี่น้ำแกงจึงยิ้มบางให้ ก่อนค่อยๆ บอกรายละเอียดทีละข้อๆ "โอเค... กระต่ายรู้สึกด้อยกว่าพี่ชายใช่ไหม ?"
ริมฝีปากอิ่มเบะลง คล้ายจะร้องไห้อีกรอบ แต่เหมือนคนขี้แยจะรู้สึกตัวเสียก่อน เขารีบกลั้นน้ำตา ก่อนพยักหน้า พี่คนสวยคมตรงหน้าจึงแจกแจง
"อืมม พี่ว่า น่าจะเป็นเพราะต่ายน้อยยังไม่เคยประสบความสำเร็จหรือเปล่า ถ้าทำอะไรสำเร็จซักอย่าง ความรู้สึกนี้น่าจะหายไปนะ จะได้รู้สึกภูมิใจในตัวเองมากขึ้น"
"แล้ว... แล้ว หนูจะทำอะไรดีล่ะ ?" กระต่ายชักคล้อยตาม พี่น้ำแกงพูดตรงใจ เพราะพี่เสือประสบความสำเร็จในทุกๆ เรื่อง ทิ้งไว้แต่ตัวเองที่อยู่ด้านหลัง
"เรื่องที่กระต่ายถนัดเป็นไง ? ทำขนม ? เสือทำขนมไม่เป็นหรอก" พี่น้ำแกงช่วยคิด นิ้วเรียวสวยสีน้ำผึ้งเคาะโต๊ะเบาๆ แต่น้องน้อยส่ายหน้าหวือ
"แค่ทำขนมเอง... ไม่ถือเป็นความสำเร็จหรอกมั้ง" กระต่ายน่ะ ทำขนมเพราะชอบ... แล้วก็ไม่ได้ลำบากในการทำด้วย ไม่น่าจะนับเป็นความสำเร็จในชีวิตได้
"เหรอ... แต่ไม่ใช่ทุกคนจะทำขนมได้นะ" ดูอย่างตัวเขาเองปะไร... ทอดไข่ดาวไม่ให้ไหม้ยังยากเลย
"หนูอยากมีความภูมิใจที่ว่า... จะได้หายรู้สึกอึดอัดเสียที" น้องเล็กถอนหายใจเบาๆ รุ่นพี่นิ่งไปชั่วครู่ก่อนจะเสนอ
"เอาอย่างนี้ ไหนๆ ก็ต้องสอบเข้ามหาลัยอยู่แล้ว กระต่ายลองตั้งเป้าไว้สิ ถ้าเข้าคณะที่หวังไว้ได้ก็ถือว่ากระต่ายประสบความสำเร็จแล้ว"
ใบหน้าขาวค่อยแช่มชื่นขึ้นบ้าง "นั่นสินะ... แต่... หนูเรียนไม่เก่ง"
"ไม่ใช่ประเด็นนี่นา กระต่ายก็เรียนสิ่งที่ตัวเองชอบไง ระดับมหาลัยไม่ได้เหมือนมัธยมนะ ที่ต้องเรียนทุกวิชา ลองนึกๆ ดู กระต่ายชอบอะไร"
ไม่ต้องใช้เวลามาก เขาก็ตอบได้ทันที "พี่เสือ"
น้ำแกงกุมขมับ เป่าลมหายใจออกมาอย่างติดจะเหนื่อยหน่าย "อย่างวิชาเรียนอะไรพวกนี้..."
กระต่ายเบะปาก ไม่ชอบเรียนหนังสือหรอก... แต่ที่ตั้งใจเรียนก็เพราะพี่เสือต่างหาก แล้วจะให้กระต่ายตอบอะไรได้อีกล่ะ ?
"อืม... พี่ว่า กระต่ายใจเย็นดีนะ ถือเป็นข้อดีเหมือนกัน กระต่ายชอบเด็กไหม ?"
น้องเล็กพยักหน้า นึกถึงเด็กตัวเล็กๆ ที่เคยมาเรียนชกมวยที่ค่าย กระต่ายเป็นเพื่อนเล่นได้อย่างไม่เคอะเขิน
"ถ้าอย่างนั้นลองครูปฐมวัยไหม ? เดี๋ยวนะ ไว้พี่จะส่งข้อมูลไปให้ กระต่ายน่าจะเหมาะเป็นครูอนุบาล ลองอ่านดู ถ้าคิดว่าตรงกับตัวเองก็ไปทางสายนี้ก็แล้วกัน"
พี่น้ำแกงสรุปให้ กระต่ายพยักหน้ารับอีกครั้งอย่างเป็นเด็กดี พี่น้ำแกงเลยยกคอมพิวเตอร์แลปทอปขึ้นมา พิมพ์อะไรบางอย่าง พร้อมคลิกอีกหลายทีก่อนจะเงยหน้าขึ้นมา "เอาล่ะ พี่ส่งไปให้เสือแล้ว ต่ายน้อยไปเอาที่เสือนะ ?"
"ครับ"
"โอเค เอ๊ะ... ฟง... ฟงจะมารับแล้ว ต่ายน้อยช่วยพี่เก็บของเร็ว..."
กระต่ายนอนเล่นบนพื้น พี่เสือปูผ้าและวางหมอนอิงไว้เต็มพื้น ปล่อยให้เจ้าชายน้อยของตัวเองพิงอก นอนเอกขเนก อ่านเอกสารที่พี่น้ำแกงส่งให้
"อืม... อย่างหนูนี่นะจะเป็นครู"
"ครูอนุบาลด้วย" พี่เสือหัวเราะ หยิกแก้มขาวเล่น "เด็กอนุบาลสอนเด็กอนุบาลเหรอ ?"
"งื้อ พี่เสืออ่ะ! ว่าแต่พี่เสือว่าไง ?"
"หืมม พี่ว่าเหมาะกับต่ายน้อยดี" พี่ชายยิ้มตอบ กระต่ายก็แสนดี ไม่โต้เถียงสักคำ ตบเอกสารดังปังแล้วเอ่ย
"งั้นหนูก็เป็นครูละกัน! อ๊ะ จะว่าไป หนูให้รันต์ลงชื่อนักบาสให้พี่เสือแล้วนะ"
พี่ชายหน้ามุ่ยทันที กระต่ายหัวเราะคิก ยันตัวขึ้นนั่งคร่อมตักแข็งแรง จิ้มนิ้วขาวๆ ตรงหว่างคิ้วของพี่ชาย "หนูอยากเห็นพี่เสือแข่งบาสนี่ น่านะ"
"เอ้า... ก็ได้ ไว้จะไปคัดตัว" เสือเคยชนะเจ้าตัวเล็กเสียที่ไหน กลิ่นกายกรุ่นหอมกับเนื้อนุ่มขาวเนียนตรงชวนหมั่นเขี้ยว ริมฝีปากหนาไม่รอช้า ทาบทับลงไปตรงยอดอกตรงหน้า คนตัวขาวดิ้นเบาๆ ก่อนจะกอดศีรษะเขาแน่น
"อื้อ... ลามก"
"น่านะ... เสือยังไม่ได้กินกระต่ายเลย"
"ฮื้อ..." เสื้อยืดถูกถลกขึ้น อวดแผ่นอกขาวบางนุ่มนิ่ม เสือหนุ่มแลบลิ้นเลียริมฝีปาก พรมจูบไปทั่ว สองมือป่ายปะลูบไล้เรือนร่างบอบบาง
ก้นกลมถูกคลึงนวด กระต่ายครางเสียงหวาน สูดลมหายใจลึก เอ่ยปากจะห้าม แต่ไม่ทันหนวดปลาหมึกที่ฉกเข้าไปตรงร่องกลาง
"อ๊ะ"
ลมหายใจร้อนเป่าเบาๆ เจ้าชายน้อยตัวอ่อนยวบ มือแข็งแรงรีบรวบเอวบางให้แนบแน่น ริมฝีปากร้อนแรงกระซิบเบาข้างหู "เมื่อไหร่จะยอมเป็นของพี่เสียที หืม ?"
"อ๊ะ อ๊าา อย่าจับ... ของหนู..." มืออีกข้างไม่เว้นว่าง ล้วงลึกเข้าไปในกางเกงใน กอบกุมส่วนอ่อนไหวไว้ก่อนเค้นคลึงนุ่มนวล เป็นจังหวะเชื่องช้า กระต่ายถูกเล้าโลมไม่เว้นวันด้วยวิธีเช่นนี้มาตลอดทั้งปี ไม่แปลกเลยที่ใช้เวลาไม่นาน ส่วนกลางของร่างกายก็แข็งขืนให้พี่ชายล้อเลียน
"เห็นไหม... แข็งแรงขึ้นมาแล้ว... ไหนขอชิมไหนสิ" กระต่ายครางเสียงแผ่ว ส่ายหน้าหนี แต่ไม่ทันเสียแล้ว มือหนาจับน้องพลิกกายให้นอนหงาย ปลดกางเกงขาสั้นและกางเกงในออกรวดเร็ว ทั้งมือและปากฉกท่อนลำเล็กไว้เต็มที่ กระต่ายขยับขาอย่างวาบหวิว ริมฝีปากร้อนและลิ้นสากลากไล้ตั้งแต่โคนจรดปลาย มือหนาและลิ้นสลับกันทำงาน ทั้งรูดรั้งและเลียดูดดุน เรื่อยจนไปจนถึงถุงกลมนุ่มนิ่ม ยิ่งเจ้าตัวนิ่มขยับขา ครางกระเส่าเท่าไหร่ ยิ่งบอกอารมณ์ร้อนแรงของคนไม่คุ้นเคยในเพศรสอย่างดี เมื่อถูกครอบครองรุนรงจนเอวบางแอ่นโค้ง กระต่ายกรีดร้องเบาๆ ท้องน้อยร้อนวาบไปถึงสันหลัง ความกระสันถูกปลดปล่อยออกมา พี่ชายรีบตวัดลิ้นเลีย ดูดกลืนไปจนหมดสิ้น
"อ๊า อ๊ะ อื๊อออ"
"มา ตาพี่แล้ว" มือใหญ่เชยคางนิ่มให้แหงนเงย ก่อนบดเบียดริมฝีปากอิ่ม ใช้ลิ้นร้อนเกี่ยวกระหวัดภายใน เมื่อน้องอ่อนยวบละลายเป็นมาร์ชแมลโลว์นุ่มนิ่ม ยินยอมให้เขารุกรานแต่โดยดีแล้ว จึงจัดท่าเสียใหม่ ให้มือน้อยแตะตรงท่อนลำหนา
กระต่ายเคลิ้มจัด มือถูกจับวางไว้บนอวัยวะแข็งแรง ความใหญ่โตเล่นเอาร่างเล็กสั่นเทิ้ม เจ้าตัวเล็กพยายามเบือนหน้าหนีจากจูบร้อนแรงและกระชากมือกลับ
"ต่ายน้อย ?" เสียงพี่ชายแหบพร่า ปนกระเส่า ขอแค่มือเล็กรูดรั้งความต้องการให้ปลดปล่อยเท่านั้น... หนึ่งปีที่ผ่านมา กระต่ายยอมทำให้บ้าง ไม่ยอมบ้าง เขาไม่เคยบ่นว่า แต่ไม่มีครั้งไหนที่น้องจะมีปฏิกิริยารุนแรงเท่านี้
...บางทีเสืออาจจะได้ใจมากไป
กระต่ายหอบฮั่ก ดวงตากลมฉ่ำเยิ้ม แก้มสีแดงจัด เนื้อตัวร้อนผ่าว สายที่มองมายังเบื้องล่างของพี่ชายยังหวาดผวาแกมไม่แน่ใจ และแล้วร่างบางก็สั่นระริก เมื่อขยับตัวใกล้ เนื้อนวลที่เปลือยท่อนล่างก็ก้มลง สองมือน้อยค่อยๆ ประคองส่วนใหญ่โต พี่เสืออ้าปากน้อยๆ พยายามผลักศีรษะเล็กออก...
...มือเล็กกอบกุมได้ไม่หมด แม้จะใช้สองมือก็ตาม กระต่ายช้อนตามองพี่ชายก่อนจะหลุบลงอย่างขวยเขิน แล้วลิ้นสีชมพูสดก็ค่อยๆ โผล่ออกมาน้อยๆ ก่อนจะบรรจงปาดลงบนส่วนปลาย...
เสือหอบหายใจ ไม่นึกไม่ฝันว่าน้องจะกล้าใช้ปากให้... ความรัก ความหวงแหนพวยพุ่ง อยากบอกเหลือเกินว่า กระต่ายไม่จำเป็นต้องใช้ปากสวยๆ บริสุทธิ์กับส่วนล่างของเขาเลยสักนิด... แต่เสียงที่ออกจากปากกลับมีเพียงเสียงครางเบาๆ
"ต่ายน้อย..."
เมื่อได้ยินเช่นนั้น ท่าทางลังเลก็ค่อยๆ หายไป เหลือเพียงความอายเท่านั้น หัวใจกระต่ายดังตูมตามเหมือนจะหลุดออกจากอก รู้ว่าไม่ควร... แต่อยากมอบความรัก ความสุขสมกลับคืนให้คนรักบ้าง
ปากเล็กๆ อ้าอมส่วนปลายเข้าไป ไม่มีประสบการณ์สักนิด มีเพียงหัวใจดวงเล็กๆ ที่พยายามจนเกินตัว
"เดี๋ยว..." ไม่ทันแล้ว ปากเล็กพยายามยัดทั้งหมดให้เข้าไป แต่ติดขัดที่ขนาดใหญ่โต กระต่ายร้องอู้อี้ ส่งเสียงครางฮือ พี่เสือพยายามลุกขึ้นหยุด แต่คนเบื้องล่างกระดกลิ้นกลืนท่อนลำที่แทบทำให้ปากฉีกเข้าไปลงคอ
"เฮ้ย!"
ความใหญ่โต คับแน่นฝังอยู่ในปากอุ่น พี่เสือสูดลมหายใจลึก มันช่างชวนจินตนาการว่าเป็นส่วนอื่นเหลือเกิน เขาปาดน้ำตาเจ้าตัวน้อยทิ้ง ค่อยๆ ดึงตัวออก กระต่ายยิ่งหวาดผวา ใช้ฟันคมกัดกระทบ พี่ชายคำรามเสียงต่ำ
"เอาออกมา ต่ายน้อย!"
"อ๊ะ..." เสียงหวานอู้อี้ พี่เสือรีบดึงตัวออกอย่างรวดเร็ว เด็กหนุ่มสูดลมหายใจอีกครั้ง รีบเชยคางเจ้าตัวน้อยขึ้น สอดนิ้วเข้าไปในปากอิ่มแทน
"อี๊เอื๋อออ..." นิ้วมือควานไปทั่วปากนุ่มคล้ายควานหาอะไรบางอย่าง ลิ้นน้อยๆ ที่ถูกฝึกฝนมาไล่เลียตามนิ้วหยาบ เสือครางในอก เขาไม่ได้มีจุดประสงค์แบบนั้น...
เซ็กซี่เกินไปแล้ว...
กระต่ายไม่เข้าใจสักนิด เขาก็ลองทำเหมือนที่พี่ชายทำให้แล้ว อยากทำให้พี่เสือมีความสุข... อยากตอบแทนคืนกลับบ้าง กระต่ายทำผิดอะไรไป ?
ทั้งๆ ที่อมความใหญ่โตเข้าไปจนสุดคอแล้ว แต่ยังไม่หมดเลย พี่เสือรีบดึงออก แล้วควานนิ้วเข้ามาในปากแทน กระต่ายเข้าใจว่านี่คงเป็นอีกรูปแบบหนึ่ง ลิ้นนุ่มนิ่มจึงไล่ตามไม่ลดละ
...ถูกต้องครึ่งหนึ่ง
เสือหนุ่มดึงนิ้วออกนุ่มนวล เมื่อสำรวจจนพอใจจึงถอนหายใจเบาๆ "ไม่มีแผล ต่ายน้อยอยากอ้วกไหม ?"
กระต่ายส่ายหน้าตอบ ตาใสแจ๋วจ้องส่วนใหญ่โตที่ยังแข็งแรงจนขนานกับหน้าท้องอยู่
"ห้ามทำแบบนั้นอีก!" คนรักสั่งเสียงเครียด กระต่ายฟังแล้วน้ำตาคลอเบ้า
มือใหญ่ตบตักตัวเองเบาๆ เด็กดีรีบขยับไปนั่งตัก ให้ก้นกลมๆ คลอเคลียกับความแข็งขืน พี่ชายรูดรั้งตัวเองโดยแอบอิงเนื้อนวล
"ต่ายน้อยทำไม่เป็น... จะเจ็บทั้งคู่"
"ฮืออ หนูไม่ทำแล้วก็ได้" น้ำตาร่วงผล็อยลงมา เสือทั้งจูบซับน้ำตาและจับมือน้อยให้แตะต้องความแข็งแรงเบาๆ
"ทำเหมือนที่เคยทำสิ" เสียงทุ้มคล้ายปิศาจ หลอกล่อเด็กน้อยให้หลงทาง มือเล็กทั้งสองตั้งอกตั้งใจเป็นอย่างดี... พี่ชายครางเบาๆ อย่างพอใจ ก่อนจะขยับกายให้เจ้าตัวเล็กนั่งคร่อมตัวเองไว้แล้วสอดความใหญ่โตตรงกลางหว่างสองขาเรียว แท่งร้อนแนบชิดกับท่อนลำเล็กและถุงนิ่ม เสือฟอนเฟ้นเนื้อนวลหวานอย่างลุ่มหลง กระซิบเหมือนปิศาจร้าย
"หนีบขาแน่นๆ นะ"
กระต่ายสุดจะรู้ว่าพี่ชายจะทำอะไรต่อไป แค่เอวบอบบางถูกลูบไล้จนไปถึงสะโพกสติก็หลุดหายไปแล้ว สองขาเรียวขยับแนบเนื้อกับความร้อนรุ่มตามคำสั่ง เหงื่อและหยาดน้ำของเขาเองยังติดตามต้นขาด้านใน สัมผัสเปียกลื่นและนุ่มนิ่มยิ่งทำให้จินตนาการเตลิด
เสือขยับตัว เสียดสีกับโคนขาหอมกรุ่น กระต่ายตัวสั่นระริกตามไปด้วย แต่ยังทำตามคำสั่งอย่างดี ขาขาวหุบแน่น ให้พี่ชายถูไถ ใบหน้าหวานแดงจัด ลมหายใจร้อนแรงของพี่เสืออยู่ข้างหู เขาครางเบาๆ ชื่นชมเด็กน้อยไม่ขาดปาก
"อืมม ดี... เด็กดีของพี่"
กระต่ายยิ่งถูกชมยิ่งน่ารัก เนื้อตัวยิ่งส่งกลิ่นหอมยั่วยวน เขาเกร็งต้นขาให้พี่ชายเสพสุขอย่างยินดี ยิ่งเมื่อต้นขาเปียกแฉะ กระต่ายยิ่งร้อนผ่าว พี่เสือจับคางนุ่มให้อ้าปาก ตัวเองสอดลิ้นเข้าไปประกบ จุมพิตร้อนแรงและการเสียดสีรุนแรงทำให้กระต่ายร้อนวูบวาบตรงท้องน้อย เสียงหวานครางอืออาในลำคอ เมื่อหยาดน้ำใสๆ หยดลง พี่ชายบดเบียดจูบให้แนบแน่น ช่วงชิงลมหายใจ ท่อนลำยักษ์ใหญ่โตจนแทบจะถึงสะดือกลมสั่นระริก ก่อนจะระเบิดน้ำรุนแรง ร่างแข็งแรงนิ่งชั่วครู่ ก่อนจะขยับเบาๆ ถูไถกับต้นขาเนียนอย่างสุขสม
"เด็กดี... เด็กดี..."
กระต่ายแม้ตัวจะเหนียวเหนอะ น้ำรักของพี่ชายเปรอะต้นขา บางส่วนกระเด็นถึงใบหน้า ทั้งๆ ที่เปื้อนเฉอะแฉะไปทั้งตัว เขายิ้มหวานให้พี่ชาย ส่งเสียงกระซิบแผ่วเบาให้คนฟังหลอมละลาย
"หนูรักพี่เสือนะ..."
ถูกทำลามกทุกวัน แม้จะยังไม่ได้ทำถึงที่สุด แต่ก็เล่นเอากระต่ายเหนื่อยเหมือกัน เด็กน้อยอ่านข้อมูลตรงหน้าจบครบ หันไปมองพี่ชายที่ตัวเองนั่งซ้อนแล้วช้อนตาขึ้นมองด้วยคำถาม
"พี่ว่า ยิ่งอ่านยิ่งเข้าท่านะ"
"นั่นสิ" กระต่ายพยักหน้า ใครๆ ก็บอกว่ากระต่ายใจเย็น พอเอาเรื่องเรียนต่อที่พี่น้ำแกงแนะนำไปปรึกษากับอาจารย์ประจำชั้น คุณพ่อคุณแม่ รวมไปถึงป้านกและพี่หนูจิ๊บที่บังเอิญมาแวะหาพอดี ทุกคนก็เห็นดีเห็นงามด้วย พี่หนูจิ๊บที่สอบแอดมิดชันไม่ติดคณะพยาบาล และตอนนี้กำลังเรียนพิเศษเตรียมตัวสอบใหม่ปีหน้าถึงกับออกปาก
"แกงมันเก่งแฮะ เหมาะกับต่ายน้อยจริงๆ นั่นแหละ"
"กลัวจะไม่รู้ใครเด็กอนุบาล ใครครู" ป้านกหัวเราะเสียงดังเหมือนนางมารร้าย เล่นเอาน้องปากคว่ำ ป้านกอดใจไม่ไหวตีแก้มป่องๆ ไปทีหนึ่ง "ก็ดูซิ ยังเด็กขนาดนี้ ยังจะเป็นครู จะว่าเหมาะก็เหมาะ คงเหมาะเกินไปแล้ว"
"นั่นสินะพี่นก" คุณแม่คล้อยตามด้วย "ต่ายน้อยอย่าลืมโทรไปขอบคุณพี่เค้าด้วยนะ พ่อแม่กำลังปวดหัวพอดีว่าจะให้ต่ายน้อยเรียนอะไร"
"เป็นครูก็ดี เรียนห้าปี จบออกมาได้ใบประกอบเลย จะได้พร้อมทำงาน"
ยิ่งทุกคนเห็นด้วย กระต่ายยิ่งมั่นใจ พี่เสือไม่ได้พูดอะไร แต่ข้อมูลต่างๆ นอกจากที่พี่น้ำแกงหามาให้แล้ว ก็พี่เสือนี่แหละที่เอามาวางไว้บนโต๊ะ เป่าหูกระต่ายทุกวัน... พร้อมๆ กับทำลามกไปด้วย
-
"อืมม พี่เสือ ไม่ทำได้ไหมวันนี้ ?" กระต่ายกระซิบหวาดๆ ให้พี่ชายที่เดินเข้าห้องมา แขนแข็งแรงช้อนเอากระต่ายตัวขาวนุ่มนิ่มขึ้นจากเก้าอี้อย่างง่ายดาย เสียงหวานอุทานเบาๆ ก่อนเกาะไหล่พี่ชาย ให้อุ้มแต่โดยดี
อุ้มเหมือน... อุ้มเด็ก บั้นท้ายกระต่ายวางบนท่อนแขนแข็งแรงข้างหนึ่ง ส่วนลำตัวกอดไหล่กว้างไว้
ถึงจะโดนอุ้มแบบนี้มาตลอดตั้งแต่เด็ก... แต่ตอนนั้นกระต่ายยังคิดว่าตัวเองเป็นน้องชาย ถ้าพี่ชายจะอุ้มให้เหมือนเด็กอนุบาลก็ไม่เห็นจะเป็นไร
แต่ตอนนี้... เป็นแฟนกันแล้วนะ
กระต่ายฮึ่มฮั่มในลำคอ ยิ่งสัมผัสกับกล้ามเนื้อแข็งแรงแล้วยิ่งอิจฉา เผลอกัดไหล่พี่ชายด้วยความหมั่นเขี้ยว
คนร่างสูงใหญ่ร้องโอดโอยราวกับเจ็บนักหนา "ต่ายน้อยเป็นอะไร"
ริมฝีปากอิ่มคว่ำลง ท่าทางน่าเอ็นดูเหมือนเด็กเล็กๆ "ฮึ ก็บอกว่าไม่ทำไง!"
แต่พี่เสือยังเป็นพี่เสือ... มีเสือที่ไหนกลัวกระต่ายตัวขาวปุกปุยบ้าง ท่าทางขู่ฟ่อ ทำตาดุๆ ยิ่งเหมือนเด็กเอาแต่ใจ เสือหนุ่มเนื้อตัวร้อนผ่าว แค่เห็น แค่หายใจรินรดร่างบอบบางก็เล่นเอาส่วนกลางเริ่มแข็งขืน
ฟันคมกัดใบหูนิ่ม ก่อนแลบลิ้นเลียลึกไปถึงข้างใน ความเปียกชื้นทำเอากระต่ายตัวสั่นระริก "ฮือ..."
ไม่ต้องพูดอะไรมาก ไม่มีเสือตัวไหนยอมปล่อยเหยื่อไปได้ง่ายๆ หรอก...
...ถึงจะไม่ได้ถูกทำจนขั้นสุดท้าย แต่เหยื่อของเสือร้ายก็นอนหอบอยู่บนเตียง แผ่นหลังอิงกับอกกว้าง สองขาขาวชันขึ้นสูง ให้มือใหญ่ฟอนเฟ้นส่วนกลางของร่างกายอย่างไร้เรี่ยวแรงต่อสู้ ผิวกายขาวผ่องกลายเป็นสีชมพูหวานทั่วทั้งตัว ยังไม่นับในร่มผ้าที่มีจุดสีแดงวาบหวามประดับทิ้งไว้...
...ไร้เดียงสาและเย้ายวนอย่างร้ายกาจ
คนเป็นพี่ลูบไล้เนื้อนวลอย่างบ้าคลั่ง ในใจนับถอยหลังวันที่ได้กินกระต่ายเต็มปากเต็มคำ!
แต่หารู้ไม่... กระต่ายก็คอยนับวันอยู่ในใจเงียบๆ เหมือนกัน ถ้าหากพี่เสือหรือใครๆ รู้เข้า ต้องเอามือทาบอก อุทานว่าเลือดเย็น... เหมือนพี่น้ำแกงแน่ๆ เลย
สองสามวันถัดมา พี่ชายก็ไปคัดตัว คราวนี้ไม่ต้องรอให้สอางค์บอก คนตัวขาวก็ไปเชียร์ถึงขอบสนาม ถึงจะขลุกขลักอยู่บ้าง เมื่อจัมโบ้และกระเจี๊ยบไม่ได้ไปด้วย คู่รักคู่นี้พยายามหาเวลาว่างอยู่ด้วยกันให้มากที่สุด ส่วนลูกโป่งถึงจะรับปากดิบดีว่าจะไปส่ง แต่กลับเบี้ยวเสียเฉยๆ เพราะติดธุระที่บ้าน กระต่ายสังหรณ์ใจว่าน่าจะเกี่ยวกับเรื่องยู เด็กน่าสงสารที่น้าของลูกโป่งรับมาเลี้ยง สอางค์นั้นติดต้องซ้อมแข่งทักษะเสียอีก พี่เสือในชุดกีฬาปราดสายตารอบวงเพื่อน เหลือเพียงเพื่อนสาวที่ไม่รู้ร้อนรู้หนาว นั่งอ่านขายหัวเราะอยู่คนเดียว
"ซอ" เสียงทุ้มทรงอำนาจเรียกให้เพื่อนเงยหน้าจากหนังสือ
"เออ มึงยังไม่ไปอีกเหรอวะ ?"
"นี่ ซอ พวกเราไม่ว่างกันนะ" สอางค์พูด ส่งสายตาห้ามปรามให้เพื่อน แต่ลักซอร์กลับยิ้มยียวน
"เออ แล้วไง ?"
"แล้วใครจะไปเป็นเพื่อนต่ายน้อย ?"
"อ้าว... ก็ไปพร้อมกับเสือนี่ไง ไคโรก็ไป พวกมึงกลัวอะไร"
ลูกโป่งเอามือกุมขมับ เจอคนที่หน้ามึนกว่าตัวเองแล้ว "เดี๋ยวเสือกับไคมันต้องแยกไปคัดตัว แล้วใครจะอยู่เป็นเพื่อนน้อง"
"เออ เราไปคนเดีย..." บุคคลในข่าวเอ่ยขึ้นช้าๆ มองเพื่อนทุกคนที่ช่วยตัดสินใจเหมือนตัวเองไม่ได้อยู่ตรงนั้น
"ไอ้พวกผู้ชายเหม็นเหงื่อต้องเต็มโรงยิมแน่ๆ" กระเจี๊ยบยื่นปากให้
"พวกมึงนี่ คิดอะไรมากวะ..." จัมโบ้เกาหัว "จะห่วงอะไรก๊านนน ก็นั่งอยู่บนสแตนด์ ใครจะฉุดไปไห..."
"ไม่ต้องไป!" คนเดียวที่เงียบที่สุดตัดบททุกคนด้วยเสียงเฉียบขาด "ต่ายน้อยไปอยู่กับสอางค์ที่ห้องพักครู พี่คัดตัวเสร็จจะไปหา"
ทุกคนเงียบกริบ... พยักหน้ารับคำสั่งท่านประธานแล้วทำท่าจะแยกย้าย ไม่มีใครกล้าโต้แย้ง เว้นแต่...
เสียงนุ่ม เบาเหมือนเสียงกระซิบดังขึ้นหวาดๆ "แต่หนูอยากไปดูนี่..."
ทุกคนอ้าปากจะเตือน แต่ไม่ทันพี่เสือที่ตอบกลับรวดเร็ว "ไม่ได้! อย่าดื้อนะครับ ไม่มีอะไรน่าดูหรอก"
ปากอิ่มเบะลงท่าทางขัดใจ แต่ก็เถียงพี่ชายไม่ได้ เจ้าตัวน้อยพยักหน้าอย่างหมดแรง เก็บข้าวของเตรียมจะตามสอางค์ไป ทุกคนในกลุ่มเริ่มแยกย้าย เว้นแต่ลักซอร์ที่กระพริบตาปริบๆ มองเพื่อนๆ ทีหนึ่งแล้วโพล่งออกมา
"งั้นก็ไปกับกูก็แล้วกัน!"
หลังจากนั้น ลักซอร์ก็พากระต่ายมาดูพี่ชายคัดตัวจริงๆ ซึ่งกว่ากระต่ายจะไปถึงโรงยิม หูก็ชาสนิทจากคำเทศนาจากเพื่อนๆ พี่เสือได้ยินลักซอร์ตกปากรับคำแล้วมองหน้าเพื่อนคนอื่น... เชิงฝากฝัง ก่อนจะส่งสายตาคาดโทษให้ลักซอร์
"กูต้องไปก่อนแล้ว..." แต่สายตาดุดันก่อนไปชวนให้ทุกคนขวัญผวา สอางค์และกระเจี๊ยบจึงต้องเปลืองน้ำลายเทศนาทั้งกระต่ายและเพื่อนสาว จนพอใจ เพื่อนขี้กังวลทั้งสองคนจึงยอมปล่อยไป
ลักซอร์เดินเอื่อยๆ ตามนิสัย ชี้ชวนกระต่ายดูโน่นนี่ ก่อนจะพาเลี้ยวเข้าโรงอาหาร ซื้อน้ำและไอศกรีมกันคนละแท่ง แล้วค่อยเดินต่อไป
กระต่ายไม่ค่อยสนิทกับลักซอร์นัก แต่รู้นิสัยดีว่า เพื่อนเป็นคนสบายๆ ทำอะไรตามใจตัวเองเท่านั้น เอาแน่เอานอนไม่ค่อยได้ จึงได้แต่ทำตาปริบๆ เลียไอศกรีมไปด้วย คุยกันไปด้วย
"ทำไมถึงอยากไปดูนักล่ะ ?" เพื่อนถาม กระต่ายยิ้มบาง ใบหน้าอมชมพูน่ารัก
"ก็... เมื่อก่อนเป็นน้องใช่ไหม... จะไปเชียร์ พี่เสือก็มีสาวๆ คอยตามเชียร์อยู่แล้ว..."
"อ้อ..."
"แล้วทำไมซอถึงไปส่งเราล่ะ ?" กระต่ายถามกลับบ้าง
ใบหน้าตกกระสีน้ำตาลของเพื่อนขมวดมุ่น ก่อนจะเอื้อมมือมาขยี้ผมคนตัวเตี้ยกว่า "นั่นสิ... เพราะเห็นอะไรแปลกๆ ละมั้ง ?"
"แปลก ?" น้องทวนคำ พอดีกับที่ใกล้ถึงโรงยิมแล้ว ลักซอร์หยุดเดินแล้วโน้มตัวลงใกล้ ท่าทางเหมือนคุยกับเด็ก
"ดูท่าทางน่าสนุก... อ้อ... กระต่ายอยากทำอะไรล่ะ"
จู่ๆ ถูกถามแบบนี้เล่นเอาคนฟังตั้งตัวไม่ถูก "อยาก ? อยากทำอะไร ?"
"วิ่งไหม ?" คนตรงหน้ายกนาฬิกาข้อมือขึ้นมาดู "อยากวิ่งไหม ถ้าไม่วิ่งละก็ไม่ทันนะ"
"เอ๊ะ!" กระต่ายอุทาน "จะเริ่มแล้วเหรอ ?" ว่าแล้วก็ตั้งท่าจะวิ่ง แต่จู่ๆ ก็ชะงัก
"มีอะไร ?"
"ปกติ... พี่เสือไม่ให้วิ่ง"
"ทำไม ?"
"ก็จะเหงื่อออก... เป็นผื่น... หกล้ม เป็นแผล" ระยะทางจากตรงนี้ถึงโรงยิมจะว่าใกล้ก็ใกล้ ไกลก็ไกล ประมาณห้าสิบเมตรได้ "ถ้าวิ่งตอนนี้ ไม่แน่ว่าจะทันนี่นา"
"นั่นสิ..." ลักซอร์ไม่มีท่าทางอนาทรร้อนใจ ทั้งๆ ที่ตัวเองเป็นคนพาเพื่อนเดินเอื่อยๆ มาตลอดทาง "แล้วจะเอาไง ?"
คนตัวเล็กนิ่งคิดสักครู่ เงยหน้ามองเพื่อนสาวก่อนจะถามเสียงเบา "ถ้าวิ่งแล้ว... ไม่ดุนะ"
"อืม"
"ไม่บอกใครด้วย"
"อืม"
"วิ่งแล้วไม่ทัน หรือหกล้ม หรือผื่นขึ้น... จะทำยังไง"
ลักซอร์มองคนตรงหน้า มองมือเล็กบางที่เปื้อนไอศกรีม เธอไม่ได้หยิบผ้าเช็ดหน้ามาช่วยเช็ดหรือพูดคำปลอบโยนใดๆ "ก็เจ็บ..." คำตอบเรียบง่าย "วิ่งแล้วไม่ทัน... ก็ไม่แล้วไง ไม่ทันคือไม่ทัน หกล้ม ผื่นขึ้นก็เจ็บ..."
กระต่ายกัดริมฝีปาก "ถ้างั้น... ไม่..."
"ตอนแรกบอกว่าจะไปคนเดียวด้วยนี่ ?" ลักซอร์โคลงศีรษะ จับมือน้อยค่อยๆ เดินเอื่อยๆ ต่อไป "เดินไป... ก็ถึง วิ่งไป... อาจจะเจ็บ แต่ก็ถึงแล้วก็อาจจะทันด้วย"
ไม่ต้องรอคำตอบ คนตัวบางวิ่งปร๋อนำหน้าเธอไปแล้ว
ลักซอร์หัวเราะ
กระต่ายไม่รู้จะขอบคุณหรือโกรธเพื่อนดีที่หลอกให้ตัวเองวิ่งมาแล้วพบว่าอีกสิบนาทีถึงจะถึงเวลาคัดตัว ที่พี่เสือต้องมาก่อนเพราะต้องวอร์มร่างกาย!
กระต่ายปั้นหน้าโกรธให้เพื่อนที่เดินเอื่อยๆ ตามมาทีหลัง "ซอขี้จุ๊!"
"เป็นไง ?"
"อะไร ?"
"ที่วิ่งมาน่ะ" เธอนั่งลงข้างๆ คนตัวเล็ก ยื่นน้ำดื่มให้ กระต่ายค้อนหนึ่งทีแล้วตอบ
"เหนื่อย!"
"แต่ดีใช่ไหม... โล่งใจ แล้วก็ได้ทำสิ่งที่คนอื่นห้ามด้วย"
กระต่ายตาโตกับคำพูดนั้น
นั่นสิ... ใครๆ ก็ห้ามกระต่ายวิ่ง ห้ามโน่นห้ามนี่ ทั้งๆ ที่ลองทำแล้วก็ไม่เห็นเป็นไรเลย คันๆ ผื่นนิดหน่อย แต่ก็พอทนไหว...
ความรู้สึกที่มีให้ลักซอร์เริ่มเปลี่ยนแปลง... กระต่ายมองเพื่อนในสายตาที่เปลี่ยนไป
ถึงจะดูลอยชาย ไม่เอาไหน ทำอะไรตามใจตัวเอง แต่กลับเป็นคนลึกซึ้งกว่าที่คิด เขาสูดลมหายใจลึก แล้วบอกเบาๆ "ขอบคุณนะ"
เพื่อนที่ดูเหมือนฝรั่งแท้นั้นหันกลับมายิ้มยิงฟันให้ "What doesn't kill you makes you stronger. Nice try!"
ไม่มีอะไรเหนือความคาดหมาย เสือและไคโรได้บรรจุเข้าทีมอย่างง่ายดาย หลังจบการคัดตัว เด็กๆ ก็พากันกลับบ้าน คืนนั้นเองที่พี่น้ำแกงโทรมาหากระต่ายน้อย
"ต่ายน้อย ตกลงว่าไง ?" เพื่อนรุ่นพี่นิสัยดีเช่นเคย เสียงหวานอบอุ่นเหมือนนางฟ้าดังมาตามสาย "ที่บ้านโอเคไหม ?"
กระต่ายกำลังอ่านหนังสืออยู่รีบบอกขอบคุณแล้วกัดปลายปากกาเล่น "อื้อ ทุกคนบอกใหญ่เลยว่าอยากให้หนูเรียนครุฯ"
เสียงหวานหัวเราะเบาๆ "ดีแล้ว มาเรียนที่มหาลัยพี่ไหม จะได้ช่วยกันดูแล"
"หนูยังไม่รู้เลย" คำตอบแผ่วลง "หนูอยากเรียนที่เดียวกับพี่เสือ"
"แทงหวยทำไมไม่ถูกนะ!" เสียงปนขำตอบกลับมา "อ้อ... พี่ว่าจะถามตั้งแต่คราวที่แล้ว เอิ่ม... ตอบยากหน่อยนะ"
"อะไรเหรอ ?"
"เอ่อ... ไม่อยากละลาบละล้วงพวกเราหรอกนะ... แต่ เอ่อ... ตั้งแต่คบกับเสือ... ต่ายน้อย..." พี่น้ำแกงเว้นวรรค คล้ายหาคำพูดไม่ถูก "เอ่อ... ถูกกินหรือยัง ?"
คล้ายใบหน้านวลถูกระเบิด สีแดงค่อยๆ แผ่ไปตามแก้มกลม เจ้าตัวบางสูดลมหายใจเฮือกแล้วตอบแผ่วๆ "ก็... เกือบ"
"หมายความว่าไง เกือบ ? อ๊ะ... เดี๋ยวนะ!" คล้ายคนถามจะเขินตาม "เอ่อ... อืม ก็ดีแล้วล่ะที่ยัง... พี่แค่เป็นห่วงต่ายน้อย ดูเสือท่าทางจะ...." เงียบไปอีกครั้ง "....แรงเยอะ แล้วเราจะรับไม่ไหว"
มือน้อยวางปากกา ริมฝีปากสั่นระริกด้วยความเขินอาย ถ้าพี่เสือเข้ามาตอนนี้จะทำยังไงนะ "ฮื้อ.... พี่น้ำแกงอ่ะ"
"...เอ่อ แล้ว... ต่ายน้อยจะ... ยอมเมื่อไหร่ ?"
คนฟังกัดริมฝีปากแน่น เขินจนแทบจะมุดดินหนีได้แล้ว แต่ต้องกลั้นใจตอบไป เพราะรู้ดีว่าพี่น้ำแกงเป็นห่วงในฐานะ 'คนมีประสบการณ์'
"คงอีก... นาน อย่างน้อย... หลังจบกีฬาสานสัมพันธ์"
"อ้อ พี่ได้ยินมาบ้าง แล้วระหว่างนั้นทำยังไง ให้ 'เกือบๆ' ต่อไปน่ะเหรอ ?"
คำตอบนี้กระต่ายตอบได้ แก้มนวลไม่ได้ขึ้นสีจัดเท่าเดิมแล้ว "ไม่เป็นไรหรอกเรื่องนั้น... หนูมีแผน"
"หา ?"
เสียงหวานหัวเราะคิกคักตามมา "ก็... เพราะกลัวนั่นแหละ เลยให้แค่ 'เกือบๆ' มาตลอด แต่มันก็ยังเหนื่อยน้า หนูเลยให้พี่เสือลงนักกีฬาไป จะได้ไม่มีแรงมายุ่งกับหนู"
น้ำแกงฟังแล้วหัวเราะตาม "แผนสูง! เลือดเย็นมาก!"
ลมหายใจเบาบางเป่าพรู "ก็... หนูกลัวนี่นา ถ้าเป็นแบบนี้ต่อไป วันที่มากกว่า 'เกือบๆ' น่าจะมาถึงไวกว่าที่คิด"
"เลยให้แฟนไปชะลออารมณ์ว่างั้น"
"อื้อ... แล้ว... เจ็บไหมอ่ะ" คำถามนี้กลั้นใจถาม คนปลายสายหัวเราะร่วน ตอบด้วยเสียงเจ้าเล่ห์
"ไว้ตั้งใจจะไม่ 'เกือบ' เมื่อไหร่ก่อนแล้วจะบอก! แค่นี้นะ!"
"อ้าว... จะไปไหน ? พี่น้ำแกงหมดรับน้องแล้วนี่ ?"
เสียงหวานตอบกลับอย่างคึกคัก "จะไปบังคับให้ฟงกลับไปช่วยโค้ชน่ะสิ!"
กระต่ายหัวเราะพรืด! โธ่เอ๊ย... ขนาด'คนมีประสบการณ์'ยังเหนื่อยเหมือนกันสินะ!
....
// ความจำเป็นของที่ต้องมีลักซอร์ค่ะ ต้องมีเด็กคนนี้ ที่คิดอะไรไม่เหมือนชาวบ้าน โตมาในสภาพแวดล้อมที่แตกต่าง เป็นคนที่ไม่ประคบประหงมกระต่าย ด้วยเหตุนี้ฝนจึงต้องออกไป
เรื่องรวมเล่ม อ๊ายย รูปเสร็จแล้ว ปกเสร็จแล้ว และพี่เสือน้องต่ายก็เหลืออีกประมาณห้าตอนจะจบแล้วค่าาา ไชโยโห่ฮิ้วววววววว!! อย่าทิ้งกันไปนะๆ :mew1: ช่วยกันตามลุ้นว่าจริงๆ แล้วกระต่ายอยากทำอะไร และจะสำเร็จไหม สองพี่น้องจะได้รักกันไหม อยู่ด้วยกันอีกนิดก็จะถึงบทสรุปแล้วค่ะ :katai2-1:
-
ต่ายน้อยเลือกจะเรียนอะไรนะ อยากรู้จริง
(อีกห้าตอน!!!!)
ใจหาย แงๆ เรื่องนี้จะจบแล้ว
(ขอตอนพิเศษเยอะๆๆๆๆๆๆๆเลยนะคะ :hao7: :hao6:)
-
:สู้ๆ เชียร์น้องต่ายและพี่เสือสุดใจเลยค่า อยากให้สองคนนี้มีความสุข happy ending
เพราะคงไม่มีใคร รักและดูแลต่ายน้อยได้ดีเท่าพี่เสือ และพี่เสือก็คงไม่รักใครเท่ากระต่ายน้อยอยู่แล้ว
-
พัฒนาขึ้นอีกนิดสำหรับต่ายน้อย
-
รอรวมเล่ม ฮือๆ ในที่สุด พอถึงเวลาทำงานก็ไม่มีเวลาอ่านเลย ในเล้าก็ไม่ได้เข้าบ่อย เรื่องเดียวเลยที่เราเข้ามาอ่าน
-
:o8: :-[ :-[ :pighaun:อ่านแล้วกำเดากระฉูดต่ายน้อยกับพี่เสือ เมื่อไหร่พี่เสือจะได้กินต่าน้อยทั้งตัวสักที จะได้กินก่อนพ่อแม่รู้หรือพ่อแม่รู้แล้วค่อยได้กินกันนะ เก็บเงินรอซื้อหนังสือเลยคะแต่ขอตอนพิเศษเยอะๆๆๆๆนะค่ะ :mew2: :mew1:
-
ต่ายน้อยแผนสูง 5555
โถ~พี่เสืออออ
-
จริงๆ คนเรามีความถนัดไม่เหมือนกัน เส้นทางก็น่าจะต่างกันนะ
(อยากเห็นต่ายน้อยทำร้านอาหาร ร้านขนมไรเงี้ย)
แต่ยากที่เด็กไทยจะฉีกกฏออกจากค่านิยมการเรียนมหาลัย แถมต่ายน้อยยังอยากอยู่กะพี่เสือตลอดเวลาด้วย
ถ้าพี่เสือไปเรียนมหาลัยขั้นเทพ ต่ายน้อยจะตะหายถึงมั้ย หรือพี่เสือต้องลดเลเวลลงมาอีก เหมือนศักยภาพพี่เสือไปไม่ถึงขีดสุดเพราะประคองน้องไปด้วยนี่แหละ
-
จะว่าบุญบาป เหมือนยังไม่ไปไหนเลย จะจบแล้วเหรอ
-
ต้องมอบโล่ให้พี่เสือเลยนะเนี่ย อย่างพี่เสือไม่น่าจะอดทนได้นานขนาดนี้ เก่งจริง ไรจริงนะพี่เสืออออออ คึคึคึ :katai2-1:
ขอบคุณนะคะะะะะที่มาลงให้อ่าน กำลังคิดถึงต่ายน้อยกับพี่เสืออยู่พอดีเลยยยยยยย :L2:
-
ต่ายน้อย แอบแผนสูง แต่คิดเหรอว่า แค่นี้ เสือใหญ่จะหมดแรง 5555
ใกล้จบแล้วเหรอเนี่ย จะมีตอนโต เรียนมหาวิทยาลัยมั้ย
รอรวมเล่มด้วยคน
-
ต่ายน้อยเลือดเย็นมากกกกกกก :pigha2:
รอดูเมื่อไหร่พี่เสือจะจับกระต่ายกิน :z1:
-
รอหนังสือค่ะ
:กอด1:
ต่ายน้อยเจ้าเล่แหะตอนนี้
-
แนะนำให้ต่ายน้อยเรียน Le Cordon Bleu จบไปเปิดร้านเบเกอรี่เล็กๆ พร้อมเป็นแม่ศรีเรือนให้พี่เสือ วั้ยยยยยยย :o8:
-
ต่ายน้อยเลือดเย็น :ling1:
-
ต่ายน้อยสู้ๆน๊าา เด็กน่ารัก น่ารักจริงๆเล๊ยย :-[
-
กระต่ายน้อย ในที่สุดหนูก็เจอเส้นทางของตัวเองสักทีนะ
พี่เสือโดนน้องตลบหลังเข้าให้เเล้ว
แหมๆๆ ป้าเข้าใจนะ แต่ไม่ปลื้ม ป้าอยากเห็นเด็กๆรักกันเยอะๆ :hao7: :hao7:
-
ต่ายน้อยสู้ๆน้าาาาาาาาาาา :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
-
พี่เสือนี่ก็นะ 555555555555 จุดติดง่ายไปมะ
-
:mew1: :mew1: :mew1:
-
ใจหายอีก 5 ตอนเองเหรอ :katai5: :ling2:
-
เหหห อีกห้าตอนเองหรอคะ แอบใจหายด้วยคนจริงๆนะเนี่ย
ตอนแรกนึกว่าดราม่าปมพ่อแม่จะยาวนานยืดเยื้อแบบหนีตาม(?)ไล่ล่า(?) อะไรแบบนั้นเลย 555555
เอาจริงๆคือเพราะจินตนาการตอนพิเศษที่อายุ 35+ ด้วยแหละค่ะว่าทั้งสองคนดูแบบ .. ยังไงดี
กร้านโลก .. อะไรแบบนั้นมั้งคะ เลยคิดว่าพี่น้องน่าจะผ่านช่วงเวลาที่ยากลำบากแบบมากๆมา
อารมณ์หนีตามกันออกจากบ้าน ไม่มีเงิน บู๊แหลก (?) 555555 แต่เหลืออีกห้าตอนก็คงไม่ถึงขนาดนั้นหรอกเนอะ
ยังไงก็จะรอติดตามจนถึงตอนสุดท้ายแน่นอนค่ะ! จะต้องโอนเงินสั่งซื้อคนแรกให้ได้เลย ฮิๆ - .... -
ปล. ยังไงเอาปกมาอวดกันบ้างนะคะ >_____<
-
พี่น้ำแกงยังเป้นนางฟ้าของน้องต่ายเสมอ :กอด1:
แต่แผนลดกำลังและพลังงานพี่เสือของต่าย เจ๋ง! o13
-
:jul1: นี่คือแค่เกือบ ๆ ใช่มะ แต่ทำไมรู้สึกเหนื่อย ๆ อ่ะ สงสัยเลือดใกล้จะหมดตัวแล้วแน่ ๆ เลย ตอนนี้เล่นเอาใกล้ซ๊า :m25:
ขอไปเติมเลือด และเก็บเงินรอน้องต่ายกับพี่เสือแบบไม่เกือบดีกว่า :m32:
รอตอนต่อไปค่ะ
:katai3:
-
รอรวมเล่มค้าบบบบ
-
กระต่ายทำกับพี่เสือได้ หึหึ. เสืออดต่อไปนะ
-
ต่ายน้อย เจ้าแผนการ รออ่านต่อจ้า :impress2:
-
จะจบแล้วอ่อ ไม่น้าาา
หึๆ ต่ายน้อยแผนสูงนะ ระวังน้า คิๆ
-
ติดตามมานานกับเรื่องนี้ ได้ข้อคิดอะไรดีๆเยอะเลย
อีกไม่นานจะถึงบทสรุปแล้ว รอติดตามค่ะ
ชอบพี่เสือกับน้องต่ายมากกเลยยย <3
-
อร๊ายยยย รอค่ะๆๆ :hao6: :hao6:
แต่จะว่าไปก็ใจหายน๊าาา เหลืออีกห้าตอนเองอาาา :hao5:
ยังไงก็เป็นกำลังใจให้คนเขียนนะค่ะ สู้ๆค่ะ!! :katai2-1:
-
ต่ายน้อยแผนน่ารักมาก
พี่เสือเสร็จแล้ว
-
:L2: :L2: :L2:
-
:mew3: :mew3: :mew3: :mew3:ต่ายน้อยน่ารักไม่เปลี่ยน :mew3: :mew3: :mew3: :mew3:
-
กระต่ายน่ารักจริง อะไรจริง สถานการณ์เริ่มผ่อนคลาย
สู้ ๆ นะต่ายน้อย :z1:
-
54. พี่เสือ น้องกระต่ายกับกีฬาสานสัมพันธ์
กลิ่นเหงื่อและเสียงดังเอะอะตามประสาหนุ่มๆ สายกีฬาดังลั่น กระต่ายแอบชะโงกหน้าเข้าไปยังห้องพักนักกีฬา ใบหน้าขาวๆ จิ้มลิ้มแอบเห็นเด็กหนุ่มรุ่นราวคราวเดียวกันถอดเสื้อผ้าระเกะระกะ บ้างเปลือยท่อนบน บ้างหัวเราะลั่น แต่ที่มีเหมือนกันคือส่วนสูงชะลูด อย่างน้อยๆ แต่ละคนสูงเกินหนึ่งร้อยเจ็ดสิบเจ็ดทั้งนั้น มีพี่น้ำแกงยืนอยู่บนเก้าอี้ ส่วนสูงถึงจะพอฟัดพอเหวี่ยงกับลูกทีมบ้าง ในมือรุ่นพี่คนสวยคือโทรโข่ง
"ไค เอาผ้าใส่ตะกร้าดีๆ พี่จะได้ส่งซัก... ฟง... อย่าแกล้งน้อง... เสือ ฟังพี่อยู่ไหม....! เฮ้ย! ภัทร!" เสียงหวานจากโทรโข่งบ่งบอกว่าคนพูดอารมณ์เสียสุดขีด ยิ่งมือเรียวเท้าสะเอวยิ่งทำให้เห็นเอวคอดบาง แต่คนพูดที่รวบผมต่ำๆ คลอเคลียต้นคอยังแหกปากต่อไป "อย่าเล่น! รีบไปอาบน้ำ! พรุ่งนี้จะแข่งแล้ว ฟง! ให้มาซ้อมน้องไม่ได้ให้มาเล่น!"
กระต่ายกระพริบตาปริบๆ หนุ่มๆ โห่ฮาใส่รุ่นพี่ บ้างส่งสายตากะลิ้มกะเหลี่ยยามพี่ฟงเผลอ แต่พี่น้ำแกงมองผ่านเลยทำเป็นไม่สนใจ "อย่าใช้เท้า... น้ำหวานใคร! เช็ดด้วย พี่ไม่เช็ดให้แล้วนะ!"
หนุ่มๆ ลูกทีมแต่ละคนไหล่กว้าง หน้าท้องเป็นกล้ามมัดๆ ตัวเปื้อนเหงื่อ ท่าทางเหมือนม้าศึก คึกคักและส่งเสียงตะโกนดังลั่นๆ พี่น้ำแกงตัวบางๆ ดูอย่างไรก็ไม่น่าเอาอยู่ กระต่ายคิดจะกระโดดเข้าไปหา เผื่อมีอะไรให้ช่วยบ้าง แต่แล้วพี่น้ำแกงลดโทรโข่งในมือลง ท่าทางหัวเสียไม่น้อย เขาสูดลมหายใจลึก ตะโกนลั่นห้อง
"พี่เตือนครั้งสุดท้าย! ภัทร! เก็บน้ำหวาน!"
เด็กหนุ่มหน้ามีสิว ผมสั้นเกรียน ตัวโตปานควายถึกร้องตอบ "ผมไม่ได้ทำหก ไอ้ปิงต่างหาก!"
เพื่อนร่วมทีมที่ชื่อปิงตะโกนข้ามฟากมา "ไอ้เชี่ย! กล้าขึ้นไอ้กับรุ่นพี่เรอะ!"
เสียงทะเลาะเบาะแว้งยิ่งส่งวงกว้าง เมื่อเพื่อนๆ เริ่มเชียร์ให้ทั้งสองคนตีกัน พี่น้ำแกงลูบหน้าอย่างเพลียๆ ก่อนใช้ท่าไม้ตาย...
...ปรี๊ดดดดดดดดดด!
เสียงแปดหลอดดังจนกระต่ายต้องอุดหู น้ำแกงเป่านกหวีดอันใหญ่ที่ไม่รู้ว่าไปหามาจากไหนสยบความวุ่นวาย เสียงหวานตะโกนใส่โทรโข่งอีกครั้ง
"ปิง ภัทร ทะเลาะกันก่อนวันแข่งจริง วิดพื้นห้าสิบที ปฏิบัติ!" เสียงเฉียบขาด ตาดุ ไอรังสีฆ่าฟันคุกรุ่น รุ่นน้องสองคนเดินหน้าหงอยมาตรงหน้าแล้วนอนขนานกับพื้นเริ่มวิดพื้นตามคำสั่งแต่โดยดี
กระต่ายเบิกตามองรุ่นพี่อย่างทึ่งจัด ไม่อยากเชื่อเลย ตะกี้ยังวุ่นวายเหมือนฝูงควายป่าอยู่เลย ตอนนี้รุ่นน้องทุกคนหันหน้าเข้าหาล็อกเกอร์ เปลี่ยนเสื้อผ้าเรียบร้อย
โอ้โห.... บางทีถ้ากระต่ายเก่งเหมือนพี่น้ำแกงสักครึ่งก็คงดีสินะ...
วันแข่งจริง กีฬาบาสเกตบอลถูกจัดไปแข่งตอนบ่ายสองพร้อมๆ กับตะกร้อ โรงเรียนในเครือเดียวกันกับโรงเรียนของเด็กๆ คือโรงเรียนรัฐ ชายล้วนอีกฝั่งเมือง บรรดาหนุ่มๆ กลัดมัน เอ๊ย เก็บกดจากเพื่อนๆ หุ่นล่ำบึ้กรีบใช้โอกาสมองหาสาวน้อยเอวบางของโรงเรียนพี่น้องคึกคัก
กระต่ายลากพี่ชายที่นอนอืดมาถึงโรงเรียนประมาณบ่ายโมง
แผนของกระต่ายนับว่าได้ผลเกินคาด พี่เสือติดนักกีฬาตัวจริงและซ้อมหนักมาก พี่ฟงถูกพี่น้ำแกงบังคับให้มาช่วยซ้อมด้วย แต่ตัวพี่น้ำแกงเองก็โดนลากกลับมาคุมทีมทโมน เป็นผู้จัดการทีมอีกครั้งหนึ่ง พี่น้ำแกงพึมพำกับกระต่ายว่า
"ให้ทุกข์แก่ท่านจริงๆ" เพราะตอนกลับบ้านไป ทั้งสองคนนอนสลบไสลทันที
สำหรับกระต่าย พี่เสือก็ไม่แพ้กัน ร่างสูงใหญ่ไม่ได้มาคลอเคลีย ขอทำลามกแล้ว จริงๆ แค่แบกร่างไปอาบน้ำ ทำการบ้านก็นับว่าเก่งเต็มที่ แต่เหมือนการซ้อมหนัก ทำให้ศักยภาพร่างกายพี่ชายถูกเค้นออกมาเต็มที่ กระต่ายเห็นกล้ามท้องพี่ชายนับได้ราวๆ แปดลูก... กล้ามเนื้อแขนแน่นแข็งแกร่ง เห็นเส้นเอ็นจางๆ
"เด็กมอปลายหรือกรรมกร ?" ป้านกวิจารณ์ กระต่ายแอบเห็นด้วยในใจ
เจ้าชายน้อยของพี่เสือเป็นเด็กดี ถึงจะแอบวางแผนไว้ก็เถอะ ยังไงกระต่ายก็ให้รางวัลโดยการแอบจุ๊บทุกเช้าและก่อนเข้านอน แต่อนิจจา... เสือหลับเป็นตาย ไม่รู้เรื่องรู้ราว ไม่ทันเห็นใบหน้าจิ้มลิ้มขึ้นสีระเรื่อน่ารัก...
พี่เสือตื่นเต็มตาตอนเดินเข้าโรงเรียน คุณพ่อบอกจะลางานช่วงบ่ายมาสมทบพร้อมคุณแม่ เด็กๆ เลยหาของกินในโรงเรียนรอไปก่อน
เด็กน้อยในชุดกางเกงสามส่วน เสื้อเชิร์ตสีฟ้าลายทางสลับขาวตัวยาวกับสัดส่วนกะทัดรัดดูโดดเด่น ยิ่งมากับพี่ชายที่หิ้วเป้ ตัวดำทะมึน ร่างสูงใหญ่จนตัวเองสูงเลยเอวมาแค่ช่วงศีรษะเดียวยิ่งเรียกสายตาคนมองได้ดี
"ต่ายน้อย สายไหมไหม ?" พี่ชายไม่รู้สึกรู้สากับสายตาคนรอบข้าง กระต่ายที่เกร็งในตอนแรกจึงทำตามบ้าง
"หนูอยากได้สีขาว"
สองพี่น้องจูงมือกันไปยังซุ้มรถเข็นออกร้านสายไหมจากโรงเรียนพี่น้อง คนขายเป็นรุ่นพี่มอหกหน้าตาดี เขาส่งยิ้มให้คนตัวเล็กก่อนถามเสียงหวาน "สวัสดีครับ คนสวย เอาสีอะไรดี ?"
คนสวยหน้าแดงจัด เหลือบมองพี่ชายเล็กน้อย ก่อนที่พี่เสือจะได้งัดข้อก่อนแข่ง กระต่ายทำเป็นไม่ได้ยินเสีย "เอาสีขาว"
คิ้วเข้มขมวดเหมือนไม่พอใจ แต่ไม่ได้พูดอะไรนอกจากหยิบเงินส่งให้
"นี่ครับ" คนขายยื่นสายไหมฟูฟ่องให้ เหมือนจะใหญ่กว่าปกติเล็กน้อย พี่ชายคำรามเบาๆ แต่ไม่ทันเสียแล้ว
"น่ารักจังนะ... อยู่มออะไรแล้ว ไปเดินเล่นกับพี่ไหม ?"
"!" กระต่ายอ้าปากค้าง ปากจิ้มลิ้มยังคาอยู่ที่สายไหม มองคนไม่รู้จักที่ตายตั้งแต่หัวจรดเท้า แล้วรีบสะกิดคนตัวโตข้างๆ
ร่างยักษ์ยืนทะมึน กอดอก "...เสียใจ คนสวยคนนี้... มีผัวแล้ว!" เสียงคำราม ไม่ดังไม่เบา ดวงตาวาววาบเหมือนสัตว์ร้าย พร้อมกับอุ้งมือหนาตะปบไหล่เล็กให้เดินออกจากซุ้ม "ถ้ามึงอยากตาย... ก็ลองดู!"
กระต่ายถูกพาออกจากสถานการณ์อิหลักอิเหลื่อด้วยวิธีนี้เอง..
กระต่ายถูกพามายังห้องเรียนว่างๆ พี่น้ำแกงและพี่ฟงหอบหิ้วอาหารกล่องมาให้ เพื่อนทุกคนและลูกทีมคนอื่นๆ รออยู่แล้ว
"ตาย ปีหน้าไม่เอาแล้วนะ" พี่น้ำแกงบ่นงึมงำ ลากถังน้ำแสตนเลสมาไว้กลางห้อง
ลูกทีมคนอื่นๆ ช่วยรุ่นพี่คนงามแจกจ่ายข้าวกล่อง เผื่อแผ่มาให้กระต่ายน้อยด้วย ทุกคนชินเสียแล้วกับเด็กมอห้าร่างเล็กเท่าเด็กประถม ถึงจะห้ามสายตาไม่ให้มองหน้าขาวใสน่ารักไม่ได้ แต่ทุกคนก็ถูกห้ามปรามไม่ให้ปากมากได้
อาหารกล่องเต็มเปี่ยมด้วยเนื้อสัตว์เหมาะสำหรับนักกีฬา มีนมกล่อง ขนมปัง ของกินเล่นอีกเต็มถุง บรรดาฝูงควายป่ารุมกินจนพี่น้ำแกงต้องเคาะโต๊ะดังโป๊กๆ ให้หนุ่มๆ เพลาๆ บ้าง เพราะต้องมีแข่งช่วงบ่าย เดี๋ยวจะจุกเสียก่อน
กระต่ายนั่งเรียบร้อยกับพี่น้ำแกง ชินอีกเหมือนกันกับภาพพี่เสือและเพื่อนหนุ่มร่างยักษ์ทั้งหลายรุมอาหารบนโต๊ะ แต่ที่แตกต่างคือพี่เสือเดินกลับมาพร้อมกับขนมนมเนยในมือ
ท่ามกลางหมู่เพื่อนๆ ตัวไล่เลี่ยกัน พี่เสือก็ดูกลมกลืนดี ถึงจะพูดน้อย แต่ความสัมพันธ์กับเพื่อนร่วมทีมถือว่าไม่เลว พี่เสือมีเพื่อนร่วมทีมเล่นหัวกันบ้าง
พี่น้ำแกงกินจุกว่าที่กระต่ายคิด เอวบางๆ เหมือนไม่สามารถรองรับอาหารกล่องสองกล่อง ขนมปังใส้ลูกเกดและมะพร้าวอย่างละชิ้น นมกล่อง น้ำผลไม้อีกหนึ่งกล่องได้เลย ตอนที่พี่น้ำแกงกินทั้งหมดนี้เรียบร้อย กระต่ายกำลังละเลียดกินข้าวราดหมูกระเทียมได้หนึ่งในสี่ พี่น้ำแกงก็ลุกขึ้นไปคุ้ยหาของกินในถุงต่อ
"ต่ายน้อย กินเยอะๆ เหมือนพี่น้ำแกงสิ" พี่เสือดุ กระต่ายหน้างอให้ พี่ชายไม่ฟังคำตอบจากน้อง เลาะเนื้อไก่จากไก่ทอดวางบนกล่องโฟมให้ "กินเยอะๆ เห็นไหม กระต่ายกินน้อยเลยตัวเล็กนิดเดียว"
แก้มกลมสีขาวนวลเหมือนข้าวสุกป่อง เจ้าตัวเล็กเคี้ยวตุ้ยๆ ไม่ทันกับพี่ชายที่กินหมดเรียบร้อย
เห็นแล้วถอนหายใจเฮือกใหญ่ พี่น้ำแกงยืนข้างๆ พี่ฟง กำลังกินมันฝรั่งทอดในถุงกันอยู่ พี่เสือก็ลุกไปหยิบน้ำผลไม้มาให้... เพื่อนๆ ในทีมกินกันคนละกล่องเป็นอย่างต่ำ เหมือนกระต่ายหลงฝูง... เป็นสัตว์กินพืชอยู่ตัวเดียว ที่รายล้อมเขาเป็นยักษ์ปักหลั่นที่กินจุ กินเก่ง กินไม่หยุด ทั้งๆ ที่บางคนอยู่แค่มอต้นแท้ๆ อย่างไคโรนั่นปะไร แต่ตัวสูงใหญ่ กินทุกอย่างที่ขวางหน้า กระต่ายยืนคู่แล้วเหมือนเด็กทารกกับผู้ใหญ่เลย
น้องเล็กเคี้ยวช้าๆ อย่างใช้ความคิด
บางทีคนที่แปลกอาจไม่ใช่กระต่าย อาจจะเป็นฝูงม้าศึกพวกนี้ก็ได้
ก็คิดดูสิ... ผู้เล่นที่เด็กที่สุดในทีมอายุแค่สิบสี่กว่าๆ สูงหนึ่งร้อยเจ็ดสิบแปดเซนติเมตรแล้ว...
กระต่ายล่าสุดปีนี้สูงแค่หนึ่งร้อยห้าสิบสามเซนติเมตรเท่านั้น พี่น้ำแกงที่ดูบอบบางก็สูงแค่หนึ่งร้อยเจ็ดสิบสองเซนติเมตร...
เอาน่า... เราไม่ได้แปลกเสียหน่อย พี่เสือ ไคโร พี่ฟงนั่นแหละที่แปลก...
คิดหงอยๆ อย่างปลอบใจตัวเอง
พี่เสือพากระต่ายไปเดินเล่นรอบๆ โรงเรียนรอบหนึ่งก็พอดีกับคุณแม่คุณพ่อที่มาถึง เมื่อจวนจะได้เวลา พี่น้ำแกงโทรเรียกผู้เล่นทุกคนให้ไปรวมตัวที่โรงยิม กระต่ายจึงถูกคุณแม่จูงมือตามพี่เสือไปโรงยิมด้วย
วันนี้สอางค์ ลักซอร์ จัมโบ้ กระเจี๊ยบและลูกโป่งมาถึงสายๆ เพราะคุณแม่สัญญากับเด็กๆ ไว้ว่าจะพาเพื่อนๆ กระต่ายไปเลี้ยง ทุกคนจึงหน้าระรื่น ยกมือไหว้พ่อแม่กระต่ายกันสวยงาม
คุณพ่อคุณแม่ปล่อยเด็กๆ นั่งรวมกัน เสียงหัวเราะคิกคัก แก้มแดงจัดของลูกชายคนเล็กชวนให้คนเป็นพ่อแม่มีความสุข กระต่ายเข้ากับเพื่อนๆ ได้ดี เห็นได้ชัดว่ามีทั้งคนปกป้อง เป็นห่วงใย รักใคร่ได้ทุกที่
ลักซอร์นั่งข้างๆ กระต่าย ขนาบด้วยลูกโป่งและสอางค์ แล้วจึงค่อยเป็นกระเจี๊ยบกับจัมโบ้ เด็กๆ กินขนมกันสนุกสนาน คุณแม่หยิบขนมและเครื่องดื่มในกระเป๋ามือเป็นระวิง
"ท่านผู้มีเกียรติทุกท่าน... ขณะนี้ ได้เข้าสู่การแข่งขันบาสเกตบอลสายสัมพันธ์ กระชับมิตร..." เสียงประกาศจากลำโพงดังกลบเสียงจอแจในโรงยิม
หลังจากนั้น ตามขั้นตอนการแข่งกีฬา นักกีฬาทั้งสองฝ่ายออกมายืนอยู่กลางสนาม วอร์มร่างกาย กระต่ายใจเต้นตึกตัก มองพี่ชายไม่วางตา
พี่เสือร่างสูงโปร่ง ผิวคมเข้ม สวมชุดนักกีฬาอยู่กลางทีม ถึงจะสูงไล่เลี่ยกัน แต่กลับดูโดดเด่นที่สุด กระต่ายไม่ได้ยินกระทั่งเสียงลักซอร์ค่อนขอดน้องชายตัวเอง
เสียงนกหวีดดัง นักกีฬาทั้งสองทีมเข้าประจำที่ เกมจึงได้เริ่มขึ้น!
กระต่ายยังคงไม่รู้กฏ กติกาอะไรนัก แต่ลักซอร์อธิบายให้ฟังง่ายๆ ว่า ทั้งสองทีมจะต้องโยนลูกบาสใส่ห่วงอีกฝ่ายให้ได้มากที่สุด หนึ่งลูกต่อสองแต้ม ถ้าชูตได้จากที่ไกลๆ จะนับเป็นสามแต้ม
เอาเถอะ กระต่ายฟังต่อก็ไม่เข้าใจ ชูต ดังค์ แดนหลัง เลี้ยงลูกอะไรต่อมิอะไร จำไว้แค่ว่า พี่เสือเบอร์อะไร อยู่ตรงไหนก็พอแล้ว
นักกีฬาตัวเปียกโชกตั้งแต่เริ่มเกม ลักซอร์ส่งเสียงตะโกน พร้อมอธิบายไปด้วย กระต่ายพยักหน้ารับ ฟังเข้าใจบ้างไม่เข้าใจบ้าง รู้แต่ในสายตามีแต่พี่ชาย... ร่างสูงใหญ่ เคลื่อนไหวปราดเปรียว บ้างก็ตามประกบผู้เล่นอีกฝ่าย บ้างก็ตะโกนลั่นๆ กับผู้เล่นคนอื่น บ้างก็วิ่งอยู่ขอบสนาม บางทีก็สุดเท่ คว้าลูกบอลสีส้มบุกไปยังแดนผู้เล่นอีกฝ่าย มีไคโรและเพื่อนร่วมทีมช่วยกันประกบ แล้วลูกบอลสีส้มก็ถูกจับยัดใส่ห่วงอย่างสวยงาม กระต่ายร้องตามคนอื่นๆ พี่เสือที่เปียกเหงื่อไม่มีเวลามาดีใจ ถอยฉากไปให้ไคโรตามประกบลูกต่อ
สอางค์สะกิดให้ดูสกอร์คะแนน ทั้งสองทีมสูสีกันมาก เพราะคราวนี้คัดแต่นักกีฬาบาสเกตบอลตัวเด่นๆ ของแต่ละโรงเรียน การแข่งขันจึงเป็นไปอย่างเข้มข้น
ดูเหมือนอีกทีมจะมีกัปตันร่างยักษ์ สูงกว่าพี่ฟงและพี่เสือคอยแหกปากเสียงดัง เมื่อนกหวีดเป่าหมดเวลาควอเตอร์แรก พี่เสือและคนอื่นๆ หอบแฮ่ก เดินไปนั่งพักข้างสนาม พี่ฟงและโค้ชเดินหน้าเครียดเข้ามาเรียกทุกคนไปคุย ส่วนพี่น้ำแกงรีบส่งน้ำดื่มและผ้าขนหนูให้ทุกคน
การแข่งขันตื่นเต้นขึ้นเรื่อยๆ กระต่ายตะโกนจนเสียงแหบไปหมด จนคุณแม่ต้องยื่นน้ำขวดให้ จนกระทั่งควอเตอร์สุดท้าย ลูกโป่งสะกิดกระต่ายให้ดูสกอร์อีกครั้ง
66 - 64
เวลาใกล้จะหมดแล้ว หัวใจทุกคนในยิมเต้นตุ๊กๆ ต่อมๆ หากฝ่ายเยือนยังไม่สามารถทำคะแนนได้ นัดนี้ฝ่ายโรงเรียนกระต่ายจะชนะ!
กัปตันทีมเยือนตัวโตเหมือนหมี หน้าตาถมึงทึงน่ากลัว เขาตะโกนเรียกลูกทีม ฝ่ายเยือนได้ครองลูกอีกครั้ง กระต่ายกลั้นหายใจ มองนาฬิกานับถอยหลัง
เหลืออีกไม่กี่วินาทีเท่านั้น...
ลูกถูกปัดออกไป ลูกทีมเยือนคนหนึ่งรีบส่งต่อไปให้กัปตัน พี่เสือวิ่งเข้าไปประกบ ถึงแม้ตอนนี้ตัวกัปตันจะไกลจากแป้นมาก แต่ยังไงถ้าชู๊ตลูกนี้เข้า คะแนนจะพลิกเป็น 66 - 67 ทันที ไคโรเห็นดังนั้นก็วิ่งตามไป
ทั้งโรงยิมเงียบลงชั่วครู ท่ามกลางเสียงลมหายใจแผ่วๆ กัปตันตัวเท่าหมีจนไม่เหมือนเด็กมอปลายกัดฟันกรอด ปลายเท้ายืดขึ้นเป็นท่วงท่างดงาม แล้วชู๊ตลูกลงจากระยะไกล พี่เสือไม่สามารถปัดป้องไว้ทัน
สายตาทุกคนจ้องอยู่ที่ลูกบาสเกตบอลสีส้มที่ถูกชู๊ตเป็นวงโค้งสมบูรณ์แบบไปยังฝ่ายเหย้า กระต่ายเห็นเหงื่อที่ข้างหมับและดวงตาเบิกกว้างของพี่ชาย ลูกบอลกระทบแป้นบาส กลิ้งขลุกๆ ทำท่าจะหล่นลงห่วง สอางค์ปิดตาแน่น ไม่ยอมดู ลูกโป่งยืนชะงักค้าง
"Hey... Don't..." เสียงภาวนาแผ่วๆ ดังขึ้นข้างหู ลักซอร์ก็ลุ้นไม่แพ้กัน
เสียงลูกบอลกระทบปลายห่วงเหล็กอีกสองครั้งดังเคร้ง...
ก่อนจะ...
ตุ๊บ! กระเด็นออกไป แล้วร่วงลงกับพื้น
เสียงตะโกนดังขึ้นมาจากทุกทิศทุกทาง!
กระต่ายพลอยยืนปรบกับเค้าด้วย พี่เสือและเพื่อนๆ กอดคอกันตะโกนลั่นๆ พี่น้ำแกงกระโดดจนตัวลอย แต่ก็ไม่ลืมรีบลากถังน้ำแข็งบรรจุขวดน้ำให้กับทุกคน
ชนะแล้ว!
กระต่ายหัวเราะลั่นเหมือนกับตัวเองชนะเอง ฝ่ายทีมเยือนหน้าเสีย กัปตันร่างหมีนั่นพูดอะไรเสียงดังกับลูกทีมสองสามคำแล้วตบบ่ากัน
มีการประกาศผลทางลำโพงอีกครั้ง แล้วสองทีมจึงมาจับมือ กัปตันทีมพี่เสือส่งยิ้มเป็นมิตรให้กัปตันหมี แล้วทั้งสองทีมก็กอดคอกันบ้าง คุยกันบ้างอย่างสนิทสนม
กระต่ายกระโดดโลดเต้น ขออนุญาตคุณแม่ไปหาพี่ชาย ยังไม่ทันจะได้รับอนุญาต เจ้าตัวขาวก็วิ่งปรื๋อไปแล้ว ลูกโป่งที่ยังรู้สึกผิดกับการผิดนัดครั้งที่แล้วจึงวิ่งตามไป
ผู้คนคลาคล่ำ ยังตื่นเต้นกับเกมการแข่งขันไม่หาย เสียงพูดคุยดังรอบกาย แต่กระต่ายไม่ได้ยินอะไรทั้งนั้น ร่างบอบบางเห็นแต่พี่ชายตรงหน้า แม้จะถูกกระแทกจนกระเด็นบ้าง ถูกเหยียบบ้าง แต่เขาก็ยังดึงดันฝ่าฝูงชนไปหาพี่ชาย
ลูกโป่งมาทันกับกระต่ายที่ถูกดันออกมา จึงรีบจูงมือน้อยช่วยมุดเข้าไปยังกลางฝูงชน ใช้ข้อด้อยที่ตัวเล็กกว่าคนอื่น มุดผ่านคนนั้นคนนี้มาอย่างง่ายดาย
กระต่ายหัวเราะ "มีแบบนี้ด้วย"
ลูกโป่งพลอยหัวเราะตาม "ปมด้อยเป็นปมเด่นเนอะ"
กระต่ายพยักหน้า ลูกโป่งสูงกว่ากระต่ายเล็กน้อย แต่ก็ยังถือว่าตัวเล็กเหมือนกัน ทั้งสองคนจึงจูงมือกันทะลุผู้คนจนมาถึงห้องหน้าล็อกเกอร์ได้
"โรงเรียนเราอยู่ห้องฝั่งนู้นละมั้ง" ลูกโป่งเกาแก้มแกรกๆ กระต่ายหันรีหันขวาง ทำท่าจะวิ่งไปอีกด้านทันที จนเดือดร้อนเพื่อนต้องดึงแขนไว้
"เดี๋ยวๆ ถามดูก่อนก็ได้" ลูกโป่งยั้งไว้ ทันใดนั้น ร่างสูงใหญ่สองร่างก็เดินเข้ามา
...นายหมีหน้าบึ้ง กัปตันทีมเยือนกับลูกทีมอีกคนที่ตัวโตไม่แพ้กัน
"อ้าว เด็กจากไหน ?" นายหมีตัวนั้นพูด กระต่ายถึงจะไม่ชอบแต่ก็ชินเสียแล้ว ไม่เหมือลูกโป่งที่ยังไงก็ไม่ยอมรับความจริงว่าตัวเองตัวเล็กเหมือนเด็ก
"ว่าไงนะ!"
"เหี้ยราม อย่าแกล้งเด็กสิวะ!" เพื่อนนายหมีบอก ขมวดคิ้วน้อยๆ แล้วถาม "ยิ่งเด็กผู้หญิงด้วย... น่ารักอีกต่างหาก มาหาใครครับ ?"
ลูกโป่งอ้าปากหวอ ทำท่าจะไปซัดคนพูด แต่นายหมียักษ์คว้าคอเสื้อเสียก่อน "ยายเปี๊ยก เป็นผู้หญิงทำไมห้าวจังวะ ไม่เหมือนเพื่อนเลย"
เพราะวันนี้ไม่มีเรียน ทั้งกระต่ายและลูกโป่งจึงไม่ได้ใส่เครื่องแบบ แต่ทั้งๆ ที่ใส่กางเกงทั้งคู่ แล้วทำไมยังโดนว่าเป็นผู้หญิงอีกล่ะ
กระต่ายไม่มีเวลาหงุดหงิด เขารีบดึงเพื่อนกลับมา "พวกเรา... มาผิดทางน่ะ"
"หืม ? อ้อๆ จะไปไหน ถึงพี่จะไม่ใช่อยู่โรงเรียนนี้แต่จะพาไปส่ง" กัปตันทีมเอ่ยอย่างใจดี ท่าทางไม่มีลักษณะกรุ้มกริ่ม ผิดกับเพื่อนที่ดวงตาแวววาว "เด็กผู้หญิงสองคนอย่าไปไหนมาไหนเอง มันอันตราย" สอนสั่งให้เหมือนสอนน้องน้อย เล่นเอาทั้งกระต่ายและลูกโป่งอ้าปากค้าง
"กู ลูกโป่ง เป็นผู้ชาย! แล้วอยู่มอห้าแล้วโว้ย! แน่จริงมาต่อยตัวๆ" ไอ้ไซส์ไล่เลี่ยกันข้างตัวกระต่ายท้ามนุษย์ยักษ์ทั้งคู่แหยงๆ กระต่ายอยากกุมขมับ รีบลากเพื่อนออกมา
"เอ่อ... ขอบคุณนะครับ แต่พวกเราเป็นผู้ชาย อายุสิบเจ็ดแล้วด้วย..."
"หืม ? อายุเท่ากันเหรอ ?" นายกัปตันลูบคางที่มีสีเขียวครึ้มเบาๆ
"เป็นผู้ชายด้วย" กระต่ายเสริม ก่อนจะรีบบอก "ยังไงก็ขอบคุณมากนะครับ ต้องไปแล้วล่ะ!"
ลูกโป่งฮึดฮัด แต่ไม่กล้าต่อต้านมือบางๆ ที่ลากตัวเองออกมา ปากตะโกนลั่นๆ "แน่จริงมาสิวะ! คิดว่าตัวใหญ่แล้วจะรังแกคนอื่นได้รึไง! กูชื่อลูกโป่ง แน่จริงมา!"
ยักษ์ท่าทางเจ้าชู้อีกคนหัวเราะก๊าก มีแต่กัปตันตัวหมี หน้าหมีที่ดึงแขนลูกโป่งไปด้วยแรงเพียงเล็กน้อย กระต่ายสุดจะช่วยเหลือ ลูกโป่งก็หลุดมือไปยืนเซแทบจะพิงอกหมียักษ์แล้ว
"กูชื่อราม... รามสูรย์ อายุเท่ามึง... ลูกโป่ง" เสียงพูดทุ้ม ไม่ได้ดังแต่ไม่ได้เบา ทำเอาลูกโป่งตัวสั่น "...จำชื่อกูไว้ให้ดี... ลูกโป่งตัวน้อย..."
"!" ดวงตากลมโตเบิกค้าง เมื่อประโยคสุดท้ายนั่นกระซิบลงข้างหู ก่อนมือแข็งแรงปานอุ้งตีนหมีจะปล่อยออก ให้กระต่ายรีบจูงลูกโป่งออกจากฝูงยักษ์
หลังจากเหตุการณ์ชวนอกสั่นขวัญแขวนแล้ว เด็กๆ ก็เฮโลไปยังร้านหมูกะทะข้างโรงเรียน โดยมีคุณพ่อคุณแม่เป็นเจ้ามือ ทั้งกระต่ายและลูกโป่งเป็นคนไม่คิดมากอยู่แล้ว พออยู่กับเพื่อนๆ บวกกับบรรยากาศสนุกสนานก็พากันลืมเลือนเรื่องเมื่อครู่ไปเสียสนิท
บางทีอาจจะเป็นเรื่องดีก็ได้... ถ้าหากลูกโป่งไม่หวนกลับมาเจอยักษ์ทั้งสองตัวนั่นในอีกหนึ่งปีต่อมา...
....
