พิมพ์หน้านี้ - ตรงนั้นคือหน้าที่ ตรงนี้คือหัวใจ บทส่งท้าย จบแล้วค่ะ หน้า 12 อัพเดต 9/8/2558
CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE
Boy's love => Boy's love story => นิยายที่โพสจนจบแล้ว => ข้อความที่เริ่มโดย: Tigerintherain ที่ 08-07-2014 21:50:04
***************************************************************************************
มารอจ้า
สวัสดีค่ะ“พีท นี่คุณหนูเกรซ ลูกสาวคุณเจมส์ที่เป็นหุ้นส่วนใหญ่ของโรงแรมสาขาใหม่ที่ฮ่องกงไงลูก รู้จักกันไว้นะ” คริส หยาง เจ้าพ่อธุรกิจโรงแรมหรูที่มีสาขาทั่วโลก พ่อของเขาเองเป็นผู้แนะนำให้รู้จักหญิงสาวสวยท่าทางเรียบร้อยคนหนึ่ง ซึ่งคาดว่าน่าจะอายุรุ่นราวคราวเดียวกับเขา “จะได้เก็บไว้แดนซ์ได้ตลอดเวลาไง” เกรซเคยให้เหตุผล
2. พี่ชาย“พีทเป็นทายาทคนเดียวของตระกูลนะ จะไปร้องเพลงในผับให้ได้อะไรขึ้นมา ถ้าว่างนักก็มาช่วยงานพ่อสิพีท” ‘บ้าที่สุด ไปคิดถึงทำไม’ พีทสลัดความคิดนั้นออกไป จู่ ๆ ความคิดถึงที่ถูกเก็บซ่อนไว้ลึกสุดในใจก็ย้อนกลับมา ดูเหมือนมันจะเพิ่มมากขึ้นตั้งแต่เมื่อคืน ‘อีกนิดเดียว เพลงสุดท้ายแล้ว เขาจะได้ลงไปดูสักทีว่าใคร...’ ‘ไม่ใช่’ หนุ่มนักร้องรำพึงกับตัวเอง ‘ใช่รึเปล่า?’ พีทเห็นใบหน้าของคนในความทรงจำลอยมาซ้อนทับภาพคนที่เห็นข้างหน้า ทำไมเขารู้สึกคุ้นเคยกับคนคนนี้อย่างประหลาด‘ไม่ใช่หรอก คงไม่ใช่’ พีทสะบัดหัวอย่างมึนงง ‘เวลายิ้มก็เหมือน’ ‘แล้วทำไมเราต้องรู้สึกแย่แบบนี้ด้วย บ้าที่สุด’ “พี่ฮ่านนนน พี่ฮั่น พี่ฮั่น อยู่ที่ไหนมาหาน้องพีทหน่อย”
3. ถูกทำร้าย‘มีคนตามมา!’ พีทกำมือแน่น สูดลมหายใจลึกแล้วจึงหันกลับไปเผชิญหน้า‘ใครกันที่ส่งคนมา แล้วส่งมาเพื่ออะไร?’ ‘พี่ฮั่นกลับมาแล้ว’ พีทวิ่งเข้าไปหาพี่ชายของเขาทันที
:mc4:
4.ปะทะ‘เอ๊ะ หรือว่า...’ จากนั้นเหมือนมีแสงสว่างวาบในหัว ความเข้าใจก็หลั่งไหลอย่างรวดเร็วราวสายน้ำ ‘ไอ้หมอนี่สินะที่จับตาดูเขาอยู่เมื่อหลายวันก่อน ทำเอาเขากังวลจนนอนไม่หลับ หนอย แอบไปนั่งในร้านทำตัวเป็นนักท่องราตรี แถมที่เดินชนกันก็คงตั้งใจล่ะสิ หมอนี่รู้อยู่แล้วว่าเขาเป็นใคร ยังแกล้งทำเป็นคนแปลกหน้า’ ความคิดที่ว่าถูกพ่อรวมหัวกับหมอนั่นหลอกเขาทำให้เขาโมโห ‘เรื่องนี้เขาไม่ยอมแน่!’ ‘ว่าไงนะ สู้กันน่ะเหรอ หึ กำลังอยากชกหน้าคนพอดี’ พีทคิดในใจ ‘อยากรู้เหมือนกันว่าจะเก่งแต่ปากรึเปล่า’ ‘นี่คนหรือหมียักษ์??’ ‘ไอ้หมอนี่มันมั่นใจชะมัด’ ‘เป็นไปได้ยังไง นี่มันแค่พริบตาเดียวเท่านั้นเขาก็ลงมานอนกองกับพื้น’ ‘อ๊ะ อะไรนะ!’ เขากำลังถูกทับอยู่ หน้าขาวนั่นลอยอยู่ห่างเพียงแค่คืบ ‘ตึก ตึก ตึก’ จู่ ๆ หัวใจก็เต้นแรงขึ้นมา...... ‘อะไรนะ ทำไม?’ พีทเพิ่งรู้สึกตัวว่ามีอะไรบางอย่างรองศีรษะเขาไว้ นายหมีเลื่อนมือขวาของตัวเองที่รองหัวเขาออกทีละน้อย
:z1:
5. ปะทะ‘เขาแพ้นายอวดดีนั่น แพ้ในกีฬาที่เขาถนัดที่สุดเสียด้วย บ้าชะมัด!’ ‘โอ๊ย ไอ้หมอนี่’ พีทพลุ่งพล่าน เข้าไปกระชากคอเสื้อบอดี้การ์ดจอมกวนพร้อมกับเงื้อหมัดขึ้น แต่มือใหญ่ของนายนั่นกลับยกขึ้นรับหมัดเขาไว้ได้ทันก่อนที่เขาจะชกลงไปบนหน้า‘นี่มันเกิดอะไรขึ้นเนี่ย?’ ‘หนอย แรมโบ้ แกอดมื้อเย็นแน่’ “บ้านนายใช้การ์ดบริษัทไหนเนี่ย แย่ชะมัด ปล่อยให้คุณชายถูกทำร้ายได้ยังไง ตอนนี้นายโอเคแล้วใช่ไหม” ‘ฝากไว้ก่อนเถอะนายหมี ไว้กลับมาแล้วค่อยว่ากัน’ ‘นี่บอดี้การ์ดระดับไหนกันขับออดี้ R8 รุ่นล่าสุด’ ‘ทำมารู้ดีนัก ทำยังกับเขาไม่มีทางเลือกงั้นสิ’ ‘เฮ้อ’ พีทถอนหายใจเป็นรอบที่ร้อยแล้วมั้ง เขาไม่อยากทำให้ใครเดือดร้อนเลย ไม่รู้ว่าเป็นเพราะบังเอิญหรือจงใจที่เอาสองคนนี้มาเข้ากะในวันนี้ เหมือนจะรู้ว่าพีทคงไม่ใจร้ายพอที่จะเป็นต้นเหตุให้ใครถูกไล่ออก‘ก็บอกแล้วว่าเขาน่ะรู้ทันเด็กนี่ทุกเรื่องน่ะแหละ หึ หึ’ ‘หึ นายนี่มันแน่จริง ๆ’ พีทคิดอย่างเดือดดาล
:z1:
ขอบคุณนักเขียนมากค่ะ :L2:
ทำไมนายหมีไม่ยอมรับตอนที่พีททัก ทำแบบนี้เมื่อรู้ความจริงยิ่งโกรธหนัก
6. ติดตาม‘อะไรอีกล่ะ?’
7. ป่วย‘ฮัท?’ พีทครางชื่อนี้อยู่ในใจ รู้สึกเจ็บแปลบในส่วนลึกอย่างไม่เคยเป็น ‘หมอนี่หน้าคล้ายแล้วยังชื่อคล้ายอีกหรือนี่’ “ไม่จำเป็น!! ชั้นไม่มีพี่ชาย แล้วนายก็ไม่ใช่พี่ชั้น”
:เฮ้อ:
8. เจ้าของร้านกับเด็กเสิร์ฟ‘มิน่าล่ะ ทำแบบนี้พวกนั้นยิ่งคลั่งไปใหญ่ เข้าใจบริหารเสน่ห์นะนายคนซื่อ’ ‘อีกแล้วเหรอ คืนนี้สามครั้งแล้วนะ’ ‘พี่นั่นแหละกวนตีนผม’ แคนคิดในใจ แต่ดูเหมือนสิ่งที่เขาคิดมันจะฉายชัดออกไปทางสายตา ‘ไปเจอกันข้างนอกสิวะ’ ‘คุณไล่ผมไปไหนไม่ได้หรอกคุณหนูเกรซของผม หึ หึ’ ‘ไม่ต้องกลัวผมจะทำวงล่มหรอกครับ ผมน่ะ อดีตนักร้องนำของวงมหาวิทยาลัยเชียวนะ’ เขาได้แต่คิดแต่เขาพูดไม่ได้ ขืนพูดก็ความแตกน่ะสิ‘ก็เมื่อกี้มันยังตกลงว่าจะร้อง?’ ‘อืม ทำให้เกลียดแล้ว จะทำให้รักได้ไหมนะ’ ‘บ้าที่สุด วันนี้เธอก็แต่งตัวรัดรูปซะด้วย’ ‘รอให้ไอ้สามคนนี่ไปก่อนเถอะ นายโดนดีแน่’ ‘บ้าชะมัด ทำไมนายแคนต้องทำเสียงแบบนั้นด้วย’ เกรซสะบัดหน้าหันไปมองภายนอก แววตาและน้ำเสียงแบบนั้นมันทำให้เธอรู้สึกแปลก ๆ ยังไงไม่รู้ ‘ก็คนมันเป็นห่วงนี่’ ‘หยุดได้ไง ตอนนี้ผมต้องหนีก่อนสิคร้าบ แค่นี้คุณหนูคงสงสัยเต็มที่แล้ว เอาไว้ผมจะบอกคุณหนูทุกอย่างละกัน แต่ยังไม่ใช่ตอนนี้’ ‘รับรองว่าคุณหนูจะคาดไม่ถึงทีเดียว!’
