(https://scontent.fbkk7-3.fna.fbcdn.net/v/t31.0-8/p843x403/20232089_826845504148849_4786367538730999770_o.jpg?oh=6ed798b9a47078046ab66b8b4449e0f0&oe=59FB2D53)
ภาพร่างเจคราทกับเซน เราไม่ได้ตัดเส้นเพราะเราทำงานแบบทับเส้นค่ะ
เห็นเพื่อนเซนว่าเจคราทแลดูเถื่อนไปเลยจับนางผูกริบบิ้นซะ
ตอนที่13 อะไรๆ ก็คอน คอนผิดอะไร(วะ)
ผั่ว!
“นายหายหัวไปไหนมาวะแม่ง ผัวเอ็งจะแดกหัวพวกเราอยู่แล้วนะเว่ย!”
ทันทีที่เห็นหน้าผม เจ้าลีฟก็ไม่รอช้าตรงดิ่งเข้ามาหาผมด้วยสีหน้าทมึ่งทึ่งปานยักษ์วัดแจ้งแถวบ้านเกิดผม แล้วง้างมือตบลงมาบนหัวผมอย่างเต็มแรงเสียจนคิดว่าถ้าไม่ใช่เพราะผมกระโหลกหนา แฮ่ม มียีนเอเลี่ยนอยู่ในตัวป่านนี้สมองคงได้ทะลุออกทางรูจมูกไปแล้วแน่ๆ
และหลังจากตีกันได้สักพักพอให้หอมปากหอมคอ คุณพี่….ซาโต้ก็เข้ามาขัดจังหวะพวกเรา
จริงๆ ก็ไม่ได้อยากเรียกพี่หรอกเพราะแว่น กับหน้าหนวดๆ เหมือนตาลุงที่ชอบกินเด็กนั่นมันไม่ได้ให้เลยสักนิด แต่พอดีเกรงใจมีดผ่าตัดในมือพี่แกน่ะนะ
พวกเราหลบหนีออกมาโดยมีผมแกล้งเป็นมนุษย์ทดลองของคุณพี่ซาโต้ที่โดนมัดเป็นแหนมอยู่บนเตียงและมีลีฟปลอมตัวเป็นผู้ช่วยคอยเข็นรถให้ ซึ่งก็ไม่มีใครกล้าเข้ามาตรวจค้นหรืออะไรเพราะเกรงบารมีนิสัยอินดี้ที่แสนจะงี่เง่าและเหลือร้ายของพี่ซาโต้
ลีฟว่าไม่ได้มีแค่เขา แต่ยังมีอีกสามคนจากองค์กรควบคุมผู้มีพลังจิตหรือเรียกย่อๆ ว่าHF ส่วนชื่อเต็มนั้น…….หมอนี่ว่ามันยาวมากจนลืมชื่อเต็มไปแล้ว ช่างน่าอนาถใจดีแท้
และในขณะที่พวกเรากำลังอยู่ในลิฟต์ซึ่งก็ใกล้จะถึงชั้นใต้ดินอันเป็นแหล่งทำลาย “ของเสีย” หรือก็คือมนุษย์ทดลองที่ล้มเหลวนั่นแหละ ก็ดันเกิดเรื่องขึ้นจนได้เมื่ออยู่ดีไม่ว่าดีไอผู้บริหารโรคจิตแถมมีตำแหน่งสูงของที่นี่ซึ่งเพิ่งจะกลับมาจากการเลือกของเสียที่ยังพอจะ “เล่นสนุก” ได้อยู่ ดันขึ้นมาบนลิฟต์ตัวเดียวกันกับพวกเราทั้งๆ ที่อีกสามชั้นก็จะถึงที่หมายอยู่แล้วแท้ๆ เชียว
และยังโชคร้ายขึ้นไปอีกเมื่อไอผู้บริหารตัวแห้งหน้าตาบ่งบอกยี่ห้อแห่งความโรคจิตวิปริตขั้นสุดนี่ดันชอบกินเด็กหนุ่มๆ แบบโรคจิตๆ ซะด้วยสิ……...ซึ่งผมก็ซวยเองที่ดันไปถูกเสป็คมันเข้าแบบเต็มๆ เลยทีเดียวเชียว
ส่วนลีฟกับพี่ซาโต้เองก็ทำอะไรไม่ได้นอกจากยืนมองผมถูกคนของไอแห้งโรคจิตนี่เข็นออกไป เพราะมันดันมีตำแหน่งสูงกว่าพี่ซาโต้ และอาจจะความแตกขึ้นมาก็ได้
ระหว่างที่ผมพยายามจะใช้พลังจิตทำลายเจ้าสิ่งที่มัดผมไว้กับเตียงแต่ก็ทำไม่สำเร็จเพราะมันถูกสร้างมาไว้ใช้สำหรับผู้มีพลังพิเศษอยู่นั่นเอง ผมก็ถูกพามาที่ห้องๆ หนึ่งที่มีอุปกรณ์หน้าตาแปลกๆ มากมาย ซึ่งบางอันแค่ดูผ่านๆ ก็รู้เลยว่ามันมีเอาไว้ทำอะไรกามๆ แน่นอน แต่บางอันซึ่งเป็นส่วนใหญ่กลับมีหน้าตาแปลกพิสดารจนจินตนาการไม่ออกเลยว่ามันเอาไว้ทำอะไรกันแน่
เอื้อก!
