พิมพ์หน้านี้ - เรื่องสั้น :: ความลับกลางสวนดอกท้อ
CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE
Boy's love => เรื่องสั้น => ข้อความที่เริ่มโดย: bambooiihallo ที่ 03-05-2011 14:42:22
-
ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ
สรุปข้อสำคัญดังนี้
1.ห้ามละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท, หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์ และสถาบันต่าง ๆ รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด
3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่นี่หรือที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อขออนุญาตเจ้าของเรื่องก่อนนะครับ
4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด
โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอม
5.ขอให้นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียว ถ้าเป็นเรื่องจริงก็ให้บอกว่าเรื่องจริง ถ้าเป็นเรื่องแต่งให้บอกว่าเรื่องแต่ง ให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตามเพราะมีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว
ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน
ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ
6.อย่าพูดคุย ทักทาย นักเขียน คนอ่่านโดยรีพลายดังกล่าวไม่เกี่ยวพันกับนิยายให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรคอมเม้นต์สักคอมเม้นต์เีดียวก็เพียงพอแล้ว ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และทำลิงค์โยงมายังนิยาย และให้นักเขียนทุกคนทำลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยเกี่ยวกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วย เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน
เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง
ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม
กรุณาอ่านเพิ่มเติมที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0
เรื่องสั้น .. ความลับกลางสวนดอกท้อ
ยังมีเรื่องเล่าที่พูดกันปากต่อปากของชาวต้าชิงอยู่เรื่องหนึ่ง ว่าสวนดอกท้อทางภูเขาตะวันตกของเมืองหลวงซึ่งเป็นที่ดินขององค์ชายเจ็ดมีความลับอันน่าสะพรึงกลัวซ่อนอยู่
บ้างก็ว่าองค์ชายเจ็ดแอบเลี้ยงสัตว์ประหลาดอันน่ากลัว
บ้างก็ว่าทรงก่อตั้งกองโจรเตรียมปฏิวัติยึดราชบัลลังก์
บ้างก็ว่าทรงเลี้ยงภูตผีวิญญาณแล้วกักขังไว้ที่นั่น
เพราะว่า …
องค์ชายเจ็ดมักจะหายเข้าไปในสวนดอกท้อเป็นอาทิตย์ มีราชการสำคัญถึงจะกลับออกมาเท่านั้น
ข่าวลือสารพัดถูกเล่าขานกันปากต่อปาก จนไม่มีใครกล้าเข้าไปใกล้ๆบริเวณสวนดอกท้อนี่อีกเลย รอบบริเวณจึงกลายเป็นที่รกร้างราวกับไม่ใช่แผ่นดินของเมืองหลวง
แต่จะมีสักกี่คนกันเล่าจะล่วงรู้ ว่าองค์ชายเจ็ดผู้ปลีกวิเวกต่างจากองค์ชายคนอื่นๆที่พยายามทำผลงานให้เป็นที่ยอมรับในการสืบทอดราชบัลลังก์มังกร
แต่ทว่า …
ไม่ใช่เขาคนหนึ่งล่ะ
ประชาชนทั่วไปต่างรู้ดีว่าองค์ชายเจ็ดของต้าชิงนั้นนอกจากจะทรงทำตัวนิ่งสงบสยบความเคลื่อนไหวตลอดเวลา แม้เวลาอยู่ในงานเลี้ยงสำคัญ จึงเรียกว่าไม่เป็นที่สะดุดตาของใครเลยนอกจากใบหน้าที่งดงามราวสวรรค์จงใจปั้นแต่งขึ้นมา
บรรดาองค์หญิงเมืองต่างๆก็ต่างชม้อยชม้ายพยายามให้เป็นที่สนใจ แต่ก็ต้องผิดหวังอยู่ร่ำไป ไม่เคยมีใครได้ไมตรีจากองค์ชายเจ็ดสักคน
ยิ่งหน้าที่การทำงานองค์ชายเจ็ด เป็นเพียงแค่ผู้ดูแลระบบชลประทานของต้าชิง ซึ่งเรียกว่าเป็นงานที่ไร้ผลงานที่สุดในบรรดาพี่น้อง
จึงได้รับฉายา ‘องค์ชายหล่อจอมเสาะแสะ’
ฮ่องเต้ก็ไม่ได้โปรดปรานองค์ชายพระองค์นี้เท่าไหร่นัก แต่ก็ไม่เคยมีเรื่องกลุ้มใจอันใดเช่นกัน จึงยกสวนดอกท้อทางตะวันตกของเมืองหลวงให้ เพราะเป็นสิ่งเดียวที่องค์ชายทูลขอนอกนั้นทรงไม่เคยอยากได้อะไรเลย แม้แต่ทรัพย์สมบัติ อำนาจ หรืออิสตรี ทรงวางเฉยดุจตนเองนั้นหลุดพ้นแล้วซึ่งกิเลส
องค์ชายเจ็ดจึงมีอีกหน้าที่หนึ่งอันสำคัญ !