8. เจ้าของร้านกับเด็กเสิร์ฟ (2)‘ขอโทษนะคุณหนู ผมจำเป็นต้องโกหกจริง ๆ’ ‘เอาไงดีวะแคน ไม่ได้เตรียมคำตอบมาซะด้วย’ ‘นายนี่เป็นใครกัน ไม่น่าไว้ใจสักนิด’ ‘เฮ้ยคุณหนู ทำแบบนี้ไม่ดีเลยนะ เขายังอยากอยู่ต่อนี่ ทำไงดีล่ะ’
ขอบคุณนักเขียนค่ะ :L2:
o13
9. อย่ามายุ่ง‘หวังว่านายนั่นคงไม่ได้มาเห็นหรอกนะ’ ‘โทรมชะมัด วันนี้จะร้องเพลงไหวรึเปล่าเนี่ย แค่เดินไปเดินมาในห้องก็แทบจะไม่มีแรง’ ‘ตายล่ะ เสียงหายไปแล้ว’ เขาพยายามจะพูดแต่กลับไม่มีเสียงใดเล็ดลอดออกมา ‘เกรซ เราป่วย ไม่มีเสียง วันนี้คงไปร้องเพลงไม่ได้แล้ว ขอโทษนะ ให้นายแคนร้องแทนได้ไหม’ ‘จะหาคนร้องแทน หายไว ๆ นะ’ พีทถอนใจยาว แต่เขาคงไปไม่ไหวจริง ๆ ขนาดเมื่อคืนเขายังเอาตัวแทบไม่รอด โชคดีที่ร้องเพลงช้าเป็นส่วนใหญ่จึงไม่ต้องใช้แรงมากเท่าเพลงเต้น ‘เอ๊ะ เกรซรู้ได้ไงว่าเขาป่วย ลุงฉีด้วย หรือว่า...นายนั่น’ ความคิดว่านายหมีนั่นมายุ่งเรื่องส่วนตัวของเขาทำให้พีทหัวเสีย ‘ยุ่งไม่เข้าเรื่อง’ ‘เฮ้อ ทั้งปวดหัวทั้งหงุดหงิด’ ‘ใคร?’ เขาไม่มีเสียงจะถาม เขาบอกลุงฉีแล้วว่าห้ามใครรบกวน ‘วันนี้เปลี่ยนคนทำรึเปล่าเนี่ย’ รสชาติซุปเปลี่ยนไป แต่....มันอร่อยมาก เขาหยิบขนมปังกระเทียมเข้าปากบ้าง ‘อืม อร่อยจัง’ ‘เฮ้อ ทำไมโตมาแล้วดื้อกว่าเดิมละเนี่ย’ มือใหญ่ยกขึ้นเสยผมตัวเองที่ตกมาปรกหน้าแล้วยิ้มนิด ๆ ‘ยังไงเขาก็ต้องพยายามละน่า สักวันพีทคงยอมยกโทษให้’ ‘เขารู้ทันทุกอย่างแหละน่า...’ ‘ใครจะยอมให้รู้ล่ะว่าเขาแอบเข้าไปเฝ้าคนป่วยทุกคืน’
o13
10. ตีสนิท ‘แรมโบ้ก็อีกตัว ไปสนิทนายนั่นได้ไง’ ‘บ้าชะมัด เพราะนายนั่นคนเดียวชีวิตเขาถึงได้ยุ่งเหยิงแบบนี้’ ‘ว่าไงนะ’ นายหมีเลิกคิ้ว ‘เห็นเขาเป็นคนขับรถรึไง’ ‘หึ คนขับรถที่ไหนหล่อขนาดนี้ อ๊ะ บริการหน่อยแล้วกัน คุณชายจะได้อารมณ์ดี’ ‘ระวังเหอะ ถ้าเขาสายแม้แต่นาทีเดียวเป็นเรื่องแน่’ ‘ดูพี่โดมตอบเขาสิ’ ‘ออกมายืนโชว์ตัวเชียวนะ คงคิดว่าเท่ห์ซะเต็มประดา’ ‘หนอยพี่โดม หิวจนตาลายน่ะสิไม่ว่า’ พีทคิดอย่างหงุดหงิด ‘ทำไมพี่โดมทำแบบนี้อ่า นายหมีไม่ได้เกี่ยวข้องอะไรกับเขาสักหน่อย เป็นแค่คนที่พ่อเขาส่งมา พี่โดมก็รู้นี่’ ‘เวลากินข้าวคือเวลาสงบศึกงั้นหรือ’ ‘ดีเหมือนกันท้องอิ่มแล้วค่อยว่ากัน’ ‘เฮ้อ’ คุณชายถอนหายใจ จากนี้ไปเขาคงไม่มีเวลาเป็นส่วนตัวอีกแล้วยกเว้นเวลานอน ‘หนอย หมียักษ์! คนอุตส่าห์พูดดีด้วยกลับมากวนประสาท’ ‘หึ เด็กนี่ยั่วโมโหขึ้นจริง ๆ’
10. ตีสนิท (2)‘เฮ้อ วันนี้ลองหนีไปเองจะดีไหมนะ’ เขาคิดไปเรื่อยเปื่อย เมื่อเดินลงมาถึงชั้นล่างกลับต้องชะงักเมื่อเพราะมีสิ่งหนึ่งยื่นมาขวางหน้าเขาไว้‘กุญแจรถ!’ ‘ว่าไงนะ ให้ลองขับเหรอ เห็นเขาเป็นเด็กเห็นแก่ของเล่นรึไง’ พีทขมวดคิ้วกึกด้วยความคาดไม่ถึงว่า จู่ ๆ นายหมีจะยอมให้เขาขับรถของตัวเอง‘หืม นายหมีนี่เดาแม่นแฮะ ใช่ เขาชอบขับมากกว่า แล้วออดี้คันนี้ก็สวยชะมัด อยากลองเร่งเครื่องแรง ๆ ด้วยตัวเองดูสักทีว่าจะสักแค่ไหน เอาไงดี?’ ‘ยกเว้นนายนั่นจะยอมให้เขาขับออดี้อีกนะ’ ‘เอ๊ะ ซื้อมาเผื่อขนาดนี้เลยเหรอเนี่ย’ พีทมองเห็นขวดน้ำผลไม้หลายชนิดอยู่ในถุงนั้น
:L2: :L2:
:impress2:
11. ไม่ปลอดภัย‘ยังจะมั่นใจอีกนะ เขาหัวใจจะวายอยู่แล้วเมื่อกี้’ ‘ตึก ตึก’ จู่ ๆ หัวใจก็เต้นแรงขึ้นจนเขารู้สึกได้ ‘อีกไม่นานหรอก นายต้องแพ้แน่!!’ ‘จะคอยพึ่ง...’ พีทเหลือบตามอง ‘นายนั่นตลอดเวลาคงไม่ได้’ ‘เหวี่ยงเก่งชะมัดเด็กบ้า!’
12. ความฝันเด็กชายอ้วนจ่ำม่ำกำลังเล่นรถยนต์ของเล่นอยู่ในห้องส่วนตัว รอบกายเต็มไปด้วยรถคันเล็กที่มีรูปร่างเหมือนของจริง มีทั้งขนาดเล็กเท่าฝ่ามือที่เด็กจะจับได้และขนาดใหญ่ขนาดเด็กขึ้นไปนั่งภายในได้ พี่เลี้ยงหลายคนช่วยเล่นเป็นเพื่อน แต่ไม่นานเด็กชายร่างกลมก็โมโหร้องไห้จ้า มือกลมป้อมนั้นคว้ารถของเล่นขว้างปาใส่บรรดาพี่เลี้ยง ไม่ว่าใครจะปลอบ จะหลอกล่อด้วยตุ๊กตาอื่น เด็กน้อยก็ไม่ยอมหยุด ‘นี่เขาฝันไปเหรอเนี่ย’ วันหนึ่งเจ้าแรมโบ้วิ่งเข้าไปในห้องนอนที่เปิดทิ้งไว้เพื่อทำความสะอาด แล้วคาบตุ๊กตาตัวหนึ่งติดมาด้วย มันคาบตุ๊กตาตัวนั้นมาวางที่ตักเขาเหมือนต้องการเล่นด้วย เขาจำตุ๊กตาตัวนั้นได้ทันที มันเป็นตุ๊กตาหมีของพี่ฮั่นที่ให้เขาเป็นของขวัญวันเกิดตอนเด็ก เวลานั้นเขาขว้างมันทิ้งไปเพราะยังโกรธเจ้าของอยู่ ตุ๊กตาไปตกที่เท้าของพ่อที่กำลังเดินเข้ามาพอดี พ่อมองไปที่พีทอย่างตำหนิ เข้าใจได้ทันทีว่าตุ๊กตานั้นเป็นของใคร ‘พี่ พี่ฮั่น!’ พีทที่ยังคงชะงัก ครางเรียกชื่อนั้นในใจ‘ทำไมนายนี่เหมือนพี่ฮั่นขนาดนี้?’
o13
:L2: :L2:
o13
13. นายเป็นใคร?‘คล้ายพี่ฮั่นเลย...' ‘อะไรกันความรู้สึกคล้ายความผิดหวังแบบนี้’ ‘โธ่ ถ้าอยู่ที่คุณโรสแล้วตอนนี้อยู่ไหนละนี่ คุณโรสก็ไม่อยู่เสียด้วย’ พีทคิดอย่างเสียดาย เขาเดินกลับไปที่บ้านหลังเล็กริมสระอย่างหมดหวัง‘คนยิ่งกลุ้มอยู่’ ‘อะไรเนี่ย ทำไมนายนี่เสียมารยาทแบบนี้’
:mew1:
o13
อ่านคะ อ่าน สนุกดี อยากรู้
สนุกค่ะ รออ่านอยู่นะ
ชอบๆๆๆ รออ่านอยู่น้า :mew1: :mew1:
14. ถูกตามล่า ‘นี่มันยังกะในหนังเลย’ ‘อย่าเต้นแรงนักสิ เดี๋ยวพวกมันได้ยิน’ ‘พวกมันคงยิงออดี้จนพรุนแล้วมั้ง ถ้าเขายังอยู่ในรถก็คงเป็นเขานี่แหละที่จะพรุน’
15. ทำความเข้าใจ (1)‘พี่ฮั่นใช่ไหม?’ เขาอยากจะเอ่ยถามเหลือเกิน‘เอาไว้คราวหน้าค่อยสะสางทีเดียว ตอนนี้ปล่อยไปก่อนก็แล้วกัน’ เขาคิดอย่างเหนื่อยล้า ‘จริงสินะ ถ้าพ่อจะไว้ใจใคร มีอีกแค่คนเดียวที่เหลืออยู่ โอกาสเป็นไปได้มากทีเดียว’ พีทถอนหายใจ เขาค่อนข้างมั่นใจว่าสิ่งที่เขาคิดนั้นถูกต้อง‘ต้องเป็นพี่ฮั่นแน่ ๆ’ ‘เฮ้อ’ ‘แกเข้าใจชั้นไหม แรมโบ้’ ‘หนอย หมียักษ์!’ ‘อ้าว เอ๊ะ หมายความว่าไง นี่เขาเผลอพูดอะไรไปเนี่ย โธ่เอ้ย พีท’ ‘นายกับพี่มันกระดูกคนละเบอร์’ ‘ตามยังกะหมาตามเจ้าของงั้นแหละ’ ‘หมอนี่สบายใจได้ทุกเรื่องรึไงนะ’ ‘ขนาดคำว่าฆ่ายังไม่กล้าพูดเลย เด็กน้อยเอ๋ย’ ‘ตกใจหมด นึกว่าพวกมันส่งมือปืนมาเก็บถึงหน้าบ้านซะอีก’ ‘เอาเหอะ เขาจะทำเป็นไม่รู้ไม่เห็นก็แล้วกัน’ ‘เข้าใจหาที่นัดสาวนะ’
15. ทำความเข้าใจ (2)‘คงเพราะเป็นผู้หญิงสินะ’ ‘ช่วงนี้มันเกิดอะไรกับชีวิตเธอกันนะ’ ‘บ้าที่สุด!’