ผมได้แต่ภาวนาว่าเจคราทหรือใครก็ตามจะมาช่วยผมได้ทันเวลา…...ซึ่ง มันคงเป็นไปไม่ได้แน่นอน
“โอ้ย!”
ผมร้องออกมาอยางตกใจเมื่อไอแห้งโรงจิตนั่นกระชากหัวแล้วเอาเข็มที่บรรจุไปด้วยตัวยาบางอย่างแทงลงมาบนคอของผมอย่างแรง แถมระหว่างฉีดมันยังควงเข็มไปมาอีกต่างหาก
ผมได้แต่กัดฟันจนกรามแทบหัก และน้ำตาไหลพรากๆ ด้วยความเจ็บปวดไปจนถึงก้านสมอง
เมื่อมันวนจนพอใจแล้วจึงกระชากเข็มออกจนเลือดของผมพุ่งออกมาเล็กน้อย แล้วมันก็ใช้ลิ้นที่แสนน่าขยะแขยงนั่นเลียเลือดของผมที่ติดอยู่บนตัวเข็มฉีดยา แล้วโยนมันทิ้งไปอย่างไม่ไยดี
ทั้งร่างของผมร้อนไปหมด รู้สึกเหมือนกระดูกถูกหลอมละลายและไร้เรี่ยวแรง พลังจิตที่พยายามเค้นออกมาก็เหือดแห้งไปจนหมด แต่กลับได้ยินเสียงหัวใจของตัวเองเต้นเสียงดัง และรับรู้ได้ถึงเลือดที่ไหลเวียนอยู่ในร่างกายได้อย่างชัดเจน จมูกและหูที่ดีอยู่แล้วก็กลับดียิ่งขึ้นไปอีก เหมือนประสาทสัมผัสทุกส่วนตื่นตัวขึ้นอย่างเฉียบพลัน
รวมถึงสิ่งนั้นที่ขยายใหญ่ขึ้นและปวดหนึบขึ้นมาทันที จนเพียงแค่ลมหายใจของเจ้าโรคจิตที่ยื่นหน้าเข้ามาใกล้เซนน้อยของผมก็ทำให้เกือบจะเสร็จได้เลยทีเดียว
มืออันเย็นชืดของมันจับลงมาบนเซนน้อยของผมแล้วบีบมันอย่างแรงก่อนจะขยับขึ้นลงด้วยความเร็ว และแทนที่ผมจะรู้สึกแย่กลับกันมันรู้สึกดีอย่างที่สุด แต่ในขณะที่กำลังจะได้ปลดปล่อยนั่นเอง เจ้าแห้งโรคจิตก็เอาปลอกบางอย่างมาสวมลงบนแก่นกายของผม ซึ่งมันมีปลายแหลมอยู่ด้านบน
มันยาวและอวบกว่าเทนทาเคิลที่เป็นเขมของเจคราทซะอีก และแน่นอนว่ามันก็เจ็บปวดกว่าด้วยเช่นกัน
ผมร้องออกมาเสียงดังอย่างห้ามไม่อยู่ด้วยความเจ็บปนเสียว
“อะไรกันๆ แค่นี้ก็ร้องอย่างกับหมูถูกเชือดซะแล้ว นี่แค่หยอกเล่น เองนะ หึหึ” มันว่าพลางใช้มีดผ่าตัดอันคมกริบค่อยๆ กรีดเสื้อสีเขียวอ่อนบนตัวผมออก ทั้งๆ มันเป็นเสื้อยาวคลุมเข่าที่เหมือนชุดสำหรับเตรียมผ่าตัดซึ่งมีปมให้แกะด้างข้างอยู่แล้วแท้ๆ
สัมผัสของมีดที่เย็นยะเยือกแตะลงมาบนผิวเนื้อของผมให้ความรู้สึกเสียวซ่านแปลกๆ จนขนลุกซู่ไปหมด