คือดูแลเรื่องศาสนาและวัดนั่นเอง !
และแล้วองค์ชายเจ็ดก็ย้ายตำหนักเข้าไปปลีกวิเวกประทับอยู่ในตำหนักกลางสวนดอกท้อ
ไม่มีใครรู้ … และอาจไม่เคยมีใครได้รู้ …
ว่าองค์ชายผู้นิ่งสงบเสมอ กำลังยิ้มแย้มอ่อนโยน ทำให้ใบหน้าหล่อเหลายิ่งเป็นที่ต้องตาต้องใจหากผู้ใดพบเห็น
ในอ้อมกอดขององค์ชายเจ็ดปรากฏร่างบอบบาง ผิวขาวดุจหิมะ แต่ที่ต่างออกไปตรงที่มีผมสีขาวที่ยาวระพื้น กับดวงตาสีแดงสด กลมโต สุกสกาวราวกับพระจันทร์สีเลือด บางบางๆสีชมพูธรรมชาติกำลังเจื้อยแจ้วเจรจาไม่หยุด แต่องค์ชายเจ็ดก็มิได้มีทีท่าว่าจะเบื่อแต่อย่างใด
ทั้งสองนั่งตระกรองกอดกันอยู่กลางสวนดอกท้อ …
“ท่านว่านกสองตัวนั้นมันเป็นนกอะไรกัน” ร่างบางชี้นกสองตัวที่กำลังเกาะกิ่งไม้ส่งเสียงจิ้บๆมาตามสายลม ดวงตาสีแดงฉายแววสงสัยใคร่รู้
“ข้าจะไปรู้ได้อย่างไรกันเล่า เว่ยชิง”
“แต่ข้าอยากรู้นี่นา” คิ้วโก่งดั่งคันศรขมวดเข้าหากันด้วยความไม่พอใจ จนองค์ชายเจ็ดหัวเราะออกมาดังลั่น
“ไว้คราวหน้าข้าจะเอาสมุดภาพนกมาฝากเจ้า”
“ข้าจะรอนะ”
และแล้วองค์ชายเจ็ดก็เชยคางร่างบอบบางขึ้นมาประกบจูบ ที่ได้รับการตอบรับมาเป็นอย่างดี
“เว่ยชิงเอ๋ย เจ้าจะทำให้ข้าหลงรักเจ้าไปอีกเท่าไรกัน” เสียงกระซิบพร่าจากร่างสูง ทำให้หน้าที่แดงอยู่แล้วของเว่ยชิงแดงขึ้นไปอีก
ดวงตาสีแดงที่กำลังหวานเชื่อมราวต้องน้ำตาลหยาดเยิ้มจนร่างสูงอดใจไม่ไหว
แล้วทั้งสองก็ได้พิสูจน์ให้กันและกันเห็นว่าต้องการอีกฝ่ายเพียงไร …
ท่ามกลางสวนดอกท้อที่มีเพียงพวกเขาสองคน
เสียงกระซิบพร่ำบอกรักกันและกันที่ยังคงขับขานเรื่อยมา
มันเริ่มมีมาตั้งแต่องค์ชายเจ็ดหลงเข้ามาในสวนดอกท้อสมัยพระองค์อายุ 15
และได้พบกับเว่ยชิงตัวน้อยที่นั่งร้องเพลงอยู่ใต้ต้นท้อกลางสวน