o13
:katai2-1:
16. ไม่ใช่พี่ชาย‘เอาแบบนี้ไปก่อน คงดีกว่าเป็น..เอ่อ..แฟนละกัน’ ‘นั่นไง เด็กฉลาด เอาแล้วไหมล่ะ’ นายหมีสะดุ้งอยู่ในใจ ‘เด็กนี่ เผลอไม่ได้เลยนะ’ นายหมีคิดขณะที่หักพวงมาลัยกลับสู่ถนนใหม่อีกครั้ง ‘งานนี้ตัวใครตัวมันละกันนะแคน เขาขอเอาตัวรอดก่อน’ ‘..ตึก ตึก...ตอบไงดีล่ะเนี่ย’ ‘ให้ตายสิ นายต้องการอะไรกันแน่!’ ‘นี่ฟังกันมั่งมั้ยว่า อย่ารบกวน’ ‘อีกแล้วเหรอ เขากับเกรซดูเหมือนแฟนกันมากขนาดนั้นเชียว ไม่ว่าใครต่อใครก็พากันคิดว่าเขาทั้งคู่รักกัน แล้วนายนี่รู้ได้ไงว่าเกรซจะต้องหมั้น เขาจำได้ว่าเขาไม่ได้เล่านี่นา’ ‘มีคนที่พร้อมจะเข้าใจอยู่อีกคน คนที่นั่งอยู่ข้างนายตอนนี้ไง’ นายหมีครุ่นคิดเพียงลำพัง“เอ้า พีท กินนมซะจะได้โตไว ๆ” เด็กชายร่างอวบยื่นแก้วนมสีขาวส่งมาให้ ใบหน้ากลมนั้นส่งยิ้มจนตาปิด
16. ไม่ใช่พี่ชาย (2)‘บางทีเขาก็ลืมตัวไปบ้าง ไม่รู้ว่าเจ้าเด็กนี่จะคิดยังไง ต้องสงสัยอะไรเขาแน่’ คิดแล้วก็อยากเขกหัวตัวเอง ตอนทำไม่ได้คิดอะไรเลย เขาแค่อยากทำสิ่งที่ชอบให้ก็เท่านั้น จนลืมคิดถึงสถานะปัจจุบันระหว่างเขากับคนที่นั่งตรงข้ามนี้ไป‘อาหารมื้อนี้วิเศษที่สุดเลย’ ‘ยิ้มหน้าบานเชียวนะ’
ยิ่งอ่านยิ่งสนุกนะเรื่องนี้
:-[
17. งานเลี้ยง‘นายก็ดูดีเหมือนกันแหละ’ พีทคิดในใจ ‘นี่คงเป็นตัวจริงของนายสินะ ที่มาทำเป็นบอดี้การ์ดนั่นก็แค่เล่นสนุกล่ะสิ’ ‘นั่นว่าที่คู่หมั้นของผมนะ’ แคน ” ‘นายหมีชมคุณหนู แล้วมาแขวะอะไรเขาล่ะเนี่ย’ ‘ทำไมนายนี่ชอบลากเขาซะจริง’
:3123:
18. ทะเลาะ‘แล้วยังจะมาบอกว่าไม่เป็นอะไรอีกเหรอ ไม่บอกความจริงเขาอีกแล้วสินะ’ ‘พีทเป็นอะไร ทำไมถึงทำอย่างนี้’ ‘ถ้านายอยากกลับไปเรียกเหมือนเดิมก็บอกมาสิว่านายคือพี่ฮั่น จะมาหลอกว่าเป็นคนอื่นทำไม’ พีทในตอนนี้ทรุดตัวลงนั่งกับพื้น ร่างนั้นสั่นน้อย ๆ ‘พอกันที!’ ‘พีทรู้? รู้ว่าเขาเป็นใคร ตั้งแต่เมื่อไรกัน’ ‘บ้าที่สุด’ เขายกมือขยุ้มตรงอกซ้ายไว้ ‘ทำไมมันเจ็บแบบนี้’
:katai5: :katai1:
หวาา ทะเลาะกันซะแล้ว พี่ฮั่นใจเย็นๆนะพีทเค้าไม่รู้เรื่องนี่นาาา
19. กลุ้มใจ‘อะไรกัน’ ‘นายแคน!!?’ เกรซรู้สึกชาวาบไปทั้งร่างเมื่อมองเห็นเขายืนอยู่ข้างคุณปีเตอร์ ‘นี่มันอะไรกัน นายแคนยืนอยู่ตรงนั้น เป็นลูกชายคุณปีเตอร์และเป็นคู่หมั้นของเธอ??’ ‘อ้อ การ์ดพวกนี้รู้ตัวจริงของพี่ฮั่นตลอดเลยสินะ มีแต่เขาคนเดียวเท่านั้น’ ‘พี่ฮั่นไปไหน ทำไมไม่กลับมา’ ‘สงสัยทะเลาะกันแหงม ๆ ปกติพี่ฮัทไม่เคยห่างจากพีทเลยสักครั้ง ท่าทางจะเรื่องใหญ่นะนี่’
:z13:
20. ทะเล“เฮ้ พวกนายเป็นอะไร ทำตัวเหมือนคนอกหักเลย” อึนซอกถามเขากับเกรซในคืนถัดมาหลังจากที่พวกเขานัดเจอกัน แววตาของอึนซอกมองมาด้วยความห่วงใย “แล้วมันเกี่ยวอะไรกับการที่นายมายืนในบ้านของชั้น แล้วข้าวของพวกนี้ของใคร” ‘อยู่นี่เอง’ ‘แล้วพี่โดมจะนัดเขามาที่นี่ทำไมเนี่ย’ ‘แล้วพี่โดมอยู่ที่ไหนกัน’ พีทลองเปิดประตูห้องซ้อมห้องแรกดู
21. ตกอยู่ในอันตราย‘โอ๊ย ไอ้พวกนี้มันชอบตีหัวเขาเสียจริง’ ‘มันอะไรกัน!’ ‘เขาจะทำยังไงดี’ ‘หน้าต่าง!’
คราวนี้พี่พีทมาช่วยแล้วแล้ว กวาดล้างไอพวกนี้ให้สิ้นซากซะทีเถอะ ไม่งั้นมันก็ไม่เลิกซะที ตาต่อตาฟันต่อฟันไปเลย
ขอบคุณงับ :pig4: :pig4:
22. บุกเดี่ยว‘ใครเป็นคนคิดมาสร้างโรงแรมไว้แถวนี้?’ ‘บ้าชะมัด! คราวนี้พวกมันรู้ตัวกันหมดแน่’
กว่าจะตามทัน อ่านเป็นวันเลย สนุกดีค่ะ รอตอนต่อไป :mew1: :mew1: :mew1: :mew1:
23. ยา‘เด็กนี่หน้าตา ผิวพรรณดีทีเดียว ถูกใจเขามาก ท่าทางจะเป็นลูกคนรวย ไม่รู้ว่ามาอยู่ที่นี่ได้ยังไง’ คิดพลางยิ้มมากขึ้น ‘ไม่ไหวแล้ว’ เขาเริ่มหายใจแรง‘ดูยังอายุน้อยอยู่เลย กลิ่นเด็กหนุ่มช่างหอมยวนใจเขาที่สุด’ ‘พี่ฮั่นช่วยด้วย’ ‘พีทเป็นอะไร ทำไมดิ้นทุรนทุรายอย่างนี้’
สาวให้ถึงตัวบงการ แล้วจัดหนักไปเลยครับพี่ฮั่น
เพิ่งได้ลองอ่านเรื่องนี้ สนุกค่ะ สำนวนอ่านแล้วลื่นไหลดี
ขอบคุณค่ะ :pig4: :กอด1: :L2:
สนุกค่ะ o13
24. ความเข้าใจ‘เขาอยู่ในห้องพักผู้ป่วย นี่เขาปลอดภัยแล้ว เขาจำได้ว่าเขาถูกบังคับให้กินยา แล้ว...แล้ว เกิดอะไรขึ้นกับเขาบ้าง’ ‘โชคดีที่ไปทันเวลา’ ‘พวกมันทำรุนแรงขนาดนี้’ ‘นี่เขาไม่ได้ฝันไปใช่ไหม นี่พี่ฮั่นตัวจริงใช่ไหม’ ‘ไม่อีกแล้ว เขาจะไม่โกรธพี่ฮั่นอีกและจะไม่ปล่อยให้พี่ฮั่นไปไหนอีกแล้ว’ ‘นี่เขาอายุยี่สิบแล้วนะ มาร้องไห้เป็นเด็ก ๆ ได้ไง’ เขาเหลือบตามองพี่ฮั่น ‘อ๊ะ พี่ฮั่นก็ร้องไห้เหมือนกัน’
:pig4: :pig4: :pig4:
25. กลับมาเป็นเหมือนเดิมพี่ฮั่น ไปทำงานแล้วล่ะ” ‘คุณโรส แม่ของพี่ฮั่น’ ความกังวลใจต่าง ๆ ท่วมล้นหัวใจดวงน้อยของเธอ โรสกุมมือลูกชายวัยแปดขวบของตนไว้แน่น กลัวเหลือเกินว่าจะไม่ได้รับการยอมรับจากคนในบ้าน กลัวเหลือเกินเพราะเธอไม่ใช่คนตัวเปล่าเล่าเปลือยอะไร เธอเป็นแม่ม่าย แถมยังมีลูกชายติดมาด้วย ‘เห็นทีจะต้องพึ่งฮั่นซะแล้วล่ะ’ ‘คนดูเรียกร้อง’ ‘ให้ชินมาร้องแทน’ และ ‘รีบกลับมา’ ‘ก็คนมันเสียใจนี่นา’ ‘เจ้าพีทเอ๋ย ไม่ทันแล้วล่ะ’ “พี่ก็คิดอยู่ว่าทำไมพี่ฮั่นถึงดูแลและเป็นห่วงพีทมากผิดปกติ เกินกว่าบอดี้การ์ดธรรมดา” “ไม่รู้เหมือนกัน ผมไม่ได้คิดไว้นี่” พีททำหน้าสลดตอบกลับเขา ‘ก็ต้องคอยดูกันต่อไป’ โดมได้ข้อสรุปในที่สุด
ขอบคุณค่ะ :pig4:
สนุกมากกก มาเป็นกำลังใจให้คนแต่ง อย่าหายไปน่ะ รอตอนต่อไปอยู่ :monkeysad:
ขอบคุณจ้า
26. เรื่องบนเตียง‘เฮ้ย เดาถูกด้วยแฮะ’ ‘ทำไมพี่ฮั่นถึงดีกับเขาแบบนี้นะ’ ‘อะไรนะ คุณปู่น้อยเป็นเพื่อนกับคุณตาคุณยายของพี่ฮั่น!’ ‘เรียกว่าเกลียดเข้ากระดูกดำน่าจะเหมาะกว่า’ พี่ชายคิดแต่ไม่ได้พูดออกมา‘หือ พี่ฮั่นว่าอะไรนะ’ พีทผละออกเพื่อมองหน้าพี่ฮั่นในความมืด
ฟินค่ะ ท่ามกลางความมืดภายในห้องนอนนั่น....เขาสองคนนอนคุยกัน ลุกขึ้นมากอดกันไว้ปลอบใจ สุดท้ายก็มีกันและกันข้างกายตลอดทั้งคืน :ling1:
27. วันใหม่ ‘แล้วทำไมเราต้องตื่นเต้นด้วยเนี่ย’ ‘พ่อกับพี่ฮั่นมีความลับกับเขาอีกแล้ว’ พีทเลิกคิ้วหนาของตนเองอย่างสงสัยแต่เขาก็ไม่ซักอะไรต่อ เดี๋ยวพี่ฮั่นก็คงบอกเองเมื่อถึงเวลา‘หึ เจ็บใจชะมัด!’ ‘นั่นไง ตอบตามสูตรเป๊ะ’ ‘แต่ว่า...’ พีทมองไปที่กระเป๋าเสื้อเชิ้ตพี่ฮั่น ทำท่าคิด ‘มันก็คุ้มอยู่นะ ไม่ได้ดูคอนเสิร์ตนี้คงหาโอกาสดูอีกยากแน่ ๆ แล้วตั๋วนั่นก็เป็นที่วีไอพีซะด้วย อยู่หน้าสุด!’ “พี่หมี ให้น้องไปดูคอนเสิร์ตน๊า พี่หมีใจดี” ‘นี่คนหรือแมว?’ ‘หายซึมไปเลยสินะ’
พี่ฮั่นสอนน้องซะหายดื้อเลย
:pig4: :L2: :katai2-1:
28. ก่อนสอบ ‘พี่ฮั่นกำลังแกล้งยั่วโมโหเขาอยู่ใช่มั้ย?’ ‘แปลกเหรอ ไม่มั้ง’ ‘จะวางมวยกันรึเปล่านี่’ เขาแอบคิดอย่างหวั่นใจพลางหันไปมอง ‘ตัวต้นเหตุ’ ‘ยั่วโมโหเก่งชะมัด ไอ้พี่บ้า’ ‘พี่ฮั่นพูดจริงหรือแกล้งพูดเล่นกันแน่ ทำไมเขาไม่เคยรู้เลยล่ะ’ ‘วันนี้แปลก ดื่มแล้วอารมณ์ดี’ ฮั่นคิดเงียบ ๆ
นอนหมอนใบเดียวกันด้วย คึคึ
:L2: ขอขบคุณค่ะ
:pig4: :pig4: :pig4:
เป็นกำลังใจให้คนแต่ง เนื้องเรื่องสนุกมาก
29. ฝึกงาน‘จะบอกยังไงล่ะ ก็ตัวเองเป็นต้นเหตุแท้ ๆ ยังไม่รู้ตัวอีก’ ‘งอนอะไรเขารึเปล่าเนี่ย’ ‘พี่ใครทำไมดื้อแบบนี้เนี่ย’ ‘โรงแรมหรูขนาดนี้ เด็กนี่มันว่าที่มหาเศรษฐีชัด ๆ แล้วก็ไม่บอกกันก่อนว่ารวยขนาดนี้’ โดมคิดอย่างหมั่นไส้น้อย ๆ ‘พ่อเขาก็เก่งเหมือนกันนะนี่’ ‘พี่ฮั่นเขินเขาทำไมเนี่ย’ ‘ต้องมีอะไรสักอย่างสิน่า’ ‘คงเป็นห่วงล่ะสิ’ คนหัวไวอย่างโดมมองปราดเดียวก็รู้แล้ว
29. ฝึกงาน (ต่อ)
เด็กฝึกงานคนนี้น่ารักจริงๆ
สองพี่น้องน่ารักกันจัง :mew1:
30. เมา‘ถ้ายิ้มแบบนี้ สาว ๆ เสร็จทุกรายแน่’ ฮั่นส่ายหน้าเล็กน้อย ยกแขนไปกอดคอน้องชายแล้วเดินนำไปยังโต๊ะประจำ ‘เอาไงดี’ ‘ตรงประเด็นเลยนะ’ คนที่นั่งฟังเงียบ ๆ คิดอยู่ในใจ ชำเลืองไปมองน้องชายที่ทำหน้าจริงจังสอบถามแคนอย่างตรงไปตรงมา พีทริมีแฟนตั้งแต่เข้าอนุบาลเลยทีเดียว แล้วก็ยังร้ายไม่เบาที่คบทีเดียวสามคนรวด แถมยังพาสาวน้อยทั้งสามคนมาแนะนำตัวให้เขารู้จักอีกต่างหาก ‘แล้วเขาจะโมโหทำไมเนี่ย’ ‘ปกติพี่ฮั่นไม่คุยกะใครแบบนี้นี่หว่า’ ‘แต่นี่น้องรักนี่นะ’ เขานึกขึ้นได้
พี่ฮั่นเมาแบบนี้ ตอนนอนนั่จะมีแอบหอมแก้มน้องป่ะเนี่ย :ling1:
31. หวั่นไหว‘แกล้งอะไรต่อดีนะ’ ‘ไปโดนอะไรมานะ’ นิ้วยาวลากผ่านหน้าผากแผ่วเบาแล้วหยุดที่รอยแผลเป็นเล็กกลางหน้าผาก ‘คิ้วพี่ฮั่นหนาจัง’ นิ้วชี้ของเขาไล้ไปตามแนวคิ้วดกหนา ‘จมูกสวย’ ‘เฮ้ย!!!’ พีทตกใจความคิดของตนเอง พรวดพราดลุกขึ้นนั่ง ‘บ้าน่า คิดอะไรบ้า ๆ’ ‘โอ๊ย ใจหายหมด’ ‘รักพี่ฮั่นจัง’ ‘ไม่น่า.....เขาแค่ฟุ้งซ่านไปเอง’ เขาลืมตาขึ้นอย่างรวดเร็ว
น้องพีทอย่ามัวแต่คิดในใจนะคะนะ พี่ฮั่นออกจะอบอุ่นและเท่ขนาดนี้ หวั่นไหวแล้วรีบ ๆ บอกไปเล๊ยย
รู้ใจตัวเองไวๆนะหนูพีท :ling1:
32. ถูกติดตาม‘หายซ่าเลยนะ’ เขาคิดขำ ๆ เพราะเป็นครั้งแรกที่เขาเห็นพี่ฮั่นในสภาพนี้ ทั้งขำทั้งสงสาร ‘บ้าไปแล้ว จะมาใจเต้นอะไรกับพี่ฮั่น นี่พี่ชายนะ’ ‘เอาล่ะ เที่ยวก็เที่ยว’ ‘โอย ตกใจหมด’ ‘หึ พ่อลูกก็คิดแบบเดียวกันสินะ รักไอ้พวกตระกูลนั้นจริงนะ’ รักมันแล้วล่ะสิ ” ‘อะไรนะ! คุณปู่พูดว่าไงนะ’ ‘คุณปู่คิดอะไรบ้า ๆ’ “มันไม่ใช่พี่แก!!!!!!!” ‘เขารักพี่ฮั่น?’