// สั้นเหรอ แต่เรารู้สึกมันยาวนานมาก... :ling2: เป็นชะนีที่ไม่เคยดูกีฬาเลยค่ะ กีฬาชนิดเดียวที่เล่นคือแอโรบิกกับพวกซิ้มๆ หน้าโลตัส นี่ใช้เวลาศึกษากติกาอยู่หลายวันเหมือนกันนะ... ไม่เข้าใจเลยว่า พวกผู้ชายตื่นเต้นอะไรนักหนากะอีแค่บอลลูกเดียว แย่งกันอยู่ได้ :katai3: สกอร์ตรงนี้ เราอ้างอิงจาก NBA นะคะ ส่วนกติกาอื่นๆ เห็นว่าปรับเปลี่ยนได้ตามเหมาะสม อย่างเวลาการเล่นจะเล่นเซตละ 10 นาที เท่าที่จำได้ NBA จะเล่นเซตละ 15 นาที แล้วแต่ละเซตจะมีการพักประมาณ 15 นาที เล่นทั้งหมด 4 เซต คือเหมือนเล่นแป๊บๆ แต่จริงๆ คือวิ่ง กระโดดตลอดเวลาเลยค่ะ ยิ่งกว่า T25 อีกมั้ง ส่วนกติกาอื่นๆ อย่างล้ำหน้า แดนหลังอะไรนั้น พยายามอ่านแล้วจริงๆ ค่ะ แต่ไม่เข้าใจ :hao5:
อ้อ เราว่าไฮไลต์ของตอนนี้คงไม่ใช่พี่เสือน้องต่ายมั้ง... น่าจะเป็นผัว (ในอนาคต) ของลูกโป่งมากกว่า 555 รองลงมาก็น่าจะเป็นพี่น้ำแกงและฟง เสียดายฟงแทบไม่มีบทเลย ไม่มีอะไรนอกจากวิ่งผ่านกล้อง กร๊ากกก
ขอบคุณมากนะคะที่ติดตามกัน ต่อไปขอโฆษณานิดนึง
ในเพจ @aimer's island ของเรา ตอนนี้จัดกิจกรรมตอบคำถาม ชิงรางวัลเป็นลิปสติกยี่ห้อ Wet n' Wild ของแท้ค่ะ พอมีสปอนเซอร์ใจดีให้มา มีสีดังนี้ค่ะ Just peachy, Doll house pink, Bare it all ซึ่งคำถามทั้งหมดเป็นคำถามปลายเปิดค่ะ สามารถให้ความเห็น ใส่ความครีเอตทุกอย่างได้เต็มที่เลยค่ะ
กติกาของเรานะคะ
1. ไลค์ & แชร์สเตตัสกิจกรรมค่ะ
2. ตอบคำถามนิยายเรื่อง พี่เสือต่ายน้อยโดยการคอมเมนต์ใต้สเตตัสนี้ และตอบให้ครบทั้ง 3 ข้อ ดังนี้ค่ะ (ไม่ยากค่ะ ไม่ใช่ปลายปิดแน่นอน)
2.1 ถ้าหากคุณสามารถตั้งชื่อนิยายเรื่องนี้ได้ คุณจะตั้งชื่อว่าอะไร (ที่ไม่ใช่ชื่อเดิม) พร้อมเหตุผลค่ะ (สามารถใช้ชื่อภาษาอะไรก็ได้ค่ะ ญี่ปุ่น ไทย อังกฤษ ฝรั่งเศส สวาฮิลี ซูลู ฯลฯ แต่ต้องบอกความหมายด้วยนะคะ เค้าแปลไม่ออก - -'')
2.2 รีวิวนิยายเรื่องนี้ พร้อมให้คะแนน เต็ม 5 คือดีมาก และคะแนนจะลดลงมาเรื่อยๆ ค่ะ (สามารถให้คะแนนได้ตั้งแต่ 0-5 ค่ะ รักหรือเกลียด ไม่ชอบตรงไหน อะไรยังไง ไม่มีข้อจำกัดค่ะ ใส่ได้เต็มที่) ไม่จำเป็นต้องให้ได้เต็มนะ เราไม่ได้พิจารณาจากคะแนนเต็มหรือไม่เต็ม พิจาราณาจากเหตุผลและเนื้อหาของการรีวิวค่ะ (แน่นอนว่า ขอความจริงค่ะ)
2.3 หากสามารถสลับคู่ในนิยายได้ อยากให้ใครคู่กับใคร ขอคำตอบอย่างน้อยสองคู่ค่ะ พร้อมเหตุผล จะนอร์มอล ยูริ ยาโอย สามพี สี่พี ห้าพี่ ยังไงได้หมดค่ะ
การประกาศผล จะตัดสินโดยพิจารณาจากเนื้อหา ความกวน ความครีเอตและเหตุผลเป็นหลักค่ะ ไม่เน้นว่าต้องอวยกันถึงจะชนะค่ะ
สามารถเพิ่มเติม แก้ไขข้อความในคอมเมนต์ในสเตตัสนี้ได้เรื่อยๆ จนกว่าจะถึงวันประกาศผลค่ะ แต่ไม่สามารถคอมเมนต์ได้มากกว่า 1 คอมเมนต์ (ให้แก้ไข หรือลบ หรือเพิ่มทุกอย่างภายในคอมเมนต์เดียวค่ะ)
วันประกาศผล 30 กันยายน 2557 เวลา 00.00 น. ตามเวลาประเทศไทยค่ะ
แก้ไขแล้วค่ะ** ^^
-
กรี๊ดดดดดดดดดดว่าที่สามีในอนาคตลูกโป่งออกมาแล้ว พ่อรามสูรย์พ่อหมียักษ์
-
3P หรือเปล่าเนี่ยลักษณะนี้
-
ไมมันกุดจังยังไม่หายคิดถึงเลย
-
ทุกคนมาโฟกัสอยู่บรรทัดสุดท้ายเนี่ยแหล่ะ 555 :impress2:
-
:hao6: :hao6: :hao6:
-
โอ้ววว ลูกโป่งสามีในอนาคตหนูเป็นยักษ์จ้ะ ไหวไหม :hao7:
-
อยากรู้เลยยย เพราะลูกโป่งมันตัวแสบ 555
-
5555 บอกเลยว่า ว่าที่สามี ของเธอช่างน่าสนใจ อิอิ
-
ลูกโป่งตัวน้อยย
หาคู่ให้ตัวเองแล้วว :-[
ปล.น้องต่าย พี่เสือน่ารักเหมือนเดิม
-
ลูกโป่งแย่งซีน ภาวนาให้สีดาโป่งได้(พระ)รามยักษ์ กับ(ทศกัณฐ์)หมี
-
:mew1: :mew1: :mew1:
-
อยากให้น้องกระต่ายมีพัฒนามากกว่านี้อีกจังเลย พัฒนาความสัมพันธ์กับพี่เสืออ่านะ :o8:
คือน้องโดนจีบตลอดเลย พี่เสือไม่อยู่แล้วจะทำยังไงเนี้ย เป็นห่วงน้าาา
ลูกโป่งจ๊ะ ชั้นว่าเนื้อคู่เทอโผล่มาแล้วล่ะ :ruready
-
กีฬากลางวัน จบลงแล้ว
กีฬากลางคืนล่ะ กำลังจะเริ่มต้น
-
กรี๊ดๆๆๆๆๆๆ จัดสองหนุ่มหมีให้ลูกโป่งเลยได้มั้ยอ่าาาาา พลีสสสส :impress2:
-
ว้าวว้าวว้าว พี่หมีน้องโป่ง :mew1: :mew1: :mew1:
-
อ๊าาาาาา!!!
ลูกโป่งจะควบสองจริงดิ
ร้ายกาจนะหนู
บวกและเป็ดกระหน่ำอยากให้ถึงวันนั้นเร็วๆ
:mew3:
-
ลูกโป่งจะควบหรือคว้าเดี่ยวล่ะนี่
-
ใกล้เข้ามาแล้วสินะช่วงเวลาที่รอคอย ลอยคออยู่ :hao6: หวังว่าพี่เสือจะฟื้นกำลังเพื่อมารับรางวัลกับต่ายน้อยโดยเร็ว
แอบสงสัยและค้างคาใจเรื่องลูกโป่ง ว่าจะมีอะไรเกิดขึ้นกันแน่ อยากรู้ววววววอ่าาา :katai5:
รอตอนต่อไปค่ะ
:katai3:
-
เอ๊ะ..จบตอนแบบนี้มีเฮแน่ๆ...
:hao7:
-
ว้ายยยยเปิดตัวแฟนลูกโป่งแล้วสินะ = ., = ////////
คนไหนกันล่ะคะเนี่ย ตายๆ เอาจริงๆน่าจะเป็นกัปตันหมีสินะ แต่แอบชอบยักษ์เจ้าชู้อ่ะ ฮือออ
คำผิดตอนนี้นะคะ
ขนมปังใส้ลูกเกด - ไส้
เป็นห่วงใย - เป็นห่วงเป็นใย ? ไม่ก็ห่วงใย คิดว่าน่าจะดีกว่านะคะ ^^
น้องต่ายยังน่ารักจับใจเหมือนเดิม รู้สึกไรเตอร์จะเพิ่งบอกส่วนสูงน้องใช่ไหมคะ
153 เตี้ยมากกกกกกกอ่ะ เตี้ยกว่าเราอีก 5555555555555 //โอ๋ๆ พี่ขอโทษนะคะน้องต่าย
แต่เทียบกับผู้ชายวัยม.5 นี่แบบ 555555 โดดเด่นมากค่ะ กลืนเนียนกับพวกผู้หญิงจริงๆ
ลูกโป่งในมโนยังไม่ค่อยเห็นภาพเลยแฮะ สงสัยจะอ่านนานจนลืมไปแล้วแน่เลย T T ..
กติกาบาสนี่แนะนำให้ดู Kuroko no Basket นะคะ จะเข้าใจแจ่มแจ้งเลย *O* //ไม่ค่อยจะขายของ 5555555555555
รออ่านตอนต่อไปนะคะ เป็นกำลังใจให้ไรเตอร์เสมอ <3
ขอโทษจริงๆนะคะสำหรับเลทสารบัญ T _____ T ..
-
เอาหล่ะลูกโป่งเอ้ย
-
ลูกโป่งมีแวว 3P นะนี่ อิ_____อิ
-
ตึงงงงงงงง ลูกโป่งงงงงงง
จะมีสามีกับเค้าบ้างรึเปล่าาา กรี๊ดดดดด
-
อ้ะ นั่นเนื้อคู่รึเปล่า
พี่เสือ อดทนเน้อ คนเขียนอย่าทรมานพี่เค้านานเลยน้่าา
-
มาตามอ่านรวดเดียวเลย คู่บราค่อนเรื่องนี้น่ารักมาก ๆๆๆๆๆๆๆ :impress2:
ส่วนช่วงที่ดราม่าก็ทำเอาปวดใจมาก ๆ เหมือนกันค่ะ :sad4:
ในที่สุด กะไว้แล้วว่าลักษณะของน้องลูกโป่งต้องมีสะมี ๆ แน่ ๆ 555555555
-
รออ่านรวด 4 ตอนล่าสุด
น้องต่ายนี่เจ้าเล่ห์เด้
ชนะแบบนี้มีรางวัลไหม
ผัวลูกโป่งมาแล้วล่ะเซ๋
-
:heaven :heaven :heaven :heaven :heaven :heaven
-
บรรทัดสุดท้าย 3P!!!?
-
สรุปคือทั้งหมดทั้งมวลที่อ่านมาประเด็นหลักอยู่ที่บรรทัดสุดท้ายสินะ :laugh:
น้องต่ายยังเป็นน้องน้อยที่น่ารักตลอดเวลา ตอนนี้พี่เสือหมดแรงลวนลาม
เหมือนเป็นตอนรวมญาติเลยเนาะ มากันทุกคน ทั้งคู่เก่าและคู่(เกิด)ใหม่
ต่ายน้อยจะมีรางวัลให้พี่ชายหรือเปล่าน้า~ :-[
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ :L2:
-
:L2: :L2:
-
ลูกโป่งจิได้คู่แร้วววววววว :hao7: :hao7:
จะมีทั้งที่เอาแพคคู่ 3P ไปเรยเน้ออออออออ :hao6: :hao6:
-
ลูกโป่งควบ2เหรอ อิอิ
-
:ling1: ต่ายน้อย แผนสูงจริง ระวังนะ แข่งบาสเสร็จแล้วจะโดนพี่เสือจับกิน
ลูกโป่งงงงง หรือเธอจะเจอเนื้อคู่ ฮาาาา
-
อ้าว เรื่องมันจะเป็นยังไงต่อล่ะเนี่ย
-
คู่ลูกโป่งมาแล้วววววววววววววว
-
ลูกโป่งกำลังจะมีคู่ใช่มั้ย
เนื้อคู่เกิดแล้วจ๊าาาาา
น้องต่ายแผนสูงมาก แต่นักกีฬายิ่งเล่นยิ่งคึกนะจ๊าาาา อิอิ
-
จะรอพี่เสือ กับ น้องต่ายน้อยน่ะ มาต่อเร็วน่ะเจ้า :pighaun:
-
55. พี่เสือ กับน้องกระต่ายและความจริง
วันเวลาผันผ่าน เด็กๆ ติวหนังสือหนักอย่างหนัก สอางค์ลอยลำเป็นคนแรก ประมาณกลางเทอมสอง มหาวิทยาลัยที่เธอหมายตาไว้เปิดสอบตรง และสอางค์ก็สอบติดคณะที่หวังไว้ เป็นครั้งแรกที่เธอพาเพื่อนๆ ทุกคนไปกินนมปั่นหน้าโรงเรียนด้วยหน้าตาชื่นมื่น
ถัดมา กระเจี๊ยบสอบติดรับตรงมหาวิทยาลัยรัฐแห่งหนึ่งในภาคอีสาน ตรงกับคณะสัตวแพทยศาสตร์ที่เจ้าตัวต้องการพอดี พร้อมทั้งข้อเสนอรับทุนอีกต่างหาก กระเจี๊ยบครุ่นคิดประมาณครึ่งเดือนเพื่อทะเลาะกับแฟนหนุ่มตลอดเวลา ทุกคนจำได้ดีว่าช่วงนั้น อย่าได้แกว่งเท้าหาเสี้ยนกับจัมโบ้เป็นเด็ดขาด ขนาดลูกโป่งยังหุบปากเงียบ ในที่สุด เหมือนตกลงกันได้ ก่อนวันหมดเขตวันเดียว กระเจี๊ยบก็ตอบตกลง ส่งหลักฐานต่างๆ ให้มหาวิทยาลัย ปล่อยแต่จัมโบ้หน้าบูดอยู่คนเดียว
"พวกมึงคิดเหรอ กูจะมีปัญญาเรียนที่เดียวกับมัน" เขาบอก หน้าตาเคร่งเครียด แต่ก็ยอมรับแต่โดยดีว่า ข้อเสนอของทางนั้นดีมากๆ เหมาะกับกระเจี๊ยบผู้ตั้งใจเรียนมาตลอด แม้แต่เขาเองก็ไม่อาจขวางความต้องการของคนรักได้
"มึงก็รีบตามกูมาละกัน ลองดูคณะที่มีคะแนนต่ำๆ ไว้ พอเข้าได้แล้วค่อยขอเปลี่ยนคณะที่มึงอยากเรียน" กระเจี๊ยบปลอบ หน้าตาไม่ได้มีความสุขสักนิดเลย เขากัดริมฝีปากแน่น ใบหน้าเปลี่ยนเป็นแดงจัดก่อนเสริม "มานะ... กูไม่อยากห่างจากมึง..."
เพราะประโยคสุดท้าย ทำให้ยักษ์ใหญ่อย่างจัมโบ้เร่งอ่านหนังสือเอาเป็นเอาตาย
ทุกคนเข้าสู่ช่วงตัวใครตัวมัน มีบ้างที่นัดกันออกมาเจอกันบ้าง แต่ส่วนใหญ่เด็กๆ เจอกันที่โรงเรียนกวดวิชามากกว่า นอกจากพวกสอบติดตรงไปแล้ว ก็มีแต่ลักซอร์ที่ยังคงสบายๆ ไม่เปลี่ยนแปลง ยิ่งเข้ามอหก ยิ่งไม่ค่อยมีวิชาเรียน เธอยิ่งออกต่างจังหวัดบ่อย ไปตั้งเต๊นท์กับเพื่อนๆ ของพ่อแม่บ้าง เดินป่าบ้าง ใช้ชีวิตอย่างสุขสำราญยิ่งนัก
หลังจากปล่อยเพื่อนสองคนลอยลำไปแล้ว พี่เสือที่ยังเหมือนไม่มีจุดมุ่งหมายก็บอกกระต่ายว่า
"พี่จะสอบเข้าแพทย์"
ตอนนั้นกระต่ายกำลังอ่านหนังสือ ปากที่คาบขนมปังอยู่อ้าค้าง ปล่อยขนมปังร่วงไม่รู้ตัว "อะไรนะ ?"
"นี่ไง" พี่เสือยื่นเอกสารให้น้อง ท่าทางสบายๆ "พี่ดูแล้ว ทันตะน่าสนใจที่สุด เพราะว่าสามารถเรียนต่อสายจัดฟันได้ รายได้ไม่เลวเลย"
"หา" กระต่ายอุทานอีกครั้ง เบิกตากว้าง หยิบขนมปังโยนใส่ถังขยะ "พี่เสือ... ตัดสินใจตั้งแต่เมื่อไหร่ ?"
พี่ชายกอดน้องแนบอก "มอสี่"
"หา!" อุทานรอบที่สาม กระต่ายเงยหน้ามองพี่ชาย แล้วมองเอกสาร "มอสี่! ทำไมไม่บอกหนูล่ะ!"
"ก็ไม่ค่อยแน่ใจ... ตอนนี้เห็นผลการเรียนต่ายน้อยแล้วคิดว่าน่าจะใช้ได้"
ในเอกสารที่กระต่ายเห็นคือคณะทันตะในเอกสารมาจากมหาวิทยาลัยรัฐแห่งหนึ่งที่โดดเด่นด้านการผลิตบุคลาการด้านการแพทย์และวิทยาศาสตร์ น้องเล็กมองหน้าพี่ชายสลับกับเอกสาร ในที่สุดก็ถอนหายใจเป่าลมพรูออกมา
"เดี๋ยวนะ มอนี้มีครุศาสตร์ด้วยเหรอ ?" กระต่ายถามค่อยๆ มหาวิทยาลัยชั้นนำระดับประเทศแบบนี้เล่นเอากระต่ายครั่นคร้ามน้อยๆ "หรือว่าพี่เสือจะไปคนเดียว ?"
พี่เสือหัวเราะ "มีสิ ครุศาสตร์ ปฐมวัย คะแนนสูงกว่าที่อื่นหน่อย... แต่คิดว่าต่ายน้อยน่าจะไหว"
กระต่ายกลืนน้ำลายเอื๊อก มองดูวันที่สอบตรง... อีกสัปดาห์เดียวเท่านั้น "แล้ว... จะสอบแล้ว พี่เสืออ่านหนังสือหรือยัง ?"
"ไม่ต้องห่วงหรอก เสียดายครุฯ ของต่ายไม่มีสอบตรงเนอะ"
กระต่ายยังนิ่งอึ้ง ไม่มั่นใจตัวเองนัก "นั่นสิ"
วันสอบตรงผ่านไปอย่างรวดเร็ว ทั้งกระต่ายและคุณแม่ รวมทั้งป้านก พี่หนูจิ๊บมาช่วยให้กำลังใจ พลางซึมซับบรรยากาศมหาวิทยาลัยไปด้วย
"หรูมาก" ป้านกร้อง "มหาลัยเราน่าจะสร้างอะไรแบบนี้บ้างเนอะ"
คุณแม่หัวเราะ "ค่าเทอมก็หรูด้วยน่ะสิ พี่นก"
พี่หนูจิ๊บส่ายหน้า "จริงๆ คณะพยาบาลของที่นี่ก็ดี... แต่สู้คะแนนไม่ไหวจริงๆ เสือมันแน่นะ กล้ามากที่สอบที่นี่"
กระต่ายปิดปากเงียบ ก้มหน้าก้มตาอ่านหนังสือต่อ
แน่นอนว่าพี่เสือน่ะ แน่จริง... กระต่ายเล่า...
...ถ้าหากไม่มีดวงจริงๆ คงไม่มีหวังกระมัง
วันประกาศผลนั้น กระต่ายกับคนอื่นๆ เสียอีกที่ตื่นเต้น เด็กๆ พากันไปรวมตัวที่บ้านลักซอร์ แล้วรอดูผลทางอินเตอร์เน็ต ส่วนพี่เสือนั้นโดนกระต่ายลากมาด้วย ทั้งๆ ที่เจ้าตัวจะไปทำงานพิเศษตามปกติ
"ตื่นเต้นหน่อยก็ได้นะมึง" ลักซอร์พูดเอือมๆ ในมือถือกระป๋องเบียร์ จัมโบ้ถอนหายใจ งึมงำ
"ไอ้พวกเรียนเก่ง! มีสิทธิเลือก!"
สอางค์กับกระเจี๊ยบได้ยินเลยหันไปแว้ด "มึงก็หัดขยันบ้างสิวะ!"
"เอาละ อีกแป๊บนึง" กระต่ายไม่สนใจเพื่อนๆ ใจเต้นตุ๊กๆ ต่อมๆ มืออยู่ที่เมาส์ ส่วนลูกโป่งช่วยกด F5 รัวๆ ตลอด
"ตอนต่ายน้อยน่าจะตื่นเต้นกว่านี้นะ"
"นั่นสิ"
"เฮ้ย มาละๆ" เสียงลักซอร์เอะอะเป็นคนแรก ตามด้วยจัมโบ้
"เอาเลขที่นั่งสอบมาดูๆ"
"ต่ายน้อย เลขที่ๆ!"
กระต่ายลนลานตามเพื่อน หยิบเลขที่นั่งสอบของพี่ชายมือไม้สั่นเทา "อ๊ะ เดี๋ยวนะๆ"
"เอามาๆ เฮ้ยยย เหี้ยยย กูตื่นเต้นว่ะ"
"เลื่อนลงอีกๆ ใกล้แล้วๆ"
ในขณะที่เพื่อนๆ และน้องชายโวยวายกันบ้านแทบแตก ตัวต้นเรื่องสลบไสลอยู่ที่โซฟา ไม่ได้สนใจอะไรเลย
"เฮ้ยยยยยยยยยยยย!" สอางค์หวีดร้องเสียงหลง ตามด้วยเสียงกระต่าย
"ติดแล้ว! ติดแล้ว!"
"กูว่าแล้วไง!"
"สัด! ไปอีกคนแล้วเหรอ!"
เสียงเอะอะไม่ได้ทำให้เจ้าตัวตื่นขึ้นมาเลย ไคโรที่โดดเรียนภาคเช้ายืนดูอยู่ห่างๆ ใช้เท้าเขี่ยเพื่อนรุ่นพี่พลางบอก "มึงสอบติดน่ะ"
เสือปรือตาขึ้นมอง หาวหวอดๆ "กูก็รู้แล้วว่ายังไงก็ต้องติด"
ไคโรทำหน้าพิลึก ท่าทางเหมือนอยากซัดซักหมัด "กูชักจะหมั่นไส้มึงยังไงไม่รู้!"
คนที่เหลืออย่างลูกโป่ง จัมโบ้และกระต่ายอ่านหนังสือหัวฟู ส่วนลักซอร์บินไปออสเตรเลียตั้งแต่สัปดาห์ก่อน ไปสอบและยื่นเอกสารให้กับมหาวิทยาลัยด้านศิลปะแห่งหนึ่งในเมลเบิร์น
เวลาสอบงวดเข้ามาทุกที กระต่ายเก็บตัวอยู่ในบ้าน ใช้เวลาอ่านหนังสือ ทำข้อสอบ สลับกับร้องไห้ ไม่ว่าพี่เสือหรือใครจะว่ายังไงก็ไม่สามารถทำให้เจ้าตัวเล็กผ่อนคลายลงได้
สอบครั้งนี้ พี่หนูจิ๊บจะสอบพร้อมกับกระต่ายด้วย ยิ่งรับความกดดันยิ่งกว่า เพราะพี่หนูจิ๊บซิ่วมาสองปีแล้ว
จัมโบ้พยายามอย่างมากที่จะสอบให้ติดที่เดียวกับคนรัก
ลูกโป่งอาจจะแปลกกว่าคนอื่นที่ติดสอางค์เหมือนติดแม่
กระต่ายรู้สึกเหมือนตัวเองเป็นทหารใกล้เข้าสนามรบ มีเพื่อนพร้อมสู้ศึกอยู่ข้างกาย
คนที่ยืนมองอยู่ด้านนอกอาจจะไม่เข้าใจนัก แต่ตารางเวลาชีวิตของกระต่ายรวนไปหมด จากเด็กดีเคยกินข้าว อ่านหนังสือ เข้านอน กลายเป็นตะลุยอ่านหนังสือทั้งคืนทั้งวัน กระต่ายไม่ได้เยี่ยมหน้าออกไปใส่บาตรหรือเดินเล่นตอนเช้าให้บรรดาแม่ค้าตลาดเช้าเกรียวกราดกันมาครึ่งปีแล้ว น้องเล็กสะโหลสะเหลออกจากห้องนอน เดินมาหยิบกาแฟที่ชงไว้หวานจ๋อย ก่อนจะคลานขึ้นบันไดไป
พี่เสือใช่ว่าจะไม่เคยเข้าไปโอ๋ แต่กระต่ายปัดมือออก ตาแดงๆ เหมือนกระต่ายขาวจ้องเขม็ง แล้วน้ำตาใสๆ จะไหลรื้นขึ้นมาไม่มีสาเหตุ กระต่ายเบะปาก แล้ววิ่งหนีพี่เสือไป... เหมือนกระต่ายขาววิ่งหนีเสือร้าย
พี่เสือชะงักค้าง... สองมือที่ยื่นออกไปไร้ความหมาย เขาเดินกลับมานั่งที่ครัวให้คุณแม่ปลอบเสียอีกหลายคำ...
...ได้แต่หวังว่าการสอบจะสิ้นสุดโดยเร็ว และกระต่ายจะกลับมาให้พี่เสือกอดรัดฟัดเหวี่ยงเหมือนเดิม
"ไม่กินข้าวอีกแล้ว" คุณแม่รำพัน มองดูจานอาหารที่พร่องไปนิดเดียว พี่เสือถอนหายใจ บุกรังกระต่าย ป้อนข้าวป้อนน้ำน้องอย่างเอาใจใส่ กระต่ายครางงึมงัมอย่างไม่พอใจ แต่อาหารก็ล่วงลงสู่กระเพาะน้อยๆ ไปไม่น้อย
"เอาล่ะ กองทัพเดินด้วยท้อง" พี่เสือจุ๊บแก้มให้เป็นรางวัล กระต่ายหน้าบูด แต่พอพี่ชายจะผละออกเพื่อเอาจานชามไปเก็บ น้องก็กระโจนเข้าหาอ้อมแขนกว้าง ศีรษะเล็กถูไถกับอกแข็งแรง
"พี่เสือ... เราไปเรียนด้วยกันนะ... ไปรับน้อง ไปกินข้าว ไปทำการบ้านด้วยกัน ไปหาอะไรอร่อยๆ กินกันด้วย" เสียงหวานคลอเคลียอยู่ตรงอก เสือหัวเราะ กอดน้องแน่น เกยคางลงบนกลุ่มผมนิ่ม ที่ตอนนี้ชักกลิ่นตุ่ยๆ เพราะเจ้าตัวไม่ได้สระมาหลายวัน
"เอาสิ... เราไปกินนมปั่น เดินเที่ยวให้เที่ยวเลย"
"วันหยุดยาวๆ เราจะขอคุณพ่อคุณแม่ไปทะเลกัน!" กระต่ายยังวาดฝัน ดวงตากลมเป็นประกาย แม้ขอบตาจะดำคล้ำ ร่างกายผอมผ่าย แต่เจ้าตัวน้อยของพี่เสือก็ยังคงงดงาม พี่ชายเชยคางน้อย ปาดเอาเศษข้าวออกแล้วหัวเราะเบาๆ
"เด็กน้อยของพี่... จะไปสอนเด็กๆ แล้วเหรอ หืม ?"
แก้มกลมขึ้นสีน่ามอง แต่งแต้มผิวกายขาวซีดตอนนี้จนสวยเหมือนดอกไม้ดอกน้อยๆ "ฮื้อ... ขี้แกล้ง พอละ หนูไปอ่านหนังสือนะ"
"ครับๆ" พี่เสือเก็บจานอาหารใส่ถาด ไม่กล้าอยู่รบกวนน้อง แต่เสียงหวานที่ลอยมายิ่งทำให้ใจพองฟู
"...หนูจะเป็นครู เปิดเนิร์สเซอร์รี พี่เสือก็ต้องใจดี รักษาฟันเด็กๆ ของหนูด้วยล่ะ"
เสือร้ายยิ้มหวาน... คำหวานนั้นเปรียบเสมือนคำขอแต่งงาน กระต่ายไม่รู้หรอกว่าพี่เสือดีใจแค่ไหน... ที่ได้เป็นส่วนหนึ่งในอนาคตของกระต่ายด้วย
สุดที่รัก... สุดที่รัก...
เสือข่มใจ ตอนกลับสั้นๆ "ได้ทุกเมื่อครับ"
วันเวลาไม่เคยรอใคร กระต่ยไม่ได้คลอเคลียพี่เสืออย่างเคย หากพี่ชายไม่จับน้องกินข้าวกินน้ำ อาบน้ำ แปรงฟัน เขาคงไร้ความสามารถทำทุกอย่างโดยสิ้นเชิง แต่ก็ยังส่งเสียงเจื้อยแจ้วกับเสืออยู่ไม่ขาด
ทุกคำพูดของกระต่ายยังคงบริสุทธิ์ใส เหมือนความฝันแสนหวานที่ล่องลอยและสามารถคว้ามาได้
"พี่เสือชอบเด็กไหม ?" กระต่ายสวมหมวกพลาสติกคลุมผมระหว่างอาบน้ำ น้องเล็กกลายเป็นเด็ก เกาะไหล่พี่ชายให้มือหยาบๆ อาบน้ำให้ พี่เสือเงยหน้ามองใบหน้าซูบตอบวูบหนึ่ง ไว้สอบเสร็จเมื่อไหร่จะขุนเจ้าตัวเล็กให้อ้วนท้วนทีเดียว
"ไม่ชอบ" ตอบตามตรง สายน้ำอุ่นค่อยชะล้างคราบสบู่จนเนื้อนวลเป็นสีชมพูหวาน เสือแอบกลืนน้ำลายเอื๊อก กระต่ายเนื้อนิ่มยิ้มกว้างขวาง ทำให้เสือต้องพูดต่อ "ก็มีอยู่คนนึงแล้ว... จะมีทำไมอีก"
สีกุหลาบเปื้อนแก้มนิ่ม พี่ชายมองภาพนั้นอย่างไม่รู้หน่าย "มา แปรงฟันกัน เชื่อคุณหมอนะครับ"
กระต่ายทำปากจุ๋ "ฮื้ออ พี่เสืออ่ะ ไม่ฟังหนูเลย"
"อ่ะ มีอะไรครับผม ?"
ริมฝีปากอิ่มขบหากินช้าๆ กระต่ายก้มหน้างุด สองมือยันแผ่นอกหนาไว้ ทั้งเขินทั้งอายตัวแทบระเบิด "...ก็เรามีลูกไม่ได้... หนูเลยอยากเปิดเนิร์สเซอร์รี มีเด็กๆ เยอะๆ จะได้ไม่เหงา"
มือที่ถือแปรงสีฟันสีชมพูหวานอยู่สั่นกึกๆ ทีเดียว เสืออยากกระโจนเข้าหา ฟัดร่างขาวให้แดงฉาน เปื้อนไปด้วยน้ำคาวกามจนส่งกลิ่นยั่วยวนทั้งข้างนอกและข้างใน เสือน้อยก็แทบกระโดดออกจากร่มผ้า พี่ชายเงยหน้ามองเพดาน ในหัวแล่นเร็วปรื๋อท่องสูตรฟิสิกส์ เคมี ชีวะ พระพุทธศาสนา
โอวาทปาฏิโมกข์... กฏของลูกเสือ... ครอบครัวเป็นหน่วยสังคมที่เล็กที่สุด... ไฮดร้าเป็นสัตว์ชั้นต่ำ...
สัตว์!
ครางในใจลั่นๆ ลมหายใจสะดุดห้วงๆ ดูแก้มนิ่มและร่างกายผอมจนเห็นซี่โครงแล้วกลืนน้ำลาย... ไอ้เสือช่างเลวโดยสันดานแน่แท้ ขนาดน้องผอมโทรมขนาดนี้ยังมีอารมณ์ได้ ร่างกายเล็กหนึ่งเท่าตัวสั่นน้อยๆ ทั้งอายทั้งไม่มั่นใจ จนกระทั่งฝ่ามือหนาแตะบนไหล่ผอม ใบหน้าน้อยจึงเงยขึ้นสบ
"ได้ครับ..." เสือได้ยินตัวเองตอบไป ได้อะไรยังไม่รู้เลย แต่รู้ว่าเสือต้องได้กระต่ายแน่นอน "เรามาทำลูกกันเยอะๆ นะ กระต่ายจะได้ไม่เหงา"
ใบหน้าหวานตื่นตระหนกชัดเจน กระต่ายร้องเสียงแหลมไม่เป็นภาษา มือเล็กทุบไหล่กว้างดังปึ้กปั้ก ริมฝีปากอิ่มขบเม้มเป็นสีทับทิม พี่เสือแอบแต๊ะอั๋งจนน้องแทบเฉามือ
"ฮื้ออ บ้าที่สุด ลามก! พอเลย! ออกไปเลย หนูจะอาบน้ำเอง" ร่างน้อยหมุนตัวเข้าหาฝักบัว สะบัดก้นกลมๆ งอนๆ ให้ เสือตาวาว จะพุ่งเข้าหาก้นกลมๆ ก็กระไรอยู่ เขาจวนเจียนใกล้ขีดจำกัดเต็มที จึงได้แต่โน้มตัวลงหอมแก้มนิ่ม เอ่ยอย่างแสนดีว่า
"อย่านานนักนะครับ เดี๋ยวเป็นหวัด"
ถึงสิ่งที่ออกปากไปจะเป็นประโยคของพี่ชาย แต่ดวงตาวาววับเหมือนกลืนกินกระต่ายไปทั้งตัวเล่นเอากระต่ายขาอ่อน แทบทรงตัวไม่อยู่...
...ไม่ปากก็ตาที่ลามก... จ้องจะจับกระต่ายกินอยู่เรื่อยเชียว...
แต่ทุกอย่างเริ่มน้อยลงเรื่อยๆ กระต่ายไม่ให้พี่ชายหากำไรแล้ว เข้าสู่หนึ่งสัปดาห์ก่อนสอบกระต่ายใช้เวลาสามชั่วโมงปีนขึ้นปีนลงกับตักกว้าง ร้องไห้สลับกับท่องศัพท์ แต่แล้วมือเล็กก็เข้ากอดกุมประสานกับมือใหญ่ กระต่ายจิกนิ้วกับเนื้อหยาบของเสือ ก่อนจะแนบกายอิงไออุ่นที่ชวนให้รู้สึกปลอดภัย
สามวันก่อนสอบ แม้จะยอมให้พี่เสือมาจับโน่นจับนี่บ้าง แต่พอดวงตาร้อนแรงเข้าสบ กระต่ายก็รู้สึกปั่นป่วนปนโกรธขึง อุ้งมือกระต่ายนุ่มนิ่มฟาดเข้าที่ข้างแก้มคนตัวยักษ์เหมือนสัตว์ตัวเล็กถูกรังแก พี่เสือไม่เจ็บหรอก แต่ก็ต้องรีบเผ่นออกจากห้องเพราะกระต่ายร้องโวยวายและปาบรรดาข้อสอบเก่า ของใกล้มือใส่ว่าที่สามีสุดแรง
"พี่เสือบ้าๆๆๆๆๆๆๆๆ คนเค้าเครียดอยู่นะ!"
เสือถอนหายใจเฮือก คิดถึงเนื้อนวลของนวลน้องใจแทบขาดรอนๆ ปล่อยให้คุณพ่อคุณแม่หัวเราะเยาะไป... เสือชักเข้าใจเพลงเก่าๆ แล้วสิ ที่ว่าคิดถึงแทบบ้า... แทบคลั่งเป็นยังไง
ดวงตาคมมองประตูบานเดียว ถ้าเขาบุกเข้าไป... ประตูนี้คงเป็นเศษไม้ เสือคิดอย่างคั่งแค้น จับเจ้าตัวขาวฟัดกระหน่ำ สั่งสอนเสียบ้าง... ใครใช้ให้ด่าผัว... ในอนาคตกัน
หนึ่งวันก่อนสอบ พี่เสือนอนกอดกระต่ายที่ผวาเป็นพักๆ ขอบตาดำคล้ำ ผมเผ้ายุ่งเหยิง พี่ชายหลอกล่อให้น้องเล็กไปอาบน้ำ สระผม นวดเฟ้นผ่อนคลาย แล้วพาไปนอนพัก พี่ชายถึงกับร้องเพลงกล่อมเลยทีเดียว
"อย่าเครียดนะคนดี" พี่เสือเอ่ยอย่างจริงใจ ดีใจเหลือเกินที่ได้ร่างนุ่มนิ่มที่กระดูกเยอะไปหน่อยช่วงนี้กลับเข้าสู่อ้อมกอดอีกครั้ง
"อื้มมม" ศีรษะทุยมุดเข้าหาวงแขนอุ่น "พี่เสือร้องผิดคีย์ล่ะ"
เสือหัวเราะ เสียงหัวเราะห้าวๆ สะเทือนถึงคนในอ้อมกอด กระต่ายยิ่งซุกเข้าหาเหมือนสัตว์ตัวน้อย ดวงตากลมโตแวววาวช้อนขึ้นสบ เสือจุ๊บปลายจมูกรั้นๆ หนึ่งที "นอนได้แล้ว"
ร่างกายกระต่ายผ่อนคลาย ถ้าหากจะถามหาที่นอนที่ดีที่สุด คงหนีไม่พ้นร่างกายแฝดพี่นี่แหละ ทั้งอบอุ่น แข็งแรง แถมพอเขาจะตกเตียง ก็มีคนคว้าเอวไว้ให้อีก คางสากๆ ด้วยตอแข็งๆ ของหนวดเคราถูไถผิวบางๆ ก็ชวนให้รู้สึกปลอดภัย ฝ่ามืออุ่นลูบหลังช้าๆ เป็นจังหวะกล่อมให้นอน
เหมือนอยู่ในเปลยักษ์... ลมหายใจค่อยๆ ช้าลง ดวงตากลมปิดสนิท...
...สุดที่รักของพี่เสือเข้าสู่นิทราแล้ว ริมฝีปากอุ่นคลอเคลีย จูบหว่างคิ้วให้น้องรู้สึกปลอดภัย ต่อให้อยู่ในฝัน... เสือก็ปรารถนาจะเข้าไปปกปักษ์คุ้มภัย
กระต่ายน้อยของพี่...
เช้าแล้ว เสือกับกระต่ายใส่ชุดนักเรียน คุณพ่อไปส่งเด็กๆ เช้ากว่าปกติ กระต่ายถูกพี่เสือจูงมือไปยังโรงอาหาร กระเจี๊ยบและสอางค์ช่วยกันคะยั้นคะยอเพื่อนๆ ให้กินข้าวให้อิ่ม ลูกโป่งหน้าบูด จัมโบ้หน้าซีด กระต่ายดูล่องลอย ลักซอร์เป็นตัวทำลายบรรยากาศชั้นดี เธอนั่งจ้วงข้าวกินอิ่มหนำอยู่คนเดียว ส่วนกระต่ายเคี้ยวอาหารเช้าช้าๆ หลับตา สลับกับงึมงำอยู่คนเดียว
เวลายิ่งใกล้เข้ามา แต่ละคนแสดงอาการสติแตกต่างกันไป จัมโบ้ซบไหล่กระเจี๊ยบนิ่งๆ ลูกโป่งฟุบหน้าลงกับโต๊ะใกล้ๆ สอางค์
หนึ่งชั่วโมงก่อนสอบ กระต่ายเปิดๆ ปิดๆ กล่องดินสอ เอกสาร สลับกับเข้าห้องน้ำ
ห้านาทีก่อนสอบ พี่เสือโอบกอดและจุมพิตเจ้าตัวเล็ก พาไปเข้าห้องน้ำและตรวจเช็คทุกอย่างเป็นรอบสุดท้าย
รอยยิ้มที่กระต่ายมอบให้พี่ชายเป็นรอยยิ้มแสนเศร้า เด็กหนุ่มเห็นแผ่นหลังบางของคนรักงองุ้มเดินเข้าห้องสอบเพียงคนเดียว... ส่วนตัวพี่เสือเอง ถึงต้องสอบตามกฏ แต่โดนเบียดไปสอบอีกห้อง
เด็กๆ มาเจอกันช่วงพักกลางวันอีกครั้งที่โรงอาหาร บรรยากาศอาหารเที่ยงเงียบกริบ... เงียบเฉพาะโต๊ะพวกเด็กๆ เท่านั้น ทุกคนมาครบพร้อมหน้ากัน แต่ไม่ได้คุยอะไรกันมากนัก ลักซอร์เหลือบตามองคนรอบตัว เคี้ยวข้าวช้าๆ อย่างไม่รู้รส
กระต่ายครางฮือๆ มือกุมท้อง พี่เสือลูบหลังเบาๆ ให้คลายความเครียด
"ปวดท้องหรือเปล่า ?" สอางค์มีแก่ใจถาม
กระต่ายส่ายหน้าแล้วเบะปาก "ฮืออ มันตื้อๆ มึนๆ"
"เครียดไปแล้วล่ะ" กระเจี๊ยบวางช้อน ถอนหายใจ "ตอนเราเครียดๆ ก็เป็นแบบนี้"
"กูล่ะ กูล่ะ ผัวมึงนะ" จัมโบ้ร้อง เอนหัวพิงไหล่ผอม "ปลอบกูที"
"โอ๋ๆ อย่าร้องๆ ติดแน่นอน เราจะได้ไปรับน้องด้วยกัน" กระเจี๊ยบลูบหน้าลูบหลังผัวตัวเท่าตึกเหมือนเด็กน้อย เด็กๆ กินข้าวเงียบๆ ได้สักพัก จู่ๆ ลูกโป่งก็ร้องไห้โฮ
"อ้าว เฮ้ย มีอะไรวะ"
"ฮืออ อางค์"
"เออ"
"กูมันลูกกำพร้า!"
สอางค์กรอกตาตอบ "เออ แล้วไง"
"ใครๆ ก็ไม่รัก" ยิ่งคุยยิ่งไม่รู้เรื่อง ยิ่งสติแตก เหมือนใครจะเอาไม่อยู่ เพื่อนสาวเลยได้แต่จูงมือออกจากวง พาลูกโป่งไปสงบสติอารมณ์ก่อน ลักซอร์โพล่งขึ้นมาบ้าง
"กูก็ลูกกำพร้า"
"ทำไมวะ"
"ไม่รู้ว่ะ อยากลองพูดดูเฉยๆ" ตอบพร้อมยักไหล่ แล้วเดินตัวปลิวขึ้นห้องสอบ
....
// edit รอบสอง ต่อข้างล่างค่ะ
// อัพตามสัญญาค่ะ มาเร็วนิดนึง วันนี้แพนิคมั่วซั่ว เครียดไปก่อน ตีตนไปก่อนไข้มากๆ (หนึ่งในคุณสมบัติพิเศษของดิฉัน) อย่าได้นำพานะคะ เรามันพันธุ์ชิวาวาไซส์ทิเบตันน่ะค่ะ แพนิคตลอดทุกเวลา มีเรื่องนิดหน่อยก็แพนิคแล้ว แหมมม ทางศิลปะเค้าเรียกว่าอารมณ์อ่อนไหว 555
ตอนนี้ด้านการเรียนคือยังตื้อๆ แต่ทางมอเร่งมาแล้ว อาจารย์ที่ปรึกษาก็มาแล้ว แพนิคก็แพนิคไปแล้ว เครียดก็เครียดไปแล้ว ออกไปกินหลายเครียดก็กินแล้ว อัพแล้วขอนอนก่อนนะคะ ใช้พลังงานไปกับการเมาท์มอยเยอะไปหน่อย 555 ตอนนี้ขออนุญาตยังไม่แก้คำผิดเด้อค่ะ ไว้ดึกๆ จะมาแก้อีกที ขอโทษจริงๆ ค่ะ ตรงไหนอ่านไม่รู้เรื่อง ผิดเยอะแยะด่าได้เต็มที่เลยค่ะ
ตอนนี้สั้นๆ ค่ะ เป็น bridge เข้าสู่จุดหักเหของเรื่อง คาดว่าอีกสองตอนหลัก กับหนึ่งตอนพิเศษจะจบแล้วค่ะ
สำหรับรวมเล่ม ตั้งใจจะเก็บตอนพิเศษที่ลงทั้งในเฟสและที่นี่ (ยกเว้นเรื่องฟง - แกงนะคะ อันนั้นมีโปรเจคจะทำแยก) และแต่งเพิ่มอีกสามสี่ตอนน่ะค่ะ (ตอนนี้ยังไม่มีอะไรในหัว) ปกวาดแล้ว กำลังแก้ค่ะ ออกแนวนิทานๆ ลูกกวาดๆ ค่ะ เหมือนจะเหมาะสำหรับเด็กอะไรแบบนั้น พินอัพมาแล้ว สวยสะดิ้งกระดิ่งแมวมากๆ แต่ข้อมูลทั้งหมด ยังขอเก็บเป็นท๊อป ซีเครตเนอะ ไว้ทางสนพ. เค้าประกาศเมื่อไหร่ จะรีบเอามาแจ้งค่ะ
สำหรับกิจกรรม like&share ลุ้นของรางวัลลิปสติก Wet n' wild ยังเล่นได้นะคะ ที่เพจ https://www.facebook.com/AimersIsland หมดเขตวันนี้ตอนเที่ยงคืนค่ะ
ขอบคุณที่ติดตามกันนะคะ ม๊วฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟ
-
มวฟฟฟฟฟฟฟฟ
ลุ้นก่อนน้องจะสอบมากค่ะ เสียดายมากๆที่สอบไม่ติด TvT
รอจุดหักเหหลังน้องต่ายสอบไม่ติดนะคะ
(อีกสองตอนเองงงงงง ขอตอนพิเศษๆๆๆๆค่ะ)
-
เครียดแล้วเจอระเบิดใส่แบบนี้จะเป็นอะไรมากมั้ยนะต่ายน้อย
:katai1:
เป็นกำลังใจให้ค่ะ :กอด1:
-
โถววว ต่ายน้อยยยยยย
จริงๆคะแนนไม่ติดครุก็ไม่เห็นเป็นไร ยังอยากให้ต่ายไปทางสายอาชีพมากกว่า
ส่งน้องไปเรียนทำอาหารมาเปิดร้านขนมน่าจะมีความสุขกว่า
ทำงานเป็นครูก็ต้องรบกับเด็กร้ายๆอีก
-
อย่างนี้ต่ายน้อยก็จะไ่ม่ได้เรียนม.เดียวกับพี่เสือละซิและคงจะไม่ได้เข้าคณะครุอย่างที่หวังด้วย สงสารต่ายน้อยเสือเลือกที่เรียนที่ตัวเองสามารถเข้าได้แต่ไม่ได้นึกถึงต่ายน้อยเลยว่าจะเข้าได้รึเปล่า
-
งื้ออ ตอนแรกอ่านชื่อตอนแล้วคิดไปไกลมากถึงขั้นคุณพ่อคุณแม่รู้ความจริง
อ่านจบแล้วเหมือนจะโล่งแต่่ไม่โล่งแหะ
ต่ายน้อยสู้ๆนะ อ่านแล้วเข้าใจความรู้สึกนั้นเลย
ขอบคุณที่เราผ่านมันมาแล้ว *พรากกกกก*
กระต่ายสู้เค้า!!! :hao5:
-
รู้สึกเรียลจริงอะไรจริง
ประหนึ่งลูกสาวกำลังลงสนามสอบ
โอ๋ๆๆๆๆ กอดปลอบต่ายน้อย เข้มแข็งไว้นะ
-
:hao5: :hao5: :hao5: :hao5: :hao5: :hao5:
ต่ายน้อยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
-
:o12: :o12: :o12:
-
รอซื้อค้าบบบบบ
-
จะได้เรียนที่เดียวกันมั้ย
-
:katai1: เครียด....เครียดมาก...........เครียดจริง ๆ :katai1: นอกจากจะเครียดกับกระต่ายน้อยที่สอบครั้งนี้ไม่ติดแล้ว ยังเครียดกับฟุตบอลชายไทย ชิงกับเกาหลีใต้ ซึ่งเค้านำไปแล้ว 2 - 0 :z6: เพ้อไปเรื่อย.... :ruready
รอตอนต่อไปค่ะ เป็นกำลังใจให้กระต่าย พี่เสือ และครอบครัวนะคะ ขอให้น้องได้เรียนในคณะที่หวังไว้ในครั้งต่อไปนะคนดีของป้า โถ ๆ ๆ o7 o7 o7
:katai3:
-
ทำอย่างไรดีละที่นี่
-
หน่วงตับหนักไตเกิ๊นนนนนนนนนน แทบต้องกลั้นหายใจลุ้นผลสอบต่ายน้อยไปด้วย :o12:
-
:mew2: :mew2: :mew2: สงสารทั้งสองคนจะทำไงต่อไป
-
สงสารต่ายน้อยจังT_T
-
ต่ายน้อยจะเป็นไงต่อไปนะ
-
หน่งจริงค่ะ แต่มันก็เรียลมาก ๆ เลย ชอบ ๆ :sad4:
-
ความผิดหวังจะทำให้คนแข็งแกร่งขึ้น ถ้าขียนให้ตัวละครสมหวังไปทุกสิ่ง นับว่าโครงเรื่องบางเบาไป ส่วนตัวคิดว่าทำอย่างนี้ถูกต้องแล้วค่ะ ดูท่าทางกระต่ายไม่ใช่คนเรียนเก่งเท่าเสือ จะให้เรียนมหาลัยเดียวกันมันดูสมมุติไปหน่อย แต่ทางออกชีวิตมีตั้งเยอะ ถ้าเราไม่ไปโฟกัสแต่ความผิดหวังอย่างเดียว
-
ต่ายน้อยยยยย T_T
-
คุณแม่จะทำอย่างไงเนี่ย
-
:mew1: :mew1: :mew1:
-
สู้ๆนะต่ายน้อย
อีกสองตอนจะจบแล้วหรอ เรื่องจะเป็นยังไงนะ รอค่ะ
-
:sad4: :hao5: สงสารกระต่ายน้อยอ่าาาา ไม่ต้องเครียดนะลูก
แต่จริงๆแล้ว ต่ายน้อยอาจจะไม่เหมาะกับชีวิตมหาลัยหรือเปล่า
ไปเรียนจะโดนใครรังแก พี่เสือก็ห่วงอีกอยู่ดี เฮ้ออออ นี่ห่วงเหมือนลูกตัวเองล่ะ
-
:กอด1:
โถ ลูกแม่
-
เย็นวันนั้น กระต่ายอาเจียนเอาทั้งความเครียดและความรู้ออกมาหมด พี่เสือต้องอุ้มน้องขึ้นห้องไปพัก ดึกๆ ถึงมาปลุกให้ไปกินข้าว อาบน้ำ
กระต่ายถอนหายใจ ไม่รู้โล่งอกหรือหนักใจกันแน่ แต่ก็ยอมให้พี่ชายปรนนิบัตรแต่โดยดี
อาหารเย็นถูกนำมาอุ่น กระต่ายเพิ่งอาบน้ำเสร็จพอดี พี่เสือเปิดการ์ตูนที่กระต่ายชอบไว้รอท่า พลางจุ๊ปาก "เราแอบดูกันสองคนเนอะ"
รอยยิ้มบางๆ จึงปรากฏบนใบหน้าซูบซีดของน้องเล็กบ้าง พี่เสือกับกระต่ายช่วยกันยกจานข้าวออกมาวางหน้าทีวี พี่เสือนวดขมับน้องเบาๆ กระต่ายจึงเงยหน้าจุ๊บคางรกเรื้ออย่างขอบคุณ
ตัวการ์ตูนในทีวีเคลื่อนไหวไปมา กระต่ายยิ้มชอบใจเจ้าช้างแมมมอธตัวโปรด กินอิ่มจนพุงป่องแล้ว พี่เสือก็ป้อนพุดดิ้งเข้าปากน้อย "เหมือนตอนเด็กๆ เลย"
พี่ชายหัวเราะ ฟัดแก้มนวล "นั่นสิ ตอนนี้พี่เซอร์วิสในฐานะแฟนนะครับ"
ฟันขาวขบริมฝีปากอิ่มอย่างอายๆ ชูนิ้วชี้ขึ้นมา "ให้จุ๊บหนึ่งทีนะ"
ริมฝีปากร้อนค่อยทาบทับ พี่เสือวางช้อนพุดดิ้งลง ปิดทีวี จับทุกอย่างลงถังขยะแล้วอุ้มน้องขึ้นห้อง กระต่ายหน้าแดงจัด หัวใจเต้นระรัว ซุกหน้าเข้ากับอกหนา
"เมื่อไหร่จะยอมพี่เสียที หืม ?" ทั้งริมฝีปากทั้งคำพูดร้อนระอุจนกระต่ายแทบระเบิด ยิ่งขดตัวเข้าหาร่างหนา ยิ่งได้ยินเสียงหัวใจเต้นชัดขึ้น
"ฮือออ ลามก"
"อื้อ ลามก" รับคำแต่โดยดีด้วยเสียงหวานออดอ้อน กระต่ายอยากทุบจริงเชียว ทีกับกระต่ายล่ะทำเสียงเล็กเสียงน้อย กับคนอื่นล่ะห้าวเชียว
หัวกระต่ายหมุนเร็วปรื๋อ การสอบเมื่อเช้าเหมือนฝันไป... ตอนนี้ต่างหากคือของจริง พี่เสืออยู่ตรงหน้านี่ ทั้งคางสาก ผิวสีทองแดงกำยำร้อนผ่าว
กว่าจะรู้ตัวหลังก็ทาบกับเตียงแล้ว
"อ๊ะ..."
"คนดี... มาให้พี่เสือชิมหน่อย" ร่างโตทาบทับลงมา กระต่ายดิ้นขลุกอย่างอึดอัด พี่เสือไม่รอให้น้องกระท้วง งับริมฝีปากล่างเบาๆ แล้วเลยมาถึงกกหูขาว
"อย่า... ฮื้ออ"
"น่านะ..." มือน่ะมือ! มือใหญ่ล้วงเสื้อยืดขึ้น กระต่ายกัดริมฝีปากแน่น รู้ดีถ้าไม่หยุดตอนนี้แล้วล่ะก็...
...กระต่ายก็คงโดนปั่นหัวจนต้องยอมแน่ๆ เลย! ละลายเป็นวุ้นแล้วนะ... พี่เสือใจร้าย
"อ๊ะ พอก่อนๆ" สัตว์เล็กรวบรวมเรี่ยวแรงที่เหลือ เด้งตัวขึ้นมาจากเตียง สูดลึมหายใจลึกแล้วผลักคนรักออกไปด้วยแรงเท่าอุ้งเท้ากระต่ายนุ่มนิ่มจะทำได้ พี่เสือมีหรือจะสะเทือน
"ต่ายน้อย..." เสียงพี่ชายทั้งทุ้ม ทั้งหวาน กระต่ายกุมคอเสื้ออย่างหวาดหวั่น ทั้งเขิน ทั้งอาย เหมือนความเครียดตลอดทั้งวันปลิวหายไปหมด
"พี่เสือ ฮื้ออ คุณพ่อคุณแม่ก็อยู่นะ" ยกบุพการีขึ้นมาอ้าง กระต่ายสอบเสร็จก็ถูกจับกินเลยหรือ!
"พี่จะทำเบาๆ" พี่ชายขยับเข้ามาใกล้อีก คำพูดช่างหน้าด้านหน้าทนเสียนี่กระไร น้องยื่นปากให้แต่แล้วก็รีบก้มหน้าก้มตา ไม่กล้าสบตากับดวงตาร้อนแรงตรงหน้า
คนอะไร... พูดทางตาก็ได้
ถ้าหากลูกตาเสือทำได้ กระต่ายคงถูกปอกเปลือกไปหมดแล้วแน่ๆ.... หื่นที่สุดเลย!
คนตัวเล็กเนื้อตัวร้อนผ่าวไม่ต่างจากพี่ชาย เสียงลมหายใจแผ่วๆ ของคนทั้งคู่ดังเบาๆ ในความเงียบ พี่เสือยื่นมามือประคองใบหน้าหวานเล็ก กระต่ายตัวขาวขนฟูสะดุ้งโหยง ก่อนถูกเชยคางขึ้น รับสัมผัสร้อนผ่าวแผ่วเบาตรงริมฝีปาก
กระต่ายสติสตังกระเจิงไปหมด เหยื่อตัวน้อยๆ ตัวสั่นระริกต่อหน้าสัตว์กินเนื้อตัวโต ดวงตากลมเบิกกว้าง... ถึงจะไม่ใช่จูบแรก แต่ลิ้นร้อนระอุที่คืบคลานเข้ามาในปากนั่นก็ทำให้กระต่ายละลายอีกครั้ง... ในอ้อมแขนกว้าง
...ไม่นะ... ต้องกลืนทั้งเป็นแน่ๆ เลย
อื๊อ....จะถูกกินแล้วเหรอ... กระต่ายร้องในใจ รวบรวมเรี่ยวแรงที่เหลืออยู่น้อยนิดเบือนหน้าหนี สายตารีบจับจ้องที่หมอนข้างตัว...
กระต่ายกลัวใจตัวเองเหลือเกิน... กลัวว่าพอหันกลับไปมองดวงตาคู่คมดุหวานเชื่อม จมูกโด่ง ริมฝีปากหยัก ใบหน้าคมคายของพี่ชายแล้วจะใจอ่อน... ยิ่งสัมผัสร้อนเร่า ผิวกายพี่เสือสากระคายสีน้ำตาลแดงเต็มไปด้วยมัดกล้ามนั้นโอบกอดกระต่ายทั้งตัวจนเหมือนจะกลืนกิน
พี่เสือน่ะหล่อ... หล่อแบบไม่รู้ตัว หล่อยิ่งกว่านายแบบฝรั่งโฆษณาน้ำหอมที่คุณแม่ชอบดูอีก
ความดิบเถื่อน... กำยำ... ทำให้สัตว์ตัวน้อยอย่างกระต่ายต้านทานไม่ไหว
ถ้ายิ่งกว่านี้.. กระต่ายต้องยกตัวให้เป็นเจ้าสาว เป็นคนรัก... เป็นเมียพี่เสือแน่เลย
น้องเล็กหลุบตาลง ริมฝีปากร้อนยังไล่ตามมาถึงแก้มนวล พี่เสือยังคงไม่ปล่อยให้กระต่ายได้สตินัก ใบหน้าหวานแดงจัด เสียงหวานกระซิบสั่นพร่า มือน้อยสีขาวนุ่มนวล ตัดกับสีผิวพี่ชายที่ทั้งหยาบกร้านและแข็งแกร่งวางลงบนแผ่นอกหนา... ด้วยกล้ามเนื้อมัดโต
"อ๊ะ... พี่เสือ รอก่อน..." ริมฝีปากอิ่มขยับ สำหรับเสือแล้ว เหมือนผีเสื้อตัวน้อยขยับปีก แก้มนวลถูกเขาประทับจูบจนเป็นรอยปื้นของเคราแข็งๆ แดงจัดไปหมด "รอ... นะ ถ้า ถ้า... เราออกไปอยู่หอด้วยกันเมื่อไหร่..."
ร่างบึกบึนเอียงหูฟัง เสียงหวานแทบจะขาดรอนๆ ทั้งสั่น ทั้งเบา
"หนูยอม... ยอมทุกอย่างเลย" สิ้นเสียง กระต่ายเก็บเสียงหวีดร้องของตัวเองไม่ทัน เสือตัวโตตะครุบเหยื่อเต็มอุ้งมือ ร่างเล็กล้มบนฟูก ให้เสือร้ายลิ้มลองรสหวานฉ่ำจากริมฝีปากจนพอใจ
พี่เสือทั้งลูบไล้ด้วยมือฝ่ามือและริมฝีปากทั่วร่าง เขาคำรามเบาๆ เมื่อกระซิบถามข้างหูคนตัวน้อยว่า "งั้นพี่จะรอนะ..."
ระหว่างที่ยังรอผลสอบ กระต่ายใช้เวลาไปกับฝันร้ายและฝันดี คุณพ่อคุณแม่และพี่ชายชินเสียแล้วกับเสียงร้องไห้โฮของน้องเล็กที่จู่ๆ ก็เป่าปี่ไม่มีสาเหตุ บางครั้ง ในอ้อมแขนกว้างของพี่ชายพี่เสือจะพบกับเจ้าตัวเล็กนอนขดตัวยิ้มหวาน... หรือบางครั้งก็หน้านิ่วคิ้วขมวด นิ้วหยาบอดไม่ได้จะนวดหว่างคิ้วน้องเบาๆ
กระต่ายยังคงเจื้อยแจ้วถึงอนาคตแสนหวานให้ทุกคนฟัง เรียกรอยยิ้มจากคนรอบข้างได้อย่างดี แม้เจ้าตัวน้อยจะแอบแทงกั๊กว่า 'ถ้า' ตลอด
"ถ้าหนูสอบติด... ไปอยู่หอกับพี่เสือนะคุณพ่อ"
คุณพ่อแพ้ทางลูกอ้อนอยู่แล้ว ฟัดแก้มหอมๆ ที่เริ่มมีเนื้อมีหนังขึ้นบ้างอย่างอารมณ์ดี "หืมม แล้วถ้าพี่เราเค้าเอาสาวมาเที่ยวล่ะ"
"อ๊ะ" น้องร้องเบาๆ เงยหน้าขึ้นดูพี่ชายตาวาว คนถูกพาดพิงส่ายหน้าหวือ กระต่ายจึงตบอกตอบอย่างมั่นใจ
"ไม่มีหรอก! เพราะพี่เสือรักหนูคนเดียว!"
"โถ ลูก..." คุณแม่ร้อง เอามือกุมศีรษะ "จะเข้ามหาลัยแล้วนะ ทำไมยังไม่โตละเนี่ย"
คุณพ่อหัวเราะหึๆ "ไอ้เสือว่าไง ?"
ลูกชายคนโตหัวเราะ "ตามนั้นครับคุณพ่อ"
บิดาเลยยอมตามน้ำไป ฟังเสียงหวานๆ หน้าจิ้มลิ้มออเซาะขอโน่นขอนี่ต่อไป... ไหนจะบรรดารายการขนมทั้งหลายที่เจ้าตัวอยากกินแถวๆ มหาวิทยาลัย ฝันหวานถึงชีวิตมหาวิทยาลัยที่แสนอิสระกับพี่ชายสุดที่รัก
"ไปเที่ยวทะเลด้วย"
"หืม ? ไปกับใคร ?" คุณพ่อแหย่ไม่เลิก "ไหน พี่เสือเค้าจะไปกับเราเหรอ เด็กกะโปโลแบบนี้"
"หนูโตแล้วนะ" กระต่ายกระโดดขึ้นๆ ลงๆ บนตักคุณพ่อ "จะไปเที่ยวทะเลกับพี่เสือสองคน กินปูกินกุ้งให้เต็มคราบเลย!"
องครักษ์ส่วนตัวออกปากเรียบๆ "ต่ายน้อยแพ้อาหารทะเลนะ"
ใบหน้าหวานใสย่นจมูกให้พี่ชาย "ไม่แพ้แล้ว โตแล้ว"
"แล้วใครกินนมไม่หมด ?" คุณแม่แกล้ง น้องเล็กเป็นดวงใจของครอบครัว ถึงจะโดนแกล้งแต่ก็เป็นที่รักมากที่สุด "ดูพี่เสือสิ กินนมเอาๆ ตัวโตตั้งขนาดนี้แล้ว สูงเท่าไหร่แล้วลูก ?"
"น่าจะ... 185 นะครับ"
"ฮื้อออ คุณแม่แกล้งหนู!" สมเป็นน้องเล็ก รีบฟ้องประมุขของบ้าน "ไปกับคุณพ่อดีกว่า คุณพ่อให้กินใช่ป่าว ?"
ดวงตากลมโต หวานหยดย้อยวิบวับยากจะให้ตอบเป็นอย่างอื่น คุณพ่อทำใจนานแล้วว่าลูกชายคนเล็กสะสวยเกินใคร คนเคร่งขรึมเลยอดไม่ได้ที่จะแกล้งลูกชาย
มือหนาลูบคางที่มีเครารกเรื้อของตัวเองอย่างใช้ความคิด "เอ... เอาไงดีน้า"
"คุณพ่อ! คุณพ่อ! น้า... นะนะ" เสียงหวานรบเร้า คุณพ่อเหมือนจะรำคาญเลยฟัดสองแก้มจนกระต่ายเลิกร้อง คุณแม่หัวเราะแล้วคำรามฮึ่ม
"มา! มาให้แม่ฟัดมั่ง! โตมาก็ไม่ค่อยได้หอมต่ายน้อยเลย"
"อ๊ะ..." กระต่ายถูกเปลี่ยนมือไปนั่งอยู่ในอ้อมแขนคุณแม่
"เสือเอาไปรักไปหวงอยู่คนเดียวเลย"
"นั่นสิ"
พี่เสือยิ้มน้อยๆ ในใจเดือดปุดๆ กระต่ายน้อยสวยใสขึ้นมาก ถูกพี่เสือจับกินโน่นกินนี่มาตั้งแต่สอบเสร็จ ผิวพรรณขาวผ่อง ใบหน้าหวาน แก้มกลมอิ่มเต็ม ริมฝีปากนุ่มสีชมพู... ทุกอย่างนี้เป็นฝีมือของเสือแต่เพียงผู้เดียว...
...คุณพ่อคุณแม่ใจร้ายนัก เอากระต่ายที่เสือร้ายแอบขุนไว้กินไปรักไปฟัดหน้าตาเฉย
อย่าให้ถึงทีเขาบ้างก็แล้วกัน!
ในวันใกล้ประกาศผลสอบ กระต่ายกับคุณแม่ไปส่งพี่เสือรายงานตัวที่มหาวิทยาลัย เล่นเอากระต่ายตื่นเต้นใหญ่ ไม่แน่ว่าอีกไม่กี่เดือน กระต่ายก็จะได้เป็นหนึ่งในนักศึกษาที่นี่ ยิ่งเห็นยิ่งฝันหวาน กระต่ายกระตือรือร้นไปเสียหมดกับทุกสิ่ง
มหาวิทยาลัยช่างใหญ่โต กว้างขวาง คุณแม่พาเด็กๆ หลงทางหนึ่งรอบ แล้วจึงพาลูกๆ ไปยังหน่วยรับนักศึกษาใหม่ได้เสียที เจ้าตัวเล็กตื่นเต้นยิ่งกว่าว่าที่นักศึกษาเสียอีก กระต่ายหันซ้ายขวา มองทุกอย่างอย่างตื่นตาตื่นใจ ดวงตากลมแป๋วกวาดมองรุ่นพี่นักศึกษาที่เดินไปเดินมา ร้านขนม ร้านกาแฟที่ซุกซ่อนอยู่เกือบทุกมุม ตึกใหญ่โตดีไซส์แปลกตา พี่เสือเลยต้องวุ่นวายจูงมือน้องไม่ให้หลงหรือเดินตามนักศึกษาชายตัวโตๆ ไว้หนวดเฟิ้ม
ให้ตายสิ... กระต่ายทำไมชอบหนวดนักนะ
พี่เสือถือเอกสารเข้าคิวหลังจากฝากฝังคุณแม่ให้ดูแลแฝดน้อง แต่ดูเหมือนคุณแม่จะเชื่อถือไม่ได้เท่าไหร่ยิ่งกว่ากระต่ายเสียอีก
"นี่ เสือ เสร็จแล้วไปดูห้องศิลปะกันนะ"
"คุณแม่ อีกหลายคิวนะ"
"เฮ้อ ทำไมนานนักนะ เจ้าต่าย ไปกับแม่ก่อนไหม ?" คุณแม่มองตามนักศึกษาที่ดูภายนอกก็รู้ว่าคณะจิตรกรรม "ตะกี้เด็กบอกว่า อีกตึกมีนิทรรศการภาพวาด อวดผลงานนักศึกษาด้วย"
เสือถอนหายใจ "คุณแม่ เดี๋ยวก็หลงหรอก"
"โอ๊ยย เสือโตป่านนี้แล้ว ไม่หลงหรอก!" คุณแม่โบกไม้โบกมือ ทำท่าจะจูงลูกชายคนเล็กตามไปด้วย แต่ลูกชายคนโตห้ามเสียงหลง
"เสือไม่ได้หมายถึงเสือ เสือหมายถึงคุณแม่! ไม่ต้องไปไหน! รอเสืออยู่นี่แหละ"
กระต่ายอมยิ้ม ดูคิวไม่สั้นไม่ยาวแล้วแอบใจเต้น... อีกไม่นานพี่เสือก็จะใส่เสื้อเชิร์ตสีขาว เนคไทน์และกางเกงสีดำแบบพี่ๆ ในมหาวิทยาลัย
คงจะเท่น่าดู กระต่ายเห็นบางคนพับแขนเสื้อขึ้น บางคนก็ทำแล้วเท่ชะมัด บางคนก็ดูรุงรัง เอ... ถ้ากระต่ายสอบติดจะใส่แบบไหนน้า พี่เสือต้องให้ใส่เสื้อแขนยาวแน่ๆ เลย เนคไทน์อีก... กระต่ายผูกเก่งนะ ผูกได้หลายแบบด้วย เพราะตอนเด็กๆ คุณพ่อใช้ให้ผูกประจำ กระต่ายต้องปีนเก้าอี้ขึ้นผูกเนคไทน์ให้ตลอด ต่อไปถ้าอยู่ด้วยกัน กระต่ายจะผูกเนคไทน์ให้พี่เสือใส่เท่ๆ ทุกวันเลย
พอคิดถึงชีวิตของตัวเองกับพี่ชายขึ้นมาแล้วหน้านวลก็ขึ้นสีระเรื่อ... ท่าทางเหมือนเด็กน้อยชวนมองทำให้ใครต่อใครอดจะหันกลับมามองอีกครั้งไม่ได้
ต่อไป... ต่อไป...
จะมีแต่กระต่ายกับพี่เสือ พี่เสือกับกระต่าย อยู่ด้วยกันสองคนทุกวัน... แค่คิดก็แสนสนุกและอดวาบหวามในใจไม่ได้
พี่เสือสุดจะปกป้องกระต่ายได้ รุ่นพี่ที่มาช่วยงานจ้องกระต่ายตาเป็นมัน บรรดาเด็กในแถวก็แอบเหลือบมองน้องเล็กไปด้วย ยิ่งวันนี้กระต่ายใส่เสื้อตัวยาวคลุมสะโพกคอบัว มีกระดุมสี่เม็ดเรียงกันแถวละสองเม็ดสองแถว จับจีบใต้อกน้อยๆ สีขาว ใส่คู่กับกางเกงสามส่วนสีฟ้าหวาน คุณแม่สมเป็นศิลปิน ชุดแต่ละชุดน่ารักและอวดความอ่อนเยาว์ ไร้เดียงสาของน้องน้อยได้เป็นอย่างดี
กว่าจะถึงคิว กระต่ายก็ถูกมองจนพรุนไปหมด เจ้าตัวไม่ได้รู้ตัวสักนิด ร่างเล็กเหมือนเด็กแอบอยู่หลังคุณแม่ ส่งยิ้มหวานอายๆ เป็นกำลังใจให้พี่ชายไกลๆ
"ดีจังนะ มีน้องสาวมาให้กำลังใจด้วย" พี่สาวที่รับเอกสารไปทักยิ้มๆ พี่เสือยกมือไหว้ก่อนแล้วตอบเรียบๆ
"ครับ"
"อายุห่างกันเยอะนะ ห่างกันกี่ปีเนี่ย ?" พี่สาวยังคงซักต่อ ท่าทางชอบอกชอบใจเจ้าตัวขาวแก้มแดงเอามากๆ "มีน้องอายุห่างกันมากๆ นี่ทะเลาะกันบ้างไหม ? หรือว่าหวงน้อง ? มีน้องสาวน่ารักขนาดนี้คงหวงน่าดูเลยสิ"
เสือเขม้นตามอง หันกลับไปดูกระต่ายน้อยที่แทบไม่โตขึ้นเลยแล้วตอบช้าๆ "เป็นฝาแฝดครับ"
"หืม ?" รุ่นพี่ที่ติดรูปถ่ายกับเอกสารให้เงยหน้าขึ้นมอง คนอื่นเงี่ยหูฟังด้วย "อะไรนะ ?"
"เป็นน้องชาย... ฝาแฝดครับ"
"ล้อเล่นละ" รุ่นพี่คนอื่นผสมโรงด้วย ดูแก้มแดงๆ น่าฟัดตาลอย "สวยขนาดนี้พี่ชายหวงละมั้ง"
เสือหุบปากฉับ ไม่โต้เถียงอีก แต่หลังจากเสร็จเรื่อง คุณแม่สังเกตว่า แขนล่ำๆ ของลูกชายคนโตโอบเอวบางๆ ของแฝดน้องไว้แน่นหนึบ เหมือนผัวแก่หวงเมียสาวอย่างไรอย่างนั้น!
หลายวันถัดมา น้องเล็กนั่งหน้าคอมพิวเตอร์ของคุณพ่อ มีพี่ชาย คุณแม่ยืนล้อม มือเล็กจิ้มแป้นคีย์บอร์ดรัวๆ ยิ่งใกล้ได้เวลา มือน้อยยิ่งสั่น จนพี่เสือต้องรับหน้าที่แทน คุณแม่เลยพากระต่ายไปสงบสติอารมณ์อีกห้อง
เสือสูดลมหายใจ เมื่อได้เวลา เซิร์ฟเวอร์ของกระทรวงฯ ช้าอืดอาด มีล่มเป็นพักๆ ในที่สุด เสือก็ล็อกอินเข้าไปดูคะแนนสอบของน้องชายได้
ดวงตาคมหรี่ลง เพ่งมองชื่อที่คุ้นเคย คะแนนสอบแต่ละวิชาโผล่ขึ้นมา เสือคำนวนในใจ พร้อมทั้งหยิบแผ่นพับคะแนนสูง - ต่ำ และรายละเอียดทั้งหมดมาเช็ค เขาตรวจทานทุกอย่างอย่างละเอียด แล้วจึงค่อยๆ วางลงปริ๊นต์ผลคะแนนทั้งหมดออกมา ปิดหน้าจอ แล้วหลับตา...
...มือใหญ่นวดหัวตาสักครู่ ก่อนจะลุกเดินออกจากห้อง ไปแจ้งข่าวให้สุดที่รักและคุณแม่
ไม่มีใครพูดอะไรหลังจากเสือประกาศคะแนนแล้ว คุณแม่ฟังเงียบๆ แล้วโอบกอดลูกชายคนเล็ก เสือก้มหน้านิ่ง จนกระทั่งผ่านไปชั่วครู่ ราวกับตื่นจากภวังค์ คุณแม่เรียกเสือเบาๆ
"เสือ โทร... ไปบอกคุณพ่อด้วยนะลูก"
เสือยืนทื่อ ไม่ยอมขยับ จนคุณแม่ต้องส่ายหน้าให้ พี่เสือจึงยอมออกไป
"คนดี" คุณแม่กระซิบ กระชับอ้อมแขน "ต่ายน้อยของแม่"
ดวงตากลมกระพริบปริบๆ ไม่มีน้ำตา ไม่มีความเศร้าโศก ก่อนจะค่อยๆ ปิดลง แล้วสองแขนขาวค่อยๆ ยันตัวมารดาออก เสียงหวานแหบแห้ง สั่นระริกเมื่อเอ่ยคำ
"ขอ... อยู่คนเดียว..."
ร่างน้อยแทบไม่มีแรงลุกยืน กระต่ายเซน้อยๆ ก่อนจะยันกายลุกขึ้น ค่อยๆ เดินขึ้นบันได ก่อนจะเข้าห้องตัวเองและปิดล็อกสนิท...
เสือเดินกลับมา ทิ้งกายลงข้างๆ แม่
"ไม่ร้อง... คงช็อคมากกว่า" คุณแม่บอกเบาๆ
เสือพยักหน้า แล้วเงยหน้าขึ้นมองชั้นบนบ้าน "เสือจะไปหาน้อง"
"อย่า" คุณแม่ดึงเสื้อลูกชายไว้ "...ตอนนี้ให้แกอยู่คนเดียวสักพัก"
"แล้วคุณแม่จะทำยังไงต่อไป ?"
มารดายิ้มน้อยๆ "แม่รักลูกๆ ต่อให้คะแนนไม่ถึงแล้วยังไง กระต่ายอยากเรียนที่ไหน กระต่ายต้องได้เรียน..."
เสือถอนหายใจ เอนกายพิงเบาะ
เวลานี้ ต่อให้ใครปลอบประโลมเพียงใดก็คงไม่อาจกอบกู้ความผิดหวังของกระต่ายได้ อีกทั้งไม่สามารถเปลี่ยนความจริงที่ว่า...
...ผลสอบของกระต่ายมีคะแนนห่างไกลจากคณะและมหาวิทยาลัยที่หวังมาก
พี่เสือปรารถนาให้ตัวเองยิ่งใหญ่กว่านี้ เขาทำทุกอย่างเพื่อคนรักได้ แต่ไม่อาจปกป้องคนรักจากความเสียใจ ความผิดหวังได้...
...เสือไม่อาจรักษาสัญญา เขาไม่สามารถช่วยแบกรับทุกความรู้สึกหรือจูงมือน้อยให้ออกจากความทุกข์ได้
....เขาเกลียดตัวเองจับใจ!
....
// ฟู่ว์ แก้แล้วนะคะ... แบ่งออกเป็นสองพาร์ทค่ะ ด้วยความยาว ตอนถัดไปก็ช้าลงเรื่อยๆ นะคะ :hao5: ไม่พูดมากล่ะค่ะ ตอนนี้ก็แก้แทบแย่เหมือนกัน ขอบคุณมากนะคะ
-
จิ้มๆ สงสารต่ายน้อย สู้ๆนะจ้ะ เรียนมหาลัยไหนก็ได้ ขอแค่ได้อยู่กับพี่เสือเนอะ :katai2-1:
-
สงสารน้องต่าย :o12: :o12: :o12: :o12: :o12:
-
หนูทำดีที่สุดแล้ว ต่ายน้อย
สู้ๆนะ :กอด1:
-
น้องต่ายน้อยไม่เป็นไร
เด๋วแม่ออกโรงเอง
ลูกอยากเรียนที่ไหนต้องได้เรียน
กดเป็ดให้คุณแม่อย่างไว
:mew1:
อีกอย่างที่รอ
555 ไม่อยากออกอาการเลย
แต่...
ยอมทุกอย่างจริงๆ นะ
ฮิ้วววววว
กดไลค์ด้วยบวกกระจาย (รอให้ถึงตอนนั้นเร็วๆ)
:hao7:
-
โอ๋ๆ :กอด1: ปลอบใจน้องต่าย ไม่เป็นไรนะลูก
ทุกคนใช่ว่าจะสมหวังไปซะทุกอย่างนี่เนาะ
เข้าใจหนูนะ ทุ่มเททุกอย่าง คาดหวังว่าจะได้
พอผิดหวังมาก็ต้องเสียใจเป็นธรรมดา :mew6:
แต่หนูยังมีครอบครัว มีเพื่อนๆที่คอยเป็นกำลังใจอยู่นะ
คงต้องให้เวลาน้องทำใจและปรับตัวสักพักแหละ
แต่อย่านานนะน้องต่าย ชีวิตต้องเดินหน้าต่อไป :กอด1:
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ :L2:
-
แล้วถ้าต่ายน้อยไม่มีพี่เสือปกป้อง ต่ายน้อยจะอยู่ได้ไหมเนี่ย
-
:hao5: :hao5: :hao5: :hao5: :hao5:
หนูต่ายน้อยยย งือออออ สงสารน้องอ่าาาาา
:hao5: :hao5: :hao5: :hao5: :hao5:
-
ต่ายน้อยยยย
อย่าเศร้าน่ะลูก
เชื่อว่าพี่เสือต้องหาทางออกได้
ช๊อคไปพร้อมกับต่ายน้อย ฮือออ
-
ไม่เป็นไรนะ ต่ายน้อย :กอด1:
-
ขอบคุณที่มาต่อคะ
แอบอยากให้สองคนนีเแยกกันนะ 555
-
:monkeysad: สงสารต่ายน้อย สู้ต่อไปนะ
-
สงสารต่ายน้อยจัง
แต่ก็ต้องผ่านไปให้ได้นะ ยังมีปัญหาใหญ่กว่านี้อีก
สู้ๆๆ
-
ตอนนี้ทั้งเครียด ทั้งลุ้น เหมือนกลับไปสอบเองเลยอะ
ต่ายน้อย ไม่เป็นไรนะ คณะนี้ ของมหาวิทยาลัยอื่นก็มี เรียนที่ไหนก็เหมือนกันแหละจ้า
แต่ห่วงว่าจะอยู่ห่างพี่เสือ แล้วพี่เสือจะตกมัน บ้าคลั่งมากกว่าน่ะสิ เนาะ
-
:hao5: :hao5: :hao5: :hao5: :hao5:สงสารน้องงงงงงงงงงงงง :sad4: :sad4: :sad4: :sad4: :sad4:
-
สงสารน้องต่าย :o12: :o12: :o12: :o12: :o12: ไม่ต้องเป็นห่วงนะลูก เดี๋ยวแม่จัดการเอง รับรองหนูได้ไปเรียนพร้อมกับพี่เสือแน่
-
สงสารต่ายน้อย T^T
-
สู้ๆน้าาา ต่ายน้อยสู้สิ ความรักของพี่เสือไม่ใช่แรงกดดันนะ ใจเย็นๆ รักที่ต่ายนัอยคือต่ายน้อยไม่ได้รักคนที่เรียนเก่งสักหน่อย อยู่คนลัมหาลัย พี่เสือยิ่งหวง55555
-
โถน้องต่าย อยากให้อยู่ด้วยกันนนนน
-
อ่า .. จริงๆเรื่องนี้เป็นหนึ่งในเรื่องที่เราชอบที่สุดตลอดกาลอยู่นะคะ
เพียงแต่เวลาต่างๆอาจจะไม่ค่อยประจวบเหมาะเท่าไหร่ เม้นดีเลย์ทุกทีเลย หวังว่าไรเตอร์จะไม่เคืองกันนะคะ T T ..