‘เจ้าเป็นใคร เหตุใดถึงมาอยู่ที่นี่คนเดียว’
‘แล้วท่านล่ะเป็นใคร เหตุใดถึงเข้ามาที่นี่’
ดวงตาสีแดงของเว่ยชิงทำให้เขารู้สึกแปลกประหลาดในใจ เขาไม่เคยเห็นใครมีสีตาที่สวยและพร้อมจะแผดเผาขนาดนี้
‘ข้าคือองค์ชายเจ็ด พ่อข้าเป็นเจ้าของสวนดอกท้านี่’
‘ถ้าเช่นนั้นข้าจะไปอยู่ที่ใดกันเล่า ข้าเดินทางมาไกลพร้อมท่านพ่อท่านแม่ แต่สุดท้ายพวกเขาก็จากข้าไป ข้าได้ยึดที่นี่เป็นบ้านเสียแล้ว’ สีหน้ากังวลของเว่ยชิง พร้อมน้ำตาที่รื้นลงมาจากดวงตากลมโตสีแดง ทำให้องค์ชายเจ็ดรีบเข้าไปกอดปลอบประโลม
เขาแค่ไม่อยากให้คนตรงหน้าร้องไห้ .. เขาค่อยๆลูบผมสีขาวยาวๆนั่น ปากก็พร่ำปลอบประโลม
‘เจ้าจะอยู่ที่นี่ได้ตลอดไป ข้าสัญญา ข้าจะขอสวนดอกท้อนี่จากท่านพ่อ ข้าจะสร้างบ้านให้เจ้าอยู่ เราจะอยู่ด้วยกัน’
‘ท่านจะไม่ไล่ข้าไปอีกคนใช่มั้ย’ เสียงถามกล้าๆกลัวๆ เจือสะอื้นยิ่งทำให้พระทัยอ่อนราวขี้ผึ้งละลาย
‘ข้าสัญญา’
จากวันนั้นถึงวันนี้แม้เวลาจะผ่านมาสิบปีแล้ว องค์ชายเจ็ดก็ได้ทำตามที่พระองค์สัญญาไว้กับเว่ยชิง
แรกๆ … อาจจะเริ่มด้วยความสงสาร
แต่สายใยความผูกพันที่มีกันและกันมาตลอดทำให้สายใยของคำว่ารักเริ่มเข้ามาแทนที่
องค์ชายเจ็ดผู้ลุ่มหลงในตัวเว่ยชิงจึงได้กระทำตัวปลีกวิเวกเพื่อไม่ให้ตนเป็นที่สนใจ และเริ่มปล่อยข่าวต่างๆนาๆให้ทุกคนไปให้ไกลจากสวนดอกท้อแห่งนี้
ยอมสละลาภยศที่พระองค์เคยอยากได้
ยอมสละความสะดวกสบายในวังหลวง
ยอมสละทุกสิ่งทุกอย่าง
เพื่อไม่ใครเห็น ..
ไม่ใครรู้ …
ไม่ให้ใครได้แตะต้อง …
และทำร้าย …
รวมถึงทำลาย …
ผู้เป็นที่รักเพียงหนึ่งเดียว ..
เจ้าหมาจิ้งจอกเว่ยชิง ..
ข้าสัญญาชีวิตนี้จะมีเพียงเจ้า ..
หัวใจข้าจะรักพียงเจ้า …
และจะตายไปพร้อมๆเจ้า ..
ณ ที่แห่งนี้
ที่ของเรา
บ้านของเรา ..
