ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ
สรุปข้อสำคัญดังนี้
1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท, หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย, ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้งสร้างความแตกแยก ชวนวิวาท ของสมาชิกเล้าฯ ในเรื่องการเมือง เชื้อชาติ เผ่าพันธุ์ ศาสนา และสถาบันต่าง ๆ รวมถึงการตั้งชื่อเรื่องด้วยคำหยาบ คำไม่สุภาพ ล่อแหลม และชี้เป้าให้เล้าฯ ถูกเพ่งเล็ง จากทางราชการ
3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่นี่หรือที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อขออนุญาตเจ้าของเรื่องก่อนนะครับ
4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าตัวไม่ยินยอม
5.ขอให้นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียว ถ้าเป็นเรื่องจริงก็ให้บอกว่าเรื่องจริง ถ้าเป็นเรื่องแต่งให้บอกว่าเรื่องแต่ง ให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตามเพราะมีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว
6. การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย ทำได้ แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว โดยสามารถใช้ปุ่ม Insearch qoute ได้ ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน
7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
7.1 นิยาย 1 ตอน จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
- 1 Reply ที่เกินมานั้น โมฯทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ
8.เมื่อนิยายจบแล้วให้แก้ไขหัวกระทู้ต่อท้ายว่าจบแล้ว
เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ
การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง
ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม
กรุณาอ่านเพิ่มเติมที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0
จาก NYC ถึง KK
(http://i64.tinypic.com/2usjztz.jpg)(http://i64.tinypic.com/23hqa9d.jpg)
สวัสดีค่ะ นิยายเรื่อง จาก NYC ถึง KK(?) นี้เป็นเรื่องราวของหนุ่มคุณชายหัวนอกที่ดูภายนอกอาจดูเหลาะเเหละไม่ได้เรื่องเท่าไหร่นัก(ฮา :o8: หมดชิ้นดี) ต้องมาอยู่ในต่างจังหวัดเพราะเหตุผลจำเป็น เขาได้พบเจอผู้คนที่แปลกใหม่ ได้เรียนรู้เรื่องราวของคนในชนชั้นที่หลากหลาย ได้เจอบางสิ่งที่สำคัญ มิตรภาพ ความรัก ความจริงใจบางอย่างที่โลกที่มีแต่เงินนั้นซื้อไม่ได้
ขอฝากนิยายโรแมนติกคอเมดี้กึ่งดราม่านิดๆเรื่องนี้ไว้ในอ้อมอกอ้อมใจทุกคนด้วยค่ะ!
(โค้ง) :z10:
Anynomous
ผู้เขียน
สารบัญ
ตอนที่ 1: From NYC to KK (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=63359.0)
ตอนที่ 2: หน้าที่พี่เลี้ยงเด็ก (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=63359.0)
ตอนที่ 3: ลองลงแรง (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=63359.0)
ตอนที่ 4: ทฤษฎี 8 วิ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=63359.0)
ตอนที่ 5: รูปแบบของความรัก (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=63359.0)
ตอนที่ 6: ความเป็นผู้ใหญ่ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=63359.0)
ตอนที่ 7: แวดวงและความคิดถึง (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=63359.0)
ตอนที่ 8: อาหารเย็นเเพงๆแม่งไม่เคยอิ่มท้องสักที (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=63359.0)
ตอนที่ 9: การเข้ามา (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=63359.0)
ตอนที่ 10: ความเท่าเทียม (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=63359.0)