คือที่เม้นช้าไม่ใช่ว่าไม่ชอบหรืออะไรค่ะ มันเหมือนกับ .. อ่านครั้งแรกเอาเนื้อเรื่อง แล้วก็ขอเว้นระยะซักแปปนึง
มาอ่านอีกรอบ คราวนี้เก็บรายละเอียดกับอารมณ์ ซึ่งปกติเรื่องที่เราชอบมากๆเนี่ยพออัพทีก็ต้องรีบเข้ามาอ่านให้ไวเลย
ทีนี้เวลาเข้ามาอ่านให้ไวก็มักจะไม่ใช่สถานการณ์ที่ทำให้อินได้ (เช่นอยู่ในบีทีเอส หรือที่มหาลัย) พอเว้นไปรอบสอง
กว่าจะหาจังหวะเหมาะๆได้ก็ยาวเลย . . . . หวังว่าจะเข้าใจนะคะ ฮือ ไม่ได้ไม่ชอบนะ T ^ T
ทุกครั้งที่เข้ามาอ่านเรื่องนี้จะมีความรู้สึกที่เด่นชัดอย่างนึงเลยคือเหมือนตกอยู่ใน 'ห้วงรัก'
พี่เสือน้องต่ายทำให้เรารู้สึกแบบนั้นได้จริง สกินชิพดูจะไม่ใช่เรื่องของกามรมณ์เลยด้วยซ้ำเมื่อเป็นคู่นี้
มันเป็นความโรแมนติกที่ลึกซึ้งกว่านั้นมากจริงๆค่ะ (ไม่นับมโนภาพหื่นแสนหื่นของนายเสือนะ //ฮา)
หมายถึงตอนที่พี่เสือกล่อมน้อง ดูแลน้อง นอนกอดกัน แค่เรื่องธรรมดาๆแต่ละวันก็ทำให้รู้สึกถึงคำว่ารักผ่านทุกๆการกระทำจริงๆค่ะ
ง่ายๆว่าอ่านแล้วอยากมีแฟนแบบพี่เสือบ้างเลย 5555555555555555
กลับมาเข้าเรื่องนิยายดีกว่า .. แฮ่ะๆ . ขอแก้คำผิดตอนนี้นิดนึงนะคะ ^^
ล่วงลง - ร่วง (คิดว่าน่าจะเป็น ร่วง นี้มากกว่า ลุล่วง นะคะ ผิดถูกขออภัยด้วยค่ะ)
เที่ยวให้เที่ยว - ทั่ว
กระต่ย - ต่าย
กฏ - กฎ (สะกดด้วย ฎ นะคะ)
ก็ .. สารภาพตามตรงเลยพอรู้ว่าอีกไม่กี่ตอนจบก็แอบเฟลนิดๆค่ะ นึกว่าจะมีดราม่าของครอบครัวซะอีก
คือจริงๆคิดว่าอันนี้น่าจะเป็น conflict ใหญ่ของเรื่องที่ผู้อ่านน่าจะรออ่านกันอยู่ แต่พอเหลือจำนวนตอนเท่านี้
แถมดราม่าใหญ่กลายเป็นว่าน้องไม่ติด เลยคิดว่าประเด็นนั้นอาจจะไม่ได้เขียนแล้ว ก็ไม่เป็นไรค่ะ เราเคารพการตัดสินใจของไรเตอร์นะคะ
แค่เฟลนิดนึง 5555555555 แต่ยังไงก็ซัพพอร์ตจนจบและซื้อแน่นอนอยู่แล้วค่ะ ^^
เป็นกำลังใจให้เสมอนะคะ สู้ๆในทุกเรื่องเลยค่ะ <3
จะรอตอนต่อไปค่า ^ ^
ปล. หลายๆคนอาจจะบอกว่าชอบฟงแกงมากกว่า แต่สำหรับเรายังชอบพี่เสือน้องต่ายที่สุดนะคะ ~ ฮิๆ
-
56. พี่เสือ กับน้องกระต่ายและทางเลือก
คุณแม่ไม่เข้าใจลูกทั้งสอง
กระต่ายเก็บตัวอยู่ในห้องมาสี่วันแล้ว เสือก็นั่งรอหน้าห้อง ลากทั้งผ้าปู ผ้าห่มและหมอนมานั่งรออย่างอดทน เมื่อกระต่ายไม่เคลื่อนไหว เสือก็ไม่เคลื่อนไหว
ตราบจนวันหนึ่ง คุณแม่ตื่นขึ้นมาและพบกับลูกชายคนโตนอนเกะกะทางเดิน ร่างกายใหญ่โตของลูกชายแทบเต็มพื้นที่ แต่กระนั้นเลย... ยังไม่มีสัญญาณใดๆ จากในห้องเล็ก
กระต่ายโผล่หน้าออกมาเพียงเอาอาหารเข้าไปในห้องและออกมาวาง แทบไม่มีอะไรพร่อง บ่อยครั้งที่พ่อแม่พบว่าเขายื้อประตูกับพี่ชายที่พยายามเข้าไป
เสือยังไม่รู้จะพูดอะไรกับน้องดี แต่ก็ไม่ยอมปล่อยให้กระต่ายอยู่เพียงลำพังกับความเศร้าแน่ๆ
ร่างกายของกระต่ายเล็กลงกว่าเดิม เสือเห็นผมเผ้ารุงรัง ดวงตาดำคล้ำ กระดูกปูดโปนผอมผ่าย
เสือสะท้านในอก
คุณแม่ยกถาดอาหารให้เสือไปให้น้อง ตัวเองยืนดูอยู่ห่างๆ พี่เสือเคาะประตู นานช้า... กว่าคนในห้องจะออกมาเปิด เสือรีบดันตัวเข้าไป "ต่ายน้อย... กินข้าวเถอะนะ"
กระต่ายครางฮือ ร่างเล็กแทบปลิวลมดันพี่ชายออกไป เสือทดท้อใช้ขาดันประตูไว้ วันนี้ ต่อให้ใช้ต้องใช้กำลังก็ต้องเรียกเจ้าตัวเล็กมาคุยกันล่ะ
"ต่ายน้อย! ให้พี่เข้าไปนะ"
"ออกไป..." เสียงน้องแหบแห้ง ดวงตาแห้งผาก
"ต่ายน้อย! มาคุยกัน!"
"อึก... ออกไป!"
"ต่ายน้อย!" พี่ชายร้องหวือ กระต่ายผลักประตูด้วยเรี่ยวแรงทั้งหมด ก่อนที่ประตูจะปิดลง เสือตะโกนบอกคนตัวน้อย
"ต่ายน้อย! พี่จะสละสิทธิ์! เราจะไปเรียนด้วยกันนะ! กระต่ายอยากเรียนอะไร ที่ไหน พี่เสือจะตามกระต่ายไป!"
คุณแม่ตาโต อ้าปากค้าง ยังไม่ทันจะพูดแย้ง ประตูห้องก็เปิดออก คนตัวเล็กผมฟูยืนประจันหน้ากับมารดาและพี่ชาย
"...พี่เสือ"
"ต่ายน้อย..." เสือโล่งอก ในที่สุดกระต่ายก็ยอมออกมาเสียที แต่แล้วร่างเล็กก็สั่นระริก ริมฝีปากแห้งกรังขบเม้มจนเลือดซึม
"พี่เสือ... คิดว่าหนูเศร้าเพราะเรื่องนั้นเหรอ... หึ..." รอยยิ้มบาง ดูร้าวรานราวกับจะแตกสลายลง ดวงตาคู่โตปิดลง ก่อนจะกล่าวต่อด้วยเสียงแหบ "พี่เสือนี่... มันน่ารังเกียจจริงๆ!"
แล้วประตูก็ปิดดังปัง!
คุณแม่สะดุ้งตามเสียง แล้วร้องลั่นเมื่อลูกชายคนโตเข่าอ่อนลงกับพื้น
"เสือ... เป็นอะไรไป!"
ลูกชายไม่ตอบ เขาเอามือยันกำแพงไว้ ดวงตาแดงก่ำหันกลับมามองแม่ มือข้างหนึ่งกุมหน้าอกไว้ "คุณแม่... ต่ายน้อย... เพิ่งบอกว่า... รังเกียจใช่ไหม ?"
คุณแม่กลืนน้ำลาย เจ้าตัวนิ่มที่เคยว่านอนสอนง่าย ตอนนี้ทั้งดื้อรั้นและหดหู่ ริมฝีปากอิ่มที่เคยเจื้อยแจ้วฉอเลาะคนในบ้าน พ่นคำทำร้ายคนที่รักออกมาอย่างง่ายดาย
แล้วเสือเล่า... พี่ชายที่สู้ทะนุถนอม อยู่เคียงข้างมาตลอดจะรู้สึกอย่างไร
"เสือ... ลงไปกับแม่ป่ะ เรามาค่อยๆ คิดกันนะ"
ดวงตาลูกชายว่างเปล่า... ร้าวราน ยังอยู่ในสภาพช็อค
คุณแม่นิ่งเงียบ มองบานประตูที่ปิดสนิท ในใจวางแผนช้าๆ
'ต่ายน้อย! พี่จะสละสิทธิ์! เราจะไปเรียนด้วยกันนะ! กระต่ายอยากเรียนอะไร ที่ไหน พี่เสือจะตามกระต่ายไป!'
น่ารังเกียจที่สุด...
พี่ชายที่แสนดี เก่งกาจ ไม่ว่าต้องการอะไร ก็คว้ามาได้อย่างง่ายดาย
รอยร้าวเล็กบางเบาที่เคยทอดตัวยาวระหว่างกระต่ายและพี่เสือได้ขยายออก มันขยายกว้างซึมลึกในใจ กระต่ายเกลียดพี่เสือ... แต่ในใจกลับเจ็บแสบไม่แพ้กัน
เกลียดรอยร้าวนั้น... ที่ทำให้กระต่ายล้มลง เหมือนถูกหมัดหนักๆ ของพี่เสือต่อยเข้าเต็มหน้า หลังความมึนงงจากหมัดหนัก ดวงตากระต่ายจึงสว่างขึ้น
เห็นรอยร้าวนั้นชัดเจน
คำรักของพี่ชายฟังดูห่างไกล...
...มีเพียงความจริงที่เน้นย้ำเท่านั้นว่า
กระต่ายไม่เอาไหน ไม่สามารถสู้พี่ชายได้แม้แต่เรื่องเดียว อนาคตก็ไม่มี คงต้องผูกติดกันตลอด ที่ผ่านมา... ทำไมกระต่ายจะไม่รู้ว่าพี่เสือลดตัวเองมาอยู่ระดับเดียวกันกับกระต่าย เด็กโง่ที่เดินตามหลังพี่ชาย เกาะติด ดูดกิน สูบเลือดสูบเนื้อ และอนาคตที่รุ่งโรจน์ไปเรื่อยๆ
เกลียดตัวเองที่อ่อนแอ...
เกลียดตัวเองที่สร้างรอยร้าวขึ้นมา แต่มันกลับหยั่งรากลึกโดยไม่รู้ตัว
กระต่ายคุกเข่าลง ซบใบหน้าลงบนฝ่ามือ
เกลียดหัวใจตัวเอง... ที่รัก... และอยากอยู่ใกล้ จนไม่เจียมตัว เมื่อผิดหวัง กลับโทษรอยร้าว โทษพี่ชาย โทษทุกอย่าง...
...กระต่ายนัยน์ตามืดมัว มองไม่เห็นสิ่งใด...
เหมือนอยู่ในเขาวงกตไร้ซึ่งทางออก เต็มไปด้วยความรู้สึกทุกข์ฉุดรั้งทุกอย่าง อยากให้เขากอด จูบ ปลอบประโลม แต่กลับรู้สึกทรมาน ดูถูกตัวเองทุกครั้งที่เขามองตา...
...ขัดแย้งกันเหลือเกิน
ถ้าหากว่า อายุมากกว่านี้และเป็นอิสระกว่านี้ ใจกระต่ายอยากทอดกายลง... ให้เป็นของพี่เสือเพียงคนเดียว อยากให้รัก ทะนุถนอม อยากให้ดูแล จะกักขังกระต่ายไว้ในห้องก็ไม่มีปัญหา กระต่ายจะเป็นเมียที่แสนดี ทำอาหาร ทำความสะอาดและรับใช้พี่เสือทุกอย่าง... ขอเพียงอย่างเดียว ปิดตากระต่ายไว้ อย่าให้ดวงตามองเห็นภาพใครที่ผิดหวังในตัวกระต่าย หรือให้กระต่ายแข่งขันกับใครอีกเลย
...ความคิดนั้นวนเวียนอยู่ในสมอง ยิ่งพาลให้ตัวเองเกลียดตัวเองมากยิ่งขึ้น
อ่อนแอ... ไร้กำลัง...
ความคิดว่ายวนเพียงเท่านั้น... กระต่ายไร้ความสามารถจะหลุดพ้นจากก้อนโคลนแห่งความทรมาน
...
คุณพ่อเสนอให้พังประตูเข้าไปเลย คุณแม่และพี่เสือรีบค้าน ในที่สุด วันหนึ่งพี่เสือก็โทรเรียกหาตัวช่วย
พี่ชายพาเพื่อนขึ้นชั้นบน ปล่อยให้สอางค์เคาะประตู
"ออกไปนะ!" เสียงแหบตะโกนมาจากในห้อง สอางค์จึงร้องบอก
"ต่ายน้อย นี่อางค์นะ"
กระต่ายเงียบเสียงไป ก่อนประตูจะแง้มออกน้อยๆ ใบหน้าเล็กซีดเซียวโผล่มาเพียงเสี้ยว ลูกโป่งเลยรีบผลักประตูเข้าไป ลักซอร์เดินตามเข้าห้อง ก่อนประตูจะปิดลงอีกครั้ง
พี่เสือสูดลมหายใจอย่างข่มอารมณ์ เขาเดินลงชั้นล่าง พยายามระงับความเป็นห่วง
นับจากนี้ไป... อนาคตของกระต่ายขึ้นอยู่กับคำพูดไม่กี่คำของเพื่อนๆ แล้ว... เสือสำนึกได้ว่า... เรื่องบางเรื่องเสือก็ไม่สามารถจัดการให้ได้ ไม่ว่าจะรักเท่าใด... ห่วงหาเพียงใด
แต่หากส่งไปไม่ถึง... ก็ไร้ค่ายิ่งกว่ากรวดทราย
กระต่ายขดตัวอยู่ในอ้อมแขนสอางค์ ดวงตากลมปิดแน่น ลูกโป่งลูบหน้าลูบหลังเบาๆ
"อยากร้องก็ร้องเถอะ" ลักซอร์ถอนหายใจ ยืนดูอยู่ห่างๆ
เปลือกตาบางสั่นระริก ก่อนน้ำตาจะไหลออกมา... สอางค์ปลอบดังโอ๋ โอ๋เหมือนเด็กเล็ก
เมื่ออยู่กับเพื่อน ราวกับว่าความทุกข์จะลดลง ความคิดฟุ้งซ่านที่ลอยฟ่องในหัวค่อยๆ สลายไปเหมือนม่านหมอกต้องแสงอาทิตย์ ลูกโป่งและลักซอร์ช่วยกันเปิดหน้าต่างระบายอากาศ
ลูกโป่งรื้อตู้เสื้อผ้าออกมา กระต่ายกัดริมฝีปาก ซบหน้าลงกับไหล่แล้วปล่อยโฮ
"ชู่ว์ ต่ายน้อย ต่ายน้อย ร้องไห้เลย... ร้องออกมาให้หมด"
ร่างเล็กสะอื้นจนตัวโยน "ฮึก... อางค์ ต่ายเกลียด... ฮึก"
"โอ๋... อย่าเพิ่งพูด ไม่เป็นไรนะ ร้องออกมาเลย"
ราวครึ่งชั่วโมง... กว่ากระต่ายจะระบายน้ำตาออกมาจนหมด เพื่อนนิ่งเงียบ มีเสียงปลอบโยนดังขึ้นมาเป็นครั้งคราว
"ต่ายน้อย ป่ะ ไปอาบน้ำล้างหน้านะ" ลูกโป่งดึงแขนบาง ยัดห่อผ้าใส่มือ แล้วจูงเด็กน้อยเข้าห้องน้ำ
น้ำร้อนและกลิ่นหอมของสบู่ช่วยให้กระต่ายรู้สึกดีขึ้นมาก เขากลับมาด้วยเสื้อผ้าชุดใหม่ และพบว่าโต๊ะกลางห้องมีขนมนมเนยและอาหารร้อนๆ ส่งกลิ่นหอมแตะจมูก
"มากินก่อนเร็ว"
กระต่ายสะอื้นอีกครั้ง โผเข้ากอดเพื่อนๆ ทุกคน ละล่ำละลักบอกขอบคุณ สอางค์เพียงลูบหลังเบาๆ แล้วฉุดให้กระต่ายนั่งลง
อาหารอร่อย ขนมก็อร่อย เค้กครีมสดหอมหวาน ชอกโกแลตเย็นๆ กับนมปั่น พอเริ่มเข้าปากกระต่ายถึงรู้ว่าตัวเองหิวแค่ไหน
หลังมื้ออาหารแล้ว ความคิดของคนตัวเล็กจึงเข้าที่ กระต่ายลูบท้องที่กินทุกอย่างจนอิ่มแล้วเริ่มต้นเล่าช้าๆ
ทั้งความรู้สึกต่างๆ ทั้งความเสียใจ ความเกลียดชัง ความผิดหวังและความรู้สึกต่อพี่เสือ ถึงจะวกวน แต่เพื่อนๆ ก็ช่วยกันฟังเงียบๆ ในที่สุด ลักซอร์จึงยื่นน้ำให้ดื่ม สอางค์ถอนหายใจและบอกว่า
"กระต่ายได้บอกพี่เสือไหม ?"
น้องเล็กส่ายหน้า พึมพำตอบ "ไม่ได้บอกใครเลย... ตั้งแต่วันนั้น... วันนี้เพิ่งได้ร้องไห้"
"โถ..." สอางค์ร้องได้คำเดียว
"ต่ายรู้ไหม มีคนสอบไม่ติดเหมือนกันนะ" ลูกโป่งค่อยๆ ชักจูง กระต่ายเงยหน้าขึ้นมามองตาปริบๆ
"โป่งเหรอ ?"
"เอ่อ... ไม่ใช่ จัมโบ้น่ะ"
"อ๊ะ แล้ว..." ที่ผ่านมากระต่ายมัวแต่นึกถึงตัวเอง ไม่คิดถึงเพื่อนเลย น้องเล็กกัดริมฝีปากน้อยๆ จัมโบ้กับกระเจี๊ยบ... เป็นแฟนกันนี่นา แล้วกระเจี๊ยบต้องไปต่างจังหวัดนี่...
"เลิกกันแล้ว" ลักซอร์ตอบเรียบๆ เพื่อนๆ ถอนหายใจ "พวกมันก็... พยายามยื้อกันอยู่น่ะนะ แต่โบ้มันไม่ฟังใครไง เอาแต่ใจจะให้กระเจี๊ยบสละสิทธิ์"
ลูกโป่งยักไหล่ "ใครจะไปทำ"
มีสิ... สอางค์ส่งสายตาตอบ ลักซอร์เลยพูดต่อ
"ต่ายไม่ใช่คนเดียวที่ผิดหวัง เสียใจนะ โบ้มันยิ่งกว่าสิ โดนแพ๊คคู่เลย"
"แล้ว แล้วตอนนี้..."
"เมาอยู่"
"พวกเราไปเยี่ยมโบ้วันก่อนเนี่ย ทั้งอกหัก ทั้งสอบไม่ติด"
"เห็นว่าจะเข้าเอกชนน่ะ... แล้วจะพยายามง้อเจี๊ยบใหม่"
กระต่ายพยักหน้า "อื้อ ดีจัง..."
"กระต่ายก็เหมือนกันนะ สอบไม่ได้ไม่ใช่จุดจบเสียหน่อย ยังมีอีกตั้งหลายที่นะ" ลูกโป่งปลอบ
ใบหน้าหวานซูบก้มลง ก่อนเอ่ยตะกุกตะกัก "มัน... ไม่ใช่เรื่องนั้นเรื่องเดียวน่ะ"
"ที่ว่าเกลียดตัวเองเพราะสู้เสือไม่ได้น่ะหรือ ?" ลักซอร์ยิงตรงกลางเป้า เธอเชยคางมนขึ้น สบตากลมตรงๆ "แล้วทำไมต้องสู้ ? ทำไมต้องเอาตัวเองไปเปรียบเทียบ ? ถึงจะเป็นฝาแฝดกันแต่ก็เป็นคนละคน"
"แต่... แต่... รู้ไหมว่าเราฉุดพี่เสือแค่ไหน" พูดแล้วน้ำตารื้นเบ้า สอางค์พยายามสะกิดลักซอร์ให้หยุด แต่เพื่อนสาวกลับชักสีหน้าตอบ
"แล้วยังไง ? ใครมันจะไปฉุดใครได้ เสือมันเลือกของมันเอง ต่ายจะทำอะไรได้ ? ถ้าชีวิตมันฉิบหายเพราะต่าย แล้วไง ? มันเลือกของมันเอง"
กระต่ายอ้าปากค้าง "แต่... แต่..."
"เหมือนต่าย ชีวิตของต่าย เลือกเอา จะนั่งเศร้า เกลียดทุกคนบนโลกแบบนี้ไปเรื่อยๆ โทษคนนั้นคนนี้ หรือจะเดินต่อไป พิสูจน์ว่าตัวเองดีพอที่จะเคียงข้างเสือ ?"
"ใจร้าย" ลูกโป่งพูดเบาๆ สอางค์ถอนหายใจ แต่ลักซอร์ยังไม่หยุด
"ทำสิ่งที่อยากทำ อย่าให้ใครมาหยุดได้ ถ้าหากเสือมันเลือกแบบนั้น ก็ช่างมันปะไร ไม่มีใครมีสิทธิเปลี่ยนใครได้ เลือกในสิ่งที่ตัวเองอยากทำ อยากได้ ในขณะที่ยังมีสิทธิเลือกเถอะ"
"..." กระต่ายก้มหน้าลง เห็นหยาดน้ำใสหล่นลงบนมือ สอางค์รีบโอ๋อีกครั้ง
"ใจเย็นๆ นะต่ายน้อย"
"มึงนี่น้า... มาทำให้เพื่อนรู้สึกดีขึ้นนะโว้ย ไม่ใช่ทำให้เลวลง" ลูกโป่งเบ้ปาก
"กูแทงใจดำใช่ไหม ?" ลักซอร์ลุกขึ้นยืน กอดอกมอง "สิ่งที่ต่ายต้องการคืออะไร กลับไปคิดดู แล้วทำมันซะ อย่าเอาคนอื่นมาเป็นตัวแปร ป่ะ อางค์ โป่ง กลับ!"
"หะ หา!" สอางค์ลุกแทบไม่ทัน
ลูกโป่งฟังแล้วนิ่ง ก่อนจะพยักหน้า "จริงของซอมัน ป่ะ กลับ!"
"อ๊ะ" กระต่ายน้ำตาคลอเบ้า ยื้อเพื่อนสาวไว้แน่น
สอางค์จับมือน้อยไว้ "ต่ายน้อย... ถึงซอมันจะใจร้าย แต่มันพูดถูก... บางครั้งที่คนเราต้องการไม่ใช่มือที่ลูบหลังนะ แต่เป็นมือที่ผลักไปข้างหน้า... ต่ายน้อยต้องเจ็บ ถึงจะเดินต่อได้"
สิ้นคำพูด เพื่อนก็จากไปหมดแล้ว ปล่อยกระต่ายอยู่ที่เดิม...
ประตูห้องเปิดทิ้งไว้ พี่เสือเยี่ยมหน้าเข้ามา...
ดวงตากลมชุ่มน้ำสบเข้า กระซิบเบาๆ "พี่เสือ..."
"คนดี..." พี่ชายค่อยๆ เดินเข้ามา เมื่อกระต่ายอ้าแขนออก พี่เสือจึงอุ้มน้องไว้ในวงแขน พรมจูบบนหน้าผากนิ่ม "ตัวเล็ก... สุดที่รักของพี่"
กระต่ายมุดตัวอยู่ในอ้อมแขนอุ่น แล้วเงยหน้าขึ้น ยืดจนสุดตัว อ้าแขนกอดคอพี่ชาย ริมฝีปากอิ่มจึงค่อยวางทาบทับบนริมฝีปากร้อน
...จูบที่กระต่ายเริ่มต้นก่อน เหมือนจะขอโทษและบอกความรู้สึกทั้งหมดในหัวใจ
จูบหวาน... นุ่มนวล กระต่ายค่อยๆ เผยอริมฝีปากออก ให้พี่เสือสอดลิ้นเข้ามาอย่างเต็มใจ และปล่อยให้ดูดดื่มทั้งความคิดถึงและความรัก
จนเมื่อผละออก กระต่ายพนมมือไหว้ กราบลงกลางอก "หนูขอโทษนะครับ..."
หัวใจพี่เสือพองฟู รีบคว้ามือน้อยไว้ พรมจูบทุกนิ้ว "ไม่เป็นครับ... ไม่เป็นไร ไม่ว่าต่ายน้อยจะเป็นยังไง พี่เสือก็รักกระต่าย"
น้องเล็กไม่ตอบ มีเพียงอ้อมแขนที่โผเข้าหา "รัก... รักพี่เสือที่สุดเลย"
พอจบเรื่อง กระต่ายกราบขอโทษคุณพ่อคุณแม่ที่ตัก คุณพ่อดุลูกชายคนเล็กก่อนจะรับขวัญด้วยจูบแรงๆ ตรงแก้ม คุณแม่เองก็น้ำตาซึม ขอร้องไม่ให้กระต่ายทำแบบนี้อีก
"อย่าทำแบบนี้นะลูก... รู้ไหมว่าพ่อแม่เป็นห่วง" กระต่ายฟังแล้วก็ร้องไห้อีกครั้ง โผเข้าหาแม่แล้วเกาะแน่นเป็นลูกลิง
...ไม่มีใครรักกระต่ายได้เท่าคุณพ่อคุณแม่อีกแล้ว...
หลังจากนั้นสองสามวันคุณพ่อมีของเซอร์ไพร์สให้เด็กๆ แบบที่ลูกทั้งสองคนตาค้าง ขยี้ตาแรงๆ ก่อนหันไปหาความช่วยเหลือจากแม่
คุณแม่ยิ้มกริ่ม แต่ไม่ตอบอะไร ปล่อยให้เป็นหน้าที่สามี
"คอนโดนี้น่ะ พ่อซื้อไว้ห้องนึง เอาไว้ให้เสือกับต่าย"
คอนโด... กระต่ายกับเสือไม่ใช่เด็กฟุ่มเฟือย แทบไม่เคยขอร้องเอาแต่ใจกับพ่อแม่ขอข้าวของราคาแพง แล้วจู่ๆ คุณพ่อก็ยื่นกุญแจคอนโดที่ไม่ไกลจากมหาวิทยาลัยพี่เสือนักให้ บอกว่าพ่อซื้อไว้ให้สองพี่น้อง
ของชิ้นโต... ชิ้นแรกๆ ที่ได้รับมูลค่ามหาศาลสำหรับเด็กอายุสิบแปดสองคน
"เดี๋ยวพรุ่งนี้ไปโอนชื่อกัน ทำหน้าแบบนั้นทำไม ?"
"เอ่อ สำหรับเสือ... เสือว่ามัน... เยอะไป" พี่เสือกระแอม แต่คุณพ่อหัวเราะ
"เสือเอ๊ย... เรายังเด็กเกิน คอนโดตรงนี้น่ะ พ่อซื้อมาได้ในราคาต่ำกว่าท้องตลาดเพราะหลุดจำนอง... แล้วก็ พ่อกับแม่ไม่มีทรัพย์สมบัติอะไรจะให้เราสองคน ซื้ออสังหาริมทรัพย์ไม่เคยมีขาดทุน ยิ่งทำเลตรงนี้แล้ว ไม่ต้องห่วง พอเรากับน้องโตขึ้น ก็ขายตรงนี้เสีย เอาเงินไปตั้งตัว เข้าใจไหม ?" คุณพ่อสมเป็นคุณพ่อ ขนาดของขวัญมูลค่าสูงยังมีความหมายและมองการณ์ไกล
เสือพยักหน้า กระต่ายน้อยที่หลบหลังพี่ชายพยักหน้าตาม แต่สีหน้าไม่ค่อยเข้าใจนัก
"แล้ว... หนูกับพี่เสือกลับบ้านไม่ได้แล้วเหรอ ?" ลูกคนเล็กถามเสียงอ่อย คุณพ่อตอบยิ้มๆ
"ได้ทุกเมื่อ คอนโดนี่ก็ถือเป็นบ้านพักก็แล้วกัน"
"แต่หนู... แต่หนู... สอบไม่ติด"
"ยังอยากเรียนกับพี่เสืออยู่ไหมล่ะ ?"
เจ้าตัวน้อยพยักหน้า คุณพ่อเลยสรุปให้ "งั้นก็ไม่ยาก หลังจากนี้มีรอบเก็บตกอีก แต่ไม่มีของคณะต่ายน้อย เพราะฉะนั้นคงต้องรอสอบปีหน้า"
"เอ๋..."
"เสียเวลาอีกปีก็ช่างมันเถอะ กระต่ายเตรียมตัวให้ดีๆ ปีหน้าจะได้เข้าเรียน เข้าใจนะครับ ?"
กระต่ายตั้งตัวไม่ทัน ใบหน้าน้อยเงยขึ้นสบพี่ชายและบุพการี
หลังเรื่องราววันนั้นแล้ว กระต่ายนึกว่าจะโดนดุด่าเสียอีก... แต่สิ่งที่กระต่ายเผชิญไม่ใช่ความผิดหวังจากครอบครัว แต่เป็นอ้อมกอดแข็งแรงและของขวัญชิ้นใหญ่ ทั้งๆ ที่กระต่ายเป็นเด็กโง่ ไม่ได้ทำให้คุณพ่อคุณแม่ภาคภูมิใจอะไรเลยแท้ๆ
ก้อนแข็งๆ บางอย่างจุกอยู่ที่คอ ดวงตาแสบร้อน แล้วคนบ่อน้ำตาตื้นก็ร้องไห้โฮ ผละออกจากพี่ชาย กางแขนให้คุณพ่ออุ้ม
"พ่อจ๋า ฮือออ หนูขอโทษ"
"โอ๋ๆ ร้องไห้ทำไมตัวเล็ก ร้องอีกแล้วนะ เดี๋ยวพ่อตีเลย"
กระต่ายมุดอยู่ในวงแขนกว้าง ซุกใบหน้ากับอกคุณพ่อ ไม่ใช่ดีใจที่ได้รับของขวัญหรือการอภัย แต่เพราะดีใจเหลือเกินที่เป็นที่รัก... ทั้งๆ ที่ตัวเองไม่เอาไหนที่สุด
....
ต่อด้านล่างค่ะ
-
คอนโดของสองพี่น้องขนาดกะทัดรัด สองห้องนอน สองห้องน้ำ หนึ่งห้องครัวและห้องนั่งเล่น มีระเบียงเล็กๆ ยื่นออกไปเห็นถนนยาวเหยียด คุณแม่พาทั้งคู่ไปซื้อเฟอร์นิเจอร์มือสองสภาพดีมาตกแต่ง คุณพ่อจ้างช่างมาปรับปรุงห้องน้ำและห้องนอน หลังจากชุลมุนวุ่นวายได้เดือนกว่า คอนโดของเด็กๆ ก็พร้อมเข้าอยู่ กระต่ายก็สมัครเข้าโรงเรียนกวดวิชาแบบเรียนทั้งวันเรียบร้อยด้วยความมุ่งมั่น
วันหนึ่งที่คุณพ่อไปทำงาน เสื้อผ้าถูกแพ๊คใส่กระเป๋า กระต่ายตาแดงๆ ดูตู้เสื้อผ้าที่ว่างเปล่าอยู่นาน จนพี่เสือต้องลากน้องขึ้นรถ
"อ้อ ลืมไป" คุณแม่ทักทั้งคู่ "อยู่กันสองคนก็ระวังๆ นะลูก อย่าเอาแต่เที่ยวเล่น ล็อกบ้านช่องห้องหับให้ดี"
"ครับ"
"เสือดูแลน้องด้วย"
"ครับ"
"ต่ายน้อยอย่าดื้อนะ"
เจ้าตัวเล็กยิ้มฝืนๆ "หนู... ไม่ใช่เด็กแล้วซักหน่อย"
คุณแม่ถอนหายใจ ยื่นกุญแจรถให้พี่เสือ "เอ้า เอารถเก่าของพ่อไป พ่อเค้าให้เราเอาไว้ใช้ เสือมีใบขับขี่แล้วนี่ ?"
เสือพยักหน้า คุณพ่อลากเสือไปหัดขับรถตั้งแต่อายุได้สิบแปดพอดี
"เผื่อกระต่ายเลิกดึกๆ หรือเราต้องไปไหน ไม่มีรถใช้จะลำบาก"
สองพี่น้องยกมือไหว้คุณแม่ เธอจึงยิ้มน้อยๆ ให้
"เอาล่ะ ไปเถอะ เดี๋ยวจะมืด"
ฝาแฝดขึ้นรถคันเก่าของคุณพ่อ กระต่ายเกาะเบาะข้างคนขับ หันกลับไปดูร่างเล็กของมารดาหันหลังกลับเข้าบ้าน... ดวงตากลมรื้นน้ำตาอีกครั้ง
แผ่นหลังของแม่คล้ายกับกระต่าย บอบบางแต่ดูโดดเดี่ยวเหลือเกิน...
...ลูกเสือ ลูกกระต่ายของคุณพ่อคุณแม่ออกจากรังอันแสนปลอดภัยแล้ว
โรคโฮมซิคที่ได้ยินมานานเป็นอย่างไร เสือเข้าใจก็ตอนย้ายมาอยู่ข้างนอก น้องเล็กของเขาใช้ชีวิตแบบสังกะตาย ไม่ยอมให้ 'กิน' ตามสัญญาเอาเสียดื้อๆ พอตกดึกก็แอบร้องไห้หาแม่ เสือรู้สึกว่าตัวเองเป็นโจรป่าฉุดคร่าเอาลูกคนอื่นมาเป็นเมีย
กระต่ายกระตือรือร้นเพียงเรื่องเดียว... กลับบ้าน
จากที่คิดว่าจะกลับบ้านเดือนละครั้ง กลายเป็นสัปดาห์ละครั้ง เสือได้แต่กุมขมับ
กระต่ายเริ่มเรียนพิเศษได้สองสัปดาห์แล้ว นอกจากออกไปเรียนพิเศษตอนสิบโมงเช้าทุกๆ วัน สุดที่รักของพี่เสือก็ไม่ยอมออกไปไหน มือคอยแต่จะกดโทรศัพท์หาแม่ น้องเล็กยิ่งอาการหนัก เมื่อเสือไม่ได้อยู่เป็นเพื่อน กิจกรรมรับน้องของมหาวิทยาลัยเริ่มก่อนเปิดเทอมประมาณครึ่งเดือน กระต่ายตาแดงๆ ดูพี่ชายสะพายเป้ออกจากห้อง
"แน่ใจนะว่าไม่ออกไปพร้อมพี่ ?" เสือถามย้ำ พิธีปฐมนิเทศของมหาวิทยาลัยเริ่มตอนแปดโมง กระต่ายตื่นขึ้นมาปิ้งขนมปังง่ายๆ ให้พี่แล้วนั่งจุมปุ๊กอยู่คนเดียว
น้องส่ายหน้า แต่ปากอิ่มเบะลงเป็นเด็กน้อย "ฮืออ หนูก็เหงาสิ"
"ไม่เหงาหรอก สิบโมงก็ออกไปเรียนแล้วนี่ ถ้าขึ้นรถเมล์ไม่ถูกก็นั่งแท๊กซี่ไปนะ"
กระต่ายดูนาฬิกา "ตอนนี้เจ็ดโมงเอง... จะให้หนูทำอะไรล่ะ"
"กลับไปนอนก่อนก็ได้ คนดี... อย่าร้อง" เสียงพี่ชายฟังดูอ่อนอกอ่อนใจ กระต่ายขยี้ตาแรงๆ แล้วพยักหน้ารับ เสือคว้าเอวบางมากอดแล้วกดจูบบนหน้าผาก "ไม่เป็นไรนะ ไว้ตอนเก้าโมงพี่จะโทรหาอีกที..."
"ฮื่อ... พี่เสือขับรถดีๆ นะ" เสียงหวานละห้อย เสือยิ่งอ่อนใจหนัก แบบนี้จะกล้าทิ้งเอาไว้คนเดียวได้อย่างไรกัน...
...
กว่าน้องจะคุ้นเคยกับการอยู่ลำพังในวันที่พี่ชายไม่อยู่ก็เดือนกว่าแล้ว เขาสำรวจรอบๆ ที่พัก พบร้านอาหารอร่อยหลายร้าน ตลาดใกล้ๆ กันก็คึกคัก มีทั้งของสดและอาหารสำเร็จรูปราคาไม่แพง บางวันสอางค์และลูกโป่งที่มหาวิทยาลัยเปิดเทอมแล้วก็จะมารับไปกินข้าวด้วย ตอนกลางวันที่พี่เสือไม่มีเรียนก็จะพากระต่ายไปหาอะไรกินแถวๆ มหาวิทยาลัย
ดูอย่างดูครึกครื้น สนุกสนาน... แต่กระต่ายไม่มั่นใจว่าความรู้สึกวูบโหวงที่เกิดขึ้นนั้น เกิดจากความเหงาที่พี่เสือไม่อยู่ หรือเพราะอะไรกันแน่
ในทุกวันหยุด พี่เสือและกระต่ายหยุดอยู่คอนโด กระต่ายทำงานบ้าน ทำกับข้าวคนเดียวทั้งหมด เพราะถือว่าพี่เสือยังต้องเรียนหนังสือ ควรปล่อยหน้าที่นี้ให้เป็นของคนสอบไม่ติดดีกว่า
แต่พี่เสือก็ใจดี... ทั้งกอด ทั้งหอม ถึงจะออกปากอ้อน 'เรื่องอย่างว่า' บ้าง... แต่พอเห็นกระต่ายท่าทางไม่สบายใจก็ไม่ได้พูดขึ้นมาอีก
อีกอย่าง... พี่เสือ... คนรักของกระต่ายเป็นคนมีความสามารถ สอบย่อยทุกครั้งก็ได้เต็มเกือบทุกครั้ง รายงานเกือบทุกเล่มก็ได้เอ เพื่อนๆ มาขอให้ติวเยอะแยะ แต่พี่เสือปฏิเสธทุกราย ในสายตาพี่เสือ กระต่ายยังคงเป็นอันดับหนึ่ง
เช่นนี้แล้ว กระต่ายตัดใจไม่ลงจริงๆ ที่จะเห็นคนหนุ่ม รูปร่างแข็งแรงสง่างาม หน้าตาหล่อเหลา หัวสมองดีมาขัดห้องน้ำ ตัวเหม็นเหงื่อ หน้ามันซ่กอยู่หน้าเตา...
...งานจิปาถะทั้งหมดน่ะ ให้กระต่ายทำดีกว่า
วันนี้ก็เหมือนสัปดาห์ที่ผ่านๆ มา เป็นบ่ายวันอาทิตย์ที่แสนร้อนอบอ้าว กระต่ายและเสือกลับมาจากบ้านใหญ่ น้องเล็กบอกให้พี่ชายแวะเข้าห้างเพื่อซื้อของเข้าบ้าน
ภายในห้างแอร์เย็นฉ่ำ พี่เสือขี้หงุดหงิดที่บ่นเป็นหมีกินผึ้งกับที่จอดรถของห้างจึงได้อารมณ์ดีขึ้นบ้าง กระต่ายรู้นิสัยดีเลยไม่ชวนคุยให้อารมณ์เสียอีก
สองพี่น้องเดินเงียบๆ มีกระต่ายคอยเข็นรถไปตามแผนกต่างๆ หยิบข้าวของลงจากชั้นอย่างคล่องแคล่วอยู่คนเดียว เสือจะพูดหรือขยับตัวบ้างก็ตอนกระต่ายหยิบของที่อยู่สูงไม่ถึงเท่านั้น
"พี่เสือ จะเอากลิ่นไหน ?" กระต่ายทำลายความเงียบขึ้นมา ถึงคนจะคึกคัก รอบข้างจะมีแต่เสียงจอแจ แต่ระหว่างพวกเขากลับเงียบเหลือเกิน
"เอาที่ต่ายน้อยเลือกนั่นแหละ" เสือตอบเรียบๆ ไม่ได้สนใจน้ำยาปรับผ้านุ่มในนุ่มบางเลย
คนฟังขมวดคิ้ว "คราวที่แล้วเลือกไปก็ไม่ชอบนี่นา"
"เลือกให้เสร็จๆ เถอะ" คำตอบเหนื่อยหน่าย "พี่เหนื่อยจริงๆ ต่ายน้อย รีบกลับบ้านเถอะ"
กระต่ายถอนหายใจ เลือกน้ำยาปรับผ้านุ่มกลิ่นกุหลาบวางในรถเข็นแล้วไม่ตอบอะไรอีก
เพราะไม่อยากให้พี่เสือหงุดหงิดมากไปกว่านี้ น้องเล็กเลยเข็นรถผ่านแผนกอาหารสดทั้งที่ต้องหาของเติมตู้เย็นแล้วก็ตาม
ถึงจะยังไม่เคยทะเลาะกัน ถึงพี่เสือจะตามใจกระต่ายมากขนาดไหน แต่ไม่ใช่ว่ากระต่ายเพิ่งรู้จักพี่เสือได้วันสองวัน น้องเล็กรู้ดีว่าเมื่อไหร่ที่เอาแต่ใจ เมื่อไหร่ที่ควรตามใจ
พี่เสือน่ะอารมณ์ไม่จอยสุดๆ ทั้งหงุดหงิดจากรถติดหนึบระหว่างทางกลับคอนโดและหงุดหงิดกับที่จอดรถที่มีไม่พอของห้าง จนต้องวนรถอยู่หลายรอบ เสียเวลาไปเกือบชั่วโมงทีเดียว กระต่ายจึงสงบปากสงบคำ ไม่พูดอะไรมากให้พี่เสือต้องหงุดหงิดเพิ่ม
ระหว่างรอชำระเงิน กระต่ายยืนรอเท้าแขนบนรถเข็นอย่างเบื่อๆ พี่ชายถอนหายใจแล้วถอนหายใจอีกอยู่ข้างๆ ดูท่าทางพี่เสือจะอารมณ์ดีขึ้นบ้างแล้ว น้องเล็กจึงเงยหน้าขึ้น หมายจะชวนพี่คุยคลายเครียด แต่ร่างสูงกลับเมินเสียงหวาน ยืดตัวขึ้นสูง แล้วหันกลับไปด้านหลัง กระต่ายชะงักกึก เหลือบมองตามองตามแล้วแอบกัดริมฝีปาก...
...พี่เสือมองตามสาวสวยคนหนึ่งตาวาว
กระโปรงสั้น ขายาว เสื้อตัวเล็กรัดจนเห็นหน้าอกอวบอิ่ม เธออวดผิวกายขาวสะอาดน่าอิจฉา... ก็ไม่แปลกหรอกที่พี่เสือจะชอบดู กระต่ายก้มดูตัวเองแล้วหัวใจดวงน้อยแอบหล่นวูบไม่รู้ตัว
ตัวเตี้ย ไม่มีอก ไม่มีก้น เป็นผู้ชายทั้งเนื้อทั้งตัว แล้วยังไม่ฉลาดเท่าไหร่ ไม่ค่อยมีประโยชน์ ทำตัวได้แค่เป็นกาฝากคนรักเท่านั้น...
พลันความคิดด้านลบก็สะดุดลง เมื่อร่างสูงใหญ่ข้างๆ หายไปแล้ว ดวงตากลมเห็นแค่แผ่นหลังกว้างไวๆ ที่ตามสาวสวยคนนั้นไป
พี่เสือ! กระต่ายเบิกตากว้าง
"คุณลูกค้าคะ ?" พี่สาวแคชเชียร์เรียกกระต่ายให้ผลักรถไปชำระเงิน กระต่ายสะดุ้งสุดตัว แล้วลนลานผลักเข้าไปยังช่องแคบๆ
กำลังจะหยิบวางบนสายพาน ในหัวหมุนติ้วกลับถูกแช่แข็งทันใด
กระต่ายไม่มีเงินติดตัวสักบาท! โทรศัพท์ก็อยู่ในรถ!
เพราะคิดมาตลอดว่าตัวเองไม่สมควรใช้เงินให้คุณพ่อคุณแม่สิ้นเปลืองเลยไม่ค่อยพกเงินเท่าไหร่และไปไหนมาไหนพี่เสือก็เป็นคนจ่ายตลอด คนตัวเล็กเลยเหงื่อแตกพลั่ก ร่างสั่นน้อยๆ
"ลืมเงินเหรอ ?" เสียงทุ้มๆ ดังขึ้น กระต่ายฝืนใจเงยหน้าขึ้น คุณอาหนุ่มสวมเสื้อเชิร์ตสีฟ้า พับแขนเสื้อที่ต่อคิวถัดจากเขาส่งเสียงถามอย่างอารี
"วางของเถอะ เดี๋ยวอาออกให้ก่อน"
กระต่ายแทบร้องไห้ ทั้งอับอายและโกรธเคือง ดวงตาแสบเคืองจนน้ำตาจะคลอหน่วยอยู่แล้ว คุณอาใจดีก็ช่วยกระต่ายเรียงของบนสายพาน แล้วพูดเบาๆ ว่า "รีบๆ วางดีกว่านะ แคชเชียร์เค้าหงุดหงิดแล้วเห็นไหม" รอยยิ้มถูกส่งมาพร้อมกัน กระต่ายสะท้านอก รีบสูดจมูกแล้วทำตาม
"ไม่เอา อย่าร้องๆ เก่งจังเลย มาซื้อของเองด้วย กี่ขวบแล้วครับ ?" คนใจดีไม่เพียงแต่ช่วยกระต่ายจัดของแล้วยังช่วยปลอบใจด้วย ท่ามกลางเสียงดังตี๊ด ตี๊ดของเครื่องแสกนและบาร์โค้ด กระต่ายพนมมือไหว้อย่างซาบซึ้ง
"ขอโทษนะครับ... อายุสิบแปดแล้ว พอดีมากับพี่ชายแล้ว..." เสียงหวานขาดห้วงไปเมื่อนึกถึงคนที่ผลักให้อยู่ในสถานการณ์ลำบาก "...คลาดกัน"
"ไม่เป็นไรนะ เดี๋ยวอาช่วยหาพี่ชา..."
"ต่ายน้อย!" เสียงทุ้มดังกลบประโยคของคนใจดี พี่เสือหอบฮั่กพาตัวเองมาอยู่ข้างๆ น้อง
"อ้าว เจอกันแล้ว" คุณอาพูดยิ้มๆ "อย่าหลงกันอีกนะ"
"...ครับ" ร่างเล็กรับคำเสียงแผ่ว ของชิ้นสุดท้ายถูกบรรจุลงในถุงพลาสติกพอดี พี่สาวแคชเชียร์บอกราคาด้วยน้ำเสียงติดรำคาญ เสือจึงควักเงินจ่ายแล้วหยิบถุงใส่รถเข็นท่าทางเฉยเมย ไม่พูดอะไรกับคนที่มาช่วยน้องชายสักคำ
เพราะถูกสอนมาดี กระต่ายจึงดึงชายเสื้อพี่ชาย "พี่เสือ คุณอาเค้ามาช่วยหนูไว้นะ"
ริมฝีปากหนาเหยียดตรง หน้าตาไม่น่าดูเลย ดวงตาคมดุจัดหันกลับไปมองชายหนุ่มข้างๆ "ขอบคุณครับ" น้ำเสียงแข็งห้าว ไม่เป็นมิตรทำให้กระต่ายหน้าเหยเก ไม่กล้าพูดอะไรมากไปกว่านี้นอกจากรีบยกมือไหว้คุณอาแล้วบอกลา
ทางกลับคอนโดมีแต่ความเงียบ ทั้งๆ ที่โกรธจนจะเป็นลม แต่หน้าตาพี่เสือก็บอกบุญไม่รับเหมือนกัน กระต่ายมองแล้วก็หงุดหงิดเหมือนกัน
เสือกระแทกมือเข้าเกียร์เสียงดัง คนนั่งข้างๆ สูดลมหายใจลึก... เตือนตัวเองให้ขึ้นใจ
เขาไม่มีสิทธิโกรธ... เป็นเรื่องธรรมดาของผู้ชายที่ชอบผู้หญิงสวยๆ อกอึ๋ม... แล้วกระต่ายก็ผิดที่ไม่พกเงินเอง...
...ใช่ กระต่ายไม่พกเงิน พี่เสือก็รู้ดี!
รถติดยาวเหยียดเป็นแพ กระต่ายได้แต่เฝ้าคิดว่า แล้วพี่เสือเล่า... มีสิทธิโกรธอะไรกระต่ายด้วย ? ถึงจะเข้าใจว่าพี่เสือขี้หึง ขี้หวง แล้วเรื่องแบบนี้ก็ไม่ใช่ครั้งแรก แต่ครั้งนี้กระต่ายโกรธ... โกรธมากเพราะพี่เสือเองไม่ใช่หรือที่ทิ้งกระต่ายไปก่อนน่ะ!
ราวกับจะตอบคำถาม เสียงทุ้มต่ำก็ดังขึ้น "ทำไมคลาดสายตาไม่ได้เลย ?"
กระต่ายไม่ตอบ ตอนนี้ในใจก็เดือดปุดๆ เหมือนกัน
"แป๊บเดียวก็มีผู้ชายเข้าหา" เสียงยังดังต่อเนื่อง น้ำเสียงฟังดูน่าเกลียดเหลือเกิน เสียงหวานๆ ที่ปลอบกระต่ายหายไปไหนแล้วเล่า ? พี่เสือควรจะขอโทษกระต่ายสิ!
"กระต่าย ?"
ตากลมกระพริบปริบๆ แล้วมองออกไปด้านนอก ไม่ตั้งใจจะใช้ความเงียบเข้าข่ม แต่เพราะไม่อยากตอบให้พี่เสือโกรธมากไปกว่านี้มากกว่า
"...."
พี่เสือเงียบไป... ไม่พูดอะไรจนกระทั่งถึงคอนโด
...
กระต่ายใจเย็นลงแล้ว กำลังทยอยเรียงของใส่ตู้เก็บของ พี่เสือพอมาถึงก็นั่งหน้าโซฟา เปิดทีวี ดีที่ไม่สั่งให้กระต่ายเอาเบียร์มาเสิร์ฟด้วย
คนตัวเล็กย่อเข่าลงจัดหมวดหมู่ของ ไม่ได้สนใจพี่ชายที่ลุกจากโซฟามายืนค้ำศีรษะอยู่
"ทำไมไม่ตอบ ?"
มือบางชะงักไปชั่วครู่ ก่อนเจ้าตัวจะถอนหายใจ "พี่เสือโกรธหนูเรื่องอะไรล่ะ ?"
"ทำไมต้องทำท่าแบบนั้นกับคนแปลกหน้า!?" คนตัวโตกว่าเน้นเสียงหนัก ก้มตัวลงเชยคางมนให้เงยขึ้นสบ "ไม่รู้รึไงว่าทำแบบนั้นแล้วมันอันตราย!"
"หนูไม่ได้ทำอะไร" เสียงหวานตอบเรียบๆ พยายามข่มอารมณ์ "พี่เสือพูดเหมือนหนูทำผิด"
เสือชะงักไปบ้าง กระต่ายไม่รู้ว่าพี่ชายกำลังคิดอะไร... เพราะถ้าหากรู้ กระต่ายคงไม่พูดออกไป
"พี่เสือหยาบคายมากนะ เค้ามาช่วยหนูเฉยๆ แต่พี่เสือกลับจ้องเค้าเขม็ง... รู้ไหมว่าหนูอาย... อายซ้ำอายซ้อ... พี่เสือ!"
โครม!
กระต่ายล้มลงกองกับพื้น!
คนตัวโตผลักร่างเล็กบางลงจนหลังกระแทก ทั้งจุกและเจ็บ กระต่ายร้องเสียงหลง แต่ไม่ทันกับร่างหนาที่ขึ้นคร่อม ดันร่างลงไปให้ติดกับพื้นใหม่
"ทำไมอะไรน่ะ... เจ็บนะ!" เสียงหวานทั้งกราดเกรี้ยวทั้งลนลาน พยายามดันแผ่นอกกว้างออก
"อาย! อยู่กับพี่แล้วอาย!?" รอยยิ้มเหยียดปรากฏบนใบหน้า สองมือบีบคางเล็กให้เผชิญหน้า กระต่ายเบิกตาค้าง ร่างเล็กสั่นสะท้าน... เข้าใจแล้วว่าทำไมทุกคนกลัวเกรง...
...ดวงตาดุคมเหมือนสัตว์ร้ายวาวโรจน์ความโกรธเหมือนไฟแผดเผาอยู่ในนั้น ร่างกายสูงใหญ่เต็มไปด้วยมัดกล้ามตะปบร่างน้อยเหมือนสัตว์ร้าย
กลัว...
คำนี้จุกอก พร้อมๆ กับความโกรธที่พวยพุ่งออกมาพร้อมๆ กัน กระต่ายไม่รู้ว่าตัวเองควรรู้สึกอย่างไร เนื้อตัวสั่นเทิ้มขณะโพล่งออกไป "แล้ว... แล้วที่พี่เสือทิ้งหนูไปล่ะ!"
คิ้วเข้มแค่เลิกขึ้นน้อยๆ ก่อนกัดฟันกรอดแล้วเหยียดยิ้ม "อยากรู้เหรอ ? หึ... งั้นก็ได้!" เขาลุกขึ้นไปยังโซฟา แล้วปาถุงกระดาษสีสันสดใสลงกับพื้นตรงหน้า
บนถุงปั๊มลายนูนตัวอักษรสีทองของร้านขนมหวานชื่อดัง... หัวใจดวงน้อยกระตุกวาบ
"มาการอง..." เสียงหวานกระซิบแผ่ว ความรู้สึกบางอย่างบดบังความโกรธ ความกลัวจนหมดสิ้น... ก้อนแข็งๆ มาจุกอยู่ที่คอ ทำให้ดวงตาแสบร้อน
ถุงแบบเดียวกับที่สาวสวยคนนั้นถือ...
"ชอบไม่ใช่เหรอ ? เจ้านี้หมดไว... เลยต้องรีบไปซื้อ ตอนแรกไม่รู้ว่าเปิดสาขาที่ห้างนี้ด้วยพี่เลยต้องไปถาม"
กระต่ายประคองถุงกระดาษด้วยสองมือ พยายามห้ามตัวเองไม่ให้สั่น... แต่ทำไมถุงสีสวยถึงสั่นขนาดนั้นล่ะ ?
พี่เสือ... พี่เสือ... บ้าบอสิ้นดี
บนหลังมือขาว หยาดน้ำอุ่นค่อยๆ หยดลง กระต่ายไม่คิดจะเช็ดมันทิ้ง เขาเงยหน้าสบกับใบหน้ากราดเกรี้ยวตรงหน้า... ตอบดวงตาดุร้ายด้วยรอยยิ้มหวาน
นานช้า... เปลวไฟแห่งโทสะในดวงตาสัตว์ร้ายจึงค่อยจางลง มีเพียงความเยือกเย็นและเงียบงัน เสือไม่พูดอะไร ไม่ตอบสิ่งใด และไม่ได้เข้าประคองคนรักเข้าสู่อ้อมกอด
บรรยากาศเงียบเชียบ กระต่ายหลับตาลงทั้งๆ ที่มีรอยยิ้มบนใบหน้า ใจน้อยๆ ฟูฟ่องราวกับจะโบยบิน และคงทำให้แผ่นอกบางพองขึ้นช้าๆ ก่อนจะระบายลมหายใจออกมายาวนาน
ริมฝีปากคนตรงหน้าเหยียดตรง ไม่ยิ้ม ไม่บึ้ง ไม่มีอารมณ์ใดๆ เหมือนเสือของทุกคน... แต่ไม่เหมือนพี่เสือของกระต่ายน้อยสักนิด...
...จะเป็นไรไปเล่า จะเสือร้ายหรือพี่เสือ ก็คือคนตรงหน้า คนหนุ่มที่เฉลียดฉลาดแต่กลับบ้าบอ... ได้น่ารักเหลือเกิน
ตากลมใสบริสุทธิ์ค่อยๆ เปิดขึ้นอีกครั้ง มือบางวางถุงกระดาษยับย่นลงกับพื้น แก้มนวลเนียนเป็นสีชมพูหวาน ริมฝีปากอิ่มจิ้มลิ้มค่อยๆ ขยับอย่างไม่แน่ใจนัก...
"พี่... เสือ"
คนรับฟังเพียงเลิกคิ้ว แต่นั่นก็เพียงพอแล้วให้เขาพูดต่อไป คนตัวเล็กรวบรวมกำลังใจที่มีทั้งหมด สูดลมหายใจลึก แม้แก้มจะแดงเหมือนจะแตก เนื้อตัวร้อนผ่าวราวกับจะระเบิดออก แต่เขาก็บังคับตัวเองให้สบตาคนตรงหน้า
เสียงหวานแผ่วเบา... ไม่ต่างจากขนนก แต่กลับทำให้คนตัวยักษ์สั่นสะท้าน
"พี่เสือ... เรามา.... มา.... มีอะไรกันเถอะ"
คอนโดขนาดเล็ก คับแคบ กลายเป็นโลกใบน้อยของคนสองคน พี่เสืออุ้มคนตัวเล็กที่ตัวแดงก่ำเป็นกุ้งต้มวางลงบนเตียง เสียงลมหายใจแผ่วเบาทั้งตื่นเต้น เขินอาย
เสือร้ายจ้องมองน้องไม่วางตา ร่างบอบบางยกมือขึ้นปิดหน้าไม่ยอมสบตาสักนิด เขาจึงหยัดตัวขึ้น ค่อยๆ ดึงสองมือออก มองแก้มกลมแดงจัดอย่างลุ่มหลง
แม้จะต้องการ... แต่บางอย่างเสมือนเสี้ยนเสียดแทงอยู่ในใจทำให้เขาเอ่ยปากออกไป
"ทำไม..." ทำไมถึงเป็นตอนนี้ ทำไมจึงต้องเป็นหลังจากการทะเลาะกัน...
นี่คือครั้งแรกของกระต่าย ครั้งแรกของเสือกับคนที่รักมากที่สุด แต่เหตุใดต้องเป็นที่นี่ ตอนนี้ ?
สองมือบางถูกกอบกุม ดวงตากลมแวววาวราวกับกวางน้อย เสียงหวานตอบกลับแผ่วเบาขาดห้วงด้วยความอาย "หนู... ไม่อยากเสียพี่เสือไป"
เสือไม่ถามต่อ เพียงแค่จุมพิตมือนิ่มเร่งเร้าให้พูดต่อ กระต่ายจึงกลืนน้ำลาย พยายามควบคุมร่างกายที่สั่นสะท้านจากความร้อนบริเวณที่ถูกจุมพิต "พี่เสือบ้า... บ้าที่สุด... เอาใจหนูเกินไป... ตอนที่ไปหาผู้... หญิงคนนั้น..."
"กระต่ายหึงเหรอ ?" รอยเย้าหยอกปรากฏบนดวงตาดุจัด กระต่ายหายใจไม่ออกไปชั่วขณะ ใบหน้าคมสันบัดนี้ดูหล่อเหลา... เกินจริง แม้กระทั่งไรหนวดบนใบหน้าก็ส่งให้ดูคมเข้มสมชาย หัวใจดวงน้อยเต้นระรัว...
...ตาย...ตายแน่ๆ กระต่ายหลงพี่เสือเกินไปแล้ว...
เบือนหน้าหนี คนตัวโตไม่ไล่ตามให้จนมุม เพียงแค่ดึงมือน้อยให้แนบกับอกกว้างแล้วกระซิบข้างหูนิ่ม "ฟังสิ..."
เสียงหัวใจเต้นตุบๆ ถี่ยิบ ไม่ต่างจากหัวใจกระต่ายเลย... พี่เสือคนบ้า...
"พี่ก็ตื่นเต้น... เขิน" รอยยิ้มชวนละลาย กระต่ายคงละลายไปแล้วจริงๆ เพราะไม่รู้สึกตัวเลยเมื่อพี่เสือแกะกระดุมเสื้อเชิร์ตตัวเองออกเชื่องช้า แล้วลากปลายนิ้วสีทองแดงหยาบกร้านลงบนแผ่นอกขาว
ร้อน... ร้อนจัด แค่สัมผัสเบาๆ ก็ทำเอาทั้งร่างสั่นสะท้าน
"รักนะ..." จบคำหวานแสนเบาดังกระซิบ ริมฝีปากหนาก็ทาบทับ บดเบียดปากอิ่มอ่อนโยน... กระต่ายผวาตัวเข้าหาอ้อมอกแข็งแรง ปล่อยลิ้นร้อนให้โลมเลียโพรงปากราวกับจะกลืนกิน กระต่ายตอบสนองจูบอย่างเงอะงะ และแล้วจากจุมพิตแสนอ่อนโยนก็ร้อนแรง พร้อมๆ กับมือใหญ่ที่ลูบไล้ไปจรดหว่างขาขาว
"อื๊อออ"
เมื่อละริมฝีปากออก พี่เสือก็เคลื่อนตัวลงไปจูบต้นคอหวานหอม แลบลิ้นชิมรสเนื้อนวล สองมือทั้งบีบเค้นและนวดคลึงยอดอกสีชมพูเด่น กระต่ายร้องหวือ ครางลั่นพลางส่ายหน้า... ร่างกายกระต่ายถูกฝึกฝนให้ตอบรับสัมผัสของพี่ชายจนตอบสนองง่ายดาย
ริมฝีปากร้อนครอบตุ่มน้อยๆ สีหวาน ขบกัดดูดเม้มไม่เว้นว่าง อีกมือนวดคลึงจนเนื้อรอบๆ กลายเป็นก้อนกลม คนตัวเล็กสั่นน้อยๆ เมื่อมือหนาบีบแรง... จนกระแสไฟฟ้าในร่างกายพุ่งตรงไปยังท้องน้อย ทำให้สองขาเรียวหนีบแน่นตามสัญชาติญาณ กระต่ายส่งเสียงร้องหวาน
"อ๊ะะ อ๊าาาาาาาาาา"
ในหัวโล่งไปหมด... ได้ยินเพียงเสียงหัวเราะทุ้มๆ หยอกเย้า "ถึงแล้วเหรอ ? หัวนมต่ายน้อยรู้สึกไวจังนะ"
เหมือนผู้หญิง... กระต่ายถูกทำเหมือนผู้หญิง... ตุ่มไตถูกเล้าโลมจนแข็งชันแดงจัด ทั้งยังแวววาวด้วยน้ำลาย กระต่ายคิดว่าจะตายเสียแล้ว... ทั้งรู้สึกไม่สบายตัวจากความชื้นแฉะในกางเกงตัวเองและมือหนาที่คอยเฝ้าลูบไล้ไปทั่ว คนตัวบางถูกล่อหลอกจนสมองมึนงง แทบไม่รู้ตัวเมื่อถูกปลดกางเกงขาสั้นออกพร้อมๆ กับกางเกงในตัวน้อย...
...ตัวกระต่ายขาวสะอาดเหมือนทารกแรกเกิดปรากฏต่อหน้า เสือยิ่งรุ่มร้อน ปฏิกิริยาไร้เดียงสาที่หลับตาแน่น ก่อนจะค่อยๆ ช้อนมองเขาอย่างตื่นเต้น... เขินอายแทบเอาเสือร้ายถึงจุดสุดยอด เด็กหนุ่มจุมพิตข้างแก้ม ลูบไล้เอวบางให้คลายความตื่นเต้น
"ต่ายน้อย... ถ้าเจ็บบอกพี่นะครับ"
"อื้อ" เสียงหวานรับคำอย่างล่องลอย ไม่รู้ว่าจะเข้าใจจริงหรือไม่ แต่เสือก็แลบลิ้นเลียกกหู ลิ้มรสเนื้อฉ่ำแทบทุกสัดส่วนและยังคงจูบ เลียไปจนถึงท่อนล่าง เอวบางสั่นสะท้าน ดวงตากลมเบิกโตเมื่อริมฝีปากหนาเข้าครอบท่อนเนื้อเล็ก สองมือยังลูบไล้พวงนุ่มทั้งสอง ลิ้นร้อนตวัดปลายขึ้นจากปลายจรดโคน สูบลึกเต็มปาก โลมเลียส่วนปลายอย่างทะนุถนอมจนกระต่ายดิ้นเร่า ท้องน้อยร้อนวูบวาบ ใบหน้างามชื้นเหงื่อเชิดขึ้นก่อนเปล่งเสียงครางลั่นพร้อมน้ำหวานฉีดพุ่งเต็มปาก
"อ๊าาา!"
คนตัวโตกลืนกินทุกหยาดหยด... หัวเราะเบาๆ เมื่อเห็นร่างน้อยนอนหายใจหอบรวยริน เขาจุมพิตริมฝีปากนุ่มก่อนจะจับพลิกตัว
กระต่ายนอนคว่ำ ซบหน้ากับหมอน แต่บั้นท้ายกลมถูกยกขึ้น เมื่อไม่เห็นใบหน้าอันเป็นที่รัก ร่างเล็กก็ดิ้นเร่าอย่างเอาแต่ใจ สองมือยันกายจะลุกกลับ
"ไม่เอานะ... พี่เสือ..."
เสือทาบทับตัวซ้อนลงมา ปลอบประโลมร่างตื่นกลัวอย่างอ่อนโยน "แป๊บเดียวนะครับคนดี ที่รักของพี่ ไว้ใจพี่นะ"
ถึงจะไม่ใช่มนตร์วิเศษ แต่เจ้าตัวน้อยก็สงบลงบ้าง "ฮืออ จะทำอะไรน่ะ"
สัมผัสเย็นชื้นค่อยๆ ปรากฏที่บั้นท้ายเปล่าเปลือย กระต่ายสะดุ้งเฮือก พยายามหันกลับไปดูแล้วก็ดิ้นแรง รู้สึกต่อต้านเต็มที่ "ทะ ทำอะไร!"
เด็กหนุ่มยึดสะโพกกลมไว้แน่น สูดดมกลิ่นหอมหวานแล้วตอบเชื่องช้า "ไว้ใจพี่นะ ตรงนี้ของกระต่ายยังไม่พร้อมเลย"
ไม่จริง... ไม่จริง กระต่ายเบิกตากว้าง จมูกโด่งๆ ลิ้นร้อนๆ น้ำลายเย็นๆ ของพี่เสือค่อยๆ เข้าไปตรงกลางบั้นท้าย ก้นกลมมนถูกแยกเป็นสองส่วน จุดอ่อนไหวภายในสีชมพูหวานถูกลิ้นละเลงไปทั่ว
"ฮื้ออ" สะโพกถูกเลีย แต่ท่อนเนื้อที่อยู่ด้านหน้ากลับแข็งขืน กระต่ายส่ายสะโพกอย่างทรมาน พยายามเอื้อมมือจะไปสัมผัสให้คลายความรุ่มร้อน แต่มือหนากลับยั้งไว้เสียก่อน
"ไม่ได้นะที่รัก จะเป็นผัวเมียกันแล้วต้องอดทนสิครับ" กระต่ายได้ยินแล้วหูอื้อตาลาย... แต่ไม่สามารถขัดขืนคนแข็งแรงกว่าได้ ได้แต่ปล่อยให้ลิ้นร้อนแยงเข้าไปยังกลีบเนื้อ รุกเร้าเข้าไปที่ที่กระต่ายไม่คิดไม่ฝันมาก่อน
นานช้า... ร่างกายกระต่ายถูกความร้อนเผาไหม้ แต่ลิ้นนั้นยังดึงดันสอดลึกเข้าไปจนเปียกชุ่มโชก... ปากทางนุ่มหวานไม่ต่างจากขนมแสนอร่อย ดวงตาคมจ้องมองน้ำลายตนเองจำนวนมากที่เอ่อล้นออกมาจากช่องทางคับแคบอย่างหยาบโลน
ไม่ใช่แค่สะโพกที่สั่นระริก แต่ร่างเล็กทั้งร่างก็สั่นไม่หยุด ทั้งหวาดกลัวและตื่นเต้น ปนกับความรู้สึกต่อต้าน...
..
ต่อข้างล่างค่ะ
-
...เสือไม่รีรอ นิ้วหยาบค่อยๆ เปิดเส้นทางบริสุทธิ์ เพียงปลายนิ้วที่ดึงดันเข้าไป กระต่ายก็สะบัดหน้าหนี ร้องออกมาแล้ว
"อื๊อ... อื๊อ... อะ... อะไร... พี่จ๋า..."
ยิ่งเมื่อถูกรุกรานร่างกายยิ่งเตลิด ร่างกายจุกเสียดจนพูดไม่ออก เพียงแค่นิ้ว... นิ้วเดียวเท่านั้นก็ฝืดเคือง คับแน่น น้ำตาใสค่อยๆ ไหลรินจากดวงตา พร้อมเสียงหวานอ้อนวอนปนกระเส่า
"ฮืออ อาา จุกก พะ.. พี่เสือ"
"อย่าเกร็ง... ที่รัก"
กระต่ายไม่ได้ยินอีกแล้ว ยิ่งเมื่อนิ้วที่สองสอดใส่ ทั้งจุกแน่นและเจ็บทรมานเหลือเกิน สองขาเรียวหนีบแน่น พยายามขับไล่สิ่งแปลกปลอมออกไป แต่ไม่สามารถสู้กับมือใหญ่ที่ดึงดังได้... เขาอาศัยความชื้นแฉะดันนิ้วที่สามเข้ามาอย่างฝืดเคือง กระต่ายกรีดร้องลั่นทั้งๆ ที่ริมฝีปากถูกกลืนกินอยู่
คับแน่น... ตอดรัด ช่องทางเล็กหดเกร็งไม่คลายตัว ไม่ว่าเสือจะเล้าโลมอย่างไร แม้ใจอยากค่อยๆ ทะนุถนอมให้ร่างเล็กผ่อนคลาย แต่ความกลัว ความเจ็บปวดทำให้กระต่ายดิ้นพล่าน ไม่ยอมรับ ไม่ยอมสานต่อบทรักอีกแล้ว... แล้วเสือเล่า มาถึงขั้นนี้แล้ว ถึงจะรักมากเพียงใด แรงปรารถนาอันไม่มีที่ระบายก็พลุ้งพล่าน เขารูดซิป ดวงตาเพ่งมองช่องทางสีหวานที่ยังปิดสนิท ภาพร่างบอบบางนอนเปลือยเปล่า สองขาหุบแน่น ใบหน้างามร้องไห้สะอึกสะอื้นนั้น ทำให้เขามั่นใจว่า ต่อให้เป็นผู้ชายที่ดีที่สุดในโลกก็ไม่อาจอดใจไหว!
...ไม่ไหว... ไม่ไหวแล้วจริงๆ!
เสือจับร่างน้อยพลิกกาย ร่างกายที่ขาวสะอาดเริ่มแปดเปื้อนด้วยรอยจุมพิตสีแดงช้ำ ส่วนเร้นลับเปียกโชกด้วยน้ำลายมหาศาล สองขาที่พยายายามปกป้องตนเองยามนี้ไม่ต่างจากกลีบดอกไม้แสนเปราะบางที่ซุกซ่อนเกสรรสเลิศล้ำไว้ภายใน
ไม่มีผู้ใดทานทนใด!
"ต่ายน้อย พี่ขอโทษ" สิ้นคำ สองขาเรียวก็ถูกแหวกอ้า กลีบดอกไม้บอบบางถูกแหวกออก เกสรดอกแสนงดงามบานสะพรั่งก็เปิดเผยให้ผู้บุกรุกชื่นชม กระต่ายร้องอย่างตกใจ สองแขนรีบคว้าไหล่กว้างทั้งสอง... และยิ่งกัดริมฝีปากแน่นเมื่อท่อนลำขนาดใหญ่... ใหญ่เหลือเกินปรากฏตรงหน้า
"ต่ายน้อยไม่ต้องดู... หลับตานะคนดี... พี่ขอโทษ ขอโทษจริงๆ"
เสายักษ์แข็งแกร่งที่ใช้สองมือโอบไม่มิด ยาวเกือบฟุตนั้นค่อยๆ ดุนดันตรงปากทาง หมายจะย่ำยีดอกไม้ให้ช้ำ เด็ดกินให้ไม่เหลือแม้นซาก เขาโน้มจุมพิตใบหน้าหวานแดงฉ่า ทั้งกลัว อับอายอย่างปลอบประโลม แต่เบื้องล่างกลับหยาบคายเสือกไสบดขยี้ความบริสุทธิ์ของกระต่ายตัวน้อย
"อ๊าาาาาา เจ็บ!!"
เสียงหวานกรีดร้องจนคับห้อง ลำคอแหงนเงยไปด้านหลัง ความใหญ่โตที่ผลุบเข้ามาลึกขึ้นเรื่อยๆ นำพาแต่ความเจ็บปวดแทบฉีกร่างออกเป็นชิ้นๆ แล้วยังความจุกแน่นที่ดันลึกจากท้องน้อย ขึ้นสู่กระเพาะและจนแทบถึงคอหอย มิใยที่สัตว์ร้ายจะเพียรจูบซับความเจ็บปวดเพียงใด แต่ร่างบอบบางที่เล็กกว่าครึ่งที่อย่างไรก็ไม่สมดุลกับการร่วมรักนั้นก็แข็งทือ ปลายเท้าจิกผ้าปูที่นอนแน่น หยาดน้ำตาหลั่งรินดั่งน้ำค้างต้องเกสรเป็นประจักษ์พยานความทรมาน สองขายังถูกยกขึ้นสูงเพื่อให้บั้นท้ายเปิดโล่ง และความรุ่มร้อนดึงดันเข้ามาให้ลึกล้ำมากยิ่งขึ้น
"อ๊าา อ๊าา เจ็บบบ อ๊าาาาาาา พี่จ๋าา อย่าา!! อย่า!"
เสือลูบหลังลูบไหล่อย่างอ่อนโยน แต่ในขณะเดียวกันกลับคำราม กัดฟันแน่น ด้วยความตึงกระชับ คับแน่นที่ได้รับทำให้เขาเริ่มขยับตัวทั้งๆ ที่คนในอ้อมอกร่ำร้องให้หยุด
"ไม่เอา! ม่ายย เจ็บบบ หนูเจ็บ!" เสียงหวานร่ำร้อง... คร่ำครวญขอความเมตตา ปิศาจร้ายได้กลืนกินจิตใจผู้ชายที่รักที่สุดตรงหน้า ยิ่งเสียงครางแสนหวาน แสนทรมานดังเท่าใด เขาก็ยิ่งเริ่มเพิ่มความรุนแรงของท่อนล่าง...
...เสียดสีกลายเป็นกระแทกกระทั้น เส้นทางบริสุทธิ์ถูกแหวกอ้าให้ความหยาบคายเข้าครอบครอง เสือมุทะลุ ดึงดัน ยิ่งฟังเสียงหวานยิ่งเร้าอารมณ์ จมดิ่งลงสู่ห้วงรสกามแสนหวาน
เอวทรงสอบเสือกไสตัวเองเข้าสู่ภายใน ร่างเล็กที่รองรับความทรมานเริ่มคลายตัว ภายในช่องทางบีบรัดแนบแน่น เสือกระทุ้งตัวเองเข้าสู่จุดหวาบไหว... กระต่ายหลุดเสียงครางกระเส่า
"อ๊ะ..."
"ชอบตรงนี้ใช่ไหม ?"
ไม่ต้องตอบ แค่เล็บที่จิกลึกเข้ามาก็เร่งเร้าอารมณ์ เสือไม่นำพาความเจ็บปวด กระทุ้งตัวบดขยี้รุนแรงจนร่างเล็กขนลุกชูชัน แม้จะเจ็บปวด แต่ความหฤหรรษ์ที่มีมากกว่าทำให้ใบหน้างามแหงนเงย ดอกไม้งามถูกเด็ดขยี้ ย่ำยีและปรนเปรอด้วยความรุนแรง โลกทั้งใบของคนตัวน้อยสั่นไหว ถูกกระทำอย่างหยาบคายเสียจน... ท้องน้อยร้อนวูบวาบ ท่อนลำยักษ์วนเวียนกระแทกอยู่จุดเล็กๆ ภายใน กระแสไฟฟ้าอ่อนๆ ก่อตัวแล่นพล่าน กระต่ายหูอื้อตาลาย ไม่เห็นสิ่งใด ไม่ได้ยินสิ่งใด รสกามที่ถูกสอนสั่งทำให้ร่างกายระริกระรี้ยินดี ภายในเขาตอบรับด้วยการดูดรัดท่อนเนื้อยักษ์ไม่ยอมปล่อย ราวกับเป็นของโอชารส ความเจ็บปวดทรมานในตอนแรกเป็นดั่งภาพฝันที่จางหายไป...
ถูกเสียดสี.... ถูกกระทำ... ลำคอเพรียวแหงนเงย
"อ๊าา อย่า..ตรงนั้น..."
เสียงฉ่ำเยิ้มเฉอะแฉะดังลั่นห้อง เสียงเนื้อกระแทกเนื้อ.... กลิ่นเหงื่อปนกลิ่นคาวกามและรสชาติแสนหวาน ทำให้สะโพกกลมบิดตัว เอวบางคอดแอ่นสูงต้อนรับความรุนแรงอย่างยินดี... ทั้งร่างกายสั่นระริก กระแสไฟฟ้าที่ก่อตัวได้เดือดพล่านทั่วร่าง ภายในสมองราวกับถูกจุดระเบิด ร่างกายแปรเป็นหดเกร็งสุดชีวิต รู้สึกเหมือนถูกโยนลงมาจากที่สูง... อาจเป็นสวรรค์ชั้นฟ้า สองขาหนีบแน่น สองมือจิกแผ่นหลังกว้างจนเลือดสดๆ ไหลตามซอกเล็บ
สัตว์ร้ายกู่ร้องคำรามก้อง สอดใส่สุดแรง กระแทกงัดแทงจนชนกับผนังภายในดังกึก!
"อ๊าาาาาาาาาาาาาาาา!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!"
ดอกไม้งามร่วงจากสวรรค์ ร่างกายหงิกงออย่างสุขสม ภายใต้เปลือกตาบางมีสีสันพร่างพรายเต็มไปหมด... และทั้งๆ ที่ถูกความใหญ่โตปักคาจนสุดลำอยู่ แต่ทั้งร่างกลับเบาหวิว... ราวกับอยู่บนเมฆ สมองขาวโพลนว่างเปล่า ไม่รู้เนื้อรู้ตัวว่าว่าสองขาถูกแบะอ้าให้กว้างยิ่งขึ้น เอวแกร่งจะได้เสือกไสเข้ามาให้ลึกยิ่งกว่า... ทั้งๆ ที่เบื้องหน้ายังสุขสมรุนแรง ท่อนลำน้อยๆ คายน้ำหวานออกมาจำนวนมากจนเนื้อตัวเปียกเยิ้ม ท่อนลำยักษ์ค่อยๆ สาวเข้าออกบดเบียดให้แนบชิดที่สุด มันยิ่งพองตัวใหญ่โตเมื่อผนังร้อนตอดรัดแน่นเป็นจังหวะ ทั้งคับ ทั้งรูดรั้งจนไม่มีช่องว่างใดๆ เหลืออยู่ แต่จู่ๆ เขากลับสาวลำออกเกือบสุดจนร่างเล็กสะดุ้งเฮือก เอวบางแอ่วตามราวกับผวาหารสกาม แต่แล้วเมื่อถูกถอดถอนออกจนเกือบสุด ลำเสาก็กระแทกกลับเข้ามาด้วยแรงทั้งหมด!
"อ๊ะ อ๊ะ อ๊าาา!!"
ยอดอกถูกขบทึ้ง ระหว่างความใหญ่โตโยกวนภายในเป็นวงกลม... เอวบางถูกสะบัดไปตามจังหวะ สองขาสั่นระริก ปากครางตามความร้อนแรงที่ไต่ขึ้นสูงอีกครั้ง
"มะ... ไม่... อ๊ะ ตรงนั้น... อืมม อาา"
"ตรงนี้ ?" แกล้งกระทุ้งแรงๆ สองสามครั้ง สะโพกกลมก็บิดไปมาตอบรับความรัญจวน
"ฮาา อ๊าาา จะ... ร้อน... อ๊ะ" มือนุ่มคว้าไหล่เขา สะอื้นเบาๆ ขณะที่เอวบางแอ่นโค้ง ร่างกายจิกเกร็งอีกครั้ง... แม้ครั้งนี้จะไม่เท่ากับครั้งแรก แต่ความสุขสมนั้นก็ทำให้สมองน้อยๆ ว่างเปล่าไม่แพ้กัน... ไม่รู้ตัวว่าสองขาถูกอ้ากว้างให้เสือลิ้มรสเต็มที่ พร้อมๆ กับมือใหญ่ที่ลดลงมานวดคลึงท่อนลำเล็กให้คายน้ำหวานใสๆ ออกมาอีกเล็กน้อย ชั่วขณะหนึ่งเสือสงสารเหลือเกิน เจ้าตัวน้อยแทบไม่มีน้ำรักให้ออกแล้ว ยังโดนเขากลั่นแกล้งไม่หยุด
เสือจูบแก้มเนียน ปรับเปลี่ยนท่าให้คนใต้ร่างสบายตัว มือหนาหยิบหมอนมาหนุนสะโพกให้สูง แล้วทั้งๆ ที่ยังปักคาอยู่ เขาจับข้อเท้าทั้งสองขึ้นสูง โหย่งตัวขึ้นสอดใส่จนสุดลำ กระต่ายอ้าปากค้าง ตาเบิกกว้าง... เพราะบั้นท้ายมนถูกกระแทก... ความใหญ่โตเข้ามาลึกจนสุดลึก... ความยาวถูกรูดรั้งจนเกือบสุดแล้วกระแทกเข้ามาใหม่ เสียงหวานหวีดร้องจนแทบบ้า จังหวะรุนแรงทำให้กระต่ายทั้งร้องไห้ด้วยความหฤษหรรษ์และทรมาน ความยาวแทบถึงสะดือกระแทกเข้าออกรุนแรงที่สุด ถี่ยิบไม่ปล่อยเว้นว่าง
"แน่นน ซี๊ดดด"
"ใหญ่ ฮึอออ อ๊าา อ๊า อื๊ออ! " กระต่ายร้องไห้โฮ แต่กลับบีบรั้งท่อนลำจนแทบเป็นเนื้อเดียว
ความร้อนแรงเสียดสีจนท่อนลำเล็กพ่นน้ำใสๆ ออกมาอีกครั้ง แล้วท่อนเนื้อร้อนผ่าวในตัวก็ค่อยๆ เปลี่ยนจังหวะ ก่อนจะกระแทกเข้าจนถึงส่วนที่ลึกที่สุด ความร้อนผ่าวเต้นตุบๆ อยู่ภายใน กระต่ายแทบหมดสติไปแล้ว เขารู้สึกได้เพียงน้ำร้อนๆ ถูกพ่นรินรดเนื้อหวานภายใน รุนแรงจนร่างกายถูกกระตุกตามจังหวะการปลดปล่อย...
ดอกไม้แสนบริสุทธิ์ที่ถูกปกปักษ์ไว้ถึงสิบแปดปี... บัดนี้ป่นปี้ ถูกย่ำยี เด็ดดมไร้ความทะนุถนอมจนยับเยิน... รินรดด้วยน้ำกาม แล้วหลั่งริน ปรนเปรอให้สุขสมและทรมาน...
เสียงทุ้มครางอย่างสุขสม แล้วนอนทับร่างบอบบางสักครู่หนึ่ง ก่อนพรมจูบทั่วใบหน้า กระซิบว่า "ต่ายน้อยเป็นเมียพี่แล้ว"
รอจนปรับลมหายใจจนเป็นปกติ เสือจึงค่อยๆ ขยับตัวออก ร่างเล็กถูกทับจนเกือบขาดอากาศหายใจ เขาถอดถอนร่างกายออก แล้วสำรวจดูร่างน้อย... ยกสองขาขาวสะอาดขึ้น กระต่ายครางอย่างต่อต้านน้อยๆ ก่อนจะยอมปล่อยคนรักทำเลยตามเลย...
ก้นกลมถูกแยกออก ช่องทางบวมช้ำแดงก่ำปรากฏต่อหน้า ทั้งยังมีช่องว่างเล็กเท่ารูเข็มคายน้ำคาวจำนวนมากไหลเยิ้มออกมาไม่หยุด ปะปนกับเลือดสีแดงฉาน ช่างเป็นภาพที่หยาบโลนเหลือเกิน... ราวกับช่องทางคับแคบเรียกร้องหาสิ่งของใหญ่โตมาปรนนิบัติอีก... โดยการปล่อยน้ำข้นขลั่กไหลจนไปถึงซอกขาขาวเนียน
เสือจูบตามใบหน้าหวาน แล้วสอดท่อนลำยักษ์เข้าไปในดอกไม้ดอกน้อยอีกครั้ง ครั้งนี้ ด้วยน้ำรักที่ค้างไว้จึงทำให้เขากดตัวเองไหลเข้าสู่ช่องทางอันอบอุ่น แสนหวานได้ง่ายดาย
"อ๊ะ...." คนตัวเล็กอุทานเบาๆ พยายามผลักไสอกแกร่งออก แต่กระต่ายตัวเท่ากระต่ายตัวน้อยๆ หูยาว ขนฟู หางกลมมีหรือจะสู้แรงสัตว์กินเนื้อผู้ครอบครองพงไพรอย่างเสือได้
เสียงหวานแหบแห้ง รู้สึกแสบระคายคอจนเป็นผุยผง ทั้งยังเจือสะอื้น "ฮือ... ไม่เอาแล้ว.... แฉะไปหมดแล้ว...."
"ชี่ว์ คนเก่ง ขอผัวทำอีกรอบนะครับ" เสียงทุ้มข้างหูเหมือนปิศาจล่อหลอก... กระต่ายไม่ทันได้ปฏิเสธหรือตอบรับ สัตว์ร้ายก็จับสองขากระต่ายอ้า กดท้องน้อยที่เต็มไปด้วยน้ำกามเบาๆ
"มีแต่ลูกของเรา..."
จะทำอย่างไรได้... กระต่ายหมดแรงแม้แต่จะโต้ตอบ ใบหน้าคมคร้ามชอบอกชอบใจนักที่ภายในร่างขาวนวลมีแต่อสุจิของเขา... จากสีหน้าแล้ว... กระต่ายมั่นใจว่า หากคนตรงหน้าไม่ราดรดน้ำกามในตัวเขาให้ชุ่มฉ่ำ เปียกชื้นไปทั้งนอกและใน... ก็คงไม่หยุดง่ายๆ เป็นแน่
ความคิดหยุดลงพร้อมๆ กับสองขาที่ถูกรั้งสูงจนวางไว้บนไหล่หนา กับความรุ่มร้อนที่พองคับช่องทางแคบๆ...
"ฮ้า... อา..."