:L2: o13
สองพี่น้องสลับกันซึน
พี่ฮั่นเท่จัง
33. เฌอเบลล์‘ใคร?’ ‘น่ารัก’ เธอรำพึงในใจ ‘ยิ้มหวานตลอดเลยนะ’ คนเป็นพี่คิดอยู่ในใจ ‘สองคนนี้ต้องมีอะไรมากกว่าเพื่อนร่วมงานแน่’ พีทเก็บความสงสัยของเขาไว้พร้อมกับความไม่ค่อยชอบใจนักของตัวเอง‘รู้สึกร้อน ๆ แฮะ พี่ฮั่นทำเขาใจเต้นอีกแล้ว บ่อยเกินไปแล้วนะ’ คิดแล้วก็ออกเดินตามพี่ฮั่นตรงไปที่ลิฟต์ ‘one night stand เหรอ ก็คงใช่มั้ง’ ‘รักเหรอ...รักสิ’ ‘เก่งไม่เบาเลยนะ เห็นทีเขาคงต้องเลื่อนตำแหน่งให้ซะแล้ว เก่งขนาดนี้’ ‘คุยอะไรกัน?’ ‘ไม่เอาน่า อย่าให้เป็นอย่างที่เขาหวั่นเลย’ ‘หวงพี่สินะ’ โดมคิดอยู่ในใจ ก็ออกอาการขนาดนี้ ‘ฮึ้ย เนคไทบ้านี่ ทำไมมันแน่นแบบนี้เนี่ย’ ‘ดีจัง พี่ฮั่นยังเป็นพี่ฮั่นคนเดิมของเขา’
หวานกันขนาดนี้เลย
:pig4:
โอย น่ารักจังค่ะ :ling1:
34. รู้ตัว‘อะไรกัน ความรู้สึกแบบนี้ นี่มัน....’ ‘...รักมันแล้วล่ะสิ..’ “เบลล์ขอพูดตรง ๆ นะคะพี่ฮั่น” ร่างสมส่วนของเฌอเบลล์ลุกขึ้นจากเก้าอี้ที่นั่งอยู่เดินมาหาเขา ‘นี่เขาจะทำยังไง จะออกไปสู้หน้าพี่ฮั่นได้ยังไง’ ‘จะทำยังไงดี?’ ‘พี่ฮั่นมา! ทำไงดี’ ‘พี่ฮั่น พี่ฮั่น’ เขาพร่ำเรียกชื่อนี้อยู่ในใจ
อ่านแล้วโมโห หมั่นไส้ทั้งคนพี่ทั้งนังชะนี :beat:
ตอนนี้เขียนได้ดีมากนะคะ อ่านแล้วอินนน
ชายพีทคะ จับคุณพี่ปล้ำเลยค่ะ
นักเขียนสู้ ๆ เข้ามาให้กำลังใจอีก
35. ตั้งตัว‘เฮ้ย ทำไมริทถึงรู้ล่ะ’ สีหน้าเขาคงบอกเช่นนั้น ริทจึงตอบกลับมารวดเร็ว‘อะไรนะ ที่ริทชอบเข้าไปคุยกับพี่ฮั่นนี่แกล้งทำเหรอเนี่ย’ ‘มีความสุขกับความรักงั้นเหรอ’ ‘พีทรักพี่ฮั่นนะ’ หนุ่มน้อยยิ้มออกมาในที่สุด‘วันนี้พีทอารมณ์ดีแฮะ เล่นกีตาร์ด้วย’ ‘พีทร้องเพลงรัก หรือว่า...’ ‘ยิ้มแบบนี้สินะ สาว ๆ ทั้งโรงแรมถึงได้เครซี่น้องชายเขา เห็นแล้วชักไม่อยากให้พีทไปฝึกงานที่โรงแรมต่อซะแล้วสิ’ 'เอาไงดีล่ะ' หัวสมองเขาเริ่มหมุนติ้วเพื่อหาคำตอบ‘ผมรักพี่ไงล่ะ’
:really2: :really2: :really2: :really2: :really2: :really2: เมารักน้องพีททททททททททททททททททททท
ชายพีทสู้ๆ :mew1:
พี่ฮั่นน้องพีท o13
พี่ฮั่น อร๊ายยยยย :ling1:
อ่านรวดเดียว ชอบบบบบบ สนุกมากอ่ะ o13 พี่กะน้องใจตรงกันแล้วรอเมื่อไหร่ใครจะบอกก่อนน๊า :katai4:
:mew1: :mew1: :mew1:....กลับมาอ่านกี่รอบก็มีความสุข .......รักน้องพีทคร้าบ
ผมว่าเป็นนิยายที่น่าอ่านดีครับ การเขียนก็ถือว่าดีอ่านรื่นไหลดีครับไม่สะดุดเลย แต่ตามที่ผมอ่านแล้ว จากการอินในเนื้อเรื่อง มันทำให้ผมอึดอัดกับความรู้สึกของสองพี่น้องนี้ เหมือนฝ่ายนายเอกผมจะหลงรักจนโงหัวไม่ขึ้น เหมือนพี่จะเห็นแก่ตัว แต่ผมก็เข้าใจอยู่นะใจจุดนี้ ส่วนผมตอนแรกเห็นชื่อเรื่องแล้วมันไม่น่าสนใจอ่ะ เหมือนมันจะดราม่าเยอะอะไรเงี้ย มันไม่สะดุดใจมั้ง แล้วเป็นคนแต่งหน้าใหม่ด้วยคนไม่รู้จักถึงทำให้คนไม่ค่อยสนใจ ที่ผมมาอ่านเนี้ย มีคนแต่งนิยายเรื่องหนึ่งที่ผมติดตามนิยายของเขาอยู่ บอกต่อนิยายเรื่องนี้ดีน่าสนใจ ผมเลยเข้ามาอ่าน แล้วก็ตามทันเรื่องนี้แล้ว ชอบนิยายเรื่องนี้นะ แต่แอบหวั่นใจกับความดราม่านะ แบบกว่ามันจะหักมุม ผมคงแย่แน่ถ้าเป็นแบบนั้น แต่ก็จะติดตามจนจบเลยละครับ
มาม่ากำลังมา
36. มือที่สามคุณโรส พีทยิ้มเมื่อนึกถึง พ่อเขาเป็นผู้ชายโรแมนติกขนาดนี้‘เอาไงดี?’ "...พีทยังเด็ก..." ‘ร้ายจริงนะ พ่อคนหวงน้อง’ ‘ปืนเก็บเสียง!’ พีทเงยหน้าขึ้นมองเคน แววตาส่งคำถาม เคนพยักหน้าทันทีแต่ไม่พูดอะไรต่อ‘คุณปู่! คุณปู่ส่งมา นี่กะจะเอาให้ถึงตายเลยหรือ ทำไมคุณปู่ทำแบบนี้’ ‘ก็คงหวงน้องละมั้ง อยู่ดี ๆ สาวสวยสุดเปรี้ยวก็แอบโทรมานัดน้องชายไปกินชา’ โดมแอบคิดอยู่คนเดียว
โอย น่ารักจังค่ะ :ling1:
เฌอเบลล์จะทำอะไรล่ะทีนี้
ผมว่าเป็นนิยายที่น่าอ่านดีครับ การเขียนก็ถือว่าดีอ่านรื่นไหลดีครับไม่สะดุดเลย แต่ตามที่ผมอ่านแล้ว จากการอินในเนื้อเรื่อง มันทำให้ผมอึดอัดกับความรู้สึกของสองพี่น้องนี้ เหมือนฝ่ายนายเอกผมจะหลงรักจนโงหัวไม่ขึ้น เหมือนพี่จะเห็นแก่ตัว แต่ผมก็เข้าใจอยู่นะใจจุดนี้ ส่วนผมตอนแรกเห็นชื่อเรื่องแล้วมันไม่น่าสนใจอ่ะ เหมือนมันจะดราม่าเยอะอะไรเงี้ย มันไม่สะดุดใจมั้ง แล้วเป็นคนแต่งหน้าใหม่ด้วยคนไม่รู้จักถึงทำให้คนไม่ค่อยสนใจ ที่ผมมาอ่านเนี้ย มีคนแต่งนิยายเรื่องหนึ่งที่ผมติดตามนิยายของเขาอยู่ บอกต่อนิยายเรื่องนี้ดีน่าสนใจ ผมเลยเข้ามาอ่าน แล้วก็ตามทันเรื่องนี้แล้ว ชอบนิยายเรื่องนี้นะ แต่แอบหวั่นใจกับความดราม่านะ แบบกว่ามันจะหักมุม ผมคงแย่แน่ถ้าเป็นแบบนั้น แต่ก็จะติดตามจนจบเลยละครับ
มาม่ากำลังมา
เพิ่งตามอ่านจนถึงตอนนี้ พูดเลยว่านายเอกทำตัวเป็นเด็กมากกกกก
กำลังตามอ่าน สนุกดีแต่เพิ่งจะอ่านถึงตอนที่18
มาตามคำแนะนำของนักเขียนที่ตามอยู่ท่านนึงครับ(จากเรื่องดอกฟ้าฯ)
กลัวประวัติศาสตร์จะซ้ำรอยปู่สินะ เห็นใจปู่แต่ก็มั่นใจพี่ฮั่นว่าจะไม่ทำให้น้องพีทเสียใจ
ได้ข่าวแว้วๆว่าจะมีมาม่าชามโต สงสัยเป็นฝ่ายน้องแน่ๆ งานนี้ ส่วนคนที่แนะนำคือ คนแต่งนิยายเรื่องดอกฟ้ากับหมาวัดครับ เขาแนะนำมานะ คุณคนแต่งก็รองแวะเข้าไปดูนะ เผื่อจะจุดประกายความคิดในการแต่งนิยายเพิ่ม ผมว่าที่คุณคนแต่งพูดมา มันไม่ใช่หรอกครับ ไม่เชยนะ แถมแต่งได้ดีด้วย เดียวนี้ไม่ค่อยมีแต่งแนววัยทำงานเท่าไหร่เลยครับ ผมว่าคุณคนแต่งไม่ต้องกังวลหรอกครับ ผมว่ามีคนชอบแนวนิยายที่คุณคนแต่งอยู่มากที่เดียวครับ สู้ ๆ พร้อมกับรอตอนต่อไปนะ
พี่ฮั่นหึงก็บอกไปเซ่โฮ้ยยยน้องยิ่งอ่อนๆเรื่องความรักอยู่ พี่ไม่พูดน้องไม่รู้หรอกนะพี่คิดไรอยู่ อึนไปนะพี่ แล้วคุณปู่นี่แบบ... :katai1:
ตามมาอ่านจากคำแนะนำของน้องมิน (coffeeQbread) คร้าบ
พี่ฮั่นหึงก็บอกน้องสิค้าาา
37. ปาร์ตี้‘คงไม่นานหรอก เธออาจจะได้ยินข่าวดีละมั้ง’ หลังจากเฌอเบลล์กับพี่ฮั่น ‘เจรจาธุรกิจ’ กันเรียบร้อยแล้ว สาวสวยกลุ่มใหญ่เพื่อนของเฌอเบลล์ก็เข้าไปรุมล้อมโต๊ะใหญ่ที่มีลูกชายของผู้นำประเทศตะวันออกกลาง ไรอันและเพื่อนอีกสองสามคนรวมทั้งพี่ฮั่นด้วย ‘ตัวเองทิ้งน้องไปนั่งกับคนอื่นแท้ ๆ ยังจะมาโกรธเขาได้ไง’ ‘หือ? เขาไม่สบาย ตอนไหนกัน?’ แม้จะงุนงงแต่พีทก็เออออตามที่พี่ฮั่นว่า
หึงใครทำไมไม่บอกกันไปตรงๆ ล่ะ
:katai1: :katai1: :katai1: :katai1:ตูเครียดดดดดดดดดดดด :ling1: :ling1: :ling1: :ling1: :ling1:
ขอบคุณคุณ Tigerintherain ที่ให้ความกระจ่างเรื่อง Setting... แอร๊ยยย.. คิดถึงคุณชายฮัวเจ๋อกับเต้าหมิงซื่อ!!!