ตอนที่ 11: เก้าอี้ว่าง (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=63359.0)
ตอนที่ 12: ที่ใดมีควัน ที่นั่นย่อมมีไฟ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=63359.0)
ตอนที่ 13: สายลมหยอกเย้า (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=63359.0)
ตอนที่ 14: ไอน้ำลอยตามลม (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=63359.0)
ตอนที่ 15: เพื่อนรัก (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=63359.30)
ตอนที่ 16: รักเพื่อน (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=63359.30)
ตอนที่ 17: สีฟ้าครามจัดจับตา (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=63359.30)
ตอนที่ 18: แผนการ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=63359.30)
ตอนที่ 19: ท่องเที่ยวกับครอบครัว (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=63359.30)
ตอนที่ 20: ตัวร้าย (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=63359.30)
ตอนที่ 21: สีเทาขมุกขมัว (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=63359.30)
ตอนที่ 22: เจ้าหญิงน้อยเอาแต่ใจ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=63359.30)
ตอนที่ 23: เจ้าชายน้ำแข็ง (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=63359.60)
ตอนที่ 24: สิ่งที่ได้รับ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=63359.60)
ตอนที่ 25: Afterwards... (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=63359.60)
ตอนพิเศษ: กลับสุขใจอย่างยิ่ง (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=63359.60)
ตอนพิเศษ: พี่ชายคนโต (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=63359.60)
ตอนพิเศษ: ทว่ามีความสุขยิ่ง (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=63359.60)
ตอนพิเศษ: วาเลนไทน์กับดอกไม้ช่อใหญ่มากกกก (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=63359.60)
ตอนที่ 21.01: นักเลง (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=63359.60)
ตอนที่ 21.02: อยากได้ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=63359.60)
(http://i64.tinypic.com/2usjztz.jpg)
สวัสดีค่ะ! กลับมาพบกันอีกแล้วกับแก๊งค์นิยายโรแมนติกคอเมดี้ From NYC to KK ค่ะ!! :impress2:
สำหรับตอนที่ 16 --เราได้รู้ความคิดของตั้มเพิ่มขึ้น อดีตนิดหน่อย(เก็บไว้อีกเช่นเคยค่ะ! อดีตมันเยอะ เอาพอเป็นโฆษณาก่อน!)
กับเส้นทางการเปลี่ยนแปลงของเขา รวมถึงได้รู้ปมของพี่ตาเพิ่มมาอีกนิดหน่อย(?!) อย่างที่ทุกคนทราบดี
พี่ตาเคยบอกตั้ม รวมถึงตั้มก็เล่าให้เราฟังบ่อยๆว่า พี่ตากับเฮียหนึ่งเป็นเพื่อนร่วมรุ่นกัน..
แต่อย่าลืมนะคะ..พี่กฤษณ์เองก็เป็นเพื่อนร่วมรุ่นเฮียหนึ่งเหมือนกัน..แสดงว่าเรื่องนี้อาจมีsomething!
เฮียโต๊ะบอกว่าพี่กฤษณ์เป็นจุดอ่อนของพี่ตา..เอ๊ะ ยังไง?!! :z2:
ต้องติดตามตอนต่อไปค่ะ! ตั้มเองได้บอกสองในตอนที่ 15 ว่าครั้งนี้จะตามมาขอนแก่นด้วย! (เรื่องนี้อาจเเซ่บเว่อร์!)
ส่วนตอนที่ 17 เป็นการกลับมาของคู่รักประจำเรื่องโรแมนติกคอเมดี้(ขอบใจที่ยังจำได้!! :เฮียกฤษณ์)
มาย้ำความรักของพวกเขาค่ะ ผ่านมาหลายตอนแล้วอาจจะลืม! ความรักที่ไม่ค่อยหวือหวาเร่าร้อน แถมยังแฝงไปด้วยความอบอุ่นๆแบบกวนตีนเล็กๆ(?) น่าแปลกที่ความรักประเภทนี้มักจะมั่นคงกว่ารักแบบดูดดื่ม(ทั้งจากสถิติงานวิจัยและชีวิตจริงนะคะ)
ก็เดี๋ยวมาดูกันว่าตัวจริงกลับมาแล้วจะมีใคร'กล้า'มาวอแวอีกไหม!! หนูไอคนงามจะเป็นตัวละครใช้แล้วทิ้งจริงๆเหรอ?!!