และต่อไป …
จะกลายเป็นที่ฝังร่างของเรา …
เราจะอยู่เคียงข้างกันตลอดไป ..
---------------------------------
จบแล้วเย้ๆ ช่วยติชมเรื่องการใช้ภาษาบรรยายด้วยเน้อ ^^ อาจจะไม่มีราชาศัพท์มากมายเท่าไหร่
-
:กอด1: :กอด1:
-
การใช้ภาษาดีมากค่ะ
อ่านแล้วซึ้งงงงงง ชอบบบบบ o13
-
การใช้ภาษาดีมากค่ะ
อ่านแล้วซึ้งงงงงง ชอบบบบบ o13
ขอบคุณค้าบ :pig4:
-
มามะน้องแบมพี่ตามมาจิ้ม ^
555+ ภาษาดีแล้วค่ะ พี่ชอบนะรักลับๆ หุหุ ><
-
ชอบมากกกกกกกกก ว่าแต่เป็นหมาจิ้งจอกก็เป็นปีศาจสิ แล้วจะตายพร้อมกันหรืออย่างงี้อ่ะ
แอร๊ยแต่ชอบ
-
อยากอ่านแบบเรืื่่องยาวค่ะ
สนุกมากเลย หวาน อบอุ่นดี
-
แสนจะอบอุ่น น่ารัก น่าหลงที่สุดเลย :o8:
-
ความรักที่อบอุ่น และสงบ
มีแต่เรา ไม่วุ่นวายกับใคร
:กอด1: :กอด1:
-
ยังมีเรื่องคำผิดอยู่นะคะ :กอด1:
-
เราชอบนะ อบอุ่นมากๆ อ่อนโยนจัง อิอิ
-
อยากได้หมาป่าตัวนี้ ภาษาดีมาก ๆ เลยค่ะ ชอบ ๆ
-
ขอบคุณทุกคอมเม้นค่ะ :pig4:
-
บวกให้จ้าาาา ภาษาสวย
-
สั้นๆง่ายๆแต่ได้ใจความ สรุปว่าชอบค่ะ! :L1:
-
:กอด1:ชอบๆๆๆๆๆ
-
o13 ยอดมากซาร่า :laugh:
ภาษาสวยดีอ่ะเราชอบ
-
เป็นเรื่องสั้นๆแต่กินใจแบบบอกไม่ถูก
-
เรื่องสั้น จริงๆ
แต่สำนวนภาษา ก็โอเคน่ะครับ
:กอด1:
-
เหมือนกำลังอ่านนิยาย จีน โบราณ อยู่เลยค่ะ
อรั๊ยๆ แนวแฟนตาซี ชอบมาก โรแมนซ์สุดๆ :o8:
องค์ชาย 7 หน้าตาจะเป็นไงน้า เดี๋ยวไปเปิดรูปละครจีน ประกอบดีกว่า
:pig4:
-
น่ารัก :o8:
-
ชอบมากมาย หวานนิ่ง >///////////<
น่าจะลองทำเรื่องยาวนะคะ
-
เรื่องสั้นจริงๆด้วย แอบลุ้นให้ยาวกว่าี้นี้ :o8:
คำลึกซึ้งดีค่ะ ชอบบบ :กอด1:
-
:pig4: :pig4: :pig4:(http://)
-
อ ยากเลี้ยงหมาป่ามั่ง :D
-