เหย คนพี่อาการชัดมากนะ :a5:
:mew6: :mew6:
พี่ฮั่น พี่พูดอะไรออกมารู้ตัวป่ะวะเนี่ย น้องเสียใจนะ :z3: :z3:
ยังตามอ่านไม่ทัน
โอ้ยอยากเอาอิโต้เฉาะหัวพี่ฮั่น
น้องพีทของพี่ มาหาพี่มา อย่าร้องนะลูกก
:-)
เดาไม่ผิดจริงๆ จะไปรักมันทำไมไอ้พี่ชายเฮงชวยแบบนั้น รู้ไว้นะพีคคนอย่างไอ้ฮั่นรักใครจริงไม่เป็นหรอก เรื่องที่มันทำมันทำเพื่อตัวเองทั้ง คนเห็นแก่ได้แบบนั้นไปหลงรักมันได้ยังไงว่ะไม่เข้าใจเลย เหมือนรักแท้แพ้ความต้องการเลยว่ะฮั่น ถึงปากจะบอกว่ารัก แต่ก็ยังไปมีสัมพันธ์กับคนอื่น ก็อย่างที่บอกไอ้ฮั่นมันก็ผู้ชายเลวๆคนหนึ่ง เหมือนที่ผู้ชายทั่วไปคนหนึ่ง เมื่อเสนอมา ก็สนองตอบ ประมาณนั้น รับทราบไหมพีท นายรักคนผิดแล้ว
เขาเรียกเฌอเบลล์ในวินาทีสุดท้ายก่อนที่เธอจะวางสาย “ไม่เอาน่า พี่ไม่ได้คบกับเฌอเบลล์ซะหน่อย ก็บอกแล้วไงว่าเบลล์เป็นเพื่อน เป็นแค่หุ้นส่วน” ‘พี่ฮั่นเห็น?’ 'อะไรเนี่ย พี่ฮั่นเห็นเขาเดินออกมาจากบ้านใหญ่กับเคนตั้งแต่เมื่อไร?' หยุดนะ!!!! ”
:katai1: :katai1: :katai1: :katai1:ตูเครียดดดดดดดดดดดดดดด :katai1: :katai1: :katai1: :katai1:
โอ๊ยยยย... หงุดหงิด หงุดหงิด อยากเบิร์ดกะโหลกทั้งพี่ทั้งน้องเลย :m16:
โอยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
อึดอัด อร๊ากก
:beat:ตบพี่ฮั่นซักที
โอ้ย อะไรของพี่ฮั่นเนี่ยยยยยยยยยยย :katai1:
โป้งพี่ฮั่น :o12: :o12: :o12: :o12: :o12: :o12: :o12: :o12: :o12: :o12: :o12: :o12:
รอๆ
39. ความจริง‘เอ๊ะ เรื่องเล็กน้อยนี่นา ทำไมดุขนาดเลขาร้องไห้’ ‘นั่นสิ เธอเองก็รู้สึกเหมือนกันว่าวันนี้พี่ฮั่นอารมณ์เสีย เพราะอะไรนะ’ 'คิดไม่ถึงว่าจะมีใครรู้ความลับของตัวเองล่ะสิ'
:กอด1: :L2: :pig4: :pig4:
:z3: พี่ฮั่นไปขอโทษน้องด่วนเลยนะ สงสารน้องพีทอ่า :ling1:
ไปง้อน้องเลยนะอิพี่ฮั่น ชิๆ
แนะนำให้พีครักคนใหม่ไปเลย ไม่แนะนำให้รักไอ้เชี้ยฮั่น มันไม่คู่ควรกับพีทสักนิด น่าจะทำให้ไอ้เหี้ยฮั่นเจ็บปวดบางนะคุณคนแต่ง ผมไม่ยอมนะ แบบนี้ไม่แฟร์เลย
พี่ฮั่น คิดใหม่ทำใหม่เลยพี่ รีบไปง้อน้องเดี๋ยวนี้เลยนะ :ling1: :katai1:
:-) :-)
o12 กว่าจะคิดได้นะพี่ฮั่น!
‘ใครเล่นเปียโน?’ ‘นี่มัน Canon in D major เสียงไม่เพี้ยนด้วย แสดงว่า...’ ‘เกือบปีแล้วสินะ’ ‘เขาเคยบอกพี่ฮั่นรึยังนะว่า เขาชอบให้พี่ฮั่นเรียกชื่อเขา’ พีทคิดอย่างสุขใจเมื่ออยู่ในอ้อมแขนของพี่ฮั่น
http://www.youtube.com/watch?v=SjKrpxjp7ao‘พี่ฮั่นของเขาน่ารักที่สุดในโลกเลย ยกเว้นเวลาโมโหนะ’ ‘ผมไม่อยากได้อะไรหรอก’ ‘มาแล้วเสียงแบบนี้ พี่ฮั่นทำเสียงแบบนี้อีกแล้ว เขาอยากเห็นหน้าพี่ฮั่นตอนนี้จัง’ พีทคิดพลางยิ้มกว้าง รู้สึกว่าพี่ฮั่นขยับตัวเข้ามาใกล้มากขึ้น พร้อมกับพึมพำเรียกชื่อเขา‘สปาเกตตี!’ “ถ้าพีทอยากได้อะไรหรือจะให้พี่ทำอะไร พี่จะทำให้หมดเลย แก้ตัวที่ตะคอกใส่พีทวันนั้น” ‘นี่แสดงว่าพีทยังไม่หลับงั้นเหรอ แล้ว..’
:L2: :L2:
ดีกันแล้ววววว :mew1:
ในที่สุดก็เข้าใจกันซะที
:o8: :-[
อร๊ายยยยยย บรรยากาศอบอุ่นมาก พี่ฮั่นน่ารัก อบอุ่น โอ่ยยยย อยากได้แบบนี้สักคน
จุดพลุฉลอง
.
เป็นไงหล่ะ โดนหมัดเด็ดของพีทเข้าไปหน่ะพี่ฮั่น 555
หายไปหลายวันแล้วนะ คิดถึงน้องพีท
‘ก็เขารักคนอื่นอยู่แล้วนี่’ ‘หายไปไหนแล้ว?’ ‘อะไรนะ!’ ‘พี่ฮั่นตาบวม!!’ ‘บ้าที่สุด’ พีทสบถกับตัวเอง ‘ขอให้ทันด้วยเถอะ’
ขอให้ปลอดภัยนะพี่ฮั่น
แปะไว้ก่อง
ชื่อตอนว่าเกือบ แปลว่าพี่ฮั่นรอด 5555555
เกือบไปแล้วนะพี่ฮั่นไม่ระวังตัวเล๊ยยยยย :ling1:
‘ใคร? ใครที่กล้าทำเรื่องอย่างนี้’ ‘คุณปู่!' “ผมรักพี่ฮั่น”
ชื่อตอนว่าเกือบ แปลว่าพี่ฮั่นรอด 5555555
จะกลายเป็นเรื่องใหญ่อีกรึป่าว
ว๊ากก งานนี้เรื่องจะใหญ่กว่าเดิมมั้ยเนี่ย
44. ลงมือ
คราวนี้น้องพีทจะทำไงต่อหนอ เจเจน่าสงสารนะเป็นแค่คนรับคำสั่งทำก็โดนไม่ทำก็โดน
กรี๊ดดดน้องพีททท ได้ใจป้ามากเลยลูก
:a5: หน่องพี๊ท...
น้องพีท อิฉันชอบมาดนี้คะ บอกเลย
สุดยอดมากเลยพีท
45. เผลอ‘พี่ฮั่น..พีทขอโทษ ขอโทษแทนคุณปู่ด้วย ต่อจากนี้ไปจะไม่มีใครทำอะไรพี่ฮั่นอีก’ ‘หลิว นายตายไปตั้งนานแล้วยังส่งหลานชายมาหลอกหลอนชั้นอยู่อีก ต้องการแก้แค้นชั้นใช่ไหม นายคงเกลียดชั้นมากใช่ไหมถึงทำอย่างนี้....’ 'ไอ้ฮั่นมันกำลังจะย้อนรอยตาของมัน มันต้องไม่อยู่ทำร้ายหลานของเขาอีก' มือที่กำลังลูบภาพนั้นแปรเปลี่ยนเป็นกำแน่น “ผมรักพี่ฮั่น”
ไหงมามาม่ายับแบบนี้อ่ะ แล้วไอ่พี่ฮั่นมันเป็นอะไรของมันทำไมถึงทำกับน้องแบบนี้
พี่ฮั่นนิสัยไม่ดี ทำน้องพีทร้องไห้ :sad12: :sad12:
แต่เดิมไม่ได้คิดมากเรื่องใครรุกใครรับ
เอ่อ คือก็เข้าใจความคิดพี่ฮันนะ แต่หมั่นไส้ว่ะ สงสารพีท
สงสารพีทอ่ะ เจ็บจนไม่รู้จะเจ็บยังไงแล้วนั่น
:katai1: มาก !