เจ้าวินด์จะยอมถอยไปก่อนหรือ'หลุด'ไปแล้ว.. :hao3:
แต่อย่างที่เคยบอกไว้ค่ะ สัญญาเลยว่าเมื่อเป็นเจ้าวินด์แล้วเเทบจะไม่มีเรื่องดีๆเกิดขึ้นเลยค่ะ! :z3:
(สารภาพว่าขณะเขียนก็อยากเขียนนิยายเฉือดเชือนคมไม่โรเเมนติกไม่คอเมดี้ โดยมีตัวเอกเป็นเจ้าตั้ม เจ้าวินด์ ที่เกลียดกันเข้ากระดูกดำ มีเจ้าโจเซฟ พี่เปรม เฮียโต๊ะ เฮียหนึ่ง เจ๊ตา มาเชือดเฉือนกันมันส์หยดติ๋งมากๆ
แต่นั่นคงเป็นเรื่องหลังจากนี้อีกนานมากค่ะ! )
สุดท้ายผู้เขียนขอขอบคุณผู้อ่านทุกคนที่ติดตาม :-[
ทั้งที่มาคอมเม้นต์ให้ชื่นใจอยู่เรื่อยๆ หรือเพียงกดหลงเข้ามาก็ตามทีค่ะ
ผู้เขียนเขียนนิยายเป็นงานอดิเรก ทำเพราะความสนุกและความรักล้วนๆ
ไม่ได้หวังสิ่งใดตอบแทนค่ะ(ผู้เขียนมีเงินทองมากมายค่ะ ไม่รู้จะหาเอาไปทำอะไร!(ฮา))
เพียงได้เห็นนิยายที่ตัวเองแต่งโลดเเล่นอยู่ในใจ ในความคิดคนอ่าน
ทำให้สนุก ขบคิด เพลิดเพลินได้ ผู้เขียนก็ดีใจมากแล้วค่ะ
ปล.ว่างจากราวน์วอร์ดมาพิมพ์ค่ะ(หมอร้องคนไข้ร้อง!) :o12:
:bye2:
#Anynomous
(http://i65.tinypic.com/12693jp.jpg)
สวัสดีผู้อ่านทุกท่าน และขอบคุณที่ติดตามกันมาจนถึงตอนสุดท้ายค่ะ!
ผู้เขียนมีความสนุก ความภูมิใจ ที่ได้นำเสนอเรื่องราวความรักและชีวิตผ่านนิยายเรื่อง จาก New York สู่ Khonkaen เป็นอย่างมากค่ะ
ก่อนเขียนเรื่องนี้ ผู้เขียนตั้งใจจะถ่ายถอดเรื่องราวความรัก ความสัมพันธ์ ที่สมจริงที่สุด คือมีทั้งสุข ทุกข์ และการดำเนินต่อไปของชีวิต ทั้งเรียบง่าย ซับซ้อน ปะปนกันไปในแต่ละช่วงเวลา
เมือ่นิยายเรื่องนี้มาถึงจุดที่ผู้เขียนต้องการเเล้ว ผู้เขียนต้องบอกเลยว่า ..ใจหายนิดๆ แต่สุขใจมากกว่า..
เเม้เรื่องนี้จะจบไป แต่หลายสิ่งหลายอย่างยังดำเนินต่อไป เหมือนกับชีวิตของเรา
ผู้เขียนหวังว่าผู้อ่านทุกท่าน จะได้รับบางสิ่งกลับไป จากการอ่านผลงานชิ้นนี้
แต่หากไม่ได้รับอะไรกลับไปเลย อย่างน้อยๆก็ขอให้ได้รับความสนุกสนาน
เพียงเท่านี้ ในฐานะผู้เขียนก็รู้สึกยินดีเป็นอย่างยิ่งเเล้วค่ะ
(โค้ง)
:bye2:
Anynomous
(http://i67.tinypic.com/2d80wfq.jpg)
ตอน : ทว่ามีความสุขยิ่ง
ผมคนต้มยำกุ้งในหม้อ ก่อนจะเหลือบสายตาไปดูความเรียบร้อยในห้องนั่งเล่น
เมื่อเห็นลูกๆกำลังนอนกลิ้งเกลือก(ขอใช้คำนี้กับเจ้าพวกลูกลิงนะครับ!)ทำการบ้านโดยมีพี่กฤษณ์คอยดูแลอยู่ ผมก็เบาใจขึ้น(นิดหน่อย..)
ก็แหงล่ะ เด็กวัยกำลังซน จะปล่อยให้หลุดพ้นสายตาไปไม่ได้
ผมที่เป็นคนคิดมากอยู่แล้ว พอมีลูกๆ ยิ่งทำให้คิดมากเข้าไปอีก..
จะสะดุดล้มอะไรหรือเปล่า จะเล่นอะไรอันตรายหรือเปล่า
ระวังมือเปียกไฟจะช็อต ระวังลื่น ดูน้องอย่าให้กลืนลูกปัด
อย่าไปเล่นแถวบ่อปลาคาร์ฟคนเดียว ...โอ๊ย และอื่นๆอีกเยอะบรรยายไม่หมด!