เมื่อจัดการปราการชิ้นเดียวบนร่างกายของผมออกไปแล้วมันก็จับผมลากไปวางบนเตียงกึ่งเก้าอี้ที่มีลักษณะหน้าคล้ายขาหยั่งในหนังAVที่เจ้าคอนชอบเปิดและเรียกผมไปดูด้วยบ่อยๆ สมัยเรียน แต่มีอุปกรณ์แสนน่ากลัวติดตั้งไว้เต็มไปหมด และยังมีกระจกเงาติดอยู่ด้านบนอีกด้วย
มันจับแขนและขาของผมแยกออกแล้วล๊อกเอาไว้กับเตียง ซึ่งด้วยลักษณะของเจ้าเตียงนี้ที่ส่วนหัวและท้ายเอัยงลงและพับขึ้นตรงกลางทำให้ท่าทางของผมตอนี้กำลังอ้าขาแบะ นอนหลังแอ่นและโชวส่วนสงวนได้อย่างชัดเจน
เอื้อก! พลันได้ยินเสียงเจ้าแห้งโรคจิตกลืนน้ำลายและหอบหายใจอย่างอื่นกระหาย
มันค่อยๆ เอาบางอย่างที่เย็นและน่าจะทำจากเหล็กสอดเข้ามาในช่องทางด้านหลังของผม และเมื่อมีสิ่งแปลกปลอมถูกสอดเข้ามา เจ้าน้ำเมือกมันๆ ลื่นๆ ก็ไหลย้อนออกมาทันที ยิ่งเจ้าสิ่งนั้นขยายขนาดช่องทางของผมให้กว้างขึ้นเรื่อยๆ น้ำมันๆ ปนเลือดจากการฉีกขาดของเนื้อเยื่อของผมยิ่งไหลนองออกมาจนเตียงแฉะไปหมด
อา ผมว่าผมรู้แล้วว่ามันคืออะไร มันต้องเป็นสิ่งนั้นแน่ๆ! ไอเท็มสำคัญในหนังAVที่เจ้าคอนชอบดู
คีมปากเป็ด!
“หืม ไอน้ำกลิ่นคาวๆ หอมๆ นี่มันอะไรกัน? เฮอะ ฝีมือเจ้าซาโต้สินะ มาว่าคนอื่นโรคจิด มันก็ไม่ได้ต่างอะไรกับฉันสักนิด!”
ว่าจบก็เอานิ้วมาจิ้มในช่องทางที่ถูกขยายของผมแล้วถูๆ วนไปมาจนผมรู้สึกเหมือนโดนไฟฟ้าช๊อตจนต้องร้องครางออกมาอย่างน่าอาย
มันเอานิ้วที่เปื้อนน้ำเมือกจากช่องทางด้านหลังของผมเข้าปากแล้วดูดเลียด้วยท่าทางที่ดูโรคจิตสุดๆ แต่นั่นเหมือนจะไม่สาแก่ใจ มันจึงดึงเจ้าคีมปากเป็ดออกจนเกิดเสียงดัง ปื้ด! แล้วก้มลงมาเลียช่องทางที่เป็นรูก้ว้างจนหุบไม่ลงของผมอย่างหิวกระหาย เลียจนน้ำแทบจะแห้งแล้วมันจึงหยุดและหยิบบางอย่างขึ้นมา
มันเป็นลูกกลมๆ สีเงินขนาดเท่าลูกปิงปอง ทั้งหมดเกือบสิบกว่าลูกถูกยัดเข้ามาในร่างกายของผมลูกแล้วลูกเล่าจนท้องรู้สึกจุกเสียดไปหมด แต่ก็ไม่หมดเพียงเท่านั้นเมื่อไอเจ้าแห้งโรคจิตมันกดปุ่มบางอย่างบนรีโมทที่ติดไว้กับเตียง
ครืดดดดดดดดดดดดดดดดดดด!!!