อิพี่ฮั่น
46. เสียใจ‘เสียง เสียงอะไร??’ ‘อยู่ที่ไหน??’ มือเขาควานหาเจ้าเครื่องสี่เหลี่ยมแบนไปทั่วเตียง ‘เสียงมาอีกแล้ว มาจากไหนนะ?? ตอนนี้กี่โมง ทำไมถึงได้มืดแบบนี้’ ‘พี่โดมอยู่หน้าบ้าน?’ ‘พีท’ เขาเรียกชื่อนี้อยู่ในใจ ‘พี่ขอโทษ’ “รักพี่มากๆ นะ” “ผมรักพี่ฮั่น” “ฮั่น ลุงฝากน้องด้วยนะ ฮั่นเป็นคนที่ลุงไว้ใจมากที่สุด” ‘หึ’ พีททำเสียงประชดกับตัวเองเมื่อมองกระจกหลังเห็นรถของเคน‘เกือบไปแล้ว’ ‘พี่ฮั่นโทรหาเขา’ ‘พี่ฮั่น’ เขายิ้มเยาะกับตัวเอง แม้จะหลบหน้าพี่ฮั่น แต่ตลอดเวลาเขาไม่เคยไม่นึกถึงพี่ฮั่นเลย ไม่ว่าจะทำอะไรก็มีเรื่องของพี่ฮั่นเกี่ยวข้องเต็มไปหมด ‘พี่ฮั่น’ แค่คิดถึงก็เจ็บปวด เธอเดินเข้ามาในร้านก็สังเกตเห็นทั้งคู่ทันที ภาพสองหนุ่มที่นั่งเคียงกันจนชิดทั้งที่เก้าอี้นวมตัวใหญ่ก็ยังมีที่เหลือเฟือ ทั้งคู่พูดคุยกันสนุกสนาน พีทที่คอยโอบไหล่พี่ชายตลอดเวลา ทำไมไม่รู้ มันทำให้เธอรู้สึกไม่อยากเข้าไปทำลายบรรยากาศ 'แต่พวกเขาไม่ได้เป็นพี่น้องกันจริง ๆ นี่' สาวสวยแย้งอยู่ในใจ ‘เป็นไปได้ไหมว่าพี่ฮั่นอาจจะ...’ 'แต่ยังไงมันก็คงแปลกนั้นแหละ ถ้าพี่น้องจะรักกันเอง แล้วลุงคริสกับคุณโรสจะยอมรับได้หรือ อืม เรื่องนี้มันก็จบตั้งแต่ไม่เริ่มจริง ๆ นั่นแหละ'
สงสารพีทอ่ะ
ตัดอกตัดใจต่างคนต่างเดินทางใครทางมันดีที่สุด ปู่ฟงก็เคยเตือนแล้วนิ
แปะไว้ก่อนนะคะ เดี๋ยวหลังสอบเสร็จจะมาอีดิท
อ่านทีเดียวเลย ชอบอ่ะสนุกดี
กลัวจนไม่กล้าเดินหน้านี่น่าตีตูดที่สุดเลยค่ะพี่ฮั่น ฮึ่ย
มาอ่านอีกรอบก็แค้นอิพี่ฮั่นอีก
47. การต่อสู้‘เป็นน้อง....แล้วพี่ทำแบบนั้นทำไม’ ‘ไม่ไหวแล้ว’
ถ้าพี่ฮั่นมันเยอะมากพีทก็ปล่อยมันไปดิ จะไปสนมันอยู่อีกทำไม
หวังว่าชัยชนะครั้งนี้จะเป็นจุดเริ่มต้นให้พีทเลิกสนใจฮั่นนะ
สมน้ำหน้าพี่ฮั่น! แพ้ไปเถอะโดนน้องเลียหูแค่นี้ก็อ่อนระทวยแล้ว
555 พีทร้ายกาจมาก รู้จักใช้ความเจ้าเล่ห์ เอาเถอะพีท ใครจะว่าไงอย่าไปสน ในเมื่อเราอยากได้เราก็ต้องทำทุกวิถีทางถูกปะ ตราบใดทางที่เราทำไม่ได้ทำให้ใครเดือดร้อน อ่านจบแบบฮาก๊ากอะ รู้สึกพี่ฮั่นอาจจะโดนน้องกดนะ คิกๆๆ
ชิ เดี๋ยวอิพี่ฮั่นก็อ้างนู้นนี่นั่นอีกแหละ
:a5:
เพิ่งได้เข้ามาอ่านเรื่องนี้ค่ะ สนุกมากๆ เลย
48. คำสั่ง
ไม่ชอบพระเอก อ้ำอึ้งโลเล เหมือนจะเข็งเเกร่งเเต่จริงๆ เเล้วไม่ได้เรื่องเล้ย
มันก็ไม่ใช่พี่ฮั่นไม่ดีหรอกนะแต่การกระทำต่างหากที่ไม่ดีที่ทำพีทเสียใจซ้ำแล้วซ้ำอีกในเมื่อใจก็รักแต่กลับปฏิเสธน้องยังกล้ามากกว่าที่จะยอมรับ. เพราะงั้นจากที่พิจารณาดูแล้วฮั่นไม่สมควรได้รับความรักจากน้องอีกต่อไปแค่นั้นเอง.ฮั่นจะทำเหมือนตาของตัวเองที่ทิ้งปู่ฟงไปแต่งงานแล้วให้พีทเจ็บไปจนตายเหมือนปู่ฟงหรือไง. อย่างนี้ก็จะเป็นการยืนยันคำพูดที่ว่าไม่มีรักแท้ในหมู่เกย์หรือชายรักชายงั้นหรือ. อันนี้เราวิจารณ์จากเนื้อเรื่องแล้วก็การแสดงออกของตัวละครนะไม่ได้ว่านิยายไม่ดี. แต่ว่านิยายแต่ละเรื่องมันก็ต้องมีตัวละครที่เรารักและที่เราเกลียดเช่นเดียวกันใช่ว่าจะเกลียดเฉพาะตัวร้ายที่ไหน. ตัวดีที่ทำอะไรขัดหูขัดตาไม่เป็นไปตามที่เราอยากให้เป็นเราก็เกลียดได้เช่นกัน. เคนะจ๊ะ ;)
ตัดใจเถอะพีท เจ็บซ้ำๆแบบนี้ทำร้ายใจตัวเองเกินไป คนเรามันจะเจ็บเจียนตายได้อีกนานแค่ไหนเชียว
จิ้มไว้ก่อน
สงสารพีท :m15:
:mew4: หนักใจแทนทั้งคู่
ชิ พีท หนีไปให้ไกลๆเลย
ฮู่วว พี่ฮั่นคะ :เฮ้อ:
:-)
พี่ฮั่นเป็นคนดีในหลายเรื่องๆ เข้าใจเหตุผลนะว่าพีทเป็นลูกของผู้มีพระคุณ
มาให้กำลังใจน้องพีททท!!!
รอน้องพีท
ดัน
.
49. ปล่อยมือเสียงเคาะประตูบ้านดังเบา ๆ ก่อนที่ประตูบานใหญ่จะเปิดออก ร่างสูงใหญ่ของชายวัยกลางคนคนหนึ่งเดินเข้ามาอย่างเงียบเชียบ แสงอาทิตย์ยามเช้าสาดส่องเข้ามาทางประตูทำให้เด็กชายที่เดินออกมาจากด้านในมองแขกแปลกหน้าไม่ชัดเพราะแสงจ้าที่ส่องเข้ามา 'สาวๆ พวกนี้หูตายังกะสับปะรดเลยนะนี่ เก็บข้อมูลกันละเอียดยิบขนาดนี้ นี่มาฝึกงานหรือมาสืบราชการลับกันแน่'
จิ้มไว้ก่อง
ไชโย ตอนใหม่มาแล้ว :mc4:
กล้าเสี่ยงหน่อยสิอิพี่ฮั่น ชิๆ
กล้าๆหน่อยซิ พี่ฮั่น
พลาดเรื่องนี้ได้ไง
50. ตัดสินใจ‘ยังจะมาทำไม่รู้ไม่เห็นอีก ทั้งที่ตัวเองน่ะอยากรู้เต็มแก่แล้วใช่มั้ยล่ะ ว่าทำไมน้องพีทถึงได้ไปจองโต๊ะในสวน’ สาวสวยคิดพลางยิ้มมากขึ้น'เอาล่ะ เธอจะไม่แกล้งพี่ฮั่นต่อก็ได้ ให้เวลาคนปากแข็งได้จัดการอย่างที่เขาอยากทำเถอะ ดูสิตอนนี้คงอยากแล่นลงไปดูเต็มทีแล้วว่าน้องพีทนัดกับใคร' เฌอเบลล์คิดแล้วก็เอ่ยขอตัวไปทำงานต่อ หลังจากที่เด็กฮิปอกหักขอตัวกลับบ้าน เกรซยังคงนั่งอยู่ที่เดิมก่อนที่ ชิน นักร้องนำคนใหม่จะทรุดลงนั่งที่เก้าอี้ฝั่งตรงข้าม ใบหน้าคมเข้มของเขามีแววเคร่งเครียด มองเธออยู่นานจนเธอแปลกใจ “คุณเคยบอกว่าถ้าเกรซเจอคนที่ดีกว่า คุณจะยอมถอนหมั้น”
50. ตัดสินใจ (ต่อ)‘เฮ้อ’ พ่นลมหายใจยาวเพียงลำพัง ทำไมชีวิตมันถึงได้ยากขนาดนี้พี่ชาย ...”