o13 o13 o13 ชอบๆ
-
:impress3: โรมานซ์มากกกกกกกกกกกกกกก
-
องค์ชายเจ็ดสุดยอดเลย
ยอมสละทุกอย่างเพื่อเว่ยชิงที่รัก
รักแท้เป็นแบบนี้นี่แหละ^o^
-
น่ารัก น่าหลงจริงๆ
เป็นเรื่องสั้นที่หวานได้อีก
ขอบคุณมากมายคร้าบ
-
ชอบอ่ะ :กอด1:
อยากอ่านอีก :L2:
-
ชอบอ่ะ ภาษาสวยดี
ที่สำคัญสั้น เเต่โรเเมนซ์ได้ใจมาก o18
ขอบคุณค่ะ :pig4:
-
น่ารักดีค่ะ ชอบแนวนี้มาก
-
เขียนภาษาได้สวยงามมากเลยค่ะ
และเขียนออกมากได้ซึงใจสุดๆๆ
ของคุณที่ได้นำเนื้อเรื่องดีๆๆมาให้ได้อ่านนะค่ะ
-
อ่า น่ารักแบบซึ้งๆ รอบ 2
-
:กอด1: :กอด1: :กอด1:
เนื้อเรื่องน่ารักมาก
:n1:
-
ซาบซึ้ง...สุดท้ายก็ได้รู้ว่าเป็นหมาจิ้งจอก ขอให้รักกันตลอดไปไม่มีใครมารบกวน
-
อ่า ซึ้งจับจิต :monkeysad: สุดท้ายก็รู้ว่าเปงหมาจิ้งจอก -0-
-
เป็นเรื่องที่ซึ้งกินใจ
ภาษาที่ใช้ก็สวยงาม
-
กำลังคิดอยู่เลย
ว่าเป็นปีศาจอันได
ที่แท้ จิ้งจอกน้อยหรอกรึ
-
จิ้งจอกน่ารัก
-
ยอมสละทุกอย่างที่เคยมี เพื่อคนรัก
นับถือองค์ชายเจ็ดจริงๆ
ข่าวลือก็ลือกันจริงๆ ต่างๆ นานา
เว่ยชิงน่าชัง น่าเอ็นดูอ่ะ
-
:o8: ชอบค่ะ น่ารัก หวานดี ออกแนวรักลับๆ แต่งเป็นเรื่องยาวซิค่ะ ชอบนิยายแนวจีนค่ะ
-
เค้าชอบอ่ะ
สั้นๆ
ง่ายๆ
ได้ใจความ
เอาใจน้อยๆไปเลยจ้า
-
น่าจะเป็นเรื่องยาวนะ
เนื้อเรื่องน่าสนใจดี
-
o13
-
อ่านแล้วแบบ จบแล้วจริงๆหรือ ไม่อยากเชื่อเลย
ภาษาสวยมากค่ะ
-
ชอบบบ ภาษาสวยงามมม จิ้งจอกน้อยก็น่ารักซะไม่มีอะ ><
-
ชอบเรื่องนี้มากค่ะ
น่าจะทำเป็นเรื่องยาวไปเลย
เว่ยชิงต้องน่ารักมากแน่ๆ
องค์ชายเจ็ดถ็งได้รักมากขนาดนี้ :)
-
อร้ายยย น่ารักก
เป็นเรื่องที่หวานมากๆเลย
-
ชอบอ่ะโรแมนติกสุด ๆเลย
-
ซึ้งดีค่ะ
-
ฮะ?
จบแล้วเหรอเนี่ย?