"เอาแบบนี้ดีไหม ? ถ้าเมียไม่ท้อง พี่ก็ไม่หยุด"
กระต่ายไม่ตอบ... ไม่อาจตอบได้ เมื่อเสือปิดปากเขาด้วยความรุนแรงของท่อนลำยักษ์เต็มช่องทางที่บวมช้ำ...
...เป็นเมียพี่เสือไม่ง่ายจริงๆ
หลังจากวันนั้นแล้วกระต่ายก็เป็นไข้ นอนซมไปถึงสามวัน โชคดีที่พี่น้ำแกงแวะมาเยี่ยมโดยบังเอิญ กระต่ายเลยพุ่งจองตัวรุ่นพี่ให้มาดูแลแทนพี่เสือ...
...พี่เสือบ้าแสนจะบ้า จะหยุดเรียนตั้งสามวันเพื่อมาดูแลกระต่าย
รสชาติแสนหวานอร่อยไม่ต้องบอกเลยว่าเสือร้ายติดอกติดใจแค่ไหน พอกระต่ายหายดีปุ๊บ ก็ถูกจับกินอีกครั้ง... และอีกครั้ง จนน้องไปเรียนด้วยอาการปวดสะโพก ร้าวไปทั้งตัว แม้กระทั่งช่องทางบอบบางก็แสบระคาย คัดเคืองเหมือนมีท่อนลำยักษ์ปักคาอยู่เลย
กระต่ายไม่ต่างจากดอกไม้ในเรือนเพาะชำ หายาก บริสุทธิ์และบอบบาง... ถึงเสือจะรู้สึกเสียดายความไร้เดียงสาไปบ้างก็ตาม แต่เมื่อดอกไม้แสนงามโน้มตัวลงมาให้เขาชื่นชม... จะมีชายคนใดกล้าปฏิเสธอีกเล่า
ยิ่งร่วมรัก... ดอกไม้ก็เหมือนได้น้ำ คล้ายกับความเชื่อที่ว่าผู้หญิงหลังจากถูกกอดแล้วจะสวยขึ้น กับกระต่ายก็เช่นกัน ดอกไม้ที่ถูกทะนุถนอมมานาน เมื่อถูกกลืนกินกลับยิ่งงดงาม บอบบางขึ้น แต่ทว่ากลับเอิบอิ่ม เต่งตึง ผิวกายก็สะอาดใสราวกลีบดอกไม้ ใบหน้าหวานหยด ดวงตากลมโตแวววาวดูราวกับจะยั่วยวนทั้งๆ ที่แสนไร้เดียงสา เอวคอดกิ่ว... สะโพกกลมผาย เสือไม่ต้องใช้เวลาคิดนานเลยที่จะตามติดคนรักไปทุกที่
ตอนเช้าก็ไปส่ง พักกลางวันก็พาไปกินข้าว ตอนเย็นก็ไม่ยอมไปทำรายงานกลุ่ม รีบไปรับน้องกลับบ้านก่อนแล้วค่อยออกไปทำรายงาน
ทั้งหวง ทั้งหึง ไม่ยอมให้ใครจ้องมอง ไม่ยอมให้ใครส่งยิ้มให้.... แต่ดูจะยากแสนยาก เพราะกระต่ายเด็กดี มีเพื่อนไม่น้อยเลยที่เรียนพิเศษ บางวันก็ไม่ยอมมากินข้าวกลางวันกับคนรัก แล้วยังทำท่ารำคาญที่เสือโทรตามตลอดอีก
เมียสวย น่ารักขนาดนี้... ใครจะยอมให้ไอ้ผู้ชายหื่นๆ จ้องเล่า ? เสือคิดอย่างขุ่นเคือง เขาแค่โทรตามทุกๆ ชั่วโมงครึ่ง ไม่ว่ากระต่ายจะไปไหน ต้องโทรหาพี่เสือก่อนทุกครั้ง
กระต่ายอึดอัด... แต่เสือมีความสุขจนเหมือนขึ้นสวรรค์
เช้าไปเรียน ไปส่งเมียเรียนพิเศษ กลางวันไปรับกินข้าว ตอนเย็นไปรับกลับ ดูเอวบาง ร่างแน่งน้อยทำกับข้าว กินอิ่ม นั่งคุยกันบ้าง อ่านหนังสือ ทำรายงานกันไป เสือถือโอกาสทั้งกอด ทั้งจูบ ลวนลามน้องเต็มที่ เรียกไม่ขาดปากว่า
"เมียตัวน้อย"
...
มีต่อค่ะ
-
เสือร้ายไม่เคยปกปิดความชื่นชม ภูมิใจในดวงตาเลย ทั้งความรัก ความยินดีที่ได้ครอบครองร่างบอบบางยิ่งเพิ่มพูนขึ้นทุกวัน สองมือไม่อายที่จะกอบกุมมือเล็กในที่สาธารณะ หรือกระทั่งจะกระชับเอวบางให้แนบชิด เมื่อกระต่ายตัวน้อยเป็นของเสือ ย่อมไม่มีใครมีโอกาสได้ชิดใกล้
กระต่ายถูกจับนั่งซ้อนตักบ้าง ยืนซ้อนบ้าง หรือกระทั่งเวลาอาบน้ำพี่ชายยังตามเข้ามาสัมผัสเนื้อนวล จูบร้อนแทบจะติดกับผิวกายตลอดเวลา จนร่างเล็กที่หอมกรุ่นกลิ่นละไอหวานไร้เดียงสาคล้ายมีกลิ่นของผู้ชายติดตัวไปแล้ว
พอจะเข้านอน... กระต่ายก็ถูกปอกเปลือก ชุดนอนไร้ค่าถูกถอดทิ้งไว้ปลายเตียง ร่างสูงใหญ่กลืนกินทั่วทั้งตัว จนช่องทางแคบเปียกแฉะ นุ่มจนแทบละลายและกลายเป็นรูปทรงของเขา ร่างหนาจึงยอมหยุด อุ้มคนตัวบางไปอาบน้ำและกลับมานอน
ใช้ชีวิตแบบนี้ทุกวัน สุขบรมสุข เสือร่าเริงจนใครๆ ทัก เพื่อนเก่าบางคนทำท่าโก่งคออ้วกใส่ แต่เสือก็ไม่สนใจ ตกอยู่ในห้วงรักล้ำลึก... เขามองไม่เห็นสิ่งใดนอกจากร่างอันบอบบาง ไม่ต้องการสิ่งใดนอกจากร่างกายแสนหวานอยู่ในอ้อมแขน
...กระต่าย... ต่ายน้อย เมียตัวน้อยของพี่...
....
.....
......
คนรักมีความสุข กระต่ายก็มีความสุข ถึงจะอึดอัดแต่ก็นับได้ว่ามีความสุข แต่การเรียนของกระต่ายกลับชะงักงัน คนตัวเล็กพบว่าคะแนนสอบย่อยแต่ละครั้งของตัวเองแย่ลงเรื่อยๆ ช่องว่างในใจก็แผ่กว้าง... ภายในความสุขที่เบาหวิวเหมือนปุยนุ่น ยามถูกพี่เสือรัก สอดใส่ กกกอด เป็นที่ต้องการอย่างยิ่ง รอยแยกก็ยิ่งขยายกว้าง... เหมือนเนื้อร้ายที่ติดตามความสุขไปทุกหนทุกแห่ง
พี่เสือแสดงออกชัดเจนว่ารักเขามาแค่ไหน ต้องการเพียงใด ไม่ใช่แค่ร่างกาย แต่ทั้งหัวใจและวิญญาณ กระต่ายรู้ดี... ไม่มีใครบนโลกทำได้เหมือนพี่ชายอีกแล้ว...
...แล้วรอยแยกนั้นมาจากที่ใด ?
ทั้งๆ ที่ตัวติดกัน ความวูบโหวงนั้นไม่บรรเทาลงเลย
ทั้งๆ ที่เป็นที่ต้องการ แต่จุดดำมืดกลับขยายตัวกว้าง...
ทุกครั้งที่เห็นพี่เสือทำรายงาน ทุกครั้งที่พี่ชายกลับมาพร้อมการบ้าน ชีท คะแนนสอบย่อย... ทุกอย่างเลิศเลอไปหมด คนรักมีความสุขนักกับชีวิตมหาวิทยาลัย มีชื่อเพื่อนสนิทสองสามคนที่ติดปาก เสือไม่รีรอที่จะพากระต่ายไปพบ เพื่อนๆ ของเสือนิสัยดี ใจดีกับกระต่ายกันทุกคน...
...แต่เนื้อร้ายกลับยิ่งกัดกิน...
ส่วนลึกของหัวใจมีเพียงแต่ความเกลียดชัง...
...เกลียดความสุขของบรรดาเพื่อนๆ พี่เสือ
เกลียดผลคะแนนสอบที่ยอดเยี่ยมของพี่เสือ
เกลียดเครื่องแบบสีขาวของพี่เสือ
เกลียด.... เกลียด... เกลียดตัวเองที่เกลียดทุกสิ่งทุกอย่างของพี่เสือ...
วันนี้กระต่ายไม่รับสายจากคนขี้หวง เขาส่งข้อความสั้นๆ ว่าจะไปกินข้าวกับเพื่อนๆ ที่เรียนพิเศษ ไม่ต้องเป็นห่วงแล้วปิดเสียง เอาโทรศัพท์ใส่กระเป๋า
เพื่อนๆ ทั้งหญิงชายที่เรียนพิเศษบางคนอายุมากกว่ากระต่ายหลายปี บางคนอายุเท่าๆ กัน แต่ทั้งหมดก็เหมือนกับกระต่ายตรงที่เป็นเด็กซิ่วเหมือนกัน
เด็กๆ พากันไปกินอาหารกลางวันที่ห้างใกล้ๆ เพื่อนรุ่นพี่พาไปนั่งโต๊ะใหญ่ เพื่อนๆ คนอื่นๆ ก็นิสัยดี กระเซ้าเย้าแหย่กันสนุกสนาน กระต่ายเองก็สนิทสนมกับเพื่อนกลุ่มนี้พอควร
เมื่ออาหารมา รุ่นพี่ของกลุ่มชวนคุยเรื่องสอบ มีเสียงครวญครางประปราย ก่อนเปลี่ยนเป็นบทสนทนาจริงจัง
"เนี่ย กะจะเรียนหมอ" รุ่นพี่คนหนึ่งพูดกลั้วหัวเราะ "พยายามสอบมาสามปี... ไม่ติด ปีนี้ปีสุดท้ายแล้ว ถ้าไม่ติดก็จะเรียนอย่างอื่นแทน"
"บางอย่างก็ต้องยอมรับความจริงเนอะ" เพื่อนผู้หญิงอีกคนตอบ "กระต่ายล่ะ ?"
"คะแนนต่ายน้อยหลังๆ มาแย่ลงนะ" รุ่นพี่อีกคนบอกอย่างเป็นห่วง "กระต่ายอยากเรียนครุฯ ไม่ใช่เหรอ ? ทำไมต้องมหาลัยนั้นด้วยล่ะ ? ไม่เรียนที่อื่นที่คะแนนต่ำกว่า ?"
กระต่ายยิ้มฝืนๆ ภาพเครื่องแบบสีขาวสง่างามและเพื่อนๆ ที่ดูเฉลียฉลาด ปราดเปรียวของพี่เสือฉายแว่บเข้ามาในความคิด ในใจกระต่ายร้อนเร่า... ทั้งชื่นชมและเกลียดชัง "อยากเรียนที่เดียวกับ... พี่ชายน่ะ"
"อ๋อๆ พี่ที่เรียนทันตะใช่ไหม ? หล่อล่ำไปเลยน้า... นี่ถ้าไม่บอกว่าเป็นพี่ชาย คงนึกว่าเป็นแฟนแน่ๆ" เพื่อนชายแต่ใจหญิงอีกคนพูดยิ้มๆ
"พี่ว่า กระต่ายตัดใจดีกว่า" พี่อีกคนโพล่งขึ้นมา พี่คนนี้อายุมากที่สุดและพูดจาตรงไปตรงมาที่สุด เล่นเอาทั้งกลุ่มเงียบลง เพื่อนๆ พากันสะกิดให้เขาหยุดพูด แต่กระต่ายกลับเงยหน้าขึ้นมอง รอฟังอย่างตั้งใจ
"พี่เคยฝืนเรียนวิดวะมอดัง... ได้สองปีแล้วก็โดนไทร์ จนตอนนี้เป็นแบบนี้ ถึงจะฝืนจนสอบได้ แต่พอเข้าไปเรียนก็ไม่มีความสุข เพราะมันยากเกินความสามารถจริงๆ บางครั้งก็ต้องสำนึกนะว่าสมองเรามีเท่าไหร่ ฝืนไปแล้วมีประโยชน์อะไรไหม" เขาจิบน้ำแก้กระหาย แต่เมื่อเห็นคนฟังยังตั้งอกตั้งใจ ไม่มีวี่แววโกรธเคืองจึงพูดต่อ "สำหรับกระต่าย พี่ไม่เห็นประโยชน์อะไรจากการฝืนตัวเองเลย อนาคตข้างหน้าคิดดีๆ ว่าจะมีความสุขจริงๆ เหรอ เราต้องเรียนอีกสี่ปี ระหว่างนั้นจะเป็นยังไง อย่าลืมว่าการเข้ามหาลัยไม่ใช่จุดสิ้นสุดของชีวิต"
"พูดเกินไปแล้ว" เพื่อนคนอื่นร้อง หันกลับมาปลอบกระต่าย "ไม่เป็นไรนะต่ายน้อย ถ้าไม่ลองก็ไม่รู้เนอะ"
"นั่นสิ สู้ๆ"
"มาพยายามด้วยกันนะ!"
"...." กระต่ายไม่ตอบคำ เพื่อนๆ ใจดี... แต่กระต่ายกลับคล้อยตามคำพูดแสนใจร้าย...
...แต่เป็นความจริง
"จะปรึกษาเหรอ ?" พี่หนูจิ๊บส่งเสียงดังมาตามสาย กระต่ายรีบแอบพี่เสือไปโทรหารุ่นพี่ด้านนอกระเบียง ปลายสายมีเสียงดังตึงตังแล้วค่อยๆ เงียบลง
พี่หนูจิ๊บ ลูกสาวป้านกหลังจากซิ่วคณะพยาบาลมาสองปี ปีนี้ก็ตัดใจ เรียนคณะนิติศาสตร์ที่มหาวิทยาลัยเปิดแห่งหนึ่ง ซึ่งพี่สาวก็บ่นกะปอดกะแปดว่าเข้าง่าย... แต่เรียนยากชะมัด
"พี่หนูจิ๊บ..." เสียงกระต่ายแผ่ว พยายามเรียบเรียงคำพูดไปชั่วขณะหนึ่ง "หนูควรสู้ต่อไหม ?"
"สู้ต่อ ? อ๋อ...." เสียงปลายสายเคร่งขรึมลง "อืมม ดีแล้วที่โทรมาหาพี่ ปรึกษาเสือหรือแกงน่ะไร้ประโยชน์ พวกคนหัวดีไม่เข้าใจพวกเราหรอก"
"พี่หนูจิ๊บว่าไง ?"
"แล้วต่ายน้อยว่าไง ? ที่โทรมาเพราะว่าเหนื่อยแล้วใช่ไหม ?"
ถูกจี้ใจดำ กระต่ายชะงักแล้วตอบรับขื่นๆ "เหมือน... อาจจะ..."
"ไม่รู้สิ... ชีวิตมันพูดยากนะ ถ้ากระต่ายพยายาม อาจจะสอบติด พอได้เรียนที่สมใจแล้วก็อาจจะแฮปปี้สุดๆ จบมาด้วยเกียรตินิยม แต่อีกที.... อาจจะสอบไม่ติดแล้วหมดแรงไปเลยเหมือนพี่... หรืออาจจะติด แต่เรียนแล้วไม่ชอบ ไม่เป็นอย่างที่คิดขึ้นมาก็ได้"
คนฟังได้ยินที่รุ่นพี่แจกแจงมาแล้วรีบพยักหน้ารับ "หนูก็กลัวแบบนั้น...."
"ฮืมมม ของแบบนี้ ถ้าไม่รอจนถึงเวลามันก็ตัดสินใจยากนะ... อย่างของพี่นี่คือมันถึงจุดแล้วไง"
"แล้วทำไมพี่หนูจิ๊บถึงเลิกสู้ต่อล่ะ ?"
"มันถึงเวลาแล้วน่ะ.... เหนื่อยด้วย เบื่อด้วย เราใช้แรงไปหมดแล้ว เดี๋ยวไปเรียนถ้าไม่เป็นอย่างที่หวังจะยิ่งเสียใจ สู้มาสู้กับสนามรบใหม่ดีกว่า เจออะไรใหม่ๆ ที่ไม่คาดหวังมาก่อนน่าจะดีกว่า"
"แล้วตอนนี้..."
"สนุก... เรียนก็ยากนะ อิสระเยอะ แต่ต้องขยัน... เจอคนหลากหลายแบบ พ่อแม่ก็โล่งใจด้วย"
กระต่ายรับคำ รุ่นพี่ได้ยินปลายสายเงียบไปจึงพูดว่า "เหนื่อยแล้วใช่ไหม ? ลองคิดดูดีๆ ถ้าหันหลังกลับตอนนี้จะแฮปปี้ไหม การไม่ได้เรียนกับเสือมันทำให้ชีวิตกระต่ายแย่จริงๆ ไหม หรือว่าก็เหมือนเดิมหรือดีขึ้น เรียนแล้วจะมีความสุขจริงๆ หรือเปล่า คิดดีๆ นะต่ายน้อย"
คิดดีๆ.... กระต่ายจำคำนั้นไว้...
...สอบได้ หรือไม่ได้ เรียนแล้วหรือไม่เรียน... จะมีความสุขจริงๆ หรือ ?
...คำตอบช่างน่ากลัว...
....
มีต่อจ้า
-
มีชีวิตอยู่กับความเหนื่อยล้า... และความเกลียดชังที่เติบโตเหมือนวัชพืชนั้นไม่สนุกเลย กระต่ายไม่สามารถส่งยิ้มอย่างจริงใจให้พี่เสืออีกต่อไป...
...ทั้งรู้สึกผิดต่อความรัก ต่อรอยยิ้มพี่เสือ... กระต่ายรู้ว่าพี่เสือก็รู้... ว่ากระต่ายเปลี่ยนไป แต่คนรักนั้นแสนรักเขาจนไม่ถามอะไรให้ไม่สบายใจ
ท่อนแขนแข็งแรง แผ่นอกหนาเปลือยเปล่าปล่อยให้คนตัวเล็กร่างเปลือยนอนกลิ้ง มือหนาลูบไล้ไปตามเรือนร่างสลับกับริมฝีปากอิ่มที่จุมพิตหน้าผาก
"กระต่าย... ไม่อยากอยู่กับพี่แล้วหรือ ?"
ดวงตากลมปิดสนิท... เขาเองก็กำลังตอบคำถามนั้นกับตัวเองเช่นกัน...
...ไม่ใช่... อยากอยู่กับพี่เสือแบบนี้ ร่วมรักกัน ตื่นขึ้นมาแล้วส่งยิ้มให้กัน ให้พี่เสืออุ้มไปไหนมาไหน... โลกใบน้อยที่มีเพียงสองคน... ไม่ใช่คณะทันตแพทย์ ไม่ใช่ความเก่งกาจ การประสบความสำเร็จของพี่เสือหรือมหาวิทยาลัย
ท้องนิ้วเขี่ยแก้มนวล ดั้งโด่งซุกไซ้เรือนผมหอมกรุ่น "เมียที่รัก... พี่รักต่ายน้อยนะ... ถ้ากระต่ายไม่อยากเรียนก็ไม่ต้องเรียนนะครับ... เมียคนเดียว พี่จะหาเลี้ยงเอง"
คำพูดชวนฝัน... ไม่ต่างจากคำขอแต่งงาน เสือไม่รีรอที่จะเร่งรัดต่อ
"แต่งงานกันนะ... พี่มีเงินเก็บ จะไปสู่ขอกระต่ายจากพ่อแม่เอง.... ใครรังเกียจก็ช่างเค้าปะไร พี่มีแต่กระต่ายน้อยคนเดียวก็พอแล้ว..."
แสนหวาน... ยิ่งดวงตาดุที่อ่อนแสง หวานเชื่อม ริมฝีปากที่บรรจงจูบราวกับสัมผัสของล่ำค่าแสนเปราะบาง
"กระต่ายเป็นเมียพี่... ไม่ต้องทำงาน แค่ดูแลบ้าน ทำกับข้าว... ถ้ากระต่ายอยากมีลูก เราไปรับเด็กมาเลี้ยงดีไหม ? กระต่ายไม่ต้องทุกข์ทรมานอะไรเลย..."
เส้นทางง่ายดายถูกกรุยไว้ หากรับคำ... จะเป็นดังที่พี่เสือว่า คนรักจะเอาใจ ดูแลกระต่ายไปจนตาย... ให้กระต่ายสุขสบาย ทำทุกอย่างที่ต้องการ...
...เป็นเช่นนั้น กระต่ายมีความสุขจริงๆ หรือ ?
รอยแยกมืดดำกลายเป็นหุบเหวลึก คนฟังฟังคำสัญญาและคำหวานแล้วเหมือนดั่งถูกผลักลงเหวดำมืด ลึกสุดหยั่ง...
...ไม่ เสียงเล็กๆ ร้องดังก้องอยู่ในหัว
แม้จะเคยฝันเช่นนั้น เป็นเมียพี่เสือ ใช้ชีวิตเรียบง่ายไม่ต้องดิ้นรนอะไร แต่เมื่อเห็น... เมื่อสัมผัส โลกใบใหญ่ของพี่เสือ ท่าทางภาคภูมิใจของคนรัก คำชื่นชม รายงาน คะแนนสอบ เพื่อนๆ ที่เฉลียวฉลาด... ทำให้กระต่ายไม่อาจกลับไปเป็นกระต่ายคนเดิมได้
ทุกครั้งที่ถูกกกกอด นอกจากความรัก ความใคร่... ความรู้สึกด้อยค่าก็ชัดเจนขึ้นทุกทีๆ...
...ถ้าเป็นเช่นนั้น เป็นเมีย เป็นแม่บ้าน... กระต่ายก็เป็นกาฝาก... ไร้ค่าจริงๆ
สอบกลางภาคแล้ว พี่เสืออ่านหนังสือสอบสบายๆ ปฏิเสธคำชวนเพื่อนที่ให้ติว แต่กลับใช้เวลานอนเล่นอยู่ที่คอนโด สะกิดกระต่ายให้ขึ้นเตียงบ้าง นอนกอดน้องอย่างสบายอารมณ์บ้าง จนกระต่ายต้องดุให้คนรักยอมปล่อยเสียที ไม่อย่างนั้นกระต่ายคงไม่ได้ไปเรียนพิเศษ
ที่เรียนพิเศษของกระต่ายก็มีสอบกลางภาคเหมือนกัน ยิ่งสอบกระต่ายยิ่งรู้ตัว ทุกอย่างที่เรียนมาแม้จะคุ้นเคย... แต่ก็หายไปจากสมองอย่างง่ายดาย ไม่มีอะไรหลงเหลือ
กระต่ายส่งกระดาษสอบด้วยจิตใจหดหู่
เพราะสอบเสร็จก่อนกำหนด หลังจากโทรเรียกคนรักแล้ว กระต่ายก็เข้าไปหลบร้อนที่ร้านหนังสือใกล้ๆ
เหมือนเท้ามีจิตใจของมันเอง พากระต่ายเดินเลยแผนกหนังสือติวสอบ ไปยังแผนกหนังสือทำขนม ร่างเล็กง่วนอยู่กับการหยิบเล่มนั้น วางเล่มโน้นได้ไม่นาน ก็มีเสียงเรียก
"อ้าว ต่ายน้อย!"
คนตัวเล็กเงยหน้าขึ้นมองแล้วยิ้มอย่างดีใจ "ซอ!"
ลักซอร์ที่ไปเรียนต่อที่ออสเตรเลียยืนยิ้มแฉ่งตรงหน้า กวักมือเรียกกระต่ายเข้าไปหา "เฮ้ยย เป็นไงมั่ง ไม่เจอกันตั้งนาน"
"สบายดีจ้ะ ซอล่ะ กลับมายังไงเนี่ย"
"เออ พอดีต้องจัดการเอกสารน่ะ เลยกลับมา แล้วชีวิตเป็นไง ? ยังรอเรียนต่อเหรอ ?"
กระต่ายพยักหน้ารับ ลักซอร์เอียงคอก่อนจะหยิบกระดาษในเป้ออกมายื่นให้
เป็นเอกสารภาษาอังกฤษที่ถูกปริ๊นส์ออกมาจากคอมพิวเตอร์ กระต่ายก้มลงอ่าน... ภาษาอังกฤษของกระต่ายดีขึ้นเยอะ อ่านเข้าใจดีแล้วเงยหน้าขึ้นเป็นเชิงถาม
"ตั้งใจจะเอาไปให้ที่บ้าน ไม่นึกว่าจะมาเจอที่นี่น่ะ"
"เอ๋ ?"
"ทุนเรียนที่ฝรั่งเศส... หาไม่ได้ง่ายๆ นะ" ลักซอร์โอ่ กระต่ายอ่านชื่อภาษาฝรั่งเศสบนกระดาษแล้วอุทาน เป็นชื่อสถาบันดังระดับโลก!
"ละ... แล้ว ?"
"ไม่ลองดูเหรอ ไหนๆ ช่วงนี้ก็ว่างนี่นา"
กระต่ายยิ้ม รู้สึกได้ว่ามือตัวเองสั่นน้อยๆ "อย่าง... อย่าง... เราน่ะเหรอจะสอบได้..."
สถาบันอาหาร ขนมและไวน์บนกระดาษเป็นอันดับหนึ่งของโลก เชฟมิชลินระดับห้าดาวส่วนใหญ่ก็จบมาจากที่นี่ ทั้งเข้ายาก เรียนยากและราคาแพงมหาโหด คอร์สทำขนมระยะเวลาหนึ่งปี ฝึกงานโดยไม่ได้รับเงินอีกหนึ่งปีในโรงแรมห้าดาวนั้นราคาหลายแสนบาททีเดียว
"นี่เป็นสาขาใหญ่ในปารีส กำลังเปิดรับสมัครนักเรียนทุน... ทุนให้เปล่าด้วยนะ เรียนฟรีตลอดคอร์สพร้อมที่พัก สุดยอดไปเลย"
"ปะ... ปารีส!" หัวสมองแล่นเร็วจี๋ กระต่ายไม่รู้อะไรเกี่ยวกับปารีสเลยนอกจากหอโลหะรูปตัวเอและมาการอง
"ฮื่อ... ลองดูเถอะ น่าสนุกออก" ลักซอร์ยังรื่นรมย์ แต่เพื่อนเหมือนหลุดไปนอกอวกาศแล้ว
"ยัง... ยังไงเราก็ไม่ได้หรอก" กระต่ายถอนหายใจ อ่านเงื่อนไขแสนดีแล้วกลืนน้ำลาย...
"มันไม่ได้เกี่ยวกับว่าได้ไม่ได้นะ" เพื่อนฉวยกระดาษแผ่นนั้นออกจากมือ "มันอยู่ที่อยากไปหรือไม่อยากต่างหาก ว่าไงล่ะ ?"
ไม่ต้องคิดมาก สถาบันในฝันสุดหรู ข้อเสนอดีๆ ที่ฟรีเกือบทุกอย่างทำให้กระต่ายตอบรับทันที "อยาก!"
"ใช่ไหมล่ะ ? เท่าที่อ่านก็ไม่มีอะไรมาก... กระต่ายต้องเขียนเรียงความเป็นภาษาอังกฤษ หลังจากนั้นถ้าได้คัดเลือกก็ไปที่สถาบันสาขาประเทศไทยสอบสัมภาษณ์ ลองดูไหม ?"
แค่เขียนเรียงความกระต่ายก็กลัวแล้ว ใบหน้าหวานผงกลงแล้วก็สะบัดไปมา ลักซอร์หัวเราะแล้วคืนเอกสารให้
"มีเวลาอีกเดือนนึง... ไม่ต้องห่วงนะ ซอจะสอนต่ายเขียนเรียงความเอง เรียงความภาษาอังกฤษจะไม่เหมือนของไทย มันจะแบ่งเป็น topic แล้วเข้าสู่ sub-topic... ไม่ต้องกลัว หลังจากนั้นต่ายค่อยร่างให้ซอตรวจ"
"แต่... แต่... เดี๋ยวซอก็กลับออสฯ แล้วนี่"
"โธ่ หนูน้อย... ซออยู่นี่อาทิตย์เดียว จะให้กระต่ายอ่านตัวอย่างเรียงความดีๆ เยอะๆ แล้วให้หัดเขียน อาทิตย์เดียวก็เป็น ส่วนเนื้อหา ภาษาก็ให้ไคโรกับเมมฟิสช่วยตรวจ พูดแล้วจะหาว่าอวดน้อง... สองคนนั้นน่ะเป็นแชมป์เขียนเรียงความเชียวนะ เมมฟิสเคยได้ทุนจากการเขียนเรียงความที่อังกฤษมาแล้วด้วย"
กระต่ายตาวาว ได้ยินแผนการแล้วยิ้มกว้าง พยักหน้ารับทันที
"ตกลงเอาแบบนี้เนอะ... เที่ยวสุดท้ายซอจะให้พ่อตรวจให้ เจอ Native speakers หลายคนแบบนี้ ไม่ได้ให้มันรู้ไปสิ" ว่าแล้วก็หัวเราะ
"ขอบ... คุณนะ"
เพื่อนโคลงศีรษะ กอดแขนเพื่อนตัวเล็กอย่างอบอุ่น "ไม่เป็นไร... ซอก็อยากเห็นความฝันของกระต่ายเหมือนกัน"
กระต่ายไม่ไปเรียนพิเศษได้หนึ่งสัปดาห์แล้ว พี่เสือไปส่งที่หน้าสถาบันกวดวิชาก็จริง แต่กระต่ายแอบหนีไปบ้านลักซอร์ เรียนเขียนเรียงความตลอดทั้งวัน
ลักซอร์เป็นครูที่ดีและเข้มงวดมาก ทั้งวันเธอไม่พูดภาษาไทยกับกระต่ายเลย ทั้งยังห้ามทุกคนในบ้านพูดด้วย กระต่ายจึงต้องฝึกทักษะการพูดไปด้วย
ตัวอย่างสำหรับเขียนเรียงความมีหลายพันเรื่อง ทุกเรื่องได้รับรางวัลใหญ่โตทั้งนั้น เธอคัดเรื่องที่ดีที่สุดจนไปถึงที่ยากที่สุดออกมาให้กระต่ายอ่านทีละแผ่นๆ พร้อมทั้งให้กระต่ายหาจุดเด่น จุดด้อยของแต่ละเรื่อง และที่สำคัญคือการวางดราฟต์ของการเขียนเรียงความ
"It's still confused!" ลักซอร์บ่นแล้ววงส่วนให้แก้ เธอเน้นแล้วเน้นอีกว่าอย่าพายเรือในอ่าง อย่าเอาเรื่องที่ไม่เกี่ยวข้องมาพูด เรื่องที่พูดจบไปแล้วอย่านำมาเกี่ยวข้องอีก
จนวันสุดท้ายที่ลักซอร์อยู่เมืองไทย เธอก็พอใจกับโครงร่างเรียงความ ก่อนจะส่งให้เมมฟิสและไคโรตรวจ... ซึ่งไม่ง่ายเลย
เมมฟิสและไคโรให้กระต่ายแก้อีกรอบ ส่วนลักซอร์ยังวนเวียนสไกป์มาถามเรื่อยๆ กระต่ายทั้งเหนื่อยและมีความสุข เขาต้องใช้ข้อมูลจำนวนมาก ดีที่คุณตาบุญส่ง ตาของลักซอร์เคยเป็นอาจารย์มหาวิทยาลัยพากระต่ายไปห้องสมุดมหาวิทยาลัยและช่วยเลือกหนังสือทำขนมที่เกียวข้องมาเป็นจำนวนมาก นอกจากข้อมูลแล้ว ยังมีประสบการณ์ตรงของกระต่ายอีก กระต่ายเขียนเรียงความไปด้วย ทดลองทำขนมรูปแบบใหม่ๆ ไปด้วยเพื่อใช้ประกอบเขียน นอกจากนี้คุณตายังแนะนำให้นำศาสตร์อื่นเช่นบริหารธุรกิจ(ร้านเบเกอรี) การจัดการ ความต้องการบริโภคของลูกค้า ไปจนถึงเศรษฐศาสตร์มาบูรณาการในเรียงความด้วย ซึ่งทั้งหมด คุณตาสามารถเปิดคอร์สสั้นๆ สอนให้กระต่ายเข้าใจได้
เรื่องทั้งหมดนี้... กระต่ายไม่ปริปากบอกใครเลย แต่พี่เสือก็เข้าใจว่ากระต่ายเรียนไปได้ดี จึงไม่ถามอะไรมาก...
แม้กระทั่งกระต่ายยังแปลกใจ... แค่เขียนเรียงความสามพันตัวอักษรแต่กระต่ายกลับเรียนหนักกว่าที่เรียนพิเศษเสียอีก เขาต้องเรียนรู้เรื่องใหม่ๆ ที่ไม่คุ้นเคยมากมาย อีกทั้งยังต้องฝึกทำขนมหลายรูปแบบ หลายเทคนิค ต้องรื้อเอกสารหาเทคนิคใหม่ๆ สูตรขนมหลายชนิดที่ไม่เคยเห็นมาก่อน แต่กลับไม่เบื่อ ไม่รู้สึกท้อเลยสักนิด
...คงจะจริงอย่างที่ลักซอร์ว่า ถึงจะไม่ได้ก็ไม่เป็นไร เพราะกระต่ายก็มีความสุขจริงๆ ที่ได้ทำ
หุบเหวลึกในอกกลายเป็นพื้นที่ราบ... เนื้อร้ายภายในใจค่อยๆ หายไปอย่างเชื่องช้าแต่หนักแน่น...โดยที่กระต่ายไม่รู้ตัว
สองศรีพี่น้องทั้งเมมฟิสและไคโรคอยเป็นกำลังใจให้กระต่ายที่หลับตาปี๋ กดส่งไปทางอีเมล์หลังจากส่งทางไปรษณีย์ไปแล้วครั้งหนึ่ง
"ฮ้าาา ส่งไปแล้ว" ร่างเล็กหมดแรง นอนแผ่กับพื้น เมมฟิสยิ้มหวานให้กำลังใจ ไคโรถอนหายใจลุกขึ้นแล้วพยุงร่างเล็กให้ขึ้นนั่ง
"พี่ต่าย นั่งดีๆ"
"อ๊ะ นั่นสินะ ขอโทษด้วย" กระต่ายรีบเด้งตัวขึ้นนั่งให้เรียบร้อย ไคโรเบือนหน้าหนี แก้มแดงน้อยๆ... ก็รุ่นพี่ตัวบางน่ะ ทั้งขาวทั้งนุ่มแถมยังนุ่งกางเกงขาสั้น พอนอนแผ่กางเกงก็รั้งจนเห็นต้นขาขาวนวล... นี่ถ้าไม่ใช่ว่าเป็นคนของเสือ ไคโรก็คงไม่ปล่อยให้ร่างนุ่มที่เข้ามาสนิทสนมนี่รอดไปได้หรอก
ชะรอยเมมฟิสจะรู้ว่าพี่ชายคิดอะไร เธอรีบจูงมือรุ่นพี่ให้ไปหลังครัว เติมกระเพาะว่างเปล่าด้วยอาหารแสนอร่อยฝีมือคุณป้าแม่บ้าน
"ถ้าได้ก็ดีเนอะพี่ต่าย" เมมฟิสว่า
"ไม่ได้ก็ไม่เป็นไรนะ" กระต่ายตอบยิ้มๆ ช่างแตกต่างจากการสอบเข้ามหาวิทยาลัยนัก ครั้งนี้กระต่ายทำดีที่สุดแล้ว ทุกประโยค ทุกสัญลักณ์ ทุกคำถูกกลั่นกรองมาจากสมองและประสบการณ์ของเขาล้วนๆ ถึงจะมีหลายคนคอยช่วยขัดเกลาแต่กระต่ายก็ยืดอกบอกทุกคนได้ว่า เรียงความเรื่องนี้กระต่ายทำเอง ความรู้สึกหลังส่งจึงมีแต่ความโล่งใจปนยินดี ถึงจะไม่ได้ แต่กระต่ายก็ได้เรียนรู้อะไรมากมายระหว่างที่เขียน ทั้งยังสนุกมากด้วย
"แล้วผลจะประกาศเมื่อไหร่"
"เดือนหน้าน่ะ" รุ่นพี่ตอบยิ้มๆ จิ้มปอเปี๊ยะกรอบอร่อยเข้าปากอย่างมีความสุข "ทางนั้นจะส่งจดหมายมาที่บ้าน... พี่ขอลงบ้านเมนะ"
"ได้อยู่แล้ว เมก็ตื่นเต้นไปด้วยแล้วเนี่ย"
"แล้วก็มีให้เช็คออนไลน์ด้วย... ถ้าติดก็ไปสอบสัมภาษณ์"
"ดีจังน้า... พี่ต่ายพยายามขนาดนี้แล้ว อยากให้ติดจัง"
กระต่ายกลับส่ายหน้า "ไม่หรอก... พี่มีความสุขจังเลยเม ทั้งๆ ที่พี่ไม่ชอบเรียนหนังสือ แต่ระหว่างที่ต้องเขียนต้องอ่าน ต้องเรียนรู้อะไรๆ เยอะแยะ แต่กลับสนุกมาก"
"บางทีการเรียนที่เมืองไทยคงไม่เหมาะกับพี่" ไคโรออกความเห็น เขายักไหล่แล้วพูดต่อ "พวกเรากลับไทยมาเพราะตากับยายขอร้อง แต่การเรียนที่นี่ก็ทำให้พวกเราอึดอัดมากนะ"
เมมฟิสพยักหน้ารับ "นั่นสิ... ที่นี่ชอบสอบจังเลย การบ้านก็เยอะ หลายวิชาก็ไม่รู้เรียนไปทำไม เมเป็นคริสเตียน พี่ไคเป็นเอธิสต์แต่พวกเราต้องเรียนพุทธศาสนา ไม่แฟร์เลยนะ... ถ้าอยู่อังกฤษป่านนี้โรงเรียนโดนฟ้องแล้วล่ะ"
กระต่ายได้แต่หัวเราะแห้งๆ รับ ก่อนจะเปลี่ยนไปคุยเรื่องอื่น...
ก่อนกลับบ้าน เมมฟิสรั้งตัวกระต่ายไว้ "นี่ พี่ต่าย พรุ่งนี้มาทำขนมหน่อยสิ"
"หือ ?"
เด็กหญิงผิวดำยิ้มแฉ่ง ท่าทางกระตือรือร้น "เมอยากลองทำบ้าง ท่าทางน่าสนุก... พี่ต่ายมาสอนหน่อยนะ"
กระต่ายไม่เคยมีน้องมาก่อน การโดนอ้อนเป็นประสบการณ์ใหม่ทีเดียว เด็กหนุ่มหัวเราะแล้วรับคำ เมมฟิสร้องเย้ ก่อนกระโดดกอด
"พี่ต่ายใจดีจัง น่ารักด้วย ตัวก็นุ๊มนุ่ม..."
"ไม่เป็นไรหรอก พี่ต้องขอบคุณเมกับไคต่างหาก...."
"อย่ามัวแต่ขอบคุณเลย พรุ่งนี้เรามาทำขนมอร่อยๆ กันดีกว่า... เมอยากกินบานอฟฟี่ที่สุดเลย"
ท่าทางกระตือรือร้นยิ่งทำให้กระต่ายยิ้มอย่างเอ็นดู ถึงเมมฟิสจะเป็นเด็กเคร่งขรึมเกินวัย แต่ก็ยังมีมุมที่เป็นเด็กอยู่มาก "ได้เลย!"
กระต่ายต้องไปรอที่หน้าโรงเรียนกวดวิชาเพื่อรอพี่เสือมารับ ทั้งๆ ที่โกหกคนรัก... แต่กระต่ายกลับไม่รู้สึกผิดสักนิด ยิ่งคิดถึงความสุขที่บ้านของลักซอร์แล้วยิ่งกลับรู้สึกดี... บ้านนั้นไม่มีพี่เสือ ถึงจะไม่มีวงแขนอบอุ่นคอยปกป้อง แต่การถูกปล่อยให้เผชิญหน้ากับสิ่งต่างๆ ด้วยตัวเองนั้นก็สนุกไม่แพ้กัน
กระต่ายถอนหายใจ... เขารู้ตัวแล้ว ตั้งแต่เริ่มเขียนเรียงความมา ราวกับว่าช่องว่างของความน้อยเนื้อต่ำใจได้ถูกถม กระต่ายได้เห็นว่าตัวเองทำอะไรได้บ้าง... และทำได้ดีจนทุกคนเอ่ยปากชม
ตอนนี้... เมื่อรถคันเก่าแล่นมาเทียบ กระต่ายสามารถเปิดประตูรถ แล้วส่งยิ้มทักทายให้คนข้างๆ จากหัวใจจริงๆ
กระต่ายรู้แล้วว่าตัวเองเกลียดสิ่งใดในตัวพี่ชาย... และความรักที่มีให้นั้นมากมายเท่าใด...
ไม่ใช่เพียงแค่ตอบแทนความรัก แต่เพื่อแสดงความรักของกระต่าย มือบางวางบนมือหนาที่อยู่บนกระปุกเกียร์เบาๆ
แก้มนวลจัดแดงปลั่งน่ามอง เสือลอบชื่นชมความงามของเมียรักภายใต้แสงไฟ ตราบจนริมฝีปากอิ่มขยับน้อยๆ เสียงหวานเปล่งออกมาแผ่วเบาดั่งแมลงปอแตะผิวน้ำ
"พี่เสือ... คืนนี้... รักหนูเยอะๆ เลยนะ"
เพราะกระต่าย... ก็รักพี่เสือไม่แพ้กัน
หนึ่งเดือนผ่านไปอย่างรวดเร็ว สอบปลายภาคผ่านพ้นไปแล้ว คะแนนของพี่เสืออยู่อันดับต้นๆ ของชั้นปี ส่วนคะแนนสอบของกระต่ายเล่า... อยู่อันดับล่างๆ ของชั้นปี
เมื่อเห็นคะแนนสอบแล้ว มือบางกำผลสอบแน่น ราวกับช่วงเวลาสนุกสนานที่ได้เรียนรู้สิ่งใหม่เมื่อเดือนที่แล้วเป็นความฝัน หลังจากส่งเรียงความแล้ว กระต่ายไม่สามารถตั้งสมาธิเรียนได้เลย จิตใจมันคอยจะโบยบินไปอยู่หน้าเตา แป้ง ครีม นึกฝันว่าจะทำขนมเค้กที่แตกต่าง อร่อยและไม่มีใครเคยกินมาก่อน
หลังจากรับผลสอบแล้ว กระต่ายก็มุ่งหน้ากลับ ขณะกำลังจะโทรหาคนรัก ก็มีคนโทรมาหาเสียก่อน
"เม!" อุทานอย่างดีใจ รีบกดรับ เสียงปลายสายดังขึ้นอย่างตื่นเต้น
"พี่ต่าย มาบ้านเมด่วนเลย!"
"เอ๋!?"
"จดหมายมาแล้ว!" เมมฟิสตะโกน "ผลมาแล้วววว ยังไม่มีใครเปิด แต่ทุกคนก็รอพี่ต่ายอยู่!"
"ตะ... แต่พี่จะกลับบ้าน เสือจะมารับแล้ว"
"ช่างเสือสิพี่!" คราวนี้เป็นเสียงไคโร "เดี๋ยวไคไปรับ หน้าที่เรียนพิเศษนะ!"
"แต่... ไค!" ไคโรผละไปแล้ว มีแต่เสียงเมมฟิสที่สุขุมขึ้นดังมา
"ไคไปแล้วล่ะ พี่ต่าย นี่เป็นความฝันของพี่ไม่ใช่เหรอ พี่เสือน่ะไว้อธิบายทีหลังก็ได้นี่นา!"
กระต่ายฟังดังนั้นก็รับคำอย่างกระตือรือร้นไปด้วย ลืมเสียสนิทว่า... ครั้งหนึ่ง ฝันของกระต่ายคือการได้เรียนมหาวิทยาลัยเดียวกับคนรัก...
....
// จบตอน
-
:z13: :z13: :z13:
กรี้ดๆๆๆ พี่ต่ายน้องเสือ เย้ย พี่เสือน้องต่าย (ดีใจจนลนลาน) ไปอ่านโลด :katai5:
ยาวได้อีกอ่ะตอนนี้ //กราบขอบคุณรัวๆ
จบตอนด้วยเสียงสับหมูเลยทีเดียว... แต่ก็นะ บางทีการดูแล ปกป้อง ไม่ให้ต้องเผชิญกะอะไรเลยมันก็ไม่ใช่คำตอบล่ะนะ โลกมันกว้างนะหนู เดินออกไปข้างนอก (อกพี่ชาย) บ้าง ความจริงเส้นทางอนาคตที่เกี่ยวกะอาหาร+ขนมนี่ น่าจะเป็นทางเลือกแรกๆของต่ายน้อยมานานล่ะ ทั้งชอบทำ ทั้งมีประสบการณ์มาตั้งกะเด็กอ่ะ ยังแอบคิดว่าทำไมไม่เห็นเลือกทางนี้ตั้งแต่แรกว้าา
มันคงเป็นอะไรที่เจ็บนะ กะพี่เสืออ่ะ รักดูแลทุกอย่าง แต่คนๆนึงก็เป็นทุกอย่างในชีวิตของอีกคนไม่ได้หรอก
รออ่านต่อ (แต่ก็ไม่อยากให้ต้องไกลกันเลยง่ะ...) เฮ้อออ :เฮ้อ:
-
ขอให้น้องต่ายได้นะ
แต่คงต้องเคลียกับพี่เสือยาวเลย
-
อย่างแรกเลยคือ ยาวมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
อย่างที่ 2 ชอบลักซอร์ที่สุด ของที่สุด!
กระต่ายโตแล้ว อยากให้กระต่ายพาพี่เสือไปดูผลสอบด้วย
จะได้รูเลยว่านี่คือสิ่งที่กระต่ายรัก และตั้งใจทำโดยไม่ตะขิดตะขวงใจ
กระต่ายสู้ๆ :a2:
-
โหย.....ต่ายน้องต้องผ่านแน่ๆ สู้ๆ
แต่ถ้าพี่เสือมารู้ทีหลังล่ะ คงไม่อาละวาดนะ
-
กรี๊ดร้อง พร้อมอยากตะโกนขอบคุณคนแต่ง สำหรับตอนใหม่ยาวได้ใจจริงๆ ชอบมากกกกกกกก
ดีใจที่ต่ายน้อยค้นพบทางเดินของตัวเองแล้ว ดีใจที่ต่ายน้อยเป็นฝั่งเป็นฝาออกเรือนไปแล้ว
สุดยอดจริงๆค่ะ สำหรับตอนนี้ o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13 ยกนิ้วให้รัวๆๆ
พร้อมกระหน่ำบวก ++++++ :กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
ยาวมากกกกกกกกกกกกกก
อ่านแล้วรู้สึกดีใจไปกับน้องต่าย ที่ยังสามารถหาทางของตนเองจนเจอ
น้องต่ายก็ต้องเรียนรู้ที่จะใช้ชีวิตเอง
พี่เสือก็ต้องเรียนรู้ว่าไม่สามารถเป็นเจ้าของชีวิตใครได้
ต่างคนต่างไปมีโลกของตัวเองซะบ้าง
โตแล้วค่อยมารักกันใหม่ก็ได้เนอะ o13
-
เด๋วพี่เสือมันก้อตามไปจนไชำแหละ
ไม่ใช่แค่ต่ายที่เปนคนตาม เสือก้อตามเปนนะ
-
พี่เสืออาละวาดหนักแน่ๆ
-
อ่านตอนนี้แล้วรู้สึกเครียดจังค่ะ .. แบบว่า กดดันนิดนึง
มันเหมือนหน่วงๆอึนๆทั้งตอนเลย บอกไม่ถูกจริงๆค่ะ คืออาจจะเพราะมันแอบตรงกับชีวิตจริงด้วยส่วนนึงมั้งคะ
เคยมีคนหายไปจากชีวิตเราเพราะเหตุผลเดียวกับกระต่ายนี่แหละค่ะ กลัวเป็นตัวถ่วง กลัวมาทำให้ชีวิตเราลำบาก ให้แย่ลง
ซึ่งเราก็นอยด์มากนะ คือเราไม่เคยเข้าใจความคิดของเค้าเลยจริงๆ สิ่งที่เราต้องการจากเค้ามีแค่อย่างเดียวคือความรักค่ะ
ไม่เคยต้องการอะไรมากกว่านั้นเลย ต่อให้เค้าจะจนจะลำบากจะต้องหาเลี้ยงครอบครัวก็ไม่เป็นไร เรายินดีจะช่วยทุกอย่างเอง
เราจะไม่ทิ้งไปไหนแน่ๆ เราจะผ่านมันไปด้วยกันแค่นี้ไม่ได้หรอคะ ? .. ซึ่งเราก็คิดว่าพี่เสือก็คงคิดเหมือนกับที่เราคิดแหละค่ะ
อยากให้น้องต่ายมองความรู้สึกของคนฝั่งนี้บ้างนะคะ ถึงจะบอกว่าที่ทำไปทั้งหมดเพราะรักพี่เสือก็เถอะ แต่มันก็แบบ ..
เราก็แค่อยากให้เค้าเข้าใจเราบ้างก็เท่านั้นเอง
มันไม่ใช่ว่าพอคุณหายไปจากชีวิตเราแล้วเราจะไปคบกับคนที่รวยกว่าดีกว่า แล้วไปกันรอดนี่คะ
ถ้าเป็นแบบนั้นจะทิ้งเราไปก็เข้าใจได้เลยนะ เพราะหวังดี อยากให้เราไปเจอคนดีๆ คนที่เหมาะสม ใช่มะ ?
แต่ความจริงล่ะ เคยหันมามองบ้างไหมว่าเราไปได้ดีกับคนพวกนั้นหรอ ว่าเราคบคนพวกนั้นรอดรึเปล่า แล้วที่ไม่รอดน่ะ มันเพราะอะไร
ไม่ใช่ว่าเพราะในใจเรายังมีแต่คุณเท่านั้นรึเปล่า ? ก็นั่นแหละค่ะ ; ___ ;
เม้นนี้อาจจะดูเยอะๆแรงๆนิดนึงต้องขอโทษไรเตอร์จริงๆนะคะ แบบอินเนอร์มาเต็มมาก 555555555555555
คือตรงเกิน . _____ . ..
รอลุ้นตอนพี่เสือรู้เรื่องน้องไม่ไหวแล้วค่ะ อยากเห็นสภาพจริงๆว่าจะแก้ปัญหาต่อไปได้ยังไง
กระต่ายใจร้ายมากนะคะที่ปิดกันมานานถึงขนาดนี้ ใจร้ายมากจริงๆ
ยังไงก็เป็นกำลังใจให้ไรเตอร์เสมอเช่นเดิมนะคะ จะรอติดตามต่อไปจนจบค่ะ
รักมากๆ <3
-
โอ้ว!!! แม่เจ้า สุดยอดมากเลย ขอบคุณมาก
-
:o8: :o8: :o8: :o8: :o8: :o8:อ่านเพลินเลยยยยยยยยยยย :-[ :-[ :-[ :-[ :-[
-
สารภาพตรงๆว่า อ่านทิ้งไว้ที่ตอนแข่งกีฬา แล้วข้ามมาอ่านตอนก่อนหน้านี้เลย
ทำให้งงว่าทำไมต่ายเลือกครุ แทนที่จะเลือกการทำอาหาร แค่อยากเรียนที่เดียวกะเสือรู้สึกเหตุผลจะน้อยไป สุดท้ายน้องก็เลือกถูกทาง
ขอตำหนิการเลี้ยงต่ายน้อยของบ้านนี้หน่อยเหอะโดยเฉพาะเสือ
คิดจะเก็บน้องไว้ จะเลี้ยงดูเองไม่ต้องเรียนไม่ต้องทำงาน ถามจริงมั่นใจเหรอว่าจะตายทีหลังน้องน่ะ เลี้ยงให้อ่อนแอแล้ววันหนึ่งเกิดหมดรัก(อันนี้ยาก) วันหนึ่งตาย(อันนี้ใครก็ต้องเจอ ถ้าเจอเร็วล่ะ) ต่ายจะทำไง ฆ่าตัวตายตามรึไง บอกตรงๆ ไม่กลัวดราม่าเลยหากเสือรู้ เพราะเสือรักน้องหลงน้องจนลืมตัวตน จิตใจของน้องว่าต้องการอะไรกันแน่ จากกันแค่ไม่กี่ปีคงไม่ตายหรอก แถมน้องก็เข้มแข็งเติบโตขึ้น เสือน่าจะดีใจนะ
-
ลุ้นนนนนนนนนนนนน
-
ขอกรี๊ดแพร๊บ
:m10: :m10: :m4: :m4: :m11: :m11: :m3: :m3: :m2: :m2:
อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก ในที่สุด! ในที่สุด!!!
เฮ้อ... เรื่องส่อเค้าจะวุ่นวาย เราก็เข้าใจความรู้สึกต่ายน้อยนะ
แต่ไม่อยากจะคิดเลยว่าพี่เสือจะอาระวาดแค่ไหนถ้ารู้เรื่อง
ปล. ย่อสวยๆด้วยความเคารพ ยาวสะใจมากค่ะ o13 o13
-
:mew2: ดีใจนะที่เห็นต่ายน้อยได้เดินทางของตัวเอง ไม่คอยมาตามหลังพี่เสือ
ว่าแต่ ถ้าพี่เสือรู้เข้า จะยอมมั้ยล่ะนั่น เมียตัวน้อย สุดที่รักเขาเลยนี่
ต่ายน้อยสู้ ๆ นะ เลิกคิดว่าตัวเองเป็นตัวถ่วงได้แล้วววว อยากเห็นต่ายน้อยยิ้มเยอะ ๆ
-
ยิ่งอ่านยิ่งไม่เข้าใจ ทำไมไม่แนะต่ายเรียนคหกรรมตั้งแต่เเรก หรือมหาลัยพี่เสือไม่มีคณะนี้ คืองงตั้งแต่แกงเเนะให้สอบครุแล้ว มันไม่ใช่ต่ายเลย แล้วทุกคนก็ไม่เเนะนำไรอีกเลย ปล่อยผ่านจนบัดนี้ เฮ้อ ไม่อยากคิดว่า ถ้าต่ายได้จริงๆ อิพี่เสือมันจะอาละวาดขนาดไหน :katai1:
-
พี่เสือจะขาดใจตายไหมนี่ ถ้าต้องห่างกันสองปี
-
ยาวมากกสะใจมาก ตอนนี้แบบได้รู้ความรู้สึกของกระต่าย
แล้วแบบมันรุ้สึกใช่ คนเขียนเก่งมากๆเลยค่ะ ชื่นชมจริงๆ
-
กาลครั้งหนึ่งของความฝัน อ่านจบตอนนี้ก็รู้สึกได้แบบนี้
กระต่ายอยากอยู่มหาลัยเดียวกับพี่เสือก็จริง แต่พออ่านช่วงท้ายเรื่องแล้ว กระต่ายดูมีความสุขมากๆกับการได้ทำขนม
มันก็ดีแล้วที่จะได้ลองทำอะไรนอกกรอบความคิดแบบที่เคยคิดว่ามันจะต้องเป็นแบบนั้นแบบนี้
อย่างน้อยก็ขอให้ได้ลอง ถ้าระหว่างทางเรารู้สึกมีความสุขที่ได้ทำ ก็คิดว่าความเสียใจ ผลกระทบหลังจากรู้ผลก็คงไม่สาหัสเหมือนอย่างที่กระต่ายเป็นในตอนแรก
คราวนี้ก็อยู่ที่ตัวพี่เสือเอง จะเปิดมุมมองอีกด้านหนึ่งออกมาไหม น้องทุ่มหมดตัว สุดตัวแล้วไม่ว่าจะเรื่องไหน
คือไม่ได้บอกว่าพี่เสือไม่ทุ่ม แต่คราวนี้ก็เหมือนเป็นการวัดใจพี่เสือเหมือนกัน
อ่านแล้วรู้สึกเครียดๆ ต่ายน้อยยังมีออร่าสีเทาๆกระจ่ายอยู่รอบตัว พี่เสือคือหลงน้องไปแล้ว
กลัวมากว่าถ้าน้องสอบผ่านแล้วจะอาละวาดไปกันใหญ่
กระต่ายพิสูจน์ตัวเองไปเรียบร้อยแล้ว ก้าวข้ามความรู้สึกที่หนักๆไปได้แล้ว ที่นี้ก็ตาพี่เสือแล้ว
เอาใจช่วยทั้งคู่ ตอนนี้ยาวสะใจมาก หลายอารมณ์มากจริงๆ
เป็นกำลังใจให้คนเขียนนะคะ รอลุ้นผลสอบของกระต่ายน้อยไปด้วยคน :กอด1:
-
ยาวมากๆแต่ก็ได้รู้สึกถึงมุมของกระต่ายบ้างว่ารู้สึกยังไง ถึงไม่ใช่กระต่าแต่ถ้ามีพี่ที่เก่งขนาดเสือก็ต้องรู้สึกต่ำต้อยด้อยค่ารู้สึกว่าตัวเองไม่เอาไหนได้เหมือนกัน เรื่องเรียนครุที่จริงต่ายน้อยก็ไม่ใช่คนที่ต้องการจะเรียนหรืออยากเรียนแต่แรกแต่เป็นเสือที่พูดชักจูงต่ายน้อยว่าต่ายน้อยน่าจะเหมาะกับการเป็นครูต่ายน้อยถึงได้คิดอยากจะเป็นครูไม่ใช่ความต้องการลึกๆที่อยู่ในใจของต่ายน้อย แต่เพราะซอทำให้ต่ายน้อยได้รู้สิ่งที่เหมาะกับตัวเองสิ่งที่ตัวเองต้องการจริงๆ คิดอยู่แล้วว่าต่ายน้อยเหมาะกับการเป็นเชฟมากกว่าเพราะต่ายน้อยชอบทำอาหารคิดค้นอาหารใหม่ๆอยู่เรื่อย ถ้าต่ายน้อยได้ไปเรียนที่ฝรั่งเศสจริงๆคนที่จะไม่ยอมคือเสือ ต่อไปเสือจะต้องเป็นฝ่ายที่ไล่ตามต่ายน้อยบ้างแล้วหลังจากที่ต่ายน้อยไล่ตามเสือมาตลอดชีวิต ถ้าเสือยังอยากที่จะอยู่กับต่ายน้อยตลอดเวลาและตลอดไป
-
นึกภาพแววตาของกระต่ายน้อยตอนมองพี่เสือในรถแล้ว
อืม...เยส!!!
ต่ายน้อยโตขึ้นจริงๆ
สู้ๆ นะครับ ทั้งพี่เสือและคนเขียนด้วย
บวกและเป็ดขอบคุณ
จุใจดีจริงๆ
:hao7:
ปล. หมาที่บ้านชื่อ ไค
ตัวโตขาล่ำ กรามใหญ่กว่าเพื่อน ตาเฉียงออกเจ้าเล่ห์ อันธพาลชัดๆ
อายุ 2 เดือนครึ่งก็กร่างคุมอีก 5 ตัวที่เหลือได้ชะงัด
เห็นชื่อไคโรในนี้เลย เออว่ะ คิดถึงมัน
:mew3:
-
โอ๊ยยย ขอให้ได้ขอให้ติด!
ตอนอ่านช่วงต่ายน้อยหาที่เรียน คิดเหมือนกันว่าน่าไปเรียน กอร์ดอง เบลอ
ช่วงเตรียมสอบสมัยมัธยมมีคนรู้จักไปเรียนต่อเหมือนกัน
ส่วนตัวคิดว่าดี คนที่พบตัวเองแล้วไม่ติดกับระบบคือโชคดีมาก
ถ้าต่ายน้อยมีทุน ไม่ยึดติดว่าจบมาแล้วต้องเป็นเชฟโรงแรมดังก็คงไม่กดดันมาก
เพราะงานครัวจริงๆแล้วเป็นงานหนักเหมือนกัน โดยเฉพาะเชฟตามโรงแรม ต้องแข่งขันกันสุดฤทธิ์
ร่วมภาวนา อยากให้ต่ายน้อยสอบติด
-
สุดยอดเลยยาวววววววมากกกกกกก
มิเสียแรงรอมานาน นี่มันใช่เลย
มีครบทุกรสชาติ กระต่ายทำถูกแล้ว
ทำสิ่งที่ชอบมีความสุขกว่าอยู่แล้ว
ถ้าไม่ติดว่าขี้โรค ก็อยากให้กระต่ายโบยบินสู่โลกกว้าง
สู้ ๆ ทั้งกระต่าย&คนเขียนจร้า ขอบคุณค่ะ :กอด1:
-
:mew1: :mew1: :mew1:
-
:hao7: :hao7: ในที่สุดกระต่ายก็สามารถทำตามความรู้สึกขตัวเองซักที <3
-
ยาวมากๆ (อยากใส่ ก ไก่ สักหลายๆตัว) อ่านกันหายคิดถึงไปเลย
มีหลายอารมณ์มากตอนนี้ แต่มีอย่างหนึ่งที่ดีใจ คือพัฒนาการของต่ายน้อย
ไม่ใช่เรื่องบนเตียงนะ แต่เป็นเรื่องอนาคตที่เป็นครั้งแรกที่เลือกเอง
ผลลัพธ์ช่างมัน เจ้าตัวก็บอกอยู่แล้วว่าไม่ติดก็ไม่เป็นอะไร ขอแค่ได้ทำ
นี่คงเป็นทางที่เหมาะกับต่ายน้อย แค่ได้ทำก็มีความสุขแล้วนี่แหละ ใช่เลย
เด็กน้อยน่ารักเวลาสวมเครื่องแบบเชฟจะน่ารักแค่ไหนกันนะ :man1:
ไม่น่ามีปัญหา แต่ปัญหามันหลังจากที่พี่เสือรู้เรื่องนี่ต่างหากล่ะ
พ่อกับแม่น่ะมีแต่จะดีใจ อะไรที่ลูกทำแล้วมีความสุขพ่อแม่ก็มีแต่ยินดี
เอาใจช่วยอีกครั้ง ไม่ใช่เรื่องติดไม่ติดนะ เอาใจช่วยให้พี่เสือเข้าใจต่างหาก
สถาบันระดับโลกขนาดนั้น ถ้าได้เรียนฟรีๆ เป็นเรื่องน่าดีใจจะตายเนาะต่าย
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ :L2:
+1และเป็ดค่ะ
-
แหม เสียดายความสามารถต่ายน้อยด้านคหกรรม
-
จริงๆต่ายก็น่าจะพาพี่เสือไปด้วยเลยนะ
พี่เสือจได้เห็นวินาทีที่ต่ายมีความสุข มีชีวิตชีวา พี่เสืออาจเข้าใจเหตุผลโดยไม่ต้องอธิบายก็ได้นะ
-
กระต่ายน้อย กลายเป็นกระต่ายที่เห็นแต่ตัวเองไปแล้ว
ถ้าพี่เสือทำลับหลังโดยไม่บอกกระต่ายบ้าง จะเป็นยังไงน้าาาาา
เป็นทั้งคนรักและพี่น้อง อยู่ด้วยกันมาเป็นสิบๆปี ไม่คิดจะเชื่อใจและปรึกษาบ้างเลยเหรอ
-
ตอนนี้ยาวลากเลือดมาก อ่านแล้วอารมณ์มีขึ้นมีลง
จุดเริ่มต้นของเรื่องนี้มุ้งมิ้งมากนะคะ ตอนสองแฝดเกิดมาจนถึงตอนประถมฯ
แล้วพอพี่เสือเริ่มเปลี่ยนไปเติบโตขึ้นตามธรรมชาติของเด็กผู้ชาย
พี่เสือเริ่มมีความดิบเถื่อนผสมเข้ามาปนกับความน่ารักแบบเด็กๆ จนมาถึงตอนนี้พี่เสือเท่ห์มาก
ดูมีเสน่ห์สุดๆ หน้าหล่อ ตัวสูง หุ่นดี เรียนเก่ง คุณสมบัติเป๊ะเนอะ
ส่วนกระต่ายยังคงเป็นเด็กน้อยน่ารักตั้งแต่เล็กจนโต แต่ไม่รู้สิ ตอนนี้เราไม่ได้มองว่ากระต่ายน่ารักเหมือนตอนเด็กๆเลย
ยิ่งพาร์ทนี้ที่กระต่ายผิดหวังจนสติแตก คิดแต่เรื่องแง่ลบกัดกร่อนหัวใจตัวเองไปวันๆ
เราแบบ รู้สึกเหมือนกระต่ายใกล้โรคจิตเข้าไปทุกที -..-
เหตุผลที่กระต่ายรู้สึกกับพี่เสือแบบนั้นเราก็พอเข้าใจนะคะ
คนสองคนที่มันต่างกันมาก มาอยู่ใกล้กันมันก็อดเปรียบเทียบแล้วคิดน้อยใจไม่ได้
แต่ต่ายน้อยกลับ จะว่าไงดี คิดถึงแต่ตัวเองเหรอ มันก็ธรรมชาติของคนทั่วไปอ่ะเนอะ
แต่คือมันผิดกับพี่เสือไง พี่เสือคือให้ต่ายน้อยเป็นที่หนึ่ง คือมันก็เป็นเพราะพี่เสือไม่เคยผิดหวังแบบต่ายน้อยด้วยอ่ะเนอะ
โอ้ยคือเราสับสนตามต่ายน้อยไปแล้ว 55555555555555 มันมึนๆงงๆ จับต้นชนปลายเหตุปละผลของต่ายน้อยไม่ได้แล้ว
พอมาอ่านช่วงท้ายของพาร์ทค่อยดีขึ้นหน่อย ในที่สุดต่ายน้อยก็เข้าใจความชอบของตัวเอง
จากที่เราคิดว่ากระต่ายตัวน้อยใกล้โรคจิตก็หายไปแล้วค่ะ กลับมาเป็นเด็กน้อยน่ารักในสายตาเราเหมือนเดิม -//-
ดีใจที่กระต่ายเจอสิ่งที่ใช่สักที เราค่อนข้างัม่นใจว่าคราวนี้ต่ายน้อยจะสมหวังนะ
คนเราถ้าได้ทำอะไรที่มันตรงกับใจ ผลของมันก็จะออกมาดี ต่ายน้อยทำแล้วมีความสุข มันต้องผ่านแน่ๆเนอะ
ปลื้มใจจังค่ะ ทำไมรู้สึกเหมือนต่ายน้อยโตขึ้นแล้ว โตเป็นผู้ใหญ่ขึ้นอีกนิดแล้ว
ทีนี้ปัญหาก็จะมาอยู่ที่พี่เสือคนขี้หวง แม่เมียรักสอบผ่านขึ้นมาต้องไปเรียนไกลถึงปารีส พี่เสือจะยอมม้ายยย~
แต่เราว่าพี่เสือเข้าใจนะ ทั้งเรื่องที่ผ่านมา ถึงพี่เสือจะโกรธต่ายน้อยหรือทำอะไรให้น้องต้องร้องไห้
แต่สุดท้ายแล้วพี่เสือก็จะเลือกสิ่งที่ทำให้ต่ายน้อยมีความสุขที่สุดเสมอ เป็นกำลังใจให้นะก๊ะ
คุณคนแต่งด้วยนะคะ ช่วงนี้สภาพอากาศมีทั้งลมทั้งฝน จะเข้าหน้าหนาวอยู่รอมร่อแล้วด้วย
รักษาสุขภาพนะคะ เห็นตัวเองอัพแฟนเพนเกี่ยวกับอาการป่วยทีไรใจหายทุกที
เพื่อนเราก็เป็นภูมิแพ้กันสองคนเลยพอจะรู้ความทรมานของมันอยู่ สู้ๆนะคะ เอาใจช่วยค่ะ
:mew3:
-
:pighaun: :pighaun: :pighaun: :pighaun: :pighaun:
ยาวได้ใจค่ะตอนนี้ พูดเลยว่าเริศศศศศศศ!!
รอตอนต่อไปนะค่ะ ลุ้นไปกับน้องต่ายด้วย
ตื่นเต้นจนแทบรอตอนหน้าไม่ไหวแล้วละค่ะ ฮ่าๆๆๆๆ
:z2: :z2:
-
คล้ายเป็นการปลดปล่อยอย่างยิ่งใหญ่ หลังจากอัดอั้นมานาน จนจะบอกได้ว่าหน้านี้เป็นของเธอก็ไม่ผิด o13 เพราะว่ามาคราวนี้จุใจมาก ๆ
พอน้องต่ายได้ค้นพบความชอบ ความถนัด แล้วได้ปลดปล่อยความเป็นตัวของตัวเองออกมา ค่อยรู้สึกโล่งใจตามไปด้วย แต่โล่งยังไม่ทันเท่าไหร่ ก็สัมผัสได้ว่ามีเมฆครึ้มพายุฝนกำลังตั้งเค้าเข้ามา ท้องฟ้าที่กำลังสดใสใกล้จะถูกพายุบดบังอีกครั้ง กลัวฟีดแบคจากพี่เสีอออกมาไม่ดีอย่างที่หวัง ก็ได้แต่เอาใจช่วยให้พี่ชายเข้าใจ "เมียตัวน้อย" นะจ๊ะ :กอด1:
รอตอนต่อไปค่ะ คนเขียนจัดมายาว คนอ่านก็เลยยาวตาม :laugh3: ได้ใจจริง ๆ
:katai3:
-
สงสารอีพี่เสือจริงๆ เหอะๆ
sometimes love just ain't enough เฮ้อออออ
-
นุ้งต่ายสู้ๆๆๆๆๆ .พี่เสือหลงน้องแบบหน้ามืดตามัวมากก
-
ตื่นเเต้น!!!!
-
อ่านในมือถือตั้งแต่วันที่ลง จนวันนี้ตังใจว่าจับคอมมาให้คอมเม้นท์
ส่วนที่เราชอบคือ ตัวละครมีพัฒนาการมาก เราชื่นชมนะ บางเรื่องจะคงคอนเซปใสๆ โนดราม่าไว้ตลอด ในขณะที่ผู้เขียนเรื่องนี้ พัฒนาให้ตัวละคร ให้มีความซับซ้อนและความขัดแย้งในจิตใจมากขึนตามวัย ซึ่งสมจริงมาก ไม่มีใครหรอกที่จะไร้เดียงสาเป็นเด็กน้อยได้ตลอดชีวิต ทุกคนมีเส้นทางชีวิตของตัวเอง แม้แต่ฝาแฝดก็เถอะ กระต่ายน้อยที่ดูไร้เดียงสา ทำไรไม่เป็นกำลังจะเติบโตขึ้น ขณะที่เสือกลับพยายามกักกระต่ายน้อยไว้ ไม่ให้เติบโต อยากให้เป็นนกน้อยในกรงทองของเสือตลอดไป ความรักในอุดมคติของเราคือการที่นกสองตัวบินเคียงข้างกันไป และอีกตัวสามารถแวะโฉบที่ไหนก็ได้ตามใจ แล้วค่อยกลับรังพร้อมกันตะหาก
ส่วนที่ไม่ชอบคือฉาก NC เราว่ามันละเอียดเกิน (ความเห็นส่วนตัวน้า) อีกอย่าง ดูเหมือนเสือขืนใจกระต่ายมากกว่าจะเป็นการ make love ของคนสองคน รู้สึกกระอักกระอ่วนไงไม่รู้ เหมือนมันเป็น NC ครั้งแรกของพระนาย ที่ไม่ถูกจังหวะยังไงไม่รู้อ่ะค่ะ เเต่ยังไงก็ตาม การทิ้งปมให้กระต่ายค่อยๆค้นเจอตัวเองก็ทำให้เรื่องเข้มข้นและน่าติดตามมาก
-
รู้สึกหน่วงๆ ตลอดเวลาที่อ่านตอนนี้มากเลยละค่ะ อาจจะเพราะว่า เป็นมุมมองที่ไม่มีใครคาดคิด
ว่ากระต่ายตัวน้อยๆของทุกคน จะมีความคิดและความรู้สึกเศร้าได้ขนาดนี้ :hao5:
และอาจเป็นเพราะตรงกับชีวิตจริงด้วย อ่านไปแล้วแทบร้องไห้ ชื่นชมมากเลยค่ะที่สามารถสื่อออกมา
ผ่านทางตัวอักษรได้ยอดเยี่ยม และทำให้คนที่ไม่สามารถทำอะไรได้ มีความพยายาม และค้นพบจุดยืนของตัวเองได้
พออ่านแล้วทำให้เข้าใจอะไรได้มากขึ้นเลยละค่ะ รู้สึกหายเครียดไปเลยกับชีวิตที่กำลังถึงจุดเปลี่ยนของนักอ่านหน้าใหม่คนนี้
ขอบคุณจริงๆค่ะ :L2: :กอด1: o13
-
อ่าวมาตั้งยาวอยู่ดีๆมาตัดจบกันซะงั้น ว่าแต่ตอนนี้ถือว่าเดินเรื่องเร็วกระชับเข้าใจง่ายนะ ผิดกับตอนอื่นๆที่เดินเรื่องช้ามาตลอด รอตอนต่อไปนะ
-
ลุ้นแทนกระต่ายน้อย ...
-
ก็เข้าใจต่ายน้อยที่ไม่บอกเสือ คือต้องการพื้นที่ส่วนตัว ที่ได้คิดและเลือกเองบ้าง
สร้างความสุขให้ตัวเองได้ภูมิใจ โดยไม่มีเสือบ้าง แต่หลังจากนี้ถ้าสอบติด!
นึกไม่ออกเลยว่าต่ายน้อยจะใช้ชีวิตต่างประเทศยังไง ดูจากที่ไปสิงคโปร์กับเสือ555
คิดว่าในที่สุดเสือคงเข้าใจ ยอมให้น้องไป และก็ตามไปเรียนต่อในอีกปีหรือ2ปีต่อมาแน่เลย :impress2:
-
ดีใจที่กระต่ายเจอสิ่งที่ตัวเองขอบและทำมันอย่างตั้งใจที่สุด
เข้าใจต่ายเลย
ก่อนหน้านี้มันฝืน
ตอนนี้ถือว่าต่ายน้อยโตแล้ว
รู้จักคิดไตร่ตรอง
ต้องขอบคุณลักซอร์มากๆๆๆๆ
ดีใจที่ไม่ได้มีแค่คนโอ๋ แต่มีคนช่วยแนะโลกแห่งความเป็นจริงให้
แต่ท่าทางจะต้องเปิดอกคุยกับเสือยาวล่ะ
ปารีสเชียวน่ะ แค่หน้าปากซอยยังไม่ให้ไปคนเดียวเลย
เอาไงดีวุ้ย ท้องต้องอืดด้วยมาม่าแน่ๆ
-
จิ้มก่อน
-
ต่ายน้อยกำลังจะโบยบินไปไกลแสนไกล แต่ดีใจกับน้องนะ ความภูมิใจในตนเองสำคัญมาก
น้องถูกเลี้ยงดูแบบประคมประหงมมะตลอด ซึ่งมันเป็นทั้งข้อดีและข้อเสีย
ยิ่งเป็นแฝด การเปรียบเทียบในใจมันต้องมีอยู่แล้ว ต่ายเรียนพสกทพลำขนมอ่ะดีสุด
แต่ถ้าติดจริง ต้องไปจริง พี่เสือมันจะขาดใจตายมั้ยอ่ะ รักน้องยิ่งกว่าชีวิตตัวเอวอีกนะ
ยิ่งได้เป็นเมียแล้วยิ่งรักหนักหวงหนัก จะผ่านตรงนี้ไปได้ก็ไม่ใช่ง่ายอีก เอาใจช่วยทั้งสองคน
ขอบคุณค่ะ
-
กระต่ายน้อยชอบเป็นอย่างนี้ตลอดเลยย เหมือนจะมั่นใจว่าจะทำแล้ว แต่พอเอาจริงก้ไม่กล้าทุกกกที ดีนะที่ครั้งนี้พี่เสือทนไม่ไหวเลี้ยววววววว :oo1: เลยลุยต่อไป ไม่งั้นก้ชาตินี้พี่เสืออดแน่ๆค่ะ คิดไว้เลย 55555555
จริงๆก้รุ้สึกเศร้าแทนพี่เสือนะ ถ้าเกิดกระต่ายสอบติดขึ้นมา แต่การที่กระต่ายมีความคิดเป็นของตัวเองบ้างมันก้ดีใช่มั้ย ทำไมเรารุ้สึกเห็นแก่ตัวนะ :sad4: จริงๆก้ควรจะปรึกษาพี่เสือซักหน่อย อย่างน้อยบางที การใช้ชีวิตคู่กัน มันก้ควรจะคุยกันหลายๆเรื่องใช่มั้ย จะได้ไม่เป็นปัญหาภายหลัง... เห้อ ก้แล้วแต่กระต่ายจะตัดสินใจล่ะนะ
ปล. รวมเล่มมะไหร่เตรียมจองเลยค่ะ :ruready
-
อ่านตอนนี้แล้วรู้สึกว่านี้คือความฝันของต่ายจริงๆ
หวังว่าพี่เสือรู้แล้วจะไม่อาละวาดน่ะ
-
ขอให้ต่ายน้อยได้ทำตามฝันซักทีเนอะ
ขอให้พี่เสือเข้าใจ :man1: :กอด1:
-
ว๊าววววว ต่ายน้อยจะเอาไงนะ พี่เสือจะรู้เรื่องแล้วจะทำไง 555
รออ่านจ้าาา
-
ทวงงงงง! หายไปนาน คิดถึงน้องต่ายแล้ว อยากรู้ว่าจะมีจุดเปลี่ยนมั้ย เรื่องราวจะดำเนินไปยังไง ><
-
ระบบการเรียนเมืองนอกก็ใช่ว่าจะง่าย จากประสบการณ์ของตัวเองที่ย้ายมาเรียนเมืองนอกตั้งเเต่ม.1 คิดถึงเมืองไทยมากกก คือถึงเรียนเมืองไทยจะยากเเต่มันก็ทำให้เราพยายมาขึ้นจนทุกอย่างทำสำเร็จ เเต่ก็คงเเล้วเเต่คนอ่ะนะ กระต่ายน้อยอาจจะต้องลองเปิดโลกกว้าง อยู่ตัวคนเดียวให้ได้เเล้วลองไปหาประสบการณ์ด้วยตัวเอง
-
คิดถึงกระต่ายน้อย กะ พี่เสือแล้ววววว
-
เห้ยยยย ยาวสะใจ ชอบอ่ะ
อย่างว่าแหละ ต่างคนตางมีชีวิต ของตัวเอง
-
น้องต่ายน้อยพี่เสือ...รออยู่นะ
-
รอๆ
-
กระต่ายโตขึ้นแล้วนะ
-
:-)
-
57. พี่เสือ น้องกระต่ายและครึ่งทาง
Part 1: สงคราม
'ถึงเมาเหล้าเช้าสายก็หายไป
แต่เมาใจนี้ประจำทุกค่ำคืน'
สอางค์ที่ถึงแม้จะไม่ค่อยมาเจอสองพี่น้อง แต่ก็ไม่วายส่งข้อความหาแฝดผู้พี่ เสือเปิดอ่านแล้วยิ้มกริ่ม... ตอนนี้ใครด่าพ่อล่อแม่ยังยิ้มรับได้เลย
เพื่อนๆ ที่คณะบ่นว่าเสือเมากัญชา อาจารย์ไม่เข้าใจการเปลี่ยนแปลงของเด็กหนุ่ม คุณพ่อคุณแม่แซวว่ามีความรักแล้วล่ะสิ...
ร่างเล็กนอนหลับสนิทอยู่ข้างกาย เขาวางโทรศัพท์ลงแล้วสะบัดศีรษะเรียกสติ ห้ามใจไม่ให้หันกลับไปมองร่างกายขาวผ่องที่นอนตะแคงกอดผ้าห่ม
กระต่ายตัวน้อยโผล่จากผ้าห่มมาแค่ไหล่... ในความมืดที่มีแสงไฟจากด้านนอกลอดเข้ามา ชายหนุ่มเห็นผิวขาวสะอาดแต้มด้วยสีแดงสดเป็นจุดเล็กๆ เหมือนรอยช้ำบนกลีบดอกไม้
...ไหล่ลาดมน บอบบาง กระดูกไหปลาร้าที่เรียงตัวสวยที่มีเรือนผมสีดำขลับยุ่งเหยิงระเรี่ยอยู่ ลำคอเพรียว ลูกกระเดือกที่กะจิดริดจนแทบไม่เห็น... ไล่เรื่อยจนถึงคางมน
ร่างเล็กได้สัดส่วนซ่อนกายอยู่ในพวยผ้าก็จริง... แต่เพียงแค่เห็นก็จิตนาการได้ถึงกายเปลือยเปล่า แผ่นอกบางแน่นตึง ท่อนแขนกลมกลึงที่คล้องลำคอ เอวคอดที่ส่ายขยับไปมาบนกายหนา สะโพกผาย กลมมนตอบรับความเป็นชายใหญ่โตเข้าไปจนสุดลึก ริมฝีปากจิ้มลิ้มส่งเสียงครางอย่างเจ็บปวดปนกระสัน...
...ที่เมื่อราวสองชั่วโมงก่อน กระต่ายตัวน้อยกลายเป็นกระต่ายยั่วสวาท ไม่ว่าส่วนใดของร่างกายก็ปลุกเร้า ยั่วยวนเสือได้ทั้งสิ้น ผิวขาวใสถูกปลุกเร้าได้ง่าย อ่อนไหวจนสั่นระริก ไม่ว่าจะฝากรอยรักไว้เท่าใด ปลดปล่อยในร่างกายกี่ครั้ง จนล้นทะลักออกมา จนร่างกายไม่อาจทานทน กลีบเนื้อรอบๆ เปียกฉ่ำด้วยน้ำคาว... อ่อนนิ่มแทบละลาย สองขาแทบหุบไม่ลงด้วยความใหญ่โต ทุกครั้งที่ขยับกายต้องมีน้ำรักไหลเยิ้มออกจากช่องทางบวมแดงก่ำ... แต่สิ่งเหล่านั้นไม่เคยพอเลย...
...เสือปรารถนาในตัวคนรักครั้งแล้วครั้งเล่า ไม่ว่าจะกกกอดเพียงใด หรือร่วมรักรุนแรง บ่อยครั้งแค่ไหน เขากลับต้องการมากยิ่งขึ้นเรื่อยๆ ราวกับร่างกายกระต่ายเป็นสารเสพติดชนิดรุนแรง
แค่เห็นขนตางอนยาว ดกหนาทาบทับดวงตาที่ปิดสนิทก็ปรารถนาให้ขนตานั้นเปียกชื้นด้วยน้ำตาแห่งความหฤหรรษ์...
แขนแข็งแรงถูกยื่นออกไป ปลายนิ้วชี้ค่อยๆ แตะลงบนปลายขนตางอน
หัวใจร้อนรุ่ม หื่นกระหายค่อยๆ ดับลง
"ฝันดีนะครับ... เมียตัวน้อยของพี่"
ค่ำคืนนี้... ชายหนุ่มเพียงต้องการให้คนรักหลับสนิท... อย่าเป็นทุกข์ใดๆ หากสามารถเข้าไปในฝันได้ ในความฝันนั้น เสือจะเป็นช้าง เป็นม้า เป็นข้ารับใช้ เป็นทุกอย่างเพื่อปกป้อง ดูแลเพียงเพื่อให้เมียรักฝันดี...
...ไม่ว่าอยู่ที่ใด เสือจะอยู่เคียงข้างกระต่ายเสมอ... ไม่ว่าในความฝัน... หรือความจริง
ร่างเล็กวางโทรศัพท์ลงเงียบๆ พร้อมๆ กับเสียงประตูที่ปิดลง ใบหน้าเยาว์วัยส่อแวววิตกชั่วครู่ ก่อนหันกลับไปฝืนยิ้มให้คนหน้าประตู
"พี่เสือ! กลับมาแล้วเหรอ กินอะไรมาหรือยัง ?" กระต่ายลุกขึ้นอย่างกระฉับกระเฉง "หนูทำกับข้าวไว้แล้ว เดี๋ยวอุ่นให้นะ"
"ต่ายน้อย วันนี้เรียนเป็นไงบ้าง ?"