:katai2-1: :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
:pig4: :pig4:
จิ้มๆ
“ถ้าพี่แคนขี้ขลาดมากนัก ก็ไม่คู่ควรกับเกรซหรอก”
จะให้บอกมั้ยว่าสมน้ำหน้า แคนก็ด้วยถ้ายังไม่ทำอะไรให้ชัดเจนก็สมน้ำหน้าด้วยอีกคนเอาแต่นั่งฟูมฟายแต่กลับไม่ทำอะไรเลย เอาพ่อแม่มาผูกมัด แต่กลับไม่ใช้หัวใจตัวเองผูกมัด
ดัน
แปะไว้ก่อนค่ะ
เฮ้อออออออออออออออ พูดไรไม่ออก
:-)
51. เหตุผลหรือความรู้สึก“ผมบอกแล้วไงว่ามันอยู่ที่พี่แคน ถ้าพี่แคนรักเกรซ พี่แคนก็ควรทำให้เกรซเข้าใจว่าพี่แคนรู้สึกยังไง แต่ถ้าไม่ พี่แคนก็ควรถอนตัวไป” “ทำไมพี่คิดว่าผมจะประชดพี่ล่ะ ผมพูดจริง ผมรู้ว่ายังไงเรื่องของผมมันก็เป็นไปไม่ได้อยู่แล้ว ผมเป็นทายาทของตระกูล ผมมีหน้าตา มีชื่อเสียงต้องรักษา ผมต้องคิดถึงเรื่องอื่นมากกว่าตัวเอง” ‘พีท....’ ได้แต่พร่ำเรียกชื่อนี้อยู่ในใจ “พี่ก็รู้ดีนี่ว่าผมรักใคร” ‘พีทอยู่ที่ไหน ทำอะไรและเป็นอย่างไร’ ‘พีทจะบอกลุงคริสเรื่องที่จะหมั้นกับเกรซรึเปล่านะ’ ‘มาตั้งแต่เมื่อไร?’ “คนที่จะทำให้น้องพีทเสียใจมากที่สุดคือพี่ฮั่นเองนั่นแหละ รู้ตัวบ้างรึเปล่า”
:pig4: :pig4:
จิ้มก่อง
ขอให้ทุกอย่างสายไปเรียกร้องอะไรกลับคืนไม่ได้ สมน้ำหน้าไอ่พี่ฮั่นมาก
ยกนิ้วให้เบลล์เลยอ่ะ
เบลล์ยอดเยี่ยมไปเลย
พี่ฮั่นนนน ทำไมปล่อยให้คาราคาซังแบบนี้อ่ะ
น้องพีทกำลังจะแต่งงานแล้ว
เขารออยู่มาเร็วๆนะตัวเอง :katai4:
:) :)
52. ไปทะเลอีกครั้ง‘เฮ้อ เหนื่อยใจแทนพี่น้องคู่นี้จริง ๆ’ ‘เฮ้อ’ ปวดแปลบอีกแล้วเมื่อคิดได้ว่า ‘ใคร’ ที่เคยอุ่นนมให้กินทุกคืน ‘บ้าชะมัด’ พีทสบถในใจ อยากจะออกมาเปลี่ยนบรรยากาศกลับต้องมาอยู่แต่ในบ้านเหมือนเดิม อยากออกมาดูดาว แต่ท้องฟ้าก็มีแต่เมฆดำ สายฝนและลมพายุ “พีททำไมถึงนอนงอแบบนั้น เดี๋ยวก็ปวดหลังหรอก” พี่ฮั่นเคยถามเขาในคืนหนึ่งที่พวกเขาเข้านอนด้วยกัน ‘แม่’ “พี่รักพีท” ‘ฝันไปเหรอเนี่ย’ ‘โธ่เอ๋ย!’ ‘สงสัยยามคงโทรไปบอก’ 'เฮ้อ ชักจะเข้าใจความเจ็บปวดของเกรซอยู่ราง ๆ' ‘ฝันจริง ๆ สินะ แต่ไม่เป็นไร แค่ฝันก็มีความสุขแล้ว’
จิ้มก่อง
สรุปว่าพีททำใจได้และเข้าใจไอ้พี่ฮั่นซะอย่างนั้น. เห้ออ
จะเป็นไงต่อละทีนี้
พี่ฮั่นมาจริงๆด้วย
ดีแล้วค่ะ พีทเริ่มทำใจได้จริงๆแล้ว
53. คุณปู่ฟง‘อะไรกันเนี่ย! ทำไมเหมือนกันขนาดนี้ นี่มันพี่ฮั่นชัด ๆ’ ‘เอ๊ะ คุณปู่เกลียดคุณตากับคุณยายของพี่ฮั่นนี่’ ‘หมายความว่าไง เขากับคุณปู่??’ "รักกัน” ‘คราวนี้นายยังพูดเหมือนเดิมอีกเหรอ หลิว นายไม่เคยเปลี่ยนไปเลย แต่คราวนี้ชั้นไม่เชื่อนายอีกแล้ว’
พีทไม่ได้ครึ่งของปู่ฟงสักนิด เข้าใจง่ายทำใจง่ายเกินไป คนที่ทิ้งความรักไปโดยที่อ้างหน้าที่หรือคนอื่นรอบตัวหน้าทางสังคม. คนๆนั้นไม่มีค่าที่เราจะอภัยให้เลยสักนิด ที่ปู่ทำร้ายฮั่นอันนั้นไม่ถูกก็จริงเพราะฮั่นไม่ใช่ตาหลิว แต่เรื่องที่ปู่แค้นจนลมหายใจสุดท้ายนี่ไม่ผิดเลยสักนิด ถึงศาสนาพุทธจะบอกว่าให้อภัยอโหสิกรรมไม่คิดแค้นคือสิ่งที่ดีที่สุด แต่ความเจ็บแค้นของคนเราไม่เหมือนกันไม่เท่ากันนี่นา จะให้หายแค้นง่ายๆได้ไงล่ะ
ปู่ฟงไม่ผิด เลยนะ แต่ปู่น่าสงสารมาก ไม่รู้จักคำว่าให้อภัย ปู่คงรักคุณตาหลิวมากเกินไป รักแบบต้องการหวังครอบครอง แต่ในขณะที่ถ้ามองมุมขอฝคุณตาหลิว คุณนาหลิวก็ไม่ผิด ในเมื่อเขามีหน้าที่ และวงศ์ตระกูลที่จำเป็นต้องรักษาไว้ ความรัก มันไม่ผิด แต่จะผิดก็ต่อเมื่อทำร้ายคนอื่น ถ้าคุณตาหลิวไม่แต่งงาน ก็เท่ากับสร้างความทุกข์ให้พ่อ ให้แม่ ไม่รู้สิ ยังไง ปู่ฟงก็ จงจมไปกับความแค้นต่อไป ส่วนฮั่น ขอให้คิดได้ไว ๆ หน้าที่ กับหัวใจ บางครั้งมันก็จำเป็นต้องสวนทางกัน แต่ถ้ามันเดินไปด้วยกันได้คงจะดี
แงงงปู่ฟงไปแล้ว
สงสารปู่ฟงนะ ไปสบายแต่ก็ยังมีความแค้น
แต่เราชอบที่น้องพีททำใจง่ายๆและเข้าใจง่ายๆนะ แต่ถึงจะไม่เข้าใจเราก็คิดว่าไม่เป็นไรถ้าน้องจะไม่โกรธพี่ฮั่น..
สงสารปู่ฟง สงสารพีท :ling2:
:) :)
มาถึง ตรงนี้คือ หัวใจ สักทีสินะ
:)
54. ก่อนคริสต์มาส‘พี่ชาย พี่ชาย พี่ชาย’ เขาท่องไว้ในใจ ‘พี่ฮั่น? มานอนห้องเขาทำไมเนี่ย แล้วจะทำยังไงล่ะ?’ ‘เฮ้อ’ เขาพ่นลมหายใจแผ่วเบากับตนเอง พ่อเขาโชคดีจริง ๆหลังจากที่เขาบอกพ่อไปแล้ว พ่อนิ่งเงียบไปนาน เขารู้ว่าเรื่องนี้คงเป็นเรื่องที่ทำใจได้ยากสำหรับพ่อ แต่ในที่สุดพ่อก็เอ่ยขึ้นมา ‘พี่ฮั่นทำแบบนี้ไม่ดีเลย ทำให้เขาใจเต้นแรงอีกแล้ว แล้วเมื่อไรเขาจะทำใจได้สักที’ ‘ทำยังกะตัวเองเป็นสมาชิกในวงงั้นแหละ’ ‘ทีกับคนอื่นไม่เคยว่า ไม่เคยโวยเลยนะพีท กับพี่นี่ใส่เอา ใส่เอาเป็นชุดเชียวนะ’ ‘คุยอะไรกันนักกันหนาเนี่ย ทำไมต้องใกล้ขนาดนั้น หน้าแทบจะชนกันอยู่แล้ว’ ‘สนิทกันมาก่อน ไปดูคอนเสิร์ตด้วยกันบ่อย ๆ คุยกันยันเช้า’ คำพูดพวกนี้ลอยไปมาในหัวพี่ชาย
(ต่อ)‘เขาเคยขัดใจพี่ฮั่นได้ด้วยเหรอ เอาแต่ใจขนาดนี้’ พีทได้แต่ทำหน้าขมวดเมื่อได้ยินคำพูดแปลก ๆ แต่เรื่องที่พี่ฮั่นจะไปญี่ปุ่นดึงความสนใจเขา‘ไปทันดูใจคุณปู่ฟงเป็นคนสุดท้ายเสียด้วยซ้ำ’ พี่ชายละประโยคนั้นไว้เพราะไม่อยากให้พีทกลับไปเสียใจเรื่องคุณปู่อีก‘นี่พี่ฮั่นทำอะไรเนี่ย ทำไมมือไต่ไปทั่ว?’ ‘อะไรนะ วันนี้พี่ฮั่นเป็นอะไรเนี่ย’
พี่ฮั่นเริ่มชัดเจน :impress2:
:L2: :L2:
อยากหาใครมาดึงความสนใจพีทจากพี่ฮั่นจังค่ะ
สงสารพีท ตัดใจไปเลย :hao5:
อย่าทำเป็นเล่นนะอิพี่ฮั่น ไม่งั้นจะยุให้พีทหนีไปเลย
55. ปรึกษา ‘แต่...คริสล่ะ คริสจะว่ายังไงนะ’ 'โรสก็รู้เรื่องนี้แล้วหรือ?' เขาอุตส่าห์คิดหนักมาตั้งนานเพราะไม่รู้จะบอกกับโรสอย่างไร 'ฮั่นน่ะหรือ?' โรสกลับเป็นฝ่ายแปลกใจเมื่อได้รู้ว่าลูกชายไปคุยเรื่องนี้กับคริส 'ฮั่นพูดอะไรกับคริสนะ' ‘คริสพูดจริงหรือนี่!’
:pig4: :pig4:
น่าให้พีทเอาคืนพี่ฮั่นให้หนักๆก่อนนะ
พ่อกับแม่ไฟเขียวกันหมดแล้ว ในที่สุดก็จะได้รักกกันจริงๆซักทีเนอะ
เห้อออออ โล่งอกที่ขุ่นพ่อเปิดไฟเขียว
:)
ไฟเขียวแล้วสินะ เรื่อง พ่อแม่ :mc4: :mc4: :mc4:
56. คริสต์มาสอีฟ‘ไม่เหมือนในรูป’ ‘พีท’ เขาเรียกอยู่ในใจ‘นี่เขาเป็นอะไร’ ‘พีท’ เขาพร่ำร้องชื่อนี้ในใจ‘คุ้มจริง ๆ ที่กลับมา’ ‘ซานตาคลอสเอาของขวัญมาส่งให้เขาแล้ว’ หนุ่มน้อยคิดเล่น ๆ ขณะที่ก้าวเข้าไปในห้องครัว ‘อร่อย’ ยิ้มออกมาอย่างเด็กได้ของถูกใจ ‘อะไรน๊า....’ กล่องนี้ไม่หนักเท่าไร เขาเปิดออก‘รองเท้า!!!!’ ‘นี่มันรุ่นใหม่ที่เพิ่งออกขายที่นิวยอร์ค ยังไม่วางขายที่ช้อปที่ร้านประจำเลย’ พีทพลิกดูที่ป้ายด้วยความตื่นเต้น ‘โอ้โห พ่อรู้ได้ยังไงว่าเขากำลังอยากได้รุ่นนี้ สีนี้ด้วย’
เพิ่งอ่านถึงตอนล่าสุด(ที่ไม่ใช่ตอนนี้)ไปเมื่อหลายวันก่อน แต่ไม่มีโอกาสเม้นเลย
ปักธงรออ่านต่อ ให้กำลังใจ
รอๆๆๆ
คุณพ่อคุณแม่ไฟเขียวแล้ว
57. All I want for Christmas is you‘เฮ้ย!!!!’ ‘ไหนบอกว่าไปทำงานที่ญี่ปุ่นไม่กลับนี่’ ‘พี่ฮั่นกลับมาแล้ว’ ‘หา อะไรนะ พี่ฮั่นมารอเหรอ’ พีทตาโต‘เอ๊ะ รู้ด้วยว่าเขาไปเลี้ยงกับเพื่อน ๆ’ ‘เอาล่ะ ถ้าในกล่องนี่มีของขวัญจริง เขาจะเชื่อว่าเขาไม่ได้เมา’ คิดแล้วนิ้วยาวก็ลงมือแกะของขวัญ แต่กลับถูกห้ามไว้‘เอ๊ะ นี่เขาเมาอยู่แน่ ๆ เขาได้ยินพี่ฮั่นพูดว่า พ่อกับแม่’ ฮั่นและพีท ลูกรัก ‘พ่อกับแม่?’ ‘พีทนี่หลอกง่ายชะมัด ท้านิดท้าหน่อยก็ตกหลุมทุกที เรื่องไม่ยอมแพ้ใครนี่คงอยู่ในสายเลือดสินะ’ คิดแล้วก็เริ่มก้าวถอยหลัง พวกเขาคงต้องใช้พื้นที่กันหน่อย‘ไหน ๆ พี่ฮั่นก็ท้าเขาแล้ว ขอเอาคืนหน่อยแล้วกัน ตอนเป็นนายหมีกวนประสาทเขาไว้เยอะ’ คิดดังนั้น พีทขยับเข้าไปทันที‘พี่ไม่ได้มีไม้ตายแค่อย่างเดียวหรอกนะพีท’ แต่ตอนนี้เขาไม่มีเวลามางัดไม้ตายอะไรอีก เขามีเรื่องจะคุยกับน้อง‘เอ๊ะ พี่ฮั่นจะมาไม้ไหน’ ‘ขอสักทีเถอะ’