“อะ อ้าาาาาาา!”
ผมร้องออกมาด้วยความตกใจในทีแรก แล้วจึงกลายเป็นร้องครางด้วยความเสียวในทีหลังเมื่อเเจ้าลูกกลมๆ ในตัวกำลังสั่นกันอย่างรุนแรงจนผมเองยังได้ยินเสียงก้อนเหล็กกระทบกันดังครืดๆ
มะ มันคือเจ้าสิ่งที่เรียกว่าไข่สั่นในหนังAVที่เจ้าคอนมันชอบดูนั่นเอง! เพียงแต่ว่ามันมีมากกว่าสิบลูกเลยทีเดียว และผมมั่นใจด้วยมากว่าไม่มีดาราAVชายคนไหนท้งชายและหญิงที่เคยยัดเจ้าสิ่งนี้เข้ามาในตัวได้มากขนาดนี้แน่ๆ
ไม่นานผมก็ถึงจุดที่ทนไม่ไหวจนตัวเกร็งไปหมดและปลดปล่อยมันออกมาในที่สุด เจ้าลูกปิงปองเหล็กสั่นได้บางลูกถึงกับพุ่งออกมาอย่างแรงเพราะมีน้ำหล่อลื่นที่มีลักษณะมันและลื่นในช่องทางลับของผมคอยช่วย
อึก! แต่ก็โดนยัดกลับมาอยู่ดี
เหมือนเจ้าแห้งโรคจิตนี่ก็ทนไม่ไหวแล้วเหมือนกันจึงปลดเข็มขัดและถอดกางเกงของมันออกมา เผยให้เห็นเจ้าหนอนเหี่ยวๆ ย่นๆ สีดำคล้ำ และมีขนยุบยับเด็มไปหมด
เอื้อก! ผมถึงกลับต้องกลืนน้ำลายกันเลยทีเดียว ซึ่งก็ไม่ใช่ด้วยความอยากแน่นอน
แต่มันคือความขยะแขยง!
อะ ไอแตงกว่าพิการใกล้เฉาตายนั่นมันอะไรกันวะหะ!
ละ แล้วไหนจะเงาะขนดกใกล้เน่าที่เหี่ยวยานยิ่งกว่าไข่หมาแก่ๆ นั่นอีก!
“อ้า”
ผมร้องออกมาเสียงสูง ไม่ใช่เพราะเจ็บแตเป็นความขยแขยงเมื่อเจ้าแห้งโรงจิตมันยัดไอหนอนแก่ใก้ลตายของมันเข้ามาในตัวผม
นิ้วของเจคราทสองนิ้วรวมกันยังใหญ่กว่าหนอนแก่ใกล้ตายของมันเลย ผมแทบไม่รู้สึกอะไรเลยด้วยซ้ำตอนที่มันใส่ไอนั่นเข้ามานอกจากขนยุบๆ ยับๆ ของมันกับเจ้าปิงปองเหล็กสั่นได้ที่อยู่ในตัว และก็ไม่รู้ด้วยว่ามันเสร็จไปตอนไหนเพราะรู้ตัวอีกทีมันก็เอาไอหนอนอันกระจิ๋วของมันออกไปแล้ว
วิ้ด!
มันจัดการปลดพันธนาการผมออกแล้วลากผมลงจากเตียงไปไว้กลางห้อง ซึ่งทำให้สิ่งที่อยู่ในตัวผมเสียดสีไปมา และบางลูกก็หลุดออกไปจนต้องร้องครางออกมาอย่างกลั้นไม่ได้
โฮ่งๆ ครอก อี๊ตๆ!