ห่วงตัวเองยังไม่เคยห่วงเท่านี้!
ลูกอยู่กับพี่กฤษณ์ผมก็วางใจได้แค่ครึ่งหนึ่ง
เพราะรายนั้นก็ชอบพาลูกเล่นอะไรห่ามๆ ปีนต้นไม้บ้าง เกมทำสงครามกระดาษบ้าง
เล่นแต่ละทีนี้ทั้งรกทั้งวุ่นวายบ้านสุดๆ
แถมพี่กฤษณ์ก็ไม่ค่อยมีเซ้นต์ด้านความละเอียดอ่อน จุดเล็กๆน้อยๆที่จะเป็นอันตรายต่อลูกได้แกก็มองข้ามไป
เราทะเลาะกันเล็กๆน้อยๆบ่อยๆก็เรื่องพวกนี้นี่แหละ
'สอง เอ็งเนี่ยคิดมากไป..'
'พี่น่ะคิดน้อยไป'
อ้อ ลืมบอกไปครับ..ตั้งแต่เรามีลูกเนี่ย ไอ้พวกคำหยาบต่างๆที่เคยใช้ด่าเพื่อนฝูง มันลดไปกว่าครึ่ง
ยิ่งอยู่ในบ้านทั้งผมและพี่กฤษณ์ ก็ใช้คำพูดเพราะๆสุภาพ เพื่อเป็นแบบอย่างให้ลูก
(จริงๆจะว่าเพราะ,สุภาพหรือเปล่าไม่แน่ใจ เพราะหลายๆครั้ง(ส่วนใหญ่)เราก็พูดภาษาอังกฤษในบ้านไปเลย
ไม่ใช่ไม่อนุรักษ์ความเป็นไทยอะไรน่ะครับ แต่เด็กๆสามารถเรียนรู้ได้หลายภาษาตั้งเเต่เยาว์วัย
พอไปโรงเรียนเขาก็ต้องใช้ประจำอยู่แล้วด้วย สภาพเเวดล้อมที่เราหาให้เขาเป็นแบบนั้น เราจึงต้องส่งเสริมเขาในทุกๆด้านไปด้วย)
อย่างการทำอาหารเหมือนกัน..
เมื่อก่อนผมก็ทำเป็นไม่กี่อย่าง แรกๆตอนผมกับพี่กฤษณ์อยู่ด้วยกันใหม่ๆ
พี่กฤษณ์ได้กินแต่ข้าวหน้าไข่ข้นกับเบค่อนย่าง จนน้ำหนักขึ้น 4 กิโลใน 1 เดือน( กลายเป็นเสี่ยกฤษณ์ 5555)
และเขาขอร้องให้ผมทำอาหารอย่างอื่นบ้าง เพราะเขาก็อยากกินอาหารในบ้านฝีมือผมมากกว่าซื้อข้างนอก
ผมที่ตอนนั้นยุ่งกับงานสุดๆ จึงไปฝึกการทำอาหารพวกผัดผัก ผัดปลาอะไรเพิ่มขึ้นนิดหน่อย
ภาวะโภชนาการของพี่กฤษณ์จึงดีขึ้นบ้าง(รวมถึงตั้งโปรแกรมออกกำลังกายให้พี่แกด้วย)
แต่พอเราวางแผนว่าจะมีลูก
เชื่อไหมครับว่าผมลงทุนไปเรียนทำอาหารทุกเสาร์อาทิตย์เลย..
คิดดูแล้วกันว่ารักใครมากกว่า! ลูกหรือพ่อมัน(ฮา!)
เมื่อต้มยำกุ้งเสร็จพร้อมไข่เจียว ผมก็เรียกทั้งลูกทั้งพ่อมาช่วยกันเตรียมจาน,ตักข้าว
สารภาพว่าตอนแรกผมไม่ชินเท่าไหร่
เพราะบ้านเรามีขนาดค่อนข้างเล็ก ห้องครัวกับห้องอาหารจึงเป็นห้องเดียวกัน
คือมีโต๊ะอาหารอยู่แถวที่ทำอาหารเลย..ผมมองว่ามันไม่ค่อยเรียบร้อยนัก แต่พี่กฤษณ์บอกว่า บ้านใครๆเขาก็ทำกัน
ผมจึงโอเค.. (ใครๆไหนวะ..ขนาดบ้านพี่กฤษณ์ ห้องครัวกับห้องทานข้าวยังแยกกันเลย!)