น่ารักได้อีกเว่ยชิง มิน่าล่ะองค์ชายถึงยอมทุกอย่าง
องค์ชายเหมือนไม่เอาถ่านนะ แต่จริงๆ แล้วทำไปเพราะรักทั้งนั้น
-
ใช้ภาษาสวยดีค่ะ o13
มีความรู้สึกว่าอ่านแล้วอบอุ่นหวานๆๆในอารมณ์
อะไรประมาณเนี้ยอะค่ะ
ความรักทำให้เราเสียสระได้ทุกสิ่งเพื่อที่จะได้รักนั้นมา :กอด1: :L2:
-
:m1: ชอบเรื่องนี้มากๆ ภาษาสวยสุดๆไปเลยจร้า
เขาถึงบอกว่าเพื่อความรักคนเราสามารถทำได้ทุกอย่าง
ทิ้งอำนาจ ทิ้งลาภยศ ที่ตัวเองสมควรจะได้
เพื่อบุคคลอันเป็นที่รักเพียงหนึ่งเดียว
จิ้งจอกน้อยน่ารักมากๆ เหมาะสมกับองค์ชายเจ็ดสุดๆ
ขอให้ทั้งคู่รักกันแบบนี้ตลอดกาลและตลอดไป
-
น่ารักจัง
อ่านแล้วชอบเลย ^^
-
น่ารักที่สุด อ่านแล้วชอบมากมาย
บรรยายได้หวานมาก อยากอ่านตอนพิเศษ :monkeysad:
-
ชอบอ่ะ โรแมนติกมากๆๆๆๆๆๆๆๆ
ภาษาก็สละสลวย อ่านแล้วลื่นไหลดี ^^
-
ชอบเรื่องแนวนี้มากๆ :m1:
อยากให้เป็นเรื่องยาวจัง :m26:
-
เรื่องน่ารักจังเลยค่ะ
เว่ยชิงน่ารักมากๆเลยอ่ะ
><
ชอบนะ
-
เว่ยชิงน่ารักมากมาก
-
ถึงจะไมมีNC แต่เรื่องนี้ก็โดนใจอย่างแรง :L1: :L1: :L1:
เนื้อเรื่องดีมากครับ น่าประทับใจ o13 o13 o13
-
:กอด1: ขอบคุณคร้า :กอด1:
-
+1 อยากอ่านอีกจัง เรื่องนี้ชอบมากๆ
ถึงไม่หวือหวาแต่สัมผัสได้ว่าอบอุ่น :-[
-
น่ารักจังค่ะ
เป็นความรักที่งดงาม
-
สั้นแต่ได้ใจ ชอบมากมายฮ๊าฟฟฟ
ขอบคุณสำหรับเรื่องราวดี ๆ นะฮ๊าฟฟฟ
-
ความลับมันอยู่ตรงนี้เองนะคะทุกท่าน :m26: (กระซิบเสียงเบา เดี๋ยวคนในราชสำนักได้ยิน)
มันคือหนังจีนกำลังภายในใช่ไหมคะคุณน้อง น้องหมาน้อยน่าฟัดจริงๆเลย :กอด1:
ขอบคุณแบมบี้ ขอบคุณเล้าเป็ด :z2:
-
ภาษาสวยอ่ะ
ไม่ได้บรรยายยืดยาว
เรื่องไม่ได้มีอะไร ก็แค่เล่าให้ฟัง
แต่เราจิ้นไปแล้ว สุดยอดดดดดดด :กอด1:
-
อั้ย น่ารักมากเลยค่ะ
เว่ยชิงคงจะสวย?มากๆเลยใช่ไหมล่ะ
ไม่งั้นองค์ชายคงไม่หลงไหลขนาดนี้หรอก ^_^
องค์ชายก็น่ารัก
ชอบมากๆเลยค่ะ
-
มองขึ้ย มองลง.....จบแล้วเรอะ? :a5:
สั้นมาก แต่ได้อรรถรสดีค่ะ :z3:
-
ซึ้งค่ะ o7
ยอมสละทุกสิ่ง
และมาอยุกับคนที่รัก
น่ารักมากๆเลยค่ะ :give2:
-
เรื่องนี้รวมเล่มยัดเข้าไปในหนังสือเรื่องหนึ่งของแบมแล้วนะคะ - .- แต่ไม่บอกว่าเล่มไหน ใครซื้อไปก็จุ๊ๆ
-
:o8: :o8: :o8: :o8: :o8: :o8: :o8: :o8: :o8:
-