(2)“พี่รักพีท” ‘หา อะไรนะ’ ‘ชนะงั้นเหรอ’ ‘พี่ฮั่นกำลังทำอะไร?’ ‘คำตอบอยู่ในการ์ด? อะไร แล้วพ่อว่ายังไงล่ะ’ ‘อะไรนะ’ ‘.....รัก.....พี่ฮั่นรักเขา’ ‘อะไรนะ ตอนปีหนึ่ง!’ พีทได้แต่นิ่งงันเมื่อสมองคิดทบทวนอย่างรวดเร็ว นั่นมันตั้งแต่สามปีที่แล้ว พี่ฮั่นรักเขามานานขนาดนั้น แสดงว่าที่ผ่านมา.....‘พี่จูบผมขนาดนั้น แล้วกลับพูดว่าทำตามคำสั่งของเขา’ ‘เขาไม่รักแล้ว ไม่รักพี่ฮั่นแล้ว’ พีทคร่ำครวญอยู่ในใจ ‘ไม่เป็นไร’ คิดอย่างปลอบใจตัวเอง ‘ไม่เป็นไร’ เขาปลอบใจตัวเองอีกครั้งด้วยคำพูดเดิม
(3)
มายาวจุใจมาก
:hao6: :hao6: :hao6: :hao6: :hao6: :hao6: :hao6:
เข้าใจกันก็ดีแล้ว
ยาว อ่านเพลินกันเลยทีเดียว
เข้าใจกันแล้ว :o8:
เย้ๆๆๆๆๆ
ตาแฉะเลย เรื่องนี้สนุกมากเลยจ้า ขอบคุณที่แต่งให้อ่านน้าาาาา สู้ๆจ้าคุณคนเขียน
กรี๊ดน้องพีท พี่ฮั่นห้ามรุนแรงนะยะะ
โอ้วววว ทำตามหัวใจซะทีนะที่รัก
:katai5: แอบแว๊บเข้ามารอตอนใหม่ :mew3:
ไม่ว่าเมื่อไหร่ เรื่องนี้ก็ยังเป็นที่หนึ่งในใจเสมอ
‘อา....คิดถึงพีทจัง’ ‘ตั้งแต่นี้ไปคงไม่จำเป็นต้องแอบทำแล้วสินะ’ ยิ้มกว้างกับความลับของตัวเอง ‘ถ้าเล่าความลับของเขาให้ฟัง พีทจะโกรธเขาไหมนะ’ ‘พีทเป็นของเขา’ ‘พีทพูดจริงใช่ไหม? พีทจะรู้รึเปล่านะว่าเขาดีใจขนาดไหนที่พีทยกโทษให้เขา’ ‘แค่พูดเท่านี้ยังเจ็บแปลบ ๆ อยู่เลย พี่ฮั่นจะรู้บ้างไหม’ ‘พี่ฮั่น’
หวานสุดๆไปเลย
บอกรักดันได้ซะทีนะ o13
:mew1: :m1:
ให้ตายเถอะ....ตายคาหน้าจอคอมฯ
:pig4: :pig4: :pig4:
มาอ่านตามแนะนำของอีกเรื่องค่ะ สำนวนดีแต่ชื่อเรื่องมันทำให้เราเกือบพลาดเรื่องนี้
โอ๊ยยย มดกัดดดด :hao6:
:)
:)
59. คริสต์มาส‘นี่เธอกำลังทำอะไรอยู่กันแน่’ ‘นายนี่มันเอาแต่ใจจริง ๆ จะคิดจะทำอะไรไม่เคยถามฉันสักคำ อยากจะหมั้นก็ประกาศหมั้น อยากจะไปก็ไป เคยถามความเห็นฉันบ้างไหม ฉันโกรธคุณเพราะคุณมันคิดเองเออเองนี่แหละ’ ‘แย่ชะมัด ก็ตอนนั้นพี่ฮั่นบอกว่าเป็นพี่น้องกันนี่ แต่ดูตอนนี้สิ ตอนนี้พี่ฮั่นทำอะไรกับเขาไว้แล้วยังไม่สนใจจะช่วยเขาอีก’ “พี่ให้ของขวัญคริสต์มาสพีทแล้ว ไหนล่ะของขวัญของพี่” ‘พี่ฮั่นนะพี่ฮั่น ระวังตัวให้ดีเถอะ พีทเอาคืนแน่’
60. หึงสายตาเปล่งประกายอย่างคนมีความสุขของพีทที่เขาไม่ได้เห็นมานานทำให้เขาเอ่ยถาม ‘ท่านรัฐมนตรีจะคุยอะไรกันนักกันหนาเนี่ย แล้วทำไมต้องนัดเป็นส่วนตัวขนาดนี้ถึงกับโทรมาหาพี่ฮั่นโดยตรง’ ‘เสร็จเขาล่ะ พี่ฮั่นไม่อยู่ รถก็แรงขนาดนี้’ ‘สมราคาจริง ๆ รถเกาะถนนดีเยี่ยม แรงและนิ่มไม่แพ้ Porsche หรือ Ferrari เลย’ ‘คอยดูเถอะ’ หนุ่มน้อยยิ้มก่อนที่จะเหยียบคันเร่งลงไปอีก 'อีกแล้ว พี่ฮั่นชอบพูดแบบนี้อีกแล้ว เรื่องที่เขาตามใจพี่ฮั่น...ก็เรื่อง...ใช่ที่ไหนล่ะ เขาขัดไม่ได้มากกว่า แล้วทำไมหน้าเขาต้องร้อนด้วยเนี่ย'
ุ60. หึง (ต่อ)‘ตอนนี้ยังไม่ได้ รอให้กลับบ้านก่อนเถอะ’
:mc4: มาแล้ว ๆ :pig4: :pig4: จ้า
พีทหึงน่ากลัวววว
คิดมากไปป่าวพีท พ่อแม่ก็รู้แล้วนี่นา ไม่ต้องกลัวอะไรแล้ว
มีเรื่องเครียดเข้ามาอีกแล้ว
61. เรื่องของคู่หมั้น‘หวังว่าคงไม่ใช่บริษัทของพ่อหรอกนะ’ หลังวันคริสต์มาส เธอมาที่ร้านด้วยจิตใจที่หนักอึ้งไม่สดใสเหมือนเคย
(ต่อ)“บึ้มมมม!!!!!!!!!!” ‘พวกมันจะกล้าทำอะไรเธอจริงหรือ ถ้าเธอไม่ยอมเซ็นพวกมันจะฆ่าเธอใช่ไหม แต่ถ้าเธอตายแล้วพวกมันก็จะไม่ได้อะไรเลย’ คิดดังนั้นจึงสูดลมหายใจลึก‘ซวยแล้วลูกพี่!’
(ต่อ)‘การ์ดของเธอคงมาช่วยเธอเแล้ว’ ‘ทำไมมันนิ่งอย่างนี้’ ‘นายแคน’ “เราอยากให้เธอให้อภัยพี่แคนในเรื่องที่ผ่านมา ทุกสิ่งทุกอย่าง” ‘เรามาเริ่มต้นกันใหม่ได้ไหม?’ ‘นี่ไม่ใช่สิ่งที่เขาต้องการ ไม่ใช่ความรู้สึกที่แท้จริงของเขา’
(ต่อ)’พีทยิ้มแบบนี้อีกแล้ว’
o13 o13 o13
สนุกดีค่ะ น่าจะใกล้จบแล้ว
เย้ๆๆๆ กรีดร้องด้วยความดีใจ
:pig4: :pig4: :L2:
พีทลั่นไกเองไม่มีพลาดอยู่แล้วว ระวังไว้นะพี่ฮั่น
เพิ่งได้เข้ามาตามอ่าน สนุกมากค่ะตามอ่านแทบไม่ได้หลับได้นอน
:mew1:
อ่านรวดเดียว 1-61 สนุกมาก ไม่คิดว่าชื่อเรื่องดราม่าแต่ซ่อนความสนุกได้ทุกรูปแบบ
:)
:)
น้องพีท กับพี่ฮั่น เข้าใจกันด้วยดี
รอนะคะ
ตามอ่านรวดเดียวถึงตอนล่าสุดเลย ใช้เวลาไป 3 วัน :m1:
ตามอ่านรวดเดียวถึงตอนล่าสุดเลย ใช้เวลาไป 3 วัน :m1:
น้องพีท กับพี่ฮั่น เข้าใจกันด้วยดี
สนุกจังค่ะ อยากอ่านต่อไวๆ
บทส่งท้าย‘ตกหลุมแล้ว!’ ‘พี่ฮั่น..’ พีทนิ่งงัน พี่ฮั่นกำลังทำให้หัวใจเขาทำงานหนักอีกแล้ว
:pig4: :pig4: :L2:
จบซะแล้วๆๆ สนุกมากกกจ้า ยังไม่อยากให้จบเลย อยากได้ตอนพิเศษหวานเจี๊ยบๆๆๆอีกซักตอนจัง อิอิ :impress2:
จบแล้ว
สนุกมากกกก. ไม่ผิดหวังเลยที่มาอ่านเรื่องนี้
กรี๊ดจบแล้ว น้องพีทน่ารักที่สุด
จบซะแล้ว ยังสนุกอยู่เลย
เป็นนิยาย y หนึ่งในห้าที่ประทับใจ
อ่านแล้วเพลินมากๆ
สนุกมาก ๆ ค่ะ :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
ขออนุญาตถามคับ
ขออนุญาตถามคับ
ตามอ่านมา 2 วันเต็มๆ เลย เรื่องนี้
เขียนได้ดีนะครับขอชื่นชม เนื้อหายาวไปนิด แต่สนุกมากครับ
อ่านจบแล้ว ชอบมากเลย น้องพีทน่ารัก เหมาะสมมากฮั่นพีท ยินดีกับน้องเกรซด้วยจ้า ในที่สุดนายแคนก็สมหวังสักที
:mew1: สนุกมากค่ะ ขอบคุณค่ะ
เนื้อเรื่องยาวแต่ไม่น่าเบื่อ สนุกมาก
เรื่องสนุกดีนะ แต่เราจินตนาการของสถานที่ที่เกิดเรื่องราวของเรื่องไม่ออกว่ามันคือที่ไหน ประเทศไทยคงไม่ใช่แน่ๆถึงชื่อของบางละครจะดูเป็นการตั้งชื่อเล่นแบบไทยๆก็ตาม แต่พอดูจากชื่อจริงๆของตัวละครก็ออกแนวจีนๆปนฝรั่งแบบฮ่องกง และสไตล์เรื่องก็เหมือนเรื่องของมาเฟียฮองกงเบาๆ แต่ถ้าเป็นประเทศฮองกงเขาก็ไม่มีผู้ว่าการรัฐ เราเลยจินตนาการไม่ออกว่าเรื่องมันเกิดขึ้นที่ไหนกันแน่ ติดก็ตรงนี้จริงๆ
เรื่องสนุกดีนะ แต่เราจินตนาการของสถานที่ที่เกิดเรื่องราวของเรื่องไม่ออกว่ามันคือที่ไหน ประเทศไทยคงไม่ใช่แน่ๆถึงชื่อของบางละครจะดูเป็นการตั้งชื่อเล่นแบบไทยๆก็ตาม แต่พอดูจากชื่อจริงๆของตัวละครก็ออกแนวจีนๆปนฝรั่งแบบฮ่องกง และสไตล์เรื่องก็เหมือนเรื่องของมาเฟียฮองกงเบาๆ แต่ถ้าเป็นประเทศฮองกงเขาก็ไม่มีผู้ว่าการรัฐ เราเลยจินตนาการไม่ออกว่าเรื่องมันเกิดขึ้นที่ไหนกันแน่ ติดก็ตรงนี้จริงๆ
:mew1:
เพิ่งตามมาอ่านค่ะ สนุกมากๆ เสียดายที่ตอนที่เรื่องมา เรายังไม่ได้ล็อกอิน ไม่งั้นคงจะติดตามคอมเม้นต์ได้ทุกๆตอน คราวนี้อ่านรอบเดียวจบ สามวันรวดค่ะ ฮั่นกับพีท นี่บทของแก๊งค์ The star ชอบจัง พล็อตดี แต่มียืดเรื่องเกรซไปบ้าง ก็มีอ่านข้ามๆ ไป ส่วนคู่เอกนี้สมเหตุสมผล สงสารปู่ฟงมากๆ ค่ะ ฉากตอนที่ปู่จะตายเถียงสั่งลากับพี่ฮั่นนี่ประทับใจมาก ขอบคุณนะคะที่แต่งมาให้อ่าน
เหลือเชื่อเลยคุณปู่
:กอด1: สนุกมากค่ะ
เดี๋ยวๆแล้วใครจับเกรซ แล้วลูกสาวรัฐมนตรีอีกอะ