"โหหห แดดดี้สองทำต้มยำกุ้งง"
"เหม่ยเหมยชอบล็อบสเตอร์"
"นี้ไม่ใช่ล็อบสเตอร์ครับ นี้คือ Shrimps (กุ้ง)"
"ล็อบสเตอร์คือกุ้งตัวใหญ่! ใช่ไหมฮะแด๊ดดี้"
"อืม..คืออย่างงี้นะลูก ล็อบสเตอร์กับกุ้งเป็นสัตว์คนละชนิดกัน หน้าตามันคล้ายกัน แต่กุ้งชอบว่ายน้ำ ในขณะที่ล็อบสเตอร์ชอบเดินครับ.."
ล็อบสเตอร์เป็นสัตว์ที่อยู่ในสายวิวัฒนาการระหว่างกุ้งกับปู..แต่นั่นจะเป็นสิ่งที่ผมบอกพวกเขาเมื่อโตขึ้นกว่านี้อีกหน่อย หากพวกเขายังสงสัยน่ะนะ!
หลังจากอาเฟ่ยช่วยพ่อกฤษณ์ตักข้าวใส่จานทุกคนจนเรียบร้อย
เราก็กล่าวขอบคุณมื้ออาหาร ก่อนจะลงมือทานข้าว..
และตามธรรมเนียมครอบครัว ไม่ว่าจะมาจากฝั่งครอบครัวผม หรือครอบครัวพี่กฤษณ์
เวลาทานข้าวจะเป็นเวลาของครอบครัวเสมอ..
ลูกๆจะเล่าเรื่องต่างๆของพวกเขาให้เราฟัง
ผมกับพี่กฤษณ์ค้นพบว่า เราสามารถฟังพวกเขาคุยจ้อถึงเรื่องนู้นเรื่องนี้อย่างสนุกสนานทั้งวันโดยไม่เบื่อเลยสักนิด
สิ่งที่พวกเขาได้พบเจอ ได้เรียนรู้ ได้สำรวจ
แมลงที่ค้นพบชนิดใหม่ๆ คุณครูที่ใจดีและใจร้าย
เพื่อนๆที่ชื่นชมและกลั่นแกล้ง การบ้านที่น่าสนุกและน่าเบื่อ
กันดั้มกับของเล่น เทรนด์การแต่งตัวของเด็กๆสมัยนี้ ชมรมกีฬาและดนตรี
บาร์บี้และเจ้าหญิง ...
หลังจากทานอาหารเสร็จก็ถึงเวลาที่เด็กๆต้องอาบน้ำ ฟังนิทาน ส่งเข้านอน..
(พี่กฤษณ์เคยบอกผมว่าอยากให้สอนลูกล้างจาน แต่ผมจะรอให้โตกว่านี้อีกหน่อย เดี๋ยวจานแตกบาดมือ แพ้น้ำยาล้างจาน นู้นนี้นั่นโน้น โอ๊ย...สารพัดเรื่องที่กลัว!...ส่วนป๊าก็เสนอให้เอาคนรับใช้จากที่บ้านมาอยู่ด้วย.. แต่ใครจะอยากให้ใครที่ไหนก็ไม่รู้มาอยู่ในบ้านกับลูกตลอด 24 ชั่วโมงล่ะ..จะไว้ใจได้หรือเปล่าก็ไม่รู้.. โอย..กลัว!
(วิตกจริตเกินไปล่ะ! ไอ่สอง : เสียงพี่กฤษณ์))
เวลาอาบน้ำ ผมจะเป็นคนคอยดูแลลูกๆทุกคนเอง เพราะเป็นช่วงเวลาที่อันตรายที่สุด
แม้ว่าในบ้านเราจะเปลี่ยนพื้นห้องน้ำให้เป็นกันลื่น แต่อ่างอาบน้ำที่เด็กๆชอบ เวลาเปิดน้ำจนเต็มยังมีความสูงมากกว่าลูกสาวคนเล็กของผมอยู่..ผมเลยต้องดูแลทุกขั้นตอน..ตั้งแต่ให้เจ้าสองแสบอาบให้เสร็จก่อน แล้วปล่อยให้เด็กๆไปแต่งตัว .. ส่วนผมก็อาบน้ำให้เหม่ยเหมยต่อ
ระหว่างที่เราอาบน้ำกัน งานล้างจานเลยตกเป็นของพี่กฤษณ์ไปโดยสมบรูณ์..