น้องเล็กชะงักเล็กน้อยก่อนหัวเราะแผ่วๆ "ก็ไม่ยังไงนะ... เรื่อยๆ"
"อืม..." เสือยิ้มตอบ แต่เมื่อแผ่นหลังบางลับตาไป เสือแทบทรุดลงกุมอกตัวเอง สองขาอ่อนแรงแทบยันกายไว้ไม่ไหว
คิดว่าไม่รู้... ไม่เห็นอะไรทั้งนั้นสินะ
รัก... รักมาก รักจนยินยอมที่จะหูหนวก ตาบอด... ทำทุกอย่างเพื่อให้คนรักมีความสุข
...ใบหน้าวิตกกังวล น้ำเสียงที่ซ่อนเร้น เปรียบเสมือนสัญญานเตือนบางอย่าง ในหัวมีเสียงชั่วร้ายคอยหัวเราะเยาะ
บางอย่างถูกฝังไว้ตื้นๆ นับตั้งแต่ออกจากบ้านมา.... และมันคอยโผล่ออกมาทิ่มแทงทุกความรู้สึก ความรัก หัวใจและนัยน์ตา...
มือน้อยเพียรพยายามกลบมันไว้... แต่คงนึกไม่ถึงว่า หน้าดินที่เบาบาง รังแต่จะทำให้สิ่งที่ถูกซ่อนไว้โผล่ออกมาชัดเจนเรื่อยๆ
ถ้าหากโกหก...
...ขอให้คำโกหกนั้นยืดยาวไปตลอดกาล...
เสือเป็นสัตว์ที่มีสัญชาติญาณว่องไว เสือเองก็เช่นกัน สัญชาติญาณคำรามร้องให้ระแวดระวังคนข้างตัว ไม่ใช่มีใครอื่น แต่ราวกับว่า กระต่ายขาวขนฟู... เริ่มห่างไกล
สิ่งถูกฝัง... ที่น่าเกลียดชิงชังนำพาสองเท้าปุยนุ่มนิ่มกระโดดห่าง
ถึงกายอยู่เพียงเอื้อม แต่หัวใจราวกับล่องลอย
เสือเกลียดตัวเอง...
"ต่ายน้อย ปีหน้าไปเรียนด้วยกันนะ" หลังกินอิ่ม เสือคล้องเอวบางให้นั่งบนโซฟาด้วยกัน ใบหน้างดงามพลันว่างเปล่า ก่อนแปรเปลี่ยนเป็นรอยยิ้ม
"อืม..."
"ต่ายน้อย... เป็นเมียพี่นะ... อย่าไปไหน" เบื้องหลังเสียงห้าว ดุและมือใหญ่ที่ซุกซนไปทั่วร่างบอบบางคือเสียงอ้อนวอน "เราจะมีอนาคตด้วยกัน... อยู่ด้วยกัน"
คนบนตักราวกับอยู่ห่างไกลออกไป ร่างกายที่สอดใส่ ไม่ได้ชวนให้ใกล้ชิดขึ้น แม้เสียงกระเส่า ครางหวานอยู่ริมหู ริมฝีปากร้อนจิ้มลิ้มอยู่ใกล้หัวใจ แต่เสือกลับทรมาน...
ร่างเล็กบิดเกร็ง ภายในบีบรัดแนบแน่น ดวงตาล่องลอย...
"พี่รักต่ายน้อย พี่รักต่ายน้อย... อยู่กับพี่... อยู่กับพี่เท่านั้น!"
"อ๊ะ.... อา..."
สองมือเล็กจิกแผ่นหลังกว้าง ดวงตากลมโตกระพริบปริบ ลมหายใจร้อนผ่าวสงบลง...
เสือจ้องลึกเข้าไปในดวงตาคู่นั้น ไม่รู้ว่าตัวเองคาดหวังสิ่งใด แต่นัยน์ตาวาวใสมีน้ำตาหยดรื้น มีเพียงความรัก... รักอันมากมายตอบกลับมา
ราวกับจะตะโกนบอกว่า... อย่าได้สงสัยในความรักของหนูอีกเลย
ริมฝีปากอิ่มขยับช้าๆ หยาดน้ำตาค่อยๆ กลิ้งลงมาบนแก้มเนียน "หนู... รัก... พี่เสือ..."
หัวใจที่เต้นระรัว หากเสืออ่านความคิดได้... เขาจะรู้ว่าตัวเองคิดถูก...
หัวใจกระต่ายไม่เคยเป็นของใคร ร่างกายไม่ถูกปรารถนาให้ผู้ใดแตะต้อง... ดวงตาที่ถูกอ่านความคิดเปิดเผยทุกสิ่งชัดเจน
...รัก... รัก... รัก
แต่เมื่อดวงตาคู่นั้นปิดลง พร้อมๆ กับริมฝีปากที่ถูกบดขยี้ ความจริงอันเจ็บปวดเบื้องหลังความรักถูกกอบโกยปิดบัง
...รักเหลือเกิน...
...แต่มันช่างทรมาน...
วันล่วงเลย เสือมั่นใจในความรัก เขาอยากก้าวต่อไป สู่อนาคตที่ดีกว่าข้างหน้า กอดประคองคนรักตัวเล็กข้างกาย ไม่ให้เจ็บปวด... ไม่ให้เหน็ดเหนื่อยไปร่วมกันจนสุดทาง
ร่างเล็กที่นอนข้างกาย... ทำให้เขาเป็นบ้า กระหน่ำจุมพิต ร่วมรัก หวังเพียงถ่ายทอดความรักไปให้มากที่สุด
ให้ฝังกลบ... ให้สิ่งที่ถูกซุกซ่อนจมลึก ไม่มีวันโผล่พ้นออกมาตลอดกาล...
"พะ... พอก่อน" เสียงหวานครางแผ่วๆ มือหนาโลมไล้รอบแผ่นอก ดึงยอดอกแล้วบดขยี้ แม้จะไม่ได้สอดใส่ แต่ราวกับร่างกายร้อนผ่าวนี้ถูกสอดแทรกเข้ามา ลมหายใจร้อนรุ่มอยู่ข้างแก้ม ลิ้นหนาตวัดเลียในรูหูจนเปียกชื้น ขบกัดติ่งหูให้อุณหภูมิยิ่งร้อนผ่าว ร่างเล็กบิดกาย เอวบางแอ่นโค้ง ตากลมปิดลงแน่น พร้อมๆ กับต้นขาขาวบางที่เกร็ง
ความเฉอะแฉะเปียกไปทั่วกางเกง... กระต่ายอยากร้องไห้
ร่างกายนี้... ถูกรัก ถูกย่ำยีจนอ่อนไหว
เสือพึงพอใจ... ร่างกายและหัวใจกลายเป็นของเขาโดยสมบูรณ์... ไม่ว่าสิ่งใดที่อยู่ใต้หน้าดินจงจมลึกลงไป...
"หนู... ต้องทำการ... อ๊าาา" เสือโน้มกายมา บีบแก้มเนียนให้หันกลับ บดเบียดจูบร้อน จาบจ้วงจนแทบจะกลืนกิน แค่ถูกจูบ... ลิ้นร้อนก็ตอบรับทุกสัมผัส ไปจนถึงฟันทุกซี่ เหงือกสีชมพู จูบร้อนแรงและยาวนานจนกระต่ายแทบขาดอากาศ
"อ๊ะ... อ๊ะ... อาาา อย่า..." ไม่เพียงไม่ถอดชั้นในออก มือใหญ่ยังนวดคลึงปากทางพลางจูบไล้เลียแผ่นหลังพลาง กระต่ายดิ้นเร่า ทั้งเสียดเสียว ทั้งอับอาย
ไม่นานนัก ความร้อนรุ่มที่แข็งแกร่งยิ่งกว่าหินก็สอดแทรกเข้ามา มือใหญ่ต้องใช้มือหนึ่งดึงชั้นในตัวน้อยให้พ้นทาง อีกมือหนึ่งสอดแทรกช่องทางให้เปิดกว้างพอที่จะไม่ทำให้คนตัวเล็กเจ็บ
เสียงหวานครางรัญจวน ช่องท้องอึดอัด ความใหญ่โตค่อยๆ คืบคลานราวกับสัตว์ร้ายย่ำยีดอกไม้ขาว...
เสือยิ่งลุ่มหลง... กระแทกกายรุนแรงจนโต๊ะที่รองรับน้ำหนักท่อนบนสั่นไหว ร่างเล็กสั่นสะเทือน เสียงร้องหวานดังทั่วห้องสลับกับลมหายใจขาดห้วง
เพื่อความสบายใจ เพื่อยืนยันตัวตน... กระต่ายต้องเป็นของเสือ... จนร่างกายขาดผู้ชายคนนี้ไม่ได้... จนภายในกลายเป็นรูปทรงของเขา
ท่อนเนื้อวาววับสอดแทงเข้าไปลึกจนสุดลึก กระต่ายน้ำตาไหลซึม ยิ่งมือใหญ่ปลุกปั่นอารมณ์ให้ถึงขีดสุด ร่างกายยิ่งตอบรับการรุกราน ทั้งบีบรัด ตอดแน่นจนเป็นจังหวะ
"ถึงแล้วเหรอ ?" มือสากลูบไล้ท่อนเนื้อเล็ก ใบหน้าหวานเคว้งคว้าง อ้าปากค้าง น้ำลายไหลย้อย สุขสมจนแทบคลั่ง คนตัวโตไม่รอช้า เร่งจังหวะให้รุนแรงยิ่งขึ้น ริมฝีปากอิ่มกรีดร้อง สองมือไขว่คว้าอากาศอย่างคนบ้า น้ำตาไหลจนใบหน้าชุ่มโชก...
ความร้อนแรงและปฏิกิริยาอันแสนยั่วยวน เสือพึงพอใจ...
กระต่ายรักพี่เสือ...
ดังนั้น...
ความคิดชั่วร้ายแล่นวาบ ปิศาจเผยตัวตนออกมา...
ทุกการดิ้นรน ทุกความรัก... เสือทำทุกอย่างเพื่อไม่ให้ร่างกาย หัวใจดวงน้อยนี้ไปไหน
ที่รัก...อย่าได้คิดจะไปไหน อย่าริอาจออกห่าง... ต่อให้ทำให้คนที่รักที่สุดเป็นบ้า... เสือก็ยอม
หากกระต่ายที่นอนหมดเรี่ยวแรงอยู่มีแรงอีกสักน้อย จะได้ยินเสียงทุ้มคำรามราวกับวิญญาณชั่วร้าย
กระต่าย... เป็น... เมีย... เสือ!
ร่างน้อยหงิกงอด้วยความสุขสม เสือจูบแก้มนวลอย่างปลอบประโลม... ราวกับมอบขนมหวานให้หลังจากพายุรุนแรง เสียงทุ้มกระซิบย้ำไปมาข้างหู
"พี่เสือรักต่ายน้อย..."
"พี่เสือรักต่ายน้อย..."
กระต่ายมีทีท่าแปลกไป ราวกับตัดสินใจอะไรบางอย่างได้ เสือยิ้มอย่างพึงพอใจ... ตามสัญชาติญาณ... เขารู้สึกราวกับว่าตัวเองเป็นนักไต่ลวดที่เริ่มแตะลงพื้น ความขุ่นข้อง ความอึมครึมระหว่างคนทั้งคู่เริ่มจางหาย
ระยะห่างระหว่างคู่รักกระชับใกล้
ริมฝีปากอิ่มที่เผยอขึ้นน้อยๆ ทำให้เขาอดใจไม่ไหวทุกครั้งที่จะแตะต้อง พร้อมคำมั่นสัญญา "พี่เสือรักต่ายน้อย... อย่าจากพี่ไปไหน..."
แม้การร่วมรักรุนแรงทุกเช้าค่ำจะส่งผลมหาศาลให้กระต่าย แต่เสือพึงพอใจ กระต่ายทำได้เพียงหลุบตาลงอย่างเขินอาย...
แต่เสือรู้... ร่างกายที่ถูกเคี่ยวกรำจนไวสัมผัส... จนหวานฉ่ำส่งผลกระทบใหญ่หลวงเพียงใด
บรรยากาศรอบกายเล็กจากที่เป็นมิตร ใสซื่อสะอาด... เสือสัมผัสได้ถึงความเข้มข้นของสเน่ห์ที่คละคลุ้ง ทุกการกระพริบตา ขยับกายราวกับยวนยั่วผู้ชาย... ไม่ใช่แค่เฉพาะเสือ
แต่กับทุกคน...
หากจะโทษควรโทษเสือที่ทำให้ร่างกายที่เคยสะอาดบริสุทธิ์กลายเป็นเช่นนั้น ช่วยไม่ได้ที่กระต่ายต้องไปเรียนหลังมีเซ็กส์ร้อนแรง ร่างกายยังถูกทิ้งรอยวาบหวาม สะโพกกลมแน่นที่ถูกเค้นคลึงราวกับจะยั่วคนที่หันมามอง สองขาเพรียวที่สั่นน้อยๆ เพราะความเจ็บจากการร่วมรักยิ่งทำให้ดูบอบบาง
แสนน่ารัก เปราะบางและยั่วยวน
จากดอกไม้ขาวใส บริสุทธิ์ถูกเลี้ยงด้วยความรักกลายเป็นดอกไม้หอมหวาน ดึงดูดแมลง เพราะทุกๆ วัน ถูกหล่อเลี้ยง รินรดด้วยน้ำกาม...
แม้จะบอกตัวเองให้ยอมรับผลการกระทำของตัวเอง แต่เสืออดไม่ได้เลยที่จะหึงหวง... เหล่าแมลงร้ายเข้าหา กระต่ายเองก็พยายามหลบหลีก แต่บางครั้ง...
เสือก็ทรมานจากความอิจฉา... ความหวงอันร้อนแรง...
วันนี้เสือมารับเมียตัวน้อยช้า เพราะรถติดยาวเหยียดมาร่วมครึ่งชั่วโมง หลังจากหลุดมาได้ เขาก็รีบหาที่จอดรถทันที แต่จนแล้วจนรอด ขับผ่านโรงเรียนกวดวิชาไปแล้ว แต่ก็ยังหาที่จอดไม่ได้ เสือถอนหายใจ กลับไปวนรถอีกรอบแล้วขับช้าๆ หาที่จอดรถ
เสือจึงเห็น...
ร่างเล็กขาวสะอาดยืนกอดกระเป๋าแนบอก ท่าทางหวาดกลัว ล้อมรอบด้วยเด็กนักเรียนมอปลายที่ตัวสูงตระหง่านเมื่อเทียบกับกระต่าย
กระต่ายน่ารัก... เพราะผมที่เริ่มยาวจึงถูกพี่เสือถักเปียเดี่ยวสั้นๆ เสื้อผ้าก็ปกปิดมิดชิด แต่ก็น่ารักเข้ากับเจ้าตัว เสื้อยืดแขนยาวสีหวานกับกางเกงยีนส์สามส่วน รองเท้าผ้าใบสีเข้ากับชุด น่ารักเหมือนเด็กผู้หญิง
ดวงตาคมวาว โทสะจุกแน่นในอก แทบอยากจอดรถแล้วดึงเมียตัวน้อยๆ เข้าอก ไม่ให้ใครในโลกมามอง
เด็กที่รุมล้อมคนหนึ่งจับแขนน้อย ร่างสูงในรถอดทนหาที่จอดรถไม่ไหวอีกต่อไป! เขาจอดขวางถนน กระโจนลงจากรถ วิ่งเข้าหาร่างน้อย แต่เหตุการณ์เบื้องหน้าแปรเปลี่ยน...
ชายคนหนึ่งที่ยืนใกล้ๆ เข้ามาช่วย กลุ่มเด็กมอปลายแตกกระเจิง กระต่ายมัวแต่ตกใจกลัวจึงไม่ทันเห็นพี่ชาย ร่างเล็กหันกลับไปยิ้มขอบคุณให้ชายคนนั้น
เสือกัดฟันกรอด...
ผู้ชายที่มาช่วยดูดี... เกินไป ดูเหมือนพนักงานบริษัททั่วไป แต่ร่างกายแข็งแรง เต็มไปด้วยมัดกล้าม กระต่ายยืนคุยกับเขา... ใบหน้าหวาดผวาค่อยๆ ดีขึ้น เสือแทบตะคอกใส่ภาพตรงหน้า
ไม่ว่าใคร... ก็ไม่มีสิทธิ!
"ต่ายน้อย!"
ใบหน้าหวานสะสวยหันกลับมามอง รอยยิ้มสวยแต่งแต้มบนใบหน้า ฉายแววยินดีชัด ร่างเล็กหันกลับไปพนมมือไหว้ชายแปลกหน้าแล้วรีบวิ่งกลับมาหา...
เสือรับร่างน้อยเข้าอ้อมกอดแน่น ไม่สนใจสายตาผู้คน แต่แล้วสองร่างที่กอดกันกลมก็สะดุ้งเฮือก
รถหลังจากเสือติดยาวเป็นแพ บีบแตรดังไม่หยุด!
กระต่ายหัวเราะคิก "รถติดเลย"
"ใจหายหมด" เสือรีบจูงมือน้องขึ้นรถ พาออกไปจากสถานที่พลุกพล่านโดยไว
หลังจากกลับมา กระต่ายก็ไล่พี่ชายไปอาบน้ำ ส่วนตัวเองก็จัดบ้าน แล้วไปทำกับข้าว คนตัวเล็กเอียงคอมองของในตู้เย็นแล้วร้องถาม
"พี่เสือ กินข้าวผัดได้ไหม ?"
"ได้ครับ"
กระต่ายจึงหยิบผักและเนื้อออกจากตู้เย็น หุงข้าว ระหว่างกำลังหั่นผักและเนื้อเพลินๆ แขนแกร่งก็โอบกอดจากด้านหลังทำเอาคนตัวเล็กสะดุ้งสุดตัว
...สัมผัสคุ้นชิน... ร่างกายสั่นระริกราวกับปิติยินดีที่ถูกสัมผัส ปากอิ่มขยับแผ่วเบา
"อย่า... ทำกับข้าว..." เสียงหวานค่อยๆ หายไป มือเล็กผละออกจากมีดและเขียง คว้าแผ่นหลังเย็นชื้น สองแขนแข็งแรงอุ้มร่างเล็กอยางร้อนเร่า เสื้อผ้ากระต่ายหายไปไม่รู้ตัว พร้อมๆ กับผ้าขนหนูผืนเดียวของพี่ชายที่หลุดลง
เนื้อแนบเนื้อ... เสียดสี ร้อนผ่าว ใบหน้าตรงหน้าเริ่มลางเลือน สองขาเรียวโอบล้อมสะโพกหนาแนบแน่น สองแขนโอบรอบคอทรงตัวระหว่างที่ถูกอุ้ม
ทุกเสียงร้อง ทุกเสียงครางปะปนกับเหงื่อและความใคร่ พี่ชายเสือกตนเอง... ชอนไช ราวกับจะให้ร่างกายจดจำทุกสัมผัส...
...จงกลับมาเป็นกระต่ายน้อยที่ว่านอนสอนง่าย เปิดเผยทุกสิ่งเหมือนร่างกายนี้...
กระต่ายนอนหอบ ปล่อยให้คนรักลูบไล้ร่างกายเล่น ทุกครั้งที่นิ้วมือสัมผัส ร่างกายกลับสั่นระริก ร่านเร่าโดยไม่รู้ตัว เสือหนุ่มกระชับอ้อมแขนคนข้างตัว ร่างเล็กสะดุ้งน้อยๆ
ความใหญ่โตยังคับแน่น...
"ดีใช่ไหม ?" เสียงกระซิบทุ้มข้างหู กระต่ายเอียงตัวเข้าหาจูบร้อน ขณะที่ท่อนล่างยังขยับเนินช้า ราวกับแกล้งให้ร่างกายเรียกร้องหามากขึ้น
"ต่ายน้อยชอบ..." มืองร้อนลูบไล้หน้าท้องแบนราบ ราวกับลูบไล้ครรภ์ของเมียที่ตั้งท้อง "เราจะมีลูกด้วยกัน... ต่ายน้อยจะเป็นเมีย... อยู่ดูแลบ้าน... ให้พี่รัก ดูแลลูก..."
จังหวะสอดใส่เริ่มร้อนแรงขึ้น คนที่วาดฝันถึงอนาคตที่ไม่ต่างจากสวรรค์บนดินจูบพรมทั่วทั้งร่างบาง จนผิวกายขาวสะอาดมีรอยจ้ำแดงฉานทั่วทั้งตัว "เมียจ๋า... เมียตัวน้อย"
ร่างเล็กมีเพียงเสียงลมหายใจหอบตอบกลับ มือใหญ่คว้าใต้ขาแล้วยกขึ้นสูง เบียดแทรกตัวเองลึกล้ำ ระหว่างพายุรุนแรง ร่างหนาพึงพอใจถึงขีดสุด
ต่ายน้อยที่แสนน่ารัก...
"อย่า... ไป... ไหน...!" เสียงคล้ายคำรามระหว่างจังหวะจ้วงแทง กระต่ายน้อยที่คล้ายตุ๊กตาผ้าสะเทือนไปทั้งร่าง ปากอ้าค้าง "ต่ายน้อยไม่มีสิทธิ! ต่ายเป็นได้แค่เมียพี่เท่านั้น!" ดวงตาคล้ายบ้าคลั่ง กระแทกกระทั้นจนเตียงชนกับผนังดังลั่น
"เข้าใจไหม!" กระแทกจนริมฝีปากอิ่มร้องครางอย่างเจ็บปวดระคนสุขสม "ไม่มีสิทธิ!"
"เมียพี่!"
"ฮะ... อาา... อ๊าาา" ระหว่างที่ภายในตอดรัดรุนแรง เสียงคำรามยิ่งกัดกินเนื้อนิ่ม
"จงอยู่กับพี่ ฟังคำพี่..." แรงกระแทกสุดท้ายลึกล้ำ หยาดน้ำรักอุ่นร้อนสาดทั่วโพรงคับแคบจนเปียกชุ่ม คล้ายดั่งยืนยันว่า...
...กระต่ายไม่มีทางเลือกใดๆ
"เป็นเมียพี่... เป็นเมียพี่เท่านั้นนะคนดี..." เสียงคนรักเริ่มแผ่วลง ไล่จูบตั้งแต่ท้ายทอยจนมาถึงมือนิ่ม "เราจะอยู่ด้วยกันตลอดไป... สัญญานะครับ"
นัยนต์ตากลมโตค่อยๆ เบิกขึ้นเชื่องช้า กระซิบเสียงแหบ "อา... เอาออกไป..."
"ชู่ว์... เมียตัวน้อย... สัญญาก่อนสิ"
"อา... มะ... ไม่ไหวแล้ว..."
บั้นท้ายกลมนิ่มสั่นน้อยๆ คนที่นอนเบียดกลับยิ่งนวดเคล้นสะโพกกลม ขยับตัวจงใจให้สัมผัสผนังภายใน "สัญญาก่อน"
"ฮ้าา..." ความร้อนแข็งขืน กระต่ายร้องไม่เป็นภาษา ทั้งๆ ที่เพิ่งปลดปล่อยไป แต่กลับพองตัวได้อีกครั้งในเวลาสั้นๆ
"เมียพี่... เป็นเด็กดี... อย่าดื้อ ฟังคำพี่นะ"
ในดวงตานั้นไม่มีสิ่งใด... มือนิ่มยกขึ้นลูบไล้แก้มสาก หนวดเคราครึ้มแผ่วเบา ความบ้าคลั่ง... พายุร้ายในดวงตาตรงหน้าจึงค่อยสงบลง...
"อย่าดื้อ... เป็นเมียพี่... อยู่ด้วยกัน ให้พี่เลี้ยงดู..."
"อย่าไปไหน..."
ดวงตากลมหวานค่อยๆ ปิดลง ขยับกายให้การสอดแทรกสะดวกยิ่งขึ้น...
เสือถือว่าเป็นคำตอบ
รอยยิ้มสมใจปรากฏบนใบหน้า... ชั่วแวบที่ใบหน้านั้นคล้ายเด็กชายเสือ... ได้ของรักของหวงกลับคืน
....
// จบแล้ว พาร์ทแรก ฟู่ เหนื่อย ตอนนี้อีโรติคที่สุดตั้งแต่เขียนมา ทั้งตอนไม่มีอะไรนอกจากจับกดลูกเดียว 555 แต่ทุกอย่างเกิดเพราะความไม่แน่ใจ ความหวั่นไหว ตอนนี้ยากกกก เพราะพี่เสือเองก็พยายามเหนี่ยวรั้ง ตอนหน้าคือคำตอบของกระต่ายค่ะ
ความรู้สึกของพี่เสืออธิบายออกมาลำบาก... เลยทำให้แก้หลายรอบค่ะ ทั้งๆ ที่มันสั้นมาก
ขอบคุณมากนะคะ :z2:
-
ตาฝาดดดดดดดดด //โดนเตะ//
ขอจิ้มก่อนอ่านนะเคิ้บ
_________________
รู้สึกเจ็บปวดอย่างบอกไม่ถูกเลยทีเดียว .. เฮ้อ หน่วงขนาดนี้ ; _ ; ..
จริงๆก็รู้สึกหน่วงๆมาหลายตอนแล้วแหละค่ะ จนตอนนี้เริ่มทำใจแบบว่าจบไม่แฮปปี้ก็ยังไหวเลยอ่ะ 5555555555
อารมณ์แบบใส่อะไรก็จัดมา T T ที่จริงมันตั้งแต่ต่ายน้อยเลือกที่จะไปอีกทางโดยที่ไม่บอกไม่คุยกับคนที่อยู่ด้วยกันมาแต่เกิดแล้วแหละ
แต่มันก็ไม่ใช่ความผิดต่ายน้อยหรอกนะ เพราะก็รู้ๆกันอยู่ว่าถ้าบอกไปปรึกษาไปคงโดนแย้งโดนเกลี้ยกล่อมว่ามันอันตรายยังไงลำบากยังไง
จนสุดท้ายก็ต้องกลับมาเป็นเหมือนเดิมแน่ล่ะ ก็พี่เสือเล่นหวงยังกะเด็กหวงของเล่นงั้นแหละทั้งๆที่ต่ายน้อยเป็นคนนะ ไม่ใช่ตุ๊กตา
สรุปคือเซ็งพี่เสือมากกว่าต่ายน้อยนิดหน่อย ไม่รู้หลังจากนี้จะเป็นยังไง
อยากอ่านความรู้สึกด้านต่ายน้อยบ้างจังว่าตอนนี้จะคิดอะไรรู้สึกยังไงอยู่ เฮ้อ ~
เป็นกำลังใจให้ไรเตอร์เสมอเช่นเดิมนะคะ ยังไงก็จะเกาะติดหนึบไปแบบนี้แหละ ; ; /
สู้ๆค่า ~ แล้วจะรอตอนต่อไปนะคะ <3
ปล. สุดท้ายเดาว่าพี่เสือย้ายไปด้วย 555555555555 อย่างรายนั้นน่ะหรอจะยอมห่างเมีย
ปล2. หรือไม่ก็ต่ายน้อยนี่แหละที่ยอมพี่เสือเอง =_______=
ปล3. ไม่เห็นเค้าลางแห่งตอนจบเลยค่ะ แต่ก็ดีนะ ไปเรื่อยๆ ~
-
:pighaun: :pighaun: :pighaun: รอคำตอบ
-
พี่เสือเริ่มจะคลั่งแล้ว
-
โอยยยยยยยยยยย เหมือนพี่เสือเสกคาถาอะไรสักอย่าง
โอมมม มม ม.. จงอยู่กับพี่ เป็นเมียพี่.......
-
อ่านตอนนี้บอกตามตรง...ปวดตับ :katai1:
เสือเหมือนโรคจิตเลยอ่ะ คล้ายเสพติดต่ายน้อย
เออ อันที่จริงอิพี่เสือมันก็ติดมาตั้งนาน
สำหรับเราเป็นตอนที่หน่วงนะ มันจะฟินก็ฟินไม่สุด มันจะเครียดก็เครียดไม่สุด
พี่เสืออาจจะรู้ว่าต่ายน้อยกำลังจะไปไกล แต่ถ้าพูดออกไป แน่นอนต่ายน้อยเจ็บแน่
เลยใช้การกระทำรั้งไว้ ทำให้ต่ายน้อยเหมือนเป็นคนติดเซ็กส์ ขาดไม่ได้
อันที่จริงการที่ทำทุกวันจนต่ายน้อยยั่วคนอื่นออกมาโดยไม่รู้ตัว หรือแค่แตะนิดแตะหน่อยก็เกิดอารมณ์มันก็คือจุดเริ่มต้นอะนะ
รอตอนเฉลยอย่างใจจดใจจ่อ รอดูความแน่วแน่เข้มแข็งของต่ายน้อย
และรอดูการพังทลายของพี่เสือ
-
ดีแล้วที่ต่ายน้อยเป็นผู้ชาย....ถ้ามีลูกได้จริงๆ...สยองขวัญมาก กับนายเสือ ลืมไปเล้ย!!! ว่ามันเป็นเสือโรคจิต 555
-
เอาตามตรงเราว่าควรให้กระต่ายไปนะ เพราะมันเหมือนเป็นเพียงความสุข ความกล้า
และสิ่งที่ต่ายน้อยสามารถทำได้ดีที่สุดในชีวิตอย่างเดียว อย่างน้อยๆต่ายจะได้ภูมิใจไม่รู้สึกว่าตัวเองด้อยค่าอีกต่อไป
และจะได้ทำให้ต่ายได้เปิดโลกกว้างยืนด้วยขาตัวเองจริงๆซักที หรือไม่พี่เสือก็ตามไปเลย
-
อ่านตอนนี้แล้วรู้สึกเครียดๆ - -"
พี่เสือเป็นแบบนี้แล้วยิ่งอยากให้กระต่ายตัดสินใจที่จะไป
ก็ลองดูกันสักตั้งเนอะ
-
เสือออออออ
:hao5: :hao5: :hao5: :hao5:
มันรูสึก
:mew5: :mew5: :mew5: :mew5:
ไงไม่รู้
กระต่าย
:เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:
ตามๆค่ะ
-
พูดไม่ออก รอดูฝ่ายใดฝ่ายบ้าคลั่งไปก่อน
-
หน่วงไปถึงม้ามแล้ว... :o12:
-
พี่เสือบ้าคลั่งกระต่ายเกินไปไหมอ่า :katai1:
-
:mew6: พูดไม่ออกเลย เหมือนหัวใจมันโดนบีบไปเรื่อย เรื่อยอ่ะ สงสารเสืออ่ะ คลั่งแน่แน่ ถ้าต่ายน้อยเดินตามหาฝันของตัวเอง :เฮ้อ:
-
พี่เสือหลงน้องม่ก มากจนจะหลุดไปอีกโลกหนึ่งแล้ว แต่เราเชื่อว่ากระต่ายไปแน่อ่ะ
ไม่ใช่ไม่รัก แต่เพื่อชีวิตที่จะแข็งแรงกว่านี้ แต่ต่ายคือโลกของพี่เสือ ถ้าต้องแยกกัน เสืออาจต้องมีบำบัดอ่ะ
ทำไมน้องต่ายเซ็กซี้งี้อ่ะลูก
ขอบคุณค่ะ
-
พี่เสือฉลาดมว๊ากกก รู้ทันว่าน้องจะไป แต่ก็ไม่ใช้วิธีห้ามดิบๆ ไม่เปิดใจถามตรงๆ กลับใช้วิธีล่อหลอกให้น้องต่ายมัวเมาลุ่มหลงในกามารส! รอติดตามค่ะ ว่าน้องต่ายจะตัดสินใจยังไง เป็นกำลังใจให้เสมอนะคะ
-
พี่เสือเวอร์ชันดาร์กชัดๆ
ดูคุกคามมาก
โดนรั้งขนาดนี้แล้ว
แล้วต่ายน้อยจะเลือกทางไหนนะ
-
พี่เสือเป็นบ้าไปแล้วว :katai1: :katai1: :katai1:
-
อิพี่เสือมันบ้าไปแล้ว!!! โถ......ต่ายน้อยน่าสงสาร
ต้องเรียกสติผัวบ้ากลับมาให้ได้นะต่ายนะ
-
ขืนเป็นงี้ต่อไป ไม่ใครก็ใครต้องเป็นบ้าไปจริงๆแน่ เสือดูเข้าขั้นโรคจิตแล้วอ่ะ :mew5:
-
:hao4:
-
อ่านพาร์ทนี้แล้วไม่รู้สึกว่าที่เสือทำกับกระต่ายมันคือรัก มันเป็น have sex มากกว่า make love นะ
มันบังคับ ขู่เข็ญร่างกายและจิตใจต่ายน้อย
หวังว่าต่ายจะมั่นคงกับความต้องการของตัวเอง
พี่เสือเอาเพลง "ที่ว่าง" ของพอสไปฟังซะจะได้เข้าใจ
-
:a5: อ่านตอนนี้แล้วอยากตบกะโหลกพี่เสือที่ซู๊ดดดดดด
รู้ว่ารักต่ายน้อยนะ แต่มันเกินไปไหมมมมมมมม
รู้สึกเหมือนต่ายน้อยกำลังจะโดนฆาตกรรม :z3:
-
บางทีก็อยากให้พี่เสือลดอาการหึงหวงน้องลงมาบ้าง
ต่ายน้อยก็อยากจะมีชีวิตเป็นของตัวเอง รึเปล่า?
ทำแบบนี้ดูบังคับยังไงก็ไม่รู้นะ ฮืออออ อึมครึม
-
ความเห็นส่วนตัวไม่คิดว่าต่ายจะไปใช้ชีวิตที่ฝรั่งเศสคนเดียวได้อย่างรอดปลอดภัย
การใช้ชีวิตคนเดียวในต่างประเทศ มันไม่ใช่เรื่องง่าย
แค่ห่างบ้านมาอยู่คอนโด น้องยังร้องกลับบ้านหาแม่ทุกอาทิตย์
แค่น้องยืนหน้าโรงเรียน ยังถูกกระชากลากถู ช่วยเหลือตัวเองไม่ได้
การเติบโตของชีวิต ไม่จำเป็นต้องเป็นการก้าวกระโดดเร็วและไกลขนาดนั้น
ค่อยๆก้าว ค่อยๆเดิน ขยับตัวเองให้แข็งแรงขึ้น พร้อมๆกับมีครอบครัว อยู่เคียงข้าง
น่าจะมั่นคงกว่า
ความฝันของกระต่าย ไม่ต้องจากไปเรียนไกลถึงต่างประเทศก็ได้นะ
ประเทศไทยมีที่เรียนทำขนมหลายแห่ง เรียนที่นี่ เปิดร้านทำขนมที่นี่ ใช้ชีวิตเรียบง่าย มันก็น่าจะมีความสุขดี
-
:mew1: :mew1:
-
พี่เสือออออ น้องพังไปรึยัง คือเข้าใจอารมณ์พี่เสือเลยอ่า อยากให้น้องกระต่ายติดสัมผัสเราใช่มั้ย
เวลาน้องห่างน้องจะห่างไม่ลง เพราะว่าน้องติดพี่เสือมากๆใช่มั้ย พี่เสือเล่นขี้โกงนี่หน่า อย่างงี้น้องก้ตัดสินใจเองไม่ได้เลยสิเนี่ย
เป็นเมียพี่เสือ สบายๆ ไม่ต้องทำอะไรเลย กระต่ายน้อยก้ตัดสินใจแล้วใช่มั้ยย สู้เค้านะ เลือกทางที่ตัวเองชอบและสบายใจเนอะ
-
รู้สึกได้ถึงความใคร่ไม่ใช่รัก
ใช้เซ็กเหนี่ยวรั้ง สะกดจิตด้วยคำพูดที่เห็นแก่ตัว
อยากจิตบกะโหลกเจ้าเสือเหลือเกิน
-
พี่เสือสะกดจิตน้องชัดๆ แต่กระต่ายตัดสินใจไปแล้วนี่นะ555555
-
พี่เสือเหมือนนักสะกดจิตอ่ะ 555
รอดูต่ายน้อยว่าจะตอบว่าไง....นี่ล่ะลุ้นสุดๆ
-
อ่านมาถึงตอนนี้แล้วบอกเลยว่าอารมณ์แบบทุกอย่างตีรวมกันทั้งสุข เศร้า
เสือมันเหมือนกลัวไปหมดและไม่มั่นใจในตัวน้องต่ายเลย ทั้งที่น้องต่ายก็มอบสิ่งที่เสือรอคอยให้แล้วแท้ๆ
แล้วการแสดงออกด้วยการข่มน้อยต่ายไว้ด้วยเซ็กซ์นี้ อ่าาาาาน้องต่ายมีพ่อมีแม่นะคะ มาทำลูกสาว(?)เขาเสียคนแบบนี้ได้ไง ไม่ว่าจะการที่เดี๋ยวนี้น้องต่ายไปแสดงท่าทางยั่วคนอื่นโดยน้องไม่รู้ตัวและเรื่องการเรียนน้องที่ตกลงอีก...เอาน้องต่ายที่แสนบริสุทธิ์ของฉันคืนมา ไม่น่าไปตกลงเป็นแฟนกับเสือเลย เสียใจ
-
แม้จะมีแต่ฉากที่มีการผูกมัดและมีความสุขทางกายกันอยู่ตลอด แต่กลับรู้สึกได้ถึงความทรมานในใจอย่างบอกไม่ถูก ซึ่งสวนทางกันอย่างเห็นได้ชัด
รอตอนต่อไปค่ะ หวังว่าคำตอบของกระต่ายจะทำให้ความรู้สึกทรมานใจที่มีเบาบางลงได้นะคะ
:katai3:
-
รักเลยอะ น่ารักมาก พี่เสือต้องคู่กับน้องต่ายเท่านั้น :impress2:
แอร้ยยยย หวังว่า คุณพ่อ คุณแม่คงเข้าใจ นะคะ :monkeysad:
-
เสือพบจิตแพทย์ด่วน
-
เราทีมพี่เสือค่า เข้ามาเชียรพี่เสืิอ อิอิ
ถ้าโหมดคนดีคงจะบอกว่าอยากให้ต่ายน้อยได้มีอิสระทำในสิ่งที่ตัวเองรัก หักดิบพี่เสือซะบ้าง
แต่เราชอบแบบกรงรักของพี่เสือแฮะ
ชอบวิธีทำให้น้องติดสัมผัส เป็นแค่เมียพี่เสือมาก อีโรติกดีอ่า
มองว่าต่ายน้อยไม่เหมาะกับการเผชิญโลกกว้างมากๆ ด้วยวิธีการเลี้ยงดูจากครอบครัว พี่เสือ คนรอบข้าง ไปถึงตัวต่ายน้อยเอง ไม่ได้ดูถูกนะ แต่อะไรที่ฝืนไม่ได้มันก็ไม่ได้จริงๆอะเราว่า
ต้องรอว่าผู้แต่งจะจัดให้จบแบบสุดทาง(เป็นเมียพี่เสือแค่นั้นพอ ไม่แคร์โลก/ต่ายน้อยหักดิบพี่เสือ)
รึจบแบบทางสายกลาง(เป็นเมียพี่เสือแบบที่พี่เสือยอมให้น้องได้ทำอะไรๆด้วยตัวเองด้วย)
รึแบบอื่น มั่นใจในฝีมือผู้แต่งค่ะ (ยกเว้นเวรี่ๆแบดเอน เครียด55) จบไงก็คงฟินในสักทาง
ิส่วนตัวเราชอบจบแบบสุดทางไปเลยนะคะ
จิตพอๆกะพี่เสือ 555
จงลุ่มหลงมัวเมาในความรักของพี่เสือต่อไปซะ
เอาจริงๆก็เข้าใจต่ายน้อยแหละ อารมณ์ที่คิดว่าเป็นตัวเองไม่มีประโยชน์ ไม่ได้เรื่องสักอย่าง พี่เสือแทบจะเป็นโลกทั้งใบของต่ายน้อย ในขณะที่พี่เสือมีอีกสังคมที่ต่ายน้อยไม่รู้จัก ความรู้สึกไม่มั่นคงจนต้องหาอะไรมาสร้างคุณค่าให้ตัวเองเนี่ย
ไม่ได้แคลงใจกับความรักของเสือแต่อารมณ์แบบนั้นก็ห้ามไม่ได้
เหมือนเสือที่ไม่แคลงใจกับความรักของต่ายน่อยแต่ก็ห้ามอารมณ์หวง อยากกินตลอดเวลานั้นแหละ (แต่อิพี่เสือดูจะเกินลิมิตไปโข 55)
รอบทสรุปของเรื่องค่า เป็นกำลังใจให้ผู้แต่งน้า
-
เสือ ยังไงก็แสดงความรักแบบ "เสือ" สินะ
-
มาต่อทีคะ จะลงแดงแล้ว กรี้ดดดดดดดดดด :z3:
-
แอร้ยยยยยยยยย อ่านจบซะที หน่วงมาก
เดาตอนจบยากมาก แต่ อยากให้เรื่องดำเนินไปอีกนะ
เช่น ต่ายไปเรียนแล้วกลับมา คาดว่าน่าจะโตขึ้นอีกเยอะ
ในใจยังไม่อยากให้จบเลยอะอุส่าเฝ้าดูตั่งแต่ เล๊กๆ จนผ่านอะไรมา จนโตแล้ว
เราเองก็อยากที่จะเฝ้าดูต่อถึง ตอนที่เป็นผู้ใหญ่มากกว่านี้ ที่โตขึ้นกว่านี้ ว่าจะมีการเปลี่ยนแปลงยังไงบ้าง
ฮือ :hao5: อย่าพึ่งจบเลยน้า :ling1: :z3:
-
ถ้าไม่มีน้องต่ายพี่เสือคงมีชีวิตอยู่บนโลกนี้ไม่ได้แน่
-
อยากอ่านต่อแล้วอ่ะ :katai4: :katai4: :katai4:
-
สงสารทั้งเสือและดระต่ายน้อย
รอคนเขียนมาต่อนะ
-
จะร้องง มาต่อนะ #แล้วคู่อื่นนี่แยกเรื่องหรือมีตอนพิเศษค่ะ
-
ไม่โกรธพี่เสือหรอก เป็นเราก็ไม่ให้ต่ายน้อยไป
ความฝันเป็นสิ่งสำคัญ แต่ถ้าขาดคนร่วมยินดีกับความฝัน มันก็ไม่มีความหมาย
ถ้าต่ายน้อยจะไป ก็ให้พี่เสือไปด้วย แค่นั้นเอง
การที่พี่เสือรักต่ายน้อยมาก มันไม่ใช่ความผิดนะ ไม่เห็นน่าสงสารต่ายน้อยเลย
น่าอิจฉามากกว่า ในโลกนี้มีคนไม่มากหรอกนะที่จะโชคดีแบบต่ายน้อยน่ะ
-
รอพี่เสือมาแสดงความดาร์กกับต่ายน้อย เจ้าค่าาาาาาา
-
:sad4: กลับมาต่อไวๆนะค่ะ
-
:-[ :-[ ไม่อยากให้จบเบย
-
มารอต่ายน้อย กะเสื้อตัวหย่าย ใหญ่ <3
-
เข้ามารอ...รอๆๆ
:katai5: :katai5:
-
เสืออออออออออออออ
:ling1: :ling1: :ling1: :ling1: :ling1:
-
แวะมารอคะ แอร้ยยยย :hao4:
-
อย่าอ่านบ้างอ่ะใครมีเว็ปขอหน่อยจิ T_T
-
อะไรคือคำตอบของต่ายน้อย พี่เสือรักต่ายน้อยมากจนไม่อยากให้จากไปไหน
เหมือนจะหวาน แต่ทำไมมันหน่วงๆ ชอบกล :katai1:
-
Part 2: การตัดสินใจ
ร่างกายอ่อนล้า กระต่ายพยุงตัวขึ้นจากเตียงที่ยับเยินราวกับผ่านสงครามมา ร่างเล็กคลานลงจากเตียง พี่เสือทำความสะอาดร่างกายไว้ให้แล้ว แต่เขาก็ต้องเดินโซเซเข้าห้องน้ำ ชำระล้างร่างกายอีกครั้ง...
...เพราะถูกรักจนฟ้าสาง เสือจึงยอมหยุดแล้วไปมหาวิทยาลัย กระต่ายจึงต้องหยุดเรียนอีกครั้ง
ฝักบัวพ่นน้ำอุ่นออกมาให้ชวนสบายตัว กระต่ายต้องล้างข้างในอีกครั้ง ไม่ใช่เพราะคนรักปลดปล่อยแล้วทิ้งไป แต่เพราะที่ทิ้งไว้นั้นมากจนล้างออกไม่หมดในครั้งเดียว...
ของเหลวเหนียวหนืดไหลเยิ้มจากสะโพกตามแรงโน้มถ่วง ดวงตากลมล่องลอย... ปล่อยให้น้ำกามจำนวนมากที่คงค้างไหลทะลักจนท่วมต้นขาขาวเนียน
นี่คือประจักษ์พยานความรัก ความใคร่ของพี่ชาย หากเป็นผู้หญิงคงตั้งท้องภายในเวลาไม่นาน
เยอะ... จนล้น... จนบ้าคลั่ง...
ชั่วพริบตาหนึ่ง กระต่ายเผลอหลับฝันทั้งๆ ที่ยืนอยู่ใต้ฝักบัว...
น้ำรักเหนียวข้นกลายเป็นโคลนตม... ดึงรั้งสองขาจนขยับตัวไม่ได้ เสียงทุ้มคล้ายคำรามซ้ำไปมาดั่งคำสาป
'พี่เสือรักต่ายน้อย'
'พี่เสือรักต่ายน้อย'
กระต่ายสวมเสื้อผ้าหลวมๆ ออกจากห้องน้ำ ส่วนล่างยังระคัดระคาย เขาได้แต่หวังว่ามันคงไม่ระบมจนนั่งไม่ได้หรือ บวมจนไม่อาจรองรับความรักของคนรักในตอนค่ำได้อีก
กาแฟบนโต๊ะเย็นชืด พี่ชายดื่มทิ้งไว้ กระต่ายหยิบขึ้นมาประคองด้วยสองมือ ลิ้นเล็กแอบจิบเบาๆ รสสัมผัสของกาแฟช่างขม... จนเผลอกัดลิ้นตัวเอง ร่างเล็กสะดุ้งเฮือก น้ำตาคลอเบ้า
เจ็บ...
ดวงตากลมโตเหม่อลอยว่างเปล่า ความขมและเจ็บติดอยู่ปลายลิ้น แต่เหมือนเป็นสิ่งที่ย้ำเตือนให้ร่างกายไม่หลุดลอยไปไหน
สัมผัสหวานล้ำ... ยังแทรกอยู่ทุกอณูร่างกาย ทุกชิ้นส่วนในร่างราวกับได้ถูกโอบกอดไว้ตลอดเวลา... แม้คัดเคือง เจ็บระบม แต่ก็เจือความรัก ความใคร่ กระต่ายกอดตัวเองไว้ ให้ทุกสัมผัสฝังลึกลงในร่างกาย ให้เสียงทุ้มดังในหู ในสมอง... ในวิญญาณ
'พี่เสือรักต่ายน้อย'
'พี่เสือรักต่ายน้อย'
ดวงตาคมสบตรง ความมั่นคงชวนให้อุ่นใจ กระต่ายจดจำไรหนวด ริมฝีปาก ใบหู เส้นผม หน้าผาก... ทุกสิ่งทุกอย่างนั้นได้
คนคนหนึ่งต้องการอะไรมากไปกว่านี้ ?
มากไปกว่าคนคนหนึ่งที่รักไปจนตาย ?
แต่แล้วในห้วงความคิดความแสนอบอุ่น หวานฉ่ำกลับมีเสียงกระเส่าน่าละอายของตัวเองแทรกสอด ไม่มีคำใดหลุดออกจากปากเขาเลย ในหูมีเพียงคำบอกรักซ้ำไปซ้ำมา
แม้ยามพยายามจะพูด แต่ร่างกายที่ถูกสั่งสอนให้เคยชินให้รองรับความใคร่ของบุรุษก็ทรยศ มันเรียกร้อง... ต้องการ... เสียงที่หลุดออกไป ไม่ได้เป็นไปมากกว่าเสียงครางหวานเพื่อเติมเต็มความปรารถนาของคนรัก...
เสียงเดียวที่ชัดเจนคือ...
'พี่เสือรักต่ายน้อย'
ร่างกายสั่นสะท้าน... ความขมปร่าจากกาแฟแล่นตรงถึงสมองอีกครั้งพร้อมๆ กับความเจ็บปลายลิ้นและช่องทาง
กระต่ายไม่ได้พูดคำใดเลย... นอกจากฟัง... ทุกคำรัก ทุกคำสั่ง... อย่างแสนรักและภักดี
'กระต่ายอย่าลืมไปติว...'
'ครางเพราะๆ ให้พี่หน่อย'
'ห้ามไป!'
'มันเป็นใคร ?'
'อย่าไปไหน!'
'ปีหน้าไปเรียนด้วยกันนะ'
'เมียพี่...'
'ถ้ากระต่ายท้องได้... ก็ดีนะ'
'อย่าไปไหน! ห้ามไปไหนทั้งสิ้น! ต่ายน้อยต้องอยู่บ้าน เป็นเมียพี่!'
ทุกคำ ทุกประโยควนเวียนกลับเข้ามาอีกครั้ง ร่างเล็กสั่นสะท้านไม่หยุด ดวงตาปิดแน่นราวกับจะหลีกหนีอะไรบางอย่าง
'พี่เสือรักต่ายน้อย'
เสียงหวาน... ไม่ต่างจากขนมหวาน...
ร่างกายพึงพอใจ... หัวใจพองฟู... แต่ในสมอง... ส่วนลึกที่เขาละเลย... ตั้งใจจะละเลยกรีดร้องอย่างเงียบงัน
ฟันขาวขบเม้ม หยาดน้ำใสเอ่อท่วม ลมหายใจหอบกระชั้นค่อยๆ สงบลง แล้วหยัดกายลงจากเก้าอี้ เปิดแลปทอปสีขาวของตัวเอง
แม้มีหยาดน้ำอาบแก้ม แต่ดวงตากลับแวววาว มือค่อยๆ เลื่อนบนแผ่นสัมผัสช้าๆ เปิดไฟล์หนึ่งขึ้นมา
อกบางพองด้วยอากาศก่อนผ่อนลง...
ปลายนิ้วเรียวแตะลงแป้นพิมพ์อย่างหนักแน่น
'Backspace'
ซองจดหมายยาวสีขาวส่งมาถึงบ้านของเด็กหญิงเมมฟิสในบ่ายวันหนึ่ง เธอเขย่งเท้าล้วงเอาจดหมายออกมาแล้วยื่นให้พี่ชาย
"พี่ซอรึเปล่า ?" เมื่ออยู่กันเพียงสองพี่น้อง เมมฟิสและไคโรสื่อสารกันด้วยภาษาอังกฤษ
พี่ชายถอดแว่นกันแดดออก ลงจากรถมอเตอร์ไซค์คันโตหยิบซองจดหมายมาดู น้องสาวเขย่งเท้ายื่นหน้ามาอ่านด้วย
"เอ๊ะ ?"
"หืม ?"
สองพี่น้องคนละสายเลือดและเผ่าพันธุ์อุทานพร้อมกัน ก่อนน้องสาวผิวดำมะเมื่อมด้วยเชื้อสายนิโกรเงยหน้ามองพี่ชายเชื้อสายอาหรับ
"เอาไงดี ?"
"เปิดอ่านดีไหม ?"
คิ้วคมขมวดมุ่น ก่อนส่ายหน้า "โทรเรียกเจ้าของเถอะ"
เมมฟิสถอนหายใจเหมือนผู้ใหญ่ เธอยื่นกระเป๋าสะพายให้พี่ชายถือแล้วหยิบโทรศัพท์กดเบอร์หาเจ้าของซองจดหมาย
"ฮัลโหล พี่ต่าย ?"
สองพี่น้องเปลี่ยนเสื้อผ้าอย่างรวดเร็ว ตะโกนบอกคุณตาที่ทำสวนอยู่หน้าบ้านว่าจะออกไปหาเพื่อน แล้วกระโดดขึ้นรถมอเตอร์ไซค์ บึ่งไปยังร้านกาแฟแห่งหนึ่ง
ใช้เวลาราวครึ่งชั่วโมง สองพี่น้องก็มาถึงร้านกาแฟใกล้มหาวิทยาลัย ใกล้ๆ กันมีศูนย์ติวหลายแห่ง เมมฟิสกระโดดลงจากรถก่อน แล้ววิ่งปร๋อเข้าร้าน
คนที่นัดนั่งอยู่มุมในสุดของร้าน บนโต๊ะกระจกเบื้องหน้ามีกาแฟสีอ่อนวางอยู่ ร่างกายเล็กเหมือนเด็กประถมขยับออกมาจากโซฟา ดวงตากลม ใบหน้าเพรียวรูปไข่ แก้มกลมยุ้ย ริมฝีปากอิ่มจิ้มลิ้มยิ่งทำให้ดูเหมือนตุ๊กตาของเด็กน้อย
"พี่ต่าย! ว้าววว" เมมฟิสร้องทักแล้วส่งเสียงดัง "แต่งตัวน่ารักจัง"
รุ่นพี่เจ้าของจดหมายอยู่ในชุดเอี๊ยมยีนส์ตัวเล็ก สวมทับเสื้อแขนยาวลายขวางสีหวาน เขาส่งยิ้มน้อยๆ ให้ "อืม พี่เสือเลือกให้น่ะ"
เหมือนเด็กหญิงคิดไปเองที่รอยยิ้มนั้นดูแปลก... เหมือนมีอะไรเปลี่ยนแปลงไป
"พี่ต่าย" ไคโรเดินตามมา "มีจดหมายมาส่งที่บ้านน่ะ"
"อืม" มือบางรับซองจดหมายมา แล้วพักไว้บนตัก สองพี่น้องเลิกคิ้ว
เมมฟิสมองแก้วกาแฟเย็นและใบหน้าหวาน อ่อนเยาว์สลับกัน "พี่ต่าย ? จดหมายจากสถาบันใช่ไหม ?"
"อืม ขอบคุณมากนะ พี่ไม่นึกว่าจะส่งมาเร็วขนาดนี้ เลยไม่ได้บอกไว้ก่อน"
ไคโรคว้าแก้วกาแฟเย็นที่เหลือเพียงครึ่งเดียวมาดื่มต่ออย่างไม่ใส่ใจมารยาท "....ไม่ยักรู้ว่าพี่ต่ายกินกาแฟ"
"เพิ่งหัดน่ะ" ร่างเล็กลูบจดหมายเล่นอย่างใจลอย "ปกติพี่เสือไม่อนุญาตให้กินหรอก"
"ก็พี่ต่ายเหมาะกับนมมากกว่านี่นา" เมมฟิสยิ้มแป้น "แล้วจดหมายนั่น..."
"ผมนึกว่าพี่ปฏิเสธไปแล้ว ไม่ไปสอบสัมภาษณ์" ไคโรโพล่งออกมา กระต่ายเพียงยิ้มรับ ดวงตามีทั้งความยินดีและขื่นขม
สองพี่น้องสัมผัสได้เพียงความรู้สึกสับสนเพียงผิวเผิน หัวใจร้อนแรงที่ค่อยๆ เต้นช้าลง ความคิดอันวุ่นวายในหัวคล้ายดั่งถูกแช่แข็ง เย็นเยียบ เจ็บปวด แต่ก็หาทางออกได้
สิ้นสุดสิ่งหนึ่ง... เพื่อเริ่มอีกสิ่งหนึ่ง
ทางออกไม่ใช่กำแพงตัน หากคือบานประตูสู่ถนนสายใหม่...
โดยผู้เดินทางคือกระต่ายคนเดิม รอยยิ้มเดิม ร่างกายเดิม ความรักเดิม... แต่เส้นทางเปลี่ยนแปลงไปแล้ว
ร่างขาวหลับตาลงช้าๆ ผ่อนลมหายใจลง เขามองเห็นทางสองสาย... สายหนึ่งเดินเพียงลำพัง เปล่าเปลี่ยว... แต่เข้มแข็ง อีกทางหนึ่งอบอุ่น แต่อ่อนแอ
เมื่อดวงตาคู่นั้นลืมขึ้น มือบางฉีกซองจดหมายออก กวาดสายตาอ่านจดหมายแล้วยื่นให้สองพี่น้อง "พี่ไปสอบสัมภาษณ์มาแล้ว"
"อ๊ะ ไปคนเดียวเหรอ ?"
คนตรงหน้าผงกศีรษะ "ได้ทุนเรียนหนึ่งปี ฝึกงานโดยไม่ได้รับค่าจ้างอีกหนึ่งปี พร้อมที่พักและค่าใช้จ่ายประจำวัน" ไคโรอ่านเนื้อความเสียงดัง พลางมองหน้าขาว
"...ไหนบอกว่าจะไม่ไปสัมภาษณ์เพราะไม่อยากแยกจากพี่เสือ..."
"อืม..." เจ้าของเสียงหวานรับจดหมายกลับมาแล้วยิ้มตอบ "ก็เงื่อนไขดีออกนี่นา เมก็บอกเอง"
"อื้อ มันก็ใช่่ แต่นั่นปารีสนะ! ปารีสน่ะเป็นเมืองที่อยู่ยากสุดๆ! แล้วพี่ต่ายจะอยู่ได้เหรอ ? นี่... ไคเคยไปอยู่นี่ ?"
"สองสามเดือนน่ะ ตอนแรกไปเยี่ยมซอ แล้วเลยไปเที่ยว..."
"ติดผู้หญิงหรอก" น้องสาวทำเสียงขึ้นจมูกอย่างหมั่นไส้ "นั่ง Channel tube ไปหาเมกับแกรนด์มาแป๊บเดียวก็ไม่ไป..."
"เออน่ะ แต่ปารีสน่ะอยู่ยากสุดๆ เลยนะพี่ต่าย มิจฉาชีพเยอะมาก ขี้หมาก็โคตรเยอะ"
"นั่นสิ เมเคยไปเที่ยวนะ ลำบากมากๆ ป้ายก็เป็นภาษาฝรั่งเศสหมด ไม่มีใครพูดอังกฤษเลย"
"ยิ่งระบบราชการนี่... ยิ่งห่วยแตก"
"ฮื่อ... เมดีใจจะตายที่แม่ส่งไปอยู่ลอนดอน ไม่ใช่ปารีส"
กระต่ายรับฟังสองพี่น้องด้วยรอยยิ้ม "พี่อ่านมาบ้างแล้วล่ะ พอรู้ว่าตัวเองต้องเจอกับอะไรบ้าง"
"แล้ว.... จะไปจริงๆ เหรอ ?"
จดหมายถูกพับใส่ซองเรียบร้อย เมื่อเงยหน้าขึ้น สองพี่น้องมองเห็นความเข้มแข็ง ความเชื่อมั่นเต็มดวงตากลม "พี่รู้... ปารีสอยู่ยาก มิจฉาชีพเยอะ ผู้คนไม่เป็นมิตร... แต่โอกาสดีๆ แบบนี้หายากมาก ขอบใจมากนะ"
เมมฟิสทำท่าจะพูดอะไรอีก แต่กลับถอนหายใจ "เมคิดมาตลอดว่าพี่ต่ายไม่เหมาะกับเมืองอย่างปารีสหรือนิวยอร์กหรอก... อันตรายเกินไป ผู้คนไม่เป็นมิตรเกินไป... พี่ต่ายทำไมไม่ลองไปเมืองอยู่ง่ายกว่าอย่างลอนดอนหรือสิงคโปร์..."
"ใช่ มีศูนย์ลอนดอนด้วยนี่ ?" ไคโรพูด
"มี... แต่ในทุนระบุแค่ศูนย์ใหญ่ที่ปารีสเท่านั้น... พี่กะว่าจะไปเรียนภาษาก่อนสามเดือนน่ะ เลยต้องไปก่อนเปิดภาคสามเดือน"
"เอ๊ะ... ก่อนสามเดือน! งั้นก็ต้องเดินทางตั้งแต่..."
"สามเดือนหน้า" คำตอบเรียบร้อย "พี่ยังไม่ได้บอกพ่อแม่... แต่ช่วงสามเดือนแรกคงต้องขอให้พ่อแม่ส่งเรียนก่อน"
กระต่ายอธิบายให้สองพี่น้องฟังถึงเรื่องวีซา ที่พักและศูนย์สอนภาษาที่ติดต่อไว้แล้ว เมมฟิสและไคโรได้แต่กระพริบตาปริบๆ
"ทั้งหมดนี้พี่ต่ายติดต่อเองหมดเลย ?"
กระต่ายพยักหน้า แม้รอยยิ้มจะบางเบา แต่ดวงตาที่เปี่ยมด้วยความเชื่อมั่นนั้นทำให้ความกังวลของรุ่นน้องทั้งสองเจือจางลงบ้าง
"แล้ว... บอกพี่เสือหรือยัง ?"
รอยยิ้มบนใบหน้าค่อยๆ หายไป ริมฝีปากขบกันแน่น "ยังเลย"
"ไปสามเดือนหน้า... มันกะทันหันไปนะ ขนาดพวกเรายังคิดแบบนั้นเลย..."
"ฮื่อ... พี่ก็คิดแบบนั้น แต่เวลาผ่าตัดอะไรซักอย่าง ก็ต้องรีบทำให้เร็วใช่ไหมล่ะ"
"ผ่าตัด ?"
"ฮื่อ... ผ่าตัดเอาความคิดน่ารังเกียจของตัวเองออกไปน่ะ" กระต่ายเก็บจดหมายใส่เป้ แล้วมองนาฬิกา "พี่เสือใกล้มารับแล้วล่ะ พี่ไปก่อนนะ ขอบคุณทั้งคู่มาก"
สองพี่น้องมองร่างเล็กที่เดินไปจ่ายเงินแล้วหันกลับมายิ้มบางๆ ให้... จนร่างเล็กลับหายไปจากสายตา
"เปลี่ยนไปนะ" เมมฟิสพูดเบาๆ ไคโรพยักหน้า
"เมื่อก่อนพี่ต่ายไม่กล้าเข้าร้านกาแฟคนเดียวด้วยซ้ำ ไม่กล้ายืนรอข้างถนนคนเดียว... ไม่กล้าทำอะไรที่เสือมันห้ามซักอย่าง"
"เห็นว่าเมื่อก่อนไปเที่ยวสิงคโปร์กัน... พี่เสือทำทุกอย่างให้หมดเลย"
เด็กหนุ่มถอนหายใจเบาๆ ใจหายไม่น้อย... แต่เขารู้ดี กระต่ายเปลี่ยนไปแล้ว... แม้ยังอ่อนเยาว์ ไร้เดียงสา แต่ภายในที่อ่อนไหว กลับแกร่งกล้าแม้ถูกซุกซ่อนในรูปลักษณ์แสนอ่อนแอ
"ถ้าเป็นตอนนี้... พี่ว่า... ต้องไปได้ดีแน่ๆ"
ดวงตาคู่นั้น... เข้มแข็ง เชื่อมัน มีความฝันและความอดทนบรรจุเต็มเปี่ยม ไม่ต่างจากสายตาของพี่สาวคนโต... ลักซอร์เลยแม้แต่น้อย...
ผู้ที่มีความฝัน และอดทน ไคโรและเมมฟิสเชื่อว่าย่อมอยู่รอดและประสบความสำเร็จ
-
ผ่านไปอีกคืน... กระต่ายจ้องมองแก้วกาแฟว่างเปล่า เนื้อตัวเฉอะแฉะด้วยเหงื่อ ร่างกายขาวสะอาดมีร่องรอยรักอยู่ทั่วทุกแห่ง ริมฝีปากอิ่มเผยอน้อยๆ เมื่อหันกลับมานอนตะแคงมองคนที่ลูบไล้เรือนผมด้วยท่าทางเหม่อลอย
รอยยิ้มบางปรากฏบนใบหน้าคมเข้มที่ดูขรึมลงกว่าเคย มือสากปัดผมนุ่มให้พ้นหน้า
"พี่ทำกระต่ายตื่นเหรอ ?"
"อืม... เปล่าหรอก ยังไม่ง่วงน่ะ"
"โดนพี่สูบพลังขนาดนี้ยังไม่เหนื่อยหรือไง ?" เสียงทุ้มนุ่มถามอย่างมันเขี้ยว โน้มกายลงขบแก้มนวลเบาๆ แก้มสากสีเขียวจางเต็มไปด้วยตอหนวดสั้นๆ ทำเอาผิวนวลระคาย คนที่นอนอยู่หัวเราะคิกอย่างจั๊กจี้
"พี่เสือบ้า... พอแล้ว... ไม่เล่นแล้วนะ"
ลมหายใจอุ่นร้อนเป่ารดข้างหู อ้อมแขนแข็งแรงโอบกอดเอวบางไว้แนบตัก เสือก้มลงจุมพิตหน้าผากนวล "...ทำไมวันนี้ไม่นอน หืม ? แล้วพี่จะไปทำรายงานได้ยังไงกัน ?"
"ฮื้อ... เกี่ยวอะไรกัน ก็ทำไปสิ เดี๋ยวหนูไปชงกาแฟให้"
"ไม่ได้หรอก" เสือยิ้มน้อยๆ "ทุกครั้งพี่ต้องรอให้กระต่ายนอนก่อนแล้วค่อยไปทำงานน่ะ"
"อ๊ะ" เสียงหวานอุทาน... "ทำไม..."
"พี่ไม่อยากให้ต่ายน้อยนอนคนเดียว" คำตอบราบเรียบ มือเขี่ยแพขนตาหนาของคนรักเล่น "...เลยต้องรอให้เด็กน้อยนอนก่อน"
คล้ายได้ยินเสียงบางอย่างตกแตก... หัวใจถูกกระชาก รอยยิ้มบางบนใบหน้าหล่อเหลา คำพูดเรียบๆ แม้ไม่หวานซึ้ง แต่จริงจัง... กระต่ายเชื่อว่า พี่เสือทำเช่นนี้มานานแล้ว...
...เฝ้าดูให้คนที่รักหลับไป แล้วเรื่องของตัวเองค่อยมาทีหลัง
ริมฝีปากอิ่มขบเม้มแน่น เสือหัวเราะ "ไม่นอน งั้นวันนี้ไปนั่งเป็นเพื่อนพี่ทำงานก็แล้วกัน"
ดวงตากลมช้อนขึ้นมอง สองแขนอ้ากว้างให้วงแขนแข็งแรงอุ้มจากเตียง...
...ไปอยู่เคียงข้าง อยู่ด้วยกัน
คนที่มีทุกอย่าง เพียบพร้อมทุกอย่าง กลับไม่ปรารถนาสิ่งใดเลย... นอกจากตัวเขาเอง
ร่างเล็กซบใบหน้าบนไหล่กว้าง...
...ถ้าเป็นเช่นนี้... กระต่ายจะจากไปได้อย่างไรกัน
ขอเถิด... เพียงคำเดียว... เพียงครั้งเดียว
แล้วกระต่ายจะยกเลิกทั้งหมด ละทิ้งทุกอย่าง...
"พี่เสือ... ถ้าหนู... ไปเรียนที่ห่างกัน..." เสียงหวานถามเบาๆ ระหว่างถูกอุ้มให้นั่งบนโซฟา เนื้อตัวขาวสะอาดถูกพันด้วยผ้าห่มนุ่ม ในมือประคองแก้วโกโก้อุ่นๆ ในใจคนตัวเล็กคาดหวัง...
"จะไปที่ไหนกัน ? ต่ายน้อยก็อยู่มหาลัยเดียวกัน... อาจจะห่างกันคนละคณะ แต่ก็ไม่ได้ไกลขนาดนั้น ยังไงก็ต้องกลับมาที่คอนโดอยู่ดี" เสียงตอบทุ้มนุ่ม พลางกอดร่างเล็กแนบอก
กระต่ายกลืนน้ำลาย แต่ยังไม่หมดความหวัง... หากพี่เสือไม่ทำร้ายต้นอ่อนที่ชื่อว่าความฝัน... กระต่ายจะยินดีเป็นคนเด็ดมันทิ้งเอง เพียงเพื่ออยู่กับคนที่รัก... "ไม่ ไม่... คือ อย่าง... ไปต่างประเทศ..."
"ไม่!" ความหวามไหวหายไปทันตา พร้อมวงแขนที่แน่นเข้าราวกับจะฝังให้ร่างเล็กเป็นส่วนหนึ่งของร่างกาย จุมพิตร้อนแรงบดเบียดข้างแก้ม พร้อมมือแข็งแรงที่ดึงใบหน้าเล็กให้เงยขึ้นสบ ดวงตาคมสีดำสนิทดุร้าย ถมึงทึงราวกับกระต่ายพ่นคำหยาบคายออกมา
เมื่ออยู่ต่อหน้าสัตว์ร้าย กระต่ายตัวขาวทำอะไรไม่ได้นอกจากสั่นระริก เผลอทำแก้วโกโกร้อนหกเลอะเทอะ เสียงแก้วเซรามิกกระทบพื้น แตกกระจายเป็นเสี่ยงๆ
และเมื่อจ้องเข้าไปในนัยน์ตาตรงหน้า มีเพียงสัตว์กระหายเลือดจ้องตอบกลับมา
"ต่ายน้อยฟังนะ... ต่าย - เป็น - เมีย - พี่" เสียงทุ้มเน้นย้ำทีละคำด้วยเสียงคล้ายคำราม มือบีบคางเล็กแน่นจนปวดร้าวไปถึงกระดูก
"และเมียพี่... ไม่มีสิทธิ... ออกไปไหน... แม้กระทั่งคิดก็ห้าม!" คำสุดท้ายคือเสียงตะคอก กระต่ายสะดุ้งเฮือก ดิ้นรนออกจากอ้อมแขน แต่มือที่สะบัดใบหน้าเขาออกเลื่อนมาจับตรึงร่างเหมือนสัตว์เล็กถูกจับสตาฟ
"อยู่กับพี่! รักได้แค่พี่! เข้าใจไหม!"
ผ้าห่มที่พันร่างกายถูกกระชากออก คล้ายดั่งว่าเสือคนที่คอยลูบไล้ร่างน้อย ปรนเปรอคนรักราวกับปรนนิบัติราชินีนั้นหายไป กระต่ายพยายามดิ้นออกจากกรงขัง
เสียงทุ้มดังเหนือศีรษะ คำราม... ข่มขู่... ตะคอก... ขณะที่ส่วนล่างของกายขาวถูกเปิดโล่งและกระแทกสวนเข้ามาทั้งๆ ที่ไม่ได้เตรียมพร้อมสำหรับรอบที่สอง
"เมียพี่! พี่รักต่ายน้อย! พี่รักต่ายน้อย!"
สมองมึนงง ถูกกระแทกกระทั้นจนร่างสะท้าน เสียงหวานกรีดร้องต่อความใหญ่โตที่บุกรุก ฉีกทึ้งร่างให้แหลกราน... รุนแรงจนกลีบเนื้อแทบฉีกขาด ผนังร้อนภายในถูกครูดจนเป็นแผลยาว
"อ๊าาา เจ็บ!"
...ภายในร่างกายที่ถูกย่ำยี ภายในสติสัมปชัญญะที่ดับวูบ... บางอย่างถูกทุบให้แหลกสลาย และบางสิ่งก่อกำเนิด ชูช่อแข็งแรง...
...จากหน้าดินที่บางแสนบาง
ตัวตนของกระต่ายที่ถูกฝังกลบไว้นานแสนนาน... กำเนิดขึ้นจากความลังเล ความขี้ขลาด ความริษยา ความต้องการและความรักจนมากเกิน
ขณะที่ร่างกายถูกลงทัณฑ์และตอบสนองความใคร่
มันชูช่องดงาม แข็งแรงและมั่นใจ
ร่างกายคนตัวเล็กผ่ายผอมลงไปทันตา... ภายในไม่กี่สัปดาห์ เสือได้เพียงจ้องมองร่างเล็กอย่างหนักใจ กระต่ายปิดปากเงียบกริบ ไม่พูดคำใดในทำนองที่จะจากไปอีก แม้ไม่มั่นใจ แต่เขาก็โล่งใจ...
...อย่างน้อย ไม่ว่าจะในครัวหรือบนเตียง กระต่ายก็ปรนนิบัติ ตอบสนองเขา.... ไม่ต่างจากเมียรักดังที่แล้วๆ มา
ไม่มีใครรู้ โดยเฉพาะอย่างยิ่งคนรักที่นอนกอดอยู่ทุกวัน หึงหวง หวงแหนยิ่งกว่าชีวิตตัวเอง... ว่ากระต่ายตัวขาวปุกปุยแสนอ่อนแอได้ค่อยๆ ยืนหยัด แข็งแกร่ง
จนกล้าพอที่จะเผชิญหน้ากับด่านแรก... บิดามารดา
คุณแม่ของกระต่ายแปลกใจมากกว่า ก่อนจะแสดงความยินดีจากใจจริง ร่างเล็กเหมือนกระต่ายกอดลูกชายคนเล็กไว้ ส่วนคุณพ่อได้แต่ประหลาดใจที่ลูกคนเล็กที่แสนอ่อนแอจะตัดสินใจเด็ดขาด โผบินออกจากอ้อมอกพ่อแม่ได้เร็วขนาดนี้
กระต่ายไม่ได้มุทะลุแม้แต่น้อย แผนการทุกอย่าง ที่พัก ที่เรียน วีซา ทุกอย่างถูกติดต่อไว้หมดแล้ว เตรียมพร้อมทุกอย่างให้ตัวเอง ไม่เว้นแต่เรื่องเล็กๆ น้อยและวิธีการใช้ชีวิตที่ต่างแดน แม้จะเป็นเรื่องในหนังสือ แต่กระต่ายก็เตรียมตัว เตรียมใจอย่างน่าประหลาด
"แล้วพี่เสือล่ะ ?" คุณแม่ถาม ลูกชายส่ายศีรษะแล้วตอบ
"เดี๋ยวหนูจะบอกเอง"
"อ้าว ยังไม่บอกอีกเหรอ ? วันบินใกล้เข้ามาแล้วนะ"
"สรุปว่าคุณแม่คุณพ่อให้ไปใช่ไหม ?"
ผู้ปกครองได้แต่ยิ้มกว้าง จะตอบสิ่งใดได้นอกจาก "ตกลง" เมื่อลูกชายต้องการความก้าวหน้า ไม่แปลกที่จะทะเยอทะยาน และยิ่งเป็นเจ้าตัวน้อยที่เคยไร้เดียงสาปานนั้น หัวอ่อนขนาดนั้นกลับยืนยันที่จะตามความฝัน และมีกำลังพอที่จะคว้าโอกาสมาได้...
...คนเป็นพ่อแม่ได้แต่สนับสนุนและร่วมยินดีกับลูก
"แล้วเรื่องเงิน..."
คุณพ่อลูบคางท่าทางครุ่นคิด "พ่อกับแม่มีเงินให้พี่เสือกับต่ายคนละก้อนสำหรับเรียนมหาลัยอยู่แล้ว... สำหรับกระต่าย คงเอาเงินก้อนนั้นมาใช้เป็นค่าใช้จ่ายประจำวันกับค่าเรียนภาษา... ดีที่ไม่มีค่าที่พัก ค่าเรียน พ่ออ่านแล้ว ถ้าต่ายน้อยไม่ได้ทุนคงไม่มีปัญญาส่งแน่ๆ"
คุณแม่ลูบศีรษะน้อย "เป็นเด็กเป็นเล็ก... อย่ากังวลเรื่องนี้เลย เราทำดีที่สุดแล้ว พ่อกับแม่ก็ชื่นใจ ยังไงก็ต้องส่งให้ถึงที่สุดแน่นอน ต่ายน้อยต้องตั้งใจเรียน ตั้งใจฝึกก็พอ"
เพียงแค่ได้ยิน ลูกชายก็ขบริมฝีปากแน่น น้ำตาเอ่อรอบดวงตา ก้อนแข็งๆ บางอย่างจุกอยู่ที่คอ มือน้อยได้แต่พนมมือไหว้ลงบนตักของพ่อแม่อย่างซาบซึ้ง
...ความรักที่ไม่มีข้อแม้ ความรักที่ไม่ต้องการสิ่งใดตอบแทน... อาจจะเป็นความรักเช่นนี้ก็ได้ ที่กระต่ายคาดหวังจากพี่เสือ...
ขณะนั่งรถเมล์กลับคอนโดด้วยตัวคนเดียว เขาได้แต่สงสัยครามครัน ถ้าเช่นนั้น ความรักเช่นคนรักนั้น คือการเห็นแก่ตัว ผูกขาดและมีข้อแม้เช่นนั้นหรือ ?
"ไม่ให้ไป!" เสียงดังลั่น ก้องทั่วห้อง ใบหน้าเสือดำคล้ำ ร่างกายสูงใหญ่ราวยักษ์ปักหลั่นกระทืบเท้าจนพื้นสะเทือน แต่คล้ายดังว่าคนตัวเล็กไม่ต่างจากลูกสัตว์ไม่เกรงกลัว
ไหล่บางๆ ตั้งตรง ลำคอหยัดขึ้น ดวงตาใสแวววาวจ้องมองตรงไปเบื้องหน้า ไม่หวั่นไหวแม้ร่างยักษ์จะคว้าแขนตัวเองหมับ จนร่างขาวบางโยกคลอน
มือแข็งแรงจับต้นแขนบีบแน่น เจ็บลึกถึงกระดูก ภายในดวงตาสัตว์ร้ายเต็มไปด้วยโทสะร้อนแรง เขาเขย่าตัวคนรักพลางตะคอก
"พี่ไม่ให้ต่ายน้อยไปไหน!! กล้าดียังไงถึงจะไปจากพี่!"
กระต่ายไม่ได้เบือนหน้าหนี เพียงแต่สบตาตรงไปตรงมา "พี่เสือ... ตั้งสติหน่อย..."
"ไม่.... ไม่..." ร่างสูงราวกับคนบ้า "ต่ายเป็นเมียพี่! ของพี่เท่านั้น!"
"พี่เสือ..."
"ไม่!" เขาผลักร่างเล็กออก เบือนหน้าออกจากใบหน้าขาวใส รู้เพียงว่าหัวใจเจ็บจนแทบแยกชิ้นส่วนออกจากกัน แล้วคนตรงหน้าที่แสนน่ารัก ใช้มือขาวบางขยี้ทุกอย่างทิ้ง...
หัวใจดวงนี้...ไร้ค่าอย่างนั้นหรือ ?
กระต่ายนั่งตรงหน้าพี่ชายอย่างอดทน ก่อนจะสะดุ้งสุดตัวเมื่อมือหนาคว้ากรอบรูปคู่ได้แล้วโยนทิ้งเต็มแรง
เพล้ง...
เสียงดังในความเงียบ ตามด้วยข้าวของชิ้นอื่น อารมณ์เกรี้ยวกราดระบายลงกับข้าวของราวกับว่าจะทดแทนความโศกเศร้าครั้งแล้วครั้งเล่า กระต่ายถอนหายใจเงียบๆ แล้วเดินเข้าห้องนอน
เสียงจานชามดังตกแตกตามมาเรื่อยๆ เขาหลับตาลง นวดหัวคิ้วเบาๆ
ราวตีสอง... กระต่ายไม่ได้หลับตาลงสักงีบ หลังจากกระสับกระส่ายทั้งคืน เมื่อเสียงด้านนอกเงียบลง เขาก็ลงจากเตียง เปิดประตูห้องออกไปเพื่อพบกับห้องนั่งเล่นที่กระจัดกระจาย โคมไฟ โทรทัศน์ โต๊ะ เก้าอี้ ของตกแต่งทั้งหมดแตกหักเสียหาย ถูกทำลายไม่มีชิ้นดี
ร่างที่นอนอยู่กลางห้อง มีน้ำตาอาบหน้าคือร่างสูงใหญ่ แต่ทว่าไร้ซึ่งความสง่างาม... เหมือนที่เคยเป็น
น้องเล็กคุกเข่าลงข้างๆ ดวงตาดุดันจ้องมองเขม็งทว่าเจือความเศร้าลึกล้ำ ริมฝีปากแหบแห้งกลืนกินหยดน้ำตาตัวเองถามเสียงแห้ง "ทำไม... ทำไม... ต่ายน้อยทำกับพี่ได้..."
ใบหน้าหวานโน้มเข้าใกล้ ประทับจุมพิตบางเบา กระซิบข้างหู "เพราะรักพี่เสือ... รักเกินไปยังไงล่ะ..."
"รักพี่... อย่าจากพี่ไปไหน..." แววตาสัตว์ร้ายล้นทะลักด้วยน้ำตา ใบหน้ามีเพียงความอ้อนวอน มือหนากระชับต้นแขนบางแน่น "ได้โปรด... ให้พี่กราบ... ให้พี่คุกเข่า..."
"อย่า..." คำตอบสั้น ก่อนปลดมือใหญ่ออกนุ่มนวล "ถ้าพี่เสือตั้งสติได้แล้ว... เข้ามาในห้องนะ จะได้ค่อยๆ คุยกัน"
นัยน์ตาบวมช้ำ คราบน้ำตาแห้งกรังบนใบหน้า ผมยุ่งเหยิงจนดูไม่ได้ หมดสภาพนักศึกษาทันตแพทย์หนุ่มรูปหล่อ กระต่ายยันกายขึ้นดึงร่างใหญ่ที่ไร้เรี่ยวแรงให้นอนหนุนตัก
คนเช่นเสือแล้ว ไม่เคยหมดสภาพเช่นนี้มาก่อน ไม่เคยตัวอ่อนปวกเปียกไร้กระดูกเช่นนี้ ไม่ใช่ว่าเพราะตั้งใจ แต่เป็นเพราะร่างกายหมดเรี่ยวแรง... ชายหนุ่มเข้าใจครั้งแรกในชีวิตว่า ล้มทั้งยืนเป็นอย่างไร...
เช่นเดียวกับเข้าใจแล้วว่าเหตุใดเพื่อนของเขาอย่างจัมโบ้จึงนอนไร้เรี่ยวแรงนิ่งๆ บนเตียงไม่ต่างจากซากศพได้เป็นเดือนๆ หลังจากคนรักจากไป...
...เพราะมันเจ็บเช่นนี้เอง...
มือน้อยไร้เดียงสาเด็ดหัวใจหลุดออกจากขั้ว ไม่ว่าจะโกรธคนตรงหน้าเพียงใด อยากกระชากเข้ามาใกล้ ข่มขืนให้สิ้นสติแล้วขังไว้ให้เป็นเพียงของเขาเพียงคนเดียว...
...แต่ดวงตาคู่นั้น มันฉายชัดถึงความเด็ดเดี่ยว ไม่ยอมแพ้ต่อสิ่งใดๆ
ไม่ว่าจะเป็นความยากลำบาก
...หรือความรัก!
และดวงตาคู่นั้น... ที่แสนหวาน แสนบริสุทธิ์นั้นเองที่ทำให้เขาทรมานที่สุด ยิ่งกว่าถ้อยคำร้ายกาจ การกระทำเลวร้ายนับแสนนับล้าน เพียงดวงตาคู่นั้น...
...มุ่งมั่น ชัดแจ้ง บริสุทธิ์
...และไม่ฉายภาพเขาแต่เพียงผู้เดียวอีกต่อไป!
เสือหนุ่มให้มือน้อยจัดท่าทางโดยดุษฏี หากตอนนี้ ตรงนี้ คนรักถือมีดแล่เนื้อ เชือดเฉือนอวัยวะภายใน กรีดแทงเนื้อหนังให้ถึงกระดูก... เขามั่นใจว่า
...ไม่เจ็บเท่านี้แน่นอน
ริมฝีปากอิ่มค่อยๆ จรดหน้าผาก เคราหนวดเขียวครึ้ม มือบางลูบไล้ใบหน้าอย่างอ่อนโยน ดวงตาสัตว์ร้ายปิดลงเชื่องช้า เสียงแหบแห้งเค้นจากลำคอ
ไร้เรี่ยวแรง ไร้กำลัง
"ทำไม... ทำไมต้องไป..."
หัวใจแหลกสลายคงน้อยไป... ร่างกายไม่เพียงไร้กำลัง หัวใจไม่เพียงเหลือกระทั่งฝุ่น แต่วิญญาณภายในสะเทือนลั่น ราวกับจะปลิดปลิวไปทุกลมหายใจ
เสือรัก รักกระต่าย...
....
.....
......มากกว่ากระต่ายรักเสือ
"เพราะหนูรักพี่เสือ..."
...
.
.
เงียบงัน... คำตอบเช่นนี้ไม่ว่าใครก็รับไม่ได้ เสือได้แต่เหม่อมองริมฝีปากอิ่มจิ้มลิ้ม ใบหน้างดงามอย่างไร้จุดหมาย
...
.
.