โอ้ย มาสั้นๆแต่น่ารักมากกกก
เราชอบแนวนี้ๆๆ อยากอ่านเรื่องยาว
ชอบอ่ะ ๆๆ อิอิ
-
สำนวนภาษากำลังดีค่ะ อ่านแล้วก็ซึ้งดีนะคะ
อยากกลายร่างเป็นจิ้งจอกซะเอง55+
-
น่ารักและดูอบอุ่นจัง
-
น่ารักดีค่ะ
-
โรแมนติกมากเลยองค์ชาย รักจนยอมเสียสละซึ่งทรัพย์สมบัติ ซึ้ง T^T
-
o13 o13 o13
-
เรื้องซึ้งกินใจดีค่ะ
-
น่ารัก :o8:
เป็นเจ้าชายที่สละทุกสิ่งเพื่อคนรักจริงๆ :mc4:
-
เป็นแค่เรื่องสั้น แต่อ่านแล้วอิ่มกว่านิยายบางเรื่องอีกอะ :-[ :-[
-
น่ารักมาก
-
ซึ้งจังเลยค่ะ
ชอบเรื่องนี้นะ ภาษาสวยด้วย
น้องจิ้งจอก ตาสวยๆ :n1:
เป็นกำลังใจให้ในการแต่งเรื่องต่อไปนะคะ :bye2:
-
สั้นจริง ๆ ค่ะ แต่น่ารักดีน่ะ บรรยายซะเห็นภาพจริง ๆ ภาษาที่ใช้ก้อสละสลวยดีจ้ะ คิดถึงบรรยากาศพระราชวังจีนน่ะ แต่พอพูดถึงสวนดอกท้อทีไรคิดถึงเกาะดอกท้อที่มีค่ายกลเยอะ ๆ ในเรื่องมังกรหยกเลยน่ะ :z1: แต่เสียดายไม่มีฉากเป็นจิ้งจอก :o8:น่าจะแต่งเพิ่มอีกสักตอนน่ะ :impress2: น่ารักดีจ้ะ
-
:L2:
-
ชอบการใช้ภาษาค่ะ :mc4:
-
ชอบมากจ้า o13 o13 o13
:bye2: :bye2: :bye2:
-
ดูโรแมนติกดีอ่าาา
:กอด1: :กอด1:
-
เว่ยชิงเป็นจิ้งจอกเก้าหางหรือเปล่าคะเนี่ย
แต่บรรยายเว่ยชิงได้น่ารักมาก
ไม่แปลกเลยที่องค์ชายเจ็ดจะทั้งรักทั้งหลง
เค้ายังชอบเลยอะ อยากมีสักคนไว้กอดที่บ้าน ฮ่าๆ
ขอบคุณค่ะ
-
ซาบซึ้งตรึงใจมากค่ะ
อ่านเพลินมาก ภาษาสวยดีค่ะ อ่านไม่สะดุดเลย ^^
-
ซึ้ง โรแมนติก
ภาษาก็สวย อ่านเข้าใจง่ายดีค่ะ
อยากให้มีต่อ ไม่อยากให้เป็นเรื่องสั้นเลย อิอิ
-
ภาษาดีเลยนะคะ
อ่านแล้วเข้าใจง่ายดีด้วย
องค์ชายเจ็ดแบบว่าเสียสละมากกกก :katai2-1:
-
ลึกซึ้งกินใจ :กอด1:
ตลอดทั้งเรื่องดำเนินไปด้วยการบรรยาย มีบทสนทนาเล็กน้อยแต่ไม่ได้ทำให้รู้สึกเบื่อเลย กลับน่าอ่านและรู้สึกว่าเรื่องสั้นไปจริงๆ o13
-
หมาป่าาา
-
อยากอ่านต่อเลย 555
-
ซึ้งกับความรักขององค์ชายเจ็ด :m3:
-
อยากให้เป็นเรื่องยาวอ้ะ
คงน่ารักน่าดู
-
โรแมนติกจัง ><
-
สนุก และมันก็เป็นเรื่องสั้นจริงๆ สั้นมาก
-
เฮ้ย....มันดีอ่ะ 555+
-
อ่ะ ..... สั้นจริง ๆ ขอบคุณครับ
-
โรแมนติกจัง :impress2:
เว่ยชิงเป็นภูตจิ้งจอกแน่เลยผมขาว :hao3:
โรแมนติก ละมุนละไม น่ารัก กลางสวนท้อ :impress3:
-
ตอนพิเศษอยู่ ณ ที่ใดเล่า?