นับวันพี่แกยิ่งเหมือนตาลุงเข้าไปทุกทีแฮะ..ล้างจาน ถูบ้าน กวาดบ้าน ดูแลลูก ทำสวน!
แต่ผมเองก็ไม่ต่างกัน.. ทำอาหาร กวาดบ้าน จัดของ ดูแลลูก ดูแลความเรียบร้อยของบ้าน! ขอบอกเลยว่างานสุดท้ายผมดุมาก(เหรออออ : เสียงพี่กฤษณ์)
และถึงแม้จะโดนไอ้ตั้มแซวบ่อยๆว่าผมโหดและพี่กฤษณ์เป็นลุงกลัวเมีย
แต่นั่นไม่ใช่เรื่องจริงเลยครับ..เพราะผมกับพี่กฤษณ์แบ่งกันทำงานมากกว่า
ผมไม่เคยคิดอยากจะใช้พี่กฤษณ์งกๆ และไม่ค่อยอินกับการข่มเหงคนรักแบบในละครน้ำเน่าเสียด้วย..
ผมว่าเราเป็นครอบครัวเดียวกัน มันไม่แฟร์หรอกนะถ้ามีเเค่ฝ่ายเดียวที่ต้องทำทุกอย่าง
ในเมื่อก่อนอยู่ด้วยกัน ตอนคบกัน ก็สัญญากันไว้ว่าจะเเบ่งปันทั้งสุขและทุกข์
พี่กฤษณ์ที่เป็นคนรักษาสัญญา แกก็ทำของแกแบบนั้น แถมยังชอบทำเกือบทุกอย่างเเทนผม
มันจึงดูเหมือนแกเป็นพ่อบ้านที่โดนผมใช้งานสารพัด..ทำให้ไอ้ตั้มหยิบมาแซวเป็นประจำ
ทั้งที่จริงๆแกทำของแกเอง!
ตั้งเเต่คบกันบ้ายังไง ตอนนี้ก็ไม่เปลี่ยน ..
คอยโอบอุ้ม แบกรับ ..เหมือนกับว่าจะปกป้องเราได้อยู่เสมอ..
และตอนนี้แผ่นหลังของเขาได้ปกป้องอีกสามชีวิตน้อยๆเพิ่มขึ้นด้วย..
หลังจากอาบน้ำให้เด็กๆเสร็จ
ลูกๆสุดแสบซึ่งตอนนี้ตัวหอมไปด้วยแป้งฟุ้งก็เดินต่อเเถวกันเข้าห้องนอนเหมือนแพนด้าตัวน้อย
ห้องนอนในบ้านเรามีแค่สองห้อง(ในอนาคตตอนเหม่ยเหมยโตเป็นสาวเราต้องวางแผนแยกห้องแน่ครับ..)
ห้องหนึ่งเป็นของพี่กฤษณ์กับผม
อีกห้องที่ใหญ่กว่าเป็นของเด็กๆ
ลูกๆของผมนอนในเตียงบ้าน(คุณปู่โดนออดอ้อนให้ซื้อให้หลานเป็นของขวัญวันคริสมาสต์!)
เป็นเตียงขนาดสองชั้นที่ดัดเเปลงเป็นรูปบ้าน(มีบันไดขึ้นไปชั้นสอง) และถูกออกแบบมาเฉพาะให้มีสามเตียงย่อย
หลังจากลูกๆปีนขึ้นไปนอนเรียบร้อย ผมก็หรี่โคมไฟลง ก่อนจะเริ่มเล่านิทานให้ลูกๆฟัง
นิทานส่วนใหญ่ก็จำมาจากการ์ตูนดิสนีย์บ้าง แต่งเองบ้าง นิทานกริมม์บ้าง นิทานพื้นบ้านบ้าง
บางวันนึกครึ้มอกครึ้มใจหน่อยก็เอาหนังสือเล่มสีฟ้ามาอ่านให้ลูกฟังบ้าง..