เขารอคอย... รอคอยให้เด็กตรงหน้าพูดว่าโกหก... หรือล้อเล่น แต่ทว่าเข็มนาฬิกาที่ผ่านไปเชื่องช้าดังไม่หยุด ราวชั่วกัปชั่วกัลป์ที่มีเพียงเสียงลมหายใจและเสียงนาฬิกา
ราวกับว่าได้ยินเสียงน้ำตาตัวเองไหลเอื่อยๆ ความร้อนพุ่งจนแสบร้อนหน้าอกและดวงตา
"ถ้ารักพี่ อย่าไปเลยนะ... อย่าไป"
นิ่งไปชั่วอึดใจ คนรักตอบกลับด้วยเสียงละมุน "พี่เสือ... หนูรักพี่เสือจริงๆ ยิ่งรัก ยิ่งอิจฉา... อิจฉาที่พี่เสือมีทุกอย่างที่หนูไม่มี"
ยินคำตอบแล้วร่างกายก็ผวาขึ้น เค้นเรี่ยวแรงกดกอดร่างน้อยให้กลืนหายไปกับอก เสียงทุ้มสั่นพร่า "ต่ายน้อยอยากได้อะไร จะเอาอะไร... เอาไปเลย!"
"ชีวิตพี่ ลมหายใจ เงิน อะไรก็ได้ทั้งนั้น! ขอแค่อย่าไปไหน!"
"เพราะหนูรู้ว่าจะเป็นแบบนี้ยังไงล่ะ... หนูถึงต้องไป" รอยยิ้มหวานกระจ่างตา คำตอบช้า ชัดทีละคำ ก่อนที่ร่างเล็กจะดันกายหนาออกเล็กน้อย เชยตาขึ้นสบ "หนูอยากเป็นคนมีความฝัน ทำความฝัน ไล่ล่าหาโอกาส... เป็นคนที่ดีพอสำหรับพี่เสือ"
"ไม่ ไม่... ไม่! ต่ายน้อยไม่เคยไม่ดี" เสือไม่สนใจสิ่งใดๆ บนโลกอีกแล้ว ไม่ว่าจะตัวเองหรืออะไร หรือใครก็ตาม ดวงตาพร่ามัวด้วยหยาดน้ำตามีเพียงคนตรงหน้า เสียงสั่นสะท้านไม่แพ้ร่างกายราวกับเด็กน้อยหวาดกลัวความมืด "ต่ายน้อยดีสำหรับพี่! ดีที่สุด!"
"แต่หนูไม่เคยดีพอสำหรับตัวเอง" คำตอบยังค่อยเป็นค่อยไป ปลอบประโลม แต่คนฟังสติหลุดลอย เสือสูดลมหายใจเฮือกเหมือนเป็นลมหายใจสุดท้ายของนักโทษประหาร สองตาหยุดนิ่งจับจ้องมองใบหน้าตรงหน้าที่ยังคงยิ้มระเรื่อ ไม่มีวี่แววโกรธขึ้งหรือเศร้าเสียใจ "หนูอยากทำในสิ่งที่หนูทำได้ เป็นคนเต็มคน ไม่ใช่เอาแต่พึ่งพาพี่เสืออยู่แบบนี้"
"พี่เต็มใจ!" เสียงยิ่งละล่ำละลักตอบ กอบกุมสองมือน้อยขึ้นจูบระรัว "อย่าไปเลย ได้โปรด อย่าไปได้ไหม... อย่าทิ้งพี่ไป"
ใบหน้าหวานที่ส่ายน้อยๆ สูบเอาทุกอย่างไปอีกครั้ง
โลกแหลกสลาย...
หัวใจถูกบิด ฉีกทึ้ง
วิญญาณถูกกระชากหลุดลอย
...กระต่ายของพี่
"หนูรักพี่เสือ และจะรักไปตลอดชีวิต ว่าจะอยู่ที่ไหน" คำตอบแน่วแน่ มือที่เกี่ยวพันกระชับแน่น "หนูไว้ใจพี่เสือนะ พี่เสือไว้ใจหนูไหม ? รักหนูพอไหม ?"
ร่างยักษ์สั่นสะท้าน ไม่อาจตอบคำ หยดน้ำอุ่นๆ หยดลงหลังมือหนา ไหล่ที่เคยเหยียดตรงสง่างามงองุ้มเหมือนคนแก่ ไม่รู้สึกรู้สากระทั่งร่างเล็กที่บดเบียดเข้ามา...
"หนูไม่ไปไม่ได้... ได้โปรดเข้าใจหนูนะ... รักหนู ได้โปรดปล่อยหนูไป..."
เหมือนคนตายแล้ว... ร่างสูงใหญ่ไม่ตอบสิ่งใด ไม่ตอบสนองใดๆ เพียงแต่แน่นิ่งรับฟังถ้อยคำที่กรีดลงบนร่างกายและวิญญาณซ้ำไปซ้ำมา
"สองปีเท่านั้น... แล้วเรา... จะกลับมารักกันให้มากยิ่งขึ้นกว่าเดิม เป็นผู้ใหญ่กว่าเดิม..."
-
บนโลกนี้มีคนอยู่สองประเภทเมื่อเจอความผิดหวัง กรีดร้อง ฟูมฟาย คร่ำครวญ หมดแรงทั้งกายและใจหรือต่อสู้ ดิ้นรนเอาชนะ
เสือเป็นแบบหลัง
หากไม่ว่าจะทำอย่างไรคนรักก็ต้องจากไป เขาก็จะทำทุกวิถีทางไม่ให้จากไปเช่นกัน
ชายหนุ่มลุกขึ้นยืนเมื่อได้ยินเสียงเรียก
"คุณจิรภัทร... เกรดคุณก็ดีนี่ แน่ใจนะว่าจะลาออก ?" สตรีร่างท้วมในชุดทำงานเงยหน้าถามพลางยื่นเอกสารให้ชุดหนึ่ง "เกรดขนาดนี้ เกียรตินิยมนอนมาแน่ๆ คุณคิดดีๆ นะ"
ร่างสูงใหญ่ยกมือไหว้พนักงานมหาวิทยาลัยประจำแผนกทะเบียน "ครับ ขอบคุณครับ"
"เฮ้อ... เด็กสมัยนี้ น่าเสียดายนะ ทันตแพทย์เกียรติยม... จบไปโรงพยาบาลไหนก็อยากได้อยู่หรอก"
เสือไม่ตอบ ใบหน้าไม่มีรอยยิ้ม เพียงแค่พยักหน้า ก่อนจะยกมือไหว้ลาแล้วหมุนตัวเดินออกจากออฟฟิศ
...ไม่ใช่แค่ขู่ หากกระต่ายไม่ยอมหยุด เสือก็ต้องเป็นคนทำให้หยุด!
กระต่าย... มาลองดูกันว่า ใครจะใจแข็งกว่ากัน!
ถ้ายังดึงดันจะไป เขาก็จะทิ้งอนาคต ทิ้งทุกอย่าง... ตามคนรักไป!
ใบหน้าคมคร้ามขยับรอยยิ้มดุดัน...
...กระต่ายเอย อย่าได้เหลือทางเลือกใดๆ
...กระต่ายเอย อย่าได้หลงลืมว่า... ชีวิตพี่เสือคนนี้ไม่มีค่า ไม่มีสิ่งใดเลย...
...หากไม่มีกระต่าย
หลังจากโดนคุณพ่อเฆี่ยนไปหนึ่งรอบเมื่อเห็นสภาพห้องเละเทะ คุณแม่ตกใจจนแข้งขาอ่อน แม้กระต่ายจะเป็นคนเก็บกวาดทำความสะอาดไปแล้ว แต่ของที่แตกไปแล้วก็ไม่อาจกลับคืนสภาพเดิมได้
คุณพ่อตัดสินใจหักค่าใช้จ่ายของพี่เสือจนกว่าจะครบค่าของที่พี่เสือทำพังทั้งหมด
โชคดีที่คอนโดสองพี่น้องไม่ค่อยมีของมีค่าอะไรนัก
"ลูกคนนึงเคยดีๆ เป็นความหวัง กลายเป็นเกเรเละเทะ ลูกอีกคนปวกเปียกไม่เอาไหน กลับไปได้ไกล" คุณพ่อแอบรำพันกับคุณแม่ในรถตอนขากลับ
...แต่คุณพ่อคงต้องผิดหวังกว่านี้ คุณแม่ต้องเสียใจกว่านี้ หากได้เห็นเอกสารจากมหาวิทยาลัยของลูกชายคนโต
กระต่ายกลับถึงคอนโดพอดีกับที่คุณพ่อคุณแม่กลับบ้านไปแล้ว ร่างเล็กวางกระเป๋าเรียนไว้บนโต๊ะตัวใหม่แทนตัวเดิมที่ถูกพี่เสืออาละวาดไป
"พี่เสือ ?" เขาส่งเสียงร้องเรียกพี่ชายที่นั่งอยู่บนโซฟา
แต่...
...ร่างสูงใหญ่แข็งทื่อ ไม่มีเสียงตอบ
คนตัวเล็กถอนหายใจ เข้าใจดีว่าสภาพจิตใจของคนรักย่ำแย่เพียงใดจึงไม่เข้าไปรบกวน เพียงเดินเข้าครัว เปิดตู้เย็นทำอาหารเย็นเงียบๆ
กระต่ายทำอาหารได้เพลินๆ เกือบลืมยักษ์ใบ้ไปแล้ว แต่พอหมุนกายกลับจะหยิบจานก็ต้องสะดุ้งเฮือก
"พี่เสือ!"
ร่างสูงใหญ่ยืนตระหง่าน คล้ายกับว่าไหล่กว้างแข็งแรงนั้นเหยียดตรง สง่างามเช่นเคย จนร่างน้อยอดจะสงสัยครามครัน ยิ่งเมื่อเงยหน้ามองใบหน้าคมคาย... แม้จะซีดเซียว แต่ก็มีรอยยิ้ม ไม่สิ... เหยียดยิ้มบิดเบี้ยว
"ต่ายน้อย ไม่ว่ายังไงก็จะไปใช่ไหม ?"
ร่างเล็กถอนหายใจ พยักหน้าตอบ "ไม่ว่ายังไงก็จะไป ไม่ใช่ไม่รักพี่เสือนะ... รัก... แต่หนู -"
"งั้นถ้าแลกความฝันของกระต่ายกับอนาคตของพี่ล่ะ ?" ริมฝีปากยิ่งดูแปลกประหลาด ดวงตาประกายวาบจนกระต่ายเผลอถอยหลังชนเคาเตอร์
"อะ... อะไรนะ ?"
เอกสารชุดหนึ่งค่อยๆ วางบนมือขาว เสียงทุ้มเต็มไปด้วยสำเนียงประชดประชันอย่างไม่มีมาก่อน "ต่ายไป... พี่ลาออก "
"ลาออก!" เสียงหวานหวีดร้องเสียงหลง "ลาออกอะไรกัน! เกรดเทอมที่แล้ว... เกือบสี่นะ!"
เสือถอยออกมา ส่งยิ้มให้พลางส่ายศีรษะ "ยังยืนยันจะไปอยู่ไหม ?"
คนตัวเล็กตาพอง อ้าปากค้าง "...นี่พี่เสือขู่หนู ?"
"ใช่แล้ว พี่ทำทุกอย่าง... -"
"พอกันที!" กระต่ายตัวเล็กพองขน หันกลับไปเปิดเตาแก๊ส โยนเอกสารทั้งชุดลงไป ไฟลามเลียกระดาษอย่างรวดเร็วแต่คนตัวเล็กไม่นำพาความร้อน เมื่อติดไฟ เขาปากองกระดาษไฟท่วมลงตรงหน้าพี่ชาย
"เป็นไง! สะใจมั้ย! งั้นเราเผาคอนโดให้หมด ให้ตายๆ กันไปหมดดีไหม!" กระต่ายที่รักสงบถึงจุดเดือดแล้ว "แต่ต่อให้หนูตาย! ต่อให้พี่เสือขังล่ามโซ่ ข่มขืนหนู เผาหนู! หนูก็จะไป! เพราะหนูก็มีศักดิ์ศรีของหนู! แล้วหนูก็จะไม่ยอมให้คนที่หนูรักมาหยุดหรือขู่!"
ไม่ใช่แค่กระต่ายที่ไม่เคยเห็นเสือเป็นเช่นนี้ โทสะรุนแรงขนาดนี้เสือก็เพิ่งเคยเห็น ราวกับกระต่ายขนฟูได้สะสมเก็บทุกอย่างไว้ตลอดสิบแปดปี
"ขู่หนูเหรอ! คิดว่าหนูรักแล้วต้องยอมใช่ไหม!" ลมหายใจหอบกระชั้น เนื้อตัวสั่นระริก ดวงตาวาววับด้วยโทสะ "ถ้าอย่างนั้น หนูก็จะไป! ไม่ว่ายังไงหนูก็จะไป! ถ้าพี่เสือกล้าลาออก หนูก็จะมีคนใหม่! ให้มันรู้ไปสิว่าหนูจะหาคนมาแทนพี่เสือไม่ได้!"
กลายเป็นพี่ชายเองที่อ้าปากค้าง... ตกตะลึงจนทำอะไรไม่ถูก
เจ้าตัวน้อยที่ออดอ้อน แก้มกลมๆ แดงก่ำ กลายเป็นเนื้อตัวแดงจัด ร้อนผ่าวไปหมด สองมือบางคว้าไข่ใกล้มือได้ปาใส่คนรักสุดแรง!
เสียงเผละดังก้องในห้องแคบๆ ไข่เหนียวหนืดไหลเยิ้มติดไหล่ร่างสูง กระต่ายหันกลับไป หยิบชามสลัดแสตนเลสเงื้อสุดมือแล้วปาใส่คนตัวโตเต็มแรง
ถึงจะเป็นชามสลัดใบเล็กและคนปาก็เป็นแค่เด็กน้อยที่สูงแค่อกเขา แต่เมื่อกระต่ายตัวจ้อยโกรธสุดขีดแล้ว เรี่ยวแรงก็มหาศาลทีเดียว แรงปะทะทำเอาเสือร้องออกมาคำหนึ่งก่อนค้อมตัวลง จุกจนพูดไม่ออก
ลมหายใจหอบระบายเสียงดัง คนตัวเล็กแต่แรงช้างก้าวออกจากครัว ดับไฟกองเอกสารแล้วมายืนอยู่ตรงหน้า "ว่าไง จะยังเป็นแฟนหนู เป็นทันตแพทย์อยู่หรือเปล่า ?"
เสือร้องไม่ออก เจ็บจนตอบไม่ได้
"พอเรียนจบ ทำงานหาเงินได้ก้อนหนึ่ง พี่เสือเปิดคลินิก หนูเปิดร้านขนม... อยู่ด้วยกันไปตลอดชีวิต ดีไหม ?"
ชายหนุ่มคราง ทรุดนั่งกับพื้น ระบายลมหายใจช้าๆ "...แล้วทำไมต้องไป"
"หนูเคยเชื่อฟังพี่เสือมาตลอดสิบแปดปี..." คนตัวเล็กถอนหายใจก่อนทรุดลงนั่งข้างๆ ช้อนตามองคนรักอย่างออดอ้อน "ไม่ใช่ว่าไม่ดี พี่เสือเลือกแต่สิ่งที่ดีที่สุดให้หนูมาตลอด... หนูเองก็รู้ แต่พี่เสือไม่รู้ว่า ในตัวหนูขัดแย้งแค่ไหน"
"ตอนเรียนต่อมัธยม ใจหนูอยากให้พี่เสือเรียนที่ดีๆ... ไม่ใช่มาติดแหงกกับหนู แต่หนูก็ยังเป็นเด็ก อยากอยู่กับพี่ชาย พอมอปลายหนูเรียนไม่ไหวจริงๆ หนูเหนื่อยมาก... พยายามเท่าไหร่ก็ไม่เห็นผล... พี่เสือไม่เข้าใจสินะ ความสิ้นหวังน่ะ" รอยยิ้มบางปรากฏบนเสี้ยวหน้าหวาน คล้ายปลอบประโลมและประชดประชัน แต่แล้วมือบางก็ค่อยๆ เลื่อนไปกอบกุมมือหนา "พี่เสือเก่ง ฉลาด เท่ เป็นทุกอย่างที่หนูอยากเป็น... ไม่ใช่ความผิดพี่เสือเลย แต่มันยิ่งทำให้หนูดูต่ำลง... เป็นคนโง่ ทำอะไรไม่ได้..."
"เลยทำขนม ?" เสือพอเดาได้ลางๆ แม้จะเจ็บใจ แต่รอยยิ้มบนใบหน้าหวานก็ทำให้เขาใจแข็งไม่ลง
กระต่ายหัวเราะ หยิบผ้าเช็ดหน้าออกมาช่วยเช็ดเศษไข่ออกจากเสื้อผ้า "ใช่แล้ว... พอหนูรู้ว่าหนูทำอะไรได้... ทำได้ดี หนูดีใจมาก อยากให้ทุกคนภูมิใจ... โดยเฉพาะคนที่หนูรัก" เสียงหวานค่อยๆ แผ่วเบาลง พร้อมๆ กับร่างที่หยัดขึ้นให้อยู่ระดับเดียวกับคนรัก
ดวงตาสองคู่สอดประสาน... เสียงหวานคล้ายหมดเรี่ยวแรง
"พี่เสือ... ได้โปรดอย่าเอามันไปจากหนู... ได้โปรดรักหนู สนับสนุนหนู นี่เป็นศักดิ์ศรี ความภูมิใจชิ้นเดียวในชีวิตของหนู..." นัยน์ตาแสนเศร้า... มีหยาดน้ำใสคลอเอ่อ จะมีผู้ใดต้านทานได้ เสือสูดลมหายใจอย่างทรมาน
"หนูอยากอยู่กับพี่เสือไปตลอดชีวิต... อย่างเท่าเทียม มีเงิน มีงาน มีหน้ามีตาให้ใครๆ ก็อิจฉาพี่เสือ..."
น้ำตาค่อยๆ ไหลลงอาบไล้แก้มนวล ดวงตาคู่หวานที่จ้องกลับมามีทั้งภาพเสือและความเศร้า "ได้ไหม... ?"
เงียบไปชั่วอึดใจหนึ่ง เสือนิ่งงัน ไม่อาจละสายตาจากใบหน้าตรงหน้าได้ กระต่ายได้เป็นเป็นเด็กน้อยที่แสนน่ารัก เป็นน้องชายขี้อ้อน เป็นฝาแฝดที่รู้ใจ เป็นเมียที่ดีไม่มีที่ติ... แต่กระต่ายตอนนี้ เป็นมากกว่านั้น
...เบื้องหน้าเขา คือลูกผู้ชายคนหนึ่งที่ปรารถนาจะทำตามความฝัน ทะเยอทะยานสู่ความสำเร็จ และมีความรักเต็มหัวใจ
เสียงหัวใจที่เต้นในความเงียบ... เสือเข้าใจแล้วว่า กระต่ายเปลี่ยนไปแล้ว...
ความมุ่งมั่นเป็นประกายเต็มดวงตายิ่งทำให้เขาชอกช้ำ กระต่ายไม่เคยมั่นใจ ไม่เคยดื้อรั้นขนาดนี้มาก่อน กระทั่งเรื่องความรักหรือเรื่องเรียน
ไม่ใช่เสือที่บีบให้คนรักไม่มีทางเลือก แต่เป็นคนรักตัวจ้อย เช่นกระต่ายเองที่ใจร้ายจนไม่ให้เขาเลือกใดๆ
มือคร้ามค่อยๆ เลื่อนไปแตะใบหน้านวลเบาๆ "ขี้แย..." ปลายนิ้วค่อยๆ ปาดน้ำตาออก "พี่ต้องยอมใช่ไหม ?"
รอยยิ้มค่อยกลับคืนบนใบหน้า "ถ้าหากพี่เสือรักหนู..."
"อย่านอกใจพี่... อย่าดูถูกความรักของพี่อีก" เสือถอนหายใจ มือเลื่อนไปกอบกุมแก้มนุ่ม "พี่จะรอ..."
ริมฝีปากอุ่นที่เคลื่อนมาจรดนั้น... หวานที่สุดในชีวิต หวานยิ่งกว่าเมื่ออยู่บนเตียงหรือบทรักแสนเร่าร้อน กระต่ายค่อยๆ แนบตัวลงไปชิดใกล้พร้อมๆ กับจุมพิต
ไม่ได้เผยอปากเพื่อสอดใส่ลิ้น ไม่ได้ถอดทึ้งเสื้อผ้า... แต่หวานฉ่ำ ลึกล้ำที่สุด...
เสือโอบกอดกระต่ายด้วยร่างกายทั้งหมดที่มี จูบด้วยความรักทั้งหมดที่ให้... ไม่มีสิ่งใดเก็บเผื่อไว้ให้ตัวเอง
และจุมพิตหวานที่ตอบกลับมา... บอกให้รู้ว่า...
...กระต่ายก็ไม่ต่างกัน
นี่คือความรัก... ที่ไม่ใช่แค่การครอบครอง เห็นแก่ตัวหรือแลกเปลี่ยนความใคร่
แต่นี่คือรัก... รักในฐานะคนรัก ในฐานะคนในครอบครัว และรักในฐานะพี่ชายฝาแฝด...
'รัก' ที่ดีงาม แท้จริงและงดงามที่สุด... จะผลิบานและยืนยงอยู่เคียงข้างคนทั้งสอง
เสียงจ้อกแจ้กจอแจค่อยๆ เงียบลงเมื่อร่างสูงใหญ่หันหลังกลับ... ในสมองเขามีเพียงภาพหลังบอบบางแต่มั่นคงที่กระชับกระเป๋าเป้เดินเข้าสู่เกทไป
คุณแม่สะอื้นเบาๆ อยู่ข้างๆ "ไม่อยากเชื่อเลย... เด็กน้อยคนนั้น..."
เสือมองส่งจนมั่นใจว่าร่างเล็กหายไปจนลับตาแล้วจึงตัดใจจูงมือมารดาออกจากสนามบิน คุณพ่อตาแดงๆ ไม่พูดไม่จา
เมื่อถึงลานจอดรถ รถของคุณพ่อดูโล่งอย่างประหลาด เมื่อไม่กี่ชั่วโมงก่อนยังมีเด็กน้อยหน้าหวาน เสียงหวานคุยเสียงเจื้อยแจ้วกับครอบครัว เบียดเสียดกับพี่ชายฝาแฝดด้วยสัมภาระกองโต
...ไม่น่าเชื่อจริงๆ
ไม่อยากเชื่อ... ว่ากระต่ายจะจากไปแล้วจริงๆ
"คุณก็... ลูกไปร่ำเรียน ไม่ใช่ตายจากกันเสียหน่อย" คุณพ่อปลอบ แต่กลับส่ายหน้าเมื่อเสือเปิดประตูที่นั่ง "เสือขับเถอะ... พ่อ... ไม่ไหว"
เสือพยักหน้ารับ สลับไปนั่งที่คนขับ ทั้งสามเงียบไป เหม่อมองท้องถนนยามดึกจัดโดยไม่มีบทสนทนา
จนกระทั่งถึงทางแยก คุณพ่อจึงเอ่ยเบาๆ "เสือ... มานอนที่บ้านนะ"
"นั่นสิ..." คุณแม่สนับสนุน เสียงสั่นน้อยๆ คล้ายกลั้นสะอื้น "ต่ายไปเรียน... เสือไปเรียน ทุกคนจากแม่ไปหมด"
"คุณ... อย่าทำให้ลูกลำบากใจ คืนนี้เสือมานอนที่บ้านก็แล้วกัน"
"ครับ" ลูกชายคนโตรับคำสั้นๆ ท่าทางนิ่งขรึมจนมารดาอดซักไซ้ไม่ได้
"เสือ ไม่คิดถึงน้องเหรอลูก ?"
ใบหน้าคมกระตุกรอยยิ้มวูบหนึ่งในความมืด เร็วจนบิดามารดามองไม่ทัน
เสียงหวานดังก้องในหู... ยามที่กระต่ายกอดลา
'อย่านอกใจหนูนะ... หนูเอาตำแหน่งเมียอย่างเดียว... ไม่เอาเมียหลวง!'
"เฮ้อ... คุณพูดอะไร น้องไปทั้งคนทำไมเสือจะไม่คิดถึง" คุณพ่อถอนหายใจ โอบไหล่คุณแม่อย่างปลอบประโลม "อ้อ... เสือ ช่วงนี้มาอยู่บ้านเป็นเพื่อนแม่หน่อยก็แล้วกันนะ"
ลูกชายนิ่งไปชั่วครู ท่าทางคิดอะไรบางอย่าง ก่อนจะหมุนพวงมาลัยเลียบเข้าเลนส์ซ้าย "ครับพ่อ... ผมก็มีเรื่องจะพูดกับพ่อเหมือนกัน..."
ถึงตอนนั้น... พ่ออาจจะไล่ผมออกบ้านไม่ทันก็ได้... เด็กหนุ่มคิดพลางถอนหายใจ
....
-
( ทุกคนข้ามเม้นนี้ไปอ่านทอล์กของไรเตอร์ด้านล่างเลยนะคะ ขอโทษจริงๆค่ะที่มาแทรก T ____ T )
พี่เสือน้องต่าย .. พออ่านจนถึงตอนนี้ก็ได้แต่ย้ำกับตัวเองอีกรอบว่าสมเป็นหนึ่งในนิยายโปรดขึ้นหิ้งจริงๆเลยค่ะ ..
คือจะว่ายังไงดีล่ะ ตอนนี้เต็มไปด้วยความรู้สึกและความจริงจังมากกว่าทุกตอนเลยเนอะ ทั้งอีกมุมของน้องต่าย ทั้งความบ้าบิ่นของพี่เสือ
แต่ที่ทำให้เรา(และเชื่อว่านักอ่านทุกท่าน)แปลกใจ อึ้ง ทึ่ง ไปตามๆกันก็คงเป็นปฏิกิริยาของต่ายน้อยนี่แหละค่ะ
น้องไม่ใช่น้องคนเดิมแล้วจริงๆ .. ไม่ใช่คนที่ใสซื่อ หัวอ่อน ตามเพียงพี่ชายต้อยๆแล้ว
ไม่ใช่คนที่มีดีเพียงรูปลักษณ์ภายนอก หน้าตาที่น่ารักเหมือนเด็กผู้หญิงพาให้ใครๆหลงรัก ไม่ใช่กระต่ายที่มีแค่นั้นอีกต่อไป
น้องเป็นน้องที่กำลังจะเริ่มใช้ชีวิตของตัวเองแล้วจริงๆค่ะ ขอบคุณไรเตอร์ที่เลือกทางนี้ให้น้องและให้น้องระเบิดออกมาแบบนี้
สารภาพว่าถูกใจมากมากมากกกกกกจริงๆค่ะกับลุคต่อต้านแบบนี้ โดนเลย >_______<
(เทียบความเกรี้ยวกราดของน้องแล้ว เพลง I Can Fly ของป้าลาดูซอฟต์ไปทันตาเลยค่ะ /ฮา)
กลับมาที่พี่เสือกันบ้าง อยากบอกว่าชอบ ชอบมากๆค่ะกับคำที่บอกว่า "อย่าดูถูกความรักของพี่" .. คือมันใช่เลยจริงๆ
ถึงจะดูเหมือนเป็นผู้อยู่เหนือกว่า บังคับ บงการ เอาแต่ใจกับน้องตัวน้อยๆอยู่ตลอด แต่ลึกๆแล้วใครๆก็รู้กันอยู่แล้วค่ะว่าพี่ชายคนนี้น่ะ
ทั้งรักทั้งตามใจน้องมากที่สุด ไม่ว่าอะไรขอให้น้องเอ่ยปากก็ยอมสยบลงทุกอย่าง เคยมีคำที่เค้าบอกกันว่า
"อย่าผูกหัวใจไว้ที่ปลายเท้าคนอื่น" แต่เราเชื่อสุดใจเลยว่าถ้าเป็นปลายเท้าของต่ายน้อย ทั้งชีวิตทั้งหัวใจพี่เสือก็ยอมทุกอย่างแหละ
เพราะงั้นก็อย่าดูถูก"ความรัก"ของพี่เสือเลยนะ จริงๆแอบเคืองต่ายน้อยด้วยซ้ำที่บอกว่าจะมีคนใหม่น่ะ :(
ถ้าอยู่ด้วยจะจับมาตีให้ก้นลายเลย พูดแบบนั้นออกมาได้ยังไงเนี่ย -*- .. จะมีใครแทนพี่เสือได้จริงๆซะที่ไหนกัน
ไม่มีอีกแล้วบนโลกใบนี้ต่างหาก =______= .. เล่นพูดมาแบบนี้ ทั้งเคืองทั้งเสียความรู้สึกแทนพี่เสือเลยค่ะ
ก็ .. ตอนหน้าจะจบแล้ว คงคิดถึงน่าดูเลยจริงๆแฮะ ; ___ ; ..
นิยายเรื่องนี้ให้อะไรกับเราหลายอย่างมาก เปลี่ยนชีวิตเราไปในหลายๆแง่ ทำให้เราติ่งอนิเมะเรื่องคุโรโกะ(เพราะไรเตอร์เอามาเป็นคาแรคเตอร์พี่เสือน้องต่าย) ทำให้เราติ่งป้าลา (จากเพลง Summer Wine จนตอนนี้ก็หลงยาวไปเลย) มันเหมือนกับ .. อยู่มานานมากจริงๆ แล้วก็มีเรื่องราวอะไรเกิดขึ้นเยอะแยะเลย ..
สุดท้ายแล้วก็ จะรออยู่ด้วยกันไปจนถึงตอนจบเลยค่ะ ขอบคุณมากๆนะคะ <3
รักไรเตอร์มากมากกกกกกค่ะ :กอด1:
-
// จบค่ะ
// โดนถีบ
อยากกู่ร้องให้ก้องโลก (จะ)จบแล้วค่าา เหลือตอนเดียวววให้จบสมบูรณ์ค่ะ
ตอนนี้เขียนสนุกมาก ได้เขียนที่อยากเขียนซักที ทั้งจุดหักเหของเรื่องทั้งเรื่องกระต่ายที่เป็นตัวของตัวเอง ฉากที่โมโหจนเสืออึ้ง ทุกอย่างคือสิ่งที่อยากเขียนมากๆ ค่ะ ในที่สุดกระต่ายก็ค้นพบตัวเองเสียที เด็กที่เก็บกดมานาน สะสมความกดดันทีละเล็กทีละน้อยในที่สุดก็ระเบิดออก ได้เขียนแล้วค่าาาาาาาาาาา!!
กลัวเหมือนกันว่าตอนที่เขียนทั้งความสับสนของกระต่าย ลังเล เพราะตัวเองเคยชินกับความอบอุ่น สุขสบายไม่ต้องคิดอะไรก็มีเสือทำให้ และความเสียใจของเสืออาจจะยังถ่ายทอดออกมาไม่ดีเท่าไหร่ บางคนอาจคิดว่า เฮ้ยย ทำไมเสือมันยอมง่ายวะ เอาจริงๆ คือ นี่คือกระต่ายที่เสือไม่รู้จักค่ะ กระต่ายเก็บความกดดันไว้ตั้งแต่เด็ก ทีละเล็กทีละน้อยโดยไม่รู้ตัว จนกระทั่งมาระเบิดออก กลายเป็นกระต่ายคนใหม่ กระต่ายที่เข้มแข็งและทะเยอทะยาน มีความเชื่อมั่น สิ่งเหล่านี้ทำให้เสือยอมแพ้ เพราะอีกอย่างหนึ่ง น้องขู่ไว้ด้วย 555
ไม่รู้จะเมาท์อะไร เอาเป็นว่าชวนฟังเพลงเนอะ ตอนเขียนไปเราก็ทำลิสต์เพลงชีวิตกระต่ายและพี่เสือไว้ค่ะ ใครเห็นว่ายังไงตามไปฟังกันได้นะคะ
ลิสต์ของกระต่าย
You don't know me - Ariana Granade - https://www.youtube.com/watch?v=eflMfEezvSw
- เนื้อเพลงพูดถึงถ้าเธอไม่เป็นฉัน เธอไม่รู้หรอก... ลองมาเป็นฉันซักทีสิ ฉันน่ะไม่ได้เป็นอย่างที่เธอหวังหรอกนะ พอกันที ประมาณนี้ค่ะ
I can fly - Lana Del Rey - https://www.youtube.com/watch?v=_RqPl5i1Mk4
- เนื้อเพลงประมาณว่า เธอขังฉันไว้กรงแสนสวย ทั้งๆ ที่ฉันมีความสามารถที่จะบินในช่วงชีวิตที่ดีที่สุดของฉัน
Listen - Beyonce - https://www.youtube.com/watch?v=y4gimHC7fKs
- เพลงที่ใช้ประกวดบ่อยที่สุดเพลงหนึ่ง 555 ควีนบีบอกพวกเราว่า ถึงเวลาแล้วล่ะ ที่เธอต้องฟังฉัน ฉันจะไปทำตามความฝันของฉัน เธอไม่สามารถบังคับฉันได้อีกต่อไป
West coast - Lana Del Rey - https://www.youtube.com/watch?v=o3SqUUoJjW8
- ป้าเทปยานเหมือนกระต่ายในตอนท้ายของตอนนี้ บอกพี่เสือว่า ต้องไปแล้วล่ะ ฉันไปแล้วนะ ไปไม่นานหรอก ฉันจะไปทำตามความฝันของตัวเสียที (ในเพลงพูดถึงการจากคนรักไป West coast ซึ่งหมายถึง Hollywood หรือความเด่นดัง เหมือนจะบอกว่า ฉันจากเธอไปเพื่อหาชื่อเสียงอะไรแบบนั้นค่ะ)
Leaving on a jet plan - Chantel Kreviazuk - https://www.youtube.com/watch?v=Jb6J_ejLd7o
- ความหมายตามชื่อเพลงเลยค่ะ ฉันจะคิดถึงเธอนะ แต่ฉันต้องไปแล้วล่ะ สัญญานะว่าจะรักฉัน
I'll think of you - Kurt Hugo Schneider - https://www.youtube.com/watch?v=QZpGe5rNJkI
- เพลงนี้เพราะมากกกกกกกก กระต่ายบอกพี่เสือว่า ไม่ต้องห่วงนะ ถึงเราไกลกัน ไม่ว่าเราอยู่ที่ไหน เราก็จะคิดถึงกันได้ทุกที่
ลิสต์ของพี่เสือ
Tears Of An Angel - Ryan Dan - https://www.youtube.com/watch?v=gg4zxY1vF1w
- น้ำตานางฟ้า... ฉันไม่มีทางเชื่อว่าเธอจะจากฉันไป ฉันไม่ยอมให้ไปหรอก ต่อให้ฟ้าร้องไห้ นางฟ้ามีหยาดน้ำตา
Stay with me - Sam Smith - https://www.youtube.com/watch?v=pB-5XG-DbAA
- ตามชื่อเพลงเลยค่ะ ที่รัก อย่าจากฉันไป
All i want - Ellie Goulding/Kodaline cover - https://www.youtube.com/watch?v=i257ygpG4gA
- ถ้าเธอรักฉัน ใยจากฉันไป ? ได้โปรดเอาฉันไปด้วย เมื่อเธอจากไป รู้ไหมว่าภายในฉันตายไปแล้ว
Maybe - Ingrid Michaelson - https://www.youtube.com/watch?v=FKU3UuJhIxU
- เอาเถอะนะ ถึงฉันไม่อยากบอกลา ฉันก็ต้องคงต้องทำ บางทีเธออาจจะกลับมา และฉันจะคิดถึงเธอเสมอ
Run - Leona Lewis/Snow Patrol cover - https://www.youtube.com/watch?v=jqpAgMxhx30
- เดิมทีเพลงนี้มีความหมายเศร้ากว่าแค่จากกันค่ะ เหมือนกับว่าจากกันตลอดกาล
'ยิ้มไว้ ยิ้มไว้
ให้เหมือนกับว่าคุณยังมีหนทาง
และถึงแม้คุณจะไม่ได้ยินเสียงผม
ผมก็จะยังยืนอยู่ข้างคุณ ที่รัก
ดังขึ้นอีก ดังขึ้นอีก
และพวกเราต่างก็วิ่งเพื่อชีวิตของเรา
ผมแทบพูดอะไรไม่ออก ผมเข้าใจ
ว่าทำไมคุณไม่อาจเปล่งเสียงเอ่ยคำใด
ช้าลง ช้าลง
พวกเราไม่มีเวลาทำอะไรอีกแล้ว
ทั้งหมดที่ผมต้องการในยามนี้ คือหาทางที่ง่ายที่สุด
ที่จะหลุดพ้นจากความฝันของเราสองคน
เข้มแข็งไว้ ที่รักของผม
เป็นธรรมดาที่พวกเราจะหวาดกลัว
ถึงแม้ว่ามันจะใช้เวลาไม่กี่วัน
ในการแก้ไขความผิดพลาดทุกอย่างของเรา'
ดูคำแปลที่นี่ค่ะ http://www.bloggang.com/viewdiary.php?id=latewinter&month=03-2009&date=13&group=6&gblog=8
-
:hao5: น้ำตาซึมอ่ะ ปลื้มปริ่ม เหมือนเห็นดอกไม้ที่เราเฝ้าถนอมผลิบาน
ดีใจที่ต่ายน้อยค้นพบตัวเอง
ดีใจที่ต่ายน้อยมีความมั่นใจที่จะเดินไปในเส้นทางใหม่
ดีใจที่พี่เสือยอมและเข้าใจ ตอนพี่เสืออาละวาด ยอมรับว่ากลัวมาก กลัวพี่เสือขาดสติทำร้ายต่ายน้อย
ดีใจที่มองเห็นอนาคตของทั้งคู่
+1 :กอด1: ปาดน้ำตาด้วยความอิ่มใจ
-
อ่านไปน้ำตาไหล
บอกตามตรงโคตรรักกระต่ายเลย!!!!!!!
มุ่งมั่นมาก กระต่ายของแม่โตแล้ว :กอด1:
พี่เสือเอ้ย รักชีวิตอย่าคิดสู้เมียนะพี่นะ ไม่งั้นเดี๋ยวไข่ทั้งแผงจะมาประดับบนหัว มิใช่แค่ลูกเดียว
ตอนนี้พี่เสือบ้า ไร้สติ นิสัยเสียมาก
สะใจตอนกระต่ายด่ามาก :hao7:
รอตอนพี่เสือโดนขุ่นพ่อกระทืบเด้อค่า :katai2-1:
-
กรี๊ดดดด ต่ายน้อย สู่โลกกว้าง
ชีวิตพี่เสือเพื่อต่ายน้อยเท่านั้นจริงๆนะ
-
รอCountdown ตอนจบกันค่ะ T.T
-
พี่จะรอ...คำนี้เลย จากที่ยืนข้างกระต่าย ตอนนี้ขอปรบมือให้พี่เสือ
จนกว่าจะถึงวันนั้น ขอผ่านไปได้ด้วยดีทั้งพี่เสือและกระต่าย
หลังจากนี้เรื่องสำคัญที่สุดคือเรื่องของพ่อกับแม่
กลัวจะกลายเป็นว่าพ่อแม่ไม่ยินยอม และพี่เสือเอาตัวต่ายหนีออกจากบ้านหลังน้องเรียนจบ
ุ้ถ้าเป็นแบบนั้นคงหมองๆในใจน่าดู ภาวนาให้พ่อกับแม่ พี่เสือกระต่ายน้อยมีความสุขไปด้วยกัน
อยากได้บรรยากาศความสุขสุดๆแบบตอนแรกๆกลับคืนมา
อ่านตอนหลังช่วงหลังหน่วงมาก
รอตอนจบนะคะ
-
ทั้งอ่านไปทั้งกลัวใจทั้งคู่ไป ลุ้นจริงๆไม่กล้าคิดไม่กล้าเดาอะไรเลยตอนนี้
-
ร้องไห้ตั้งแต่ตอนที่พี่เสือกับต่ายน้อยทะเลาะกันในคอนโดจนจบตอน นี่เหลืออีกตอนจบสุดท้ายใช่ไหมคะ รอมาอัพเดือรกว่าแน่ะ เอแต่ว่าคนแต่งไม่ได้เปลี่ยนหัวเรื่องวันที่อัพหรือเปล่าพอดีเราดูจากเฟสบุ๊คอ่า
ยังไงรอติดตามนะคะ ชอบเรื่องนี้มากเลย :กอด1:
พี่เสือรักต่ายน้อยคอยดูแลแลตามใจต่ายน้อยทุกอย่างจนไม่แคร์คนรอบข้าง เหมือนกักขังน้องไว้อยู่กับตัวเองจนทำให้ต่ายน้อยรู้สึกว่าตัวเองทำอะไรไม่ได้เลยไม่มีค่า ไม่มีอิสระ ไม่มีชีวิตเป็นของตัวเอง เลยต้องไปตามความฝันทั้งที่ต้องยอมจากพี่เสือ ยอมให้ตัวเอง และคนที่เรารักเจ็บปวด แต่ผลที่ได้รับคือความแข็งแกร่ง ทำตามความฝันของตัวเองทำสิ่งที่ตัวเองรัก นิยายก็เปรียบดั่งชีวิตจริงของเราๆแหล่ะ บางทีความรักแบบเห็นแก่ตัวหรือไม่ยอมปล่อยให้อีกฝ่ายทำสิ่งที่รักที่ชอบแล้วจะอยู่ด้วยกันอย่างมีความสุขได้อย่างไร
พร่ำเพ้อยามดึกดึ่นน้ำตาไหลพรากๆ ฮือๆ(แบบว่าอิน) :hao5:
-
:mew3:
-
ฮือออ เรานี่รู้สึกเหมือนเป็นแม่กระต่ายกับพี่เสือที่คอยเฝ้าดูเค้าเติบโตตังแต่เกิดจนถึงตอนนี้ ในทีสุดกระต่ายน้อยก้เติบโตแล้วเนอะ หลังจากนี้ไป จะเป็นตัวพิสูจน์ว่าต่ายน้อยจะสำเร็จมั้ย สู้ๆนะ :m15: ส่วนพี่เสือก้.. ถึงปารีสจะไกลไปหน่อย แต่ปิดเทอมก้ไปหาได้อยู่แล้วเนอะ จะให้ไม่เจอ 2 ปีเลย ดูจะเป็นการบีบใจพี่เสือเหลือเกิน :z3: ฮึก ตอนหน้าจะจบแล้วหรอคะ รู้สึกเสียดายยย อยากอ่านต่ายน้อยเวอร์ชั่นผลิดอกไม้บานนี้ต่ออีกจังเลยค่ะ :impress2: ขอบคุณคนแต่งมากๆเลย ที่ทำให้มีเสือและต่ายน้อยได้อ่านกัน คึคึ รอเรืองใหม่เลยดีกว่า :-[
-
ลุ้นพี่เสือและต่ายน้อยซะตัวเกร็ง ดีใจที่เสือคิดได้ปล่อยต่ายน้อยเดินด้วยตัวเอง
เหลือด่านพ่อแม่อีกอย่างใช่มั้ยคะ หวังว่าจะไม่ดราม่ามากเนอะ
แต่ก็อยากเห็นเสือต้องต่อสู้เพื่อต่ายมั้ง น้องตามใจพี่มาทั้งเรื่องแล้ว 555
อยากอ่านตอนหน้าแล้วค่ะ รีบมาอัพนะคะ รออยู่ๆๆๆ
เป็นกำลังใจให้คนเขียนค่ะ ^^
-
เหมือนว่าจะคลี่คลายขึ้นนะ น้องต่ายขึ้นเสียงได้เด็ดขาดมาก
เข้าใจกันมากขึ้น เหลือแต่คุณพ่อคุณแม่ จะรับได้หรือเปล่า
คิดถึงคนเขียน หายไปนาน ต่อบ่อยๆ นะคะ
-
โอย หน่วงตับ หน่วงไต หน่วงไปถึงเซี่ยงจี๊เลยเนี่ย
เดี๋ยวตอนหน้ามีมาม่าครอบครัวอีกสิ //กรีดร้อง :o12: :o12: :o12:
แต่ก็ดีใจนะที่ต่ายน้อยค้นพบตัวเอง โตขึ้น เป็นผู้ใหญ่ขึ้น ห่วงอย่างเดียวอ่ะ ตัวเล็กน่ารักเป็นเด็กอนุบาลงี้ ไปอยู่คนเดียวไม่มีคนช่วยเหลือ จะโดนอะไรบ้าง อยากให้ได้คนดูแล แบบไม่ใช่เพื่อนสนิทคิดไม่ซื่อล่ะนะ คือความเป็นผู้ใหญ่ดูแลตัวเองน่ะ เจ้าต่ายมีนะ แต่ความแข็งแรง เป็นลูกผู้ชาย สู้คนอื่นได้ คงไม่ไหว กลัวแค่นี้ล่ะ //เดี๋ยวมีใครมาฉุดเมียรักพี่เสือล่ะ กลายเป็นนิยายฆาตกรรมแทน
ความจริงไม่ต้องฮาร์ดคอร์ขนาดนี้ก็ได้ le cordon bleu เมืองไทยก็มีให้เรียนมั่งเหอะ แต่เสืออ่ะแหล่ะ ที่กดดันจนรู้สึกว่าต้องสุดโต่งอ่ะ ตอนอ่านรู้สึกเหมือนเสือเสียสติจริงจัง เจ้าต่ายอ่ะปกติ
ให้กำลังใจและรอต่อปายยยย :กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
เรื่องนี้เขียนได้ชั้นหนึ่งเลย..... รอซื้อเก็บนะครับ ออกเป็นหนังสือเมื่อไหร่ จะเอาไปขึ้นหิ้งไว้เลย....เขียนได้สุดยอดดดดด
-
จบได้ดีเลยค่ะ ทุกคนมีอะไร
รอคอยตอนสุดท้าย :กอด1:
-
พี่เสือมีเรื่องอะไรจะคุยกับคุณพ่อ
:katai1:
เอ๊ะ!~ หรือจะสารภาพว่าได้น้องชายฝาแฝดเป็นเมีย >.<
-
รักต่ายน้อยที่สวดดดดดดด!!!
ตอนอาละวาด คงไม่ใช่แค่ 18 ปีที่ฝังมานาน
พี่เสือยอมง่ายๆ เพราะช็อกกกกกกกก
น้องจะหาสะมีใหม่แทนตัวเองต่างหากเล่า 555
:hao7:
ชอบพี่เสือตรงหักรถเข้าเลนก่อนจะพูดกะคุณพ่อด้วย
ร้ายนะฮะ ร้ายมั่กมาก มัดมือชกกันเห็นๆ
กระหน่ำบวกและเป็ดขอบคุณ
รอนานมากๆ แต่คุ้มกับการแวะมาเปิดดูบ่อยๆ จริงๆ
:mew1:
-
กระต่ายน้อยตัวเล็กในวันนั้น
วันนี้กระต่ายโตเต็มที่แล้วนะ
-
เป็นตอนที่อ่านแล้ว .ปลื้มนักเขียนค่ะ มันพีคถึงจุดทีสุดของอารมณ์จริงๆ :pig4:
-
:mew1:
-
:mew2: :mew2:
-
ถึงเวลาที่กระต่ายจะโตขึ้นอีกขั้น ทำตามความฝันของตัวเอง พี่เสือก็อดทนนะเพื่ออนาคตของทั้ง2คน
-
:monkeysad: :monkeysad: :monkeysad: ต่ายน้อยเข้มแข็งมาก
-
เจ็บจิ๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดด
จึกๆ
-
เหลือแค่บอกพ่อกับแม่เท่านี้นสินะ ทุกอย่างก็จะคลี่คลายหมด. :mew3:
ปล.ไม่อยากให้จบเลยยย :ling3:
-
อ๊ากกกกกกก
-
โหยย ชอบมาก
-
ตื้นตันค่ะ รู้เลยว่าตอนนี้เขียนยากมากๆ เต็มไปด้วยอารมณ์จริง อึดอัด กดดัน บีบคั้น แต่ก็สนุกมากด้วย
ลุ้นมาตลอดว่าต่ายจะทำยังไง พูดยังไงให้พี่เสือยอม แต่ต่ายก็มีทางของต่าย ช่วงแรกๆ รู้สึกเป็นห่วง
และไม่มั่นใจในต่ายนะ แต่ตอนนี้มั่นใจขึ้นมาก ได้รู้ความนึกคิดของน้อง พี่เสือคิดว่าเด็ดไปลาออก
แต่ต่ายเด็ดกว่าหาทางออกให้เสร็จสรรพ ไปเรียนซะ เดี๋ยวมาเปิดร้านข้างกัน ซึ่งแบบน่ารักมากกกกกก
ประโยคนี้ของน้อง คนอ่านน้ำตาซึม ภูมิใจในต่ายมาก
"หนูอยากอยู่กับพี่เสือไปตลอดชีวิต... อย่างเท่าเทียม มีเงิน มีงาน มีหน้ามีตาให้ใครๆ ก็อิจฉาพี่เสือ..."
พี่เสือจะบอกพ่อแม่แล้ว จะช็อคจะเงิบกันไกม ลุ้นกันอีกหน่อย ประโยคสุดท้ายน้องทำให้พี่มีแรงสู้
ต่ายน้อยร้ายจริงๆ
ขอบคุณค่ะ
-
นี่สิที่เรารอคอย :hao5: กระต่ายของแม่ โตเป้นผู้ใหญ่เรา ยกนิ้วโป้งให้คนเขียน :katai2-1: จากนิยายใสๆหัวใจแปดดวง ลูกกวาดน่ารัก เป็นนิยายที่สมจริง มีพัฒนาการของตัวละครและอิงอยู่บนความเป็นจริง ความรักก็สำคัญ แต่ความรักที่อยู่บนฐานของความภูมิใจในตัวเป็นความรักที่น่าชื่นชมกว่า ไปๆมาๆ กระต่ายโตและมีวุฒิภาวะ มากกว่าเสืออีก ชีวิตคนเรา ไม่จากเป็นก็จากตายนะคะเสือ วันนี้แค่จากชั่วคราวเอง
-
เสือเอาจริงแล้วใช่ไหม
o13 o13 o13 o13 o13
-
แง้ๆๆ. เป็นห่วงกระต่ายย
ห่วงพี่เสือเหมือนกันน
คนเขียนทำเราคลั่งอ่ะ มาต่อเร็วๆนะคะ
-
น้องต่ายน้อยโตขึ้นแล้วสินะ
-
โอ้ย ล่ำขะหนาดดดดดดดดดดด เลื่อนๆนี้กลัวจะหมดตอนจริง รอตอนต่อไป F5 รัวๆ :heaven
-
ต่ายน้อยเข้มแข็งขึ้นแล้ว พี่เสือก้อต้องเข้มแข็งขึ้นเหมือนกันนะ
-
ถึงวันที่ทุกคนต้องเติบโตเดินต่อไปข้างหน้า ฮืออออออ
มันพีคสุดแล้วจริงๆตอนนี้ อินมากค่ะ
-
ชอบมากเลยค่ะ ลื่นไหล สะเทือนอารมณ์
ชอบตอนน้องต่ายปาไข่ แล้วก็มาเช็ดให้อยู่ดี ยังไงก็รักกันเนอะ
ถ้าตั้งใจจริง เสือก็ต้องเข้าใจ หรือ ยอมนั่นเอง55
รออ่านตอนจบ กลับมาครองรักกันหวานๆนะ^^
-
มาอ่านทันตอนจะจบพอดีเลย... ใช้เวลาอ่านประมาณ12ชั่วโมงกกว่าๆ ตั้งแต่ห้าโมงเย็นลากยาวจนมาถึงหกโมงเช้า เป็นเรื่องที่วางไม่ลงจริงๆ
อ่านแล้วสนุกมากกกกก เข้าถึงอารมณ์สุดๆ
กระต่ายน้อยของเราแข็งแกร่งมากกก นับถือสุดๆ สงสารพี่เสือมากๆด้วย
คราวนี้พี่เสือจะบอกพ่อกับแม่จริงๆแล้วใช่ไหม พ่อกับแม่จะรับได้ไหม แล้วเรื่องเรียนพี่เสือยังได้เรียนอยู่ใช่ไหม ต่ายน้อยจะเป็นยังไงบ้าง
โอ้ยยยยยยย สงสัยไปหมดเลย ค้างง่ะค้างงง รอตอนต่อไปตอนจบอย่างใจจดใจจ่อนะคะ งื้ออออ
-
จาจบแล้วซินะ ม่ายยยยยยยยยยย :hao5:
ขอตินพิเศษรัวๆด้วยนะคะ พลีส กรี้ดดดดดดดดดดดดดดด :z3:
-
เช็ดน้ำตาแพ๊บบ....
เหมือนเห็นลูกโตขึ้น เข้าใจหัวอกพี่เสือเลยค่ะ(??)
ทั้งเห็นใจกระต่าย และ สงสารพี่เสือในคราวเดียว
คือขอปรบมือแรงๆให้คุณคนเขียนเลยค่ะ มันสุดยอดมากกก บรรยายได้แบบเราทั้งหดหู่ :sad2: ทั้งเจ็บปวด :o7:
หม่นมาทั้งตอน ก็ยังมีประโยคกิ๊วก๊าว :give2: ของกระต่ายปิดท้าย
เด็กๆ เดินหน้าสู่ความเป็นผู้ใหญ่เต็มตัวแล้วสินะ...ป้าก็จะรอกระต่ายเหมือนกันนะลูก :bye2:
-
บีบหัวใจสุด ๆ เป็นกำลังใจให้ทั้งพี่เสือน้องต่าย ต่างต้องสู้และมีเส้นทางเป็นของตัวเอง
เพื่อมาพบเจอกันใหม่
-
พี่เสือจะบอกพ่อแล้วเหรอ อ๊ากกกก
-
รู้สึกเหมีอนได้ปลดล็อคเลยค่ะ ปานได้ยกภูเขาออกจากอกเลยก็ว่าได้ อ่านตอนแรกแล้วมันหน่วง ๆ หนัก ๆ ใจมาก อึดอัดไปหมดกับความรู้สึกของต่ายน้อย แต่พอได้รู้ความคิดของน้องก็เริ่มเข้าใจ และโล่งใจขึ้นอีกเมี่อพี่เสีอยอมให้ไปเรียน นึกว่าพี่แกจะอาละวาดไม่ยอมลงง่าย ๆ ซะอีก ทว่า...ต่ายน้อยก็เอาซะอยู่หมัดเลย สุดยอดจริง ๆ o13
รอตอนต่อไปค่ะ พี่เสีอจะโดนคุณพ่อไล่ออกจากบ้านหรีอเปล่าเนี่ย ลุ้น ๆ :katai5:
:katai3:
-
โตขึ้นเยอะเลยนะต่ายน้อย :mew4:
-
เป็นนิยายที่ดีงามมากอันนึงเลย ปกติผมนั่งอ่านไม่ค่อยได้เม้นท์ แต่อ่านเรื่องนี้ ต้องชื่นชมเลยว่า จังหวะ การเขียน อะไร ดีมากครับ
-
น้องต่ายตัวน้อยได้เตอบโตไปอีกขั้นแลัวสินะ
:mew4: นี่คือน้ำตาแห่งความดีใจ เสมือนแม่ได้เห็นลูกโตเป็นผู้ใหญ่เลยค่ะ
-
หลังจากหายจากเรื่องนี้ไปนานกลับมาอีกที
หน่วงสุดๆ แต่ก้อปูทางไปอนาคต มันดูบริสุทธิ์อ่ะนายายเรื่องนี้ เปนความรักประเภท ไม่ต้องการอะไรแล้ว ฟินนนนน
-
แวะมาอ่านอีกรอบ น้ำตาจะไหล :hao5:
ชอบเรื่องนี้มากๆเลยค่ะ
-
ตามอ่านจนทัน โหยยยยยยยยมันดราม่าาาาาาาาาา
คือดราม่าแบบเยอะสิ่งมาก นี่ขนาดพ่อแม่ยังไม่รู้เรื่องของคู่นี้นะยังดราม่าขนาดนี้
เรานี่อยากให้พี่เสือลาออกแล้วตามไปเรียนกะต่ายน้อยที่ปารีสให้รู้แล้วรู้รอด
แต่เดี๋ยวต่ายน้อยก็จะไม่ได้เติบโตด้วยตัวเองอีก แล้วสรุปอิพี่เสือเอาไงเนี่ย ลาออกจากหมอฟันแล้วไม่ใช่
แล้วเรื่องที่จะคุยกับพ่อคือเรื่องไรอะ เรื่องความสัมพันธ์หรือเรื่องลาออก
แต่ตอนนี้โมโหตัวเองที่สุดค่ะ ทำไม๊ทำไมฉันต้องมาเจอนิยายเรื่องนี้ตอนที่เหลืออีกหนึ่งตอนจะจบด้วย
ทำไมไม่เจอตอนที่เค้าแต่งจบแล้ว ตอนนี้คือค้างคา งื้อออออออออออออออ
-
I come again, update please
-
ชูนิ้วโป้ง ต่ายโตแล้ว แง๊ ๆ พี่เสือ ลงเรียนใหม่ พี่เสือทำได้ อย่าท้อนะ อย่าท้อ
-
ไม่ได้เข้ามาอ่านนาน มาอีกทีพี่เสือกับน้องต่าย โตกันแล้ว ดีจริงๆ
จะจบแล้วสินะคะ ขอไปย้อนอ่านตอนก่อนหน้าให้หมดก่อนล่ะค่ะ
-
อ่านแล้วซาบซึ้งมาก
ชอบคนแต่งอ่ะ คิดได้ไงว่าต้องดราม่าแบบนี้ ความรักต้องเป็นแบบนี้ เราก็มีฝาแฝดนะ
ถึงเรากับฝาแฝดไม่ได้รักกันแบบคนรักอย่างพี่เสือกับต่าย แต่เรามีความรักให้กันมากจริงๆ อ่านแล้วนึกถึงตัวเองกับฝาแฝดง
ดีใจที่เห็นกระต่ายพบกับความฝันของตัวเอง เป็นคนมีฝัน ได้ทำตามฝัน รู้มั้ย? มันน่าอิจฉามากเลยนะ
##ติดตามพี่เสือ ต่ายน้อย ต่อไปเป็นกำลังใจให้คนแต่งนะครับ
-
พี่เสือกระต่ายน้อย
-
Please update. Fight!
-
อัยย่ะ ใกล้จบแล้ว. เป็นอีกเรื่องที่สนุก เนื้อหาที่น่าอ่าน ลุ้นความรักของแฝด
ความใส่ใจ ดูแลกันและกัน เนื้อเรื่องสอนให้มองดูความรักที่มันเกินจนล้น
จนกลายเป็นความเห็นแก่ตัวของแฝดพี่ แต่ก็ได้สติจากการอาละวาดของแฝดน้อง 5555
ตอนหน้าก็ขอให้ความอดทน อดกลั้น รอคนรักกลับมาอย่างภาคภูมิใจอีกครั้ง
-
กระต่ายเด็ดเดี่ยวมากกกกกกกก
-
เห็นอยู่นานแล้วแต่พึงจะเข้ามาอ่าน
โอ้โม่ะ!!!! พี่เสือนายอายุเท่าไร 5555555 สุดยอดจริงๆ
" น้องกระต่ายจะไม่มีวันเป็นสามีใครได้ อยู่เคียงข้างมนุษย์คนใดได้ รักใครอื่นได้ จะต้องรัก ยิ้ม หัวเราะ ร้องไห้ ครวญคราง และเป็นเมียพี่เสือคนเดียว! "
ค่ะ....ถ้าถึงตอนนั้นจริงๆเรานึกหน้าเเม่พี่เสือเงิบลอยมาแล้วค่ะ 5555555 จะรีบตามอ่านให้ทันนะคะ น่ารักดี <3
-
เข้าใจทั้งสองคนนะ แต่จะเข้าข้างใครก็ไม่ได้เพราะต่างคนก็ต่างมีเหตุผลของตัวเองที่ไม่ได้ผิดเลย ขอให้ประสบความสำเร็จในสิ่งที่ตั้งใจและผ่านอุปสรรคต่างๆไปให้ได้นะ
-
พี่เสือกับน้องกระต่ายหายไปไหน
-
นี้หนูอายุเท่าไหร่แล้ว ลูก
หื่นเกินไปม๊ายยยยยยย :jul1:
-
เจอตอนนี้ไป แทบช๊อคอ่ะ
ร้อนแรงมว๊ากกกกกกกกกกกกกกกกก :haun4:
-
ทำไมรู้สึกว่าคุณสอางกับจัมโบ้เคมีเข้ากัน??? :katai5:
-
แบบว่า... พาร์ทนี้เฮียโรคจิตมากอ่ะ :hao3:
-
มารอลุ้นความรักของพี่เสือกับน้องต่าย :mew2:
-
ครบเดีอนนึงแล้วน้ะ พี่เสีอกับต่ายน้อยเป็นไงบ้าง น้องไปถึงฝรั่งเศสยังน้อ :m24: :m24:
มาต่อทีเท้อ :call: :call: :call:
-
โอมมมมมมมมมมมมมม จงมา จงมา จงมา
รอออออออออๆ พี่เสือ&ต่ายน้อย
-
Update please. I miss. Katay
-
Part 3 End: พี่เสือและกระต่ายน้อย
ช่วงหลายปีที่ผ่านมามีเรื่องราวมากมายให้กระต่ายจดจำ ทั้งเรื่องร้ายและเรื่องดี แต่ที่แน่นอนคือประสบการณ์อันล้ำค่าและความรู้ ทักษะที่ร่ำเรียนมา คนตัวเล็กที่ไม่สูงขึ้นจากเมื่อสี่ปีก่อนสักน้อยถอนหายใจบางๆ แม้ใบหน้าจะอ่อนเยาว์เหมือนเด็กมัธยม แต่สีหน้า ท่าทางสุขุมขึ้น แม้กระต่ายเองก็รู้สึกได้ว่าตัวเองพูดน้อยลง ลงมือทำและคิดมากขึ้น อาจจะเป็นยีนส์เด่นในตัวเขาที่คล้ายกับพี่ชายที่เพิ่งมาทำงานเอาตอนนี้ก็ได้
เสียงโทรศัพท์ดังก้องในห้องแคบๆ
"พี่เสือ... อืม... แพ๊คของเสร็จแล้ว อีกสิบสามชั่วโมงเจอกัน"
พี่เสือชวนคุยเรื่องเรียนที่หนักขึ้นทุกปีๆ จนไม่มีเวลาบินมาหา กระต่ายมือก็พับเสื้อผ้าไป ปากก็ร้องเออออตามน้ำ จนกระทั่งถึงประโยคสุดท้ายที่จุดรอยยิ้มให้คนตัวเล็ก
"...คิดถึงจัง"
กระต่ายอมยิ้ม ไม่ตอบ แต่พูดเรื่องอื่นแทน "เดี๋ยวเจอกัน เนี่ยมีของฝากให้ทุกคนเลย..."
"ของพี่ขอตัวกระต่ายก็พอ"
ถึงจะผ่านเรื่องราวมามากมาย แต่กระต่ายไม่ได้ใจกล้าขนาดพี่เสือหรอกนะ แก้มแดงขึ้นสีเบาๆ "ฮื้อ... พูดบ้าๆ พอแล้ว วางแล้วนะ จะถึงนัดแล้ว เดมีอุตส่าห์มาจากลอนดอนเพื่อเลี้ยงส่งน่ะ"
"ครับ... ครับ"
"เจอกัน"
"เจอกัน... ครับ"
คนตัวเล็กวางสาย วางเสื้อผ้าชิ้นสุดท้ายลงกระเป๋า วันพรุ่งนี้เขามีไฟลต์บินตั้งแต่ตีสาม... เช้าเหมือนวันที่เขาออกจากอ้อมอกครอบครัว
กระต่ายไม่มีเวลาเหม่อมากนัก เสียงเคาะประตูห้องพักก็ดังขึ้น เมื่อลุกไปเปิดก็พบกับสาวเอเชียหน้าตาสวยเก๋ ตัวสูงโย่งยืนกอดอกอยู่
"เฮ้ นานจัง แรบบี้ นี่จะได้เวลาแล้ว" เดมี เพื่อนสนิทเขาทักเป็นภาษาอังกฤษด้วยรอยยิ้ม พลางยื่นหน้าเข้าไปดูในห้อง "หวา... โล่งจัง"
"ฮื่อ ก็ส่วนนึงส่งทางเรือไปแล้วน่ะ แพงชะมัด... นี่ขนาดว่าไม่ค่อยซื้ออะไรแล้วนะ... พอขนทีก็เยอะเหมือนกัน"
เพื่อนชาวออสเตรเลีย-เอเชียหัวเราะเบาๆ "นี่ขนาดแรบบี้ที่สุดงกแล้วน้า ถ้าฉันกลับบ้านบ้างจะเป็นยังไงนะ เรือทั้งลำยังไม่พอเลยมั้ง"
กระต่ายหัวเราะตอบ "เตรียมเหมาเรือได้เลย แป๊บนะ ขอหยิบโค้ทกับกระเป๋าก่อน"
"โอเค..."
เช้าวันต่อมา กระต่ายเดินลงจากแท๊กซีสีดำ คุณลุงช่วยขนกระเป๋าลากที่ดูเหมือนจะใบใหญ่กว่าคนลากเสียอีก
"เก่งจังเลยนะ เดินทางคนเดียว" สำเนียงบริติชของคนขับทักอย่างอารมณ์ดี
กระต่ายหัวเราะ ชินกับคำถามเสียแล้ว อยู่เมืองไทยก็ว่าตัวเล็กแล้ว ยิ่งมาอยู่ยุโรปยิ่งกลายเป็นเด็กน้อย "ผมยี่สิบสองแล้วครับ"
"โอ้... ขอโทษด้วย"
"ไม่เป็นไรครับ" รอยยิ้มหวานยิ่งทำให้ใบหน้าอ่อนเยาว์ กระต่ายจ่ายเงินแล้วลากกระเป๋าเข้าสนามบินฮีธโรว์...
...กระต่ายจะกลับบ้านแล้ว
ในช่วงเดือนแรกในปารีสเป็นช่วงที่ยากลำบากที่สุด กระต่ายต้องเจอกับภาษาฝรั่งเศสที่ถึงแม้จะเรียนจากไทยไปบ้างแล้ว แต่ก็เหมือนไม่มีประโยชน์เอาเสียเลย เขาแทบเริ่มต้นใหม่ที่ศูนย์สอนภาษา ครูที่นี่มีสองคน สอนด้วยภาษาอังกฤษสำเนียงฝรั่งเศสที่ฟังยากสุดๆ กระต่ายต้องกลั้นน้ำตาทุกครั้งที่ย่างก้าวออกจากห้องพัก
เพราะยังไม่เปิดคอร์ส หอพักของสถาบันจึงไม่เปิดให้เข้าพัก กระต่ายจึงอาศัยอยู่ที่อพาร์ตเมนต์ราคาถูกแถบชานเมือง ต้องต่อเมโทรหรือรถไฟใต้ดินเกือบสองชั่วโมง ที่ปารีสช่างแปลกประหลาด แค่ขึ้นรถไฟมาจากชานเมือง ชาวปารีสเซียงบางคนที่ศูนย์ก็เหยียดปากดูถูกแล้ว ยิ่งเห็นหัวดำแบบกระต่าย ยิ่งไม่ค่อยมีใครคุยด้วยเท่าไหร่ แค่ซื้อข้าวของก็ยากลำบาก ภาษาฝรั่งเศสของกระต่ายปนกับภาษาอังกฤษบ้าง ผันกริยาไม่ค่อยจะถูก ศัพท์บางตัวก็นึกไม่ค่อยออก ออกเสียงผิดๆ ถูกๆ ชีวิตช่วงนั้นกระต่ายไม่มีวันไหนไม่ร้องไห้
โชคดีที่ทำการบ้านมาดี ในวันหยุดของเดือนต่อมา กระต่ายก็รวบรวมความกล้าถือแผนที่ออกไปเที่ยว ซื้อซิมใส่โทรศัพท์ ดูบ้านเมืองที่มาอาศัยอยู่เสียที ที่ผ่านมากระต่ายอาศัยอินเตอร์เนตอพาร์ตเมนต์คุยกับที่บ้านตลอด
ไม่มีอะไรยากเกินความสามารถ หลังจากหาร้านขายซิมโทรศัพท์ได้แล้ว กระต่ายงกๆ เงิ่นๆ ยืนอยู่หน้าพนักงานขายหน้าบูด คำนวนราคาและสื่อสารผิดๆ ถูกๆ แต่ในที่สุดก็ได้ติดต่อกับทางบ้านเสียที
ประโยคแรกของพี่เสือที่รับโทรศัพท์คือ "ฮัลโหล ใครครับ ?"
แต่ประโยคแรกของกระต่ายที่เดินออกจากร้านขายซิมด้วยน้ำตาคือ "ฮืออ พี่เสือออ"
ถึงจะลำบาก แต่กระต่ายก็ปรับตัวสุดความสามารถ เรื่องยากลำบากค่อยๆ ผ่านไปทีละเรื่องๆ เขาเริ่มชินกับหน้าบูดๆ หรือหน้าเชิดๆ ของชาวปารีส วิธีหลบหลีกพ่อค้าของที่ระลึกหรือแก๊งค์ต้มตุ๋นของชาวผิวดำตามสถานที่ท่องเที่ยวหรือกระทั่งเรื่องล้วงกระเป๋า
กระต่ายเคยโดนล้วงกระเป๋าอยู่สองครั้ง โทษใครไม่ได้นอกจากตัวเองที่ไม่ระวังเอง ครั้งแรกกระต่ายทำอะไรไม่ถูก ได้แต่ยืนร้องไห้อยู่ในสถานี ไม่มีใครให้พึ่ง ไม่มีเงินติดตัว ไม่รู้ทาง จนมีชายวัยกลางคนชาวรัสเซียที่มาทำงานในปารีสช่วยออกเงินค่าเมโทรจนได้กลับบ้าน เขาช่วยปลอบกระต่ายด้วยภาษาอังกฤษปนรัสเซียผิดๆ ถูกๆ กระต่าย "แมคซี" (ขอบคุณ) ไม่ขาดปาก ครั้งนั้นโชคดีที่ไม่ได้พกพาสปอร์ตติดตัว
ครั้งต่อมา จากความกลัวเป็นความโกรธแทน เขาเรียนรู้ที่จะแบ่งเงินไว้หลายๆ ที่แล้ว แต่ตั๋วเมโทรราคาหลายยูโรก็หายอยู่ดี กระต่ายกล้าไปแจ้งความและด้วยความหน้าเด็กนี่เอง ที่ทำประโยชน์เหลือหลายในยุโรป ตามกฏหมายที่นี่ ผู้เยาว์จะได้รับความคุ้มครองเป็นพิเศษ ตำรวจเองก็คงคิดว่ากระต่ายเป็นเด็กประถมกระมัง จึงได้เปิดกล้องวงจรปิดและตามจนได้คืน
นอกจากนั้น พอกลับเข้าอพาร์ตเมนต์ก็พอจะได้พักบ้าง แต่กระต่ายก็ไม่เข้าใจเอาเสียเลยทำไมที่นี่ไม่เปิดฮีตเตอร์ เสื้อผ้าที่ขนไปแทบไม่ได้ใช้ กระต่ายต้องยอมควักกระเป๋าซื้อเสื้อโค้ตหนาๆ เอาไว้ใส่ในอพาร์ตเมนต์ พอรวบรวมความกล้าถามเพื่อนข้างห้อง จึงได้คำตอบว่าที่นี่จะเปิดฮีตเตอร์เมื่อเจ้าของที่พักเห็นควรว่าหนาวพอแล้ว
กระต่ายอ้าปากค้าง ทนนอนหนาวเป็นเดือนๆ ในที่สุดเจ้าของก็เปิดฮีตเตอร์
...แต่ก็ได้เวลาที่กระต่ายต้องย้ายออกไปหอพักของศูนย์
หอพักของศูนย์เป็นห้องเดี่ยวเล็กกว่าที่อพาร์ตเมนต์อยู่ใกล้เมือง ห้องน้ำรวม แต่มีครัวของส่วนรวมให้ใช้ ไม่ได้แย่อะไรนัก เมื่อกระต่ายย้ายมาอยู่ที่นี่ได้ไม่กี่วัน ลูกโป่งก็แจ้งข่าวดี
"น้าธีจะแต่งงาน!"
กระต่ายตื่นเต้นไปด้วย "จริงเหรอ!?" สอางค์ช่วยพยักหน้ายืนยันผ่านโปรแกรมสไกป์ ทั้งคู่แย่งกันเล่าว่า เจ้าบ่าวเป็นใครไม่ได้นอกจากอานัท แฟนหนุ่มของน้าที่คบกันมานานแล้ว ส่วนยูย้ายไปอยู่กับแฟน เล่นเอาบ้านแทบแตก กระต่ายได้แต่ฟังทั้งคู่นินทาน้าสาวจนเพลิน เมื่อลูกโป่งขอตัวไปเข้าห้องน้ำ สอางค์จึงยึดคอมกระซิบกระซาบบอกกระต่ายว่า
"โป่งตอนนี้แอบรักเค้าข้างเดียวล่ะต่าย"
"หา!?" อย่างลูกโป่งน่ะหรือ... เห็นกะล่อนเสียขนาดนั้น แต่สอางค์ก็เล่าต่อว่า เป็นคนมหาวิทยาลัยเดียวกัน แต่อยู่คนละคณะ เจอกันตอนงานกีฬามหาวิทยาลัย ที่สำคัญ... เป็นผู้ชายตัวเบอเริ่มด้วย!
"หล่อนะ... แนวๆ หมีควายอะไรแบบนั้น คืออางค์ว่าเสือตัวใหญ่แล้วนะ แต่อันนี้เหมือนจะใหญ่กว่า อ้วนกว่า ลงพุง แม่งไว้หนวดไว้เคราเหมือนโจรอ่ะ ไม่รู้โป่งมันหลงเข้าไปได้ไง" สอางค์ถอนหายใจ
"แต่ก็พอเข้าใจมัน... ไอ้รามถึงหน้าจะเหี้ย หุ่นเหี้ย" เสียงเน้น 'เหี้ย' จนกระต่ายชักสงสารคนชื่อราม "แต่มันนิสัยดี เป็นหัวหน้าชั้นปี คอยช่วยอีโป่งเรื่องสแตนด์บ่อยๆ อีโป่งมันคงไม่ค่อยเจอคนใจดีด้วย... ละมั้ง"
หลังจากนินทาเพื่อนแล้ว อีกสองสามวันถัดมา ก็มีข่าวใหญ่ประกาศอีกครั้ง คราวนี้มาจากพี่เสือโดยตรง
กระต่ายจำได้ว่าหน้าตาพี่เสือดูพิกลๆ เหมือนจะหลบกล้องตลอดเวลาที่คุยกัน "ต่าย... ไอ้โบ้ไปแล้วนะ"
"ไป ?" กระต่ายทวนคำงงๆ "ไปไหน ?"
"ไปเมืองนอก"
"หา!?" กระต่ายจำไม่ผิดว่า ครั้งสุดท้ายที่ได้ยินเรื่องของจัมโบ้คือเพื่อนตัวโตไปๆ มาๆ ง้อแฟนระหว่างเมืองกรุงกับจังหวัดทางอีสานที่กระเจี๊ยบเรียนอยู่
"อือ... เลิกกับเจี๊ยบแล้ว คงหมดหวังจริงๆ มันอยู่ทางนี้ยิ่งแย่ใหญ่ กินเหล้าทุกวัน พ่อแม่เลยส่งมันไปออสเตรเลียแล้ว"
กระต่ายถอนหายใจ "แล้วรันต์ล่ะ ? ไม่กลับมาคืนดีกันแล้วเหรอ ?"
"โบ้มันเพิ่งเล่าให้ฟัง... มันเองก็ทำเจี๊ยบเจ็บหลายเรื่อง... ตอนนี้ก็มีแฟนใหม่ไปแล้ว"
กระต่ายนิ่งไปชั่วครู่ ก่อนจะพยายามทำความเข้าใจ...
...ไม่ว่าใครก็ต้องก้าวไปข้างหน้ากันทั้งนั้น
ถ้าอย่างนั้น ที่กระเจี๊ยบกลับมาคืนดีกับจัมโบ้ตอนปีก่อน ก็คงเป็นฟางเส้นสุดท้ายแล้วจริงๆ กระเจี๊ยบถึงกับให้โอกาสจัมโบ้ตามไปเรียนด้วย ตอนนั้นจำได้ว่าเป็นรักทางไกลกันอยู่ แต่คงเลิกกันระหว่างนั้น...
...กระเจี๊ยบมีคนใหม่ จัมโบ้เองก็ไม่สามารถบังคับให้คนหมดรักกลับมารักได้อีก
ไม่รู้ทำไม พอฟังเรื่องนี้แล้วกระต่ายใจหายไม่รู้ตัว เสียงเบาสั่นไหวยามถามกลับ "แล้ว... แล้วพี่เสือล่ะ ?"
"หืม ?"
"รัก... รักทางไกลแบบนี้... พี่เสือ... ล่ะ ? จะมีใครใหม่ไหม ?"
ใบหน้าบนจอคอมพิวเตอร์ราวกับพร่าเลือนไปสักพัก พี่เสือไม่ได้หยอดคำหวาน นัยน์ตาไม่หวานฉ่ำ แต่แน่วแน่ ตรงไปตรงมา "อย่าถามแบบนี้อีก... เชื่อในตัวพี่ เหมือนพี่เชื่อในตัวกระต่าย"
ถึงจะไม่ใช่คำหวานหู แต่กระต่ายกลับยิ้มออก... นี่แหละ พี่เสือ
ไม่ใช่เขาคนเดียวที่กลัว แต่พี่เสือก็กลัวเหมือนกัน...
กระต่ายเริ่มไปเรียนหลังจากนั้น ชีวิตในปารีสเริ่มเข้าที่เข้าทาง แต่ปัญหาใหญ่ที่ตามมาอีกระลอกคือเรื่องวีซา
เขาเริ่มเข้าหาคนอื่น พยายามหาคนช่วยเหลือ หลังจากศึกษามาแล้วก็ยื่นเรื่อง จำคำศัพท์ที่ใช้ในการยื่นต่อวีซา เอกสารทุกอย่าง จนทุกอย่างเรียบร้อยก็ได้เวลาฉายเดี่ยวไปยังสำนักงาน
กระต่ายกลัวไหม... กลัวที่สุด!
คนตัวเล็กพูดภาษาฝรั่งเศสได้นิดๆ หน่อยๆ เท่านั้น แต่เมื่อต้องลาเรียนหนึ่งวันเพื่อไปยื่นขอวีซา แต่ก็พบกับป้ายที่แปลได้ว่าน่าจะปิด หลังจากนั้น กระต่ายก็ลาอีกสองครั้ง จนในที่สุดก็ได้ยื่นให้กับเจ้าหน้าที่หน้าบูดที่รัวภาษาฝรั่งเศสใส่กระต่ายจนเหมือนร้องเพลงแรพ
เด็กน้อยแทบร้องไห้ กระต่ายมาที่นี่คนเดียว ไม่มีใครให้พึ่ง มีแต่ข้อมูลจากอินเตอร์เน็ตที่เชื่อถือมาตลอด มาเจอสถานการณ์แบบนี้ บวกกับความผิดหวัง กดดันที่มาแล้วปิดหรือมาไม่ทันเจ้าหน้าที่ และความกดดันจากสถาบันที่เขาต้องลามาบ่อยๆ แล้ว ใบหน้าหวานจึงเหยเก ริมฝีปากเบะเหมือนเด็กน้อย มือสั่นระริกขณะยื่นเอกสารที่เหลือให้ทั้งหมดโดยไม่เข้าใจคำถามของพนักงานแม้แต่คำเดียว
และดูเหมือนน้ำตาเม็ดโตๆ ก็ร่วงเผลาะอยู่หน้าเคาเตอร์จนได้ ยิ่งทำให้เจ้าหน้าที่ตกใจ กระต่ายฟังไม่รู้เรื่อง แต่เจ้าหน้าที่ก็ตรวจเช็คเอกสารอย่างละเอียด พยายามสื่อสารกับกระต่ายด้วยเสียงที่อ่อนลง
และในที่สุดกระต่ายก็ได้วีซานักเรียนจนได้... เหมือนเจ้าหน้าที่จะเน้นเรื่องวัน เวลาอะไรสักอย่าง แต่กระต่ายฟังไม่ออก ได้แต่พยักหน้า
"Oui... oui... merci" (ใช่ครับ ใช่ ขอบคุณครับ)
พอเดินออกจากสำนักงานแล้ว รู้สึกตัวเองโล่งไปหมด... มีวีซาอยู่ในมือทำให้อุ่นใจยิ่งกว่าอ้อมกอดพี่เสือเสียอีก
มือเล็กขยี้ตา ปาดน้ำตาออก ถอนหายใจเฮือกๆ พอหยิบมือถือขึ้นมาดูเวลาจึงตัดสินใจกลับบ้าน
ระหว่างทางเดินกลับบ้าน กระต่ายไม่ลืมฉลองด้วยมาการองแสนอร่อยจากร้านเบเกอรีใกล้ที่พัก
...ถามว่าฟังเจ้าหน้าที่คนนั้นรู้เรื่องไหม
...ไม่สักนิด!
แล้วที่ร้านเบเกอรีน่ะ... กระต่ายก็... ชี้ๆ เอา! ทั้งๆ ที่อยู่ฝรั่งเศสมาสี่เดือนแล้ว ภาษาฝรั่งเศสของกระต่ายยังผลุบๆ โผล่ๆ ฟังออกบ้างไม่ออกบ้างอยู่เลย
การเรียนที่สถาบันนั้นหนักหนาทั้งกายและใจ พี่เสือบ่นเสมอว่าเรียนหนัก แต่พอฟังที่น้องชายตัวน้อยเล่าให้ฟังแล้วก็พูดไม่ออกเอาเสียเลย
กระต่ายต้องยกกระสอบแป้ง น้ำตาล ถังสีผสมอาหาร แป้งโด เค้กหนักหลายกิโลกรัม แขนขาที่อ่อนล้าต้องพาตัวเองเบียดเสียดเป็นปลากระป๋องในเมโทรกลับห้อง ทั้งยังต้องระวังตัวไม่ให้ถูกล้วงกระเป๋าหรือถูกทับแบน กลิ่นเสื้อโค้ตของชาวปารีสก็ฉุนจนต้องกลั้นหายใจ ไม่มีใครยิ้มหรือสบตากัน ในแสงของรถไฟภายนอกคืออุโมงค์ดำมืด กระต่ายรู้สึกราวกับว่าอุโมงค์นั้นยาวไม่มีที่สิ้นสุด ไม่ต่างจากชีวิตกระต่าย...
ชีวิตต่างประเทศไม่ใช่ฝันแสนหวาน บรรดาคนที่จบมาแล้วมักจะพูดถึงสิ่งที่ได้มาแล้ว แต่ระหว่างทางที่ลำบากลำบนนั้นมักไม่ค่อยมีใครสนใจฟัง
โชคดีที่กระต่ายมีเพื่อนในคลาสแล้ว เป็นสาวลูกครึ่งจีน-ออสเตรเลียชื่อว่าเดมี เธอเป็นผู้หญิงร่างสูงโย่ง แขนขายาวหน้าตาสวยเก๋ ตาชั้นเดียวยาวรีพร้อมโหนกแก้มชัด เดมีอายุมากกว่ากระต่ายหลายปี ตอนที่พบกันครั้งแรก กระต่ายอายุได้สิบแปด เดมีอายุยี่สิบเก้าปี
อาจเพราะเดมีเลยทีเดียวที่ทำให้กระต่ายอดทนและยิ้มรับกับเรื่องราวต่างๆ ได้
และเพราะเดมีเช่นกันที่ช่วยประคับประคองกระต่ายไม่ให้ถอดใจกลางทาง หล่อนกลายเป็นพี่สาวของกระต่าย ไม่แปลกเลยที่คนไกลบ้านอย่างกระต่ายจะติดเพื่อนแจ
ไม่นาน กระต่ายก็เข้าร่วมก๊วนกับวลาดิเมียร์ แฟนหนุ่มชาวรัสเซียของเดมีที่เป็นนักศึกษาของสถาบันเดียวกัน คลาสเดียวกัน
เดมีและแฟนหนุ่มเช่าอพารตเมนต์อยู่ด้วยกัน ทั้งคู่มักจะรบเร้าให้กระต่ายทำอาหารไทยให้กินเสมอ ในวันหยุด กระต่ายก็ไม่เคยถูกทิ้งเพราะเพื่อนไปมีแฟน ทั้งคู่หนีบกระต่ายไปด้วยทุกที่เหมือนมีลูกเล็กๆ อีกคนหนึ่ง
เพราะทั้งสองคนนี่เองที่ช่วยให้กระต่ายประหยัดค่าอาหารไปเยอะ คนไกลบ้านทั้งสามช่วยกันหารค่าวัตถุดิบจากไชน่าทาวน์ แล้วเอามาทำกินกันเองที่อพาร์ตเมนต์ของเดมี พอวันหยุด สาวขาช็อปก็พากระต่ายและแฟนไปตามตลาดนัดต่างๆ เสื้อผ้าส่วนใหญ่ที่กระต่ายใส่ก็ได้มาจากของมือสองตามตลาดนัดนี่เอง
เสียงหวานๆ ของแอร์โฮสเตสดังขึ้น กระต่ายยิ้มน้อยๆ พลางคาดเข็มขัด
ชีวิตของกระต่ายนับจากนี้จะไม่มีเดมีอยู่ข้างๆ พูดคุยด้วยสำเนียงออสซี่แล้ว...