พลันหูก็ได้ยินเสียงเหมือนหมาเห่า แต่เป็นหมาที่น่าจะมีปัญหาทางด้านหลอดลมน่าดู เพราะเห่าโฮ่งนึงก็ตามมาด้วยเสียงลมหายใจครืดดราดคล้ายหมู แต่ก็ต้องคิดผิดเมื่อมันคือ….
หมูหมา!
เป็นหมูหมาจริงๆ ไม่ใช่แค่หมาที่อ้วนจนกลายเป็นหมู!
มันมีหัวเหมือนสุนัขพันธุ์พิทบูลเทอร์เรียที่มีขนาดใหญ่กว่าปรกติถึงสามเท่า แต่มีหกขาและไม่มีขนแถมมีกอนไขมันหนาๆ ย้อยๆ อยู่รอบตัวเหมือนหมูที่ถูกขุนให้อ้วนเตรียมรอวันเชือด
แพละ แพละ แพละ
ทุกย่างก้าวของมันเต็มไปด้วยเสียงเนื้อย้อยๆ กระทบกัน น้ำลายของมันเองก็ไหลยืดย้อยมาตามทาง ผมเห็นแล้วก็ต้องกลืนน้ำลายอีกรอบ และหวังว่าจะไม่ใช่อย่างที่คิดเพราะถ้าใช่ละก็ มีหวังผมต้องอ้วกออกมาแน่ๆ
แต่นั่นแหละ โชคของผมได้ปลิวหายไปกับไม้ไอติมชิงโชคเมื่อตอนนั้นเรียบร้อยแล้ว……
“มะ ไม่นะ! อ้ากกกกกก!”
ผมร้องออกมาเสียงหลงด้วยความตกใจและขยะแขยงเมื่อเจ้าหมาหมูนั่นขึ้นมาคร่อมบนตัวผมและเอาอวัยวะเพศที่ใหญ่และยาวของมันเสียบเข้ามา เนื้อของมันที่เหม็นสาปและเปียกไปด้วยเหงื่อที่น่าขยะแขยงนั่นถูกับตัวของผมที่ไม่มีสิ่งได้ปกปิด เล็บจากอุ้งเท้าของมันเกี่ยวเอวผมเอาไว้แน่นจนไหลเลือดออกมา
กึก! รับรู้ได้ว่ามีอะไรบางอย่างเข้ามาเกี่ยวข้างในของผมตรงปากมดลูก และเมื่อได้ที่แล้วมันจึงขยับตัวไปมาอย่างรุนแรง ส่งผลให้เนื้อของมันตีกับเนื้อของผมจนเกิดเสียงดังปาบๆ และยังมีเสียงลูกเหล็กที่สั่นไม่ยุดในตัวผมกระทบกันไปมา
“ดี ดีมาก แบบนั้นแหละ หึหึ”
ในขณะที่ผมกำลังถูกเจ้าหมาหมูนี่ขืนใจอย่างทำอะไรไม่ได้อยู่นั้น เจ้าแห้งโรคจิตก็กำลังถ่ายวีดีโอซึ่งไม่รู้ว่ามันหยิบขึ้นมาถ่ายตอนไหนอยู่
“อ๊ะ! โอ๊ย!”
ผมร้องออกมาอย่างเจ็บปวดเมื่อเจ้าหมาหมูหยุดกระแทกแล้ว แต่กลับยัดก้อนบางอย่างเข้ามาแทน ผมรับรู้ได้เลยว่ามันขยายขนาดใหญ่ขึ้นเรื่อยๆ จนแผลที่เริ่มสมานตัวฉีกออกอีกครั้ง และไม่พอแค่นั้น มันยังหมุนตัวกลับไปอีกทางจนทำให้เจ้าก้อนเนื้อของมันเสียดสีกับช่องทางของผมดังปืดๆ
อา แบบนี้มัน…..ฉากคนกับหมาในหนังAVที่คอนเพื่อนร่วมห้องของผมชอบดูชัดๆ !
เพี๊ย!