แต่พอถึงตอนโรเเมนติกเด็กๆมักจะ
"Ewwww.. แดดดี้สองทำยังงั้นจริงๆเหรอฮะ.."
"แหวะะ.."
มีแค่ลูกสาวคนเดียวที่กระพริบตาปริบๆ อยากฟังเรื่องในเล่มสีฟ้า..
พูดง่ายๆคือเด็กๆไม่ค่อยอินกันหรอกครับ.. ถ้าเลือกได้พวกแกอยากฟังการ์ตูนมากกว่า
ก็ตามวัยนั่นแหละนะ..(สรุป..เหม่ยเหมยโตสุด!(ฮา))
หลังจากเล่านิทานจบไปเรื่องสองเรื่อง เด็กๆก็หลับกันเรียบร้อยครับ
ผมจูบราตรีสวัสดิ์ลูกๆ ก่อนจะปิดไฟโคม
เป็นอันเสร็จสิ้นภารกิจ!
..................................
ผมลากร่างกายอันเหนื่อยล้าออกจากห้องน้ำมาในชุดคลุมก่อนนอน
ในแต่ละวันที่ผ่านไปมันไม่ง่ายเลยจริงๆ
ทั้งปัญหาที่ต้องจัดการ งานในบริษัท ผู้คนที่ต้องพบเจอ..
แต่เมื่อกลับมาถึงบ้าน
ความเหนื่อยจากงานทั้งหลายก็หายเป็นปลิดทิ้ง(..เพราะมาเหนื่อยกับเจ้าพวกนี้เเทน!)
"ลูกหลับเเล้วเหรอ"
พี่กฤษณ์ถามก่อนจะกอดผมจากด้านหลัง
"อื้อ ..เหนื่อยชะมัด"
"เป็นยังไงบ้าง"
พี่กฤษณ์กับผมมักจะคุยกันก่อนนอนเสมอ ส่วนใหญ่ก็เรื่องลูกๆ ไม่ก็เรื่องงาน
เราให้คำปรึกษากันเเละกัน..ผมค้นพบว่าหากเรามีคู่ชีวิตที่เข้าใจเรื่องสายงานของเรา ชีวิตเราจะสะดวกสบายขึ้นมาก
เราสนับสนุน ส่งเสริม และช่วยเหลือซึ่งกันเเละกัน
"ช่วงนี้สองยังไม่ค่อยมีอะไรหรอก..พี่กฤษณ์ล่ะ เรื่องอสังหาที่ถนนXXX สรุปให้พุฒิจัดการให้เเล้วใช่ไหม..?"
"อื้อ เขาจะเป็นธุระให้..พี่ก็จะตามดูๆนั่นล่ะ"
พี่กฤษณ์พูดก่อนจะซุกไซ้ซอกคอของผม
"ลูกกินนมนอนแล้ว..พี่ยังไม่ได้กินเลย.."
"กินเกินอะไรเล่า หมดมุกนั่นเเล้วตั้งเเต่เหมยหย่านมขวด!"
ผมพูดก่อนจะขำเบาๆ มุกนี้พี่แกเล่นตั้งเเต่ลูกยังต้องนอนดูดนม..คิดดูความหื่น!
"น่า.."
พี่กฤษณ์พูดก่อนจะปลดสายเสื้อคลุมผมออก เผยให้เห็นผิวขาวเปลือยภายใต้ผ้าคลุม
"..หืม..ร้ายนะเรา..ทำไมไม่ใส่เสื้อนอนครับ..อยากให้พี่กินใช่ไหม"
พี่กฤษณ์ดันตัวผมลงที่นอนก่อนจะโน้มตัวลงหอมแก้มผมฟอดใหญ่..
เอ้อ..ข้อดีอีกอย่างของการที่เราไม่พูดคำหยาบในบ้าน..
คือเวลามีเซ็กส์มันโรแมนติกขึ้น!(ผมไม่รู้สึกว่าโดนด่าอีกต่อไป(ฮา))
แล้วพี่แกก็'ดูด'นม อย่างที่ว่าไว้จริงๆ
"..อือ..ดูดพอยัง..พี่กฤษณ์.."
พี่กฤษณ์ใช้ลิ้นดุนดัน ทั้งดูด ทั้งเลียอย่างหนักหน่วง จนยอดอกของผมชูชันขึ้นมา มันรู้สึกหวาบหวาม ผมเจ็บยอดอกนิดๆ แต่รู้สึกตึงๆมากกว่า ช่วงล่างของผมก็ปวดหน่วงไปหมด..