...แต่กระต่ายจะกลับไปหาสุดที่รักเสียที
เรียนได้พักหนึ่ง กระต่ายมีความสุขเลยทีเดียว จนแทบลืมความคิดถึงได้พักใหญ่ พี่เสือก็ระเบิดข่าวใหญ่อีกรอบ
ถึงช่วงนั้นกระต่ายจะสังเกตได้ว่าพี่ชายผอมลง แต่เพราะคิดว่า พี่ชายเรียนหนักเกินไปจึงผอมลง แต่เมื่อเค้นถามเมื่อคนตัวเล็กสังเกตเห็นข้อมือที่ปูดโปน ร่างกายที่แข็งแรงยิ่งเห็นข้อต่างๆ ชัดเจน
ในที่สุดคนตัวโตก็สารภาพหมดเปลือก
"พี่บอกพ่อกับแม่แล้ว"
"บอก ?" กระต่ายทวนคำไร้เดียงสา หน้าตาเป๋อเหลอ พี่ชายถอนหายใจ ฉีกยิ้มฝืดเฝือให้
"บอกเรื่องของเรา"
"เดี๋ยวนะ..." หัวใจชักแกว่งๆ แล้ว ได้แต่คิดว่าไม่นะ... ไม่จริง...
"ฮื่อ พี่บอกว่าอยากได้น้องชายมาเป็นเมีย" รอยยิ้มดูอิดโรยก็จริง แต่นัยน์ตาเป็นประกาย
"พี่เสือ!" กระต่ายหวีดร้อง ไม่สนใจแล้วว่าเพื่อนข้างห้องที่เป็นสาวสเปนจะตกใจหรือไม่ มือบางแทบเขย่าหน้าจอแลปทอป "ทำแบบนั้นทำไม! แล้ว แล้ว... พ่อกับแม่..."
พี่ชายยื่นมือมาตรงหน้าจอ คล้ายจะสัมผัสคนที่อยู่คนละซีกโลก "ต่ายน้อย..." เสียงทุ้มกดลงต่ำ "นี่เป็นการตัดสินใจของพี่..."
"อา..." ร่างเล็กฟุบลงกับโต๊ะอย่างไร้เรี่ยวแรง ในหัวมีแต่ความคิดวิ่งวน...
...พี่เสือ...
"แต่ไม่ต้องห่วงนะ" เสียงพี่ชายมีชีวิตชีวาขึ้น "พ่อไล่พี่ออกจากบ้านแล้ว"
คำพูดนั้นเล่นเอากระต่ายดีดผึงขึ้นมาอีกครั้ง อ้าปากค้าง แต่พี่เสือไม่ได้บอกทั้งหมด...
...คุณพ่อไม่ได้แค่ไล่ลูกชายออกจากบ้าน แต่ไล่เหมือนหมูเหมือนหมา ไม่รับฟังอะไรทั้งสิ้น เงินค่าเล่าเรียนที่เคยส่งให้ก็หายไป ไม่นับพ่อนับลูกอีกต่อไป
แต่เสือก็ยิ้มรับ
เพราะนี่คือการตัดสินใจของเขา... ชีวิตของเขา
แม้จะเห็นแก่ตัวที่ลากคนรักเข้ามายุ่งเกี่ยว แต่ทุกคำที่เสือสารภาพกับบุพการีคือความรัก ความต้องการที่จะปกป้องอย่างสุดกำลัง
'ต่ายน้อยไม่ผิด... เสือข่มขืนน้อง! เสือข่มขืนน้อง!'
'เสือผิดเอง! พ่อไล่เสือออกมาได้ แต่อย่างยุ่งกับน้อง! เสือบังคับน้องเอง!'
ไม่รู้ว่าบุพการีฟังหรือไม่... แต่นับว่าโชคดีที่คอนโดที่ซื้อให้ยังไม่โดนยึด
พี่เสือเล่าช้าๆ ถึงวันที่เกิดเรื่อง ไม่ได้ใส่อารมณ์ให้โกรธเคือง แม้ใบหน้าจะเหน็ดเหนื่อยแต่ก็ยังมีคำปลอบประโลมคนรักไม่ได้ขาด
"ต่ายน้อย... ความสัมพันธ์ของเรา ต่ายน้อยไม่ผิดอะไรเลย... พี่จะทำทุกอย่างให้เราได้อยู่ด้วยกัน"
"...ต่ายน้อย... ที่พ่อทำกับพี่ถือว่าสมควรแล้ว... อย่าโกรธพ่อเลยนะ"
"ไม่เป็นไร... พี่ไม่เป็นไร... พี่จะหาเงินเรียนให้จบเอง..."
กระต่ายไม่ตอบ
จนกระทั่งสัญญานขาดหายไป...
อาจเพราะริมฝีปากถูกเย็บ... หัวใจถูกกระชาก...
...พี่เสือเลวที่สุด... คิดเองเออเอง...
...ความสัมพันธ์ที่ผิดเพี้ยน พี่เสือเป็นผู้เริ่มต้น แต่กระต่ายเป็นผู้สานต่อ...
...และจะต้องเป็นคนดำเนินต่อไป!
นิสัยน้องเล็กกลับเข้ามาอีกครั้ง กระต่ายเอาใจมากๆ ถ้าต้องการอะไรก็ต้องได้
และตอนนี้... กระต่ายต้องการพี่เสือ!
ค่าโทรศัพท์ข้ามประเทศแพงจนขนหัวลุก จึงเป็นกระต่ายเองที่โทรกลับบ้านเสมอ แต่ที่ผ่านมา... ไม่มีใครบอกกระต่ายเลยว่าพี่เสือเป็นอย่างไร
เมื่อโพล่งออกมาอย่างโกรธจัด คุณแม่ที่รับสายอยู่ก็ร้องไห้... เสียงในสายสั่นเครือ จับใจความไม่ได้ คุณพ่อถามแทรกเป็นระยะว่ากระต่ายถูกข่มขืนจริงหรือไม่...
...ที่ทั้งสองเก็บเรื่องนี้ไว้นานขนาดนี้ เพียงเพราะไม่ต้องการให้ลูกชายคนเล็กต้องมีเรื่องเครียดในช่วงระหว่างปรับตัวที่ต่างประเทศ
กระต่ายน้ำตาพร่ามัว ก้อนสะอื้นจุกในคอ
พ่อกับแม่แบกรับบาปที่ลูกทั้งสองก่อ
พี่เสือแบกรับความรัก ความโกรธแค้นไว้เต็มสองบ่า
คนทั้งครอบครัว... กำลังปกป้องกระต่ายด้วยวิธีของตัวเอง...
หลังจากวางสาย กระต่ายจึงยิ่งแน่วแน่กับการตัดสินใจของตัวเอง
จะเป็นกระต่ายเองที่ปกป้องพี่เสือและครอบครัว!
ยิ่งใช้ชีวิตอยู่คนเดียว ยิ่งได้เรียนรู้คุณค่าของครอบครัว จนรู้ว่า ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น กระต่ายจะรักพี่เสือ ไม่ว่าจะผิดบาปอย่างไร กระต่ายจะเป็นคนนำครอบครัวกลับคืนมาเอง!
ทางบ้านไม่ติดต่อพี่เสือเลย กระต่ายวานทุกคนที่รู้จักให้เล่าเรื่องพี่เสือให้มากที่สุด เพราะกระต่ายรู้แล้ว... ตั้งแต่ช่วงแรกที่มาอยู่ปารีส พี่เสือหลบกล้อง...
ถ้าสังเกตให้ดีจะเห็นรอยช้ำเหมือนโดนทำร้ายมา
...สองไหล่จะแบกความรู้สึกและภาระไว้มากขนาดไหนกัน... กระต่ายจินตนาการไม่ออก หรือกระทั่ง ความรักที่พี่เสือมีให้ตนเองนั้น จะมหาศาลเพียงใดจนคนคนหนึ่งยอมสูญเสียครอบครัว เสียความสะดวกสบาย เสียทุกอย่างเพื่อแลกกับความรัก...
เรื่องราวค่อยๆ ถูกบอกเล่าทีละนิดๆ เหมือนจิ๊กซอว์ที่ต่อเติมภาพร่างของคนรักที่อยู่ห่างไกลให้เต็ม
...พี่เสือขอทุนคณะ... ตราบใดที่เกรดของพี่เสือยังไม่หล่นอย่างน้อยก็มั่นใจได้ว่าเรียนจบเป็นทันตแพทย์แน่นอน
...พี่เสือแทบไม่สุงสิงกับใคร ค่าใช้จ่ายประจำวันกระเบียดกระเสียด ได้มาจากเงินกู้ยืมเพื่อการศึกษาบ้าง ทำงานเป็นติวเตอร์บ้าง หรือกระทั่งเป็นบริกรในร้านอาหารกึ่งผับของเพื่อนพี่ฟง
กระต่ายน้ำตาคลอ อยากออกปากว่า... พอเถอะพี่เสือ กลับบ้านไปขอโทษพ่อแม่... บอกไปความรู้สึกที่พี่ชายมีให้ตนเองนั้นโกหก
สำหรับกระต่ายแล้วพี่ชายที่แข็งแรงองอาจ สง่างาม เฉลียดฉลาดไม่ควรเหน็ดเหนื่อยเพื่อกระต่ายเลย
แต่ทุกครั้งที่คุยกัน... รอยยิ้มอิดโรยบนใบหน้าแต่เต็มเปี่ยมไปด้วยความภาคภูมิใจนั้นทำให้กระต่ายเป็นใบ้...
...และความรักมากมายที่เป็นมากกว่าพี่น้อง มากกว่าครอบครัวนั้น... ไม่อาจโกหกได้เลย
-
หากการมาเรียนต่อที่ปารีสคือความภาคภูมิใจของกระต่าย
การแบกรับทุกเรื่องไว้เพื่อกระต่ายก็คือความภาคภูมิใจของพี่เสือ
...กระต่ายเป็นใครกัน จึงสมควรได้รับความรักมากมายเพียงนี้ ?
วันเวลาผันผ่าน ในที่สุดก็จบคอร์ส กระต่ายเลือกโรงแรมห้าดาวแห่งหนึ่งในปารีสเพื่อฝึกงาน เดมีและวลาดิเมียร์เลือกอีกแห่งหนึ่งใน Cote d'azur หรือริเวียร์ราที่ขึ้นชื่อ
เพราะฝึกงานโดยไม่ได้รับค่าจ้าง กระต่ายจึงเลือกทำงานในร้านขนมอีกแห่งหนึ่งด้วย จวบจนกระทั่งถึงเดือนเมษายน
.
..
.
ครั้งแรกที่ได้ยินข่าวกระต่ายแทบกระโดด
พี่เสือมาหา!
ตลอดเวลาที่พี่เสือทำงานตัวเป็นเกลียวเพื่อหาเงินส่งตัวเองเรียนนั้น ในที่สุดสวรรค์ก็เข้าข้างเสียที น้าธี น้าสาวของลูกโป่งจ้างพี่เสือที่ขึ้นปีสองคณะทันตแพทย์ในฐานะผู้ช่วยเลขา
น้าธีในตอนนั้นเพิ่งแต่งงานและลาออกจากบริษัทเดิม เพื่อมารับตำแหน่งที่สูงกว่าในบริษัทสามี และเมื่อย้ายบริษัท หน้าที่ความรับผิดชอบก็เปลี่ยนไป เธอจำเป็นต้องมาดูแลควบคุมสาขาใหญ่ที่ปารีสและลอนดอนทุกปี จริงๆ แล้วน้าธีจะจ้างใครก็ได้ที่เรียนจบแล้ว มีประสบการณ์ด้านนี้มาทำหน้าที่นี้ แต่ไม่ว่าอย่างไร ทันทีที่เธอเห็นเสือในวัยสิบแปดปี เธอก็ตกปากจ้างทันที
พี่เสือเล่าให้กระต่ายฟังทีหลังว่า น้าธีใช้งานได้คุ้มทุกบาททุกสตางค์จริงๆ เธอต้องการผู้ช่วยเลขาที่คล่องงาน ไม่เกี่ยงงานหนัก พร้อมทำโอที พูดภาษาอังกฤษคล่อง เฉลียวดฉลาด... ดูเหมือนจะเป็นความต้องการทั่วไป แต่ที่พี่เสือชนะใจน้าธีก็เพราะ...
กล้ามล่ำๆ ร่างกายแข็งแรงนั่นเอง
นอกจากทำงานเอกสารแล้ว พี่เสือยังต้องเดินตามเจ้านายเข้าห้างโน้นออกห้างนี้ หิ้วถุงชอปปิ้งเต็มสองแขนจนล้น ร่างกายเด็กหนุ่มที่แข็งแรงกว่าพนักงานออฟฟิศนั่นเองที่ทำให้น้าธีตัดสินใจจ้าง
พี่โอ เลขาสาวประเภทสองของน้าธีถึงกับน้ำตาไหลพราก ขอบคุณพี่เสือที่มาช่วยแบ่งเบาภาระหิ้วถุงชอปปิ้งเลยทีเดียว
นอกจากได้เงินแล้ว ค่าตั๋วและที่พักยังฟรีด้วย เมื่อเสือแจ้งว่าจะไปพักกับน้องชาย น้าธีก็มอบเงินส่วนที่พักให้ เป็นเงินไม่น้อยทีเดียว
เหมือนฝันไปเลย...
กระต่ายมีพี่เสือข้างกาย... พอทั้งคู่ทำงานเสร็จก็กลับมาพบกันที่ห้องพักเล็กแคบ กระต่ายจำไม่ได้ว่าในคืนๆ หนึ่งร่วมรักกับพี่เสือไปกี่ครั้ง
แต่จำได้ว่า ร่างกายตัวเองถูกเสกร่ายมนตร์ให้เต็มไปด้วยความสเน่หา ยามเมื่อร่างกายถูกบดเบียด ความใหญ่โตแทรกเข้ามา กระต่ายกลับรู้สึกว่า นี่แหละ... คือที่ของเขา
ทุกความทุกข์ ความกังวลหายไปหมด แค่อยู่ในอ้อมกอดพี่เสือ...
นิ้ว มือ ปลายเล็บ ข้อมือใหญ่ ริมฝีปาก ไรหนวด... ทั้งหมดเป็นของกระต่าย
ยิ่งต้นแขนแน่น ถึงจะผอมผ่ายลง แต่ก็ยังมีมัดกล้าม... ไม่ใช่เพียงโอบกอด แต่ต้นแขนด้านซ้ายมีรอยหมึกใหม่ๆ สลักเป็นตัวอักษรแปลกตา
"ภาษากรีกน่ะ" ผู้เสือบอก จับมือน้อยที่ลูบไล้ต้นแขนขึ้นมาจูบ "A man who's watching the moon"
แก้มนวลขึ้นสีน้อยๆ ซบหน้ากับรอยสักนั้น "...หนูเหรอ ?"
"มีแค่คนเดียวเท่านั้น" เสียงตอบสั่นพร่า จนร่างกายกระต่ายสั่นสะท้าน...
...คนนี้ของกระต่าย... ของกระต่ายคนเดียว...
ร่างกายเล็กๆ กลืนกินพี่ชาย ริมฝีปากตะกรุมตะกรามดูดกลืนเรียวลิ้น
ไม่ว่าจะเป็นความรักหรือความใคร่... ก็ช่างปะไร
ไม่ว่าในห้องจะคาวกลิ่นน้ำกามฟุ้ง... หรือความยากลำบากในการแอบไปเข้าห้องน้ำรวมตอนดึกๆ... ก็ช่างปะไร
กระต่ายหลงรักคนคนนี้ คนบ้าที่ยอมทำทุกอย่าง เสียสละทุกอย่างโดยไม่จำเป็นเพื่อเขา...
ช่องทางเขาแสบร้อนทุกวันที่ไปทำงาน แม้จะต้องยืนอยู่หน้าเตาถึงหกชั่วโมงต่อวัน และราวกับว่าความใหญ่โตปักคาอยู่ในร่างเขาอยู่... กระต่ายกลับยินดี...
...เพราะนี่เป็นหลักฐานยืนยันความรักและตัวตน
ร่างกายบอบบางที่ถูกเคล้าคลึง ถูกทำให้เหมือนผู้หญิง ถูกกระซิบหยาบคายว่าถูกทำให้เป็นเจ้าสาวบ้าง... เป็นเมียบ้าง...
...กระต่ายรักทั้งหมด
รักร่างกายนี้ จิตใจนี้ วิญญาณนี้ เซ็กส์ที่ไม่ว่าจะดุเดือดร้อนแรง วิปริตหรืออ่อนโยน
ริมฝีปากเขาตวัดเลียความโอฬารเข้าปาก คับแน่น ให้เข้ามาลึกยิ่งขึ้น หรือกระทั่งเข้ามาในร่างกายให้ลึกที่สุดแล้วกระแทกกระทั้นปลดปล่อยจนฉ่ำแฉะ...
...จะบนใบหน้า ในปาก บนหน้าท้องหรือภายใน
กระต่ายก็ยินดี!
เวลาสามสัปดาห์ผ่านไปรวดเร็ว กระต่ายแทบไม่ออกจากห้องไปไหน ดีที่ว่าเดมีเลือกไปฝึกงานอีกแคว้นหนึ่งจึงไม่เจอความกระอั่กกระอ่วนตอนแนะนำพี่ชายหรือเหตุผลว่าทำไมจึงไม่ยอมออกไปไหน ส่วนน้าธีก็ปฏิบัติกับพี่เสือเหมือนผู้ใหญ่คนหนึ่งที่ทำงานเป็นลูกน้อง ไม่ก้าวก่ายเรื่องส่วนตัว ทั้งสองลิ้มรสชาติหวานล้ำและรู้สึกราวกับว่าตัวเองได้โตเป็นผู้ใหญ่หนักหนา
สามสัปดาห์ที่ร่างกายพูดมากกว่าริมฝีปาก...
ในที่สุดก็จบลง... พี่เสือต้องไปทำงานต่อที่ลอนดอนอีกสองสัปดาห์
แม้จะใจหาย แต่ร่างกายที่ได้อิงแอบกันชั่วระยะเวลาหนึ่ง ก็เป็นแรงผลักดันให้ทั้งสองสู้ต่อไป
"Fish, meat, pork, sir?" เสียงหวานปลุกให้กระต่ายตื่นจากความรื่นรมย์ในห้วงฝันอีกครั้ง เปลือกตาบางค่อยๆ ลืมขึ้น งึมงำตอบกลับ
"Fish, please"
แอร์โฮสเตสหน้าตาดุดันแต่เสียงหวานช่วยกระต่ายดึงแผ่นพลาสติกสำหรับรองอาหารลงจากพนักที่นั่ง พร้อมเสิร์ฟน้ำเปล่าให้หนึ่งแก้ว
อาหารบนเครื่องรสชาติไม่ค่อยดีเท่าไหร่ แต่กระต่ายก็ไม่บ่นอะไรมาก กัดครัวซองค์ที่บอกตัวเองว่าทำได้อร่อยกว่านี้มากแล้วจัดการอาหารจนหมด
ดื่มน้ำตบท้าย แล้วความง่วงงุนก็กลับมาจนได้
กระต่ายมองภาพพนักพิงของเก้าอี้โดยสารข้างหน้าอย่างพร่าเลือน แล้วจึงกลับเข้าสู่นิทรา
เมื่อฝึกงานครบ... พี่เสือดีอกดีใจที่คนรักจะกลับเสียที แต่กระต่ายตัดสินใจเด็ดขาดแล้ว!
เดมีและวลาดิเมียร์กลับมาเอารับใบรับรองที่ปารีส หลังจากนั้นทั้งคู่ก็แยกย้ายกันไป เดมีตัดสินใจทำงานที่โรงแรมแห่งหนึ่งในลอนดอน ส่วนชายหนุ่มกลับรัสเซียบ้านเกิด ส่วนกระต่ายนั้น...
ทำงานต่อ!
หลังจากชั่งน้ำหนักแล้ว กระต่ายก็สมัครที่โรงแรมเดียวกับเดมี และทั้งคู่ก็แชร์อพาร์ตเมนต์ด้วยกัน
แม้จะมีปากเสียงกับทั้งพี่เสือและทางบ้าน แต่ในที่สุดทั้งบุพการีและคนรักก็ต้องยอมในที่สุด เพราะตอนที่รับโทรศัพท์และทะเลาะกัน กระต่ายก็หิ้วกระดาษทิชชู่เข้าอพาร์ตเมนต์ในลอนดอนแล้ว
ทั้งเงินมัดจำอพาร์ตเมนต์และเอกสารทำงานก็เซ็นต์หมดแล้ว พี่เสือและคุณพ่อคุณแม่ได้แต่ทำตาปริบๆ
กระต่ายทำแบบนี้เสมอ มัดมือชกด้วยการตัดสินใจสายฟ้าแลบตลอด!
ทำเอาพี่เสือรีบจับลูกโป่งกรอกเหล้าเพื่อเอาตัวเองไปทำงานกับน้าธีอีกครั้งไม่ทันเลย
งานในลอนดอนนั้นถึงเงินเดือนจะเยอะกว่าเมืองไทย แต่ค่าใช้จ่ายก็สูงมาก โชคดีที่กระต่ายหารกับเดมีจึงประหยัดไปได้มาก แต่เมื่อพี่เสือมาเยี่ยมอีกครั้งและกลับไปแล้ว ผู้จัดการก็ตัดสินใจให้กระต่ายหรือไม่ก็เดมีย้ายสาขาไปอยู่โรงแรมในเครืออีกแห่งหนึ่งที่อยู่ในชนบทของอังกฤษ
เดมีเป็นฝ่ายยืนกรานหนักแน่นว่า "ไม่เป็นไรนะแรบบี้... ฉันไปเองก็ได้" ถึงจะเป็นคนเอเชีย แต่เดมีก็ถูกเลี้ยงดูมาแบบฝรั่ง พอพูดแบบนั้นแล้ว ตาเธอก็ปริ่มๆ ด้วยน้ำตาก่อนโผเข้ากอดกระต่าย
"ฉันไม่อยากไป... ฉันไม่อยากให้เธอไปด้วย"
"อืม นั่นสิ เดมีต้องตายแน่ๆ ถ้าไม่มีที่ชอปปิ้ง" กระต่ายตอบยิ้มๆ "ฉันไปเอง ถึงเงินเดือนทางนั้นจะน้อยกว่า แต่ค่าครองชีพถูกกว่านะ"
เดมีกระพริบตาที่เขียนด้วยอายไลเนอร์คมจัด "....ฉันขอโทษนะ"
"ไม่หรอก เดมีก็รู้นี่ว่าฉันต้องการเก็บเงินน่ะ ?"
คนฟังส่ายหน้าแล้วก็พยักหน้าอีกครั้ง กระชับอ้อมกอดแน่นขึ้นจนหน้ากระต่ายติดกับหน้าอกแบนๆ ของเพื่อน "โฮฮฮ... แรบบี้ที่น่าสงสาร ที่แสนน่ารักของฉัน... มาลอนดอนบ่อยๆ นะ ฉันจะช่วยเธอออกค่าทูปว์เอง"
กระต่ายแอบถอนหายใจเบาๆ เดมีเป็นลูกคนรวย ไม่ค่อยเข้าใจความรู้สึกของชาวต่างด้าวที่ต้องเก็บเงินกลับบ้านเกิดเท่าไหร่หรอก
และเป็นอย่างที่กระต่ายคาด ไม่มีศูนย์การค้าจริงๆ เมืองนี้เน้นที่วิวทิวทัศน์ของชนบทอันสวยงาม โรงแรมที่กระต่ายย้ายมาอยู่นั้นถึงจะเป็นโรงแรมห้าดาว แต่ก็เล็กกว่าสาขาลอนดอน เงินเดือนย่อมน้อยกว่า แต่ค่าครองชีพถูกกว่าที่ลอนดอนมาก และยังมีที่พักพนักงานให้ด้วย
กระต่ายรู้สึกสบายใจมากกว่าเมื่ออยู่ที่นี่ ถึงจะเหงาบ้างที่ไม่มีเดมี แต่เพราะประสบการณ์ที่ผ่านมาทำให้เขาไม่กลัวคนแล้ว และอีกอย่าง ถึงอย่างไรที่นี่ก็พูดภาษาอังกฤษ ถึงจะฟังยากเพราะเคยชินกับสำเนียงออสซี่ของเดมีก็ตาม แต่ก็ยังเป็นภาษาอังกฤษ!
ตอนแรกที่มาลอนดอนกับเดมี ทั้งสองคนกอดกันกลมด้วยความยินดีที่ได้ยินภาษาอังกฤษอีกครั้ง
และเหตุผลที่กระต่ายต้องการเก็บเงินมากขนาดนี้ก็อาจเป็นเพราะ...
"ต่าย ถ้าเสือเกรดตกกว่านี้ คณะจะงดทุนนะ" พี่น้ำแกงเดือดร้อนแทนเจ้าตัว อดรนทนไม่ไหวจนต้องมาฟ้องรุ่นน้อง มีพี่ฟงส่งเสียงจุ๊ๆ สุดจะห้ามเป็นฉากหลัง
ถึงจะพูดว่าเกรดตก ก็ตกไม่เยอะ แต่ถ้าดูตามระเบียบการให้ทุนแล้วเกรดพี่เสือก็ร่อแร่จริงๆ
กว่ากระต่ายจะเกลี้ยกล่อมให้พี่เสืองดทำงานพิเศษไปบ้างก็เหนื่อยจนเสียงแหบ ถึงจะกรอกหูไปขนาดนั้นแล้วยังทำได้แค่เพียงเสียงตอบอือออของพี่เสือเท่านั้นเอง
กระต่ายจึงกินอยู่อย่างอดออม ไม่ยอมใช้เงินกระทั่งค่ารถบัสหรือกินนอกบ้าน เสื้อผ้าข้าวของก็ใช้ซ้ำๆ กันไม่มีเปลี่ยน เงินก้อนแรกของกระต่ายจึงส่งให้พี่เสือเรียน
เงินเดือนก้อนถัดๆ ไป กระต่ายแทบไม่แตะ ใช้น้อยจนตัวเองผอมกะหร่องส่งให้พี่ชายที่อยู่เมืองไทยเล่าเรียน
ครั้งหนึ่งความภาคภูมิใจของกระต่ายคือการได้ทำตามความฝัน
แต่ตอนนี้ กระต่ายกลับภาคภูมิใจยิ่งกว่าเมื่อวิชาชีพของตัวเองส่งเสียให้พี่ชายเรียนได้
เงินทุกก้อนจากหยาดเหงื่อกระต่าย กลับยิ่งทำให้คนตัวโตยิ่งทำงานหนัก ไปเป็นคนไข้ให้รุ่นพี่บ้าง ไปเป็นติวเตอร์บ้างหรือกระทั่งขยันเรียนและจดสรุปชีทอย่างสวยงามแล้วก๊อปปี้ขาย
เกรดพี่เสือก็ดีขึ้น แต่ยิ่งเรียนก็ยิ่งหนัก ยิ่งไม่มีเวลาทำงาน ในที่สุด พี่เสือก็ต้องเอาเงินจากการขายรถที่พ่อให้มาและเอาไปขายตั้งแต่ตอนแรกๆ มาใช้
ทั้งคู่ต่างกัดฟันสู้ในแบบของตัวเอง เพื่อปกป้องหน่อต้นกล้าเล็กๆ ที่เติบโตเชื่องช้าที่ชื่อว่า
'ความรัก'
ต้นไม้ต้นน้อยจะถูกรินรดด้วยหยาดเหงื่อและความอดทน...
...เพื่อรอวัน...
สามปีต่อมา กระต่ายก็ทำเรื่องขอย้ายไปเมืองไทยสำเร็จ กลับมาครั้งนี้ถึงเงินเดือนจะน้อยลง แต่ระยะห่างระหว่างเขาและคนรักจะย่นลง
พี่เสือก็เรียนใกล้จบแล้วด้วย...
ร่างเล็กบางหอบลากกระเป๋าสีแดงใบโตออกจากประตูผู้โดยสารขาเข้า เงยหน้ามองสนามบินที่แทบไม่เปลี่ยนตั้งแต่เมื่อห้าปีก่อน ก่อนจะกวาดสายตาไปรอบๆ
คนตัวโตในเสื้อยืดตัวเก่า กางเกงยีนส์เก่าๆ รองเท้าผ้าใบเขรอะๆ
ใบหน้ามีหนวดหรอมแหรม ผมยาวปรกต้นคอแล้ว...
รอยยิ้มบางปรากฏบนใบหน้า
ดวงตาคู่คมกริบที่แม้จะมีร่องรอยความเหนื่อยล้าเบือนมาสบ ใบหน้าดุดันเหมือนโจรพลันสว่างไสวด้วยรอยยิ้ม
ใครจะมอง... ช่างปะไร
.
.
สุดที่รักของกระต่าย อยู่ตรงนี้แล้ว!
ต้นกล้าเล็กๆ ได้เติบโตพรวดพราดไปพร้อมกับดอกไม้ที่ชื่อว่าความฝัน
หลังจากนี้ยังมีเรื่องของทั้งสองคนที่ต้องจัดการอีกเยอะ...
...ทั้งเรื่องพ่อแม่
...เรื่องการงาน
...เรื่องเรียน
แต่ไม่เป็นไร...
เพราะตอนนี้กระต่ายอยู่ในอ้อมแขนนี้ ซุกตัวลงบนอ้อมกอดนี้
...และหลังจากนี้ ก็จะมีเพียง 'พี่เสือและกระต่ายน้อย' เท่านั้น
....
Tiger and Bunny พี่เสือร้ายกับกระต่ายน้อย อวสาน
-
From me/
เฮ้ยยย จบแล้ววววววววววววววววววว :hao5: ขอกราบคนอ่านงามๆ อีกครั้ง กว่าจะจบได้ปีกว่าเลยค่าาา เรื่องราวหลังจากนี้ของกระต่ายน้อยและพี่เสือนั้นนนน จะมีต่อในตอนพิเศษค่ะ ซึ่งจะขอลงในเล้าอีก 2 ตอนเนอะ ตอนนี้ยังปั่นไม่เสร็จเลยค่ะ ส่วนตอนพิเศษอื่นๆ ที่จะลงในหนังสือวางไว้ มีตอนพิเศษที่ยังไม่ลงที่ไหนอีก 2-3 ตอนค่ะ ตอนพิเศษที่ลงในเล้าก็จะรวบรวมในเล่มด้วย ทั้งภาค Warm Body: X'mas Ver. และ Summer Wine รวมไปถึงภาคพิเศษที่ลงในเพจ Red Ridding Hood และตอนพิเศษสั้นๆ ที่ลงในเพจด้วยค่ะ
ส่วนเรื่องการจองนั้น เราได้แจ้งให้ทางสนพ. ไปแล้วค่ะ ทางนั้นก็ตอบกลับแล้ว แต่ว่าอาจจะนานนิดนึง ความผิดเราเองอ่ะ ดองไว้นานเกิน 555 หนังสือในคิวของทางนั้นเลยยังเต็มอยู่เลยค่า เรื่องการซื้อหา การจองอะไรนี่ ขอยกให้เป็นหน้าที่ของทาง สนพ. ก็แล้วกันนะคะ แล้วเราจะนำมาแชร์ในเล้าและเพจอีกครั้งค่ะ
แจ้งข่าวต่อไปนะคะ
1. พี่เสือต่ายน้อยยังเหลือตอนพิเศษอีกค่า อย่าเพิ่งไปไหนกันน้าาาา ยังไม่ปิดเรื่องเด้อค่า
2. เรื่องถัดไปของเราจะเริ่มเขียนแล้วค่ะ ชื่อว่า Stay Gold เป็นเรื่องราวของคู่สุดฮอตที่ผลุบๆ โผล่ในเรื่องนี้ กันซีนต่ายน้อยตลอด พี่น้ำแกงกับพี่ฟงนั่นเองค่ะ เริ่มลงเมื่อไหร่จะแจ้งให้ทราบในเพจนะคะ
ปล เราจะเอาเรื่องนี้ไปลงที่ธัญวลัยด้วยค่ะ เนื่องเพราะคิดๆ ดูแล้ว ถ้าคนจองเยอะขึ้น สนพ ก็อาจจะมีโอกาสทำของที่ระลึกรอบจองเก๋ๆ สวยๆ หรืออาจจะได้โดสั้นๆ เลยก็ได้ เลยคิดว่า ถ้าฐานคนซื้อ(?)เยอะขึ้น อาจจะดีกับทั้งคนอ่าน สนพ(ที่ไม่ขาดทุนเพราะนิยายเรา) และตัวเราด้วยค่ะ
ขอบคุณมากนะคะ :mew1:
///
เอาล่ะ เรื่องเป็นการเป็นงานจบไป เรื่องถัดมา
โอ๊ยยยยยยยยย อิชั้นดีใจจจจจจจจจจจ :z3: แต่ก็ใจหายนะ ที่เรื่องนี้จะจบแล้ว ยังไงพี่เสือน้องต่ายก็อยู่กับเรามาปีกว่าแล้วนะ รู้สึกเหมือนเด็กสองคนนี้เป็นลูกตัวเองเลย คนเป็นแม่เห็นลูกได้ดีก็อดจะดีใจไม่ได้ :hao5: แต่พอมาถึงจุดที่ทั้งสองคนยืนด้วยตัวเองได้ เข้มแข็งมากพอแล้ว เราก็ต้องรามือ ให้พวกเค้ามีชีวิตของเค้าต่อไปน่ะค่ะ
ตอนที่เขียนเรื่องนี้ เอาจริงๆ คือแทบไม่วางแผนอะไรเลย เพราะอยากเขียนก็เขียน มีอยู่ในหัวคร่าวๆ เป็นเหตุการณ์ๆ เหมือนกับว่าทั้งสองคนมีชีวิตจริงๆ เวลาเขียนก็เหมือนผีเข้า เขียนทีเดียวจบ ค่อยมานั่งแก้ภาษาทีหลัง แต่เนื้อหาแทบไม่มีอะไรเปลี่ยนไปจากครั้งแรก เรื่องราวต่างๆ มันโผล่ออกมาเองน่ะค่ะ บางทีในโลกกลมๆ นี่อาจจะมีคนอย่างพี่เสือ น้องต่ายอยู่ที่ไหนซักที่ก็ได้เนอะ
ไว้เจอกันตอนอัพตอนพิเศษครั้งหน้านะคะ อย่าเพิ่งไปไหนกันน้าาา รอตอนพิเศษกันก่อน :mc4:
ขอบคุณคนอ่านมากนะคะที่อยู่ด้วยกัน ต่อสู้มาด้วยกัน ประคับประคองเรามาตลอด ขอบคุณจริงๆ ค่ะ
:bye2:
-
ดีใจมากที่ได้อ่านนิยายเรื่องนี้จนจบ
ติดตามมานานมาก
ขอบคุณนักเขียนที่ทำให้คนอ่านมีความสุขมาก
ไม่ผิดหวังจริงๆ จะติดตามตอนพิเศษต่อไป
รักพี่เสือกับน้องกระต่ายมาก
-
:sad4:
ร้องไห้เลย ติดตามมานานมาก
แต่ไม่ได้คอมเม้น ขอโทษด้วยนะคะ
ครั้งนี้เป็นอะไรที่กินใจมากเลย อินมากกกกกก
เหมือนผ่านความลำบาก ทุกข์ยากมาด้วยกัย
ทั้งพี่เสือ น้องต่าย แต่สุดท้าย
ฟ้าหลังฝนก็งดงามเสมอเนอะ
ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆ ค่ะ
-
:m15:
น้ำตาไหลพรากกกกกกกกกกกกกก กับความรักของทั้งคู่
ขอบคุณคนเขียนสุดๆๆๆๆๆ
แต่จบแล้วก้อใจหายอ่ะนะ ... คงคิดถึงกระต่ายน้อยมากแน่ๆ
o13
-
พลังชีวิตตอนนี้ถูกสูบจนหร่อยหรอแล้วเนื่องจากการลุ้นทุกคำพูดตัวอักษรจนเกรงไปหมด ไม่มีแรงพิมพ์แล้ว
-
ฮือออน้ำตาจิไหล
-
ติดตามตั้งแต่ตอนม.4จนตอนนี้จะเข้ามหาลัยแล้ว เหมือนโตมากับพี่เสือและกระต่ายเลย
บอกได่แค่ว่า รักเรื่องนี้และนักเขียนมากค่ะ (ถึงแม้จะมาต่อช้าไปบ้าง ฮ่าๆ)
ขอบคุณนะค่ะสำหรับนิยายดีๆค่ะ
-
พออ่านจบแล้วก็ใจหายเลยละค่ะ ในใจคิดว่าอยากอ่านต่อไปเรื่อยๆ ไม่ใช่แค่เพราะว่านิยายเรื่องนี้สนุก แต่เพราะนักเขียนได้สอนอะไรมากมายหลายสิ่งหลายอย่างให้แก่นักอ่านผ่านนิยายเรื่องนี้ ทั้งความสุข ความรัก ความรู้ ความเศร้า ความทุกข์ ความพยายาม ความอดทน ความภาคภูมิใจ และอีกมากมายที่ได้จากนิยายเรื่องนี้ ต้องขอขอบคุณจริงๆนะคะ สุดท้ายนี้ก็ขอบอกว่า จะรอตอนพิเศษนะค่า :hao5: :hao5: :hao7: o13 :L2:
-
จบแล้วรอตอนพิเศษ
-
ขึ้นหิ้งในใจเราไปอีกเรื่องเลยค่ะ ไม่รู้จะชื่นชมยังไง
อ่านจบละน้ำตาไหลอ่ะ ขอบคุณมากๆค่ะ
ปล.เห็นแก้ชื่อแล้ว เราลบคอมเม้นนะคะ ^^
-
อ่านตอนจบแล้วน้ำตาปริ่มเลยค่ะ T ___________ T .. แบบ เฮ้ยยยย มันจบแล้วอ่ะ T T .. นิยายเรื่องนี้ T T
เป็นเรื่องแรกที่เราทำสารบัญให้เลยค่ะ ไปนั่งเสิร์ชกระทู้หาวิธีทำแล้วเอามาทำให้เลย เพราะชอบมากกกกกก
อ่านๆไปก็เหมือนได้เติบโตขึ้นไปพร้อมๆกับพี่เสือน้องต่ายเลยจริงๆ .. มุมมองของเราค่อยๆเปลี่ยนไปเรื่อยๆ
เรื่องนี้เป็น "จุดเริ่มต้น" อะไรหลายๆอย่างในชีวิตเราจริงๆค่ะ อย่างแรกก็(ขอเวิ่นหน่อยนะคะ 555555) คุโรโกะค่ะ ..
ก็คือคาแรคเตอร์ที่ไรเตอร์นำมาเป็นอิมเมจของพี่เสือน้องต่ายน่ะแหละ ตอนแรกก็ไม่ได้สนใจอะไรค่ะ
มีคืนนึงเซ็งๆว่างๆ เสิร์ชนู่นนี่นั่น ดันไปเจออนิเมะเรื่องนึงหน้าปกมีเด็กหัวฟ้าหน้าคุ้น(อิมเมจน้องต่าย)เลยกดไปดู
เท่านั้นล่ะค่ะ เปิดโลกไปเลย 5555555555555 ตอนนี้ยังหาทางกลับจากวงการอนิเมะไม่ได้เลยค่ะ อยู่แล้วอยู่ยาว
ส่วนอีกเรื่องก็ยังเป็นป้าลามั้งคะ ฮาาา ได้ติ่งป้าก็เพราะเรื่องนี้เลย จริงๆพอรู้จักมาแล้วจาก Born to die แต่ตอนนั้นฟังครั้งแรกก็ถอยเลยค่ะ
พอรู้ว่าเป็นนักร้องคนนี้ถึงได้กลับมาหาฟังใหม่อีกรอบ พอฟังไปฟังมา เอ้ย มันเพราะอ่ะ ; ___ ; ..
แล้วก็ยาวอีกเช่นกันค่ะ (เหมาครบหมด 3 อัลบั้มแบบไม่ดูราคา) เรียกว่าเป็นนักร้องหญิงคนแรกที่ติ่งขนาดนี้เลยค่ะ ~
ที่เวิ่นๆมาเหมือนจะไม่เกี่ยวกับพี่เสือน้องต่ายเท่าไหร่ แต่จริงๆมันก็เกี่ยวนะคะ 5555555555555555
เหมือนเป็นส่วนนึงของชีวิตเราไปเลย -O- ..
ก็ .. จบแล้ว ; ___ ; .. ตอนสุดท้ายออกมาได้สวยงามดีค่ะ ประทับใจนะคะ
แอบอยากอ่านตอนที่พี่เสือสารภาพกับพ่อแม่เหมือนกัน ถึงจะพอจินตนาการออกแล้วแต่คิดว่าถ้าไรเตอร์เขียนก็คงเข้าใจลึกลงไปได้มากกว่าน่ะค่ะ
ด้านน้องต่าย ก็เข้มแข็งกว่าที่คิดไว้มากทีเดียว .. (แถมเนื้อเรื่องรวบรัดจนเกินคาดเลยค่ะ นึกว่าจะโผล่มาแบบว่าน้องต่าย in Paris the series)
แต่แบบนี้ก็ถือว่าโอเคมากๆแล้วค่ะ ชอบที่ทุกอย่างมันยังดูเรียล ไม่ละครเกิน
อารมณ์แบบฝ่าฝันไปด้วยกันแล้วก็มุ้งมิ้ง(โดนเน้นตอนมุ้งมิ้ง) ความจริงคือมันมีอะไรมากกว่านั้นเยอะ ..
อ่านแล้วอินมากเลยค่ะ สงสารพี่เสือ สงสารน้องต่าย ชอบที่สุดคือประโยคที่น้องต่ายบอกว่าตัวเองเป็นใครกัน ทำไมถึงได้รับความรักมากมายขนาดนี้
แบบซึ้งเลย .. รักเรื่องนี้จริงๆนะ เอาใจช่วยทั้งสองคนประหนึ่งมีชีวิตมีตัวตนจริงๆเลย
หวังว่าซักวันคงได้สู้เพื่อต้นกล้าที่ชื่อความรักได้อย่างเข้มแข็งและสวยงามเช่นสองคนนี้นะคะ <3
ขอบคุณคุณ Aimer ที่แต่งนิยายเรื่องนี้มาให้ได้อ่าน ขอบคุณจริงๆค่ะ ~ (_ _)/
จะรอตอนพิเศษนะคะ ^ ^
-
อ่านตอนนี้แล้วร้องไห้อ่ะ
ฉากกระต่ายส่งพี่เสือเรียนนี่เราว่ามันยิ่งใหญ่มากเลยนะ
จากคนตัวเล็กๆที่ต้องพึ่งทุกคนตอนนี้สามารถเป็นที่พึงให้คนอื่นได้ มันน่าอัศจรรย์นะ
-
ชอบบบบบบบบบบบ ดีใจที่ทั้งสองคนโตขึ้น แม้ว่าทั้งพี่เสือจะบอกพ่อแม่เร็วไปหน่อยก็ตาม น่าเสียดาย เหนื่อยเบย
-
จบแว้วววววววววววววววววว
เคยได้ยินประมาณว่า ชีวิตคู่ไม่มีคำว่าจบบริบูรณ์
อ่านตอนนี้แล้วได้อารมณ์นั้นเลยค่ะ
เพราะคงมีอีกหลายอย่างที่คนทั้งคู่ต้องฝ่าฟันในอนาคต
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ ที่สร้างผลงานดีดีให้ได้ติดตามกันมาอย่างยาวนาน
ปล. ปูเสื่อรอตอนพิเศษจ้า
-
อ่านจบน้ำตาไหล
กว่าจะฝ่าฟันกันมาทั้งเสือและกระต่ายแทบจะกินน้ำตาต่างข้าวกันทีเดียว
ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆเรื่องนี้นะคะ
เป็นกำลังใจให้ค่ะ
-
จบแล้ว ทั้งสงสารทั้งซึ้ง สองคนพี่น้องรักกันมากฝ่าฟันอุปสรรค์ทุกอย่าให้ได้อยู่ด้วยกัน ส่วนตัวเราแรกๆไม่ชอบเสือเลย ดูแบดๆไม่สนใจใครนอกจากต่ายน้อย ส่วนต่ายน้อยก็อ่อนแอมากเกิ๊น แต่พออ่านไปเรื่อยๆ รู้สึกถึงการเปลี่ยนแปลงของตัวละคร ยิ่งต่ายน้อยยิ่งเข้มแข็งมาก ไม่ง่ายเลยที่คนอ่อนแอขนาดนั้นจะไปเผชิญโลกตัวคนเดียวที่ต่างประเทศ สงสารตรงที่ต้องประหยัดส่งเงินให้พี่เสือเรียน คือแบบอ่านแล้วอินเหมือนเป็นการเล่าจากเรื่องจริงเลยอ่ะ น้ำตาซึม
รอเรื่องนี้แต่ละตอนนานมาก ตอนละเดือนเลยอ่า พอดีมาอ่านก็เกือบจบแล้ว อยากบอกว่าชอบเรื่องนี้มากๆค่ะ
:กอด1:
-
จบแล้ว ขอบคุณมากๆคะ :pig4: :กอด1:
กระต่ายน้อยลูกแม่โตและเข้มแข็งขึ้นเยอะมาก
เรื่องนี้ลุ้นมาก อินมาก อ่านไปเอาผ้าซับน้ำตาไปกันเลย :hao5:
-
เรื่องดีดีจบไปอีกเรื่อง เข็นมานานเหลือเกิน คนอ่านก็เหนื่อย ตามลุ้นจนเหนื่อย นี่มันฝึกความอดทนชัด ๆ
-
สงสารทั้งกระต่ายและพี่เสือเลยอุ กว่าจะมาถึงวันนี้. อดทนสู้กันมาเยอะมากๆ.
-
ฮือๆ จบซะละ อารมณ์เหมือน ลูกๆออกเรือนเลย แง ตอนพิเศษขอเด็ดๆนะคะ คิคิ
-
อวยพร เป็นกำลังใจ ชื่นชม มากมาย กับความรักอันยิ่งใหญ่ของพี่เสือกะต่ายน้อย :L1: :L1: :L1: o13 o13 o13
มาพิเศษเยอะๆนะคะ :pig4: :pig4: :pig4:
-
ชื่นชมความรักของทั้งคู่ กว่าจะฝ่าฟันมาจนถึงขนาดนี้ผ่านอะไรมามากมาย
ขอให้ผ่านด่านพ่อกับแม่ให้ได้นะคะ ต่ายน้อยแกร่งขึ้นเยอะ พี่เสือก็ยังมั่นคง :กอด1:
ใจหายเหมือนกันนะคะที่จบแล้ว ขอบคุณคนเขียนมากๆเลยคะ :pig4: :mew1:
-
:pig4: อ่านตอนพิเศษแล้ว กระต่ายน้อยโตขึ้นมากดูเป็นผู้ใหญ่ขึ้นจริงๆ
-
สงสารเสือนะ อยากอ่านบทสรุปเรื่องครอบครัวต่อไปว่าเมื่อต่ายน้อยกลับมาแล้ว จะสมานครอบครัวกลับมาได้ยังไง
แล้วกลับมารอบนี่จะอยู่กะพ่อแม่หรือเสือเนี่ย
ปล. กรี๊ดดดด รอคู่ฟงและแกงอย่างใจจดจ่อค่า
-
ใจหายเลย :hao5:
จะจบแล้ว
ยินดีกับทั้งคู่ด้วยนะค่ะ พี่เสือน้องต่าย :L2: :กอด1:
-
ในที่สุดก็ได้อ่านตอนจบ ตามมาตลอดเลยค่ะ :กอด1:
อ่านแล้วสัมผัสได้ถึงความรักที่มั่นคง ของทั้งคู่ได้เลย
ทำได้ทุกอย่างเพื่อคนที่เรารัก o13 รอตอนพิเศษนะคะ
-
จบไปอย่างสวยงามกับความรักของพี่เสือและกระต่ายน้อย
แต่กับการยอมรับจากพ่อแม่ อาชีพการงาน และการดำเนินชีวิตต่อไปของทั้งคู่มันเพิ่งเริ่มต้น
เชื่อว่าทั้งคู่จะฝ่าอุปสรรคกันได้ ชอบมากๆค่ะ ติดตามอ่านมาตั้งแต่แรกๆเลยค่ะ
ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆนะคะ จะรออ่านตอนพิเศษค่ะ
+1 เป็นกำลังใจให้คนเขียนค่ะ ^^
-
ใจหายคะแต่ดีใจกับกระต่ายน้อยและพี่เสือ ต่ายน้อยโตขึ้นมากๆเป็นผู้ใหญ่ขึ้นมากพี่เสือก็ยังคงเป็นพี่เสือที่รักต่ายน้อยจนยอมรับทุกสิ่งทุกอย่างไว้กับตัวเอง หนทางของทั้งคู่พึ่งจะเริ่มต้นคงมีอุปสรรคอีกมากี่ต้องฝ่าฝันกันไปรอตอนพิเศษและรอรวมเล่มนะคะ
-
:sad4: :sad4: :sad4: :sad4: :sad4: สงสารพี่เสือ
-
คือ อันนี้ขอเขียนยาวเลยนะ
จะบอกว่า เจ้าของเรื่อง แต่งหนังสือได้ดีมากๆๆเลยครับ ปกติผมจะอ่านเยอะ แต่ประทับใจไม่กี่เรื่องเองนะ คือบางเรื่องกํอ่านไปเรื่อยๆ ไม่ร้อนรนว่าจะมาต่อเมื่อใด แต่เรื่องนี้เป็นเรื่องที่ ภาวะนาว่าขอให้มาต่อเลยนะ
สิ่งที่ชอบมาก คือ การเขียนเรื่องในวัยเด็ก คือตั้งแต่เด็กๆเลย ภาษาการ เขียนนึกภาพเด็กออกเลยจริงๆ น่ารักมากครับ
อีกสิ่งที่ชอบคือ การมีดาราตัวประกอบเยอะ แต่ดาราตัวประกอบ มีบุคคลิกที่เข้าใจง่ายชัดเจน แล้ว ก็สื่อให้เห็นถึงความรู้สึก มายังตัวเอกได้ชัดมากด้วย เขียนดีจริงๆ
สำหรับความสมจริง หรือเหตุผลต่างๆ ผมชอบเป็นการส่วนตัวว่า มันให้อารมณ์ นั่งอ่านชีวิตจริง ไม่หวานเวอร์ ไม่ดัดจริต ไม่สวยแบบอุ๊ย เป็น อัมฯ ใครๆก็ตามแย่งแบบ ไม่มีเหตุผล มันลงตัวจริงนะ
เป็นกำลังใจให้เลยนะ ผมขอบคุณจริงๆ
-
เพิ่งเห็นว่าจะทำหนังสือ ขาย บอกเลย จะอุดหนุน
-
ตอนอวสารนี่ ยาวจุใจแบบพิเศษมากๆ ไม่อยากให้จบเลย โฮกกกกกก
รู้สึกว่า ต่ายน้อยโตขึ้น และพี่เสือก็ทุ่มเททุกอย่างเพื่อต่ายน้อยจริงๆ
ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆนะคะ สนุกมากๆ ประทับใจทุกตอนเลย
-
จบแล้ว ได้เฝ้าดูตั้งแต่เกิดจนโต ฟันฝ่าอะไรหลายๆอย่าง ที่เหลือก็คงจะเป็นพ่อกับแม่ซินะ
รอตอนพิเศษจ้า
-
:mew1: :mew1: :mew1:
-
จบแล้วนะ
:hao5: :hao5: :hao5:
ไม่มีงานเลี้ยงใดไม่เลิกลา
รักพี่เสือกับน้องต่ายมาก
ความรัก มันมีพลังเสมอสำหรับทุกสิ่งเนอะ
ขอบคุณคนแต่งที่เคี่ยวเข็ญเรื่องดีดีแบบนี้ให้เราได้อ่านนะ
-
สงสารพี่เสือกับต่ายน้อยมากกกก กว่าจะมีวันนี้ได้ค้องฝ่าฟันเริ่องราวต่างๆมามากมาย
ต่ายน้อยก็โตขึ้นเยอะเลยจากตอนเปิดเรื่อง
ขอบคุณคนแต่งมากๆคะ แต่งได้สนุกมากกก
-
:pig4: :L1:สนุกครบทุกรสชาติจริงๆ ค่ะกับเรื่องนี้ ขอบคุณคนแต่งมากๆ นะคะที่มอบเรื่องราวดีๆ นิยายน่ารักน่าอ่านมาแชร์ความสุขให้กับนักอ่านทุกคนค่ะ ขอบคุณมากกกกจริงๆ ค่ะ :pig4: :L1: :L2:
-
น้ำตาคลอเพราะความรักของพี่เสือกะน้องต่าย. เป็นความรักที่สวยงามมากก.
รักพี่เสือระกน้องต่ายยย
-
น้ำตาซึม ซาบซึ้งค่ะ เหมือนเราเฝ้าดูสองคนเติบโต จากเด็กน้อยไร้เดียงสามาเป็นเด็กที่เขืมแข็ง
ชอบที่ต่ายร้อยเป็นแบบนี้ ได้ทำตามความฝัน ได้ภาคภูมิใจในตัวเอง ส่วนพี่เสือ คนอ่านรักพี่เสือมากนะคะ
พี่เสือเข้มแข็งและน่าขื่นชมเสมอ ยิ่งตอนบอกที่บ้านแบบใช้ความกล้าขนาดไหน ส่วนต่ายก็ยิ่งแบบน่าทึ่ง
ไม่ท้อ สู้อย่างเดียวเลย ยิ่งได้ช่วยส่งพี่เสือเรียนด้วยยิ่งน่าภาคภูมิใจ อนาคตสองคนสวยงามแน่นอน
เหลือแต่เรื่องที่บ้านซึ่งก็คงต้องปล่อยให้เวลาเยียวยา
ชอบฉากจบค่ะ มันไม่ใช่ต้องมาหล่อมาสวยกันตลอด แต่มันคือความจริงที่สองคนต่อสู้มาด้วยกัน อินมากค่ะ
ดีใจที่ได้กลับมาอยู่ด้วยกัน
ชื่นชมผู้เขียนมากค่ะ เก่งมาก เรื่องนี้มีทุกอารมณ์จริงๆ ตั้งแต่รักใสๆ ยันรักหนักๆ ไปจนถึงดราม่าน้ำตาไหล
ขอบคุณค่า รอตอนพิเศษนะคะ
-
:pig4: ขอบคุณสำหรับนิยายสนุกสนุกเรื่องนี้ค่ะ ชอบการดำเนินเนื้อเรื่องและตัวละครทุกตัวดูมีชีวิตจริง จริงค่ะ :pig4:
-
สุดยอดดดดดด ทุกแง่มุม ดีงามมากจริงๆ ขอบคุณมากนะครับ
-
ขอให้ผ่านพ้นทุกอย่างไปได้ด้วยดีนะทั้งสองคน
-
ยกนิ้วเลย
กว่าจะมีวันนี้ ทั้งต่ายน้อยทั้งพี่เสือผ่านมาหนักมาก
-
จบแล้ว รอนท้ายๆ นี่ถ้าคนเขียนจะเขียน สามารถเขียนได้เป็นสิบตอนเลยนะ
ทั้งดาม่าเรื่องครอบครัว เรื่องเรียน เรื่องการใช้ชีวิตทั้งคู่รวมถึงการทำงาน
แต่แบบนี้ก็ดี รอตอนพิเศษนะคะ
-
:กอด1: รอรูปเล่มยู่นะคะ อ่านมานาน และรอมานานเหมือนกัน. ดีใจที่ทั้งสองคนดูแลกันและกันได้ดีขนาดนี้ ดีใจกับพี่เสือและน้องต่ายมาก ๆ เลย หวังว่าจะได้กลับมาปรับความเข้าใจกับคุณพ่อคุณแม่โดยเร็วนะคะ
ส่วนพี่น้ำแกงกับพี่ฟงก็ไม่ลืมนะ เรียกว่าคอยอย่างใจจดใจจ่อเลยดีกว่าค่ะ :laugh:
:katai3:
-
พี่เสือกับต่ายน้อย สู้สุดใจสำหรับความรักของตัวเอง
ขอบคุณมาก ๆ นะคะ
รอตอนพิเศษค่ะ~^^
-
ขอบคุณสำหรับนิยายนะคะ
กระต่ายโตขึ้นมาก
ความรักของทั้งคู่ สวยงาม
ช่วยประคับประคอง
รออ่านตอนพิเศษนะคะ :mew1:
-
แฮปปี้เอนดิ้ง
แต่ยังแอบอยากรู้ต่ออีกว่าสองพี่น้องจะเคลียร์ใจกับคุณพ่อคุณแม่ได้มั้ย
:mew1:
-
อ่านรวดเดียวจบเลยค่าาา รอตอนพิเศษอยู่นะค่ะ
เรื่องนี้อ่านแล้วมีทุกอารมณ์อ่ะ หวาน สุข เศร้า เคล้าน้ำตา เหมือนจะราบเรียบแต่ก็ไม่เรียบ จะสุขก็สุขไม่สุด
ความหน่วงมันมีมาเรื่อยไม่ได้ปะทุออกมา มันเจ็บๆอยู่ในใจ แต่ก็ดีแล้วที่ทั้งสองคนผ่านมาได้ขนาดนี้ มีความสุขได้สักที สุขที่เกิดจริงๆ ส่วนเรื่องคุณพ่อคุณแม่ยังไงก็ขอให้ทั้งสองผ่านไปให้ได้นะ รักกันไปนานๆนะทั้งสองคน รักต่ายน้อยกับพี่เสือนะ น่ารักมากๆๆ สู้ๆจ้า :pig4: :L1: :mew1:
-
รักกระต่ายน้อยไม่เปลี่ยน :กอด1:
-
อ่านจบแล้วเย้รออ่านตอนพิเศษนะครับ
-
ขอบคุณๆๆๆๆ คนแต่งที่แต่งเรื่องราวดีๆแบบนี้
ให้เราได้อ่าน ได้เห็นมุมมองความรักในรูปแบบหนึ่ง
ซึ้ง หื่น ดราม่า ---ชอบมากจริงๆจากใจครับ---
-
ไม่ได้อ่านเสียนาน มาอีกทีจบซะแล้ว ใจหายนิดๆนะเนี่ย
สารภาพว่ากว่าจะอ่านพาร์ทสุดท้ายจบ เสียน้ำตาไปมากอยู่
สงสารพี่น้องคู่นี้มาก กว่าจะได้เจอ ได้อยู่ด้วยกัน :hao5:
ความลำบาก ความเจ็บปวด เป็นแรงผลักดันให้ผ่านมันมาได้
ต่อไปข้างหน้าคงไม่มีอะไรมาทำให้ทั้งคู่หวั่นไหวได้หรอก
เข้าใจพ่อกับแม่นะ แต่สุดท้ายทั้งคู่ก็อยู่ด้วยกันอยู่ดี
สู้ให้กลับมาอยู่กันพร้อมหน้าเป็นครอบครัวเหมือนเดิมดีกว่ามั๊ย
ไม่น่าเชื่อว่าเรื่องนี้ทำเราร้องไห้ได้ จะรอตอนพิเศษนะคะ
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ :กอด1:
+1และเป็ดค่ะ
-
ตามอ่านแบบรวดเดียวจบเลย
เป็นนิยายที่สนุกจริงๆ เรียกได้ว่าครบรส
พีเสือกับกระต่ายน้อยน่ารักมาก
ระหว่างที่อ่านเหมือนเราเฝ้ามองการเติบโตของความรักของคนทั้งคู่ไปด้วย
ตอนนี้ต่ายน้อยโตขึ้นมาก จากนี้ไปก็พยายามเข้านะ
ดูแลกันและกันให้ดีๆล่ะ ตอนนี้เหลือด่านสุดท้ายแล้วก็คือพ่อกับแม่
เราเชื่อว่าทั้งคู่จะร่วมกันฝ่าฟันไปได้
รักนิยายเรื่องนี้มากค่ะ ขอบคุณไรท์สำหรับนิยายดีๆ :L2:
-
ตามอ่านแบบรวดเดียวจบเลย
เป็นนิยายที่สนุกจริงๆ เรียกได้ว่าครบรส
พีเสือกับกระต่ายน้อยน่ารักมาก
ระหว่างที่อ่านเหมือนเราเฝ้ามองการเติบโตของความรักของคนทั้งคู่ไปด้วย
ตอนนี้ต่ายน้อยโตขึ้นมาก จากนี้ไปก็พยายามเข้านะ
ดูแลกันและกันให้ดีๆล่ะ ตอนนี้เหลือด่านสุดท้ายแล้วก็คือพ่อกับแม่
เราเชื่อว่าทั้งคู่จะร่วมกันฝ่าฟันไปได้
รักนิยายเรื่องนี้มากค่ะ ขอบคุณไรท์สำหรับนิยายดีๆค่ะ :L2:
-
เรารักเรื่องนี้นะ บอกเลยว่ารักจริงๆ ร้องไห้ เสียใจ ดีใจ ยิ้มแก้มแตก มีความสุข ทั้งหมดเพราะพี่เสือกะน้องต่ายจริงๆ ต่ายกะเสือเป็นครอบครัวของเรานะ เราอยากได้รวมเล่มของต่ายกะเสือ สัญญาเลยว่าจะไม่ปล่อยสองคนนี้ไปไหนแน่ๆ มาอยู่กะเราเนอะ
ขอบคุณคนแต่งมากๆที่พาพี่เสือกะต่ายมาให้รู้จัก กว่าจะเดินทางมาถึงจุดนี้ไม่ง่ายเลย ให้กำลังใจคนแต่งน้าาาา :mew1: :mew1:
-
เริ่มด้วยรักยิ่งใหญ่ของเสือร้าย...
...จบด้วยรักมั่นคงของกระต่ายน้อย
ขอบคุณสำหรับนิยายสนุกๆ นะคะ
:pig4: :L2: :กอด1:
-
คิดถึงพี่เสือกับต่ายน้อยค่ะ ไม่รู้ไปเล่นสงกรานต์กันที่ไหน อยากแอบแปะกล้องติดตามตัวไปด้วย :laugh: ครบเดือนนึงแล้วน้า ว่างน้อยก็ มาแบบสั้น ๆ ก่อนก็ได้นะ. (ไม่ค่อยจะเรียกร้องเท่าไหร่เล้ย). :3123:
รอตอนต่อไป (อย่างคิดถึง) นะคะ
:katai3:
-
สนุกและรู้สึกลุ้นไปกับความรู้สึก ของพี่เสือกับน้องกระต่าย
สุดท้ายก็ได้แต่หวังว่าคุณพ่อคุณแม่จะเข้าใจในความรักของทั้งสองคน
-
คูนี้รักทรหดมาก
-
ขอบคุณฮะสำหรับเรื่องดีๆ
ชอบตอนแรกๆและกลางๆของเรื่องนี้มาก เขียนดีมากๆๆๆๆเลยฮะ
เตรียมใจรอดราม่ามากในส่วนของพ่อกับแม่ กะว่าเรื่องนี้ต้องดราม่ามหาศาล มาเจอดราม่าเรื่องกระต่ายอยากโตแทน แต่ไม่ค่อยเข้าใจกระต่ายเท่าไหร่ งงๆ ทำไมรอไปเรียนพร้อมกันหรือเรียนร้านทำขนมในประเทศไม่ได้ ทำไมจะต้องเดี๋ยวนั้น ทำไมจะต้องไปเมืองนอก ทำไมจะต้องแยกกัน ตกลงแค่อยากไปเรียนหรืออยากแยกกับเสือสักพัก จะได้รู้สึกโต อึนๆไปเลยฮะ ฮืออออ
ปล.อยากรู้เรื่องกระเจี๊ยบกับจัมโบ้ รู้สึกตอนแรกว่าจัมโบ้บังคับ แต่มันอะไรยังไง เลิกกันเลย งื้ออออ
-
เพิ่งได้เข้ามาอ่านค่ะ ชอบตอนจบที่สุดในโลก ซึ้งอ่า :o12:
ยังกลัวว่ามันจะมาม่าแน่ๆๆๆ ดีใจมากๆๆๆที่คนเขียนไม่ทำร้ายจิตใจคนอ่าน. 55555 :hao7:
ที่รอตอนนี้ก็ตอนพิเศษค่ะ อยากรู้ว่าพ่อกะแม่จะเป็นไงหนอออ
เรามองผ่านเรื่อง incest ไปค่ะ จับเนื้อเรื่องอย่างเดียว
พี่เสือหื่นมากก ส่วนน้องกระต่ายก็น่ารักสุดๆ เริ่ดที่สุดตอนที่น้องตัดสินใจไปเรียนต่อที่ปารีส
ในที่สุดน้องก็เป็นผู้ใหญ่แล้วว ขอให้มีความสุขตลอดไปนะทั้งคู่
หมดเวลามาม่าแล้วเนอะ
สงสารจัมโบ้กะกระเจี๊ยบแต่ทำไงได้ :sad4:
รอนะคนเขียนสุดที่เลิฟ จะไปหาเรื่องอื่นของคนเขียนอ่านก่อน
ชอบๆๆๆๆ
-
รออ่านตอนพิเศษจ้าาาาา
-
คิดถึงน้อยกระต่ายพี่เสือ คิดถึงความใสๆแบ๊วๆอ้อนๆของนาง :mew1:
-
:กอด1: :z2:
-
รอตอนพิเศษจ้าาา
-
ย่องมา+1 :m32:
-
ย่องมารอตอนพิเศษ กว่าทั้งสองคนจะรักกัน
ต้องผ่านอะไรมาอย่างมากมายจริงๆ
-
:)
-
ตอนจบซาบซึ้งประทับใจค่ะ :katai2-1: ไม่ผิดหวังเลยที่ติดตามน้องต่ายและพี่เสือมาจนถึงตอนอวสาร แอบเสียใจที่จะไม่ค่อยได้เจอคู่นี้อีกแล้วด้วย :katai1: ยังไงก็จะรอติดตามตอนพิเศษนะคะ
-
อ้าวเรื่องนี้จบแล้วเหรอครับ ทำไมยังไม่ได้ย้ายไปห้อง นิยายที่จบแล้วนะ?
-
:กอด1: :z2:
-
คิดถึงจังฮู้ :z12:
-
+1 :m7:
-
รอตอนจบอยู่นะค้าบ
-
คิดถึงมาก หลงรักแนว twincest เพราะเรื่องนี้ บอกเลย :กอด1:
-
:hao5: ปลื้มปริ่ม ต่ายน้อยเข้มแข็งขึ้นมาก
พี่เสือก็อดทน สู้เพื่อรัก
-
:mew1:
สนุกมากกกกกกกกกกกกกกก อ่านรวดเดียวเลย น้องกระต่ายน่ารักสุดๆ พี่เสือก็หวงเมีย เอ๊ย น้องมากกกก 55555
ขอบคุณนะคะไรท์ ขึ้นเป็นนิยายในดวงใจเลย :กอด1:
:L2: :L2: :L2:
-
เหนือกว่าจอมยุทธ ยังมีมนุษย์เมีย ๑
อันว่าในบรรณพิภพนั้น เหนือฟ้าย่อมมีฟ้า เหนือกระดาษย่อมมีซาลาเปา เหนือจอมยุทธอันดับหนึ่งของบู๊ลิ้ม รูปหล่อ หน้าคม ตาดุ ตัวล่ำบึ๊ก มีอาชีพการงานที่ดี มีคนนับหน้าถือตา ย่อมต้องมีผู้เหนือกว่า...
...สิ่งมีชีวิตตัวเล็กๆ ขาวๆ ตาโตๆ ตัวสูงแค่อก เอวบางๆ ที่ชื่อว่า... มนุษย์เมีย!
ทันตแพทย์หนุ่มวัยสามสิบต้นๆ มีชีวิตดีๆ เมียสาว(?) สวย คอนโดห้องกะทัดรัด ตึก(เช่า) 1 หลัง รถ 1 คันและเงินฝากอีกนิดหน่อย กว่าจะเดินมาถึงจุดนี้ แม้หนี้จะยังไม่หมด แต่ชีวิตก็สบายขึ้นมาก จากที่เคยต้องทำงานทุกวันไม่มีวันหยุด ก็ได้พักบ้าง เช่นเดียวกับกระต่าย เมียคนสวย (?) ที่ปิดร้านอาทิตย์ละวัน ให้เวลาตัวเองได้พักผ่อนบ้าง ช่วงไหนหยุดยาวก็หยุดพัก ได้ใช้เวลาอยู่กับคนรักเสียที
ในวันปกติ เมื่อกลับบ้านมา กระต่ายจะอาบน้ำ ทำความสะอาดร่างกาย ทำอาหารเบาๆ ไว้กินกับคนรักมื้อดึก แน่นอนว่า... คนที่ลงพุงไม่ใช่คนทำ แต่เป็นหมอฟันคนเก่ง แล้วมนุษย์เมียไร้เดียงสาแสนไร้พิษสงจะเตรียมของสำหรับวันพรุ่งนี้ ส่วนพี่เสือจะนั่งคุยบ้าง ดูทีวี จิบเบียร์ ตากแอร์เย็นๆ... ปล่อยเมียล้างจาน หั่นผัก ซักผ้า รีดผ้างกๆ อยู่คนเดียว
...แต่นั่นคือวิถีชีวิตเมื่อตอนอยู่ด้วยกันใหม่ๆ และเน้นอีกครั้งว่าเมื่อตอนอายุยี่สิบปลายๆ เท่านั้น
แต่เมื่ออายุยี่สิบปลายๆ จนถึงสามสิบ.... และไปจนแก่เฒ่า…
"พี่เสือ ไปซักผ้าหน่อย" กระต่ายส่งเสียงร้องจากในห้องน้ำ เสียงน้ำกระทบกระเบื้องชวนคิดลึกชอบกล เสือหนุ่มจึงลุกจากเตียง ย่องไปเปิดประตูห้องน้ำ แอบดูคนตัวเล็กๆ ก้นงอนๆ ในห้องน้ำ
"อ๊ะ!" ดวงตากลมหันกลับมาพอดี ใบหน้างามร้อนฉ่าเอามือปิดแทบไม่ทัน ด้วยอารามตกใจ
ผลั๊วะ! ขวดแชมพูลอยติดหน้าสามีเสียงดังสนั่น เสือหนุ่มร้องโอดโอย เอามือกุมหน้า
"พี่เสือ เข้ามาทำไม!" เสียงหวานดุเสียงแจ้ว "ยังไม่ไปซักผ้าอีก!"
"ครับๆ" เสือรีบโกยอ้าว... ก่อนจะโดนครีมนวดผมขวดลิตรขนาดครอบครัวหรือครีมอาบน้ำขวดใหญ่ที่สุดลอยตามมา
...เสือไม่ได้กลัวกระต่ายตัวน้อยจริงๆ นะ แค่...
"หนูเก็บผ้ามาแล้วอยู่ในตะกร้า อย่าลืมรีดด้วย!"...พอได้ยินเมียสั่งไม่รู้ทำไม ร่างกายมันขยับไปเองทุกที!
พอเอาเสื้อผ้าโยนลงเครื่อง ตวงผงซักฟอก น้ำยาปรับผ้านุ่ม เปิดน้ำ ปิดฝา กดปุ่มเสร็จ เสือก็หอบตะกร้าผ้าออกมาตั้งพร้อมกับโต๊ะรองรีด กระต่ายออกจากห้องน้ำพอดี กลิ่นครีมอาบน้ำลดราคา ซื้อชิ้นที่สองเหลือ 1 บาทหอมฉุย ผิวขาวๆ เป็นสีชมพูนุ่มนิ่มเหมือนมาร์ชแมลโลว์ ตาดุๆ รีดผ้าไปจ้องเอวบางๆ ก้นกลมๆ ที่เดินเข้าห้องครัว หยิบกระป๋องเบียร์และชาเขียวอย่างหื่นๆ แต่คนเอวบางแค่หันกลับมามอง ยิ้มน้อยๆ แล้ววางกระป๋องเบียร์ไว้ให้ข้างๆ "เดี๋ยวหนูเปิดบอลให้ดูนะ"
เอาใจกันขนาดนี้... ตายไปเลยดีกว่า!
แอร์เย็นฉ่ำ เบียร์เย็นๆ คนงามยิ้มหวานข้างตัว... บอลแมทช์สำคัญของทีมโปรด... จะดีกว่านี้ถ้า...
"ดูบอลได้ จิบเบียร์ได้ แต่มือห้ามหยุดรีดนะ!"
"...ครับ" มือหนาพลิกเสื้อเชิร์ตของตัวรีดต่อไปเงียบๆ ไม่กล้าเถียงสักคำเดียว!
กว่าจะรีดผ้าเสร็จก็เกือบห้าทุ่ม บอลยังแข่งไม่จบแต่เสือก็ล้าไปทั้งตัว กระต่ายเตรียมของสำหรับวันพรุ่งนี้เสร็จแล้วและกำลังลำเลียงเอาผ้ารีดใหม่ๆ อุ่นๆ หอมกรุ่นเข้าตู้ ริมฝีปากอิ่มแอบยิ้มบางๆ
...ยับยู่ยี่ขนาดนี้ กางเกงแสล็คมีจีบของพี่เสือน่ะ รีดเอง แต่ไม่มีจีบหน้าแล้ว
เหมือนกระต่ายจะ 'ใช้' คนตัวโตก็จริง แต่เสื้อผ้าเรียบกริบ กางเกงมีจีบสวย แม้กระทั่งเสื้อยืดหรือกางเกงยีนส์ยังเรียบเนี้ยบสมกับเป็นคุณหมอน่ะ... ก็ไม่ใช่ใครหรอกที่แอบมารีดให้อีกรอบ
มือบางปิดตู้เสื้อผ้า วันนี้ยังพอดูได้ ไม่ได้ทำส่งๆ เหมือนทุกที คิดแล้วก็ปิดทีวี คลานขึ้นเตียงอย่างเมื่อยล้า แต่ก็ยังหยิบสมุดบัญชีของร้านและเครื่องคิดเลขมานอนทำบัญชีรออยู่
เสียงน้ำกระทบพื้นกระเบื้องหยุดลง พี่เสือคงอาบน้ำเสร็จแล้ว ตากลมปรือเต็มที่ กระต่ายเอามือเท้าคางยันตัวเองไว้ พอร่างสูงใหญ่ที่โดนกระต่ายขุนจนเหมือนจะตัวโตขึ้นอีกเท่าตัวหนึ่งเหน็บผ้าเช็ดตัวออกจากห้องน้ำ ตาโตๆ ก็สำรวจร่างกายคนรักอย่างเปิดเผย
ไหล่กว้าง... หยัดตรง ดูดี สง่างามเหมือนทหาร ท่อนแขนมีรอยสักด้วยหมึกดำที่บอกว่า... ต่อให้ร่างกายนี้แข็งแกร่งดุจหินผา ดุร้ายเหมือนสัตว์เพียงใด ก็จะยินยอมเพียงคนคนเดียว...
...ยินยอมและเป็นของกระต่ายเท่านั้น!
แผ่นหลังสีน้ำตาลแดงสุขภาพดีมีเสื้อปกคลุมแล้ว กระต่ายกัดปลายปากกาน้อยๆ อย่างขัดใจ...
"ยังทำบัญชีอยู่เหรอ ?"
"เสร็จแล้วล่ะ" เสียงหวานตอบ เก็บข้าวของใส่กระเป๋าเอกสาร เมื่อร่างสูงล้มตัวลงนอนข้างๆ กระต่ายก็หันไปถาม "ปิดไฟแล้วนะ ?"
"อืม" ตอบเสียงเนือย เมื่อห้องมืดมิด…
"ยอมเหรอ ?" เสียงเบา ทุ้มนุ่มคล้ายยั่วเย้า "หืม ?"
เสียงเตียงลั่นเอี๊ยดอ๊าด "อายุปูนนี้แล้ว..." เสียงหวานกระซิบกลับ ดวงตากลมโตเป็นประกายในความมืด ร่างเล็กพลิกกลับมานั่งบนหน้าท้องแข็งแรง... แต่ช่วงหลังๆ นี้ด้วยวัยที่มากขึ้น เริ่มลงพุงนิดแล้วๆ
"แก่แล้วนะ..." นิ้วเรียวจิ้มแผ่นอกแข็งแรง "ลงพุงแล้วด้วย" เสียงหัวเราะคิกคักตามมา จนได้ยินเสียงคำรามฮึ่มฮั่มพร้อมกับร่างกายที่ร้องประท้วงสัตว์เล็กไม่เจียมตัว
"ยังแจ๋วอยู่ ไม่เชื่อคอยดู!" เสียงหวานร้องหวือ โดนจับพลิกกายโดยมีคนตัวโตคร่อม ริมฝีปากอิ่มยิ้มกว้าง หัวเราะเบาๆ
"...เป็นรางวัลก็แล้วกัน... แต่พรุ่งนี้หนูต้องเข้าร้านนะ"
ไม่มีคำตอบ มีเพียงริมฝีปากร้อนและมือหนาที่จับแก้ผ้าล้อนจ้อนภายในเวลาอันรวดเร็ว...
เสียงเตียงลั่นเอี๊ยดอ๊าด... แต่ก็ไม่อาจดังกลบเสียงหวานที่ครางแผ่วๆ และเสียงคำรามอย่างสัตว์ร้ายได้เลย
....
ตอนนี้เป็นตอนพิเศษหลังจากที่เสือกับต่ายมาอยู่ด้วยกันค่ะ เคยลงในเพจแล้ว แต่เอามาปรับแก้นิดหน่อยค่ะ
สำหรับภาคปกติ จบแล้วค่ะ จบที่ตอนที่แล้วค่า ส่วนเรื่องราวหลังจากที่สนามบิน จะนำไปรวมในรวมเล่มนะคะ <3
ยังเหลือตอนพิเศษอีกตอนค่ะ อาจจะอัพประมาณสิงหาค่ะ ติดตามกันด้วยน้า
ขอบคุณค่า
-
อ่านรวดเดียวจนจบเลยค่ะ เหมือนดูหนังคนละม้วนไม่มีผิด 55555 ตอนแรกปูมาแบบรักใสๆมาก แต่เราชอบอ่ะ เฮ้ย ไม่ค่อยเจอ Twinincest ที่สดใสมาก่อนเลย อารมณ์เหมือนดูหนังหรือซี่รี่ส์คลายเครียดสักเรื่องหนึ่งที่จบเป็นตอนๆไป ก็คิดว่าจะอ่านได้ชิล แต่ที่ไหนได้มันมีอะไรมากกว่านั้น ความรัก ความใคร่ ความบ้าคลั่ง ความสับสนและทางเลือกที่เด็กๆต้องตัดสินใจหลายต่อหลายครึ่ง เรารักตัวตนของพี่เสือเป็นพิเศษ ผู้ชายที่รักมั่น เก่งกาจ น่าภาคภูมิใจทั้งในฐานะพี่ชายและลูกชายคนโต ไม่ใช่คนดีแต่ก็ไม่ได้เลวไปซักทีเดียว สนใจแต่คนที่ตัวเองรักเท่านั้น ยอมหันหลังให้ทุกอย่าง คาแรกเตอร์ชัดเจนมาก (ความจริงก็ชัดเจนทุกตัวนะ) เราเลยรักพี่เสือมาตั้งแต่ต้น และยิ่งรักมากขึ้นเมื่ออ่านไปเรื่อยๆ โดยเฉพาะในช่วงที่ได้เมียตัวน้อยมาแล้วเนี่ย 5555 ชอบความบ้าคลั่งของพี่เสือ พี่เสือเสียสติจริงๆนะ แต่กลับรู้สึกว่าเป็นคนมากๆเลยล่ะ สมเหตุสมผล เขาเฝ้าฟูมฟักเด็กชายตัวเล็กมาตั้ง 18 ปีถ้าจะไม่ให้โวยวาย ยอมปล่อยน้องออกจากอ้อมอกง่ายๆมันก็ไม่ใช่แล้วเปล่า อินไปเลยอ่ะ เหมือนตัวเองเป็นพี่เสือ ถ้าเรื่องนี้ดาร์กกว่านี้คิดว่าพี่เสือคงจับน้องขังไปแล้วมั้ง นอกจากนี้เรายังชอบพัฒนาการของตัวละครในส่วนของกระต่าย จากเด็กผู้ชายที่เดินตามหลังพี่ต้อยๆ ค่อยๆเติบโตขึ้นอย่างช้าๆ มีความรู้สึกนึกคิดเป็นของตัวเองขึ้นมาเรื่อยๆ ได้เจอจุดเปลี่ยนหลายอย่าง เอาเข้าจริงเราก็มากเลยนะว่าน้องจะพลาด แต่ถ้าพลาดและเป็นแบบเดิมไปตลอดชีวิตก็ไม่แปลงใจแม้แต่นิดเดียว เพราะเด็กคนนี้เข้าข่ายพ่อแม่รังแกฉัน (พี่ชายและเพื่อนก็ด้วย) การประคบประหงมหรือหวังดีมันก็ดีอยู่หรอกแต่ก็เหมือนดาบสองคมนั่นแหละ ขอบคุณมากที่คุณคนเขียนสร้างตัวละครอย่างซอว์ พี่น้ำแกง ไคโร เมมฟิส มาคอยผลักดันน้อง เราชอบมากเลยนะกับสถานการณ์ที่น้องได้เจอ การสอบเข้าไม่ติด เพราะมันสมเหตุสมผลมาก และเป็นการเริ่มจุดเปลี่ยนเลยก็ว่าได้ ถ้าน้องสมหวังในตอนนั้นน้องก็คงเป็นได้แค่เมียแบบที่พี่เสือต้องการแล้วล่ะ ตลอดทั้งเรื่องเราไม่ร้องไห้เลยนะทั้งที่มันมีจุดให้เสียน้ำตาตลอด แต่มาร้องเอาตรงที่น้องบอกว่า น้องส่งเงินให้พี่เสือเรียน คือไม่คาดคิดมาก่อนว่ามันจะมาไกลขนาดนี้ เหมือนดูลูกสาวกำลังจะออกจากอ้อมอกเลยค่ะ 55555 ตื้นตันมาก สำหรับพี่น้ำแกงพี่ฟงไม่มีไรมาก ปลื้มพวกเคะราชินีเป็นทุนเดิมอยู่แล้วค่ะ จะตามไปอ่านต่อนะคะ ลูกโป่งก็อยากอ่านนะ เห็นแววเจ้าตัวเล็กนี่ตั้งแต่ต้นเรื่องและว่าต้องไม่พ้นเข้าสมาคมเมียจ๋ากับกระต่ายแน่ๆ เรื่องน้องยูก็น่าสนใจ แต่ที่คิดถึงสุดก็คงเป็นพี่โบ้ ชอบพวกเพื่อนพระเอก แอบเสียดายที่เลิกกับเจี๊ยบเนอะ. ป.ล.อายจัง คอมเมนต์เป็นพรืดเลย พอดีอ่านในมือถือน่ะค่ะ มันเลยรกๆ
-
:hao7:ชอบๆ น้องต่ายน่ารัก
-
โอ่ย คิดถึง :กอด1:
-
ฮ่าๆๆ พี่เสือ หงอ เลย
น้องต่ายหนูใช้พี่เสือเกินไปแล้ว
-
พี่เสือตามใจเมียตลอด อิอิ
-
ปกติเราไม่อ่านแนวนี้เลยนะ แต่เนี่ยย มาหลงน้องกระต่ายเต็มๆเลย น่ารักเป็นบ้า จะบ้าตามพี่เสือแล้ว
-
กระต่ายน่ารัก มีความเป็นแม่ศรีเรือนสูงมากกกกกก o13
-
:pig4: :กอด1:
-
:mew1: :mew1: :mew1:
-
ชอบเรื่องนี้มากๆค่ะ^^
-
มีตอนพิเศษแล้วววว. น้องต่ายน่ารักก พี่เสือทั้งรักทั้งหลงอ่ะ ชอบๆๆ
-
รอให้คนเขียนมาลงว่า" เปิดรวมเล่มแล้วจ้า" เค้ารอมาตั้งแต่ครั้งแรกที่อ่าน เป็นปีแล้วนะเมื่อไหร่จะมาบอกเค้าสักทีอ่ะ
-
o13
-
พี่เสือกลัวเมียยยยยย
ต่ายน้อยสุดยอดดดด :katai2-1:
-
มาทำให้คิดถึงมากขึ้นอีก :laugh: ชีวิตหลังแต่งงานสินะ. :กอด1:
:katai3:
-
จบแล้ว งือ TT
กระต่ายน่ารักอ้ะ เราชอบความพัฒนาของกระต่ายมันแบบสุดยอดอ้ะ จากเจ้าหนูที่ทุกคนโอ๋ ทุกคนปกป้องตลอดสามารถหาเงินส่งพี่ชายเรียนได้งี้
แต่ตอนพี่เสือสติแตกนี่น่ากลัว เค้าก็รักของเค้าอ้ะเนาะ อยู่ด้วยกันมาตลอดอยู่ๆจะไปไกลขนาดนั้น แต่ดีมจที่กระต่ายได้ทำตามความงันนะ
คนเราจะอยู่หลังคนอื่น รอคนอื่นปกป้องไปตลอดไม่ได้หรอก อย่างที่กระต่ายพูดคือถูกจริงๆนะที่อยากมีศักดิ์ศรีอยากมีความมั่นใจ
โอยยย ประทับใจ ขอบคุณที่แต่งเรื่องนี้มานะคะ สนุกมาก อินมาก TT
-
กระต่าย น่ารักมาก อิอิ
-
:mew1: :mew1: :mew1: :mew1: :mew1: :mew1:
-
สนุกมากเลยค่ะ สนุกมากมากเลยค่ะ เห้ยยยยยย
คือเริ่มเรื่องให้เราค่อยๆผูกพันและก้าวไปตามเวลาแต่ละช่วงของตัวละคร
ตอนแรกๆกรุ้งกริ้งมากมาย (อ้ายยยยย)
:hao7: :hao7:
หลังๆนี้อิพี่เสือคลั่งน้องโฮกกกกกค่ะ (เอนซีสะใจมาก) :jul1:
ดีใจที่น้องต่ายเติบโต และแข็งแกร่งขึ้นค่ะ แอบใจหายเรื่องโบ้กับกระเจี้ยบนิดหน่อย กระซิกๆ
แว้บไปอ่านฟงกับแกงแล้ว มั่นหมายจะเอฟซีเลยค่ะ (ชอบแบบแบ๊ดบอยจริงๆ 555555)
ขอบคุณที่แต่งนิยายดีๆมาให้อ่านนะคะ จะไปตามอ่านผลงานเรื่องสั้น รออัพเดทคู่ฟงแกงนะ กิกิกิ :pig4: :L2:
-
อ่านจบแล้วววววว ยาวมากจริงๆ แต่น่ารักมากค่ะ รออ่านเรื่อง stay gold ต่อ มาอัพไวไวน๊าาา
-
น่าร้ากกกกกกกกกก :-[ :impress2: :-[ :impress2:
ชอบมากกกก พี่เสือกับน้องกระต่าย น่ารักกันฝุดๆ
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
ในที่สุดก็อ่านจบเเล้ววว
ตามอ่านมาตลอด เเต่ช่วงหลังเกเรไปหน่อย TT
หนูต่ายช่างเเข็งเเกร่ง เป็นมนุษย์เมียที่เเข็งเเกร่ง 555
ซักผ้ารีดผ้า
-
พี่เสือออออ ลงพุงแล้วน่า ออกกำลังกายเร็ววว
รอตอนพิเศษต่อไปจ้าา
-
จบแล้ววววววววววววววว >< เค้าอ่านตั้งแต่เช้ายันจะตีสอง สนุกมากๆเลยค่ะ มีครบทุกรสชาตจริงๆ เห็นน้องต่ายหน่อมแน้มมาตั้งแต่ต้นบางทีแอบเซ็ง ดูน้องทำอะไรไม่เป็นไม่ได้ซักกะอย่าง แต่มาตอนท้ายพัฒนามากกกก คือดี พี่เสือก็รักยิ่งใหญ่มากเช่นกัน ยอมลำบาก แตกหักกับที่บ้าน ออกมาใช้ชีวิตด้วยตัวเอง ยิ่งเห็นว่าน้องต่ายเอาเงินให้พี่เสือเรียนยิ่งปลื้ม เหมือนสลับกันเลยเนอะ ตอนเด็กๆพี่เสือทำงานเลี้ยงหนมน้อง โตมาน้องตอบแทนบ้าง แอบอยากอ่านต่อเรื่องของที่บ้านแต่คงจะบีบคั้นหัวใจดวงน้อยๆมากแน่ๆ t.t
ขอบคุณคนเขียนสำหรับนิยายดีๆนะคะ สนุกมากจริงๆค่ะ รัก :D
-
ชอบมากค่ะ ปกติชอบแนวฝาแฝดกินกันเองอยู่แล้ว แต่ส่วนใหญ่จะเป็นเรื่องสั้น มาเจอเรื่องนี้นี่ก๊าวใจสุดๆ ชอบเวลาตัวเอกมี sex กันค่ะ มันดูดาร์ค กระชากอารมณ์ ไม่ใช่ sex หวานๆที่หาอ่านได้จนเบื่อ
ชอบตอนพิเศษ summer wine มากค่ะ เท่าที่อ่านมาทั้งหมด sex ตอน summer wine เป็นอะไรที่ชื่นชอบที่สุดแล้ว รอติดตามเรื่องต่อๆไปนะคะ
กอด :กอด1:
-
คือดีงามชอบน่ะ เนื้อช่วงแรกเฉยๆ แต่พออ่านไปหลายๆตอนแล้ว เอะ! น่าประทับใจทั้งเรื่องเลย ความรัก ความกตัญญู ต้องขอขอบคุณผู้แต่งที่นำเรื่องที่ดีอีกเรื่องมาให่อ่าน อ่านวันเดียวจนจบ นี่ล่ะบทประพันธ์แห่งความเข้าใจในรักถึงแม้จะไม่สวยงามตามนิยายรัก แต่สวยงามไปด้วยความเข้าใจของนิยายแห่งชีวิต thank. marci.
-
เชื่อสนิทใจแล้วว่าพี่เสือร้ายยอมน้องต่ายน้อยคนเดียวจริงๆ
ตั้งแต่เล็กจนโตพี่เสือมีแต่น้องต่ายคนเดียวมาตลอด
ยิ่งมาอยู่ด้วยกันในอีกสถานะ ยิ่งเห็นความเหนือกว่าของน้องต่าย
ใครจะเชื่อว่าพี่เสือผู้ดุดันจะมีโมเม้น์นี้ด้วย :laugh:
ทำงานบ้านงกๆ ไม่มีปริปากบ่นสักคำ สามีดีเด่น
แต่พี่เสือคงเอาคืนตอนกลางคืนอ่ะนะ แรงดีไม่มีตก
แล้วจะไม่ให้น้องต่ายรักได้ไง เนาะ
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ :กอด1:
-
อ๊ากกกกกกกกกกกกกกก ตอนแรกคิดว่าจะมาเฉลยที่แบบต่ายนี่ไม่ใช่แฝดแต่เป็นเด็กที่แม่เอามาเลี้ยงด้วย 55555+
ชอบมากเรื่องนี้ ยอมไม่ทำไรเลยนั่งอ่านทั้งวันจนจบ
มาต่ออีกนะครับ อยากอ่านคู่ แกงกับฟง มาอีกน้า
-
กับพ่อแม่ ยังคงกลับไปดูแลอยู่เนอะ
กว่าจะมีวันนี้ ฝ่าฟันมาเยอะ ต้องถนอมกันไว้นานๆนะ
-
เรื่องนี้สุดยอดมากกกกกกก
รักพี่เสือกับน้องกระต่ายมากๆๆๆๆ รู้สึกผูกพันกับทั้งสอง
อาจจะเป็นเพราะเห็นพัฒนาการทั้งคู่ตั้งแต่แบเบาะก้ว่าได้
พี่เสือทั้งรักทั้งหวงมาขนาดนั้น ทั้งดูแลน้องและอะไรหลายๆอย่าง ทำให้เรารู้สึกเอ็นดูอ่ะ :กอด1:
พอถึงตอนที่น้องต่ายจะไปฝรั่งเศส ทำเค้าร้องไห้ตามพี่เสือเลยอ่ะ!!!! :m15: :sad11:
ขอบคุณคนเขียนที่แบ่งปันนิยายดีๆเรื่องนี้ให้เราได้อ่านนะค่ะ :pig4: :pig4:
รักพี่เสือน้องต่าย :กอด1: :L1:
#คิดๆไปก็น่าสงสารคุณพ่อคุณแม่เนาะ!! แต่อยากให้เข้าใจลูกๆน้าาาาาา น๊าาาาาาาา o18 o18
-
คิดถึงงงง กว่าจะรักกันได้
พี่เสือกับน้องต่าย :)
-
คนเขียนจ๋า อย่าลืมมาต่อตอนพิเศษน้า คิดถึงจุง :impress2:
-
มีความสุขมาก กับการได้อ่านเรื่องนี้
มันเหมือนเราได้เกิดและโตมาพร้อมๆกัน
ทั้งพี่เสือและกระต่ายน้อย :)
ช่วงเวลาที่กระต่ายน้อยสับสนกับการสอบไม่ติด
ช่วงเวลาน่าอึดอัดที่คิดว่าตัวเองเป็นกาฝาก
ดูช่วงเวลาที่น้องท้อแท้คือน่าสงสารนะ
ยากนะที่จะเจอคนแบบพี่เสือ....
คนที่พร้อมจะรักและทำทุกอย่างเพื่อเรา
คือพี่แกมั่นคงมากจริงๆ
ตอนกระต่ายน้อยตัดสินใจทำในสิ่งที่ตัวเองทำได้
เราอิจฉามากเลยนะ อย่างน้อยก็ยังค้นพบตัวเอง
ยังมีสิ่งที่ตัวเองทำได้ดีในชีวิต :)
ดีใจที่ได้อ่านเรื่องนี้นะคะ
-
สอบถามนะคะ ในเล่มจะมีเรื่องเกี่ยวกับเสือต่ายกับ คุณพ่อคุณแม่หลังจากกลับจากสนามบินอีกมั้ยอ่ะคะ
-
อ่านรวดเดียวตั้งแต่ต้นจนจบ
ยิ้มไปหลายยก น้ำตาตกไปหลายที :hao5:
แต่หลงรักตัวละคร :กอด1:
ชอบเรื่องนี้ และขอบคุณที่แต่งอะไรดีๆให้อ่าน :pig4:
-
:hao5: :mew4:จบซะแล้ว ดีใจดว้ยน๊า พี่เสือ กับต่ายน้อย รออ่านตอนพิเศษ ต่อจ้า
-
พี่เสือกับต่ายน้อยน่ารัก กว่าจะผ่านอะไรมาได้
เห็นถึงความคั้งใจของผู้เขียนเลย เรื่องนี้สนุกมากค่ะ
ต้องคอนตามลุ้นเรื้องของแฝดพี่น้องว่าจะไปถึงจุดไหน
o13
-
ดีใจกับพี่เสือและน้องต่ายที่ happy ซะที
-
สุดยอด ชอบมากกกกกกก สมัครเวปนี้เพราะอยากบอกว่าคุณแต่งได้เยี่ยมมาก
-
รอซื้อนะคร้าบบบบบบบบ
-
รออ่าน น้ำแกง ฟงอวิ๋น
-
ชอบตอนเด็กอ่ะ แบบน่ารักกกก
พี่เสือกอดน้อง อุ้มน้อง หวงน้อง
ชอบตอนทิ้งตุ๊กตาเสือน้อยแล้วพูดว่า ถ้าเป็นเสือๆก็ทิ้งไดโน่ เพราะเสือรักต่ายน้อยกว่า พูดไปน้ำตาคลอไป
แล้วก็ตอนที่พูดกับครูอนุบาลอ่ะ แบบบ :ling1: หมั่นเขี้ยวมากๆๆ
พอโตแล้ว พี่เสือแอบโรคจิตเบาๆ แต่ก็ชอบนะคะ ขอบคุณมากค่ะ :L2:
-
ขอบคุณมากๆๆๆๆค่ะ. สนุกมากๆๆ ต่ายน้อยน่ารักสุดๆๆๆๆไปเลย. :pig4:
รอตอนต่อไปวันที่ 18 นะคะ. :mew1:
-
ชอบพี่เสือกับน้องกระต่าย ดีใจที่ผู้แต่งสร้างให้น้องกระต่ายเข็มแข็งขึ้น กล้าพอจะเลือกดำรงชีวิตอยู่คนเดียว ก่อนจะกลับมาเป็นน้องกระต่ายที่งดงามกว่าเดิมค่ะ
-
สนุกครับ ชอบหลายๆอย่างทั้งแนวคิดตัวละคร ภาษา
ขอบคุณที่สร้างนิยายเรื่องนี้ขึ้นมา ผมมีความสุขมากเวลาได้อ่าน
ขอบคุณค้าบ
-
:กอด1:
-
Thank you
สายฝนเริ่มลงเม็ดเปาะแปะ ท้องฟ้าของเมืองกรุงคำรามต่ำอย่างอัดอั้น ฝุ่นควันจากท้องถนนฟุ้งกระจาย ควันจากท่อไอเสียบดบังทัศนวิสัย ร่างเล็กในเสื้อเชิร์ตสีอ่อนกับกางเกงสแล๊กรีบวิ่งเข้าไปหลบฝนตรงป้ายรถเมล์
ผู้คนเบียดเสียด เด็กหญิงตัวน้อยผูกแกละถือไอศกรีม มือหนึ่งจูงมือมารดา เงยหน้ามองชายหนุ่มแล้วถามเสียงแจ้ว "แม่ๆ พี่คนนี้เป็นผู้ชายหรือผู้หญิง ?"
"อุ๊ย" มารดาร่างอ้วนอุทานแล้วหันมามอง "ขอโทษพี่สาวเค้าเร็ว ถามยังงั้นได้ยังไง" นางส่งยิ้มขอโทษให้ แต่ชายหนุ่มได้แต่เพียงหัวเราะอย่างเหน็ดเหนื่อย
"พี่เป็นผู้ชายครับ"
"โอ๊ะ!" สองแม่ลูกอุทานพร้อมกัน
เสียงเรียกเข้าจากโทรศัพท์มือถือดังขึ้น ชายร่างเล็กหยิบขึ้นมาดู ใบหน้าหวานใสนวลเนียนมีรอยยิ้มแต่งแต้มก่อนจะกดรับ แม้จะโดนชายร่างอ้วนเบียดจนร่างเล็กซีกหนึ่งโผล่พ้นจากหลังคาหรือเสื้อเชิร์ตตัวบางเปียกน้ำฝนจนแนบร่างก็ตาม
"พี่เสือ ?"
"ต่ายน้อยอยู่ไหน ?"
"พี่เสือกลับบ้านก่อนเลย เดี๋ยวหนูขึ้นรถเมล์กลับ"
"ได้ยังไง ? เดี๋ยวพี่ออกไปรับ..."
"พี่เสือ! อย่าดื้อนะ! กลับบ้านเดี๋ยวนี้!" กระต่ายตัวเล็กขึ้นเสียงดุ ปลายสายเลยตอบกลับเสียงอ่อย
"เดี๋ยวต่ายไม่สบาย..."
"หนูแข็งแรงดี รถเมล์มาแล้ว แค่นี้นะ" ร่างเล็กรีบปิดโทรศัพท์ใส่กระเป๋ากางเกงแล้ววิ่งขึ้นรถเมล์
ผู้คนเบียดเสียดจนแทบหายใจไม่ออก พัดลมตัวเก่าพัดโกร่งกร่าง กระต่ายถูกเบียดไปข้างหน้าต่าง ใบหน้าเล็กแนบหน้าต่างบานเก่า การจราจรยังคับคั่ง ภาพรถคันหรูจอดเทียบข้างๆ เลนส์รถเมล์ที่จอดติดไฟแดง กระจกรถบูกัตติสีดำเลื่อนลง เผยให้เห็นชายหนุ่มหน้าตาหล่อเหลาด้านใน
"คุณจิรนันท์!" ชายหนุ่มในแว่นกันแดดราคาแพงจนสามารถดาวน์รถยนต์ได้ร้องทัก "จริงๆ ด้วย ให้ผมไปส่งไหม ?" เขาตะโกน
กระต่ายยิ้มสุภาพตอบกลับ นึกอายคนบนรถเมล์ที่มองเขาอย่างดูแคลนปนริษยา
รถหรูกับรถเมล์ เป็นใครก็เลือกอย่างแรก... ยกเว้นคนโง่
กระต่ายก็โง่จริงๆ นั่นแหละ
"ขอบคุณครับ ไม่เป็นไร" กระต่ายตะโกนกลับ ชายบนรถบูกัตติท่าทางไม่เชื่อ จะเอ่ยปากอีกครา แต่พอดีกับจังหวะไฟเขียว รถเมล์เคลื่อนตัวพอดี ทำให้กระต่ายถอนหายใจ
เจ้าของรถบูกัตติสุดหรูตามจีบกระต่ายอย่างไม่เกรงใจเสือได้หลายเดือนแล้ว ที่ผ่านมาด้วยใบหน้าหวานใส ร่างเล็กบอบบาง ดวงตากลมโต นิสัยอ่อนโยนทำให้หนุ่มๆ ทั้งอายุมากกว่า น้อยกว่าหรือเท่ากันตามจีบ บางคนแม้จะไม่เป็นเกย์แต่ก็หวั่นไหวกับเขาไปเยอะเหมือนกัน ยังมีพวกที่เป็นเกย์ ร่ำรวย มั่นใจในตนเองสูง ไม่พรั่นพรึงกับร่างยักษ์ของพี่ชายฝาแฝดอีกจำนวนมาก แม้กระต่ายจะตัดรอนเท่าใด แต่กลับไม่มีใครอยากถอนตัวไปง่ายๆ
ท่าทางหวงเนื้อตัวและสุภาพของกระต่าย กลับดูเป็นสิ่งสูงค่า น่าค้นหาสำหรับหนุ่มๆ
รถเมล์จอดเทียบแล้ว คนกรูกันลง กระต่ายถอนหายใจโล่งอกก่อนลงตาม
เสือพยายามรักษาสัญญา... ไปส่งไปรับด้วยรถยนต์มือสองคันเก่าราคาถูก แม้งานจะยุ่งเพียงใดหรือต้องแบกภาระค่าน้ำมันที่แพงขึ้นทุกวันๆ ก็ตาม แต่อย่างไรก็ตามก็มีบางวันที่งานยุ่งจนไม่อาจมารับกระต่ายได้ แต่กระต่ายก็เข้าใจดี ตรงกันข้าม กลับอยากให้พี่ชาย... คนรักได้พักผ่อนเสียมากกว่า
ไม่ใช่แค่เจ้าของรถยนต์บูกัตติคันงามนั้นหรอกที่เทียวไล้เทียวขื่อร่างบาง แต่ทั้งเจ้าของโรงงานขนาดยักษ์ นักการทูต ทนายความชื่อดัง ลูกชายเจ้าของธุรกิจขนาดใหญ่ จนไปถึงเจ้าของโรงแรมชื่อดังต่างมาป้วนเปี้ยน มอบคำสัญญาให้ทั้งนั้น
...กระต่ายไม่ได้โง่ขนาดไม่รู้ว่า ถ้าหากเลือกเอาแค่ผู้ชายหนึ่งคนในนั้น กระต่ายก็ไม่ต้องขึ้นรถเมล์ เผชิญกับสายฝนและผู้คน ชายพวกนั้นเพียบพร้อมและพร้อมจะจ่ายเพื่อให้กระต่ายมีความสุขที่สุด
กระต่ายวิ่งหลบฝนลัดเลาะตามกันสาดของร้านค้า เมื่อถึงป้ายรถเมล์ก็ต้องยิ้มกว้าง
...ร่างสูงใหญ่ราวสองเมตร ผิวคล้ำ หุ่นหนาล่ำในเสื้อกล้ามสีขาวเปียกชื้นและกางเกงเลตัวเก่า ต้นแขนหนาด้วยมัดกล้ามมีรอยสักภาษากรีกดูแปลกตา เขาสวมรองเท้าแตะหูหนีบและถือร่ม ก้าวยาวๆ มาหา
"กระต่าย! พี่บอกว่าจะไปรับ!"
ร่มของเสือเป็นร่มคันเล็ก ปั๊มตราธนาคารที่พวกเขาเป็นหนี้ก้อนใหญ่กันอยู่ นอกจากหนี้ก้อนนี้แล้วยังมีหนี้ทุนการศึกษาของเสือและหนี้ที่กู้มาจากคุณพ่ออีก ถ้าหากกระต่ายเลือกผู้ชายพวกนั้น... ก็ไม่ต้องเผชิญกับหนี้และดอกเบี้ย สามารถใช้ชีวิตทุกๆ วันได้เหมือนในเทพนิยาย ได้กินอาหารหรูๆ ทุกมื้อโดยไม่ต้องลงมือเอง ได้ซื้อของทุกอย่างที่ต้องการและไม่มีรายการของซื้อที่จำเป็นอยู่ในมือแบบนี้
ใบหน้าเล็กแหงนเงยขึ้นสบ หยาดฝนหยดพราวบนเส้นผมสีดำขลับ ยิ่งทำให้ใบหน้าสวยสะนั้นดูงดงามและบอบบาง พี่ชายและชายคนรักยื่นร่มให้ บังสายตาคนภายนอกและสายฝนที่อาจนำพาโรคภัยมาเยือน
"หนูสบายดี" กระต่ายตอบ ยิ้มพราว แต่ชายหนุ่มร่างยักษ์ไม่เชื่อ ซับน้ำฝนจากเรือนผมแผ่วเบา กระชับร่มในมือและจับจูงมือน้อย
"ไปเถอะ กลับบ้านกัน อาบน้ำอาบท่า"
"ต้องซื้อของนะพี่เสือ" เสือทำหน้าที่กุมกระเป๋าเงินของบ้าน จะซื้ออะไรต้องมาจากการเบิกทั้งนั้น แต่ส่วนมากแล้วเสือมักตามใจน้องทุกที
"อะไรหมดบ้าง ต่ายขึ้นบ้านก่อน เดี๋ยวพี่ไปซื้อให้" เสือตอบ หยิบรายการออกจากมือเล็ก
"ไม่เอา... พี่เสือเลือกของไม่เป็น เดี๋ยวหนูไปเอง"
"ดูถูกพี่นะเรา!" พี่ชายหัวเราะเสียงห้าว เมื่อเดินมาถึงกลางทาง คนเริ่มน้อยลงก็รวบเอวบางเข้าหาตัว พรมจูบบนเส้นผมนุ่ม "เป็นห่วงแทบแย่เลยรู้ไหม"
กระต่ายน้อยในวงแขนแข็งแรงของเสือหนุ่มอมยิ้ม ซุกใบหน้ากับอกกว้าง
กลิ่นเหงื่อ บุหรี่และความเมื่อยล้าโอบล้อมร่างเล็ก เมื่อเงยหน้าขึ้นจะเห็นใบหน้าหล่อเหลาของเสือหนุ่มอิดโรย รอยคล้ำใต้ตาเป็นวง เสือทำงานหนักเพื่อให้คนรักสบาย ริ้วรอยเริ่มเป็นเส้นเบาบางบนใบหน้าทั้งๆ ที่อายุยังอยู่เลขสอง ไรหนวดสีเขียวครึ้มลากผ่านคางและเหนือริมฝีปาก กระต่ายหมายใจว่าจะวันนี้ต้องจับโกน
บูกัตติ เงินทอง ชีวิตในเทพนิยาย ความสมบูรณ์แบบ... ช่างมันปะไร
...เพราะไม่มีใครบนโลกแล้วที่จะรักกระต่ายได้... เหมือนที่พี่เสือรัก
____________
[Talk] อัพตอนพิเศษสุดท้ายแล้วค่ะ ขอแจ้งปิดเรื่องตรงนี้เลยค่ะ เรื่องราวของพ่อแม่ ของพี่เสือต่ายน้อยหลังแต่งงาน(?)จะมีเพิ่มอยู่ในรวมเล่มค่ะ ในรวมเล่มประกอบไปด้วยทั้งตอนพิเศษที่ไม่เคยลงที่ไหนมาก่อนและตอนพิเศษที่เคยลงในเพจค่ะ ส่วนเรื่องของฟงแกง เขียนแยกเป็นอีกเรื่องนะคะ ติดตามได้ที่นี่ค่ะ กำลังรีไรต์อยู่เลย ;w;
Stay Gold http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=47031.0
ต่อเรื่องรวมเล่มเนอะ ความคืบหน้ารวมเล่มสามารถตามได้ที่เพจ https://www.facebook.com/AimersIsland?ref=hl ค่ะ ตอนนี้ส่งต้นฉบับไปแล้ว ปกก็เสร็จหมดแล้วค่ะ รอทางสนพ. พิจารณาและจัดเข้าคิวค่ะ คาดว่าน่าจะประมาณตุลา - หลังงานหนังสือค่ะ เรารวมกับ สนพ. Hermit ค่ะ สามารถสอบถามเพิ่มกับได้ที่เพจของ สนพ. โดยตรงเลยค่ะ https://www.facebook.com/HermitBooks?fref=ts เพราะกระบวนการจัดพิมพ์หรือคิวพิมพ์เราเองก็ไม่ค่อยทราบอะไรเท่าไหร่ กลัวว่าข้อมูลจะผิดพลาดได้น่ะค่ะ
สุดท้ายแล้ว เรื่องนี้ก็ถือว่าอวสานอย่างเป็นทางการ(ในโลกออนไลน์)เท่านี้นะคะ อยากบอกว่า เราดีใจมากๆ ที่มีคนอ่าน มีคนตาม มีคนรักสองพี่น้องขนาดนี้ :L2: ทั้งๆ ที่เราก็ไม่ได้เป็นคนเขียนเก่ง เป็นนิยายเรื่องแรกหลังจากที่ร้างมาสิบกว่าปีอีกต่างหาก ขอบคุณทุกๆ คนที่เข้ามาแวะ มาอ่าน มาเมนต์ มาบวกเป็ด กดไลค์ คอมเมนต์ฯลฯ ขอบคุณจริงๆ ค่ะ :pig4:
นิยายเรื่องนี้อาจจะใช้เวลานานไปหน่อยกว่าจะจบ คนเขียนก็ขี้โวยวาย ขี้งอน ขี้น้อยใจ ขี้บ่น มีแต่เรื่องๆๆๆ มีบ่นๆ ให้คนอ่านฟัง แต่คนอ่านก็ยังใจดี แนะนำ ให้กำลังใจมาโดยตลอด ไม่รู้สิ สำหรับเราไม่ใช่แค่ คนอ่าน - คนเขียนนะ แต่คือ 'เพื่อน' ที่รวมตัวกันมาให้กำลังใจบ้าง เมาท์บ้าง ช่วยคอมเมนต์บ้าง เราผ่านวันที่แย่ๆ วันที่เหนื่อยมาด้วยทุกๆ คนเลยค่ะ เหมือนกับว่าพี่เสือต่ายน้อยคือไดอารีในช่วงปีที่ผ่านมาของเราเลย และสองพี่น้องก็พาให้เราพบกับทุกคน ต้องขอบคุณพี่เสือและน้องต่ายด้วยนะ :L1:
ยังไงก็ตาม aimer ก็ยังไม่ไปไหนนะคะ ยังเวียนว่ายตายเกิดอยู่ในเล้าและเพจค่ะ 5555 และยังอัพเรื่องฟงแกงอยู่ อาจจะช้าเหมือนเดิม :beat: แต่ก็จะพยายามค่ะ
ขอบคุณทุกๆ คนมากๆ เลยนะคะ
สามารถไปพูดคุย เมาท์มอย ด่าคนเขียน ดักตบได้ที่เพจเหมือนเดิมนะคะ อย่าเพิ่งทิ้งกันไปไหน
ปล. เปิดจองเมื่อเมื่อไหร่ จะแจ้งทั้งที่เล้าและที่เพจเลยค่า
ยูเลิฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟ :mew1:
สวัสดีค่า <3 แล้วเจอกันที่ Stay Gold นะคะ :bye2:
-
จิ้มจึกๆ
-
:hao3:
-
ตามอ่านมานานแล้ว ขอบคุณสำหรับนิยายดีดีเรื่องนี้ ทำให้เราได้รับความสุขที่ได้ติดตามอ่าน ขอบคุณผู้เเต่งมากค่ะ
-
ถึงจะเพิ่งตามอ่านในช่วงหลัง แต่ก็อยากจะบอกว่ารู้สึกโชคดีมากที่ได้อ่านเรื่องของพี่เสือกับน้องต่าย เพราะสนุกและน่าประทับใจเหลือเกิน ซาบซึ้งกับความรักของทั้งคู่ ยิ่งตอนส่งท้ายนี้ทำให้เราต้องเสียน้ำตาเลย มันรู้สึกกินใจ สัมผัสได้ถึงคำว่าคู่ชีวิตอย่างแท้จริง คู่ชีวิตที่อยู่เคียงข้างกันทั้งยามทุกข์ยามสุข รักในตัวตนของอีกฝ่าย ไม่ว่าใครที่ไหนจะดีกว่าก็ไม่ได้คิดจะปล่อยมือจากคนที่ตัวเองรัก พี่เสือน่ารักมาก น้องต่ายก็ยิ่งน่ารักกว่า เราหยุดรักทั้งคู่ไม่ได้เลย :กอด1: ยังไงก็ตามถึงเรื่องนี้จะจบบริบูรณ์แล้ว เราก็ยังหวังว่าจะพาน้องๆมาเดินเล่นให้หายคิดถึงบ้างนะคะ.
-
น่ารักอบอุ่นที่สุด :กอด1:
ขอบคุณมากนะคะ
-
ตั้งแต่อ่านตอนแรก ก็เฝ้ารอมาตลอดว่าเมื่อไหร่จะรวมเล่ม ทั้งฟิน อิน เสียเลือดเสีย น้ำตามามากมายราวกับว่าพวกเค้าเป็นคนในครอบครัว ขอบคุณผู้แต่งอีกครั้ง ที่มอบพี่เสือและต่ายน้อยมาให้เรา รักเค้าสองคนมากมายจริง ๆ
:hao5:
-
อ่านมาได้ส่วนหนึ่ง ต้องขอเข้ามาเม้นท์ก่อน
ก่อนอื่นต้องบอกกว่าขอโทษมากๆคะที่เคยมองข้ามนิยายเรื่องนี้ไป เป็นความผิดพลาดที่ใหญ่มากๆครั้งหนึ่งในชีวิต เนื้อ เรื่องน่าอ่านมากสำนวนการเขียนถูกจริตมากมาย ขอบคุณนะคะสำหรับนิยายดีๆน่าอ่านแบบนี้ สัญญาว่า เรื่องต่อไปของคุณ เราจะติดตามตั้งแต่แรกๆที่คุณลงเลยคะ
-
:-[
เกิดมาเพื่อคุ่กันจริงๆเลย คู่นี้
รักมากๆ :L1:
-
ไม่อยากให้จบเลยย
ขอบคุณมากๆนะคะที่แต่งเรื่องดีๆให้เราได้อ่านและมีความสุข อบอุ่นใจได้ขนาดนี้
คงคิดถึงต่ายน้อยกับพี่เสือไปอีกนาน
-
เรารอน้ำเเกงอยู่นะ ^^
-
เป็นนิยายที่ทำให้ชั้นคลั่ง Twincest >_< จบซะแล้ว คิดถึงสุดใจ โอ๊ย มีภาคสองก็ดีนะ #เกาะขาแล้วกระพริบตาปริบๆ
-
น้องต่ายน้อยก็ยังน่ารักเหมือนเดิม
-
ขอบคุณที่แต่งนิยายสนุกๆาให้อ่านนะคะ
ตามอ่านรวดเดียวจบเลยค่ะ
น้องต่ายน้อยน่ารักมากกกกกกกก
-
อ่าาา จบแล้วเหรอ ไม่อยากให้จบเลย 55555 แต่ว่า พ่อแม่ของทั้งสองคนยอมโอเคแล้วเหรอ (อันนี้คาใจส่วนตัวค่าา) รอรวมเล่มนะ
-
บางทีมีเงินมาก ก็ไม่เท่าใช้ชีวิตกับคนที่เรารักและรักเราจริงๆ
มีเสมอกัน พร้อมไปข้างหน้าด้วยกัน
-
พี่เสือโหด
น้องต่ายน่ารักมาก
พี่เสือห่วงน้องน่าดูเลย
-
ครอบครัวนี้น่ารักมาก
หลงรักครอบครัวนี้บอกเลย
-
ขอบคุณน้าที่มาต่อจนจบ o13
-
โอ๊ยเรื่องนี้น่ลรัก จะติดหามเป็นเเฟนคลับพี่เสือกับน้องต่ายตลอดไป o13
-
โฮ่ย น่ารักค่า เอาใจคุณพี่ไปเลย น้องเสือน้องต่าย :hao7:
-
น่ารักอ้ะ!! โอ๊ยหลงรักพี่น้องคู่นี้ :-[
-
สนับสนุนเป็นFC คู่นี้เต็มที่ เเต่รู้ดีว่าคงต้องมีปัญหา
เเต่ก็จะตามเป็นกำลังใจเรื่อยๆนะคะ
-
โอเคค่ะพี่เสือ ชายจริงต้องวางแผนอนาตดค่ะ
เชียร์พี่เสือให้ได้น้องต่ายมาขาดใจ o13 o13 o13
-
คุณแม่คะ ตงิดใจนะถูกแล้วค่ะ แต่อย่าขัดขวางเลยนะคะ ความสุขของลูก... :katai2-1: :katai2-1: :hao5: :hao5:
-
พี่เสือรักต่ายน้อย...
โถพ่อคุณ ช่างมุ่งมั่นอะไรเช่นนี้ คุณพี่ก็จะเป็นกำลังใจให้เสือได้สมดังใจปรารถนานะ o13 o13
-
:hao7: :hao7: :hao7: :hao7: :hao7:
น่าร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
-
"เหมือนเมียตัวน้อยนอนไม่เรียบร้อยหลังเสร็จกิจจริงๆ!"
เสือ นี่อายุ 12 จริงๆเหรอ ความคิดนายมันช่าง...555555
o13 :o8: :katai2-1: :ling1: :bye2:
-
โลกของพี่เสือ หมุนรอบตัวน้องต่ายทุกวัน
:mew3: :mew3: :mew3:
-
"เสือรักของเสือ ต่อให้น้องเสียโฉม น่าเกลียดขนาดไหน เสือก็รัก"
โถๆๆๆๆๆๆ พ่อคู๊ณณณณณณณ
:-[ :-[ :-[ :-[
-
เป็นนิยายทีอ่านไปต้องจิกหมอนไป คู่นี้มันจะน่ารักไปไหน นี่พวกหนูอายุ 12 จริงรึ
โตขึ้นไม่ยิ่งทำให้คนอ่านฟุ้งไปกว่านี้หรือคะ อ๊ายยยยย
:hao7: :hao7: :hao7:
-
น้องต่ายเป็นแม่ศรีเรือนมาก ดีๆ อนาคตภรรยาพี่เสือ อิอิ
o13 o13
-
55555
รักแท้ของพี่เสือ กำลังจะพ่ายให้กับขนมหวาน 55555
-
"ต้องจูบกันเยอะๆ จะได้สนิทกันมากๆ"
555 พี่เสือช่างคิดได้จริงๆ o13 o13
-
อยากดิ้นตาย กระต่ายน่ารักอ้ะ
:ling1: :ling1: :ling1: :ling1:
-
ขอบคุณค่ะ~^^
คิดถึงพี่เสือกับต่ายน้อย
:กอด1:
-
น่ารักกันทั้งคนอบครัวเลยง่ะ
:mew1:
-
โหยๆๆๆ
Summer wine สุดยอดดดดด
ชอบค่า 5555
:hao6:
ไม่บอกก็รู้ว่าหื่น กร๊ากกกก
:hao7:
-
โอ้ย หวานนนนน น้ำตาลเรียกเเม่
เเต่คนอ่านอย่างเราชอบมากกกก 555
-
โฮ่...นี่พี่เสือคงได้จัมโบ้มาเป็นผู้ช่วยในการพิทักษ์น้องต่ายอีกคนเเล้วสินะ
o13 o13
-
พี่เสือ ศึกนี้ยังอีกนาน กระต่ายน่ารักขนาดนั้น ไม่พ้นมีคนมารุมจีบเยอะ โดยเฉพาะรุ่นพี่เรย์คนนั้น
เอาใจช่วยพี่เสือจ้า :bye2: :bye2:
-
นึกว่าจะเสร็จพี่เสือซะแล้ว :o8: :o8:
-
ทำอะไรกับจุ๊บแจงก็ได้ ขอแค่ไม่ใช่เซ็กซ์
โอเคนะเสือ :angry2: :angry2:
-
โถถังกะลังหม้อ พี่เสื้อทำแบบนี้เลยหรอ
สงสารผู้หญิงอยู้บ้างนะ แต่ไม่สงสารเท่าน้องกระต่ายอะ เกิดรู้ความจริงขึ้นมานี่ไม่ร้องไห้เสียน้ำตาเป็นถังเป็นกะละมังหรือคะ
:serius2: :serius2: :serius2: :serius2: :serius2:
-
เอาเถอะ ถึงพี่เสือจะเลวยังไงก็ยังสนับสนุนพี่เสือให้ได้กับกระต่ายต่อไป
อย่าทำให้กระต่ายน้อยใจสลายนะ เข้าใจป่าว :mew6:
-
โหย...ฝน นายแมนมาก!!
ดีๆ สั่งสอนพี่เสือด้วยนะ ว่าอย่าทำร้ายน้องกระต่ายทางอ้อม ทั้งบุหรี่ ทั้งผู้หญิงนั่นแหละ
o13 o13
-
พี่เสือดีขึ้นนะเนี่ย เลิกไปเถอะ ทั้งผู้หญิง ทั้งบุหรี่อะแหละ
ไม่มีดีกะน้องต่ายเลยทั้งคู่
-
ไม่แน่หรอกนะซ้อ
ใช่เลย..พี่เสือกะเอาน้องทำเมียอยู่แล้ว 55555
-
"ซามูไรพ่อลูกอ่อน!" เริ่ศค่ะคุณแม่ เริศ!!!
-
พี่เสือ อย่าให้ใครมารังเเกกระต่ายนะ
โดยเฉพาะผู้หญิงพวกนั้น ทีพี่เสือไปสร้างเรื่องเอาไว้
o18
-
555555
ต่ายน้อยได้รุ่นพี่ต้นเเบบเเล้วใช่ปะ
ต้นเเบบเคะราชินีเลยนะนั่น
-
อ่านสเปจบแล้วว
ชอบเสือมากอ่ะ
จะหา ผช แบบนี้ได้จากไหน
เฮ้อๆๆ
-
ฮือ ๆ น้องกระต่ายของเจ๊
-
:o8: :o8: :o8: :o8: :o8:
-
น้องยูรันทดมากกกก อยากรู้ว่าชีวิตจะเป็นไงต่อไป
-
กระต่ายก็เลือกแล้วเหมือนกันสินะ
โตแล้วนะ ต่ายน้อย
-
บางทีฟงก็น่าสงารนะ 5555
-
อ่านแล้วชิงชังผู้หญิงพวกนั้นยิ่งนัก ตัวเองเป็นฝ่ายยอมให้เขาเอาเอง
เขาไม่รักก็รู้อยู่ตั้งแต่แรก ยังจะยอมให้เขาเอา
สุดท้ายก็พาลมาใส่คนที่ไม่รู้เรื่องอะไรเลยอย่างต่ายน้อย
พี่เสือก็นะ...บอกแล้วว่ามันไม่ดี ที่เอาแต่ระบายความใคร่
มาตอนนี้เป็นอย่างไร เจ็บเลยใช่ไหม
แต่ก็คงรู้ว่าน้องน้อยก็เจ็บเช่นกัน และพี่เสือก็คงเจ็บกว่าทบเท่า แต่ทำอย่างไรได้...ทำตัวเองแท้ๆ
-
ถึงแม้จะยังไม่สะใจที่พี่เสือถูกลงโทษเท่าไร แต่ก็รู้ว่าหากยืดเยื้อต่อไปมันจะยิ่งเจ็บปวด
เราอยากให้ทั้งคู่เดินหน้าต่อไปมากกว่า เอาแต่โกณธและจมกับความเศ้รา ที่ทำร้ายตัวเราหลายๆฝ่าย
แบบนี้ดีแล้วค่ะ
เป็นกำลังใจให้ทั้งคู่ และนักเขียนต่อไป
จะติดตามต่อนะคะ
:sad4: :sad4: :sad4: :กอด1: :กอด1:
-
ชอบตอนพิเศษตอนนี้มากๆ
ความรัก ทำให้หัวใจที่หยุดเต้นไปแล้วของซอมบี้ กลับมาเต้นใหม่อีกครั้งได้
:impress2: :impress2: :impress2:
-
โธ่...อยากอ่านเรื่องยูต่อ แต่พอได้อ่านแล้วเศร้ารันทดกว่าเดิมซะอีก
ยังไงก็ขอให้ยูหายดีไวๆ มีความสุขกับชีวิตมากขึ้นนะคะ
-
ต้องแบบนี้สิคะ
ปล่อยให้อึนๆ อึดอัดกันตั้งนาน ขนาดคนอ่านยังหน่วงในใจ
แบบนี้ก็เดินหน้าต่อไปอย่างมีความสุขสักทีเนอะ
o13 o13 :bye2: :bye2:
-
หลงรักหัวปักหัวปำกับพี่เสือและน้องกระต่าย
-
ทริปสิงคโปร์นี้ดีจัง กระต่ายเติบโตไปอีกขั้นเเล้ว
-
เป็นสาววายก็จริง แต่ขอจับคู่จิ้นเป็น คู่ ซอxไค หน่อยนะ 5555
:hao6: :hao5: :katai2-1:
-
"ไป... ฝึกเล่นทั้งเพลงก่อนนะ!"
5555555555
นึกหน้าพี่เสืออกเลย ตอนได้ยินประโยคนี้
-
ในที่สุด..... :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
-
อ่าาาา ได้อารมณ์สับสนในชีวิตเลยเนี่ย
:hao4: :hao4:
-
ต่ายร้อยโตแล้วสินะ...มีคิดวางแผนแแบบนี้ได้แล้วด้วย 5555
-
ลูกโป่งในที่สุดก็เจอคู่แท้แล้วสินะ 555
-
ชีวิตต้องก้าวต่อไปค่ะลูกขา มัวจมปลักอยู่กับความผิดหวัง พาลโทษสิ่งนั้นสิ่งนี้ จนไม่มีความสุขไม่ได้ค่ะ
ถึงจะต้องห่างกันก็ไม่เป็นไร หากรักกันจริง ความห่างไกลคงไม่ใช่อุปสรรค
เอาใจช่วยต่ายน้อย และพี่เสือ
-
เป็นตอนที่เร่าร้อนก็จริง แต่อ่านแล้วอยากร้องไห้มาก
เสือรักมาก...ก็คล้ายจะบ้าคลั่ง
ปิดตา ปิดหู ไม่อยากรับรู้ความจริง...เพราะไม่อยากเสียใจ ไม่อยากเสียที่รักไป...
โดยไม่รู้เลยว่ายิ่งทำแบบนี้ ตัวเองยิ่งทรมาน...น่าสงสารมาก...
หวังว่าต่ายน้อยที่ตัดสินใจเด็ดขาดและเติบโตขึ้นจนรู้ว่าอะไรคือความสุขที่แท้จริง...
ช่องว่า...และความไว้วางใจเป็นเรื่องสำคัญ
ตัวติดกันตลอดเวลาใช่ว่าจะมีความสุขเสทอไป...จริงไหมเสือ?
...
...
-
:katai2-1: :katai2-1: :hao5: :hao5:
-
จบแล้ววววววววว
สนุกมาก ดีงามมาก เป็นกำลังใจให้พี่เสือน้องต่ายฟ่าฟันอุปสรรคต่อไป
เชื่อว่าอย่างไรคุณพ่อคุณแม่ก็ต้องเข้าใจ แม้จะต้องใช้เวลาบ้าง
เพราะที่เสือกับกระต่ายเป็นได้อย่างทุกวันนี้ก็เพราะความรัก...ความรักที่คุณพ่อคุณแม่ปลูกฝังถ่ายทอดมาแทบทั้งสิ้น
เพราะฉะนั้นไม่ต้องกังวลไป
..และนี่ก็เป็นอีกความประทับใจในการอ่านเรื่องนี้...ความรักของครอบครัวเสือกระต่ายนี่แหละ
ดีงามมาตั้งแต่รุ่นเก่า ถ่ายทอดมายังรุ่นใหม่
แม้คุณพ่อคุณแม่จะยังไม่ยอมรับเพราะศีลธรรมในใจ...แต่ยังไงซะเลือดย่อมข้นกว่าน้ำ
โดยเฉพาะครอบครัวนี้ ที่มีความรักเป็นพื้นฐาน...
...
สู้ต่อไปนะคะ และจะรออุดหนุนนิยายเรื่องนี้ในรูปแบบรวมเล่มต่อไป
:katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
-
คนน่ารักแบบกระต่ายนี่จะมีอีกมั้ยน๊าาา คนที่จริงใจขนาดนี้
ชอบคู่นี้มากจริงๆเป็นคู่ที่เห็นการเติบโตของกระต่ายได้อย่างชัดเจนเลย ชอบมากกกกกกก
-
:pig4: ในที่สุดก็อ่านจนจบ ปกติไม่ชอบอ่านแนวนี้แต่ขอบอกว่าเรื่องนี้เขียนดีมาก ประทับใจความรักความพยามยา ของทั้งสองคนมาก ยิบคุณสำหรับนิยายดีๆค่ะ
-
อ่านจบแล้ว
เห็นพัฒนาการของตัวละครเยอะมากจริงๆ
ตั้งแต่แรกเกิดกันเลยทีเดียว
ซึ่งไม่ค่อยได้เห็นมากมัก
พี่เสือรักน้องมากจริงๆ
บางทีก็มากไป
แต่อย่างน้อยก็ยังยอมให้น้องออกไปเจอโลกกว้างได้ในที่สุด
น้องต่ายที่เหมือนจะไม่กล้า
อยู่หลังเงาพี่ก็มีโอกาสทำตามต้องการได้
เป็นเรื่องที่อ่านแบบเรื่อยๆ
แต่ก็ละมุน ละไม
ขอบคุณที่แบ่งปันขอรับ
-
ชอบมากๆเลยเรื่องนี้ ขอบคุณน่ะคับ
-
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
:L2:
คิดถึงต่างน้อย
-
ขอบคุณนะคะ ชอบเรื่องนี้มาก
-
อ๊ากกกก เพิ่งได้อ่าน น่ารักมากเลยค่ะ เราแพ้น้องกระต่าย พี่เสือก็อบอุ่นมาก อ่านแล้วละมุนในหัวใจจริมๆ ;/////; รอสอยรวมเล่มนะคะ :o8: :o8:
-
:mew1: เป็นเรื่องที่ต้องตั้ง favourite ค้างไว้ ทั้งๆ ที่อ่านจบไปหลายรอบแล้ว ต้องอ่านเรื่อยๆ
เพราะคิดถึงนะ
-
เห็นจะเปิดจองเลยมาอ่านดูก่อน น่ารักมากเลยค่ะ ปกติไม่ค่อยอ่านแนวพีน้องท้องเดียวกันฮ่าๆ
น้องต่ายน่ารักน่าขบมาก แต่ขบไม่ได้โน๊ะเดี๋ยวพี่เสือตะบบเอา ฮ่าๆ
-
ข่าวเปิดจองพี่เสือต่ายน้อยค่า
เชิญสำราญ ร่วมเบิกบานดวงใจ...
ฤดูกาลเสียเงินมาแล้วค่าา พี่เสือต่ายน้อยมาหาทุกคนล้าววว ปกน่ารักฟรุ้งฟริ้งกิ่งก่องแก้วที่ซึดค่ะ พลาดไปแล้ว... ก็ไม่เป็นไรค่ะ 555 ยังรักคนอ่านเหมือนเดิม แต่จะให้ดี ช่วยกันอุดหนุนดีกว่าค่ะ เราจะได้เอาเงินไปจ่ายค่าแชร์ ค่าเทอม ไปตัดสูทใหม่เอาไว้ไปสมัครงานและสัมนา ซื้อมาม่าตุนไว้ค่ะ (กาซิกๆ)
ไม่รู้จะพูดอะไรดี เอาเป็นว่า ของเค้าดีชริงๆ ถ้ายังไม่รู้ว่าจะเอาไปทำอะไร เพราะอ่านมา(หลายรอบ)แล้วในเล้า เอาเป็นว่า ซื้อไปดูปก (พร้อมบ๊อกซ์) เฉยๆ ก็เก๋นะคะ พอเรียงในตู้หนังสือเป็นบ๊อกซ์สวยๆ ก็เป็นของประดับบ้านได้ หรือจะเอาไปรองขาโต๊ะ เอาไปเป็นฝาปิดถ้วยมาม่า เอาไว้ปาแมลงสาบ เอาไว้ยกแทนดัมเบล เวลาเจอคนร้ายก็ปาพี่เสือต่ายน้อยใส่หน้าได้เลยค่ะ ยังสามารถหนุนแทนหมอนได้ เอาไว้บังฝนได้ แฟนมีชู้ มีกิ๊กก็ปาใส่ได้เลยค่ะ รับรองเลือดอาบ หรือไม่รู้จริงๆ จะเอาไปทำอะไร ก็ซื้อเล่นๆ เอาไว้ถมที่ซักสี่ร้อยห้าร้อยเล่มก็ได้ค่ะ
สุดท้ายแล้ว กราบล่ะค่ะ ***ซื้อเถอะนะ*** เผื่อสนพ.เห็นยอดขายแล้วมีเมตตา เอาเรื่องอื่นๆ ไปรวมเล่มด้วยค่ะ
***ซื้อเถอะค่ะ***
รายละเอียดค่ะคร่าวๆ ค่ะ สามารถไปดูในเพจ https://www.facebook.com/HermitBooks/ หรือเพจเราได้เลยนะคะ สต๊าฟใจดีมากค่ะ (ทนกับเราได้แสดงว่าจิตใจท่านบรรลุอรหันต์แล้วล่ะ)
ราคา 850 บาท
ราคารวมบํอกเซ็ต :1000 บาท
ของแถมรอบจอง : Special booklet เรื่องเล่าของเล่าสมาคมพ่อบ้านใจกล้า& การ์ตูนแก๊ก
สั่งจอง : wwww.hermitbookshop.com
กราบบบ ขอบพระคุณรุนช่องค่ะ
-
เพิ่งได้เข้ามาอ่านตอนจบ อิ่มความสุขของพี่เสือกับต่ายน้อยจริงๆ ค่ะ
-
เปิดจองแล้วค่าาา
มี 2 ราคาให้เลือกค่ะ
850 บาท ประกอบด้วย
- ตอนหลัก 2 เล่มจบ
- special booklet (รอบจองเท่านั้น)
โอนตั้งแต่วันนี้ - 5 กพ.
จัดส่งภายในวันที่ 5 มีนาค่ะ
http://www.hermitbookshop.com/product/173/pre-order-tiger-bunny-story-by-aimer
1000 บาท ประกอบด้วย
- ตอนหลัก 2 เล่มจบ
- special booklet (รอบจองเท่านั้น)
- กล่องสะสม
โอนตั้งแต่วันนี้ - 5 กพ.
จัดส่งภายในวันที่ 5 มีนาค่ะ
http://www.hermitbookshop.com/product/172/pre-order-boxset-tiger-bunny-story-by-aimer
-
อ่านจบแล้ว บอกตรงว่าถึงแม้ว่าจะจบแบบแฮปปี้เอนดิ้ง
แต่รู้สึกเศร้ามาก
รู้สึกว่าความรักที่พี่เสือให้น้องต่ายมีมาก มากกกกกก
พี่เสือต้องลำบากมาตั้งแต่ยังเด็ก ทำงานหาเงินเพื่อน้องต่าย
จนถูกพ่อไล่ออกจากบ้าน ก็ต้องทำงานนหาเงินเลี้ยงตัวเอง
สงสารพี่เสือมากอะ Y_Y
รู้สึกว่าไม่ยุติธรรมเลยทำไมชีวิตพี่เสืออาภัพอย่างนี้
แต่สุดท้ายก็แฮปปี้กับต่ายน้อยล่ะนะ
-
อดหลับอดนอนอ่านรวดเดียวจบเลยจ่ะ
ช่วงแรกน่ารักมุ้งมิ้งที่ซู๊ด มาดราม่าหนักสุดก็ตอนจบนี่แหละ
รู้สึกยังจบไม่เคลียร์เลย ค้างปนหน่วงและเศร้า แบบมันไม่สุดอ่ะ รู้สึกเหมือนจบภาคแรก ต้องมีภาคต่อ
อาจเพราะอ่านตอนพิเศษช่วงที่โตแล้วด้วยแหละ เลยค้างๆ
ถึงจะรู้ว่าแฮปปี้เอ็น แต่ความรู้สึกมันเศร้าๆไงไม่รู้ สงสารพี่เสืออออออ
ปล. ชอบนิยายดราม่านะ แต่ชอบให้ตอนจบหวานซึ้งมากกว่า :hao5:
ปล. ปล. หนังสือจะน่าจูงใจให้ซื้อมากกว่านี้ ถ้ามีรายละเอียดตอนพิเศษเพิ่มเติมจากในเล้านะจ๊ะ แค่ special booklet มันละเอียดไม่พอออ
-
ในที่สุด!!!! อ่านจบแว้ว โหยเราตามอ่านนานมากเลยอ่ะ เห็นได้อย่างชัดเจนเลยค่ะในพัฒนาการของกระต่าย น้องดูโตขึ้นอะไรหลายๆก็ดีขึ้นตามลำดับ ส่วนพี่เสือเราว่าพี่เสือก็เรียนได้เกียรตินิยมนะ แถมเป็นหมอฟันด้วย ทำไมถึงยังมีหนี้สินอะไรมากมาย ไหนว่ามีแฟนเป็นหมอสบายไปทั้งชาติ :katai1: แอบสงสารพี่เสือนะ เค้าเป็นคนที่เข้มแข็งมากจริงๆ ใจเด็ด สู้สุดๆ ที่บ่าของพี่เสือต้องรับน้ำหนักมากจริงๆ อยู่ตัวคยเดียว พ่อแม่ตัดขาดคนรักห่างไกล เรานับถือพี่เสือมากๆเลยค่ะ
ขอบคุญสำหรับนิยายดีๆนะค่ะ ชอบมากเลยค่ะ ตอนท้ายๆเราว่าพีคมากๆ ทั้งพี่เสือและตายน้อยเลย ชอบค่ะ :กอด1:
-
ขอบคุณมากนะค้าาาที่แต่งนิยายสนุกๆให้อ่านให้อ่าน เป็นพล็อตเรื่องใหม่ดี ช่วงแรกๆน่ารัก ฟินตลอดดด พอจะจบนี่เหมือนเอาโรงงานมาม่ามาถมทับใส่ มันหน่วงงง มันเจ็บบบบ โอ้ยยย อ่านและทรมาน ตอนที่มาม่าหนักๆไปอ่านเจอเม้นนึงบอกว่า ถ้าจะจบแบบไม่แฮปปี้เอนดิ้งก็ทำใจไว้แล้ว คือมันจริงมากอ่ะะะ เพราะทำใจไว้แล้วเหมือนกัน นี่คิดว่าจะฆ่ากันตายด้วยซ้ำ 55555 (เป็นผญหัวรุนแรง :laugh:) แต่พอน้องกระต่ายพลิกตัวเองขึ้นมาก็อ่านแล้วดีใจตามนะ แต่ตอนจบเหมือนมันยังไม่สุดเท่าไหร่ อาจจะเพราะปมเรื่องพ่อแม่ยังไม่เคลียร์ด้วยแหละมั้ง แต่ก็สนุกมากๆเลยนะค้าาาาขอบคุณค่ะ :pig4:
-
ก่อนอื่นเลยต้องขอขอบคุณคนเขียนนะคะที่แต่งเรื่องพี่เสียและน้องต่ายให้เหล่านักอ่านได้ฟินจิกหมอนขาด(ไปหลายใบ o18)กัน
จะว่าไงดีล่ะ ตอนแรกก็ฟินๆนะ คิดอยู่หรอกว่ายังไงต้องมีดราม่าเจ้มจ้นรอเราอยู่รักพี่น้องอุปสรรค์มันต้องเยอะกว่าแบบปกติเป็นธรรมดาเนอะ
ตอนช่วงที่พี่เสือหื่นหนักๆจับน้องต่ายกดนี่ไม่รู้จะฟินต่อดีหรือจะสงสารดี มันช่างเป็นการตีกันระหว่างเลือดสาววายกับศีลธรรมในใจซะเหลือเกิน... :o12:
แต่ชอบมากเลยตอนที่น้องต่ายเข้มแข็งขึ้นแล้วตัดสินใจไปเรียนต่อ มันทำให้เห็นน่ะว่าจริงๆแล้วคนๆนึงจะเปลี่ยนแปลงไปได้แค่ไหน
แต่ชอบ&สะใจลึกๆยิ่งกว่าตอนพี่เสือโดนต่ายแว๊ดกลับแล้วเผาใบลาออก//สมาคมเกลียมัวเปิดประตูรับพี่เสือเข้าเป็นสมาชิกVIPนับแต่บัดนั้น กร๊ากกก55555
นับถือเลยว่าคนเขียนแต่งออกมาได้ดีจริงๆ ยิ่งรักทางไกลที่น้องต่ายช่วยส่งพี่เสือเรียนและชีวิตคู่หลังจากกลับมาอยู่ไทยด้วยกันแล้วนี่ประทับใจมาก มันเป็นชีวิตคู่ของจริงอ่ะ มันเรียลมาก ไม่มีหรอกชีวิตที่โรยด้วยกลีบกุหลาบ แต่คนที่พร้อมจะยืนเคียงข้างเราตลอดไปมันมีอยู่จริง
ปล.ชอบสเปเชียลตอนสุดท้ายมากอ่ะ น้องต่ายคุมพี่เสืออยู่หมัดดีจริม คารวะเลย :call: คือตอนเปิดเรื่องมานี่ไม่นึกเลยน้อฃต่ายจะมาได้ไกลขนาดนี้
ปล2.ขอบคุณคนเขียนมากๆๆๆๆๆๆๆ อีกครั้งค่ะ :pig4:
-
อ่านรวดเดียวจบเลย เป็นเรื่องที่เปิดมาอ่านตอนแรกเกือบจะไม่อ่านต่อ แต่ก็เลือกที่จะอ่านตอน (เอาไง?) นั่นแหละจนได้อ่านต่อก็รู้เลยว่าตัดสินใจถูกแล้วจริงๆ เป็นเรื่องที่ให้ความรู้สึกที่หลากหลาย ประหนึ่งเปิดหนังรักโรแมนติกที่มันจะต้องมีช่วงพีคให้เสียน้ำตา
บอกตามตรงว่าหลงรักพี่เสือตั้งแต่พี่เสือลืมตาเกิดมา ประทับใจทุกอย่างที่พี่เสือทำ ทึ่งในความรักของผู้ชายคนนี้มากๆ ยอมลำบากตั้งแต่เด็กเพื่อให้น้องได้มีทุกอย่าง ยอมแลกทุกอย่างเพื่อให้น้องได้สิ่งที่ดีที่สุด ประเสริฐกว่าผู้ชายคนนี้ก็ยังหาไม่เจอจริงๆ ตอนที่กระต่ายตีตัวออกจากพี่เสือหลังจากเรื่องโดนรุมทำร้ายเราเสียใจมาก ยิ่งเจอคำพูดของหลินหลินยิ่งน้ำตาไหล พี่เสือคือผู้ชายที่ดีมากจริงๆ ค่ะ ถ้ามีคนรักสักคนขอให้รักเราได้เท่าครึ่งหนึ่งที่เสือรักต่ายน้อยก็พอ ยอมให้พ่อแม่เกลียดตัวเองเพื่อปกป้องคนที่รักให้ปลอดภัยที่สุด อยากอ่านชีวิตต่อจากตอนสนามบินมากแต่เชื่อว่ามันต้องดีเพราะหลังจากนี่พี่เสือกับต่ายน้อยจะจับมือกันข้ามผ่านมันไปด้วยกัน
ต่ายน้อยหนูเป็นมนุษย์ที่น่ารักและน่าทะนุถนอมที่สุดในโลก เราเป็นพี่เสือเราก็พร้อมทำทุกอย่างเพื่อปกป้องน้องให้ดีที่สุด เราเป็นพี่เสือเราก็อยากจะรักษารอยยิ้มของน้องไว้ตลอดไป แต่ชอบตอนกระต่ายพีคมากตอนที่เปิดแก๊สจะเผาคอนโด ปาไข่ใส่พี่เสือตอนนั้นคือแบบหนูต่ายโตขึ้นแล้วจริงๆ แต่สะเทือนใจเสมอเวลาสองคนนี้ทะเลาะกัน ทำให้นอยด์ตามได้ตลอดเลย ปริ่มมากตอนที่พี่เสือบอกว่าอย่าดูถูกความรักของพี่เสือ
ชอบมิตรภาพความเป็นเพื่อนของเรื่องนี้คือตั้งแต่เริ่มต้น พี่เสืออาจจะดูไม่มีสัมพันธ์กับใครแต่เราเชื่อว่าความเป็นเพื่อนพี่เสือมีให้คนในกลุ่มทุกคน ชอบเวลาทุกคนโอ๋ต่ายน้อยน้องยิ่งดูน่าทะนุถนอมเข้าไปใหญ่ แต่ในกลุ่มนี่มาชอบซอสุดๆ ไม่โอ๋แต่สอนให้เรียนรู้ แบบนี้แหละที่ทำให้น้องโตขึ้นอย่างสมบูรณ์แบบ
ดีใจนะคะที่ได้อ่านเรื่องนี้สนุกมากจริงๆ ให้แง่คิดได้เยอะแยะ คุณทำให้เราหลงรักตัวละครในเรื่องทุกตัว เพราะทุกคนมีบุคคลิกของตัวละครที่ชัดเจนมีการแสดงออกที่ดีมากจริงๆ ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆ นะคะอ่านแล้วแทบละไม่ได้เลยเป็นกำลังใจให้ต่อไปนะคะ :)
-
ตอนแรกก็สองจิตสองใจว่าจะซื้อดีหรือเปล่า เห็นราคาแล้วมันปริ่มๆ รอรอบธรรมดาไม่ดรกว่าเหรอ แต่พอมาอ่านเก็ดแปดตอนที่เหลือก็คิดได้ว่า เอาวะซื้อเป็นซื้อกินแกลบตั้งแต่ต้นเดือนคงไม่เป็นไร
ยังค้างๆ อยู่หลายเรื่องแต่ แต่ก็คิดว่าคนเขียนคงเอาไปลงในตอนพิเศษพี่เหลือ น่าจะหายค้าง
รอคู่อื่นต่อค่ะ เห็นมีหลายคู่รออ่านค่ะ
-
ชอบพี่เฉือ กับน้องกาต่ายที่ซึดด :-[ :o8:
-
ชื่อเรื่องน่าสนใจขออ่านสักหน่อยยยยย :impress2:
พออ่านจนจบ...ก็รู้สึกเหมือนตัวเองเป็นญาติผู้ใหญ่ของเสือกับกระต่ายน้อย....ค่อยๆ ดูพัฒนาการของทั้งคู่ตั้งแต่เล็กจบเติบโต ผ่านเวลาแห่งความสุข ความทุกข์ไปด้วยกัน อ่านทุกตอนมันอินในอารมณ์จริง ชอบแนวคิวของผู้แต่งมากเลย จะติดตามอ่านผลงานอื่นๆ ต่อไป....ชอบมากกกก :กอด1:
-
อ่านรวบเดียวจบเลยสำหรับเรื่องนี้ คนเขียนเขียนดีมาก เเสดงความรู้สึกของตัวละครออกมาได้ดี เเละเห็นชัด บางอารมณ์แทบจะกลั้นหายใจลุ้นตาม ร้องไห้ตาม เป็นนิยายที่อ่านเเล้วประทับใจมากเลยคะ
เป็นกำลังใจให้คนเขียนมีผลงานเรื่อยๆนะคะ จะรอติดตามผลงานอีก :mew1: :mew1:
้
-
ก่อนอื่นต้องขอขอบคุณ พึ่งมาได้ตามอ่านทีหลังคนอื่น
:hao7:
นิยายดีมากๆเลยคะ สื่ออารมณ์ได้ดีมากๆเลย
ขอบคุณมากเลยค่า เดี๋ยวชื้อรูปเล่มตามอ่านต่อแน่นอน o13 :bye2:
.
.
.
.
:sad4: ไม่อยากให้จบเลย
-
กลับมาอ่านอีกรอบ คิดถึงต่ายน้อย พี่เสือ และผองเพื่อน
:mew1: :mew1: :mew1:
-
ทำไมเราพึ่งมาเจอเรื่องนี้นะ
เป็นอีกเรื่องที่ประทับใจมากๆ
ส่วนตัวไม่ค่อยอ่านแนวพี่น้อง
เพราะรู้สึกไม่อินและไม่สมเหตุสมผล
แต่พอได้อ่านเรื่องนี้
เราเหมือนลืมนิยายทุกเรื่องที่เคยอ่านมา
มันตราตรึงความรู้สึกเราเหมือนเราอยู่ในเหตุการณ์นั้นจริงๆ
ทุกตัวอักษรทุกคำบรรยายทุกคำพูดมันแฝงไปด้วยอะไรหลายๆอย่าง
เรารู้สึกได้ถึงความรู้สึกของตัวละคร
เหมือนกับว่าตัวละครนั้นมีอยู่จริง
รักคนเขียนมากๆ ขอบคุณที่แต่งนิยายเรื่องนี้ขึ้นมา
-
วันนี้อ่านเรื่องนี้ใหม่อีกรอบตั้งแต่ต้นเลย
คิดถึงต่ายน้อยและผองเพื่อน
:กอด1:
-
&Bunny : พี่เสือร้ายกับน้องกระต่ายน้อย เปิดจองแล้วค่ะ P.136 15/11/15
เรื่องนี้ดีงามมากเลยค่าาาาา ซื้อหนังสือมาอ่านแล้ว ค่อยๆเห็นพัฒนาการพี่เสือน้องต่าย ไรท์แต่งพาร์ทอารมณ์ของต่ายน้อยได้ดีงามมาก จนเห็นพัฒนาการด้านอารม์ของต่ายน้อยที่ดูโตขึ้น คือรักเรื่องนี้เลยค่า ชอบตอนที่สองพี่น้องช่วยกันหาเงินเพื่อส่งให้เสือได้เรียนต่อจนจบ เอาตัวรอดกันได้เก่งมาก รักค่ะรักกก ตอนน้องยังเด็กพี่เสือก็หื่นจะกินน้องตลอด แต่โตขึ้นมาต่ายน้อยก็ใช่ย่อยย :mew1: :mew1:
-
โอยย อยากจะตีอกชกลมจิกหนังหัวตัวเอง :z6: ติ๊กเรื่องนี้ไว้ตั้งปีๆ ทำไม๊ทำไมไม่ยอมเข้ามาอ่าน แต่นิสัยกินก๋วยเตี๋ยวมักกินลูกชิ้นทีหลังเพราะชอบที่สุดอร่อยอร่อยที่สุดของเรามันลามปามมาถึงเรื่องอ่านนิยาย รู้ว่าต้องสนุกแน่ๆเลยเก็บไว้อ่านทีหลัง :hao5: ฮอลลล พี่เฉือน้องต่ายโครตน่ารักอ่าา อ่านแค่2ตอนแรกนี่ก็ รักมาก บอกเลย :กอด1:
-
:m25: :pighaun: ฮอลล ขนาดพี่เสืออายุแค่12ทำเอาเลือดกำเดาป้าแทบจะพุ่ง :haun4:
-
อ่าวอิเสือ ป้าอุตส่าห์ปลื้มปริ่มแกมาตั้งนาน รู้ๆว่าวัยรุ่นมันกำลังกลัดมันอยากเอาอยากหื่นแต่การที่ไปเอากับคนอื่นแล้วมาบอกรักน้องต่ายแถมไม่ให้น้องคบใครปิดหูปิดตาน้องมันเห็นแก่ตัวเกินไป สาธุน้องรู้ทีเถอะ เราเป็นคนที่ยึดมั่นถือมั่นเรื่องการนอกกายมาก อย่าว่าแต่เอาเลยคนที่รักกันไม่สมควรแม้กระทั่งไปจูบกับคนอื่น :beat: :z6:
-
ฟงมันน่ารักอ่าาา สุดยอดของสุดยอดพ่อบ้าน :jul3:
-
เป็นนิยายที่งดงามและควรค่าแก่การจดจำมาก จดจำพี่เสือที่ รักทุกอย่าง ทำทุกอย่าง เป็นทุกอย่าง ให้ทุกอย่าง กับน้องแต่ตั้งแต่เกิด :-[จดจำน้องน้อยที่แทนตัวเองว่าหนูๆ จ้าๆ มันน่ารักมาก จดจำที่ทุกๆก้าวที่เติบใหญ่ของคู่นี้เขามีกันและกันเสมอ โดยเฉพาะตอนน้องน้อยทำงานเก็บเงินอดออมส่งพี่เสือเรียนและพี่เสือที่ทำงานอดทนประหยัดเพื่อให้ตัวเองได้เรียนจบได้มีความมั่นคงเพื่อจะดูแลน้องน้อยในอนาคต ตอนนั้นเราอ่านไปยิ้มไปร้องไห้ไปมีความสุขมีความประทับใจมาก :hao5: กระต่ายเป็นนายเอกที่เราอ่านแล้วรักเลยอ่ะ น้องมีเสน่ห์แบบยิ่งอ่านยิ่งหลงรักคิดตามไปว่า เออ เด็กคนนี้มันน่ารัก :กอด1: ส่วนพี่เสือ เป็นพระเอกที่มีความดีงามน่าพึ่งพาน่าฝากชีวิตด้วยมากที่สุด (เราจะพยายามลืมตอนที่อิพี่มันไปนอนกับผู้หญิงเพื่อระบายความใคร่สมัยยังเป็นละอ่อนนะ :katai1:) อ่านเรื่องนี้แล้วบอกได้คำเดียวว่า อิ่ม ค่ะ อิ่มเอมกับทุกความรู้สึก ขอบคุณคนเขียนที่ทำให้เราและเพื่อนๆหลายคนที่ได้อ่านเรื่องนี้มีความสุข ขอบคุณมากๆค่ะ :L2: เรารักคุณนะคะพี่เสือน้องกระต่าย :กอด1: :mew1:
-
พี่เสือต่ายน้อยยยยยยย จบแบบจะว่าค้างก็ค้างนะ เค้ายังไม่อยากให้จบเลยอ่าาา
ต่ายน้อยน่ารักน่าชังมากกกก เป็นลักษณะนายเอกที่ชอบ ใสๆ น่ารักๆ น่าทนุถนอม ถ้าเราเป็นพี่เสือก็คงรักแบบโงหัวไม่ขึ้นเหมือนกัน
รู้สึกผูกพันกับพี่เสือกับต่ายน้อยอ่ะ จะไม่ใหเผูกพันได้ไงก็รู้จักกันตั้งแต่เกิด เรียนอนุบาล ประถม มัธยม จนเข้ามหาลัยเลย
ขอบคุณที่เขียนนิยายสนุกๆให้อ่านนะคะ ถึงแม้ความรักแบบพี่น้องในชีวิตจริงจะเป็นความรักที่รับไม่ได้สุดๆ
แต่พอมาเป็นนิยายเรื่องนี้ ทำให้ความรักที่ดูวิปริต ให้ดูเป็นความรักที่บริสุทธิ์ น่ารัก น่าให้สมหวัง น่าอิจฉาเป็นที่สุด
-
เป็นเรื่องที่น่ารักมากกกกกกกกกกกก
ต่ายน้อยน่ารักโคตรๆ
พี่เสือก็รักน้องมากกกก
ถึงจะมีช่วงเวลาที่หลงผิดไปบ้าง
ทำให้น้องเจ็บตัวและปวดใจ
แต่พี่เสือก็ได้รับผลของการกระทำของตัวเองอย่างสาสม
โดนมาม่าแอบน้ำตาไหลเบาๆ
ถึงมันจะเป็นผลมาจากสิ่งที่พี่เสือทำ
แล้วน้องยังไม่เข้าใจความรู้สึกของตัวเองที่พี่เสือมีให้มากกว่าพี่น้อง
แล้วเว้นระยะหางกัน
สงสารพี่เสือมากอ่ะ ดูอ้างว้าง เหงา เหมือนที่ต่ายน้อยบอกกับหลิน
:hao5: :hao5:
เพราะทุกอย่างที่พี่เสือทำคือมีน้องเป็นศูนย์กลางเสมอ
พอน้องห่างแบบนี้ก็เหมือนหลินบอกเพราะยังมีต่ายน้อยถึงจะดูไม่สนใจใคร
แต่พี่เสือก็ไม่ดูเหงาขนาดนี้
เป็นพี่เสือก็ลำบากใจ แต่ก็รักน้องตัวเองไปแล้วให้ทำไงได้
พี่น้ำแกงก็น่ารักกกกกกกกกกกกกกก
แก็งเพื่อนก็ดูแลดี
ครอบครัวก็ดี ให้อิสระ สนับสนุนสิ่งที่จะทำ
แต่ตอนน้องน้อยสอบไม่ติดคิดมาก โทษตัวเอง เปรียบเทียบตัวเอง
ก็น่าสงสารอยู่
แต่ขอบคุณซอผู้ชี้ทางสว่างงง
เพราะพี่เสือรักมาก คิดแทนน้อง ตัดสินใจแทนน้อง จัดการทุกอย่างให้น้อง วางเส้นทางให้น้อง
โดนอาจจะลืมถามความต้องการที่แท้จริงของน้อง
ทำให้น้องเริ่มรู้สึกเห็นถึงความแตกต่างเข้าเรื่อยๆ
กดดันตัวเอง ท้อใจ
ถึงพี่เสือจะยอมทำให้ได้ทุกอย่างก็ตาม
พี่มีน้องเป็นจุดศูนย์กลาง น้องมีพี่เป็นจุดศูนย์กลาง
ลักซอร์และครอบครัวนี่มันคนเข้าใจกระต่ายอย่างแท้จริง
ขี้แนะให้ได้ทำตามความต้องการที่แท้จริงงงงงงงงงงง
พฤติกรรมพี่เสือช่วงหลังแย่มาก
รักมาก เห็นแก่ตัวมาก ยึดเหนี่ยวให้น้องยึดติดตัวเอง
ความรักที่มีมากไปจนทำร้ายคนที่รักไปโดยไม่ตั้งใจ
แต่เราชอบการตัดสินใจของต่ายน้อยที่เลือกทางที่จะเข้มแข็งขึ้น
แต่เศร้ามากกกกกก สงสารทั้งคู่
:o12: :o12:
แต่พี่เสือก็ยังไม่เข้าใจเลือกทางบีบน้องให้อยู่กับตัวเองอยู่ดี
แล้วยังจะทิ้งอนาคตตัวเองอีก
รักมาก แต่รักไม่เป็น
แต่ในที่สุดพี่เสือก็เข้าใจสักที
และต้องยอมรับในความรักในหลายๆ เรื่องของพี่เสืออ่ะ
ทั้งที่ถูกทางบ้างไม่ถูกทางบ้าง
ตัดสินใจพุ่งชนกับครอบครัวเพื่อรักษาความรักของตัวเอง
และความรักของทั้งคู่ที่เติบโตขึ้น อดทด สู้ เพื่อกันและกัน
และน้องน้อยของเราก็มีสิ่งที่ภาคภูมิใจได้ทำเพื่อพี่
ประสบความสำเร็จกับความฝันและการเริ่มต้นในเส้นทางใหม่ของตัวเอง
คู่ฟงกับน้ำแกงนี่บันเทิง
และน่ารักมากกกกกกกกก
เป็นโรคเกียมัวนะเนี่ย
พี่น้ำแกงคือราชินีที่แท้จริง
ฮาาาาาา
โบิกับเจี๊ยบถึงจวามรักจะจบแต่เราก็ต้องเดินกันต่อไป
แอบเสียดาย
ชอบเรื่องนี้ตรงได้เติบโตมากับตัวละครเลย
ได้เห็นพัฒนาการ ความคิด ของตัวละคร
-
อ่าวอิเสือ ป้าอุตส่าห์ปลื้มปริ่มแกมาตั้งนาน รู้ๆว่าวัยรุ่นมันกำลังกลัดมันอยากเอาอยากหื่นแต่การที่ไปเอากับคนอื่นแล้วมาบอกรักน้องต่ายแถมไม่ให้น้องคบใครปิดหูปิดตาน้องมันเห็นแก่ตัวเกินไป สาธุน้องรู้ทีเถอะ เราเป็นคนที่ยึดมั่นถือมั่นเรื่องการนอกกายมาก อย่าว่าแต่เอาเลยคนที่รักกันไม่สมควรแม้กระทั่งไปจูบกับคนอื่น :beat: :z6:
ใช่เลยค่ะ คิดเหมือนกันเลย เราเป็นอีกคนที่คิดแบบนี้ เซ็งมากๆ อย่างเรานี่จะเรียกว่าเป็นคนใจแคบมั้ยค่ะเนี่ย 5555
-
อ่านจบแล้วววว. น่ารักมากๆ เลยจ้า ขอบคุณมากนะคะ o13 :bye2:
-
เพิ่งตามมาอ่านค๊า ชอบมากเลย น่าร๊ากกกก ชอบที่ติดคำศัพท์เก่าๆมา (เราก็คอนิยายเก่า เราว่าคนเก่าคนแก่เขียนได้อินได้อารมณ์ดี)
-
อ่านจบแล้วชอบความน่ารักของน้องต่ายกับพี่เสือมาก :katai2-1:
-
จบค่ะจบ จบแล้วจริงๆ
มีความอยากได้รวมเล่มมากมาย
เพราะอยากอ่านตอนพิเศษที่ไม่ได้ลงที่นี่
แต่ป่านนี้จะมีขายอยู่อีกหรือ ได้แต่ทอดถอนใจ
-
เด็กน้อยในวันวาน เติบโตกันแล้ว ที่ผ่านมาน่าจะทำให้เข้มแข็งและเข้าใจกันมากขึ้นนะ
กระต่ายบอบบาง อ่อนล้า แต่พอรู้ทาง ก็เติบโตและต่อสู้
เสือก็ไม่ต่างกัน ปกป้อง แต่ต้องยอมปล่อย พยายามและอดทน
เพื่อให้มีวันนี้ วันที่กลับมาเจอกัน อยู่ด้วยกันไปนานๆๆ
-
น่ารักที่สุด :m1: :m1:
-
เรื่องนี้พล๊อตดี แม้เราจะเกลียดความคิดมัดมือชกของกระต่ายแต่ก็อภัย
และตั้งข้อสงสัยว่าเด็กม.1 ฟันรุ่นพี่มากมายในโรงเรียนมันเกิดขึ้นได้จริงหรือ?
แต่ทั้งหมดทั้งมวลมันก็ดีทีเดียว
เสียดายที่ไม่มีโอกาศได้อ่านตอนสำคัญมาก ๆ ที่เป็นสลักทั้งหมดของเรื่องนี้
"คุณพ่อคุณแม่"
:pig4: :L2:
-
แงปิดเทอมแล้วว่างมากตามมาอ่านอีกรอบ
-
รักเด็กๆ ทุกคนเลย :mew1:
-
ไม่ผิดหวังจริงๆค่ะ ไม่รู้สึกขัดแย้งในความรักของพี่น้องเลย แต่ยังแอบลุ้นให้คู่โบ้กระเจี๊ยบกลับมาดีกันอีกครั้งจัง :mew6: :3123:
-
คิดถึงพี้เสือกับต่ายน้อยเลยกลับมาอ่านอีกครั้ง
-
เริ่มติดตามชีวิตของเด็กๆตั้งแต่เล็กๆจนโตมันยิ้มและหน่วงสลับกันไปแต่ก็เลิกอ่านไม่ได้ยังอยากรู้ไปเรื่อยๆ พอรู้ตัวอีกทีก็ยิ้มแฉ่งแก้มปริ จบแล้ว!!!! :กอด1:
-
เสือกินกระต่าย อิๆๆๆ
:pig4: :pig4:
-
ชอบมาก..อยากให้รู้
-
เรื่องนี้รักพี่เสือ ยิ่งในพาร์ทเด็กพี่เสือน่ารักมาก
ประโยคที่พี่เสือบอกคุณแม่ว่าถ้าเป็นพี่เสือๆก็จะทิ้งโตโน่ เพราะรักต่ายน้อยมากกว่าโตโน่
ภาพพี่เสือที่แบกโต๊ะเรียนข้ามห้องเพื่อมานั่งเรียนกับต่ายน้อย
กิริยาเสียขวัญที่บอกพ่อแม่ว่าน้องกำลังจะตาย(เพราะพี่เสือไม่กระตุ้นน้องพ่นยา)
ฮอร์โมนวัยรุ่นที่พลุ่งพล่านของพี่เสือ
การจีบ การเกากีตาร์ รวมถึงการอยากกินต่ายน้อยแต่ต้องอดกลั้นของพี่เสือ
ไม่ชอบอยู่นิดหน่อยในฉากบรรยายกินน้องครั้งแรก คิดว่ายาวยืดไปนิดและดูมือโปรไปหน่อย
และฉากรักรุนแรงในช่วงที่เขียนย้ำๆเพื่อให้ต่ายน้อยหนี ดูทำให้พี่เสือเป็นจิตอ่อนๆแถมพ่วงด้วยคำว่าย่ำยีที่ใส่มาบ่อยมาก(ขัดกับความเป็นพี่เสือที่ตามน้องทุกอย่างและแสนโรแมนติก)
ที่จริงบทรักที่ทำให้เสพติดนอกจากการทำรุนแรงแล้ว ยังมีแนวนุ่มนวลอื่นๆ
ส่วนพ่อแม่ว่าไงหลังจากพี่เสือบอก...
เรื่องนี้ ตั้งแต่ต้น ไม่ว่าพี่เสือถูกหรือผิด พี่เสือจะถูกพ่อตีทุกครั้งเพื่อให้รู้ตัวว่าทำไม่ดี ซึ่งพี่เสือจะยอมให้ตีตลอด
เชื่อว่ารอยช้ำที่ต่ายน้อยเห็นในการโฟนน่าจะเกิดจากพ่อตี
ถึงไม่สนับสนุนพี่เสือตรงๆแต่ก็ไม่ทอดทิ้งต่ายน้อย พ่อแม่ถึงให้พี่เสือกู้ยืมเงินแล้วผ่อนคืนทีหลัง
-
ไปเล่นทั้งเพลงมาใหม่นะพี่เสือ....โอ้ยยน้องเขิลหมดแล้ววววว :katai5: :sad4: :o12:
-
ชอบกระต่ายน้อยขงพี่เสือ :o8: :กอด1: :pig4:
-
อร๊ายยยยยยย ฟินเฟอร์
ระวังหน่อยสิพี่เสือ คิก คิก :hao6: :hao6: :hao7: :hao7: :haun4:
-
รักเรื่องนี้มาก
-
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
ดีต่อใจฝุดดดดด :hao6:
-
:mew2: รักเรื่องนี้มากๆเลย เเสดงให้เห็นถึงความรักกับความผูกพันมากกก
-
:hao5: :mew6: :monkeysad: :m15:niyay so good :mew2: :L1: :L2: :3123: :katai2-1:
-
เน็ตไม่อั้น ไม่ลดความเร็ว AIS เอไอเอส ระบบเติมเงิน มีนาคม 2567
https://www.youtube.com/watch?v=HMk_TW7icaw (https://www.youtube.com/watch?v=HMk_TW7icaw)
เน็ตไม่อั้น ไม่ลดความเร็ว AIS เอไอเอส ระบบเติมเงิน มีนาคม 2567
https://web.facebook.com/media/set/?set=a.1735334963401198&type=3 (https://web.facebook.com/media/set/?set=a.1735334963401198&type=3)
เน็ต เปิดเบอร์ใหม่ ย้ายค่าย เบอร์เก่า ระบบเติมเงิน มีนาคม 2567
https://www.youtube.com/watch?v=9tfjDajR-yU (https://www.youtube.com/watch?v=9tfjDajR-yU)