แต่ก็ดูเหมือนฉากนี้จะไม่เร้าใจไอแห้งโรคจิตมากพอ มันจึงหยิบแซ่ขึ้นมาแล้วฟาดลงไปที่เจ้าหมาหมูตัวนั้นจนทำให้มันตื่นตกใจออกวิ่งรอบห้อง และถึงแม้มันจะไม่ได้วิ่งเร็วนักเนื่องจากร่างกายของมันที่อ้วนจนไขมันลากพื้น แต่การที่โดนดึงตรงส่วนนั้นไปมาก็ทำให้ผมรู้สึกเจ็บไม่น้อยเลยทีเดียว
อุก!
ผมร้องออกมาด้วยความจุกเมื่อเจ้าหมูหมานั่นหยุดวิ่งกระทันหันทำให้ส่วนที่เชื่อมกันกระแทกอย่างรุนแรง
มันร้องอี๊ดอ๊าดเสียงดังก่อนจะปล่อยน้ำสีขาวขุ่นออกมาอย่างมากมายจนเต็มท้องของผมไปหมด จนผมเองก็ต้องเสร็จตามมันไปอีกคน และเมื่อมันถอนส่วนนั้นออกน้ำขาวขุ่นก็พุ่งออกมาพร้อมลูกปิงปองเหล็กอีกจำนวนหนึ่ง แต่ก็ยังมีอีกมากที่คาอยู่ภายในท้องของผม
“เซน!”
ท่ามกลางสติที่แสนจะเลือนลางด้วยความอ่อนเพลียของผมก็เหมือนว่าจะได้ยินเสียงของเจคราทเรียก
หวังว่าผมจะไม่ได้แค่หูฝาดไป…….
คุยกันสักนิด....
บอกตามตรงว่าตอนนั้นเฟลมากๆ ค่ะ ทั้งๆ ที่พยายามตั้งใจจะแต่งต่อแล้ว แต่เจอการตอบกลับของเขาแล้วมันรู้สึกจี๊ดจนแต่งต่อไม่ออกเลยทีเดียว คือไม่รู้ว่ามันยากตรงไหนอะ กับแค่การขอให้เขาลบในส่วนที่เหมือนเราออก แต่ก็ดูเหมือนเขาจะไม่แคร์ แล้วไหนบอกว่าจะเปลี่ยนก็ไม่เห็นจะเปลี่ยนเลยด้วย เปลี่ยนแค่ชื่อเรื่องงี้ก็ได้หรอ อีกเรื่องคือบอกว่าไม่เคยอ่านนิยายเรา และไม่คิดว่าจะมีนิยายแบบนี้เหมือนกันแต่พอเราบ่นในเล้าปุ๊ปเจ้าตัวก็มาบอกขอโทษและจะแก้ให้ทันทีทั้งๆที่เราไม่ได้เอ่ยชื่อเขาด้วยซ้ำ......แต่ก็ไม่เห็นจะแก้เลย(เม้นที่7 http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=55985.30) นี่ไม่ใช่ว่าตามอ่านนิยายเราอยู่จริงๆ หรอกหรอ? คำพูดแลดูย้อนแย้งและร้อนตัวมากๆ
เราคิดจะทิ้งเรื่องนี้ไปแล้วทั้งๆ ที่เขียนพล๊อตและเหตุการ์ณสำคัญๆ รวมถึงปมในเรื่องจนจบและเหลือแค่เขียนให้เป็นไปตามพล๊อตกับเหตุการณ์ที่วางไว้แล้วด้วยซ้ำ แต่ก็มีเรื่องให้เรานึกถึงนิยายเรื่องนี้เมื่อไม่กี่วันมานี้เองซึ่งมีคนบอกให้เราเขียนต่อ และช่วงนี้ก็ว่างมากๆ ด้วย แต่ก็รู้สึกติดใจที่จะมาต่อเรื่องนี้จริงๆ เพราะกลัวแต่งไปจะโดนหาว่าเราไปก๊อปเขาซะเองเพราะทางนู้นแต่งจบแถมเปิดพรีไปแล้วด้วย
เอาเป็นว่าเราจะพยายามแต่งต่อให้จบ แต่ถ้ามีคนมาหาว่าเราลอกเขาเราจะลบทันที ไม่ใช่เพราะเราแคร์เขา แต่เราแคร์ตัวเองที่จะต้องมานั่งอ่านความเห็นอะไรที่ทำให้เรารู้สึกแย่มากกว่าค่ะ