เดี๋ยวนี้ผมเวลาถูกกระตุ้นเล็กๆน้อยๆก็อยากให้พี่แกใส่เข้าไปเเล้วอ่ะ..
ไม่ต้องอารัมภบทมากก็ได้..งื้ออ ทรมาน!
พี่กฤษณ์เหมือนไม่ได้ยิน ยังคงดูดหน้าอกผมเสียงจ๊วบจ๊าบอยู่อย่างเมามัน
"..พี่กฤษณ์..พอละมั้ง..น้ำนมก็ไม่มีนะ"
"หืมม์ ทีลูกยังได้กินเยอะกว่าพี่"
"แล้วพี่จะกินเเต่นมสองเหรอ.."
"งั้นสองมากินนมพี่.."
พี่กฤษณ์พูดก่อนจะเอาเจ้ากฤษณ์น้อย(ที่ขนาดไม่ได้น้อยเลย) ซึ่งตอนนี้มีน้ำสีขาวขุ่นเยิ้มอยู่ตรงปลายมาถูเบาๆกับหน้าท้องผม
"นมบ้าอะไร..ทุเรศ"
"จะกินไม่กิน"
ร่างสูงพูดก่อนจะใช้ส่วนห้วค่อยๆแทรกเข้าสู่ช่องทางของผม ก่อนจะค้างไว้อย่างนั้น..
"จะกินไหมครับ..ไหนขอร้องพี่สิ"
ผมรับรู้ถึงของอุ่นร้อนคุ้นเคยที่กดน้ำหนักลงตรงทางเข้า ทำเอาช่องทางด้านล่างของผมเต้นตุบๆ
ผมมองพี่กฤษณ์ด้วยสายตาวิงวอน..
"อือ..พี่กฤษณ์..กินครั..อ๊ะ!!!"
ยังพูดไม่ทันจบ ร่างสูงก็กระเเทกลำตัวเข้ามา เนื้อร้อนขยับเข้าออกเป็นจังหวะที่สอดรับประสานกัน
ผมพยายามเก็บเสียงเพราะกลัวลูกๆจะตื่น
แต่กับคนที่ไม่ได้คิดอะไรละเอียดอ่อนอย่างนั้นกลับเร่งเอาเร่งเอา
"อะ..อ..พี่กฤษณ์..เบาหน่อย"
"..ลูก..จะ..ตื่น"
และเมื่อผมพูดจบก็ดูเหมือนพี่แกจะคิดได้(พึ่งคิดได้) จึงลดความเร็วลงก่อนที่ในท้ายที่สุดจะเหลือเพียงนอนกอดผมนิ่งๆ
หอบเหนื่อย..ทว่าสุขใจ
"..มีลูกก็ลำบากเหมือนกันเนาะ"
พี่กฤษณ์กระซิบ ผมพยักหน้ารับเบาๆ
"แผนที่วางไว้ว่าจะสร้างห้องแยกให้เหม่ยเหมยตอนโตเป็นสาว
เรารีบสร้างแล้วให้เด็กๆย้ายไปอยู่นั่นกันก่อนดีไหม"
พี่กฤษณ์พูดอย่างติดตลก และผมหัวเราะ
"หรือไม่เราก็นานๆทีมีเซ็กส์ หรือเอาลูกไปฝากให้ปู่ย่าดูให้"
"แล้วบอกลูกว่าแดดดี้ไปทำงาน"
"หรือไม่เราก็สร้างห้องสตูดิโอในบ้าน มันเก็บเสียง.."
"แล้วพี่จะให้สองไปนอนบนไหน บนเปียโนตอนมีเซ็กส์เหรอ"
เราคุยกันเรื่องไร้สาระต่ออีกสามสี่ประโยค ก่อนที่พี่กฤษณ์จะหรี่ไฟโคม
เมื่อไฟดับลง และอ้อมเเขนแกร่งก็กอดผมแน่นยิ่งขึ้น
ผมปล่อยให้ตัวเองหลับตาลง
คืนนี้เป็นคืนที่เหน็ดเหนื่อยเช่นเคย
ทว่ามีความสุขยิ่ง..