-
:-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[
-
เรื่องนี้ซึ้งดีแต่สั้นไปหน่อยอ่ะ
-
ห๊ะ จบแล้วเหรอ
-
ภาษาสวยมาก อ่านแล้วเห็นภาพเลยค่ะ
เหมือนกำลังอ่านนิยายจีนโบราณท่ามกลางบรรยากาศสวนท้อ
ไม่มีข้อติ ยกเว้นเรื่องเดียว มันสั้นไปค่ะ 555
+1 เป็นกำลังใจให้คนเขียนค่ะ ^^
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
:n1:
อ่านแล้วรุ้สึกว่าโรแมนติกดีจัง ><
ขอบคุณนะค้า
-
น่ารักดีค่ะ
ภาษาก็ละมุนละไมมาก
อ่านแล้วชอบบ :L2:
-
o13
-
องค์ชายเจ็ดได้พิสูจน์ให้เห็นแล้วค่ะ ว่าต่อให้มีทรัพย์สมบัติมากมายสักเพียงไหน แต่หากข้างกายไร้ซึ่ง 'เว่ยชิง' คนที่พระองค์แสนรัก สิ่งต่างๆ เหล่านั้นก็ล้วนแล้วแต่..ไร้ความหมาย~ :-[
-
องค์ชายเจ็ดผู้สละได้ทุกอย่างเพื่อความรัก งื้อออ :hao5:
-
ปีศาจจิ้งจอกหิมะ ได้ขโมยหัวใจองค์ชายเจ็ดไว้แล้วอย่างไม่มีวันปล่อย อ่านแล้วน่ารักมากๆ ค่ะ แอบอยากให้เป็นเรื่องยาวจังเลยค่ะ
-
ละมุนละไมอบอุ่นเหลือเกินค่ะ :-[ :-[
-
อ่านแล้วรู้สึกสั่นเหลือเกินน :hao5:
-
สั้นมาก ซึ้งกินใจ
-
สั้นจริงๆ ด้วย
องค์ชายเจ็ด กับเว่ยชิง สุนัขจิ้งจอก :กอด1:
ไร้ท เขียนได้น่าอ่านมาก :mew1:
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
สมกับเป็นเรื่องสั้นค่ะ ได้ใจความมาก
องค์ชายเจ็ดสมหวัง แล้วเว่ยชิงก็ไม่มีใครเข้ามาทำร้าย เป็นรักที่เสียสละจริงๆค่ะ
-
สั้นมากกกกกก รักใสๆขององค์ชายเจ็ด
-
:pig4: :pig4:เราไปหลงที่ไหนมาถึงไม่ได้อ่านเรื่องนี้ของคุณแบม เว่ยชิง กับ องค์ชายเจ็ดน่ารักมาก
ให้ความรู้สึกอบอุ่นสุดๆไปเลย :pig4: :pig4: :pig4:
-
:pig4: :pig4:
-
o13 :pig4:
-
ส สะ สะ สั้นจัง! :hao5:
-
มาสั้นๆแต่ได้ใจไปเลย งื้ออออ ชอบจัง
อยากให้ลองเขียนเรื่องนี้เป็นเรื่องยาวจัง จะตามไปอ่าน
เขียนดีมากจริงๆค่ะ ไม่ได้ปูเรื่องอะไรมาก แต่กลับทำให้รู้สึกอบอุ่นหัวใจแบบสุดๆไปเลย
-
:z3: :z3:
สั้นเกินไป ฮือออ พล็อตเรื่องดีเลย ชอบๆๆๆ
-
:mc4:
-
ภาษาสวยดีค่ะ อ่านแล้วอยากอ่านเรื่องยาวเลย
-
o13
-
อบอุ่นมากกกกก
-
น่ารักมา จิ้งจอกขาว
-
น่ารักจังค่ะ :katai2-1:
แต่รีพายบนนี้คือ? :z3: